ARSENIUS :: Apophthegmata

TLG 9018 001 :: ARSENIUS :: Apophthegmata ARSENIUS Paroemiogr., Episcopus, vel Aristobulus Apostolius (Monembasiensis: A.D. 15–16) Apophthegmata Source: von Leutsch, E.L. (ed.), Corpus paroemiographorum Graecorum, vol. 2. Göttingen: Vandenhoeck & Ruprecht, 1851 (repr. Hildesheim: Olms, 1958): 240–744. Citation: Centuria — section — (line)

1 4a	Ἃ ἄν σοι λογιζομένῳ βέλτιστα, ταῦτα τοῖς ἔργοις ἐπιτέλει⁝
1 4a	Ἰσοκράτους.
1 18a	Ἄγουσιν ἑορτὴν οἱ κλέπται: χαριεστάτη ἡ σύνταξις καὶ ἱκανῶς πεπαιδευμένη κατὰ κωμῳδικὴν χάριν. λέγεται δὲ ἐπὶ τῶν
1 18a	ἀδεῶς κλεπτόντων.
1 19a	Ἀγύρτης εἶ: ἐπὶ τῶν ἔργον ποιουμένων περινοστεῖν τὰς ἀγυιὰς καὶ φλυαρίας συνείρειν· μητραγύρται δὲ οἱ τῇ μητρὶ τῶν θεῶν τῇ Ῥέᾳ ἀνακείμενοι, γοητειῶν καὶ φίλτρων κατασκευασταὶ, οὓς καὶ πάλλους καλοῦσιν, ἀποκόπους ὄντας τῶν γεννητικῶν
5	μορίων, καὶ πρὸς τὰ ἀσχήμονα πάθη ἑτοιμοτάτους.
1 24a	Ἄγροικός εἰμι τὴν σκάφην σκάφην λέγων.
1 24b	Ἀγροῦ πηγή: ἐπὶ τῶν λιπαρῶς καὶ ἐπιμόνως ᾥτινιδη ἔργῳ προσκαθημένων.
1 25a	Ἀγωνιζόμενος, ὑπὲρ οὗ ἀδίκως ἔπραξας, δὶς ἀδικήσεις⁝ Κλειτάρχου.
1 25b	Ἀγνώς τις ἐστ’ ἄνθρωπος, εὐδαίμων ἔσῃ. τέθνηκέ τις, μὴ δεινὸν ἔστω τοῦτό σοι. κεκύηκέ τις, μὴ δεινόν. οὐ κεκύηκέ τις· ἠτύχηκέ τις. βήττει τις· οἰμώζει τις· ἡ φύσις φέρει δ’
5	ἅπαντα ταῦτα· φεῦγε τὰς λύπας⁝ Φιλήμονος.
1 27a	Ἀγαθοὶ δ’ ἀριδάκρυες ἄνδρες: ἐπὶ τῶν σφόδρα πρὸς
1 27a	ἔλεον βλεπόντων.
1 27b	Ἄγει δὲ πρὸς φῶς τὴν ἀλήθειαν χρόνος.
1 27c	Ἀγέτω θεός, οὐ γὰρ ἔχω δίχα τῶνδ’ ἀείδειν⁝ Καλλιμάχου.
1 27d	Ἃ γὰρ οἱ φίλοι τοῖς βασιλεῦσιν οὐ θαῤῥοῦσι παραινεῖν, ταῦτα ἐν τοῖς βιβλίοις γέγραπται⁝ Δημητρίου Φαληρέως.
1 27e	Ἀγαθοὶ τὸ κακὸν ἐφ’ ἑτέρων ἰδεῖν, αὐτοὶ δὲ ὅταν ποιῶμεν, οὐ γιγνώσκομεν⁝ Σωκράτους.
1 27f	Ἀγαθὸν οὐ τὸ μὴ ἀδικεῖν, ἀλλὰ τὸ μὴ ἐθέλειν⁝ Δημοκρίτου.
1 27g	Ἀγάπα τῶν ὑπαρχόντων ἀγαθῶν μὴ τὴν ὑπερβάλλουσαν κτῆσιν, ἀλλὰ τὴν μετρίαν ἀπόλαυσιν.
1 27h	Ἀγαθῆς γυναικὸς ἐστίν, ὦ Νικοστράτη, μὴ κρείττον’ εἶναι τἀνδρός, ἀλλ’ ὑπήκοον. γυνὴ δὲ νικῶς’ ἄνδρα κακόν ἐστι μέγα⁝ Φιλήμονος.
1 29a	Ἅιδου πρωκτῷ περιπέσῃς: ἤγουν τελευτήσῃς.
1 34a	Ἀδικεῖ τοὺς ἀγαθοὺς ὁ φειδόμενος τῶν κακῶν.
1 34b	Ἄδικος δικαστὴς μεμολυσμένη συνείδησις.
1 34c	Ἀδικείτω μοι πλούσιος καὶ μὴ πένης· ῥᾷον φέρειν γὰρ κρειττόνων τυραννίδα.
1 34d	Ἁ δὲ μελέτα φύσιος ἀγαθᾶς πλεῦνα δωρεῖται φίλοις⁝ Ἐπι‐ χάρμου.
1 34e	Ἀδύνατόν ἐστι τἀναντία τινὰ τοῖς ὀρθῶς ἔχουσι πράτ‐ τοντα ἀγαθοῦ τινος ἀπ’ αὐτῶν ἀπολαῦσαι⁝ Δίωνος τοῦ Ῥωμαίου.
1 34f	Ἀδαπάνητός ἐστι τῆς εὐποιΐας ὁ πλοῦτος· ἐν τῷ διδό‐ ναι γὰρ λαμβάνεται καὶ ἐν τῷ σκορπίζειν συνάγεται. Θεσπίδου.
1 34g	Ἀδίκως μὴ κτῶ χρήματα, ἢν βούλῃ πολύν χρόνον μελάθροις ἐμμένειν. τὰ δ’ ἀδίκως οἴκους εἰσελθόντ’ οὐκ ἔχει σωτηρίαν⁝ Εὐριπίδου.
1 36a	Ἁ δὲ χεὶρ τὰν χεῖρα νίζει: Ἐπιχάρμου ἀπόφθεγμα κατὰ
1 36a	φιλαργύρων.
1 38a	Ἀεὶ ἐν πάσαις μὲν ταῖς δίκαις ἐξετάζειν χρὴ τὰ βεβιω‐ μένα· μάλιστα δ’ ἐν τοῖς τοιούτων τῶν ἀγώνων, ἐν οἷς ὁ βίος ἐστὶ τὸ ἔγκλημα⁝ Ὀμβρίμου.
1 38b	Ἀεὶ γὰρ ἄνδρα σκαιὸν, ἰσχυρὸν φύσει, ἧσσον δέδοικα τἀσθενοῦς τε καὶ σοφοῦ⁝ Εὐριπίδου.
1 38c	Ἀεὶ Διὸς κρείσσων νόος αἰγιόχοιο.
1 38d	Ἀεὶ Διὸς κρείσσων νόος ἠέπερ ἀνδρῶν.
1 38e	Ἀεὶ νομίζονθ’ οἱ πένητες τῶν θεῶν, ἐπεὶ τά γ’ ἀρκοῦνθ’ ἱκανὰ τοῖς σώφροσι⁝ Μενάνδρου.
1 38f	Ἀεὶ τὸ λυποῦν ἀποδίωκε τοῦ βίου· μικρόν τι τοῦ βίου, καὶ στενὸν ζῶμεν χρόνον⁝ τοῦ αὐτοῦ.
1 38g	Ἄελπτον οὐδέν· πάντα δ’ ἐλπίζειν χρεών⁝ Εὐριπίδου.
1 38h	Ἀεὶ γὰρ ἀπουσία τῶν κρειττόνων τιμᾶται τὰ χείρονα, τὴν ἐκείνων κληρονομοῦντα τάξιν, ἐπιφανέντα δὲ ὑποστέλλεται δευτε‐ ρείοις ἄθλων ἀρκούμενα⁝ Φίλωνος.
1 38i	Ἀεὶ τὸ πλουτεῖν συμφορὰς πολλὰς ἔχει, φθόνον τε κἀπήρειαν καὶ μῖσος πολὺ πράγματά τε πολλὰ κἀνοχλήσεις μυρίας πράξεις τε πολλὰς συλλογάς τε τοῦ βίου.
5	ἔπειτα μετὰ ταῦτ’ εὐθὺς εὑρέθη θανὼν ἄλλοις καταλείψας ἐς τρυφὴν τὴν οὐσίαν. ὅθεν πένεσθαι μᾶλλον ἡδέως ἔχω, ἔχειν τε μέτρια κἀμέριμνον ζῆν βίον, καὶ μήτ’ ἔχειν πλοῦτόν με μήτε πράγματα.
10	πᾶς γὰρ πένης ὢν μεγάλα κερδαίνει κακά⁝ Φιλήτου.
1 38k	Ἀεὶ γὰρ τὰ ἐναντία τῶν ἐναντίων εἰσὶ φθαρτικά· ὡσαύ‐ τως καὶ ὅμοια τούτοις.
1 40a	Ἀεὶ τοῖς μικροῖς μικρὰ διδοῦσι θεοί: Καλλιμάχου.
1 47a	Ἀετὸς εἰς θήραν: ἐπὶ τῶν ἐπιτηδείως περί τι ἐχόντων.
1 57a	Ἀθάνατόν ἐστι κακὸν ἀναγκαῖον γυνή⁝ Φιλήμονος.
1 57b	Ἀθανασία δ’ οὐκ ἔστιν, οὐδ’ ἂν συναγάγῃς τὰ Ταντάλου τάλαντα ἱκανὰ λεγόμενα. ἀλλ’ ἀποθανῇ, καὶ ταῦτα καταλείψεις τινί⁝ Μενάνδρου.
1 58a	Περὶ ἀναλογίας τῶν τεσσάρων στοιχείων. Αἰθὴρ τὸ καὶ
1 58a	πῦρ ἀναλογεῖ τῷ θέρει, τὸ δὲ, τῇ ξανθῇ χολῇ. Ἀὴρ ἀναλογεῖ τῷ ἔαρι, τὸ δὲ τῷ αἵματι. Γῆ ἀναλογεῖ τῷ φθινοπώρῳ, τὸ δὲ τῷ φλέγματι. Ὕδωρ ἀναλογεῖ τῷ χειμῶνι, ὁ δὲ τῇ μελαίνῃ
5	χολῇ.
1 58b	Αἰγιστέου πήδημα: ἐπὶ τῶν μεγαλοψύχων. Καλλισθένης ἐν δευτέρῳ μεταμορφώσεως ὧδέ πη περὶ τούτου φησίν· ὅτι κατὰ Κελαινὰς πόλιν τῆς Φρυγίας διὰ μῆνιν Ἰδαίου Διὸς χάσμα μεθ’ ὕδατος γενόμενον πολλὰς οἰκίας αὐτάνδρους εἰς τὸν βυθὸν κα‐
5	θείλκυσε· τοῦ δὲ δήμου κινδυνεύοντος Μίδας ὁ βασιλεὺς χρησμὸν ἔλαβε, συνελεύσεσθαι τὴν γῆν, ἐὰν εἰς τὸ βάραθρον βάλῃ τὸ τιμιώτατον ἐν ἀνθρωπίνῳ βίῳ· τῶν δὲ Κελαινιτῶν χρυσόν τε καὶ ἄργυρον καὶ τὸν κόσμον τῶν γυναικῶν εἰς τὸ χάσμα ῥιψάντων καὶ μηδ’ οὕτω τοῦ κακοῦ λήγοντος, Αἰγισταῖος ὁ υἱὸς Μίδα, λο‐
10	γισάμενος μηδὲν εἶναι τιμιώτερον ἐν βίῳ ψυχῆς, ἀναπηδήσας καὶ δοὺς περιπλοκὰς τῷ γεννήσαντι καὶ ἀποταξάμενος τῇ γυναικὶ Τι‐ μοθέᾳ, μεθ’ ὁρμῆς ἔφιππος εἰς τὸν τόπον τοῦ χάσματος ἠνέχθη.
1 58c	Αἱ δεύτεραί πως φροντίδες σοφώτεραι.
1 60a	Αἰδοῦς παρὰ πᾶσιν ἄξιος ἔσῃ, ἐὰν πρῶτον ἄρξῃ σαυτὸν
1 60a	αἰσχύνεσθαι⁝ Μουσωνίου.
1 60b	Αἲ γὰρ ἄτερ νούσων τε καὶ ἀργαλέων μελεδώνων ἑξηκονταέτη μοῖρα κίχοι θανάτου⁝ Μιμνέρμου.
1 60c	Αἱ μὲν χελιδόνες εὐδίαν ἡμῖν προσημαίνουσιν, οἱ δὲ ἐκ
1 60c	φιλοσοφίας λόγοι ἀλυπίαν⁝ Δημώνακτος.
1 63a	Αἰδομένων ἀνδρῶν πλέονες σῶοι, ἠὲ πέφανται.
1 67a	Αἰεὶ τὰ πέρυσι βελτίω: ἐπὶ τῶν πρῶτον μὲν εὐδαιμο‐ νούντων, ὕστερον δὲ δυστυχούντων.
1 67b	Αἱρήσω τάχα: οἱ πειρώμενοι μετελθεῖν ἔργῳ τινὰς εἰώ‐ θασι ταύτην λέγειν.
1 67c	Αἱρετώτερον καλὸν θάνατον ἀντὶ τοῦ αἰσχροῦ βίου.
1 67d	Αἰσχύνομαι τὴν φιλότητα γηράσκων: ἐπὶ τῶν διὰ γῆ‐
1 67d	ρας διακοσμιῶν.
1 67e	Αἱ συμφοραὶ τῶν ἀνθρώπων ἄρχουσι καὶ οὐκὶ ἄνθρωποι τῶν συμφορῶν⁝ Ἡροδότου.
1 67f	Αἱ ἐπιφανεῖς τύχαι καθάπερ οἱ σφοδροὶ τῶν ἀνέμων με‐ γάλα ποιοῦσι ναυάγια⁝ Πλουτάρχου.
1 67g	Αἱ ἐκ φίλων εἰς φίλους γενόμεναι λῦπαι δυσθεράπευτοι λίαν τυγχάνουσι καὶ μείζους τῶν ἐχθρῶν ἔχουσι τὰς ἐπηρείας.
1 67h	Αἱ πονηραὶ ἐλπίδες ὥσπερ οἱ κακοὶ ὁδηγοὶ ἐπὶ τὰ ἁμαρ‐
1 67h	τήματα ἄγουσι⁝ Σωκράτους.
1 82a	Αἱ Χάριτες οὐκ ἐν οὐρανῷ: συνυπακούεται τό, κἂν τῇ γῇ. λέγεται ἐπὶ τῶν ἄγαν εὐεργετούντων. τρεῖς δέ εἰσιν αἱ Χάριτες, Ἀγλαΐα, Εὐφροσύνη καὶ Εὐτέρπη.
1 83a	Αἱ μὲν τῆς ἀρετῆς ἐλπίδες ἰδίαι εἰσὶ τῆς ψυχῆς· αἱ δὲ τῆς κακίας νόθοι⁝ Πλουτάρχου.
1 83b	Αἱ πονηραὶ ἐλπίδες, ὥσπερ οἱ κακοὶ ὁδηγοὶ, ἐπὶ τὰ ἁμαρ‐ τήματα ἄγουσιν⁝ Σωκράτους.
1 83c	Αἱ μὲν ποδήρεις ἐσθῆτες τὰ σώματα, αἱ δὲ ὑπέρμετροι περιουσίαι τὰς ψυχὰς ἐμποδίζουσι⁝ Δημοκρίτου.
1 83d	Αἰνῶ· διδάξαι δ’, ὦ τέκνον, σε βούλομαι. ὅταν μὲν ᾖς παῖς, μὴ πλέον παιδὸς φρονεῖν· ἐν παρθένοις δέ, παρθένου τρόπους ἔχειν. ὅταν δ’ ὑπ’ ἀνδρὸς χλαῖναν εὐγενοῦς πέσῃς,
5	τὰ δ’ ἄλλ’ ἀφεῖναι μηχανήματ’ ἀνδράσι⁝ Εὐριπίδου.
1 98a	Ἀκούετε λεώς, Σουσαρίων λέγει τάδε·
1 98a	κακὸν γυναῖκες· ἀλλ’ ὅμως, ὦ δημόται, οὐκ ἔστιν οἰκεῖν οἰκίαν ἄνευ κακοῦ. καὶ γὰρ τὸ γῆμαι καὶ τὸ μὴ γῆμαι κακόν⁝ Σουσαρίωνος.
1 98b	Ἄκουσον, ὥς σοι τέρψιν ἐμβάλω φρενί· τὸ μὴ γενέσθαι τοῦ θανεῖν ἴσον λέγω⁝ Εὐριπίδου.
1 100a	Ἀκάνθιος τέττιξ: ἐπὶ τῶν ἀφώνων καὶ ἀμούσων. οὐκ ᾄδουσι
1 100a	γὰρ οἱ ἐκεῖσε τέττιγες. Ὡς καὶ τό, Βάτραχος Σερίφιος.
2 7a	Ἄκων δ’ ἁμαρτὼν οὔτις ἀνθρώπων κακός: Σοφοκλέους.
2 8a	Ἀλλ’ ἔν γε χέρσῳ τὰς λέοντος ᾔνεσα καὶ τὰς ἐχίνου μᾶλλον οἰζυρὰς τέχνας, ὃς εὖτ’ ἂν ἄλλων θηρίων ὀσμὴν μάθῃ στρόβυλος ἀμφ’ ἄκανθας εἱλίξας δέμας,
5	κεῖται, δάκνειν δὲ καὶ θίγειν ἀμήχανος⁝
2 22a	Ἁλιεὺς ὢν, εἶτα τραγῳδοὺς ἐμισθώσω: ἐπὶ τῶν μὴ
2 22a	προσήκοντα ἑαυτοῖς δρώντων, ἀλλ’ ἀνόμοια.
2 37a	Ἀλλ’ οἱ κακῶς πράσσοντες οὐ κωφοὶ μόνον, ἀλλ’ οὐδ’ ὁρῶντες εἰσορῶσι τἀφανῆ⁝ Σοφοκλέους. ἐπὶ τῶν
2 37a	ἀφραινόντων.
2 47a	Ἀλλ’ οὐ τὸ μέγα εὖ ἐστί, τὸ δὲ εὖ μέγα: Δημο‐ σθένης θεασάμενός τινα δημαγωγὸν ἀφυῆ μέγα βοῶντα, τοῦτ’
2 47a	ἔφη τἀπόφθεγμα.
2 50a	Ἀλόγιστός ἐστι πᾶς ὁ ἐν τοῖς συμβαίνουσι κατὰ τὴν φυ‐ σικὴν ἀνάγκην ἀχθόμενος⁝ Ἰσοκράτους.
2 50b	Ἀλλ’ οἶμαι τὸ μέλλον ἅπασιν ἀνθρώποις ἄδηλον καὶ μι‐ κροὶ καιροὶ μεγάλων πραγμάτων αἴτιοι γίνονται· διὸ δεῖ μετρι‐ άζειν ἐν ταῖς εὐπραξίαις καὶ προορωμένους τὸ μέλλον φαίνεσθαι⁝ Δημοσθένους.
2 50c	Ἀλλ’ εἰ χεῖρας ἔχον βόες ἠὲ λέοντες ἢ γράψαι χείρεσσι καὶ ἔργα τελεῖν ἅπερ ἄνδρες, ἵπποι μὲν ἵπποισι, βόες δέ τε βουσὶν ὅμοιοι, καὶ θεῶν ἰδέας ἔγραφον καὶ δώματ’ ἐποίουν
5	τοιαῦθ’ οἷόν περ καὐτοὶ δέμας εἶχον ὅμοιον⁝ Ὀρφέως.
2 52a	Ἀλλὰ πάντα μὲν ἄνθρωπον ὄντα προσδοκᾶν χρή⁝ τοῦ Θάλεω.
2 52b	Ἀλλ’ οὐ Ζεὺς ἄνδρεσσι νοήματα πάντα τελευτᾷ⁝ Ὁμήρου.
2 52c	Ἀλλ’ ἔσθ’ ὁ θάνατος λοῖσθος ἰατρὸς νόσων⁝ Σοφοκλέους.
2 52d	Ἀλλ’ ἐὼν φίλος ἁμῖν, λέχος ἄρνυσο νεώτερον. οὐ γὰρ τλάσομ’ ἐγὼ ξυνοκεῖν οὖσα γεραιτέρα⁝ Σαπφοῦς.
2 52e	Ἀλάθεια θεῶν ὁμόπολις, μόνη θεοῖς συνδιαιτωμένη⁝
2 52e	Ὀλυμπιάδος.
2 53a	Ἃ μὴ δεῖ ποιεῖν, μηδὲ ὑπονόει ποιεῖν⁝ Πυθαγόρου.
2 53b	Ἀμήχανον μακρὰν συνήθειαν ἐν βραχεῖ λῦσαι χρόνῳ⁝
2 53b	Μενάνδρου.
2 64a	Ἀμαθέστερόν πως εἰπὲ καὶ σαφέστερον λέγε: Ταύρου.
2 68a	Ἄμεινον τῇ ἀληθείᾳ συγχωρήσαντα τὴν δόξαν νικᾶν, ἢ τῇ δόξῃ συγχωρήσαντα πρὸς τῆς ἀληθείας ἡττᾶσθαι.
2 70a	Ἄμεινον δικαίως κρίναντα πρὸς τοῦ καταδικασθέντος ἀδίκως μεμφθῆναι, ἢ ἀδίκως κρίναντα παρὰ τῇ φύσει δικαίως ψέγεσθαι⁝ Μοσχίωνος.
2 70b	Ἀμαθία τε μετὰ σωφροσύνης ὠφελιμώτερον ἢ δεξιότης μετὰ ἀκολασίας⁝ Θουκυδίδου.
2 70c	Ἀμαθίαν ὥς φησιν Ἡράκλειτος καὶ ἄλλως κρύπτειν ἔργον ἐστίν, ἐν οἴνῳ δὲ χαλεπώτερον· καὶ Πλάτων δέ φησιν
2 70c	ἐν οἴνῳ τὰ ἤθη φανερὰ γίνεσθαι⁝ Πλουτάρχου.
2 70d	Ἀμηχανῶ δ’ ἔγωγε, κοὐκ ἔχω μαθεῖν, εἴτ’ οὖν ἄμεινόν ἐστι γίγνεσθαι τέκνα θνητοῖσιν, εἴτ’ ἄπαιδα καρποῦσθαι βίον. ὁρῶ γὰρ οἷς μὲν οὐκ ἔφυσαν, ἀθλίους,
5	ὅσοισι δ’ εἰσίν, οὐδὲν εὐτυχεστέρους. καὶ γὰρ κακοὶ γεγῶτες, ἐχθίστη νόσος· κἂν αὖ γένωνται σώφρονες, κακὸν μέγα· λυποῦσι τὸν φύσαντα, μὴ πάθωσί τι⁝ Εὐριπίδου.
2 70e	Ἄμεινον ἐν μικροῖς οἰκήμασι μεγάλας οἰκεῖν ψυχὰς, ἢ ἐν μεγάλαις οἰκίαις ταπεινὰ φωλεύειν ἀνδράποδα⁝ Ἐπικτήτου.
2 70f	Ἀμφίμακρος ἐστὶ ποῦς συγκείμενος ἐκ μακρᾶς—καὶ βραχείας ⏑ καὶ μακρᾶς οἷον ἡ–γε⏑μώ–ν· τούτου ἐνάντιος ὁ ἀμφί‐ βραχυς, συγκείμενος ἐκ βραχείας ⏑ καὶ μακρᾶς—καὶ βρα‐ χείας ⏑, οἷον σε⏑ρη–νό⏑ς⁝
2 74a	Ἀμήχανον δ’ ἐν εὐπραγίαις φθόνον διαφυγεῖν.
2 79a	Ἀναρχίας γὰρ μεῖζον οὐκ ἔστι κακόν⁝ Σοφοκλέους ἡ
2 79a	γνώμη.
2 84a	Ἀνδρὸς γέροντος μήποτ’ ἐς πηγὴν ὁρᾶν: ἐπὶ τῶν πρὸς ἔνια μὴ χρησίμων.
2 84b	Ἀνάστα, ὦ βασιλεῦ, καὶ φρόντιζε πραγμάτων.
2 84c	Ἀνδρὶ σοφῷ πᾶσα γῇ βατή· ψυχῆς γὰρ ἀγαθῆς πατρὶς ὁ ξύμπας κόσμος.
2 84d	Ἀνδρὸς δ’ εὐόρκου γενεὴ μετόπισθεν ἀμείνων: τῆς Πυ‐ θίας ἡ γνώμη, ἣν εἴρηκε πρὸς Γλαῦκον τὸν Ἐπικυδίδην Σπαρ‐ τιάτην.
2 84e	Ἀνὴρ ἀγαθὸς πλούτῳ χρώμενος φαιδρύνει πατρίδα καὶ τεμένη θεῶν κοσμεῖ καὶ φίλους πεπεδημένους ἐπιλύεται εὖ ποιῶν
2 84e	τὸν πλοῦτον ἅτε δὴ ἀγαθοεργὸν ἱστάμενον.
2 87a	Ἄνευ γὰρ ἀναγκαίης ἰσχυρᾶς πίστιες ἰσχυραὶ οὐκ ἐθέλουσι συμμένειν⁝ Ἡροδότου ἡ γνώμη.
2 88a	Ἀνθεῖ πρὸς ἐπιστήμην ψυχή, ὁπότε αἱ τοῦ σώματος ἀκμαὶ
2 88a	χρόνου μήκει μαραίνωνται.
2 93a	Ἀνενδεὴς ὁ θεός.
2 93b	Ἄνευ τύχης γὰρ, ὥσπερ ἡ παροιμία, πόνος μονωθεὶς οὐκέτ’ ἀλγύνει βροτούς⁝ Εὐριπίδου ἡ γνώμη.
2 97a	Ἀνοίκειον ἐν τῷ πένθει γεωμετρία: ἐπὶ τῶν τὰ μὴ προσ‐ ήκοντα ποιούντων.
2 98a	Ἀνδρὸς διαφέρει τοῦτ’ ἀνήρ· ὁ μὲν κακῶς πράττων τὸ λυποῦν ἤγαγ’ εἰς παράστασιν,
2 98a	ὁ δ’ ἐμφρόνως δεξάμενος ἤνεγκε κακῶς⁝ Ἀντιφάνους.
2 98b	Ἀνδρῶν τάδ’ ἐστὶν ἐνδίκων τε καὶ σοφῶν, κἀν τοῖσι δεινοῖς μὴ τεθυμῶσθαι θεοῖς⁝ Εὐριπίδου.
2 98c	Ἀνδριὰς μὲν ἐπὶ βάσεως, σπουδαῖος δὲ ἀνὴρ ἐπὶ καλῆς προαιρέσεως ἐστώς, ἀμετακίνητος ὀφείλει εἶναι⁝ Σωκράτους.
2 100a	Ἀνὴρ ὑπνώδης εὑρετὴς ὀνειράτων· μύστης γὰρ ὕπνος φασμάτων οὐ πραγμάτων.
2 100b	Ἄνθρωπος ὢν ἔπταικας, ἐν δὲ τῷ βίῳ τέρας ἐστίν, εἴτις εὐτύχηκε διὰ βίου⁝ Βάθωνος.
2 100c	Ἀνὴρ φιλοσώματος καλλωπίστριαν γυναῖκα ποιεῖ· φιλή‐ δονος ἐρωτικὴν καὶ ἀκόλαστον· φιλάγαθος καὶ φιλόκαλος, σώ‐ φρονα καὶ κοσμίαν.
2 100d	Ἀνὴρ γὰρ χρηστὸς χρηστὸν αἰδεῖσθαι φιλεῖ⁝ Εὐριπίδου.
2 100e	Ἀναμὶξ ἀγκύλων ἱππόται: ἐπὶ τῶν μὴ κωλυομένων ποι‐ εῖν τινὰ ἀγαθά, ὑπὸ γραμμάτων ἀγκύλων καὶ σκολιῶν· οἱ δὲ ἀγκύλοι γένος φάλαγγος πεζικῆς, τῆς ἱππικῆς προμαχόμενοι.
2 1a	Ἀνὴρ πανοῦργος πρᾷον ὑπεισελθὼν σχῆμα, κεκρυμμένη πρόκειται παγὶς τοῖς πλησίον⁝ Μενάνδρου.
2 1b	Ἄν τι πράξῃς καλὸν μετὰ πόνου, ὁ μὲν πόνος οἴχεται, τὸ δὲ καλὸν μένει. ἄν τι ποιήσῃς αἰσχρὸν μετὰ ἡδονῆς, τὸ μὲν ἡδὺ οἴχεται, τὸ δὲ αἰσχρὸν μένει⁝ Μουσωνίου.
2 1c	Ἀνθρωπίνως δεῖ τὰς τύχας φέρειν ξένε,
2 1c	τὰ κοινὰ κοινῶς δεῖ φέρειν συμπτώματα⁝ Μενάνδρου.
3 2a	Ἀνὴρ γὰρ ὅστις ἥδεται λέγειν ἀεὶ, λέληθεν αὑτὸν τοῖς ξυνοῦσιν ὢν βαρύς.
3 2b	Ἀνακυμβαλιάζεις τοὺς δίφρους: ἐπὶ ταραχῆς καὶ ζά‐ λης λέγεται.
3 6a	Ἂν μὴ παρῇ κρέας, ταρίχῳ στερκτέον: παρεγγυᾷ,
3 6a	ὅτι δεῖ τοῖς παροῦσιν ἀρκεῖσθαι.
3 9a	Ἀνέμων στάσεις γινώσκουσιν οἱ ἐγχώριοι.
3 12a	Ἂν στρουθὸς εἰς χάρακας: πρὸς τοὺς οἰομένους λανθά‐
3 12a	νειν ἐν οἷς πράττουσι.
3 19a	Ἀνὴρ ὁ φεύγων καὶ πάλιν μαχήσεται: ἐπὶ τῶν ἑτε‐ ραλκεῖ νίκῃ χρωμένων ταχθείη.
3 21a	Ἀναβάδην ἀναπαύομαι: ἐπὶ τῶν ἀμελῶν.
3 21b	Ἀνδρὸς ὑπ’ ἐσθλοῦ καὶ τυραννεῖσθαι καλόν⁝ Εὐριπί‐ δου ἡ γνώμη.
3 21c	Ἀνδρὸς μείζονος μὴ κοινώνει: παραινετικὴ ἡ παροιμία.
3 22a	Ἄνοια θνητοῖς δυστύχημα αὐθαίρετον⁝ Μενάνδρου.
3 23a	Ἂν μὴ καθάρῃς καὶ ἀλέσῃς οὐ μὴ φάγῃς.
3 24a	Ἀνὴρ εἰς Λακεδαίμονα ἀφίκετο Χῖος, γέρων ἤδη ὤν, τὰ μὲν ἄλλα ἀλαζών, ᾐδεῖτο δὲ ἐπὶ τῷ γήρᾳ, καὶ τὴν τρίχα πολιὰν οὖσαν ἐπειρᾶτο βαφῇ ἀφανίζειν. Παρελθὼν οὖν εἶπεν ἐκεῖνα ὑπὲρ ὧν καὶ ἀφίκετο. Ἀναστὰς οὖν ὁ Ἀρχίδαμος, Τί ἂν, ἔφη,
5	οὗτος ὑγιὲς εἴποι, ὃς οὐ μόνον ἐπὶ τῇ ψυχῇ τὸ ψεῦδος, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τῇ κεφαλῇ περιφέρει;
3 27a	Ἄξιος ὀβελίσκου.
3 29a	Ἀξίωμα μέγιστόν ἐστιν οὐ τὸ κεχρῆσθαι τιμαῖς, ἀλλὰ τὸ ἄξιον αὐτῶν εἶναι νομίζεσθαι⁝ Ἀριστοτέλους.
3 29b	Ἀξίως οὐδεὶς τὸν θεὸν τιμᾷ, ἀλλὰ δικαίως μόνον, ὁπότε οὐδὲ τοῖς γονεῦσιν ἴσας ἀποδοῦναι χάριτας ἐνδέχεται· ἀντιγεννῆ‐ σαι γὰρ οὐχ οἷόν τε τούτους⁝ Φίλωνος.
3 29c	Ἄξιον τούτους ἐπαινεῖν τοὺς ἀνθρώπους, οἳ μηδεμίαν ὠφέλειαν προαιροῦνται τοῦ δικαίου. Χρήματα μὲν γάρ ἐστι κτή‐ σασθαι, δόξαν δὲ χρημάτων οὐ ῥᾴδιον κτήσασθαι⁝ Δημοσθένους.
3 29d	Ἄξιον δέ ἐστιν εἰς τὸν περὶ τῆς ἡδονῆς λόγον προσελ‐ θόντα μηδὲ ἐκείνην ἀμνημόνευτον ἐᾶσαι, τὴν παρὰ πᾶσι τοῖς νοῦν ἔχουσιν εὐδοκιμοῦσαν, ἣν ἡδονὴν ὀνομάζουσι, καὶ χαρὰν καὶ τέρψιν· περιγίνεται δ’ ἐκ τῶν καλῶν μαθημάτων καὶ τῶν ἐν‐
5	δόξων κατορθωμάτων. Ἀμφοτέρων δὲ τούτων ὑπάρχει τῷ γέ‐ ροντι πρὸς αὑτὸν ἀναμιμνήσκεσθαι, καὶ καθάπερ κτήμασι τέρ‐ πεσθαι, λογιζόμενον, ὅτι ἡ τύχη ἡ πάντων κυρία τούτων, ταῦτα ἄκυρός ἐστιν ἀφελέσθαι⁝ Φαβωρίνου.
3 29e	Ἄοινον μέθην ὁ Θεόφραστος τὰ κουρεῖα ἐκάλει.
3 31a	Ἅπαντα τοῖς καλοῖς ἀνδράσι πρέπει: δήλη.
3 43a	Ἅπαντα τῷ πλουτεῖν ἔσθ’ ὑπήκοα.
3 45a	Ἄπληστον τὸ διὰ παντὸς κέρδος: ἀπόφθεγμα Πιττάκου.
3 51a	Ἀπὸ γλώττης φίλος: ἐπὶ τῶν πράγματι μέν, οὐ λόγῳ δὲ εὐεργετούντων.
3 54a	Ἀπ’ ὄνων ἐφ’ ἵππους: ἐπὶ τῶν ἀπὸ χειρόνων ἐπὶ τὰ κρείττω μεταβαλλόντων.
3 54b	Ἀπὸ νεκρῶν φορολογεῖ: αὕτη ἂν ῥηθείη τοῖς ἀπὸ νε‐ κρῶν κερδαίνουσιν· ὅθεν καὶ ὁ παρὰ τῷ Λουκιανῷ Χάρων πρὸς τὸν Ἑρμῆν ἀπαιτοῦντα τὰ χρήματα, ἃ κατηνάλωσεν εἴς τε ἄγκυ‐ ραν καὶ τροπωτῆρα κἀν τοῖς λοιποῖς ὧν ἐδεῖτο τὸ σκαφήδιον,
5	ἀδύνατον ἔφη ἀποδοῦναι, ἢν μὴ λοιμός τις ἢ πόλεμος κατα‐
5	πέμψῃ ἀθρόους τινάς.
3 55a	Ἁπλοῦν θύλακον πατεῖ: ἐπὶ τῶν εὐκαταφρονήτων Θεό‐ δεκτος εἶπεν.
3 58a	Ἅπαντα βρωτὰ τοῖς πολιορκουμένοις.
3 59a	Ἄπαγε ξένον ἐν χειμῶνι: ἐπὶ τῶν ἀκαίρως ἐλθόντων.
3 59b	Ἅπας μὲν ἀὴρ ἀετῷ περάσιμος· ἅπασα δὲ χθὼν ἀνδρὶ γενναίῳ πατρίς.
3 59c	Ἅπανθ’ ὁ λιμὸς γλυκέα πλὴν αὑτοῦ ποιεῖ.
3 59c	πενία γάρ ἐστιν ἡ τρόπων διδάσκαλος.
3 60a	Ἀπάτῃ γὰρ εὐπρεπεῖ αἴσχιόν τι τοῖς γε ἐν ἀξιώματι πλεονε‐ κτῆσαι ἢ βίᾳ ἐμφανεῖ· τὸ μὲν γὰρ ἰσχύος δικαιώσει, ἣν ἡ τύχη ἔδωκεν, ἐπέρχεται, τὸ δὲ γνώμης ἀδίκου ἐπιβουλῇ⁝ Θουκυδίδου.
3 60b	Ἀπό μοι θανεῖν γένοιτ’· οὐ γὰρ ἂν ἄλλη λύσις ἐκ πόνων γένοιτ’ οὐδ’ ἅμα τῶνδε⁝ Ἀνακρέοντος.
3 60c	Τίνες γεγόνασιν ἀρχηγοὶ τεχνῶν καὶ ἐπιστημῶν; Ἀπελ‐ λῆς βοτανικῆς. Δημοσθένης ῥητορικῆς τῆς τρίτης μετὰ τὰς δύο φοράς. Παπιανὸς νομοθεσίας. Ἄντινος λογχοποιΐας. Εὐρύνοος λογχοτοξοσύνης. Εὐρύδαμνος Μεσήνιος θώρακος πολεμικοῦ. Εὔ‐
5	ανδρος κνημῖδος καὶ ἀσπίδος. Ὀππιανὸς ἁλιευτικῆς· Τριπτόλε‐ μος σπορᾶς σίτου. Πάμφιλος ζωγραφικῆς. Τύφης ναυτικῆς. Ἄργος ναυπηγίας. Ἀρχιμήδης μηχανικῆς.
3 60d	Ἀποτεθρυωμένος ἀνήρ: ἤτοι ἀπηγριωμένος. εἴρηται δὲ κατὰ μεταφορὰν τὴν ἀπὸ τεθρίων, ἅπερ ἐστὶν ἄγονα ἄγρια λάχανα.
3 60e	Ἀπροσδόκητον οὐδὲν ἀνθρώποις πάθους· ἐφημέρους γὰρ τὰς τύχας κεκτήμεθα⁝ Διφίλου.
3 60f	Ἀπορίη ξυνὴ τῆς ἑκάστου χαλεπωτέρη· οὐ γὰρ ὑπολεί‐ πεται ἐλπὶς ἐπικουρίης⁝ Δημοκρίτου.
3 60g	Ἄπολλον, ὡς δυσάρεστον ἔστ’ ἀνιώμενος ἄνθρωπος, ἐφ’ ἅπασί τε δυσχερῶς ἔχει⁝ Ἄμφιδος.
3 60h	Ἀπραγμόνως ζῆν ἡδύ· μακάριος βίος καὶ σεμνός, ἐὰν ᾖ μεθ’ ἑτέρων ἀπραγμόνων· ἐν θηρίοις δὲ καὶ πιθήκοις ὄντα δεῖ εἶναι πίθηκον, ὦ ταλαιπώρου βίου⁝ Ἀπολλοδώρου.
3 60i	Ἀποστρέφου τῶν κολάκων τοὺς ἀπατηλοὺς λόγους. ἐξαμ‐ βλύνοντες γὰρ τοὺς ψυχῆς λογισμοὺς οὐ συγχωροῦσι τῶν πραγμά‐ των τὴν ἀλήθειαν· ἢ γὰρ ἐπαινοῦσι τὰ ψόγου ἄξια ἢ ψέγουσι τὰ ἐπαίνων κρείττονα⁝ Φίλωνος.
3 60k	Ἁπλᾶ γάρ ἐστι τῆς ἀληθείας τἄπη.
3 63a	Ἅπαν τὸ λυποῦν ἐστὶν ἀνθρώποις νόσος⁝ Ἀντιφάνους.
3 63b	Ἅπαντα δοῦλα τοῦ φρονεῖν καθίσταται⁝ Μενάνδρου.
3 63c	Ἃ πάσχοντες ὑφ’ ἑτέρων ὀργίζεσθε, ταῦτα τοῖς ἄλλοις μὴ ποιεῖτε⁝ Ἰσοκράτους.
3 63d	Ἅπας ὁ ὑπὸ γῆν κὶ ὑπὲρ γῆν χρυσὸς ἀρετῆς οὐκ ἀντά‐ ξιος⁝ Πλάτωνος.
3 64a	Ἅπαντ’ ἐρίζεις καὶ συνιεῖς οὐδὲ ἕν. γράμματα μαθεῖν δεῖ καὶ μαθόντα νοῦν ἔχειν. οὐκ ἄν τις εἴπῃ πολλὰ θαυμασθήσεται· ὁ μικρὰ δ’ εἰπὼν μᾶλλον, ἂν ᾖ χρήσιμα⁝ Φιλωνίδου.
3 64b	Ἅπαντ’ ἐν ἀνθρώποισι γηράσκειν ἔφυ, καὶ πρὸς τελευτὴν ἔρχεται τὴν τοῦ χρόνου, πλὴν ὡς ἔοικε τῆς ἀναιδείας μόνον. αὕτη δ’ ὅσῳπερ αὔξεται θνητῶν γένει,
5	τοσῷδε μεῖζον γίγνεται καθ’ ἡμέραν.
3 64c	Ἅπαντα τὰ ζῷά ἐστι μακαριώτατα καὶ νοῦν ἔχοντα μᾶλλον ἀνθρώπου πολύ. τὸν ὄνον ὁρᾶν ἔξεστι πρῶτα τουτονί. οὗτος κακοδαίμων ἐστὶν ὁμολογουμένως.
5	τούτῳ κακὸν δι’ αὑτὸν οὐδὲν γίνεται, ἃ δ’ ἡ φύσις δέδωκε ταῦτ’ ἔχει. ἡμεῖς δὲ χωρὶς τῶν ἀναγκαίων κακῶν αὐτοὶ παρ’ αὐτῶν ἕτερα προσπορίζομεν, λυπούμεθ’ ἂν πτάρῃ τις, ἂν εἴπῃ κακῶς,
10	ὀργιζόμεθ’, ἂν ἴδοι τις ἐνύπνιον, σφόδρα φοβούμεθ’, ἂν γλαῦξ ἀνακράγῃ, δεδοίκαμεν. ἀγωνίαι, δόξαι, φιλοτιμίαι, νόμοι, ἅπαντα ταῦτ’ ἐπίθετα τῇ φύσει κακά⁝ Μενάνδρου.
3 65a	Ἀπελλῆς ὁ ζωγράφος ἐρωτηθεὶς, διὰ τί τὴν τύχην καθ‐
3 65a	ημένην ἔγραψεν, εἶπεν, Οὐχ ἕστηκε γάρ.
3 71a	Ἀργυρὸς λιμός: ἐπὶ τῶν ἐν σιτοδείᾳ καὶ σπάνει τῶν
3 71a	ἀναγκαίων πολὺ ἀργύριον κερδαινόντων.
3 77a	Ἄρχε πρῶτον μαθὼν ἄρχεσθαι· ἄρχεσθαι γὰρ μαθὼν ἄρχειν ἐπιστήσῃ⁝ Σόλωνος ἡ ὑποθήκη.
3 77b	Ἀρχὴν δὲ θηρᾶν οὐ πρέπει τἀμήχανα.
3 80a	Ἁρπακτικώτερος γαλῶν.
3 81a	Ἀρκάδας μιμήσομαι: ἐπὶ τῶν ἑτέροις πονούντων.
3 88a	Ἄρκευθός ἐστι φυτὸν ἀκανθῶδες, οὗ τὴν ὀδμὴν πάντα τὰ ἑρπετὰ ἀποστρέφονται· παρὰ τὴν ἀρὰν, ὅ ἐστι τὴν βλάβην, κεύθειν.
3 88b	Ἀρκοῦ καθ’ αὑτοῦ, καὶ μὴ διάρπαζε τὰ πλησίον, μηδ’
3 88b	αὖ προΐεσο τῶν σῶν, ὡς κατὰ τοῦτο μειονεκτῶν⁝ Ἱέραξ εἶπε.
3 90a	Ἀρχὴν ἔχων κόσμεε, αὐτὸς δὲ μὴ μεταβάλλεο.
3 90b	Ἀρχὴν λαβὼν μὴ ἐπαίρεο, ὡυτὸς δὲ διατέλεε· οὕτω γὰρ καὶ ἀποθέμενος οὐκ ἀφῃρῆσθαι τοῦ σεμνύνοντός σε νομισθήσεαι⁝ Εὐσεβίου.
3 90c	Ἀρθεὶς δ’ ηὖτ’ ἀπόλευ κάδος πέτρης, εἰς πολιὸν κῦμα κολυμβῶ μεθύων ἔρωτι⁝ Ἀνακρέοντος.
3 90d	Ἀργαλέος γάρ τ’ ἐστὶ θεὸς βροτῷ ἀνδρὶ δαμῆναι⁝ Ὁμήρου.
3 90e	Ἀρετῆς ἀτιμαζομένης, πλοῦτος μοῦνος σπουδαζόμενος καὶ ἐνδυναστεύσας, ὕβριός τε καὶ ὑπερηφανίης ὑπηρέτης, καὶ πάντων κακῶν ὑπ’ ἐξουσίης τε καὶ τοῦ ἀνεπιπλήκτου χορηγὸς
3 90e	γίγνεται⁝ Εὐσεβίου.
3 97a	Ἀρετῆς οἰκεῖον ἀδικίαν μισεῖν, εὐσέβειαν φυλάσσειν⁝ Κλεοβούλου.
3 97b	Ἄρχων μὲν ἐπιτήδευε πρᾷος εἶναι, ἀρχόμενος δὲ μεγαλό‐ φρων⁝ Ἰσοκράτους.
3 97c	Ἄρχεσθαι μὴ μαθὼν ἄρχειν μὴ ἐπιχείρει⁝ Κλειτάρχου.
3 97d	Ἀρχικὸς εἶναι βούλου μὴ χαλεπότητι μηδὲ τῷ σφόδρα κολάζειν, ἀλλὰ τῷ πάντας ἡττᾶσθαι τῆς σῆς διανοίας⁝ Ἰσοκράτους.
3 97e	Ἀργὸς γὰρ οὐδεὶς θεοὺς ἔχων ἀνὰ στόμα
3 97e	βίον δύναιτ’ ἂν συλλέγειν ἄνευ πόνων⁝ Εὐριπίδου.
3 100a	Ἀρεοπαγίτης: ἐπὶ τῶν σκυθρωπῶν καὶ ὑπερσέμνων.
4 11a	Ἀσκὸν λήψεται ὁ πρότερον πιών: ἐπὶ τῶν γενναίως ὑπὲρ ἄλλων ἀγωνιζομένων.
4 11b	Ἆσέ με δαίμονος αἶσα κακὴ καὶ ἀθέσφατος οἶνος.
4 11c	Ἀσκεῖν μὲν ἀρετὴν, εὐτυχεῖν δ’ αἰτεῖν θεούς. ἔχων γὰρ ἄμφω ταῦτα, μακάριός θ’ ἅμα κεκλημένος ζῆν κἀγαθὸς δυνήσεται.
4 11d	Ἀσελγέστερος ὄνου.
4 11e	Ἀσελγής ἐστιν ὁ ἀνήρ: ἀντὶ τοῦ ἄγαν ὄζει. παρῆκται δέ, ὡς φασίν, ἐξ αἰτίας τοιαύτης· Σέλγος πόλις ἐστὶ τῆς Πισι‐ δίας, ὅπου κακῶς ἔζων οἱ ἄνθρωποι καὶ ἀλλήλοις ἐκοινώνουν·
4 11e	κατ’ ἐπίτασιν οὖν τὸ ἀσελγαίνειν.
4 12a	Πλάτωνος ἐπίγραμμα εἰς Φαῖδρον. Ἀστέρας εἰσαθρεῖς ἀστὴρ ἐμός· εἴθε γενοίμην οὐρανός· ὡς πολλοῖς ὄμμασιν εἰς σὲ βλέπω.
4 12b	Ἄλλο. τοῦ αὐτοῦ εἰς τὸν αὐτόν. Ἀστὴρ μὴν πρὶν ἔλαμπες ἐνὶ ζωοῖσιν ἑῷος· νῦν δὲ θανὼν λάμπεις, ἕσπερος ἐν φθιμένοις.
4 13a	Ἀσύνετος, ὅστις ἐν φόβῳ μὲν ἀσθενής,
4 13a	λαβὼν δὲ μικρὸν τῆς τύχης φρονεῖ μέγα⁝ Εὐριπίδου.
4 14a	Ἀσφαλής ἐστ’ ἀμείνων ἢ θρασὺς στρατηλάτης⁝ Εὐριπίδου.
4 14b	Ἀσφαλὴς πᾶς τόπος τῷ ζῶντι μετὰ δικαιοσύνης.
4 14c	Ἀσφόδελος σκιλλῶδες φυτόν, φύλλα ἔχον μακρὸν καὶ ἀνθερικὸν ἐσθιόμενον. καὶ τὸ σπέρμα δὲ αὐτοῦ φρυγόμενον, καὶ ἡ ῥίζα κοπτομένη μετὰ σύκων πλείστην ὄνησιν ἔχει. Περσεφόνης καὶ χθονίων ἱερόν. καὶ Ῥόδιοι τὴν Κόρην οὐ τὴν Ἄρτεμιν ἀσφο‐
5	δέλῳ στέφουσιν. προπαροξυτόνως δὲ ἀναγνωστέον. καὶ Ἡσίοδος· οὐδ’ ὅσον ἐν μαλάχῃ τε καὶ ἀσφοδέλῳ μέγ’ ὄνειαρ. τὸν δὲ τόπον ἐν ᾧ φύεται, ὀξυτονητέον, ὡς παρ’ Ὁμήρῳ· κατ’ ἀσφοδελὸν λειμῶνα.
4 14d	Ἀστοῖσιν δ’ οὔπω πᾶσιν ἁδεῖν δύναμαι. οὐδὲν θαυμαστόν, Πολυπαίδη. οὐδὲ γὰρ ὁ Ζεύς οὔθ’ ὕων πάντας ἁνδάνει οὔτ’ ἀνέχων. σοὶ δ’ ἐγὼ εὖ φρονέων ὑποθήσομ’, οἷάπερ αὐτὸς
5	Κύρν’ ἀπὸ τῶν ἀγαθῶν παῖς ἔτ’ ἐὼν ἔμαθον⁝ Θεόγνιδος.
4 16a	Ἀτὰρ θεὶς ἄλλοτ’ ἐπ’ ἄλλῳ Ζεὺς ἀγαθόν τε κακόν τε
4 16a	διδοῖ.
4 19a	Ἃ τῇ λεοντῇ μὴ σθένεις, τὴν ἀλωπεκῆν πρόσ‐ αψον: ἐὰν μὴ φανερῶς δύνῃ, φησίν, ἀμυνόμενος βλάψαι, τῇ πανουργίᾳ χρῆσαι.
4 23a	Ἀτύφου μοίρας εἷς: ἀντὶ τοῦ ἀβλαβοῦς. Ὅθεν καὶ ὁ Πλάτων ἄτυφόν φησι τὸν ἀβλαβῆ ἐν Φαίδωνι· ἐπεὶ τὸ τύφον βλάπτει. καὶ ἐπιτεθυμμένον τὸ καῖον, ὅπερ ἀπὸ τοῦ θύπτω τὸ ἐπικαίω λέγεται. ἐξ οὗ καὶ θυμάλωπες οἱ ἀπολελειμμένοι τῆς
5	θύψεως ἄνθρακες, ἤγουν οἱ ἡμίκαυτοι.
4 23b	Ἀτυχίαν κρύπτε, ἵνα μὴ τοὺς ἐχθρούς σου εὐφράνῃς⁝
4 23b	Πλουτάρχου.
4 23c	Ἀτυχοῦντι μὴ ἐπιγέλα· κοινὴ γὰρ ἡ τύχη⁝ Χίλωνος.
4 23d	Ἃ τοῖς ἄλλοισιν ὡς φαῦλα ἐπιτιμᾷς, ταῦτα πρότερον αὐτὸς ποιέειν φυλάσσεο⁝ Εὐσεβίου.
4 23e	Ἀτραπὸν εἰς ἅδεω ἤνυσα τὴν οὔπω τις ἐναντίον ἦλθεν ὁδίτης⁝ Φιλήτου.
4 23f	Ἄτοπόν ἐστι διώκοντα τὰς τιμὰς φεύγειν τοὺς πόνους, δι’ ὧν αἱ τιμαί.
4 23g	Ἀτέκμαρτος ὁ πᾶς βίος, οὐδὲν ἔχων πιστόν, πλανᾶται συντυχίαις· ἐλπὶς δὲ φρένας παραθαρσύνει· τὸ δὲ μέλλον ἀκρι‐ βῶς οἶδεν οὐδεὶς ὁ θάνατος ὅπη φέρεται· θεὸς δὲ πάντας ἐν κινδύνοις θνατοὺς κυβερνᾷ· ἀντιπνεῖ δὲ πολλάκις ἀτυχίας δεινή
5	τις αὔρα.
4 23h	Ἀτελέστατα καὶ ἀμήχανα τοὺς θανόντας κλαίειν⁝ Στη‐ σιχόρου.
4 27a	Ἄττης λόφος: ἐπὶ τῶν σφόδρα βαρυσυμφορωτάτων.
4 27b	Ἀτεχνῶς τὸν σωρόν: ἐπὶ τῶν εὐηθιζομένων.
4 31a	Αὐτίκ’ ἔπειθ’ ἅμα μῦθος ἔην, τετέλεστο δὲ ἔργον.
4 51a	Ἀφέμενος τῆς δρυὸς, ἕπεται τῶν πυρῶν: ἐπὶ τῶν ἀπὸ χειρόνων ἐπὶ τὰ βελτίω μεταπεσόντων.
4 51b	Ἀφόρητος γίνεται κακία ἐπαινουμένη.
4 54a	Ἀφθὰς σοὶ λελάληκεν: Φθὰς καὶ Ἀφθὰς ὁ Ἥφαιστος.
4 54b	Ἁ φιλοχρηματία Σπάρταν ἕλοι, ἄλλο δὲ οὐδέν: ἐπὶ τῶν ἐκ παντὸς κερδαίνειν βουλομένων.
4 54c	Ἀφρήτωρ, ἀθέμιστος, ἀνέστιός ἐστιν ἐκεῖνος, ὃς πολέμου ἔραται ἐπιδημίου, ὀκρυόεντος⁝ Ὁμήρου ἡ γνώμη.
4 54d	Ἄφυκτόν ἐστι τὸ τῆς πεπρωμένης κακόν: Ἀριστοτέλης.
4 62a	Ἀφωνότερος πέρδικος.
4 62b	Ἀφροδίτα τὰ μὲν οὐκ ἔστι μάργος δ’ Ἔρως οἷα παίσδα ἄκρ’ ἐπ’ ἄνθηκα βαίνων, ἃ μή μοι θίγῃς, τῶ κιπαρίσσω⁝ Ἀλκμᾶνος.
4 63a	Ἀχαλίνων στομάτων ἀνόμου τ’ ἀφροσύνας, τέλος δυσ‐ τυχία: δήλη.
4 64a	Ἄχει πέπληγμαι: ἐπὶ τοῦ δυσφοροῦντος.
4 67a	Ἄχρι εἰς τὸ βάραθρον: ἐπὶ τῶν μέχρι τελευτῆς ἢ καλῶν ἢ κακῶν ἢ εὐγενῶν ἢ δυσγενῶν ὄντων.
4 68a	Ἀχάριστον εὐεργετεῖν καὶ νεκρὸν μυρίζειν ἑνὶ σύγ‐ κειται.
4 68b	Ἀψυχότερος λαγωοῦ φεύγοντος: ἐπὶ τῶν σφόδρα
4 68b	δειλῶν.
4 71a	Βαλανεῦσιν ἔοικας: ἐπὶ τοῦ πολυπράγμονος καὶ περιέρ‐ γου. παρόσον σχολὴν ἄγοντες πολυπραγμονοῦσιν οἱ βαλανεῖς.
4 71b	Βαλανείων διὰ τέτταρας αἰτίας χρώμεθα, διὰ καθαριό‐ τητα, ἀλέας χάριν, ὑγιείας, ἡδονῆς· οἱ παλαιοὶ δὲ ταῦτα ἀν‐ θρωπογναφεῖα ἐκάλουν, ἐπεὶ θᾶττον ἢ προσῆκε ῥακοῖ τὰ σώματα καὶ προγηράσκειν ἀναγκάζει. Ἐκλήθη δὲ βαλανεῖον ὅτι οἱ πα‐
5	λαιοὶ τὰς βαλάνους ἐσθίοντες τὰ κελύφη ἔκαιον ἐν τοῖς λουτροῖς.
4 76a	Βάλλ’ εἰς ὄλεθρον: καί, Βάλλ’ ἐς φθοράν.
4 87a	Βαλάντιον ἐρώντων φύλλῳ πράσου δέδεται: παρό‐ σον οἱ ἐρῶντες εὐκόλως καταναλίσκουσιν.
4 88a	Βδάλλειν: τὸ ἀμέλγειν· παρὰ τὸ βίᾳ ἐκθλιβόμενον ἀλδί‐ σκειν τὸ γάλα. Κλήμεις· οὕτως ἡ μετάδοσις, ἀγαθὴ φιλαν‐ θρωπίας ὑπάρχουσα πηγή, κοινωνοῦσα τοῖς διψῶσι ποτοῦ αὔξε‐ ται πάλιν καὶ πίμπλαται, ὃν τρόπον ἐπὶ τοὺς θηλαζομένους ἢ
5	καὶ βδαλλομένους μαστοὺς ἐπιῤῥεῖν εἴωθε τὸ γάλα.
4 89a	Βέλτερος ἀλκήεντος ἔφυ σεσοφισμένος ἀνήρ: Φωκυλλί‐
4 89a	δου ἀπόφθεγμα.
4 89b	Βεβαιοτέραν τὴν φιλίαν ἔχε πρὸς τοὺς γονεῖς⁝ Χαι‐ ρήμονος.
4 89c	Βέβαιον οὐδέν ἐστιν ἐν θνητῷ βίῳ. βιοῖ γὰρ οὐδεὶς ὃν προαιρεῖται τρόπον.
4 92a	Βίαντος Τευταμίδου Πριηνέως δίκη: οὗτος εἷς τῶν ἑπτὰ σοφῶν ἦν, λέγεται δὲ εἰς τὰς δίκας δεινὸς γεγονέναι· οὗ‐ τος δίκην ὑπέρ τινος λέξας ἤδη ὑπέργηρως ὤν, μετὰ τὸ κατα‐ παῦσαι τὸν λόγον ἀπέκλινε τὴν κεφαλὴν εἰς τοὺς τῆς θυγατρὸς
5	υἱοῦ κόλπους. εἰπόντος δὲ καὶ τοῦ ἐναντίου καὶ τῶν δικαστῶν τὴν ψῆφον ἐνεγκόντων τῷ ὑπὸ τοῦ Βίαντος βοηθουμένῳ, λυθέν‐ τος τοῦ δικαστηρίου νεκρὸς ἐν τοῖς κόλποις εὑρέθη. καὶ αὐτὸν μεγαλοπρεπῶς ἔθαψεν ἡ πόλις, εἰς ὃν καὶ Διογένους τόδε τὸ ἐπίγραμμα φέρεται.
10	Ἐπίγραμμα. Τῇδε Βίαντα κέκευθα τὸν ἀτρέμας ἤγαγεν Ἑρμῆς εἰς Ἀΐδην, πολιῷ γήραϊ νιφόμενον. εἶπε γὰρ, εἶπε δίκην ἑτέρου τινός, εἶτ’ ἀποκλινθεὶς παιδὸς ἐς ἀγκαλίδας μακρὸν ἔτεινεν ὕπνον.
4 92b	Βίον Κύκλωπος: τὸν ἀνόσιον καὶ ὠμόν.
4 97a	Βίος ἀνεόρταστος, μακρὴ ὁδὸς ἀπανδόκευτος.
4 97b	Βίον καλὸν ζῇς, ἂν γυναῖκα μὴ ἔχῃς⁝ Φιλήτου.
4 97c	Βίος βίου δεόμενος οὐκ ἔστι βίος.
4 98a	Βλέπει τὸ στῆθος ἀετὸς τρωθεὶς πάλαι, ἀλγῶν δὲ λοιπὸν ἧστο πολλὰ δακρύων, βλέπων δ’ ὀϊστὸν εἶπεν ἐπτερωμένον,
4 98a	βαβαὶ πτερόν με τὸν πτερωτὸν ὀλλύει.
5 10a	Βοῦς ἐπὶ σωρῷ: ἐπὶ τῶν ἡδυπαθούντων.
5 11a	Βουλείας δικάζει: ἐπὶ τῶν τὰς κρίσεις ὑπερτιθεμένων ἀεὶ δικαστῶν.
5 13a	Βούλου γονεῖς πρώτιστον ἐν τιμαῖς ἔχειν⁝ Φιλήμονος.
5 16a	Βρώτειον οὖς: ἐπὶ τῶν ἀναισθήτων.
5 16b	Βραχεῖ λόγῳ δὲ πολλὰ πρόσκειται σοφά.
5 16c	Βραχὺς ὁ βίος ἀνθρώπῳ εὖ πράττοντι, δυστυχοῦντι δὲ μακρός⁝ Ἀπολλωνίου.
5 16d	Βραχύ τοι σθένος ἀνδρός, ἀλλὰ ποικιλίαι πραπίδων⁝ Εὐριπίδου.
5 16e	Βραδέως μὲν φίλος γίνου· γενόμενος δὲ πειρῶ διαμένειν· ὁμοίως γὰρ αἰσχρὸν μηδὲν ἄφιλον ἔχειν καὶ πολλοὺς ἑταίρους
5 16e	μεταλλάττειν.
5 19a	Γάλα τρέφει νήπια, παῖδα δ’ ἔμφρονα, γάλα πιαίνει σωφροσύνη καθάπερ.
5 19b	Γάλακτος φυσιολογία: τὸ μὲν αἷμα πρωτόγονον ἐν ἀν‐ θρώπῳ εὑρίσκεται, ὃ δή τινες οὐσίαν εἰπεῖν ψυχῆς τετολμήκασι· τοῦτο δὴ τὸ αἷμα φυσικῇ τρεπόμενον πέψει, κυησάσης τῆς μη‐ τρός, φιλοστοργίᾳ συμπαθεῖ, ἐξανθεῖ καὶ γηράσκει πρὸς τὸ ἄφο‐
5	βον τοῦ παιδίου· καὶ ἔστι μὲν τῆς σαρκὸς ὑγρότερον τὸ αἷμα, οἷον ὑγρά τις οὖσα σάρξ, τοῦ δὲ αἵματος νοστιμώτερον τὸ γάλα καὶ λεπτομερέστερον· εἴτε γὰρ τὸ ἐπιχορηγούμενον αἷμα τῷ ἐμ‐ βρύῳ, καὶ διὰ μητρῴου πρότερόν ἐστι πεμπόμενον ὀμφαλοῦ, εἴτε αὖ τὸ καταμήνιον αὐτό, ἀποκλεισθὲν τῆς οἰκείας φορᾶς, κατὰ
10	φυσικὴν ἀνάχυσιν χωρεῖν κελεύεται πρὸς τοῦ παντρόφου καὶ γενε‐ σιουργοῦ θεοῦ ἐπὶ τοὺς φλεγμαίνοντας ἤδη μαστοὺς καὶ ὑπὸ πνεύματος ἀλλοιούμενον θερμοῦ, ποθεινὴ σκευάζεται τῷ νηπίῳ τροφή, αἷμα τὸ μεταβάλλον ἐστί· μάλιστα γὰρ πάντων μελῶν, μαστοὶ συμπαθεῖς μήτρᾳ. ἐπὰν οὖν κατὰ τοὺς τόκους ἀποκοπὴν
15	λάβῃ τὸ ἀγγεῖον, δι’ οὗ πρὸς τὸ ἔμβρυον τὸ αἷμα ἐφέρετο, μύσις μὲν γίνεται τοῦ πόρου, τὴν δὲ ὁρμὴν ἐπὶ τοὺς μαστοὺς τὸ αἷμα
15	λαμβάνει, καὶ πολλῆς τῆς ἐπιφορᾶς γενομένης διατείνονται καὶ μεταβάλλει τὸ αἷμα εἰς γάλα, ἀναλόγως τῇ ἐπὶ τῆς ἑλκώσεως εἰς πύον τοῦ αἵματος μεταβολῇ, εἴτε αὖ παρὰ τῶν ἐν μαστοῖς
20	παρακειμένων φλεβῶν, ἀναστομουμένων κατὰ τὰς διατάσεις τῆς κυΐσεως, τὸ αἷμα μεταχεῖται εἰς τὰς φυσικὰς τῶν μαστῶν σύραγ‐ γας· τοῦτο δὲ ἀνακιρνάμενον τὸ ἀπὸ τῶν γειτνιουσῶν καταπεμ‐ πόμενον ἀρτηριῶν πνεῦμα, μενούσης ἔτι τῆς ὑποκειμένης ἀκεραίου τοῦ αἵματος οὐσίας, ἐκκυμαινόμενον λευκαίνεται, καὶ τῇ τοιαύτῃ
25	ἀνακοπῇ κατ’ ἐξαφρισμὸν μεταβάλλεται, παραπλήσιόν τι πεπον‐ θὸς τῇ θαλάττῃ, ἣν δὴ κατὰ τὰς ἐκβολὰς τῶν πνευμάτων οἱ ποιηταί φασιν ἀποπτύειν ἁλὸς ἄχνην· πλὴν ἀλλὰ αἷμα ἔχει τὴν οὐσίαν. Τούτῳ τῷ τρόπῳ καὶ οἱ ποταμοὶ ῥόθῳ φερόμενοι τῇ ἐμπεριλήψει τοῦ περικεχυμένου ἀέρος ξαινόμενοι, ἀφρὸν μυρ‐
30	μύρουσι, καὶ τὸ ἐνστόμιον ἡμῖν ὑγρὸν τῷ πνεύματι ἐκλευκαίνεται. τίς οὖν ἡ ἀποκλήρωσις μὴ οὐχὶ καὶ τὸ αἷμα ἐπὶ τὸ φωτεινότα‐ τον καὶ λευκότατον ὑπὸ τοῦ πνεύματος τρέπεσθαι ὁμολογεῖν; πά‐ σχειν τὴν μεταβολὴν κατὰ ποιότητα, οὐ κατ’ οὐσίαν· ἀμέλει γοῦν οὐ τροφιμώτερον ἄλλο τι, οὐδὲ μὴν γλυκύτερον, ἀλλ’ οὐδὲ λευ‐
35	κότερον εὕροις ἂν γάλακτος· πάντη δὲ ἔοικε τοῦτο τῇ πνευμα‐ τικῇ τροφῇ, γλυκεῖα μὲν διὰ τὴν χάριν ὑπάρχουσα, τρόφιμος δὲ, ὡς ζωή, λευκὴ δὲ ὡς ἡμέρα Χριστοῦ καὶ τὸ αἷμα Χριστοῦ πε‐ φανέρωται ὡς γάλα⁝ Οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ ἐκ τῶν ποιμνίων ἔκ τε τῶν βουκολίων ἔξεστι μαθεῖν, ὡς ἐξ αἵματος γάλα κατὰ με‐
40	ταβολὴν γίνεται· τὰ γὰρ ζῷα ταῦτα τοῦ ἔτους κατὰ τὴν ὥραν, ἣν ἔαρ καλοῦμεν, ὑγροτέρου τοῦ περιέχοντος γεγονότος, ἀλλὰ καὶ τῆς πόας καὶ τῶν νομῶν εὐχίλων, τὸ τηνικάδε οὐσῶν καὶ ἐνίκμων αἵματος πίμπλαται πρότερον, ὡς ἐκ τῆς διατάσεως τῶν φλεβῶν κυρτουμένων τῶν ἀγγείων δείκνυται· ἐκ δὲ τοῦ αἵματος
45	δαψιλέστερον χεῖται τὸ γάλα· θέρους δ’ ἔμπαλιν ὑπὸ τοῦ καύ‐ ματος συγκαιόμενον καὶ ἀναξηραινόμενον ἵστησι τὴν μεταβολὴν
45	τὸ αἷμα καὶ ταύτῃ ἔλαττον ἀμέλγονται.
5 21a	Γαλῆ στέαρ: ἐπὶ τῶν οἷς χαίρουσι ταῦτα λαμβανόντων.
5 22a	Γαστὴρ παχεῖα λεπτὸν οὐ τίκτει νόον.
5 24a	Γάμους δ’ ὅσοι σπεύδουσι μὴ πεπρωμένους, μάτην πονοῦσιν· ἡ δὲ τὸ χρεὼν πόσει μένουσα, κἀσπούδαστος ἦλθεν εἰς δόμους⁝ Εὐριπίδου.
5 24b	Γάμους εὐτελεῖς καὶ ἰσοτίμους ποιεῖν⁝ Φίλωνος.
5 24c	Γάμος κράτιστός ἐστιν ἀνδρὶ σώφρονι, τρόπον γυναικὸς χρηστὸν ἔνδον λαμβάνειν.
5 24c	αὕτη γὰρ ἡ προὶξ οἰκίαν σώζει μόνη. ὅστις δὲ τρυφερῶς τὴν γυναῖκ’ ἄγει λαβών,
5	σύνεργον οὗτος ἀντὶ δεσποίνης ἔχει, εὔνουν, βεβαίαν εἰς ἅπαντα τὸν βίον⁝ Ἱππώνακτος.
5 24d	Γαμψώνυχας μὴ τρέφειν: ἀντὶ τοῦ ἅρπαγας φεύγειν.
5 26a	Γαμεῖν κεκρικότα δεῖ σε γινώσκειν, ὅτι ἀγαθὸν μεθέξεις, ἂν μὴ λάβῃς μικρὸν κακόν⁝ Μενάνδρου.
5 26b	Γάμου ἀρίστη ξυμφωνίη, ἀμφοτέρους σωφροσύνην ἀσκεῖν⁝ Εὐσεβίου.
5 26c	Γαστρὸς δὲ πειρῶ πᾶσαν ἡνίαν κρατεῖν. μόνη γὰρ ὧν πέπονθεν οὐκ ἔχει χάριν, ἀεὶ δὲ τοῦ δέοντος ἐνδεῖται πλέον. ὅστις δὲ μὴ γαστρὸς κρατεῖν ἐπίσταται,
5	τὰ πλείω τῶν κακῶν ἔχει κακά⁝ Χάρητος.
5 29a	Γελᾶν ὁ θέλων μετὰ μειρακίου αἰσχρὰς ὕβρεις κερδήσει καὶ μέμψιν⁝ Μοσχίωνος.
5 29b	Γελᾷ δ’ ὁ μωρός, κἄν τι μὴ γέλοιον ᾖ.
5 30a	Γεννητόρων ἕκατι κατθανεῖν καλόν. αὐτὸς τραφεὶς δὲ τῶν φυτευσάντων ὕπο, καλῶς τὸν αὐτὸν ἔρανον αὐτοῖσιν νέμοις⁝ Δικαιογένους.
5 30b	Γένους δ’ ἔπαινός ἐστιν ἀσφαλέστατος, κατ’ ἄνδρ’ ἐπαινεῖν, ὅστις ἂν δίκαιος ᾖ, τρόπους τ’ ἄριστος, τοῦτον εὐγενῆ καλεῖν⁝ Ἀστυδάμαντος.
5 30c	Γεγόναμεν ἅπαξ· δὶς οὐκ ἔστι γενέσθαι· δεῖ δὲ τὸν αἰῶνα μηκέτ’ εἶναι. Σὺ δὲ τῆς αὔριον οὐκ ὢν κύριος, ἀναβάλῃ τὸν καιρόν· ὁ δὲ πάντων βίος μελησμῷ παραπόλλυται· καὶ διὰ τοῦτο ἕκαστος ἡμῶν ἀσχολούμενος ἀποθνήσκει⁝ Ἐπικούρου ἡ γενναία
5	αὕτη ὑποθήκη.
5 35a	Γέροντι μηδέποτε μηδὲν χρηστὸν ποιεῖν: παραινεῖ, μηδένα ἀκαίρως εὐεργετεῖν.
5 36a	Γέρων ὀλίγα φοβεῖται: δήλη.
5 37a	Γέρων πίθηκος οὐχ ἁλίσκεται πάγῃ: τοῦτ’ ἠρώτησε Διονύσιος Ἡρακλείδην· Ἡρακλείδης δ’ ἀπεκρίθη πρὸς Διονύ‐ σιον· γέρων πίθηκος ἁλίσκεται μὲν, μετὰ χρόνον δ’ ἁλίσκεται. Ἐπὶ τῶν ἅπαξ δυστυχησάντων.
5 38a	Γεύεται πίσσης ὁ μῦς: ἐπὶ τῶν ἀξίως τιμωρουμένων.
5 40a	Γῆ καὶ θάλασσα οὐρανομήκης: ἐπὶ τῶν σφόδρα ὀργι‐ ζομένων.
5 41a	Γῆρας διδάσκει πάντα, καὶ χρόνου τριβή⁝ Σοφοκλέους.
5 41b	Γῆρας καὶ πενία, δύο τραύματα δυσθεράπευτα⁝ Ἡρώδου.
5 41c	Γῆρας ὁλόκληρός ἐστι πήρωσις· πάντ’ ἔχει, καὶ πᾶσιν ἐνδεῖ⁝ Δημοκρίτου.
5 41d	Γῆρας ἐπὰν μὲν ἀπῇ, πᾶς εὔχεται· ἢν δέ ποτ’ ἔλθῃ, μέμφεται· ἔστι δ’ ἀεὶ κρεῖσσον ὀφειλόμενον.
5 41e	Γῆς ἐπέβην γυμνός· γυμνὸς δ’ ὑπὸ γαῖαν ἄπειμι. καὶ τί μάτην μοχθῶ, γυμνὸν ὁρῶν τὸ τέλος;⁝ Λουκιανοῦ.
5 41f	Γῆς βάρος: ἐπὶ τῶν ἀχρήστων.
5 41g	Γῇ κρύψας ἔχεις: ἐπὶ τῶν φθονούντων.
5 44a	Γίνωσκε τἀνθρώπια μηδ’ ὑπερμέτρως ἄλγει· κακοῖσι γὰρ οὐ σὺ πρόσκεισαι μόνη⁝ Εὐριπίδου.
5 44b	Γλαῦξ γὰρ ἡμῶν πρὶν μάχεσθαι τὸν στρατὸν διέπτατο.
5 51a	Γλυκὺς κρατὴρ ἀγαφθέγκτων ἀοιδᾶν.
5 52a	Γλυκεῖά οἱ καρδίαν ἀτάλλοισα γηροτρόφος ξυναωρὶ ἐλ‐ πὶς, ἃ μάλιστα θνατῶν πολύστροφον γνώμαν κυβερνᾷ⁝
5 53a	Γλώσσης μάλιστα πανταχοῦ πειρῶ κρατεῖν. ὃ καὶ γέροντι καὶ νέῳ τιμὴν φέρει, ἡ γλῶσσα σιωπὴν κεκτημένη⁝ Χάρητος ἡ ὑποθήκη.
5 53b	Γλῶσσα βλάσφημος διανοίας κακῆς ἔλεγχος.
5 53c	Γλώσσης τοι θησαυρὸς ἐν ἀνθρώποισιν ἄριστος φειδωλῆς, πλείστη δὲ χάρις κατὰ μέτρον ἰούσης⁝ Ἡσιόδου.
5 53d	Γλώσσῃ θρασείᾳ μὴ χρῆσθαι· πολλάκις γὰρ τὸ θράσος καὶ αὐτὴν διώλεσε τὴν κεφαλήν⁝ Σωκράτους.
5 53e	Γλῶσσαν μίαν τοῖς ἀνθρώποις ἡ φύσις δέδωκε, δύο δὲ
5 53e	ὦτα, ἵνα διπλάσιον ὧν λέγομεν παρ’ ἑτέρων ἀκούωμεν⁝ Ἐπικτήτου.
5 53f	Γλῶσσα δέ ἐστι τότε τοῦ λόγου ὄργανον. ἥ τε παρὰ τῶν ἐθνῶν ὁμιλία παρηλλαγμένη καὶ ἡ διάλεκτος. διάλεκτοι δέ εἰσιν ἑλληνικαὶ πέντε· ἰὰς, ἤτοι ἡ τῶν Ἰώνων, ἡ ἀπὸ τοῦ Ἴωνος τοῦ Ἀπόλλωνος καὶ Κρεούσης τῆς Ἐρεχθέως θυγατρὸς τὴν κλῆσιν
5	ἐσχηκυῖα· ἣν ἔγραψεν Ὅμηρος. ἀτθὶς δὲ ἡ τῶν Ἀττικῶν ἀπὸ Ἀτθίδος τῆς Καρνέου θυγατρός· ἣν ἔγραψεν Ἀριστοφάνης. δωρὶς δὲ ἡ τῶν Δωριέων ἀπὸ Δώρου τοῦ Ἕλληνος παιδός· ἣν ἔγραψε Θεόκριτος. αἰολὶς δὲ ἀπὸ Αἰόλου τοῦ Ἕλληνος παιδός· ἣν ἔγραψε Ἀλκμαίων. κοινὴ δέ, ᾗ πάντες χρώμεθα, ἥν, φασί, ἔγραψε Πίν‐
10	δαρος.
5 55a	Γλώσσῃ ματαίᾳ ζημία προστρίβεται.
5 56a	Γνῶθι σεαυτὸν, ἄριστε, πόθεν καὶ ὅστις ἐτύχθης· ῥεῖα μὲν ὧδε τύχῃς κάλλεος ἀρχετύπου.
5 56b	Γνῶμαι πλέον κρατοῦσιν, ἢ σθένος χερῶν⁝ Σοφοκλέους.
5 56c	Γνώμη δὲ κρείσσων ἐστίν, ἢ ῥώμη χερῶν⁝ Ἀγάθωνος.
5 56d	Γνώμῃ γὰρ ἀνδρὸς εὖ μὲν οἰκοῦνται πόλεις, εὖ δ’ οἶκοι, εἴς τ’ αὖ πόλεμον ἰσχύει μέγα. σοφὸν γὰρ ἓν βούλημα τὰς πολλὰς χέρας νικᾷ· σὺν ὄχλῳ δ’ ἀμαθία πλέον κακόν⁝ Εὐριπίδου.
5 56e	Γνώμης γὰρ ἐσθλῆς ἔργα χρηστὰ γίνεται.
5 56f	Γνώμων εἶ: ἀντὶ τοῦ κανὼν καὶ ἀκριβὴς σταθμή.
5 58a	Γονέων δὲ ἀμελῶν οὐκ ἄνθρωπος ξύμβουλος νοῦν ἔχων
5 58a	ποτὲ γένοιτ’ ἂν οὐδεὶς οὐδένι⁝ Πλάτωνος.
5 59a	Γουνοῦμαί ς’ ἐλαφηβόλε, ξανθὴ παῖ Διός, ἀγρίων δέσποιν’
5 59a	Ἄρτεμι θηρῶν⁝ Ἀνακρέοντος.
5 67a	Γυμνότερος λεβηρίδος: ἐπὶ τῶν πάνυ πτωχῶν. Ἀντὶ
5 67a	τοῦ, γυμνότερος ὄφεως δέρματος.
5 69a	Γυμνῷ φυλακὴν ἐπιτάττεις: δήλη.
5 70a	Γύης οὐκ ἔνεστι ἐν τούτῳ: ἐπὶ τοῦ ἔν τινι ἀχρήστου.
5 77a	Γυναικὸς ἐσθλῆς ἐπιτυχεῖν οὐ ῥᾴδιον⁝ Διφίλου.
5 77b	Γυναῖκα θάπτειν κρεῖσσόν ἐστιν ἢ γαμεῖν⁝ Χαιρήμονος.
5 77c	Γυναικὸς οὐδὲν χρῆμ’ ἀνὴρ ληΐζεται ἄμεινον ἐσθλῆς οὐδὲ ῥίγιον κακῆς⁝ Σιμωνίδου.
5 78a	Γύναι, γυναιξὶ κόσμον ἡ σιγὴ φέρει⁝ Σοφοκλέους.
5 78b	Γυναικὶ τέρψις τῶν παρεστώτων κακῶν ἀνὰ στόμ’ ἀεὶ καὶ διὰ γλώσσης ἔχειν⁝ Εὐριπίδου.
5 78c	Γυναῖκες ἐσμὲν ἔσθλ’ ἀμηχανώταται, κακῶν δὲ πάντων τέκτονες σοφώταται⁝ Εὐριπίδου.
5 78d	Γυνὴ γάρ ἐστι τἄλλα μὲν φόβου πλέα, κακὴ δ’ εἰς ἀλκὴν καὶ σίδηρον εἰσορᾶν· ὅταν δ’ ἐς εὐνὴν ἠδικημένη κυρῇ, οὐκ ἔστιν ἄλλη φρὴν μιαιφονωτέρα⁝ Εὐριπίδου.
5 78e	Γυνὴ μὲν ἐξελθοῦσα πατρῴων δόμων οὐ τῶν τεκόντων ἐστίν, ἀλλὰ τοῦ λέχους. τὸ δ’ ἄρσεν ἕστηκ’ ἐν δόμοις ἀεὶ γένος θεῶν πατρῴων καὶ τάφων τιμᾶ ὅρον⁝ Εὐριπίδου.
5 78f	Γυνὴ πολλὰ ἀνδρὸς ὀξυτέρη πρὸς κακοφραδμοσύνην⁝ Δη‐ μοκρίτου.
5 78g	Γυναικὶ δ’ ὄλβος, ἂν πόσιν στέργοντ’ ἔχει⁝ Μενάνδρου.
5 78h	Γυναικὸς ἀρετὰς ἀξίως ἐπαινέσαι σοφοῦ γένοιτ’ ἂν ἵστορος λόγων⁝ Εὐριπίδου.
5 78i	Γύναι, φίλον μὲν φέγγος ἡλίου τόδε,
5 78i	καλὸν δὲ πόντου χεῦμ’ ἰδεῖν εὐήνεμον, γῆ τ’ ἠρινὸν θάλλουσα, πλούσιόν θ’ ὕδωρ, πολλῶν τ’ ἔπαινον ἐστί μοι λέξαι καλῶν⁝ Εὐριπίδου.
5 78k	Γυναικὸς ὄμμα τοῖς ἀκμάζουσιν βέλος.
5 78l	Γυναικὸς αὐδὴ θάνατος νεωτέροις.
5 78m	Γύμναζε τοῖς μὲν πόνοις τὸ σῶμα, τὴν δὲ ψυχὴν γεν‐
5 78m	ναίως ὑπομένειν τοὺς κινδύνους⁝ Ἰσοκράτους.
5 80a	Δάνειζέ μοι μαρτυρίαν: ἐπὶ τῶν παρὰ μέρος ἑαυτοὺς ἐπαινούντων.
5 80b	Δάκτυλός ἐστι ποῦς συγκείμενος ἐκ μακρᾶς—καὶ δύο βραχειῶν ⏑⏑, οἷον ἥλιος· ἐκλήθη δὲ δάκτυλος, ἀπὸ μεταφορᾶς τῶν ἁρμογῶν, τουτέστιν ἀπὸ τῶν ἁρμονιῶν τοῦ δακτύλου, συγ‐ κειμένου ἐκ μείζονος ἁρμογῆς καὶ ἐλαττόνων δύο. οὗ ἐναντίος ὁ
5	ἀνάπαιστος, συγκείμενος ἐκ δύο βραχειῶν ⏑⏑ καὶ μακρᾶς—, οἷον ἡγεμών.
5 81a	Δακτύλῳ δείκνυται: ἐπὶ τῶν ἐπισήμων.
5 86a	Δακτυλίῳ δεῖ σε ἑλκυσθῆναι: ἐπὶ τῶν διὰ νόσον ἢ λύπην ἰσχνῶν γενομένων.
5 87a	Δαπανώμενος ἐφ’ ἃ μὴ δεῖ, ὀλίγος ἔσῃ ἐφ’ ἃ δεῖ: Χίλωνος.
5 89a	Δειλόν θ’ ὁ πλοῦτος καὶ φιλόψυχον κακόν: παρόσον οἱ πλούσιοι ἀσφαλίζονται.
5 90a	Δεῖ τοὺς νοῦν ἔχοντας τῶν δυναστευόντων μὴ διὰ τὰς ἀρ‐ χάς, ἀλλὰ διὰ τὰς ἀρετὰς θαυμάζεσθαι· ἵνα τῆς τύχης μετα‐ πεσούσης τῶν αὐτῶν ἐγκωμίων ἀξιῶνται⁝ Ἀριστοτέλους.
5 90b	Δεῖ τὸν ἀγαθὸν ἄρχοντα παυόμενον τῆς ἀρχῆς μὴ πλου‐ σιώτερον, ἀλλ’ ἐνδοξότερον γεγονέναι⁝ Βίαντος ἡ ὑποθήκη.
5 90c	Δεῖ τὸν ἄρχοντα μεμνῆσθαι τριῶν· πρῶτον μὲν, ὅτι ἀν‐ θρώπων ἄρχει· δεύτερον, ὅτι κατὰ νόμους ἄρχει· τρίτον, ὅτι οὐκ ἀεὶ ἄρχει⁝ Ἀγάθωνος.
5 90d	Δεῖ δὲ μήτε ὀργῇ προσομιλεῖν τοῖς ἀρχομένοις, μήτε ἀνε‐ πίπληκτον τοῖς ἁμαρτάνουσι τὴν προαίρεσιν καταλείπειν. τὸ μὲν γὰρ οὐδὲν τῶν μαινομένων διαφέρειν τὸν ἄρχοντα δείκνυσι, τὸ δ’ εὐχέρειαν ἁμαρτημάτων τοῖς ὑπηκόοις ἐντίκτει. Ἀνεξίκακον δὲ
5	ὁμοῦ καὶ μισοπόνηρον σεαυτὸν ἐπιδείκνυε· τῷ μὲν ἠρέμα κολάζειν τὴν ἀνεξικακίαν, τῷ δ’ ἀπεχθάνεσθαι τοῖς κακοῖς τὴν μισοπονη‐ ρίαν ἐλέγχων· ἵνα τὸ μὲν φεύγειν τὰ φαῦλα, τὸ δὲ μὴ λίαν ἀπαραμύθητον εἶναι τοῖς ἐπταικόσι τὴν τύχην ἀποδεικνύῃ. Ἀφεκτέον δὲ καὶ σκωμμάτων τοῖς ὡς ἀληθῶς ἄρχουσιν, ἢ καθαιρήσει τις
10	τὸ σεμνὸν τῆς ἀρχῆς γελωτοποιεῖν πειρώμενος. Καὶ λοιδοριῶν καθαρευτέον· ἰδιωτικῆς γὰρ ἀκροχολίας τοῦτο σύμβολον. Νουθε‐ τήσεις δὲ καὶ παραινέσεων τὸ διττὸν εἶδος, πῆ μὲν σφοδρῶς καθαπτόμενον, πῆ δὲ προσηνῶς θεραπεῦον, γνωρίσματα ἐμοὶ δο‐ κεῖν ἐπιεικοῦς ἄρχοντος⁝ Σωπάτρου ἡ ὑποθήκη.
5 90e	Δεινὴ πέφυκεν ἡ συνήθεια κόρον ἀπογεννῆσαι· καὶ φύσιν ἐκ παρ’ ἀλλήλου μεταποιῆσαι⁝ Θεοκτίστου.
5 90f	Δείκνυσιν ἡ μὲν τροπὴ τὸν κατὰ ἀλήθειαν ἀνδρεῖον, ἡ δὲ ἀτυχία τὸν φρόνιμον⁝ Μοσχίωνος.
5 90g	Δεινὸν ὅταν τις μὴ δοκῶν δοκῇ φρονεῖν⁝ Κριτίου.
5 90h	Δεῖ τοὺς ὀρθῶς πολέμῳ χρωμένους οὐκ ἀκολουθεῖν τοῖς πράγμασιν, ἀλλὰ αὐτοὺς ἔμπροσθεν εἶναι τῶν πραγμάτων⁝ Δη‐ μοσθένους.
5 90i	Δεῖ, δεῖ χρημάτων· καὶ ἄνευ τούτων οὐδέν ἐστι τῶν δε‐
5 90i	όντων γενέσθαι⁝ Τοῦ αὐτοῦ.
5 90k	Δεῖ δὲ εἰς τοὐναντίον καὶ τὸ ἄμεινον κατὰ τὴν παροιμίαν ἀποτελευτῆσαι⁝
5 90l	Δεινή τις ὀργὴ καὶ δυσίατος πέλει ὅταν φίλοι φίλοισι συμβάλως’ ἔριν.
5 90m	Δεῖ φιλεῖν ὥσπερ μισήσοντα, μισεῖν δὲ ὥσπερ φιλήσοντα⁝ Βίαντος.
5 90n	Δειλότερος εἶ τῶν λαγωῶν.
5 92a	Δεῖ φίλοις καὶ τοῖς οἰκείοις βοηθεῖν ἄχρι τοῦ μὴ ἐπιορκεῖν⁝ Λυκούργου.
5 92b	Δεῖ τοὺς γινομένους μέχρι ἂν ζῶσι πονεῖν. ἀπραξία γὰρ λιτὸν οὐ τρέφει βίον⁝ Μενάνδρου.
5 92c	Δεινοὶ γὰρ ἀνδρὶ πάντες ἐσμὲν εὐκλεεῖ ζῶντι φθονῆσαι, κατθανόντα δ’ αἰνέσαι⁝ Μιμνέρμου.
5 92d	Δεῖ τὸν ἀγαθὸν ἐπιδείκνυσθαι ἐν μὲν τοῖς λόγοις ἃ φρο‐ νεῖ, ἐν δὲ τοῖς ἔργοις ἃ ποιεῖ⁝ Ὑπερίδου.
5 92e	Δεῖ τὸν ἀγαθὸν ἄνδρα μεμνῆσθαι μὲν τῶν γεγενημένων, πράττειν δὲ τὰ ἐνεστῶτα, περὶ δὲ τῶν μελλόντων ἀσφαλίζεσθαι⁝ Βίαντος.
5 92f	Δεῖ τὸν εὖ φρονοῦντα τὸν λογισμὸν ἀεὶ τῶν ἐπιθυμιῶν κρείττω πειρᾶσθαι ποιεῖν⁝ Δημοσθένους.
5 92g	Δέον τὰ τέλη τῶν πραγμάτων ἡμᾶς προορᾶν καὶ οὕτως
5 92g	τὴν τούτων ἐγχείρησιν ποιεῖσθαι⁝ Χαβρίου.
5 93a	Δειλότερος εἶ αὐτῆς τῆς δειλίας: ἐπὶ τῶν σφόδρα δειλῶν.
5 93b	Δέσποινα γὰρ γέροντι νυμφίῳ γυνή⁝ Ἀριστοφάνους.
5 93c	Δειλοὶ δ’ εἰσὶν οὐδὲν οὐδαμοῦ⁝ Εὐριπίδου.
5 93d	Δεῖ νοσεῖν τὸ μέρος: ἐπὶ τῶν ἀκριβῆ φιλίαν ἐνδεικνυμένων.
5 93e	Δέκα ἡ κύων τέκοι, καὶ πάντα λευκά: ἐπὶ τῶν ὁμοίων καὶ εὐτυχῶν.
5 93f	Δέκα τοῦ ὀβολοῦ: καθ’ ὑπερβολὴν, ἐπὶ μηδενὸς ἀξίων.
5 93g	Δελφὶς ἐν λουτηρίῳ: ἐπὶ τῶν παρ’ ἀξίαν τι ποιεῖν οὐκ ἀνεχομένων.
5 93h	Δεινὸν τὸ συνιδεῖν τὸ μέλλον⁝ ἀπόφθεγμα Θάλεω τοῦ Μιλησίου.
5 93i	Δεινόν γε, τοῖς πλουτοῦσι τοῦτο δ’ ἔμφυτον σκαιοῖσιν εἶναι· τί ποτε τοῦδε ταἴτιον; ἄρ’ ὄλβος αὐτοῖς ὅτι τυφλὸς συνηρεφεῖ,
5 93i	τυφλὰς ἔχουσι τὰς φρένας καὶ τῆς τύχης;⁝ Εὐριπίδου.
5 98a	Δεῖ κρίναντας φιλεῖν ἢ φιλήσαντας κρινεῖν⁝ Νικοκλέους.
5 98b	Δεῖ τῶν ἑτέρων μέλλοντα ἄρξειν, αὐτὸν ἑαυτοῦ πρῶτον
5 98b	ἄρχειν⁝ Κάτωνος.
5 98c	Δέδυκε μὲν ἁ σελάνα καὶ Πληϊάδες· μέσαι δὲ νύκτες, παρὰ δ’ ἔρχεθ’ ὥρα. ἐγὼ δὲ μόνα καθεύδω⁝ Σαπφοῦς.
5 98d	Δέξαι με κωμάζοντα, δέξαι, λίσσομαί σε, λίσσομαι⁝ Ἀλκαίου.
5 99a	Δεῦρ’ ἐλθέ, εἰς οὖς γὰρ τοὺς λόγους εἰπεῖν θέλω⁝ Εὐ‐
5 99a	ριπίδου.
5 99b	Δεῦρ’ ἄγε, πειρηθήτω, ἐπεί μ’ ἐχολώσατε λίαν
5 99b	ἢ πὺξ ἠὲ πάλῃ ἢ καὶ ποσὶν, οὔτε μεγαίρω.
6 1a	Δημόκριτος τὸν φθόνον εἶπεν ἕλκος εἶναι τῆς ἀληθείας.
6 2a	Διακόνιον: οἱ μὲν τὴν τοῦ πλακοῦντος κρηπῖδα· Μενεκλῆς δὲ ἐν τῷ γλωσσοκόμῳ ταῦτα εἴρηκε περὶ αὐτοῦ· Ἀθηναῖοι τῷ Ἀπόλλωνι τὴν καλουμένην εἰρεσιώνην ὅταν ποιῶσι, πλάττοντες λύραν τε καὶ κοτύλην καὶ κλῆμα καὶ ἄλλ’ ἄττα κυκλωτερῆ πέμ‐
5	ματα, ταῦτα καλοῦσι διακόνιον· λέγεται δὲ ἐπί τινος ἐγκρατοῦς. ὁμοίως δὲ καὶ Ἀμερέας διακόνια τὰ κατὰ τὴν εἰρεσιώνην τῷ Ἀπόλλωνι πλασσόμενα πέμματα· τινὲς δὲ λέγουσι ζωμὸν ποιόν, τινὲς δὲ μᾶζαν.
6 4a	Διόρα καὶ τοὺς τέχνῃ κολακεύοντας καὶ τοὺς μετ’ εὐνοίας θεραπεύοντας, ἵνα μὴ πλεῖον οἱ πονηροὶ τῶν χρηστῶν ἔχωσιν⁝
6 4a	Ἰσοκράτους.
6 8a	Δίζεσθαι βιοτὴν, ἀρετὴν δ’ ὅταν ᾖ βίος: παρόσον τὸ ζῇν τῆς ἀρετῆς προτιμότερον.
6 8b	Δίδασκε σαυτὸν ἀποκλίνειν ἐμφρόνως δρασμῶν ἄνευ λόγων τε καὶ τῶν εὐλόγων. δρασμοῦ σταγείροις τοῦ πάλαι μεμνημένος.
6 8c	Διὰ δύο προφάσεις τῶν ἀδικημάτων ἄνθρωποι ἀπέχονται, ἢ διὰ φόβον ἢ δι’ αἰσχύνην⁝ Ὑπερίδου.
6 8d	Δίκαια μὲν λέγοντες πολλοὶ ἄδικα ποιοῦσι· δίκαια δὲ πρατ‐ τόντων οὐδ’ ἂν εἷς ἄδικος εἴη⁝ Ξενοφῶντος.
6 8e	Δίκαιόν ἐστιν ἐλεεῖν οὐ τοὺς ἀδίκους τῶν ἀνθρώπων,
6 8e	ἀλλὰ τοὺς παρὰ λόγον δυστυχοῦντας⁝ Δημοσθένους.
6 25a	Διπλοῦν κάππα: ὅτι ἤθελον δηλῶσαί τι κακὸν, δύο κκ
6 25a	ἔγραφον.
6 32a	Δοιοὶ γάρ τε πίθοι κατακείαται ἐν Διὸς οὔδει, δώρων, οἷα δίδωσι, κακῶν, ἕτερος δέ, ἐάων· ᾧ μὲν καμμίξας δώῃ Ζεὺς τερπικέραυνος, ἄλλοτε μέν τε κακῷ ὅγε κύρεται ἄλλοτε δ’ ἐσθλῷ.
5	ᾧ δέ κε τῶν λυγρῶν δώη, λωβητὸν ἔθηκεν· καί ἑ κακὴ βούβρωστις ἐπὶ χθόνα δῖαν ἐλαύνει· φοιτᾷ δ’, οὔτε θεοῖσι τετιμένος, οὔτε βροτοῖσιν.
6 33a	Δοίδυκος σκιά: ἐπὶ τοῦ μηδενός.
6 35a	Δόξα καὶ πλοῦτος ἄνευ ξυνέσιος οὐκ ἀσφαλέα κτήματα⁝ Διογένης.
6 35b	Δὸς τὴν χάριν μοι τήνδε καὶ μιμοῦ τρόπους πατρὸς δικαίου. Παισὶ γὰρ κλέος τόδε κάλλιστον, ὅστις ἐκ πατρὸς χρηστοῦ γεγώς εἰς ταὐτὸν ἦλθε τοῖς τεκοῦσι τοὺς τρόπους⁝ Εὐριπίδου.
6 35c	Δούλων ὅσοι φιλοῦσι δεσποτῶν γένος, πρὸς τῶν ὁμοίων πόλεμον αἱροῦνται μέγαν⁝ Εὐριπίδου.
6 35d	Δούλους γὰρ οὐ καλὸν πεπᾶσθαι κρείσσονας τῶν δεσποτῶν⁝ Εὐριπίδου.
6 35e	Δούλῳ γὰρ οὐχ οἷόν τε τἀληθῆ λέγειν, εἰ δεσπόταισι μὴ πρέποντα τυγχάνοι⁝ Εὐριπίδου.
6 35f	Δοῦλον γὰρ ἐσθλὸν τοὔνομ’ οὐ διαφθείρει· πολλοὶ δ’ ἀμείνους εἰσὶ τῶν ἐλευθέρων⁝ Εὐριπίδου.
6 35g	Δουλοῖ γὰρ ἄνδρα, κἂν θρασύσπλαγχνός τις ᾖ, ὅταν συνειδῇ μητρὸς ἢ πατρὸς κακά. μόνον δέ φασι τοῦθ’ ἁμιλλᾶσθαι βίῳ,
6 35g	γνώμην δικαίαν κἀγαθὴν, ὅτ’ ἂν παρῇ.
5	κακοὺς δὲ θνητῶν ἐξέφην’, ὅταν τύχῃ προσθεὶς κάτοπτρον ὥστε παρθένῳ νέᾳ⁝ Τοῦ αὐτοῦ.
6 35h	Δούλου φρονοῦντος μᾶλλον ἢ φρονεῖν χρεών οὐκ ἔστιν ἄχθος μεῖζον, οὐδὲ δώμασι κτῆσις κακίων οὐδ’ ἀνωφελεστέρα⁝ Τοῦ αὐτοῦ.
6 35i	Δουλεία γὰρ καὶ ἐλευθερία ὑπερβάλλουσα μὲν ἑκατέρα πάγκακον, ἔμμετρος δὲ οὖσα πανάγαθον· μετρία δὲ ἡ θεῷ δου‐ λείας ἄμετρος δὲ ἡ τοῖς ἀνθρώποις. Θεὸς δὲ ἀνθρώποις σώ‐ φροσι νόμος, ἄφροσι δὲ ἡδονή⁝ Πλάτωνος ἡ ὑποθήκη.
6 36a	Δραχμῆς μὲν ηὔλει, τεττάρων δὲ παύεται: ἐπὶ τῶν ἑτοίμως ἀρχομένων ἢ λέγειν ἢ πράττειν, δυσχερῶς δὲ παυομένων.
6 37a	Δύο γὰρ ταῦτα ὡσπερεὶ στοιχεῖα τῆς ἀρετῆς εἰσιν, ἐλπίς τε τιμῆς καὶ φόβος τιμωρίας. ἡ μὲν γὰρ ὁρμητικωτέρους πρὸς τὰ κάλλιστα τῶν ἐπιτηδευμάτων. ἡ δὲ ὀκνηροὺς πρὸς τὰ φαῦλα τῶν ἔργων ἀπεργάζεται⁝ Πλουτάρχου.
6 37b	Δύο δὲ ἀφορμαὶ κινοῦσιν ἀνθρώπους εἰς θεῶν ἐπιμέλειαν, τιμωρίαι δὲ δυσσεβείας καὶ γνώμης εὐσεβοῦς ἀμοιβαί⁝ Λιβανίου.
6 38a	Δύο δὲ ταῦτα δοκεῖ πιστεύεσθαι, δι’ ἃ ψέγουσί τινες τὸν
6 38a	Ἀριστοτέλην, ἓν μὲν ὅτι τὴν Ἑρμοῦ γήμειεν φύσει μὲν ἀδελφήν, θετὴν δὲ θυγατέρα, Πυθιάδα, κολακεύων αὐτόν. Θεόκριτος γοῦν ὁ Χῖος ἐποίησεν ἐπίγραμμα τοιοῦτον·
5	Ἑρμείου εὐνούχου καὶ εὐβούλου τόδε δούλου μνῆμα κενὸν κενόφρων θῆκεν Ἀριστοτέλης. ὃς διὰ τὴν ἀκρατῆ γαστρὸς φύσιν εἵλετο ναίειν ἀντ’ Ἀκαδημίας βρονβόρου ἐν προχοαῖς. ἕτερον δὲ ὅτι ἠχαρίστησε Πλάτωνι· περὶ μὲν οὖν Ἑρμείου καὶ
10	τῆς Ἀριστοτέλους πρὸς αὐτὸν φιλίας ἄλλοι τε πολλοὶ συγγεγρά‐ φασι καὶ δὴ καὶ Ἀπελλίκων· οὗ τοῖς βιβλίοις ὁ ἐντυχὼν πεπαύ‐ σεται βλασφημῶν αὐτούς. περὶ δὲ γάμου τοῦ Πυθιάδος ἀποχρών‐ τως αὐτὸς ἐν ταῖς πρὸς Ἀντίπατρον ἐπιστολαῖς ἀπολελόγηται· τεθνεῶτος γὰρ Ἑρμείου διὰ τὴν πρὸς ἐκεῖνον εὔνοιαν ἔγημεν αὐ‐
15	τήν, ἄλλως μὲν σώφρονα καὶ ἀγαθὴν οὖσαν, ἀτυχοῦσαν μέντοι διὰ τὰς καταλαβούσας συμφορὰς τὸν ἀδελφὸν αὐτῆς. μετὰ δὲ τὴν Πυθιάδος τῆς Ἑρμείου τελευτὴν Ἀριστοτέλης ἔγημεν Ἑρπυλλίδα Σταγειρῖτιν, ἐξ ἧς υἱὸς αὐτῷ Νικόμαχος ἐγένετο· τοῦτον δέ φα‐ σιν ὀρφανὸν τραφέντα παρὰ Θεοφράστῳ καὶ δὴ μειρακίσκον ὄντα
20	ἀποθανεῖν πολέμῳ.
6 38b	Δυνάμενος χαρίζεσθαι, μὴ βράδυνε, ἀλλὰ δίδου, ἐπιστά‐ μενος μὴ εἶναι τὰ πράγματα μόνιμα.
6 38c	Δύ’ ἡμέραι γυναικός εἰσιν ἥδισται· ὅταν γαμῇ τις κἀκφέρῃ τεθνηκυῖαν⁝ Ἱππώνακτος.
6 38d	Δύοιν λεγόντοιν, θατέρου θυμουμένου ὁ μηντιτείνων τοῖς λόγοις σοφώτερος⁝ Εὐριπίδου.
6 38e	Δύστηνος ὅστις ζῇ θαλάττιον βίον⁝ Ἀντιφάνους Ἐφεσίου.
6 38f	Δύσζηλοι γάρ τ’ εἰμὲν ἐπὶ χθονὶ φῦλ’ ἀνθρώπων.
6 39a	Δύσκολα τὰ καλά.
6 42a	Δῶρον δ’ ὅ τι δῷ τις ἐπαίνει⁝
6 43a	Δὼς ἀγαθή, ἅρπαξ δὲ κακή, θανάτοιο δότειρα. ὃς μὲν γάρ κεν ἀνὴρ ἐθέλων, ὅς γε κἂν μέγα δώῃ, χαίρει τῷ δώρῳ καὶ τέρπεται ὃν κατὰ θυμόν· ὃς δέ κεν αὐτὸς ἕληται ἀναιδείηφι πιθήσας,
5	καί τε σμικρὸν ἐὸν, τόγε πάχνωσε φίλον ἦτορ.
6 44a	Ἐὰν χρόνιος ἡ ἀπουσία γένηται καὶ τῆς φιλίας δοκεῖ ἡ ἀπ‐ ουσία λήθην ποιεῖν⁝ Ἀριστοτέλης ἐν τοῖς ἠθικοῖς.
6 44b	Ἐὰν μείνῃς ἀόργητος ᾔσχυνας τὸν ὑβρίσαντα⁝ Θεολόγου.
6 44c	Ἐὰν ἴδῃς πονηρὸν εἰς ὕψος αἰρόμενον λαμπρῷ τε πλούτῳ καὶ τύχῃ γαυρούμενον, ὀφρῦν τε μείζω τῆς τύχης καθηρκότα, τούτῳ τάχιον τὴν μεταβολὴν προσδόκα·
5	ἐπαίρεται γὰρ μεῖζον, ἵνα καὶ μεῖζον πέσῃ⁝ Φιλιστίωνος.
6 45a	Ἐγκαθεζόμενοι τρίποδι Μουσῶν: ἐπὶ τῶν λόγους ἀσκούντων.
6 48a	Ἐγὼ σκόροδά σοι λέγω, σὺ δὲ κρόμμυ’ ἀποκρίνῃ.
6 48b	Ἔγχος δ’ οὐχ ἕλετ’ οἶον ἀμύμονος Αἰακίδαο.
6 48c	Ἐγρηγορότες δὲ ἄρχοντες ἐν πόλεσι νύκτωρ, φοβεροὶ μὲν κακοῖς πολεμίοις τε ἅμα καὶ πολίταις.
6 48d	Ἐγὼ δέ περιπατῶν γ’ ἀπ’ ἐργαστηρίου ἕψαντος ἑτέρου χύτραν ὑφειλόμην⁝ Ἀριστοφάνης Ἱππεῦσι.
6 48e	Ἐγὼ γὰρ οὐδ’ ἂν ὀρνίθων γάλα ἀντὶ τοῦ βίου λάβοιμ’ ἂν, οὗ με νῦν ἀποστερεῖς.
6 48f	Ἐγὼ μὲν οὔποτ’ εὐγένειαν ᾔνεσα
6 48f	τὴν προστάταισι χρωμένην ἀναξίως⁝ Θεοδέκτου.
6 48g	Ἐγὼ μὲν οὖν τὸν νόμον ἐμαυτῷ τοῦτον τίθεμαι δοκιμάζων, ὥσπερ εἴρηται ποεῖν· κρεῖττον γάρ ἐστιν εὖ τεθραμμένην λαβεῖν γυναῖκ’ ἄπροικον ἢ κακῶς μετὰ χρημάτων,
5	τὴν ἐσομένην καὶ ταῦτα μέτοχον τοῦ βίου⁝ Διοδώρου.
6 48h	Ἐγὼ δὲ λυποῦμαι μὲν εἰς ὑπερβολὴν ἐπὶ τοῖς παροῦσιν, ἐν δὲ τῇ λυπῇ φρονῶ. τοῦτό με τηροῦν ἐστι κἄνθρωπον ποιοῦν⁝ Φιλήμονος.
6 48i	Ἐγκράτεια κρηπὶς εὐσεβείας, ὄρεξις κτήσεως, ἀρχὴ πλε‐ ονεξίας· ἐκ γὰρ φιλαργυρίας ἀδικία φύεται⁝ Κλειτάρχου.
6 48k	Ἐγκρατείας μὲν ἴδιον ὑγεία καὶ ἰσχύς, ἀκρασίας δὲ ἀσθέ‐ νεια καὶ νόσος γειτνιῶσα θανάτῳ⁝ Φίλωνος.
6 48l	Ἐγὼ δὲ, ὅστις ἄνθρωπος ὢν ἀνθρώπῳ τύχην προφέρει, παντελῶς ἀνόητον ἡγοῦμαι. Ἣν γὰρ ὁ τὰ βέλτιστα πράττειν νομίζων καὶ ἀρίστην ἔχειν οἰόμενος, οὐκ οἶδεν, εἰ τοιαύτη διαμέ‐ νει μέχρι τῆς ἑσπέρας, πῶς χρὴ περὶ ταύτης λέγειν, ἢ πῶς ὀνει‐
5	δίζειν ἑτέρῳ;⁝ Δημοσθένους.
6 49a	Ἔδησεν ἡ φύσις, τοῦτο φύσις λύει· καὶ ὃ ἔδησεν ἡ ψυχὴ, τοῦτο αὐτὴ λύει· ἔδησε δὲ φύσις μὲν σῶμα ἐν ψυχῇ, ψυχὴ δὲ αὑτὴν ἐν σώματι· φύσις μὲν ἄρα λύει σῶμα ἐκ ψυχῆς, ψυχὴ δὲ αὑτὴν λύει ἀπὸ σώματος⁝ Πορφυρίων.
6 49b	Ἔθος ἄρχεται μὲν ἀπὸ μικρῶν, ἐπιμελούμενον δὲ τὴν ἰσχὺν μείζω λαμβάνει.
6 50a	Εἰ θνητὸς εἶ, βέλτιστε, θνητὰ καὶ φρόνει⁝ Ἀντιφάνους.
6 50b	Εἴη δὲ τρίτον σωτῆρι προσαίνοντας Ὀλυμπίῳ Αἴγιναν κα‐ τασπένδειν μελιφθόγγοις ἀοιδαῖς κρατῆρα⁝ Πινδάρου.
6 51a	Εἰ σῶμα δοῦλον, ἀλλ’ ὁ νοῦς ἐλεύθερος⁝ Σοφοκλέους.
6 51b	Εἰς τὸ μεταπεῖσαι ῥᾳδίως ἃ βούλεται πιθανοὺς ἔχειν εἴωθεν ἡ κλίνη λόγους⁝ Φιλίσκου.
6 55a	Εἷς οἰωνὸς ἄριστος ἀμύνεσθαι περὶ πάτρης.
6 55b	Εἷς ἀνὴρ, οὐδεὶς ἀνήρ.
6 55c	Εἷς ὑπὲρ πάντων κύβος ἀνεῤῥίπτετο σωμάτων, χρημάτων, δόξης, ἡγεμονίας.
6 55d	Εἷς δέ τί που μωρὸς καταλείπεται εὐρέϊ πόντῳ⁝ ἔπος Ἡρώδου τοῦ σοφιστοῦ.
6 55e	Εἷς γάρ τις ἐστὶ κοίρανος ἀνθρώποις νόμος,
6 55e	καὶ θεοῖσι τοῦτο δόξαν, ὃ σαφῶς λέγω, θῆρσί τε πᾶσι, τέκνα τίκτουσι φιλεῖν. τὰ δ’ ἄλλα χωρὶς χρώμεθ’ ἀλλήλων νόμοις⁝ Εὐριπίδου.
6 55f	Εἷς ὅρος, μία βροτοῖσιν ἐστὶν εὐτυχίας ὁδὸς, θυμὸν εἴ τις ἔχων ἀπενθῆ δύναται διατελεῖν βίον⁝ Βακ‐ χυλίδου.
6 59a	Εἰ καὶ βασιλεὺς πέφυκας, ὡς θνητὸς ἄκουσον. ἂν μακρὰ πτύῃς, φλεγματίῳ κρατεῖ περισσῷ. ἂν εὐιματῇς, ταῦτα πρὸ σοῦ προβάτιον εἶχεν. ἂν χρυσοφορῇς, τοῦτο τύχης ἐστὶν ἔπαρμα.
5	ἂν πλούσιος ᾖς, τοῦτο χρόνων ἄδηλος ἰσχύς. ἂν ἀλαζονεύῃ, τοῦτ’ ἀνοίας ἐστὶ φρύαγμα. ἂν δὲ σωφρονῇς, τοῦτο δῶρον θεοῦ ὑπάρχει.
5	ἡ σωφροσύνη πάρεστιν, ἐὰν μετρῇς σεαυτόν⁝ Σωστράτου.
6 59b	Εἰρήνη γεωργὸν κἂν πέτραις τρέφει καλῶς· πόλεμος δὲ κἂν πεδίῳ κακῶς ἔφυ: Μενάνδρου.
6 59c	Εἰρήνη ἀργίαν οὐ τρέφει: οἱονεὶ τὸν ἀργὸν καὶ μὴ ἔχοντα πόθεν ζῆσαι· ἢ ἀπὸ ταραχῶν· ἡ γὰρ εἰρήνη στρατιώτην οὐ τρέφει.
6 66a	Εἶτα οὐχ ὑπέρου μοι περιτροπὴ γενήσεται⁝ Πλάτωνος τοῦ κωμικοῦ.
6 67a	Εἰ τὸ μέλλειν δύναταί τι μέριμνα καὶ μελέτω σοί· εἰ δὲ μέλει περὶ σοῦ δαίμονι, σοὶ τί μέλει;
6 67b	Εἰ κερκίδων μὲν ἀνδράσι μέλοι πόνος, γυναιξὶ δ’ ὅπλων ἐμπέσοιεν ἡδοναί. ἐκ τῆς ἐπιστήμης γὰρ ἐμπεπτωκότες κεῖνοί τ’ ἂν οὐδὲν εἶεν, οὔθ’ ἡμεῖς ἔτι⁝ Μενάνδρου.
6 67c	Εἴ τις εἴποι μυχὸν ἢ παιδεραστὴν, τοῦτο ἐκεῖνο· ἐκ τῶν Διὸς δέλτων ὁ μάρτυς⁝ Λουκιανοῦ.
6 67d	Εἰ μὲν ἦν μαθεῖν, ἃ δεῖ παθεῖν, καὶ μὴ παθεῖν, καλὸν ἦν τὸ μαθεῖν· εἰ δὲ δεῖ παθεῖν, ἃ δεῖ μαθεῖν, τί δεῖ μαθεῖν; πα‐
6 67d	θεῖν γὰρ χρή⁝ Δημοκρίτου.
6 67e	Εἰ βούλει πλούσιόν τινα ποιῆσαι, μὴ χρημάτων προστί‐ θει, τῆς δὲ ἐπιθυμίας ἀφαίρει⁝ Ἐπικούρου ἡ ὑποθήκη.
6 67f	Εἴ τι δὴ κάτω χθονός· εἴη γε μέντοι μηδέν· εἰ γὰρ ἕξομεν κἀκεῖ μερίμνας οὐ θανούμενοι βροτῶν, οὐκ οἶδα ποῖ τις τρέπεται· τὸ γὰρ θανεῖν κακὸν μέγιστον φάρμακον νομίζεται⁝ Εὐριπίδου.
6 67g	Εἴ τις πλεῖστα τῶν ἀγαθῶν κεκτημένος μετὰ τοῦ λυπεῖ‐ σθαι διάγοι τὸν βίον, ἁπάντων ἂν εἴη καὶ τῶν ὄντων καὶ τῶν ἐσομένων ἀθλιώτατος⁝ Θεοπόμπου.
6 68a	Εἰ δέοι τι ἁμαρτεῖν, τὸ ἀδίκως ἀπολῦσαι ὁσιώτερον τοῦ ἀδίκως ἀπολέσαι. Τὸ μὲν γὰρ ἁμάρτημα ἐστί· τὸ δὲ ἀδίκως
6 68a	ἀποκτεῖναι, ἀσέβημα⁝ Ἀντιφῶντος ἡ ὑποθήκη.
6 70a	Εἰ μὴ τὸ λαβεῖν ἦν οὐδὲ εἷς πονηρὸς ἦν· φιλαργυρία τοῦτ’ ἐστὶν, ὅταν ἀφεὶς σκοπεῖν τὰ δίκαια, τοῦ κέρδους διὰ παντὸς δοῦλος ᾖς⁝ Μενάνδρου.
6 70b	Εἰς ἄρτον, ὄψον ἰσχὰς, ἐπιπιεῖν ὕδωρ.
6 70b	φιλοσοφίαν καινὴν γὰρ οὗτος φιλοσοφεῖ· πίνειν διδάσκει καὶ μαθητὰς λαμβάνειν⁝ Φιλήμονος εἰς Ζήνωνα.
6 70c	Εἰς τὴν Αὐγέου κόπρον ἐμπέπτωκας: ἤγουν ἐβορ‐ βορώθης.
6 70d	Εἰς λιμένα: ἀπὸ τῶν ἐν λιμένι ἐρεσσόντων, ἔξω δὲ ῥᾳθυ‐ μούντων.
6 70e	Εἰ θέλεις θᾶσσον θανεῖν, πρὸς νῆσον ᾅσσον’ ἐλθέ.
6 70f	Εἰς πάγας λύκος: Εἰς ἠκονισμένας μαχαίρας αἴξ: ἐπὶ τῶν εἰς κίνδυνον προὖπτον πιπτόντων.
6 70g	Εἰς ὄχλον ἕρπειν παρθένοισιν οὐ καλόν⁝ Εὐριπίδου.
6 70h	Εἴπερ γὰρ ἀδικεῖν χρὴ, τυραννίδος πέρι κάλλιστον ἀδικεῖν, τἆλλα δ’ εὐσεβεῖν χρεών⁝ τοῦ αὐτοῦ.
6 70i	Εἴπερ γάρ τε καὶ αὐτίκ’ Ὀλύμπιος οὐκ ἐτέλεσσεν, ἔκ τε καὶ ὀψὲ τελεῖ· σύν τε μεγάλῳ ἀπέτισαν⁝ Ὁμήρου.
6 70k	Εἰ δὲ θεὸν ἀνὴρ ἔλπεταί τι λασέμεν ἕρδων, ἁμαρτάνει⁝ Πινδάρου.
6 70l	Εἴ μ’ ἐθέλεις πλύνειν κεφαλῆς ἀμίαντον ἀπ’ ἄκρης, αἰεὶ λευκὸν ὕδωρ ῥεύσεται ἡμετέρης⁝ Θεόγνιδος.
6 72a	Εἷς μυρίους ὄρνιθας ἀετὸς σοβεῖ,
6 72a	λαῶν τε δειλῶν πλῆθος εὖ τραφεὶς ἀνήρ⁝ Σωσιθέου ἡ γνώμη.
6 75a	Εἰ τοῦ πατρὸς δόξαιμι κρεῖττόν σοι λέγειν, ἐμαυτὸν ἀδικῶ, κοὐκέτ’ εἰμὶ εὐσεβής,
6 75a	ὅτι τὸν κατασπείραντα λυπῶ κοὐ φιλῶ⁝ Διφίλου.
6 79a	Εἰς τὴν ἀμίδα ἀπουρεῖν: ἐπὶ τῶν εἰς τοὺς ἀξίους ὑβριζόντων.
6 81a	Εἰ βούλει καλῶς ἀκούειν, μάθε καλῶς λέγειν. μαθὼν δὲ καλῶς λέγειν, πειρῶ καλῶς ποιεῖν, καὶ οὕτω καρπώσῃ τὸ καλῶς ἀκούειν⁝ Ἐπικτήτου.
6 81b	Εἰσί τινες, οἳ τὸν παρόντα μὲν βίον οὐ ζῶσιν, ἀλλὰ πα‐ ρασκευάζονται πολλῇ σπουδῇ, ὡς ἕτερόν τινα βίον βιωσόμενοι, οὐ τὸν παρόντα· καὶ ἐν τούτῳ παραπολειπόμενος ὁ χρόνος οἴχεται⁝
6 81b	Ἀντιφῶντος.
6 84a	Εἰ θέρους ὥραις ἠύλεις, χειμῶνος ὤρχου: ἐπὶ τῶν παρὰ καιρὸν πραττόντων τὰ ἑαυτῶν.
6 88a	Ἐκ κάρτα βαιῶν γνωτὸς ἂν γένοιτ’ ἀνήρ: ἡ παρ‐
6 88a	οιμία σαφής.
6 88b	Ἐκ πολέμου μὲν γὰρ μᾶλλον εἰρήνη βεβαιοῦται· ἀφ’ ἡσυ‐ χίας δὲ μὴ πολεμῆσαι οὐχ ὁμοίως ἀκίνδυνον⁝ Θουκυδίδου.
6 88c	Ἐκ ποταμοῦ ’πανέρχομαι πάντα φέρουσα καλά⁝ Ἀνα‐ κρέοντος.
6 88d	Ἐκ κυμάτων γὰρ αὖθις γαλήνην ὁρῶ⁝ Εὐριπίδου.
6 93a	Ἕκαστον δεῖ νοῦν ἔχειν καὶ παρασκευάζειν τὴν αὑτοῦ ψυχὴν πάντων τῶν κακῶν καθαράν· ὡς οὐ τιμᾶται θεὸς ὑπ’ ἀνθρώπου φαύλου οὐδὲ θεραπεύεται δαπάναις οὐδὲ τραγῳδίαις τῶν ἁλισκομένων, καθάπερ μοχθηρὸς ἄνθρωπος· ἀλλ’ ἀρετῇ καὶ
5	προαιρέσει τῶν καλῶν ἔργων καὶ δικαίων⁝ Ζαλεύκου τοῦ νομο‐
5	θέτου ἡ ὑποθήκη.
6 93b	Χρησμός· Ἔκγονε Μιλήτου, τρίποδος πέρι Φοῖβον ἐρωτᾶς; τίς σοφίᾳ πάντων πρῶτος; τούτου τρίποδ’ αὐδῶ⁝
6 93c	Ἐκ νεφέλης φέρεται χιόνος μένος ἠδὲ χαλάζης· βροντὴ δ’ ἐκ λαμπρῆς γίνεται ἀστεροπῆς. ἀνδρῶν δ’ ἐκ μεγάλων πόλις ὄλλυται· εἰς δὲ μονάρχου δῆμος ἄϊδρις ὢν δουλοσύνην ἔπεσεν⁝ Σόλωνος.
6 93d	Ἐκ τετρημένης κύλικος πίνεις: ἐπὶ τῶν ἀπίστων φίλων.
6 93e	Ἐκ πώγωνος σοφοὶ καὶ ἀπὸ πώγωνος σοφισταὶ καὶ ἀπὸ πώγωνος φιλόσοφοι: ἐπὶ τῶν δοκούντων μόνῳ τῷ σχή‐ ματι φιλόσοφοι εἶναι καὶ τῇ στολῇ, ὧν καὶ τὸ ἐπίγραμμα καθά‐ πτεται·
5	Καὶ τράγος εὐπώγων εὔστολός ἐστι Πλάτων.
6 93f	Ἐκ πίθου ἀντλεῖς: ἐπὶ τῶν εὐπόρων. Θεόκριτος· Ἐκ πίθω ἀντλεῖς· ἐγὼ δ’ ἔχω οὐδ’ ἅλις ὄξος.
6 93g	Ἔκρινα τοῦτο δὴ τὸ τοῦ λόγου, παλινδρομῆσαι μᾶλλον ἢ δραμεῖν κακῶς.
6 94a	Ἐκ χρυσοῦ ποτηρίου πίνειν φάρμακον καὶ παρὰ φίλου
6 94a	ἀγνώμονος συμβουλίαν λαμβάνειν, ταὐτὸν ἐστί⁝ Πλουτάρχου.
6 95a	Ἐκτὸς πηλοῦ πόδας ἔχεις: ἐπὶ τῶν ἔξω κινδύνων καθε‐ στηκότων.
6 95b	Ἐκ θυμοῦ κλαῦσαι μέγα μέτρια, καί τι προσηνὲς εἰπεῖν, μεμνῆσθαί τ’ οὐκέτ’ ἐόντος ὁμῶς⁝ Φιλήτα.
6 95c	Ἐκ τῶν ἀέλπτων ἡ χάρις μείζων βροτοῖς φανεῖσα μᾶλλον, ἢ τὸ προσδοκώμενον⁝ Εὐριπίδου.
6 95d	Ἐκμαρτυρεῖν γὰρ ἄνδρα τὰς αὑτοῦ τύχας εἰς πάντας ἀμαθές· τὸ δ’ ἐπικρύπτεσθαι σοφόν⁝ Εὐριπίδου.
6 95e	Ἐκ διαβολῆς καὶ φθόνου ψεῦδος ἐπ’ ὀλίγου ἰσχύσαν ἀπ‐ εμαράνθη⁝ Θεοφράστου.
6 95f	Ἐκ Διὸς ἀρχώμεσθα, τὸν οὐδέποτ’ ἄνδρες ἐῶσιν ἄῤῥητον· μεσταὶ δὲ Διὸς πᾶσαι μὲν ἀγυιαὶ, πᾶσαι δ’ ἀνθρώπων ἀγοραὶ, μεστὴ δὲ θάλασσα.
6 96a	Ἐκ τοῦ βίου κράτιστόν ἐστιν ὑπεξελθεῖν ὡς ἐκ συμποσίου
6 96a	μήτε διψῶντα μήτε μεθύοντα⁝ Ἀριστοτέλους.
6 97a	Ἐκ τῶν πόνων τοι τἀγάθ’ αὔξεται βροτοῖς· ὁ δ’ ἡδὺς αἰὼν ἡ κακή τ’ ἀτολμία οὔτ’ οἶκον οὔτε βίοτον οὐδὲν ὠφελεῖ⁝ Εὐριπίδου.
6 99a	Ἐκ δὲ Διὸς βασιλῆες· ὁ δ’ ὄλβιος, ὅντινα Μοῦσαι φιλῶνται· γλυκερὴ οἱ ἀπὸ στόματος ῥέει αὐδή⁝ Ἡσιόδου.
6 100a	Ἐκεῖνον ἀθλιώτατον κρίνω δικαίως, ὃς ἐν μὲν ταῖς συμ‐ φοραῖς πλείστους ἔχει τοὺς ἐφηδομένους, ἐν δὲ ταῖς εὐτυχίαις
6 100a	οὐδένα τὸν συνηδόμενον⁝ Πεισωνιανοῦ.
7 1a	Ἐλπὶς κακοῦ κέρδεος ἀρχὴ ζημίης⁝ Δημοκρίτου.
7 1b	Ἐλπὶς καὶ κίνδυνος ἐν ἀνθρώποισιν ὁμοῖα· οὗτοι γὰρ χαλεποὶ δαίμονες ἀμφότεροι⁝ Θεόγνιδος.
7 1c	Ἐλπὶς ἐν ἀνθρώποισι μούνη θεὸς ἐσθλὴ ἔνεστι⁝ τοῦ αὐτοῦ.
7 1d	Ἐλπὶς γὰρ ἡ βόσκουσα τοὺς πολλοὺς βροτῶν⁝ Σοφοκλέους.
7 1e	Ἐλπίδες αἱ τῶν ὀρθὰ φρονεόντων, ἐφικταί· αἱ δὲ τῶν
7 1e	ἀξυνέτων, ἀδύνατοι.
7 5a	Ἔλθοι ξένος ὅστις ὀνήσει: Θετταλῶν καταστρέψας τὰς
7 5a	πόλεις ὁ Φίλιππος καὶ τοὺς ξένους πωλήσας εἴρηκε τοῦτο.
7 7a	Ἐλάσσω κακὰ πάσχουσιν οἱ ἄνθρωποι ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν ἢ ὑπὸ τῶν φίλων· τοὺς μὲν γὰρ ἐχθροὺς δεδιότες φυλάσσονται, τοῖς δὲ φίλοις ἀνεῳγμένοι εἰσί. καὶ γίνονται σφαλεροὶ καὶ εὐεπι‐ βούλευτοι: Δημώνακτος.
7 9a	Ἔλπεσθαι χρὴ πάντ’ ἐπεὶ οὐκ ἔστ’ οὐδὲν ἄελπτον· ῥᾴδια πάντα θεῷ τελέσαι, καὶ ἀνήνυτον οὐδέν⁝ Λίνου.
7 9b	Ἐλευθέραν εἶναι προσήκει παντὸς φόβου τὴν ἀρετὴν καὶ
7 9b	ἀδέσποτον.
7 9c	Ἐλεύθερον ἀδύνατον εἶναι τὸν πάθεσι δουλεύοντα καὶ ὑπὸ παθῶν κρατούμενον⁝ Πυθαγόρου.
7 9d	Ἐπίγραμμα. Ἑλλήνων ἀρχηγὸς, ἐπεὶ στρατὸν ὤλεσε Μήδων, Παυσανίας Φοίβῳ μνῆμ’ ἀνέθηκε τόδε.
7 9e	Ἑλοῦ βίον τὸν ἄριστον, ἡδὺν δὲ αὐτὸν ἡ συνήθεια ποιήσει.
7 16a	Ἐν παντὶ πράγματι οἱ ἄνθρωποι τούτοις μάλιστα ἐθέ‐ λουσι πείθεσθαι, οὓς ἂν ἡγῶνται βελτίστους εἶναι· καὶ γὰρ ἐν νόσῳ ὃν ἂν ἡγῶνται ἰατρικώτατον εἶναι, τούτῳ μάλιστα πείθον‐ ται· καὶ ἐν πλοίῳ οἱ πλέοντες, ὃν ἂν κυβερνηκώτατον, καὶ ἐν
5	γεωργίᾳ, ὃν ἂν γεωργικώτατον⁝ Ξενοφῶντος τοῦ Γρύλλου.
7 16b	Ἐν συλλόγῳ πρῶτος λέγειν μὴ ἐπιτήδευε· μετὰ γὰρ πλείο‐ νας λέγων ὄψει μᾶλλον τὰ συμφέροντα⁝ Κλειτάρχου.
7 16c	Ἔνεστι πάντων πρῶτον εἰδέναι τουτί, φέρειν τὰ συμπίπτοντα μὴ παλιγκότως. καὶ οὗτός γ’ ἀνὴρ ἄριστος, αἵτε συμφοραί ἧττον δάκνουσιν· ἀλλὰ ταῦτα γὰρ λέγειν
5	ἐπιστάμεθα, δρᾶν δ’ ἀμηχάνως ἔχει⁝ Εὐριπίδου.
7 16d	Ἐν Διὸς κήποις ἀροῦσθαι μόνον εὐδαίμονας ὄλβους⁝ Σοφοκλέους.
7 16e	Ἐν οἷς ἂν ἀτυχήσῃ τις ἄνθρωπος τόποις, ἥκιστα τούτοις πλησιάζων ἥδεται⁝ Ἄμφιδος.
7 16f	Ἔνεστι γάρ τις καὶ λόγοισιν ἡδονή, λήθην ὅτ’ ἂν ποιῶσι τῶν ὄντων κακῶν⁝ Σοφοκλέους.
7 16g	Ἐν ἀλλοτρίοις παραδείγμασι παίδευε σεαυτόν, καὶ ἀπα‐ θὴς τῶν κακῶν ἔσῃ⁝ Δημώνακτος.
7 16h	Ἐν εὐτυχίᾳ φίλον εὑρεῖν εὐπορώτατον, ἐν δὲ δυστυχίᾳ
7 16h	πάντων ἀπορώτατον⁝ Δημοκρίτου.
7 16i	Ἐν μὲν τοῖς ἐσόπτροις ὁ τῆς ὄψεως, ἐν δὲ ταῖς ὁμιλίαις ὁ τῆς ψυχῆς χαρακτὴρ βλέπεται.
7 16k	Ἐν μὲν τῷ πλεῖν πείθεσθαι δεῖ τῷ κυβερνήτῃ, ἐν δὲ τῷ ζῆν τῷ λογίζεσθαι δυναμένῳ βέλτιον⁝ Σωκράτους.
7 16l	Ἔνιοι θνητῶν φύσεως διάλυσιν οὐκ εἰδότες ἄνθρωποι, συνειδήσει δὲ τῆς ἐν τῷ βίῳ κακοπραγμοσύνης τὸν τῆς βιοτῆς χρόνον ἐν ταραχαῖς καὶ φόβοις ταλαιπωροῦσι, ψεύδεα περὶ τοῦ μετὰ τὴν τελευτὴν μυθοπλαστέοντες χρόνον⁝ Δημοκρίτου.
7 16m	Ἐν πυρὶ μὲν χρυσόν τε καὶ ἄργυρον ἴδρυες ἄνδρες γινώσκουσιν· ἀνδρὸς δ’ οἶνον ἔδειξε νόον, καὶ μάλα περ πινυτοῦ· κακότητα δὲ πᾶσαν ἐλέγχει, ὥστε καταισχύνειν καὶ τὸν ἐόντα σοφόν.
5	οἰνοβαρέω κεφαλὴν, Ὀνομάκριτε, καί με βιοῦται οἶνος· ἀτὰρ γνώμης οὐκέτ’ ἐγὼ ταμίης ἡμετέρης, τὸ δὲ δῶμα περιτρέχει· ἀλλ’ ἄγ’ ἀναστὰς πειρήσω, μή πως καὶ πόδας οἶνος ἔχῃ καὶ νόον ἐν στήθεσι· δέδοικα δὲ μή τι μάταιον
10	ἔρξω θωρηχθεὶς καὶ μέγ’ ὄνειδος ἔχω⁝ Θεόγνιδος.
7 16n	Ἐν μὲν πολέμῳ πρὸς ἀσφάλειαν σίδηρος χρυσοῦ κρείττων,
7 16n	ἐν δὲ τῷ ζῆν ὁ λόγος τοῦ πλούτου⁝ Σωκράτους.
7 24a	Ἐν ὁδῷ μὴ σχίζε ξύλα: ἀντὶ τοῦ, προχώρει καὶ μὴ αἰ‐ τίαν δὸς πρὸ καιροῦ τελευτῆσαι.
7 25a	Ἐν λίθοις ἐμάχοντο, λίθον δ’ οὐκ ἦν ἀνελέσθαι.
7 38a	Ἐν τῷ πένεσθαι ἥ τ’ ἀδοξία ἥ τ’ ἀνανδρία ἥ τ’ ἀτιμία βίου. Ἔνεστ’ Ἀπόλλων τῷ χορῷ· τῆς λύρας ἀκούω·
7 38b	καὶ τῶν Ἐρώτων ᾐσθόμην, ἔστι δ’ Ἀφροδίτα⁝ Καλλιμάχου.
7 39a	Ἔν τι χερσὶ τέλος πολέμου, ἐπέων δ’ ἐνὶ βουλῇ: παρόσον τῇ μὲν βουλῇ λόγων, τῷ δὲ πολέμῳ δυνάμεως.
7 39b	Ἐν γὰρ ἀμηχανίῃ καὶ καρκίνος ἔμμορε τιμῆς: φανερά.
7 39c	Ἐν ἀμούσοις καὶ κόρυδος φθέγγεται.
7 39d	Ἐν ἀχύροις πῦρ ἐγχεῖ: ἐπὶ τοῦ ῥᾳδίως γινομένου.
7 47a	Ἐν νυκτὶ λαμπρὸς, ἐν φάει δ’ ἀνωφελής: ἐπὶ τῶν ἀνωφελῶν ἐν οἷς οὐ χρή· ἀπὸ μεταφορᾶς τῆς νυκτερίδος.
7 48a	Ἔνιοι πόλεων μὲν δεσπόζουσι, γυναιξὶ δὲ δουλεύουσι⁝ Δημοκρίτου.
7 48b	Ἐν Πέρσαις μὲν γεννηθείς, οὐκ ἔσπευδες οἰκεῖν τὴν Ἑλ‐ λάδα, ἀλλ’ αὐτόθι διάγων εὐτυχεῖν· ἐν πενίᾳ δὲ γεννηθείς, τί σπεύδεις πλουτεῖν, ἀλλ’ οὐκ αὐτόθι μένων εὐτυχεῖν; Μοσχίωνος.
7 48c	Ἐν μὲν ταῖς μέθαις παροινοῦσιν, ἐν δὲ ταῖς ἀτυχίαις πα‐ ρανοοῦσιν οἱ ἀνόητοι⁝ Πλουτάρχου.
7 48d	Ἐν δὲ τῷ αὔριον ταμιεύεσθαι τὸ μῖσος καὶ μνησικακεῖν καὶ ἕωλόν τινα μνήμην διαφυλάττειν, ἄπαγε, οὔτε θεοῖς πρέπον οὔτε ἄλλως βασιλικόν.
7 48e	Ἕνα γὰρ ἐν πολλοῖς ἴσως εὕροις ἄν, ὅστις ἐστὶ μὴ χείρων πατρός⁝ Εὐριπίδου.
7 48f	Ἐν δ’ ἰῇ τιμῇ ἠμὲν κακὸς ἠδὲ καὶ ἐσθλός.
7 48g	Ἔνθα δ’ ἔπειτα πείσεται, ὅσσα οἱ αἶσα κακάκλωθέν τε βαρεῖαι γεινομένῳ νήσαντο λίνῳ, ὅτε μιν τέκε μήτηρ.
7 48h	Ἐν πέντε κριτῶν γούνασι κεῖται.
7 48i	Ἐν πέντε δὲ τῶν νομοφυλάκων τοῖς νεωτάτοις εἶναι τὴν κρίσιν⁝ Πλάτωνος.
7 48k	Ἐν Σκώλῳ μήτ’ αὐτὸν εἶναι, μήθ’ ἑτέρῳ ἕπεσθαι: ἐπὶ τῶν κακῶν ἀνθρώπων, ταραχώδους ὄντος τοῦ τόπου.
7 51a	Ἐξ ἁπαλῶν ὀνύχων: ἀντὶ τοῦ νηπιόθεν.
7 51b	Ἐξ ἡμῶν τέτμηται ὁ ἱμάς: ἐπὶ τῶν ἐξ οἰκείων κακῶν εὖ
7 51b	πασχόντων· φασὶ γὰρ, βοῦν ἰδόντα μάστιγα, τοῦτο εἰπεῖν.
7 54a	Ἔξελε τὴν κόρυζαν τῆς ῥινός: ἐπὶ τῶν ὀργίλων καὶ ἰσχυρογνωμόνων.
7 54b	Ἐξ ἀξίου γοῦν ξύλου ἤν τι καὶ πάσχητε, πάσχειν τοῖς σοφοῖς δοκήσεται⁝ Ἀριστοφάνους.
7 56a	Ἔξωθεν εἰσὶν οἱ δοκοῦντες εὐτυχεῖν
7 56a	τὰ δ’ ἔνδον εἰσὶ πᾶσιν ἀνθρώποις ἴσοι⁝ Μενάνδρου.
7 57a	Ἐξ οὗ τ’ Εὐρώπην Ἀσίας δίχα πόντος ἔκρινε καὶ πόλιας θνητῶν θοῦρος Ἄρης ἐφέπει, οὐδενί πω κάλλιον ἐπιχθονίων γένετ’ ἀνδρῶν ἔργον ἐν ἠπείρῳ καὶ κατὰ πόντον ὁμοῦ.
5	οἵδε γὰρ ἐν γαίῃ Μήδων πολλοὺς ὀλέσαντες Φοινίκων ἑκατὸν ναῦς ἕλον ἐν πελάγει ἀνδρῶν πληθούσας, μέγα δ’ ἔστενεν Ἀσὶς ὑπ’ αὐτῶν πληγεῖς’ ἀμφοτέραις χερσί, κράτει πολέμου⁝ Σιμωνίδου ἐλε‐ γεῖα περὶ Ἀθηναίων.
7 59a	Ἔοικεν ὁ τοῦ φιλαργύρου βίος νεκροῦ δείπνῳ· πάντα γὰρ
7 59a	ἔχων τὸν εὐφρανθησόμενον οὐκ ἔχει.
7 59b	Ἔοικεν ὁ βίος θεάτρῳ, διὸ πολλάκις χείριστοι τὸν κάλλι‐ στον ἐν αὑτοῖς κατέχουσι τόπον.
7 59c	Ἔοικεν ἡ κολακεία γραπτῇ πανοπλίᾳ· διὸ τέρψιν μὲν ἔχει, χρείαν δὲ οὐδεμίαν παρέχει⁝ Πλουτάρχου.
7 59d	Ἐοίκασιν ἅπαντες ἐν ταῖς ἑτέρων εὐημερίαις ἀκριβέστερον τὰς οἰκείας καταμανθάνειν συμφοράς.
7 59e	Ἔοικεν ἡ ἁμαρτία παραβλήματι κωλύοντι τὴν εὔνοιαν τοῦ θεοῦ ἐν ἡμῖν γενέσθαι⁝ Θεοτίμου.
7 59f	Ἔοικεν ὁ μὲν ἔλεγχος τέλος ἔχειν τὴν διόρθωσιν τοῦ ἁμαρ‐ τάνοντος, ὁ δὲ ὀνειδισμὸς ἐπὶ ἀσχημοσύνῃ τοῦ ἐπταικότος γίνεσθαι.
7 59g	Ἔοικεν ἡ τύχη φαύλῳ ἀγωνοθέτῃ· πολλάκις γὰρ καὶ τὸν οὐδὲν πράσσοντα στεφανοῖ⁝ Πλουτάρχου.
7 59h	Ἑβδομάτῃ δ’ ἠοῖ τετελεσμένα πάντα τέτυκται. ἑβδομάτη εἰν ἀγαθοῖς, καὶ ἑβδόμη ἐστὶ γενέθλη, ἑβδόμη ἐν πρώτοισι, καὶ ἑβδόμη ἐστὶ τελείη· ἑπτὰ δὲ πάντα τέτυκται ἐν οὐρανῷ ἀστερόεντι,
5	ἐν κύκλοισι φανέντ’ ἐπιτελλομένοις ἐνιαυτοῖς⁝ Λινοῦ περὶ ἑβδόμης ἡμέρας τῶν μηνῶν.
7 59i	Ἐάσατ’ ἤδη γῇ καλυφθῆναι νεκρούς· ὅθεν θ’ ἕκαστον εἰς τὸ σῶμ’ ἀφίκετο, ἐνταῦθ’ ἀπελθεῖν, πνεῦμα μὲν πρὸς αἰθέρα, τὸ σῶμα δ’ εἰς γῆν, οὔ τι γὰρ κεκτήμεθα
5	ἡμέτερον αὐτὸ, πλὴν ἐνοικῆσαι βίον· κἄπειτα τὴν θρέψασαν αὐτὸ δεῖ λαβεῖν⁝ Μοσχίωνος.
7 59k	Ἐγχρονίζον ἔθος, φύσεως κραταιότερον ἐστι καὶ μικρὰ μὴ κωλυόμενα ἁμαρτήματα φύεται καὶ ἐπιδίδοται πρὸς μέγεθος συναυξάνοντα⁝ Φίλωνος.
7 60a	Ἐπίτασις κακίας μὴ μόνον αὐτὸν ἁμαρτάνειν, ἀλλὰ καὶ συνηγορεῖν ἄλλοις⁝ Διδύμου.
7 60b	Ἐπὶ μηδενὶ ἐπαρθῇς ἀλλοτρίῳ προτερήματι· εἰ ὁ ἵππος ἔλεγεν ἐπαιρόμενος, ὅτι καλός εἰμι, ἀνεκτὸν ἦν· σὺ δὲ ὅταν λέ‐ γῃς, ὅτι ἵππον καλὸν ἔχω, ἴσθι ὅτι ἐφ’ ἵππῳ ἀγαθῷ μέγα φρο‐ νεῖς. Τί οὖν ἐστι σόν: χρῆσις φαντασιῶν, ἃς ὅταν κατὰ φύσιν
5	ἔχῃς, τότε ἐπάρθητι· τότε γὰρ ἐπὶ τῷ σῷ πλεονεκτήματι ἐπαρ‐
5	θήσῃ⁝ Ἐπικτήτου.
7 60c	Ἐπὶ προγόνων εὐγενείᾳ μηδεὶς ἐγκαυχάσθω· πηλὸν γὰρ ἔχουσι πάντες τοῦ γένους προπάτορα· καὶ οἱ ἐν πορφύρᾳ καὶ βύσσῳ τρεφόμενοι καὶ οἱ ἐν πενίας ἀβύσσῳ δαπανώμενοι⁝ Θε‐
7 60c	σπίδου.
7 64a	Ἐπὶ ῥιπὸς ὡς ἡ παροιμία φησὶ τὸν Αἰγαῖον ἢ Ἰόνιον δια‐ πλεῦσαι θέλοντας⁝ Λουκιανοῦ.
7 64b	Ἐπὶ θύραις τὴν ὑδρίαν.
7 72a	Ἐπ’ ἀμφότερα καθεύδεις τὰ ὦτα: ἐπὶ τῶν μεριμνῶν καὶ φροντίδων ἔξω ὄντων· ἡ δὲ μεταφορὰ ἀπὸ τοῦ λαγωοῦ, παρό‐
7 72a	σον ἐκεῖνος θάτερον οὖς ἔχει ἀνατεταμένον ὡς ἐγρηγορώς.
7 88a	Ἔρχομαι κύων ὄπισθεν ἅρματα λελυμένος: ἐπὶ
7 88a	τῶν ἑκουσίως τοῖς δεινοῖς ἐγκαρτερούντων.
7 88b	Ἐρῶ δὲ δῆτα κοὐκ ἐρῶ· καὶ μαίνομαι κοὐ μαίνομαι⁝ Ἀνακρέοντος.
7 88c	Ἔρχεται πολὺς μὲν Αἰγαῖον διανήξας ἀπ’ οἰνηρῆς Χίου⁝ Καλλιμάχου.
7 88d	Ἔργον συναγαγεῖν σωρὸν ἐν πολλῷ χρόνῳ, ἐν ἡμέρᾳ δὲ διαφορῆσαι ῥᾴδιον⁝ Διφίλου.
7 88e	Ἔργων ἐκ πολλοῦ μελέτη πλεῖον σώζει, ἢ λόγων δι’ ὀλί‐ γου καλῶς ῥηθεῖσα παραίνεσις⁝ Θουκυδίδου.
7 88f	Ἔρωτος ὅστις μὴ πεπείραται βροτῶν οὐκ οἶδ’ ἀνάγκης θεσμόν· ᾧ πεισθεὶς ἐγώ, οὕτω κρατηθεὶς τάσδ’ ἀπεστάλην ὁδούς. οὗτος γὰρ ὁ θεὸς καὶ τὸν ἀσθενῆ σθένειν
5	τίθησι, καὶ τὸν ἄπορον εὑρίσκειν πόρον⁝ Εὐριπίδου.
7 88g	Ἔῤῥ’ ἀπ’ ἐμεῖο· βωκόλος ὤν μ’ ἐθέλεις κύσαι, τάλαν; οὐ μεμάθηκα ἀγροίκως φιλέειν, ἀλλ’ ἀστυκὰ χείλεα θλίβειν· μὴ τύ γε μευ κύσῃς τὸ καλὸν στόμα, μηδ’ ἐν ὀνείροις.
7 88h	Ἐργατεύοντι δέ τοι μὲν πόνοι τὰ ἀγαθὰ τοῖς ἀνθρώποις, ταὶ δὲ ἡδοναὶ τὰ κακά⁝ Ἱπποδάμου Πυθαγορίου ἡ γνώμη.
7 88i	Ἔργον εὑρεῖν συγγενῆ πένητος ἐστίν. Οὐδεὶς γὰρ ὁμο‐ λογεῖ αὐτῷ προσήκειν τὸν βοηθείας τινὸς δεόμενον· αἰτεῖσθαι γὰρ
7 88i	ἅμα τι προσδοκᾷ.
7 94a	Ἔρις ἔριν τίκτουσα προσμνᾶται λόγον: ἐπὶ τῶν
7 94a	ἀδολεσχούντων, ἤτοι ἐπὶ φιλοσοφίᾳ ἐριζόντων.
7 98a	Ἔσο καὶ λέων ὅπη χρὴ, καὶ πίθηκος ἐν μέρει: ἐπὶ
7 98a	τοῦ πρὸς τὰ πράγματα μεταβαλλομένου καλῶς.
7 98b	Ἔστι καὶ ἐν κενεοῖσι φιλάμασιν ἁδέα τέρψις.
7 98c	Ἔστι γυνὴ λέγουσα χρηστὰ ὑπερβάλλων φόβος.
7 98d	Ἔστι γὰρ ἀμφοτέροισιν ὀνείδεα μυθήσασθαι πολλὰ μάλ’· οὐδ’ ἂν νηῦς ἑκατόνζυγος ἄχθος ἄροιτο⁝ Ἰλιάδος ῦ.
7 98e	Ἔστι δίκης ὀφθαλμός, ὃς τὰ πάνθ’ ὁρᾷ.
7 98f	Ἔστι τόκος πρὸ τόκοιο· τόκος γε μέν ἐστι καὶ ἄλλος.
8 1a	Ἔστω δέ σοι καὶ αἰσχρὸν εἰπεῖν τὸ αἰσχρόν.
8 1b	Ἔστι δὲ ἀνθρώποις καὶ θρήνων χάρις, καὶ ταύτην ἔδω‐ κεν ἡμῖν παραμυθίαν ἡ φύσις ἐν ταῖς τύχαις.
8 1c	Ἔστι ποτὲ ἡδονῆς λύπη τιμιωτέρα καὶ κατήφεια πανη‐ γύρεως καὶ γέλωτος οὐ καλοῦ δάκρυον ἐπαινετόν.
8 5a	Ἔτεκές με, μήτηρ, καὶ γένοιτό σοι τέκνων ὄνησις, ὥσπερ καὶ δίκαιον ἔστι σοι⁝ Φιλήμονος.
8 5b	Ἔσθιε, δαιμόνιε ξείνων, καὶ τέρπεο τοῖσδε, οἷα πάρεστι· θεὸς δὲ τὸ μὲν δώσει, τὸ δ’ ἐάσει, ὅττι κεν ᾧ θυμῷ ἐθέλει· δύναται γὰρ ἅπαντα.
8 5c	Ἐς χοιρίδιόν μοι νῦν δάνεισον τρεῖς δραχμάς· δεῖ γὰρ μυηθῆναί με, πρὶν τεθνηκέναι⁝ Ἀριστοφάνης. Οἱ
8 5c	μυούμενοι γὰρ εἰώθεσαν χοῖρον θυσιάζειν.
8 6a	Εὐμένης ὁ βασιλεὺς ἔλεγε τοῖς ἀδελφοῖς διαπαντός, ἐὰν μὲν ὡς βασιλεῖ προσφέρησθε, ὡς ἀδελφοῖς ὑμῖν χρήσομαι· ἐὰν δὲ ὡς ἀδελφῷ, ἐγὼ ὑμῖν ὡς βασιλεύς.
8 6b	Εὐδαιμονίαν δὲ ταύτην εἶναί φαμεν ἀληθινὴν, τὸ τὴν διά‐ νοιαν καὶ τὴν ψυχὴν ἀεὶ ἐν ἡσυχίᾳ καὶ ἱλαρότητι διατρίβειν⁝ Διογένους.
8 6c	Εὐδαίμων ἐστὶν ὁ θεῷ κατὰ τὸ δυνατὸν ὅμοιος, τέλεος, ἁπλοῦς, καθαρὸς, ἐξηρτημένος ἀπὸ τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς⁝ Ἰαμ‐ βλίχου.
8 6d	Εὐδαίμων γε Κόρινθος, ἐγὼ δ’ εἴην Τεγεάτης.
8 6e	Εὐδαίμων μὲν ὁ μηδενὶ μηδὲν ὀφείλων. εἶτα δ’ ὁ μὴ γήμας, τὸ τρίτον, ὅστις ἄπαις.
8 6f	Εὐδαίμων εἴην καὶ θεοῖς φίλος ἀθανάτοισι, Κύρν’, ἀρετῆς δ’ ἄλλης οὐδεμιᾶς ἔραμαι⁝ Θεόγνιδος.
8 6g	Εὐκαταφρόνητόν ἐστι, Γοργία, πένης,
8 6g	κἂν πάνυ λέγῃ δίκαια· τούτου γὰρ λέγειν ἕνεκα μόνου νομίζεθ’ οὗτος τοῦ λαβεῖν. καὶ συκοφάντης εὐθὺς ὁ τὸ τριβώνιον
5	ἔχων καλεῖται, κἂν ἀδικούμενος τύχῃ⁝ Μενάνδρου.
8 6h	Εὐσέβειαν δεῖ φυλάσσειν· πολίταις τὰ βέλτιστα συμβου‐ λεύειν· ἡδονῆς κρατεῖν· βίᾳ μηδὲν πράττειν· τὸν τοῦ δήμου ἐχθρὸν πολέμιον νομίζειν· οἰκέτας μεθύοντας μὴ κολάζειν· εἰ δὲ μή, δόξης παροινεῖν⁝ Λίνδου.
8 6i	Εὐπραξίης γὰρ οὐκ ἔστιν ἀνθρώποις οὐδὲ μίη πληθώρη⁝ Ἡροδότου.
8 7a	Εὔϊε κισσοχαῖτ’ ἄναξ χαῖρ’, ἔφασκ’ Ἐκφαντίδης. πάντα φορητά, πάντα τολμητὰ τῷδε τῷ χορῷ. πλὴν Ξενίου νόμοισι καὶ Χοινίωνος⁝ Κρατίνου.
8 7b	Εὐάγωγον γάρ ἐστιν εἰς πίστιν γυνὴ καὶ μάλισθ’ ὅταν τὸ ἀτυχεῖν προσῇ⁝ Γαΐου.
8 7c	Εὖ ποιήσεις σὺ τὰ μέγιστα τὴν πόλιν, εἰ μὴ τοὺς ὀρόφους ὑψώσῃς, ἀλλὰ τὰς ψυχὰς αὐξήσεις. ἄμεινον γὰρ ἐν μικροῖς οἰκή‐ μασι μεγάλας οἰκεῖν ψυχάς, ἢ ἐν μεγάλαις οἰκίαις ταπεινὰ φω‐ λεύειν ἀνδράποδα⁝ Ἐπικτήτου.
8 7d	Εὑρήσεις δέ με πᾶσιν ἐπ’ ἔργμασιν ὥσπερ ἄπεφθον ἐρυθρὸν ἰδεῖν τριβόμενον βασάνῳ⁝ Θεόγνιδος.
8 8a	Εὐδαιμονίας τοῦτ’ ἐστὶν υἱὸς νοῦν ἔχων⁝ Μενάνδρου.
8 11a	Εὐκαταφρόνητος ὁ θάνατος· ἄπρακτον γὰρ τὸ ποιοῦν, τοῦ πάσχοντος ἀνῃρημένου⁝ Ἑρμάρχου.
8 11b	Εὖ ἴστε, ὦ ἄνδρες, ὅτι ὁ φιλότεκνος ἀξιέπαινον πάθος ἐστὶ καὶ οὐκ ἔοικε τῷ φιλοχρημάτῳ ἢ τῷ φιλαργύρῳ. ἐκεῖνα μὲν γὰρ τὰ ὀνόματα εἰκότως παρὰ τοῖς ἀνθρώποις ὀνείδη λέγεται καὶ ἔστιν· οὐ γὰρ ποιεῖ αὐτὰ ἡ φύσις, ἀλλ’ ἡ μοχθηρία ἡ ἡμετέρα.
5	τοῦτο δὲ ἄνωθεν αὐτὴ ἐνδέχεται ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἐξῆπται ἐκείνης ἀτεχνῶς τῆς χρυσῆς καὶ ἀῤῥήκτου σειρᾶς, ἣν ξυῤῥάπτουσα ἀεὶ καὶ συγκολλῶσα τῷ φθίνοντι τὸ φυόμενον, οὐκ ἀπολισθάνει εἰς τὸ μὴ εἶναι. ὥστε οὐκ αἰσχύνεται ὁ φιλόσοφος τῇ φιλοτεκνίᾳ, ὥσπερ οὐδὲ τῇ φιλοσοφίᾳ τε καὶ φιλολογίᾳ.
8 11c	Εὐγνώμων, ὁ μὴ λυπεόμενος ἐφ’ οἷσιν οὐκ ἔχει, ἀλλὰ οὐ
8 11c	χαίρων ἐφ’ οἷσιν ἔχει⁝ Δημοκρίτου.
8 12a	Εὔφημα φώνει· μὴ κακὸν κακῷ διδοὺς ἄκος, πλέον τὸ πῆμα τῆς ἄτης τίθει⁝ Σοφοκλέους.
8 12b	Εὐτυχῶν μὴ ἔσο ὑπερήφανος· ἀπορήσας, μὴ ταπεινοῦ· τὰς μεταβολὰς τῆς τύχης γενναίως ἐπίστασο φέρειν⁝ Φαβωρίνου.
8 12c	Εὐπαθοῦσι τοῖς φίλοις οἱ πολλοὶ ἥδονται, δυσπαθοῦσι δὲ, εὐαρίθμητοι συμπάσχουσι, κακῷ τὸ κακὸν παρηγοροῦντες⁝ Θεοκτίστου.
8 13a	Εὐτέλεια σωφροσύνης ἔκγονος.
8 14a	Εὔανδρος εὗρε κνημῖδα καὶ ἀσπίδα.
8 14b	Εὐρύδαμος εὗρε θώρακα πολεμικόν.
8 14c	Εὑρήσομεν γὰρ τοὺς φιλοτίμους καὶ μεγαλοψύχους τῶν ἀνδρῶν οὐ μόνον ἀντὶ τῶν τοιούτων ἐπαινεῖσθαι βουλομένους, ἀλλ’ ἀντὶ τοῦ ζῆν ἀποθνήσκειν εὐκλεῶς αἱρουμένους, καὶ μᾶλλον περὶ τῆς δόξης ἢ τοῦ βίου σπουδάζοντας καὶ πάντα ποιοῦντας,
5	ὅπως ἀθάνατον τὴν περὶ αὐτῶν μνήμην καταλείψωσιν⁝ Ἰσοκράτους.
8 17a	Ἐφόδιον τῆς ἀσιτίας τὴν ἀπεψίαν ἔχουσι⁝ Πλουτάρχου ἐκ τῶν ὑγιεινῶν ἀποφθεγμάτων. Ἐπὶ τῶν φειδωλῶν.
8 19a	Ἔφησέ τίς που τῶν φιλοχρύσων τάδε·
8 19a	θέλω τύχης σταλαγμὸν ἢ φρενῶν πίθον. πρὸς ὅν τις ἀντέφησε τῶν φιλοφρόνων· ῥανὶς φρενῶν μοι μᾶλλον ἢ βύθος τύχης.
8 19b	Ἐφ’ ἑαυτῆς τὰ κέρατα: ἐπὶ τῶν ἐπιβουλὰς ἐκ τῶν οἰ‐ κείων ὑφισταμένων· αἶγα γάρ φασι τοξευθεῖσαν καὶ ἰδοῦσαν τὸ
8 19b	τόξον τοῦτο εἰπεῖν.
8 21a	Ἐχθροῖς ἀπιστῶν οὔποτ’ ἂν πάθοις βλάβην.
8 24a	Ἔχειν τε πειρῶ, τοῦτο γὰρ τοῦτ’ εὐγενὲς καὶ τοὺς γάμους δίδωσι τοὺς πρώτους ἔχειν. ἐν τῷ πένεσθαι δ’ ἐστὶν ἥ τ’ ἀδοξία,
8 24a	κἂν ᾖ σοφός τις, ἥ τ’ ἀτιμία βίου⁝ Εὐριπίδου Ἐρεχθέως.
8 24b	Ἔχεις μὲν ἀλγεινὰ, οἶδα, πειρᾶσθαι δὲ χρὴ, ὡς ῥᾷστα τἀναγκαῖα τοῦ βίου φέρειν⁝ τοῦ αὐτοῦ.
8 24c	Ἐχρῆν μὲν ἡμᾶς σύλλογον ποιουμένους τὸν ζῶντα θρηνεῖν εἰς ὅς’ ἔρχεται κακά. τὸν δ’ αὖ θανόντα καὶ πόνων πεπαυμένον χαίροντας εὐφημοῦντας ἐκπέμπειν δόμων⁝ Σοφοκλέους.
8 24d	Ἐχθρὸς γάρ μοι κεῖνος ὁμῶς Ἀΐδαο πύλῃσιν, ὅς χ’ ἕτερον μὲν κεύθει ἐν φρεσὶν, ἄλλο δὲ εἴπῃ⁝ Ὁμήρου.
8 24e	Ἐχθρὸς τἀληθῆ εἰπὼν τοῦ πρὸς χάριν φίλου ἐστὶ παν‐ τὸς αἱρετώτερος⁝ Εὐσεβίου.
8 27a	Ζαράτας ὁ τοῦ Πυθαγόρου διδάσκαλος τὴν δυάδα ἔλεγε μητέρα, τὸ δὲ ἓν πατέρα· διὸ καὶ βελτίονας εἶναι τῶν ἀριθμῶν, ὅσοι τῇ μονάδι προσεοίκασιν.
8 28a	Ζεὺς γάρ τοι τὸ τάλαντον ἐπιῤῥέπει ἄλλοτε ἄλλῳ· ἄλλον τε μὲν πλουτεῖν, ἄλλοτε δ’ οὐδὲν ἔχειν⁝ Θεόγνιδος.
8 28b	Ζεὺς δ’ ἀρετὴν ἄνδρεσσιν ὀφέλλει τε, μινύθει τε, ὅπως κεν ἐθέλῃσιν· ὁ γὰρ κάρτιστος ἁπάντων⁝ Ἰλιάδος ῦ.
8 28c	Ζεὺς αὐτὸς νέμει ὄλβον Ὀλύμπιος ἀνθρώποισιν, ἐσθλοῖς ἠδὲ κακοῖσιν, ὅπως ἐθέλῃσιν, ἑκάστῳ.
8 29a	Ζευχθεὶς γάμοισιν οὐκέτ’ ἔστ’ ἐλεύθερος⁝ Ἱπποθόου.
8 29b	Ζεφυρίη πνείουσα, τὰ μὲν φύει, ἄλλα δὲ πέσσει· ὄγχνη ἐπ’ ὄγχνῃ γηράσκει, μῆλον δ’ ἐπὶ μήλῳ, αὐτὰρ ἐπὶ σταφυλῇ σταφυλή, σῦκον δ’ ἐπὶ σύκῳ.
8 29c	Ζεῦ πάντων ἀρχὰ, πάντων ἁγήτωρ
8 29c	Ζεῦ, σοὶ πέμπω ταύταν ὕμνων ἀρχάν.
8 30a	Ζεὺς κύκνος, ταῦρος, σάτυρος, χρυσὸς δι’ ἔρωτα Λήδης, Εὐρώπης, Ἀντιόπης, Δανάης.
8 30b	Ζεὺς δ’ ἐφορᾷ γονέων ὁπόσοι τίουσι θέμιστας, ἠδ’ ὅσοι οὐκ ἀλέγουσιν ἀναιδέα θυμὸν ἔχοντες. καὶ τοῖς μὲν πρόφρων τε καὶ ἤπιος ἐσθλὰ δίδωσι, τοῖς δὲ κακὰ φρονέων νεμεσίζεται Εὐμενίδεσσι·
5	δειναὶ γὰρ κατὰ γαῖαν ἐριννύες εἰσὶ τοκήων⁝ Ὀρφέως.
8 30c	Ζεῦ πάτερ, Ἴδηθεν μεδέων κύδιστε, μέγιστε, Ἠέλιός θ’, ὃς πάντ’ ἐφορᾷς καὶ πάντ’ ἐπακούεις, καὶ Ποταμοὶ καὶ Γαῖα, καὶ ὃς ὑπένερθε καμόντας ἀνθρώπους τίνυσθον, ὅτις κ’ ἐπίορκον ὀμόσσῃ,
5	ὑμεῖς μάρτυροι ἔστε, φυλάσσετε δ’ ὅρκια πιστά⁝ Ὁμήρου ὅρκος.
8 34a	Ζηλοῦτε μὴ τοὺς πλεῖστα κεκτημένους, ἀλλὰ τοὺς μηδὲν κακὸν σφίσιν αὐτοῖς συνειδότας· μετὰ γὰρ τῆς τοιαύτης τύχης ἥδιστα ἄν τις δύναιτο τὸν βίον διαγαγεῖν⁝ Ἰσοκράτους ἡ ὑποθήκη.
8 34b	Ζημίαν αἱροῦ μᾶλλον, ἢ κέρδος αἰσχρόν· τὸ μὲν γὰρ ἅπαξ σε λυπήσει, τὸ δὲ διαπαντός⁝ Χίλωνος.
8 34c	Ζητεῖν δεῖ καὶ ἄνδρα καὶ τέκνα καὶ φίλους, τοὺς κατὰ τὴν ἀπαλλαγὴν τοῦ βίου παραμένοντας⁝ Πυθαγόρου.
8 34d	Ζῆν κρεῖττόν ἐστιν ἐπὶ στιβάδος κατακείμενον καὶ θαῤ‐ ῥεῖν, ἢ ταράττεσθαι χρυσῆν ἔχοντα κλίνην⁝ Τοῦ αὐτοῦ.
8 34e	Ζηλωτὸν ἴσως ὁ πλοῦτος· τίμιον μέντοι καὶ θαυμαστὸν ἡ δικαιοσύνη⁝ Λυκούργου.
8 34f	Ζῆν αἰσχρὸν αἰσχρῶς τοῖς καλῶς πεφυκόσι⁝ Σοφοκλέους.
8 34g	Ζηνὸς δ’ ἐγὼ κεραυνὸν οὐ φρίσσω, ξένε, οὐδ’ οἶδ’ ὅτι Ζεύς ἐστ’ ἐμοῦ κρείσσων θεός.
8 34h	Ζηλωτὸς ὅστις εὐτύχησεν εἰς τέκνα
8 34h	καὶ μὴ ’πισήμους συμφορὰς ὠδύρατο⁝ Δικαιογένους.
8 34i	Ζῆλος γυναικὸς πάντα πυρπολεῖ δόμον.
8 34k	Ζηλωτὸν οὐδὲν καλὸν ἐξ αἰσχροῦ φυόμενον⁝ Πλάτωνος.
8 34l	Ζηνὶ δ’ ἄρ’ Ἀτλαντὶς Μαίη τέκε κύδιμον Ἑρμῆν, κήρυκ’ ἀθανάτων, ἱερὸν λέχος εἰσαναβᾶσα. Καδμείη δ’ ἄρα οἱ Σεμέλη τέκε φαίδιμον υἱὸν, μιχθεῖς’ ἐν φιλότητι, Διόνυσον πολυγηθῆ⁝ Ἡσιόδου Θεογονίᾳ.
8 34m	Ζήλου μὴ τοὺς μεγίστην ἀρχὴν κτησαμένους, ἀλλὰ τοὺς ἄριστα τῇ παρούσῃ χρησαμένους⁝ Ἰσοκράτους.
8 34n	Ζῆθι ὦ ἄνθρωπε, μὴ μόνον ἵνα φάγῃς καὶ πίῃς, ἀλλ’ ἵνα τὸ ζῆν πρὸς τὸ εὖ ζῆν καταχρήσῃ⁝ Ζήνωνος.
8 34o	Ζυγὸν μὴ ὑπερβαίνειν: ἀντὶ τοῦ· τὸ δίκαιον μὴ παρα‐ βαίνειν. Ἀνδροκύδου Πυθαγορικοῦ.
8 37a	Ζώνῃ περίβαλε τὴν γαστέρα: ἐπὶ τῶν εἴτε ἰσχνῶν εἴτε παχέων. Οἱ γὰρ Ἴβηρες ὅ τι ἂν αἱ γυναῖκες αὐτῶν ἐξυφάνω‐ σιν ἢ νήσωσιν, ἐν τῷ κοινῷ δεικνύουσι· χειροτονητοὶ δέ τινες ἄν‐ δρες κρίνουσι τὰ ἔργα τῶν γυναικῶν καὶ τὴν πλεῖστα ἐργασαμέ‐
5	νην προτιμῶσιν. Ἔχουσι δὲ καὶ μέτρον τι ζώνης, ᾗ τὴν γαστέρα ἂν μὴ περιλαβεῖν δυνηθῶσιν, αἰσχρὸν ἡγοῦνται.
8 37b	Ζῶν μὲν ἐπαίνου, ἀποθανὼν δὲ μακαρίζου⁝ Κυψέλλου.
8 37c	Ζωὸν ἀτιμάσαντες ἀποφθίμενον ποθέουσι· καί ποθ’ ὑπὲρ τύμβοιο καὶ ἀπνόου εἰδώλοιο ἄστεα νεῖκος ἐπῆλθεν, ἔριν τ’ ἐστήσατο λαός⁝ Δημητρίου ἐπῶν ποιητοῦ.
8 41a	Ἡ ἀνθρώπων ἴδιος ἰσχὺς ὁ ψυχῆς ἐστι λογισμός, ὃ καὶ ἐλέφαντας ὑπὸ δρυμὸν εἷλε ποδάργαις καὶ ἵππους ἐχαλίνωσε καὶ
8 41a	βόας ἀρότροις ὑπέζευξε καὶ τὰ ἐναέρια κατέσπασε καλάμοις καὶ τὰ βύθια δεδυκότα δικτύοις ἀνήγαγε· τοῦτ’ ἐστὶν ἰσχύς. ἡ δ’
5	ἔτι μείζων, ὅταν γῆς περιόδους καὶ οὐρανοῦ μεγέθη καὶ ἀστέρων κύκλους διώκουσα μὴ κάμῃ· ταῦτ’ ἦν Ἡρακλέους ἄξια· τίς γὰρ οὐκ ἂν βούλοιτο μᾶλλον Ὀδυσσεὺς εἶναι ἢ Κύκλωψ;⁝ Πλου‐ τάρχου ἐκ τοῦ κατὰ ἰσχύος.
8 41b	Ἡ αὐτάρκεια καθάπερ ὁδὸς βραχεῖα καὶ ἐπιτερπὴς χάριν μὲν ἔχει μεγάλην, πόνον δὲ μικρόν⁝ Ἐπικτήτου.
8 41c	Ἡ βραχυλογία ἐγγύς ἐστι τοῦ σιγᾶν⁝ Λυκούργου ἀπόφθεγμα.
8 41d	Ἦ βαρὺ φόρημα ἄνθρωπος εὐτυχῶν ἄφρων.
8 41e	Ἡβῶν ἐγκρατὴς ἴσθι, μέσος δίκαιος, πρεσβύτερος εὔλο‐ γος. τελεύτα ἀλύπως⁝ Σωσιάδου ἐκ τῶν ὑποθηκῶν τῶν ζʹ σοφῶν.
8 41f	Ἥβη καὶ νεότης ἐπικουφίζει νόον ἀνδρῶν. πολλῶν δ’ ἐξαίρει θυμὸν ἐς ἀμπλακίην⁝ Θεόγνιδος.
8 41g	Ἡ Βοιωτία πρότερον ἐκαλεῖτο Ἀονία, ὑπὸ τῶν κατοικούν‐ των αὐτὴν Ἀόνων· μετωνομάσθη δὲ Βοιωτία κατὰ μέν τινας ἀπὸ Βοιωτοῦ τοῦ Ποσειδῶνος καὶ Ἄρνης· καθ’ ἑτέρους δὲ ἀπὸ τῆς ἐλαθείσης κατὰ Πυθόχρησιν ὑπὸ Κάδμου βοός.
8 41h	Ἡ γὰρ σιωπὴ τῷ λαλοῦντι σύμμαχος⁝ Σοφοκλέους ἡ γνώμη.
8 41i	Ἡ γὰρ Κύπρις πέφυκε τῶν σκότων φίλη. τὸ φῶς δ’ ἀνάγκην προστίθησι σωφρονεῖν⁝ Εὐριπίδου.
8 41k	Ἡ γὰρ σπάνις πρόχειρος εἰς τὸ δρᾶν κακά.
8 41l	Ἡ γὰρ τῶν ἐρωτικῶν ἀντίβλεψις ὑπόμνησις τοῦ πάσχοντος γίνεται, καὶ ἀναφλέγει τὴν διάνοιαν ἡ θέα καθάπερ ὕλη πυρὶ γιγνομένη⁝ Χαρικλείας.
8 41m	Ἡγοῦμαι μεγίστην εἶναι τῶν λειτουργιῶν τὸ καθ’ ἡμέραν βίον κόσμιον καὶ σώφρονα παρέχειν⁝ Ἰσαίου ἡ γνώμη.
8 41n	Ἡ γὰρ τυραννὶς ἀδικίας μήτηρ ἔφυ.
8 41o	Ἡγεμόνεσσι δὲ μισθὸν Ἀθηναῖοι τάγ’ ἔδωκαν ἀντ’ εὐεργεσίης καὶ μεγάλης ἀρετῆς. μᾶλλόν τις τάδ’ ἰδὼν καὶ ἐπεσσομένων ἐθελήσει χαίρων ἀμφὶ ξυνοῖς πράγμασι μόχθον ἔχειν⁝ Ἐπίγραμμα.
8 42a	Ἡδονὴν οὐ πᾶσαν, ἀλλὰ τὴν ἐπὶ τὸ καλὸν αἱρεῖσθαι δεῖ⁝ Ἰσοκράτους.
8 42b	Ἡδύ γε φίλου λόγος ἐστὶ τοῖς λυπουμένοις⁝ Μενάνδρου.
8 42c	Ἡ δὲ ἐξουσία παραλαβοῦσα τὴν κακίαν νεῦρα τοῖς πάθεσι προστίθησιν⁝ Πλουτάρχου ἡ γνώμη.
8 42d	Ἡ δ’ αὐθάδεια ἐρημίας ξύνοικος⁝ Πλάτωνος ἡ γνώμη.
8 42e	Ἡδονὰς τὰς μετὰ τοὺς πόνους διωκτέον, ἀλλ’ οὐχὶ τὰς πρὸ τῶν πόνων⁝ Ἀντισθένους ἡ ὑποθήκη.
8 42f	Ἡ δ’ Ἄτη σθεναρή τε καὶ ἀρτίπος· οὕνεκα πάσαις πολλὸν ὑπεκπροθέει· φθάνει δέ τε πᾶσαν ἐπ’ αἶσαν.
8 42g	Ἤδη νοσῶδες τοῦτο τοῖς ἀμείνοσιν, ὅταν πονηρὸς ἀξίωμ’ ἀνὴρ ἔχῃ γλώσσῃ κατασχὼν δῆμον, οὐδὲν ὢν τὸ πρίν⁝ Εὐριπίδου.
8 42h	Ἥδομαι γὰρ καὶ γέγηθα καὶ πέπορδα καὶ γελῶ μᾶλλον ἢ τὸ γῆρας ἐκδὺς ἐκφυγὼν τὴν ἀσπίδα⁝ Ἀριστοφά‐ νους Εἰρήνης.
8 42i	Ἡδονῆς γὰρ ὁ μὲν ἑκὼν εἰργόμενος σοφὸς, ὁ δὲ μὴ δεό‐ μενος μακάριος· τὸ δὲ γῆρας εἰς ἀμφότερα ἐπιτήδειον, καὶ γὰρ φρονιμοτέρους τοὺς ἀνθρώπους ἀπεργάζεται καὶ τῶν ἡδέων ἀμε‐ λεστέρους⁝ Φαβωρίνου.
8 42k	Ἤδη γὰρ ὁ βίος οὑμὸς ἑσπέραν ἄγει⁝ Ἀλέξιδος.
8 42l	Ἤδη μάλα πόλλ’ ἔπαθον καὶ πόλλ’ ἐμόγησα κύμασι καὶ πολέμῳ· μετὰ καὶ τόδε τοῖσι γενέσθω.
8 42m	Ἥδιον οὐδὲν οὐδὲ μουσικώτερόν ἐστιν ἢ δύνασθαι λοιδορούμενον φέρειν. ὁ λοιδορῶν γὰρ ἂν ὁ λοιδορούμενος μὴ προσποιῆται, λοιδορεῖται ὁ λοιδορῶν⁝ Φιλήμονος ἡ ὑποθήκη.
8 42n	Ἡ ἐν δημοκρατίῃ πενίη τῆς παρὰ τοῖς δυνατοῖσι καλεο‐ μένης εὐδαιμονίης τοσοῦτόν ἐστιν αἱρετωτέρη, ὁκόσον ἐλευθερίη
8 42n	δουλείης.
8 42o	Ἠέλιον πυρόεντα μύδρον ποτ’ ἔφασκεν ὑπάρχειν καὶ διὰ τοῦτο θανεῖν μέλλεν Ἀναξαγόρας. ἀλλ’ ὁ φίλος Περικλῆς ἐῤῥύσατο τοῦτον· ὁ δ’ αὐτὸν ἐξήγαγεν βιότου μαλθακίῃ σοφίης⁝ Διογένους Λαερτίου
5	ἐπίγραμμα εἰς Ἀναξαγόραν.
8 42p	Ἡ εὔκαιρος χάρις λιμῷ καθάπερ τροφὴ ἁρμόττουσα τὴν τῆς ψυχῆς ἔνδειαν ἰᾶται⁝ Ἡρακλείτου.
8 42q	Ἠέριον μετὰ φέγγος ἀπείριτον ἀστεροπληθὲς, ἄχραντον πολὺ δῶμα θεοῦ λίπον. ἠδ’ ἐπιβαίνω γαίης ζωοτρόφοιο τεῇς ὑποθημοσύνῃσι, πειθοῖ δ’ ἀῤῥήτων ἐπέων, οἷς δὴ φρένα τέρπειν
5	ἀθανάτων ἔαδε θνητὸς βροτός⁝ Πυθαγορίου Ῥοδίου.
8 42r	Ἤδη δ’ ἑπτά τ’ ἔασι καὶ ἑξήκοντ’ ἐνιαυτοί βληστρίζοντ’ ὑμὴν φροντίδ’ ἀν’ Ἑλλάδα γῆν ἐκ γενετῆς δὲ τότ’ ἦσαν ἐείκοσι πέντε πρὸς τοῖς, εἴπερ ἐγὼ περὶ τῶν οἶδα λέγειν ἐτύμως⁝ Ξενοφάνους
5	Δεξιοῦ.
8 42s	Ἦθος φυσικὸν μὴ θετὸν στέργειν φίλει, ἢν μὲν γὰρ ἔσχες, τίς ἐπιπλάστου χάρις; ἢν δ’ αὖ ἁμάρτῃς φύσεως δυσκληρίᾳ, ἤνεγκεν οὐδὲν τὸ πεπλασμένον πλέον.
8 42t	Ἤθελες ἀνθρώποισι λιπεῖν φάτιν, Ἡρακλείδη, ὡς δὴ θανὼν ἐγένου ζωὸς ἅπασι Δράκων.
8 42t	ἀλλὰ διεψεύσθης σεσοφισμένε· δὴ γὰρ ὁ μὲν θήρ ἦε δράκων· σὺ δὲ θήρ, οὐ σοφὸς ὤν, ἑάλως⁝ Διογένους ἐπί‐
5	γραμμα εἰς Ἡρακλείδην.
8 42u	Ἡ ἰσχὺς τοῦ σώματος μὴ γενέσθω τῆς ψυχῆς ἀσθένεια· ἰσχὺν δὲ ψυχῆς φρόνησιν νόμιζε⁝ Κλειτάρχου.
8 43a	Ἡ κακὴ κρίσις παντὸς κακοῦ αἰτίον⁝ Ἰαμβλίχου γνώμη.
8 46a	Ἥκεις ὦ Λυκόεργε ἐμὸν ποτὶ πίονα νηὸν,
8 46a	Ζηνὶ φίλος καὶ πᾶσιν Ὀλύμπια δώματ’ ἔχουσι. δίζω ἤ σε θεὸν μαντεύσομαι ἠδὲ καὶ ἄνδρα· ἀλλ’ ἔτι καὶ μᾶλλον θεὸν ἔλπομαι ὦ Λυκόεργε.
5	ἥκεις εὐνομίην διζήμενος· αὐτὰρ ἐγώ τοι δώσω⁝ Χρησμὸς Ἀπόλλωνος.
8 49a	Ἡ Λάκαινα πρός τινα Ἰωνικὴν δείξασαν αὐτῇ τὸν κόσμον ἀνταπέδειξε τὰ τέκνα εἰποῦσα· ὁ δὲ ἐμὸς κόσμος τοιοῦτος⁝ Ἐκ
8 49a	τῶν Σερίνου.
8 55a	Ἡμίονος κανθήλιος: ἐπὶ τῶν οὐδενὸς ἀξίων.
8 55b	Ἡ μὲν γὰρ τύχη πᾶσι κοινόν· ὁ δὲ ἀργὸς καὶ ἀκρατὴς βίος κακοῖς ἀνδράσιν ἴδιος.
8 55c	Ἡ μὲν μάχαιρα τέμνει· ἡ δὲ διαβολὴ χωρίζει φίλους⁝ Δημοκρίτου.
8 57a	Ἡ μὲν γὰρ φύσις ἄνευ μαθήσεως τυφλόν· ἡ δὲ μάθησις δίχα φύσεως ἐλλιπές· ἡ δὲ ἄσκησις χωρὶς ἀμφοῖν ἀτελές· ὥσπερ δ’ ἐπὶ τῆς γεωργίας πρῶτον μὲν ἀγαθὴν ὑπάρξαι δεῖ τὴν γῆν, εἶτα δὲ φυτουργὸν ἐπιστήμονα, εἶτα τὰ σπέρματα σπουδαῖα, τὸν
5	αὐτὸν τρόπον γῇ μὲν ἔοικεν ἡ φύσις· γεωργῷ δὲ ὁ παιδεύων, σπέρματι δὲ αἱ τῶν λόγων ὑποθῆκαι καὶ τὰ παραγγέλματα⁝ Πλουτάρχου.
8 57b	Ἡ Μήδων ἄδικον παύσας’ ὕβριν ἥδε Σόλωνα
8 57b	τόνδε τεκνοῖ Σάλαμις θεσμοθέτην ἱερόν.
8 58a	Ἢν μὴ πολλῶν ἐπιθυμέῃς, τὰ ὀλίγα τοι πολλὰ δόξει· μικρὰ γὰρ ὄρεξις πενίαν ἰσοσθενῆ πλούτου ποιήσει.
8 58b	Ἦν ἄρα τρανῶς αἶνος ἀνθρώποις ὅδε· ὡς τὸν πέλας μὲν νουθετεῖν βραχὺς πόνος, αὐτοὶ δ’ ἐνεγκεῖν ὕβριν ἠδικημένοι, πάντων μέγιστον τῶν ἐν ἀνθρώποις βάρος⁝ Μοσχίωνος.
8 60a	Ἣν ὁ πατὴρ ἐφίλησεν οὐδεπώποτε, παρ’ ἧς τὸν ἄρτον ἡ κύων οὐ λαμβάνει, μέλαινα δ’ οὕτως, ὥστε καὶ ποιεῖν σκότος.
8 60b	Ἡ Νέμεσις παρὰ πόδας βαίνει.
8 60c	Ἡ Νέμεσις προλέγει τῷ πήχεϊ τῷ τε χαλινῷ, μήτ’ ἄμετρόν τι ποιεῖν, μήτ’ ἀχάλινα λέγειν.
8 60d	Ἡ Νέμεσις πῆχυν κατέχω· τίνος οὕνεκα; λέξεις;
8 60d	πᾶσιν ἐπαγγέλλω, μηδὲν ὑπὲρ τὸ μέτρον.
8 62a	Ἦ που χαλεπόν ἐστι τὸ ψευδῆ λέγειν⁝ Μενάνδρου.
8 62b	Ἡ πατρὶς, ὡς ἔοικε, φίλτατον βροτοῖς, οὐδ’ ὀνομάσαι δυναίμην ἂν ὡς ἔστι φίλον⁝ Εὐριπίδου.
8 63a	Ἤρατο μὰν καὶ τῆνος, ἐμὶν δοκεῖ, ὀπτῶ ἀλεύρω.
8 64a	Ἡράκλειον ἅμμα: ἐπὶ τοῦ δυνατοῦ καὶ ἰσχυροῦ δεσμοῦ
8 64a	λέγεται.
8 68a	Ἤρων· τὸ μαίνεσθαι δ’ ἄρ’ ἦν ἔρως βροτοῖς⁝ Εὐριπίδου.
8 68b	Ἠράμαν μὲν ἐγὼ σέθεν ἅτε πάλαι πόκα⁝ Σαπφοῦς.
8 68c	Ἠρίστησα μὲν ἰτρίου λεπτοῦ μικρὸν ἀποκλάς. οἴνου δ’ ἐξέπιον κάδδον· νῦν δ’ ἁβρῶς ἐρόεσσαν ψάλλω⁝ Πριάπειον.
8 69a	Ἦσαν κἀκεῖνοι ταλακάρδιοι, οἵ ποτε Μήδων παισὶν ἐπ’ Ἠϊόνι Στρυμόνος ἀμφὶ ῥοάς, λιμόν τ’ αἴθωνα κρατερόν τ’ ἐπάγοντες Ἄρηα πρῶτοι δυσμενέων εὗρον ἀμηχανίην.
8 69b	Ἢ σιγὴν καίριον, ἢ λόγον ὠφέλιμον⁝ Πυθαγόρου.
8 71a	Ἡ τύχη καθάπερ τοξότης ποτὲ μὲν ἐπιτυγχάνει βάλλουσα ἐφ’ ἡμᾶς ὥσπερ ἐπί τινα σκοπόν, ποτὲ δὲ ἐπὶ τὰ σύνεγγυς πα‐ ρακείμενα ἡμῖν⁝ Πλουτάρχου.
8 71b	Ἡ ταπεινὴ ψυχὴ τοῖς μὲν εὐημερήμασιν ἐχαυνώθη, ταῖς δὲ συμφοραῖς καθῃρέθη⁝ Ἐπικούρου.
8 71c	Ἥτε ἰτέα αὐτὴ τὸν καρπὸν ἀποβάλλει πρὶν ἐκθρέψαι· διὸ ὀλεσίκαρπον ὁ ποιητὴς αὐτὴν ὀνομάζει. Καὶ μέντοι ἱστόρηται, ὡς μετὰ οἴνου δοθεὶς ὁ ταύτης καρπὸς ἀγόνους ποιεῖ τοὺς πιόν‐ τας καὶ κατασβέννυσι τὸ σπέρμα καὶ μαραίνει τὴν γόνιμον ὁρμήν⁝
5	Πορφυρίου.
8 71d	Ἡ τῶν περιστάσεων ἀνάγκη τοὺς μὲν φίλους δοκιμάζει,
8 71d	τοὺς δὲ ἐχθροὺς ἐλέγχει⁝ Ἰσοκράτους.
8 74a	Ἡ φύσις τεκνοποιΐας ἕνεκεν οὐκ ἀκολασίας ἐποίησε τὴν σποράν.
8 74b	Ἡ φύσις ἑκάστῳ τοῦ γένους ἐστὶ πατρίς.
8 77a	Ἡ Φίλωνος γυνὴ ἐρωτηθεῖσα διὰ τί μόνη τῶν ἄλλων ἐν συνόδῳ οὐ φορεῖ χρυσοῦν κόσμον, ἔφη· Ὅτι αὐτάρκης κόσμος μοι ἐστὶν ἡ τοῦ ἀνδρὸς ἀρετή.
8 77b	Ἡ χάρις πρὸς εὐγνώμονας οὐδέποτε θνήσκει.
8 77c	Ἡ χάρις ὥσπερ ἡ σελήνη, ὅταν τελεία γένηται, τότε καλὴ φαίνεται.
8 77d	Ἡ χάρις, ὡς οὐδὲν ἄλλο ἐν βίῳ, παρὰ τοῖς πολλοῖς τά‐ χιστα γηράσκει.
8 77e	Ἢ χαλκείην μοι μυίην ἢ κύθρην παίζει ἢ ταῖσι μηλολόνθαις ἅμματ’ ἐξάπτων τοῦ κεσκέου μοι τὸν γέροντα λωβῆται⁝ Ἡρώδου.
8 77f	Ἦχοι θαλάσσης ἀνδρὸς ἄφρονος λόγοι, βρίθοντες ἀκτὰς, οὐ πιαίνοντες χλόας.
8 77g	Ἠὼς ὁρῶσα τὰ νυκτὸς ἔργα γελᾷ.
8 78a	Θάρσει· τό τοι δίκαιον ἰσχύει μέγα: Μοσχίωνος.
8 83a	Θάρσει· λέγων τἀληθὲς οὐ σφάλλῃ ποτέ⁝ Εὐριπίδου.
8 83b	Θανόντι κείνῳ συνθανεῖν ἔρως μ’ ἔχει· ἥξεις, ἐπείγου μηδὲν εἰς τὸ μόρσιμον⁝ Σοφοκλέους.
8 83c	Θάνατος γὰρ ἀνθρώποισι νεικέων τέλος ἔχει· τί γὰρ τοῦδ’ ἐστὶ μεῖζον ἐν βροτοῖς; τίς γὰρ πετραῖον σκόπελον οὐτάζων δορὶ ὀδύναισι δώσει; τίς δ’ ἀτιμάζων νέκυς,
5	εἰ μηδὲν αἰσθάνοιντο τῶν παθημάτων; Εὐριπίδου.
8 83d	Θανόντος ἀνδρὸς πᾶς’ ὄλυτ’ ἀνθρώπων χάρις⁝ Στησιχόρου.
8 83e	Θάρσος τὸ πρὸς τὰ φοβερὰ σὺν λόγῳ, αἴνεε· ἀνδρήϊα γάρ. τὴν δὲ μετὰ ἀλογίης ἐπ’ αὐτὰ ὁρμὴν θράσος νόμιζε καὶ ἀποστύγεε.
8 83f	Θανὼν δ’ ἂν εἴη μᾶλλον εὐτυχέστερος, ἢ ζῶν· τὸ γὰρ ζῆν μὴ καλῶς, μέγας πόνος⁝ Εὐριπίδου.
8 83g	Θανὼν καθ’ ὕπνους φροντίδων ἔσῃ δίχα.
8 83h	Θάρσει μαῖ’, ἐπεὶ οὔτι ἄνευ θεοῦ ἥδε γε βουλή.
8 83i	Θαρσαλέος γὰρ ἀνὴρ ἐν πᾶσιν ἀμείνων ἔργοισι τελέθει, εἰ καί ποθεν ἄλλοθεν ἔλθοι.
8 84a	Θειότερον εὐφημία κακηγορίας.
8 84b	Θεὸς δὲ τοῖς ἀργοῦσιν οὐ παρίσταται: Σοφοκλέους.
8 89a	Θεοῦ θέλοντος κἂν ἐπὶ ῥιπὸς πλέοις.
8 89b	Θεῷ μάχεσθαι δεινόν ἐστι καὶ τύχῃ.
8 89c	Θεοῦ δὲ πληγὴν οὐχ ὑπερπηδᾷ βροτός.
8 89d	Θεοῦ δ’ ὄνειδος τοὺς κακοὺς εὐδαιμονεῖν.
8 89e	Θεοὶ δέ τε φέρτεροι ἀνδρῶν.
8 89f	Θεὸς μὲν πάντα καὶ μετὰ θεοῦ τύχη καὶ καιρὸς τἀνθρώ‐ πινα κυβερνῶσι ξύμπαντα· ἡμερώτερον μὴν τρίτον συγχωρῆσαι τούτοις ἕπεσθαι δεῖν, τέχνην⁝ Πλάτωνος.
8 89g	Θέλε μᾶλλον τοὺς συνόντας σοι αἰδεῖσθαί σε ἢ φοβεῖσθαι· αἰδοῖ μὲν γὰρ πρόσεστι σέβας, φόβῳ δὲ μῖσος⁝ Πυθαγόρου ἡ ὑποθήκη.
8 89h	Θεράπευε τὸ φοβεῖσθαι καὶ οὐ φοβηθήσῃ πενίαν⁝ Ὑψαίου.
8 89i	Θεοῦ διδόντος, οὐδὲν ἰσχύει φθόνος· Καὶ μὴ διδόντος, οὐδὲν ἰσχύει κόπος.
8 89k	Θεὸς μὲν αἰτίαν φύει βροτοῖς,
8 89k	ὅταν κακῶσαι δῶμα παμπήδην θέλῃ⁝ Μενάνδρου.
8 89l	Θεοῦ ἄξιόν σε ποιήσει τὸ μηδὲν ἀνάξιον αὐτοῦ πράττειν.
8 89m	Θεὸς μέγιστος τοῖς φρονοῦσιν οἱ γονεῖς⁝ Δικαιογένους.
8 89n	Θερμὴν ἐπὶ ψυχροῖσι καρδίαν ἔχεις⁝ Σοφοκλέους Ἀντιγόνῃ.
8 91a	Θησεὺς Πειρίθουν: συναποκούεται τὸ φιλεῖ. Ἐπὶ τῶν ἄγαν ἀλλήλους φιλούντων.
8 91b	Θηρεύουσι τοῖς μὲν κυσὶ τοὺς λαγωοὺς οἱ κυνηγοί, τοῖς δὲ ἐπαίνοις τοὺς ἀνοήτους οἱ πολλοί⁝ Πλουτάρχου.
8 91c	Θνητοὶ γεγῶτες μὴ φρονεῖθ’ ὑπὲρ θεούς⁝ Δημώνακτος.
8 91d	Θνητὸς πεφυκὼς τἀπὶ σοὶ πειρῶ βλέπειν⁝ Εὐριπίδου.
8 91e	Θνητῶν δὲ μηδεὶς μηδέν’ ὄλβιόν ποτε κρίνῃ, πρὶν αὐτὸν εὖ τελευτήσαντ’ ἴδῃ· ἐν ἀσφαλεῖ γὰρ τὸν θανόντ’ ἐπαινέσαι⁝ Διονυσίου τυράννου.
8 91f	Θνητὸς γὰρ ὢν θνητὰ πείσεσθαι δόκει⁝ Εὐριπίδου.
8 91g	Θνητὸς πεφυκὼς μὴ εὐλαβοῦ τεθνηκέναι⁝ Διφίλου.
8 91h	Θνητὸς πεφυκὼς τὰ ὀπίσω πειρῶ βλέπειν⁝ Ἰσιδώρου.
8 91i	Θρᾷκες ὄργια οὐκ ἐπίστανται: ἐπὶ τῶν ἀνόμων.
8 91k	Θράσει μὲν οὐδεὶς οὐδέπω πόνῳ δὲ καὶ γενναιότητι καὶ ἐπιεικείᾳ ἀρετὴν ἐπεκτήσατο⁝ Θεοκρίτου.
8 91l	Θρᾷξ εὐγενὴς εἶ πρὸς ἅλ’ ἠγορασμένος⁝ Θεοκρίτου.
8 92a	Θρέψαι καὶ λυκιδεῖς, θρέψαι κύνας ὥς τυ φάγοντι.
8 92b	Θρὶξ ἀνὰ μέσον.
8 96a	Θυμὸς δὲ κρείσσων τῶν ἐμῶν βουλευμάτων,
8 96a	ὅσπερ μεγίστων αἴτιος κακῶν βροτοῖς⁝ Εὐριπίδου.
8 96b	Θυμῷ μάχεσθαι μὲν χαλεπόν, ἀνδρὸς δὲ τὸ κρατέειν εὐ‐ λογίστου.
8 96c	Θυγάτηρ ἐπίγαμος κἂν ὅλως μηθὲν λαλῇ, διὰ τοῦ σιωπᾶν πλεῖστα περὶ αὑτῆς λέγει⁝ Μενάνδρου.
8 96d	Θυμοῦ λόγος ἰατρός.
8 96e	Θύννοι τοὺς ναυαγήσαντας φιλανθρώπως δεχόμενοι φίλους ποιοῦνται· τῶν δὲ ξένων τοὺς μὲν ἑκουσίως ἐλθόντας σφόδρα τι‐ μῶσι, τοὺς δὲ ἀκουσίως κολάζουσιν.
8 96f	Θύοιμ’ ἂν αὐτῷ μᾶλλον ἢ θυμούμενος πρὸς κέντρα λακτίζοιμι θνητὸς ὢν θεῷ⁝ Εὐριπίδου Βάκχαις.
8 97a	Ἰατρὸν καὶ φίλον ἡγοῦ τοὺς ἐν ἀνάγκαις σπουδαίους⁝
8 97a	Ἱέρωνος.
8 99a	Ἴαμα γλώττης, ἐγκράτεια κοιλίας.
8 99b	Ἴαμβος ἔστι ποῦς συγκείμενος ἐκ βραχείας ⏑ καὶ μακρᾶς —οἷον Σόλων. ἐκλήθη δὲ ἴαμβος τοιούτῳ τρόπῳ· ὅταν ἡ Δη‐ μήτηρ περίλυπος ἦν ἐπὶ τῇ ἁρπαγῇ τῆς κόρης, παρεξενώθη τινὶ Κελεῷ καὶ Μετανίρῃ τῇ γαμετῇ αὐτοῦ ἐν τῇ Ἀττικῇ· καὶ ταύτης
5	ἡ θεράπαινα Ἰάμβη λεγομένη παρεμυθεῖτο τὴν Δήμητρα τοιούτῳ ὀρχουμένη μέτρῳ⁝ Ἢ ἀπὸ Ἰάμβης τινὸς κόρης αἰσχρῶς ὑβρι‐ σθείσης καὶ διὰ τοῦτο ἀγχόνῃ χρησαμένης. ἢ ἀπὸ γραός τινος Ἰάμβης καλουμένης, ᾗ πλυνούσῃ συντυχὼν ὁ Ἱππῶναξ καὶ ἁψά‐ μενος τῆς σκάφης, ἐφ’ ἧς ἔπλυνεν ἡ γραῦς τὰ ἔρια, ἤκουσε
10	λεγούσης· Ἄνθρωπ’ ἄπελθε, τὴν σκάφην ἀνατρέπεις. ἢ ὅτι τὸ λοιδορεῖν ἰαμβίζειν ἐλέγετο.
8 100a	Ἰδοὺ χρυσοῦν ἀνδράποδον: Σωκράτης εἶπε τουτὶ, ἰδὼν μειράκιον πλούσιον καὶ ἀπαίδευτον.
8 100b	Ἱδρὼς μὲν ὁ ἐκ τῶν γυμνασίων εὐσχημονέστερος· πλοῦτος
8 100b	δὲ ὁ ἐκ τῶν ἰδίων πόνων⁝ Σωκράτους.
8 100c	Ἰδέα δέ ἐστιν οὖσα ἀσώματος, αὐτὴ μὲν ὑφεστῶσα καὶ καθ’ αὑτήν, εἰκονίζουσα δὲ τὰς ἀμόρφους ὕλας καὶ αἰτία γιγνο‐ μένη τῆς τούτων δείξεως. Σωκράτης καὶ Πλάτων χωριστὸς τῆς ὕλης δείξεις, τὰς δὲ ἰδέας ἐν τοῖς νοήμασι καὶ ταῖς φαντασίαις
5	τοῦ θεοῦ, τουτέστι τοῦ νοῦ. Ἀριστοτέλης εἴδη μὲν ἀπέλιπε καὶ ἰδέας, οὐ μὴν κεχωρισμένης τῆς ὕλης, ἔξω γεγονὼς ὑπὸ τοῦ θεοῦ. οἱ ἀπὸ Ζήνωνος Στωϊκοὶ ἐννοήματα ἡμέτερα τὰς ἰδέας⁝ Περὶ ἰδεῶν. ἐκ τῶν Πλουτάρχου.
9 2a	Ἰχθὺς ἀποκείμενος: ὁ ὑπὸ τῶν φειδωλῶν εἰς τὴν αὔριον φυλαττόμενος. Πλούταρχος ἐν συμποσίοις· ὦ ἑταῖρε, τὸν ἐκ τῆς παροιμίας ἀποκείμενον ἰχθὺν οὐχ ἕλκομεν εἰς μέσον, μετὰ τῆς Πυθαγορικῆς χοίνικος.
9 2b	Ἱκανότης ἐστὶν ἕξις ἐξικνουμένη πρὸς τὸ οἰκεῖον πέρας ἀνελλιπῶς καὶ ἀπερίττως· μήτηρ δὲ αὐτῆς ἡ δικαιοσύνη, τιθηνὴ
9 2b	δὲ ἡ αὐτάρκεια.
9 6a	Ἴνους ἄχη: ἐπὶ τῶν ἄκρως δυστυχησάντων.
9 6b	Ἴομεν εἰς Σαλαμῖνα μαχησόμενοι περὶ νήσου ἱμερτῆς χαλεπόν τ’ αἶσχος ἀπωσάμενοι.
9 7a	Ἵππου γῆρας: ἐπὶ τῶν ἐν νεότητι εὐδοκιμησάντων, ἐν γήρᾳ
9 7a	δὲ ἀτιμαζομένων.
9 17a	Ἶσον δὴ κακόν ἐσθ’, ὃς οὐκ ἐθέλοντα νέεσθαι ξεῖνον ἐποτρύνει, καὶ ὃς ἐσύμενον κατερύκει.
9 19a	Ἰσχὺς καὶ εὐμορφίη νεότητος ἀγαθὰ, γῆρας δὲ σωφρο‐ σύνης ἄνθος⁝ Δημοκρίτου.
9 19b	Ἱκανὸν ἂν εἴη μοι τό, οὐ φροντὶς Ἱπποκλείδῃ.
9 19c	Ἱκανῶς βιώσεις γηροβοσκῶν τοὺς γονεῖς.
9 19d	Ἱερὸν ἀληθῶς ἐστιν ἡ συμβουλία.
9 19e	Ἱερὸν χρῆμα σύμβουλος ἀνήρ.
9 20a	Κακοῖς ὁμιλῶν καὐτὸς ἐκβήσῃ κακός.
9 20b	Κἀγὼ ’μαυτῷ βαλανεύσω: ἀντὶ τοῦ αὐτὸς ταῖς ἐμαυ‐ τοῦ χρείαις ὑπηρετήσω.
9 20c	Καθεύδων γὰρ οὐδεὶς οὐδενὸς ἄξιος⁝ Πλάτωνος.
9 24a	Καὶ σύ, φίλος, μὴ δηθὰ δόμων ἀπὸ τῆλ’ ἀλάλησο, κτήματά τε προλιπὼν ἄνδρας τ’ ἐν σοῖσι δόμοισι.
9 24b	Καίπερ γέρων ὢν, ἀλλὰ τῷ γήρᾳ φιλεῖ χὠ νοῦς ὁμαρτεῖν καὶ τὸ βουλεύειν ἃ δεῖ⁝ Σοφοκλέους.
9 24c	Καιρῷ δουλεύειν καὶ θεὸς ὢν ἔμαθον.
9 24d	Καὶ κηπωρὸν μισῶ τὸν ἐκ ῥιζῶν ἐκτέμνοντα τὰ λάχανα: Ἀλέξανδρος εἶπε τοῦτο πρὸς τὸν συμβουλεύοντα λαμ‐
9 24d	βάνειν τέλη πλείονα ἐκ τῶν πόλεων.
9 59a	Καπνὸν φεύγων εἰς πῦρ περιέπεσον.
9 59b	Κάμηλος ἐπιθυμήσασα κεράτων καὶ τὰ ὦτα προσ‐ απώλεσεν: οἱ τὰ ξενὰ ζητοῦντες ἀπαλλοτριοῦνται καὶ τῶν οἰκείων.
9 59c	Κάτοπτρον εἴδους χαλκός ἐστιν, οἶνος δὲ νοῦ⁝ Εὐριπίδου.
9 59d	Καλόν τι καιροῦ παντὸς εἰδέναι μέτρον.
9 66a	Κενὰ τὰ τύχης: πρὸς ἀνεπιτηδείους.
9 76a	Κέρδους ἕκητι κἂν ἐπὶ ῥιπὸς πλέοι⁝ Ἀριστοφάνους Εἰρήνῃ.
9 76b	Καὶ τοῦτο δὴ τὸ τῆς εὐχῆς· ἀποτείνοντε τὼ πόδε καθεύδειν.
9 77a	Κισσὸς μετ’ Ἀνθεστήρια: ἐπὶ βραδέων.
9 79a	Κιχάνει τοι βραδὺς ὠκύν: ἐπὶ τῶν ἡττωμένων παρὰ τῶν ὑποδεεστέρων. Ὡς καὶ νῦν Ἥφαιστος, ἐὼν βραδὺς, εἷλεν Ἄρηα, ὠκύτατόν περ ἐόντα θεῶν, οἳ Ὄλυμπον ἔχουσι,
5	χωλὸς ἐών, τέχνῃσι· τὸ καὶ μοιχάγρι’ ὀφέλλει.
9 86a	Κόγχης ἄξιος: ἀντὶ τοῦ, οὐδενὸς λόγου ἄξιος.
9 86b	Κολακευτικώτερος πιθήκων.
9 97a	Κουφότερος φελλοῦ: ἐπὶ τῶν εὐμεταβόλων.
10 5a	Κράτηρ τρίτος Διὸς σωτῆρος: εἰώθασι γὰρ ἐν συμπο‐ σίοις οἱ παλαιοὶ κιρνᾶν κρατῆρα πρῶτον Ὀλυμπίῳ Διῒ, δεύτερον τοῖς ἥρωσι, τὸν δὲ τρίτον Διὸς σωτῆρος· Σοφοκλῆς τοῦτο μαρ‐ τυρεῖ ἐν Ναυπλόῳ·
5	Ζεῦ παυσίλυπε καὶ Διὸς σωτηρίου σπονδαὶ τρίτου κρατῆρος.
10 8a	Κρίνει φίλους ὁ καιρός, ὡς χρυσὸν τὸ πῦρ.
10 8b	Κρεῖσσον τὸ δοκεῖν, κἂν ἀληθείας ἀπῇ.
10 20a	Κύκλωπος δωρεά: ἀντὶ τοῦ ἀνωφελής.
10 30a	Κύων τεῦτλα οὐκ ἐσθίει.
10 33a	Κωφὸν γὰρ βέλος ἀνδρὸς ἀνάλκιδος οὐτιδανοῖο.
10 33b	Περὶ τῶν ἐννέα Μουσῶν καὶ ποίας τέχνης ἑκάστη ἐπικρατεῖ καὶ τίς ἀκριβέστερον ἑκάστῃ τέχνῃ ἐχρήσατο. Κλειὼ ἱστορίας· Ἡρόδοτος. Θάλεια κωμῳδίας· Μένανδρος.
5	Μελπομένη τραγῳδίας· Εὐριπίδης. Εὐτέρπη αὐλῶν· Στησί‐ χορος. Τερψιχόρη λύρας· Πίνδαρος. Ἐρατὼ κυμβάλων· Ἑρμῆς· Καλλιόπη ποιήσεως· Ὅμηρος. Οὐρανία ἀστρονο‐
5	μίας· Ἄρατος. Πολυμνία γεωμετρίας· Εὐκλείδης.
10 43a	Λάμβδα ἐπὶ ταῖς ἀσπίσιν οἱ Λακεδαιμόνιοι ἐπέγραφον, ὥσπερ οἱ Μεσήνιοι μ͂ Εὔπολις· Ἐξεπλάγη γὰρ ἰδὼν στίλ‐
10 43a	βοντα τὰ λάμβδα. οὕτως καὶ Θεόπομπος.
10 52a	Λέγεις· ἃ δὲ λέγεις, ἕνεκα τοῦ λαβεῖν λέγεις⁝ Μένανδρος.
10 52b	Λευκώνης ζῆλος: ἐπὶ τῶν ζήλῳ κακῶς ἀποθανόντων. Κυάνιππος τῷ γένει Θεσσαλὸς γήμας Λευκώνην τὰ πολλὰ διὰ φιλοκύνηγον ἐνέργειαν ἐν ὕλαις διέτριβεν. ἡ δὲ νεόνυμφος ὑπο‐ λαμβάνουσα συνήθειαν αὐτὸν ἔχειν μεθ’ ἑτέρας γυναικός, κατ’
5	ἴχνος ἠκολούθησε τούτῳ. καὶ ἔν τινι κατακρυβεῖσα συνδένδρῳ τὸ μέλλον ἀπεκαραδόκει· τῶν δὲ πέριξ κλάδων αἰφνιδίως σεισθέν‐
	των, οἱ στιβευταὶ κύνες, δόξαντες καὶ αὐτήν, ἀλόγου ζῴου δίκην διεσπάραξαν· τῆς δὲ πράξεως αὐτόπτης γενόμενος Κυάνιππος
	ἑαυτὸν συγκατέσφαξεν⁝ Σώστρατος ἱστορεῖ ἐν βʹ Κυνηγετικῶν.
10 57a	Λεσβιάζειν: τὸ τῷ στόματι αἰσχρόν τι ποιεῖν· Θεόπομπος· ἵνα μὴ τὸ παλαιὸν τοῦτο καὶ θρυλλούμενον δι’ ἡμετέ‐ ρων στομάτων εἴπω σόφισμα, ὅ φασι παῖδας Λε‐ σβίων εὑρεῖν.
10 58a	Λέριοι κακοί, οὐχ ὁ μέν, ὁ δ’ οὔ, Πάντες πλὴν Πατροκλέους, καὶ Πατροκλέης Λέριος· ἐπὶ τῶν πονηρῶν
10 58a	καὶ κακοήθων.
10 66a	Λήθαργος εἶ: ἐπὶ τῶν πραϋνομένων, κρυφίως δὲ δακνόντων.
10 68a	Λίαν φιλῶν ἑαυτὸν οὐχ ἕξεις φίλον.
10 68b	Λιμὸν θόριξις λύει: ἤγουν ἡ μέθη.
10 72a	Λιπαρώτερος λύχνου καὶ ληκυθίου: ἐπὶ τῶν ὑπερβο‐ λικῶν· ὡς τό· Ἀκόνην σιτίζεις.
10 73a	Λιμῷ γὰρ οὐδέν ἐστιν ἀντειπεῖν ἔπος.
10 73b	Λιβυκὸν ὄρνεον: ἤγουν μέγα.
10 76a	Λόγῳ μ’ ἔπεισας, φαρμάκῳ σοφωτάτῳ.
10 76b	Λόγος μέν ἐστι φάρμακον λύπης μόνος.
10 76c	Λόγος ἰατρὸς τοῦ κατὰ ψυχὴν πάθους.
10 76d	Λόγος μέν ἐσθ’ ἀρχαῖος ἀνθρώπων φανείς, ὡς οὐκ ἂν αἰῶν’ ἐκμάθοι βροτῶν, πρὶν ἂν θάνοι τις, οὔτ’ εἰ χρηστὸς, οὔτ’ εἴ τῳ κακός⁝ Σοφοκλέους Τραχινίαις.
10 77a	Λοιβὰς μὲν πρῶτον ὡραίου γάμου Ἥρας τε· εἶτα· Τὴν δευτέραν κρᾶσιν Ἥρωσιν νέμω.
10 77b	Λόγον παρ’ ἐχθροῦ μήποθ’ ἡγήσῃ φίλον.
10 78a	Λουτρὰ ἀνθρωπογναφεῖα: οὕτως ἐκάλουν οἱ παλαιοὶ τὰ λουτρὰ, ἐπεὶ θᾶττον ἢ προσῆκε ῥακοῖ τὰ σώματα καὶ προ‐ γηράσκειν ἀναγκάζει.
10 78b	Λόγος πάντα ποιεῖ καὶ διδάσκει καὶ παιδαγωγεῖ. ἵππος ἄγεται χαλινῷ, καὶ ταῦρος ἄγεται ζυγῷ, θηρίον βρόχῳ ἁλίσκε‐ ται, ὁ δ’ ἄνθρωπος μεταπλάσσεται λόγῳ, ᾧ θηρία τιθασσεύεται καὶ νηκτὰ δελεάζεται καὶ πτηνὰ κατασύρεται. οὗτος ὡς ἀληθῶς
5	τεχνάζεται ἵππῳ χαλινόν, ταύρῳ ζυγόν, θηρίῳ βρόχον, κάλαμον ἰχθύϊ, πάγην ὀρνέῳ, οὗτος πολιτεύεται καὶ γεωργεῖ, καὶ τὰ ἄλλα δημιουργεῖ· ἐν μὲν γαῖαν ἔτευξ’, ἐν δ’ οὐρανὸν ἠδὲ θάλασσαν,
5	ἐν δὲ τὰ τείρεα πάντα τάτ’ οὐρανὸς ἐστεφάνωται.
10 93a	Λυπηρότερον σταλαγμοῦ: διὰ τὴν ἐν τῷ συνεχῶς κα‐
10 93a	ταστάζεσθαι δυσχέρειαν λέγεται.
10 96a	Λύε λέσχας: Πλάτων φησὶ λέγειν, ὁπόταν περὶ τὰ ἔργα ἐξήρχοντο.
10 96b	Λύκος ποιμήν: ἐπὶ τῶν μετὰ σχήματος φιλικοῦ ἐπιβουλευ‐ όντων τισί.
10 98a	Λύκος ἀετὸν φεύγει: ἐπὶ τῶν μὴ δυναμένων ἐκφυγεῖν
10 98a	τὸν κίνδυνον.
10 99a	Λυδία ἐλέγξει τὸ κίβδηλον: ἤγουν ἡ λίθος· ἐπὶ τῶν
10 99a	δοκιμαζομένων, εἰ εἰσὶν ἀληθῶς οἷοι λέγουσιν εἶναι.
11 3a	Μακαρεὺς, ὁ τοῦ Αἰόλου υἱός, ἔφθειρε τὴν αὑτοῦ ἀδελ‐
11 3a	φὴν Κανάκην.
11 5a	Μαχαίρᾳ μὴ πῦρ σκαλεύειν: τουτέστι, τὸν θυμούμενον
11 5a	λόγοις μὴ ἐρεθίζειν.
11 7a	Μακραὶ τυράννων χεῖρες: ἐπὶ τῶν ἄγαν δυναμένων.
11 8a	Μάστιξ ἐλαύνει: ἐπὶ τοῦ ῥᾳδίου.
11 8b	Μασχάλην αἴρειν: ἀντὶ τοῦ κωθωνίζεσθαι καὶ πίνειν.
11 9a	Μάρτυς ἐκ Διὸς δέλτων: ἤγουν ἀναμφίβολος καὶ πιστός.
11 10a	Μέλει μοι τῶν τοιούτων οὐδὲν ἧττον τῶν ἐν τοῖς τέλμασι
11 10a	βατράχων.
11 15a	Μέγιστα ἀδικήματα εἶναι φησὶ Λυκοῦργος, θεῶν κατα‐ φρόνησις, γονέων κάκωσις ἑκούσιος καὶ ἀρχόντων καὶ νόμων ὀλι‐ γωρία καὶ ἑκούσιος ἀτιμία δικαιοσύνης. δικαιότατον δὲ εἶναι καὶ ὁσιώτατον τὸν ταῦτα τιμῶντα καὶ ἐμφανίζοντα πρὸς τὰς πολίτας
5	καὶ ἄρχοντας κατὰ τῶν καταφρονούντων.
11 17a	Μεμνῆσθαι θεῶν ὡς ὄντων καὶ δίκας ἐπιπεμπόντων. καὶ τίθεσθαι πρὸ ὀμμάτων τὸν καιρὸν τούτων, ἐν ᾧ γίνεται τὸ τέλος ἑκάστου τῆς ἀπαλλαγῆς τοῦ ζῆν⁝ Ζαλεύκου τοῦ νομοθέ‐ του ὑποθήκη.
11 17b	Μεμψιμοιρία ἐστὶ λάθριος ψόγος.
11 17c	Μέμψις ἐστὶ ψόγος ὀλιγωρούντων. ἢ ἀμελούντων.
11 17d	Μετὰ τῆς ἰσχύος τὴν πραότητα σῶζε, ἵνα μὴ φοβερός,
11 17d	ἀλλ’ αἰδοῦς ἄξιος φαίνῃ τοῖς ἐντυγχάνουσι⁝ Φίλωνος ἡ ὑποθήκη.
11 31a	Μέχρι βωμοῦ φίλος εἰμί.
11 31b	Μεταβολὴ πάντων γλυκύ.
11 31c	Μέτρα φυλάσσεσθαι· καιρὸς δ’ ἐπὶ πᾶσιν ἄριστος.
11 34a	Μήτε κασιγνήτῳ ἶσον ποιεῖσθαι ἑταῖρον: ἀντὶ τοῦ μὴ προτίμα τοὺς φίλους τῶν ἀδελφῶν.
11 34b	Μηδὲ ὑπὲρ τὸν πόδα ἔστω τὸ ὑπόδημα: ἤγουν μηδὲν ἔξω τοῦ μέτρου ποίει καὶ τῆς δυνάμεως.
11 34c	Μηδέ μοι αὐτὴ ὄρνις κακὸς ἐνὶ μεγάροισι πέλευ.
11 34d	Μηδὲ πολύξεινον μηδ’ ἄξεινον καλέεσθαι.
11 34e	Μηδ’ Ἡρακλῆς πρὸς δύο.
11 36a	Μὴ μνησικακήσῃς εἰ σὺ Φυλὴν κατέλαβες.
11 38a	Μὴ μεγάλα λέγε: τοὺς μεγαλαυχοῦντας ἕλκει πρὸς μετρι‐ ότητα ἡ παροιμία· ὡς καὶ Θέογνις· μήποτε Κύρν’ ἀγορᾶσθαι ἔπος μέγα· οἶδε γὰρ οὐδείς
11 38a	ἀνθρώπων, ὅτι νὺξ χἠμέρα ἀνδρὶ τελεῖ.
11 50a	Μήτις ἔτι πρόφρων ἀγανὸς καὶ ἤπιος ἔστω σκηπτοῦχος βασιλεύς, μηδὲ φρεσὶν αἴσιμα εἰδώς, ἀλλ’ αἰεὶ χαλεπός τ’ εἴη καὶ αἴσυλα ῥέζοι.
11 53a	Μηδ’ ἕτερον κεύθῃς κραδίῃ νόον, ἄλλ’ ἀγορεύων· μηδ’ ὡς πετροφυὴς πολύπους κατὰ χώραν ἀμείβου⁝ Φω‐
11 53a	κυλίδου.
11 69a	Μιᾶς γὰρ χειρὸς ἀσθενὴς μάχη: ὁμοία τῇ· Εἷς ἀνὴρ οὐδεὶς ἀνήρ.
11 71a	Μισῶ πονηρὸν χρηστὸν ὅτ’ εἴπῃ λόγον.
11 71b	Μισῶ τὸν ἄνδρα τὸν διπλοῦν πεφυκότα, χρηστὸν λόγοισι, πολέμιον δὲ τοῖς τρόποις.
11 71c	Μισῶ μνήμονα συμπότην.
11 71d	Μισῶ σοφιστὴν ὅστις οὐχ αὑτῷ σοφός.
11 77a	Μόλις τὸ πρᾶγμ’ ἔγνωσαν ἀναμασσώμενοι⁝ Ἀριστοφάνης ἐν Σφιγξί.
11 77b	Μουσικὴν δ’ ἔρως διδάσκει, κἂν ἄμουσος ᾖ τὸ πρίν.
11 89a	Μῦς γαλῆν ἐλέγξει τὴν τέως νύμφην: ἐπὶ τῶν μεγάλα ἐπαγγελλομένων καὶ τῷ χρόνῳ ἐξελεγχομένων. ὁμοία ἐστὶ τῇ· Ὑπὸ τῇ λεοντῇ πάλιν ὄνος ὀγκήσεται· καὶ τῇ· Φωνή‐
11 89a	σας ὁ κόραξ πονήσεται.
11 93a	Μωρὰ μωρὸς λέγει.
11 94a	Μῶσά γε, Καλλιόπα, θύγατερ Διὸς, ἄρχ’ ἐρατῶν ἐπέων· ἐπὶ δ’ ἵμερον ὕμνω καὶ χαρίεντα τίθει χορόν: Ἀλκμᾶνος.
11 96a	Ναῦς ἡ μεγίστη κρεῖσσον ἢ μικρὸν σκάφος⁝ Εὐριπίδου.
11 96b	Ναῦν τοι μί’ ἄγκυρ’ οὐδαμῶς σώζειν φιλεῖ⁝ Εὐριπίδου
11 96b	ἡ γνώμη.
11 97a	Ναὶ μὴν Ἐμπεδοκλέα θανεῖν λόγος ὥς ποθ’ ἁμάξης ἔκπεσε καὶ μηρὸν κλάσσατο δεξιτερόν· εἰ δὲ πυρὸς κρατῆρας ἐσήλατο καὶ πίε τὸ ζῆν, πῶς ἂν ἔτ’ ἐν Μεγάροις δείκνυτο τοῦδε τάφος; Διογέ‐
5	νους Λαερτίου ἐπίγραμμα εἰς Ἐμπεδοκλέα.
11 98a	Νεανίαν γὰρ ἄνδρα χρὴ τολμᾶν ἀεί. οὐδεὶς γὰρ ὢν ῥᾴθυμος εὐκλεὴς ἀνήρ, ἀλλ’ οἱ πόνοι τίκτουσι τὴν εὐδοξίαν⁝ Εὐριπίδου.
11 98b	Νεότης μ’ ἐπῇρε καὶ σθένος τοῦ νοῦ πλέον⁝ τοῦ αὐτοῦ.
11 98c	Νεανίας τε καὶ πένης σοφός θ’ ἅμα, ταῦτ’ εἰς ἓν ἐλθόντ’ ἄξι’ ἐνθυμήσεως⁝ Εὐριπίδου.
11 98d	Νεῶν γὰρ ἀνδρῶν πολλὰ κάμπτονται φρένες⁝ Ἀγάθωνος.
11 98e	Νέος φιλοδοξῶν πρώϊμος πονηρία: ἡ Μητροδώρου γνώμη.
11 98f	Νέοις δὲ ζηλωτέον τοὺς γέροντας κατὰ Σιμωνίδην, ἄθη‐ λος ἵππῳ πῶλος ὢν ἅμα τρέχειν. καθάπερ φησὶν ὁ Πλά‐ των ἐπὶ τοῦ μιγνυμένου πρὸς ὕδωρ ἀκράτου, μαινόμενον θεὸν
11 98f	ἑτέρῳ θεῷ νήφοντι σωφρονίζεσθαι.
12 4a	Νεκρὸς οὐ δάκνει: διότι οἱ τοὺς ἐχθροὺς φθείραντες οὐ λυποῦνται.
12 4b	Νεκροὺς ὁρῶν νέκρωσιν ἕξεις πραγμάτων.
12 6a	Νέστορα δ’ ἐκ χειρῶν φύγεν ἡνία σιγαλόεντα.
12 8a	Νήπιος, ὃς πατέρα κτείνας παῖδας ἐγκαταλίποι.
12 8b	Νὴ τὴν Ἀθηνᾶν, μακάριον ἡ χρηστότης
12 8b	πρὸς πάντα, καὶ θαυμαστὸν ἐφόδιον τῷ βίῳ⁝ Μενάνδρου.
12 9a	Νῆφε καὶ μέμνησο ἀπιστεῖν⁝ Ἐπιχάρμου.
12 9b	Νήπιος εἰς ξεῖν’ ἢ τηλόθεν εἰλήλουθας, ὅς με θεοὺς κέλεαι ἢ δειδίμεν ἢ ἀλέασθαι.
12 9c	Νήπιοι οὐδ’ ἴσασιν ὅσῳ πλέον ἥμισυ παντός: Πλάτων ἐν τοῖς Νόμοις ὥσπερ ἐξηγούμενος τοῦτο φησίν· ἆρα οὐκ ἀγνοήσαντες τὸν Ἡσίοδον ὀρθότατα λέγοντα ὡς τὸ ἥμισυ τοῦ παντὸς πολλάκις ἔστι πλέον; ὁπόταν ᾖ τὸ μὲν ὅλον λαμβά‐
5	νειν ζημιῶδες, τὸ δὲ ἥμισυ μέτριον, τοῦ ἀμέτρου πλέον ἡγήσατο, ἄμεινον ὂν τοῦ χείρονος.
12 9d	Νήπιος οὐκ ἐνόησεν, ὅσῳ πλέον ἥμισυ παντός.
12 9e	Νίκη δ’ ἐπαμείβεται ἄνδρας.
12 14a	Νόμος καὶ χῶρα: δήλη.
12 14b	Νόμοις ἕπεσθαι τοῖς ἐγχωρίοις καλόν⁝ Μενάνδρου.
12 14c	Νόμος γονεῦσιν ἰσοθέους τιμὰς νέμειν⁝ Σοφοκλέους.
12 14d	Νόμος βούλεται μὲν εὐεργετεῖν βίον ἀνθρώπων, οὐ δύ‐ ναται δέ, ὅταν αὐτοὶ βούλωνται πάσχειν. ἐν τοῖς γὰρ πειθομέ‐ νοις ἐνδείκνυται τὴν ἰδίαν ἀρετήν⁝ Ἰσοκράτους.
12 14e	Νόμιζε μηδὲν τῶν ἀνθρωπίνων βέβαιον· οὕτω γὰρ οὔτ’ εὐτυχῶν ἔσῃ περιχαρὴς, οὔτε δυστυχῶν περίλυπος⁝ τοῦ αὐτοῦ.
12 14f	Νόσος φιλίας ἡ κολακεία.
12 14g	Νοσοῦντος δίαιτα καὶ ἄφρονος εὐτυχία, δυσάρεστον⁝ Πλουτάρχου.
12 14h	Νόσον πολὺ κρεῖττον ἐστίν, ἢ λύπην φέρειν⁝ Φιλήμονος.
12 14i	Νόσος δειλοῖσιν ἑορτή· οὐ γὰρ ἐκπορεύονται ἐπὶ πρᾶξιν⁝ Ἀντιφάνους.
12 14k	Νουθετήσεις δὲ καὶ παραινέσεων τὸ διττὸν εἶδος, πῆ μὲν σφοδρῶς καθαπτόμενον, πῆ δὲ προσηνῶς θεραπεῦον, γνωρί‐ σματα ἐμοὶ δοκεῖν ἐπιεικοῦς ἄρχοντος⁝ Σωπάτρου.
12 15a	Νὺξ ὑγρά: ἐπὶ τῶν συμβαινόντων χαλεπῶν.
12 16a	Νύκτα δασεῖαν: τὴν χειμερινὴν φασίν.
12 18a	Νῦν μὲν δαινύμενοι τερπώμεθα μηδὲ βοητὺς ἔστω.
12 18b	Νῦν εὖ πεπλόηκα ὅτε νεναυάγηκα.
12 18c	Νῦν σωθείην, ἵν’ ᾖ μοι δίδαγμα τοῦ λοιποῦ χρόνου.
12 19a	Νόμιζε δεῖ τὴν εὐδαιμονίαν οὐκ ἐν τῷ πολλὰ κεκτῆσθαι γίγνεσθαι, μᾶλλον δὲ ἐν τῷ τῇ ψυχῇ εὖ διακεῖσθαι. καὶ γὰρ τὸ σῶμα αὐτὸ τὸ λαμπρᾷ ἐσθῆτι κεκοσμημένον φαίη τις ἂν εἶναι μακάριον, ἀλλὰ τὸ τὴν ὑγείαν ἔχον, καὶ σπουδαίως διακείμενον,
5	κἂν μηδὲν τῶν προειρημένων αὐτῷ παρῇ· τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ ψυχὴ ἐὰν ᾖ πεπαιδευμένη, τὴν τοιαύτην καὶ τὸν τοιοῦτον ἄνθρωπον εὐδαίμονα προσαγορευτέον ἐστίν· οὐκ ἂν τοῖς ἐκτὸς ᾖ λαμπρῶς κεκοσμημένος, αὐτὸς μηδενὸς ἄξιος. Οὔτε γὰρ ἵππον ἐὰν ψέλλια χρυσᾶ καὶ σκευὴν ἔχῃ πολυτελῆ φαῦλος ὢν τὸν τοιοῦ‐
10	τον ἄξιόν τινος νομίζομεν εἶναι· ἀλλ’ ὃς ἂν διακείμενος σπου‐ δαίως, τοῦτον μᾶλλον ἐπαινοῦμεν. Ὥσπερ γὰρ εἴ τις τῶν οἰκετῶν αὐτοῦ χείρων εἴη καταγέλαστος ἂν γένοιτο· τὸν αὐτὸν τρόπον οἷς πλείονος ἀξίαν τὴν κτῆσιν εἶναι συμβέβηκε τῆς ἰδίας φύσεως,
10	ἀθλίους τούτους εἶναι δεῖ νομίζειν⁝ Ἀριστοτέλους.
12 20a	Νῦν ἔγνων τὸν Ἔρωτα· βαρὺς θεός· ἦ ῥα λεαίνης μαστὸν ἐθήλαξεν, δρυμῷ τέ νιν ἔτραφε μάτηρ ὅς με κατασμύχων καὶ ὀστέον ἄχρις ἰάπτει⁝ Θεοκρίτου.
12 21a	Ξανθίππης Σωκράτει τῷ ἀνδρὶ ἐπιτιμώσης διότι λιτῶς παρεσκευάζετο ὑποδέξασθαι φίλους, ὦ γύναι, εἶπεν, εἰ μὲν ἡμέ‐ τεροι εἰσίν, οὐδὲν ἐκείνοις μελήσει, εἰ δὲ ἀλλότριοι, ἡμῖν περὶ αὐτῶν οὐδὲν μελήσει.
12 21b	Ξένοις μεταδίδου καὶ τοῖς δεομένοις ἐκ τῶν ἐνόντων· ὁ γὰρ μὴ διδοὺς δεομένῳ οὐδὲ αὐτὸς λήψεται δεόμενος⁝ Δημο‐ κρίτου.
12 21c	Ξένῃ ἐν γῇ τὸ μὲν ὤνιον, σπάνιον τοῖς ἀγνοοῦσι· τὸ δὲ αἰ‐ τούμενον, εὐμετάδοτον τοῖς ἐλεοῦσι⁝ Χαρικλείας.
12 21d	Ξένον σιγᾶν κρεῖττον ἢ κεκραγέναι.
12 21e	Ξένον σεαυτὸν ἴσθι καὶ τίμα ξένους.
12 21f	Ξένος ἀνὴρ δίκαιος οὐ μόνον πολίτου, ἀλλὰ καὶ συγγε‐ νοῦς διαφέρει⁝ Πυθαγόρου.
12 22a	Ξίφος τιτρώσκει σάρκας, τὸν δὲ νοῦν λόγος.
12 26a	Ξὺν νόῳ λέγοντας ἰσχυρίζεσθαι χρὴ τῷ ξυνῷ πάντων⁝
12 26a	Ἡρακλείτου.
12 30a	Ὁ ἁλιεὺς πληγεὶς νοῦν φύσει: ἐπὶ τῶν μετὰ τὸ πα‐ θεῖν μανθανόντων.
12 30b	Ὁ γὰρ θεὸς πάντ’ ἀναστρέφει πάλιν.
12 30c	Ὁ δ’ ἀνὴρ κἀνόμωτος πιστεύειν ἄξιος.
12 31a	Ὁδοῦ καὶ ἀληθείας χαλεπὸν ἀποπλανηθῆναι⁝ Πλου‐ τάρχου.
12 31b	Ὀβολὸς καλλιχέλωνος: οἱ γὰρ παλαιοὶ καὶ χελώνην ἐτύπουν ἐν τοῖς νομίσμασιν· ὅθεν λέγεται· Τὰν ἀρετὰν καὶ τὰν σοφίαν νικᾶντι χελῶναι.
12 31c	Ὁ δὲ καιρὸς ὁμοίως παντὸς ἔχει κορυφάν⁝ Πινδάρου.
12 32a	Ὁ θυμὸς γὰρ ἀλγῶν ἀσφάλειαν οὐκ ἔχει⁝ Εὐριπίδου.
12 32b	Οἱ δ’ ἀρέσκους’ οἷς μάλισθ’ ἀδεῖν με χρή.
12 33a	Ὁ δυοῖν ἐπιθυμήσας οὐδετέρου ἔτυχεν. ὁμοία τῇ ὁ δύο πτῶκας.
12 35a	Ὁ Ζεὺς κολαστὴς τῶν ἄγαν ὑπερφρόνων⁝ Εὐριπίδου.
12 39a	Οἱ ἑκούσιοι πόνοι τὴν τῶν ἀκουσίων ὑπομονὴν ἐλαφροτέ‐ ραν παρασκευάζουσιν.
12 39b	Οἷα παρ’ ἄλλου μὴ παθεῖν ὅλως θέλεις, τοιαῦτα καὶ σὺ μὴ δρᾶν ἀνθρώπῳ θέλε.
12 40a	Οἱ ἀγαθοὶ οἰκέται ἐλεύθεροι· οἱ πονηροὶ ἐλεύθεροι, δοῦ‐ λοι πολλῶν ἐπιθυμιῶν.
12 42a	Οἵους ἂν ἐράνους ἐνέγκῃς τοῖς γονεῦσι, τούτους αὐτοὺς ἐν τῷ γήρᾳ παρὰ τῶν παίδων προσδέχου⁝ Πιττακοῦ.
12 42b	Οἱ τὸ σῶμα εὖ διακείμενοι καὶ καύματα καὶ ψύχη ὑπομέ‐ νουσιν· οὕτω δὲ καὶ οἱ τὴν ψυχὴν καλῶς διακείμενοι, καὶ ὀργὴν καὶ λύπην καὶ περιχάρειαν καὶ τἄλλα πάντα φέρουσιν.
12 42c	Οἷος ὁ τρόπος, τοιοῦτος ὁ λόγος.
12 42d	Οἴμοι σὺ δ’ οὐδὲν ἐξ ἁμαξουργοῦ λέγεις;
12 42e	Οἶσθα καὶ ἄλλον μῦθον ἀμείνονα τοῦδε νοῆσαι.
12 42f	Οἴνου δὲ μὴ παρόντος οὐκ ἔστι Κύπρις.
12 45a	Οἰκοφθόρον γὰρ ἄνδρα κωλύει γυνή
12 45a	ἐσθλὴ παραζευχθεῖσα καὶ σώζει δόμους⁝ Εὐριπίδου.
12 52a	Οἶμαι δὲ καὶ τῶν σαββάτων ἑορτὴν μὴ παντάπασιν ἀπροσ‐ διόνυσον εἶναι⁝ Πλουτάρχου.
12 53a	Οἱ πεπαιδευμένοι, καθάπερ οἱ ἐκ τῆς παλαίστρας, κἂν πέσωσι, ταχέως καὶ ἐπιδεξίως ἐκ τῆς ἀτυχίας ἐξανίστανται⁝ Ἰσοκράτους.
12 53b	Οἱ θυμικοὶ, καθάπερ αἱ κύνες, τυφλὰ τίκτουσιν ἐγκλή‐ ματα⁝ Πλουτάρχου.
12 53c	Οἱ μὲν τραχεῖς ἵπποι τοῖς χαλινοῖς, οἱ δὲ ὀξεῖς θυμοὶ μετάγονται τοῖς λογισμοῖς⁝ τοῦ αὐτοῦ.
12 53d	Οἱ ἀπὸ τῶν αἰσχρῶν κερδῶν εἰς τὰς καλὰς ἀναλίσκοντες λειτουργίας ὅμοιόν τι ποιοῦσι τοῖς ἀπὸ ἱεροσυλίας θεοσεβοῦσι⁝ τοῦ αὐτοῦ.
12 53e	Οἱ μὲν τέττιγες μουσικοί, οἱ δὲ κοχλίαι ἄφωνοι· χαίρουσι δὲ οἱ μὲν ὑγραινόμενοι, οἱ δὲ θερμαινόμενοι· ἔπειτα προσκαλεῖ‐ ται τοὺς μὲν ἡ δρόσος, καὶ ἐπὶ ταύτῃ ἐκδύνουσι· τοὺς δ’ αὖ διεγείρει ἀκμάζων ὁ ἥλιος καὶ ἐν αὐτῷ ᾄδουσι. τοιγαροῦν εἰ βού‐
5	λει μουσικὸς καὶ εὐάρμοστος ὑπάρχειν ἀνήρ, ἡνίκα μὲν τοῖς πό‐ τοις ὑπὸ τοῦ οἴνου δροσισθῇ ἡ ψυχή, τότε αὐτὴν μὴ ἔα προϊοῦ‐ σαν μολύνεσθαι· ἀλλ’ ἡνίκα ἂν ἐν τοῖς συνεδρίοις ὑπὸ τοῦ λό‐ γου διαπυρωθῇ, τότε τὰ τῆς δικαιοσύνης κέλευε λόγια⁝ Ἐπικτήτου.
12 53f	Οἱ μὲν ζῶντες ἐκ τῶν φίλων, οἱ δὲ τεθνεῶτες ἐκ τῶν ἐπιτρόπων διαγινώσκονται⁝ Πλουτάρχου.
12 53g	Οἱ φιλόμουσοι τῶν βασιλέων πολλοὺς μουσικοὺς ποιοῦσιν, οἱ φιλολόγοι λογίους, οἱ φιλαθληταὶ γυμναστικούς· οὕτως ἀνὴρ φιλοσώματος καλλωπίστραν γυναῖκα ποιεῖ, φιλήδονος ἑταιρικὴν καὶ ἀκόλαστον, φιλάγαθος καὶ φιλόκαλος σώφρονα καὶ κοσμίαν⁝
5	Δίωνος τοῦ Ῥωμαίου.
12 55a	Ὁ κοινὸς ἰατρός σε θεραπεύσει χρόνος⁝ Φιλιππίδου.
12 58a	Ὁ κακῶς διανοηθεὶς περὶ τῶν οἰκείων οὐδέποτε καλῶς
12 58a	βουλεύεται περὶ τῶν ἀλλοτρίων⁝ Ἰσοκράτους.
12 62a	Ὃ καὶ σίδηρον ἀγχόνας τ’ ἐφέλκεται,
12 62a	χρηστῶν πενήτων ἄν τις αἰσχύνῃ τέκνα.
12 65a	Ὅλους Ἄθως κατατοξεύεις τῆς κορυφῆς: ἐπὶ τῶν πασχόντων ἀνύποιστα.
12 65b	Ὁ λόγος, ὥσπερ πλάστης ἀγαθός, καλὸν τῇ ψυχῇ περιτί‐ θησι σχῆμα⁝ Πλάτων.
12 65c	Ὄλβιος ἀνὴρ ὃς φρενῶν ὄλβον τύχῃ.
12 65d	Ὄλβιος οὗτος ἀνήρ, ὃς ἐμὸν δόμον ἐσκαταβαίνει, Κύψελος Αἰακίδης, βασιλεὺς κλεινοῖο Κορίνθου.
12 65e	Ὄλβιος ᾧτινι θεὸς μοῖράν τε καλῶν ἔπορε, σύν τ’ ἐπιζήλῳ τύχᾳ ἀφνειὸν βιοτὰν διάγειν.
12 66a	Ὁ Λυδὸς τὸν ὄνον ἐλαύνει: ἐπὶ τῶν παρ’ ἀξίαν τι πραττόντων· παρόσον ἱππικώτατοι οἱ Λυδοί.
12 66b	Ὅλως τὸ κρεῖσσον οὐκ ἐᾷ φρονεῖν μέγα⁝ Χαιρήμων.
12 66c	Ὅλας ἁμάξας βλασφημῶν κατεσκέδασαν ἀλλήλων.
12 66d	Ὀλιγαρκῆ γὰρ καὶ μέτριον χρὴ εἶναι τὸν φιλοσοφοῦντα
12 66d	καὶ μηδὲν ὑπὲρ τὴν πήραν φρονεῖν⁝ Λουκιανοῦ.
12 68a	Ὁ μὲν δειλὸς καθ’ ἑαυτοῦ τὰ ὅπλα ἔχει, ὁ δὲ ἀνόητος τὰ χρήματα.
12 70a	Ὁμιλίας τε τὰς γεραιτέρους θέλε.
12 70b	Ὁμοίως ἐπισφαλὲς μαινομένῳ δοῦναι μάχαιραν, καὶ πονηρῷ δύναμιν⁝ Ἰαμβλίχου ἡ γνώμη.
12 70c	Ὄμφακας βλέπει: ἐπὶ τῶν ἀπαιδεύτων καὶ πλησιαζόντων σοφοῖς πειρωμένων.
12 70d	Ὁ μὲν οἶνος μεταβάλλει τοῖς ἀγγείοις· ὁ δὲ πλοῦτος τοῖς
12 70d	τῶν κεκτημένων τρόποις⁝ Σωκράτους.
12 73a	Ὁ μὲν Ἐπίχαρμος τοὺς θεοὺς εἶναι λέγει ἀνέμους, ἥλιον, γῆν, ὕδωρ, πῦρ, ἀστέρας· ἐγὼ δ’ ὑπέλαβον χρησίμους εἶναι θεούς τὸ ἀργύριον ὑμῶν καὶ τὸ χρυσίον.
5	ἱδρυσαμένους τούτους γὰρ εἰς τὴν οἰκίαν, εὔξαιτ’ εἰ βούλει, πάντα σοι γενήσεται, ἀγρός, οἰκίαι, θεράποντες, ἀργυρώματα, φίλοι, δικασταί, μάρτυρες, μόνον δίδου. αὐτοὺς γὰρ ἕξεις τοὺς θεοὺς ὑπηρέτας.
12 73b	Ὁ μὲν γὰρ ἐν τῷ ζῆν ἀγαθὸς ἄδηλον εἰ μεταβαλεῖται πρὸς τὸ χεῖρον. αἱ τύχαι γὰρ ἀνθρώπων. οὐχ αἱ γνῶμαι κρατοῦσιν· ὁ δὲ τελευτήσας ἀκατηγόρητος ἐν τῷ καλλίστῳ σχήματι τῆς δόξης
12 73b	καθίδρυται.
12 74a	Ὅμοιον ὁμοίῳ δεῖ πλησιάζειν: παλαιὸς λόγος καὶ εὖ ἔχων ἐστί.
12 74b	Ὁ μὴ δουλεύσας οὐδ’ ἂν δεσπότης γένοιτο ἄξιος ἐπαίνου⁝ Ξενοφῶντος.
12 74c	Ὁμοίου τοὺς φιλαργύρους τοῖς ὑδροπικοῖς· ἐκείνους μὲν γὰρ πλήρεις ὄντας ἀργυρίου ἐπιθυμεῖν πλείονος· ἀμφοτέρους δὲ, πρὸς κακοῦ· ἐπιτείνεσθαι γὰρ μᾶλλον τὰ πάθη, ὅσῳ τὰ ἐπιθυ‐ μούμενα πορίζεται⁝ Διογένης.
12 74d	Ὁ μέντοι φόβος οὐ μόνος αὐτὸς ἐνὼν ταῖς ψυχαῖς λυπη‐ ρὸς ἐστίν, ἀλλὰ καὶ πάντων τῶν ἡδέων συμπαρομαρτῶν λυμαν‐ τὴρ ἐστί⁝ Ξενοφῶντος.
12 74e	Ὁμοιότατον ἄνθρωπος οἴνῳ τὴν φύσιν τρόπον τιν’ ἐστί· τὸν γὰρ οἶνον τὸν νέον πολλή γ’ ἀνάγκη καὶ τὸν ἄνδρ’ ἀποζέσαι πρώτιστον ἀφυβρίσαντ’ ἀποινήσαντα δὲ
5	σκληρὸν γενέσθαι καὶ καταστῆναι πάλιν, ἡδύν θ’ ἅπασι τοὐπίλοιπον διατελεῖν.
12 74f	Περὶ τοῦ ὁμοῦ καὶ τοῦ ἅμα ὅτι σημαίνετον ποτὲ μὲν τό‐ πον, ποτὲ δὲ χρόνον· Ὁμοῦ τοπικὸν καὶ χρονικὸν ἔσθ’ ὅτε· ἅμα χρονικὸν, ὡς λέγει Παυσανίας.
5	δείγματα σαφῆ τῆς ὁμοῦ σημασίας· ὁμοῦ νεῶν πίνακα καὶ βροτῶν δέμας.
5	σαφὲς τοπικόν· εἰς τὸν αὐτὸν γὰρ τόπον· πόλις θ’ ὁμοῦ μὲν θυμιαμάτων γέμει, αἰαγμάτων ὁμοῦ τε καὶ στεναγμάτων.
10	τοῦτο χρονικόν· ἐς τὸν αὐτὸν γὰρ χρόνον. δεῖγμα δὲ σαφὲς τῆς ἅμα σημασίας· αὐτὰρ ἐπεὶ κόσμηθεν ἅμα κοιράνοις. καὶ πάλιν ἅμα σὺν ἐμοὶ βαδιστέον.
12 74g	Ὁ μὲν γὰρ ἑνός, ὁ δὲ πολλῶν ἀντάξιος ἑταίρων⁝ Πλάτωνος.
12 74h	Ὅμως ἐπειδὴ τὸν οἶνον ἠξίους πίνειν, συνεκποτέον ἐστί σοι καὶ τὴν τρύγα.
12 75a	Ὄνος πεινῶν οὐ φροντίζει ῥοπάλου: ἐπὶ τῶν διὰ τὴν γαστέρα καὶ πληγὰς καὶ ὕβρεις ὑπομενόντων· ἐπεὶ καὶ ὄνος πει‐ νῶν δυσκόλως ἀπαλλάττεται τῆς φορβῆς καὶ λίαν τυπτόμενος· πρὸς τοῦτο ἀποβλέψας ὁ θεῖος Ὅμηρος καὶ τήνδε τὴν χαριεστά‐
5	την παραβολὴν ἐποιήσατο· Ὡς δ’ ὅτ’ ὄνος παρ’ ἄρουραν ἰὼν ἐβιήσατο παῖδας νωθὴς, ᾧ δὴ πολλὰ περὶ ῥόπαλ’ ἀμφὶς ἐάγη, κείρει τ’ εἰσελθὼν βαθὺ λήϊον· οἱ δέ τε παῖδες τύπτουσι ῥοπάλοισι· βίη δέ τε νηπίη αὐτῶν·
10	σπουδῇ δ’ ἐξήλλασσαν, ἐπεί τ’ ἐκορέσατο φορβῆς.
12 78a	Ὄνου πληγῶν ἄξιος.
12 78b	Ὀνείρατά μοι λέγεις: ἐπὶ τῶν ἄπιστα καὶ ἀδύνατα διη‐ γουμένων· ὅθεν καὶ ἡ κοινὴ καὶ δημώδης παροιμία· τοῦτο κατ’ ὄναρ εἶδες.
12 81a	Ὃν οἱ θεοὶ φιλοῦσιν ἀποθνήσκει νέος⁝ Μενάνδρου.
12 81b	Ὄνομα γάρ, ἔργον δ’ οὐκ ἔχουσιν οἱ φίλοι,
12 81b	οἱ μὴ ’πὶ ταῖς συμφοραῖς ὄντες φίλοι.
12 83a	Ὁ νεβρὸς τὸν λέοντα πυνθάνεται: ἐπὶ τῶν ἐναντίως γινομένων.
12 83b	Ὄνος κάθου: ἐπὶ τῶν ἐν πράγματι ἡττωμένων.
12 87a	Ὄνου χρείαν ἐλέγχει τραχύτης ὁδοῦ, καὶ φίλον εὔνουν αἱ συμφοραὶ διακρίνουσιν⁝ Μενάνδρου.
12 87b	Ἡ γὰρ περιστάσεων ἀνάγκη τοὺς μὲν φίλους δοκιμάζει· τοὺς δὲ ἐχθροὺς ἐλέγχει⁝ Δημώνακτος.
12 87c	Ὃν ἡ τύχη προπηλακίζει καὶ παρὰ τῶν πρᾴων οὗτος μά‐ στιγας εὐρίσκει.
12 87d	Ὄνος εἰς μάρτυν ὀγκᾶται: ἐπὶ τῶν ἐγκαίρια ποιούντων.
12 91a	Ὄνος λύρας ἤκουε καὶ σάλπιγγος ὗς.
12 91b	Ὀνοσκελίας θυγάτηρ: ἐπὶ τῶν εὐειδεστάτων⁝ Νεα‐ νίας τῶν ἐπισήμων, Ἐφέσιος τῷ γένει, υἱὸς Δημοστράτου, ταῖς δ’ ἀληθείαις Ἄρεως, τοῦτο τὸ θῆλυ μισῶν γένος νυκτὸς βαθείας εἰς τὰς πατρῴας ἔτρεχεν ἀγέλας, καὶ ὄνῳ συνεγένετο θηλείᾳ. ἡ
5	δὲ ἔγκυος γενομένη ἔτεκε κόρην εὐειδεστάτην Ὀνοσκελίαν τοὔνομα, τὴν προσηγορίαν λαβοῦσαν ἀπὸ τοῦ συμπτώματος⁝ Ἀριστοκλῆς
5	ἐν β παραδόξων.
12 92a	Ὀξὺ ἡ κακία τῆς ἐξουσίας δρόμον ἔχουσα, πᾶν πάθος ἐξωθεῖ, ποιοῦσα τὴν ὀργὴν φθόνον, τὸν ἔρωτα μοιχείαν, τὴν πλεονεξίαν δήμευσιν, ἐὰν μὴ βάρος ἔχων ὁ λόγος ἐπιθλίβῃ καὶ πιέζῃ τὴν ἐξουσίαν⁝ Πλουτάρχου.
12 94a	Ὅπου τις ἀλγεῖ, κεῖσε καὶ τὸν νοῦν ἔχει⁝ Ἄμφιδος.
12 97a	Ὁ πλεῖστα πράσσων πλεῖστ’ ἁμαρτάνει βροτῶν.
12 97b	Ὅπου γυναῖκές εἰσι πάντ’ ἐκεῖ κακά⁝ Μενάνδρου.
12 97c	Ὁ πλειόνων ἐρῶν καὶ τῶν προσόντων ἀποστερεῖται⁝ Αἰ‐ σώπου.
12 97d	Ὁποῖοι γὰρ ἄν τινες ὦσιν οἱ χρώμενοι, τοιαῦτα καὶ τὰ πράγματα αὐτοῖς ἀνάγκη εἶναι· καὶ φρονεῦσι τοὶ ἄοικοι οἷς ἐγκυ‐ ρέωσιν ἔργμασιν.
12 97e	Ὁ πένης ἐλεεῖται, ὁ δὲ πλούσιος φθονεῖται· ὁ μέσος δὲ βίος κεκραμμένος δίκαιος ἐστίν· αὐτάρκεια γὰρ πᾶσιν ἡδονὴ δικαία.
12 97f	Ὁ πλοῦτός ἐστι παρακάλυμμα τῶν κακῶν, ὦ μῆτερ, ἡ πενία περιφανές τε καὶ ταπεινόν⁝ Ἀντιφάνους.
12 97g	Ὁ Πλάτων φησὶν εὐδαίμονα καὶ μακαρίαν εἶναι πόλιν, ἐν ᾗ τὸ ἐμόν τε καὶ τὸ οὐκ ἐμὸν ἥκιστα φθεγγομένων ἀκούουσι, διὰ τὸ κοινοῖς ὡς ἔνι μάλιστα χρῆσθαι τοῖς ἀξίοις σπουδῆς τοὺς πολίτας· πολὺ δὲ μᾶλλον ἐν γάμῳ δεῖ τὴν τοιαύτην φωνὴν ἀνῃ‐
5	ρῆσθαι.
12 99a	Ὀργιλότερος τῶν κυνιδίων.
12 100a	Ὀρθοῦ οὐδὲν ὀρθότερον καὶ δικαίου οὐδὲν δικαιότερον⁝ Ἐπικτήτου.
13 1a	Ὅρασις μὲν ἔρωτος ἄρχει, αὔξει δὲ τὸ πάθος ἐλπὶς, τρέ‐ φει δὲ μνήμη, τηρεῖ δὲ συνήθεια.
13 1b	Ὁ Ῥῆνος ἐλέγχει τὸν νόθον: ἐπὶ τῶν δοκιμαζομένων
13 1b	εἰ τοιοῦτοί εἰσιν, οἷοι φαίνονται εἶναι.
13 2a	Ὁρᾷς τὸν ὑψοῦ τόνδ’ ἄπειρον αἰθέρα, καὶ γῆν πέριξ ἔχοντα ὑγραῖς ἀγκάλαις. τοῦτον νόμιζε Ζῆνα, τόνδ’ ἡγοῦ θεόν⁝ Εὐριπίδου.
13 2b	Ὁρῶ γὰρ ἡμᾶς οὐδὲν ὄντας ἄλλο πλὴν εἴδωλ’ ὅσοιπερ ζῶμεν ἢ κούφην σκιάν⁝ Σοφοκλέους.
13 2c	Ὅρος τοῦ μεγέθους τῶν ἡδονῶν ἡ παντὸς τοῦ ἀλογοῦντος
13 2c	ὑπεξαίρεσις⁝ Πλούταρχος εἶπε.
13 7a	Ὅστις δὲ δούλῳ φωτὶ πιστεύει βροτῶν, πολλὴν παρ’ ἡμῖν μωρίαν ὀφλισκάνει⁝ Εὐριπίδου.
13 7b	Ὅσοι γὰρ εἰς ἔρωτα πίπτουσι βροτῶν, ἐσθλῶν ὅταν τύχωσι τῶν ἐρωμένων, οὐκ ἔστι ποίας λείπεται τόθ’ ἡδονῆς⁝ Εὐριπίδου.
13 7c	Ὅστις στρατηγεῖ μὴ στρατιώτης γενόμενος, οὗτος ἑκατόμβην ἐξάγει τοῖς πολεμίοις⁝ Μενάνδρου.
13 7d	Ὅστις γὰρ εὖ βουλεύεται πρὸς τοὺς ἀντιπάλους κρείσσων
13 7d	ἐστὶν ἢ μετ’ ἔργων ἰσχύος ἀνοίᾳ ἐπιών⁝ Θουκυδίδου.
13 10a	Ὅστις νέμει κάλλιστα τοῖς αὐτοῦ φίλοις, οὗτος σοφὸς πέφυκε πρὸς τὸ συμφέρον.
13 10b	Ὅστις γὰρ ὀμνύοντι μηδὲν πείθεται, αὐτὸς ἐπιορκεῖν ῥᾳδίως ἐπίσταται⁝ Ἄμφιδος.
13 10c	Ὅστις ὑπέχει χρυσίῳ τὴν χεῖρα, κἂν μὴ φῇ, πονηρὰ βου‐ λεύεται⁝ Μενάνδρου.
13 10d	Ὅστις δὲ τοῖς φίλοισι πάντα πρὸς χάριν πράσσων ὁμιλεῖ, τὴν παραυτίχ’ ἡδονὴν ἔχθραν καθίστησιν εἰς τὸν ὕστερον χρόνον⁝ Κριτίου.
13 10e	Ὅστις γὰρ ἐν κακοῖσιν ἱμείρει βίου, ἢ δειλός ἐστιν ἢ δυσάλγητος φρένας⁝ Σοφοκλέους.
13 10f	Ὅστις δ’ ἐρυθριᾷ τηλικοῦτος ὢν ἔτι πρὸς τοὺς ἑαυτοῦ γονέας, οὐκ ἔστι κακός. — ὅστις γὰρ ὁμόλογόν τι μὴ ποιεῖ πατρί, πάντων ἂν οὗτος κατεφρόνησε τῶν θεῶν. —
5	τοῦ γὰρ πατρὸς κρατεῖν μὲν αἰσχύνην φέρει, ἡσσημένῳ δὲ δόξα νικητήριος⁝ Ἀντιφάνους.
13 10g	Ὅστις φοβεῖται τὸν πατέρα καὶ αἰσχύνεται, οὗτος πολίτης ἀγαθὸς ἔσται κατὰ λόγον,
13 10g	καὶ τοὺς πολεμίους δυνάμενος κακῶς ποιεῖν⁝ Τιμοκλέους.
13 10h	Ὅσῳ δ’ ἄν τις τοὺς φίλους ἰσχυροτέρους ποιεῖ, οὗτος ἰσχυ‐ ρότερος αὐτὸς γίνεται⁝ Πεισωνιανοῦ Δίωνος.
13 10i	Ὅστις δὶς ναυαγήσει μάτην μέμφεται Ποσειδῶνα: παρόσον δεῖ τὸν ἅπαξ ἀπατηθέντα μὴ ἀπατηθῆναι δίς.
13 10k	Ὅσῳ κρείττων ψυχὴ σώματος, τοσούτῳ καὶ οἱ ἀγῶνες οἱ τῶν ψυχῶν ἢ τῶν σωμάτων ἀξιοσπουδαστότεροι⁝ Ξενοφῶντος τοῦ Γρύλλου ἡ γνώμη ἐκ τῆς Λακώνων πολιτείας.
13 10l	Ὅστις δὲ τοὺς τεκόντας ἐν βίῳ σέβει,
13 10l	ὅδ’ ἐστὶ καὶ ζῶν καὶ θανὼν θεοῖς φίλος⁝ Εὐριπίδου.
13 13a	Ὅταν ἕτερός σοι μηδὲ ἓν πλέον διδῷ, δέξαι τὸ μόριον· τοῦ λαβεῖν γὰρ μηδὲ ἕν τὸ λαβεῖν ἔλαττον πλεῖον ἔσται σοι πολύ⁝ Μενάνδρου.
13 13b	Ὅταν δὲ κρηπὶς μὴ καταβληθῇ γένους ὀρθῶς, ἀνάγκη δυστυχεῖν τοὺς ἐγγόνους. φεῦ, φεῦ, παλαιὸς αἶνος ὡς καλῶς ἔχει, οὐκ ἂν γένοιτο χρηστὸς ἐκ κακοῦ πατρός⁝ Εὐριπίδου.
13 13c	Ὅταν δ’ ὁ δαίμων εὐροῇ, πεποιθέναι τὸν αὐτὸν ἀεὶ δαίμον’ οὐριεῖν τύχης⁝ Αἰσχύλου ἐν Πέρσαις.
13 13d	Ὁ τῷ λογισμῷ πάντα παρ’ ἑαυτῷ σκοπῶν τὸ κακὸν ἀφαιρεῖται, τἀγαθὸν δὲ λαμβάνει⁝ Φιλήμονος.
13 13e	Ὁ τῶν ἀσώτων βίος ἕσπερ καθ’ ἡμέραν ἀποθνήσκων ἐκ‐ φέρεται⁝ Πλουτάρχου.
13 13f	Ὅταν βούληται θεὸς εὖ πρᾶξαι πόλιν, ἄνδρας ἀγαθοὺς ἐποίησεν· ὅταν δὲ μέλλῃ κακῶς πράξειν πόλεις, ἐξεῖλε τοὺς ἄν‐ δρας τοὺς ἀγαθοὺς ἐκ ταύτης τῆς πόλεως ὁ θεός· οὕτως ἔοι‐ κεν οὔτε διδακτὸν εἶναι οὔτε φύσει ἀρετή, ἀλλὰ θείᾳ μοίρᾳ πα‐
5	ραγίνεται κτωμένοις. Ὁ θεὸς γὰρ πάντα καὶ μετὰ θεοῦ τύχη καὶ καιρὸς τἀνθρώπινα διακυβερνῶσι σύμπαντα⁝ Πλάτωνος.
13 13g	Ὅταν δ’ ἔρωτος ἐνδεθῶμεν ἄρκυσι, θᾶσσον θυραίοις τὴν χάριν ποιούμεθα, ἢ τοῖς ἀνάγκης ἐν γένει πεφυκόσι⁝ Δικαιογένους.
13 13h	Ὅταν γὰρ ἄλοχον εἰς δόμους ἄγῃ πόσις, οὐχ, ὡς δοκεῖ, γυναῖκα λαμβάνει μόνον· ὁμοῦ δὲ τῆδέ τ’ εἰσκομίζεται λαβών
13 13h	καὶ δαίμον’ ἢ χρηστὸν ἢ τοὐναντίον⁝ Θεοδέκτου.
13 13i	Ὅταν γυνὴ ὁμονοίας τῆς πρὸς ἄνδρα στερηθῇ, ἀβίωτος ὁ καταλειπόμενος γίνεται βίος⁝ Λυκούργου.
13 13k	Ὁ τῶν φιλαργύρων πλοῦτος, ὥσπερ ὁ ἥλιος καταδὺς εἰς τὴν γῆν, οὐδένα τῶν ζώντων εὐφραίνει.
13 13l	Ὁ τῶν ἀλλοτρίων ἐρῶν μετ’ οὐ πολὺ θρηνήσει τῶν ἰδίων ἀποστερούμενος⁝ Πορφυρίου.
13 13m	Ὁ τὰ φαῦλα τοῖς φίλοις ἐπιτελῶν οὐκ ἄν ποτε τῶν ἀγα‐ θῶν γένοιτο προσφιλής.
13 13n	Ὅταν εὐπορῶν τις αἰσχρὰ πράττῃ πράγματα τί τοῦτον εὐπορήσαντα πράξειν προσδοκᾷς; Ἀντιφάνους.
13 13o	Ὁ τοῖς φίλοις χαριζόμενος ἅμα μὲν ὡς χαριζόμενος ἥδε‐ ται διδούς, ἅμα δὲ ὡς αὐτὸς κτώμενος⁝ Πεισωνιανοῦ Δίωνος.
13 13p	Ὁ τῷ κατὰ φύσιν ἀρκεόμενος πλούτῳ, τοῦ πολλὰ κεκτη‐ μένου, πλείονα δὲ ἐπιθυμοῦντος πολύ ἐστι πλουσιώτερος· τῷ μὲν γὰρ οὐδὲν ἐλλείπει, τῷ δὲ καὶ ὧν κέκτηται πολλῷ πλείονα.
13 15a	Οὐδὲν γὰρ οὕτω γένοιτ’ ἂν ἔξω τοῦ νόμου τῶν Μοιρῶν, οὐδὲ ὑπὲρ τὸ λίνον.
13 15b	Οὐδὲν πρὸς ἔπος.
13 15c	Οὐ γὰρ καλὸν ἀνήνασθαι δόσιν ἑταίρου.
13 15d	Οὐ γάρ πω πάντεσσι θεοὶ φαίνονται ἐναργεῖς.
13 15e	Οὐ γὰρ ἂν ἀνὴρ πρόπαν ἦμαρ ἐς ἠέλιον καταδύντα ἄκμηνος σίτοιο δυνήσεται ἄντα μάχεσθαι.
13 15f	Οὐ γάρ τι στυγερῇ ἐπὶ γαστέρι κύντερον ἄλλο ἔπλετο, ἥτ’ ἐκέλευσεν ἕο μνήσασθαι ἀνάγκῃ, καὶ μάλα τειρόμενον, καὶ ἐνὶ φρεσὶ πένθος ἔχοντα.
13 15g	Οὐ γὰρ Φαιήκεσσι μέλει ἰὸς ἠδὲ φαρέτρη, ἀλλ’ ἱστοὶ καὶ ἐρετμὰ νεῶν καὶ νῆες ἐῗσαι.
13 15h	Οὐδ’ ὀβολὸν ἔχει πρίασθαι βρόχον.
13 15i	Οὐδ’ ὄναρ λευκοῦ ποτε ἄρτου ἐμφορηθείς.
13 15k	Οὐ γὰρ εἰδείης ἀνδρὸς νόον οὐδὲ γυναικός, πρὶν ἂν πειραθείης ὥσπερ ὑποζυγίου.
13 15l	Οὐ βούλομαι πλουτοῦντι δωρεῖσθαι πένης· μή μ’ ἄφρονα κρίνῃς, ἢν διδοὺς αἰτεῖν δοκῶ.
13 15m	Οὐδὲν πρὸς τὴν χορδήν: ἐπὶ τῶν ἀσύμφωνα τῇ φήμῃ βιούντων. ἀπὸ μεταφορᾶς τῶν μὴ χρωμένων τοῖς ποσὶ πρὸς λύραν· ἐμμέτρως.
13 15n	Οὐδεὶς ἐραστὴς ὅστις οὐκ ἀεὶ φιλεῖ.
13 15o	Οὐδεὶς ἐπλούτησε ταχέως δίκαιος ὢν⁝ Μενάνδρου.
13 15p	Οὐ δεῖ φιλεῖν ὡς μισήσοντα, ἀλλὰ μᾶλλον μισεῖν ὡς φιλήσοντα: Ἀριστοτέλης ἐν ῥητορικῇ ὥσπερ ἐπιδιορθού‐ μενος τὸν Βίαντα οὕτω φησί.
13 15q	Οὐδέποτε κληθεὶς ἐπὶ δεῖπνον ὕστατος ἀφικόμην: τοῖς τρεχεπιδείπνοις τοῦτο ἁρμόδιον.
13 15r	Οὐδεὶς οὐδὲ σκορόδου κεφαλὴν τοῖς ἑψητοῖσι δίδωσι.
13 15s	Οὐδὲ βίη Ἡρακλῆος φύγε κῆρα⁝ Ἰλιάδος Ψ.
13 15t	Οὐδ’ ἄρα πως ἦν· ἐν πάντεσς’ ἔργοισι δαήμονα φῶτα γε‐
13 15t	νέσθαι.
13 16a	Οὐδεὶς ἀνὴρ τέλειος ἀρετῆς ἄνευ.
13 16b	Οὐδὲ ῥοιὰν γλυκεῖαν ἐκ τῆς δεξιᾶς δέξαιτο ἄν:
13 16b	ἤγουν παρὰ πονηρῶν οὐδὲ χρηστὰ λαμβάνειν.
13 19a	Οὔτινα μοῖράν φημι πεφυγμένον ἔμμεναι ἄνδρα⁝ Ὁμήρου.
13 19b	Οὐκ ἀγαθὸν πολυκοιρανίη, εἷς κοίρανος ἔστω, εἷς βασιλεύς, ᾧ ἔδωκε Κρόνου παῖς ἀγκυλομήτεω σκῆπτρον ἠδὲ θέμιστας, ἵνα σφίσι βασιλεύῃ⁝ Ὁμήρου.
13 19c	Οὐ γὰρ δὴ τῇ γε ἀληθείᾳ οὐ προσδέχεται δίκαιος ἔρως πονηρίαν⁝ Αἰσχίνου.
13 19d	Οὔτε λείψανα τῶν ἀγαθῶν ἀνδρῶν ἀφαιρεῖται χρόνος· ἁ δ’ ἀρετὰ καὶ θανοῦσι λάμπει⁝ Εὐριπίδου.
13 21a	Οὐκ ἀνδρῶν ὅρκοι πίστεις, ἀλλ’ ὅρκων ἀνήρ⁝ Ἄλεξις.
13 21b	Οὐκ ἔστιν ἀναιδοῦς ζῷον εὐθαρσέστερον⁝ Διφίλου.
13 21c	Οὐκ ἐκ χρημάτων ἡ ἀρετὴ γίνεται, ἀλλ’ ἐξ ἀρετῆς τὰ
13 21c	χρήματα καὶ τἄλλ’ ἀγαθὰ τοῖς ἀνθρώποις.
13 34a	Οὐδὲ πυρφόρος ἐσώθη: κατὰ τὸ παλαιὸν μηδέπω σάλ‐ πιγγος εὑρεθείσης ἐχρῶντο ἐν τοῖς πολέμοις ἀντὶ σαλπιγκτῶν πυρφόροις· οὗτοι δὲ ἱεροὶ ἦσαν Ἄρεος, ἑκατέρας στρατιᾶς προη‐ γούμενοι μετὰ λαμπάδος, ἣν ἀφιέντες ἐς τὸ μεταίχμιον ἀνεχώ‐
5	ρουν ἀκίνδυνοι. καὶ οὕτως συνέβαλλον αἱ στρατιαί. ἐσώζοντο δὲ οἱ πυρφόροι ὡς ἱεροὶ τοῦ θεοῦ, εἰ καὶ πάντες ἀπώλοντο. ὅθεν παροιμία ἐπὶ τῶν ἄρδην ἀπολλυμένων, οὐδὲ πυρφόρος ἐσώθη.
13 36a	Οὐ τοῖς ἀθύμοις ἡ τύχη συλλαμβάνει⁝ Μενάνδρου.
13 39a	Οὐκ ἔστιν οὐ δεὶς δειλὸς δεδοικὼς νόμον⁝ Φιλωνίδου.
13 39b	Οὐ τῇ φρονήσει, τῇ τύχῃ δ’ ἑπητέον.
13 39c	Οὐ νέμεσις καὶ ψεῦδος ὑπὲρ ψυχῆς ἀγορεύειν⁝ Πισάνδρου.
13 39d	Οὐκ ἔστι τὴν ἐνεστηκυῖαν ἡμέραν καλῶς βιῶναι, μὴ προσ‐
13 39d	θέμενον αὐτὴν ὡς ἐσχάτην βιῶσαι⁝ Μουσωνίου.
13 39e	Οὐκ ἔστιν, ὦ μάταιε, σὺν ῥᾳθυμίᾳ τὰ τῶν πονούντων μὴ πονήσαντας λαβεῖν⁝ Φιλίσκου.
13 39f	Οὐ βέβηλος ὦ τελεσταὶ τοῦ νέου Διονύσου· κἀγὼ δὲ ἐξ εὐεργεσίης ὠργιασμένος ἥκω ὁδεύων Πηλουσιακὸν κνεφαῖος παρὰ λαῖτμα⁝ Εὐφορίωνος.
13 39g	Οὐκ ἔστι κρεῖττον ἄλλο πλὴν κρατεῖν δορί. τολμᾶν δὲ χρεών· ὁ γὰρ ἐν καιρῷ μόχθος πολλὴν εὐδαιμονίαν τίκτει θνητοῖσι τελευτῶν⁝ Εὐριπίδου.
13 39h	Οὐκ ἔστιν ἐν πολέμῳ δὶς ἁμαρτάνειν: Λάμαχος ἐπε‐ τίμα τινὶ τῶν λοχαγῶν ἁμαρτάνοντι· τοῦ δὲ φήσαντος μηκέτι τοῦτο ποιήσειν εἶπε ταύτην τὴν γνώμην.
13 39i	Οὐ γὰρ τὸ μὴ λαβεῖν τἀγαθὰ οὕτω χαλεπόν, ὡς τὸ λα‐ βόντα στερηθῆναι.
13 39k	Οὐκ ἔστιν οὐδὲν ἀτυχίας ἀνθρωπίνης παραμύθιον γλυκύτερον ἐν βίῳ τέχνης· ἐπὶ τοῦ μαθήματος γὰρ ἑστηκὼς ὁ νοῦς αὐτοῦ, λέληθε παραπλέων τὰς συμφοράς⁝ Ἄμφιδος ἐξ Ἀμπέλου.
13 39l	Οὐδὲν γαίᾳ κλεινᾷ γυναικὸς βαρύτερον οἶδ’ ὁ συντυχών· μακάριος δ’ ὃς ἀγνοεῖ⁝ Ἐπιχάρμου.
13 39m	Οὐχ ὁ λόγος αὔξει τὴν τέχνην περισσὸς ὤν· ἀλλ’ αὐτὰ κοσμεῖ τὴν τέχνην τὰ πράγματα⁝ Ἐρμοδότου.
13 39n	Οὐχ αἱ τρίχες ποιοῦσιν αἱ λευκαὶ φρονεῖν,
13 39n	ἀλλ’ ὁ τρόπος ἐνίων ἐστὶ τῇ φύσει γέρων⁝ Μενάνδρου.
13 39o	Οὔτε συμπόσιον χωρὶς ὁμιλίας, οὔτε πλοῦτος χωρὶς ἀρε‐ τῆς ἡδονὴν ἔχει⁝ Φωκίωνος.
13 39p	Οὔ ποτε σὸν μνῆμα Εὐρίπιδες ὄλετο.
13 39q	Οὐκ ἦν ἂν ἀνθρώποισιν ἐν βίῳ φθόνος, εἰ πάντες ᾖμεν ἐξίσου πεφυκότες. εἰς τἀπίσημα δ’ ὁ φθόνος πηδᾶν φίλει⁝ Ἀγάθωνος.
13 39r	Οὐκ ἔστιν ἄφοβον εἶναι φοβερὸν φαινόμενον⁝ Ἐπικούρου.
13 39s	Οὔτε σύμφορόν ἐστι γυνὴ νέα ἀνδρὶ γέροντι, οὐ γὰρ πηδαλίῳ πείθεται, ὡς ἄκατος, οὐδ’ ἄγκυραι ἔχουσιν· ἀποῤῥήξασαι δὲ δεσμά πολλάκις ἐκ νυκτῶν ἄλλον ἔχει λιμένα⁝ Θεόγνιδος.
13 39t	Οὐκ ἔστιν οὐδὲν βαρύτερον τῶν φορτίων ὄντως γυναικὸς προῖκα πολλὴν φερομένης⁝ Ἀλέξιδος.
13 39u	Οὐκ ἔστ’ ἀναισχυντότερον οὐδὲν θηρίον γυναικός, ἀπ’ ἐμαυτῆς ἐγὼ τεκμαίρομαι⁝ Ἀλέξιδος.
13 41a	Οὐκ ἔστιν κρεῖττον τοῦ σιωπᾶν οὐδὲ ἕν⁝ Ἄμφιδος.
13 41b	Οὐ δεῖ φιλογέλωτα εἶναι σχέδον ὅταν τις φλέγῃ ἰσχυρῷ
13 41b	γέλωτι, ἰσχυρὰν καὶ μεταβολὴν ζητεῖ τὸ τοιοῦτον⁝ Πλάτωνος.
13 43a	Οὐδ’ ἀπομύξασθαι σύνοιδεν: ἐπὶ τῶν ἐπιεικῶς ἀνοήτων.
13 45a	Οὐδεὶς ἔπαινον ἡδοναῖς ἐκτήσατο. οὐδεὶς γὰρ ὢν ῥᾴθυμος εὐκλεὴς ἀνήρ,
13 45a	ἀλλ’ οἱ πόνοι τίκτουσι τὴν εὐανδρίαν⁝ Εὐριπίδου.
13 46a	Οὔποτε ποιήσεις τὸν καρκίνον ὀρθὰ βαδίζειν. οὐδ’ ἐπὶ τῷ πραχθέντι ποιήσεις ὕστερον οὐδέν⁝ Ἀριστοφά‐ νους ἐν Εἰρήνῃ.
13 46b	Οὔτοι ἐγὼ θεός εἰμι· τί μ’ ἀθανάτοισιν ἐΐσκεις; τοῦτο πᾶς τις ἐχέτω ἀπόκρισιν πρὸς τοὺς κόλακας.
13 46c	Ὄρνιθες δέ τε πολλοὶ ὑπ’ αὐγὰς ἠελίοιο φοιτῶς’, οὐδέ τε πάντες ἐναίσιμοι.
13 46d	Οὐδ’ ἔοικε Δηθὰ θεῶν ἐνὶ δαιτὶ θαασσέμεν, ἀλλὰ νέεσθαι.
13 46e	Οὕτω γνώμης ἔχουσιν, ἐξ οὐρίας φιλεῖ τὰ πράγματα φέ‐ ρεσθαι⁝ Λιβανίου.
13 46f	Οὕτω τὸ λίαν γ’ ἧσσον ἐπαινῶ τοῦ μηδὲν ἄγαν.
13 49a	Οὐδ’ ἂν χρόνος ὁ πάντων πατὴρ δύνατο θέμεν ἔργων τέλος.
13 51a	Οὐχὶ καὶ αἱ χελῶναι διὰ μιᾶς πᾶσαι πλέαι: ἐπὶ τῶν διά τινος εὐεργετουμένων· φασὶ γὰρ ὁπόταν μία χελώνη πίῃ, αἱ λοιπαὶ ἀπὸ τοῦ ὄρου αὐτῆς ποτίζονται.
13 51b	Οὐδεὶς γὰρ πώποτε πλοῦτος πονηροῦ τρόπου περιεγίνετο· καὶ τὸ κεφάλαιον, τὸν βίον οὐκ ἐκ τῶν ἰδίων προσόδων πορίζε‐ ται, ἀλλ’ ἐκ τῶν ἡμετέρων κινδύνων.
13 51c	Οὐ γὰρ αἱρετέον πάντως τὸ ῥᾳδίως ἁλισκόμενον⁝ Πλου‐ τάρχου.
13 51d	Οὐκ ἂν πριαίμην οὐδ’ ἂν ἰσχάδος μιᾶς⁝ Ἀριστοφάνους Εἰρήνῃ.
13 51e	Οὐκ ἔκλεψα τῶν σῶν ἄξιόν τι καὶ τριχός.
13 51f	Οὕτως οὐ πάντεσσι θεοὶ χαρίεντα διδοῦσιν ἀνδράσιν, οὔτε φυὴν οὔτ’ ἂρ φρένας οὔτ’ ἀγορητήν. ἄλλος μὲν γάρ τ’ εἶδος ἀκιδνότερος πέλει ἀνήρ, ἀλλὰ θεὸς μορφὴν ἔπεσι στρέφει⁝ Ὀδυσσείας Θ.
13 51g	Ἀλλ’ οὐ γὰρ ὡὐτὸς πάντ’ ἐπίστασθαι βροτῶν πέφυκεν· ἄλλῳ δ’ ἄλλο πρόσκειται γέρας⁝ Εὐριπίδου.
13 51h	Ἀλλ’ οὔπως ἅμα πάντα δυνήσεται αὐτὸς ἑλέσθαι. ἄλλῳ μὲν γὰρ ἔδωκε θεὸς πολεμήϊα ἔργα· ἄλλῳ δ’ ὀρχηστάν, ἑτέρῳ κίθαριν καὶ ἀοιδήν. ἄλλῳ δ’ ἐν στήθεσσι τιθεῖ νόον εὐρύοπα Ζεύς
5	ἐσθλόν, τοῦ δ’ ἐπαυρίσκοντ’ ἄνθρωποι⁝ Ἰλιάδος Ν.
13 51i	Οὗτος μὲν πανάριστος, ὃς αὑτῷ πάντα νοήσει, φρασσάμενος τά κ’ ἔπειτα καὶ ἐς τέλος ᾖσιν ἀμείνω· ἐσθλὸς δ’ αὖ κἀκεῖνος, ὃς εὖ εἰπόντι πίθηται. ὃς δέ κε μήθ’ αὑτῷ νοέῃ μήτ’ ἄλλου ἀκούων
5	ἐν θυμῷ βάλληται, ὁ δ’ αὖτ’ ἀχρήϊος ἀνήρ.
13 51k	Οὐ μόνον ἐς Πέρσας ἀνέβη Ξενοφῶν διὰ Κῦρον, ἀλλ’ ἄνοδον ζητῶν ἐς Διὸς ἥτις ἄγει. παιδείης γὰρ ἑῆς Ἑλληνικὰ πράγματα δείξας, ὡς καλὸν ἡ σοφίη μνήσατο Σωκράτεος⁝ Διογένους
5	ἐπίγραμμα εἰς Ξενοφῶντα.
13 51l	Οὐκ ἄρα τοῦτο μάταιον ἔπος μερόπων τινὶ λέχθη, ῥήγνυσθαι σοφίης τόξον ἀνιέμενον. δὴ γὰρ καὶ Θεόφραστος ἕως ἐπόνει μὲν ἄπηρος ἦν δέμας, εἶτ’ ἀνεθεὶς κάτθανε πηρομελής⁝ τοῦ
5	αὐτοῦ εἰς Θεόφραστον.
13 51m	Οὔποτε φήσω γάμον εὐφραίνειν πλέον ἢ λυπεῖν. πολλοὺς δὲ πλούτῳ καὶ γένει γαυρουμένους γυνὴ κατῄσχυνεν ἐν δόμοισι νηπία⁝ Εὐριπίδου.
13 51n	Οὐ πάντες οὔτε δυστυχοῦσιν ἐν γάμοις οὔτ’ εὐτυχοῦσι· συμφορὰ δ’ ὃς ἂν τύχῃ κακῆς γυναικός, εὐτυχεῖ δ’ ἐσθλῆς τυχών.
13 51o	Οὐ μὲν γάρ τι γυναικὸς ἀνὴρ ληΐζετ’ ἄμεινον τῆς ἀγαθῆς, τῆς δ’ αὖτε κακῆς οὐ ῥίγιον ἄλλο, δειπνολόχου· ἥτ’ ἄνδρα καὶ ἴφθιμόν περ ἐόντα εὔει ἄτερ δαλοῦ καὶ ἐν ὠμῷ γήραϊ θῆκε⁝ Ἡσιόδου.
13 51p	Οὐκ ἔστιν οὔτε τεῖχος, οὔτε χρήματα, οὔδ’ ἄλλο δυσφύλακτον οὐδὲν ὡς γυνή⁝ Ἀλέξιδος.
13 51q	Οὐ πάνυ εἴωθ’ ἀληθὲς οὐδὲ ἓν λέγειν γυνή⁝ Μενάνδρου.
13 51r	Οὐχ οὕτω τοῖς ὀρφανοῖς παισὶν ὡς τοῖς ἀνοήτοις ἀνδράσιν
13 51r	ἐπιτρόπους χρὴ παρεῖναι⁝ Πλουτάρχου.
13 51s	Οὐ γὰρ τὸ μὴ λαβεῖν τἀγαθὰ οὕτω χαλεπόν, ὡς τὸ λα‐ βόντα στερηθῆναι⁝ Ξενοφῶντος.
13 51t	Οὐθεὶς ἐπ’ αὐτοῦ τὰ κακὰ συνορᾷ, Πάμφιλε, σαφῶς· ἑτέρου δ’ ἀσχημονοῦντος ὄψεται⁝ Μενάνδρου.
13 51u	Οὐ πρότερον ἀληθινοὺς φίλους κτήσῃ, πρὶν ἂν τοὺς φαύ‐ λους ἀποδιώξῃς⁝ Ἰσοκράτους.
13 51v	Οὔτε ἵππος εὐγενὴς κρίνοιτ’ ἂν πολυτελῆ σκευὴν ἔχων, ἀλλ’ ὁ τῇ φύσει λαμπρός· οὔτε ἀνὴρ σπουδαῖος ὁ πολύτιμον οὐσίαν κεκτημένος, ἀλλ’ ὁ τὴν ψυχὴν γενναῖος⁝ Πλουτάρχου.
13 51w	Οὐκ ἐκ τῶν λόγων τὰ πράγματα, ἀλλ’ ἐκ τῶν πραγμάτων τοὺς λόγους δεῖ κρατεῖν· οὐ γὰρ ἕνεκεν τῶν λόγων τὰ πράγματα συντελεῖται, ἀλλ’ ἐκ τῶν πραγμάτων οἱ λόγοι⁝ Σωκράτους.
13 51x	Οὔτε ὕδωρ θολερὸν οὔτε ἀπαίδευτον ψυχὴν ταράσσειν
13 51x	δεῖ⁝ Πλουτάρχου.
13 61a	Οὐδ’ Αἴσωπον πεπάτηκας: ἐπὶ τῶν μὴ πολυπραγμο‐ νούντων καὶ ἀμαθῶν.
13 61b	Οὐ θεομαχήσω, σῶν λόγων πεισθεὶς ὕπο⁝ Εὐριπίδου.
13 61c	Οὐ δύναμαι τὴν αἶγα φέρειν κἀπιτίθετε μοι βοῦν.
13 61d	Οὐ μέλει τῇ χελώνῃ μυῶν: ὁμοία τῇ· Ἐλέφας μῦν οὐ δάκνει.
13 63a	Οὐ τὰ χρήματα φίλον, ἀλλ’ ὁ φίλος χρήματα· καὶ χρή‐ ματα μὲν φιλίαν οὐδέποτε ἂν ἐργάσαιτο, ὥσπερ οὐδὲ γῆ θεόν, φιλία δὲ χρήματα ῥᾳδίως ἂν κτήσαιτο, καθάπερ καὶ θεὸς γῆν⁝
13 63a	Μοσχίωνος.
13 63b	Οὐ δοκεῖ μοι χρῆναι παῖδας κτᾶσθαι· ἐνορῶ γὰρ ἐν παί‐ δων κτήσει πολλοὺς μὲν καὶ μεγάλους κινδύνους, πολλὰς δὲ λύ‐ πας, ὀλίγα δὲ τὰ εὐθηλέοντα, καὶ ταῦτα λεπτά τε καὶ ἀσθενέα⁝ Δημοκρίτου.
13 63c	Οὐθὲν σιωπῆς ἐστι χρησιμώτερον⁝ Μενάνδρου.
13 65a	Οὔτε ἀῤῥώστου πληγὴν οὔτε ἀνοήτου ἀπειλὴν δεῖ εὐλα‐ βεῖσθαι.
13 67a	Οὐκ ἀεὶ ποταμὸς ἀξίνας φέρει: ἐπὶ τῶν οὐκ ἀεὶ τὰ αὐτὰ δωρουμένων. Γεωργὸν γάρ φασι παρὰ ποταμὸν βαδίζοντα ἀποβαλεῖν ἀξίνην· κατοικτείροντα δὲ τὸν ποταμὸν ἀνεῖναι αὐτῷ ἀργυρᾶν. τοῦ δὲ φήσαντος οὐκ εἶναι ταύτην αὐτοῦ, ἀνεῖναι αὖ‐
5	θις χρυσῆν. ἀρνησαμένου δὲ καὶ ταύτην, τὸν ποταμὸν τὴν ἰδίαν
5	αὐτῷ ἀναδοῦναι καὶ τὰς ἄλλας δωρήσασθαι ἀγασθέντα αὐτὸν τῆς δικαιοσύνης. ἕτερον δὲ γεωργὸν βουλόμενον τῶν αὐτῶν τυχεῖν, ἑκόντα καταβαλεῖν τὴν ἀξίνην ἐν τῷ αὐτῷ ποταμῷ· τὸν δὲ πο‐ ταμὸν τὴν ἰδίαν αὐτῷ ἀναπέμψαι· τὸν δὲ πρότερον γεωργὸν
10	παρατυχόντα εἰπεῖν πρὸς αὐτὸν τὸ προκείμενον.
13 68a	Οὐδ’ ὅσον κνήσασθαι τὸ οὖς σχολὴν ἄγει: ἐπὶ τῶν πράγμασι πολλοῖς συμπεπλεγμένων.
13 68b	Οὐ γὰρ παρὰ κρατῆρα καὶ θοίνην μόνον τὰ χρήματ’ ἀνθρώποισιν ἡδονὰς ἔχει, ἀλλ’ ἐν κακοῖσι δύναμιν οὐ μικρὰν φέρει⁝ Πολυΐδου.
13 68c	Οὔτε τὸν ἄῤῥωστον ἡ χρυσῆ ὠφελεῖ κλίνη οὔτε τὸν ἀνόητον ἡ ἐπίσημος εὐτυχία⁝ Λυκούργου.
13 68d	Οὐ τὸ πλουτεῖν καλόν, ἀλλὰ τὸ ἐκ καλῶν πλουτεῖν⁝ Ἀπολωλύκου.
13 68e	Οὐ τὸ πένεσθαι κατὰ φύσιν αἰσχρόν, ἀλλὰ τὸ δὲ αἰσχρὰν αἰτίαν πένεσθαι ὄνειδος.
13 68f	Οὐκ ἀντιλέγοντα δεῖ τὸν ἀντιλέγοντα παύειν, ἀλλὰ δι‐ δάσκειν· οὐδὲ γὰρ τὸν μαινόμενον ἀντιμαινόμενός τις ἰᾶται⁝
13 68f	Αἰσχίνου.
13 72a	Οὐδὲν ἡ εὐγένεια πρὸς τὰ χρήματα· τὸν γὰρ κάκιστον πλοῦτος εἰς πρώτους ἄγει⁝ Εὐριπίδου.
13 72b	Οὔτε σῖτον ἄριστον ἐκ τοῦ καλλίστου πεδίου κρίνομεν, ἀλλὰ τὸν εὔθετον πρὸς τὴν τροφήν· οὔτε ἄνδρα σπουδαῖον ἢ φίλον εὔνουν, τὸν ἐξ ἐπιφανοῦς ὄντα γένους, ἀλλὰ τὸν ὑπάρ‐ χοντα τῷ τρόπῳ κρείττονα⁝ Δημοσθένους.
13 72c	Οὐδὲν γὰρ ἄλγος οἷον ἡ πολλὴ ζωή· πάντ’ ἐμπέφυκε τῷ μακρῷ γήρᾳ κακά,
13 72c	νοῦς φροῦδος, ἔργ’ ἀχρεῖα, φροντίδες κεναί.
13 77a	Οὐ δύναμαί σοι, θυμέ, παρέχειν ἄρμενα πάντα. τέτλαθι· τῶν δὲ καλῶν οὐ σὺ μοῦνος ἐρᾷς.
13 77b	Οὐκ ἔστ’ ἀπ’ ἔργων μὴ καλῶν ἔπη καλά.
13 78a	Ὀφθαλμιῶν ἄνθρωπος ἰσχυρῶς, κακά πάμπολλα πάσχων, ἓν ἀγαθὸν πάσχει μόνον, ὅταν οὐχ ὁρᾷ γυναῖκα τοῦτον τὸν χρόνον⁝ Ἀντιφάνους.
13 78b	Ὁ φθόνος, ὥσπερ φαῦλος δημαγωγός, ταῖς καλαῖς ἀντι‐ πολιτεύεται πράξεσι⁝ Ἀριστωνύμου.
13 79a	Ὄφιν τρέφειν καὶ πονηρὸν εὐεργετεῖν ταὐτὸν ἐστίν· οὐδε‐
13 79a	τέρου γὰρ ἡ χάρις εὔνοιαν γεννᾷ⁝ Πλουτάρχου.
13 79b	Ὀφθαλμὸς φιλίας πρόξενος καὶ τὸ σύνηθες τῆς κοινω‐ νίας εἰς χάριν αἰδεσιμώτερον⁝ Λευκίππου.
13 79c	Ὀφθαλμοὶ ἀλλήλων ἀντανακλώμενοι ἀπομάττουσιν ὡς ἐν κατόπτρῳ τῶν σωμάτων εἴδωλα.
13 82a	Ὁ χρήσιμ’ εἰδὼς οὐχ ὁ πόλλ’ εἰδὼς σοφός.
13 82b	Ὀχληρὸν ὁ χρόνος ὁ πολύς· τὸ γῆρας βαρύ, ὡς οὐδὲν ἀγαθὸν, δυσχερῆ δὲ πόλλ’ ἔχεις τοῖς ζῶσι καὶ λυπηρά· πάντες εἰς σὲ δέ ἐλθεῖν ὅμως εὐχόμεθα καὶ σπουδάζομεν.
13 84a	Ὄψα τε, οἷα ἔδουσι διοτρεφέες βασιλῆες.
13 86a	Πάντα τὸν βοῦν ἔφαγε κεἰς τὴν οὐρὰν ἀπέκαμεν: ἐπὶ τῶν τελεσάντων τὸ πλεῖον μέρος τινὸς ἔργου, τοῦ λοιποῦ δὲ καὶ βραχέος ὀλιγωρούντων.
13 86b	Πάμπαν δ’ ἄμωμος οὔτις οὐδ’ ἀκήριος.
13 86c	Πάντ’ ἀνακαλύπτων ὁ χρόνος πρὸς φῶς φέρει.
13 86d	Πάντας ὑφέλκεις οἷα μαγνῆτις λίθος.
13 86e	Παῦροί τοι πολλῶν πιστὸν ἔχουσι νόον.
13 86f	Πᾶς δ’ ὑπὸ κόλπου χεῖρας ἔχων, πόθεν αὔξεται ἀθρεῖ ἄργυρον· οὐδέ κεν ἰὸν ἀποτρέψας τινὶ δοίη· ἀλλ’ εὐθὺς μυθεῖται, ἀπωτέρω ἢ γόνυ κνήμης.
13 87a	Παρεξηυλημένος τὸν νοῦν: οἷον ἀμυδρὸν βλέπων· ἢ ὑπὸ γήρως διεφθορότα ἔχων τὸν νοῦν.
13 88a	Πάντων μὲν κόρος ἐστὶ καὶ ὕπνου καὶ φιλότητος
13 88a	μολπῆς τε γλυκερῆς καὶ ἀμύμονος ὀρχηθμοῖο.
13 93a	Παντὸς καλοῦ κτήματος πόνος προηγεῖται ὁ κατ’ ἐνέρ‐ γειαν⁝ Πυθαγόρου.
13 93b	Πάντ’ ἔστιν ἐξευρεῖν, ἐὰν μὴ τὸν πόνον φεύγῃ τις, ὃς πρόσεστι τοῖς ζητουμένοις. ἐκ τοῦ φιλοπονεῖν γίνεθ’ ὧν θέλεις κρατεῖν⁝ Φιλήμονος.
13 93c	Παρθενικὴν δὲ γαμεῖν, ὥς κ’ ἤθεα κεδνὰ διδάξῃς· πάντα μάλ’ ἀμφὶς ἰδὼν, μὴ γείτοσι χάρματα γήμῃς⁝ Ἡσιόδου.
13 93d	Πᾶν τὸ τιμώμενον αὔξεται, ἐλαττοῦται δὲ τὸ ἀτιμαζό‐ μενον· καὶ τοῦτό ἐστι διαφανέστατον σημεῖον ἀρχῆς εὖ διοικου‐ μένης. Προτρέπει τε γὰρ τοὺς ἀρχομένους ἐπὶ τὰ καλὰ ἐπιτη‐ δεύματα καὶ τὴν ἐπιβάλλουσαν ἑκάστοις ἀξίαν διανέμει καὶ πλη‐
5	ροῖ τὰς πόλεις τῶν ἀρίστων ἐπιτηδευμάτων⁝ Ἰαμβλίχου ἡ γνώμη.
13 99a	Πᾶσι γὰρ ἐμπίπτει μεταμέλεια τοῖς μέλλουσι τελευτᾶν μεμνημένοις ὧν ἠδικήκασι, καὶ ὁρμὴ τοῦ βούλεσθαι πάντα πε‐ πράχθαι δικαίως αὐτοῖς⁝ Ζαλεύκου ἡ γνώμη.
13 99b	Πᾶσα ἐπιστήμη χωριζομένη δικαιοσύνης καὶ τῆς ἄλλης ἀρετῆς πανουργία, ἀλλ’ οὐ σοφία φαίνεται⁝ Πλάτωνος.
13 99c	Παπαῖ, νέος καὶ σκαιός, οἷος ἔστ’ ἀνήρ⁝ Εὐριπίδου.
13 99d	Παρὰ χελώνης ὄστρακον: ἐπὶ τοῦ μὴ μεταδιδόντος, ὡς οὐδὲ ἡ χελώνη μεταδοίη ἂν τοῦ ὀστράκου.
13 99e	Παντὸς φυτοῦ ἡ πρώτη βλάστη καλῶς ὁρμηθεῖσα πρὸς ἀρετὴν τῆς αὑτοῦ φύσεως κυριωτάτη τέλος ἐπιθεῖναι τὸ πρόσ‐ φορον, τῶν τε ἄλλων φυτῶν καὶ τῶν ζῴων ἡμέρων καὶ ἀγρίων καὶ ἀνθρώπων. ἄνθρωπος δέ, ὥς φαμεν, ἥμερον, ὅμως μὴν παι‐
5	δείας μὲν ὀρθῆς τυχὼν καὶ φύσεως εὐτυχοῦς θειότατον. ἡμερώ‐ τατόν τε ζῷον γίνεσθαι φιλεῖ, μὴ ἱκανῶς δὲ ἢ μὴ καλῶς τραφὲν ἀγριώτατον ὁπόσα φύει γῆ⁝ Πλάτωνος ἡ γνώμη ἐν ϛω νόμων.
13 99f	Πατρὸς ἐπιτίμησις ἡδὺ φάρμακον· ἔχει γὰρ πλέον τὸ
13 99f	ὠφελοῦν τοῦ δάκνοντος⁝ Σωκράτους.
13 100a	Παλαιὸς αἶνος· ἔργα μὲν νεωτέρων, βουλαὶ δ’ ἔχουσι τῶν γεραιτέρων κράτος: Εὐριπίδου.
13 100b	Πᾶσα πρακτικὴ ἀρετὴ ἐν τῷ γίνεσθαι οὐκ τῷ γεγονέναι τὸ εἶναι ἔχει⁝ Διδύμου.
13 100c	Πάθος γὰρ ἅπαν τὸ μὲν ὀξέως γιγνωσκόμενον, εὐβοήθη‐ τον· τὸ δὲ χρόνῳ παραπεμπόμενον, ἐγγὺς ἀνίατον⁝ Ἡλιοδώρου.
13 100d	Πᾶσί τοι κίνδυνος ἐπ’ ἔργμασιν, οὐδέ τις οἶδε ποῖ σχήσειν μέλλει πρήγματος ἀρχομένου. ἀλλ’ ὁ μὲν εὐδοκιμεῖν πειρώμενος, οὐ προνοήσας εἰς μεγάλην ἄτην καὶ χαλεπὴν ἔπεσεν.
5	τῷ δὲ καλὸν ποιοῦντι θεὸς καλὰ πάντα τίθησι,
5	συντυχίην δ’ ἀγαθῶν, ἔκδυσιν ἀφροσύνης⁝ Θεόγνιδος.
14 5a	Πᾶσα γῆ πατρίς.
14 13a	Παῦροι γάρ τοι παῖδες ὁμοῖοι πατρὶ πέλονται. οἱ πλέονες κακίους, παῦροι δέ τε πατρὸς ἀμείνους.
14 13b	Παύροις δ’ ἀνθρώπων ἀρετὴ καὶ κάλλος ὀπηδεῖ· ὄλβιος ὃς τούτων ἀμφοτέρων ἔλαχε.
14 13c	Πάντες θεῶν χατέους’ ἄνθρωποι.
14 16a	Πεζῇ βαδίζω· νεῖν γὰρ οὐκ ἐπίσταμαι: ἐπὶ τῶν μετ‐
14 16a	ερχομένων τὰ μικρὰ, πειρᾶν δ’ οὐκ ἐχόντων ἐν τοῖς μεγάλοις.
14 16b	Πέπτωκεν ἔξω τῶν κακῶν, οὐ Χῖος, ἀλλὰ Κῖος.
14 22a	Περὶ ὄνου σκιᾶς: περὶ τῶν ἐνδιατριβόντων τοῖς μηδε‐
14 22a	νὸς ἀξίοις.
14 30a	Πῖθ’ ἑλλέβορον: ἐπὶ τῶν ἑλλεβόρου δεομένων ὥστε ἰαθῆ‐ ναι μανιωδῶν ὄντων. Λουκιανὸς ἐν τῷ Μενίππου διαλόγῳ· λη‐ ρεῖς, ὦ Τάνταλε, καὶ ὡς ἀληθῶς ποτοῦ δεῖσθαι δο‐ κεῖς, ἀκράτου γε ἐλλεβόρου νὴ Δία.
14 30b	Πίστει χρήματ’ ὤλεσα, ἀπιστίᾳ δ’ ἐσάωσα⁝ Θεόγνιδος.
14 40a	Πολλῶν ὁ λιμὸς γίνεται διδάσκαλος.
14 59a	Πολλὰς φιλίας ἀπροσηγορία διέλυσε.
14 59b	Πολλὰ μοχθήσαντες ὁμοίως ἐσμέν: ἐπὶ τῶν μηδὲν ἐκ σπουδῆς ὠφεληθέντων καὶ διὰ παιδείαν οὐδὲν πλέον τῶν ἄλ‐
14 59b	λων προτιμωμένων.
14 68a	Πολλοί τοι χρῶνται δειλαῖς φρεσί, δαίμονι δ’ ἐσθλῷ, οἷς τὸ κακὸν δοκέον γίνεται εἰς ἀγαθόν⁝ Θεόγνιδος.
14 68b	Πολλοὶ θριοβόλοι, παῦροι δέ τε μάντιες ἄνδρες.
14 88a	Πρὸς στάθμῃ πέτρον τίθεσθαι, μή τι πρὸς πέτρῳ στάθμην: ὅτι δεῖ ἕκαστον ἑαυτὸν ἐπιδιορθοῦν, πρὸς τοὺς νό‐ μους καὶ τοὺς κανόνας ἀποβλέποντα παραινεῖ.
14 89a	Πρὸς οὖς κοινολογεῖται.
15 1a	Πρὸς Κρῆτα κρητίζει: ἀντὶ τοῦ πρὸς ψεύστην ψεύδεσι
15 1a	χρῆται.
15 8a	Πτωχοῦ βέλτιόν ἐστι κατὰ πτόλιν ἠὲ κατ’ ἀργοὺς
15 8a	δαῖτα πτωχεύειν.
15 17a	Ῥᾴδια πάντα θεῷ τελέσαι καὶ ἀνήνυτον οὐδέν⁝ Λίνου.
15 19a	Ῥᾷστον δ’ οἶμαι, τοῦτο κατὰ τὴν παροιμίαν, μόνον θέοντα κρατεῖν. ὅμοιον τῷ, Ἐρήμην νικᾶν, καὶ, Ἀκονιτὶ κρατεῖν,
15 19a	καὶ τῇ, Μόνος θέων ἐκράτει.
15 22a	Ῥεῖα θεός κ’ ἐθέλων καὶ τηλόθεν ἄνδρα σαώσαι.
15 24a	Ῥηΐδιον δὲ θεοῖσι, τοὶ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσιν,
15 24a	ἠμὲν κυδῆναι θνητὸν βροτὸν ἠδὲ κακῶσαι.
15 25a	Ῥοιαὶ δ’ ἄλλοτ’ ἄλλαι εὐθυμιᾶν τε μετὰ καὶ πόνων ἐς ἄνδρας⁝ Πίνδαρος.
15 30a	Ῥευστὸν τὸν κόσμον ὡς ἀραχνώδη νόει.
15 30b	Ῥεῖται γὰρ καὶ παρέχεται ὡς χόρτος πᾶσα φύσις.
15 30c	Ῥήτωρ πονηρὸς τοὺς νόμους λυμαίνεται·
15 30c	ἁγνὸς δὲ ῥήτωρ εὔκρατος ἁρμονία.
15 43a	Σηκοῖς ἐνστρέφῃ Τροφωνίου.
15 53a	Σκύτους ἕνεκα δέρεται κύων, κεῖνος δὲ σκυτο‐ τραγεῖ: ἐπὶ τῶν γευσαμένων κακίας τινὸς καὶ οὕτω μὴ ἀπο‐
15 53a	παυομένων ἐκείνης.
15 59a	Σοφοὶ δὲ τριταῖον ἄνεμον ἔμαθον⁝ Σοφοκλέους.
15 59b	Σοφόν γε τι πρὸς τὸ βουλεύειν ἐστί
15 59b	τὸ γῆρας, ὡς δὲ πόλλ’ ἰδόν τε καὶ μαθόν.
15 66a	Σὺ δ’ οὖν ἐὰν μὴ ἐπαινῇς ἐς τὰς λιθοτομίας τὰς Διονυ‐ σίου εὐθὺς ἀφίξῃ⁝ Λουκιανοῦ.
15 70a	Σῦκα φίλ’ ὀρνίθεσσι φυτεύειν οὐκ ἐθέλουσιν.
15 70b	Σῦκον μετ’ ἰχθύν, ὄσπρεον μετὰ κρέα.
15 70c	Σὺ μὲν οἶδ’ ὃ κρώζεις· ὡς ἐμοῦ τι κεκλοφότος ζητεῖς με‐
15 70c	ταλαβεῖν.
15 76a	Σὺν μυρίοισι τὰ καλὰ γίγνεται πόνοις⁝ Εὐριπίδου Ἀρ‐
15 76a	χελάῳ.
15 81a	Σὺν τοῖς δεινοῖς αὔξεται κλέος βροτοῖς⁝ Εὐριπίδου.
15 81b	Σὺ τὴν εὐγένειαν ἐν τοῖς ἀστραγάλοις ἔχεις: τοῦτ’ εἶπεν Ἡρώδης πρὸς Βραδούαν τὸν ἀδελφὸν τῆς Ῥηγίλλης γυναικὸς αὐτῷ οὔσης, ὅτε ἐκρίνετο περὶ φόνου· σύμβολον γὰρ εὐγενείας ἔφερεν ἐπηρτημένον τῷ ὑποδήματι ἐπισφύριον ἐλεφάντινον μηνοειδές.
15 81c	Σὺ δ’ ὦ κάκιστε πάντων θεῶν τε κἀνθρώπων ἢ μὴ δίδασκε τὰ κακὰ φαίνεσθαι καλά, ἢ τοῖς ἐρῶσιν εὐμενὴς παρίστασο⁝ Εὐριπίδου.
15 81d	Συγχαίρειν χρὴ τοῖς φίλοις καλῶς πράττουσιν, ὡς καὶ συναλγεῖν λυπουμένοις⁝ Λιβανίου.
15 81e	Σύρα, Σύρα. Τί ἐστί; Πῶς ἡμῖν ἔχεις; ἐπὰν γέροντ’ ἴδῃς ἢ γραῦν τινά; ἴσθι δ’ εὐθὺς ὅτι κακῶς⁝ Φιλήμονος.
15 81f	Συμφέρει δάκνεσθαι διὰ τῶν ῥημάτων ἀλγηδόνος τοὺς ἁμαρτάνοντας, ἵνα τῆς διὰ τῶν πραγμάτων ἀσχημοσύνης ἀπαλλαγῶσι.
15 81g	Σύφαρ θανεῖται, πόντιον φυγὼν σκέπας.
15 81h	Στρύχνον ἔπινεν: ἀντὶ τοῦ μανιώδης ἐγένετο· ἔστι δὲ
15 81h	βοτάνη, ἧς οἱ γευσάμενοι εἰς μανίαν τρέπονται.
15 81i	Στρεπτὴ δὲ γλῶσς’ ἐστὶ βροτῶν· πολέες δ’ ἔνι μῦθοι παντοῖοι.
15 83a	Συβαριτικὴ τράπεζα: ἐπὶ τῶν ἄγαν τρυφηλῶν· Ἀρι‐ στοφάνης· ἤδη δ’ ἔξεσται τόθ’ ἡμῖν πλεῖν, μένειν, κινεῖν, καθεύδειν,
5	ἐς πανηγύρεις θεωρεῖν, ἑστιᾶσθαι, κοτταβίζειν, συβαρίζειν· ἀντὶ τοῦ, πολυτελεῖ διαίτῃ χρῆσθαι καὶ τρυφᾶν ὡς οἱ Συ‐ βαρῖται.
15 84a	Σφραγίζε τοὺς μὲν λόγους σιγῇ, τὴν δὲ σιγὴν καιρῷ⁝ Σόλωνος.
15 84b	Σφηκιὰν ἠρέθικας: ἐπὶ τῶν ἑαυτοῖς κακὰ κινούντων.
15 85a	Σφόδρα τί ἐστιν ὁ βίος ἡμῶν οἴνῳ προσφερής· ὅταν ᾖ τὸ λοιπὸν μικρὸν ὀξὺς γίνεται⁝ Ἀντιφάνους.
15 85b	Σφῆξ βομβῶν τέττιγος ἐναντίον: ἐπὶ τῶν ἐριζόντων τοῖς κρείττοσι τάττεται.
15 85c	Σχῆμα καὶ τριόβολον: ἐπὶ τῶν διὰ μικρὸν κέρδος σεμνό‐
15 85c	τητα ὑποκρινομένων.
15 87a	Σωρὸς κακῶν ἀνεφάνη: ἐπὶ τῶν δυσπραγούντων.
15 87b	Σώφρονος δ’ ἀπιστίας οὐκ ἔστιν οὐδὲν χρησιμώτερον βροτοῖς⁝ Εὐριπίδου.
15 87c	Σωφρονέστατον οἶμαι τοῦ μετὰ τὸ παθεῖν ἐγκαλεῖν τὸ πρὶν παθεῖν φυλάξασθαι τὸ μὴ παθεῖν⁝ Γαΐου ἡ ὑποθήκη.
15 87d	Σώφρονος γυναικὸς ἀρετὴ τὸν συνόντα μὴ ἀδικεῖν ἄν‐ δρα⁝ Ἐπιχάρμου.
15 87e	Σῶμά μοι δότε καὶ μετεμβήσομαι: μέχρι Πολέμωνος τὰ Πολέμωνος. τοῦτ’ εἶπεν ὁ Τιμοκράτης πρὸς τοὺς οἰκείους, ὀλοφυρομένους αὐτὸν ἀποθνήσκοντα· λαμβάνεται δ’ ἐπὶ τῶν
15 87e	ἀδύνατα ζητούντων.
15 88a	Τά δ’ οὐχ ὑπ’ ἄλλων, ἀλλὰ τοῖς αὑτῶν πτεροῖς ἁλισκόμεσθα.
15 88b	Τὰ δ’ ἄλλα συγχεῖ πάνθ’ ὁ παγκρατὴς χρόνος. φθίνει μὲν ἰσχὺς γῆς, φθίνει δὲ σώματος, θνήσκει δὲ πίστις, βλαστάνει δ’ ἀπιστία, καὶ πνεῦμα ταὐτὸν οὔποτ’ οὐκ ἐν ἀνδράσι
5	φίλοις βέβηκεν οὔτε πρὸς πόλιν πόλει. τοῖς μὲν γὰρ ἤδη, τοῖς δ’ ἐν ὑστέρῳ χρόνῳ τὰ τερπνὰ πικρὰ γίνεται καὖθις φίλα⁝ Σοφοκλέους Οἰδίπο‐
5	δος ἐπὶ Κολωνῷ.
15 94a	Τὰ Κινύρου τάλαντα: ἐπὶ τῶν τὸ ἴσον καὶ τὸ δίκαιον φυλαττόντων.
15 95a	Τὰ μεγάλα δῶρα τῆς τύχης ἔχει φόβον, καὶ τὸ πάνυ λαμπρὸν οὐκ ἀκίνδυνον κυρεῖ. οὐδ’ ἀσφαλὲς πᾶν ὕψος ἐν θνητῷ γένει, ὃ περιέτρεψεν ἢ χρόνος τις ἢ φθόνος,
5	ἐπὰν ἐπ’ ἄκρον τις τοῦ καλῶς πράττειν δράμῃ· ἡ δὲ μεσότης ἐν πᾶσιν ἀσφαλεστέρα, τὸ μήτε λίαν ἐν ταπεινῷ τῆς ψυχῆς μέρει φέρεσθαι, μήτ’ ἐν ὑψηλῷ πάλιν εἶναι. κἂν γὰρ πέσῃ τις ἐξ ἐλάττονος μέτρου,
10	εὐπερικάλυπτον ἔσχε τὴν δυσπραξίαν.
10	ὄγκου δὲ μεγάλου πτῶμα γίγνεται μέγα. πρὸς γὰρ τὸ λαμπρὸν ὁ φθόνος βιάζεται, σφάλλει δ’ ἐκείνους, οὓς ἂν ὑψώσῃ τύχη⁝ Ἀπολλοδώρου.
15 95b	Τὰ σῦκα σῦκα, τὴν σκάφην σκάφην λέγει.
15 95c	Τὰ ὑπὲρ ἡμᾶς οὐδὲν πρὸς ἡμᾶς: ἀντὶ τοῦ μὴ ζήτει τὰ ὑπὲρ δύναμιν.
15 95d	Τὰς μηχανὰς μετὰ τὸν πόλεμον κομίζει: ἐπὶ τῶν προθυμουμένων βοηθεῖν ὅτε οὐ χρεία.
15 95e	Τὰς δὲ τῶν κακῶν συνουσίας φεῦγε ἀμεταστρεπτί⁝ Πλάτων.
15 95f	Ταῦτα γὰρ ἁ γραία με κοτυτταρὶς ἐξεδίδαξε.
15 96a	Τὰ ἐπίπονα τῶν ἡδέων μᾶλλον ἡγοῦ συντελεῖν εἰς ἀρε‐ τήν⁝ Ἐξ ἀποφθέγματος.
15 98a	Τὰς συμφορὰς γὰρ ὅστις οὐκ ἐπίσταται, θνητὸς πεφυκὼς, ὃν τρόπον χρεὼν φέρειν·
15 98a	οὐδ’ ἀνδρὸς δύναιτ’ ἀνθυποστῆναι βέλος⁝ Εὐριπίδου.
16 2a	Τὰν παροῦσαν ἄμελγε. τί τὸν φεύγοντα διώκεις;
16 9a	Τὰ μὲν καθ’ ἡμᾶς οὕτω γέγονεν, ὡς ἔδοξε τῷ θεῷ· χρὴ δὲ μὴ γιγνομένων χαλεπὸν ἡγεῖσθαι, μηδὲ δυσχερῶς φέρειν, ὥσπερ ἐν δεινοῖς οὖσι. παραινοῦσι δὲ ἄλλοι τε σοφοὶ καὶ οὐχ ἥκιστα Ὅμηρος, μηδαμῇ ἀπόβλητα εἶναι ἀνθρώποις θεῶν δῶρα, καλῶς
5	ὀνομάζων δῶρα, τὰ ἔργα τῶν θεῶν, ὡς ἅπαντα ἀγαθὰ ὄντα καὶ ἐπ’ ἀγαθῷ γινόμενα⁝ Δίωνος.
16 9b	Ταράσσει τοὺς ἀνθρώπους οὐ τὰ πράγματα, ἀλλὰ τὰ περὶ τῶν πραγμάτων δόγματα. θάνατος, οὐ φοβερόν· ἐπεὶ καὶ Σωκράτει ἂν ἦν· ἀλλὰ τὸ δόξαι τὸν θάνατον εἶναι φοβερόν. ὅταν οὖν ἐμποδιζώμεθα μηδέποτε ἄλλον αἰτιώμεθα, ἀλλ’ ἑαυτούς·
5	τοῦτο δέ ἐστι τὰ φαῦλα δόγματα⁝ Ἐπικτήτου.
16 10a	Τὰ τῆς τύχης φέρειν δεῖ ἠπίως τὸν εὐμενῆ· τὸ μὲν ἀτυχῆσαι παντὸς εἶναι μοι δοκεῖ· ἀνδρὸς δ’ ἐνεγκεῖν ἀτυχίαν ὀρθοῦ τρόπου⁝ Ἀντιφάνους.
16 10b	Τὰ προσπεσόντα προσδοκᾶν ἅπαντα δεῖ
16 10b	ἄνθρωπον ὄντα· παραμένει γὰρ οὐδὲ ἕν⁝ Μενάνδρου.
16 10c	Τὰ δυσχερῆ γὰρ καὶ τὰ λυπήσαντά σε ὁρᾷς ἐν αὑτῷ, τἀγαθὰ δ’ οὐκέτι βλέπεις. εὕροις δ’ ἂν οὐδὲν τῶν ἁπάντων, Σιμύλε, ἀγαθὸν, ὅπου τι μὴ πρόσεστι καὶ κακόν⁝ Μενάνδρου.
16 10d	Τὰ μὲν ξύλα τὸ πῦρ αὔξοντα ὑπ’ αὐτοῦ τοῦ πυρὸς κατα‐ ναλίσκεται· ὁ δὲ πλοῦτος τρέφων τοὺς κόλακας ὑπ’ αὐτῶν τού‐ των διαφθείρεται⁝ Πλουτάρχου.
16 10e	Τὰ μέγιστα τῶν κακῶν οἱ πένητες ἐκπεφεύγασιν, ἐπιβου‐ λήν, φθόνον καὶ μῖσος, οἷς οἱ πλούσιοι καθ’ ἡμέραν συνοικοῦ‐ σιν⁝ Δημοκρίτου.
16 10f	Ταῖς νόσοις ὁ θάνατος ἀλλήλαις ἐπιλαβανούσαις οὐδ’ αὐτὸς παρεῖναι ἀναβάλλεται⁝ Μοσχίωνος.
16 10g	Τὰ γὰρ ἡδέα, κἂν μήπω παρῇ, τέρπει ταῖς ἐλπίσι⁝ Λευ‐
16 10g	κίππου.
16 15a	Ταῦτα δ’ ὅτι μὲν φρονάσιος χωρὶς οὐκ ἂν γένοιτο, δᾶλον.
16 15a	ὅτι δ’ ἁ τῶ κόσμω φρόνασις ὁ θεός ἐντι, φανερόν· συνέχεται γὰρ εὐκοσμίᾳ τε καὶ τάξει τᾷ δεούσᾳ· νόω δὲ χωρὶς οὐκ ἂν αὐτὰ γενοίατο. οὐδ’ ὁ βασιλεὺς δὴ χωρὶς φρονάσιος ταύτας ἂν
5	ἔχοι τὰς ἀρετάς· δικαιοσύναν φαμὶ καὶ ἐγκράτειαν καὶ κοινωνίαν, καὶ ὅσα τούτων ἀδελφά⁝ Ἐκ τῶν Ἐκφάντου τοῦ Πυθαγορίου ὑποθηκῶν.
16 17a	Ταῦτά σοι καὶ Πύθια καὶ Δήλια: ἐπὶ τῶν τελευταῖα ποιούντων.
16 19a	Ταῦτα Κυμαίοις, ἐμοὶ δὲ ὄνος εἴη: ἐπὶ τῶν μετὰ δέους
16 19a	ἀνάξια δεδιότων· φασὶ γὰρ τοὺς Κυμαίους ὡς θηρίον δεδιέναι τὸν ὄνον· ὀνηλάτην οὖν φυγόντα ὄνον καὶ σκιρτῶντα παίειν καὶ λέγειν τὸ προκείμενον.
16 19b	Ταὐτόν ἐστιν ἀῤῥωστοῦντι φορτίον ἀναθέσθαι καὶ ἀπαι‐ δεύτοις εὐτυχίας⁝ Ἐκ τῶν Ἰσοκράτους ἀποφθεγμάτων.
16 19c	Τὰ χρήματ’ ἀνθρώποισιν εὑρίσκει φίλους.
16 21a	Ταὐτόν ἐστιν ἐν γυμνικῷ ἀγῶνι ἡττηθέντα ὕβρεως δίκην τῷ ἀνταγωνιστῇ λαχεῖν καὶ ἐν τῷ ζῆν νικώμενον ὑπὸ τῆς τύχης ἐγκαλεῖν αὐτῇ, ἐφ’ οἷς δικαίοις εἰς τὸν ἀγῶνα τοῦ ζῆν συγκατα‐ βεβήκαμεν⁝ Σωκράτους.
16 21b	Ταῖς ἀτυχίαις μὴ ἐπίχαιρε τῶν πέλας·
16 21b	πρὸς τὴν τύχην γὰρ ζυγομαχεῖν οὐ ῥᾴδιον⁝ Μενάνδρου.
16 27a	Τέκνα μάθε τίκτειν, οὐ τὰ γηροβοσκήσαντα τὸ σῶμα, τὴν δὲ ψυχὴν θρέψοντα τῇ ἀϊδίῳ τροφῇ⁝ Πυθαγόρου.
16 27b	Τέκνον μὴ σύ γε μητρὸς ἀπ’ ἀνθερεῶνας ἀμήσῃς, ἠελίους ἥτις σε τριηκοσίους ἐφόρησα, τέκνον, ὑπὸ ζώνῃ, φοβερὰς δ’ ὠδῖνας ἀνέτλην, εἰς φάος ἐρχομένου· λαρὸν δ’ ἐπὶ χείλεσι πρώτη
5	μαστὸν ἐπισχομένη λευκῷ δέ ς’ ἔλοισα γάλακτι⁝ Εὐφορίωνος.
16 34a	Τέττορες αἰτίαι τὰ σύμπαντα περαίνοντι, καὶ ἐπὶ τέλος ἐπιτίθεντι φύσις καὶ νόμος καὶ τέχνα καὶ τύχα· καὶ τῶν μὲν ἐξ ἄθεος ποτὶ συμφωνίαν πολιτικῶν φερόντων νόμος ἐπιστάτης καὶ δημιουργός· τῶν δὲ διὰ φρονήσιος ἀνθρωπίνας τελεθόντων τέχνα
5	λέγοιτο δικαίως μάτηρ δὲ καὶ ἡγεμὼν ἦμεν· τῶν δὲ εἰκᾷ τε καὶ ὡς ἔτυχεν ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου ὁμοίως μεταπιπτόντων τοῖς χρη‐ στοῖς τε καὶ πονηροῖς τύχαν τῶν τοιούτων αἰτίαν φάσκομες. ταύ‐ ταν δ’ οὔτ’ ἐν μέτρῳ οὔτ’ ἐν ὅρῳ τεταγμέναν καὶ πεφρονηκυῖαν ἕκαστα ποιεῦν⁝ Ἀρχύτου τοῦ Ταραντινοῦ ἡ γνώμη.
16 35a	Τέττιγας ἐσθίεις: ἐπὶ τῶν διὰ λιχνείαν καὶ τὰ οὐδενὸς
16 35a	ἄξια ἐσθιόντων.
16 39a	Τελευτησάντων τῶν φίλων θρηνεῖν μὲν οὐκ εὐγενές, προνοεῖν δὲ τῶν οἰκείων, ἐπιμελές⁝ Κλειτάρχου.
16 39b	Τετρὰς καὶ νουμηνία: ἐπὶ τῶν φύσει ἀργῶν.
16 44a	Τῆς ὀξυθυμίας τὸ ἄνθος μανία⁝ Ἀπολλωνίου Μακεδό‐ νος τὸ ἀπόφθεγμα.
16 44b	Τὴν αὐτὴν γνώμην ἔχειν δικάζοντας ἄξιον, ἥνπερ νομοθε‐ τοῦντας⁝ Λυσίου ἡ ὑποθήκη.
16 44c	Τήμερον οὐδεμίαν γραμμὴν ἤγαγον: ἐπὶ τῶν ἀμε‐ λούντων τῆς σπουδῆς καὶ τῆς ἑαυτῶν τέχνης· τοῦτο Ἀπελλῆς ὁ ζωγράφος εἴρηκεν.
16 44d	Τῆς ῥινὸς ἕλκῃ: Λουκιανός· οὐδὲν κωλύσει τῆς ῥινὸς ἕλ‐ κεσθαι ὑπὸ πάντων.
16 44e	Τῇ δὲ νῦν τύχῃ
16 44e	βροτοῖς ἅπασι λαμπρὰ κηρύσσει μαθεῖν, τὸν εὐτυχεῖν δοκοῦντα μὴ ζηλοῦν, πρὶν ἂν θανόντ’ ἴδῃ τις, ὡς ἐφήμεροι τύχαι⁝ Εὐριπίδου Ἡρακλειδῶν.
16 44f	Τῆς δὲ ταλαίνης νύμφης, ὡς Μεγαρέων, οὐ λόγος οὐδ’ ἀριθμός⁝ Καλλιμάχου.
16 44g	Τὴν παῤῥησίαν τὴν σὴν οἴει τεττάρων εἶναι ὀβολῶν τὸ λεγόμενον.
16 44h	Τῆς τύχης σκοπεῖν δεῖ τὸ μέγιστον ὡς ἔλαττον, καὶ τὸ μὴ παρὸν μὴ θέλειν· οὐδὲ γὰρ σὸν ἐστίν. ἀμφότερα μένειν οὐκ οἶδε· ἑστήκει γὰρ οὐδέν· ἐὰν πλούσιος ὢν καθ’ ἡμέραν σκοπῇς τὸ πλεῖον,
5	εἰς τοσοῦτον εἶ πενιχρός, εἰς ὅσον εἶ περισσός. ὡς πένης θέλεις σχεῖν καὶ πλούσιος πλέον ἔχειν, ἶσον ἔχουσιν αὐτῶν αἱ ψυχαὶ τὸ μεριμνᾶν⁝ Σωτάδου ἡ ὑποθήκη.
16 44i	Τῆς μὲν κακῆς κάκιον οὐδὲν γίνεται γυναικός· ἐσθλῆς δ’ οὐδὲν εἰς ὑπερβολὴν πέφυκ’ ἄμεινον· διαφέρουσι δ’ αἱ φύσεις⁝ Εὐριπίδου.
16 46a	Τῆς αὐτῆς κεραμίας: ἐπὶ τοῦ ὁμοίου καὶ παραπλησίου.
16 49a	Τὴν αὑτοῦ σκιὰν δέδοικεν: ἐπὶ τῶν σφόδρα δειλῶν.
16 49b	Τὴν ἀμίδα σανδάλῳ ἐπιφράττεις: ἐπὶ τῶν μικροῖς μεγάλα ἐπιχειρούντων.
16 49c	Τὴν ἀπὸ Σκυθῶν ῥῆσιν: ἐπὶ τῶν ὠμῶς καὶ περιφανῶς
16 49c	ἀποκρινομένων· τοιοῦτος γὰρ ἦν ὁ Ἀνάχαρσις, Σκύθης ὤν.
16 56a	Τῇ δ’ Ἀφροδίτῃ πόλλ’ ἔνεστι ποικίλα· τέρπει τε γὰρ μάλιστα καὶ λυπεῖ βροτούς. τύχοιμι δ’ αὐτῆς, ἡνίκ’ ἐστὶν εὐμενής⁝ Εὐριπίδου.
16 57a	Τίς ἂν φίλοισι μάχοιτο;
16 57b	Τί μ’ ὠφελήσους’ οἱ ῥυθμοὶ πρὸς τἄλφιτα: ἐπὶ
16 57b	τῶν μανθανόντων τι οὐκ αὐτοῖς χρειῶδες.
16 60a	Τί κοινὸν κυνὶ καὶ βαλανείῳ: ἐπὶ τῶν ἔν τισι χρείαις ἀνωφελῶν.
16 60b	Τί τὸν φεύγοντα διώκεις;
16 60c	Τί μύζεις; πάντα πεποίηται καλῶς⁝ Ἀριστοφάνους.
16 60d	Τί τοὺς Ἀχαιοὺς ἀπὸ τοῦ πύργου κρίνετε;
16 60e	Τί μ’ ἔδει μακροῖς αὐλοῖς αὐλεῖν: ἐπὶ τῶν πονησάν‐ των καὶ μὴ ἀπολαβόντων μισθόν.
16 61a	Τί δ’ αἰσχρόν, ἂν μὴ τοῖσι χρωμένοις δοκῇ: τοῦτ’ Εὐριπίδου· οὗ ἐναντίον· Αἰσχρὸν τό γ’ αἰσχρὸν κἂν δοκῇ κἂν μὴ δοκῇ· τοῦτο Διογένους.
16 61b	Τί τὸ στέρεσθαι πατρίδος; ἦ κακὸν μέγα⁝ Εὐριπίδου ἡ
16 61b	γνώμη.
16 61c	Τίς δὲ βίος, τί δὲ τερπνὸν ἄτερ χρυσῆς Ἀφροδίτης;
16 61c	τεθναίην, ὅτε μοι μηκέτι ταῦτα μέλοι⁝ Μιμνέρμου ἡ γνώμη.
16 85a	Τὸ γὰρ εὖ πράττειν παρὰ τὴν ἀξίαν ἀφορμὴ τοῦ κακῶς φρονεῖν τοῖς ἀνοήτοις γίνεται.
16 85b	Τὸ δὲ χρυσίον ὀδοῦσι καὶ ὄνυξι καὶ πάσῃ μηχανῇ ἐφύλατ‐ τον⁝ Λουκιανοῦ.
16 85c	Τὸ μὲν φάσθαι, τὸ δὲ κεκρυμμένον εἶναι.
16 91a	Τὸ γνῶθι σαυτὸν πανταχοῦ ’στὶ χρήσιμον.
16 99a	Τὸ μὲν πάρεργον ἔργον ὡς ποιούμεθα, τὸ δ’ ἔργον ὡς πάρεργον ἐκπονούμεθα⁝ Ἀγάθωνος.
16 99b	Τοῦτο δέ ἐστιν ὃ λέγουσιν, ὡς φίλος αὑτῷ πᾶς ἄνθρω‐ πος φύσει τέ ἐστι καὶ ὀρθῶς ἔχει⁝ Πλάτων ἐν τοῖς νόμοις.
16 99c	Τὸν περὶ ψυχῆς δρόμον τρέχει.
17 20a	Τὸ τῆς παροιμίας ποιεῖς τῆς ἐν τῇ φάτνῃ κειμένης, ἣ οὔτε αὐτὴ τῶν κριθῶν ἐσθίει οὔτε τῷ ἵππῳ δυναμένῳ φαγεῖν ἐπιτρέπει.
17 20b	Τὸ γὰρ ἔαρ οὔτε μία χελιδὼν ποιεῖ οὔτε μία ἡμέρα⁝ Ἀρι‐ στοτέλης Ἠθικῆς
17 20c	Τὸν ἐν ἀλλοτρίῳ χορῷ πόδα τιθέντα περίεργον ἡ παροι‐ μία καὶ γελοῖον ἀποδείκνυσι⁝ Πλουτάρχου.
17 20d	Τὸ φῶς δ’ ἀνθρώποισιν ἥδιστον βλέπειν⁝ Εὐριπίδης Ἰφι‐ γενείᾳ ἐν Αὐλίδι.
17 20e	Τὸν γὰρ γυναικὸς ὅρκον εἰς οἶνον γράφε.
17 20f	Τὸν καυλὸν οἶσθ’ ἐκεῖνον τοῦ σιλφίου τὸν ἄξιον λεγόμε‐ νον⁝ Ἀριστοφάνης Ἱππεῦσι.
17 20g	Τὸν αὐτὸν αἰνεῖν καὶ ψέγειν ἀνδρὸς κακοῦ.
17 20h	Τὸν ἕβδομον βοῦν ἡ σοφὴ παροιμία.
17 32a	Τράγον ἀμέλγειν: ἐπὶ τῶν ἀνάρμοστόν τι ποιούντων καὶ ἀνόητον. ὅθεν καὶ Διογενιανός· πότερον ὁ τὸν τράγον ἀμέλγων
17 32a	ἢ ὁ τὸ κόσκινον ὑποτιθεὶς ἀφρονέστερος;
17 41a	Τῷ οἰκείῳ μέτρῳ παραμέτρει.
17 43a	Τῷ δὲ Ἀγαμέμνονι τῆς Θερσίτου παῤῥησίας ἧττον ἔμε‐ λεν ἢ χελώνη μυιῶν τὸ τῆς παροιμίας.
17 43b	Τῷ γὰρ πονοῦντι καὶ θεὸς συλλαμβάνει: Εὐριπίδου ἡ
17 43b	γνώμη.
17 45a	Τῶν δυστυχούντων οὐδὲ εἷς φίλος.
17 45b	Τῶν δυνατῶν τι κέλευ’· οὐ γὰρ παρὰ Κενταύροις.
17 46a	Τῷ γὰρ ὄντι ἡ νεότης εἰς πᾶν ἐπίδοσιν ἔχει⁝ Πλάτων.
17 46b	Τῶν δὲ σωμάτων θηλυνομένων καὶ αἱ ψυχαὶ ἐπὶ πολὺ ἀῤῥωστότεραι γίνονται⁝ Ξενοφῶντος.
17 46c	Τῶν γὰρ πλούτων ὅδ’ ἄριστος γενναῖον λέχος εὑρεῖν⁝ Εὐριπίδου.
17 46d	Τῶν γὰρ καλῶν παράλειψις οὐχ ἧττον ἢ τῶν βλαβερῶν ἡ πρᾶξις ἀνιαρόν ἐστι καὶ ταραχῶδες⁝ Πλουτάρχου ἡ γνώμη.
17 46e	Τῷ πονοῦντι δ’ ἐκ θεῶν ὀφείλεται τέκνωμα τοῦ πόνου κλέος⁝ Αἰσχύλου.
17 47a	Ὕβριν τε τίκτει πλοῦτος ἢ φειδὼ βίου: Εὐριπίδου.
17 47b	Ὕβρις καὶ οἶνος ἀποκαλύπτειν εἰώθασι φίλοις τὰ ἤθη τῶν φίλων.
17 47c	Ὕβρις μικρῶν κρατοῦντα φυσᾶσθαι μέγα.
17 48a	Ὑγιαίνειν μὲν ἄριστον ἀνδρί. Δεύτερον δὲ φυὰν καλὸν γενέσθαι. Τρίτον δὲ πλουτεῖν ἀδόλως⁝ Σιμωνίδου αὗται αἱ παροιμιώδεις γνῶμαι.
17 48b	Ὑγίεντα δ’ εἴ τις ὄλβον ἄρδει ἐξαρκῶν κτεάτεσσι καὶ εὐλογίαν προστιθεὶς μὴ ματεύσῃ θεὸς γενέσθαι.
17 48c	Ὑγιέστερος κολοκύντης: παρόσον ἡ κολόκυντα ἐν πολ‐ λοῖς χρησιμεύει.
17 48d	Ὑγιαίνειν μὲν ἄριστον ἀνδρὶ θνατῷ, δεύτερον δὲ φυὰν καλὸν γενέσθαι, τρίτον δὲ πλουτεῖν ἀδόλως, εἶτα τέταρτον ἡβᾶν μετὰ τῶν φίλων.
17 48e	Ὑγίεια μὲν ἡγεῖται, κάλλος δὲ δεύτερον, τὸ δὲ τρίτον ἰσχὺς, τέταρτον δὲ πλοῦτος οὐ τυφλός, ἀλλ’ ὀξὺ βλέπων.
17 48f	Ὑγίεια καὶ νοῦς ἐσθλὰ τῷ βίῳ δύο.
17 53a	Ὑιὸν τρέφει τις, κἂν πένης τις ὢν τύχῃ· θυγατέρα δ’ ἐκτίθησι κἂν ᾖ πλούσιος⁝ Ἑρμαφροδίτου.
17 53b	Ὕλη ἐστὶ τὸ ὑποκείμενον γενέσει καὶ φθορᾷ καὶ ταῖς ἄλ‐ λαις μεταβολαῖς. οἱ ἀπὸ Θάλεω καὶ Πυθαγόρου καὶ οἱ Στωϊκοὶ τρεπτὴν καὶ ἀλλοιωτὴν καὶ ῥευστὴν ὅλην δι’ ὅλων τὴν ὕλην. Οἱ δ’ ἀπὸ Δημοκρίτου ἀπαθῆ τὰ πρῶτα, τὴν ἄτομον καὶ τὸ κενὸν
5	τὸ ἀσώματον. Ἀριστοτέλης καὶ Πλάτων τὴν ὕλην σωματοειδῆ ἄμορφον ἀνείδεον ἀσχημάτιστον ἄποιον, ὅσον ἐπὶ τῇ ἰδίᾳ φύσει, δόξαι κενὴν δὲ τῶν εἰδῶν, οἷον τιθηνὴν καὶ ἐκμαγεῖον καὶ μητέρα γενέσθαι. οἱ δὲ ὕδωρ λέγοντες ἢ πῦρ ἢ ἀέρα ἢ γῆν τὴν ὕλην, οὐκέτι ἄμορφον αὐτὴν λέγουσιν, ἀλλὰ σῶμα. οἱ δὲ τὰ ἀμερῆ
10	καὶ τὰς ἀτόμους ἄμορφον.
17 53c	Ὑμεῖς οὔτε τρίτοι, οὔτε τέταρτοι: ἐπὶ τῶν οὐδενὸς λόγου
17 53c	ἀξίων.
17 61a	Ὑπερήφανόν που γίνεθ’ ἡ λίαν τρυφή.
17 61b	Ὑπόπτερος δ’ ὁ πλοῦτος· οἷς γὰρ ἦν ποτε, ἐξ ἐλπίδων πίπτοντας ὑπτίους ὁρῶ⁝ Εὐριπίδου.
17 61c	Ὑπέκκαυμα γὰρ ἐπιθυμίας λόγος τρωτικός⁝ Ἀρικλείας.
17 61d	Ὑπ’ οὐδενὸς φιλεῖσθαι δοκήσῃ τις μηδένα φιλῶν⁝ Ἰσο‐
17 61d	κράτους.
17 61e	Ὑπὸ πολλῶν διαβάλλεσθαι κακῶν οὔτε ἀληθὲς οὔτε βλα‐ βερόν· τὸ δὲ ὑφ’ ἑνὸς ἀγαθοῦ ψέγεσθαι καὶ ἀληθὲς καὶ λυσιτε‐ λές⁝ Μοσχίωνος.
17 61f	Ὑπὸ γυναικὸς ἄρχεσθαι ὕβρις ἂν εἴη ἐσχάτη⁝ Δημοκρίτου.
17 64a	Ὑπὲρ τὸν Ἐπιμενίδην κεκοίμησαι.
17 66a	Ὑπηνέμια ὀνείρατα καὶ ἐπαίνων σκιαί: ἐπὶ τῶν μάτην ἐλπιζόντων.
17 66b	Ὑπὲρ κάρα πτύει: ἐπὶ τῶν ἐπαιρομένων καὶ ὑπερηφανῶν.
17 66c	Ὑπὸ τοῦ δικαίου δ’ ἐστὶν ἡττᾶσθαι καλόν⁝ Φιλωνίδου ἡ ὑποθήκη.
17 66d	Ὑπέρῳ ὕδωρ πλήττει.
17 69a	Ὑπ’ αἰδοῦς δ’ οὐ λίαν ἀσπάζομαι: ἐπὶ τῶν ἄγαν σω‐ φρόνων, τοῦτ’ ἔφησεν Εὐριπίδης ἐν τραγῳδίᾳ Ἐρεχθειδῶν, ᾧδέ πη λέγων· Ἀλλ’ ὦ τέκνον μοι δὸς χεῖρ’, ὡς θίγῃ πατήρ,
5	καὶ χαῖρ’· ὑπ’ αἰδοῦς δ’ οὐ λίαν ἀσπάζομαι·
5	γυναικόφρων γὰρ θυμὸς ἀνδρὸς οὐ σοφοῦ.
17 76a	Ὑψοῖ δὲ τὸ μέλαθρον ὑμήναον. ἀείρα τε τέκτονες ἄνδρες· ὑμήναον, γαμβρὸς
17 76a	ἔρχεται ἶσος Ἄρει⁝ Σαπφοῦς.
17 80a	Φασὶ δὲ δυσβουλίαν τῇδε τῇ πόλει προσεῖναι.
17 80b	Φέρει καὶ ὄρνις γάλα: ἐπὶ τῶν ἄγαν εὐδαιμόνων.
17 80c	Φεύγειν τὴν ἀδικίαν ὡς δέσποιναν ἀσεβεστάτην καὶ χαλε‐
17 80c	πωτάτην, ἱκετεύοντα τοὺς θεοὺς συναποτρέπειν αὐτήν⁝ Ζαλεύκου.
17 81a	Φάρμακα πολλὰ μὲν ἐσθλὰ μεμιγμένα, πολλὰ δὲ λυγρά.
17 81b	Φάτταν ἀντὶ περιστερᾶς, ἑταίραν ἀντὶ νύμφης.
17 81c	Φεῦ φεῦ· παλαιὸς αἶνος ὡς καλῶς ἔχει, οὐκ ἂν γένοιτο χρηστὸς ἐκ κακοῦ πατρός⁝ Εὐριπίδου.
17 81d	Φεῦ· ὅσῳ τὸ θῆλυ δυστυχέστερον γένος πέφυκεν ἀνδρῶν, ἔν τε τοῖσι γὰρ καλοῖς πολλῷ λέλειπται κἀπὶ τοῖς αἰσχροῖς πλέον⁝ τοῦ αὐτοῦ Οἰνεῖ.
17 81e	Φιλεῖ γὰρ τὸ δαιμόνιον πολλάκις ἀνθρώποις τὸ μέλλον νύκτωρ λαλεῖν, οὐχ ἵνα φυλάξωνται μὴ παθεῖν· οὐ γὰρ εἱμαρ‐ μένης δύνανται κρατεῖν, ἀλλ’ ἵνα κουφότερον πάσχοντες φέρωσι⁝ Λευκίππου.
17 82a	Φιλονεικίη πᾶσα ἀνόητος· τὸ γὰρ κατὰ τοῦ δυσμενοῦς
17 82a	βλαβερὸν θεωρεῦσα, τὸ ἴδιον συμφέρον οὐ βλέπει⁝ Δημοκρίτου.
17 86a	Φιλοχρηματίη τοῦ κτήσασθαι εὑρεῖν ἀρκέοντα οὖρον οὐκ
17 86a	οἶδεν⁝ Εὐσεβίου.
17 86b	Φιλοχρηματίην ἐφ’ ἡμέρῃ ἑκάστῃ ἐπιῤῥέων πλοῦτος οὐχ ἵστησιν, ὥσπερ οὐδὲ πυρκαϊὴν ὕλη ἐπιβαλλομένη· ἐπιγινόμενος δ’ ἀεὶ ἐς τοῦ πλεῦνος τὴν ἐπιθυμίην ἐξάπτει μειζόνως. νόος δὲ μοῦ‐ νος παραστὰς καὶ τοῦτο οἶδεν ἀκέσασθαι.
17 86c	Φιλεῖ δὲ τῷ κάμνοντι συσπεύδειν θεός: Εὐριπίδου ἡ γνώμη.
17 86d	Φιλέει γὰρ θεὸς τὰ ὑπερέχοντα πάντα κωλούειν: Ἡροδότου.
17 86e	Φιλάργυρος οὐδεὶς ἀγαθὸς οὔτε βασιλεὺς οὔτε ἐλεύθε‐ ρος⁝ Δημοκρίτου.
17 86f	Φιλήδονον καὶ φιλοσώματον καὶ φιλοχρήματον καὶ φιλό‐ θεον τὸν αὐτὸν οὐ δύναται εἶναι· ὁ γὰρ φιλήδονος πάντως καὶ φιλοσώματος· ὁ δὲ φιλοσώματος πάντως καὶ φιλοχρήματος· ὁ δὲ φιλοχρήματος ἐξ ἀνάγκης καὶ ἄδικος· ὁ δὲ ἄδικος εἰς μὲν
5	θεὸν ἀνόσιος, εἰς δὲ ἀνθρώπους παράνομος⁝ Πυθαγόρου.
17 86g	Φιλονεικότερος τῶν ἀλεκτρυόνων.
17 86h	Φιλεῖ δ’ ἑκάστου πλεῖον οὐδεὶς οὐδένα.
17 87a	Φοίνικος παλαιότερος: μακρόβιον γὰρ τὸ ζῷον.
17 98a	Φρονεῖ γὰρ ὡς γυνὴ μέγα⁝ Εὐριπίδου.
17 98b	Φρονεῖν γὰρ οἱ ταχεῖς οὐκ ἀσφαλεῖς⁝ Σοφοκλῆς Οἰδίποδι.
17 99a	Φράζεο δὴ σπουδὴν ἐντυνάμενος μύθων δι’ ἀκουῆς ἡμετέρων, ἀτραπὸν περὶ παντὸς ἀληθῆ, κῆρας ἀπωσάμενος πολυπήμονας, αἵ τε βεβήλων ὄχλον ἀνιστῶσαι, ἄτας περὶ πάντα πεδῶσι
5	παντοίας ἰδέαις, μορφῶν ἀπατήματ’ ἔχουσαι. τοὺς μὲν ἀπὸ ψυχῆς εἴργειν φυλακαῖς νόοιο. οὗτος γάρ σε καθαρμὸς ὄντως δικαίως ὁσιεύσει, εἴ κεν ἀληθείῃ μισέῃς ὀλοὸν γένος αὐτῶν, ἤδη μὲν πρώτιστα αἰσχρῶν δότειραν ἁπάντων,
10	ἣν ἐπιθυμία ἡνιοχεῖ μάργοισι χαλινοῖς. Ἐκ μὲν τῆς προμαντικῆς πρόνοιαν ἔφασαν δεῖν ἐπιζητεῖν· ἐκ δὲ τῆς ἰατρικῆς τῆς τε προνοίας ἐπανόρθωσιν· ταῦτα γὰρ εἶναι πέρατα τῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης· ἐκ δὲ τῆς μουσικῆς αἴσθη‐ σιν ἀκριβῆ τε καὶ ἐπιστημονικήν· ἐκ δὲ τῶν μαθηματικῶν ὀνομα‐
15	ζομένων συλλογισμόν τε καὶ ἀπόδειξιν τῶν δι’ αὐτῶν νοημάτων⁝
15	Λίνου ὑποθήκη.
18 4a	Φύλασσε τρόπον καλοκἀγαθίαν ὅρκου πιστοτέραν⁝ Σόλων.
18 4b	Φύσει γὰρ ἐχθρὸν τὸ δοῦλον τοῖς δεσπόταις⁝ Εὐριπίδου.
18 4c	Φύσει γυνὴ δυσήνιον καὶ πικρόν⁝ Μενάνδρου.
18 4d	Φύσει μὲν γὰρ δυσχαλίνωτον ὄρεξις· προσλαβοῦσα δὲ καὶ
18 4d	πλούτου χορηγίαν, ἀχαλίνωτον⁝ Πλουτάρχου.
18 4e	Φύσις εὐγενὴς μετρίαν ἄσκησιν προσλαβοῦσα ῥᾳδίως ἔρ‐ χεται πρὸς τὴν τελείαν ἀνάληψιν τῆς ἀρετῆς⁝ Ζήνωνος.
18 4f	Φύσις ἀνθρώπων ἀσκοὶ πεφυσημένοι.
18 4g	Φύρουσιν αὔθ’ οἱ θεοὶ πάλιν τε καὶ πρόσω: πρὸς τοὺς τὰ πάντα συγχέοντας.
18 6a	Ἔστι φωνὴ ἀνὴρ πεπληγμένος.
18 7a	Χαλεπὸν τὸ εὖ γνῶναι⁝ τὸ ἀπόφθεγμα Πιττακοῦ.
18 7b	Χαλεπὸν ἄρχεσθαι ὑπὸ χείρονος⁝ Δημοκρίτου ἡ γνώμη.
18 7c	Χαλεπὸν ὅταν τις ὧν πίνει πλέον λαλῇ, μηδὲν κατειδὼς, ἀλλὰ προσποιούμενος⁝ Μενάνδρου.
18 7d	Χαλεπὸν τὸ ἑαυτὸν γνῶναι, ἀλλὰ μακάριον· ζῆ γὰρ κατὰ φύσιν⁝ Θάλεω.
18 7e	Χαλεπαὶ δέ τ’ ἀνάκτων εἰσὶν ὁμοκλαί.
18 8a	Χαρτοῖσι χαῖρε καὶ κακοῖσιν ἄσχαλλε μὴ λίην· γίνωσκε δ’ οἷος ῥυσμὸς ἀνθρώπους ἔχει⁝ Ἀρχιλόχου.
18 8b	Χαίρει ταῖς κατάραις τὸ κύμινον: ἐπὶ τῶν μηδὲν ἀπὸ κατάρας βλαπτομένων.
18 8c	Χαῖρ’, εἰ τὸ χαίρειν ἐστί που κάτω χθονός⁝ Ἀστυδάμαντος.
18 8d	Χαίρετε δαίμονες, οἳ Λεβάδειαν Βοιώτιον οὖθαρ ἀρού‐ ρης⁝ Κρατίνου.
18 8e	Χαίρειν χρὴ τοῖς ἐλέγχουσιν ἢ τοῖς κολακεύουσιν· οἱ μὲν γὰρ ἡμᾶς λυποῦντες διεγείρουσιν, οἱ δὲ χαριζόμενοι ἐκλύουσι καὶ ὑποσκελίζουσιν⁝ Πλουτάρχου.
18 8f	Χαῖρε παλαιογόνων ἀνδρῶν θεατῶν ξύλλογε πανσόφων⁝
18 8f	Πλάτων ἐν Ξαντρίαις.
18 8g	Χαίρω ς’ ὁρῶν φθονοῦντα, τοῦτ’ εἰδὼς ὅτι ἓν δρᾷ μόνον ἴδιον ὧν ποιεῖ φθόνος· λυπεῖ γὰρ αὐτὸ τὸ κτῆμα τοὺς κεκτημένους⁝ Καρκίνου.
18 10a	Χάους ἀρχαιότερος.
18 11a	Χαλεπὸν τύχης τι πρᾶγμα, χαλεπόν· ἀλλὰ δεῖ αὐτὴν φέρειν κατὰ τρόπον ὥσπερ φορτίον⁝ Ἀπολλοδώρου.
18 11b	Χαλεπὸν θυγάτηρ κτῆμα καὶ δυσδιάθετον⁝ Μενάνδρου.
18 12a	Χαβρίας εἶπε, φοβερώτερον ἐστι στρατόπεδον ἐλάφων ἡγου‐ μένου λέοντος, ἢ λεόντων ἐλάφου.
18 12b	Χαῖρε δὶς ἡβήσας καὶ δὶς τάφου ἀντιβολήσας, Ἡσίοδ’, ἀνθρώποις μέτρον ἔχων σοφίης⁝ Πίνδαρος εἰς
18 12b	Ἡσίοδον.
18 16a	Χάριτας μὲν τὸ δίκαιον ὑπερβαινούσας οὐδ’ ὀνομαστέον ἐμοὶ δοκεῖν χάριτας· τὰς δὲ τῆς δικαιοσύνης φίλας οὐδεὶς ἂν, ὃς οὐκ ἀπὸ δρυός ἐστιν ἢ πέτρας ἑκὼν ἀρνησάμενος τύχοι⁝
18 16a	Σωπάτρου.
18 18a	Χαίροις νῦν φιλότητι· περιπλομένου δ’ ἐνιαυτοῦ τέξεις ἀγλαὰ τέκν’· ἐπεὶ οὐκ ἀποφώλιοι εὐναί ἀθανάτων.
18 19a	Χειμὼν κατ’ οἴκους ἐστὶν ἀνδράσι γυνή.
18 21a	Χείλεα μέν τ’ ἐδίην’, ὑπερῴην δ’ οὐκ ἐδίηνε: ἐπὶ
18 21a	τῶν σμικρὰ δῶρα διδόντων.
18 26a	Χῖος παραστὰς οὐκ ἐᾷ Κῷον λέγειν: παρόσον οἱ
18 26a	Χῖοι λογιώτεροι τῶν Κῴων ἦσαν καὶ δυνατώτεροι.
18 31a	Χοροῦ μὲν ἀναρμοστία ποιεῖ γέλωτα, πολιτῶν δὲ ἀναρμο‐ στία ποιεῖ δάκρυα.
18 31b	Χορεῖός ἐστι ποῦς συγκείμενος ἐκ τριῶν βραχειῶν ⏑⏑⏑, οἷον δόλιος· χορεῖος δὲ ἐκλήθη, ὅτι ἐν χοροῖς τοιούτῳ μέτρῳ
18 31b	ἐχρῶντο.
18 34a	Χρὴ δὲ καθ’ αὑτὸν ἀεὶ παντὸς ὁρᾶν μέτρον.
18 34b	Χρήματα γὰρ ψυχὴ πέλεται δειλοῖσι βροτοῖσι⁝ Ἡσιόδου.
18 34c	Χρὴ δ’ οὔποτ’ εἰπεῖν ὄλβιον οὐδένα βροτῶν πρὶν ἂν θανόντος τὴν τελευταίαν ἴδῃς, ὅπως περάσας ἡμέραν ἥξει κάτω⁝ Εὐριπίδου.
18 34d	Χρὴ ψυχὴν λιπεῖν μηδ’ ἀνίζειν δακρύοις καὶ θρήνοις· τὸ δὲ χρεὼν ἀνδρὸς ἀγαθοῦ φέρειν⁝ Σωκράτους.
18 34e	Χρηστότης τυγχάνουσα μὲν χάριτος ἔτι μᾶλλον αὔξεται· προπηλακισθεῖσα δὲ εἰς ὀργὴν ἐρεθίζεται⁝ Λευκίππου.
18 34f	Χρηΐζων παθέεσσιν ἀκέστορος, ἢν κακὰ κεύθῃς,
18 34f	οὔποτε σηπεδόνα φεύξεαι ἀργαλέην.
18 34g	Χρὴ πάντας τοὺς λόγους ἄνω καὶ κάτω μεταστρέφοντα ἐπισκοπεῖν⁝ Πλάτωνος.
18 34h	Χρὴ δ’ ἐπ’ ἀξίοις πονεῖν ψυχὴν προσβάλλοντ’ ἐν κύβοισι δαίμονος⁝ Εὐριπίδου ἐν κροις.
18 34i	Χρὴ μὴ θαυμάζειν εἰ πεπεδημένοι τὴν γλῶττάν τινες καὶ βοῦν ἀφωνίας ἐπ’ αὐτὴν βεβλημένοι.
18 34k	Χρὴ τὴν ἀρετὴν μὴ χωλεύειν καθ’ ἕτερον, ἀλλ’ ἔργῳ καὶ
18 34k	λόγῳ ὀρθὴν καὶ ἀπηρτισμένην κατ’ ἀμφότερα εἶναι.
18 41a	Χρυσὲ, κακῶν ἀρχηγὲ, βιοφθόρε, πάντα χαλέπτων, εἴθε σε μὴ θνητοῖσι γενέσθαι πῆμα ποθεινόν· σοῦ γὰρ ἕκητι μάχαι τε, λεηλασίαι τε, φόνοι τε ἐχθρὰ δὲ τέκνα γονεῦσιν ἀδελειοί τε συναίμοις⁝ Φωκυλλίδου.
18 41b	Ὄνειδος χρυσοῦ. χρυσὲ διῶκτα, τύραννε, πάντολμε, δολοπλόκε, πάντων κακῶν ἀκρόπολις, φρούριον ἀπωλείας, ἑλέπολις, ῥιψέπαλξις, σπαράκτρια τειχέων,
5	πόλεων τειχοσείστρια, τινάκτρια δωμάτων, οἵοις κακοῖς τοὺς γηγενεῖς κρεωκοπεῖς καὶ τρύχεις. οὐδὲν ἀνθαμιλλᾶταί σοι πραγμάτων τῶν ἐν βίῳ, οὐδὲν ἀντιφαρίζει σοι πάντων τῶν ἐπιγείων. μαλθάσσεις τὸν ἀμάλακτον, τὸν μαλακὸν σκληρύνεις·
10	γλῶσσαν ἀνοίγεις ἄφωνον, λάλον ἐπιστομίζεις·
10	ποιεῖς βραδὺν τὸν δρομικόν, πτηνόπουν τὸν ἀργόπουν. πειῤῥάζεις μὲν καὶ θελγητρὸν ἐπάγεις τὴν καρδίαν, καὶ γοητεύεις ἴυγξιν ἀφύκτοις τὰς αἰσθήσεις, ἀλλά σου τὸ καλλίχροον ὡς ἔχιδνα μαρμάσσει.
15	θεσμοὺς καὶ νόμους συμπατεῖς καὶ τὴν αἰδῶ διώκεις. τυμβωρυχεῖς, τοιχωρυχεῖς, ἀπεμπωλεῖς, προδίδως. λῆρος τὸ κομψευόμενον, ὡς ἔοικε, καὶ μῦθος, ὡς ἄρα τὸν ἀδάμαντα μόνον αἷμα μαλθάσσει· τί γάρ σου δραστικώτερον καὶ λίθους ἁπαλεύειν;
20	τί δὲ τὴν ὑπερίσχυον ἰσχύν σου διαφεύγει;
18 41c	Χρυσὸς μὲν οἶδε δοκιμάζεσθαι πυρί, ἡ δὲ πρὸς φίλους εὔνοια καιρῷ κρίνεται⁝ Μενάνδρου.
18 41d	Χρόνος δὲ φευγέτω σε μηδὲ εἷς ἀργός⁝ Δημώνακτος.
18 41e	Χρεία διδάσκει κἂν βραδύς τις, ἢ σοφόν⁝ Εὐριπίδου.
18 41f	Χρόνος εὐμαρὴς θεός: ὅτι εὐκόλως πάντα μαλάττει καὶ πάντα δαπανᾷ.
18 41g	Χρόνος σοφώτατον ἁπάντων· εὑρίσκει γὰρ τὰ πάντα.
18 41h	Χρὴ γὰρ ποιητὴν ἄνδρα πρὸς τὰ δράμματα ἃ δεῖ ποιεῖν, πρὸς ταῦτα τοὺς τρόπους ἔχειν⁝ Ἀριστοφάνους.
18 41i	Χρόνος δίκαιον ἄνδρα δείκνυσι μόνος κακὸν δὲ κἂν ἐν ἡμέρᾳ γνοίης μόνη⁝ Σοφοκλέους.
18 41k	Χρυσίῳ παρὰ βαρβάροις οἱ κακοῦργοι ἐδέδεντο.
18 49a	Ψεύδεσιν Ἄρης φίλος⁝ Εὐριπίδου.
18 50a	Ψεύδεσθαι ἀνελεύθερον, ἀλήθεια γενναῖον.
18 53a	Ψιττακὸς τοὺς ἀγαθοὺς τῶν ἀνθρώπων θεοῦ τι μέρος ἔλεγεν ἔχειν.
18 53b	Ψίθυρον καὶ διάβολον ἄνδρα μὴ προσδέχου· οὐ γὰρ
18 53b	ἕνεκεν εὐνοίας τοῦτο ποιεῖ· ὡς γὰρ τὰ τῶν ἄλλων ἀποῤῥήματα ἀπεκάλυψε σοί, ὡσαύτως καὶ τὰ ὑπό σου λεγόμενα ἑτέροις ἀνα‐ θήσεται.
18 54a	Ψυχὴ τελεωτάτη σκήνεος μοχθηρίαν ὀρθοῖ· σκήνεος δὲ ἰσχὺς ἄνευ λογισμοῦ ψυχὴν οὐδέν τι ἀμείνω τίθησιν⁝ Δημοκρίτου.
18 54b	Ψυχῆς μέγας χαλινός ἐστιν ὁ νοῦς⁝ Βίαντος.
18 54c	Ψυχῇ ζῶντας ἡμᾶς, τῇ ταύτης ἀρετῇ ῥητέον εὖ ζῆν. ὡς ὀφθαλμοῖς ὁρῶντας τῇ τούτων ἀρετῇ καλῶς ὁρᾷν⁝ Βίαντος.
18 54d	Ψυχῆς γὰρ οὐδέν ἐστι τιμιώτερον⁝ Εὐριπίδου.
18 55a	Ψυχῆς γὰρ ἀγαθῆς πατρὶς ὁ ξύμπας κόσμος⁝ Ἐξ ἀπο‐ φθέγματος.
18 56a	Ψωλὸν γενέσθαι δεῖ σε μέχρι μυῤῥίνου.
18 56b	Ὦ ἄνα, Λητοῦς ὑιὲ, Διὸς τέκος, οὔποτε σεῖο
18 56b	λήσομαι ἀρχόμενος οὐδ’ ἀποπαυόμενος, ἀλλ’ αἰεὶ πρῶτόν τε καὶ ὕστατον ἔν τε μέσοισιν ἀείσω· σὺ δέ μευ κλῦθι καὶ ἐσθλὰ δίδου⁝ Θεόγνιδος.
18 56c	Ὦ βασιλεῦ καὶ τόδε ἐς θυμὸν βάλλε, ὡς τοῖσι μὲν χρη‐ στοῖσι τῶν ἀνθρώπων κακοὶ δοῦλοι φιλέουσι γίγνεσθαι, τοῖσι δὲ κακοῖσι χρηστοί⁝ Ἡροδότου.
18 56d	Ὦ γάμοι, γάμοι: ἐπὶ τῶν δυστυχούντων.
18 56e	Ὦ γῆρας, οἵαν ἐλπίδ’ ἡδονῆς ἔχεις καὶ πᾶς τις εἴς σε βούλετ’ ἀνθρώπων μολεῖν· λαβὼν δὲ πεῖραν, μεταμέλειαν λαμβάνει⁝ Εὐριπίδου.
18 56f	Ὦ γῆρας ὡς ἅπασιν ἀνθρώποισιν εἶ ποθεινόν, ὡς εὐδαῖμον· εἶθ’ ὅταν παρῇς ἀχθηρὸν ὡς μοχθηρόν· εὖ λέγει τέ σε οὐδείς· κακῶς πᾶς τις, ὃς σοφὸς λέγει⁝ Ἀντιφάνους.
18 56g	Ὦ γῆρας ὡς ἅπασι τοῖς ζητοῦσί σε ψέγειν ἀφορμὰς παραδίδως τοῦ πράγματος.
18 57a	Ὦ δαιμόνι’ ἀνδρῶν μὴ μεγάλα λίαν λέγε.
18 57b	Ὦ δέσποτ’, οὐδεὶς οἶδεν ἄνθρωπος γεγώς οὔτ’ εὐτυχοῦς ἀριθμὸν οὔτε δυστυχοῦς⁝ Εὐριπίδου.
18 57c	Ὦ ζαθέης γεγαῶτες ἐριχθόνιοι γενέθλης, ἔτλητ’ ἐλθέμεναι καὶ ἐμὴν ἐρεεινέμεν ὀμφήν,
18 57c	ὁππόθι δῃωθῇ περικαλλέος ἕδρα σηκοῦ. κλῦτε δαφνηρεφέων μυχάτων ἄπο θέσκελον ὀμφήν.
5	εὖτ’ ἂν ἄνω πνείοντες ὑπ’ ἠέριοι κελάδοντες τρίβωνται πατάγοισιν ἐναντία δηριόωντες, κρυμὸς δ’ αὖ περὶ κόσμον ἀπείρονα νήνεμος ἔσται, μηδὲ δὴ ἐξερύγησεν ἔχῃ κεκακωμένος αἰθήρ. αἰθαλόεις περὶ γαῖαν, ὅπη τύχεν, ἔκπεσε πυρσός·
10	τὸν μὲν δὴ θῆρές τε κατ’ οὔρεα δειμαίνοντες φεύγουσι πυμάτοις ὑπὸ κεύθεσιν· οὐδὲ μένουσιν εἰσιδέειν ὄσσοισι καταιβάσιον Διὸς ἔγχος. τοῦ μὲν καὶ νηοὶ μακάρων, καὶ δένδρεα μακρά, ἠλιβάτων δ’ ὀρέων κορυφαί, νῆές τ’ ἐνὶ πόντῳ,
15	δάμνονται ζωοπύροις ποτήμασιν ἐμπελάοντες· καὶ δ’ αὐτὴ πληγεῖσα Ποσειδαῶνος ἑταίρη, πολλάκις ἠχήεσς’ ἀναχάζεται Ἀμφιτρίτη. ὑμεῖς οὖν καὶ ἄτλητον ἐνὶ φρεσὶν ἄλγος ἔχοντες, τέτλατε Μοιράων ἀμετάτροπα δήνεα θυμῷ·
20	ταῖσιν Οὐρανίδαο Διὸς κατένευσε κάρηνον, ὅττι κε δινήσωσι μένειν ἀσάλευτον ἀτράκτοις. αἴσια γὰρ ἦν δολιχοῖσι χρόνος περικαλλέα σηκὸν πυρσῶν αἰωρήσεσι διηπετέεσσι δαμῆναι⁝ Χρησμὸς Ἀπόλλωνος.
18 57d	Ὦ Ζεῦ, τί λέξω; πότερά ς’ ἀνθρώπους ὁρᾶν; ἢ δόξαν ἄλλως τήνδε κεκτῆσθαι μάτην, ψευδῆ, δοκοῦντας δαιμόνων εἶναι γένος, τύχην δὲ πάντα τἀν βροτοῖς ἐπισκοπεῖν.
18 57e	Ὦ Ζεῦ πολυτίμηθ’ οἷόν ἐστιν ἐλπὶς κακόν.
18 57f	Ὦ Ἡράκλεις, τί μαίνῃ: ἐπὶ τῶν θυμουμένων.
18 57g	Ὦ Ἡράκλεις, ἀπόλωλε ἀνδρὸς ἀρετά: Ἀρχίδαμος ὁ Ἀγησι‐ λάου, ἰδὼν βέλος τότε πρῶτον ἐκ Σικελίας κομισθὲν ἐς Λακεδαί‐ μονα ἀναβοήσας ἔφη τοῦτο. Τί δ’ ἂν φαίῃ, εἰ τὴν νῦν βολίδα ἑώρα;
18 57h	Ὦ θνητὰ πράγματ’, ὦ γυναικεῖαι φρένες, ὅσον νόσημα τὴν Κύπριν κεκτήμεθα⁝ Εὐριπίδου.
18 58a	Ὧι ἱκανὸν οὐδέν, τούτῳ γε αἰσχρὸν οὐδέν: Τιμόθεος ὁ Κόνωνος εἶπε τοῦτο πρὸς Ἀριστοφῶντα τὸν Ἀζηνιέα πάντων ἄριστα ἔχοντα λόγον, πλήν γε ἄσωτον ὄντα.
18 58b	Ὦ κρονικαῖς λήμαις λημῶντε τὰς φρένας ἄμφω.
18 58c	Ὤικτειρ’ ἀκούσας· οἰκτρὰ γὰρ τὰ δυστυχῆ.
18 59a	Ὦ μεγίστη τῶν θεῶν νῦν οὖς’ ἀναίδεια εἰ θεὸν καλεῖν σε δεῖ· δεῖ δέ· τὸ κρατοῦν γὰρ νῦν νομίζεται θεός· ἐφ’ ὅσον βαδίζεις; ἐφ’ ὅσον ἥξειν μοι δοκεῖς⁝ Μενάνδρου.
18 59b	Ὦ μῶρε, θυμὸς ἐν κακοῖς οὐ ξύμφορος⁝ Σοφοκλέους.
18 59c	Ὤμοσεν ἀλλὰ λέγουσιν ἀλαθέα, τοὺς ἐν ἔρωτι
18 59c	ὅρκους μὴ δύνειν οὔατ’ ἐς ἀθανάτων⁝ Καλλιμάχου.
18 59d	Ὧν τοῖς θεοῖς ἄνθρωπος εὔχεται τυχεῖν τῆς ἀθανασίας κρεῖττον οὐδὲν εὔχεται⁝ Ποσειδίππου.
18 59e	Ὠνείδισάς μοι γῆρας ὡς κακὸν μέγα, ᾧ μὴ τυχόντι, θάνατός ἐσθ’ ἡ ζημία, οὗ πάντες ἐπιθυμοῦμεν· ἂν δ’ ἔλθῃ ποτέ, ἀνιώμεθ’· οὕτως ἐσμὲν ἀχάριστοι φύσει·
5	τοῦ ζῆν γὰρ οὐδεὶς ὡς ὁ γηράσκων ἐρᾷ.
18 59f	Ὧν ἕνεκα ζῆν ἐθέλεις, τούτων χάριν καὶ ἀποθανεῖν μὴ κατόκνει.
18 59g	Ὧν πρόχειρος ὁ πορισμὸς, τούτων ἡ κτῆσις εὐκαταφρόνητος.
18 59h	Ὧν τοῦ σώματος ἀπαλλαγεὶς οὐ δεήσῃ, ἐκείνων καταφρό‐ νει πάντων· καὶ ὧν ἀπαλλαγεὶς δεήσῃ, πρὸς ταῦτά σοι ἀσκου‐ μένῳ τοὺς θεοὺς παρακάλει γενέσθαι σοι συλλήπτορας⁝ Πυθα‐ γόρου.
18 59i	Ὧν γάρ τις γλίχεται τυχεῖν, ἐκεῖνα καὶ δοξάζει· καὶ ταῦτα πᾶσι κατὰ νοῦν, ὅσα καὶ κατὰ γνώμην. ἀλλ’ ἄρα δυσποτμότερον οὐδέν ἐστιν ἀνθρώπου ἔχοντος τοὺς ἐχθραίνοντας οἰκείους ταυτοστέγους.
5	ἂν ἔνδον ἔχῃς τοὺς ἐχθρούς, ἂν ἐφεστίους τρέφῃς, οὐ ῥύσονται κινδύνων σε τὰ Βαβυλῶνος τείχη, οὐ πύργοι Σεμιράμιδος, οὐ πυραμίδων πάχος. ἂν τὴν προδότριαν ψυχὴν σύνοικον δυστυχήσῃς, ἂν συνοικοίης μετ’ αὐτῶν ἐν ἀῤῥαγεῖ φρουρίῳ,
10	ἁλώσιμον τὸ φρούριον, ἀφύλακτος ἡ πόλις.
18 62a	Ὦ παῖ, σιώπα, πόλλ’ ἔχει σιωπὴ καλά⁝ Μενάνδρου ἡ παραίνεσις.
18 62b	Ὦ πᾶσιν ἀνθρώποισιν ἔχθιστοι βροτῶν, Σπάρτης ἔνοικοι, δόλια βουλευτήρια, ψευδῶν ἄνακτες μηχανοῤῥάφοι κακῶν ἑλικτὰ κοὐδὲν ὑγιές.
18 62c	Ὦ πάλαι ποτ’ ὄντες ἄλκιμοι μὲν ἐν χοροῖς, ἄλκιμοι δ’ ἐν μάχαισιν καὶ κατ’ αὐτὸ δὴ τοῦτο μόνον ἄνδρες μαχιμώτατοι, πρίν ποτ’ ἦν, πρὶν ταῦτα. νῦν δ’ οἴχεταί γε κύκνου πολιώ‐
5	τεροι δή⁝ Ἀριστοφάνους Σφιγξί.
18 62d	Ὦ παῖ Τισάνδρου, ἀπορχήσαό γε μὴν τὸν γάμον.
18 62e	Ὦ πόλις, πόλις, ὡς εὐτυχὴς εἶ μᾶλλον ἢ καλῶς φρονεῖς⁝ Εὐπόλιδος.
18 62f	Ὦ παῖ Κρέοντος, ὡς ἀληθὲς ἦν ἄρα, ἐσθλῶν ἀπ’ ἀνδρῶν ἐσθλὰ γίγνεσθαι τέκνα·
18 62f	κακῶν δ’ ὅμοια τῇ φύσει τῇ τοῦ πατρός. ὅταν δὲ κρηπὶς μὴ καταβληθῇ γένους
5	ὀρθῶς, ἀνάγκη δυστυχεῖν τοὺς ἐκγόνους⁝ Εὐριπίδου.
18 63a	Ὥρα σε θυμοῦ κρείσσονα γνώμην ἔχειν⁝ Εὐριπίδου.
18 63b	Ὡραῖος δὲ γυναῖκα τεὸν ποτὶ οἶκον ἄγεσθαι, μήτε τριηκόντων ἐτέων μάλα πόλλ’ ἀπολείπων, μήτ’ ἐπιθεὶς μάλα πολλά· γάμος δέ τοι ὥριος οὗτος, ἡ δὲ γυνὴ τέτορ’ ἡβώῃ, πέμπτῳ δὲ γαμοῖτο⁝ Ἡσιόδου.
18 63c	Ὦργος ἀρχηγὸς ναυπηγίας.
18 66a	Ὥσπερ θνητὸν καὶ τὸ σῶμ’ ἡμῶν, ἔφη οὕτω προσήκει μηδὲ τὴν ὀργὴν ἔχειν ἀθάνατον, ὅστις σωφρονεῖν ἐπίσταται.
18 66b	Ὡς ἀγαθόν ἐστ’ ἐπωνυμίας πολλὰς ἔχειν.
18 66c	Ὡς οὐδὲν γλύκιον ἧς πατρίδος ἠδὲ τοκήων.
18 66d	Ὡς οὐδὲν ἀτεχνῶς ἐστὶν ὑγιὲς οὐδενός, ἀλλ’ εἰσὶ τοῦ κέρδους ἅπαντες ἥττονες.
18 66e	Ὡς οὐκ ἔστι λέουσι καὶ ἀνδράσιν ὅρκια πιστά.
18 66f	Ὡς ἡδὺ τῷ φύσαντι πείθεσθαι τέκνα⁝ Εὐριπίδου.
18 66g	Ὡς μέγα τὸ μικρόν ἐστιν ἐν καιρῷ δοθέν.
18 66h	Ὡς εὐτυχεῖν γε μᾶλλον ἢ καλῶς φρονεῖν.
18 66i	Ὡς σὺν θεοῖσι τοὺς σοφοὺς κινεῖν δόρυ
18 66i	στρατηλάτας χρὴ, τῶν θεῶν δὲ μὴ βίᾳ⁝ Εὐριπίδου.
18 66k	Ὡς πᾶς τις αὑτὸν τοῦ πέλας μᾶλλον φιλεῖ.
18 66l	Ὥς μ’ ὄφελ’ Ἕκτωρ κτεῖναι, ὃς ἐνθάδε τέτραφ’ ἄριστος· τῷ κἀγαθὸς μὲν ἔπεφν’, ἀγαθὸν δέ κεν ἐξενάριξε. νῦν δέ με λευγαλέῳ θανάτῳ εἵμαρτο ἁλῶναι.
18 66m	Ὥς ἐστι τὸ γαμεῖν ἔσχατον τοῦ δυστυχεῖν.
18 66n	Ὡς τὴν ἐν Ἄγρει ἀσπίδα καθελὼν σεμνύνεται.
18 66o	Ὡς χρὴ Μεγαρέας μήτ’ ἐν γῇ μήτ’ ἐν ἀγορῇ μήτ’ ἐν θαλάττῃ μήτ’ ἐν ἠπείρῳ μένειν⁝ Ἀριστοφάνους Ἀχαρνέων.
18 66p	Ὡς τοῖς κακῶς πράσσουσιν ἡδὺ καὶ βραχύν χρόνον λαθέσθαι τῶν παρεστώτων κακῶν⁝ Σοφοκλέους.
18 66q	Ὥσπερ γὰρ τὸ σῶμα στερηθὲν ψυχῆς πίπτει, οὕτω καὶ πόλις, μὴ ὄντων νόμων, οὐχ ἵσταται⁝ Δημοσθένους.
18 66r	Ὡς οὐδὲν ὑγιές φασι μητρυιὰς φρονεῖν νόθοισι παισίν, ὧν φυλάξομαι ψόγον.
18 66s	Ὡς τὰ κακὰ συνάγει τοὺς ἀνθρώπους, ὅταν ᾖ ταυτὸν βλα‐ βερὸν ἀμφοῖν⁝ Ἀριστοτέλης ἐν ῥητορικῇ.
18 66t	Ὥστε ὁ λόγος ἡμῖν ὀρθός, ὡς οὐκ εἰσὶν οἱ παμπλούσιοι ἀγαθοί⁝ Πλάτων Νόμοις.
18 66u	Ὡς ἡδὺ δούλοις δεσπότας χρηστοὺς λαβεῖν,
18 66u	καὶ δεσπόταισι δοῦλον εὐμενῆ δόμοις⁝ Εὐριπίδου.
18 67a	Ὡς μὴ βασκανθῶ δὲ, τρὶς εἰς ἐμὸν ἔπτυσα κόλπον.
18 67b	Ὥσπερ ὁ ἥλιος οὐ περιμένει λιτὰς καὶ γοητείας ἵνα ἀνα‐ τείλῃ, ἀλλ’ εὐθὺς λάμπει καὶ πρὸς ἁπάντων ἀσπάζεται· οὕτω μηδὲ σὺ περίμενε κρότους καὶ ψόφους καὶ ἐπαίνους, ἵν’ εὖ ποιή‐ σῃς, ἀλλ’ ἑκοντὴς εὐεργέτει, καὶ ἴσα τῷ ἡλίῳ φιληθήσῃ⁝ Ἐπι‐
5	κτήτου.
18 67c	Ὡς ἡδὺ τῷ μισοῦντι τοὺς φαύλους ἐρημία⁝ Μενάνδρου.
18 67d	Ὡς ἂν ἔνδοθεν τὸ δὴ λεγόμενον ἐξ ὀνύχων ἀγαπῶσα τὰ τέκνα⁝ Πλουτάρχου.
18 67e	Ὡς οὐδὲν ἐν τῷ παρόντι δεῖ προτιμᾶν βραχυλογίαν μᾶλλον ἢ μῆκος· οὐδεὶς γὰρ ἡμᾶς, τὸ λεγόμενον, ἐπείγων διώκει⁝ Πλά‐ των ἐν Νόμοις.
18 67f	Ὥσπερ γὰρ ἀνθρώπῳ νοσοῦντι τὴν ψυχήν, γέμοντί γε πο‐ νηρῶν ἐπιθυμιῶν, κρεῖττον ἀπελθεῖν ἢ ζῆν τυραννουμένου τοῦ ἐν τῇ ψυχῇ βελτίονος ὑπὸ τοῦ φαυλοτέρου, οὕτω καὶ τῇ γῇ μᾶλ‐ λον ἂν ἐλυσιτέλει, κρυφῆναι συνεχέσιν ὄβροις ἢ πεπολίσθαι τε
5	καὶ τρέφειν γένος ἀνθρώπων, ἐν ᾧ κακία τίμιον, ἀρετὴ δὲ ἄτιμον.
18 67g	Ὥσπερ εἴ τις ἐς ὅλμον ὕδωρ ἐγχέας ὑπέρῳ σιδηρῷ πλήττοι⁝ Λουκιανός.
18 67h	Ὡς ἄρα οἱ εἰπόντι ἐπέπτατο δεξιὸς ὄρνις.
18 71a	Ὦ τὰς φρένας μὲν ἄρσενας κεκτημένη,
18 71a	τὸ σῶμα δ’ ἐν γυναιξὶ θηλείαις πρέπον⁝ Εὐριπίδου.

1

4a

1

18a

1

19a

1

24a

1

24b

1

25a

1

25b

1

27a

1

27b

1

27c

1

27d

1

27e

1

27f

1

27g

1

27h

1

29a

1

34a

1

34b

1

34c

1

34d

1

34e

1

34f

1

34g

1

36a

1

38a

1

38b

1

38c

1

38d

1

38e

1

38f

1

38g

1

38h

1

38i

1

38k

1

40a

1

47a

1

57a

1

57b

1

58a

1

58b