|
TLG 5014 018 :: SCHOLIA IN ARISTOPHANEM :: Commentarium in ranas (scholia recentiora Tzetzae) SCHOLIA IN ARISTOPHANEM Schol. Commentarium in ranas (scholia recentiora Tzetzae)
Cf. et 5014 023 Citation: Argumentum-dramatis personae-scholion — verse — (line) | |||
arg ran 1t | ΥΠΟΘΕΣΙΣ ΔΡΑΜΑΤΟΣ ΒΑΤΡΑΧΩΝ ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΟΥΣ | ||
arg ran 11(3) | ὁ παρὼν ποιητής, ὡς ἐν τῷ δράματι τοῦ Πλούτου τῷ τότε τῶν Ἀθηνῶν ἄρχοντι ὁπωσδήποτε χαριζόμενος, τότε τὸν Πλοῦτον ἀναβλέψαι φησὶ καὶ | ||
| 5 | πλουτίσαι τοὺς ἀγαθούς, τῶν Νεφελῶν δὲ τὸ δρᾶμα τῷ φαινομένῳ γράψας | ||
|---|---|---|---|
| κατὰ Σωκράτους, κατὰ παντὸς συνετάξατο φιλοσόφου μεταρσιολέσχου καὶ φυσικοῦ—Σωκράτης γὰρ μετερχόμενος τὴν ἠθικὴν φιλοσοφίαν, εἰ ἄρα κἂν ταύτην, κατεγέλα μεταρσιολογίας καὶ φυσικῆς, ὡς γράφει καὶ Ξενοφῶν ἐν τοῖς Ἀπομνημονεύμασι, θεολογίας δὲ ὡς ἀκαταλήπτου πάντῃ ἀπείχετο—ὡς | 691 | ||
| 10 | οὖν τὸ δρᾶμα τοῦ Πλούτου ὑπὲρ τοῦ τότε ἄρχοντος Ἀθηνῶν ἀσυμφανῶς συνετάξατο, κατὰ παντὸς δὲ φιλοσόφου μεταρσιολέσχου καὶ ψευδοτύφου τὸ δρᾶμα τῶν Νεφελῶν, οὕτω καὶ τήνδε τὴν κωμῳδίαν τὴν τῶν Βατράχων κατὰ παντὸς ὑποψύχρου καὶ ὑψηγόρου καὶ ὑποξύλου καὶ ἀφυοῦς καὶ ἀτεχνότατα | ||
| γράφοντος, τῷ μεμηνέναι δ’ οὐ συνιέντος αὑτὸν ὄντα βάρβαρον, οἰομένου δὲ | 692 | ||
| 15 | μὴ μόνον ἰσοῦσθαι, ἀλλὰ καὶ τὰ κρείττονα φέρεσθαί τινων αἰθερίων ἀνθρώπων, ὡς τῷ ὑπὲρ φύσιν Ὁμήρῳ τις ἀνώνυμος ἤριζε Σάτυρος, Ἡσιόδῳ δὲ Κέρκωψ, ἢ πλέον εἰπεῖν, Εὔρυτος μὲν τοξικῇ, Μαρσύας δὲ μουσικῇ τῷ Ἀπόλλωνι, Σειρῆνες δὲ Μούσαις καὶ Θάμυρις ὁ μαινόμενος, ἢ ὡς ὁ Αἰγύπτιος Σῶφις καὶ ὁ Θετταλὸς Σαλμωνεὺς ταῖς οὐρανίοις λήρως ἀντιπαταγοῦντες βρονταῖς | ||
| 20 | καὶ τοῖς κεραυνοῖς δῆθεν ἀνταπαστράπτοντες. κατὰ τοιούτου παντὸς μὴ συνιέντος αὑτόν, ἐξυμνουμένου δὲ φιληταῖς ἀλογίστοις καθάρμασι, δίκην βατράχων βοῶσι θορυβωδέστατα, τὸ τοιοῦτον ὁ ποιητὴς δρᾶμα ἐξέθετο. ἡ διασκευὴ δὲ καὶ ἡ ἔκθεσις τοιάδε τοῦ δράματος. πλάττεται τῷ ποιητῇ δυσφορῶν ὁ Διόνυσος διὰ τὸ ἐν τοῖς Διονυσίοις μὴ | ||
| 25 | εἶναι ἢ τραγικὸν ἢ κωμικὸν δεξιὸν ποιητήν. ὅθεν καὶ βουληθεὶς κατιέναι εἰς Ἅιδου, ὡς Εὐριπίδην ἐκεῖθεν ἀνάξειεν, ἐπὶ διονυσιακοῖς τοῖς κοθόρνοις, καὶ λεοντὴν καὶ ῥόπαλον ἔχων τρόπῳ τοῦ Ἡρακλέους, μετὰ Ξανθίου οἰκέτου, ὄνῳ ἐποχουμένου, τοῖς ὤμοις δὲ ἀνάφορον φέροντος, ὃ ἀλλακτὸν δημωδεστέρως καλεῖται, ἐς Θήβας ἢ Τίρυνθα, πόλιν τοῦ Ἄργους, ἀφικνεῖται πρὸς Ἡρακλέα, | 693 | |
| 30 | ὁδοὺς τὰς εἰς Ἅιδου ἀγούσας χρῄζων μαθεῖν ἐξ αὐτοῦ καὶ πανδοχεῖα καὶ ἐκτροπάς, ᾇτε τοῦ Ἡρακλέους εἰς Ἅιδου πρὶν κατελθόντος ἐπ’ ἀναγωγῇ τοῦ Κερβέρου, εἰ καὶ δυσὶ γενεαῖς προγενέστερος Ἡρακλέους ἦν ὁ Διόνυσος. παρ’ οὗ μαθών, ὅσον ἔχρῃζεν, ἀπάρχεται τῆς πορείας. παρὰ τὴν λίμνην δὲ πεφθακὼς τὴν Ἀχερουσίαν, αὐτὸς μὲν ὁ Διόνυσος δυσὶν ὀβολοῖς περαιοῦται | ||
| 35 | τῷ Χάρωνι, Ξανθίας δ’, ἀνθ’ ὧν τῇ περὶ Ἀργιννούσαις οὐκ ἐναυμάχησε ναυμαχίᾳ, τῷ Χάρωνι μὴ ἀναληφθεὶς πεζῇ τὴν λίμνην κύκλῳ περιπορεύεται. καὶ τί δεῖ λεπτολογεῖν τὸ πᾶν τοῦ συγγράμματος; τέλος ὁ Διόνυσος ξενίζεται Περσεφόνῃ καὶ Πλούτωνι, καὶ κρίσιν ποιησάμενος ποιητῶν, Εὐριπίδου τε καὶ Αἰσχύλου, καὶ ἄριστον τῷ ὄντι Αἰσχύλον νομίσας καὶ παρὰ προσδοκίαν τοῦτον | ||
| 40 | λαβών, ἀλλ’ οὐκ Εὐριπίδην, αὖθις ἐς τοὺς ζῶντας ἀνέρχεται. τοῖς δὲ γελοίοις τούτοις ὁ κωμικὸς μεθόδῳ δεινότητος ἀνύει πάνυ γενναῖα καὶ σπουδαιότατα. τῇ γὰρ ἐξ Ἅιδου μετ’ Αἰσχύλου πρὸς τοὺς ζῶντας ἀναφορᾷ, φησίν, παραπεμπό‐ | ||
| μενος ὁ Διόνυσος ἐντολὴν ἔσχε Πλούτωνος καὶ Περσεφόνης καὶ τοῦ χοροῦ τῶν μυστῶν, ὅπως τὴν Ἀθηναίων πολιτείαν ἰσώσῃ καὶ διαλύσῃ τὰς ἔχθρας καὶ | 694 | ||
| 45 | τοὺς διὰ τὴν ἐν Ἀργιννούσαις μὴ γενομένην ἀναίρεσιν τῶν νεκρῶν γενομένους φυγάδας τε καὶ ἀτίμους αὖθις πολίτας τε καὶ ἐντίμους ποιήσειεν. | ||
arg ran 2t | ΥΠΟΘΕΣΙΣ ΒΑΤΡΑΧΩΝ | ||
arg ran 21(3) | μαθὼν παρ’ Ἡρακλέους Διόνυσος τὴν ὁδὸν | ||
| πρὸς τοὺς κατοιχομένους πορεύεται λαβὼν | 695 | ||
| 5 | τὸ δέρμα καὶ τὸ σκύταλον, ἀναγαγεῖν θέλων Εὐριπίδην. λίμνην δὲ διέβαινεν κάτω καὶ τῶν βατράχων ἀνέκραξεν εὔφημος χορός. ἔπειτα μυστῶν ἐκδοχή· Πλούτων δ’ ἰδὼν ὡς Ἡρακλεῖ προσέκοπτε διὰ τὸν Κέρβερον. | ||
| 10 | ὡς δ’ ἀνεφάνη, τίθεται τραγῳδίας ἀγών· καὶ δὴ στεφανοῦταί 〈γ’〉 Αἰσχύλος. τοῦτον δ’ ἄγει | ||
| Διόνυσος ἐς φῶς, οὐχὶ μὰ Δί’ Εὐριπίδην. | 696 | ||
arg ran 3t | ΒΑΤΡΑΧΩΝ ΥΠΟΘΕΣΙΣ | ||
arg ran 31(3) | Διόνυσός ἐστι μετὰ θεράποντος Ξανθίου κατ’ Εὐριπίδου πόθον εἰς | ||
| 5 | Ἅιδου κατιών· ἔχει δὲ λεοντὴν καὶ ῥόπαλον πρὸς τὸ τοῖς ἐντυγχάνουσιν ἔκπληξιν παρέχειν. ἐλθὼν δ’ εἰς τὸν | ||
| Ἡρακλέα πρότερον, ἵνα ἐξετάσῃ τὰ κατὰ τὰς ὁδούς, δι’ ὧν καὶ αὐτὸς ἐπὶ | 697 | ||
| 10 | τὸν Κέρβερον ᾤχετο, καὶ ὀλίγα περὶ τῶν τραγικῶν διαλεχθεὶς ὁρμᾷ πρὸς τὸ προκείμενον. ἐπεὶ δὲ πρὸς τῇ Ἀχερουσίᾳ λίμνῃ γίνεται, ὁ μὲν Ξανθίας διὰ τὸ μὴ συννεναυμαχηκέ‐ | ||
| 15 | ναι τὴν περὶ Ἀργινούσας ὑπὸ τοῦ Χάρωνος οὐκ ἀναληφθεὶς πεζῇ τὴν κύκλῳ πορεύεται· ὁ δὲ Διόνυσος δύο | ||
| ὀβολῶν περαιοῦται προσπαίζων ἅμα τοῖς κατὰ τὸν πόρον ᾄδουσι βατρά‐ | 698 | ||
| 20 | χοις καὶ γελωτοποιῶν. μετὰ ταῦτα ἐν Ἅιδου τῶν πραγμάτων ἤδη χειριζομένων οἵ τε μύσται χορεύον‐ τες ἐν τῷ προφανεῖ καὶ τὸν Ἴακχον ᾄδοντες ἐν χοροῦ σχήματι καθορῶν‐ | ||
| 25 | ται ὅ τε Διόνυσος μετὰ τοῦ θεράπον‐ τος εἰς ταὐτὸν ἔρχεται τούτοις. τῶν δὲ προηδικημένων ὑπὸ Ἡρακλέους | ||
| προσπλεκομένων τῷ Διονύσῳ διὰ τὴν ἐκ τῆς σκευῆς ἄγνοιαν, μέχρι | 699 | ||
| 30 | μὲν οὖν τινος οὐκ ἀγελοίως χειμάζον‐ ται, εἶτα μέντοι γε ὡς τὸν Πλούτωνα καὶ τὴν Περσεφόνην παραχθέντες ἀλεωρῆς τυγχάνουσιν. ἐν δὲ τούτῳ ὁ μὲν τῶν μυστῶν χορὸς περὶ τοῦ τὴν | ||
| 35 | πολιτείαν ἐξισῶσαι καὶ τοὺς ἀτίμους ἐντίμους ποιῆσαι χἀτέρων τινῶν πρὸς τὴν τῶν Ἀθηναίων πόλιν διαλέγεται. | ||
| τὰ δὲ λοιπὰ τοῦ δράματος μονόκωλα, ἄλλως δὲ τερπνὴν καὶ φιλόλογον | 700 | ||
| 40 | λαμβάνει σύστασιν. παρεισάγεται γὰρ Εὐριπίδης Αἰσχύλῳ περὶ τῆς τραγικῆς διαφερόμενος, τὸ μὲν ἔμ‐ προσθεν Αἰσχύλου παρὰ τῷ Ἅιδῃ βραβεῖον ἔχοντος καὶ τὸν τραγῳδικὸν | ||
| 45 | θρόνον, τότε δὲ Εὐριπίδου τῆς τιμῆς ἀντιποιησαμένου. συστήσαντος δὲ τοῦ Πλούτωνος αὐτοῖς τὸν Διόνυσον | ||
| διακούειν, ἑκάτερος αὐτῶν λόγους πολλοὺς καὶ ποικίλους ποιεῖται, καὶ | 701 | ||
arg ran 31(50) | τέλος πάντα ἔλεγχον καὶ πᾶσαν βάσανον οὐκ ἀπιθάνως ἑκατέρου κατὰ τῆς θατέρου ποιήσεως προσάγοντος, κρίνας παρὰ προσδοκίαν ὁ Διόνυσος τὸν Αἰσχύλον νικᾶν, ἔχων αὐτὸν ὡς | ||
| 55 | τοὺς ζῶντας ἀνέρχεται. τὸ δὲ δρᾶμα τῶν εὖ πάνυ καὶ φιλολόγως πεποιη‐ μένων. ἐδιδάχθη ἐπὶ Καλλίου τοῦ μετὰ Ἀντιγένη διὰ Φιλωνίδου εἰς Ληναῖα. | ||
| 60 | πρῶτος ἦν· 〈δεύτεροσ〉 Φρύνιχος Μούσαις· Πλάτων τρίτος Κλεοφῶντι. οὕτω δὲ ἐθαυμάσθη τὸ δρᾶμα διὰ τὴν ἐν αὐτῷ παράβασιν, ὥστε καὶ | ||
| ἀνεδιδάχθη, ὡς ἔφη Δικαίαρχος. | 702 | ||
ind per rant | ΤΑ ΤΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ ΠΡΟΣΩΠΑ | ||
ind per ran1 | Ξανθίας· πανδοκεύτριαι δύο· Διό‐ νυσος· ἑτέρα Πλαθάνη· Ἡρακλῆς· | ||
| Αἰσχύλος· νεκρός· Εὐριπίδης· Χά‐ ρων· μυστῶν χορός· Αἰακός· χορὸς | 703 | ||
| 5 | βατράχων παραχορήγημα· θεράπαινα Περσεφόνης. | ||
sch ran1a | εἴπω τι τῶν εἰωθότων: ὁ Διόνυσος μέλλων ἀφικέσθαι πρὸς τὴν Ἡρακλέους οἰκίαν, ἵν’ ἐξ αὐτοῦ τὰ πρὸς τὴν Ἅιδου κάθοδον πάντα γνοίη | ||
| σαφῶς, ἕνεκα τοῦ γελοίου τῷ ποιητῇ πλάττεται αὐτὸς μὲν αὐτοποδίᾳ βαδίζων, οἰκέτην δὲ μεθ’ ἑαυτοῦ ἔχων Ξανθίαν, συμπορευόμενον ὄνῳ μὲν ἔποχον, | 704 | ||
| 5 | ἑαυτοῦ δὲ τοῖς ὤμοις στρώματα καὶ ἀνάφορον ἔχοντα καὶ δυσφοροῦντα τῷ βάρει· ὃς τὸ λεγόμενον τῷ βάρει τοῦ φόρτου τὸν τῆς γαστρὸς φόρτον κινδυνεύων ἐκκρίνειν βούλεται μὲν ἀριδήλως καὶ προφανῶς τῷ Διονύσῳ τοῦτο εἰπεῖν, ἐκκλίνων δὲ ὡς φορτικὸν συμφανῶς τοῦτο εἰπεῖν, περιπλοκῆς δὲ σχήματι οὕτω φησίν· εἴπω τι τῶν ἐν τῇ κοινῇ συνηθείᾳ λεγομένων, ὦ δέσποτα, ἤ· τῶν | ||
| 10 | εἰωθότων λέγεσθαί τε καὶ πράττεσθαι τοῖς ὑποκριταῖς τῶν νῦν κωμικῶν, (2) “ἐφ’ οἷς ἀεὶ γελῶσιν οἱ θεώμενοι” ἤτοι οἱ θεαταί; εὐθύς, ὅ φασιν, ἐκ πρώτης βαλβίδος τοὺς κωμικοὺς ποιητὰς διαβάλλει, Φρύνιχον, Λύκιν καὶ Ἀμειψίαν, ὡς στρώματα φέροντας ἐν ταῖς κωμῳδίαις καὶ τοῖς δι’ αὐτὰ πιεσμοῖς φορτικὰ γελοιώδη λαλοῦντας, κινεῖν δὲ δυνάμενα πρὸς γέλωτα τοὺς ἀκροω‐ | ||
| 15 | μένους καὶ θεατάς. ἀπορία: ἐρεῖ δέ τις ἴσως· πῶς αὐτὸς ταῦτα ποιεῖ τοὺς ἄλλους αἰτιώμενος; διὰ ταῦτα, ὅτι αὐτὸς σχήματι μόνῳ ταῦτα ποιεῖ καὶ τὰ φορτικὰ τεθεραπευμένως καὶ μετριωτέρως φησίν, ἐκεῖνοι δὲ φορτηφοροῦσί τε βαρέως καὶ τὰ φορτικὰ φορτικῶς, καὶ πολλάκις ὡς γελῷεν οἱ ὀχλωδέστεροι | ||
| φθέγγονται. ταῦτα μὲν οὕτως· ἐμοὶ δὲ τὸ μὲν δρᾶμα τοῦ Πλούτου καὶ αἱ | 705 | ||
| 20 | Νεφέλαι καὶ ὅλα καὶ κατὰ μέρος ἐννοίαις καὶ εἰσβολαῖς καὶ ἐπιχειρήμασι καὶ ὅσοις ἄλλοις κωμῳδία συντίθεται, πάνυ δοκοῦσιν ἔχειν ἀρίστως, τὸ τῶν Νεφελῶν δὲ καὶ δαιμόνιον καὶ ἀμίμητον οἷον. τὸ νῦν δὲ τῶν Βατράχων οὔτε τῆς ἐννοίας, πλὴν μόνης τῆς περὶ τῶν πολιτῶν ἰσώσεως, αἰνῶ καὶ τὰς εἰσβολὰς καὶ πάντα οὐχὶ προσίεμαι, ἀγοραίας δὲ θυμέλης πάντα μακρηγορούσης δοκῶ, | ||
| 25 | κινούσης βάναυσον γέλωτα, οὐ μὴν σοφῆς καὶ γονίμου κωμῳδίας κυήματα. | ||
sch ran1b | τῶν εἰωθότων] τῶν κατὰ συνήθειαν λεγομένων. | ||
sch ran2 | οἱ θεώμενοι] οἱ θεαταί· ἀττι‐ κὸν τὸ λαμβάνειν τὰς μετοχὰς ἀντὶ ὀνομάτων. | ||
sch ran3a | νὴ τὸν Δί’ ὅτι βούλει: λέγει τῷ Ξανθίᾳ Διόνυσος· λέγει, πλὴν τοῦτο μὴ εἴπῃς, ὅτι “πιέζομαι”· τοῦτο δὲ τὸ “πιέζομαι” φύλαξαι καὶ πρόσ(σ)χες μὴ λέγειν συνεχῶς—τὸ “πάνυ” γὰρ καὶ “πολύ” καὶ “συνεχές” ἐστίν—, ἢ ἔσται ἤδη χολὴ ἤτοι κινεῖ χολήν. ἤ· πάνυ γὰρ χολὴ καὶ ὀργή ἐστιν ἐμοὶ τὸ λέγειν | 706 | |
| 5 | σέ, ὅτι “πιέζομαι”. | ||
sch ran3b | πλὴν] τοῦ. | ||
sch ran4a | φύλαξαι] τὸ μὴ εἰπεῖν, ὅτι. | ||
sch ran4b | γὰρ ... χολή] ἐν σοί, ἐὰν εἴπῃς, ὅτι “πιέζομαι.” | ||
sch ran5a | μηδ’ ἕτερον ἀστεῖον: ὁ Ξανθίας φησίν· μηδ’ ἕτερον γελοιῶδες εἴπω; καὶ ὁ Διόνυσός φησιν ἐλλιπῶς· ναί, πάντα λέγε, πλὴν μόνον γέ μοι τὸ “ὡς θλίβομαι”. καὶ πάλιν ὁ Ξανθίας· τί δαί; τὸ πάνυ γελοιότατον εἴπω; καὶ ὁ (6) Διόνυσός φησιν· ναὶ μὰ τὸν Δία, θαρρῶν γε—λείπει τὸ “λέγε”—μόνον | ||
| 5 | ἐκεῖνο ὅπως καὶ πῶς μὴ ’ρεῖς καὶ ἐρεῖς. καὶ ὁ Ξανθίας· τὸ τί μὴ ἐρῶ; καὶ (8) πάλιν ὁ Διόνυσος· ὅτι χεζητιᾷς καὶ μέλλεις ἀποπατεῖν μεταβαλλόμενος | ||
| καὶ μεταφέρων ἀεὶ καὶ μεταλλάσσων ἐξ ὤμου εἰς ὦμον τὸ ἀνάφορον καὶ ἄνω (9) τῶν ὤμων βασταζόμενον. πρὸς ὃ Ξανθίας· μηδὲ τοῦτο ἐρῶ, ὅτι τόσον βάρος βαστάζων ἐπὶ τῶν ὤμων, εἰ μὴ καθαιρήσει καὶ καταβάλῃ καὶ ῥίψει τις, | 707 | ||
| 10 | τυφωνικὸν πνεύσαιμι τῶν ἐγγαστρίων; ὁρᾷς εἰσβολὴν ἀγοραίαν δράματος καὶ φλυαρίαν, εἴ που ἑτέρωσε τοῦτο εὗρον· αὐτὸς δὲ οὐ συνόλως εἶναι Ἀριστοφάνους ἂν ὑπετόπασα, οὐδ’ ἴκταρ βαίνειν Ἀριστοφάνους μιμήσεως, πολὺ δέ, πολὺ αὐτῆς ἀποτρέχειν. | ||
sch ran5b | ὡς θλίβομαι] εἴ τι βούλει. | ||
sch ran7 | ὅπως] σκόπει. | ||
sch ran8a | μεταβαλλόμενος] μεταθείς, μεταφέρων, μεταλλάσσων. | ||
sch ran8b | τἀνάφορον] τὸ βασταζόμενον ἄνω τῶν ὤμων ἀλλακτόν. | ||
sch ran8c | ἐφετικὰ ῥήματα. | ||
sch ran9 | μηδ’ ... τοσοῦτον] μηδὲ τοῦτο ἐρῶ. | ||
sch ran10 | καθαιρήσει] καταβιβάσει. | 708 | |
sch ran11a | μὴ δῆθ’, ἱκετεύω: μὴ δῆτα ἐρεῖς, δέομαι, αὐτὸ τοῦτο, ὃ εἴρηκας, μή πως ἀκούσας ἀηδισθεὶς ἐμέσω, ἀλλ’ ὅτε χρείαν ἔχω ἐμέτου, τότε μοι τοῦτο λέγε. | ||
sch ran11b | δῆθ’] ἐρεῖς. | ||
sch ran11c | πλήν ... ἐξεμεῖν] χρείαν ἔχω τοῦ ἐμέσαι ἀηδισθείς. | ||
sch ran13 | ὧνπερ Φρύνιχος: Φρύνιχος ἦν πρὸ Αἰσχύλου τραγῳδίας ποιητὴς ἄριστος· νῦν δὲ τὸν κωμικὸν κωμῳδεῖ Φρύνιχον, καὶ Λύκιν καὶ Ἀμειψίαν, περὶ ὧν ἔφθασα προειπεῖν. ἦν δὲ ὁ Φρύνιχος οὗτος πατρὸς Εὐνομίδου, κω‐ μῳδεῖται δὲ ὡς ξένος καὶ ποιητὴς φαῦλος καὶ ὡς ἀλλότρια λέγων καὶ κακο‐ | ||
| 5 | νούστατα. εἰσὶ δὲ καὶ ἕτεροι Φρύνιχοι δύο. | ||
sch ran15a | σκευηφοροῦσι: τριχῶς τουτὶ γράφεται· “σκευοφοροῦσι”, “σκεύη φοροῦσι”, “σκεύη φέρουσι”. ὁ δὲ νοῦς· οὗτοι ἄνδρας φορτηφοροῦντας εἰσφέρουσι ταῖς κωμῳδίαις. | 709 | |
sch ran15b | σκεύη] οἵ. | ||
sch ran15c | ἐν κωμῳδίᾳ] ἤγουν τῇ σκηνῇ. | ||
sch ran16 | μὴ νῦν ποιήσῃς, ὡς ἐγὼ θεώμενος: μὴ καὶ σὺ κατ’ ἐκείνους ποιήσῃς, ὃ λέγεις ἐκ τοῦ δῆθεν φορτηφορεῖν, ὡς οἱ ἐκείνων ὑποκριταί· ὡς ἐγὼ (17) θεώμενος καὶ ὁρῶν, ὅταν ἴδω τι τούτων τῶν σοφισμάτων, ἢ τῶν σοφῶν μιμημάτων εἰρωνικῶς, ἢ τῶν σοφισμάτων καὶ ἀπατηλῶν τούτων ποιημάτων, | ||
| 5 | (18) πλεῖν καὶ πλέον ἢ ἐνιαυτῷ πρεσβύτερος ἀπέρχομαι, ἤτοι τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ καὶ μιᾷ πλέον γηρῶν ἐξ ἀγανακτήσεως, παρὸ ἔμελλον γηράσαι ὁλοκλήρῳ ἐνιαυτῷ. | ||
sch ran17 | τῶν σοφισμάτων] καὶ ἀπατη‐ λῶν ποιημάτων. | ||
sch ran18 | πλεῖν] πλέον. | 710 | |
sch ran19 | ὦ τρισκακόδαιμον: οὗτος μέν, ὥς φησι, τῇ τούτων ἀηδίᾳ μιᾷ ἡμέρᾳ γῆρας γηράσκων πλεῖον ὁλοκλήρου ἐνιαυτοῦ ἀπέρχεται· ἐγὼ δὲ νῦν τῇ τούτου ψυχρολογίᾳ, καίπερ καὶ ταῖς διαίταις καὶ τοῖς ποτοῖς καὶ πᾶσιν ἄλλοις τοιούτοις φιλοψυχρότατος ὢν καὶ ταῦτα γράφων περὶ τὸ διακαέστατον τῶν καιρῶν, | ||
| 5 | τὴν μέσην ὥραν φημὶ τὴν τῆς ἐπιτολῆς τοῦ Κυνός, ὡς περὶ μέσην ὥραν χειμέριον περὶ Μαιῶτιν ὁδεύων καὶ τοῦ σκυθίου Ταύρου τοὺς “κρυσταλλόπηγας” πρόποδας, αἷμα τὸ περικάρδιον ἤδη ἐναποψύχομαι καὶ κρυσταλωθέντες οἱ δάκτυλοι γράφειν μοι ἐπεσχέθησαν· τοσοῦτον ἐνταῦθα τὸ περιὸν τῷ ἀνδρὶ τῆς ψυχρότητος οὐ συνίημί τι πεπονθότι. ἀλλὰ τὸ “ὦ τρισκακόδαιμον” πάλιν ἀναληπτέον μοι. | ||
| 10 | νῦν σχετλιάζει δυσφορῶν ὁ Ξανθίας, καί· ἆρα ὁ τράχηλος οὑτοσί, φησί, θλίβεται τοῖς φορτίοις, ἤτοι ἐγώ, οὐκ ἐρεῖ δὲ τὸ γελοῖον; | ||
sch ran20a | τὸ δὲ] ἔστω. | 711 | |
sch ran20b | ἐρεῖ] ἵν’ εἴπῃ. | ||
sch ran21a | καὶ ὁ Διόνυσος· εἶτ’ οὐχ ὕβρις, τουτέστι καὶ ἀλαζονεία, φησί, καὶ πολλὴ τρυφὴ καὶ ἅπερ πάνυ μειρακιώδη καὶ ἀγοραῖα καὶ κάπηλα καὶ ψυχρό‐ τατα (22) τάδε, φησίν, ὅτι ἐγὼ ὁ Διόνυσος, υἱὸς Σταμνίου ὤν, ὡς οἶνος καὶ περιεχόμενος τῷ σταμνίῳ, αὐτὸς βαδίζω αὐτοποδίᾳ καὶ πονῶ καὶ κόπους | ||
| 5 | (23) ὑφίσταμαι, τοῦτον δὲ ὀχῶ καὶ ἐποχούμενον, ὄνῳ φερόμενον, ἄγω, ἵνα μὴ ταλαιπωροῖτο καὶ κοπιᾷ μηδ’ ἄχθος μηδὲ φορτίον φέροι; | ||
sch ran21b | ὕβρις] ἀλαζονεία. | ||
sch ran21c | τρυφή] ἔπαρσις. | ||
sch ran23 | ὀχῶ] καβαλλάριον ποιῶ. | ||
sch ran24 | ταλαιπωροῖτο] ἤγουν κοπιᾷ. | ||
sch ran25a | οὐ γὰρ φέρω ’γώ;: τοῦ Διονύσου εἰπόντος· ἐπ’ ὄνου ὀχούμενον ἄγω τοῦτον, ἵνα μὴ ταλαιπωροῖτο μηδὲ φορτίον μηδ’ ἄχθος φέροι, φησὶν ὁ Ξανθίας, ἐπ’ ὄνου | ||
| μὲν ἐποχούμενος, τοῖς ὤμοις δὲ φέρων τὰ σκεύη· οὐ γὰρ φέρω ἐγώ; καὶ ὁ Διόνυσος· πῶς φέρεις καὶ βαστάζεις, ὅστις ὀχῇ καὶ βαστάζῃ ὑπὸ τοῦ | 712 | ||
| 5 | (26) ὄνου; καὶ ὁ Ξανθίας· πῶς φέρω, λέγεις; ὡς φέρων καὶ βαστάζων ταῦτα. τίνα τρόπον, φησί, βαστάζεις ταῦτα, ἤτοι ἐποχούμενος ὄνῳ πῶς βαστάζεις (27) αὐτά; καὶ ὁ Ξανθίας· βαρέως πάνυ. καὶ ὁ Διόνυσος· οὔκουν καὶ οὐχὶ τὸ βάρος, ὅπερ φέρεις σὺ καὶ βαστάζεις, φέρει ὁ ὄνος, ὡς βαστάζων σέ; καὶ ἅμα τῷ φαινομένῳ φησί· τὰ στρώματα, ἃ βαστάζεις σύ, καὶ τὸ τούτων βάρος, | ||
| 10 | ἐσχηματισμένως δὲ τὸ βάρος τῶν διδύμων· ἤτοι τὸ βάρος τῶν στρωμάτων (28) καὶ τῶν σῶν διδύμων τὸ βάρος οὐ φέρει καὶ βαστάζει ὁ ὄνος; καὶ ὁ Ξανθίας· οὔ μὰ τὸν Δία, πρὸς ἀμφοτέραν φησὶ τὴν διάνοιαν· οὐχὶ ὁ ὄνος φέρει, ὃ ἐγὼ φέρω βάρος. νῦν οἱ παλαιοί φασι καὶ καλῶς ἄρα· | ||
| 15 | (29) “τινὲς εἰς τὸ “φέρω” δύο στιγμὰς ποιοῦσι”. πῶς γὰρ φέρεις, φησὶν ὁ Διόνυσος, ὃς ὑφ’ ἑτέρου φέρει; ὁρᾷς ἄκαιρον φλυαρίαν· καὶ ἀνωτέρω γὰρ ἄνωθεν τοῦτο εἶπε· “πῶς φέρεις, ὅς γ’ ὀχεῖ”; τέως γοῦν τοῦ Διονύσου εἰπόντος· (30) πῶς λέγεις φέρειν φερόμενος ὑφ’ ἑτέρου; οὐκ οἶδα, φησὶν ὁ Ξανθίας· (31) ὁ δ’ ὦμος οὑτοσὶ πιέζεται. καὶ πάλιν πρὸς αὐτὸν ὁ Διόνυσος· ἐπεὶ λέγεις | ||
| 20 | (32) μὴ ὠφελεῖν σε τὸν ὄνον, ἐν τῷ μέρει καὶ ἐκ μέρους καὶ ἀκαριαίᾳ χρόνου (33) ῥοπῇ ἄρας σὺ τὸν ὄνον βάσταξον. καὶ ὁ Ξανθίας φησίν· οἴμοι ὁ κακοδαίμων, | ||
| ὅτι δύο μεθύσοις ἐνέτυχον παραληροῦσι νυνί, Διονύσῳ καὶ κωμικῷ ποιητῇ. τί γὰρ οὐκ ἐναυμάχουν; εἰ γὰρ ἐναυμάχησα, ἢ κατὰ τοὺς παλαιοὺς ἐν τῇ περὶ Ἀργιννούσαις κατὰ Λακώνων ναυμαχίᾳ, ἢ κατὰ Τζέτζην περὶ τὴν Σαλαμῖνα | 713 | ||
| 25 | κατὰ Περσῶν, ἐλευθερωθεὶς γάρ, ὡς καὶ πάντες οἱ Ἀθηναίοις συνναυμαχήσαν‐ τες (34) δοῦλοι, ἦ τἂν καὶ ὄντως ἂν ἐκέλευον σὲ μακρὰ καὶ μεγάλα κωκύειν Σαλαμῖνι περιών, καὶ παραληροῦντί σοι τόσῳ οὐκ ἂν οὔτ’ ἠχθηφόρουν ἄχθος καταγέλαστον καὶ ἀγοραῖον οὔτ’ ἂν συνόλως ἐπείσθην σοι. | ||
sch ran25b | φέρω] βαστάζω. | ||
sch ran25c | ὀχεῖ] ἱππεύεις. | ||
sch ran26a | τίνα] κατά. | ||
sch ran26b | τίνα τρόπον] λέγεις βαστά‐ ζειν. | ||
sch ran27 | ἐσχηματισμένως τῶν σῶν δι‐ δύμων καὶ τῶν στρωμάτων. | ||
sch ran28 | οὐ] φέρει ὁ ὄνος. | ||
sch ran33 | ἐν ταῖς περὶ Ἀργινούσαις | ||
| κατὰ Λακώνων ναυμαχίᾳ ἢ περὶ Σαλαμῖνα κατὰ Περσῶν οἱ ναυμαχή‐ σαντες πάντες δοῦλοι ἐλεύθεροι. | 714 | ||
sch ran34a | ἦ] ὄντως. | ||
sch ran34b | μακρά] μεγάλα. | ||
sch ran35a | κατάβα πανοῦργε: “κατάβηθι” λέγεται. τὸ χ δὲ γράφεται, ὅτι οὗτος ξενοτέρως ἀντὶ τοῦ “κατάβηθι” “κατάβα” εἶπεν. ὁ δὲ Τζέτζης δωρικῶς φησι “κατάβαθι”· οἱ γὰρ Δωριεῖς “κατάβαθι” λέγουσι καὶ ἀποκοπῇ “κατάβα”· | ||
| 5 | ὥσπερ ὁ Βελλεροφῶν Πελοποννασαστὶ λαλεῦμες. | ||
sch ran35b | κατάβα] δωρικῶς. | ||
sch ran37a | παιδίον, παῖ, ἠμί, παῖ: ὁ Διόνυσος κόπτει καὶ πλήττει τὴν θύραν Ἡρακλέος καὶ καλεῖ τινα δοῦλον ἐξελθεῖν Ἡρακλέα· παῖς γὰρ καὶ ὁ υἱός, κυριωτέρως δὲ ὁ δοῦλος. ἀσυντηρήτου δὲ τῆς πληγῆς γεγονυίας Ἡρακλῆς | ||
| (38) εἰθισμένος γίγασι πολεμεῖν καὶ κενταύροις· κενταυρικῶς τις, φησί, τὴν | 715 | ||
| 5 | θύραν ἐπάταξεν ἀκόσμως. ὁ Διόνυσος δ’ ἔτι ἑστὼς ἔξω ἀκούσας τοῦδε τοῦ (40) ῥήματός φησι τῷ Ξανθίᾳ· ὁ παῖς—ἀντὶ τοῦ “ὦ παῖ Ξανθία”—, ἐνεθυ‐ μήθης καὶ νενόηκας, ὡς πάνυ ἐμὲ ὁ Ἡρακλῆς ἐπτοήθη; καὶ ὁ Ξανθίας ἢ (41) ἐπιτιμῶν αὐτῷ φησι· σίγα, μὴ μαίνοιο, ἤ· ἐφοβήθη σε, μὴ ἄρα μανικῷ κατάσχετος εἶ τῷ νοσήματι. ἐξιὼν δὲ ὁ Ἡρακλῆς καὶ οὕτως ἰδὼν ἐστολισμένον | ||
| 10 | (42) δάκνει τὰ χείλη, μὴ γελᾶν δ’ οὐκ ἰσχύει. | ||
sch ran37b | τραπέσθαι] ἐλθεῖν. | ||
sch ran38 | κενταυρικῶς] ἰσχυρῶς. | ||
sch ran39 | ὅστις] ὑπάρχεις. | ||
sch ran40a | ὁ παῖς] “ὦ παῖ” ἀττικῶς. | ||
sch ran40b | οὐκ ἐνεθυμήθης] οὐκ ἤκου‐ σας. | ||
sch ran41a | σφόδρα μ’ ἔδεισε] ἐφοβήθη | ||
| ὁ Ἡρακλῆς. | 716 | ||
sch ran41b | μὴ μαίνοιό γε] μὴ μαίνου. | ||
sch ran41c | Δία] τόν. | ||
sch ran43 | δάκνω] κρατῶ. | ||
sch ran44a | δαιμόνιε] εὐτυχέστατε. | ||
sch ran44b | τί] κατά. | ||
sch ran45a | οἷος] δυνατός. | ||
sch ran45b | εἶμ’] εἰμί. | ||
sch ran46a | ὁρῶν λεοντὴν ἐπὶ κροκωτῷ: ὁ Διόνυσος ὡς μέλλων ἐς Ἅιδου κατεληλυθέναι κατὰ μίμησιν Ἡρακλέους ἐνδύεται μὲν λεοντήν, λαμβάνει καὶ ῥόπαλον, φορεῖ δὲ καὶ στολὴν τὴν διονυσιακὴν τὴν θηλυπρεπῆ τε καὶ ἔκλυτον, κροκωτόν, ποικίλον ἱμάτιον, οὐ στρατιώταις οἰκεῖον, ἀργοῖς δὲ καὶ τρυφῶσι | ||
| 5 | καὶ πλέον γυναιξίν, ἀνειμένον, καὶ κόθορνον, ἀμφοτεροδέξιον ἐπαμφοτερίζον ὑπόδημα καὶ προσφυέστατον ἀμφοτέροις ποσίν, ὁποῖα νῦν ἱερουργοῦντες οἱ κοσμιώτεροι θυηπόλοι ὑποδιδύσκονται· ὅθεν καὶ Θηραμένης, εἷς τῶν τυράννων ὢν τῶν τριάκοντα, μαθητὴς δὲ γεγονὼς Εὐριπίδου, ἐλέγετο κόθορνος, ὡς ἀναρριπίζων κατὰ τοῦ δήμου μὲν τοὺς τριάκοντα, κατὰ τούτων δὲ τῶν τυράννων τὸν δῆμον. | 717 | |
sch ran46b | λεοντῆν] τήν. | ||
sch ran46c | κροκωτῷ] ποικίλῳ ἱματίῳ ἐπάνω κοκκίνῳ. | ||
sch ran46d | κροκωτῷ] τῷ. | ||
sch ran47a | κόθορνος ἀπὸ τοῦ κεῖσθαι ὀρθῶς ἀμφοτέροις τοῖς ποσίν. | ||
sch ran47b | τίς ὁ νοῦς: ἤτοι ποίᾳ διανοίᾳ καὶ τί βουλευόμενος τὴν σύνθετον ἔσχες ταύτην στολὴν τὴν διονυσοηράκλειον, μᾶλλον δὲ τὴν ἱματιοκένταυρον; | ||
sch ran47c | καὶ ῥόπαλον] καὶ τό. | ||
sch ran47d | ξυνηλθέτην] συνῆλθον. | 718 | |
sch ran48a | ἐπεβάτευον Κλεισθένει: ὁ Κλεισθένης οὗτος ἦν υἱὸς Σιβυρτίου λεῖον τὸ γένειον ἔχων, λεῖος τὸ γένειον, ἐπ’ αἰσχρότητι καὶ πασχητίᾳ κωμῳδούμενος. νῦν οὖν εἰς τοῦτο τὸν ἄνθρωπον λοιδορεῖν κωμῳδεῖν θέλων ἐπαμφοτεριζούσας εἰσφέρει εἰσφορεῖ καὶ τὰς λέξεις· νεωστὶ γὰρ αὐτοῦ στρατηγήσαντος καὶ ναυμαχίᾳ νικήσαντος | ||
| 5 | εἰσφέρει τὸν Διόνυσον τῷ μὲν φαινομένῳ πρὸς Ἡρακλέα ταδὶ λέγοντα· στρατη‐ γοῦντος Κλεισθένους τῇ κατὰ στόλον μάχῃ κἀγὼ ἐπεβάτευον αὐτῷ ἤγουν (49) τῶν ἐπιβατῶν εἷς ἦν, καὶ νενικήκαμεν τῇ ναυμαχίᾳ ἢ δώδεκα ἢ τρισκαίδεκα (52) τῶν ἐναντίων βυθίσαντες ναῦς. ἐν τῇ τριήρει γοῦν ἀναγινώσκοντί μοι τὴν Ἀνδρομέδαν κατέσχε με πόθος ἄρρητος Εὐριπίδου, καὶ κατεπίθυμος | ||
| 10 | ἐκείνου τόσον γενόμενος κατελθεῖν ἐθέλω πρὸς Ἅιδην καὶ τοῦτον ἀνενεγκεῖν. (71) δέομαι γὰρ δεξιοῦ ποιητοῦ· οἱ μὲν γὰρ τεθνήκασιν, οἱ δὲ ζῶντες νῦν ὄντες φαυλότατοι. οὗτος ὁ νοῦς τοῦ λόγου ἐστὶν ὁ μὴ κρυπτόμενος ἤτοι ὁ νῦν φαινόμενος· τὸ δὲ κρυπτόμενον, τῷ σχήματι δὲ δηλούμενον, νοεῖν ἐστιν αἰσχρῶς τὸ ἐπιβατεύειν, | ||
| 15 | ὃ λέγεται μεταφορικῶς ἀπὸ τῶν ἀλόγων, ἃ συνουσιάζει ἐπαναβαίνοντα. οὗτος μέν ἐστιν ὁ τοῦ λόγου πᾶς νοῦς· ἤδη δὲ καὶ τῶν κατὰ μέρος λεκτέον μοι τὰ | ||
| κεχρημένα ἐπεξηγήσεως. | 719 | ||
sch ran48b | ἐπεβάτευον] ἔπλεον. συνεγε‐ νόμην. | ||
sch ran48c | Κλεισθένει] σὺν τῷ ἢ διὰ τοῦ. | ||
sch ran51a | σφῶ σφῶε καὶ ὑμεῖς, φησὶν ὁ Ἡρακλῆς, κατεδύσατε τριήρεις πολεμίων; καὶ ὁ Διόνυσος· νὴ τὸν Ἀπόλλω. καὶ πάλιν ὁ Ἡρακλῆς· κᾆτ’ ἔγωγ’ ἐξεγειρόμην ἐξηγρόμην διαγελῶν δῆθεν, ὅτι νενικήκασι ναυμαχίᾳ. ὡσεὶ ὀνείροις τοῦτο εἶδον, φησίν· ὑμεῖς | ||
| μὲν ὀνείροις νενικήκατε ναυμαχοῦντες, καὶ ἔγωγε ἀνιστάμην τοῦ ὕπνου. | 720 | ||
sch ran51b | σφῷ] ὑμεῖς τὸ ποιήσατε; | ||
sch ran51c | ἐξηγρόμην] ἀπὸ τοῦ ὕπνου. | ||
sch ran52 | ἀναγινώσκοντί] ἀναμιμνῃ‐ σκομένῳ. | ||
sch ran54a | ἐπάταξε] ἐκίνησε. | ||
sch ran54b | πῶς οἴει] θαυμαστικόν. | ||
sch ran55a | σμικρὸς ἡλίκος Μόλων: δύο Μόλωνες ἦσαν, ὁ λωποδύτης τὸ σῶμα βραχύς, καὶ ὁ ὑποκριτής, περὶ οὗ φησι νῦν· ἦν γὰρ πάνυ μέγας τῇ ἡλικίᾳ. | ||
sch ran55b | ἡλίκος] οἷος. | ||
sch ran57 | ἰαταταὶ: ἰατταταῖ: ἀκούσας ὁ Διόνυσος ἐρωτώμενος, εἰ ἀνδρὸς ἠράσθη, σχετλιάζων οὕτω φησί. καὶ ὁ Ἡρακλῆς πάλιν· ἆρα συνεγένου τῷ Κλεισθένει; “συγγενέσθαι” τὸ σεμνὸν “συνδιάγειν, συλλαλεῖν”. | ||
sch ran58 | οὐ γὰρ ἀλλ’ ἔχω κακῶς: ἀντὶ τοῦ “καὶ γὰρ ἔχω κακῶς”. ὁ δὲ | ||
| “ἀλλά” παρέλκει ἀττικῶς. | 721 | ||
sch ran59 | διαλυμαίνεται] βλάπτει. | ||
sch ran62a | ἐπεθύμησας ἐξαίφνης ἔτνους: δι’ αἰνίγματος δῆθεν ἐμφαίνει τὸ περιττὸν τοῦ πόθου. “ἔτνος” δὲ αὐτός—οὐκ ἀποκρύψω ὑμῖν—τοὺς ἐρεικτοὺς κυάμους εἶναι ἐδόκουν· νῦν δὲ ἐφεῦρον, ὡς ἔτνος καλεῖται τὸ πισσινοῦν ὄσπριον. εἰ δέ τις καὶ τί ὁ πίσσος τὸ ὄσπριον ἐθέλει μαθεῖν, ἴστω τουτὶ ὡς τὸ | ||
| 5 | παρ’ ἰδιώταις καλούμενον “αὖχος” ἐστί, καὶ οὐχ, ὥσπερ ἐγὼ καὶ περὶ τούτου φαύλως ἐνόμιζον, πίσσον καλῶν τὴν γυμνὴν καὶ τετριμμένην κέγχρον. τὴν μέχρι δὲ καὶ νῦν ἀγοραίαν καὶ φλύαρον ἀπεραντολογίαν τοῦ κωμικοῦ οὐχ οἷος ἔτι φέρειν εἰμί. | ||
sch ran62b | ἔτνους] ὁ λεγόμενος ὦχος ἤτοι πίσσος. | ||
sch ran64a | ἆρ’ ἐκδιδάσκω τὸ σαφὲς: ἆρα, φησὶ τῷ Ἡρακλεῖ ὁ Διόνυσος, | ||
| ἔγνως σαφῶς ἐκ τοῦ αἰνίγματος, οὗ παρεθέμην σοι, τὸ διάπυρον οὗ ἔχω πόθου; | 722 | ||
sch ran64b | ἐκδιδάσκω] λέγω τοῦτο, παρ‐ ιστάνω. | ||
sch ran65 | μανθάνω] γινώσκω. | ||
sch ran68a | πείσειεν] πείσει. | ||
sch ran68b | οὐκ] ἀττικὸν παρέλκον. | ||
sch ran69 | ἐπ’] εἰς. | ||
sch ran72a | οὐκέτ’ εἰσὶν] θάνον οἱ ἀγαθοί. | ||
sch ran72b | ὄντες κακοί] ἐνταυθοῖ εἰσιν | ||
| ἀμαθέστατοι. | 723 | ||
sch ran73a | τοῦτο γάρ τοι καὶ μόνον: ὁ Ἰοφῶν οὗτος υἱὸς ὢν Σοφοκλέους ἠγωνίσατο καὶ ἐνίκησεν λαμπρῶς ἔτι ζῶντος τοῦ πατρὸς αὐτοῦ· διὸ ὑποπτεύει, μὴ ἄρα Σοφοκλέους ἦν τὸ ἀγωνισθέν. ἀναγνωσθέν. | ||
sch ran73b | υἱὸς ἦν Σοφοκλέους, ὃς δό‐ κησιν παρεῖχεν, ὅτι τοῖς τοῦ πατρὸς ἐχρῆτο ποιήμασιν ὡς οἰκείοις. | ||
sch ran74a | λοιπὸν] ἐπίλοιπον. | ||
sch ran74b | τοῦτ’ ἄρα] ἀμφίβολον. | ||
sch ran76a | Σοφοκλέα] τόν. | ||
sch ran76b | Εὐριπίδου] τοῦ. | ||
sch ran77 | ἄγειν] τινὰ ποιητήν. | ||
sch ran78a | οὔ, πρίν γ’ ἂν Ἰοφῶντα: εἰπόντος Διονύσῳ τοῦ Ἡρακλέους· εἴπερ ἐκεῖθεν ἐκεῖθε καὶ ἀπὸ τοῦ Ἅιδου δεῖ καὶ χρεία ἐστὶν ἀγαγεῖν τῶν τεθνηκότων τινὰ ποιητῶν, πῶς οὐ μέλλεις ἀνάγειν τὸν Σοφοκλέα; φησὶν ὁ Διόνυσος· οὐκ | ||
| ἀνάξω τὸν Σοφοκλέα, πρὶν ἄνευ Σοφοκλέους Ἰοφῶντα τὸν υἱὸν αὐτοῦ μόνον | 724 | ||
| 5 | κωδωνίσω καὶ δοκιμάσω, εἰ τὰ ποιήματα, ἃ διδάσκει, αὐτοῦ εἰσι καὶ οὐχὶ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ Σοφοκλέους. ὑπωπτεύετο γὰρ οὗτος τὰ τοῦ πατρὸς λέγειν· ἦν δὲ τῇ ἡλικίᾳ μακρὸς καὶ τὴν φύσιν ὑπόψυχρος. τὸ “κωδωνίσω” δὲ τὸ “δοκιμάσω” μεταφορικῶς ἢ ἀπὸ τῶν κεραμεῶν ἀγγείων, ἃ δοκιμαζόμενα τῷ κρούεσθαι ὑγιᾶ πεφυκότα ἠχεῖ δίκην κώδωνος, ἢ ἀπό τινων ὀρνέων καὶ | ||
| 10 | ἵππων δοκιμαζομένων ἤχῳ κωδώνων· τὰ μὲν γὰρ τούτων γενναῖα γενναίως φέρει τοὺς ἤχους, τὰ δὲ δειλὰ καὶ πτοιαλέα πεφρίκασιν. καὶ ταῦτα μὲν ἰδιωτικώτερά τε καὶ γνωριμώτερα· τὸ δ’ ἀληθὲς καὶ κατὰ τὴν φύσιν τοῦ πράγματος τὸ “κωδωνίσω” λέξις ἐστὶ στρατηγικὴ τροπική· οἱ στρατηγοὶ γὰρ καὶ στρατοπεδείαις ὑπαίθροις καὶ ταῖς φρουραῖς δὲ τῶν | ||
| 15 | πόλεων κώδωνας ἐξαρτῶσι λεπτοῖς μίτοις ἀπῃωρημένους ἐκ διαστήματος, καὶ οὕτω θηρῶσιν ἐπ’ ἀμφοτέρων κατασκόπους πολεμίων ἢ καὶ προδότας, ἐν μὲν ταῖς ὑπαίθροις στρατοπεδείαις ἡμέρας ἔτι τελούσης διὰ κηρύκων πάσῃ προμαρτυρόμενοι στρατιᾷ ὑπηρετικῇ τε καὶ μαχίμῳ· “πᾶς ἢ τροφῆς ὑποζυγίων | ||
| ἢ ἑτέρου χρείαν ἔχων τινὸς ἔτι οὔσης ἡμέρας καὶ χόρτον συλλεξάτω καὶ τὰ | 725 | ||
| 20 | χρειώδη· ὃς δ’ ἂν περὶ τὴν νῦν ἑσπέραν ἁλῷ τὸν χάρακα περιπορευόμενος τὴν κεφαλὴν τῷ ξίφει ἀποτμηθήσεται”. οὕτω λοιπὸν ἠρεμούσης τῆς στρατιᾶς πάσης, ἄν τις ἐπέλθῃ κατάσκοπος, προσκρούει τοῖς κώδωσι καὶ γεγονότος ἤχου κατέχεται τοῖς φρουροῖς· κἀπὶ τοῦ τείχους τῆς πόλεως εἴ τις ἐπαναβαίη λαθών, οὕτως ἁλίσκεται, κἂν καὶ τῶν τῆς πόλεώς τινες συνήργουν αὐτοῖς εἰς προδοσίαν | ||
| 25 | τῆς πόλεως. | ||
sch ran78b | Ἰοφῶντ’] τόν. | ||
sch ran78c | ἀπολαβὼν] κρατήσας. | ||
sch ran79 | κωδωνίσω] δοκιμάσω. | ||
sch ran82a | ὁ δ’] Σοφοκλῆς. | ||
sch ran82b | εὔκολος] ἄπλαστος· ἁπλοῦς. | ||
sch ran83a | Ἀγάθων δὲ ποῦ ἐστιν: ὁ Ἀγάθων οὗτος ἦν δεξιὸς ποιητὴς κωμῳ‐ δίας, ἀγαθὸς τὸν τρόπον καὶ Σωκράτους διδάσκαλος, ἀνὴρ λαμπροτράπεζος. λέγεται δέ, ὅτι καὶ Πλάτωνος ὁ συμποσιακὸς λόγος ἐπὶ τῇ ἑστιάσει τῇ τούτου ἐγράφη, αὐτοῦ τε καὶ πολλῶν φιλοσόφων συνεστιαθέντων τῷ Πλάτωνι. | ||
sch ran83b | Ἀγάθων] ὁ. | 726 | |
sch ran85 | ἐς μακάρων εὐωχίαν: ἤτοι τεθνηκὼς περὶ τὰς μακάρων ἐστὶ νήσους, ἃς Ἕλληνες περὶ χώραν Βρεττίαν εἶναι νομίζουσι κειμένας περὶ τὰ βόρεια τοῦ ἑσπερίου ὠκεανοῦ. ὑπεμφαίνει δὲ καὶ τὸ ἁβροεύωχον τοῦ ἀνδρός· ἢ ὅτι Ἀρχελάῳ τῷ βασιλεῖ Μακεδόνων μετ’ ἄλλων πολλῶν μέχρι καὶ τέλους συνῆν εὐωχούμενος. | ||
sch ran86a | Ξενοκλῆς: ὁ Ξενοκλῆς οὗτος υἱὸς ἦν Καρκίνου, τραγῳδίας ποιητής· ἀδελφοὶ δὲ αὐτοῦ Ξενότιμος καὶ Δημότιμος, ὑποκριταὶ ὀξυφωνότατοι, οἳ καὶ | ||
| Καρκίνου δαίμονες ἐλέγοντο. ὁ ῥηθεὶς δὲ αὐτῶν ἀδελφὸς Ξενοκλῆς λέγεται ἀλληγορικῶς καὶ ἀνήδυντος εἶναι περὶ τὴν ποίησιν. οἱ μνημονευόμενοι δὲ τρεῖς | 727 | ||
| 5 | ἦσαν Ξενοκλεῖς, δύο μὲν τραγικοί, ἕτερος δὲ πολιτικός τε καὶ ῥήτωρ, Φαΰλλου υἱὸς Χολαργεὺς τὸν δῆμον. τῶν δήμων. | ||
sch ran86b | 86 p.i.m.] υἱὸς ἦν Καρκίνου, τραγῳδίας ποιητής· ἀδελφὸς δὲ Ξε‐ νοτίμου καὶ Δημοτίμου, οἳ δαίμονες Καρκίνου ἐλέγοντο. | ||
sch ran87a | Πυθάγγελος: οὗτος τραγῳδίας ἦν ποιητὴς φαῦλος καὶ ἄσημος. | ||
sch ran87b | ἐμοῦ ... λόγος] ὡς δοῦλον οὐκ ἀπολογοῦνται. | ||
sch ran89 | οὐκοῦν] περισσόν. | ||
sch ran90 | ποιοῦντα] ποιήσεις γράφοντα. | ||
sch ran91a | Εὐριπίδου πλεῖν: λαλίστερα καὶ φλυαρώτερα καὶ στωμυλώτερα | ||
| Εὐριπίδου πλεῖν καὶ πλέον ἢ σταδίῳ καὶ τετρακοσίων πηχῶν. | 728 | ||
sch ran91b | Εὐριπίδου] τοῦ. | ||
sch ran91c | ⎧σταδίου] σταδίῳ. | ||
| (v.l.) | ⎨ ⎩σταδίῳ] σταδίου. | ||
sch ran91d | ⎧σταδίου⎫ ⎨ ⎬] στάδιον. ⎩σταδίῳ⎭ | ||
sch ran91e | λαλίστερα] ἀφυέστερα, φλυα‐ ρώτερα. | ||
sch ran92a | ἐπιφυλλίδες: ἐπιφυλλίδες εἰσὶ τὰ μικρότατα πάνυ τῶν σταφυλῶν βοτρυδίσκια, ὡς δυνάμενα ῥᾳδίως φύλλοις καλύπτεσθαι· ἢ τὰ πρὸς αὐτοῖς τοῖς φύλλοις κρεμάμενα. | ||
sch ran92b | στωμύλματα] φλυαρήματα. | ||
sch ran93a | χελιδόνων μουσεῖα: βάρβαρα καὶ στωμύλα, ὀχλώδη, πολύγλωσσα, ἀτερπῆ Μοῦσαν ἔχοντα καὶ συγγραφὰς λόγων, ὡς ἀτερπεῖς καὶ θορυβώδεις εἰσὶν αἱ τῶν χελιδόνων φωναί, οὐ κατὰ κύκνον δὲ ἢ ἀηδόνα φθεγγόμεναι τερπνὰ | ||
| μέλη καὶ γλυκύτατα ἢ λιγυρώτατα. | 729 | ||
sch ran93b | λωβηταὶ τέχνης: διαφθορεῖς καὶ ἀφανισταὶ τῶν τεχνῶν· λέγει δὲ τῆς τραγῳδίας καὶ κωμικῆς. | ||
sch ran93c | μουσεῖα] ὀχλήσεις. | ||
sch ran93d | λωβηταὶ] ἀφανισταί, φθο‐ ρεῖς. | ||
sch ran94a | ἃ φροῦδα θᾶττον: ἃ μειρακύλλια νῦν τὴν ποιητικὴν μετιόντα φροῦδα καὶ ἀφανῆ θᾶττον—λείπει τὸ “γίνεται”—ἅπαξ προσουρήσαντα καὶ εὐθυδρομήσαντα τῇ τραγῳδίᾳ. | ||
sch ran94b | ἢν μόνον χορὸν λάβῃ: ἐὰν μόνον τραγῳδίας κληθῶσι διδάσκαλοι καὶ χορευτὰς λάβωσιν. | ||
sch ran94c | θᾶττον] γίνεται. | ||
sch ran94d | μόνον] ἕνα. | ||
sch ran94e | λάβῃ] λάβωσιν. | ||
sch ran95a | ἅπαξ προσουρήσαντα] εὐ‐ θυδρομήσαντα, εὐδοκιμήσαντα. | ||
sch ran95b | τῇ τραγῳδίᾳ] ἐν τῇ σκηνῇ. | 730 | |
sch ran96a | γόνιμον: γενναῖον καὶ πόριμον καὶ στερρὸν ποιητὴν οὐκ ἂν εὕροις ζητῶν, ὅστις ἂν λάκοι καὶ εἴποι ῥῆμα γενναῖον. | ||
sch ran96b | γόνιμον] ἔντονον, φυσικόν. | ||
sch ran97a | λάκοι: τὸ “λάκοι” πρὸς διασυρμόν φησιν Εὐριπίδου· ἐν Ὀρέστῃ γάρ φησιν Εὐριπίδης· ἔλακεν ἔλακεν. | ||
sch ran97b | (v.l.) | λάκοι] ἢ λάβοι. | |
sch ran99a | παρακεκινδυνευμένον: κινδύνῳ καὶ πολλῷ τῷ πόνῳ ἐφευρημένον· ἤτοι ξενοπρεπές. | ||
sch ran99b | παρακεκινδυνευμένον] ὑψη‐ | ||
| λόν. | 731 | ||
sch ran100a | κἀνταῦθα διασύρει μάτην τὸν Εὐριπίδην, οὐχ ὡς ἡμεῖς τοῖς τῶν σοφῶν λογισμοῖς δικαίως ἐκεῖνον ἐλέγξαμεν, οἷσπερ ἐχρῆν· τί γὰρ μωμητὸν οἶκον Διὸς τὸν αἰθέρα καλεῖν ἢ χρόνου πόδα τὴν χρονικὴν κίνησιν; εἰ δ’ ὅτι “δωμάτιον” τὸν τοσοῦτον αἰθέρα ἐκάλεσεν, ἴστω, ὡς καὶ τοῦτο καλῶς ἔχον | ||
| 5 | ἐστί· πρὸς γὰρ δύναμιν θείαν ἁπανταχοῦ παροῦσαν καὶ πληροῦσαν τὸ πᾶν καὶ ὁ αἰθὴρ δωμάτιον καὶ οὐ δόμος. ᾧ δὲ πυργοῖ—πρὸς σὲ γὰρ νῦν μεταφέρομαι—καὶ μετεωρότερα τοῦ Καπανέως φρονεῖς, ἀλιτήριε, διαγελῶν τὸν ἄνδρα ὡς πάνυ ἀφρόνως καὶ ἀμαθῶς καὶ νηπίως εἰπόντα· “γλῶσσαν ἐπιορκήσασαν ἄνευ φρενός”, καθ’ αὑτὸν | ||
| 10 | συλλογιζόμενος, ὡς αἱ φωναὶ ὑπηρέτιδες νοημάτων εἰσίν, ἡ γλῶσσα δὲ τῶν φωνῶν, πῶς δ’ ἂν γλῶσσά τι λέξειεν ἄνευ φρενός, τρισαλιτήριε, μάνθανε. τὴν φωνὴν οὕτω φυσικῶς γινομένην Εὐριπίδης πολλῷ σοῦ κρειττόνως ἐγίνωσκε· νῦν δὲ τῆς γραὸς λεγούσης· “Ἱππόλυτε, ὤμοσας· μὴ διαφθείρῃς τοὺς ὅρκους μηδὲ προδῷς με”, “ὦ μιαρά”, φησὶν ἐπίσης τῷ κωμικῷ τῷ διασύροντι μάτην | ||
| 15 | τὸν ἄθλιον, “ἐπ’ ἐξαπάτῃ σοι ὤμοσα, ὅπως θηρεύσω σε προειπὼν καὶ λογισά‐ μενος τῇ φρενί, ὅτι κἂν τῇ γλώσσῃ ὀμόσω σοι, οὐ συγκατατιθεμένην ἕξω καὶ τὴν διάνοιαν τοῖς ὀμωμοσμένοις τῇ γλώττῃ, ἀλλ’ ἐναντίαν.” οὕτω, τρισαλιτήριε, πάνυ καλῶς καὶ ἀνεπιμόμφως ἔχει τοδί. ἕτερα δὲ μυρία κατάμομφα τοῦ Εὐριπίδου τε καὶ ἄλλων οὐ συνορᾶτε τῷ νῷ, ὧν ἐγὼ μυρία τοῖς λογισμοῖς | 732 | |
| 20 | καθυπέβαλον τῇ βίβλῳ τῶν ἐμῶν Λογισμῶν, οὐ καθ’ ὑμᾶς φθόνῳ φερόμενος, ἀλλὰ πρὸς ἀλήθειαν. | ||
sch ran100b | χρόνου πόδα] τὴν χρονικὴν κίνησιν. | ||
sch ran102 | (v.l.) | ἰδίᾳ] γρ. ἄνευ. | |
sch ran103a | σὲ δὲ ταῦτ’ ἀρέσκει: σοὶ δὲ ταῦτα ἀρέσκει ἀττικῶς. καὶ μάλα, φησί, πλεῖν καὶ πλέον με ἀρέσκει ἤτοι ὑπεραρέσκει μοι. | ||
sch ran103b | μαίνομαι] ὑπεραρέσκει μοι. | 733 | |
sch ran104 | κόβαλα: πανοῦργα, μιμηλότατα· ἀπὸ τῶν σατυροπιθήκων ἤτοι ἀρκοϊζιανῶν, οἳ πάνυ μιμηλότατοί εἰσιν. | ||
sch ran105 | μὴ τὸν ἐμὸν οἴκει νοῦν: εἰπόντος Ἡρακλέους· Ἡρακλέος· ὡς καὶ σοὶ δοκεῖ, φησὶ Διόνυσος· μὴ τὸν ἐμὸν οἴκει νοῦν, ἤτοι οὐκ εἶ ἐν τῷ ἐμῷ λογισμῷ, ὥστε νοεῖν σε καὶ ἃ ἐγὼ βούλομαί τε καὶ νοῶ. πάλιν δὲ εἰπόντος τοῦ Ἡρακλέους· καὶ (106) μὴν ἀτεχνῶς καὶ παντελῶς καὶ καθάπαξ παμπόνηρα φαίνεται, ὁ Διόνυσος, | ||
| 5 | ὡσανεὶ διασύρει τὸν Ἡρακλέα ὡς ἀνεπιστήμονα μὲν ποιητικῆς τέχνης, κωμῳδίας φημί τε καὶ τραγῳδίας καὶ τῆς ἄλλης ποιητικῆς, στρατιωτικῶν δὲ ἀγώνων καὶ πόνων εἰδὼς ἐμπειρότατον καὶ βουθοίναν βορὸν ἱκανῶς—ἅπαξ γὰρ καὶ δὶς ὁλοκλή‐ ρους βόας κατεθοινήσατο—, φησὶ πρὸς αὐτόν· περὶ μὲν ποιητῶν, ὦ ἄριστε Ἥρακλες, ἐμοὶ λέγειν τι πάρες, ἀρίστῳ κριτῇ τῶν τοιούτων τελοῦντι καὶ | ||
| 10 | (107) ἐπιγνώμονι, δειπνεῖν δέ με δίδασκε· τῶν τοιούτων γὰρ πάνυ ἐμπείρως ἔχεις αὐτός. | ||
sch ran107 | δειπνεῖν με δίδασκε] ὡς βουθοίναν αὐτὸν διασύρει. | ||
sch ran108a | ἀλλ’ ὧνπερ ἕνεκα: καὶ ταῦτα δέ, φησιν, ἔασον· οὐδὲ γὰρ οὐδὲ περὶ τούτων νῦν χρῄζω μανθάνειν, μαθεῖν, ἀλλὰ περὶ τούτων, ὧν ἕνεκα τήνδε τὴν σκευὴν ἔχων κατὰ σὴν μίμησιν ἦλθον, ἵνα μοι τοὺς σοὺς φίλους φράσειας, οὓς ἔσχες φίλους, ὁπότε κατῆλθες ἐκεῖσε πρὸς ἀναγωγὴν τοῦ Κερβέρου. | 734 | |
sch ran108b | ἀλλ’] ἀλλὰ σκόπησον. | ||
sch ran108c | ἔχων] ἐνδεδυμένος. | ||
sch ran109 | ξένους] φίλους. | ||
sch ran110 | εἰ δεοίμην] ἐπειδὴ δέομαι. | ||
sch ran113a | ἐκτροπάς: παρόδους, ἀποφυγὰς δυσχερῶν συναντημάτων τινῶν. | ||
sch ran113b | πορνεῖ’] τά. | ||
sch ran113c | ἀναπαύλας] τάς. | ||
sch ran113d | ἐκτροπάς] τὰς ἐξόδους. | ||
sch ran116 | ἰέναι] ἐλθεῖν. | ||
sch ran117a | μηδὲν ἔτι πρὸς ταῦτα: Ἡρακλέος εἰπόντος· τολμήσεις κατελθεῖν εἰς Ἅιδου καὶ σύ; φησὶν ὁ Διόνυσος· ἔτι καὶ νῦν μηδέν—λείπει τὸ “λέγε”—περὶ | ||
| τούτων· τῶν τοιούτων· ἀλλ’ εἰπὲ τῶν ὁδῶν τὴν καλλίστην, ὅπως ταχέως κατέλθω, καὶ (119) μήτε θερμὴν ἄγαν μήτ’ ἄγαν ψυχρὰν εἴπῃς, ἀλλ’ ὁδὸν εὐκράτῳ καταπνεο‐ | 735 | ||
| 5 | μένην ἀέρι. πρὸς ταῦτα παίζων ὁ Ἡρακλῆς ἀναλογίζεται δῆθεν καὶ σκοπεῖ, ποίαν ὁδὸν ἐφερμηνεύσει τούτῳ καλλίστην, καὶ παίζων φησίν, ὡς ἐφευρὼν (121) ὁδούς, καὶ λέγει· μία μὲν ὁδὸς δῆθεν ἡ ἀπὸ κάλω καὶ θρανίου, τουτέστι κρεμάσαι αὑτὸν σχοίνῳ ἐκ τοῦ τραχήλου καὶ λακτίσαι ποσὶ τὸ ὑποπόδιον καὶ (122) ἀπορρίψαι καὶ πνιγῆναι· ὃ γνοὺς καὶ ὁ Διόνυσός φησιν· αὕτη πνιγηρὰ | ||
| 10 | ὁδός ἐστιν, κατὰ μὲν τὸ ἐσχηματισμένον ἀδιάπνευστος καὶ θερμή, τὸ δ’ ἀληθὲς λέγεις πνιγῆναί με. | ||
sch ran117b | ταῦτ’] λέγεις. | ||
sch ran117c | τῶν ὁδῶν] ἀπό. | ||
sch ran118 | ἀφίξομ’] παραγένωμαι. | ||
sch ran119a | ψυχρὰν] ὁδόν. | ||
sch ran119b | φράσῃς] ἀλλὰ τὴν εὔκρατον. | ||
sch ran120a | φέρε δὴ] εἶπε. | ||
sch ran120b | αὐτῶν] ἀπό. | ||
sch ran122 | λέγεις] ὁδόν. | ||
sch ran123 | ἀλλ’ ἔστιν ἄτραπος σύντομος τετριμμένη: πάλιν ὡς ἐπὶ ὁδοῦ | ||
| συντόμου τετριμμένης καὶ ἁμαξήρους ἀμαξήρους τὸν διὰ φαρμάκου πόσεως θάνατον παίζων λέγει· τρίβεται γὰρ τὸ κώνειον καὶ τῇ ψυχρότητι ἀναιρεῖ· ὃ καὶ ὁ Διόνυσος γνούς· ψυχρά ἐστι καὶ δυσχείμερος ἡ ὁδὸς αὕτη, φησίν. | 736 | ||
sch ran124 | διὰ θυείας] τῆς. | ||
sch ran126a | ἐμπαίζει τὸν Πλάτωνα ὡς τοιαῦτα δοξάζοντα. | ||
sch ran126b | ἀντικνήμια: τὰ τοῦ σκέλους παχυσαρκώτερα μέρη, τὰ ὄπισθεν ὄπισθε καὶ κατωτέρω τοῦ γόνατος κείμενα, ἃ καὶ γαστροκνημίαι καλοῦνται. πήγνυται δὲ καὶ ἀποψύχεται καὶ ταῦτα τὰ μέρη καὶ τὰ ἕτερα τετελευτηκότος τοῦ ζῴου. | ||
sch ran126c | ἀποπήγνυσι] ξηραίνει. | ||
sch ran127a | βούλει ταχεῖαν· καὶ ταύτην θέλεις, φησί, ταχεῖαν ὁδὸν καὶ κατα‐ φορικὴν καὶ κρημνοὺς καὶ λόφους μὴ ἔχουσαν καὶ ὕλας συναγκείας δασείας; ναί, (128) φησὶν ὁ Διόνυσος, ὅτι βαδιστικὸς καὶ ὁδοιποριστικὸς ὁδοιπορικὸς οὔκ εἰμι. | 737 | |
sch ran127b | κατάντη] καταφορικήν. | ||
sch ran128a | νὴ τὸν Δί’] αὐτὴν θέλω. | ||
sch ran128b | μὴ βαδιστικοῦ] καὶ μὴ εἰω‐ θότος πορεύεσθαι ἐμοῦ. | ||
sch ran129 | καθέρπυσον: ὁ Ἡρακλῆς φησι· νῦν βάδισον εἰς τὸν Κεραμεικὸν καὶ (131) ἀναβὰς ἐπὶ τὸν πῦργον πύργον τὸν ὑψηλὸν θεῶ καὶ ὅρα τὴν λαμπάδα ἀφιεμένην (132) ἐκ τοῦ πύργου, ἤτοι μέλλουσαν ἐκ τοῦ πύργου ῥίπτεσθαι· καὶ ὅταν οἱ θεώμενοι καὶ οἱ θεαταὶ εἴπωσι τῷ ἀφιέντι τὴν λαμπάδα—εἴπωσι τί; “εἷναι” | ||
| 5 | καὶ ἕς, ταύτην δηλονότι τὴν λαμπάδα, —τότε εἷναι καὶ ἓς καὶ ῥίψον καὶ σὺ (134) σαυτὸν κάτω. καὶ ὁ Διόνυσος· ἀλλ’ εἰ ἀπὸ τοῦ πύργου ἐμαυτὸν οὕτω | ||
| ῥίψω, ἀπολέσω ἂν ἐκ τοῦ ἐμοῦ ἐγκεφάλου τοσοῦτον, ὅσος ἂν ἐξήρκεσε θρία ποιῆσαι δύο, ἤτοι τὰ ἀγοραίως καλούμενα λελέγγια, μᾶλλον δὲ μαλακτά, ὅτι ἡ ζύμη τοῦ ἀλεύρου αὐτῶν πλάσιν εἶχε θρίου καὶ ὑμένος ἐγκεφάλου. | 738 | ||
sch ran133a | ἵημι, ὁ μέλλων ἥσω, ὁ βʹ ἀόριστος ἧν, ἡ μετοχὴ εἳς καὶ τὸ 〈ἀπαρέμφατον εἷναι〉. | ||
sch ran133b | εἷναι (prius)] ἄφες. | ||
sch ran133c | εἷναι (alt.)] πέμψαι. | ||
sch ran134a | ἐγκεφάλου] ἀπὸ τοῦ. | ||
sch ran134b | δύω] ὑμένας δύο τοῦ ἐγ‐ κεφάλου. | ||
sch ran135a | οὐκ ἂν βαδίσαιμι τὴν ὁδὸν ταύτην: ἀλλὰ συνοπτικώτερον εἰπόντες τὸν νοῦν καὶ ὅσα χρὴ ἐπιδράμωμεν· καὶ πρῶτον ῥητέον ἡμῖν περὶ | ||
| τοῦ Κεραμεικοῦ καὶ τῆς ἀφιεμένης λαμπάδος. ἐν τῷ Κεραμεικῷ—τόπος δὲ ὁ Κεραμεικὸς ἦν ἐν Ἀθήναις—τρισσάκις τοῦ ἔτους λαμπαδικὸς ἀγὼν ἐτελεῖτο· | 739 | ||
| 5 | Ἀθηνᾶς, Ἡφαίστου καὶ Προμηθέως. οὕτω δὲ ὁ λαμπαδικὸς ἐγίνετο δρόμος· ἐν τῷ Κεραμεικῷ τούτῳ πῦργος πύργος τις ἦν ὑψηλός, ἐν ᾧ τις ἀνήρχετο ἡμμένην λαμπάδα κατέχων. οἱ θεαταὶ δὲ καὶ οἱ μετὰ λαμπάδων δραμεῖν μέλλοντες κάτωθεν ἑστῶτες ἐβόων· “ἄφες, ἄφες”. ἀφεικότος δὲ ἄνωθεν αὐτοῦ τὴν | ||
| λαμπάδα, ἰδόντες καὶ οὗτοι τοῦ λαμπαδούχου δρόμου τότε τούτου κατήρχοντο. | 740 | ||
| 10 | ἤδη δὲ περὶ ἐγκεφάλου καὶ τοῦ θρίου ῥητέον μοι, κἂν ἰδιωτικωτέρως τοῦτο εἶπον σαφέστατα. θρία τὰ φύλλα τῆς συκῆς λέγονται καὶ ὑμένες τοῦ ἐγκεφάλου, καὶ θρία εἶδος ἐδέσματος κατασκευαζόμενον οὕτως· στέαρ, ἐγκέφαλον, μέλι, ᾠὰ καὶ σεμίδαλιν φύραντες καὶ τὴν ζύμην λεπτὴν συνθέντες ὡς θρία καὶ ὑμένας ἐγκεφάλου, ὤπτων ἰπνῷ ἢ †π̣ίγκω†· εἶτα δὲ περιείλουν φύλλοις συκῆς καὶ | ||
| 15 | ἀπέστελλον, οἷσπερ ἐβούλοντο. | ||
sch ran135b | οὐκ ἂν βαδίσαιμι: εἰπόντος τοῦ Ἡρακλέους τοιαύτας γελοίας ὁδούς· οὐκ ἄν, φησὶν ὁ Διόνυσος, βαδίσαιμι τοιαύτην· ἀλλ’ εἰπέ μοι, ἣν σὺ τότε (136) κατῆλθες. καί φησιν· ἀλλ’ ὁ πλοῦς πολύς· εὐθὺς εὐθὺ γὰρ ἐπὶ λίμνην ἥξεις | ||
| πάνυ ἄβυσσον καὶ ὑπερβαθυτάτην, καὶ περαιώσει σε ὁ Χάρων. | 741 | ||
sch ran138 | ἄβυσσον] βαθυτάτην. | ||
sch ran139a | ἐν τυννουτῳῒ πλοιαρίῳ: τοιούτῳ σμικροτάτῳ· σφίγγων δὲ τοὺς τῆς χειρὸς δακτύλους καὶ δεικνὺς αὐτῷ οὕτω λέγει. | ||
sch ran139b | γέρων] ὁ Χάρων. | ||
sch ran140a | δύ’ ὀβολὼ μισθὸν λαβών: τοῦτό φησι διὰ τὸ παλαιὸν ἔθος· εἰς τὸ στόμα γὰρ τοῦ νεκροῦ δύο ὀβολοὺς ἔβαλλον. ἀδωροδόκητος γὰρ δὲ ὁ Χάρων. | ||
sch ran140b | 140 p.i.m.] ἔθος ἦν παλαιὸν βάλλειν εἰς τὸ τοῦ νεκροῦ στόμα δύο ὀβολοὺς διὰ τὸ ἀδωροδόκητον τοῦ Χάρωνος. | ||
sch ran141a | ὡς μέγα δύνασθον πανταχοῦ τὼ δύ’ ὀβολώ: τοῦτο εἶπεν, ὅτι | ||
| καὶ ἐν Ἀθήναις δικαστικὸς ἦν ὁ μισθὸς δικαστικὸς μισθὸς ἦν τριώβολον. | 742 | ||
sch ran141b | δύνασθον] δύνανται. | ||
sch ran142a | Θησεὺς ἤγαγε: Θησεὺς καὶ Πειρίθους συνέθεντο τὴν Ἅιδου θυγατέρα Κόρην ἁρπάσαι ἔρωτα σχόντος αὐτῆς τοῦ Πειρίθου. κατιόντες οὖν κατεσχέθησαν· καὶ ὁ μὲν ὡς ἅρπαξ τῷ Κερβέρῳ κατάβρωμα γίνεται· δίδοται· Θησεὺς δὲ ὡς συνεργός, ἀλλ’ οὐχ ἅρπαξ, ἐδέθη κατασχεθείς. ὕστερον ὑστέρως δὲ Ἡρακλεῖ | ||
| 5 | κατελθόντι κατιόντι διὰ τὸν Κέρβερον πάντα Θησεὺς τὰ ἐκεῖ αὐτῷ ἀκριβέστατα ὑποτίθη‐ | ||
| σιν, ὡς Εὐριπίδης (αὐτὰ) διδάσκει τοῖς δράμασιν (ἑαυτοῦ.) | 743 | ||
sch ran142b | διὰ τὸ θητεύειν τὸν Χάρω‐ να πορθμεύοντα. | ||
sch ran142c | ἠλθέτην] ἦλθες. | ||
sch ran143 | (v.l.) | τοῦτ’] ταῦτ’. | |
sch ran146a | καὶ σκῶρ ἀεὶ νῶν: καὶ κόπρον ὑγρὰν ὡσπερεί τινα λίμνην οὖσαν ἀείρρουν μηδαμοῦ πεπηγμένην. | ||
sch ran146b | νῶν] ῥέων. | ||
sch ran146c | κειμένους] ἴδῃς. | ||
sch ran148a | (v.l.) | κινῶν] γρ. καὶ κοινὸν. | |
sch ran148b | κινῶν] συνουσιάζων. | ||
sch ran149 | ἠλοίησεν] ἔτυψεν. | 744 | |
sch ran151a | ἢ Μορσίπου Μορσίμου ῥῆσιν ἐξεγράψατο: ἢ ὅστις τι ἔγραψε τῶν ψυχρῶν τραγῳδιῶν τοῦ Μορσίπου. Μορσίμου. ὁ Μόρσιπος Μόρσιμος οὗτος υἱὸς ἦν Φιλοκλέους, ψυχρὸς μὲν ποιητὴς τραγῳδίας, ἀγαθὸς δὲ ἦν ἰατρός, τὴν ἡλικίαν βραχύς. ἔσχε δὲ υἱὸν Ἀμφιδάμαντα· Τζέτζης δέ φησιν Ἀστυδάμαντα. | ||
sch ran151b? | παροιμία· “σαυτὸν ἐπαινεῖς ὥσπερ Ἀστυδάμας”. | ||
sch ran151c | (v.l.) | Μορσίμου] Μορσίπου. | |
sch ran151d | ἐξεγράψατο] ἐξέγραψε. | ||
sch ran152 | τούτοισι] εἶναι. | ||
sch ran153a | τὴν πυρρίχην τις ἔμαθε τὴν Κινησίου: ὁ Κινησίας οὗτος ἦν τῷ γένει Θηβαῖος, διθυραμβικῶν μελῶν ποιητής. οὗτος αὑτοῦ συμβουλαῖς τε καὶ μέλεσιν ἔπεισε τὴν βουλὴν Ἀθηναίων ἐπισχεῖν τὰ εἰς χορηγίαν διδόμενα κωμικοῖς ἐπεσβόλοις, ὅθεν τινὲς λέγουσι κατ’ αὐτοῦ, ὅτι δοκεῖ μιγῆναι τῷ τῆς | 745 | |
| 5 | Ἑκάτης ἀγάλματι· καὶ κάκιστος μελοποιὸς ἦν κἀν τοῖς χοροῖς ἐχρᾶτο πολλῇ τῇ κινήσει, ἣν καὶ πυρρίχην ἐκάλουν διὰ τὸ εἶναι μακράν· πυρρίχη γὰρ κυρίως ἡ ἐνόπλιος ὄρχησις. ἦν δὲ ὁ Κινησίας οὗτος τὸ μὲν σῶμα ὀκνηρός, πιθανώτατος δέ τι κατασκευάσαι. | ||
sch ran153b | πυρρίχην] εἶδος ὀρχήσεως. | ||
sch ran154 | περίεισι] περιέρχεται, πε‐ | ||
| ριέλθῃ. | 746 | ||
sch ran158 | οἱ μεμυημένοι] οἱ τὰ μυστή‐ ρια τελοῦντες. | ||
sch ran159 | ὄνος ἄγων μυστήρια: μακρηγορούντων Ἡρακλέους καὶ Διονύσου θλιβόμενος ὁ Ξανθίας τῷ βάρει τῶν στρωματίων τῶν παρ’ αὐτοῦ φερομένων, ἀκηκοὼς λεγόντων αὐτῶν καὶ περὶ τῶν μεμυημένων ἤτοι τῶν τελεσθέντων τὰ τῆς Κόρης καὶ Δήμητρος ὄργια, τουτέστι τὰς ἑορτάς, ἐπεὶ ᾔδει, ὅτι ἐν τοῖς | ||
| 5 | μυστηρίοις τῆς Δήμητρος τῶν Ἀθηναίων ἐκ τῆς πόλεως εἰς Ἐλευσῖνα ἐξερχομένων, οἱ ὄνοι βαρέως ἐθλίβοντο φορτηγοῦντες—ἐνωτοφόρουν γὰρ τὰ ἐκείνοις χρειώδη, διατροφάς τε καὶ στρώματα—, φησὶν αὐτὸς ὄνος εἶναι ἄγων μυστήρια ἤτοι τὰ πρὸς τὴν τῶν μυστηρίων τελετὴν χρήσιμα τοῖς ἀφικνουμένοις τῇ πανηγύρει τῆς ἑορτῆς. ὡς γὰρ ἐκεῖσε οἱ ὄνοι βαρέως, ὡς εἶπον, ἐθλίβοντο, | ||
| 10 | οὕτω καὶ αὐτὸς νῦν ὁ Ξανθίας φέρων τοῖς ὤμοις τοῦ Διονύσου τὰ στρώματα. | ||
sch ran160a | ἀτὰρ οὐ καθέξω ταῦτα: ταῦτα εἰπὼν ἐπιχειρεῖ ἀποφορτισάμενος ταῦτα καταθεῖναι. πρινὴ δὲ προσεγγίσαι θεῖναι αὐτά—οὐ κατετίθεντο— (165) ἕνεκα τοῦ γελοίου Διόνυσος λέγει· σὺ δ’ αὖθις τὰ στρώματα λάμβανε. | ||
sch ran160b | καθέξω] καὶ βαστάσω. | 747 | |
sch ran164a | καὶ χαῖρ’, ὦδελφίδιον, πολλά. | ||
sch ran164b | νὴ Δία καὶ σύ γε: τὸ “νὴ Δία” λήρημα κἀνταυθοῖ νόει· λόγος γάρ ἐστιν, ὃν λέγουσι καρδάριν. ὤφειλεν εἰπεῖν “εἴθε χαίροις καὶ σύ μοι”, | ||
| 5 | ὡς πρὸς τὸ χαίρειν δ’ οὗτος εἰπὼν “νὴ Δία” σαπρόξυλον τέτευχε καρδάριν λόγον, οὐ βαρβαρίζων, ἀλλ’ ἑκουσίῳ τρόπῳ. ὅταν γελᾷ μᾶλλον δὲ παικτέοις λόγοις, οὐ βαρβαριστὴς οὐδαμῶς ἢ παικτέος, | ||
| 10 | ἀνὴρ δὲ ῥήτωρ ἀκριβῶς εἰδὼς γράφειν, χαλῶν δὲ νευρὰς τεχνικῶς Μούσης λόγου, | ||
| μήπως ῥαγῶσι τῇ τάσει τῇ συντόνῳ. | 748 | ||
sch ran166 | καὶ ταχέως μέντοι πάνυ: Ξανθίας τοῖς ὤμοις φέρων τὰ στρώματα, ὡς μακρηγοροῦντας Ἡρακλέα καὶ Διόνυσον ὥρα, μέλλων ἤδη αὐτὰ καταθέσθαι, (165) ἀκηκοὼς Διονύσου λέγοντος· σὺ δὲ τὰ στρώματα στρώμαθ’ αὖθις λάμβανε, φησί· πρὶν καὶ καταθέσθαι; ὡς δὲ “πάνυ ταχέως λάμβανε αὐτὰ” εἶπεν ἐλλιπῶς, | ||
| 5 | (167) ὁ Ξανθίας δεῖται αὐτοῦ καί φησι· μὴ δῆτά μοι λέγε ταῦτα λαβεῖν πάλιν, ἀλλὰ μίσθωσαί τινα τῶν ἐκφερομένων, ἐξαγομένων ἢ νεκρῶν, ὅστις ἐπὶ τοῦτο (169) ἔρχεται, ἤγουν εἰς τοῦτο, εἰς τὸ κατελθεῖν εἰς Ἅιδου. ἐὰν δὲ μὴ εὕρω, μηὕρω, φησὶν ὁ Διόνυσος, τινὰ ἐκεῖσε κατερχόμενον—οὐκ ἀργῶς φλυαρεῖ οὐδὲ παπού‐ τζια—, τότε με ἄγειν καὶ ἄγε, φησὶν ὁ Ξανθίας. | ||
sch ran168 | τῶν ἐκφερομένων] τῶν νε‐ κρῶν. | ||
sch ran169 | τότε μ’ ἄγειν] ταῦτα τὰ στρώματα. | ||
sch ran173a | πός’ ἅττα· ὁ νεκρὸς ταῦτα δῆθέν δῆθέ φησιν ἀσθενεστάτῃ ἀσθενεῖ πάνυ καὶ | ||
| λεπτοτάτῃ φωνῇ· πόσα τινὰ σκεύη ἔχετε; καὶ ἰδὼν ταῦτα μισθὸν τοῦ φορταγω‐ γῆσαι ταυτὶ δύο δραχμὰς ἀπαιτεῖ ἤτοι ὀβολοὺς δυόδεκα—ἡ γὰρ δραχμὴ ὀβολῶν ἐστιν ἕξ—ἔλαττον δὲ τοῦ Διονύσου κατατιθεμένου, ἢ Ξανθίᾳ καὶ Διονύσῳ | 749 | ||
| 5 | (174) φησὶν ὁ νεκρός· ὑπάγετε ὑμεῖς διὰ τῆς ὁδοῦ, ἤ, ὃ καὶ κρεῖττόν ἐστι, τοῖς νεκροφοροῦσιν αὐτόν. | ||
sch ran173b | τελ[εῖς]] διδοῖς. | ||
sch ran174 | ὑπάγεθ’ ... ὁδοῦ] πρὸς τοὺς βαστάζοντας ἐκεῖνον· ἢ πρὸς τὸν Διόνυσον καὶ τὸν Ξανθίαν. | ||
sch ran175a | ἵνα ξυμβῶ τί σοι: ἀνάμεινον, φησὶν ὁ Διόνυσος, ἵνα συμβῶ καὶ συμβιβασθῶ σοι κατά τι. | ||
sch ran175b | ξυμβῶ] συμβιβάσω. | ||
sch ran176 | ἤγουν δώδεκα ὀβολούς. | ||
sch ran177a | λάβ’ ἐννέ’ ὀβολούς· ὁ Διόνυσος· ἐννέα ὀβολούς, φησί, λάβε, ἤτοι μίαν δραχμὴν καὶ ἡμίσειαν. καὶ ὁ νεκρὸς ἕνεκα τοῦ γελοίου ἐναντίως τοῖς | ||
| ζῶσιν ὀμνύει λέγων· ἀναβιῴην καὶ ἀναζήσαιμι πάλιν, εἰ λάβω ἐννέα ἐννέ’ ὀβολούς. | 750 | ||
sch ran177b | ἀναβιῴην ... πάλιν] ἀνα‐ ζήσαιμι, ἐὰν ἐπάρω γε ταῦ[τα]. | ||
sch ran178a | ὡς σεμνὸς ὁ κατάρατος: ὁ Ξανθίας τὸ ἐνστατικὸν δῆθεν ἀκηκοὼς τοῦ νεκροῦ φησίν· ὡς σεμνός—νῦν ἀλαζονικὸς καὶ ἐπηρμένος— ἐστὶν ὁ κατάρατος. οὐκ οἰμώξεται καὶ κλαύσει; ἐγὼ βαδιοῦμαι. καὶ πάλιν ἀκολουθεῖ καὶ βαστάζει βαστάζων τὰ στρώματα. | ||
sch ran178b | σεμνὸς] ἐπηρμένος. | ||
sch ran178c | οἰμώξεται] πορεύσεται. | ||
sch ran180a | ὦ ὄπ. παραβαλοῦ: πλησιάζουσι τῇ λίμνῃ καὶ ἀκούουσι τοῦ Χάρωνος βοῶντος τὸ “ὦ ὄπ” καὶ τὸ “παραβαλοῦ”, ὧν τὸ μὲν “ὦ ὄπ” ναυτῶν ἐλαυνόντων ἐστὶν ἐπιφώνημα, τὸ δὲ “παραβαλοῦ” πλησίον καὶ ἔγγιστα τῆς γῆς ἄγε τὴν ναῦν. | ||
sch ran180b | ὢ (sic) ὄπ] ἐπιφώνημα | ||
| ναυτῶν. | 751 | ||
sch ran181 | τοῦτο; λίμην νὴ Δία: τοῦτο οἱ μὲν Διονύσου φασὶν εἶναι, ἕτεροι δὲ τοῦ Ξανθίου. ἰστέον δέ, ὡς τῆς λίμνης καὶ τοῦ πλοίου φανέντος μετέβη καὶ ἡ σκηνὴ καὶ ἦν κατὰ τὴν Ἀχερουσίαν λίμνην, οὐκέτι δὲ ἐν Ἅιδου. | ||
sch ran184 | χαῖρ’ ὦ Χάρων: τὸ “χαῖρ’ ὦ Χάρων” Ἀχαιοῦ τοῦ τραγικοῦ ἐστιν. | ||
sch ran185 | τίς εἰς ἀναπαύλας: ὁ Χάρων τόπους ὡς πορθμεὺς καταριθμεῖται, οὗ μέλλει καταίρειν, καὶ λέγει τοῖς μέλλουσι πλεῖν· τίς θέλει πλεῦσαι εἰς ἀναπαύσεις ἐκ θορύβων καὶ δυσχερειῶν, ἢ εἰς τὸ πεδίον τῆς λησμοσύνης, ἢ εἰς ὄνου πόκας ἤτοι εἰς τὸ μηδέν; | ||
| 5 | ποῦ γὰρ “ὄνων κείρουσιν” εἶπέ τις “πόκας”; ἢ εἰς Κερβερίους ἢ οὗ ὁ Κέρβερός ἐστιν, ἤγουν εἰς ψυχῶν βάρος καὶ θλίψιν; | ||
| Κέρβερος γὰρ ὁ τὸ κέαρ καὶ τὴν ψυχὴν βαρύνων. ἐπεὶ δὲ ἀθάνατος ἡ ψυχὴ— ψυχὴ γὰρ λέγεται παρὰ τὸ “ψύχω” τὸ “ζωογονῶ”, ὁ θάνατος δὲ τῇ ἀθανασίᾳ ἀντίθετος—, εἰκότως τὰ τοῦ θανάτου πάντα βαρύνουσι τὴν ψυχήν. | 752 | ||
sch ran186a | παροιμία ἐπὶ τῶν ἀφελῶν πραγμάτων· ποῦ γὰρ “ὄνων κείρουσιν” εἶπέ τις “πόκας”; | ||
sch ran186b | εἰς ὄνου πόκας] ἤτοι εἰς τὸ μηδέν. | ||
sch ran186c | πόκας] τάς. | ||
sch ran187a | ἢ ’πὶ κόρακας· ἢ εἰς ἀφανισμὸν καὶ ἀδηλίαν, ὅτι καὶ οἱ κόρακες | ||
| ἀφανεῖς ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστόν εἰσι καὶ ἐν ἐρημίαις διάγουσιν, ἢ ὅτι τὰ νεκρὰ σώματα ἐσθίουσιν, ἢ ὅτι οἱ ῥιφέντες εἰς τοὺς κόρακας, ὡς καὶ οἱ εἰς τὸ βάραθρον, | 753 | ||
| τοὺς τιμωρητικούς φημι τόπους, ἠφανίζοντο. | 754 | ||
sch ran187b | ἢ ἐπὶ Ταίναρον: τὸ Ταίναρον ἀκρωτήριόν ἐστι τῆς Λακωνικῆς ἔχον δύο τινὰ χάσματα, ἃ Ἅιδου πύλαι καλοῦνται καὶ στόματα. | ||
sch ran187c | ’πὶ Ταίναρον] ἔλθῃ. | ||
sch ran188 | ποῦ σχήσειν δοκεῖς;: τὸν Χάρωνα ὁ Διόνυσος ἐρωτᾷ· μέχρι ποῦ ἄρα δυνηθῇς καταπλεῦσαι; ἆρα ἐς κόρακας; καὶ ὁ Χάρων χαριζόμενος Διονύσῳ· ἕνεκα σοῦ ἐπισπεύσας, φησί, κατάρω ἐς κόρακας. | ||
sch ran190 | ἔμβαινε ἔσβαινε δή: ὁ Χάρων φησὶν ἐπιβαίνειν τῷ πλοίῳ τοὺς μέλλοντας ἀποπλεῖν· Διονύσου δὲ τὸν Ξανθίαν καλοῦντος ἐμβαίνειν, ὁ Χάρων οὐκ ἐᾷ λέγων· δοῦλον οὐκ ἄγω, εἰ μὴ νεναυμάχηκεν ἢ περὶ τῶν νεκρῶν ἢ περὶ τῶν κρεῶν. καὶ εἰ μὲν “τῶν κρεῶν” ἔχει, δηλοῖ τὴν ἐπὶ Σαλαμῖνι καθ’ ἡμᾶς κατὰ | ||
| 5 | Περσῶν ναυμαχίαν, ὅτε καὶ οἱ δοῦλοι ὑπὲρ τῶν κρεῶν καὶ τῶν οἰκείων σωμάτων ναυμαχήσαντες καὶ τοὺς Πέρασας ἐνίκησαν καὶ παρὰ τῆς βουλῆς τῶν Ἀθηναίων τῆς δουλείας ἠλευθερώθησαν. εἰ δὲ λέγει “περὶ τῶν νεκρῶν”, ὅπερ ἐμοὶ οὐκ ἀρέσκει, περὶ τῆς ναυμαχίας φησὶ τῆς ἐν Ἀργιννούσαις, ἐν ᾗ τοὺς Λακεδαιμονίους ἐνίκησαν οἱ Ἀθηναῖοι, μὴ δυνηθέντες δὲ διὰ χειμῶνα θαλάσσης ἀνελέσθαι | 755 | |
| 10 | τῶν πεσόντων Ἀθηναίων τὰ σώματα, μιᾷ ψήφῳ τοὺς δέκα στρατηγοὺς ἀπέκτειναν πλὴν μόνων δύο στρατηγῶν πεφευγότων· ἀνεῖλον δὲ τοὺς ἄνδρας βουλῇ Καλλιξένου καὶ Διομέδοντος Χολαργέως. ὕστερον δὲ μετάμελοι γεγονότες οἱ Ἀθηναῖοι καὶ τῷ Τζέτζῃ παραψυχήν τινα μερικὴν χαριζόμενοι τῆς διὰ τοὺς ἄνδρας ἀνίας, ἀναιροῦσι καὶ τὸν μιαρὸν Χολαργέα καὶ τὸν Καλλίξενον. | ||
| 15 | ἃ δέ φασιν οἱ πρὸ ἡμῶν, ὁρᾶτε τὰς βίβλους αὐτῶν· τίς γὰρ ἂν ἢ πάντα ἢ τὰ πλείω ἢ τὰ πλεῖστα τούτων ἢ γράφειν ἢ λέγειν ἰσχύσει; ὃ λέγουσι δὲ καὶ εἰς τὸ “εἰ μὴ νεναυμάχηκε τὴν περὶ τῶν νεκρῶν”, ὃ αὐτός, ὡς ἔφην, οὐ παραδέχομαι, | ||
| καίπερ ὅμως μὴ παραδεχόμενος, ἀλλὰ περὶ τῶν κρεῶν ἐγὼ λέγων καὶ περὶ τῆς ἐν Σαλαμῖνι ναυμαχίας τῆς πρὸς τοὺς Πέρσας, ἐπιλύσω αὐτοῖς, εἰς τὴν ἐν | 756 | ||
| 20 | Ἀργιννούσαις ναυμαχίαν κατὰ ῥητὸν προσθεὶς τὰ αὐτῶν. “τοιοῦτόν τι λέγει· δοῦλον οὐκ ἄγω, εἰ μὴ ἀνῄρηται τοὺς ἐκ τῆς θαλάσσης νεκρούς. οὐκ ἔχει δὲ νοῦν,” φασί, “τὸ λεγόμενον· ναυμαχίας γὰρ οὐδεμιᾶς ἔδει πρὸς τὴν ἀναίρεσιν· χειμῶνι δὲ ἐκωλύθησαν”. ταῦτα μέν εἰσιν, ἅ φασιν οὗτοι. ἂν οὖν καθ’ ἡμᾶς “περὶ τῶν κρεῶν” εἴπῃς καὶ | ||
| 25 | τὴν τῆς Σαλαμῖνος ναυμαχίαν λέγειν νοήσῃς, λέλυκας καὶ τὰς ψυχρὰς ἀπορίας καὶ τὴν ἱστορίαν τὴν ἀληθῆ ὡς ἔχει νοήσεις. εἰ δὲ βουλητὸν καὶ ἐπὶ ταῖς Ἀργιννούσαις ταῦτα δὴ λύειν με, ὁμοῦ καὶ χειμὼν ἦν, ὦ γενναῖοι, καὶ ναυμαχία. εἰ δ’ αὖ χαρίζομαι ὑμῖν καὶ ναυμαχίαν λέγω τότε μὴ εἶναι, τὸ “εἰ μὴ νεναυμάχηκε τὴν περὶ τῶν νεκρῶν” τῶν Ἀθηναίων φημὶ τῶν τότε κακῶς ἐχόντων τοῖς | ||
| 30 | πράγμασι βούλεσθαι. καὶ ἑτέρως τοῦτο ἀκούσεται, δεινὸν δὲ καὶ τοῦτο καὶ | ||
| γλαφυρώτατον· εἰ μὴ νεναυμάχηκε τὴν ναυμαχίαν τὴν περὶ τῶν νεκρῶν, εἰ μὴ νεναυμάχηκε τὴν καθ’ ὑμᾶς ναυμαχίαν τὴν ἐν Ἀργιννούσαις τὴν περὶ τῶν νεκρῶν, ἤτοι τὴν θρυλλουμένην περὶ τῶν νεκρῶν, δι’ οὓς νεκροὺς οἱ μὲν τῶν δέκα στρατηγῶν αὐτοφυγάδες ἐγένοντο, οἱ δὲ ἀνῃρέθησαν. οὕτως ἡμεῖς ἐπὶ | 757 | ||
| 35 | ψευδέσι καὶ ἀσυμφόροις κενὰ κενοῖς μακρηγοροῦντες καὶ ἀτερπέστατα. | ||
sch ran191 | νεκρῶν] γρ. κρεῶν. | ||
sch ran193 | οὐκοῦν καὶ λοιπὸν περιθρέξῃ καὶ πηδήσεις καὶ περιδράμῃς τὴν | ||
| λίμνην κύκλῳ πεζός. | 758 | ||
sch ran194a | παρὰ τὸν αὐαίνου λίθον: ἤτοι τὸν τῆς ξηρασίας λίθον παρὰ ταῖς ἀναπαύσεσιν. | ||
sch ran194b | αὐαίνου] ξηρασίας. | ||
sch ran196a | οἴμοι κακοδαίμων: δυσφορῶν ὁ Ξανθίας ἐφ’ οἷς ἀνιαροῖς ἐντε‐ τύχηκε· τίνι κακίστῳ, φησίν, οἰωνῷ ἐντετύχηκα σήμερον πρώτως ἐκ τῆς οἰκίας ἐξιών; | ||
sch ran196b | τῷ ξυνέτυχον] οἰωνῷ συν‐ ήντησα. | ||
sch ran196c | ἐξιών] ἀπὸ τῆς οἰκίας. | ||
sch ran199a | ἵζω ἐπὶ κώπην: εἰπόντος Χάρωνος· εἴ τις σπεύδει πλεῖν ἡμᾶς, καθιζέτω ἐξ κώπην ἤτοι κρατησάτω κώπην καὶ ἐλαυνέτω, ἀκούσας τοῦτο ὁ Διόνυσος ἄνω τῆς κώπης καθέζεται, καί· τί ποιεῖς; τοῦ Χάρωνος λέγοντος, (200) καθίζω, φησίν, ἐπὶ κώπην, ὡς ἐκέλευσας. εἶτα πάλιν ὁ Χάρων· ὦ γάστρων | ||
| 5 | (201) καὶ γαστρίμαργε, φάγε καὶ πότα, οὐ καθεδῇ τοιῶσδε, οὐ κατάσχῃς τὴν κώπην ταῖς χερσὶ καὶ κατέχεις; οὐχ ὑφαπλοῖς αὐτὰς καὶ οὐκ ἐλαύνεις; (202) οὐκ ἀντιβὰς καὶ ἐπιστηρίξας τὸν πόδα τῷ ἑδωλίῳ ἐλαύνεις προθύμως; | 759 | |
sch ran199b | ᾗπερ] ὅπου. | ||
sch ran200a | καθεδεῖ] καθευδοίη. | ||
sch ran200b | γάστρων] ὦ γαστρίμαργε. | ||
sch ran202a | φλυαρήσεις] ἀμελῶς δια‐ τεθῇς. | ||
sch ran202b | ἀντιβὰς] ἐπιστηρίξεις τῷ ἑδωλίῳ κρατῶν τὴν κώπην. | ||
sch ran203 | ἐλᾷς] ἐλαύνεις. | ||
sch ran204 | ἄπειρος, ἀθαλάττευτος, ἀθαλάττωτος, ἀσαλαμίνιος: μὴ ἔμπειρος ὢν ἔργων | ||
| θαλασσίων καὶ ναυτικῶν, μηδὲ νεναυμαχηκὼς τῇ ναυμαχίᾳ τῇ περὶ Σαλαμῖνα. ἡ δὲ τοῦ λόγου συνέπεια· κᾆτα πῶς δυνήσομαι ἐλαύνειν ἄπειρος, ἀθαλάττευτος, ἀθαλάττωτος, ἀσαλαμίνιος ὤν; τὸ δὲ “εἶτα” παρέλκει. τὴν Σαλαμινίαν δὲ ναῦν καὶ τὴν | 760 | ||
| 5 | Πάραλον τῶν παλαιῶν νῦν ἔασον· μίνας σαλῆς λέγουσιν ἄρτι γὰρ λόγους. | ||
sch ran205 | εἶτ’] παρέλκον. | ||
sch ran207 | θαυμαστά] μέλη. | ||
sch ran211a | λιμναῖα κρηνῶν τέκνα: εἷς ἕκαστος τοῦ χοροῦ τῶν βατράχων πρὸς τοὺς ἑτέρους λέγει βοὴν ὑμνητήριον βοᾶν. τὰ τοιαῦτα δὲ παραχορηγήματα καλοῦνται· οὔτε γὰρ οἱ βάτραχοι οὔτε ὁ χορὸς τῶν μυστῶν ἐν τῷ θεάτρῳ | ||
| ὁρῶνται, ἀλλ’ ἔσωθεν μιμοῦνται τοὺς βατράχους. | 761 | ||
sch ran211b | λιμναῖα κρηνῶν τέκνα: λείπει ὁ “καί”· ἀντὶ τοῦ “λιμνῶν καὶ κρηνῶν τέκνα”, φθεγξώμεθα ἀοιδήν. | ||
sch ran211c | λιμναῖα κρηνῶν] ἀντὶ τοῦ “λιμνῶν καὶ τῶν”. | ||
sch ran212 | ξύναυλον] ξυνῳδόν. | ||
sch ran214a | ἀοιδάν] ἀοιδῶν. | ||
sch ran214b | κοὰξ] λέγω τό. | ||
sch ran215a | ἣν ἀμφὶ Νυσήϊον: ἣν ἀοιδὴν ἐφθεγξάμεθα περὶ τὸν Διὸς παῖδα Διόνυσον, τὸν Νυσήϊον, τὸν τιμώμενον ἐν Νύσῃ—ἑπτὰ δὲ Νύσαι εἰσίν—, ἥν, ὦ λιμναῖα καὶ ὑδάτων τέκνα βάτραχοι, ἐφθεγξάμεθα τιμῶντες τὸν ῥηθέντα Διόνυσον· οὐκ ἐν λίμναις ὑδατηραῖς, ἀλλ’ ἐν Λίμναις χωρίῳ τῆς Ἀττικῆς | ||
| 5 | οὕτω καλουμένῳ, ἐν ᾧ ἦν Διονύσου ἱερὸν μεγάλως τιμώμενον καὶ ἁγιστευόμενον. | 762 | |
sch ran215b | Νυσήϊον] τὸν τιμώμενον ἐν Νύσῃ. | ||
sch ran215c | ἀμφὶ ... Διὸς] περὶ τὸν παῖδα. | ||
sch ran217 | Λίμναι χωρίον τῆς Ἀττικῆς οὕτω καλούμενον, ἐν ᾧ ἐτιμᾶτο ὁ Διόνυσος ἐν τῷ ἱερῷ αὐτοῦ. | ||
sch ran218a | ἡνίχ’ ὁ κραιπαλόκωμος: κραιπαλοκῶμος: ἐπανάλαβε πάλιν καὶ λέγε· ἣν ἀοιδὴν ᾔσαμεν περὶ τὸν Διόνυσον ἐν Λίμναις τῆς Ἀττικῆς ποτε, ἡνίκα χωρεῖ ὁ ὄχλος καὶ τὸ θορυβῶδες τοῦ λαοῦ, ὁ ὄχλος ὁ κραιπαλόκωμος, κραιπαλοκῶμος, ὁ κραιπαλῶν καὶ μεθυσκόμενος ἐν κώμοις καὶ πότοις μετ’ ᾠδῶν καὶ ᾀσμάτων γινομένοις, ὅτε | ||
| 5 | χωρεῖ ὁ τοιοῦτος ὄχλος κατὰ τὸ ἐμὸν τέμενος τὸ ἐν Λίμναις τῆς Ἀττικῆς. ἐπεὶ τοῦ λόγου τὸν νοῦν καὶ τὴν συνέπειαν εἶπον, ἐρῶ καὶ κανόνα σοι. “κραιπαλοκῶμος” ὁ κωμάζων, ἐνεργητικὸν προπερισπᾶται, “κραιπαλόκωμος” δὲ παθητικόν, ὁ κωμαζόμενος, προπαροξύνεται. | 763 | |
sch ran218b | Χύτροισι: Χύτροι ὄνομα ἑορτῆς ἐν Θήβαις, ἐν ᾗ ἐρχομένων τῶν λαῶν καὶ ὁ Διόνυσος ὑμνεῖτο· οἱ Χύτροι γὰρ ἡ ἑορτὴ οὐκ ἦν ἀνειμένη τῷ Διονύσῳ. οὕτω δὲ ἤγετο· μετὰ τὸ σωθῆναι τοὺς ἐν τῷ κατακλυσμῷ ἐκ τοῦ κατακλυσμοῦ πεφευγότας ἀνθρώπους, ᾗ ἡμέρᾳ πρώτως ἐθάρρησαν χύτραν τῷ πυρὶ ἐπιθεῖναι ἐπιστῆσαι καὶ ἐν | ||
| 5 | αὐτῇ ἐπιστῆσαι καὶ ἀφεψῆσαι ἀφεψῆσαι τὰ ἐμβληθέντα, καὶ τὴν ἡμέραν καὶ ἑορτὴν κατ’ αὐτὴν τὴν ἡμέραν ποιήσαντες Χύτρους ἐκάλεσαν. ἔθυον δὲ ἐν αὐτῇ οὐδενὶ τῶν ὀλυμπίων θεῶν, Ἑρμῇ δὲ χθονίῳ ὑπὲρ τῶν τεθνεώτων, καὶ τῆς ἑψομένης χύτρας ἑνὶ ἑκάστῳ τῶν ἐν τῇ πόλει οὐδεὶς τῶν ἱερέων ἐγεύετο· οἱ δὲ κατ’ ἐκείνην τὴν ἡμέραν ἐκεῖσε παραγενόμενοι παραγινόμενοι ἐγεύοντό τε τῶν χυτρῶν καὶ ὑπὲρ τῶν | 764 | |
| 10 | τεθνεώτων τὸν Ἑρμῆν ἐξιλάσκοντο. ἡμέρᾳ δὲ τὰς χύτρας ἐκείνας ἦσαν ἑψοῦντες ἑψοῦντες ἦσαν | ||
| καὶ οὐ νυκτί· ἤγοντο δὲ καὶ ἀγῶνες ἐκεῖσε οἱ χύτριοι χύτρῖνοι καλούμενοι. | 765 | ||
sch ran218c | ὁ κραιπαλόκωμος] ὁ μεθυ‐ σκόμενος ἐν κώμοις καὶ μέθαις, πότοις. | ||
sch ran219 | ἐμὸν τέμενος] τὴν Λίμνην. | ||
sch ran221 | ἐγὼ δέ τ’ ἀλγεῖν ἄρχομαι τὸν ὄρρον: τῇ συνεχείᾳ τῆς εἰρεσίας ἠρξάμην, φησὶν ὁ Διόνυσος, ὀδυνᾶσθαί μου τὸν ταῦρον. ὁ δὲ ταῦρος οὗτος μέρος ἐστὶ τοῦ σώματος ὑποκάτω τῶν διδύμων. | ||
sch ran222 | τὸν ὄρρον] τὸν ταῦρον. | ||
sch ran224a | ὑμῖν] τοῖς βατράχοις. | ||
sch ran224b | ἴσως] τάχα. | ||
sch ran224c | μέλει] διὰ φροντίδος. | ||
sch ran226a | ἀλλ’ ἐξόλοισθ’ αὐτῷ κόαξ: κοὰξ: ἀλλ’ ἐξόλοισθε σὺν αὐτῷ τῷ “κόαξ”, “κοὰξ”, ὁ Διόνυσος λέγει μισήσας τὴν ἀτερπῆ φλυαρίαν τοῦδε καὶ τὴν ἀθεότητα. | ||
sch ran226b | αὐτῷ] σὺν αὐτῷ. | 766 | |
sch ran228a | εἰκότως γ’, ὦ πολλὰ πράττων: εἰκότως, οἱ βάτραχοι λέγουσιν, ἀλγεῖς, Διόνυσε, τὸν ὄρρον· πολυπραγμονῶν γὰρ καὶ τὰ ἐν Ἅιδου θέλεις μαθεῖν. ἀλλὰ κατὰ ῥητὸν τὰ τούτων λεκτέον. “εἰκότως οὐδὲν ἄλλο ἐσμὲν ἢ κόαξ κόαξ, κοὰξ κοὰξ, ἤ· εἰκότως ἀλγεῖς τὸν ὄρρον· | ||
| 5 | πολυπραγμονεῖς γάρ”. ταῦτα τὰ τῶν σοφῶν. ἄλλως. οὕτως οἱ παλαιοί φασιν· ἡμεῖς δὲ λέγομεν· εἰκότως, ὦ πολλὰ πράττων Διόνυσε, πολυπράγμων πολυπρᾶγμον καὶ θέλων γνῶναι καὶ τὰ ἐν Ἅιδου, ἤ· εἰκότως, ὦ Διόνυσε, μέγιστε θεέ, πολλὰ πράττων καὶ μυρία παρέχων ἀνθρώποις χρηστά, τὸ “κόαξ” “κοὰξ” συνεχῶς (229) λέγω καὶ ᾄδω, ὅτι με στέργουσι Μοῦσαι αἱ πρὸς λύραν καὶ ὁ Πὰν ὁ | ||
| 10 | κεροβάτης, ὁ τοῖς ποσὶ χηλὰς ἔχων ⟦προ⟧βάσεις κερατίνας· 〈κεράτιν〉αι γὰρ 〈αἱ〉 προβάτων· κεράτινοι δὲ αἱ χηλαὶ τῶν προβάτων—ὁ Πὰν ποῖος; ὁ καλάμοις παίζων· ἢ ὁ σύριγγι καλαμίνῃ χρώμενος—καὶ ὁ Ἀπόλλων ὁ φορμικτὴς καὶ βυκανιστὴς καὶ κιθαριστής. φορμιγκτὴς καὶ κιθαριστής. | 767 | |
sch ran228b | εἰκότως] ἀλγεῖς τὸν ὄρρον. | ||
sch ran230 | κεροβάτας] ⟦προ⟧βάσεις κερατίνας ἔχων τὰς χηλάς. | ||
sch ran231 | καλαμόφθογγα] καλάμοις. | ||
sch ran232 | φορμικτὰς] κιθαριστής. | ||
sch ran233 | ἕνεκα δόνακος, ὃν ὑπολύριον τρέφω: ὑπολύριόν φησι τὸν δόνακα, ὅτι οὐ μόνον λυρικοὶ πρὸς λύραν ᾖδον καὶ αὐλόν, ἀλλὰ καὶ τραγικοὶ καὶ κωμικοὶ | ||
| ἐν τοῖς μέλεσιν οὕτως ᾖδον. | 768 | ||
sch ran236a | φλυκταίνας: φωΐδας, σμώδηκας, σμώδιγγας, αἱμοσταλαγίδας, αἳ γίνονται ταῖς ἁπαλαῖς καὶ ἀτρίπτοις χερσὶν ἐπὶ πολὺ κρατούσαις σκληρόν τι καὶ ἀντίτυπον. | ||
sch ran236b | φλυκταίνας] λείπει χερσίν. | ||
sch ran237a | πρωκτὸς τὸ μακρὸν τῶν σπερόντων ὀργάνων· οὗτος παραχρήσει δὲ νῦν τοῖς ἐνθάδε αὐτὴν ἕδραν δείκνυσι καὶ τράμιν λέγειν. | ||
sch ran237b | πρωκτὸς τὸ μακρὸν τῶν αἰδοίων· νῦν δὲ κατὰ παράχρησιν τὴν ἕδραν. | ||
sch ran240 | ἀλλ’ ὦ φιλῳδὸν] ἀξίωσις. | ||
sch ran242a | εὐηλίοις ἐν ἡμέραις: ὁ χορὸς τῶν βατράχων φησὶ πρὸς τὸν Διόνυσον· μᾶλλον μὲν οὖν φθεγξαίμεθα, καὶ οὐ σιωπήσαιμεν, εἴ ποτε ἐν (243) εὐηλίοις ἡμέραις ἤτοι ἐαριναῖς, θεριναῖς, φθινοπωριναῖς φθινοπωρίσιν ἡλάμεθα, | ||
| ἐσκιρτήσαμεν, ἐπηδήσαμεν διὰ κυπείρου καὶ φλέω. εἴδη δὲ βοτανῶν καὶ φυτῶν | 769 | ||
| 5 | εἰσι τό τε κύπειρον καὶ ὁ φλέως· κύπειρον μὲν ἡ σχοῖνος, τὸ “βρύλλον” καλού‐ μενον ἰδιώταις· φλέως δὲ τὸ ἐν ποταμοῖς φυόμενον παπυρῶδες. | ||
sch ran242b | εὐηλίοις] ἐαριναῖς, θερι‐ ναῖς, φθινοπωριναῖς. | ||
sch ran243a | ἡλάμεθα] ἐσκιρτήσαμεν. | ||
sch ran243b | κυπείρου] σχοίνου. | ||
sch ran244 | φλέω] παπύρου. | ||
sch ran246a | ἢ Διὸς φεύγοντες ὄμβρον: ἢ τὴν οὐράνιον βροχὴν πεφευγότες· πεφρίκασι γὰρ τοὺς ὄμβρους οἱ βάτραχοι καὶ κρύπτονται θαλάμοις καὶ τῷ βυθῷ καὶ τοῖς τέλμασι, καὶ ὅταν καταρρυῆναι μέλλωσιν ὄμβροι, προσημαίνοντες τοῦτο βοῶσι καὶ κρύπτονται. | ||
sch ran246b | Διὸς ... ὄμβρον] τὴν | ||
| οὐράνιον βροχήν. | 770 | ||
sch ran249a | πομφολυγγοπαφλάσματα δέ φησι τὰς ἐκ βυθοῦ τῶν βατράχων ἀνιεμένας φωνάς· παφλάζει γὰρ καὶ ἀναφέρεται τότε τὸ ὕδωρ ταῖς τούτων φωναῖς ἀνωθούμενον, ὡς ὑπὸ τοῦ πυρὸς πυρὸς τὸ ὕδωρ τοῦ λέβητος, καὶ πομφόλυγγες ἤτοι φύσκαι μικραὶ καὶ λεπταὶ γίνονται ἀραιώμεναι καὶ κούφως τοῖς ὕδασιν | ||
| 5 | ἐπιφερόμεναι. ἐπινήχονται. | ||
sch ran249b | πομφόλυξ ἀπὸ τοῦ πέμ‐ πειν φολίδας. γίνεται δὲ ἡ πομφόλυξ οὕτως· κατερχομένης τῆς ψεκάδος καὶ μεμιγμένης μετὰ τοῦ πνεύματος | ||
| 5 | τὸ μὲν ὕδωρ κατωφερὲς μένει κάτω, τὸ δὲ πνεῦμα ὡς κοῦφον ζητεῖ τὴν ἄνω φοράν, καὶ ἐκ τούτου γίνονται | ||
| αἱ πομφόλυγγες τῷ λόγῳ τῷ φυσικῷ. | 771 | ||
sch ran251 | τουτὶ] τὸ ἀγαθόν. | ||
sch ran254a | ἔγωγ’] πείσομαι. | ||
sch ran254b | ἐλαύνων] τὴν κώπην. | ||
sch ran255 | εἰ] ἐπειδή. | ||
sch ran257a | οἰμώζετ’ ἄρα: παίζων νῦν ὁ Διόνυσος οἰμωγήν φησι τὴν ᾠδὴν τῶν βατράχων. | ||
sch ran257b | τὴν ᾠδὴν τῶν βατρά‐ χων λέγει. | ||
sch ran259a | ὁπόσον γ’ ἡ φάρυγξ ἡμῶν: σημείωσαι, ὅτι ἐν τοῖς πλείοσι “φάρυξ” ἄνευ τοῦ γ γράφεται, ἐν εὐαρίθμοις δὲ πάνυ καὶ “φάρυγξ” σὺν τῷ γ. τὰ δὲ τῆς κουστωδίας γλαντία μὴ εἰδότα λόγων κανόνας, εἴ τις τῶν | ||
| ἐμῶν τοιοῦτόν τι γράψειεν, σύρουσιν αὐτὸν καὶ γελῶσιν· ἀλλ’ οἳ καὶ ὀστράκοις, | 772 | ||
| 5 | πλὴν εἰς Γραφάς, ὡς δέλτοις ἐχρῶντο, καὶ ὧν ἡ Μοῦσα μέχρι καὶ νῦν ὀστρακο‐ κρότητον ᾄδει τὸ μέλος, ἀλλ’ οὐ πρὸς αὐλὸν καὶ λύραν καὶ βάρβιτον. | ||
sch ran259b | “λάρυγξ” ἀνωτέρω μέρος· “φάρυγξ” ὁ κάτωθεν, ὁ καὶ οἰσο‐ φάγος καλούμενος. εἰσὶ δὲ δύο αὐλοί· ὁ μὲν εἷς λαμβάνει τὰς τροφάς, ὁ δὲ | ||
| 5 | ἕτερος ἀναπνευστικός, ὅστις καλεῖται καὶ τραχεῖα ἀρτηρία, ἀπὸ τοῦ τηρεῖν τὸν ἀέρα ἤτοι τὸ πνεῦμα· ἐπάνω δὲ τούτου κεῖται ἡ λεγομένη σταφυλή. ὅταν οὖν εἰσέλθῃ ἐκεῖσε τροφή, πά‐ | 773 | |
| 10 | σχει πνιγμονὴν ὁ ἄνθρωπος· γίνεται δὲ ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἐπὶ τῶν νηπίων διὰ τὸ βορὸν αὐτῶν. | ||
sch ran265a | κεκράξομαι δι’ ἡμέρας: ᾄσω, βοήσω δι’ ὅλης ἡμέρας, πανημερίως, ἕως ἂν ὑμῶν ἐπικρατήσω καὶ κατάσχω καὶ παύσω τὸ “κόαξ”· “κοάξ”· κρατῶ γὰρ ἀττικῶς αἰτιατικῇ, ὡς μυριάκις ἐδείξαμεν καὶ ἕτερα μυρία. οὐκ οἶδα δέ, τί παθόντες | ||
| οἱ παλαιοὶ “ἐπικρατήσω τὸ κώαξ” τῷ κοάξ” τὸ “κω” “τῷ” μέγα γράφουσιν. | 774 | ||
sch ran265b | κἄν με] καὶ ἐγώ. | ||
sch ran266 | ἐπικρατήσω] κατάσχω. | ||
sch ran268 | ἔμελλον ἄρα παύσειν ποθ’ ὑμᾶς τοῦ κόαξ: κοάξ: νῦν δῆλον, ὡς οἱ μιμητικοὶ τῶν βατράχων ὑποκριταὶ οὐκ ἐν τῷ φαινομένῳ εἰσίν, ἀλλ’ ὑπὸ τὴν σκηνὴν κεκρυμμένοι, ὡς ὑπὸ λίμνην οἱ βάτραχοι. ἡ μέντοι φωνὴ αὐτῶν ἐξακούε‐ ται, ὥσπερ κἀκείνων, κἂν ἐκ βυθοῦ φθέγγωνται. μετὰ δὲ τὸ τοὺς βατράχους | ||
| 5 | σιωπῆσαι σιγῆσαι χορὸς εἰσέρχεται τῶν μυστῶν, ὡς καὶ πρότερον εἴπομεν. | ||
sch ran269a | παῦε, παῦε, φησὶν ὁ Χάρων, τῆς κωπηλασίας, παραβαλοῦ, πλησίασον τῇ γῇ τοῦ Ἅιδου· τὼ κωπίω καὶ τὰ κωπία· λείπει “πρόσ(σ)χες, μὴ κατάξειας” κατάξεις”. νῦν δὲ πᾶσα ἡ σκηνὴ ἡ σκηνὴ πᾶσα καὶ ὁ χορευτὴς οἱ χορευταὶ μετέβησαν καὶ ἐν τῷ | ||
| Ἅιδῃ δῆθέν εἰσιν. | 775 | ||
sch ran269b | παῦε] λείπει πρόσχες, μὴ κατάξειας. | ||
sch ran269c | παραβαλοῦ κτλ. p.i.m.] παράθες· ἢ πλησίασον τῇ γῇ τοῦ Ἅιδου. νῦν δὲ πᾶσα ἡ σκηνὴ καὶ ὁ χορευτὴς μετέβησαν καὶ ἐν τῷ | ||
| 5 | Ἅιδῃ δῆθέν εἰσιν. | ||
sch ran269d | τὼ κωπίω] τὰ κωπία. | ||
sch ran270a | τὸν ναῦλον ἀρσενικῶς, ὡς Καλλίστρατος γράφει· σὺ δὲ τοῖς τρισὶ γένεσι γράφε πεπεισμένος ἡμῖν· τὸ ναῦλον, τὴν τὸν ναῦλον καὶ τὸν τὴν ναῦλον. | ||
sch ran270b | ὁ ναῦλος, ἡ ναῦλος, τὸ | ||
| ναῦλον. | 776 | ||
sch ran271a | ὁ Ξανθίας. ποῦ Ξανθίας; ἦ ἢ Ξανθίας: ἐστὶ δηλονότι ποῦ; καὶ ὁ Ξανθίας ἀποκρίνεται δουλικῶς· “ἰαῦ”, ἰαύω· ἢ “ἰάπτω” βαρβάρως, ἤτοι “διατρίβω”, “πάρειμι”. | ||
sch ran271b | ἦ] ἆρα. | ||
sch ran271c | Ξανθίας] ἐστὶ ποῦ; | ||
sch ran273 | (v.l.) | ταυταθοῖ (sic)] γρ. τἀνταῦθα. | |
sch ran275a | οὓς ἔλεγεν ἡμῖν: ὁ Ἡρακλῆς δηλονότι. | ||
sch ran275b | σὺ δ’ οὔ: σὺ δὲ οὔ, φησὶν ὁ Ξανθίας τῷ Διονύσῳ· ἤτοι οὐκ ἐθεάσω. καὶ ὁ Διόνυσος· νὴ τὸν Ποσειδῶ, φησίν, ἐθεασάμην· καὶ νυνί γε ὁρῶ τοὺς ἐπιόρκους. παίζων δὲ τῷ δοκεῖν λέγειν ὁρᾶν τοὺς ἐν τῷ Ἅιδῃ ἐπιόρκους περὶ τῶν ζώντων καὶ μετὰ τῶν θεατῶν ἑστηκότων ἐπιόρκων φησίν. | ||
sch ran275c | ἔλεγεν ἡμῖν] ὁ Ἡρακλῆς. | 777 | |
sch ran277a | προϊέναι βέλτιστα νῷν: βέλτιστα καὶ ἤτοι βέλτιον καὶ ἄριστον νῷν καὶ νῶϊν καὶ ἡμῖν, προϊέναι καὶ ἐπὶ τὰ ἔμπροσθεν προχωρεῖν καὶ πορεύεσθαι, ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ τόπος, οὗ τὰ δεινὰ θηρία εἶναι ἔλεγεν ὁ Ἡρακλῆς. Ἡρακλῆς. καὶ ὁ Διόνυσός Διόνυσός φησιν· ὡς οἰμώξεται· “ὡς” καὶ “ὅτι” οἰμώξεται, ἢ “ὣς” καὶ “λίαν”. τὸ δὲ | ||
| 5 | “οἰμώξεται” ἢ ὁ Ἡρακλῆς ὁ πτοῶν ἐκπτοῶν με, ἢ τὰ θηρία. | ||
sch ran277b | προϊέναι ... νῶϊν] ὡς ἐπὶ τὰ ἔμπροσθεν ἐλθεῖν ἡμᾶς. | ||
sch ran278 | οὗ] ὅπου. | ||
sch ran279a | ὡς] λίαν. | ||
sch ran279b | οἰμώξεται] ὁ Ἡρακλῆς ὁ | ||
| πτοῶν με. | 778 | ||
sch ran281 | φιλοτιμούμενος: φιλοδοξῶν καὶ μόνος ἐθέλων ἀπολαύειν δόξης, ὡς μόνος ὢν καὶ γενναῖος καὶ μάχιμος, πάντας δὲ ἄλλους δειλούς, ἀνάνδρους, ἀπειροπολέμους καὶ ἀπομάχους οἰόμενος, καὶ οὕτω μορμολυττόμενος τῷ (282) λέγειν τοιαῦτά τινα πρὸς ἐκπτόησιν· οὐδὲν γὰρ ζῷον οὕτω ἀλαζονικόν, | ||
| 5 | (283) ὡς Ἡρακλῆς. ἐγὼ δ’ εὔχομαι ἐντυχεῖν τοιούτῳ τινὶ καὶ λαβεῖν ἀγώνισμα καὶ νικητήριον ἐπάξιον τῆς ὁδοῦ ἤτοι τοῦ πόνου, ὃν ἐκοπίασα τοσαύτην ὁδοιπορήσας ὁδόν, ἵνα μὴ κενά μοι ἀμφότερα γένοιτο, ὅ τε πόνος καὶ ἡ ὁδός. | ||
sch ran282a | γαῦρόν] ἐπηρμένον πρᾶγμα. | ||
sch ran282b | ὡς] ὥσπερ. | ||
sch ran284a | ἀγώνισμα τὸ ἀπὸ τοῦ ἀ‐ γῶνος διδόμενον δῶρον, ὥσπερ καὶ ἆθλον τὸ ἀπὸ τοῦ ἄθλου. | ||
sch ran284b | ἀγώνισμ’] νικητήριον. | ||
sch ran284c | ἄξιόν] ἐπάξιον. | ||
sch ran284d | τῆς ὁδοῦ] τοῦ πόνου. | ||
sch ran285 | νὴ τὸν Δία: πρὸς ταῦτά φησιν ὁ Ξανθίας πρὸς τὸν Διόνυσον· καὶ | ||
| μὴν αἰσθάνομαι ψόφου τινός, μὰ τὸν Δία, ἤτοι ἐντελὴς γέγονεν ἡ εὐχή σου· ὁ ψόφος γὰρ οὗτος δοκεῖ τινος θηρὸς εἶναι δεινοῦ καὶ μαχίμου· καὶ κτεῖνε αὐτὸ καὶ ἄξιον λάμβανε τὸ ἀγώνισμα. τὰ δὲ λοιπὰ σαφῆ καὶ ἀγοραῖον ἔχοντα | 779 | ||
| 5 | γέλωτα. | ||
sch ran290 | ὀρεύς: ἡμίονος. | ||
sch ran292 | ἀλλ’ ἤδη κύων: καὶ τοῦτο τὸ χαριέστερον γέλωτος σύρφακος καὶ ἀγοραίου. | ||
sch ran293 | Ἔμπουσα τοίνυν ἐστὶν: ἐστὶ: τὴν Ἔμπουσαν οἱ μὲν αὐτὴν τὴν Ἑκάτην οἴονται εἶναι, οἱ δὲ φάντασμα δαιμονιῶδες ὑπὸ τῆς Ἑκάτης πεμπόμενον καὶ τὰς μορφὰς ἐναλλάττον, καὶ μεσημβρίαις πολλάκις ἐμφαίνεσθαι, ὅταν τοῖς τεθνηκόσιν ἐνήγιζον. καὶ οἱ μέν φασι μονόπουν αὐτὸ εἶναι, καὶ ἐτυμολογοῦσιν | ||
| 5 | αὐτὸ ἀπὸ τοῦ ἕνα ἔχειν πόδα· Ἑνίπουσαν καὶ Ἔμπουσαν καὶ Ἑνισκελίδα δὲ ὀνομάζουσιν· ἕτεροι δὲ αὐτὴν ὄνου σκέλος λέγουσιν ἔχειν, ὅθεν ἐκεῖνοι Ὀνοσκελίδα, Ὀνόκωλον καὶ Ὀνοκωλίδα Ὀνοκωλαίαν καλοῦσιν. ἰστέον δέ, ὅτι τὸ “Ἔμπουσα”, κἂν ἀπὸ τοῦ “ἕν” γίνεται γέγονε καὶ τοῦ “πούς”, ψιλοῦσθαι ὀφείλει καὶ οὐ δασύνεσθαι κατὰ τὸν κανόνα τὸν τεχνικόν· τὰ τοιαῦτα | 780 | |
| 10 | γὰρ ἐντελῆ μὲν ὄντα δασύνεται, συγκοπέντα δὲ αἰολικῶς ψιλοῦται· αἱ συγκοπαὶ γὰρ τῶν Αἰολέων εἰσίν. εἰς μαρτυρίαν δὲ καὶ τῶν παραδειγμάτων κατάκουε· “ἱερεύς”, “ἰρεύς”· “ἱέραξ”, “ἴρηξ”, καὶ ἕτερα μυρία. σὺν ἑτέροις μυρίοις. οὕτω καὶ τὸ “Ἑνόπουσα” μὲν ἐντελὲς ὂν δασύνεται, τὸ δὲ “Ἔμπουσα” συγκοπὲν αἰολικῶς | ||
| ψιλοῦται. ἐγὼ δὲ τοῦτο δασύνω πάνυ μεγίστην δασεῖαν δι’ ὠφέλειαν ἀκροατῶν | 781 | ||
| 15 | καὶ θεατῶν ἀμαθῶν, μὴ φροντίζων, εἰ περὶ κανόνα ἑκουσίως μικρόν τι ἁμαρτάνω δι’ ἀμαθῶν λυσιτέλειαν. ὁ γὰρ ἑωρακὼς εἰς τὸ “Ἕμπουσαν” κειμένην δασεῖαν εὐθέως γνοίη, ὅτι ἀπὸ τοῦ “ἑνός” “Ἑνόπουσα” καὶ “Ἔμπουσα” γέγονεν. τὰ καθ’ ἡμῶν δὲ βλάσφημα οὐ δέδια στόματα· εἴπερ γὰρ κάρτα με κακὸν καὶ ἀνάλκιδα φήσει | ||
| 20 | ἀνδράσιν εὖ φρονέουσι (ἡρώεσσι) γέλων ἀλίαστον ὀρίνει. | ||
sch ran295 | βολίτινον: βόλιτος ἡ τῶν βοῶν κόπρος· ἤγουν κόπρινον. | ||
sch ran297 | ἱερεῦ, διαφύλαξόν με: ἤδη μυηθεὶς ὁ Διόνυσος ἐν τῇ σκηνῇ δεῖται τοῦ ἀκολουθοῦντος ἱερέως διαφυλάξαι αὐτόν. ἦν δὲ ὁ ἱερεύς, ὡς προϊὼν δείξει, | ||
| πάνυ πυρρὰς καὶ ἐρυθρὰς τὰς τρίχας ἔχων. κεκτημένος. | 782 | ||
sch ran298a | ἀπολούμεθ’, ὦναξ Ἡράκλεις: εἰπόντος Ξανθίου φησὶν ὁ Διόνυσος· ἱκετεύω σε, ὦ ἄνθρωπε, μὴ καλεῖς καλῇς με, δηλονότι Ἡρακλέα· εἰπόντος (300) δὲ τοῦ Ξανθίου· Διόνυσε δή, φησὶν ὁ Διόνυσος· τοῦτο ἧττον τοῦ ἑτέρου, τοῦ καλεῖν με Ἡρακλέα, τουτέστιν οὕτω καλούμενος ἡττόνως τιμωρηθείην | ||
| 5 | ἢ βλαβείην, Ἡρακλῆς δὲ καλούμενος μειζόνως διὰ τὰ ἐκείνῳ τῇδε πεπραγμένα. τὰ δὲ βουβάλια τὸ “ἧττον θατέρου” τὸ χεῖρόν φασιν. ταῦτα μὲν οὕτω· σοὶ δὲ τί ἂν εἴποιμι, ἀλιτήριε κωμικέ, Διονύσῳ τοσαύτην ἀπειρομαχίαν συνάπτοντι καὶ δειλίαν δειλοτέραν λαγωῶν ἢ βατράχων, ἀνδρί, ὃς Ἰνδοῖς ἐπολέμησεν, Ἄραψιν, Αἰγυπτίοις καὶ Ἀσσυρίοις φόρους ἐπέθηκε, | ||
| 10 | πᾶσαν Ἀσίαν διέδραμεν, ἐδουλαγώγησε Σκύθας, τὴν ἄρκτον πᾶσαν παρήλασε, τοῖς Ἀγαθύρσοις οὖσιν ὑπερβορέοις ὄργια δεξαμένοισιν ἑῶν πόρεν οὔνομα θύρσων, | ||
| ὃς οὐ τὴν ἑῷαν Ἑλλάδα παρεῖδεν οὐδὲ τὴν ἑσπέραν, καὶ ταῦτα πάντα εἰργάσατο διτταῖς γενεαῖς ὑπάρχων ἀνώτερος, οὗ προφέρεις νῦν Ἡρακλέος; ἐπὶ τῇ | 783 | ||
| 15 | τοσαύτῃ γε ἀπροσκέπτῳ γραφῇ ἀπορῶ, τί καὶ λέξαιμι· ἔπεισι δέ μοι λέγειν, ὃ καὶ προεγράφη, ὅτι μεθύων, ὡς ἔοικε, τόδε τὸ δρᾶμα ἐξέθου καὶ ἀγοραίοις καὶ σύρφαξι χαριζόμενος ὅλως διόλου ἀγοραῖον τοῦτο πεποίηκας. | ||
sch ran298b | οὐ μὴ καλεῖς μ’] δηλονότι Ἡρακλέα. | ||
sch ran300 | οὕτω καλῶν με, ἡττόνως τιμωρηθήσομαι ἢ βλαβήσομαι, Ἡρακλῆς δὲ καλούμενος μειζόνως. | ||
sch ran301a | ἴθ’ ᾗπερ ἔρχει: δεῖ νοεῖν, ὅτι διὰ δειλίαν ὄπισθεν ὁ Διόνυσος ἔρχεται, προπορεύονται δὲ τούτου ὁ ἱερεὺς καὶ ὁ Ξανθίας· καί φησι πρὸς αὐτὸν ὁ Ξανθίας· “δεῦρο δεῦρο”, ἐνταῦθα ἐνταῦθα· λείπει τὸ “βάδιζε”, πορεύου. | ||
sch ran301b | ᾗπερ] ὅπου. | 784 | |
sch ran303a | ἔξεστι δ’ ὥσπερ Ἠγέλοχος: Ἠγέλοχος ὑποκριτὴς τῶν δραμάτων ἦν Εὐριπίδου, τῷ ἐν Ὀρέστῃ δὲ δράματι τόνδε τὸν στίχον λέγων ἐκ κυμάτων γὰρ αὖθις αὖ γαλῆν’ ὁρῶ, ὑγροῦ πολλοῦ ἐπιδραμόντος τῷ στόματι, ἀποπνιγῆναι κινδυνεύων ὁ ἄνθρωπος | ||
| 5 | ἔστη εἰς τὸ “γαλῆν”· χρόνου δὲ ἱκανοῦ διελθόντος ἐξεφώνησε τὸ “ὁρῶ”· καὶ Πλάτωνι τῷ κωμικῷ καὶ τούτοις πᾶσιν ἐκωμῳδήθη, ὅτι οὕτω παρακεκομμένως ἐποιήσατο τὴν ἐκφώνησιν καὶ οὐκ ἀπεπνίγη λάροις καὶ μωροῖς χαριζόμενος. νῦν δὲ οὗτος οὐ κωμῳδεῖ αὐτόν· ἔστι δὲ προσφόρως ἡμῖν, φησίν, εἰπεῖν τὸ Ὀρέστου ὑπὸ Ἠγελόχου λεχθέν, ὅτι ἐκ πόνων καὶ συμφορῶν ἐγαληνιάσαμεν | ||
| 10 | καὶ ἀγαθοῖς τισι προσεκύρσαμεν. | ||
sch ran303b | Ἠγέλοχος] ἦν δὲ ὑποκρι‐ τὴς Εὐριπίδου. | ||
sch ran305 | τὸ “κατόμοσον” καὶ τὰ τοιαῦτα ἀγυρτικὰ γελοῖα καὶ κάπηλα, οὐχ | ||
| οἷα ἐκεῖνα τῶν Νεφελῶν τὰ θεσπέσια. | 785 | ||
sch ran307 | ἐκ τοῦ φόβου ὠχρίασις, ἐκ δὲ τῆς αἰδοῦς ἐρυθρίασις γίνεται. | ||
sch ran308a | ὁδὶ δὲ δείσας ὑπερεπυρρίασέ μου: φησὶν ὁ Διόνυσος· ἐγὼ μὲν ὠχρίασα ἰδὼν τὴν Ἔμπουσαν, ὁδὶ δὲ δείσας ὑπερεπυρρίασε. πρῶτόν φημι· ἐκ φόβου ὠχρίασις ὠχρίανσις γίνεται, ἐξ αἰδοῦς δὲ ἐρυθρίασις· ἀγοραῖον δὲ γέλωτα καὶ οὐ σώφρονα κινῶν οὗτός φησιν· ὁ ἱερεὺς δὲ δείσας ὑπερεπυρρίασεν· ἦν γάρ, | ||
| 5 | ὡς φθάσας εἰρήκειν, τοιοῦτος τὸ χρῶμα ὁ ἱερεύς. ἢ τὸν Ξανθίαν φησὶν ὁ Ἀρίσταρχος λέγων· “διὰ γὰρ τὸ εἶναι πυρρὸν καὶ Ξανθίαν κληθῆναι”. Τζέτζης δέ φησιν· ὦ Ἀρίσταρχε, εἰ διὰ τὸν Ξανθίαν εἶπε τουτὶ καὶ οὐ διὰ τὸν ἱερέα ἢ ἕτερόν τινα τῶν συνακολουθούντων μυστῶν, οὐκ ἂν εἶπεν “οὗτος”, ἀλλὰ “σὺ ὑπερεπυρρίασας”. πρὸς γὰρ τοῦτον ὁ Διόνυσος ποιεῖται τὸν λόγον· εἰπόντος | ||
| 10 | γὰρ Ξανθίου αὐτῷ· ἡ Ἔμπουσα φρούδη, νὴ τὸν Δία, οὗτός φησι πρὸς αὐτόν· | ||
| ἐγὼ μὲν ἰδὼν αὐτὴν ὠχρίασα, οὗτος δὲ ὑπερεπυρρίασεν. | 786 | ||
sch ran308b | οὗτος ὁ ἱερεὺς ἦν γάρ, ὡς εἴρηται, τοιοῦτος τὸ χρῶμα. | ||
sch ran310a | τίν’ αἰτιάσομαι θεῶν: περισσῶς καὶ μάτην νῦν κεῖται τὸ “θεῶν”· εἰ γὰρ οὐκ ἔκειτο μάτην, τὸ ἐπαγόμενον τοιοῦτον ἂν ἦν· Ποσειδῶνα, Ἀπόλλωνα ἤ τινα ἕτερον. νῦν δέ φησι τὸν Εὐριπίδην, τὸν εἰπόντα τὸ “αἰθέρα Διὸς δωμάτιον ἢ χρόνου πόδα”, δι’ ὃν Εὐριπίδην εἰς Ἅιδου κατελθὼν πάσχω τάδε. | ||
sch ran310b | ἀπολλύναι] εἰς τό. | ||
sch ran312 | “αὐλεῖ τις ἔνδον” λέγει τὸ “οὗτος”. | ||
sch ran313 | ἔγωγε] ἀκούω. | ||
sch ran314 | μυστικωτάτη] λεπτοτάτη. | ||
sch ran315 | (v.l.) | ἠρεμεὶ] ἠρέμα. | 787 |
sch ran316 | Ἴακχε: τὸν Ἴακχον οἱ μὲν τὸν ὕμνον ὕμνον οἴονται εἶναι τῇ εἰκάδι τῶν μυστηρίων ᾀδόμενον Κόρῃ καὶ Δήμητρι· συνίδρυται δὲ τῇ Δήμητρι τῇ ἑορτῇ καὶ Διόνυσος, ἀνθ’ ὧν ἡ μὲν ξηρῶν καρπῶν δότειρα, ὁ δὲ τῶν ὑγρῶν. ἄλλοι δὲ τὸν Ἴακχον υἱὸν Περσεφόνης φασίν· οἱ δὲ τοῦτόν φασι συγγενέσθαι τῇ | ||
| 5 | Δήμητρι· οἱ δὲ ἕτερον Διόνυσον εἶναι τὸν Ἴακχον, οἱ δὲ τὸν αὐτόν. | ||
sch ran319a | παίζουσιν] ὑμνοῦσιν. | ||
sch ran319b | ἔφραζε νῶϊν] ἡμῖν ὁ Ἡρα‐ κλῆς. | ||
sch ran320a | ᾄδουσι γοῦν τὸν Ἴακχον: καὶ τὸν ὕμνον· παρ’ ὑπόνοιαν δέ φησιν· ὅνπερ Διαγόρας ὁ ἄθεος ὁ ἐκ Μήλου, περὶ οὗ προεγράφομεν· ὃς Τηλεκλύτου μὲν | ||
| ἦν παῖς, σύγχρονος δὲ Σιμωνίδῃ καὶ Πινδάρῳ. καὶ οὕτω μὲν ἔχει τὸ ἀληθές· ἕνεκα τοῦ γέλωτος, ἀγάμενος δὲ καὶ τὸ εὐφυὲς παρατίθημι, ὅ φησιν Ἀπολλό‐ | 788 | ||
| 5 | δωρος ὁ Ταρσεύς· “ᾄδουσι γοῦν”, φησίν, “τὸν Ἴακχον, ὅνπερ ᾄδουσιν οἱ μύσται μῦσται ἐκ τοῦ ἄστεος διὰ τῆς ἀγορᾶς ἐξιόντες εἰς Ἐλευσῖνα”. | ||
sch ran320b | Ἴακχον κτλ. p.i.m.] παρ’ ὑπόνοιαν· διὰ τῆς ἀγορᾶς ὤφειλεν εἰπεῖν. διασύρει δὲ τὸν Διαγόραν τὸν ἐκ Μήλου, τὸν ἄθεον. | ||
sch ran320c | Διαγόρας] ᾖδεν. | ||
sch ran321 | ἄγειν] ἡμᾶς. | ||
sch ran323sq | πολυτιμήτοις δ’ ἐν ἕδραις: ὅτι Κόρη τότε καὶ Δημήτηρ τιμᾶται, καὶ τῇ Δήμητρι, ὡς ἔφην, συνεδρεύει καὶ ὁ Διόνυσος. | ||
sch ran326 | ἐλθὲ τόνδ’ ἀνὰ λειμῶνα χορεύσων: διὰ τὰ ἄνθη γὰρ εἰς λειμωνίας ἐν λειμῶσι | ||
| ἐχόρευον προφανῶς. | 789 | ||
sch ran327 | ὁσίους] λαμπρούς. | ||
sch ran329 | καὶ αἰτιατικῇ καὶ γενικῇ. | ||
sch ran330a | στέφανον μύρτων: μυρσίνῳ μυρσινίνῳ γὰρ ἐστεφανοῦντο στεφάνῳ, στεφάνῳ, οὐχὶ κισσίνῳ οἱ ἐστεφανοῦντο οἱ μεμυημένοι, κἂν τοῖς Θεσμοφορίοις ὁμοίως τοιούτῳ στεφάνῳ ἐστέφοντο, ὅτι Δημήτηρ οἰκείως εἶχε πρὸς τὸ τῆς μυρσίνης φυτὸν καὶ ὅτι τοῖς χθονίοις ἱέρωτο. καὶ τοῖς Διονυσιακοῖς ὁμοίως μυρσίνῳ μυρσινίνῳ στεφάνῳ ἐστέφοντο | ||
| 5 | διὰ τὸ ἀειθαλές. | 790 | |
sch ran330b | μύρτος κυρίως τὸ μυρσι‐ νόκοκκον. | ||
sch ran330c | θρασεῖ δ’ ἐγκατακρούων ποδὶ: ἐν τολμηρῷ ποδὶ σκιρτῶν καὶ ὀρχούμενος καὶ χορεύων—λείπει τὸ “ποίει” ἢ “πλήρου” ἢ “γέραιρε”—τὴν ἀκόλαστον καὶ μὴ ἀξίαν κολάσεως ἢ μέμψεως, ἀλλὰ σεβασμοῦ καὶ τιμῆς, ἁγνήν, ἱερὰν χορείαν τοῖς ὁσίοισι μύσταις, τὴν χορείαν καὶ χόρευσιν, αὐτὴν τὴν | ||
| 5 | τιμὴν τὴν εἰς τοὺς τὰς θεούς, τὴν φιλοπαίγμονα, χαρίτων πλεῖστον ἔχουσαν μέρος, τὴν ἡδονῆς πλείστης καὶ εὐφροσύνης μετέχουσαν. | ||
sch ran330d | θρασεῖ] τολμηρῷ. | ||
sch ran330e | ἐγκατακρούων] σκιρτῶν, χορεύων. | ||
sch ran331/32 | τὰν ... τιμήν] τὴν μὴ κολαζομένην, τὴν μὴ ἀξίαν κολάσεως | ||
| ἢ μέμψεως, σεβασμοῦ δὲ καὶ τιμῆς. | 791 | ||
sch ran332 | τιμήν] γέραιρε. | ||
sch ran338a | ὡς ἡδύ μοι προσέπνευσε χοιρείων κρεῶν: ἐν ταῖς τῆς Δήμητρος γὰρ ἑορταῖς χοίρους ἔθυον καὶ ἐκρεωφάγουν τοῖς Θεσμοφορίοις καὶ τὸ ζῷον ἔθυον τῇ τε Κόρῃ καὶ τῇ Δήμητρι. ἔθυον δὲ τὸν χοῖρον καὶ ἐν τοῖς μυστηρίοις Διονύσῳ καὶ τῇ Δήμητρι, ὅτι καὶ τῆς Δήμητρος τὰ λήϊα καὶ | ||
| 5 | Διονύσου λυμαίνεται τοῖς φυτοῖς. | ||
sch ran338b | ἐν ταῖς τῆς Δήμητρος ἑορταῖς χοίρους ἔθυον τῇ Κόρῃ καὶ τῇ Δήμητρι. | ||
sch ran339a | ἤν τι καὶ χορδῆς λάβῃς: οὐκ ἠρεμήσειας οὖν, φησίν, εἰ καὶ ἐντέρου τι λάβῃς βραχύτατον; | ||
sch ran339b | ἀτρέμ’] πῶς. | ||
sch ran339c | χορδῆς] ἐντέρου. | 792 | |
sch ran340a | ἔγειρε φλεγέας: ἔγειρε φλεγέας φλογέας λαμπάδας ἐν χερσὶ τινάσσων· ἥκεις γὰρ νυκτέρου τελετῆς φωσφόρος ἀστήρ. τὸ μυστηριακὸν πῦρ φωσφόρον ἐκάλουν ἀστέρα, ὅτι νυκτὶ τὰ μυστήρια ἐγίνοντο. τὸν δὲ λόγον κολοβὸν μηδεὶς ὑπολάβοι εἶναι, ὥς τις εἶπε τῶν παλαιῶν, “εἰ μὴ τὸ “τινάσσων” ἀντὶ τοῦ | ||
| 5 | “τινασσόμενος” λαμβάνεται”· εἰπὲ δὲ καὶ νεκρῷ κειμένῳ τῷ παλαιῷ· “ἄριστά φησιν ὁ Τζέτζης ἔχειν τὸν λόγον καὶ μὴ εἶναι κατὰ σὲ κολοβόν”. εἰ δὲ βούλει, καὶ παιδιωδῶς διὰ σὲ τὴν τοῦδε πᾶσαν συνέπειαν εἴποιμεν. ὦ Ἴακχε, Ἴακχε, ἔγειρε τοὺς θιασώτας δηλονότι, φλεγέας φλογέας καὶ πυρώδεις καὶ ἀνημμένας λαμπάδας τινάσσων ἐν χερσίν· ἥκεις γὰρ καὶ παραγέγονας τῆς νυκτέρου τελετῆς | ||
| 10 | (344) φωσφόρος ἀστήρ· ἐν φλογὶ δὲ τῶν λαμπάδων φλέγεται—νῦν λαμπρύ‐ | ||
| νεται—ὁ λειμών. | 793 | ||
sch ran340b | (v.l.) | φλογέας] φλεγέας. | |
sch ran341 | τινάσσων] τινασσόμενος. | ||
sch ran343 | νυκτέρου τελετῆς] νυκτερι‐ νῆς· τὸ κτητικὸν ἀντὶ ἁπλοῦ. | ||
sch ran344a | φλογὶ] ἐν. | ||
sch ran344b | φλογὶ φλέγεται] τῶν λαμ‐ πάδων. | ||
sch ran344c | λειμών] ὁ. | ||
sch ran345 | γόνυ πάλλεται γερόντων: ὑπὸ δὲ τῆς ἱερᾶς τιμῆς ἀποσείονται τὰς (347) λύπας τῶν χρονίων τε ἐτῶν, τοὺς παλαιοὺς ἐνιαυτούς, ἤτοι ὑπὸ τῆς ἱερᾶς τιμῆς ἐπιλανθάνονται καὶ θλίψεως καὶ γήρως. | ||
sch ran351a | σὺ δὲ λαμπάδι φλέγων: καὶ φωσφορῶν, ὦ μάκαρ, προβάδην καὶ προπορευόμενος ἔξαγε ἐπ’ ἀνθηρὸν ἕλειον δάπεδον τὴν χοροποιὸν χαροποιὸν ἥβην ἤτοι | ||
| τοὺς θιασώτας καὶ χορευτάς· ἢ ἔξαγε πάνθηρον ἕλειον δάπεδον. | 794 | ||
sch ran351b | φλέγων] φωσφορῶν. | ||
sch ran352 | προβάδην] καὶ προπορευό‐ μενος. | ||
sch ran353a | χαροποιὸν] τήν. | ||
sch ran353b | μάκαρ] ὦ. | ||
sch ran354a | ἀναπαιστικὰ τετράμετρα καταληκτικά. παράβασις. | ||
sch ran354b | εὐφημεῖν χρὴ: εὐφημίαν γενέσθαι χρεών, φησὶν ὁ χορὸς τῶν μυστῶν, ἤτοι δέον κατάρχεσθαι περὶ θεῶν λόγων εὐφήμων καὶ ἱερῶν, ἐξίστασθαι δὲ καὶ ὑποχωρεῖν τοῖς ἡμετέροις χοροῖς ἤτοι ἀπὸ τῶν ἡμετέρων χορῶν ἐκεῖνον, (355) ὃς ἄπειρος τοιῶνδε λόγων μυστηριωδῶν, ἢ μὴ καθαρός ἐστι τῇ γνώμῃ | ||
| 5 | (356) καὶ διανοίᾳ, ἢ γενναίων ὄργια Μουσῶν καὶ μυστήρια οὐκ ἴδε καὶ ἐθεάσατο· ἰωνικῶς ι. ὁ δὲ νοῦς· ὃς οὐδὲ ποιητικῆς καὶ σοφίας βάθους μετέσχηκεν ἤτοι σοφὸς καὶ ἔμπειρός ἐστι ποιητικῆς παντοίας καὶ ἑτέρας σοφίας. | ||
sch ran354c | εὐφημεῖν ... ἐξίστασθαι] εὐφημίαν χρὴ γενέσθαι περὶ θεῶν | ||
| καὶ ὑποχωρεῖν ἐκεῖνον. | 795 | ||
sch ran355a | τοιῶνδε] μυστηριωδῶν. | ||
sch ran355b | γνώμῃ] διανοίᾳ. | ||
sch ran356a | εὐγενῶν. | ||
sch ran356b | ὃς οὐδὲ ποιητικῆς καὶ σοφίας βάθους μετέσχηκεν ἤτοι σοφὸς καὶ ἔμπειρός ἐστι ποιητικῆς παντοίας καὶ ἑτέρας σοφίας. | ||
sch ran357a | μηδὲ Κρατίνου τοῦ ταυροφάγου: παρ’ ὑπόνοιαν τὸ σχῆμα τοῦ λόγου· δέον γὰρ εἰπεῖν· ἐξίτω κἀκεῖνος τῶν ἡμετέρων μυστηρίων, ὃς μὴ τὸ καὶ τὸ ἔγνω μηδὲ ἐτελέσθη τὰ βακχεῖα καὶ τοὺς ἐνθουσιασμοὺς τοῦ ταυροφάγου καὶ Διονύσου, τοὺς μετὰ τῶν βακχῶν αὐτῷ γινομένους ἐν ὄρεσι καὶ ἐρημίαις | ||
| 5 | ἀβάτοις—ταυροφάγον δὲ τὸν Διόνυσον λέγει, ἔλεγεν, ὡς καὶ Σοφοκλῆς φησιν ἐν δράματι Τυροῦς—οὕτω δέον εἰπεῖν οὗτος ὁ ποιητὴς οὕτω παρ’ ὑπόνοιάν φησι· κἀκεῖνος ἐξίτω, ὃς μὴ ἐτελέσθη καὶ ἔγνω καὶ μεμάθηκε τὰ βακχεῖα τῆς γλώττης Κρατίνου τοῦ ταυροφάγου. καὶ βακχεῖα μὲν γλώττης φησὶν ἢ εἰρωνι‐ κῶς θειασμοὺς καὶ ἐνθέους λόγους τοὺς τοῦ Κρατίνου λόγους καλῶν, ἢ λόγια | 796 | |
| 10 | πεφυρμένα ἡμιμέθυσα, μᾶλλον δὲ κάτοινά τε καὶ ὑποβάκχεια. ταυροφάγον δὲ αὐτὸν εἶπεν, “ὅτι ταῦρος ἦν αὐτοῖς ἔπαθλον”, ὡς πολλοί τε ἄλλοι φασὶ καὶ ὁ μέγας Ἀρίσταρχος· Τζέτζης δὲ διθυραμβικοῖς καὶ λυρικοῖς φησιν ἔπαθλον δίδοσθαι ταῦρον, οὐ μέντοιγε τραγικοῖς ἢ κωμῳδιῶν διδασκάλοις· κωμικὸς δὲ καὶ ὁ Κρατῖνος τελῶν, πῶς ἂν ταῦρον ἐλάμβανε; διὰ δὲ τὸ ὑψηλὸν τῶν τούτου | ||
| 15 | ἐπῶν καὶ βροντόφωνον ταυροφάγον οὗτος τοῦτον καλεῖ· φησὶ γάρ πῃ ὁ ἀνήρ· ἄναξ Ἄπολλον, τῶν ἐπῶν τῶν ῥευμάτων. καναχῶσι πηγαί, δωδεκάκρουνον στόμα, Ἰλισσὸς ἐν φάρυγγι· τί ἂν εἴποιμι; τούτων ἕνεκα σύρει τὸν ἄνδρα καὶ Διονύσου ἐπιθέτῳ τοῦτον ἐκάλεσε ταυροφάγον, | 797 | |
| 20 | ἢ ὅτι φίλοινος ἦν. | ||
sch ran357b | τοῦ ταυροφάγου] τὸν Διό‐ νυσον λέγει. | ||
sch ran358a | ἢ βωμολόχοις ἔπεσι χαίρει: ἢ πολυλογίαις φλυάροις χαίρει μὴ ἐν καιρῷ τοῦτο ποιοῦσι, τὸ βωμολοχεῖν, κατὰ δὲ αὑτοῦ νῦν ὁ κωμικός, ὡς ὁ Βελλεροφόντης, φέρει τὸ γράμμα· φλυαρῶν γὰρ νῦν αὐτὸς σχεδὸν ἐν ὅλῳ τούτῳ τῷ δράματι φλυάρους ἀποκαλῶν τοὺς ἑτέρους κωμικούς φησιν οὕτω— | ||
| 5 | τὸ “ἐξίτω” δὲ ἁπανταχοῦ ἀπὸ κοινοῦ—· καὶ ὃς χαίρει φλυάροις πολυλογίαις | ||
| κωμικῶν ἐγκαίρως οὐ γινομέναις, ἐξίτω τῶν ἡμετέρων μυστηρίων. | 798 | ||
sch ran358b | βωμολόχοις] φλυάροις. | ||
sch ran359a | ἢ στάσιν ἐχθρὰν μὴ καταλύει: 〈ἐ〉κ λαυρέων 〈τε〉 καὶ δυσόδμου κοπρίης αὖρά τις εἰσέπνευσε μυστικωτάτη. καὶ ὅς, φησί, στάσεις καὶ ταραχὰς ἐμφυλίους οὐ καταλύει, ἀλλ’ ἕνεκα κερδῶν | ||
| 5 | (361) οἰκείων μᾶλλον ἀνεγείρει ταῦτα τὰ τοιαῦτα καὶ ἀναρριπίζει, ἢ τῆς πόλεως χειμαζομένης ἤτοι συμφοραῖς κατεχομένης καὶ περιστάσεσιν, ἄρχων καὶ (363) ἀρχηγὸς ὤν, δῶρα λαμβάνει, ἢ ἐάν τις Θωρυκίων Αἰγινεὺς εἰκοστολόγος κακοδαίμων καὶ ἄθλιος ἢ προδίδωσι φρούριον ἢ ναῦς ἢ τὸ καὶ τὸ δρᾷ, τούτοις | ||
| (369) πᾶσιν ἀπαυδῶ καὶ αὐδῶ—τοῦτο προαναφώνημά ἐστι τῶν δᾳδούχων | 799 | ||
| 10 | καὶ τῶν ἱεροφάντων μελλόντων τῶν μυστηρίων κατάρχεσθαι, ὡς καὶ ὁ μέγας ἐκεῖνος Ὀρφεὺς ἐν τῷ Ὀργαστηρίῳ φησίν· φθέγξομαι, οἷς θέμις ἐστί· θύρας δ’ ἐπίθεσθε βέβηλοι— (370) ἐξίστασθαι τῶν ἡμετέρων μυστικῶν χορειῶν. ἤδη δὲ καὶ τὰ κατὰ μέρος ῥητέον μοι. | ||
sch ran359b | στάσιν ἐχθρὰν μὴ καταλύει: διὰ τὸν Θωρυκίωνα, περὶ οὗ μετὰ βραχὺ ἐρῶ, φαίνεται λέγων ταυτί· αἰνίττεται δὲ καὶ Διομέδοντα καὶ Καλλίξενον, οἳ τὴν τοιαύτην ἀνερρίπισαν ἐμφύλιον συμφορὰν παρασκευάσαντες τὴν βουλὴν τοὺς δέκα στρατηγοὺς ἀναιρεῖν. ἀνελεῖν. | ||
sch ran359c | 359 p.i.m.] καὶ ταραχὴν ἐμφύλιον. διὰ τὸν Θωρυκίωνα· αἰνίτ‐ τεται δὲ καὶ τὸν Διομέδοντα καὶ Καλλίξενον, οἳ ἀνερρίπισαν τὴν συμ‐ | ||
| 5 | φορὰν ἐν τῇ πόλει ἀναπείσαντες ἀναι‐ ρεθῆναι τοὺς στρατηγούς. | ||
sch ran360 | ῥιπίζει] τὴν πόλιν. | ||
sch ran361a | ἢ τῆς πόλεως χειμαζομένης: μέχρι τοῦ “ναυσὶν παρέχειν τινὰ | ||
| πείθει” πάντα κατὰ Θωρυκίωνός φησιν. ὁ Θωρυκίων οὗτος Αἰγινεὺς ὢν τῷ γένει ἐν τοῖς Πελοποννησιακοῖς ταξίαρχος τῶν Ἀθηναίων ἐγένετο, εἰκοστολόγος πρὶν καὶ τελώνης ὑπάρχων καὶ μοίρας τῆς κάτω. οἱ τελῶναι γὰρ πρότερον μὲν δὲ πρότερον | 800 | ||
| 5 | πεντηκοστὴν μοῖραν τῶν τελουμένων τελωνουμένων καὶ κομμερκευομένων πραγμάτων ἐλάμβανον καὶ πεντηκοστολόγοι πεντηκοστολόγους ἐντεῦθεν ἐκαλοῦντο, τούτους ἐκάλουν, εἶτα εἰκοστολόγοι, εἰκοστολόγους, μετέπειτα δὲ δεκατηλόγοι· δεκατηλόγους· νῦν δὲ οὗτοι καὶ κατωτέρω προβεβήκασιν. οὗτος ὁ Θωρυκίων Αἴγιναν τὴν ἑαυτοῦ πατρίδα Πελοποννησίοις καὶ ναῦς προδιδοὺς γνωρισθεὶς ἐκωμῳδήθη. | ||
sch ran361b | πάντα κατὰ Θωρυκίωνός φησιν ἀπὸ τοῦ “τῆς πόλεως χει‐ μαζομένης” μέχρι τοῦ “ναυσὶν παρέχειν ἀναπείθει”. | ||
sch ran361c | χειμαζομένης] συμφοραῖς κατεχομένης. | ||
sch ran361d | ἄρχων] ἀρχηγός. | 801 | |
sch ran362 | ἢ τἀπόρρητ’ ἀποπέμπει: ἢ ἐξ Ἀθηνῶν ἀποπέμπει τοῖς Λακεδαι‐ μονίοις (363) τὰ ἀπόρρητα καὶ ἀπαγορευθέντα πέμπεσθαι αὐτοῖς. ὅστις οὖν τοιοῦτος ἐξ Αἰγίνης ὑπάρχων τελώνης, εἶτα γενόμενος ταξίαρχος Ἀθηναίων ἐξ Ἀθηνῶν πέμπει πρὸς αὐτοὺς—Λάκωνας—εἰς Ἐπίδαυρον τὰ ἀπαγορευθέν‐ | ||
| 5 | τα (364/65) πέμπεσθαι, πίσσαν καὶ ἀσκώματα εἰς ναυπηγίαν καὶ τἄλλα, ἢ χρήματά τινα πείθει διδόναι ναυτικῷ τῶν Λακώνων—ἀσκώματα δέ εἰσι δέρματα ἐρραμμένα εἰς τύπον μέρους ἱματίου, ὅπερ τὰς χεῖρας ἡμῶν μέχρι τῶν καρπῶν περισκέπει· ταῦτα τὰ ἀσκώματα προσηλωμένα τριήρεσιν ἀντὶ λώρου τροποῦ ταῖς κώπαις εἰσὶ χρήσιμα—ὃς τὰ τοιαῦτα ἀπόρρητα πέμπει τοῖς | ||
| 10 | πολεμίοις, ὡς τὰ θεῖα μυστήρια τοῖς ἀμυήτοις οἱ κάκιστοι τῶν μεμυημένων. | ||
sch ran363 | εἰκοστολόγος] τελώνης. | ||
sch ran364 | ἀσκώματα κτλ. p.i.m.] αἱ λεγόμεναι χειροπάλλαι, ἅτινα ταῖς κώπαις χρήσιμά εἰσιν ἀντὶ λώρου | ||
| προσηλωμένα ταῖς τροπαῖς. | 802 | ||
sch ran366a | ἢ ὃς κατατιλλᾷ κατατιλᾷ τῶν Ἑκαταίων: τῶν τῆς Ἑκάτης ἀγαλμάτων. “κατατιλλᾷ” “κατατιλᾷ” λέγεται τὸ κόπρον διάρρυτον ἐκκρίνειν· νῦν δὲ τὸ ἀποσπερμαίνειν τῶν τῆς Ἑκάτης ἀγαλμάτων μιγνύμενος αὐτοῖς. | ||
sch ran366b | κατατιλλᾷ τῶν Ἑκαταίων] ἀφοδεύει· ἢ ἀποσπερμαίνει μιγνύ‐ μενος αὐτοῖς. διασύρει δὲ τὸν Δια‐ γόραν. | ||
sch ran366c | τῶν Ἑκαταίων] τῶν τῆς Ἑκάτης ἀγαλμάτων. | ||
sch ran367a | ἢ τοὺς μισθοὺς τῶν ποιητῶν ῥήτωρ ὢν εἶτ’ ἀποτρώγει: Ἀρχῖνον αἰνίττεται καὶ Ἀργύριον· οὗτοι γὰρ προϊστάμενοι τῆς δημοσίας | ||
| τραπέζης, κωμῳδηθέντες ἠλάττωσαν τὸν τῶν κωμῳδιοδιδασκάλων μισθόν. | 803 | ||
sch ran367b | Ἀρχῖνον αἰνίττεται καὶ Ἀργύριον, οἵτινες προϊστάμενοι τῆς δημοσίας τραπέζης ἠλάττωσαν τὸν τῶν κωμῳδιοδιδασκάλων μισθὸν καὶ | ||
| 5 | διὰ τοῦτο ἐκωμῳδήθησαν. | ||
sch ran369 | τούτοις ἀπαυδῶ: κατὰ τὴν τοῦ ἱεροφάντου καὶ τοῦ δᾳδούχου τοῦτο πρόρρησιν λέγει· οἱ γὰρ ἱεροφάνται καὶ οἱ δᾳδοῦχοι τῶν μυστηρίων κατάρχεσθαι μέλλοντες οὕτω προανεφώνουν· εἴ τις ἀμύητος σεμνῶν ἐστι τελετῶν ἢ ἄθεος ἢ μὴ καθαρεύων τῇ γνώμῃ, καὶ ἄλλα ἄττα, ὅσα ἠπίσταντο οἱ τοιαῦτα ταῦτα μεμυημένοι, | ||
| 5 | ἐξίτω τῶν ἱερῶν, ὡς καὶ ὁ μέγας ἐκεῖνος Ὀρφεὺς ἐν τῷ Ὀργαστηρίῳ φησίν· φθέγξομαι, οἷς θέμις ἐστί· θύρας δ’ ἐπίθεσθε βέβηλοι. | ||
sch ran372a | χώρει δὴ πᾶς: οἱ τοῦ χοροῦ μύσται ἀλλήλοις παρακελεύονται. | ||
sch ran372b | σπονδειακά. | 804 | |
sch ran374a | ἐγκρούων: ἤτοι βαίνων ποδῶν ἐϋρρυθμῷ κρούσει. | ||
sch ran374b | ἐγκρούων] χορεύων. | ||
sch ran375 | σκώπτων] τοὺς κακούς. | ||
sch ran376a | ἠρίστηται δ’ ἐξαρκούντως: ἀντὶ τοῦ “εἱστιάθημεν”, “ἠριστή‐ σαμεν”. | ||
sch ran376b | ἠρίστηται] εὐώχηται. | ||
sch ran377a | ἀλλ’ ἔμβα χὤπως: ἤγουν κατάρχου τῆς χορείας, ὅπως ὑψώσεις τοῖς αἴνοις τὴν Δήμητραν. | ||
sch ran377b | ἔμβα] ἔμβαινε. | ||
sch ran378a | ἔστι γὰρ παρ’ Ἀθήνησιν Ἀθηνᾶ Σώτειρα λεγομένη, ᾗ καὶ | ||
| θύουσιν. | 805 | ||
sch ran378b | χὤπως] ὅρα. | ||
sch ran378c | αἴρεις τὴν Σώτειραν] ὑψώ‐ σεις ἐν τοῖς ἐπαίνοις Δήμητραν. | ||
sch ran379 | μολπάζων: ὑμνῶν. | ||
sch ran380a | (v.l.) | ἣ] γρ. ἣν. | |
sch ran380b | (v.l.) | φῆς’] φᾶς’. | |
sch ran381a | Θωρυκίων] ὁ. | ||
sch ran381b | Θωρυκίων μὴ βούληται] ὁ γὰρ πόλεμος αὐτῷ ἐλυσιτέλει. | ||
sch ran382a | ἀναπαιστικὰ τετράμετρα. | ||
sch ran382b | ἑτέραν] κατά. | ||
sch ran384a | Δήμητερ ἁγνῶν: ταῦτα δίμετρα καταληκτικὰ ἰαμβικά, ὡς τὸ τίς σὰς παρήειρε φρένας; Τζέτζης δὲ ἀκατάληκτα μᾶλλόν φησιν. | ||
sch ran384b | ἰαμβικὰ δίμετρα ἀκατά‐ ληκτα. | ||
sch ran387 | μ’ ἀσφαλῶς] ἀξίωσον. | 806 | |
sch ran390 | σπουδαῖα] ἀρετῆς ἐχόμενα. | ||
sch ran394a | ἀσυνάρτητα ἐξ ἰαμβικῶν καὶ τροχαϊκῶν. | ||
sch ran394b | ὡραῖον θεὸν: τὸν Διόνυσον, τὸν τρυφῆς καὶ συμποσίων αἴτιον, τὸν δοτῆρα ὡραίων καρπῶν· ἢ τὸν κατὰ καιρὸν φαινόμενον· ἢ τὸν διὰ καιροῦ καὶ χρόνου μακροῦ φαινόμενον· τριετηρικῶς γὰρ ἐφαίνετο. | ||
sch ran398 | ἰαμβικά. | ||
sch ran399 | συνακολούθει: ἐπειδὴ ἐν ταῖς τῆς Δήμητρος τελεταῖς οἱ Ἀθη‐ ναῖοι ἐκ τοῦ Κεραμεικοῦ πρὸς τὴν Ἐλευσῖνα ἐχώρουν προπέμποντες τὸν | ||
| Διόνυσον. | 807 | ||
sch ran403 | μέλος χοροῦ. | ||
sch ran404 | κατεσχίσω: ἐσχισμένα καὶ παρερρωγότα χιτώνια πεποίηκας ἀμφιέννυσθαι. | ||
sch ran405a | καὶ ἐπ’ εὐτελείᾳ καὶ φαυλότητι, σμικρότητι καὶ ταπεινώσει τόνδε τὸν σανδαλίσκον καὶ τὸ ὑπόδημα, καὶ τὸ ῥάκος καὶ τὸ τριβώνιον· πάλιν ἀπὸ κοινοῦ τὸ “πεποίηκας ἀμφιέννυσθαι”. | ||
sch ran405b | κἀπ’ εὐτελείᾳ] εὐδαιμονίᾳ | ||
| πρὸς τὸ εὖ τελεῖν. | 808 | ||
sch ran406a | καὶ ἐξεῦρες, ὥστε παίζειν καὶ χορεύειν ἀζημίους ἀζημίως ἤτοι μὴ ζημίαν ἐπιφέροντας τῷ δημοσίῳ. βαρέως ταῦτά φησιν οὐκέτι τολμῶν κωμῳδῆσαι Ἀρχῖνον καὶ Ἀργύριον, οἳ κωμῳδηθέντες τοὺς μισθοὺς τούτων ἠλάττωσαν· ὧν ἕνεκα ταῦτά φησιν οὐ μετρίᾳ δήξει καρδίας. οὐκ οἶδα δέ, οἱ παλαιοὶ τί | ||
| 5 | νοοῦντες τὸ “κατεσχίσω” ἐπιμερισθῆναί φασιν, τὸ δὲ “ἐπ’ εὐτελείᾳ” “ἐπ’ εὐδαιμονίᾳ πρὸς τὸ εὖ τελεῖν”. | ||
sch ran406b | καὶ τὸ ῥάκος] πεποίηκας ἀμφιέννυσθαι. | ||
sch ran408 | πρόπεμπέ με: ἀπ’ ἄστεος δῆθεν εἰς Ἐλευσῖνα· τότε δὲ τοῖς ἀνδράσι καὶ γυναῖκες συνεχόρευον. | ||
sch ran409a | παραβλέψας: ἐπιτηρήσας. | ||
sch ran409b | γὰρ] ἤδη. | ||
sch ran412 | τιτθίον: μαστόν. | 809 | |
sch ran414 | ἰαμβικὰ κατὰ δύο δίμετρα καταληκτικὰ καὶ ἓν τρίμετρον ἀκα‐ τάληκτον. | ||
sch ran418a | ὃς ἑπτέτης ὢν οὐκ ἔφυσε φράτορας: συγγενεῖς. τὸ σχῆμα παρ’ ὑπόνοιαν· ἀντὶ γὰρ τοῦ εἰπεῖν “ὃς ἑπτέτης ἑπταετὴς ὢν ὀδόντας οὐκ ἔφυσεν”, ὡς παροιμία, εἶπεν “ὃς ἑπτέτης ὢν οὐκ ἔφυσε φράτορας”· οἱ παῖδες γὰρ ἑπταετεῖς γεγονότες ἔχουσι πάντας τοὺς ὀδόντας. καὶ ὁ Ἀρχέδημος δὲ οὗτος | ||
| 5 | ὡς ξένος καὶ μέτοικος διαβάλλεται· χρονίσας γὰρ ἐν ταῖς Ἀθήναις ἀναγραφῆναι εἰς τοὺς πολίτας οὐκ ἠδυνήθη. Ἀθηναῖοι δὲ καὶ τὰ ἴδια τέκνα τριετῆ γεγονότα ἐς τοὺς φράτορας ἦγον ἦγον εἰς τοὺς φράτορας καὶ ἐπολιτογράφουν αὐτά, ὡς γαμικὰς ἑστιάσεις ποιούμενοι. | ||
sch ran418b | χρονίσας γὰρ ἐν Ἀθήναις οὐκ ἐπολιτογραφήθη· Ἀθηναῖοι δὲ | ||
| τὰ τέκνα καὶ τριετῆ. | 810 | ||
sch ran418c | ἔφυσε φράτορας] παρ’ ὑπό‐ νοιαν· ὀδόντας, τοὺς κριτάς. | ||
sch ran419 | δημαγωγεῖ] ὁ Ἀρχέδημος. | ||
sch ran420a | νυνὶ δὲ δημαγωγεῖ: ἡ τοῦ λόγου συνέπεια· ὃς Ἀρχέδημος ξένος ὢν οὐδὲ κἂν ἐπολιτογραφήθη ἐν ταῖς Ἀθήναις· νυνὶ δὲ δημαγωγεῖ καὶ δημα‐ γωγός ἐστι τῶν ἄνω νεκρῶν, ἤτοι τῶν Ἀθηναίων· τότε γὰρ τὰ πράγματα τοῖς Ἀθηναίοις εἶχε πολλαχῶς δυστυχῶς. ὡς ὢν δὲ ὁ χορὸς οὗτος δῆθεν ἐν Ἅιδου | ||
| 5 | καὶ τοῖς κάτω νεκροῖς, ἄνω νεκροὺς ὀνομάζει τοὺς Ἀθηναίους διὰ τὰς κατεχού‐ | ||
| σας αὐτοὺς συμφοράς. εἶεν· ὁ παλαιὸς δὲ βλισκούνιος ὁ ἐκ τοῦ κειμένου τοῦδε τοῦ “ἐν τοῖς ἄνω νεκροῖς” λέγων· “οὐχ ὡς Ἀπολλώνιος πρὸς τὴν ἐξήγησιν τὴν εἰ μὴ νεναυμάχηκε τὴν περὶ τῶν νεκρῶν”, κρεῶν”, | 811 | ||
| 10 | καὶ αἰτιώμενος τὸν ἄνδρα περὶ τῶν κρεῶν, “νεκρῶν” δὴ λέγοντα γράφειν ἐκεῖσε—νῦν γὰρ τάχα τὸ κείμενον δείκνυσιν, ὅτι 〈οὐ περὶ κρεῶν,〉 ἀλλὰ περὶ νεκρῶν—ἴτω, ὅτι βλισκούνιός ἐστιν. ἐκεῖ γὰρ οὐ μέμνηται τῆς ναυμαχίας 〈τῆς ἐν Ἀργιννούσαισ〉· περὶ κρεῶν καὶ τῶν οἰκείων σωμάτων ὁ λόγος ἐστίν, ὡς ὄπισθεν οὐκ ἀναποδείκτως ἐξηγησάμην εἰπὼν καὶ περὶ τῶν κρεῶν καὶ τοῖς γε | ||
| 15 | νοῦν ἔχουσι σαφῆ παραστησάμενος τὴν ἀλήθειαν καὶ τὸ 〈“κρεῶν” τοῦ〉 “νεκρῶν” ἐκεῖσε προσφυέστερον δείξας. νῦν δὲ ἐν Ἅιδου ὢν ὁ χορὸς καὶ παρὰ τοῖς κάτω νεκροῖς, ἄνω 〈νεκροὺσ〉 οὖν διὰ τὰς δυσπραγίας τοὺς Ἀθηναίους καλεῖ. ἀλλ’ ἀρίστως ἡ παροιμία φησίν· πολλοὶ μὲν ναρθηκοφόροι, παῦροι δέ τε βάκχοι | ||
| 20 | καὶ πολλοὶ βουκένται, παῦροι δέ τε γῆς ἀροτῆρες. | ||
sch ran420b | ὡς δῆθεν ὁ χορὸς ὢν ἐν νεκροῖς κάτω· ἄνω νεκροὺς διὰ τὰς δυσπραγίας τῶν Ἀθηναίων φησίν. | ||
sch ran420c | νεκροῖσι] τοῖς Ἀθηναίοις. | 812 | |
sch ran421a | κἄστι τὰ πρῶτα: ὡς ἐπὶ αἴνου τιθέναι εἰώθαμεν “καὶ ἔστι τὰ πρῶτα τῶν ἐκεῖ πολιτῶν”, οὕτω νῦν αὔξων αὐτῷ τῇ κωμῳδίᾳ τὸν ψόγον· καὶ ἔστιν, φησί, τὰ πρῶτα τῆς ἐν Ἀθήναις μοχθηρίας, ἤτοι πολλοὶ μὲν καὶ ἄλλοι ἐν ταῖς Ἀθήναις οἱ λυμεῶνες καὶ μοχθηρότατοι, οὗτος δὲ ὑπερηκόντισε πάντας | ||
| 5 | καὶ τὰ πρωτεῖα τῆς ἐκεῖ μοχθηρίας ἀπείληφεν. εἰ γὰρ κἂν τοῖς τοιούτοις ἀντιτείνειν ἐθέλω τοῖς παλαιοῖς καὶ πᾶν ἀποδεικνύειν σαφῶς καὶ ἀσάφειαν τῶν ἐριστικῶν μήκει τοῦ λόγου ποιήσω, καὶ τοὺς χάρτας καταναλώσαιμι καὶ πολλὰ τοῦ κειμένου δεόμενα ἐξηγήσεως ἀληθῶς ἐάσαιμι ἀνεξήγητα καὶ τοῖς εὖ φρονοῦσιν ἀκροαταῖς λάλος καὶ φλύαρος καὶ ἀκαιρομακρήγορος δόξω καὶ | ||
| 10 | περιττός, ὅπῃ μὲν βραχυλογώτερος τῆς τῶν σοφῶν ἑπτάδος ἐκείνης γινόμενος, πῇ δὲ ὑπερλαλῶν Λοκροὺς Αἰθαλίων καὶ μακρότερα τῆς Ἰλιάδος φθεγγόμενος· τὸν εὐγενῆ γὰρ χρὴ σιγᾶν, ὅπῃ χρή, καὶ λέγειν, ἵν’ ἀσφαλές. | ||
sch ran421b | τὰ πρῶτα] ἀντὶ τοῦ “πρῶ‐ τος”. | ||
sch ran422 | τὸν Κλεισθένους δ’ ἀκούω: τὸ κείμενον οὕτως ἔχει, καὶ οὐδεὶς | ||
| ἀντέτεινε τῶν ἐξηγητῶν· ἐγὼ δέ φημι· “τὸν Κλεισθένη δ’ ἀκούω”. περὶ τοῦ Κλεισθένους δὲ προείπομεν, δὲ τοῦ Κλεισθένους τούτου εἴπομεν, ὅτι υἱὸς ἦν Σιβυρτίου καὶ ναυτικοῦ στόλου τῶν Ἀθηναίων κατάρξας ναυμαχίᾳ νενίκηκεν. εἶχε δὲ τρίχας μὲν λείας ἦν δὲ λεῖος μὲν | 813 | ||
| 5 | τὸ γένειον ὅδε αὐτὸς ξυρῶν. αἰσχρῶς δὲ νῦν οὗτος αὐτὸν διασύρων φυλάττει τὴν τροπὴν ἀπὸ τῶν περὶ νεκροὺς γινομένων· εἰπὼν γὰρ ἄνω νεκροὺς τοὺς Ἀθηναίους ταφὰς καλεῖ ἀκολούθως τοὺς τόπους, ἐν οἷς τελοῦσι διάγοντες, αὐτάς τε Ἀθήνας καὶ κατὰ μέρος τόπους αὐτῆς, καί φησιν· ἀκούω δὲ καὶ τὸν Κλεισθένην ἐν ταῖς ταφαῖς, αἷς ἔφημεν δηλονότι, τίλλειν τὸν πρωκτὸν καὶ | ||
| 10 | σπαράττειν τὰς γνάθους. οἱ γὰρ πενθοῦντες νεκροὺς κόμας κεφαλῆς τίλλουσι, σπαράττουσι γνάθους καὶ κόπτονται καὶ θρηνοῦσι κεκυφότες πρὸς γῆν, καὶ ἀνακαλεῖσθαι εἰώθασι φίλους τινὰς κλαίοντες. τοιαῦτα μὲν τοῖς θρηνοῦσι νεκρούς· ὁ δὲ μιαρὸς οὗτος καὶ τῷ ὄντι βδελυρώτατος ὅλως διόλου τῇ τροπῇ | ||
| ταύτῃ ἐπὶ διηγήσει χρῆται αἰσχροπραξίας αὑτῷ προσφυοῦς. | 814 | ||
sch ran423 | ἐν ταῖς ταφαῖσι] τοῖς κακοῖς τρόποις ἑαυτοῦ. | ||
sch ran427a | Σεβῖνον: παρὰ τὸ βινεῖν καὶ συνουσιάζειν. | ||
sch ran427b | Ἀναφλύστιος: παρὰ τὸ ἀναφλᾶν καὶ γυμνοῦν τὸ δέρμα τοῦ μορίου. ἔστι δὲ καὶ Ἀνάφλυστος δῆμος Ἀττικῆς. | ||
sch ran428a | καὶ Καλλίαν γέ φασι τοῦτον τὸν Ἱπποβίνου: τὸ σχῆμα παραγραμματισμός. ὁ Καλλίας γὰρ Ἱππονίκου υἱὸς ἦν· οὗτος δὲ Ἱπποβίνου τοῦτον παραγραμματίζων φησὶν ἱπποβίνου ἤτοι μεγάλως πορνεύοντος· ἵππος γὰρ ἐπὶ μεγάλου λαμβάνεται. τὸ δὲ “βινεῖν” “συνουσιάζειν”. | ||
sch ran428b | υἱὸς ἦν Ἱππονίκου. | ||
sch ran429 | 429 p.i.m.] μεγάλως πορνεύ‐ οντος· ἵππος γὰρ ἐπὶ μεγάλου. | ||
sch ran430a | κύσθου λεοντὴν: δορὰν γυναικείου μορίου ἐνημμένον. | 815 | |
sch ran430b | (v.l.) | κύσθου] γρ. κυάθου. | |
sch ran431 | ἔχοιτ’ ἂν οὖν φράσαι νῶϊν: νῷν: Διόνυσος καὶ Ξανθίας ἐρωτῶσι παρ’ Ἅιδῃ, ποῦ ὁ Πλούτων οἰκεῖ, ξένοι λέγοντες εἶναι ἀρτίως καὶ πρὸ μικροῦ πεφθακότες· “ἄρτι” γὰρ τὸ “νῦν” σημαίνει, “ἀρτίως” δὲ τὸ “πρὸ μικροῦ” ἀττικῶς· κοινῶς δὲ “ἄρτι” “νῦν”, “ἀρτίως” δὲ “ὑγιῶς, ἀκεραίως”. | ||
sch ran433 | ἀρτίως] πρὸ μικροῦ. | ||
sch ran436a | ἀλλ’ ἴσθ’ ἐπ’ αὐτὴν τὴν θύραν: ἀλλ’ ἴσθι καὶ γίνωσκε—λείπει τὸ “ὅτι ὑπάρχεισ”—ἐπ’ αὐτὴν τὴν θύραν ἀφιγμένος. “ἀφιγμένος” δὲ εἶπεν καὶ οὐκ “ἀφιγμένοι”, ὅτι, εἰ καὶ Ξανθίας καὶ Διόνυσος ἤστην, ἀλλ’ εἷς ἐξ ἀμφοῖν ὑπὲρ ἀμφοῖν ἠρώτα. | ||
sch ran436b | ἀφιγμένος] ὑπάρχεις. | ||
sch ran438 | ἦν] ἐστί· ὁ παρῳχημένος | ||
| ἀντὶ ἐνεστῶτος. | 816 | ||
sch ran439 | Διὸς Κόρινθος ἐν τοῖς στρώμασι: τοῦτο παροιμία ἐστὶ λεγομένη ἐπὶ τῶν τὰ αὐτὰ λεγόντων πολλάκις. υἱὸς Διός, Κόρινθος κλήσει, ἀφ’ ἑαυτοῦ τὴν Κόρινθον ὠνόμασε Κόρινθον, κτίσας αὐτὴν καὶ βασιλεύσας ἐν αὐτῇ. αὐτῆς. ἄποικοι δὲ οἱ Μεγαρεῖς γενόμενοι Κοριν‐ | ||
| 5 | θίων καὶ μὴ φέροντες τὸ τῶν ἐπιταγμάτων τούτων βαρύτατον—μέχρι γὰρ καὶ κηδείας αὐτῆς τῶν νεκρῶν ἐκέλευον ἀνάγειν καὶ ἀναφέρειν αὐτοῖς—ἀπέστησαν ἀπ’ αὐτῶν. κῆρυξ δέ τις ἐκ Κορινθίων ἀπεσταλμένος μέλλων ἐξ ἀποστάσεως πρὸς τὴν Κορινθίων αὖθις αὐτοὺς μεταβιβάσαι ὁμόνοιαν, ὡς πολλάκις τὸ “οὐκ ἀνέξεται ὁ Διὸς Κόρινθος” ἔλεγε καὶ οὐδὲν ἕτερον, οἱ Μεγαρεῖς σικχανθέντες | ||
| 10 | ξύλοις καὶ ῥάβδοις συγκόπτοντες ἐξήλαυνον, “παῖε, παῖε τὸν Διὸς Κόρινθον” λέγοντες. ἐπεὶ δὲ καὶ Διόνυσος νῦν καὶ νῦν ὁ Διόνυσος ἀεὶ μνείαν τῶν στρωμάτων ποιεῖται, | ||
| εἰκότως ὁ Ξανθίας φησί· “Διὸς Κόρινθος ἐν τοῖς στρώμασι”. | 817 | ||
sch ran440a | χωρεῖτε νῦν: οἱ τοῦ χοροῦ ἀλλήλοις παρακελεύονται, χωρεῖτε, λέγοντες, ἀνὰ τὸν ἱερὸν κύκλον καὶ χορὸν τῆς θεᾶς, Δήμητρος ἢ Κόρης, παίζον‐ τες ἀνὰ τὸ ἀνθοφόρον ἄλσος, ἤτοι τὸν βοτανώδη καὶ ἔνυδρον καὶ κατάφυτον τόπον. | ||
sch ran440b | χωρεῖτε νῦν] οἱ τοῦ χοροῦ ἀλλήλοις παρακελεύονται. | ||
sch ran440c | θεᾶς] Δημήτρας. | ||
sch ran442a | οἷς μετουσία θεοφιλοῦς ἑορτῆς: ὅσοις θεοφιλοῦς μετοχή ἐστιν εὐσεβείας· μᾶλλον δὲ ἀπὸ τῶν εὐσεβῶν, ὅσοι μεμύησθε καὶ ἐτελέσθητε τὰ μυστήρια τῆς θεοφιλοῦς ἑορτῆς τῆς τε Κόρης καὶ Δήμητρος. | ||
sch ran442b | οἷς μετουσία] ἐκείνους λέγω. | ||
sch ran445a | εἶμι δὲ καὶ ἔρχομαι, τί ποιήσων; φέγγος καὶ φῶς ἱερὸν οἴσων ταῖς θεαῖς. | ||
sch ran445b | εἶμι] ἔρχομαι. | 818 | |
sch ran446a | οὗ παννυχίζουσι θεαὶ: οὗ ἡ Κόρη καὶ ἡ Δημήτηρ χορεύουσι, χαίρουσι, παίζουσι, παννύχιον ᾄδουσιν· ἢ ὅπου παρὰ τῶν μυστῶν ὑμνοῦνται παννυχίως ᾀδόντων. | ||
sch ran446b | παννυχίζουσι] ἀγρυπνοῦσι, χαίρουσι, παίζουσι· ἢ ὑμνοῦνται. | ||
sch ran446c | θεαὶ] ἡ Κόρη καὶ ἡ Δη‐ μήτηρ. | ||
sch ran447 | οἴσων p.i.m.] μέλλων. κο‐ μίσων ταῖς θεαῖς. | ||
sch ran450a | τὸν ἡμέτερον τρόπον: ἀντὶ τοῦ “κατὰ τὸν ἡμέτερον τρόπον”· ὡς ἔθος ἔχομεν παίζοντες. | ||
sch ran450b | ἤγουν κατὰ τὴν συνή‐ θειαν παίζοντες. “ἡμᾶς” περιφραστι‐ κῶς. | ||
sch ran452a | ὃν ὄλβιαι Μοῖραι ξυνάγουσιν: ὃν ἡμέτερον καλλιχορώτατον | ||
| τρόπον ὄλβιαι καὶ μακάριαι καὶ εὐτυχεῖς, ἢ πλέον εὐδαίμονες Μοῖραι συνάγουσιν· ἡμέτερον δὲ τρόπον, “ἡμᾶς” περιφραστικῶς. οὕτω μέν, εἰ ἔστιν ἐν τῷ ἐδάφει τοῦ κειμένου λόγου γεγραμμένον τὸ “ὃν.” εἰ δὲ “ἣν” ἐστὶ γεγραμμένον, τοῦτον | 819 | ||
| 5 | ἔχει τὸν νοῦν· ἣν ἑορτὴν αἱ ὄλβιαι Μοῖραι συνάγουσιν. εἶπε γὰρ ἀνωτέρω· “οἷς μετουσία θεοφιλοῦς ἑορτῆς” | ||
sch ran452b | (v.l.) | ὃν] γρ. ἣν· ἣν ἑορτήν. | |
sch ran452c | ὄλβιαι] εὐδαίμονες. | ||
sch ran456a | ὅσοι μεμυήμεθα: ἐτελέσθημεν τὰ μυστήρια τῆς ἑορτῆς, τουτέστιν ἐπέγνωμεν τὰ μυστικὰ καὶ ἀπόρρητα καὶ πρὸς ἀμυήτους ἀνέκφορα. μυστήρια γὰρ λέγεται διὰ τοῦτο, διὰ τὸ μύειν καὶ κλείειν τὸ στόμα τοὺς μεμυημένους καὶ μηδενὶ τῶν ἀμυήτων λέγειν αὐτά. | ||
sch ran456b | ὅσοι μεμυήμεθ’] ἐτελέσθη‐ μεν τὰ μυστήρια. | ||
sch ran457 | διήγομεν] ἐζῶμεν. | 820 | |
sch ran459a | καὶ τοὺς ἰδιώτας: ἰδιώτας νῦν τοὺς ἰδίους, τοὺς πολίτας· καὶ σημειωτέον ἐντεῦθεν, ὅτι τὸ ἰδιωτικὸν τέσσαρα σημαίνει· ἰδοὺ γάρ, νῦν ἰδιώτας καλεῖ τοὺς ἰδίους, τοὺς συγγενεῖς, τοὺς συμπολίτας. πολίτας. ἰδοὺ ἓν σημαινόμενον τοῦ ἰδιωτικοῦ. ἰδιώτης κατὰ δεύτερον λόγον ὁ ἀμαθής. ἰδιωτικὰ τρίτῳ λόγῳ | ||
| 5 | καλοῦνται καὶ τὰ ἀντιδιαστελλόμενα πρὸς τὰ θεῖα, ἤτοι τὰ ἀνθρώπινα, ὡς ὅταν φῶμεν θεῖα χρήματα καὶ ἰδιωτικὰ χρήματα. ἰδιωτικὰ τετάρτως καὶ τὰ δημοτικά, ὡς ὅταν τις λέγῃ χρήματα βασιλικὰ ἢ δημόσια καὶ χρήματα ἰδιωτικά. ἕτερον δὲ δημόσιον καὶ ἄλλο ἕτερον δημοτικόν. | ||
sch ran459b | ὡς λέγομεν θεῖα χρήματα καὶ ἰδιωτικά. | ||
sch ran459c | ἰδιώτας] συμπολίτας. | ||
sch ran460 | ἄγε δὴ τίνα τρόπον τὴν θύραν κόψω; τίνα;: τρία εἴδη ἀστεϊσμῶν | ||
| καὶ χαριεντισμάτων εἰσὶ κατὰ Τζέτζην. ἓν μὲν τὸ ὑψηλὸν καὶ σεμνόν, ὃ τέρπει λεγόμενον σοφοὺς καὶ σεμνοὺς ἀκροατάς, ὡς τὰ ἐν ταῖς Νεφέλαις περὶ βροντῶν καὶ κεραυνῶν ἀπομιμήματα φιλοσόφων καὶ περὶ ἑτέρων φυσικῶν καὶ ἄλλων, | 821 | ||
| 5 | ἢ πάντων ἁπλῶς, ὧν ἐκεῖ ἀπομιμεῖται, μέχρι καὶ ἀπομιμήσεως ἐκφωνημάτων φιλοσόφων, ὡς τὸ μὰ τὴν Ἀναπνοήν, μὰ τὸ Χάος, μὰ τὸν Ἀέρα, “σκαλαθυρμάτια”, “ἐπιλησμότατον γερόντιον”, καὶ ὅσα ἐκεῖ ἕτερα φθέγγεται, | ||
| 10 | ἃ δαίμων καὶ οὐδεὶς ἀνδρῶν ἐδίδαξεν. ἓν εἶδος χαριεντίσματος τοῦτο τὸ ὑψηλὸν καὶ σεμνόν· δεύτερον τὸ ἀγοραῖον καὶ βάναυσον καὶ αἰσχρόν, ἔχον προσφόρους καὶ τοὺς αὐτῷ τερπομένους, ὡς νῦν ἡ καταρχὴ πᾶσα τῶν Βατράχων καὶ ἡ ἐκεῖ φλυαρία Ξανθίου καὶ ἀνάφορον | ||
| 15 | καὶ εἰ μή τις ἀφέλοιτο αὐτό, οἷα ποιήσειε, καὶ πρὸς αὐτοῖς τὰ αἰσχρά, ἃ ῥήτορα διηγεῖσθαι εἵργνυσι νόμος, εἰ μὴ κωμῳδὸς ὁ ῥήτωρ ἐστίν. τρίτον δὲ εἶδος χαριεντίσματος τὸ μέσον, ὃ πάντας ἐπίσης τέρπειν ἰσχύει, ὥσπερ ἔχει τοῦ | ||
| Διονύσου τοδί, τὸ “τίνα τρόπον τὴν θύραν κόψω;” ἆρα γὰρ οὐ μέσης χάριτος τοῦτο, σεμνοὺς καὶ σοφούς, αἰσχροὺς καὶ ἀγοραίους, καὶ μέσους | 822 | ||
| 20 | τέρπειν ἰσχύον, ἀκούσαντάς τινος λέγοντος “τίνι τρόπῳ κρούσω τὴν θύραν, καὶ πῶς οἱ ἐγχώριοι ἐνθαδὶ κρούουσι τὰς θύρας;” ἢ εἴπερ ἠρώτα· “πῶς ἄρα περὶ τὰ θεῖα διάγουσιν οἱ ἐγχώριοι; ποίοις χρῶνται τοῖς νόμοις;” ἢ ἁπλῶς περί τινος πράγματος τῶν πάντῃ ἀδήλων, ἢ μέσων; | ||
sch ran461 | κόπτουσι] τὰς θύρας. | ||
sch ran462 | διατρίψῃς] βραδύνῃς. | ||
sch ran463 | λῆμμα ἡ ἀνδρεία, λῆμμα τὸ | ||
| δῶρον, καὶ λῆμα τὸ φρόνημα. | 823 | ||
sch ran465 | ὦ βδελυρὲ] ἐπὶ σώματος. | ||
sch ran468 | κἀπήξας] καὶ ἀπεκόμισας. | ||
sch ran469a | ἔχει μέσος: δίκην παλαιστῶν κατεσχέθης. | ||
sch ran469b | ἀλλὰ ... μέσος] ἡ μεταφο‐ ρὰ ἀπὸ τῶν ἀθλητῶν. | ||
sch ran469c | ἔχῃ] συνέχει. | ||
sch ran470a | μελανοκάρδιος: μέλαινα, ἢ ἡ μελαίνουσα τὰς καρδίας· ἢ ἔμψυχον τὸν λόγον ποιεῖ καρδίαν λέγων ἔχειν τὴν πέτραν τοῖς μορμολυγμοῖς ἐκταράσσων εἰς πλέον. | ||
sch ran470b | τοῖα] λείπει “ἁμαρτή‐ | ||
| ματα”. | 824 | ||
sch ran471 | αἱματοσταγὴς] ὅστις βαδί‐ ζει ἐκεῖσε, στάζει αἷμα. | ||
sch ran472a | Κωκυτοῦ τε περίδρομοι κύνες: ὁ Ἀχέρων καὶ ὁ Κωκυτὸς μυθικῶς ποταμοὶ ἐν Ἅιδου λέγονται εἶναι, περίδρομοι δὲ Κωκυτοῦ κύνες πανταχοῦ περιτρέχουσαι αἱ Ἐριννύες. Ἐρινῦς. | ||
sch ran472b | Κωκυτοῦ] ποταμοῦ. | ||
sch ran472c | περίδρομοι] ταχεῖς. | ||
sch ran473 | Ἔχιδνά: δαίμονά τινα πλάττουσιν ἄνω μὲν μορφὴν ἔχουσαν γυναικός, | ||
| τὰ κάτω δὲ σπείρημα μυρίων ὄφεων ἔχουσαν. | 825 | ||
sch ran475a | ταρτησία μύραινα: Ταρτησὸς πόλις μεγάλη, βασίλειον τῆς ἰσπανικῆς Ἰβηρίας, ἔγγιστα τοῦ ἑσπερίου ὠκεανοῦ, μυραίνας, ἰχθῦς μεγίστας, ἔχουσα· νῦν δὲ παρ’ ὑπόνοιαν τῆς χάριτος ἕνεκεν ἀντὶ τοῦ εἰπεῖν “ἔχιδναν” | ||
| “μύραιναν” εἶπεν. | 826 | ||
sch ran475b | ταρτησσία μύραινα] πόλις Ἰβηρίας· παρ’ ὑπόνοιαν· “ἔχιδναν” ὤφειλεν εἰπεῖν. | ||
sch ran477 | τιθράσιαι: Τίθρας υἱὸς Πανδίονος, ἀφ’ οὗ δῆμος Ἀττικῆς εἰσιν οἱ Τιθράσιοι τῆς Αἰγηίδος Αἰγηῖδος φυλῆς, πάνυ δὲ πικρότατοι· ὅθεν εἶπε “Γοργόνες τιθράσιαι”. τίς ἀγνοεῖ δὲ τὰ τῶν Γοργόνων; | ||
sch ran479a | οὗτος, τί δέδρακας;: παρεπιγραφὴ τὸ σχῆμα. Διόνυσος γὰρ πλάττεται διὰ τὸ δέος τῶν ῥημάτων ἐξιδικὼς καὶ κατατετιληκὼς τὰ ἱμάτια· ἰδὼν δὲ τοῦτο ὁ Ξανθίας ἐρωτᾷ· τί πεποίηκας; καὶ ὁ Διόνυσος λέγει τὸ πεπραγ‐ μένον· πρὸς ὃ γελῶν ὁ Ξανθίας λέγει “κάλει θεόν”, ἤτοι τὸν τοσούτῳ | ||
| 5 | δειλότατον καὶ ἐξ ἀπειλῆς μόνης ἀποπατήσαντα ὀνόμαζέ τις θεόν· ἢ ὅτι ἐν τοῖς | ||
| ληναϊκοῖς ἀγῶσι τοῦ Διονύσου ὁ δᾳδοῦχος κατέχων λαμπάδα λέγει· “καλεῖτε θεόν” καὶ οἱ ὑπακούοντες βοῶσι “Σεμελήιε Ἴακχε πλουτοδότα”· ἢ πρὸς τὸ ἐν ταῖς θυσίαις ἐπιλεγόμενον· ἐπειδὰν γὰρ σπονδοποιήσωνται καὶ ἐκχῆται ὁ οἶνος, λέγουσι “κάλει θεόν”. ἐπεὶ δὲ καὶ νῦν οὑτοσὶ κάτω χέει σπονδὴν ἑαυτῷ | 827 | ||
| 10 | προσφυᾶ τήν, ἣν ἔφην, καλῶς εἰσφορεῖται Ξανθίας καλῶν ἐκεῖνον τὸν τοδὶ δεδρακότα σπονδῆς μετασχεῖν ὡς θεὸν τῆς, οἵα πρέπει. | ||
sch ran479b | ἐγκέχοδα] ἔχεσα. | ||
sch ran480 | ἀναστήσῃ] ἐγερθῇς· ὁ ἐνερ‐ γητικὸς ἀντὶ παθητικοῦ. | ||
sch ran481a | ἀλλ’ ὡρακιῶ: πτοοῦμαι, δειλιῶ· ὡρακία γὰρ δὲ κυρίως ἡ ὠχρίασις, ὡς | ||
| οὖσα τῆς ὥρας ἤτοι τῆς νῦν καὶ μορφῆς αἰκία καὶ ἀλλοίωσις. | 828 | ||
sch ran481b | ὡρακιῶ] δειλιῶ. | ||
sch ran483a | λαβέ: ἀντὶ τοῦ “λάβε” ἀττικῶς. | ||
sch ran483b | ἰδοὺ λαβέ: λειποθυμῶν ἐκ τοῦ δέους Διόνυσος Ξανθίᾳ παρακελεύε‐ ται κομίσαι αὐτῷ σπογγιὰν μεστὴν ὕδατος θερμοῦ· καὶ ὁ Ξανθίας φέρων τὴν σπογγιάν· λαβὲ αὐτήν, τῷ Διονύσῳ φησίν. φησί· καὶ ὁ Διόνυσος δὲ χειρὶ χειρὶ τὴν χεῖρα Ξανθίου λαβών, ἀντὶ τοῦ περὶ τὸν τόπον τῆς καρδίας θεῖναι, τίθησι περὶ τὰ | ||
| 5 | παιδοσπόρα, καί φησι· πρόσθου τὴν σπογγιάν. καὶ ὁ Ξανθίας πρὸς ταῦτα γελῶν· γελῶν φησι· ὦ χρυσοῖ θεοί, φησίν· θεοί· εἶτα ἀποστροφῆς σχήματι τῷ Διονύσῳ λέγει | ||
| ἐνταῦθ’ ἔχεις τὴν καρδίαν σου; καρδίαν; | 829 | ||
sch ran483c | ἰδοὺ λάβε] ἀττικόν. | ||
sch ran487 | πῶς δειλὸς: ὀνειδίσαντος αὐτὸν Ξανθίου καὶ δειλὸν ἀποκαλέσαντος· πῶς, φησίν, ἐγὼ δειλός εἰμι, ὅστις ἐζήτησά σοι σπογγιάν; ἄλλος ἀνὴρ οὐκ ἂν τοῦτο ἐποίησεν. ἀλλὰ τί ἂν ἐποίησεν; φησὶν ὁ Ξανθίας. καὶ ὁ Διόνυσος· κατέκειτο ἂν ὀσφραινόμενος. “ὀσφραινόμενος” νῦν ἢ ἀντὶ τοῦ “ἐκπνευστιῶν”, ἢ ὅτι | ||
| 5 | πολλάκις καὶ ὡς ὀσφραινόμενοι κινοῦσι τὴν ῥῖνα οἱ δειλαινόμενοι καὶ ὡσπερεὶ δι’ αὐτῆς πνευστιῶσιν. | ||
sch ran490a | ἀπεψησάμην: ἀπελυμηνάμην, ἀπεκαθηράμην τὸν ῥύπον, ἀπεσπογγι‐ σάμην. | ||
sch ran490b | ἀπεψησάμην] ἀπεσπογγι‐ σάμην. | ||
sch ran491a | ἀνδρεῖά γ’, ὦ Πόσειδον: εἰπόντος τοῦ Διονύσου· οὐ τὸ καὶ τὸ δέδρακα, φησὶν ὁ Ξανθίας· ἀνδρεῖα καὶ τολμηρά, δηλονότι πεποίηκας πράγματα· εἰρωνευόμενος δέ φησι τοῦτο. καὶ ὁ Διόνυσος· οἶμαι νὴ Δία, ἀντὶ τοῦ “μὰ τὸν | ||
| Δία, ταῦτα, ἃ πεποίηκα, οἶμαι, ἀνδρεῖά εἰσιν.” | 830 | ||
sch ran491b | ἀνδρεῖα] πράγματα. | ||
sch ran492 | σὺ δ’ οὐκ] ἀνδρεῖα. | ||
sch ran494a | ἴθι νῦν, ἐπειδὴ ληματιᾷς κἀνδρεῖος εἶ: ὁ Διόνυσος πρὸς Ξανθίαν ταῦτά φησι λέγοντα μὴ δεδειλιακέναι. ὁ δὲ νοῦς τούτων· ἐπειδὴ ληματιᾷς καὶ ἀλαζονεύῃ καὶ λήματος καὶ φρονήματος—νῦν τύφου καὶ κενοδο‐ ξίας—ἀνάμεστος εἶ· ἢ ἐπεὶ ληματίας καὶ φρονηματίας ὑπάρχεις, φέρε ὑπαλ‐ | ||
| 5 | λάξωμεν ἀλλήλων τὸ σχῆμα τὰ σχήματα τῆς στολῆς, καὶ σὺ μὲν γενοῦ εἰς τύπον ἐμόν, ἤτοι οἷον Διονυσοηρακλῆς, ἐγὼ δὲ Ξανθίας· καὶ μεταμείβουσιν εὐθὺς τὰ ἀλλήλων καὶ ὁ Διόνυσος μὲν γίνεται δῆθεν Ξανθίας καὶ τοῖς ὤμοις αἴρει τὰ στρώματα, ὁ δὲ Ξανθίας Ἡρακλῆς· ὃν ὁ Διόνυσος, ἀντὶ τοῦ ἐκ Μελίτης εἰπεῖν Ἡρακλέα, (501) παίζων ἐκ Μελίτης μαστιγίαν καλεῖ. ὅμως εἰς ἀγαθὸν τῶν πραγμάτων | ||
| 10 | (503) ἀποβαινόντων τῷ Ξανθίᾳ καὶ θεραπαινίδων τῆς Περσεφόνης καλουσῶν αὐτὸν πρὸς τὴν Περσεφόνην φιλοφροσύνῃ μεγίστῃ, Διόνυσος τὴν τούτου εὐκληρίαν οὐκ ἐνεγκὼν πάλιν τὸν σχηματισμὸν ὑπαλλάττει· καὶ πάλιν αὐτῷ δυσχερῆ συναντήματα. ἀλλὰ καὶ τὰς λέξεις νῦν μετιτέον μοι. (494) ἀνδρεῖος: τολμηρός· ἐπὶ ψυχῆς δὲ λέγεται ἀνδρεία, ῥώμη δὲ καὶ | ||
| 15 | (496) ἰσχὺς καὶ εὐσθένεια ἐπὶ σώματος. ἀφοβόσπλαγχνος: καρδίαν ἄφοβον | ||
| (497) ἔχων· θρασυκάρδιος. σκευοφόρος ἐν τῷ μέρει: ἐν τῷ μέρει καὶ ἐκ (498) μέρους σκευοφόρος, ὑπηρέτης καὶ τὰ στρώματα βαστάζων. φέρε δὴ καὶ βάσταζε ταχέως αὐτά τῷ Διονύσῳ φησὶν ὁ Ξανθίας. οὐ γὰρ ἀλλὰ: τὸ “οὐ γὰρ” ἀντὶ τοῦ “καὶ γάρ”· ὁ “ἀλλά” δὲ παρέλκει. | 831 | ||
sch ran494b | λημματιᾷς (sic)] κενοδοξεῖς. | ||
sch ran496 | ἀφοβόσπλαγχνος] θρασυ‐ κάρδιος. | ||
sch ran498a | αὖτ’] δειλιάσω. | ||
sch ran498b | πειστέον] ἄξιον πεισθῆναί σοι. | ||
sch ran501a | οὑκ Μελίτης μαστιγίας: Μελίτη δῆμος Ἀττικῆς ἀπό τινος νύμφης σχοῦσα κλῆσιν, ᾗ ἐμίγη Ἡρακλῆς· καὶ τὰ μικρὰ μυστήρια ἐκεῖ ἐμυήθη. ἔστι δὲ ἐκεῖ καὶ Ἡρακλέος ἱερὸν ἐπιφανέστατον καὶ ἄγαλμα Ἡρακλέος, ἔργον | ||
| Γελάδου τοῦ Ἀργείου, ὃς ἦν Φειδίου διδάσκαλος. | 832 | ||
| 5 | εἰπόντος οὖν Ξανθίου· βλέψον εἰς ἐμέ, εἰ δειλὸς ἔσομαι κατὰ σέ, δέον εἰπεῖν· οὔ μὰ Δία, ἀλλὰ ὑπάρχεις ὁ ἐκ Μελίτης Ἡρακλῆς, παρ’ ὑπόνοιαν εἶπεν· ὁ ἐκ Μελίτης μαστιγίας, ἤτοι δοῦλος ὁ κατάστικτος καὶ κατάγραπτος σιδήρῳ, ὡς πολλοὺς ἔξεστιν ἰδεῖν τῶν περὶ τὴν ἑῴαν σιδήρῳ στικτὰ γράμματα ταῖς χερσὶν ἔχοντας· οὕτω γὰρ πρὶν ἔστιζον τοὺς οἰκέτας καταχρηστικῶς παραχρηστικῶς δὲ πᾶν εἶδος | ||
| 10 | μαστίξεως στίγματα μαστίγματος στίγμα καλοῦσιν, ὡς τὸ στίγματα, Χριστέ, συμπαθῶς καὶ μώλωπας ἤνεγκας. | ||
sch ran501b | λέγει δὲ παρ’ ὑπόνοιαν. | ||
sch ran501c | μὰ] οὔ. | ||
sch ran501d | οὑκ Μελίτης μαστιγίας] “Ἡρακλῆς” ὤφειλεν εἰπεῖν. | ||
sch ran502 | φέρε—παρέλκει—τὰ στρώματα αἴρομαι ταδί. | 833 | |
sch ran504a | ἡ γὰρ θεὸς: ἡ Περσεφόνη, ὡς ἐπύθετο καὶ ἔμαθε καὶ ἤκουσε περὶ σοῦ· καὶ σημείωσαι διὰ τοὺς λέγοντας διαφορὰν πεύσεως καὶ ἐρωτήσεως, οἰομένους τὴν πεῦσιν ἐρώτησιν ἀεὶ σημαίνειν, μᾶλλον κυρίως μάθησιν καὶ ἀκρόασιν σημαίνουσαν. | ||
sch ran504b | ἡ γὰρ θεὸς] ἡ Περσεφόνη. | ||
sch ran504c | ἐπύθετ’] ἔμαθε. | ||
sch ran505a | ἔπεττεν: ἐζύμου. κατερεικτοῦ: ἔτνους ἀληλεσμένου κυάμου, ὡς ἐγίνωσκον· ὄπισθεν ὄπισθε δὲ μικρὸν εὗρον· ἔτνους τοῦ πίσσου ἤτοι τοῦ καλουμένου αὔχους. | ||
sch ran505b | ἔπεττεν] ἐζύμου. | ||
sch ran505c | κατερεικτῶν] κυάμων. | ||
sch ran506a | ἀπηνθράκιζε: σταθευτόν, ὀπτὸν τὸν βοῦν ὅλον ἐποίει. | ||
sch ran506b | ἀπηνθράκιζ’ ὅλον] ὀπτὸν | ||
| ἐποίει ὅλον τὸν βοῦν. | 834 | ||
sch ran507a | πλακοῦντας: μελίπηκτα παντοῖα. κολλάβους: ἐξ ἄρτων, μᾶλλον δ’ ἐκ ζύμης ποικίλματα, εἰς θέσιν κολλάβων, πασσαλίσκων κιθάρας, τυπούμενα, οὓς νῦν καλοῦσι σιλιγνίας καὶ σησαμοῦντας, κἂν μιαρός τις ἡμᾶς καὶ τούτου ἕνεκα διασύρει, ὅτι τῆς τῶν ἀκροατῶν ἕνεκα ὠφελείας καὶ ἐπιγνώσεως τὸ πᾶν | ||
| 5 | σαφηνίζομεν, ὡς εἰς τὴν Λυκόφρονος φάλλαιναν· ἐπεξηγησαμένου γάρ μου καὶ εἰπόντος ἐκεῖ· “φάλλαινα μέν ἐστι ζωΰφιον ταῖς λυχνίαις ἐπιπετόμενον καὶ σβεννύον αὐτάς, ὃ καὶ ψώρα καὶ ψύχη καὶ πυραυστούμορος λέγεται, ὃ κανδηλο‐ σβέστρα παρ’ ἰδιώταις καλεῖται· ἔστι δὲ φάλλαινα καὶ ἰχθύς, περὶ ἧς ὁ Λυκόφρων φησίν,” ἀλλ’, ὦ διασύρων ταῦτα τράγου υἱέ, σεληνιαζόμενε, δαιμονῶν καὶ | ||
| 10 | ἐπίληπτε, ὁ φάλλαιναν εἰπὼν τὸ αὐτὸ καὶ ψύχην καὶ ψώραν καὶ πυραυστούμορον, εἶτα ἐπενεγκὼν τὸ “κανδηλοσβέστρα”, οὐκ ἀδαημοσύνῃ τοῦτο καὶ ἀπορίᾳ | ||
| λέξεων εἴρηκα, ἀλλ’ ἐφιέμενος σαφῶς γράφειν καὶ ὠφελεῖν καὶ τὴν τυχοῦσαν δύσνουν ἐφερμηνεύων τῶν λέξεων. εἰ δὲ κομπηραῖς, μετεώροις καὶ ξενωτέραις ἐβούλετο κεχρῆσθαι ταῖς λέξεσι, πάντως οἱ τῆς ὑμῶν κουστωδίας ὁμοῦ συνελ‐ | 835 | ||
| 15 | θόντες συνιέναι μίαν τῶν τζετζικῶν λέξεων οὐκ ἂν ἐδυνήθησαν· τοῦτο δέ ποτε καὶ πεπόνθασι τὰ ἀκροκόρυφα ὑμῶν καὶ πρωτόλεια ἑνὶ παιγνιώδει χωλῷ ἰάμβῳ ἐμῷ μηδεμίαν λέξιν νοήσαντες, πεπλασμένας δ’ εἶναι ταύτας ὑποτο‐ πάσαντες, ὡς μάρτυς τοῦ λόγου ὁ νῦν δρουγγάριος τούτοις συνεθισθεὶς ἐρωτῆσαι περὶ τῶν λέξεων, αἳ ἦσαν αἵδε· | ||
| 20 | πίσυγγε, τέμνε τὰς λαιθάργους ἀρβύλας, ἡρωϊκὴν Μοῦσαν δὲ μὴ καταισχύνῃς. ἀλλ’ ἔτι πρὸς τὸν ἀλιτήριον καὶ παλαμναίῳ κατάσχετον δαίμονι· τῆς κανδη‐ λοσβέστρας τὸ τί αἰτιᾷ; τὸ “κανδήλαν” ἢ τὸ “σβεστραν”; ἀλλ’, οἴομαι, σέ τε καὶ τὴν σὴν κουστωδίαν τοῦτο μόνον διέλαθεν ἀνεγνωκέναι Τεῦκρον τὸν | ||
| 25 | Χαλδαῖον καὶ Βαβυλώνιον καὶ τὴν ἐκείνῳ συντεταγμένην Σφαῖραν τὴν Βάρβαρον, ἐν ᾗ περὶ τῶν παρανατελλόντων ἄστρων ζῳδίοις διδάσκει, τούτων δῆθεν λέγων ἀποτέλεσμα· ἐκεῖσε γάρ φησιν οὑτωσί· “ἐκ μοίρας ιηʹ μέχρις καὶ κʹ ὅλης ὁ φέρων τὰ λίνα ποιεῖ κανδηλάπτας καὶ λαμπαδαρίους.” ἰδού, τὰ νῦν σοι τῷ σκοτεινῷ τὰς φρένας | ||
| 30 | κανδήλας εἰσήνεγκα πρὸς φῶς τοῦ λόγου· σβεστηρίους δὲ μηχανὰς ὑπερτρέχειν εὕροις ἐν αὐτοῖς τοῖς λόγοις Φιλοστράτου | ||
| ἔλαιον, οὗ σκώληκας ἐξ Ἰνδῶν λέγει. κἂν κοινὴ πάνυ καὶ βάρβαρος ἦν ἡ λέξις λυσιτελοῦντος ἕνεκα τεθειμένη, οὐκ | 836 | ||
| 35 | ἔδει λαθραίως ἡμῶν καταφλυαρεῖν. “δαιμόνιοι, μαίνεσθε”· ἐᾶτε ἡμᾶς ἠρέμους διάγειν τῷ θόλῳ· ὑμεῖς συμμορίας καὶ κουστωδίας συνεπαγόμενοι ἄλλος ἄλλῳ ὑμῶν ἀντερίζετε καὶ ἕκαστος ἑκάστου καταληρεῖτε. ἀλλά μοι πάλιν τὸν λόγον προσαρμοστέον, ὅθεν ἀπέσπασα. | ||
sch ran507b | πλακοῦντας] μελίπηκτα. | ||
sch ran507c | κολλάβους] σησαμοῦντας. | ||
sch ran508a | κάλλιστ’, ἐπαινῶ: τῇ θεραπαίνῃ τῆς Περσεφόνης ὡς Ἡρακλῆς ὁ Ξανθίας φησί· κάλλιστα, ἃ λέγεις, εἰσίν, ἐπαινῶ αὐτά· λείπει δὲ τὸ “ἐγὼ δ’ οὐκ εἰσελεύσομαι”· ἢ τὸ “ἐπαινῶ” ἀντὶ τοῦ “παραιτοῦμαι”, ὡς τὸ νῆ’ ὀλίγην αἰνεῖν, μεγάλῃ δ’ ἐνὶ φορτία θέσθαι. | ||
sch ran508b | κάλλιστ’, ἐπαινῶ] 〈οὐκ〉 ἀποδέχομαι, παραιτοῦμαι. | ||
sch ran508/9 | οὐ μὴ περιόψομαι: οὐ παρίδω, παραβλέψομαι, παραδράμω, ἐάσω. | 837 | |
sch ran510a | ἀνέβραττεν: ἑψοῦσα ἦν καὶ ἀναβράζειν αὐτὰ ταῖς χύτραις ἐποίει. | ||
sch ran510b | τραγήματα: ἀρτίδια διάφορα, τὰ μὲν ἡδύσμασι συμπεφυρμένα καὶ πεφρυγμένα, τὰ δὲ πολυελίκτῳ ζύμῃ ποικιλίᾳ ζύμης συμπεπλεγμένα καὶ οὕτω φρυγόμενα, ὡς ἐσθιόμενα εἶεν ξηρότερά τε καὶ ἐπίκροτα. | ||
sch ran510c | τραγήματα] ἀρτίδια διά‐ φορα. | ||
sch ran511 | κᾦνον: καὶ οἶνον. | ||
sch ran512a | πάνυ καλῶς: πάλιν ὁ Ξανθίας παραιτεῖται τὴν εἰσέλευσιν. τὸ δὲ “ληρεῖς ἔχων”, τὸ “ἔχων” περισσόν. | ||
sch ran512b | ἔχων] περισσόν. | ||
sch ran513 | οὐ γάρ ς’ ἀφήσω: τοῦτο ὅλον φασί τινες τῆς θεραπαίνης εἶναι, τὶς δὲ τὸ “ληρεῖς ἔχων” μέχρι τοῦ “οὐ γάρ ς’ ἀφήσω” Διονύσου εἶναι λέγει | ||
| κατέχοντος χειρὶ τὸν Ξανθίαν καὶ οὐκ ἐῶντος σὺν τῇ θεραπαίνῃ αὐτὸν εἰσελθεῖν, τὸ δὲ “καὶ γὰρ αὐλητρὶς” πάλιν τῆς θεραπαίνης. ἀλλ’ ἰστέον, ὡς ὅλος ὁ | 838 | ||
| 5 | λόγος τῆς θεραπαίνης ἐστίν, κἂν ἀντὶ τοῦ λέγειν τὴν θεράπαιναν “ληρεῖς”, Διονύσου τὸν λόγον ἐνόμισεν εἶναι, ἀνοίκειον οἰηθεὶς τὸν λόγον τῆς θεραπαίνης τῷ δῆθεν Ἡρακλεῖ, ὅτι “ληρεῖς”. ἀλλ’ ἴστω, ὅτι, εἰ καὶ τὸ “ληρεῖς” “φλυα‐ ρεῖς” ἐνοεῖτο καὶ ὕβρις, ὡς νῦν πᾶσι νομίζεται, οὐκ ἦν ἀπεικὸς συμπαίζουσαν τὴν θεράπαιναν Ἡρακλεῖ, ὡς ὄντι ἀστείῳ, τοῦτο εἰπεῖν, ὅπου γε τὸ “ληρεῖς” | ||
| 10 | κυρίως τὸ “πολυλογεῖς” λέγει, ἀπὸ τῶν ἀειρρόων λήρων ἤτοι κρουνῶν. ὁ Διόνυσος δὲ κατωτέρω μικρὸν τοῦτό φησι τὸ “ἐπίσχες οὗτος”. | ||
sch ran513/14 | αὐλητρὶς ἥδ’ ἔνδον | ||
| ἐστὶ: 〈ἥδε ἔνδον ἐστὶ〉 καὶ αὐλητρίς. τοῖς σχεδεκδόταις καὶ λυμεῶσι τε‐ χνῶν λογικῶν μὴ δοίης 〈“ἤδη” καὶ〉 | 839 | ||
| 5 | αὐτίκα, ὡς τὰ μακρὰ οὐκ ἐκθλίβε‐ σθαι μετὰ μυρίων παραδειγμάτων πολλάκις ἔδειξα. | ||
sch ran516a | ἡβυλλιῶσαι: νεάνιδες ἡβῶσαι. | ||
sch ran516b | κἄρτι παρατετιλμέναι: νεοξυρεῖς τὸν δορίαλον, τὸν μύρτον, τὸν χοῖρον, τὸν κύσθον, καὶ ὅσα τοιαῦτα ὁ Σώφρων καὶ ὁ Ἱππῶναξ καὶ ἕτεροι λέγουσι. | ||
sch ran516c | ἡβυλλιῶσαι] ἡβῶσαι, ἀκμά‐ ζουσαι. | ||
sch ran516d | παρατετιλμέναι] ἐξυρισμέ‐ | ||
| ναι. | 840 | ||
sch ran517a | τεμμάχη: τεμάχη: τὰ τμήματα, τὰ κόμματα, τὰς μερίδας. ἔα δὲ τοὺς κενο‐ λογοῦντας καὶ κρέας μὲν τὴν κρεώδη μοῖραν σημαίνειν φαμένους, τέμμαχος δὲ τὸ τμῆμα τὸ τῶν ἰχθύων, ἠπατημένους δὲ ἐκ Πλούτου τῷ τὸν κωμικὸν ἐκεῖ φάσκειν· | ||
| 5 | 〈πολὺ〉 χρῆμα τεμμαχῶν καὶ κρεῶν ὠπτημένων. ἐκεῖ γάρ φησιν ἢ κρέα ὁλόκληρα ὀπτᾶσθαι, ὡς ἄρνας, λαγωούς, χοιρίσκους, καὶ τεμμάχη ἤτοι τμήματα μεγάλων ἰχθύων, οἳ καὶ ἰχθῦς τεμμαχῖται καλοῦνται, ἢ καὶ μερίδας κρεῶν ἐκεῖσε εἶπεν ὀπτᾶσθαι· καὶ ἰχθύας εἰ εἶπεν ἁπλῶς, ἔδοξεν ἂν περὶ τῶν σμικρῶν ἰχθύων λέγειν καὶ τῶν τυχόντων· διὰ δὲ τοῦ εἰπεῖν τεμ‐ | ||
| 10 | μάχη ἔδειξεν, ὅτι μεγάλους φησὶ καὶ τεμμαχίτας ἰχθύας. | ||
sch ran517b | γράφεται καὶ ἐπὶ τῶν μι‐ κρῶν, γράφεται καὶ ἐπὶ τῶν μεγάλων. | ||
sch ran518 | εἰσῄρετο] προσεφέρετο. | ||
sch ran521 | ὁ παῖς: ὁ δοῦλος, ἀντὶ τοῦ “ὦ δοῦλε”. ὁ Ξανθίας τῷ Διονύσῳ λέγει | ||
| ὡς δούλῳ ἀκολουθεῖν. καὶ ὁ Διόνυσος· ἐπίσχες, Ξανθία. | 841 | ||
sch ran522a | οὔ τί που πω σπουδὴν ποιεῖς: ἀντὶ τοῦ “ἀληθῶς τοῦτο ποιεῖς”, ὅτι παίζων ἐποίησά σε Ἡρακλέα; | ||
sch ran522b | σπουδὴν ποιεῖς] σπουδαῖον ἔργον, κατὰ τὸ πρέπον. | ||
sch ran524 | ἔχων] παρέλκει. | ||
sch ran525 | ἀράμενος οἴσεις τὰ στρώματα: ἀντὶ τοῦ “οἶσον”. | ||
sch ran526a | οὐ δήπου μ’ ἀφελέσθαι: καὶ καὶ ἀφελεῖν καὶ ἀπ’ ἐμοῦ ταῦτα λαβεῖν, (527) Διόνυσε, φησὶν ὁ Ξανθίας, νοεῖς; καὶ ὁ Διόνυσος· οὐ διανοοῦμαι, Ξαν‐ θία, ταῦτα ἀφελέσθαι, ἀλλ’ ἤδη ἐκ σοῦ ἀφαιροῦμαι αὐτά. καὶ ὁ Ξανθίας· (528) ἀφαιρῇ, ἀφαιρεῖς, φησίν, ἀπ’ ἐμοῦ, Διόνυσε; μαρτύρομαι καὶ μάρτυρας δίδωμι, ἢ | ||
| 5 | (532) ἀνακαλοῦμαι τοὺς θεούς, ὡς συντόμως ἂν ἐμοῦ δεηθείης, ἂν ὁ θεός— νῦν ἡ εἱμαρμένη καὶ τύχη—θέλοι. | ||
sch ran526b | δήπου] ἆρα. | ||
sch ran527 | οὐ τάχ’] διανοοῦμαι. | 842 | |
sch ran529 | ἐπιτρέπω] ἀνατίθημι. | ||
sch ran531 | ἔσῃ] υἱός. | ||
sch ran533 | εἰ ... θέλοι] ἐκ παραλλήλου τὸ αὐτό. | ||
sch ran534a | τροχαϊκά. | ||
sch ran534b | ταῦτα μὲν πρὸς ἀνδρός ἐστιν: ὁ χορὸς ἑωρακὼς τὸν Διόνυσον, ὅτι, ὅτε μὲν κατεβροντήθη τῷ φόβῳ τῶν Αἰακοῦ λόγων, γέγονε δοῦλος, Ξανθίαν δὲ μετεσκεύασεν εἰς δεσπότην, νῦν δὲ ἀπηντηκότος εὐτυχήματος τῷ Ξανθίᾳ καὶ ὡς Ἡρακλεῖ καλουμένῳ παρὰ τῆς Περσεφόνης ἑστιαθῆναι λαμπρῶς, | ||
| 5 | πάλιν ἀντήλλαξε τὴν σκευὴν καὶ ἑαυτὸν μὲν δεσπότην ἐποίησε, τὸν δὲ Ξανθίαν δοῦλον, φησί· δεξιοῦ πρὸς ἀνδρὸς—ἡ “πρός” περισσή—δεξιοῦ καὶ περιδεξίου καὶ φρονοῦντος ἀνθρώπου ἐστὶ καὶ πολλὰ πεπλευκότος ἤτοι πολλὴν ἐμπειρίαν πραγμάτων ἔχοντος μετακυλίνδειν καὶ μετάγειν ἑαυτὸν πρὸς τὸ εὐτυχέστερον· (536) πρὸς δὲ τὸν εὖ πράττοντα τοῖχον εἶπεν ἀπὸ τῶν τυχόντων ἀνθρώπων | ||
| 10 | κινδυνεύειν ἐν πλοίῳ, ὧν οἱ μὲν ἀδρανέστεροι βυθιζόμενον τὸ πλοῖον ὁρῶντες ἢ δακρύουσιν, ἢ τὴν ἐκ τῆς τύχης ῥοπὴν ἀναμένουσιν, οἱ δὲ δραστηριώτεροι καὶ παράβολοι καὶ ὀξεῖς μεταπηδῶσιν ἐκ τοῦ βυθιζομένου τοῦ πλοίου μέρους πρὸς τὸ ἔτι σῳζόμενον. | ||
sch ran534/35 | καὶ πολλὰ περιπεπλευκό‐ τος] καὶ πολλὴν πεῖραν πραγμάτων | ||
| ἔχοντος. | 843 | ||
sch ran536 | μετακυλίνδειν αὐτὸν ἀεὶ] μεταφέρειν ἑαυτὸν ἀεί. | ||
sch ran537/38 | ἢ γεγραμμένην εἰκόνα ἑστάναι: περιδεξίου ἀνδρός ἐστι τὸ μετατρέπειν ἑαυτὸν πρὸς τὸ εὐτυχέστερον ἢ καὶ παρὸ ἑστάναι καὶ ἵστασθαι, ὡς γεγραμμένην καὶ ἐζωγραφημένην εἰκόνα, ἓν σχῆμα λαβόντα, ἢ ἑστῶτα τῇ ζωγραφίᾳ ἢ καθήμενον, ἢ ἐγρηγοροῦντα ἐγρηγορότα ἢ κοιμώμενον, εἰς ἕτερον δὲ σχῆμα | ||
| 5 | μετατραπῆναι μὴ δύνασθαι ἢ τό, εἰς ὃ ἐζωγράφηται. τοιοῦτοι δέ εἰσιν οἱ χαῦνοι καὶ ἀπράγμονες ἄνθρωποι. | ||
sch ran538/39 | τὸ δὲ μεταστρέφεσθαι μεταστρέφειν πρὸς τὸ μαλθακώτερον: τὸ δὲ πρὸς τὸ ἡδύτερον καὶ ἁπαλὸν καὶ μαλακώτερον καὶ τρυφηλὸν μετατρέπεσθαι περιδεξίου καὶ εὐπεριστρέπτου ἀνδρός ἐστι καὶ φύσει Θηραμένους καὶ φυσικῶς ἐκμιμουμέ‐ νου τὸν Θηραμένην, τὸν καλούμενον διὰ τὸ εὐπερίστρεπτον κόθορνον. προεί‐ | ||
| 5 | πομεν δέ, ὅτι ὁ κόθορνος ὑπόδημά ἐστι προσφυὲς καὶ ἀνδράσι καὶ γυναιξίν, ἢ ἐπαμφοτερίζον καὶ κατάλληλον ὂν δεξιῷ ποδὶ καὶ ἀριστερῷ, οἷά εἰσι μέχρι καὶ | ||
| νῦν τὰ ἱερατικὰ ὑποδήματα. τίς δὲ ὁ Θηραμένης, ῥητέον μοι. Ἄγνωνος ἦν παῖς, Στηριεὺς τὸν δῆμον, τῶν δήμων, ἢ κατά τινας ἐκ Κέω τῆς νήσου, υἱὸς ποιητὸς τῷ Ἄγνωνι, Θουκυδίδῃ τῷ | 844 | ||
| 10 | ἱστορικῷ ἐπαινούμενος. οὗτος ὁ Θηραμένης Εὐριπίδου μαθητὴς ἦν, διδάσκαλος δὲ γέγονεν Ἰσοκράτους τοῦ ῥήτορος· ὃς διὰ τὸ πανοῦργον αὐτοῦ καὶ δραστήριον καὶ τὸ σκολιὸν τῆς γνώμης ἀμφοτεροπρόσωπόν τε καὶ οὐχ ἁπλοῦν καὶ κόθορνος, ὡς εἶπον, καλούμενος ἦν. στρατηγὸς γὰρ γεγονὼς σὺν τοῖς τριάκοντα τοῖς τυραννήσασιν Ἀθηναίων ἰδίᾳ μὲν τὸν δῆμον τῶν Ἀθηναίων κατὰ τῶν τυράννων | ||
| 15 | ἠρέθιζε, ἰδίᾳ δὲ τούτοις κοινολογούμενος κατὰ τοῦ δήμου τῶν Ἀθηναίων αὐτοὺς ἀνερρίπιζεν. οὗτος καὶ μετὰ Διομέδοντος τοῦ Χολαργέως καὶ Καλλιξένου τοὺς δέκα στρατηγοὺς τοὺς ἐν Ἀργιννούσαις ἑλκύσας εἰς δικαστήριον ἔπεισεν ἀναιρεθῆναι ψήφῳ μιᾷ δύο μόνον τινῶν πεφευγότων. εὕρατο δὲ καὶ αὐτὸς τῆς αὑτοῦ γνώμης τέλος ἐπάξιον ἀναιρεθεὶς ὑπὸ τῶν τριάκοντα. κακοτροποῦντα σκαιοτροποῦντα | ||
| 20 | γὰρ γνόντες καὶ δολορραφῆσαι δολορραφεῖν κατ’ αὐτῶν οὐ παυόμενον φαρμάκου πόσει ἀνεῖλον κεκρικότος οὕτω Κριτίου· ὃς Κριτίας, ὡς φέρεται λόγος, καὶ παιδικὰ ἦν Θηραμένει· πίνων δὲ τὴν κύλικα τοῦ φαρμάκου ὁ ἀλιτήριος εἰς τὸν ἀέρα βραχύ τι ἐκ τούτου ἀπεκοττάβησε “τῷ καλῷ Κριτίᾳ” εἰπὼν καὶ εὐθέως ἀπέψυξεν. | 845 | |
sch ran540a | ἐστι] εἰσίν. | ||
sch ran540b | καὶ ... Θηραμένους] καὶ φυσικῶς ἐκμιμουμένου τὸν Θηρα‐ μένην. | ||
sch ran541 | τροχαϊκὰ ἰαμβικοῖς ἀναμε‐ μιγμένα. | ||
sch ran542a | ἐν στρώμασι(ν) μιλησίοις: τὸ παλαιὸν ἐν Μιλήτῳ εἰργάζοντο ἄριστα καὶ ἁπαλὰ στρωμνῶν ἐπιβλήματα. | ||
sch ran542b | μιλησίοις] μαλακοῖς. | ||
sch ran543a | κινῶν: κυνῶν: φιλῶν ὀρχηστρίδα. | 846 | |
sch ran543b | ἀνατετραμμένος] κείμενος. | ||
sch ran543c | κινῶν] συνουσιάζων. | ||
sch ran544 | ἀμίδα] κλωκίον. | ||
sch ran545a | ῥεβίνθου: τοῦ αἰδοίου τοῦ οἰκείου δραττόμην καὶ ἡπτόμην. | ||
sch ran545b | τοὐρεβίνθου] τοῦ αἰδοίου. | ||
sch ran545c | δραττόμην] ἡπτόμην. | ||
sch ran548a | πὺξ πατάξας: ὅλῃ χειρί γε δακτύλων ἐσφιγμένων, ὃ κόνδυλον λέγουσιν, ἄλλοι γογγύλην. | ||
sch ran548b | ἔκοψε γὰρ ἐκ τοῦ χοροῦ τοὺς προσθίους. νῦν τοὺς ὀδόντας τοὺς τομεῖς, τοὺς προσθίους· | ||
| τὸ σχῆμα τουτὶ δὲ “παρ’ ὑπόνοιαν” μοι κάλει. | 847 | ||
sch ran548c | ὅτι δίκην χοροῦ εἰσιν· ὤφειλεν εἰπεῖν τοῦτο πρός τινας τοὺς τὸν ἴδιον χορὸν ἐκκόψαντας. οὕτως εἶπε παρ’ ὑπόνοιαν. | ||
sch ran549 | Πλαθάνη: πλαθάνη κυρίως ἐστὶν ἡ πλατεῖα σανίς, ἐν ᾗ φύραντες τοὺς ἄρτους τιθέασι· νῦν δὲ ὄνομα δῆθεν μιᾶς τῶν ἐν Ἅιδῃ πανδοκευτριῶν, ἣν ἑτέρα πανδοκεύτρια καλεῖ, ὡς ἂν κατάσχωσιν ὡς Ἡρακλέα δῆθεν τὸν Διόνυσον καὶ δῷ τιμωρίαν, ὧν ἐζημίωσεν αὐτὰς εἰς τὰ ὤνια, προῖκα ταῦτα καταφαγών, ὅτε | ||
| 5 | κατῆλθεν ἐπ’ ἀναγωγῇ τοῦ Κερβέρου. | ||
sch ran550a | πανδοκεῖον: πανδοχεῖον. ἀττικῶς· ἃ δὲ ἡμεῖς ψιλοῦμεν, ἐκεῖνοι δασύνουσιν. | ||
sch ran550b | πανδοκεῖον] ἀττικόν. | 848 | |
sch ran553a | καὶ κρέα πρὸς τούτοισιν ἀνάβραστα: καὶ ἀναβράζοντα, ζέοντα. θερμά· ἢ ἡμίωμα, ἔτι ἄβραστα. | ||
sch ran553b | ἀνάβραστ’] λίαν βεβρασμένα. | ||
sch ran554a | ἀνημιωβολιμαῖα: ἕκαστον ἡμιωβόλῳ ἀπεμπολούμενον. τούτοις ὁ Ξανθίας γελᾷ καί φησιν· ἥκει τινὶ κακὸν καὶ δώσει τις δίκην, ἤτοι ὁ Διόνυσος κατεσχέθη Διόνυσε, κατεσχέθης καὶ δώσει δώσεις δίκην. | ||
sch ran554b | ἀνημιωβολιμαῖα] ἀνὰ ἥμισυ ὀβολοῦ πωλούμενα. | ||
sch ran556 | οὐ μὲν οὖν με προσεδόκας: ὅτι νῦν κοθόρνους καὶ θηλυπρεπῆ | ||
| φορεῖς ὑποδήματα καὶ οὐχὶ ἡράκλεια, οὐκ ἐδόκεις ἐμὲ ἔτι γνωρίσαι σε; | 849 | ||
sch ran557a | ὁτιὴ] ἐπειδή. | ||
sch ran557b | εἶχες] ἔχεις· ὁ παρατατικὸς ἀντὶ ἐνεστῶτος. | ||
sch ran558a | τάριχος: τοιοῦτον εἶναι πᾶν τάριχος σὺ νόει, κρέας ἁλιστὸν εἴτε μὴν καὶ ἰχθύας· καὶ δὴ χοβὲρ τάριχος ἐς πλέον νόει. | ||
sch ran558b | τάριχος] βερζίτικον. | ||
sch ran559 | τάλαν] ὦ. | ||
sch ran560a | αὐτοῖς ταλάροις: τάλαροι καὶ ταρσοὶ καὶ ταρροὶ λέγονται οἱ ἐκ σχοίνων πλακέντες μικροὶ καλαθίσκοι, ἐν οἷς τοὺς χλωροὺς τυροὺς ἐντιθέντες ξηραίνουσιν ἢ καὶ πιπράσκουσιν. | ||
sch ran560b | αὐτοῖς] σύν. | ||
sch ran561a | τἀργύριον ἐπραττόμην: τὸ νόμισμα τῶν αὐτῷ βεβρωμένων | ||
| ἀπῄτουν. | 850 | ||
sch ran561b | ἐπραττόμην] ἐζήτουν. | ||
sch ran562 | κἀμυκᾶτό τε: γε: καὶ κλείσας τὸ στόμα ἐπαπειλῶν μοι μυκηθμὸν ἤτοι ταύρου βοὸς βοὴν ἄσημον ἔπεμπε διά τε μυκτήρων αὐτῶν καὶ κεκλεισμένου τοῦ στόματος. | ||
sch ran563 | τούτου πάνυ τὸ ἔργον: ὁ Ξανθίας ταῦτά φησιν ὑπανάπτων κατὰ Διονύσου πλέον αὐτάς. ὁ δὲ νοῦς τούτου πάνυ σαφέστατος· τούτου πάνυ τὸ ἔργον τὸ κατεσθίειν τὰ ἀλλότρια πράγματα. οὗτος ὁ τρόπος αὐτοῦ, ἤτοι τὸ κατεσθίειν αὐτὰ προῖκα καὶ ἄνευ ὠνῆς. | ||
sch ran564a | καὶ τὸ ξίφος δ’ ἐσπᾶτο μαίνεσθαι δοκῶν: καὶ τὸ ξίφος ἐσπᾶτο καὶ ἀνέσπα καὶ ἀνεῖλκεν εἷλκεν ἐκ τοῦ κουλεοῦ καὶ τῆς ξιφοθήκης, ὥσπερ οὐ σωφρονῶν καὶ ὑγιαίνων τὰς φρένας, ἀλλὰ μαινόμενος καὶ οὐκ εἰδώς, ὅ τι καὶ δρᾷ. | ||
sch ran564b | ἐσπᾶτο] ἀνεῖλκε. | ||
sch ran565a | νὴ Δία: φησὶν ὁ Ξανθίας πρὸς τὴν πανδοκεύτριαν, ὅτι, ναὶ μὰ τὸν | ||
| Δία, αὐτὸς οὕτω δρᾷ πανταχοῦ. εἶτα ὡς συναλγυνόμενος αὐτῇ, ἵνα μᾶλλον ἀνάψῃ πρὸς πλείονα τὸν θυμόν, φησὶν ἀναφωνῶν· ὦ τάλαινα, οἷα πέπονθας δηλονότι. κἀκείνη πρὸς τὸν Ξανθίαν ὡς ἐπιμελέστερον αὐτῆς ἀκροώμενον λέγει· | 851 | ||
| 5 | νῶ νὼ δὲ καὶ ἡμεῖς δείσασαι ἐπὶ τὴν κατήλιφα εὐθὺς ἀνεπηδήσαμεν καὶ ἀπεδρα‐ σκάσαμεν ἐπὶ τὴν κατήλιφα καὶ τὴν φλιάν, φλ⸤ο⸥ιάν, ἤτοι ὑπερπηδήσασαι τὴν φλιὰν φλοιὰν εἰς τὸ ἐνδότερον τῆς οἰκίας ἀπεκρύφημεν· ἀπεκρύβημεν· ἢ ἐπὶ τὴν κλίμακα. ὁ δέ, ἐξαγαγὼν τὰς ψιάθους τοῦ πανδοκείου δηλονότι, λαβὼν αὐτὰς ᾤχετο. | ||
sch ran565b | ναί, ἀληθῆ λέγετε. | ||
sch ran565c | (v.l.) | δείσασα] δείσασαι. | |
sch ran566a | ἢ τὴν φλιάν, ἢ τὴν σκάλαν. | ||
sch ran566b | κατήλιφ’] κατήλιφα. | ||
sch ran566c | κατήλιφ’] φλιάν. μεσόδμην. | 852 | |
sch ran568a | ἀλλ’ ἐχρῆν τι δρᾶν: ἤτοι χρεὼν νῦν αὐτὸν τιμωρῆσαι. | ||
sch ran568b | ἐχρῆν] ὑμᾶς. | ||
sch ran569/70 | κάλεσον Κλέωνα τὸν προστάτην. σὺ δὲ Ὑπέρβολον: ὡς πικροὺς μάτην διασύρει ὁ ἀλιτήριος τὸν τοιοῦτον καὶ ῥήτορα καὶ στρατηγὸν Κλέωνα καὶ τὸν Ὑπέρβολον, εἰς ὃν Εὔπολις ἔγραψε τὸν Μαρικᾶν. τότε γὰρ τεθνηκὼς ἦν ὁ Κλέων· ἀλλὰ καὶ Ὑπέρβολος ὑπὸ Σαμίων ἀνῄρητο ναυμαχῶν | ||
| 5 | πρὸς αὐτούς. Ὑπέρβολος μὲν νῦν ὄνομα κύριόν ἐστι στρατηγοῦ· ὑπέρβολος δέ ἐστι καὶ μέγιστος λίθος, τίσι χρήσιμος οὐκ ἐπίσταμαι, ψεύδεσθαι δὲ οὐ μεμάθη‐ κα· καὶ ἴσως ἐπὶ τοῦ λίθου τοῦ τοιούτου νῦν τις τὸ “ὑπέρβολον” δεξάμενος οὐχ ἁμάρτῃ εἰπὼν οὕτω· σὺ δέ, ἐὰν ἐπιτύχῃς καὶ τυχαίως εὕρῃς λίθον τοιοῦτον, οὐ κάλεσον, ἀλλὰ κόμισον, ὡς τοὺς ὀδόντας τούτου συντρίψῃ τοὺς φαγόντας | ||
| 10 | αὐτῆς τὰ φορτία. | ||
sch ran570 | ὑπέρβολον] λίθον μέγαν. | ||
sch ran571 | φάρυγξ] λάρυγξ. | 853 | |
sch ran572 | γομφίους: τοὺς μυλίτας ὀδόντας. | ||
sch ran573a | κόπτοιμι: συνθλῴην, συνθραύοιμι. | ||
sch ran573b | τὰ φορτία] τὴν ἐνθήκην. | ||
sch ran574 | βάραθρον: ὄρυγμα φρεατῶδες Ἀθήνησιν, οὗ τοὺς κατακρίτους καὶ τοὺς κακούργους ῥιπτοῦντες ἀνῄρουν. | ||
sch ran575 | σημειωτέον περὶ φάρυγγος καὶ λάρυγγος. τὸν λάρυγγα ἕνα δοκοῦσιν οἱ πολλοὶ εἶναι καὶ τὸν φάρυγγα· δύο δέ εἰσιν ἔσω | ||
| 5 | τοῦ τραχήλου τροφῆς καὶ πόσεως ὄργανα. | 854 | |
sch ran576a | κώλικας: ἄρτους ἢ ἔντερα. ᾧ λάρυγγι τοὺς κώλικας κατέσπασας καὶ καταβέβρωκας. | ||
sch ran576b | ᾧ] τῷ λάρυγγι. | ||
sch ran576c | κόλικας] ἔντερα ἢ ἄρτους. | ||
sch ran576d | κατέσπασας] κατέφαγες. | ||
sch ran577 | αὐτοῦ] ὑπ’ αὐτοῦ. | ||
sch ran578a | ἐκπηνιεῖται: ἐξελκύσει, ἐκβάλῃ αὐτὰ προσκαλούμενος αὐτὸν εἰς δικαστήριον δηλονότι· πηνιεῖται δὲ τὸ “ἑλκύσει”, ἀπὸ μεταφορᾶς τῶν ἐριουργου‐ σῶν γυναικῶν, αἳ ἐν τῷ πένεσθαι καὶ ἐργάζεσθαι σύρουσαι ἐκ τῆς ἠλακάτης τὸ ἔριον νήθουσιν. | ||
sch ran578b | πηνίον τὸ νῆμα τῆς ἀρά‐ | ||
| χνης· ὥσπερ γοῦν ἐκεῖνο τὸ πηνίον ἐκ τοῦ στόματος ἐκείνης ἐξέρχεται, οὕτω, φησί, καὶ ὁ Κλέων ἐκπηνιεῖται | 855 | ||
| 5 | ἤτοι ὡς πηνίον ἐξελκύσεται ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ τὰ καταβροχθέντα φορτία. | ||
sch ran578c | πηνίον τὸ τῆς ἀράχνης νῆμα, ἢ ἡ μέταξα. | ||
sch ran578d | ἐκπηνιεῖται] ἐξάξει, ἐκβά‐ | ||
| λῃ, ἐξελκύσει. | 856 | ||
sch ran578e | προσκαλούμενος] αὐτὸν εἰς δικαστήριον. | ||
sch ran579 | κάκιστ’ ἀπωλόμην: εἰ μὴ φιλῶ, φησί, τὸν Ξανθίαν, ὁ Διόνυσος, κάκιστα ἀπωλόμην, ἀντὶ τοῦ “ἀπολοίμην”, φιλοποιούμενος πάλιν αὐτὸν ὡς πτοηθείς. ὁ δὲ Ξανθίας· οἶδα, φησί, τὸν νοῦν σου καὶ τὸν σκοπόν, καὶ σιώπα. | ||
sch ran581 | οὐκ ἂν γενοίμην Ἡρακλῆς τοῦ λοιποῦ· πῶς γὰρ ἂν δοῦλος ὢν καὶ θνητὸς Ἡρακλῆς γενοίμην, Διὸς υἱὸς καὶ Ἀλκμήνης; | ||
sch ran584a | θυμοῖ] θυμαίνῃ. | ||
sch ran584b | θυμοῖ] η. | ||
sch ran585 | κἂν εἴ με τύπτῃς: ἀττικῶς· κἂν εἴ με, κἂν ἐάν με τύπτῃς, οὐκ ἀντιλέξω σοι, ἀλλ’ ἤν σε τοῦ λοιποῦ χρόνου ἀφέλωμαι δηλονότι τὴν Ἡρακλέους (587) σκευήν, πρόρριζος καὶ πανωλεθρίᾳ ἀπολοίμην αὐτὸς καὶ ἡ γυνὴ καὶ τὰ (588) παιδία, καὶ ὁ γλάμων καὶ ὁ βδελυρὸς Ἀρχέδημος· ἢ γλάμων ὁ λήμης | ||
| 5 | μεμεστωμένος τοὺς ὀφθαλμούς. κωμῳδεῖ δὲ νῦν Ἀρχέδημον, ἕνα τινὰ τῶν Ἀθηναίων, ὁ βδελυρὸς μηδὲν ἔχων, ὡς ἔοικεν, ἄλλο εἰπεῖν κατ’ αὐτοῦ, ἢ ὅτι μόνον λήμας εἶχε τοῖς ὀφθαλμοῖς. ἀλλ’ εὖ γε ὑμῖν γένοιτο, Ἀρχῖνέ τε καὶ Ἀργύριε, ὅτι τοὺς μισθοὺς τουτωνὶ τῶν φλυάρων ἐμειώσατε, τοὺς λυρικοὺς δὲ καὶ τοὺς μετιόντας διθύραμβον, ὅτι | 857 | |
| 10 | θεοὺς ὕμνουν καὶ ἀθλητὰς ἄνδρας ἱεροὺς ἀγῶνας νικῶντας, τιμῶντες ἅτε δικαίως τῇ ἐν πρυτανείῳ σιτήσει. | ||
sch ran587 | πρόρριζος] καὶ ῥιζόθεν. | ||
sch ran588a | γλάμων ὁ λήμης μεμεστω‐ μένος τοὺς ὀφθαλμούς. | ||
sch ran588b | γλάμων] βδελυρός. | ||
sch ran590 | τροχαϊκά. | ||
sch ran593a | τοῦ θεοῦ μεμνημένον: τοῦ θεοῦ τοῦ Ἡρακλέος βλέπειν σε δεῖ τὸ δεινὸν καὶ καταπληκτικόν. | ||
sch ran593b | δεινὸν] καταπληκτικόν. | ||
sch ran593c | μεμνημένον] σε τοῦ Ἡρα‐ | ||
| κλέος καὶ μνείαν ποιοῦντα. | 858 | ||
sch ran594a | ᾧπερ εἰκάζεις σεαυτόν: ᾧ Ἡρακλεῖ νῦν ὁμοιοῖς σεαυτὸν λεοντὴν καὶ ῥόπαλον ἔχων καὶ πᾶσαν τούτου σκευήν, διονυσιακοὺς δὲ μόνον κοθόρνους. | ||
sch ran594b | ᾧπερ] τῷ Ἡρακλεῖ. | ||
sch ran595a | βάλῃς τι μαλθακόν: εἰσενέγκῃς, δείξῃς χαῦνον. | ||
sch ran595b | βάλῃς] ῥίψῃς, εἴπῃς. | ||
sch ran595c | μαλθακόν] ἀσθενές. | ||
sch ran599 | συννοούμενος] ἤγουν συν‐ νοοῦμαι. | ||
sch ran600 | ᾖ τι] ἐπέλθῃ μοι. | ||
sch ran601a | πειράσεται] ὁ Διόνυσος. | ||
sch ran601b | ὅτι] παρέλκον. | ||
sch ran602 | παρέξω] παραστήσω. | ||
sch ran603a | ἀνδρεῖον τὸ λῆμα: παράσχω ἐμαυτόν, φησὶν ὁ Ξανθίας, ἀνδρεῖον καὶ γενναῖον καὶ τολμηρὸν κατὰ τὸ λῆμα καὶ τὸ φρόνημα, καὶ βλέποντα ὀρίγανον, | ||
| δριμύ, σοβαρόν, ἐπηρμένον καὶ ἄγριον. | 859 | ||
sch ran603b | παροιμία ἐπὶ ἀγρίων· “βλέπει νάπυ”. | ||
sch ran603c | ὀρίγανον] δριμύ. ὁρᾶν γα‐ νῶς καὶ λαμπρῶς. | ||
sch ran604a | δεῖν δ’ ἔοικεν: ἔοικε δὲ καὶ φαίνεται δεῖν καὶ ἁρμόδιον τὸ μετασκευά‐ σαι με εἰς οἷον εἰρήκειν, ὡς καὶ ὅτι ἀκούω τῆς θύρας δὴ ψόφον. | ||
sch ran604b | δεῖν] φοβεῖσθαι. | ||
sch ran604c | ὡς] ὅτι. | ||
sch ran604d | καὶ δὴ] παρέλκον. | ||
sch ran604e | ψόφον] τόν. | ||
sch ran605 | τὸν κυνοκλόπον: ὡς Ἡρακλέα κλέψαντα τὸν Κέρβερον παρακελεύε‐ | ||
| ται τοῖς οἰκέταις αὐτοῦ Αἰακὸς δεσμεῖν τὸν Ξανθίαν. | 860 | ||
sch ran606a | ἥκει τῷ κακόν: ἐπεισέφρησε καὶ εἰσῆλθεν, ἐπιγίνεται κακόν τινι, ἤτοι τῷ Ξανθίᾳ ἐπιγέγονε νῦν συμφορά, καὶ κατασχεθεὶς τιμωρίαν ὑπόσχῃ. ταῦτα δὲ ὁ Διόνυσος λέγει μειδιῶν κατασχεθέντος Ξανθίου. τοῦτο γὰρ καὶ Ξανθίας προλαβὼν ἔπραξε Διονύσου πολυπραγμονουμένου. | ||
sch ran606b | τῷ] τινί. | ||
sch ran607a | οὐκ ἐς κόρακας;: οὐκ εἰς ὄλεθρον καὶ ἀφανισμὸν ἀπορραγείητε; μὴ πρόσιτον: μὴ προσέλθετε, μὴ πλησιάσητε, ὡς δύο τινῶν προσερχομένων καὶ κατασχεῖν μελλόντων αὐτόν. ἄλλως τε καὶ ἐπὶ πληθυντικῶν δυϊκῶς φασιν Ἀττικοί, ὡς τὸ | ||
| 5 | ὅσοι θεοί εἰς’ ἐν Ὀλύμπῳ ἆσσον ἰόντε, καὶ τὸ ὦ Λύκιοι, πόσε φεύγετον; νῦν θοοὶ ἔστον. | ||
sch ran607b | εἶεν: παρολκή. καὶ μάχομαι, μάχει, φησὶν Αἰακός, ἤτοι ἀντιτείνεις | ||
| τοῖς σε κατασχεῖν θέλουσιν; καὶ καλεῖ ἅμα πλείονας οἰκέτας τοῦτον κατα‐ σχεῖν (608), Διτύλαν, Σκεβλύαν, Παρδόκαν. καὶ ὁ Διόνυσος ἐπιγαννύμενος καὶ (610) σκιρτῶν τούτοις φησίν· οὐχὶ δεινὰ ταῦτα, τὸ “τοῦτον τύπτειν κλέπτοντα | 861 | ||
| 5 | τὰ ἀλλότρια;” τὸ δὲ “εἶτα” παρέλκει. καὶ ὁ Ξανθίας πρὸς τὸ “οὐκ εἰσὶ δεινὰ (611) τὸ τύπτεσθαι τοῦτον”; καὶ μάλα, φησίν, εἰσὶν ὑπερφυᾶ καὶ μέγιστα δεινά. (612) καὶ ὁ Αἰακός φησι· σχέτλια μὲν οὖν εἰσι καὶ δεινά, ἤτοι ἃ εἰργάσω καὶ ἃ πάσχεις νῦν. τὸν δὲ συναλοιφὴν τὸ “μ’ἀλλά” φά‐ | ||
| 10 | σκοντα ἔα, ποίοις κεραυνοῖς ἀνὴρ ἐκεῖνος ἐβόσκετο. | ||
sch ran607c | εἶεν καὶ] παρέλκει. | ||
sch ran608 | ὀνόματα δούλων. | 862 | |
sch ran611a | πρὸς] συν–. | ||
sch ran611b | μάλ’ ὑπερφυᾶ] εἰσὶ μεγάλα. | ||
sch ran612 | σχέτλια ... δεινά] ἃ εἰργά‐ σω καὶ ἃ πάσχεις νῦν. | ||
sch ran616a | βασάνιζε τὸν παῖδα: ἔταζε, πολυπραγμόνει, ἀνάκρινε, μαστίγου τὸν δοῦλον ἐμοῦ. βάσανός ἐστι λυδικὴ λίθος, ἥτις ἡρακλεία λέγεται, ἢ ἀπὸ τῆς Ἡρακλείας πόλεως, ἢ ἀπὸ τοῦ Ἡρακλέος, ὡς ἰσχυρὰ καὶ αὕτη ὡσεὶ ἐκεῖνος, ᾗ προστριβόμενον διακρίνεται τὸ χρυσίον, εἰ καθαρόν ἐστιν εἴτε κίβδηλον. | ||
| 5 | ἐκ ταύτης οὖν τῆς βασάνου λέγεται βασανίζειν τὸ “ἀνακρίνειν” καὶ “πολυπραγ‐ | ||
| μονεῖν” ὁπωσδήποτε, ἢ λόγοις ἢ μάστιξιν. | 863 | ||
sch ran616b | βασάνιζε] ἔταζε, ἀνάκρινε. | ||
sch ran617 | κἄν ποτέ μ’ ἕλῃς ἀδικοῦντα, ἀπόκτεινε: ἐὰν ὁ δοῦλός μου ἐταζόμενος ὑπαίτιον ἀποφήνῃ με τῶν, ὧν με καταιτιᾷ, κτεῖνόν με. | ||
sch ran618/19 | ἐν κλίμακι δήσας: ἐνδήσας κλίμακι, ἀντὶ τοῦ “εἰς τὴν “εἰς κλίμακα”, ὡς καὶ ὡς Ὅμηρος· κάππεσον ἐν Λήμνῳ ἀντὶ τοῦ “εἰς τὴν Λῆμνον”. | ||
sch ran619a | ὑστριχίδι: ὑστριχὶς μάστιξ τίς ἐστιν ἐκ χοιρείων τριχῶν πεπλεγμένη. | 864 | |
sch ran619b | δέρων: ἐκδέρων, ἐξ οὗ καὶ δορά· δαίρων δὲ ὁ τύπτων, ἐξ οὗ λέγομεν “ἔδαρον”. | ||
sch ran621a | πλίνθους ἐπιτιθεὶς: πλατείας σανίδας καὶ πλίνθους καὶ βάρη τινὰ κατὰ γαστρὸς τῶν ἐταζομένων ἐτίθουν θέντες αὐτοὺς κατὰ γῆς, ὅπως τῷ τούτων βάρει καὶ ἄκοντες ὁμολογοῖεν, εἴ τι συνειδότες ὑπάρχοιεν. οὕτω δὲ πολλάκις πολλοὶ πιεζόμενοί τινες ἐξεκενώθησαν τὰ σπλάγχνα διαρραγείσης τῆς | ||
| 5 | σφῶν γαστρός. | ||
sch ran621b | πλίνθους ... πάντα] πλα‐ τείας σανίδας καὶ πλίνθους καὶ βάρη. | ||
sch ran621/22 | πλὴν πράσῳ μὴ τύπτε μηδὲ γητείῳ: πάλαι μὲν Ἀθηναίων οἱ παῖδες καὶ οἱ Ἀθήναζε πάντες ἐλεύθεροι, εἴ τι πλημμελήσαντες ἑαλώκεσαν | ||
| μέτριον, καυλοῖς ἐμαστιγοῦντο σκορόδων, πράσων, γητείων· τούτους δὲ μαστίζεσθαι μάστιξιν ἑτέραις οὐ συγκεχώρητο. νῦν οὖν ἠθικώτερον καὶ | 865 | ||
| 5 | γελοίως φησὶν ὁ Ξανθίας· παντὶ τρόπῳ τοῦτον τὸν Διόνυσον τιμώρει, ἄνευ μέντοι τῶν βαρειῶν τιμωριῶν τουτωνί, τοῦ καυλοῖς τε μαστίζειν αὐτὸν πράσων καὶ τῶν γητείων, ἃ τὴν ἀμπελοπράσων νῦν εἴληχε κλῆσιν· ἢ οὖν οὕτως ἐν ἤθει καὶ εἰρωνικῶς εἶπε· παντοίως αὐτὸν ἔταζε, μόνον ἐν πράσῳ καὶ γητείῳ μὴ τύπτε· βαρεῖαι γὰρ αὗταί εἰσιν αἱ πληγαί. ἢ ὀρθῶς οὕτω φησὶ δραστηρίως | ||
| 10 | καὶ ἀνηλεῶς· πασῶν εἴδη κολάσεων τοῦτον τιμώρει μηδὲ παιγνιώδεσι ταῖς πληγαῖς, καθὰ τὰ ἑαυτῶν μαστιγοῦσιν Ἀθηναῖοι παιδάρια, φύλλοις γητείων καὶ πράσων· κἂν ὁμολογήσῃ με τούτων τι δεδρακέναι, λαβὼν σύ με ἀπόκτεινον. | ||
sch ran622 | γητείῳ] καυλῷ σκορόδων. | ||
sch ran623a | δίκαιος ὁ λόγος· πρὸς ταῦτά ταυτί φησιν Αἰακός· δίκαια λέγεις, κἄν τι μέλος ἢ μέρος τοῦ σώματος τὸν σὸν οἰκέτην λυμανθῆναι συμβῇ, τὸ ἀργύριον τῆς τούτου διατιμήσεως παρ’ ἐμοῦ σοι κείσεται καὶ δοθήσεται. καὶ ὁ Ξανθίας | ||
| (625) ἕνεκα τοῦ γελοίου φησί· μὴ δῆτα ἐμοὶ ἀργύριον ὑπὲρ αὐτοῦ καταβάλῃς, | 866 | ||
| 5 | (626) κἂν πηρωθῇ τι μέρος τοῦ σώματος· βασάνιζε δὲ λαβὼν αὐτόν, κατ’ ὀφθαλμοὺς καὶ ἐνώπιον τῶν ἐμῶν ὀφθαλμῶν, ἤτοι ὁρῶντος ἐμοῦ. | ||
sch ran623b | πηρώσω] βλάψω. | ||
sch ran624 | κείσεται] παρ’ ἐμοῦ ἀποδο‐ θήσεται. | ||
sch ran625 | ἐμέ γε] πηρώσῃς. | ||
sch ran626 | αὐτὸν] τὸν Διόνυσον. | ||
sch ran627a | κατάθου ταχέως: ἀπειλητικῶς καὶ ὀργίλως Αἰακὸς Διονύσῳ παρακελεύεται καταθέσθαι τὰ στρώματα, ἵνα παραδῷ τοῦτον τοῖς βασανίζουσιν. | ||
sch ran627b | χὤπως ἐρεῖς: λείπει “καὶ φρόντισον”, πῶς μηδὲν ψεῦδος ἐνταῦθα ἐρεῖς, ἤτοι ἐνώπιον ἐμοῦ ἢ ἐν τῷ Ἅιδῃ. | ||
sch ran627c | χὤπως] ὅρα. | 867 | |
sch ran628 | ἀγορεύω τινὶ: ἀντὶ τοῦ “σοί, Αἰακέ”. | ||
sch ran630 | σεαυτὸν αἰτιῶ] ἀττικὸν αἰ‐ τιατικῇ. | ||
sch ran631 | Διός p.i.m.] υἱός· ἢ Διός, ὡς τὸ “ἡ Ἀθηνᾶ τοῦ Διός” καὶ “ἡ †νεαρ† (lac.) τοῦ δεῖνος.” | ||
sch ran632 | τοῦτον δὲ δοῦλον: ἀπὸ κοινοῦ δὲ τὸ “φημί”. | ||
sch ran633 | καὶ πολύ γε μᾶλλόν ἐστι μαστιγωτέος: μὴ ὥς τις κοιμώμενος σχολιογράφος εἴπῃς καὶ σύ· “τοῦτό φησι τῷ Ξανθίᾳ· ἀντὶ τοῦ “ὄντως εἶ δοῦλος;” ”, ἀλλὰ τῇ χρήσει τοῦ ἐπιφερομένου κειμένου χειραγωγούμενος χώρει πρὸς τὴν ἀλήθειαν λέγων· ταυτὶ Ξανθίας φησὶν Αἰακῷ διὰ τὸν Διόνυσον· | ||
| 5 | λέγει σοὶ οὗτος, ὦ Αἰακέ, ὡς ἔστι θεὸς καὶ οὐ δεῖ μαστίζεσθαι. καὶ πολύ γε μᾶλλον ἄξιος μαστίγων ἐστίν· εἰ γὰρ θεός ἐστιν, αἴσθησιν οὐ σχῇ τῶν πόνων | ||
| τετυμμένος. | 868 | ||
sch ran635 | τί δῆτ’ ἐπειδὴ: τί δῆτα, φησὶν ὁ Διόνυσος, ὦ Ξανθία, οὐ τύπτομαι, τύπτει—ἀττικῶς δίφθογγον—καὶ σὺ τὰς ἴσας πληγὰς ἐμοί, ἐπεὶ καὶ σὺ λέγεις εἶναι θεός; ὅλον γέλως βάναυσος, οὐκ αἰσχρὸς τόδε· | ||
| 5 | οὐδ’ αὖ σοφοῖς πέφυκε προσφυὴς γέλως. | ||
sch ran637 | χὠπότερον ἂν νῶϊν: νῷν: καὶ ὁποῖον ἂν νῶϊν νῷν καὶ νῶϊν καὶ ἡμῖν ἤτοι ἡμῶν τυπτόμενον ἴδῃς κλαύσαντα ἢ προτιμήσαντα καὶ φροντίσαντα συνόλως, τοῦτον ἡγοῦ μὴ θεόν. | ||
sch ran638 | προτιμήσαντά] φροντίσαντα τῶν πληγῶν. | ||
sch ran642 | δικαίως] ἐξ ἴσου. | ||
sch ran644a | σκόπει νῦν: σκόπει, φησὶν ὁ Ξανθίας, ὦ Αἰακέ, ἐὰν τυπτόμενον ἴδῃς ἐμὲ παρακινήσαντα, ἀντὶ τοῦ παρακινηθέντα, μετατραπέντα, ἢ τοπικῶς ἀπὸ τόπου εἰς τόπον μεταστάντα, ἢ μεταμείψαντα τὴν χροιὰν ταῖς ὀδύναις ταῖς | ||
| ἐκ τῶν πληγῶν, ἢ δακρύσαντα. καὶ δὴ πατάξαντος αὐτὸν Αἰακοῦ ἐρωτᾷ· | 869 | ||
| 5 | (645) ἤδη ἐπάταξας, ἐμὲ δηλονότι; προσποιούμενος δὲ γενναιότατα καὶ ὅτι οὐδὲ συνόλως οὐδὲ συναίσθησιν ἔσχεν ὀδύνης, ὀδύνης ὅλως, οὕτως Αἰακὸν ἐρωτᾷ. ὁ δέ· οὔ μὰ Δία, φησὶ μειδιῶν, οὐκ ἐπάταξα, ἤτοι· εἰ σὺ λαβὼν τὴν πληγὴν ἐρωτᾷς, ὡς μὴ φροντίσας αὐτῆς, εἰ ἐπατάχθης, οὐδ’ ἐγώ φημι, ὅτι ἐπάταξά σε. | ||
sch ran644b | ὑποκινήσαντ’] παρασαλευ‐ θέντα, παραλαλήσαντα. | ||
sch ran646a | πηνίκα: πληγῇ παρ’ Αἰακοῦ παταχθεὶς καὶ ὁ Διόνυσος λέγει· πηνίκα καὶ πότε δηλονότι πατάξεις; ταῦτα δὲ καὶ οὗτός φησι τὸ γενναῖον | ||
| ὑποκρινόμενος καὶ ἀνάλγητον. καὶ ὁ Αἰακός· ἐπάταξά σε, φησί. καὶ ὁ Διόνυσος· εἶτα πῶς οὐκ ἐπτάρην, ἤγουν οὐκ | 870 | ||
| 5 | ᾐσθόμην; ὁ γὰρ πταρμὸς κεφαλῆς ἐστιν αἴσθησις. ἢ ἐπειδὴ οἱ θίγοντες τοῦ μυκτῆρος λεπτῷ κάρφει εἰς πταρμὸν κινοῦνται. φησὶν οὖν· ἥψατό μου ἡ πληγή, ὃν τρόπον ἅπτεται | ||
| 10 | κάρφος τοῦ μυκτῆρος. | ||
sch ran646b | πηνίκα;] καὶ πότε πατάξεις ἐμέ; | ||
sch ran647 | οὐκ ἔπταρον] οὐκ ᾐσθόμην. | ||
sch ran649a | οὔκουν ἀνύσεις;: ἀνύσαις;: οὐκ ἀνύσεις, οὐ σπεύσεις τύπτειν ἐμέ; ὁ Ξανθίας γενναῖον καὶ ἀνδρικόν τι ἐνδεικνύμενος Αἰακῷ παρακελεύεται σπουδαιότερον τύπτειν αὐτόν· πληγεὶς δὲ καὶ ὀδυνηθεὶς τῇ πληγῇ “ἰατταταί” “ἰατταταῖ” βοᾷ. ἐρωτήσαντος (650) δὲ τοῦ Αἰακοῦ· τί τὸ “ἀτταταί” “ἀτταταῖ” ἐστίν; μῶν ὠδυνήθης καὶ βοᾷς; ὀδύνης βοή; οὔ, φησὶν | ||
| 5 | ὁ Ξανθίας, τὸ ὃ νῦν ἐγὼ ἀνεβόησα “ἀτταταί”, “ἀτταταῖ”, βοὴ ἄλγους καὶ ὀδύνης ἐστίν, (651) ἀλλὰ θαυμασμοῦ καὶ θειασμοῦ· ἐνεθυμήθην γάρ, ὁπότε γίνεται τὰ Ἡράκλεια καὶ ἡ ἑορτὴ Ἡρακλέος ἡ διὰ τὸν Δίομον ἐρώμενον ὄντα Ἡρακλέος, ἃ γίνεται ἐν τοῖς Διομείοις, δήμῳ Αἰγηίδος φυλῆς, ἀπὸ Διόμου τοῦ νῦν ῥηθέντος λαβοῦσι τὴν κλῆσιν. περὶ τῶν Ἡρακλείων οὖν ἐνθυμηθεὶς τούτων τῶν τελουμέ‐ | 871 | |
| 10 | νων διὰ τὸν Δίομον ἐθείασα καὶ εἶπον τὸ “ἀτταταί”, “ἀτταταῖ”, οὐχ’ ὡς ὀδυνώμενος. τὸ “ἀτταταί” “ἀτταταῖ” γὰρ λέξις τῶν μέσων μέση ἐστὶν ἐπί τε βοῆς ὀδύνης λαμβανομένη καὶ θαυμασμοῦ. τὰ τῇδε γελοῖα βάναυσα πάντα καὶ ἀγοραῖα. | ||
sch ran649b | οὐκ ὀδύνης, ἀλλὰ θαυμα‐ σμοῦ βοὴ καὶ θειασμοῦ τὸ “ἰαττα‐ ταί”, ὁ Ξανθίας φησίν. | ||
sch ran649c | οὔκουν ἀνύσεις;] οὐ σπεύ‐ σεις τύπτειν ἐμέ; | ||
sch ran649d | ἰατταταὶ] φεῦ· καὶ ἐπὶ | ||
| ἐκπλήξεως. | 872 | ||
sch ran650 | ἐφρόντισα] ἐνεθυμήθην. | ||
sch ran651 | Διομείοις] διὰ τὸν Δίομον. | ||
sch ran652 | ἄνθρωπος οὗτος ἱερός: μειδιῶν τοῦτό φησιν Αἰακὸς τὸ τοῦ Ξανθίου δῆθεν καρτερικὸν καὶ γενναῖον, ὅτι τῷ τύπτεσθαι ἀλγῶν καὶ “ἰατταταί” “ἰατταταῖ” βοῶν, μὴ ἀλγῶν λέγει τοῦτο βοᾶν, ἀλλ’ ἐνθυμούμενος ἑορτῶν. | ||
sch ran653 | ἰοὺ ἰού: ὁμοίως ἐπὶ θρήνου καὶ θαυμασμοῦ λέγεται. | ||
sch ran655a | προτιμᾷς οὐδέν: οὐ φροντίζεις οὐδόλως. | ||
sch ran655b | προτιμᾷς] φροντίζεις. | ||
sch ran657 | “οἴμοι” βοήσαντος Ξανθίου ἐρωτᾷ Αἰακός, τί ἐστιν· καὶ Ξανθίας ἀνατείνας τὸν πόδα ὡς πατήσας ἄκανθαν καὶ διὰ τοῦτο δῆθεν βοήσας δείκνυσι | ||
| τὴν πτέρναν καὶ ἐξελεῖν τὴν ἄκανθαν λέγει. | 873 | ||
sch ran659a | Ἄπολλον, ὅς που Δῆλον: ὀδυνηθεὶς τῇ πληγῇ ὁ Διόνυσος· “Ἄπολλον” βοᾷ· ἵνα μὴ δὲ ἐξ ὀδύνης νομισθῇ λέγειν τὸ “Ἄπολλον”, εἰς ᾠδὴν τοῦτο μετέτρεψεν ἐκ στίχων συντεθειμένην Ἀνανίου ἰαμβογράφου, ἥτις ἐστὶν αὕτη· | ||
| 5 | Ἄπολλον, ὅς που Δῆλον ἢ Πυθῶν’ ἔχεις, ἢ Νάξον ἢ Μίλητον ἢ θείαν Κλάρον ἵκου καθ’ ἱερῶν, ἢ Σκύθας ἀφίξεαι. ἴαμβον δὲ Ἱππώνακτος τὸν Ἀνανίου λέγει συγχυθεὶς δῆθεν ὑπὸ τῆς ὀδύνης τῶν πληγῶν. | ||
sch ran659b | ἔχεις] κατοικεῖς. | ||
sch ran661 | ἀνεμιμνῃσκόμην] αἰτιατικῇ | ||
| κατὰ Ἀττικούς. | 874 | ||
sch ran662 | σπόδει] κάθαιρε· ἢ σποδιὰν ποίει. | ||
sch ran664a | Πόσειδον, ὃς Αἰγαίου μέδεις πρῶνας: ἐκ Λαοκόωντος τοῦτο Σοφοκλέους· Πόσειδον, ὃς Αἰγαίου μέδεις πρῶνας, ἢ γλαυκᾶς μεδέεις εὐανέμου λίμνας. | ||
| 5 | καὶ Διόνυσος ὀδυνηθεὶς καὶ βοήσας “Πόσειδον”, οὕτω προσθεὶς καὶ τὰ λοιπὰ τοῦ “Πόσειδον” ἐκ Σοφοκλέους, ἐκφεύγειν δοκεῖ τὸ δι’ ἄλγος ἀναβοῆσαι τὸ “Πόσειδον”. πᾶς ὁ γέλως τοῦ παρόντος δράματος πῇ μὲν ἀσέμνοις ἀνδράσι, τὸ δὲ πλεῖον ἀγοραίοις καὶ φλυάροις ἀνεῖται. | ||
sch ran664b | Πόσειδον] ὦ. | ||
sch ran666a | γλαυκᾶς] γλαυκῆς. | ||
sch ran666b | γλαυκᾶς] μελανιζούσης. | ||
sch ran669 | εἴω, ἴον, ἴες, ἴε. τὸ δυϊκὸν τὸ πρῶτον οὐ ποιεῖ· τὸ δεύτερον “ἴτον” | ||
| καὶ “εἴσιτον”. | 875 | ||
sch ran674a | Μοῦσα, χορῶν ἱερῶν ἐπίβηθι: ᾠδὴν χοροῦ τοῦτό φασιν οἱ παλαιοί, ὥστε καὶ μέρος παραβάσεως· ἐγὼ δὲ τῇ καταρχῇ τῆς ἐμῆς ἐξηγήσεως ἐν τῷ προοιμίῳ περὶ παραβάσεως καὶ λοιπῶν ἔγραφον καὶ ἐξήλεγξα εἰκαίως πολλὰ γεγραμμένα. ᾧ γοῦν ὑμῖν αἱρετόν, πείθεσθε. | ||
| 5 | παρακελευόμενοι νῦν ἕκαστος ἑκάστῳ τῶν τοῦ χοροῦ ᾆσαί τι μέλος ἀλληγορι‐ κωτέρως φασίν· ὦ Μοῦσα, τὴν μουσικὴν συμφώνων μελῶν καὶ ᾀσμάτων ἐπίβηθι, πορεύθητι, καὶ ἐλθὲ εἰς τέρψιν τῆς ἐμῆς ἀοιδῆς ὀψομένη τὸν πολὺν ὄχλον τῶν λαῶν, ἤτοι τὸ σύστημα καὶ πλῆθος τοῦ λαοῦ, ἢ τὴν ὀχλώδη, ἑορταῖον δὲ βοὴν τοῦ λαοῦ, σχήματι παραφράσεως ἀντὶ τοῦ “λαόν”, ἢ σχήματι μετα‐ | ||
| 10 | λήψεως ὀψομένη τὴν βοήν· οὐκ ὀπτάνεται γὰρ ἡ βοή, ἀλλ’ ἀκούεται, ὡς καὶ Αἰσχύλος φησὶ μεταληπτικῶς κτύπον δέδορκα· πάταγος οὐχ ἑνὸς δορός. | ||
sch ran674b | δακτυλικὰ καὶ καθαρὰ καὶ λογαοιδικά, καὶ ἀναπαιστικά. | ||
sch ran676a | οὗ σοφίαι: ὅπου, ἐν Ἀθήναις καὶ Ἐλευσῖνι, ἢ δῆθεν ἐν τῷ Ἅιδῃ, μυρί‐ αι κάθηνται φιλοτιμότεραι, φιλοδοξότεραι, ἐπιδεικτικώτεραι Κλεοφῶντος. οὗτος ὁ Κλεοφῶν στρατηγὸς ἦν ἀθηναῖος καὶ ἀντεποιεῖτο τῶν πρωτείων τῆς πόλεως· ἐκαλεῖτο δὲ τυροποιός. κωμῳδεῖ οὖν τοῦτον οὗτός τε καὶ Πλάτων | ||
| 5 | ὁ κωμικὸς ὡς ὄντα Θρῄσσης μητρός, ξένον, δυσγενῆ, ἀμαθῆ καὶ φλύαρον. | 876 | |
sch ran676b | σοφίαι] τινές. | ||
sch ran678a | φιλοτιμότεραι] φιλοδοξό‐ τεραι. | ||
sch ran678b | Κλεοφῶντος] Θρῄσσης μη‐ τρὸς ἦν. | ||
sch ran679a | (679/680) ἀμφιλάλοις: μακρολόγοις, μακρηγόροις, πολυλόγοις. ἐπιβρέμεται: (681/82) ἠχεῖ, λαλεῖ. θρηϊκία χελιδὼν: βάρβαρος, πολυλόγος. ἐπὶ βάρβαρον ἑζομένη πέταλον: βαρβάρου γάρ ἐστι, φησί, γενεᾶς. | ||
sch ran679b | ἀμφιλάλοις] πολυλόγοις, μακρολόγοις. | ||
sch ran680 | ἐπιβρέμεται] ἠχεῖ. | ||
sch ran681a | σκώπτει δὲ αὐτὸν ὡς Θρᾷ‐ κα καὶ βάρβαρον· ἡ γὰρ χελιδὼν θρᾳκικὴ ἤτοι βάρβαρος. | ||
sch ran681b | θρηϊκία χελιδὼν] ἀπαιδευ‐ σία. βάρβαρος, πολυλόγος. | ||
sch ran682 | βαρβάρου γάρ ἐστι | ||
| γενεᾶς. | 877 | ||
sch ran683a | κελαδεῖ δ’ ἐπίκλαυτον ἀηδόνιον νόμον: ὡς ἡ ἀηδὼν δέ, κἂν ᾄδῃ, δοκεῖ ὅμως θρηνώδη πέμπειν βοήν, ὡς ὀδυρομένη τὸν Ἴτυν, οὕτω καὶ αὐτὸς ὅσον οὔπω κἂν πολλὰ καὶ φλύαρα φθέγγηται, ὅμως πεσεῖται τῆς ἀρχῆς καὶ θρηνήσει. | ||
sch ran683b | κελαδεῖ δ’ ἐπίκλαυτον] θρη‐ νώδη πέμπει φωνήν. | ||
sch ran684 | νόμον] κατά. | ||
sch ran685a | κἂν ἶσαι γένωνται: αἱ γνῶμαι δηλονότι, ἤτοι κἂν οὐ κατάδικος γένηται. νόμος γὰρ ἦν Ἀθήναζε ἴσων τῶν ψήφων γεγονυιῶν ἀπολύεσθαι τὸν κατηγορούμενον, ἐφ’ ᾗ ἂν αἰτίᾳ καὶ κρίνοιτο. οὗτος δέ, φησίν, ἀπολεῖται, κἂν καὶ αἱ ψῆφοι γένωνται γένοιντο ἶσαι. | ||
sch ran685b | λείπει αἱ ψῆφοι, αἱ | ||
| γνῶμαι. | 878 | ||
sch ran686a | τὸν ἱερὸν χορὸν: αὐτὸς μὲν ἐν τῷ προοιμίῳ περὶ παραβάσεως καὶ λοιπῶν ἐδίδαξα καὶ ἤλεγξα· νῦν δὲ οἱ παλαιοί φασι· “τὸ τοιοῦτον τοιοῦτο παράβασις καλεῖται, ἅπερ ἔλεγον ἐπιστρέφοντες πρὸς τοὺς θεωμένους· ἔστι δὲ ὁ τρόπος, ὅταν καταλιπὼν τὰ ἑξῆς τοῦ δράματος ὁ ποιητὴς | ||
| 5 | συμβουλεύῃ τοῖς θεωμένοις ἢ ἄλλο τι ἐκτὸς λέγῃ τῆς ὑποθέσεως”. | ||
sch ran686b | τροχαϊκὰ τετράμετρα κατα‐ ληκτικά. | ||
sch ran688a | ἐξισῶσαι τοὺς πολίτας: ὁ νοῦς καὶ ἡ συνέπεια τούτου τοῦ λόγου ἀρίστου καὶ σώφρονος ποιητοῦ συμβουλὴν ἔχει. συμβουλεύει γὰρ τοὺς δύο τοὺς ἐκ τῶν δέκα στρατηγῶν τῶν διὰ τὰ ἐν Ἀργιννούσαις ἀνῃρημένων φυγῇ | ||
| τὴν σωτηρίαν πορισαμένους συγγνώμης τε ἀξιῶσαι καὶ κατενεγκεῖν εἰς τὴν | 879 | ||
| 5 | πόλιν καὶ ἰσοτίμους ποιῆσαι τοῖς λοιποῖς. ὁ νοῦς μὲν οὗτος· λεκτέον δέ μοι καὶ τὴν συνέπειαν. πρῶτα μὲν οὖν ἡμῖν δοκεῖ ἐξισῶσαι τοὺς πολίτας καὶ ἀφελεῖν καὶ ἐκβαλεῖν τὰ δείματα καὶ τοὺς φόβους· καὶ ἐάν τις ἥμαρτε σφαλεὶς ἐν παλαίσμασι Φρυνίχου, ἤτοι περιπετείαις τύχης τροπικῶς, τροπικώτερον, φημὶ χρῆναι καὶ ἁρμόδιον εἶναι λῦσαι τὰς προτέρας πρότερον ἁμαρτίας τοῖς ὀλισθοῦσι καὶ πεσοῦσι καὶ πταίσασι | ||
| 10 | τότε, ἐκθεῖσιν αἰτίαν ἤτοι δοῦσιν ἀπόκρισιν καὶ ἀπολογίαν, ποίῳ τρόπῳ ἐκ τῆς θαλάττης οὐκ ἀνείλαντο ἀνείλοντο τῶν τότε πεπτωκότων τὰ σώματα. τὰς τῶν πραγμάτων δὲ περιπετεῖς δυσχερείας παλαίσματα Φρυνίχου ἐκάλεσεν, ὅτι ὁ τραγικὸς Φρύνιχος Ἀνταίῳ τῷ αὐτοῦ δράματι γράφει τούτου τε Ἀνταίου τοῦ Λίβυος καὶ Ἡρακλέος παλαίσματα. | ||
sch ran688b | ἐξισῶσαι] ἀξιῶσαι συγγνώ‐ μης. | ||
sch ran688c | κἀφελεῖν] καὶ ἐκβαλεῖν. | ||
sch ran688d | δείματα] φόβους. | 880 | |
sch ran689a | Φρυνίχου παλαίσμασιν] ἤτοι περιπετείαις τύχης. | ||
sch ran689b | Φρυνίχου] τοῦ. | ||
sch ran689c | παλαίσμασιν] ἐν ταῖς κατη‐ γορίαις. | ||
sch ran690a | συγγενὴς γενέσθαι. | ||
sch ran690b | ἐκγενέσθαι] φιλιωθῆναι. | ||
sch ran690c | χρῆναι] ἁρμόδιον εἶναι, πρέπον. | ||
sch ran690d | ὀλισθοῦσιν] πέσουσιν, πταί‐ σασιν. | ||
sch ran691a | αἰτίαν] ἀπολογίαν, ἀπόκρι‐ σιν. | ||
sch ran691b | ἐκθεῖσι] δοῦσι. | ||
sch ran692a | εἶτ’ ἄτιμόν φημι: εἶτα, τουτέστι δευτέρῳ λόγῳ, φημί, φησὶν ὁ χορός, ἄτιμον μηδένα εἶναι ἐν τῇ πόλει· αἰσχρὸν γάρ ἐστι τοῦτο, εἰ τοὺς δούλους ἡμῶν τοὺς μίαν καὶ ἅπαξ ἐν Πλαταιαῖς κατὰ Περσῶν ναυμαχήσαντας καὶ | ||
| Πλαταιᾶς εὐθὺς εὐθὺ κληθῆναι καὶ ἀντὶ δούλων δεσπότας ἤτοι ἐλευθέρους· οὐ γὰρ | 881 | ||
| 5 | τῶν σφῶν ἐδέσποσαν δεσποτῶν· ἢ δεσπότας εἶπεν, ὡς μετὰ τὴν ἐλευθερίαν ἐπικτησαμένους καὶ δούλους. αἰσχρὸν μὲν οὖν, φησίν, ἐστίν, εἰ τοὺς δούλους ἡμῶν μίαν ναυμαχήσαντας ἠλευθερώσαμεν καὶ συμπολίτας, Ἀθηναίους καὶ Πλαταιᾶς, ἐκαλέσαμεν· καὶ οὐδὲ τοῦτο ἔχοιμι ἂν εἰπεῖν, ὡς οὐ καλῶς ἐγένετο, ἀλλ’ ἐπαινῶ. | ||
sch ran692b | εἶτ’] κατὰ δεύτερον λόγον. | ||
sch ran693a | ναυμαχήσαντας] κατὰ Περ‐ σῶν. | ||
sch ran693b | μίαν] ἅπαξ. | ||
sch ran694a | αὐτοὺς κληθῆναι Πλαται‐ έας ἤγουν ἐλευθέρους. | ||
sch ran694b | Πλαταιέας] εἰς. | ||
sch ran694c | δεσπότας] γενέσθαι. | ||
sch ran696 | μόνα γὰρ αὐτὰ: μόνον γὰρ τοῦτο ἐχεφρονέστατον πεποιήκατε· δεῖ | ||
| δὲ ὑμᾶς καὶ τοῖς συμπολίταις καὶ στρατηγοῖς, ὧν πολλὰ πολλάκις οἱ πατέρες μεθ’ ὑμῶν ἐναυμάχησαν καὶ ὑμῖν εἰσι συγγενεῖς, ἐπταικόσι δὲ ἅπαξ αἰτουμένοις συγγνῶναι τὴν συμφοράν. | 882 | ||
sch ran699a | τὴν μίαν] ἤτοι ἅπαξ ἐ‐ πταικόσι. | ||
sch ran699b | παρεῖναι] ἀφεῖναι, συγχωρῆ‐ σαι, συγγνῶναι. | ||
sch ran700a | ἀλλὰ τῆς ὀργῆς: ὁ “ἀλλά” περισσός· τῆς ὀργῆς παυθέντες, ὦ σοφώτατοι, ἔχοιμεν πάντας καὶ συγγενεῖς καὶ πολίτας. εἰ δ’ ὑπερηφανευσόμεθα (704) τούτοις, καὶ ταῦτα τῆς πόλεως ἐν κλύδωνι συμφορῶν οὔσης, ὑστέρῳ χρόνῳ κακόβουλοι δόξαιμεν, ἤτοι προσεκτέον, μὴ ἐντεῦθεν ἡμῖν κακόν τι | ||
| 5 | συμβαίη. | ||
sch ran700b | τῆς ὀργῆς] ἀπό. | ||
sch ran700c | ἀνέντες] ἐνδόντες. | ||
sch ran700d | φύσει] κατὰ ἀλήθειαν. | ||
sch ran702 | κἀπιτίμους] ἐντίμους. | ||
sch ran703a | ὀγκωσόμεσθα] ἐπαρθῶ‐ μεν, ὑπερηφανευσόμεθα. | ||
sch ran703b | κἀποσεμνυνούμεθα] ἀλαζο‐ | ||
| νευθῶμεν. | 883 | ||
sch ran704a | τὴν πόλιν] ἡμῶν. | ||
sch ran704b | κυμάτων ἐν ἀγκάλαις] ἐν κλύδωνι συμφορῶν. | ||
sch ran705 | εὖ φρονεῖν οὐ] κακόβουλοι. | ||
sch ran706a | εἰ δ’ ἐγὼ ὀρθὸς ἰδεῖν: εἰ δ’ ἐγώ, φησὶν ὁ χορὸς ἤτοι ὁ ποιητής— ὃ γὰρ ὁ ποιητὴς ἤθελε γίνεσθαι, τὸν χορὸν παρεῖχε παρῆγε λέγοντα τοῦτο—φησὶν οὖν ὁ χορὸς ὡς ἀπὸ τοῦ ποιητοῦ πάλιν χωροῦντος εἰς κωμῳδίαν δημαγωγοῦ, Κλειγένους τινὸς βραχυήλικος· εἰ δὲ ἐγὼ ὀρθός εἰμι ἰδεῖν καὶ νοῆσαι καὶ κρῖναι | ||
| 5 | βίον καὶ τρόπον καὶ γνώμην ἀνέρος καὶ ἀνθρώπου, ὅστις οἰμώξεται ἤτοι ὃς μέλλει περιπεσεῖν συμφοραῖς, οὐ πολὺν χρόνον οὐδ’ ὁ Κλειγένης ὁ τοῖος καὶ τοῖος ἐνδιατρίψει, τῇ δημαγωγίᾳ δηλονότι καὶ τῇ ἀρχῇ, ἀλλὰ βραχέος χρόνου καιροῦ ἐκπεσεῖται. τὴν δὲ περὶ τῶν ἐν Σαλαμῖνι ναυμαχησάντων καὶ τὴν τῶν δέκα στρατηγῶν | ||
| 10 | τῶν ἐν Ἀργιννούσαις τῆς Λέσβου ναυμαχίαν καὶ νίκην αὐτῶν κατὰ τῶν Λακώ‐ νων, βαρυσυμφορωτέραν ἥττης τῆς οἱασδήποτε γεγονυῖαν αὐτοῖς τοῖς νικήσασιν, οἱ πρὸ ἡμῶν σχολιογράφοι, ὥς τινες ἐξ ἀγορᾶς βαναυσότατοι ἄνθρωποι, μυριαχῶς καὶ φύρουσι καὶ συγχέουσιν, ὡς μήτε ἱστορίαν συνόλως εἰδότες μήτε | ||
| μετασχόντες γραμμάτων τῶν στοιχειωδῶν κἂν καὶ πρώτων. | 884 | ||
sch ran706b | ἀσυνάρτητοι ἐξ ἰαμβικῶν καὶ δακτυλικῶν καὶ ἀναπαιστικῶν καὶ τροχαϊκῶν. | ||
sch ran706c | εἰ] ἀντῳδή. | ||
sch ran706d | ὀρθὸς ἰδεῖν] δυνατός εἰμι νοῆσαι, κρῖναι. | ||
sch ran706e | βίον] γνώμην. | ||
sch ran706f | τρόπον] γνώμην. | ||
sch ran707 | οἰμώξεται] ὃς μέλλει περιπε‐ σεῖν συμφοραῖς. | ||
sch ran708 | πολὺν] χρόνον. | ||
sch ran709 | Κλειγενὴς ὁ μικρὸς] ἐνδια‐ τρίψει τῇ δημαγωγίᾳ δηλονότι καὶ τῇ ἀρχῇ. | ||
sch ran710a | βαλανεὺς: ὡς βαλανέα τὸν Κλειγένην κωμῳδεῖ, καί φησιν· ὁ πονηρότατος οὗτος βαλανεὺς τῶν βαλανέων πάντων, ὁπόσοι κρατοῦσι κονίας καὶ γῆς κυκησιτέφρου καὶ ψευδονίτρου καὶ κιμωλίας γῆς ἤτοι λευκῆς καὶ | ||
| νιτρώδους. οἱ βαλανεῖς γὰρ κυκῶσιν ἤτοι ταράσσουσι καὶ μιγνύουσι τὴν τέφραν | 885 | ||
| 5 | ἐλαίῳ καὶ λοιποῖς εἴδεσι γῆς καὶ ποιοῦσι τὸ μίγμα τῶν λουομένων. καὶ τὰ ψευδόνιτρα δὲ καὶ νίτρα ῥυπτικὰ καὶ καθαρτικά εἰσι· Κίμωλος δὲ νῆσός ἐστι μία τῶν Κυκλάδων νιτροποιός. | ||
sch ran710b | βαλανεὺς ὁπόσοι] ἀπὸ τῶν βαλανέων πάντων. | ||
sch ran711 | κυκησιτέφρου] νίτρου. | ||
sch ran712 | κιμωλίας γῆς] λευκῆς· ἢ πηλοῦ. | ||
sch ran713 | ἐνδιατρίψει] δημαγωγίᾳ. | ||
sch ran714a | εἰδὼς δὲ τάδε: ἀντὶ τοῦ τόδε. ποῖον τόδε; ὅτι οὐ πολὺν χρόνον ἐνδιατρίψει, οὐκ εἰρηνικός ἐστι βαδίζων ἄνευ ξύλου, ἵνα μή ποτε ἀποδυθῇ μεθύων. | ||
sch ran714b | γνώρισμα τηρῶν Κλειγένης στρατηγίας ἀνὴρ κατεῖχεν ἀρχικὴν βακτηρίαν. οὗτος δ’ ὁ μῖμος κωμικὸς σιλλογράφος | ||
| καὶ τοῦτο σύρει πρὸς τὸ τούτῳ συμφέρον. | 886 | ||
sch ran714c | οὐκ εἰρηνικὸς: οὐχ ἥσυ‐ χος, ἀλλ’ οἷον ἔνοπλος. εἰδὼς δὲ ταῦτα προσεποιεῖτο πρόφασιν ἢ μα‐ νίαν, εἰδώς, ὅτι μισεῖται παρὰ τῶν | ||
| 5 | πολιτῶν· διὸ καὶ βακτηρίαν ἔχων περιῄει, δι’ ἧς ἠμύνετο τοὺς ἐπερχο‐ μένους αὐτῷ. | ||
sch ran714d | εἰδὼς δὲ τάδ’] γινώσκων, ὅτι μισεῖται παρὰ τῆς πόλεως. | ||
sch ran714e | οὐκ εἰρηνικὸς] οὐχ ἥσυχος, | ||
| ἀλλ’ ἔνοπλος. | 887 | ||
sch ran718a | πολλάκις ἡμῖν: πολλάκις, φησίν, ἡ πόλις ἡμῶν ἤτοι αἱ Ἀθῆναι ἔδοξε καὶ ἐνομίσθη ταὐτὰ πάσχειν εἰς τοὺς ἀγαθοὺς πολίτας καὶ τὰ παλαιὰ (721) καὶ κάλλιστα χρύσινα νομίσματα· οὔτε γὰρ τοῖς ἐκ καλλίστου χρυσοῦ κεχαραγμένοις παλαιοῖς νομίσμασι χρώμεθα, ἀλλὰ τοῖς νέοις καὶ ὑποχάλκοις, | ||
| 5 | (730) οὔτε τοῖς εὐγενέσι καὶ ἀγαθοῖς καὶ σώφροσι πολίταις, ἀλλὰ τοῖς δυσγενέσι καὶ πονηροῖς καὶ οἷς πρότερον ἡ πόλις οὐδ’ ἂν εἰς καθαρμὸν ἐχρήσατο, οὖσι | ||
| καὶ γένει καὶ τρόπῳ καὶ τῇ μορφῇ ὑπὲρ πᾶν αὐτοκάθαρμα. | 888 | ||
sch ran718b | ἀντεπίρρημα. | ||
sch ran718c | ἔδοξεν] ἐνομίσθη. | ||
sch ran718d | ἡ πόλις] αἱ Ἀθῆναι. | ||
sch ran718e | πεπονθέναι] παθεῖν. | ||
sch ran719 | ταὐτὸν] ὅμοιον. | ||
sch ran721 | κεκιβδηλευμένοις: ἀχρήστοις, ἀποβλήτοις· ἡ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν Χίων, οἵτινες ἐξ ἀνυπερβλήτου στοργῆς ἐς τοσοῦτον ἔχθος Ἀθηναίοις μετέπε‐ σον, ὡς Ἀθηναίους χίβδηλον πᾶν μὴ μόνον τὸ βδελυκτὸν καλεῖν, ἀλλὰ καὶ πάντας ἀνθρώπους ἀπὸ τοῦ βδελύσσεσθαι τοῖς Ἀθηναίοις τοὺς Χίους καὶ τὸ | ||
| 5 | χιῶσαι καὶ ἀπαλεῖψαι καὶ συγκρύψαι ὁμοίως καλεῖν· οὕτω χίβδηλον καὶ κίβδηλον. ἢ κίβδηλον τὸ σεσηπὸς καὶ ἄχρηστον· ἡ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν σεσηπότων ξύλων ἐστὶ καὶ ὑπὸ κιὸς καὶ σκώληκος δεδηλημένων καὶ βεβλαμμένων. | ||
sch ran723a | ὀρθῶς κοπεῖσι καὶ κεκωδωνισμένοις: ὀρθῶς χαραχθεῖσι καὶ | ||
| εὐήχοις νομίσμασιν. | 889 | ||
sch ran723b | κοπεῖσι] χαραχθεῖσι. | ||
sch ran723c | κεκωδωνισμένοις] δεδοκι‐ μασμένοις. | ||
sch ran725 | χαλκίαι λέγονται κυρίως οἱ χάλκεοι ἀνδριάντες· νῦν δὲ χαλκία καλεῖ τὰ χάλκεα ἢ χαλκεπίχρυσα νομίσματα. | ||
sch ran726a | χθές τε καὶ πρώην: χθὲς καὶ πρὸ βραχέος τινὸς τὸ χάραγμα καὶ τὸν τύπον τοῦ σφραγιστῆρος λαβοῦσι κακίστῳ χαράγματι καὶ τυπώματι. | ||
sch ran726b | χθές τε] πρὸ βραχέος. | ||
sch ran726c | κόμματι] χαράγματι. | ||
sch ran727 | τοὺς πολίτας τε ὁμοίως τοὺς εὐγενεῖς καὶ μετόχους παντοίων καλῶν προσελοῦμεν καὶ ὑβρίζομεν, ἤτοι ἀτιμοῦμεν καὶ παρορῶμεν καὶ καταφρονηταὶ τούτων γινόμεθα. | ||
sch ran730a | προσελοῦμεν: ὑβρίζομεν. χαλκοῖς: ἀδοκίμοις, βδελυροῖς τὸν | ||
| τρόπον· “χαλκοῖς” δὲ εἶπεν ὡς ἐπὶ φαύλων νομισμάτων. | 890 | ||
sch ran730b | προσελοῦμεν] ὑβρίζομεν. | ||
sch ran730c | χαλκοῖς] βδελυροῖς, ἀδοκί‐ μοις. | ||
sch ran730d | Πυρρίαις: δούλοις· ὀνόματα γὰρ τότε τοῖς δούλοις ἐτίθεντο Πυρρίαι, Τίβιοι, Καρίωνες, Μαναῖ, Σκεβλύαι, Διτύλαι, Παρδόκαι καὶ ἕτερα. | ||
sch ran730e | Πυρρίαις] δούλοις. | ||
sch ran733a | φαρμακοῖσι: τοῖς καλουμένοις καθάρμασι. τὰ καθάρματα δὲ | ||
| τοιαδί· συμφορᾶς οἱασδήτινος κατασχούσης πόλιν τινὰ δυσμορφότερον πάντων καὶ ἀηδέστερον ξύλοις ἀκάρποις ὑπὲρ τῆς πόλεως τῆς θεηλατουμένης ἐκείνης κατέφλεγον καὶ τὴν τέφραν ἁπανταχοῦ ὡς καθάρσιον ἐξελίκμων καὶ ἀπερράν‐ | 891 | ||
| 5 | τιζον. | ||
sch ran733b | φαρμακοῖσιν] καθάρμασιν. | ||
sch ran734 | ὦνόητοι: καὶ νῦν, ὦ ἀνόητοι, μεταμείψαντες τοὺς ὑμῶν τρόπους πάλιν χρῆσθε δημαγωγοῖς καὶ ἄρχουσι τοῖς χρηστοῖς, καὶ κατορθώσασιν ὑμῖν εὔλογον καὶ εὐάφορμον καὶ τὸ πρᾶγμα καλὴν ἔχον τὴν ἀπολογίαν φανεῖται, (736) καὶ σφαλεῖσι δὲ καὶ ἀποτυχοῦσι τοῦ σκοποῦ ἐν τῷ χειροτονήσασθαι καὶ | ||
| 5 | προστήσασθαι ἡμῶν εὐγενεῖς δημαγωγούς, ἐάν τι πάσχητε βλαβερὸν τοῖς τοιούτοις, ἐξ ἀξίου δοκήσετε πάσχειν, ἀλλ’ οὐκ ἀναξίου τοῦ ξύλου. τοῦτο δὲ | ||
| παροιμία ἐστὶ προσφυὴς λέγεσθαι τοῖς ἀπάγχειν ἑαυτοὺς βουλομένοις· “ἀπὸ ξύλου καλλίστου κἂν ἀπαγξαίμην”. πῶς δὲ τοὺς βουλευτὰς ὁ κωμικὸς οὕτω τραχείαις ταῖς ὕβρεσι βάλλων καὶ πῇ μέν, ὡς νῦν, ἀνοήτους καλῶν, πῇ δὲ | 892 | ||
| 10 | βαρύτερα ἕτερα, οὐ τὴν προσήκουσαν δέδωκεν; | ||
sch ran736a | παροιμία· “ἀπὸ ξύλου καλ‐ λίστου κἂν ἀπαγξαίμην”. | ||
sch ran736b | εὔλογον] καὶ καλὴν ἀφορμὴν ἔχον φανεῖται. | ||
sch ran736c | σφαλῆτ’] ἀποτυχῆτε τοῦ σκοποῦ. | ||
sch ran740a | βινεῖν: συνουσιάζειν. βινεῖν δὲ εἴρηται ἀπὸ τοῦ ἐν τῷ βίῳ νεῖν καὶ νήχεσθαι· ἄνετον γὰρ βίον πρὸ τοῦ γάμου ζῶντες οἱ ἄνθρωποι, ἀφ’ οὗ συνδεθῶσι τοῖς γάμοις, | ||
| ταῖς συμφοραῖς νήχονται καὶ βίου τοῖς κύμασιν. | 893 | ||
sch ran740b | βινεῖν ἀπὸ τοῦ ἐν τῷ βίῳ νεῖν καὶ νήχεσθαι. | ||
sch ran741 | τὸ δὲ μὴ πατάξαι σε: ἐλλείψεως τὸ σχῆμα, οἷον· τὸ δὲ μὴ πατάξαι σε ἐκεῖνον ἐλέγξαντά σε ἄντικρυς δοῦλον οὐ χρηστοῦ δεσπότου ἐστί; καὶ ὁ Ξανθίας (743) τὸν δουλικὸν τρόπον μιμούμενος φάσκει· εἰ ἐπάταξέ με, οἴμωζεν ἂν οἴμωξεν ἄν ἀντὶ τοῦ “ᾤμωξεν”—ἰωνικὸν δὲ τοῦτο, οὐκ ἀττικόν—. —οὐκ ἀττικὸν τὸ “οἴμωζεν”, ἰωνικὸν δέ—. πῶς δὲ ἂν οἴμωξε οἴμωζε καὶ ᾤμωξε ᾤμωζε | ||
| 5 | καὶ ἐδυσφόρει; πεφευγότος ἐμοῦ. | ||
sch ran742a | θαυμάζω, ὅτι οὐ χρηστοῦ | ||
| δεσπότου ἐστίν. | 894 | ||
sch ran742b | ὢν] δοῦλος. | ||
sch ran742c | εἶναι δεσπότης] θαυμάζω. | ||
sch ran743 | οἴμωζε μέντἄν] εἰ ἐπάταξε πεφευγότος ἐμοῦ. | ||
sch ran744 | πεποίηκας] ὅτι δοῦλος. | ||
sch ran745a | ἱκετεύω καὶ ἀποδέχομαί σε, ἐπείπερ καὶ σὺ τοῦτο ποιεῖς. | ||
sch ran745b | χαίρεις, ἱκετεύω, φησὶν ὁ Ξανθίας τῷ Αἰακοῦ δούλῳ. κἀκεῖνος· | ||
| μὴ χαίρειν ἁπλῶς με νόμιζε τότε, ἀλλ’ ἐποπτεύειν δοκῶ, ἤτοι ὑπερχαίρειν, ὡς οἱ γεγονότες ἐπόπται τῶν μυστηρίων. Σύμμαχος δὲ περὶ μυστῶν καὶ ἐποπτευόν‐ των | 895 | ||
| 5 | φησίν, ὅτι πρῶτον οἱ μεμυημένοι ἐδιδάσκοντο τὰ μυστήρια καὶ ἔπειτα ἐγένοντο ἐπόπται. | ||
| 1 | ἐποπτεύειν δοκῶ] θεωρίας βλέπειν. | ||
sch ran747a | τί δὲ] χαίρεις. | ||
sch ran747b | τονθορύζων] ψιθυρίζων. | ||
sch ran748 | ἀπῇς θύραζε] καὶ ἀπέρχεσαι ἔξω τῆς θύρας. | ||
sch ran749a | τί δὲ] χαίρεις. | ||
sch ran749b | πράττων] πταίων. | ||
sch ran749c | οἶδ’ ἐγώ] ὁπόσα εὐφραίνομαι. | 896 | |
sch ran750a | ὁμόγνιε Ζεῦ: πολλαὶ κλήσεις τῷ Διὶ προσαρμόττουσι· καλεῖται γὰρ φίλιος, ξένιος, ἑταιρεῖος, ὁμόγνιος, καὶ ἑτέρας κλήσεις μυρίας προσφυεῖς τοῖς χρωμένοις. ἐπεὶ δὲ καὶ ὁ Ξανθίας καὶ ὁ δοῦλος τοῦ Πλούτωνος ὡς δοῦλοι συγγενεῖς λέγονται, Δία ὁμόγνιον καὶ συγγενικὸν ἀνακαλεῖται χαίρων καί | ||
| 5 | φησιν· ὦ Ζεῦ, συναγαγὼν νῦν ἡμᾶς, τοὺς ὁμογενεῖς λέγω καὶ ὁμοδούλους. εἶτα πάλιν ἐρωτᾷ τὸν Πλούτωνος δοῦλον· καὶ παρακούων καὶ κρυφῇ ἀκροώμενός σου τῶν δεσποτῶν· ἀπὸ κοινοῦ τὸ “χαίρεις;” κἀκεῖνος· καὶ μάλα πλεῖν καὶ πλέον χαίρω· εἰ δὲ μὴ χαίρω τοῦτο ποιῶν, μαίνομαι καὶ ἐξεστηκώς εἰμι φρενῶν. | ||
sch ran750b | ὁμόγνιε] συγγενικέ. | ||
sch ran750c | καὶ ... δεσποτῶν] καὶ κρυφῇ ἀκροώμενος τῶν δεσποτῶν. | ||
sch ran751a | ἅττ’ ἂν] εὖτ’ ἄν. | ||
sch ran751b | λαλῶσι] χαίρεις. | ||
sch ran751c | μάλα ... μαίνομαι p.i.m.] πλέον χαίρω· εἰ δὲ μὴ χαίρω, μαίνο‐ μαι καὶ ἐξεστηκώς εἰμι φρενός. | ||
sch ran752a | τί δὲ τοῖς θύρασι καὶ τοῖς ἐκτὸς καὶ ξένοις ταῦτα καταλαλῶν; ἢ ἀντὶ | ||
| τοῦ “λαλῶν” ἁπλῶς ἢ κατὰ τῶν δεσποτῶν ταῦτα λαλῶν. κἀκεῖνος· ἔγωγε, φησί, ὅταν δρῶ τοῦτο—ὁ “ἀλλά” περισσός—καὶ ἐκμιαίνομαι ἤτοι ἡδύνομαι, ὥσπερ οἱ ἐν συνουσίαις ἀποκρίνοντες τὸν θορόν. ἀλλά σοι μηδὲ τὸ “θύρασιν” | 897 | ||
| 5 | εἰπεῖν παραδράμωμεν. θύρασιν εἴπομεν, ὅτι ἡ λέξις τοῖς ἐκτὸς καὶ ξένοις φησίν. ἰστέον δέ, ὅτι ἀπὸ εὐθείας τῆς “ὁ θύρας” ἔκλινεν, ὡς Αἴας, Αἴαντος, Αἴασιν. | ||
sch ran752b | θύραζε] θύρασι. | ||
sch ran752c | καταλαλῶν] λέγων. | ||
sch ran753 | κἀκμιαίνομαι] ἤτοι ἡδύνομαι. | ||
sch ran754 | ὦ Φοῖβ’ Ἄπολλον: ὁ Ξανθίας τοῦτό φησι θαυμάσας, ὅτι τοῦ αὐτοῦ τούτῳ τρόπου καὶ ὁ τοῦ Πλούτωνος δοῦλός ἐστι· καὶ περιβάλλουσιν ἀλλήλους καὶ κατασπάζονται. εἶτα ἀπὸ τῶν ἔνδοθεν ἔνδοθεν ἐκτὸς ἐξερχομένου θορύβου (756) τε καὶ βοῆς αἰσθόμενος ὁ Ξανθίας τὸν Πλούτωνος δοῦλον τὸν δοῦλον τὸν Πλούτωνος ἐρωτᾷ· πρὸς | ||
| 5 | τοῦ Διός, ὃς ἡμῖν ἐστιν ἡμᾶς τοὺς ὁμομαστιγίας καὶ ἤτοι ὁμοδούλους ἡμᾶς ὄντας εἰς ταὐτὸ (758) συνήγαγε τήμερον, σήμερον, τίς ἐστιν ὁ θόρυβος καὶ ἡ παροῦσα βοή; καὶ ὅς· Αἰσχύ‐ λου (761) καὶ Εὐριπίδου, φησί· νόμος γάρ τίς ἐστιν ἐν τῷ Ἅιδῃ τὸν ἄριστον τῶν ὁμοτέχνων τῶν καλλίστων τεχνῶν προεδρίαν ἔχειν τῶν ἄλλων, ἔγγιστα τοῦ Πλούτωνος καθεζόμενον. | 898 | |
sch ran755 | κύσαι] φιλῆσαι. | ||
sch ran761 | ἐκ τοῦ;] πράγματος. | ||
sch ran764a | σίτησιν αὐτὸν ἐν πρυτανείῳ λαμβάνειν: οἱ ἄριστοι τῶν δημαγω‐ γῶν καὶ τῶν στρατηγῶν, ὡς καὶ σοφοί τινες, ὡς οἱ λυρικοί, Ἀθήναζε σίτησιν εἶχον ἐν τῷ πρυτανείῳ· ἀπὸ γοῦν τῶν ἐν Ἀθήναις ἐθίμων μεταφέρει ταῦτα εἰς τὰ ἐν Ἅιδου. | ||
sch ran764b | πρυτανείῳ] δημοσίῳ. | ||
sch ran765a | θρόνον τε τοῦ Πλούτωνος ἑξῆς: ἤτοι μετὰ τὸν Πλούτωνα δευτερευούσῃ τάξει. μανθάνω, φησὶν ὁ Ξανθίας, ἤτοι νοῶ. | ||
sch ran765b | ἑξῆς] ἐγγύς. | ||
sch ran765c | μανθάνω] νοῶ. | 899 | |
sch ran767a | τότε δὲ παραχωρεῖν ἔδει: τότε δέ, ὅταν σοφώτερος ἔλθοι, παραχωρεῖν ἔδει, ἀντὶ τοῦ “δεῖ παραχωρεῖν”, ἐκείνῳ τοῦ θρόνου καὶ ὑπείκειν. | ||
sch ran767b | ἔδει] δεῖ. | ||
sch ran771a | ἐπεδείκνυτο: ἐκόμπαζεν, ὕψου ἑαυτὸν καὶ ἐθεάτριζε τοῖς λωποδύ‐ ταις, τοῖς ἀποδύουσι τὰ ἱμάτια ἔκ τε ζώντων καὶ ἐκ νεκρῶν. | ||
sch ran771b | ἐπεδείκνυτο] ἐπιδεικτικῶς ἔλεγε. | ||
sch ran772a | βαλαντιοτόμοι εἰσὶν οἱ λάθρᾳ τε καὶ κρυφίως τέμνοντές τε καὶ | ||
| ἀφαιρούμενοι ἔκ τινων τὰ νομισματοδόχα φασκώλια. | 900 | ||
sch ran772b | τοῖς βαλ⸤λ⸥αντιοτόμοις] τοῖς κλέπτουσι τὰ βαλάντια. | ||
sch ran775a | τῶν ἀντιλογιῶν: τῶν σοφιστικῶν ἀντιθέσεων· μᾶλλον δὲ τῶν ἐπιφερομένων αὐτῷ ἀτέχνων καὶ ἀσκόπων καὶ ἀνηθικεύτων ἀντιλογιῶν, ἐν αἷς ἀντιλέγοντας δείκνυσι δούλους δεσπόταις, ἄρχουσιν ἀρχομένους, στρατευομένους τοῖς στρατηγοῖς, τοῖς τριηραρχοῦσι τοὺς ἐπιβάτας, καὶ ἁπλῶς οὗ ποιεῖ μιξανάρ‐ | ||
| 5 | ρουν πραγμάτων καὶ σύγχυσιν. | ||
sch ran775b | ἀντιλογιῶν] ἀντιρρήσεων. | ||
sch ran775c | λυγισμῶν καὶ στροφῶν: καμπῶν καὶ εὐστρόφων εὑρεσιλογιῶν. | ||
sch ran776a | ὑπερεμάνησαν: πόθον ἐμμανῆ καὶ ἐρωτικὸν ἔσχον αὐτοῦ καὶ τῆς | ||
| στοργῆς τῆς τούτου ἐξαρτώμενοι ἐφαίνοντο. | 901 | ||
sch ran776b | ὑπερεμάνησαν] ὑπερεχάρη‐ σαν. | ||
sch ran777 | σημαίνει δύο, τὸ “περιποιοῦ‐ μαι” καὶ “βοηθῶ.” | ||
sch ran778a | κοὐκ ἐβάλλετο;: ἐν λίθοις δηλονότι ὁ Εὐριπίδης. | ||
sch ran778b | κοὐκ ἐβάλλετο;] ἐν λίθοις ὁ Εὐριπίδης. | ||
sch ran780 | ὁπότερος] ὁποῖος. | ||
sch ran781a | νὴ Δί’ οὐράνιόν γ’ ὅσον: ἐρωτήσαντος Ξανθίου ὁ τῶν πανούργων δῆμος ἐβόα, φησὶν ὁ τοῦ Πλούτωνος οἰκέτης, “οὐράνιόν γ’ ὅσον”, ἤτοι· ναί, ὁ τῶν πανούργων δῆμος ἐβόα ἢ “οὐράνιον” ἤτοι μέγα, ἢ “ὅσον”· ὁ δὲ τοῦ γελοίου ἕνεκα τὰ δύο μίξας εἰρήκει. ἡμάρτηται δὲ τῷ κωμικῷ ἀπροσεκτήσαντι | ||
| 5 | ἀνωτέρω μικρὸν οὗ εἶπεν· “ὅπερ ἔστ’ ἐν Ἅιδου πλῆθος”· καὶ μετὰ τὸ | ||
| “νὴ Δί’ οὐράνιόν γ’ ὅσον” μετὰ στίχον ἕνα τὸ αὐτὸ ἁμάρτημα πάλιν ἁμαρτάνει λέγων “ὀλίγον ἐστὶ τὸ χρηστόν, ὥσπερ ἐνθάδε”, ἀπροσεκτήσας, ὅτι δῆθεν ὁ χορὸς ἐν τῷ Ἅιδῃ ὢν ταῦτα λέγει. ὤφειλεν οὖν εἰπεῖν ἐκεῖ μὲν “ὅπερ ἐστὶν ἐνθάδε πλῆθος”, οὐ μὴν “ἐν Ἅιδου”· οἷς δὲ μέλλει εἰπεῖν “ὥσπερ | 902 | ||
| 10 | ἐνθάδε”, ὤφειλεν εἰπεῖν “ὥσπερ ἐν τῷ βίῳ” ἢ “ὥσπερ ἐν Ἀθήναις”. | ||
sch ran781b | νὴ] ναί. | ||
sch ran783 | ἐνθάδε] ἐκεῖ. | ||
sch ran787 | ὅμοιον. | ||
sch ran788 | μὰ Δί’ οὐκ ἐκεῖνος: οὔ μὰ Δία, φησίν, οὐ Σοφοκλῆς ἀντελάβετο καὶ ἤρισε καὶ ἀντέτεινε περὶ τοῦ θρόνου, ἀλλ’ ἔκυσε μὲν τὸν Αἰσχύλον, ἠσπάσατο χείλεσιν, ἢ καὶ προσεκύνησεν, ὅτε κατῆλθεν ὁ Σοφοκλῆς δηλονότι τεθνηκώς. | ||
sch ran789 | κἀνέβαλε τὴν δεξιὰν: ἤτοι καὶ αὐτὸς ὁ Σοφοκλῆς ἀνέτεινεν εἰς ὕψος τὴν δεξιὰν καὶ ἐχειροτόνησε καὶ ὥσπερ ἐπεψηφίσατο καὶ ἐπεκύρωσεν ἄξιον εἶναι τῆς προεδρίας Αἰσχύλον. τοῦτο γὰρ ἦν ἡ παλαιὰ χειροτονία, τὸ ἐπὶ τοῖς προβεβλημένοις εἰς ἀρχὴν οἱανδήτινα ἀρεσκόμενον τὸν δῆμον εἰς ὕψος | ||
| 5 | ἀνατείνειν τὰς δεξιάς, μὴ ἀρεσκόμενον δὲ τῷ κατεστῶτι σχήματι καὶ κατὰ | ||
| χώραν ἔχειν τὰς χεῖρας. | 903 | ||
sch ran790a | κἀκεῖνος μὲν ὑπεχώρησεν: καὶ ὁ Σοφοκλῆς μὲν ὑπεχώρησε καὶ μακρὰν ἀπέδραμε τοῦ ἐρίζειν Αἰσχύλῳ περὶ τοῦ θρόνου αἰδεσθεὶς τὸ ἀξιογέρα‐ στον τοῦ ἀνδρός. | ||
sch ran790b | ὑπεχώρησεν] παρεχώρησεν. | ||
sch ran791 | νυνὶ δέ, ὡς ἔφη Κλειδημίδης: υἱὸς ἢ κατά τινας ὑποκριτὴς Σοφο‐ κλέους ὁ Κλειδημίδης. | ||
sch ran793a | ἐάσειν οὕτως, ὡς εὗρεν, | ||
| Αἰσχύλον καθέζεσθαι. | 904 | ||
sch ran792 | ἔφεδρος] συγκάθεδρος. | ||
sch ran793b | ἕξειν κατὰ χώραν] ἡσυχά‐ σειν. | ||
sch ran795a | τί χρῆμ’ ἄρ’ ἔσται;: τί χρῆμα καὶ πρᾶγμα μέλλει γενέσθαι, διερωτᾷ ὁ Ξανθίας· ὁ δὲ τοῦ Πλούτωνος οἰκέτης φησί· νὴ τὸν Δία, μετὰ βραχεῖαν πάνυ χρόνου ῥοπὴν κἀνταῦθα ἤτοι καὶ ἐν τῷ Ἅιδῃ τὰ δεινὰ κινηθήσεται ἤτοι δεινὰ (797) καὶ χαλεπὰ πράγματα γενήσεται. καὶ γὰρ ἡ μουσικὴ καὶ λογικὴ καὶ | ||
| 5 | ποιητικὴ τέχνη ταλάντῳ καὶ ζυγῷ σταθμήσεται ἤτοι ζυγοσταθμήσεται ζυγοσταθμηθήσεται τὰ | ||
| ἔπη τῶν ποιητῶν, ὡς ἐν τῷ βίῳ ταῖς ἀγοραῖς τὰ κρέα σταθμᾶται καὶ ὁ τυρός. | 905 | ||
sch ran795b | νὴ ... ὕστερον] μετὰ βρα‐ χεῖαν χρόνου παραδρομήν. | ||
sch ran796 | κἀνταῦθα] ἐν τῷ Ἅιδῃ. | ||
sch ran797 | ταλάντῳ] ζυγῷ, καμπανῷ. | ||
sch ran798a | τί δέ; μειαγωγήσουσι: τῶν παλαιῶν· “εἰώθασιν οἱ Ἀθη‐ ναῖοι προσφέρειν εἰς τοὺς φράτορας γραφόμενοι πρόβατον· καὶ οἱ ἱστά‐ | ||
| 5 | μενοι ἔλεγον “μεῖον μεῖον”· καὶ τὸν εἰσάγοντα μειαγωγὸν ἐκάλουν”. ἅπερ γράφουσιν οἱ πάλαι μακρηγόροι, | ||
| ἐκεῖθεν αὐτὸς ἐξερευνῶν μοι μάθε· εἰ δ’ αὖ ἀκόμψως καὶ σαφῶς καὶ συντόμως | 906 | ||
| 10 | καὶ πρὸς φύσιν μαθεῖν δὲ πραγμάτων θέλεις, ἄκουσον ἡμῶν καὶ φρενῶν δέλτοις τύπου. τὸ μειαγωγεῖν τὸ ζυγῷ σταθμᾶν νόει, ὡς τὰ κρέα τυρούς τε τοῖς πρατηρίοις, συχνῶς ἐν οἷς βοῶσιν ἐξωνηκότες· | ||
| 15 | “μεῖον πρὸς ὁλκὴν καὶ ῥοπὴν ζυγουλκίας, ὅ μοι πιπράσκεις, καὶ βραχὺ πρόσθες μέρος”. λέγει. Τζέτζης μὲν οὕτω τουτοΐ σοι νῦν γράφει. ἄκουσον δέ, εἴπερ ἐθέλεις μαθεῖν καὶ τὰ τῶν παλαιῶν, ὄντως ἀπατούρια, πλὴν | ||
| 20 | οὐ κατ’ αὐτοὺς πεφυρμένα, τὰ Τζέτζη δὲ κοσμήματα, ὃς Ἀπατούριά φησιν ἑορτὴν Ἀθήναζε εἶναι ἐκ τοῦ Μέλανθον τὸν ἐκ Κόδρου Ἀθηνῶν τὴν βασιλείαν λαβόντα ἐπὶ τῷ μονομαχῆσαι Ξανθίᾳ τῷ Βοιωτῷ ἀπατῇ αὐτὸν ἀνελεῖν εἰπόντα· “ἑνὶ μόνῳ συνεθέμην μονομαχῆσαι· τίς δ’ οὗτος ὁ σὺν σοὶ ἐμοὶ βουλόμενος | ||
| μάχεσθαι;” πρὸς γὰρ τὸν λόγον στραφέντα τὸν ἄνθρωπον οὗτος ἀπέκτεινεν. | 907 | ||
| 25 | ἔγνως, πῶς πρὸς τὸ “μεῖον μεῖον” τὰ Ἀπατούριά εἰσιν ἀπατούρια; τὸ πλῆθος δὲ τούτων τὸ πεφυρμένον βραχυλογήματι περισχεῖν οὐκ ἐξόν, ἄλλην ἐπ’ ἄλλῃ συμφορὰν δεδεγμένον, τέως, ὃ τάχα λέγειν δοκοῦσι, τοιοῦτόν ἐστιν. οἱ Ἀθηναῖοι τοὺς παῖδας αὐτῶν πολιτογραφοῦντες εἰς τοὺς φράτορας ἦγον μετά τινα χρόνον τῆς τῶν παίδων | ||
| 30 | γεννήσεως· καὶ καθ’ ἡμᾶς λαμπρὰν καὶ γαμικὴν ἐποίουν δοχήν, κατὰ δὲ τούτους ἱερεῖον πρὸς σταθμὸν ἐδίδουν τοῖς φράτορσιν· ἐκεῖνοι δὲ “μεῖον μεῖον” ἔλεγον θέλοντες μείζους μερίδας λαμβάνειν. καὶ τὰ τούτων τζετζικωτέρως εἶπον ὑμῖν ἐάσας ἀβυδηνά τινα μυρία ἐπιφορήματα. | ||
sch ran798b | μειαγωγήσουσι] ζυγοστατή‐ | ||
| σουσι, σταθμήσουσι. | 908 | ||
sch ran799a | κανόνας: τεκτονικὰ ἐργαλεῖα καὶ πήχεις μετρικῶν λόγων. | ||
sch ran799b | ἐξοίσουσι] κομίσουσι. | ||
sch ran800a | καὶ πλαίσια σύμπτυκτα: πλινθουργικὰ ἐργαλεῖα ἐκ σανίδων συνεπτυγμένα καὶ συνεσφιγμένα καὶ συντεθέντα εἰς ἐπίμηκες σχῆμα τετράγωνον, ὃ καὶ πλινθίον καλεῖται. | ||
sch ran800b | πλαίσια] τυπάρια πλίνθων. | ||
sch ran801a | καὶ διαμέτρους καὶ σφῆνας: ἐξορκίζω ὑμᾶς πρὸς τῆς ἀληθείας | ||
| αὐτῆς· τοὺς τὰς (τοὺς) διαμέτρους μηδεὶς διαβήτας νοήσειεν, ἀλλὰ σπαρτία δῆθεν γεω‐ μετρικά, οἷς μετροῦμεν καὶ τὰ διάμετρα, εἰ καὶ τὸ σκέλος ποτέ φαμεν τοῦ διαβήτου ἀνεῳγὸς εἰς διάμετρον. νῦν δὲ διαμέτρους λέγει γεωμετρικῇ τῇ | 909 | ||
| 5 | τροπῇ τὴν πᾶσαν τῶν δραμάτων διάνοιαν, σφῆνας δὲ τὰ τῶν συλλαβῶν καὶ τὰ τῶν μετρικῶν ποδῶν ὑπερείσματα καὶ πᾶσαν λόγου τὴν κατάλεπτον ἁρμογήν. | ||
sch ran801b | διαμέτρους] σπαρτία γεω‐ μετρικά. | ||
sch ran802 | κατ’ ἔπος βασανιεῖν: κατὰ λεπτὸν ἐξετάσαι, πολυπραγμονῆσαι. | ||
sch ran803 | ἦ που] ὄντως. | ||
sch ran804 | ἔβλεψε γοῦν ταυρηδὸν: χαρακτηρίζει τὸ στρυφνὸν καὶ αὐστηρὸν τοῦ Αἰσχύλου, καὶ ζωγραφεῖ δὲ τοῦτον, οἷος ἦν ὀργιζόμενος. | ||
sch ran805 | τοῦτ’ ἦν δύσκολον: ἀντὶ τοῦ “τοῦτο ἔστι δύσκολον”. | 910 | |
sch ran807a | οὔτε γὰρ Ἀθηναίοις συνέβαιν’ Αἰσχύλος: ἤτοι οὐχ ὑπέπιπτε καὶ φίλως εἶχε τοῖς Ἀθηναίοις. εἰ δὲ σοφόν τι μαθεῖν ἐθέλεις, πρόσ(σ)χες τοῖς παλαιοῖς. | ||
sch ran807b | συνέβαιν’] καὶ ἐφιλιοῦτο. | ||
sch ran808a | πολλοὺς ἴσως ἐνόμιζε τοὺς τοιχωρύχους: ὁ Αἰσχύλος, φησὶν ὁ Ξανθίας· καὶ διὰ τοῦτο δηλονότι οὐ συνέβαινε καὶ ἐφιλιοῦτο αὐτοῖς. καὶ πρὸς αὐτὸν ὁ οἰκέτης τοῦ Πλούτωνος λέγει· ναί, πολλοὺς ἐνόμιζε τοιχωρύχους. τοὺς τοιούτους ἐνόμιζεν. | ||
sch ran808b | πολλούς] ναί. | 911 | |
sch ran809a | λῆρόν τε τἄλλ’ ἡγεῖτο: πάντα δὲ τὰ ἄλλα φλυαρίαν ἐνόμιζε καὶ ἐν παρέργῳ καὶ δεύτερα ἐνόμιζε καὶ ἐτίθετο τοῦ γινώσκειν φύσεις ποιητῶν, ἤτοι τοῦ γράφειν ὀρθῶς καὶ συντιθέναι τὰ δράματα ὡς οἱ γενναῖοι καὶ ἄριστοι ποιηταί. εἰ δὲ μαθεῖν ἐθέλεις κομψοπρεπές τι καὶ ἥδυσμα λόγου, | ||
| 5 | Τζέτζην παρεικὼς μὴ γράφοντα προσφόρως ἀρχῆς ἀπ’ ἄκρης μέχρι τέρματος βίβλου τὰ τῶν παλαιῶν ἠκριβωμένως σκόπει. | ||
sch ran809b | λῆρον] φλυαρίαν. | ||
sch ran809c | τἆλλ’] πάντα τὰ ἄλλα. | ||
sch ran809d | ἡγεῖτο] ἐν παρέργῳ ἐτίθετο. | ||
sch ran809e | πέρι] περι. | ||
sch ran810 | εἶτα τῷ σῷ δεσπότῃ: ἤτοι τῷ Διονύσῳ ἐπέτρεψαν καὶ ἀνέθεντο | ||
| δηλονότι τὴν κρίσιν Εὐριπίδου τε καὶ Αἰσχύλου, ὅτι τῆς τέχνης ἔμπειρος ἦν καὶ ἔστιν. ἔμπειρον δὲ τὸν Διόνυσον τῆς ποιητικῆς εἶναί φησιν, ὅτι καθ’ ἕκαστον ἔτος ἐν τοῖς Διονυσίοις, ἃ ἐτελεῖτο ἔαρος ἀρχομένου, παυομένου δὲ τοῦ χειμῶνος, | 912 | ||
| 5 | οἱ τραγικοί τε καὶ κωμικοὶ ποιηταὶ ἠγωνίζοντο. | ||
sch ran811 | ἐπέτρεψαν] ἀνέθεντο τὴν κρίσιν. | ||
sch ran812 | ἄλλ’ εἰσίωμεν: ὅτι, ὅταν οἱ δεσπόται ἐσπουδάκωσιν ἤτοι φροντίδα σπουδαίων καὶ ἀναγκαίων ἔχωσιν ἔργων, κλαύματα ἡμῖν γίνεται, ἤτοι μαστιζό‐ μενοι οἱ οἰκέται δακρύομεν. | ||
sch ran813a | ἐσπουδάκωσι] φροντίδα σπουδαίων ἔχωσι. | ||
sch ran813b | κλαύμαθ’ ἡμῖν] ἤτοι δα‐ κρύομεν. | ||
sch ran814a | ἦ που] ὄντως. | ||
sch ran814b | ἐριβρεμέτας] ὁ Αἰσχύλος, | ||
| διὰ τὸ βροντῶδες τῶν ῥημάτων. | 913 | ||
sch ran815 | ὀξύλαλόν] τό. | 914 | |
sch ran816 | ἀντιτέχνου] τοῦ Εὐριπίδου. | ||
sch ran818a | ὑψιλόφων τε λόγων] μεγά‐ | ||
| λων τῶν τοῦ Αἰσχύλου. | 915 | ||
sch ran818b | κορυθαίολα] ποικίλα. | ||
sch ran819a | σκινδαλμὸς κυρίως τὸ περὶ τὸν φλοιὸν τοῦ καλάμου ξέσμα· παραξόνια δέ, οἷον κινδυνώδη καὶ παράβουλα, περὶ τὸν τροχὸν ἑλκό‐ | ||
| 5 | μενα. | ||
sch ran819b | παραξόνια] παραξέσματα. | 916 | |
sch ran819c | σμιλεύματά] ἀποτρίμματα | ||
| ξύλων. | 917 | ||
sch ran820 | φρενοτέκτονος] τοῦ Αἰσχύ‐ λου. | ||
sch ran821 | ἱπποβάμονα] κενόδοξα. | ||
sch ran822a | φρίξας: ὁ Αἰσχύλος ὀργι‐ σθείς, ὥσπερ σῦς. | ||
sch ran822b | φρίξας] συνάξας. | 918 | |
sch ran824a | γομφοπαγῆ] ἰσχυρά. | ||
sch ran824b | ἀποσπῶν τὰ ῥήματα, ὥσπερ πίνακας ἀπὸ πλοίων· πινακίδες δὲ αἱ | ||
| μεγάλαι σανίδες τῶν πλοίων. | 920 | ||
sch ran826a | λίσπη: λίαν ἐκτετριμμένη | ||
| καὶ ὀλισθηρὰ γλῶσσα, διὰ τὸ ἐν τοῖς λόγοις εὐαπόφυγον. ἄλλως. λίσπους καλοῦσι τοὺς ὑφ’ ἡμῶν καλουμένους | 921 | ||
| 5 | στρυφνοὺς ἀστραγάλους· οἱ τοιοῦτοι δὲ δυστροπικοί εἰσιν ἐν τῷ παίζειν. | ||
sch ran826b | στοματουργός] γλῶσσα. | ||
sch ran826c | λίσπη] εὔστροφος, λεπτή. | 922 | |
sch ran828a | δαιομένη] μερίζουσα. | ||
sch ran828b | τὴν τοῦ Αἰσχύλου λεπτο‐ λογίαν καταλεπτολογήσει ὁ Εὐρι‐ | ||
| πίδης. | 923 | ||
sch ran830 | οὐκ ἂν μεθείμην] παρεπι‐ γραφή. | ||
sch ran832 | αἰσθάνει] ἀκούεις. | ||
sch ran833a | ἀποσεμνυνεῖται: ὅπερ ἐποίει σιωπῶν· σεμνότητος γὰρ ἕνεκα ἐπὶ πολὺ ἐσιώπα Αἰσχύλος ἐν τοῖς θεάτροις εἰσιών. | ||
sch ran833b | ἀποσεμνυνεῖται] ἐπαίρεται. | 924 | |
sch ran834 | ἐτερατεύετο] ἠλαζονεύετο. | ||
sch ran835 | λίαν λέγε] κατὰ τοῦ Αἰσχύ‐ λου. | ||
sch ran836 | διέσκεμμαι] διανενόηκα. | ||
sch ran837 | διασύρει τὸν Αἰσχύλον, διότι ἄγρια πρόσωπα εἰσῆγεν ἐν τοῖς δράμασιν. | ||
sch ran838 | ἀπύλωτον: ἀθύρωτον· ἢ ἠνεῳγμένον καὶ πύλην μὴ ἔχον. μὴ | ||
| χαλιναγωγούμενον, μὴ κρατούμενον. | 925 | ||
sch ran839a | ἀπεριλάλητον: οὐκ εἰδότα | ||
| λαλεῖν. κομποφακελορρήμονα δέ, βαρυρρήμονα· φάκελοι γὰρ τὰ βαρέα φορτία τῶν ξύλων. | 926 | ||
sch ran839b | ἀπεριλάλητον] μὴ δυνάμενον λαλῆσαι. | ||
sch ran839c | κομποφακελορρήμονα] βα‐ | ||
| ρυρρήμονα. | 927 | ||
sch ran839d | αἱ τέσσαρες λέξεις, τὸ “αὐθαδόστομον”, τὸ “ἀχάλινον, ἀκρατές, ἀπύλωτον στόμα” τὸ “ξε‐ νοτέρας λέξεις φθεγγόμενον” δηλοῖ, | ||
| 5 | ὡς καὶ τὸ “κομποφακελορρήμονα” | ||
| τοῦτο δείκνυσι. | 928 | ||
sch ran840a | ἄληθες] κατ’ εἰρωνείαν. | ||
sch ran840b | παῖ ... θεοῦ] τῆς Δήμη‐ | ||
| τρος, ἤτοι τῆς λαχανοπώλιδος. | 929 | ||
sch ran841 | σὺ δὴ] λέγεις. | ||
sch ran842a | διὰ τὴν Ἑκάβην, διότι ἐποίησεν αὐτὴν βασίλισσαν οὖσαν πένησσαν. | ||
sch ran842b | ἔθος τοῖς ῥήτορσι πλάττειν ὀνόματα, ὡς καὶ ὁ θεολόγος· “Εἰδω‐ λιανέ, καυσίταυρε”, καὶ ὁ Δημοσθέ‐ | ||
| νης· “γραμματοκύφων”. | 931 | ||
sch ran844 | θερμήνῃς] ἀνάψῃς. | ||
sch ran847 | ἄρνα μέλανα: ὡς τοιαύτης γινομένης θυσίας τῷ Τυφῶνι ἐν τῷ λῆξαι τὰς καταιγίδας. | ||
| ἢ ὅτι τοῖς ἀνέμοις τοῖς σκότος ποιοῦ‐ σιν ἔθυον ἄρνα μέλαιναν, τοῖς δὲ μὴ | 939 | ||
| 5 | τοιούτοις λευκήν. | ||
sch ran848 | τυφὼς: διὰ τὰ ἐν τῷ τοῦ Προμηθέως δράματι γραφέντα περὶ τὸν Τυφῶνα· τυφὼς δὲ καλοῦσι τὰς καταιγίδας τῶν ἀνέμων. | ||
sch ran849 | ὁ Αἰόλος ἦν ἀπὸ τῆς Κρήτης, ὃς εἶχε παῖδας δύο, τὴν Δανάην καὶ | ||
| τὸν Μεγαρέα, οἵτινες ἐποίησαν παῖ‐ δας καὶ συνέζευξαν αὐτοὺς ἀλλήλοις. | 940 | ||
sch ran850a | Δανάης καὶ Μεγαρέως τῶν ἀδελφῶν· ἐδοκεῖ γὰρ τοῖς παλαιοῖς πάνυ ἐναγὲς τὸ ἀδελφοῖς μίγνυσθαι. | ||
sch ran850b | γάμους δ’ ἀνοσίους] Δανάης καὶ Μεγαρέως τῶν ἀδελφῶν. | ||
sch ran852 | πόνηρ’] πολύπονε. | 941 | |
sch ran854 | κεφαλαίῳ] μεγάλῳ, ἁδρῷ. | ||
sch ran855a | τὸν Τήλεφον] ἐγκέφαλον παρ’ ὑπόνοιαν. | ||
sch ran855b | ἰδιαίτατα δὲ τὸν Τήλεφον κωμῳδεῖ. | ||
sch ran858 | ἀρτοπώλιδας] γυναῖκας. | ||
sch ran859a | ὡς κάθυγρος ὢν τὰ πολλὰ ἡ δάφνη καὶ ὁ πρῖνος φωνοῦσι τῶν | ||
| ἄλλων δένδρων τῷ καίεσθαι. | 942 | ||
sch ran859b | σὺ δ’] ὦ Αἰσχύλε. | ||
sch ran859c | ὥσπερ ... βοᾷς] ὅτι ὁ πρῖνος καιόμενος ψόφον ποιεῖ. | ||
sch ran862 | τὰ νεῦρα] τοὺς εἱρμούς. | ||
sch ran863 | δράματά εἰσι ταῦτα. | ||
sch ran864 | κἄτι μάλα τὸν Τήλεφον: ὡς εἰ ἔλεγε· καὶ ὃν κωμῳδεῖς Τήλεφον, εἰς μέσον φέρε. φέρω vel φέρων. | ||
sch ran867 | τί] διὰ τί. | 943 | |
sch ran869 | ἕξει] δύναται. | ||
sch ran873 | μουσικώτατα] ἐντέχνως. | ||
sch ran874 | ὑμεῖς δὲ] πρὸς τὸν χορόν. | ||
sch ran876 | λεπτολόγους] ⎫ ⎬ περὶ Αἰσχύλου. καθορᾶτε] ⎭ | ||
sch ran877a | τῶν διὰ τῶν γνωμῶν τυπτο‐ | ||
| μένων. | 944 | ||
sch ran877b | τοῖς μετὰ σκέψεως εὑρισκο‐ μένοις. | ||
sch ran878 | στρεβλοῖσι] ἀσαφέσι. | ||
sch ran879(b) | ἐποψόμεναι] περὶ Εὐριπίδου. | 945 | |
sch ran881 | τὰ μὲν ῥήματα πρὸς τὸν Αἰσχύλον, τὰ δὲ παραπρίσματα πρὸς τὸν Εὐριπίδην λεπτολογοῦντα. | ||
sch ran886 | ὁ Αἰσχύλος Ἐλευσίνιος· | ||
| ἐτιμᾶτο δὲ ἐκεῖ ἡ Δήμητρα. | 946 | ||
sch ran887a | σχῆμα γοργότητος. | ||
sch ran887b | εἶναί με] ποίησον. | ||
sch ran888a | λιβανωτὸν] θῦσον. | ||
sch ran888b | καλῶς] εἰρωνικῶς. | 947 | |
sch ran891 | ἰδιώταις] ἰδίοις. | ||
sch ran892a | καὶ Σωκράτης ἐν Νεφέλαις· μὰ τὴν Ἀναπνοήν, μὰ τὸ Χάος, μὰ τὸν Ἀέρα. χαρακτηρίζει δὲ Εὐριπίδην εὐεπίφο‐ ρον ὄντα ἐπὶ τὸ αἰθέρα ὀνομάζειν. | ||
| 5 | στρόφιγξ δὲ ἀπὸ τοῦ στρέφειν αὐτὸν καὶ πανουργεύεσθαι. | ||
sch ran892b | βόσκημα] πλὴν ἰχθύων· οἱ | ||
| γὰρ ἰχθύες οὐ χρῄζουσι τοῦ ἀέρος. | 950 | ||
sch ran893 | σκόπει τὸν Εὐριπίδην ὡς θεοποιοῦντα τὴν σύνεσιν. | ||
sch ran894 | ὀρθῶς μ’ ἐλέγχειν] δότε, ποιήσατε. | ||
sch ran896 | σοφοῖν ἀνδροῖν] τὰ δυϊκὰ καλλύνουσι τὴν γραφήν. | ||
sch ran897a | ἐμμέλειαν] ἁρμονίαν. | ||
sch ran897b | ἐπί τε] ἐλθεῖν. | 951 | |
sch ran897c | δαΐαν: ἀγωνιστικήν, πολε‐ μικήν· ἢ ἔμπειρον, ἀπὸ τοῦ “δαῆναι”. | ||
sch ran897d | δαΐαν] ἀγωνιστικήν, ὁρμη‐ τικήν. | ||
sch ran899 | ἄτολμον] ἀσθενές, ἀδύνατον. | ||
sch ran901a | ἐξεσμένον· ῥίνη γὰρ ἐργα‐ λεῖον τεκτονικόν. | ||
sch ran901b | κατερρινημένον] ἐξεσμένον. | ||
sch ran902a | τὸν δ’] τὸν Αἰσχύλον. | ||
sch ran902b | αὐτοπρέμνοις] δυσκόλοις, | ||
| προρρίζοις, μεγάλοις. | 955 | ||
sch ran904a | συσκεδᾶν] κινεῖν. | ||
sch ran904b | ἁλινδήθρας ἐπῶν] συστρο‐ φάς, τύπους, χαρακτῆρας ἄλλων ποιητῶν. | ||
sch ran905a | ἰαμβικὰ τετράμετρα κατα‐ ληκτικά. | ||
sch ran905b | ὅπως] ὁρᾶτε. | ||
sch ran905c | ἐρεῖτον] εἴπητε. | ||
sch ran906 | εἰκόνας] αἰνίγματα. | 956 | |
sch ran910(a) | “παρὰ Φρυνίχῳ: ἀπατεὼν γάρ, ὡς ἀφελέστερος ὁ Φρύνιχος. νῦν δὲ Φρύνιχον λέγει λέγουσι τὸν τραγῳδίας ποιητήν· τοῦτον δὲ ἐπαινοῦσιν εἰς τὴν μελοποιίαν. νῦν νυνὶ δὲ ὡς ἀφελοῦς αὐτοῦ μνημονεύει ὁ Ἀριστοφάνης· Ἀριστοφάνης· ἦν δὲ πρὸ Αἰσχύλου”. | ||
sch ran910b | Φρυνίχῳ] ἀφελεῖ. | 957 | |
sch ran914a | οὐ δῆθ’] ἔλεγον. | ||
sch ran914b | ἤρειδεν] ἐφ’ ἑτέρῳ ἕτερον προσετίθει. | ||
sch ran915a | μελῶν] τραγῳδιῶν. | ||
sch ran915b | οἱ δ’] οἱ ἄλλοι. | ||
sch ran917a | διασύρει τοὺς ἀθηναίους ῥήτορας. | ||
sch ran917b | ἠλίθιος ... ἦσθα] ὅτι ἔχαι‐ ρες ἐν τῇ σιωπῇ. | ||
sch ran918a | τὸ “ὁδεῖνα” ἐλάμβανον ἐπὶ τῶν παρόντων οἱ παλαιοὶ ἀντὶ τοῦ 〈“ὅδε”〉 ἐπιδεικτικῶς, οἱ δὲ νεώτεροι ἐπὶ τῶν ἀπόντων ἀντὶ | ||
| 5 | ἀντωνυμίας. | 961 | |
sch ran918b | κἀμαυτῷ] ὅτι μωρὸς ἤμην. | ||
sch ran918c | ὁ δεῖνα] Αἰσχύλος. | ||
sch ran919a | προσδοκῶν] περιμένων. | ||
sch ran919b | καθῆτο] καθίσῃ. | ||
sch ran922a | οὕτως ἔλεγον τὸ παρὰ φύσιν τὰ μέλη ἐκτείνειν· “σκορδινᾶσθαι”. τινὲς 〈δὲ〉 περὶ τοὺς ἐγειρομένους ἐξ ὕπνου, ὅταν χασμώδεις ὄντες ἐκτεί‐ | ||
| 5 | νοιεν τὰ μέλη, ὅπερ συμβαίνει καὶ περὶ τοὺς ἄλλως πως βασανιζομέ‐ νους καὶ διαστρεφομένους τὰ μέλη. | 962 | |
sch ran922b | σκορδινᾷ] ἀποταυρίζῃ. | ||
sch ran924a | μεσοίη] μεσάζοι. | ||
sch ran924b | βόεια] μεγάλα. | ||
sch ran925 | μουρμουρωπά] ὑψηλά, ὑπερή‐ φανα. | ||
sch ran926 | ἀγνῶτα] μὴ καθαρά. | 963 | |
sch ran927 | πρῖε] ἀκόνει. | ||
sch ran928a | χαρακτηριστικῶς καὶ τοῦτο, ὅτι πολὺς Αἰσχύλος ἐν τῷ ποταμοὺς καὶ ὄρη λέγειν. | ||
sch ran928b | Σκαμάνδρους] ποταμούς. | ||
sch ran928c | ἐπόντας] ἱστορημένους. | ||
sch ran929 | γρυπαιέτους: ἐπίσημον ἀσπίδος ἀλλόκοτον. εἰώθασι γὰρ ζωγραφεῖν εἰς τὰς ἀσπίδας αἰετοὺς | ||
| καὶ ἄλλα τινά. | 964 | ||
sch ran930 | ξυμβαλεῖν] νοηθῆναι. | ||
sch ran931a | τὸ “ἤδη” λαμβάνεται ἐπὶ τῶν τριῶν χρόνων· παρεληλυθότος, ἐνεστῶτος καὶ ἐπὶ μέλλοντος. | ||
sch ran931b | ἤδη ποτ’] παράλληλον. | 965 | |
sch ran932a | τὸν ... ἱππαλεκτρυόνα] διασύρει τινὰ ξανθόν. | ||
sch ran932b | ὄρνις] πετεινόν. | ||
sch ran932c | τίς] ποῖος. | ||
sch ran933 | ὦμαθέστατ’] ἤγουν κέπφος. | ||
sch ran934a | τὸν Φιλοξένου] τὸν υἱὸν τοῦ. | ||
sch ran934b | τὸν Φιλοξένου] διασύρει τοῦτον. | ||
sch ran935 | (v.l.) | γρ. κολεκτρυόνα. | 966 |
sch ran938 | παραπετάσμασι] ἐν τοῖς περ‐ | ||
| σικοῖς βήλοις. | 967 | ||
sch ran940a | οἰδοῦσαν] καὶ ἐξωγκωμένην. | ||
sch ran940b | ἐπαχθῶν] ὀγκηρῶν. | ||
sch ran941 | πρώτιστον] εὐθύς. | ||
sch ran942a | ἐπυλλίοισι] μικροῖς λόγοις | ||
| διυλίζων. | 968 | ||
sch ran942b | περιπάτοις] ὁδοῖς. | ||
sch ran944 | Κηφισοφῶν: ὅτι ἐδόκει δοῦλος ὢν συμπονεῖν αὐτῷ ὁ Κηφισο‐ φῶν, καὶ μάλιστα τὰ μέλη· ὃν καὶ συνεῖναι τῇ γυναικὶ αὐτοῦ κωμῳ‐ | ||
| 5 | δοῦσιν. ἕτερος δέ ἐστι Κηφισοφῶν, ὁ καὶ τὸ ψήφισμα εἰσενεγκὼν ὑπὲρ τοῦ | ||
| εἰρχθῆναι τῆς ἐν πρυτανείῳ σιτήσεως. | 969 | ||
sch ran947 | λέγειν ἄλλο ἢ τὸ σόν. δυσγε‐ νὴς γὰρ ἦν. | ||
sch ran948 | παρῆκ’] κατέλειψα. | 970 | |
sch ran951 | τολμῶντα] λέγειν. | ||
sch ran952a | τὰ περὶ δημοκρατίας καὶ ἰσότητος· εἰς τὴν τοῦ δήμου ὠφέ‐ | ||
| λειαν. | 971 | ||
sch ran952b | δημοκρατικὸν γὰρ αὖτ’ ἔδρων: τὰ περὶ δημοκρατίας καὶ ἰσότητος. φησὶν οὖν πρὸς ταῦτα ὁ Διόνυσος· ἔασον· ἐμὸν γάρ ἐστιν | ||
| 5 | ἐμπεριπατῆσαι περὶ τούτου, οὐ σόν, παρόσον ἡσυχίας καὶ εἰρήνης ὁ θεὸς αἴτιος. | ||
sch ran952e | ἀποκρίνεται ὁ Διόνυσος πρὸς τὸ “δημοκρατικόν”, καί φησιν· οὐκ ἔστι σοι ἄδεια τοῦ λέγειν περὶ τού‐ του· ἐμὸν γάρ ἐστι τὸ κρατεῖν τοῦ | ||
| 5 | δήμου. | 972 | |
sch ran952d | ἔασον οὖν, ὦ τᾶν· ὀρθῶς γάρ σου κατηγορεῖ ἐπὶ τῇ πάντων ἀδολεσχίᾳ ὁ Αἰσχύλος· οὐκ ἂν ἔχοις ἐμπεριπατῆσαι οὐδὲ ἐπαινέσαι σεαυ‐ | ||
| 5 | τὸν ἐπὶ τούτῳ. | ||
sch ran953a | ὁδὸς εἰς τοὔμπροσθεν τοῦ φροντίζειν τῆς ὠφελείας τοῦ δήμου. | ||
sch ran953b | οὐ ... κάλλιστα] ἐμὸν γάρ ἐστιν ἐμπεριπατῆσαι περὶ τούτου, οὐ σόν. | ||
sch ran954a | τουτουσὶ] τούτους· τοὺς Ἀθηναίους. | ||
sch ran954b | φημὶ κἀγώ] κατ’ εἰρωνείαν. | ||
sch ran956a | εἰσβολὰς] μαθήσεις. | ||
sch ran956b | γωνιασμούς] σχηματισμούς. | ||
sch ran957 | ἐρᾶν] ἐρωτᾶν. | 973 | |
sch ran958a | κάχ’] τὰ κακά. | ||
sch ran958b | ὑποτοπεῖσθαι] ὑπονοεῖν. | ||
sch ran958c | περινοεῖν] περιεργάζεσθαι. | ||
sch ran959 | οἰκεῖα] λεπτά. | ||
sch ran960a | (v.l.) | ἂν] γρ. ἄρ’ | |
sch ran960b | ἐξηλεγχόμην] κατὰ τὴν τέχνην. | ||
sch ran961a | τὴν τέχνην] κατά. | ||
sch ran961b | ἐκομπολάκουν] κενοὺς οὐκ | ||
| ἐποίουν 〈ψόφουσ〉. | 974 | ||
sch ran962a | ἀποσπάσας] τοὺς Ἀθηναί‐ ους. | ||
sch ran962b | ἐξέπληττον] ἐξεδειμάτουν. | ||
sch ran964a | γνώσει] πρὸς τὸν Διόνυσον. | 975 | |
sch ran964b | (v.l.) | ἑατέρου ους] ἑκατέρους. | 976 |
sch ran965a | Μεγαίνετος ὁ Μανῆς: ὅτι οὐ πάντως βάρβαρος, ἀλλ’ ἀναί‐ σθητος καὶ οὐκ ἀστεῖος. αὐθάδης δὲ οὗτος καὶ τῶν στρατηγιώντων· | ||
| 5 | ὑπῆρχε δὲ καὶ θρασύς. | ||
sch ran965b | τούτου μὲν οὖν] τοῦ Αἰσχύ‐ λου. | ||
sch ran965c | Μεγαίνετός θ’ ὁ Μάνης] ὁ | ||
| βάρβαρος, τουτέστιν ὁ Σθλάβος. | 977 | ||
sch ran966a | σάλπιγγας καὶ λόγχας καὶ ὑπήνας ἔχοντες· τοῦτο δὲ εἰς τὸν Φορμίσιον ἀποτείνει, ὡς μέγαν πώ‐ γωνα ἔχοντα. | ||
sch ran966b | σαλπιγγολογχυπηνάδαι] ἤ‐ τοι ἔχοντες γένεια εἰς ὀξὺ λήγοντα, ὥσπερ ἡ σάλπιγξ. | ||
sch ran966c | σαρκασμοπιτυοκάμπται] ὡς σαρκάζοντας καὶ προσποιουμένους | ||
| τὰ πολεμικά. | 978 | ||
sch ran967a | Θηραμένης: ἀστεῖος καὶ πιθανός· Κλειτοφῶν δὲ ὡς ἀργὸς ἐκωμῳδεῖτο· νῦν δὲ ὡς παλίμβολον καὶ πανοῦργον βούλεται τοῦτον ἀ‐ | ||
| 5 | ποδεικνύναι καὶ παραπλήσιον Θη‐ ραμένει. | ||
sch ran967b | οὑμοὶ δὲ] μαθηταί. | ||
sch ran968 | σοφός γ’ ἀνὴρ] κατ’ εἰρωνείαν. | 980 | |
sch ran970a | ἐκ τῆς παροιμίας “οὐ Χῖος, ἀλλὰ Κεῖος”, παρόσον ποικίλος τις ὢν καὶ ἀγχίστροφος καθωμίλει τοὺς καιρούς, πρὸς τὸ κρεῖττον μέρος | ||
| 5 | διδοὺς ἑαυτόν. ἄλλως: οἱ Ἀθηναῖοι ἐχθρωδῶς διακείμενοι πρὸς τοὺς Χίους, εἴ ποτε ἐκρατήθη παρ’ αὐτῶν τις ἀπὸ τῆς Χίου καὶ ἔμελλε τύπτεσθαι, ἀπεβόα· | ||
| 10 | οὐ Χῖος, ἀλλὰ Κεῖος. | 983 | |
sch ran970b | οὐ Χῖος] παροιμία. | ||
sch ran970c | οὐ Χῖος] τὶ λέγων. | ||
sch ran971 | ἰαμβικὰ δίμετρα καταλη‐ κτικά. | ||
sch ran972(b) | εἰσηγησάμην] ἐδίδαξα. | ||
sch ran973 | λογισμὸν] γνῶσιν. | ||
sch ran974a | σκέψιν] σύνεσιν. | ||
sch ran974b | νοεῖν] διαγινώσκειν. | ||
sch ran975 | διειδέναι p.i.m.] ἀκριβῶς ἐπίστασθαι, ἵνα προσέχωσι ταῖς οἰκί‐ αις καὶ μὴ τοῖς πολέμοις. | ||
sch ran977 | οἰκεῖν] φυλάσσειν. | ||
sch ran980/81 | Ἀθηναίων] ἀπό. | ||
sch ran981 | ἅπας τις εἰσιὼν] γραμματι‐ | ||
| κῶν καὶ οὐ φιλοσόφων. | 984 | ||
sch ran982 | πρὸς τοὺς οἰκέτας] εἰς τὴν οἰκίαν. | ||
sch ran984a | ἐδῶ, ἐδώσω, ἤδωκα· γρ. καὶ ἐδῶ, ἐδέσω, ἐδεστόν. | ||
sch ran984b | τίς ... ἀπεδήδοκεν;] τίς τὰ λείψανα τῆς τραπέζης ἔφαγεν; | ||
sch ran985 | τὸ τρυβλίον] τὸ ἀγγεῖον. | 985 | |
sch ran986a | περυσινὸν] περσινόν. | ||
sch ran986b | τέθνηκέ] ἤγουν κέκλασται. | ||
sch ran988a | περισσεύουσι ταῦτα οἱ Ἀττικοί, ὡς τὸ “ἔπιε τοῦ ποταμοῦ”. | ||
sch ran988b | παρέτραγε] παρέφαγε. | ||
sch ran989a | βέλτερος ὁ εὔστοχος καὶ εὔσκοπος, ἀπὸ τοῦ “βάλλω”· ἀβέλ‐ τερος δὲ ὁ μωρὸς καὶ ἄσκοπος καὶ ἄστοχος. | ||
sch ran989b | ἀβελτερώτατοι] ἀσυνετώτα‐ | ||
| τοι. | 987 | ||
sch ran990a | Μαμμάκουθος καὶ Μελιτί‐ δης ἐπὶ μωρίᾳ διεβάλλοντο, καθάπερ καὶ ὁ Βουταλίων καὶ ὁ Κόροιβος. μελιτίδην δὲ τὸν εὐήθη, παρὰ τὸ | ||
| 5 | μέλι· ἢ καὶ γέγονέ τις οὕτω μωρός. ἢ ὥσπερ οἱ Μαμμάκουθοι καὶ οἱ Μελιτίδαι· ἦσαν γάρ, ὥς φασιν, ἕτεροι ἄνδρες πονηροὶ καὶ τῇ ἀργίᾳ | ||
| ἐμμένοντες καὶ βλέποντες εἰς τὸ | 988 | ||
| 10 | βλάπτειν καὶ διαβάλλειν τινάς. σκώ‐ πτει διὰ τούτου τοὺς Ἀθηναίους ὁ ἀλιτήριος. | ||
sch ran990(b) | Μαμμάκουθοι: κυθοι πρὸς τὸ “ἀνοίξω τὸ στόμα μου”. μωρῶν παλαιῶν ἔργα καὶ κλήσεις τάδε. Μακκὼ καὶ Μαργίτης τις. | ||
| 5 | καὶ Μελιτίδης· καὶ Κόροιβος· | ||
| σὺν οἷς καὶ Μαμμάκουθος. καὶ Βουταλίων, μωροί· ὁ Ὀρέστης τε, ὁ παῖς τοῦ Ἑρμοκράτους· υἱεῖς Ἱπποκράτους τε· ἄλλοι τε πλείονες: — | 989 | ||
| 10 | Μακκώ, τῷ κατόπτρῳ μεν. τῷ ἑαυτῆς διελέγετο· Μαργίτης ἠρώτα δε, τίς ὁ γεννήσας ἐμέ· Μελιτίδης δέ, συζύγῳ τῇ οἰκείᾳ, | ||
| 15 | οὐδόλως ἐμίγνυτο. ὡς πενθερόφοβος: — ἐάσθω μοι Κόροιβος. ὅστις ἠρίθμει τὰ κύματα· | ||
| ἕν, δύο καὶ τρία δε καταριθμῶν δεξιῶς· | 990 | ||
| 20 | καὶ συγχέων δε, ἀρχῆθεν ἀπηρίθμει: ἐάσθων καὶ σύμπαντες, οὕσπερ προέφημεν: — | ||
sch ran990c | κεχηνότες Μαμμάκυθοι] εἰς τὴν κακίαν, ὥσπερ οἱ. | ||
sch ran991 | μελιτίδης· εὐήθης, παρὰ τὸ μέλι. | ||
sch ran992a | παρ’ ὑπόνοιαν· ἤγουν “ὦ Αἰσχύλε”. λοιδορεῖ δὲ τοῦτον· ἐν τῇ ἀρχῇ γὰρ τοῦ δράματος εἶχε τοῦτον τὸν στίχον. | ||
sch ran992b | λεύσσεις] βλέπεις. | ||
sch ran992c | Ἀχιλλεῦ] παρ’ ὑπόνοιαν. | ||
sch ran993a | λέξεις] Αἰσχύλε. | ||
sch ran993b | ὅπως] ὅρα. | 991 | |
sch ran995a | ἀντὶ τοῦ “ἐκτὸς τῶν ὡρισ‐ μένων λόγων”· ἐμφαίνει δέ τι ὡρισ‐ μένον λέγειν, καὶ μάλιστα ὡς ἐπ’ ἄκρου ἱπποδρόμου ἐλαῖαι ἦσαν, καθ’ | ||
| 5 | ἃς ἐξεφέροντο οἱ ὑποπίπτοντες κατὰ τὸν δρόμον· θέλει δὲ εἰπεῖν “ἐκτὸς τοῦ προκειμένου”. ἢ ἐπεὶ εἶπεν ὁ Διόνυσος· τίς τῆς ἐλαίας παρέτραγε; | ||
| 10 | παρὰ τὸ “παρέτραγε” παίζων ὁ χορὸς τοῦτό φησιν· μή ς’ ὁ θυμὸς ἁρπάσας ἐκτὸς οἴσει τῶν ἐλαιῶν. | ||
sch ran995b | ἐκ μεταφορᾶς. | ||
sch ran995c | τῶν ἐλαιῶν] τῶν ὡρισμένων | ||
| λόγων. | 992 | ||
sch ran996 | κατηγόρηκεν] ἀναύξητον, ὡς τὸ “ἥβηκεν”. | ||
sch ran997 | ὅπως] ὅρα. | ||
sch ran998 | πρὸς ὀργὴν] καὶ ὀργίλως, ὡς τὸ “πρὸς χάριν” καὶ “χαριέντως”. | ||
sch ran999a | συστείλας] τὴν ὀργήν. | ||
sch ran999b | ἄκροισι] ὀλίγοις. | ||
sch ran1001 | ἄξεις] προσάξεις. | ||
sch ran1003 | ] καθεστηκὸς] κατὰ χώραν | ||
| μένον. | 993 | ||
sch ran1004a | ἀναπαιστικὰ τετράμετρα καταληκτικά. | ||
sch ran1004b | πυργώσας] αὐξήσας. | 994 | |
sch ran1005 | ἀφίει] ἄφες. | ||
sch ran1006a | τῇ πρὸς Εὐριπίδην. | ||
sch ran1006b | τῇ ξυντυχίᾳ] τῇ συναντήσει. | ||
sch ran1008 | ἀπόκριναι] ἀπόκρισιν δός. | ||
sch ran1009 | δεξιότητος] ἕνεκα. | 995 | |
sch ran1012 | τεθνάναι] γελοίου χάριν· ἀπέθανε γάρ. | ||
sch ran1014a | ἰσχυρούς· πᾶν γὰρ τὸ τετράγωνον στερεόν. μεγάλους. | ||
sch ran1014b | εἰ] ἐπειδή. | ||
sch ran1014c | τετραπήχεις] τετραγώνους. | ||
sch ran1014d | διαδρασιπολίτας] διαδιδρά‐ | ||
| σκοντας τοὺς πολίτας· δειλούς. | 996 | ||
sch ran1015a | ἀγοραίους] χυδαίους. | ||
sch ran1015b | κοβάλους] πανούργους. ἀπὸ τοῦ “βάλλειν τὰ ὦτα.” | ||
sch ran1016 | πνέοντας δόρυ] θυμοῦ. | ||
sch ran1017 | ἑπταβοείους] μεγάλους, ἀπὸ μεταφορᾶς τῆς ἀσπίδος τοῦ Αἴαντος. | ||
sch ran1018a | καὶ δὴ ... κακὸν] ἤτοι | ||
| ἄρχεται θυμοῦσθαι ὁ Αἰσχύλος. | 997 | ||
sch ran1018b | κρανοποιῶν] ἀλγῶν τὴν κεφαλήν. | ||
sch ran1018c | (v.l.) | ἐπιτρίψει] ἐπιτρίψεις. | |
sch ran1021 | τοὺς] τό. | 998 | |
sch ran1025a | ὑμῖν] τοῖς Ἀθηναίοις. | ||
sch ran1025b | ἐπὶ τοῦτ’] ἐπὶ τὸ πολεμεῖν. | ||
sch ran1026 | Πέρσας] τὸ τῶν Περσῶν | ||
| δρᾶμα. | 999 | ||
sch ran1027 | κοσμήσας] μετὰ κόσμου | ||
| ποιήσας. | 1000 | ||
sch ran1030 | ἀσκεῖν] ἐπιτηδεύεσθαι. | ||
sch ran1031 | ὡς] πῶς. | 1002 | |
sch ran1033a | τὸν Μουσαῖον παῖδα Σελή‐ νης καὶ Εὐμόλπου Φιλόχορός φησιν. οὗτος δὲ παραλύσεις καὶ τελετὰς καὶ καθαρμοὺς συνέθηκεν· ὁ δὲ Σοφο‐ | ||
| 5 | κλῆς χρησμολόγον αὐτόν φησιν. | ||
sch ran1033b | ἐξακέσεις] θεραπείας. | ||
sch ran1035 | τοῦ] τίνος. | ||
sch ran1036a | (v l.) | ΔΙΟ.] Εὐριπίδης. | |
sch ran1036b | καὶ μὴν οὐ Παντακλέα: διαβάλλει τὸν Παντακλέα ὡς ἀμαθῆ | ||
| ἐν τῷ ὁπλίζεσθαι. | 1003 | ||
sch ran1037 | ἔπεμπεν] ἐπέμφθη. | ||
sch ran1038 | τὸ κράνος πρῶτον: δέον ἐπιδήσαντα τὸν λόφον ἔπειτα περι‐ | ||
| θέσθαι τὸ κράνος. | 1004 | ||
sch ran1039 | ἀγαθούς] ἀρίστους ἐποίησεν Ὅμηρος. | ||
sch ran1040 | ἀπομαξαμένη] ἐκμιμη〈σα‐ μένη〉· λαβοῦσα. | ||
sch ran1041 | ἐπαίροιμ’] διεγείροιμι. | ||
sch ran1042 | ἀντεκτείνειν] ἰσοποιεῖν. | ||
sch ran1043 | ἀλλ’ ... Φαίδρας] διὰ τὸ | ||
| τοῦ Ἱππολύτου δρᾶμα. | 1005 | ||
sch ran1044a | ἐρῶσαν] ἄνδρα. | ||
sch ran1044b | ἐποίησα] ποιητικῶς ἔγρα‐ ψα. | ||
sch ran1045 | μήδε γ’] εἴθε. | ||
sch ran1046a | τοῖς σοῖς] δράμασιν. | ||
sch ran1046b | πολλοῦ] διὰ χρόνου. | 1006 | |
sch ran1047a | (v.l.) | κάτ’ οὖν ἔβαλεν] γρ. κάτω ’νέβαλεν. | |
sch ran1047b | τοῦτο] ἔπαθες. | ||
sch ran1051a | ὅτι πληθυντικῶς εἶπε κώ‐ | ||
| νεια ἕνεκεν τοῦ πολλὰ εἶναι· ἦν δὲ καὶ ἑνικῶς εἰπεῖν. τάχα μέντοι μᾶλ‐ | 1007 | ||
| λον πρὸς τὸ περὶ γυναικῶν ἱστορού‐ | 1008 | ||
| 5 | μενον· ἀλλὰ τὴν Σθενέβοιαν μεμιση‐ μέναι πιοῦσαι κώνειον ἐτελεύτησαν. | ||
sch ran1051b | Βελλεροφόντας] τοὺς πόρ‐ νους. | ||
sch ran1052 | ὄντα] ἀληθῆ. | 1009 | |
sch ran1054 | παράγειν] εἰσφέρειν. | ||
sch ran1055a | φράζει] διδάσκει. | ||
sch ran1055b | ἡβῶσι] γέρουσι. | ||
sch ran1056 | Λυκαβῆτας: ὄρος Φωκί‐ | ||
| δος· οἷον ῥήματα παραπλήσια ὄρεσιν. | 1010 | ||
sch ran1057 | Παρνασῶν] ὄρος Ἀθηναίων. | ||
sch ran1058a | ἐνθύμημα. | ||
sch ran1058b | ἀνάγκη] τὸν λέγοντα. | ||
sch ran1060a | ἐνθύμημα. | ||
sch ran1060b | κἄλλως] λέγειν. | ||
sch ran1060c | τοὺς ἡμιθέους ... χρῆ‐ σθαι] τοῦ Κάστορος καὶ Πολυδεύ‐ κους ἐποίησε δρᾶμα. | ||
sch ran1063 | ἀμπίσχων] ἀλλοπαθές· | ||
| “ἀμπίσχομαι” δὲ ταὐτοπαθές. | 1011 | ||
sch ran1067a | οὔλων ἐρίων: ὁ Διόνυσός φησιν· ἦν ἐνδεδυμένος ἐρίων χιτῶνα· περιείληπται γὰρ ῥάκη προσποιού‐ μενος εἶναι πένης. | ||
sch ran1067b | οὔλων] συνεστραμμένων. | ||
sch ran1068a | περὶ τοὺς] εἶτα. | ||
sch ran1068b | ἀνέκυψεν] ἤγρευεν. | 1012 | |
sch ran1070 | τὰς πυγὰς] τὰς καθέδρας. | 1014 | |
sch ran1071a | τῶν μειρακίων: ἄπειροι οὗτοι ἐκκλησίας. φησὶν οὖν ὑπὸ Εὐ‐ ριπίδου διαστραφέντας ἐπὶ τὸ λέγειν ὁρμῆσαι. παράλους δὲ τοὺς κωπη‐ | ||
| 5 | λάτας. | ||
sch ran1071b | τοὺς παράλους] θαλασ‐ | ||
| σίους· οὐδαμινοὺς ναύτας. | 1015 | ||
sch ran1072 | ἀνταγορεύειν] ἐναντιοῦσθαι. | ||
sch ran1073 | ῥυππαπαὶ] ἐπίφθεγμα ναυτι‐ κόν, παρασκευαστικὸν κωπηλασίας. | ||
sch ran1074a | τῷ θαλάμακι: τῷ κωπη‐ λατοῦντι ἐν τῷ κάτω μέρει τῆς τριήρους. οἱ δὲ θαλάμακες ὀλίγον μισθὸν εἶχον διὰ τὸ κολοβαῖς χρῆσθαι | ||
| 5 | κώπαις. ἦσαν δὲ τρεῖς τάξεις τῶν ἐρετῶν· καὶ οἱ μὲν κάτω ἐλέγοντο θαλαμῖται, οἱ δὲ μέσοι ζυγῖται, οἱ | ||
| δὲ ἄνω θρανῖται. θρανίτης οὖν ὁ περὶ τὴν πρύμνην, ζυγίτης ὁ μέσος, θαλά‐ | 1018 | ||
| 10 | μιος ὁ πρὸς τὴν πρῴραν. καὶ θαλαμία ὀπή, δι’ ἧς ἐξέρχεται ἡ κώπη. | ||
sch ran1074b | τῷ θαλάμακι] τῷ κωπηλα‐ τοῦντι. | ||
sch ran1075a | μινθῶσαι: διοσφρᾶναι, δυσοσμίας ἀναπλῆσαι, μιᾶναι, ῥυπῶ‐ σαι. μίνθον δὲ τὸ παρ’ ἡμῖν ἡδύοσμον· οἱ δὲ τὸν θύμον. | ||
sch ran1075b | μινθῶσαι] διοσφρᾶναι. | ||
sch ran1075c | λωποδυτῆσαι] “κωπηλα‐ τῆσαι” ἔδει εἰπεῖν. | ||
sch ran1078 | αἴτιός ἐστιν] οὑτοσί. | ||
sch ran1079 | προαγωγοὺς] μαυλιστάς. | 1019 | |
sch ran1080 | τικτούσας] ὡς ἡ Αὔγη. | ||
sch ran1081 | μιγνυμένας τοῖσιν ἀδελφοῖς] ὡς αἱ τοῦ Αἰόλου θυγατέρες. | ||
sch ran1082 | καὶ φασκούσας ... τὸ ζῆν] πρὶν ἂν ποιήσῃ πορνείαν μετὰ τοῦ | ||
| ἀδελφοῦ. | 1020 | ||
sch ran1084 | ὑπογραμματέων: τῶν γραμματεύειν βουλομένων καὶ μὴ στρατεύεσθαι. ἐπὶ κακοπραγμοσύνῃ δὲ διαβάλλει τοὺς γραμματεῖς. | ||
sch ran1085 | βωμολόχων δημοπιθήκων] ἀπατώντων τοὺς δήμους δίκην πι‐ | ||
| θήκων. | 1021 | ||
sch ran1086 | ἐξαπατώντων] ἐφερμηνευτι‐ κόν. | ||
sch ran1087 | λαμπάδ’ οὐδεὶς: ἔδει γὰρ λαμπαδουχεῖν ἐν Ἡφαιστίοις καὶ Παναθηναίοις. ἐν Ἀθήναις δέ ἐστι γυμνάσιον, ἐν ᾧ ἐλαμπαδηφόρουν οἱ | ||
| 5 | γυμνάζοντες. ὁ τῆς λαμπάδος δὲ ἀγὼν τρίτον Ἀθήνησιν ἤγετο· Προ‐ μήθεια, Ἡφαίστεια, Παναθήναια. | ||
sch ran1088 | ἀγυμνασίας] ἀπειρίας. | ||
sch ran1089a | (v.l.) | ὥστ’ ἀπεφανάνθην] | |
| γρ. ὥστ’ ἀπαυάνθην. | 1022 | ||
sch ran1089b | ἀπεφανάνθην] ἐξηράνθην ὑπὸ τοῦ γέλωτος. | ||
sch ran1091 | ἔθει] ἔθεε. | ||
sch ran1092 | ὑπολειπόμενος] τοῦ δρόμου. | ||
sch ran1093 | κᾆθ’ οἱ Κεραμεῖς: οἱ τὸ Κεραμεικὸν οἰκοῦντες· δῆμος δὲ | ||
| Ἀθηναίων. ἐκεῖ γὰρ ὁ ἀγὼν ἤγετο. τοὺς γοῦν ὑστάτους τρέχοντας ἀπὸ | 1023 | ||
| 5 | τῶν ἀγοραίων τύπτεσθαι πλατείαις ὑπὸ τῶν νεανίσκων χερσί· καὶ λέγον‐ | ||
| ται αἱ τοιαῦται κεραμεικαὶ πληγαί. | 1024 | ||
sch ran1094 | πύλαις] τοῦ ἀγῶνος. | ||
sch ran1096 | πλατείαις] χερσὶ ἢ μάστιξι. | ||
sch ran1098 | φυσῶν] σβέσας. | 1025 | |
sch ran1100 | διαιρεῖν] διακρίνειν. | ||
sch ran1101a | ὁ μὲν] ὁ Αἰσχύλος. | ||
sch ran1101b | τείνῃ βιαίως] φιλονεικήσῃ. τὸν ἑαυτοῦ λόγον. | ||
sch ran1102a | ὁ δ’] ὁ Εὐριπίδης. | ||
sch ran1102b | κἀπερείδεσθαι] τοῖς οἰκεί‐ οις λόγοις. | ||
sch ran1102c | τορῶς] σαφῶς, ἀκριβῶς. | ||
sch ran1103a | ἀφ’ οὗ παροιμία. μὴ ἐν ταὐτῷ κάθησθον καὶ ἑνὶ λόγῳ τὰς ἀντιλογίας ποιεῖτε. | ||
sch ran1103b | μὴ ... κάθηστον] ἀφ’ οὗ παροιμία. | ||
sch ran1104 | ἐσβολαὶ] ἀφορμαί, μάχαι. | 1026 | |
sch ran1106a | 〈ἔπιτον]〉 ἐπέρχεσθον. | ||
sch ran1106b | ἀναδέρετον] ἀνακινοῦτε, ἀπογυμνοῦτε. | ||
sch ran1108 | κἀποκινδυνεύετον] τολμῶν‐ | ||
| τες λέγετε. | 1027 | ||
sch ran1111a | (v.l.) | λέγοντες] γρ. λεγόν‐ τοιν. | |
sch ran1111b | λέγοντες] ὑμεῖς. | ||
sch ran1113a | ἐστρατευμένοι γάρ εἰσι: δεξιοὺς νομίζουσι τοὺς ἐστρα‐ τευμένους καὶ ἀξίους ἐπαίνου, τοὺς δὲ διαδιδράσκοντας τὰς στρατείας | ||
| 5 | φιλοδίκους εἶναι καὶ συκοφάντας. | ||
sch ran1113b | ἐστρατευμένοι γάρ εἰσι] εἰς τὴν στρατείαν τοῦ Ἑρμοῦ, τοῦ | ||
| λόγου· ἤγουν λόγιοι. | 1028 | ||
sch ran1114a | ἔχων] ἁπτόμενος. | ||
sch ran1114b | δεξιά] ἄριστα. εἰρωνικῶς. | ||
sch ran1115 | κράτισται] λαμπραί. | ||
sch ran1116 | παρηκόνηνται] ἠκονημέναι | ||
| τὸ ἀκούειν. | 1029 | ||
sch ran1119 | τοὺς προλόγους] εἰς τὰ | ||
| προοίμια. | 1030 | ||
sch ran1120 | πρῶτον] ἐν πρώτοις. | ||
sch ran1121a | πρώτιστον] ἐξαίρετον. | ||
sch ran1121b | τοῦ δεξιοῦ] εἰρωνεία. | ||
sch ran1122 | φράσει] ἐκθέσει, διηγήσει. | ||
sch ran1123 | πολλοὺς] λόγους. | ||
sch ran1124 | λέγε] λόγον. | ||
sch ran1126a | τοῦτο “Ἑρμῆ χθόνιε” ἦν τοῦ Αἰσχύλου δράματος τῷ Ὀρέστῃ λεγόμενον κατὰ τὴν ἀρχήν. | ||
sch ran1126b | ἐποπτεύων] ἐπιτηρῶν. | ||
sch ran1128 | γῆν τήνδε] τὴν Φωκίδα. | ||
sch ran1129a | τούτων] ἀπὸ τούτων, ὧν | ||
| εἶπεν. | 1031 | ||
sch ran1129b | ἔχεις] δύνασαι. | ||
sch ran1129c | δώδεκα] πταίσματα. | ||
sch ran1130 | πάντα γ’ ἐστὶν] δώδεκα. | ||
sch ran1133a | ἰαμβίοισι] στίχοις. | ||
sch ran1133b | προσοφείλων] πίπτων, | ||
| χρεωστῶν, ὑπ’ αἰτίαν ὤν. | 1032 | ||
sch ran1134 | ἐγὼ ... τῷδ’] ἐγὼ νὰ σιωπήσω ἐν τούτῳ τῷ Εὐριπίδῃ. | ||
sch ran1135 | ὅσον] μέγα, πόλυ. | ||
sch ran1136 | ὁρᾷς, ὅτι ληρεῖς;: ὁ Αἰ‐ σχύλος πρὸς τὸν Διόνυσον, ὡς ἀπα‐ τώμενον ὑπὸ Εὐριπίδου. διὸ ἐπιφέρει ὁ Διόνυσος· ἀλλ’ ὀλίγον γέ μοι μέλει. | ||
| 5 | οὐ μέλει μοι ὑβριζομένῳ, ἀλλὰ κατα‐ φρονῶ σου. οὐ φροντίζω, φησί, κἂν | ||
| λέγῃς, ὅτι ἥμαρτεν. | 1033 | ||
sch ran1140 | οὐκ ἄλλως] ναί. | ||
sch ran1141 | πότερ’] ἆρα. | ||
sch ran1144a | ἢ τὸν Ἑρμῆν ἀπὸ τοῦ ἄγαν ὀνεῖν, ἢ τὸν καταχθόνιον ἀπὸ τοῦ ἐν | ||
| τῇ ἔρᾳ ναίειν. | 1034 | ||
sch ran1144b | (1) ἔλεγεν ἐπιτηρεῖν ἐκεῖ‐ νον τὸν Ἀγαμέμνονα ὁ Ὀρέστης τὸν Ἑρμῆν, ἀλλὰ τὸν ἐπιτηροῦντα τὰ πατρικὰ αὐτοῦ κράτη ἤγουν τὰ τοῦ | ||
| 5 | Διός. (2) οὐ δῆτ’ ἐκεῖνον] ἤγουν τὸν Ἀγαμέμνονα ἔλεγεν ἐπιτηρεῖν. | ||
sch ran1146 | τοῦτο ... γέρας] τὸ ἐπο‐ | ||
| πτεύειν καὶ εἶναι ἐριούνιον. | 1035 | ||
sch ran1150a | οἶνον οὐκ ἀνθοσμίαν: οἷον κραιπαλᾷς ἱκανῶς καὶ ληρεῖς σκληρὸν οἶνον πιών, ἀλλ’ οὐχ ἡδὺν οὐδὲ ἁπαλόν· οἷον μεθύεις. “ἀνθο‐ | ||
| 5 | σμίας” δὲ ὁ εὐώδης, ἐγκειμένου τοῦ ἄνθους καὶ τῆς ὀσμῆς· καὶ γέγονε παραγώγως “ἀνθόσμιος” καὶ “ἀνθ‐ οσμίας”. | ||
sch ran1150b | οἶνον ... ἀνθοσμίαν] κακῶς λέγεις ἐν τῷ μεθύειν σε. | ||
sch ran1151 | βλάβος] σφάλμα. | 1036 | |
sch ran1159a | μάκτραν, εἰ δὲ βούλει, κάρδοπον: εἴρηται ἐν τοῖς ἔμπρο‐ σθεν, ὅτι τοῦτο ἀρχαιότερόν ἐστι τὸ τὰς μεταλήψεις τῶν λέξεων τῶν | ||
| 5 | ἰσοδυναμουσῶν ἐπιτηδεύειν. | ||
sch ran1159b | χρῆσον] δάνεισον. | ||
sch ran1159c | μάκτραν] σκαφίδιον. | 1037 | |
sch ran1160 | κατεστωμυλμένε] φλύαρε. | 1038 | |
sch ran1161a | ταῦτ’] οὕτως. | ||
sch ran1161b | ἐπῶν] ἀπό. | ||
sch ran1161c | ἔχειν] διακείμενον. | ||
sch ran1162a | καθ’ ὅτι] κατὰ ποῖον τρόπον. | ||
sch ran1162b | λέγεις] ταῦτα. | ||
sch ran1163a | ἐλθεῖν μὲν εἰς γῆν: ὅταν μετῇ τινι τῆς πατρίδος· ὅταν δὲ φυγὰς ἔλθῃ, τότε καὶ κατέρχεται. ἰδίως δὲ ἐπὶ τῶν φυγάδων χρῶνται | ||
| 5 | τῷ “κατέρχεσθαι”. | ||
sch ran1163b | μετῇ] μετουσία ὑπάρχῃ. | ||
sch ran1165 | φεύγων] διωκόμενος. | ||
sch ran1168a | πιθὼν] καταπείσας. | 1039 | |
sch ran1168b | τοὺς κυρίους] τῆς πατρίδος | ||
| αὐτοῦ. | 1040 | ||
sch ran1171a | κακὸν] ἐπίψογον. | ||
sch ran1171b | εἰς ... ἀπόβλεπε] ἀντὶ τοῦ | ||
| “παρατήρει τὸ κακῶς λεγόμενον.” | 1041 | ||
sch ran1174a | ταὐτὸν] ὅμοιον. | ||
sch ran1174b | σαφέστατα] καὶ σαφές. | ||
sch ran1175 | μόχθηρε] ἄθλιε. | ||
sch ran1176 | ἐξικνούμεθα] εἰσακουσθη‐ σόμεθα. | ||
sch ran1178a | ἢ στοιβὴν ἴδῃς: κἄν τι ἐλάχιστον ῥῆμα ἢ περισσὸν εὕρῃς καὶ παρέλκον ἐν τῷ λόγῳ· ἀπὸ τῆς στοιβῆς τῶν φορτίων. | ||
sch ran1178b | στοιβὴν] σύνθεσιν. | ||
sch ran1179 | τοῦ λόγου] τοῦ πρέποντος. | ||
sch ran1183 | φύσει] τῇ ἀληθείᾳ. | ||
sch ran1185 | ἀποκτενεῖν τὸν πατέρα: παρὰ τὰ Εὐριπίδου ἐν Φοινίσσαις εἰρημένα περὶ Οἰδίποδος καὶ Λαΐου· | ||
| καὶ ὁ χρησμὸς δὲ οὕτως ἔχει. | 1043 | ||
sch ran1186 | λέγει γὰρ ὁ Ἀριστοτέλης· “ὁ δὲ οὐκ ἦν, πάντως οὐδὲ γέγονεν”. | ||
sch ran1187 | ἀθλιώτατος βροτῶν] ἐγένετο ἐπὶ καταπαύσει τινὸς πράγματος. | ||
sch ran1190a | ἐξέθεσαν: τοῦτο ἔχει διασκευὴν παρ’ αὐτῷ, τὸ “χειμῶ‐ νος ὄντος”. τὸ δὲ “ἐν ὀστράκῳ”, ἐπεὶ ἐν χύτραις ἐξετίθεσαν τὰ παιδία· | ||
| 5 | διὸ καὶ χυτρίζειν ἔλεγον. | ||
sch ran1190b | ἐξέθεσαν] ἐξώρισαν. | ||
sch ran1192a | ἤρρησεν: μετὰ φθορᾶς εἰσῆλθεν· ἀπὸ τοῦ “ῥῶ”, “ῥάσσω.” | ||
sch ran1192b | ἤρρησεν] ἦλθεν. | ||
sch ran1192c | οἰδῶν] ἐξογκούμενος. | 1044 | |
sch ran1196 | Ἐρασινίδης εἷς τῶν περὶ Ἀργίνουσαν στρατηγησάντων δυσ‐ τυχῶς. ἀπέθανε δὲ δημοσίᾳ οὗτός τε καὶ οἱ ὑπομείναντες Θράσυλος, | ||
| 5 | Περικλῆς, Ἀριστοκράτης, Διομέ‐ δων. | ||
sch ran1198a | κατ’ ἔπος] κατὰ στίχον. | ||
sch ran1198b | κνίσω] κόψω. | ||
sch ran1200 | ἤγουν ἀπὸ ἑνὸς λόγου ἀναιρήσω. | ||
sch ran1201 | ἑνὸς] ναί, ἀπό. | ||
sch ran1202 | ποιεῖς γὰρ: οὕτω γὰρ τοὺς λόγους ποιεῖς, ὡς πάντα προσ‐ δέχεσθαι. | ||
sch ran1203a | ὅτι μικροπρεπὲς τὸ κῳδά‐ ριον· οὐχ οὕτω ἐστὶ “θύλακον”, ἀλλ’ ἐάν τις ποιήσῃ “θυλάκιον”, ἐγ‐ χωρεῖ. | 1045 | |
sch ran1203b | κῳδάριον] μικρὸν δέρμα. | ||
sch ran1207a | ναυτίλῳ] ναυτικῇ. | ||
sch ran1207b | πλάτῃ] κώπῃ. | ||
sch ran1209 | κλαύσεται] συντριβῇ. | ||
sch ran1211 | θύρσοισι] κλάδοις. | ||
sch ran1212a | καθαπτὸς] ἐνδεδυμένος. | ||
sch ran1212b | Παρνασὸν] ὄρος. | ||
sch ran1216a | ἕξει] δυνηθῇ. | ||
sch ran1216b | προσάψαι] εἰπεῖν. | ||
sch ran1217 | πάντ’] κατά. | ||
sch ran1218 | ἐσθλὸς] εὐγενής. | 1046 | |
sch ran1219a | διαβάλλει τοῦτο καὶ λέγει τὸ “ληκύθιον”. | ||
sch ran1219b | “ἢ δυσγενὴς ὢν πλουσίαν ἄροι πλάκα”, ἤγουν γυναῖκα. | ||
sch ran1219c | ληκύθιον ἀπώλεσεν p.i.m.] διαβάλλει τὴν ὁμοειδίαν τῶν εἰσβο‐ λῶν τῶν δραμάτων. | ||
sch ran1220 | ὑφέσθαι] ὑποχωρῆσαι. | ||
sch ran1221 | πνευσεῖται πολύ] βαρέως κατὰ σοῦ. | ||
sch ran1223 | ἐκκεκόψεται] τὸ προσφέρειν | ||
| τὸ ληκύθιον. | 1047 | ||
sch ran1227a | ἀποπρίω τὴν λήκυθον: ἤτοι πρὸς Εὐριπίδην ὁ λόγος, ὅτι | ||
| ἀγόρασον παρ’ Αἰσχύλου τὴν λήκυ‐ θον, ἢ πρὸς Αἰσχύλον, ὥστε πωλῆσαι, | 1048 | ||
| 5 | ὡς εἰ εἶπεν· ὤνησαι αὐτὴν καὶ ἀπόδος ἀντὶ τῆς ἀπολωλυίας· τὸ δὲ “πρίω” ἐν ἴσῳ τῷ “ὤνησαι”. | ||
sch ran1227b | ὦ δαιμόνι’] ὦ Εὐριπίδη. | ||
sch ran1227c | ἀποπρίω] ἀγόρασαι. | ||
sch ran1228 | διακναίσῃ] ἀποκόψῃ. | ||
sch ran1229a | ἐγὼ πρίωμαι: ἀντὶ τοῦ “ἀγοράσω τὴν λήκυθον καὶ ἀποδώσω τὴν ἀπολωλυῖαν;” δῆλον γέγονεν, ὅτι τὸ “ἀποπρίω” ἀντὶ τοῦ “ἐξώνη‐ | ||
| 5 | σαι”. λέγει δὲ τοῦτο, ἐπειδὴ συνεχῶς ἐκεῖνος ληκύθιον ἀπώλεσεν. | ||
sch ran1229b | πρίωμαι] ἀγοράσω. | ||
sch ran1229c | ἐὰν ... ἐμοί] ποίησον, ὅπερ σοι λέγω. | ||
sch ran1230 | ἕξω] δυνηθῶ. | ||
sch ran1231 | προσάψαι] εἰπεῖν. | 1049 | |
sch ran1233 | τὸ λοιπὸν τοῦ ἰάμβου· “Οἰνομάου γαμεῖ κόρην.” | ||
sch ran1235a | λήκυθον ἀπόδος ἀντὶ τῆς ἀπολομένης· ἐπιλέγει γὰρ “λήψῃ | ||
| ὀβολῷ πάνυ καλήν”. | 1050 | ||
sch ran1235b | ἀπόδος] ἀντὶ τῆς ἀπολω‐ λυίας. | ||
sch ran1237a | οὔπω γ’] ἀγοράσω. | ||
sch ran1237b | συχνοί] πρόλογοι. | 1051 | |
sch ran1242a | ὅπερ οἱ κοινοὶ λέγουσιν “ὅσον”, τοῦτο οἱ Ἀττικοὶ “μεταξύ.” | ||
sch ran1242b | καὶ ... ὑφείλετο] ἀπώλεσε τὸ ληκύθιον. | ||
sch ran1243a | (v.l.) | ἔα] ἔασον. | |
sch ran1243b | πρὸς τοδὶ] ὃ μέλλω εἰπεῖν. | ||
sch ran1243c | εἰπάτω] εἴπῃ. | 1053 | |
sch ran1247a | πάθη περὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς δυσαπόσπαστα ὥσπερ τὰ σῦκα, τὰ ὑπὸ τῶν ἰατρῶν συκώματα λεγόμενα, σῦκα ἔφη. ἢ ἕλκος γενόμενον ἐπὶ τοῖς | ||
| 5 | ὀφθαλμοῖς σῦκον λεγόμενον. | ||
sch ran1247b | σῦκ’] λῆμαι. | ||
sch ran1249 | (v.l.) | ἔχω γ’ ὡς] γρ. ἔγωγ’ | |
| ὡς. | 1054 | ||
sch ran1250 | ταὖτ’] ὅμοια. | 1055 | |
sch ran1253 | μέμψιν] ὕβριν. | ||
sch ran1259 | τὸν βακχεῖον ἄνακτα: οἷον τὸν ἄριστον μελοποιόν, τὸν ὥσπερ ἐκβακχεύοντα ἐν τῇ ποιήσει. ὁ γὰρ Εὐριπίδης ἔρχεται ἐπὶ τὰ μέλη | ||
| 5 | αὐτοῦ. | 1056 | |
sch ran1262a | εἰς ἓν] ὁμοῦ. | ||
sch ran1262b | ξυντεμῶ] ἐγώ. | ||
sch ran1263a | λογιοῦμαι] ἀπαριθμήσω. | ||
sch ran1263b | ταῦτα] τὰ μέλη. | ||
sch ran1263c | τῶν ψήφων] διά. | 1057 | |
sch ran1263bis | διαύλιον προσαυλεῖ τις] ὥσπερ τὸ διάψαλμα λέγεται, οὕτω καὶ τοῦτο. | ||
sch ran1263bit | ἀνδροδάϊκτον] κατάκοπον. | ||
sch ran1263biu | ἰήκοπον] διὰ βελῶν κό‐ | ||
| πτουσαν. | 1058 | ||
sch ran1266a | γένος] τό. | ||
sch ran1266b | οἱ περὶ λίμναν] οἱ περὶ | ||
| θάλασσαν· νησιῶται. | 1059 | ||
sch ran1268 | τούτω] οὗτοι. | ||
sch ran1270 | μου] ἀπ’. | ||
sch ran1271 | ἰήκοπον] διὰ βελῶν κόπτου‐ σαν. | ||
sch ran1272 | οὗτος] ἐπάγει. | ||
sch ran1273 | εὐφαμεῖτε μελισσονόμοι] “ὦ πολῖται”. τὸ γὰρ παλαιὸν περὶ | ||
| πολλοῦ εἶχον τὰς μελίσσας. | 1060 | ||
sch ran1276a | θροεῖν] λέγειν. | ||
sch ran1276b | ὅσιον] δίκαιον. | ||
sch ran1276c | αἴσιον] τὸ πρέπον. | ||
sch ran1280a | τὼ] εἰς. | ||
sch ran1280b | βουβωνιῶ] ἀλγῶ τῷ τῶν βουβώνων πάθει, τῷ τῶν πανου‐ | ||
| κλῶν. | 1061 | ||
sch ran1287a | δυσαμερίαν] κακήν. | ||
sch ran1287b | πρύτανιν] χορηγόν. | ||
sch ran1289 | θούριος ὄρνις] ἢ ὁ Ὀρέστης ἢ ὁ Οἰδίπους. | ||
sch ran1291 | κυρεῖν] ἐμπεσεῖν. | ||
sch ran1292 | κυσὶν] τοῖς γυψίν. | 1062 | |
sch ran1294 | τὸ συγκλινές τ’] ἀνάρμοστον τοῦτο. | ||
sch ran1296 | ἐκ Μαραθῶνος: ἐπεὶ ὁ φλέως ἄνθος ἐν Μαραθῶνι· διὰ τὸ ἔχειν ἐν ἀρχῇ τὸ παρόμοιον τῷ φλέῳ, τὸ “φλαττο”. ὡς ἐν Μαραθῶνι οὖν | ||
| 5 | τοῦ φλέω πολλοῦ ὄντος· ἑλώδης | ||
| γὰρ ὁ τόπος. | 1063 | ||
sch ran1297 | ἱμονιοστρόφου μέλη: οἷον σχοινιοστρόφου μέλη· ἱμονιὰ γὰρ καλεῖται τὸ τῶν ἀντλημάτων σχοινίον, καὶ τὸ ᾆσμα, ὃ ᾄδουσιν οἱ | ||
| 5 | ἀντληταί, ἱμαῖον. | ||
sch ran1298 | ἤγουν εἰς τὸ κάλλιον· ἐκ τοῦ κιθαρῳδικοῦ καλοῦ ὄντος εἰς τὸ | ||
| τραγικὸν μετήνεγκα. | 1064 | ||
sch ran1299a | τὸν αὐτὸν Φρυνίχῳ: ἵνα μὴ τὰ αὐτὰ τῷ Φρυνίχῳ μελοποιῶ· ἦν δὲ οὗτος ἡδὺς ἐν τοῖς μέλεσιν ὁ Φρύνιχος. | ||
sch ran1299b | αὖθ’] καὶ αὐτά. | ||
sch ran1299c | τὸν αὐτὸν] ὅμοιον. | ||
sch ran1300 | δρέπων] δρεπόμενος. | ||
sch ran1301a | οὗτος] ὁ Εὐριπίδης. | ||
sch ran1301b | πορνιδίων] μέλη. | 1065 | |
sch ran1302a | Μελήτου: προείρηται, ὅτι τραγικὸς ποιητὴς ὁ Μέλητος. οὗτος δέ ἐστιν, ὅντινα Σωκράτης γράφει· κωμῳδεῖται δὲ καὶ ὡς ψυχρὸς ἐν τῇ | ||
| 5 | ποιήσει καὶ ὡς πονηρὸς τὸν τρόπον. | ||
sch ran1302b | καρικῶν] βαρβαρικῶν· οἱ Κᾶρες γὰρ “βαρβαρόφωνοι”. | ||
sch ran1304a | τὸ λύριον] τὴν λύραν. | ||
sch ran1304b | τί δεῖ] χρεία ᾖ. | ||
sch ran1305 | ὀστράκοις: ὅτι εἰώθασιν | ||
| ἀντὶ λύρας κογχύλια καὶ ὀστράκια κρούοντες εὐρύθμως τινὰ ἦχον ἀπο‐ τελεῖν τοῖς ὀρχουμένοις. | 1066 | ||
sch ran1306 | δεῦρο] ἐλθέ. | ||
sch ran1308 | αὕτη ... ἐλεσβίαζεν] παρα‐ νόμους γάμους ἐποίει, ὡς οἱ ἐν | ||
| Λέσβῳ. | 1068 | ||
sch ran1314 | φάλαγγες: ἀράχνιόν τι ἡ φάλαγξ· λέγουσι δὲ καὶ τῶν δακτύλων τὰ ἄκρα φάλαγγας, ἅπερ νῦν μᾶλλον ‵—ψευδῶς—′ λέγει. ἡ δὲ ἐπέκτασις τοῦ εἱειει ειειειειλίσσετε κατὰ μίμησιν τῆς μελοποιίας. | ||
sch ran1315a | ἀπὸ τοῦ “πένω” τὸ “ἐνεργῶ”. | ||
sch ran1315b | πηνίσματα] ἔργα. | 1069 | |
sch ran1316 | μελέτας] διά. | 1071 | |
sch ran1320 | οἰνάνθας] τῆς πρώτης ἐκ‐ φύσεως τῆς ἀμπέλου. | ||
sch ran1322 | περίβαλλ’] περίπλεξον. | 1072 | |
sch ran1324 | ὁρᾷς] πόδα. | ||
sch ran1328a | Κυρήνη τις ἑταίρα ἐπί‐ σημος, δωδεκαμήχανος ἐπικαλου‐ μένη διὰ τὸ τοσαῦτα σχήματα ἐν τῇ συνουσίᾳ ποιεῖν. | ||
sch ran1328b | Κυρήνης] πόρνης. | ||
sch ran1328c | μελοποιῶν] ὁ. | 1073 | |
sch ran1330 | (v.l.) | τρόπον] πόνον. | |
sch ran1331a | ὦ Νυκτὸς: παρὰ τὰ ἐξ Ἑκάβης Εὐριπίδου, ἐν μιμήσει δη‐ λονότι· οὕτω γὰρ παραγέγραπται· ὦ στεροπὰ Διός, ὦ σκοτία Νύξ. | ||
sch ran1331b | κελαινοφαὴς] ἡ μέλαινα φαινομένη. | ||
sch ran1333 | πρόμολον] προελθόντα. | ||
sch ran1334a | ἔχοντα] τὸν ὄνειρον. | ||
sch ran1334b | μελαίνας] τῆς. | ||
sch ran1335 | παῖδα] τόν. | ||
sch ran1339 | ἀπὸ τοῦ χαλᾶσθαι ἐν τῇ | ||
| πίδακι. ἤγουν τὸ ἀγγεῖον. | 1074 | ||
sch ran1340 | ἀποκλύσω: καὶ τοῦτο μι‐ μεῖται Αἰσχύλος. τοῦτο δὲ λέγει, παρόσον ἀποδιοπομπεῖσθαι εἰώθασι | ||
| τοὺς χαλεπωτέρους τῶν ὀνείρων. | 1080 | ||
sch ran1344a | φρούδη] γέγονεν. | ||
sch ran1344b | Γλύκη] ἡ. | ||
sch ran1344c | αἱ ἔχουσαι ἐξ ὄρους τὴν γονήν. | ||
sch ran1345 | ξύλλαβε] βοήθησον. | ||
sch ran1349 | κνεφαῖος] σκοτεινή. | ||
sch ran1350 | ἀποδοίμαν] ἀποδώσαιμι. | ||
sch ran1351 | ὁ δ’] ὁ ὄνειρος· ἢ ὁ ἀλέκτωρ. | ||
sch ran1352 | ἀκμαῖς] ὀξύτησιν. | 1081 | |
sch ran1356 | Ἴδας] τῆς. | ||
sch ran1357 | ἐπαμύνατε] βοηθήσατε. | ||
sch ran1359 | Δίκτυννα] ἡ ἀπὸ ὄρους | ||
| Δικτύνου. | 1083 | ||
sch ran1360 | κυνίσκας] μικρὰ σκυλάκια. | ||
sch ran1361 | ἀνέχουσα] κρατοῦσα. | ||
sch ran1362a | χεροῖν] ἐν. | ||
sch ran1362b | Ἑκάτα] ὦ Σελήνη. | ||
sch ran1362c | παράφηνον] δεῖξον. | ||
sch ran1362d | ἐς Γλύκης] τὸν οἶκον τῆς. | ||
sch ran1363 | φωράσω] κλέψω. | ||
sch ran1364 | κἄμοιγ’ ἅλις] αὐτάρκως ἔχει. | 1084 | |
sch ran1365a | σταθμὸν] ζυγόν. | ||
sch ran1365b | ἀγαγεῖν] ὑμᾶς. | ||
sch ran1366a | (v.l.) | μόνων] γρ. μόνον. | |
sch ran1366b | μόνων] πῶς. | 1085 | |
sch ran1367a | βάρος] σταθμός. | ||
sch ran1367b | νῶ] ὑμῶν. | ||
sch ran1367c | βασανιεῖ] δοκιμάσει ὁ σταθμός. | ||
sch ran1368 | τοῦτό με] ποιῆσαι. | ||
sch ran1369 | τυροπωλῆσαι] καμπανίσαι. | ||
sch ran1370a | ἐπίπονοί] κοπηροί. | ||
sch ran1370b | δεξιοί] καὶ ποιηταί· ἢ οἱ ἄνθρωποι. | ||
sch ran1372a | νεοχμόν] νέον. | ||
sch ran1372b | ἀτοπίας πλέων] θαύματος | ||
| πεπληρωμένον. | 1086 | ||
sch ran1373 | ὅστις] καὶ τίς. | ||
sch ran1374a | ἐλλειπτικῶς ὀμνύει· καὶ οὕτως ἔθος ἐστὶ τοῖς ἀρχαίοις ἐνίοτε μὴ προστιθέναι τὸν θεόν· εἰώθεισαν δὲ τοῖς τοιούτοις ὅρκοις χρῆσθαι | ||
| 5 | ἐπευφημιζόμενοι, ὥστε εἰπεῖν μὲν “μὰ τόν”, ὄνομα δὲ μηκέτι προσθεῖ‐ ναι. | ||
sch ran1374b | μὰ τόν] Διόνυσον· ἀττικῶς ἐλλείπει. | ||
sch ran1376 | (v.l.) | ᾠόμην] γρ. ᾤμην. | 1088 |
sch ran1377 | αὐτὰ] κατὰ τά. | ||
sch ran1378 | ἴθι] ἄγε. | ||
sch ran1379a | λαβομένω] τοῦ ζυγοῦ. | ||
sch ran1379b | λαβομένω] λαβόμενοι. | ||
sch ran1380 | κοκκύσω] συρίσω, σύνθημα | ||
| δῶ. | 1089 | ||
sch ran1381 | σταθμόν] καμπανόν. | ||
sch ran1382 | διαπτᾶσθαι] διαπετάσαι. | ||
sch ran1383a | Σπερχειὲ] ὦ. | ||
sch ran1383b | βούνομοί] ὑπὸ βοῶν κατα‐ | ||
| νεμόμεναι. | 1090 | ||
sch ran1385a | τὸ τοῦδε] Αἰσχύλου λόγιον. | ||
sch ran1385b | ταἴτιον] ὅτι χωρεῖ. | ||
sch ran1386 | ἐριοπωλικῶς: ὡς οἱ τὰ ἔρια πωλοῦντες βρέχουσιν αὐτά, ἵνα βαρύνωσιν ἐν τῷ σταθμῷ. | ||
sch ran1387 | τἄρια] μαλία. | ||
sch ran1389a | εἰπάτω] ὁ Αἰσχύλος. | ||
sch ran1389b | κἀντιστησάτω] τῷ ἐμῷ ῥητῷ. | ||
sch ran1390 | ἠνὶ ἀντὶ τοῦ “ἰδού”. | ||
sch ran1391a | ἢ χρυσὸς ἤ τι ἄλλο. | ||
sch ran1391b | (v.l.) | ἄλλο] γρ. οὐδέν. | 1091 |
sch ran1392 | θεῶν] ἀπὸ τῶν. | ||
sch ran1393 | ῥέπει p.i.m.] κατωφερὲς εἶσι καὶ κλίνεται. ἐξ οὗ καὶ “ῥοπή” ἡ βοήθεια. | ||
sch ran1395 | πείθω] εἶπα τήν. | ||
sch ran1396a | διασύρει τοὺς Ἀθηναίους διὰ τὸ καταπείθεσθαι ὑπὸ ῥητόρων αὐτούς. | ||
sch ran1396b | πειθὼ δὲ] μετάληψις. | ||
sch ran1398a | σοι] ἐν. | ||
sch ran1398b | καθέλξει] καταβιβασθείη. | ||
sch ran1399 | μοὐστί] ἤγουν ἐμοί. | ||
sch ran1400a | Ἀρίσταρχός φησιν ἀδεσπό‐ | ||
| τως τοῦτο παραφέρεσθαι, ὡς Εὐρι‐ πίδου πεποιηκότος κυβεύοντας ἐν τῷ Τηλέφῳ, οὓς καὶ περιεῖλε· μήποτ’ οὖν | 1092 | ||
| 5 | ἐκεῖθεν ἦν. μᾶλλον δὲ ἐσχεδιακὼς ἂν εἴη ὁ Ἀριστοφάνης· οὐδὲ γὰρ τὸν Εὐριπίδην 〈τοῦτο〉 προφερόμενον, ἀλλὰ τὸν Διόνυσον χλευάζοντα. τινὲς δέ, ὅτι ἐν τῷ Φιλοκτήτῃ ἦν ὁ τόπος· | ||
| 10 | οἱ δὲ ἐν τῇ Ἰφιγενείᾳ τῇ 〈ἐν〉 Αὐλίδι. ἐμφαίνει δὲ καὶ Εὔπολις τοῦτο εἰδώς· ἀποφθαρεὶς δὲ δύο κύβω καὶ τέτ‐ | ||
| [ταρα. τοῦτο δὲ Διόνυσος ὑποβάλλει αὐτῷ | 1093 | ||
| 15 | χλευάζων. | ||
sch ran1400b | βέβληκ’] ἔβαλεν. | ||
sch ran1401a | σφῷν] ὑμῶν. | ||
sch ran1401b | (v.l.) | φράσις] γρ. στάσις. | |
sch ran1401c | στάσις] ἤγουν στάθμη. | ||
sch ran1402 | δεξιᾷ] ἐν τῇ. | ||
sch ran1403 | (v.l.) | νεκρῷ] νεκρὸν. | 1094 |
sch ran1408 | καὶ ἡ γυνή, Κηφισο‐ φῶν: διὰ τούτου δηλοῖ σχεδόν τι τὸ συναμφότερον, ὡς Κηφισοφῶν συνε‐ ποίει τὰ δράματα καὶ τὴν γυναῖκα | ||
| 5 | αὐτοῦ εἶχεν. | ||
| ἄλλως: οὐχ ὡς μόνον συμποι‐ οῦντος αὐτῷ τοῦ Κηφισοφῶντος τὰ δράματα, ἀλλὰ καὶ ὡς συνόντος αὐτοῦ τῇ γυναικί. | 1095 | ||
sch ran1413a | σοφὸν μὲν Εὐριπίδην λέγει, ἥδεσθαι δὲ τῷ Αἰσχύλῳ. οὕτως Ἀρίσταρχος· ἄλλοι δὲ τοὐναντίον, καὶ ἑκατέρῳ συνηγορεῖν, καὶ μάλιστα, | ||
| 5 | ὅτι ἥδεται Εὐριπίδῃ, ὡς καὶ ἐν ἀρχῇ | ||
| προεῖπεν. | 1096 | ||
sch ran1413b | τῷ δ’ ἥδομαι p.i.m.] Εὐριπίδῃ· ἤγουν γελῶ αὐτόν, ὅσπερ γράφει ἰδιωτικῶς. | ||
sch ran1415a | κρίνω;] ἀμφοτέρους. | ||
sch ran1415b | ὡς τὸ “ἔξει”, οὕτω καὶ τὸ “ἄπει”. | ||
sch ran1415c | ἄπει] καὶ ἄπελθε. | ||
sch ran1416 | κρίνῃς] δοκιμάσῃς. | ||
sch ran1417a | εὐδαιμονοίης] ὦ Πλοῦτε. | ||
sch ran1417b | πύθεσθέ] δοτικῇ καὶ αἰτια‐ τικῇ. | ||
sch ran1417c | ταδί] εἰς. | ||
sch ran1418 | ἐπὶ] διά. | ||
sch ran1419a | σωθεῖσα] εἰς τὴν ἀρχαίαν | ||
| εὐταξίαν ἐλθοῦσα. | 1097 | ||
sch ran1419b | ἄγῃ] ἐπιτελῇ. | ||
sch ran1420 | ὁπότερος] ὁποῖος. | ||
sch ran1422 | περὶ Ἀλκιβιάδου: περὶ τῆς δευτέρας αὐτοῦ λέγει ἀποχωρή‐ σεως, ἣν ἑκὼν ἔφυγε, κατελθὼν μὲν ἐπὶ Ἀντιγένους πρὸς ἐνιαυτοῦ τῶν | ||
| 5 | Βατράχων, διὰ δὲ τὸ πιστεῦσαι Ἀντιόχῳ τῷ κυβερνήτῃ τὸ ναυτικὸν καὶ ἡττηθῆναι ὑπὸ Λυσάνδρου δυσχε‐ ρανθεὶς ὑπὸ Ἀθηναίων. Ἄνδρων δὲ διαφέρεται πρὸς Ξενοφῶντα περὶ τῆς | ||
| 10 | καθόδου. Καλλίστρατος δέ φησι ††, | ||
| καθ’ ὃν ἐκπεσὼν ἐν Λακεδαίμονι δια‐ τρίβων ἔπεισε Λακεδαιμονίους Ἀθη‐ ναίοις Δεκέλειαν ἐπιτειχίσαι· τελέως δὲ πταίουσι. γεγόνασι δὲ Ἀλκιβιάδαι | 1098 | ||
| 15 | τέσσαρες. | 1099 | |
sch ran1424 | ἔχει] ἡ πόλις. | ||
sch ran1425 | ποθεῖ μὲν: παρὰ τὰ ἐκ τῶν Ἴωνος Φρουρῶν, ὅπου ἡ Ἑλένη πρὸς τὸν Ὀδυσσέα φησί· σιγᾷ μέν, ἐχθαίρει δέ· βούλεταί γε μήν. | ||
| 5 | ὁ δὲ λόγος· ποθεῖ μὲν ὡς δραστήριον, ἐχθαίρει δὲ ὡς τυραννικόν. | ||
sch ran1427a | μισῶ πολίτην: αὕτη Εὐριπίδου ἡ γνώμη, μὴ καταδέχεσθαι καθάπαξ Ἀλκιβιάδην· χαρακτηρίζει δὲ αὐτὸν ἅμα. ταῦτα δέ φησιν | ||
| 5 | Εὐριπίδης περὶ Ἀλκιβιάδου ὡς ὄντος αὐτοῦ τοιούτου, βραδέως μὲν ὠφε‐ λοῦντος τὴν πατρίδα, ταχέως δὲ βλάπτοντος. | ||
sch ran1427b | ὠφελεῖν] εἰς τό. | ||
sch ran1428 | βλάπτειν] εἰς τό. | 1100 | |
sch ran1430 | εὖ γ’, ὦ Πόσειδον] ἢ ἐπὶ ἐκπλήξεως· ἢ ὡς ὢν οὗτος ὁ στίχος | ||
| Εὐριπίδου. | 1101 | ||
sch ran1432 | ὑπηρετεῖν] χρή. | ||
sch ran1433 | δυσκρίτως γ’ ἔχω] διάκειμαι εἰπεῖν, ὅπερ ἐστὶ κρεῖττον. | ||
sch ran1434a | ὁ μὲν] ὁ Αἰσχύλος. | ||
sch ran1434b | σαφῶς] ἰδιωτικῶς. | ||
sch ran1437a | εἰ μὲν ὅλον τοῦ Εὐριπίδου, παρ’ ὑπόνοιαν· εἰ δ’ ἕτερον πρόσω‐ πον τὸ “αἴροιεν”, ἄνευ ὑπονοίας ἐστὶ καὶ τὸ πρόσωπον ὁ Διόνυσος. | ||
sch ran1437b | Κινησίᾳ] τῷ. | 1102 | |
sch ran1438a | αὖραι] αἱ. | ||
sch ran1438b | αὖραι] αἱ πνοαί. | 1103 | |
sch ran1445 | ἀμαθέστερόν πως] μὴ δεό‐ | ||
| μενον μαθήσεως καὶ ἑρμηνείας. | 1104 | ||
sch ran1446 | τῶν] ἀπό. | ||
sch ran1448 | ἴσως] γρ. ἴσθι. | ||
sch ran1449a | ἐπιχείρημα ἐκ τοῦ ἐναν‐ τίου. | ||
sch ran1449b | τούτοισι] τοῖς νῦν δημαγω‐ γοῖς. | ||
sch ran1451 | εἰκὸς ἦν πεπλάσθαι ὑπὸ τοῦ | ||
| Παλαμήδους. | 1106 | ||
sch ran1453 | Κηφισοφῶν] εὗρεν ὁ. | ||
sch ran1455 | πόθεν] ἴσον τοῦτο τῷ “οὐδαμῶς.” | ||
sch ran1459a | χλαῖνα: εἶδος εὐτελές, οἷον ἐξωμὶς ἢ ἐπωμὶς ἤ τι τοιοῦτον. ὁ δὲ νοῦς· μήτε χρηστὸν μήτε φαῦλον. | ||
| ἡ δὲ σισύρα δοκεῖ βαπτὴ εἶναι, ἐκ | 1107 | ||
| 5 | δερμάτων αἰγείων, ἡ δὲ χλαῖνα ἀπὸ ἐρίων. | ||
sch ran1459b | μήτε ... σισύρα] ἤτοι μήτ’ ἀγαθὸν μήτε κακόν. | ||
sch ran1459c | ξυμφερεῖ] ὠφελεῖ. | ||
sch ran1460a | εὕρισκε] γνώμην. | ||
sch ran1460b | εἴπερ ἀναδύσει] θέλεις ὅτι. | ||
sch ran1460c | πάλιν] εἰς τὴν πόλιν. | ||
sch ran1462 | ἀνίει] ἀνάδος, πέμπε. | ||
sch ran1463a | εἰ τὴν μὲν Ἀττικὴν ὡς πολεμίαν ἐάσουσι τέμνεσθαι, ἢ καὶ οὐ τεμοῦσι, τὴν δὲ Λακωνικὴν περι‐ πλεύσουσιν. | ||
| 5 | καὶ ἄλλως: ἐπὶ τὴν Περικλέους φέρεται γνώμην, ὃς συνεβούλευσε περιπλεῖν τὴν πολεμίαν, μὴ μάχεσθαι δὲ τεμνομένης τῆς Ἀττικῆς. | 1109 | |
sch ran1463b | νομίσωσι] οἱ Ἀθηναῖοι. | ||
sch ran1465 | καὶ τοῦτο κατὰ τὴν τοῦ Πε‐ ρικλέους γνώμην, ὃς ἐκέλευσεν Ἀθη‐ ναίοις ἐμβαλόντων μὲν Λακεδαιμονί‐ ων εἰς τὴν Ἀττικὴν μὴ ἐπεξιέναι, | ||
| 5 | ἀλλ’ ἔσω τοῦ τείχους μένειν αὐτούς, διὰ δὲ τῶν πλοίων ἐπιέναι τῇ Λακω‐ νικῇ. τὸν οὖν κατὰ γῆν πόρον ἀπορίαν ἡγεῖσθαι, τὸν δὲ διὰ θαλάσσης, τοῦτον ἡγεῖσθαι πόρον. ἢ καὶ οὕτως· | ||
| 10 | ἕνα μὲν πόρον ἡγεῖσθαι χρημάτων τὸ ναῦς ὡς πλείστας ἔχειν, τὸν δὲ ἄλλον πόρον, ὃς ἔξω τῆς γῆς ἦν, τοῦτον | ||
| ἀπορίαν νομίζειν, οἷον τὰ θεωρικὰ ἢ δικαστικὰ ἢ ἐκκλησιαστικά. πρὸς | 1110 | ||
| 15 | ταύτην δὲ τὴν ἔννοιάν φησιν ὁ Διόνυσος· “πλήν γ’ ὁ δικαστής”, ὡς πολλῶν δαπανωμένων εἰς τὸν δικαστικὸν μισθόν. | ||
sch ran1466 | εὖ] καλῶς λέγεις. | ||
sch ran1467a | ἢ σφῶϊν καὶ ὑμῖν. | ||
sch ran1467b | κρίνοις ἄν] καὶ κρῖνε. | ||
sch ran1467c | σφῷν] καὶ ὑμῶν. | ||
sch ran1470 | τοὺς φίλους] ἤγουν ἐμὲ τὸν φίλον. | ||
sch ran1475 | τοῖς θεωμένοις] τοῖς ἀκροα‐ ταῖς. | ||
sch ran1477 | τὸ ζῆν] σε. | ||
sch ran1478 | τὸ πνεῖν δὲ δειπνεῖν] διὰ τὴν | ||
| παρήχησιν γελᾷ αὐτόν. | 1111 | ||
sch ran1491 | χάριεν] κρεῖττον, εὐφρόσυ‐ | ||
| νον. | 1112 | ||
sch ran1492a | παρακαθήμενον] τινά. | ||
sch ran1492b | λαλεῖν] φλυαρεῖν. | ||
sch ran1493 | μουσικὴν] ἤγουν τὴν ποιητι‐ κὴν καὶ λογικὴν τέχνην. | ||
sch ran1496a | δ’] γάρ. | ||
sch ran1496b | σεμνοῖσι] ἐπηρμένοις. | ||
sch ran1496c | λόγοισι] φιλοσόφοις. | ||
sch ran1497a | σκάριφος δὲ τὸ κονδύλιον. | ||
sch ran1497b | σκαριφισμοῖσι] ζωγραφί‐ | ||
| αις, ταῖς διατυπώσεσιν. | 1113 | ||
sch ran1500 | ἀναπαιστικὰ δίμετρα ἀκατά‐ ληκτα. | ||
sch ran1504 | τουτὶ] ἢ σχοινίον ἢ σημεῖόν τι. | ||
sch ran1505 | πορισταῖς] φιλολόγοις. | 1114 | |
sch ran1511 | στίξας] μαστίξας. | ||
sch ran1512 | ξυμποδίσας] τετραποδίσας. | ||
sch ran1513 | τοῦ Λευκολόφου] τοῦ υἱοῦ. | 1115 | |
sch ran1515 | σὺ δὲ] ὦ Πλούτων. | ||
sch ran1520 | ὁ πανοῦργος ἀνὴρ] ἤγουν ὁ Εὐριπίδης. | ||
sch ran1523 | μηδ’ ἄκων] ὑπερβολικόν. | ||
sch ran1526 | μέλεσι] ἐν τοῖς. | ||
sch ran1528 | ἡρωϊκὰ ἑξάμετρα. | 1116 | |
sch ran1529 | ὀρνυμένῳ] κινουμένῳ. | ||
sch ran1530 | ἐπινοίας] βουλάς. | ||
sch ran1532 | ξυνόδων] συνελεύσεων. | 1117 | |
sch ran1533a | τούτων] ἀπὸ τούτων. | ||
sch ran1533b | πατρίοις ἐν ἀρούραις] κω‐ | ||
| μῳδεῖ ὡς ξένον τὸν Κλεοφῶντα. | 1118 | ||