TLG 5037 001 :: SCHOLIA IN SOPHOCLEM :: Scholia in Sophoclis Ajacem (scholia vetera)

SCHOLIA IN SOPHOCLEM Schol.
(Varia)

Scholia in Sophoclis Ajacem (scholia vetera)

Source: Christodoulos, G.A. (ed.), Τὰ ἀρχαῖα σχόλια εἰς Αἴαντα τοῦ Σοφοκλέους. Athens: University of Athens Press, 1977: 9–10, 13–260.

  • Hypothesis: pp. 9–10
  • Scholia et glossae: pp. 13–260
  • Dup. partim 5037 004

Citation: Hypothesis-scholion — (line)

hyp

(1t)

ΥΠΟΘΕΣΙΣ ΑΙΑΝΤΟΣ ΜΑΣΤΙΓΟΦΟΡΟΥ
2Τὸ δρᾶμα τῆς Τρωικῆς ἐστι πραγματείας, ὥσπερ οἱ Ἀντηνορί‐ δαι καὶ Αἰχμαλωτίδες καὶ Ἑλένης Ἁρπαγὴ καὶ Μέμνων. πεπτωκότος γὰρ ἐν τῇ μάχῃ τοῦ Ἀχιλλέως ἐδόκουν Αἴας
5τε καὶ Ὀδυσσεὺς ἐπ’ αὐτῷ πλέον τι ἀριστεύειν περὶ τὴν τοῦ σώματος κομιδήν. καὶ κρινομένων περὶ τῶν ὅπλων κρατεῖ Ὀδυσσεύς. ὅθεν ὁ Αἴας τῆς κρίσεως μὴ τυχὼν παρακεκίνηται καὶ διέφθαρται τὴν γνώμην, ὥστε ἐφαπτόμενος τῶν ποιμνίων δοκεῖν τοὺς Ἕλληνας διαχρήσασθαι. καὶ τὰ μὲν ἀνεῖλε τῶν τετραπόδων, τὰ δὲ δήσας ἀπάγει ἐπὶ τὴν σκηνήν·
10ἐν οἷς ἐστί τις καὶ κριὸς ἔξοχος, ὃν ᾤετο εἶναι Ὀδυσσέα, καὶ δήσας ἐμαστίγωσεν· ὅθεν καὶ τῇ ἐπιγραφῇ πρόσκειται Μαστιγοφόρος, ἢ πρὸς ἀντιδιαστολὴν τοῦ Λοκροῦ. Δικαίαρχος δὲ Αἴαντος Θάνατον ἐπιγράφει. ἐν δὲ ταῖς διδασκαλίαις ψιλῶς Αἴας ἀναγέ‐ γραπται.
15Ταῦτα μὲν οὖν πράττει ὁ Αἴας. καταλαμβάνει δὲ Ἀθηνᾶ Ὀδυσσέα ἐπὶ τῆς σκηνῆς διοπτεύοντα τί ποτε ἄρα πράττει ὁ Αἴας καὶ δηλοῖ αὐτῷ τὰ πραχθέντα καὶ προκαλεῖται εἰς τὸ ἐμφανὲς τὸν Αἴαντα ἔτι ἐμμανῆ ὄντα καὶ ἐπικομπάζοντα ὡς τῶν ἐχθρῶν ἀνῃρημένων. καὶ ὁ μὲν εἰσέρχεται ὡς ἐπὶ τῷ μαστιγοῦν τὸν Ὀδυσσέα· παραγίνεται δὲ
20χορὸς Σαλαμινίων ναυτῶν εἰδὼς μὲν τὸ γεγονός, ὅτι ποίμνια ἐσφάγη‐ σαν Ἑλληνικά, ἀγνοῶν δὲ τὸν δράσαντα. ἔξεισι δὲ καὶ Τέκμησσα, τοῦ Αἴαντος αἰχμάλωτος παλλακίς, εἰδυῖα μὲν τὸν σφαγέα τῶν ποι‐ μνίων ὅτι Αἴας ἐστίν, ἀγνοοῦσα δὲ τίνος εἶεν τὰ ποίμνια. ἑκάτερος οὖν παρ’ ἑκατέρου μαθόντες τὸ ἀγνοούμενον, ὁ χορὸς μὲν παρὰ Τε‐
25κμήσσης, ὅτι Αἴας ταῦτα ἔδρασεν, Τέκμησσα δὲ παρὰ τοῦ χοροῦ, ὅτι Ἑλληνικὰ τὰ σφαγέντα ποίμνια, ἀπολοφύρονται καὶ μάλιστα ὁ χορός. ὅθεν δὴ ὁ Αἴας προελθὼν ἔμφρων γενόμενος ἑαυτὸν ἀπολοφύρεται καὶ τούτου ἡ Τέκμησσα δεῖται παύσασθαι τῆς ὀργῆς· ὁ δὲ ὑποκρινό‐ μενος πεπαῦσθαι ἔξεισι καθαρσίων ἕνεκα καὶ ἑαυτὸν διαχρῆται. εἰσὶ
30δὲ καὶ ἐπὶ τῷ τέλει τοῦ δράματος λόγοι τινὲς Τεύκρου πρὸς Μενέλαον καὶ πρὸς Ἀγαμέμνονα οὐκ ἐῶντας θάπτειν τὸ σῶμα τοῦ Αἴαντος. τὸ δὲ πέρας, θάψας αὐτὸν Τεῦκρος ἀπολοφύρεται. παρίστησι δὲ ὁ λόγος τῆς τραγῳδίας, ὅτι ἐξ ὀργῆς καὶ φιλονεικίας οἱ ἄνθρωποι ἥκοιεν ἐπὶ
τὰ τοιαῦτα νοσήματα, ὥσπερ ὁ Αἴας, προσδοκήσας ἐγκρατὴς εἶναι τῶν9
35ὅπλων καὶ ἀποτυχών, ἔγνω ἑαυτὸν ἀνελεῖν. αἱ δὲ τοιαῦται φιλονει‐ κίαι οὐκ εἰσὶν ἐπωφελεῖς οὐδὲ τοῖς δοκοῦσι νενικηκέναι. ὅρα γὰρ καὶ παρ’ Ὁμήρῳ τὰ περὶ τῆς ἥττης τοῦ Αἴαντος πάνυ διὰ βραχέων καὶ λίαν περιπαθῶς (λ 543—4)·
οἴη δ’ Αἴαντος ψυχὴ Τελαμωνιάδαο
40
νόσφιν ἀφειστήκει κεχολωμένη εἵνεκα τευχέων. εἶτα αὐτοῦ ἄκουε τοῦ κεκρατηκότος (λ 548)·
ὡς δὴ μὴ ὄφελον νικᾶν τοιῷδ’ ἐπ’ ἀέθλῳ. οὐκ ἐλυσιτέλησεν ἄρα αὐτῷ ἡ νίκη, τοιούτου ἀνδρὸς διὰ τὴν ἧτταν ἀποθανόντος.
45Ἡ δὲ σκηνὴ τοῦ δράματος ἐν τῷ ναυστάθμῳ πρὸς τῇ σκηνῇ τοῦ Αἴ‐ αντος. δαιμονίως δὲ εἰσφέρει προλογίζουσαν τὴν Ἀθηνᾶν· ἀπίθανον γὰρ τὸν Αἴαντα προϊόντα εἰπεῖν περὶ τῶν αὑτῷ πεπραγμένων, ὥσπερ ἐξελέγχοντα ἑαυτόν· οὐδὲ μὴν ἕτερός τις ἠπίστατο τὰ τοιαῦτα, ἐν ἀπορ‐ ρήτῳ καὶ νυκτὸς τοῦ Αἴαντος δράσαντος. θεοῦ οὖν ἦν τὸ τοιοῦτον

hyp

(50)

διασαφῆσαι καὶ Ἀθηνᾶς προκηδομένης τοῦ Ὀδυσσέως, ὥς φησιν ἐφεξῆς (36—7)·
ἔγνων, Ὀδυσσεῦ, καὶ πάλαι φύλαξ ἔβην
τῇ σῇ πρόθυμος εἰς ὁδὸν κυνηγίᾳ. Διαφόρως δὲ ἱστορήκασι περὶ τοῦ θανάτου τοῦ Αἴαντος. οἱ μὲν γάρ
55φασιν ὅτι ὑπὸ Πάριδος τρωθεὶς ἦλθεν εἰς τὰς ναῦς αἱμορροῶν, οἱ δὲ ὅτι χρησμὸς ἐδόθη Τρωσὶ πηλὸν κατ’ αὐτοῦ βαλεῖν, σιδήρῳ γὰρ οὐκ ἦν τρωτός, καὶ οὕτω τελευτᾷ· οἱ δὲ ὅτι αὐτόχειρ αὑτοῦ γέγονεν, ὧν ἐστι καὶ Σοφοκλῆς. περὶ δὲ τῆς πλευρᾶς ὅτι μόνην αὐτὴν τρωτὴν εἶχεν ἱστορεῖ καὶ Πίνδαρος, ὅτι τὸ μὲν σῶμα, ὅπερ ἐκάλυψεν ἡ λεοντῆ,
60ἄτρωτον ἦν, τὸ δὲ μὴ καλυφθέν, ὅπερ ἦν ἡ πλευρά, τρωτὸν ἔμεινε. Τὰ ἐπὶ τῆς σκηνῆς καὶ τοῦ δράματος πρόσωπα. Ἀθηνᾶ· Ὀδυσσεύς· Αἴας, παῖς Τελαμῶνος· χορὸς ἐκ Σαλαμινίων ἀνδρῶν· Τέκμησσα· ἄγγελος· Τεῦκρος, ἀδελφὸς Αἴαντος· Μενέλαος· Ἀγαμέμνων. προλο‐
γίζει δὲ Ἀθηνᾶ. FOHVGMR10

1a

〈ὦ παῖ Λαρτίου:〉 πάρεστιν Ὀδυσσεὺς ἐπὶ τὴν σκηνὴν ἀγωνιῶν καὶ πολυπραγμονῶν μή τι ἀπὸ ἐχθροῦ πάθῃ. δεῖ δὲ τὸν ὑπο‐ κριτὴν πανταχόθεν διαβλέπειν, ὥσπερ δεδοικότα μὴ ὁραθῇ. πάντα δὲ τὰ τῆς ὑποθέσεως συνεκτικὰ ἐδήλωσεν ἐν τῷ προοιμίῳ, πρὸς τίνα
5ὁ λόγος καὶ ποῦ ἡ σκηνὴ καὶ τί πράττει ὁ Ὀδυσσεύς. ἐν δὲ τῷ πεῖ‐ ράν τινα ἤδη ἴχνος τι κατέθετο τῆς ὑποθέσεως, ὅτι περὶ ἐχθρόν 〈τι〉 ἥκει. δεῖ δὲ τὰ τῆς ὑποθέσεως συνεκτικὰ εἶναι ἐν ἀρχῇ. LOFH VGMRm

1b

ἀεὶ μέν, ὦ παῖ Λαρτίου: κτητικὸν ἀντὶ τοῦ κυρίου. τὸ δὲ ἑξῆς· ἀεὶ μὲν ὁρῶ σε, ὦ Ὀδυσσεῦ, πείρᾳ καὶ δόλῳ μετιόντα τοὺς ἐχθρούς· πεῖρα γὰρ Ἀττικῶς δόλος καὶ τέχνη, ὅθεν καὶ πειραταὶ οἱ κατὰ θάλατταν κακοῦργοι. τὸ δὲ ἀεὶ εἶπεν ἀναφέρουσα εἰς ἐκεῖ‐
5νο, ὅτι καὶ μετὰ Διομήδους κατάσκοπος γενόμενος ἐπὶ τοὺς Τρῶας οὐ διέλαθεν αὐτήν, ὡς αὐτὸς μαρτυρῶν φησιν (Κ 278—9)·
κλῦθί μοι, αἰγιόχοιο Διὸς τέκος, ἥ τέ μοι αἰεὶ
ἐν πάντεσσι πόνοισι παρίστασαι οὐδέ σε λήθω. δυσχεραίνει δὲ ἡ Ἀθηνᾶ τῷ Αἴαντι, ὅτι ἀπώσατο τὴν συμμαχίαν αὐ‐
10τῆς. LFOHVGMRm13

1c

καὶ ἄλλως. ἀεὶ ὁρῶ σε, ὦ Ὀδυσσεῦ, τὴν παρὰ τῶν ἐχθρῶν σοι γινομένην βλάβην ζητοῦντα προϋφαρπάσαι· οἷον, εἰ ἐπιβουλεύει σοί τις, σπουδάζεις τὴν ἐπιβουλὴν τὴν κατὰ σοῦ γινομένην αὐτῷ τῷ ἐπι‐ βουλεύσαντι βλαβερὰν γενέσθαι. τὸ δὲ θηρώμενον, ἐκ μεταφορᾶς
5τῶν κυνηγῶν, οἳ τὰ μικρὰ θηρία φονεύουσι προφυλαττόμενοι τὴν ἐξ αὐτῶν ἐσομένην βλάβην· πεῖρα γὰρ ἡ βλάβη, ὡς καὶ ἐν Δανάῃ (Soph. frg. 168 p. 169 N2)·
οὐκ οἶδα τὴν σὴν πεῖραν· ἓν δ’ ἐπίσταμαι,
τοῦ παιδὸς ὄντος τοῦδ’ ἐγὼ διόλλυμαι. LFOHVGMRm14

1d

〈Λαρτίου:〉 κτητικὸν ἀντὶ κυρίου. Lsl

2a

〈πεῖραν:〉 δόλον. Lm

2b

〈ἐχθρῶν:〉 λείπει ἡ κατά. Lm, Gsl

2c

τὸ θηρώμενον ἐπήνεγκεν καὶ τὰ ἄλλα μεταφορικῶς. LGm

2d

〈θηρώμενον:〉 ἀνιχνεύοντα. LOGsl

4

〈τάξιν〉 ἐσχάτην ἔχει: τὰς γὰρ σκηνὰς τοῦ Αἴαντος ἐσχά‐ τας φησὶ τῶν ἄλλων Ἀχαιῶν εἶναι καὶ Ὅμηρος (Θ 225—6, Λ 8—9)·
τοί ῥ’ ἔσχατα νῆας ἐίσας
εἴρυσαν, ἠνορέῃ πίσυνοι.
5ἐν πεδίῳ Ῥοιτείῳ Ἀχιλλεὺς καὶ Αἴας. FGMRm

5

〈μετρούμενον / ἴχνη:〉 ἀκολουθοῦντα τὰ ἴχνη τὰ ἐκείνου νεοχάρακτα, νεωστὶ κεχαραγμένα. LGMm

6

νεοχάραχθ’: καὶ τὸ νεοχάρακτα εὐφυῶς, ὅ ἐστι νεοτύπωτα. ὁπόταν γὰρ νεωστὶ αἱ ἀποχαράξεις τῶν ζῴων γένωνται, μᾶλλον ἐπα‐ κολουθοῦσιν οἱ κυνηγέται, πρὶν ὑπὸ ἀνέμου ἀφανισθῇ ἡ ὀδμή. LF
HGMRm15

7

εὖ δέ ς’ ἐκφέρει: ἐπάγεταί σε ἡ βάδισις Αἴαντος δίκην κυ‐ νὸς εὐοσφρήτου ἀπὸ τοῦ ἴχνους ζητοῦντα εἰ ἔνδον γέγονεν ὁ Αἴας. προέλκονται γὰρ τοὺς κυνηγέτας αἱ κύνες ἐπὶ τὰ ἐπαγόμενα, παρ’ ὃ καὶ ἐπακτῆρας ἔνιοι θέλουσιν αὐτοὺς καλεῖσθαι ὡς ἐπαγομένους ὑπὸ
5τῶν κυνῶν. καὶ Ὅμηρος (τ 435—6)·
πρὸ δ’ ἄρ’ αὐτῶν
ἴχνι’ ἐρευνῶντες κύνες ἤισαν. LFOHGMRm

8

〈βάσις:〉 λείπει τοῦ Αἴαντος. Fm, Hsl16

9

ἔνδον γὰρ ἁνὴρ ἄρτι: προσοχὴν ἐργάζεται τῷ ἀκρο‐ ατῇ περὶ τῶν δηλωθησομένων. LFGMRm

11

καί ς’ οὐδὲν εἴσω: οὐκ ἀναγκαῖον τὸ πολυπραγμονεῖν ἔτι εἰ ἔνδον ἐστὶν ὁ Αἴας (ἔγνω γὰρ τὸ ἀληθές), ἀλλὰ λέγειν διὰ τί τὴν σπουδὴν ταύτην ἔθου, ἵνα παρ’ ἐμοῦ τῆς εἰδυίας μάθῃς τὰ ἀγνοού‐ μενά σοι. LFOHGMRm

14

ὦ φθέγμ’ Ἀθάνας: καὶ τοῦτο ἄριστα πεποίηται· φθέ‐ γμα γὰρ εἶπεν ὡς μὴ θεασάμενος αὐτήν· δῆλον γὰρ ὡς οὐκ εἶδεν αὐτὴν ἐκ τοῦ· κἂν ἄποπτος ᾖς, ὅμως, τουτέστιν ἀόρατος. τῆς δὲ φωνῆς μόνης αἰσθάνεται ὡς ἐθάδος αὐτῷ οὔσης. ἔστι μέντοι
5ἐπὶ τῆς σκηνῆς ἡ Ἀθηνᾶ· δεῖ γὰρ τοῦτο χαρίζεσθαι τῷ θεατῇ. προ‐ θεραπεύει δὲ τὴν θεὸν ὁ Ὀδυσσεὺς καὶ οὕτω λέγει τὰ κατὰ τὸν Αἴ‐
αντα. LFOHVGMRm17

15

〈ἄποπτος:〉 ἀόρατος. LNsl

16a

φώνημα: ἀντὶ τοῦ φωνήν. Lm, Gsl

16b

ξυναρπάζω φρενί: ὀξέως συνίημι καὶ ἀντιλαμβάνομαι. Fm, Lsl

17a

χαλκοστόμου κώδωνος ὥς: κώδων καλεῖται τὸ πλατὺ τῆς σάλπιγγος· ἀπὸ μέρους δὲ τὴν σάλπιγγά φησι. πολλὰ δὲ εἴδη σαλπίγγων· εἰσὶ γὰρ Λιβυστικαὶ σάλπιγγες, εἰσὶν Αἰγύπτιαι, εἰσὶ Τυρσηνικαί. πρῶτος δὲ Ἀρχώνδας συμμαχῶν τοῖς Ἡρακλείδαις
5ἤγαγεν εἰς Ἕλληνας τὴν Τυρσηνικὴν σάλπιγγα. LFOHGMRm18

17b

〈κώδωνος:〉 ἡ κώδων θηλυκῶς Ἀττικῶς. Lsl

17c

λείπει φώνημα. FHsl

18

〈δυσμενεῖ:〉 ἐχθρῷ. FNHGsl

19a

〈βάσιν:〉 ὁδόν. Gsl

19b

〈κυκλοῦντ’:〉 τιθέντ’. Gsl

19c

〈σακεσφόρῳ:〉 οἰκεῖον τοῖς πρώτοις τὸ ὄνομα. σακε‐ σφόρῳ δὲ εἶπεν οὐχ ἁπλῶς ὁπλοφόρῳ, ἀλλὰ κατ’ ἐξοχήν. καὶ Ὅ‐ μηρος (Η 219)·
Αἴας δ’ ἐγγύθεν ἦλθε φέρων σάκος ἠύτε πύργον. LFOHGm

23a

〈ἴσμεν γὰρ〉 οὐδὲν τρανές: σαφές, ἀληθές. καλῶς δὲ τοῦτο ἐποίησεν, ἵνα συνέχηται ἔτι ἡ ὑπόθεσις καὶ τὸ ἄπιστον εἰς ἀμφίγνοιαν αὐτοὺς ἄγῃ. LFGMRm

23b

〈τρανές:〉 ἀληθές. LONGsl

23c

〈ἀλώμεθα:〉 τῷ νῷ ἀλώμεθα. LFNsl19

24

〈κἀγὼ ’θελοντής:〉 διὸ θελοντὴς τοῦτον ὑπέστην τὸν κίν‐ δυνον, ἵνα γνῶ τἀληθές, πάντων τὴν αἰτίαν τοῦ γεγονότος εἰς αὐτὸν ἀναγόντων. LFNGMRm

26a

λείας ἁπάσας: τὰς ποίμνας καὶ τὰ βοσκήματα λείας φησὶ κατὰ τὸ κύριον· ἔνθεν καὶ λῃστής. καὶ Ὅμηρος (Λ 677)·
ληίδα δ’ ἐκ πεδίου συνελάσσαμεν. τὸ δὲ κατηναρισμένας ἄκυρον, τὸ γὰρ σκυλεύειν ἐναρί‐
5ζειν καὶ τὰ ἔναρα σκῦλα παρὰ τὸ ἀρηρέναι καὶ ἐντὸς αὐτῶν εἶναι ἡ‐ μᾶς. καὶ τὸ παρ’ Ὁμήρῳ τοιοῦτόν ἐστιν (φ 485)· ἦ τοι βέλτερόν ἐστι κατ’ οὔρεα θῆρας ἐναίρειν. πῶς γὰρ οἷόν τέ ἐστι σκυλεύειν τοὺς λέοντας, εἰ μὴ εἴη καὶ ἐπὶ τῶν ἀλόγων ζῴων τὸ σκυλεύειν; Καλλίμαχος δὲ ἐπὶ τῆς λεοντείας δορᾶς
10(frg. 677 (142) Pfeiffer)·
τὸ δὲ σκύλος ἀνδρὶ καλύπτρη
γιγνόμενον νιφετοῦ καὶ βελέων ἔρυμα. καὶ Ὅμηρος (Ζ 480)· ἔναρα βροτόεντα, τὰ παρὰ τῶν ἐν τῷ
πολέμῳ πεσόντων συναχθέντα. LOHGMRm20

26b

〈κατηναρισμένας:〉 ἐσκυλευμένας, πεφονευμένας. συν‐ εκδοχικόν. FONHVGsl

27a

ποιμνίων ἐπιστάταις: τοῖς ποιμέσι. καλῶς δὲ τοῦτο, ἵνα μὴ παραγένοιτό τις ἀπαγγέλλων τὸ σαφές. LFOHGMRm

27b

ποιμνίων ἐπιστάταις: οἱ μὲν τοὺς ποιμένας, οἱ δὲ τοὺς κύνας· οὐ γὰρ εἴασεν ἡ Ἀθηνᾶ ἀνθρώπους ἀνελεῖν. Nm

27c

ποιμνίων ἐπιστάταις: τοῖς κυσίν· οὐκ εἴασε γὰρ ἡ Ἀθηνᾶ αὐτὸν ἄνθρωπον ἀνελεῖν. LFHm, FHsl

27d

τοῖς ποιμέσιν. Vsl

28a

〈τήνδ’ οὖν ἐκείνῳ:〉 πόθεν αὕτη ἡ ὑπόνοια; ὅτι εἶδέν τις αὐτὸν ἐν τῷ πεδίῳ πηδῶντα μετὰ τοῦ ξίφους νεορράντου ὑπὸ τοῦ αἵ‐
ματος. LFOHGMRm21

28b

〈τήνδ’:〉 τὴν αἰτίαν, τὸν φόνον τοῦ Αἴαντος. Psl

28c

〈νέμει:〉 τίθησιν. γρ. τρέπει. Fsl

32a

καὶ τὰ μὲν σημαίνομαι: ἀντὶ τοῦ σηματίζομαι, διὰ σημείων γινώσκω. καὶ ἄλλως· οἷον σημεῖά τινα ἐμαυτῷ συντί‐ θημι ἀπὸ τοῦ ἴχνους, τὰ δὲ ἀπορῶ. τοιοῦτον γὰρ συμβαίνει περὶ τοὺς ἰχνευτὰς ἐπιταραττομένων τῶν ἰχνῶν, διὰ δὲ τὴν μανίαν δυσίχνευτος
5καὶ ἐπιτεταραγμένη ἡ βάσις γέγονε τοῦ Αἴαντος. LFONHGMRm

32b

〈σημαίνομαι:〉 σηματίζομαι, διὰ σημείων γινώσκω. LOGsl

33a

〈ἐκπέπληγμαι:〉 ἀπορῶ διὰ τὴν μανίαν. Gsl

33b

ἀπορῶ, ἀμηχανῶ. ONHGsl

33c

γρ. καὶ ἐκπέπληγμαι. ἀπορῶ. Fsl22

33d

〈κοὐκ ἔχω μαθεῖν ὅτου:〉 οὐκ ἔχω ὅπως μάθω 〈τί‐ νος ἐστὶν〉 ἢ ποῦ ἐστιν. Lsl

33e

κοὐκ ἔχω μαθεῖν τίνος ἐστίν, ἤγουν τίνος χάριν ταῦτα ἔπραξεν ὁ Αἴας. Gsl

33f

〈ὅτου:〉 τίνος ἐστὶ ταῦτα ἢ τίνος χάριν. FNsl

33g

λείπει τίνος χάριν. Hsl

34

〈καιρὸν δ’ ἐφήκεις:〉 καλῶς Ὀδυσσεὺς ἀναμένει τὸ ἀκριβὲς γνῶναι, ἵνα μὴ δοκοίη κατ’ ἐχθροῦ προπετές τι πράσσειν. καὶ ἄλλως· ἐπὶ καιρῷ ἥκεις. εὐφυῶς δὲ ἄρχεται τῆς ὑποθέσεως ὁ ποιητής, ὥστε τρανῶσαι τὸ πᾶν διὰ τῆς Ἀθηνᾶς. LFONHGMRm

35a

σῇ κυβερνῶμαι χερί: θεραπεύει Ὀδυσσεὺς τὴν Ἀ‐
θηνᾶν, ἵνα καὶ ἐν τοῖς ἑξῆς ἔχῃ αὐτὴν εὐμενῆ. LFONHGMRm23

35b

φρενί: ἀντὶ ἀπὸ τῆς φρενός. Lm

35c

〈χερί:〉 γράφεται φρενί. Nsl

36

〈ἔγνων, Ὀδυσσεῦ:〉 ταῦτα πρὸς τὰ ἐν ἀρχῇ, ἵνα μὴ δό‐ ξῃ ἀγνοεῖν ἡ θεὰ τὸ πρᾶγμα. LGMRm, ONsl

37a

〈κυνηγίᾳ:〉 ἐκ μεταφορᾶς τῶν ὀσφραινομένων. Gsl

37b

ἐκ μεταφορᾶς τῶν κυνηγῶν. Fsl

37c

θηρεύσει. Nsl

38a

ἦ καί, φίλη δέσποινα: ἐν τοῖς ἀμοιβαίοις κατὰ βραχὺ δηλοῦται ἡ ὑπόθεσις. προσκορὲς 〈γὰρ〉 ἦν διηγηματικῷ εἴδει τὸ πᾶν διεξελθεῖν. πυνθάνεται δὲ πρῶτον εἰ ἄρα πρὸς καιρὸν πονεῖ· εἰ γὰρ αὐτός ἐστιν ὁ τὸν φόνον δράσας πρὸς καιρὸν ἂν εἴη πονῶν ὁ Ὀδυσ‐
5σεύς. LFOHVGMRm

38b

〈πονῶ:〉 ἐρευνῶ. ONHsl

39a

〈ὡς:〉 τὸ ὡς ἀντὶ τοῦ ἀληθῶς. Lsl

39b

λίαν, ἀληθῶς. FNHsl

39c

〈σοι:〉 διὰ σὲ ἢ κατὰ σοῦ. FNHGsl24

40a

καὶ πρὸς τί δυσλόγιστον: ἐπύθετο πρῶτον εἰ αὐ‐ τός ἐστιν ὁ δράσας, εἶτα καὶ τὴν αἰτίαν πυνθάνεται. τὸ δὲ δυσλό‐ γιστον, ὅμοιον τῷ πρᾶγος ἄσκοπον (v. 21)· ἀγνοεῖ γὰρ ἔτι τὴν μανίαν. LFOHGMRm

40b

〈δυσλόγιστον:〉 μανικῶς. Fsl

41a

χόλῳ βαρυνθείς: ὁ μὲν Ὀδυσσεὺς πυνθάνεται πρὸς τί αὐτῷ χρήσιμον, ἡ δὲ τὴν αἰτίαν ἐπήγαγεν, ὑφ’ ἧς κινηθεὶς εἰς χόλον ἤχθη· τοῦτο γάρ ἐστι τὸ λεῖπον τῆς ὑποθέσεως, ἡμεῖς δὲ ὡς 〈οὐ〉 προ‐ επιστάμενοι τὰ πράγματα ἀμβλύτερον κατανοοῦμεν. LFNVGMRm

41b

χόλῳ βαρυνθείς: ἤδη τὴν μανίαν αὐτοῦ σημαίνει ἔνθεν αὐτῷ ἡ πλάνη γεγένηται. LFGMRm

42

〈τί δῆτα ποίμναις:〉 πιθανὸν τὸ τοῦ Ὀδυσσέως πρόσω‐ πον ὡς δεδιότος, ὥστε πλείονας ἐρωτήσεις ἀπὸ τοῦ Ὀδυσσέως γε‐ νέσθαι. FGMRm, Nsl

43a

〈ἐν ὑμῖν:〉 ἀντὶ τοῦ ὑμῶν. Gsl25

43b

〈φόνῳ:〉 αἵματι. ONGsl

45a

κἂν ἐξεπράξατ’, εἰ κατημέλης’ 〈ἐγώ〉: μὴ λέγε βούλευμα, φησίν· οὐ γὰρ ἂν ἦν βούλευμα ἀλλὰ πρᾶγμα, εἰ κατη‐ μέλησα ἐγώ. LFONGMRm

45b

〈ἐξεπράξατ’:〉 εἰς τέλος ἤγαγεν. Nsl

46a

〈ποίαισι τόλμαις:〉 ἐρωτᾷ πῶς μόνος ὢν πρὸς πλῆθος ἐδύνατο μάχεσθαι. LOGRm, Nsl

46b

〈τόλμαις:〉 ἐλπίσιν. Osl

46c

〈φρενῶν:〉 γρ. χειρῶν. Hsl

46d

〈φρενῶν θράσει:〉 ἀλογίστῳ τόλμῃ. Gsl

48a

〈παρέστη:〉 ἐπλησίασεν ἡμῖν. Lm, Gsl

48b

〈τέρμ’:〉 τῆς ὁδοῦ. Lm, NHsl

49a

〈στρατηγίσιν:〉 γρ. στρατηγοῖσι〈ν〉. Gm

49b

〈πύλαις:〉 ταῖς τῶν σκηνῶν πύλαις. Lm, Ngsl

50a

〈μαιμῶσαν:〉 γρ. καὶ διψῶσαν. LGm26

50b

μαιμῶσαν φόνου: μαιμῶσα ἡ αἵματος διψῶσα καὶ ἐπι‐ θυμοῦσα. Nm

50c

ὃ λέγομεν ἡμεῖς λαιμᾶν. Lsl

50d

διψῶσαν αἵματος. Om, FHGsl

50e

αἵματος ἐπιθυμοῦσαν. Nsl

51a

〈ἐγώ σφ’ ἀπείργω:〉 τὸ ἑξῆς· ἐγώ σφ’ ἀπείργω τῆς ἀνη‐ κέστου χαρᾶς, δυσφόρους γνώμας ἐμβαλοῦσα τοῖς ὄμμασιν. LVm

51b

〈σφ’:〉 σφε κυρίως ἀντὶ τοῦ ἡμᾶς. Gsl

51c

〈δυσφόρους:〉 μανικάς. Fsl

52a

τῆς ἀνηκέστου χαρᾶς: χαράν φησι τὴν ἐπὶ τῷ δοκεῖν τοὺς Ἕλληνας ἀνῃρῆσαι. ταύτης οὖν αὐτὸν τῆς ἀνηκέστου χαρᾶς ἀπεῖρξα δυσφόρους γνώμας ἐμβαλοῦσα τοῖς ὄμμασιν. καλῶς δὲ εἶπε γνώμας· οὐ γὰρ κλέψαι φησὶ τὴν ὄψιν ὥστε μὴ ὁρᾶν, ἀλλ’ ἐπ’ αὐ‐
5τῇ γνώμην δύσφορον ἐπιβαλεῖν ὡς οἴεσθαι ἰδεῖν τὰ μὴ ὄντα. τοῦτο δὲ οὐ τῶν ὀφθαλμῶν ἁμάρτημα, ἀλλὰ πολὺ πρότερον τῆς διανοίας. LFO
NHVGMRm27

52b

〈ἀνηκέστου:〉 ἕνεκεν ἀνιάτου. Gsl

52c

ἕνεκα ἀθεραπεύτου, τῆς πολλῆς. FOsl

54a

ἄδαστα: ἀμέριστα, ἀδιαίρετα. πιθανὸν δὲ καὶ πρὸς τὸ πλῆ‐ θος· ἐλάσσονα γὰρ εἰκός. LFNHVGMRm

54b

〈ἄδαστα:〉 ἀμέριστα. FNHGsl

54c

βουκόλων: ἀπὸ τοῦ κυριωτέρου μέρους, τῶν βοῶν. ONsl

55

〈ἔκειρε:〉 εἰργάσατο. Fsl

56a

κύκλῳ ῥαχίζων: κατὰ πάντα τόπον τῆς ἐπαύλεως σφά‐ ζων καὶ διακόπτων. εἴρηκε δὲ ῥαχίζων διὰ τὸ τὴν πρώτην καὶ μεγάλην διακοπὴν κατὰ ῥάχιν γίνεσθαι. ἐκ μεταφορᾶς καὶ τοὺς μεγάλα κακουργοῦντας ῥαχιστάς φαμεν. LFONHGMRm

56b

〈ῥαχίζων:〉 διακόπτων. Fsl28

57a

δισσοὺς Ἀτρείδας: πιθανῶς τούτων τὰ ὀνόματα εἶ‐ πεν· κατ’ αὐτῶν γὰρ πλείων ἡ ἀγανάκτησις ὡς τῆς ἀδικίας προκαταρ‐ ξαμένων. τὸ δὲ τοῦ Ὀδυσσέως ἐταμιεύσατο τῷ Αἴαντι, ἵνα καὶ μεῖ‐ ζον εἴη τὸ πάθος, αὐτοῦ φανερῶς παραπαίοντος. κἀπειδὴ γελοῖον προ‐
5ελθόντα τὸν Αἴαντα μαινόμενον λέγειν καὶ παρενοχλεῖν τοῖς θεαταῖς, εἰ προειρήκει πάντα ἡ Ἀθηνᾶ. LFONHGMRm

57b

〈ἔχων:〉 γρ. παρών. Lm, Gsl

58

〈ἐμπίπτων:〉 γρ. ἐμπεσών. Lm

59a

ἐγὼ δὲ φοιτῶντ’ ἄνδρα μανιάσιν νόσοις: ἤτοι μαινόμενον· φοῖτος γὰρ ἡ μανία. ἢ περιερχόμενον ἐν τοῖς ποι‐ μνίοις διὰ τὴν μανίαν· λέγει γὰρ μανιάσιν νόσοις. ἢ ἀνα‐ στρεφόμενον ἐν τῇ μανίᾳ. ἢ μανιάσιν νόσοις ἀντὶ τοῦ μεθ’
5ὁρμῆς μεμηνότα. LFONHGMRm

59b

〈φοιτῶντ’:〉 μεθ’ ὁρμῆς μεμηνότα. Lm29

59c

μαινόμενον· φοίτη γὰρ ἡ μανία. FGsl

60

〈εἰς ἕρκη κακά:〉 γρ. εἰς ἐρινῦν κακήν. Lm

61a

〈κἄπειτ’, ἐπειδὴ τοῦδ’ ἐλώφησεν:〉 ἐπαύσατο. ἡ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν ὑποζυγίων τῶν ὑπὸ τὸν λόφον ἀναπαυομένων, ὅθεν καὶ τὸ εὐλόφως φέρειν. LFOHGMRm, Nsl

61b

〈ἐλώφησεν:〉 ἐπαύσατο. FOHGsl

62a

τοὺς ζῶντας: τοὺς ζῶντας τῶν βοῶν δηλονότι συνδήσας ὡς αἰχμαλώτους ἄνδρας ἄγει καὶ τὰ λοιπὰ ποίμνια. πιθανὸν δὲ καὶ τοῦτο προειρῆσθαι, ἵνα, ὅταν εἴπῃ ἡ Τέκμησσα περὶ τῶν κριῶν, προε‐
πιστώμεθα τοῦτο. LFONHGMRm30

62b

〈τοὺς ζῶντας:〉 τὸ σχῆμα κατὰ γένος, ὡς τὸ ψολόεν‐ τος ἐχίδνης (Nicandri Ther. 129). Hm

62c

〈συνδήσας:〉 ἀπὸ βοϊκῶν λώρων. Fsl

66a

δείξω δὲ καὶ σοὶ τήνδε: πιθανὴ ἡ παρείσοδος τοῦ Αἴαντος· οὕτω γὰρ μεῖζον γίνεται τὸ πάθος τῆς τραγῳδίας, τῶν θε‐ ατῶν νῦν μὲν παραφρονοῦντα ὀλίγῳ δ’ ὕστερον ἔμφρονα θεωμένων· καὶ ἵνα ἰδὼν ὁ Ὀδυσσεὺς ἐξείπῃ τοῖς ἄλλοις Ἕλλησιν. οὕτω δὲ καὶ ἡ
5εὔνοια τῆς Ἀθηνᾶς ἐνδείκνυται εἰς τὸν Ὀδυσσέα. LFONHVGMRm

66b

〈περιφανῆ:〉 φανεράν. Gsl

66c

λαμπράν, διάδηλον. ONHsl

67a

θροῇς: εἴπῃς. OGsl

67b

λέγῃς. FHsl31

69a

〈τὸν ἄνδρ’:〉 ἰδεῖν 〈λείπει〉. Hsl

69b

〈ἀποστρόφους:〉 λείπει ποιήσασα. FGsl

72a

ἀπευθύνοντα: τιμωρίαν ἀπαιτοῦντα. Lm, NGsl

72b

προσμολεῖν καλῶ: πρόσω μολεῖν, τουτέστιν ἐξελθεῖν. LFNMRm

73

〈στεῖχε:〉 πορεύου. Nsl

74

〈μηδαμῶς σφ’ ἔξω κάλει:〉 παραιτεῖται ὁ Ὀδυσσεὺς οὐχ ὡς κωμῳδοῦντος τοῦ ποιητοῦ δειλίαν τοῦ ἥρωος (οὕτω γὰρ 〈ἂν〉 ἀφαιρεθείη τὸ τῆς τραγῳδίας ἀξίωμα), ἀλλὰ τὸ εὐλαβὲς ἐνδείκνυται· ἔμφρονος γὰρ ἦν τὸ τῷ μεμηνότι παραχωρεῖν. ὅρα γὰρ οἷον ἦν προσ‐
5ελθόντα ἐκεῖνον θεάσασθαι τὸν ἐχθρόν. LFONHVGMRm

75

οὐ σῖγ’ ἀνέξῃ: ἐπιστρέφει ἡ Ἀθηνᾶ ὡς οὐδενὸς ἐσομένου
κακοῦ. LFONGMRm32

77a

τί μὴ γένηται: τί μὴ γένηται φοβῇ; οὐχ ὁ αὐτὸς ἦν καὶ πρότερον ἄνθρωπος; ἀλλ’ οὐδὲν ὑμᾶς εἰργάσατο κακὸν ἡμῶν ἐπιμε‐ λουμένων. LFONHVGMRm

77b

λείπει τὸ δέδοικας. Fsl

77c

φοβῇ 〈λείπει〉. Osl

77d

〈ὅδ’ ἦν:〉 φίλος λείπει. NHsl

78a

〈τῷδε τἀνδρί:〉 δεικτικῶς ἀντὶ τοῦ ἐμοί, τῷ Ὀδυσσεῖ. LGMRm, FNsl

78b

ἤγουν ἐμοί. OGsl

79

οὐκοῦν γέλως ἥδιστος εἰς ἐχθροὺς γελᾶν: σκληρὸν μὲν τὸ λέγειν 〈ἥδιστον τὸ〉 ἐπεγγελᾶν τοῖς ἐχθροῖς, ἀλλὰ θεός ἐστιν οὐκ εὐλαβουμένη τὸ νεμεσητόν. ἄλλως τε καὶ παροξύνουσα
τὸν Ὀδυσσέα τοῦτό φησιν. LFONHVGMRm33

80

ἐμοὶ μὲν ἀρκεῖ: μέτριον διεφυλάχθη τὸ τοῦ Ὀδυσσέως ἦθος διὰ τὸ μὴ ἐντρυφᾶν τοῖς κακοῖς. LFONHGMRm

81a

〈ἄνδρα περιφανῶς:〉 τρίβραχυς. Lm

81b

〈περιφανῶς:〉 διαδήλως, ἀληθῶς. NHsl

81c

ὀκνεῖς: ποιητικὸν ἀντὶ τοῦ φοβῇ· πυκνῶς γὰρ τίθησι τὸ ὀ‐ κνεῖν ἐπὶ τοῦ φοβεῖσθαι. LFOHVGMRm

81d

φοβῇ. LNHGsl

82a

φρονοῦντα γάρ νιν οὐκ ἂν ἐξέστην: ἑκατέ‐ ρῳ τὸ οἰκεῖον παράκειται καὶ οὐ χρὴ τὰ τοῦ Ὀδυσσέως φρονιμώτερα οἴεσθαι τῶν τῆς Ἀθηνᾶς, ἀλλ’ ἐκεῖνο σκοπεῖν, ὅτι ἡ μὲν μετὰ παρ‐ ρησίας διαλέγεται ὡς θεός, ὁ δὲ ὑπεσταλμένως ὡς θνητὸς τὸν καιρὸν
5ὁρᾷ, ὅτι ὁμόσε χωρῆσαι τῇ μανίᾳ τοῦ ἐχθροῦ οὐχ ἁρμόζει. φρονοῦντα γὰρ αὐτὸν οὐκ ἂν ἐξέστην ἰδεῖν δι’ εὐλάβειαν, τὸ δὲ νῦν ἐκστῆναι
οὐ τῷ Αἴαντι ἀλλὰ τῇ μανίᾳ παραχωρῶν. LFONHGMRm34

82b

〈ὄκνῳ:〉 φόβῳ. Nsl

82c

δειλίᾳ. Gsl

83

ἀλλ’ οὐδὲ νῦν σε: Δίδυμος σημειοῦται τὴν φράσιν: ἀλλ’ οὐδὲ νῦν σε μὴ παρόντ’ ἴδῃ πέλας. τὸ δὲ μὴ ἢ παρέλκον ἢ σύνδεσμος ἀντὶ συνδέσμου, ἀντὶ τοῦ ὡς, ἵν’ ᾖ· ὡς μὴ πλη‐ σίον αὐτοῦ παρόντα. NHGMRm

85

ἐγὼ σκοτώσω βλέφαρα καὶ δεδορκότα: καίπερ δεδορκότα τὰ βλέφαρα αὐτοῦ σκοτώσω· ἢ καὶ βλέποντα τὰ βλέφαρα αὐτοῦ ποιήσω μὴ δεδορκότα. LFONHGMRm

89a

ὦ οὗτος, Αἴας: διὰ τοῦ οὗτος καὶ τοῦ Αἴας δισσὴ
ἡ κλῆσις. LFONHVGMRm35

89b

〈δεύτερόν σε προσκαλῶ:〉 ἢ ὅτι καὶ πρότερον ἐκά‐ λεσεν αὐτόν, ὅτε καὶ Ὀδυσσεύς φησι, τί δρᾷς, Ἀθάνα· ἢ ὡς καὶ πρότερον, ὁπότε ἐδόκει συλλαμβάνειν αὐτῷ πρὸς τὴν ἀναίρεσιν. LFONHVGMRm

90a

τί βαιόν: ἢ ὀλίγον ἢ ἀντὶ τοῦ οὐδὲ ὅλως. σύμμαχον δὲ αὐ‐ τὴν νομίζει ὡς καὶ ἐν τοῖς ἑξῆς φησιν (v. 92)· ὡς εὖ παρέστης. LFONHGMRm

90b

〈τί βαιόν:〉 οὐδαμῶς, οὐδόλως. FHsl

90c

οὐδόλως, μικρόν. Gsl

90d

〈ἐντρέπῃ τῆς συμμάχου:〉 ἐπιστροφὴν ποιῇ τῇ συμμάχῳ. FNHsl

91a

ὦ χαῖρ’, Ἀθάνα: ἐπέγνω μὲν τὴν Ἀθηνᾶν, τὰ δὲ ἑξῆς τοῦ παραπαίοντος· οὕτω γὰρ ἂν προκόψειεν ἡ ὑπόθεσις. οὐ παντελῶς δὲ
αὐτοῦ ἀπώλετο τὸ ἡγεμονικόν, ἀλλ’ ἡ μανία γέγονε περὶ τὸ λογιστι‐ κόν· ἐμέμνητο μὲν γὰρ ὡς ἐχθροὺς ἀνελών, περὶ τὸ πρόσωπον δὲ ἐ‐36
5σφάλλετο. ὅτι δὲ ποίμνια ἀνεῖλε καὶ ἐλογίζετο ἄνδρας ἀνῃρηκέναι δῆλον ἐκ τοῦ εἰπεῖν· τῆσδε τῆς ἄγρας χάριν. LFONH VGMRm

91b

〈ὦ χαῖρ’, Ἀθάνα:〉 ὑπερβατὸν κατὰ λέξιν. Osl

93

〈λαφύροις:〉 δώροις. Gsl

95a

〈ἔγχος:〉 ξίφος. Fsl

95b

τὸ δόρυ. Gsl

95c

ἡ πρὸς ἀντὶ τῆς ἐν. Fsl

96a

κόμπος πάρεστι: καύχημά μοι παραγίνεται καὶ ἔπαρ‐ σις λέγοντι τἀληθῆ, ἀλλ’ ὅμως οὐκ ἀπαρνοῦμαι τὸ μὴ οὐχὶ βάψαι τὸ
ξίφος εἰς τὸν στρατόν. LFOHVGMm, Osl37

96b

ἔπαρσις. Hsl

97a

〈ᾔχμασας:〉 ᾑμάτωσας. FHsl

97b

μετὰ αἰχμῆς ἐκίνησας. Gsl

98a

οἵδ’ ἀτιμάσουσιν ἔτι: ἐὰν δασυνθῇ τὸ ΟΙΔ’ ἔσται ἐπὶ τῶν Ἀτρειδῶν, εἰ δὲ ψιλωθῇ, τὸ οἶδα ἀντὶ τοῦ ἐπίσταμαι. LFO NHVm

98b

〈ΟΙΔ’:〉 ἢ γινώσκω ἢ οἵδε καὶ οὗτοι. Fsl

98c

παρέλκον τὸ ἔτι. Hsl

99

〈τὸ σόν:〉 λείπει τὸ ἔπος. Gsl

100

τἄμ’ ἀφαιρείσθων: καλῶς τὰ ἐμὰ ἔφη, ἀντὶ τοῦ ἃ ἔδει με λαβεῖν, οἷον ὧν ὡς ἰδίων ἀπεστερημένος. LFONGMRm

102

ἦ πέφευγέ σε: οὐχ ὡς διαστέλλουσά φησιν, ὡς ἂν εἴποι τις ἔθανεν ἢ πέφευγέ σε, ἀλλὰ παροξύνουσα· φησὶ γὰρ πέφευγε δή
σε Ὀδυσσεύς. ἄλλως· κατὰ διαστολήν. LFONHGMRm38

103a

ἦ τοὐπίτριπτον: τὸ ἐπιτρίψεως καὶ βλάβης ἄξιον. καὶ ἔστιν αἰτιατικὴ ἀντὶ γενικῆς, ἀντίπτωσις. GMRm

103b

ἦ τοὐπίτριπτον κίναδος: τὸ ἐξῶλες θηρίον· κί‐ ναδος γὰρ ἡ ἀλώπηξ. πάνυ δὲ κατατρέχει τοῦ Ὀδυσσέως ὡς ἐχθί‐ στου. καὶ κίναδος σημαίνει ὁ πόρνος καὶ ὁ πανοῦργος. LONH GMRm

103c

περὶ τῆς κινάδου, τῆς ἀξίας ἀφανισμοῦ. Gm

103d

〈τοὐπίτριπτον:〉 τὸ ἐξῶλες θηρίον. Nsl

103e

〈κίναδος:〉 τὸ θηρίον, ἡ ἀλώπηξ. OGsl39

104a

τὸν σὸν ἐνστάτην λέγω: ἤτοι τὸν κατὰ πάντα ἐνι‐ στάμενόν σοι· ἢ ἰδικῶς ἐπὶ τῆς κρίσεως μόνον, οἷον τὸν 〈σὸν〉 ἀντί‐ δικον, τὸν ἀνθιστάμενόν σοι. κυρίως δὲ ἐνστάτης λέγεται ὁ ἐν τῇ ὁ‐ δῷ ἀνθιστάμενός τινι· ὡς εἰ λέγοι τις τὸν Οἰδίποδα τοῦ Λαΐου ἐνστά‐
5την γεγενημένον. LFONVGMm

104b

ἐνστάτην: ἀντίδικον. ἐχθρόν. Hm, FOHsl

105a

ἥδιστος, ὦ δέσποινα: καθ’ ἡδονήν μοι. δεσμώ‐ της δὲ λέγεται καὶ αὐτὸς ὁ δέσμιος, ὡς ὁ δεσμώτης Προμηθεύς, καὶ ὁ δεσμῶν, ὡς Κρατῖνος ἐν Πυτίνῃ ἐπὶ τῶν δεσμοφυλάκων (Cratini frg. 189, CAF I. 71 Kock)·
5ὄψει γὰρ αὐτὴν ἐντὸς οὐ πολλοῦ χρόνου
παρὰ τοῖσι δεσμώταισι καταπιττουμένην. LFOHVGMRm40

105b

〈ἥδιστος:〉 καθ’ ἡδονὴν ἐμοί. Osl

105c

〈ἔσω:〉 τῆς σκηνῆς. Hsl

108a

(= 108—110) 〈πρὶν ἂν .... θάνῃ:〉 ὑπερβατὸν κατὰ δια‐ κοπὴν ἐννοίας. Hsl

108b

ἑρκίου στέγης: τοῦ περιφράγματος τῆς αὐλῆς. ἢ τῆς τοῦ δώματος στέγης· ἑρκίον γὰρ τὸ δῶμα. τὸ δὲ ἑξῆς· πρὶν ἂν δεθεὶς πρὸς κίονα μάστιγι νῶτα φοινιχθεὶς θάνῃ. LFONHVm, Gsl

108c

τοῦ περιφράγματος τῆς στέγης. Osl

109

〈τί δῆτα:〉 διὰ μέσου ἀναγνωστέον τὸν στίχον. Fsl

110

μάστιγι πρῶτον: ἐντεῦθεν ἡ ἐπιγραφὴ τοῦ δράματος. 〈ὁ δὲ νοῦς·〉 οὐ πρότερον φονεύσω αὐτὸν πρὶν ἂν μαστίξω. LFHV
GMRm, Nsl41

112a

χαίρειν, Ἀθάνα, τἄλλ’ ἐγώ ς’ ἐφίεμαι: τὸ ἦθος τῆς ἀπαγγελίας ἀρχαῖον. ἔστι δὲ νῦν τὸ χαίρειν ἀντὶ τοῦ χαρτῶς ἐμοὶ λέγειν. φησὶ δὲ ὡς κατὰ τὰ ἄλλα μὲν εἴκων τῇ θεῷ, τοῦτο δὲ μόνον ἀντιβαίνων. ὑπεροπτικὸν δὲ τὸ ἦθος αὐτοῦ ἐντεῦθεν ἐνδεί‐
5κνυται ὁ ποιητής, ἐπεὶ πάνυ πρόσκειται ὁ ἀκροατὴς τῷ Αἴαντι διὰ τὴν συμφορὰν καὶ μονονουχὶ χαλεπαίνει τῷ ποιητῇ, ἵνα δόξῃ ἀξιο‐ παθεῖν ὁ Αἴας μὴ ὑποτεταγμένος τῇ δαίμονι. LFONHGMRm

112b

ἐγώ ς’ ἐφίεμαι: ἐφίεμαί σε εἰς τὰ ἄλλα κελεύειν μοι καὶ χαίρειν ὡς πειθομένου μου, εἰς τοῦτο δὲ μόνον οὐκ ἀκούσομαί σου. LNHGMm

114

〈ἥδε:〉 γρ. ὧ〈δε〉. Gsl

115a

〈φείδου μηδέν:〉 μηδὲν παρεᾶσαι ὧν ἐννοεῖς. Fsl

115b

〈ἐννοεῖς:〉 γρ. ἐννέπεις. Lm

118

ὁρᾷς, Ὀδυσσεῦ: παιδευτικὸς ὁ λόγος καὶ ἀποτρεπτικὸς ἁμαρτημάτων· καὶ διὰ τοῦτο ἐπίτηδες καὶ τῷ Ὀδυσσεῖ καὶ τῷ θεατῇ ὑπέδειξε τὸν Αἴαντα δηλῶν ὡς ὁ πρότερον φρόνιμος καὶ πρακτικὸς νῦν ἐξέστη διὰ τὸ θεομαχῆσαι. καὶ τοῦτο δὲ Ὁμήρου παίδευμα, ὅτι,
5ἐφ’ οἷς αὐχοῦσί τινες, τούτων στεροῦνται παρὰ τῶν θεῶν, ὡς καὶ Θά‐
μυρις τὴν μουσικὴν καὶ Νιόβη τῶν τέκνων. LFONHVGMRm42

119

〈προνούστερος:〉 προνοητικώτερος. OGsl

121

〈ἐποικτίρω:〉 ἐλεῶ. Lsl

122a

〈ἔμπας:〉 Ἴωνες ἔμπης φασίν, Ἀττικοὶ δὲ ἔμπας καὶ ἔμπα. Lm

122b

ὅμως. FOGsl

122c

〈δυσμενῆ:〉 ἐχθρόν. HGsl

124

〈ἢ τοὐμὸν σκοπῶν:〉 οἷον ἀφορῶν εἰς τὸ τοῦ ἑτέρου τὸ ἐμόν. Lm, Gsl

125a

ὁρῶ γὰρ ἡμᾶς: πρὸς τὸ Πινδαρικὸν (Pyth. VIII. 95f.)·
τί δέ τις, τί δ’ οὔτις; σκιᾶς ὄναρ
ἄνθρωποι.
ἀντὶ τοῦ ἀνυπάρκτου τὸ ἀνυπαρκτότερον. ἐνταῦθα μέντοι ἐστὶν ὁ λό‐43
5γος ἐγγυτέρω τῆς ἀληθείας ἤπερ τὸ Πινδαρικόν· ὁ μὲν γὰρ Πίνδαρος ἐν τοῖς ἀσυστάτοις πεποίηται τὴν ὑπερβολήν, ὁ δὲ ἐν τοῖς φαινομέ‐ νοις μὲν καὶ δοκοῦσιν οὐχ ὑπάρχουσι δὲ κατ’ ἀλήθειαν. ὁ δὲ Ὅμηρος δι’ ἑνὸς αὐτάρκως τοῦτο δεδήλωκεν εἰπὼν (ς 130)·
οὐδὲν ἀκιδνότερον γαῖα τρέφει ἀνθρώποιο. LFONHG
10MRm

125b

〈ὁρῶ γὰρ ἡμᾶς:〉 κατὰ πάντα κοινὰ τὰ ἀνθρώπινα. Lm, Gsl

125c

γνώμη. HVGm

126

〈εἴδωλ’:〉 ἀπεικάσματα. LNsl

127a

ὑπέρκοπον: φασὶ τὸν Αἴαντα τρίτον ἠσεβηκέναι περὶ τοὺς θεούς. πρῶτον μὲν ἐκβαλὼν τοῦ δίφρου τὴν Ἀθηνᾶν βουλομέ‐ νην αὐτῷ συμμαχεῖν. δεύτερον τῷ ἀπαλεῖψαι τὴν γλαῦκα τὴν ἐγγε‐ γραμμένην τῷ ὅπλῳ αὐτοῦ ἐξ ἔθους πατρῴου. τρίτον ὅτι οὐκ ἐπείσθη44
5τῷ πατρὶ συμβουλεύοντι πείθεσθαι τοῖς θεοῖς. LFNHGMRm

127b

〈τὸ ἑξῆς·〉 ὑπέρκοπον ὁρῶ τὸν Αἴαντα· ἢ μηδὲν ὑπέρκοπον εἰ‐ πεῖν πρὸς τοὺς θεούς. Hm

127c

ἀντὶ ὑπέρκομπα. Lsl

129

〈ἄρῃ:〉 ἐπάρῃς. Gsl

130

〈χειρί:〉 δυνάμει. LOHGsl

131a

〈ὡς ἡμέρα κλίνει:〉 ἡμέρα γὰρ μία ἐλαττοῖ καὶ πάλιν αὔξει. Lm, Nsl

131b

ἐλαττοῖ καὶ ὑψοῖ. Gsl

131c

γνώμη. NHVGm

131d

〈κλίνει:〉 ταπεινοῖ, ἐλαττοῖ. Fsl

131e

〈κἀνάγει:〉 αὔξει. Fsl

132

τοὺς δὲ σώφρονας: τὸ συναγόμενον τοῦτό ἐστιν, ὅτι δεῖ θεοφιλεῖς μόνον εἶναι τοὺς σώφρονας καὶ ἐπὶ ἄλλῳ μὴ ἀλαζονεύ‐ εσθαι. LFNHm45

133

〈στυγοῦσι:〉 μισοῦσι. OGsl

134a

Τελαμώνιε παῖ: πιθανῶς αὐτῷ ὁ χορὸς ἐσκεύασται ἀπὸ Σαλαμινίων ἀνδρῶν τοῦτο μὲν παρρησιαζομένων ὡς ἐλευθέρων τοῦτο δὲ συμπαθῶς ἐχόντων ὡς πολιτῶν καὶ αἰδημόνως λαλούντων ὡς ὑπηκόων· οὐ γὰρ πιθανὸν ἐξ Ἀχαιῶν εἰσάγειν καὶ διὰ τὸ μὴ ὄντως
5συνάχθεσθαι καὶ διὰ τὸ μὴ προσκρούειν τῷ βασιλεῖ. τὸ δὲ τῶν αἰχμα‐ λώτων κηδεμονικὸν μέν, ὡς Αἰσχύλος ἐν Θρῄσσαις, οὐ μὴν εὐ‐ πρόσωπον· ὅρα γὰρ οἷον αἰχμαλώτους ἐπιτιμᾶν τῷ Μενελάῳ. πιθανὴ δὲ καὶ ἡ εἴσοδος· ἀκούσας γὰρ ὁ Ὀδυσσεὺς παρὰ τῆς Ἀθηνᾶς (66—7)·
δείξω δὲ καὶ σοὶ τήνδε περιφανῆ νόσον
10
ὡς πᾶσιν Ἀργείοισιν εἰσιδὼν θροῇς· καὶ μαθὼν τὸ σαφὲς δεδήλωκε τοῖς Ἀχαιοῖς. ταύτης οὖν τῆς φήμης ἀκούσαντες οἱ Σαλαμίνιοι παραγεγόνασι μηδέπω ὑπὸ τῆς εὐνοίας πεπεισμένοι ὡς αὐτὸς εἴη ὁ πράξας, ἀλλ’ ἀπιστοῦντες ὡς ὑπὸ ἐχθροῦ
πεπλάσθαι οἰόμενοι. LFONHGMRm46

134b

ὁ χορὸς Σαλαμίνιος ἦν, ὅθεν καὶ ὁ Αἴας ἦν. ὑποχωρησάντων 〈δὲ〉 τῶν τριῶν, Ἀθηνᾶς, Ὀδυσσέως καὶ Αἴαντος, τοῦτό φησιν ὁ χο‐ ρὸς πρὸς ἀλλήλους. Om

135

Σαλαμῖνος ἔχων βάθρον ἀγχιάλου: ἀντὶ τοῦ θεμέλιον, ἕδρασμα. ἤτοι δι’ ὃν ἵσταται ἡ Σαλαμίς. οὐ πάντως δὲ αἱ ἀγχίαλοι καὶ ἀμφίαλοί εἰσιν· οἵα ἐστὶ καὶ ἡ Ἀλεξάνδρεια, ἀγχίαλος μὲν οὐκ ἀμφίαλος δέ. αἱ δὲ νῆσοι καὶ ἀγχίαλοι καὶ ἀμφίαλοί εἰσιν.
5LHVGMRm47

136a

σὲ μὲν εὖ πράττοντ’: ἀντὶ τοῦ σοῦ μὲν εὖ πράσσοντος. ἢ οὕτω· εἰς σὲ μὲν εὖ πράττοντα ἐπιχαίρω, ἵνα λείπῃ ἡ εἰς. ὁ δὲ νοῦς· σοῦ μὲν εὖ πράσσοντος ἐν χαρᾷ ἐσμεν καὶ τὸ ἀνάπαλιν ὁμοίως. τὸ δὲ ὅλον, οἷον· ἐν σοὶ ἐσμέν (Soph. OR 314). τὰ δὲ πράγματα νῦν
5τοῦ Αἴαντος φαῦλά ἐστι καὶ οὐκ ἐνεχώρει αὐτοῦ διηγήσασθαι τὰ ἀν‐ δραγαθήματα. LONHGMRm

136b

〈σέ:〉 ἀντὶ τοῦ σοῦ, ἀντίπτωσις. FGsl

136c

〈ἐπιχαίρω:〉 ἀντὶ συγχαίρω. Lsl

137a

〈σὲ δ’ ὅταν πληγὴ Διός:〉 πιθανῶς οὐκ ἐλέγχει τὸν βασιλέα ὡς ἡμαρτηκότα, ἀλλὰ τὴν δυσπραξίαν παρέλαβεν ὡς ἀπὸ τῆς εἱμαρμένης. LONHVGMRm

137b

〈ζαμενής:〉 δυσμενής. Lsl

137c

ἄγαν ὀργίλος. NHGsl48

137d

ἄγαν μανικός. Fsl

138a

〈λόγος ἐκ Δαναῶν:〉 πάνυ εὖνοι ὄντες καὶ ἀπιστοῦσι καὶ ὑπολαμβάνουσιν αὐτὸν ὑπὸ τοῦ ἐχθροῦ σεσυκοφαντῆσθαι. LO HGMRm

138b

κακόθρους ἐπιβῇ: ἀπὸ κοινοῦ τὸ ἐπιβῇ· εἰς σὲ δὲ ὅταν νόσος ἐπιβῇ. κακόθρους δὲ οἷόν ἐστι καὶ τὸ ἑξῆς· τοι‐ ούσδε λόγους ψιθύρους (148), ἀντὶ τοῦ διαβόλους. LO NHGMRm

138c

〈ἐπιβῇ:〉 ἀπὸ κοινοῦ. Nsl

139a

〈μέγαν ὄκνον ἔχω:〉 ἐν δέει καθέστηκα, ὅταν ᾖ τι τοιοῦτο περὶ σέ. LOHGMRm

139b

〈ὄκνον:〉 δειλίαν, φόβον. FOHGsl49

140

〈πτηνῆς ὡς ὄμμα πελείας:〉 ἐπεὶ περιδεὲς τὸ ζῷ‐ ον. ὄμμα δὲ πελείας περιφραστικῶς ἡ πέλεια. LGMRm, Nsl

141a

ὡς καὶ τῆς νῦν φθιμένης: ὡς καὶ τῆς παρελθού‐ σης νυκτὸς ἐν φόβῳ γεγόναμεν ἐπὶ τῇ δυσκλείᾳ. LONHVGMRm

141b

παρελθούσης. FOHGsl

143a

σὲ τὸν ἱππομανῆ: τινὲς τὸν μεγάλως μαινόμενον ἐξε‐ δέξαντο (τὸ γὰρ ἵππος ἐπὶ μεγάλου τάσσεται, ὡς ἱπποσέλινον καὶ ἱππογνώμονα τὸν μεγαλογνώμονα), ἀλλ’ οὐκ ἐπίστευσεν ὁ χορὸς ὅτι ἐμαίνετο ὁ Αἴας· ἔνιοι δὲ τὸν ἐπὶ ἵπποις μαινόμενον καὶ ἱππικόν, ἀλλ’
5οἱ νησιῶται οὐχ ἱππομανοῦσιν οὐδὲ ἱππήλατοί εἰσιν αἱ νῆσοι. τὸ ἱπ‐ πομανῆ τοίνυν πρὸς τὸ λειμῶνα ἐκληπτέον, οἷον τὸν εὐανθῆ, ἐφ’ ᾧ ἵπποι μαίνονται· ἢ τὸν ἄγαν μεμηνότα καὶ ἀνθοῦντα καὶ ἐξυβρί‐ ζοντα τῇ χλόῃ διὰ τὸ πλῆθος· 〈οὕτω Πῖος.〉 καὶ ἄλλως· ἱπ‐ πομανῆ αὐτὸν λέγει τὸν Αἴαντα ὡς μεγάλως μαινόμενον ἀπὸ μετα‐
10φορᾶς τῶν ἵππων (ἡ γὰρ τῶν ἵππων μανία χαλεπωτέρα ἐστὶν) ἢ ἐπὶ
ἵπποις μαινόμενον. LFONHVGMRm50

143b

τὸν ἱππικόν· ἢ εἰς τὸ λειμῶνα, ἐν ᾧ μαίνονται οἱ ἵπποι. Gsl

143c

μεγαλομανῆ. LNsl51

146a

〈λοιπή:〉 γρ. κοινή· γρ. κλοπή. καταλελειμμένη, ἀμέριστος. Gsl

146b

κοινή. FONsl

147a

〈αἴθωνι:〉 λαμπρῷ ἢ διαπύρῳ. LHGsl

147b

λαμπρῷ, τμητικῷ, μέλανι. Osl

147c

καυστικῷ. Fsl

148a

τοιούσδε λόγους ψιθύρους: ὁ νοῦς· οὐδὲν ἐχυ‐ ρὸν εἰδὼς ὁ Ὀδυσσεὺς πλάττεται ψευδεῖς λόγους, ἀκούσας μόνον ὡς εἴης ὀφθεὶς σὺν νεορράντῳ ξίφει. καλῶς δὲ καὶ τὸ ψιθύρους λόγους, ὡς διὰ πανουργίαν ἀδεῶς οὐ λέγοντος, ἀλλὰ πρὸς ἕνα
5ἕκαστον ἐξαπατῶντος λάθρᾳ. LFHm, Osl

148b

οὐχ ὡς πιστεύων ταῦτα λέγει, ἀλλ’ ὡς ὑπὸ Ὀδυσσέως δολερῶς λεγόμενα. GMRm

148c

λαθραίους Osl

148d

κρυφίους. FHsl

148e

δολίους, κρυφίους, διαβόλους. Gsl52

148f

〈πλάσσων:〉 κινῶν. Hsl

150

περὶ γὰρ σοῦ: ὅτι ἐν ἀτυχίᾳ καθέστηκας τῆς ἥττης χάριν ἢ ἐπεὶ μέγας εἶ εἶχε τὸν φθόνον συμπράττοντα. LFNHGMRm, Osl

153

〈καθυβρίζων:〉 χαίρων, ἐπεγγελῶν. FOHGsl

154a

τῶν γὰρ μεγάλων ψυχῶν ἱείς: τροπικῶς ὡς ἐπὶ τῶν τοξευόντων κατὰ μεγάλου σώματος, οἷον οὐχ ἁμαρτάνουσιν. πι‐ στὰ οὖν τοῖς ἀκούουσι τὰ κατὰ τῶν μεγάλων διὰ τὸν φθόνον λεγόμενα. καὶ Πίνδαρος (Nem. VIII. 21f.)·
5ὄψον δὲ λόγοι φθονεροῖσιν·
ἅπτεται δ’ ἐσλῶν 〈ἀεί〉, χειρόνεσσι δ’ οὐκ ἐρίζει. LFONHVGMRm53

154b

ἱείς: ἀντὶ τοῦ ἀφιείς, τοξεύων. ἀπὸ κοινοῦ δὲ τὸ τίς. ὁ δὲ νοῦς· κατὰ μὲν τῶν μεγάλων ψυχῶν ἱείς τις οὐκ ἂν ἁμάρτοι, οἷον το‐ ξεύων τις κατὰ μεγάλων οὐκ ἂν ἀποτύχοι· κατ’ ἐμοῦ δὲ ἱείς τις οὐκ ἂν πείθοι τὸν ἀκούοντα. LFNHVGMRm

154c

γνώμη. OHVm

154d

ὡραῖον. NGm

155a

κατὰ δ’ ἄν τις ἐμοῦ: κατ’ ἐμοῦ τοῦ δημοτικοῦ καὶ εὐ‐ τελοῦς. LHm, NGsl

155b

〈κατὰ δ’ ἄν ....... πείθοι:〉 ὑπερβατὸν κατὰ λέξιν καὶ κατὰ δια〈κοπὴν ἐννοίασ〉. Osl

157a

〈τὸν ἔχονθ’:〉 λείπει τὸ εὖ, 〈ἵν’ ᾖ〉 πρὸς τὸν εὖ ἔχοντα. Lm

157b

γνώμη. λείπει τὸ εὖ. ἢ τὸν δυνάμενον· πρὸς γὰρ τοὺς ἐνδόξους
καὶ ἔχοντας εὖ ὁ φθόνος ἕρπει. Gm54

157c

γνώμη. FNVm

158

καίτοι σμικροὶ μεγάλων χωρίς: πάνυ αἰδημό‐ νως ὁ χορὸς ἐξελέγχων τὴν ἀδικίαν τῶν Ἑλλήνων οὐ τοῦτο ἄντικρυς ποιεῖ, ἀλλὰ ψιλῶς γνωμολογεῖ. βούλεται γὰρ ἐπιτιμᾶν, ὅτι κακῶς πράτ‐ τουσι καθαιροῦντες τὸν Αἴαντα καὶ ἑαυτοῖς ἀσυμφόρως· φησὶ γὰρ ὅτι
5ἀσθενὴς φυλακὴ τοῖς μικροῖς χωρὶς τῶν μεγάλων. τοῦτο δὲ τείνει καὶ ἐπὶ τὸν Αἴαντα, ὅτι δεηθήσονται αὐτοῦ. LONHGMRm

159a

〈σφαλερὸν ... ῥῦμα:〉 ἀντὶ τοῦ ἀσθενὴς φυλακή. Lm, Nsl

159b

ἀσθενές, ἐπικίνδυνον. Gsl

159c

σαθρόν. Osl

159d

〈πύργου:〉 πόλεως. LHsl

159e

〈ῥῦμα:〉 φύλαγμα. FOHsl

160a

γνώμη. OHVm

160b

〈ἄριστ’ ἄν:〉 γρ. ἄριστ’ ἂν δράσαι. Gsl

161a

καὶ μέγας ὀρθοῖθ’ ὑπὸ μικροτέρων: οὐκ ἔστιν ἐναντίος ὁ λόγος, ἀλλὰ καὶ αὔξησιν ἔχει. εἰ γὰρ ὁ μέγας ὑπὸ τοῦ
ἐλάττονος διασῴζεται, πόσῳ μᾶλλον τῶν μειζόνων ἔχεσθαι χρή. κοινωνικὸς δὲ ὁ λόγος καὶ φιλάνθρωπος. καὶ Ὅμηρος (Ν 237)·55
5
συμφερτὴ δ’ ἀρετὴ πέλει ἀνδρῶν καὶ μάλα λυγρῶν. LO NHVGMRm

161b

〈ὀρθοῖθ’:〉 ἀπὸ κοινοῦ. Lm

161c

βοηθ〈οῖτο〉. Gsl

162a

γνώμη. OHVm

162b

〈τοὺς ἀνοήτους:〉 τοὺς Ἕλληνας. LFOsl

164a

〈ὑπὸ τοιούτων:〉 ἀνοήτων καὶ φθονερῶν καὶ διαθρεῖν τὰ τοιαῦτα ἀνεπιστημόνων. κἀνθάδε τὸ θορυβῇ σύμφωνόν ἐστι τῷ (148)·
τοιούσδε λόγους ψιθύρους πλάσσων.
5μέχρι γὰρ νῦν ἐν λόγοις ἐστὶν ἡ ἀδικία καὶ θορύβῳ τῷ ἀπὸ τῆς βλα‐
σφημίας. LONHGRm56

164b

ἀνοήτων. FOsl

166a

〈ἀπαλέξασθαι:〉 ἀντὶ τοῦ ἀντιτάξασθαι. Lm, Nsl

166b

ἀντιστῆναι ἢ βοηθῆσαι. FHGsl

168

παταγοῦσιν ἅτε πτηνῶν ἀγέλαι: ὡς πτηνῶν ἀγέλαι παταγοῦντες. θηλυκῷ τῷ ἀγέλαι ἐπήγαγεν ἀρσενικὴν με‐ τοχήν, τὴν ὑποδείσαντες, πρὸς τὸ νοητόν. ἐν γὰρ ταῖς ἀγέ‐ λαις εἰσὶ καὶ ἄρσενες καὶ θήλειαι. ὑφ’ ἓν δὲ ἀναγνωστέον. ὁ δὲ νοῦς·
5διὰ τοῦτο κομπάζουσι σοῦ ἀφανοῦς ὄντος ὡς πτηνῶν ἀγέλαι πατα‐ γοῦντες. καὶ τοῦτο εἰς τὸν κενὸν ψόφον. LFONHGm

169

〈αἰγυπιόν:〉 ἀετόν. FOGsl57

172a

Ταυροπόλα: ἤτοι ἡ ἐν Ταύροις τῆς Σκυθίας τιμωμένη· ἢ ἀπὸ μέρους, τῶν ποιμνίων ἡ προστάτις· ἢ ὅτι ἡ αὐτὴ τῇ σελήνῃ ἐστὶν καὶ ἐποχεῖται ταύροις, ἣν καὶ ταυρωπὸν ὀνομάζουσιν· τοὺς πολ‐ λοὺς γὰρ τῶν μαινομένων ἐκ σελήνης νοσεῖν ὑποτίθενται διὰ τὸ τῶν
5νυκτερινῶν δεσπόζειν αὐτὴν φασμάτων. τὸ δὲ ἑξῆς· ἦ ῥά σε ταυ‐ ροπόλα ὥρμησεν ἐπὶ βοῦς ἀγελαίας. καὶ ἄλλως· τὴν μὲν ἀναίρε‐ σιν τῶν ποιμνίων ὁ χορὸς πιστεύει ὑπὸ Αἴαντος γεγενῆσθαι, οὐκ ἐξ ἰδίας δὲ προνοίας. LFONHVGMRm

172b

εἰς τὸν Ταῦρον τὸ ὄρος ἀναστρεφομένη ἢ ἐν τοῖς Ταύροις τῆς Σκυθίας τιμωμένη. Osl

173a

ὦ μεγάλα φάτις: ὁ χορὸς οὐδέπω πεπιστευκὼς ὅτι ὁ Αἴας τὰ τεθρυλημένα διεπράξατο, ἀλλ’ οἰόμενος ἔκ τινος ὀργῆς θεῶν ταύτην τὴν φήμην γεγενῆσθαι, ποιεῖται πρὸς τὴν φήμην τὸν λόγον. ἔστι δὲ διὰ μέσου ἡ ἀναφώνησις· ὦ θαυμαστὴ φήμη, ἥτις ἐγέννησάς
5μοι ταύτην τὴν αἰσχύνην· κακὴ γὰρ φήμη ὑπῆρξεν αὕτη περὶ τοῦ Αἴ‐
αντος. LFONHGMRm58

173b

προαναφώνησις διὰ μέσου. Fsl

173c

θαυμαστὴ φήμη. OHVGsl

175

πανδάμους: ἢ τὰς παντὸς τοῦ δήμου ἢ τὰς συνηγμένας. LFm, Nsl

176a

ἤ πού τινος νίκας: ἢ διὰ χάριν τινὸς νίκης. ἀκάρ‐ πωτον δὲ ἧς καὶ καρποὺς οὐκ ἐδέξατο. Lsl, NHVm

176b

ἤ πού τινος νίκας: οἴονται ἐκ τούτων αὐτὸν ἐμμανῆ εἶναι. ἆρα οὖν, φησί, χαριζομένη σοι τὸ νικᾶν καρπὸν καὶ ἀπαρχὰς οὐκ ἐδέξατο τῆς νίκης; ἢ ἀπὸ κυνηγεσίων δῶρα οὐ λαβοῦσα ταῦτα ἐπήγαγεν; ὡς καὶ Ὅμηρος ἐπιλελησμένους τινάς φησι καὶ δίκην πα‐
5ρέχοντας τῆς λήθης. LFONHVGMRm59

176c

〈δίκας:〉 γρ. νίκας. Gsl

178

ἀπὸ κοινοῦ τὸ ψευσθεῖσα. Lm

179a

ἢ χαλκοθώραξ ἤ τιν’ Ἐνυάλιος: διαστέλλει τὸν Ἄρεα ἀπὸ τοῦ Ἐνυαλίου ὡς ἕτερον δαίμονα ὑπουργὸν τοῦ μεί‐ ζονος θεοῦ. καὶ δῆλον ἐκ τῶν συνδέσμων· δηλοῦται γὰρ ὁ Ἄρης ἐκ τοῦ χαλκοθώραξ. 〈ὁ δὲ νοῦς·〉 ἢ καὶ ὁ Ἄρης μεμφόμενός σοι,
5ὡς ἀπαρχὰς 〈δορὸσ〉 οὐ λαβών, ἐτίσατό σε τῆς λώβης, τῆς εἰς αὐτὸν γεγενημένης λήθης; πιθανῶς δὲ πλείονας αἰτίας τιθέασιν ἀποροῦν‐
τες· οἱ γὰρ στοχαζόμενοι οὐ καθ’ ἓν ἵστανται. LFONHGMRm60

179b

〈χαλκοθώραξ:〉 ὁ Ἄρης. OHGsl

181a

〈ξυνοῦ:〉 κοινοῦ. OHsl

181b

〈ἐννυχίοις μαχαναῖς:〉 ἐτίσατό σε ἐννυχίοις μη‐ χαναῖς, ἐπὶ ταύτης τῆς νυκτός. LFONHGMRm

182

〈λώβαν:〉 ὕβριν, μανίαν. FOHsl

183a

οὔ ποτε γὰρ φρενόθεν: τοῦτο πρὸς τὸν Αἴαντα οὐ πρὸς τὴν φήμην λέγει. LHm, Gsl

183b

οὔ ποτε γὰρ φρενόθεν: οὐ γὰρ ἐπὶ τοσοῦτον ἀφρο‐ νεῖς ὡς ἄνευ αἰτίας θεῶν ἐμπεσεῖν τοῖς ποιμνίοις. ἀριστερὰ δὲ τὰ μω‐
ρὰ οἱ παλαιοὶ ἐκάλουν, δεξιὰ δὲ τὰ συνετά. LFNHGMm61

183c

〈ἀριστερά:〉 μωρά. FONGsl

186a

ἥκοι γὰρ ἂν θεία νόσος: ἔοικε γὰρ εἶναι θεία νό‐ σος. θεία δὲ ἡ ἐκ θεοῦ κατασκήψασα εἰς αὐτόν. τὴν δὲ νόσον αὐτοῦ φήμην Ἀργείων ὠνόμασεν. LNHGMm

186b

〈ἥκοι:〉 ἔοικε. Gm, FOsl

188a

εἰ δ’ ὑποβαλλόμενοι: πειθόμενοι ἢ ὑποβλήτως λέ‐ γοντες ἢ ἰδιοποιησάμενοι. εἰ δὲ οὐκ ἔστιν ἀληθῆ ταῦτα, ἀλλὰ πεπλα‐
σμένα ὑπὸ τοῦ βασιλέως ἢ Ὀδυσσέως ..... LONHGMm62

188b

μηχανώμενοι, ὑποσπείροντες. HGsl

189

〈κλέπτουσι:〉 ὑποσπείρουσι. LNHGsl

190a

〈τᾶς ἀσώτου:〉 τῆς ἐξώλους καὶ σῴζεσθαι μὴ δυναμένης. LGm, Nsl

190b

ἢ τᾶς ἀσώτου Σισυφιδᾶν: γράφε καὶ Σισυφίδα. λέγεται δὲ ἡ Ἀντίκλεια, ἀποστελλομένη ἀπὸ Ἀρκαδίας ἐπὶ Ἰθάκην πρὸς Λαέρτην ἐπὶ γάμον, κατὰ τὴν ὁδὸν Σισύφῳ συνελθεῖν, ἐξ οὗ ἦν φύσει Ὀδυσσεύς. LONHVGMm

190c

Σίσυφος Κορίνθου βασιλεύς, πανοῦργος ἀνήρ, περὶ οὗ φησιν Ὅμηρος (Ζ 153).
ὃς κέρδιστος γένετ’ ἀνδρῶν· ὅστις ὑπὸ τοὺς ὄνυχας καὶ τὰς ὁπλὰς τῶν ζῴων ἑαυτοῦ μονογράμμα‐
5τον ἔγραψε τὸ ὄνομα αὑτοῦ. Αὐτόλυκος δὲ κατ’ ἐκεῖνο καιροῦ (τ 395—6)·
ἐκέκαστο
κλεπτοσύνῃ θ’ ὅρκῳ τε· καὶ τὰ κλεπτόμενα παρ’ αὐτοῦ τὴν μορφὴν ἤλλασσεν. κλέψας οὖν καὶ
10Σισύφου θρέμματα καὶ μεταβαλών, ὅμως οὐκ ἔλαθε τὸν Σίσυφον· ἐπέ‐ γνω γὰρ αὐτὰ διὰ τῶν μονογραμμάτων. ἐπὶ τούτοις δὲ ἐξευμενιζόμενος
τὸν Σίσυφον ἐξένισεν αὐτὸν καὶ τὴν θυγατέρα αὑτοῦ Ἀντίκλειαν συγ‐ κατέκλινεν αὐτῷ· καὶ ἔγκυον ἐξ αὐτοῦ γενομένην τὴν παῖδα συνῴ‐ κισε Λαέρτῃ, δι’ ὃ Σισύφου ὁ Ὀδυσσεύς. LONHVGMm63

190d

τὸν Ὀδυσσέα Σισύφου συνήθως φησὶ Σοφοκλῆς. καὶ ἐν Συν‐ δείπνῳ (frg. 142 N2 = Frg. 567 Pearson)·
ὦ πάντα πράσσων, ὡς ὁ Σίσυφος πολὺς
ἔνδηλος ἐν σοὶ πάντα χὠ μητρὸς πατήρ.
5καὶ Αἰσχύλος ἐν Ὅπλων Κρίσει (frg. 175 N2).
ἀλλ’ Ἀντικλείας ἆσσον ἦλθε Σίσυφος,
τῆς σῆς λέγω τοι μητρός, ἥ ς’ ἐγείνατο. καὶ Εὐριπίδης ἐν Κύκλωπι (102—4)·
〈ΣΙΛ.〉 χαῖρ’, ὦ ξέν’· ὅστις δ’ εἶ φράσον πάτραν τε σήν.
10〈ΟΔ.〉 Ἴθακος Ὀδυσσεύς, γῆς Κεφαλλήνων ἄναξ. 〈ΣΙΛ.〉 οἶδ’ ἄνδρα κρόταλον δριμὺ Σισύφου γόνον.
φαίνεται δὲ τὸ κακόηθες αὐτοῦ καὶ διὰ τῆς γενέσεως. LFOHGm64

191a

μὴ μή μ’, ἄναξ: τὸ πλῆρες· μὴ μή μοι. ὁ δὲ νοῦς· εἰ δὲ πλάσσουσι ταῦτα καὶ οὐκ ἀληθείᾳ σὺ ἔδρασας μηκέτι κρυπτόμενος ἐν ταῖς ἐφάλοις κλισίαις κακὴν φάτιν ἄρῃς καὶ περιποιήσῃ, ἀλλὰ προελ‐ θὼν δεῖξον ψευδῆ τὰ λογοποιούμενα. LFOHGMRm

191b

τὸ πλῆρες· 〈μὴ〉 μή μοι. Lm

192

〈κλισίαις:〉 σκηναῖς. Gsl

193

〈ἄρῃ:〉 ἐπάρῃς, αὐξήσῃς ἀπὸ σοῦ. LHsl

194a

ἀλλ’ ἄνα ἐξ ἑδράνων: ἀλλ’ ἀνάστα ἐκ τῶν θρόνων,
ὅπου πολὺν χρόνον σεαυτὸν ἐπεστήριξας τὴν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πεμ‐ φθεῖσαν ἄτην αὔξων καὶ οἷον ἐμπυρούμενος ὑπὸ τοῦ πάθους καὶ ἐν ἀγωνίᾳ πολλῇ ὤν. LFONHGMRm65

194b

〈ἀλλ’ ἄνα:〉 ἀλλ’ ἀνάστηθι. FOVsl

194c

ἀνάστα. HVGsl

194d

ὅπου μακραίωνι / στηρίζῃ: ὅπου στηρίζῃ μα‐ κραίωνι σχολῇ, ὅ ἐστι πολυχρονίῳ, βραδὺν τὸν ἀγῶνα ἐμποιούσῃ σοι. μακραίων δὲ αὐτοῖς δοκεῖ διὰ τὴν εὔνοιαν. LFNHGm

195a

〈ἀγωνίῳ σχολᾷ:〉 σχολῇ ἐπὶ φόβῳ βραδυτῆτος. Gm

195b

ἐπιφόβῳ βραδυτῆτι. HGsl

195c

〈ἀγωνίῳ:〉 τῇ ἡμῖν ἐμποιούσῃ φόβον. Gm66

195d

τῇ 〈ἐπι〉φόβῳ, τῇ πολεμικῇ. Osl

196a

ἄταν οὐρανίαν: ἀντὶ μετέωρον, μεγάλην. φλέγων δέ, ζωπυρῶν, ἀνεγείρων. Lm

196b

〈φλέγων:〉 αὔξων, ἀναζωπυρῶν. λείπει τό· ὡς πῦρ. Hsl

197a

ἐχθρῶν δ’ ὕβρις: ἡ δὲ τῶν ἐχθρῶν ὕβρις τῶν ταῦτα ἐπὶ σοὶ λεγόντων οὕτω μᾶλλον ἄφοβός ἐστι καὶ ἀδεὴς εἰς τὸ βλασφημεῖν σε διὰ τὸ μὴ φαίνεσθαί σε ἐν τοῖς Ἀχαιοῖς. LONHGMRm

197b

〈ἀτάρβητα:〉 ἀντὶ ἀταρβήτως, ὅ ἐστιν ἀνειμένως. Lm

198a

〈ὁρμᾶτ’:〉 λείπει τό· ὡς πῦρ, 〈ἵν’ ᾖ· ὡς πῦρ〉 ἐν εὐανέμοις βήσσαις. LGMRm, Gsl

198b

ὡς τὸ πῦρ. Osl67

198c

ἐν εὐανέμοις βάσσαις: τουτέστιν ἐν ἐκείνοις τοῖς τόποις, ὅπου τὰ ὑπὸ σοῦ ἀνῃρημένα ποίμνια ὁρῶντες ἐπεγγελῶσί 〈σοι〉. ἢ ἐν εὐανέμοις βήσσαις, οἷον ἐν εὐδίᾳ καιρὸν ἔχοντες διαβάλλουσιν. LONHGMRm

198d

ὥσπερ ἐν εὐδίᾳ. Hsl

199a

〈καγχαζόντων:〉 γελώντων. LFsl

199b

ἐπεγγελώντων. HGsl

199c

〈γλώσσαις:〉 ταῖς λοιδορίαις. Gsl

200a

〈βαρυάλγητ’:〉 βαρέα καὶ ἀλγεινά. Lsl

200b

〈ἕστακεν:〉 ἐγήγερται. FOHsl

201

ναὸς ἀρωγοί: ἔξεισι Τέκμησσα, αἰχμάλωτος γυνὴ τοῦ Αἴαντος, καὶ διδάσκει τὸν χορόν, ὅτι ὁ Αἴας ἐστὶν ὁ σφάξας τὰ ποί‐ μνια. πυνθάνεται δὲ παρὰ τοῦ χοροῦ, ὅτι Ἑλληνικὰ ἦν τὰ σφαγέντα. ἑκάτερος οὖν παρ’ ἑκατέρου τὸ ἀγνοούμενον μανθάνει. πιθανῶς δὲ
5ἔξεισι· οὐ γὰρ ἐπὶ πολὺ δεῖ ἀπολοφύρεσθαι τὸν χορόν, ἀλλὰ προ‐
κόπτειν τὰ τῆς ὑποθέσεως. ἡ δὲ διάθεσις εὖ ἔχει τῷ ποιητῇ. ἐπεὶ γὰρ ἄπεστι Τεῦκρος καὶ Εὐρυσάκης ἔτι νήπιος, Τέκμησσα κατολοφύρεται· οὐ γὰρ ἕτερον πρόσωπον πλησίον τῷ Αἴαντι. αἱ δὲ τοιαῦται γυναῖκες ὑποτίθενται εὔνοιαν ἔχειν πρὸς τοὺς δεσπότας, ὡς Βρισηὶς πρὸς Ἀ‐68
10χιλλέα. LONHGMRm

202

γενεᾶς χθονίων ἀπ’ Ἐρεχθειδᾶν: διὰ τὸ τὴν Σαλαμῖνα συνῆφθαι τῇ Ἀττικῇ καὶ περισπούδαστον τοῖς Ἀθηναίοις αὐτὴν κτήσασθαι. πρὸς εὔνοιαν οὖν τῶν ἀκροωμένων τοῦτό φησιν. ἢ ἐπεὶ ἐξ Αἰγίνης ἐλθὼν ὁ Τελαμὼν ἐβασίλευσε Σαλαμῖνος, ἡ δὲ Αἴ‐
5γινα τῆς Ἀττικῆς. LFONHGRm

203

οἱ κηδόμενοι / τοῦ Τελαμῶνος τηλόθεν οἴ‐ κου: ἤτοι τοῦ τηλόθεν οἴκου ὅ ἐστι 〈τῆσ〉 μακρὰν Φρυγίας Σαλα‐ μῖνος. ἢ οἱ πρὸ πολλοῦ κηδόμενοι καὶ οὐχὶ νῦν μόνον. ἢ οἱ τηλόθεν ὄντες, ὅ ἐστι ξένοι κατὰ τὸ γένος καὶ ὅμως τοῦ Τελαμῶνος οἴκου κη‐
5δόμενοι, εἰ καὶ μὴ προσήκομεν. LONHGRm69

205

ὁ μέγας ὠμοκρατής: ὁ δυσπέπαντον καὶ ἐπώνυμον ἔχων πάθος. ἢ ὁ ὠμὸς καὶ καρτερός. ἢ ὁ ὑπὸ ὠμότητος κεκρατημένος. ἢ ὁ γενναῖος ὁ καὶ τῶν ὠμῶν κρατεῖν δυνάμενος. LONHGRm

206a

〈θολερῷ /... χειμῶνι:〉 ἐν ταραχώδει ζάλῃ κεῖται, ὅ ἐστι μανίᾳ. LNsl

206b

τῷ θολοῦντι τὸν λογισμόν· τῷ τῆς μανίας· ταραχώδει. Gsl

207

〈χειμῶνι:〉 μανίᾳ. Osl

208a

τί δ’ ἐνήλλακται: τί αὐτῷ παρὰ τὴν ἡμερινὴν ὄχλησιν γέγονε βάρος; οἷον, ἐν τίνι γέγονεν ὁ Αἴας βάρει ὥστε ἀλλοῖος γε‐ νέσθαι ἢ κατὰ τὴν πρόσθεν ἡμέραν; τί αὐτῷ βάρος ἐνήλλακται αὕτη
ἡ νύξ; LONHGRm70

208b

τῆς ἁμερίας: γρ. καὶ ἀημερίας, ἀντὶ τῆς ἀηδοῦς φορᾶς. καὶ ἔστιν ὁ νοῦς τοιοῦτος· ποῖον βάρος ἔλαβεν αὕτη ἡ νὺξ ἀπὸ τῆς προτέρας ἀηδίας; LGRm, Nsl

208c

γρ. ἀημερίας. Gsl

210

〈παῖ:〉 Τεύθρας ἦν ὁ πατὴρ αὐτῆς. Gm

211a

ἐπεί σε λέχος δοριάλωτον / στέρξας ἀνέ‐ χει θούριος Αἴας: ἐπεί σε ἔχει ὁ Αἴας δοριάλωτον, στέρ‐ ξας τὸ λέχος σου. ἢ ἄλλως· ἐπεί σε ἀνέχει ὁ Αἴας, τὸ δοριάλωτόν σου στέρξας λέχος. ἀνέχει δὲ ἀντὶ τοῦ ἔχει· παρέλκει γὰρ ἡ ἀνά.
5ἢ ἄμεινον γράφειν· στέρξασαν ἔχει. LONHVGRm71

211b

〈δοριάλωτον:〉 νόμιμος γαμετὴ ἦν τοῦ Αἴαντος Λυσι‐ δίκη, ἡ Κορωνοῦ. Gm

212

ἀνέχει: ἀντὶ ἀνυψοῖ, τιμᾷ. Lm, FHGsl

214

〈ἄρρητον:〉 κακόφημον μηδὲ λέγεσθαι ὀφείλοντα. LOGsl

215a

〈πάθος:〉 γράφεται βάρος. Fsl

215b

β〈ά〉ρ〈οσ〉. Lsl

215c

〈βάρος:〉 γρ. πάθος. Gsl

216

μανίᾳ γὰρ ἁλούς: τὸ κεφάλαιον τοῦ κακοῦ πρῶτον ἐκ‐ τίθεται, ὅτι ἐφύβριστα εἴργασται μανίᾳ περιπεσών· τοῦτο γὰρ τὸ ἀπε‐
λωβήθη. ἢ οὕτως· ἐνυβρίσθη καὶ λωβητὸς γέγονεν. LFONHGMRm72

219

χειροδάικτα σφάγια: θύματα ὑπὸ τῶν χειρῶν αὐτοῦ δαϊχθέντα. LFOHVm, NGsl

220a

κείνου χρηστήρια: τὰ τολμήματα καὶ αἱ πράξεις. ἢ τὰ διεφθαρμένα ποίμνια, παρὰ τὸ διαχρήσασθαι αὐτά. δηλοῖ δὲ ἡ λέξις καὶ τὸ μαντεῖον, καὶ τὸν χρησμὸν καὶ τὸ ἱερεῖον. LFONHVG MRm

220b

ἃ διεχρήσατο ἐκεῖνος. LNsl

220c

πράξεις. FOHsl

222a

αἴθονος: διαπύρου, θερμοῦ ἐν ταῖς μάχαις. ἢ τὸ θερμὸν νῦν ἐπὶ τοῦ παρακεκινηκότος κείσθω. LNHm, OGsl

222b

διαπύρου, θερμοῦ. Hsl73

222c

〈αἴθο〉π〈οσ〉. Lsl

225

〈κλῃζομέναν:〉 πεφημισμένην. LONsl

226

τὰν ὁ μέγας μῦθος ἀέξει: ἣν ἀγγελίαν πᾶς λόγος αὔξει. πρῴην μὲν γὰρ μόνοι οἱ Ἕλληνες ἔλεγον περὶ τοῦ Αἴαντος, ἡμεῖς δὲ ἠπιστοῦμεν· νῦν δὲ καὶ ἡμεῖς ἔγνωμεν. LFONGMRm

227a

ὤμοι, φοβοῦμαι τὸ προσέρπον: φοβοῦμαι, φησίν, τὸ ἐκ τούτου ἀποβησόμενον, μήπως ἑαυτὸν διαχειρίσηται (εἰκὸς γὰρ τὸν οὕτως ἐξεστηκότα, καίπερ φρόνιμον καὶ συνετὸν πρῴην τυγχάνοντα, μηδὲ ἑαυτοῦ ἀνασχέσθαι)· οὐ γάρ φησι, φοβοῦμαι μὴ
5τιμωρηθῇ ὑπὸ τῶν βασιλέων. LFONHGMRm

227b

〈τὸ προσέρπον:〉 τὸ ἐκ τούτου ἀποβησόμενον φοβοῦ‐ μαι. Fsl

227c

τὸ μέλλον, τὸ ἀποβησόμενον ἐκ τούτου τοῦ αἰτίου. Osl

227d

τὸ ἀποβησόμενον, τὸ μέλλον. NHGsl74

228

〈περίφαντος:〉 φανερός ἐστιν ὅτι ταῦτα εἰς ἑαυτὸν δια‐ θήσει. Lm, Gsl

229a

〈θανεῖται:〉 ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων, οὐ θεόθεν. Lm, FNsl

229b

〈παραπλήκτῳ:〉 μανικῇ· παραπλὴξ γὰρ ὁ μανικός. Lm, FNGsl

231

〈βοτά:〉 τὰ θρέμματα. Vsl

232a

βοτῆρας ἱππονόμους: τοὺς ποιμένας, τοὺς μεγάλως φυλάττοντας. οὗτοι γὰρ ἐνόμιζον καὶ ποιμένας αὐτὸν ἀνῃρηκέναι. LFONGMRm

232b

τοὺς κύνας. FGsl

232c

τοὺς ποιμένας. Vsl

233a

ὤμοι, κεῖθεν κεῖθεν ἄρ’ ἡμῖν: ὡς οἰκουροῦσα τὰ ἔξω ἠγνόει ἡ Τέκμησσα. δεῖ οὖν τὸν μὲν χορὸν τὰ ἔνδον ἀπ’ αὐτῆς
γνῶναι, τὴν δὲ ἀπὸ τοῦ χοροῦ τὰ ἔξω. LFONHGMRm75

233b

γνῶσιν λαβοῦσα εἶτα πάντα λεπτομερῶς τὰ πραχθέντα τῷ Αἴ‐ αντι διηγεῖται. Fsl

235

〈τὴν μέν:〉 τὴν ποίμνην. LHGsl

236

〈πλευροκοπῶν:〉 κατὰ τῶν πλευρῶν τύπτων. Lm, NHGsl

237a

δύο δ’ ἀργίποδας: ἐπειδὴ ἴσως τὸν μὲν ἕνα ἐνόμιζεν Ὀδυσσέα εἶναι, τὸν δὲ ἄλλον Νέστορα ἢ Μενέλαον. LFNHGMRm

237b

ἐδόκει τὸν Νέστορα ποινηλατεῖν ἐνταῦθα· ὃν δ’ ἐδόκει εἶναι Ὀδυσσέα δήσας ἐν τῷ κίονι ἐμάστιξεν. Vm

237c

λευκόποδας. Lm, FOHVGsl

238

τοῦ μὲν κεφαλὴν καὶ γλῶσσαν: ἴσως τοῦτον ἐ‐
νόμιζε Νέστορα ὡς ψευδομαρτυρήσαντα κατ’ αὐτοῦ. LNm76

241a

μέγαν ἱπποδέτην ῥυτῆρα λαβὼν παίει: διπλώσας τὸν χαλινὸν παίει τὸν κριὸν ὡς λιγυρᾷ καὶ ὀξυφώνῳ μά‐ στιγι. ἱπποδέτην δὲ ῥυτῆρα, χαλινόν· μέγαν δὲ πρὸς τὸ πικρότερον καθάψασθαι τοῦ ἐχθροῦ. LFONm

241b

γρ. καὶ ἱππολέτης. Hm

241c

〈ῥυτῆρα:〉 χαλινόν. NHsl

242a

〈λιγυρᾷ:〉 ὀξυφώνῳ. HGsl

242b

〈μάστιγι διπλῇ:〉 πρὸς τὸ πικρότερον καθάψασθαι τοῦ ἐχθροῦ διπλώσας τὸν χαλινὸν παίει. Gsl

243a

κακὰ δεννάζων: ἀντὶ τοῦ βλασφημῶν. περιστέλλει δὲ καλῶς τὸν λόγον φάσκουσα τὰ ῥήματα μὴ εἶναι τοῦ Αἴαντος ἀλλὰ θεῶν τινος ὑποβολῇ. δαίμονα δέ φησι τὴν μανίαν. LFNGMRm

243b

δεννάζων: καὶ λοιδορῶν. Om77

243c

βλασφημῶν. Nsl

243d

〈δαίμων:〉 δαίμονά φησι τὴν μανίαν. Gsl

243e

ἡ μανία. Hsl

245a

ὥρα τιν’ ἤδη τοι κρᾶτα: ὥρα τινὰ ἡμῶν (ἀντὶ τοῦ ἕκαστον ἡμῶν) προελκυσάμενον τὴν ἐσθῆτα, τοῖς καλύμμασι τὴν κεφαλὴν 〈κρυψάμενον〉, φυγεῖν. ὁρῶν δὲ ὁ χορὸς ὅτι ἐν μεγίστῳ κα‐ κῷ ἐστιν ὁ Αἴας, τὸ μὲν κατὰ τὴν νόσον τὸ δὲ κατὰ τὴν ἀπειλὴν τῶν
5βασιλέων, διαπορεῖται τί πρακτέον αὐτῷ· πότερον ἐγκαλυψαμένους φεύγειν ὅποι ποτ’ οὖν ἢ ἀποπλεῖν ἐπιβάντας ἐπὶ τῶν νεῶν. καὶ οὐκ ἔστι μὲν μικρὸν τὸ ἐάσαντας τὸν προστάτην ἀπαλλαγῆναι, ἀλλὰ σημαί‐ νουσι διὰ τούτων ἔστιν ὅτε τὰ ἐν ποσὶ δεινά. εἰώθασι γὰρ οἱ ἀποροῦν‐ τες ἐξ ἀρχῆς τὰ τοιαῦτα προφέρεσθαι. LFONHGMRm

245b

〈τιν’:〉 ἕκαστον ἀφ’ ἡμῶν. OHsl78

247

〈κλοπάν:〉 φυγήν. FHGsl

250a

ποντοπόρῳ ναῒ μεθεῖναι: μετιέναι· φεύγειν. ἀντὶ τοῦ ἕκαστον ἡμῶν, φησίν, δεῖ μεθεῖναι, τουτέστι ῥίψαι ἑαυτὸν ἐν τῇ νηὶ καὶ φυγεῖν. LFONHm, Gsl

250b

〈μεθεῖναι:〉 μετιέναι, ὑποχωρῆσαι. Nm

250c

ἐκφεύγειν, μετιέναι. Nsl

250d

ἐμβαλεῖν, ἐπαγαγεῖν, ῥίψαι ἑαυτόν. Fsl

251a

〈τοίας:〉 ἀντὶ μεγάλας. Lsl

251b

ἐρέσσουσιν: ἀντὶ εὐτόνως κινοῦσιν, ἀπὸ τῶν ἐρεσσόντων. ἀντὶ ἐλαύνουσι, κινοῦσιν. LHm, FONGsl

252

〈δικρατεῖς:〉 οἱ δισσοί. Lsl79

253

πεφόβημαι / 〈λιθόλευστον Ἄρη:〉 ἀντὶ τοῦ εὐ‐ λαβοῦμαι τὸ λευσθῆναι. LFONHGRm

254a

λιθόλευστον Ἄρη: τὸν θάνατον· καὶ Ὅμηρος (Ν 569)·
γίγνετ’ Ἄρης ἀλεγεινὸς ὀιζυροῖσι βροτοῖσιν. LFONHGm

254b

τὸν διὰ λίθων βολῆς θάνατον. Gsl

254c

τὴν πληγήν, τὸν θάνατον. OHsl

254d

φησὶ τὸ λευσθῆναι, 〈τὸν〉 θάνατον. Fsl

255a

〈ξυναλγεῖν:〉 ἀντὶ τοῦ συμπαθεῖν. LNm.

255b

〈μετὰ τοῦδε:〉 μετ’ αὐτοῦ ὃν δὴ μοῖρά τις κακὴ κατέχει·
λέγει δὲ τὴν μανίαν. LFONHGRm.80

256

〈αἶς’ ἄπλατος:〉 ἀντὶ τοῦ μεγάλη μανία. LNsl

257a

οὐκέτι· λαμπρᾶς: οὐκέτι αὐτὸν κατέχει ἡ μανία, ἀλ‐ λὰ λήγει ὡς ὀξὺς νότος ταχέως λήγει 〈μὴ〉 γινομένων τινῶν σημείων ἐπὶ τοῖς πνεύμασιν ὥστε παρατείνειν αὐτά. ἢ ταχέως πέπαυται· οἷόν ἐστι καὶ ἐν τῇ κωμῳδίᾳ (Anon. Com. frg. 609, CAF III. 518 Kock)·
5
ἀλλ’ ἔπεσε ταχέως· δειλινὸς γὰρ ἤρξατο· φησὶν οὖν ἡ Τέκμησσα πεπαῦσθαι αὐτὸν τῆς μανίας, ἵνα προκόπτῃ τὰ τῆς ὑποθέσεως. LFNHGMRm

257b

οὐκέτι κατέχει 〈αὐτὸν〉 ἡ μανία, ἀλλ’ ὡς ὀξὺς νότος ταχέως λή‐ γει. ἢ ὥσπερ ἀπὸ ἄστρων λαμπάδος νότος ὁρμήσας καταπαύει. GMRm

259a

καὶ νῦν φρόνιμος: ἀντὶ τοῦ ἔμφρων γενόμενος ἤρξα‐ το παρακολουθεῖν τῇ συμφορᾷ καὶ ἀλγεῖν. LFHGMRm, Nsl

259b

〈ἴσχει:〉 γρ. ἔχει. Gsl.

259c

〈ἔχει:〉 γρ. θρηνεῖ. Fsl81

260a

〈τὸ γὰρ ἐσλεύσσειν:〉 γνώμη. FONHVm

260b

ὑπερβατὸν κατὰ διακοπὴν λέξεως. Hsl

261a

μηδενὸς ἄλλου παραπράξαντος: οἷον μηδε‐ νὸς συμπράξαντος καὶ μετασχόντος τῶν ἁμαρτημάτων. ἡ γὰρ κοινω‐ νία τῶν ἁμαρτημάτων φέρει τινὰ παραμυθίαν. περισσὴ δὲ ἡ παρὰ πρό‐ θεσις. LFNHGMRm

261b

〈παραπράξαντος:〉 μετασχόντος. Gsl

264a

〈φρούδου:〉 λείπει τὸ ὄντος. καὶ ἀφανοῦς. LNHsl

264b

ἐρήμου ἢ παρελθόντος, ἀφανοῦς γενομένου. Gsl

264c

ἀφανοῦς. Fsl

264d

〈μείων λόγος:〉 ἀντὶ οὐδεὶς λόγος. Lsl

264e

〈μείων:〉 οὐδείς. NGsl82

264f

〈λόγος:〉 φροντίς. Gsl

264g

γνώμη. FOHm

265a

πότερα δ’ ἄν, εἰ νέμοι τις αἵρεσιν: εἰ δοίη τις αἵρεσιν ποῖον ἂν προκρίνειας, λυπῶν τοὺς φίλους αὐτὸς ἥδεσθαι ἢ λυπῶν τοὺς φίλους καὶ αὐτὸς λυπεῖσθαι; LFNHm

265b

ἄριστα ἔχουσιν αἱ ἀντιθέσεις, τῶν μὲν οἰομένων ἐν εὐτυχίᾳ γε‐ γονέναι εἰ πέπαυται τὸ κακόν, τῆς δὲ βουλομένης παραστῆσαι ὅτι ἐν χείροσίν ἐστι τὰ τοῦ Αἴαντος νῦν, ὁπότε καὶ παρακολουθεῖ τοῖς ἁμαρ‐ τήμασιν. LNHGMm

265c

εἰπόντος τοῦ χοροῦ ἐν εὐτυχίᾳ εἶναι εἰ πέπαυται ὁ Αἴας τοῦ κα‐ κοῦ, ἐπάγει ἡ Τέκμησσα, ὅτι κακόν ἐστι τῷ οὕτως πράξαντι καὶ τὸ πε‐ παῦσθαι τῶν δεινῶν· παρακολουθῶν γὰρ τοῖς πεπραγμένοις ἐν ὀδύνῃ πλείονι γίνεται. καὶ Εὐριπίδης (Hippol. 247)·
5
τὸ γὰρ ὀρθοῦσθαι γνώμην ὀδυνᾷ. πρὸς δὲ τὸ ὑπ’ ἐκείνων εἰρημένον, ὅτι ἐν εὐτυχίᾳ ἂν εἴημεν εἰ πέπαυται, ἀντιτίθησιν οὕτω· πότερα ἂν ἕλοιο, εἴ σοι δοίη τις αἵρεσιν, λυπῶν τοὺς φίλους αὐτὸς ἐν ἡδονῇ διάγειν ἢ κοινωνεῖν τοῦ παντὸς καὶ αὐτός τε λυ‐ πεῖσθαι καὶ τοὺς φίλους λυπεῖν; οἷον, ὁ μὲν Αἴας ἐν τῇ μανίᾳ ὢν ἐτέρ‐
10πετο οἰόμενος τιμωρεῖσθαι τοὺς ἐχθρούς, ἐγὼ δὲ ἐλυπούμην ὁρῶσα αὐ‐
τόν· νυνὶ δὲ παυσάμενος τῆς μανίας καὶ αὐτὸς λυπεῖται ἐπὶ τοῖς πε‐ πραγμένοις καὶ τοὺς φίλους πάλιν λυπεῖ. νῦν οὖν δεδιπλασίασται τὸ κακόν· τοῦτο δὲ ἀναπτύσσει ὁ χορὸς διὰ τοῦ ἐπιφερομένου (268)·
τό τοι διπλάζον, ὦ γύναι, μεῖζον κακόν·		83
15οἷον, τὸ ἀμφοτέρους λυπεῖσθαι, τὸ καὶ λυπεῖσθαι καὶ λυπεῖν, μεῖζον κακόν. LFHGMRm

265d

πότερα δ’ ἄν, εἰ νέμοι τις αἵρεσιν, λάβοις: τὸ τοὺς φίλους ἀνιᾶσθαι καὶ σὲ χαίρειν ἢ συλλυπεῖσθαι λυπουμένοις τοῖς φίλοις. Vm

265e

〈λάβοις:〉 προκρίνοις. Fsl

266a

〈φίλους ἀνιῶν αὐτὸς ἡδονὰς ἔχειν:〉 ὥσπερ ὁ Αἴας ἐν μανίᾳ ὢν λυπῶν ἡμᾶς αὐτὸς ἥδετο. Lm

266b

αὐτὸς ἥδεσθαι ἢ λυπῶν αὐτοὺς καὶ αὐτὸς λυπεῖσθαι. Gm

266c

〈ἀνιῶν:〉 λυπῶν. Hsl84

267

〈κοινός:〉 φίλος. Hsl

269a

ἡμεῖς ἄρ’ οὐ νοσοῦντες: ἡμεῖς, ἀντὶ τοῦ ὁ Αἴας νῦν μὴ νοσῶν ὀδυνᾷ ἑαυτὸν διὰ τὰ πεπραγμένα. LNVGRm

269b

ἀτώμε〈σ〉θα νῦν: τὸ ἀτώμε〈σ〉θα ἀντὶ τοῦ βλα‐ πτόμεθα ἀθυμοῦντες. VGMRm

269c

βλαπτόμεθα. NHsl

273a

〈φρονοῦντας:〉 γρ. βλέποντας. Lm

273b

〈ξυνών:〉 τῇ μανίᾳ. HGsl

274a

〈κἀνέπνευσε:〉 γρ. ἀνένευσε. Fsl

274b

〈κατέπαυσε〉: γρ. ἀνέπνευσε. Gsl

274c

〈τῆς νόσου:〉 τῆς μανίας. Hsl

276a

ἡμεῖς θ’ ὁμοίως: ἐμοί, φησί, κατ’ ἄμφω τοὺς καιροὺς συμβέβηκεν ἀνιᾶσθαι, αὐτοῦ τότε μὲν ἐξεστηκότος καὶ τερπομένου νῦν δὲ σωφρονοῦντος καὶ λυπουμένου. LFNHVGRm

276b

〈οὐδὲν ἧσσον:〉 συλλυπησόμεθα. Lm

277

ἆρ’ ἔστι ταῦτα δὶς τός’ ἐξ ἁπλῶν 〈κακά〉: ἁπλῶν μέν, τὸ τοὺς φίλους ἀνιᾶν· δὶς τόσα δέ, ὅτι καὶ αὐτὸς
συναλγεῖ. LFNHVGm85

279a

πῶς γάρ, εἰ πεπαυμένος: πῶς γὰρ 〈ἂν〉 οὐ θεῖόν τι εἴη τὸ κατὰ τὸν Αἴαντα, εἰ πεπαυμένος τοῦ κακοῦ μᾶλλον ἐν ἀνίᾳ διά‐ γει; LFNHVGRm, Nsl

279b

〈πεπαυμένος:〉 ἀντὶ τοῦ σωφρονῶν. LFsl

281

〈ὡς ὧδ’ ἐχόντων:〉 ὅτι κάκιον νῦν ἐκεῖνος ἔχει. Lm

282a

τίς γάρ ποτ’ ἀρχή: ἀντὶ τοῦ· τίς ἡ προσβολὴ τοῦ κα‐ κοῦντος αὐτὸν θεοῦ; LFHm, Nsl

282b

〈προσέπτατο:〉 προσῆλθεν ἢ διὰ τὸ ἐξαίφνης ἢ διὰ τὸ ἀφανές. Fsl

283

〈τύχας:〉 δυστυχίας. FGsl

285a

κεῖνος γὰρ ἄκρας νυκτός: περὶ πρῶτον ὕπνον. πιθανῶς δὲ καὶ τὸ τοῦ χρόνου πρόσκειται· οἱ γὰρ ἐπιβουλεύοντες τότε τὰς ἐξόδους ποιοῦνται, ὥστε λαθεῖν τὰς παραφυλακάς. LFNHGm

285b

κατὰ τὸν πρῶτον ὕπνον. Hsl86

285c

ἡνίχ’ ἕσπεροι: ἢ ὅτε οὐκ ἔφαινον ἔτι οἱ ἕσπεροι ἀστέ‐ ρες ἢ ὅτε ἐσβέσθησαν οἱ λύχνοι. συνετῶς δὲ τοῦτο καὶ οὐ κατὰ μαινό‐ μενον· καὶ ἐκ 〈τῆσ〉 τοῦ καιροῦ γὰρ ἐννοίας ἐπιβουλεύοντός 〈ἐστιν〉 ἐπιθέσθαι περὶ πρῶτον ὕπνον. λαμπτῆρες δὲ οἱ κατὰ τὴν οἰκίαν
5φαίνοντες λύχνοι. LFNHGMRm

285d

οἱ κατὰ τὴν ἑσπέραν. Lsl

286a

〈λαμπτῆρες:〉 λύχνοι. Gsl

286b

ἀστέρες. Vsl

286c

〈ᾖθον:〉 ἀντὶ τοῦ ᾔθοντο. Lm

286d

〈ἄμφηκες:〉 ἀμφοτέρωθεν ἠκονημένον. FHGsl

287a

〈ἐμαίετ’:〉 ἐζήτει. LFOsl

287b

〈κενάς:〉 τὰς οὐκ εἰς χρήσιμον γινομένας. Lm, Nsl87

288

〈’πιπλήσσω:〉 ἐνίσταμαι. Lsl

290a

〈πεῖραν:〉 πορείαν, ὁδόν. LFGm, NHsl

290b

οὔτε του κλύων: ὥσπερ παρ’ Αἰολεῦσι τὸ ὅτινα κοι‐ νόν ἐστι κατὰ γένος οὕτω καὶ παρὰ τοῖς Ἀττικοῖς τὸ του, ὅταν οὕτω συντάσσηται, κοινῶς λέγεται. LFNGMRm

292

ἀεὶ δ’ ὑμνούμενα: ἀντὶ τοῦ· ἀεὶ δὲ θρυλούμενα ὑπὸ πάν‐ των τῶν ἀνθρώπων καὶ κοινά. ἢ ἀεὶ ὑπ’ αὐτοῦ λεγόμενα πρὸς ἐμέ. ὅ‐ μοιον δὲ τὸ ἦθος ἐκείνῳ, τῷ (Hom. α 356, φ 350, Z 490)·
ἀλλ’ εἰς οἶκον ἰοῦσα τὰ σαυτῆς ἔργα κόμιζε. LFNGMRm

293a

〈γυναιξὶ κόσμον:〉 γνώμη. FHVGm

293b

οὗτος ὁ στίχος Αἰσχίνου τοῦ ῥήτορος. Hm

294a

〈κἀγὼ μαθοῦς’ ἔληξ’:〉 ἴσως φοβηθεῖσα αὐτὸν οὐ διεκώλυσεν. LNsl

294b

φοβηθεῖσα. Gsl88

295a

καὶ τὰς ἐκεῖ μὲν οὐκ ἔχω λέγειν 〈πάθασ〉: τοῦτο μέν, ἀγνοεῖ ἡ Τέκμησσα λέγειν· τοῦτο δέ, προεῖπεν αὐτὰ ὁ ποιη‐ τής. καὶ ἐνοχλεῖν οὐ δεῖ τὸν θεατὴν ταυτολογοῦντα. LFNGm

295b

〈ὡσ〉 ἀγνοοῦσα τοῦτο λέγει. Gsl

297a

κύνας βοτῆρας: ὑφ’ ἓν ἀναγνωστέον· τοὺς ποιμενικοὺς κύνας· οὐ γὰρ ἀναιρεῖ κατὰ τὴν σκηνὴν ἄνθρωπον ἀλλ’, ὡς ἔξω, 〈κύ‐ νασ〉 τινὰς ἀνεῖλεν. LFNGMRm

297b

ποιμενικούς. NGsl

297c

τοὺς κύνας βοτῆράς φησιν. Gsl

298a

καὶ τοὺς μὲν ηὐχένιζε: τὸν τράχηλον ἀπέκοπτεν,
ἐλαιμοτόμει. LFNm89

298b

ἐλαιμοτόμει. FGsl

298c

〈τοὺς δ’ ἄνω τρέπων /〉 ἔσφαζε: ὅπερ Ὅμηρος αὐερύειν φησίν, ὥστε κατὰ τοῦ λαιμοῦ γίνεσθαι τὴν σφαγήν. LFNGm

300

〈ὥστε φῶτας:〉 δηλονότι κύνας βοτῆρας ὥστε φῶτας. LNsl

301a

τέλος δ’ ἀπᾴξας: ἡ μὲν Τέκμησσα ἠγνόει τίνι διεί‐ λεκται, 〈ἡμῖν δὲ δεδήλωται〉 ἐκ τοῦ προλόγου, ὅτι Ἀθηνᾶ ἦν ἡ λαλή‐ σασα αὐτῷ· ἀγνοοῦσα δὲ ὅτι ἡ Ἀθηνᾶ αὐτὸν ἐκάλεσεν, διὰ τοῦ ἀπᾴ‐ ξας τὴν ἔξοδον τῇ μανίᾳ ἀνατίθησιν. τὸ δὲ σκιᾷ τινι, ὅτι οὐ
5συνέβαλεν τὰ περὶ τὴν θεὸν καὶ ὅτι ἴδιον τοῖς μαινομένοις τὸ τοῖς μα‐ ταίοις λαλεῖν. LONGMRm

301b

ὁρμήσας. HGsl

302a

λόγους ἀνέσπα: τουτέστι ῥήματα καταγέλαστα λέγων
κατὰ τῶν κριῶν ὡς κατὰ ἀνθρώπων ἐποιεῖτο τὴν κόλασιν. LONGMRm90

302b

ἐκόμπαζε. Gsl

308a

’θώυξεν: ἐβόησεν. τὸ δὲ ἑξῆς· ἐν δὲ τοῖς ἐρειπίοις τῶν νε‐ κρῶν τοῦ ἀρνείου φόνου. LGMRm, Fsl

308b

ἐβόησεν. FOGsl

308c

οὐχ ὅτι τοῦτο ἀλγεινόν, τὸ ἀνελεῖν τὰ ποίμνια, ἀλλ’ ὅτι διήμαρτε τῆς τιμωρίας τῶν ἐχθρῶν. LFONGMRm

308d

ἐν δ’ ἐρειπίοις / νεκρῶν: ἐν δὲ τοῖς πτώμασι τῶν νεκρῶν καταπεσὼν ἔκειτο. θαυμαστῶς δὲ ὑπ’ ὄψιν ἤγαγε τὰ πρά‐ γματα, μεταξὺ τῶν πτωμάτων τὴν φαντασίαν ἐπιδεικνύς, οἷον καὶ τὸ παρ’ Ὁμήρῳ περὶ τοῦ Κύκλωπος (ι 298)·
5τανυσσάμενος διὰ μήλων. LONVGMRm

308e

πτώμασι. FOGsl

309a

ἐρειφθείς: ἀντὶ τοῦ καταπεσών, ἐρριμένος. πάντα γὰρ τὰ ἐπὶ τὴν ἔραν πίπτοντα ἐρείπια καλεῖται. καὶ αἱ ἐρίπναι ἐντεῦθεν καὶ τὰ ἐρείπια. τινὲς δὲ ἐρεισθεὶς γράφουσιν, οἷον ἐπερεισάμενος.
LONVGMRm91

309b

γρ. ἐρεισθείς. Lm

312

ἔπειτ’ ἐμοὶ τὰ δείν’: οὐκ ἔχων ἐπιβολὴν τῆς αἰτίας τῶν πεπραγμένων, ἐμὲ ἠρώτα τὸ συμβάν. πάνυ δὲ περιπαθὲς τὸν ἐμφρο‐ νέστατον Αἴαντα παρὰ τῆς γυναικὸς πυνθάνεσθαι τίνα ἐστὶν ἃ ἔπραξεν αὐτὸς ἑαυτῷ. LFONGm

313

〈φανοίην:〉 φανερώσαιμι. FOsl

314a

κἀνήρετ’ ἐν τῷ πράγματος κυροῖ ποτε: ἀνη‐ ρώτησέ με ἐν τίνι πράγματι τυγχάνει. τὸ δὲ KYPΩ περισπωμένως φησὶν ἡ συνήθεια καὶ Ἀττικοί· ἐν δὲ τοῖς εὐκτικοῖς βαρύνουσιν αὐ‐ τὸ Ἀττικοὶ μετὰ ἐκτάσεως τοῦ v, κύροι〈μι〉 λέγοντες ἀντὶ τοῦ κυροίην.
5νῦν δὲ 〈τὸ κυροῖ〉 ἀντὶ τοῦ κυρεῖ ὁριστικοῦ κεῖται. LFONGMRm92

314b

〈πράγματος:〉 τῆς τύχης. Nsl

317

〈λυγράς:〉 ἰσχυράς. Gsl

318

ἃς οὔποτ’ αὐτοῦ: οὐκ εἰώθει, φησίν, ὁ Αἴας ἐν τοῖς κα‐ κοῖς ἀπολοφύρεσθαι, ἀλλ’ ἦν καρτερικός. ἔλεγεν οὖν, φησίν, ἀεὶ κα‐ κοῦ ἀνδρὸς τὸ ὀλοφύρεσθαι, ὁποῖόν φησι καὶ ὁ Ἡρακλῆς ἐν Τρα‐ χινίαις (1074)·
5
ἀλλ’ ἀστένακτος αἰὲν εἱπόμην κακοῖς. ὁ οὖν Αἴας πρὸ τούτου, εἰ συνέβη τι αὐτῷ δεινόν, ὡς ταῦρος ἀνεβρυ‐ χᾶτο ἀνεξάκουστον, οὐδέποτε δὲ εἰς προφανῆ γόον ἐξέπιπτεν. LFO NVGMRm

319a

〈πρὸς γὰρ κακοῦ:〉 γνώμη. OVm

319b

ἡ πρὸς περισσή. FGsl

320

〈ἔχειν:〉 εἶναι. OGsl

323

〈τύχῃ:〉 δυστυχίᾳ. Hsl93

324

〈βοτοῖς:〉 θρέμμασιν. Gsl

325

σιδηροκμῆσιν: τοῖς σιδήρῳ φονευθεῖσιν, ὡς ἀνδρο‐ κμῆσιν. LONm, HVGsl

326

καὶ δῆλός ἐστιν ὥς τι δρασείων 〈κακὸν〉: προσεκτικὰ πρὸς τὸν ἀκροατήν, ἵνα προσέχῃ ἀκριβέστερον προσδο‐ κῶν ἀκούσεσθαι τὸ συμβησόμενον. LFONVGMRm

328a

ἀλλ’, ὦ φίλοι, τούτων γὰρ οὕνεκ’ ἐστάλην: πιθανὴν τὴν πρόφασιν τῆς ἐξόδου φησίν, ἵνα μὴ δόξῃ τὸν Αἴαντα ἐν τοιαύτῃ συμφορᾷ καταλελοιπέναι. LFNVGMRm

328b

〈τούτων γὰρ οὕνεκ’:〉 ὧν μέλλω ἀναγγεῖλαι ὑμῖν. Hsl

329

〈εἰ δύνασθέ τι:〉 τοῦτο πρὸς τὸ μέγεθος τῆς συμφορᾶς. Lm, ONHGsl

330a

φίλων γὰρ οἱ τοιοίδε νικῶνται: δηλονότι καὶ οἱ κακοπραγοῦντες ἀπονέμουσιν αἰδῶ τινα τοῖς φίλοις. ἡ οὖν Τέκμησσα, ἅτε δὴ γυνὴ οὖσα καὶ αἰχμάλωτος, οὐχ οἵα τε αὐτὸν παραμυ‐
θεῖσθαι, ἀλλὰ τὸν χορὸν προτρέπεται εἰσιέναι. ἐπειδὴ δὲ ἄτοπον τὸν94
5χορὸν ἀπολιπεῖν τὴν σκηνήν, ἀναβοᾶν ἔνδοθεν ὁ Αἴας ἤρξατο, ἵνα μείνῃ ἐπὶ χώρας ὁ χορός· τοῦτο γὰρ ἐπόθει ὁ θεατής. LFONGMRm

330b

γνώμη. FOHVm

332a

διαπεφοιτάσθαι κακοῖς: ἐκμεμηνέναι· παρὰ τὸν φοῖτον. ἢ 〈διαπεφοιβάσθαι〉, ἀπὸ τῶν φοιβωμένων καὶ ἐν‐ θουσιώντων· καὶ γὰρ ἐκεῖνοι μανίᾳ τινὶ ὅμοιον πάσχουσί τι. LFONV GMRm

332b

ἐκμεμηνέναι. Gsl

333

〈ἰώ μοί μοι:〉 ὁ Αἴας ἔνδοθεν ἀναστενάζει. Lm, Gsl

334a

τάχ’, ὡς ἔοικε, μᾶλλον: τάχα, ὡς φαίνεται, μᾶλλον στενάζει, ὡς νῦν αὐτοῦ μᾶλλον παρωξυμμένου ἢ πρότερον. εἶτα πρὸς τὸν χορὸν τὰ ἑξῆς·
ἢ οὐκ ἠκούσατε
5
Αἴαντος οἵαν τήνδε θωύσσει βοήν; ἐμφαντικῶς δὲ τὸ θωύσσει· καὶ γὰρ δεῖ τὸν ὑποκρινόμενον τὸ τοῦ Αἴαντος πρόσωπον ἀπηνεστέρῳ χρῆσθαι τῷ φθέγματι καὶ κυνικώτε‐
ρον βαΰζειν. διὰ τοῦτο εἶπεν θωύσσει. LFONGMRm95

334b

τάχ’, ὡς φαίνεται, πολλῷ πλέον νοσεῖ νῦν ἢ πρίν. Gm

334c

〈τάχ’:〉 ἴσως. Gsl

334d

〈μᾶλλον:〉 νοσεῖ, παροξύνεται. FGsl

334e

θρηνεῖ λείπει. Nsl

335

〈θωύσσει:〉 βαΰζει. Lsl

337

ἁνὴρ ἔοικεν ἢ νοσεῖν: ἢ ἔτι νοσῶν ἀναβοᾷ ἢ μετα‐
γνοὺς ἐπὶ τοῖς πεπραγμένοις. LNGMRm, Hsl96

340b

ἄλλως· ὤμοι τάλαιν’, Εὐρύσακες. ἀπορούσης τὸ ἦθος. τὸ μὲν ἀποιμώζει, τὸ δὲ καλεῖ τὸν παῖδα. εἶτα πρὸς ἑαυτὴν ἐπα‐ πορεῖ· τί ποτε μενοινᾷ; καὶ πάλιν καλεῖ τὸν παῖδα καὶ ἑαυ‐ τὴν ἀπολοφύρεται. λεληθότως δὲ ἀνεφώνησε καὶ τὸ τοῦ παιδὸς ὄνομα·
5ἐδεδίει γὰρ μὴ ἀνέλοι αὐτὸν μαινόμενος. LFONVGMRm

341a

〈μενοινᾷ:〉 προθυμεῖ〈ται〉. Gsl

341b

〈ποῦ ποτ’ εἶ:〉 ὁ παιδαγωγὸς αὐτὸν ἔξω εἶχεν. Lm

342a

Τεῦκρον καλῶ· ποῦ Τεῦκρος: μεταβαίνει ὁ Αἴας ἐπὶ πολλά, ἵνα δὴ πλείονες αἱ ἀγωνίαι γίνωνται. καὶ ἄλλως· ἴδιον τοῦ κακῶς ἔχοντος τὸ μὴ ἐφ’ ἓν τῶν λυπούντων ποιεῖσθαι τὴν ἀνα‐ φοράν. LFOGMRm

342b

Τεῦκρον καλῶ: ἐπιζητεῖ Τεῦκρον, ἵνα παράθηται αὐτῷ τὸν παῖδα, ὃν ἀφήσει τῷ χορῷ μὴ εὑρὼν τὸν Τεῦκρον. τὸ δὲ ἀπεῖναι τὸν Τεῦκρον χρήσιμον τῇ οἰκονομίᾳ· παρὼν γὰρ ἐκώλυεν 〈ἂν〉 αὐτὸν πρᾶξαι ἃ ἐβούλετο, νῦν δὲ μόνης τῆς γυναικὸς γέγονε κρείττων.
5LFONGm.97

344

ἁνὴρ φρονεῖν ἔοικεν· ἀλλ’ ἀνοίγετε: ἐκ τοῦ καλεῖν τὸν Τεῦκρον στοχάζονται καὶ ἀνοίγειν κελεύουσιν, ἵνα αἰδεσθῇ θεασάμενος. τὸ δὲ κἀπ’ ἐμοί, οἷον, τάχ’ ἂν αἰδεσθείη με· ἢ οἷον, τάχ’ ἂν ἐφ’ ἡμῖν αἰδεσθείη καταλιπεῖν ἡμᾶς ἀνάρχους καὶ ὑποχειρίους
5τοῖς ἐχθροῖς. LONVGMRm, Osl

346a

ἰδοὺ διοίγω· προσβλέπειν δ’ ἔξεστί σοι: ἐνταῦθα ἐκκύκλημά τι γίνεται, ἵνα φανῇ ἐν μέσοις ὁ Αἴας τοῖς ποι‐ μνίοις. εἰς ἔκπληξιν γὰρ φέρει καὶ ταῦτα τὸν θεατήν, τὰ ἐν τῇ ὄψει πε‐ ριπαθέστερα. δείκνυται δὲ ξιφήρης, ᾑματωμένος, μεταξὺ τῶν ποιμνίων
5καθήμενος. LONGMRm

346b

τὸ σχῆμα παρεγκύκλημα. Gsl

348

ἰὼ φίλοι ναυβάται: τάχιστα τὸ πᾶν ἀπήγγειλε τῷ τρο‐
πικῷ. βούλεται δὲ σημᾶναι ὅτι, ὥσπερ ἐκ μεγάλου χειμῶνος 〈καὶ〉 κινήσεως ἀνέμων, κῦμά τι ὑπολειφθὲν ἀπὸ τοῦ γεγονότος χειμῶνος κυ‐ κλεῖ αὐτόν. μετὰ γὰρ τὸν χειμῶνα εἴωθε τὸ κῦμα ἐπὶ πλέον μένειν.98
5LFONGm

350a

〈ὀρθῷ νόμῳ:〉 ὀρθὸν νόμον τὸν τῆς φιλίας φησίν. Lm, Gsl

350b

τῷ τῆς φιλίας νόμῳ. FNHsl

351

〈ἆρα:〉 γρ. ἀρτίως. Gsl

352

〈φοινίας:〉 φονικῆς. FNsl

353a

〈ἀμφίδρομον:〉 λείπει τὸ ὡς, ἵν’ ᾖ· ὡς ἀμφίδρομον. LONm, Gsl

353b

οἷον τὸ πανταχόθεν περιτρέχον· ἐξ οὗ τὴν ὑπερβολὴν τοῦ κακοῦ σημαίνει, ὅτι κατ’ οὐδὲν αὐτῷ ἐν εὐδίᾳ ἦν τὰ πράγματα. LONHm, Hsl

353c

ἀμφίδρομον: τὸ ἑλικοειδές, ὃ βαπτίζει τὰς ναῦς. LOHm, Osl99

354

οἴμ’ ὡς ἔοικας: ὁ χορός ἐστιν ὁ λέγων· οὐ γὰρ εὐπρεπὲς τὴν Τέκμησσαν τὸν λόγον ὑφαρπάζειν λεγόμενον πρὸς τὸν χορόν. ἐν δὲ ταῖς ἀμφιβολίαις τῶν προσώπων δεῖ τοῦ ἤθους στοχάζεσθαι καὶ διαστέλλειν τὸ πρόσωπον. ἔοικας οὖν, φησίν, ὅτι ἐν μεγάλῳ χειμῶνι
5γέγονας. τὸ γὰρ ἀφροντίστως, οἷον διὰ τὸ μηδένα ἐπιμεληθῆναί σου ἐν χειμῶνι γέγονας. ἢ οὕτως· πρὸς τὴν Τέκμησσαν ὁ λόγος. νο‐ μίζω σε ἀληθῆ μοι μεμαρτυρηκέναι περὶ τῆς μανίας τοῦ Αἴαντος· οὕτω γὰρ τὸ πρᾶγμα δείκνυσιν ἡμῖν ὅτι μανικῶς διετέθη. LONm

355a

〈ἀφροντίστως:〉 μανικῶς. LOsl

355b

ἀνιάτως, μωρῶς, μανικῶς. HGsl

356

〈ναΐας:〉 τῆς ναυτικῆς, ἐπεὶ ναυτικοὶ δοκοῦσιν οἱ νησιῶται. Lm, ONHVGsl

358a

〈ὃς ἐπέβας:〉 τὸ σχῆμα πρὸς τὸ σημαινόμενον. Fsl

358b

〈ἑλίσσων πλάταν:〉 κωπηλατῶν. εἴρηται δὲ παρὰ τὸ ἀμφιελίσσας. LONsl

358c

〈πλάταν:〉 τὴν κώπην. NGsl100

360a

ποιμένων: τῶν κηδομένων, τῶν βοηθῶν. ὡς καὶ ποιμαί‐ νειν τὸ φροντίζειν. LFOGMRm, NHsl

360b

καὶ ἄλλως· ποιμένων, τῶν ἐμὲ ποιμαινόντων καὶ θαλ‐ πόντων. LΛFONGMRm

361

〈ἀλλά με συνδάιξον:〉 τὴν αὐτήν μοι προαίρεσιν λά‐ βε καὶ εὖξαί με ἀποθανεῖν· ἢ σφάξον με σὺν τοῖς θρέμμασιν. οὐ διὰ τὴν ἧτταν δὲ τῶν ὅπλων πικρὸς ὢν βούλεται ἀναιρεῖσθαι, ἀλλὰ τὸ ὄνειδος ὑφορώμενος τῶν ποιμνίων. ἐν τούτῳ δὲ τὸ ἦθος καὶ ἡ μεγαλοφροσύνη
5δείκνυται τοῦ Αἴαντος. LΛFONVGMRm

362a

〈εὔφημα:〉 ἀγαθά, σεμνά. HGsl

362b

μὴ κακὸν κακῷ διδούς: τὸ ἑξῆς· μὴ κακὸν κακῷ
διδοὺς ἄκος μεῖζον ποίει τῆς ἄτης τὸ πῆμα. ἄτην δέ φησι τὴν μα‐ νίαν, πῆμα δὲ πλέον (ὅ ἐστι χεῖρον τῆς μανίας) τὸν θάνατον. τοῦτο δέ φησιν, ἐπεὶ ὁ Αἴας λέγει τῷ χορῷ·101
5
ἀλλά με συνδάιξον. καὶ ἄλλως· μὴ θεραπείαν κακοῦ ἕτερον κακὸν ἐπεισαγάγης, οἷον μὴ τῷ θανάτῳ διαλύσῃς τὸ ὄνειδος. πῆμα δὲ ἄτης κατὰ περί‐ φρασιν τὴν ἄτην· μὴ τὴν ἄτην πλείονα ποιήσῃς· ἀρκεῖ γὰρ ἡ παροῦσα. LFONVGMRm

363a

〈πῆμα:〉 τὸν θάνατον. FOsl

363b

〈ἄτης:〉 τῆς μανίας. Gsl

363c

〈τίθει:〉 ποιήσῃς. Fsl

365a

〈δαΐοις:〉 πολεμικαῖς. FNsl

365b

〈ἄτρεστον:〉 ἀφόβητον. Gsl102

365c

〈ἄτρεπτον:〉 γράφεται ἄτρεστον. Fsl

366a

ἐν ἀφόβοις με θηρσί: τοῖς μὴ φόβον ἐμποιοῦσι. θηρσὶ δὲ ἀντὶ τοῦ προβάτοις. LNm, OGsl

366b

προβάτοις. FGsl

367a

οἶμοι γέλωτος, οἷον ὑβρίσθην ἄρα: ὅρα ὅτι οὐδὲν αὐτοῦ ἄλλο ἅπτεται ὡς τὸ τῆς ἀσχημοσύνης, ὅτι κατὰ τῶν μηδενὸς ἀξίων ἠνδρίσατο. LΛOGMRm

367b

〈ἄρα:〉 γρ. τάλας. Fsl

368

μή, δέσποτ’ Αἴας: τοῦτο Τεκμήσσης ἐστί. καὶ παρὰ μέρος γίνονται αἱ παραμυθίαι, οἷα τὰ τῶν φίλων ἐστὶν ἐν ταῖς τοιαύ‐ ταις συμφοραῖς παραμυθουμένων, ἵνα ἐκεῖνος μὲν ἀπαράλειπτον ἔχῃ τὴν παραμυθίαν, οἱ δὲ ἐν μέρει τυγχάνωσιν ἀναπαύλης. τὸ δὲ
5〈οὐκ〉 ἐκτός; οὐκ ἄψορρον; πρὸς τὴν Τέκμησσάν φη‐ σιν. ἐκείνοις μὲν γὰρ διαλέγεται ὁ Αἴας δεόμενος αὐτῶν, ἐνταῦθα δὲ τῇ Τεκμήσσῃ ἐπιπλήσσει (εἰώθαμεν γὰρ τοῖς ἐγγυτέρω παρρησιάζε‐
σθαι), οὐχ ὡς αἰχμάλωτον ἐξουθενῶν. LΛONGMRm103

369

〈ἄψορρον:〉 ταχέως· ὀπισθόρμητον. FNGsl

371

ὦ πρὸς θεῶν: τοῦτο ὁ χορός, τῆς Τεκμήσσης σιγησάσης διὰ τὴν ἐπιτίμησιν. οὐ μὴν πρὸς τοῦτο ἀποκρίνεται ὁ Αἴας, ἀλλ’ ἀνοι‐ μώζει πάλιν. ἔστι γὰρ καὶ τοῦτο ἴδιον τῶν καμνόντων, ὥστε μὴ ἀκο‐ λούθως φθέγγεσθαι. LΛNm

373

〈ἀλάστορας:〉 ἀλάστορες δαίμονες φανεροὶ περὶ τὰς ἅ‐ λας †ἐπιτηρεῖν τοῖς θεμένοις†. Gm

377

〈ἐπ’〉 ἐξειργασμένοις: ἐπὶ τοῖς τετελεσμένοις καὶ ἴασιν οὐκ ἔχουσιν, κατὰ τὸ Σιμωνίδου (frg. 98, PMG p. 306 Page)·
τὸ γὰρ γεγενημένον οὐκέτ’ ἄρεκτον ἔσται. LNGMRm, OGsl

378

〈ὅπως οὐχ ὧδ’ ἔχειν:〉 ὅπως ταῦτα μὴ οὕτως σχοίη. Lm, Osl

379a

〈ἰὼ πάνθ’ ὁρῶν:〉 τὸ ἑξῆς· ἰὼ πάνθ’ ὁρῶν ἀεί, ἤγουν ὦ ἥλιε. Nm

379b

πρὸς τὸν Ὀδυσσέα λέγει. Hsl

379c

〈ἀΐων:〉 γράφεται ἀεί. Nsl104

379d

〈ἁπάντων τ’ ἀεὶ / κακῶν ὄργανον:〉 ἀντὶ τοῦ πανοῦργε καὶ περίεργε. Lm, NGsl

381a

κακοπινέστατον 〈τ’ ἄλημα〉: τὸ πίνος ποτὲ μὲν ἐπὶ τῆς ἰδέας ποτὲ δὲ ἐπὶ τοῦ ἤθους· ἐνταῦθα οὖν τὸν κακοήθη. 〈ἄ‐ λημα δὲ〉 ἀντὶ τοῦ κολάκευμα, τρῖμμα. καὶ κακοπινέστατον: κακόν, ῥυπαρόν. πινῶδες γὰρ ἀδόκιμον τῇ γνώμῃ καὶ οὐ καθαρόν, ἄλ‐
5λοτε ἄλλα νοοῦν. LΛFONVG

381b

〈κακοπινέστατον:〉 ῥυπαρόν. FVsl

381c

μιαρόν, πανοῦργον καὶ περίεργον. Hsl

381d

〈ἄλημα:〉 ἀπάτημα. LNsl105

382a

〈ἦ που πολὺν γέλωθ’:〉 τοῦτο μάλιστα αὐτοῦ ἅπτεται, τὸ τῷ ἐχθρῷ καταγέλαστον εἶναι. LNm, Hsl

382b

〈ἄγεις:〉 ἔχεις. FHsl

382c

〈ἔχεις:〉 ἔχεις. Rsl

383a

ξὺν τῷ θεῷ πᾶς καὶ γελᾷ: κινδυνεύει εἰς ἐναντίον εἶναι τὸ διανόημα, ἐὰν νομίζωμεν φάσκειν τὸν χορόν, ὅτι θεοῖς ἀρέσκει γελᾶν ἐκεῖνον καὶ ἐφήδεσθαί σοι· τοῦτο γὰρ προτροπὴν μᾶλλον φέρει εἰς τὸν θάνατον Αἴαντι. ἀκουστέον οὖν οὕτως· οὐχ ὅτι θεῷ ἀρέσκει
5γελᾶν ἐκεῖνον, ἀλλ’ ὅτι θεῶν βουλομένων καὶ τὰ κακὰ μεθίσταται εἰς τέρψιν. εἰκὸς οὖν καὶ ἡμῖν, φησίν, βοηθήσειν τὸ θεῖον. ἢ οὕτως· θεὸς καὶ τὸ γελᾶν καὶ τὸ κλαίειν δίδωσιν. πῶς οὖν σου ἔχει καταγελάσαι τῆς ἀτυχίας Ὀδυσσεὺς μὴ ταύτης γεγονώς σοι αἴτιος, ὅπου γε παρὰ θεῶν δίδοται; LΛONVGMRm

383b

γνώμη. FHVm

384a

ἴδοιμί νιν: τοῦ χοροῦ τὸν περὶ θεῶν λόγον ἐμβαλλομέ‐ νου, οὐχ ὑφίεται ὁ Αἴας, ἀλλ’ ὑπὸ τῆς ἰδίας δυνάμεως ἐπαίρεται. φησὶν οὖν, ἴδοιμι αὐτὸν καίπερ οὕτω κακούμενος· δῆλον γὰρ ὅτι ἀμυνοῦμαι,
εἰ καὶ θεοὶ συλλαμβάνουσιν αὐτῷ. LΛONGMRm106

384b

〈ἀτώμενος:〉 ἄτης πεπληρωμένος. Lm, Gsl

386

μηδὲν μέγ’ εἴπῃς: οἷον καὶ τὸ ἐν Ἠλέκτρᾳ (830)·
μηδὲν μέγ’ ἀύσῃς. τοῦτο δὲ πρὸς τὸ (Ai. 384)·
ἴδοιμί νιν καίπερ ὧδ’ ἀτώμενος. LΛOGMRm

388

〈αἱμυλώτατον:〉 πανοῦργον. Fsl

389a

ἄλημα: πλάνημα καὶ παραλογιστικὸν πανούργημα. ἢ περί‐ τριμμα, παρὰ τὸ λέπειν. LOGMRm

389b

πλάνημα. NHsl

389c

τούς τε δις/σάρχας: αἱ τοιαῦται προφωνήσεις οὐ διαλύουσι τὴν ὑπόθεσιν προλαμβάνουσαι τὸ μέλλον, ἀλλὰ προσο‐ χὴν ἐργάζονται τῷ θεατῇ προσδοκῶντι πῶς τὸ δεινὸν ἀπαντήσειεν.
LΛONVGm107

392

ὅταν κατεύχῃ 〈ταῦθ’:〉 ἐπειδὴ διὰ τῆς παραμυθίας οὐκ ἠδυνήθη αὐτὸν μεταθεῖναι, δοκεῖ ἐκ τούτων αὐτὸν μεταθεῖναι· κἀμοὶ οὖν εὔχου ἀποθανεῖν. LΛOVGMRm

395a

ὦ φαεννότατον: τουτέστιν, ὡς ἐμοὶ φαεινότερον τοῦ ἡλίου. LONGm

395b

〈ὡς ἐμοί:〉 ἀντὶ τοῦ· ὡς ἐμοὶ χρῆσθαι κριτῇ. ἢ παρέλκει τὸ ὡς. LONGm

395c

ὡς ἐμοὶ φαίνεται. GMRm

397

οὔτε γὰρ θεῶν / γένος: οὔτε θεῶν γὰρ γένος οὔτε ἀν‐ θρώπων ὁρᾶν ἔτι ἄξιόν μοι εἰς ὠφέλειαν. ἄριστον τοίνυν ἐξιέναι τοῦ βίου. ἢ οὕτως· εἰς ὄνησιν ἀνθρώπων, εἰς ὠφέλειαν οὐκ εἰσί μοι οἱ ἄνθρωποι οὔτε οἱ θεοί· τί οὖν ἔτι ζῶ; ὡς εἴ τις τὸν θάνατον
5σωτηρίαν νομίσειεν. LΛONGMRm108

398

〈ἁμερίων:〉 τὸ ἐξ ἁμερίων ἀνθρώπων. Lm, Hsl

399a

〈εἰς / ὄνασιν:〉 εἰς ἡδονήν. LFsl

399b

εἰς ὠφέλειαν. Hsl

401

ἀλλά μ’ ἁ Διός: καὶ ταῦτα χρήσιμα κατὰ τὸν χορόν, ἵνα ἐπίστωνται πόθεν ἡ καταρχὴ τῆς μανίας. ἔδει οὖν οὐ παρ’ ἄλλου μαθεῖν ἢ παρ’ ἐκείνου τοῦ πεπονθότος· συνίησι γὰρ πεπλανημένος ὑπὸ Ἀθη‐ νᾶς, ἡ δὲ Τέκμησσα τὸ ὅλον ἀγνοεῖ. LΛONGMRm

402

〈ὀλέθριον:〉 μέχρι θανάτου. LHsl

403a

〈ποῖ:〉 γρ. ποῦ. HGsl

403b

φύγῃ: γρ. τράπῃ. Lm

404

ποῖ μολὼν 〈μενῶ〉: ποῦ ἐλθὼν παραμενῶ; πανταχοῦ
γὰρ ἕπεται ἡ θεὸς αἰκιζομένη. LΛONVGm109

405a

〈τὰ μέν:〉 ἢ τὰ κατὰ τὴν κρίσιν τῶν ὅπλων ἢ τὰ ἐν τῷ οἴκῳ. LFm, OGsl

405b

τὰ πρῴην ἀριστεύματα ἃ ἐποίησα .... Gm

406

〈τοῖσδ’ ὁμοῦ:〉 σὺν τοῖς ποιμνίοις. FNsl

407

〈μωραῖς δ’ ἄγραις:〉 διὰ τὴν ἀναίρεσιν τῶν βοτῶν. Lm, OHGsl

408a

δίπαλτος ἄν με 〈/ χειρὶ φονεύοι〉: ἀμφοτέ‐ ραις ταῖς χερσίν, οἷον περιδεξίως με φονεύοι. 〈ἢ〉 παντὶ σθένει, ὡς Δίδυμος (Comment. in Soph. frg. 8, p. 242 Schmidt). ἢ ὁ στρατός με φονεύοι λαβὼν τὰ δίπαλτα δοράτια, ὡς Πῖός φησιν. LONVGMRm

408b

διπλῶς. ἢ ἀμφοτέραις ταῖς χερσίν. FGsl

408c

ἀμφοτέραις ταῖς χερσὶ λαβὼν τὰ δίπαλτα δοράτια. Osl110

409a

〈χειρὶ φονεύοι:〉 τὴν ἀπὸ τῶν ἐχθρῶν ἐπιβουλὴν προ‐ βάλλεται. LΛONVGMRm

409b

〈χειρί:〉 δυνάμει. Gsl

410

τοιάδ’ ἄνδρα χρήσιμον / φωνεῖν, ἃ πρό‐ σθεν: τοιαῦτα φωνεῖν, ἃ πρότερον οὐκ ἂν ἔτλη γενναιότατος ὤν. LΛONVGMRm

412a

ὦ πόροι ἁλίρροθοι: ἀντὶ τοῦ· ποταμοὶ εἰς θάλασσαν ῥέοντες. οὐ τοὺς ἐν Σαλαμῖνι δέ φησιν, ἀλλὰ τοὺς ἐν Τροίᾳ. LΛFO NGMRm

412b

ποταμοὶ ἐν τῇ ἁλὶ ῥέοντες. ONGsl

412c

ποταμοί, οἱ ἐν τῇ Τροίᾳ. LFsl

412d

οἱ εἰς τὴν θάλασσαν ῥέοντες. Fsl

413a

〈νέμος ἐπάκτιον:〉 τὸ ἄλσος τῆς Ἴδης τοῦ ὄρους, τὸ παράλιον. LOGMRm

413b

〈νέμος:〉 τὸ ἄλσος τοῦ ὄρους. FGsl

417a

〈ἀμπνοὰς ἔχοντα:〉 ζῶντα. Lm, Osl111

417b

〈τοῦτο:〉 ὅτι οὐκ ἔχω ἔτι ζῆν. LΛm, OHGsl

419

ἰὼ Σκαμάνδριοι: οὐκ ἔστιν ἡ διαστολὴ πρὸς τοὺς Τρῶας ὡς τοῦ Σκαμάνδρου μᾶλλον τὰ τῶν Ἑλλήνων αἱρουμένου, ἀλλ’ οἷον· ἐμοὶ ἐχθραὶ ῥοαί, εὔφρονες δὲ τοῖς Ἀργείοις, τοῖς ἐμοῖς 〈ἐχθροῖσ〉. ταῦτα δὲ πάντα ἐστὶ τοῦ ἀνακρουομένου τὸν θάνατον. LΛFONGMRm

420a

〈εὔφρονες:〉 διὰ τὸ ποτόν. Lm

420b

φίλαι, εὐφραντικαὶ διὰ τὸ ποτόν. FOsl

421

οὐκέτ’ ἄνδρα: οὐ νεμεσητὸν Αἴαντι μεγαλαυχεῖσθαι. ὅταν μὲν γάρ τις ἐν μετρίᾳ διαγωγῇ ᾖ, τότε εὔσχημον περιστέλλειν τὰ ἑαυτοῦ πλεονεκτήματα, ἀπηυδηκότα δὲ ἄνδρα οὐκ ἄν τις μέμψαιτο, εἰ μεγαλαυ‐ χεῖται, ὁποῖα καὶ ὁ Ἡρακλῆς ἐν τῷ τέλει ὢν περὶ τῆς ἀνδρείας αὑτοῦ
5διέξεισι. καὶ γίνεται ἐπίτασις τοῦ πάθους, ὁπόταν ὁ τοιοῦτος διαφθεί‐ ρηται. ἔτι δὲ αὔξεται τὸ πάθος οὐχ ὑπὸ ἄλλου 〈τοῦ λόγου〉 λεγομένου
ἐπ’ αὐτῷ ἀλλ’ ὑπὸ αὐτοῦ. LΛFONVGm112

422

〈ἔπος / ἐξερέω μέγ’:〉 κομπάσω. Lm, ONGsl

428a

οὔτοι ς’ ἀπείργειν: ὁ χορός ἐστιν ὁ λέγων· ἐνδίδωσι γὰρ τῷ Αἴαντι κάμνοντι, ὅπερ ἐστὶν εἶδος παραμυθίας. ἡ δὲ Τέκμησσα τοῦτο οὐκ ἐποίει. LFONGMRm

428b

〈τὸ ἑξῆς·〉 οὔτοι ἔχω ἀπείργειν σε οὔτε ὅπως ἐῶ λέγειν. Nsl

429

〈ἔχω:〉 ἀντὶ τοῦ δύναμοι. Lm, OHGsl

430a

αἶ αἶ· τίς ἄν ποτ’ ᾤεθ’ ὧδ’ ἐπώνυμον: ἐντεῦθεν μακρὰν ῥῆσιν μηκύνει ὁ Αἴας. ἔστι δὲ καὶ τοῦτο ἀρχαιότροπον, τὸ πρὸς τὰς ὀνομασίας ἐκφέρειν τὰς συμφοράς. καλῶς μὲν οὖν πράττων οὐκ ἂν ἐμέμνητο τοῦ διανοήματος τοῦ ὀνόματος, ἐν συμφορᾷ δὲ ὢν
5ταῦτά φησιν. LΛFONVGMRm113

430b

ὧδ’ ἐπώνυμον: συνῳδὸν ἔσεσθαι καὶ ἐπώνυμον τοῖς ἐ‐ μοῖς κακοῖς. ἔπλεξε δὲ τὸ ὄνομα παρὰ τὸ αἶ, αἶ, τὸ θρηνητικὸν ἐπίρ‐ ρημα. LΛFONVGm

430c

κατὰ τῶν αὑτοῦ ὀνομαζόμενον. VGMRm

430d

συνῳδόν, φερώνυμον. FGsl

431

〈ὄνομα:〉 τοὖπος. Vm

434a

ὅτου πατὴρ μέν: περιπαθῶς τὰ τοῦ πατρὸς κατορθώματα παραλαμβάνει. εἰπὼν δὲ 〈ταῦτα〉, τὰ ἴδια κατορθώματα διεξῆλθε καὶ ὡς
συγγενικὴ αὐτῷ ἡ παρὰ τὸ χωρίον ἀνδραγαθία. LΛFONVGMRm114

434b

ἀπ’ Ἰδαίας χθονός: Ἰδαία τὸ πάλαι ἡ Τροία ἐκα‐ λεῖτο. LFOm, HGsl

434c

τῆς Τρωικῆς. FNsl

435

〈τὰ πρῶτα καλλιστεῖ’:〉 εἴληφε τὴν Ἡσιόνην παρὰ τοῦ Ἡρακλέους. LOm, Gsl

436

〈πᾶσαν εὔκλειαν:〉 τὴν Ἡσιόνην. Fsl

439a

οὐδ’ ἔργα μείω: πιθανῶς τὸ μὴ εἰπεῖν πλείονα τοῦ πα‐ τρὸς 〈ποιήσαντα〉 κακοπαθῆσαι ἀλλὰ μὴ ἐλάσσονα. οὐκ ἐλάσσονα γὰρ τοῦ πατρὸς ποιήσας ἄτιμος ἐλαύνομαι. LFONVGMRm

439b

〈χειρός:〉 λείπει ἡ διά, ἵν’ ᾖ· δι’ ἐμῆς χειρός. LGm

439c

〈ἀρκέσας:〉 δείξας, βοηθήσας, ποιήσας. LGsl

440

ἄτιμος Ἀργείοισιν ὧδ’ ἀπόλλυμαι: ἀντὶ τοῦ ὑπὸ τῶν Ἀργείων. ἢ ἀρκέσας Ἀργείοις ἄτιμος ὧδ’ ἀπόλλυμαι. LFO
NGMRm115

441

〈τοσοῦτον:〉 ἀντὶ τοῦτο. Lm

442a

εἰ ζῶν Ἀχιλλεύς: ἐπεξιὼν τὰς ἑαυτοῦ συμφορὰς καταλέγει πρῶτον τὰ κατὰ τὴν ἀδικίαν τῆς κρίσεως· τοῦτο γάρ ἐστι τὸ πρῶτον αὐτὸν λελυπηκός. LΛFONGMRm

442b

χαρίεν τὸ διανόημα. Lm, OGsl

445a

παντουργῷ: πάντα πράττοντι καὶ μηδὲν ὑποστελλομένῳ, πανούργῳ καὶ ἀναιδεῖ. LFONGMRm

445b

πανούργῳ. Gsl

446a

ἀνδρὸς τοῦδ’: δεικτικῶς, ἀντὶ τοῦ ἐμοῦ. LΛm, OGsl

446b

δεικτικὸν πρὸς ἑαυτόν. Fsl

446c

ἐμοῦ. Nsl

447a

〈κεἰ μὴ τόδ’ ὄμμα καὶ φρένες διάστροφοι /〉
γνώμης ἀπῇξαν τῆς ἐμῆς: οἷον, εἰ μὴ διὰ τὴν ἔκστασιν τοῦ δέοντος ἐξέπεσον αἱ διάνοιαί μου, οὐκ ἄν ποτε ἄλλου οὕτως ἀδί‐ κως κατεψηφίσαντο. ὡς καὶ παρ’ Ὁμήρῳ (Α 232, Β 242)·116
5ἦ γὰρ ἄν, Ἀτρεΐδη, νῦν ὕστατα λωβήσαιο. LΛFONGMRm

447b

〈διάστροφοι:〉 παρατετραμμέναι. FHsl

450

〈ἀδάμαστος:〉 παρθένος, ἄζυγος. LΛm, FOGsl

453

αἱμάξαι: παρὰ τὴν αἰχμὴν αἰχμάσαι. LΛm, Gsl

455a

ἐμοῦ μὲν οὐχ ἑκόντος: γρ. οὐκ ἔχοντος· τὸ ἔγκλημα τῆς φυγῆς αὐτῶν. πάνυ δὲ γενναίως ἐμμένει τῷ λήματι. τὸ γὰρ ἐφ’ ἑαυ‐ τῷ, ἀνῃρηκέναι φησὶ τοὺς Ἕλληνας καὶ ἡττῆσθαι οὐχ ὑπ’ ἐκείνων,
ἀλλὰ διὰ τὴν ἐπήρειαν τῆς θεοῦ. LΛFONVGMRm117

455b

〈εἰ δέ τις θεῶν:〉 γνώμη. HVm

457

〈θεοῖς / ἐχθαίρομαι:〉 διὰ τὸ πεπλανῆσθαι ὑπὸ τῆς θεοῦ. ΛVm, LHsl

460

〈ναυλόχους ... ἕδρας:〉 τὸν ναύσταθμον. LΛm, Gsl

461a

〈μόνους τ’ Ἀτρείδας:〉 ἀντὶ τοῦ ἐρήμους. μεγαλο‐ φυῶς δὲ οἴεται ἑαυτὸν τὸ πᾶν εἶναι. LONGm, Gsl

461b

Αἰγαῖον: Αἰγαὶ τῆς Εὐβοίας νῆσος δυσχείμερος, ἀφ’ ἧς τὸ πέλαγος Αἰγαῖον ἐκλήθη. οἱ μέν φασιν ὅτι ἀπὸ Ποσειδῶνος ὠνομά‐ σθη· οὕτω γὰρ λέγεται ὁ θεός. οἱ δὲ ἀπὸ Αἰγέως τοῦ πατρὸς Θησέως κατακρημνίσαντος ἑαυτὸν ἀπὸ τῆς ἀκροπόλεως εἰς τὴν θάλασσαν·
5οὐ πολὺ γὰρ ἀπέχει ἡ ἀκρόπολις τῆς θαλάσσης. Fm

461c

〈Αἰγαῖον περῶ:〉 περιπλέων τὴν νῆσον οὕτως ὡς ὁ Θηβαῖος. Fm

462

καὶ ποῖον ὄμμα πατρί: αἰσχύνεται ἄνευ ἀριστείων φανῆναι τῷ πατρὶ καὶ φυγὰς ἀκούειν. δαιμονίως δὲ ἀνθυπάγει αὑτῷ τὰ τῆς ἀπαλλαγῆς καὶ τοῦτο ἀναλύει, ἵνα μὴ λυθῇ ἡ ὑπόθεσις. LΛ
FONVGMRm118

467a

〈πρὸς ἔρυμα:〉 πρὸς τὸ τεῖχος. Lm, FHsl

467b

φύλαγμα. NHsl

469

ἀλλ’ ὧδέ γ’ Ἀτρείδας: ἀλλ’ ἐφησθήσονται οἱ Ἀ‐ τρεῖδαι, ἐάν τι γενναῖον δράσας πρὸς τοὺς Τρῶας ἀποθάνω, ἀγνοοῦντες ὅτι ἑκουσίως γέγονέ μοι ὁ θάνατος. LΛFONVGMRm

470

〈πεῖρά τις ζητητέα:〉 καλῶς οὐκ ἐπήνεγκε τὴν ἀληθῆ δόξαν, ἕως ἂν δράσῃ ἅπερ αὐτὸς ὑπονοεῖ. LΛFONVGMTm

471

〈δηλώσω πατρί:〉 λείπει τὸ φανείς. Gsl

472a

μή τοι φύσιν γ’ ἄσπλαγχνος ἐκ κείνου: του‐ τέστιν φύσιν ἀσθενῆ καὶ ἀλλοίαν παρὰ τὴν τοῦ πατρός. καὶ ἄλ‐ λως· ἄσπλαγχνος, ἀντὶ τοῦ ἄτολμος, ταπεινός, δειλός, ψυχρός.
LΛFONVGMRm119

472b

〈ἄσπλαγχνος:〉 ἀντὶ τοῦ ἀσθενής, δειλός. Fsl

472c

δειλός, ἄνανδρος. Gsl

473

〈αἰσχρὸν γὰρ ἄνδρα:〉 γνώμη. FOVGm

474a

κακοῖσιν ὅστις: ὅστις διαλλαγὴν οὐ δέχεται, ἀλλ’ ἀεὶ ἐν κακοῖς ἐξετάζεται. LΛNm

474b

κακοῖσιν ὅστις: ὅστις ἀεὶ ἐν κακοῖς ἐξετάζεται καὶ διαλλαγῆναι οὐ βούλεται. GMRm

475

τί γὰρ παρ’ ἦμαρ: τί γὰρ ἡμέρα μία ἔχει προσθεῖσα τὸ ζῆν καὶ ἀναβαλομένη τοῦ θανεῖν τέρπειν τὸν ἄνθρωπον; LΛ FONVGMRm

476a

〈προσθεῖσα:〉 τὸ ζῆν. Fsl

476b

〈κἀναθεῖσα:〉 ἀναβαλομένη. Gsl

477a

〈πριαίμην:〉 ἀξιώσαιμι. FNHGsl

477b

γνώμη. Fm

478

ὅστις κεναῖσιν: τὸ γὰρ τοιοῦτον, ἐξαπατᾶν ἐστιν ἑ‐ αυτὸν ἐν ψευδολογίᾳ διάγοντα. θερμαίνεται δέ, θάλπεται,
χλιαίνεται. FONGm, Lsl120

479a

ἀλλ’ ἢ καλῶς 〈ζῆν〉: φιλοσόφως τὸ καλὸν ἐν ἀμφοτέ‐ ροις. LΛNm, Gsl

479b

γνώμη. FOVm

481a

οὐδεὶς ἐρεῖ ποθ’ ὡς ὑπόβλητον λόγον: γνή‐ σια τῆς διανοίας σου τὰ εἰρημένα καὶ οὐχ ὑπόβλητα· οἰκεῖα οὖν σαυ‐ τῷ εἶπας· ὅμως γε μὴν παῦσαι, τὸ πᾶν ἀναθεὶς ἡμῖν. LΛFONVGMRm

481b

〈ὑπόβλητον:〉 μὴ πρέποντα, ἀνοίκειον τῆς φρενός σου. νόθον τῆς γλώσσης. Gsl

485a

ὦ δέσποτ’ Αἴας: Τεκμήσσης ὁ λόγος· οὐ γὰρ δεῖ τὸν χορὸν μηκύνειν τὸν λόγον. μικτὸς δὲ ὁ λόγος· τὸ μὲν γὰρ αὐτοῦ γεννικὸν καὶ ἐλευθέριον διὰ τὴν παρρησίαν τῆς φύσεως (δούλη γὰρ ἐπάναγκες γέγονε), τὸ δὲ συναρμόζον τοῖς καιροῖς· δι’ ὅλου δὲ τὴν φι‐
5λοστοργίαν ἐμφαῖνον. καὶ ὅταν τὰ ἑαυτῆς ὑποβάλλῃ, τεχνικῶς ἐπιχει‐ ρεῖ, μαλθακώτερόν πως καθιστῶσα τὸν Αἴαντα. δεῖ οὖν τοιούτους λό‐
γους λέγειν, ὅτι διὰ τὴν ἐλευθερίαν παρρησιάζεται. LΛOVGMRm121

485b

καὶ ἄλλως· τῆς ἀναγκαίας τύχης: διπλῶς φα‐ σι τὸ ἀναγκαῖον, ποτὲ μὲν ἐπὶ τῶν κατὰ φύσιν ἀκολουθίαν τινὰ ἐχόν‐ των (ὡς ἂν εἴποιμεν· ἀναγκαίως τὸ πῦρ θερμὸν καὶ τὸ γάλα λευκόν), ποτὲ δὲ ἐπὶ τοῦ ἐξ ἀνάγκης γινομένου, ὡς καὶ νῦν ἀναγκαίας
5τύχης, τῆς βίας φησίν LΛFONGm

485c

ἄλλως· τύχης: τῆς δυστυχίας. τεχνικὸς ὁ λόγος ἐκ προ‐ οιμίου καὶ εἰς ἔλεον ἱκανὸς ἐπισπάσασθαι. LΛFONGm

485d

γνώμη. Om

488a

〈εἴπερ τινὸς σθένοντος:〉 〈τὸ ἑξῆς·〉 σθένοντος ἐν πλούτῳ εἴπερ τινὸς τῶν Φρυγῶν· ἀντὶ τοῦ, ὡς οὐκ ἄλλου τινός. LOVm

488b

ὡς οὐκ ἄλλου τινός. FOGsl

490a

〈σῇ μάλιστα χειρί:〉 τῇ αἰχμαλωτισάσῃ με. Lm, Fsl122

490b

〈χειρί:〉 δυνάμει. FOGsl

491

〈εὖ φρονῶ τὰ σά:〉 εὔνους σοι καθίσταμαι. Lm, HGsl

492

καί ς’ ἀντιάζω: κάλλιστα ἀμφοτέροις τοῖς ὅρκοις ἐ‐ χρήσατο. μέγιστον γὰρ δικαίωμα τὸ τῆς αὐτῆς ἑστίας ἐπιτυχεῖν, ὁπότε καὶ τῶν πολεμίων διὰ ταῦτα φειδόμεθα. καὶ τὸ σεμνὸν τῆς κοίτης χρή‐ σιμον, ὅπου γε καὶ τὸ σεμνότατον τῶν προσώπων περὶ δικαιωμάτων
5τῶν πρὸς ἄνδρα καὶ γυναῖκα διαλεγόμενον αὐτὸ τοῦτο ὄμνυσιν (Hom. Ο 39)·
σή θ’ ἱερὴ κεφαλὴ καὶ νωίτερον λέχος αὐτῶν. ὅρα δὲ ὅτι ἑκατέρωθεν θηλείαις ὁ τοιοῦτος λόγος πρόσκειται, ἐπὶ δὲ τοῦ Ὀδυσσέως καὶ ἄλλο τι οἰκειότερον ὄνομα ἐξεῦρεν (ψ 296)·
10
ἀσπάσιοι λέκτροιο παλιοῦ θεσμὸν ἵκοντο, τὴν εὔνοιαν δηλῶν τῶν οὕτω συνιόντων ἐπιμονῇ παιδοποιίας. LΛ FONVGMRm

493a

〈συνηλλάχθης:〉 συναλλαγὰς ἔσχες, γάμῳ συνεζεύχθης. LGm

493b

συνεζεύχθης. HGsl123

494

〈βάξιν:〉 βοήν, φήμην, λοιδορίαν. ONGsl

495a

τῶν σῶν ὑπ’ ἐχθρῶν χειρίαν ἐφείς 〈τινι〉: εἰδυῖα ἀγριαίνοντα τὸν Αἴαντα πρὸς τὰς ἐπιτιμήσεις, διαρρήδην μὲν οὔ φησιν, μὴ διάφθειρε σαυτόν· στοχαζομένη δὲ τοῦ καιροῦ ἔξωθεν περιέρχεται τὰ ἐπακολουθοῦντα λέγουσα, ὅτι ὑποχειρίαν με τοῖς ἐ‐
5χθροῖς σὺν τῷ παιδὶ καταλείψεις. LΛFONGm

495b

ἡ ὑπὸ πρὸς τὸ χειρίαν, ἵν’ ᾖ· ὑποχειρίαν με δούς. LFNGm

495c

〈χειρίαν:〉 δουλείας. Gsl

495d

〈ἐφείς:〉 γρ. ἀφείς. Gsl

495e

ἢ ἀφ’ ἧς ἡμέρας ἢ ἀφήσεις, καταλείψεις. Fsl

495f

ὑποχειρίαν καταλείψας. Osl

496a

〈ἀφ’ ἧς:〉 ἢ ἀφ’ ἧς ἂν ἡμέρας ἢ ἀφεὶς καὶ καταλείψας. Fsl

496b

〈ἀφείς:〉 γρ. ἀφ’ ἧς. Gsl124

497a

ταύτῃ: ἀντὶ τοῦ οὕτως, κατὰ τοῦτον τὸν τρόπον. LFNm, Gsl

497b

οὕτως. Fsl

499

ξὺν παιδὶ τῷ σῷ δούλιον ἕξειν τροφήν: οὐ ψιλὸν τὸ τῆς δουλείας ὄνομα εἶπεν, ἀλλὰ καὶ ὅσα ἔνεστιν εἰπεῖν τινα ἰδόντα αὐτὴν ἐν δουλείᾳ. καὶ ἡ τοιαύτη δὲ διδασκαλία παρ’ Ὁμήρῳ (Ζ 432)·
5
μὴ παῖδ’ ὀρφανικὸν θείης χήρην τε γυναῖκα. ἀποτρέψαι δὲ βούλεται αὐτὸν διὰ τῶν τοιούτων λόγων. LΛFONGMRm

501a

〈λόγοις ἰάπτων:〉 γρ. ἀτίζων· ὑβρίζων. Lm, FGsl

501b

〈ἴδετε τὴν ὁμευνέτιν / Αἴαντος:〉 καὶ τοῦτο παρ’ Ὁμήρῳ (Ζ 460)·
Ἕκτορος ἥδε γυνή. LGm

503a

〈λατρείας:〉 δουλείας. FOHGsl125

503b

〈τρέφει:〉 αὔξει, ἔχει. LOHsl

504

〈δαίμων:〉 νῦν ἡ δουλεία. Lsl

505

σοὶ δ’ αἰσχρὰ τἄπη: καὶ διὰ τὴν εὐγένειαν καὶ διὰ τὴν ἀνδρείαν. διὰ μὲν τοῦ σοί, τὴν ἀνδρείαν, διὰ δὲ τοῦ τῷ σῷ γένει, τοὺς προγόνους. θαυμαστῶς δὲ ἡ προσθήκη τοῦ γένους· αἶσχος γὰρ προστρίψῃ καὶ τῷ υἱῷ ἐπὶ τοιούτοις αὐτὸν καταλιπών. LΛFONV
5GMRm

506

ἀλλ’ αἴδεσαι μέν: καλῶς ἐπὶ μὲν τοῦ πατρὸς ἐν μα‐ κρῷ γήρᾳ, ἐπὶ δὲ τῆς μητρὸς πολλῶν ἐτῶν κληροῦ‐ χον. ὁ γὰρ ἐπ’ ἀμφοτέρων ἑνὶ χρησάμενος ὀνόματι ἐπιτεμνόμενός 〈ἐστι〉 τὸν λόγον, τὸ δὲ ἐγχρονίζειν ταῖς διηγήσεσιν ἀνυστικώτερον.
5θαυμαστῶς δὲ ἐπὶ μὲν ἑαυτῆς τοῖς τοιούτοις ὀνόμασιν οὐδαμῶς χρῆται, οὔτε αἰδέσθητι οὔτε οἴκτειρε λέγουσα, ἐπὶ δὲ τῶν γονέων καὶ τοῦ
παιδὸς ταῦτά φησιν. LΛFONVGm126

508a

〈κληροῦχον:〉 μέτοχον, κεκληρωμένην, κλῆρον ἐσχη‐ κυῖαν. Lm, OGsl

508b

κληρονόμον, μέτοχον. FHsl

508c

ἥ σε πολλάκις / θεοῖς ἀρᾶται: τοῦτο οἰκείως ἐκ τῆς φύσεως στοχαζομένη παρέλαβεν. LOm

509

〈πρὸς δόμους μολεῖν:〉 στοχαζομένη. Gsl

510a

〈εἰ νέας / τροφῆς στερηθείς:〉 εἰ τῆς νέας τροφῆς 〈στερηθείσ〉, σοῦ χωρὶς διάξει καὶ βιώσεται. Lm

510b

〈νέας:〉 τῆς παιδικῆς. FOsl

511

〈διοίσεται:〉 βιώσεται, ἀνατραφήσεται, διάξει. FONGsl

512a

ὑπ’ ὀρφανιστῶν μὴ φίλων: ὀρφανισταί εἰσιν κυ‐ ρίως οἱ τοὺς ὀρφανοὺς τρέφοντες. τοὺς Ἕλληνας οὖν φησιν οὐ φίλους ὀρφανιστάς, καθὸ δυσμενεῖς. ἢ ὀρφανισταί, ἀρχὴ Ἀθήνησι τὰ τῶν ὀρ‐ φανῶν κρίνουσα. ἢ ὀρφανιστῶν, τῶν τῆς ὀρφανίας ἐπιτρόπων. ἄλ‐
5λως· ὀρφανὸς ὁ ὅρον ἔχων τὸ μὴ φαίνεσθαι, ὁ ἄσημος καὶ μηκέτι ἐμφανὴς ὤν, ἀμέλει καὶ ὑπὸ τῶν ἀμφιθαλῶν ὡς ἐμφανῶν ἐλαύνεται.
LFONGMRm127

512b

ἐπιτρόπων· ἢ ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων. Hsl

514

ἐμοὶ γὰρ οὐκέτ’ ἔστιν: καὶ τοῦτο Ὁμηρικὸν (Ζ 443)·
οὐδέ μοί ἐστι πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ. εἶτα καὶ τὰ ἑξῆς (Ζ 429)·
Ἕκτορ· ἀτὰρ σύ μοί ἐσσι πατὴρ καὶ πότνια 〈μήτηρ〉. LGMRm

515

〈ᾔστωσας:〉 ἠφάνισας. FNGsl

516a

ἀλλ’ ἡ μοῖρα τὸν φύσαντά τε: τὸ ἀλλὰ ἀντὶ τοῦ δέ. ὡς τούτου ἰδίῳ θανάτῳ τετελευτηκότος. Nm, LGsl

516b

〈μοῖρα:〉 ὁ κοινὸς θάνατος. Hsl

517

〈θανασίμους:〉 ἀντὶ νεκρούς. Lm, OHsl

519

〈τίς πλοῦτος; ... σῴζομαι:〉 σεσημειωμένον παρ’ Ἡρωδιανῷ. H2m

520a

ἀλλ’ ἴσχε κἀμοῦ μνῆστιν: καλῶς τὸ κἀμοῦ,
οἷον μετὰ τὸν πατέρα καὶ τὸν υἱὸν κἀμὲ ἔν τινι μοίρᾳ κατάθου· αἴ‐ σθεται γὰρ τῆς τύχης, ἐν ᾗ νῦν ἐστιν. αἰδημόνως δὲ αὐτὸν ὑπομιμνῄ‐ σκει τὰ τῆς εὐνῆς· διὰ τούτων γὰρ μάλιστα δοκεῖ αὐτὸν πείθειν. ὁ δέ γε128
5Εὐριπίδης μαστροπικώτατα εἰσάγει τὴν Ἑκάβην λέγουσαν (Hec. 828—30)·
ποῦ τὰς φίλας δῆτ’ εὐφρόνας δείξεις, ἄναξ,
ἢ τῶν ἐν εὐνῇ φιλτάτων ἀσπασμάτων
〈χάριν τίν’ ἕξει παῖς ἐμή, κείνης δ’ ἐγώ〉; LΛFONVGMRm

520b

〈μνῆστιν:〉 μνήμην. Gsl

520c

〈ἀνδρί τοι χρεών:〉 γνώμη. FGm

522a

χάρις χάριν γάρ: ἡ φύουσα γὰρ τὴν χάριν χάρις ἐστὶ προϋπάρξασα. LNVGMRm, Fsl

522b

γνώμη. FHm

522c

〈τίκτους’:〉 φύους’. Lsl

523a

ὅτου δ’ ἀπορρεῖ μνῆστις: ὧν ἀπορρεῖ ἡ μνήμη τοῦ εὖ πεπονθέναι, οὗτοι οὐκ ἂν εἶεν εὐγενεῖς. σχεδὸν δὲ διὰ τούτων τῶν ἰάμβων ἤρτηται τὸ περὶ εὐχαριστίας καὶ ἀχαριστίας. LΛFON
VGMRm129

523b

〈ὅτου:〉 οὗτινος. LFGsl

523c

〈μνῆστις:〉 ἡ μνήμη. LGsl

525a

Αἴας, ἔχειν ς’ ἂν οἶκτον: δυσωπητικὰ τὰ τοιαῦτα. εἰ γὰρ ὁ ξένος ᾤκτειρε, πόσῳ μᾶλλον ὁ Αἴας; LFONVGMRm

525b

〈οἶκτον:〉 ἔλεον. LFsl

527

καὶ κάρτ’ ἐπαίνου τεύξεται: οὐχ οἷον καθ’ ἃ εἶπεν, ἀλλ’ ἐὰν πείθηται κατὰ πάντα ἐμοί. ὁ γὰρ Αἴας ἐγνωκὼς ἑαυτὸν ἀποσφάττειν ἐβούλετο πρὸ τοῦ θανάτου τὸν παῖδα ἰδεῖν. εἰκότως οὖν τοῦτο πάλιν λέγει, ὅτι ἄριστόν ἐστι τὴν γυναῖκα πειθαρχεῖν εἰς ἅπαντα
5τῷ ἀνδρί· ἔοικεν γὰρ ὑφορᾶσθαι ὅτι ὀκνηρῶς ἐκδώσει τὸ παιδίον. LΛFONVGMRm

529

〈πείσομαι:〉 γράφεται πειράσομαι. Fsl

531

καὶ μὴν φόβοισί γ’ αὐτόν: τῶν φόβων χάριν ῥύ‐ σασθαι θέλουσα ἐξήγαγον. καὶ ἄλλως· οὐκ ἄντικρυς μὲν αὐτῷ ἀντιλέγει, ἀναβολὰς δὲ πλάττεται ὡς ὑποκεκινηκότι μὴ πιστεύουσα.
LΛFONVGMRm130

534a

πρέπον γέ τἂν ἦν δαίμονος: ἦν 〈ἂν〉 καὶ τοῦτο τοῦ ἐμοῦ δαίμονος, τὸ ὑπ’ ἐμοῦ τὸν παῖδα ἀναιρεθῆναι. ἀντὶ τοῦ, ἔπρεπε τῇ παρούσῃ μου τύχῃ τὸ καὶ αὐτόχειρά με τοῦ παιδὸς κατασκευάσαι. LΛFONVGMRm, Hsl

534b

ἐν ἤθει ὁ λόγος. Fsl

534c

〈δαίμονος τοὐμοῦ:〉 τῆς τύχης τῆς ἐμῆς. Fsl

535a

〈τοῦτό γ’ ἀρκέσαι:〉 εἰς τοῦτο ἀρκέσαι τῷ παιδί. Lm, ONHsl

535b

βοηθῆσαι. Gsl

537

τί δῆτ’ ἂν ὡς ἐκ τῶνδ’ 〈ἂν ὠφελοῖμί σε〉: τί σε, φησίν, ἐκ τῶν παρόντων ὠφελήσω καὶ τί βούλει σοι γενέσθαι;
LΛFONGMRm131

539

〈προσπόλοις:〉 δούλοις. FNsl

541

〈προσπόλων:〉 τῶν δούλων. ONGsl

542a

〈εὐθύνων:〉 διδάσκων, παιδεύων. Lm

542b

παιδαγωγῶν. OHsl

543

ἕρποντι φωνεῖς: ἐγγὺς ὄντι ἢ ἀπολιμπανομένῳ τῆς κλήσεως; LΛOm, HGsl

545a

〈αἶρ’ αὐτόν:〉 πρόσφερε. καὶ Ὅμηρος (Ζ 264)·
μή μοι οἶνον ἄειρε. LVm, Gsl

545b

πρόσφερε. FNsl

547

εἴπερ δικαίως: εἴπερ ἐστὶν ἐμός, οὐκ εὐλαβηθήσεται τὸν φόνον τῶν ποιμνίων. LΛFONVGMRm

548a

ἀλλ’ αὐτίκ’ ὠμοῖς αὐτόν: νῦν τὸ ὠμοῖς ὡς ἀπὸ τῶν καρπῶν, ὅτι, ὅτε εἰσὶν ὠμοί, σκληρότεροί εἰσι καὶ ἰταμοί. μεγαλοφρονῶν δὲ νόμους τὴν φύσιν ὠνόμασε καὶ τὸ ἔθος τοῦ γεγεννη‐
κότος. LΛFONVGMRm132

548b

〈νόμοις:〉 τοῖς ἤθεσιν. FGsl

549

〈πωλοδαμνεῖν:〉 ὡς πῶλον γυμνάζειν. Lm, FGsl

550

ὦ παῖ, γένοιο πατρὸς εὐτυχέστερος: μέ‐ τριος ὁ λόγος, ἡ δὲ ὁμοία εὐχὴ καὶ παρ’ Ὁμήρῳ (Ζ 476—7)·
Ζεῦ ἄλλοι τε θεοί, δότε δὴ καὶ τόνδε γενέσθαι
παῖδ’ ἐμὸν ὡς καὶ ἐγώπερ ἀριπρεπέα. LΛFONVGMRm

552a

καίτοι σε καὶ νῦν τοῦτό γε: ἐπειδὴ κατεύχεται αὐτῷ εὐτυχίαν, φησὶν ὅτι καὶ νῦν σε μακαρίζω, ὅτι μικρὸς ὢν οὐκ αἰ‐ σθάνῃ τῶν ἐμῶν κακῶν. LΛFONVGMRm

552b

〈ζηλοῦν:〉 μακαρίζειν. Lm, FONsl

552c

〈ἔχω:〉 δύναμαι. Gsl133

554Aa

ἐν τῷ φρονεῖν γάρ: ἐν τῷ μὴ ἀντιλαμβάνεσθαι τῶν κακῶν ἥδιστος βίος. ἐπεὶ ἔσται γελοιότατον δόγμα, ὡς τιμῶντος τὴν ἀφροσύνην. LΛOVGMRm

554Ab

δεῖ λαβεῖν τοῦτο ὡς ἐπὶ παιδίου· οὐ γὰρ καθόλου τὴν ἀφροσύ‐ νην προκρίνει. LΛFONVGm

554Ac

γνώμη. FONGm

554Ba

τὸ μὴ φρονεῖν γάρ: ὁ νοῦς· ἐν τῷ νηπίῳ κακὸν μὲν τὸ μὴ φρονεῖν, κακὸν δὲ ὅμως ἀνώδυνον. καὶ Εὐριπίδης (Med. 48)·
νέα γὰρ φροντὶς οὐκ ἀλγεῖν φιλεῖ. τάχιστα δὲ διὰ τῶν ἑξῆς ἐσήμανε τὸ συνεκτικὸν καὶ ὡσπερεὶ σύμβο‐
5λον τῆς φρονήσεως. τὸ γὰρ διακριτικὸν τῶν χαρτῶν καὶ λυπηρῶν συνετοῦ ἐστιν. LΛFONVGMRm

554Bb

φροντίζειν. Gsl

554Bc

γνώμη. Hm134

556a

〈τοῦτο:〉 〈τὸ〉 χαίρειν καὶ λυπεῖσθαι. Gm

556b

〈δεῖ ς’ ὅπως:〉 ἀντὶ τοῦ, δεῖ σε ἐκδικῆσαι τὸν πατέρα. Lm, NHGsl

558a

τέως δὲ κούφοις πνεύμασιν: κούφῃ καὶ ἁπαλῇ ζωῇ. τῇ δὲ μεταφορᾷ τῶν μικρῶν φυτῶν ἐχρήσατο, ἅτινα οὐδὲν σφο‐ δρὸν δύναται ὑποφέρειν, οὐ καύσωνα οὐκ ἄνεμον. LFONVGMRm

558b

κούφῃ καὶ ἁπαλῇ ζωῇ τρέφου. Gsl

558c

〈πνεύμασιν:〉 ἐλπίσιν. Fsl

559a

〈ἀτάλλων:〉 τρέφων, αὔξων. FNHGsl

559b

〈χαρμονήν:〉 λείπει διδούς. FOHGsl

560a

οὔτοι ς’ Ἀχαιῶν: διὰ τί, φησίν, ἐνταῦθα τρανῶς ἐκ‐ φέρει τὴν ἑαυτοῦ γνώμην ὁ Αἴας, ὅτι δὴ ἑαυτὸν ἐξάγει τοῦ βίου; ῥη‐ τέον οὖν ὅτι ἐν ἤθει, οἷον· εἰ γένοιτό τις περὶ ἐμὲ συμφορά, μὴ δέδιθι· ἕξεις γὰρ τὸν προνοοῦντα ἀντὶ ἐμοῦ. ἢ ὅτι ἐκφέρει ταῦτα ὑπὸ τοῦ πά‐
5θους προαγόμενος. LΛFONVGMRm135

560b

〈μή:〉 παρέλκον. ἱκανὸν γὰρ τὸ οὐ. Hsl

563a

〈ἄοκνον ἔμπακ’:〉 χορηγόν, σπουδαῖον φροντιστήν. HGsl

563b

φροντιστήν, δοτῆρα. FNsl

563c

〈ἔμπα:〉 ὅμως. Lsl

563d

〈κεἰ τανῦν / τηλωπὸς οἰχνεῖ:〉 καὶ εἰ ἔκδημος νῦν ἐστιν. Lm, Hsl

564a

〈τηλωπός:〉 γρ. τηλουργός. Lm

564b

γρ. τηλουρός. OHsl

564c

μακρόθεν ὤν, ἔκδημος. FOsl

564d

〈δυσμενῶν θήραν ἔχων:〉 φυλακὴν ἔχων τῶν ἐ‐
χθρῶν, λέγοι δ’ ἂν τῶν Θρᾳκῶν. περὶ γὰρ τὰ τελευταῖα τοῦ Τρωικοῦ πολέμου συνεμάχουν τοῖς Τρωσὶν οἱ Θρᾷκες. γνόντες δὲ τοῦτο οἱ Ἕλ‐ ληνες φρουροὺς ἔταξαν προμηνύσοντας αὐτοῖς τὴν ἐκείνων ἔφοδον,136
5ἵνα οὕτως ἐπελθόντες κατὰ τὴν ὁδὸν συμβάλωσιν αὐτοῖς πρὶν ἐλθεῖν εἰς Ἴλιον. καὶ πρέσβεις δὲ ἀποστείλαντες οὐκ ἔπεισαν. LΛFONV GMRm

564e

〈θήραν:〉 γρ. φρουράν. LFsl

564f

〈ἔχων:〉 φέρων. Hsl

566

ὑμῖν τε κοινὴν τήν〈δ’〉: προθυμοτέρους αὐτοὺς καθί‐ στησιν· κοινὴν γὰρ καὶ ἴσην φησὶ χάριν ὁμολογεῖν ἐκείνῳ τε τῆς ὑ‐ πουργίας καὶ τούτοις τῆς ἀπαγγελίας. περιπαθῶς δὲ εἰς ἔσχατον περιε‐ στώσης τῆς ἐλπίδος ἐμφρόνως τὰ σπουδαιότατα τοῖς ἑταίροις ἐπισκή‐
5πτει, οὐ τῇ γυναικὶ δέ. LVGMRm

570

ὥς σφιν γένηται γηροβοσκός: πάνυ περιπα‐ θῶς τὸ ἐπὶ γονεῦσι καὶ παιδὶ διαθήκας ποιῆσαι. θαυμαστῶς δὲ πρὸς ἅπαντας τοὺς λόγους τῆς Τεκμήσσης ἀντιθέσεις ἐποιήσατο, οὐκ ἄντι‐ κρυς τοῦτο ὑπισχνουμένου τοῦ ποιητοῦ· τοῦ μὲν μὴ ὑβρισθῆναι τὸν παῖ‐137
5δα ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων, τὴν ἀπὸ τοῦ Τεύκρου φυλακὴν προβαλλόμενος· τοῦ δὲ μὴ γελασθήσεσθαι ὑπ’ ἐκείνων, τὴν τοῦ παιδὸς ἀρετήν, ὅν φη‐ σιν καὶ ἐκδικήσειν αὐτὸν ἐν ἡλικίᾳ γενόμενον· πρὸς δὲ τὰ περὶ τῶν γονέων, ὅτι ἀντ’ αὐτοῦ γηροβοσκὸς αὐτοῖς καταλείπεται ὁ Εὐρυσά‐ κης. LΛFONGm

571

〈μέχρις οὗ μυχοὺς κίχωσι:〉 ἕως οὗ τελευτήσωσι. LFHsl

572a

καὶ τἀμὰ τεύχη: πιθανῶς τὸν Αἴαντα ἐπὶ τὸν περὶ τῶν ὅπλων λόγον ἐπανιέναι συνεχῶς· ἅπτεται γὰρ αὐτοῦ μάλιστα ταῦτα, μήπως παρὰ τῶν ἐχθρῶν ἀρθείησαν. ἀνθρώπινον δὲ καὶ μάλα φυσικὸν
τὸ συνεχέστερον μεμνῆσθαι, περὶ ὧν ἐν νῷ ἔχομεν. LFONVGMRm138

572b

ὅπλα. FOHGsl

572c

〈ἀγωνάρχαι:〉 ἀγωνοθέται. LFHsl

572d

ἀγωνάρχαι: οἱ τι 〈θέμενοι〉 τὰ βραβεῖα 〈τῷ〉 νικήσαντι. Hm

573a

〈ὁ λυμεὼν ἐμός:〉 ὁ Ὀδυσσεύς. LFONHGsl

573b

ὁ φθορεύς. Gsl

574

ἀλλ’ αὐτό μοι σύ, παῖ: πέπεισται ὡς οὐδὲν ἀπολει‐ ψομένου τοῦ παιδὸς τῆς αὑτοῦ ἀρετῆς. LΛFONVm

576a

〈πόρπακος:〉 τοῦ συνδέοντος λώρου, τοῦ ἀπὸ δαμά‐ λεως. Gsl

576b

λώρου. FONHsl

577a

τὰ δ’ ἄλλα τεύχη: τὸ μὲν σάκος διὰ τὸ ἐξαίρετον τῷ παιδὶ φυλάσσειν κελεύει, τὰ δὲ ἄλλα τεύχη συνθάψαι φησίν. ἐπίσταται γὰρ καὶ αὐτὰ περιμάχητα ἐσόμενα. οἶδεν Ὅμηρος ὅπλα συγκαιόμενα (Ζ 418)·
5ἀλλ’ ἄρα μιν κατέκηε σὺν ἔντεσι δαιδαλέοισιν. LFONGMRm139

577b

ὅπλα. Fsl

578

〈ἀλλ’ ὡς τάχος:〉 ἀποστροφὴ πρὸς τὴν Τέκμησσαν. Gsl

579a

〈δῶμ’ ἀπάκτου:〉 εἰς 〈δῶμα〉 κόμιζε, κατὰ τὴν σκηνὴν ἄπαγε. Gsl

579b

〈ἀπάκτου:〉 ἄπαγε. ONsl

579c

ἀποσῴζου· φέρε. ἢ πάκτου καὶ 〈ἀ〉σφάλιζε. Hsl

579d

〈ἐπισκήνους:〉 κατὰ τὴν σκηνήν. LNsl

580a

〈κάρτα τοι φιλοίκτιστον γυνή:〉 γνώμη. FOm

580b

〈φιλοίκτιστον:〉 φιλόθρηνον. Nsl

581a

〈πύκαζε:〉 ἀσφαλίζου. LHGsl.

581b

οὐ πρὸς ἰατροῦ σοφοῦ: οὐκ ἔστιν ἰατροῦ σοφοῦ ἐπῳδαῖς χρῆσθαι τοῦ τραύματος ἤδη τομῆς δεομένου. καὶ ἐν Ποι‐ μέσι (frg. 467 N2 = frg. 508 Pearson)·
λόγῳ γὰρ οὐδὲν ἕλκος οἶδά πω χανόν. LFONVGMRm, Hsl140

582a

〈θρηνεῖν ἐπῳδάς:〉 ἐπιφωνεῖν καὶ ἐπᾴδειν. LNsl

582b

〈θρηνεῖν:〉 γρ. θροεῖν. Fsl

582c

ἡ πρὸς περισσή. Gsl

582d

〈τομῶντι:〉 τομῆς δεομένῳ. LONHsl

582e

〈πήματι:〉 γρ. τραύματι. LOsl

585

〈δρασείεις:〉 γρ. δράσειας. Gsl

586a

μὴ κρῖνε, μὴ ’ξέταζε· σωφρονεῖν 〈καλόν〉: σωφρονεῖν νῦν τὸ μὴ περιεργεῖν. ἐν τούτῳ γὰρ μάλιστα ἡ σω‐ φροσύνη ταῖς γυναιξὶ διασῴζεται, εἰ μὴ περιεργάζοιντο ὅ τι πράττοι ὁ ἀνήρ. LFONVGMRm

586b

〈σωφρονεῖν:〉 τὸ 〈μὴ〉 περιεργεῖν. Gsl

589

οὐ κάτοισθ’ ἐγὼ θεοῖς / ὡς οὐδὲν ἀρκεῖν: οὐκ‐
έτι, φησίν, ἐν τούτῳ εἰμί, ὥστε ὀφείλειν τοὺς θεοὺς ἐπαρκεῖν μοι, διὰ τὸ μὴ περιέχεσθαι τοῦ ζῆν. ἢ οὕτως· οὐκέτι τοῖς θεοῖς ὀφείλω ἐγὼ ἐπαρκεῖν· ἀντὶ τοῦ, οὐδὲν ἐπὶ τιμῇ πράττειν τῶν θεῶν. πρὸς ὃ καὶ ἡ141
5Τέκμησσα ἐπάγει· εὔφημα φώνει. LFONGMRm

591a

〈εὔφημα:〉 σεμνά. Hsl

591b

〈τοῖς ἀκούουσιν:〉 τοῖς πειθομένοις. LFHGsl

592

〈θροεῖς:〉 λέγεις. Hsl

593a

οὐ ξυνέρξεθ’: τοῖς θεράπουσι κελεύει αὐτὴν ἀποκλεί‐ ειν. ὅθεν τὸ ξυνέρξετε, ἀντὶ τοῦ ἀποκλείσατε. LNGMRm, Hsl

593b

ἀποκλείσατε. Lsl

594a

〈μαλάσσου:〉 ἀντὶ τοῦ μεταβάλλου. Lm, FNHGsl

594b

μῶρά μοι δοκεῖς: εὐήθης εἶ νῦν βουλομένη με μαλάσ‐
σειν ἐξακμάσαντος τοῦ καιροῦ. LFNGMRm142

594c

〈φρονεῖν:〉 γρ. λέγειν. Lm

596a

ὦ κλεινὰ Σαλαμίς: συγκέκλῃται ὁ Αἴας διαχρησόμε‐ νος ἑαυτόν. ἔπειτα δὲ οἱ ἀπὸ τοῦ χοροῦ λόγον περιπαθῆ διεξίασι· ἐν δυστυχεστέρᾳ 〈γὰρ〉 νῦν εἰσι τύχῃ. γέγονε δὲ αὐτοῖς ἀπολόφυρσις ἐπὶ τὰ οἰκεῖα· πρὸς γὰρ αὐτὸν λέγειν οὐκ ἦν εἰσελθόντα ἤδη. καὶ ἔχει ἀκο‐
5λουθίαν τὰ χορικά· ἀπεστερημένοι γὰρ τοῦ ἄρχοντος καὶ ἄλλην ἀπο‐ στροφὴν οὐκ ἔχοντες, περὶ τῆς πατρίδος τὸν λόγον ποιοῦνται, ἐκτιθέ‐ μενοι ἐν οἷς εἰσι χαλεποῖς καὶ ἐν οἷς ἔσονται οἱ γονεῖς αὐτοῦ πυθόμε‐ νοι ταῦτα. LΛOGMRm

596b

ὦ κλεινὰ Σαλαμίς: τὸ ἦθος ἐμιμήσατο τῶν ἀφεστώ‐ των τῆς οἰκίας. ὁπόταν γὰρ δυσχερές τι ἀπαντᾷ, μακαρίζειν εἰώθασι τὰς πατρίδας. LFONGm

600

〈παλαιὸς ἀφ’ οὗ χρόνος:〉 ἐκ πολλοῦ χρόνου. Lm,
FNGsl.143

601a

Ἰδαίᾳ μίμνω〈ν〉: οἷον ἐν τοῖς τῆς Ἴδης χωρίοις τοῖς χλοεροῖς καὶ λειμῶνας ἔχουσι καὶ ποίμνας διάγων. LΛVGMRm

601b

〈Ἰδαίᾳ .... ποίᾳ:〉 τῇ Τρωικῇ γῇ. GMRm, LFOHsl

603

ἀνήριθμος / αἰὲν εὐνόμᾳ: ἀνήριθμος, ἐν οὐ‐ δενὶ ἀριθμῷ ταττόμενος ἀλλὰ παρερριμμένος. εὐνόμᾳ δὲ ἤτοι τῷ εὐνομουμένῳ καὶ δικαίῳ ἢ εὐνόμᾳ λειμῶνι, τῷ καλὰς νομὰς ἔχον‐ τι. τὸ δὲ ἑξῆς· παλαιὸς ἀφ’ οὗ χρόνος αἰὲν εὐνόμᾳ χρόνῳ τρυχόμενος
5Ἰδαίᾳ μίμνω λειμωνίᾳ ποίᾳ μήλων ἀνήριθμος κακὰν ἐλπίδ’ ἔχων. LΛOVGm

604

εὐνόμῳ: τῷ πάντα διοικοῦντι καὶ διεξάγοντι, μερίζοντι καλῶς. Fm.

606a

κακὰν ἐλπίδ’ ἔχων: κακὴν ἐλπίδα ἔχων ὥς με δεῖ τὸν ᾍδην ἀνύσειν. ἀντὶ τοῦ, οὐδὲν ἀγαθὸν προσδοκῶν ἀλλὰ κακῶς τελευ‐
τήσειν ἐν τῷ πολέμῳ ἐλπίζων. LFNVGm144

606b

τὴν τοῦ θανάτου. Lm, HGsl

606c

〈ἔχων:〉 φέρων. Osl

607a

〈ἔτι:〉 ὅ 〈τι〉. Lsl

607b

〈ἀνύσειν:〉 λείπει τὸ δεῖν. Lm, Hsl

608

〈ἀίδηλον:〉 ἀφανῆ. FNsl

609a

καί μοι δυσθεράπευτος Αἴας / ξύνεστιν ἔφεδρος: οἷον πρὸς τοῖς πρώτοις κακοῖς ὥσπερ δεύτερόν ἐστί μοι κακὸν τὸ τοῦ Αἴαντος ξυνεστηκός· τοῦτο γὰρ δηλοῖ τὸ ἔφεδρος. ἔφεδρος δέ ἐστιν ἐν τοῖς ἀγῶσιν ὁ μήπω παλαίων 〈ἀλλὰ παρα‐
5καθήμενοσ〉 εἰς τὸ ἀγωνίζεσθαι τοῖς νικῶσιν. ἐνταῦθα οὖν φησιν ὅτι ἔσχατος καὶ ὡς ἔφεδρος ἐλείφθη μοι ὁ Αἴας εἰς κακόν. LFONV GMRm

609b

〈δυσθεράπευτος:〉 μηδενὶ πειθόμενος. Gsl

610

〈ὤμοι μοι:〉 διὰ μέσου. Hsl145

611

〈ξύναυλος:〉 σύναυλος, παρὰ τὰ ἐναυλίσματα. Lm

612a

〈ἐξεπέμψω:〉 ἀντὶ ἔπεμψας ὧδε. Lm, OHsl

612b

λείπει ὧδε. Nsl

613a

〈θουρίῳ:〉 ὁρμητικῷ. FOHsl

613b

πολεμικῷ. Nsl

615a

νῦν δ’ αὖ φρενὸς οἰοβώτας: αὐθαίρετος, ὡς ἂν εἴποι τις, αὐτὸς τὴν ἑαυτοῦ διάνοιαν βόσκων καὶ μηδενὶ πειθόμενος· ἢ μονωθεὶς ἐκ τῆς φρενός· ἢ μονότροπος, μεμονωμένος τῷ λογισμῷ· ἢ ποιμαίνων τὴν ἑαυτοῦ διάνοιαν καὶ μόναρχος ὢν τῶν λογισμῶν·
5ἢ οἷον διεσθίων αὑτοῦ τὴν φρένα, παρὰ τὴν βόσιν· ἢ ὁ βαίνων εἰς ἐ‐ ρημίαν διὰ τὸ συγκεκλῃκέναι ἑαυτόν. καὶ ὅμοιόν ἐστι τῷ (Hom. Ζ202)·
ὃν θυμὸν κατέδων, πάτον ἀνθρώπων ἀλεείνων. ἢ φρενὸς οἰοβώτας: οὐ σὺν φρεσὶν ἀλλ’ ἐκτὸς φρενῶν διά‐ γων. LΛFONGMRm

615b

〈οἰοβώτας:〉 μονωθεὶς ἐκ τῆς φρενός. Nsl146

615c

ἔρημος καὶ μεμονωμένος τῷ λογισμῷ. OHsl

615d

μονότροπος. Gsl

617

〈εὕρηται:〉 γρ. γεγένηται. Lm, FHsl

618a

τὰ πρὶν δ’ ἔργα: τὰ δὲ πρότερον μέγιστα τῆς ἀρετῆς τῶν χειρῶν αὐτοῦ ἔργα ἐν ὀλιγωρίᾳ εἰσὶ παρὰ τοῖς Ἀτρείδαις. ἢ οὕτως· τὰ δὲ πρότερον αὐτοῦ ἀνδραγαθήματα φροῦδα παρὰ τοῖς Ἀ‐ τρείδαις. LΛOVGMRm

618b

λείπει τὰ γενόμενα. LNHsl

618c

τὰ ἀνδραγαθήματα. Hsl

620a

ἄφιλα παρὰ φίλοις: παρὰ τοῖς πρῴην αὐτοῦ φίλοις νῦν δ’ ἁπάντων ἐπιλελησμένοις. ἢ ἄφιλα παρ’ ἀφίλοις, ἐχθρὰ παρ’ ἐχθροῖς. LΛFONGm, Hsl

620b

ἀντὶ ἀχάριστα. Lm, FHsl147

620c

κατ’ εἰρωνείαν τὸ 〈παρ〉ὰ φίλοις. Fsl

621

〈μελέοις:〉 ἀθλίοις. Fsl

622a

ἦ που παλαιᾷ 〈μὲν〉 / ἔντροφος 〈ἁμέρᾳ〉: ἡ ἐντεθραμμένη τῷ παλαιῷ χρόνῳ, οἷον τῇ ἡλικίᾳ, ἀντὶ τοῦ πολυετής. ὁ δὲ νοῦς· ὄντως που ἡ τῇ παλαιᾷ ἡμέρᾳ, τουτέστι τῷ παλαιῷ χρόνῳ, ἔντροφος. τῷ δὲ λευκῷ γήρᾳ κατὰ κοινοῦ τὸ ἔντροφος· ἡ
5μήτηρ αὐτοῦ. LΛFONVGMRm

622b

〈παλαιᾷ:〉 γηραιᾷ. Fsl

624

〈λευκῷ:〉 τῷ λευκοποιῷ τῶν τριχῶν. Lm, NHsl

625

〈νοσοῦντα /〉 φρενομόρως: ἀντὶ τοῦ εἰς τὴν μοῖ‐ ραν τῶν φρενῶν νοσοῦντα, ὅ ἐστι φρενοβλαβῶς, μανικῶς. LΛFONV GMRm

626

〈φρενομόρως:〉 γρ. φρενοβλαβῶς. FOHsl

627

〈αἴλινον αἴλινον:〉 εἶδος θρήνου. Lsl148

628a

οὐδ’ οἰκτρᾶς γόον ὄρνιθος: οἷον οὐ μέτριον. ἀναστρεπτέον δέ· ἄρχει γὰρ τοῦ λόγου τὸ οὐ, ἵν’ ᾖ. οὐκ αἴλινον οὐδ’ οἰκτρᾶς γόον ἀηδοῦς ἥσει, ἀλλ’ ὀξυτόνους μὲν ᾠδὰς καὶ τὰ ἑξῆς. LFONVGMRm

628b

〈οὐδ’ οἰκτρᾶς γόον ὄρνιθος ἀηδοῦς /〉 ἥσει δύσμορος: ἥσει γόον οὐ μέτριον κατὰ τὴν ἀηδόνα, ἀλλ’ ὀξύν. ἡ ἀηδὼ δὲ κατὰ Μιτυληναίους. LΛVGMRm, Hsl

629

〈ἥσει:〉 ᾄσει δύσμορος. καὶ πέμψει. ONHGsl

633a

〈πολιᾶς:〉 περιπαθῶς ἡ πρόσθεσις τῆς πολιᾶς. Lm, Hsl

633b

〈ἀμύγματα:〉 κατακοπαί, σπαράγματα. FONHGsl

634a

κρείσσων γὰρ Ἅιδᾳ κεύθων: κρείσσων γάρ ἐστιν ὁ τεθνηκὼς ἢ ὁ ζῶν καὶ νοσῶν μάτην, ὅ ἐστι μεμηνὼς (μάτην γὰρ νοσεῖν τὸ ἀθεραπεύτως μαίνεσθαι)· οὐ λέγει δὲ οὕτως, ὅταν αὐτὸν πύθηται τετελευτηκότα. καὶ ἄλλως· ὁ γὰρ μεμηνὼς καὶ τὰς φρέ‐
5νας διεφθαρμένος κρείσσων Ἅιδᾳ κεύθων, οἷον ἄμεινον τῷ μεμηνότι ἐξιέναι τοῦ βίου ἢ ζῆν. 〈καὶ ἄλλως·〉 οἷον ἡ μήτηρ ἡγή‐ σεται κρείσσονα τὸν θάνατον τῆς τοῦ Αἴαντος μανίας. LΛONVGMRm149

634b

γνώμη. FHm

636

ὃς ἐκ πατρῴας / ἥκων 〈γενεᾶς:〉 ὃς ἄνωθεν, ἀπὸ πατρῴας γενεᾶς ἄριστος ἥκων (λείπει γὰρ τὸ ἄριστος), ὥστε προέχειν ἁπάντων τῶν Ἑλλήνων κατὰ γένος, νῦν οὐκέτι τοῖς πρώτοις ἤθεσιν ἐμμένει. LFONGMRm

637

ἥκων γενεᾶς: λείπει τὸ ἄριστος. Lm, FONGsl

638

συντρόφοις / ὀργαῖς: σὺν τοῖς τεθραμμένοις ἤθε‐
σι. Gsl150

640a

〈ὀργαῖς:〉 τρόποις. Lsl

640b

τρόποις, διδαχαῖς, τοῖς ἤθεσι, καὶ ὁρμαῖς. Nsl

640c

ὁρμαῖς, ἤθεσι. OHsl

641a

ὦ τλᾶμον πάτερ: ἀπέστρεψε τὸν λόγον πρὸς τὸν Τε‐ λαμῶνα. LΛFONVm

641b

οἵαν / σε μένει πυθέσθαι: τοιαύτην ἄτην, οἵαν οὐδεὶς πέπονθεν τῶν Αἰακιδῶν. παραμυθία γάρ ἐστι τὸ μετέχειν τινὰ τοῦ γένους τῶν αὐτῶν κακῶν. LΛFONVGMRm

644a

〈ἔθρεψεν:〉 ἔσχεν. LONsl

644b

ἔσχεν ἢ ἐκτήσατο. εἰς φῶς ἤγαγεν. Hsl

645a

〈αἰών:〉 γρ. ἐών. Gm

645b

〈τοῦδε:〉 τοῦ Αἴαντος. LOHsl

646a

ἅπανθ’ ὁ μακρός: ἐξέρχεται ὁ Αἴας ὡς δὴ κατακηλη‐ θεὶς ὑπὸ Τεκμήσσης μὴ σφάττειν ἑαυτόν, καὶ προφάσει τοῦ δεῖν εἰς ἐρημίαν ἐλθεῖν καὶ κρύψαι τὸ ξίφος ἐπὶ τούτοις ἀναχωρεῖ καὶ διαχρῆ‐ ται ἑαυτόν. παρίστησι δὲ ὁ λόγος, ὅτι καὶ οἱ ἔμφρονες καὶ παρακολου‐
5θοῦντες τῇ φύσει τῶν πραγμάτων ὅμως ὑπὸ τῶν τοιούτων παθῶν ἐπὶ τὸ χεῖρον ἀπολισθάνουσιν. ὡς καὶ ἐν Τραχινίαις (436ff.) ἡ
Δηιάνειρα περὶ τοῦ ἔρωτος διαλεγομένη, ὅτι αὐτῷ οὐκ ἀντιστήσεται οὐδὲ λυσιτελεῖ αὐτῇ ἀντιπράττειν τῇ ἐπιθυμίᾳ τοῦ ἀνδρός, πράττει μετὰ ταῦτα ἅπερ αὐτὴν ἀνέπεισεν ἡ ζηλοτυπία. ἤτοι δὲ σχῆμά ἐστιν·151
10ἅπαντα ὁ χρόνος φύει ἄδηλα, εἶτα ἐξαλλαγῇ καὶ ταῦτα φανέντα κρύ‐ πτεται. ἢ τὸ κρύπτεται ἐπὶ τοῦ χρόνου, ἀντὶ τοῦ κρύπτει· τοῦτο δέ φησιν ὡς μεταβεβλημένος ἀπὸ τῶν προτέρων νοημάτων. LΛFON VGMRm

646b

γνώμη. Hsl

646c

〈ὁ μακρός:〉 ὁ μέγας. LHsl

647

〈κρύπτεται:〉 ἀντὶ τοῦ κρύπτει. LFsl152

648a

〈ἄελπτον:〉 ἀνέλπιστον, ἀφανές. FNHGsl

648b

〈ἁλίσκεται:〉 ἐξελέγχεται, φωρᾶται. Gm, LHsl

649a

χὠ δεινὸς ὅρκος: ὅτι καὶ ὀμόσαντές τινες ἐν μετα‐ βολῇ γίνονται τῷ χρόνῳ. LGm, Nsl

649b

〈δεινός:〉 μέγας. NHsl

649c

〈περισκελεῖς φρένες:〉 αἱ ἄγαν σκληραὶ ψυχαί. LNsl.

649d

αἱ σκληραί, αἱ ἀμετάθετοι. Fsl

650a

〈ἐκαρτέρουν τότε:〉 λείπει τὸ ἔπη. ἵν’ ᾖ· ὅστις τὰ δεινὰ ἔπη ἐκαρτέρουν λέγειν τότε, ὡσανεὶ πρὸ τοῦ καταπεπαῦσθαι τῆς μανίας. LGm

650b

γρ. ἐπηπείλης’ ἔπη. LGsl

651

βαφῇ σίδηρος ὥς, ἐθηλύνθην: ἐν τῇ βαφῇ οὐκ
ἀνίεται ὁ σίδηρος, ἀλλὰ μᾶλλον σκιραίνεται. οὕτως οὖν διασταλτέον· κἀγὼ γάρ, φησίν, ὃς ἠπείλουν καὶ ἔζεον καὶ ἐβόων ὡς ἐν βαφῇ σίδη‐ ρος (καὶ Ὅμηρος (ι 392)·153
5
εἰν ὕδατι ψυχρῷ βάπτῃ μεγάλα ἰάχοντα), νῦν ἐθηλύνθην ὑπὸ τῶν λόγων τῆς γυναικός. ἢ ὅτι δισσῶς βάπτεται ὁ σίδηρος· εἰ μὲν γὰρ μαλθακὸν βούλονται αὐτὸν εἶναι, ἐλαίῳ βάπτου‐ σιν, εἰ δὲ σκιρόν, ὕδατι. LΛFONVGm

654

ἀλλ’ εἶμι πρός τε λουτρά: πιθανὴ αὐτῷ ἡ ἔξοδος ὡς ἐπὶ καθαρμόν· μονάσαι γὰρ βούλεται χάριν τῆς ἀναιρέσεως. LΛFONVGMRm

656a

〈ἐξαλεύσωμαι:〉 φυλάξωμαι, ἐκκλίνω, ἐκφύγω. LFNHGsl

656b

〈θεᾶς:〉 τῆς Ἀθηνᾶς. FHsl

657

μολών τε χῶρον ἔνθ’ ἂν ἀστιβῆ 〈κίχω〉: εὑ‐ ρήσω, φησί, τόπον οὗ οὐδεὶς ἐπιβήσεται. τοῦτο δὲ πιθανόν, ἵνα μή τις αὐτῷ ἀκολουθήσῃ. πιθανὸν δὲ καὶ τὸ λαβεῖν τὸ ξίφος, ἵνα εὐπορήσῃ
ἑαυτὸν διαχρήσασθαι. LΛFONGMRm154

658

〈τόδ’ ἔγχος:〉 ἀντὶ τὸ ξίφος. LFHGsl

663

〈κεδνόν:〉 συνετόν· τὸ κέαρ ἡδῦνον. FOGsl

665a

ἐχθρῶν ἄδωρα δῶρα: ὁ νοῦς, ὅτι μηδὲ τὰ μέγιστα τῶν ἐχθρῶν ἐφίεσο 〈ἔχειν〉, τῶν δὲ φίλων καὶ τὰ ἐλάχιστα. LΛFONVG MRm

665b

γνώμη. FONVm

665c

〈ἄδωρα:〉 κακόδωρα. LGsl

666

τοιγὰρ τὸ λοιπόν: ἐπιφθόνως ἔφρασεν, ἐν εἰρωνείᾳ ἀντιστρέψας τὴν τάξιν. ἔδει γὰρ εἰπεῖν θεοὺς μὲν σέβειν, εἴκειν δὲ Ἀ‐ τρείδαις. τοὐναντίον δὲ εἴρηκεν ὡς τῶν Ἀτρειδῶν νῦν δὴ θεομαχούν‐
των. LΛFONGMRm155

667

μαθησόμεσθα δ’ Ἀτρείδας σέβειν: μιμεῖ‐ ται τὸν σώφρονα, κεκίνηται δὲ ὑπὸ τοῦ πάθους. LVGMRm

669a

καὶ γὰρ τὰ δεινά: εἰ γὰρ τὰ θεῖα ὑπείκει τιμῇ, πόσῳ μᾶλλον προσήκει τοῖς ἀνθρώποις ταῦτα πράττειν; τὸ δὲ τιμαῖς ὑπείκει· 〈ὑπείκει〉 ταῖς ἀλλήλων διανεμήσεσιν. ἐκ γὰρ ἐναντιό‐ τητος τὸ πᾶν συνέστηκεν· πρεσβύτης τις, ἐπεὶ καὶ νέος ἐγένετο· κα‐
5θέζεται, ὅτι καὶ ἕστηκεν. LΛFONVGMRm

669b

γνώμη. Om

669c

〈τὰ δεινά:〉 τὰ θεῖα καὶ δέος ἐμποιοῦντα. Lm, Gsl

670

〈νιφοστιβεῖς:〉 οἱ τὰς ὁδοὺς διύγρους ποιοῦντες. Gsl

671

〈ἐκχωροῦσιν:〉 ὑπεξίστανται. Hsl

672a

〈αἰανὴς κύκλος:〉 τουτέστιν ὁ σκοτεινὸς κύκλος ἢ
ἀδιάλειπτος. Lm, Hsl156

672b

〈αἰανῆς:〉 τῆς σκοτεινῆς. Gsl

673

〈φλέγειν:〉 ὥστε λάμπειν. FOsl

674a

δεινῶν τ’ ἄημα 〈πνευμάτων〉: λείπει ἡ ὑπὸ πρό‐ θεσις, ἵν’ ᾖ· ὑπὸ δεινῶν πνευμάτων στένοντα πόντον, ἄημα πρᾶον ἐκοί‐ μισεν αὐτόν. LFONVGMRm

674b

ὑπὸ δεινῶν πνευμάτων. Gm

675

τὸ ἐν ἀντὶ τοῦ καί. Fsl

678a

ἐγὼ δ’ ἐπίσταμαι: ἐπειδὴ τὸ πᾶν πρὸς τοὐναντίον γί‐ νεται, εἰκὸς καὶ τοὺς Ἀτρείδας φίλους ἀντ’ ἐχθρῶν γενέσθαι. δεῖ οὖν, φησίν, προσέχειν τοῖς τέως ἐχθροῖς ὡς αὖθις φίλοις ἐσομένοις καὶ τοῖς φίλοις ὡς ἐχθροῖς. συμμέτρως οὖν φησι χρῆσθαι τοῖς πράγμασιν.
5LΛFONVGMRm

678b

〈ἀρτίως:〉 ἀντὶ τοῦ νῦν. LFsl

679a

〈ὅτ’:〉 ἀντὶ τοῦ ὅτῳ· ἐκθλίβονται γὰρ καὶ τὰ μακρά. Gsl

679b

〈ἤμην:〉 〈γρ.〉 ἡμῖν. Lsl

679c

〈ἐς τοσόνδ’:〉 ἕως τοῦ νῦν. Hsl

681a

〈ὑπουργῶν:〉 σπουδάζων. LNsl

681b

〈ὠφελεῖν:〉 βοηθεῖν. Fsl157

682a

〈ὡς αἰὲν οὐ μενοῦντα:〉 φίλον ἐμὲ ἀνάπαλιν εἰς ἔ‐ χθραν τραπέντα. Fsl

682b

λείπει τὸν φίλον. ONHsl

682c

〈τοῖς πολλοῖσι γάρ:〉 γνώμη. Osl

683a

〈ἑταιρείας λιμήν:〉 λιμὴν ἡ φιλία, ἵν’ ᾖ· ἡ τῆς ἑ‐ ταιρείας φιλία. LGm

683b

γρ. εὐτ’ ἑταιρείας. Gsl

683c

φιλία. Lsl

683d

〈ἑταιρείας:〉 φιλίας. Fsl

684a

ἀλλ’ ἀμφὶ μὲν τούτοισιν: ὅρα πόσον ἐπικρατεῖ‐ ται ὑπὸ τοῦ πάθους ὁ λογισμός. ὁ τὰ σοφώτατα γοῦν εἰπὼν ἑαυτὸν ἀν‐ αιρεῖ. LΛFONVGMRm

684b

καὶ περὶ μὲν τούτων. LOHsl

685

〈διὰ τέλους:〉 γρ. διὰ τάχους. LNHGsl

687

ὑμεῖς θ’, ἑταῖροι: τὰ μὲν τῆς ἀναιρέσεως δῆλα τῷ θεατῇ, ἀγνοεῖ δὲ ὁ χορός· πεπίστευκε γὰρ τοῖς ὑπ’ αὐτοῦ λελεγμένοις. LFO
NVGm158

688

〈τιμᾶτε:〉 ἀντὶ τοῦ πείθεσθε. LNsl

689

〈ἅμα:〉 γρ. ὑπέρμεγα. Lm

690

〈ἐγὼ γὰρ εἶμ’ ἐκεῖς’ ὅποι πορευτέον:〉 αἰ‐ νιγματωδῶς ὁ λόγος ἐξενήνεκται. LGm, Hsl

691

καὶ τάχ’ ἄν μ’ ἴσως: ὁ μὲν χορὸς ἀπαλλάττεσθαι νομίζει λέγειν τῆς νόσου· ὁ δὲ αἰνίττεται τῶν κακῶν τοῦ βίου. LΛFONGm

693a

ἔφριξ’ ἔρωτι: ὠρθώθην τῇ ἡδονῇ, ἀνεπτερώθην. χρείας δὲ ἕνεκα τὸ χορικὸν νῦν παρείληπται. ἐξελθόντος γὰρ τοῦ Αἴαντος δεῖ βραχὺ διάλειμμα γενέσθαι, ἵνα μὴ καταληφθῇ ὑπὸ τοῦ ἀγγέλου. διὸ καὶ τὴν ὄρχησιν ποιεῖται, ἔνθεν καὶ βραχύ ἐστι τὸ χορικὸν ὡς πρὸς
5χρείαν εἰλημμένον. LΛVGMRm

693b

ἄλλως· ἔφριξ’ ἔρωτι: τέρπεται ὁ χορὸς ἐπὶ τῷ πεπαῦ‐ σθαι τῆς νόσου τὸν Αἴαντα καί φησιν· ὑφ’ ἡδονῆς ἔφριξα καὶ βούλο‐ μαι χορεῦσαι. εὐεπίφορος δὲ ὁ ποιητὴς ἐπὶ τὰς τοιαύτας μελοποιίας, ὥστε ἐντιθέναι τι καὶ τοῦ ἡδέος. LΛFONVGMRm159

693c

〈ἔφριξ’ ἔρωτι:〉 ὠρθώθην τῇ ἡδονῇ. LFONHGsl

693d

〈ἀνεπτάμαν:〉 ἀνεπτερώθην. LONHGsl

694

ἰὼ ἰώ, Πὰν Πάν: ἐπικαλοῦνται τὸν Πᾶνα ὡς χορῶν πρό‐ ξενον· καὶ αὐτοὶ γὰρ τοῦτο ποιεῖν βούλονται ὡς ἐγνωκότος τοῦ Αἴαν‐ τος μηκέτι τελευτᾶν. καὶ ἄλλως· ἐπικαλοῦνται τὸν Πᾶνα ἢ ὅτι ἐβοή‐ θησε τοῖς Ἀθηναίοις ἐν τῇ ναυμαχίᾳ ἢ ὅτι τὸν Τυφῶνα δικτύοις ἤ‐
5γρευσεν ἢ ὅτι οἱ ἁλιεῖς τιμῶσι τὸν Πᾶνα ὡς νόμιμον θεόν. LΛFONV
GMRm160

695a

ἁλίκλαγκτε: ἀντὶ τοῦ μεγαλόφωνε ἐν τῇ χορείᾳ, ὡς ἁ‐ λίβρομε· 〈ἢ〉 ὅτι τῆς ἠχοῦς ἐρᾷ, πολύηχος δὲ ἡ θάλασσά ἐστιν. LΛFONVGm

695b

μεγαλόφωνε ἢ τιμώμενε τοῖς ἁλιᾶσι. OGsl

695c

καὶ ἁλίβρομε. Fsl

695d

〈ἁλίπλαγκτε Κυλ/λανίας:〉 ἁλίπλαγκτε ἀπὸ τῆς Κυλληνίας. LΛm

695e

〈Κυλ/λανίας:〉 ὄρος Ἀρκαδίας ἡ Κυλληνία. Λm, LFOHsl

695f

ἀπὸ τῆς Κυλληνίας. ὄρος δὲ Ἀρκαδίας ἡ Κυλληνία. Vm, Gsl161

697

〈δειράδος:〉 ἐξοχῆς τοῦ ὄρους. FOHGsl

698a

ὅπως μοι / Νύσια Κνώ〈σι’ ὀρχήματ’〉: ὅπως μοι συνάψῃς ὄρχησιν ποιουμένῳ παντοίαν, τὴν οὐκ ἐκ διδαχῆς σοι γενομένην ἀλλ’ ἐκ φύσεως· οὐδεὶς γὰρ ἐδίδαξε τὸν Πᾶνα. LΛOm

698b

〈μοι:〉 λείπει ξυνών. Fsl

699a

Νύσια Κνώσι’ 〈ὀρχήματ’〉: ἐν Νυσίᾳ καὶ ἐν Κνωσῷ ἐπιμελὴς ἡ ὄρχησις. ἢ Νύσια, τὰ ἐν τῇ Νύσῃ γινόμενα (ἔστι δὲ αὕτη Διονύσου ἱερά)· καὶ συνᾴδει τῷ Κνώσια (καὶ ἡ Κνωσὸς γὰρ Διονύσου). LΛFONm

699b

τὰ ἐν τῇ Νύσῃ τῷ ὄρει καὶ τὰ ἐν τῇ Κνωσῷ ὀρχήματα ἐπιβάλῃς ἢ συλλάβῃς ἡμῖν. καὶ ἄλλως· τῶν ὀρχήσεων αἱ μέν εἰσι Διονυσια‐ καὶ αἱ δὲ Κορυβαντικαὶ 〈αἳ〉 καὶ ἐνόπλιοι. Νύσιαι οὖν αἱ Διονυσιακαί, παρὰ τὴν Νῦσαν, Κνώσιαι δὲ αἱ Κορυβαντικαί· Κνωσὸς γὰρ πόλις τῆς
5Κρήτης, ἐν τῇ Κρήτῃ δὲ ὑπὸ Κορυβάντων ἐτράφη ὁ Ζεύς. LΛFON
VGMRm162

699c

τῶν ὀρχήσεων ἡ μὲν Βερεκυντιακὴ λέγεται, ἡ δὲ Κρητικὴ ἣ καὶ πυρρίχη. Νύσια οὖν αἱ Βερεκυντιακαὶ (τῆς γὰρ Νυσίας ἐστὶν ἡ Βερέκυντος), Κνώσια δὲ 〈αἱ〉 Κρητικαί. LGm

699d

τὰ ἐν τῇ Νύσῃ τῷ ὄρει καὶ τὰ ἐν τῇ Κνωσῷ. Lm

699e

〈Νύσια:〉 τὰ ἐν τῇ πόλει Νύσῃ. Gsl

699f

〈Κνώσι’:〉 Κρητικά. Gsl

699g

Κορυβαντικά. FHsl

699h

αὐτοδαῆ: αὐτομαθῆ, ἃ ἐκ φύσεως ἔχεις, οὐ διδακτά. Lm, Nsl

699i

αὐτομαθῆ, ἃ σὺ σαυτὸν ἐδίδαξας. LHsl

700a

〈ἰάψῃς:〉 ἐπιβάλῃς ἢ συλλάβῃς ἡμῖν. LNHsl

700b

διδάξῃς, συλλάβῃς. FGsl163

701

νῦν γὰρ ἐμοὶ μέλει χορεῦσαι: ἀναγκαίως καὶ ἡ αἰτία τῆς ὀρχήσεως, ἵνα μὴ δοκῇ ἀλόγως ἐπὶ τοῦτο ἀπαντᾶν. LVGMRm

702a

〈Ἰκαρίων δ’ ὑπὲρ πελαγέων /〉 μολὼν ἄ‐ ναξ Ἀπόλλων: παραγένοιτο δὲ καὶ ὁ Ἀπόλλων διὰ τοῦ Ἰκα‐ ρίου πελάγους, τουτέστιν ἀπὸ τῆς Δήλου, καὶ συνείη μοι εὔφρων. ἐν δὲ τῷ Ἰκαρίῳ πελάγει κεῖται ἡ Δῆλος. LFONVGMRm

702b

〈Ἰκαρίων:〉 ἐν τῷ Ἰκαρίῳ πελάγει κεῖται ἡ Δῆλος. Lsl

703

〈ἄναξ Ἀπόλλων:〉 ὁ ἄναξ Ἀπόλλων. LHsl

704a

ὁ Δάλιος: ἢ ὁ ἐν τῇ Δήλῳ τῇ νήσῳ γεννηθεὶς ἢ ὁ δηλῶν καὶ φανερὰ ποιῶν τοῖς ἀνθρώποις τὰ ἐσόμενα. λέγεται δὲ αὐτὸν γεν‐ νηθῆναι ἐν τῇ Δήλῳ δι’ αἰτίαν τοιαύτην. ἡ Λητὼ μιγεῖσα τῷ Διὶ συνέ‐ λαβεν ἐξ αὐτοῦ τὸν Ἀπόλλωνα. τοῦτο γοῦν ἡ Ἥρα μαθοῦσα κατηρά‐
5σατο μὴ δέξασθαι τὴν γῆν τὸ τεχθησόμενον παρὰ τῆς Λητοῦς. ἡ γοῦν Δῆλος αὕτη ἦν κινουμένη· καί ποτε μὲν ὑπὸ〈κάτω〉 τῆς θαλάσσης ἐ‐ κρύπτετο, ποτὲ δὲ ἄνωθεν τοῦ ὕδατος ἦν. προσταχθεὶς δὲ παρὰ τοῦ Διὸς ὁ Ἑρμῆς ταύτην τῇ ῥάβδῳ παίσας ἔστησεν καὶ οὕτως ἐν αὐτῇ ἡ Λητὼ ἔτεκε τὸν Ἀπόλλωνα διὰ τὸ μὴ περιπεσεῖν καὶ αὐτὴν τῷ ὅρκῳ
10ὥς ποτε μὲν ἱσταμένην ἄνω, ποτὲ δὲ ὑποκάτω τῆς θαλάσσης οὖσαν. Vm164

704b

ὁ ἐν τῇ Δήλῳ τιμώμενος. Fsl

704c

εὔγνωστος 〈.... εὔφρων〉: φανερὸς ὢν καὶ δῆλος ὅτι φιλεῖ με. LFONVGMRm

704d

φανερός. HGsl

705a

〈εὐφρονῶν:〉 γρ. εὔφρων. Gm

705b

〈εὔφρων:〉 φίλος καὶ ἐμοὶ κεχαρισμένος. LGsl

706a

〈ἔλυσεν αἰνὸν ἄχοσ〉 ἀπ’ ὀμμάτων Ἄρης: ὁ Αἴας ὁ Ἀρήιος· ἢ ἄρης, ὁ πόλεμος ὁ περὶ τὸν Αἴαντα, ἔλυσεν ἡμῶν τὸ σκότος καὶ τὴν κατήφειαν. LFONVGm

706b

〈ἀπ’ ὀμμάτων:〉 ἀπὸ τῶν ὀμμάτων τοῦ Αἴαντος. LHGsl

706c

〈Ἄρης:〉 ἡ μανία ἡ περὶ τὸν Αἴαντα. Gsl

706d

Ἄρης: ἡ λύσσα, ἡ μανία. Lm

707a

ἰὼ ἰὼ νῦν αὖ, / νῦν, ὦ Ζεῦ, πάρα λευκόν: νῦν πάρεστιν ἡμέρα λαμπρὰ ἡμῖν, ὥστε ἐγγίσαι τῶν νεῶν. πρότερον γὰρ
ἐξετρεπόμεθα ἐπιμίγνυσθαι τοῖς Ἕλλησι διὰ τὴν αἰδῶ. LFONVGMRm165

707b

〈νῦν:〉 ἀρτίως. Gsl

709

〈πελάσαι ..../ θοᾶν .... νεῶν:〉 ὥστε πελάσαι ἐπὶ τῶν θοῶν νεῶν. LVGm, Hsl

710a

〈θοᾶν:〉 κατὰ τῶν θοῶν. LHsl

710b

ἀντίπτωσις 〈ἀντὶ〉 δοτικῆς. Gm

710c

ὅτ’ Αἴας / λαθίπονος: ὅτε δὴ ὁ Αἴας πάρεστιν ἐκ με‐ τανοίας ἐπὶ τὸ σέβειν τοὺς θεοὺς καὶ κατατίθεσθαι τὴν ἔχθραν τὴν πρὸς τοὺς Ἀτρείδας. LFONm, Hsl

711

〈αὖ:〉 γρ. σά. Gm

712a

〈πάνθυτα:〉 πάνσεπτα. LFOsl

712b

〈θέσμι’:〉 μυστήρια. FOHsl

712c

νόμιμα. Nsl

712d

〈ἐξήνυς’:〉 ἐξεπλήρωσεν. LOsl

714-718

〈πάνθ’ ὁ μέγας χρόνος .... νεικέων:〉 τὰ ὑπὸ
τοῦ Αἴαντος διὰ πολλῶν εἰρημένα διὰ βραχέων διεξῆλθεν. LVm166

714a

γνώμη. FOHVm

714b

〈φλέγει:〉 ζωπυρεῖ. Vm, Lsl

714c

διεγείρει, ζωπυρεῖ, αὔξει. Gsl

715a

〈ἀναύδητον:〉 ἀπόρρητον, ἀνέλπιστον, ἄλεκτον. LFONsl

715b

〈φατίξαιμ’:〉 εἴποιμι, ἀποφήναιμι. FHsl

716a

εὖτέ γ’ ἐξ ἀέλπτων: ὁπότε ἐξ ἀνελπίστων καὶ μεγάλων νεικέων ὁ Αἴας μετεπείσθη καὶ μετεβλήθη τὴν ψυχὴν τοῖς Ἀτρείδαις ἀπὸ τῆς ἔχθρας. LFONVGm

716b

〈ἀέλπτων:〉 ἀνελπίστων. Fsl

717

〈μετανεγνώσθη / θυμόν:〉 μετεπείσθη, μετεβλήθη καὶ πέπαυται τοῦ θυμοῦ. Lsl

718a

〈θυμόν:〉 γρ. θυμῶν. NGsl167

718b

τὴν ψυχήν. Fsl

718c

〈Ἀτρείδαις:〉 ἐπὶ τοῖς Ἀτρείδαις. Lsl

719

ἄνδρες φίλοι: ἄγγελος ἥκει ἀπὸ τοῦ στρατοῦ ἀγγέλλων τὴν παρουσίαν τοῦ Τεύκρου. θαυμαστὴ δὲ ἡ εἴσοδος τούτου τοῦ ἀγγέ‐ λου· τοῦ Αἴαντος 〈γὰρ〉 ἔξω ἑαυτὸν διαχρωμένου οὐκ εἶχον οἱ ἀπὸ τοῦ χοροῦ οὔτε ἡ Τέκμησσα γνῶναι τὸ πραχθέν· πιθανῶς οὖν ὁ ἄγγε‐
5λος ἀπαγγείλας παρασκευάζει αὐτοὺς ἐξιέναι κατὰ ζήτησιν καὶ οὕ‐ τως ἐπιτεύξονται τῷ πτώματι. δεξιῶς δὲ καὶ τὸ τὸν Κάλχαντα μαθεῖν· οἰκεῖον γὰρ τῷ μάντει. καλῶς δὲ καὶ τὰ τῆς σκηνῆς ἐσκεύασται· Αἴαν‐ τος γὰρ καταλιπόντος 〈τὴν σκηνὴν〉 προῆλθεν ὁ ἄγγελος, εἶτα τοῦ χοροῦ τὴν σκηνὴν ἐάσαντος διὰ τὴν ζήτησιν, ἔξεισιν ὁ Αἴας ἐπὶ τὴν
10πρᾶξιν. τῷ δὲ θεατῇ οὐδὲν ἀργὸν παραλείπεται, πεποικιλμένης διαφό‐ ρως τῆς ἐν τῇ σκηνῇ προσωποποιίας. LFONVGMRm

720a

Μυσίων: ἀντὶ τῶν Θρᾳκικῶν. μέρη γὰρ τῆς Θρᾴκης πολλὰ περὶ τὴν Μυσίαν. GMRm, Lsl

720b

Θρᾳκικῶν. FOsl168

721a

〈κρημνῶν:〉 τῶν χωρίων. LNGsl

721b

στρατήγιον: τὸ στρατόπεδον Ἀττικῶς. Lm, FHGsl

722a

κυδάζεται τοῖς πᾶσιν: λοιδορεῖται, ὑβρίζεται ὑπὸ πάντων. καὶ Ἐπίχαρμος ἐν Ἀμύκῳ (frg. 6, CGF I.92 Kaibel)·
Ἄμυκε, μὴ κύδαζέ μοι τὸν πρεσβύτερον ἀδελφόν. καὶ Αἰσχύλος ἐν Ἰφιγενείᾳ (frg. 94 N2)·
5
οὔ τοι γυναιξὶ 〈δεῖ〉 κυδάζεσθαι. τί γάρ; ἀρσενικῶς δὲ ὁ κύδος ἐπὶ τῆς ὕβρεως. LFONVGMm

722b

λοιδορεῖται, ὑβρίζεται. LFONHGsl

724a

〈ὀνείδεσιν /〉 ἤρασσον ἔνθεν 〈κἄνθεν〉: ἔ‐
κρουον, ἔπληττον, ἐβλασφήμουν πάντες ὁμοφρονοῦντες. LVGMRm169

724b

ἐβλασφήμουν, ὕβριζον, ἔβαλλον πάντες ὁμοφρονοῦντες. Fm

725a

〈ἤρασσον:〉 ἔβαλλον, ἔπληττον. LNHsl

725b

ἔκρουον. Gsl

727a

ἀποκαλοῦντες: Ἀττικὸν ἔθος τὸ ἐπιφέρειν ἑνικοῖς πληθυντικὰ καὶ ἀνάπαλιν, ὡς καὶ νῦν τό· οὔτις ἔσθ’ ὃς οὐχὶ ἔλεγε, ξύν‐ αιμον αὐτὸν ἀποκαλοῦντες. LNVGMRm

727b

ὡς οὐκ ἀρκέσοι: ἐπὶ τοῦ Τεύκρου. ὡς οὐκ ἀρκέσοι ἑαυ‐ τῷ τὸ μὴ λιθόλευστος γενέσθαι· ὡς οὐ κωλύσοι ἑαυτὸν καταλιθωθῆναι, LFONVGMRm

727c

βοηθήσει· κωλύσει καταλιθωθῆναι. Fsl

727d

κωλύσοι. LGsl

729

〈εἰς τοσοῦτον ἦλθον:〉 μανίας ἦλθον δηλονότι. Osl170

730a

κολεῶν ἐρυστὰ 〈διεπεραιώθη ξίφη〉: δι‐ ειλκύσθη, διῆλθεν, ἐγυμνώθη· εἰ μὴ γὰρ εἰς πέρας ἑλκυσθῇ οὐκ ἐξέρ‐ χεται. LVGMRm, Hsl

730b

〈ἐρυστά:〉 ἑλκυστά. FONsl

730c

〈διεπεραιώθη:〉 διειλκύσθη, διῆλθεν. Lsl

731a

λήγει δ’ ἔρις δραμοῦσα: ἡ ἔρις εἰς πολὺ δραμοῦσα καὶ προκόψασα ἔστη τῇ συναντήσει τοῦ λόγου τῶν γερόντων. ἐκ τῆς τοῦ Ἀχιλλέως δὲ πρὸς Ἀγαμέμνονα μάχης παραγέγραπται· καὶ ὥσπερ ὁ Νέστωρ ἐκεῖ (Hom. Α 247 ff.) διαλλάσσει οὕτως καὶ νῦν οἱ γέροντες.
5ἡ ἔρις οὖν προκόψασα προσωτάτω λήγει ἐκ συναλλαγῆς τοῦ λόγου τῶν γερόντων, οἷον ἐκ τῆς ὁμιλίας αὐτῶν. LFONVGMRm

731b

ἐπαύσατο προκόψασα. Osl

731c

〈δραμοῦσα τοῦ προσωτάτω:〉 προκόψασα. Hsl

732a

〈ξυναλλαγῇ λόγου:〉 τῇ ἀμοιβῇ τοῦ λόγου καὶ παρα‐
μυθίᾳ. LGsl171

734a

γνώμη. LVGm

734b

ὡραῖον. Fm

735a

οὐκ ἔνδον: ἐν συντόμῳ· οὐκ ἀναγκαῖον γὰρ δισσολογεῖν περὶ ὧν ἤκουσεν ὁ ἀκροατής. LONm

735b

〈φροῦδος:〉 ἀφανής, ἔκδημος. FHsl

736a

〈νέοισιν:〉 καινοῖς. LHsl

736b

〈ἐγκαταζεύξας:〉 συνθείς, ἁρμόσας. Vm, LFOHsl

736c

〈ἐγκατατεύξας:〉 〈γρ.〉 ἐγκαταζεύξας. ἁρμόσας. Gsl

736d

〈τρόποις:〉 ἤθεσι. Hsl

737

ἰοὺ ἰοὺ ἰού: εἰδὼς ἀπὸ τοῦ μάντεως ὅτι κακὸν αὐτῷ γίνε‐ ται τοῦτο προαναφωνεῖ. LFONGMRm, Hsl

739

ἢ ’φάνην ἐγὼ 〈βραδύσ〉: ἤπερ. φησὶ δὲ ὅτι οὐκ ἐβρά‐
δυνα παραγενόμενος, ἀλλὰ βραδέως ἐπέμφθην. LFONGMRm172

740a

τί δ’ ἐστι χρείας: οἷον, τί σοι λείπει ὅπερ σπάνιόν ἐστι πρὸς τὴν χρείαν τὴν νῦν; ἐσπάνιζε δὲ τὸ ἄμεινον εἶναι πρὸ ὀλίγου αὐτὸν παραγεγονέναι. καὶ παρὰ Σιμωνίδῃ ἐπὶ τοῦ πρὸς Αἰγέα ἀγγέλου πεμφθέντος (frg. 46, PMG p. 287 Page)·
5βιότου κέ σε μᾶλλον ὤνασα πρότερος ἐλθών. LFONVGMRm

740b

〈χρείας ὑπεσπανισμένον:〉 ἐλλιπὲς καὶ δεόμε‐ νον τῆς τοῦ Αἴαντος παρουσίας. LFNGsl

740c

ἐλλεῖπον, στερισκόμενον. Fsl

740d

ἐλλιπές, ἐστερημένον. OHsl

741

τὸν ἄνδρ’ ἀπηύδα 〈Τεῦκροσ〉: ἀναγκαίως διη‐ γεῖται, ὁπότε ἔγνωκεν ἀπόντα τὸν Αἴαντα. ἔδει γὰρ δηλωθῆναι τῷ θεά‐ τρῳ. LFONVGMRm

743

ἀλλ’ οἴχεταί τοι: οἴχεται πρὸς τὸ κέρδιστον τραπεὶς τῆς γνώμης, ὅπως τὴν ἔχθραν κατάθηται καὶ διαλλαχθῇ τοῖς θεοῖς
ἀπὸ τοῦ χόλου. LFONVGMRm173

744a

ὡς καταλλαχθῇ χόλου: πιθανῶς ὡς πολῖται χό‐ λον καὶ οὐ μανίαν λέγουσιν. LFONVGMRm

744b

〈χόλου:〉 τοῦ τῶν θεῶν χόλου. LHGsl

745

ταῦτ’ ἐστὶ τἄπη: ἐπίσταται γὰρ 〈διὰ τὸ〉 ἀκηκοέναι τὰ παρὰ τοῦ Κάλχαντος. LFONVGm

746

εἴπερ τι Κάλχας: εἰς παροιμίαν ὁ στίχος παρῆκται, ἣν καὶ Ἀριστοφάνης ἀναγράφει (Ar. Byz. Μετρ. παρ. frg. 2 p. 236 Nauck). LFONVGMRm

748a

〈τοσοῦτον:〉 ἀντὶ μέχρι τούτου. LFONHGsl

748b

〈παρών:〉 πρὸ τοῦ ἐλθεῖν τὸν Τεῦκρον. Fsl

750

οἶος Ἀτρειδῶν δίχα: πάνυ ἀξιοπίστως, ὅτι οὐκ ἀν‐ τικρὺ τῶν βασιλέων ὁ μάντις διελέγετο, ἀλλ’ ἐν ἀπορρήτῳ κατ’ εὔ‐
νοιαν τοῦ Αἴαντος. LFONVGMRm174

752

〈κἀπέσκηψε:〉 ἐνετείλατο. LFNHGsl

753a

〈εἶρξαι:〉 ἐξεῖρξαί ποτε ἢ μόλις κωλῦσαι. Nm

753b

〈τοὐμφανές:〉 τὸ ἐμφανὲς τῆς ἡμέρας ἐπίθετόν ἐ‐ στιν, ὡς λέγομεν· νύκτα μέλαιναν. VGMRm, Hsl

756

ἐλᾷ γὰρ αὐτὸν τῇδε θἠμέρᾳ 〈μόνῃ〉: πιθανῶς ὡς μάντις τὴν αἰτίαν λέγει τῆς μανίας· κατ’ ἀρχὰς γὰρ ἡ Ἀθηνᾶ οὐδὲν τούτων προεῖπεν. LΛFONVGMRm

758a

τὰ γὰρ περισσά: τὰ παρέλκοντα καὶ ἀχρήσιμα καὶ πέρα τοῦ μέτρου ὄντα, τὰ χωρὶς δικαίου. LΛFONVGMRm

758b

γνώμη. FVm

760

〈ὅστις ἀνθρώπου φύσιν:〉 περιίσταται ὁ νοῦς εἰς τὸ γνῶθι σαυτόν. LVGm, Hsl

762a

κεῖνος δ’ ἀπ’ οἴκων: παρατήρει κἀνθάδε τὴν προσθή‐
κην τοῦ ποιητοῦ, ὅτι προσῆψε τῷ Αἴαντι γλωσσαλγίαν, μονονουχὶ θεραπεύων τὸν θεατὴν μὴ ἄχθεσθαι ἐπὶ τῇ συμφορᾷ τοῦ Αἴαντος. προσῳκειωμένοι γὰρ ἤδη τῇ ἀρετῇ αὐτοῦ σχεδὸν καὶ τῷ ποιητῇ ὀρ‐175
5γίζονται. LΛFONVGm

762b

〈ἀπ’ οἴκων:〉 ἀπὸ τῶν οἴκων τῶν πατρικῶν. LFOHsl

764-765

〈δορὶ / βούλου .... κρατεῖν:〉 γνώμη. Vm

767a

〈θεοῖς .... ὁμοῦ:〉 τὸ ὁμοῦ ἀντὶ τῆς σύν. τὸ δὲ ἑξῆς· θεοῖς ὁμοῦ. LFOGMRm, NHsl

767b

σὺν τοῖς θεοῖς. Gsl

768

〈κράτος:〉 νίκην. LFOsl

769

〈κείνων:〉 τῶν θεῶν. LFOHsl

772

〈τρέπειν:〉 ἐπιβάλλειν. γρ. ἔχειν. Hsl

775a

〈ἵστω:〉 ἀντὶ τοῦ ἵστασο. LFONHGsl

775b

〈καθ’ ἡμᾶς .... μάχη:〉 ἡ καθ’ ἡμᾶς μάχη. Lsl

776

〈ἀστεργῆ:〉 ἀμάλακτον, ἀδιάθετον. LHsl176

778

ἀλλ’ εἴπερ ἔστι τῇδε θἠμέρᾳ: εἰ παρέλθοι ταύτην τὴν ἡμέραν 〈ἂν〉 σωθείη. μέχρι γὰρ τῆς σήμερον παρατείνει τὴν ὀρ‐ γὴν τῆς θεοῦ. LFONVGMRm

780

ὁ δ’ εὐθὺς ἐξ ἕδρας 〈/ πέμπει με〉: ἅμα μὲν διὰ τὸ ἀξιόπιστον τοῦ προσώπου, ἅμα δὲ ὡς μὴ δοκοίη δι’ ἀπέχθειαν ταῦτα λέγειν. διὰ πάντων δὲ διδάσκει ὅτι κρατεῖ τῶν ἀνθρωπίνων ἡ εἱμαρ‐ μένῃ καὶ γνῶναι μὲν τὰ ἐσόμενα διὰ τῆς μαντικῆς ἐστιν, οὐ μὴν καὶ φυ‐
5λάξασθαι δυνατόν. LFONVGMRm

781

〈ἐπιστολάς:〉 ἐντολάς. LFsl

783

〈οὐκ ἔστιν ἁνὴρ ἐκεῖνος:〉 οὐκέτι ὁ Αἴας ἐστὶ ζῶν εἰ τὰ λεγόμενα τῷ μάντει ἀληθῆ ἐστι καὶ οὐ φενάκαι. Gm

784a

〈ὦ δαΐα:〉 δάιον κοινῶς τὸ πολέμιον, Ἀττικῶς δὲ τὸ δύ‐
στηνον. Lm, Nsl177

784b

ἀντὶ τοῦ δύστηνε τῷ δαΐα ἐχρήσατο. Vm, Gsl

784c

δύστηνε, αἰχμάλωτε. Hsl

784d

ὦ δαΐα Τέκμησσα: τίνος ἕνεκεν οὐκ ἐποίησεν ἐξιοῦ‐ σαν τὴν Τέκμησσαν, ἵνα μετὰ τοῦ χοροῦ ἀκούσῃ τὰ περὶ τοῦ Αἴαντος, ὡς ἐν τοῖς ἄλλοις δράμασιν, ἔν τε Ἠλέκτρᾳ καὶ Οἰδίποδι ἅμα τῷ χορῷ τὰς τῶν γυναικῶν προόδους ποιεῖ, ἵνα μὴ δισσολογῶσιν
5οἱ ἄγγελοι; ῥητέον οὖν ὅτι ὁ Αἴας ἐκέλευσεν αὐτὴν κατ’ οἶκον εὔ‐ ξασθαι τοῖς θεοῖς εἰπών (579)·
καὶ δῶμα πάκτου. οὐδὲ μὴν αἰχμαλώτου σχῆμα ἔχουσαν ἔδει συνεχῶς ἐξιέναι, μάλιστα ἐν τοιούτῳ καιρῷ ἠγρυπνηκυῖαν καὶ παρηκολουθηκυῖαν τῇ τοῦ Αἴαν‐
10τος μανίᾳ. ἔδει οὖν μέγα τι φανῆναι τὸ ἐξάγον αὐτήν. διὸ πρὸς τὸν χο‐ ρὸν ἐδέησε πρῶτον εἰπεῖν, οἳ ὡς ἐπὶ μεγάλῃ προφάσει ἐκκαλοῦσιν αὐτήν· ἄλλως τε 〈καὶ〉 οἱ ἀπὸ τοῦ χοροῦ οἰκειότεροί εἰσιν ὡς πολῖται τοῦ Αἴαντος, ὥστε καὶ ὁ ἄγγελος καλῶς οὐκ ἐζήτησε μεῖζον πρόσω‐ πον, ἀλλὰ τὸν Αἴαντα οὐ καταλαβὼν ἔνδον πρὸς τὸν χορόν φησιν. εἰς
15ἀνάγκην δὲ γεγονὼς ὁ ποιητὴς τοῦ διλογῆσαι οὐδαμοῦ προσκορὴς
ἐγένετο, ἀλλὰ τὰ δεύτερα διὰ βραχέων ἐξήνεγκεν. LΛFONVGMRm178

784e

ἄλλως· ὦ δαΐα: δήια πεπονθυῖα ἢ κατακεκομμένη, κατα‐ πεπολεμημένη, κεκακωμένη. ὦ δύστηνε, ὦ πεπολεμημένη καὶ ἀθλία. ἀπρεπὲς γὰρ αὐτὴν πολεμίαν ἀποκαλεῖν. καὶ Αἰσχύλος ἀντὶ τοῦ ἀθλία κέχρηται τῇ λέξει. LΛVGMRm

784f

ἀθλία. Osl

785

〈θροεῖ:〉 λέγει. LFOsl

786a

ξυρεῖ γὰρ ἐν χρῷ: ἅπτεται τῶν ἀναγκαίων τοῦ χρω‐ τός. καὶ ἔστιν ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν ἐπικινδύνων πραγμάτων. LFONV GMRm

786b

ξυρεῖ γὰρ ἐν χρῷ: ἐνίοτε γὰρ καὶ τοῦ σώματος ἐφάπτε‐
ται ὁ σίδηρος. LFONVGm179

786c

ἄλλως· μέχρι βάθους ἐφικνεῖται, ὥστε μὴ χαίρειν. τὸ δὲ τι‐ νὰ παρέλκεται. LFONVm

786d

μέχρι βάθους διικνεῖται. Gsl

786e

ἅπτεται. Osl

786f

τοῦτο: τὸ πρᾶγμα. LFNHsl

786g

〈τινά:〉 τὸ τινὰ παρέλκεται. Gsl

787

τί μ’ αὖ τάλαιναν: πρὸς τὸ Εὐριπίδου ἐν Δίκτυι (cf. frg. 342, TGF p. 463 N2)·
τί μ’, ὦ γεραιέ, πημάτων πεπαυμένην
ὀρθοῖς; LGm

788a

〈ἀτρύτων:〉 πολυτρύτων. LGsl

788b

ἐξ ἕδρας ἀνίστατε: οὐκοῦν διὰ τὸ κεκμηκέναι καὶ ἀναπαύσεως δεῖσθαι ἔνδον διέτριβε καὶ τὴν πρόφασιν τοῦ μὴ προϊέ‐
ναι διασαφεῖ. LΛFONVGm180

790a

〈πρᾶξιν:〉 δυστυχίαν. Fsl

790b

ἤλγης’ ἐγώ: ἀντὶ τοῦ ἀλγῶ ἀκούουσα. VGm

790c

ἀλγεινῶς ἤκουσα. Lm, Nsl

790d

λείπει ἀκούσας. Hsl

791a

〈οἴμοι,〉 τί φῄς, ὦ ’νθρωπε: περιπαθῶς ἀναβοᾷ πυ‐ θομένη ὅτι ἀγγέλλει τις νεώτερόν τι περὶ τοῦ Αἴαντος. ἴδιον δὲ τῶν φίλων τὸ τὰ χείρω ἀεὶ ὑπονοεῖν. LΛVGm, Hsl

791b

μῶν ὀλώλαμεν: τοιαῦτα γὰρ ἔλεγεν, ὅτι συναπολοῦ‐ μαί σοι, ἐὰν σὺ ἀποθάνῃς. LFONVGm

792a

οὐκ οἶδα τὴν σὴν πρᾶξιν: πρὸς τὸ μῶν ὀλώ‐ λαμεν ἐπήγαγεν ὁ ἄγγελος περὶ τοῦ Αἴαντος μόνου· οὐ γὰρ τοιοῦ‐ τός ἐστιν ὁ καιρός, ὥστε σοφίζεσθαι καὶ τὰς φωνὰς ἐξετάζειν. καλῶς δὲ τὸ θαρσῶ· οὐδὲν γὰρ αὐτὸς οἶδεν, ἀλλ’ ἀπὸ τῶν λόγων τοῦ Κάλ‐
5χαντος ἀγωνιᾶν φησιν. LΛFONVGm181

792b

〈πρᾶξιν:〉 δυστυχίαν. Gm, Hsl

794a

〈καὶ μήν:〉 γρ. καὶ νῦν. Gsl

794b

〈θυραῖος:〉 ἔξω σκηνῶν. Fsl

794c

ὥστε μ’ ὠδίνειν: ἐμφαντικῶς τὸ ὠδίνειν. οἰκεῖον γὰρ γυναικί, χαλεπώτατον δὲ τῶν γυναικείων πόνων ἡ ὠδίς. LΛFONVGm

796

〈σκηνῆσ〉 ὕπαυλον: ἐνδόμυχον, ὑπὸ τὴν αὐλὴν τῆς σκηνῆς. LVm, NGsl

797a

〈κἀπὶ τῷ λέγει:〉 ἐπὶ τίνι, 〈τίνι〉 τρόπῳ λέγει; Gm

797b

ἐπὶ τίνι, διὰ τί. Vm, LHsl

797c

〈τῷ:〉 τίνι. Nsl

798

〈πάρεστ’:〉 ἐπιδημεῖ. LFOHsl

799a

〈φέρειν:〉 ἀντὶ εἶναι, ἔχειν. LONHsl182

799b

κωλύειν. Gsl

801

καθ’ ἡμέραν / τὴν νῦν: ἀμφιβόλως· ἤτοι μαθὼν κατὰ τὴν νῦν ἡμέραν ἢ ὅτι καθ’ ἡμέραν τὴν νῦν τεθνήξεται. LNVGMRm

802

ὅτ’ αὐτῷ θάνατον ἢ βίον 〈φέρει〉: εἰ μὲν ἔνδον μείνῃ, σωθήσεται· εἰ δὲ μή, ἀπόλλυται. διὰ τούτου δὲ τὸ διττὸν τοῦ μοι‐ ριδίου δηλοῖ, ὡς καὶ Ὅμηρος (Ι 411)·
διχθαδίας κῆρας φερέμεν θανάτοιο τέλοσδε. LFONVGm

803a

πρόστητ’ ἀναγκαίας τύχης: ἀντὶ τοῦ ἐπίκουροι γένεσθε τῆς κατεπειγούσης συντυχίας. LNVGMRm, Osl

803b

〈οἲ ἐγώ:〉 Ἀττικόν. γράφεται οἳ ἐγώ. Nsl

804

οἱ μὲν Τεῦκρον ἐν τάχει 〈μολεῖν〉: πιθανῶς καὶ Τεῦκρον μεταπέμπεται, ἵνα μὴ δεήσῃ ἄγγελον πέμπειν, ὅταν ἐπι‐
τύχωσι τῷ σώματι. LFONVGMRm183

805a

ἑσπέρους: δυτικούς. 〈ἑσπέρουσ〉 ἀγκῶνας δέ, τὰς ἄκρας τῶν ὀρῶν τὰς πρὸς δύσιν. LFONm

805b

δυτικούς. ONsl

805c

〈ἀγκῶνας:〉 τόπους, ἐξοχάς. Fsl

805d

μέρη τῆς ἄκρας τῶν ὀρῶν. Gsl

805e

〈ἀντηλίους:〉 Ἰωνικῶς. ἀνατολικούς. LFONHsl

807

ἔγνωκα γὰρ δὴ φωτὸς 〈ἠπατημένη〉: οἷον, ὧν εὐνοϊκῶς ἔπραξα εἰς αὐτὸν καταφρονήσας, ἠπάτησέ με. LFON VGm

808a

〈τῆς παλαιᾶς χάριτος:〉 τῆς τοῦ γάμου καὶ τῆς συν‐ ουσίας. Vm, LNsl

808b

τῆς γαμικῆς συνουσίας. FGsl

808c

τῆς εἰς ἐμὲ πρὸς ἐκείνου εὐνοίας. Hsl

809

οἴμοι, τί δράσω, 〈τέκνον〉: περιπαθῶς ἐφάψασθαι τῆς ζητήσεως καὶ τῷ τέκνῳ κελεύει. καὶ ὥσπερ ἀπολογουμένη ὅτι κα‐ ταλιμπάνει αὐτόν. φησὶν οὖν ἐν ἀπόρῳ γενομένη· τί δράσω; οἷον,
πῶς μόνον σε καταλίπω; LFONVGm184

810

ὅποιπερ ἂν σθένω: οἷον, τῆς προθυμίας οὐδὲν ἐλ‐ λείψω εἰ καὶ τῷ σώματι ἀδυνατῶ. LFONm

811a

〈ἕδρας ἀκμή:〉 καιρὸς εὕδειν. Hsl

811b

〈ἀκμή:〉 καιρός. NHGsl

813

χωρεῖν ἕτοιμος: μετακινεῖται ἡ σκηνὴ τοῦ χοροῦ ἐξ‐ ελθόντος. ἀναγκαία δὲ ἡ ἔξοδος, ἵνα εὕρῃ καιρὸν ὁ Αἴας διαχειρίσα‐ σθαι ἑαυτόν. LFONVGm

815a

ὁ μὲν σφαγεὺς ἕστηκεν: μετακινεῖται ἡ σκηνὴ ἐπὶ ἐρήμου τινὸς χωρίου, ἔνθα ὁ Αἴας εὐτρεπίσας τὸ ξίφος ῥῆσίν τινα πρὸ τοῦ θανάτου προφέρεται· ἐπεὶ γελοῖον ἦν κωφὸν εἰσελθόντα περιπεσεῖν τῷ ξίφει. ἔστι δὲ τὰ τοιαῦτα παρὰ τοῖς παλαιοῖς σπάνια· εἰώθασι
5γὰρ τὰ πεπραγμένα δι’ ἀγγέλων ἀπαγγέλλειν. τί οὖν τὸ αἴτιον; φθάνει Αἰσχύλος ἐν Θρῄσσαις (cf. TGF p. 27 N2) τὴν ἀναίρεσιν Αἴαντος δι’ ἀγγέλου ἀπαγγείλας. ἴσως οὖν καινοτομεῖν βουλόμενος καὶ μὴ κατακολουθεῖν τοῖς ἑτέρου 〈ἴχνεσιν〉, ὑπ’ ὄψιν ἔθηκε τὸ δρώμενον ἢ
μᾶλλον ἐκπλῆξαι βουλόμενος. εἰκῇ γὰρ κατηγορεῖν ἀνδρὸς παλαιοῦ185
10οὐχ ὅσιον οὐδὲ δίκαιον. πήξας δὲ τὸ ξίφος ταῦτά φησιν. σφαγέα δὲ λέγει ἢ τὸν καιρὸν τοῦ ἀποθανεῖν ἢ τὸν διὰ τῆς σφαγῆς θάνατον ἢ τὸ ξίφος. LFONVGMRm

815b

προελθὼν εἰς τὸ ὄρος 〈καὶ〉 τὸ ξίφος αὐτοῦ τῇ γῇ προσερείσας φθέγγεται πρὸς ἑαυτόν. Gm

815c

〈ὁ σφαγεύς:〉 ἤ 〈τοι〉 ὁ καιρὸς τῆς σφαγῆς ἢ τὸ ξίφος. FHsl

815d

τὸ ξίφος. OGsl

815e

ᾗ τομώτατος: ἀντὶ τοῦ ὅπου. LFONVGMRm, Nsl186

815f

ὅπου ἄν ποτε. Osl

816a

〈εἴ τῳ καὶ λογίζεσθαι σχολή:〉 πρέπον γὰρ ἂν εἴη τῷ ἀπηυδηκότι ἀλογίστως ἰέναι ἐπὶ τὸ προκείμενον. ἕπεται δὲ νῦν τῷ λόγῳ, ὅτι τοῖς καρτερικοῖς καὶ ἅπαξ κρίνασι περί τινος οὐ γί‐ νεται ἀναβολὴ οὐδὲ μετάνοια ὕστερον. LFONVGMRm

816b

ὡς ἀπὸ τοῦ ποιητοῦ τοῦτό τινες. H2

816c

〈εἴ τῳ:〉 ἐμοί. Nsl

818

μάλιστα μισηθέντος: μεγαλοφρονῶν ὁ Αἴας καὶ μέχρις ἐσχάτης ὥρας μισῶν τοὺς βαρβάρους. ὅτι δὲ δῶρον εἰπὼν ξένων ἐπήνεγκε· ξένιον γὰρ λέγομεν τὸ δῶρον τὸ παρὰ ξένων δι‐ δόμενον. εἶτα προσέθηκεν· ἐμοὶ μάλιστα μισηθέντος.
5LNVGMRm

819

πέπηγε δ’ ἐν γῇ πολεμίᾳ 〈τῇ Τρῳάδι〉: πρό‐ δηλον μέν, ὅμως 〈δὲ περισσολογεῖ〉 διὰ τὸ περιπαθές, ὅτι ἐν πο‐
λεμίᾳ γῇ τῇ Τρῳάδι ὑπὸ δυσμενοῦς ἀπόλλυμαι. LFONVGRm187

820a

〈θηγάνῃ:〉 ἀκόνῃ. ὅθεν καὶ τὸ θήγειν, ἀκονᾶν. Vm, Lsl

820b

τῇ ἀκόνῃ. FGsl

821a

〈περιστείλας:〉 διαχειρισάμενος, περισφίγξας ἐν τῇ γῇ. VGm, LHsl

821b

στηρίξας, εὐτρεπίσας. OGsl

822a

〈θανεῖν:〉 λείπει τὸ ὥστε, 〈ἵν’ ᾖ:〉 ὥστε διὰ τάχους θανεῖν. Lm

822b

ὥστε. Fsl

823a

οὕτω μὲν εὐσκευοῦμεν: καλῶς παρεσκευάσμεθα καὶ ἔχομεν πάντα, ὧν δεῖ πρὸς τὸν θάνατον. LFONVGMRm

823b

καλῶς ἔχομεν τὰ πρὸς τὸν θάνατον. Osl

823c

〈ἐκ δὲ τῶνδε:〉 οἷον, τὸ δὲ μετὰ ταῦτα. LFGsl

825a

〈λαχεῖν:〉 γρ. λαβεῖν. Gsl

825b

〈λαβεῖν:〉 〈λα〉χ〈εῖν〉. Hsl188

828

〈νεορράντῳ:〉 προσφάτῳ. LGsl

829

καὶ μὴ πρὸς ἐχθρῶν του κατοπτευθεὶς 〈πά‐ ροσ〉: καταγέλαστος, φασίν, ὁ Αἴας μὴ τῶν κυνῶν ἢ τῶν οἰωνῶν τὴν αἰκίαν ὑποστελλόμενος, ἀλλὰ τὴν θέαν τῶν Ἑλλήνων. ῥητέον οὖν ὅτι ἰδίωμα τῶν ἀνθρώπων τὸ μὴ βούλεσθαι τοὺς ἐχθροὺς ἐναβρύνεσθαι
5αὐτοῖς καὶ τούτου μόνου ἀντιποιοῦνται. LFONm

830a

〈ἕλωρ:〉 σπάραγμα. FOHsl

830b

βρῶμα. Nsl

831a

〈τοσαῦτά ς’, ὦ Ζεῦ, προστρέπω:〉 τοσαῦτά σοι προστρέπω. προστρέπω δὲ κατευκτικῶς λέγω· προστρόπαιοι γὰρ οἱ ἱκέται. LVGMRm

831b

ἱκετεύων ἐπιτρέπομαι. Lm

831c

ἱκετεύω. FHGsl

831d

〈καλῶ:〉 ἱκετεύω. Gsl

832a

〈πομπαῖον:〉 τὸν ψυχοπομπόν. LGsl

832b

εὖ με κοιμίσαι: θαυμαστῶς καὶ γενναίως κοιμί‐
σαι εἶπεν, ὡς ἐπὶ ὕπνου, τὸν θάνατον. καὶ Ὅμηρος (Λ 241)·
κοιμήσατο χάλκεον ὕπνον. LFONVGMRm		189

832c

〈κοιμίσαι:〉 ὥστε νεκρῶσαι ἢ περιστεῖλαι. Osl

833a

ξὺν ἀσφαδάστῳ καὶ ταχεῖ 〈πηδήματι〉: ἀσκα‐ ρίστῳ καὶ σπασμὸν μὴ ἔχοντι, ἀντὶ συντόμως, ὥστε καιρίας τῆς πλη‐ γῆς γενομένης μὴ προσγενέσθαι σπασμὸν μηδὲ πολλὴν ἐν τῷ θανάτῳ διατριβήν. καὶ παρ’ Εὐριπίδῃ (frg. 1020 N2)·
5
ὁ δ’ ἐσφάδαζεν οὐκ ἔχων ἀπαλλαγάς. σφαδάζειν δὲ ἔλεγον τὸ σπᾶσθαι καὶ σφακελίζειν. παραδεδομένον δὲ καθ’ ἱστορίαν, ὅτι κατὰ τὸ ἄλλο σῶμα ἄτρωτος ἦν ὁ Αἴας, κατὰ δὲ τὴν μασχάλην μόνην τρωτὸς διὰ τὸ τὸν Ἡρακλέα τῇ λεοντῇ αὐτὸν σκεπά‐ σαντα κατὰ τοῦτο τὸ μέρος ἀσκέπαστον ἐᾶσαι διὰ τὸν γωρυτόν, ὃν
10περιέκειτο. φησὶ δὲ περὶ αὐτοῦ Αἰσχύλος, ὅτι καὶ τὸ ξίφος ἐκάμπτετο οὐδαμῇ ἐνδιδόντος τοῦ χρωτὸς τῇ σφαγῇ· τόξον ὥς τις ἐντεί‐ νων (frg. 83 N2), πρὶν δή τις, φησίν, παροῦσα δαίμων ἔδειξεν αὐτῷ κατὰ ποῖον μέρος δεῖ χρήσασθαι τῇ σφαγῇ. ὁ δὲ Σοφοκλῆς, ἐριθεῦσαι μέν τι ὡς πρεσβυτέρῳ μὴ βουληθεὶς οὐ μὴν παραλιπεῖν αὐτὸ δοκιμά‐
15ζων, ψιλῶς φησι·
πλευρὰν ἀναρρήξαντα τῷδε φασγάνῳ,
κατὰ τί τὴν πλευρὰν μὴ εἰπών. LFONVGMRm190

833b

〈ἀσφαδάστῳ:〉 ὀξυτόμῳ, ἀσκαρίστῳ, συντόμῳ. Osl

833c

ἀδείλῳ, σπασμὸν μὴ ἔχοντι. Hsl

833d

συντόμῳ. Gsl

833e

〈πηδήματι:〉 φιλίας ὁρμήματι. Hsl

835

τὰς ἀεί τε παρθένους: μυθικόν ἐστι τὸ λέγειν τὰς Ἐρινύας ἀεὶ παρθένους. νῦν δὲ τὰς ἀδωροδοκήτους καὶ οὐχὶ χρανθῆναι δώροις δυναμένας ὑπὸ τῶν ἀδικούντων. LFONVGMRm

837a

σεμνὰς Ἐρινῦς: τὸ σεμνὰς προστιθέασιν τῷ
Ἐρινῦς οἱ Ἀθηναῖοι δι’ εὐλάβειαν. OVGm191

837b

τανύποδας: τὸ τανύποδας τῷ μαθεῖν συναπτέον. οἷον, ταχέως μαθεῖν τὸ κατ’ ἐμὲ καὶ μὴ ἀμελῆσαι ἐπεξελθεῖν τὸν ἐμὸν φόνον. τὸ γὰρ τεῖναι τοὺς πόδας ἐστὶ τὸ βαδίσαι. ἢ καθ’ ἑαυτὸ τὸ τα‐ νύποδας λεκτέον, τὰς πανταχοῦ τεινούσας τοὺς πόδας. LONVGm

837c

τὰς ἀκοπιάστως ἐπιούσας. Lm

837d

〈μαθεῖν:〉 ὡς 〈μαθεῖν〉 τὰ κατ’ ἐμέ. Gsl

841a

τὼς αὐτοσφαγεῖς: ταῦτα νενοθεῦσθαί φασιν, ὑπο‐ βληθέντα πρὸς σαφήνειαν τῶν λεγομένων. LΛFOGm

841b

γρ. αὐτοσφαγῆ. Gm

842

〈πρὸς τῶν φιλίστων ἐκγόνων ὀλοίατο:〉 τοῦτο ἀπέβη τῷ Ἀγαμέμνονι· ὑπὸ γὰρ τῶν φιλτάτων ἀπώλετο. LFO
VGMRm192

844a

〈γεύεσθε, μὴ φείδεσθε:〉 τὸ ἑξῆς· γεύεσθε πανδή‐ μου στρατοῦ, μὴ φείδεσθε. LVGMRm

844b

πανδήμου στρατοῦ μὴ φείδεσθε. Hsl

845

σὺ δ’, ὦ τὸν αἰπὺν οὐρανόν: ὑπερβολικῶς· εἰώ‐ θασι γὰρ περὶ τῶν δεινῶν λέγειν, ὅτι ἐπικαλυψάμενος ὁ ἥλιος τὰ τοι‐ αῦτα παρέρχεται. ὁ δὲ πρὸς τὸν ἥλιόν φησιν· καὶ ἀπάγγειλον τοῖς γο‐ νεῦσιν ἐποπτεύσας τὰ πεπραγμένα. LΛFOVGMRm

849a

τῇ τε δυστήνῳ τροφῷ: καὶ ταῦτα περιπαθῆ καὶ ἀν‐ θρώπινα. ὅρα γὰρ ὅτι καὶ ὁ Ἡρακλῆς ἐπὶ τοῦ θανάτου τὴν μητέρα μεταπέμπεται, ὅπου καὶ πάνυ οἰκτρῶς αὐτὴν ἀνακαλεῖ (Trach. 1148)·
κάλει δὲ τὴν τάλαιναν.
5ὡς ἀντιλαμβανόμενος δὲ ἑαυτοῦ ἐπάγει (852)·
ἀλλ’ οὐδὲν ἔργον ταῦτα θρηνεῖσθαι μάτην. LΛFOVGMRm

849b

〈τροφῷ:〉 μητρί. Nsl

851a

〈ἥσει:〉 πέμψει. θρηνήσει, εἴπῃ. Gsl

851b

βοήσει. πέμψει. FONHsl193

852

〈οὐδὲν ἔργον ταῦτα θρηνεῖσθαι μάτην:〉 οἱ μὲν τῇ θρεψαμένῃ, οἱ δὲ 〈ἐμοί〉, ὃ καὶ σαφέστερον. LΛm

854

〈ἐπίσκεψαι:〉 σκόπησον. Λm, LFsl

857

〈προσεννέπω:〉 ἔτι ζῶν. Gsl

858

〈κοὔποτ’ αὖθις:〉 ὡς οὔποτ’ αὖθις. Gsl

859

〈πέδον:〉 γράφεται οἰκοῦντες πατρίδος. FHsl

860

ἑστίας βάθρον: δύναται καὶ τὸ κράτος νοεῖσθαι καὶ ὁ τόπος καὶ ἡ βάσις τῆς ἑστίας. LΛFOVGMRm

861a

κλειναί τ’ Ἀθῆναι: τῶν Ἀθηναίων μέμνηται διὰ τὴν συγγένειαν καὶ ὅτι ἐν Ἀθήναις ὁ ποιητὴς ἠγωνίζετο. ταῦτά φησιν ἐπισπώμενος αὐτοὺς εἰς εὔνοιαν. LΛFOVGMRm

861b

〈τὸ σύντροφον γένος:〉 οἱ ὁμήλικες. LFsl194

862

κρῆναί τε ποταμοί θ’ οἵδε καὶ τὰ Τρωικά: καὶ ἐν ἀρχῇ ἔφη (819)·
πολεμίᾳ τῇ Τρῳάδι. ἐπὶ δὲ τῷ τέλει καὶ τὰς κρήνας καὶ τοὺς ποταμοὺς καλεῖ, παρ’ οἷς μέλ‐
5λει τελευτᾶν. καὶ ἔστιν εὐσεβοῦς ἀνδρὸς ἐξευμενίζειν πρὸ τοῦ θανά‐ του θεούς, τόπους, χώραν, πατρίδα, γονεῖς, ἀδελφούς, ὥστε μετ’ εὐφη‐ μίας ἀποθανεῖν. ἴσως δὲ καὶ ἐπιμαρτυρόμενος λέγει. LΛFOVGm

864a

τοῦθ’ ὑμὶν Αἴας: περιπαθῶς καὶ τὸ ὄνομα ἀνακαλεῖται. δεῖ δὲ ὑπονοῆσαι ὅτι περιπίπτει τῷ ξίφει. καὶ δεῖ καρτερόν τινα εἶναι τὸν ὑποκριτήν, ὡς ἄξαι τοὺς θεατὰς εἰς τὴν τοῦ Αἴαντος φαντασίαν· ὁποῖα περὶ τοῦ Ζακυνθίου Τιμοθέου φασὶν ὅτι ἦγε τοὺς θεατὰς καὶ ἐψυ‐
5χαγώγει τῇ ὑποκρίσει, ὡς σφαγέα αὐτὸν κληθῆναι. LΛFOVGMRm

864b

〈θροεῖ:〉 λέγει. LFsl

865

〈μαθήσομαι:〉 γρ. μυθήσομαι. Gm

866a

πόνος πόνῳ πόνον φέρει: λείπει ἡ πρὸς πρόθεσις, ἵν’ ᾖ· ὁ πόνος πρὸς τῷ πόνῳ πόνον φέρει. καὶ ἔστιν τὸ μὲν πόνος πόνῳ ἀρχαϊκόν, ὡς ἔργον ἐπ’ ἔργῳ· τὸ δὲ δεύτερον πό‐
νον, κοινῶς, οἷον κάματον. LΛFOVGm195

866b

καὶ ἄλλως· οἱ ἀπὸ τοῦ χοροῦ προσίασιν, ὥσπερ ἐκ διαφό‐ ρων τόπων κατ’ ἄλλην καὶ ἄλλην εἴσοδον, ζητοῦντες τὸν Αἴαντα καὶ ἡ Τέκμησσα ἐξ ἄλλων, ἥτις καὶ πρώτη ἐπιτυγχάνει τῷ πτώματι. ὁ δὲ νοῦς· ὁ πόνος ἐπὶ πόνῳ πόνον φέρει. ὡς καὶ Ὅμηρος (Π 111)·
5
πάντῃ δὲ κακὸν κακῷ ἐστήρικτο. καὶ ἐν Τραχινίαις (29—30)·
νὺξ γὰρ εἰσάγει
καὶ νὺξ ἀπωθεῖ διαδεδεγμένη πόνον. LΛVGMRm

866c

〈πόνῳ:〉 λείπει ἡ πρός. HGsl

867

〈πᾶ πᾶ / πᾶ γὰρ οὐκ ἔβαν ἐγώ:〉 διὰ τὸ μὴ ἐφευρεῖν αὐτόν. Hsl

869a

κοὐδεὶς ἐπίσταταί με 〈συμμαθεῖν τόποσ〉: οὐδεὶς οἶδέ με τόπος συμμαθεῖν. οἷον, μεμαθηκότα τὸ γεγονὸς οὐδείς με οἶδε τόπος, ἀλλὰ μάτην περιῆλθον. ἢ συμμαθεῖν, ἀντὶ τοῦ δι‐
δάξαι 〈καὶ〉 εἰς μάθησιν ἀγαγεῖν με τοῦ ζητουμένου. LΛFONVGMRm196

869b

〈με συμμαθεῖν:〉 εἰς αἴσθησιν ἀγαγεῖν ἐμὲ τὸν Αἴαντα. FOsl

869c

διδάξαι καὶ εἰς μάθησιν ἀγαγεῖν τοῦ ζητουμένου. ὥσπερ λέγει ὁ Πλάτων (cf. Phaedr. 230d4)· οὐ θέλει τὰ φυτά με διδάσκειν. Hsl

869d

ὥστε διδάξαι ποῦ ἐστιν ὁ Αἴας. Gsl

869e

διδάξαι. Fsl

870a

〈ἰδού, ἰδού:〉 ἀρτίως, νῦν. Fsl

870b

ἰδού, ἰδού, / δοῦπον: πιθανὰ ταῦτα καὶ σχεδὸν τῆς ἀληθείας ἐγγύς. τὸ δὲ δοῦπον, ἐλπίζοντες τῷ σώματι περιπεσεῖν. LFONVGMRm

872

ἡμῶν γε ναὸς κοινόπλουν ὁμιλίαν: ἢ συν‐ ναῦται, ἐπὶ τῆς αὐτῆς νεὼς πλεύσαντες· ἢ τροπικῶς, τὸν αὐτὸν ἡμῖν πλοῦν ἐσταλμένοι πρὸς τὴν ζήτησιν. LNVGMRm

877

〈μολών:〉 γράφεται βολῶν. FGsl

878

〈δηλοῖ:〉 δῆλος ἐγένετο. Fsl197

879a

τίς ἂν / φιλοπόνων ἁλιαδᾶν: τίς τῶν ἁλιέων τῶν ἀεὶ ἀγρυπνεῖν εἰθισμένων διὰ τὴν ἄγραν ἢ τίς θεὰ Ὀλυμπιὰς ἢ πο‐ ταμῶν ἴδρις, τουτέστι Ναΐς, ἀπαγγείλαι 〈ἄν〉, εἴ που λεύσσει τὸν ὠ‐ μόθυμον; LΛFONVGMRm

880

〈φιλοπόνων ἁλιαδᾶν:〉 ἁλιέων τῶν εἰθισμένων πο‐ νεῖν. LFHGm

881a

〈ἄγρας:〉 γράφεται ἕδρας. Fsl

881b

〈γρ.〉 ἄγρας. Hsl

883a

〈ῥυτῶν /〉 Βοσπορίων ποταμῶν: τῶν εἰς τὸν Βόσπορον ῥεόντων Τρωικῶν ποταμῶν. δύο δέ εἰσι Βόσποροι, ὁ μὲν κατὰ τὴν Προποντίδα ὁ δὲ Θρᾳκικός, ὥς φησι Φιλέας. LΛFONV
GMRm, FOHsl198

883b

〈ῥυτῶν:〉 τῶν ῥεόντων· παρὰ τὴν ῥύσιν. Lm, FGsl

885

〈τὸν ὠμόθυμον:〉 τὸν Αἴαντα, τὸν ἄπεπτον ἐν τῇ ὀργῇ. Hsl

887

〈ἀπύοι:〉 εἴποι. LONGsl

888

σχέτλια γὰρ ἐμέ: δεινὰ γὰρ πράγματα ἐμὲ τὸν ἐπιπό‐ νως πλανηθέντα μὴ εὐθυδρομῆσαι εἰς τὸ τῆς ζητήσεως μέρος, καθ’ ὃ ὁ Αἴας ἐποιήσατο τὴν ἔφοδον· τοῦτο γὰρ ἂν εἴη οὔριον. LΛFONV GMRm

890a

ἀλλ’ ἀμενηνὸν ἄνδρα: ἐφ’ ἑαυτοῦ, οὐκ ἐπὶ τοῦ Αἴ‐ αντος. σχέτλια ἂν εἴη μὴ ἐπιτετυχηκέναι αὐτῷ, ἀλλ’ ἠσθενηκέναι με τῇ ζητήσει. LΛFONVGMRm

890b

γράφεται μεμηνότ’ ἄνδρα. Fm

890c

〈μεμηνότ’ ἄνδρα:〉 γράφεται ἀμενηνὸν ἄνδρα. Nsl

891

〈ἰώ μοί μοι:〉 Τέκμησσα βοᾷ ἐπιτυχοῦσα τῷ σώματι τοῦ Αἴαντος κειμένῳ νεκρῷ· φαίνεται δὲ οὐδέπω ἔνοπτος οὖσα τῷ χορῷ.
LFONVGRm, Hsl199

892a

πάραυλος: ἐγγύς, παρὰ τὴν αὐλήν. ἢ θρηνητική, παρὰ τοὺς αὐλούς. LΛm, Gsl

892b

παρατεταμένη. Lsl

892c

μεγάλη, κακόηχος, παρατεταμένη ἀπὸ συμφύτου ὄρους. πάραυ‐ λος λέγεται καὶ ἡ θρηνητική. Fsl.

892d

〈νάπους:〉 ἀπὸ τοῦ ὄρους. HGsl

893

〈ἰὼ τλήμων:〉 τοῦτο ἐν τῷ ἐμφανεῖ γενομένη, ὅπερ δηλοῖ ὁ χορός. Lm

899a

κρυφαίῳ: ἀποκεκρυμμένῳ, εἰσδεδυκότι εἰς τὸ σῶμα. τὸ δὲ περιπτυχής, κυριώτατα μὲν ὠνόμασται, ἡμῖν δὲ δυσμετάβλη‐ τον. τινὲς δὲ περικεκυλισμένος. LΛFONVGMRm

899b

τῷ λαθραίως τῶν φίλων γεγονότι. Gm, LGsl

899c

τῷ λαθραίως τῶν φίλων δεδυκότι εἰς τὸ σῶμα αὐτοῦ. Hm, Hsl200

899d

〈φασγάνῳ:〉 ξίφει. Gsl

899e

〈περιπτυχής:〉 περιπεπτωκώς. Fsl

899f

περικεκυλισμένος. HGsl

900a

ἰώ μοι ἐμῶν νόστων: ἐν πρώτοις περὶ ἑαυτῶν ἀπο‐ λοφύρονται καὶ εἶτα περὶ ἑτέρων. LGMRm, Hsl

900b

〈νόστων:〉 ὧν μέλλω ὑποστρέψειν. Osl

902a

〈τόνδε συνναύταν:〉 ἀντὶ ἐμὲ τὸν χορόν, συνήθως. Gm, LFONsl

902b

λείπει τὸ ὅμιλον. Gsl

904

〈ὡς ὧδε τοῦδ’ ἔχοντος:〉 ὡς οὕτως ἐχόντων τῶν πρα‐ γμάτων τοῦ Αἴαντος. Hsl

906a

αὐτὸς πρὸς 〈αὑτοῦ· δῆλον.〉 ἐν γάρ οἱ χθο‐ νί: αὐτὸ τὸ σχῆμα, φησίν, δηλοῖ ὅτι ὑφ’ ἑαυτοῦ ἀνῃρέθη. πᾶν δὲ ἀμυντήριον, καὶ δόρυ καὶ ἔγχος καλοῦσιν οἱ νεώτεροι. περιπε‐ τὲς δέ, ᾧ περιέπεσεν. τοῦ δὲ θεατοῦ 〈οὐκ〉 εἰδότος τὸν τρόπον τῆς
5ἀναιρέσεως, ἔδει καὶ τὸν χορὸν καὶ τὴν Τέκμησσαν πολυπραγμονῆ‐
σαι. LΛFONVGMRm201

906b

〈οἱ ..../ πηκτόν:〉 περιπεπηγὸς αὐτῷ. LHsl

906c

〈οἱ:〉 αὐτῷ, τῷ Αἴαντι. OHGsl

907a

〈περιπετές:〉 περικείμενον. Osl

907b

〈κατηγορεῖ:〉 σημαίνει, λέγει. LFNsl

909a

〈οἶος αἱμάχθης:〉 μόνος ᾑματώθης. LVm, Hsl

909b

〈οἶος:〉 μόνος. ONsl

909c

〈αἱμάχθης:〉 ἀντὶ τοῦ ᾑματώθη〈σ〉. GMRm

910a

ἄφρακτος φίλων: ἀφύλακτος, οὐ περιπεφραγμένος καὶ τετειχισμένος τοῖς φίλοις διὰ τὸ ἀπατηθέντας καταλιπεῖν σε. LNVGMRm, Hsl

910b

ἀφύλακτος· χωρίς. FGsl202

911a

ἐγὼ δ’ ὁ πάντα κωφός: τὸ πάντα εἰς τὴν ἀπάτην. ἐγὼ δέ, φησίν, ὁ ἀναίσθητος κατημέλησα. LFONVGMRm

911b

ὁ ἀναίσθητος. Fsl

912

πᾷ πᾷ / κεῖται: τοῦτο ἀπὸ ἄλλης ἀρχῆς. βουλόμενοι τὸ σῶμα θεάσασθαι τοῦτο λέγουσιν, ὃ διακωλύει ἡ Τέκμησσα. LΛFON VGm

913a

ὁ δυστράπελος: ὁ δυσκίνητος, ὁ ἀμετάτρεπτος, 〈ὁ〉 δυσμετάθετος, ὃς οὐχ εὗρεν ἐκφυγεῖν τὸ πάθος. οὕτω λέγουσι δυστρά‐
πελον καὶ τὸ μήρυγμα τὸ οὐκ εὐδιάλυτον. LΛFONVGMRm203

913b

καὶ ἄλλως: δυστράπελόν φασιν Ἀττικοὶ τὸν ἀμετακίνητον ἐν ὀργῇ ἢ διαθέσει ἢ φιλαργυρίᾳ. τὸν αὐτὸν δὲ καὶ ἀτράπελον. LΛVGm

913c

ὁ δύσκολος. LGm

913d

ὁ ἀμετάτρεπτος. Hsl

914a

〈ὁ δυσώνυμος:〉 ὡς καὶ αὐτὸς λέγει ὁ Αἴας. Lm

914b

ἔχων τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐπὶ κακοῖς κληθέν. Fsl

915a

τὸ σημεῖον. Gm

915b

〈περιπτυχεῖ:〉 τῷ περικειμένῳ αὐτῷ. Fsl

916a

φάρει καλύψω: ἦθος γυναικὸς τὸ μὴ ἀσχημόνως δεικνύ‐ ναι τὸ σῶμα. LFONVGm

916b

〈φάρει:〉 λεπτῷ ἱματίῳ. FONGsl204

916c

〈παμπήδην:〉 παντελῶς, ὅλον τὸ σῶμα. Lm, FGsl

917a

οὐδεὶς ἂν ὅστις καὶ φίλος: ὑπερβολικῶς· ἐπεὶ οὐκ εἰκὸς ἐν τοῖς δεινοῖς τοὺς φίλους μαλακίζεσθαι. LFONVGm

917b

ὑπερβολικῶς. Gsl

918

〈φοινίας:〉 φοινικῆς. Gsl

921a

ποῦ Τεῦκρος: καλῶς ζητεῖ Τεῦκρον, ἵν’ ἡ κηδεία αὐτοῦ γένηται ἀπὸ τοῦ συγγενοῦς. LΛFONVGMRm

921b

ὡς ἀκμαῖος: καίριος καὶ κατὰ καιρόν. παρὰ τὴν ἀκμὴν τοῦ καιροῦ. LΛFONGMRm

922a

〈συγκαθαρμόσαι:〉 περιστεῖλαι. Lsl

922b

συνταφιάσαι, βαστάσαι, περιστεῖλαι, θάψαι. FHGsl

924

ὡς καὶ παρ’ ἐχθροῖς: αὔξησις περὶ τὸ πάθος, ὡς καὶ
τοὺς δυσμενεῖς ἐλεεῖν. LONGMRm205

925a

〈ἔμελλες .... ἀπειρεσίων πόνων:〉 οἷον, ἐφ’ οἷς ἐνόσησας καὶ ἤλγεις περιυβρισμένος ὑπὸ τῶν Ἀτρειδῶν, ἔμελλες πλη‐ ρώσειν κατὰ τὰς φρένας τὴν μοῖραν. LΛFONVGMRm

925b

ἔμελλες τάλας: Ἰακῶς. ἐῴκεις ἄρα καὶ δῆλος ἦς. LNVm

925c

ἀντὶ τοῦ ἐῴκεις, παρῆν. Fsl

926

〈στερεόφρων:〉 γρ. στερρόφρυν. Gsl

928

〈μοῖραν:〉 τοῦ καίνειν σε. Lsl

930

〈πάννυχα καὶ φαέθοντ’:〉 κατὰ νύκτα καὶ ἡμέραν. LVm

932

〈ἐχθοδόπ’:〉 ἐχθρά. Gsl

933

〈οὐλίῳ:〉 ὀλεθρίῳ. FONHGsl

934

〈ἄρχων:〉 ἀρχηγός, προηγός. LGsl

935

〈ἀριστόχειρ:〉 ὁ γενναῖος περὶ τὰ ἀριστεῖα. Lm, HGsl206

938

〈γενναία:〉 ἡ ἰσχυρά. LFsl

940

οὐδέν ς’ ἀπιστῶ: εἰώθασιν ἐν τοῖς πάθεσι καὶ συγχωρεῖν τοῖς ἀλγοῦσιν· φέρει γὰρ τοῦτο καὶ κόρον τοῦ θρήνου καὶ παραμυθίαν. LFONVGMRm

941a

〈ἀποβλαφθεῖσαν:〉 στερηθεῖσαν. FONHGsl

941b

〈ἀρτίου:〉 γνησίου· οὐ γάρ ἐστι χρονικόν. Lm, HGsl

941c

〈ἀρτίως:〉 〈ἀρτί〉ου. Lsl

942a

σοὶ μὲν δοκεῖν ταῦτ’ ἔστ’, 〈ἐμοὶ δ’ ἄγαν φρονεῖν〉: οἷον, σοὶ μὲν ταῦτα ἐν δόξῃ καταλαμβάνεται, ἐγὼ δὲ σαφῶς ἐπίσταμαι. ἔστι μὲν γὰρ καὶ τῷ χορῷ οἰκειότης πρὸς τὸν Αἴ‐ αντα, ἀλλ’ οὐχ ὅση τῇ Τεκμήσσῃ. LFONVGMRm

942b

δοκεῖν: δοξάζειν. LOsl

942d

〈φρονεῖν:〉 πράττειν. Gsl

945a

〈σκοποί:〉 οἱ Ἀτρεῖδαι. LFGsl207

945b

δεσπόται. Hsl

946a

〈ὤμοι:〉 γράφεται ἰώ μοι. περιπαθῶς δὲ ὁ χορὸς ἀναβοᾷ ἐπὶ τῷ λόγῳ Τεκμήσσης. LVm

946b

ἀναλγήτων: ἀσυμπαθῶν, εἰ τοῦτο πράξειαν· ἢ τῶν μηδό‐ λως ἀλγούντων ἐπὶ ταῖς συμφοραῖς τῶν Ἑλλήνων· ἢ πολυαλγήτων, τῶν εἰς πολλὰ ἄχη ἡμᾶς εἰσβεβληκότων LFONVGMRm

946c

ἀσυμπαθῶν. Hsl

947a

〈ἐθρόησας:〉 εἶπας. NHsl

947b

〈ἄναυδον:〉 κακόν, ἄρρητον. FONGsl

948

〈τῷδ’ ἄχει:〉 τῇ παρούσῃ συμφορᾷ. LGsl

950a

οὐκ ἂν τάδ’ ἔστη: οὐκ ἂν ταῦτα ἐπράχθη οὕτω μὴ θεῶν βουλομένων. ὥστε καὶ ταῦτά ἐστι προσδοκᾶν παρὰ τῶν Ἀτρειδῶν. LFONVGMRm

950b

ἄλλως· πρὸς τὸ εἰρημένον ὑπὸ τοῦ χοροῦ ἀλλ’ ἀπείρ‐ γοι θεός, οὐκ εἰκός, φησίν, συλλήψεσθαι ἡμῖν τοὺς θεούς, ἐπεὶ οὐδ’ ἂν ἐπράχθη ταῦτα. LGMRm208

950c

〈τάδ’:〉 ἔπη. Osl

951a

ἄγαν γ’ ὑπερβριθές: μέγα καὶ βαρὺ ἤνυσαν, οἷον ἔπρα‐ ξαν, οἱ πράξαντες τὰ περὶ τὸν Αἴαντα, ὅ ἐστιν οἱ αἴτιοι τούτων. LFO NVGMRm

951b

〈ὑπερβριθές:〉 ἐπαχθές, βαρύ. FGsl

951c

〈ἤνυσαν:〉 ἔπραξαν. Gsl

953

〈φυτεύει:〉 ἐφύτευσεν. Lsl

954a

ἦ ῥα κελαινώπαν: οἷον, οὐκ ἐν τῷ φανερῷ, ἀλλ’ ἐν σκό‐ τῳ ἤδη βλεπόμενον καὶ μέλανα· καὶ οἷον κεκρυμμένον καὶ δόλιον καὶ οὐχ ἁπλοῦν θυμὸν ἐφυβρίζει. ἔξωθεν δὲ ἡ κατά. τὸ δὲ ἡμᾶς λείπει, ἵν’ ᾖ· κατὰ τὸν θυμὸν ἐφυβρίζει ἡμᾶς. LFONVGMRm

954b

〈κελαινώπαν:〉 κατά. τὸν ἐν τῷ βάθει κείμενον, κεκρυμ‐
μένον ἢ δόλιον. Fsl209

954c

κατά. τὴν ἀφανῆ καὶ μέλαιναν. Hsl

956

〈ὁ πολύτλας ἀνήρ:〉 ὁ Ὀδυσσεύς. Fsl

957

〈τοῖσι μαινομένοις:〉 τοῖς διὰ τὴν μανίαν συμβεβη‐ κόσι τῷ Αἴαντι. GMRm, LFHsl

960a

〈κλύοντες:〉 τὰ ἄχη κλύοντες. Lm

960b

ἀπὸ κοινοῦ, γελῶσι. Gsl

962a

ἴσως τοι, κεἰ βλέποντα: καὶ νῦν βλέποντα εἶπεν ἀντὶ τοῦ ζῶντα. διὸ τὸ χ πρόσκειται Lm

962b

χ. Lm

962c

〈τοι:〉 δή. Fsl

962d

〈βλέποντα:〉 ζῶντα. FNHGsl

963

〈δορός:〉 πολέμου. HGsl

964a

〈οἱ γὰρ κακοί:〉 γνώμη. OGm, FVsl

964b

〈οἱ .... κακοὶ γνώμαισι:〉 οἱ ἄφρονες. Hsl

965

〈ἐκβάλῃ:〉 ἀφέληται. Hsl

966

ἐμοὶ πικρὸς τέθνηκεν: μᾶλλον ἐμοὶ πικρὸς τέθνη‐ κεν ἤπερ ἐκείνοις γλυκύς, ἐπεὶ ὧν ἐπεθύμει ἔτυχεν. οὐκ ἂν οὖν ἐπεγ‐ γελῷεν αὐτῷ οἱ ἐχθροὶ ὡς αὐτοῦ τῆς ἀπωλείας αἴτιοι γενόμενοι. LFON
HVGMRm210

970a

θεοῖς τέθνηκεν: θεῶν βουλομένων· οὐ γὰρ οἱ Ἕλληνες τὴν τοιαύτην αἰτίαν αὐτῷ παρέσχον. LFONHVGMRm

970b

ἀντὶ τοῦ, θεῶν βουλομένων τέθνηκε καὶ οὐχὶ τῶν Ἀτρειδῶν. Hsl

971a

〈ἐν κενοῖς:〉 ματαίως. Hsl

971b

γρ. καὶ ἐπὶ κενοῖς καὶ διὰ κενῆς. H2sl

974

ἰώ μοί μοι: δεῖ γενέσθαι βοήν, ἣν ἀκούσας ὁ χορὸς ἐφίστησι γνωρίσας τὸ φθέγμα τοῦ Τεύκρου βοῶντος. LΛFONHVGMRm, Hsl.

976a

ἐπίσκοπον μέλος: σημαντικόν, ἔφορον, οὐχ ἡ‐
μαρτηκὸς τῆς συμφορᾶς, ἀλλ’ ἐστοχασμένον. LΛFONHVGRm211

976b

σημαντικόν, συνῳδόν. NHsl

976c

ἔφορον. Osl

977

ὦ φίλτατ’ Αἴας: ἔρχεται μεταπεμφθεὶς ὑπὸ Τεκμήσσης. LΛFONm, Hsl

978

ἆρ’ ἠμπόληκας: οἷον, ἐνεπόλησας, ἐκέρδανας, ἔπραξας. καὶ ἐπὶ φαύλου λέγεται. τροπικῶς δὲ ἀντὶ τοῦ περιεποίησας. LΛFON HGMRm

982a

〈περισπερχές:〉 ἀντὶ τοῦ βαρύ. Lm

982b

βαρὺ καὶ ἐπώδυνον, λίαν σφοδρὸν καὶ κατεπεῖγον πάθος. Hm

982c

μέγα, περισπερχές, λίαν ὀξύ, ἠκονημένον. Hm

982d

βαρύ· κατεπεῖγον εἰς θρῆνον. Gsl

982e

περισπούδαστον, βαρύ. Fsl

983

τί γὰρ τέκνον / τὸ τοῦδε: καὶ πρὶν ἀκοῦσαι τῶν ἐν‐ τολῶν ὁ Τεῦκρος ἔδειξε τὴν περὶ τὸν παῖδα κηδεμονίαν ἀφ’ ἑαυτοῦ φρονίμως. LFONHVGMRm212

986a

μή τις ὡς κενῆς: ἀντὶ τοῦ κεκενωμένης, ἐστερημένης τοῦ συζύγου. FOVGMRm, LFNHsl

986b

ὡς κενῆς / σκύμνον λεαίνης: καλῶς τῷ παρα‐ δείγματι χρῆται· οἱ γὰρ κυνηγοὶ τηροῦσι τὸν καιρόν, ὁπότε ἔρημοι τῶν μητέρων γίνονται οἱ σκύμνοι. LΛFONHVGMRm

988

〈τοῖς θανοῦσί τοι:〉 γνώμη. FVGm

989

〈κειμένοις:〉 νεκροῖς. Fsl

991

〈οὖν:〉 γρ. νῦν. H2sl

994a

ὁδός θ’ ὁδῶν ἁπασῶν: οὐ λέγει τὴν ἐπὶ τὴν Μυσίαν, ἐπιφέρει γὰρ ἣν δὴ νῦν ἔβην, ἀλλὰ ταύτην ἣν ἦλθεν ἐπὶ τὸ ἰ‐ δεῖν τὸν νεκρόν. LΛFONHGMRm

994b

〈ἀνιάσασα .../... τοὐμὸν σπλάγχνον:〉 λυ‐ πήσασα ἐμέ. FHsl

995a

〈τοὐμὸν σπλάγχνον:〉 περιφραστικῶς, ἐμέ. Osl213

995b

〈ἣν δὴ νῦν ἔβην:〉 τὴν ἐπὶ τῷ νεκρῷ. Fsl

998a

ὀξεῖα γάρ σου βάξις: οὐ κοινῶς τὸ ὀξὺ ἐπὶ τῆς φή‐ μης, ἀλλ’ ὁρμὴν ἴσχει ἐπὶ τοῖς ἀξιώματι προβεβηκόσι. τὸ δὲ ὡς θεοῦ ἤτοι ὡς ἀπὸ θεοῦ ἢ ὥσπερ θεοῦ. τοῦτο δὲ πρὸς τὴν φήμην μό‐ νον, ἐπεὶ γίνεται βλάσφημον διὰ τῶν ἑξῆς. LΛFONHm

998b

〈ὀξεῖα:〉 σύντομος. Hsl

998c

〈βάξις:〉 φήμη. FNHsl

998d

〈ὡς θεοῦ:〉 ὡς ἀπό. FNHsl

998e

ὥσπερ. Hsl

1001

ὑπεστέναζον: ἢ ἡσυχίως ἢ ἐξ ἄκρων μου ἔστενον. καὶ ἄλλως· ἴσως ἡσύχως ἐστέναζεν ὁ Τεῦκρος δεδοικὼς τοὺς ἐχθρούς. LNHVGMRm

1003a

ἴθ’, ἐκκάλυψον: πρὸς τὸν χορόν φησιν ἤ τινα τῶν θε‐
ραπόντων· ἡ γὰρ Τέκμησσα ἐπὶ τὸν παῖδα ἀπῄει. LΛFONHVGMRm214

1003b

πρὸς τὴν Τέκμησσάν φησιν. Fsl

1004

〈ὦ δυσθέατον ὄμμα:〉 ὡς ἀνακαλύψας. Lm

1005a

ὅσας ἀνίας μοι κατασπείρας: δαιμονίως καὶ τὸ κατασπείρας, οἷον ἀρχὴν κακῶν παρασχών. τὸ γὰρ σπείρας ἐπὶ πλήθους κακῶν τακτέον. LΛFONHGMRm

1005b

〈ἀνίας:〉 λύπας. Lsl

1006

〈ἢ ποίους:〉 γρ. εἰς 〈ποίουσ〉. Gsl

1007

τοῖς σοῖς ἀρήξαντ’ ἐν 〈πόνοισι μηδαμοῦ〉: 〈τὸ ἑξῆς·〉 τοῖς σοῖς ἐν πόνοισιν ἀρήξαντα μηδαμοῦ. LFONm, Hsl

1008

ἦ που Τελαμών: ἅμα μὲν πρὸς τὸ τῆς ἱστορίας ὅτι ἐκ‐ βέβληται, ἅμα δὲ καὶ πρὸς τὸ πιθανὸν τῆς ὑπονοίας. LΛFONHVGm

1009a

〈ἵλεώς τ’ ἴσως:〉 κατ’ εἰρωνείαν. Fsl

1009b

〈ἴσως:〉 γρ. ἅμα. Hsl

1010a

πῶς γάρ〈;〉 οὐχ ὅτῳ πάρα: πῶς γὰρ οὗτός με ἡ‐ δέως δέξεται, ᾧ καὶ εὐτυχοῦντι τὸ προσηνὲς ἄπεστι καὶ ἱλαρόν; LΛFONHVGMRm215

1010b

οὐχ ὅτῳ πάρα: οὐχ ᾧτινι οὐδ’ εὐτυχοῦντι πάρεστι τὸ γελᾶν. εὐτυχοῦντι δὲ εἶπεν οὐκ ἐπὶ τῷ υἱῷ ἐσφαγμένῳ, ἀλλ’ ἐπὶ ταῖς ἀνδραγαθίαις τοῦ υἱοῦ καὶ τῇ ἁλώσει τῆς Τροίας. LΛFONHV GMRm

1010c

πῶς γάρ με δέξεται ὁ Τελαμών; Hsl

1012

〈ποῖον οὐκ ἐρεῖ κακόν:〉 οἷον, τίνος 〈ἂν〉 ἀπόσχοιτο λόγου. Lm, Hsl

1013

〈τὸν ἐκ δορὸς γεγῶτα:〉 ὡσανεὶ ἐμέ. LFm, Hsl

1015

〈ὡς τὰ σά:〉 ἀντὶ τοῦ, ὅπως τὰ σά. Lm

1017a

τοιαῦτ’ ἀνὴρ δύσοργος: τὸ μὲν δύσ‐ οργος ἐκ φύσεως· λέγει γὰρ αὐτὸν ἀεὶ σκυθρωπόν. τὸ δὲ ἐν γήρᾳ εἰς ἐπίτασιν. LFONVm, Fsl

1017b

〈δύσοργος:〉 ὁ ἐκ φύσεως. Nsl

1018a

ἐρεῖ πρὸς οὐδέν: πρὸς οὐδὲν ἀληθὲς ἢ αἴτιον 〈ἐρεῖ〉
ἐμοί. LFONm, Hsl216

1018b

ἀληθές, αἴτιον ἐμοί. FNGsl

1020

〈λόγοισιν:〉 ταῖς τοῦ πατρὸς λοιδορίαις. LFHsl

1022a

πολλοὶ μὲν ἐχθροί: πολλοὶ μὲν ἐχθροί, Ἕλληνές τε καὶ Τρῶες, ὀλίγοι δὲ ὠφελήσιμοι Ἕλληνες. LFONm, Fsl

1022b

γνώμη. Fm

1022c

〈ὠφελήσιμοι:〉 τουτέστιν φίλοι. Gsl

1024

πῶς 〈σ’〉 ἀποσπάσω: πῶς, φησίν, τὸ σῶμα ἀπὸ τοῦ ξί‐ φους ἑλκύσω; συμπληρῶσαι δὲ βούλεται· ὡς θάπτειν αὐτόν. καλῶς δὲ τῇ μὲν Τεκμήσσῃ περιῆψε τὸ σκεπάσαι αὐτὸν ὡς γυναικί, τῷ δὲ Τεύ‐ κρῳ ὡς ἀνδρὶ καὶ ἀδελφῷ 〈τὸ〉 τὰ ὅμοια καὶ δέοντα ποιεῖν περὶ τὸ
5σῶμα. LFONVGMRm

1025a

τοῦ δ’ αἰόλου κνώδοντος: τῆς ἀκμῆς τοῦ ξίφους τῆς ὀξείας εἰς τὸ καίνειν ὡς ὀδούς· ὀδοῦσι γὰρ παραβάλλεται ὀξέσιν.
ἀπὸ δὲ τοῦ ἄκρου τὸ ξίφος δηλοῖ. LFONGMRm217

1025b

τὸ ὑφ’ οὗ δισσῶς· ἢ ὑφ’ οὗ φονέως (ἤτοι· τίς σε ἐφόνευσεν) ἢ ὑφ’ οὗ τινος ξίφους ὡς φονέως ἐξέπνευσας. Fm

1025c

〈κνώδοντος:〉 ξίφους. FNGsl

1025d

φασγάνου. Hsl

1029a

〈ᾧ:〉 οὗτινος. Ἀττικῶς. Gsl

1029b

παρ’ οὗ· ἀντίπτωσις. Fsl

1030

〈πρισθείς:〉 ἐξαφθείς, ἐκδεσμηθείς. Lm

1032

〈τήνδε δωρεάν:〉 τὸ ξίφος. Lm, FHsl

1033

〈πεσήματι:〉 πτώματι. Hsl

1035a

〈κἀκεῖνον:〉 τὸν λῶρον. LOsl

1035b

δημιουργὸς ἐνταῦθα ὁ δήμιος. Hsl

1036

ἐγὼ μὲν οὖν 〈καὶ ταῦτα καὶ τὰ πάντ’ ἀεὶ /〉 φάσκοιμ’ ἂν ἀνθρώποισι: καλῶς τὸ φάναι πάντα κατὰ
γνώμην θεῶν γίνεσθαι· εἰσὶ γάρ τινες ἑτεροδοξοῦντες. LFONVGMRm218

1038a

〈ὅτῳ δὲ μὴ τάδ’ ἐστίν:〉 γνώμη. Nm

1038b

〈τάδ’:〉 τὸ ἐκ θεῶν μηχανᾶσθαι ταῦτα. Lm, Hsl

1039

κεῖνός τ’ ἐκεῖνα: τὰ ἑαυτοῦ δόγματα. γέγονε δὲ τοῦτο καὶ παροιμιακόν. LNm, Hsl

1041

χὤ τι μυθήσῃ τάχα: καὶ ὅ τι μυθήσῃ πρὸς τὴν ἔφοδον Μενελάου, τουτέστι τὴν ἄφιξιν, ἤτοι πρὸς αὐτὸν τὸν Μενέλαον. LFONVGMRm, FHsl

1042

βλέπω γὰρ 〈ἐχθρὸν φῶτα〉: πιθανῶς ὁ χορός, ὅτι οὐ συμπαθήσων πάρεστιν. οὐκ ἀργῶς δὲ τοῦτο, ἀλλ’ ὥσπερ προπα‐ ρασκευάζων τὸν Τεῦκρον. LFONVGMRm

1043

〈ἐξίκοιτ’:〉 ἔλθοι, εἴποι. FOGsl

1044

〈τίς δ’ ἐστὶν ὅντιν’ ἄνδρα:〉 εἰς ἐναντιολογίαν. Lm

1045

ᾧ δὴ τόνδε 〈πλοῦν ἐστείλαμεν〉: ἀντὶ δι’ ὅντινα
τὸν ἐπὶ Τροίαν ἐστειλάμεθα πλοῦν. NVGm, Lsl219

1047

οὗτος, σὲ φωνῶ: ὑβριστικὸν τὸ ἦθος Μενελάου ἴσως ἐκ τῆς συνωμοσίας Ὀδυσσέως. LFONVGMRm

1048a

〈συγκομίζειν:〉 θάπτειν, αἴρειν. FOHsl

1048b

〈ἐᾶν ὅπως ἔχει:〉 ἀντὶ ἄθαπτον. Lm

1050a

〈δοκοῦντ’ ἐμοί, δοκοῦντα δ’ ὃς κραίνει στρατοῦ:〉 διὰ τὴν ἐξουσίαν οὐ διὰ δικαιολογίαν. LVGMRm

1050b

〈δοκοῦντ’ ἐμοί:〉 διὰ τὴν ἐξουσίαν. Hsl

1051

〈οὔκουν ἂν εἴποις:〉 διὰ τὴν δικαιολογίαν. Hsl

1052a

ὁθούνεκ’ αὐτόν: πρῶτον κεφάλαιον, ὅτι ἐπίβουλος ἦν τῶν Ἑλλήνων. δεύτερον, ὅτι ἀπειθής. ἐντεῦθεν δὲ τὴν πρόφασιν τῆς ἀντιλογίας λήψεται ὁ Τεῦκρος, ὅτι οὐκ εἰσὶν αὐτῷ βασιλεῖς οἱ Ἀτρεῖ‐ δαι. LFONVGMRm

1052b

〈οἴκοθεν:〉 ἀπὸ τῆς οἰκείας. Hsl

1053

〈ἄγειν:〉 γρ. ἄξειν. Gm, LHsl

1056a

ὡς ἕλοι δορί: γράφεται ὡς ἐλοιδόρει· ἀντὶ τοῦ, ὡς λοι‐ δορούμενος ἐπηγγείλατο. ταῦτα γὰρ εἶπεν ὁ Αἴας. LFONVGMRm220

1056b

γρ. ὡς ἐλοιδόρει. LGm

1057

〈πεῖραν:〉 βλάβην. FHGsl

1059

〈ἀθλίῳ:〉 γρ. αἰσχίστῳ. Gm

1064

〈χλωράν:〉 διὰ τὰ ἐκεῖσε φυτά. Lm, FHGsl

1066

πρὸς ταῦτα μηδέν: στοχάζεται γὰρ ὁ Μενέλαος ὅτι ὁ Τεῦκρος οὐ δίχα ὀργῆς δέξεται τούσδε τοὺς λόγους. LNGMRm, Fsl

1067a

〈βλέποντος:〉 ἀντὶ τοῦ ζῶντος. HGsl

1067b

ζῶντος τοῦ Αἴαντος. FOsl

1069a

χερσὶ〈ν〉 παρευθύνοντες: ἀντὶ τοῦ τιμωρούμενοι. Vm, Lsl

1069b

τιμωρούμενοι καὶ τιμωροῦντες. Gsl

1069c

δυνάμει νικῶντες. ἀντὶ τοῦ τιμωρούμενοι. OHsl221

1069d

τιμωροῦντες, ἄγοντες, νικῶντες. Fsl

1071

〈καίτοι κακοῦ:〉 γνώμη. FONVGm

1073-1074

〈οὐ γάρ ποτ’ οὔτ’ ἂν ἐν πόλει νόμοι καλῶς /〉 φέροιντ’ ἄν, ἔνθα μὴ καθεστήκῃ δέος: καὶ Ἐπί‐ χαρμός φησιν (frg. 221, CGF I. 130 Kaibel)·
ἔνθα δέος ἐνταῦθα καὶ αἰδώς. LNVGm, Fsl

1077

〈ἀλλ’ ἄνδρα χρή:〉 γνώμη. FVm

1079a

δέος γὰρ ᾧ πρόσεστιν: καὶ παρ’ Ὁμήρῳ (Ε 531, O 563)·
αἰδομένων δ’ ἀνδρῶν πλέονες σόοι ἠὲ πέφανται. LNVm, Fsl

1079b

γνώμη. FONGm

1084a

〈καίριον:〉 πάνυ ἀσφαλῶς τὸ καίριον. Lm, Fsl

1084b

ἀσφαλές. Gsl

1085a

καὶ μὴ δοκῶμεν δρῶντες: ἐὰν γὰρ ποιοῦντές τι παρὰ φύσιν ἡδώμεθα, μὴ ὑπολαμβάνωμεν ὅτι οὐκ ἀντιτίσομεν ἂν λυ‐ πώμεθα. τοῦτο δὲ δηλοῖ, ὅτι ὃ οἱ πολλοὶ τιμῶσιν ἡδύ, τοῦτο οὐκ ἔστι παραμένον, ἀλλὰ γίνεται μεταβολὴ τῆς ἡδονῆς εἰς λύπην. LF
5NVGMRm222

1085b

〈ἅν:〉 γρ. δ’ ὧν. Gsl

1086a

〈ἃν λυπώμεθα:〉 ἀντὶ τοῦ, δι’ ὧν λυπώμεθα. LVGm

1086b

〈ἃν:〉 〈γρ.〉 δ’ ὧν. Gsl

1087a

〈ἕρπει παραλλὰξ ταῦτα:〉 οὐχ ἵσταται ἐπὶ τῶν αὐ‐ τῶν. LFNVGMRm

1087b

〈πρόσθεν οὗτος ἦν /〉 αἴθων ὑβριστής: ἦν ποτε ὑβριστὴς οὗτος, ἀλλὰ νῦν ἐν μεταβολῇ γέγονε. καὶ ἡμεῖς οἱ πρό‐ τερον κρατούμενοι ὑπ’ αὐτοῦ νῦν μέγα φρονοῦμεν. LFNVGMRm

1088

〈αἴθων:〉 διάπυρος. FOHGsl

1091a

Μενέλαε, μὴ γνώμας ὑποστήσας σοφάς: ἐπειδὴ τὰ περὶ τῆς εὐπειθείας ἄριστα ἐγνωμολόγησε, διάκειται μὲν 〈εὖ〉 ὁ χορὸς πρὸς τὸν Τεῦκρον, ὑπεσταλμένως δὲ διαλέγεται διὰ τὸ
τοῦ βασιλέως ἀξίωμα. LFNVGMRm223

1091b

〈ὑποστήσας:〉 γράφεται ἐπι〈στήσασ〉. Nsl

1093a

οὐκ ἄν ποτ’, ἄνδρες, ἄνδρα: πρὸ τῆς ἀντιλογίας βούλεται μαλάξαι τὸν Μενέλαον, ὅτι εὐγενὴς ὢν οὐκ ἄξια τῷ γένει ἐξαμαρτάνει. ὁ δὲ λόγος παιδεύει τοὺς εὐγενεῖς μὴ ἁμαρτάνειν. LF ONVGMRm

1093b

〈θαυμάσαιμ’:〉 ὀνειδίσαι〈μι〉. Hsl

1094a

〈μηδὲν ὤν:〉 ἀγεννὴς ὤν. FHsl

1094b

τὸ εἶτα περισσόν. Fsl

1097a

ᾗ σὺ φής: ᾗτινι ἀρχῇ; κατ’ ἐρώτησιν δὲ ὁ λόγος. VGm

1097b

κατ’ ἐρώτησιν ὁ λόγος. Lm, FNHsl

1099

〈αὑτοῦ:〉 γρ. αὐτοῖς. Gsl

1100

ποῦ σὺ στρατηγεῖς 〈τοῦδε〉: πῶς τῷ Αἴαντι προσ‐ τάσσεις ὁ μὴ τῶν ὑπὸ Αἴαντα ἔχων ἐξουσίαν; LFONVGm

1102

Σπάρτης ἀνάσσων ἦλθες: ὁ λόγος ἅπας, ὅτι σύμ‐
μαχος ἦλθεν, οὐχ ὑπήκοος. LFONVm224

1103

οὐδ’ ἔσθ’ ὅπου σοὶ τόνδε: οὐδ’ ἔστιν ὅπου σοὶ πλέον προὔκειτο τοῦτον κοσμεῖν, ἀλλ’ οὐχί σε ὑπὸ τούτου κοσμεῖσθαι. LFONVGMRm

1104

〈ἢ καὶ τῷδε σέ:〉 γράφεται ἢ καὶ τοῦδε σοί. LVm, Fsl

1105

〈ὕπαρχος ἄλλων:〉 ἀντὶ τοῦ, καὶ αὐτὸς ἑτέροις ὑπετέ‐ ταξο. LVGm, Fsl

1107a

〈τὰ σέμν’ ἔπη / κόλαζ’ ἐκείνους:〉 νουθέτει διὰ τῶν σεμνῶν ἐπῶν, καὶ κόλαζε τοὺς ὑπὸ σέ. LVGMRm

1107b

ἀντίπτωσις· διὰ τῶν σεμνῶν λόγων. Hsl

1108a

〈κόλαζ’:〉 ἀντὶ τοῦ νουθέτει. Lsl

1108b

〈εἴτε μὴ σὺ φῄς /〉 εἴθ’ ἅτερος στρατηγός: τὸν περὶ τῆς ἐπιβουλῆς λόγον ἀποφεύγει ὡς δυσανάτρεπτον, ἐνδια‐ τρίβει δὲ τῷ ὅτι οὐ πάντων εἰσὶν ἄρχοντες. LFONVGRm

1111

οὐ γάρ τι τῆς σῆς: ἀντετίθει γάρ τις, ὅτι διὰ τὴν Ἑλέ‐ νην ἡ στρατηγία ἐγένετο. ὅπερ οὖν ἔθλιβεν αὐτὸν ἀνεσκεύασεν. LFONVGm225

1112a

ὥσπερ οἱ πόνου πολλοῦ πλέῳ: οἱ φιλοκίνδυνοι, οἱ πλήρεις τῶν 〈πολλῶν〉 πόνων. λέγει δὲ τοὺς μισθοφόρους. οὐχ ὥσπερ μισθοφόρος τις ἐπὶ μισθῷ ἐστρατεύσατο. LFONGm

1112b

οἱ μισθοφόροι. Hsl

1112c

〈πόνου:〉 μισθοῦ. Osl

1113

ἀλλ’ οὕνεχ’ ὅρκων: ἐνδιατρίβει 〈περὶ〉 τὸ αἴτιον. τῶν γὰρ ἀριστέων συνελθόντων ἐπὶ τὴν τῆς Ἑλένης μνηστείαν, ὁ Τυνδά‐ ρεως πάντας ὅρκους ἀπῄτησεν συναγωνίζεσθαι τῷ γαμοῦντι αὐτὴν καὶ 〈συ〉στρατεύειν, εἴ τις ἁρπαγὴ γένοιτο περὶ τὴν Ἑλένην τῷ γή‐
5μαντι. LFONVGMRm

1114

σοῦ δ’ οὐδέν: ὅλως γάρ σε οὐκ εἶχεν ἐν ἀριθμῷ. πεποιθὼς δὲ Ἀγαμέμνονι ὑβρίζει Μενέλαον. συνᾴδει γὰρ τῷ (Hom. Θ 281)·
Τεῦκρε, φίλη κεφαλή, Τελαμώνιε, κοίρανε λαῶν. LFONGMRm226

1116

〈τὸν στρατηγόν:〉 τὸν Ἀγαμέμνονα. FONHsl

1118a

οὐδ’ αὖ τοιαύτην γλῶσσαν 〈ἐν κακοῖς φι‐ λῶ〉: ὑποτίθησι τῷ Τεύκρῳ παύσασθαι τῆς κατηγορίας, καὶ μάλιστα ἐν τοιούτῳ καιρῷ, ἐν ᾧ εὐεπιβούλευτός ἐστιν. ἢ τὸ ἐν κακοῖς τοῦτο δηλοῖ· οὐκ ἐπιτρέψει ἡ συμφορὰ ἄλλο τι νῦν πράσσειν ἢ περὶ τὸ ἐνε‐
5στὼς κακὸν γίνεσθαι. LFONVGMRm

1118b

〈αὖ:〉 ἄν. Gsl

1118c

τὸ δὲ αὖ παρέλκον. Fsl

1119

〈τὰ σκληρὰ .... δάκνει:〉 γνώμη. FGm, Hsl

1120

〈μικρόν:〉 γρ. μικρά. Gsl

1123

κἂν ψιλὸς ἀρκέσαιμι: τὰ τοιαῦτα σοφίσματα οὐκ οἰκεῖα τραγῳδίας. μετὰ γὰρ τὴν ἀναίρεσιν ἐπεκτεῖναι τὸ δρᾶμα θελή‐
σας ἐψυχρεύσατο καὶ ἔλυσε τὸ τραγικὸν πάθος. LFONVGMRm227

1124

〈τρέφει:〉 γρ. ἔχει. Gsl

1125

〈ξὺν τῷ δικαίῳ .... φρονεῖν:〉 γνώμη. LGm

1126a

〈εὐτυχεῖν:〉 θάπτειν. Gsl

1126b

〈κτείναντά με:〉 ὅσον ἧκεν ἐφ’ ἑαυτῷ. Lm, Fsl

1127

κτείναντα; δεινόν γ’ εἶπας: ὁ μὲν εἶπεν ὅσον ἐφ’ ἑαυτῷ, ὁ δὲ τῆς φωνῆς ἀντιλαμβάνεται. τὸ δὲ τοιοῦτον κωμῳδίας μᾶλ‐ λον ἢ τραγῳδίας. LFONVm

1128

〈τῷδε:〉 ὅσον ἐπὶ τούτῳ. HGsl

1129a

〈μὴ νῦν ἀτίμα θεούς:〉 λέγει τὸ νῦν ψέγειν τοὺς θε‐ ούς. Gm

1129b

〈μὴ νῦν ἀτίμα θεοὺσ〉 θεοῖς σεσωσμένος: μὴ θέλε κωλύειν τοὺς νεκροὺς θάπτεσθαι, ὅπερ θεῶν καὶ οὐχὶ ἀνθρώ‐ πων. ἔστι δὲ πάντως ὁ θεῶν ἔργον πράττειν 〈μὴ〉 θέλων ἐφυβρίζων αὐτοῖς. Om

1130

〈νόμους:〉 γρ. τρόπους. Fsl

1131

〈εἰ τοὺς θανόντας .... παρών:〉 ταῦτα καὶ ἐν Ἀν‐ τιγόνῃ. Lm

1135a

κλέπτης γὰρ αὐτοῦ: μιᾷ ψήφῳ φασὶ κατακριθῆναι
τὸν Αἴαντα ὑπὸ Μενελάου. LFONHVm, Fsl228

1135b

εἰκότως, φησίν, ἐμίσει σε ἀδικούμενος. LFONVm, FHGsl

1135c

〈κλέπτης:〉 λαθραῖος. Gsl

1137a

〈καλῶς:〉 ἀντὶ τοῦ ἐμπείρως. LFm

1137b

〈καλῶς:〉 〈κα〉κ〈ῶσ〉. Lsl

1141

〈ἀλλ’ ἀντακούσῃ:〉 γράφεται σὺ δ’ ἀν〈τακούσῃ〉. NHsl

1150

ἐγὼ δέ γ’ ἄνδρ’ ὄπωπα: καὶ οὗτος αἰνίττεται, ὡς ἐφ’ ἑτέρου τὸν λόγον ποιούμενος. LFOV, FNsl

1151

〈τῶν πέλας:〉 γρ. τὸ τῶν μέγα εἰ βούλει. Gsl

1153a

〈ὀργήν θ’ ὅμοιος:〉 ὅμοιος τὸν τρόπον ἐμοί. Gsl

1153b

〈ὀργήν:〉 τὸν τρόπον. LFOHsl

1156a

ἄνολβον ἄνδρ’: τὸν ἀσύνετον, τὸν μὴ φρονήσεως εὔ‐ πορον. MRm

1156b

ἀσύνετον. Osl

1158

〈ᾐνιξάμην:〉 αἰνιγματωδῶς εἶπον. Rm, OGsl229

1160

〈λόγοις κολάζειν:〉 νουθετεῖν. ONsl

1161

ἄφερπέ νυν: οὐδαμῇ ὑπείκει ὁ Τεῦκρος τῷ Μενελάῳ. κἀμοὶ δέ, φησίν, αἴσχιστόν ἐστιν ἀνέχεσθαί σου φλυαροῦντος. LFO NVGMRm, Fsl

1163

〈ἔσται μεγάλης ἔριδός τις ἀγών:〉 ἄπεισιν ὁ Μενέλαος καὶ τότε ὁ χορός, ἀρωγὸς ὢν τοῦ Τεύκρου, τὰ πρὸς τὴν τα‐ φὴν ἐπιτήδεια λέγει. GMRm

1164

〈ἀλλ’ ὡς δύνασαι, Τεῦκρε, ταχύνας:〉 ὁ χορὸς ταχύνει τὸ ταφῆναι τὸ σῶμα πρὶν παραγενέσθαι τοὺς Ἀτρείδας. LFONm, Fsl

1165a

〈κάπετον:〉 τάφον, ὄρυγμα. FNsl

1165b

τόπον ὀρύγματος. Hsl

1165c

κάπετος ἡ θήκη, τόπος κοῖλος. Gsl

1165d

〈ἰδεῖν:〉 ποιῆσαι, εὑρεῖν. ONsl

1166

〈βροτοῖσ〉 τὸν ἀείμνηστον 〈/ τάφον〉: τὸν ἐσό‐
μενον τοῖς ἀνθρώποις τάφον ἀείμνηστον. LFONVGm, FHsl230

1167

〈εὐρώεντα:〉 σκοτεινόν. FOHsl

1168

καὶ μὴν ἐς αὐτόν: πάρεστιν ἡ Τέκμησσα μετὰ τοῦ παι‐ δός· οὐχ ὅτι δὲ 〈οὐχ〉 ἱκανὰ τὰ πρόσωπα φυλάξαι τὸ σῶμα, ἀλλ’ ὅτι εἰς οἶκτον κινῆσαι 〈οὐ〉 δυνατά. LFONVGMRm, Fsl

1169a

〈ἀνδρὸσ〉 τοῦδε: τοῦ Αἴαντος. LHGsl

1169b

〈παῖδες:〉 γρ. παῖς τε. Gsl

1173a

θάκει δὲ προστρόπαιος: προστετραμμένος αὐτῷ ἢ ἱκετεύων. LΛNVm

1173b

ἀντὶ τοῦ προστετραμμένος. Nsl

1173c

πρὸς ἐκεῖνον τρεπόμενος, ἱκετικός, αὐτῷ ἱκετεύων, στρεφό‐ μενος ἐνώπιος. FOsl

1175a

ἱκτήριον θησαυρόν: τὰς πολλὰς ἱκεσίας ἢ τὸ πλῆ‐ θος τῶν ἱκετευόντων. καὶ ἄλλως· τὸ ἱκέσιον κτῆμα, λέγει δὲ τὰς
τρίχας. LΛFONVGMRm, Fsl231

1175b

ἱκετήριον. Gsl

1175c

ἱκέσιον. Fsl

1178

ἐξημημένος: ἵν’ ᾖ ἀφῃρημένος. LΛm, FNHGsl

1179a

〈πλόκον:〉 πλόκαμον. OHsl

1179b

τὴν τρίχα. Fsl

1180a

〈αὐτόν:〉 τὸν πλόκον ἢ τὸν νεκρόν. FGsl

1180b

τὸν πλόκαμον. Hsl

1181

〈ἔχου:〉 ἅπτου. HGsl

1182a

ὑμεῖς τε μὴ γυναῖκες: καλῶς ἐγείρει τοὺς στρατιώ‐ τας πρὸς βοήθειαν· τὸν δὲ παῖδα πρὸς οἶκτον προβάλλεται καθ’ ἡλι‐ κίαν. LFNVGMRm

1182b

〈γυναῖκες:〉 λείπει τὸ ὡς. Gsl

1184a

〈τῷδε:〉 τῷ νεκρῷ. Fsl

1184b

κἂν μηδεὶς ἐᾷ: ἀπονενοημένου, φασίν, τὸ πάντα ἐπὶ αὑτῷ ἀνατιθέναι, ὅτι μόνος κρατήσει τῶν ἐχθρῶν βιαζομένων. ῥη‐
τέον οὖν ὅτι ὑπὸ φιλοστοργίας πάντα λέγει ὑπομενεῖν. LFONVGm232

1185a

τίς ἄρα νέατος: ὁ χορὸς πάλιν καθ’ ἑαυτὸν γενόμενος ἐν ἀναλογισμῷ γίνεται καί φησιν· τίς ἄρα ἡμῖν ὁ ἔσχατος τῶν ἐτῶν ἀριθμὸς τῶν πολυπλάγκτων; ἐς πότε λήξει ὁ ἀριθμὸς τῶν ἐτῶν ἐμοὶ πόνους παρασκευάζων; LFONVGMRm

1185b

〈νέατος:〉 ἔσχατος χρόνος. FOHGsl

1186

〈πολυπλάγκτων:〉 καθὸ πολλὰ πλανώμεθα ἐν ἀλλο‐ δαπῇ. Lm, Gsl

1188a

δορυσσόντων 〈μόχθων〉: τουτέστι τῶν κατὰ τὸν πόλεμον μόχθων. LFONVm

1188b

πολεμικῶν. LFsl

1189a

〈ἐπάγων:〉 ἀπὸ κοινοῦ 〈τὸ〉 ἐπάγων. Gsl

1189b

〈ἐπάγων / ἀν ..... Ἑλλάνων:〉 χρόνος ὁ ἐπάγων τοῖς
Ἕλλησιν δύστηνον ὄνειδος ἐπὶ τῆς Τροίας. Hm233

1190a

〈ἀν τὰν ... Τροίαν:〉 ἤτοι ἐπὶ τῆς Τροίας. Lm, Nsl

1190b

〈εὐρώδη:〉 σκοτεινὴν καὶ ἀερώδη. LNHGsl

1190c

πλατεῖαν ἢ σκοτεινήν. Fsl

1190d

ὑψηλήν. OHsl

1191a

〈δύστανον ὄνειδος Ἑλλάνων:〉 τὴν αἰτίαν θα‐ νάτου τοῖς Ἕλλησιν. Fsl

1191b

〈Ἑλλάνων:〉 τοῖς Ἕλλησιν. LNGsl

1192a

ὤφελε πρότερον: ὤφελε πρότερον ἀφανὴς γενέσθαι ἐκεῖνος ὁ ἀνὴρ ὁ πρῶτος εἰσενεγκὼν εἰς Ἕλληνας πολεμιστήρια ὅ‐ πλα, ὡς ἅμα τῇ εὑρέσει ἡκόντων τῶν ἀνθρώπων ἐπὶ τὸ ἀδικεῖν. LF ONVGMRm

1192b

〈αἰθέρα δῦναι:〉 ἄφαντος γενέσθαι. FOsl234

1193

〈τὸν πολύκοινον:〉 τὸν κοινῶς πάντας ἀπεκδεχόμενον. Gsl

1197a

ἰὼ πόνοι πρόγονοι πόνων: ἢ παλαιοὶ ἢ ἀρχηγοὶ τῶν πόνων, οἷον ὁπότε ἡ εἰσαγωγὴ τῶν ὅπλων ἐγένετο. οὐ δεῖ δὲ ἀ‐ πειροκάλως ζητεῖν τίς πρῶτος ἐχρήσατο τοῖς ὅπλοις. LFONVG MRm

1197b

παλαιοὶ ἀρχηγοὶ πόνων. Hsl

1199a

ἐκεῖνος οὔτε στεφάνων: ἐκεῖνος ὁ εὑρὼν τὰ ὅπλα, ὅσον ἐφ’ ἑαυτῷ, οὐ στεφάνων οὐ κύλικος οὐκ αὐλῶν τέρψιν μοι ἔ‐ νειμεν, ἀλλὰ πᾶν, φησίν, τερπνὸν ἐξέκοψεν. ἥδιστος δὲ ὢν ὁ Σοφο‐ κλῆς, πάλιν ἐπὶ τὸ ἴδιον ἦθος ἔκλινεν ἐν τοῖς μέλεσιν, ὅθεν καὶ μέ‐
5λιττα ἐκλήθη. LFONVGMRm

1199b

〈ἐκεῖνος:〉 ὁ ἐξευρὼν τὰ ὅπλα. Hsl

1200

〈βαθεῖαν:〉 ἡδεῖαν. Gsl

1201a

〈νεῖμεν:〉 ἔνειμ’. Fsl

1201b

〈ὁμιλεῖν:〉 ἔχειν. Fsl

1202

〈ὄτοβον:〉 ὅμαδον, ἦχον. Lm, FOHGsl235

1203a

〈ἐννυχίαν / τέρψιν ἰαύειν:〉 διέρχεσθαι τὴν πάννυ‐ χον ἐν κοίτῃ τέρψιν. Hsl

1203b

〈ἐννυχίαν:〉 τὴν ἐν παννυχίσιν ἢ τὴν ἐν κοίτῃ. Lm, FNsl

1205

ἐρώτων ἐρώτων: τῶν ἐρωτικῶν. καὶ ἄκαιρον μὲν τὸ πε‐ ρὶ ἔρωτος μεμνῆσθαι ἐν τοῖς παροῦσιν, ὅμως κατ’ ἀκολουθίαν πρὸς τὰ προκείμενα. LFONVGRm

1206

〈ἀπέπαυσεν:〉 τὴν ἐν παννυχίσι κοίτην. Fsl

1207a

κεῖμαι δ’ ἀμέριμνος: ἤτοι πολυμέριμνος ἢ τῶν τέρ‐ ψεων ἀμέριμνος. οἷον, οὐ σκοπῶν περὶ θυμηδίας οὐδέν, ἀλλ’ ἐν δρό‐ σοις τεγγόμενος· ἅπερ ἐστί μοι μνημόσυνα εἰς τὸν ἀεὶ χρόνον, ἡ ἐν‐ ταῦθα κακοπάθεια. ἢ ἐν οὐδεμιᾷ μερίμνῃ ὢν ἢ μόνον περὶ τῶν πολε‐
5μίων. LFONVGMRm

1207b

〈ἀμέριμνος:〉 ἀντὶ τοῦ πολυμέριμνος. LFOHGsl

1207c

〈οὕτως:〉 μάτην. FGsl

1211a

〈καὶ〉 πρὶν μὲν ἐννυχίου / δείματος: οἷον· καὶ πρὶν ἐπέλθοιεν οἱ πολέμιοι, τῆς νυκτερινῆς ἐφόδου τῶν πολεμίων καὶ τῶν βελῶν ἀλεξητήριον ἦν ὁ Αἴας. LNVGMRm236

1211b

〈καὶ πρίν:〉 καὶ πρὶν ἔλθοιεν οἱ πολέμιοι. Hsl

1211c

〈ἐννυχίου:〉 νυκτερινοῦ. HGsl

1213

〈θούριος:〉 ὁρμητικός. Hsl

1217a

γενοίμαν / ἵν’ ὑλᾶεν: εὔχονται ἀπαλλαγῆναι ἐπὶ τὰ οἰκεῖα. γενοίμην οὖν, φησίν, ὑπὸ τὴν ἄκραν πλάκα τοῦ Σουνίου. διὰ γὰρ Σουνίου ὁ πλοῦς τοῖς ἀπὸ Τροίας ἐπὶ Σαλαμῖνα. LFONVGMRm

1217b

〈γένοιμ’ ἄν:〉 γρ. γενοίμην ἄν. Gm

1218a

〈ἵν’ ὑλᾶεν ἔπεστι πόντου / πρόβλημ’:〉 ἔνθα ὑλώδης ἐξοχὴ τῆς θαλάσσης ἐστίν. LVm, Nsl

1218b

ὑλῶεν πρόβλημα: ἡ ἐκ τῆς θαλάσσης ὑλώδης ἐξο‐ χή. Hsl

1218c

〈ὑλᾶεν:〉 ὑλῶδες. FHsl237

1219a

〈πρόβλημ’:〉 ἐξοχὴ τῆς θαλάσσης. Fsl

1219b

〈ἄκραν:〉 ἀκρωτήριον, ἐξοχή. OGsl

1220a

〈Σουνίου:〉 Σούνιον ὄνομα τόπου. Gm, Lsl

1220b

Σούνιον ἀκρωτήριον τῆς Ἀττικῆς. Hsl

1220c

Ἀθηνῶν τόπος. Gsl

1221a

〈τὰς ἱερὰς .../... Ἀθάνας:〉 φιλοτέχνως εὐφραίνει τοὺς ἀκροωμένους διὰ τῶν ἐπαίνων τῆς Ἀττικῆς. Lm, Fsl

1221b

〈προσείποιμεν:〉 〈προσ〉ίδοιμεν. Fsl

1223

καὶ μὴν ἰδὼν ἔσπευσα: ὁ Τεῦκρος ἀκηκοὼς ἥκειν τὸν Ἀγαμέμνονα ἔρχεται μετὰ σπουδῆς. LFONVGMRm, Fsl

1225a

διχῶς· καὶ δῆλός ἐστιν ὥς τι σημανῶν νέ‐ ον. Lm, Psl

1225b

〈ἐκλύσων:〉 γρ. ἑλκύσων. Gsl238

1226

〈ἀγγέλλουσι:〉 λείπει τινές. Gsl

1228

〈τῆς αἰχμαλωτίδος:〉 τῆς Ἡσιόνης. Lm, NHGsl

1229

〈τραφείς:〉 γρ. ἐτράφης. FGsl

1230a

ὑψήλ’ ἐφρόνεις κἀπ’ ἄκρων ὡδοιπόρεις: ἐπ’ ἄκρων δακτύλων ἔβαινες γαυριῶν. LFONVGMRm

1230b

〈ἄκρων:〉 δακτύλων. Hsl

1230c

λείπει τό· ὀνύχων. Gsl

1230d

ὀνύχων καὶ δακτύλων. Fsl

1230e

〈ὡδοιπόρεις:〉 ἔβαινες. Fsl

1231a

ὅτ’ οὐδὲν ὢν τοῦ μηδέν: οὐδὲν μὲν ὢν διὰ τὴν δυσγένειαν, τοῦ μηδὲν δέ, τοῦ Αἴαντος τελευτήσαντος. LFONVGMRm

1231b

〈οὐδὲν ὤν:〉 ἀγεννὴς ὤν. HGsl

1231c

〈μηδέν:〉 γρ. μηδενός. Gm

1231d

〈τοῦ μηδέν:〉 τοῦ Αἴαντος. Fsl

1233a

〈διωμόσω:〉 γρ. διωρίσω. Lm239

1233b

διωρίσω, εἶπας. FONHsl

1234

〈αὐτός:〉 μόνος. FHGsl

1236a

〈ποίου:〉 ἀντὶ τοῦ ὑπὲρ ποίου. Lm, ONHGsl

1236b

〈ὑπέρφρονα:〉 ὑπέρκομπα, κενόδοξα. FHGsl

1239

〈ἔοιγμεν:〉 ἐοίκαμεν. Ἰωνικόν. LFOHGsl

1240

〈ποτέ:〉 γρ. ὅτε. Gsl

1242a

〈κοὐκ ἀρκέσει ποθ’ ὑμὶν〉 οὐδ’ ἡσσημένοις: οὐκ εἴξετε καὶ ἐμμενεῖτε τοῖς κεκριμένοις. LFONVm, Gsl

1242b

〈κοὐκ ἀρκέσει:〉 οὐκ εἴξει. Gm

1242c

〈ἡσσημένοις:〉 ἐν τῇ κρίσει. Gsl

1242d

κεκριμένοις. Nsl

1243a

〈εἴκειν:〉 ἐμμένειν. Gsl

1243b

πιθανῶς 〈τὸ〉 τοῖς πολλοῖσιν. LHm240

1243c

〈ἤρκεσε:〉 γρ. ἤρεσκε. Hsl

1244a

〈κακοῖς βαλεῖτέ που:〉 ἀντὶ τοῦ βλασφημήσετέ που. LFHGsl

1244b

〈κακοῖς:〉 ὕβρεσιν. Fsl

1245a

οἱ λελειμμένοι: οἱ ἡττηθέντες ἐν τῇ κρίσει. τοῦτο δὲ πρὸς τὴν ἐπιχείρησιν τοῦ Αἴαντος. LFONVGMRm, Fsl

1245b

οἱ ἐστερημένοι. λείπει τοῦ ἀγῶνος. Gm

1245c

οἱ ἡττηθέντες. OHsl

1246

〈οὐκ ἄν ποτε /〉 κατάστασις γένοιτ’ ἄν: γεν‐ ναῖος ὁ λόγος. εἰ ὁ ἡττώμενος ἰδίῳ δικαίῳ παριστάμενος πάλιν μάχοι‐ το καὶ οὐκ εἴξειε τοῖς κεκριμένοις, οὐδέποτε κατάστασις ἔσται. LFONVGMRm

1249

〈τοὺς ὄπισθεν:〉 τοὺς ἡττωμένους. LOGsl

1250a

ἀλλ’ εἰρκτέον τάδ’ ἐστίν: δεῖ, φησίν, ἐμμένειν τοῖς ἅπαξ κεκριμένοις. ἐπειδὴ δὲ αὐτοῦ τὴν κατὰ τὸ σῶμα ἀρετὴν καὶ ἰσχὺν διαβάλλειν οὐ δύναται, εἰς ἀφροσύνην αὐτὸν λοιδορεῖ.
LFONVGRm241

1250b

〈οὐ γὰρ οἱ πλατεῖς:〉 ὡραῖον. FGm

1250c

γνώμη. FOHVm

1253

〈μέγας δὲ πλευρὰ βοῦς:〉 γνώμη. Om

1254a

〈μάστιγος:〉 λείπει τὸ πληγείς. Gm

1254b

τυπεὶς λέγει. ONsl

1255

〈τὸ φάρμακον:〉 τὸ τῆς μάστιγος. Lm, FHGsl

1257a

〈ἀνδρός:〉 ὑπέρ. FOHsl

1257b

〈σκιᾶς:〉 λείπει ἡ ὑπέρ. Lm, HGsl

1259

〈οὐ σωφρονήσεις:〉 〈γρ.〉 〈οὐ〉κ αὖ 〈φρονήσεισ〉. Lsl

1262

〈μάθοιμ’:〉 ἀκούσαιμι. OGsl

1263

〈τὴν βάρβαρον γὰρ γλῶσσαν:〉 σκώπτει αὐτὸν εἰς τὴν μητέρα. Lm, Fsl

1264

εἴθ’ ὑμὶν ἀμφοῖν νοῦς: ἐπεὶ οὐ συμβουλεύει διὰ τὸ ἀξίωμα Ἀγαμέμνονος ὁ χορός, ἐν τῇ εὐχῇ τὴν γνώμην κατέθηκεν.
LFNVGMRm, Fsl242

1265

λῷον: βέλτιον. HGsl

1266a

φεῦ· τοῦ θανόντος ὡς ταχεῖά τις βροτοῖς: περιπαθὴς ὁ λόγος εἰς ἀχαριστίαν ἐννεύων, ὅτι ταχεῖα διαρρεῖ ἡ χά‐ ρις τοῦ ἀποθανόντος. LFONGMRm, Fsl

1266b

γνώμη. Fm, Hsl

1268a

〈σοῦ γ’ .... οὐδ’ .../... ἔτ’ ἴσχει μνῆστιν:〉 οὐκ ἀξιοῦται τῆς περὶ σοῦ μνήμης. LFONVGMRm, Fsl

1268b

〈σοῦ γ’:〉 πρὸς τὸν Αἴαντα. Gsl

1269a

〈μνῆστιν:〉 μνήμην. Gsl

1269b

οὗ σὺ πολλάκις: οὗ πολλάκις, ὦ Αἶαν, προεκινδύ‐ νευσας ἐν τοῖς πολέμοις. παρὰ τὸ Ὁμηρικὸν (Ι 322)·
αἰεὶ ἐμὴν ψυχὴν παραβαλλόμενος πολεμίζειν. LFONVGMRm, Fsl

1272

〈ὦ πολλὰ λέξας:〉 πρὸς τὸν Ἀγαμέμνονα ὁ λόγος. HGsl

1273

〈οὐ μνημονεύεις οὐκέτ’ οὐδέν:〉 καλῶς πρὸς τὸ (1237)·
ποῦ βάντος ἢ ποῦ στάντος, οὗπερ οὐκ ἐγώ; LVGMRm, FONsl243

1274a

〈ἑρκέων:〉 λείπει τὸ ἐντός. LGm, FOHsl

1274b

〈ἑρκῶν〉: γρ. ἑρκέων. Gm

1275

〈ἐν τροπῇ δορός:〉 ἥττῃ. Gsl

1277a

〈ναυτικοῖς ἑδωλίοις:〉 τοῖς σανιδώμασιν. GMRm, Lsl

1277b

ναυτίλοις ζυγοῖς. Hsl

1277c

καθίσμασι, σανιδώμασι. FGsl

1281a

〈ὃν οὐδαμοῦ φῂς οὗ σὺ μὴ βῆναι ποδί:〉 πρὸς τὸ (1237)·
ποῦ βάντος ἢ ποῦ στάντος; Lm

1281b

〈συμβῆναι ποδί:〉 συνελθεῖν. Fsl

1282a

〈ἆρ’ ὑμὶν ... ἔνδικα:〉 γρ. ἀποφαντικῶς. Gm

1282b

λείπει τὸ οὐ. ἢ κατ’ ἐρώτησιν. Gm

1284

λαχών τε κἀκέλευστος, ἦλθ’ ἐναντίος: αὐτο‐ κέλευστόν φησιν αὐτὸν ἀναστῆναι εἰς τὸ μονομάχιον, ἐπαινῶν αὐτὸν οὐχ Ὁμηρικῶς. LNm, FOsl

1285a

οὐ δραπέτην τὸν κλῆρον: οὐδὲν πανουργήσας περὶ τὸν κλῆρον, ἀλλ’ εὐξάμενος λαχεῖν αὐτόν. τοῦτο δὲ ἱστορεῖται περὶ Κρεσφόντου καὶ τῶν Ἀριστοδήμου παίδων, ὅτι πανούργως ὁ Κρεσφόντης βῶλον ὑγρὰν εἰς τὴν ὑδρίαν τοῦ ὕδατος ἔβαλε, κληρου‐244
5μένων περὶ Μεσσήνης. οὐκ ἄτοπον δὲ τὸν Τεῦκρον λοιδορεῖν Ἀγα‐ μέμνονι ὑπὸ τοῦ πάθους προαγόμενον· καὶ γὰρ Ἀχιλλεὺς οὐκ ἀπέ‐ σχετο λοιδορίας καὶ οὐκ ὢν ἐν τοιούτῳ πάθει. LΛFONVGMRm

1285b

ἀνῆκται τοῖς χρόνοις ἡ ἱστορία ἡ περὶ Κρεσφόντου. Lm

1285c

〈δραπέτην:〉 φυγάδα, πανοῦργον. FOHsl

1286

ἀλλ’ ὃς εὐλόφου: ὅστις κλῆρος ἐκ τῆς εὐλόφου κυνῆς ἤμελλε πρῶτος κουφιεῖν τὸ ἅλμα· τοῦ Αἴαντος. LNVGMRm

1290

〈θροεῖς:〉 λέγεις. Hsl

1291

οὐκ οἶσθα σοῦ πατρός: εἰκότως καὶ αὐτὸς τὰ ὅμοια ἐξεῦρεν. ἓν δὲ εἰπὼν Ἀγαμέμνων, μυρία ἤκουσεν. LFONVGMRm,
Fsl245

1292

〈βάρβαρον Φρύγα:〉 ὁ Τάνταλος οὐ Φρὺξ δέ, ἀλλὰ Λυ‐ γός. Gm

1294

〈προσθέντ’:〉 προυθέντ’. Gsl

1295a

αὐτὸς δὲ μητρὸς ἐξέφυς Κρήσσης: οὐχ, ὡς βαρβάρων τῶν Κρητῶν ὄντων, ὀνειδίζει αὐτῷ τὰ περὶ τῆς μητρός, ἀλλ’ οἷον ἐξ ἀλλοφύλων γέγονέ σοι τὸ γένος. LFONVGMRm

1295b

〈αὐτός:〉 γρ. αὖθις. LHsl

1296

〈ἐπακτὸν ἄνδρ’:〉 τὸν μοιχόν. LFHGsl

1297a

ἐφῆκεν ἐλλοῖς ἰχθύσιν: ἡ ἱστορία ἐν ταῖς Κρήσ‐ σαις Εὐριπίδου, ὅτι διαφθαρεῖσαν αὐτὴν λάθρᾳ ὑπὸ τοῦ θεράπον‐ τος ὁ πατὴρ Ναυπλίῳ παρέδωκεν ἐντειλάμενος καταποντῶσαι· ὁ δὲ οὐκ ἐποίησεν, ἀλλ’ ἠγγύησε Πλεισθένει. LFONVGm

1297b

〈ἐλλοῖς:〉 τοῖς ἀφώνοις. LFOHGsl246

1298

〈τοιοῦτος:〉 ἀγεννής. Gsl

1300

〈τὰ πρῶτ’:〉 ἔκκριτα. Hsl

1301

ἣ φύσει μὲν ἦν / βασίλεια: ἀνασκευάζει τὰ εἰρημένα περὶ δυσγενείας αὐτοῦ. LFONVGm

1304

〈ἐξ ἀριστέοιν δυοῖν:〉 Ἡσιόνης καὶ Τελαμῶνος. Hsl

1305a

ἂν αἰσχύνοιμι 〈τοὺς πρὸς αἵματοσ〉: δεικτι‐ κῶς εἰς τὸν Αἴαντα, ἵν’ ᾖ περιπαθὴς ἡ λέξις. LONVGm, Fsl

1305b

〈τοὺς πρὸς αἵματος:〉 τοὺς συγγενεῖς. LFHsl

1307

ὠθεῖς ἀθάπτους: πιθανῶς πάλιν εἰσέβαλεν εἰς τὸν λό‐ γον τοῦ δράματος. LFONVGm, Fsl

1309a

τρεῖς ὁμοῦ συγκειμένους: ἀντὶ τοῦ ἐμὲ καὶ σαυ‐ τὸν καὶ Μενέλαον. οὐ γὰρ λέγει περὶ τῆς Τεκμήσσης καὶ τοῦ παιδός·
ἐλεεινὸς γὰρ 〈ἦν ἂν〉 ὁ λόγος, οὐκ ἀπειλητικός. LΛFONVGm247

1309b

〈συγκειμένους:〉 γρ. συνεμπόρους. Lm

1310

〈ὑπερπονουμένῳ〉 γρ. 〈ὑπερ〉πονουμένους. Lm

1311a

θανεῖν προδήλως: ταῦτα ἃ βούλεσθε περὶ τὸν Αἴαντα δρᾶσαι πρότερον οὐ δράσετε πρὶν ἢ κἀμὲ ἀποκτεῖναι. ἀποθνῄσκων μέντοι σὺν ὑμῖν ἀπολοῦμαι. LFONVGm

1311b

〈προδήλως:〉 λαμπρῶς, ἀνδρείως. LFOHsl

1314a

βουλήσῃ ποτέ: μεταμεληθήσῃ ὡς προπετὴς εἰς ἐμὲ εὑρεθεὶς καὶ μὴ ἀποδειλιάσας πρὸς τὸ ἄρχειν· ἀμυνοῦμαι γάρ σε. ἢ βουλήσῃ ποτὲ καὶ δειλὸς εἶναι ὡς μὴ ὑπ’ ἐμοῦ ἀναιρεθῆναι. LF ONVGMRm

1314b

μεταμεληθήσῃ. FOsl

1316

ἄναξ Ὀδυσσεῦ: ἵνα μὴ ἴῃ αὐτῶν εἰς μακρὰν ἡ φιλονεικία,
διαλλακτὴν εἰσήνεγκε τὸν Ὀδυσσέα· τοιοῦτον γὰρ ὁ καιρὸς ἐζήτει.248

1318

τί δ’ ἔστιν, ἄνδρες; τηλόθεν γὰρ ᾐσθόμην / βοὴν Ἀτρειδῶν τῷδ’ ἐπ’ ἀλκίμῳ νεκρῷ: οὐκ ἐξ ἑτοίμου φησὶν ὅτι ἥκοι ἀναστελῶν τὸν Ἀγαμέμνονα, ἀλλ’ ἐπιμελό‐ μενος τί πράττουσιν οἱ βασιλεῖς. τὴν δὲ ἑαυτοῦ γνώμην ἐδήλωσε διὰ
5τοῦ ἀλκίμῳ νεκρῷ, ὅτι γενναίαν αὐτοῦ ἐδήλωσε τὴν τελευτήν. διδάσκει δὲ ὁ λόγος, ὅτι οὐ δεῖ κατὰ τεθνεώτων λέγειν, κἂν ἐχθροὶ ὦσιν. LFONVGMRm

1321

ἄναξ Ὀδυσσεῦ: συλλήπτορα θέλων ἔχειν τὸν Ὀδυσσέα ἄνακτα αὐτὸν καλεῖ. LNVGMRm

1322a

ἐγὼ γὰρ ἀνδρὶ συγγνώμην ἔχω: συνετὸς ὁ Ὀδυσ‐ σεὺς οὐκ εὐθὺς προστιθέμενος τῇ ὀργῇ. ἔστι γὰρ συγγνώμη καὶ τῷ κακῶς εἰπόντι, εἰ κακῶς πάσχων ἀμύνεται διὰ λόγων. LFONVGMRm

1322b

γνώμη. FHm249

1322c

〈ἔχω:〉 νέμω. Hsl

1324

ἤκουσεν αἰσχρά: οὔτε θεραπεύει Ὀδυσσέα ὁ Τεῦκρος διὰ τὸν ἀδελφὸν οὔτε ἀντιλέγει διὰ τὸν καιρόν. LFVGMRm, Fsl

1328a

ἔξεστιν οὖν εἰπόντι: δαιμονίως ἡ ἐπιτήρησις· ἠπί‐ στατο γὰρ ὅτι πάντες ἄνθρωποι πρὸς τὸ ἀληθὲς ἀγανακτοῦσι καὶ ἀν‐ τιλέγουσιν. LFONVGRm

1328b

ἔξεστιν οὖν ἐμοὶ τῷ φίλῳ σου. LNm, Hsl

1328c

ἀντὶ τοῦ, εἰπόντος ἐμοῦ, τοῦ Ὀδυσσέως. Fsl

1329a

ξυνηρετμεῖν: ἀντὶ τοῦ ξυμφωνεῖν ἢ ξυντρέχειν ὡς πρό‐ τερον. ἐκ μεταφορᾶς τῶν κοινῶς ἐρεττόντων. LFONVm

1329b

συμφωνεῖν. LNGsl

1329c

ξυντρέχειν. Hsl

1330

〈εἴπ’· ἦ γάρ:〉 γρ. εἶπ’ ἦ γ’ ἄν. Ἀγαμέμνων. LGm

1331a

〈νέμω:〉 ἔχω. Fsl

1331b

λέγω, τίθεμαι, ἡγοῦμαι. Gsl250

1334a

μηδ’ ἡ βία σε μηδαμῶς 〈νικησάτω〉: μὴ ἡ ἐξου‐ σία βιασάσθω σε, ὥστε πρᾶξαί τι παρὰ τὸ δίκαιον· τουτέστι μὴ ὑπὲρ τοῦ ἐνδείξασθαι τούτῳ τὴν ἐξουσίαν παραβῇς τὸ δίκαιον. LFONVG MRm

1334b

〈ἡ βία:〉 ἡ ἐξουσία. FGsl

1336

κἀμοὶ γὰρ ἦν ποθ’ οὗτος ἔχθιστος: ἱκανὸς ὁ λόγος εἰς πειθώ, ὅτι κἀγώ ποτε ἐχθρὸς ὢν ἐνδέδωκα νῦν διὰ τὸ δίκαιον. LVm

1338a

〈ἔμπας:〉 ὅμως. LFsl

1338b

〈τοιόνδ’:〉 ἐχθρόν. FHGsl

1340

〈ἄριστον Ἀργείων:〉 τοιοῦτον 〈οἷον καὶ τὸ〉 (924)·
ὡς καὶ παρ’ ἐχθροῖς ἄξιος θρήνων τυχεῖν. LGMRm, Osl

1345

βλάπτειν τὸν ἐσθλόν: δύναται καὶ ἐπὶ τοῦ μισοῦντος εἶναι· τὸν ἐσθλὸν οὐ δεῖ μνησικακεῖν. δύναται καὶ ἐπὶ τοῦ μισουμένου καὶ τετελευτηκότος· τὸν ἐσθλὸν οὐ δεῖ βλάπτεσθαι, οὐδ’ ἐὰν μισούμε‐ νος ᾖ· εὐκαταλλάκτως γὰρ δεῖ πρὸς τοὺς ἀγαθοὺς ἔχειν. LFONVGMRm

1348

〈προσεμβῆναι:〉 ἐκ μεταφορᾶς τῶν παλαιστῶν, ὅταν τις ῥίψας τὸν ἕτερον προσεπεμβῇ αὐτῷ καὶ λακτίσῃ αὐτὸν κατὰ κοιλίας. FOm251

1350a

τόν τοι τύραννον εὐσεβεῖν οὐ ῥᾴδιον: ὁ λόγος ὅτι οὐ πάντῃ τῷ δικαίῳ ἀκολουθητέον, ἀλλά τι πρὸς τὸ συμφέρον ῥέπειν χρὴ τὸν τύραννον. ἀπρεπὲς γὰρ ὑπὸ Ἀγαμέμνονος ὁμολογεῖσθαι 〈ὅτι〉 πᾶς τύραννος ἀδικεῖ, τὸ τῆς ἐξουσίας περὶ τὰ τοι‐
5αῦτα τῶν ἔργων προβαλλομένου. LFONVGMRm

1350b

εὐσεβεῖν· τὸ τιμᾶν. MRm, Gsl

1350c

〈ῥᾴδιον:〉 δίκαιον· Gsl

1350d

γνώμη. Hsl

1351a

ἀλλ’ εὖ λέγουσι 〈τοῖς φίλοις τιμὰς νέμειν〉: ἀπὸ κοινοῦ τὸ ῥᾴδιον. ἔστιν οὖν ὁ νοῦς τοιοῦτος· ἀλλὰ ῥᾴδιόν ἐστι τοῖς καλῶς συμβουλεύουσι φίλοις τιμὰς νέμειν, ἀντὶ τοῦ· ἐμοὶ καλῶς σοι συμβουλεύοντι τιμὴν ἀπόδος, τουτέστιν ἄκουσόν μου. LFONV
5GMRm252

1351b

ἀλλὰ τοῖς καλῶς σοι συμβουλεύουσι φίλοις τιμὰς παρέχειν πρέπον. Hsl

1351c

νουθετοῦσι. Osl

1352a

κλύειν τὸν ἐσθλόν: ἄκρως αἱ ἀντιθέσεις. ὁ μὲν Ὀ‐ δυσσεὺς ἐπὶ τιμῇ τῶν φίλων ὑφεῖναι τὸν βασιλέα τῆς ἐξουσίας παρα‐ καλεῖ· ὁ δὲ ἀντιστρέψας φησίν, ὅτι τὸν ἀγαθὸν ἄνδρα χρὴ πείθεσθαι τοῖς βασιλεῦσιν. LFOVGm

1352b

πείθεσθαι τοῖς βασιλεῦσιν. Nsl

1353

〈τῶν φίλων νικώμενος:〉 λείπει ἡ ὑπό. Lm

1356a

τί ποτε ποιήσεις: ἐν ἐρωτήσει ὁ λόγος. ποταπός τις ἔσῃ πρὸς τοὺς ἐχθροὺς καὶ τί αὐτοὺς διαθήσεις δεινόν, ὁπότε οὕτως ὑπὸ νεκροῦ ἥττησαι; LΛFONVGMRm

1356b

ἐὰν νεκρὸν φοβῇ, ποταπὸς ἔσῃ εἰς τοὺς ζῶντας; Hsl253

1356c

ἐν ἐρωτήσει ὁ λόγος. Gsl

1356d

λείπει εἰς τοὺς ζῶντας. HGsl

1358a

τοιοίδε μέντοι 〈φῶτεσ〉 ἔμπληκτοι βροτῶν: οἱ μὴ ἐμμένοντες τῇ ἀρχαίᾳ ἀρετῇ καὶ φιλίᾳ ἄφρονές εἰσι παρὰ τοῖς ἀνθρώποις. καὶ ἄλλως· ἔμπληκτοι, κοῦφοι, εὐμετάβλητοι. ὀνειδίζει δὲ τῷ Ὀδυσσεῖ ὡς εὐμεταβλήτῳ. οἱ τοιοῦτοι οὖν ἔμπληκτοι
5παρὰ τοῖς βροτοῖς λέγονται, ὡς καὶ Ὅμηρος (υ 132)·
ἐμπλήγδην ἕτερον μὲν τίει βροτόν. LFONVGMRm

1358b

〈ἔμπληκτοι:〉 μεμηνότες, μωροί. Fsl

1358c

κοῦφοι, μωροί, ἔμπληκτοι, 〈εὐ〉μετάβλητοι. Gsl

1359a

ἦ κάρτα πολλοί: πρὸς ταῦτα Ὀδυσσεὺς ἀντιλέγει, ὅτι οὐκ ἐν τῇ ταυτότητι μένει τὸ τῶν ἀνθρώπων γένος, ἀλλὰ ποτὲ μὲν φίλοι εἰσὶ ποτὲ δὲ ἐχθροί. πολύ, φησίν, 〈τὸ〉 τοιοῦτον 〈ἔθοσ〉 ἀνθρώ‐ πων, ὥστε κατὰ καιροὺς μεταβάλλεσθαι εἰς φιλίαν ἢ εἰς ἔχθραν.
5LFOVGMRm254

1359b

〈καὖθις πικροί:〉 ὕστερον δὲ ἐχθροί. Hsl

1359c

γρ. ἐχθροί. OGsl

1361

γνώμη. Fsl

1362

ἡμᾶς σὺ δειλούς: ὁ μὲν τὸ τῆς ἀνδρείας, ὁ δὲ τὸ τῆς δικαιοσύνης προβάλλεται. LFONVGMRm

1364

〈ἐᾶν:〉 τὸν Τεῦκρον. Gsl

1365a

ἔγωγε. καὶ γὰρ 〈αὐτὸς ἐνθάδ’ ἵξομαι〉: καὶ γὰρ αὐτὸς ὑπόκειμαι τῇ ὁμοίᾳ τύχῃ, τῇ ἀνθρωπίνῃ. ἢ καὶ αὐτὸς ἵξο‐ μαι πρὸς τὸ θάψαι αὐτόν. LFONVGMRm

1365b

αὐτὸς ὑπόκειμαι τῇ ἀνθρωπίνῃ φύσει. Hsl

1365c

〈ἐνθάδ’ ἵξομαι:〉 πρὸς τὸ θάψαι. FOsl

1366a

ἦ πάνθ’ ὅμοια 〈πᾶς ἀνὴρ〉 αὑτῷ φρονεῖ: ἔχει τι δυσκολίας· ἔχει δὲ οὕτως. κοινὸν ἔγκλημα τοῦτο τοῖς ἀνθρώ‐ ποις, τὸ εἶναι ἕκαστον φίλαυτον. τοῦτο οὖν ἐγκαλεῖ τῷ Ὀδυσσεῖ ὁ Ἀγαμέμνων ὅτι εὐδοξίαν σοι ἐργάζεται τὸ ὑπείκειν ταφῆναι τὸν Αἴ‐
5αντα, οὐ μὴν τὸ κεχαρισμένον ἑτέρῳ διαπράττεις. καὶ ὁμολογεῖ Ὀδυσ‐
σεὺς τὸ φίλαυτον, ἵνα μὴ δόξῃ πᾶσιν ἀντιλέγειν. LFONVGMRm255

1366b

〈φρονεῖ:〉 〈γρ.〉 πονεῖ. Osl

1367

〈πονεῖν:〉 〈γρ.〉 φρο〈νεῖν〉. Lsl

1376

ἀπὸ τοῦδ’ ἀγγέλλομαι: ἀπὸ ταύτης τῆς ἡμέρας ἀγ‐ γέλλομαι καὶ σημαίνω αὐτῷ φιλίαν. LFOVGMRm

1378

〈συνθάπτειν θέλω:〉 καλῶς τὸ θέλω, εἰ ἐπιτρέποι Τε〈ῦκροσ〉. LFOVGMRm, FNsl

1381

〈πάντ’ ἔχω ς’ ἐπαινέσαι:〉 εὐγνωμόνως πρὸς τὸ πα‐ ρὸν ὁ Τεῦκρος θεραπεύει τὸν Ὀδυσσέα καταθέμενος καὶ τὴν πρὸς αὐτὸν ἔχθραν. LFOVGMRm

1382a

〈καί μ’ ἔψευσας ἐλπίδος:〉 ψευσθῆναι τῆς ἐλπίδος
ἐποίησας, ἣν εἶχον περὶ σοῦ. LVGMRm256

1382b

〈ἔψευσας:〉 ψευσθῆναι ἐποίησας. Gm

1382c

〈ἐλπίδος:〉 ἣν εἶχον περὶ σοῦ. Nsl

1386a

〈οὑπιβρόντητος:〉 ὁ ἐπιβρόντητος, ὃν εἰώθαμεν λέγειν ἐμβρόντητον. LVGMRm

1386b

παρατετραμμένος. Hsl

1388

〈λωβητόν:〉 ἐφύβριστον. FGsl

1393

〈σὲ δ’, ὦ γεραιοῦ:〉 ἀποστροφὴ πρὸς τὸν Ὀδυσσέα. Gm

1394

〈τάφου μὲν ὀκνῶ:〉 πιθανῶς καὶ εὐσχημόνως. Lm, Hsl

1396

〈κεἴ τινα στρατοῦ:〉 πιθανῶς καὶ εὖ. Gsl

1402

ἤδη γὰρ πολύς: πιθανὴ ἡ ἔξοδος διὰ τὴν σπουδὴν τῆς ταφῆς. πολὺς οὖν ἤδη χρόνος ἀφ’ οὗ τετελεύτηκεν ὁ Αἴας καὶ ἤδη δεῖ αὐτὸν ταφῆναι. LFOVGMRm

1403

〈κάπετον:〉 ὄρυγμα. FNHsl

1404

〈χερσὶ ταχύνετε:〉 μετὰ σπουδῆς ὀρύξατε. LHm, OGsl257

1405

〈ὁσίων:〉 τῶν εἰς 〈τὴν〉 ὁσίαν καὶ κάθαρσιν γινομένων. Gsl

1406a

ἐπίκαιρον: ἀντὶ τοῦ εὔκαιρον. καιρὸς γὰρ ἤδη καὶ τού‐ του, ὥστε ἀπολοῦσαι τὸ σῶμα καὶ καθᾶραι. LFOHVGMRm

1406b

〈κλισίας:〉 τῆς σκηνῆς. Lsl

1407a

ἀνδρῶν ἴλη: ἀντὶ τοῦ σύστημα. κυρίως δὲ φατρία. L FOHGMRm

1407b

τάξις. HGsl

1407c

〈τὸν ὑπασπίδιον:〉 τὸν ἐνόπλιον. HMRm, LFsl

1409

〈παῖ, σὺ δὲ πατρός γ’:〉 τραγικὰ καὶ ταῦτα καὶ πάθους ἐχόμενα. LVGMRm, Osl

1412a

〈σύριγγες:〉 φλέβες. μυκτῆρες. FHsl258

1412b

μέλαν / μένος: αἱ ἀναδόσεις τοῦ αἵματος. ἀντὶ τὴν δύνα‐ μιν τοῦ αἵματος. LGm, LOGsl

1413

ἀλλ’ ἄγε 〈πᾶς φίλος:〉 ὅστις τῶν παρόντων φίλος ἐστίν, σπευδέτω εἰς τὴν ταφήν. LVGMRm, Osl

1415a

〈τῷ πάντ’ ἀγαθῷ:〉 οἱ τοιοῦτοι ἔπαινοι παρὰ τῶν ἰδίων λεγόμενοι περιπαθέστεροί εἰσιν. LFOVGRm

1415b

τῷ κατὰ πάντ’ ἀγαθῷ καὶ οὐκ ἐν ἑνὶ ἀλλ’ ἐν πᾶσι. ἄλλως· οὐδενὶ τῶν θνητῶν λῴονι, ἀλλ’ ἐπίσης θνητῷ ὄντι τοῖς πᾶσιν. ἐμφε‐ ρὴς γὰρ τοῖς πᾶσιν, κατὰ τὸν θάνατον οὐ βελτίων. FOm

1417

τὸ δὲ περισσόν. Gm

1418a

ἦ πολλὰ βροτοῖς: οἰκείως ἔχει τοῖς ἀπαλλαχθήσεσθαι μέλλουσιν ἡ τελευταία γνώμη, ὅτι πλεῖστά ἐστι τοῖς ἀνθρώποις γνῶναι ἐπ’ αὐτῶν τῶν πραγμάτων γενομένοις. προμηθείᾳ δὲ ἀδύνατον χρήσα‐ σθαι καὶ μαντεύσασθαι ὅ τί ποτε ἀποβήσεσθαι μέλλει. ταῦτα δὲ ἅμα λέ‐
5γοντες προπέμπουσι τὸν νεκρὸν καὶ γίνεται ἔξοδος πρέπουσα τῷ
λειψάνῳ. LFOVGMRm259

1418b

〈ἦ:〉 γρ. ἤ. Gsl

1420

〈πράξει:〉 ἀποβήσεται. Osl
in fine: Σοφοκλέους Αἴας μαστιγοφόρος. L260