|
TLG 5025 003 :: SCHOLIA IN HESIODUM :: Scholia in theogoniam (scholia vetera) SCHOLIA IN HESIODUM Schol. Scholia in theogoniam (scholia vetera) Citation: Verse — (line) | ||
ante 1 | Ὁ τῆς Θεογονίας λόγος φυσικὴν διήγησιν τῶν ὄντων ὑπα‐ γορεύει. R2WLZVTK ἀπὸ Μουσῶν δὲ τὴν ἀρχὴν ποιεῖται τοῦ λέγειν, ὅτι αὗται προΐστανται τοῦ λόγου. ⟦Μοῦσαι δὲ ἐκλήθησαν ὡς ὁμοῦ ἀεὶ οὖσαι· μίαν γὰρ ἁρμονίαν ἐντεινάμεναι συνᾴδουσι καὶ συγχορεύουσι | |
| 5 | ἀλλήλαις, μηδέποτε ἀπ’ ἀλλήλων χωριζόμεναι. εἰ γὰρ καὶ ἴδιον κλῆρον ἑκάστη εἴληχεν, ἡ μὲν ἀστρονομίας, ἡ δὲ γεωμετρίας, ἡ δὲ καλλιεπείας, ἡ δὲ ᾠδῶν, καὶ ἑτέρου ἑτέρα, ἀλλ’ ἐν ἑκάστῃ πάσας ἔστιν εὑρεῖν. ἐν γὰρ ἀστρονομίᾳ καὶ γεωμετρίαν εὕροι τις ἂν καὶ κάλλος ἐπῶν καὶ ἱστορίαν καὶ τῶν λοιπῶν ἕκαστον. εἰσὶ δὲ ἐννέα | |
|---|---|---|
| 10 | τὸν ἀριθμὸν καὶ ὀνομάζονται οὕτως· Κλειώ, Θάλεια, Εὐτέρπη, Τερ‐ ψιχόρη, Ἐρατώ, Μελπομένη, Πολύμνια, Οὐρανία καὶ Καλλιόπη.⟧ T | |
1 | Μουσάων ⸤Ἑλικωνιάδων⸥: ἀπὸ τῶν Μουσῶν τὴν ἀρχὴν ποιούμεθα τοῦ λέγειν, διότι αὗται ἡμῶν τοῦ λόγου ἄρχουσιν. Ἑλικωνιάδας δέ, ὡς Βοιωτός, εἶπεν αὐτάς. Ἑλικὼν γὰρ ὄρος τῆς Βοιωτίας. ἐπεὶ οὖν οἱ Βοιωτοὶ ὡς ἰδιῶται διεβάλλοντο, ἐβουλήθη | |
| 5 | εἰπεῖν Ἡσίοδος Ἑλικωνιάδων, καὶ δεῖξαι ὅτι καὶ αὐτοὶ ἔχουσι μέρος τι τῆς φρονήσεως, καὶ ὅτι πάντῃ φοιτῶσιν αἱ Μοῦσαι ἔνθα βούλονται. R2WLZVB*K Μουσάων Ἑλικωνιάδων: τῶν ἐν Ἑλικῶνι διατριβουσῶν. ὁ δὲ Ἑλικὼν ὄρος τῆς Θεσπιέων χώρας ἐν τῇ Βοιωτίᾳ, ἀφ’ ἧς καὶ ὁ ποιητής. | |
| 10 | εἰς ὃ καὶ ἱερὸν Μουσῶν· ἔνθα χορεύουσιν, ἐν δὲ τῇ Πιερίᾳ ἐγεννήθησαν, ἥτις καὶ αὐτὴ Βοιωτίας ἐστὶν ὄρος. ἐν Ἑλικῶνι δὲ καὶ ἱερὸν ἐστὶ Διὸς Ἑλικωνίου. διὰ τί δὲ αὐτὰς οὐκ Ὀλυμπιάδας ἐκάλεσεν, ἀλλὰ Μουσάων ἑλι‐ κωνιάδων εἶπεν; βούλεται, ὡς φιλόπατρις, ἀποχαρίσασθαι τὰ ἄριστα τῇ ἑαυτοῦ πατρίδι καὶ παιδείας αὐτὴν οἶκον ἀποδεῖξαι. ἐπειδὴ γὰρ οἱ Βοιωτοὶ | 1 |
| 15 | ἰδιῶται ὄντες διεβάλλοντο, ἐβουλήθη εἰπεῖν Ἡσίοδος Ἑλικωνιάδων, καὶ δεῖξαι ὅτι καὶ αὐτοὶ οἱ Βοιωτοὶ ἔχουσι μέρος τι φρονήσεως καὶ περὶ πάντα τὰ μαθήματα ἐσπουδάκασι, καὶ ὅτι πάντῃ φοιτῶσιν αἱ Μοῦσαι ἔνθα βού‐ λονται καὶ τοὺς ἰδιώτας καὶ ἀμαθεῖς σοφίζουσιν, ἢ ὅτι αὐτῷ παρακείμεναι καὶ συνοικοῦσαι δεδώκασιν αὐτῷ τὴν ποιητικήν, ὅθεν διασαφεῖ (Opp. v. 659)· | |
| 20 | ἔνθα με ⸤τὸ⸥ πρῶτον λιγυρῆς ἐπέβησαν ἀοιδῆς. T | |
2 | αἵ θ’ Ἑλικῶνος: αἵτινες Μοῦσαι, δηλαδὴ ὁ λόγος καὶ ἡ σοφία, Ἑλικῶνος ἔχουσιν ὄρος, ἀντὶ τοῦ αὐτὸν Ἑλικῶνα οἰκοῦσι περιφραστικῶς, δηλονότι τὴν κεφαλὴν περιπολεύουσι καὶ εἰς τὸν νοῦν τὸν καθαρὸν καὶ ἄρρυπον ἐπιπολοῦσι. R2WLZVB* | |
3a | καί τε περὶ κρήνην: ἐν τῷ αὐτῷ γὰρ ὄρει ἦν καὶ κρήνη καὶ βωμός. R2WLZVB* ἡ δὲ Ἵππου κρήνη οὕτως λέγεται ἀναδοθεῖσα ἐκ τῆς ὁπλῆς τοῦ Πηγάσου ἐν τῷ ὄρει· διψήσαντος τοῦ Βελλεροφόντου ὁ Πήγασος τῷ ποδὶ τὴν γῆν πατάξας ἐξέβαλεν | |
| 5 | ὕδωρ καὶ ἐκλήθη Ἵππου κρήνη. ἄλλοι δὲ Πηγασίαν ἐκ τοῦ ὄρους. R2WLZVB*T | |
3b | ἰοειδέα· ἀνθώδη, μελάνυδρον· ἴον γὰρ εἶδος ἄνθους· ἢ | |
| τὴν ἴοις περιπεφραγμένην, ἀνθώδη· ἢ διαυγῆ καὶ καθαράν. δεῖ γὰρ τοὺς περὶ λόγους ἀσχολουμένους διαυγῆ καὶ καθαρὸν ἔχειν τὸν λογισμόν, καὶ οὐ μόνον τὸν λογισμὸν ἀλλὰ καὶ τὸ σῶμα. καὶ διὰ | 2 | |
| 5 | τοῦτό φησι τό (v. 5)· καί τε λοεσσάμεναι χρόα καλόν. R2WLZVB*TK | |
3-4 | πόσς’ ἁπαλοῖσιν ὀρχεῦνται: μάχεται τὸ ἁπα‐ λοῖσι καὶ τὸ ἐπερρώσαντο δὲ ποσίν (v. 8). R2WLZVB*TK εἰ γὰρ ποσὶν ἁπαλοῖς ὀρχοῦνται, πῶς ἐπερρώσαντο; R2WK τὸ γὰρ σύντονον τῷ ἠρεμαίῳ ἀντίκειται. ἢ ὅτι πόδας μὲν εἶχον ἁπα‐ | |
| 5 | λούς, ἐρρωμένως δὲ καὶ συντόνως ὠρχοῦντο, ἢ ἐπισταμένως ἐχόρευον. ἀνοίκειον δὲ παρθένοις Μούσαις τὸ ἐπίθετον. R2WLZVB*TK | |
4 | ἐρισθενέος: μέλλων αὐτοῦ λέγειν τὴν δύναμιν εἶπεν ἐνταῦθα τὸ ἐρισθενέος, ἤτοι αὐτὸν τὸν Δία. ἐν Ἑλικῶνι δὲ βωμὸς ἦν τοῦ Διὸς τοῦ Ἑλικωνίου. R2WLZVB*T | |
5a | τέρενα χρόα: τέρενα τὰ ἁπαλά, κατὰ κοινωνίαν τοῦ | |
| τ πρὸς τὸ θ, οἷον θέρενα. τὰ γὰρ ἁπαλὰ εὐθέρμαντα, τὰ δὲ σκλη‐ ρὰ ἀθέρμαντα καὶ ἀτέραμνα. R2WLZVB*T | 3 | |
5b1 | 〈Τερμησσοῖο:〉 Τερμησσὸς ποταμὸς παρακείμενος τῷ Ἑλικῶνι. καὶ Ὀλμειὸς ποταμὸς ἐν Ἑλικῶνι τῆς Βοιωτίας, ἀπὸ Ὄλμου τοῦ Σισύφου παιδός. R2WLZVB* | |
5b2 | Περμησοῖο: οἱ μὲν ποταμοὶ τῆς Βοιωτίας οὗτοί εἰσι. Περμη‐ σός, ὃν καλοῦσιν οἱ ἐγχώριοι διὰ τὸ πρῶτον φανῆναι Πάρμησον (?), ὥς φησι Κράτης ἐν τοῖς Βοιωτικοῖς (frg. 11 p. 71 Wachsmuth; FHG IV 37o, 6). ἐμβάλ〈λ〉ει δὲ εἰς τὴν Κωπαΐδα λίμνην· τὰς δὲ πηγὰς ἔχει ἐν τῇ | |
| 5 | Θεσπιακῇ χώρᾳ [καὶ ἀπ’ αὐτῆς ῥεῖ εἰς τὴν Κωπαΐδα λίμνην]. ἐν δὲ ταῖς Ζηνοδοτείοις γράφεται Τερμησοῖο [κακῶς· ὁ γὰρ Τερμησὸς ὄρος ἐστὶ καὶ οὐ ποταμός]. καὶ ὁ Ὀλμειὸς ποταμός ἐστιν ἀπὸ Ὄλμου τοῦ Σισύφου παιδός. τριακόσια δέ που στάδια ἀπέχει Θηβῶν. T | |
6 | [Ὀλμειοῦ: ὄνομα ποταμοῦ ἀπὸ τοῦ Ὄλμου τοῦ Σισύ‐ φου, ἔστι δὲ ποταμὸς ἐν Ἑλικῶνι. R2K ἢ Ὀλμειοῦ: Ὀλμειὸς ποταμὸς ἐν Ἑλικῶνι τῆς Βοιω‐ τίας κατὰ τὸ ἄκρον αὐτοῦ, ἀπὸ Ὅλμου τοῦ Σισύφου παιδός. B] | |
9 | ἔνθεν ἀπορνύμεναι κεκαλυμμέναι: ⟦διὰ τὸ ἀπορνύμεναι εἶπε τὸ κεκαλυμμέναι, οἱονεὶ μεθερμη‐ | |
| νεύων τὸ ἀπορνύμεναι. T⟧ | 4 | |
10 | ὄσσαν ἱεῖσαι: ὄσσαν ᾄδουσαι πορεύονται δι’ ὅλης τῆς νυκτός. ὄσσαν τὴν θείαν φωνὴν καὶ τὴν θείαν κληδόνα, ὡς καὶ παρ’ Ὁμήρῳ (α 282—3)· ἢ ὄσσαν ἀκούσῃς | |
| 5 | ἐκ Διός. ἔστι δὲ Ὄσσα καὶ ὄρος Θεσσαλίας. R2WLZVB* | |
12 | χρυσέοισι πεδίλοις: τοῖς ὑποδήμασιν, ἤτοι διὰ τὸ πρὸς τῷ πέδῳ εἶναι, ἢ παρὰ τὸ τοῖς ποσὶν εἱλεῖσθαι [τὰ πρὸς τοὺς πόδας εἱλούμενα]. συνέζευξε δὲ τούτοις καὶ τὴν οἰκειότητα. R2 WLZVB* ὅτε μὲν γάρ τις θεωρητικός ἐστι τοῦ ἐν τοῖς ὁρατοῖς | |
| 5 | ἐμφαινομένου κάλλους, φυσικός τις ἢ φυσιολόγος προσαγορεύεται· ἐπειδὰν δὲ ταῦτά τις ὑπερβὰς αὐτῷ παραστῇ τῷ θεῷ 〈καί〉, μετὰ τὸ γνῶναι τίνα τρόπον τὰ πάντα ἐστὶ καλὰ λίαν, ἀπὸ τοῦ ἐν τούτοις κάλλους ἐπὶ τὸ ὄντως καλὸν ἀναδράμῃ, τότε ἐπὶ τὰ τῆς φυσιολογίας ἀνώτερα προκόψας, τὰ καλούμενα μετὰ τὰ φυσικά, | |
| 10 | ἐποπτικὸς γίγνεσθαι δύναται. VB* | |
16a | καὶ Θέμιν αἰδοίην: αἰδοῦς ἀξίαν, τιμίαν· ἤ, ὡς μαλερὸν πῦρ τὸ μαραντικόν, οὕτως καὶ αἰδοίην τὴν δι’ αἰδοῦς τοῖς νομίμοις ἀνθρώποις οὖσαν. R2WLZVB*T | 5 |
16b | ἑλικοβλέφαρον: τὴν καλὴν ἀπὸ μέρους, τὴν ἑλι‐ κοειδῆ καὶ στρογγύλα καὶ περιφερῆ καὶ ἀνακεκλασμένα τὰ βλέ‐ φαρα ἔχουσαν, ἐκ μεταφορᾶς τῶν τῆς ἀμπέλου ἑλίκων. R2WLZV B*T | |
17a | Ἥβην τε χρυσοστέφανον: τὴν εὔμορφον, ἀπὸ τῆς στεφάνης τοῦ γυναικείου κόσμου, τοῦ ἐκ χρυσοῦ καὶ λίθων κατεσκευασμένου. R2WLZVT | |
17b | Διώνην: οὐ τὴν τῆς Ἀφροδίτης μητέρα, ἀλλὰ μίαν τῶν Ὠκεανίδων, τουτέστι τῶν Τιτανίδων. R2WLZVT σημείω‐ σαι δὲ ὅτι δύο Ἀφροδῖται, ὧν τὴν μίαν συνέζευξε Θέμιδι ἀρχαιοτά‐ την οὖσαν. LZV | |
22 | αἵ νύ ποθ’ Ἡσίοδον: αἵτινες Μοῦσαι Ἡσίοδον, ἀντὶ τοῦ ἐμέ, ὡς Ὅμηρος (Α 240)· ἦ ποτ’ Ἀχιλλῆος ποθή. Ἡσίοδόν φησι τὸν εὐτελῆ. περὶ δὲ ἑαυτοῦ λέγων ὡς περὶ ἄλλου | |
| 5 | λέγει· ἀρχαῖον δὲ τὸ ἦθος. R2WT αἵ νύ ποθ’ Ἡσίοδον: περὶ ἑαυτοῦ λέγει ὡς περὶ ἄλλου. ἀρχαῖον δὲ τὸ ἦθος, ὡς Ὅμηρος (Α 240) ἐξ Ἀχιλλέως· ἦ ποτ’ Ἀχιλλῆος ποθή. | |
| Ἡσίοδόν φησι τὸν εὐτελῆ. LZ | 6 | |
23 | Ἑλικῶνος ὕπο ζαθέοιο: αἱ Μοῦσαι 〈ἐν〉 ἀκρο‐ τάτῳ Ἑλικῶνι ὡς θεαί, αὐτὸς δ’ ὑποκάτω τοῦ ὄρους ὡς βροτός. R2WLZ | |
26a | ἄγραυλοι: οἱ ἐν ἀγρῷ αὐλιζόμενοι. LZΛsv | |
26b | γαστέρες οἶον: οἱονεὶ ἀντὶ τοῦ περὶ τὴν γαστέρα μόνην ἀσχολούμενοι καὶ μόνα τὰ τῆς γαστρὸς φρονοῦντες. Ἀπολ‐ λώνιος μὲν ὁ Ῥόδιος (frg. XIX Michaelis) λείπειν τὸν πρῶτον στίχον φησίν· οὐ λείπει δέ, ἀλλ’ ἔστι· ποιμένες ἄγραυλοί ἐστε, | |
| 5 | κάκ’ ἐλέγχεα, γαστέρες μόνον. R2WLZΛ | |
27a | ἴδμεν ψεύδεα: ἀντὶ τοῦ εἰδέναι ποιοῦμεν. [ἢ μη‐ δὲν διαψευδόμεναι καὶ πλανῶσαι.] R2W | |
27b | ἴδμεν ψεύδεα πολλὰ λέγειν: ⟦ἤγουν γινώσκο‐ μεν λέγειν πολλὰ ψευδῆ ὅμοια ἀληθέσι λόγοις· ὁπόταν δὲ ἐθέ‐ λωμεν, γινώσκομεν μυθήσασθαι καὶ ἀληθῆ, T⟧ | |
28a | ἴδμεν δ’ εὖτ’ [ἂν] ἐθέλωμεν: πολλή τίς ἐστι περὶ ἡμᾶς ἀρετὴ καὶ οὐχ, ὥς φασί τινες, πάντα φαμὲν τὰ ψευδῆ. τὸ γὰρ δέ ἀντὶ τοῦ καί ἐστίν, ἀντὶ τοῦ καὶ ἀληθῆ ἴσμεν λέγειν | |
| ἡμεῖς. τοῦτο δὲ προκατασκευάζειν φασὶ τὸν ποιητήν, ἵνα ὡς τῶν | 7 | |
| 5 | Μουσῶν ἀκροώμενοι παραδέξωνται τὴν μέλλουσαν τῶν θεῶν γένε‐ σιν, τῶν Μουσῶν διδαξουσῶν ἡμᾶς, ἀλλ’ οὐχ Ἡσιόδου ψιλῶς. R2 WLZTΛB | |
28b | ἀληθέα μυθήσασθαι: οἷον μηδὲν διαψευδόμεναι καὶ διαπλανῶσαι. γράφεται καὶ γηρύσασθαι, ἀντὶ τοῦ εἰ‐ πεῖν. ἔνθεν γῆρυς, ἡ ὁμιλία· Ὅμηρος (Δ 437)· οὐδ’ ἴα γῆρυς. | |
| 5 | ἐκ δὲ τούτου γίνεται γῆρυξ καί, τροπῇ τοῦ γ εἰς κ, κῆρυξ, ὁ λέ‐ γων ἐν τῷ ἀπαγγέλλειν τὰς ἀγγελίας. LZΛB | |
29 | ἀρτιέπειαι: αἱ ἀπηρτισμένα καὶ τέλεια καὶ ὑγιῆ λέγουσαι· ἢ ἀρτιέπειαι αἱ ἀρτίοις ἔπεσι χρώμεναι. R2WLZTB | |
30 | καί μοι σκῆπτρον: ἤτοι ἐπεὶ πολύδαφνος ὁ Ἑλι‐ κὼν τὰς Μούσας ἐκ τῆς παρακειμένης ὕλης ἔφησεν δοῦναι αὐτῷ κλάδον. ἔπρεπε δὲ ἐπὶ Ἀπόλλωνος τοῦτο· ὁ δὲ θεὸς Μουσηγέτης (Theog. vv. 94—5)· | |
| 5 | ἐκ γάρ τοι Μουσάων καὶ ἑκηβόλου Ἀπόλλωνος | |
| ἄνδρες ἀοιδοὶ ἔασιν. ἢ παρόσον ἡ δάφνη ἐνεργεῖ πρὸς τοὺς ἐνθουσιασμούς. R2WLZT Σοφοκλῆς (frg. 811 N2) ἐν Κασάνδρᾳ εἴρηκε· δάφνην φαγὼν ὀδόντι πρῖε τὸ στόμα. | 8 | |
| 10 | καὶ R2WT Λυκόφρων (Alex. v. 6)· δαφνηφάγων φοίβαζεν ἐκ λαιμῶν ὄπα. τὰ δὲ ποιήματα μετὰ θεοῦ ἐμπνεύσεως εἴρηται. ἢ ἐπειδὴ ἡ δάφνη ἀειθαλής ἐστιν, καὶ οἱ λόγοι ἀεὶ θάλλουσιν. R2VLZT | |
31 | [〈δρέψασθαι:〉 προσδρέψασθαι καὶ λαβεῖν θαυμα‐ στόν, ἵνα δείξῃ ὅτι ὅμοιόν τί ἐστι τῇ μαντικῇ ἡ ποίησις. bW] | |
32 | τά τ’ ἐσσόμενα: ἵνα δείξῃ ὅτι ὅμοιόν τί ἐστιν ἡ ποί‐ ησις τῇ μαντείᾳ. τὸ κυριώτερον κεῖται ἐπὶ μάντεως, οὐκ ἐπὶ ποιη‐ τοῦ, τὰ ἐσόμενα μὴ δυναμένου λέγειν τοῦ ποιητοῦ. R2WLZ ὥστε κλύοιμι τά τ’ ἐσσόμενα: παρὰ τῶν Μουσῶν, φη‐ | |
| 5 | σίν, ἀκούων μανθάνω τά τε ἐσόμενα καὶ τὰ ὄντα καὶ προγεγονότα. τοῦτο δὲ εἶπεν, ἵνα δείξῃ ὅτι ὅμοιόν τι τῆς μαντικῆς ἡ ποίησις. T | |
34 | σφᾶς δ’ αὐτάς: αὐτὰς δὲ ὑμνεῖν πρῶτόν τε καὶ ὕστερον, ὡσανεὶ ἀεί. ἀλλὰ σύ, ὦ Ἡσίοδε, παύου τῶν ἀρχαίων ῥημάτων, παῦσαι κομποποιῶν, παῦσαι μύθους ληρωδῶν ἀλλοκό‐ τους. τὸ δὲ τύνη πρὸς ἑαυτόν φησι κατὰ ἀρχαϊσμόν· ἀντὶ τοῦ | |
| 5 | σύ, ὦ Ἡσίοδε, Δωρικῶς. R2WLZ | 9 |
35 | ἀλλὰ τίη μοι ταῦτα: ὥσπερ ἄκαιρος ἐφάνη αὐτῷ ἡ, ὁμιλία ἣν ἤρξατο λέγειν, ὅτι αἱ Μοῦσαι ἔδωκάν μοι καὶ τἄλλα. καί φησι· τί μοι ταῦτα τὰ ῥήματα, ὡς τὰ περὶ δρυὸς ἢ περὶ πέτρης, τί μοι χρεία ἐστὶν ἀρχαιολογεῖν; ἡ γὰρ ποίησις μυθολογία ἐστὶν | |
| 5 | ἐοικυῖα ἀληθείᾳ. R2WLZ εἰς τί τοῦτο καιροῦ ἐπείγοντος ἀρχαιο‐ λογῶ, καθάπερ οἱ ἐν δρυσὶ καὶ πέτραις κατατιθέμενοι τὰ τέκνα καὶ λέγοντες αὐτοὺς ἐκ δρυὸς γεγεννῆσθαι ἢ πέτρας; R2WLZΛ ἀλλὰ τίη μοι ταῦτα περὶ δρῦν: παροιμία ὅταν τις καιροῦ τινος αὐτὸν κατεπείγοντος περὶ ἄλλων λέγειν, ὁ δὲ ταῦτα ἀφεὶς | |
| 10 | ἄλλοις χρῆται. καὶ οὗτος οὖν ἀφεὶς περὶ τῶν προκειμένων αὐτῷ λέγειν, ἤτοι τῆς τῶν θεῶν γενέσεως, ὅπως αὐτῷ αἱ Μοῦσαι δάφνης ἔδωκαν κλάδον λέγει. T | |
36 | 〈Διὶ πατρί:〉 ⟦ἀντὶ τοῦ Διὸς πατρός. B⟧ | |
39 | φωνῇ ὁμηρεῦσαι: ὁμοῦ εἴρουσαι ἢ τῇ φωνῇ συμφω‐ νοῦσαι, ὁμοῦ τῇ φωνῇ λέγουσαι. τὸ δὲ εἰρεῦσαι ἀπὸ τοῦ εἴρειν, ὅ ἐστι λέγουσαι, ὑμνοῦσαι. R2WLZ | |
40 | γελᾷ δέ τε δώματα πατρός: ἀπὸ ἀνθῶν τινων ἡδυτάτων χαίρουσιν οἱ οἶκοι τοῦ Διός. ἢ τὸ γελᾷ ἀντὶ τοῦ δια‐ | |
| χεῖται τῆς φωνῆς σκιδναμένης, ἠχεῖ καὶ γελᾷ τὰ δώματα. R2WLZ | 10 | |
41 | θεᾶν: τὸ [δὲ] θεᾶν ἀντὶ τοῦ θεῶν, Δωρικῶς· οἱ γὰρ Δωριεῖς οὕτως λέγουσιν. R2WLZ | |
43 | ὄσσαν ἱεῖσαι: ὁ Ἡσίοδος τὴν πᾶσαν φωνὴν ὄσσαν καλεῖ. R2WLZ | |
44 | κλείουσιν ἀοιδῇ: τὸ τίμιον γένος τῶν θεῶν ὑμνοῦσι καὶ δοξάζουσι τῇ φωνῇ. R2WLZT | |
45a | ἐξ ἀρχῆς οὓς Γαῖα: οὓς ἐξ ἀρχῆς ἔτεκεν ἡ Γῆ καὶ ὁ Οὐρανὸς καὶ τοὺς ἐκ τούτων γινομένους. λέγει δὲ τοὺς Τιτᾶνας. R2WLZT | |
45b | 〈ἐξ ἀρχῆς:〉 ⟦ὁ Ὀφίων πρῶτος θεός. Bsv⟧ | |
47 | δεύτερον αὖτε Ζῆνα: ἀρχομένου τοῦ δευτέρου προοιμίου, τὸν Δία ἐκ δευτέρου ὑμνοῦσι ἀρχόμεναι καὶ λήγουσαι ὡς θεόν, ὡς ἀπ’ αὐτοῦ ἄρχουσαι καὶ εἰς αὐτὸν λήγουσαι διὰ τὴν νίκην. R2WLZT | |
53 | τὰς ἐν Πιερίῃ: Πιερία ὄρος Μακεδονίας, ἐν ᾧ ἐγεννήθησαν αἱ Μοῦσαι, παρατεῖνον ἕως τῆς Θρᾴκης. R2WLZ [Κρόνος τέκε τυτθὸν ἀπ’ ἀκροτάτης κορυφῆς· λείπει τὸ οὖσαν, τὴν | |
| Πιερίαν δηλονότι.] ταύτας τὰς Μούσας τῷ ἰδίῳ πατρὶ μιγεῖσα τῷ | 11 | |
| 5 | Διὶ ἡ Μνημοσύνη ἐγέννησεν, ἡ τοῦ λιπαρωτάτου τόπου τοῦ Ἐλευ‐ θῆρος ἄρχουσα· σὺν αἷς καὶ τὴν λήθην, τὴν τῶν πολυλύπων μερι‐ μνῶν ἀνάπαυσιν. LZ τὰς ἐν Πιερίῃ: δείκνυσιν ὅτι Βοιωτία μὲν ἦν· ἡ Μνημοσύνη, ἐμίγη δὲ τῷ Διὶ ἐν Πιερίᾳ, ὄρει Μακεδονίας παρατείνοντι ἕως θαλάσσης. T | |
54a | Μνημοσύνη: δεῖ γὰρ τὸν συγγραφέα ἔχειν νοῦν καὶ μνήμην, ἵνα γεννᾷ λόγον· καὶ ὅτι ἐν ταῖς ἀναγνώσεσι χρῆσθαι δεῖ προσοχῇ τὸν συγγραφέα. R2WLZ | |
54b1 | 〈Ἐλευθῆρος:〉 ὁ [δὲ] Ἐλευθὴρ βασιλεὺς ἦν τῆς χώρας καὶ ὄρος ἐπ’ ὀνόματι τοῦ ἥρωος, υἱοῦ Ἀπόλλωνος καὶ Αἰθού‐ σης τῆς Ποσειδῶνος. Ἐλευθὴρ 〈καὶ〉 ὄνομα πόλεως τῆς Βοιω‐ τίας, ὅπου, φησίν, ἡ Μνημοσύνη τιμᾶται. οὕτως λέγεται ὅτι | |
| 5 | ἐκεῖ Διόνυσος τῆς μανίας ἐπαύσατο καὶ ἠλευθερώθη. ἐκ τούτου δόξαν προσάπτει τῇ ἑαυτοῦ χώρᾳ, ὅτι ἐγεννήθησαν μὲν ἐν Πιερίᾳ, ἀλλ’ ἡ μήτηρ αὐτῶν τῆς Βοιωτίας ἦν. [Μνημοσύνη ὄνομα γυ‐ ναικός.] R2WLZ | |
54b2 | γουνοῖσιν Ἐλευθῆρος: ἤτοι τοῖς γονιμωτάτοις τόποις τοῦ Ἐλευθῆρος. ὁ δὲ Ἐλευθὴρ ὄνομα πόλεώς ἐστι τῆς Βοιωτίας, ἀπό τινος βασιλέως αὐτῆς τῆς πόλεως οὕτως ὠνομασμένου, υἱοῦ Ἀπόλλωνος καὶ Αἰθούσης τῆς Ποσειδῶνος. ἔστι δὲ καὶ ὄρος, ὥς φασιν, ἐπ’ ὀνόματι τοῦ | |
| 5 | ἥρωος· οὕτω δὲ λέγεται ὅτι ἐκεῖ ὁ Διόνυσος τῆς μανίας ἐπαύσατο καὶ ἠλευθερώθη. καὶ τοῦτο δὲ δόξαν προσάπτων τῇ ἑαυτοῦ πατρίδι λέγει, ὅτι | |
| ἐγεννήθησαν μὲν ἐν Πιερίᾳ, ἡ δὲ μήτηρ αὐτῶν ἐκ Βοιωτίας ἦν. T | 12 | |
56 | ἐννέα γάρ οἱ νύκτας: πῶς Ἡρακλῆς ἐν μιᾷ νυκτὶ πεντήκοντα διεκόρησε κόρας καὶ κυῆσαι πεποίηκεν, ὥστε καὶ τεκεῖν πεντήκοντα καὶ ἓν τέκνα, τῆς πρώτης δίδυμα τεκούσης, Ζεὺς δὲ ἐννέα ἡμερῶν ἐδεήθη ὅτε χρείαν ἔσχε Μνημοσύνῃ συγγε‐ | |
| 5 | νέσθαι πρὸς σύλληψιν τῶν Μουσῶν; εἰδὼς ὅτι ὁ πρὸς τὰς Μούσας ἔρως καὶ ἡ ἡδονὴ βραδέως ἀνύεται· ἢ ὅτι τῷ ἐντελεῖ κέχρηται ἀριθμῷ, ὅθεν καὶ ἐννέα τίκτονται Μοῦσαι· οὐδὲν γὰρ ἐλλεῖπον ταῖς Μούσαις. R2WLZTK | |
57 | νόσφιν ἀπ’ ἀθανάτων ἱερὸν λέχος: νόσφιν [δὲ] εἰπὼν ἐπήγαγε τὸ ἱερόν, ἵνα μὴ νομισθῇ μοιχεία. R2WLZT | |
58 | ἀλλ’ ὅτε δή ῥ’ ἐνιαυτός: ὑποδιαίρεσιν ἐνταῦθα τοῦ χρόνου πεποίηκε καὶ ἄρχεται ἀκολούθως ἀπὸ τοῦ γένους, λέγω δὴ τοῦ ἐνιαυτοῦ· εἶτα εἰς τὸ καθ’ ἕκαστον καὶ τὸ εἶδος. ἀπὸ γὰρ ὡρῶν αἱ ἡμέραι συνίστανται, ἀπὸ δὲ ἡμερῶν οἱ μῆνες, ἀπὸ δὲ μηνῶν | |
| 5 | οἱ ἐνιαυτοί. R2WLZTB ⟦περιέτραπον δέ, ἀντὶ τοῦ ἀπὸ τροπῶν εἰς τροπὰς ἰοῦσαι εἰς τὸ αὐτὸ κατέστησαν· ἤγουν περιῆλθεν ὁ | |
| καιρός. TB⟧ | 13 | |
60 | ὁμόφρονας: ὅμοια αὐτῇ φρονούσας ἢ τὸ αὐτὸ φρονούσας καὶ μὴ ἐναντιουμένας ἀλλήλαις. ἄλλως. οὐχ ὥσπερ Ἀμφίων καὶ Ζῆθος ἀδελφοὶ μὲν ἦσαν, ἑτερόζηλοι δὲ γεγόνασι ταῖς προαιρέσεσιν, ἀλλὰ τὴν αὐτὴν τῶν ἐπιτηδευμάτων ἔσχον προαίρεσιν. ἢ ὅτι δεί‐ | |
| 5 | κνυσι τὰς λογικὰς ἐπιστήμας ἀλλήλαις ἐπικοινωνούσας. R2WLZT τὸ δὲ κούρας Δωρικῶς συνέστειλεν. R2WLZ | |
61 | μέμβλεται: μέλει, ἐν φροντίδι ἐστί. R2WLZ τὸ δὲ ἀκηδέα οὕτως λεκτέον· δεῖ γὰρ τὸν περὶ λόγους ἀσχολούμε‐ νον ἀφρόντιστον καὶ ἄλυπον εἶναι. R2WLZT | |
62a | τυτθὸν ἀπ’ ἀκροτάτης ⸤κορυφῆσ⸥: ὑπερ‐ βατόν ἐστι τὰς ἐν Πιερίῃ τέκε τυτθὸν ἀπὸ τοῦ Ὀλύμπου· ἐγγὺς γὰρ ἡ Πιερία τοῦ Ὀλύμπου. R2WLZT | |
62b | 〈τυτθὸν ἀπ’ ἀκροτάτης κορυφῆς: λείπει τὸ οὔσῃ, τῇ Πιερίᾳ δηλονότι, LZ〉 | |
64 | πὰρ δ’ αὐτῇς Χάριτές ⸤τε καὶ Ἵμεροσ⸥: ἀντὶ τοῦ περὶ τὰς Μούσας πάρεισιν. ἄλλως. R2WLZ φασὶν γὰρ ὅτι ἐστὶν ἐν Ἑλικῶνι Χαρίτων ἱερὸν καὶ Ἱμέρου καὶ Μουσῶν. [Ἵμερος δὲ ἡ ἐπιθυμία.] κατὰ λόγον δὲ Ἵμερος καὶ Χάριτες | |
| 5 | συνοικοῦσι ταῖς Μούσαις, ἤγουν ἡ χάρις καὶ ἡ ἐπιθυμία, ὧν | |
| ἄνευ οὐδὲν τὰ τῶν Μουσῶν δῶρα· ἢ ὅτι ὁ χρηστὸς ποιητὴς οὐ μόνον ἐστὶ πολυμαθὴς καὶ δυνατός, ἀλλὰ καὶ ἐπίχαρις καὶ στω‐ μύλος, ὡς Εὐριπίδης (Herc. fur. vv. 673—4)· οὐ παύσομαι τὰς Χάριτας | 14 | |
| 10 | Μούσαις συγκαταμειγνύς. R2WLZT | |
65 | ἐν θαλίῃς: ἐν τῇ εὐωχίᾳ γὰρ πάντα ἐστὶ τὰ μουσικά. ὄσσαν εἶπεν, ὡσανεὶ δύναμιν κληδόνος ἔχουσαι τὴν λέξιν, εἴ γε περὶ τῶν μελλόντων διαγορεύουσιν. R2WLZ | |
66 | νόμους καὶ ἤθεα κεδνά: ὕβριν τε καὶ εὐνομίην ἐφέποντες (Hom. ρ 487). νόμους δὲ λέγει τὰς πολιτείας, τὰς διατριβάς, τὰς νεμήσεις, τὰ διαιτήματα· [καὶ ἤθεα κεδνὰ] ἤθεα δὲ τὰ ἔργα. τῶν νόμων | |
| 5 | γὰρ οἱ μέν εἰσι φυσικοί, οἱ δὲ τῶν θεῶν, οἱ δὲ τῶν ἀνθρώπων. εἰ δὲ νόμους ὡς σοφοὺς ἀναγνώσεις, τὴν αὐτῶν ἕξεις διάνοιαν. R2WLZ | |
68a | αἳ τότ’ ἴσαν: ἐπεσημήνατο ταῦτα ὁ Ἀριστοφάνης (frg. p. 59 Nauck). νῦν περὶ ἀνόδου αὐτῶν φησι τῆς εἰς τὸν Ὄλυμπον· ὁ πρότερος γὰρ ἦν λόγος αὐτῷ περὶ τῆς ἐν τόπῳ αὐτῶν χορείας. R2WLZT | |
68b | αἳ τότ’ ἴσαν: ἐπορεύοντο, ἀντὶ τοῦ εἰς τὸν λογισμόν μου ἐπῆλθε γνῶσις, ὥστε κόποις χρήσασθαι εἰς τὸ γενέσθαι με σο‐ | |
| φόν. LZ [νοῦς οὐκ ἐπὶ τοῦ ἀνθρώπου λέγεται, ἀλλ’ ἐπὶ τῶν ἀγ‐ γέλων, διὸ καὶ νόες λέγονται· οὕτω δὲ καλοῦνται διὰ τὸ προνοεῖν τὰ | 15 | |
| 5 | μέλλοντα. ἐπὶ ἀνθρώπου δὲ λέγεται τὸ λογίζεσθαι καὶ τὸ ἀγχίνους ἐστίν· καὶ οἱ λόγοι δὲ ἀγχίνοιαν ποιοῦσιν. R2WLZ] | |
70 | ὑμνεύσαις, ἐρατός: ἡ γὰρ συνθήκη τοῦ λόγου ἡδονὴν ποιεῖ καὶ δείκνυσι τὸν ποιήσαντα αὐτὸν τίμιον καὶ παν‐ ταχοῦ διαβεβοημένον, πλὴν εἰ σώφρων καὶ συνετὸς εἴη. R2WLZ | |
71 | νισσομένων πατέρ’ εἰς ὅν: πορευομένων αὐτῶν πρὸς τὸν ἑαυτῶν πατέρα. ἔδει δὲ εἰπεῖν· σφῶν πορευομένων αὐτῶν πρὸς τὸν ἴδιον πατέρα, ὃς ἐν οὐρανῷ βασιλεύει. R2WLZ | |
73-74 | εὖ δὲ ἕκαστα ἀθανάτοις διέταξεν: καλῶς δὲ τῶν θεῶν, τουτέστιν ἑκάστῳ αὐτῶν τὴν ἑαυτοῦ παρέσχε τιμὴν ἔχειν. διατάξας καὶ μερίσας ἐνετείλατο καὶ τὰ ἄτακτα εἰς τάξιν ἤνεγκεν, ἑκάστῳ μεταδοὺς τῆς οἰκείας ἀρχῆς. R2WLZT | |
75 | ταῦτ’ ἄρα Μοῦσαι ἄειδον: ἀπὸ τοῦ διηγημα‐ τικοῦ μετέβη εἰς τὸ πρόσωπον μιμητικῶς, ὡς καὶ Ὅμηρος (Δ 310)· ὣς ὁ γέρων ὤτρυνε πάλαι πολέμων εὖ εἰδώς. οὕτως καὶ Ἡσίοδος· | |
| 5 | ταῦτ’ ἄρα Μοῦσαι ἄειδον. R2WLZT | |
76 | ἐννέα θυγατέρες: εἰσὶ δὲ τὰ τῶν Μουσῶν εὑρήματα ταῦτα. Κλειὼ ῥητορικήν, Εὐτέρπη αὐλητικήν, Θάλεια κωμῳδίαν, Μελπομένη τραγῳδίαν, Τερψιχόρη κιθαρῳδίαν, Ἐρατὼ ποίησιν, | |
| Πολύμνια γεωμετρίαν, Οὐρανία ἀστρονομίαν, Καλλιόπη ἔπη, ἣν | 16 | |
| 5 | καὶ προφερεστάτην εἶπε πασῶν, R2WLZ ὅτι πάσης ἐπιστήμης ὁ λόγος ἀνώτερος, ἢ διὰ τὸ τὴν ποιητικὴν ἀνωτέραν εἶναι. Ἀρί‐ σταρχος (frg. I Waeschke) τὸ προφερεστάτη ἀντὶ τοῦ πρε‐ σβυτάτη ἤκουσεν. ὥστε ἄδηλον πότερον τῇ τιμῇ ἢ τῷ χρόνῳ προφερεστάτη· οἱ δὲ ἐντιμοτάτη. R2WLZT | |
80 | ἅμ’ αἰδοίοισιν ὀπηδεῖ: ὅτι οὐ πᾶσιν ὀπηδεῖ, ἀλ‐ λὰ τοῖς αἰδοίοις. τοῦτο δὲ οὐκ ἤρτηται ἐκ τῆς προτέρας διανοίας, ἀλλ’ ἀπ’ ἄλλης ἀρχῆς. R2WLZT | |
82 | γεινόμενόν τ’ ἐσίδωσι: ἀντὶ τοῦ εὐμενῶς θεάσον‐ ται καὶ ὅντινα βασιλέα ἴδωσι καλοῖς ὀφθαλμοῖς. ἐντεῦθεν καὶ Καλλίμαχος (frg. 1, 37—38 Pf.)· Μοῦσαι γὰρ ὅσους ἴδον ὄμματι παῖδας | |
| 5 | μὴ λοξῷ, πολιοὺς οὐκ ἀπέθεντο φίλους. R2WLZTB | |
83 | ἐέρσην: ἕρση ἡ δρόσος κυρίως, νῦν δὲ μεταφορικῶς τὸ μέλι. γλυκερὴν δὲ τὸ γλυκὺ καὶ ἁπαλὸν τῶν λόγων. R2W LZΛ | |
86 | ἰθείῃσι δίκῃσιν: οἷον Ὀδυσσέα τινὰ εἰσήγαγεν Ὅμηρος (δ 693)· κεῖνος δ’ οὔ ποτε πάμπαν ἀτάσθαλον ἄνδρα ἐώργει· (ε 12)· | |
| 5 | πατὴρ δ’ ὣς ἤπιος ἦεν. ταῦτα δὲ πάντα διὰ τὸ ἐπιφερόμενον εἶπεν. R2WN | |
88 | τοὔνεκα γὰρ βασιλῆες ἐχέφρονες, τὸ ἑξῆς: διὰ τοῦτο γὰρ οἱ βασιλεῖς ἐχέφρονές εἰσι καὶ καλοῦνται, ὅτι τοῖς | |
| ὄχλοις βλαπτομένοις δι’ ἀγνωσίαν τοῦ δικαίου, μετατρέποντες τὰς δίκας αὐτῶν, ἐπὶ τὸ βέλτιον τελοῦσι τὰ ἔργα, οὐκ ἐξουσιαστικῶς | 17 | |
| 5 | ἀλλὰ παραινετικῶς· ἤγουν οὐ κολάσει ἀλλὰ μειλιχίοις λόγοις. τοῦ‐ το γὰρ τὸ μαλακοῖσι παραιφάμενοι ἐπέεσσιν (v. 90). ἄλλως. μετὰ πειθοῦς νέμουσι τὴν δικαιοσύνην. μετατρέ‐ πουσι γὰρ τὰ ἔργα, τὸν ἀδικούμενον περισῴζοντες καὶ τὸν ἀδι‐ κοῦντα ἀνακόπτοντες, οὐ κολάσει ἀλλὰ μειλιχίοις ἐπέεσσι. R2 | |
| 10 | WLZT | |
89 | μετάτροπα: ἀντὶ τοῦ μεταβλήσιμα εἰς τὸ βέλτιον. R2WLZ | |
91a | ἐρχόμενον δ’ ἀνὰ ἄστυ ⸤θεὸν ὣς ἱλάσκον‐ ται⸥: οὐκ ἀνάγκῃ ἀλλὰ φίλτρῳ τοῦ βασιλέως, ὄντος ἠπίου καὶ δικαίου πρὸς τοὺς κρινομένους, μὴ ἀλαζόνος πρὸς τοὺς προσιόντας. R2WLZN | |
91b | ἀνὰ ἄστυ: γράφεται ἀν’ ἀγῶνα, ἀντὶ τοῦ ἀνὰ τὸ ἄθροισμα. λέγεται δὲ τριχῶς, αὐτὸ τὸ χωρίον καὶ ὁ ἐν αὐτῷ ὄχλος καὶ τὸ ξυναμφότερον, ὥσπερ καὶ πόλις. ἐτυμολογεῖται διὰ τὸ μὴ γωνίαν ἔχειν, ἀλλ’ εἶναι περιφερῆ. οἱ δὲ ἐκ τοῦ ἀθροίσματος | |
| 5 | ἄγυριν λέγουσιν, ὡς Ὅμηρος (Ω 141)· ὣς οἵ γ’ ἐν νηῶν ἀγύρει, | |
| ἀντὶ τοῦ ἐν ἀγῶνι. τὸ δὲ θεὸν ὣς ἱλάσκονται, ὡς θεὸν αὐτὸν τιμῶσι διὰ τὴν προσήνειαν αὐτοῦ τὴν τιμίαν. R2WLZTX | 18 | |
92 | 〈αἰδοῖ μειλιχίῃ:〉 ἡ [δὲ] μειλιχία ἐπίθετόν ἐστι τῆς αὐδῆς. R2WΛsvBsv | |
93 | οἵα τε Μουσάων: τὸ τοιοῦτον εἶδος ἀνθυποφορὰ κα‐ λεῖται· ἀνθυποφέρει γὰρ ἑαυτῷ Ἡσίοδος. ἐκ γάρ τοι Μου‐ σάων τοιοῦτος βασιλεὺς ἐστίν, ἐπειδὴ τοὺς βασιλεῖς εἶπε φιλεῖ‐ σθαι ὑπὸ τῶν Μουσῶν· φιλοῦνται δὲ καὶ ὑπὸ τοῦ Διὸς εἶπεν. οἶδα | |
| 5 | μὲν γάρ, φησίν, ὅτι ὑπὸ μὲν τοῦ Ἀπόλλωνος καὶ τῶν Μουσῶν οἱ ἀοιδοὶ καὶ οἱ κιθαρισταὶ φιλοῦνται, ὑπὸ δὲ τοῦ Διὸς οἱ βασιλεῖς, ἀλλ’ ἐκεῖνος, φησίν, ὀλβιώτατος βασιλέων, ὅντινα μετὰ τὸν Δία καὶ αἱ Μοῦσαι φιλοῦσιν. R2WLZT ἄλλως. ἀναλαμβάνει διὰ τὸν ἀνακόπτοντα λόγον· ἐκ γὰρ Μουσάων οὐχ ὑπάρχει τὸ | |
| 10 | βασίλειον γένος, ἀλλ’ ἐκ Διός· μόνον δὲ τὸ εὔγλωττον αἱ Μοῦσαι παρέχουσιν. R2WLZ [τὸ δὲ Μουσάων, τὸ τοιοῦτον εἶδος ἀνθυποφορὰ καλεῖται· ἀνθυποφέρει γὰρ ἑαυτῷ ὁ Ἡσίοδος. R2W] | |
95 | ἄνδρες ἀοιδοί: ἐνταῦθα μαθηματικῶς διδάσκει καὶ λέγει ὅτι ἐκ τῆς συμφωνίας τῶν ἀστέρων καὶ τῆς ἀγαθῆς συνδρο‐ μῆς τοῦ ἡλίου γίνονται οἱ ἄνδρες σοφοὶ καὶ μουσικοί, ὥσπερ καὶ | |
| ἐκ τοῦ Ἑρμοῦ, ἐκ δὲ τοῦ Διὸς βασιλεῖς. R2WLZ | 19 | |
98 | εἰ γάρ τις καὶ πένθος ἔχων νεοκηδέι θυ‐ μῷ: ἐνταῦθα δείκνυσι τὴν δύναμιν τῆς μουσικῆς διὰ τὸ εἰπεῖν νεοκηδέι θυμῷ (δυσκατάπαυστον τὸ νέον πάθος), R2WLZTX ὡς δυνατοῦ ὄντος τοῦ ἀοιδοῦ παραμυθήσασθαι, ὅτι καὶ Ζεὺς ἀπώ‐ | |
| 5 | λεσε Σαρπηδόνα τὸν παῖδα φάσκοντος καὶ τὰ ἑξῆς. εἰ γὰρ καὶ πλάσμα ἐστίν, ἀλλ’ ὡς ἀληθὲς ἐκλαμβανόμενον οὕτω δὴ καὶ πα‐ ραμυθήσεται. R2WLZXB | |
99a | ἄζηται κραδίην ἀκαχήμενος: ἀναξηραίνει γὰρ ἡ λύπη, ὅθεν καὶ ἄϋπνον τίθησι. R2WLZX | |
99b | αὐτὰρ ἀοιδός: ὁ τοιοῦτος βασιλεὺς ἀντὶ τοῦ ἀοιδοῦ. R2W | |
99c | αὐτὰρ ἀοιδός: ὁ ποιητής, φησί, δυνατός ἐστι παραμυθή‐ σασθαι τοὺς λυπουμένους, διηγούμενος τοὺς ἐπὶ καρτερίᾳ θρυλλουμένους παλαιοὺς ἄνδρας, ὅπως πρὸς τὰς λύπας διετέθησαν, καὶ θαυμάζων αὐτῶν τὴν καρτερίαν καὶ πρὸς τὰς συμφορὰς γενναιότητα. T | |
100 | κλεῖα: δόξας τοῦ κλέους ἠξιωμένας. R2WLZ | |
102 | οὐδέ τι κηδέων: τῶν θλίψεων. ὁ γὰρ λόγος δύναται καταστέλλειν τὰς θλίψεις. ἄλλως. τῶν λόγων καὶ τῶν Μουσῶν ἡ συνθήκη παρέτρεψε τὸν λυπούμενον τῆς λύπης. LZ | |
103 | ταχέως δὲ παρέτραπε: ἀντὶ τοῦ παρέτρεψε τὴν | |
| λύπην τὰ δῶρα τῶν θεῶν, ἤγουν ἡ μουσική. R2WLZB | 20 | |
108 | εἴπατε δ’ ὡς τὰ πρῶτα: ἐρωτᾷ τὰς Μούσας πῶς ἀκριβῶς γράψει τὰ τῆς θεογονίας μαθών. R2WLZTXB διὰ τοῦτο τῷ εἴπατε κέχρηται. R2WLZXB | |
108-109 | καὶ γαῖα ⸤γένοντο⸥ καὶ ποταμοὶ καὶ πόντος ἀπείριτος: τῇ καταπλήξει ἐπαπορεῖ (?) τὸν ἀκροα‐ τήν. R2WLZB | |
111 | 〈οἵ τ’ ἐκ τῶν ἐγένοντο θεοὶ δωτῆρες ἐάων:〉 ⟦ἀθετεῖται διὰ τὴν ταὐτότητα. Nsv⟧ | |
112 | ὥς τ’ ἄφενος δάσσαντο: ἄφενός ἐστι κυρίως μὲν ὁ ἀπὸ τοῦ ἐνιαυτοῦ πλοῦτος· νῦν δὲ ἄφενον τὴν γῆν λέγει, τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν θάλασσαν. καὶ ὅπως, φησί, διεμερίσαντο καὶ ἔσχεν ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ τιμήν. R2WLZTX | |
114-115 | ⟦ταῦτα δύο ἔπη ὁ Σέλευκος (frg. 27 Mueller) ἀθετεῖ· οἱ δὲ περὶ Ἀρίσταρχον (frg. II Waeschke) τὸ ἐξ ἀρχῆς μόνον 〈νόθον〉 λέγουσιν. Λ⟧ | 21 |
115 | ἐξ ἀρχῆς, καὶ εἴπαθ’ ⸤ὅτι πρῶτον γέ‐ νετ’ αὐτῶν⸥: τρία πρῶτον ἐγένοντο· Χάος, Γῆ, Ἔρως ὁ οὐράνιος, ὃς καὶ θεός· ὁ γὰρ ἐξ Ἀφροδίτης νεώτερός ἐστιν. ἐκ δὲ τοῦ ὕδατος ἐγένοντο τὰ στοιχεῖα· γῆ κατὰ συνίζησιν, ἀὴρ κατὰ | |
| 5 | ἀνάδοσιν, τὸ λεπτομερὲς τοῦ ἀέρος γέγονε πῦρ, ἡ δὲ θάλασσα κατὰ ἐκμύζησιν, τὰ δὲ ὄρη κατὰ ἐξοστρακισμὸν τῆς γῆς. R2WLZTX | |
116a | 〈ἤτοι μὲν πρώτιστα:〉 εἰδέναι [δὲ] δεῖ ὡς Ἡσίοδος ἐνταῦθα ἄρχεται τῆς θεογονίας, τοῦ προοιμίου καὶ τοῦ τῶν Μουσῶν ἐγκωμίου καὶ τῆς ἀνακεφαλαιώσεως παυσάμενος· R2WLZTX ὡς, καὶ ἄλλων τινῶν περὶ θεογονίας γραψάντων | |
| 5 | καὶ ἴσως ἀληθέστερον, Ἡσίοδος κατά τινα παλαιοτέραν ἔγραψεν. R2WLT | |
116b | ἤτοι μὲν πρώτιστα: ⟦ἐντεῦθεν ἄρχεται ὁ τῶν Μουσῶν λόγος, ἤγουν ἀλληγορικῶς ἡ γνῶσις τοῦ ποιητοῦ. T⟧ ἡ | |
| τέχνη καὶ ὁ κόσμος τοῖς αὐτοῖς ὑποπέπτωκε πράγμασι καὶ ἔχει τεχνίτην μὲν τὸν θεόν, ὑπὸ δὲ τῆς τέχνης τόδε πεποίηται. ἔστι | 22 | |
| 5 | δὲ τὰ προϋφεστῶτα τοῦ παντὸς ὕλη καὶ ἀρχὴ καὶ στοιχεῖα. καὶ οἱ μὲν συνώνυμα ἔφασκον εἶναι τὰ προειρημένα καὶ ἓν ἕτερον· οἱ δὲ διαφέρειν λέγοντες τὴν μὲν ἀρχὴν γένει ἐοικέναι φασίν, εἶδος δὲ τὴν ὕλην οὐσιωδῶς λαμβάνουσιν. ἔνιοι δὲ τὴν ὕλην διαφέρειν καὶ τὴν μὲν ἔννοιαν τῆς ὕλης ἀνήκουσαν πρὸς τὸν τεχνίτην, τὴν | |
| 10 | δὲ τῆς οὐσίας πρὸς τὸ γεγονός· οἷον τῷ ἀνδριαντοποιῷ ὕλη μέν ἐστιν ὁ χαλκός, οὐσία δὲ ἡ διατύπωσις τοῦ χαλκοῦ, καθ’ ὃ δηλο‐ νότι εἶδος ὁρμώμενος ὁ τεχνίτης τὸν ἀνδριάντα ποιεῖ. ὕλη τις ἀποί‐ ητος, ἀσχημάτιστος, ἣν ὁ θεὸς παραλαβὼν ἐπέθηκεν αὐτῇ σχῆμα· οὐκ ἐπ’ ἄλλο τι εἶδος τὴν ὕλην παραλαβὼν ὁ τεχνίτης κατεσκεύασε | |
| 15 | θεός, ἀλλ’ ἄπλαστον οὖσαν καὶ ἀδιατύπωτον τυποῖ καὶ δημιουργεῖ, οὐκ ἐξ ἄλλου τὴν ἔννοιαν λαβών, ὥσπερ ὁ ἀνδριαντοποιὸς ἐπὶ τοῦ ἀνθρώπου εἶδος ὁρμώμενος πλάττει. καὶ Φερεκύδης δὲ ὁ Σύρος καὶ Θαλῆς ὁ Μιλήσιος (Vorsokr. 7B 1a Diels—Kranz6) ἀρχὴν τῶν ὅλων τὸ ὕδωρ φασὶ εἶναι, τὸ ῥητὸν τὸ τοῦ Ἡσιόδου ἀναλαβόντες. R2 | |
| 20 | WLZT [χάος παρὰ τὸ χεῖσθαι. R2W] | |
116c1 | Χάος γένετ’: Πλάτων (Tim. 50b, 51a) πανδεχῆ | |
| φύσιν λέγει. δεῖ γὰρ τόπον ὑποστήσασθαι, ὃς δέχεται τὰ εἰς αὐτὸν γεννώμενα. οἱ δὲ εἰρῆσθαί φασι χάος παρὰ τὸ χεῖσθαι· οἱ δὲ παρὰ τὸ χαδεῖν, ὅ ἐστι χωρεῖν· R2WLZΛ ⟦«Ἥρη δ’ οὐκ ἔχαδε ⸤στῆ‐ | 23 | |
| 5 | θοσ⸥ χόλον» (Hom. Δ 24, Θ 461). Λ⟧ ἡ οὖν εἰς τὰ στοιχεῖα διαχώρησις καὶ διάκρισις χάος. οἱ δὲ τὸ ὕδωρ λέγουσιν, ἄλλοι δὲ τὸν ἀέρα, R2WLZΛ ⟦ὡς τό (Theog. v. 700)· καῦμα δὲ θεσπέσιον κάτεχεν χάος· Λ⟧ ἤτοι τὸν κεχυμένον ἐν τῷ μεταξὺ γῆς καὶ οὐρανοῦ. R2WLZ | |
| 10 | ⟦ἄλλως. χάος λέγει τὸν κεχυμένον ἀέρα· καὶ γὰρ Ζηνόδοτος 〈οὕτωσ〉 φησίν. Βακχυλίδης (5, 26—27 Snell—Maehl.) δὲ χάος τὸν ἀέρα ὠνόμαζε, λέγων περὶ τοῦ ἀετοῦ· νωμᾶται δ’ ἐν ἀτρυγέτῳ χάει. Λ⟧ | |
116c2 | 〈Χάος γένετ’:〉 χάος [δὲ] παρὰ τὸ χεῖσθαι· ἔστι δὲ ὁ μεταξὺ γῆς καὶ οὐρανοῦ κενὸς τόπος· ἐκ τοῦ ἀφανοῦς γὰρ γέγονε. T | |
117a | Γαῖ’ εὐρύστερνος: τὴν γῆν οὐκ ἐκ τοῦ χάους λέγει· | |
| οὐ γὰρ εἶπεν ἐκ τοῦ χάους γῆ, ἀλλ’ αὐτὰρ ἔπειτα γαῖα. Ζήνων δὲ ὁ Στωϊκὸς (Stoic. vet. I frg. 105 v. Arnim) τοῦ ὑγροῦ τὴν ὑποστάθμην γῆν γεγενῆσθαί φησι. R2WLZT | 24 | |
117b | εὐρύστερνος: ἐπειδὴ ὡς θεὰν αὐτὴν ἀναπλάττει, εὐρύστερνον εἶπε. R2WΛ διὰ τοῦτο [καὶ] Πλάτων ἑστίαν τοῦ κόσμου τὴν γῆν φησι ἐν τῷ Φαίδωνι (108 e sqq. ut vid.)· R2WT ὅθεν ἐπαγόμενος (Conv. 178b) ἀθετεῖ τοὺς στίχους. R2WLZT | |
| 5 | [ἰστέον δὲ ὅτι τὴν ἔννοιαν λέγει τῆς ὕλης ἀνήκουσαν πρὸς τὸν τεχνίτην, τὴν δὲ τῆς οὐσίας πρὸς τὸ γεγονός. ὡς γὰρ ἐπὶ εἶδος ὁρμώμενος ὁ τεχνίτης τὸν ἀνδριάντα ποιεῖ, οὕτω καὶ ὁ κόσμος ὕλη τις ἄποιος, ἀσχημάτιστος, ἣν ὁ θεὸς ἔλαβεν ὥσπερ ὁ ἀνδριαντο‐ ποιός. R2WLZ] | |
117c | 〈εὐρύστερνος:〉 ⟦Μνασέας ὁ Παταρεὺς (FHG III 157, 46) ἐν τῇ τῶν Δελφικῶν χρησμῶν συναγωγῇ †εὐρυστέρνας ἱερόν φησιν ἀναστῆσαι†. Λ⟧ | |
117d | εὐρύστερνος: ⟦πλατεῖα, πλατύπεδος. Λ⟧ | |
117-118 | πάντων ἕδος ⸤ἀσφαλὲς αἰεὶ ἀθανά‐ των⸥: [ὁ Πλάτων ἐν τῷ Φαίδωνι (108 e sqq. ut vid.) τὴν γῆν φησι εἶναι πάντων ἕδος καὶ ἕδρασμα.] ἀθανάτων [δὲ] εἶπεν, ἵνα δείξῃ ὅτι, τῶν ἀρχαίων εὐσεβῶν ὄντων, συνανεστρέφοντο αὐτοῖς | |
| 5 | οἱ θεοί. R2WLZ | 25 |
119 | Τάρταρά τ’ ἠερόεντα: τὰ διήκοντα μέχρι τῶν ἐσχάτων τῆς γῆς. λέγει δὲ τὸν ἀέρα τὸν τὴν γῆν περιέχοντα καὶ τὸ περὶ αὐτήν. εἶναι δὲ τοῦτο εἰκὸς ἐξ ἐλάσσονος ὑγροῦ εἰς πλείονα ὄγκον διαχεόμενον καὶ ἀτμιζόμενον. τετάρακται δὲ μέχρις ἂν | |
| 5 | λάβῃ τὸν ἥλιον· τότε γὰρ τῷ ἡλίῳ συμπαρεκτείνεται, ὥσπερ τῷ πυρακτωθέντι σιδήρῳ τὸ πῦρ. Τάρταρα δὲ εἶπεν ἀπὸ τοῦ ταράτ‐ τεσθαι· ἠερόεντα δέ, σκοτεινά. ἄλλως. Τάρταρα τὸν ἀέρα [ἀπὸ τοῦ ταράττεσθαι], ἐπειδή, ὥς φασιν, ἕως ὧδε εἶπε τὰ τέσσαρα στοιχεῖα· ἐν 〈τοῖσ〉 πρώτοις γὰρ Τάρταρα, τὰ ὑπόγαια μέρη, | |
| 10 | λέγει, τὰ ῥιγηλά, ἀπὸ τοῦ τρόμον ἐμποιεῖν. R2WLZ Τάρταρά τ’ ἠερόεντα: τὰ διήκοντα μέχρι τῶν ἐσχάτων τῆς γῆς. λέγει δὲ τὸν ἀέρα τὸν τὴν γῆν περιέχοντα, ἀπὸ τοῦ ταράττεσθαι. ἐξ ἐλάττονος γὰρ ὑγροῦ εἰς πλείονα ὄγκον διαχεόμενος, τῇ τοῦ ἡλίου θέρμῃ ἐξατμιζόμενος ταράττεται, ὥσπερ καὶ ἐν τῷ πυρακτωθέντι σιδήρῳ γίνεται. T | |
120 | ἠδ’ Ἔρος: Αἰολικὸν Ἔρος. ἔνιοι δὲ τὸ πῦρ· τὸ πυρῶδες γὰρ τῆς ἐπιθυμίας. ἢ οὕτως. ἐπειδὴ λυμαίνεται τῷ | |
| ζωογονικῷ τὸ πῦρ, διὰ τοῦτο Ἔρωτα αὐτὸ ἀνέπλασε. προσφόρως δέ· ἢ ὅτι μετὰ λαμπάδων γράφεται, ἢ ὅτι ἐκ θερμότητος γίνεται. | 26 | |
| 5 | ἄλλως. τὰ τρία στοιχεῖα εἰπὼν τέταρτον λέγει τὸ πῦρ, ὅπερ δαιμονίως Ἔρωτά φησι· συναρμόζειν γὰρ καὶ συνάγειν καὶ ἑνοῦν πέφυκεν. ἔστι δὲ τὸ λεῖπον εἰς τὸ ἕτερον πᾶν, ὅπερ ἁρμονίας εἶδος ἢ Ἔρωτος. καὶ οἱ πλάσται γὰρ ἄνευ πυρὸς οὐ γράφουσιν Ἔρωτας. R2WLZ | |
121 | λυσιμελής: ὁ λύων τὰς φροντίδας· οὐ γὰρ ἐνταῦθα τὴν μίξιν καὶ τὴν ἐπιθυμίαν λέγει, τὴν λύουσαν τὰ μέλη, ἀλλὰ τὴν ἡδονὴν καὶ τὴν σύγκρασιν τῶν στοιχείων. τὸ γὰρ διάστημα τοῦ ἀέρος, εὔκρατον ὄν, λύει τὰς φροντίδας. Ἔρωτα δὲ λέγει τὸ | |
| 5 | πῦρ, ὅπερ ηὐκράτωσε τὰ πάντα· ὥσπερ γὰρ ὁ Ἔρως ἑνοῖ τὰ διεστῶτα, οὕτω καὶ ὁ ἥλιος ηὐκράτωσε τὰ πάντα. Ὅμηρος δὲ τοῦτο Ἥφαιστον καλεῖ (Β 426, Ι 468, Ρ 88, ω 71, etc.). R2WLZ | |
123 | ἐκ Χάεος: ὀρθῶς πάνυ. ὁ γὰρ ἀὴρ πρὸ ἡλίου ἀνατολῆς καὶ ἄστρων σκοτεινός. Ἔρεβος δὲ τὸ σκότος· ἕπεται γὰρ τῇ νυκτὶ τὸ σκοτεινόν, ὡς μηδέποτε διαφωτιζόντων τὸ σκότος ἄστρων γεγονότων. R2WLZ ἄλλως. τινὲς τὸ ὕδωρ χάος εἶναι· ἐκ τοῦ | |
| 5 | οὐρανίου ὕδατος ἀναδίδοται ὥσπερ ἀὴρ σκοτεινός. ἢ ἕν ἐστιν ἐξ ἀμφοτέρων δηλούμενον ἡ νύξ· διαιρεῖ δὲ αὐτὴν εἰς δύο σώματα. R2WLZT | |
124 | Νυκτὸς δ’ αὖτ’ Αἰθήρ τε: ἐν γὰρ τῇ νυκτὶ ὁρῶμεν τὸν αἰθέρα κεκοσμημένον ἀστράσι καὶ σελήνῃ· καὶ πάλιν ἐὰν μὴ παραχωρήσῃ ἡ νύξ, οὐ φαίνεται ἡ ἡμέρα. R2WLZX | 27 |
126 | Γαῖα δέ τοι πρῶτον μέν: κέντρον ἡ γῆ· αἴτιον δὲ σφαίρας τὸ κέντρον· διὸ γεννᾷ ἡ Γῆ τὸν Οὐρανόν. ἀλλ’ ὁ Κράτης (frg. pp. 55—56 Wachsmuth) ἀπορεῖ· εἰ γὰρ ἶσον, πῶς δύναται καλύπτειν; λέγει οὖν ἶσον ὅμοιον τῷ σχήματι, σφαιροειδῆ, τῷ | |
| 5 | μεγέθει δὲ ἀπειροπλάσιον· Δίδυμος (frg. p. 300 Schm.) δὲ ὅτι ἐγεννήθη. οὕτως καὶ Ἀριστοφάνης (frg. p. 60, n. 83 Nauck) ἐν τῷ βίῳ 〈ἔχειν〉 λέγει· Ἀμφιτρύων δὲ γενναιότερον αὐτοῦ παῖδα γεννᾷ, ἀντὶ τοῦ ὅτι ἐπηυξήθη ὁ Οὐρανὸς ἀστερόεις. R2WLZTΛB | |
127 | Οὐρανὸν ἀστερόενθ’, ἵνα μιν: τὸ ἀπὸ τῆς γῆς συμβὰν ἐν αἰτίᾳ λέγει. τὴν γῆν καλεῖ τὴν νυγμήν, ὡς ἐν διαβήτῃ περιρραγέντος τοῦ οὐρανοῦ. καὶ τὸ πρῶτον παγέν, τοῦτο αἴτιον τοῦ περιρραγέντος. οὐ γὰρ πρῶτον ἡ περιφέρεια καὶ τότε ἡ νυγμή, | |
| 5 | ἀλλὰ νυγμὴ καὶ τότε περιφέρεια γίνεται. ἶσον δ’ εἰς ὁμοίωσιν τῆς περιφερείας καὶ τοῦ σφαιροειδοῦς. R2WLZ ἵνα μιν περὶ πάντα καλύπτῃ: τὴν γῆν ὥσπερ κέντρον ὑπέθετο, ἐξ ἧς ὡς ἐν διαβήτῃ περιήχθη ὁ οὐρανός. καὶ τὸ πρῶτον παγέν, τοῦτο αἴτιον τοῦ περιαχθέντος. οὐ γὰρ πρῶτον ἡ περιφέρεια καὶ τότε ἡ | 28 |
| 10 | νυγμή, ἀλλὰ πρῶτον ἡ νυγμὴ ὑποτίθεται, εἶτα περιάγεται ὁ κύκλος· ἴσα δ’ ἂν εἴη ἀμφότερα κατὰ τὸ περιφερές. T | |
129 | γείνατο δ’ οὔρεα μακρά, ⸤θεᾶν χαρίεντασ⸥ ἐναύλους: ἐναύλους δὲ ἐναυλιστήρια, ἐνδιαιτητήρια, ἐγκοιμήσεις· ἤτοι κοιλότητας ἔχοντα, φάραγγας. R2WLZX | |
132 | Πόντον, ἄτερ φιλότητος ἐφιμέρου· αὐτὰρ ἔπειτα: οὗτος τὸν Ὠκεανὸν τῆς θαλάσσης διαστέλλει. Ὠκεανός, φησίν, ὁ τὴν ποιότητα τῇ γῇ παρέχων. γέγονεν οὖν πρῶτον τὰ ὄρη καὶ ἡ θάλασσα, μήπω βροχῆς ἢ δρόσου ἢ ἄλλης τινὸς | |
| 5 | ποιότητος οὐρανίας ἐπὶ τῆς γῆς γινομένης· τῷ οὐρανῷ δὲ εὐνηθεῖσα, ὡσανεὶ μετὰ ταῦτα, ἡ γῆ ἤρξατο καὶ βρέχεσθαι καὶ καρποφορεῖν. R2WLZT | |
134 | Κοῖόν τε: οἱ Αἰολεῖς τὸ κ ἀντὶ τοῦ π τίθενται· Ποῖόν φησι, τὴν ποιότητα. Κρεῖον τὸ βασιλικὸν καὶ ἡγεμονικόν· Ὑπερίονα τὴν ὑπὲρ τῆς γῆς κίνησιν τοῦ παντός· Ἰαπετὸν δὲ ἀπὸ τοῦ ἰέναι· ἐπεὶ γὰρ φύσιν ἔχει πάντα τὰ βάρη ἀφιέμενα πίπτειν | 29 |
| 5 | ἄνω〈θεν〉, τὸ τοιοῦτον εἶδος Ἰαπετὸν ἐκάλεσεν. οὗτοι δέ, ὡς Ἀκουσίλαος (FHG I 100, 2; FGrHist I 2 F 7; Vorsokr. 9B4 Diels‐ Kranz6), Τιτᾶνες καλοῦνται καὶ Τιτανίδες. Ζήνων (Stoic. vet. I frg. 100 v. Arnim) δὲ Τιτᾶνάς φησι εἰρῆσθαι φυσικώτερον, διὰ τὸ [μὴ] διατάττεσθαι διὰ παντὸς τοῦ κόσμου τὰ στοιχεῖα. | |
| 10 | ἀλληγοροῦσι δὲ 〈ἄλλωσ〉 τὸν μὲν Κοῖον εἶναι τὴν ποιότητα καὶ Κρεῖον τὴν διάκρισιν· Ὑπερίονα δὲ τὸν οὐρανόν, τὸν ὑπεράνω ἡμῶν ἰόντα, καὶ Ἰαπετὸν τὴν κίνησιν αὐτοῦ, παρὰ τὸ ἴεσθαι καὶ πέτεσθαι· ὁ γὰρ οὐρανὸς ἀεικίνητός ἐστιν. R2WLZ Κοῖόν τε Κρεῖόν θ’: ὁ Ζήνων (Stoic. vet. I frg. 100 v. Ar‐ | |
| 15 | nim) φησὶ τοὺς Τιτᾶνας διὰ παντὸς εἰρῆσθαι τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου. Κοῖον γὰρ λέγει τὴν ποιότητα κατὰ τροπὴν Αἰολικὴν τοῦ π πρὸς τὸ κ· Κρεῖον δὲ τὸ βασιλικὸν καὶ ἡγεμονικόν· Ὑπερίονα δὲ τὴν ἄνω κίνησιν, ἀπὸ τοῦ ὑπεράνω ἰέναι· ἐπεὶ δὲ φύσιν ἔχει πάντα τὰ κοῦφα ἀφιέμενα πίπτειν | |
| (?) ἄνω, τὸ τοιοῦτον μέρος Ἰαπετὸν ἐκάλεσε. T | 30 | |
135a1 | Θείαν τε: παρὰ τὸ θεωρεῖν τὰ παρόντα ἢ παρὰ τὸ τρέχειν. R2WLZ | |
135a2 | Θείαν τε [Ῥείαν τε Θέμιν τε Μνημοσύνην τε]: Θείαν τὴν θεωροῦσαν τὰ πάντα δύναμιν, παρὰ τὸ θεᾶσθαι· ἢ παρὰ τὸ θέειν ἤτοι παν‐ ταχοῦ φέρεσθαι. T | |
135b | Ῥείαν τε: Ῥεία κατὰ τὸν Χρύσιππον (Stoic. vet. II frg. 1085 v. Arnim) ἡ ἐξ ὄμβρων χύσις· ἔστι δὲ καὶ ἡ γῆ. Ῥέα ἡ φθαρτική, ὅτι εἰς αὐτὴν ἀναλυόμεθα καὶ ὅτι πάντα τῶν ἐν αὐτῇ διαρρέουσι. R2WLZ | |
135c | 〈Θέμιν τε:〉 Θέμιν τὴν θέσιν τοῦ παντὸς τὴν ἀμετάθετον. R2WLZT | |
135d | Μνημοσύνην: τὴν ἐπιμονὴν τῆς διαπλάσεως τῶν ζῴων. R2WLZT | |
136a | Φοίβην: τὸ καθαρὸν τοῦ ἀέρος· διὰ τοῦτο καὶ χρυσοστέφανον. καθαρὸς γὰρ ὁ χρυσός. R2WLZX | |
136b | Τηθύν τ’ ἐρατεινήν: τὴν τροφὸν ἢ τὴν πλευ‐ | |
| στὴν θάλασσαν, τὴν διὰ κέρδος τρέφουσαν. R2WLZTX | 31 | |
137 | τοὺς δὲ μέθ’ ὁπλότατος: Κρόνον τὴν ἀπόκρι‐ σιν τῶν στοιχείων, ἣν ἀπ’ ἀλλήλων ποιησάμενα ἐν εὐταξίᾳ λοιπὸν διέμειναν. ἢ Κρόνον τὸν χρόνον, R2WLZX ὅτι τὰ μὲν κρύπτει ὁ χρόνος, τὰ δὲ φαίνει· ἢ ὅτι λεληθότως παρέρχεται. | |
| 5 | R2WLZTX 〈ἄλλως. ὅτε ἔμελλε διαρθρωθῆναι ὁ κόσμος, ἐγένετο τὸ σκότος τὸ διαρθρωτικόν. R2WLZ〉 | |
138 | θαλερὸν δ’ ἤχθηρε τοκῆα: Ἀρίσταρχος (frg. III Waeschke) ἐπιλαμβάνεται ὡς οὐ καλῶς τοῦ πρεσβυτέρου Οὐρανοῦ θαλεροῦ εἰρημένου. εἰ μὴ ὡς μαλερὸν πῦρ τὸ μαραντικὸν λέγει καὶ χλωρὸν δέος τὸ χλωροποιόν, οὕτως θαλερὸς Οὐρανὸς ὁ | |
| 5 | θαλεροποιὸς τῷ βίῳ· διὰ γὰρ τῆς ὀμβρήσεως θάλλειν πάντα καὶ αὔξεσθαι ποιεῖ. R2WLZT ὅλα γὰρ αὔξεται ἐξ οὐρανοῦ· Μέ‐ νανδρος· | |
| ἐρᾷ μὲν ὄμβρων γαῖα. R2WLZ ἤχθηρε δέ, ἀμφίβολον πότερον αὐτὸς ἐμίσησε τὸν | 32 | |
| 10 | Κρόνον, διὰ τὸ ἀποκτείνειν τοὺς γεννωμένους, ἢ αὐτὸν αὐτὸς ὁ Κρόνος ἤχθηρεν, ἐπειδὴ ἀΐδια τὰ οὐράνια καὶ οὐ χρόνῳ φθαρτά. R2WLZT | |
139 | γείνατο δ’ αὖ Κύκλωπας: τὰς ἐγκυκλίους δυ‐ νάμεις. Ἑλλάνικος (FHG I 69, 176; FGrHist I 4F 88) δὲ τοὺς Κύκλωπας ὠνομάσθαι ἀπὸ Κύκλωπος, υἱοῦ Οὐρανοῦ. οὐ περὶ τῶν παρ’ Ὁμήρῳ Κυκλώπων λέγει· Κυκλώπων γὰρ γένη τρία· Κύκλωπες | |
| 5 | οἱ τὴν Μυκήνην τειχίσαντες, οἱ περὶ τὸν Πολύφημον, καὶ αὐτοὶ οἱ θεοί. ἄλλως. Ζήνων (Stoic. vet. I frg. 118 v. Arnim) φυσικώτερον τὰς ἐγκυκλίους περιφορὰς εἰρῆσθαι· ἐν χρόνῳ γάρ τινι ἐγένοντο ἐγκύκλιοι περιφοραὶ τοῦ πυρὸς καὶ τοῦ ἀέρος. καὶ τὰ ὀνόματα αὐτῶν Βρόντην καὶ Στερόπην· Ἄργην δέ, ἐπειδή | |
| 10 | φασιν ἀργῆτα κεραυνόν. παῖδας δέ φασι αὐτοὺς Οὐρανοῦ, ἐπειδὴ ταῦτα πάντα τὰ πάθη περὶ οὐρανόν εἰσι. καὶ Ἀριστοφάνης δὲ ὁ κωμικὸς (Nub. vv. 376—78) ἥψατο τοῦ φυσικοῦ, παίζων τὸν Σωκράτην· | |
| ὅταν ἐμπλησθῶς’ ὕδατος πολλοῦ κἀναγκασθῶσι φέρεσθαι, | 33 | |
| 15 | κατακρημνάμεναι ⸤πλήρεισ⸥ ὄμβρου δι’ ἀνάγκην, εἶτα βαρεῖαι εἰς ἀλλήλας ἐμπίπτουσαι ῥήγνυνται ⸤καὶ⸥ παταγοῦσιν. Ἄργην δὲ ὀβριμόθυμον λέγει τὴν ὀξεῖαν ἔξαψιν. R2WLZT [ἄλλως. ὅτε ἔμελλε διαρθρωθῆναι ὁ κόσμος, ἐγένετο τὸ σκότος τὸ διαρθρωτικόν, R2WLZ] | |
142 | οἳ δή τοι: Κράτης (frg. p. 56 Wachsmuth) ἀντὶ τούτου ἄλλον στίχον παρατίθεται· οἳ δ’ ἐξ ἀθανάτων θνητοὶ τράφεν αὐδήεντες. πῶς γὰρ αὐτοὺς θεοῖς ἐναλιγκίους λέγει καὶ ἐν τῷ τῶν Λευκιπ‐ | |
| 5 | πίδων καταλόγῳ (frg. 52 Merk.—West) ὑπὸ Ἀπόλλωνος ἀναι‐ ρεῖσθαι ποιεῖ; ἢ ὅτι οὐ πάντας τοὺς ἐκ θεῶν γεγονότας ἀθανάτους εἶναι συμβαίνει, ὥς φησιν Ἡσίοδος. ἐν γὰρ τοῖς ἑξῆς (vv. 287—89) Γηρυόνην θνητὸν ὄντα Χρυσάορος εἶναι λέγει παῖδα· ὁ δὲ Χρυσάωρ Μεδούσης ἦν 〈καὶ Ποσειδῶνοσ〉. πῶς δὲ καὶ αὐτὴ ἡ Μέδουσα | |
| 10 | ἀναιρεῖται 〈ὑπὸ Περσέωσ〉, ὑφ’ Ἡρακλέους δὲ Ὄρθος ὁ κύων, ἀπ’ ἀθανάτου γενέσεως ὄντες; ἢ ὅτι λέγει κατὰ κάλλος καὶ μέγε‐ θος θεοῖς ἐναλίγκιοι ἦσαν. R2WLZT | |
145 | κυκλοτερὴς ὀφθαλμὸς ἕεις: ἀντὶ τοῦ εἷς. | |
| ἔστι δὲ διαίρεσις τῆς περισπωμένης· R2WLZT [ἐπεὶ τοῖς ἔργοις αὐτῶν ἦσαν μηχαναὶ πολλαὶ καὶ ἐπίνοιαι R2WLZ] εἰς γὰρ ὀξεῖαν καὶ βαρεῖαν διαιρεῖται. R2WLZT | 34 | |
146 | ἰσχύς τ’ ἠδὲ βίη: ἐκ παραλλήλου τὰς ἰσοδυνάμους λέγει. καὶ μηχαναὶ ἐπὶ τοῖς ἔργοις αὐτῶν ἦσαν, ὅ ἐστιν εὐπορίαι πολλαὶ καὶ ἐπίνοιαι· οὗτοι γὰρ τεχνῖταί εἰσιν ἐν τοῖς θεοῖς, ὑπὲρ τὴν ἰσχὺν τὴν ψυχὴν ἔχοντες. R2WLZT | |
148 | οὐκ ὀνομαστοί: ἤτοι οὓς οὐ δύναταί τις ὀνομάσαι, δεινοί. ἐπιφέρει γοῦν αὐτῶν τὰ ὀνόματα. R2WLZT καὶ Κόττον μέν φησιν τὴν κινητικὴν δύναμιν, παρὰ τὸ κοτεῖν· Βριάρεων δὲ τὸ ἰσχυρόν· Γύγην τὴν δύναμιν. οὗτοι δὲ λέγονται ἐκνεφίαι ἄνεμοι· | |
| 5 | εἰσὶ δὲ ἁρπακτικοὶ πάνυ. διὰ τοῦτο καὶ ἑκατόγχειρες μυθικῶς, διὰ τὸ ὁρμητικὸν τῆς μάχης. Κόττος, Βριάρεως καὶ Γύγης οἱ τρεῖς καιροί εἰσι· Κόττος ἡ ὀργὴ τοῦ καύματος, ἤτοι ὁ θερινός· Βριά‐ ρεως τὸ ἔαρ, παρὰ τὸ βρύειν καὶ αὐξάνειν τὰ φυτά· Γύγης δὲ ὁ χειμερινὸς καιρός. οὓς καὶ ἑκατόγχειρας καλεῖ διὰ τὸ πολλὰς ἐνερ‐ | |
| 10 | γείας ἔχειν. ὁ δὲ Ὅμηρος (Α 402—3) τὸν Βριάρεων καλεῖ ἑκα‐ τόγχειρα δι’ αὐτὸ τοῦτο. R2WLZ | |
151 | ἄπλαστοι: ⟦γράφεται καὶ ἄπλατοι, ἤγουν X ἀπροσπέλαστοι, διὰ φόβον TX δεινοί. οὗτοι δὲ λέγονται διὰ τὴν πολυπλήθειαν τῶν πολεμούντων εἶναι ἁρπακτικοὶ πάνυ⟧. διὰ τοῦτο καὶ ἑκατόγχειρες, διὰ τὸ ὁρμητικὸν τὸ πρὸς τὴν μάχην καὶ δραστικὸν καὶ | 35 |
| 5 | ἁρπακτικόν. T | |
153 | μεγάλῳ ἐπὶ εἴδει: ⟦ἤγουν τὸ μέγεθος τῆς ἰδέας αὐτῶν. X⟧ | |
154 | ὅσσοι γὰρ Γαίης τε: ὅσοι γὰρ δεινότατοι τῶν παίδων τοῦ Οὐρανοῦ καὶ τῆς Γῆς, ἐμισοῦντο ὑπὸ τῶν ἀγαθῶν παίδων, τουτέστιν ὑπὸ τῶν ἀδελφῶν, καὶ ὑπὸ τοῦ πατρός. ἐσήμαινε δὲ τὸ ὑπὸ τῶν ἀδελφῶν ἐμισοῦντο διὰ τὸ εἰπεῖν σφετέρῳ δέ. | |
| 5 | ὁ γὰρ δέ σύνδεσμος ἐσήμαινε καὶ ἄλλον τινά, ἐπεὶ εἶχεν εἰπεῖν σφετέρῳ μόνον. ἄλλως. οὗτοι μᾶλλον δεινοὶ τῶν ἐξ ἄλλων γεννηθέντων· παῖδες δεινότατοι οἱ ἐκ Γῆς καὶ Οὐρανοῦ γεννώμενοι. R2WLZT | |
155 | σφετέρῳ δ’ ἤχθοντο: ⟦τῷ ἑαυτῶν πατρὶ ἤχθοντο, B⟧ ἐχολοῦντο ἢ διεβέβληντο. NsvB | |
157a | [ἐξ ἀρχῆς] 〈πάντας ἀποκρύπτασκε:〉 ἤγουν ἐφαίνοντο δένδρα καὶ ζῷα καὶ ἄλλα τινὰ καὶ πάλιν ἐπι‐ κρατοῦντος τοῦ σκότους ἐκρύπτοντο καὶ συνεχέοντο πάντα καὶ τὸ φῶς οὐκ ἐφαίνετο. R2WLZN | |
157b | πάντας ἀποκρύπτασκε: ἐπεὶ οὐκ 〈ἀεὶ〉 ἐπι‐ πολάζει τὸ τῆς γῆς, ἀλλ’ ἐν καιρῷ γίνεται καὶ κινεῖται. R2WLZ NsvX | 36 |
158 | ἐν κευθμῶνι: ἐν ταῖς καταδύσεσι. NsvX | |
159 | ἐντὸς στοναχίζετο: ἀντὶ τοῦ καθ’ ἑαυτὴν ἐστενά‐ ζετο διὰ δέος. NsvX | |
160 | στεινομένη: Σέλευκος (frg. 28 Mueller) ἀχνυμένη γράφει. οὐ γὰρ ἐστενοχωρεῖτο, φησίν, ἀλλὰ διὰ τοὺς κρυφθέντας παῖδας αὐτῆς ὑπὸ τοῦ Οὐρανοῦ ἐλυπεῖτο. R2WLZT ⟦τοῦ γὰρ Οὐρανοῦ προϊέναι εἰς φῶς μὴ συγχωροῦντος τὰ οἰκεῖα τέκνα, | |
| 5 | ἀλλ’ ὑπὸ τὴν γῆν κρύπτοντος, ἡ μήτηρ 〈ἐ〉λελύπητο· ὁ δ’ Οὐρανὸς ἐφήδετο τῷ γινομένῳ. X⟧ ἄλλως. στεινομένη στενοχωρου‐ μένη, ὡς τὸ «στεινόμενος νεκύεσσι» (Hom. Φ 220). [στεινομένη διὰ τὸ τοὺς πολλοὺς καρποὺς εἶναι αἰτίους τῶν μαχῶν.] ἄλλως. τὸ ὅλον τοῦτό ἐστι· τὰ πνεύματα ἐκ τῆς στενοχωρίας ἀναπέμπεται, | |
| 10 | τῆς γῆς στενοχωρουμένης. τὸ δὲ ἄλλο προσωποποιΐα. R2WLZ | |
161 | [αἶψα δὲ] πολιοῦ ἀδάμαντος: λευκοῦ, ἢ διὰ τοὺς πολλοὺς καρποὺς τοὺς αἰτίους τῶν μαχῶν. δρέπανον νῦν λέγει τὸν καιρὸν τοῦ ἀμητοῦ. R2WLZ | |
164 | παῖδες ἐμοὶ καὶ πατρὸς ἀτασθάλου: προσ‐ διασύρει τὸ ὄνομα· ἀτασθάλου δὲ πονηροῦ, ἀπὸ τοῦ ταῖς | |
| ἄταις θάλλειν. ἢ ἀτασθάλου εἶπε, πλέον αὐτοὺς κινοῦσα πρὸς ὀργήν. οὐ γὰρ ἐπὶ πατέρα δίκαιον εἶχον ἐπιβαλεῖν χεῖρα. | 37 | |
| 5 | R2WLZT | |
166 | ἀεικέα: ἀνόμοια, τουτέστι κακά. †ἔλαβον δὲ ὑπουρ‐ γῆσαι, δηλονότι τὸ τέως κρυπτόμενον ἀποτελεῖν. † R2WLZ ἀεικέα: ἀεικέα λέγει τὰ ἀνόμοια, τὰ δεινά. X | |
174 | εἷσε δέ μιν: διὰ τὸ λεληθότως τὸν χρόνον παριέναι εἴρηκε τὸ κρύψασα. R2WLZ | |
175 | καρχαρόδοντα: ⟦ἤγουν τὴν ἅρπην, τὴν X τρα‐ χεῖς ὀδόντας ἔχουσαν. XBsv⟧ | |
176 | ἦλθε δὲ νύκτ’ ἐπάγων: τὸ ἀποτέλεσμα τοῦ Οὐρανοῦ πάλιν διακρῖναι θέλει. οὔπω γὰρ ἦν εὐκρινὴς ὁ Οὐρανός. R2WLZNsv | |
178 | ὁ δ’ ἐκ λόχοιο: Ἀριστόνικος λοχεοῖό φησι, ὡς θυρεοῖο· λοχεός γὰρ λέγει. βεβίασται δὲ τὸ λοχεοῖο παρὰ τὸ | |
| ἔθος. R2WLZX | 38 | |
179 | δεξιτερῇ: σχῆμα θερίζοντος ἔδειξε. R2WLZ | |
180 | φίλου δ’ ἀπὸ μήδεα: μήδεα λέγει ἐκ τοῦ τῆς γονῆς ἄρχειν· τὰ γὰρ πλείονος γονῆς αἴτια ἀπέτεμε· [μήδεα] ἢ ἀπὸ τοῦ μέζεά τινα εἶναι, τὰ μέσον ὄντα τῶν μηρῶν· ἢ ἀπὸ τοῦ μήδω τὸ βουλεύομαι· οἱ ἄνθρωποι γὰρ οἱ βουλευτικοὶ καὶ | |
| 5 | πάντες ἀπὸ τούτων γίνονται. R2WLZ | |
182 | ἐξοπίσω: διὰ τὸ ἐξοπίσω ῥίπτειν τοὺς θερίζοντας. νοεῖται δὲ τὸ ἐξοπίσω καὶ μετὰ ταῦτα, ὡς ἂν μετὰ τὸ κόψαι ἔρριψε. R2WLZ | |
184 | πάσας δέξατο: διὰ τὴν διασπορὰν τοῦ σίτου. ἐκ διαδοχῆς γὰρ ἐσπείρετο ἡ γῆ τῆς Ἑλλάδος. R2WLZNsvTX | |
185 | γείνατ’ Ἐρινῦς τε: αἱ μετερχόμεναι τὸ συγγε‐ νικὸν αἷμα. ἐγέννησε γοῦν τὰς Ἐρινῦς ἐκ τοῦ αἵματος καὶ τοὺς Γίγαντας. Γίγαντες δὲ οἱ γηγενεῖς οἱ ἀσεβεῖς· πάντες μὲν γη‐ γενεῖς, ἀλλ’ οἱ Γίγαντες ἀσεβεῖς· ἀνθρώπους γὰρ τοὺς δικαίους | |
| 5 | καλεῖ. ἄλλως. Ἐρινῦς ἀπὸ τῆς ἔρας, Γίγαντας δὲ ἀπὸ τῆς γῆς ὠνόμασεν. ἄλλως. μεγάλους Γίγαντας τοὺς ἀνδρείους ἄνδρας λέγει. Γιγάντων δὲ ὀνόματα ταῦτα· Ἀλκυονεύς, Ἐγκέλαδος, Πορφυρίων, Μίμας, Ὄβριμος, Φροῦτος. R2WLZT | 39 |
187 | Νύμφας ⸤θ’ ἃς Μελίασ⸥: ἐκ τούτων ἦν τὸ πρῶτον γένος τῶν ἀνθρώπων· Μελίας δὲ διὰ τὸ ἅμα τοῖς δένδρεσι γίνεσθαι. 〈ἢ〉 τὴν γένεσιν τῶν ἀλόγων ζῴων· Νύμφας γὰρ τὴν ἄλλην γένεσιν τῶν ζῴων· Μελίας δὲ ἐκ τοῦ μῆλα | |
| 5 | εἶναι τὰ πρόβατα. R2WLZT λέγει δὲ καὶ Ὀρεστιάδας καὶ Ἁμαδρυάδας. R2WLZ | |
188 | μήδεα δ’ ὡς: μήδεα τὰ αἰδοῖα. οὐ γὰρ θέλει ἀλο‐ γίστως ἡμᾶς προσιέναι τοῖς ἀφροδισίοις, ἀλλὰ μετὰ λόγου. ὀρθῶς οὖν τὴν τῶν ἀφροδισίων προεστῶσαν φιλομηδέα φησί (v. 200). R2WLZX | |
189 | 〈πολυκλύστῳ·〉 ⟦διὰ τὴν πολλὴν κίνησιν τῆς μίξεως. Nsv⟧ | |
191a | ἀφρὸς ἀπ’ ἀθανάτου: τὴν ζέσιν τοῦ αἵματος, τὸν ἀφρισμὸν τῆς μίξεως, τὴν ἀφροειδῆ σποράν. R2WLZX | |
191b | τῷ δ’ ἔνι κούρη: τουτέστιν ἐν τῷ ἀφρῷ τῆς μί‐ ξεως. ἐκ γὰρ τῆς θαλάσσης ἡ Ἀφροδίτη διὰ τὸ ὑγρόν. ἡ γὰρ ἐπι‐ θυμία ἀπὸ τῆς ὑγρότητος γίνεται, ὅθεν καὶ ὑγροὺς καλοῦμεν τοὺς ἀσελγεῖς ἀνθρώπους. R2WLZT | 40 |
192 | πρῶτον δὲ Κυθήροισι: Κύθηρά ἐστι πόλις Κύ‐ πρου. εἴρηται δὲ Κύθηρα παρὰ τὸ κεύθειν καὶ κρύπτειν τὸ αἰσχρόν, ἤτοι τὸν ἔρωτα· ἢ ἐκ τοῦ κύειν ἐν θισί. παραθαλάσσιοι γὰρ οὗτοι. R2WLZT | |
194 | ἐκ δ’ ἔβη αἰδοίη: ἤτοι τιμία ἢ ἀπὸ τῶν αἰδοίων. R2WLZ | |
195 | τὴν δ’ Ἀφροδίτην: τὸ αὐτὸ τὴν Ἀφροδίτην καὶ τὴν Δήμητραν καλοῦσι. μετὰ τὴν μίξιν γὰρ καὶ ἡ γῆ βοτάνας ἀνέδωκε· μίξιν δὲ λέγει τοῦ ὄμβρου πρὸς τὴν γῆν. R2WLZT | |
196 | ἀφρογένειαν: τὴν Ἀφροδίτην. ἢ παρὰ τὸν ἀφρόν, ἢ παρὰ τὸ ἀφραίνειν, ὡς Εὐριπίδης (Troad. v. 989)· | |
| τὰ μῶρα γὰρ πάντ’ ἐστὶν Ἀφροδίτη βροτοῖς. Κυθέρεια δὲ ἀπὸ τοῦ κεύθειν τοὺς ἐραστὰς καὶ λάθρα γίνεσθαι. | 41 | |
| 5 | R2WLZT | |
201 | τῇ δ’ Ἔρος ὡμάρτησε: τοὺς παρεπομένους θεῷ ὠνόμασε Ἔρωτα καὶ Ἵμερον διαφόρως, ἵνα μὴ ξενισθῇς. ἔρως μὲν γὰρ τὸ δι’ ὁράσεως ἐρᾶν· ἵμερος δὲ τὸ μετὰ τὴν ὅρασιν ἐπιθυμεῖν. οἷον εἶδες βιβλίον καλὸν περὶ τὴν ἀμφίασιν καὶ τὸ γράμμα καὶ τὰ | |
| 5 | ἑξῆς, καὶ ἰδὼν ἠράσθης κτήσασθαι αὐτό, ἰδοὺ ἔρως· ἵμερος δὲ ἐὰν μετὰ τὸ κτήσασθαι ἐπιθυμήσῃς καὶ ἐκμαθεῖν καὶ ποιῆσαι τὰ γε‐ γραμμένα. οὕτω δὲ καὶ ἐπὶ παντὸς πράγματος. R2WLZT | |
202 | γεινομένῃ τὰ πρῶτα: αὕτη δὲ ἐξ ἀρχῆς τιμὴν ἔχει, ὅτε ἐγεννήθη καὶ συνηριθμήθη, φησί, τοῖς θεοῖς. ποίας τιμῆς ἔλαχε λέγει· παρθενίους τ’ ὀάρους καὶ τὰ ἑξῆς. πρῶτον γὰρ κινεῖται ὁμιλία μεταξὺ παρθένων, εἶτα μειδιασμὸς καὶ γέλως· | |
| 5 | εἶτα τέρψις ἐπακολουθεῖ, φιλία καὶ προσήνεια. R2WLZT ἄλλως. | |
| τιμὴν ἔχει τὸ ἕπεσθαι αὐτῇ τὸν Ἔρωτα καὶ τὸν Ἵμερον· ταύτην ἐξ ἀρχῆς τιμὴν ἔχει. παρθενίους δέ, ἵν’ ᾖ τὰς ἐπὶ τῆς παρθε‐ νίας ὁμιλίας. R2WLZ | 42 | |
207 | τοὺς δὲ πατήρ: μετὰ τὸ εἰπεῖν περὶ Ἀφροδίτης ἦλθεν ἐπὶ τοὺς Τιτᾶνας. Τιτᾶνες δὲ οἱ ἄδικοι καὶ Βλαπτικοί, ἐκ τοῦ σίνεσθαι τὴν ψυχὴν τοῦ μέλλοντος βλάπτεσθαι. ἢ ἀπὸ τοῦ μέλλειν αὐτοὺς τιμωρίας τίνειν ὑπὲρ τῆς τοῦ πατρὸς ὕβρεως | |
| 5 | [ἕνεκα τοῦ Οὐρανοῦ] παρὰ τοῦ Διός [τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ]. R2WLZ τοὺς δὲ πατὴρ Τιτῆνας ἐπίκλησιν καλέεσκεν: ἀπὸ τοῦ μέλλειν αὐτοὺς τιμωρίαν τίνειν ὑπὲρ τῆς τοῦ πατρὸς ὕβρεως ὑπὸ τοῦ Διός. ἢ ἀπὸ τοῦ τιταίνειν τὴν ψυχὴν ἑαυτῶν, ὅ ἐστι βλάπτειν, μέλλον‐ τας τιμωρεῖσθαι ὑπὸ Διὸς διὰ τὴν αὐτῶν ἀδικίαν καὶ ἐπανάστασιν. Τιτᾶνες | |
| 10 | γὰρ οἱ ἄδικοι καὶ βλαβεροί, ὅθεν καὶ Τιτᾶνες ὀνομάζονται οἱ μωραίνοντες. T | |
209 | τιταίνοντας: θελήσαντες τιμωρίαν ἀπαιτῆσαι τὸν πατέρα, παρεκτείνονται τῇ ὕβρει καὶ τίσεως ἄξια ποιοῦνται τιμω‐ ροῦντες τῇ μητρί. ἄλλως. τίσιν καὶ τιμωρίαν λαμβάνοντας ὑπὲρ ὧν ἠδίκει ὁ Οὐρανός· ἢ τιμωρίαν παρέχοντας, παρόσον καὶ Τιτᾶ‐ | |
| 5 | νες ὀνομάζονται ἢ μωραίνοντες. ἄλλως. παρὰ τὸ τετάσθαι καὶ ἐξαπλωθῆναι. ἤ [ὅτι], ὡς λέγει οὗτος ἀπὸ τῆς δόξης τοῦ Ὀρφέως | |
| τοῦτο λαβών (Orphic. frgg. 57, 136 Kern), ὅτι πάλιν τιμωρῆσαι μέλλει ὁ Κρόνος τοὺς θεοὺς καὶ λαβεῖν τὴν βασιλείαν αὐτοῦ· ἤτοι πάλιν ἐπικρατῆσαι μέλλει τὸ σκότος ἐκεῖνο τὸ ἀρχαιότατον τοὺς | 43 | |
| 10 | ζῳδιακοὺς κύκλους τοὺς ἔχοντας τοὺς ἀστέρας. R2WLZ φάσκε δὲ τιταίνοντας: τίσιν καὶ τιμωρίαν λαμβάνοντας ὑπὲρ ὧν ἠδίκησαν· ἢ τιμωρίαν παρέχοντας· ἢ θελήσαντας τιμωρίαν ἀπο‐ τῖσαι τὸν πατέρα παρεκτείνοντα τὴν ὕβριν καὶ τίσεως ἄξια ποιοῦντα. T | |
210 | τοῖο δ’ ἔπειτα: τούτου γὰρ τοῦ ἔργου ἔμελλεν αὐτὸς ὁ Ζεὺς τιμωρῆσαι τὸν Κρόνον, ἐπεὶ καὶ αὐτὸς ἥμαρτεν εἰς τὸν ἴδιον πατέρα. R2WLZT | |
211a | Νὺξ δ’ ἔτεκε: εἰκότως ἐκ Νυκτὸς γεγενῆσθαι εἶπεν· ἀγνοίας γὰρ τὰ τοιαῦτα παθήματα. R2WLZT ἔθος οὖν καὶ τῷ ποιητῇ ἐπὶ τῶν τεθνηκότων λέγειν στυγερὴ νὺξ ἐκάλυψεν. ὀνείρων δὲ φῦλον τὸ πλῆθος αὐτῶν ἐμφαίνει, ὧν τινες μὲν θορυ‐ | |
| 5 | βώδεις, τινὲς δὲ ἀπατεῶνες. ἡ δὲ ἀκριβῶς οὐδενὶ συγκαθευδήσασα τέτοκε. R2WLZ | |
211b | [Κῆρα μέλαιναν: Μοίρας λέγει τὰς ἐπιμεριζού‐ σας, Κῆρας δὲ τὰς ἐπιψηφιζομένας τὸν θάνατον· R2WT ἢ τὰς γινομένας τιμωρίας τῶν κακῶν ἔργων. R2W] | |
212 | τέκε δ’ Ὕπνον: ταῦτα γὰρ ἔθος ἕπεσθαι τῇ νυκτί. ἄλλως. τὰ γὰρ ἐξ ἀμιξίας γεννηθέντα φόβον ἐμποιεῖ. R2WLZ | |
213 | οὔ τινι κοιμηθεῖσα: οὐδενὶ συνευνηθεῖσα, φησίν, ἡ Νὺξ | |
| τέτοκε τὸν Ὕπνον καὶ τοὺς Ὀνείρους. τοῦτο γὰρ ἔθος ἕπεσθαι τῇ νυκτί. T | 44 | |
215 | Ἑσπερίδας: τὰς ἑσπερινὰς ὥρας λέγει. μῆλα δὲ χρυσᾶ τὰ ἄστρα. R2WLZTX αὐταῖς δὲ μέλει, ἐπειδὴ ἐν αὐ‐ ταῖς ταῦτα ὁρῶμεν. Ἡρακλέα δὲ τὸν ἥλιον. λέγει δὲ τοῦτο ὅτι παρερχομένου τοῦ ἡλίου οὐ φαίνονται τὰ ἄστρα, ὅ ἐστι τὸ τρυγῆ‐ | |
| 5 | σαι τὸν Ἡρακλέα τὰ μῆλα. R2WLZX | |
216 | φέροντά τε δένδρεα καρπόν: διὰ τὸ συνυπάρ‐ χειν τοὺς καρποὺς τῇ δυνάμει ἐν τοῖς ἀρδεύουσιν ὕδασιν. R2WLZX ἐν ᾧ καὶ ὁ Ζεὺς τὸ ἐπὶ Ἀλεξάνδρου μῆλον ἔλαβεν. R2WLZ | |
217 | καὶ Μοίρας καὶ Κῆρας: Μοίρας λέγει τὰς ἐπι‐ μεριζούσας, Κῆρας δὲ τὰς ἐπιψηφιζομένας τὸν θάνατον. νηλεο‐ ποίνους δὲ τὰς γινομένας τιμωρίας τῶν κακῶν ἔργων. R2 WLZT | |
220 | αἵ τ’ ἀνδρῶν τε θεῶν τε: ἵνα δείξῃ τῇ ὑπερ‐ βολῇ τὸ ἔλαττον, ὅτι εἰ καὶ οἱ θεοὶ ἁμαρτάνοντες τιμωροῦνται, πολλῷ μᾶλλον οἱ ἄνθρωποι. ὅσα δὲ λαμβάνεται ἐπ’ ἀνθρώπων, ταῦτα καὶ ἐπὶ θεῶν. R2WLZT | |
222 | κακὴν ὄπιν: τὴν ἐξ ἐπιστροφῆς γινομένην ἀπόδοσιν. | |
| R2WLZ | 45 | |
223a | τίκτε δὲ καὶ Νέμεσιν: Ὅμηρος τὸ μὲν πρᾶγμα οἶδε (Ζ 351, Ν 122, β 136, etc.), τὴν δὲ θεὸν Νέμεσιν οὔ. Ἀσκλη‐ πιάδης (FHG III 304, 14; FGrHist I 12F 11) δὲ ἐν τοῖς Τρα‐ γῳδουμένοις εἰς κύκνον φησὶν μεταβληθῆναι τὸν Δία καὶ Νεμέσει | |
| 5 | μιγῆναι. R2WLZT | |
223b | τίκτε δὲ καὶ Νέμεσιν: τὴν μέμψιν τοῖς κακοῖς δηλονότι, ὡς ἐὰν ὑβρίσῃς πένητα, μέμψις αὕτη· ἐὰν δὲ ἀδικήσῃς, δίκη ἐνταῦθα ἐπακολουθεῖ. R2WLZTX | |
224a | Νὺξ ὀλοή: ὥσπερ λανθανόμενοι τῆς τιμωρίας ἁμαρ‐ τάνομεν. διὰ τοῦτο νυκτὶ τὰ ἐν σκότει γινόμενα εἴκασται· λελη‐ θότως γὰρ ἐπεισέρχεται [τὰ ἐν σκότει γινόμενα]. ὁ γὰρ ἀπατῶν τὴν ἀλήθειαν κρύπτει. R2WLZT | |
224b | μετὰ τὴν δ’ Ἀπάτην τέκε: οὐ τὴν ἐν τῷ βίῳ ἀπάτην λέγει, ἀλλὰ τὴν τῆς Ἀφροδίτης. ἡ γὰρ Φιλότης παρα‐ κειμένη ταῦτα ὑποβάλλει. R2WLZTX | |
225 | Γῆράς τ’ οὐλόμενον ⸤καὶ Ἔριν⸥: ὅτι οἱ γηρῶντες παραπλήσιοί εἰσι τῷ θανάτῳ. R2WLZT μίαν δὲ Ἔριν ἐνταῦθα λέγει. R2WLZ | |
226 | αὐτὰρ Ἔρις στυγερή: τὰ τελούμενα ἐκ τῆς ἔρι‐ | |
| δος. ἐκ ταύτης γὰρ φόνοι καὶ μάχαι γίνονται. R2WLZ αὐτὰρ Ἔρις στυγερή: μίαν ἐνταῦθα Ἔριν λέγει. ἐξ αὐτῆς δὲ πόνον καὶ λήθην καὶ λιμὸν καὶ τἄλλα τὰ ἐκ ταύτης ἀποτελούμενά | 46 | |
| 5 | φησι γεγενῆσθαι. ἐκ γὰρ τῆς φιλονεικίας πόνοι καὶ μάχαι καὶ πᾶν κα‐ κὸν γίνεται. T | |
227 | Λήθην τε: πολλάκις γὰρ ἔριδος πρός τινα γινομένης ἐπιλανθανόμεθα καὶ τῶν προσηκόντων. R2WLZX | |
229a | 〈Νείκεα:〉 κακολογίας, ὀνείδη. NsvBsv | |
229b | 〈Ἀμφιλλογίας:〉 ἀντιλογίας, ἀμφισβητήσεις. NsvBsv | |
230 | συνήθεας: τουτέστι συντριβούσας ἀλλήλαις· ὁ γὰρ τοῖς νόμοις μὴ προσέχων ἐν ἄτῃ διατρίβει. R2WLZTX | |
233 | Νηρέα δ’: τὴν ῥεῦσιν καὶ τὸ κατωφερὲς τῆς ὕλης λέγει. ἀψευδῆ δὲ καὶ ἀληθῆ, ὡς παλαιᾶς οὔσης τῆς ὕλης, καὶ ὅτι αἰσχρὸν τοῖς παλαιοῖς ψεύδεσθαι. ἄλλως. ἀψευδῆ, ὅτι ψεύδει οὐ πείθεται· ἀληθῆ δέ, ὅτι ψεῦδος οὐ λέγει. τὸ δὲ σημεῖον παράκειται ὅτι οὐκ | |
| 5 | ἔστι διλογία, ἀλλ’ ἐπεὶ οἱ ψευδόμενοι διὰ δύο ψεύδονται, ἤτοι ἑκου‐ σίως διά τινα ὠφέλειαν, ἢ διὰ τὸ ἐπιλανθάνεσθαι· ἀκουσίως δὲ τὸν μὴ ἑκουσίως ψευδόμενον. μάτην γὰρ ἀψευδῆ εἶπεν. ἄλλως. ἀψευδέα μὲν τὸν μὴ ψευδόμενον, ἀληθέα δὲ τὸν μὴ ἐπι‐ λανθανόμενον. ὁ γὰρ ἐπιλανθανόμενος ἄκων ψεύδεται. R2WLZ | |
| 10 | Νηρέα δ’ ἀψευδέα καὶ ἀληθέα γείνατο Πόντος: Νηρέα τὴν ῥεῦσιν καὶ τὸ κατωφερὲς τῆς ὕλης λέγει. ἀψευδῆ δὲ καὶ ἀληθῆ. ἀψευδῆ μέν, ὡς παλαιᾶς οὔσης τῆς ὕλης, καὶ ὅτι αἰσχρὸν τοῖς παλαιοῖς τὸ ψεύδεσθαι· ἀληθῆ δέ, ἢ ὡς μὴ ἐπιλανθανόμενον τῶν ἀληθῶν, | |
| ἢ ὡς μὴ πειθόμενον ψεύδει, ἢ ὡς μὴ λέγοντα ψεῦδος. διπλῶς δὲ τοῦτο εἶπεν, | 47 | |
| 15 | ὅτι οἱ ψευδόμενοι διὰ δύο ψεύδονται, ἢ ἑκουσίως διά τινα ὠφέλειαν, ἢ ἀκουσίως διὰ τὸ ἐπιλαθέσθαι. μάντιν γὰρ ἀψευδῆ φασι τὸν μὴ ψευδόμενον, ἀλλὰ τἀληθῆ λέγοντα. ἀψευδὴς γάρ ἐστιν ὁ μὴ ψευδόμενος, ἀληθὴς δὲ ὁ μὴ ἐπιλανθανόμενος· ὁ γὰρ ἐπιλανθανόμενος ἄκων ψεύδεται. T | |
234 | πρεσβύτατον παίδων: ἢ διὰ τὸ ἔντιμον καὶ ἀληθὲς ἢ διὰ τὸ γέροντα ἄκρως εἶναι. R2WLZNT | |
237 | αὖτις δ’ αὖ Θαύμαντα: τὴν ἀπὸ τῶν πελαγῶν γινομένην ἀναθυμίασιν καὶ τὸ πλῆθος τῶν ὑδάτων, παρὰ τὸ θαῦμα παρέχειν. Φόρκυνα δὲ τὴν περιφορὰν τῶν ὑδάτων καλεῖ ἐνταῦθα· ἔχει γὰρ ὄψιν μόνην καλὴν τῶν ὑδάτων τῆς θαλάσσης ἡ φύσις. | |
| 5 | [διὰ τὸ τείνεσθαι ἔξω εἰς γῆν. R2WLZ Γαίῃ δὲ μισγόμενος, διὰ τὸ εἴσω τῆς γῆς ὑπεισδύεσθαι. T] ἢ Φόρκυνα τὸ βίαιον τοῦ πόντου· Θαύμαντα δὲ τὸ θαυμάζειν. R2WLZT | |
238 | 〈Γαίῃ μισγόμενος: διὰ τὸ τείνεσθαι ἔξω εἰς γῆν. R2WLZ Γαίῃ μισγόμενος: διὰ τὸ εἴσω τῆς γῆς ὑπεισδύεσθαι. T〉 | |
240 | μεγήρατα τέκνα θεάων: μεγάλως ἐπέραστα, ἢ ὑπερήφανα τέκνα διὰ τὸ κάλλος καὶ θαυμαστά. [διότι δεδώρηται καὶ ἐν γαλήνῃ πλεῖν καὶ κερδαίνειν.] ἄλλως. R2WLZ μεγάλως ἐρίζοντα περὶ κάλλους, ἢ πρὸς ἃ οὐδεὶς δύναται ἐρίσαι, ἀλλ’ αὐτὰ | 48 |
| 5 | μετ’ ἀλλήλων ἐρίζει. ἢ τίμια, ἔνδοξα. R2WLZT | |
241 | Δωρίδος: διότι δεδώρηται καὶ ἐν γαλήνῃ πλεῖν καὶ κερδαίνειν. R2WLZT | |
242 | τελήεντος: τοῦ τὰ πάντα τελεσφοροῦντος· πάντων γὰρ ἡ τροφὴ ἐκ τοῦ Ὠκεανοῦ. ἢ τελήεντος ἐπισήμου. καὶ ἡμεῖς γὰρ τοὺς ἐπισήμους ἐντελεῖς καλοῦμεν. R2WLZ κούρης Ὠκεανοῖο τελήεντος: ἥγουν ἐπισήμου. καὶ | |
| 5 | ἡμεῖς γὰρ τοὺς ἐπισήμους ἐντελεῖς καλοῦμεν. ἢ τοῦ τὰ πάντα τελεσφο‐ ροῦντος· πάντων γὰρ ἡ τροφὴ ἐξ Ὠκεανοῦ. T | |
243a | Πρωτώ τ’ Εὐκράτη τε: τὰ ὀνόματα τῶν Νηρηΐ‐ δων ὡς πρὸς τὰ θαλάσσια σχήματα καὶ εἴδη λέγεται. Πρωτὼ δὲ παρὰ τὸ πρώτως ἐπιβαίνειν θάλασσαν, ἢ παρὰ τὸ πρωτεύειν τὸ ὕδωρ πάσης ὕλης, R2WLZT ἢ διὰ τὸ βασιλικὸν τῆς γαλήνης. | |
| 5 | R2WLZ Εὐκράτη, διὰ τὸ εὐκατόρθωτον R2WLZT ⟦ἢ διὰ τὸ εὐκράτους διδόναι τοὺς ἀέρας. T⟧ | |
243b | Σαώ: διὰ τὴν σωτηρίαν τῶν πλεόντων. R2WLZT | |
243c | Ἀμφιτρίτη: διὰ τὸ ἀμφίβολον τοῦ φόβου ἢ διὰ τὸν πανταχόθεν φόβον R2WLZT ⟦ἢ διὰ τὸ πανταχόθεν, ἄνω‐ θέν τε καὶ κάτωθεν, τρίτον εἶναι στοιχεῖον. T⟧ | 49 |
244a | Εὐδώρη: ἡ καλλίδωρος. R2WLZT | |
244b | Θέτις: ἡ θέσις τῶν ὑδάτων. R2WLZT | |
244c1 | Γαλήνη: διὰ τὸ γαληνιῶσαν. R2WLZ | |
244c2 | Γαλήνη: ἡ στόρεσις καὶ ἡσυχία τῶν ὑδάτων. T | |
244d | Γλαύκη: διὰ τὴν ὄψιν τῶν ὑδάτων. R2WLZT | |
245a | Κυμοθόη: διὰ τὸ ταχὺ τῶν κυμάτων ἢ τῶν πλεόν‐ των. R2WLZT | |
245b | Σπειώ: ἡ ἐπακολουθία. R2WLZT | |
245c | Θόη: ἡ ταχυτάτη. R2WLZ | |
245d1 | Θαλίη: ἡ θάλλειν δυναμένη. R2WLZ | |
245d2 | Θαλία: τὸ θάλλειν. T | |
245e | ἐρόεσσα: ἐπιθυμητή. R2WLZT | |
246 | Πασιθέη: ἡ ὑπὸ πάντων θαυμαζομένη. R2WLZT‐ ⟦ἢ εἰς ἣν πάντες θέουσι. T⟧ | |
247a1 | Μελίτη: τὸ ἡδύ; ἡδὺ γάρ τισι τὸ πλεῖν. R2WLZ | |
247a2 | Μελίτη: διὰ τὴν τοῦ κέρδους ἡδύτητα· ἡδὺ γὰρ τοῖς πᾶσι τὸ πλεῖν. T | |
247b1 | Εὐλιμένη: διὰ τὴν ἡδονὴν τοῦ λιμένος. R2WLZ | |
247b2 | Εὐλιμένη: διὰ τὴν τοῦ λιμένος τοῖς ἐκ ζάλης ἐρχομένοις ἡδονήν. T | |
247c | Ἀγαυή: ἡ λαμπρότης τῶν ὑδάτων. R2WLZ | |
248 | [Δωτώ: διὰ τὴν γινομένην δωρεὰν τοῖς ἀνθρώποις. | |
| R2WLZ] | 50 | |
249 | Πρωτομέδεια: τὸ βασιλικὸν τῶν πρωτίστων τὴν βουλήν, διὰ τὴν σχολὴν καὶ γαλήνην. R2WLZ Πρωτομέδεια: διὰ πρωτεύειν τῶν ἄλλων στοιχείων καὶ βασι‐ λεύειν αὐτῶν ὡς ἐξ αὐτοῦ γεγενημένων, ὡς εἴρηται (sch. 115, sch. 243a). T | |
250a | Δωρίς: διὰ τὴν γινομένην δωρεὰν τοῖς ἀνθρώποις. R2WLZT | |
250b | Πανόπη: ἡ πᾶσιν ὁρωμένη. R2WLZT | |
250c1 | εὐειδὴς Γαλάτεια: ἡ εὐειδὴς γαλήνη. τοῦτο τὸ ἐπίθετον ἀφορμὴν παρέσχε τοῖς νεωτέροις διασκευάσαι τὸν τοῦ Κύ‐ κλωπος ἐπὶ τὴν Γαλάτειαν ἔρωτα. R2WLZ | |
250c2 | εὐειδὴς Γαλάτεια: ἡ λευκότης τῶν κυμάτων, ὅτε μετρίαις αὔραις περιπνέεται θάλασσα, καὶ ἡ ὄψις αὐτῶν ἡ χαρίεσσα. τοῦτο δὲ τὸ ἐπίθετον ἀφορμὴν παρέσχε τοῖς νεωτέροις τὸν Κύκλωπος καὶ Γαλατεί‐ ας κατασκευάσαι ἔρωτα. T | |
251a | Ἱπποθόη: ἡ ταχυτής. R2WLZ | |
251b | Ἱππονόη: ἐκ τῆς ταχυτῆτος τοῦ νοῦ. R2WLZ | |
252a | Κυμοδόκη: τὸ πραϋντικὸν καὶ δεκτικὸν τῶν κυμά‐ των ἢ παρὰ τὸ δοκεύειν τὰ κύματα ἢ διὰ τὴν ἐπιτήρησιν αὐτῶν. R2WLZT | |
252b | ἠεροειδέι: ἀερώδει. R2WLZT | |
253a | ζαέων: ἄγαν πνεόντων. R2WLZ | |
253b | σὺν κυματολήγῃ: τῇ τῶν κυμάτων λήξει, του‐ τέστι καταπαύσει. ἐὰν γὰρ ὄνομα ἀκούσωμεν, ὥς φησιν Ἀρίσταρχος | |
| (frg. IV Waeschke), ἔσονται μία καὶ πεντήκοντα Νηρηΐδες κατει‐ λεγμέναι. οἱ δὲ ἐπὶ τοῦ «Προνόη Νημερτής τε ἣ πατρὸς ἔχει νόον» | 51 | |
| 5 | (vv. 261—62) τὸ τε περισσόν φασι κεῖσθαι, ἵνα κατὰ τοῦ Προνόη ἀκούηται ἐπιθετικῶς. ἡ γὰρ προνοουμένη πάντων ἀληθής ἐστι· καὶ ὁ πατὴρ αὐτῆς Νηρεὺς ἀληθὴς παρωνόμασται. ἄλλως. R2WLZ αὐτὸ τὸ λήγειν τὰ κύματα. ἔδειξεν ὅτι λήγοντα τὰ κύματα κάθη‐ ται ὡς ἔν τινι κάτω μέρει. παυομένων οὖν τῶν ἀνέμων ἡ κατάπαυ‐ | |
| 10 | σις γίνεται. ἐξαναστροφὴ δὲ τὸ σχῆμα, ὅτι ἡ Κυμοδόκη καὶ ἡ κυματολήγη σὺν τῇ Ἀμφιτρίτῃ παύουσι τοὺς ἀνέμους. R2WLZT | |
255 | ἐυστέφανός θ’ Ἁλιμήδη: ἡ σκῆψις τῶν πλεόν‐ των. ἢ τὴν ἁλμυρότητα λέγει καὶ τὸ μήδεσθαι, τουτέστι βου‐ λεύειν. R2WLZ | |
257a | Λειαγόρη: τὸ ἀκώλυτον τῆς ὁμιλίας. R2WLZXBsv | |
257b | Λαομέδεια: ἡ τῶν ἀλλοτρίων ἐν πλῷ μνήμη πραγ‐ μάτων. R2WLZ | |
258a | Αὐτονόη: ὁ αὐτόματος νοῦς. R2WLZ | |
258b | Λυσιάνασσα: παρὰ τὸ λυσιτελεῖν. R2WLZX | |
259 | Εὐάρνη: ἡ καλὴ ἀντίδοσις. R2WLZNsvBsv | |
260 | Μενίππη: ἡ παραμονὴ τῆς ὀξύτητος τοῦ πλοῦ. R2 | |
| WLZXsvBsv | 52 | |
265 | Θαύμας: Πόντου παῖς· λέγει δὲ τὸ τοῦ πελάγους θαῦμα. R2WLZ | |
266a1 | 〈ἠγάγετ’ Ἠλέκτρην:〉 Ἠλέκτρα [δὲ] ἡ λαμπηδών. διὰ τοῦτο γυνὴ Θαύμαντος, ὅτι τὸ ὁρώμενον θαυμάζε‐ ται. R2WLZ | |
266a2 | ἠγάγετ’ Ἠλέκτρην: Ἠλέκτρα ἡ λαμπηδών. ἐπεὶ καὶ ἡ Ἶρις θαύματός ἐστιν ἀξία, διὰ τοῦτο καὶ γενητικὴ θαύματος ἡ Ἠλέκτρα. φησὶ γὰρ «ἡ δ’ ὠκεῖαν τέκεν Ἶριν». Ἶρις δέ ἐστιν ὁ προφορικὸς λόγος· ὁρῶντες γὰρ καὶ θαυμάζοντες προφερόμεθα λόγους. T | |
266b | τέκεν Ἶριν: Ἶριν δὲ τίκτει, ἐπεὶ καὶ ἡ Ἶρις θαύ‐ ματός ἐστιν ἀξία· ὁρῶντες γὰρ αὐτὴν θαυμάζομεν [καὶ περιφέρομεν λόγῳ]. Ἶρις δὲ ὁ προφορικὸς λόγος· ὁρῶντες γὰρ καὶ θαυμάζοντες προφέρομεν λόγους. 〈ἄλλως.〉 ἀπὸ τῆς λαμπηδόνος γίνεται τὸ | |
| 5 | τόξον· οὐ γὰρ ἔχει ἰδίαν ὑπόστασιν, ἀλλ’ ἔμφασίς τίς ἐστι. τοῦ γὰρ νέφους μικρὰς ῥανίδας ἔχοντος καὶ ἐξ ἐναντίας κειμένου τοῦ ἡλίου, ἀνακλᾶται ἡ ἡμετέρα ὄψις πρὸς τὸν ἥλιον καὶ δοκεῖ τι κύ‐ κλου τμῆμα ἐν τῷ νέφει εἶναι. πολλάκις δὲ ἐν ταὐτῷ δύο φαίνονται ἴριδες. R2WLZ | |
267 | ἠυκόμους θ’ Ἅρπυιας: τὰ ὀνόματα τῶν Ἁρπυιῶν | |
| Ἀελλὼ καὶ Ὠκυπέτη. Ἅρπυιας R2WLZ τὰς ἁρπακτικὰς πνοὰς τὰς ἐκ τῆς τῶν ὑδάτων ἀναδόσεως γινομένας· ὅθεν καὶ τὴν προσ‐ ηγορίαν ἔσχον. Ἁρπυίας Δωρικῶς συνέστειλε· τὰς γὰρ εἰς ας | 53 | |
| 5 | ληγούσας αἰτιατικὰς αὐτοὶ συστέλλουσι. R2WLZT | |
269 | μεταχρόνιαι γὰρ ἴαλλον: ⟦ἀντὶ τοῦ ἔτρεχον, ἐπέτοντο· καὶ τὸν οὐρανὸν γὰρ χρόνον καλοῦσι. TB⟧ | |
270 | Φόρκυϊ: Φόρκυς ἡ ἐπιφορὰ τῶν ὑδάτων. Κητὼ δὲ τὸ βάθος. Γραίας δὲ λέγει τὸν ἀφρόν. ἄμεινον δὲ γράφειν καλλι‐ πάρηος, ἵν’ ᾖ ἐπὶ τῆς Κητοῦς τὸ ἐπίθετον, ὡς καὶ Σέλευκος (frg. 29 Mueller)· ἄλλως τε καὶ ἐν τοῖς ἐπάνω (v. 238) τὴν Κητὼ | |
| 5 | καλλιπάρηον εἶπεν. R2WLZT ἐκ γενετῆς δὲ πολιάς, διότι ἅμα τῷ γίνεσθαι λευκαί εἰσιν· ἢ ἐντίμους λέγει. R2WLZ | |
273 | Πεφρηδώ: τὴν ἐναλίαν πομπήν, τὸν πλοῦν. ἐπεὶ οὖν ἐν τῷ πλεῖν ἔνι καὶ σωθῆναι καὶ ναυαγῆσαι, τὴν μὲν Πεφρηδὼ εἶπεν εὔ‐ πεπλον, τὴν δὲ Ἐνυὼ κροκόπεπλον ὡς ἐπὶ κακῷ. καὶ ὁ μὲν Ἡσίοδος Ἐνυὼ μίαν τῶν Φορκίδων λέγει, Ὅμηρος (Ε 333, 592) δὲ πολεμι‐ | |
| 5 | κήν τινα θεόν. R2WLZTX | 54 |
274 | Γοργούς θ’, αἳ ναίουσι: Γοργοὺς εἶπεν ἀπὸ εὐθείας τῆς Γοργώ. λέγει δὲ τὸν φόβον τῆς ἀπηνοῦς καὶ ἀπλεύστου θαλάσσης, τουτέστι τὸν ἀφανῆ πλοῦν. R2WLZT ⟦Σθενώ, διὰ τὸ δύνασθαι πολλοῖς καὶ δεινοῖς περιβάλλειν κακοῖς τοὺς ἐκεῖ πα‐ | |
| 5 | ραγενομένους. Εὐρυάλην δὲ τὸν ἐκ τοῦ πλάτους τῆς θαλάσσης φόβον.⟧ Μέδουσαν δὲ τὴν ἀναδιδομένην ἄνω δύναμιν τῶν ὑδάτων. ⟦παρελέξατο δὲ καὶ συνεγένετο τῇ μιᾷ αὐτῶν ὁ Κυανοχαίτης ἐν μαλακῷ λειμῶνι, τῷ τοῦ ἔαρος δηλονότι καιρῷ, διὰ τὴν ἡσυχίαν·⟧ ὅτε γὰρ τὰ ἄνθη, τότε καὶ ἡσυχία. Περσέα δὲ ἢ τὴν διαπεραίωσιν τοῦ | |
| 10 | χρόνου τῶν ἀρχομένων πλεῖν, ἢ τὸν λαμπρὸν ἀέρα τὸν τὴν διαπεραίωσιν ἐργαζόμενον· ἢ Περσέα φησὶ τὸν ἥλιον, τὸν ἕλκοντα καὶ ἀποτέμνοντα τὴν ἰκμάδα τὴν ἐπιπολάζουσαν τῇ θαλάσσῃ. ταύτης δὲ ἀναχθείσης τίκτονται ἀστραπαὶ καὶ ὄμβροι, ὅ ἐστι Χρυσάωρ καὶ Πήγασος. ἢ Πήγασον λέγει τὰς πηγὰς τὰς γινομένας λυομένης τῆς χιόνος. T | |
275 | ἵν’ Ἑσπερίδες λιγύφωνοι: διὰ τοῦτο τ〈οι〉‐ αύτας καλεῖ, διότι κατὰ μουσικὴν ἁρμονίαν οἱ ἀστέρες κινοῦνται περὶ τὰ Γάδειρα. 〈***〉, ὡς Ἀριστοτέλης φησί (de Cael. 290b, 12 sqq.?). R2WLZ | |
276 | Σθενώ τ’ Εὐρυάλη τε: τὸ δυνατὸν καὶ κατάμηκες πέλαγός φησι, Μέδουσαν δὲ τὴν λεπτοτάτην οὐσίαν. Περσέα δὲ τὸν ἥλιον καλεῖ παρὰ τὸ περισσῶς σεύειν, τουτέστιν ὁρμᾶν· καί | |
| φησιν ὅτι ὁ ἥλιος κινούμενος τῇ οὐρανίᾳ φορᾷ τὴν μὲν Σθενὼ | 55 | |
| 5 | καὶ τὴν Εὐρυάλειαν, ἤγουν τὸ δυνατὸν καὶ κατάμηκες πέλαγος τῆς θαλάσσης, οὐκ ἀναιρεῖ, ἤγουν οὐκ ἀνιμᾶται· τὴν δὲ Μέδουσαν ὡς θνητὴν ἀναιρεῖ, ἤγουν τὸ βασιλικώτατον καὶ λεπτὸν τῇ κινήσει τῇ ἑαυτοῦ ἀνιμᾶται. ὁρμᾷ δὲ ἀπὸ τῆς κεφαλῆς αὐτῆς ὁ Πήγασος. ἀνιμωμένου γὰρ τοῦ ἡλίου καὶ τοῦ ἀέρος, τὸ κεφα‐ | |
| 10 | λαιῶδες καὶ ἀτμῶδες συμβαίνει τὸ βαρύτερον ἀναφερόμενον κάτω πηγάζειν καὶ χέεσθαι. 〈ἄλλως.〉 Μέδουσα ὁ πρὸς καιρὸν φόβος καὶ ἡ φροντίς, ἢ ἡ ἀναδιδομένη ἄνω δύναμις τῶν κυμάτων. Περ‐ σεὺς δὲ ὁ ἥλιος ὁ πρὸς ἑαυτὸν ἕλκων τὴν ἰκμάδα, ὡς ἀποτέμνων αὐτήν. R2WLZ | |
279 | ἐν μαλακῷ λειμῶνι: ὅτε γὰρ τὰ ἄνθη, τότε καὶ ἡσυχία ἐστίν. R2WLZ | |
282 | παρὰ πηγάς: διὰ τὰς πηγὰς λέγουσι τῆς χιόνος λυο‐ μένης καὶ Πήγασος ἵππος. τοῦ γὰρ ὕδατος ἀναχθέντος τίκτονται ἀστραπαὶ καὶ ὄμβροι, ὅ ἐστι Χρυσάωρ καὶ Πήγασος. Χρυσάωρ ὁ λαμπρὸς ἀήρ. [Πήγασος διὰ τὰς πηγὰς λέγει τὰς γινο‐ | |
| 5 | μένας λυομένης τῆς χιόνος.] Περσεὺς δὲ ἡ διαπεραίωσις τοῦ χρόνου τῶν ἀρχομένων πλεῖν. R2WLZ | |
284 | χὠ μὲν ἀποπτάμενος: ὁ Πήγασος οὐχ ἅμα τῷ γεννηθῆναι ἀνέβη εἰς τὸν οὐρανόν, ἀλλὰ μετὰ χρόνον. ἡ γὰρ ἀνάδοσις τῶν ὑδάτων καὶ νέφη συγκροτεῖ. R2WLZTX | |
286 | βροντήν τε: ⟦〈διὰ〉 τὸ ὑψωθῆναι τὸ ὕδωρ. Εὐ‐ ριπίδης (frg. 312N2)· ὑφ’ ἅρματ’ ἐλθὼν Ζηνὸς ἀστραπηφορεῖ. Βελλεροφόντης. X⟧ λέγουσι δὲ αὐτὸν βαστάζειν τὰς βροντὰς | |
| 5 | καὶ τὰς ἀστραπάς. ἐκ γὰρ τῶν ὑδάτων εἰσὶ ταῦτα. R2WLZTX | 56 |
287 | Γηρυονῆα: οἱ μὲν Γηρυόνην τὸν χειμερινὸν ὠνόμασαν καιρόν, οἱ δὲ τὸν χρόνον. θέλουσι γὰρ τὰς τρεῖς κεφαλὰς εἶναι διὰ τὰ ἐσόμενα, τὰ ἐνεστῶτα καὶ τὰ παρεληλυθότα. ἢ τὴν σελή‐ νην· ἡ αὐτὴ δέ ἐστι καὶ Ἑκάτη· τρίμορφος δέ ἐστιν ἡ θεός. ἔστι | |
| 5 | δὲ ὁ Γηρυονεὺς ἐκ Καλλιρρόης τῆς Ὠκεανοῦ. Στησίχορος (frg. 186 Page; 6 Bergk4) δὲ καὶ ἓξ χεῖρας ἔκειν φησὶ καὶ ἓξ πόδας καὶ ὑπόπτερον αὐτὸν εἶναι. R2WLZT | |
289 | τὸν μὲν ἄρ’ ἐξενάριξε: τὸ θερμὸν τοῦ ἀέρος, ἐπειδὴ τότε τὰ ζῷα ταῦτα προέρχονται. R2WLZ | |
290 | Ἐρυθείῃ: Ἐρύθεια ὄνομα νήσου περὶ τὸν Ὠκεανόν, ἔνθα ᾤκει ὁ Γηρυονεὺς καὶ οἱ τούτου βόες. R2WLZX | |
292 | Τίρυνθ’ εἰς ἱερήν: Τίρυνς ἐστὶ πόλις Ἄργους. ἱερὴ δέ, διότι Κύκλωπες αὐτὴν ἐτείχισαν. ἦν δὲ ὁ Γηρυονεὺς Τι‐ ρύνθιος. R2WLZX Τίρυνθ’ εἰς ἱερήν: πόλιν Ἄργους. Κύκλωπες δὲ αὐτὴν | |
| 5 | ἐτείχισαν· διὰ τοῦτο ἱερήν λέγει. ὁ δὲ Γηρυόνης ἐκ Τίρυνθος. T | |
293a1 | Ὄρθον τε: ὁ δὲ Ὄρθος ἐκλήθη ἐκ τοῦ ὁρμᾶν, ὥς φησι Ὅμηρος (Θ 474)· | |
| πρὶν ὄρθαι παρὰ ναῦφι ποδώκεα Πηλεΐωνα. ἄλλως. Ὄρθον τὴν ὁρμὴν καὶ ἀνάδοσιν τῶν ὑδάτων· 〈Εὐρυ‐ | 57 | |
| 5 | τίωνα〉 δὲ τὴν εὐμαρῆ ῥύσιν τῶν ὑδάτων. ἄλλως. παρὰ τὸ ἀνορ‐ μᾶν ἀπὸ τῶν ἐκεῖ τὸν ἥλιον Ὄρθον αὐτὸν ὠνόμασεν· ἤτοι τὸν ὀρθὴν ποιούμενον τὴν ἀνάδοσιν τῶν ὑδάτων. Εὐρυτίωνα δὲ λέγει τὴν εὐρεῖαν νομὴν καὶ κίνησιν. R2WLZ | |
293a2 | Ὄρθον: 〈Εὐρυτίωνα〉 τὴν εὐμαρῆ ῥύσιν τῶν ὑδάτων. Ὄρθος δ’ ἐκλήθη ἀπὸ τοῦ ὁρμᾶν· καὶ Ὅμηρος (Θ 474)· πρὶν ὄρθαι παρὰ ναῦφι ποδώκεα Πηλεΐωνα. T | |
293b | καὶ βουκόλον Εὐρυτίωνα: ⟦τὸν Εὐρυτίωνά φησιν Ἑλλάνικος (FHG I 50, 41; FGrHist I 4F 110) γεγενῆ‐ σθαι ἀπὸ Ἄρεως καὶ Ἐρυθείας.⟧ [λέγει δὲ τὴν ῥίζαν καὶ τὴν ἀνά‐ δοσιν τῶν φυτῶν. καὶ γὰρ ἐξ ὑγρᾶς δυνάμεως φύει, καὶ ὅτι κάτω | |
| 5 | μὲν ἔχει τὴν ῥίζαν, ἄνω δὲ τοῦ ἄνθους τὸ κάλλος]. [ἢ] τὴν κατὰ τῆς γῆς τῶν ὑδάτων κυκλοτερῆ ῥεῦσιν. T | |
295 | [ἡ δ’ ἔτεκ’ ἄλλο πέλωρον] ἀμήχανον: ⟦ὑπεράγαν κα‐ κόν, ἀπροσμάχητον. X⟧ | |
297 | 〈Ἔχιδναν: ⟦λέγει [δὲ] τὴν ῥίζαν καὶ τὴν ἀνά‐ δοσιν τῶν φυτῶν. καὶ γὰρ ἐξ ὑγρᾶς δυνάμεως φύει, καὶ ὅτι κάτω μὲν ἔχει τὴν ῥίζαν, ἄνω δὲ τοῦ ἄνθους τὸ κάλλος. T⟧〉 | |
298 | ἥμισυ μὲν νύμφην: τὴν φύσιν τὴν ἀνθρωπίνην λέγει, τὴν μήπω μήτε πρὸς τὸν θεὸν ἔχουσαν γνῶσιν, μήτε πρὸς τοὺς λόγους. ἢ τὴν ἄμικτον γνώμην, καθάπερ οὐ μίγνυται ὄφις ἀνθρώπῳ. | |
| R2WLZNTX | 58 | |
304 | ἡ δ’ ἔρυτ’ εἰν Ἀρίμοισιν: ἀντὶ τοῦ ἐφυλάσσετο ἢ ᾤκει ἐν Ἀρίμοις. Ἄριμα δὲ ὄρη Κιλικίας ἢ Λυδίας, ὅπου ἡ τοῦ Τυφῶνος κοίτη· καὶ Ὅμηρος (Β 783)· εἰν Ἀρίμοις, ὅθι φασὶ Τυφωέος ἔμμεναι εὐνάς. | |
| 5 | R2WLZT Τυφῶν ταραχῶδες πνεῦμα, ὃ λυμαίνεται ἀεὶ τὰ φυτά. R2WLZ | |
305 | ἀθάνατος: ⟦τῇ διαδοχῇ γὰρ ἀθάνατα πάντα τὰ φυ‐ τά. X⟧ | |
306 | τῇ δὲ Τυφάονα: Τυφῶν σφοδρότατος ἄνεμος καὶ βλαβερώτατος, ἐκνεφίας οὕτω καλούμενος. R2WLZ | |
307 | ἄνεμον: ἐὰν μετὰ τοῦ ο γράφηται, ἄνομον ἀκουσόμεθα, ἐπεὶ τῇ τοῦ Διὸς ἀρχῇ ἐπέθετο· ἐὰν δὲ διὰ τοῦ ε, ἄνεμον, ἐπεὶ αἱ πνοαὶ τυφῶνες λέγονται, ὡς καὶ αὐτὸς λέγει (v. 869)· ἐκ ⸤δὲ⸥ Τυφωέος ἔστ’ ἀνέμων μένος ὑγρὸν ἀέντων. | |
| 5 | R2WLZX ἀραιωθείσης τῆς ῥιζοφυΐας τῶν δένδρων, ἀναθορεῖν καὶ ἀναπέμπεσθαι ἤρξαντο πνεύματα καὶ γίνεσθαι πάντα τὰ κάρ‐ πιμα καὶ ὅσα λυσιτελοῦσι τοῖς ἀνθρώποις. R2WLZ | |
309 | Ὄρθον μὲν πρῶτον: ὃν ἀνωτέρω (v. 293) εἶπεν ἀναιρεθῆναι ὑπὸ Ἡρακλέους. R2WLZTX | 59 |
310 | οὔ τι φατειόν: οἷον οὐ ῥητὸν κατὰ ἀξίαν, ἢ οὐ φονεύσιμον· φάσαι γὰρ τὸ φονεῦσαι. R2WLZX | |
311 | Κέρβερον ὠμηστήν: ὁ μὲν Πίνδαρος (erg. 249b Snell) ἑκατοντακέφαλόν φησι εἶναι τὸν Κέρβερον, οὗτος δὲ πεν‐ τηκοντακέφαλον. τὸν δὲ Κέρβερον οἱ μὲν δράκοντα εἶπον, οἱ δὲ κύνα· κύνα δὲ καλεῖ τὸν φυλακτικὸν τῶν καταχθονίων. R2WLZX | |
313 | τὸ τρίτον Ὕδρην αὖτις: Ὕδραν τὴν κακίαν λέγει καὶ ὅτι ὁ Ἡρακλῆς αὐτὴν ἀνεῖλεν, ἤγουν ἡ ἀρετὴ ἡ δυ‐ ναμένη πᾶσαν κακίαν ἀφανίσαι· καὶ πολυμήχανός ἐστιν ὥσπερ ἡ πολυκέφαλος Ὕδρα. ἢ τὴν καταφορὰν τῶν τοῦ ἀέρος ὑδάτων | |
| 5 | λέγει. [Λέρνη δὲ λίμνη ἐν Ἄργει.] Λερναίην δὲ τὴν Ὕδραν ἀκούσο‐ | |
| μεν, ἣν Ἀλκαῖος (frg. 443 Lob.—P.; inc. lib. 133 Gall.) μὲν ἐν‐ νεακέφαλόν φησι, Σιμωνίδης (frg. 569 Page; 203 Bergk4) δὲ πεν‐ τηκοντακέφαλον. R2WLZT σὺν δὲ Ἰολάῳ, ἐπεὶ καὶ ὁ καρκίνος τῇ Λερναίᾳ 〈Ὕδρᾳ ἐπεβοήθει〉, ὃς καὶ κατηστερίσθαι | 60 | |
| 10 | σὺν τῇ Ὕδρῃ λέγεται. Ὕδρην δὲ λέγει ἐπεὶ ἐν τοῖς ὕδασι διέτρι‐ βε. Λέρνη δὲ λίμνη τοῦ Ἄργους. 〈ἄλλως.〉 Ὕδρην τὴν κακίαν φησὶ διὰ τὸ ὑδαλέην καὶ διακεχυμένην εἶναι πανταχοῦ. Λερναίαν δὲ ταύτην καλεῖ διὰ τὸ λίαν ἐρνοῦσθαι καὶ αὔξεσθαι τὴν φανερὰν κακίαν. R2WLZ | |
315a | ἄπλητον: ἀπλήρωτον, ἀμέτρητον. R2WLZ | |
315b | κοτέουσα: ἤτοι τῇ θερμότητι ὁ ἀὴρ ὀργιζόμενος. R2WLZ | |
316a | Διὸς υἱός: ὁ φρόνιμος καὶ ὁ στερρὸς νοῦς καταβάλ‐ λει τὴν κακίαν ἐν τῷ ἑαυτοῦ τμητικῷ ξίφει, ἤγουν τῇ φρονήσει. σὺν τῷ Ἰολάῳ δέ, τῷ φρονίμῳ λόγῳ τῷ εὐφραίνοντι τοὺς λαούς. R2 WLZ | |
316b | ἐνήρατο: ἀντὶ τοῦ ἀνεῖλε καταχρηστικῶς. ἔναρα γὰρ τὰ ὅπλα ἢ τὰ σκῦλα. R2WLZX | |
317 | Ἰολάῳ: ὁ δὲ Ἰόλαος υἱὸς ἦν ἀδελφοῦ τοῦ Ἡρακλέους. οὗτος κατὰ μέρος ἔκαιε τὰς κεφαλὰς τῆς Ὕδρας· ἦσαν γὰρ ἀθά‐ | |
| νατοι. R2WLZX | 61 | |
319a | ἡ δὲ Χίμαιραν ἔτικτε: ἡ καθόλου, φησί, κακία ἐγέννησε τὴν μερικήν· καὶ ὁ μὲν λέων ἔχει φανερὸν καὶ ὀξὺν τὸν θυμόν, ὁ δράκων δὲ ποικιλώτερον, ἡ χίμαιρα δὲ τὸν μερικὸν θυμὸν καὶ μέσον καὶ κεκραμένον. R2WLZ | |
319b | ἀμαιμάκετον πῦρ: ἀπροσπέλαστον, ἀπροσμάχη‐ τον. ἢ τὴν ἄγαν μαιμῶσαν κατὰ ἐπέκτασιν, τουτέστιν ἀπόλλουσαν. R2WLZX | |
323 | πρόσθε λέων: ὅτι οἱ μεταβάλλοντες τὴν φράσιν ὀφείλουσι βέλτιον ἐπεξεργάζεσθαι, εἰ δὲ μή, τῇ παραδοθείσῃ χρήσασθαι. R2WLZ | |
325 | Πήγασος εἷλε καὶ ἐσθλὸς Βελλεροφόντης: Πήγασον καλεῖ τὸν συγκεκραμένον θυμόν, ὃς ἔχει συγκεκραμένον τὸ ἄλογον μέρος τῷ λογικῷ. Βελλεροφόντην δὲ τὸν ἀναιροῦντα τὰ θανάσιμα παρὰ τὸ ἐν τῇ ἔρᾳ βάλλειν· τὸν βάλλοντα εἰς τὴν γῆν. | |
| 5 | R2WLZ ἄλλως. βέλλερα τὰ κακὰ λέγει· Βελλεροφόντης οὖν ὁ προνοούμενος παύειν τὰ κακά. R2WLZT | |
326 | Φῖκ’ ὀλοήν: τὴν Σφίγγα λέγει. αὕτη δέ ἐστι θυ‐ | |
| γάτηρ Χιμαίρας καὶ Τυφῶνος. ἀπ’ αὐτῆς ἐκλήθη καὶ τὸ Φίκιον, ἔνθα διέτριβε. Φῖκα δὲ αὐτὴν οἱ Βοιωτοὶ ἔλεγον. Λύκος (FHG IV 657 frg. 14 c; FGrHist III B 380 F 1) δὲ αὐτὴν ἐν τῷ περὶ | 62 | |
| 5 | Θηβ[αι]ῶν ὑπὸ Διονύσου φησὶ πεμφθῆναι. R2WLZTX [τὸ δὲ Νεμειαῖον ἔργον Πελοποννήσου ἢ Ἄργους, ἔνθα ἦν ὁ λέων. πρῶτον δὲ ἆθλον Ἡρακλέους ἐκλήθη τοῦτο, ἀπὸ τοῦ νεμηθῆναι περὶ τοὺς τόπους τοῦ Ἄργους.] ἄλλως. ἡ δὲ Σφὶγξ πραγματικῶς μὲν γυνὴ ἦν λῃστρὶς καὶ εἶχε πολλοὺς τοὺς συναρπάζοντας σὺν αὐτῇ· ἐν‐ | |
| 10 | ταῦθα δὲ τὴν κρυψίνουν καὶ μερικὴν καὶ κεκρυμμένην κακίαν λέ‐ γει. R2WLZ | |
327 | 〈Νεμειαῖον: ἔργον Πελοποννήσου ἢ Ἄργους, ἔνθα ἦν ὁ λέων. πρῶτον δὲ ἆθλον Ἡρακλέους ἐκλήθη τοῦτο, ἀπὸ τοῦ νεμηθῆναι περὶ τοὺς τόπους τοῦ Ἄργους. R2WLZ〉 Νεμειαῖόν τε λέοντα: [τὴν ψῦξιν τὴν νεμομένην τὰ | |
| 5 | φυτὰ καὶ τὰ σώματα.] ἐν Ἄργει δὲ ἐστὶν ὄρος ἡ Νεμέα, ἔνθα ἦν ὁ λέων, εἰς ὃν πρῶτον ἆθλον Ἡρακλῆς ἐποιήσατο φονεύσας αὐτὸν ὡς νεμόμενον καὶ ἀφανίζοντα τοὺς ἐν Ἄργει τόπους. T | |
329 | γουνοῖσι κατένασσεν: ἐν τοῖς γονιμωτάτοις τό‐ ποις κατῴκησε τῆς Νεμέας, ὅ ἐστιν ὄνομα σπηλαίου ἢ μᾶλλον τοῦ ὄρους. R2WLZX | 63 |
330 | ἐλεφαίρετο: ἀντὶ τοῦ ἔβλαπτεν. Ὅμηρος δέ ποτε καὶ 〈ἀντὶ τοῦ〉 παρελογίζετο (τ 565). R2WLZ | |
338 | Νεῖλόν τ’: ἐκ τούτου φαίνεται Ἡσίοδος Ὁμήρου νεώ‐ τερος· καὶ γὰρ Ὅμηρος (δ 477, 581; ξ 258; ρ 427) Αἴγυπτον καλεῖ τὸν Νεῖλον. Ἀλφειὸς δὲ ποταμὸς Πελοποννήσου ἐν Ἤλιδι· κατέρχε‐ ται δὲ ἀπὸ Ἀσίας, κώμης Ἀρκαδικῆς. Ἠριδανὸς δὲ ποταμὸς Κελ‐ | |
| 5 | τῶν· Στρυμὼν ποταμὸς Θρᾴκης· Μαίανδρος ποταμὸς Λυδίας ἢ Κα‐ ρίας· Ἴστρος ποταμὸς Σκυθίας· Φᾶσις ποταμὸς Κόλχων· Ῥῆσος ποταμὸς Τροίας· Ἀχελῷος Ἀκαρνανίας ἢ Αἰτωλίας· Νέσσος Θρᾴ‐ κης· Ῥόδιος Τροίας· Ἁλιάκμων Μακεδονίας· Ἑπτάπορος καὶ Γρή‐ νικος καὶ Αἴσηπος καὶ Σιμοῦς Τροίας· Πηνειὸς Θετταλίας· Ἕρμος | |
| 10 | Λυδίας· Κάϊκος Μυσίας· Σαγγάριος Φρυγίας τῆς ἄνω· Λάδων Ἀρκαδίας· Παρθένιος Παφλαγονίας· Εὔηνος Αἰτωλίας· Ἄρδησκος Σκυθίας· Σκάμανδρος Τροίας. ὁμοῦ ποταμοὶ εἴκοσι πέντε. ὁ δὲ ἐν Σάμῳ Παρθένιος καὶ Ἴμβρασος καλεῖται. Ἴμβρασος δὲ ὑπὸ Καρῶν | |
| Ἑρμῆς λέγεται. R2WLZT | 64 | |
346 | τίκτε δὲ θυγατέρων: ἔτεκε δὲ τὰς λίμνας, αἵτινες σὺν τῷ ἡλίῳ τρέφουσιν ἡμᾶς. ταῦτα δέ εἰσιν ὀνόματα ποταμῶν καὶ λιμνῶν. R2WLZ | |
347a | ἄνδρας κουρίζουσιν: ἀνατρέφουσιν. ἐκ γὰρ τῆς ποιότητος τοῦ ὑγροῦ ἐστὶν ἡ τροφὴ τοῦ ἡλίου. R2WLZT | |
347b | σὺν Ἀπόλλωνι ἄνακτι: καὶ γὰρ Ἀπόλλωνι καὶ ποταμοῖς οἱ νέοι ἀπέκειρον τὰς κόμας διὰ τὸ αὐξήσεως καὶ ἀνατροφῆς αἰτίους εἶναι, R2WLZT ὡς Ὅμηρος (Ψ 144)· Σπερχεί’ ἄλλως σοί γε πατὴρ ἠρήσατο [πῆμα] Πηλεύς. | |
| 5 | τὰ γὰρ ὕδατα αὐξητικὰ καὶ ὁ ἥλιος. R2WLZ | |
350-361 | Δωρὶς Νηρέως γυνή· Πρυμνὼ [δὲ] ὁ πλοῦς· Οὐρανίη ἡ αἴσθησις τῶν οὐρανίων· Ἱππὼ ἡ ὀξύτης· Κλυμένη ἡ αἴσθησις· Ῥοδία ἡ ἀνθηρότης· Ζευξὼ ἡ ζεῦξις τῶν ὑποζυγίων· Ἰδυῖα ἡ τέχνη· Πασιθόη, ἐν ἄλλῳ Πεισιθόη· Πληξαύρη ἡ πλησμονή· Γα‐ | |
| 5 | λαξαύρη τὰ ἀνθηρὰ πνεύματα· Κερκηὶς ἡ σοφία· βοῶπις Πλουτὼ ἡ Ταντάλου μήτηρ· Περσηὶς μήτηρ Αἰήτου· Ἀκάστη ἡ θεραπεία· Ξάνθη ἡ ξανθηρότης· Πετραίη τὸ ὑπὸ πέτρας διαιτᾶσθαι· Μενε‐ | |
| σθὼ ἡ παραμονή· Εὐρώπη τὸ πλατὺ τοῦ ἀέρος· Εὐρυνόμη ἡ εὐνο‐ μία· Ἀσίη ὁ κόρος· Καλυψὼ ἡ περιβολή. Εὐδώρη· ταύτην Ὅμηρος | 65 | |
| 10 | (?) Εὐρυνόμην εἶπε. Στὺξ ὁ φόβος. R2WLZT | |
364 | τανύσφυροι: ἀντὶ τοῦ μακρόσφυροι· ἐκ δὲ τούτου εὐμήκεις ἀπὸ μέρους. R2WLZX | |
365 | πολυσπερέες: αἵτινές εἰσι πανταχοῦ ἐσπαρμέναι. R2WLZNsvX | |
366 | θεάων: ἀντὶ τοῦ θεᾶς κεῖται, πληθυντικῶς ἀντὶ ἑνικοῦ. ἐκ μιᾶς γὰρ μητρὸς ἡ τούτων γένεσις. R2WLZTX | |
370 | οἱ δὲ ἕκαστοι: οὗτοι δὲ ἴσασιν, οἱ ἑκάστῳ πλησίον οἰκοῦντες. R2WLZX | |
366bis | [θεάων ἀγλαὰ τέκνα: ἀντὶ τοῦ θεᾶς· κεῖται δὲ πληθυντικὸν ἀντὶ ἑνικοῦ. ἐκ γὰρ μιᾶς μητρὸς ἡ τούτων γέννησις. R2W] | |
371 | Θεία δ’ Ἠέλιόν τε: ἡ κίνησις τῆς σφαίρας παρὰ τὸ θέειν 〈ἢ〉 ὁ θαυμασμός. R2WLZNsv | |
374 | Ὑπερίονος: τῆς κινήσεως, παρὰ τὸ ἴεσθαι τὸ πορεύε‐ | |
| σθαι. R2WLZNsv | 66 | |
375 | Κρίῳ: Κρῖος Γῆς καὶ Οὐρανοῦ παῖς. θέλουσι δὲ αὐτὸν τὴν διάκρισιν τῶν ὄντων καλεῖν [ἢ τὴν τῶν πραγμάτων περαίωσιν ἢ τὴν τῶν ἄστρων ἐξ ἀνατολῆς εἰς δύσιν]. Εὐρυβίη δὲ Πόντου θυγάτηρ. λέγουσι δὲ αὐτὴν μεγάλην τινὰ δύναμιν εἶναι. R2WLZ | |
| 5 | Κρείῳ δ’ Εὐρυβίη: Κρεῖος Γῆς καὶ Οὐρανοῦ ἦν παῖς. ἔστι δὲ ἡ διάκρισις τῶν ὄντων [ἢ ἡ τῶν πραγμάτων περαίωσις ἢ τῶν ἄστρων ἀπ’ ἀνατολῆς εἰς δύσιν δίοδος]. Εὐρυβίη δὲ Πόντου θυγάτηρ. θέλουσι δὲ αὐτὴν δύναμίν τινα μεγάλην εἶναι. T | |
376 | Ἀστραῖον: τὴν γένεσιν τῶν ἄστρων. Πάλλαντα τὴν κίνησιν αὐτῶν. R2WLZT | |
377a | Πέρσην: τὴν τῶν ἄστρων περαίωσιν ἢ κίνησιν ἀπὸ ἀνατολῆς εἰς δύσιν. R2WLZT | |
377b | ἰδμοσύνῃσιν: ἐμπειρίαις· ἀπὸ τοῦ ἴδμεναι, ἤγουν ἐπίστασθαι. πολλῆς γάρ ἐστιν ἐμπειρίας τὸ γνῶναι τὴν διαπεραίω‐ σιν τῶν ἄστρων. R2WLZT [ἴδμεν ἀντὶ τοῦ ἐπιστάμεθα. ἐξ αὐτοῦ καὶ ἰδμοσύνη· «ὃς καὶ πᾶσι μετέπρεπεν ἰδμοσύνῃσιν» R2W] | |
378 | Ἀστραίῳ δ’ Ἠὼς ἀνέμους τέκεν: ἔτι γὰρ ὄντων τῶν ἀστέρων ὑπὸ τὴν ἕω, τότε τίκτονται ἐξ ἀνατολῆς οἱ ἄνεμοι. τέσσαρες ἄνεμοι, ἐπεὶ καὶ τέσσαρα κλίματα τοῦ κόσμου· | |
| Εὐρώπη, Ἀσία, Λιβύη, Μέση. R2WLZ | 67 | |
379 | Ἀργέστην: τὸν ὀξὺν καὶ ταχὺν καὶ καθαρὸν Ἀργέ‐ στην Ζέφυρον εἶπε· Ζέφυρον δὲ λέγει τὸν Εὖρον. πνεῖ δὲ Ἀργέστης, ὁ καὶ Εὖρος καλούμενος, ἀπὸ ἀνατολῆς, ὁ δὲ Ζέφυρος ἀπὸ δύσεως, ὁ δὲ Βορρᾶς ἀπὸ τῆς ἄρκτου, καὶ ὁ Νότος ἀπὸ μεσημβρίας. Ἀκου‐ | |
| 5 | σίλαος (FHG I 100, 3; FGrHist I 2 F 15; Vorsokr. 9 B 30 Diels‐ Kranz6) δὲ τρεῖς ἀνέμους εἶναί φησι κατὰ Ἡσίοδον· Βορρᾶν, Ζέφυρον καὶ Νότον. τοῦ γὰρ Ζεφύρου ἐπίθετον τὸ ἀργέστην φησί. Ὅμη‐ ρος (Λ 306; Φ 334) δὲ εἶπεν Ἀργέστην τὸν λευκὸν Νότον. † τοῦτο ἀρχὴν † ἀπηλιώτην φησί. ζητητέον δὲ ὅ τι χωρὶς συνδέσμου | |
| 10 | Ἀργέστην Ζέφυρον εἶπεν. R2WLZ | |
381 | τοὺς δὲ μέτ’ ἀστέρα τίκτεν: εἶπε γὰρ ἐν ἀρχῇ (v. 110)· ἄστρα τε λαμπετόωντα. Ἑωσφόρος δὲ εἴρηται ἐπεὶ περὶ τὴν ἕω ἀνατέλλει. R2WLZT | |
383 | Στὺξ δ’ ἔτεκεν: Στὺξ λέγεται καὶ τὸ στυγεῖν καὶ τὸ τιμᾶν καὶ τὸ φοβεῖσθαι. Πάλλαντι δὲ τῇ ἀνωτέρᾳ κινήσει λέγει, ᾗ συμμισγόμενον τὸ ὕδωρ δυνάμεις τινὰς ἐκτελεῖ. R2WLZT Ζῆλον δὲ τὸν περὶ τὸ ἀγαθὸν λέγει. R2WLZ | |
389 | Ὠκεανίνη: τὰ τοιαῦτα ὀνόματα ὁ μὲν Ἅβρων (frg. 18 Berndt) φησὶ πατρωνυμικά· Ὠκεανίνη, Ἀλκμαιωνίνη, Ἀδρη‐ στίνη, Αἰητίνη, Φαυστίνη. Τρύφων (frg. 92 De Vels.) δὲ παρώ‐ νυμα, ἐπεὶ οὐκ ἔχει ἄρρενα παρακείμενα πατρωνυμικῶς τοῦ αὐτοῦ | 68 |
| 5 | τύπου. R2WLZTX | |
392 | εἶπε δ’, ὃς ἄν: ὅτι τὸν μαχόμενον μετ’ ἐμοῦ τοῖς Τιτᾶσι τὴν ἑαυτοῦ τιμὴν ἔχειν ἐάσω. εἶπε δὲ καί· τῷ μὴ ἔχοντι ἐξ ἀρχῆς τιμὴν παρέξω. R2WLZTX Τιτᾶνας δὲ τὰς δυσφημίας τὰς ἐν τῷ βίῳ φησί. R2WLZX | |
396 | ἐπιβησέμεν: ⟦ἀντὶ τοῦ ἐπιβῆναι αὐτὸν τῆς τιμῆς ποιήσει. X⟧ | |
398a | οἷσι σὺν παίδεσσιν: ⟦ἢ τοῖς οἰκείοις ἢ τοῖς μόνοις. X⟧ | |
398b | διὰ μήδεα πατρός: τοῦ πατρὸς συμβουλεύσαντος αὐτῇ δηλονότι, ἢ τοῦ Διὸς ἢ τοῦ Ὠκεανοῦ. R2WLZNsvXB | |
400 | θεῶν μέγαν ἔμμεναι ὅρκον: ἐπειδὴ καὶ ὁ ὅρκος φοβερὸς R2WLZNsvX ⟦καὶ δυσμενῶς ἔχει πρὸς τοὺς παραβαί‐ νοντας. X⟧ | |
404 | Φοίβη δ’ αὖ Κοίου: Φοίβη τὸ καθαρὸν καὶ ἡ λαμ‐ | |
| πηδὼν τοῦ ὁρωμένου, Κοῖος δὲ τὸ ἀρκτικόν. ἔτεκε δὲ νύκτα ὅτι ἐκ τοῦ ὁρωμένου ἀέρος καὶ ἡ νὺξ τίκτεται καὶ τὰ ἄστρα. R2WLZTX ἢ Κοῖος ἡ ποιότης, Φοίβη δὲ ἡ καθαρότης τῆς ποιότητος. R2WLZX | 69 | |
406 | Λητὼ κυανόπεπλον: Λητὼ λέγεται ἡ λήθη καὶ ἡ νύξ· τερπόμενοι γὰρ οὐκ ἐννοοῦμεν τὴν τοῦ βίου πάροδον. καλῶς δὲ τίθεται τὸ ἐπίθετον· ἡ αὐτὴ γὰρ λέγεται τῇ νυκτί, ἢ κατ’ εὐφημισμὸν ἢ ὅτι οἱ αὐτῆς παῖδες ἀναιρετικοί εἰσι τῶν ἐναντιου‐ | |
| 5 | μένων αὐτοῖς. R2WLZT | |
407 | ἤπιον [δὲ] ἀνθρώποισι ⸤καὶ ἀθανάτοισι θεοῖσιν⸥: ἐπειδὴ οἱονεὶ τέρπονται οἱ θεοὶ μὴ ἐννοούντων ἡμῶν τὴν τοῦ βίου πάροδον † ἢ τὴν τούτων πάροδον. † R2WLZNsv | |
409a | Ἀστερίην εὐώνυμον: Ἀστερίη ἡ τῶν ἀστέρων κίνησις· διὰ γὰρ τῆς κινήσεως αὐτῶν τὰ πράγματα περαιοῦνται. R2WLZNTX | |
409b1 | 〈Πέρσης:〉 Πέρσην τὸν ἥλιον λέγει. ἀνατέλλει γὰρ καὶ πάλιν ὡς εἰς αὐτὸν δύνουσιν οἱ ἀστέρες. R2WLZNX | |
409b2 | ἥν ποτε Πέρσης: Πέρσην τὸν ἥλιον λέγει. ἀνατέλλει γὰρ καὶ περαιώσας τὸν δρόμον τοὺς ἀστέρας ἀφῆκε λάμπειν. T | |
411 | Ἑκάτην τέκε: ἐπαινεῖ τὴν Ἑκάτην Ἡσίοδος ὡς | |
| Βοιωτός· τιμᾶται γὰρ ἐκεῖσε ἡ Ἑκάτη. R2WLZT | 70 | |
413 | μοῖραν ἔχειν ⸤γαίης τε καὶ ἀτρυγέτοιο θαλάσσησ⸥: διὰ τὸ ἑκάστου προνοεῖσθαι. τῶν γὰρ ἐν γῇ καὶ ἐν θαλάσσῃ πάντων ἄρχει ἡ εἱμαρμένη· ὡς γὰρ θεῷ εὐχόμεθα τῇ μοίρᾳ. R2WLZT | |
417 | κατὰ νόμον ἱλάσκηται: καὶ γὰρ ἐάν τις κατὰ νόμον ποιῆται τὰς θυσίας καὶ βούληται ἐξευμενίσαι ἑαυτῷ τοὺς θεούς, θύει καὶ τῇ Ἑκάτῃ· καὶ τιμὴ λοιπὸν αὐτῷ μεγάλη γίνεται. R2WLZT | |
419 | ᾧ πρόφρων: ᾧτινι. πτῶσιν ἀντὶ πτώσεως, οὗτινος. οἱ γὰρ ῥήτορες τῇ δοτικῇ ἀντὶ γενικῆς χρῶνται. R2WLZ | |
422 | ἔχει αἶσαν ἁπάντων: ἐπειδὴ πάντες τὴν Τύχην καλοῦσι καὶ Ποσειδῶνι καὶ ἄλλοις θεοῖς θύοντες· ἢ ὅτι ἐκ τούτων ἁπάντων μέρος ἔχει τῆς τιμῆς. R2WLZT | |
426 | οὐδ’, ὅτι μουνογενής: οἱ γὰρ μονογενεῖς πλεο‐ νεκτοῦνται ὡς συμμάχους μὴ ἔχοντες. ἢ ὅτι ἀδελφοὺς οὐκ ἔχει καὶ πλείονος τετύχηκε τιμῆς· R2WLZX καὶ γὰρ οὐκ ἠθετήθη ὡς μονογενής. R2WLZ | |
| 5 | οὐδ’, ὅτι μουνογενής: οἱ γὰρ μονογενεῖς πλεονεκτοῦσι πάντοτε. διὰ γὰρ τὸ μὴ ἔχειν ἀδελφοὺς ὁ μονογενὴς πλείονος τετύχηκε τιμῆς. T | |
429 | ᾧ δ’ ἐθέλει: πρὸς ὃν ἂν βούληται λιπαρῶς παραγί‐ νεται καὶ ὠφελεῖ αὐτόν. R2WLZNsvX | 71 |
435 | ὁπότ’ ἄνδρες ἀγῶνι ἀεθλεύωσι: καὶ πρὸς ἀγωνιστάς, ἐν οἷς ἐθέλει, ἀγαθή ἐστι, καὶ ὁ νικήσας δι’ αὐτῆς μάλα χαίρων παραγίνεται εἰς τὸν ἑαυτοῦ οἶκον. R2WLZNsvTX | |
440 | καὶ τοῖς οἳ γλαυκήν: καὶ τοῖς πλέουσι τὴν θάλασσαν εὐχομένοις αὐτῇ καὶ τῷ Ποσειδῶνι ἄγραν πολλὴν πα‐ ρέχει. ἀρκεσθεὶς δὲ τοῖς δύο ἐπιθέτοις, ἤτοι τῷ γλαυκὴν καὶ δυσπέμφελον, οὐκ εἶπε τὸ κύριον. R2WLZT | |
442 | ῥηιδίως δ’ ἄγρην: καὶ τοῖς κυνηγετοῦσι συνέρχεται. οὓς δὲ θέλει καὶ βλάπτει κυνηγέτας. R2WLZNsvT | |
444 | ἐσθλὴ δ’ ἐν σταθμοῖσι: συνέρχεται δὲ ἐν ταῖς ἐπαύλεσι τὰ ποίμνια αὐξῆσαι· σὺν τῷ Ἑρμῇ ἅμα, φησί· μέλει γὰρ καὶ τῷ Ἑρμῇ τῶν ποιμνίων. ληΐδα δὲ τὴν τῶν τετραπόδων κτῆσίν φησι· λήϊα γὰρ τὰ τετράποδα λέγονται ἀπὸ τοῦ τὰ λήϊα | |
| 5 | κατανέμεσθαι. R2WLZT | |
450 | οἳ μετ’ ἐκείνην: τοῖς μετ’ αὐτὴν δηλονότι· ἐξ οὗ | |
| γὰρ ἐγεννήθη κουροτρόφος. ἢ τοῖς γεννωμένοις μετ’ αὐτήν, ὅσοι εἶδον τὸ φῶς τοῦ ἡλίου. ἄλλως. οἵτινες, φησί, γεννῶνται μετὰ τὸ γεννηθῆναι τὴν σελήνην, οὗτοι εὐτυχεῖς. αὔξει γὰρ ἡ σελήνη | 72 | |
| 5 | ἐπὶ τῇ γεννήσει αὐτῶν. R2WLZT | |
451 | πολυδέρκεον: ⟦τὸ φῶς τῆς Ἠοῦς λέγει, τουτέστι τῆς ἡμέρας. οὐχὶ τὸ πολλὰ ὁρῶν ἀλλὰ τὸ ὑπὸ πολλῶν ὁρώμενον. X⟧ | |
452 | αἳ δέ τε τιμαί: αὗται δέ εἰσιν αἱ τιμαὶ αὐτῆς, ἃς ἀνωτέρω εἶπεν. R2WNsv αἳ δέ τε τιμαί: ἀπόθεσιν ποιεῖται τῶν περὶ τῆς Ἑκάτης καί φησιν· αὗταί εἰσιν αἱ τιμαὶ αὐτῆς, ἃς ἀνωτέρω δηλαδὴ εἶπεν. T | |
453 | Ῥείη δ’ ὑποδμηθεῖσα: ἡ εὐμάρεια, τὸ εὐχερὲς τῶν θεῶν. R2WLZTB | |
455-456 | 〈ὑπὸ χθονὶ δώματα ναίει νηλεὲς ἦτορ ἔχων:〉 ⟦ὑπὸ χθόνα [δὲ] ναίειν φησὶ τὸν Ἅιδην T⟧ διὰ τὸ δέχεσθαι τοὺς θανόντας καὶ μὴ ὑποστρέφειν. NsvTΛsvBsv ⟦διὸ καὶ νηλεῆ αὐτὸν εἴρηκεν. T⟧ | |
457 | Ζῆνά τε: ἐν τούτῳ ἡ ζωή· καὶ διὰ τοῦτο τελευταῖος. πάντα γάρ, φησί, ἦν ἀφανῆ ἄνευ ζωῆς. R2WLZX | |
459 | καὶ τοὺς μὲν κατέπινε Κρόνος μέγας: ⟦Κρόνος εἴρηται ἀπὸ τοῦ κερᾶν καὶ κιρνᾶν ἕκαστα τῶν γενεθλιω‐ μάτων καὶ μῖξαι τὸ θῆλυ τῷ ἄρρενι. Χρύσιππος (Stoic. vet. II frg. 1090 v. Arnim) δέ φησιν [ὅτι], καθύγρων ὄντων τῶν ὅλων | 73 |
| 5 | καὶ ὄμβρων καταφερομένων πολλῶν, τὴν τούτων ἔκκρισιν Κρόνον ὠνομάσθαι. ἡ δὲ ἐκτομὴ αὐτοῦ οὕτως ἀναλύεται· ὅτι τοῦ Οὐρανοῦ καὶ τῆς Γῆς μίξεως γενομένης ἐζωογονεῖτο πολλά· εἶτα τοῦ χρόνου ἕκαστα διακρίναντος καὶ τὰ γεννηθέντα ἐκ τῆς πρὸς ἄλληλα μίξεως ζωογονοῦντος, ἐκτετμῆσθαι τὸν Οὐρανὸν εἴρηται. ἄλλοι δέ | |
| 10 | φασι Κρόνον εἰρῆσθαι, ὅτι πρῶτος θεῶν εἰς κρίσιν ἐπέβαλε. νομίζε‐ ται δὲ παῖς Οὐρανοῦ καὶ Τῆς, ὅτι ἐκ τῆς ἐπιτολῆς τῶν ὑπὲρ γῆς καὶ ὑπὸ γῆν ἄστρων ὁ χρόνος γίνεται. διὰ γὰρ τούτου καὶ ἡμερονύ‐ κτιον καὶ μῆνα καὶ καιρὸν διορίζομεν. καταπίνειν δὲ λέγεται τὰ τέκνα, ὅτι ὅσα διὰ χρόνου γίνεται τῷ χρόνῳ πάλιν συνδιαφθείρε‐ | |
| 15 | ται. T⟧ | |
461 | τὰ φρονέων: ἵνα μή τις αὐτῶν ἀφέληται τὴν τιμὴν τῆς βασιλείας αὐτοῦ. R2WLZX | |
463 | πεύθετο γὰρ Γαίης τε: τῷ ἐρωτήματι συμβο‐ λικῶς ἕπεται ἡ ἀπόκρισις, τῷ πύσματι δὲ διεξοδικῶς. R2WLZX | |
593* | ἀλλὰ κόροιο: τὰς εἰς ου ληγούσας γενικάς, ὧν αἱ ὀρθαὶ εἰς ος λήγουσιν, οἱ Θεσσαλοὶ καὶ Βοιωτοὶ διὰ τοῦ οιο ἐκφέ‐ ρουσιν ἐπὶ γενικῆς. R2W | |
614* | ἀκάκητα: Ἀκακήσιον ὄρος Ἀρκαδίας, ἔνθα ἐτιμᾶτο | |
| ὁ Προμηθεύς. R2WLZ | 74 | |
465 | καὶ κρατερῷ περ ἐόντι: καίπερ ἰσχυρῷ ὄντι ἐπέπρωτο τῷ Κρόνῳ ὑπὸ τοῦ ἰδίου παιδὸς Διὸς δαμασθῆναι· διὰ τοῦτο κατέπινεν αὐτούς, οὐ μάτην ἔχων τὸν κατ’ αὐτῶν σκοπόν. ἄλ‐ λοι γράφουσι πατρὸς μεγάλου διὰ βουλάς. οὕτως γὰρ | |
| 5 | γραπτέον, πατρός, τουτέστι τοῦ Οὐρανοῦ. ὁ γὰρ Ζεὺς πῶς εἶχε συμβουλεῦσαι τῷ Κρόνῳ μήπω γεννηθείς; [ἐν τούτοις ἡ ζωή· καὶ διὰ τοῦτο τελευταῖοι. πάντα γάρ, φησί, ἦν ἀφανῆ ἄνευ ζωῆς. ἵνα μή τις αὐτῶν ἀφέληται τὴν τιμὴν τῆς βασιλείας αὐτοῦ.] R2WLZ | |
467 | ἄλαστον: ⟦ἄξιον στεναγμοῦ καὶ ἀνεπίληστον διὰ τὸ μέγεθος. XB⟧ | |
472 | τίσαιτο δ’ Ἐριννῦς: ⟦τὴν τιμωρίαν δὲ λάβοι ταῖς Ἐρινύσι τιμωρούμενος τὸν πατέρα. XBsv Ἐρινὺς δέ· παρὰ τὸ ἀρὰν ἀνύειν γέγονεν ἀρανύς, καὶ κατὰ τροπὴν τῶν δύο αα εἰς ε καὶ ι Ἐρινύς. ἢ παρὰ τὴν ἔραν γέγονεν ἐρανὺς καὶ Ἐρινύς, οἱονεὶ | |
| 5 | ἐκ τῆς γῆς ἀνερχομένη. ἢ παρὰ τὸ ερι ἐπιτατικὸν καὶ τὸ ἀνύω γέγονεν Ἐρινύς, οἱονεὶ ἡ μεγάλως ἀνύουσα. ἢ παρὰ τὸ ἐλινύειν τὸ ἡσυχάζειν γέγονεν ἐλινὺς καὶ Ἐρινύς, οἱονεὶ ἡ ἡσυχάζουσα καὶ κατὰ ἀντίφρασιν ἡ μὴ ἡσυχάζουσα. τινὲς δὲ λέγουσιν ὅτι παρὰ | |
| τὸ ἐρευνᾶν γέγονεν Ἐρινύς. οἵτινες οὐ καλῶς λέγουσιν. εἰ γὰρ ἦν | 75 | |
| 10 | ἀπὸ τοῦ ἐρευνᾶν, ὤφειλε διὰ διφθόγγου γράφεσθαι· ἐφάνη γὰρ τὸ ευ ἐν τῷ ἐρευνᾶν. X⟧ | |
474 | 〈οἱ δὲ θυγατρὶ φίλῃ:〉 ὁ Οὐρανὸς καὶ ἡ Γῆ τῇ Ῥέᾳ. NsvXsv Bsv | |
477 | πέμψαν δ’ ἐς Λύκτον: ⟦ὅτε ἔμελλε γεννᾶν, T⟧ ὡς πλεοναζόντων τῶν ἐδωδίμων ἐκεῖ. Λύκτος δὲ τόπος ἐν Κρήτῃ. R2WLZT | |
479 | τὸν μέν οἱ ἐδέξατο Γαῖα πελώρη: τὸν Δία γεννηθέντα, τουτέστι τὴν καταβολὴν τῶν σπερμάτων. ἐκ τοῦ αἰ‐ θέρος γὰρ αὔξουσιν αἱ σποραί. R2WLZTB [ἡ εὐμάρεια, τὸ εὐχερὲς τῶν θεῶν. R2WLZ] | |
480 | ἐν εὐρείῃ τρεφέμεν: ἀντὶ τοῦ τρέφειν καὶ ἐπι‐ μελεῖσθαι· δέονται γὰρ ἐπιμελείας τὰ σπέρματα. R2WLZNsvX | |
481 | ἷκτο φέρουσα: ⟦ἤγουν ἦλθε φέρουσα τὸν Δία νυκτός, ὅτι ἀφανῶς προκόπτει τὰ σπέρματα. TXB οἱονεὶ γὰρ ἡ θέρμη | |
| ἐστὶν ὁ Ζεύς, ὃς λεληθότως ὑποδύεται τὴν γῆν καὶ αὔξει πάντα. X⟧ | 76 | |
483 | ἄντρῳ ἐν ἠλιβάτῳ: εἰς ὃ ἀνέρχεται ὁ ἥλιος. ἐν‐ ταῦθα δὲ ἐν κοίλῳ καὶ ὑψηλῷ. R2WLZNsvB | |
484 | Αἰγαίῳ ἐν ὄρει: τὸ σημεῖον ὅτι καὶ οὗτος αἰγίοχον ἤκουσε τὸν Δία ἐπεὶ αἶγα ἐθήλασεν. ἀφ’ οὗ ἐν Κρήτῃ καὶ Αἰγὸς ὄρος καλεῖται R2WLZT καὶ Αἰγαῖον, τὸ ὑπ’ ἐνίων Αἰγιδόκον καλούμενον. R2WLZ ὁ δὲ Ὅμηρος ἐκ τοῦ ἰδίου ὅπλου, τῆς | |
| 5 | αἰγίδος (Ο 310, Ρ 593 etc.), αἰγίοχον αὐτὸν ἐκάλεσεν. R2WLZT | |
485 | τῷ δὲ σπαργανίσασα μέγαν λίθον: τὸ σῶμα τὸ ἀνθρώπινον. Ἀγαθοκλῆς δὲ ὁ Βαβυλώνιός (FHG IV 290, 7; FGrHist III B 472 F 1c) φησι τὴν Ῥέαν ἐκ Προικονήσου δέξασθαι τὸν λίθον. τοῦτον δὲ τὸν λίθον 〈καταποθῆναι〉 λέγει | |
| 5 | 〈διὰ〉 τὸ τὴν γῆν ἀποκεκρύφθαι ὑπὸ τῆς ἀκαταστασίας τῶν ἀέρων τὸ πρίν. R2WLZX μέγαν λίθον: μέγαν λίθον τὴν γῆν λέγει διὰ τὸ ἀποκεκρύ‐ φθαι 〈ὑπὸ〉 τῆς ἀκαταστασίας τῶν ἀέρων. T | |
488 | οὐδ’ ἐνόησε: ⟦ἔθος ποιητικὸν τὸ οὕτω ποιεῖν ἐπὶ τῶν τὸ μέλλον ἀγνοούντων. XM⟧ | |
493 | ἐπιπλομένων ⸤δ’⸥ ἐνιαυτῶν: τοῦ δὲ ἐνιαυτοῦ προελθόντος ἐξήμεσε τὰ τέκνα αὐτοῦ διὰ τῆς ἀγαθῆς βουλῆς τῆς Γῆς· ἡ γὰρ Γῆ συνεβούλευσε τὸν δόλον. R2WLZB | |
| ἐπιπλομένων δ’ ἐνιαυτῶν: τοῦ ἐνιαυτοῦ προελθόντος | 77 | |
| 5 | ἐξήμεσε τὰ τέκνα αὐτοῦ διὰ τὴν ἀγαθὴν βουλὴν τῆς Γῆς· ἡ γὰρ γῆ συνεργεῖ τῷ χρόνῳ εἰς τὸ αὖθις ἐξαγαγεῖν ἅπερ διέφθειρεν. T | |
497 | πρῶτον δ’ ἐξήμεσε λίθον: τὴν αἴσθησιν τῶν κράσεων. καὶ ὁ λίθος γὰρ τὸ σῶμα, παρόσον ἐκ τεσσάρων στοιχείων. R2WLZNsv | |
499 | γυάλοις: ἐν τοῖς κοίλοις. διὰ τὸ ἀνόητον τοῦ σώματος· ἡ γὰρ ψυχὴ θεία καὶ οὐ δέεται προγνώσεως. R2WLZTXB πα‐ τροκασιγνήτους δὲ τοὺς Κύκλωπας· καὶ αὐτοὺς δὲ λέγει τοὺς Γίγαντας. R2WLZX | |
502 | ἀεσιφροσύνῃσι: ⟦ματαιοφροσύναις, διὰ τὴν ἑαυτοῦ φρενοβλάβειαν. ΛsvX⟧ | |
503 | οἵ οἱ ἀπεμνήσαντο: ⟦οἱ Οὐρανίδαι ἀπεμνημόνευ‐ σαν τὴν χάριν τῷ Διί. TXB⟧ | |
505 | Γαῖα κεκεύθει: ⟦ἐκ γὰρ τῆς ἀναδόσεως τῆς γῆς γίνονται TΛXsvB βρονταί τε καὶ κεραυνοὶ καὶ ἀστραπαί. T⟧ | |
507a | κούρην δ’ Ἰαπετός: Ἰαπετὸν τὴν κίνησιν λέγει τοῦ οὐρανοῦ· Κλυμένην δὲ τὴν δόξαν, αὐτὸ τὸ θαυμάζειν καὶ τὸ δοξάζειν. ἐξ ὠκεανοῦ δὲ ἡ ἀνάδοσις τοῦ πόλου. καὶ ἡμεῖς τὸ νοερὸν | |
| ἐκ τῆς ἄνω δυνάμεως ἔχομεν. R2WLZT | 78 | |
507b | 〈[δῆσε κρατερῷ ἐνὶ δεσμῷ] Ἰαπετός: ἡ περίστρο‐ φος τοῦ οὐρανοῦ κίνησις ἡ κύκλῳ τοῦ ἄξονος, περὶ ὃν στρέφεται διὰ τὴν πάλιν καὶ πάλιν γινομένην κίνησιν εἰς ἄπαυστον. οὐ γὰρ λήγει ἐλθὼν εἰς δυσμὰς ὁ οὐρανός. R2WLZ〉 | |
509 | ἡ δέ οἱ Ἄτλαντα: ἐπ’ ἄξονί τινι λέγουσι στρέ‐ φεσθαι τὸν πόλον. Ἄτλας δὲ τὸ καρτερικὸν αὐτοῦ. R2WLZT | |
510a | Μενοίτιον: ⟦τὸ ἐν ἡμῖν θυμῶδες, δυνατὸν ὄν. TXB⟧ | |
510b | ἠδὲ Προμηθέα: ⟦Προμηθέα αἰολόμητιν λέγει τὸν ποικίλον τὰς φρένας ἄνθρωπον· ἁμαρτίνοον δὲ Ἐπιμηθέα τὸν κακόβουλον καὶ⟧ ἀπρονόητον. Ἐπιμηθεὺς γὰρ ἡ μετὰ τὸ γενέσθαι τὸ ἔργον ἐνθύμησις, ὡς τό (Hom. Ρ 32, Υ 198): | |
| 5 | ῥεχθὲν δέ τε νήπιος ἔγνω. ⟦ἢ ἁμαρτίνοον τὸν σφαλέντα κατὰ τὴν γνῶσιν.⟧ τὸ γὰρ θυμικὸν καλύπτει τὸν νοῦν ἀναφλεχθέν· ὁ γὰρ θυμὸς ἐπισκοτήσας τοῦ φονέως τὸν νοῦν, τὸ ἔργον τελέσαι πεποίηκεν· ὅθεν καὶ κολάζεται. T | |
511 | ἁμαρτίνοόν τ’ Ἐπιμηθέα: Προμηθέα τὴν πρόνοιαν· Ἐπιμηθέα τὴν μετὰ τὸ πρᾶξαι ἐνθύμησιν, τὸ ἀπρονόητον, οἷον (Hom. Ρ 32, Υ 198)· ῥεχθὲν δέ τε νήπιος ἔγνω. | |
| 5 | R2WLZ | 79 |
515a | εἰς Ἔρεβος: ἐπειδὴ κρύπτεται τὸ θυμικόν. ὁ γὰρ φονεύων ὑπὸ τοῦ θυμοῦ νικᾶται καὶ φονεύει· ὅθεν καὶ κολάζεται. R2WLZ | |
515b | ψολόεντι: τῷ τῇ ψαύσει ὀλλύντι, R2WLZX πα‐ ρὰ τὸ ψαύειν καὶ ὀλλύειν. R2WLZ ⟦ἢ αἰθαλώδει, πυρώδει. X⟧ | |
518a | πείρασιν: ⟦ἐπειδὴ ἐν τῷ ἄκρῳ τοῦ ἄξονος στρέφεται τὸ στρεφόμενον. X⟧ | |
518b | πρόπαρ Ἑσπερίδων: ἀντὶ τοῦ περὶ τὰς Ἑσπε‐ ρίδας. NsvX | |
521 | δῆσε δ’ ἀλυκτοπέδῃσι: τὸ δεδέσθαι ἐν τῷ σώμα‐ τι τὸ προνοητικόν, τουτέστι τὴν ψυχήν. τὸ δὲ ἀλυκτοπέδῃσι πλεονάζει τὸ κ· ἀλυτοπέδαις γὰρ ἦν. R2WLZX | |
522 | μέσον διὰ κίον’ ἐλάσσας: ἡ ἄγνοια ἡ ἀπὸ τοῦ σώματός ἐστιν ὁ κίων· R2WT κίονα δὲ λέγει τὰ Καυκάσια ὄρη. ἄλλως. μέσον διὰ κίονα: R2W ἤτοι διὰ μέσου κίονος δήσας τὸν Προμηθέα, ἢ μέχρι τοῦ μέσου κίονος ἐλάσας | |
| 5 | καὶ εἰς τὴν γῆν κατακρύψας, ἵν’ ᾖ περὶ τὸ ἀνώτατον μέρος δε‐ δεμένος ὁ Προμηθεύς. R2WLZT | |
523 | καί οἱ ἐπ’ αἰετὸν ὦρσε: ἧπαρ [δὲ] τὴν κίνησιν τοῦ λογισμοῦ· ἐν τῷ ἥπατι γὰρ τὰς φρένας εἶναι λέγουσι. τὸν δὲ ἀετὸν βιωτικὰς μερίμνας καὶ ἐφημερινὰς φροντίδας, αἵτινες συν‐ έχουσι τὸν ἄνθρωπον καὶ ἀναλίσκουσι τὰς φρένας ἐφ’ ἡμέραν, | 80 |
| 5 | ὥσπερ καὶ ἀετὸς τὸ ἧπαρ. R2WLZT νύκτωρ δὲ ἀνακτᾶταί τις τὰς φρένας φροντίδων ἀπαλλαγείς, ὥσπερ ὁ ἀετὸς αὔξει τὸ ἧπαρ. R2WT ἢ ἀετὸν ἄλλως λέγει, ὅτι τοῦ λογισμοῦ τὰ κυριώ‐ τατα φθείρει ἡ προπέτεια καὶ ἡ ὀξυτάτη πρᾶξις. R2WLZT | |
525 | νυκτὸς ὅσον ⸤πρόπαν ἦμαρ ἔδοι τανυ‐ σίπτερος ὄρνισ⸥· ἐν ἡμέρᾳ γὰρ ἐλαττοῦται τὸ προνοητικὸν διὰ τοὺς ἐντυγχάνοντας καὶ ποιοῦντας θυμωθῆναι. R2WLZT | |
527 | Ἡρακλέης ἔκτεινε: τὸν ἥλιον λέγει τῆς ἀναι‐ ρέσεως αἴτιον εἶναι καὶ τῆς λύσεως τοῦ ζῴου τούτου, ὃν καὶ | |
| Ἡρακλέα καλοῦσιν. ὅταν οὖν ἀποθάνῃ τις, τότε ἀπαλλάσσεται μερίμνης καὶ φροντίδος. R2WLZXB ἄλαλκεν οὖν, τῇ δυ‐ | 81 | |
| 5 | νάμει ἀπέτρεψεν· οὐ γὰρ ὁ ἀδυνατῶν δύναται βοηθῆσαι. R2W LZX 〈Ἡρακλέης ἔκτεινε:〉 λέγει [δὲ] τὸν Ἡρακλέα, ἤτοι τὸν ἥλιον, αἴτιον εἶναι τῆς ἀναιρέσεως τοῦ τοιούτου ζῴου. ὅταν γὰρ αἱ τῆς ἀρετῆς ἀκτῖνες ἐπὶ τὸν νοῦν ἐπιλάμψωσι, τότε ἀπαλλάσσεται με‐ | |
| 10 | ρίμνης βιωτικῆς. ⟦καθ’ ἱστορίαν δὲ ἧπαρ λέγεται παρὰ πολλοῖς ἡ εὔκαρπος γῆ, ἀετὸς δὲ ποταμὸς χώρας τινός, ἧς ἐβασίλευσε Προ‐ μηθεύς τις. ὃς δὴ ποταμὸς ὀξέως κατιὼν ἥρπαζε τὴν γὴν πᾶσαν Προμηθέως καὶ ἐδαπάνα. τοῦτον τὸν ποταμὸν Ἡρακλῆς ποτε διο‐ ρύξας δι’ ἑτέρων τόπων ἐξωχέτευσεν. ὅθεν ἐμυθολογήθη τὸ τοιοῦ‐ | |
| 15 | τον.⟧ T | |
528 | Ἰαπετιονίδῃ: ἀντίπτωσίς ἐστιν. ἔδει γὰρ εἰπεῖν Ἰαπετιονίδου. NsvX | |
529 | οὐκ ἀέκητι Ζηνός: [τέχνη γὰρ βίου ἐστίν.] οὐκ ἀβουλίᾳ τοῦ Διός, ἵνα μὴ ἀσθένειαν αὐτῷ ἐπιβάλλῃ. R2WLZNsvX εἶπε οὐκ ἀβουλίᾳ, ἀλλ’ ὅμως ἐπιβάλλει τῷ υἱῷ περισσοτέραν δόξαν. R2WLZNX | |
533 | 〈καί περ χωόμενος παύθη χόλου ὃν πρὶν ἔχεσκεν:〉 ⟦ἐπαύσατο τῆς ἑαυτοῦ ὀργῆς τιμῶν τὸν Ἡρα‐ κλέα. XsvB⟧ | 82 |
534 | οὕνεκ’ ἐρίζετο βουλάς: καὶ γὰρ ἤριζεν ὁ ἄνθρωπος ὅμοια ποιῆσαι τῷ θεῷ θνητὸς ὤν· θνητὸς γὰρ θεὸς ὁ ἄνθρωπος. R2WLZX | |
535 | καὶ γὰρ ὅτ’ ἐκρίνοντο θεοί: ἐκρίνετο τί θεὸς καὶ τί ἄνθρωπος ἐν τῇ Μηκώνῃ· ἐκρίνετο τίνες θεοὶ ποίους ἀνθρώπους λάχοιεν μετὰ τὸν πόλεμον, ὡς Ὅμηρος (Ε 501)· κρίνει ἐπειγομένων ἀνέμων καρπόν τε καὶ ἄχνας. | |
| 5 | Μηκώνη δὲ ἡ Σικυὼν λεγομένη· ἔστι δὲ πόλις Ἄργους. λέγει δὲ περὶ μήκους ζωῆς θεῶν καὶ ἀνθρώπων. R2WLZX | |
537 | Ζηνὸς νόον ⸤ἐξαπαφίσκων⸥: πλέον γὰρ τοῦ θεοῦ οἱ ἄνθρωποι ἑαυτοὺς φιλοῦσιν. R2WXsvB | |
538 | τῶ μὲν γάρ: ⟦ἐν τῷ ἑνὶ μέρει. τοπικὸν τὸ τῶ, διὰ τοῦτο χωρὶς τοῦ ι γραπτέον. ἔστι δὲ Δώριον, ἀντὶ τοῦ ἐνταῦθα. X⟧ | |
539 | καλύψας γαστρί: ἡ γὰρ ἀπάτη πολέμῳ τῷ τοῦ | |
| βίου ἐκ τοῦ προνοητικοῦ. R2WX | 83 | |
540 | τῶ δ’ αὖτ’: ⟦ἤγουν ἐν τῷ ἑτέρῳ μέρει. X⟧ | |
541 | 〈εὐθετίσας:〉 ⟦καλῶς διαθείς, καλλωπίσας. τὸ γὰρ οἰκονομήσας διὰ τοῦ η γράφεται. Xsv⟧ | |
544a | ὦ πέπον: διὰ τοῦτο, φησίν, ἀνέσχετο χλευασθῆναι, ὅπως εὕρῃ ὥραν τιμωρήσασθαι τὸν Προμηθέα, ἵνα ἄξιος ᾖ μείζονος τιμωρίας. διὰ τοῦτο δὲ τὸν περὶ τοῦ βοὸς μῦθον παρέζευξεν, ἐπειδὴ μόνης τιμῆς τὸ ἀεὶ ὂν δεῖται. T | |
544b | ἑτεροζήλως: ⟦ἤγουν τὸ ἓν κάλλιον, ὥστε ζηλοῦν τὸ ἕτερον τῷ ἑτέρῳ. ἢ X⟧ ἀνίσως, ἀνομοίως, ὡς τὸ ἕτερον μέρος ζηλωτὸν εἶναι διὰ τὸ ἄνισον. R2WX | |
551a | κακὰ δ’ ὄσσετο: διὰ τοῦτο, φησίν, οἷον ἠνέσχετο χλευασθῆναι, ὅπως εὕρῃ ὥραν τιμωρήσασθαι τὸν Προμηθέα. R2WX | |
551b | ὄσσετο: προεώρα, προεσήμαινεν. R2WX | |
556 | ἐκ τοῦ δ’ ἀθανάτοισιν: τῷ μύθῳ ταῦτα παρέ‐ ζευξεν ἐπειδὴ μόνης τῆς τιμῆς τὰ ἀεὶ ὄντα δεῖται. R2W | |
559 | Ἰαπετιονίδη: οὐκ ἀπὸ τοῦ Ἰαπετός πρωτοτύπου, ἀλλ’ ἀπὸ τοῦ Ἰαπετίων, ὡς Πανδίων. R2WXB | |
562 | ἐκ τούτου δἤπειτα: ἐπειδὴ ἐξ ἐπιτεχνήσεως προ‐ νοούμεθα, τὸ δὲ πῦρ ἐκ τοῦ προνοητικοῦ, τούτου χάριν ἡμᾶς ἀπε‐ στέρησεν· αὐτὸν δὲ τὸν Προμηθέα δι’ αὐτὸ ἐτιμωρήσατο, διὰ τὴν | |
| κλοπὴν τοῦ πυρός. R2WXB | 84 | |
563a | οὐκ ἐδίδου μελίοισι πυρὸς μένος ἀκα‐ μάτοιο: ⟦τοῦτο ὅμοιον τῷ εἰς τὰ Ἔργα καὶ τὰς Ἡμέρας ῥηθέντι (v. 42)· κρύψαντες γὰρ ἔχουσι θεοὶ βίον ἀνθρώποισι, | |
| 5 | καὶ τῷ (v. 47)· ἀλλὰ Ζεὺς ἔκρυψε χολωσάμενος φρεσὶν ᾗσιν. τὸν εὐχερῆ γὰρ καὶ ῥᾷστον βίον ὑπὸ τοῦ θεοῦ κεκρύφθαι φησὶ τοῖς ἀνθρώποις. εἰ γὰρ ἦν πᾶσιν εὐπόριστος, ῥᾴδιον ἂν ἦν ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ ἐργασάμενον τὸν ἐνιαυτὸν ὅλον ἀργὸν διατελεῖν, ὡς | |
| 10 | ἐντεῦθεν ἅπαξ πλεύσαντα τὸ πηδάλιον οἴκοι καταθέσθαι καὶ κα‐ πνίσαι, διὰ τὸ μὴ σῆψίν τινα ὑπομεῖναι ἐγκειμένης αὐτῷ τῆς ὑγρότητος. ἢ εἴπερ ἐξ ἑτοίμου τὸν πλοῦτον ἐλάμβανον ἄνθρωποι, οὔτε ἔπλεον ἂν οὔτε ἐγεώργουν, ἀλλ’ εἰς δίκας ἕλκοντες ἀλλήλους ἐν σφαγαῖς ἀνηλίσκοντο. ἐπειδὴ οὖν καὶ τὸν δόλον Προμηθέως | |
| 15 | ἐνόησεν, ὃν ἐπὶ τοῦ βοὸς εἰργάσατο, ὀργισθεὶς οὐκ ἔδωκε τοῖς ἀνθρώ‐ ποις τὸ πῦρ, ὥσπερ οὐδὲ τὸν εὐχερῆ βίον. T⟧ | |
563b | μελίῃσιν: ἀντὶ τοῦ μελιηγενὴς ἢ ἀπό τινος Με‐ λίας οὕτω καλουμένης νύμφης. ἄλλως. R2W ἢ ὅτι ἐξ ἀρχῆς ἐκ Μελιῶν νυμφῶν ἐγεννῶντο οἱ ἄνθρωποι ἢ ὅτι γεννώμε‐ νοι ἐρρίπτοντο ὑπὸ ταῖς μελίαις, ἤτοι τοῖς δένδροις. R2WT | |
565 | ἀλλά μιν ἐξηπάτησεν: ἐπειδὴ ἐξ ἐπιτεχνήσεως προνοοῦμεν, τὸ δὲ πῦρ ἐκ τοῦ προνοητικοῦ, τούτου χάριν Προμηθεὺς τὸ πῦρ ἔκλε‐ ψε καὶ πανούργως ἐφεῦρε· διὸ καὶ ἐτιμωρήθη. ἐν κοίλῳ δὲ νάρθηκι, ἐπειδὴ πυρὸς φυλακτικὸν ὁ νάρθηξ διὰ τὸ κοῦφον αὐτοῦ. ⟦ὅτι, φησίν, ὁ | |
| 5 | Προμηθεὺς τῷ μὲν Διὶ τὰ ὀστᾶ ἐφήπλωσε μετὰ λίπους, ἑαυτῷ δὲ τὰ πίονα καὶ σαρκωδέστερα ἔνειμε, τούτου χάριν ὁ Ζεὺς ὀρ‐ | |
| γισθεὶς ἔκρυψε τὸ πῦρ, ἀλλὰ καὶ τοῦτο πάλιν ὁ Προμηθεὺς ὑφε‐ λόμενος δέδωκε τοῖς ἀνθρώποις. τί δὴ βούλεται τὰ ὀστᾶ βοός; τὸ τῆς ἀληθείας ἐπικάλυμμα ἐλάνθανε. Ζεὺς ἡ πρόνοια καὶ παρὰ | 85 | |
| 10 | τῷ ποιητῇ καὶ πολλαχοῦ λαμβάνεται· καὶ νῦν οὑτωσὶ λαμβανό‐ μενος χώραν ἂν ἔχοι. διττοῦ δὲ ὄντος τοῦ ἡμετέρου νοῦ, ἡ μὲν πρὸ τῶν ἔργων βουλὴ καὶ τὸ προβουλευτικὸν καὶ ὥσπερ λεπτότερον καὶ ἔνθεον λέγεται Προμηθεύς, τὸ δὲ μετὰ τὸ κακῶς ἀποβῆναι τὰ πράγματα, μετὰ τὸ καταβεβηκέναι, ὡς πρὸς τὸ παχύτερόν τε καὶ | |
| 15 | χαλαρώτερον ὄνομα τὸ Ἐπιμηθεὺς ἐκληρώσατο. Ἰαπετὸς δέ ἐστι τούτων πατήρ, ἡ τοῦ οὐρανοῦ ὀξεῖα κίνησις. οὐρανῷ δὲ ἀναλογοίη 〈ἂν〉 ἡ ἀνθρωπίνη κεφαλὴ διὰ τὸ σφαιροειδές. ὁ γοῦν τοιοῦτος Προμηθεὺς συνὼν τῷ Διί, δηλαδὴ τῇ προνοίᾳ, ἐξηπάτησεν αὐτὸν τῇ ἐπιμοιρασίᾳ. δόγμα γάρ ἐστιν Ἐμπεδόκλειον (frg. deest apud | |
| 20 | Vorsokr. Diels—Kranz6), ὃ βούλεται τὰς πάσας τῶν ἀνθρώπων ψυχὰς εἶναι καὶ προϋφεστάναι παρὰ τῷ δημιουργῷ καὶ τῇ προνοίᾳ καὶ προκόπτειν ἐκεῖ καὶ ἀναβαίνειν εἰς τελεωτέρους βαθμούς· ἐπειδὰν δὲ πρὸς τὰ γήϊνα ταυτὶ καὶ φθαρτὰ τὴν ὁρμὴν μετατρέψαιεν, εὐθὺς αὐτὸ τοῦτο λαμβάνουσιν ἐπιτίμιον, τὸ ἐκεῖθεν μεταπεσεῖν | |
| 25 | ἐπὶ τὰ σώματα καὶ τὴν μετὰ τούτων διαγωγήν. διὸ καὶ ὁ ποιητὴς οὗτος ἐν τοῖς ὄπισθεν (Opp. vv. 15—16) τὴν χείρονά φησιν Ἔριν ὑπ’ ἀνάγκης τιμᾶσθαι παρὰ τῶν ἀνθρώπων διὰ τὴν ἄλογον ζωὴν εἰς σῶμα πεσούσης τῆς ψυχῆς· καὶ τοῦτο κατὰ βούλησιν γεγονέναι τοῦ θεοῦ, τὸ τῇ ἀνάγκῃ ταύτῃ συσχεθῆναι, ἵνα δηλονότι μισῶσι τὸ | |
| 30 | μετὰ σώματος ζῆν. οὐ γὰρ ἐνδέχεται σώματι συνόντας ἔξω παντελῶς εἶναι τῶν κατὰ τὸ σῶμα παθῶν. ἕτεροι δὲ τῷ Ἐμπεδοκλεῖ ἐναν‐ τιούμενοι ἀνάπαλιν μᾶλλόν φασι τὴν εἰς τὸ σῶμα λαμβάνειν διαγωγήν, ὅταν κατ’ ἀρετὴν τέως ὑπεραναβῶσι, καὶ τοῦτο λαμ‐ βάνειν ἔπαθλον ἀρετῆς. τέως γοῦν, κατὰ τὴν δοκοῦσαν τῷ Ἐμπε‐ | |
| 35 | δοκλεῖ προϋπόστασιν τῶν ψυχῶν, συνόντος τοῦ Προμηθέως τῷ Διί, τουτέστι τοῦ προβουλευτικοῦ τῶν ψυχῶν νοῦ, ἠπατήθη παρ’ αὐ‐ τοῦ παραλαβὼν τὰ ὀστᾶ. τοῦτο δὲ τοιοῦτόν ἐστι. τῷ μὲν πρώτῳ νοΐ, τῷ Διί, ἀπεκλήρωσε τὸ τῇ ἀσαρκίᾳ καὶ ἀτροφίᾳ ἐνηδύνεσθαι, | |
| ὧν ἡ μὲν ἡδονὴ διὰ τῆς πιμελῆς δηλοῦται, τὸ δὲ τῶν ὀστῶν | 86 | |
| 40 | ξηρόν τε καὶ ἄνικμον καὶ τελέως γυμνὸν τὴν ἀσαρκίαν καὶ ἀτρο‐ φίαν παραγυμνοῖ· ἑαυτῷ δὲ ἀπένειμε τὰ σαρκώδη τε καὶ παχύτερα, τουτέστι τὴν μὲν πρόνοιαν εἴασε τῇ συνήθει ἀσαρκίᾳ ἐνηδύνεσθαι, αὐτὸς δὲ πρὸς τὰ γήϊνα ἔνευσε. τοῦτο πρῶτον ἁμάρτημα τοῦ νοῦ. δεύτερον δὲ ὁ Ζεὺς ὀργισθεὶς παρακατέσχε τὴν ἄπονον καὶ νοερὰν | |
| 45 | ζωήν, ὃ καὶ πῦρ ἔφη. ὡς γὰρ τὸ πῦρ ἀφανὲς πρὸ τοῦ δράξασθαι ὕλης, οὕτω καὶ ἡ τοιαύτη ζωή. ὁ γοῦν Προμηθεὺς καὶ τὸ πῦρ ἐν κοίλῳ νάρθηκι λαθὼν ἀπεσύλησεν· ἡ δὲ κλοπὴ τοῦ πυρὸς δηλοῖ μετάθεσιν ἀπὸ τοῦ νοητοῦ καὶ ἀφανοῦς εἰς τὸ αἰσθητὸν καὶ ἀλλό‐ τριον· πᾶσα γὰρ κλοπὴ λεληθυῖα τοῦ ἀλλοτρίου μετάθεσίς ἐστι· | |
565(50) | μετέθετο γοῦν τὴν ζωὴν ἀπὸ τῶν νοερῶν εἰς τὰ αἰσθητά. νάρθηξ δέ ἐστι τὸ σῶμα· ὡς γὰρ ὁ νάρθηξ στέγει τὸ πῦρ, οὕτω καὶ τὴν ψυχὴν ἡ σάρξ· καὶ ὡς ὁ νάρθηξ σαθρὸν καὶ ἀραιόν, οὕτω δὴ καὶ τὸ σῶμα. ἐπεὶ γοῦν οὕτω συνέβη ταυτὶ καὶ ἠθέλησεν ὁ Προμηθεὺς με‐ ταθεῖναι τὴν καλὴν ἐκείνην ζωὴν καὶ διαγωγὴν ἐπὶ τὰ σαρκικὰ | |
| 55 | καὶ φθαρτά, τούτου χάριν ὀργισθεῖσα ἡ πρόνοια ἐκ τεσσάρων στοιχείων συνέστησε σῶμα. καὶ ὁ μὲν ποιητὴς τὰ τρία κατέλεξεν (Opp. vv. 60—61)· ἔστι δὲ συνεκδοχὴ ὁ τρόπος καὶ λαμβάνομεν μετὰ τούτων καὶ τὸ ἕτερον. ἐνέθετο δὲ τῷ σώματι καὶ αὐδήν, ἤτοι φωνητικὰ ὄργανα. τινὲς δὲ τὴν ἄλογον ζωὴν καὶ διαγωγὴν ἐκλαμ‐ | |
| 60 | βάνουσι τὰ κατὰ τὴν πλάσιν τοῦ σώματος, ὅτι καὶ γυναῖκά φησιν οὐχὶ ἄνδρα· αὐτὴν δ’ οὖν πεποίηκεν ἔχειν θέαν ἀθανάτων. τὸ μὲν οὖν τῆς γυναικὸς εἶδος τὸ ἔκλυτον καὶ ἀσθενὲς τῆς σαρκὸς δηλοῖ ἢ τὸ ἐπέραστον. τὸ δὲ ἀθανάτοις ὁμοιοῦσθαι διὰ τὸ παράμονον. τὸ δὲ καὶ παρθένον εἶναι διὰ τὸ ἀκμάζειν· ἀεὶ γὰρ ὁ καθόλου ἄν‐ | |
| 65 | θρωπος ἐστὶ καὶ ἀεὶ γεννᾶται καὶ ἀκμάζει, κἂν οἱ κατὰ μέρος φθεί‐ ρωνται. ἢ τὸ «ἀθανάτοις δὲ θεαῖς εἰς ὦπα ἐίσκειν» (Opp. v. 62) | |
| ὡς μυθικὸν ἁπλῶς τέθειται καὶ εἰς ἐπικάλυψιν τῆς ἀληθείας· ἢ ὅτι πεποίηκε τὸν ἄνθρωπον ἐλεύθερον κατὰ τοὺς θεούς, ὅπερ οὐδὲν τῶν ἄλλων ζῴων ἔχει· ἢ ὅτι τὰ μὲν ἄλλα ζῷα κάτω βλέπει καὶ | 87 | |
| 70 | περὶ γῆν, μόνος δὲ ὁ ἄνθρωπος ἄνω.⟧ T | |
566 | τηλέσκοπον: προπαροξυτόνως ὡς παθητικόν. ἔστι δὲ τὸ πόρρωθεν ὁρώμενον. R2WX | |
567 | νάρθηκι: ἐπειδὴ πυρὸς φυλακτήριος ὁ νάρθηξ ἐστίν. R2W | |
571 | Ἀμφιγυήεις: ἡ γὰρ θερμὴ οὐσία αἰτία τῆς ζωογο‐ νίας. R2WXsv | |
573 | ζῶσε δέ: ἐπειδὴ μετὰ μηχανῆς γίνεται. R2WXsv ἀθετεῖ δὲ ἐνταῦθα ὁ Σέλευκος (frg. 30 Mueller) δώδεκα στίχους. ἀπρεπὲς γὰρ θεὰν οὖσαν τὴν Ἀθηνᾶν κοσμεῖν γυναῖκα. R2WX | |
578 | ἀμφὶ δέ οἱ: κόσμος κεφαλῆς ἡ στεφάνη. ἔχον δὲ χρυ‐ σείας τρίχας R2W τὸ φορούμενον ἐχαρακτήριζε τὴν φοροῦσαν. R2WX | |
582 | κνώδαλ’: θηρία, κυνόδαλά τινα ὄντα, παρὰ τὸ ὑπὸ κυνῶν αὐτὰ ἁλίσκεσθαι. κυρίως δὲ τὰ τῆς θαλάσσης ζῷα, διὰ τὸ ἐν αὐτῇ κινεῖσθαι, ἤγουν τῇ ἁλί· νῦν δὲ καταχρηστικῶς. R2WX | 88 |
585a | 〈καλὸν κακόν:〉 ⟦ἥτις καλὸν λέγεται. καλὸν μὲν ὅσον τὸ πρὸς συνουσίαν· τὸ μετὰ ταύτην δὲ κακόν. N⟧ | |
585b | ἀντ’ ἀγαθοῖο: ⟦ἀντὶ τοῦ πυρὸς καλὸν κακὸν ἡ γυνὴ κατεσκεύαστο. ἐξήγαγε δέ, ἐπειδὴ ἡ φύσις ἐξ ἀφανοῦς δείκνυ‐ ται. X⟧ | |
587 | κόσμῳ ἀγαλλομένην ⸤γλαυκώπιδος ὀβρι‐ μοπάτρησ⸥: τῷ παρ’ αὐτῆς μηχανήματι. R2WX | |
593a | οὐ σύμφοροι: ὁ [δὲ] λόγος· οὐ φέρουσι γὰρ τὴν πενίαν μετὰ τῶν ἀνδρῶν, ἀλλὰ τὴν τρυφὴν μόνην. R2WX | |
593b | κόροιο: τὰς εἰς ου ληγούσας γενικάς, ὧν αἱ ὀρθαὶ εἰς ος λήγουσιν, οἱ Θεσσαλοὶ καὶ οἱ Βοιωτοὶ διὰ τοῦ οιο ἐκφέ‐ ρουσι ἐπὶ γενικῆς. R2WX | |
594 | ὡς δ’ ὁπότ’ ἐν σμήνεσσι: αἱ γὰρ μέλισσαι πρὸς σύγκρι‐ σιν τῶν σφηκῶν ἀμβλύτερα ἔχουσι τὰ κέντρα. διὰ τοῦτο σιμὰς ἐκάλουν τὰς μελίσσας, καὶ ἐκ τούτου σίμβλους τὰ κύβεθρα· ἢ σίμβλους, οἱονεὶ σιμοβόλους, ἐκ τοῦ σιμὰς καλεῖσθαι τὰς μελίσσας, ὡς εἴρηται, διὰ | |
| 5 | τὸ μὴ ἔχειν ὀξὺ κέντρον. T | |
598 | κατὰ σίμβλους: σιμὰς ἐκάλουν οἱ ἀρχαῖοι τὰς με‐ λίσσας. αἱ γὰρ μέλισσαι πρὸς σύγκρισιν τῶν σφηκῶν ἀμβλύτερα ἔχουσι τὰ κέντρα· καὶ ἐκ τούτου σίμβλους τὰ κύβεθρα, οἱονεὶ σιμοβόλους. R2WX [καὶ κατὰ συγκοπὴν σίμβλους. R2W] | 89 |
599 | ἀμῶνται: ἀπὸ μεταφορᾶς τῶν θεριζόντων οἱονεὶ ἀθρό‐ ως ἐκφοροῦνται. R2WT | |
602 | ἕτερον δὲ πόρε κακὸν ἀντ’ ἀγαθοῖο: ἤτοι τοῦ πυρὸς ἢ τοῦ μὴ γαμεῖν. ἢ τοῦτό φησιν, ὅτι 〈ὁ〉 μὴ γήμας ἕτερον ἔχει κακόν, τὸ μὴ γηροβοσκεῖσθαι. ἢ οὕτως. ἀγαθὸν τὸ μὴ γαμεῖν, ἀλλὰ κακὸν τὸ μὴ ἔχειν γηροβοσκοὺς καὶ κληρονόμους. | |
| 5 | R2WLZX | |
605-606 | ⸤οὐ βιότου⸥ ἐπιδευὴς ⸤ζώει⸥: ⟦καὶ οὗτος μὴ ὢν ἐνδεὴς πλούτου ζῇ. X⟧ | |
606-607 | κτῆσιν δατέονται χηρωσταί: ἀλλό‐ τριοι ἢ οἱ πόρρωθεν συγγενεῖς· διότι χηρεύοντος τοῦ οἴκου καὶ ἐρή‐ μου ὄντος τέκνων αὐτοὶ κληρονομοῦσι. R2WLZTX | |
609 | 〈ἀντιφερίζει:〉 γράφεται οὕτως· [οὐκ] ἴσον ἔχει τοῦ κακοῦ τὸ ἀγαθόν. R2WLZ | |
610a | ἔμμεναι: τὸ ἔμμεναι παρέλκεται ὥσπερ Ἀττι‐ | |
| κόν. R2WLZNsvX | 90 | |
610b | ἀταρτηροῖο γενέθλης: σκληρᾶς, χαλεπῆς, ἀπὸ κακῆς γενεᾶς. R2WLZX ⟦ὃς οὖν εἰς γάμον ἐλθὼν τύχῃ βλα‐ βερᾶς καὶ κακίστης γενεᾶς, ζῇ ἀνιαρῶς. X⟧ | |
614bis | ἀκάκητα Προμηθεύς: ὁ μηδένα κακῶν ἢ ὁ κα‐ κωθῆναι μὴ δυνάμενος. R2WLZNsvX Ἀκακήσιον δὲ ὄρος Ἀρκα‐ δίας ἔνθα ἐτιμᾶτο ὁ Προμηθεύς. R2WLZNsvTX | |
617 | 〈Βριάρεῳ δ’ ὡς πρῶτα πατὴρ ὠδύσσα‐ το:〉 Βριάρεῳ δὲ καὶ Κόττῳ καὶ Γύγῃ, οὓς ὁ Οὐρανὸς ἀπέκρυβεν. R2WLZX [ἄλλως. ἀλλ’ ὅτε αὐτοὺς ἐποίησαν μετασχεῖν τῆς μοί‐ ρας τῶν θεῶν. R2WLZ] | |
618 | [δῆσε κρατερῷ ἐνὶ δεσμῷ: ἡ περίστροφος τοῦ οὐρανοῦ κίνησις ἡ κύκλῳ τῷ ἄξονι, περὶ ὃν στρέφεται. R2WLZ] | |
619a | ἠνορέην: τὴν ἰδίαν ἀνδρείαν. R2WLZNsv | |
619b | ἀγώμενος: θαυμάζων διὰ τὸ τερατῶδες τῆς φύσεως ἢ φθονῶν ἢ ἐκπληττόμενος. R2WLZNsvTX | |
622 | εἵατο: περὶ αὐτὸν (?) ἦσαν ἢ ἐκαθέζοντο. R2WLZNsv X εἰ μὲν ψιλῶς, ἦσαν· εἰ δὲ δασέως, ἐκαθέζοντο. R2WZNsvX | 91 |
626 | φραδμοσύνῃσι: ταῖς βουλαῖς καὶ γνώμαις τῆς Γῆς. ἡ γὰρ Γῆ εἶπεν αὐτοῖς ὅτι σὺν τούτοις νικᾶτε τοὺς Τιτᾶνας. R2WLZNsvT [διὰ τὴν πάλιν καὶ πάλιν γινομένην κίνησιν καὶ ἄπαυστον. οὐ γὰρ λήγει ἐλθὼν εἰς δυσμὰς ὁ οὐρανός. R2WLZ] | |
629 | δηρὸν γὰρ μάρναντο: μάχη ἁπλῶς τῶν θεῶν πρὸς τοὺς Τιτᾶνας, τὴν μεριστὴν φύσιν, τὸ μὴ εἰς ταὐτὸν συνιέναι τὴν νοερὰν καὶ σωματικὴν φύσιν. οἱ μὲν ἀπ’ Ὀλύμπου μάχονται τοῦ ὄλλυσθαι μήποτε, οἱ δὲ ἐξ Ὄθρυος, ὅθι τὸ ῥευστὸν καὶ ἡ ῥύσις. | |
| 5 | δέκα δὲ ἔτη ἐμάχοντο, ἵνα τὴν μάχην τὴν πλείστην δηλώσωσιν· οὐ γὰρ πλεῖον τῶν δέκα· διὸ καὶ τοσαῦτα ἔτη περὶ Ἑλένης, τῆς ὕλης, τὰ ἐναντία, Τρῶες καὶ Ἕλληνες, ἐμάχοντο. R2WLZ | |
632 | 〈Ὄθρυος:〉 ὄρος Θεσσαλίας. NsvXsv Bsv | |
638 | ἶσον δὲ τέλος τέτατο πολέμοιο: οὐ γὰρ ἡ νίκη τῶν θείων πρὸς ὁμογενῆ τὰ ῥευστὰ γίνεται, ἀλλ’ ἀνόμοια τὰ μαχόμενα· δεῖ δὲ νικᾶσθαι ὑπὸ ὁμοφύλου τὰ ἡττώμενα, ἵνα καὶ ὄντως ᾖ νίκη. διὸ καὶ ὡς Βριάρεως καὶ Κόττος ἅμα τῷ Γύγῃ πα‐ | |
| 5 | ραλαμβάνονται εἰς τὴν τῶν μεριστῶν νίκην. σῶμα γὰρ ὁ οὐρανὸς ὢν καὶ διὰ τοῦτο μεριστόν, ἄφθαρτον δὲ διαμένον, ὥς φασιν οἱ | |
| ταῦτα λέγοντες, νικῴη ἂν εὐλόγως τὰ ῥευστὰ σώματα. καὶ οὕτως γίνεται ἡ νίκη, σωμάτων πρὸς σωμάτων, ἀλλ’ οὐκ ἀσωμάτων πρὸς σωμάτων· τοῦτο γὰρ οὐ νίκη. R2WLZ | 92 | |
639 | ἀλλ’ ὅτε δὴ κείνοισι παρέσχεθεν ἅρμα‐ τα: κυρίως ἅρματα, καταστρέφει δὲ εἰς τὸ ὑγιές· R2W ἀλλ’ ὅτε, φησί, ἐποίησεν αὐτοὺς μετασχεῖν τῆς μοίρας τῶν θεῶν, τὸν Βριάρεων καὶ Κόττον καὶ Γύγην. R2WLZ | |
| 5 | ἀλλ’ ὅτε δή: ἀλλ’ ὅτε ἐκείνους, τὸν Βριάρεων, τὸν Κόττον, τὸν Γύγην, ἐποίησαν μετασχεῖν τῆς μοίρας τῶν θεῶν καὶ αὐτοὶ ἔφαγον τὴν θείαν τροφήν, πάντων ὁ θυμὸς ηὐξάνετο. τὸ δὲ ἄρμενα, ἁρμόδια ἢ ἅρματα· ἅρματα γὰρ τὰς τροφὰς καὶ προσάρματα ἐκάλουν. καταστρέφει δὲ καὶ ταῦτα εἰς τὸ ὑγιές. X | |
640 | τά περ θεοὶ αὐτοὶ ἔδουσι: τὸ ἀΐδιον τοῖς οὐρανίοις δέδοται σώμασι· καὶ οὕτω νικῶσι τοὺς ἄλλους Τιτᾶνας, τὴν μεριστὴν φύσιν. R2WLZNsv | |
651 | μνησάμενοι φιλότητος: μνημονεύσατε, φησίν, ὅτι τεταρταρωμένους ἔσωσα ὑμᾶς καὶ ἤγαγον εἰς φῶς. R2WLZTX | |
652 | δυσηλεγέος: δυσφροντίστου, δυσεκλύτου ἢ κακοήχου. NsvX | |
654 | 〈Κόττος:〉 ὁ δίκαιος χόλος καὶ ἡ ὀργή. NsvXsv | |
655 | οὐκ ἀδάητα: οὐκ ἀσύνετα, οὐκ ἄγνωστα ἡμῖν, ἀλλὰ γνωστά· οὐκ ἀδίδακτα, οὐκ ἀφανῆ, ἀλλ’ εἰδόσι λαλεῖς. καὶ οἴδαμεν ὅτι πάντα οἶδας καὶ περιέχεις πάντων. R2WLZ οὐκ ἀδάητα πιφαύσκεαι: οὐκ ἀσύνετα, οὐκ ἄγνωστα, | 93 |
| 5 | οὐκ ἀδίδακτα, ἀλλὰ γνωστὰ καὶ διδακτὰ ἡμῖν· εἰδόσι γὰρ λέγεις. T | |
657 | ἀλκτὴρ ⸤δ’⸥ ἀθανάτοισιν ⸤ἀρῆς γένεο κρυεροῖο⸥: ⟦ἤγουν βοηθὸς ἐγένου τοῖς θεοῖς τῆς χαλεπῆς βλάβης. X⟧ | |
661 | ἀτενεῖ τε νόῳ: συνεχεῖ, προθύμῳ νοΐ. ἄλλως. ἀτενεῖ· ἄγαν τεταμένῳ, προθύμῳ, σκληρῷ καὶ δυνατῷ· ἀμε‐ τατρέπτῳ τῷ νοῒ ῥυσόμεθα τὸ ὑμῶν κράτος. R2WLZ [ἄλλως. ἀμετακίνητος, ἀμετάτρεπτος καὶ πρόθυμος νοῦς. R2W] | |
662 | 〈ὑμόν:〉 ⟦τὸ ὑμέτερον Δωρικῶς. Nsv⟧ | |
663 | μαρνάμενοι Τιτῆσι: λαβὼν ὁ θεός, φησὶ Πλάτων (Tim. 30 a), τόδε τὸ πᾶν πλημμελῶς καὶ ἀτάκτως κινούμενον, εἰς τάξιν αὐτὸ ἤγαγε· καὶ τοῦτο ἡ μάχη τῶν στοιχείων. ταῦτα γὰρ Τιτᾶνες, ἡ πλημμέλεια καὶ ἡ ἀταξία. R2WLZN | |
666a | μᾶλλον ἔτ’ ἤ: ⟦ὅτε δηλαδὴ ἔλαβον συμμαχίαν. X⟧ | |
666b | ἀμέγαρτον: ⟦ἀζήλωτον, μεγάλην. XBsv⟧ | |
673 | ἐπέφυκον: ἀντὶ τοῦ ἐπεφύκεισαν. τὸ δὲ πέφυκα, πα‐ ρακείμενος ὄν, πεφύκω Δωρικῶς γέγονε καὶ ὅμοιον ἐνεστῶτι ἀνα‐ δεξάμενον χαρακτῆρα εἰς τὸν ἐπέφυκον παρατατικὸν ἔκλινεν. R2WLZ | |
| 5 | ἐξ ὤμων: τὸ ἐπέφυκον ἀντὶ τοῦ ἐπεφύκεσαν. ἰστέον ὅτι ὁ πέ‐ φυκα παρακείμενος, πεφύκω Δωρικῶς γενόμενος, ἐνεστῶτος δηλαδὴ ἀνα‐ | |
| δεξάμενος χαρακτῆρα, τὸν ἐπέφυκον παρατατικὸν ποιεῖ. X | 94 | |
677 | προφρονέως: προθύμως ταῖς χερσὶ καὶ τῇ δυνάμει ὁμοῦ ἔφαινον τὸ ἔργον αὐτῶν, τουτέστι τῆς ἰσχύος καὶ τῆς τέχνης. R2WLZNsv | |
681 | ἔνοσις: σεισμὸς ἐγένετο τῇ μεγάλῃ βοῇ τῶν ποδῶν αὐτῶν. R2WLZNsvX ⟦ἢ ὁ σεισμὸς καὶ ἡ κίνησις τῶν ποδῶν αὐτῶν καὶ ἡ μεγάλη βοὴ τοῦ θορύβου τῶν βελῶν ἀφίκετο μέχρι τοῦ Ταρτάρου· ὃ καὶ ἄμεινον. X⟧ | |
682 | ἰωή: νῦν πορεία παρὰ τὸ ἰέναι. R2WNsvΛXsv | |
684 | ὣς ἄρ’ ἐπ’ ἀλλήλοις: οὕτως ἐπ’ ἀλλήλοις ἐπέ‐ φερον τὰ στονόεντα βέλη. R2WLZNsvX | |
687 | 〈οὐδ’ ἄρ’ ἔτι Ζεὺς ἴσχεν ἑὸν μένος:〉 ⟦τὴν ἰδίαν δύναμιν οὐδαμῶς ἐκράτησεν. B⟧ | |
691 | ἴκταρ: εὐθέως ἐκ τοῦ σύνεγγυς, ὡς ἀπὸ τοῦ ἱκνοῦμαι· | |
| ἴκταρ, ἰκτικῶς, ταχέως. ἢ ἀντὶ τοῦ ἐγγὺς ἐκ τοῦ παρεπομένου, ἐπειδὴ ὁ ἀφικνούμενος ἐγγὺς γίνεται. χρῶνται δὲ οἱ τραγικοὶ ταύτῃ τῇ λέξει. R2WLZTΛX | 95 | |
692 | εἰλυφόωντες: ἀποστάζοντες, συστρέφοντες, τὸ πῦρ πανταχοῦ περιάγοντες. NsvTΛXB | |
693 | 〈φερέσβιος:〉 ἡ τὴν ζωὴν φέρουσα. NsvXsvBsv | |
700 | εἴσατο δ’ ἄντα: ἀντὶ τοῦ ἔδοξεν ὁρώμενα ἐξ ἐναν‐ τίας, ἢ R2WLZ ἐφαίνετο τοῖς ὁρῶσι τῇ ὥρᾳ ἐκείνῃ καὶ τοῖς ἀκούουσιν, ὡς ὁπότε τῇ γῇ ἐμίσγετο ὁ οὐρανός· R2WLZT οὕτως ἦν ἀκαταστασία. R2WLZ | |
704 | τῆς μὲν ἐρειπομένης: τῆς γῆς ἐρριμμένης ἢ ὑπομενούσης ἢ πληττομένης ὑπὸ τοῦ οὐρανοῦ. ἄλλως. ἐρειπο‐ μένης, τουτέστιν ἐρριμμένης· ἐξεριπόντος δέ, τοῦ οὐρα‐ νοῦ ἐπικειμένου. R2WLZNsv | |
706 | σὺν δ’ ἄνεμοι: οἱ δὲ ἄνεμοι σεισμοὺς καὶ κόνιν ἐποίουν, ἠχοῦντες συνετάρασσον. R2WLZX | |
708 | κῆλα Διός: τὰ καυστικὰ σημεῖα. NsvΛsvX | |
709 | ὄτοβος δ’ ἄπλητος: θόρυβος, ψόφος. διὰ τὸ ἀσα‐ φὲς τοῦτο λέγει· ὄτοβος γὰρ ἡ διὰ τῶν ὤτων βοή. γράφεται καὶ κόναβος καὶ σημαίνει καὶ αὕτη ἡ λέξις τὸν θόρυβον. R2WLZX | 96 |
710 | 〈κάρτος δ’ ἀνεφαίνετο ἔργων:〉 ⟦ἡ ἰσχὺς τῶν ἔργων ἐφαίνετο. Bsv⟧ | |
711 | πρὶν δ’ ἀλλήλοις ἐπέχοντες: ἀνθιστάμενοι, ἐμποδίζοντες τὸ πρότερον ἀλλήλους· νῦν ἐκλίνθη ἡ μάχη. R2 WLZNsv | |
713a | οἱ δ’ ἄρ’: ὁ δέ σύνδεσμος ἀντὶ τοῦ γάρ. θέλει γὰρ εἰπεῖν οὗτοι γάρ. NsvX | |
713b | μάχην δριμεῖαν: ἐκ μεταφορᾶς τῶν ὠδινουσῶν. Ὅμηρος (Λ 269—70)· ὡς δ’ ὅτε ὠδίνουσαν ἔχει βέλος ὀξὺ γυναῖκα, δριμύ, τό τε προϊεῖσι. | |
| 5 | R2WLZX | |
716 | 〈κατὰ δ’ ἐσκίασαν βελέεσσι:〉 κατεσκέ‐ πασαν δὲ αὐτοὺς τῷ πλήθει τῶν βελῶν. NsvBsv | |
720 | τόσσον ἔνερθ’ ὑπὸ γαίης: ἕνεκεν διδασκαλίας λογικῆς. οὐκ εἰδὼς γὰρ ἢ ἀπὸ ἱστορίας ἢ πείρας [ἢ περὶ] τινὸς λέγει καὶ πρὸς τὴν δόξαν τῶν ἀνθρώπων πλάττει. R2WLZNX | |
721 | 〈Τάρταρον:〉 τὸν τεταραγμένον ἀέρα καὶ ἄστα‐ | |
| τον. NsvB | 97 | |
727a | τριστοιχεί: κατὰ τρεῖς τάξεις εἰς τὸ αὐτό· R2W LZT 〈τριπλῇ, ὡς ἂν πλείστη καὶ ἄπειρος. R2WLZ〉 | |
727b | 〈περὶ δειρήν:〉 περὶ τὸ ἄκρον καὶ τὸ ἀνώτατον μέρος τοῦ Ταρτάρου πρὸς τῷ Ἅιδῃ, περὶ ὅν, φησί, κέχυται πολλὴ νύξ· τὸ γὰρ τριστοιχεὶ πολυστοιχεί. R2WLZ | |
727c | αὐτὰρ ὕπερθεν: ἐπάνω τοῦ Ταρτάρου κεῖται ἡ γῆ καὶ ἡ θάλασσα. R2WLZT [τριπλῇ, ὡς ἂν πλείστη καὶ ἄπειρος.] γῆς ῥίζαι πεφύκασιν, ἀντὶ τοῦ ἐκεῖ ῥίζαι τοῦ κόσμου. ἡ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν φυτῶν. R2WLZ | |
732a | τοῖς οὐκ ἐξιτόν ἐστι: λείπει ἡ διά, ἵν’ ᾖ διὰ τούτων τῶν ῥιζῶν οὐκ ἐκβαδιστέον, οὐ πορευτέον. R2WLZ | |
732b | θύρας δ’ ἐπέθηκε: διότι ὁ αὐτὸς Ἐννοσίγαιος ὁ τὴν γῆν συνέχων. R2WLZNsvX | |
733 | τεῖχος δὲ περίκειται ⸤ἀμφοτέρωθεν⸥: περιέχει ἐκ μήκους καὶ πλάτους. ἢ ἐξ ἀμφοτέρων τῶν μερῶν, ἐντὸς τοῦ Ταρτάρου καὶ ἐκτός, τεῖχος περιτρέχει. LZNsvT | |
734 | ἔνθα Γύγης Κόττος τε: ἐκεῖ ἡ ὀργὴ τῶν θεῶν ἐπέχει τὰ πλημμελήματα καὶ τὰς δυσφημίας τῶν ἀνθρώπων. δεῖ δὲ νοεῖν ὅτι οὗτοι ἐκτὸς τοῦ τείχους ἐπιτηροῦσι τοὺς Τιτᾶνας. οὐ γὰρ ἐν τοῖς Τιτᾶσι δεῖ νοεῖν οἰκοῦντας τούτους. R2WLZT | |
736 | ἔνθα δὲ γῆς δνοφερῆς: ἐκεῖ καὶ τῆς γῆς καὶ τοῦ οὐρανοῦ καὶ τοῦ Ταρτάρου καὶ τοῦ πόντου καὶ πάντων αἱ ἀρ‐ χαὶ καὶ τὰ τέλη εἰσίν, R2WLZTX ἐπειδὴ ἄναρχα ταῦτα. τὸ γὰρ ὕδωρ ἄναρχον, ἐξ οὗ τὰ πάντα. R2WLZX | 98 |
738 | ἑξείης πάντων πηγαί: [λείπει ἡ διά, ἵν’ ᾖ διὰ τούτων τῶν ῥιζῶν.] πάντων ἡ ἀρχὴ ἐκ τοῦ Ταρτάρου ἐκφέρε‐ ται καὶ ἐκεῖ ἀποτελεῖται. R2WLZX | |
739 | 〈εὐρώεντα:〉 εὐρώεντα λέγει τὰ πλατέα καὶ σεσηπότα, NsvX ⟦ἐπεὶ ταῦτα ὥσπερ εὐρύτερα γίνεται. X⟧ | |
740a | οὐδέ κε πάντα: ἐπειδὴ ἀφανὴς ἡ τούτων ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος, οὐδ’ εἰς πάντα, φησί, τὸν ἐνιαυτὸν δυνηθείη φθάσαι τὸ βάθος, ἐὰν μόνον φθάσῃ περᾶσαι τὸν οὐδόν, ἀλλ’ ἄνεμοι περι‐ φέρουσιν αὐτόν. R2WLZX λείπει δὲ τὸ τις, οἷον οὐδ’ ἄν | |
| 5 | τις. R2WLZ | |
740b | 〈τελεσφόρον:〉 ⟦τὸν τετελειωμένον καὶ πεπλη‐ ρωμένον. Nsv⟧ | |
744 | καὶ Νυκτὸς ἐρεμνῆς: καὶ τῆς Νυκτὸς τὰ δεινὰ οἰκήματα ἐκεῖ ἐστὶ νεφέλῃ κεκαλυμμένα. πρὸ δὲ τῶν οἰκημάτων ὁ Ἰαπετιονίδης ἵσταται τὸν οὐρανὸν βαστάζων, ὅπου καὶ ἡ Νὺξ καὶ ἡ Ἡμέρα χωριζόμεναι ἀπ’ ἀλλήλων προσαγορεύουσιν ἀπαντῶ‐ | |
| 5 | σαι ἀλλήλας. R2WLZNX | 99 |
746 | τῶν πρόσθ’ Ἰαπετοῖο: πρὸ τῶν οἴκων δηλονότι τῆς Νυκτός. μαχόμενα τὰ ἐπὶ τῷ Ἄτλαντι. εἰ γὰρ ἐννέα ἡμερῶν διάστημα ὁ ἄκμων καταβαίνει ἐπὶ τῆς γῆς (vv. 722—23), πῶς οἷόν τε τὸν Ἄτλαντα ἐπὶ τῆς γῆς ἑστῶτα βαστάζειν τὸν οὐρανόν; | |
| 5 | Ὁμήρου εἰπόντος (α 53)· ἔχει δέ τε κίονας αὐτός ἀντὶ τοῦ ἐπιμελείας ἀξιοῖ ἢ φυλάττει, ὡς καὶ ἐν ἄλλω (δ 737)· καί μοι κῆπον ἔχει πολυδένδρεον. ὁ δὲ Ἡσίοδος ἀντὶ τοῦ R2WLZX κατέχει καὶ φέρει ἤκουσεν. | |
| 10 | R2WLZPX | |
755 | 〈πολυδερκές:〉 ⟦πολύβλεπτον καὶ πᾶσι βλεπόμε‐ νον. Nsv⟧ | |
759 | Ὕπνος καὶ Θάνατος, δεινοὶ θεοί: ὁ μὲν αἰωνίως δαμάζει, ὁ δὲ πρὸς ὀλίγην ὥραν. ἐκ τῶν παρεπομένων δὲ τοῖς ἀνθρώποις πλάττει. R2WLZNsvPX | |
767 | ἔνθα θεοῦ χθονίου: ἐν τοῖς οἰκήμασι τῆς Νυκτός. LZNsvPX τὸ δὲ χθονίου ἢ τοῦ καταχθονίου ἢ τοῦ στυγνοῦ, ὡς Ἀνακρέων (frg. 405 Page; 64 Bergk4; 3o Diehl2)· χθόνιον δ’ ἐμαυτὸν ἦγον. | |
| 5 | LZNsvPΛ2X | 100 |
769 | 〈δεινὸς δὲ κύων:〉 δεινὸν δὲ κύνα λέγει τὸν Κέρβερον ἤτοι τὸν φυλακτικόν. NsvPX | |
776a | δεινὴ Στύξ: [φοβερὰ τοῖς ἐπιορκοῦσι.] δεινὴ θεός, ὅτι τοὺς ἐπιορκοῦντας εἰς αὐτὴν βασανίζει. LZNsvPTX | |
776b | 〈ἀψορρόου Ὠκεανοῖο:〉 ⟦αὐτὸς γὰρ ἐξ αὑ‐ τοῦ τὰς πηγὰς ἔχων πάλιν εἰς ἑαυτὸν ἀναστρέφει. ἢ ὅτι αἱ ἀναθυ‐ μιάσεις, δι’ ὧν νεφέλαι καὶ ὄμβροι συνίστανται, ἐξ αὐτοῦ τὴν γένεσιν ἔχουσαι εἰς αὐτὸν πάλιν ἐπαναστρέφουσιν. Λ2⟧ | |
778a | μακρῇσι πέτρῃσι: ταῖς μεγάλαις. διὰ τὸ ἀπὸ πετρῶν εἶναι τὸ ὕδωρ. LZNsvPXBsv | |
778b | κατηρεφέ’: ἐστεγασμένα. NsvXsv | |
779 | κίοσιν ἀργυρέοισι πρὸς οὐρανὸν ἐστήρι‐ κται: εἰς ὑπερβολὴν καὶ ἀδύνατον· οὐ γὰρ ἄχρις οὐρανοῦ οἱ κίονες ἐκ Ταρτάρου. ἢ διὰ τὴν ἀνάδοσιν τοῦ εἰς οὐρανὸν ὕδατος. R2WLZPTB | |
780a | παῦρα: ὡσὰν ὀλιγάκις· ὄνομα ἀντὶ ἐπιρρήματος. LZNsvP | |
780b | Θαύμαντος: διὰ τὸ θαῦμα ἐμποιεῖν. LZPX | 101 |
784a | Ἶριν ἔπεμψε: τῆς γῆς καὶ τῆς θαλάσσης αἱ ῥίζαι ἐν τῷ Ταρτάρῳ. διὰ τοῦτο ἡ Ἶρις διὰ θαλάσσης εἰς Τάρ‐ ταρον πέμπεται. R2WLZNsvPX | |
784b | ἐνεῖκαι: ὡς ὑπὸ ὑποτακτικῷ θέματι γέγονεν ἐκ τοῦ ἐνέγκω, ἐνέγξω ἢ ἀπὸ τοῦ ἐνείκω. PX | |
785a | προχόῳ: ξέστῃ. R2WLZ | |
785b | πολυώνυμον ὕδωρ: ἤτοι ἔνδοξον ἢ πολλάκις ὑπὸ πολλῶν ὀνομαζόμενον διὰ τοὺς ὅρκους ἢ ἐν πολλοῖς τόποις ὄν. R2WLZNsvPTX | |
787 | πολλὸν δὲ ὑπὸ χθονός: πολὺ δὲ ὑπὸ τὴν γῆν διὰ τοῦ Ὠκεανοῦ λαθραίως παρέρχεται τὸ ὕδωρ τῆς Στυγὸς καὶ οὕτως LZPTX ὡς ἐν ὀχετῷ κεκρυμμένως διαβαίνει καὶ ἀναβαίνει (?) πρὸς τὰς πέτρας, ὅθεν καὶ φαίνεται. ἔστι δὲ τὸ | |
| 5 | ὕδωρ τῆς Στυγὸς δέκατον μέρος τοῦ Ὠκεανοῦ ὕδατος, ὡς ἔχειν τὸ πᾶν ὕδωρ τοῦ Ὠκεανοῦ μοίρας δέκα· τοῦ μὲν ἐννέα, τῆς δὲ | |
| μία ἐκ τοῦ Ὠκεανοῦ. R2WLZPTX | 102 | |
788 | διὰ νύκτα: καθὸ ὑποκάτω φέρεται τὸ ὕδωρ. PX | |
789a | Ὠκεανοῖο κέρας: μέρος τῆς τοῦ ὕδατος ῥύ‐ σεως. PX | |
789b | ⸤δεκάτη δ’ ἐπὶ μοῖρα⸥ δέδασται: οὐκ ἀπὸ ἱστορίας· χαίρει δὲ τῷ ἀριθμῷ. PX | |
791 | εἱλιγμένος: εἰλούμενος κύκλῳ. PX | |
795 | νήυτμος: ἄπνους. τὸ γὰρ νη στερητικόν. NsvPLsvXsv | |
796 | ἆσσον: πλησίον τῆς βρώσεως τῶν θεῶν παραγίνεται. R2WLZNsvBsv | |
797 | [οὐδέ ποτ’ ἀμβροσίης] 〈ἄναυδος:〉 τὸ ἀπαρρησία‐ στον τῶν ἀσεβῶν χαρακτηρίζει. R2WLZPXB | |
798 | κῶμα: κοίμημα· ὁ νόθος ὕπνος ὁ καλούμενος κάρος. PΛX | |
799 | αὐτὰρ ἐπεὶ νοῦσον τελέσει ⸤μέγαν εἰς ἐνιαυτόν⸥: διὰ τοῦτο ἐν μακρονοσίᾳ ἐξετάζεσθαί φησιν τὸν ἀσεβῆ, ἐπειδὴ πολλοὶ τοῦ συντόμου θανάτου κατατρέχουσιν πρὸς | |
| τὸ ταχέως ἀπαλλάττεσθαι τῶν κακῶν. R2WLZPT | 103 | |
801a | 〈εἰνάετες δέ:〉 ὁ δέ ἀντὶ τοῦ δή. R2WLZN | |
801b | ἀπαμείρεται: σημαίνει τὸ ἀποχωρίζεται. R2WLZN | |
803 | δεκάτῳ δὲ μίσγεται: ἵνα δῷ ἐλπίδα μεταβολῆς τῷ δικαιοπραγήσαντι. R2WLZPX | |
804 | εἰρέας: τὰ συνέδρια, τὰς ὁμιλίας τῶν θεῶν, τὰς ἐκ‐ κλησίας. NsvPX | |
806a | ὠγύγιον: παλαιόν· ἀπὸ Ὠγύγου πρώτου βασιλεύ‐ σαντος Θηβῶν. δύναται δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ ἀρχαίου καὶ ἐπὶ τοῦ με‐ γάλου τάττεσθαι. R2WLZPX | |
806b | 〈καταστυφέλου:〉 ⟦σκληροῦ, τραχέος. Xsv⟧ | |
807 | sqq. διὰ τὴν παρέκβασιν ἐπαναλαμβάνει (cf. vv. 729 sqq.). PX | |
812a | ἀστεμφής: διὰ τὸ ἀμετάθετον· βεβαίως καὶ ἀμετα‐ | |
| κινήτως ἑστώς. PX | 104 | |
812b | διηνεκέεσσι: ἀντὶ τοῦ διατεταμέναις, διηκούσαις, συνεχέσιν. PX | |
813 | αὐτοφυής: μονόβολος, ἐξ αὐτοῦ τοῦ τόπου, οὐχ ὅπου ἡ Στὺξ ἀλλ’ ἐκ τοῦ Ταρτάρου. PX | |
815 | ἐρισμαράγοιο: μεγαλοήχου διὰ τὰς βροντάς. NsvPX | |
819 | Κυμοπόλειαν: τὴν κίνησιν τῶν κυμάτων. NsvPX | |
821 | Τυφωέα: τῶν ταραχωδῶν πνευμάτων τὴν ἀνάδοσιν θέλουσί τινες εἶναι τὴν ἐκ τῆς γῆς· τύφεσθαι γὰρ τὸ καίεσθαι. NsvPΛX | |
823 | ἔργματ’ ἔχουσαι: ἔργα δυνατὰ ἐπὶ τὸ ἐργάζεσθαι. PX | |
825a | ἦν: ἀντὶ τοῦ ἦσαν Δωρικῶς· NsvPΛsvX ἑνικῶς ἀντὶ πληθυντικοῦ. PX | |
825b | ὄφιος: ⟦διὰ τὸ γεννητικόν. X⟧ | |
827 | [θεσπεσίης] 〈πῦρ ἀμάρυσσεν:〉 τῶν ὀφθαλμῶν | |
| τῆς κεφαλῆς τὰς λαμπηδόνας ἀπέπεμπεν. NsvPΛsvX | 105 | |
830-31 | ἄλλοτε μὲν γὰρ φθέγγονθ’: ποτὲ μὲν ἐλάλουν ὥστε καὶ θεοῖς γνωρίζεσθαι τὴν φωνήν, R2WLZNsvPTX ποτὲ δὲ καταλλήλως τῷ βίῳ καὶ ποτὲ ἀκαταλλήλως. R2WLZNsv TX | |
832 | ἀγαύρου: κακοῦ ἢ ἀπόρου Ἰωνικῶς. ἄγαυρος προπα‐ ροξύνεται. τὰ γὰρ εἰς ρος ὀνόματα, τῇ αυ διφθόγγῳ παραληγόμενα, ἔχοντα κατ’ ἰδίαν θηλυκὰ ὀξύνονται, οἷον ἀφαυρός καὶ τὰ ὅμοια. τὸ δὲ ἄγαυρος βαρύνεται, πλεονασμῷ τοῦ α ἐκ δισυλλάβου τοῦ | |
| 5 | γαῦρος γινόμενον. τὰ δὲ μὴ ἔχοντα θηλυκὰ προπαροξύνεσθαι θέλει, οἷον Ἐπίδαυρος, ὄνομα πόλεως, Ἄγραυλος, Κένταυρος. σεσημείω‐ ται τὸ θησαυρός ὀξυνόμενον. R2WLZPX | |
835 | ῥοίζεσχ’: ἐσύριζον καὶ ἀπὸ τοῦ συριγμοῦ αὐτῶν ἤχει τὰ ὄρη. PX | |
839 | σκληρὸν δ’ ἐβρόντησε: ὥσπερ ὠδίνας ὁ οὐρανὸς ἐκλύει τὰ ἐνυπάρχοντα δι’ ἀστραπῆς καὶ βροντῆς. PX | |
844 | καῦμα δ’ ὑπ’ ἀμφοτέρων: ὑπὸ τοῦ Διὸς καὶ τῶν κεφαλῶν τοῦ δράκοντος, τοῦ μὲν διὰ τὰς βροντάς, τοῦ δὲ διὰ τὰ πνεύματα. PTX | 106 |
845 | ἀπὸ τοῖο πελώρου: ἀπὸ τοιούτου σημείου. PX | |
846 | πρηστήρων: τῶν διαπύρων τῶν φυσικῶν. NsvPXB | |
848 | θῦε δ’ ἄρ’ ἀμφ’ ἀκτὰς ⸤περί τ’ ἀμφί τε κύματα⸥: ὥρμα δὲ φεύγων ἐπὶ τὰς ἀκτὰς καὶ ἐπὶ τὰ κύματα. ὅμοιον τοῦτο ὡς «ἀμφὶ περὶ κρήνην» (Hom. Β 305). PX | |
852 | κελάδοιο: τῆς μεγάλης βοῆς. PX | |
853 | κόρθυνεν: ἀντὶ τοῦ διήγειρεν, ηὔξησεν, ηὐτρέπισεν. PX | |
856 | ἔπρεσεν: ἔκαιεν. ἀπὸ τοῦ πρέω ἔπρεον, οὗ παράγωγον πρέθω καὶ καθ’ ὑπαλλαγὴν πρήθω. NsvPX | |
857 | ἱμάσας: ἀντὶ τοῦ πλήξας, κεραυνώσας. NsvPX | |
858 | ἤριπε γυιωθείς: ἀντὶ τοῦ ἔπεσεν χωλωθείς. PXBsv | 107 |
859 | φλὸξ δὲ κεραυνωθέντος: ἢ κεραυνωθέντος τοῦ ἄνακτος λέγει, R2WLZPX τουτέστι τοῦ Τυφωέως, ἀνεχώρησεν ἡ φλόξ· ἢ ἡ φλὸξ τοῦ ἄνακτος, τουτέστι τοῦ Διός, ἀπέσσυτο, κε‐ ραυνωθέντος αὐτοῦ, ἐπὶ τὰ ὄρη, ἅτινα ὄρη καὶ ἠφάνισεν ἡ φλόξ. | |
| 5 | R2WLZX φλόγες δὲ αἱ ἐκ τῶν ἀνέμων ἀναδόσεις· ἐξάπτονται γὰρ ἐκ τοῦ θερμοῦ ἀέρος. R2WLZTX | |
860 | ἀϊδνῇς: ταῖς ἀφανέσιν ἢ ἃς ἠφάνισεν ἡ φλόξ. ἀϊδνὲς γὰρ τὸ ἀφανὲς καὶ μὴ ὁρώμενον ὡς ἀϊδές, κατὰ πλεονασμὸν τοῦ ν. νῦν δὲ τὴν σύσκιον νάπην λέγει. R2WLZTX ⟦τοῦ οὖν Τυφωέως τῷ κεραυνῷ πληγέντος ἔβη ἡ φλὸξ ἐν ταῖς ἀφανέσι καὶ τραχείαις | |
| 5 | καὶ πυκναῖς λόχμαις τοῦ ὄρους. X⟧ | |
863 | χοάνοιο: χωνευτῆρος. 〈ἢ〉 χόανον τὸ χωρητικὸν τοῦ πνεύματος, τὰς φύσας λέγει. LZX | |
865 | οὔρεος: ⟦ἐν τοῖς κοιλώμασι τοῦ ὄρους, X⟧ ἔνθα | |
| σιδήρου εἰσὶ μέταλλα. NsvX | 108 | |
868 | ἀκαχών: ⟦ἤγουν λυπῶν τὴν ψυχὴν τοῦ Τυφωέως ὁ Ζεύς. X⟧ | |
870 | νόσφι ⸤Νότου Βορέω τε καὶ Ἀργέστεω Ζεφύρου τε⸥: Εὖρος ἀπὸ ἀνατολῆς πνέει, Ζέφυρος ἀπὸ δύ‐ σεως, Νότος ἀπὸ μεσημβρίας, Βορρᾶς ἀπὸ ἄρκτου. Ἀργέστης ὁ ἀπηλιώτης, ὃν λέγει ὁ Ὅμηρος (ε 295—96.331—32) Εὖρον. R2WLZX | |
872 | μαψαῦραι: κεναὶ καὶ μάταιαι πνοαί, οἷον Καικίας, Θρασκίας. Ἀριστοτέλης (de Meteor. 363b, 12 sqq.; de Mundo 394b, 20 sqq.) δέ φησι δώδεκα τοὺς ἀνέμους. R2WLZNsv | |
874 | 〈κακῇ:〉 ⟦ἤγουν σὺν κακῇ· ἐξακούεται γὰρ ἡ σύν. Xsv⟧ | |
880 | κόνιός τε καὶ ἀργαλέου κολοσυρτοῦ: δια‐ φέρει κόνις καὶ κολοσυρτός· κόνις μὲν ἡ ἐκ φρυγάνων, κολοσυρτὸς δὲ ὁ φρυγανώδης συρφετός, ἀπὸ τοῦ τὰ κόλα σύρειν, τουτέστι τὰ φρύγανα. R2WNTX κόνις δὲ ἡ λεπτὴ ψάμμος. R2WNT | |
881 | αὐτὰρ ἐπεί ῥα πόνον: ἐπειδὴ μετὰ τὴν ἧτταν τῶν ταραχωδῶν πνευμάτων R2WLZNX ὁ βίος κεκράτηκε. τὸ δὲ πόνον ἀντὶ τοῦ νίκην. R2WLNX | 109 |
882 | κρίναντο: διεκρίθησαν τοῖς Τιτᾶσι τῇ τιμῇ καὶ τῇ δυνάμει, NsvXBsv ὥστε ἐκείνους μὲν NsvX ⟦ἐν Ταρτάρῳ εἶναι, αὐτοὺς δὲ τιμᾶσθαι. X⟧ | |
886 | θέτο Μῆτιν: λέγεται ὅτι ἡ Μῆτις τοιαύτην εἶχε δύναμιν ὥστε μεταβάλλειν εἰς ὁποῖον ἂν ἐβούλετο. πλανήσας οὖν αὐτὴν ὁ Ζεὺς καὶ μικρὰν ποιήσας κατέπιεν· ἔγκυον δὲ αὐτὴν κατέπιεν. ὁ δὲ Οὐρανὸς καὶ ἡ Γῆ αὐτῷ εἶπον καταπιεῖν αὐτήν, ἵνα | |
| 5 | μὴ ὁ γεννώμενος ἐξ αὐτῆς ἐπικρατέστερος γένηται. R2WLZNTX οὕτω γὰρ μεμοιραμένον ὑπῆρχεν. R2WLZNX | |
887 | πλεῖστα θεῶν εἰδυῖαν: ⟦ἀντὶ τοῦ φρονιμωτάτην ἁπάντων οὖσαν· τὴν οὖν Μῆτιν τὴν βουλὴν καὶ τὴν σύνεσιν. ὁ βασιλεὺς ὀφείλων συνετὸς εἶναι, ἤγουν ὁ Ζεύς, ἔγκυον οὖσαν αὐτὴν κατέπιεν, ὅτε ἔμελλε τεκεῖν τὴν Ἀθηνᾶν. X⟧ | |
890 | αἱμυλίοισι λόγοισιν: ⟦ἀπατητικοῖς, διὰ τὸ γεν‐ νᾶσθαι ἐκ πολλῆς βουλῆς σοφίαν καὶ βαθύτητα νοῦ. TXB⟧ | |
892a | τὼς γάρ οἱ: εἰκὸς ἦν 〈τὸν υἱὸν〉 ῥέποντα πρὸς | |
| τὴν μητέρα στασιάσαι πρὸς τὸν πατέρα. R2WLZNTX | 110 | |
892b | ἵνα μὴ βασιληίδα: εἰ γὰρ ἦν ἡ σοφία μόνη ἐκ τοῦ Διός, τουτέστιν ἐκ τοῦ ἀνθρωπίνου νοῦ, ἐπικρατεστέρα εὑρί‐ σκετο. R2WLZNX | |
897 | αὐτὰρ ἔπειτ’ ἄρα: εἰ ἐχωρίζετο ὁ νοῦς ἡμῶν, ἐκρά‐ τει ἂν καὶ μείζων ὑπῆρχεν. ἀλλ’ οὗτος τίκτεται μὴ χωριζόμενος ἡμῶν, ἀλλ’ ἔστιν ἐν ἡμῖν. R2WNsvX | |
901a | Θέμιν: τὴν εὐθεσίαν τῶν πάντων, διὰ τὸ νομίμως κινεῖσθαι. R2WLZTX | |
901b | Ὥρας: τὰς τροπικὰς ὥρας λέγει, R2WLZX ἀπὸ τοῦ ὠρεῖν, ὅ ἐστι φυλάσσειν. αὗται γὰρ φύλακες τῶν ἀνθρωπίνων ἔργων. R2WLZTX | |
903 | ὠρεύουσι: τουτέστιν φυλάττουσι, φροντίζουσι, NsvXB ὅθεν καὶ οὖρος ὁ φύλαξ. παρετυμολογεῖ δὲ τὰς Ὥρας. NsvTXB ⟦Εὐνομίαν μὲν διὰ τὸ νομίμως τοὺς γεωργοὺς ζῆν, Δίκην δὲ ὅτι καὶ δικαίως, Εἰρήνην δὲ ὅτι καὶ εἰρηνικῶς.⟧ [Θάλεια | |
| 5 | δέ, ὅτι δεῖ τὸν δεχόμενον τὰς δωρεὰς παραφυλάττειν καὶ ποιεῖν αὐ‐ τὰς θάλλειν· θάλλοντος γὰρ τοῦ βίου ἡμῶν τοῖς χρῄζουσι δωρού‐ μεθα. τὰς γὰρ τοῦ Διὸς δωρεάς, ἤγουν τοῦ νοῦ ἡμῶν, ἀφθόνως πᾶσι μεταδιδόναι δεῖ, ὥστε διὰ πάσης τῆς οἰκουμένης φοιτᾶν.] X | 111 |
907 | τρεῖς δέ οἱ Εὐρυνόμη: ὅτι αἱ τοῦ Διὸς δωρεαὶ ἀνὰ πᾶσαν εἰσὶ τὴν οἰκουμένην· καὶ διὰ τοῦτο ἡ τελευταία Θάλεια, ὅτι δεῖ τὸν δεχόμενον τὰς δωρεὰς φυλάττειν αὐτὰς καὶ ποιεῖν θάλ‐ λειν. R2WLZT [Θάλεια, ἐπεὶ θάλλοντος τοῦ βίου ἡμῶν τοῖς | |
| 5 | χρῄζουσι δωρούμεθα. R2WLZ] τρεῖς δέ οἱ Εὐρυνόμη: εἰκότως αἱ Χάριτες ἐκ τῆς Εὐρυ‐ νόμης. πᾶν γὰρ τὸ χαρίεν εὐρύνεσθαι καὶ πλατύνεσθαι δεῖ ἀνὰ πᾶσαν τὴν οἰκουμένην. X | |
909 | Ἀγλαΐην: τὸ ἐν κόσμῳ λαμπρόν, ἐπεὶ ἀγαλλόμεθα, χαριζόμεθα. Εὐφροσύνη δέ, ἐπεὶ καὶ χαίρομεν λαμβάνοντες παρά τινος καὶ εὐφραινόμεθα. Θάλεια δέ, ἐπεὶ θάλλοντος τοῦ βίου ἡμῶν τοῖς χρῄζουσι δωρούμεθα. R2WX 〈⟦τὰς γὰρ τοῦ Διὸς δω‐ | |
| 5 | ρεάς, ἤγουν τοῦ νοῦ ἡμῶν, ἀφθόνως πᾶσι μεταδιδόναι δεῖ, ὥστε διὰ πάσης τῆς οἰκουμένης φοιτᾶν. X⟧〉 | |
911 | 〈δερκιόωνται:〉 παράγωγον ἀντὶ τοῦ δέρκονται. NsvΛ2Xsv | |
913a | ἣ τέκε Περσεφόνην: ⟦τὸ ζωτικὸν ἐν τοῖς σπέρ‐ | |
| μασι καταβάλλει ἡ Δημήτηρ. TXB πολυφόρβη, παρὰ τὸ πολ‐ λοὺς φέρβειν ἤγουν τρέφειν. Περσεφόνη, διὰ τὸ πορθηθῆναι καὶ ἁρπασθῆναι ἀπὸ τοῦ φωτὸς καὶ τῆς ὄψεως. X⟧ | 112 | |
913b | ἣν Ἀϊδωνεύς: τοῦτο περὶ τῆς σήψεως τῶν σπερ‐ μάτων λέγει, NsvTB ὅτι ἐὰν μὴ κάτω ἀποθάνῃ, ἄνω οὐ ζωογο‐ νεῖται. NsvTXB | |
914 | ἥρπασεν: ἡρπάσθαι δὲ αὐτήν φασιν οἱ μὲν ἐκ Σικε‐ λίας, Βακχυλίδης (frg. 47 Snell—Maehl.) δὲ ἐκ Κρήτης, Ὀρφεὺς (Orphic. frg. 43 Kern) ἐκ τῶν περὶ Ὠκεανὸν τόπων, Φανόδημος (FHG I 369, 20; FGrHist III B 325 F 27) ἀπὸ τῆς Ἀττικῆς, † | |
| 5 | Δημαίας ἐν νάπαις†. τοῦτο δὲ λέγει ἐπεὶ οὐχ ἑκοῦσα ἡ γῆ δέχεται τὰ σπέρματα. R2WLZT | |
916 | χρυσάμπυκες: ⟦χρυσοῦς δεσμοὺς ἔχουσαι. ἄμπυξ γὰρ καὶ δεσμός τις κόσμου γυναικείου. ἢ διὰ τὸ στεφάνους ἐν κεφαλῇ περιφέρειν οὕτω ταύτας εἴρηκεν. T χρυσάμπυκες: χρυσοῦς ἄμπυκας ἔχουσαι. ἄμπυξ δέ | |
| 5 | ἐστι δεσμὸς περὶ τὴν κεφαλήν· παρὰ τὸ ἀμφέχω ἄμφυξ καὶ ἄμπυξ. X⟧ | |
918 | Λητὼ δ’ Ἀπόλλωνα: ἡ Λητὼ τῷ Διὶ συγγινομένη τὸν ἐπιθυμητὸν ὑπὲρ πάντας τοὺς θεοὺς ἔτεκεν Ἀπόλλωνα. ὑπερ‐ βατόν. ἄλλως. ἡ Λήθη ἡ μήτηρ τοῦ Ἀπόλλωνος, ὅτι ὁ μουσικὸς ἐπιλανθάνεται τῶν τοῦ βίου κακῶν. R2WLZT | 113 |
919 | Οὐρανιώνων: ἢ τῶν οἰκούντων τὸν οὐρανὸν ἢ Οὐρα‐ νοῦ ἀπογόνων. R2WLZNΛ2svXB | |
921 | Ἥρην: ⟦ἤγουν τὸν ἀέρα· X ἐν γὰρ τῷ ἀέρι ἡ ζωὴ τῶν τρεφομένων. XB ἢ τὴν ἀπὸ τοῦ ἀέρος ἀτμίδα. X⟧ | |
922 | 〈Εἰλείθυιαν:〉 ⟦σημειωτέον [δὲ] ὅτι μίαν Εἰλεί‐ θυιάν φησι. X⟧ | |
924a | Τριτογένειαν: ⟦τὴν ἐν τῷ Τρίτωνι λουσαμένην μετὰ τὸ γεννηθῆναι. X⟧ | |
924b | [γείνατ’ εὐθήνη] 〈Τριτογένειαν:〉 τριτὼ γὰρ | |
| ἡ κεφαλὴ κατὰ διάλεκτον. NsvΛ2 | 114 | |
925a | 〈ἐγρεκύδοιμον:〉 τουτέστι τὴν θόρυβον ἐγεί‐ ρουσαν. R2WLZNsvXsv | |
925b | 〈ἀγέστρατον:〉 ἄγουσαν τὸν στρατόν. R2W LZBsv | |
926 | ᾗ κέλαδοί τε: κέλαδος κυρίως ὁ ἐν τοῖς κυνηγίοις θόρυβος. R2WLZX ⟦λέγεται δὲ καὶ ὁ ἐν τοῖς πολέμοις καὶ πανταχοῦ. X⟧ | |
927a | ⸤Ἥρη δ’⸥ Ἥφαιστον: ⟦ἐκ τῆς Ἥρας ὁ Ἥ‐ φαιστος, X⟧ ἐπειδὴ ἐξ ἀέρος τὸ πῦρ. NsvX | |
927b | Ἥρη δ’ Ἥφαιστον κλυτόν: πρῶτον οὗτος τὸν Ἥφαιστον ἐκ μόνης Ἥρας εἶπε, διὸ καὶ τὸ σημεῖον. ὁ δὲ Ὅμηρος ἐκ Διὸς καὶ Ἥρας (θ 311—12): R2WLZTX ἀτὰρ οὔ τί μοι αἴτιος ἄλλος, | |
| 5 | ἀλλὰ τοκῆε R2WX δύω, τὼ μὴ γείνασθαι ὄφελλον. | |
| R2W | 115 | |
928a | ζαμένησε: τὸ ζα ἐπὶ πλεονασμοῦ λαμβάνεται. λέ‐ γει οὖν τὴν ἄγαν θυμουμένην. R2WX | |
928b | ἤρισε: ἐφιλονείκησε, ἐπειδὴ καὶ αὐτὸς τὴν Ἀθηνᾶν ἔτεκε. NsvΛ2svX | |
929 | ἐκ πάντων τέχνῃσι κεκασμένον: ἐπειδὴ ἐν παντὶ τόπῳ τῷ πυρὶ κεχρήμεθα. R2WLZNsvX ἀμφίβολον· ἤτοι παρ’ ἑκάστου τῶν θεῶν δεδιδαγμένον τὴν τέχνην ἢ κεκοσμημένον παρὰ πάντας τοὺς θεοὺς τῇ τέχνῃ. R2WLZNX | |
932 | 〈πυθμέν’ ἔχων:〉 ἐν βάθει γὰρ ὁ φόβος. NsvXsv | |
933 | 〈χρύσεα δῶ: σημειωτέον ὅτι δύο συλλαβῶν ἀπο‐ κοπὴ ἐστίν· R2WLZ Ὅμηρος δὲ οὐδαμοῦ τοῦτο ποιεῖ. R2W〉 χρύσεα δῶ: σημειωτέον ὅτι πληθυντικῶς ὁ Ἡσίοδος, Ὅμηρος δὲ οὐδαμοῦ· καὶ σκοπητέον ὅτι δύο συλλαβῶν γέγονεν ἀποκοπή. X | |
934a | [ῥινοτόρῳ: ἐπειδὴ ἐν παντὶ τόπῳ τῷ πυρὶ κεχρήμε‐ θα. R2WLZNsv] | |
934b | ῥινοτόρῳ ⸤Κυθέρεια⸥: ἡ ἀφροσύνη τῷ θράσει συνεγένετο. NsvTX | |
934c | Φόβον καὶ Δεῖμον ἔτικτε: ὑγιῶς ἐκδέδοται τὸ παρ’ Ὁμήρῳ (Ο 119—20) ἀμφιβόλως νοούμενον· R2WLZX ὣς φάτο καί ῥ’ ἵππους κέλετο Δεῖμόν τε Φόβον τε ζευγνύμεν. | 116 |
| 5 | οἱ μὲν γὰρ ἵππους ἤκουσαν, οἱ δὲ υἱοὺς αὐτοῦ. R2WX ⟦εἰκό‐ τως δὲ υἱοὶ Ἄρεως Δεῖμος καὶ Φόβος· ἔδει γὰρ ἀναπλασθῆναι ἀπ’ αὐτοῦ θεοὺς ἄλγος ἐμποιοῦντας. X⟧ | |
937 | 〈Ἁρμονίην:〉 τὴν κόλλησιν τῶν σωμάτων Ἔφο‐ ρος (frg. deest apud FHG et FGrHist), ἐν ᾧ τὴν Ἁρμονίαν Διὸς καὶ Ἠλέκτρας φησί. Nsv 〈Ἁρμονίην:〉 Ἁρμονία [δὲ] ἡ κόλλησις τῶν σωμάτων. | |
| 5 | Ἔφορος (frg. deest apud FHG et FGrHist) δὲ τὴν Ἁρμονίαν Ἠλέκτρας καὶ Διός φησιν. X | |
938 | Ἀτλαντὶς Μαίη τέκε ⸤κύδιμον Ἑρμῆν⸥: Μαῖα, ἡ θυγάτηρ τοῦ Ἄτλαντος, ἡ μετὰ καρτερίας ζήτησις, τὸν λόγον ἀπογεννᾷ. ὁ λόγος γὰρ δημοσιεύει τὰ θεῖα. LZX | |
940 | Καδμείη: ἡ θυγάτηρ τοῦ Κάδμου, ἡ Σεμέλη. Nsv Λ2svXBsv ⟦ἀθετοῦνται δὲ οἱ ἐφεξῆς πέντε στίχοι. X⟧ τοὺς γὰρ ἐξ ἀμφοτέρων θεῶν γενεαλογεῖν αὐτῷ πρόκειται. R2WLZX | |
943 | Ἀλκμήνη δ’ ἄρ’ ἔτικτε: τὸ ἐαρινὸν κατάστημα γεννᾷ σφοδρότερον ἥλιον. R2WLZN [σημειωτέον ὅτι δύο συλ‐ λαβῶν ἀποκοπὴ ἐστίν· R2WLZ Ὅμηρος δὲ οὐδαμοῦ τοῦτο ποιεῖ. R2W ἀθετοῦνται ἐφεξῆς στίχοι ἐννέα. τοὺς γὰρ ἐξ ἀμ‐ | 117 |
| 5 | φοτέρων θεῶν γενεαλογεῖν αὐτῷ πρόκειται. R2WLZ] | |
945 | Ἀγλαΐην: ⟦τὴν τῆς Εὐρυνόμης θυγατέρα. X⟧ | |
947 | 〈Ἀριάδνην:〉 ἥν φασιν ἐκ μέθης τῷ Θησεῖ ἑαυτὴν ἐκδεδωκέναι φιλήσασαν αὐτόν. NsvX ἀθετοῦνται δὲ οἱ ἐφεξῆς ἐννέα στίχοι. R2WLZX | |
950a | Ἥβην: ⟦τὴν τοῦ Διὸς καὶ Ἥρας θυγατέρα Ἥβην ὁ τῆς Ἀλκμήνης υἱὸς Ἡρακλῆς ἔγημεν. εἰκότως· τὸ γὰρ ἡβᾶν ἀεὶ τῶν θεῶν ἐστι τῶν ἀθανάτων. X⟧ | |
950b | Ἥβην δ’ Ἀλκμήνης ⸤καλλισφύρου ἄλ‐ κιμοσ⸥ υἱός: [ἡ ἀφροσύνη τῷ θράσει συνεγένετο.] ⟦ἡ δύναμις δὲ τοῦ Ἡρακλέους ἐστὶν ἡ τοῦ ἡλίου διαπεραίωσις, ἐξ ἧς οἱ ἆθλοι γίνονται, ἤγουν αἱ ἀπογεννήσεις τῶν βοτανῶν. T⟧ | |
951a | ἲς Ἡρακλῆος: ⟦ἀντὶ τοῦ ὁ Ἡρακλῆς περιφραστικῶς. X⟧ | |
951b | 〈τελέσας στονόεντας ἀέθλους:〉 ⟦στο‐ νόεντας [δὲ] τοὺς ἄθλους λέγει, TX⟧ διὰ τὸ μετὰ καμάτου γίνεσθαι τὰ βέλτιστα. NsvTX | |
957 | Περσηῒς Κίρκην τε καὶ Αἰήτην: Περσηΐδα τὴν διαπεραίωσίν φησι τοῦ ἡλίου, τὰς ἀπογεννήσεις τῶν βοτανῶν· Αἰήτην δὲ τὴν διάκρισιν τῶν καλῶν καὶ τῶν κακῶν φαρμάκων· Κίρκην δὲ παρὰ τὸ κινεῖν τὸν λογισμόν. R2WLNsvX | 118 |
960 | Ἰδυῖαν: ⟦ὄνομα κύριον. ἐπίνοιαν δὲ ἔσχε τεχνικήν· τὸ ἀναιρετικὸν τῆς γοητείας. X⟧ | |
969 | Δημήτηρ μὲν Πλοῦτον: ὅτε γὰρ εἰς κατάστασιν ἦλθεν ὁ κόσμος, τότε ἤρξαντο ἐργάζεσθαι τὴν γῆν καὶ πλουτεῖν ἐν γεωργίᾳ. διὰ τοῦτο καὶ ἐν Κρήτῃ, ἐπειδὴ εἰς εὐκρασίαν ἦλθον οἱ ἀέρες καὶ τὰ στοιχεῖα, καὶ ἐμίχθη Ἰασίῳ ἡ Δημήτηρ ἀπὸ | |
| 5 | τοῦ ἱέναι, ὅ ἐστιν ἐπαφιέναι τὰ σπέρματα. εἰκότως δὲ εἶπε Δήμη‐ τρος καὶ Ἰασίου τὸν Πλοῦτον, ἐπειδὴ ὁ ἐργαζόμενος αὐτὸν συγκο‐ μίζεται. Δημήτηρ γάρ ἐστιν ἡ γῆ, Ἰασίων δὲ ὁ γεωργός, ὅτι συνῆλθεν ἐν τῷ ἀγρῷ καὶ νειῷ ἐνὶ τριπόλῳ ἐγέννησε τὸν Πλοῦτον. καὶ γὰρ ἡ παροιμία «πυρῶν καὶ κριθῶν, ὦ νήπιε | |
| 10 | Πλοῦτε». R2WLZT ⟦ἐν Κρήτῃ δὲ ἦν ὁ Ἰασίων, ἐπειδὴ εὔκρα‐ τος ἡ χώρα. πίονι δέ, ὅτι εὔφορος ἡ Κρήτη. T⟧ | |
975 | Κάδμῳ δ’ Ἁρμονίη: ἡ δὲ ἡρμοσμένη τῷ Κάδμῳ ἐγέννησεν Ἰνὼ καὶ Σεμέλην καὶ Ἀγαυὴν καὶ Πολύδωρον, ὃν καὶ Πίνακα ἔνιοι καλοῦσιν. εἴρηται δὲ Πολύδωρος, ὅτι ἐν τῷ γάμῳ τοῦ Κάδμου καὶ τῆς Ἁρμονίας οἱ θεοὶ δωρεὰς ἐπορίσαντο. | 119 |
| 5 | R2WLZ | |
978 | ἐυστεφάνῳ ἐνὶ Θήβῃ: ἢ τὰ τείχη λέγει, ὡσανεὶ τῇ εὐτειχίστῳ, ἢ τῇ ἀεὶ νικώσῃ καὶ στεφάνους λαμβανούσῃ. NsvTXB ἐνίκησε γὰρ καὶ τὸν Ἀργεῖον πόλεμον μετὰ καὶ ἄλλων πολλῶν. NsvX | |
982 | Γηρυονῆα: τὴν ἐκ γῆς ἀνάδοσιν τοῦ ὑετοῦ λέγει. R2WLZNsvTX τριχῶς δὲ σχηματίζεται τὸ ὄνομα· ὁ Γηρυών, ὁ Γηρυονεὺς καὶ ὁ Γηρυόνης, ἀφ’ ὧν καὶ διάφοροι γίνονται κλίσεις. R2WLZNsvX | |
985 | Ἠμαθίωνα: ἀφ’ οὗ ἡ Μακεδονία Ἠμαθία. φησὶ δὲ Φερεκύδης (FHG I 80, 33 g; FGrHist I 3 F 73) ὑπὸ Ἡρακλέους ἀναιρεθῆναι τὸν Ἠμαθίωνα ἀπιόντος ἐπὶ τὰ χρύσεα μῆλα. R2 WLZNsvΛ2X | |
986 | Κεφάλῳ: τῷ δὲ Κεφάλῳ ἔτεκεν ἡ Ἠὼς τὸν Φαέθοντα. ἕτερος δὲ Φαέθων ἐστί· πρῶτος ὁ τοῦ Ἡλίου, ἀφ’ οὗ ἡ ἐκπύρωσις ἐγένετο. NX | 120 |
990 | ὦρτ’ ἀναρριψαμένη: ὡς ἂν ἐν τοῖς ἱεροῖς αὐτῆς ναοῖς ἀπεθέωσεν αὐτόν, R2WLZNX ἱερέα ἀφανῆ ποιήσασα, ἐπειδὴ οὐ φαίνεται τελευτήσας. ὁ ἑῷος ἀστὴρ ὁ ἀνάγων τὴν ἡμέραν καὶ τὸν Φαέθοντα ἡ Ἀφροδίτη ἐστίν. R2WLZN | |
991 | νηοπόλον νύχιον: τουτέστιν ἀφανῆ, λαθραῖον. † ἀρχέλοχος † δὲ γράφει μύχιον, R2WLZNsv οἷον ἐν τῷ μυχῷ, ἐν τῷ ἀδύτῳ προφαίνοντα τῇ Κύπρῳ. R2WLZ | |
993a | Αἰσονίδης: ⟦Αἴσωνος τοῦ πατρὸς Ἰάσονος τε‐ λευτῶντος, τὴν τούτου ἐπιτροπείαν ἐγκεχείρισται Πελίας. ὅστις χρησμὸν εἰλήφει, ἤγουν ὁ Πελίας, παρὰ τῶν θεῶν ἀπὸ μονοπεδίλου φυλάττεσθαι. ὁ αὐτὸς δὲ Πελίας καὶ Ἰάσονα τῷ ἱπποκενταύρῳ | |
| 5 | Χείρωνι παραδέδωκε παιδεύειν αὐτὸν τὴν ἰατρικήν, ἕως ἂν ἀνδρωθεὶς τὴν γονικὴν παραλάβῃ βασιλείαν. ὑποστρέφων οὖν μετὰ τὸ μαθεῖν ἐπὶ τὰ οἰκεῖα ποταμῷ προσεπέλασεν· ἔνθα Ἥρα γραὶ ἑαυτὴν εἱστήκει ἀφομοιώσασα, ζητοῦσα περαιωθῆναι· ἣν ἐπ’ ὤμων λαβὼν εἴχετο τῆς ὁρμῆς. ἓν οὖν τῶν πεδίλων αὐτοῦ | |
| 10 | ψάμμῳ καὶ ἰλύι παρασχεθὲν τῷ ποταμῷ ἐλείφθη· εἶτα πρὸς Πελίαν | |
| γέγονεν. ὁ δέ, εἴτε σφετεριζόμενος τὴν ἀρχήν, εἴτε τὸν ἀνεψιὸν φοβού‐ μενος, ἀπέστειλεν αὐτὸν τὸ χρυσόμαλλον δέρος ἀπὸ Σκυθίας ἀγα‐ γεῖν καὶ οὕτως ἀπολήψεσθαι τὴν ἀρχήν. ὁ δὲ τὴν Ἀργὼ παρασκευ‐ άσας καὶ ἥρωας λαβών, ἐν Σκυθίᾳ γενόμενος, τὸ δέρος εἴληφε | 121 | |
| 15 | τὸ ἐκ κριοῦ τοῦ σώσαντος, ὅσον τὸ ἐπ’ αὐτῷ, Φρίξον καὶ Ἕλλην. κἂν ὁ μὲν διασωθεὶς ἐν Σκυθίᾳ φυξίῳ Διὶ τὸν κριὸν ἔθυσε, τὸ δέρος δὲ χρυσώσας ἀνῆκε τῷ θεῷ, εἰς ὃ ἀπεστάλη Ἰάσων. ἡ δὲ Ἕλλη ἅτε θῆλυς καὶ ἀσθενής, ἀποσπασθεῖσα τῶν μαλλῶν αὐτοῦ, ἐν θαλάσσῃ ἀπεπνίγη πεσοῦσα. ἦσαν δὲ οὗτοι ἀδελφοί, ὡς ἀπὸ | |
| 20 | Ἀθάμαντος τοῦ υἱοῦ Αἰόλου, ἀδελφοῦ δὲ τοῦ Κριθέως. ὅστις Ἀθάμας γήμας Νεφέλην δύο ἔσχε παῖδας, οἵπερ εἰσὶ Φρίξος καὶ Ἕλλη. ταύτης τελευτησάσης τὴν ζηλότυπον ἔγημεν Ἰνώ, ἥτις ὡς μητρυιὰ βασκήνασα τούτοις τοιάνδε τιμωρίαν ἐπενοήσατο. φρύσσειν γὰρ πᾶσιν ἐκέλευσε τὸν μέλλοντα σπείρεσθαι καρπόν· | |
| 25 | μάντεων δὲ προσκληθέντων εἰπεῖν τὴν αἰτίαν τῆς ἀφορίας, ἡ τῶν παίδων ζωὴ αἰτία τούτοις ἐκρίθη· οὕτω γὰρ δωροδοκηθέντες εἰπεῖν ἐδιδάχθησαν. ὅθεν ἐν θαλάσσῃ ῥιφέντες Φρίξος καὶ Ἕλλη, τοῦ παρὰ θεοῦ πεμφθέντος αὐτοῖς κριοῦ τῶν μαλλῶν ἁψάμενοι, διεσώθησαν, καθὼς ἔφην, ὅσον τὸ ἐπ’ αὐτῷ ἀβλαβεῖς. τὸ δέρος | |
| 30 | δὲ ἐχρύσωσε Φρίξος, ὡς ὑπὸ τοῦ κριοῦ διασωθεὶς ἐν Σκυθίᾳ. ἀ‐ πεστάλη δὲ Ἰάσων πρὸς τὸ ἀγαγεῖν αὐτό, ὡς ἐγκόπου καὶ μακρᾶς οὔσης τῆς ὁδοῦ, ἵνα ἀποθάνῃ. X⟧ | |
993b | βουλῇσι θεῶν: τῆς Ἥρας, τῆς Ἀφροδίτης, τῆς Ἀθηνᾶς. NsvX | |
994 | στονόεντας ἀέθλους: τοὺς κατὰ θάλατταν κιν‐ δύνους λέγει καὶ τὴν τῶν ταύρων ὑπόζευξιν καὶ τὴν τῶν σπα‐ ρέντων ἀναίρεσιν. R2WLZNsvΛ2 | |
1002a | Φιλλυρίδης: μητρωνυμικῶς ὁ Χείρων ὁ υἱὸς τῆς Φιλύρας. R2WLZ | |
1002b | 〈μεγάλου δὲ Διὸς νόος ἐξετελεῖτο:〉 ἐξετελεῖτο τοῦ Διὸς νοῦς ἵνα βασιλεύσῃ τῶν Μήδων. ἢ μεγάλου Διὸς ἀντὶ τοῦ τῆς πεπρωμένης· ἐξ αὐτῆς γὰρ ταῦτα πέπονθεν. R2WLZ | 122 |
1004 | Φῶκον: Ὅμηρος Θέτιν μόνην φησὶ τῶν Νηρηίδων θνητῷ συνελθεῖν (Π 33—34, 574; Σ 331—32), LZΛ2X Ἡσίοδος δὲ καὶ τὴν Ψαμάθην θνητῷ συνελθεῖν φησι, ἐξ ἧς ὁ Φῶκος. LZX | |
1013 | Ἄγριον ἠδὲ Λατῖνον: τῆς Ἰταλίας οἱ Λατῖνοι. Ἄγριον καὶ τὸν ἀμύμονα Λατῖνον· καὶ οὗτοι οἰκοῦσιν εἰς τὰ ἐσώ‐ τερα μέρη τῶν ἱερῶν νήσων· οἱ Λατῖνοι οἰκοῦσι τὴν Τυρσηνίαν χώραν, ἔνθα ᾤκει ἡ Κίρκη. λέγονται δὲ ἐκεῖσε αἱ νῆσοι Ἠλεκτρίδες. | |
| 5 | R2WLZ Ἄγριον: τούτους Ὅμηρος οὐκ οἶδε, τὸν Ἄγριον καὶ τὸν Λατῖνον. οἰκοῦσι δὲ ὅμως οὗτοι τὰ ἐνδότατα μέρη τῶν νήσων· οἱ δὲ Λα‐ τῖνοι ἔχουσι τὴν Ἰταλίαν καὶ τὴν Τυρσηνίαν χώραν, ἔνθα ᾤκει Κίρκη. λέ‐ γονται δὲ εἶναι αἱ νῆσοι Ἠλεκτρίδες. X | |
1020 | γείναντο: ⟦τὸ γείναντο πανταχοῦ ποιηταὶ ἀν‐ τὶ τοῦ ἐγέννησαν λαμβάνουσιν, αἰτιατικῇ συντάσσοντες. ἔστιν οὖν ἀπὸ ἀχρήστου θέματος τοῦ γένω ὁ μέλλων γενῶ, ὁ ἀόριστος ἔγεινα καὶ ὁ μέσος ἐγεινάμην. ὅτι δὲ ἐστὶ τὸ γένω ῥῆμα, εἰ καὶ οὐκ ἔστιν | |
| 5 | ἐν χρήσει, μαρτυρεῖ τὸ γόνος καὶ ἡ γονὴ ἀπ’ αὐτοῦ παραγόμενα. | |
| X⟧ | 123 | |