TLG 7052 007 :: ANTHOLOGIAE GRAECAE APPENDIX :: Problemata et aenigmata

ANTHOLOGIAE GRAECAE APPENDIX Epigr.
(Varia)

Problemata et aenigmata

Source: Cougny, E. (ed.), Epigrammatum anthologia Palatina cum Planudeis et appendice nova, vol. 3. Paris: Didot, 1890: 563–578.

Epigr. 7.1–81

Citation: Epigram — (line)

1,1

(t)

ΗΣΙΟΔΟΥ.
1«Θαῦμά μ’ ἔχει κατὰ θυμὸν, ὅσους ἐρινειὸς ὀλύνθους οὗτος ἔχει, μικρός περ ἐὼν· εἴποις ἂν ἀριθμόν;» «Μύριοί εἰσιν ἀριθμὸν, ἀτὰρ μέτρον γε μέδιμνος· εἷς δὲ περισσεύει, τὸν ἐπελθέμεν οὐκ ἂν δύναιο.»
5Ὣς φάτο· καί σφιν ἀριθμὸς ἐτήτυμος εἴδετο μέτρου· καὶ τότε δὴ Κάλχανθ’ ὕπνος θανάτοιο κάλυψε.

2,2

(t)

ΕΥΚΛΕΙΔΟΥ.
1Ἡμίονος καὶ ὄνος φορέουσαι σῖτον ἔβαινον· αὐτὰρ ὄνος στενάχιζεν ἐπ’ ἄχθεϊ φόρτου ἑοῖο· τὴν δὲ βαρυστενάχουσαν ἰδοῦς’ ἐρέεινεν ἐκείνη· «Μῆτερ, τί κλαίους’ ὀλοφύρεαι, ἠύτε κούρη;
5εἰ μέτρον ἕν μοι δοίης, διπλάσιον σέθεν ἦρα· εἰ δὲ ἓν ἀντιλάβοις, πάντως ἰσότητα φυλάξεις.» Εἰπὲ τὸ μέτρον, ἄριστε γεωμετρίης ἐπίιστορ.

3,3

(t)

ΔΙΟΦΑΝΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΩΣ (?).
1Ὀκταδράχμους καὶ πενταδράχμους χοέας τις ἔμιξε, τοῖς προπόλοις ποιεῖν χρηστὸν ἐπιστάμενος· καὶ τιμὴν ἀπέδωκεν ὑπὲρ πάντων τετράγωνον·
τὰς ἐπιταχθείσας δειξάμενον μονάδας,563
5καὶ ποιοῦντα πάλιν ἕτερον σφαῖρον τετράγωνον κτησάμενον πλευρὰν σύνθεμα τῶν χοέων· ὥστε διάστειλον τοὺς ὀκταδράχμους, πόσοι ἦσαν, καὶ πάλι τοὺς ἑτέρους, παῖ, λέγε πενταδράχμους.

4,4

(t)

ΠΕΡΣΕΩΣ (?).
1Τρεῖς γραμμὰς ἐπὶ πέντε τομαῖς εὑρὼν ἑλικώδεις Περσεὺς, τῶνδ’ ἕνεκεν δαίμονας ἱλάσατο.

5,5

(t)

ΠΡΟΒΛΗΜΑ
n1ὅπερ Ἀρχιμήδης ἐν ἐπιγράμμασιν εὑρὼν τοῖς ἐν Ἀλεξαν‐
n2δρείᾳ περὶ ταῦτα πραγματευομένοις ζητεῖν ἀπέστειλεν,
n3ἐν τῇ πρὸς Ἐρατοσθένην τὸν Κυρηναῖον ἐπιστολῇ.
1Πληθὺν Ἠελίοιο βοῶν, ὦ ξεῖνε, μέτρησον, φροντίδ’ ἐπιστήσας, εἰ μετέχεις σοφίης. Πόσση ἄρ’ ἐν πεδίοις Σικελῆς ποτ’ ἐβόσκετο νήσου Θρινακίης, τετραχῆ στίφεα δασσαμένη;
5Χροίην ἀλλάσσοντα, τὸ μὲν λευκοῖο γάλακτος, κυανέῳ δ’ ἕτερον χρώματι λαμπόμενον· ἄλλο γε μὲν ξανθὸν, τὸ δὲ ποικίλον· ἐν δὲ ἑκάστῳ στίφει ἔσαν ταῦροι πλήθεσι βριθόμενοι, συμμετρίης τοιῆσδε τετευχότες· ἀργότριχας μὲν
10 κυανέων ταύρων ἡμίσει ἠδὲ τρίτῳ καὶ ξανθοῖς σύμπασιν ἴσους, ὦ ξεῖνε, νόησον· αὐτὰρ κυανέους τῷ τετράτῳ τε μέρει μικτοχρόων καὶ πέμπτῳ, ἔτι ξανθοῖσί τε πᾶσιν. Τοὺς δ’ ὑπολειπομένους ποικιλόχρωτας ἄθρει
15ἀργεννῶν ταύρων ἕκτῳ μέρει ἑβδομάτῳ τε καὶ ξανθοῖς αὖτις πᾶσιν ἰσαζομένους. Θηλείαισι δὲ βουσὶ τάδ’ ἔπλετο· λευκότριχες μὲν ἦσαν συμπάσης κυανέης ἀγέλης τῷ τριτάτῳ τε μέρει καὶ τετράτῳ ἀτρεκὲς ἶσαι.
20 Αὐτὰρ κυάνεαι τῷ τετράτῳ τε πάλιν μικτοχρόων καὶ πέμπτῳ ὁμοῦ μέρει ἰσάζοντο· σὺν ταύροις πάσης δ’ εἰς νομὸν ἐρχομένης ξανθοτρίχων ἀγέλης πέμπτῳ μέρει ἠδὲ καὶ ἕκτῳ ποικίλαι ἰσάριθμον πλῆθος ἔχοντ’ ἀτρεκές.
25[Ξανθαὶ δ’ ἠριθμεῦντο μέρους τρίτου ἡμίσει ἶσαι ἀργεννῆς ἀγέλης ἑβδομάτῳ τε μέρει.]
Ξεῖνε, σὺ δ’ Ἠελίοιο βοῶν πόσοι ἀτρεκὲς εἰπών, χωρὶς μὲν ταύρων ζατρεφέων ἀριθμόν, χωρὶς δ’ αὖ θήλειαι ὅσαι κατὰ χρῶμα ἕκασται,564
30 οὐκ ἄϊδρίς κε λέγοι’, οὐδ’ ἀριθμῶν ἀδαής. Οὐ μὴν πώ γε σοφοῖς ἐναρίθμιος· ἀλλ’ ἴθι φράζευ καὶ τάδ’ ἔτ’ ἄλλα βοῶν Ἠελίοιο πάθη. Ἀργότριχες ταῦροι μὲν ἐπεὶ μιξαίατο πληθὺν κυανέοις, ἵσταντ’ ἔμβαδον ἰσόμετροι
35εἰς βάθος, εἰς εὖρός τε· τὰ δ’ αὖ περιμήκεα πάντη πίμπλαντο πλῆθυς Θρινακίης πεδία. Ξανθοὶ δ’ αὖτ’ εἰς ἓν καὶ ποικίλοι ἀθροισθέντες ἵσταντ’ ἀμβολάδην ἐξ ἑνὸς ἀρχόμενοι, σχῆμα τελειοῦντες τὸ τρικράσπεδον, οὔτε προσόντων
40 ἀλλοχρόων ταύρων, οὔτ’ ἐπιλειπομένων. Ταῦτα συνεξευρὼν καὶ ἐν πραπίδεσσιν ἀθροίσας, καὶ πληθέων ἀποδοὺς, ὦ ξένε, πάντα μέτρα, ἔρχεο κυδιόων νικηφόρος, ἴσθι τε πάντως κεκριμένος ταύτῃ γ’ ὄμπνιος ἐν σοφίῃ.

6,1

(t)

ΕΥΜΕΤΙΔΟΣ (?).
1Ἄνδρ’ εἶδον πυρὶ χαλκὸν ἐπ’ ἀνέρι κολλήσαντα οὕτω συγκόλλως ὥστε σύναιμα ποιεῖν.

7,2

(t)

ΑΝΤΙΦΑΝΟΥΣ.
1Ἔστι φύσις θήλεια βρέφη σώζους’ ὑπὸ κόλποις αὑτῆς γ’ ἄν· τὰ δ’ ἄφωνα βοὴν ἵστησι γεγωνεῖν καὶ διὰ πόντιον οἶδμα καὶ ἠπείρου διὰ πάσης οἷς ἐθέλει θνητῶν· τοῖς δ’ οὐ παρέουσιν ἀκούειν
5ἔξεστιν, κωφὴν δ’ ἀκοῆς αἴσθησιν ἔχουσιν.

8,3

(t)

ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ.
1Θήλεια μὲν γοῦν ἔστι φύσις ἐπιστολὴ, βρέφη δ’ ἐν αὐτῇ περιφέρει τὰ γράμματα·
ἄφωνα δ’ (ἂν τὰ δ’) ὄντα τοῖς πόρρω λαλεῖ οἷς βούλεθ’· ἕτερος δ’ ἂν τύχῃ τις πλησίον565
5ἑστὼς, ἀναγιγνώσκοντος οὐκ ἀκούσεται.

9,4

(t)

ΕΥΒΟΥΛΟΥ.
nΕἰς πρωκτόν.
1Ἔστι λαλῶν ἄγλωσσος, ὁμώνυμος ἄρρενι θῆλυς, οἰκείων ἀνέμων ταμίας, δασύς, ἄλλοτε λεῖος, ἀξύνετα ξυνετοῖσι λέγων, νόμον ἐκ νόμου ἕλκων· ἓν δ’ ἐστὶν καὶ πολλὰ, καὶ ἂν τρώσῃ τις, ἄτρωτος.

10,5

(t)

ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ.
nΕἰς πάππον ἀκάνθης.
1Οἶδ’ ἐγὼ, ὃς νέος ὢν ἐστὶν βαρὺς· ἂν δὲ γέρων ᾖ, ἄπτερος ὢν κούφως πέταται, καὶ γῆν ἀφανίζει.

11,6

(t)

ΑΛΕΞΙΔΟΣ.
nΕἰς ὕπνον.
1Οὐ θνητὸς, οὐδ’ ἀθάνατος, ἀλλ’ ἔχων τινά σύγκρασιν, ὥστε μήτ’ ἐν ἀνθρώπου μέρει μήτ’ ἐν θεοῦ ζῆν· ἀλλὰ φύεσθαί τ’ ἀεὶ καινῶς, φθίνειν τε τὴν παρουσίαν πάλιν,
5ἀόρατος ὄψιν, γνώριμος δ’ ἅπασιν ὤν.

12,7

(t)

ΘΕΟΔΕΚΤΟΥ.
nΠερὶ τῆς σκιᾶς.
1Τίς φύσις οὔθ’ ὅσα γαῖα φέρει τροφός, οὔθ’ ὅσα πόντος, οὔτε βροτοῖσιν ἔχει γυίων αὔξησιν ὁμοίαν· ἀλλ’ ἐν μὲν γενέσει πρωτοσπόρῳ ἐστὶ μεγίστη· ἐν δὲ μέσαις ἀκμαῖς μικρά· γήρᾳ δὲ πρὸς αὐτῷ
5μορφῇ καὶ μεγέθει μείζων πάλιν ἐστὶν ἁπάντων.

13,8

(t)

ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ.
1Φημὶ τὸν οὐκ ἐθέλοντα φέρειν τέττιγος ἄεθλον τῷ Πανοπηϊάδῃ δώσειν μέγα δεῖπνον Ἐπειῷ.

14,9

(t)

ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ.
nΠερὶ τῆς νυκτός τε καὶ τῆς ἡμέρας.
1Εἰσὶ κασίγνηται διτταὶ, ὧν ἡ μία τίκτει
τὴν ἑτέραν, αὐτὴ δὲ τεκοῦς’ ὑπὸ τῆσδε τεκνοῦται.566

15,10

(t)

ΚΛΕΑΡΧΟΥ.
1Αἶνός τίς ἐστιν ὡς ἀνήρ τε κοὐκ ἀνήρ ὄρνιθα κοὐκ ὄρνιθ’ ἰδών τε κοὐκ ἰδὼν, ἐπὶ ξύλου τε κοὐ ξύλου καθημένην λίθῳ τε κοὐ λίθῳ βάλοι τε κοὐ βάλοι.

16,11

(t)

ΑΔΕΣΠΟΤΟΝ.
1Ἄνθρωπος οὐκ ἄνθρωπος, ἄνθρωπος δ’ ὅμως, ὄρνιθα κοὐκ ὄρνιθα, ὄρνιθα δ’ ὅμως, ἐπὶ ξύλου τε κοὐ ξύλου καθημένην λίθῳ βαλών τε κοὐ λίθῳ διώλεσεν.

17,12

(t)

ΑΛΛΟ.
nἘπὶ τοῦ κοχλίου.
1Ζῶον ἄπουν, ἀνάκανθον, ἀνόστεον, ὀστρακόνωτον· ὄμματά τ’ ἐκκύπτοντα, προμήκεα κεἰσκύπτοντα.

18,13

(t)

ΑΔΕΣΠΟΤΟΝ.
nΠερὶ Ἀπόλλωνος Δηλίου.
1Ἐν φανερᾷ γενόμην, πάτρην δ’ ἐμοῦ ἁλμυρὸν ὕδωρ ἀμφὶς ἔχει· μήτηρ δ’ ἔστ’ ἀριθμοῖο πάϊς.

19,14

(t)

ΔΙΟΓΕΝΟΥΣ ΛΑΕΡΤΙΟΥ.
nΕἰς Διόδωρον Κρόνον.
1Κρόνε Διόδωρε, τίς σε δαιμόνων κακῇ ἀθυμίᾳ ξυνείρυσεν, ἵν’ αὐτὸς αὑτὸν ἐμβάλῃς εἰς Τάρταρον, Στίλπωνος οὐ λύσας ἔπη
5αἰνιγματώδη; τοιγὰρ εὑρέθης Κρόνος, ἔξωθεν τοῦ ῥῶ κάππα τε.

20,15

(t)

ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ.
1Μιξονόμου τε πατὴρ ἐρίφου, καὶ σχέτλιος ἰχθὺς πλησίον ἠρείσαντο καρήατα, παῖδα δὲ νυκτὸς δεξάμενοι βλεφάροισι, Διωνύσοιο ἄνακτος βουφόνον οὐκ ἐθέλουσι τιθηνεῖσθαι θεράποντα.

21,16

(t)

ΑΔΕΣΠΟΤΟΝ.
nΕἰς Σάραπιν.
1Ἑπτά με φωνήεντα θεὸν μέγαν ἄφθιτον αἰνεῖ γράμματα, τὸν πάντων ἀκάματον πατέρα· εἰμὶ δ’ ἐγὼ πάντων χέλυς ἄφθιτος, ἢ τὰ λυρώδη ἡρμοσάμην δίνης οὐρανίοιο μέλη.567

22,17

(t)

ΙΟΥΛΙΑΝΟΥ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ.
nΕἰς κοντοπαίκτην.
1Ἔστι τι δένδρον τῶν ἀνακτόρων μέσον, οὗ ῥίζα καὶ ζῇ, καὶ λαλεῖ καρποῖς ἅμα, μιᾷ δ’ ἐν ὥρᾳ καὶ φυτεύεται ξένως, καὶ καρπὸν αὔξει, καὶ τρυγᾶται ῥιζόθεν.

23,18

(t)

ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ.
1«Κούρη Ἰκαρίοιο περίφρων Πηνελόπεια,» ἓξ ποσὶν ἐμβεβαυῖα, τριδάκτυλος ἐξεφαάνθη.

24,19

(t)

ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ.
1Ὡς ἐθέλει τὸ φέρον σε φέρειν, φέρου· ἢν δ’ ἀπιθήσῃς
3καὶ σαυτὸν βλάψῃς, καὶ τὸ φέρον σε φέρει.

25,20

(t)

ΣΙΒΥΛΛΗΣ.
1Ἐννέα γράμματ’ ἔχω· τετρασύλλαβός εἰμι· νόει με. Αἱ τρεῖς αἱ πρῶται δύο γράμματ’ ἔχουσιν ἑκάστη, ἡ λοιπὴ δὲ τὰ λοιπὰ, καὶ εἰσὶν ἄφωνα δὲ πέντε. Τοῦ παντὸς δ’ ἀριθμοῦ ἑκατοντάδες εἰσὶ δὶς ὀκτὼ,
5καὶ τρεῖς τρὶς δεκάδες, σύν γ’ ἑπτά. Γνοὺς δὲ τίς εἰμι, οὐκ ἀμύητος ἔσῃ τῆς παρ’ ἐμοὶ σοφίης.

26,21

(t)

ΣΙΒΥΛΛΗΣ.
nΧριστοῦ ὄνομα.
1Τέσσαρα φωνήεντα φέρει· τὰ δ’ ἄφωνα ἐν αὐτῷ [δισσὰ ἓν ἀγγέλλοντ’]· ἀριθμὸν δ’ ὅλον ἐξονομήνω·
ὀκτὼ γὰρ μονάδας, τόσσας δεκάδας δ’ ἐπὶ ταύταις, ἠδ’ ἑκατοντάδας ὀκτὼ, ἀπιστοκόροις ἀνθρώποις568
5οὔνομα δηλώσει· σὺ δ’ ἐνὶ φρεσὶ σῇσι νόησον ἀθανάτοιο Θεοῦ Χριστὸν παῖδ’ ὑψίστοιο.

27,22

(t)

ΑΔΕΣΠΟΤΟΝ.
1Ἦν ὅτ’ ἔην βροτῷ εἴκελος ἄψεα ἠδὲ νόημα, καὶ νόος ἐστύγεεν πᾶσαν ἀγηνορίαν· αὐτὰρ ἔπειτ’ ἐδάην κενεὴν σοφίην καὶ τῦφον, καὶ πάντ’ ἤμειψα, χρῶτα, νόον, μέλεα.
5Δάκτυλον ἐκπάγλως πόδα, καὶ πόδα δάκτυλον ἴσχω· ὄμματά μοι ποῦς καὶ δάκτυλος, ἀνθερεὼν ποῦς, καὶ ξύμπαντα μέλη ποῦς, αὐτὰρ ὁ ποῦς οὔ μοι ποῦς· καὶ κεφαλὴν φορέω δακτύλῳ ἀντίθετον.

28,23

(t)

ΑΛΛΟ.
1Ἐγκύρσας νεπόδεσσιν ἀνὴρ δείλαιος ἀέλπτως, καὐτὸς ἐν οὐ πολλαῖς ὥραις νέπος ἐξεφαάνθη. καὶ φωνῆς μὲν ὅδ’ ἦν ἐπιδευὴς ἔλλοπι ἶσα· Αὐγασάμην δ’ ἕτερον νέποδα βροτῷ εἴκελον αὐδήν,
5καὶ θαῦμ’ ἦεν ἀκούειν ἀφραδέεσσιν ἄπιστον.

29,24

(t)

ΑΛΛΟ.
1Ἢν ἐθέλῃς, λαλέω φωνῆς δίχα· σοὶ γὰρ ὑπάρχει φωνή, ἐμοὶ δὲ μάτην χείλε’ ἀνοιγόμενα.

30,25

(t)

ΑΛΛΟ.
1Ἔλεγχος εἰμὶ τῶν φίλους ἀρνουμένων, βρότους ἐγείρω, πρὸς πόνους παροτρύνω. Τέμνεις κεφαλὴν, ἐκθερίζεις αὐχένα, καὶ γίνομαι παῖς αὐτίκα βασιλέως,
5ἀνὴρ αὐστηρὸς, ἀκλόνητος ἐν μάχῃ.

31,26

(t)

ΑΛΛΟ.
1Πέντ’ ἄνδρες δέκα νηυσὶ κατήλυθον εἰς ἕνα χῶρον, ἐν δὲ λίθοις ἐμάχοντο, λίθον δ’ οὐκ ἦν ἀνελέσθαι· δίψῃ δ’ ἐξώλλυντο, ὕδωρ δ’ ὑπερεῖχε γένεια.

32,27

(t)

ΑΛΛΟ.
1Σκέπτεο μῦθον ἐμεῖο, ὃν ἐξ ἀφανοῦς ἀγορεύω, καὶ ποθέουσιν δεῖξον ἐμὴν ἀψευδέα μορφήν, εἰ σοφίη σε φιλεῖ καί σοι λόγος ἔπλετο μούσης. Ξείνης εἰμὶ φύσεως ζῶον, πνείω δίχα πνοιῆς·
5δοιά μοι ὄμματ’ ὄπισθε παρ’ ἐγκεφάλῳ ἐπέασσιν,
οἷσιν ὑφ’ ἡγεμόνεσσιν ὁδοιπορέω τὰ πρόσθεν. Κυανέην ἐπὶ γαστέρα βαίνω, ἧς ὕπο γαστὴρ λευκόχροος κατακεύθεται οἰκτή τε κλειστή τε. Ὄμματα δ’ οὐ πάρος ὄψεαι οἰγόμεν’, οὐδὲ πορείης569
10ἡμμένον, εἵως λευκὴ κοιλίη ἔνδον ἔπεστιν. Αὐτὰρ ἐπὴν αὕτη γε κορεσσαμένη φαίνηται ὀφθαλμοῖσιν ἀριπρεπὲς εἶδος ἔχουσα, τότ’ ἤδη δέρκεται ὄμματ’, ἐπειγομένως δὲ μνώομ’ ὁδοῖο· ἄφθογγον δέ τ’ ἐόν γε, πολύφθογγον ἐξεφαάνθην.

33,28

(t)

ΑΛΛΟ.
1Σὺ, τετράγραμμον, συλλαβὰς δύο φέρον δηλοῖς καθαρῶς τὴν γυναικείαν φύσιν· ἂν ἄκρα δύο τῶν γραμμάτων ἐξέλῃς, ἐν σοὶ καλεῖται τοῦ Θεοῦ κλῆσις μία.

34,29

(t)

ΨΕΛΛΟΥ.
nΔέρμα προβάτου.
1Ἔζων ὅτ’ ἔζων, πλὴν λόγου παντὸς δίχα· ἔθανον ἄρτι, καὶ γέμω παντὸς λόγου.

35,30

(t)

ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ.
nΤὸ ἐν τῇ Ἐρυθρᾷ θαῦμα τοῦ Μοϋσέως.
1Ξύλου μὲν ἡ κλεὶς, ἡ δὲ κιγκλὶς ὑδάτων. Διέδρα λαγὼς, καὶ κύων συνεσχέθη.

36,31

(t)

ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ.
nἜρως.
1Πτερωτός εἰμι, τοξότης καὶ πυρφόρος. Διπλῆ με συντέθεικε δυὰς γραμμάτων, μονάς τε διπλῆ συλλαβῶν. Τὸ πᾶν μάθε· τῆς γοῦν κορυφῆς ἠρμένης τῶν γραμμάτων,
5τοῖς βαρβάροις πέφυκα συντεταγμένος· ἂν δ’ ἡμισευθῷ, σώματος δηλῶ μέρος.

37,32

(t)

ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ.
nΓραφίς.
1Οὐδεὶς σπορεύς μου, καὶ φύω σπορᾶς δίχα· τρέφει με πέτρα, καὶ καλοῦμαι πρὸς τόδε. Τέμνει σίδηρος· εἰς δέον τε λεπτύνας, ἀνὴρ χαραγμὸν εὐφυῶς ποιεῖ μέσον.
5Ὑγρὸν ζοφῶδες ἐκρέει μου συχνάκις· τὸ δ’ ἐκτελεσθὲν τίμιον βροτοῖς πέλει.

38,33

(t)

ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ.
nΤέντα.
1Ἄπετρός εἰμι καὶ κινούμενος δόμος,
ἐν γῇ βεβηκὼς, γῇ δὲ μὴ συνημμένος· οὐ πηλὸς, οὐκ ἄσβεστος ἐξήγειρέ με. Πρίων δὲ καὶ σκέπαρνον οὐ τέτμηκέ με,570
5εἰ μὴ κορυφὴν καὶ τὰ βάθρα μου λέγεις. Φῶς ἔνδον ἕλκω, καίπερ ὢν πεφραγμένος. Λοξοὺς συνιστῶντάς με κίονας φέρω. Τῶν κιόνων μου πάντοθεν κλονουμένων, τὸ σχῆμα σώζων, ἀβλαβὴς, ἑστὼς μένω.
10Τὸ καινὸν· εἴ με καὶ καταστρέφεις βίᾳ, οὐκ ἂν καταρράξῃς με· σῶός εἰμί σοι· ἀνίσταμαι γὰρ, καὶ πάλιν μένω δόμος.

39,34

(t)

ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ.
nὉ προφήτης Ἀμώς.
1Εἷς τοῦ χοροῦ πέφυκα τῶν θεοπρόπων. Δισυλλαβῶν δὲ γραμμάτων τετρακτύϊ τὴν πῆξιν ἔσχον· ἂν δὲ τὴν κάραν τέμῃς, νηφάλιον θήσεις με τοῖς βροτοῖς πόμα,
5καὶ σωματικῶν ῥυπτικὸν μολυσμάτων. Διχῆ δὲ διελών με καὶ τεμὼν μέσον, μέρος μὲν τοῦ σώματος αὐτίκα νόει. Ἀντιστρόφως δὲ τὴν ἀνάγνωσιν δράσας, ἐναντίον θήσεις με τοῖς ἀσωμάτοις.

40,35

(t)

ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ
nΚηρίον.
1Τρισύλλαβον πέφυκα. Σὺ δέ μοι σκόπει· Ζῶόν με γεννᾷ· ζῶον οὔκουν τυγχάνω. Ἄν μου τὸ πρῶτον ἀφέλῃς τῶν γραμμάτων, εὕρῃς με κατάπαυσιν ἀνθρώπων γένους·
5τὸ δεύτερον δὲ γράμμα συναφανίσας, γῆς πρὸς θάλατταν ὀξὺ κατίδῃς τέλος· κἂν τὸ τρίτον γράμμα δὲ πάλιν ὑφέλῃς, εὐωδίαν ἔχον με πολλὴν κατίδῃς· εἰ γράμμα μου τέταρτον πάλιν ἐκβάλοις,
10ὄντως ὂν εὑρήσεις με, κἂν δίχα τόνου.

41,36

(t)

ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ
nΝαῦς.
1Ζῶόν τι πεζὸν, ἀλλὰ νηκτὸν, εὑρέθη ἔμψυχον, ἀλλ’ ἄψυχον, ἔμπνουν, ἀλλ’ ἄπνουν, ἕρπον, βαδίζον, καὶ πτεροῖς κεχρημένον. Ἄκουε, καὶ θαύμαζε, καὶ δίδου λύσιν.

42,37

(t)

ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ.
nΤρυτάνη.
1Δίκαιός εἰμι, καὶ δικαίων ἀκρότης· ἓξ τὰ σκέλη μου, κἄνπερ οἱ πόδες δύο.

43,38

(t)

ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ.
nἸωάννης.
1Κλῆσις πέφυκα καὶ Θεοῦ δηλῶ χάριν. Ἐκ σχετλιασμοῦ συλλαβὰς φέρω δύο. Πτῶσίς με θῆλυς συμπεραίνει δευτέρα ὑπὲρ γυναικὸς, εἰ διαιρεῖν με θέλεις.571

44,39

(t)

ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ.
nΕὖα.
1Ἀνήρ με γεννᾷ καὶ πατὴρ ὑπὲρ φύσιν· ζωὴν καλεῖ με, καὶ θάνατον προσφέρω.

45,40

(t)

ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ.
nΑἱ Ὧραι.
1Ἡμεῖς ἀδελφαὶ γνήσιαι ψυχῶν δίχα. Ἄλλη μὲν ἄλλης τῷ χρόνῳ πρεσβυτέρα, ἴσαι δὲ πᾶσαι τοὺς διαύλους τῶν χρόνων. Αἳ καὶ καλοῦμεν, οὐκ ἀνοίγουσαι στόμα,
5βαδίζομεν δὲ, μὴ πόδας κεκτημέναι. Ἐνταυθά σοι λαλοῦμεν, ὡς ὁρᾶν ἔχεις, καὶ πανταχοῦ πάρεσμεν, εἰ σκοπεῖν θέλεις.

46,41

(t)

ΑΔΕΣΠΟΤΟΝ.
nΕἰς τὴν ἐν οὐρανῷ ἶριν.
1Στοὰ ξύλων ἄμοιρος εἰμὶ καὶ λίθων, ὕλης τε λοιπῆς καὶ γηΐνης οὐσίας· οὐδεὶς καταστρέφει με, καὶ παρατρέχω· οὐδεὶς ἐγείρει, καὶ συνίσταμαι πάλιν.

47,42

(t)

ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΜΥΤΟΥ.
nΦθόνος.
1Φυτοσπόρος τις τῶν κακῶν τῶν ἐν βίῳ ἐγὼ τὰ πάντα συλλαβὼν περιφέρω. Ζητεῖς δὲ μαθεῖν καὶ τίνα κλῆσιν φέρω; Μήτηρ ἐμὴ μὲν συλλαβῶν δυὰς μία·
5διπλῆ δὲ φωτίζει με τριὰς γραμμάτων. Καὶ πρῶτον ἕν μου, δεύτερον, γράμμα ξέσας, πανευφυῶς εὕρῃς με χεῖρα θανάτου· καὶ δεύτερον δὲ καὶ τὸ πρῶτόν μου πάλιν, ζῶον βροτοῖς χρήσιμον εὕρῃς τετράπουν.

48,43

(t)

ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ.
nΦῶς.
1Οὐδεὶς καθαρῶς τὸν φύσαντά με βλέπει, ἃ δὲ βλέπει τις δι’ ἐμοῦ ταῦτα βλέπει. Κἀγὼ τὸ μόχθειν τοῖς ὁρῶσι παρέχω. Ἐμὴν δὲ κλῆσιν συλλαβὴ πληροῖ μία,
5ταύτην δὲ πάλιν γράμματα μόνα τρία. Θνήσκω καθ’ ἡμέραν δὲ καὶ βιῶ πάλιν.

49,44

(t)

ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ.
nΧείρ.
1Μέλος πέφυκα σώματος βροτησίου.
μονοσύλλαβον, βαρὺν τὸν τόνον φέρον. Τοῦ γοῦν κατ’ ἀρχὴν γράμματος κρατουμένου, κλῆσιν ποταμοῦ λαμβάνω παραυτίκα.572

50,45

(t)

ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ.
nΚηρίον.
1Πτηνόν με γεννᾶ, καὶ βροτὸν μαῖαν φέρω, οὗ πρέσβις οὐράνιος ἄπτιλος πέλω. Ἂν δ’ ἀποτάμῃς τὴν κατ’ ἀρχάς μου κάραν, δάκρυα κινῶ καὶ μόνης ἐκ τῆς θέας·
5εἰ δ’ ἀφέλῃς μου καὶ κάραν τὴν δευτέραν, ποθητόν εἰμι ναυτίλοις ἐν ταῖς ζάλαις· εἰ δ’ αὖ κεφαλὴν ἀφέλῃς μου καὶ τρίτην, ἔαρ τὸ τερψίθυμον εἰς μέσον φέρω. Εἰ δ’ ἀποκόψεις καὶ τετάρτην μου κάραν,
10ὕπαρξιν ἐκ ῥήματος καὶ μόνην ἔχω· εἰ δ’ αὖ σὺν αὐταῖς καὶ πέμπτην διατέμῃς, γραμμαὶ συνιστῶσί με τρεῖς. Σοφὲ, νόει.

51,46

(t)

ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ.
nΚοντοπαίκτης.
1Ἔστι τι δένδρον τῶν ἀνακτόρων μέσον, οὗ ῥίζα καὶ ζῇ καὶ λαλεῖ καρποῖς ἅμα. Ὥρᾳ δὲ μιᾷ καὶ φυτεύεται ξένως, καὶ πάλιν πίπτει καὶ τρυγᾶται ῥιζόθεν.

52,47

(t)

ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ.
nΑἴξ.
1Ζῶον μέν εἰμι τετράπουν κερῶν δίχα· ἐν εἰρίοις πέφυκα πεπυκασμένον. Πρώτου δέ μου γράμματος ἐκλελοιπότος, μιᾷ συλλαβῇ καὶ τόνοις ἐν τοῖς ἴσοις
5κλῆσιν ἀπεχθοῦς εἰσφέρω ζωϋφίου.

53,48

(t)

ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ.
nὌνυξ.
1Μέρος μέν εἰμι σώματος ἀνθρωπίνου· οὐκοῦν με καὶ σίδηρος ἐκτέμνει λίαν. Πέλω δὲ δισύλλαβον· ἀλλ’ οὖν, ὑστέρως ὀφθὲν μονοσύλλαβον ἐν διαιρέσει,
5δύνω παρευθὺς ἡλίου λαμπαδόνα.

54,49

(t)

ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ.
nΚαρίς.
1Θάλασσαν οἰκῶ, καὶ βροτοῖς βρῶσις πέλω. Ἂν δ’ ἀφέλῃς μου τὸ κατ’ ἀρχὰς στοιχεῖον, δόκιμον εὑρήσεις με ταῖς τεχνουργίαις. Εἰ γοῦν ἀφαιρησείας καὶ μετὰ τόδε
5τὸ δεύτερον, νόει με βρότειον μέλος Εἰ δ’ αὖ τὸ τρίτον ἐξέλῃς τῶν γραμμάτων,
ἴδῃς φέρον με ῥώσεως σημασίαν.573

55,50

(t)

ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ.
nΠοῦς.
1Κατώτερον μέν εἰμι τῶν ὅλων μέρος· ἀνώτερον δὲ γίνομαι πάλιν ὅλων, πρώτου γράμματος ἀφαιρεθέντος μόνου. Τοῦ δευτέρου δὲ πάλιν ἐκβεβλημένου,
5κλῆσιν παρευθὺς λαμβάνω τετραπόδου.

56,51

(t)

ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ.
nΠοῦς.
1Ἐν γράμμασι τέσσαρσι συλλαβὴν μίαν εἰς κλῆσιν αὐχῶ· τῶν βροτῶν δ’ εἰμὶ μέλος. Ὁ γοῦν τὸ πρῶτον ἐξελὼν τῶν γραμμάτων, εὕρῃ με πάντως ἄλλο τι βροτῶν μέλος.
5Τούτων δὲ πάλιν τις τὸ πρῶτον ἐκξέσας, ἕξει με πάντως ζῶον ἓν τῶν χρησίμων, ἐν τῇ τελευτῇ καὶ μόνῃ βροτοὺς τρέφον.

57,52

(t)

ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ.
1Ἔχω τραχηλὸν, καὶ κεφαλὴν οὐκ ἔχω· τετρασκελής τίς εἰμι καὶ ποδῶν δίχα, ἔμπνους τε νεκρὸς, ἀλλὰ χωρὶς ὀστέων.

58,53

(t)

ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ.
nΒιβλίον.
1Λευκὸν πεφυκὸς, ὠὸν οὐδαμῶς πέλω· φύλλα φέρον δὲ, ῥαφανὶς οὐ τυγχάνω. Θείους δ’ ἐν αὑτῷ καὶ σοφοὺς λόγους φέρον, καὶ τραπέζῃ δὲ κείμενον καὶ πολλάκις,
5πρὸς βρῶσιν οὐκ ἔτ’ εἰμὶ τισὶν δεικτέον.

59,54

(t)

ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ.
nΓύψ.
1Ἔστι τι πτηνὸν μονοσύλλαβον πέλον· κλώνοις κάθηται μονοσυλλάβου δένδρου, καὶ κατεσθίει μονοσύλλαβον θῆρα.

60,55

(t)

ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ.
nΝοῦς ἢ Οὐρανός.
1Τοῦ παντὸς ἐκτὸς καὶ κινοῦμαι καὶ τρέχω· πάλιν, τὸν αὐτὸν οὐκ ἀφεὶς τόπον, τρέχω. Ὁρίζομαι δὲ καὶ τόπῳ μικρῷ τρέχων. Πῶς γοῦν κινοῦμαι, μὴ κινούμενος; λέγε.

61,56

(t)

ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ.
nΚάλως.
1Διττὰς συλλαβὰς καὶ τόνον δ’ ἕνα φέρων, παντὶ βροτῶν χρήσιμος τυγχάνω γένει,
μᾶλλον δὲ τοῖς πλέουσι θαλάσσης πλατή. Τοῦ γοῦν κατ’ ἀρχὰς γράμματος λελοιπότος,574
5συντάσσομαι γῇ, καὶ τρέφω πᾶσαν κτίσιν ἀφ’ ὧν νέμω ξύμπασι καρπῶν ἡδέων. Χωρὶς γὰρ αὐτῶν τὴν βροτῶν πᾶσαν φύσιν οὐκ ἔστι ζῆσαι καὶ φυγεῖν μοῖραν μόρου.

62,57

(t)

ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ.
nΜῆλον.
1Καρπῶν ἁπάντων ἡδύτατόν τι πέλω, ἕνα τόνον φέρον τε συλλαβὰς δύο· ἐρωτικῶς δ’ ἔχουσι φιλοῦμαι πλέον. Ἀλλὰ τὸ πρῶτον ἀφελὼν τῶν γραμμάτων,
5εὕρῃς με δυσφόρητον σιδήρου γένος, πεπηγμένον τάχιστα καὶ πλῆττον ἄκρως.

63,58

(t)

ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ.
nΚάστρον.
1Ἐμοῦ στίφη μένοντα τῶν βροτῶν ἔσω φρουρῷ μαχησμῶν, φυλάσσω καὶ κινδύνων, ἐν γῇ πεπηγὸς καὶ στερρῶς ἡδρασμένον. Ἀλλὰ παθὸν στέρησιν γράμματος μίαν
5ἐν τῷ πόλῳ δείκνυμι λαμπρὰν ἰδέαν, καὶ καταφωτίζω δὲ νυκτὸς τὸ σκότος, καλλωπίζον μάλιστα τοῦ πόλου πλάτος.

64,59

(t)

ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ.
1Δίκαιός εἰμι καὶ δικαίων ἀκρότης· ἓξ τὰ σκέλη μου, κἂν οἱ ταρσοί μου δύο.

65,60

(t)

ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ.
nΣημαντήριον.
1Τραφὲν ὄρεσι καὶ φάραγξιν ἀγρίαις, κήρυξ πέφυκα τῶν λόγων ὑμνῳδίας· φωνὴν μὲν οὐκ ἔναρθρον, εὔηχον δ’ ἔχω.

66,61

(t)

ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ.
1Δοῦλος κελεύω σὺν τάχει τῷ δεσπότῃ, σαφῶς τὰ μέτρα δηλοποιῶν εὐφρόνης· «Ἀναστὰς ὕπνων, ἔργον εἰς χεῖρας φέρε.»

67,62

(t)

ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ.
nἌρτος.
1Ἄπνους μέν εἰμι, τοὺς βροτοὺς δὲ ῥωννύω· τὴν κλῆσιν ἔσχον εὐαρίθμητον πάνυ· ἀσπάζομαι γὰρ τὸ τριακῶς δὶς μόνον, δὶς τριάκοντα καὶ μίαν πρὸς τοῖς δέκα.

68,63

(t)

ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ.
nΣῦς.
1Ἔχω τρία γράμματα, καί τι τυγχάνω. Ἑνὸς στεροῦμαι· ταὐτὸ τυγχάνω πάλιν. Οὐκ ἔστι καινόν; Ἄλλο τι κρεῖττον μάθε· τὴν ἐσχατιὰν τῶν τριῶν μου γραμμάτων575
5ἔχω κατ’ ἀρχὰς, τὴν μέσην ἔχω μέσην, καὶ τὴν κατ’ ἀρχὴν ἀντὶ τοῦ τέλους φέρω.

69,64

(t)

ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ.
1Γράμμασι τρισὶ συλλαβὴν μίαν φέρω· ἔχω δ’ ἀριθμὸν ἐννέα δὶς ἑπτάκις καὶ δώδεκα τρὶς καὶ δεκάκις τρὶς τρία, καὶ πεντάκις ἓξ καὶ τοὺς πέντε δὶς πάλιν,
5καὶ τετράκις δὶς καὶ πάλιν δὶς τὰ πέντε. Ὁ γοῦν ἀναγνοὺς τὴν γραφὴν, ἀντιστρόφως, κἂν τῷ μέσῳ γράμματα προσθήσει δύο, εὕρῃ πνοῆς ὄχημα τῆς βιοτρόφου. Ἐκ τῶν τριῶν δὲ γραμμάτων πρῶτον ξέσας,
10τῶν ἀρετῶν γνοίης με τῶν πρώτων μίαν.

70,65

(t)

ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ.
nΜῦς.
1Ζῶόν τι μικρόν εἰμι τῶν οὐ βρωσίμων· τρία μόνον γράμματα τῇ κλήσει φέρω· ἂν γοῦν τὸ πρῶτον ἐξέλῃς τῶν γραμμάτων, ζῶον μέγα γνοίης με τῶν ἐδωδίμων.

71,66

(t)

ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ.
nΝοῦς.
1Εἰμὶ μὲν ἀσώματος· ὁ φρονῶν, νόει· ἔχω δ’ ἀριθμὸν τριακοντάκις δέκα καὶ τὰ δέκα δίς, Συλλαβὴ δέ μοι μία· ἔχω δὲ καὶ γράμματα πάντα δὶς δύο.
5Ἂν γοῦν τὸ πρῶτον ἐξέλῃς τῶν γραμμάτων, αὐτίκα σῶμα γίνομαι ξένῳ τρόπῳ· ἢν δ’ αὖ τὸ πρῶτον ἐκξέσῃς τῶν δευτέρων εὐθύς με μάθῃς ζῶον ἓν τῶν ἀγρίων. Ἐμοῦ δὲ τὰ τέταρτα γράμματα πάλιν
10φέροντος, ἄν τις τὸ τρίτον πρῶτον τάμῃ, ἀντιστρόφως τε καὶ καλῶς συλλαβίσῃ, εὕρῃ με τριγράμματον ἓν μέρος λόγου.

72,67

(t)

ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ.
nΠρίν.
1Τῆς ὀγδοάδος τῶν μερῶν σοι τοῦ λόγου ἕν τι πέφυκα· συλλαβὴ δέ μοι μία, καὶ γράμματα τέσσαρα· καὶ μέτρον τόσον, τετράκις πεντήκοντα, τετράκις δέκα.
5Ἂν ἀφέλῃς τέσσαρας ἀρχῆς εἰκάδας, εὕρῃς με κρατὸς διέξοδον ῥευμάτων· ἂν δὶς δὲ πεντήκοντα πάλιν ἀφέλῃς,
ἔχεις δύναμιν σὺν θεῷ σεσωσμένην.576

73,68

(t)

ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ.
1Καὶ τῶν Χερουβίμ εἰμι τιμιωτέρα, καὶ τῶν Σεραφὶμ ὑπερολβιωτέρα, καὶ στιλπνοτήτων ἡλίου πλέον φέρω. Μὴ Παρθένον τις ἐλπίσῃ με τυγχάνειν,
5γυναῖκά τινα τῶν ἐναρέτων μίαν. Ἔχω δὲ καὶ γράμματα πέντε καὶ μόνον.

74,69

(t)

ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ.
nἸωάννης.
1Ἐξ ἑπτὰ συνέστηκα γραμμάτων (σκόπει) λύχνος φεραυγὴς τοῦ τρισηλίου φάους. Ἂν οὖν ἐν ἀρχῇ καὶ τέλει τῶν γραμμάτων διττὴν δυάδα προσφυῶς ἀποξέσῃς,
5αὖθις τὸν αὐτὸν ἐννόει με τὴν φύσιν. Καὶ θαῦμα πῶς, μου τῶν ἄκρων τετμημένων, σώζω τὸ σύμπαν ἀβλαβὲς τῆς οὐσίας.

75,70

(t)

ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ.
nΟὐρανός.
1Στοὰ ξύλων ἄμοιρός εἰμι καὶ λίθων, ὕλης τε λοιπῆς γηΐνης πάσης ἅμα· οὐδεὶς περιστρέφει με, καὶ παρατρέχω· οὐδεὶς ἐγείρει, καὶ συνίσταμαι πάλιν.

76,71

(t)

ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ.
nΝοῦς ἢ Ψυχή.
1Βαίνω κατὰ γῆς, καὶ πρὸς ὕψος αὖ τρέχω· χαίρω πρὸς ὕλην, οὐ φιλῶ δὲ τὴν ὕλην· εἰ γὰρ ἐφίλουν καὶ προσεῖχον ὡς φίλῳ, ὅμως δι’ αὐτῆς καὶ κορύσσομαι πλεόν·
5καὶ γῆθεν ὑψοῦ τὴν κεφαλὴν ἀνάγω.

77,72

(t)

ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ.
nΚόρος.
1Ὄρεξιν ἐμπίμπλημι τῶν ζώων ὅλων. Πεντάγραμμον πέφυκα δισυλλαβίᾳ· ἂν οὖν κεφαλὴν ἀφέλῃς τῶν γραμμάτων, εὕρῃς με πάντων φυλακὴν τῶν πραγμάτων.

78,73

(t)

ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ.
nΨυχή.
1Τῶν θηλέων μέν εἰμι· σῆμα δ’ οὐ φέρω μέλος δι’ οὗ τὸ θῆλυ πᾶν γνωρίζεται. Τὰ κοσμικὰ στοιχεῖα μακράν μου πέλει· στοιχεῖα δ’ ἄλλα τέτταρα πρόσεισί μοι.
5Ποσοῦ τὸ μὲν πρόσεστι· πλῆθος γὰρ φέρω
καὶ τῶν ἀτμήτων οὐσιῶν ἀπειρίαν· τὸ πηλίκον δὲ παντελῶς ἀπεστράφην, ὡς μηδὲν οὐδαμοῦ λαβεῖν ἔχειν μέρος· καὶ γὰρ μεριστὴν οὐκ ἔχω τὴν οὐσίαν.577
10Φωνὴν προΐσχω μηδαμῶς ὁρωμένη· ὁρῶ δὲ πάντα, καὶ τὰ πόρρω μου λίαν, ὡς μυθικῶς λέγουσι Λυγκέως χάριν. Κλῆσις δ’ ἀριθμὸν συμποσούμενον φέρει, κύβον τὸν ἐκ δὶς ἓξ, τετραπλῆς πεντάδος
15ἀφαιρεθείσης ἐξ ὅλων τῶν τοῦ κύβου.

79,74

(t)

ΤΟΥ ΑΥΛΙΚΑΛΑΜΟΥ.
1Δίκορσος εἰμὶ, καίπερ ἀψυχουμένη, ἐνάλιός τε καὶ γεηρὰ τὴν φύσιν. Ἂν γοῦν τέμῃς μοῦ διπλοσύνθετον κάραν, ἤμειψας οὐ τὴν κλῆσιν, οὐδὲ τὴν φύσιν.

80,75

(t)

ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ.
1Σὺ τετράγραμμον, συλλαβὰς φέρεις δύο· δηλοῖς καθαρῶς τὴν γυναικείαν φύσιν· ἂν ἄκρα δύο γραμμάτων συνεξέλῃς, ἐν σοὶ καλεῖται τοῦ θεοῦ κλῆσις μία.

81,76

(t)

ΑΔΕΣΠΟΤΟΝ.
nΕἰς ἅλας.
1Ὕδατος ἐκγενόμην, τράφε δ’ ἥλιος αὖτις
ἀθάνατος· θνήσκω δέ γε μητέρι μούνῃ.578