SCHOLIA IN PLATONEM :: Scholia in Platonem (scholia recentiora Arethae)

TLG 5035 002 :: *SCHOLIA IN PLATONEM* :: Scholia in Platonem (scholia recentiora Arethae) SCHOLIA IN PLATONEM Schol. (Varia) Cf. et HERMIAS Phil. (2317 001) Cf. et TIMAEUS Sophista Gramm. (2602 001) Scholia in Platonem (scholia recentiora Arethae) Source: Greene, W.C. (ed.), Scholia Platonica. Haverford, Pennsylvania: American Philological Association, 1938: 417–480. Euthyphro: pp. 417–419 Apologia: pp. 419–423 Crito: pp. 423–424 Phaedo: pp. 424–426 Cratylus: pp. 426–427 Theaetetus: pp. 427–445 Sophista: pp. 445–446 Politicus: p. 446 Parmenides: p. 447 Philebus: p. 447 Symposium: pp. 447–448 Phaedrus: p. 449 Alcibiades i: pp. 449–453 Hipparchus: p. 453 Amatores: p. 454 Theages: p. 454 Charmides: p. 454 Laches: p. 455 Lysis: pp. 456–458 Euthydemus: p. 458 Protagoras: p. 458 Gorgias: pp. 459–479 Meno: p. 480 Citation: Dialogue — Stephanus page — (line)

Euthphr t	ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΥΘΥΦΡΟΝΑ
Euthphr 2a	πρὸς τὸν βασιλέα. ἦν καὶ Ἀθήνῃσι βασιλεύς, ἀλλ’ οὐχ ὥσπερ ἐν τοῖς ἄλλοις τῶν ὅλων ἄρχων, ἀλλὰ μόνων μυστηρίων προεστηκὼς μετὰ τῶν ἐπιμελητῶν καὶ Ληναίων καὶ ἀγώνων ἐπὶ λαμπάδι· καὶ τὰ περὶ τὰς πατρίους
5	θυσίας διῴκει. καὶ δίκαι πρὸς αὐτὸν ἐλαγχάνοντο ἀσεβείας καὶ ἱερω‐ σύνης ἀμφισβητήσεως, καὶ τοῖς γένεσιν καὶ τοῖς ἱερεῦσι πᾶσιν ὁ αὐτὸς ἐδίκαζεν. καὶ τὰς τοῦ φόνου δίκας εἰς Ἄρειον πάγον εἰσῆγεν, καὶ τὸν στέφανον ἀποτιθέμενος σὺν αὐτοῖς ἐδίκαζεν· προηγόρευ〈ε δὲ〉 τοῖς ἐν αἰτίᾳ ἀπέχεσθαι μυστηρίων καὶ τῶν ἄλλων νομίμων. ἐδίκαζε δὲ καὶ
10	τῶν ἀψύχων δίκας. τὴν δὲ συνοικοῦσαν αὐτῷ βασίλισσαν ἐκάλουν.
Euthphr 2a,bis	δίκην ... γραφήν. δίκην γὰρ βούλονται λέγειν πᾶσαν τὴν περὶ τὰ συμβόλαια ἀμφισβή‐ τησιν, γραφὴν δὲ τὴν περὶ τὰ ἐγκλήματα κατηγορίαν.
Euthphr 3a	κακουργεῖν τὴν πόλιν. σημείωσαι διὰ τὴν σύνταξιν.
Euthphr 3b	ὡς οὕτω γ’ ἀκοῦσαι. ἀντὶ τοῦ κατ’ αὐτὴν τὴν πρώτην ἀκοήν, ὡς αὐτὴ ἡ φήμη βούλεται. ἢ ἀντὶ τοῦ ἵνα οὕτως εἴπωμεν.
Euthphr 3b,bis	διαβαλών (B T w: διαβάλλων W t). ἐν ἄλλῳ διαβάλλων.
Euthphr 3c	ἀλλ’ ὁμόσε ἰέναι. ἀλλ’ ὁμόσε ἰέναι. δύο σημαίνει τοῦτο, παρὰ μὲν τοῖς ῥήτορσι τὸ
Euthphr 3c	ἀπ’ ἐναντίας ἤτοι τὸ ἀντικείμενον, ὡς παρὰ Δημοσθένει ἐν τῷ κατὰ Διονυσοδώρου (LVI 14)· “αὐτὸς δὲ ὁρᾷ ἡμᾶς ὁμόσε πορευομένους.”	417
5	παρ’ Ὁμήρῳ δὲ τὸ ὁμοῦ, ὡς ἐπὶ τοῦδε (Μ 19—24)— ὅσ〈σ〉οι ἀπ’ ἰδεῶν (l. Ἰδαίων) ὀρέων ἅλαδε προρ[ρ]έουσιν, Ῥῆσός θ’ Ἑπτάπορός 〈τε〉 Κάρησός τε Ῥοδίος τε, Γρήνικός τε καὶ Αἴσηπος δῖός τε Σκάμανδρος καὶ Σιμόεις, ὅθι πολλὰ βοάγρια καὶ τρυφάλειαι
10	κάππεσον ἐν κονίῃσι, καὶ ἡμιθέων γένος ἀνδρῶν· τῶν πάντων ὁμόσε στόματ’ ἔτραπε Φοῖβος Ἀπόλλων.
Euthphr 4a	πολλοῦ γε δεῖ. ἀντὶ τοῦ οὐδαμῶς.
Euthphr 4c	πελάτης. ἑταῖρος, συνήθης, παρὰ τὸ πελάζω, οἷον ὁ πέλας ὤν.
Euthphr 4d	οὐδὲν ὂν πρᾶγμα κτλ. μετάληψις ἡ στάσις αὕτη, καὶ μετάληψις ἄγραφος· οὐ γὰρ ἀπὸ ῥητοῦ τὴν παραγραφὴν ποιεῖται. ἡ μέντοι ἀντίθεσις ἀντεγκληματική· ἀντεγ‐ καλεῖ γὰρ ὁ φεύγων ὡς ἄξιος παθεῖν τοῦτο ὁ τεθνηκὼς ὡς ἀνδροφόνος.
Euthphr 5a	κράτιστον ... λέγοντα. σημείωσαι πῶς οὐ πρὸς δοτικὴν ἀπέδωκεν τὸ λοιπὸν τοῦ λόγου, ἀλλ’ αἰτιατικὴν ἐπήνεγκεν, οἷον “κράτιστόν ἐστι μαθητῇ σῷ γενέσθαι αὐτὰ ταῦτα λέγοντα.”
Euthphr 5d	κατὰ τὴν ὁσιότητα (ἀνοσιότητα T w). ἀντὶ ὁμοίως, παραπλησίως τῇ ὁσιότητι.
Euthphr 7c	ἀπαλλαγεῖμεν. Ἀττικόν, ἢ συγκοπῇ τοῦ η, ἢ κατὰ κρᾶσιν.
Euthphr 8c	οὐδέν. Ἀττικὸς ὁ τοῦ δεν πλεονασμός.
Euthphr 11c	Δαιδάλου. Δαιδάλου, ὡς ἔοικεν, τῶν τῆς γονῆς ὀχετῶν Σωκράτης ἀπόρροια.
Euthphr 11c	ταύτῃ μοι δοκῶ κατὰ τὸ συγγενὲς λιθοξοϊκὴν ἀσκεῖσθαι Σωκράτη τέως, εἰ μὴ Ἀρχέλαος ὁ φιλόσοφος ἀπὸ ταύτης ἀναστήσας τῆς τέχνης	418
5	τὸν ἄνδρα φιλοσοφίᾳ ἠγάγετο· ἐτεκμήρατο γὰρ τὸ τῆς ψυχῆς ἐντρεχὲς καὶ δραστήριον καὶ πρὸς φιλοσοφίαν †ὑπτίως ἔχον, οἷς πρὸς τοὺς ὁμοτέχνους ἀντέλεγεν στερόμενος τῶν μισθῶν. Δαίδαλος δὲ Ἀθηναῖος ἦν τῶν πώποτε ἀνδριαντοποιῶν περιφανέστατος. πρῶτος δὲ καὶ περισκελὲς ἄγαλμα ἐσχημάτισεν, τῶν πρὸ ἐκείνου κατὰ ταὐτὸ συμ‐
10	βεβληκότα τὼ πόδε τὰ βρέτη ἐργαζομένων. ἀφ’ οὗ δὴ καὶ ὁ τοῦ περιιέναι καὶ κινεῖσθαι τὰ φιλοτεχνήματα αὐτοῦ ὑπὸ τῶν πολλῶν ἀνάκειται λόγος αὐτῷ, ὃν καὶ νῦν Σωκράτης παίζων Εὐθύφρονα προάγει.
Euthphr 12d	σκαληνός. τὸ σκαληνὸν γὰρ τρίγωνόν ἐστιν ἐκ τριῶν ἀνίσων πλευρῶν, τὸ δὲ ἰσοσκελὲς τρίγωνον τῶν δύο μὲν πλευρῶν ἴσων ἀλλήλαις οὐσῶν, μιᾶς δὲ ἀνίσης ταῖς δύο. ἐν οἷς οὖν ὁ ἄρτιος ἀριθμὸς εἰς δύο ἴσους ἀριθμοὺς
5	τέμνεται, ὡς ὁ ὀκτὼ φέρε, ὁ δὲ περιττὸς εἰς δύο ἀνίσους, ὡς ὁ πέντε, εἰκότως τὸν μὲν ἰσοσκελῆ τὸν δὲ σκαληνὸν ὠνόμασεν.
Euthphr 15a	οὐδὲν γὰρ ἡμῖν κτλ. συνῳδὸν τῷ “πᾶσα δόσις ἀγαθὴ” καὶ ἑξῆς (Ep. Iacob. I 17).
Euthphr 15a,bis	Ἀλλ’ οἴει κτλ. σημείωσαι διὰ σύνταξιν.
Euthphr 15c	ἄρτι. σημείωσαι πῶς τῷ ἄρτι κατὰ πλάτος ἐχρήσατο.
Euthphr 15c,bis	ἑκὼν εἶναι. Ἀττικὸν τοῦτο, καὶ παρέλκει τὸ εἶναι, γίνεται δὲ ἐπὰν ἀρνητικὸν ἐπιφέρηται ποιοῦν ἀπόφασιν, ἐπὶ καταφατικοῦ δὲ οὐκ ἐξὸν τοῦτο ποιεῖν.
Ap t	ΕΙΣ ΤΗΝ ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ ΑΠΟΛΟΓΙΑΝ
Ap 17d	πρῶτον ... ἀναβέβηκα. παραγραφικοῦ δύναμιν ἔχει τοῦτο· σχεδὸν γὰρ τοῦτο λέγει, ὅτι τοσούτοις ἔτεσιν οὐδενὶ δέδωκα δίκας, τὸν αὐτὸν τρόπον πολιτευόμενος
Ap 17d	ὅπερ οἱ πρωτόχρονοι.	419
Ap 17d,bis	ἀτεχνῶς οὖν κτλ. τὸ τοῦ ἤθους ἄπλαστον πιθανότητα ποιεῖ. εἰκότως οὖν οὕτω χρῆται νῦν Σωκράτης.
Ap 18b	τοὺς ἀμφὶ Ἄνυτον. 〈οὗ〉τος ὁ Ἄνυτος Ἀνθεμίωνος ἦν υἱός, Ἀθηναῖος γένος, Ἀλκι‐ βιάδου ἐραστής, πλούσιος ἐκ βυρσοδεψικῆς· ὅθεν καὶ σκωπτόμενος ὑπὸ Σωκράτους, διὰ τοῦτο ἔπεισε μισθῷ Μέλητον ἀσεβείας γραφὴν
5	δοῦναι κατὰ Σωκράτους. μέμνηται Λυσίας ἐν Σωκράτους ἀπολογίᾳ καὶ Ξενοφῶν (Apol. 29—31) ὁμοίως, καὶ Ἀριστόξενος ἐν τῷ Σωκράτους βίῳ (F H G II 281, 31 a). Θεόπομπος δὲ Στρ〈ατι〉ώτισιν (fr. 57 Kock) †Ἐμβάδαν αὐτὸν εἶπεν παρὰ τὰς ἐμβάδας, ἐπεὶ καὶ Ἄρχιππος Ἰχθύσιν (fr. 30 Kock) εἰς σκυτέα αὐτὸν σκώπτει. Μέλητος δὲ
10	τραγῳδίας φαῦλος ποιητής, 〈Θρ〉ᾷξ γένος, ὡς Ἀριστοφάνης Βατράχοις (1302), Πελαργοῖς (fr. 438 Kock) Λαΐου υἱὸν αὐτὸν λέγων, ἐ〈πεὶ ᾧ〉 ἔτει οἱ Πελαργοὶ ἐδιδάσκοντο, καὶ ὁ Μέλητος Οἰδιπόδειαν †ἔθηκεν, ὡς Ἀριστοτέλης Διδασκαλίαις (fr. 628 Rose). ἐν δὲ Γεωργοῖς (fr. 114 Kock) ὡς Καλλίαν περαίνοντος αὐτοῦ μέμνηται. μέμνηται αὐτοῦ καὶ
15	Λυσίας ἐν Σωκράτους ἀπολογίᾳ.
Ap 18c	ἐρήμην κατηγοροῦντες. ἀντὶ τοῦ εἰς ἐρήμην δίκην κατηγοροῦντες. λέγεται καὶ ἐρήμην ἁλῶναι ἀντὶ τοῦ εἰς ἐρήμην δίκην ἐμπεσεῖν. ἐρήμη δὲ δίκη λέγεται ἡ μὴ ἔχουσα τὸν ἀπολογούμενον.
Ap 18d	κωμῳδιοποιός. εἰς Ἀριστοφάνην αἰνίττεται τὸν κωμικόν.
Ap 19b	ἀντωμοσίαν. ἀντωμοσία λέγεται ἡ τῶν ἐν δικαστηρίοις ἀμφισβητούντων πρὸς ἀλλήλους ἀντέγκλησις καὶ ἀντιγραφή. λέγεται δὲ οὕτω διὰ τὸ ὀμνύναι τόν τε διώκοντα καὶ τὸν φεύγοντα. ἔνιοι δὲ ἀντωμοσίαν φασὶν τὴν
5	ἐπὶ πράγμασιν ἀμαρτύροις καὶ ἀνεγγράφοις εἰς ὅρκον περιισταμένην δίκην. ἄλλοι ὅταν ἐπὶ δημοσίῳ ἀγῶνι σκηπτομένου τινὸς κάμνειν ὁ ἀντίδικος ἀντομνύηται, φάσκων προσποιεῖσθαι αὐτόν, καὶ περὶ τούτου
5	διαλαμβάνωσιν οἱ δικασταί.	420
Ap 19c	Ἀριστοφάνους. Ἀριστοφάνης ὁ κωμῳδιοποιὸς φαλακρὸς ἦν, ὡς αὐτὸς φησὶν Εἰρήνῃ (771). ἐκωμῳδεῖτο δ’ ἐπὶ τῷ σκώπτειν μὲν Εὐριπίδην, μιμεῖσθαι δ’ αὐτόν. Κρατῖνος (fr. 307 Kock)—
5	τίς δὲ σύ; κομψός τις ἔροιτο θεατής, ὑπολεπτολόγος γνωμιδιώτης εὐριπιδαριστοφανίζων. καὶ αὐτὸς δ’ ἐξομολογεῖται Σκηναῖς (l. Σκηνὰς) καταλαμβανούσαις (fr. 471 Kock)— χρῶμαι γὰρ αὐτοῦ, φησί, τοῦ στόματος τῷ στρογγύλῳ,
10	τοὺς νοῦς δ’ ἀγοραίους ἧττον ἢ κεῖνος ποιῶ. Ἀριστώνυμος δ’ ἐν Ἡλίῳ ῥηγοῦντι (l. ῥιγοῦντι) (fr. 4 Kock) καὶ Σαννυρίων ἐν Γέλωτι (fr. 5 Kock) τετράδι φασὶν αὐτὸν γενέσθαι, διὸ τὸν βιὸν κατέτριψεν ἑτέροις πονῶν· οἱ γὰρ τετράδι γεννώμενοι πονοῦντες ἄλλοις καρποῦσθαι παρέχουσιν, ὡς καὶ Φιλόχωρος ἐν τῇ πρώτῃ περὶ
15	ἡμερῶν (F H G I 413, 177) ἱστορεῖ. ταύτῃ δὲ καὶ Ἡρακλῆ φησι γεννηθῆναι. τρεῖς δ’ ἔσχεν υἱούς, Φίλιππον τὸν τοῖς Εὐβούλου δρά‐ μασιν ἀγωνισάμενον, καὶ Ἀραρότα ἰδίοις τε καὶ τοῦ πατρὸς δράμασι διηγωνισμένον, καὶ τρίτον, ὃν Ἀπολλόδωρος μὲν Νικόστρατον καλεῖ (F H G II 248, 41; F G H 244 F 75), οἱ δὲ περὶ Δικαίαρχον Φιλε‐
20	ταῖρον. κατεκλήρωσε δὲ καὶ τὴν Αἴγειναν, ὡς Θεογένης (l. Θεαγένης) φησὶν ἐν τῷ περὶ Αἰγείνης (F H G IV 511, 18). κωμῳδεῖται δὲ 〈διὸ〉 καὶ τὸ τῆς εἰρήνης κολοσσικὸν ἐξῇρεν ἄγαλμα. Εὔπολις Αὐτολύκῳ (fr. 54 Kock), Πλάτων Νίκαις (fr. 81 Kock).
Ap 20e	Χαιρεφῶντα. Χαιρεφῶν οὗτος ὁ Σωκρατικὸς ἰσχνὸς ἦν καὶ ὠχρός, τὸ δὲ ἦθος συκοφάντης καὶ κόλαξ, πρὸς δὲ καὶ κλέπτης καὶ αὐχμηρός, τὴν δὲ περιουσίαν πένης. Εὔπολις μὲν οὖν ἐν Πόλεσι (fr. 239 Kock) διὰ τὴν
5	χροιὰν πύξινον αὐτὸν καλεῖ, Ἀριστοφάνης δ’ ἐν Ὄρνισι (1564) νυκτερίδα, ἐν δὲ Τελμισσεῦσιν (fr. 539 Kock) εἰς συκοφάντην ἀπο‐ σκώπτει· Κρατῖνος Πυτίνῃ (fr. 202 Kock) εἰς αὐχμηρὸν καὶ πένητα· Εὔπολις δ’ ἐν Κόλαξιν (fr. 165 Kock) Καλλίου κόλακα λέγει, Ἀριστο‐ φάνης δ’ ἐν †δυσὶ δράμασι (l. βʹ Δράμασι fr. 291 Kock) κλέπτην, ἐν
10	δ’ Ὥραις (fr. 573 Kock) νυκτὸς αὐτὸν παῖδα καλεῖ.	421
Ap 21a	ἀνεῖλεν ... ἡ Πυθία. χρησμὸς περὶ Σωκράτους δοθεὶς Χαιρεφῶντι τῷ Σφιττίῳ (l. Σφηττίῳ)— σοφὸς Σοφοκλῆς, σοφώτερος Εὐριπίδης,
5	ἀνδρῶν δ’ ἁπάντων Σωκράτης σοφώτατος.
Ap 21c	διαλεγόμενος αὐτῷ—ἔδοξέ μοι. σημείωσαι διὰ σύνταξιν.
Ap 21e	ἐδόκει. κατὰ κοινοῦ τὸ ἐδόκει, ἵν’ ᾖ ἐδόκει οὖν ἰτέον εἶναι σκοποῦντι.
Ap 23e	Μέλητος μέν κτλ. Ἄνυτος μὲν καὶ Μέλητος εἴρηνταί τινες, ὅτι ὁ μὲν πλούσιος ἐκ σκυτοδεψικῆς, Μέλητος δὲ τραγῳδιοποιὸς φαῦλος, Λύκων μέντοι πατὴρ ἦν Αὐτολύκου, †Ἴων (l. Ἰωνίδης) γένος, δήμων Θορίκιος,
5	πένης, ὡς Κρατῖνος Πυτίνῃ (fr. 203 Kock), Ἀριστοφάνης Σφηξίν (1301), Εὔπολις δ’ ἐν Φίλοις (fr. 273 Kock) καὶ ἐπὶ τῇ γυναικὶ Ῥοδίᾳ κωμῳδεῖ αὐτόν, ἐν δὲ τῷ πρώτῳ Αὐτολύκῳ (fr. 53 Kock) εἰς ξένον, Μεταγένης δ’ Ὁμήρῳ (fr. 10 Kock) εἰς προδότην— καὶ Λύκων ἐνταῦθά που
10	... προδοὺς Ναύπακτον ἀργύριον λαβὼν ἄγαλμ’ ἀγορᾶς ξενικὸν ἐμπορεύεται.
Ap 25e	οὐδὲ ἄλλον ἀνθρώπων οὐδένα. σημ〈είωσαι〉 διὰ τὴν σύντ〈αξιν〉.
Ap 27d	ὁμοίως γὰρ ἄν κτλ. καλῶς γε σὺ ποιῶν, Σώκρατες, ὄνοις καὶ ἵπποις τοὺς θεοὺς Ἀθηναίων παραβάλλεις.
Ap 28c	τιμωρήσεις. ἀντὶ τοῦ ἐκδικήσεις, ἢ ἀντὶ τοῦ εἰ τῷ Πατρόκλῳ ἐκδίκησιν τοῦ φόνου παράσχῃς. τὸ τιμωρῶ δὲ σημειωτέον ὅτι δοτικῇ συντάσσεται
Ap 28c	ὅτε ἀντὶ τοῦ βοηθῶ λαμβάνεται.	422
Ap 31c	θεῖόν τι καὶ δαιμόνιον. τί τὸ Σωκράτους δαιμόνιον ὅ τινές φασιν ὅτι ἠχὼ τὸ δεξιὸν κατα‐ λαμβάνεται αὐτῷ οὖς.
Ap 31d	ἀποτρέπει με τοῦτο. σημείωσαι διὰ τὴν σύνταξιν.
Ap 34e	οὔ μοι δοκεῖ ... ἐμέ. σημείωσαι διὰ σύνταξιν.
Cri t	ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΙΤΩΝΑ
Cri 43b	ἐπίτηδές σε οὐκ ἤγειρον κτλ. Schol. lacerum. [Start of a diagram]παρ β̣α̣ς[End of a diagram]
5	βα incertum.
Cri 44d	εἰ γὰρ ὤφελον. Schol. lacerum. ... ναι
Cri 45d	χρὴ δέ, ἅπερ ἄν κτλ. Schol. mutilum. προσυπ〈ακουστέον?〉 τὸ σέ ῃ
5	πρὸς τὸ ς με ἀκολουθίαν
Cri 46e	ὅσα γε τἀνθρώπεια. ἀντὶ τοῦ ὅσον κατ’ ἄνθρωπον, ὅσον εἰς γνῶσιν ἧκεν ἀνθρώπων, ὅσον αἰσθάνεσθαι ἄνθρωπος δύναται.
Cri 48c	τῶν ῥᾳδίως ἀποκτεινύντων (ἀποκτιννύντων B). Schol. evanidum. 〈τὸ〉 ἑξῆς· τῶν ῥᾳ‐ δί〈ως ἀποκτιν‐〉
5	νύντ〈ων τούτων τῶν〉
5	πολλῶν.	423
Cri 50a	εἰπέ μοι. σημείωσαι τὴν μετάβασιν τοῦ ἀριθμοῦ.
Cri 54d	ἀλλὰ ἴσθι, ὅσα γε κτλ. δύο σημαίνει τὸ ἴσθι, τό τε ὑπάρχειν καὶ τὸ γνῶναι. εἰ μὲν οὖν κατὰ τὸ ὑπάρχειν, τοῦτο βούλεται ἐνταῦθα δηλοῦν· ἔσο νῦν καὶ διαγίνου τοῖς παροῦσιν εἰς πάντα ὅσα γέ μοι δοκεῖ, ἢ ταῦτα νῦν ἔσο τὰ ἐμοὶ
5	δοκοῦντα. κατὰ δὲ τὸ τοῦ γνῶναι σημαινόμενον οὕτως· γνῶθι κατὰ τὰ ἐμοὶ νῦν δοκοῦντα ὡς εἰ παρὰ ταῦτα ἐρεῖς μάτην ἐρῶν.
Phd t	ΕΙΣ ΤΟΝ ΦΑΙΔΩΝΑ
Phd 57a	οὐδεὶς πάνυ τι. ἀντὶ οὐδαμῶς. ἐστὶ γὰρ τὸ ἑξῆς οὕτως· πάνυ οὐδεὶς ἐπιχωριάζει.
Phd 59a	ὡς εἰκὸς ἂν δόξειεν κτλ. τὸ ἑξῆς· ὡς ἂν δόξειεν εἰκὸς παρόντι πένθει.
Phd 59e	οἱ ἕνδεκα. οἱ ἕνδ〈εκα〉. εἷς 〈ἀφ’〉 ἑκάστης φυλῆς ἐγίν〈ετο〉 καὶ γραμματεὺς αὐτοῖς συναριθμεῖτο· νομοφύλακές τε κατὰ τὸν Φαληρέα Δημήτριον μετωνομάσθησαν· ἐπεμε〈λοῦ〉ν〈το δὲ τῶν ἐν τῷ〉 δ〈ε〉σμωτηρίῳ, καὶ
5	ἀπῆγον κλέπτας, ἀνδραποδιστάς, λωποδύτας, εἰ μὲν ὁμολογοῖεν θανατώσοντες, εἰ δὲ μή, ἐτάζοντες εἰς δικαστήρια, κἂν 〈ἁλῶσιν〉 ἀποκτενοῦ〈ντες. τοῦ δὲ νο〉μοφυλακ〈ίου θύρα〉 μία Χαρώνιον ἐκαλεῖτο, δι’ ἧς τὴν ἐπὶ θανάτῳ ἀπήγοντο.
Phd 67a	ὅτι μὴ πᾶσα ἀνάγκη. ἀντὶ τοῦ εἰ μὴ κατὰ τὰ ἀναγκαῖα. τὸ δὲ ἑξῆς οὕτως· μη〈δὲ〉 κοινω‐ νῶμεν εἰ μὴ κατὰ τοῦτο καθ’ ὃ πᾶσα ἀνάγκη 〈ἐσ〉τ〈ὶ〉 κατὰ τὰ συνεκ‐ τικὰ τῆς ζωῆς.
Phd 67e	διαβέβληνται.
Phd 67e	ἀντὶ τοῦ διαβεβλημένως ἔχουσι πρὸς τὸ σῶμα.	424
Phd 70e	οὐκ ἄλλοθεν ἤ. Scholium 13 versuum, sed madore inquinatum ut vix sex litterae nunc legi possint.
Phd 72a	ἴδε (sic in textu B). Ἀττικοὶ ὀξύνου〈σι〉 τὸ ἰδέ, λαβέ, εὑρέ, ὡς τὸ ἐλθέ, εἰπέ.
Phd 75d	τοῦτο ὃ ἔστι (τὸ αὐτὸ ὃ ἔστι scr. Burnet in textu). ἀντὶ τοῦ τὸ ὂν ὃ πάντα περιείληφεν.
Phd 77b	ὅπως ... διασκεδάννυται. ὁρ〈ιστικὸν〉 ἀντὶ ὑποτ〈ακτικοῦ〉.
Phd 83a	ὅσον μὴ ἀνάγκη. ἀντὶ τοῦ εἰ μὴ ὅσον κατὰ τὰς τῆς ζωῆς συνεκτικά· ταῦτα γὰρ καὶ ἀναγκαῖα.
Phd 102d	συγγραφικῶς ἐρεῖν. ἐπειδὴ ᾔσθετο ἑαυτοῦ ὁ Σωκράτης τῷ παρίσῳ χρησαμένου σχήματι δι’ ὧν φησι “παρέχων ὑπερέχον” ταύτῃ φησὶν συγγραφικῶς ἐρεῖν, ὡς τῶν τοιούτων τῆς ἐπιμελείας ὄντων καὶ λογογραφικῆς ἰδέας κατὰ
5	σχολὴν τοῖς τοιούτοις καλλύνεσθαι προμηθουμένης, ἀλλ’ οὐ διαλεκτικῆς ἑτοιμότητα καὶ λέξιν καὶ διάνοιαν ἀποσχεδιαζούσης. τοιαῦτα δὲ σχήματα πολλὰ παρὰ Θουκυδίδῃ καὶ τοῖς λοιποῖς, μάλιστα δὲ τὸ ἐν τῇ Κορινθίων δημηγορίᾳ οὕτως εἰρημένον (I 33, 4) “καὶ προεπι‐ βουλεύειν μᾶλλον αὐτοῖς ἢ ἀντεπιβουλεύειν·” πρὸς ὃ οἶμαι καὶ τὸ
10	παρὸν Σωκράτει ἐξενήνεκται.
Phd 103c	οὐκ ἄν ποτέ φαμεν ἐθελῆσαι. σημείωσαι ὁριστικὸν ἀντὶ ὑποτακτικοῦ.
Phd 104c	ἐναντίον γέ ἐστι δυάς. καθὸ ἀριθμοὶ ἄμφω οὔ, καθὸ δὲ ἐναντιότητα δεδεγμέναι.
Phd 107e	πορεῦσαι.
Phd 107e	ἀντὶ διαπορθμεῦσαι, διαπεράσαι.	425
Phd 114c	ὥστε ἀρετῆς. ὁ μηδενὸς ἄλλου χάριν τὴν ἀρετὴν διατεινόμενος χαρακτηρίζειν· τι †πέπονθης (l. πέπονθας); ὡσπερεὶ παλινῳδίαν ᾄδεις καὶ τῆς εἰσέπειτα ῥᾳστώνης τὸ τῆς ἀρετῆς ἀπεμπολεῖς ἄπρατον· ἀλλ’ ἢ τῶν πρὶν λήθεσο
5	ἢ οὐκ ἐνόησας;
Phd 117c	ἀστακτί. ἀντὶ τοῦ οὐ κατὰ σταγόνα, ἀλλ’ ἀθρόα καὶ ποταμηδόν.
Cra t	ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΥΛΟΝ
Cra 391c	ἀλήθειαν τὴν Πρωταγόρου. τοῦτο διαπαίζει τῶν Πρωταγόρου, ἐν οἷς φησιν ἐκεῖνος· “τὸ ἑκάστῳ δοκοῦν ἀληθές ἐστι.”
Cra 397c	πῇ ποτε κτλ. πόθεν ἐκλήθησαν θεοί.
Cra 398d	γεγόνασιν ἐρασθέντες. σημείωσαι διὰ σύνταξιν.
Cra 403e	ἀπὸ τούτου ἔσχε τὸ ὄνομα. σημείωσαι διὰ σύνταξιν.
Cra 413a	ὑπὲρ τὰ ἐσκαμμένα ἅλλεσθαι (ἐσκεμμένα in textu B). παροιμία τοῦτο ἐπὶ τῶν πέρα τοῦ δέοντός τι ποιούντων, οἷον ὑπὲρ τὰ ἐσκαμμένα ἐπήδησεν. εἰσῆκται δὲ ἐντεῦθεν. Φάϋλλός τις κουφότατος πάντων ἅλματι μετέωρον φέρειν ἑαυτὸν πεντήκοντα πρὸς τοῖς πέντε
5	πόδας παρὰ δόξαν ἐπὶ μῆκος ἥλατο. ὃν καὶ διὰ τοῦτο θαυμάσαντες οἱ πρὸς αὐτὸν ἁμιλλώμενοι στίχῳ τὸ θαῦμα ἀοίδιμον τῷ μακρῷ κατα‐ λελοίπασι χρόνῳ— πέντ’ ἐπὶ πεντήκοντα πόδας πήδησε Φάϋλλος ποιησάμενοι. οὗτοι γὰρ ὀρύγματα τέμνοντες τάφρων ἐπὶ πεντήκοντα
10	μόνον πόδας διεστηκότα τὸ τῆς ἀγωνίας ἀκρότατον ἐπεδείκνυντο. αὐτὸς δ’ ὑπερπαίσας τοῦτο τοῖς πέντε ποσὶν 〈ἥλατ〉ο ὑπὲρ τὰ 〈ἐσκ〉α〈μ〉‐ μένα (lacuna octo fere litterarum)γμένα (lacuna duodecim fere litterarum) τῷ βίῳ ...	426
Tht t	ΕΙΣ ΤΟΝ ΘΕΑΙΤΗΤΟΝ
Tht 142c	ἐθαύμασα Σωκράτους. σημείωσαι διὰ τὴν σύνταξιν.
Tht 146a	οἱ παῖδες οἱ σφαιρίζοντες. ἐν τῇ διὰ σφαίρας ὀν〈ομαζομένῃ〉 παιδιᾷ ἡ μὲν ἐκαλεῖτ〈ο οὐρανί〉α, ἡ 〈δ〉ὲ ἀπόρραξις, ἡ δὲ 〈ἐπίσκυροσ〉, ἡ δὲ φενίνδα. οὐραν〈ία μέν ἐστιν ἡ〉 εἰς οὐρανὸν τῆς σφαίρας ἀναβολή, ἣν ὁ ποιητὴς ἐμφαίνειν δοκεῖ
5	ἐν οἷς φησιν (θ 372)— οἱ 〈δ’〉 ἐπεὶ οὖν σφαῖραν καλὴν μετὰ χερσὶν ἕλοντο πορφυρέην, τήν σφιν Πόλυβος ποίησεν (sic) δαΐφρων, τὴν ἕτερος ῥίπτασκεν (sic) ποτὶ νέφεα σκιόεντα ἰδνωθεὶς ὀπίσω, ὁ δ’ ἀπὸ χθονὸς ὑψός’ ἀρθεὶς (l. ἀερθεὶς)
10	ῥηϊδίως μεθέλεσκε πάρος 〈ποσὶν〉 οὖδας ἱκέσθαι. ἀπόρραξις δέ ἐστιν ὅταν τὴν σφαῖραν μὴ πρὸς τοῖχον ἀλλὰ πρὸς τὸ ἔδαφος σκληρῶς †ῥάττωσιν (l. ῥίπτωσιν) ὥστε ἀποκρουομένην ἅλλεσθαι πάλιν. τὴν δὲ ἐπίσκυρον καὶ ἐφηβικὴν καὶ ἐπίκοινον ἔλεγον· ἐχρῶντο δὲ αὐτῇ κατὰ πλήθη· ὠνομάσθησαν δὲ οὕτως, ἐπειδὴ οἱ
15	παίζοντες ἐπὶ λατύπης ἑστῶτες, ἣν σκῦρον προσαγορεύουσιν, βολῇ σφαίρας ἀλλήλους ἐκδιώκουσιν. φαινίνδα δέ ἐστιν ὅταν ἑτέρῳ τὴν σφαῖραν προδεικνύντες ἑτέρῳ αὐτὴν ἐπιπέμπωσι. τῶν οὖν παιζόντων ταῦτα τοὺς μὲν νικῶντας βασιλεῖς ἐκάλουν, καὶ ὅτι ἂν προσέτασσον τοῖς ἄλλοις ὑπήκουον, τοὺς δ’ ἡττωμένους ὄνους. Κρατῖνος δὲ Χείροσι
20	(l. Χείρωσι: fr. 229 Kock) χαριέντως ὁμοῦ ἐγκαταμίξας καὶ τὴν ὄνος λύραν παροιμίαν ἔπλεξε τὸν λόγον οὕτως— †ὡς ὄνος ἀπωτέρωι κάθηνται τῆς λύρας· τοὺς γὰρ ἡττωμένους, ὡς ἔφαμεν, ὄνους καθῆσθαι ἔλεγον, βασιλεῖς δὲ
20	τοὺς νικῶντας.	427
Tht 151b	ἐγκύμονες εἶναι. σημείωσαι διὰ τὴν σύνταξιν.
Tht 152b	ἔοικεν. διὰ τοῦ ἔοικεν φαίνεται ὁ Θεαίτητος ἀγαπῶν τὸν Πρωταγόραν καὶ τὸ τούτου δόγμα καὶ ἐμμένων τῇ ἐξ ἀρχῆς αὐτοῦ κρίσει.
Tht 152c	ἆρ’ οὖν κτλ. πρώτη κατασκευὴ τοῦ Πρωταγορείου δόγματος.
Tht 153a	τούτω (sic B2W: τοῦτο B T) δὲ κινήσεις. δυικῶς.
Tht 153b	κινήσεων ὄντων. ἡ σύνταξις πραγματική· οὐδετέρως γὰρ εἶπεν ὄντων πρὸς τὰ πράγματα ἀφορῶν. (similia T W.)
Tht 153d	ὑπόλαβε. δευτέρα κατασκευὴ ὑπὲρ τῶν Πρωταγόρᾳ δοκούντων.
Tht 153e	προσήκουσαν. ἀντὶ τοῦ σύμμετρον.
Tht 154a	ἴδιον. ἀντὶ τοῦ μερικόν.
Tht 154a,bis	ἢ σὺ διϊσχυρίσαιο. ταῦτα πάντα ἡ δευτέρα κατασκευή ἐστι τῶν Πρωταγορείων δογμά‐ των, ἕως τοῦ περὶ τῆς Ἴριδος λόγου.
Tht 154b	ᾧ παραμετρούμεθα. ᾧ παραμετρούμεθα, τουτέστι τῷ αἰσθητηρίῳ. ἔστι δὲ τὸ ῥῆμα μέσης διαθέσεως. †οὐδὲ (l. οὗ δὲ) ἐφαπτόμεθα, λέγει, τοῦ αἰσθητοῦ. τὸ
Tht 154b	δ’ αὐτὸ εὐθὺς καὶ ἐφαπτόμενον λέγει, ἐφαπτόμενον δὲ τὸ αἰσθητήριον.	428
Tht 155a	φάσματα. φάσματα λέγει ταῦτα ὡς τῶν ψυχῶν ἀπατηλά, εἰ μή τις ὀρθῶς αὐτὰ μεταλάβοι.
Tht 155b	ἀλλά. ὁ Πρόκλος τὸ ἀλλὰ παρέλκειν λέγει.
Tht 155e	ἄθρει δή. τρίτη κατασκευὴ ὑπὲρ τῶν Πρωταγορείων δογμάτων.
Tht 156c	πρὸς τὰ πρότερα. πρὸς τὰ πρότερα λέγει, πρὸς τὸ “πάντων χρημάτων μέτρον ὁ ἄνθρωπος” καὶ τὰ τοιαῦτα.
Tht 156c,bis	ὅσον μὲν οὖν βραδύ κτλ. οἷον ὡς τὸ ἁπτὸν καὶ τὸ γευστόν. παρέλειπεν δὲ ὄψιν καὶ ἀκοὴν ταχέως γινόμενα· τούτων γὰρ σχεδὸν ἀχρόνως αἰσθανόμεθα. διὰ δὲ τὸ ἐναργῆ αὐτὰ εἶναι παρέλειπεν. ἑξῆς δὲ ὅταν λέγῃ “τὰ δὲ γεννώ‐
5	μενα οὕτω δή,” εἰς τὸ δὴ ὑποστικτέον· οὕτω γὰρ δὴ λέγει, τουτέστι τὰ βραδέα ἅπερ ἐστὶ γευστὰ καὶ ἁπτά.
Tht 156d	αὐτῇ σύμφυτον. καὶ γάρ, φησίν, ἡ αὐτὴ αἴσθησις τῶν ἀντικειμένων οὐκ ἔστιν, οὐδὲ τὸ αὐτὸ αἰσθητὸν πάσης ἐστίν, ἀλλὰ μία ὄψις ἡ τοῦ λευκοῦ αἰσθητοῦ ἑνός. καὶ τὸ λευκὸν οὐ δύναται ἡ τοῦ μέλανος αἴσθησις ἀντιλαβέσθαι,
5	ἀλλ’ ἡ τοῦ λευκοῦ, καὶ ἔμπαλιν. ἑκατέρου δὲ λέγει, οἷον τῆς τοῦ μέλανος ὄψεως ἐπὶ τὸ λευκὸν αἰσθητόν. ἐφεξῆς δὲ ὄψιν μὲν λέγει τὴν ὀπτικὴν δύναμιν, λευκότητα δὲ τὴν λευκαντικὴν δύναμιν.
Tht 157a	ἐξ ἀρχῆς. ὅτε ἔλεγεν τάχος καὶ βραδυτὴς ἔνι, καὶ πάλιν φθαρτῶς ἐστι καὶ
Tht 157a	τὰ τοιαῦτα.	429
Tht 157b	χρῆσθαι αὐτῷ. αὐτῷ· τῷ εἶναι, ὡς ὁ τῶν Πρωταγορείων λόγος.
Tht 157b,bis	πολλῶν. ἀντὶ τοῦ συνθετῶν.
Tht 157e	μὴ τοίνυν κτλ. ἔτι συνηγορῶν τῷ Πρωταγόρᾳ τὰς πρὸς αὐτὸν ἐνστάσεις δοκεῖ διαλύειν.
Tht 158b	οἱ ὀνειρώττοντες. ἐντεῦθεν ἄρχεται λύειν τὰς πρὸς Πρωταγόραν ἐνστάσεις διὰ τοῦ ἄπορον εἶναι τὸ περὶ τῶν ἐνυπνίων.
Tht 158e	οὕτως ἐρωτῶντες. ἔτι συνηγορεῖ καὶ ἐν τούτοις τῷ τοῦ Πρωταγόρου δόγματι, λαμβάνων τρία αἰτήματα.
Tht 158e,bis	μή πῄ τινα δύναμιν κτλ. οἷον 〈ὡσ〉 ἵππος καὶ ἄνθρωπος ταὐτόν εἰσι κατὰ τὸ αἰσθητικόν· ἀλλ’ οὐ λέγω, φησίν, οὕτως.
Tht 159a	πολλὰ μὲν εἴη. κατὰ τὸν Πυθαγόραν (l. Πρωταγόραν).
Tht 160a	ἐμαυτῷ τοιοῦτος. κατὰ τὴν αἴσθησιν τοιοῦτος. κατὰ κοινοῦ δὲ ἡ ἄρνησις.
Tht 160c	ὅτε δὴ τό κτλ. ὥστε, φησίν, οὐδὲν ἄτοπον συμβαίνει διὰ τὰς ἐνστάσεις, οἷον τὰς
Tht 160c	ὀνειρώξεις καὶ τὰ τοιαῦτα.	430
Tht 160d	κατὰ δὲ Θεαίτητον. ἕπεται γὰρ ταῖς ἐκείνων θέσεσιν ὁ τοῦ Θεαιτήτου λόγος.
Tht 161c	τῆς ἀληθείας. τὸ τοῦ Πρωταγόρου σύγγραμμα, ἐν ᾧ ταῦτα δοξάζει, Ἀλήθεια ἐκαλεῖτο ὑπ’ αὐτοῦ Πρωταγόρου καὶ τῶν ἑταίρων.
Tht 161c,bis	ἤρξατο. σημείωσαι ὁριστικὸν ῥῆμα ἀνθ’ ὑποτακτικοῦ.
Tht 162a	διωλύγιος. ἀντὶ τοῦ περιβόητος. σημαίνει δ’ ἔσθ’ ὅτε καὶ τὸ σκοτεινὸν καὶ νυκτερινόν.
Tht 162d	δημηγορεῖτε. τὸν δοκοῦντα ἔλεγχον, ὃν ἄρτι ἔλεγεν ὁ Σωκράτης κατὰ Πρωταγόρου, ὅτε τοῦ κυνοκεφάλου ἐμέμνητο, δημηγορίαν νῦν καλεῖ, διὰ τῆς εἰρω‐ νείας τὸν λόγον παραμυθησάμενος, ἵνα πάλιν διεγείρῃ τὸν νέον.
Tht 162e	εἰ ἐθέλοι. καὶ γὰρ εἰ τὴν τῶν πολλῶν κρίσιν λάβοιμεν ἐπὶ γεωμετρίας κυρίαν, γελοῖοι ἂν ὦμεν, ἀσύμμετρα λέγοντες ἀλλήλοις μεγέθη, καὶ †τοῖς πεπερασμένοις (l. τὴν πεπερασμένην) εὐθεῖαν διαιρετὴν εἶναι ἢ
5	ἄπειρον, καὶ τὰ τοιαῦτα, ἐκ δὲ τῆς τῶν κυβευόντων συνηθείας ἔλαβεν τὸ “οὐδ’ ἑνὸς μόνου,” ὅταν ἐκεῖ πέσῃ ἓν τὸ ἐλάχιστον ἐν τῷ παίζειν.
Tht 163a	ἐπιστήμη τε καὶ αἴσθησις. πρόκειται νῦν τῷ Σωκράτει ἐλέγξαι τὴν ἐξ ἀρχῆς θέσιν τοῦ Θεαιτήτου τιθεμένου τὴν ἐπιστήμην αἴσθησιν.
Tht 163c	οὔτε αἰσθάνεσθαι κτλ. καίτοι ἠδύνατο λέγειν, εἰ οὐκ ἐπίσταται ὁρῶν ὁ ἀγράμματος, ἄλλο
Tht 163c	ἐστὶν ἐπιστήμη καὶ ἄλλο ὅρασις ἤτοι αἴσθησις.	431
Tht 163d	εἴ τις ἔροιτο. καὶ τοῦτο πειραστικόν ἐστι δίλημμα τοῦ ἑξῆς.
Tht 164a	τὸν πρόσθε. τὸν τὴν αἴσθησιν θέμενον εἶναι ἐπιστήμην.
Tht 164c	φαινόμεθά μοι κτλ. πάλιν ἐν τούτοις πρόκειται τῷ Σωκράτει ἀνακαλέσασθαι τὸν δι’ ἀπειρίαν αὑτοῦ κατασυλλογισθέντα Θεαίτητον.
Tht 165a	σκέψαι οὖν. πάλιν ἐπιχειρεῖ ἐλέγχειν ἐν τούτοις τὰ τοῦ Πρωταγόρου καὶ Θεαιτή‐ του δόγματα.
Tht 165e	λέγειν. ἀπὸ κοινοῦ τὸ ἐρεῖ.
Tht 166c	ἐξέλεγξον. ἐκ τῶν δύο, φησίν, θάτερον ἔλεγξον, εἴπερ δύνασαι. ἢ γὰρ ὡς οὐκ εἰσὶν αἰσθήσεις ἴδιαι, ἢ τούτων ἰδίων οὐσῶν οὐκ ἔστι τὰ αἰσθητὰ ἴδια ἑκάστῳ.
Tht 166c,bis	ὑηνεῖς. οἷον ὡς εἴ τις εἴποι χοιρίζεις.
Tht 167a	ἀμείνων γάρ. κατὰ τὴν Πρωταγόρου δόξαν· τὸ μὲν αἰσθητὸν πᾶν δοκεῖ εἶναι μὴ ὄν, τὸ δὲ δίκαιον καὶ τὸ καλὸν ἔστι μέν, ἀλλ’ οὐ φύσει, θέσει δὲ μόνον, οἷον οἱ νόμοι παρ’ ἑκάστοις. μόνον δὲ τὸ ἀγαθὸν φύσει.
Tht 167c	ἀληθεῖς ἐμποιεῖν. πρός τι γάρ, φησί, τὸ ἀληθὲς καὶ τὸ ψεῦδος, ὡς τὸ καλὸν καὶ τὸ
Tht 167c	δίκαιον. τὸ δὲ ἑξῆς, ὥσπερ, φησίν, ἡ κακὴ ψυχὴ δοξάζει συγγενῆ ἑαυτῇ πονηρά, οὕτως ἡ χρηστὴ χρηστά. ἑκατέρως δὲ τῇ δοκήσει τὸ	432
5	ἀληθές, καὶ πρός τι.
Tht 167d	σῴζεται γάρ κτλ. σῴζεται γὰρ ὁ λόγος ὁ λέγων μέτρον πάντων εἶναι τὸν ἄνθρωπον. ἐν τούτοις δὲ τοῖς ἀγαθοῖς καὶ κακοῖς τοῖς ἀληθῆ μὲν δοξάζουσιν ἑκατέ‐ ροις, διαφέρουσι δὲ τῷ κρείττονι καὶ χείρονι μόνῳ.
Tht 168b	πρεσβύτεροι. οἱ γὰρ νέοι φιλόνεικοι.
Tht 168c	καί μοι εἰπέ. τὸν Θεόδωρον νῦν παρακαλεῖ πρὸς τὴν διάλεξιν, ἵνα δι’ αὐτοῦ οἱ ἀληθεῖς ἔλεγχοι κατὰ Πρωταγόρου γένωνται. καὶ ἤτοι διὰ τὸ ἀξιόπι‐ στον τοῦ πρεσβυτικοῦ προσώπου τοῦτο ποιεῖ, ἢ καταβάλλων τὸ τοῦ
5	νέου, ὡς εἰκός, οἴημα.
Tht 168d	χαριεντισμόν. χαριεν〈τισμὸν ἀντὶ〉 τοῦ παίγνιον.
Tht 169b	μυρίοι κτλ. οἱ Θρασύμαχοι, οἱ Καλλικλεῖς, οἱ Διονυσόδωροι, οἱ Εὐθύδημοι καὶ οἱ τοιοῦτοι.
Tht 169c	ὧν προτίθεσαι. οἷον τοῦ ἐλέγχου μόνου, πλέον δὲ ἄλλο οὐδέν, οἷον τὰ περὶ ἐπι‐ στήμης.
Tht 170a	ὥσπερ πρὸς θεούς. ἀντὶ τοῦ ἐκθειάζειν τοὺς ἐν ἑκάστοις ἐπιστήμονας· οἷον καὶ τὸ Ὁμηρικόν· “θεοῖς ἐναλίγκια μήδεα ἔχοντα” (ν 89) καὶ· “ἶσος Ἐνυαλίῳ” (Χ 132)· καὶ τὰ τοιαῦτα.
Tht 170b	ἄρχοντας.
Tht 170b	οἷον ποιμένας, ἡνιόχους, κυνηγούς.	433
Tht 170c	τῷ λόγῳ. τῷ κατασκευασθέντι, τῷ ἐκ τῆς κοινῆς ἐννοίας τῶν πολλῶν.
Tht 170d	ὅταν σύ κτλ. οἷον περὶ προνοίας, περὶ τοῦ ἐφ’ ἡμῖν καὶ τῶν τοιούτων.
Tht 171a	οἷς μὴ δοκεῖ. οὐ γάρ ἐστι ποιότης ἐν τοῖς τοιούτοις ποσοῖς.
Tht 171c	τότε καὶ ὁ κτλ. ὅταν, φησίν, συναίσθηται ὁ Πρωταγόρας τῆς τοῦ λόγου ἀτοπίας.
Tht 171d	τὰ δοκοῦντα ἀεὶ ταῦτα λέγειν. ἕπου θεῷ, ἕπου λόγῳ.
Tht 171e	τὰ μὲν πολλά. 〈τὰ σω〉ματικὰ καὶ πρός τι.
Tht 172a	τῇ ἀληθείᾳ. ὡς θέσει.
Tht 172b	ἃ ἂν θῆται πόλις. τὸ γὰρ συμφέρον, φησί, φύσει, ὁ δὲ νόμος θέσει.
Tht 172b,bis	μὴ παντάπασι. ἀντὶ τοῦ μὴ ἕως τοῦ ἀγαθοῦ καὶ κακοῦ.
Tht 172c	οὐκοῦν σχολὴν ἄγομεν. ἐντεῦθεν μέχρι τῶν ἑξῆς σελιδίων ιδʹ ἀποστηθίζειν χρή.
Tht 172c,bis	τοῖς τοιούτοις. οἷον ἐργαστηρίοις, ἐμπορείαις.
Tht 172e	παραναγιγνωσκομένην.
Tht 172e	ἀπὸ κοινοῦ τὸ ἔχων.	434
Tht 172e,bis	ἀντωμοσίαν. (1) ἀντωμοσία ἐπὶ δίκῃ λέγεται διὰ τὸ ὀμνύναι ἑκατέρους· τὸν μὲν ἐγκαλ[οῦντα ὅτι ἠδίκητ〈αι〉, τὸν δὲ ἐγκαλούμενον μὴ ἠδικηκ〈έ〉ναι. 〈ἔνιοι δ’ ἀ〉ντωμοσίαν] τὴν ἐπὶ πράγμασιν ἀμαρτύροις καὶ ἀνέγγραφοις
5	(sic B) εἰς ὅρκον περιισταμ[ένην δίκην ἐφ’ οἷς οἱ κρίται δοξάζουσιν. ἔν〈ιοι δ’ ὅταν ἐπὶ δ〉η〈μο〉σίῳ ἀγῶ]νι σκηπτομένου τινὸς κάμνειν, ὁ ἀντίδικος ἀντώμνυται (sic), φ[άσκων προσποιεῖ〈σθαι〉 αὐτόν, 〈καὶ〉 περὶ] τούτων διαλαμβάνωσιν οἱ δικασταί. (2) ἀν[τωμοσία ἡ 〈τοῦ ἀντι〉]δίκου ἀντι[γραφή· 〈τὸ ἀντ〉όμνυ]σθαι γὰρ τὸ ἐγκαλεῖν καὶ ἀντι‐
10	γράφεσθαι ἔλεγον Ἀθήνῃσι διὰ τὸ ἀντομνύναι τόν τε διώκοντα καὶ τὸν φεύγοντα.
Tht 172e,ter	τὴν ἄλλως. ἀντὶ τοῦ ματαίως καὶ ὡς ἔτυχεν.
Tht 173c	φαύλως διατρίβοντας. οἷον τοὺς πολιτικούς.
Tht 173d	σπουδαὶ δὲ ἑταιριῶν. Ἀττικὸν τὸ σχῆμα, γίνεται δὲ τῆς ἐπιφορικῆς φράσεως προταττο‐ μένης ὀρθῆς πτώσεως ἀντὶ γενικῆς ἢ δοτικῆς ἢ αἰτιατικῆς. γενικῆς μὲν οἷον “Ἀλκιβιάδης ἐξελθὼν τῶν πυλῶν Λακεδαιμόνιοι ἠτύχησαν”·
5	ἔδει γὰρ εἰπεῖν “Ἀλκιβιάδους ἐξελθόντος”· δοτικῆς δὲ οἷον “ἐξερχό‐ μενος ἔδωκέν μοι”· ἀντὶ γὰρ τοῦ “ἐξερχομένῳ” “ἐξερχόμενος” εἶπεν. ἀντὶ δὲ αἰτιατικῆς ὡς ἐνταῦθα· ἔδει γὰρ εἰπεῖν “σπουδὰς δὲ ἑταιριῶν καὶ κώμους οὐδὲ ὄναρ πράττειν προσίσταται αὐτοῖς,” ἀντὶ τοῦ παρίσταται.
Tht 174a	φύσιν ἐρευνωμένη. γενικῶς τὸ φθαρτόν.
Tht 174b	μανθάνεις γάρ που.
Tht 174b	ὅτι ἐν τούτοις τὸν ὡς ἀληθῆ μαθηματικὸν ἄνδρα εἰς ταὐτὸν ἄγει τῷ ὄντως φιλοσόφῳ, ἔτι δὲ καὶ τὸν φυσικόν, ἢ μᾶλλον ὡς μέρη τοῦ φιλοσόφου βούλεται εἶναι τοὺς ἄλλους ἐπιστήμονας.	435
Tht 174c	τῶν ἐν ὀφθαλμοῖς. ἐπὶ τῶν ὑλαίων πραγμάτων καὶ εἰδωλικῶν.
Tht 174d	βδάλλοντα. ἀντὶ τοῦ ἀμέλγοντα ἢ θηλάζοντα.
Tht 174d,bis	βδάλλειν. ἀμέλγειν.
Tht 174e	γίγνεσθαι. κατὰ κοινοῦ τὸ νομίζει γίγνεσθαι.
Tht 175e	τορῶς. τομῶς, ἐντρεχῶς, συνετῶς.
Tht 175e,bis	ἀναβάλλεσθαι. (1) ἀντὶ τοῦ προοιμιάζεσθαι. (2) τῶν γὰρ ἀπαιδεύτων καὶ τὸ ἔνδυμα καὶ τὸ σχῆμα θορυβῶδες. ἄλλοι δὲ τὸ ἀναβάλλεσθαι ἐπὶ τῶν κιθαρῶν ἀκούουσιν τῆς ᾠδῆς, οἷον τὸ ἄρχεσθαι κιθαρίζειν. καὶ οἶμαι οὐ κακῶς·
5	τό τε γὰρ πρόκρουμα τῆς κιθάρας ἀναβολὴ καλεῖται. Ἀριστοφάνης Εἰρήνῃ (830)· “συνελεγόντ’ ἀναβολὰς ποτώμεναι·” καὶ τὰ τοῦ λόγου ἑξῆς πρὸς ταύτην τείνει τὴν ἔννοιαν.
Tht 176d	τῷ οὖν ἀδικοῦντι κτλ. ἀλλὰ δεῖ, φησίν, ἐπιτιμᾶν αὐτοῖς.
Tht 176d,bis	γῆς ἄλλως ἄχθη. τὸ Ὁμηρικὸν παρῳδεῖ “ἐτώσιον ἄχθος ἀρούρης” (Σ 104)· τὸ γὰρ
Tht 176d,bis	φυσικὸν βάρος καλόν, τὸ δὲ ἄλλως καὶ μάταιον κακόν.	436
Tht 177a	παντάπασιν ὡς δεινοί. τοὺς γὰρ 〈τὰ συμφέροντα διδάσκον〉τας σοφοὺς οἱ δεινοὶ ὡς ἀνόητα 〈φάσ〉κοντας ἐκφαυλίζουσιν, ὡς ὁ τοῦ Ὁμήρου Πάρις (H 360)— ἐξ ἄρα δή τοι ἔ〈πειτα〉 θεοὶ φρένας ὤλεσαν αὐτοί.
Tht 177b	δοῦναι. διαλεκτικῶς.
Tht 177b,bis	τελευτῶντες. ἐλεγχόμενοι.
Tht 177b,ter	ἡ ῥητορικὴ ἐκείνη. ἡ δημώδης.
Tht 177b,quat	διαφέρειν. οἱ δεινοὶ ἐκεῖνοι.
Tht 177c	τὴν φερομένην. τὴν ἐν γενέσει.
Tht 177e	ὀνομάζῃ. ἀντὶ τοῦ μὴ ὄνομα μόνον ψιλὸν λέγωμεν, οἷον τὸ ὠφέλιμον ἢ καὶ βλαβερόν.
Tht 178a	ἑκάστῃ (sic B T: ἑκάστη W). ἐπιρρηματικῶς ἀκουστέον ἀντὶ τοῦ ἑκασταχοῦ.
Tht 178a,bis	εἰ περὶ παντός. τὸ γὰρ ἁπλῶς μέλλον καθολικώτερον τοῦ ὠφελίμου.
Tht 178a,ter	τοῦτο δὲ “μέλλον” (W: μᾶλλον B T). τοῦτο τὸ γενικὸν μεταλαβεῖν τὴν ἐρώτησιν, καὶ μὴ ἐπὶ μόνου τοῦ
Tht 178a,ter	ὠφελίμου.	437
Tht 179c	ἀνάλωτοι. εἰ πάντα, φησί, κινεῖται συνεχῶς καὶ ἀόριστά ἐστι καὶ ἄστατα, ἡ Πρωταγόρου δόξα ἀνάλωτός ἐστιν.
Tht 179c,bis	καὶ οἱ φάσκοντες. ἐντεῦθεν εἰσβάλλει εἰς τοὺς κατὰ Ἡρακλείτου ἐλέγχους.
Tht 179d	εἴτε ὑγιὲς ... φθέγγεται. ἀπὸ τῆς τῶν χυτρῶν τοῦτο λαμβάνει δοκιμασίας, ὡς καὶ ἔμπροσθεν εἴρηκεν. διακωδωνοῦντες γὰρ τὰ κεράμια τὰ ἀκέραια τῶν μὴ τοιούτων διακρίνομεν.
Tht 179e	Ὁμηρείων. Ὁμηρίδας φησὶ τοὺς Ἡρακλειτείους διὰ τὸ τῆς ἀεικινησίας δόγμα, ἐπεὶ καὶ Ὅμηρος Ὠκεανὸν ἀπεφήνατο “θεῶν γένεσιν καὶ μητέρα Τηθύν” (Ξ 201).
Tht 179e,bis	ἔμπειροι. ἀλλ’ οὐκ ἐπιστήμονες διὰ τὸ ἄστατον τῶν ἀεὶ κινουμένων.
Tht 179e,ter	κατὰ τὰ συγγράμματα. τὰ τοῦ Ἡρακλείτου, φησί, συγγράμματα· ἠγριωμένοι γὰρ καὶ οὗτοι, ὡς ἐκεῖνα, καὶ μεγαλόφρονες· τοιοῦτος γὰρ καὶ Ἡράκλειτος γέγονεν, οὗ καὶ ἀπόφθεγμα φέρεται τοιοῦτον (fr. 7 Byw.)· “Πολυμαθίη νόον
5	οὐ διδάσκει· Ἡσίοδον γὰρ ἂν ἐδίδαξεν καὶ Πυθαγόρην.”
Tht 180b	τούτῳ. τῷ στασίμῳ διὰ τὴν ἑαυτῶν θέσιν πάντα κινεῖσθαι λέγουσαν.
Tht 180c	πρόβλημα. γεωμετρικῶς δεῖ, φησίν, ἐκθεμένους τὸ πρόβλημα ζητεῖν ἀπο‐
Tht 180c	δεικτικῶς πότερον πάντα κινεῖται ἢ οὔ.	438
Tht 180e	κατὰ σμικρὸν γάρ κτλ. ἀπὸ μὲν Θεαιτήτου εἰς Ἡράκλειτον, εἶτα εἰς Παρμενείδην (sic B) καὶ Μέλισσον.
Tht 181a	ῥέοντας. πικρὰ λέξις καὶ σκωπτικὴ ἄγαν.
Tht 181a,bis	στασιῶται. γλυκεῖα λέξις καὶ ἐγκωμιαστικὴ τῶν ἀμφὶ Παρμενίδην.
Tht 181b	ἀκίνητα κινούντων. ἔτι διασύρει τὸν Ἡρακλείτου χορὸν ὡς ἀσεβῆ· τὰ γὰρ ἱερὰ ἀκίνητα.
Tht 181c	στρέφηται. ὡς ὁ στρόβιλος.
Tht 181e	τὸ μέν τι ἀμφοτέρως. ἔστι καὶ τρίτον σκέλος τῆς διαιρέσεως τὸ λεγόμενον οὐδὲν ἀμφοτέρως, ὅπερ σὺν τῷ δευτέρῳ ἐλέγχεται.
Tht 181e,bis	φάναι ἀμφοτέρως. ἀντὶ τοῦ τὰ πάντα κατὰ τὰς δύο κινοῦνται κινήσεις.
Tht 181e,ter	φανεῖται. τὸ γὰρ μὴ ἀλλοιούμενον καθὸ οὐκ ἀλλοιοῦται, οὐ κινεῖται ἀλλ’ ἵσταται.
Tht 182a	ἀλλόκοτόν τε. ἐκ τούτου δῆλον ὅτι τὸ τῆς ποιότητος ὄνομα Πλάτων ἐστὶν ὁ πρῶτος θεὶς ἐν τοῖς Ἕλλησι.
Tht 182a,bis	ἁθρόον.
Tht 182a,bis	γενικῶς.	439
Tht 182a,ter	κατὰ μέρη. εἰδικῶς.
Tht 182c	τὰ μὲν τοίνυν ἄλλα. τὰ τῶν Ἡρακλειτείων ἄλλα δοξάσματα.
Tht 183a	ὁμοίως ὀρθὴ εἶναι. ἀντὶ τοῦ συνδραμεῖν τὴν ἀντίφασιν.
Tht 183b	οὐδὲ γὰρ τοῦτο. εἰ γάρ, ὥς φασιν, πάντα παντοίως κινεῖται, εἴ τι δ’ ἄν τις εἴποι, οὐδ’ ἐκεῖνο ἔσται, ἀλλὰ καὶ αὐτὴ αὐτῶν ἡ δόξα κινεῖται καὶ μεταβάλλεται.
Tht 183b,bis	τὸν λόγον τοῦτον. τὸ τὴν ἀντίφασιν συντρέχειν (habet t ad 183 a).
Tht 183d	τοὺς φάσκοντας. τοὺς περὶ Μέλισσον.
Tht 183e	ἕνα ὄντα. “ἀντί νυ πολλῶν 〈λαῶν ἐστιν〉 ἀνήρ, ὅντε Ζεὺς κῆρι φιλήσῃ” (Ι 116—17).
Tht 184a	βάθος τι. φαίνεται καὶ Ἀριστοτέλης σεμνύνων τὸν Παρμενείδην. καὶ νῦν φησὶ φοβεῖσθαι ἕξ τινας καὶ διὰ τοῦτο μὴ ἐπιχειρεῖν βασανίζειν τὰ τοῦ Παρμενείδου.
Tht 184b	τῷ. ἐρωτηματικὸν ἀντὶ τοῦ τίνι.
Tht 184d	ἐν δουρείοις ἵπποις. οὐχ ὅτι οἱ δούρειοι ἵπποι πολυαίσθητοι, οἷς οὐδεμία αἴσθησις· ἀλλ’
Tht 184d	ἔλαβεν τοῦτο ἀπὸ τοῦ δουρείου ἵππου ᾧ Τροίαν εἷλον οἱ Ἕλληνες, τοῖς κοίλοις αὐτοῦ κατακρυψάντων ἑαυτοὺς τῶν ἀρίστων. διὸ καὶ πάνυ	440
5	εὐσήμως τὸ “ἐγκάθηνται”· οὐδὲ γὰρ τοῦ μηχανήματος ἀλλὰ τῶν ἐγκεκρυμμένων αἱ αἰσθήσεις.
Tht 184e	πάντα τὰ τοιαῦτα. πάντα τὰ τοιαῦτα λέγει τὰ αἰσθητά· εἰς τὸ σῶμα δέ, εἰς τὰ αἰσθητήρια.
Tht 184e,bis	ἄλλου τινός. αἰσθητηρίου.
Tht 185a	εἴ τι ἄρα κτλ. τὴν διάνοιαν καὶ τὴν κοινὴν αἴσθησιν νῦν εἰς ταὐτὸν ἄγει διὰ τὸ πρόχειρον· μετ’ ὀλίγον δὲ διαστέλλει.
Tht 185b	ἀμφοτέρω. φωνὴν καὶ χρόαν.
Tht 185c	τό τ’ ἐπὶ πᾶσι. τὸ τῶν πέντε αἰσθήσεων γενικῶς.
Tht 185c,bis	ποῖα ἀποδώσεις. τὸν ἐπὶ τούτοις ὁρισμόν.
Tht 185c,ter	καὶ τὸ ταὐτόν τε κτλ. ἐν Σοφιστῇ τὸ ὂν μετὰ τοῦ μὴ ὄντος συζυγὲς ἐρεῖ.
Tht 185d	διὰ τίνος ποτέ. νῦν τὸ διανοητικὸν ἐκ τῆς κοινῆς αἰσθήσεως διέκρινεν.
Tht 185d,bis	τούτοις. τῇ τε κοινῇ αἰσθήσει καὶ τῇ διανοίᾳ.
Tht 186a	ποτέρων.
Tht 186a	τῶν μετὰ σώματος ἢ τῶν ἄνευ σώματος.	441
Tht 186a,bis	τοῦτο γὰρ μάλιστα. ἀντὶ τοῦ περιεκτικώτερον καὶ γενικώτερον.
Tht 186b	πρὸς τὰ μέλλοντα. οἱ πολλοὶ γὰρ τὸ ἀγαθὸν ἐν τοῖς πρακτοῖς τίθενται μόνοις· καὶ διὰ τοῦτο οὕτως εἶπεν· πρὸς μέλλοντα.
Tht 187e	πῶς οὖν κτλ. τρία ἐπιχειρήματα κατὰ τῆς ψευδοδοξίας ἐκτίθεται· εἶτα προβὰς τῷ λόγῳ καὶ ἐπικρίνων λέγει ὅτι τὸ μὲν πρῶτον καὶ τὸ τρίτον δεῖταί τινος λύσεως, τὸ δὲ δεύτερον ἀποδέχεται, διότι μὴ ὂν ἐλάμβανε τὸ μηδαμῶς ὄν.
Tht 187e,bis	ψευδῆ φαμεν κτλ. πρῶτον ἐπιχείρημα, κατασκευάζων ὅτι οὐκ ἔστι ψευδὴς δόξα.
Tht 188a	μανθάνειν γὰρ κτλ. τὸ πρῶτον λῆμμα ἀντιφατικῶς.
Tht 188a,bis	χαίρειν λέγω κτλ. ἀντὶ τοῦ ἀφίημι αὐτά, τό τε μανθάνειν καὶ τὴν λήθην· ὁδοὶ γάρ εἰσι μεταξὺ τοῦ τε εἰδέναι καὶ μὴ εἰδέναι.
Tht 188a,ter	καὶ μὴν εἰδότα γε κτλ. τὸ δεύτερον λῆμμα.
Tht 188c	ἆρ’ οὖν οὐ ταύτῃ κτλ. οὐκ ἀπὸ τῶν γνώσεων, φησί, καὶ τῶν γινωσκόντων, ἀλλ’ ἀπὸ τῶν γνωστῶν.
Tht 188d	μὴ ἁπλοῦν ᾖ κτλ. δεύτερον ἐπιχείρημα, κατασκευάζων ὅτι οὐκ ἔστι ψευδὴς δόξα.
Tht 188d,bis	ὅτι ὁ τὰ μὴ ὄντα κτλ. ὁμολογεῖται, φησί, παρὰ πᾶσιν ὅτι ὁ ψευδῆ δοξάζων τὰ μὴ ὄντα
Tht 188d,bis	δοξάζει.	442
Tht 188d,ter	κἂν ὁπωσοῦν ἄλλως. κἂν ᾖ, φησίν, ἐπιστημονικώτατος.
Tht 188d,quat	εἴτε περὶ τῶν ὄντων του. εἴτε περὶ τῶν ὄντων του· οἷον εἰ λέγοι τις πρὸς ἡμᾶς ἀπορῶν· “Ἆρα ὁ ψευδοδοξῶν περί τινος τῶν ὄντων ψευδοδοξήσει, οἷον ἵππου, οἰόμενος τὸν ἵππον μὴ εἶναι, ἢ αὐτὸ τὸ μὴ ὂν λέγων, ἆρα ἔστι τὸ μὴ ὂν ἢ οὐκ
5	ἔστιν;”
Tht 189b	ἀλλοδοξίαν τινά κτλ. τρίτον ἐπιχείρημα κατὰ ψευδοδοξίας.
Tht 189c	ὅταν γάρ τις κτλ. τὸ κατὰ ἑτερότητα μὴ ὂν νῦν λέγει.
Tht 189d	τοῦτο μὲν οὖν κτλ. ὡς εἰ ἔλεγεν· οὐκ εἰσὶ τὰ τοιαῦτα ἁμαρτήματα μεγάλα.
Tht 190e	ἀναγκασθησόμεθα ὁμολογεῖν. ἐμπεσούμεθα, φησίν, εἰς τὸ Πρωταγόρειον δόγμα.
Tht 190e,bis	αἰσχυνοίμην γὰρ ἄν κτλ. ὡς οἱ Πρωταγόρειοι.
Tht 191a	ἀλλ’ ἐὰν εὕρωμεν κτλ. ἐάν, φησίν, ἐπιλυσώμεθα τὰ τρία ἐπιχειρήματα τὰ τὴν ψευδοδοξίαν ἀναιροῦντα, ἐλεύθεροι τῶν ἐνισταμένων κατὰ τῆς ψευδοδοξίας †γενόμεθα.
Tht 191a,bis	ἐκτὸς τοῦ γελοίου. γελοῖόν ἐστι τὸ αἰσχρὸν μετὰ ἀσθενείας, αἰσχρὸν δὲ τὸ τὰ ψευδῆ ὁμολογεῖν, ἀσθενεία[ς] δὲ τὸ μὴ δύνασθαι τὰ σοφίσματα λύειν.
Tht 191a,ter	ναυτιῶντες κτλ.
Tht 191a,ter	διὰ τὸν τῆς ψυχῆς ἐν τῇ γενέσει κλύδωνα.	443
Tht 191b	ὁρῶν ἄλλον κτλ. ἡ συμπλοκὴ τῆς αἰσθήσεως καὶ τῆς δόξης ἔλυσεν τὸ ἄπορον.
Tht 191b,bis	οὐκοῦν ἀπέστημεν αὐτοῦ. τοῦ ὁμολογεῖν εἶναι ψευδοδοξίαν.
Tht 191b,ter	μὴ γὰρ οὕτω κτλ. μὴ οὕτω τιθῶμεν, φησίν, ὡς ἔμπροσθεν, καὶ ἡμῖν συγχωρήσει τις εἶναι δυνατὸν ἃ οἶδέν τις δοξάσαι αὐτὰ ἄττα εἶναι ὧν οὐκ οἶδεν· ἴσως δὲ ἀντιτενεῖ. καὶ γὰρ τοῦτο προσέθηκεν, εἰδὼς ὅτι, κἂν ἐν μίξει τοῦ
5	εἰδέναι πρὸς τὸ αἰσθάνεσθαι δείξωμεν ψευδῆ δόξαν ἐνοῦσαν, οὐχ ἕξωμεν (l. ἕξομεν) τι λέγειν πρὸς τὸν ἀποροῦντα περὶ τούτων, ἐπειδὰν ἡμᾶς ἐρωτᾷ περὶ τῶν ἔξω τῆς αἰσθήσεως, εἰ δυνατὸν συστῆναι ψευδο‐ δοξίαν, οἷον ἐπὶ τῶν παρὰ τοῖς γεωμέτραις καλουμένων †ψευδαρίων (l. ψευδαριθμῶν). οὐ γὰρ διὰ μῖξιν αἰσθήσεως ψευδογραφοῦσιν.
Tht 192d	μέμνημαι δὲ ὑμᾶς. σημείωσαι διὰ τὴν σύνταξιν.
Tht 194e	ὅταν τοίνυν ... στενοχωρίας. ὡραῖον δι’ ὅλου τοῦ χωρίου.
Tht 194e,bis	λάσιον. τὸ λάσιον οἱ φιλόσοφοι προ[spatium 10 litterarum] ἐπὶ τοῦ τραχὺ ἀκούει. τὸ δὲ πάνσοφος ἡ εἰωθυῖά ἐστι τοῦ Σωκράτους εἰρωνεία· τὸ γὰρ λάσιον καὶ τραχὺ οὐκ ἔστιν ἐπαινετόν, ὥστε σκώπτει τὸν ἐπαινέ‐
5	σαντα Ὅμηρον.
Tht 195d	ὃν διανοούμεθα. τὸ νοητὸν παράδειγμα, τὴν ἰδέαν.
Tht 196d	ἀμφότερά γε. τὸ τὴν ἀντίφασιν συντρέχειν.
Tht 196d,bis	ἀναισχυντεῖν.
Tht 196d,bis	τὸ ἐν ἀρχῇ αἰτεῖσθαι.	444
Tht 197a	μὴ ἀπεχομένῳ. διὰ τοὺς ἀντιλογικούς.
Tht 199d	τινος. τοῦ ἐπιστητοῦ.
Tht 204a	ὅτι οὗ ἂν ᾖ κτλ. ἀντὶ τοῦ τὸ ὅλον οὐδὲν παρὰ τὰ μέρη.
Sph t	ΕΙΣ ΤΟΝ ΣΟΦΙΣΤΗΝ
Sph ad tit	ΣΟΦΙΣΤΗΣ. ὅτι σοφιστὴν καλεῖ Πλάτων καὶ 〈τὸν Ἔρωτα καὶ τὸν Ἅιδην〉 καὶ τὸν Δία, καὶ παγκάλην λέγει εἶναι τὴν σοφιστικὴν τέχνην· ὅθεν ὑπο‐ νοοῦμεν ὅτι γλαφυροτέρου σκοποῦ ἔχεται ὁ διάλογος. ἔστι γὰρ κατὰ
5	τὸν μέγαν Ἰάμβλιχον ὁ σκοπὸς νῦν περὶ τοῦ ὑπὸ σελήνην δημιουργοῦ. οὗτος γὰρ καὶ εἰδωλοποιὸς καὶ καθαρτὴς ψυχῶν, ἐναντίων λόγον ἀεὶ χωρίζων μεταβλητικῶς, καὶ νέων πλουσίων ἔμμισθος θηρευτής, ψυχὰς ὑποδεχόμενος πλήρεις ἀλόγων ἄνωθεν ἰούσας, καὶ μισθὸν λαμβάνων παρ’ αὐτῶν τὴν ζῳοποιίαν τὴν κατὰ λόγον τῶν θνητῶν. οὗτος ἐν‐
10	δέχεται τῷ μὴ ὄντι, τὰ ἔνυλα δημιουργῶν, καὶ τὸ ὡς ἀληθῶς ψεῦδος ἀσπαζόμενος, τὴν ὕλην· βλέπει δὲ εἰς τὸ ὄντως ὄν. οὗτός ἐστιν ὁ πολυκέφαλος, πολλὰς οὐσίας καὶ ζωὰς προβεβλημένος, δι’ ὧν κατα‐ σκευάζει τὴν ποικιλίαν τῆς γενέσεως. ὁ δ’ αὐτὸς καὶ γόης, ὡς θέλγων τὰς ψυχὰς τοῖς φυσικοῖς λόγοις, ὡς δυσαποσπάστως ἔχειν ἀπὸ τῆς
15	γενέσεως. καὶ γὰρ καὶ ὁ Ἔρως γόης, καὶ ἡ φύσις ὑπό τινων μάγος κέκληται διὰ τὰς συμπαθείας καὶ ἀντιπαθείας τῶν φύσει. νῦν οὖν τὸν παντοδαπὸν σοφιστὴν βούλεται διδάσκειν. καὶ γὰρ ὁ φιλόσοφος σοφιστὴς ὡς μιμούμενος τόν τε οὐρανοῦ δημιουργὸν καὶ τὸν γενε‐ σιουργόν. καὶ ἡ διαιρετικὴ μιμεῖται τὴν ἀπὸ τοῦ ἑνὸς τῶν ὄντων
20	πρόοδον, καὶ ὁ γενεσιουργὸς τὸν οὐράνιον δημιουργόν· διὸ καὶ σοφιστής. καὶ αὐτὸς δὲ ὁ σοφιστὴς ἄνθρωπος ὢν διὰ τὸ τὰ μεγάλα μιμεῖσθαι
20	σοφιστὴς καλεῖται· ὅθεν καὶ τὸν σοφιστὴν πολυκέφαλον εἴρηκεν, ὁ δὲ ξένος εἰς τύπον τοῦ πατρὸς τῶν δημιουργῶν νοείσθω ὑπερουράνιος καὶ ἐξῃρημένος, οἱ δ’ ἀκροαταὶ εἰς τὰς δημιουργικὰς νοήσεις, ὁ μὲν εἰς τὴν	445
25	τοῦ Διός, ὁ δὲ εἰς τὴν ἀγγελικὴν ὡς Ἑρμαϊκὸς καὶ γεωμετρικός. καὶ ἐπεὶ ἡ δημιουργία ἐκ τοῦ †τέλους (l. ἀτέλους) εἰς τὸ τέλειον, διὰ τοῦτο πρῶτον ὁ ξένος τῷ Θεοδώρῳ συγγίγνεται, εἶτα δι’ ἐπιστροφῆς τῷ Διίῳ Σωκράτει.
Sph 216a	ἐξ Ἐλέας. αὕτη ἡ Ἐλαία (sic) οὐχ ὥς τινες ὑπέλαβον τῆς Ἰωνίας ἐστὶν ἀλλὰ τῆς Ἰταλίας, εἴ τι δεῖ Στράβωνι πείθεσθαι τῷ γεωγράφῳ. κεῖται δὲ ἐν τῷ ἐχομένῳ κόλπῳ τοῦ Ποσειδωνιάτου κόλπου, ἧς αἱ Οἰνοτρίδες
5	προβέβληνται νῆσοι.
Sph 216a,bis	τὸν Ὁμήρου λόγον. τὸ μὲν Ὁμηρικὸν ἔχει· “καί τε θεοὶ ξείνοισιν ἐοικότες” καὶ τὰ ἑξῆς (ρ 485). ὁ δὲ Σωκράτης νῦν, συμφωνῶν ἑαυτῷ ἐν τῇ Πολιτείᾳ (381 d), πραότερον ἐπιρραπίζει τὸν τοῦ Ὁμήρου λόγον διὰ τὸ “συνο‐
5	παδὸν γιγνόμενον.” τὸ γὰρ μεταμορφοῦσθαι θεὸν ὡς ἀπατηλὸν ἐκβάλλει τῆς ἑαυτοῦ πολιτείας.
Sph 219a	sqq. ἀλλὰ μήν κτλ. [Schema.]
Plt t	ΕΙΣ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟΝ
Plt 260c	αὐτοπωλῶν. ὅτι αὐτοπώλης πᾶς ὁ τὸ ἴδιον ἐργόχειρον ἢ οἶνον ἢ σῖτον ἐξ οἰκείου γεωργίου πιπράσκων, ὁ δὲ παρὰ τούτων ἀγοράζων ἤτοι ὠνούμενος καὶ πιπράσκων ἄλλοις κάπηλος λέγεται.
Plt 261d	ἀλλ’ οὐ μήν κτλ. ὅτι ἄλλο βοηλάτης καὶ ἄλλο βουφορβός, καὶ ἄλλο ἱπποκόμος καὶ ἄλλο ἱπποτρόφος.
Plt 271d	τότε γὰρ αὐτῆς πρῶτον κτλ.
Plt 271d	ἀμύδρως τὴν κοινὴν ἀνάστασιν ὑπαινίσσεται.	446
Prm t	ΕΙΣ ΤΟΝ ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΝ
Prm 128c	Λάκαιναι σκύλακες. ἃς ἡ συνήθεια Λακωνικάς φησιν.
Prm 130d	ἔθραξε. ἐτάραξεν, ἠνώχλησεν, εἰς θυμὸν ἐκίνησεν, τὰς φρένας διέσεισεν.
Phlb t	ΕΙΣ ΤΟΝ ΦΙΛΗΒΟΝ
Phlb 33e	μνήμης ἔξοδος. ὅρος λήθης.
Smp t	ΕΙΣ ΤΟ ΣΥΜΠΟΣΙΟΝ
Smp 172a	Ἀγάθωνος. τραγῳδι〈οποιός, ὃν Ἀριστοφάνησ〉 ἐπὶ μαλακίᾳ 〈σκώπτει Γηρυ‐〉 τάδῃ (fr. 169 Kock)· ἦν δ’ οὗτος 〈Τισαμένου〉
5	παῖς, Ἀθη〈ναῖος, παιδικὰ Παυ‐〉 σανίου τοῦ τραγικ〈οῦ. καὶ πρὸς Ἀρ‐〉 χέλαον τὸν βασιλέα 〈ᾤ‐〉 χετο, ὡς Μ〈αρσύας ὁ〉 νεώτερος. ἐ〈μιμεῖ‐〉
10	το δὲ τὴν κομψό‐ τητα τῆς λέξεως Γορ‐ γίου τοῦ ῥή‐
10	τορος.	447
Smp 173a	ἧ (corr. m. rec. ex ἦν). Ἀττικὸν τοῦτο, ἀπὸ τοῦ ἔα συνῃρημένον· σημαίνει δὲ τὸ ἔα τὸ ὑπῆρχον. ἔστι γὰρ ἀπὸ τοῦ ἦν κατὰ διάλυσιν Ἰωνικήν. Ὅμηρος (Δ 321)—
5	ἢ τότε κοῦρος ἔα, νῦν αὖτέ με γῆρας ἱκάνει.
Smp 189a	οἷον καὶ ὁ πταρμός. σημείωσαι διὰ σύνταξιν.
Smp 202a	μεταξὺ σοφίας καὶ ἀμαθίας. ὅτι μεταξὺ ἐπιστήμης καὶ ἀμαθείας ἐστιν ἡ ὀρθὴ δόξα, κἂν λόγον μὴ ἔχῃ.
Smp 210e	ἔμπροσθεν πάντες ... 211a φαντασθήσεται. περὶ τοῦ ὄντος καλοῦ.
Smp 211b	παιδεραστεῖν. τὸ παιδεραστεῖν ἐπὶ τοῦ παιδείας ἐρᾶν ἀεὶ κεῖται παρὰ Πλάτωνι.
Smp 215b	ἀλλ’ οὐκ αὐλητής. ἐν ἤθει.
Smp 215b,bis	ἐκείνου. Μαρσύου.
Smp 218a	τὴν καρδίαν ἢ ψυχήν. ὅτι τὴν καρδίαν ψυχὴν λέγει.
Smp 218b	τῆς φιλοσόφου μανίας. ὅτι καὶ ἐπὶ τοῦ ἔρωτος τοῦ πρὸς φιλοσοφίαν μανίαν ὀνομάζει.
Smp 218b,bis	πύλας ... ἐπίθεσθε. ἐντεῦθεν παρῴδησεν Καλλίμαχος ἐν ὕμνῳ Δήμητρος καλάθου
Smp 218b,bis	(Hymn. VI 3) τὸ “θύρας δ’ ἐπίθεσθε βέβηλοι.”	448
Phdr t	ΕΙΣ ΤΟΝ ΦΑΙΔΡΟΝ
Phdr 227b	τῶν λόγων. Ἀττικὴ ἡ σύντ[αξις] (lac. c. 4 litterarum) μέρους λέγειν. [Ἀττικὸν] (lac. c. 4 litterarum) γ’ οὖν καὶ ἔφαγον [τοῦ ἄρτου] 〈φα‐〉
5	σίν, οὐ τὸν ἄρτον καὶ [ἔπιον τοῦ οἴ‐] νου, ἀλλ’ οὐ τὸν ο[ἶνον οὕτως οὖν καὶ] ἐνταῦθα εἱστία ὑμᾶς τῶν λόγων. τὸ [γὰρ κοι‐] νὸν εἱστία ὑμᾶς τοῖς λόγοις. ὅσοι δὲ λεί‐ πειν φασὶ τὴν διὰ πρό‐
10	θεσιν ἵν’ ᾖ εἱστία ὑμᾶς διὰ τῶν λό‐ γων οὐ κατὰ σκο‐ ποῦ βάλ‐
15	λου‐ σι
Phdr 228c	τάχα. 〈ἀντὶ〉 τοῦ ταχέως· οὐ γὰρ καὶ εἰκαστικῶς διὰ τοῦ τάχα καὶ βε‐ βαιωτικῶς διὰ τοῦ πάντως.
Phdr 230b	νὴ τὴν Ἥραν κτλ. ὡραῖον ἄγαν τὸ χωρίον.
Phdr 242c	ἐδυσωπούμην. ἀντὶ ὑπώπτευον.
Alc1 t	ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΝ
Alc1 103a	οὐδὲ προσεῖπον.
Alc1 103a	τὸ ἀπαρουσιάστως ἐρᾶν θεοειδὲς καὶ νοερόν.	449
Alc1 103a,bis	δαιμόνιον ἐναντίωμα. ὅπερ νῦν δαιμόνιον καλεῖ Πλάτων, μετὰ μικρὸν θεὸν λέγει τὸν ἐναντιούμενον. τοῦτο δὲ καὶ Ὅμηρος. ποιεῖ· κἀκεῖνος γὰρ ἐ〈πὶ〉 ταὐτοῦ τίθησι δαίμονα καὶ θεόν.
Alc1 104b	προσθήσω. προειπὼν τὰ ὑπάρχοντα τῷ Ἀλκιβιάδῃ μεγάλα εἶναι, ἀπὸ τοῦ σώματος ἀρξάμενα τελευτῶντα εἰς τὴν ψυχήν, νῦν λέγει καὶ προστίθησι τὰ ἐκτός.
Alc1 107e	εἰ οὖν βουλεύοιντο κτλ. λεληθότως ὁ Σωκράτης διορθούμενος Ἀλκιβιάδην παράδειγμα τὴν γυμναστικὴν φέρει ἔχουσαν διαφορὰν τό τε ἀκροχειρίζεσθαι καὶ παλαίειν. οὕτως οὖν καὶ τῆς δικαιοπραγίας ὁ πόλεμος καὶ ἡ εἰρήνη
5	εἰσὶ διαφοραί. εἰκότως δὲ γυμναστικὴν καὶ μουσικὴν προφέρει Σωκράτης ἅπερ γνώριμα τῷ Ἀλκιβιάδῃ ὡς δι’ αὐτῶν ἐκ παίδων ἀχθέντι, καὶ ὅμοια ὁ μὲν πόλεμος τῇ γυμναστικῇ, ἡ δὲ εἰρήνη τῇ μουσικῇ.
Alc1 107e,bis	λέγω δὲ τὸ τοιόνδε. ὅρα τὴν ἀκρίβειαν τῶν ὀνομάτων. γυμναστικῶς φησὶ καὶ μουσικῶς, εὐλόγως ἀπὸ τῶν ἕξεων ὀνομάσας τὰς ἐνεργείας. τὰ γὰρ ὀνόματα ἢ ἀπὸ τῶν ἕξεων τίθεται τοῖς ἔχουσιν αὐτάς, ὡς ἀπὸ τῆς ἰατρικῆς ἕξεως
5	ὁ ἰατρός, ἢ ἀπὸ τῆς ἐνεργείας, ὡς ἰατρικῶς λέγομεν ἐνεργῆσαι τὸν καλῶς ἰασάμενον· ἢ ἀπὸ τοῦ ὀργάνου, καθάπερ φλεβοτόμον φαμέν τινα· ἢ ἀπὸ τοῦ τέλους, ὡς λέγομεν ὑγιεινὸν σιτίον ἢ φλεβοτόμον τὸ ὑγίειαν ποιοῦν, διὰ δὲ τούτων ὁ Πλάτων τοὺς ἀπὸ τῆς ὁμοιότητος καὶ τῶν συστοίχων τόπους ἡμῖν λεληθότως μετὰ τῆς ὕλης παραδίδωσιν,
10	οὓς ὁ Ἀριστοτέλης γυμνοὺς πραγμάτων ἐντεῦθεν ὠφελημένος ἁπλώσας παραδέδωκεν. ἔστι γὰρ ὁ ἀπὸ τῆς ὁμοιότητος τόπος οὗτος· ὡς ἔχει γυμναστικὴ πρὸς παλαιστρικὴν καὶ ἀκροχειρισμόν, οὕτως ἡ μουσικὴ
10	πρὸς τὸ ᾆσαι καὶ κιθαρίσαι καὶ ῥυθμόν. ὁ δὲ ἀπὸ τῶν συστοίχων οὗτος· ὡς ἀπὸ τῆς γυμναστικῆς τὸ γυμναστικῶς εἴρηται, οὕτως ἀπὸ τῆς	450
15	μουσικῆς τὸ μουσικῶς. ἀκριβῶς δὲ πάνυ πρῶτον τὸ ᾄδειν ὅ ἐστι τῆς γλώττης, εἶτα κιθαρίζειν ὅ ἐστι χειρῶν, εἶτα βαίνειν ὅ ἐστι ποδῶν. τρία δὲ μέρη μουσικῆς· ᾆσμα μέλος ῥυθμός. καὶ περὶ μὲν τὸ ᾆσμα τὸ μακρὸν καὶ βραχύ, περὶ δὲ τὸ μέλος τὸ ὀξὺ καὶ βαρύ, περὶ δὲ τὸν ῥυθμὸν τὸ βραδὺ καὶ ταχύ.
Alc1 110d	πάλιν εἰς τὸν αὐτὸν ἥκομεν κτλ. ἀρχὴ τοῦ β συλλογισμοῦ.
Alc1 111c	τὸ ἑλληνίζειν ἐπίστασθαι. [Start of a diagram]τὸ ἑλληνίζειν ἄτεχνον οἱ πολλοὶ διδάσκαλοι ἔντεχνον ἡ τέχνη
5	γραμματικῶν ὀνοματοθετῶν[End of a diagram]
Alc1 112d	ἐκ μὲν ὧν κτλ. ἰδοὺ ὁ ἀμαθὴς καὶ φιλότιμος νέος πῶς ἀποκρίνεται.
Alc1 112e	πότερος οὖν κτλ. ἀρχὴ τοῦ γ συλλογισμοῦ.
Alc1 115a	τῶν δικαίων κτλ.
Alc1 115a	ἀρχὴ τοῦ ε συλλογισμοῦ.	451
Alc1 116b	εὖ πράττει. τὸ εὖ μέσον ἐστὶ τοῦ ἀγαθοῦ καὶ κακοῦ.
Alc1 118e	ἠλιθίω ἐγενέσθην. τὸ Ὁμηρικὸν παραφράζει νῦν (δ 371)— νήπιος †εἲς (l. εἶς), ὦ †ξένε (l. ξεῖνε), λίην τόσον ἠὲ χαλίφρων, †ἢ (l. ἠὲ) ἑκὼν μεθίεις·
5	πᾶς γὰρ μὴ μανθάνων ἢ φύσεως ἀντιπραττούσης πάσχει τοῦτο, καὶ ἔστιν ὁ τοιοῦτος νήπιος καὶ ἠλίθιος· ἢ δύναται μέν, οἴεται δὲ ἀνωφελῆ εἶναι τὰ μανθανόμενα, καὶ διὰ τοῦτο οὐκ ἐπιτείνεται πρὸς αὐτά, καὶ ἔστιν ὁ τοιοῦτος χαλίφρων καὶ μαινόμενος· ἢ οἴεται μὲν ὠφέλιμα εἶναι, ῥᾳθυμεῖ δὲ καὶ βλακεύει, καὶ ἔστιν ὁ τοιοῦτος ἑκὼν μεθίων καὶ μὴ
10	προσέχων τὸν νοῦν.
Alc1 120a	οὔκ, ὠγαθέ, ἀλλά κτλ. εἰρωνικῶς.
Alc1 124d	οὐδὲ μὴ ὅτι γε ἐγώ. ἀγνοεῖ ἑαυτὸν ὁ Σωκράτης ἐνθουσιαστικῶς.
Alc1 124e	δῆλον ὅτι ἥνπερ κτλ. τὸ ὑλικὸν αἴτιον τῆς πολιτικῆς τὰ πρακτέα εἰσίν.
Alc1 125a	ὃ δὲ ἄφρων κτλ. ἐπὶ μὲν τῶν βαναύσων τοῦτο οὐκ ἄτοπον, ἐπὶ δὲ τοῦ πολιτικοῦ ἀνδρὸς ἄτοπον τὸ εἶναι τὸν σοφὸν κατά τι πονηρὸν καὶ κατά τι ἀγαθόν.
Alc1 126c	ἆρ’ οὖν φιλίαν κτλ. οὐχ ὡς 〈οὐ〉 〈β〉ουλόμεν〈οσ〉 ὁ Σωκρά〈της καὶ αὐ〉τὸς 〈τέλοσ〉 εἶναι τὴν φιλ〈ίαν〉, ταῦτα ἐρωτᾷ, ἀλλ’ 〈ὅτι〉 ᾤετο τὸν 〈νε〉ανίσκον ταὐτ〈ὸν〉
Alc1 126c	ὑπολαμβάνειν στοργὴν καὶ φιλίαν.	452
Alc1 126d	μὴ κάμῃς. ὡς πολλὰ ἐρωτήσας διεγείρων τὸν νεανίσκον προτρέπει μὴ ἀπο‐ καμεῖν. (similia T W.)
Alc1 127a	κατὰ τὸν σὸν λόγον. τὸ κατὰ τὸν σὸν λόγον ἀναγκαίως πρόσκειται διὰ τὰ ἐν τῇ Πολιτείᾳ ἀποδεδειγμένα, μηδὲν διαφέρειν κατὰ τὰ πολεμικὰ τὸ θῆλυ τοῦ ἄρρενος.
Alc1 127a,bis	γυναιξὶ πρὸς ἄνδρας. κατὰ γὰρ τὸ προσεχὲς τέλος οὐχ ὁμονοεῖ ἀνὴρ καὶ γυνή, ἀλλὰ κατὰ τὸ πόρρω.
Alc1 129a	φαῦλος. ἀντὶ τοῦ εὐτελής.
Alc1 130c	σαφέστερον. οἶδεν ἐλλειπῆ τὸν ὅρον Σωκράτης.
Alc1 130d	τί τοῦτο; ὁ ῥᾴθυμος Ἀλκιβιάδης, ἴδε τί λέγει.
Alc1 131b	σωφροσύνη. σωφροσύνην λέγει τὴν φρόνησιν, ὡς ἀπὸ τῶν χειρόνων ἐπὶ τὰ κρείττω ἐπιστρέφουσαν, καὶ ἄλλως, ὅτι ἀντιστρέφουσιν ἀλλήλαις αἱ πολιτικαὶ ἀρεταί.
Hipparch t	ΕΙΣ ΤΟΝ ΙΠΠΑΡΧΟΝ
Hipparch 226c	συλλήβδην. λείπει τὸ εἰπεῖν, ὃ προσυπακουστέον.
Hipparch 229c	διὰ τὴν τῆς ἀδελφῆς ἀτιμίαν. Θουκυδίδης οὕτω φησίν (VI 56; at dicit VI 59 δι’ ἐρωτικὴν λύπην
Hipparch 229c	ἥ τε ἀρχὴ τῆς ἐπιβουλῆς κτλ.).	453
Amat t	ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΕΡΑΣΤΑΣ
Amat ad tit	ΕΡΑΣΤΑΙ. Ἀντερασταί.
Amat 138e	δικάζοντα ὀρθῶς κτλ. σημείωσαι ὅτι διαιτητὴς μὲν ὁ τοὺς φίλους, ἰδίᾳ συμβιβάζων, δικαστὴς δὲ ὁ δημοσίᾳ κρίνειν ἅπαντας τοὺς ἀμφισβητοῦντας λαχών.
Thg t	ΕΙΣ ΤΟΝ ΘΕΑΓΗ
Thg 126b	παρὰ τίνος (sic B T: τίνας W). 〈Ἀττι〉κὴ ἡ σύνταξις· 〈Ἀττικ〉οὶ γὰρ εἰς διδασκάλου φασίν, οὐ〈κ〉 εἰς διδάσκαλον. οὕτως οὖν κἀνταῦθα γενικὴ ἀντὶ αἰτιατικῆς.
Chrm t	ΕΙΣ ΤΟΝ ΧΑΡΜΙΔΗΝ
Chrm 155d	τὰ ἐντὸς τοῦ ἱματίου. ἀπόλοιο δῆτ’ ὦ Πλάτων οὕτως ἐπιβούλως ψυχαῖς ἀφελέσι τὸν λόγον προενεγκών.
Chrm 159c	πότερον οὖν κτλ. ἐπηρεάζεις τῷ λόγῳ, ὦ Σωκράτης, σοφιστικῶς τὸν καλὸν παρα‐ κρουόμενος Χαρμίδην. εἰ γὰρ καὶ μὴ ἱκανῶς τὸν περὶ σωφροσύνης ἀποδέδωκεν λόγον, ἀλλ’ οὖν οὐχὶ καὶ ὅλῳ καὶ παντὶ διαφέροντα. μέρος
5	γ’ οὖν καὶ τὸ ἡσυχῇ τι καὶ κοσμίως πράττειν σωφροσύνης. ἡσυχῇ δὲ ἀντὶ τοῦ ἀταράχως φημί· σὺ δὲ ὁμωνύμως τὸ ἡσυχῇ ἀντὶ τοῦ νοθρῶς (l. νωθρῶς) ἐκδεχόμενος δῆλος εἶ σοφιστεύων τὴν ἐπιχείρησιν.
Chrm 161e	στλεγγίδα. στλεγγὶς τὸ ἐν τῇ συνηθείᾳ ξύστρον.
Chrm 166c	πολλοῦ δεῖ.
Chrm 166c	ἀντὶ τοῦ οὐδαμῶς.	454
La t	ΕΙΣ ΤΟΝ ΛΑΧΗΤΑ
La 180b	παρακαλεῖς. ἀντὶ τοῦ καλεῖς εὐχρήστως ἄγαν.
La 184b	θρασύτερος ἂν δι’ αὐτὸ γενόμενος. σημείωσαι διὰ τὴν σύνταξιν.
La 187b	ἐν τῷ Καρὶ ... ὁ κίνδυνος. ἀντὶ τοῦ ἐν τῷ δούλῳ; καὶ γὰρ οἱ παλαιοὶ τῶν Ἑλλήνων ἀπὸ Καρῶν καὶ Θρᾳκῶν τοὺς δούλους ἐποιοῦντο, ἔνθεν τοὺς δούλους Κᾶρας ὀνόμαζον (sic) καὶ Θρᾷκας, καὶ τὰς δούλας Θρᾴττας καὶ Καείρας.
La 189b	οὕτω σὺ παρ’ ἐμοὶ διάκεισαι. σημείωσαι σύνταξιν.
La 192c	ἡμῖν αὐτοῖς. ἀντὶ τοῦ ἀλλήλοις.
La 197a	μῶρον. Ἀττικοὶ οὕτως τὸν μῶρον προπερισπωμένως.
La 197c	Αἰξωνέα (sic B2 T W Oxy.: ἐξωνέα B). [Start of a diagram]〈ἀ〉ντὶ τοῦ ὑ〈περή〉φ〈ανον〉 οἱ γὰρ ἐξο〈νεῖσ〉 εἰ〈ς ὑ‐〉 〈περηφανίαν ἐσκώ‐〉
5	πτον〈το〉. ἔστι 〈δὲ〉 ἀπ’ εὐθεί〈ας Αἰξωνεύς.〉 οὕτω δὲ ἀ〈πὸ〉 δήμ〈ου〉 τ〈ινὸσ〉 ἐλέ‐ γοντ〈ο〉
10	Ἀθή〈ν〉‐ ῃσ〈ί〉
10	τινες [End of a diagram]	455
Ly t	ΕΙΣ ΤΟΝ ΛΥΣΙΝ
Ly 206d	Ἑρμαῖα. ἓν τῶν Ἑρμοῦ ἐπιτηδευμάτων καὶ ἡ παλαιστρική. ἐπεὶ οὖν παλαίστρα ἡ διατριβή, εἰκὸς τοὺς αὐτόθι φοιτῶντας νέους Ἑρμῇ ἀπαρχομένους τῆς τιμῆς, καθότι ἔφορος τῆς παλαιστρικῆς, Ἑρμαῖα τὴν τελετὴν
5	ὀνομάζειν. λέγεται δὲ καὶ παίδων οὕτως ἀγὼν παρὰ Συρακοσσίοις, ὥς φησι Διογενιανός.
Ly 206e	ἀστραγαλίζοντας. ἀστραγαλίζειν τὸ ἀστραγάλοις παίζειν, ὅπερ καὶ ἀστρίζειν ἔλεγον, ἐπεὶ καὶ τοὺς ἀστραγάλους ἄστριας ἐκάλουν. Καλλίμαχος (fr. 239 Schneider)—
5	ζορκός τοι, φίλε κοῦρε, Λιβυστίδος αὐτίκα δώσω 〈πέντε〉 νεοσμήκτους ἄστριας. ἔνιοι δὲ ἀστρίχους φασίν. παίζεται δὲ ἀστραγάλοις τέσσαρσιν, καὶ εἷς ἕκαστος ἀστράγαλος πτώσεις ἔχει τέσσαρας ἐξ ἑβδομάδος κατὰ ἀντίθετον συγκειμένας ὥσπερ ὁ κῦβος (sic)· ἔχει δὲ ἀντικείμενα μονάδα
10	καὶ ἑξάδα, εἶτα τριάδα καὶ τετράδα· ἡ γὰρ δυὰς καὶ πεντὰς ἐπὶ τῶν κύβων μόνων παραλαμβάνεται διὰ τὸ ἐκείνους ἐπιφανείας ἔχειν ἕξ. εἰσὶ δὲ αἱ σύμπασαι τῶν ἀστραγάλων πτώσεις ὁμοῦ τεσσάρων παρα‐ λαμβανομένων πέντε καὶ τριάκοντα. τούτων δὲ αἱ μὲν θεῶν εἰσὶν ἐπώνυμοι, αἱ δὲ ἡρώων, αἱ δὲ βασιλέων, αἱ δὲ ἐνδόξων ἀνδρῶν,
15	αἱ δὲ ἑτερίδων (l. ἑταιρίδων ex Eust.)· αἱ δὲ ἀπό τινων συμβεβηκότων ἤτοι τιμῆς ἕνεκα ἢ χλεύης προσηγόρευνται. λέγεται δέ τις ἐν αὐταῖς Στησίχορος καὶ ἑτέρα Εὐριπίδης, Στησίχορος μὲν ὁ σημαίνων τὴν ὀκτάδα, ἐπεὶ ὁ ἐν †Ἱέρᾳ (l. Ἱμέρᾳ ex Eust.) τοῦ μελοποιοῦ τάφος ἐξ ὀκτὼ γωνιῶν συνέκειτο, Εὐριπίδης δὲ ὁ τὸν μ· εἷς γὰρ Εὐριπίδης
20	τῶν τεσσαράκοντα Ἀθήνῃσι προστατῶν μετὰ τὴν τῶν λ τυράννων κατασταθέντων κατάλυσιν. τῶν δὲ βολῶν (sic) ὁ μὲν τὰ ἓξ δυνάμενος
20	Κῷος καὶ ἑξίτης ἐλέγετο, Χῖος δὲ τὸ ἓν καὶ κύων. λέγεται δέ τις καὶ παροιμία ἀπὸ τούτου, οἷον Χῖος παραστὰς Κῷον οὐκ ἐάσω· ἀφ’ οὗ καὶ Στράττις Λιμνοπέδαις (l. Λημνομέδᾳ: fr. 23 Kock)—	456
25	Χῖος παραστὰς Κῷον οὐκ ἐᾷ λέγειν. ἔπαιζον δὲ ἀστραγάλοις καὶ πολλοῖς καθάπερ καρύοις καὶ ὀλίγοις, τοῦ δὲ εἴδους τῶν πολλῶν τὸ μὲν ἀρτιασμὸν ἔλεγον, τὸ δὲ τρόπα, τὸ δὲ ὤμιλλαν. ἀρτιασμὸς μὲν οὖν ἐστὶ τὸ δραξάμενον ἀστραγάλων ἤ τινων ἄλλων ἐξετάζειν τὸν συμπαίζοντα, πότερον ἀρτίους ἢ περισσοὺς
30	κατέχει. Ἀριστοφάνης Πλούτῳ (816; cf. ibi schol.) στατῆρσι δὲ οἱ θεράποντες ἀρτιάζομεν. τρόπα δὲ ἐστὶν ἡ εἰς βόθυνον ἐκ διαστήματος βολή. Κρατῖνος Πυλαίᾳ (fr. 170 Kock)— †ἡ Διονύσοις ἀκοίλοις† παίζουσιν ἀνέμενοι τρόπα.
35	ἡ δὲ ὤμιλλά ἐστιν ὅταν περιγράψαντες κύκλον ἐπιρρίπτωσιν ἀστρα‐ γάλους ἤ τι ἄλλο, ὡς τῇ μὲν ἐντὸς βολῇ νικώντων τῇ δὲ ἐκτὸς ἡττω‐ μένων. Εὔπολις Χρυσῷ γένει (fr. 288 Kock) μεταφέρων ἐπὶ τὴν †ἐκ κυκλώπων (l. ἐν κύκλῳ ex ci. Meineke) κατάκλισιν τοὔνομα οὕτω φησίν· ἔπειτ’ εἴσειμι ἐνθάδε μείνας εἰς ὤμιλλαν κἂν μὴ μετίῃ.
Ly 206e,bis	ἠρτίαζον. παιδιά τις τὸ ἀρτιάζειν, ἐν ᾗ τοὺς ἀρτίους καὶ περισσοὺς ἀριθμοὺς καταστοχάζονται. σημαίνει δὲ καὶ τὸ πληροῦν καὶ συντελεῖν.
Ly 206e,ter	φορμίσκων. πλεκτῶν ἀγγίον (l. ἀγγείων) ἤτοι σπυρίδων. φορμίον δὲ πλέγμα τι ψιαθῶδες παρ’ Ἱππώνακτι.
Ly 208b	ὁρικοῦ (l. ὀρικοῦ).
Ly 208b	〈τοῦ〉 ἡμιονικοῦ.	457
Ly 209b	ψῆλαι. ψῆλαι τὸ ἄνευ πλήκτρου τῷ δακτύλῳ τὰς χορδὰς ἐπαφᾶσθαι.
Ly 216a	ὥς γε οὑτωσὶ ἀκοῦσαι. ἀντὶ τοῦ κατ’ αὐτὴν τὴν ἀκοήν, κατ’ αὐτὴν τὴν πρώτην ἔντευξιν.
Ly 218e	οἶμαι δὲ καὶ ... εἴσομαι. ση〈μείωσαι〉 διὰ σύνταξιν.
Ly 222e	τί οὖν κτλ. ἀνακεφαλαίωσις ἐπιλογική. (κιονηδόν adscriptum.)
Euthd t	ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΥΘΥΔΗΜΟΝ
Euthd 271b	σκληφρός. οὕτω λέγεται καὶ παρὰ Ἀριστοτέλει ὁ ἰσχνὸς καὶ λεπτὸς τὸ σῶμα.
Prt t	ΕΙΣ ΤΟΝ ΠΡΩΤΑΓΟΡΑΝ
Prt 309a	πώγωνος ἤδη ὑποπιμπλάμενος. τῆς αὐτῆς φράσεως καὶ τὸ ἄρτι χνοάζων τὰς παρειάς, καὶ τὸ ἀρτίχνοος, καὶ τὸ ἰούλοις ὑποσκιαζόμενος ἤδη, καὶ τὸ πρῶτος ὑπηνήτης.
Prt 309d	Ὤ. θαυμαστικόν.
Prt 310a	τῆς παρελθούσης κτλ. Ἀττικὸν τοῦτο· τὸ γὰρ κοινὸν τὴν παρελθοῦσαν νύκτα ταύτην ὑπὸ βαθὺν ὄρθρον.
Prt 331d	ἁμῇ γέ πῃ.
Prt 331d	ἀντὶ τοῦ ὁπωσοῦν.	458
Grg t	ΕΙΣ ΤΟΝ ΓΟΡΓΙΑΝ
Grg 447a	οὕτω. κατὰ τὰ τελευταῖα ἀλλ’ οὐκ ἐν ἀρχῇ.
Grg 447a,bis	τὸ λεγόμενον. οὐ πάνυ τὸ λεχθὲν ἀποδέχεται Σωκράτης διὸ καὶ ἐπάγει· “ἀλλ’ ἢ τὸ λεγόμενον” ἀντὶ τοῦ “ἀλλ’ ὄντως τὸ λεγόμενον.” λείπει δὲ τὸ πεπόνθαμεν, ἵν’ ᾖ τοιοῦτο· ἀλλ’ ὄντως τὸ λεγόμενον πεπόνθαμεν
5	ὅπερ οἱ κατόπιν ἑορτῆς παραγινόμενοι καὶ τῆς ἐν τῇ ἑορτῇ θυμηδίας ὑστεροῦντες.
Grg 448b	Ἡρόδικος. ἄλλος Ἡρόδικος Σιλυμβριανὸς (sic) ἐν Πολιτείᾳ (406 a).
Grg 448b,bis	ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ. Πολύγνωτος οὗ καὶ τὸ ἐν Δελφοῖς ἔργον ἐπιγράφει— γράψε Πολύγνωτος, Θάσιος γένος, Ἀγλαοφῶντος υἱός, περθομένην Ἰλίου ἀκρόπολιν.
5	(Simonides, fr. 112 Diehl).
Grg 448c	τὸν αἰῶνα. ἀντὶ τοῦ τὸν βίον, τὴν ζωήν.
Grg 449a	ἀγαθόν γε. Ἀριστοτέλης μὲν καὶ οἱ σοφισταὶ μίαν φασὶν εἶναι ῥητορικὴν ἐπ’ ἀμφότερα δυναμένην ἀγωνίζεσθαι· Πλάτων δέ φησι δύο εἶναι, τὴν μὲν τέχνην, τὴν δὲ κολακείαν, ἥτις καὶ εἴδωλον λέγεται πολιτικῆς μορίου.
5	ὁ γ’ οὖν Γοργίας ἀξιῶν ἀγαθὸς εἶναι ῥήτωρ, τῆς τεχνικῆς φησὶν εἶναι οὐ τῆς εἰδωλικῆς ῥητορικῆς ἔμπειρος. δεῖ δὲ γινώσκειν ὅτι περὶ μὲν τῆς ἐντέχνου ῥητορικῆς ἐν Φαίδρῳ διαλαμβάνει, περὶ δὲ τῆς δημώδους καὶ κολακικῆς ἐνταῦθα.
Grg 449d	πάνυ γάρ.
Grg 449d	δύο ἐπιτάσεις ἀντὶ ὑπερθετικοῦ.	459
Grg 449e	περὶ λόγους. ὁ μὲν Σωκράτης τὸ τέλος ἠρώτησε τῆς ῥητορικῆς, ὁ δὲ Γοργίας τὸ ὄργανον ἀπεκρίνατο· ὁ γὰρ λόγος ὄργανον τοῦ ῥήτορος, ὥσπερ καὶ ἡ ἀποσιώπησις ὄργανόν ἐστιν ἕνεκα τοῦ πείθειν παραλαμβανομένη ὑπὸ
5	τῶν ῥητόρων. ἐνταῦθα δὲ καὶ διαλεκτικὸν θεώρημα παραλαμβάνομεν, τὸ τὰς ἀπροσδιορίστους προτάσεις ἐκκλίνειν καὶ ἀποστρέφεσθαι.
Grg 449e,bis	οὐκοῦν περὶ ὧνπερ κτλ. ἰστέον ὅτι τῷ λόγῳ ὁ ῥήτωρ κέχρηται ὡς ὀργάνῳ· ὁ δὲ Γοργίας ἀγνοῶν περιπίπτει· τὸ δὲ ἑξῆς πρόσκειται τὸ φρονεῖν, ἵνα τὴν ἔντεχνον ῥητορικὴν παραλάβῃ καὶ οὐ τὴν εἰδωλικήν. ὑποκατιὼν δὲ ὁ σοφιστὴς
5	συμφύρει πάντα, καὶ διὰ τοῦτο ἀνατέτραπται ὑπὸ τοῦ ἐπιστήμονος.
Grg 450b	ἀλλὰ πᾶσα ἡ πρᾶξις κτλ. ἐνταῦθα ν〈ῦν φησὶ τὸ ὀργανι‐〉 κὸν αἴτιον τῆς ῥ〈ητορικῆσ〉 ὁ Γοργίας εἶναι λό〈γον〉.
Grg 450c	εἰσὶν ἡμῖν τέχναι κτλ. ἐπίστησον ἐνταῦθα ὅτι διαλεκτικὸν θεώρημα παραδίδοται· δεῖ γὰρ πρὸ τῶν ὁρικῶν λόγων τοὺς διαιρετικοὺς προηγεῖσθαι.
Grg 450c,bis	πασῶν δὴ οἶμαι κτλ. δεῖ γιγνώσκειν ὅτι τὰς τέχνας ἐντ〈αῦθα〉 διαιρεῖ καὶ ἐν Σοφιστῇ (219 a sqq.) καὶ ἐν Πολιτ〈ικῷ〉 (258 e), ἀλλ’ οὐ κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον. ἀλλ’ ἐνταῦθα μὲν κατὰ τὸ δι’ οὗ, καλῶν τὰς μὲν διὰ λόγου,
5	τὰς δὲ ἄνευ λόγου, τὰς δὲ μεταξύ· ἐν δὲ Σοφιστῇ κατὰ τὸν τρόπον τῆς ἐνεργείας, καλῶν τὰς μὲν ποιητικάς, τὰς τὸ μὴ ὂν εἰς τὸ ὂν ἀγούσας, τὰς δὲ κτητικάς, τὰς τὸ ὂν οἰκειουμένας· ἐν δὲ τῷ Πολιτικῷ κατὰ τὸ
5	εἶδος τῆς ἕξεως, καλῶν τὰς μὲν γνωστικάς, τὰς δὲ πρακτικάς.	460
Grg 450c,ter	βραχέος. ὡς ἡ ἰατρική.
Grg 450c,quat	οὐδενός. ὡς ἡ γραφικὴ ἡ ὀρχιστική (l. ὀρχηστική).
Grg 450d	οὐδενός. ὡς ἡ διαλεκτική.
Grg 450d,bis	βραχέος. ὡς ἡ ῥητορικὴ διὰ τὸ ὑποκρίνεσθαι πολλάκις.
Grg 450d,ter	ἴσους. ὡς ἡ πεττευτικὴ καὶ κιθαρῳδία.
Grg 450e	ἀλλ’ οὔ τι κτλ. (sic B T W: οὔτοι F). εὐλαβῶς ἐπιρραπίζει τὸν τοῦ σοφιστοῦ λόγον ὁ Σωκράτης.
Grg 450e,bis	ὑπολάβοι. ἀντὶ τοῦ ἀποκριθήσεται.
Grg 450e,ter	εἰ βούλοιτο κτλ. ἐριστικὸς ἄνθρωπος καὶ ἐλέγξαι μόνον σκοπὸν ἔχων, ἀλλ’ οὐ διορθώ‐ σασθαι τὸν προσδιαλεγόμενον.
Grg 450e,quat	τὴν ἀριθμητικὴν ἄρα. οἱ γὰρ ὅροι ἀντιστρέφειν βούλονται, εἴπερ ὑγιῶς ἔχουσι.
Grg 451a	ἴθι νῦν. τὸ μὲν ὀργανικὸν αἴτιον ὁ λόγος ἐστίν· ζητεῖ δὲ νῦν τὸ γένος περὶ τί τῶν ὄντων καταγίνεται.
Grg 451b	εἴποιμ’ ἄν. ἐπίστησον ὅτι ἡ ἀριθμητικὴ κατὰ τὴν ἑαυτῆς φύσιν τὰ εἴδη τοῦ
Grg 451b	ἀριθμοῦ σκοπεῖ, τὰ δὲ σχήματα τὰ ἐπ’ αὐτοῖς καὶ τοὺς λόγους ὡς ἀρχὴ γεωμετρίας καὶ μουσικῆς. πάντα γάρ ἐστι πρώτως ἐν τοῖς	461
5	ἀριθμοῖς· οὐκ ἔστι δὲ ταὐτὸν τοὺς ἀριθμοὺς ἐφ’ ἑαυτῶν ὁρᾶν καὶ ὡς ἀρχὰς ἄλλων δι’ ἁπλότητα τῆς ὑποστάσεως.
Grg 451c	πρὸς αὑτά κτλ. 〈τ〉οὺς γὰρ πολλαπλασιασμοὺς καὶ τοὺς μερισμοὺς ἡ λογιστικὴ θεωρεῖ τοὺς τῶν ἀριθμῶν, ᾧ καὶ δῆλον ὅτι τὸ ποσὸν τὸ ἐν αὐτοῖς καὶ τὴν ὕλην περιεργάζεται. πολλαπλασιάζεται γὰρ ἀριθμὸς ἐπὶ ἀριθμὸν
5	οὐ κατὰ τὸ εἶδος ἀλλὰ κατὰ τὰς ὑλικὰς μονάδας, καὶ μερίζεται κατὰ τὸ ποσὸν ἀλλ’ οὐ κατὰ τὸν λόγον ᾧ διαφέρουσιν ἀλλήλων οἱ ἀριθμοί. τὸ τοίνυν πῶς ἔχει πρὸς ἄλληλα κατὰ τὸ πλῆθος τοῦτο ἐνδείκνυται, πῶς πολλαπλασιάζονται καὶ μερί〈ζονται〉 παρ’ ἀλλήλους κατὰ τὸ ἐν αὐτοῖς ποσόν.
Grg 451d	ἀμφισβητήσιμον. δεῖ τὸν ὅρον ἀναμφισβήτητον εἶναι καὶ σαφῆ καὶ διδασκαλικὸν τῆς τοῦ ὁριστοῦ οὐσίας. τὰ οὖν προκείμενα ἀμφισβητήσιμα μὲν διὰ τὸν ἰατρόν τε καὶ παιδοτρίβην καὶ χρηματιστήν, ἀσαφῆ δὲ διὰ τὸ μήπω
5	γνωρίμου ὄντος τοῦ ὑποκειμένου τῇ ῥητορικῇ ἄριστον αὐτὸ καλεῖσθαι. ὁ δὲ προκείμενος λόγος ὅμοιός ἐστι τῷ τοῦ Πώλου ἐξ ἀρχῆς εἰρημένῳ, ὅτι καλλίστη εἴη ἡ ῥητορική.
Grg 451e	σκόλιον. σκόλιον· Ἀθήνῃσιν ἐν τῷ πρυτανείῳ παρὰ πότον σκόλια ᾔδετο εἴς τινας, ὥσπερ εἰς Ἁρμόδιον, Ἄδμητον, Τελαμόνα· εἰρῆσθαι δὲ αὐτὸ σκολιὸν κατ’ ἀντίφρασιν, ὅτι ῥᾴδια καὶ ὀλιγόστιχα ὡς ἐπιγράμματα
5	ᾔδετο, ἃ ἐκαλεῖτο σκόλια, ἀντιπροτεινόντων ἀλλήλοις τῶν συμποτῶν, καὶ ἠλέγχοντο οἱ μὴ ᾄδοντες ὡς ἄμουσοι. σκόλιον μὲν οὖν ἤτοι σχόλιον τοῦτο. τὸ δὲ παρὸν Σιμωνίδου ἐστὶ τοιοῦτο ὄν (scol. anon. 7 Diehl)— ὑγιαίνειν μὲν ἄριστον ἀνδρὶ θνητῷ, δεύτερον δὲ φυὰν καλὸν γενέσθαι,
10	τὸ δὲ τρίτον πλουτεῖν ἀδόλως, τέταρτον δὲ ἡβᾶν μετὰ τῶν φίλων. τινὲς δὲ οὐ Σιμωνίδου ἀλλ’ Ἐπιχάρμου (fr. 262 Kaibel) φασὶν αὐτὸ
10	εἶναι.	462
Grg 452d	μέγιστον ἀγαθὸν εἶναι. διὰ τούτων ὁ Πλάτων ἐναργῶς ἡμῖν ἀπεκάλυψεν ὅτι περὶ τῆς ποιητικῆς αἰτίας ἀνθρωπίνων καὶ τῆς εὐδαιμονίας 〈ποι〉εῖται τὸν λόγον ἐν τῇ πρὸς Γοργίαν συν〈ου〉σίᾳ.
Grg 452e	τὸ πείθειν. ἰστέον ὅτι τῆς εἰδωλικῆς ῥητορικῆς ἐστὶν ὁ ἀποδοθεὶς ὅρος· δημοκο‐ πικὴν γάρ τινα λέγει ταύτην, πείθειν ἐπιχειροῦσαν τὸν πλημμελῶς κινούμενον ὄχλον.
Grg 453a	πειθοῦς δημιουργός. ἡ ἐνέργεια καὶ τὸ τῆς ἐνεργείας τέλος· οὐ γὰρ ἐξ ἀνάγκης πείθει ὁ ῥήτωρ.
Grg 453b	ἐμαυτὸν πείθω. ἐπίστησον ὅτι ὁ μὲν σπουδαῖος ἑαυτὸν πείθειν βουλόμενος, καὶ τὰ ἐν αὐτῷ πάθη τῆς ἀλόγου ὁρμῆς πείθει ὑπείκειν τῷ λόγῳ· ὁ δὲ σοφιστὴς τὸν ἔξω ὄχλον κολακεύων πείθειν δοκεῖ, κακουργῶν καὶ ἑαυτῷ ἐπι‐
5	βλαβῶς καὶ τοῖς πειθομένοις.
Grg 453b,bis	τούτων ἕνα. κατὰ κοινοῦ τὸ εὖ ἴσθι.
Grg 453c	τίς ἐστιν τῶν ζωγράφων. 〈ὥσπερ τὸ εἶδοσ〉 πολλῶν ἐστιν 〈ἀ〉τόμων 〈σ〉υ〈γκείμενον〉, οὕτω καὶ τὸ γένος πολλῶν εἰδῶν· ὡς ἔχει οὖν ζῶον τὸ γραφόμενον πρὸς τὰ ἄτομα τὰ ὑπ’ αὐτό, οὕτως ἔχει καὶ ἡ πειθὼ γένος οὖσα πρὸς τὰ
5	ἑαυτῆς εἴδη, τό τε διδασκαλικὸν καὶ πιστευτικόν.
Grg 453c,bis	ποῦ.
Grg 453c,bis	ἐν τῇ ποικίλῃ στοᾷ.	463
Grg 454b	ταύτης τοίνυν κτλ. πάλιν τὴν εἰδωλικὴν βούλεται λέγειν ὁ Γοργίας ῥητορικήν. καὶ γὰρ ἀπὸ τοῦ χείρονος ἤρξατο, τοῦ δικανικοῦ· κρεῖττον δὲ δῆλον ὅτι τὸ συμβουλευτικόν (ἐκ τἀγαθοῦ γὰρ τὴν ὑπόστασιν ἔχει), μέσον δὲ τὸ
5	πανηγυρικὸν ἀπὸ τοῦ νοῦ προελθόν, καὶ χεῖρον τὸ δικανικὸν ὡς ἀπὸ ψυχῆς προϊόν.
Grg 454b,c1	τἀγαθόν συμβουλευτικόν συμφέρον
Grg 454b,c1	κρεῖττον	Column end
Grg 454b,c2	νοῦς πανηγυρικόν καλόν	Column end
Grg 454b,c2	μέσον	Column end
Grg 454b,c3	ψυχή δικανικόν δίκαιον	Column end
Grg 454b,c3	χεῖρον	Column end
Grg 454c	τί δέ; πεπιστευκέναι; schol. mutilum. v. 1 ἐν τῷ Τιμαίῳ (51 d) κ〈α〉θ〈άπερ ἐνταῦθα διαιρεῖ τὰς δόξασ〉 v. 2 ἡμῶν εἰς πίστιν καὶ 〈μάθησιν καὶ τὴν μὲν .........τέραν,
5	τὴν δὲ ῥητο‐〉 v. 3 ρικωτέραν· ἐν γὰρ τῇ π〈ίστει ........... μαθή‐〉 v. 4 σει, καὶ τὴν μάθησιν ..............
Grg 454c,c1	διδάσκων μάθησις μανθάνων ἐνέργημα ἔσωθεν
5	αὐτοκίνητος εἰς τὴν φύσιν τὰ πράγματα
5	ἀναφέροντα	Column end
Grg 454c,c2	π〈είθω〉ν πίστις αἰσθάνων 〈ἐνέργημα ἔξωθεν〉
5	〈ἑτερο〉κίνη〈τοσ〉 εἰς ἄλλον τὸν πείσοντα
5	δοξάζειν.	Column end
Grg 455b	ὅταν περὶ ἰατρῶν. ἡ αἵρεσις τριττή, ἢ προσώπων ἢ πραγμάτων ἢ συναμφοτέρων· ἐν πᾶσι δὲ τούτοις οἱ τεχνικώτατοι ἂν ἄριστα συμβουλεύσαιντο ἔν γε πόλει εὐνομουμένῃ, καὶ ὁ μὲν πολιτικὸς προνοήσει λόγου χάριν ὅτι
5	δεῖ ναυτικὸν στρατὸν ἔχειν τὴν πόλιν, ὁ δὲ ῥητορικὸς παρὰ τοῦ πολι‐ τικοῦ μαθὼν πείσει τὸ πλῆθος περὶ τούτου, ὁ δὲ ναυπηγὸς εἰσηγήσεται
5	τήν τε ὕλην καὶ τὰ ὄργανα. ἐν δὲ μὴ τοιαύτῃ πόλει ὁ ῥητορικὸς πάντα ὑποδύσεται· καὶ γὰρ ὡς πολιτικὸς καὶ ὡς ἀρχιτέκτων συγκεχυμένως ὑποκριθήσεται πάντα εἶναι καὶ πάντα γινώσκειν.	464
Grg 455b,c1	ὀρθὴ πολιτεία πολιτικὸς ἄλλος ῥήτωρ ἄλλος ἐπιστήμων ἄλλος	464
5	ἀσυγχύτως	Column end
Grg 455b,c2	διάστροφος πολιτεία δημαγωγὸς ὁ αὐτός ῥήτωρ ὁ αὐτός ἐπιστήμων ὁ αὐτός	Column end
5	συγκεχυμένως	Column end
Grg 455d	οἶσθα γὰρ δήπου. πάλιν ὁ Γοργίας τὴν εἰδ〈ωλι〉κὴν ῥητορικὴν βούλεται παρεισάγειν.
Grg 455e	λέγεται ταῦτα. ἀρχαιότερος Θεμιστοκλῆς Περικλέους ἔτεσιν πλείοσι τῶν πεντή‐ κοντα.
Grg 456a	δαιμονία. τὸ ἁπλοῦν καὶ ἀμετάβλητον καὶ ὡρισμένον τῆς θείας φύσεως οἱ δαίμονες διὰ ποικιλίας καὶ κινήσεως καὶ τῆς ἐπὶ πᾶν προόδου μεμί‐ μηνται, εἰδωλικῶς τὰς ἀληθείας ὑποκρινόμενοι. διὰ τοῦτο οὖν τὸ
5	ποικίλον τῆς κολακείας τῆς εἰδωλικῆς ῥητορικῆς δαιμόνιον καλεῖ ὁ Σωκράτης.
Grg 456b	πολλάκις γάρ κτλ. παραδειγματικὴ ἀπόδειξις.
Grg 456b,bis	φημὶ δὲ καί κτλ. ἐνθυμηματικὴ ἀπόδειξις.
Grg 456c	ἀλλ’ αἱρεθῆναι ἄν κτλ. ὅτι τῆς αὐτῆς γνώμης ἐστὶν Ἀριστοτέλης καὶ Γοργίας περὶ τῆς ῥητορικῆς. καὶ γὰρ ἐκεῖνος γνῶσιν μὲν τὴν αὐτὴν τοῦ τε σπουδαίου καὶ μοχθηροῦ ῥήτορος ἔλεγεν εἶναι, προαίρεσιν δὲ διάφορον.
Grg 456c,bis	ἡ μὲν οὖν δύναμις κτλ. μέχρι τῶν ἐνταῦθα τὴν δύναμιν τῆς ῥητορικῆς ἀνύμνησεν ὁ Γοργίας, ἐντεῦθεν δὲ τὴν βούλησιν τῶν χρωμένων τῇ δυνάμει ταύτῃ· πᾶσα γὰρ δύναμις ἄλλου ἐστὶ δύνασις τοῦ χρωμένου. ὅπερ καὶ κρεῖττόν ἐστι
5	πάντως τῆς δυνάμεως.	465
Grg 456e	μισεῖν τε καὶ ἐκβάλλειν. [Start of a diagram]ε............. .. 〈ἀπο〉λογούμεν ....ήσαντα παρ............
5	........το πολυ...... εἰς τὴν νεότητα διαστ〈η〉...νομ.... 〈ἔ〉γρ〈α‐〉 ψαν περὶ τῆς τ〈έ–〉 ........ χνης, ᾧ εἰκ〈ὼν ἐ–〉 ....... πέκειτο Γοργίου κ〈α–〉 .......
10	θάπερ τοῖς γεωργικ〈οῖσ〉 μὲν νόμοις ἄροτρον, τοῖς δ〈ὲ〉 ναυτικοῖς πη‐ δάλιον ἐ‐ πεκειτο [End of a diagram]
Grg 457b	ἔμβραχυ. ἐπιρρηματικῶς ἀκουστέον ἀντὶ τοῦ συντόμως ἢ ἁπλῶς ἢ καθάπαξ ἢ καθόλου.
Grg 457c	τὰς συνουσίας. ἐνταῦθα Σωκράτης τίς τε ἡ ὀρθὴ συνουσία παραδίδωσι καὶ τίς ἡ διάστροφος, καὶ τί τὸ τέλος ἀμφοτέρων. [Start of a diagram]ὅτι συνουσίας τρόπος διττός
5	πρὸς ἀλήθειαν πρὸς τὸ πρᾶγμα Σωκρατικῶς πρὸς νίκην πρὸς τὸν προσδιαλεγόμενον ῥητορικῶς[End of a diagram]
Grg 458a	τῶν ἡδέως μέν κτλ. ὅτι ἡ ἄ〈γ〉νοια 〈τρι〉ττή, ἁπλῆ, δ〈ι〉π〈λῆ, μεγίστ〉η, καὶ τῆς μὲν
Grg 458a	ἁπλῆς δίδαξίς ἐστιν ἡ κά〈θ〉αρσ〈ι〉ς ἀπ〈αλλ〉άτ〈το〉υσα τῆς κατε‐ χούσης ἀγνοίας· τῆς δὲ διπλῆς, ἥτις καὶ οἴησις κέκληται, κάθαρσις	466
5	ὁ ἔλε〈γχοσ〉 ...τον.. ἀπαλλαγῆναι τοῦ κακοῦ· τῆς δὲ μεγίστης κάθαρσις ἡ κόλασις τὸ τῷ λόγῳ μαχόμενον πάθος σωφρονίζουσα. [Start of a diagram]ἁ〈πλ〉ῆ ἄγνοια δίδαξις οἴησις
10	ἔλεγχος μεγίστη ἄγνοια κόλασις[End of a diagram]
Grg 458d	νὴ τοὺς θεούς. ὁ μὲν Χαιρεφῶν ἐφίεται τῶν Σωκρατικῶν λόγων ὡς ἀγαθῶν προ‐ ηγουμένως, κατὰ δεύτερον δὲ λόγον ἡδέων, φιλόσοφος γάρ ἐστιν· ὁ δὲ Καλλικλῆς ἐφίεται αὐτῶν προηγουμένως ὡς ἡδέων, κατὰ δεύτερον δὲ
5	λόγον ὡς ἀγαθῶν, φιλήδονος γάρ ἐστιν.
Grg 458e	ἄκουε δή. εἰ ὑπετίθεσο, φησίν, τὴν τῇ πολιτικῇ συνέριθον ῥητορικὴν διδάσκειν, τοὺς δὲ μανθάνοντας κακῶς αὐτῇ χρωμένους εἰς τὴν εἰδωλικὴν κατα‐ φέρεσθαι καὶ δημοκοπικήν, οὐκ ἂν εὐθύνας ἐδίδως τῷ λόγῳ, ἀλλ’ οἱ
5	μανθάνοντες εἰς κόλασιν ἦσαν ὑπεύθυνοι. τὸ γὰρ ἴσως προσκείμενον ἐνταῦθα ταύτην τὴν ἔννοιαν βούλεται λανθανόντως εἰσάγειν.
Grg 458e,bis	ἐν ὄχλῳ. ἐνδέχεται γὰρ ἐν πλήθ〈ει τὸν〉 διαλεγόμενον ῥήτορα 〈πι〉θανὸν φαίνεσθαι, ἀλλ’ ἐν ἀμαθεῖ καὶ πλημμελῶς κινουμένῳ.
Grg 459b	ἀνεπιστήμων. τόπος ὁ κατὰ μετάληψιν· μεταλαμβάνει γὰρ ἀντὶ τοῦ οὐκ ἰατρὸς τὸ ἀνεπιστήμων.
Grg 459b,bis	ὅταν ὁ ῥήτωρ κτλ. v. 1 〈τριττ〉ὸς ὁ ἔλεγχος ὁ μὲν εἷς 〈ἐ〉ντ〈ρεπτικὸς ἐκ τοῦ τρόπου τῆς ἀποκρίσεως τοῦ Γοργίου〉 .......................τον
Grg 459b,bis	..τον.. τόπον ..αν...〈σιν〉την.. τοῦ εἰδότος ...τοτ	467
5	v. 2 ... 〈ἀ〉ντίφασιν ἀλλ’ εἰς ἄτοπόν τινα .................. ....... v. 3 τι ερειν τ....
Grg 459c	ῥᾳστώνη. ἡ ἀληθινὴ ῥᾳστώνη ἐν τοῖς κατὰ νοῦν ζῶσιν ἔξω τῆς ὕλης ἐγγίνεται· ἡ δὲ φ〈αι〉νομένη ῥᾳστώνη, οἵαν καὶ ὁ σοφιστὴς νῦν ὑποβάλλει, εἰδωλική τίς ἐστι καὶ κατάλληλος τῷ τοῦ Γοργίου βίῳ·
5	τὴν γὰρ (sic) κακότητα καὶ ἰλαδὸν ἔστιν ἑλέσθαι ῥηϊδίως (Hes. O D 287).
Grg 459e	ἢ ἀνάγκη κτλ. [Start of a diagram]ἀνάγκη 〈τὸν ῥή〉τορα ἢ μηδ’ ὅλως ἐπίστασθαι τὸ δίκαιον καὶ τὰ λοιπά αʹ ἢ ἐπίστασθαι
5	ἤτοι προμαθόντα βʹ ἢ ἐπιμαθόντα γʹ[End of a diagram] αʹ βʹ γʹ repetuntur in marg.
Grg 460a	ἀλλ’ ἐγὼ μὲν οἶμαι κτλ. schol. mutilum. v. 1 .ην.θη.ηρ.πο (non legi possunt c. 110 litterae) καὶ οἶμαι δηλοῦντες
5	v. 2 ην (non legi possunt c. 66 litterae) v. 3 (non legi possunt c. 40 litterae) εντα φευκτὰ γίγνεται. sequuntur schemata quattuor quorum primum hanc formam exhibet: [Start of a diagram]οἶδεν[End of a diagram]
10	nihil legi potest praeter οἶδεν. schema 2 est— [Start of a diagram]....πραγεῖν δίκαια εἰδ〈ένα〉ι ῥήτωρ πᾶν πᾶν οὐδ. πᾶν πᾶν	468
15	.....δεις ἀναγκαίως[End of a diagram] schema 3 est— [Start of a diagram]αʹ ἐπιστήμη δίκαια εἰδέναι βʹ ἕξις δίκαιος 〈εἶναι〉 γʹ ἐνέργεια δικαιοπραγεῖν[End of a diagram]
20	schema 4 est— [Start of a diagram]ὁ δίκαιος ὁ κατ’ ἐπιστήμην ὁ κατὰ δόξαν ὁ κατὰ 〈προ〉αίρεσ〈ιν〉[End of a diagram]
25	περὶ τοῦ κατ’ ἐπιστήμην δικ〈αίου〉 ἐνταῦθα ὁ λόγος ἐστὶν τοῦ Σω‐ κ〈ράτουσ〉.
Grg 460b	ὁ τὰ ἰατρικὰ ἰατρικός. 〈οὐ δεῖ〉 θαυμάζειν ἐὰν ὁ κατ’ ἐπιστήμην 〈ἰατ〉ρικὰ εἰδὼς ἔσθ’ ὅτε καὶ παρὰ τὸν σκο〈πὸν〉 τῆς οἰκείας ἐπιστήμης ποιεῖ, δειλητήρια (sic) διδοὺς καὶ κατ’ ἐκεῖνο ἀνίατρος ὤν, ὁ δὲ κατ’ ἐπιστήμην τὰ δίκαια εἰδὼς
5	ἐξ ἀνάγκης δίκαιος. εἰ γὰρ καὶ οἱ δύο ἐπιστήμονες, ἀλλὰ τῷ τρόπῳ διαφέρουσιν, ὁ μὲν περὶ σῶμα ὁ δὲ περὶ ψυχὴν ἀσχολούμενος, καὶ ἑαυτὸν γινώσκων καὶ ταὐτὸν ἔχων γινῶσκον καὶ γνωστόν· ὁ δὲ ἰατρὸς ἄλλο ἔχει τὸ γινῶσκον καὶ ἄλλο τὸ γινωσκόμενον.
Grg 460d	ὡσαύτως δὲ οὕτως. ἡ ἐκ παραλλήλου χρῆσις τῶν ἐπιρρημάτων Ἀττική, ὡς τὸ ἐγὼ εἰμί, καὶ ὡς τὸ ὃς καὶ αὐτὸς τῶν σπουδαίων καὶ φίλων.
Grg 461a	ἐκείνους εἶπον τοὺς λόγους. ἀναλογία ἀριθμητικὴ καὶ γεωμετρική.
Grg 461b	ῥητορικόν. ὁ πολιτικὸς φιλόσοφος κρειττόνως ἐπίσταται τὰ εἴδωλα τῆς ἐν
Grg 461b	αὑτῷ νοερᾶς ἕξεως.	469
Grg 461b,bis	μὴ οὐχί κτλ. τὰ δίκαια ὁ μὲν Γοργίας καὶ ἀ〈γαθὰ εἶναι〉 ἐδόξαζεν, ὁ δὲ Πῶλος κα〈λὰ μέν, οὐκ ἀγα〉θὰ δέ, ὁ δὲ Καλλικλῆς 〈οὔτε κα〉λὰ οὔτε ἀγαθά. διὰ τ〈οῦτο〉 οὖν ὁ Γοργίας συγχωρ〈εῖ〉 τὸν τὰ δίκαια εἰδότα δίκαιον, ὡς
5	ἀγαθῶν ὄντων καὶ διὰ τοῦτο ἐφετῶν.
Grg 461b,ter	ἐναντίον τι συνέβη. 〈κατ’〉 ἀντίφασιν ὁ Γοργίου λόγος ἀπ〈έβη?〉 〈δι〉ότι ποτὲ μὲν ὡς ἀπὸ τῆς εἰδωλικῆς ῥητορικῆς ὁρμώμενος, ποτὲ δὲ ὡς ἀπὸ τῆς ἀληθοῦς, τὰς θέσεις ἐποιεῖτο καταλλήλους.
5	[Start of a diagram]διδάσκει ἀδικεῖν ἐπίστα〈ται〉 ἀδικεῖν πᾶς πᾶς ῥήτωρ[End of a diagram] sequuntur versus quattuor evanidi, quorum ultimus est—
10	... δὲ ἐλάσσον ...
Grg 462b	αὐτὴν τίνα φῄς. ἀσαφὴς ἡ τοῦ Πώλου ἐρώτησις, πότερον τὸν ὁρισμὸν τῆς ῥητορικῆς ἐπιζητεῖ ἢ τὸ γένος· κατὰ γὰρ τῶν δύο σημαινομένων φέρεται τὸ τίνα Φῇς εἶναι. ὅθεν ὁ ἐπιστήμων ἐπανορθοῖ αὐτόν.
Grg 462c	ἐμπειρίαν. ῥητορική 〈ἐσ〉τιν 〈ἐ〉μ〈πει〉ρία κ〈ο〉λακευτικὴ περὶ λόγων (?) πολι‐ τικῆς μορίου εἴδωλον τοῦ δικαστικοῦ.
Grg 462c,bis	τινά. 〈ἐπίστησον?〉 ὅτι τὸ τινὰ ἐνταῦ〈θα οὐκ ἔστι τοῦ〉 κατηγορήματος
Grg 462c,bis	ἀλ〈λὰ τούτου〉 προσδιορισμός.	470
Grg 462c,ter	ἐμπειρία. 〈ἐμπ〉ειρία μὲν γὰρ ποιεῖ ἡμῶν τὸν βίον πο〈λιτικὸν〉 κατὰ τέχνην. τοῦτο αἰνίτ〈τε〉ται ὡς τοῦ Πώλου τοιοῦτο σύγγραμμα συγγράψαντος.
Grg 462c,quat	ἀπεργασίας. ἡ ῥητορική, φησίν, ἀπεργασίας ἐστὶν ἐμπειρία τῆς ἀπεργαζομένης ἡδονὴν καὶ χάριν.
Grg 462c,quin	τί δέ, ὦ Πῶλε κτλ. οὔπω, φησί, τὰς συστατικὰς διαφορὰς τοῦ ὅρου ἀποδέδωκά σοι.
Grg 462d	ἐμπειρίαν. ὁ ἀμαθὴς σοφιστὴς 〈πλ〉ημμελεῖ καὶ περὶ τὰς ἐρωτήσεις καὶ περὶ τὰς ἀποκρίσεις καὶ τὰ ἑπόμενα ταύταις.
Grg 462e	ταὐτὸν ἄρ’ ἐστί. ὡς ὅρους ἐξισάζοντας ἔλαβεν ὁ Πῶλος τοὺς λόγους.
Grg 462e,bis	οὐδαμῶς γε. ἐκ δύο καταφατικῶν ἐν β σχήματι οὐδὲν συμπεραίνεται εἰ μὴ δι’ ἀντιστροφῆς.
Grg 463a	καλῶ δὲ αὐτοῦ. ἐκ τῶν προκειμένων λέξεων, οἷον τοῦ καλῶ καὶ ἐγὼ καλῶ καὶ Φημὶ εἶναι καὶ τῶν τοιούτων, δεῖ νοεῖν ὅτι ταῦτα τῆς Σωκράτους συνέσεώς ἐστιν εὑρήματα· καὶ γὰρ ὁ Ἀριστοτέλης τοιαῦτα φαίνεται
5	ποιῶν, οἷον ὅρον δὲ καλῶ καὶ σχῆμα καλῶ πρῶτον καὶ τὰ τοιαῦτα. ἔτι δὲ κἀκεῖνο ἐπίστησον ἐνταῦθα, ὅτι ὁ Σωκράτης οὐκ ἔστιν ἐφεκτικός.
Grg 463b	κολακείαν. πᾶσα κολακεία ἐκ τριῶν τινῶν ὀφείλει συνίστασθαι, εἴ γε μέλλοι εἶναι κολακεία, στοχασμοῦ καὶ ἀνδρίας καὶ δεινότητος, ἵνα καὶ τῆς τοῦ κολακευομένου προαιρέσεως στοχάζηται καὶ ἀνδρείως ὑπομένῃ
5	καὶ λανθάνειν βούλοιτο.	471
Grg 463e	πολιτικῆς μορίου. ἐν Πολιτικῷ (305 b) ὁ Σωκράτης τὴν δικαστικὴν ὄργανόν φησιν 〈εἶναι〉 τῆς πολιτικῆς, ἐνταῦθα δὲ μόριον, καὶ ῥητέον ἐκει.......... ὅπου μὲν γὰρ συμπληρωτικός ἐστι τοῦ πολιτικοῦ συνυπάρχων τῷ
5	νομοθέτῃ, ὅπου δὲ μὴ μ(?)..........
Grg 464e	κολακείαν μὲν οὖν κτλ. schol. mutilum. v. 1 (lac. c. 30 litterarum) ἐν δὲ (lac. c. 14 litterarum) τὴν ἀνα‐ λογ〈ίαν〉 πρὸς ψυχὴν, ὡς ἰατρικὴ ἐν σώματι· εἰ δὲ τοῦτο, δῆλον ὅτι
5	v. 2 εἰς 〈ταὐτὸν ῥη〉τορικὴν ........... δ〈ι〉καστικὴν τέταχεν ἀνάλογον πρὸς ψυχὴν ὡς ἰατρικὴν ἐν σώματι.
Grg 465a	ἐγὼ δὲ τέχνην κτλ. ταῦτα πρὸς τὰ ὑπὸ Πώλου ἐν ἀρ〈χῇ〉 τεθέντα “ἐμπειρία μὲν γὰρ ἡμῶν ποιεῖ τὸν βίον”.
Grg 465c	ὅτι ὃ κομμωτική κτλ.
Grg 465c,c1	ἰατρική γυμναστική κομμωτική
Grg 465c,c1	ὀψοποιία	Column end
Grg 465c,c2	δικαστική νομοθετική σοφιστική	Column end
Grg 465c,c2	ῥητορική	Column end
Grg 465c,bis	ἅτε δ’ ἐγγύς κτλ. τὰ γὰρ παραδείγματα ἀσυγχύτως δύναται σώζειν τὰς ἀπ’ ἀλλήλων διακρίσεις διὰ τὴν ἄχραντον αὐτῶν ὕπαρξιν, τὰ δὲ εἴδωλα συγκέχυται ἀναλογοῦντα τῇ ὕλῃ.
Grg 465c,ter	εἰ μὴ ἡ ψυχή κτλ. διὰ τοῦτο ἄρα συγκέχυται ῥητορικῆς καὶ σοφιστικῆς ἡ διάκρισις,
Grg 465c,ter	ὀψοποιικῆς δὲ καὶ κομμωτικῆς φανεραί εἰσιν αἱ διακρίσεις.	472
Grg 465d	σὺ γάρ κτλ. Ἀναξαγόρειος γὰρ ἦν τῇ προαιρέσει ὁ Πῶλος, καθάπερ ὁ Γοργίας Ἐμπεδόκλειος.
Grg 466b	οὐδὲ νομίζεσθαι. πρὸς τὰς εὐνομουμένας καὶ εὐδ〈αί〉μονας πόλ〈εισ〉 ὁ Σωκράτης ἀφορῶν ταῦτα λέγει· οὐδὲ γὰρ οἱ ῥήτορες ἐκεῖ χώραν ἔχουσι διὰ τὴν εὐνομίαν.
Grg 466b,bis	τί δ’ οὐχ ὥσπερ κτλ. ἔοικεν ὁ Πῶλος ἀγνοεῖν τὴν διαφορὰν βουλήσεως καὶ 〈δο〉κήσεως, ὅτι ἡ μὲν ἀναλογεῖ τῇ ἐπιστήμῃ, ἡ δὲ τῇ πίστει καὶ τῇ παρωνύμῳ δόξῃ. ἀβουλήτως οὖν οἱ ῥήτορες καὶ οἱ τύραννοι ζῶσι καὶ ἀνεπιστημόν〈ωσ〉·
5	ἐκπεπ〈τώ〉κασι γὰρ τοῦ νοῦ τῆς ἐπιστημονικῆς ἕξεως· δόξῃ δὲ καὶ δοκήσει πλημμελῶς ζῶσι.
Grg 466c	ἀμφιγνοῶ. τὸ ἀμφιγνοεῖν τοῦ ἀγνοεῖν ταύτῃ διαφέρει, ᾗ τὸ μὲν ἀναίρεσιν ἔχει παντελῆ τοῦ γινώσκειν, τὸ δὲ ἀμφιγνοεῖν ἀμφιβολίαν καὶ ἄγνοιαν τοῦ ἀληθοῦς. Δωριεῖς δὲ αὐτὸ καὶ ἀμφίγνωμόν φασιν.
Grg 466e	ποιεῖν μέντοι κτλ. τρία ταῦτά ἐστι περὶ τὰ ὄντα, ἃ ἄνωθεν ἀρχόμενα μέχρι τῶν ἡμετέρων ἀφικνοῦνται ψυχῶν, βούλησις, δύναμις, νοῦς. ταῦτα καὶ ἐν τῷ δη‐ μιουργῷ θεωρεῖται καὶ ἐν τοῖς ἑξῆς πᾶσιν καὶ πάντα τελειοῦνται διὰ
5	τῶν τριῶν τούτων ἐπιστρέφοντα πρὸς τἀγαθόν· ἀλλ’ ἐν μὲν τῇ προόδῳ ἡ βούλησις προτέρα, δευτέρα δὲ ἡ δύναμις, τρίτη δὲ ἡ τοῦ νοῦ ἔλλα〈μ〉‐ ψις· ἐν δὲ τῇ ἐπιστροφῇ διὰ τοῦ νοῦ πρώτως τελειοῦται τὰ ὄντα, καὶ δεύτερον διὰ δυνάμεως, καὶ τρίτον διὰ βουλῆς· ἀνάπαλιν γὰρ ἔχει τῇ προόδῳ ἡ ἐπιστροφή. διὸ καὶ ἐνταῦθα ὁ ῥήτωρ, ἐπειδὴ νοῦ ἀμοιρεῖ
10	ἐμπειρικὸς ὢν δηλονότι καὶ ἀδυναμίᾳ συνέχεται, διὰ τοῦτο βουλῆς ἀμέτοχός ἐστιν. εἰ γὰρ κατὰ βουλὴν ὑποθώμεθα αὐτὸν πράττειν, πολὺ μᾶλλον καὶ δυνάμεως μεθέξει καὶ διὰ τοῦτο καὶ τοῦ, ὥστε καὶ ἐπι‐
10	στήμων ἔσται· ὅπερ ἄτοπον.	473
Grg 467c	πότερον οὖν σοι κτλ. [Start of a diagram]ἀγαθόν ἐφετόν ἕνεκά του τέλος βουλητόν βούλησις πᾶν πᾶν πᾶν πᾶν πᾶν πᾶν πᾶν
5	πᾶν[End of a diagram]
Grg 467c,bis	ἢ ἐκεῖνο ... οὗ ἕνεκα κτλ. πάντα τὰ ὄντα ἢ ἕνεκά του, ὡς τὰ χείρω, ἢ οὗ ἕνεκα, ὡς τὰ κρείττω· καὶ ἔστιν ἡ διαίρεσις ἄμεσος· οὕτως οὖν ὁ Σωκράτης τὴν ἐλάττω κατασκευάσας πρότασιν τὴν μείζω πάλιν ἐκ διαιρέσεως ἄλλης εἰσάγει,
5	λέγων πᾶν τὸ ὂν ἤτοι ἀγαθὸν ἢ κακὸν ἢ μεταξὺ τούτων. εἰ οὖν τοῦτο, δῆλον ὅτι τὸ τούτου ἕνεκα ἤτοι ἀγαθὸν ἢ κακόν· ἀλλὰ μὴν οὐ κακόν, ἀγαθὸν ἄρα· τὰ γὰρ μεταξὺ τῶν ἀγαθῶν ἕνεκα πράττομεν δηλονότι.
Grg 467e	ἆρ’ οὖν ἔστιν κτλ. ἡ μείζων πρότασις ἐντεῦθεν κατασκευάζεται.
Grg 468a	πότερον οὖν κτλ. [Start of a diagram]ἐπιστήμης καὶ νοῦ δεῖσθαι εἰς διάκρισιν τούτων τὰ μεταξὺ ποιεῖν, μήτε ἀγαθὰ μήτε κακά ἀποκτιννύουσι καὶ φυγαδεύουσι καὶ τἆλλα
5	ῥήτορες καὶ τύραννοι πᾶν πᾶν πᾶν πᾶν πᾶς[End of a diagram] ἀλλ’ ἀπεδείχθη ὅτι οἱ ῥήτορες νοῦν οὐκ ἔχουσι καθ’ ὃν ἐνεργοῦσιν
10	ἐν τῇ ἰδίᾳ τέχνῃ.
Grg 468d	οὐκοῦν εἴπερ κτλ. [Start of a diagram]ἃ βούλεται ποιεῖν οὐδ. δοκοῦντα ἑαυτοῖς ποιεῖν
5	οὐδ. πᾶν
5	τὰ κακὰ ποιεῖν[End of a diagram]	474
Grg 468d,bis	τί οὐκ ἀποκρίνει; ὁ μὲν Γοργίας ἐπιεικέστερος ὢν καὶ ἑτοίμως ἀπελογεῖτο καὶ ἐτίθει τὰ ἐρωτώμενα· ὁ δὲ Πῶλος σιωπᾷ αὐθαδέστερος ὤν· ὁ δὲ Καλλικλῆς παντελῶς ἀνερυθριάστως οὐδὲ ἀνέχεται τῶν συλλογισμῶν, ἀλλ’
5	ἰταμῶς διακείμενος τῷ Σωκράτει παραχωρεῖ καθ’ αὑτὸν συνάγειν ἃ βούλεται. μέσος οὖν ἄρα ὁ Πῶλος ἀμφοῖν, τοῦ μὲν τῇ ἐπιεικείᾳ τοῦ δὲ τῇ αὐθαδείᾳ ἀπολειπόμενος.
Grg 468d,ter	ἀλλ’ οὔ μοι δοκεῖ ποιεῖν κτλ. ἐκ τούτων ἂν λάβοις 〈ὅτι〉 πάν〈τεσ〉 οἱ 〈ἀνε〉πιστημόνως ζῶντες ἀβουλήτως καὶ ἀκου〈σί〉ως 〈ἐ〉νεργοῦσι· ᾧ ἕπεται τὸ καὶ τὰ ἁμαρτή‐ ματα πάντα ἀκούσια εἶναι, ὡς καὶ ἐν τοῖς Νόμοις λέγει.
Grg 468e	μέγα δύναται ἐν τῇ πόλει. [Start of a diagram]μέγα δύνασθαι μὴ ποιεῖν ἃ βούλονται ῥήτορες οὐδ. πᾶν οὐδ.[End of a diagram]
Grg 468e,bis	ὡς δὴ σύ κτλ. ὁ πλημμελῶς κατὰ δόξαν ζῶν σοφιστής, ἐπειδὴ τοῦ λόγου ἐξέπεσεν καὶ τῆς τοῦ συλλογισμοῦ ἀνάγκης, εἰς τὴν αἴσθησιν φεύγει καὶ ταύτην προτείνει, τὸν ἐπιστήμονα ἐκ τούτου εἰς ἀντίφασιν, ὡς δοκεῖ, περιάγων.
Grg 469a	ὅτι οὐ χρή κτλ.
Grg 469a,c1	ὁ ἀδίκως ἀναιρῶν ὁ δικαίως ἀναιρούμενος ὁ ἀ〈δίκ〉ως ἀναιρούμενος
Grg 469a,c1	ὁ δικαίως ἀναιρῶν	Column end
Grg 469a,c2	ἄθλιος ἧττον ἄθλιος ἧττον πολὺ ἄθλιος	Column end
Grg 469a,c2	ἀζήλωτος	Column end
Grg 469b	ἦ. ἀντὶ τοῦ ει συναπτικοῦ 〈ὡσ〉 παρ’ Ὁμήρῳ (Γ 215)—	Column end
Grg 469b	οὐδ’ ἀφαμαρτοεπής, ἢ καὶ γένει ὕστερος ἦεν.	475
Grg 469c	τυραννεῖν. 〈οἶδεν ὁ Σωκ〉ράτης καὶ καλὴν τυραννίδα 〈ἐν〉 τοῖς Νόμοις (709 e sq.) καὶ διὰ τοῦτο νῦν ἐρωτᾷ· “ποῖον”, φησί, “τυραννεῖν”.
Grg 469d	εἰ γὰρ ἐγώ κτλ. τόπος ἐκ τοῦ ὁμοίου.
Grg 469d,bis	ὑπὸ μάλης. τὸ ὑπὸ μάλης πάντες παλαιοὶ 〈προ〉φέρονται ἑνικῶς, τάττοντ〈αι δ’〉 αὐτὸ ἐπὶ τοῦ κρυ〈φίως τ〉ι πράττειν, καὶ ἀεὶ μετὰ τῆς προθέσεως, ὡς Δημοσθέ〈νησ〉 ἐν τῷ πρὸς Ἄφοβον (I 12) “ἀλλὰ μὴν οὐχ εἷς
5	οὐδὲ δύο ταῦτ’ ἴσασιν, οὐδ’ ὑπὸ μάλης ἡ πρόκλησις γέγονεν, ἀλλ’ ἐν τῇ ἀγορᾷ”. πληθυντικῶς δὲ οὐ μάλας λέγουσιν ἀλλὰ μασχάλας, καὶ ἄνευ τῆς προθέσεως. 〈Λυσίασ〉 ἐν τῇ πρὸς Μετάνειραν ἐπιστο〈λῇ (fr. 111 Thalheim) “καὶ〉 τὴν μὲν κόμην ψιλὴν ἔχεις, τὰς 〈δὲ〉 μασχάλας δασείας”. τὸ μέντοι ὑπὸ κόλπους, ταὐτὸν καὶ αὐτὸ κατὰ τὸ
10	σημαινόμενον ὑπάρχον, ἀμφοτέρως ἐχρήσαντο, ἑνικῶς φημὶ καὶ πληθυν‐ τικῶς, καὶ ἀεὶ μετὰ τῆς προθέσεως, οἷον ὑπὸ κόλπον καὶ ὑπὸ κόλπους.
Grg 469d,ter	τεθνήξει. ἀντὶ τοῦ τεθνήξεται, ἐνέργεια ἀντὶ πάθους, Ἀττικῶς.
Grg 469d,quat	τῆς κεφαλῆς. καὶ τοῦτο Ἀττικόν· τὸ γὰρ κοινὸν τὴν κεφαλὴν κατεαγῆναι· τὸ γὰρ ἐπὶ μέρους λέγειν Ἀττικόν, οἷον ἔφαγον τοῦ ἄρτου. οὕτως οὖν καὶ κατεάγην τῆς κεφαλῆς.
Grg 470b	σκεψώμεθα κτλ. (1) ἀρχή. (2) μέχρι τούτων δέδεικται ἡ ῥητορικὴ εἴδωλον τοῦ τῆς
Grg 470b	πολιτικῆς μορίου, καὶ ὅτι ἡ ποιητικὴ τῆς εὐδαιμονίας ἐπιστήμη ἐστίν, καὶ ὅτι ἡ δύναμις τέλος ἔχει τὸ ἀγαθόν, καὶ ὅτι ἡ βούλησις ἀεὶ τῶν	476
5	ἀγαθῶν ἐστιν, καὶ ὅτι οὐδεῖς κακὸς ἢ μέγα δύναται ἢ ποιεῖ ἃ βούλεται, ἀλλὰ μόνος ὁ ἐπιστήμων καὶ δύναται ὅσα βούλεται καὶ ζῇ κατὰ νοῦν ἐνεργῶν.
Grg 473d	ἐμαρτύρου. ἀντὶ τοῦ μάρτυρας προσεκαλοῦ.
Grg 473d,bis	οὔτε ὁ κατειργασμένος κτλ. [Start of a diagram]ὁ ἀδικῶν καὶ διαφεύγων ἀθλιώτατος ὡς ὁ Ἀρχέλαος ὁ 〈ἀ〉δικῶν καὶ δίδους δί〈κην〉 ἄθλιος ὡς ὁ Αἴγισθος[End of a diagram]
Grg 473e	ἐπιψηφίζειν. (1) ἐπικρίναι. (2) ἐπιψηφίζειν. ἀντὶ τοῦ ἐπιμαρτυρεῖν καὶ ἐπικυροῦν τὸν λόγον ὃν σὺ λέγεις. ἡ δὲ σύνταξις πρὸς αἰτιατικήν.
Grg 474d	τὰ καλὰ πάντα κτλ. [Start of a diagram]τὸ καλὸν καὶ τὸ αἰσχρόν διὰ τὸ ἡδὺ καὶ διὰ τὸ λυπηρόν διὰ τὸ συναμφότερον
5	διὰ τὸ χρήσιμον καὶ διὰ τὸ κακόν καλόν ἐστι αἰσχρόν ἐστι τὸ μεθ’ ἡδονῆς ἀγαθόν τὸ μετὰ λύπης κακόν
10	τὸ ἄρα ἀγαθὸν τοῦ καλοῦ καθολικώτερον.[End of a diagram]
Grg 475b	φέρε δή κτλ. [Start of a diagram]κάκιον οὐ λυπηρότερον αἰσχρόν (sic) τὸ ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι πᾶν πᾶν πᾶν πᾶν[End of a diagram]
Grg 476b	σκόπει δὴ καὶ τόδε κτλ. ἡ μείζων πρότασις.
Grg 476d	τούτων δὴ ὁμολογουμένων κτλ. [Start of a diagram]ἀγαθὰ ποιεῖν καλὰ ποιεῖν ὑπὸ τοῦ δίκαια ποιοῦντος δικαίως πάσχειν πᾶν πᾶν πᾶν
Grg 476d	πᾶς[End of a diagram]	477
Grg 484d	ἐπειδὰν οὖν ἔλθωσιν κτλ. τοῦτο ἀληθέστατον.
Grg 497a	ἀκκίζῃ. ἀκκίζειν τὸ προσποιεῖσθαι, τὸ θρύπτεσθαι, τὸ μωραίνειν· πέπλασται δὲ ἡ λέξις ἀπὸ Ἀκκοῦς τινὸς μωρωτάτης, ἣ τόν τε ἱστὸν διελοῦσα τοὺς στήμονας, ἐπεὶ ὑφ’ ἑτέρας ἐκαλεῖτο, ἱστουργοῦσα προῆλθεν καὶ
5	ἡμιτέλεστον ἄλλον (sic) ἱμάτιον πεποίηται, μέρος τοῦ ἱματίου γυμνοὺς τοὺς στήμονας ἀφορίσασα.
Grg 501e	Κινησίαν τὸν Μέλητος. Κινησίας καὶ Μέλης.
Grg 502c	φέρε δή κτλ. [Start of a diagram]κολακεία τίς ῥη〈το〉ρ〈ική〉
5	πᾶν πᾶν ποιητική[End of a diagram]
Grg 503c	τί δέ; Θεμιστοκλέα κτλ. περὶ τῶν τεσσάρων ῥητόρων· Θεμιστοκλέους, Κίμωνος, Μιλτιάδου, Περικλέους.
Grg 504d	δικαιοσύνη τε καὶ σωφροσύνη. ὅτι ἡ κοσμιότης σωφροσύνη.
Grg 507c	ἐγὼ μὲν οὖν κτλ. [Start of a diagram]εὐδαίμων εὖ πράττων ἀγαθός σώφρων πᾶς πᾶς πᾶς πᾶς[End of a diagram]
Grg 510b	ὁ ὅμοιος τῷ ὁμοίῳ.
Grg 510b	Ὅμηρος (ρ 218)· “ὡς αἰεὶ τὸν ὁμοῖον ἄγει θεὸς ὡς τὸν ὅμοιον.”	478
Grg 515c	περὶ ἐκείνων τῶν ἀνδρῶν. ἀπόδειξις τῆς κακοπολιτείας τῶν τεσσάρων ῥητόρων.
Grg 518b	Θεαρίων κτλ.
Grg 518b,c1	Θεαρίων Μίθαικος
Grg 518b,c1	Σάραμβος	Column end
Grg 518b,c2	ὁ ἀρτοκόπος ὁ ὀψοποιός	Column end
Grg 518b,c2	ὁ κάπηλος	Column end
Grg 519b	οὐκ αἰτίων κτλ. διαφορὰ αἰτίου καὶ συναιτίου.
Grg 523a	ἄκουε δή κτλ. ἀρχὴ τοῦ μύθου.
Grg 523a,bis	ἦν οὖν νόμος. τὸ ἦν καὶ τὸ ἔστιν χρονικὴν ἐμφαίνει διαφοράν, ἵνα σημάνῃ πρώτας καὶ δευτέρας ὑποστάσεις· ὅτι δὲ ἀχρόνως ταῦτα δεῖ νοεῖν, ἐμφαίνει τὸ ἀεί ἐστιν.
Grg 523b	Πλούτων. ὅτι ὁ συνέχων καὶ τὴν λοιπὴν δυάδα οὗτός ἐστιν ὁ Ζεύς, πρὸς ὃν καὶ ὁ Πλούτων ἐπιστρέφεται· καὶ τὸν νοῦν προσείληφεν καὶ τοὺς λόγους πάντων πρὸ τῆς δυάδος.
Grg 523b,bis	Δία. Δία νῦν ἀκουστέον οὐ τὸν πρὸ τῶν τριῶν ἀλλὰ τὸν ἕνα τῶν τριῶν, πρὸς ὃν ἐπιστρέφεται ὁ Πλούτων καὶ οἱ ἐπιμεληταί. εἰσὶ δὲ δαίμονες κολαστικοὶ καὶ καθαρτικοὶ καὶ τελεσιουργοί.
Grg 523e	καὶ τὸν κριτήν κτλ. γυμνὸς ὁ κριτὴς οὐ μόνον τοῦ ὀστρεώδους σώματος ἀλλὰ καὶ τοῦ ἀερώδους φυράματος, καὶ μόνον ἔχων τὸ αὐγοειδὲς ὄχημα· οἱ δὲ κρινόμενοι γυμνοὶ μὲν τῆς παχύτητος τοῦ ὀστρεώδους, περιφέροντες
5	δὲ τὸ ἀέριον φύραμα καὶ δεόμενοι καθάρσεως.	479
Men t	ΕΙΣ ΤΟΝ ΜΕΝΩΝΑ
Men 71b	τούτου τοῦ πράγματος. ἀντὶ εἰς τοῦτο τὸ πρᾶγμα ἢ ἀντὶ ἕνεκεν τούτου ἢ ἀντὶ ἀπόρως ἔχων.
Men 76c	κατὰ Γοργίαν. ὅτι Γοργίας ὁ Λεοντῖνος ἀκροατὴς γέγονεν Ἐμπεδοκλέους τοῦ Ἀκραγαντίνου.
Men 86e	ὥσπερ οἱ γεωμέτραι.
Men 86e	περὶ τῆς τοῦ τριγώνου εἰς τὸν κύκλον ἐντάσεως.	480

Euthphr

t

Euthphr

2a

Euthphr

2a,bis

Euthphr

3a

Euthphr

3b

Euthphr

3b,bis

Euthphr

3c

Euthphr

4a

Euthphr

4c

Euthphr

4d

Euthphr

5a

Euthphr

5d

Euthphr

7c

Euthphr

8c

Euthphr

11c

Euthphr

12d

Euthphr

15a

Euthphr

15a,bis

Euthphr

15c

Euthphr

15c,bis

Ap

t

Ap

17d

Ap

17d,bis

Ap

18b

Ap

18c

Ap

18d

Ap

19b

Ap

19c

Ap

20e

Ap

21a

Ap

21c

Ap

21e

Ap

23e

Ap

25e

Ap

27d

Ap

28c

Ap

31c

Ap

31d

Ap

34e

Cri

t