|
TLG 9023 002 :: THOMAS MAGISTER :: Poemata de Arato [Dub.] THOMAS MAGISTER Philol., vel Theodulus Poemata de Arato [Dub.] Source: Martin, J. (ed.), Scholia in Aratum vetera. Stuttgart: Teubner, 1974: 558–559. Citation: Poem — (line) | ||
1(t) | Στίχοι ὑπεραπολογητικοὶ Ἀράτου | |
| 1 | εἰ κατάρατος Ἄρατος ἄρα, φίλος, οὐκ ἂν σοφὸς γένοιτο ταῦθ’ ὁ μανθάνων ὅσων Ἄρατος συγγραφεύς σοι τυγχάνει. εἰ δ’ ὃς πονήσας ὑπεράντλους τοὺς πόνους | |
|---|---|---|
| 5 | εἰς σὴν σοφὴν προὔθηκε μάθησιν λόγους λαβὼν συνεργὸν ὡς ἐγὼ θεὸν λέγω ἦν ἄρα κατάρατος ὡς σὺ λέγεις, σχολῇ γ’ ἂν ἄλλος ἐκφυγὼν τὴν κατάραν ῥάθυμος ὤν τις εὐλογηθείη τάχα. | |
| 10 | εἰ δ’ ὡς πλάνην πάσχοντι σεπτῶν δογμάτων αὐτῷ προσῆψας ἰταμῶς τὴν κατάραν, ὡς δύσκολός τις καὶ τραχὺς εἶ, γεννάδας κριτὴς καταστὰς πρὶν θεὸς στήσῃ κρίσιν, τὴν ἀπόφασιν προφθάνων τοῦ δεσπότου, | |
| 15 | ἣν οὐ γινώσκεις πῶς γένοιτο καὶ πότε. ἐγὼ δὲ τοῦτον οὐ κατάρατον λέγω, τὸν μὴ προφητῶν συμβαλόντα τοῖς λόγοις, | |
| τὸν μὴ τυχόντα Μωσέως νομοθέτου, τὸν Χριστὸν αὐτὸν οὐκ ἰδόντα τοῖς κάτω, | 558 | |
| 20 | κηρύγματός τε τῶν σοφῶν ἀποστόλων ὃς οὐ κατηξίωτο, φεῦ τῆς ζημίας. οἴκτου δὲ τοῦτον ἀξιοῦν μᾶλλον πρέπει· σὺ δὲ φθονεῖν ἔοικας Ἀράτῳ, φίλος. | |
2(t) | Ἕτεροι ἀντιβατικοὶ Ἀράτου | |
| t | Θωμᾶ | |
| 1 | οὐ μὴν Ἄρατος κατάρατος, ὦ φίλος; τίς γὰρ σοφὸς γένοιτ’ ἂν αὐτὰ μανθάνων ἃ δὴ συνεγράψατο γνῶσις Ἀράτου; ἐπεὶ πονήσας ὑπεραπείρους πόνους | |
| 5 | προὔθηκεν ἀνόνητον ἔκθεσιν λόγων, ὡς μὴ σύνεργον τοῖς πόνοις θεὸν φέρων. ἦν γὰρ Ἄρατος κατάρατος, ὡς λέγω. ἄλλος δὲ σύμπας ἐκφύγοι τὴν κατάραν, ἐπευλογηθεὶς οἷς προσέσχεν ἐν θεῷ. | |
| 10 | ὡς γὰρ πρὸς ὀρθὴν μὴ τραπέντι τὴν τρίβον αὐτῷ προσάπτω τὴν κατάραν εὐλόγως, σαφὴς ἀληθὴς ὢν πρὸς αὐτόν, γεννάδας οὐχὶ κριτής, τὰ πλὴν θεοῦ κρίσιν λέγω, τὴν ἀπόφασιν ἀνάγων τῷ δεσπότῃ, | |
| 15 | ἣν οἱ κατ’ αὐτόν, οἶδα, δέξονται τότε. ἐντεῦθεν αὐτὸν τρισκατάρατον λέγω, τὸν μὴ λόγοις οἷς εἶχε γνόντα τὸ πρέπον, τὸν μὴ δραμόντα πρὸς νόμους θεογραπτούς, τὸν οὐκ ἰδόντα καὶ Χριστοῦ σεπτοῖς τύποις | |
| 20 | οἷς προὔγεγραπτο καὶ στῖφος τῶν κηρύκων, ὧν οὗτος οὐχ ἥψατο, φεῦ ἀγνωσίας. οἶκτος δὲ τούτῳ τίς πρέπων; μὴ κατάρα, | |
| εἰ μὴ συναίρειν Ἀράτῳ δοκεῖς, φίλος; | 559 | |