|
TLG 5014 017 :: SCHOLIA IN ARISTOPHANEM :: Commentarium in nubes (scholia recentiora Tzetzae) SCHOLIA IN ARISTOPHANEM Schol. Commentarium in nubes (scholia recentiora Tzetzae)
Citation: Argumentum-dramatis personae-scholion — verse-column — (line) | |||
arg nubt | ARGUMENTA | ||
arg nub1(1t) | ὙΠΟΘΕΣΙΣ | ||
| 2t | ἈΡΙΣΤΟΦΑΝΟΥΣ ΝΕΦΕΛΩΝ. | ||
|---|---|---|---|
| 1 | τὸ δρᾶμα τῶν Νεφελῶν κατὰ Σω‐ κράτους γέγραπται τοῦ φιλοσόφου ἐπίτηδες ὡς κακοδιδασκαλοῦντος τοὺς νέους Ἀθήνησι τῶν κωμικῶν | ||
| 5 | πρὸς τοὺς φιλοσόφους ἐχόντων τινὰ ἀντιλογίαν· οὐχ, ὥς τινες, δι’ Ἀρ‐ χέλαον τὸν Μακεδόνων βασιλέα, ὅτι προὔκρινεν Ἀριστοφάνους. ὁ χορὸς δὲ ὁ κωμικὸς εἰσήγετο ἐν | ||
| 10 | τῇ ὀρχήστρᾳ τῷ νῦν λεγομένῳ λογείῳ. καὶ ὅτε μὲν πρὸς τοὺς ὑποκριτὰς διελέγετο, εἰς τὴν σκηνὴν ἑώρα· ὅτε δὲ ἀπελθόντων τῶν ὑπο‐ κριτῶν τοὺς ἀναπαίστους διεξῄει, | ||
| 15 | πρὸς τὸν δῆμον ἀπεστρέφετο, καὶ | ||
| τοῦτο ἐκαλεῖτο στροφή, ἦν δὲ τὰ ἰαμβεῖα τετράμετρα· εἶτα τὴν ἀντί‐ μετρον ἤγουν τὴν ἀντίστροφον προσ‐ ᾴδοντες πάλιν τὰ τετράμετρα ἐπέ‐ | |||
| 20 | λεγον, ἦν δὲ ἐπὶ πλεῖστον ιϛʹ. ἐκαλεῖτο δὲ ταῦτα ἐπιρρήματα. ἡ δὲ ὅλη πάροδος τοῦ χοροῦ ἐκαλεῖτο παράβασις. Ἀριστοφάνης ἐν Ἱππεῦ‐ σιν | ||
| 25 | ἦν μέν τις ἀνὴρ τῶν ἀρχαίων κωμῳδιδασκάλων, ὃς ἡμᾶς ἠνάγκαζε λέξοντας ἔπη πρὸς τὸ θέατρον παραβῆναι. | ||
arg nub2 | πρεσβύτης τις Στρεψιάδης ὑπὸ δανείων καταπονούμενος διὰ τὴν ἱπποτροφίαν τοῦ παιδὸς δεῖται αὐτοῦ φοιτήσαντος πρὸς Σωκράτην μαθεῖν | ||
| 5 | τὸν ἥττονα λόγον. μὴ πειθομένου δὲ τοῦ μειρακίου αὐτὸς ἐλθὼν μανθάνει μαθητὴν τοῦ Σωκράτους ἐκκαλέσας. | ||
arg nub3 | ἄλλως: πατὴρ τὸν υἱὸν σωκρατίζειν [προτρέπεται. καὶ τῆς περὶ αὐτὸν ψυχρολογίας διατριβὴ ἱκανὴ λόγων τ’ ἀπόνοια πρὸς τοὐναντίον. χορὸς δὲ Νεφελῶν ὡς ἐπωφελῆ λέγων | ||
| 5 | καὶ τὴν ἀσέβειαν Σωκράτους διεξιών· ἄλλαι θ’ ὑπ’ ἀνδρὸς κατηγορίαι πικραὶ καὶ τῶν μαθητῶν εἷς πατραλοίας ἐκτόπως. εἶτ’ ἐμπυρισμὸς τῆς σχολῆς τοῦ Σωκράτους. τὸ δὲ δρᾶμα τοῦτο τῆς ὅλης ποι‐ | ||
| 10 | ήσεως κάλλιστον εἶναί φασι καὶ τεχνικώτατον. | ||
arg nub4 | ἄλλως: πρεσβύτης τις Στρε‐ ψιάδης ὑπὸ δανείων καταπονούμενος διὰ τὴν ἱπποτροφίαν τοῦ παιδὸς δεῖ‐ ται τούτου φοιτήσαντος εἰς τὸν | ||
| 5 | Σωκράτην μαθεῖν τὸν ἥττονα λόγον, εἴ πως δύναιτο τὰ ἄδικα λέγων ἐν τῷ δικαστηρίῳ τοὺς χρήστας νικᾶν καὶ μηδενὶ τῶν δανειστῶν μηδὲν ἀποδοῦ‐ ναι. μὴ βουλομένου δὲ τοῦ μειρακί‐ | ||
| 10 | σκου διαγνοὺς αὐτὸς ἐλθὼν μανθά‐ νειν μαθητὴν τοῦ Σωκράτους ἐκκα‐ λέσας τινὰ διαλέγεται. ἐκλυθείσης δὲ τῆς διατριβῆς οἵ τε μαθηταὶ κύκλῳ καθήμενοι πιναροὶ συνορῶνται, καὶ | ||
| 15 | αὐτὸς ὁ Σωκράτης ἐπὶ κρεμάθρας αἰωρούμενος καὶ ἀποσκοπῶν τὰ μετέωρα θεωρεῖται. μετὰ ταῦτα τελεῖν παραλαβὼν τὸν πρεσβύτην καὶ τοὺς νομιζομένους παρ’ αὐτοῦ θεούς, | ||
| 20 | Ἀέρα, Αἰθέρα καὶ Νεφέλας ἀνακα‐ λεῖται. πρὸς δὲ τὴν εὐχὴν εἰσέρχονται | ||
| Νεφέλαι ἐν σχήματι χοροῦ· καὶ φυσιολογήσαντος οὐκ ἀπιθάνως τοῦ Σωκράτους ἀποκαταστᾶσαι πρὸς | |||
| 25 | τοὺς θεατὰς περὶ πλειόνων διαλέγον‐ ται. μετὰ δὲ ταῦτα ὁ μὲν πρεσβύτης διδασκόμενος ἐν τῷ φανερῷ τινα τῶν μαθημάτων γελωτοποιεῖ. καὶ ἐπειδὴ διὰ τὴν ἀμαθίαν ἐκ τοῦ φροντιστη‐ | ||
| 30 | ρίου ἐκβάλλεται, ἄγων πρὸς βίαν τὸν υἱὸν συνίστησι τῷ Σωκράτει. τούτου δὲ ἐξαγαγόντος αὐτῷ ἐν τῷ θεάτρῳ τὸν ἄδικον καὶ τὸν δίκαιον λόγον, παραλαβὼν αὐτὸν ὁ ἄδικος λόγος | ||
| 35 | ἐκδιδάσκει. κομισάμενος δὲ αὐτὸν ὁ πατὴρ ἐκπεπονημένον ἐπηρεάζει τοῖς χρήσταις· καὶ ὡς κατωρθωκότος εὐωχεῖ παραλαβών. γενομένης δὲ ἀντιλογίας περὶ τὴν εὐωχίαν πληγὰς | ||
| 40 | λαβὼν ὑπὸ τοῦ παιδὸς βοὴν ἵστησι· καὶ καταλαλούμενος ὑπὸ τοῦ παιδός, ὅτι δίκαιον τοὺς πατέρας ὑπὸ τῶν υἱῶν ἀντιτύπτεσθαι, ὑπεραλγῶν διὰ τὴν πρὸς τὸν υἱὸν σύγκρισιν ὁ γέρων | ||
| 45 | κατασκάπτει καὶ ἐμπίπρησι τὸ φρον‐ τιστήριον τῶν σωκρατικῶν. τὸ δὲ δρᾶμα τῶν πάνυ δυνατῶς πεποιη‐ | ||
| μένων. | |||
arg nub5 | τὴν κωμῳδίαν καθῆκε κατὰ Σωκράτους ὡς τοιαῦτα νομίζοντος καὶ Νεφέλας καὶ Ἀέρα καὶ τί γὰρ ἄλλ’ ἢ ξένους εἰσάγοντος δαίμονας. | ||
| 5 | χορῷ δὲ ἐχρήσατο Νεφελῶν πρὸς τὴν τοῦ ἀνδρὸς κατηγορίαν· διὰ τοῦτο οὕτως ἐπεγράφη. διτταὶ δὲ φέρονται Νεφέλαι. οἱ δὲ κατηγορήσαντες τοῦ Σωκράτους Μέλητος καὶ Ἄνυτος. | ||
arg nub6 | Μέλητος καὶ Ἄνυτος εἶχον κατὰ Σωκράτους· διήχθρευσε γὰρ Σωκράτης κατὰ Μελήτου καὶ Ἀνύ‐ του. καὶ δόντες ἀργύριον τῷ Ἀριστο‐ | ||
| 5 | φάνει παρεκίνησαν αὐτὸν κατ’ ἐκείνου γράψαι τὴν τῶν Νεφελῶν κωμῳδίαν· οὐκ ἠδύναντο γὰρ κατ’ ἐκείνου λέγειν διὰ τὸ μέγαν νομίζεσθαι αὐτόν. | ||
arg nub7 | ὁ Στρεψιάδης ἄρχεται τοῦ μαν[θάνειν· μὴ μανθάνων δ’ ἔπεισεν υἱὸν μανθάνειν τὴν ἐξ ἐκείνου δυσφορῶν ἀγροικίαν. ὁ δ’ αὖ μαθὼν ἄριστα τοὺς χρήστας λόγῳ | ||
| 5 | τύπτει πρὸς ὄψιν εἰς φυγὴν ἀπεκτρέπων. τῷ δ’ αὖ πατρὶ πρόσεισι καὶ νικῶν πάλιν | ||
| ἔτυψε τοῦτον ἐνδίκως, καὶ Σωκράτους πιμπρᾷ τὸ δῶμα, καὶ νενικηκὼς τρέχει | |||
| χαίρων μάλιστα καὶ χρεῶν φυγὼν βάρη. | |||
arg nub1,col 2(t) | ὙΠΟΘΕΣΙΣ ΝΕΦΕΛΩΝ. | ||
| 1 | Ἀριστοφάνης ὁ κωμικὸς ἠξιωμέ‐ νος Ἀνύτῳ τε καὶ Μελήτῳ κατὰ Σωκράτους τοῦ φιλοσόφου τὸ δρᾶμα τῶν Νεφελῶν συνετάξατο. | ||
| 5 | ὁ Ἄνυτος δὲ καὶ Μέλητος δικαίως Σωκράτει διήχθρευσαν· ἀκράχολος γὰρ ἦν, ἄσεμνός τε καὶ ἄκοσμος, καὶ τὸ ἦθος πάντη ἀρρύθμιστος, εἰ καὶ μόνην ἐλέγετο μετιέναι φιλο‐ | ||
| 10 | σοφίαν τὴν ἠθικήν. τί δ’ ἂν ἠθικόν τε καὶ κόσμιον παιδεύσειεν ἄνθρω‐ πος, ὃς μηδ’ ἐφημεροβιότου τροφῆς εὐμοιρῶν λιμοῦ ἂν ἐγένετο παρανά‐ λωμα, εἰ μήπερ ὁ Κρίτων ἐκείνῳ | ||
| 15 | ὄστρακον κοῖλον χαλκιδικὸν μεστὸν | ||
| ὁτὲ μὲν κρεῶν, ὁτὲ δὲ ἰχθύων, λεῖμ‐ μα τῆς ἐκείνου τραπέζης, ἐκπέμ‐ ψειεν; ὅμως δὲ καὶ τοσαύτῃ συζῶν ἀπορίᾳ δύο γυναῖκας ἔχων ἐν ταὐτῷ | |||
| 20 | οἰκιδίῳ συνούσας αὐτῷ, Ξανθίππην τε καὶ Μυρτώ, τὴν μὲν ἑταιρίστριαν, τὴν δέ οἱ ζυγεῖσαν ἐκ νόμων, καὶ ταύτας διαπληκτιζομένας ἀλλήλαις ὁρῶν γελᾷ διάρρυτον γέλωτα. τοιοῦ‐ | ||
| 25 | τος ὢν ὁ Σωκράτης—παρίημι γὰρ τὰ λοιπά—καὶ τοὺς ῥηθέντας ἄνδρας ἀεὶ ταῖς αὐτοῦ διδασκαλίαις ἦν διασύρων. ἔλεγε γάρ· περὶ δερμά‐ των μὲν ἀρετῆς εἴ τις ἐθέλοι μαθεῖν, | ||
| 30 | τὸν τούτων ἐρωτάτω πατέρα, τῶνδε δὲ περὶ τοῦδε. οἳ παρὰ τῶν υἱέων ταῦτα μαθόντες πειρώμενοι παύειν | ||
| τῆς ἀκολάστου γλώσσης ἐκεῖνον· οὐ καλῶς, ἔφαν, ποιεῖς, ὦ φιλόσοφε, | |||
| 35 | ταῖς σαῖς διδασκαλίαις ἡμᾶς συρμα‐ τίζων. ὡς δ’ οὐκ ἐδυσωπεῖτο ἢ ἐνουθετεῖτο, ἀλλ’ ἔτι ἦν ὁ αὐτὸς ἀθεράπευτος, κινοῦσι δίκην· ὅτι διαφθείρει τοὺς νέους καταφρονεῖν | ||
| 40 | τούτους διδάσκων νόμων τε τῶν κειμένων καὶ πρεσβυτέρων καὶ τῶν γονέων. ταῦτα Σωκράτους κατηγορήσαν‐ τες Ἄνυτός τε καὶ Μέλητος ἔπεισαν | ||
| 45 | τοὺς περὶ Κριτίαν ψήφισμα θεῖναι Σωκράτην τοῖς νέοις μὴ διαλέγεσθαι· | ||
| εἶτα δεσμωτηρίῳ τοῦτον εἰργνύουσιν. ὡς δ’ ἐξαγαγόντες ἐκ τῆς φρουρᾶς τῷ δικαστηρίῳ παρέστησαν δοῦναι | |||
arg nub1,col 2(50) | λόγους τῶν σφῶν διδαγμάτων ἑβδο‐ μηκονταετὲς ἄθλιον ὁρῶντες γερόν‐ τιον συναιρομένων πολλῶν οἱ δι‐ κασταὶ κατοικτείραντες ἔμελλον ἀφιέναι τῆς δίκης. ὡς δ’ ἠρώτησαν· | ||
| 55 | τίνος ἄξιος εἴης τοιαῦτα διδάσκων; ὁ δέ· τῆς ἐν τῷ πρυτανείῳ σιτήσεως, εἶπεν, ἀγανακτήσαντες αὖθις αὐτὸν ἀξιοῦσι τῆς τοῦ δεσμωτηρίου ἐνείρ‐ ξεως, μετὰ βραχὺ δὲ καὶ τοῦ φαρ‐ | ||
| 60 | μάκου τῆς πόσεως, καὶ τότε συνωθη‐ κότες αὐτὸν αὐτὸ ἐξωνήσασθαι διὰ τὸ τετριμμένον τότε μὴ ἔχειν τὸν δημόσιον φάρμακον. ἀλλὰ ταῦτα μὲν ὕστερον· πρὸ δὲ τῆς τελευτῆς τούτου | ||
| 65 | Ἀριστοφάνης τοῦτο τὸ δρᾶμα τῶν Νεφελῶν συνετάξατο, οὗπερ ἡ δια‐ σκευὴ καὶ ὁ νοῦς τοιόσδε καθέστη‐ | ||
| κεν. | |||
arg nub2,col 2(t) | ὙΠΟΘΕΣΙΣ ΝΕΦΕΛΩΝ. | ||
| 1 | πλάττεταί τις Στρεψιάδης τῷ ποιητῇ ἀγροικικῷ πλούτῳ πολύολβος ζυγεὶς πρὸς γάμον ἀττικῇ ἀστικῇ γυναικί, ἀδελφιδῇ Μεγακλέους, πρώ‐ | ||
| 5 | της οἰκίας τελούσῃ καὶ γένους Ἀλκ‐ μαιονιδῶν ὀλυμπιονικῶν τεθριππο‐ τρόφων. ἧς πρῶτα ταῖς ἀστικαῖς τρυφαῖς καὶ τοῖς ἀναλώμασι τὸ ὑπερχειλὲς τούτου τῆς περιουσίας | ||
| 10 | καὶ περιττὸν ἐγένετο ἐπιχειλὲς καὶ ὑπόκενον· ὡς δὲ καὶ υἱὸς Φειδιππίδης τούτοις ἐγένετο ζήλῳ τῶν πρὸς μητρὸς γεννητόρων ἁρματηλάτης καὶ ἱπποτρόφος, ἵππους καὶ ἅρματα ἐξω‐ | ||
| 15 | νούμενος τούτῳ καὶ περιπεσὼν μυ‐ ρίοις τοῖς χρέεσιν ἐν ἀπόρῳ ἦν, ὅ τι καὶ δράσειεν. ὅθεν οὐδ’ ἐν νυκτὶ καθεύδειν δυνάμενος ἀνάψας λύχνον ἀπαριθμεῖται ποσά τε τῶν χρεῶν καὶ | ||
| 20 | τοὺς τόκους. μόλις οὖν πολλὰ συστρέ‐ φων καὶ συσκοπούμενος λύσιν μίαν ἐδόκησε τῶν χρεῶν, εἰ τὸν υἱὸν ἀναπείσει τὴν ἱππικὴν παρεικότα | ||
| προσφοιτῆσαι Σωκράτει καὶ μαθεῖν | |||
| 25 | τὸν ἥττονα λόγον. μὴ πειθομένου δὲ τοῦ υἱοῦ αὐτὸς ἀφικνεῖται πρὸς τὸ σωκρατικὸν φροντιστήριον. καὶ πολ‐ λὰ μὲν ὑπὸ γήρως δῆθεν καὶ ἀγροικίας ἀστεῖά τινα κινεῖν δυνά‐ | ||
| 30 | μενα γέλωτα φθέγγεται πρὸς τὸν Σωκράτην διαλεγόμενος· τέλος δὲ χορὸς Νεφελῶν ἐν εἴδει φανεὶς γυναικῶν αὐτῷ συμβουλεύει, καὶ ἀνθ’ αὑτοῦ τὸν υἱὸν μόλις πείσας | ||
| 35 | ἄγει Σωκράτει. καὶ μεμαθηκότα τὸν ἥττονα λόγον καὶ ἀντιλέγοντα τοῖς δανεισταῖς χαίρει τοῦτον ἀπολαβὼν μηδὲν αὐτοῖς διδοὺς τῶν χρεῶν, ἀλλὰ καὶ θεοὺς λέγων ὀμνύειν, ὡς οὐδὲν | ||
| 40 | αὐτοῖς χρεωστοίη· ὡς δὲ συμπόσιον ἐπ’ εὐτυχίαις τοιαῖσδε πεποιηκὼς Στρεψιάδης ἑστιῶν ἦν τὸν υἱόν, καὶ ἀντιλέγων ἐκείνῳ ἱκανῶς ἐπατρο‐ τυπτήθη, ἀπεδείκνυ δὲ Φειδιππίδης, | ||
| 45 | ὅτι καὶ δίκαιόν ἐστι παρὰ τῶν υἱῶν τὸν πατέρα τύπτεσθαι, προσεπι‐ τούτοις δὲ καὶ τὴν μητέρα δικαίως ἔλεγε τύψαι πρὸς παρηγόρημα τοῦ | ||
| πατρός, ἀγανακτήσας ὁ γέρων μετὰ | |||
arg nub2,col 2(50) | τῶν σὺν αὐτῷ ὁμοῦ πιμπρᾷ καὶ καταβάλλει δικέλλαις τὸ σωκρατικὸν φροντιστήριον. | ||
arg nub3,col 2 | τὸ δρᾶμα δὲ τῶν πάνυ γεν‐ ναίων ἐστί, μὴ συντεθὲν ἀχαρίστως | ||
| εἰς τερατείαν φιλόσοφον. | |||
ind per nubt | INDEX PERSONARUM ΤΑ ΤΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ ΠΡΟΣΩΠΑ | ||
ind per nub1 | Στρεψιάδης· μαθητὴς Σωκράτους· δοῦλος Στρεψιάδου· χορὸς Νεφε‐ λῶν· Φειδιππίδης, υἱὸς Στρεψιάδου· δίκαιος λόγος· Σωκράτης· ἄδικος | ||
| 5 | λόγος· Πασίας δανειστής· μάρτυς. | ||
ind per nub1,col 2 | Στρεψιάδης· δοῦλος Στρεψιάδου· Φειδιππίδης· Σωκράτης· μαθητὴς Σωκράτους· χορὸς Νεφελῶν· δίκαιος λόγος· ἄδικος λόγος· Πασίας δα‐ | ||
| 5 | νειστής· μάρτυς. | ||
sch nub1 | ἰοὺ ἰού: ἰαμβικὸς μονόμετρος ὁ στίχος. σχετλιάζει δὲ ὁ Στρεψιάδης ἐπα‐ γρυπνῶν διὰ τὰ χρέα, καὶ διὰ τὸ οὕτως ἐπαγρυπνεῖν καὶ τὴν νύκτα μακρὰν λογιζόμενος. | ||
sch nub2a | ὦ Ζεῦ βασιλεῦ: μὴ πείθου τοῖς λαλοῦσιν, ἀλλὰ τοῖς λέγουσιν. πατὴρ γὰρ ἀνδρῶν καὶ θεῶν καὶ βασιλεὺς βασιλέων ὁ Ζεὺς τοῖς Ἕλλησιν ἐνομίζετο καὶ ἐλέγετο, ὡς τὸ πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε | ||
| 5 | καὶ ὦ πάτερ ἡμέτερε Κρονίδη, ὕπατε κρειόντων. | ||
sch nub2b | τὸ χρῆμα τῶν νυκτῶν: ἡ ὕπαρξις νῦν τῶν νυκτῶν, οὐ πρᾶγμα οὐδὲ τὸ νόμισμα. | ||
sch nub2c | τὸ χρῆμα] ἡ ὕπαρξις, τὸ μέγεθος. | ||
sch nub3a | ἀπέρατον καὶ ἀπέραντον τὸ μέγα καὶ μακρόν. ἀπέρατον μὲν τὸ ἀδιόδευτον ἐκ τοῦ περάω, περῶ, ὡς ἐπὶ ποταμοῦ ἢ πελάγους. ἀπέραντον δὲ τὸ ἀτελείωτον ἐκ τοῦ περαίνω, τὸ τελειῶ, ὡς ἐπὶ ἔργου. οὕτω νόει μοι, τοὺς σχολιογράφους δ’ ἔα. ἐαρινοῦ δὲ τοῦ καιροῦ πεφυκότος γεγονότος μακραὶ τούτῳ λογίζονται αἱ νύκτες | ||
| 5 | ὡς ἀγρυπνοῦντι διὰ τὰ χρέα καὶ μὴ καθεύδοντι. | ||
sch nub3b | ἀπέραντον] ἀτελείωτον. | ||
sch nub4 | ἀλεκτρυόνος] τοῦ. | ||
sch nub5a | οἱ δ’ οἰκέται ῥέγκουσιν: βαθέως ὑπνώττουσιν ἀμεριμνοῦντες. οἰκέται δὲ ἀλλαχοῦ μὲν πάντες οἱ κατὰ τὸν οἶκον ὑπάρχοντες λέγονται, ὡς τὸ οἰκῆας ἄλοχόν τε φίλην καὶ νήπιον υἱόν. νῦν δὲ οἰκέτας μᾶλλον νόει τοὺς δούλους ἐναντίως οἷς λέγουσιν οἱ σχολιογράφοι. | ||
| 5 | καὶ τοῦτο ἐκ τοῦ κατωτέρου σαφέστερον δείκνυται. φησὶ γὰρ ὅτ’ οὐδὲ κολάσαι ἔξεστί μοι τοὺς οἰκέτας. ῥέγκουσι δὲ ἀντὶ τοῦ ῥέγχουσιν ἀττικῶς. εἰ γὰρ καὶ δασυνταὶ δασυντικοὶ οἱ Ἀττικοὶ καθεστήκασιν, ὅμως ἐνιαχοῦ καὶ ψιλωταὶ ψιλωτικοὶ γίνονται κατὰ Ἴωνάς τε καὶ Αἰολέας, ὡς τὸ πανδοχεῖον καλεῖν πανδοκεῖον καὶ τὸ ῥέγχουσι ῥέγκουσι καὶ | ||
| 10 | ἕτερα ἄττα βραχέα. | ||
sch nub5b | ῥέγκουσιν] ἀττικόν· ἔστι δὲ ποιὰ φωνή· λέγεται δὲ παρὰ Λατίνοις ῥούφλου. | ||
sch nub5c | πρὸ τοῦ] ἔρεγχον. | ||
sch nub6a | ἀπόλοιο δῆτ’ ὦ πόλεμε: ὁ δαιμόνιος οὑτοσὶ ῥήτωρ Ἀριστοφάνης δαιμονίᾳ μεθόδῳ δεινότητος χρώμενος ἐν τῷ δοκεῖν γελοιάζειν καὶ παίζειν τοιαῦτα συμβουλεύει τοῖς Ἀθηναίοις, μᾶλλον δὲ πλέον προτρέπει ἀπέχεσθαι πολέμου καὶ εἰρηνεῖν ἐπάγων ἐν παραλείψεως σχήματι τὰ ὅσα δυσχερῆ καθεστή‐ | ||
| 5 | κασι τοῦ πολέμου, καὶ ὅτι οὐδὲ τοὺς οἰκέτας ἔξεστι τιμωρεῖν δρῶντας ὅ τι καὶ βούλονται. ἤν τις γὰρ αὐτοὺς τιμωρήσειε, ῥᾷστα πολεμίοις οὖσι τοῖς Λακεδαι‐ μονίοις αὐτομολήσειαν. τὸ αὐτὸ δὲ δρᾷ καὶ ἐν Ἀχαρνεῦσι καὶ Λυσιστράτῃ κἀν τῆς Εἰρήνης τῷ δράματι. οὗ καὶ τὴν δοκοῦσαν αἰσχρορρημοσύνην τῶν λέξεων ὡς πρώτην σεμνότητα κατασπάζομαι διά τε τὸ χρηστὸν τὸ τῆς συμβουλῆς | ||
| 10 | καὶ τὸ τῆς ἐννοίας σεμνόν. ταῦτα περί τε πολέμου νόει συντόμως, καὶ περὶ τοῦ μὴ τολμᾶν κολάζειν τοὺς δούλους, ἔα δὲ σχολιογραφούντων τὰς ἐκ γαστρὸς αὐτῶν συγγραφὰς τὰς ἀργιννούσας καὶ φλυαρούσας. τότε γὰρ ἐν Ἀργιννούσαις οἱ Ἀθηναῖοι λαμπρῶς μᾶλλον τοὺς Λακεδαιμονίους ἐνίκησαν, καὶ τὴν Μιτυλήνην κατασχόντες κατεκληρούχησαν, κἂν τοὺς ἐν τῇ ναυμαχίᾳ πεσόντας αὐτῶν | ||
| 15 | ἀνελέσθαι διὰ τὸν χειμῶνα οὐκ ἴσχυσαν. οὗτος δὲ ὁ νῦν μνημονευόμενος πόλεμος ἄλλος ἐστίν. | ||
sch nub6b | ἀπόλοιο] καὶ φθαρείης. | ||
sch nub8a | ὁ χρηστὸς οὑτοσὶ: εἰρωνικῶς τὸν Φειδιππίδην φησίν. | ||
sch nub8b | ὁ ... νεανίας] Φειδιππίδης. | ||
sch nub8c | χρηστὸς] κατ’ εἰρωνείαν. | ||
sch nub9a | ἐγείρεται τῆς νυκτός: ἤτοι οὐκ ἐγείρεται δι’ ὅλης τῆς νυκτός, ἀλλὰ καθεύδει καὶ κάτωθεν ἀναπνεῖ. τὸ παθητικὸν ἀντὶ ἐνεργητικοῦ. | ||
sch nub9b | τῆς νυκτός] δι’ ὅλης, κατὰ τὴν νύκτα, ἐν τῷ καιρῷ. ἔστι δὲ τὸ σχῆμα ἀττικόν. | ||
sch nub10a | ἐν πέντε σισύραις: μαλλωτοῖς ἐπιβλήμασι πέντε. ἐγκεκορδυλη‐ μένος: σκεπασθείς, εἰληθείς, συγκρυβείς. διαφέρει δὲ σίσυς, σισύρνα καὶ σισύρα. σίσυς πᾶν εὐτελὲς καὶ ῥακῶδες περίβλημα. σισύρνα δέρμα ἄτριχον πολλοῖς τισι, μᾶλλον δὲ μονασταῖς μοναχοῖς φορούμενον ὡς ἱμάτιον. σισύρα δὲ μαλλωτὰ | ||
| 5 | ἐπιβλήματα στρωμναῖς χρησιμεύοντα. ἐγκεκορδυλημένος δὲ ὁ συγκρυβεὶς καὶ σκεπασθείς· ἀπὸ τῆς κορδύλης καὶ τοῦ κονδύλου καὶ συσφιγμοῦ τῶν δακτύλων | ||
| τῆς χειρός. τινὲς δὲ ἀπὸ τῆς σκεπούσης τὴν κεφαλὴν τῶν ἀνδρῶν κορδύλης, ἥτις καὶ τιάρα καὶ κίδαρις καὶ καυσία καὶ κυνῆ καὶ στεφάνη καὶ περικεφαλαία καὶ ἐπικρατὶς καὶ καμαλαύχιον καυμελαύκιον λέγεται. | |||
sch nub10b | τὸ κεφαλοδέσμιον ἡ κορδύλη· ἀπὸ τοῦ τὴν κάραν δέειν καὶ δεσμεῖν. | ||
sch nub10c | ἐγκεκορδυλημένος] ἐντετυ‐ λιγμένος. κορδύλη τὸ κεφαλοδέσμιον. | ||
sch nub11a | ἀλλ’ εἰ δοκεῖ ῥέγκωμεν: συγκρύπτεται καὶ ὁ Στρεψιάδης ἐν τῇ στρωμνῇ μιμήσασθαι βουλόμενος τὸν υἱόν, πῶς ἐγκεκορδυλημένος καθεύδει. οὐ δύναται δὲ ἀφυπνῶσαι ταῖς μερίμναις τοῦ βίου χρέους δακνόμενος. | ||
sch nub11b | ῥέγκωμεν] καὶ ἡμεῖς. | ||
sch nub12 | δείλαιος] ὁ. | ||
sch nub13a | δαπάνης: ἀναλωμάτων, ἐξόδων. φάτνης: τῶν ἵππων· ἐκ τοῦ πε‐ ριέχοντος τὸ περιεχόμενον. καὶ τῶν χρεῶν: καὶ δανείων. | ||
sch nub13b | τῆς δαπάνης] παρ’ ὑπόνοιαν· | ||
| τῶν ἐξόδων. | |||
sch nub13c | φάτνης] ⟦ἐξόδ〈ου⟧ τρο〉φῆς τῶν ἵππων. | ||
sch nub14a | (15) ὁ δὲ κόμην ἔχων: ἦσαν γὰρ οἱ ἱππεῖς καρηκομόωντες. ἱππάζεται: κελητίζει, ἵππῳ ἑνὶ ἐποχεῖται. ξυνωρικεύεται: ἐπὶ δίφρου δύο ἵππους ἔχοντος ἐποχούμενος ἐλαύνει. διαφέρει γὰρ κέλης, ἅμαξα, ἀπήνη, ξυνωρίς, ἅρμα. κέλης ὁ μόνιππος ἵππος, ἅμαξα ἡ ἐκ δύο βοῶν, ἀπήνη ἡ ἐξ ἡμιόνων | ||
| 5 | δύο, ξυνωρὶς 〈ἡ〉 ἐκ δύο ἵππων, ἅρμα τὸ ἐκ τεσσάρων ἵππων. ξυνωρὶς καὶ πᾶν τὸ ἐκ δύο τινῶν συνεστώς. | ||
sch nub14b | κόμην] ἐπιμέλειαν. | ||
sch nub15a | ἱππάζεται] ἐπὶ ἑνὶ ἵππῳ ἐπο‐ χεῖται. | ||
sch nub15b | ξυνωρικεύεται p. i. m.] ἐξ ἡμισείας ἁρματηλατεῖ, ξυνωρίδι ἵπ‐ | ||
| πων χρῆται. | |||
sch nub16a | ὀνειροπολεῖ θ’ ἵππους: καὶ καθεύδων, κἀν τοῖς ὀνείροις ἱππεύειν δοκεῖ. καὶ ὀνειροπολεῖν μέν ἐστιν ὀνείρους βλέπειν, ὁρᾶν, ὀνειρώττειν δὲ τὸ καθ’ ὕπνους δοκεῖν συνδυάζειν καὶ ἀκουσίως γονορρυεῖν. | ||
sch nub16b | ὀνειροπολεῖ] φαντάζεται καθ’ ὕπνους. | ||
sch nub17 | ὁρῶν ἄγουσαν: ἐγὼ δ’ ἀπόλλυμαι, φησίν, ὁρῶν τὴν σελήνην, ὅταν ἤδη κʹ ἐστὶν ἡμερῶν, συστρέφων πρὸς νοῦν, ὅτι ἡ τριακοστὴ αὐτῆς ἐγγίζει ἤδη καὶ μέλλω τοὺς τόκους ἀποδιδόναι. | ||
sch nub18a | ἅπτε παῖ: παῖς κυρίως ὁ δοῦλος ὡς τῇδε καὶ ἐν τῇ παλαιᾷ βίβλῳ, ὡς τὸ “ζῇ, κύριε, ὁ παῖς σου ὁ πατὴρ ἡμῶν”. οὕτω παῖς μὲν ὁ δοῦλος κυρίως λέγεται, λέγεται δὲ καὶ ὁ υἱός. τὸ δὲ παιδίον ἀεὶ ἐπὶ τέκνου λέγεται, οὐκ ἐπὶ δούλου· κἂν παιδίον γὰρ εἴπῃς δούλης, παιδίον ἐκείνης νοεῖς. | ||
sch nub18b | χωροῦσιν] προβαίνουσιν εἰς τὸ ἔμπροσθεν. | ||
sch nub18c | χωροῦσιν] αὔξουσιν. | ||
sch nub18d | παῖ] δοῦλε. | ||
sch nub19a | γραμματεῖον ὁ χάρτης, γραμμάτιον δὲ τὸ γράμμα. | ||
sch nub19b | τὸ γραμματεῖον] κατάστιχον, τὸ ἔγγραφον. | ||
sch nub20 | λογίσωμαι] λογαριάσω, ἀνα‐ ψηφίσω. | ||
sch nub21a | φέρ’ ἴδω, τί ὀφείλω: παρεπιγραφὴ τὸ σχῆμα. δηλοῦται γὰρ ἐκ τοῦ τὸν Στρεψιάδην τάχα τὸν χάρτην λαβεῖν καὶ λέγειν ἃ λέγει, ὅτι πάντα τὰ κελευσθέντα πεποίηκεν ὁ οἰκέτης, αὐτὸς δὲ τὸν χάρτην λαβὼν καὶ πρὸς τὸν λύχνον ὁρῶν φησιν ἅ φησιν. | ||
sch nub21b | ὁ Πασίας δὲ δανειστὴς ἦν. οἱ σχολιογράφοι δὲ αὐτὸν ἱπποτρόφον φασὶν ἀποβαλόντα τὴν περιουσίαν ἱπποτροφοῦντα. | ||
sch nub21c | μνᾶν δὲ μὴ κατὰ τοὺς ἀλογίστους τὰ ἑβδομηκονταδύο νομίσματα νόει, ἀλλὰ τὰς ἑκατὸν δραχμάς. περιττὸν δὲ ἐν τούτοις περὶ τοιούτων πραγμάτων λεπτολογεῖν. | ||
sch nub21d | δραχμὴ ἓξ ὀβολοί· μνᾶς ἑκατὸν δραχμαί· τάλαντον ξʹ μναί. | ||
sch nub21e | φέρ’ ἴδω] παρεπιγραφή. | ||
sch nub22a | τί ἐχρησάμην: εἰς τί ἐχρησάμην ταῖς δώδεκα μναῖς, ἢ τί χρῆμα καὶ πρᾶγμα ὠνησάμην αὐταῖς; ἢ ἀντιπτωτικῶς ἀττικῶς· τί καὶ ἐν τίνι πράγματι | ||
| (23) ἐχρησάμην; εἶτα δῆθεν συνεικώς φησι· συνῆκα, ἐδανεισάμην ταύτας, ὅτ’ ἐπριάμην τὸν κοππατίαν. κοππατίας δὲ ἵππους οἱ σχολιογράφοι τοὺς τὸ κ | |||
| 5 | στοιχεῖον ἐσφραγισμένον ἐν αὐτοῖς ἔχοντας, ὡς καὶ σαπφόρας τοὺς τὸ ς στοιχεῖον ἔχοντας ἐσφραγισμένον, καὶ πολλὰ κατοφρυῶνται τῶν καλλίστως λεγόντων. ἐγὼ δὲ σαπφόρας μὲν τοὺς σειραφόρους καὶ παρηόρους φημί, ἀλλ’ οὐ τοὺς ζυγίους καὶ μέσους. κοππατίας δὲ ἵππους κατὰ τοὺς εἰπόντας καλῶς ἐπικρίνω καλεῖν τοὺς γαύρους καὶ παίζοντας καὶ ταῖς ὁπλαῖς τὸ ἔδαφος πλήττοντας. | ||
| 10 | οἱ δὲ σχολιογράφοι ψυχρῶς λεγέτωσαν τῇδε καὶ “Βουκέφαλον” “Βουκεφάλαν” καὶ “Ἀλεξάν‐ δρειαν”. | ||
sch nub22b | τοῦ] τίνος χάριν ὀφείλω. | ||
sch nub22c | τοῦ] ἕνεκα τίνος. | ||
sch nub22d | τί ἐχρησάμην] εἰς τί ἐδανει‐ σάμην, ἢ τί ἠγόρασα. | ||
sch nub23a | κοππατίας δὲ ἀπὸ τοῦ κό‐ πτειν τὸν πάτον ἤγουν τὸ ἔδαφος. | ||
sch nub23b | ὅτ’] συνῆκα. | Column end | |
sch nub23b,col 2 | συνῆχ’. | Column end | |
sch nub23c | κοππατίαν] ὄνομα ἵππου. παρήχησις τὸ σχῆμα. | ||
sch nub23d | κοππατίαν] ἵππον. | ||
sch nub24a | εἴθ’ ἐξεκόπην πρότερον τὸν ὀφθαλμὸν λίθῳ: εἴθε, φησί, λίθῳ | ||
| βληθεὶς ἔκ τινος ἐξεκόπην καὶ ἐξεβλήθην τὸν ὀφθαλμὸν ἢ ὠνήσασθαι κοππατίαν ἵππον ἐπὶ δανείῳ καὶ τόκοις. τοῦτο δὲ παίζων εἶπε σχῆμα ποιήσας παρήχησιν, τὸ “κοππατίας” καὶ “ἐξεκόπην”. | |||
sch nub24b | ἐξεκόπην πρὸς “τὸν κοπ‐ πατίαν” τὸ “ἐξεκόπην”. | ||
sch nub25a | Φίλων ἀδικεῖς: ὁ Φειδιππίδης οὕτω διακαῶς περὶ τὴν ἱππικὴν καὶ διφρευτικὴν διακείμενος κἀν ὀνείροις μετά τινος Φίλωνος ἡλικιώτου δοκεῖ συνδιφρεύειν καὶ αὐτῷ αἰτιᾶσθαι ὡς δῆθεν αὐτοῦ προδιφρεύοντι καὶ τὴν ὁδὸν τῶν τούτου ἵππων κωλύοντι. | ||
sch nub25b | Φίλων] ὦ. | ||
sch nub25c | Φίλων ... δρόμον] ὀνειρο‐ πολῶν λέγει ταῦτα. | ||
sch nub26 | τοῦτ’ ἔστι τοῦτο τὸ κακὸν: ὁ Στρεψιάδης δυσφορῶν ἐπὶ τοῖς δανείοις καὶ τόκοις καὶ τὸν υἱὸν κἀν ὀνείροις ἀκούων τοιαῦτα ληροῦντα· τοῦτο, φησί, τὸ ἱππεύειν αὐτὸν καὶ διφρεύειν, ἐστὶν ὅ με ἀπώλεσεν. | ||
sch nub28a | πόσους δρόμους: ὡς ἐν ὀνείροις ὁ νεανίας, ἀλλ’ οὐκ ἐγρηγορὼς οὐδὲ ἔξυπνος, ταῦτα φθεγγόμενος τοῦ ἀληθοῦς παρασυρόμενος σφάλλεται. δέον γὰρ εἰπεῖν· πόσους ἐλαύνουσι τὰ ἁμιλλητήρια; τὰ πολεμιστήρια, εἶπε, πόσους | ||
| ἐλαύνουσιν; ἕνα γὰρ τὰ πολεμιστήρια δρόμον ἐλαύνουσιν, ὃν εὗρε Θησεύς, | |||
| 5 | ὡς οὗτοί φασιν, ἐμοὶ μὲν οὐ καλῶς λέγειν δοκοῦντες, ἑτέροις δὲ ἴσως ἂν καὶ παγκάλως. πολεμιστήρια δὲ αὐτὸς τὰ πολεμικά φημι λέγειν τὸν νεανίαν, ἐν οἷς πολεμοῦντες ἐν τοῖς πολέμοις τινὲς ἢ ἀναιροῦσι τοὺς ἐναντίους ἢ ἀναιροῦνται. οὕτω δέ φημι τὸν νεανίαν εἰπεῖν ἐν ὀνείροις παρασφαλέντα καὶ γλώττῃ καὶ λογισμῷ. οὐδὲ γὰρ εἰπεῖν ἀνέχομαι κἂν τὸν ὁπλίτην δρόμον πολεμιστήριον, | ||
| 10 | ὃν οὗτοι Θησέα φασὶν ἐφευρεῖν. ὁ γὰρ ὁπλίτης δρόμος πεζῶν ὑπῆρχεν, οὐ διφρευτῶν. ἀκουέτω γοῦν παρ’ ἡμῶν ὃς ἐθέλει καὶ περὶ δρόμων. τρεῖς μὲν ἦσαν δρόμοι πεζῶν· ὁ ὁπλίτης, ὁ δίαυλος καὶ ὁ δόλιχος. καὶ οἱ μὲν τὸν ὁπλίτην τρέχοντες δρόμον, ὃς ἐκαλεῖτο καὶ σταδιαῖος, πανοπλίας ἐνδεδυμένοι ἀπὸ τῆς ἀφετηρίας ἔτρεχον καὶ μέχρι μόνου καμπτῆρος. οἱ δὲ τὸν δίαυλον θέοντες | ||
| 15 | οὐ πανοπλίας ἐνδεδυμένοι, μόνας δὲ ἀσπίδας καὶ περικεφαλαίας καὶ δόρυ κατέχοντες, ἀπὸ βαλβίδος μέχρι καμπτῆρος ἀνῄεσαν κἀκ τοῦ καμπτῆρος πάλιν εἰς τὴν ἀφετηρίαν κατέθεον. οἱ δολιχοδρομοῦντες δὲ ψιλῶς ἑπτάδρομον ἐποιοῦντο τὸν δρόμον, τρὶς μὲν ἀνιόντες, τρὶς δὲ κατιόντες, καὶ πρὸς τὸν καμπτῆρα τὸν ἕβδομον δρόμον ἐκτερματοῦντες. οἱ δίφροι δὲ καὶ τὰ ἅρματα | ||
| 20 | δωδεκάκις τοὺς καμπτῆρας τὰς καμπτηρίας ἐποίουν. πολεμίζω δὲ ἀττικῶς καὶ πολεμιστήριον. | ||
sch nub28b | ἐλᾷ] ἐλαύνουσι. | ||
sch nub28c | τὰ πολεμιστήρια] τὰ ἁμιλλη‐ τήρια. | ||
sch nub28d | τὰ πολεμιστήρια] ὤφειλεν εἰπεῖν· τὰ ἁμιλλητήρια· ἀλλὰ διότι | ||
| κοιμᾶται. | |||
sch nub29 | πολλοὺς] εἰς. | ||
sch nub30 | ἔβα με] ἔβη, προῆλθεν, ηὔ‐ ξησεν εἰς ἐμέ. | ||
sch nub31a | ἔβα καὶ ἐπῆλθεν εἰς ἐμὲ μετὰ τὸν Πασίαν ἕτερον χρέος, τρεῖς μναῖ ἕνεκα δίφρου ἤγουν περιφερείας ἅρματος, καὶ ἕνεκα τροχῶν ἤτοι ἕνεκα ὅλου ἅρματος, δοθεῖσαι τῷ Ἀμυνίᾳ. καὶ οὗτος ὁ Ἀμυνίας εἷς ἦν τῶν διφρηλασίαις καὶ ἱππικῇ τῆς περιουσίας ἐστερημένων. νῦν δὲ οὐκ αὐτόν, ὥς φασιν, ἀλλ’ | ||
| 5 | Ἀμινίαν τὸν ἄρχοντα κωμῳδῆσαι βουλόμενος, δεδιὼς αὐτόν τε τὸν ἄρχοντα καὶ τὸν τοῖς κωμῳδοῖς κείμενον νόμον, τὸ μὴ κωμῳδεῖν ἀνεπικαλύπτως τοὺς ἄρχοντας, μεθ’ ὑποστολῆς καὶ λαθραίως παραγραμματίσας καὶ τὸ ἰῶτα τρέψας εἰς υ Ἀμυνίᾳ εἶπε, καὶ οὐκ Ἀμινίᾳ. | ||
sch nub31b | τρεῖς] τρῖς. | ||
sch nub31c | μναῖ] λίτραι. | ||
sch nub31d | διφρίσκου] ἕνεκα μικροῦ ἅρ‐ ματος. | ||
sch nub31e | Ἀμυνίᾳ] δοθεῖσαι τῷ Ἀμυ‐ νίᾳ. | ||
sch nub32a | ἄπαγε τὸν ἵππον ἐξαλίσας: ἔτι καθεύδων καὶ ὀνειροπολῶν Φειδιπ‐ πίδης δοκεῖ οἴεται πληρῶσαι τὸν δρόμον τὸν ἱππικὸν καὶ κελεύει δῆθεν τῶν ὑπουρ‐ | ||
| γούντων τινὶ πρὸς κόνεως κυλίστραν τὸν ἵππον ἐξαγαγεῖν κυλισθῆναι. | |||
sch nub32b | ἄπαγε] ὦ δοῦλε. | ||
sch nub32c | ἐξαλίσας] κυλισθῆναι ποιή‐ σας. ἀλινδήθρα ἡ κυλίστρα. | ||
sch nub33a | ἀλλ’ ὦ μέλε’ ἐξήλικας: πρὸς ταῦτα ὁ Στρεψιάδης φησίν· ἀλλ’ ὦ μέλεε, ἄθλιε καὶ μὴ ἐλέους τυχεῖν ἄξιε, σὺ μὲν ἐμὲ ἐξήλικας, καὶ ἐξεκύλισας ἐκ τῶν ἐμῶν ἤτοι τῆς περιουσίας με ἀπεστέρησας. | ||
sch nub33b | ἐξήλικας] ἐξεκύλισας, ἔφθει‐ ρας, ἐξέβαλες. | ||
sch nub34a | ὅτε καὶ δίκας ὤφληκα: ἤτοι πρὸς τῷ ζημιωθῆναί με τοῖς σοῖς ὑποψύχροις ἱππεύμασι τόσοις περιπεσόντα τοῖς χρέεσι καὶ εἰς δικαστήριον ἕλκομαί τισι δανεισταῖς, ἑτέροις δὲ καὶ ἀπαιτοῦμαι ὑπὲρ τόκων αὐτοῖς ἐνεχυρά‐ σασθαι ἤτοι ἕτερα δοῦναι τούτοις ἐνέχυρα. | ||
sch nub34b | τόκου] ἕνεκεν. | ||
sch nub35a | ἐτεόν, ὦ πάτερ: ταῦτα ὁ Φειδιππίδης οὐκέτι καθεύδων, ἀλλ’ ἐγρηγορὼς ἀλλὰ γρηγορῶν λέγει ἀκηκοὼς ἀγανακτοῦντος αὐτοῦ τοῦ πατρός. | ||
sch nub35b | ἢ λαβεῖν ἐμὲ ὡς ἐνέχυρον. | ||
sch nub35c | ἐνεχυράσασθαί] ἐνέχυρα λα‐ βεῖν. | ||
sch nub36a | τί δυσκολαίνεις: δυσφορεῖς, θλίβῃ, καὶ στρέφομαι, στρέφει ἀττικῶς, μὴ ἠρεμῶν ἐν τῇ κλίνῃ. | ||
sch nub36b | δυσκολαίνεις] δυσχεραίνεις. | ||
sch nub36c | τὴν νύχθ’] κατά. | ||
sch nub37a | δάκνει μέ τις δήμαρχος: οὐ ψύλλαν οὐδὲ κόριν νῦν φησιν, ὥς τινες οἴονται τὸν δήμαρχον λέγειν, ἀλλὰ τὴν τῶν χρεῶν ἕνεκα μέριμναν τὴν μὴ ἐῶσαν αὐτὸν ἀφυπνοῦν, ὥσπερ οἱ δήμαρχοι ἀπογραφάς τε ποιούμενοι τῶν ἐν ἑκάστῳ δήμῳ χωρίων καὶ πάντα λεπτῶς ἀκριβολογούμενοι καὶ μηδὲν παρεῶντες | ||
| 5 | ἀνεπιτήρητον. | ||
sch nub37b | διασύρει τοὺς δημάρχους ὡς καταφρονοῦντας τῶν Ἀθηναίων. | ||
sch nub37c | δήμαρχός τις] ἤγουν ἡ μέρι‐ | ||
| μνα τῶν χρεῶν. | |||
sch nub38a | καταδαρθεῖν: κυρίως καταδαρθεῖν τὸ ἐν δέρμασι κοιμηθῆναι, νῦν δὲ τὸ ἁπλῶς κοιμηθῆναι. Ἀττικοὶ δὲ οὐ γράφουσι περισπωμένως “καταδαρ‐ θεῖν”, ἀλλὰ βαρυτόνως “καταδάρθειν”. ταῦτα εἰπὼν ὁ Φειδιππίδης πάλιν αὖθις (39) κοιμᾶται συγκαλυψάμενος. διὸ καὶ ὁ Στρεψιάδης φησί· σὺ κάθευδε, τὰ δὲ | ||
| 5 | χρέα ταῦτα, γίνωσκε, εἰς τὴν σὴν κεφαλὴν τραπήσονται, ἤτοι εἰς σὲ τείνει ἡ τούτων ζημία. ἂν γὰρ ἐνδεὴς ἐγὼ θάνοιμι, πολλῷ σὺ ἐνδεέστερος περιλειφθήσῃ καὶ ὡς κληρονόμον οἱ δανεισταὶ σὲ ἑλκύσουσιν ἀποδοῦναι τὸ ὄφλημα. | ||
sch nub38b | καταδαρθεῖν] κυρίως ἐπὶ | ||
| δερμάτων κοιμᾶσθαι. | Column end | ||
sch nub38b,col 2 | δαιμόνιε: ἀθλιώτατε. | Column end | |
sch nub40a | 40] ἤγουν ἀποθανόντος ἐμοῦ. | ||
sch nub40b | τρέψεται] τραπήσεται. | ||
sch nub41a | φεῦ: ἐν μνείᾳ γενόμενος ὁ Στρεψιάδης τῆς πρὶν ἀγροδιαίτου περιουσίας αὐτοῦ καὶ τῆς μετὰ τὸν ἀστικὸν γάμον δαπάνης καὶ τῆς ἐνδείας καὶ τῶν χρεῶν τὸ “φεῦ” ἀναφθέγγεται καὶ τῇ προμνηστρίᾳ τῶν γάμων ἀρᾶται. | ||
sch nub41b | προμνήστρι’] ἡ λεγομένη | ||
| προξενήτρια, μαυλίστρια. | Column end | ||
sch nub41b,col 2 | προμνήστρια: ἡ προξε‐ | ||
| νήτρια. | |||
sch nub42 | ἐπῆρε] ἐκίνησε. | Column end | |
sch nub42,col 2 | ἐπῆρε: ἀνέπεισε, ἀνεπτέρωσε. | ||
sch nub43,col 2 | ἀγρότης βίος: ἡ περιουσία. | Column end | |
sch nub44a | εὐρωτιῶν: σηπόμενος τῷ εἰκῇ καὶ μάτην κεῖσθαι. ἀκορήτως: καταπεφρονημένως, ἀφροντίστως. | ||
sch nub44b | εὐρωτιῶν] σεσηπωμένος. | ||
sch nub44c | ἀκόρητος p.i.m.] ἀνεπιμέ‐ λητος, ἀκαλλώπιστος, ἀτημέλητος· ἀπὸ μεταφορᾶς τῆς κόρης τῆς μὴ καλλωπιζομένης. | ||
sch nub45a | βρύων μελίτταις: ἤτοι πλήρης ὢν μελισσῶν καὶ προβάτων, ἐλαίου καὶ οἴνου καὶ πάντων ἁπλῶς τῶν εἰς βίον χρησίμων. στέμφυλα δὲ λέγονται τὰ | ||
| τῶν ἐλαιῶν καὶ τῶν σταφυλῶν δέρματα, γίγαρτα δὲ οἱ τῶν σταφυλῶν κόκκοι. | |||
sch nub45b | στεμφύλοις] δέρμασι σταφυ‐ λῶν, ἐλαιῶν. | ||
sch nub46a | Μεγακλέους τοῦ Μεγακλέους: ἐδιπλασίασε τὸ ὄνομα, καθ’ ἡμᾶς ἵν’ ὄγκον καὶ ὕψος ἐπιθείη τῷ γένει τῷ Μεγακλέους. ἦν γὰρ ὁ Μεγακλῆς οὗτος τοῦ γένους τῶν Ἀλκμαιονιδῶν τεθριπποτρόφων ὀλυμπιονικῶν πλουσίων ἀνδρῶν, ὧν Ἀλκμαίονα πρόγονον ὑπέρπλουτον ὁ Κροῖσος ἐποίησε. λέγεται | ||
| 5 | δὲ παῖς ὑπάρχειν ὁ Μεγακλῆς Κοισύρας πλούτῳ καὶ γένει τὰς ἐρετριακὰς ὑπερτρεχούσης γυναῖκας, ἀφ’ ἧς ἔλεγον Ἐρετριεῖς ἐγκεκοισυρῶσθαι τὸ μέγα φρονεῖν· τινὲς δὲ δοῦλον εἶναι τοῦτόν φασιν. | ||
sch nub46b | Μεγακλέους τοῦ Μεγακλέους κατ’ ἐπίτασιν. | ||
sch nub47a | ἀδελφιδὴν: ἀδελφῆς ἢ ἀδελφοῦ θυγατέρα, ἣν οἱ ἰδιῶται καλοῦσιν ἀνεψιάν. ἀνεψιοὶ γὰρ κυρίως οἱ ἀδελφῶν λέγονται παῖδες, ὥσπερ ἄλλοι φασὶ | ||
| περιττοὶ καὶ ὁ Δημοσθένης Ὅμηρός τε ἡ κορυφὴ τῶν ἁπάντων σοφῶν. | |||
sch nub47b | ἄγροικος ὢν ἐξ ἄστεος: ἀγροδίαιτος ἤτοι ἀγρότης ὢν ἔγημα ἐξ ἄστεος ἤτοι πολίτιδα γυναῖκα τὴν ἣν ἔφην. ἄγροικος προπαροξυτόνως ὁ ἀνόητος καὶ βάρβαρος καὶ ἀπαίδευτος, ἀγροῖκος δὲ ὁ ἐν ἀγροῖς οἰκῶν καὶ χωρίοις. Ἀττικοὶ δὲ καὶ τὸν ἄγροικον ἀγροῖκον λέγουσι προπερισπωμένως, | ||
| 5 | ὡς τὸ τρόπαιον τροπαῖον καὶ τὰ ὅμοια. | ||
sch nub47c | ἀδελφιδὴν] ἀνεψιάν. | ||
sch nub47d | ἐξ ἄστεος] ἔγημα. | ||
sch nub48a | σεμνήν: ὑπερήφανον, ὑψηλήν, ἐπηρμένην, ἀλαζόνα. ἐγκεκοισυρω‐ μένην: τὰ Κοισύρας φρονοῦσαν, κομπαστικήν, φρυάγματος πλήρη, μεγαλόφρονα κατὰ τὴν Κοισύραν τὴν πρόγονον ταύτης. | ||
sch nub48b | σεμνήν] ἐπηρμένην. | ||
sch nub48c | ἐγκεκοισυρωμένην p.i.m.] | ||
| τὰ Κοισύρας φρονοῦσαν· ἐξ οὗ καὶ “κοισυροῦταί τις”, ὁ κατὰ τὴν Κοισύραν καλλωπιζόμενος καὶ κομ‐ | |||
| 5 | πάζων· ἤγουν κομπαστικήν. | ||
sch nub49a | ταύτην ὅτ’ ἐγάμουν: ὅτε ἠ⟦γα⟧γόμην εἰς γυναῖκα καὶ τὴν τῆς γαμηλίας ἡμέραν ἑώρταζον. τοῦτο γάρ ἐστι τὸ γαμεῖν. ὃ δέ φασιν οἱ ἀσελγεῖς καὶ αἰσχρόστομοι τὴν φύσει σεμνὴν λέξιν εἰς αἰσχρὰν αὐτῶν τῷ νῷ μετα‐ τρέψαντες, οὐ γάμος καλεῖται, ἀλλ’ ὁμιλία, συνάφεια, μίξις, συνδυασμός, | ||
| 5 | συγκατάκλισις καὶ ἕτερα μυρία τοιαῦτα ὀνόματα. συγκατεκλινόμην: ἐζευγνύμην, ἐμιγνυόμην. | ||
sch nub49b | ἐγάμουν] εἰς γάμον ἠγόμην. | ||
sch nub50a | ὄζων τρυγός: ἁπλῶς εἰπεῖν πλουτῶν πᾶσι πράγμασι τοῖς ἐξ ἀγρῶν τῷ βίῳ χρησίμοις. ὁ δὲ τροπικῶς εἶπεν ἠθικωτέρως· ὄζων καὶ ἀποπνέων ἀγροικικῆς δυσοσμίας· τρυγὸς καὶ οἴνου· τρασιᾶς, ἐρίων καὶ μαλλῶν προβάτων, ἤτοι προβάτων· περιουσίας, θησαυροῦ θησαυρισμοῦ πραγμάτων καὶ ἀποθέσεως διὰ | ||
| 5 | περιττότητα. τοῦτο γὰρ ἡ περιουσία, περιττότης τις καὶ ἀπόθεσις τῶν εἰς οὐσίαν καὶ ὕπαρξιν χρησίμων. τρασιὰ ταρσιὰ δέ ἐστι πᾶν ξηραντήριον σταφυλῶν, | ||
| σύκων, τυρῶν, κρεῶν, ἰχθύων, πάντων τῶν τοιούτων ἁπλῶς ξηραντήριον. | |||
sch nub50b | ὄζων] ἀποπνέων. | ||
sch nub50c | τρυγός] οἴνου. | ||
sch nub50d | τρασιᾶς] ὀσμῆς. | ||
sch nub51a | ἡ δ’ αὖ μύρου, κρόκου: ἐγὼ μέν, φησίν, ὅτε συγκατεκλινόμην αὐτῇ, τοιαύτης ὦζον ὀσμῆς, ἡ δὲ γυνὴ ὦζε μύρου, κρόκου καὶ ἀρωμάτων ἑτέρων. καταγλωττισμοῦ: καθ’ ἑτέρους εἴδους αἰσχρῶν φιλημάτων, κατὰ δ’ ἡμᾶς σειρηνικῆς περιεπείας καὶ ὁμιλίας λόγων εὐτραπέλων καὶ κωτιλότητος· | ||
| 5 | αἱμύλα κωτίλλουσα, τεὴν διφῶσα ἐμὴν κενοῦσα καλιήν. (52) δαπάνης: ἀναλωμάτων, ἐξόδου, καινοτομίας. λαφυγμοῦ: καταβρώ‐ σεως καὶ ἐκκενώσεως πραγμάτων. Κωλιάδος, Γενετυλλίδος: ἀφροδισίων καὶ συνουσίας· Κωλιὰς γὰρ καὶ Γενετυλλὶς Ἀφροδίτης ἐπίθετα. Γενετυλλὶς μὲν γὰρ λέγεται ὡς γενέσεως ἔφορος. Κωλιὰς δὲ ὀνομάζεται οὕτως· οἱ μέν | ||
| 10 | φασιν ἀττικὸν νεανίαν τινὰ κατασχεθέντα λῃσταῖς ἢ τυράννῳ δεθῆναι τῶν | ||
| κώλων ἤγουν ἐκ τῶν μηρῶν ἢ τῶν βραχιόνων. τὴν ἀρχιλῃστοῦ δὲ θυγατέρα ἢ τοῦ τυράννου—τινὲς δὲ τὴν γυναῖκα, οὐ τὴν θυγατέρα φασίν—ἐρασθεῖσαν λῦσαι τὸν νέον· ὃς Ἀθήναζε ἀφικόμενος χαριστήρια τῇ Ἀφροδίτῃ ναὸν ᾠκο‐ δόμησε Κωλιάδος αὐτὸν ὀνομάσας ὡς ῥυσαμένης αὐτὸν δεδεμένον τῶν κώλων. | |||
| 15 | οἱ δὲ ταύτην τὴν Ἀφροδίτην φασὶ Κωλιάδα καλεῖσθαι, ὅτι ὁ τόπος, ἔνθα τιμᾶται, ἀνδρὸς κώλοις ἔοικεν. ἕτεροι δέ φασιν· Ἴωνος ἐκεῖ θύοντος κόραξ καταπτὰς ἀφήρπασε τὴν κωλὴν καὶ ἐν ἐκείνῳ τῷ τόπῳ ἀπέθετο. καὶ οὕτως ἀπὸ τοῦ τόπου καὶ τοῦ συμβάματος ἡ Ἀφροδίτη ἐκλήθη. | ||
sch nub51b | καταγλωττισμάτων] εὐτρα‐ πέλων λόγων, ἤγουν γλυκέων. | ||
sch nub52a | λαφυγμοῦ] ἐκκενώσεως. | ||
sch nub52b | Κωλιάδος] ἀφροδισίας. | ||
sch nub52c | Γενετυλλίδος] αἰτία γεννή‐ σεως. | ||
sch nub53a | ἀλλ’ ἐσπάθα: οὐ μὴν ἐρῶ καὶ εἴποιμι, ὡς ἀργὸς καὶ ἀργὴ ἦν ἡ γυνή— ἀττικὸν δὲ τουτί ἀττικῶς—ἀλλ’ ἐσπάθα, λίαν ἐτρύφα τὴν περιουσίαν ἐμοῦ ἐξαντλοῦσα θοίναισιν ὄλβον ἐκχέουσα τλήμονος. σπαθᾶν δὲ τὸ λίαν τρυφᾶν εἴρηται ἀπὸ τῶν γυναικῶν τῶν πάνυ σπουδαίων | ||
| 5 | εἰς τὸ ἐργάζεσθαι, καὶ σπαθᾶν καὶ συντονωτέρως κινεῖν τὰς ὑφαντικὰς σπάθας | ||
| εἰς τὸ ἐργάζεσθαι. | |||
sch nub53b | ἐρῶ] εἴπω. | ||
sch nub53c | ἐσπάθα] κατήσθιεν. | ||
sch nub54 | ἐγὼ δ’ ἂν αὐτῇ πρόφασιν: ἐγὼ δὲ αὐτῇ τὸ ἄγροικόν μου τόδε ἱμάτιον δεικνὺς προφάσει πενίας ἔλεγον· ὦ γύναι, λίαν σπαθᾷς. | ||
sch nub55 | σπαθᾷς] τρυφᾷς. | ||
sch nub57a | πότην λύχνον: ἢ τὸ ὄστρακον αὐτὸ καὶ αὐτὸν τὸν λύχνον πότην φησί· πολλὰ γάρ εἰσιν ὄστρακα ὑπόσομφα καὶ πίνουσι ῥᾳδίως τὸ ἔλαιον· ἢ τὸ ἐλλύχνιον (59) λέγει· τὰ παχέα γὰρ τῶν ἐλλυχνίων ἀναλίσκει ῥᾳδίως τὸ ἔλαιον. θρυαλλίδες δὲ οἱ τοῦ πυρὸς σπινθῆρες κυρίως καλοῦνται, καταχρηστικῶς παραχρηστικῶς δὲ νῦν τὸ | ||
| 5 | ἐλλύχνιον λέγει. ἔα δὲ τοὺς σχολιγράφους λέγειν “κυρίως θρυαλλίδας τὰ ἐλλύχνια, ὅτι ἀπὸ τοῦ θρύου ἦν πάλαι τὰ ἐλλύχνια”. | ||
sch nub57b | τὸν πότην] τὸν καταναλί‐ σκοντα τὸ ἔλαιον συντόμως ἤγουν τὸν σομφώδη. | ||
sch nub59 | θρυαλλίδων] ἀπό. | ||
sch nub60a | μετὰ ταῦθ’ ὅπως: μετὰ τὰ πρὸς τὸν δοῦλον λεχθέντα πάλιν τῆς διηγήσεως ἅπτεται καί φησιν· ὡς δ’ ἡμῖν ἐγεννήθη υἱός, ἐμοί τε καὶ τῇ ἀγαθῇ γυναικί, εἰρωνικῶς, ἐλοιδορούμεθα καὶ ἀπεμαχόμεθα, ποίαν κλῆσιν θείημεν (63) τούτῳ. ἡ μὲν γὰρ ἵππον προσετίθει, σύνθετον ὄνομα ἐξ ἵππου συντεθειμένον | ||
| 5 | ἐβούλετο θεῖναι κλῆσιν τῷ υἱῷ, Ξάνθιππον ἢ Χάριππον. ὁ Ξάνθιππος πατὴρ ἦν ἐκείνου τοῦ Περικλέους, ὃς ἦν τοῦ Ἀλκμαιονιδῶν γένους, ἐφ’ οἷς τὸ γύναιον ἐσεμνύνετο καὶ μᾶλλον ἐπὶ Μεγακλεῖ υἱῷ τελοῦντι Ἀλκμαίονος, ὃν Κροῖσος ὑπερεπλούτισεν. ὃς Μεγακλῆς ἱπποτροφῶν τρισσάκις Ὀλύμπια ταῖς αὐταῖς ἵπποις ἐνίκησε καὶ τεθνηκυίας ταφῆς κατηξίωσεν. ἀλλὰ τὰ τῆς τῶν ἵππων | ||
| 10 | ταφῆς ὕστερα. ὁ αὐτὸς Μεγακλῆς καὶ ὑπὸ Πεισιστράτου ἐξοστρακισθεὶς πάλιν ὑπ’ αὐτοῦ ἀνεκλήθη, ὅτι νενικηκὼς ἅρματι τεθρίππῳ ἐν Ὀλυμπίᾳ οὐχ ἑαυτῷ τῆς νίκης τὸ κήρυγμα, ἀλλὰ τῷ Πεισιστράτῳ ἀνέθετο. | ||
sch nub60b | ὅπως] ἡνίκα· ἢ ἀντὶ τοῦ “ὡς”. | ||
sch nub61 | ἀγαθῇ] εἰρωνεία. | ||
sch nub62a | ταῦτ’] οὕτως. | ||
sch nub62b | ἐλοιδορούμεθα] ἐφιλονεικοῦ‐ μεν. | ||
sch nub65 | τοῦ πάππου: ἀντὶ τοῦ “ἐκ τοῦ πάππου” ἤγουν τοῦ ἐμοῦ πατρὸς Φείδωνος κλῆσιν ἐτιθέμην τῷ υἱῷ Φειδωνίδην. | ||
sch nub66a | τέως μὲν οὖν: μέχρι μὲν οὖν χρόνου τινὸς ἐκρινόμεθα καὶ διεμαχόμεθα καὶ ἠμφισβητοῦμεν περὶ τῆς κλήσεως. εἶτα κοινῇ καὶ κοινῶς συνέβημεν καὶ ὡμογνωμονήσαμεν καὶ Φειδιππίδην ἐθέμεθα. | ||
sch nub66b | ἐκρινόμεθ’] ἐμαχόμεθα. | ||
sch nub67 | ξυνέβημεν] ὡμογνωμονήσα‐ μεν. | ||
sch nub68a | ἐκορίζετο: ὡς κορίδιον ἤτοι κόριον, μικρὸν βρεφύλλιον ὁτὲ μὲν ταῖς ἀγκάλαις περιφέρουσα, ὁτὲ δὲ ταῖς χερσὶ μικρὸν ἀναπάλλουσα, ἔλεγε δῆθεν (69) εἰς εὐμοιρίαν τινὰ συμβησόμενα τῷ παιδί· ὅταν σὺ μέγας ὢν ἤτοι ἀνὴρ γενόμενος, ἢ μᾶλλον εὔμοιρός τις καὶ περίβλεπτος ἐφ’ ἅρματος ὀλυμπιονίκης | ||
| 5 | (70) ἢ θριαμβονίκης ἐλαύνων πρὸς πόλιν καὶ τὴν ἀκρόπολιν, ξύστιδα καὶ πορφυροῦν ἐνδεδυμένος ἱμάτιον, ἢ ξυστίδα ὡς πορφυρίδα ὑποκοριστικῶς. | ||
sch nub68b | ἢ λαμβάνους’ ἐκορίζετο. | ||
sch nub68c | λαβοῦς’] ἡ γυνή. | ||
sch nub68d | ἐκορίζετο] ἐκολάκευε. | ||
sch nub69 | ὅταν] ποτέ. | ||
sch nub70 | ξυστίδ’ ἔχων] πορφυροῦν ἱμά‐ | ||
| τιον φορῶν. | Column end | ||
sch nub70,col 2 | ξυστίδ’] πορφυρίδα. | Column end | |
sch nub71a | τὰς αἶγας ἐκ τοῦ φελλέως: Φελλεύς τις καλούμενος τόπος ἐν ταῖς Ἀθήναις ὑπῆρχεν. ἀλλὰ καὶ περὶ τὸν Διόνυσον ἦν τις ἑορτὴ Φελλὸς καλουμένη, ἥτις ἀρχομένων τῶν Διονυσίων ἐγίνετο. ἄλλως: Φελλεὺς τόπος ἐστὶν ἐν τῇ Ἀττικῇ κισσηρώδης, τραχὺς καὶ λιθώδης, ὅθεν καὶ Φελλεὺς ἐπεκλήθη· | ||
| 5 | Δωριεῖς γὰρ φελλεάτας καλοῦσι τοὺς τραχυτάτους τόπους. καὶ αἱ αἶγες δὲ τοὺς παρακρήμνους τόπους διώκουσιν. | ||
sch nub71b | ὅταν] ποτέ. | ||
sch nub71c | τοῦ φελλέως] ὄνομα τόπου. | ||
sch nub71d | ἐκ τοῦ φελλέως] ἐξάγῃς. | ||
sch nub72a | διφθέραν ἐνημμένος: οὐχ ὑφαντὸν ἐνδεδυμένος ἱμάτιον, προβάτου | ||
| δὲ δέρμα, ποιμενικὸν ἄμφιον. | |||
sch nub72b | ἐνημμένος] ἐνδεδυμένος. | ||
sch nub74a | ἵππερόν: ἀλλὰ κατέχεέ μου, φησί, τῶν χρημάτων ὥσπερ νόσον τινὰ ἴκτερον τὸν ἵππερον, καὶ τὴν ἐπιθυμίαν τὴν ἱππικήν, νόσον ὀδυνηράν τινα καὶ δαπανηρὰν καὶ τὰ χρήματά μου ἐξαναλοῦν δυναμένην. | ||
sch nub74b | ἵππερόν] ἵππουρον. | ||
sch nub74c | ἵππερόν] ἱππικὸν ἔρωτα καὶ ἱππικὴν νόσον· παρ’ ὑπόνοιαν οἱονεὶ ἴκτερον. | ||
sch nub75a | νῦν οὖν ὅλην τὴν νύκτα: νῦν οὖν, φησίν, ὅλην τὴν νύκτα ἐπαγρυπνῶν τε καὶ βουλευόμενος βουλὴν ἀμυδρὰν καὶ παραίνεσιν μίαν σωτήριον εὕρηκα ἐμοί τε καὶ τοῖς ἐμοῖς χρήμασιν, ἥτις ἐστὶ τὸ Φειδιππίδην πεῖσαι παρὰ Σωκράτει φοιτᾶν, ὅπερ εἰ γένοιτο, σῴζομαι. οὗτός ἐστιν ὁ νοῦς τοῦ παρόντος χωρίου, ὁ | ||
| 5 | (76) δὲ ῥητορικῶς εἶπε τροπικωτέρως ὡς ἐπὶ ὁδοῦ· “ἀτραπόν” καὶ πάνυ στενώτατον μονοπάτιον. | ||
sch nub75b | ὁδοῦ] μεθόδου. | ||
sch nub76a | ἀτραπὸς ἀπὸ τοῦ α στερη‐ τικοῦ καὶ τοῦ τρέπω, τὸ λεγόμενον μονοπάτιον. | ||
sch nub76b | ἀταρπὸν] πρόφασιν, βουλήν. | ||
sch nub76c | ὑπερφυᾶ] συνετήν. | ||
sch nub77a | ἣν] εἰς. | ||
sch nub77b | ἀναπείσω] μετελθεῖν. | ||
sch nub77c | τουτονί] τὸν παῖδα. | ||
sch nub77d | τουτονί] ἐλθεῖν. | ||
sch nub78 | ἀλλ’ ἐξεγεῖραι: ὅλην τὴν νύκτα φροντίζων ὁ Στρεψιάδης καὶ βου‐ λευόμενος, πῶς τὸν υἱὸν ἀποπαύσει τῆς ἱππικῆς καὶ ἑαυτῷ σωτήριος γένοιτο, (79) ἐφεῦρε μόλις τὸ πεῖσαι τοῦτον παρὰ Σωκράτει φοιτᾶν. νῦν οὖν σκοπεῖ καὶ τοῦτο μετὰ τῶν ἄλλων, ὅπως ἂν αὐτὸν ἀλύπως ἐξεγείρῃ κοιμώμενον καὶ | ||
| 5 | τὴν συμβουλήν τε καὶ παραίνεσιν εἴπῃ, ἵνα μὴ ἀηδῶς ὁ νέος τὰ περὶ τῆς εἰς (80) τὸν Σωκράτην ἀφίξεως δέξηται, καὶ ὑποκορίζων αὐτὸν καλεῖ φιλικῶς τε καὶ κολακικώτερον· Φειδιππίδη, Φειδιππίδιον. ὁ δέ· τί, ὦ πάτερ; φησίν. (81) καὶ ὁ Στρεψιάδης· φίλησόν με τοῖς χείλεσι καὶ δός μοι τὴν χεῖρα τὴν δεξιὰν εἰς πίστωσιν δῆθεν, ὡς ποιήσειας, ἅ σοι ἐρῶ, καὶ οὐκ ἀτελῆ ταῦτα | ||
| 10 | ἐάσειας. | ||
sch nub81a | κῦσόν] φίλησον. | ||
sch nub81b | τὴν ... δεξιάν] εἰς πίστωσιν | ||
| δῆθεν ἅ σοι ἐρῶ. | |||
sch nub82a | ἰδοὺ τί ἐστιν: ἃ ὁ πατὴρ ἐνετείλατο ποιήσας ὁ Φειδιππίδης φησίν· ἰδού, ἅ μοι ἐκέλευσας πεποιηκέναι, πεποίηκα. τί ἐστι τοῦ λοιποῦ καὶ εἰς τίνα σκοπὸν ταυτὶ ἀποβλέπει; τὸ δὲ “ἰδοὺ τί ἐστιν” παρεπιγραφὴ καλεῖται τὸ σχῆμα. ἃ γὰρ ἀνωτέρω | ||
| 5 | οὐκ ἔγραψεν ὅτι πεποίηκεν ὁ νεανίας, τὸ φιλῆσαι δηλονότι τὸν πατέρα καὶ δοῦναι τούτῳ τὴν δεξιάν, ἐν τῷ εἰπεῖν νῦν· ἰδοὺ τί ἐστιν, παρεπιγράφει καὶ τῇ γραφῇ τῇδε δείκνυσιν, ὅτι πεποίηκεν. “ἰδού” δὲ εἰς τὸ “δού” ὀξεῖα ἢ βαρεῖα πρὸς τὴν συνέπειαν, οὐ μὴν δὲ περι‐ σπωμένη, ὅτι πᾶσα δίφθογγος τελικὴ εἰς υ λήγουσα καὶ ἐφ’ ἑαυτῆς ἔχουσα | ||
| 10 | τὸν τόνον περισπᾶται πλὴν τοῦ “ἰού” ἀντὶ τοῦ “φεῦ”, “ἰδού” ἀντὶ τοῦ “ἄρτι” καὶ “οὔ” ἀπαγορευτικόν. | ||
sch nub82b | ἰδοὺ] παρεπιγραφή. | ||
sch nub83 | νὴ τὸν Ποσειδῶ τὸν ἵππιον: ἱππικῆς ἔφορον λέγουσι τὸν Ποσειδῶνα, (84) καὶ ὁ Φειδιππίδης ὡς ἱππικὸς αὐτὸν ὄμνυσιν. ὁ Στρεψιάδης δὲ καὶ ἵππου ἀκούειν ὄνομα βδελυττόμενος, ἀνθ’ ὧν ἱππεύοντι τούτῳ πολλὰ τῆς ἱππικῆς ἐξωνούμενος τὸν βίον καὶ τὴν περιουσίαν ἀνήλωσε· μή μοι, φησί, τὸν ἱππικὸν | ||
| 5 | (86—88) ὄμνυ θεὸν, ἀλλ’ εἰ ἐγκαρδίως ἐμὲ φιλεῖς, πιθοῦ μοι καὶ ἔκστρεψον | ||
| τοὺς σαυτοῦ τρόπους ἤτοι πάρες τὸ φιλεῖν ἱππικήν. δείκνυσι δ’ ἐκ τοῦ περιφαινο‐ μένου τῆς οἰκίας καὶ μετεώρου καὶ τὸ σωκρατικὸν οἰκίδιον, καὶ δεῖται αὐτοῦ ἐκεῖσε παρὰ τοῖς φιλοσόφοις ἀπέρχεσθαι καὶ μαθεῖν τὸν ἥττονα λόγον. | |||
sch nub84a | ἵππιον p.i.m.] τὸν τῆς ἱπ‐ πικῆς ἔφορον. ἵππειος δὲ δρόμος, ὁ ἱππικός, δίφθογγος. | ||
sch nub85 | αἴτιός] ἐγένετο. | ||
sch nub88 | ἔκτρεψον (sic)] μετάβαλε. | ||
sch nub89a | ἃν ἐγὼ: δασυντέον τὸ “ἅν”· “ἅτινα” γὰρ “ἅν” ἐστιν. | ||
sch nub89b | παραινέσω] σε. | ||
sch nub91 | δεῦρο νῦν ἀπόβλεπε: τὸ “δεῦρο” παρ’ Ὁμήρῳ καὶ πᾶσι τοῖς παλαιοῖς ἀντὶ τοῦ “ἐνταῦθα” λαμβάνεται· δεῦρο πάροιθ’ ἐλθοῦσα, φίλον τέκος, ἵζευ ἐμεῖο, ὡς καὶ ὁ κωμικὸς οὗτος αὐτὸ ἐνταυθοῖ δέχεται. οἱ δὲ νεώτεροι ἀντὶ τοῦ | ||
| 5 | “ἐλθέ” τοῦτο δέχονται· δεῦρό μοι ἐς φιλότητα· τί δὴ ῥοθίων ἀλεγίζεις; | ||
sch nub92 | ὁρᾷς τὸ θυρίδιον: τὸ θυρίδιον, ὁ Τζέτζης φησί, γράψον καὶ τὸ οἰκίδιον, | ||
| ἀλλὰ μὴ τᾠκίδιον. ἰαμβικὸς γάρ, φησίν, ὁ στίχος ἐστὶν οὕτω μετρούμενος· ὁρᾷς/ τὸ θυρί/διον τοῦ/, συνίζησις, τὸ καὶ/ τὸ οἰ/κίδιον/, χορεῖος. εἰ δ’ οὐχ οὕτω μετρήσεις ἢ τᾠκίδιον γράψεις, ἄμετρον ποιεῖς τὸν στίχον. | |||
sch nub93 | τί οὖν, φησὶ Φειδιππίδης, ἐτεὸν καὶ ἀληθῶς, τοῦτ’ ἔστιν, ὦ πάτερ; καὶ (94) ὁ Στρεψιάδης· ψυχῶν σοφῶν, λέγει, φροντιστήριον. μάτην ληροῦσιν μακρηγοροῦσιν ἐνταῦθα οἱ σχολιογράφοι. τοῦτο, φησίν, ἐστὶ φροντιστήριον καὶ τόπος, ᾧ καθήμενοι οἱ σοφοὶ φροντίζουσι περὶ ψυχῶν ἤτοι φιλοσοφοῦσιν. φιλοσοφία γάρ | ||
| 5 | ἐστι μελέτη θανάτου, γνῶσις τῶν ὄντων καὶ τὰ λοιπά. | ||
sch nub96a | πνιγεὺς ἡ τῶν ἀνθράκων ἐστὶ κάμινος. διασύρων δὲ τὴν τῶν λεγόντων δόξαν, ὅτι πῦρ μὲν εἰς ἅπαν διελήλυθεν, ὧν ὕστερος ὢν καὶ ὁ Πλάτων ταὐτά (97) φησι, τούτοις παρηκολουθηκὼς παίζων φησὶ καὶ χλευάζων· “ἡμεῖς δὲ ἄνθρακες”. εἰ γὰρ κυκλοτερῶς κατ’ ἐκείνους τὸν πάντα κόσμον πῦρ περισφίγ‐ | ||
| 5 | γει, ἡμεῖς δ’ ἐν μέσῳ τῷ περιπύρῳ κόσμῳ διάγομεν, ἄρα ἐσμὲν ἄνθρακες. | ||
sch nub96b | ἀναπείθουσιν] δεικνύουσιν. | ||
sch nub96c | πνιγεύς] κάμινος τῶν ἀν‐ | ||
| θράκων. | |||
sch nub97 | περὶ] τὴν κύκλῳ σχέσιν δηλοῖ ἡ περί. | ||
sch nub98a | ἀργύριον ἤν τις διδῷ: κακοηθείᾳ καὶ τρόπῳ διαβόλῳ κατὰ Σωκρά‐ τους Ἀριστοφάνης ταῦτά φησιν. οὐδεὶς γὰρ τῶν παλαιῶν οὔτ’ ἔγραφεν οὔτ’ ἐπαίδευε πρὸς ἀργύριον, πρῶτος δὲ Σιμωνίδης ἤρξατο μισθοῦ γράφειν καὶ Θεόδωρος ὁ καλούμενος ἄθεος ἀργυρίῳ παιδεύειν. Σωκράτης δὲ καὶ Ἱπποκράτης | ||
| 5 | καὶ μετὰ τὸ μισθοῦ ἑτέρους γενέσθαι συγγραφομένους τε καὶ παιδεύοντας αὐτοὶ ἐλάμβανον οὐδὲν τούτων ἕνεκα, ἀλλ’ ὁ μὲν Σωκράτης δύο πίθους εἶχεν ἐν τῇ οἰκίᾳ, τὸν μὲν σίτου, οἴνου δὲ ἅτερον. ἐπικένου δέ τινος αὐτῶν γεγονότος τοῖς μαθηταῖς ἐκέλευε τοῦτον ἀναπληροῦν φάσκων· “ἀργύριον τηρεῖν οὐκ ἄγω σχολήν”. Ἱπποκράτης δὲ Ἀβδηρίταις μετακαλούμενος ἀργυρίου δέκα | ||
| 10 | ταλάντοις θεραπεῦσαι δῆθεν Δημόκριτον· “ἐλεύσομαι”, εἶπεν, “ἀργύριον δὲ ἐμοὶ ἐρχομένῳ οὔτ’ ἂν φύσις οὔτε θεὸς πόροι, ὥστε μηδ’ ὑμεῖς. ἐᾶτε δὲ ἐλευθέρης τέχνης ἐλεύθερα τὰ μαθήματα· οἱ δὲ μισθαρνέοντες δουλοῦσι τὰς ἐπιστήμας”. | ||
sch nub98b | διδῷ] αὐτοῖς. | ||
sch nub99a | διασύρει τὸν Σωκράτην. | ||
sch nub99b | νικᾶν] ἐκεῖνον. | Column end | |
sch nub100,col 2 | ἐκκλίνει εἰπεῖν· φιλόσοφοι. | ||
sch nub101,col 2 | μεριμνοφροντισταὶ] πολυ‐ | ||
| πραγμονοζητηταί. | |||
sch nub102a | αἰβοῖ: σχετλιαστικὸν ἐπίρρημα. σχετλιάζει δὲ ὁ Φειδιππίδης ἀκηκοὼς παρὰ τοῦ πατρός, ὅτι δεῖ τὸν ἱππικώτατον καὶ τρυφερὸν καὶ αὐτῷ ἐράσμιον βίον μεταμεῖψαι εἰς βίον φιλόσοφον, ἄθλιον, ἐνδεῆ, ῥυπαρόν, σκληρὸν καὶ ἐπίπονον. | ||
sch nub102b | πόνηροι: ἐπίπονοι, ἄθλιοι, ταλαίπωροι· πονηροὶ δὲ δόλιοι. | ||
sch nub102c | ἀλαζὼν λέγεται ὁ ἄλῃ καὶ πλάνῃ ζῶν καὶ βίῳ ἀστάτῳ, ὡς οἱ φιλόσοφοι περὶ ἡλίου, σελήνης, ἀστέρων τε τῶν λοιπῶν καὶ πάντων ἁπλῶς ψυχρομύ‐ θους λόγους πλατύνοντες ἐναντίους καὶ μαχομένους ἀλλήλοις καὶ αὐτοὺς ἑαυτοῖς, μεγέθη τε τούτων καὶ ἀπὸ γῆς ἀποστάσεις καὶ οὐσίας καὶ φύσεις καὶ | ||
| 5 | θέσεις καὶ σχήματα καὶ ἄλλα μυρία λαλοῦντες. | ||
sch nub102d | αἰβοῖ] φεῦ· σχετλιαστικὸν ἐπίρρημα. | ||
sch nub102e | πόνηροί] ἄθλιοι. | ||
sch nub102f | ἀλαζόνας] τοὺς ἐν ἄλῃ καὶ πλάνῃ ζῶντας. | ||
sch nub104a | Σωκράτης καὶ Χαιρεφῶν: Σωκράτης ὁ Ἀθηναῖος φιλόσοφος Σωφρονίσκου λιθοξόου ὑπῆρχεν υἱός, τῶν δήμων Ἀλωπεκήσιος, καὶ αὐτὸς | ||
| πρὶν λιθοξόος καὶ ἑρμογλύφος ἔργα μαρμάρου πεποιηκὼς εἰκόνας Χαρίτων, ὕστερον δὲ φιλοσοφίας φροντίσας πολλοὺς ἔσχεν ὁμιλητάς, ὧν πρῶτος ἦν | |||
| 5 | Χαιρεφῶν, ὃς νυκτερὶς ἐκαλεῖτο καὶ πύξινος διὰ τὸ μέλας εἶναι καὶ ἰσχνόφωνος καὶ ὠχρός. | ||
sch nub104b | ὧν] ἔξαρχός ἐστιν. | ||
sch nub105a | νήπιον τὸ βρέφος, παρὰ τὸ “νοῦν ἥπιον ἔχειν”. νήπιος δὲ ὁ μωρός, παρὰ τὸ “νοῦ ἄπο πεφυκέναι”. | ||
sch nub105b | ἢ ἢ] φεῦ. | ||
sch nub105c | νήπιον] μωρόν. | ||
sch nub106a | ἀλλ’ εἴ τι κήδει: εἰ τῶν πατρῴων ἀλφίτων καὶ τῆς περιουσίας καὶ τῶν χρημάτων κήδει καὶ φροντίζεις καὶ φείδῃ, ἀποσχασάμενος καὶ ἀποδραμὼν τῆς ἱππικῆς τούτων γενοῦ μοι ἤτοι πρόσσχες ὁλοσχερῶς τούτοις καὶ φιλοσοφίαν διδάχθητι καὶ μᾶλλον τὸν ἥττονα λόγον αὐτόν. καὶ μὴν οὐδὲ ὁ ἥττων λόγος | ||
| 5 | Σωκράτους, εὕρεμα εὕρημα δ’ ἦν Πρωταγόρου καὶ δίδαγμα. | ||
sch nub106b | τῶν ... ἀλφίτων] τῆς πα‐ τρικῆς περιουσίας. | ||
sch nub107a | τούτων] ἀπό. | ||
sch nub107b | τούτων] τῶν φιλοσόφων. | ||
sch nub107c | γενοῦ μοι] εἷς, μαθητής. | ||
sch nub107d | σχασάμενος p.i.m.] ῥίψας, παύσας· ἀπὸ μεταφορᾶς τῶν κωπη‐ λατῶν τῶν κρατούντων τὴν κώπην ἀργὴν κατὰ τὸ κωπηλατῆσαι. | ||
sch nub108 | οὐκ ἂν μὰ τὸν Διόνυσον: δυσχεράναντος Στρεψιάδου, ἀνθ’ οὗ Φειδιππίδης πρὶν Ποσειδῶ ἵππιον ὤμοσε, νῦν ὀμνύει Διόνυσον, καὶ ὅτι χαρμο‐ νῶν καὶ τρυφῶν ὁ Διόνυσος αἴτιος καὶ ἱππεῖς δὲ καὶ διφρεύοντες καὶ μυρίοι ἑτέρων τινῶν ἐπιτηδευμάτων τοιούτων ἠγωνίζοντο καιρῷ τῶν Διονυσίων, | ||
| 5 | ὥσπερ οἱ τραγικοὶ ποιηταὶ καὶ κωμικοὶ καὶ ἕτεροι. τὰ δὲ Διονύσια ἐτελεῖτο παυομένου χειμῶνος, ἀρχομένου δὲ ἔαρος. | ||
sch nub109a | φασιανούς, οὓς τρέφει Λεωγόρας: Λεωγόρας Ἀθηναῖος ἀνὴρ ἦν τρυφερός, ἱππικός τε καὶ ὀρνεοτροφῶν, καὶ πατὴρ Ἀνδοκίδου τοῦ ῥήτορος, ὡς τοῖς σχολιογράφοις τέως δοκεῖ. ἐμοὶ δὲ ἕτερός τις δοκεῖ πλούσιος καὶ ἱπποτρόφος φασιανοὺς καὶ κολχικοὺς ἵππους καλλίστους ἐκτρέφων. Φασιανοὶ | ||
| 5 | δὲ οἱ Κόλχοι ἀπὸ τοῦ τὸν ποταμὸν Φάσιν περιρρέειν τὴν Κολχικήν. | ||
sch nub109b | φασιανοὶ δὲ λέγονται τὰ ζῷα, διότι ἐν τῷ Φάσιδι ποταμῷ εὑρέθησαν πρῶτον. ὁμοίως καὶ ὄρ‐ τυγες, διότι εὑρέθησαν ἐν τῇ Ὀρτυ‐ | ||
| 5 | γίᾳ νήσῳ. | ||
sch nub109c | διασύρει τὸν Λεωγόραν, διότι ἦν ὀκνηρὸς ἐλθεῖν εἰς τὸν πόλεμον, ἔτρεφε δὲ μόνον ἵππους. | ||
sch nub109d | τοὺς φασιανούς] τοὺς ἵππους τοὺς κολχικούς. | ||
sch nub110 | ἴθ’ ἀντιβολῶ: σαφῆ τὰ πάντα· τίς κενῶν χρεία λόγων; ἴθι δέομαί σου, καὶ διδάσκου παρὰ Σωκράτους τὸν ἥττονα λόγον, ὃς ἥττων λόγος καὶ ἀδικώτερα λέγων νικᾷ. τοῦτον οὖν εἰ μάθῃς τὸν ἥττονα λόγον, | ||
| 5 | ἀντιλέγων τοῖς δανεισταῖς καὶ ἀντιδικῶν ἀφαρπάσῃ ἄν με τοῦ βάρους τοῦ τῶν χρεῶν, ἅπερ διὰ σὲ παρ’ αὐτῶν ἐδανεισάμην. ἀντιδικοῦντος γὰρ σοῦ καὶ ἡττῶντος αὐτοὺς διὰ τοῦ ἥττονος λόγου, οὐδενὶ αὐτῶν οὐδ’ ἄχρις ὀβολοῦ ἀποδοίην. ψεύδεται δὲ κἀνταῦθα ὁ κωμικὸς καὶ τοῦτο διαβολῇ τοῦ Σωκράτους εἰπών. ὡς γὰρ ἔφην καὶ προλαβών, ὁ ἥττων λόγος οὐχὶ Σωκράτους ἐστίν, | ||
| 10 | ἀλλ’ εὕρεμά εὕρημά τε καὶ δίδαγμα Πρωταγόρου τοῦ Ἀβδηρίτου. | ||
sch nub111 | σοι] ἕνεκα, λόγῳ σου. | ||
sch nub112 | τὼ λόγω] τοὺς λόγους. | ||
sch nub113a | τὸν κρείττον’] ἤγουν τὸν δίκαιον. | ||
sch nub113b | ὅστις] οἷος. | ||
sch nub113c | ὅστις ἐστί] οὐκ οἶδα. | ||
sch nub113d | τὸν ἥττονα] τὸν ἄδικον. | ||
sch nub119 | οὐκ ἂν πιθοίμην: τὸ “πι” ἰῶτα, ἐκ τοῦ πιθῶ περισπωμένου ῥήματος ἀττικοῦ. ὁ δὲ νοῦς· οὐκ ἄν σοι πεισθείην, ὦ πάτερ, ἀπελθεῖν παρὰ τοῖς γλισχρο‐ βίοις καὶ ῥυπαροῖς καὶ ὠχριῶσι καὶ αὐχμῶσι φιλοσόφοις, ὥστε τι διδάσκεσθαι παρ’ αὐτῶν. εἰ γενοίμην γὰρ τῆς φιλοσόφων διαγωγῆς, οὐκ ἀνασχοίμην ἂν | ||
| 5 | τοὺς ἡλικιώτας ἱππέας ἰδεῖν οὐδαμῶς διακεκναισμένος τὸ χρῶμα, ἤτοι ὠχρὸς γεγονὼς καὶ ῥυπώδης καὶ αὐχμῶν καὶ κατάξηρος, ὁποῖοι ἐκεῖνοι. | ||
sch nub120a | τοὺς ἱππέας] τοὺς συνηλι‐ κιώτας. | ||
sch nub120b | διακεκναισμένος] τεταλαι‐ πωρημένος διὰ τὸ φιλοσόφως ζῆν. | ||
sch nub121a | οὐκ ἄρα μὰ τὴν Δήμητρα τῶν γ’ ἐμῶν ἔδει: οὐκ ἄρα, μὰ τὴν εὑρέτιν καὶ χορηγὸν ἁπάντων καρπῶν Δήμητραν, ἔδει καὶ φάγῃς καὶ διατραφείης | ||
| ἀπὸ τῶν ἐμῶν οἴκων ἢ χρημάτων, οὔτε σὺ οὔτε ὁ σὸς ζύγιος ἵππος, μέσος δεξιὸς καὶ μέσος ἀριστερός, οὔτε ὁ σαπφόρας καὶ σειραφόρος καὶ οἱονεὶ παρήορος, | |||
| 5 | καὶ ἀκραῖος δεξιὸς καὶ ἀκραῖος ἀριστερός, ἀλλ’ ἐξελῶ σε θύραζε καὶ ἐκτὸς τῆς ἐμῆς οἰκίας ἐς κόρακας, μακρὰν εἰς ἐρημίαν καὶ ἀπροόπτους τινὰς τόπους, οὗ διάγουσι κόρακες, ἢ εἰς κατάβρωμά σε παρεάσω κοράκων ὀρνέων, ἢ εἰς τὸν τόπον σε τῆς Ἀττικῆς ἐκβαλῶ τὸν καλούμενον Κόρακας, οὗ τοὺς κακουργοὺς ἐτιμωροῦντο, ἢ ἐκβαλῶ σε περινοστεῖν τόπον ἐκ τόπου ἐπ’ ἀνελπίστοις ἐλπίσι | ||
| 10 | τρεφόμενον, ὥσπερ ποτὲ Βοιωτοὶ Θρᾳξὶ γεγονότες ἀνάστατοι καὶ περὶ ἀποικίας χρησάμενοι καὶ ἀκηκοότες ἐκεῖ κατοικῆσαι, οὗ ἂν λευκοὺς ἴδωσι κόρακας, περιενόστουν ἐπ’ ἀνελπίστοις τῇδε κἀκεῖσε περιπλανώμενοι, ἕως ἐν Θετταλίᾳ γενόμενοι περὶ κόλπον τὸν παγασιτικὸν ἐθεάσαντο ξενωτέρας τύχης συμβάματι ἡλίου κόρακας ἱεροὺς περιιπταμένους λευκοὺς γεγονότας ἐν περιχρίσει τῇ | ||
| 15 | γύψου τῇ μέθῃ τῶν παιδαρίων τῶν ἱερέων καὶ ἀφεθέντας ἐκεῖ περιίπτασθαι· οὗ τότε οἱ ἄνδρες κατῴκησαν. | ||
sch nub121b | τῶν γ’ ἐμῶν ἔδῃ] ἀπὸ τῶν ἐμῶν ἔδει καὶ φάγῃς. | ||
sch nub122a | ὀνόματα ἵππων· λέγει δὲ τὰ ὑπόσελλα. | ||
sch nub122b | αὐτὸς] σύ. | ||
sch nub122c | ὁ ζύγιος] ἵππος. | ||
sch nub122d | ὁ σαπφόρας] ἵππος. | ||
sch nub123 | ἐξελῶ] ἐξελάσω. | ||
sch nub124a | ἀλλ’ οὐ περιόψεταί με ὁ θεῖος Μεγακλῆς ἄνιππον: ἀλλ’ οὐ | ||
| παραβλέψεταί με ὁ θεῖος Μεγακλῆς ἄνιππον ὁρῶν με Ἀλκμαίονα τὸν τούτου (125) πατέρα ζηλοῦντα τὸν τρισολυμπιονίκην τεθρίππῳ γενόμενον. ἀλλ’ εἰσελεύσομαι τῇ οἰκίᾳ, ἐξ ἧς ἐμὲ τῇδε πρὸς τὴν αἴθουσαν καὶ τὸ ὕπαιθρον καὶ | |||
| 5 | τὸ ἡλιακὸν ταύτης μέρος ἐξήγαγες γενησόμενον ἐντεῦθεν κατόπτην οἰκιδίου ὑποψύχρων οἰκτροβίων ἀνθρώπων ἀλούτων καὶ αὐχμηρῶν. | ||
sch nub124b | περιόψεταί] ἴδῃ. | ||
sch nub125a | ἄνιππον] μὴ ἔχοντα ἵππον. | ||
sch nub125b | εἴσειμι] εἰσελεύσομαι. | ||
sch nub126a | ἀλλ’ οὐδ’ ἐγὼ μέντοι: σὺ μὲν οὐ φροντιεῖν ἐμοῦ λέγεις, ἀλλ’ οὐδ’ ἐγὼ κείσομαι καὶ ἀργὸς ἔσομαι, πεσὼν ἤτοι κατερρᾳθυμηκώς, ἀλλ’ εὐξάμενος θεοῖς διδάξομαι ἤτοι δώσω ἐμαυτὸν διδαχθῆναι. τὸ “διδάξω” ἐνεργητικὸν καὶ τὸ “διδάξομαι” παθητικὸν καὶ τὸ μέσον ἀμφοτέρων, τοῦ τε | ||
| 5 | ἐνεργητικοῦ καὶ τοῦ παθητικοῦ, ὡς τὸ “ἐποιησάμην, ἐγραψάμην”, τῶν πασι‐ δήλων εἰσίν. ἄλλως: περὶ τούτων δὲ νῦν ἀκουστέον. Ἀττικοὶ τὴν “διδάξω” φωνὴ τοῖς διδασκάλοις λέγειν προσάπτουσι, πατράσι δὲ καὶ δεσπόταις τὴν “διδάξομαι”· διδάξομαι τὸν παῖδα, διδάξομαι τὸν δοῦλον, ἤτοι δώσω διδαχθῆ‐ ναι. καὶ τοῦτο δὲ τῆς μέσης ἐστὶ διαθέσεως. χρῶνται γὰρ αὐτῇ ὡς ἐπιπολὺ | ||
| 10 | Ἀττικοί. | ||
sch nub126b | πεσών] ἀθυμήσας. | ||
sch nub126c | κείσομαι] ἀργὸς ἔσομαι. | ||
sch nub127 | διδάξομαι] διδαχθῶ. | ||
sch nub128 | εἰς τὸ φροντιστήριον] εἰς τὸ | ||
| σχολεῖον τὸ τῶν φιλοσόφων. | |||
sch nub129a | γέρων ὢν κἀπιλήσμων καὶ βραδύς: πῶς οὖν, φησί, γέρων ὢν καὶ διὰ τὴν ἐκ γήρως ψυχρότητα ἐπιλήσμων, ἔτι δὲ καὶ τὴν φύσιν οὐκ εὐφυὴς καὶ ταχύς, ἀλλὰ βραδὺς καὶ βραδύνους ὑπάρχων καὶ ἀφυής, πῶς μαθήσομαι καὶ νοήσω σκινδαλμοὺς σκινδαλάμους καὶ περιλογίας λεπτῶν λόγων καὶ ἀκριβῶν; ἀκριβῶν δὲ | ||
| 5 | οὐ δυσχερῶν καὶ δυσκόλων, ἀλλ’ ἄχρι βαιοῦ καὶ τοῦ σμικροτάτου πολυπραγμο‐ σύνην ἐχόντων. σκινδαλμὸς σκινδάλαμος δὲ ἡ λεπτολογία, ἀπὸ τῶν πάνυ λεπτοτάτων ξυσμάτων ξύλων τε καὶ καλάμων. ἀλλ’ ἐνόρκως ὑμῶν, ἀκροαταί, δέομαι μὴ κατὰ τοὺς παλαιοὺς | ||
| 10 | σχολιογράφους τῆς βίβλου τὴν εὐθεῖ‐ αν “σκινδαλμός” γράφοιτε ὀξυτό‐ νως, τὰς δὲ λοιπὰς τῶν πτώσεων βαρυτόνως, ἀλλ’ ἢ τὰς πτώσεις ἁπάσας βαρυτόνους ἢ πάσας ἐπὶ | ||
| 15 | τέλους ἐχούσας τὸν τόνον. εἰ δ’ οὔ, κατ’ αὐτοὺς καὶ τὸ “βροτολοιγούς” καὶ τὰ ὅμοια “βροτολοίγους” γρά‐ φετε· ὃ μὴ συμβαίη ποτὲ γεγονέναι Τζέτζου ἀκροαταῖς καὶ ἀτρεκείας | ||
| 20 | κανόνων φροντίζουσιν. | Column end | |
sch nub129a,col 2 | ἀλλὰ μὴ γράφοιτε “σκινδαλαμός” ὀξυτόνως κατὰ τοὺς παλαιοὺς σχο‐ | ||
| λιογράφους, ἀλλὰ προπαροξυτόνως. | |||
sch nub129b | ταῦτα πορευόμενος πρὸς τὸν Σωκράτην φησὶν ἐν ἑαυτῷ. | ||
sch nub130a | ἀκριβῶν] λεπτῶν. | ||
sch nub130b | σκινδαλαμοὺς] λεπτολογίας· | ||
| κυρίως τὰ ξύσματα τῶν καλάμων. | Column end | ||
sch nub130b,col 2 | σκινδαλάμους] λεπτολογίας. | Column end | |
sch nub131a | ἰτητέον: πορευτέον, βαδιστέον πρὸς τὸ σωκρατικὸν δηλονότι φροντι‐ στήριον. ἰτητέον δὲ ἐκ τοῦ ἴω, τὸ πορεύομαι, ἀττικῇ παραγωγῇ ἴτω καὶ ἰτῶ περισπωμένως, ὡς τύπτω, τυπτῶ, καὶ ἐξ αὐτοῦ ἰτητέον. | ||
sch nub131b | (132) στραγγεύομαι: ταλαιπωροῦμαι, ναρκῶ, βραδύνω· ἀλλ’ οὐ κόπτω καὶ κρούω, τὴν θύραν, ὥστε τὴν σωκρατικὴν οἰκίαν ἀνοιχθῆναί μοι. ταῦτα εἰπὼν ἅμα κόπτει τὴν θύραν καὶ καλεῖ· παῖ, παῖ· νῦν οὐ δοῦλε, ἀλλὰ | ||
| παιδίον. | |||
sch nub131c | ἐκ μεταφορᾶς τῶν ἀγγείων τῶν κατὰ στράγγα ῥεόντων. ἰστέον δέ, ὅτι οὐκ ἔστι συλλαβὴ ἑτέρα, ἵνα ἔχῃ γράμματα πλέα παρὸ ἡ στράγξ. | ||
sch nub131d | ἰτητέον] πορευτέον. | ||
sch nub131e | ἔχων] διανοούμενος, κα‐ | ||
| κοπαθῶν. | Column end | ||
sch nub131c,col 2 | ἔχων] κακοπαθῶν. | Column end | |
sch nub131f | στραγγεύομαι] βραδύνω, | ||
| διατρίβω, ἀναβάλλομαι. | Column end | ||
sch nub131d,col 2 | στραγεύομαι] ἀναβάλλομαι. | Column end | |
sch nub132a | κόπτω] καὶ κρούω. | Column end | |
sch nub132a,col 2 | ἀλλ’] καί. | Column end | |
sch nub132b | παῖ] ὦ. | ||
sch nub133a | βάλλ’ ἐς κόρακας: ἀγροικικώτερον τοῦ Στρεψιάδου τὴν σωκρατικὴν θύραν κόψαντος δυσχεράνας φησὶν ὁ μαθητής· βάλλ’ ἐς κόρακας, ἤτοι ἄπελθε εἰς ὄλεθρον καὶ φθοράν. περὶ δὲ τῆς “ἐς κόρακας” παροι‐ | ||
| 5 | μίας πλατυτέρως ἐγραψάμην ἀνωτέ‐ ρω. καὶ διαφορὰν τοῦ κόπτειν, ψοφεῖν καὶ κλαυσιᾶν ἐν τῷ δράματι | ||
| τοῦ Πλούτου προειρήκη. | Column end | ||
sch nub133a,col 2 | καὶ προεγράφη πλατικώτερον ἡ παροιμία αὕτη ἀνωτέρω. καὶ διαφο‐ ρὰν τοῦ κόπτειν καὶ κλαυσιᾶν καὶ ψοφεῖν ἐν τῷ δράματι τοῦ Πλούτου | ||
| 5 | προειρήκειμεν. | ||
sch nub133b | βάλλ’ ἐς κόρακας] ἄπελθε. | ||
sch nub134a | Κικυννόθεν: Κίκυννα δῆμος ἦν Ἀθηναίων τῆς Ἀκαμαντίδος φυλῆς, ὅθεν ἦν ὁ Στρεψιάδης. | ||
sch nub134b | Κικυννόθεν] δῆμος τῆς Ἀττικῆς. | ||
sch nub134c | Κικυννόθεν] τῆς φυλῆς. | ||
sch nub135a | ἀμαθής: ἀπαίδευτος, βάρβαρος τὸν τρόπον, ἄκοσμος καὶ ἀρύθμιστος. | ||
sch nub135b | ὅστις] εἶ. | ||
sch nub136a | ἀπεριμερίμνως: ἀφροντίστως καὶ ἀπροσκόπως, ὡς μὴ ἐς φιλοσόφου, ἀλλ’ ἐς πανδοκεῖον ἐλθὼν τὴν θύραν λελάκτικας, ἤτοι ἔκρουσας ἀπαιδεύτως, ὥσπερ ὄνος λακτίσματι. | ||
sch nub136b | ἀπεριμερίμνως] ἀμαθῶς, ἀπείρως. | ||
sch nub137a | καὶ ἐξήμβλωκας καὶ ἀτελὲς γενέσθαι πεποίηκας τὸ νοηθῆναι φροντιζό‐ μενον ἡμῖν νόημα. ἐξαμβλοῦν δὲ κυρίως ἐστὶ τὸ τὰς ἐν γαστρὶ ἐχούσας γυναῖκας | ||
| ἀτελῆ ἐκτιτρώσκειν τὰ ἔμβρυα. ἐπίτηδες δὲ ὁ κωμικὸς ἠθικῶς φιλοσόφους ὀγκηρολέκτας ἀπομιμούμενος ὑψηλαῖς καὶ τροπικωτέραις ἐχρήσατο λέξεσιν. | |||
| 5 | ἀλλὰ κἀνταῦθα τοῦ ἤθους πολὺ τοῦ Σωκράτους διήμαρτε (πάνυ γὰρ ἀφελῶς καὶ ἰδιωτικώτερον Σωκράτης ἐποιεῖτο τὰς ὁμιλίας), εἰ μή που ἄρα τοὺς σωκρατικοὺς μαθητὰς διαπαίζων καὶ τὸ τῶν νέων μωρόσοφον οὕτως εἰρήκει. | ||
sch nub137b | οἱονεὶ ἔγκυος ἦν καὶ ἠφάνι‐ σεν αὐτὸν καὶ οὐκ ἐγέννησεν. | ||
sch nub137c | φροντίδ’] ἤτοι νόημα, θεώ‐ ρημα, σκέψιν. | ||
sch nub137d | ἐξήμβλωκας] ἀτελῆ ἐποίη‐ σας. | ||
sch nub137e | ἐξευρημένην] ἐπινενοημέ‐ νην. | ||
sch nub138a | σύγγνωθί μοι: συγγνώ‐ | ||
| μων γενοῦ μοι καὶ πραότερος, | Column end | ||
sch nub138a,col 2 | σύγγνωθί μοι: συγγνώ‐ | ||
| μων καὶ πραότερος ἐμοὶ γενοῦ, | Column end | ||
sch nub138a(3) | κἄν τι πλημμελὲς καὶ ἐπταισμένον διεπραξάμην· τηλοῦ γὰρ οἰκῶ: ἤτοι ἐπὶ τῶν ἀγρῶν, τουτέστιν ἀγρότης εἰμὶ καὶ χωρικὸς χωριτικὸς ἄνθρωπος καὶ τῶν | ||
| 5 | (139) ἀστικῶν ἐθῶν ἄπειρος. ἀλλ’ εἰπέ μοι τὸ ἐξαμβλωθὲν καὶ διαφθαρὲν παρ’ ἐμοῦ πρᾶγμα, ἤγουν τί ἐστιν ὅπερ διέφθειρα καὶ ἠφάνισα. | ||
sch nub138b | τῶν] ἐπί. | ||
sch nub138c | ἀγρῶν] ἀγρόν. | ||
sch nub139 | τοὐξημβλωμένον] διεφθαρ‐ | ||
| μένον, ἀτελές. | |||
sch nub140a | ἀλλ’ οὐ θέμις: οὐ νόμιμον, φησί, τοῖς φιλοσόφοις ἡμῖν ἐστι λέγειν ταῦτα ἀλλοτρίοις πλὴν μόνοις τοῖς μαθηταῖς. κἀνταῦθα ὡς φθονεροὺς διαβάλλει (141) τοὺς φιλοσόφους. καὶ ὁ Στρεψιάδης πρὸς τὸν μαθητὴν τοῦ Σωκράτους φησί· κἀμοὶ τὸ λοιπὸν ὡς ἑνὶ τῶν σωκρατικῶν διαλέγου καὶ λέγε περὶ τοῦ | ||
| 5 | (142) πράγματος καὶ μὴ ὡς ἀλλοτρίῳ ἀνθρώπῳ· ἐγὼ γὰρ ἐνταυθοῖ ὡς γενοίμην (143) σωκρατικὸς μαθητὴς παραγέγονα. καὶ ὁ μαθητής· θαρρήσας, φησί, λέξω, σὺ δὲ ὥσπερ μυστήρια ἔχε ταῦτα παρ’ ἑαυτῷ ἀνέκφορα καὶ ἐχεμυθούμενα (144) καὶ μηδενὶ ἀλλοτρίῳ λέγων αὐτά. εἶτα τοῦ λόγου κατάρχεται καί φησιν· (145) ἠρώτησεν ὁ Σωκράτης τὸν αὐτοῦ μαθητὴν Χαιρεφῶντα διὰ ψύλλαν τὸ | ||
| 10 | (146) ζωΰφιον, ζωΰλλιον, πόσα ἑαυτῆς ἰχνόποδα ἅλλεται. δακοῦσα γὰρ ἡ ψύλλα τὴν (147) ὀφρῦν τοῦ Χαιρεφῶντος ἐπὶ τὴν κεφαλὴν ἀπεπήδησε Σωκράτους. ἀστείως ὁ κωμικὸς τοιαῦτα μικροπρεπῆ καὶ ὑπόψυχρα τῶν φιλοσόφων ζητήματα διαπαίζει. διασύρει δὲ καὶ τὸ δασύοφρυ Χαιρεφῶντος καὶ τὸ φαλακρὸν Σωκράτους. τοιοῦτοι γὰρ ἦσαν. ὁ δὲ Χαιρεφῶν πρὸς τῷ δασύοφρυς εἶναι καὶ | ||
| 15 | ὠχρὸς ὑπῆρχε καὶ μέλας, ὅθεν καὶ νυκτερὶς ἐκαλεῖτο καὶ πύξινος. ἀδελφοῦ δὲ τοῦ Χαιρεφῶντος νῦν ἔχθραν οἱ παλαιοί φασιν ἐξηγηταὶ καὶ χρησμοὺς ὑπο‐ ψύχρους καὶ περὶ χρησμῶν μακρηγορίαν ψευδῆ καὶ ἀπρόσφορον. | ||
sch nub140b | ἀλλ’ ... λέγειν] κατασυρ‐ μὸς τῶν μαθητῶν Σωκράτους. | ||
sch nub144a | ἀνήρετ’] ἠρώτησεν. | ||
sch nub144b | Σωκράτης] ὁ. | ||
sch nub145a | ψύλλαν] περὶ τήν. | ||
sch nub145b | ὁπόσους ... πόδας] πόσα ἑαυτῆς ἴχνη ἅλλεται. | ||
sch nub146 | διασύρει τούτους, διότι ἦν ὁ Χαιρεφῶν δάσοφρυς καὶ ὁ Σωκράτης | ||
| φαλακρός. | |||
sch nub147 | ἀφήλατο] ἐπήδησεν. | ||
sch nub148a | πῶς δῆτα, φησί, διεμέτρησεν ὁ Σωκράτης τὸ μεταξὺ χωρίον, τὸ ἀπὸ τῆς ὀφρύος Χαιρεφῶντος μέχρι τῆς ἑαυτοῦ φαλάκρας; καί φησιν ὁ μαθητής· δεξιώτατα, ἤτοι περιδεξίως καὶ εὐφυῶς καὶ σοφῶς. καὶ τὸ “δεξιώτατα” κατὰ μίμησιν ὑψηγορίας φησὶ φιλοσόφων καὶ τὸ “ἐνέβαψεν” καὶ τὰς λοιπὰς | ||
| 5 | ἅς φησι λέξεις, πῇ μὲν ὑψηγόρως ἁπλῶς, πῇ δὲ τοῖς τροπικοῖς ὑψουμένας. (149) ὁ δὲ νοῦς· κηρὸν διατήξας, δεψήσας, λεάνας, μαλάξας, μαλθάξας, εἶτα κρατήσας τὴν (150) ψύλλαν ἐνέβαψε καὶ προσεκόλλησε τῷ κηρῷ τὼ πόδε καὶ τοὺς πόδας αὐτῆς. (151) καὶ εἶτα ψυγείσῃ καὶ ἀποξηρανθείσῃ τῇ ψύλλῃ περιέφυσαν καὶ ἐφάνησαν καὶ ἐνετυπώθησαν περσικαί, νῦν ἴχνη τῆς ψύλλης. εἰσὶ δὲ αἱ περσικαὶ εἶδος | ||
| 10 | ὑποδήματος καὶ εἶδος δένδρου ὁμοίως, ὅθεν καὶ παίζει ὁ κωμικὸς τὸ μὲν (152) “περιέφυσαν” ὡς ἐπὶ δένδρου εἰπὼν ἀντὶ τοῦ “ἐφάνησαν”, τὸ δὲ “ταύτας ὑπολύσας ἀνεμέτρει τὸ χωρίον” ὡς ἐπὶ ὑποδημάτων ὑπολυομέ‐ νων. ὁ δὲ νοῦς· τὸν κηρὸν τὸν ὑποδεξάμενον τὸν τῆς ψύλλης ποδῶν τύπον τεμὼν τούτῳ χρώμενος ὥσπερ πήχει ἢ μέτρῳ ἑτέρῳ τινὶ ἀνεμέτρει τὸ χωρίον. | ||
| 15 | (146) ἃ δὲ οἱ πρὸ ἡμῶν ἐξηγηταὶ τῇδέ φασι, διδακτέον σοι. ἐκ τοῦ “δακοῦσα (147) τὴν ὀφρῦν Χαιρεφῶντος” καὶ “τὴν κεφαλὴν τοῦ Σωκράτους” γράφουσιν· “ἰστέον, ὅτι αὐτοπροσώπως εἰσῆγον τοὺς κωμῳδουμένους”. οὐκ ἔστι δὲ οὕτως ἔχον, ὡς οἱ ἄνδρες φασίν. αὐτοπρόσωπον δὲ κωμῴδημα γίνωσκε εἶναι τὸ τὸν κωμῳδούμενον αὐτοπρόσωπον ἄγεσθαι εἰς τὸ θέατρον καὶ δείκνυσθαι | ||
| 20 | τοῖς θεαταῖς καὶ τῆς καθ’ ἑαυτοῦ κωμῳδίας κατήκοον γίνεσθαι, ὡς ὅταν δημεύοιντο οἱ πιπράσκοντες φαύλως τι τῶν ὠνίων, τῶν κηρύκων βοώντων τὰς κατ’ αὐτῶν δυσφημίας. τὸ δὲ κατά τινων ἀπόντων λέγειν κωμῴδημα οὐκ ἔστιν αὐτοπρόσωπος κωμῳδία, κἂν καὶ κατὰ λεπτομέρειαν ἐκφραστικῶς τίς τινας | ||
| κωμῳδήσειε. | |||
| 25 | (150) καὶ τοῦτο δὲ οἱ ἄνδρες φασίν· ὅτι “δυικὸν “τὼ πόδε” ἐπὶ τῆς ψύλλης κακῶς λέγεται· ἓξ γὰρ ἔχει πόδας”. καὶ τάχα τῇδέ τι φαίνονται λέγειν. ἀλλ’ ἀκροατέον νῦν καὶ ἡμῶν. ἢ δύο, φημί, τῆς ψύλλης πόδας ἐκόλλησεν, ἢ ἀττικῶς τὸ πληθυντικὸν δυικῶς εἶπεν. οὕτω γὰρ Ἀττικοὶ λέγουσιν· μή νύ τοι οὐ χραίσμωσιν ὅσοι θεοί εἰς’ ἐν Ὀλύμπῳ | ||
| 30 | ⸏ἆσσον ἰόνθ’, ὅτε κέν τοι ἀάπτους χεῖρας ἐφείω. Ξάνθε τε καὶ σύ, Πόδαργε, καὶ Αἴθων Λάμπε τε δῖε, νῦν μοι τὴν κομιδὴν ἀποτίνετον, καὶ ὦ Λύκιοι, πόσε φεύγετον; | ||
| 35 | τί χρὴ μακρηγορεῖν; ἐνώπιον τριῶν μαρτύρων πᾶν ῥῆμα σταθήσεται. (152) καὶ εἰς τὸ “ταύτας ὑπολύσας” πάνυ παιδιωδῶς ψυχρολογοῦσιν οἱ ἄνθρωποι “ἀδύνατον” λέγοντες “ψύλλαν ὑποδήματα φορέσαι” καὶ ὅσα ἄλλα τῷ μὴ συνιέναι ψυχρεύονται, περὶ ὧν ἡμεῖς πάνυ σαφεστάτως ἐγρά‐ ψαμεν. | ||
sch nub148b | διεμέτρησε] τὸ χωρίον. | ||
sch nub148c | δεξιώτατα] ἐπιτηδειότατα. | ||
sch nub149 | διατήξας] μαλάξας. | ||
sch nub151a | ἤγουν τὰ ἴχνη τῆς ψύλλης, ἢ ὑποδήματα· οἱ γὰρ παλαιοὶ τὰ μεγάλα ἴχνη ἐκάλουν περσικά. | ||
sch nub151b | περιέφυσαν] ἐνετυπώθησαν, ἐφάνησαν. | ||
sch nub151c | περσικαί] εἶδος ὑποδήματος. | ||
sch nub152 | τὸ χωρίον] τὸ διάστημα. | ||
sch nub153a | λεπτότητος: λεπτογνωμοσύνης, σοφίας, φρονήσεως. | ||
sch nub153b | τῆς λεπτότητος] ἔξωθεν κατὰ τοὺς Ἀττικοὺς ἐπινοεῖται τὸ “φεῦ”. | ||
sch nub154a | εἰ πύθοιο Σωκράτους: εἰ ἀκούσειας, μάθοις. | ||
sch nub154b | τί δῆτ’ ἄν] εἴποις. | ||
sch nub154c | πύθοιο] μάθοις. | ||
sch nub155a | φρόντισμα: φροντίδα, ἐφεύρεσιν. | ||
sch nub155b | (v.l.) | φρόντισμα] γρ. σό‐ φισμα. | |
sch nub156a | Σφήττιοι δῆμος Ἀκαμαντίδος φυλῆς. τὸ δὲ “ὁπότερα” ὁποτέρως καὶ πῶς. τὴν γνώμην ἔχει: ἤγουν νομίζει τὰς ἐμπίδας διὰ τοῦ στόματος φθέγγεσθαι ἢ διὰ τοῦ οὐρο[πυγίου] καὶ τοῦ πρ̣ω̣κτοῦ. ἐμπὶς δέ ἐστι ζωΰφιον κωνωπῶδες λευκὴν ζώνην ἔχον, διάγει δὲ τόποις *** κ̣αὶ ἑλώδεσιν. τὰ δὲ τοιαῦ‐ | ||
| 5 | τα πάντα ζωΰλλια, ὡς κώνωπες, μυῖαι, μέ[λισσαι] *** [ἐγ]κέλαδοι, τέττιγες, καὶ εἴτι ἕτερον τοιουτότροπον, στόματι μὲν ἐσθίουσιν, *** ῥάχεως φθέγγονται ὀπῆς τινος φυσικῆς ὑπαρχούσης ἐν αὐτοῖς. οὗτ̣[ος] δ̣ὲ̣ ὁ̣ *** ἐπὶ τὸ ἀστεῖον καὶ γελοιότερον τὸν λόγον παράγων οὐ τῇ ῥάχει, τῷ δὲ οὐροπυγίῳ *** οὐροπύ‐ γιον δέ ἐστιν ὁ πρωκτὸς ἤτοι τὸ μακρὸν τῶν σπειρόντων ὀργάνων. κ[αλεῖται | ||
| 10 | δὲ] τ̣ὰ̣ τοιαῦτα [ζωΰφια] ἔντομά τε καὶ βομβύκια. ἔντομα μὲν διὰ τὴν ἐν τῇ ῥάχει αὐτῶν ἐντομὴν καὶ ὀπ̣ήν, δ̣ι̣’ ἧς φθέγγονται, βομβύκια δὲ διὰ τὸ βομβεῖν. μᾶλλον δὲ βομβύκια κυρίως καλ̣ε̣ῖ̣τ̣α̣ι̣ κώνωψ καὶ μυῖα καὶ μέλισσα, σφὴξ καὶ ὅσα βομβεῖ, ἔντομον δὲ ὁ τέττιξ. | ||
sch nub156b | ὁ Σφήττιος: δηλονότι | ||
| πικρὸς δῆμος τῶν Ἀθηναίων. | |||
sch nub156c | αὐτὸν] τὸν Σωκράτην. | ||
sch nub156d | Χαιρεφῶν] ὁ. | ||
sch nub156e | ὁ Σφήττιος] ἀπὸ τῆς σφητ‐ τίας χώρας. | ||
sch nub157a | ὁπότερα ... ἔχει] πῶς διανοεῖται καὶ διαλογίζεται. | ||
sch nub157b | ἐμπίδας] εἶδος κώνωπος. | ||
sch nub158a | γράφεται καὶ μετὰ τῶν δύο ρρ, ἵν’ ᾖ ὀρροπύγιον. | ||
sch nub158b | οὐρροπύγιον κυρίως ὁ κῶλος τῆς ὄρνιθος. | ||
sch nub158c | κατὰ τὸ στόμ’] διὰ στό‐ ματος. | ||
sch nub159 | ἐμπίδος] κώνωπος. | ||
sch nub160 | ἔφασκεν εἶναι τοὔντερον: ψυχροφυσικεύεται διαπαίζων τοὺς φιλοσόφους, πῶς αἱ ἐμπίδες διὰ τοῦ πρωκτοῦ φθέγγονται, καί φησι· στενόν ἐστι τοὔντερον τῆς ἐμπίδος καὶ διάλεπτον. διαλέπτου δὲ ὄντος αὐτοῦ ἡ πνοὴ χωρεῖ πρὸς τὸ οὐροπύγιον ἤτοι τὸν πρωκτόν. τοῦτον δὲ κοῖλον καὶ στενὸν | ||
| 5 | πεφυκότα ἠχεῖν βιαζομένου τοῦ πνεύματος πρὸς τὴν ἐκφορὰν τῇ τοῦ πρωκτοῦ | ||
| στενότητι καὶ κοιλότητι. | |||
sch nub161 | αὐτοῦ] τοῦ ἐντέρου. | ||
sch nub162 | εὐθὺ] ἐξ ἴσου. | ||
sch nub163a | κοῖλον] τὸν πρωκτόν. | ||
sch nub163b | κοῖλον] ὄντα. | ||
sch nub163c | στενῷ] τῷ ἐντέρῳ. | ||
sch nub166a | ὦ τρισμακάριος: καταγελῶν τῶν φιλοσόφων τὰ ἐπὶ τοιούτοις τισὶ ψυχρὰ φυσικεύματα διαπαίζει καί φησι τῷ δοκεῖν· ὦ τρισμακάριος ἕνεκα τῆς διεντερεύσεως καὶ φυσιολογίας τῆς περὶ τῶν ἐντέρων τῶν τῶν ἐμπίδων. ὁ γὰρ τοιαῦτα λεπτὰ ἐρευνῶν πῶς οὐκ ἂν τῷ βίῳ γένοιτο χρήσιμος; καὶ δικαστηρίῳ | ||
| 5 | εἰ τύχοι κρινόμενος, πῶς οὐκ ἂν καταδίκην ἐκφύγοι, εἰ χρῷτο λεπτολογίαις τοιαῖσδε; τοιάδε μὲν ἡ εἰρωνεία καὶ τὰ ἐν σχήματι, τὸ φῶς δὲ τοῦ λόγου καὶ ἡ ἀλήθεια· ὦ τρισάθλιος ἕνεκα τοῦ περὶ τοιούτων ἀσυντελῶν τῷ βίῳ καὶ ὑποψύχρων διερευνᾶν αὐτόν τε καὶ τοὺς λοιποὺς φιλοσόφους, ἑσπέρας δὲ γενομένης μηδ’ ἄρτου τρύφος ἔχειν φαγεῖν. | ||
sch nub166b | ὦ] ὡς. | ||
sch nub166c | τοῦ διεντερεύματος] παρ’ ὑπόνοιαν· τοῦ ἐπινοήματος. | ||
sch nub167a | φεύγων ὁ κατηγορούμενος, διώκων ὁ κατηγορῶν. | ||
sch nub167b | ἦ] ὄντως. | ||
sch nub167c | φεύγων] κατηγορούμενος. | ||
sch nub168 | δίοιδεν] ἀκριβῶς γινώσκει. | ||
sch nub169a | γνώμην μεγάλην: διάνοιαν περὶ φυσιολογίας μεγίστην ἀπώλεσεν ἐμποδισθεὶς ἀσκαλαβώτῃ. ἀσκαλαβώτης δὲ κυρίως ἐστὶ ζωΰφιον ὅμοιον μὲν σαύρᾳ, σμικρότερον δὲ καὶ σποδοειδές, ἀσκαλαβώτης καλούμενον παρὰ τὸ ἀναρριχᾶσθαι καὶ ἀνερπύζειν καὶ περιτρέχειν καὶ βαίνειν τοὺς τοίχους ῥᾳδίως | ||
| 5 | καὶ ἀσκελῶς. τουτὶ τὸ ζωΰλλιον ἀσκαλαβώτης κυρίως καὶ λέγεται καὶ ἔστιν· νῦν δὲ οὗτος ἀσκαλαβώτην φησὶ τὴν μικρὰν καὶ πυρρὰν ἀγρίαν γαλῆν, οὐ τὸν αἴλουρον οὐδὲ τὴν ἥμερον γαλῆν, ἥτις ἐστὶν ἡ κτὶς καὶ ἡ κατίς, περὶ ἧς καὶ Ὅμηρος λέγει· κρατὶ δ’ ἔπι κτιδέην κυνέην εὔτυκτον ἔθηκεν. | ||
| 10 | ἀσκελῶς δὲ καὶ ἡ ἀγρία γαλῆ ἀναρριχᾶται καὶ περιτρέχει τοὺς τοίχους. | ||
sch nub169b | γνώμην] θεώρημα. | ||
sch nub169c | ἀφῃρέθη] ὑστερήθη. | ||
sch nub170 | ἀσκαλαβώτου] ἀπὸ τοῦ ἀσκε‐ | ||
| λ〈ῶς βαίνειν τοὺς τοίχουσ〉. | Column end | ||
sch nub170,col 2 | ἀσκαλαβώτου] γαλῆς. | Column end | |
sch nub171 | τῆς σελήνης τὰς ὁδοὺς: ζητοῦντος καὶ ἀνασκοπουμένου φυσικεύ‐ σασθαι περὶ αὐξιμειώσεων καὶ δρόμων σεληναίων κατέχεσε τοῦ στόματος αὐτοῦ γαλεώτης ἐκ τῆς ὀροφῆς | ||
| ἄνω βλέποντος τοῦ σοφοῦ κεχηνότως. | |||
sch nub174 | ἥσθην] ἐχάρην. | ||
sch nub175 | ἐχθὲς δέ γ’ ἡμῖν: ἀναλογώτερόν ἐστι τοῦ “χθές” τὸ “ἐχθές”· τὸ “χθές” γὰρ ἀφαιρέσει τοῦ ε γέγονεν, “ἐχθές” ὂν καὶ “χθές” γεγονός, “ἐχθές” δὲ λέγεται παρὰ τὸ ἐχθεῦσαι καὶ ἐκδραμεῖν τὴν χθὲς ἡμέραν. Ἀττικοὶ δὲ ἀντὶ τῶν ψιλῶν δασέα τιθέασιν· ἐκθὲς ἐχθές, ἐπίσης ἐφίσης, τάχιον τᾶσσον θᾶσσον, | ||
| 5 | καὶ τὰ ὅμοια. τὴν ἑσπέραν δάσυνε· πέρας γὰρ τῆς ἕω καὶ τῆς ἡμέρας ἐστίν. ἐντεῦθεν σημειοῦ καὶ ἡμερόνυκτον λέγειν, καὶ μὴ νυχθήμερον, βοώσης αὐτῆς καὶ λαλούσης τῆς ἑσπέρας· ὅτι πέρας καὶ τελευτὴ καὶ ὑστέρα τῆς ἕω καὶ τῆς ἡμέρας εἰμί. | ||
sch nub176a | εἶεν τί οὖν πρὸς ἄλφιτα: “τοῦτο”, φασὶν οἱ παλαιοὶ σχολιογράφοι, “καλεῖται ἀπόθεσις”. ἐγὼ δὲ παραπληρωματικὸν τοῦτο σύνδεσμον λέγω εἰς ἐπικόσμησιν τιθέμενον τοῦ λόγου τῆς φράσεως. ἀντὶ τοῦ “ἄγε, φέρε, ὑπαρχέτωσαν.” τί δ’ ἐπαλαμήσατο καὶ διεπράξατο πρὸς τἄλφιτα, τουτέστι | ||
| 5 | πρὸς τὸ εὑρεῖν ἄρτον καὶ βεβρωκέναι, ὡς μὴ πεινῴη. οὕτως ἐγὼ παραπληρω‐ ματικὸν σύνδεσμον λέγω τοῦτο. ἀπόθεσις δέ ἐστι τὸ ἀπὸ ἐννοίας εἰς ἔννοιαν μεταβαίνοντα λέγειν· ἀλλὰ ταῦτα μὲν οὕτως ἔχουσιν, εἴποιμεν δὲ περὶ τῶνδε· ἢ ἐατέον ταυτί, μεταβατέον δ’ εἰς τά. | ||
sch nub176b | διεπράξατο. ἁρμοδία ἡ λέ‐ | ||
| ξις πρὸς τὰ ἄλφιτα, ὥς που τις ἅγιός φησιν· “οἰκείαις χερσὶν ὁ Θεὸς ἐπαλαμήσατο τὸν ἄνθρωπον”, | |||
| 5 | ἤγουν ἔπλασεν. | ||
sch nub176c | εἶεν] ἄγε, φέρε. | ||
sch nub176d | ἐπαλαμήσατο] ἠγωνίσατο, ἐμηχανήσατο. | ||
sch nub177 | κατὰ τῆς τραπέζης: στακτὴν λεπτήν, φησίν, ἐκ πυρὸς κατὰ τῆς τραπέζης πάσας, ὡς οἱ φιλόσοφοι εἰώθασι ποιεῖν ἐπ’ ὀστράκου λεπτίστατα κατατριβέντος σχηματογραφεῖν, οὕτω δεδρακὼς καὶ Σωκράτης καὶ χέας τὴν τέφραν κατὰ τῆς τραπέζης, καὶ κάμψας καὶ κυρτώσας ὀβελίσκον εἰς ἅρπαγος | ||
| 5 | δίκην, εἶτα λαβὼν διαβήτην, τὴν πυράγραν, τὸ ἐργαλεῖον, ᾧ τοὺς κύκλους διαγράφομεν, ἔδει εἰπεῖν· διαιρέσεις ἐποίει, ὡς οἱ φιλόσοφοι ἐπὶ τοῦ οὗ εἶπον τετριμμένου ὀστράκου, ἢ ἐσχηματογράφει, ὡς φιλόσοφοι ἅμα καὶ γεωμέτραι ποιοῦσι, καὶ τούτοις ἠσχολημένοι τῆς πείνης καὶ τοῦ λιμοῦ παραψυχὴν μικρὰν ἐλαμβάνομεν· οὕτως εἰπεῖν ἔδει, ὁ δὲ παρ’ ὑπόνοιαν ἕνεκα τοῦ γελοίου φησί· | ||
| 10 | καταπάσας τῆς τραπέζης τέφραν Σωκράτης εἶτα κυρτώσας ὀβελίσκον ἐκ τῆς παλαίστρας δι’ αὐτοῦ ἥρπασε τὸ ἱμάτιον. κωμῳδεῖ δὲ τὸν Σωκράτην, ὡς φιλόνεον καὶ περὶ παλαίστρας διατρίβοντα. κλεπτικὴ δὲ Σωκράτους πολὺ ἀποδέει, ἕνεκα δὲ τοῦ γελοίου καὶ τὴν κλοπὴν ἱματίου τῇ κωμῳδίᾳ προσήρμοσεν. | ||
sch nub178a | διότι, ὡς λέγουσιν, ὃς τελεῖ‐ ται τὰ γεωμετρικά, οὐκ ἔχει ὄρεξιν τοῦ φαγεῖν. | ||
sch nub178b | διαβήτην] διαδέτην. | ||
sch nub179a | 179] παρ’ ὑπόνοιαν. | ||
sch nub179b | ὑφείλετο] ἔκλεψε. | ||
sch nub180a | τί δῆτ’ ἐκεῖνον τὸν Θαλῆν: ἐνταῦθα μηδὲν προσφυὲς εἰπεῖν ἔχοντες οἱ γράψαντες πρὸ ἐμοῦ φασιν ἅπερ φασίν. σὺ δὲ σαφῶς τε ὁμοῦ καὶ συντόμως καὶ προσφυῶς τῇ ἐννοίᾳ νῦν ἄκουε. ὁ Θαλῆς οὗτος σοφὸς Μιλήσιος ἦν ἰσόχρονος τῇ τῶν σοφῶν ἑπτάδι τῇ κατὰ Σόλωνα. καὶ πρῶτος Ἑλλήνων | ||
| 5 | σελήνης ἔκλειψιν, μᾶλλον δὲ ὑποσκίασιν μέλλουσαν γεγονέναι τοῖς περὶ Ἀλυ‐ άττην προεῖπεν. καὶ τὸν Κροῖσον δὲ μὴ περαιωθέντα τὸν Ἅλυν πεπερακέναι πεποίηκε μηνοειδέσιν 〈ἡμι〉κυκλίοις μηνισκοκύκλοις τῶν τάφρων ὀρύγμασιν. ὡς οὖν κἀνταῦθα ὁ Στρεψιάδης τὸ περὶ τῆς ἐνδείας καὶ τῆς τοῦ ἱματίου κλοπῆς μηχάνημα τὸ γεγονὸς τάχα παρὰ τοῦ Σωκράτους κατήκουσεν, ἐκπλήττεται καί φησι· | ||
| 10 | τί δῆτα τὸν Θαλῆν ἐκεῖνον θαυμάζομεν τοιαῦτα ἐπὶ τοῦ Κροίσου μηχανη‐ σάμενον, νῦν τοῦ Σωκράτους μηχανωμένου τοιαῦτα; ἰστέον δέ σοι, ὅτι διττῶς γράφεται· Θάλης Θάλητος, καὶ Θαλῆς Θαλοῦ. | ||
sch nub180b | τί δῆτ’] ἔκλειψιν ὅλην. | ||
sch nub181a | ἀνύσας] σπεύσας. | Column end | |
sch nub181b,col 2 | τὸ φροντιστήριον] τὴν σχο‐ | ||
| λήν. | Column end | ||
sch nub183a | μαθητιῶ γάρ: ἐπιθυμῶ γὰρ μαθητὴς γεγονέναι, δηλονότι Σωκρά‐ τους. | ||
sch nub183b | μαθητιῶ] μαθεῖν ἐπιθυμῶ. | ||
sch nub184a | ὦ Ἡράκλεις: ὦ ἀλεξίκακε Ἥρακλες. ἀνεῴξαντος τοῦ μαθητοῦ εἰσ‐ ελθὼν Στρεψιάδης καὶ ἰδὼν τοὺς ἐκεῖ καθημένους μαθητὰς ὠχροὺς καὶ ἀμόρφους καὶ ἄντικρυς ἀνθρώπων σκιὰς ῥυπαρούς τε καὶ τἄλλα ἀνεβόησεν (185) ἐκπλαγείς· ποδαπὰ τὰ θηρία καὶ ζωΐδια ταῦτά εἰσιν; καὶ ὁ μαθητής· τί | ||
| 5 | (186) ἐθαύμασας; τίνι σοι ὅμοιοι δοκοῦσιν; καὶ ὁ Στρεψιάδης· ὅμοιοί μοι δοκοῦσι τοῖς τριακοσίοις Λάκωσιν αἰχμαλώτοις τοῖς ἐκ Πύλου, οὓς Κλέων πολιορκῶν πρῶτα μὲν λιμῷ εἷλεν, εἶτα καὶ εἱρκτὴ κατασχοῦσα ὡς εἴδωλα ἀνθρώπων πεποίηκε φαίνεσθαι. | ||
| οἱ πρὸ ἐμοῦ δὲ καὶ τὴν Πύλον κακῶς λέγουσι τρεῖς ἐπωνυμίας ἔχειν, Πύλον | |||
| 10 | καὶ Κορυφάσιον καὶ Σφακτηρίαν. σὺ δὲ τὴν μὲν Σφακτηρίαν νῆσόν μοι γίνωσκε, πόλεις δὲ τὸ Κορυφάσιον καὶ τὴν Πύλον. | ||
sch nub184b | ὦ Ἡράκλεις] φεῦ. | ||
sch nub184c | ποδαπὰ τὰ θηρία] εἶδε γὰρ τοὺς μαθητὰς ὠχρούς. | ||
sch nub185 | τῷ] τίσι. | ||
sch nub186 | ἱστορία: ἡ Πύλος ἦν ὑπό‐ φορος τοῖς Λάκωσι, μετὰ δὲ ταῦτα ἀπεσκίρτησεν. πέμψαντες οὖν τὸν Κλέωνα οἱ 〈Ἀθηναῖοι τοὺσ〉 Λά‐ | ||
| 5 | κωνας ἐκράτησαν τοὺς ἐν τῇ Πύλῳ ὄντας καὶ ἐμάστιξαν καὶ ἐν τῇ φυλακῇ ἐνέβαλον. ταῦτα δὲ πάσχον‐ | ||
| τες ἐγένοντο ὅσα καὶ νεκροί. | |||
sch nub187 | ἀτὰρ τί ποτε: ὁ “ἀτάρ” παραπληρωματικὸς ἀντὶ τοῦ “δή”· τί δή‐ ποτε, φησὶν ὁ Στρεψιάδης ἰδὼν τούτους, οὗτοι συννοίᾳ πρὸς γῆν βλέπουσιν; εἰπόντος δὲ τοῦ μαθητοῦ, ὅτι ζητοῦσι τὰ κατὰ γῆς ἤτοι σκοποῦσιν ἐφευρεῖν φυσιολογίας τῶν ὑπογέων, νομίσας δῆθεν ὡς ἀγρότης περὶ βολβῶν τούτους | ||
| 5 | σκοπεῖν· μὴ νῦν, φησί, περὶ βολβῶν σκοπεῖτε καὶ φροντίζετε. ἐγὼ γὰρ οἶδα, ποῦ καλοὶ καὶ μεγάλοι βολβοὶ φύονται. βολβοὶ δέ εἰσιν εἶδός τι κρομμυῶδες παρεμφερὲς πάνυ κρομμύοις σμικροῖς, οὓς πολλοὶ τῶν ἀπόρων ἀνερευνῶντες ἐσθίουσιν. τινὲς δὲ οὐκ ὀρθῶς ἐνόμισαν βολβοὺς τὰ οἶδνα καλεῖσθαι, ἅ τινες μὲν ἐκ τοῦ ὕω, τὸ βρέχω, διὰ τοῦ υ ψιλοῦ γράφουσι, Τζέτζης δὲ διὰ τῆς οι | ||
| 10 | διφθόγγου, ἐκ τοῦ οἰδαίνω· οἰδαίνοντα γὰρ καὶ ἐξογκούμενα ταῦτα σχίζει τὴν γῆν καὶ ἐξέρχεται. τῷ Δημοκρίτῳ δὲ κεφαλοβαρῆ ταῦτα καλεῖται, ἑτέροις δὲ βασσάραι. βασσάραι δὲ σὺν αὐτοῖς λέγονται καὶ αἱ πόρναι καὶ αἱ ἀλώπεκες. | ||
sch nub188 | βολβοὺς] τὰ λεγόμενα οἶδνα ἢ κρόμμυα. | ||
sch nub190 | ἵν’ εἰσὶ] ὅπου φύονται. | ||
sch nub191a | οἱ σφόδρ’ ἐγκεκυφότες: ἑτέρους τῶν μαθητῶν πάνυ ἐγκεκυφότας (192) εἰς τὴν γῆν συννοίᾳ ὁρῶν· οὗτοι δέ, φησί, τί δρῶσιν; καὶ ὁ μαθητὴς λέγει· οὗτοι τὰ ὑπὸ τὸ ἔρεβος καὶ τὸν ὑπὸ τὴν ἔραν καὶ τὴν γῆν τόπον ἤτοι τὰ περὶ τῶν ὑπογέων καὶ τοῦ Ταρτάρου διφῶσι καὶ ἀνερευνῶσι τῇ διανοίᾳ ὡς φυσιο‐ | ||
| 5 | λογήσαιέν (193) τι περὶ τούτων. ἐπεὶ δὲ ὁ πρωκτὸς τῶν κάτω κεκυφότων πρὸς τὸ ἄναντες εἴωθε φέρεσθαι· ὁ πρωκτὸς αὐτῶν τί, φησί, πρὸς τὸν οὐρανὸν (194) βλέπει; καὶ ὁ μαθητὴς ἕνεκεν τοῦ γελοίου παράγεται λέγων· αὐτοδιδάκτως (195) ἀστρονομίαν μανθάνει. εἶτ’ ἐπιστραφεὶς τοῖς συμφοιτῶσί φησι τοῖς ἔξω διὰ τὸν Στρεψιάδην βραχὺ ἐξελθοῦσιν· ἀλλ’ εἴσιτε καὶ εἰσέλθετε, ἵνα μὴ | ||
| 10 | ἐκεῖνος ἤγουν ὁ Σωκράτης ἐνταῦθα ἡμῖν ἐπιτύχῃ. τὸ δὲ “ἐκεῖνος” σεβασμοῦ (196/7) καὶ ὑπεροχῆς νῦν καὶ τιμῆς. καὶ ὁ Στρεψιάδης· μήπω εἰσελθέτωσαν, μικρὸν δέ τι καρτερησάτωσαν, ἵν’ αὐτοῖς κοινώσω καὶ κοινῶς εἴπω πραγμάτιον ἐμὸν καὶ ὑπόθεσιν. πραγματίον παροξυτόνως ἀττικῇ | ||
| 15 | διαλέκτῳ. | Column end | |
sch nub191a,col 2 | πραγμάτιον προπαροξυτόνως ἀτ‐ τικῇ διαλέκτῳ, πραγματίον δὲ παρο‐ | ||
| ξύνεται τῷ καθόλου κανόνι. | Column end | ||
sch nub191b | οἵδε] οἱ ἄλλοι. | ||
sch nub191c | οἱ σφόδρ’ ἐγκεκυφότες] οἱ φιλόσοφοι. | ||
sch nub192 | ἐρεβοδιφῶσιν ... Τάρταρον] ψηλαφῶσι τὰ περὶ τοῦ Χάους. | ||
sch nub195a | ὁ μαθητὴς πρὸς μαθητὰς | ||
| λέγει. | |||
sch nub195b | εἴσιθ’] εἴσιτε. πρὸς τοὺς μαθητάς. | ||
sch nub195c | ’κεῖνος] ὁ Σωκράτης. | ||
sch nub197 | αὐτοῖσι] ὑμῖν. | ||
sch nub198a | ἀλλ’ οὐχ οἷον καὶ οὐ δυνατὸν ἤτοι οὐ συγκεχώρηται ἡμῖν ἔξω διάγειν πολὺν χρόνον. εἶτα ὁ Στρεψιάδης ἑωρακὼς σφαῖραν ἐζωγραφημένην εἰς μίμημα οὐρανοῦ, καὶ γεωμετρικὸν καὶ περιηγήσεως πίνακα καὶ περὶ τούτων ἐρωτᾷ καὶ ἀκούει, καὶ πολλὰ ὡς ἀγρότης δῆθέν φησιν οὐκ ἄπωθεν γελοιαζούσης καὶ | ||
| 5 | κωμικῆς χάριτος. περὶ γὰρ τοῦ πίνακος τοῦ τῆς γεωμετρίας ἐν τῷ ἐρωτῆσαι ἀκούσας, ὅτι γεωμετρία ἐστί, χρησιμεύει δὲ εἰς ἀναμέτρησιν γῆς, ἐρωτᾷ· μῶν τῆς κληρουχικῆς καὶ ἐξ ἀναγραφῆς διανεμηθείσης τισί; καὶ ἀκούσας, ὅτι χρησιμεύει πρὸς πάσης γῆς ἀναμέτρησιν, οὐχὶ τῆς κληρουχικῆς· ἀστεῖον, φησί, καὶ χάριεν καὶ πολιτείᾳ πρέπον τοῦτο τὸ δίδαγμα ὡς πρᾶγμα σοφόν. | ||
| 10 | εἶτα τοῦ μαθητοῦ καὶ περὶ τοῦ τῆς περιηγήσεως λέγοντος πίνακος καὶ χειρὶ παραδεικνύοντος ἕκαστα καί· αἵδε μέν, λέγοντος, Ἀθῆναί εἰσιν, ἐπεὶ δικαστὰς οὐχ ὁρᾷ ταῖς ἐζωγραφημέναις Ἀθήναις· οὐ πείθομαι, φησί, ταύτας εἶναι Ἀθήνας, ἐπεὶ δικαστὰς οὐχ ὁρῶ καθημένους, τῷ οὕτω λέγειν τοὺς Ἀθηναίους διαβάλλων ὡς φιλοδίκους. ἐνισταμένου δὲ τοῦ μαθητοῦ καὶ λέγοντος· ὡς | ||
| 15 | ἀληθῶς οὗτος ὁ τόπος Ἀθῆναί εἰσι, πάλιν ὁ Στρεψιάδης ἐρωτᾷ ψευδῆ τὸν μαθητὴν δῆθεν ἐλέγχων· καὶ ποῦ Κικυννεῖς εἰσιν οἱ ἐμοὶ δημόται, οἱ συναγρόται, οἱ γείτονες; οὕτω ταῦτα ἔχειν μοι νόει, καὶ μὴ ἐκ τοῦ “αἵδε μὲν Ἀθῆναι” μέχρι τοῦ “Κικυννεῖς οὑμοὶ δημόται” τοῦ Στρεψιάδου εἶναί μοι λέγε, καθώς τινες ὑπετόπασαν. | ||
sch nub198b | αὐτοῖσι] ἡμῖν. | ||
sch nub201a | αὑτηΐ] σφαῖραν δείκνυσιν. | ||
sch nub201b | αὑτηΐ] ἐπέκτασις. | ||
sch nub202 | τοῦτ’] ἤγουν ἡ γεωμετρία. | ||
sch nub204 | ἀστεῖον] καλόν, χάριεν. | ||
sch nub205 | δημοτικὸν] καὶ πρέπον τῇ πολιτείᾳ. | ||
sch nub206a | αὕτη] χωρογραφίαν δείκνυ‐ σιν. | ||
sch nub206b | γῆς] τῆς. | ||
sch nub206c | περίοδος] ἡ. | ||
sch nub206d | περίοδος] ἤγουν ἡ περιήγη‐ σις. | ||
sch nub208 | 208] διασύρει τοὺς Ἀθηναί‐ ους, διότι συνίστων πάντοτε δι‐ καστήρια. | ||
sch nub209 | ὡς] γίνωσκε. | ||
sch nub211a | ἐνταῦθ’ ἔνεισιν: ἐνταῦθα, φησὶν ὁ μαθητής, ὑπάρχουσι καὶ οἱ Κικυννεῖς. ἡ δέ γε Εὔβοια ἤτοι ὁ Εὔριπος παρατεταμένη καὶ μακρά ἐστι τῷ σχήματι τῆς ζωγραφίας πόρρω πάνυ τῶν Ἀθηνῶν οὖσα, ὅθεν διὰ τὸ ἐπιμήκης εἶναι καὶ ἡ παρ’ αὐτῇ Μάκρις Μάκρις ἐκλήθη. καὶ ὁ Στρεψιάδης τὸ “παρατε‐ | ||
| 5 | ταμένη” δῆθεν οὐ νοήσας ἐπὶ τοῦ μακροῦ σχήματος τῆς ζωγραφίας εἰρῆσθαι, ἀλλ’ ἐπὶ τῆς τάσεως καὶ αὐξήσεως τῶν φόρων καὶ τῶν τελῶν· οἶδα, φησίν, ὅτι παρατεταμένη καὶ βαρυνθεῖσά ἐστι τοῖς φόροις· ὑφ’ ἡμῶν γὰρ καὶ τοῦ Περικλέους ἐβαρύνθη τοῖς τέλεσιν. κατασχόντος γὰρ Περικλέους πολέμῳ τοὺς | ||
| Ἄβαντας βαρεῖς αὐτοῖς ἐθέμεθα φόρους. | |||
sch nub211b | ἡ νῦν καλουμένη Μάκρις. | ||
sch nub211c | Εὔβοι’] Εὔριπος. | ||
sch nub212a | ἡδὶ] καὶ αὕτη. | ||
sch nub212b | παρατέταται] ἐξήπλωται. | ||
sch nub213 | ἡμῶν] Ἀθηναίων. | ||
sch nub214a | ἀλλ’ ἡ Λακεδαίμων, φησί, ποῦ ἐστι; τοῦ μαθητοῦ δὲ εἰπόντος· ἐρωτᾷς· ὅτι ποῦ ἐστι; καὶ δακτυλοδεικτήσαντος, ὅτι αὕτη ἐστὶν αὑτηΐ ἐστιν ἡ Λακεδαίμων, (215) ὁ Στρεψιάδης ἰδὼν ἔγγιστα τῇ ζωγραφίᾳ—μακρὰν γὰρ ἀπέχουσιν ἀλλή‐ λων τῷ τῆς ὁδοῦ διαστήματι—· λίαν ἐγγὺς ἡμῶν ἐστιν, ἔφη· φροντίζετε δὲ καὶ | ||
| 5 | (216/’17) σκέψιν ποιήσασθε ταύτην μακρὰν πάνυ ἀφ’ ἡμῶν ἀπαγαγεῖν. ἀλλ’ οὐ δυνατόν ἐστιν, εἰπόντος τοῦ μαθητοῦ, τοῦτο ποιῆσαι καὶ παρασπάσαι δῆθεν τὴν ζωγραφίαν, πάλιν ὁ Στρεψιάδης φησὶ πρὸς ἣν αὐτὸς διάνοιαν λέγων· ἐὰν τοῦτο οὐ δράσητε, βαρέως ἄρα οἰμώξετε. αἰνῶ δὲ αὐτὸς καθ’ ὑπερβολὴν τοῦ κωμικοῦ τὸ εἰρηναῖόν τε καὶ εὐσύμβουλον | ||
| 10 | τὸ μετὰ μεθόδου δεινότητος· ἀστείοις γὰρ λόγοις καὶ παιγνιώδεσι νουθετεῖ τοὺς βαρεῖς Ἀθηναίους, οἷς οὐδεὶς ἐτόλμα περὶ εἰρήνης λόγους εἰπεῖν, καί φησιν ἐν μὲν τῷ λέγειν· δικαστὰς οὐχ’ ὁρῶ καθημένους, ἀπέχεσθαι πρὸς τοὺς συμπολιτευομένους μὲν καὶ ἰδίους ἐπηρειῶν καὶ δικῶν | ||
| 15 | καὶ θορύβων, πρὸς δὲ τοὺς ἀλλοτρίους πολέμων ἐμφυλίων τε καὶ βαρβά‐ ρων, ἐν τῷ νῦν μὲν λέγειν μακρὰν ἀποστῆσαι τῆς Ἀττικῆς Λακεδαίμονα ἤτοι τὸν λακεδαιμονιακὸν πόλεμον, ἐν τῷ εἰρηνεῦσαι δηλονότι· εἰ δ’ οὔ, βαρέως | ||
| οἰμώξεσθε· ἀλλαχοῦ δὲ πολλαχοῦ, ἐν οἷς τε φέρει τὰς τριήρεις περὶ πολέμου καρχηδονικοῦ διαλεγομένας, καὶ οἷς φησι τὰς ἀφύας εὐώνους εἶναι, καὶ λέγει | |||
| 20 | ἑρπέτω ὁ πόλεμος, καὶ ἐν Εἰρήνῃ καὶ Ἀχαρνεῦσι καὶ σχεδὸν αὐτοῦ πᾶσι δράμασιν. εἰρήνην γὰρ ἐν ἅπασι τούτοις καὶ πρὸς βαρβάρους ἔχειν φησὶν αἱρετώτερον ἢ πόλεμον ὀϊζυρὸν καὶ ἐπίπονον. | ||
sch nub214b | αὑτηΐ] δεικτικῶς. | ||
sch nub215a | ὡς] λίαν. | ||
sch nub215b | φροντίζετε] πρὸς τοὺς Ἀ‐ θηναίους· βουλεύεσθε. | ||
sch nub218a | φέρε: ἄγε· παραπληρωματικὸς σύνδεσμος περιττῶς κείμενος, ὥσπερ νῦν καὶ ὁ “γάρ” περιττῶς κεῖται. τίς οὗτος οὑ ’πὶ τῆς κρεμάθρας: εἰσελθὼν ὁ Στρεψιάδης ὁρᾷ τὸν Σωκράτην ἐκκρεμῆ καθήμενον ἐπὶ καλαθίσκου μετέωρον, ὥσπερ τι κρεᾴδιον τραπέζης ἀπόλειμμα διὰ τὰς μύας αἰωρηθὲν | ||
| 5 | μεριδοκρύπτῃ καλάθῳ, ἵν’ ἑστίαμα ἐπιδείπνιον γένοιτο, καὶ ἰδὼν αὐτὸν οὕτω κρεμάμενον· τίς ἐστιν, ἐρωτᾷ, ὁ ἐπὶ τῆς κρεμάθρας; τὰ δὲ λοιπὰ σαφῆ, κατάδηλα. καὶ μὴ πείθου ψευδεῖ μακρηγορίᾳ τινῶν. | ||
sch nub218b | φέρε] ἄγε. | ||
sch nub219 | αὐτός] κατ’ ἐξοχὴν ὁ Σω‐ κράτης. | ||
sch nub220 | οὗτος] ὦ. | ||
sch nub223a | ὦ ’φήμερε: βραχυχρόνιε, ἄνθρωπε, θνητέ, καὶ περὶ θνητῶν καὶ γηΐνων φροντίζων. | ||
sch nub223b | ’φήμερε] ἄνθρωπε. | ||
sch nub224a | κάτειπέ: κυρίως κατειπεῖν ἐστι τὸ “κατά τινος εἰπεῖν”. νῦν δὲ ἀττικῶς “κάτειπε” ἀντὶ τοῦ “εἰπέ”. μετὰ γὰρ προθέσεων Ἀττικοὶ λέγουσι· δίειπε, κάτειπε καὶ ἔξειπε καὶ τὰ ὅμοια. | ||
sch nub224b | κάτειπέ] ἀττικόν. | ||
sch nub225a | ἀεροβατῶ: μετέωρος καὶ ἐκκρεμὴς ἐν τῷ ἀέρι φέρομαι· καὶ περι‐ φρονῶ τὸν ἥλιον: ἢ ἀντίπτωσις ἀττικὴ ἤτοι περὶ τοῦ ἡλίου φρονῶ καὶ λογίζομαι καὶ σκοπῶ, ἢ περιφρονῶ καὶ σκοπῶ καὶ περιεργάζομαι τὸν ἥλιον. εἰσάγει δὲ τὴν λέξιν ὁ κωμικὸς νῦν ἐπαμφοτερίζουσαν ἐσχηματισμένως αὐτὸν | ||
| 5 | διασύρων εἰς ἀσέβειαν, ὡς νοεῖσθαι τὸ “περιφρονῶ”, ὅτι καταφρονῶ τοῦ ἡλίου, ὅπερ ἀσεβές ἐστιν. ὁ Σωκράτης δέ, ὥσπερ προεῖπον, εἰρήκει, ὅτι τὰ (226) περὶ τοῦ ἡλίου σκοπῶ. καὶ ὁ Στρεψιάδης ἀκούσας τῆς λέξεως τῆς “περι‐ φρονῶ” πρὸς τὸ ἀσεβὲς τοῦτο δεξάμενός φησιν· ἔπειτα—περισσῶς κεῖται— ἀπὸ τοῦ ταρροῦ καὶ καλαθίσκου καταφρονητὴς γίνῃ σὺ τῶν θεῶν, ἀλλ’ οὐκ ἀπὸ | ||
| 10 | (227) τῆς γῆς, εἴπερ—ἐλλειπτικῶς ἀττικῶς—καταφρονητὴς ἔμελλες εἶναι εἰς αὐτοὺς καὶ ἀσεβής; ὁ Σωκράτης δὲ πάλιν αὐτῷ ἀποκρίνεται πρὸς τὰ ἐφ’ οἷς | ||
| ἐκεῖνος σκοπῶν εἶπε τὴν λέξιν, οὐ πρὸς τὸν λόγον τοῦ Στρεψιάδου· οὐ γάρ ποτ’ (228—’30) ἄν, λέγων, ἀπὸ γῆς ἐσκόπησα περὶ τῶν τοιούτων ἄριστα, εἰ μὴ εἰς τὸν ἀέρα μετέωρος ἐγενόμην. τοὺς χαμερπεῖς γὰρ ἡ γῆ καὶ κάτω πεφυρμένους οὐκ | |||
| 15 | ἐᾷ σοφόν τι νοῆσαι παρασπῶσα καὶ συνθολοῦσα τοῖς γεηροῖς τὰ νοήματα. οὕτως ἔχει ταυτί· τοῖς παλαιοῖς δὲ καὶ πρὸ ἡμῶν γράψασιν ἀσυντελῆ τῇδε καὶ μακρὰ λέγειν πάρες. | ||
sch nub225b | περιφρονῶ] περιεργάζομαι, λογίζομαι. | ||
sch nub225c | περιφρονῶ τὸν ἥλιον] ἤγουν τὰ τοῦ ἡλίου ἐξετάζω. | ||
sch nub225d | τὸν] τοῦ. | ||
sch nub226a | ἔπειτ’] παρέλκον. | ||
sch nub226b | ταρροῦ] ταλάρου, καλαθί‐ σκου. | ||
sch nub226c | ὑπερφρονεῖς] καταφρονεῖς. | ||
sch nub227 | εἴπερ p.i.m.] ἤθελες, ἐβούλου ὑπερφρονεῖν τῶν θεῶν. | ||
sch nub229 | κρεμάσας] τὸν ἑαυτόν μου. | ||
sch nub230 | λεπτὴν] τήν. | ||
sch nub231a | εἰ δ’ ὢν χαμαί: εἰ δ’ ὤν, φησί, προσγειότερος περὶ τῶν μετεώρων (232) καὶ θείων ἐσκόπουν, οὐκ ἄν ποτε εὗρον τὸ ἀληθές· οὐ γάρ, ἤτοι οὔκουν, (233) ἀλλ’ ἡ γῆ βίᾳ: ὁ “ἀλλά” ἀντὶ τοῦ “γάρ”· ἡ γῆ γὰρ τὴν ἰκμάδα καὶ τὸ | ||
| (234) ποριμώτατον τῆς φροντίδος καὶ τοῦ νοήματος ἕλκει πρὸς ἑαυτήν. πάσχει | |||
| 5 | δὲ τοῦτο καὶ τὰ κάρδαμα: ἢ τὰ παρ’ ἡμῖν γνώριμα ἢ περσικὴ βοτάνη ἀγρία κάρδαμον καλουμένη. νῦν δὲ τὴν σκάφον γνώριμον βοτάνην φησίν, ἥτις πλησίον ἑτέρων λαχάνων φυεῖσα ἑλκτικὴν ὑγρότητος ἔχουσα δύναμιν ἐπισπᾶται τὴν τῶν ἐγγὺς λαχάνων ἰκμάδα καὶ ἀποξηραίνει αὐτά, ἐκείνη δὲ θαλερῶς ἐπαυξάνει. ἕνεκα δὲ τοῦ γελοίου τὸ τῶν καρδάμων παράδειγμα ἔφερε. καὶ ὁ Στρεψιάδης | ||
| 10 | (236) ἀκούσας, ὅτι ἡ γῆ ἕλκει τὴν ἰκμάδα καὶ τὸ λεπτὸν καὶ ποριμώτατον τοῦ νοήματος πρὸς ἑαυτήν—τοῦτο δὲ ποιεῖ καὶ τὰ κάρδαμα, ὡς εἴπομεν, ἕλκοντα πρὸς ἑαυτὰ τὴν ὑγρότητα τῶν γειτνιώντων λαχάνων—καὶ θέλων εἰπεῖν, ὅτι καὶ τὰ κάρδαμα ἕλκουσι τὴν ἰκμάδα πρὸς ἑαυτά, ὡς δῆθεν ἀγρότης καὶ ἀμαθὴς διεφθαρμένως ἀνερωτᾷ οὕτως· ἡ φροντὶς ἕλκει τὴν ἰκμάδ’ εἰς τὰ κάρδαμα; | ||
sch nub231b | κάτωθεν] ἀπὸ τῆς γῆς. | ||
sch nub232a | οὐ γάρ] οὐδαμῶς. | ||
sch nub232b | ἀλλ’] γάρ. | ||
sch nub232c | βίᾳ] ἐν. | ||
sch nub234a | ἀπὸ τοῦ τὴν καρδίαν ἀμύσ‐ σειν· καρδίαν δὲ λάβε τὸν στόμαχον, ἐξ οὗ καὶ καρδιωγμός, ἡ τοῦ στομά‐ χου ὀδύνη. | ||
sch nub234b | πάσχει] ἐνεργεῖ. | ||
sch nub234c | ταὐτὸ] τοῦτο. | ||
sch nub236 | ἕλκει] ἀδιανόητον. | ||
sch nub239a | ἦλθες δὲ κατὰ τί: ἐκ τῆς κρεμάθρας κατελθὼν ὁ Σωκράτης ἐρωτᾷ Στρεψιάδην· κατὰ τί ἤγουν διὰ ποίαν ἦλθες αἰτίαν; καὶ ὁ Στρεψιάδης· (240) βουλόμενος μαθεῖν λέγειν ἤτοι ἀντιλέγειν καὶ δικάζεσθαι· ὑπὸ γὰρ τόκων (241) καὶ χρήστων—νῦν καταχρηστικῶς παραχρηστικῶς δανειστῶν—ἄγομαι καὶ ἕλκομαι | ||
| 5 | εἰς δικαστήρια, φέρομαι καὶ ἀνάρπαστος βαστάζομαι καὶ εἰς ἐνέχυρα ἀκουσίως τὰ χρήματα ἐμοῦ ἀφαιροῦμαι. χρήστης καὶ δανειστὴς διαφέρει· καὶ δανειστὴς μὲν ὁ πρὸς τὸ λαβεῖν τόκους ἢ καὶ ἄνευ τόκων διδοὺς δάνεια, χρήστης δὲ ὁ διδοὺς ἱμάτιά τινι ἢ ἀργυρώματα ἢ καὶ τοιαῦτά τινα πρὸς χρῆσιν βραχεῖαν, ἵνα πάλιν ἀπολάβῃ ταῦτα συντόμως. | ||
| 10 | νῦν δὲ καταχρηστικῶς παραχρηστικῶς χρήστας τοὺς δανειστὰς εἶπεν. οὕτω γίνωσκε ταῦτα παραλιμπάνων τοὺς παλαιούς. τὸ ἄγομαι φαμὲν ἐπὶ τῶν ἑλκομένων αἰχμαλώτων ἢ ἑλκομένων εἰς δικαστή‐ ριον. τὸ δὲ φέρομαι ἐπὶ τῶν μετεώρων βασταζομένων. | ||
sch nub239b | διασύρει αὐτόν, διότι οὐκ ἠπίστατο ἀντιλέγειν ὡς οἱ ῥήτορες. | ||
sch nub239c | λέγειν] τὸν λόγον, ἀντιλέ‐ γειν. | ||
sch nub241a | ἄγομαι] ἕλκομαι. | ||
sch nub241b | τὰ χρήματ’] διά. | ||
sch nub241c | ἐνεχυράζομαι] εἰς ἐνέχυρα ἀφαιροῦμαι. | ||
sch nub242 | πόθεν δ’ ὑπόχρεως: ὥσπερ τις ἰατρὸς ἐρωτᾷ νοσοῦντά τινα· πῶς ἔλαθες σαυτὸν ἐς τόδε τὸ νόσημα περιπεσών; κἀκεῖνος αὐτῷ ἀποκρίνεται, οὕτω καὶ νῦν ὁ Σωκράτης ἐρωτᾷ Στρεψιάδην, πῶς ἔλαθεν ἑαυτὸν ὑπόχρεως (243) γενόμενος. καὶ ὁ Στρεψιάδης ὡς νοσῶν ἀποκρίνεται· νόσος, λέγων, ἱππική | ||
| 5 | με ἐπέτριψεν ἤγουν συνέτριψεν, ἀπώλεσε δεινὴ εἰς τὸ φαγεῖν καὶ καταδαπανῆσαι (244—’46) πράγματα. ἀλλὰ δίδαξόν με τὸν ἥττονα λόγον τὸν μηδὲν ἀποδιδόν‐ τα, τουτέστιν ὃς τὰ χρέα οὐκ ἀποδίδωσιν, ἀλλ’ ὅμως νικᾷ· μισθὸν δ’ ὅντινα πράττῃ καὶ ἀπαιτεῖς με ὀμοῦμαι καὶ ὀμνύω τοὺς θεοὺς καταθεῖναι καὶ δοῦναί σοι. πολὺ δὲ νῦν ἁμαρτάνει τοῦ ἤθους Σωκράτους καταψευδόμενος. ὁ Ἱππο‐ | ||
| 10 | κράτης γὰρ καὶ ὁ Σωκράτης μισθὸν παρ’ οὐδένος οὐδένα ἐλάμβανον, πλὴν ὁ Σωκράτης μόνον σῖτον καὶ οἶνον ἐλάμβανεν ἐκ τῶν αὐτοῦ φοιτητῶν. Σιμωνίδης δὲ πρὸ αὐτῶν πρῶτος ἀργυρίου ἀπήρξατο πᾶν καὶ πράττειν καὶ φθέγγεσθαι, ὅπερ ὁ ἄθεος Θεόδωρος διεδέξατο. Κόρακι δὲ τῷ ῥήτορι τοῦτο εἶπε Τισίας μισθὸν ῥητορικοῦ διδάγματος ἀπαιτούμενος· ὄμνυμι θεοὺς ἀποδοῦναί σοι | ||
| 15 | μετὰ τὸ μαθεῖν, ὃν ἂν ἀπαιτῇς με μισθόν. οἰκονομικῶς δὲ νῦν ἐπὶ Σωκράτους τοῦτό φησιν ὁ Ἀριστοφάνης ἀσεβῆ τοῦτον ἀποδεῖξαι βουλόμενος. ὀμνῦντος γὰρ Στρεψιάδου θεοὺς μετὰ τὸ μαθεῖν λέγειν καταθεῖναι αὐτῷ τὸν ταχθέντα (247—’49) μισθὸν ὁ Σωκράτης φησίν· ἡμῖν νόμισμα καὶ νομιζόμενον οὔκ εἰσι θεοί. καὶ ὁ Στρεψιάδης ὡς ἀγρότης πάλιν καὶ ἀμαθὴς εἰσάγεται γελοῖα φθεγγό‐ | ||
| 20 | μενος πρὸς τὴν νόμισμα φωνὴν λέγων· ὦ Σώκρατες, ἆρα τὸ νόμισμα οἱ φιλόσοφοι δοκεῖτε θεὸν καὶ τούτῳ ὀμνύετε ἢ σιδηροῖς νομίσμασιν, ὥσπερ ἐν Βυζαν‐ τίῳ; σιδαρέοισιν: τὸ “δα” μακρόν· καὶ ἔστιν ὁ στίχος τροχαϊκός. πρῴην | ||
| οἱ Βυζάντιοι σιδηρῷ, φασίν, ἐχρῶντο νομίσματι. ὁ νοῦς δέ, ὃν φθείρουσιν, οὗτός ἐστι· φησὶ Στρεψιάδης· τῷ νομίσματι, Σώκρατες, ὄμνυτε οἱ φιλόσοφοι; | |||
| 25 | ἢ ἐν “σιδηρέοις λέβησι” δέον εἰπεῖν, “ὥσπερ οἱ Σκύθαι” ἐν τῷ ὀργεμπαίῳ, ὅστις σιδηρᾶ λεκάνη ἐστίν, εἶπεν· “ὥσπερ ἐν Βυζαντίῳ”. ἰστέον δέ, ὡς Βυζάντιος μόνον κύριον ὄνομα καὶ Βυζάντιον, τὸ Βυζαντίδιον ὑποκοριστικῶς, ι, τἄλλα δὲ πάντα δίφθογγα γράφεται, Τζέτζης βυζάντειος, βυζάντειον πόλισμα καὶ Βυζάντειον ἄνευ τοῦ τεθῆναι πόλισμα. διὰ δὲ τὴν | ||
| 30 | ἀμαθεστάτην μιαρὰν κουστωδίαν γράφω ποτὲ καὶ αὐτὸς κατ’ αὐτούς. | ||
sch nub243 | δεινὴ φαγεῖν] ἤγουν πολυ‐ δάπανος. | ||
sch nub244 | τοῖν σοῖν λόγοιν] τῶν σῶν λόγων. | ||
sch nub246a | πράττῃ] εἰσπράττῃ. | ||
sch nub246b | πράττῃ] ἀπαιτεῖς. | ||
sch nub246c | καταθήσειν] παρασχεῖν. | ||
sch nub248a | νόμισμ’] νομιζόμενον, φρόν‐ τισμα. | ||
sch nub248b | τῷ] τίνι. | ||
sch nub249a | ἢ] ὄντως. | ||
sch nub249b | σιδαρέοισιν] νομίσμασιν. | ||
sch nub249c | ἐν Βυζαντίῳ] ὤμνυον. | Column end | |
sch nub249c,col 2 | Βυζαντίῳ] Βυζαντείῳ. | ||
sch nub250 | βούλει τὰ θεῖα πράγματα: πάρες τὰ τῶν προτέρων, ἡμῶν δὲ νῦν ἄκουε. πεποίηται νῦν ὁ Σωκράτης τῷ κωμικῷ ἀπὸ τοῦ εὐσεβεῖν μετάγων εἰς ἀσέβειαν Στρεψιάδην· βούλει, λέγων, εἰδέναι τὰ θεῖα καὶ ἃ ὀρθῶς καὶ ἀληθῶς θεῖά εἰσι καὶ ξυγγενέσθαι καὶ εἰς ὁμιλίαν καὶ γνῶσιν ἐλθεῖν τῶν λόγων τῶν | ||
| 5 | ἡμετέρων θεῶν, Νεφελῶν; καὶ ὁ Στρεψιάδης συγκατατίθεται καί· μάλιστά γε, φησί, θέλω. καθίζει τοίνυν αὐτὸν ἐπὶ σωκρατικοῦ σκίμποδος ἤγουν κλινιδίου ἢ ὀκλαδίου καὶ σκαμβόποδος θρόνου, οἷοι πολλοὶ παρά τε Θρᾳξὶ καὶ Βουλγάροις εἰσίν. ὁ σκίμπους δ’ οὗτος μεστὸς κόρεων, ἐφ’ οὗ τοῦτον ἱδρύσας αὐτῷ περιτίθησι στέφανον. εἶτα λαβὼν ὄστρακα τῆς κεφαλῆς ἀνωτέρω τοῦ Στρεψιάδου πρὸς | ||
| 10 | ἄλληλα προστρίβων αὐτὰ τῷ ἀποπίπτοντι τούτων λεπτῷ δίκην παιπάλης καταπάττει αὐτὸν καὶ προτελειοῖ πρὸς ἀσέβειαν, εὐχήν τινα λέγων καὶ ἀνα‐ καλούμενος ὡς θεοὺς ἀέρα, αἰθέρα, καὶ τὰς νεφέλας πλέον αὐτῶν, ἐλθεῖν ἐπ’ αὐτόν. τὰ δὲ ὡραῖα γελοῖα κατὰ λεπτὸν τοῦ δαιμονίου Ἀριστοφάνους τίς διηγήσεται; τὰ κομματικὰ γὰρ τῶν προσώπων ὡς Τζέτζη διηγεῖσθαί με | ||
| 15 | οὐκ ἐᾷ. | ||
sch nub251a | νὴ Δί’] θέλω. | ||
sch nub251b | ἔστι] ἀληθῆ. | ||
sch nub254 | φασὶ σκίμποδα εἶναι τὸ χω‐ λὸν κραββάτιον· σκιμπάζειν γὰρ τὸ χωλαίνειν παρὰ τοῖς παλαιοῖς. εἴρηται παρὰ τὸ σκαμβοὺς ἔχειν | ||
| 5 | τοὺς πόδας. | ||
sch nub255 | τουτονὶ τοίνυν λαβέ: “λαβέ” ἀντὶ τοῦ “λάβε” ἀττικῶς. παρεπιγρα‐ φὴν δὲ τοῦτο κακῶς οἱ πρὸ ἡμῶν λέγουσιν. καὶ πῶς γὰρ οὐ κακῶς τοῦ Σω‐ κράτους λέγοντος περὶ τοῦ στεφάνου· λαβὲ τουτονὶ τὸν στέφανον, οὐ μὴν δ’ ἐκ τῶν κάτωθεν λεγομένων νοουμένου καὶ τοῦ στεφάνου, ὥσπερ ἐν τῷ | ||
| 5 | λέξω τὰ πάντα νητρεκῶς, ἅ μ’ ἱστορεῖς. ἐκεῖ γὰρ μηδὲν ἐρωτῶν ὁ Πρίαμος ἐκ τοῦ “ἅ μ’ ἱστορεῖς” φαίνεται, ὅτι προη‐ ρώτησε, καὶ ἔστιν ἐκεῖνο ποιητικὴ παρεπιγραφή. τοῦτο δὲ παραγραφὴ καὶ ὀβέλισμα γραμματικῶν, τουτέστιν ἀνθρώπων κριτικωτάτων κρίνειν εἰδότων γράμματα, τουτέστι συγγράμματα γραμματικῶν, ῥητόρων, ἰατρῶν, φιλοσόφων, | ||
| 10 | μηχανικῶν, ἀστρολόγων, γεομετρῶν καὶ πάντων ἁπλῶς τῶν ὅσοι λογικὰ συγ‐ γράμματα συνετάξαντο. τοιοῦτον γάρ, εἰ παράγει πῇ καὶ ἐτράφη, γραμματικὸν Τζέτζης φησίν. ὃς τοιοῦτος γραμματικὸς πολλῷ φιλοσόφων ὑπέρτερος· οἱ μὲν γὰρ ἐπικαλοῦνται φιλόσοφοι ὡς φιλοῦντες σοφίαν, οὐχ ὡς εἰδότες· ὁ δὲ τοιοῦτος, ὃν εἴπομεν, καλεῖται γραμματικὸς οὐχ ὡς φιλῶν, ἀλλ’ ὡς εἰδὼς | ||
| 15 | κρίνειν γράμματα καὶ συγγράμματα. | ||
sch nub256a | ἐπὶ τί στέφανον: στεφανωθεὶς Στρεψιάδης παρὰ Σωκράτους ὡς προτελούμενος φιλοσοφίας τὰ ὄργια καὶ ἀσέβειαν δεδιὼς δῆθέν φησιν· ἐπὶ τί καὶ διὰ τί στέφανον ἐμοὶ δίδως, ὦ Σώκρατες; οἴμοι ἵνα ἐμὲ θύσητε, θύσετε, ἰωνικῶς, ὅπως καὶ ὥσπερ τὸν Ἀθάμαντα. τοῦ δὲ “μὴ θύσητε” θύσετε” τὸ “μή” περιττῶς | ||
| 5 | κεῖται, ὡς τὸ ἀλλ’ οὐδὲ νῦν σε μὴ παρόντ’ ἴδῃ πέλας. ἡ δὲ ἱστορία τοιάδε. ἱστορία: ἀνθ’ ὧν Ἀθάμας πεισθεὶς τῇ αὐτοῦ δευτέρᾳ συ‐ | ||
| ζύγῳ Ἰνοῖ Φρίξον ἐκείνου τὸν παῖδα τὸν ἐκ Νεφέλης τῆς πρὶν αὐτοῦ γυναικὸς δι’ ἀκαρπίαν ὡς ἱερεῖον θεοῖς τυθῆναι παρέσχε κἀν νεφέλῃ αὐτὸν ἡ μήτηρ ἀφήρπαξέ | |||
| 10 | τε καὶ ἔσωσε, στεφανωθεὶς ἀντ’ ἐκείνου τῷ βωμῷ τοῦ Διὸς παρίστατο τυθησό‐ μενος. ἐπιφανεὶς δὲ Ἡρακλῆς τῆς σφαγῆς τοῦτον ἐκσῴζει· Φρίξος, εἰπών, ζῇ. | ||
sch nub256b | ἐπὶ ... Σώκρατες] δεδιώς, μὴ πέσῃ εἰς ἀσέβειαν, δειλιᾷ. | ||
sch nub257a | μοι (sic)] φοβοῦμαι. | ||
sch nub257b | ὅπως] ὅρα. | ||
sch nub257c | μὴ] τὸ “μή” περισσόν. | ||
sch nub258a | οὔκ, ἀλλὰ ταῦτα πάντα: οὐχ ὅπως σε θύσωμεν, ὁ Σωκράτης φησί, διδόαμέν σοι στέφανον, ἀλλὰ πάντα ταῦτα τοῖς νεήλυσι δρῶμεν ἡμῶν μαθηταῖς φιλοσοφίας ἀρχὴν ὡς ἑορτῆς καὶ μυστηρίων προτέλειά τε καὶ προδιδάγματα. (259/’60) εἶτα δὴ τί κερδανῶ; φησὶ Στρεψιάδης. καὶ Σωκράτους εἰπόντος· | ||
| 5 | λέγειν γενήσῃ τρίμμα καὶ ἐντριβής, κρόταλον καὶ εὔστομα στωμυλλόμενος καὶ περίκροτα, ὥσπερ τὸ κρόταλον, ὃ κατὰ τούτους ὁ ἐσχισμένος λέγεται κάλαμος, καθ’ ἡμᾶς δὲ τὰ χαλκεῖα χειροκύμβαλα, παιπάλη, οὐ κατὰ τούτους τραχύτατος, ἀλλὰ λεπτολόγος καὶ ζητητικὸς καὶ τῶν πάνυ διαλανθανόντων σμικρῶν καὶ ἀφανεστάτων—παιπάλη δὲ τὸ λεπτίστατόν ἐστι τοῦ ἀλεύρου—ταῦτα εἰπόντος | ||
| 10 | Σωκράτους καὶ τῇ προστρίψει τῶν ὧν εἶπον ὀστράκων αὐτὸν καταπάττοντος· | ||
| (261/’62) οὐ ψεύσῃ με, Σώκρατες, λέγει, τῷ λεπτῷ γὰρ τῶν ὀστράκων (263) παιπάλη γενήσομαι. ὁ δὲ εὐφημεῖν καὶ σιωπᾶν εἰπὼν Στρεψιάδην κατάρ‐ χεται τῆς εὐχῆς ὡς θεοὺς ὑμνῶν ἀέρα, αἰθέρα καὶ τὰς νεφέλας, ἃς καὶ καλεῖ θεαθῆναι. | |||
sch nub258b | τοὺς μέλλοντας διδάσκε‐ σθαι· ὥσπερ λέγομεν· τελεῖται τὴν ῥητορικήν, τελεῖται τὰ φιλόσοφα, ἤγουν διδάσκεται. | ||
sch nub258c | τοὺς τελουμένους] ἤγουν τοὺς νεήλυδας μαθητάς. | ||
sch nub260a | λεπτολόγος καὶ τῶν λεπτῶν ζητητής. | ||
sch nub260b | λέγειν] εἰς τό. | ||
sch nub260c | τρίμμα] ἐντριβής. | ||
sch nub260d | κρόταλον] εὔστομος, εὔ‐ γλωττος, ἠχητικός. | ||
sch nub261 | ἀτρέμας] ἡσύχως. | ||
sch nub262 | καταπαττόμενος] καταπα‐ τούμενος. | ||
sch nub263 | εὐφημεῖν] σιωπᾶν. | ||
sch nub264 | ἀμέτρητ’ Ἀήρ: ὅτι κυκλοτερῶς καὶ σφαιρικῶς τὴν γῆν περιέχει. | ||
| ὃς ἔχεις τὴν γῆν μετέωρον: τὴν γῆν τινες δοξάζουσιν εἶναι πλατεῖαν πε‐ ταλοειδῆ (265) ὀχουμένην τῷ ἀέρι. λαμπρός τ’ Αἰθήρ: ἢ ὁ ἥλιος ἢ ὁ μετὰ τὸν ἀέρα τόπος, ἐν ᾧ οἱ ἀστέρες, ὅς ἐστι καθαρὸς καὶ οὐ νεφελώδης, ὡς ὁ ἀήρ. | |||
| 5 | βροντησικέραυνοι: τῷ βάρει γὰρ τοῦ ὕδατος ἀλλήλαις κροτοῦσαι βροντὴν ἀπεργάζονται, κεραυνὸν δὲ τὸν ἐν αὐταῖς λεπτὸν ἀέρα προστρίψει ἐκπυρακτοῦσαι. (266) ἄρθητε δὲ μετέωροι εἰπόντος ῥάκος τι ὁ Στρεψιάδης ἑλίσσεται καί (267) φησι· μήπω γε ταύτας κάλει, πρὶν ἂν τουτὶ προσπτύξωμαι, μὴ καταβραχῶ. προσπτύξομαι δὲ ἀντὶ τοῦ “σκεπασθῶ” ἀπὸ τῶν πτυχῶν εἴρηται τῶν ἢ | ||
| 10 | ζωόφυτον ἢ ἕτερόν τι σκεπόντων. | ||
sch nub266 | τῷ φροντιστῇ] ἐμοί. | ||
sch nub267 | πτύξωμαι] ἐντυλιχθῶ τὸ τρι‐ βώνιον· ἐκ μεταφορᾶς τῶν ὀστρέων. | ||
sch nub268a | τὸ δὲ μὴ κυνῆν: ἐλλιπὴς ἡ διάνοια, ἔστι δὲ αὕτη· τὸ δὲ ἐλθεῖν ἐμὲ (269) οἴκοθεν μηδὲ κυνῆν καὶ σκιάδειον ἔχοντα. λείπει τὸ “οὐ μάταιον ἦν;”. εἰς ἐπίδειξιν: προφανῶς. | ||
sch nub268b | κυνήν] περικεφαλαίαν, σκιά‐ δειον. | ||
sch nub268c | ἔχοντα] φοροῦντα. | ||
sch nub268d | 268] οὐ δεινὸν οὐδὲ μάταιόν ἐστιν; ⟦εἰς ἐπίδειξιν⟧. | ||
sch nub269 | τῷδ’] τῷ πρεσβύτῃ. | ||
sch nub270a | χιονοβλήτους τὰς κορυφάς φησι τοῦ Ὀλύμπου, ὅτι τὰ ἄκρα τῶν ὀρῶν χιονόβλητα,(.) κἂν ὁ ἑσπέριος ὅλως τοῦτο οὐκ ἔχῃ. | ||
sch nub270b | Ὀλύμπου] ὄρος Μυσίας. | ||
sch nub270c | χιονοβλήτοισι] τὰ γὰρ ὑψη‐ λὰ χιονόβλητα. | ||
sch nub271a | Ὠκεανοῦ κήπους τὰς τούτου πηγὰς λέγει, Νύμφας δὲ τὰ ὕδατα. συγχορεύουσι δὲ τοῖς ὕδασιν αἱ νεφέλαι, ὅτι καὶ αὗται καθύγρου οὐσίας εἰσίν. (272) χρυσέαις ἀρύεσθε προχόοις: ταῖς χρυσαυγέσιν ἡλίου ἀκτῖσιν ἀνιμώμεναι τὸ ὑγρὸν δίκην προχόων χρυσέων ἤτοι ξεστῶν. καὶ πρόχοοι μὲν | ||
| 5 | οἱ ξέσται καὶ πᾶν ἀγγεῖον ἔχον ὑγρὸν καὶ προχέον αὐτό, προχοαὶ δὲ αἱ ἐκχύσεις (273) τῶν ποταμῶν. Μαιῶτις λίμνη Σκυθίας. Μίμας δὲ ὄρος ὑψηλὸν ἔγγιστα (274) Χίου. χαρεῖσαι: τερφθεῖσαι. | ||
sch nub271b | ἱερὸν] εἰς. | ||
sch nub271c | ἵστατε] συνιστῶντες. | ||
sch nub271d | νύμφαις] σύν. | ||
sch nub271e | νύμφαις] ταῖς πηγαῖς. | ||
sch nub273 | Μίμαντος] ὄρος ὑψηλὸν τῆς | ||
| Χίου. | |||
sch nub274a | ἀένναοι Νεφέλαι: ἀεὶ οὖσαι ἢ ἀεὶ νάουσαι καὶ ῥέουσαι. ὑπακούσασαι δῆθεν εὐχῆς τῆς Σωκράτους παρακελεύονται ἀλλήλαις ἐξ Ὠκεανοῦ σφῶν πατρὸς τοῦ βαρέως ἠχοῦντος ἀρθῆναι ἐφ’ ὑψηλῶν ὀρέων δενδροφύτων κορυφάς, ἵν’ ὑψηλοὺς τόπους θεάσωνται, καρπούς, γῆν, ποταμούς, θάλασσαν. τὸ ὄμμα | ||
| 5 | γὰρ καὶ ὁ ὀφθαλμὸς τοῦ αἰθέρος, ὁ ἥλιος, λαμπρὸν ὑπαυγάζει. ἀλλὰ τὸ ὄμβριμον ὄμβριον νέφος καὶ τὴν φύσιν τῶν νεφελῶν, φασίν, ἀποθέμεναι ἀθανάταις μορφαῖς τὴν γῆν θεασώμεθα. καὶ αὐτίκα χορὸς ἑταιρίδων εἰσέρχεται ἐσκευασμέ‐ νος εἰς σχῆμα τῶν νεφελῶν. (276) ἀλλὰ καί τινας ἀναπτυκτέον τῶν λέξεων. δροσερὰν φύσιν: ὅτι | ||
| 10 | μετέχουσιν αἱ νεφέλαι ὑγρότητος. εὐάγητον: τὴν καλῶς κινουμένην καὶ (277) φερομένην. Ὠκεανοῦ βαρυαχέος: ἀκαλαρρείτης Ὁμήρῳ καὶ ἥσυχα ῥέων ὁ Ὠκεανὸς λέγεται· πῶς δ’ οὗτος βαρυηχέα τοῦτόν φησιν; ὅτι ἐκ τούτου πάντες ποταμοὶ καὶ πᾶσαι θάλασσαι καὶ φρείατα μακρὰ νάουσιν. ἐπεὶ δὲ τὸ ὕδωρ ἠχητικὸν καὶ τοὺς ποταμοὺς οἱ ζωγράφοι ζωγραφοῦσι ταυροκεφάλους | ||
| 15 | καὶ ὅτι καὶ βροντῶν κρότος ἐκ καθύδρων τῶν νεφελῶν γίνεται, διὰ τοῦτο βαρυ‐ ηχέα (289) τοῦτόν φησιν. ἀθανάταις ἰδέαις: νῦν ἀνθρωπομόρφοις, ὥσπερ ὁ Ζεύς, Ἥρα καὶ οἱ λοιποὶ θεοί. ἐπιδώμεθα: καὶ θεασώμεθα τὴν γῆν τῷ τηλεσκόπῳ καὶ πόρρωθεν βλέποντι ἡμῶν ὄμματι. | ||
sch nub274b | ἱεροῖσι] θύμασι. | ||
sch nub275 | ἀένναοι] ἢ ἀεὶ ῥέουσαι ἢ ἀεὶ | ||
| οὖσαι. | |||
sch nub276 | φανεραὶ] ἄνευ ὕδατος, κα‐ θαραί. | ||
sch nub277a | εὐάγητον: καλῶς ἀγομέ‐ νην. τὸ γὰρ ὕδωρ, ὅπῃ τις θέλει, στρέφει καὶ ἄγει, τὰ δὲ ἄλλα στοιχεῖα, τὸ πῦρ, τὴν γῆν, οὐδαμῶς. | ||
sch nub277b | δροσερὰν φύσιν] τήν. | ||
sch nub277c | δροσερὰν φύσιν] αἱ ἔχουσαι ἢ δείξασαι. | ||
sch nub277d | εὐάγητον] καθαρὰν καὶ λάμ‐ πουσαν. | ||
sch nub278 | “βαρυηχέος” διὰ τί εἶπε; καὶ μὴν ὁ Ὠκεανὸς ἥσυχος καὶ ἀκαλαρρείτης ὡς κυκλῶν πᾶσαν τὴν γῆν. ἀλλὰ διότι ἐξ ἐκείνου ῥέουσι | ||
| 5 | καὶ αἱ πηγαὶ καὶ οἱ ποταμοί, εἴρηται βαρυηχής. | ||
sch nub281 | ἀφορώμεθα] βλέπομεν. | ||
sch nub282 | ἱερὰν] μεγάλην. | ||
sch nub284 | βαρύβρομον] ἐπιθετικῷ ὀνό‐ ματι. | ||
sch nub285 | ὄμμα ... αἰθέρος] ὁ ἥλιος. | ||
sch nub286a | ἀκάματον] μὴ κοπιῶν. | ||
sch nub286b | σελαγεῖται] λάμπει. | ||
sch nub287a | μαρμαρέαις] λαμπραῖς. | ||
sch nub287b | αὐγαῖς] λαμπηδόσι. | ||
sch nub288 | ἀποσεισάμεναι] ἀπορρίψασαι. | ||
sch nub289a | ἐπιδώμεθα] ἄς. | ||
sch nub289b | ἐπιδώμεθα] φανῶμεν, θεα‐ σώμεθα. | ||
sch nub291a | ὦ μέγα σεμναὶ Νεφέλαι: τῶν Νεφελῶν φανεισῶν τῷ ὑπακοῦσαι δῆθεν τῆς εὐχῆς τοῦ Σωκράτους εὐχαριστεῖ αὐταῖς ὁ σοφὸς λέγων· ὦ μέγα καὶ μεγάλως σεμναὶ καὶ τίμιαι Νεφέλαι, ἠκούσατέ μου φανερῶς. ὑποστραφεὶς (292) δὲ εἶτα τῷ Στρεψιάδῃ φησίν· αἴσθησιν ἔσχες τῆς φωνῆς τῶν Νεφελῶν | ||
| 5 | τῆς θεοσέπτου καὶ ἅμα τῇ τούτων φωνῇ καὶ βροντῆς μυκησαμένης, τροπικωτέ‐ ρως (293—’95) ἀντὶ τοῦ ἠχησάσης; καὶ ὁ Στρεψιάδης τρέμων δῆθεν ἐσχημα‐ τισμένως καὶ πτοούμενος τὰς βροντὰς λέγει· καὶ σέβομαι καὶ βούλομαι ἀντα‐ ποπαρδεῖν πρὸς τὰς βροντάς· καὶ εἰ θέμις ἐστὶ καὶ εὐσεβές ἐστιν εἰπεῖν ἢ μὴ εὐσεβές, ἤδη τῷ δέει χεσείω· οὕτως αὐτὰς τετρεμαίνω καὶ πεφόβημαι. εἶτα | ||
| 10 | (296) ἐπιφωνήματι καὶ ὑστερολογίᾳ φησίν· ὦ πολυτίμητοι. καὶ ὁ Σωκράτης ἐπιτιμῶν αὐτῷ καὶ μεμφόμενος καὶ τῆς δειλίας ἐξαιρῶν· οὔ, φησί, δεῖ σε δειλιᾶν πρὸς τοὺς κτύπους τῶν βροντῶν μηδὲ σκώψῃς καὶ ὑπὸ τοῦ δέους σκωπτικὰ λέγε τοιαῦτα καὶ ἄσεμνα, ὥσπερ οἱ τρυγοδαίμονες καὶ οἱ κωμικοί, οἱ τῷ δαίμονι καὶ τῇ τύχῃ δυσμοίρῳ διὰ τρύγα ἤτοι οἶνον καὶ τράγον ληρολε‐ | ||
| 15 | σχοῦντες (297) τοιαῦτα· ἀλλ’ εὐφήμους πρόπεμπε λόγους· μέγα γάρ—νῦν ἀντὶ τοῦ “πολύ”—σμῆνος καὶ πλῆθος τῶν νεφελῶν κεκίνηται ταῖς ἐμαῖς ἀοιδαῖς καὶ εὐχαῖς ἢ κινεῖται αὐτὸ ᾆδον καὶ ψάλλον. τὸ δὲ “οὗτοι” ἀντὶ | ||
| τοῦ “οἱ παρ’ ἡμῖν” κωμικοί. ὁ νοῦς μὲν οὗτός ἐστι τοῦ παρόντος χωρίου καὶ ἡ συνέπεια τοῦ λόγου καὶ | |||
| 20 | σύνταξις. τὸ δὲ “ᾔσθου φωνῆς ἅμα καὶ βροντῆς” παρεπιγραφή ἐστιν, ὁ ποιητικὸς τρόπος. δηλοῖ γὰρ ὁ ποιητὴς διὰ τοῦ νῦν εἰπεῖν· καὶ βροντῆς, ὅτι, ὅτε ἐφθέγξαντο αἱ νεφέλαι, ἅμα καὶ τὸ ἠχεῖον ἐπεκρότησε εἰς τύπον βροντῆς. τὸ δὲ ἠχεῖον καὶ βροντεῖον ἐλέγετο. καὶ πῇ μὲν τὸ βροντεῖον τοιοῦτον ὑπῆρχεν. ἅρματι ἐπέκειντο λέβητες ἐπιξήροις βύρσαις ἐσκεπασμένοι. ἁρματηλασίας δὲ | ||
| 25 | γενομένης βρονταῖς ἐμφερεῖς οἱ κτύποι ἐγίνοντο. ὁτὲ δὲ ἠχεῖον καὶ βύκινον κατέχων τις σαλπιγκτὴς ἔνδον ἐπιμήκους ἑλικοειδοῦς εὐχάλκου χαλκίου ὑπήχει καὶ ὁ ἦχος ἐδόκει βροντή. οἱ δὲ πρὸ ἡμῶν τὰ τοῦ κωμικοῦ ἐπεξηγησά‐ μενοί φασιν· “ἦν ἀμφορεὺς ἔχων ψηφῖδας θαλασσίους, ἦν δὲ καὶ λέβης χαλ‐ κοῦς, εἰς ὃν αἱ ψηφῖδες κατήρχοντο καὶ κυλιόμεναι ἦχον ἀπετέλουν.” | ||
sch nub291b | μέγα] μεγάλως. | ||
sch nub292a | ᾔσθου] πρὸς τὸν Στρεψι‐ άδην. | ||
sch nub292b | μυκησαμένης] ἠχησάσης. | ||
sch nub292c | θεοσέπτου] θεοκινήτου. | ||
sch nub293 | ἀνταποπαρδεῖν] ἠχεῖν. | ||
sch nub295 | χεσείω] ἐφετικόν. | ||
sch nub296a | ἢ τοὺς τραγικοὺς ποιητὰς ἢ τοὺς μεθύσους. οἱ γὰρ τραγικοὶ ποιηταὶ λέγοντες τὰ αὐτῶν συγ‐ | ||
| γράμματα ἢ τράγον ἐλάμβανον ἢ | |||
| 5 | τρύγα, τουτέστι νέον οἶνον, ἐχρίοντο. ἠδολέσχουν γὰρ καὶ ἐν τοῖς ἑαυτῶν ποιήμασιν. | ||
sch nub296b | τρυγοδαίμονες] κωμικοὶ ἤγουν οἱ μεθύοντες. | ||
sch nub296c | κατηγορεῖ τῶν τραγικῶν ὡς μὴ πιστευόντων θεοῖς. | ||
sch nub297a | ἀλλὰ προνόει. | ||
sch nub297b | ἢ ἐν ταῖς παρακλήσεσιν ἐμοῦ ἢ ἐν μολπαῖς ἐρχόμεναι ἤγουν τραγῳδοῦσαι. | ||
sch nub297c | εὐφήμει] εἰπὲ “ἀντηχεῖν” εὐφήμως. | ||
sch nub297d | εὐφήμει] ἔχε ἡσύχως. | ||
sch nub297e | ἀοιδαῖς] ἐμαῖς. | ||
sch nub299 | παρθένοι ὀμβροφόροι: παρακελεύονται ἀλλήλαις αἱ Νεφέλαι πρὸς | ||
| τὴν χθόνα Παλλάδος καὶ Ἀθηνᾶς καὶ γῆν Κέκροπος ἤτοι τὰς Ἀθήνας ἐλθεῖν, καί φασιν· ὦ παρθένοι ὀμβροφόροι ἤτοι ὄμβρων ποιητικαί, “ἀποσεισάμεναι νέφος ὄμβριμον,” ὄμβριον,” ὡς ὄπισθεν εἶπεν, ἔλθωμεν καθαραὶ καὶ ἄνομβροι νῦν | |||
| 5 | ἐς χθόνα Παλλάδος τῆς Ἀθηνᾶς—μή, ὥς τινές φασιν ἀσκεπτότεροι, ὀμβρο‐ φόροι ἔλθωμεν ἐς χθόνα Παλλάδος—ἔλθωμεν ἄνομβροι ἐς τὴν λιπαρὰν καὶ πλουσίαν χθόνα—μεταφορικῶς, ὡς τὸ ποσσὶ δ’ ὑπὸ λιπαροῖσιν ἐδήσατο καλὰ πέδιλα— Παλλάδος, τῆς Ἀθηνᾶς. ὅθεν δὲ Παλλὰς λέγεται, καὶ ὅτι Κέκροψ | ||
| 10 | (300) Ἀθηνῶν ἦν βασιλεύς, τοῦτο πασίγνωστον. καὶ λίθοις ἐστὶν εὐεπίγνωστον. εὔανδρον γῆν τὰς Ἀθήνας καλεῖ θωπεύων ἅμα τοὺς Ἀθηναίους καὶ λέγων καὶ τὸ ἀληθές· πολλοὺς γὰρ πεπολεμηκότες πολέμους βαρβαρικούς τε καὶ ἐμφυλίους ἀεὶ (301) τὴν νικῶσαν ἐλάμβανον. πολυήρατον: ἐπιθυμητήν, διά τε τὴν παρ’ (302) αὐτῇ σοφίαν ἀνθοῦσαν καὶ τὰ πολεμικὰ τρόπαια. οὗ σέβας ἀρρήτων | ||
| 15 | ἱερῶν: οὗ, ἤγουν ταῖς Ἀθήναις, τελεῖται ἡ μυστηριώδης καὶ ἄρρητος ἑορτὴ (303) τῆς τε Κόρης καὶ τῆς Δήμητρος. ἵνα μυστοδόκος δόμος δῆμος ἐκ παραλ‐ λήλου τὸ αὐτό· ταὐτόν· ἤγουν ὅπου ἐστὶν ὁ μυστοδόκος δόμος καὶ ὁ ναὸς ἤγουν ἡ Ἐλευσίς, ἐν ᾗ τὰ μυστήρια ἐγίνετο· ἢ δῆμος καὶ ὄχλος μυστοδόκος ὁ ἐλευσίνιος. | ||
sch nub300a | γᾶν] ἤγουν τὰς Ἀθήνας. | ||
sch nub300b | γᾶν] γαῖαν. | ||
sch nub301a | πολυήρατον] τήν. | ||
sch nub301b | πολυήρατον] διὰ τὸ ἀνθηρὸν τοῦ λόγου. | ||
sch nub302 | ἵνα] ὅπου. | ||
sch nub303a | ὁ δεχόμενος τὰ μυστήρια. | ||
sch nub303b | μυστοδόκος] ἤγουν ἐλευ‐ σίνιος. | ||
sch nub303c | (v.l.) | δόμος] δῆμος. | |
sch nub304 | (305) τελεταῖς ἁγίαις: ἑορταῖς σεβασταῖς. οὐρανίοις τε θεοῖς δωρήματα: Διί, Ἥρᾳ, Ἀθηνᾷ καὶ λοιποῖς· ἡ Δημήτηρ γὰρ καὶ Κόρη οὐ (306) τῶν οὐρανίων ἦσαν θεῶν. ὑψηρεφεῖς: ὑψηλοστεγεῖς· ἐρέφω γὰρ τὸ στεγάζω, ὅθεν καὶ ὄροφος. ἀγάλματα: εἰκόνες, ἀνδριάντες, ἀλλὰ καὶ καλλώ‐ | ||
| 5 | πισμα πᾶν. | ||
sch nub305a | οὐρανίοις] ὅπου. | Column end | |
sch nub305a,col 2 | δωρήματα] λείπει τὸ “δω‐ | ||
| ροῦνται”. | Column end | ||
sch nub305b | οὐρανίοις] πρὸς ἀντιδιαστο‐ λὴν τῶν καταχθονίων. | ||
sch nub306 | ναοί] ὅπου. | ||
sch nub307 | πρόσοδοι] αἱ θυσίαι. | Column end | |
sch nub307,col 2 | προσελεύσεις ἀνθρώπων εἰς | ||
| τοὺς ναοὺς ἢ πρόσοδοι χρημάτων. | Column end | ||
sch nub308 | εὐστέφανοί] ἐκόσμουν γὰρ | ||
| καὶ ἐστεφάνουν τοὺς ναούς. | Column end | ||
sch nub308,col 2 | εὐστέφανοί] ἐστεφανοῦντο | ||
| γὰρ θύοντες. | Column end | ||
sch nub309 | θαλίαι] ἑορταί. | Column end | |
sch nub309,col 2 | θυσίαι θαλίαι τε] λείπει τὸ | ||
| “γίνονται”. | Column end | ||
sch nub311a | ἦρί τ’ ἐπερχομένῳ: ἦρί τε καὶ ἔαρος ἐπερχομένου ἡ βρομία καὶ | ||
| ἡ διονυσιακή, χάρις γίνεται ἤτοι αὐτὰ τὰ Διονύσια, ἐν οἷς ἠγωνίζοντο κωμικοί τε καὶ τραγικοὶ καὶ ἕτεροι ποιηταί, —Βρόμιος δὲ ὁ Διόνυσος λέγεται, ὅτι μετὰ τυμπάνων καὶ βρόμων καὶ ἤχων ἐν ὄρεσι σὺν Βάκχαις ἐφέρετο καὶ Σατύροις | |||
| 5 | καὶ Σειληνοῖς, ἢ ὅτι βρόμῳ καὶ ἤχῳ βροντῆς καὶ κεραυνοῦ βληθεῖσα Σεμέλη ἔγκυος οὖσα τοῦτον ἐξήνεγκεν. ἐτελεῖτο δ’ ἡ ἑορτὴ τῶν Διονυσίων χειμῶνος (312) μὲν παυομένου, ἀρχομένου δὲ ἔαρος—εὐκελάδων τε καὶ εὐήχων, ἐρέ‐ θισμα χορῶν—αὐλοῖς γὰρ καὶ λύραις καὶ μουσικοῖς ἑτέροις ὀργάνοις (313) ἠρεθίζοντο καὶ παρώρμων χορεύειν—καὶ μοῦσα καὶ μουσικὸν μέλος, | ||
| 10 | τῶν αὐλῶν βαρύβρομος καὶ ἠχητική. κεκινδύνευται δὲ τουτοῒ τῷ τζουρίχῳ· ποῦ γὰρ ὁ αὐλὸς βαρύβρομος, ὥσπερ τὰ ἠχεῖά εἰσιν ἢ τὰ τύμπανα; | ||
sch nub311b | Βρόμιος ὁ Διόνυσος ἐκλήθη, ἢ διότι ἐκεραυνώθη μετὰ βροντῶν καὶ ἀστραπῶν ἡ Σεμέλη καὶ ἔκτοτε ἐξῆλθεν ἀπ’ ἐκείνης, ἢ διότι μετὰ | ||
| 5 | βρόμων καὶ ἤχων παρὰ τῶν μαινά‐ δων καὶ τῶν θυρσοφόρων ὑμνεῖτο, ἢ διότι βρόμων καὶ ἤχων αἴτιος γίνεται ὁ οἶνος, ἐν οἷς ἂν πολὺς ἐπεισρεύσῃ. | ||
sch nub311c | βρομία] διονυσιακή. | ||
sch nub311d | βρομία χάρις] ἤγουν τελοῦν‐ ται τὰ Διονύσια. | ||
sch nub312a | ἐρεθίσματα ὄργανα μουσικά. | ||
sch nub312b | ἐρεθίσματα] κινήματα. | ||
sch nub313a | μοῦσα] μελῳδία. | ||
sch nub313b | αὐλῶν] λείπει γίνεται. | ||
sch nub314a | πρὸς τοῦ Διὸς ἀντιβολῶ σε: ὁ Στρεψιάδης τῆς φωνῆς ἀκούσας τῶν Νεφελῶν δεῖται Σωκράτους θέλων μαθεῖν, τίνες εἰσί, καί φησι· μῶν (316) ἡρῷναι καὶ ἡρωῖναι καὶ ἡρώων γυναῖκές εἰσιν; ὁ Σωκράτης δέ· ἥκιστα, ἤτοι οὐδαμῶς, λέγει, εἰσὶν ἡρωῖναι, ἀλλὰ νεφέλαι οὐράνιαι, θεαὶ μεγάλαι | ||
| 5 | ἀνθρώπων ἀργῶν. ἀλλὰ τὰ τῶν παλαιῶν πρῶτον. περὶ δὲ τῶν στίχων ῥητέον μοι· εἶτα καὶ ὃ τοῦ κειμένου χρῄζει σαφηνείας, διασαφήσομεν. “ἀπὸ τοῦ “πρὸς τοῦ Διὸς” ρκεʹ εἰσὶ στίχοι ἀναπαιστικοὶ τετράμετροι καταληκτικοί”. εἴτε δὲ καλῶς φασιν, εἴτε μή, τί με χρὴ λέγειν ἢ πονεῖν εἰς κενόν; | ||
sch nub314b | πρὸς] διά. | ||
sch nub315 | ἡρῷναί] ἡρωϊκαί, ἡρώων γυναῖκες. | ||
sch nub316a | οὔκ, ἀλλ’ οὐράνιαι: οὐχ ἡρωῖναι, φησὶν ὁ Σωκράτης, εἰσίν, ἀλλὰ Νεφέλαι, μεγάλαι θεαὶ ἀνθρώπων ἀργῶν. οἱ φιλόσοφοι γὰρ ἀργὸν βίον βιοῦντες φιλοσοφοῦσι καὶ φυσιολογοῦσι περὶ αὐτῶν. ὁμοίως δὲ καὶ λοιποὶ δι’ αὐτῶν διατρέφονται. | ||
sch nub316b | ἀνδράσιν ἀργοῖς] ἤγουν τοῖς | ||
| φιλοσόφοις. | |||
sch nub317a | γνώμην: τὰ νῦν σύνεσιν, αἵρεσιν, δόξαν. ὁ μὲν γὰρ τόδε φησὶ ταύτας, ὁ δὲ τόδε. διάλεξιν: συλλογισμοὺς καὶ διαλεκτικὰς μεθόδους. νοῦν: διανοή‐ ματα (318), λεπτογνωμοσύνας. τερατείαν: ἀλαζονείαν, παρὰ φύσιν λέγειν καὶ ψευδῆ. περίλεξιν: μακρηγορίαν, πολυλογίαν. κροῦσιν: ἢ τὸν κεκροτη‐ | ||
| 5 | μένον νῦν φησι λόγον καὶ δίαρμα ἔχοντα, ἢ κροῦσιν τὴν παράκρουσιν, τὴν ἀπάτην καὶ τὸν παραλογισμόν. καὶ κατάληψιν: γνῶσιν ἠκριβωμένην. | ||
sch nub317b | ἀπόφασιν καὶ ἐνθυμήματα, ἐνθυμηματικὸν συλλογισμόν. | ||
sch nub317c | γνώμην] σύνεσιν. | ||
sch nub317d | νοῦν] νόημα. | ||
sch nub317e | νοῦν] τὴν ἀποδεικτικήν· ἐκ γὰρ τοῦ νοὸς ἡ ἀπόδειξις. | ||
sch nub318a | τερατείαν] ἀλαζονείαν. | ||
sch nub318b | τερατείαν] ψευδολογίαν. | ||
sch nub318c | περίλεξιν] εὐτραπελίαν, πε‐ | ||
| ρισσὴν φράσιν. | Column end | ||
sch nub318c,col 2 | περίλεξιν] περισσολογίαν. | Column end | |
sch nub318d | κροῦσιν] ἀπάτην. | ||
sch nub318e | κατάληψιν] γνῶσιν. | ||
sch nub319a | ταῦτ’ ἄρ’ ἀκούσας’ αὐτῶν: διὰ ταῦτα, φησὶ Στρεψιάδης, ἡ ψυχή μου ἀκούσασα αὐτῶν ἀνεπτερώθη καὶ ἐπήρθη καὶ πεπότηται καὶ μετέωρος ἤρθη καὶ ἀναπέταται καὶ λεπτολογεῖν ἐθέλει καὶ στενολεσχεῖν καὶ μικρολο‐ γεῖσθαι καὶ φλυαρεῖν, φυσικευομένη περὶ καπνοῦ καὶ τοῦ μηδέν. | ||
sch nub319b | ταῦτ’] διὰ τοῦτο. | ||
sch nub319c | πεπότηται] κεκούφισται. | ||
sch nub320a | περὶ καπνοῦ] καὶ ὑπὲρ τοῦ μηδενός. | ||
sch nub320b | στενολεσχεῖν] λεπτὰ λέγειν. | ||
sch nub321a | καὶ γνωμιδίῳ: καὶ νοήματι νόημα νύξας καὶ πλήξας καὶ τρώσας. νῦν δὲ ἀντιθεὶς νόημα νοήματι ἐθέλω ἑτέρῳ λόγῳ ἀντειπεῖν. | ||
sch nub321b | ἐμπαίζει τοὺς φιλοσόφους, διότι, ὅπερ νόημα ἔλεγέ τις, ἀντέλε‐ γεν ἕτερος. | ||
sch nub321c | γνωμιδίῳ] νοήματι. | ||
sch nub321d | γνωμιδίῳ ... νύξας] 〈ἀν〉‐ | ||
| τιθεὶς νόημα νοήμασιν. | |||
sch nub321e | νύξας] τρώσας. | ||
sch nub321f | ἀντιλογῆσαι] λείπει ἐθέλει. | ||
sch nub321g | ἀντιλογῆσαι] ζητεῖ. | ||
sch nub321h | ἀντιλογῆσαι] ἀντειπεῖν. | ||
sch nub323a | βλέπε νῦν δευρί: Στρεψιάδου εἰπόντος· ἐπιθυμῶ ἰδεῖν αὐτάς, εἰ δυνατόν ἐστι, δείκνυσιν αὐτῷ ταύτας κατερχομένας περὶ τὴν Πάρνηθα. ὄρος δὲ Ἀθηνῶν ἐστιν ὁ Ὑμηττὸς καὶ ἡ Πάρνης. καὶ ἐν τῇ κωμικῇ δὲ σκηνῇ αἱ Νεφέλαι δῆθεν κατέρχονται ἀπό τινος μηχανήματος εἰς τύπον ὄρους | ||
| 5 | (325) ἐξειργασμένου. ἤδη γάρ, φησὶν ὁ Σωκράτης, αὐτὰς ὁρῶ κατιούσας. διὰ τῶν κοίλων καὶ τῶν δασέων: διὰ τῶν κοιλάδων καὶ δενδρωδῶν περὶ (326) τὰ ἡμῶν πλάγια. τί τὸ χρῆμα; ὡς οὐ καθορῶ: πάλιν ὁ Στρεψιάδης σχήματι διαπορουμένου περὶ τὴν ὅρασιν τούτων τιθεὶς τὴν χεῖρα πρὸ ὀφθαλ‐ μῶν ὥσπερ ἀπειρκτικὴν ἡλίου βολῶν καὶ ποτὲ μὲν ἐπιστηρίζων οὕτω τοὺς | ||
| 10 | ὀφθαλμούς, ποτὲ δὲ τῇδε κἀκεῖσε περιστρέφων αὐτούς· τί, φησί, τὸ χρῆμα καὶ τὸ πρᾶγμά ἐστιν, ὅτι αὐτὰς οὐχ ὁρῶ; τοῦ Σωκράτους δὲ εἰπόντος χωρεῖν αὐτὰς παρὰ τὴν εἴσοδον καὶ τὴν εἰσβολὴν τῆς ὁδοῦ τῆς πρὸς τούτους· νῦν, (327) φησὶν ὁ Στρεψιάδης, αὐτὰς μόλις ὁρῶ. καὶ ὁ Σωκράτης· εἰ μὴ κολο‐ κύνταις, φησί, λημᾷς καὶ μεγάλως ἀμβλυωπεῖς ἰσομεγέθεις κολοκύνταις ἔχων | ||
| 15 | (328) τὰς λήμας, δοκῶ ἤδη ταύτας ὁρᾷς. ὁ δὲ πάλιν· νὴ τὸν Δία, ἔγωγε ὁρῶ. εἶτα ἐπιφώνημα θειαστικὸν πρὸς τὰς Νεφέλας, τὸ “ὦ πολυτίμητοι”. | ||
sch nub323b | Πάρνηθ’] ὄρος ἐν Ἀθήναις. ἡ εὐθεῖα ἡ Πάρνης. | ||
sch nub324a | ἥσυχος] βλέπε σύ. | ||
sch nub324b | ποῦ] νῦν. | ||
sch nub325a | αὗται] ἕτεραι. | ||
sch nub325b | πλάγιαι] περὶ τὰ πλάγια. | ||
sch nub325c | τὸ τί χρῆμα (sic)] καὶ τὸ πρᾶγμα. | ||
sch nub326a | πρὸς τὴν εἴσοδον] παρὰ τὴν θύραν. | ||
sch nub326b | εἴσοδον] κλεισεῖραν. | ||
sch nub327 | λημᾷς] ἔχων λήμας ἴσας. | ||
sch nub328a | νὴ Δί’] εἶδον, βλέπω. | ||
sch nub328b | πολυτίμητοι] ἐπιφώνημα θειαστικόν. | ||
sch nub328c | πάντα] τόπον. | ||
sch nub329 | ἐνόμιζες] ἢ ὑπόληψιν 〈εἶχεσ〉 ἢ κατὰ νόμους ἐτίμας. | ||
sch nub330 | μὰ Δί’] οὔ. | ||
sch nub331 | οὐ γὰρ μὰ Δί’ οἶσθα: εἰπόντος Στρεψιάδου· ὡς οὐδαμῶς ἐνόμιζον ταύτας θεάς, ἀλλ’ ὀμίχλην καὶ δρόσον καὶ σκιάν, πάλιν φησὶν ὁ Σωκράτης· καλῶς ταύτας οὐ νομίζεις θεάς· οὐ γὰρ οἶσθα καὶ γινώσκεις μὰ τὸν Δία, ἤτοι οὐ μὰ τὸν Δία, ὅτι πολλοὺς τρέφουσιν αὗται σοφιστάς. σοφιστὰς δὲ νῦν | ||
| 5 | λέγει τοὺς περὶ τῶν μεταρσίων ληρολεσχοῦντας. | ||
sch nub332a | θουριομάντεις: Σύβαρις περὶ Σικελίαν πόλις ἦν ἑλληνίς, ὑπὸ Κροτωνιατῶν ἧς ἁλούσης ἐμελανοφόρησαν ἐμελανηφόρησαν πάντες Μιλήσιοι καὶ ἐκείραντο, κἂν ὕστερον ἁλούσης τοῖς Πέρσαις Μιλήτου οὐδὲν τοιουτότροπον οὐδ’ ἔγγιστα τούτου οἱ Συβαρῖται διέπραξαν. ταύτης οὖν τῆς Συβάρεως τότε ἁλούσης παρ’ Ἰταλῶν | ||
| 5 | τῶν ῥηθέντων οἱ Ἀθηναῖοι πρὸς τὴν ταύτης ἀνάκτισιν ἄνδρας ἀπεστάλκασι ἀπέστειλαν δέκα, ὧν εἷς ὁ Λάμπων ὁ μάντις ἄστρων ὡροσκοπίαις καὶ μαντικῇ τὴν ταύτης ἀνάκτισιν ποιησόμενος ἦν, ὃν νῦν κωμῳδεῖ. ἀνακτισθείσης δέ, φασί, πάλιν τῆς πόλεως οὐκέτι Συβαρῖται οἱ ἄνδρες, ἀπὸ δὲ λίμνης Θουρίας Θούριοι ἐπεκλή‐ θησαν. | ||
| 10 | ἀπορία: πῶς δ’ αἱ νεφέλαι τρέφουσι τοὺς τοιούτους; λύσις: ὡς ἀστρονόμων ἀστρηγόρων μὲν καὶ σημειοσκόπων καὶ μάντεων οὐρανὸν καὶ ἀστέρας σκοπούντων καὶ τὰ περὶ τὸν ἀέρα καὶ τὰς νεφέλας συμβάματα, φιλοσόφων δὲ ὡς μετεωρολεσχούντων περὶ τοιούτων, ἰατρῶν δὲ ὡς τὰ καταστήματα τῶν ἀέρων σκοπούντων— διεχθρεῦσαι γὰρ οὗτος καὶ ἰατροῖς φαίνεται, ὡς κἀν τῷ δράματι τοῦ Πλούτου | ||
| 15 | προεῖπον—τῶν δὲ λοιπῶν, ὧνπέρ φησι, μᾶλλον δὲ τῶν λυρικῶν, ὧν ἡ τῆς τραπέζης τιμὴ τὸν ἀλιτήριον ἔκνιζεν, ὡς τροπικαῖς λέξεσι χρωμένων ἐκ νεφελῶν· οὓς διαπαίζων καὶ τὰς συνθέτους ταύτας λέξεις φησίν—τὸ δὲ “σφραγι‐ δωνυχαργοκομήτας” ἀντὶ τοῦ ἀργοὺς κόμας ἔχοντας καὶ δακτυλίους ἐν τοῖς δακτύλοις ἐσφραγισμένους φοροῦντας, καὶ ἀργοὺς καὶ λευκοὺς καὶ | ||
| 20 | ἐξεσμένους διὰ βλακείας ὑπερβολὴν τοὺς ὄνυχας ἔχοντας—καὶ τοὺς κυκλικοὺς (333) δὲ σὺν αὐτοῖς. ᾀσματοκάμπτας δὲ τούτους καλεῖ διὰ τὸ πολυσυνθέτοις τούτους κεχρῆσθαι ταῖς λέξεσιν. ἀλλ’, ὦ ἀλιτήριε κωμικέ, αἱ πολυσύνθετοι λέξεις ἀλλαχοῦ μὲν ἢ πολλαχοῦ παικτέαι καὶ γελαστέαι, πανὺ δὲ προσφυεῖς καὶ ἁρμόδιαι κυκλικοῖς ποιουμένοις τὰς τῶν μελῶν ἐκφωνήσεις πρὸς τὰς τῶν | ||
| 25 | τῆς λύρας κρουμάτων καμπάς. | ||
sch nub332b | Θουρία ἦν πηγή τις, ἐξ ἧς πίνοντες ὕδωρ ἐμαντεύοντο. | ||
sch nub332c | ἐπεὶ καὶ ἰατροί τινες ἔ〈γρα‐ ψαν περὶ ἀέρων καὶ ὕδατοσ〉. | ||
sch nub332d | διασύρει τοὺς σύνθετα ὀνό‐ ματα λέγοντας. | ||
sch nub332e | τοὺς ἔχοντας δακτυλίους ἐν τοῖς δακτύλοις. | ||
sch nub332f | θουριομάντεις] μαντικούς. | ||
sch nub332g | ἰατροτέχνας] διότι βλέπου‐ σιν εἰς τὸν ἀέρα. | ||
sch nub333a | διασύρει τοὺς λυρικούς. | ||
sch nub333b | ᾀσματοκάμπτας] τοὺς λυρι‐ κοὺς τοὺς κάμπτοντας τὰς ποιήσεις. | ||
sch nub333c | μετεωροφένακας] φιλοσό‐ φους. | ||
sch nub334a | ὅτι ταύτας μουσοποιοῦσιν: ὅτι περὶ νεφελῶν λέγουσι καὶ τροπικω‐ τέραις ἐκεῖθεν χρῶνται ταῖς λέξεσιν. | ||
sch nub334b | μουσοποιοῦσιν] ὑμνοῦσι τοῖς μέλεσιν. | ||
sch nub335a | ὑγρᾶν νεφελᾶν: ὑγρῶν νεφελῶν. εἰς Πίνδαρον ἀποτείνεται καὶ λοιπούς. στρεπταίγλαν: ἀντιστροφὴν τῆς αἴγλης, τουτέστιν ἡλιακῶν ἀκτίνων (336) ἀντανάκλασιν. τοῦτο δὲ Φιλοξένου εἶναί φασιν. ἑκατογκεφάλα Τυφῶ: | ||
| Πινδάρου ἐστί, κἄν τινες ληρῶσιν. ὁ Πίνδαρος γὰρ οὕτω πώς φησιν· “ὃς | |||
| 5 | Αἴτναν ἵππον ἔχεις ἑκατογκεφάλα Τυφῶνος ὀβρίμου”. πρημαινούσας: καυστι‐ κάς (337)· ἐκ τοῦ πρῶ, τὸ καίω, πρήθω καὶ πρημαίνω. εἶτ’ ἀερίας: εἰπόντος Σωκράτους· οὐκ ἐγίνωσκες ταύτας θεάς· οὐ γάρ, μὰ τὸν Δί’, ἐγίνωσκες, ὅτι τρέφουσιν οὓς εἶπεν ἀργοὺς ἄνδρας, πρὸς ὃ πάλιν ὁ Στρεψιάδης· διὰ ταῦτ’ ἄρ’ ἐποίουν καὶ ἐν ταῖς ποιήσεσιν αὐτῶν ἔγραφον· ὑγρᾶν νεφελᾶν τὸ καὶ τό, εἴτε | ||
| 10 | ἀερίας, διεράς, γαμψούς, οὗ ὁ νοῦς· εἴτε ἐποίουν καὶ ἐν τῇ ποιήσει αὐτῶν ἔλεγον αὐτάς, τὰς νεφέλας, ἀερίους ὑγρὰς ὄρνιθα̣ς̣ ἀερονηχεῖς, νηχομένας καὶ κολυμβώσας ἐν τῷ ἀέρι—ἀλλ’ οὐ πλεούσας· πλέειν γάρ ἐστι τὸ μετὰ πλοίων (338/’39) ἐμπορεύεσθαι ἢ περαιοῦσθαι—εἶτα ἀντὶ αὐτῶν, ὧν ἔλεγον εἰς τὰς νεφέλας, κατέπινον καὶ ἔτρωγον κεστρέων, ἰχθύων, μεγάλων ἀγαθῶν | ||
| 15 | τεμάχη καὶ κόμματα, κρέα τε ὀρνίθεια κιχηλῶν, ἀντὶ τοῦ “κιχλῶν”, εἶτα ἐπιβεβαιοῖ τὸν αὐτοῦ λόγον καί φησι· διὰ ταύτας ἀδίκως ἐσθίουσι ταῦτα. διὰ τὰς τοιαύτας ὑποδοχὰς τῶν ἀνδρῶν καὶ τὴν εἰς αὐτοὺς τῶν τραπεζῶν πολυ‐ τέλειαν, τὴν σὴν δὲ τροφὴν καὶ τὸν ἄθλιον τράγον κωμῳδήσεις αὐτούς· ⸏πρὸς γὰρ τὸν ἔχονθ’ ὁ φθόνος ἕρπει. | ||
| 20 | πρῆξαι δ’ οὔ τι δυνήσεαι. | ||
sch nub335b | διασύρει τὸν Πίνδαρον ὁ | ||
| ἀλιτήριος Ἀριστοφάνης—κατέκνιζε γὰρ αὐτὸν ἡ πολυτελὴς τράπεζα ἐκείνου—, διότι ἐκάλει τὴν ἀκτῖνα | |||
| 5 | τοῦ ἡλίου τὴν ὄπισθεν ἀντιπαλλο‐ μένην στρεπταίγλαν. | ||
sch nub335c | ἢ τὸν Φιλόξενον. | ||
sch nub335d | ταῦτ’] διά. | ||
sch nub335e | ἐποίουν] ποιητικῶς ἔγρα‐ φον. | ||
sch nub335f | ἐποίουν] ἐποίουν: ἔγραφον ἐν τῇ ποιήσει αὐτῶν. | ||
sch nub335g | στρεπταίγλαν ... ὁρμάν] καὶ ἀντανάκλασιν κινητικήν. | ||
sch nub336 | πρημαινούσας] λάβρως και‐ ούσας· πρημαίνω τὸ καίω. | ||
sch nub337a | 337] διασύρει τὸν Ἕρμιπ‐ πον. | ||
sch nub337b | ἀερονηχεῖς] ἐν τῷ ἀέρι νηχομένας. | ||
sch nub338a | δροσερᾶν νεφελᾶν] δροσερῶν νεφελῶν. | ||
sch nub338b | κατέπινον] κατήσθιον. | ||
sch nub339a | κεστρᾶν] κεστρῶν. | ||
sch nub339b | κεστρᾶν] κεφάλων· εἶδος ἰχθύος. | ||
sch nub339c | τεμάχη] κόμματα. | ||
sch nub339d | μεγάλαν] μεγάλων. | ||
sch nub339e | κρέατ’] κρέατά ἐστιν, οὐ κρέα. | ||
sch nub339f | κιχηλᾶν] κιχηλῶν. | Column end | |
sch nub339f,col 2 | κιχηλᾶν] κιχλῶν. | Column end | |
sch nub340 | τάσδ’] τὰς λέξεις. | Column end | |
sch nub340,col 2 | δή μοι] νῦν μοι. | Column end | |
sch nub341a | θνηταῖς εἴξασι γυναιξίν: ὡμοίωνται αἱ νεφέλαι θνηταῖς γυναι‐ ξίν (342)—πορνῶν γὰρ χορὸς ὡς νεφέλαι εἰσήχθη ἐν τῇ σκηνῇ—αἱ νεφέλαι δέ, φησί, τοιαῦται οὔκ εἰσιν. καὶ ὁ Σωκράτης πρὸς αὐτόν· φέρε: ἄγε· παρολκὴ (343) τὸ “φέρε”. ποῖαι γὰρ καὶ ποδαπαί εἰσιν αἱ νεφέλαι; καὶ ὅς· οὐκ οἶδα σαφῶς | ||
| 5 | καὶ ἀκριβῶς. τέως δ’ οὖν εἴξασι καὶ ὡμοίωνται αἱ νεφέλαι ἐρίοις πεπταμένοις (344) καὶ ἐξαμμένοις, οὐ γυναιξὶ κατ’ οὐδ’ ὁτιοῦν καὶ κατ’ οὐδέν, οὔ μὰ τὸν Δία. αὗται δὲ αἱ τοῦ χοροῦ ῥῖνας ἔχουσιν. εἰσήχθησαν γὰρ καὶ οἱ ὑποκριταὶ καὶ οἱ μιμούμενοι τὰς νεφέλας, εἴτε πόρναι ἦσαν, εἴτε ἄνδρες γυναῖκας μι‐ μησάμενοι, μεγάλας ῥῖνας περιθεμένοι καὶ γελοίας. | ||
sch nub341b | εἴξασι p.i.m.] παρατατι‐ κὸς βοιωτικός· ἐοίκασιν ἀπὸ τοῦ “εἴκω”, τὸ “ὁμοιῶ”. εἴκω, ὁ μέλλων εἴξω, ὁ παρατατικὸς εἶκα, | ||
| 5 | καὶ κατὰ Βοιωτεῖς εἶξα, εἶξας, εἶξε· τὸ πληθυντικὸν τὸ πρῶτον εἴξαμεν, τὸ τρίτον εἴξασιν. ἢ οὕτως· εἴδω, ὁ | ||
| μέλλων εἴσω. | Column end | ||
sch nub341b,col 2 | εἴξασι] ὡμοίωνται. | ||
sch nub342a | φέρε] κατὰ παρολκήν. | ||
sch nub342b | ποῖαι] ποταπαί. | ||
sch nub343 | πεπταμένοισιν] ξαινομένοις. | Column end | |
sch nub343,col 2 | ἐρίοισι] μαλλίοις. | Column end | |
sch nub344 | ῥῖνας ἔχουσιν p.i.m.] διασύρει τοὺς γράψαντας εἰς τὰ ποιήματα αὐτῶν τὰς νεφέλας ἐχούσας ῥῖνας ὁμοίας γυναιξίν. | ||
sch nub345 | ἀπόκριναι νῦν: πρὸς τὸν Στρεψιάδου λόγον, ὅτι οὔκ εἰσι γυναῖκες αἱ νεφέλαι, φησὶν ὁ Σωκράτης· τί καινόν, εἰ γυναῖκες οὔκ εἰσιν αἱ νεφέλαι, (346/’47) νῦν δ’ αὐτὰς ὡς γυναῖκας ὁρᾷς; οὐκ ἐθεάσω ποτὲ νεφέλην ἐν τῷ ἀέρι ἐκτυπουμένην εἰς μορφὴν κενταύρου, παρδάλεως ἢ λύκου; γίνονται | ||
| 5 | (348—’52) πάντα, ὅσα βούλονται· καὶ εἶτα, εἰ μὲν ἴδωσι κομήτην τινὰ καὶ λάσιον καὶ δασύτριχα, ἄγριον, ἤτοι φιλόνεον, οἷός ἐστιν ὁ Κλειτὸς ἢ ὁ Ξενο‐ φάντου Ἱερώνυμος, κενταυρόμορφοι φαίνονται. ἂν δὲ Σίμωνα ἴδωσιν, ἅρπαγα δημοσίων, γίνονται λύκοι. | ||
sch nub346 | φασὶ περὶ τοῦ κενταύρου· τὰ μὲν ἄνω ἔχει ἀνθρώπου, τὰ δὲ κάτω ἵππου. | ||
sch nub347 | ἔγωγ’] οἶδα. | ||
sch nub348 | κομήτην] δασύμαλλον. | ||
sch nub349 | τὸν Ξενοφάντου] υἱὸν δηλο‐ νότι. | ||
sch nub350 | τὴν μανίαν] τὴν ἀκολασίαν. | ||
sch nub351 | Σίμωνα] ὃς ἐν πολλοῖς κω‐ μῳδεῖται. | ||
sch nub352a | ἀποφαίνουσαι τὴν φύσιν αὐτοῦ: ἤτοι τὴν γνώμην καὶ τὴν προαί‐ ρεσιν τούτου καὶ τὸν ἁρπακτικὸν τρόπον. | ||
sch nub352b | ἀποφαίνουσαι] δεικνύουσαι. | ||
sch nub353a | ταῦτ’ ἄρα: καὶ διὰ τοῦτο ἄρα καὶ Κλεώνυμον τὸν δειλὸν χθὲς ἰδοῦ‐ σαι τῷ πολέμῳ ῥίψαντα τὴν ἀσπίδα καὶ φυγόντα ἔλαφοι ἐγένοντο. τὸ “ναί” (355) παρῆκεν εἰπεῖν ὁ Σωκράτης, νοεῖται δὲ ὡς ἐλλιπές· ναί, καὶ διὰ τοῦτο νῦν ἐγένοντο γυναῖκες, ὡς ὁρᾷς, ὅτι Κλεισθένην εἶδον. κωμῳδήσας εἰς ἃ κεκωμῴ‐ | ||
| 5 | δηκεν, οὓς προειρήκειμεν, νῦν κωμῳδεῖ καὶ Κλεισθένην τὸν Σιβυρτίου ὡραῖον ὄντα καὶ ἀγένειον ὡς γυναικώδη καὶ πασχητίαν. | ||
sch nub353b | Κλεώνυμον] στρατηγὸς Ἀθηναίων. | ||
sch nub353c | ἰδοῦσαι] θεασάμεναι. | ||
sch nub354 | ἔλαφοι] δειλότατον γὰρ τὸ | ||
| ζῷον. | |||
sch nub355 | Κλεισθένην] διότι ἦν γυναι‐ κώδης. | ||
sch nub356a | χαίρετε τοίνυν δέσποιναι: ταῦτα ἀκηκοὼς Στρεψιάδης παρὰ (357) Σωκράτους· χαίρετε, φησίν, ὦ Νεφέλαι παμβασίλειαι, καὶ νῦν ῥήξατε καὶ δότε κἀμοὶ φωνὴν μεγίστην, εἴπερ καὶ ἄλλῳ τινί, ἤτοι τῷ Σωκράτει. | ||
sch nub356b | κἄλλῳ] ἤγουν τῷ Σωκράτει. | ||
sch nub358a | χαῖρ’ ὦ πρεσβύτα: ὑπακούσασαι αἱ Νεφέλαι προσφωνοῦσι καὶ αὐτῷ λέγουσαι· χαῖρε, ὦ πρεσβύτα, μακροχρόνιε θηρατὰ καὶ ζητητὰ σοφῶν (359) λόγων. σύ τε, ὦ Σώκρατες, ἱερεῦ καὶ ὑπηρέτα λεπτοτάτων λήρων καὶ φλυάρου, λεπτῆς ληρολεσχίας καὶ ζητήσεως, οἷον πόθεν ἡ ἐμπὶς φθέγγεται | ||
| 5 | καὶ τίς ὁ ἐπίπλους τοῦ κώνωπος καὶ ἕτερα τοιαῦτα, φράζε πρὸς ἡμᾶς, ὅ τι (360/’61) θέλεις· οὐ γὰρ ἄλλῳ τῶν νῦν σοφῶν ὑπακούσαιμεν ἢ σοὶ καὶ Προδίκῳ τῷ Χίῳ, Προδίκῳ μὲν ἕνεκα σοφίας καὶ γνώμης καὶ γνώσεως ἀληθοῦς, σοὶ (362) δέ, ὅτι βρενθύῃ καὶ σοβαρὸν βλέπεις ταυρηδὸν τὰ τῶν ὀφρύων σαρκώδη ἐπιχαλῶν, καὶ τὼ ’φθαλμὼ παραβάλλῃ καὶ τῇδε κἀκεῖσε στρέφεις τοὺς ὀφθαλ‐ | ||
| 10 | μούς (363), καὶ ἀνυποδητεῖς καὶ ψῦχος ὑπομένεις ἐν τῷ χειμῶνι, καὶ ἐφ’ ἡμῖν καὶ περὶ ἡμῶν ληρολεσχεῖς σεμνῷ καὶ ἀλαζονικῷ τῷ προσώπῳ. ὥστε τὸν Σωκράτην ὁ κωμικὸς κενόσοφον δείκνυσι, Πρόδικον δὲ τῷ ὄντι σοφόν. οὗτος | ||
| ὁ Πρόδικος μετὰ πολλῶν αὐτοῦ συγγραμμάτων ἐξέθετο καὶ λόγον, ᾧ κλῆσις Πεντηκοντάδραχμος, ἐν ᾧ εἰσάγει τὸν Ἡρακλέα ἐντυγχάνοντα τῇ Ἀρετῇ καὶ | |||
| 15 | Κακίᾳ, ὧν ἑκατέρας αὐτὸν καλούσης πρὸς ἑαυτὴν πρὸς τὴν Ἀρετὴν ὁ Ἡρακλῆς ἀποκλίνει προτιμῶν τοὺς ἐκείνης ἱδρῶτας τῶν τῆς Κακίας ἡδονῶν τῶν προσκαί‐ ρων. ὡς Εὐριπίδης δὲ καὶ οὗτος ὁ Πρόδικος Θηραμένους τοῦ ἐπικαλουμένου κοθόρνου διδάσκαλος γέγονεν ἑνὸς τῶν λʹ τυράννων γεγονότος. | ||
sch nub358b | παλαιογενές] γηραιέ, μωρέ, ἀρχαῖε. | ||
sch nub359a | σύ] Σώκρατες. | ||
sch nub359b | λήρων] λόγων. | ||
sch nub359c | ἱερεῦ] μυσταγωγέ, ὑπουργέ, διδάσκαλε. | ||
sch nub359d | ὅ τι χρῄζεις] ἀττικὸν συν‐ τάσσεται αἰτιατικῇ. | ||
sch nub360 | τῶν] ἀπό. | ||
sch nub361 | Προδίκῳ] τῷ Χίῳ. | ||
sch nub362a | βρενθύει] ἀλαζονεύει. | ||
sch nub362b | τὼ ... παραβάλλεις] ἐπηρ‐ | ||
| μένως ὁρᾷς. | |||
sch nub362c | (v.l.) | παραβάλλεις] παρα‐ βάλλει. | |
sch nub363 | ἀνυπόδητος] ὤν. | ||
sch nub364a | ὦ γῆ τοῦ φθέγματος: θειάζει τὰς νεφελὰς τὴν φωνὴν τῶν νεφελῶν ὁ Σω‐ κράτης (365) καὶ αὐτὰς ταύτας μόνας λέγει θεὰς εἶναι, τἄλλα δὲ πάντα φλυαρίαν. (366) ὧν Στρεψιάδης ἀκούσας γελοίως λέγει· ὁ Ζεὺς δὲ ἡμῖν καὶ ἡμῶν ὁ ὀλύμ‐ πιος καὶ οὐράνιος οὐ θεός ἐστιν; πρὸς τῆς γῆς: τὴν γῆν δὲ ὄμνυσιν ὡς τοῦ | ||
| 5 | Διὸς ἐκφυλλοφορουμένου θεότητος. καὶ ὁ Σωκράτης ἐξ ὧν ἀποδείκνυσιν ἐλέγχει μὴ εἶναι τὸν Δία θεόν. | ||
sch nub364b | ὦ γῆ] ὡς γεωργὸς ὀμνύει τὴν γῆν. | ||
sch nub364c | τοῦ φθέγματος] φεῦ ἐλ‐ λειπτικῶς ἀττικόν. | ||
sch nub364d | ἱερὸν] μέγα. | ||
sch nub364e | (v.l.) | τερπνὸν] γρ. σεμνόν. | |
sch nub365 | διασύρει τοὺς φιλοσόφους, ὅτι ἐθεοποίουν τὰς νεφέλας καὶ τὸ χάος καὶ τὸν ἀέρα, τὸν δὲ Δία οὐδαμῶς. | ||
sch nub366a | ἡμῖν] ἐν. | ||
sch nub366b | φέρε] εἰπέ. | ||
sch nub366c | πρὸς] ἕνεκα. | ||
sch nub370 | ὕοντ’] τὸν Δία. | ||
sch nub371a | καίτοι χρῆν: φησὶν ὁ Σωκράτης· εἰ Ζεὺς ὑπῆρχε θεός, ἐχρῆν καὶ ἁρμόδιον ἦν αἰθρίῳ τῷ καταστήματι, ἀπουσίᾳ τῶν νεφελῶν, γίνεσθαι ὑετούς. (372) τοῦτο ἀκηκοὼς ὁ βεστίτζης Στρεψιάδης εἰς ὀξυγάλακτος γάστραν βαπτίζεται ὡς δῆθεν μισόζευς καὶ πιστονέφελος, καί φησι· νὴ τὸν Ἀπόλλω, | ||
| 5 | τοῦτό γε, ὃ περὶ τῶν νεφελῶν εἴρηκας, καλῶς τῷ νῦν κατασκευασθέντι σοι (373) λόγῳ προσήρμοσας. καίτοι πρότερον ἐδόκουν τὸν ὑετὸν γίνεσθαι τοῦ Διὸς οὐροῦντος κοσκίνῳ. ἀλλ’, ὦ παντζουριχώτατε κωμικέ, οὐ μόνον ὁ καθαρώτατος ἀὴρ Ζεὺς λέγεται, ἀλλὰ καὶ ὁ νεφελώδης, καὶ ὁ ὑετὸς δὲ αὐτὸς σὺν ἑτέροις ἄλλοις μυρίοις. | ||
sch nub371b | αἰθρίας] λείπει οὔσης. | ||
sch nub372a | τοῦτο] τὸ〈ν〉 λόγον. | ||
sch nub372b | προσέφυσας] προσήρμοσας. | ||
sch nub374 | ἀλλ’ ὅστις ὁ βροντῶν ἐστι: πεισθεὶς Στρεψιάδης, ὡς οἱ ὄμβροι οὐ γίνονται ἐκ Διός, μεταβαίνει εἰς τοὺς περὶ κεραυνῶν καὶ βροντῶν λόγους νομίζων τούτοις ἐξελέγξαι Σωκράτην, ὡς ὁ Ζεὺς ἀστράπτει καὶ κεραυνοῖ. φυσικοῖς δὲ λόγοις καὶ τούτων ἀποκρουσθεὶς τελέως τῆς σωκρατικῆς θρησκείας | ||
| 5 | ἐπιλαμβάνεται καὶ αἱ Νεφέλαι αὐτῷ λέγουσι μεγάλως εὐδαιμονῆσαι, εἰ μνήμων εἶ καὶ φροντιστικός. | ||
| ἀλλ’ ἤδη καὶ τῶν κατὰ μέρος ῥητέον τινά μοι. | |||
sch nub375a | τῷ τρόπῳ: τίνι τρόπῳ βροντῶσιν αὗται αἱ Νεφέλαι, ὦ Σώκρατες τολμῶν λέγειν τοιαῦτα; καὶ ὁ Σωκράτης φυσικευόμενος διηγεῖται, πῶς βροντὴ (376—’78) γίνεται. ὕδατος πλησθεῖσαι, φησί, κινούμεναι δὲ τῷ ἀέρι τῷ βάρει τοῦ ὕδατος βαρυνόμεναι ἀλλήλαις ἐμπίπτουσι καὶ κρότον ἀποτελοῦσιν, ὅς | ||
| 5 | ἐστιν ἡ βροντή. | ||
sch nub375b | τῷ] καὶ τίνι. | ||
sch nub375c | τολμῶν] λέγειν. | ||
sch nub376 | φέρεσθαι] εἰς τό. | ||
sch nub377a | κρημνάμεναι: ἐπικρημνιζόμεναι καὶ φερόμεναι πρὸς ἀλλήλας· (379) ἐκ τοῦ κρήμνημι. ὁ δ’ ἀναγκάζων ταύτας φέρεσθαι οὐχ ὁ Ζεύς ἐστιν; (380) ἥκιστα, οὐδαμῶς, φησὶν ὁ Σωκράτης, ἀλλὰ δῖνος καὶ συστροφὴ αἰθερία. ὁ Στρεψιάδης δὲ τὸ “δῖνος” ἀκούσας οὔτε τὴν συστροφὴν ἐνόησεν οὔτε κλῆσιν | ||
| 5 | κυρίαν, ἀλλὰ ποτήριόν τι κεραμεοῦν καλούμενον δῖνος, καὶ τοῦτο νομίζει ὡς ἄγροικος τὴν Διὸς λαβεῖν βασιλείαν, ἕνεκα τοῦ γελοίου. | ||
sch nub377b | κρημνάμεναι] κρημνιζόμε‐ ναι, πρὸς ἀλλήλας φερόμεναι. | ||
sch nub378 | (v.l.) | ἐμπίπτουσαι] ἐμπί‐ πτουσι. | |
sch nub380a | κεραμεοῦν σκεῦος ἐν τῇ Ἀττικῇ. | ||
sch nub380b | ἥκιστ’] οὐδαμῶς. | ||
sch nub380c | αἰθέριος δῖνος] ἡ κίνησις | ||
| τοῦ παντός, συστροφή, ἄνεμος. | Column end | ||
sch nub381,col i | (v.l.) | βασιλεύων] βασιλεύει. | Column end |
sch nub386 | Παναθηναίοις: τὰ Παναθήναια μεγίστη τῶν ἐν Ἀθήναις ἦν ἑορτῶν καὶ δημοθοινία οἵα ἐγίνετο ἐν αὐτοῖς πασῶν τῶν ἀποικισθεισῶν ἀπ’ Ἀθηνῶν πόλεων πεμπουσῶν ἑκάστης ἀνὰ βοῦν εἰς τὴν θυσίαν καὶ ἕτερα ἱερεῖα. καὶ οἱ τῶν ἄνω μὲν εἱστιῶντο τότε λαμπρῶς, οἱ δὲ πένητες ζωμοῦ μετελάμβανον | ||
| 5 | μόλις σὺν τρύφει ἄρτου βραχεῖ. | ||
sch nub387a | διεκορκορύγησεν: ἐθορύβησεν, ἐκίνησε ψόφους καὶ κρότους ἀπο‐ τελεῖν (388—’90). ναί, φησὶν ὁ Στρεψιάδης, νὴ τὸν Ἀπόλλω, καὶ δεῖνα ποεῖ καὶ κακῶς με ἔχειν διατίθησι, καὶ τετάρακται, καὶ ὥσπερ βροντὴ τὸ ζωμίδιον παταγεῖ, πρῶτον παπάξ, ἔπειτα | ||
| 5 | παπαπαπαπὰξ 〈ἢ παπαπάξ〉· τὸ ἓν γὰρ τῶν ἀντιγράφων βιβλίων πέντε παπα 〈εἶχε〉, τὸ δὲ ἕτερον τρία. 〈νῦν | ||
| δὲ ἑπτὰ παπα γράφε〉, | Column end | ||
sch nub387a,col 2(5) | παπαπαπαπαπαπάξ. | ||
| 8 | ἑπτὰ παπα νῦν, | ||
sch nub387a(9) | μήτε πέντε μήτε τρία· ἄμετρος ὁ στίχος γὰρ τῶν ἑπτὰ δίχα. | ||
sch nub387b | διεκορκορύγησεν] καὶ ἐθορύ‐ βησε καὶ ἠχῆσαι ἐποίησεν. κυρίως | ||
| ἐπὶ τῶν ἐντέρων. | Column end | ||
sch nub391,col 2 | κομιδῇ] λίαν. | Column end | |
sch nub392a | σκέψαι τοίνυν: συγκαταθέντος Στρεψιάδου καὶ εἰπόντος πρὸς Σωκράτην οὕτω ταῦτα ἔχειν καὶ αὐτῷ οὕτω συμβῆναι πολλάκις ὁ Σωκράτης πάλιν φησὶ πρὸς αὐτόν· σκέψαι καὶ ἀναλόγισαι τοίνυν, Στρεψιάδη, εἰ ἀπὸ γαστριδίου τυννουτουὶ ἤγουν σμικροῦ—σφίγξας τοὺς δακτύλους δείκνυσι— | ||
| 5 | τοιαῦτα πέπορδας, τὸν τοσοῦτον ἀέρα πῶς οὐκ εἰκὸς μεγάλα βροντᾶν. βροντὴ (394) καὶ πορδή: πρὸς τὸ πάρισον παίζει. | ||
sch nub392b | σκέψαι] ἀναλόγισαι. | ||
sch nub392c | τυννουτουὶ] μικροῦ. | Column end | |
sch nub392b,col 2 | τυννουτουὶ] σμικροῦ. | Column end | |
sch nub396a | καταφρύγει: ἕξ εἰσιν εἴδη τῶν κεραυνῶν· ψολόεντες, πυρόεντες, σκηπτοί, ἑλικίαι, ἀργῆτες καὶ καταιβάται, ὧν οἱ μὲν φρύγουσι καὶ ἀποτεφροῦσι βάλλοντες, οἱ δὲ περιφλύουσι καὶ ἀσβολοῦσιν ἤτοι μελαίνουσιν, ἄλλοι δὲ ἡμιφλέκτους δρῶσι τοὺς βεβλημένους. | ||
sch nub396b | τοὺς οἷον νεκροὺς διὰ τὸ φιλοσόφως ζῆν. | ||
sch nub396c | (v.l.) | βάλλων] γρ. μᾶλλον. | |
sch nub396d | τοὺς δὲ] τινὰς δέ. | ||
sch nub396e | περιφλύει] μελαίνει. | ||
sch nub397 | ἐπὶ τοὺς ἐπιόρκους] κατὰ τῶν ἐπιόρκων. | ||
sch nub398a | μῶρε καὶ Κρονίων ὄζων: τὸ σχῆμα ἐκ παραλλήλου τὸ αὐτό, ταὐτόν, ἀντὶ τοῦ “ὦ μωρὲ καὶ ἀφρονέστατε”. μῶρος δὲ ὁ μωρὸς ἀττικῶς. Κρονίων ὄζων: πάλιν μωρέ φησιν ἤτοι· ὦ ἀποπνέων καὶ ἐμφαίνων Κρονίων καὶ τῶν ἐπὶ Κρό‐ νου ἀνθρώπων ἀπραγμοσύνην καὶ εὐήθειαν. τοιοῦτοι γὰρ εἶναι λέγονται οἱ | ||
| 5 | ἐπὶ Κρόνου. καὶ τὸ “βεκκεσέληνε” πάλιν μωρέ φησιν ἀπὸ ἱστορίας διπλῆς. ἱστορία: ἐπὶ Ψαμμιτίχου βασιλέως Αἰγύπτου Αἰγύπτιοι καὶ Φρύγες—τινὲς δὲ καὶ ἑτέρους φασί—φιλονεικοῦντες περὶ ἀρχαιότητος ἦσαν. Ψαμμίτιχος δὲ οὕτως αὐτοὺς ἔκρινε· λαβὼν δύο γυναῖκας ἐπίτοκας βασιλικαῖς οἰκονομίαις τὰ τέκνα | ||
| 10 | τεκεῖν καὶ θηλάζειν ἀφώνως πεποίηκε καὶ τὴν πᾶσαν τελεῖν τῶν βρεφῶν θεραπείαν εἰσαγομένας τοῖς τεταγμένοις εἰς τοῦτο καὶ πάλιν ἐξαγομένας. οὐ μὴν ἐγλωσσοτόμησε καθ’ Ἡρόδοτον· ἀπάνθρωπον γὰρ τοῦτο. τουτοΐ. οὐδὲ προβάτοις τὰ βρέφη ἐνέκλεισεν· εἰ γὰρ προβάτοις ἦσαν συγκεκλεισμένα καὶ βὲκ εἶπον, οὐ φυσικὴν αὐτοδίδακτον ἀρχαίαν εἶπον, ἀλλὰ προβάτων φωνὴν | ||
| 15 | ἐκ τούτων αὐτὴν διδαχθέντα τῷ συνεῖναι αὐτοῖς· βὲκ γάρ φασι καὶ τὰ πρόβατα. ἀλλ’, ὡς εἶπον, αὐτὸς οὕτως ἀνήγετο τὰ βρεφύλλια ταῖς μητράσιν ἀφώνως εἰσαγομέναις ἐξαγομέναις τε τοῖς φυλάσσουσι πολλῇ προσοχῇ. τρίτῳ δὲ ἢ τετάρτῳ ἐκ τοῦ τοκετοῦ ἔτει τὰ βρεφύλλια ὑπανοιχθείσης τῆς θύρας τοῦ | ||
| δώματος δωματίου προσελθόντα τοῖς φύλαξι χεῖρας ὑφήπλου καὶ βὲκ ἔλεγε συνεχῶς. | |||
| 20 | ἀκουσθέντος δὲ τούτου συναγαγὼν πᾶν ἔθνος Ψαμμίτιχος ἠρώτησε καὶ εὗρε τὸν ἄρτον παρὰ Φρυξὶ βὲκ καὶ βέκκος καλούμενον· καὶ οὕτω πάντων ἀρχαιοτέ‐ ρους ἔκρινε Φρύγας. ἔχεις τὴν βὲκ ἱστορίαν. ἱστορία ἑτέρα: τὴν ἑτέραν ἤδη μάνθανε. τοὺς Ἀρκάδας προσελήνους ἐκά‐ λουν, οἱ μὲν ὡς ὑβριστάς—προσελοῦν γὰρ τὸ ὑβρίζειν—, οἱ δέ, ὅτι οἱ Ἀρ‐ | ||
| 25 | κάδες, φασίν, ἔλεγον πρότεροι τῆς σελήνης ὑπάρχειν. τὸ οὖν “βεκκεσέληνε” τὰς δύο μίξαν ἱστορίας, ἃς ἔφην, δηλοῖ τὸ “μωρέ”, ὡς οἱ ἐρευνῶντες περὶ τοῦ “βέκ” καὶ οἱ Ἀρκάδες ἐκεῖνοι οἱ τῆς σελήνης εἶναι πρότεροι λέγοντες. ἐγὼ δὲ προσελήνους τοὺς Ἀρκάδας φημὶ ὡς πρώτους ἁπάντων ἀνθρώπων αὐξιμειώσεις καὶ πάθη σελήνης ἐπιτηρήσαντας, καὶ ὅτι καὶ πρὸ μιᾶς ἡμέρας | ||
| 30 | τοῦ μέλλειν γεννᾶσθαι σελήνην ὀπτῶντες πυρὶ βαλάνους κατήσθιον. (399—401) Σίμων, Κλεώνυμος, Θέωρος ἐπίορκοι. Σούνιον: ἀκρωτήριον | ||
| Ἀθηνῶν. οὐκ ἔχει τι περινενοημένον καὶ ἀσαφὲς τουτὶ τὸ χωρίον τοῦ λόγου. | |||
sch nub398b | Κρονίων] τῶν ἀνθρώπων τῶν ἐπὶ τοῦ Κρόνου ὡς μωρῶν. | ||
sch nub398c | βεκκεσέληνε] μωρέ. | ||
sch nub402a | παθών] βουλόμενος. | Column end | |
sch nub402a,col 2 | (v.l.) | παθών] μαθών. | Column end |
sch nub402b | (v.l.) | ἐπιορκεῖ] ἐπίορκοι. | |
sch nub404a | ἄνεμος ξηρὸς: φησὶ φυσιολογῶν νῦν· καὶ πῶς ὁ κεραυνὸς γίνεται; ὅτι, ὅταν ξηρὸς ἄνεμος εἰς αὐτὰς ἐγκλεισθῇ λεπτυνθεὶς τῇ κινήσει, φυσσᾷ καὶ ἐξογκοῖ καὶ ἀνοιδαίνειν ταύτας ποιεῖ ὥσπερ κύστιν καὶ φύσκαν, ἥπερ τροπῇ τοῦ κ εἰς ἕτερον ς φύσσα λέγεται. εἶτα, φησί, ῥήξας αὐτὰς τῇ βίᾳ καὶ | ||
| 5 | τῆς κινήσεως τῇ σφοδρότητι σοβαρὸς καὶ σευόμενος ἤτοι ὁρμῶν ῥᾳδίως ἐξέρχε‐ ται αὐτὸς ἑαυτὸν ἐκπυρῶν καὶ ἐκκαίων τῇ πυκνότητι τῇ τῶν νεφελῶν καὶ τῇ ῥύμῃ τῇ ἑαυτοῦ ἤγουν τῇ σφοδροτάτῃ καὶ οὐ μετρίᾳ φορᾷ καὶ κινήσει. | ||
sch nub404b | ἄνεμος ξηρὸς] θερμὴ ἀνα‐ θυμίασις. | ||
sch nub405 | κῦστιν (sic)] φύσκαν. | ||
sch nub406 | σοβαρὸς] σφόδρα ὁρμῶν, βαρέως σευόμενος. | ||
sch nub407 | τοῦ ῥοίβδου] τοῦ ἤχου. | ||
sch nub408a | Διασίοισιν: ἐν τῇ ἑορτῇ τοῦ Διός. | ||
sch nub408b | νῦν οὐ δεῖται παραδείγματος Στρεψιάδης, αὐτὸς δέ φησιν, ὃ ἐπεπόνθει ἐν τῷ μὴ κατασχᾶν τὴν γαστέρα παράδειγμα. | ||
sch nub408c | ἀτεχνῶς] φανερῶς. | Column end | |
sch nub408c,col 2 | Διασίοισιν] ἑορτῇ τοῦ Διός. | Column end | |
sch nub408d | Διασίοισιν] ἐν ἑορταῖς τοῦ Διὸς τοῦ Μειλιχίου. | ||
sch nub409 | ἔσχων] ἔσχασα. | Column end | |
sch nub409,col 2 | γαστέρα] κοιλίαν. | Column end | |
sch nub410a | λακίσασα: διαρραγεῖσα· λακῶ λακήσω, ἀττικὸν δὲ λακίζω φησὶ παραγώγως. | ||
sch nub410b | διαλακίσασα] διαρραγεῖσα. | Column end | |
sch nub410b,col 2 | (v.l.?) | διαλακήσασα] διαλα‐ | |
| κίσασα. | Column end | ||
sch nub410c | διαλακίσασα] ἀττικῶς. | ||
sch nub411 | προσετίλησεν: θερμὸν ὑγρὸν ἐξηκόντισεν, ἐτζίλησεν. | ||
sch nub412 | παρ’ ἡμῶν] τῆς. | ||
sch nub414 | ταλαίπωρον] κοπηρόν, ὑπο‐ | ||
| μονητικόν. | Column end | ||
sch nub414,col 2 | ταλαίπωρον] ὑπομονικόν. | ||
sch nub415,col 2 | μὴ] οὐ. | ||
sch nub416a | ἄχθει] ἄχθῃ. | ||
sch nub416b | ἄχθει] βαρύνῃ καὶ θλίβῃ. | ||
sch nub416c | ἀριστᾶν] τρώγειν. | ||
sch nub417a | οἴνου τ’ ἀπέχει: αἱ Νεφέλαι δῆθεν ζητητὴν τοιούτων πραγμάτων ὁρῶσαι Στρεψιάδην φασὶ πρὸς αὐτόν· ὦ ἐπιθυμητὰ μεγάλης σοφίας τῆς παρ’ ἡμῶν, εὐδαίμων ἔσῃ, εἰ ταλαιπωρεῖς καὶ γυμνιτεύεις χειμάζων τρίβωνι μόνῳ, ὡς οἱ φιλόσοφοι, καὶ ῥιγῶν οὐκ ἄχθῃ καὶ βαρύνῃ καὶ θλίβῃ λίαν, οὐδ’ ἀριστᾶν, | ||
| 5 | νῦν τρυφᾶν, ἐπιθυμεῖς οἴνου τε ἀπέχῃ καὶ τῶν ἄλλων ἀνοήτων, πάντων ἡδέων καὶ τρυφαῖς ἀνηκόντων φησίν. δυσχέρειά τις οὐκ ἔστιν ἐνταυθοῖ νοημάτων. (420—’22) φησὶ δὲ ὁ Στρεψιάδης πρὸς ταῦτα· ἀλλ’ ἕνεκά γε καρτερικῆς ψυχῆς καὶ στερεᾶς, μερίμνης τε καὶ φροντίδος, τοῦ κακοκοιτεῖν ἐπὶ κλίνης | ||
| κόρεων μεστῆς, | Column end | ||
sch nub417a,col 2(10) | ἢ χόρτῳ βραχεῖ ἢ τροχμαλίῳ καὶ | ||
| προδουλείῳ, καὶ μερίμνης φειδωλοῦ, | Column end | ||
sch nub417a(12) | καὶ γαστρὸς τρυχούσης καὶ δαμαζούσης τὸν βίον καὶ τὴν ζωήν, καὶ | ||
| θύμβρους θύμβρα ἐσθιούσης—ἔστι δὲ θύμβρος τὸ θρύμβον βοτάνη ἀγρία—θαρρῶν ἕνεκα τούτων, ἤτοι τοῦ γενέσθαι σοφός, ἐπιχαλκεύειν παρέχοιμ’ ἂν ἤτοι δίδωμι | |||
| 15 | ἐμαυτὸν ὑπομένειν πᾶσαν κακοπάθειαν, ὥσπερ τις ἄκμων τὰς πληγὰς τῶν χαλκέων. τὸ δὲ “ἀμέλει” περιττῶς κεῖται. | ||
sch nub417b | ἀνονήτων (sic)] ἤγουν τῶν. | ||
sch nub418 | ἄνδρα] νομίζειν. | ||
sch nub419 | νικᾶν] ἔσῃ δεξιός. | ||
sch nub421a | τρυχούσης τὸν βίον. | ||
sch nub421b | τρυσιβίου] τρυχούσης. | ||
sch nub421c | θρυμβεπιδείπνου (sic) p.i.m.] εὐτελῆ ἐσθιούσης· θύμβρος εἶδος βοτάνης. | ||
sch nub422a | ἀμέλει] παρέλκον, ἢ ἀφρον‐ τίστει. | ||
sch nub422b | ἐπιχαλκεύειν ... ἄν] δίδω‐ μι ἑαυτὸν ὑπομένειν πᾶσαν κακοπά‐ | ||
| θειαν, ὥσπερ ὁ ἄκμων. | |||
sch nub423a | ἀλλ’ ὅτι δῆτ’ οὖν νομιεῖς: καὶ ὁ Σωκράτης· οὐ ταῦτα τοσοῦτον ἐγὼ θέλω, ἀλλ’ ὅτι οὖν, καὶ δή, νομιεῖς θεῶν οὐδένα, ἢ ἀλλ’ ὅτι οὐ νομιεῖς εἶναι θεὸν οὐδένα, ἢ ἀπὸ τῶν θεῶν οὐδένα, πλὴν ἅπερ ἡμεῖς ἡγούμεθα θεούς. καὶ ὁ Στρεψιάδης ἐνστατικώτερον ὑπισχνεῖται ταῦτα φυλάξαι λέγων τοῖς | ||
| 5 | ἄλλως δοξάζουσι παρὰ τὰ σοὶ δεδογμένα οὐδ’ ἂν ἀπαντῶν ἀτεχνῶς καὶ φανερῶς ἐν ταῖς ὁδοῖς διαλεχθείην ἤτοι οὐκ ἂν προσαγορεύσαιμι. | ||
sch nub423b | οὐ θέλω τοιαῦτα μόνον σε ποιεῖν. | ||
sch nub423c | ἀλλ’ ὅτι] σκόπει, ὅπως. | ||
sch nub423d | ἡμεῖς] διδάσκομεν. | ||
sch nub424a | τὸ Χάος] ἤγουν τὸν ἀέρα· | ||
| ἀπὸ τοῦ διαχεῖσθαι. | Column end | ||
sch nub424a,col 2 | τὸ Χάος] τὸν ἀέρα. | Column end | |
sch nub424b | τὴν γλῶτταν] καὶ τὴν διδα‐ χήν· ἤγουν τὸ ὄργανον, δι’ ὅ τι δημη‐ γορεῖ καὶ βουλεύει. | ||
sch nub425 | ἀτεχνῶς] διόλου. | ||
sch nub426a | λιβανωτόν: λίβανος ὄνομα ὄρους καὶ δένδρου, λιβανωτὸς δὲ τὸ | ||
| δάκρυον τούτου, τὸ θυμίαμα. | |||
sch nub426b | θυσία ἐπὶ τῶν ξηρῶν, σπον‐ δὴ ἐπὶ τῶν ὑγρῶν. | ||
sch nub427a | ὅ τι] καὶ τί. | ||
sch nub427b | ὡς] ὅτι. | ||
sch nub427c | οὐκ ἀτυχήσεις] οὐκ ἀπο‐ τεύξῃ. | ||
sch nub428 | δεξίος: ἀλλαχοῦ μὲν περιδέξιος, εὐφυής, νῦν δὲ σοφός. | ||
sch nub429a | ὦ δέσποιναι δέομαι: ὁ Στρεψιάδης πρὸς τὰς Νεφέλας φησί· δέομαι ὑμῶν τοῦτο μικρὸν πάνυ, εἶναι καὶ ὑπάρχειν ἐμὲ εἰς τὸ λέγειν ἄριστον καὶ ἀριστότερον τῶν Ἑλλήνων ἑκατὸν σταδίοις, ἢ δέομαι ὑμῶν—λείπει τὸ “ποιήσα‐ τε”—εἶναί με λέγειν ἀριστότερον τῶν Ἑλλήνων ρʹ σταδίοις. τὸ “δέομαι” | ||
| 5 | γενικῇ συντάσσεται τῇ κοινῇ συνηθείᾳ, διαλέκτῳ, ἀττικῶς δὲ αἰτιατικῇ, ὡς νῦν. τὸ | ||
| “ἄριστον” ἀριστότερον, ὑπερθετικὸν ἀντὶ συγκριτικοῦ. | Column end | ||
sch nub429b,col 2 | πάνυ μικρόν] ἀστεῖον τοῦτο. | Column end | |
sch nub430a | ἑκατὸν σταδίοισιν: δέον εἰπεῖν· ποιήσατέ με ὑπερφέρειν πολλῷ τῶν Ἑλλήνων ἐν τῷ λέγειν, ὡς ὢν γεωργικὸς γεωργικῇ χρῆται τροπῇ καί φησι· ποιήσατέ με ὑπερφέρειν ἐν τῷ λέγειν τῶν Ἑλλήνων ἑκατὸν σταδίοισιν. οἱ ἑπτὰ δὲ καὶ ἥμισυς στάδιος ποιοῦσι μίλιον ἕν. εἰ δὲ σαφέστερον βούλει | ||
| 5 | μαθεῖν, τετρακόσιοι πήχεις ἐστὶν τὸ στάδιον. ὁ στάδιος. | ||
sch nub430b | τὸ μίλιον ποδῶν ͵δχʹ, τὸ στάδιον ποδῶν χʹ, τὸ βῆμα ποδῶν εʹ ἡμίσεος, ὁ ποὺς δακτύλων ιϛʹ. | ||
sch nub430c | λέγειν] εἰς τό. | ||
sch nub430d | ἄριστον] ἀριστότερον. | ||
sch nub431a | ἀλλ’ ἔσται σοι τοῦτο: ὁ “ἀλλά” περιττὸς τῇδε κεῖται. ὁ δὲ νοῦς· ὑπισχνοῦνται πάντα τούτῳ πληροῦν αἱ Νεφέλαι καί φασιν· ἔσται σοι τοῦτο παρ’ ἡμῶν, ὅπερ θέλεις, καὶ οὐδεὶς ἀπὸ τοῦ νῦν χρόνου νικήσει 〈σε〉 ἐν τῷ δήμῳ εἰς γνώμας καὶ συμβουλὰς περὶ μεγάλων ὑποθέσεων λεγομένας. | ||
| 5 | (433/’34) καὶ ὁ Στρεψιάδης· οὐ γνωμῶν συμβουλευτικῶν μεγάλων τοιούτων ἐπιθυμῶ, ἀλλ’ ἐπιθυμῶ λέγειν ὅσα ἐμοὶ συναρεῖται παρατρέψαι τὰς δίκας καὶ τοὺς χρήστας καὶ δανειστὰς πεφευγέναι. | ||
sch nub431b | τοῦδε] καιροῦ. | ||
sch nub432a | γνώμας] λέγων. | ||
sch nub432b | γνώμας] συμβουλάς. | ||
sch nub432c | γνώμας] λείπει λέγων. | ||
sch nub433a | μή] ποιήσητε. | ||
sch nub433b | γνώμας] συμβουλάς. | Column end | |
sch nub433,col 2 | γνώμας] γνώμας ἔλεγον καὶ | ||
| τὰς δημηγορίας. | |||
sch nub434a | στρεψοδικῆσαι: παρατρέψαι τὰς δίκας, ὅθεν ὁ γέρων καὶ Στρε‐ ψιάδης ἐκλήθη. χρήστης καὶ δανειστὴς πρὶν τί διαφέρουσιν εἶπον. νῦν δὲ παραχρη‐ | ||
| 5 | στικῶς—λέγε, μὴ καταχρηστικῶς— | ||
| χρήστας καλεῖ τοὺς δανείζοντας. | Column end | ||
sch nub434a,col 2 | χρήστας καλεῖ τοὺς δανείζοντας | ||
| παραχρηστικῶς. | Column end | ||
sch nub434b | διολισθεῖν: ἐκφυγεῖν, ἀποδράναι παραλογιζόμενος τοὺς ἀντιδίκους εὑρεσιλογήμασιν εὐστόμοις καὶ ὀλισθαίνουσιν. | ||
sch nub434c | ἐμαυτῷ στρεψοδικῆσαι] καὶ στρέψαι τὰς δίκας ἐν ἐμαυτῷ. | ||
sch nub434d | διολισθεῖν] καὶ ἐκφυγεῖν. πρὸς ταύτην τὴν λέξιν πεποίηται τῷ γέροντι τὸ ὄνομα. | ||
sch nub436a | ἡμετέροις προπόλοισι: δούλοις, ὑπηρέταις, προφήταις, ἡμῶν | ||
| προοδεύουσι· νῦν δὲ τὸν Σωκράτην φησὶ καὶ τοὺς σὺν αὐτῷ. | |||
sch nub436b | τοῖς ... προπόλοισι] ἤγουν | ||
| τῷ Σωκράτει καὶ τοῖς σὺν αὐτῷ. | Column end | ||
sch nub436b,col 2 | τοῖς ... προπόλοισι] ἤτοι | ||
| τοῖς φιλοσόφοις. | Column end | ||
sch nub437a | δράσω τοῦτο, φησὶν ὁ Στρεψιάδης, ἡ γὰρ ἀνάγκη καὶ βία πιέζει με (438) καὶ θλίβει διὰ τοὺς ἵππους καὶ τὸν γάμον ἤγουν διὰ τὴν ἱπποτροφίαν τοῦ ἐμοῦ παιδὸς καὶ τὴν ὑπερήφανον ἣν ἔγημα γυναῖκα, ἥ με συνέτριψε τὰ μὲν τοῦ ἐμοῦ βίου ταῖς τρυφαῖς αὐτῆς ἀναλοῦσα, τὰ δὲ συνωθοῦσα εἰς ἵππων | ||
| 5 | ὠνὴν τῷ παιδὶ καταβάλλειν. | ||
sch nub437b | πιέζει] στενοχωρεῖ. | ||
sch nub439a | νῦν οὖν οἱ περὶ Σωκράτην φιλόσοφοι χρήσθων καὶ χρήσθωσαν— ἀττικῶς τοῦτο—τὸ ἐμὸν σῶμα εἰς ὅ τι βούλονται—τὸ “χρῶμαι” δὲ ἀττικῶς αἰτιατικῇ—ἢ χρήσθων ὅ τι βούλονται· τοῦτο τὸ ἐμὸν σῶμα παρέχω αὐτοῖς (442) εἰς τὸ καὶ τό· αὐχμοῦν: καὶ ἀλουτεῖν, ῥιγοῦν: ψύχος ὑπομένειν, ῥιγεῖν | ||
| 5 | δὲ φοβεῖσθαι, ἀσκὸν δέρειν: δέρειν καὶ ἐκδέρειν ὡς ἀσκὸν ἢ δαίρειν καὶ (443) τύπτειν ὡς ἀσκὸν καὶ ἀναίσθητον δέρμα, εἴπερ ἐκφυγεῖν μέλλω τὰ χρέα. παραμιγνύει δὲ τοῖς σπουδαίοις καὶ ἀναγκαίοις καὶ τὰ γελοῖα. ὡς εἴ τις εἴποι· εἰ μέλλω τυχεῖν τινος ἀγαθοῦ καὶ τοῖς ἀνθρώποις ἄγεσθαι δι’ αἴνου, πάντα τὰ δυσχερῆ ἕτοιμός εἰμι καρτερεῖν, οὕτω καὶ οὗτος ἕνεκα τοῦ γελοίου | ||
| 10 | φησίν· ὑπομενῶ τὰ καὶ τά, εἰ μέλλω ἐκφυγεῖν τὰ χρέα καὶ εἰ τοῖς ἀνθρώποις (445) νομίζεσθαι μέλλω θρασύς: ἀκατάστατος, ἀλόγιστος. ἴτης: νῦν ἰταμός, | ||
| (446/447) ὠμός, σκληρός. βδελυρός: μισούμενος ἢ αἱμοπότης. περίτριμμα (448) δικῶν: ἐντριβὴς ἐν ταῖς δίκαις, φιλοδικώτατος. κύρβις: ἐρευνητὴς παντὸς πράγματος, ἐρευνόβιος· κύρβις γὰρ σανὶς ἦν γεγραμμένα τινὰ δημόσια | |||
| 15 | ἔχουσα. κρόταλον: λάλος, περιηχητικός, θορυβώδης· ἀπὸ τοῦ χαλκοῦ κρο‐ τάλου, ὅπερ φαμὲν χειροκύμβαλον. κίναδος: πόρνος, πανοῦργος· ἀπὸ τῆς ἀλώπεκος, ἥπερ κίναδος λέγεται. τρύμη: ἡ ὀπή· νῦν δὲ ἀνατρυπητὴς καὶ (449) ζητητὴς καὶ ἀναμοχλευτὴς λεπτοτάτων πραγμάτων. μάσθλης: ὁ μεμαλαγμένος ἐλαίῳ λῶρος· νῦν δὲ ἐντριβὴς καὶ μεμαλαγμένος καὶ ἔμπειρος | ||
| 20 | θορύβων ἀγοραίων. εἴρων: ὑποκριτής, ἄλλος φαινόμενος, ἄλλος δὲ τὸν τρόπον ὑπάρχων. γλοιός: ῥυπαρός· γλοιὸς γὰρ ἡ τρὺξ καὶ ὁ ῥύπος τοῦ ἐλαίου. (450) ἀλαζών: ἄλῃ καὶ πλάνῃ ζῶν καὶ μηδὲν ὀρθὸν ἔχων βίῳ. κέντρων: ἔμπικρος, ὡς τὰ κέντρα σκορπίων. στρόφις: ἀναστρέφων πράγματα, θο‐ ρυβώδης ἢ κατά τινας εὐτράπελος καὶ εὔστρεπτος, τῇδε κἀκεῖσε περιστρε‐ | ||
| 25 | φόμενος· ἀπὸ τῶν στροφίγγων τῶν ἐν ταῖς πύλαις ἢ ἀπὸ τῶν ὑδραγω‐ | ||
| γικῶν στροφίγγων ἤτοι ἐπιτονίων. ἀργαλέος: χαλεπός, ἐργώδης, πικρός. (451) ματιολοιχός: φειδωλότατος, ὑπὸ φειδωλίας καὶ τὸν ὀβολὸν περι‐ λείχων· μάτιον γὰρ χαλκοῦν εὐτελέστατον νόμισμα. | |||
sch nub439b | χρήσθων] χρήσθωσαν· ἀτ‐ τικῶς. | ||
sch nub442a | αὐχμεῖν] ἀλουτεῖν. | Column end | |
sch nub442a,col 2 | (v.l.) | αὐχμοῦν] αὐχμεῖν. | Column end |
sch nub442b | ἀσκὸν δαίρειν] ὡς παροιμία | ||
| ἐπὶ τῶν πολλὰ τυπτομένων. | Column end | ||
sch nub442b,col 2 | (v.l.) | δέρειν] δαίρειν. | Column end |
sch nub444 | δόξω] εἴπερ. | ||
sch nub445 | ἴτης] ἰταμός, ὀξύς. | ||
sch nub446 | βδελυρός] μισούμενος. | ||
sch nub447a | εὑρησιεπής] εὑρησιλόγος. | ||
sch nub447b | περίτριμμα δικῶν] ἐντριβὴς | ||
| ἐν ταῖς δίκαις. | Column end | ||
sch nub447b,col 2 | περίτριμμα δικῶν] πανοῦρ‐ | ||
| γος εἰς δίκας. | Column end | ||
sch nub448a | κύρβις σανίς, ἐν ᾗ ἔγραφον | ||
| τοὺς νόμους καὶ τὰ δημόσια· ἀπὸ τοῦ κεκορυφῶσθαι τὰ ἄνωθεν καὶ κάτω‐ θεν κύρφις καὶ κύρβις. | |||
sch nub448b | ἀντὶ τοῦ “εὔλαλος ὡς τὸ κρόταλον”. | ||
sch nub448c | πανοῦργος· ἐκ μεταφορᾶς τῆς ἀλώπεκος. | ||
sch nub448d | τρυπάνιον, ἀναμοχλευτὴς τῶν πραγμάτων. | ||
sch nub448e | κύρβις] ἔμπειρος τῶν νόμων, | ||
| δικολόγος. | Column end | ||
sch nub448e,col 2 | κύρβις] περίεργος. | Column end | |
sch nub448f | κρόταλον] εὔστομος, στω‐ μύλος. | ||
sch nub448g | κίναιδος] εἶδος ἀλώπεκος. | ||
sch nub448h | τρύμη] †τα†. | ||
sch nub449 | εἴρων] κόλαξ, ἐπιτήδειος καὶ | ||
| ἔμπειρος πραγμάτων. | Column end | ||
sch nub449a,col 2 | γλοιός] ῥυπαρός. | ||
sch nub449b | ἀλαζών] πλάνος. | Column end | |
sch nub450 | κέντρων] ποικίλος, ἔμπικρος. | Column end | |
sch nub450,col 2 | κέντρων: πικρός, κάκιστος, ὥσπερ σκορπίος. κέντρον καλεῖται | ||
| καὶ τὸ σάγμα τῶν ὄνων. | |||
sch nub451a | φειδωλότατος· μάτιον γὰρ νόμισμα εὐτελέστατον ὀνομάζουσιν. | ||
sch nub451b | στρόφις] σκανδαλοποιός. | ||
sch nub451c | ἀργαλέος] λυπηρός. | ||
sch nub451d | ματιολοιχός] ἀπὸ τοῦ λεί‐ χειν οἱονεὶ τὸ μάτιον ἤγουν τὸ | ||
| νόμισμα. | Column end | ||
sch nub451d,col 2 | ματιολοιχός] ματαιολόγος. | Column end | |
sch nub452a | ταῦτ’ εἴ με καλοῦς’ ἀπαντῶντες: εἰ συναντῶντες ἐμὲ τοιούτοις (453) καλεῖν βελτίστοις ὀνόμασι μέλλουσι, ποιείτωσαν ἀτεχνῶς καὶ φανερῶς (454/455) καὶ καθόλου, ὃ χρῄζουσι, καὶ εἰ βούλονται, νὴ τὴν Δήμητραν, καὶ (456) χορδὴν καὶ ἔντερον ἐμόν—δηλοῖ δὲ τὸ κοπραγωγόν—παραθέντων καὶ | ||
| 5 | παραθέτωσαν τοῖς φροντισταῖς καὶ διδασκάλοις τοῖς περὶ Σωκράτη(ν). ταυτὶ μὲν τὰ τῆς εἰρωνείας καὶ τὰ κρυπτόμενα, τὸ φῶς δὲ τοῦ λόγου· φησί· τίνος ἕνεκα, ὦ τρισάθλιοι φιλόσοφοι τοσούτοις πόνοις καὶ ἀνιαρῷ καὶ σκληρῷ βίῳ ἐγκαρτερεῖτε, ἢ ἵνα τοιούτων κατήκοοι γίνοισθε κλήσεων, οἵας νῦν εἶπον αὐτός, καὶ αὐτοὶ δὲ ταύτας παρὰ πάντων καλεῖσθαι 〈ἴστε〉; πῶς δ’ ἂν ἐγὼ | ||
| 10 | φρονῶν τὴν ὑμετέραν σκληρὰν διαγωγὴν ὑπομείναιμι, ἢ ἕνεκα τίνος; τοῦ λαβεῖν ὄνομα γλοιός, ἀλαζών, μιαρὸς καὶ τοιαῦτα; ὡς εὖγε τοῦ σκληροβίου ὑμῶν καὶ τῆς ἀμοιβῆς τούτου τῆς ἐπαξίας τῶν κλήσεων. ἀπὸ δὲ τοῦ “νῦν οὖν χρήσθων” μέχρι τοῦ “τοῖς φροντισταῖς παρα‐ θέντων” ὀκτωκαίδεκά εἰσι κῶλα ἀναπαιστικά, | ||
| 15 | ἅπερ διαρθροῦν οὐ χρεὼν εἰς βαρβάρους. | ||
sch nub452b | (v.l.) | ἀπαντῶντες] γρ. ἅπαν‐ | |
| τες. | Column end | ||
sch nub453,col 2 | δρώντων] δράτωσαν οἱ φιλό‐ | ||
| σοφοι. | Column end | ||
sch nub455a | ἐκ μοῦ (sic)] ἐξ 〈ἐ–〉. | ||
sch nub455b | χορδὴν] τὸ ἔντερον τὸ κο‐ πραγωγόν. | ||
sch nub456 | φροντισταῖς] διδασκάλοις. | ||
sch nub457a | λῆμα μὲν πάρεστι: λῆμα τὸ φρόνημα δι’ ἑνὸς μῦ· λῶ τὸ “θέλω”, καὶ ἐξ αὐτοῦ λῆμα. λῆμμα δὲ ἡ λῆψις καὶ τὸ δῶρον διὰ δύο μῦ· ἐκ τοῦ “λήβω, λήψω”. τί δὲ χρὴ λέγειν ἢ κατὰ τούτους ἢ καθ’ ἡμᾶς τὰ μέτρα, πόνοις μὲν τὰ πλημ‐ | ||
| 5 | μελῆ τούτων ὀρθοῦντας, ὠσὶν δ’ ὄνων δοκοῦντας ἐγκρούειν λύραν; οἱ παλαιοί φασιν· “ἡ περίοδος ἑνδεκάκωλος, ὧν τὸ μὲν πρῶτον τροχαϊκὸν δίμετρον καταληκτικόν”· ἔστι δὲ καθ’ ἡμᾶς δίμετρον ἀκατάληκτον. | ||
| τὸ δεύτερον βέβρωτο τοῖς βιβλογράφοις | |||
| 10 | τρίμετρον τροχαϊκὸν καταληκτικὸν καθ’ ἡμᾶς ὄν. “τὸ γʹ πενθημιμερὲς δακτυλικόν. τὸ δʹ ἀναπαιστικὸν πενθημιμερές. τὸ εʹ “ἐν βροτοῖσιν ἕξων” φερεκράτειον ἀτελές. τὸ ϛʹ ἰαμβικὴ βάσις” ἤτοι μονόμετρον ἰαμβικόν. “τὸ ζʹ ἀναπαιστικὴ προσοδιακὴ περίοδος δωδεκάσημος. τὸ ηʹ ὅμοιον τῷ ζʹ. τὸ θʹ” ἰαμβικὸν πενθημιμερὲς ὂν “δακτυλικὸν” λέγουσι. καὶ πρὸ τούτου ἕτερα τοιαῦτά | ||
| 15 | τινα. “τὸ ιʹ δισύλλαβόν” φασι “κατὰ πόδα κρητικόν”· ὁ Τζέτζης δέ, ὡς ἔοικε, οὔτε ποιητικὰ μέτρα εἰδώς, οὔτε δὲ συλλαβῶν ἀριθμόν, φησὶ τρίμετρον εἶναι δακτυλικὸν καταληκτικὸν καὶ ὀκτασύλλαβον οἴεται τοῦτο, καὶ οὐ δισύλλαβον. “τὸ ιαʹ”, τὸ “ὄψομαι”, “τρισύλλαβον” ἐκεῖνοί φασι· καὶ κατά γε τοῦτο ἀλη‐ θεύουσιν, ὁποῖον δὲ τὸ μέτρον ἐστίν, οὔ φασιν. ὁ Τζέτζης δέ φησιν· εἰ τὸ “μαι” | ||
| 20 | βραχὺ δέξῃ, δακτυλικὸν ὑπάρχει μονόμετρον, εἰ δ’ ὡς μακρὸν δέξῃ τὸ “μαι”, γίνωσκε τοῦτο τροχαϊκὸν καταληκτικὸν κατὰ διποδίαν μονόμετρον. ἀλλὰ μάταιος, ὡς ἔφην, ἂν εἴην, εἰ κἀν τοιούτοις ἀκερδεῖς πόνους ὑφίσταμαι μηδὲ κἂν ψιλὴν καὶ λόγοις μόνοις ἔχοντας χάριν, ἀλλὰ πολλοῖς πολλάκις ὠφελημένοις ἡμῶν τοῖς συγγράμμασι καὶ φθόνον, ἐνίοτε δὲ καὶ λαθραίας τιμωρίας ἀντ’ ἀμοιβῶν. | ||
sch nub457b | ἀλλ’ ἤδη καὶ τὴν διάνοιαν ἡμῖν λεκτέον τῶν λέξεων. πρὸς τὰ εἰρημένα τῷ Στρεψιάδῃ φησὶν ὁ Σωκράτης· φρόνημα μὲν καὶ σύνεσις—ἀλλαχοῦ γὰρ καὶ ἡ κενοδοξία—τῷδε τῷ γέροντι τολμηρὸν καὶ καρτερικόν ἐστι καὶ (458—’64) πρόθυμον. εἶτ’ ἀποστρέψας τὸν λόγον φησὶ πρὸς αὐτόν· ἴσθι δὲ καὶ | ||
| 5 | νόει, ὡς ταῦτα μαθὼν παρ’ ἐμοῦ τὸν πάντα χρόνον μετ’ ἐμοῦ ζηλωτότατον | ||
| καὶ μακαριώτατον βίον καὶ ζωήν, ἀνθρώπων διάξεις ἐν βροτοῖσιν ἕξων κλέος οὐρανόμηκες. “οὐράνιον” ὀφείλων εἰπεῖν κατὰ τὸ ὁμηρικόν, ἤγουν πολὺ καὶ μέγα καὶ οὐρανοῦ μέχρις ἱκνούμενον, κεκινδυνευμένως “οὐρανόμηκες” εἶπεν ὁ ἀβλιβότυρος. τὸ “οὐρανόμηκες” γὰρ οὔ φησι τὸ οὐρανοϋψὲς ἢ μέχρις | |||
| 10 | οὐρανοῦ ἐξικνούμενον, ἀλλὰ τὸ ἶσον τῷ μεγέθει τοῦ οὐρανοῦ. ἔχεις τὸν νοῦν τοῦ λόγου, καὶ τούτου δὲ τὴν συνέπειαν, ἀλλὰ καὶ κρίσιν βραχεῖαν τοῦ ποιητοῦ. (461) τὸ δὲ “τί πείσομαι” ὑποβολικὸν σχῆμά ἐστιν. πρινὴ γὰρ τὸν Σω‐ κράτην προενεγκεῖν εἰς τέλος τὸν λόγον, ὡς ἐγώ σοι παρέδειξα, ὑπέβαλεν ὁ Στρεψιάδης τὸν ἑαυτοῦ λόγον καὶ διατεμὼν τὸν Σωκράτους ἐποίησε τῇ | ||
| 15 | συνεπείᾳ τὸν θόρυβον. | ||
sch nub457c | πάρεστι] καὶ ἔνεστι. | Column end | |
sch nub457c,col 2 | λῆμα] φρόνησις. | ||
sch nub458,col 2 | ἕτοιμον] τολμηρόν. | Column end | |
sch nub459 | οὐρανόμηκες] μέγα. | ||
sch nub460 | ἕξεις] ἢ διάξεις. | Column end | |
sch nub460,col 2 | (v.l.) | ἕξων] ἕξεις. | Column end |
sch nub461a | τί πείσομαι] ἐμπαράβολον. | ||
sch nub461b | πείσομαι] πάθω. | ||
sch nub465a | ἆρά γε: διαπορεῖ τὸ γερόντιον ταῦτα ἀκοῦσαν καί φησιν· ἆρα ἐγὼ | ||
| τοῦτο θεάσομαι; καὶ εἴποι ἄν τις κεκινδυνεῦσθαι καὶ τοῦτο τῷ ποιητῇ. ὤφειλε γὰρ εἰπεῖν ὁ γέρων· ἆρά ποτε γενοίμην τοιοῦτος; οὐ μήν· ὄψομαι τοῦτο. ἐγὼ δὲ τοῦτο καλῶς ἔχειν φημί. ἔστι γὰρ τοῦτο σχῆμα ὃ καλεῖται· πρὸς τὸ σημαι‐ | |||
| 5 | νόμενον. κλέος μὲν γὰρ καὶ φήμην οὐδεὶς ὁρᾷ, τοὺς δοξάζοντας δὲ καὶ τὴν δόξαν καὶ τὴν ἀξίαν, δι’ ἣν κλείζεται, δέδορκεν. καλεῖται δὲ καὶ μετάληψις. | ||
sch nub465b | τοῦτ’] τὸ ζῆσαι βίον ζη‐ λωτόν. | ||
sch nub470 | ἀνακοινοῦσθαι] λέγειν τὰς ὑποθέσεις αὐτῶν. | ||
sch nub471a | πράγματα κἀντιγραφάς: ὑποθέσεις μεγάλας καὶ γραφῶν ἀντιλογί‐ ας. οὐδὲν δύσνουν ἐνταῦθα. | ||
sch nub476a | ἀλλ’ ἐγχείρει: ἀλλ’ ἐπιχείρει καὶ ἀπάρχου τοῦ πράγματος ἐκείνου, ὅτιπερ καὶ ὅπερ μέλλεις προδιδάσκειν καὶ διδάσκειν τὸν πρεσβύτην. ἡ “προ” δὲ περισσῶς ἀττικῶς κεῖται, ὥσπερ τὸ προΐαψε | ||
| 5 | καὶ νῆάς τε προπάσας. καὶ ἁπλῶς Ἀττικοὶ μετὰ προθέσεων τὰ πλείω φασὶ καὶ συνάρθρως δὲ πόσα. καὶ ἀλλαχοῦ πάλιν ἐπὶ τῶν γνωρίμων ἀφαιροῦσι τὰ ἄρθρα, ὡς τὸ ἄνθρωπος οὗτός ἐστιν ἄθλιος φύσει, | ||
| 10 | ἀσύναρθρον ἀντὶ συνάρθρου, καὶ ἕτερα μυρία τοιαῦτα. | ||
sch nub476b | ἐγχείρει] κατάρχου τοῦ | ||
| πράγματος. | |||
sch nub477a | καὶ διακίνει τὸν νοῦν αὐτοῦ: καὶ τὴν διάνοιαν αὐτοῦ κίνει καὶ ὀξυτέραν ποίει ταῖς ἐρωτήσεσι καὶ τῆς γνώμης καὶ τοῦ τρόπου τούτου ἀποπειρῶ, εἰ βαθυγνώμων ἐστὶ καὶ περίεργος ἢ ἀφελὴς καὶ ἁπλόης κρονικῆς ἀποπνέων. (478) ὁ δὲ καὶ ὁ Σωκράτης εὐθὺς αὐτὸν ἐρωτᾷ· ἄγε σὺ κάτειπέ μοι, καὶ εἰπὲ νῦν | ||
| 5 | σύ, τὸν σαυτοῦ τρόπον—τὸ “κάτειπε” γὰρ κυρίως τὸ “κατά τινος εἰπέ” (479/480) σημαίνει—, ἵνα γνοὺς τὸν τρόπον τῆς διανοίας σου προσφέρω σοι προσφυεστάτους τοὺς λόγους, ὥσπερ καινάς τινας μηχανάς. ὁ ἀλιτήριος δὲ οὑτοσὶ κωμικὸς οἰκονομίᾳ καὶ μεθόδῳ δεινότητος ῥήτορος τροπικωτέραις ἐχρήσατο λέξεσι, πορθητηρίοις, τῇ “μηχανάς” φημι καὶ τῇ “προσφέρω”, | ||
| 10 | ἵνα κἀν ταύταις ταῖς λέξεσι βαθέως ὁμοῦ καὶ πικρῶς καὶ γελοίως λοιδορήσῃ Σωκράτη(ν) τῷ ἐσχηματισμένῳ καὶ τροπικῷ τῶν λέξεων ἄγαν σεμνῶς ἀντεπι‐ κρύπτων (481) τὴν ἄγαν αἰσχρότητα. φέρει γὰρ εὐθὺς Στρεψιάδην ἀκηκοότα “μηχανάς” καὶ “προσφέρω” λέγοντα· τί δέ; φοβῇ τοὺς θεούς, τειχομαχεῖν μοι διανοῇ; τί δέ: τὸ “δέ” ψιλὸν γράψον, μὴ διφθογγίσῃς· ἐπταισμένος γὰρ | ||
| 15 | ὁ στίχος εὑρίσκεται τοῦ “δέ” γραφέντος διφθόγγου. | Column end | |
sch nub477a,col 2 | τριακονταδύο γὰρ ἐκ τοῦ “τί δέ;” στίχοι ἰαμβικοί εἰσι τραγικοὶ ἔκ τε δακτύλων καὶ ἀναπαίστων καὶ ἑτέρων συγκείμενοι τῶν ποδῶν, οἳ | ||
| 5 | προσφυῶς ἔχουσι κεῖσθαι στίχοις | ||
| ἰαμβικοῖς τραγικοῖς. | |||
sch nub477b | διακλίνει] ὀξύτερον ποίει. | ||
sch nub477c | (v.l.) | διακλίνει] γρ. διακίνει. | |
sch nub477d | γνώμης] διανοίας. | ||
sch nub478 | ἄγε] φέρε. | ||
sch nub479a | ὅστις] ὁποῖος. | ||
sch nub479b | μηχανὰς] μαθήσεις ὑψηλάς. | ||
sch nub482a | οὐχὶ τειχομαχεῖν διανοοῦμαι, φησὶν ὁ Σωκράτης, ἀλλ’ ὡς φιλόσοφος τροπικωτέραις καὶ ὑψηλαῖς ἐχρησάμην ταῖς λέξεσι τὴν παρ’ ἐμοῦ διάπειραν τοῦ σοῦ λογισμοῦ οὕτως εἰπών. οὐ τειχομαχεῖν οὖν θέλω, ἀλλὰ βραχέα πυ‐ θέσθαι καὶ μαθεῖν ἀπὸ σοῦ βούλομαι, εἰ μνήμων καὶ εὐφυὴς εἶ. πυθέσθαι | ||
| 5 | γράψον, μὴ πύθεσθαι. πύθεσθαι γὰρ μακρὸν τὸ “πυ” γίνωσκε, τὸ δὲ πυθέσθαι βραχύ· καὶ δύναται πίπτειν εἰς τετάρτην χώραν ἰαμβικοῦ, τὸ δὲ πύθεσθαι τὸ “πυ” μακρὸν ὂν εἰς τετάρτην οὐ πίπτει. | ||
sch nub482b | σοῦ (sic) πυθέσθαι] μαθεῖν ἀπὸ σοῦ. | ||
sch nub483a | εἰπόντος οὖν Σωκράτους· πυθέσθαι σου βούλομαι, εἰ μνημονικὸς εἶ, γελοίως καὶ χαριέντως ἀποκρίνεται Στρεψιάδης καί φησιν· δύο τρόπω εἰμί, νὴ τὸν Δία, καὶ μνήμων καὶ εὐφυὴς πάνυ καὶ ὁμοίως ἀφυὴς καὶ πάνυ ἐπιλήσμων· εἰ μὲν ὀφείλεται καὶ χρεωστεῖταί μοι τι, εὐφυής εἰμι πάνυ καὶ μνήμων, εἰ | ||
| 5 | δ’ ὁ ταλαίπωρός τινί τι χρεωστῶ, ἀφυὴς πάνυ καὶ ἐπιλήσμων. | ||
sch nub483b | νὴ τὸν Δία] μνημονεύω. | ||
sch nub485 | σχέτλιος] χαλεπός. | ||
sch nub486a | ἔνεστι δῆτά σοι λέγειν: πάλιν ὁ Σωκράτης αὐτὸν ἐρωτᾷ· ἔχεις (487) φυσικὴν εὐστομίαν εἰς τὸ λέγειν; καὶ ὅς· λέγειν μὲν εὐφυὴς οὔκ εἰμι, (488) ἀποστερεῖν δέ, εἰ παρά τινος λάβω τι, πάνυ δεξιώτατος. πῶς οὖν δυνήσῃ μαθεῖν; καὶ ὁ Στρεψιάδης λέγει· καλῶς. τὸ “ἀμέλει” δὲ περισσῶς κεῖται. | ||
sch nub486b | ἢ φυσικὴν εὐστομίαν ἔχεις. | ||
sch nub486c | 486] ἤγουν εὐφυῶς ἔχεις διαλέγεσθαι. | ||
sch nub487a | ἔνεστ’] ἐμοί. | ||
sch nub487b | ἀποστερεῖν] τὰ πράγματα. | ||
sch nub488 | ἀμέλει] ἀφρο〈ν〉τίστει· ἢ παρέλκον. | ||
sch nub489a | (490) ἄγε νῦν: φέρε νῦν, ἂν εἴπω τί σοι σοφὸν περὶ τῶν μετεώρων, εὐθέως ὑφαρπάσεις, καὶ νοήσεις ταχέως; ἐπεὶ δὲ τὸ ἁρπάζειν ἐπὶ κυνῶν λέγεται, (491) ὁ Στρεψιάδης γελοίως φησί· τί δέ; ὡς οἱ κύνες μέλλω τὴν σοφίαν σιτεῖσθαι; “τί δαί” ἂν γραφῇ, καλῶς ἔχει. | ||
sch nub489b | προβάλωμαι] εἴπω. | ||
sch nub489c | σοφὸν] νόημα. | ||
sch nub490 | καλῶς τὸ “ὑφαρπάσεις”, ἐπεὶ λέγουσι καὶ οἱ φιλόσοφοι· ὅτι | ||
| θήρασαι τὸ νόημα. | |||
sch nub491 | κυνηδὸν p.i.m.] ἔπαιξε πρὸς τὸ “ὑφαρπάσεις” αἰνιττόμενος τὴν κυνικὴν φιλοσοφίαν. ἴσως δὲ ἔλαβε τὸ “κυνηδόν” κἀκεῖνος ἀπὸ | ||
| 5 | τῶν κυνικῶν φιλοσόφων. | Column end | |
sch nub491,col 2 | (v.l.) | δέ] δαί. | Column end |
sch nub492 | ἄνθρωπος ἀμαθὴς: ὁ ἄνθρωπος οὗτος ἀμαθής ἐστιν. εἶτα ὑποστρέψας φησί· πτοοῦμαί σε, γέρον, μὴ τύπτεσθαι μέλλῃς διὰ τὴν σὴν ἀφυΐαν. | ||
sch nub494a | τί δρᾷς: τί δράσεις, ἄν τις σε τύπτῃ; καὶ ὁ Στρεψιάδης· εἴπω πρῶτον· (495) ὅτι τύπτομαι, ἔπειτα καρτερήσας ὀλίγον ἐκμάρτυρον τοῦτο ποιήσομαι, (496) εἶτα αὖθις καὶ πάλιν, ἀκαρῆ καὶ βράχιστον μέρος χρόνου, λιπὼν δικα‐ ζοίμην. ἀκαρῆ δὲ τὸ βραχύ· ἀπὸ τῆς βραχυτάτης πάνυ τοῦ χρόνου ῥοπῆς, | ||
| 5 | ἐν ᾗ οὐδὲ κεῖραί τις ἂν ἰσχύσειε τρίχα. | ||
sch nub494b | τύπτομαι] εἴπω. | ||
sch nub495a | ἐπισχὼν] καρτερήσας. | ||
sch nub495b | μαρτύρομαι] μάρτυρας κα‐ λῶ. | ||
sch nub496a | ἀκαρῆ] ὀλίγον χρόνον. | ||
sch nub496b | δικάζομαι] εἰς δικαστήριον ἕλκω. | ||
sch nub497a | ἴθι νῦν κατάθου: ἴθι νῦν, φησὶν ὁ Σωκράτης, ἀπόδυσαί σου τὸ ἱμάτιον κατὰ τὸ ἔθος τῶν τότε φιλοσοφούντων· χιτωνίῳ γὰρ μόνῳ ἡμίγυμνοι ἐφιδρυμένοι ἐφιλοσόφουν. κατὰ οὖν τοῦτο τὸ ἔθος τῷ Στρεψιάδῃ· ἀπόδυσαι, εἶπεν ὁ Σωκράτης. ὁ Στρεψιάδης δὲ ὑπολαβών, ὅτι ἀποδυθῆναι τοῦτον κελεύει, | ||
| 5 | ἢ ἵνα τὸ ἱμάτιον τούτου δῆθεν ὑφέληται ἢ καὶ γυμνωθέντα τοῦτον ἱμάσι τυπ‐ τήσῃ· ἠδίκηκα, φησί, τὶ καὶ ἀφαιρεῖσθαι βούλει ἐμοῦ τὸ ἱμάτιον ἢ καὶ τυπτῆσαί με; οὐχί, φησὶν ὁ Σωκράτης, οὔτε ἠδίκηκας οὔτε τι ἐγὼ τοιοῦτον βούλομαι διαπράξασθαι, ἀλλὰ νομίζεται καὶ νόμιμόν ἐστι φιλοσόφοις εἰς τὸ φροντιστή‐ ριον γυμνοὺς εἰσιέναι. | ||
sch nub497b | κατάθου] ῥῖψον. | ||
sch nub498 | νομίζεται p.i.m.] νόμιμόν ἐστι. | ||
sch nub499a | ἀλλ’ οὐχὶ φωράσων: ἀλλ’ ἔγωγε, φησὶ Στρεψιάδης, οὐκ εἰσέρχομαι | ||
| φωράσων καὶ κλέψων, ἵνα τοῖς βουλησομένοις με κατασχεῖν δυσκράτητος ὦ. | Column end | ||
sch nub499a,col 2(3) | ἢ ἀλλ’ οὐχὶ φωράσων καὶ κα‐ τασκοπήσων δημοσίων θησαυρῶν | ||
| 5 | εἰσέρχομαι χρήματα, ἵνα γυμνὸς ὢν μηδὲν ἀποκρύψαιμι περὶ τοὺς κόλ‐ | ||
| πους καὶ τὰ ἱμάτια. | |||
sch nub499a(8) | (500) κατάθου, φησὶν ὁ Σωκράτης, σοῦ τὰ ἱμάτια. τί ληρεῖς ἤγουν χέεις λόγους καὶ πολυλογεῖς; λῆροι γὰρ οἱ ῥέοντες κρουνοὶ λέγονται. | ||
sch nub499b | ἐπεὶ οἱ κλέπτοντες γυμνοὶ ἔκλεπτον, ἵνα μὴ ἀφαιρεθῶσι τῶν ἱματίων. | ||
sch nub499c | φωράσων] κλέψων. | ||
sch nub500 | κατάθου] ῥῖψον. | ||
sch nub501 | ὦ] καὶ ὑπάρχω. | ||
sch nub502a | ἐμφερὴς: ἐρωτᾷ λοιπὸν ὁ Στρεψιάδης· εἰ προθύμως μανθάνω, τίνι ὅμοιος γενήσομαι τῶν σῶν μαθητῶν; εἰπόντος τοῦ Σωκράτους· οὐδὲν διαφέρων ἔσῃ τοῦ Χαιρεφῶντος, δέον τὸν Στρεψιάδην σκιρτᾶν τε καὶ χαίρειν, ὅτι πρὸς σοφίαν ὁμοιωθήσεται τοιούτῳ ἀνδρί, οὗτος τὸ ὁμοιωθῆναι Χαιρεφῶντι κατὰ | ||
| 5 | τὴν μορφὴν δῆθεν ὑπολαβὼν σχετλιάζει καὶ ὀδύρεται λέγων· οἴμοι ὁ κακο‐ δαίμων καὶ τρισάθλιος, ἡμιθνὴς καὶ ἡμίνεκρος γενήσομαι. ἦν γὰρ οὗτος ὁ Χαιρεφῶν τὴν ἰδέαν μέλας, ἰσχνὸς καὶ ὠχρός, ὅθεν καὶ νυκτερὶς ἐκαλεῖτο καὶ πύξινος. | ||
sch nub502b | τῷ] τίνι. | ||
sch nub502c | ἐμφερὴς] ὅμοιος. | ||
sch nub503 | διοίσεις] διαφορὰν ἕξεις. | ||
sch nub505a | οὔ μὴ λαλήσῃς: οὔ μὴ λάλει καὶ πολυλόγει, καὶ φλυάρει, ἀλλ’ | ||
| ἀκολούθει μοι δευρὶ καὶ ἐνταῦθα, θᾶττον καὶ ταχέως, ἀνύσας καὶ σπουδάσας. | |||
sch nub505b | ἀλλ’ ἀκολουθήσεις] ἀλλὰ ἀκολούθησον. | ||
sch nub506a | ἐς τὼ χεῖρε νῦν: τὸ ζοφερὸν τῆς οἰκίας τῆς τοῦ φροντιστηρίου ὁ Στρεψιάδης ἰδὼν πτοίᾳ κατέχεται καὶ δῆθεν ζητεῖ μελιτοῦτταν λαβεῖν εἰς τὰς χεῖρας ὡς οἱ καταβαίνοντες εἰς τὸ ἐν Λεβαδείᾳ χάσμα τοῦ Τροφωνίου. ἀλλὰ καὶ τὴν Τροφωνίου λεκτέον νῦν ἱστορίαν σοι. ἱστορία: Ἐπικάστης | ||
| 5 | καὶ Ἀπόλλωνος, κατ’ ἄλλους Διὸς καὶ Ἰοκάστης ἢ Ἐργίνου καὶ Ἰοκάστης, γίνεται παῖς Τροφώνιος. ὕστερον δὲ γήμας αὐτὴν Ἀγαμήδης ἄρχων Στυμφάλου πόλεως Ἀρκαδίας γεννᾷ Κερκυόνα. οὗτοι τοὺς πάντας ὑπερελάσαντες τεκτονι‐ καῖς, πλέον δὲ μᾶλλον κλεπτικαῖς εὐτεχνίαις, ναὸν μὲν ἐν Δελφοῖς ἐργάζονται τῷ Ἀπόλλωνι, ἐν Ἤλιδι δὲ Αὐγείᾳ τῷ βασιλεῖ τῶν Ἠλείων ταμεῖον χρυσοῦ | ||
| 10 | κατεσκεύασαν ἐκ μονολίθων τῶν λίθων τὰς τῶν τοίχων ἔχον οἰκοδομάς. μίαν δὲ ἁρμογὴν λίθου παρεικότες, ὡς ὑπὸ δύο ἀνδρῶν τὸν λίθον ἐκεῖνον ῥᾳδίως εἰσάγεσθαι καὶ ἐξάγεσθαι, νυκτὸς εἰσιόντες ὁ Ἀγαμήδης, ὁ Κερκυὼν καὶ ὁ Τροφώνιος ἐσύλων οὕτω τοὺς θησαυρούς. Αὐγείας δὲ ταῖς ἀδήλοις κλοπαῖς ἀπορούμενος φεύγοντος Δαιδάλου τὸν Μίνωα κἀκεῖσε ἀφικομένου περὶ τούτου | ||
| 15 | δεῖται τούτου Αὐγείας. θηρατικὰς δὲ παγῖδας θέντος Δαιδάλου κρατεῖται Ἀγαμήδης ὁ πατρωὸς Τροφωνίου. Τροφώνιος δὲ τὴν κεφαλὴν τούτου τεμών, μή πως γνωσθεῖεν, ἀποδιδράσκει σὺν Κερκυόνι. καὶ ὁ μὲν Κερκυὼν εἰς Ὀρχο‐ | ||
| μενὸν φεύγει, ἐκεῖθεν δὲ εἰς Ἀθήνας, ὁ δὲ Τροφώνιος Δαιδάλου κελεύσει ἐξιχνευόμενος ἐκ τῶν ῥανίδων τοῦ τῆς κεφαλῆς αἵματος περὶ Λεβάδειαν | |||
| 20 | τῆς Βοιωτίας εἰς ὄρυγμα γῆς καταδύεται κἀκεῖ τελευτᾷ. λιμοῦ δὲ Βοιωτεῖς Βοιωτοὺς κατασχόντος χρησμὸς ἐδόθη παῦσιν λιμοῦ γεγονέναι, εἰ ὡς ἥρωα τοῦ λοιποῦ τιμῶσι Τροφώνιον. ἀπορούμενοι δέ, ποῦ ἂν εἴη τὸ μνῆμα αὐτοῦ, ἐντυχόντες μελισσῶν σμήνει ἀνιόντι ἀπὸ τοῦ χάσματος ἔγνωσαν τοῦτον εἶναι τὸν τόπον τοῦ μνήματος. καὶ πρῶτος πάντων Ἁρμάτιος ἐς Τροφωνίου κατέδυ. ἔκτοτε | ||
| 25 | δὲ οἱ ἐς Τροφωνίου μαντεύσασθαι κατερχόμενοι ἐκ μελισσείου κηρία καὶ πλακοῦντας κατεῖχον διὰ τὰς ἃς ἔφην μελίσσας, ἐξ ὧν καὶ ἐγνωρίσθη τὸ μνῆμα τοῦ ἥρωος. οἱ ἐκεῖσε δὲ κατερχόμενοι ἀγέλαστοι τοῦ λοιποῦ διετέλουν, ὅθεν ἐπὶ σκυθρωπαζόντων καὶ κατηφιώντων παροιμία τις φέρεται λέγουσα· “ἐς Τροφωνίου μεμάντευσαι”. | ||
sch nub506a,col 2(30) | τούτῳ τῷ Τροφωνίῳ τότε θανόντι | ||
| Ἄλκανδρος κλῆσιν υἱὸς κατελείφθη. | Column end | ||
sch nub506b | ἀνύσας] σπεύσας. | ||
sch nub506c | τι] λίαν. | ||
sch nub507 | μελιτοῦτταν] μάζαν τῷ μέλιτι δεδευμένην. | ||
sch nub509a | χώρει: δειλιῶντος τοῦ Στρεψιάδου διὰ τὸ τοῦ φροντιστηρίου ζοφῶδες καὶ ὑποκύπτοντος· χώρει, φησὶν ὁ Σωκράτης, τί κυπτάζεις; τὸ δὲ “ἔχων” ἀττικῷ τρόπῳ περιττῶς κεῖται. | ||
sch nub509b | ⟦ἐρινάζειν ἐστὶ τὸ ὀλύνθους κρεμᾶν ταῖς συκαῖς.⟧ | ||
sch nub509c | ἔχων] περισσόν. | ||
sch nub509d | ἔχων] διαλογιζόμενος. | ||
sch nub510 | ἀλλ’ ἴθι: παράβασις χοροῦ. ἀλλ’ ἴθι χαίρων: ὁ “ἀλλά” σύνδεσμος περισσῶς κεῖται· ἴθι χαίρων. ἕνεκα δὲ τῆς ἀνδρείας καὶ τῆς τόλμης ταύτης εὐτυχία σοι γένοιτο, ὅτι βαθεῖ γήρει χρωματίζεις, καὶ χρώζεις καὶ μορφάζεις, | ||
| σαυτὸν εἰς νεωτέρων φύσιν καὶ τὴν φιλοσοφίαν ἐπασκεῖς. | Column end | ||
sch nub510,col 2(5) | περὶ δὲ τῆς παραβάσεως εἶπον ἐν τῇ καταρχῇ τῆς ἐξηγήσεως τὰ παρὰ | ||
| τῶν παλαιῶν εἰρημένα καὶ τἀμά. | Column end | ||
sch nub512 | γένοιτο] εἴθε. | ||
sch nub513a | τἀνθρώπῳ] σοὶ τῷ. | ||
sch nub513b | προήκων] προβιβασθείς. | ||
sch nub514 | προήκων ... ἡλικίας] ἤγουν | ||
| γηράσας. | |||
sch nub516a | μεταμείβει. | ||
sch nub516b | χρωτίζεται] μιγνύει καὶ μορφάζει. | ||
sch nub517 | ἐπασκεῖ] μανθάνει. | ||
sch nub518a | ὦ θεώμενοι κατερῶ πρὸς ὑμᾶς: ἐν τοῖς χοροῖς πᾶσι, μᾶλλον δὲ τοῖς ἐν παραβάσεσιν ἔλεγον οἱ κωμικοὶ ποιηταί, ἃ ἔχρῃζον γενέσθαι αὐτοῖς, ὡς οἰκείοις προσώποις τοῖς τῶν χορῶν κεχρημένοι, ὅπερ καὶ νῦν οὗτος ποιεῖ, καί φησιν· —ἀλλὰ πρῶτον τὸ ἔθος τῶν Ἀθηναίων, μᾶλλον δὲ τὸν νόμον αὐτῶν | ||
| 5 | μοι ῥητέον καὶ τὰ προσυμβεβηκότα τῷ ποιητῇ, καὶ ταῦτα ῥᾳδίως εὐεπίγνωστα γένοιτο. νόμος ἦν Ἀθηναίοις μὴ τεσσαρακονταετῆ τινα γεγονότα μήτε δικηγορεῖν μήτε δημηγορεῖν, ἀλλὰ μηδὲ δράματα ὑπαναγινώσκειν ἐς θέατρον. τούτῳ τῷ νόμῳ καὶ ὁ κωμικὸς οὗτος εἰργόμενος πρότερον διὰ τὸ μὴ τεσσαρακονταετὴς τεσσαρακοντούτης | ||
| 10 | ἔτι ὑπάρχειν τὰ ἑαυτοῦ τῶν κωμῳδιῶν δράματα διὰ Φιλωνίδου καὶ Καλλιστράτου τῶν ὕστερον οἰκείων ὑποκριτῶν ἀνεγίνωσκεν εἰς τὸ θέατρον. καὶ δὴ σὺν δράμασιν | ||
| ἑτέρων κωμῳδιῶν καὶ τοὺς Δαιταλεῖς δρᾶμα ἐδίδαξε δι’ αὐτῶν, ἐν ᾧ δράματι δύο εἰσήγαγε μειράκια, σῶφρον καὶ αἰσχρὸν λέγοντά τινα. καὶ πολλοῖς τῶν θεατῶν τοῦτο τὸ δρᾶμα ἐπῃνέθη ἕνεκα τοῦ νοήματος τῶν δύο τούτων μειρακίων. | |||
| 15 | οὐ μέντοι καὶ νενίκηκεν ἐν τούτῳ ὁ ποιητής, ἀλλ’ ἡττήθη. ἐπιβὰς δὲ τοῦ τεσσαρακονταετοῦς ἔτους καὶ τοῦτο τὸ δρᾶμα τῶν Νεφελῶν δι’ ἑαυτοῦ διδάσκων ἐν τῷ θεάτρῳ, ἃ παρὰ τῶν θεατῶν αἰτεῖ αὑτῷ γεγονέναι, ἤγουν τὸ νικῆσαι, φησὶ πρὸς αὐτοὺς διὰ τοῦ χοροῦ δῆθεν τῶν Νεφελῶν αὐταῖς ὡς οἰκείῳ χρώμενος στόματι καὶ λέγων· ὦ θεαταί, πρὸς ὑμᾶς ἐλευθέρως εἴπω τἀληθῆ | ||
| 20 | ναὶ μὰ τὸν Διόνυσον, δι’ ὃν ἐκτρέφονται καὶ γίνονται κωμῳδίαι καὶ τραγῳδίαι. εἶτα ὑποστροφῇ καὶ μεσεμβολήματι χρᾶται, ἐν ᾧ ζητεῖ, ὃ θέλει, τὸ γενέσθαι νικητὴς ἐν τῷ τῶν Νεφελῶν τῷδε τούτῳ δράματι καὶ λέγει· οὕτω νικήσαιμ’ ἐγὼ καὶ νομιζοίμην σοφός, ὡς ὑπάρχω νομίζων ὑμᾶς δεξιούς, εὐφυεῖς καὶ σοφούς. καὶ ὡς ἡγούμενος καὶ νομίζων καὶ ταύτην τὴν τῶν Νεφελῶν κωμῳδίαν δεξιώτατα | ||
| 25 | ἔχειν καὶ δεξιωτάτως, ἀπὸ τῶν ἐμῶν κωμῳδιῶν, ἠξίωσα πρώτους ὑμᾶς ἀνα‐ γεῦσαι καὶ δοῦναι φαγεῖν, ἤτοι ἀναγνῶναι καὶ διδάξαι, ἐν ᾗ κωμῳδίᾳ πολλὴν (524) ὑπέστην δυσχέρειαν, δηλονότι καὶ ἐν ταῖς πρίν. εἶτ’ ἀνεχώρουν καὶ ὑπέστρεφον οἴκαδε κριταῖς φορτικοῖς καὶ ἀσκόποις ἡττηθεὶς οὐκ ἄξιος ὢν οὐδὲ τότε ἡττηθῆναι. ταῦτα ὑμῖν τοῖς σοφοῖς αἰτιῶμαι, ὧν ἕνεκα ἔγραφον τὰ | ||
| 30 | τοιαῦτα. ἀλλὰ καίπερ ἡττηθεὶς τότε τοῖς Δαιταλεῦσιν ὅμως ἑκουσίως οὐ καταφρονητὴς γενοίμην τῶν σοφῶν ὑμῶν ἀκροατῶν, παρ’ ὧν ἐπῃνέθη τῆς τότε κωμῳδίας τὸ νόημα, τὸ σῶφρον μειράκιον καὶ αἰσχρόν, ὅτε παρθένος ἤμην ἐγώ, ἤτοι ὅτε εἰργόμην ἐκ νόμου ἐν τῷ θεάτρῳ κωμῳδεῖν, ἐξεθέμην δὲ τὴν τότε κωμῳδίαν ὥσπερ βρέφος, ὡς νεᾶνις δὲ ἑτέρα Φιλωνίδης καὶ Καλλίστρα‐ | ||
| 35 | τος ἀνέλαβον, ὑμεῖς δὲ τοῖς ῥηθεῖσιν ἐπαίνοις γενναίως ἐθρέψατε καὶ ἐπαιδεύσα‐ τε. ἐξ ἐκείνου τοῦ καιροῦ ἀραρότως, οὐ δισταγμῷ, ἐπίσταμαι ὑμᾶς δεξιοὺς | ||
| καὶ μεγαλογνώμονας. | |||
sch nub518b | ἐν τοῖς χοροῖς, μᾶλλον δὲ ταῖς παραβάσεσιν ἐξέφαινον οἱ ποιη‐ ταί, ἃ ἠβούλοντο, διὰ στόματος τοῦ χοροῦ. | ||
sch nub518c | προοίμιον. | ||
sch nub518d | παράβασις [τὸ] σχῆμα. | ||
sch nub518e | 518 sqq.] παράβασις. ἐξ εὐνοίας. | ||
sch nub518f | κατερῶ] λίαν ἐρωτήσω. | ||
sch nub518g | ἐλευθέρως] ἀληθῶς. | ||
sch nub519 | διότι ἐτελοῦντο τὰ ποιήματα αὐτοῦ ἐν ταῖς ἑορταῖς τοῦ Διονύσου. | ||
sch nub520 | νομιζοίμην] νομισθῶ. | ||
sch nub521a | ἡγούμενος] νομίζων. | ||
sch nub521b | θεατὰς] ἀκροατάς. | ||
sch nub522a | ταύτην] τὴν κωμῳδίαν. | ||
sch nub522b | σοφώτατ’] σοφῶς. | ||
sch nub522c | τῶν] ἀπό. | ||
sch nub523a | ἠξίως’] ἄξιον ἔκρινα. | ||
sch nub523b | ἀναγεῦς’] ἀναδιδάξαι, ἀνα‐ μνῆσαι. | ||
sch nub524a | ἔργον] κόπον. | ||
sch nub524b | ἔργον] ἤγουν δυσπραγίαν. | ||
sch nub524c | εἶτ’] τότε. | ||
sch nub524d | ἀνεχώρουν] αἰνίττεται ὅτε ἐποίησε τὸ δρᾶμα τῶν Δαιταλέων. | ||
sch nub524e | ἀνδρῶν φορτικῶν] κριτῶν φθονερῶν. | ||
sch nub525a | ἄξιος ὤν] ἡττηθῆναι. | ||
sch nub525b | ταῦτ’] διά. | ||
sch nub526 | οὕνεκ’] χάριν. | ||
sch nub527a | ὣς] οὕτως. | ||
sch nub527b | ὑμῶν ... προδώσω] καὶ κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπον φαυλίσω. | ||
sch nub528a | οἷς] ἤγουν σοφοῖς. | ||
sch nub528b | καὶ λέγειν] καὶ τὸ ἐπαινεῖν. | ||
sch nub529a | ἐν τῷ δράματι τῶν Δαιτα‐ λέων παρήγαγε μειράκια δύο σῶφρόν | ||
| τε καὶ αἰσχρόν. | Column end | ||
sch nub529a,col 2 | χ’ ὡ (sic) καταπύγων] ὁ | ||
| μάχλος. | Column end | ||
sch nub529b | καταπύγων] πόρνος, αἰσχρός. | Column end | |
sch nub529b,col 2 | ἠκουσάτην] ηὐδοκίμησαν. | Column end | |
sch nub529c | ἄριστ’] ἀρίστως. | ||
sch nub529d | ἠκουσάτην] ἐπῃνέθησαν. | Column end | |
sch nub530,col 2 | (v.l.) | τυχεῖν] τεκεῖν. | Column end |
sch nub530a | παρθένος] νέος. | ||
sch nub530b | 530] νόμος ἦν μὴ εἰσελ‐ θεῖν τινα καὶ εἰπεῖν μήπω πληρώσαν‐ τα μʹ ἔτη. | ||
sch nub531a | ἐξέθηκα] ἐξέπεμψα. | ||
sch nub531b | παῖς δ’ ἑτέρα] ἄλλος ἄνθρω‐ πος ἤγουν ὁ Φιλωνίδης καὶ ὁ Καλ‐ | ||
| λίστρατος. | |||
sch nub531c | ἀνείλετο] ἐκ μεταφορᾶς τῶν ἐκριπτομένων βρεφῶν. | ||
sch nub532 | γενναίως] τοῖς ἐπαίνοις. | Column end | |
sch nub532,col 2 | ἐξεθρέψατε] τὴν ποίησιν· | ||
| ἀλληγορικῶς. | Column end | ||
sch nub533a | πιστὰ] φίλα. | ||
sch nub533b | ὅρκια] ἀσφάλεια ἀγάπης καὶ τὰ ἀσφαλίσματα. | ||
sch nub534a | νῦν οὖν Ἠλέκτρα: Σοφοκλῆς ἐν Ἠλέκτρᾳ δράματι Ἰσμήνην παράγει χοὰς ἐνεγκοῦσαν Ἀγαμέμνονος τάφῳ κείμενον πλόκαμον ἐκεῖσε γνωρίσαι Ὀρέστου. Αἰσχύλος δ’ ἐν δράματι Χοηφόροις Ἠλέκτραν φησὶ γνωρίσαι Ὀρέστου τὸν πλόκαμον. καὶ Ἀριστοφάνης δὲ νῦν λέγει πρὸς τοὺς ἐπαινέσαντας | ||
| 5 | θεατὰς τὸ δρᾶμα τῶν Δαιταλέων· οἱ Δαιταλεῖς καὶ αἱ Νεφέλαι τὰ δράματα ἀμφότερα τέκνα ἐμά εἰσιν, ἀλλ’ οἱ μὲν Δαιταλεῖς ἐοίκασι τῷ Ὀρέστῃ τῷ ψευδῶς φημισθέντι θανεῖν, ἡ δὲ τῶν Νεφελῶν αὕτη κωμῳδία Ἠλέκτρᾳ. νῦν οὖν ἦλθε καὶ αὐτὴ ἐν τῷ θεάτρῳ κατ’ ἐκείνην τὴν Ἀγαμέμνονος Ἠλέκτραν. καὶ ὡς ἐκείνη ἐν τῷ τάφῳ Ἀγαμέμνονος Ὀρέστου τοῦ ἀδελφοῦ ἐγνώρισε τὸν | ||
| 10 | πλόκαμον, οὕτω καὶ ἡ ἐμὴ Ἠλέκτρα, αἱ Νεφέλαι, ἦλθεν ἐν τῷ θεάτρῳ ζητοῦσα ἐφευρεῖν θεατὰς σοφούς, οἵτινες πλόκαμος καὶ κόσμος ἦσαν καὶ ἐπαινέται τοῦ τῶν Δαιταλέων δράματος, ὃ δρᾶμα Δαιταλέων Ὀρέστης ἦν αὐτῆς ἀδελφός. γνώσεται δὲ ῥᾳδίως, εἰ ἴδοι τὸν βόστρυχον καὶ τοὺς ἐπαινέτας τοῦ ἀδελφοῦ. | ||
sch nub534b | ἐκείνην] τὴν Ἠλέκτραν. | ||
sch nub535 | θεαταῖς] ἀκροαταῖς. | ||
sch nub536 | τὸν βόστρυχον] ἤγουν τοὺς ἐπαινέτας· τῆς κεφαλῆς γὰρ ἡ εὐ‐ | ||
| πρέπεια οἱ βόστρυχοι. | |||
sch nub537a | ὡς δὲ σώφρων: ὅτι δὲ σώφρων ἐστὶ φύσει ἡ κωμῳδία τῶν ἐμῶν Νεφελῶν, Ἠλέκτρα, καὶ οὐ κατὰ τὰς τῶν ἑτέρων φλύαρος, σκέψασθε καὶ σκοπήσατε. πρῶτα μὲν γὰρ οὐκ εἰσῆλθε δέρμα ἐρυθρὸν ῥαψαμένη κεχαλασμένον καὶ μακρόν, ἐξ ἀκροῦ καὶ ἐν τῷ ἄκρῳ παχύ, εἰς τύπον παιδοσπόρου μορίου, | ||
| 5 | ὅπως γελῶσι τὰ τοῦτο θεώμενα παιδάρια. τούτοις δὲ Ἕρμιππον τὸν κωμικὸν διασύρει καὶ Σιμέρμωνα τὸν ὑποκριτήν. | ||
sch nub537b | ὡς] πῶς. | ||
sch nub537c | ἐστὶ] ἡ κωμῳδία. | ||
sch nub538a | διασύρει τὸν Ἕρμιππον καὶ τὸν Σιμέρμωνα. | ||
sch nub538b | σκύτινον] αἰδοῖον. | ||
sch nub538c | καθειμένον] μακρόν. | ||
sch nub540a | οὐδ’ ἔσκωψε τοὺς φαλακρούς: νῦν Εὔπολιν λέγει τὸν κωμικόν. φησὶ γὰρ ὁ Εὔπολις δράματι Βάπταις· “καὶ συνεποίησα τοὺς Ἱππέας κἀδωρη‐ σάμην τῷ φαλακρῷ”. | ||
sch nub540b | οὐδὲ κόρδαχ’ εἵλκυσεν: τρία εἴδη ὀρχήσεων, ἐμμέλεια τραγική, σίκιννις σατυρική, ἡ κόρδαξ δὲ κωμικὴ αἰσχρῶς περιδινοῦσα τὴν ὀσφῦν. | ||
sch nub540c | κόρδαχ’] ἤγουν ἀπρεπῆ ὄρ‐ | ||
| χησιν. | |||
sch nub541a | οὐδὲ πρεσβύτης: Σιμέρμων ὁ ὑποκριτὴς ἕνεκα τοῦ γελᾶν τοὺς θεωμένους τοὺς ἐγγὺς ἑστῶτας ἔτυπτε τῇ βακτηρίᾳ. | ||
sch nub541b | πρεσβύτης] ἤγουν ὁ Σι‐ μέρμων. | ||
sch nub541c | τἄπη] τῆς κωμῳδίας. | ||
sch nub542a | ἀφανίζων πονηρὰ σκώμματα: ἤτοι ἐν τῷ πλήττειν τοὺς παρεστῶ‐ τας ἀφανίζων καὶ συγκρύπτων τὰ φαῦλα καὶ ἀξιόσκωπτα πλημμελήματα τῶν ποιητῶν, ὧν ὑπῆρχεν ὑποκριτής. | ||
sch nub542b | ἀφανίζων] περικαλύπτων. | ||
sch nub543a | οὐδ’ εἰσῆξε δᾷδας ἔχουσα: τὸ “ἔχουσα” περιττῶς. οὐδ’ ἰοὺ ἰοὺ βοᾷ, ἀλλ’ αὑτῇ καὶ τοῖς ἔπεσιν: ἀλλὰ θαρροῦσα ἑαυτῇ ἤτοι τοῖς εὐμεθόδοις νοήμασι καὶ τῇ κωμικῇ εὐτεχνίᾳ καὶ τοῖς μέτροις ἐλήλυθεν. οἱ πρὸ ἡμῶν δέ φασιν· ὅτι “πάντα, ὅσα λέγει, εἰς ἑαυτὸν τείνει. τοὺς μὲν γὰρ | ||
| 5 | φάλητας εἰσήγαγεν ἐν τῇ Λυσιστράτῃ, τὸν δὲ κόρδακα ἐν τοῖς Σφηξί, τοὺς | ||
| δὲ φαλακροὺς ἐν Εἰρήνῃ, τὸν δὲ πρεσβύτην ἐν Ὄρνισι, τὰς δὲ δᾷδας καὶ τὸ “ἰοὺ ἰού” ἐν Νεφέλαις τῷ πρώτῳ”. οὕτω φασὶν οἱ πρὸ ἡμῶν, καὶ τάχα καλῶς. Πλὴν ἰστέον ὑμῖν, ὅτι πάντα ταῦτα καὶ οὗτος εἰσῆγεν, ἀλλὰ τὰ πλείω λόγοις μόνοις, τινὰ δὲ καὶ σχήμασι μέχρι τοῦ μετρίου προήκουσιν, οὐ μὴν δὲ δερμάτινα | |||
| 10 | μόρια ἔχοντα, οὐδὲ δινοῦντας αἰσχρῶς τὴν ὀσφῦν, οὐδὲ δᾳσὶν ἡμμέναις τινὰ πυρακτοῦντας, οὐδὲ ἐς πολὺ θρηνῳδίας χωροῦντας ἐν τῷ λέγειν τὸ “ἰοὺ ἰού”, κἂν καὶ οὗτος πολλὰ πολλαχοῦ καταψεύδηται. | ||
sch nub543b | εἰσῇξε] ἡ κωμῳδία μου. | ||
sch nub544a | κἀγὼ μὲν: καὶ ἐγὼ μέν, φησί, τοιοῦτος ὢν ποιητὴς ἤτοι τεχνικώτατα καὶ λελογισμένα καὶ κόσμια γράφων οὐ κομῶ καὶ ἐπαίρομαι. οὐκ εἶπε δέ· οὐ κομπάζω, οὐδὲ ἁβρύνομαι, ἀλλά· οὐ κομῶ, ἵνα καὶ γέλωτα τοῖς ἀκροω‐ μένοις κινήσῃ· ἦν γὰρ φαλακρός. | ||
sch nub544b | αὑτῇ] ἐν ἑαυτῇ. | ||
sch nub544c | καὶ ... πιστεύους’] καὶ τοῖς εὐμεθόδοις θαρροῦσα νοήμασιν. | ||
sch nub545a | ἐπαίρομαι· ἕνεκα τοῦ γε‐ λοίου, φαλακρὸς γὰρ ἦν. | ||
sch nub545b | κομῶ] ἀλαζονεύομαι. | ||
sch nub546 | οὐδ’ ὑμᾶς ζητῶ ’ξαπατᾶν: οὐδὲ ζητῶ καὶ σπεύδω ὑμᾶς ἐξαπατᾶν δὶς καὶ τρὶς τὰς αὐτὰς γράφων ἐννοίας, ἀεὶ δὲ σοφίζομαι καὶ σοφὸν πρᾶγμα | ||
| ποιῶ καινὰς ἀεὶ καὶ ξενωτέρας εἰσφέρων ἐννοίας καὶ πάσας δεξιάς. | |||
sch nub547a | εἰσφέρων] εἰσάγων. | ||
sch nub547b | σοφίζομαι] ἐκσοφίζομαι ἢ σοφὸς φαίνομαι. | ||
sch nub548 | δεξιάς] ἐπιτηδείους. | ||
sch nub549a | ὃς μέγιστον ὄντα Κλέωνα: ὁ Κλέων καὶ στρατηγὸς ἄριστος ἦν καὶ γενναιότατος στρατιώτης καὶ ἱππεὺς περιδέξιος καὶ τὸν θρυλλούμενον στρατηγὸν Βρασίδαν τὸν Λάκωνα ἱππομαχίᾳ ἀντεξελάσας ἀπέκτεινεν. ἦν δὲ καὶ ῥήτωρ ὁ ἀνὴρ πυρὸς ἀποπνέων. τὸ θυμελικὸν δὲ κάθαρμα τοῦτο διεχθρεῦ‐ | ||
| 5 | σαν τοιούτῳ ἀνδρὶ τοὺς Ἱππέας τὸ δρᾶμα συνέγραψε κατ’ αὐτοῦ, οὗ καὶ νῦν μνημονεύει. μέγιστον ὄντα Κλέων’ ἔπαις’ ἐς τὴν γαστέρα: ὃς μέγαν στρατηγὸν ὄντα τὸν Κλέωνα ἐλάκτισα κατὰ τῆς γαστρός, τουτέστι γράψας κατ’ αὐτοῦ τὴν τῶν Ἱππέων κωμῳδίαν ἐποίησα πέντε ταλάντοις αὐτὸν ζημι‐ ωθῆναι, ἀνθ’ ὧν τὰ δημόσια κατήσθιε πράγματα, καὶ καταβαλὼν αὐτὸν | ||
| 10 | οὐκέτι πάλιν ἐμπεπήδηκα αὐτῷ καὶ λελάκτικα, τουτέστι κωμῳδίαν πάλιν ἔγραψα ἑτέραν. οὗτοι δὲ οἱ λοιποὶ κωμικοὶ ἅπαξ δραξάμενοι τῆς κατὰ Ὑπερ‐ βόλου τοῦ στρατηγοῦ ἀφορμῆς τὸν δείλαιον κολετρῶσιν ἀεὶ καὶ τὴν τούτου μητέρα. τὸ “κολετρῶσιν” οἱ πρὸ ἡμῶν | ||
| 15 | λέγουσι “κατὰ τοῦ κώλου τύπτου‐ | ||
| σιν”, | Column end | ||
sch nub549a,col 2(14) | κολετρῶσιν: οἱ πρὸ ἡμῶν τὸ | ||
| 15 | “κολετρῶσιν” ἀντὶ τοῦ “κατὰ | ||
| τοῦ κώλου τύπτουσιν” λέγουσι, | |||
sch nub549a(17) | καὶ ἕτερα ὅσα κενῶς μακρηγοροῦσιν· ὤφειλε γὰρ οὕτω τὸ “κω” γράφειν μέγα. ἡμεῖς δέ φαμεν· κολετρῶσι καὶ κολοβοποιοῦσι καὶ εὐτελίζουσι καὶ τρῶσι καὶ τιτρώσκουσι καὶ ὀδυνῶσι καὶ θλίβουσι ταῖς κωμῳδίαις. κῶλον γάρ, τὸ ὀστοῦν, | ||
| 20 | μέγα· κόλον δέ, τὸ κολοβόν, μικρόν, ὡς τὸ πῆλ’ αὔτως ἐν χειρὶ κόλον δόρυ. | ||
sch nub549b | ἤγουν ἔγραψα κωμῳδίαν κατ’ ἐκείνου τὴν τῶν Ἱππέων. | ||
sch nub549c | Κλέων’] τόν. | ||
sch nub549d | εἰς τὴν γαστέρα] ὡς ἅρπαγα καὶ λαίμαργον. | ||
sch nub550 | ἐσαῦθις] πάλιν, δισσῶς. | ||
sch nub551a | οὗτοι] ἕτεροι κωμικοί. | ||
sch nub551b | ἅπαξ] ποτέ. | ||
sch nub551c | Ὑπέρβολος] στρατηγὸς Ἀ‐ θηναίων. | ||
sch nub552a | τοῦ] χάριν. | ||
sch nub552b | κολετρῶς’] κολοβοποιοῦσι, ὑβρίζουσι, τιτρώσκουσι, εὐτελίζουσι. | ||
sch nub552c | τὴν μητέρα] ὡς ἀρτοπώλισ‐ | ||
| σαν. | |||
sch nub553a | Εὔπολις μὲν τὸν Μαρικᾶν: ὁ Εὔπολις μὲν γάρ, φησί, τὸν Μαρικᾶν δρᾶμα παρείλκυσεν, παρέσυρεν, εἵλκυσεν, ἔγραψεν καθ’ Ὑπερβόλου ἐκστρέψας τοὺς ἡμετέρους Ἱππέας, ἤτοι τὸ νόημα τοῦ ἐμοῦ δράματος τῶν Ἱππέων, τὸ περὶ τῶν ἐγχέλεων, τό, ὅτι οἱ μέλλοντες ἐγχέλεις θηρᾶσαι, εἰ μὴ ταράξουσι τὸν | ||
| 5 | ποταμόν, λαβεῖν αὐτὰς οὐκ ἰσχύουσιν. | ||
sch nub553b | Εὔπολις ... Μαρικᾶν] ποιη‐ τὴς κωμικὸς καὶ τὸ ποίημα. | ||
sch nub553c | Μαρικᾶν] ὄνομα δράματος. | ||
sch nub553d | παρείλκυσεν] παρήγαγεν. | ||
sch nub554a | ἐκστρέψας] μεταλλάξας. | Column end | |
sch nub554a,col 2 | ἐκστρέψας] συλήσας, μετα‐ | ||
| βαλών. | Column end | ||
sch nub554b | κακὸς] ὤν. | ||
sch nub554c | κακῶς] δράσας. | ||
sch nub555a | προσθεὶς αὐτῷ: ὁ Εὔπολις, φησί, καθ’ Ὑπερβόλου τὸν Μαρικᾶν ἔγραψε μεταστρέψας μετατρέψας τὸ νόημα τῶν ἐμῶν ἐγχέλεων τῶν ἐν τοῖς Ἱππεῦσι καὶ προσθεὶς αὐτῷ, τῷ Μαρικᾷ δράματι, γραῦν μεθύσην, τὴν μητέρα δῆθεν Ὑπερβόλου, ἣν ἔλεγον ἀρτοπώλιδα εἶναι. | ||
sch nub555b | αὐτῷ] ἐν. | ||
sch nub555c | τοῦ κόρδακος] τοῦ γελοίου. | ||
sch nub556a | ἣν Φρύνιχος: ἣν γραῦν ὁ κωμικὸς Φρύνιχος προεποίησεν εἰς τύπον Ἀνδρομέδας παρὰ τοῦ κήτους ἐσθιομένην. γραῦν δὲ Ἀνδρομέδαν ἐποίησε Φρύνιχος ἕνεκα τοῦ κωμικοῦ γέλωτος, ὡς καὶ οὗτός φησι· τοῦ κόρδακος οὕνεκα καὶ τῆς γελοίας ὀρχήσεως. τὸ δὲ ὅλον τοιοῦτον· ὁ Εὔπολις ἐν τῷ Μαρικᾷ | ||
| 5 | δράματι μεταστρέψας μετατρέψας τὸ ἐμὸν νόημα τῶν Ἱππέων ἐχρήσατο τούτῳ, προσέθετο δὲ καὶ γραῦν μεθύσην σφετερισάμενος ταύτην ἐκ δράματος Φρυνίχου. (557) εἶτα, φησί, καὶ ὁ Ἕρμιππος καὶ ἕτεροι κωμικοὶ ἐρείδουσι καὶ ἤρεισαν καὶ ἐπεστήριξαν λόγους καὶ κωμῳδίας κατὰ Ὑπερβόλου τὰς εἰκοῦς καὶ εἰκόνας καὶ τὰ νοήματα μιμούμενοι τῶν ἐμῶν ἐγχέλεων. ἃ δὲ λέγουσιν οἱ σχολιογράφοι | ||
| 10 | περί τε τοῦ Μαρικᾶ δράματος καὶ τῶν Νεφελῶν καὶ χρόνου τελευτῆς Κλέωνος, κενολογίαι εἰσίν. ἐν τῷ εἰπεῖν γὰρ Ἀριστοφάνης· “κειμένῳ τῷ Κλέωνι”, καὶ “ἐκπεπτωκότι” δηλοῖ “τῆς ἀρχῆς” καὶ “τεθνηκότι”, καὶ οὐ μέμνηται, ὥς φασιν οὗτοι, τούτου ὡς ζῶντος, ἀλλ’ ὡς τεθνηκότος καὶ λοιπὸν λέλυται ἡ πανήγυρις καὶ ἡ πᾶσα τούτων μακρηγορία. τὸ δὲ “ὡς ξυνοίσει” καὶ συμφέρει, | ||
| 15 | “ἢν Κλέωνα 〈...〉 δώρων ἑλόντες καὶ κλοπῆς 〈...〉 φιμώσετε τού‐ του ξύλῳ τὸν αὐχένα, διδάξομαι” πανηγυρικῆς ἰδέας ἐστίν, ἣ χρᾶται τοῖς ἐνεστῶσι καὶ μέλλουσιν ἀντὶ χρόνων παρῳχημένων. | ||
sch nub556b | κωμῳδοποιητὴς ὁ Φρύνι‐ χος. εἰσῆγε δὲ γραῦν τινά ποτε ἐν κωμῳδίᾳ. | ||
sch nub558 | ἐρείδουσιν] ἤρεισαν, ἐπεστή‐ ριξαν καὶ κωμῳδίαν ἔγραψαν κατὰ | ||
| τοῦ Ὑπερβόλου. | |||
sch nub559a | ἐμνήσθη γὰρ ἐν τοῖς Ἱππεῦ‐ σι τῶν ἐγχέλεων. αἱ ἐγχέλυς γάρ, ὅταν μέλλωσι πιεῖν, ταράσσουσι τὸ ὕδωρ καὶ ἔπειτα πίνουσιν. δηλονότι | ||
| 5 | ἐποίησαν καὶ ἐμὲ ἐκεῖνοι οὕτως· ἐτάραξαν τὰ ἐμὰ ποιήματα κλέπτον‐ τες ἀπ’ ἐκείνων τὰς ἐννοίας. | ||
sch nub559b | εἰκοῦς] εἰκόνας. | ||
sch nub560a | ὅστις οὖν τούτοισι γελᾷ: ὃς οὖν τοῖς τούτων ποιήμασιν ὡς δεξιοῖς εὐφραίνεται, τοῖς ἐμοῖς μὴ χαιρέτω· ἢν δ’ ἐμοὶ καὶ τοῖς ἐμοῖς εὑρήμασι καὶ νοήμασιν εὐφραίνησθε, εἰς τοὺς μετὰ ταῦτα ἐνιαυτοὺς λογισθείητε φρονοῦντες ἤτοι οὐ διαβληθείητε διαβληθήσεσθε ἐμοὶ κωμῳδούμενοι. | ||
sch nub560b | 560] ὡραῖον. | ||
sch nub560c | τούτοισι] τοῖς ποιηταῖς. | ||
sch nub560d | γελᾷ] εὐφραίνεται. | ||
sch nub561 | εὑρήμασιν] ποιήμασιν. | ||
sch nub562 | ὥρας] πανηγύρεις. | ||
sch nub563a | ὑψιμέδοντα μὲν θεῶν: οἱ μὲν χοροῦ μέλος τοῦτό φασιν, οἱ δὲ ἐπίρρημα· ἐμοὶ δὲ περὶ τούτων ἐν τῷ προοιμίῳ ἐρρέθη ὡς οἶμαι οἴομαι σαφῶς, πλατέως, περιληπτικῇ συντομίᾳ καὶ κάλλιστα τὰ Διονυσίῳ καὶ Κράτητι καὶ Εὐκλείδῃ περὶ τούτων ῥηθέντα εἰκαῖα ἐλέγξαντι. | ||
| 5 | ὅστις οὖν τούτοισι γελᾷ, τοῖς ἐμοῖς μὴ χαιρέτω. περὶ δὲ τῶν τῇδε μέτρων πολλάκις ἔφην, ὡς οὐκ ἀνασχοίμην ἐπ’ αὐτοῖς πόνων ματαίων ἀνορθῶν ταῦτα, ὡς οὐ λύραν ὄνων ὠτίοις κρουσαίμην. ὁ νοῦς δὲ σύμπας τοῦ παρόντος χωρίου ἐστὶν οὗτος· ὁ χορὸς τῶν Νεφελῶν πρῶτα μὲν ἐν εὐχῆς μέρει εἰς πρὸς βοήθειαν ἐλθεῖν ἑαυτοῦ ἐπικαλεῖται Δία, Ποσειδῶνα, | ||
| 10 | Ἀέρα, Ἥλιον. εἶτα στραφεὶς τοῖς θεαταῖς διαλέγεται περὶ ὧν βούλεται. μέλος δὲ χοροῦ λέγουσι τοῦτο οἱ παλαιοὶ ⟦στίχων⟧ κώλων δεκατριῶν, τὰ δὲ ἐπιρρή‐ ματα ἀνὰ στίχων εἴκοσι τροχαϊκῶν τετραμέτρων καταληκτικῶν. ἀλλὰ φέρε, καὶ εἴ τι κατὰ λέξιν ἢ νοῦν δυσχερές ἐστιν ἐνταυθοῖ, σαφηνίσωμεν. | ||
sch nub563b | ᾠδὴ καὶ στροφή. | Column end | |
sch nub563b,col 2 | ἐπίρρημα 〈ἢ〉 μέλος χοροῦ. | Column end | |
sch nub563c | μέλος. | ||
sch nub566a | μεγασθενῆ τριαίνης ταμίαν: τὸν μεγαλοδύναμον ταμίαν, φύλακα καὶ ἐξουσιαστὴν τῆς τριαίνης καὶ τῶν τρικυμιῶν, Ποσειδῶνα, τὸν μοχλευτὴν καὶ κινητὴν γῆς καὶ θαλάσσης. οἱ σεισμοὶ γὰρ κατὰ τὴν τῶν πλειόνων σοφῶν δόξαν ἐκ τοῦ ὕδατος γίνονται. καὶ οἱ λέγοντες τοὺς σεισμοὺς ἐκ πνεύματος | ||
| 5 | γίνεσθαι καὶ οἱ ἄλλο τι τοιοῦτο φυσικευόμενοι ἐκ τοῦ ὕδατος ὁμολογοῦσι καὶ ἄκοντες τούτους γίνεσθαι· καὶ ὁ ἀὴρ γὰρ ὕδωρ ἀραιωθέν ἐστιν. κἂν κατασπάσει γῆς μερῶν τῶν ἐν ταῖς κοιλάσιν αὐτῆς, πάλιν ὕδωρ φασίν· ὑγρότητι γὰρ βαρυνθέντα τὰ κοῖλα τῆς γῆς κατασπᾷ. ἐῶ τὰ λοιπά. | ||
sch nub566b | τρίαινά ἐστιν ἀήρ, πνεῦμα ζωτικὸν διὰ πάσης χωρητικὸν οὐσίας. | ||
sch nub566c | 566] τὸν Ποσειδῶνα. | ||
sch nub566d | τριαίνης] ἀλληγορικῶς τῶν τρικυμιῶν. | ||
sch nub566e | ταμίαν] φύλακα. | ||
sch nub568 | μοχλευτήν] κινητήν. | ||
sch nub569 | μεγαλώνυμον ἡμέτερον πατέρα: μεγαλώνυμον τὸν ἀέρα φασὶν | ||
| ὡς πᾶσι περιθρυλλούμενον ἢ ὅτι καὶ αἱ φωναὶ πλήξει ἀέρος γίνονται. | |||
sch nub570a | Αἰθέρα: καταχρηστικῶς παραχρηστικῶς νῦν τὸν ἀέρα. σεμνότατον: τίμιον. βιο‐ θρέμμονα: ὅτι καὶ τὰ ἐκ γῆς φυόμενα καὶ πᾶν γένος ζῴων ἀναπνεόντων τρέφεταί τε καὶ ζῇ εἰσπνέον ἀέρα. πατὴρ δὲ νεφελῶν ὁ ἀήρ, ὅτι παχυνθεὶς εἰς νέφος μετατρέπεται. | ||
sch nub570b | Αἰθέρα] καταχρηστικῶς τὸν ἀέρα. | ||
sch nub571a | τόν θ’ ἱππονώμαν: καλῶς φησιν ὁ χορὸς νεφελῶν τὸν Δία, Ποσει‐ δῶνα, Ἀέρα καὶ τὸν ἱππονώμαν καὶ διφρευτὴν ἵππων, Ἥλιον, ὃς ὑπερλάμπροις ἀκτῖσι κατέχει τὸ πέδον τῆς γῆς, ἤγουν τὴν γῆν περιφραστικῶς, μέγας ὑπάρχων δαίμων καὶ θεός, ἔν τε θεοῖς καὶ στοιχείοις, καὶ ἐν ἀνθρώποις καὶ | ||
| 5 | τοῖς ἀνθρωπίνοις πράγμασιν. ἱππονώμαν δὲ τὸν ἥλιον λέγει, ὅτι διὰ τὸ τάχος αὐτὸν μὲν ἵππων ἐμπύρων διφρευτὴν ζωγραφοῦσιν, ἵππων διὰ τὸ τάχος, ἐμπύρων διὰ τὸ ἔμπυρον τῆς αὐτοῦ φύσεως. τὴν δὲ σελήνην ὡς τούτου βραδυτέραν τὴν κίνησιν ἔχουσαν καὶ ὡς συνεργὸν γεωργοῖς διὰ τὴν ὑγρότητα ζωγραφοῦσιν ἐπὶ βοῶν ὀχουμένην. | ||
sch nub571b | βιοθρέμμονα] τὸν τρέφοντα τοὺς καρπούς. | ||
sch nub572a | τόν θ’ ἱππονώμαν] ἤγουν τὸν ἥλιον. | Column end | |
sch nub572b,col 2 | ἱππονώμαν] ἔμπυρον. | ||
sch nub573 | γῆς πέδον] ἀττικὴ περίφρασις. τοιοῦτόν ἐστι καὶ τὸ λέγω λόγον. | ||
sch nub575a | ὦ σοφώτατοι θεαταί: μετὰ τὴν εὐχὴν στραφεὶς ὁ χορὸς πρὸς τοὺς θεατὰς λέγει· ὦ σοφώτατοι θεαταί, δεῦρο καὶ ἐνταῦθα, προσέχετε καὶ προσκολλᾶτε, τὸν ὑμέτερον νοῦν, ἤτοι προσέχετε τοῖς ἡμετέροις λόγοις. ἠδικη‐ μέναι γὰρ ὑμῖν καὶ παρ’ ὑμῶν, μεμφόμεθα καί φαμεν, ἐναντίον καὶ φανερῶς | ||
| 5 | καὶ κατὰ πρόσωπον ὑμῶν, τὰ δι’ ἃ μεμφόμεθα ὑμῖν. οὐ θύετε γὰρ καὶ σφα‐ γιάζετε, ἡμῖν ζῷα, οὐδὲ σπένδετε καὶ ἐπιχέετε, οἶνον, μόναις ἐκ τῶν λοιπῶν θεαινῶν, αἵτινες ἡμεῖς πλεῖστα τῶν ἄλλων πάντων θεῶν ὠφελοῦμεν ὑμῖν καὶ τῇ πόλει καὶ φυλάσσομεν ὑμᾶς. ἢν γὰρ ᾖ καὶ ὑπάρχῃ καὶ γίνηται, τὶς ἔξοδος καὶ δαπάνη (ἢ ἔξοδος καὶ ἐκστρατεία), μηδενὶ ξὺν νῷ, ἤτοι μὴ μετὰ | ||
| 10 | συνέσεως καὶ σκοποῦ, τότ’ ἢ βροντῶμεν ἢ ψεκάζομεν. | ||
sch nub575b | ἐπίρρημα. | Column end | |
sch nub575b,col 2 | στροφὴ 〈ἢ〉 ἐπίρρημα οἵδε. | Column end | |
sch nub575c | θεαταί] ἀκροαταί. | ||
sch nub575d | δεῦρο ... προσέχετε] πρὸς τοῖς εἰρημένοις κέκτησθε τὸν νοῦν. | ||
sch nub576a | ὑμῖν] παρ’ ὑμῶν. | ||
sch nub576b | ἐναντίον] φανερῶς. | ||
sch nub578a | δαιμόνων] ἀπὸ τῶν. | ||
sch nub578b | σπένδετε] θυσιάζετε. | ||
sch nub579 | ἔξοδος] δαπάνη ἢ ἐκστρατεία. | ||
sch nub580 | μηδενὶ ξὺν νῷ] μὴ μετὰ συνέσεως καὶ σκοποῦ ἢ ἀβούλως καὶ | ||
| ἀσυνέτως. | |||
sch nub581a | εἶτα τὸν θεοῖσιν ἐχθρὸν: τὸ “εἶτα” νῦν οὐ “μετὰ ταῦτα”, ἀργῶς δὲ ὡς παραπληρωματικὸς κεῖται σύνδεσμος. ὁ νοῦς δὲ τοῦ ἐνταῦθα χωρίου οὗτός ἐστιν· ὁπότε ᾑρεῖσθε καὶ προεκρίνετε καὶ ἐλαμβάνετε, στρατηγὸν τὸν Κλέωνα, τὸν θεοῖς ἐχθρὸν βυρσοδέψην, ἤτοι σκυτέα τὸν δεψοῦντα καὶ μαλάσσον‐ | ||
| 5 | τα καὶ ἐργαζόμενον τὰς βύρσας, τὸν Παφλαγόνα καὶ παφλάζοντα καὶ λαῦρα τῇ γλώττῃ στωμυλλόμενον, οὐκ ἀνεχόμεναι τοῦτο βλέπειν ἡμεῖς τὰς ὀφρῦς συνήγομεν, ἤτοι ἐσκυθρωπάζομεν καὶ συννεφῆ τὸν οὐρανὸν ἐποιοῦμεν, βρονταὶ δὲ καὶ ἀστραπαὶ κατερρήγνυντο καὶ ὁ ἥλιος τοῖς νέφεσι τὰς ἀκτῖνας ἀπέκρυψεν, ἡ σελήνη δ’ ἐξέλιπεν, ἤτοι πέπονθεν ὑποσκίασιν. ἀλλ’ ὅμως ὑμεῖς τοῦτον | ||
| 10 | εἵλεσθε στρατηγόν. οὗτος μέν ἐστιν ὁ νοῦς. λεκτέον δ’ ἡμῖν καὶ λέξεις καὶ ἱστορίας τινάς. ἐχθρῶς διακειμένοις ἀλλήλοις Ἀθηναίοις καὶ Λάκωσιν ὁ Ἀλκισθένους υἱὸς Δημοσθένης καὶ Νικίας οἱ στρατηγοὶ Λακεδαιμονίων χωρία πολιορκοῦντες, Πύλον, Κορυφάσιον καὶ Σφακτηρίαν, οὐδὲν ἤνυον. ἤνυττον. Κλέων δ’ ὑπέσχετο | ||
| 15 | Ἀθηναίοις, εἰ αἱρεθῇ στρατηγὸς εἰς τοῦτον τὸν πόλεμον, εἴσω τριάκοντα ἡμερῶν δουλαγωγῆσαι τῇ Ἀττικῇ Λάκωνας τοὺς ἐν οἷς ἔφην χωρίοις οἰκοῦντας καὶ πόλεσιν ἐκεῖνα πεπορθηκώς. ὃ καὶ πεποίηκεν ὁ γενναιότατος στρατηγός. οὗτος δὲ δυσμεναίνων τοιούτῳ ἀνδρὶ σχεδιάζει βροντὰς γεγονέναι καὶ ἀστραπὰς καὶ σεληναίαν δὲ ὑποσκίασιν τῇ χειροτονίᾳ τῆς στρατηγίας τοῦ Κλέωνος | ||
| 20 | οἱονεὶ δῆθεν καὶ τῶν στοιχείων ἀγανακτούντων ἐπὶ τῇ τούτου εἰς στρατηγίαν προκρίσει. (587) ὅμως, φησί, τὰ δύσβουλα τῆς πόλεως Ἀθηναίων εἰς ἀποτέλεσμα εὔβουλον τρέπουσιν οἱ θεοί. ἀλλὰ πρότερον τοῦτο φραστέον μοι. ὁ μεμψιμοιρῶν ἄλλοις καὶ λέγων ἐκείνους μὲν ἀεὶ λέγειν καὶ γράφειν, καθ’ οὗ ἅπαξ συμβῇ | ||
| 25 | τούτοις εἰπεῖν, ὥσπερ ἐποίησαν οὓς εἶπεν εἰς τὸν Ὑπέρβολον, ἐγὼ δὲ εἰς ἅπαξ | ||
| τοῦτο ποιῶ, πῶς τοσαῦτα τοσαυταχοῦ ληρεῖ κατὰ Κλέωνος; πρῶτα τοῦτο ῥητέον μοι, εἶτα ἔπειτα τὴν ἱστορίαν τῆς δυσβουλίας. ἐκείνους ὁ ἀλιτήριος ἴσως λέγει κατά τινων ὅλας κωμῳδίας πολλάκις ἐκτίθεσθαι, οὗτος δὲ ἅπαξ ἐκτίθησι κατά τινος κωμῳδίαν. δευτέραν δὲ ὅλην κατ’ αὐτοῦ κωμῳδίαν οὐκ ἐκτίθεται, | |||
| 30 | ἐκείνου δὲ βραχυλογίαις τισὶ μνημονεύει πολλάκις. νῦν δὲ καὶ περὶ τῆς δυσβου‐ λίας λεκτέον μοι. | ||
sch nub581b | διασύρει τὸν Κλέωνα ἀπὸ τοῦ παφλάζειν καὶ λαῦρα στωμυ‐ λευόμενον. | ||
sch nub581c | εἶτα] ἀργὸν ὡς παραπλη‐ ρωματικὸς σύνδεσμος. | ||
sch nub581d | βυρσοδέψην] δεψῶ τὸ μα‐ λάσσω. | ||
sch nub582a | ᾑρεῖσθε] προεκρίνετε. | ||
sch nub582b | τὰς ... συνήγομεν] ἐστυ‐ γνάζομεν. | ||
sch nub583 | ἐρράγη] ἐξεφωνήθη. | Column end | |
sch nub583,col 2 | βροντὴ ... ἀστραπῆς] πνεῦμα γὰρ κινεῖ τὰς νεφέλας, ὃ τῇ τριβῇ | ||
| ἀστραπὴ γίνεται. | |||
sch nub585a | τὴν θρυαλλίδ’] ἤγουν τὸ φῶς, | ||
| τὴν ἀκτῖνα. | Column end | ||
sch nub585a,col 2 | τὴν θρυαλλίδ’] νῦν τὴν | ||
| ἀκτῖνα. | Column end | ||
sch nub585b | ξυνελκύσας] συνάξας. | ||
sch nub586a | φανεῖν] λάμψειν. | ||
sch nub586b | Κλέων] ὁ. | ||
sch nub587a | φασὶ γὰρ 〈...〉 τῇ πόλει: ἄριστος ῥήτωρ ὢν ὁ μιαρώτατος οὗτος καὶ προτείνας, ὅτι τότε πόλλα σημεῖα γέγονε καὶ ἀπαίσια, καὶ ὥσπερ σκυθρωπά‐ ζοντα ἔλεγεν ἀγλώσσῳ τῷ λόγῳ· οὐ χρὴ Κλέωνα στρατηγὸν γεγονέναι—ἔδει δὲ τῇ προτάσει καὶ τὴν ἀπόδοσιν προσφυᾶ γεγονέναι, τὸ ἡττηθῆναι Κλέωνα | ||
| 5 | καὶ τὰς Ἀθήνας αἰσχύνῃ περιβαλεῖν, γέγονε δὲ πᾶν τοὐναντίον—δεδιώς, μή πως τις αὐτῷ ἀπαντήσοι νέος ἢ παλαιὸς λέγων· ὦ ἀλιτήριε, εἰ σημεῖα ταῦτα ἦν τοῦ κακῶς βουλεύσασθαι Ἀθηναίους καὶ ἑλέσθαι στρατηγὸν Κλέωνα, ὤφειλε Κλέων μὲν ἡττηθῆναι κακῶς στρατηγήσας, ἀτιμία δὲ καὶ αἰσχύνη γενέσθαι τῇ πόλει τῇ τοῦτον στρατηγεῖν ἑλομένῃ, τοῦτο γοῦν δαιμονίως τὸ | ||
| 10 | ἀντιπίπτον ὁ ἀλιτήριος λύει ἀφ’ ἱστορίας τοιᾶσδε. ἱστορία: Ἀθηνᾶ καὶ Ποσειδῶν ἐκρίνοντο, τίς αὐτῶν ἄρξει τῆς Ἀττικῆς. ἡττηθεὶς οὖν Ποσειδῶν ἐποίησε βουλεύεσθαι κακῶς Ἀθηναίους, Ἀθηνᾶ δὲ τούτοις χαριζομένη τὰς δυσβουλίας τούτων μετέστρεψε βέλτιστον ἔχειν τὸ ἀποτέλεσμα. | ||
sch nub587b | εἵλεσθε] στρατηγόν. | ||
sch nub587c | φασὶ] μυθεύονται. | ||
sch nub588a | ταῦτα] διὰ τοῦτο. | ||
sch nub588b | τοὺς θεοὺς] εὐχόμεθα. | ||
sch nub590a | ὡς] πῶς. | ||
sch nub590b | ξυνοίσει] καὶ ὠφελήσει. | ||
sch nub591a | ἢν Κλέωνα τὸν λάρον: βορόν, φάγον· ὁ λάρος γὰρ ὁλοκλήρους ἰχθύας καταβροχθίζει. εἰ τοῦτον οὖν ἑλόντες καὶ κατασχόντες, δωροληψιῶν, καὶ φιμὸν καὶ δεσμὸν ξύλινον, ἐπιβάλητε τῷ αὐχένι αὐτοῦ καὶ τῇ χειρί, ἐπὶ τὸ βέλτιον πάλιν ἡ πόλις καταστῇ. | ||
sch nub591b | λάρον] ἅρπαγα. | ||
sch nub591c | δώρων] διά. | ||
sch nub592 | ξύλῳ] κύφωνι. | ||
sch nub594 | ξυνοίσεται] ἀποβήσεται. | Column end | |
sch nub594,col 2 | συνοίσεται] εἰσαχθῇ. | Column end | |
sch nub595a | ἀμφί μοι αὖτε Φοῖβε: ὁ χορὸς τῇ ἐπικλήσει τῶν θεῶν κατέληξεν εἰς τὸν ἥλιον. εἶτα μεταστραφείς, ἃ εἶπεν, εἶπε τοῖς θεαταῖς. νῦν οὖν πάλιν ἐπανακάμπτει καί φησι πρὸς τὸν ἥλιον τὸν αὐτὸν λεγόμενον καὶ Ἀπόλλωνα, ὡς καὶ τὴν σελήνην Ἄρτεμιν· ὦ Ἥλιε, Δήλιε ἄναξ καὶ θεέ, Φοῖβε φῶς βίου, | ||
| 5 | ὁ ἔχων καὶ κατοικῶν, τὴν ὑψικέρατα καὶ ὑψικέρατον καὶ ὑψηλήν, πέτραν τῆς | ||
| Κύνθου ἤτοι τὴν Κύνθον αὐτήν—ἡ δὲ Κύνθος ὄρος τῆς Δήλου ἐστίν—, ἀμφί μοι ἀντὶ τοῦ “ἀμφὶ ἐμοί” ἤτοι παρ’ ἐμοί, ἵστασο καὶ βοήθει μοι. ἡ Ἄρτεμίς τε καὶ ἡ σελήνη, ἡ μάκαιρα καὶ μακαρία, ἥτις ἐν Ἐφέσῳ ἔχεις καὶ οἰκεῖς, πάγχρυσον ἤτοι πολύχρυσον, οἶκον καὶ ναόν, ἐν ᾧ ναῷ σε τιμῶσιν αἱ λυδικαὶ κόραι ἤτοι | |||
| 10 | παρθένοι. οὐ Λυδίας ἡ Ἔφεσος ἦν. Κροίσου δὲ πολιορκεῖν αὐτὴν μέλλοντος Ἐφέσιοι σπαρτίον ἐξάψαντες ἀπὸ τοῦ ἱεροῦ τῆς Ἀρτέμιδος μέχρι τῆς πόλεως ἱκανοὺς σταδίους ἀπέχοντος τὴν πόλιν ἀνέθεντο τῇ Ἀρτέμιδι. καὶ οὕτω Κροῖσος μετὰ Λυδῶν ἀπέστη πολιορκίας Ἐφέσου. ἔκτοτε δὲ μετ’ Ἐφεσίων κοινῇ Λυδοὶ | ||
| 15 | καὶ Λυδαὶ ὁλοκαυστώμασι, σπονδαῖς, θυηλαῖς καὶ λοιποῖς ἐτίμων τὴν Ἄρτεμιν. | ||
sch nub595b | ἀντιστροφή. | ||
sch nub595c | μέλος. | ||
sch nub595d | ἀμφί μοι] περιΐστασο καὶ βοήθει μοι. | ||
sch nub595e | ἄναξ] ὦ. | ||
sch nub596a | Δήλιε] ὦ. | ||
sch nub596b | Κυνθίαν] ὄρος Δήλου. | ||
sch nub596c | ἔχων] ὁ. | ||
sch nub597a | ὑψικέρατα] ὑψικέρατον. | ||
sch nub597b | πέτραν] τήν. | ||
sch nub598a | ἥ τ’] ἥτις. | ||
sch nub598b | μάκαιρα] ἡ Ἄρτεμις ἤγουν | ||
| ἡ σελήνη. | |||
sch nub599 | ἐν ᾧ] ἐν τῷ οἴκῳ. | ||
sch nub600 | σέβουσιν] τιμῶσιν. | ||
sch nub601 | ἥ τ’ ἐπιχώριος: οὐδὲν ἐνταῦθα περινενοημένον οὐδὲ βαθύ, τὸ πᾶν δὲ λίαν σαφέστατον. ἥ τ’ ἐπιχώριος ἡμῶν θεὸς Ἀθηνᾶ, ἡ πολιοῦχος καὶ συνέχουσα καὶ φρουροῦσα τὴν πόλιν, ἡ ἡνίοχος τῆς αἰγίδος ἡ περιστρέφουσα καὶ κινοῦσα τὸ τοῦ Διὸς ὅπλον, τὴν αἰγίδα. ἀπὸ κοινοῦ τὸ “παρίστασο” καὶ | ||
| 5 | βοήθει ἡμῖν. | ||
sch nub602 | ἡνίοχος] ὁ κυβερνήτης. | ||
sch nub603 | ὁ Διόνυσός τε ὁ τοὺς κώμους καὶ τὰ συμπόσια ποιῶν, ὃς οἰκῶν τὴν παρνασίαν πέτραν ἤτοι τὸν Παρνασόν—ὁ δὲ Παρνασὸς ὄρος Φωκίδος ἐστί—σὺν πεύκαις καὶ δᾳσὶ σελαγεῖ καὶ λαμπρὸν φῶς ὑπανάπτει ἐμπρέπων καὶ διαπρεπῶς καὶ λαμπρῶς ὁρώμενος ταῖς δελφικαῖς Βάκχαις ταῖς οὔσαις ἐκ Παρνασοῦ καὶ | ||
| 5 | Δελφῶν καὶ Φωκίδος. | ||
sch nub605 | Βάκχαις] δούλαις. | ||
sch nub607a | ἡνίχ’ ἡμεῖς: πάλιν πρὸς τοὺς θεατάς φησιν ὁ χορός· ἡνίκα παρε‐ σκευάσμεθα ἐνταῦθα ἐλθεῖν, ἡ σελήνη συναντήσασα ἡμῖν ἐπέστειλε καὶ ἐπέτειλε καὶ ἐνετείλατο, φράσαι καὶ εἰπεῖν, πρῶτα μὲν χαίρειν Ἀθηναίοισι καὶ τοῖς ξυμμάχοις, εἶτα ὀργίζεσθαι ἔφασκεν ὑμῖν. λυσιτελοῦσαν γὰρ εἰς πολλὰ καὶ | ||
| 5 | ὠφελοῦσαν ὑμᾶς βλάπτεσθαι ταύτην παρ’ ὑμῶν μὴ τηρούντων τὰς σεληναίας ἡμέρας, ἀλλὰ συγχεόντων, ἐξ ἧς συγχύσεως ἡμερῶν μὴ λαμβάνοντες οἱ θεοὶ τὰς θυσίας ἐν ταῖς προσφόροις αὐτῶν ἑορταῖς ἀγανακτοῦσι κατ’ αὐτῆς. καὶ ὅταν | ||
| θύειν ἁρμόδιον, ὑμεῖς στρεβλοῦτε καὶ δικάζετε. τὰς τοιαύτας δαιμονίας τοῦ δαιμονίου τούτου σὺν παιγνίοις παραινέσεις ὑπερθειάζω καὶ ὑπεράγαμαι. ἡ | |||
| 10 | τῇδε διάνοια πᾶσα ἐρρέθη μοι σχεδὸν καὶ αἱ λέξεις, ῥητέον δ’ ἡμῖν ὅ τι εἴ τι παραλέλειπται. | ||
sch nub607b | ⟦παράβασις.⟧ | Column end | |
sch nub607b,col 2 | ἀντεπίρρημα. | Column end | |
sch nub607c | δεῦρ’ ἀφορμᾶσθαι] ἐνταῦθα ἐλθεῖν. | ||
sch nub608a | συντυχοῦς’] συναντήσασα. | ||
sch nub608b | ἐπέστειλε] ὥρισε καὶ προσ‐ έταξε. | ||
sch nub609 | πρῶτα μὲν χαίρειν: ἀρχαῖον ἔθος ἦν ταῖς ἐπιστολαῖς τὸ “χαίρειν” προτάσσειν Κλέωνος μετὰ τὴν πόρθησιν Πύλου, Κορυφασίου καὶ Σφακτηρίας οὕτω γράψαντος πρώτου· Κλέων χαίρειν Ἀθηναίοις καὶ τοῖς ξυμμάχοις, μᾶλλον δέ· Κλέων τῇ βουλῇ καὶ τῷ δήμῳ χαίρειν. | ||
sch nub610 | πεπονθέναι] παρ’ ὑμῶν τῶν Ἀθηναίων. | ||
sch nub611a | ὠφελοῦς’] ἡ σελήνη. | ||
sch nub611b | ἐμφανῶς] ἐμπράκτως. | ||
sch nub612a | δραχμήν: δραχμή ἐστιν ἓξ ὀβολοὶ ἤτοι σταθμὸς κερατίων ὀκτωκαί‐ | ||
| δεκα· ὁ ὀβολὸς γὰρ σταθμῷ ἐστι τρία κεράτια. | |||
sch nub612b | μὲν] οὖν. | ||
sch nub612c | δραχμήν] ἀνηλίσκετο. | ||
sch nub614a | μὴ πρίῃ: μὴ ὠνήσῃ. “μὴ ἀγοράσῃς” δὲ τεχνικῶς καὶ κυρίως “μὴ ἐν ἀγορᾷ διατρίψῃς” φησίν. | ||
sch nub614b | πρίῃ] ἀγόρασαι. | ||
sch nub614c | παῖ] ὦ. | ||
sch nub615a | ἄλλα τ’ εὖ δρᾶν φησιν ὑμᾶς: καὶ ἄλλα μυρία ἀγαθά φησιν ἡ σελήνη ποιεῖν ὑμᾶς καὶ ὑμῖν ἢ εἰς ὑμᾶς, καὶ οὐκ ἄγειν καὶ ἀριθμεῖν, ὑμᾶς τὰς ἡμέρας ὀρθῶς κατ’ οὐδέν, ἀλλ’ ἄνω καὶ κάτω ἤτοι πεφυρμένως, κυδοιδοπᾶν καὶ θορυβεῖν καὶ κύδους καὶ λοιδορίας, ὄπα καὶ φωνήν, λέγειν· καὶ διπλασιασμῷ | ||
| 5 | ἀττικῷ κυδοιδοπᾶν. | ||
sch nub615b | ὑμᾶς] εἰς. | ||
sch nub615c | ὑμᾶς] ὑμῖν. | ||
sch nub615d | τὰς ἡμέρας] τῆς σελήνης. | ||
sch nub616a | [τὴν] τοῦ κύδους καὶ λοι[δο]‐ ρίας, ὄπα καὶ φωνήν, [λέ]γειν· καὶ | ||
| διπλα[σια]σμῷ ἀττικῷ κυδοιδοπᾶν. | |||
sch nub616b | ὥσπερ λέγεται ὁ ὕμνος ἐπὶ καλοῦ καὶ ἐπὶ κακοῦ, οὕτω καὶ τὸ κῦδος. ἔστι δὲ ἐνταῦθα κυδοπᾶν καὶ συγχέειν· τὸ δὲ “δοι” πλεονάζει. | ||
sch nub616c | ἄνω τε καὶ κάτω] πεφυρ‐ μένως. | ||
sch nub616d | κυδοιδοπᾶν] θορυβεῖν, πα‐ λάσσειν. | ||
sch nub617 | ὥστ’ ἀπειλεῖν 〈...〉 αὐτῇ τοὺς θεοὺς ἑκάστοτε: σαφῆ τὰ πάντα· ὥστε, φησὶν ἡ σελήνη, ἑκάστοτε καθ’ ἑκάστην, νῦν δὲ συνεχέστερον, αὐτῇ ἀπειλεῖν τοὺς θεούς, ἂν ψευσθῶσι καὶ ἀπατηθῶσι, μὴ τυχόντες δείπνου καὶ θυσίας, καὶ ἀπίωσιν οἴκαδε νήστεις τῆς ἑορτῆς μὴ τυχόντες κατὰ λόγον καὶ | ||
| 5 | τάξιν, τῶν ἡμερῶν ἐν τῷ ψευδῶς ὑμᾶς συγχέειν καὶ μὴ ἀκριβῶς ἀριθμεῖν καὶ εἰδέναι καλῶς, τὰς ἡμέρας τῶν ἑορτῶν. | ||
sch nub618 | ψευσθῶσι] ἀποτύχωσι. | ||
sch nub619 | λόγον] ἀριθμόν, μέτρον, τάξιν. | ||
sch nub620a | δέῃ] χρεία ὑπάρχει. | ||
sch nub620b | δέῃ] δέον. | ||
sch nub620c | στρεβλοῦτε καὶ δικάζετε] | ||
| πρωθύστερον. | |||
sch nub621a | πολλάκις δ’ ἡμῶν: πολλάκις δὲ ἡμῶν τῶν θεῶν ἀπαστίαν καὶ νηστείαν ἀγόντων ἐν τῷ πενθεῖν Μέμνονα τὸν τῆς Ἠοῦς παῖδα βασιλέα ὄντα Αἰθιόπων, ὃν Ἀχιλλεὺς ἀνεῖλε συμμαχοῦντα Πριάμῳ, ἢ τὸν Σαρπηδόνα· ὁ Σαρπηδὼν τῆς θυγατρὸς Βελλεροφόντου Λαοδαμείας καὶ Διὸς παῖς ὑπῆρχεν, | ||
| 5 | οὗ ὑπὸ Πατρόκλου ἀνῃρημένου αἵματι δακρύσας ἐχύθη πατρώιος ἀήρ. | ||
sch nub621b | ἀπαστία ἀπὸ τοῦ α στε‐ ρητικοῦ μορίου καὶ τοῦ σπῶ, τὸ μεταλαμβάνω. δι’ εὐφωνίαν δὲ ἔγρα‐ ψεν ἀπαστίαν. | ||
sch nub621c | ἀπαστίαν] νηστείαν. | ||
sch nub622 | Μέμνον’] τὸν Τιθωνοῦ καὶ Ἡμέρας υἱόν, ὃν ἔκτεινεν Ἀχιλλεύς. | ||
sch nub623 | ἀνθ’ ὧν λαχὼν Ὑπέρβολος τῆτες: Πυλαία τόπος ἐστὶν ἐν Δελφοῖς, ὅτι ἐκεῖ, φασί, πρῶτος Πυλάδης ἐκρίθη ὡς συμμετασχὼν Ὀρέστῃ τοῦ φόνου τῆς Κλυταιμνήστρας. ἔπεμπον δὲ εἰς Δελφοὺς Ἀθηναῖοι καὶ εἰς | ||
| τὴν Πυλαίαν πυλαγόρας πυλαγόρους καὶ ἱερομνήμονας ἐπισκόπους τῶν ἀναλισκομένων | |||
| 5 | ἐν ταῖς θυσίαις. λαχὼν δὲ καὶ Ὑπέρβολος εἰς τὴν σύνοδον τῶν Ἀμφικτυόνων πεμφθῆναι εἰς τὴν Πυλαίαν ἢ τὰ τῶν θυσιῶν οὐ καλῶς ἐπεσκόπει ἢ τῆς ἀρχῆς καὶ τῆς δημαγωγίας ἐκπέπτωκεν, ὅθεν οὗτός φησιν· ἀνθ’ ὧν λαχὼν Ὑπέρβολος τῆτες καὶ πρὸ μικροῦ, ἱερομνημονεῖν ἀφῃρέθη παρ’ ἡμῶν τὸν στέφανον τῆς ἱερομνημοσύνης. | ||
sch nub624a | πρὸ μικροῦ. | ||
sch nub624b | [ἐπε]ὶ εἰς ἡμᾶς τοῦτο [τ]ὸ ὀφφίκιον. | ||
sch nub624c | τῆτες ἱερομνημονεῖν] ἰστέον, ὅτι ἐκ τούτων ἐπεραιώθη. | ||
sch nub624d | κἄπειθ’] περισσόν. | ||
sch nub625 | εἴσεται] γνωρίσῃ. | ||
sch nub626 | ὡς] ὅπως. | ||
sch nub627a | μὰ τὴν Ἀναπνοήν, μὰ τὸ Χάος, μὰ τὸν Ἀέρα: ἀγανακτῶν ὁ Σωκράτης εἰσάγεται διὰ τὴν ἀφυΐαν τοῦ Στρεψιάδου, καὶ ὀμνύει Ἀναπνοήν, Ἀέρα καὶ Χάος, ἃ δὴ καὶ θεοὺς ἐνόμιζεν εἶναι κατὰ τοῦτον τὸν ἀλιτή‐ ριον, μὴ ἰδεῖν πώποτε ἀφυέστερόν τινα Στρεψιάδου μηδ’ ἐπιλησμονέστερον. | ||
| 5 | (628) ἄγροικον: ἀμαθῆ· ἀγροῖκον δὲ τὸν χωριτικῷ βίῳ ζῶντα. χρᾶται δὲ καὶ | ||
| (629) λέξεσι πάνυ φιλοσόφοις ἀλαζόσι πρεπούσαις. ἄπορον: ἀφυῆ. σκαιὸν: (630—’33) ἀνεπιτήδειον. σκαλαθυρμάτια: σκαλεύματα, παίγνια. ὅμως καλῶ καὶ καλέσω, αὐτὸν ἔξω, δεῦρο καὶ ἐνταῦθα, πρὸς τὸ φῶς. ποῦ Στρε‐ ψιάδης; ἔξει καὶ ἔξελθε, τὸν ἀσκάντην καὶ τὸν σκαμβόποδα θρόνον, λαβών. | |||
| 10 | (634) Στρεψιάδης δέ· ἀλλ’ οὐκ ἐῶσί με, φησίν, ἐξενεγκεῖν τοῦτον οἱ κόρεις· πεπληρωμένος γάρ ἐστι κόρεων. | ||
sch nub627b | Χάος] σκότος. | Column end | |
sch nub627b,col 2 | ἴαμβοι. | Column end | |
sch nub629 | σκαιὸν] ἀμαθῆ. | ||
sch nub630a | σκαλίσματα, εὐτελῆ παί‐ γνια, ἤγουν εὐτελῆ μαθήματα. | ||
sch nub630b | σκαλαθυρμάτι’] εὐτελῆ νοή‐ ματα. | ||
sch nub630c | ἄττα] τινά. | ||
sch nub631 | ταῦτ’] τούτων· ἀττικόν. | ||
sch nub633a | ἔξει] ἔξελθε. | ||
sch nub633b | τὸν ἀσκάντην] τὸν σκαμβό‐ ποδα θρόνον. | ||
sch nub634 | οἱ κόρεις] ἡ εὔθεια ἡ κόρις, ὡς ὄφις. | ||
sch nub635a | ἀνύσας κατάθου: σπουδάσας θὲς τοῦτον τὸν ἀσκάντην. καὶ ὁ | ||
| Στρεψιάδης αὐτὸν τεθεικώς φησιν· ἰδοὺ καὶ ἄρτι, σοὶ πεισθεὶς τοῦτον τέ‐ θεικα. “ἰδού” τὸ “ἄρτι” καὶ νῦν, βαρύνεται ἢ ὀξύνεται πρὸς τὴν τοῦ λόγου συνέπειαν, “ἰδοῦ” δὲ ἀντὶ τοῦ “ἴδε” ἀττικῶς περισπᾶται, ὡς τὸ | |||
| 5 | ἰδοῦ με κἀνάθρησον, οἷ’ ἔχω κακά. | ||
sch nub635b | ἀνύσας] σπεύσας. | ||
sch nub635c | κατάθου] θὲς τὸν ἀσκάντην. | ||
sch nub636 | ἄγε δή, τί βούλει: τοῦ κοριῶντος θρόνου τεθέντος ἐρωτᾷ τὸν Στρεψιά‐ δην Σωκράτης, τί βούλεται μαθεῖν, περὶ μέτρων ἢ ἐπῶν ἢ ῥυθμῶν. βαττο‐ λογοῦσιν ἐνταῦθα οἱ πρὸ ἡμῶν, ἡμῖν δὲ μάθε σαφῶς καὶ συντόμως διδάσκουσιν. μέτρα μὲν πάντα τὰ εἴδη καλεῖται τῶν στίχων, ἔπη δὲ τὰ ἡρωϊκά, ῥυθμὸς δέ | ||
| 5 | ἐστιν ἡ εὐρυθμία καὶ τοῦ λόγου τὸ δίαρμα. διαβάλλει δέ, μᾶλλον δὲ κωμῳδεῖ, κἀνταῦθα τοὺς φιλοσόφους ὡς φθονεροὺς καὶ ὑπερθέτας καὶ μελλητάς, ἔτι δὲ καὶ ὑποσχομένους διδάσκειν ἅπερ οὐκ ἴσασιν. ποῦ γὰρ ὁ Σωκράτης ἢ μετρικὸς ἢ ἐποποιὸς ὑπῆρχεν ἢ πρὸς λύραν τινὰ μέτρα λέγειν εἰδώς; ἐγὼ δέ, εἰ μὴ καὶ Ἀριστοφάνης κατωτέρω ἐφαίνετο οὕτω ταῦτα νοῶν, ἠβουλόμην οὕτω ἑρμηνεῦ‐ | ||
| 10 | σαι αὐτά· περὶ μέτρων καὶ γεωμετρίας βούλει μαθεῖν ἢ περὶ ἐπῶν, εὑρεσιεπείας | ||
| ῥητορικῆς, ἢ ῥυθμικῆς καὶ μουσικῆς; ἀλλὰ τὰ κατωτέρω κείμενα τῆς γραφῆς οὐκ ἐᾷ ταῦτα οὕτω νοεῖσθαι, ἀλλ’, ὡς προεῖπον, εἶπον, ἔπη καὶ μέτρα καὶ ῥυθμοὺς ποιητικούς. | |||
sch nub638a | μέτρων] ἰαμβείων. | ||
sch nub638b | ῥυθμῶν ἢ ἐπῶν] ἡρωϊκῶν | ||
| τῶν ἀμφοτέρων. | Column end | ||
sch nub638b,col 2 | ῥυθμῶν] εὐρυθμίας λόγου. | Column end | |
sch nub639a | περὶ τῶν μέτρων ἔγωγε: περὶ μέτρων ἀκούσας ὁ Στρεψιάδης ὡς ἄγροικος τάχα καὶ ἄπειρος μέτρων ποιητικῶν, σιτομετρούντων δὲ μετέ‐ χων καὶ τοιούτων μέτρων, ἀρταβῶν, μεδίμνων, χοινίκων· περὶ τῶν μέτρων, φησί, βεστίτζη Σώκρατες ἀνιπτόπου, μαθεῖν βούλομαι· ἔναγχος γὰρ καὶ | ||
| 5 | πρὸ βραχέος καὶ πρὸ μικροῦ, ἀλευροπράτῃ ἀνθρώπῳ ἠπατήθην καὶ παρε‐ μετρήθην ἄλευρα ὠνούμενος διχοινίκῳ, ἤτοι εἰκοστῷ τετάρτῳ τοῦ μεδίμνου· ὁ μέδιμνος γὰρ χοίνικας ἔχει μηʹ. | ||
sch nub639b | 639/40] ἐμπαίζει τοὺς φι‐ λοσόφους ὡς μὴ τοιαῦτα μέτρα γινώσκοντας. | ||
sch nub640a | ἀλφιταμοιβοῦ] ἀλευροπρά‐ | ||
| του ἤγουν σιτοπώλου. | Column end | ||
sch nub640a,col 2 | ἀλφιταμοιβοῦ] μετρητοῦ. | Column end | |
sch nub640b | παρεκόπην διχοινίκῳ] παρ‐ | ||
| εκρούσθην, ἠδικήθην δύο ταγάρια. | Column end | ||
sch nub640b,col 2 | παρεκόπην] ἐζημιώθην. | ||
sch nub641 | οὐ τοῦτ’ ἐρωτῶ σε· οὐ περὶ τοιούτων μέτρων ἐρωτῶ σε, ἀποκρίνεται Σωκράτης, ἀλλ’ ὅπερ νομίζεις κάλλιστον μέτρον, τὸ τρίμετρον ἢ τὸ τετράμετρον. τρίμετρον μέτρον τὸ τρεῖς πόδας ἔχον ἢ κατὰ μονοποδίαν ἢ διποδίαν μεμετρη‐ μένους, τετράμετρον δὲ τὸ τέσσαρας. | ||
| 5 | (643) πάλιν ὁ Στρεψιάδης τῶν γεωργικῶν μέτρων ἔμπειρος ὤν, ποιητικὸν δὲ μὴ γινώσκων μέτρον γελοιωδῶς ἀποκρίνεται· οὐδὲν νομίζω πρότερον καὶ τιμιώτερον καὶ κάλλιστον, ἀφ’ ὧν μοι λέγεις μέτρων, ἀλλὰ τὸ ἡμιεκτέον (644) ἤγουν τὸ τετραχοίνικον κάλλιστον δοκῶ. καὶ ὁ Σωκράτης μέτρον ἡμιεκ‐ τέον ἀκούσας σιτομετρικὸν βάρβαρον· οὐδέν, φησίν, ὦ ἄνθρωπε, λέγεις περὶ | ||
| 10 | ὧν μέτρων ἐγὼ λέγω, ἀλλὰ δηλονότι φλυαρεῖς. καὶ ὃς πάλιν γελοίως παραλογί‐ ζεται Σωκράτη(ν) λέγων· λέγεις με λέγειν οὐδέν, μηδέν, ὦ Σώκρατες, ἀλλὰ φλυαρεῖν. περιδοῦ νῦν ἐμοί, ῥήτραν καὶ συνθήκην καὶ συμφωνίαν μετ’ ἐμοῦ ποίησον καὶ ἀποδώσω τὸ συμφωνηθὲν πρόστιμον, εἰ μὴ τὸ τετράμετρόν ἐστιν ἡμιεκτέον. πῶς δὲ ὁ Στρεψιάδης λέγει· τὸ τετράμετρόν ἐστιν ἡμιεκτέον, ἤγουν τὸ τετρα‐ | ||
| 15 | χοίνικον, νῦν ἄκουε. ἔφην τεσσαράκοντα ὀκτὼ χοινίκων εἶναι τὸν μέδιμνον. οἱ ὀκτὼ χοίνικες ἕκτον εἰσὶ μεδίμνου· τῶν ὀκτὼ χοινίκων ἤτοι τοῦ ἕκτου τοῦ με‐ δίμνου 〈ἥμισυ ἤτοι〉 ἡμιεκτέον ἐστὶ τὸ τετράμετρον, τουτέστι τὸ τετραχοίνικον. (646) ἀκούσας δὲ Σωκράτης τὸ τετράμετρον εἶναι ἡμιεκτέον δυσφορεῖ κατὰ Στρε‐ ψιάδου καί· ἐς κόρακας καὶ ἐς ἀφανισμὸν ἄπιθι, φησίν, ὅτι ἄγροικος καὶ βάρ‐ | ||
| 20 | βαρος, εἶ καὶ δυσμαθής. καὶ κατειρωνευόμενος λέγει· τάχυ γ’ ἂν σὺ δυνηθῇς (648) περὶ εὐρυθμίας λόγου μαθεῖν. καὶ ὅς· τί δέ με ὠφελήσουσι ταῦτα πρὸς τὰ (649) ἄλευρα ἤτοι πρὸς τὸ ἔχειν ἄρτον καὶ ζῆν; πάλιν δὲ ὁ Σωκράτης· πρῶτόν | ||
| σε ὠφελήσουσιν οἱ ῥυθμοὶ εἶναι κομψὸν καὶ σοφὸν καὶ ὑψηλόν, ἐν συνουσίαις (650/’51) καὶ ὁμιλίαις καὶ ταῖς μετ’ ἄλλων συλλαλιαῖς. εἶτα γινώσκειν, ποῖος | |||
| 25 | ῥυθμός ἐστι κατ’ ἐνόπλιον, ποῖός τε κατὰ δάκτυλον. κατ’ ἐνόπλιον ῥυθμὸς δύο δάκτυλοι καὶ σπονδεῖος· οἷς δὲ νῦν Ἀριστοφάνης φησί, φαίνεται λέγων τὸ πυρριχιακὸν τὸ ἀπὸ Πύρρου κληθέν, ὃ σὺν ὅπλοις κινούμενοι ἔλεγον. ἐπάγει γὰρ “χ’ὡποῖος κατὰ δάκτυλον”. σῴζει δὲ καὶ πρὸς τὸ πρότερον· εἰ γὰρ κἀκεῖνο δακτύλους ἔχει, ἀλλ’ ὅμως ἔχει καὶ σπονδεῖον | ||
| 30 | σὺν αὐτοῖς· κατὰ δάκτυλον δέ φησι τὸν καθαρῶς δακτυλικόν. (652) καὶ πάλιν παράγεται Στρεψιάδης ἀκούσας τὸ “κατὰ δάκτυλον” ὡς ἄγροικος γελοῖα λέγων καὶ βάρβαρα. νομίζων γὰρ τὸν λόγον περὶ δακτύλων χειρός· νὴ τὸν Δία, φησίν, ἀλλ’ οἶδα τὸν δάκτυλον καὶ οὐ βούλομαι μαθεῖν (653) περὶ τούτου. καὶ ὁ Σωκράτης θυμῷ δείξας τὸν τῆς χειρὸς αὐτοῦ δάκτυλον· | ||
| 35 | (654) σύ, φησίν, ἄλλον ἐπίστασαι δάκτυλον ἄνευ τοῦδε; καὶ ὁ Στρεψιάδης πρὸς ταῦτα· ὅτε παῖς ἤμην καὶ νῦν ἐγήρασα, αὐτὸς ἐλέγετο δάκτυλος. | ||
sch nub642a | τὸ τρίμετρον] τὸ ἰαμβεῖον δὶς τρίς. | ||
sch nub642b | τὸ τετράμετρον] τὸ δι‐ ιαμβικὸν δὶς δίς. | ||
sch nub643a | ὁ μέδιμνος ἔχει χοίνικας μηʹ. τούτων δὲ τὸ ϛʹ τὰ ηʹ· τὸ ἥμισυ τοῦ ϛʹ, τουτέστι τῶν ηʹ, τὰ δʹ, ὃ κα‐ λεῖται τετράμετρον. ὁ γοῦν ἡμιεκτέος | ||
| 5 | τέσσαρας ἔχει χοίνικας. | ||
sch nub643b | πρότερον] τιμιώτερον, καλ‐ λιώτερον. | ||
sch nub643c | ἡμιεκτέου] χρῄζω μαθεῖν· ἢ τοῦ τετραχοινίκου. | ||
sch nub644a | οὐδὲν λέγεις] ἀλλὰ φλυαρεῖς. | ||
sch nub644b | περιδοῦ ... ἐμοί] συμφω‐ νίαν μετ’ ἐμοῦ ποίησον. | ||
sch nub645 | ἡμιεκτέον] τὸ τετραχοίνικον. | ||
sch nub646a | ἐς κόρακας] βάλε. | ||
sch nub646b | ὡς] λίαν. | ||
sch nub647 | ταχύ] εἰρωνεία. | Column end | |
sch nub647,col 2 | ταχύ] ἐν εἰρωνείᾳ. | Column end | |
sch nub649a | κομψὸν] δημηγόρον. | ||
sch nub649b | συνουσίᾳ] ὁμιλίᾳ. | ||
sch nub650 | ἐπαΐειν] ἀκούειν. | ||
sch nub651 | ἐνόπλιον] πυρρίχιον. | ||
sch nub654a | 654] οὗτος ἦν ὁ δάκτυλος, ὃν εἶχον καὶ πρῴην παῖς ὢν καὶ νῦν γέρων ὤν. | ||
sch nub654b | οὑτοσί] ὁ δάκτυλος. | ||
sch nub655a | οὐ γάρ, ὦζυρέ, καὶ ὀϊζυρὲ καὶ ταλαίπωρε Σώκρατες βεστίτζη χεζοβράκη, τούτων χρῄζω μαθεῖν οὐδέν. ὁ Σωκράτης πάλιν· τί δαὶ θέλεις μαθεῖν; καὶ πάλιν ὁ Στρεψιάδης ἀγανακτῶν· ἐκεῖνο ἐκεῖνο, φησί, θέλω μαθεῖν, ὅπερ σοι πολλάκις εἶπον, τὸν ἀδικώτατον λόγον. καὶ πάλιν ὁ Σωκράτης φθονερῷ | ||
| 5 | καὶ ὑπερθετικῷ τρόπῳ φιλοσοφούντων φησίν· ἀλλ’ ἕτερα δεῖ σε πρὸ τοῦ ἀδίκου λόγου μαθεῖν, τίνα τῶν τετραπόδων ἐστὶν ἄρρενα ὀρθῶς, ἀκριβῶς, ἀληθῶς, καὶ μὴ ὀνόματι μόνον. ὁ θρόνος γὰρ καὶ ἡ θύρα καὶ τὸ δένδρον οὐδέ‐ τερα τοῖς φιλοσόφοις καλοῦνται πρὸς τὸ σημαινόμενον· ξύλα γάρ εἰσι, κἂν ὁ θρόνος ἀρσενικὸν ὄνομα τῇ κλήσει ἐστίν, ἡ δὲ θύρα θηλυκόν. ἢ καὶ ἄλλως· | ||
| 10 | ὀρθῶς ἄρρενα εἶπεν ὁ βδελυρὸς κωμικὸς τὰ μὴ ἀνδρικῇ κλήσει τισὶ τιθέμενα, οὖσι δὲ δειλοῖς καὶ ἀπολέμοις τρόπῳ γυναικῶν ἢ καὶ ἑτέρως· κωμῳδῆσαι γὰρ τοιούτους ὁ βδελυρὸς βούλεται. | ||
sch nub655b | ἀγρεῖος] ἀγρότης. | Column end | |
sch nub655b,col 2 | ἀγρεῖος] ἄγροικος. | Column end | |
sch nub655c | σκαιός] ἀμαθής. | Column end | |
sch nub655c,col 2 | σκαιός] ἀπαίδευτος. | Column end | |
sch nub655d | ὦζυρέ] ἐπίπονε, ταλαίπωρε. | ||
sch nub656 | δαί] ἄρα. | ||
sch nub658 | δεῖ] πρέπει. | ||
sch nub659a | ἅττ’] ὁποῖα. | ||
sch nub659b | ὀρθῶς] κατ’ ἀλήθειαν. | ||
sch nub660a | καὶ ὁ Στρεψιάδης· ἀλλ’ οἶδα | ||
| ἐγὼ τἄρρενα, | Column end | ||
sch nub660a,col 2 | ἀλλ’ οἶδ’ ἐγὼ τἄρρενα, | ||
| φησὶν ὁ Στρεψιάδης, | Column end | ||
sch nub660a(3) | εἰ μὴ ἔξω φρενῶν εἰμι· κριός, ταῦρος, τράγος, ἀλεκτρυών. οὐχ ὡς οἱ παλαιοὶ δέ φασι τοῦ γέλωτος ἕνεκα τὸν ἀλεκτρυόνα τοῖς τετράποσι κατέμιξε, δεινότητι | ||
| 5 | δὲ καὶ οἰκονομίᾳ τοῦ κωμικοῦ τούτου ῥήτορος πρὸς τὸ “ὀρθῶς ἄρρενα” ἀπήντησε, καὶ δείξας εἰπὼν ἄρρενα ὀνόματα τετραπόδων νῦν περιουσιαστικῶς, ἐν συντομίᾳ τοῦ λέγειν ἄρρεν ὄνομα, καὶ δίποδα δεικνύων εἶπεν· ἀλεκτρυών, τρόπον τινὰ λέγων Σωκράτει· ἄρρενά με ὀνόματα εἰπεῖν ἐν τετράποσιν ἠνάγ‐ κασας, ἐγὼ δ’ ἐν τετράποσιν εἰπὼν περιουσιαστικῶς εἶπον καὶ ἐκ διπόδων | ||
| 10 | ἕν, ὅτι ἄρρεν καὶ ἐν δίποσιν, ὁ ἀλεκτρυών, ἵνα μὴ μακρηγορῶ. τοῦτο δὲ τῆς οἰκονομίας ἦν πάντως τοῦ κωμικοῦ καὶ μεθόδου δεινότητος. ὕστερον τὸν ἀλεκτρυόνα ἐτήρησεν, ἵνα προφάσεις καὶ ἀφορμὰς ἐντεῦθεν πάλιν εὑρὼν ἀναβλύσῃ νοήματα πολλὰ μὲν ἐσθλὰ μεμιγμένα, πολλὰ δὲ λυγρά. | ||
| 15 | αὐτίκα γὰρ τοῦ “ἀλεκτρυών” ῥήματος ἐπιλαβόμενός φησιν ὁ Σωκράτης· ὁρᾷς, ἃ πάσχεις; τὸ ἄρσεν καὶ θῆλυ τούτων τῶν ζῴων ὁμοίως λέγεις ἀλεκτρυών. καὶ ὁ Στρεψιάδης· ναὶ μὰ τὸν Ποσειδῶνα, φησίν, οὕτω καλῶ ταῦτα. εἰ δ’ ἐπται‐ σμένως καὶ πλημμελῶς ταῦτα καλῶ, νῦν δίδαξόν μοι, πῶς χρή με ταῦτα καλεῖν. καὶ ὁ Σωκράτης· τὴν θήλειαν κάλει ἀλεκτρύαιναν, τὸν ἄρρενα δὲ ἀλέκτορα. | ||
| 20 | πάλιν ὁ Στρεψιάδης· τὴν θήλειαν ἀλεκτρύαιναν δεῖ καλεῖν; εὖγε, νὴ τὸν Ἀέρα. ὁρᾷς, ὅπως πῶς ὁ ἀλεκτρυὼν οὗτος νοημάτων βλύειν ἤρξατο χύσεις, ἤπερ χύσεις ὑδάτων ὁ ἀλεκτρυὼν ὁ ἐν τῷ τοῦ Ἀρεοβίνδου λουτρῶνι ἑστώς; εἶπε γὰρ εὐθὺ Στρεψιάδης· ἀλεκτρύαιναν δεῖ χρὴ καλεῖν; εὖ γε, νὴ τὸν Ἀέρα, ὥστε ἀντὶ τοῦ μαθεῖν με τοῦτο μόνον, ὅτι τὴν θήλειαν χρὴ καλεῖν ἀλεκτρύαιναν, διαλφιτώσω | ||
| 25 | καὶ ἀλεύρου πληρώσω, τὴν κάρδοπον ἤτοι τὴν ἀλευροδόχον σκάφην. τὸ δὲ “κύκλῳ” περισσόν. ἔχεις ἐκ τοῦ ἀλεκτρυόνος ἐκρεῦσαν νῦν ἓν νόημα διπλοφυὲς κενταυρόμορφον. γελᾷ γὰρ πρώτως τὴν περὶ ὀνόματα τῶν φιλοσόφων ἀκρίβειαν, τὴν περὶ τὸ θεῖόν τε καταφρόνησιν τούτων, καὶ τρίτως αὐτῶν τὸ σκληρόβιον καὶ τὸ μηδ’ ἄρτου κἂν αὐτοὺς εὐπορεῖν, μονονοὺ φάσκων· κατωφρυωμένα καὶ | ||
| 30 | ὑπότυφα ἀνθρωπάρια, οὐ πολλῷ κρεῖττον ἦν τοῦ ἀλεκτρύαιναν λέγειν καὶ σκαλαθυρμάτια καὶ ἃ ἕτερα ὁμοίως ληρεῖτε, καὶ τοῦ ἀσεβεῖν εἰς τὸ θεῖον, καὶ μηδ’ ἄρτου κορέννυσθαι, φρονεῖν μετριώτερα καὶ ἔχειν τὰ ζωαρκῆ; τόσα μὲν | ||
| ὁ ἀλεκτρυὼν ἔβλυσε τὰ νοήματα τῷ παραγαγεῖν τὴν ἀλεκτρύαιναν, ὥσπερ ἤκουσας· ἡ παραγωγὴ ταύτης τὸν Ἀέρα δυσσεβῶς ἐπομνύμενον καὶ τὰ ἄλφιτα, | |||
| 35 | τὰ ἄλφιτα δὲ τὴν κάρδοπον, ἡ κάρδοπος δὲ τὸν Κλεώνυμον παρήγαγεν. καὶ ἄλλο ἐξ ἄλλου νοήματος οὑτωσὶ πλημμυρεῖ. οὐ μὴν δὲ κατὰ τοὺς πρὸ ἡμῶν ἕνεκα τοῦ γελοίου ὁ ἀλεκτρυὼν κατετάγη τετράποσιν. | ||
sch nub660b | μαίνομαι] δαιμονίζομαι. | ||
sch nub663 | κατ’ αὐτὸ] ὁμοίως. | ||
sch nub664a | ἀλεκτρυὼν] ὁ. | ||
sch nub664b | κἀλεκτρυών] καὶ ἡ. | ||
sch nub665 | νὴ] ναί. | ||
sch nub669a | διαλφιτώσω] ἄλευρα γεμίσω. | ||
sch nub669b | τὸν κάρδοπον] τὴν σκάφην. | ||
sch nub670a | τὴν κάρδοπον: ἐπιλαμβάνεται πάλιν Σωκράτης τοῦ Στρεψιάδου εἰπόντος· τὴν κάρδοπον, καὶ ἀρσενικῶς αὐτὴν λέγει καλέσαι κάρδοπον, ὡς Κλεώνυμον. καὶ ὁ Στρεψιάδης· πῶς λέγεις τὴν κάρδοπον ἄρρενα; καί φησιν ὁ Σωκράτης· τὸ αὐτὸ δύναταί σοι ἡ κάρδοπος τῷ Κλεωνύμῳ; τί ἐστι “τὸ | ||
| 5 | αὐτὸ δύναται”; ἤτοι ἀμφότερα εἰς –ος λήγουσι καί εἰσιν ὁμοιοκατάληκτα Κλεώνυμος, κάρδοπος· ἢ καὶ οὕτως ἔστι νοῆσαι· “ταὐτὸ δύναταί σοι κάρδοπος καὶ Κλεώνυμος” ἤτοι ἀμφότερα ἐναντίας ἔχουσιν αὐτὰ ἑαυτοῖς τὰς κλήσεις, ὡς σὺ τέως αὐτὰ ὀνομάζεις· θήλειαν γὰρ οὖσαν τὴν κάρδοπον ἀρσενικῶς ταύτην καλεῖς καὶ τὸν Κλεώνυμον ὁμοίως οὐδὲν διαφέροντα γυναικῶν ἄρρενα | ||
| 10 | καλεῖς. διαβάλλει δὲ τὸν Κλεώνυμον ἢ κωμῳδεῖ, ἕνα τῶν τῆς πολιτείας ὄντα, ὡς γυναικώδη ἤτοι ῥιψάσπιδα καὶ δειλόν, ἢ ὡς γυναικιζόμενον καὶ κίναιδον καὶ ἀδδηφάγον καὶ παράσιτον καὶ ἠπορημένον τοσοῦτον καὶ ἐνδεῆ, ὡς μηδὲ | ||
| μάκτραν ἢ κάρδοπον ἔχειν, ἀλλ’ ἐν θυείᾳ πέττειν καὶ ζυμοῦν τὰ ἑαυτοῦ ἄλευρα καὶ ὅσα οὗτος καὶ οἱ ἕτεροι δὲ ἀλιτήριοι βούλονται. μάκτρα δὲ καὶ κάρδοπος τὸ | |||
| 15 | αὐτό· κενολογοῦσι γὰρ περὶ τούτων οἱ παλαιοί. τὴν μεγάλην γὰρ σκάφην, ἐν ᾗ ζυμοῦσι τὰ ἄλευρα, δηλοῦσιν ἀμφότερα. θυεία δὲ κυρίως ἡ ἴγδη καλεῖται, καὶ πᾶν ᾧ χρήσεταί τις ἀντὶ θυείας. | ||
sch nub670b | ἕτερον] πταῖσμα. | ||
sch nub671 | τῷ] ἐν τίνι. | ||
sch nub673 | φράσον] εἰπέ. | ||
sch nub674 | ταὐτὸν] ὅμοιον. | ||
sch nub675a | ἀλλ’ ὦγάθ’ οὐδ’ ἦν κάρδοπος Κλεωνύμῳ: ἀλλ’, ὦ ἀγαθὲ Σώκρατες, οὐδ’ ἦν κάρδοπος καὶ μάκτρα καὶ μεγίστη ἀλεύρων σκάφη, τῷ Κλεωνύμῳ, ἀλλ’ ἐν στρογγύλῃ θυείᾳ, ἴγδῃ καὶ τριπτηρίᾳ, ἀνεμάττετο καὶ ἐζύμου, τὰ ἄλευρα. ὁρᾷς ἀλλεπάλληλον χύσιν τῶν νοημάτων ἐκ τοῦ ἀλεκτρυών. | ||
sch nub675b | 675] σκώπτει τὸν Κλεώ‐ νυμον ὡς φειδωλόν. | ||
sch nub675c | Κλεωνύμῳ] τῷ. | ||
sch nub676a | θυείᾳ] ἴγδῃ ξυλίνῃ. | ||
sch nub676b | ἀνεμάττετο] ἐζύμου. | ||
sch nub677a | ἀτάρ] δέ. | ||
sch nub677b | τὸ λοιπὸν] μετὰ ταῦτα. | ||
sch nub678 | Σωστράτην] διαβάλλεται ὡς γυναικώδης. | ||
sch nub679 | ὀρθότερον λέγεις: πάνυ ἠθικώτατος καὶ ἀστεῖος ὁ λόγος, τὸ φέρειν ἄνθρωπον ἄγροικον φιλοσόφῳ λέγοντα· ὀρθότερον λέγεις ἐμοῦ σὺ τὸ τῆς λέξεως ὄνομα. νῦν γὰρ τὸ “ὀρθότερον” συγκριτικὸν ἀντὶ τοῦ ἁπλοῦ ἀττι‐ κῶς οὐκ ἐρρήθη, ἤτοι ὀρθόν. | ||
sch nub680a | ἐκεῖνο δ’ ἦν ἄν: ἐκεῖνο δὲ τὸ ῥῆμα πάλιν ἂν ἦν ἰσοκατάληκτον, εἰ εἶπον· καρδόπη, Κλεωνύμη. πάλιν σύρει τὸν Κλεώνυμον, καὶ Σώστρατον δέ τινα Σωστράτην λέγων. τὰ τῶν λοιπῶν ὀνομάτων σαφῆ. | ||
sch nub680b | αὖ ἂν] καλέσῃς. | ||
sch nub680c | καρδόπη, Κλεωνύμη] ἰσοκα‐ τάληκτον. | ||
sch nub680d | Κλεωνύμη] ὥσπερ. | ||
sch nub689a | πῶς ἂν καλέσῃς: πῶς κατὰ κλητικὴν πτῶσιν καλέσεις Ἀμυνίαν; καὶ ὁ Στρεψιάδης· ἐρωτᾷς, πῶς ὅπως ἂν καλέσω κατὰ κλητικὴν Ἀμυνίαν; ὡδὶ καὶ οὕτω· δεῦρο δεῦρο Ἀμυνία, ἤτοι ἐλθέ. καὶ ὁ Σωκράτης πρὸς τὴν κατάληξιν τοῦ ὀνόματος· ὁρᾷς, φησί, γυναῖκα τὴν Ἀμυνίαν καλεῖς; καὶ ὁ Στρεψιάδης· | ||
| 5 | δικαίως γυναῖκα τὸν Ἀμυνίαν καλῶ, ἄνθρωπον δειλὸν καὶ μὴ στρατευόμενον. οὗτος μὲν ὡς δειλὸν τὸν ἄνδρα διαβάλλει, ἄλλοι δ’ Κρατῖνος δὲ ὡς ἀλαζόνα καὶ κόλακα | ||
| καὶ συκοφάντην, Εὔπολις δὲ ὡς παραπρεσβευτήν. | |||
sch nub689a,col 2(8) | τὸ “δεῦρο” δὲ ἴσθι, ὡς παρ’ Ὁμήρῳ καὶ πᾶσι τοῖς παλαιοῖς, καὶ | ||
| 10 | τῷ Ἀριστοφάνει δὲ τουτωὶ ἀντὶ τοῦ “ἐνταῦθα” λαμβάνεται, παρὰ δὲ τοῖς νεωτέροις ἀντὶ τοῦ “ἐλθέ”, ὡς παρὰ τῷ νεωτέρῳ Μουσαίῳ. καὶ νῦν δὲ καὶ οὗτος ἀντὶ τοῦ “ἐλθέ” | ||
| 15 | ⟦νῦν⟧ ἐχρήσατο, οὐκ οἶδα πῶς φάναι, δοκῶ δὲ κατ’ ἔλλειψιν ἀττι‐ κήν· δεῦρο δεῦρο Ἀμυνία, ἀντὶ τοῦ “ἐνταῦθα” ἐλλείψει τοῦ “ἐλ‐ θέ”. ὡς καὶ ἡμεῖς ποτέ φαμεν κοι‐ | ||
| 20 | νοτέρως· ὡδὶ ὡδὶ ὦ ἀγαθέ, τὸ | ||
| “ἐλθέ” παρεῶντες. | Column end | ||
sch nub689b | Ἀμυνίᾳ] τῇ γυνῇ. | ||
sch nub690 | ὡδί] οὕτως. | Column end | |
sch nub692,col 2 | ὅστις] ὁ Ἀμυνίας. | Column end | |
sch nub693 | ἀτὰρ] δέ. | ||
sch nub694a | οὐδὲν μὰ Δία: ὁ Σωκράτης· Στρεψιάδη, φησίν, οὐδέν, οὔ μὰ τὸν Δία, δράσεις ἑστώς, ἀλλὰ κατακλινεὶς καὶ κατακλιθείς, δευρὶ καὶ ἐνταῦθα, τί ποιήσω; φησὶ Στρεψιάδης. καὶ πάλιν ἀμείβεται ὁ Σωκράτης· φρόντισόν τι | ||
| περὶ τῶν σεαυτοῦ πραγμάτων. ἀλλ’ εἰπόντες περὶ τοῦ “κατακλινείς”, ἵνα μὴ | |||
| 5 | τῆς τῶν παλαιῶν λύμης μετάσχητε, χωρήσομεν ἐπὶ τοὔμπροσθεν. τὸ “κλιθείς” | ||
| κοινόν, “κλινθείς” ἰωνικόν, “κλινείς” ἀττικόν. | Column end | ||
sch nub694a,col 2 | οὕτω γίνωσκέ μοι ταυτί. | Column end | |
sch nub694b | οὐδέν] γινώσκεις. | ||
sch nub694c | κατακλινεὶς] ἀττικόν. | ||
sch nub694d | δευρί] ἐν τῷ ἀσκάντῃ. | ||
sch nub695a | τι] εἰς. | ||
sch nub695b | τῶν] ἀπό. | ||
sch nub696a | μὴ δῆθ’ ἱκετεύω ς’ ἐνθάδε: εἰρηκότος Στρεψιάδῃ Σωκράτους· οὐδὲν δράσεις ἑστώς, ἀλλὰ κατακλιθεὶς ἐν τῷ ἀσκάντῃ καὶ σκαμβόποδι θρόνῳ, φρόντισον περὶ πραγμάτων τῶν σῶν, πεισθεὶς ἐπέκλινεν ἑαυτὸν εἰς τὸ ἱδρυθῆναι. ἱδρυνθῆναι. εὐθέως δὲ μεστωθεὶς κόρεων δεῖται Σωκράτους, ὡς ἂν μὴ ἐν τῷ κοριῶντι | ||
| 5 | σωκρατικῷ θρόνῳ, ἀλλ’ ἐν τῇ γῇ καθήμενος φροντίσῃ. Σωκράτους δὲ οὐκ ἐῶντος, ἐν δὲ τῷ θρόνῳ φροντίζειν κελεύοντος δεινοπαθεῖ Στρεψιάδης καὶ σχετλιάζει ὡς ἤδη μέλλων ἀπολωλέναι ὑπὸ τῶν κόρεων. ὁ δὲ ἐφεστὼς αὐτῷ φησι· φρόντιζε καὶ διάθρει καὶ σκόπει τῷ νῷ, καὶ πάντα τρόπον σαυτὸν στρόβει καὶ μετακίνει, πυκνώσας ἐν νοήμασιν· ἀπορήσας δὲ νοήματός τινος εἰς ἄλλο | ||
| 10 | νόημα μεταπήδα καὶ μετατρέπου, καὶ μὴ κάθευδε. ἐπιτεταμενώτερον δὲ τῶν | ||
| κόρεων ἐπιθεμένων καὶ κατεσθιόντων αὐτὸν σχετλιάζει καὶ βοᾷ μέγα· ἰατταταῖ, ἰατταταῖ. ἐρωτῶντος δὲ Σωκράτους· τί πάσχεις; ἀπόλλυμαι, φησίν· ἐκ τοῦ θρόνου σου ἐξέρποντες γὰρ καὶ ἐξερχόμενοι, δάκνουσί με οἱ Κορίνθιοι καὶ οἱ κόρεις, παίζων. ἔοικε δὲ καὶ τοῖς τότε καιροῖς τοὺς Κορινθίους ἐχθρῶς | |||
| 15 | ἔχειν τοῖς Ἀθηναίοις. | ||
sch nub696b | ἐνταῦθ’] καθίσω. | ||
sch nub696c | χρή] καθίσαι. | ||
sch nub698 | ταῦτ’] ἅπερ σοι λέγω. | ||
sch nub699 | δίκην] τιμωρίαν. | ||
sch nub700a | φρόντιζε] ἐρεύνα. | ||
sch nub700b | ἄθρει] βλέπε. | ||
sch nub702a | στρόβει] καὶ διέγειρε. | ||
sch nub702b | πυκνώσας] ἐν τοῖς νοή‐ μασιν | ||
sch nub703a | ταχὺς] ἔσο. | ||
sch nub703b | ἄπορον] νόημα δηλονότι. | ||
sch nub705 | ὀμμάτων] ἀπό. | ||
sch nub706 | 706] ὑπὸ τῶν κόρεων δακνό‐ μενος στενάζει. | ||
sch nub710 | 710 p.i.m.] ἅμα μὲν παίζει καὶ πρὸς τὰς κόρεις λέγων τὸ “Κορίν‐ θιοι”, ἅμα δὲ καὶ ὅτι ἐπέκειντο τοῖς Ἀθηναίοις οἱ Κορίνθιοι πολεμοῦντες | ||
| 5 | αὐτοὺς τῷ τότε. | ||
sch nub711a | καὶ τὰς πλευρὰς δαρδάπτουσι: καὶ κατεσθίουσιν. γίνεται δὲ τὸ δαρδάπτειν ἀπὸ τοῦ δεροδαπτεῖν καὶ ἐσθίειν τὸ δέρμα, ἢ ἀπὸ τοῦ δαίρειν καὶ τύπτειν καὶ δάπτειν καὶ κατεσθίειν. | ||
sch nub711b | δαρδάπτουσι] κατεσθίουσι. | ||
sch nub712a | καὶ τὴν ψυχὴν ἐκπίνουσιν: οἱ θνητὴν δοξάζοντες τὴν ψυχὴν αἷμα αὐτὴν οἴονται εἶναι, ὡς Μάρκος ὁ βασιλεὺς ἡμῖν ὑποδείκνυσιν ἐμφανῶς οὕτω γράφων· “τὸ δὲ ψυχάριόν ἐστιν ἀναθυμίασις ἀφ’ αἵματος”. | ||
sch nub712b | καὶ τὴν ψυχὴν ἐκπίνου‐ σιν: ἤτοι τὸ αἷμα. οἱ γὰρ δοξάζοντες τὴν ψυχὴν θνητὴν ψυχὴν τὸ αἷμα λέγουσιν. | ||
sch nub712c | τὴν ψυχὴν] τὸ αἷμα· διασύ‐ ρει τοὺς φιλοσόφους ὡς δοξάζοντας τὴν ψυχὴν αἷμα. | ||
sch nub713 | καὶ τοὺς ὄρχεις ἐξέλκουσιν: οἰκειότατα πάνυ ταῖς προτάσεσι τὰς ἀποδόσεις εἰσφέρει. καὶ προτάσεις μέν εἰσιν ἐνταυθοῖ τὰ προτεθέντα πράγματα, πλευρά, ψυχή, ὄρχεις, πρωκτός· ἀποδόσεις δὲ τὰ ἑκάστῳ τούτων συμβάντα, ἐκδαρῆναι μὲν καὶ καταβρωθῆναι πλευράς, ποθῆναι δὲ τὴν ψυχήν—ἔφην γὰρ | ||
| 5 | αὐτὴν αἷμα τοῖς τεθνηψύχοις δοξάζεσθαι—, ἕλκονται δὲ οἱ ὄρχεις, ὁ δὲ πρωκτὸς | ||
| ἔχων ὀπὴν ἐξορύττεται. | |||
sch nub713,col 2(7) | τοῦτο τὸ σχῆμα, ὡς ἔφην, ἀπό‐ δοσις καλεῖται, ἀλλὰ καὶ ἀντίθετον καλεῖται. οὐχ οἷον ἐν ταῖς Εὑρέσεσί | ||
| 10 | φησιν Ἑρμογένης παραληρῶν· “εἰ μὲν γὰρ μὴ ἦν ἡμέρα”, ἀλλ’ οἷον ἐν τῷ Περὶ μεθόδου δεινότητος ἀνανή‐ ψας φησίν· “ἐδίδασκες γράμματα, ἐγὼ δὲ ἐφοίτων”, οὕτω τὸ σχῆμα | ||
| 15 | ἀπόδοσίς τε καὶ ἀντίθετον καλεῖται· ἀποδίδωσι γὰρ ἑκάστῳ τῶν προτε‐ θέντων καί, ὥσπερ εἶπον, ἀντιτίθησι τὰ οἰκεῖα καὶ πρόσφορα. τὰ τοιαῦτα δὲ σχήματα ἀγωνιστικὰ καὶ δικανι‐ | ||
| 20 | κώτατα. | Column end | |
sch nub714 | διορύττουσι] κοιλαίνουσι. | ||
sch nub716 | μὴ νῦν βαρέως ἄλγει: σαφῆ τὰ πάντα. φροῦδα τὰ χρήματα: ἠφανισμένα τῇ ἱππικῇ τοῦ υἱοῦ, οὐ μὴν ὡς Σωκράτει δοθέντα. φρούδη χροιά: ὅτι καὶ αὐτὸς ὠχρὸς γέγονεν ὡς φιλόσοφος φροντίζων. φρούδη ψυχή: ἀφανισθήσεται ἡ ψυχή μου ὡς αἷμα ποθεῖσα τοῖς κόρεσιν. Σωκράτης δὲ ἀθάνα‐ | ||
| 5 | τον ἐδόξαζε τὴν ψυχήν. φρούδη δ’ ἐμβάς: ἀφανῆ τὰ ὑποδήματα γέγονεν | ||
| ἀποβληθέντα αὐτῷ ἀφανισθέντα αὐτῷ ἤγουν ἀποβληθέντα τῷ ζοφερῷ δῆθεν τῷ τῆς σχολῆς. | |||
sch nub717 | ἀναπαιστικὸν μονόμετρον. | ||
sch nub718 | φροῦδα] ἀφανῆ. | Column end | |
sch nub718,col 2 | δίμετρον. | Column end | |
sch nub719a | τὸ ὑπόδημα. τοῦτο εἶπεν ὡς ὅτι ἀπεδύετο τὰς ἐμβάδας εἰσερχό‐ | ||
| μενος εἰς τὸ φροντιστήριον. | Column end | ||
sch nub719a,col 2 | ὅμοιον. | Column end | |
sch nub719b | ψυχή] τὸ αἷμα. | ||
sch nub720 | δίμετρον ὑπερκατάληκτον. | ||
sch nub721a | φρουρᾶς ᾄδων: ἐπαγρυπνῶν καὶ λαλῶν ὡς οἱ ᾄδοντες ἐπὶ τῆς φρουρᾶς. φρουροὶ γὰρ καὶ φύλακες, ἵνα μὴ καθευδήσωσι καὶ λάθωσιν εἰσιόντες οἱ πολέμιοι, ᾄδουσιν. | ||
sch nub721b | παροιμία “ἐπὶ φρουρᾶς ᾄδειν”· εἰώθασι γὰρ οἱ καθήμενοι ἐπὶ φυλακῆς πρὸς παρηγορίαν λέγειν τι. ἢ ᾄδων ἐπὶ φρουρᾶς ὥσπερ οἱ | ||
| 5 | βιγλάτορες. | Column end | |
sch nub721b,col 2 | μονόμετρον. | Column end | |
sch nub721c | φρουρᾶς] ὡς ἐπί. | ||
sch nub721d | ᾄδων] ψάλλων. | ||
sch nub722a | ὀλίγου φροῦδος γεγένημαι: παραμικρὸν ἀφανὴς ἐγενόμην. | ||
sch nub722b | ὀλίγου] μικροῦ δεῖν. | Column end | |
sch nub722b,col 2 | δίμετρον καταληκτικόν. | Column end | |
sch nub722c | φροῦδος] ἀφανής. | ||
sch nub722d | γεγένημαι] γενήσομαι. | ||
sch nub723a | τοῦ Σωκράτους δ’ εἰπόντος; οὐ φροντίζεις; ὁ Στρεψιάδης· ἐγώ, φησί, νὴ τὸν Ποσειδῶνα, ἐφρόντισα. κἀκείνου πάλιν εἰπόντος· καὶ τί ἐφρόντισας; ὁ Στρεψιάδης λέγει· εἰ μέλος ἢ μέρος ἐμοῦ τι περιλειφθῇ μὴ καταβρωθὲν ὑπὸ τῶν κόρεων τῶν τοῦ θρόνου σου. καὶ πάλιν ὁ Σωκράτης ἀντὶ τοῦ “μαστιχθήσῃ | ||
| 5 | δεινῶς”· ἀπολεῖ κάκιστα, εἶπεν. καὶ ὁ Στρεψιάδης δὲ πρὸς αὐτόν· οὐ ψεύδῃ ὦ ’γαθέ· ἀπόλωλα γὰρ ὑπὸ τῶν κόρεων. καὶ ὁ Σωκράτης· οὐ μαλθακιστέα, οὐ δεῖ χαυνότητος καὶ τρυφῆς, περικάλυψον δὲ σαυτὸν καὶ εὑρὲ διάνοιαν καὶ ἀπαιόλημα, συστροφὴν καὶ παραλογισμὸν ἀποστερητικὸν τῶν δανείων. ἀχθό‐ μενος δὲ Στρεψιάδης τῷ μὴ εὑρίσκειν ἀποστερητικὴν γνώμην· οἴμοι, φησί, τίς | ||
| 10 | ἀρνητικὴν καὶ στερητικὴν γνώμην ἐπιβάλῃ μοι ὡς ἱμάτιον ἐκ δορᾶς ἀρνῶν; καὶ πάλιν ὁ Σωκράτης δῆθεν περιδραμεῖν μέλλων καὶ τοὺς μαθητὰς ἐπισκέ‐ ψασθαι ἐκ τούτου κατάρχεται καί φησι· τί καθεύδεις; ὁ δέ· οὔ, φησίν, οὔ μὰ τὸν Ἀπόλλωνα· τίς γὰρ δύναιτό κ’ εἰναλίῳ παρὰ κήτεϊ κοιμηθῆναι; τίς Σωκράτους δὲ τοῖς βεβήλοις σκαμνίοις; | ||
sch nub723b | οὗτος] ὦ. | ||
sch nub723c | ἐγώ] φροντίζω. | ||
sch nub725 | περιλειφθήσεται] ὅπερ οὐκ | ||
| ἔφαγον. | |||
sch nub726 | ἀπολεῖ] ἀντὶ τοῦ “μαστιχθή‐ σῃ”, τύψειν σε θέλω. | ||
sch nub728a | ἐξευρετέος] †πορημώτατος†. | ||
sch nub728b | ἀποστερητικὸς] τῶν δα‐ νείων. | ||
sch nub729a | κἀπαιόλημ’] συστροφήν. | ||
sch nub729b | κἀπαιόλημ’] πανούργημα. | ||
sch nub729c | κἀπαιόλημ’] ἔστι σοι. | ||
sch nub729d | ἐπιβάλοι] ἐπενδύσῃ. | ||
sch nub730 | ἀρνακὶς λέγεται τὸ τοῦ ἀρνὸς κῴδιον. ἀντὶ γοῦν τοῦ εἰπεῖν· σισύ‐ ρας, εἶπεν· ἀρνακίδας, ὥστε ἀρνεῖ‐ σθαι καὶ ἀποστερεῖν τοὺς δανειστάς. | ||
sch nub731a | νῦν] δή. | ||
sch nub731b | ἀθρήσω] ἴδω. | ||
sch nub732 | οὗτος] ὦ. | ||
sch nub733a | ἔχεις τι: ἐφίσταται αὐτῷ πάλιν ὁ Σωκράτης καί φησιν· ἔχεις τι; ὡς ἐπὶ ἰχθυοθηρῶν ἢ ἰξευτῶν, ἀντὶ τοῦ “ἐνόησάς τι;” τροπικωτέρως εἰπών· ἐκράτησας. ὁ δὲ ὑπ’ ἀμηχανίας καὶ συννοίας τοῦ μὴ δύνασθαι ἀποστερητικὸν νόημα ἐνθυμηθῆναι παράγεται τῷ ἀλιτηρίῳ τὸ ἑαυτοῦ κατέχειν αἰδοῖον καὶ | ||
| 5 | ἀκηκοὼς τὸ “ἔχεις τι;” εἶπεν· οὔ. ὡς δὲ πάλιν αὐτὸν ἤρετο· παντελῶς οὐδὲν ἔχεις; φησίν· οὐδέν γε πλὴν μόνον κατέχω τῇ δεξιᾷ χειρὶ τὸ αἰδοῖον. | ||
sch nub733b | ἔχεις τι] ἐνόησάς τι. | ||
sch nub734 | τὸ πέος] τὸν ὄρχιν. | ||
sch nub735 | οὐκ ἐγκαλυψάμενος: οὐ συστείλας καὶ ἀπασχολήσας σεαυτὸν τοῦ τῇδε κἀκεῖσε ὁρᾶν φροντίσεις ταχέως, ἀποστερητικόν τι νοῆσαι δηλονότι; μὴ εἰπόντος δὲ τοῦ Σωκράτους τὸ “ἀποστερητικόν τι νοῆσαι”, ἀλλὰ μόνον· οὐ φροντίσεις; Στρεψιάδης φησί· περὶ τίνος φροντίσω; σύ μοι εἰπὲ τοῦτο, | ||
| 5 | Σώκρατες. οὐδὲν δυσχερές ἐστιν οὐδὲ τῷ παρόντι χωρίῳ. καὶ ὁ Σωκράτης πάλιν αὐτῷ· αὐτὸς ὅ τι βούλει πρῶτον ἐξευρεῖν λέγε. καὶ ὁ Στρεψιάδης· εἶπον, ὦ Σώκρατες, εἶπόν σοι μυριάκις, ὅτι βούλομαι μήτε τόκους ἀποδοῦναι οἷς χρεωστῶ, ἀλλὰ μηδὲ χρέα. | ||
sch nub736 | τοῦ] καὶ τίνος. | ||
sch nub740a | ἴθι νῦν καλύπτου: σύστελλε μὲν σεαυτὸν ἀπὸ τοῦ τῇδε κἀκεῖσε ὁρᾶν καὶ γενοῦ ἐν συννοίᾳ τοῦ περὶ οὗ σκοπεῖς. καὶ σχάσας, ἀλλαχοῦ μὲν κατα‐ σχών, νῦν δὲ λύσας, χαλάσας καὶ ἀφείς, τὴν φροντίδα καὶ τὸ νόημα, λεπτὸν περιφρόνει ἤτοι φρόνει καὶ σκόπει καὶ κρίνε καὶ νόει, τὰ πράγματα. καὶ ὁ | ||
| 5 | Στρεψιάδης διὰ τὸ μηδὲν ῥᾳδίως δύνασθαι ἐφευρεῖν· οἴμοι, φησὶ σχετλιάζων. καὶ ὁ Σωκράτης· ἔχε καὶ φέρε, ἀτρέμα καὶ ἡσύχως, καὶ ἀπορῶν εἴς τι νόημα ἀφεὶς αὐτὸ ἄπελθε καὶ ἀποπήδησον, ἀπ’ αὐτοῦ· καὶ εἶτα κατὰ τὴν σὴν γνώμην καὶ διάνοιαν, κίνησον καὶ πείρασον καὶ ζήτησον, πάλιν αὐτὸ καὶ ζυγώθρισον καὶ ζυγοστάτησον αὐτὸ ταῖς τοῦ νοὸς πλάστιγξιν ἠκριβωμένως. | ||
sch nub740b | σχάσας] ἁπλώσας, πυκνώ‐ σας, κρατήσας. | ||
sch nub741 | περιφρόνει] περιεργάζου, | ||
| σκόπει. | Column end | ||
sch nub741a,col 2 | λεπτὴν] ἀκριβῆ. | ||
sch nub741b,col 2 | περιφρόνει] ἐρεύνα. | Column end | |
sch nub743 | ἔχ’ ἀτρέμα] φέρε ἥσυχος. | ||
sch nub744 | τὴν γνώμην] τὴν βουλήν. | ||
sch nub745 | ζυγώθρισον] στάθμησον, ζυ‐ γοστάτησον ταῖς τοῦ νοὸς πλά‐ στιγξιν. | ||
sch nub746 | ὦ Σωκρατίδιον: πεποίηται τῷ ἀλιτηρίῳ ὁ Στρεψιάδης γελοίως νενοηκὼς νόημα χρεῶν καὶ τόκων ἀποστερητικὸν καὶ ἄνεισι χαίρων καί φησι τῷ Σωκράτει· ἔχω καὶ νενόηκα, γνώμην καὶ διανόημα, ἀποστερητικὸν τόκου. καὶ ὁ Σωκράτης· ἐπίδειξόν μοι καὶ εἰπὲ καὶ φανέρωσον, τὸ τί πρᾶγμά ἐστιν | ||
| 5 | ἡ σὴ γνώμη καὶ τὸ ἐννόημα. καὶ ὁ Στρεψιάδης φησίν· εἰ ὠνησάμενος γυναῖκα φαρμακίδα ἐκ Θετταλίας γοήτων καὶ μάγων ἔργα ἐπιτελοῦσαν—αἱ Θετταλαὶ γὰρ τοιαῦται διεβάλλοντο εἶναι, ὡς οἱ Θετταλοὶ ἀνδραποδισταί—καθέλοιμι καὶ καταβιβάσαιμι, δι’ αὐτῆς τὴν σελήνην καὶ ἔχοιμι καὶ φυλάττοιμι, εἴρξας καὶ ἐγκλείσας καὶ ἐμβαλών, αὐτὴν ἐς λοφεῖον καὶ θήκην κατόπτρου, ὡς κάτοπ‐ | ||
| 10 | τρον διὰ τὸ κατοπτροειδῆ τὴν σελήνην ὁλόκυκλον φαίνεσθαι. ταῦτα μὲν οὕτω. ῥητέον δ’ ὑμῖν καὶ ἅπερ αὐτὸς οὐκ οἶδα, οἱ δὲ πρὸ ἡμῶν ἐξηγηταὶ γράφουσιν. φασίν· ὅτι “οἱ Ἀττικοὶ τὴν Θετταλὴν βαρυτόνως Θεττάλην φασίν, ὡς Δαιδάλην.” καὶ τοῦτο δὲ οὐκ ἐμόν, ἀλλὰ | ||
| 15 | τούτων ἐστίν. “εἶναί” φασι “τοῦ | ||
| Πυθαγόρου παίγνιον | Column end | ||
sch nub746,col 2 | φασὶ δὲ καὶ “τοῦ Πυθαγόρου | ||
| παίγνιον εἶναι | Column end | ||
sch nub746(17) | διὰ κατόπτρου τοιοῦτον· πληροσελήνου τῆς σελήνης οὔσης εἴ τις εἰς ἔσοπτρον ἐπιγράψειεν αἵματι ὅσα βούλοιτο, καὶ προειπὼν ἑτέρῳ, σταίη κατόπιν αὐτοῦ, δείκνυσι πρὸς τὴν σελήνην τὰ γράμματα, κἀκεῖνος πλησίον ἀτενίσας εἰς τὸν | ||
| 20 | τῆς σελήνης κύκλον ἀναγνοίη πάντα τὰ ἐν τῷ κατόπτρῳ γεγραμμένα ὡς τῇ σελήνῃ ἐγγεγραμμένα.” πάντα τὰ τῇδε, οἷα ἂν καὶ ὦσι, τῶν παλαιῶν εἰσιν αὐταῖς λέξεσιν. ἔπεισι | ||
| δέ μοι διαπορεῖν καὶ θαυμάζειν, εἰ | |||
| 25 | Πυθαγόρας αἵματι ἔγραψεν, ὃς καὶ κυάμων ἀπείχετο ὡς ὄντων γεννητι‐ κῶν αἵματος. | ||
sch nub747a | ἔχω] ἐνόησα. | ||
sch nub747b | γνώμην] νόημα. | ||
sch nub748 | τί] εὗρες. | ||
sch nub750 | καθέλοιμι] καταβιβάσω. | ||
sch nub751a | λοφεῖον: λοφεῖον λέγεται καὶ ἡ θήκη τῆς περικεφαλαίας καὶ ἡ θήκη τῶν κατόπτρων. | ||
sch nub751b | ταύτην] τὴν σελήνην. | ||
sch nub751c | λοφεῖον] θήκην κατόπτρου. | ||
sch nub751d | λοφεῖον] λοφία τὰ ἔχοντα τοὺς λόφους. | ||
sch nub752 | τηροίην] φυλάσσοιμι. | ||
sch nub753a | τί δῆτ’ ἂν ὠφελήσειέ σε: οὐδὲν ἐν τῇδε τῇ σελίδι ὑψήγορον καὶ | ||
| δύσνουν ἐστίν, ἀλλὰ πάντα σαφῆ. ῥητέον δὲ τούτων τὸν νοῦν. τί δή σοι ὄφελος γένοιτο, φησὶν ὁ Σωκράτης, κατασχόντι καὶ κρύψαντι τὴν σελήνην ἐν θήκῃ κα‐ τόπτρου; καὶ ὁ Στρεψιάδης φησίν· ὅτι σελήνης μὴ ἀνατελλούσης μηδὲ φαινο‐ | |||
| 5 | μένης οὐκ ἂν ἀποδοίην, οὐ χρέα, ἀλλ’ οὐδὲ τόκους· οἶδας γάρ, ὅτι κατὰ μῆνα τῆς σελήνης καὶ δανειζόμεθα καὶ τοὺς τόκους τοὺς τῶν δανείων ἀποτιννύομεν. καὶ ὁ Σωκράτης ἀρεσκόμενος τούτῳ τῷ νοήματι· εὖ γε, φησί, καὶ καλῶς, τοῦτο ἐσκόπησας. ἕτερον δέ σοι προβαλῶ καὶ πρόβλημα καὶ ζήτημα προθήσω καὶ ἐρωτήσω, δεξιὸν καὶ κάλλιστον. εἴ σοι γράφοιτο, εἰ κατὰ σοῦ γραφὴ καὶ | ||
| 10 | κατηγορία δοθῇ καὶ λίβελλος, πεντετάλαντος ἀττικῶς, πεντατάλαντος δὲ κοινῶς, πῶς τοῦτον ἀφανίσειας ἤτοι μηδὲν λέγοντα καὶ ἄκυρον δείξειας, εἰπέ μοι. καὶ ὁ Στρεψιάδης φησίν· ἐρωτᾷς, ὅπως ἀφανίσω, ὅπως καὶ πῶς τοῦτο ποιήσω; οὐκ οἶδα· ἀτὰρ καὶ δή, ζητητέον καὶ σκοπητέον μοι. καὶ ἅμα συννοίᾳ κατασχεθέντος καὶ σκοπουμένου Σωκράτης φησὶ θαρσύνων αὐτόν· | ||
| 15 | μὴ νῦν ἴλλε καὶ σύγκλειε καὶ σύσφιγγε, τὴν γνώμην καὶ τὴν διάνοιαν, περὶ σεαυτὸν ἤτοι μὴ δειλία, ἀλλ’ ἀποχάλα τὴν φροντίδα καὶ τὸ νόημα, εἰς τὸν ἀέρα, ὥσπερ οἱ παῖδες τὴν μηλολόνθην ἤτοι τὸν χρυσοκάνθαρον, δεσμοῦντες ἐκ τοῦ ποδὸς ἐν τῷ παίζειν ἀφιᾶσιν εἰς τὸν ἀέρα· ἤτοι μὴ δειλία καὶ περὶ σεαυτὸν σφίγγε τὸ νόημα, ἀλλ’ εὐθαρσῶς ἄλλο ἐπ’ ἄλλῳ προπέμπων νόημα λογίζου. | ||
| 20 | καὶ ὁ Στρεψιάδης σκοπήσας, ὡς, εἰ ὠνήσαιτο ὕαλον τὴν κρύσταλον καλουμένην, στὰς πρὸς τὸν ἥλιον καὶ τὴν ἐκείνου ἀκτῖνα δεξάμενος ἐν αὐτῇ οὕτως ἀνυπόπτως πυρπολήσει τὸν λίβελλον καὶ τὴν κατ’ αὐτοῦ πεντετάλαντον δίκην διαδρασκά‐ σειεν, ἀνίσταται δῆθεν τεθαρρηκὼς καὶ τῷ διδασκάλῳ χαίρων φησίν· εὕρηκα, | ||
| διδάσκαλε Σώκρατες, ἐπίνοιαν σοφωτάτην, ἐν ᾗ ῥᾳδίως ἀφανίσω τὴν πεντετά‐ | |||
| 25 | λαντον δίκην, ὥστε οὐδὲ σὺ αὐτός μοι ἀντιτείνεις, διδάσκαλε, λέγων αὐτὴν μὴ εἶναι σοφωτάτην ἐπίνοιαν. καὶ ἐρωτήσαντος Σωκράτους ἀμοιβαίως κομματικῶς τὴν περὶ τοῦ κρυστάλου ἣν εἶπον ὑπόθεσιν λέγουσιν. | ||
sch nub753b | ὅ τι] καὶ κατὰ τί. | ||
sch nub755 | τίη τί δή] διὰ τί. | ||
sch nub756 | δανείζεται] αὐξάνει. | ||
sch nub757a | εὖ γ’] τοῦ ἐνθυμήματος. | ||
sch nub757b | προβαλῶ] πρόβλημα καὶ ζήτημα παρεισάξω. | ||
sch nub758a | γράφοιτο] κατηγοροίη. | ||
sch nub758b | δίκη] κρίσις, τιμωρία. | ||
sch nub761 | εἵλλε (sic)] στρέφε, σύγκλειε, σύσφιγγε. | ||
sch nub762 | ἀποχάλα] ἔνδιδε. | Column end | |
sch nub762,col 2 | ἀποχάλα] δίδου. | Column end | |
sch nub763a | λινόδετον] ὥσπερ ποιοῦσιν οἱ παῖδες. | ||
sch nub763b | μηλονόνθην (sic) p.i.fast.] χρυσοκάνθαρον· ἀπὸ τοῦ “μήλῳ ὁμοίαν ποιεῖν τὴν ὄνθον” ἤγουν τὴν κόπρον. ἢ ἀπὸ τοῦ μῆλον, ὅ ἐστι τὸ | ||
| 5 | πρόβατον, καὶ τοῦ ὄνθη, ἡ κόπρος· ἡ ποιοῦσα τὰς τῶν προβάτων κόπρους | ||
| σφαίρας. | |||
sch nub765a | ὁμολογῶ τὸ φανερῶ καὶ τὸ συναινῶ, ἀπὸ τοῦ ὁμοῦ λέγειν. | ||
sch nub765b | ὁμολογεῖν] συγκατατίθε‐ σθαι, συναινεῖν. | ||
sch nub766a | φαρμακοπώλαις: φαρμακοπῶλαι κυρίως οἱ τὰ φάρμακα πιπράσκον‐ τες τά τε λυσιτελοῦντα καὶ τὰ θανάσιμα, τοῖς παλαιοῖς δὲ καὶ οἱ τοὺς τιμαλφεῖς λίθους πιπράσκοντες φαρμακοπῶλαι ἐλέγοντο· οὐδεὶς γὰρ τῶν τοιούτων | ||
| λίθων ὃς οὐκ ἔχει ξενωτέρας δυνάμεις. | Column end | ||
sch nub766b,col 2 | τὴν λίθον] τὴν κρύσταλον. | Column end | |
sch nub768 | ἀφ’ ἧς τὸ πῦρ ἅπτουσι: τὴν κρύσταλον λέγει, ἣ προσβαλλούσης ἀκτῖνος ἡλίου πρῶτα μὲν προπέμπει καπνόν. περὶ ταύτης Ὀρφεύς τε φησὶ καὶ τὰ πράγματα σαφέστερον δείκνυσιν. | ||
sch nub769a | τί δῆτ’ ἄν: ἐλλιπῶς ἀττικῶς φησιν ὁ Σωκράτης· τί δῆτ’ ἄν σοι λυσιτελὴς ἡ κρύσταλος γένοιτο; καὶ ὅς· ταύτῃ φλέξαιμι τὸν λίβελλον οὕτω· καὶ σχῆμα μέλλει δεικνύειν ἐκ τῶν ἀκτίνων ἀνάπτοντος κρύσταλον καὶ τὸν | ||
| λίβελλον φλέγοντος. | |||
sch nub769b | ἔγωγε] ναί. | ||
sch nub769c | τί δῆτ’ ἄν] σοὶ λυσιτελὴς ἡ κρύσταλος. | ||
sch nub770 | δίκην] ἀπόφασιν. | ||
sch nub771 | ἀπωτέρω] ἐναντίον. | ||
sch nub772 | ἐκτήξαιμι] ἀφανίσαιμι. | ||
sch nub773a | σοφῶς γε, νὴ τὰς Χάριτας: τῷ μὲν φαινομένῳ ἀρεσθεὶς ὁ Σω‐ κράτης δεικνύεται τῷ τοῦ Στρεψιάδου ἐπινοήματι καὶ ὄμνυσι τὰς Χάριτας, ὅτι σοφῶς τοῦτο τὸ νόημα ἐπενόησε τὸ τῆς τοῦ χάρτου τεφρώσεως· Χαρίτων γὰρ δῶρα καθέστηκε καὶ ἔργων σοφία καὶ νοημάτων καὶ λόγων καὶ ἐφευρέσεων. | ||
| 5 | ἐσχηματισμένως δὲ καὶ τοῦ Σωκράτους καθάπτεται καὶ κωμῳδεῖ τοῦτον ὡς λιθοξόον. Σωφρονίσκου γὰρ λιθοξόου υἱὸς ὢν ὢν υἱὸς ὁ Σωκράτης καὶ τῆς λαξευτικῆς τῶν λίθων μετέσχηκε τέχνης καὶ ἀνδριάντας λιθίνους ἐλάξευε· καὶ ἀγάλματα δὲ τῶν τριῶν Χαρίτων εἰργάσατο, Πειθοῦς, Ἀγλαΐας, Θαλείας, ἃ ἦσαν ὄπισθεν ὄπισθε τῆς Ἀθηνᾶς ἐγγεγλυμμένα τῷ τοίχῳ. ἐγὼ δέ φημι· | ||
| 10 | ἔργον 〈δ’〉 οὐδὲν ὄνειδος, ἀεργίη δέ τ’ ὄνειδος. | ||
sch nub773b | οἴμοι, φησὶν ὁ Στρεψιάδης χαίρων, ὅτι διαγέγραπταί μοι καὶ ἐξεκόπη καὶ κατεφλέγη, χάρτης καὶ λίβελλος πεντεταλάντου μοι δίκης. καὶ τοῦτο δὲ | ||
| ἀστεϊζόμενος πρὸς γέλωτα οὗτος γράφει τῶν φιλοσόφων μονονοὺ καὶ τοῦτο λέγων αὐτοῖς· ἆρα, ὦ μάταιοι, ἐκ τοῦ εἰδέναι ὑμᾶς διεντέρευμα ψύλλης ἢ κώνω‐ | |||
| 5 | πος ἢ περί τε ἀστραπῆς καὶ βροντῆς ψυχροφυσικεύεσθαι καὶ τοῦ εἰδέναι, ὡς ἡ κρύσταλος ὕελος ἀκτῖσιν ἡλίου βληθεῖσα προΐησι φλόγα, καὶ ἕτερα ἅττα τοιαῦτα, σχοίητε ἂν ἢ τροφῶν εὐπορίαν, εὐερμίαν, ὡς γραμματεῖς, ἰατροί, γεωμέτραι ἐκ τεχνῶν οἰκείων τρεφόμενοι, ἢ χρέα ἢ δίκην ἂν ἀποφύγοιτε, ὥσπερ πολλάκις δρῶσιν εὐγλωττοῦντες οἱ ῥήτορες; | ||
sch nub773c | οἴμ’ p.i.m.] οὐ θρηνητικὸν τὸ “οἴμοι”, 〈ἀλλ’〉 ἐκπληκτικόν. | ||
sch nub774 | διαγέγραπταί] ἠφάνισται, δια‐ | ||
| κεχώρισται. | Column end | ||
sch nub774,col 2 | διαγέγραπταί] ἀντὶ τοῦ | ||
| κατέξεσται. | Column end | ||
sch nub775 | συνάρπασον] ἀπὸ μεταφορᾶς τῶν κυνῶν. ἐμπαίζει δὲ φιλοσόφους λέγοντας· ἅρπασον τὸ νόημα, θή‐ ρασαι. | ||
sch nub776a | ἀντιδικῶν: κατηγορῶν καὶ ἐναντιούμενος. τοῖς γὰρ γραψαμένοις καὶ μὴ ἀποδεικνύουσιν ἐπεβάλλετο χρηματικὴ ζημία, καὶ εἰ μὴ κατὰ τὸ ὡρι‐ σμένον ἐξέτισεν, ὑπερήμερος ἀπεδίδου τετραπλοῦν, οἱ δὲ μὴ ἔχοντες τῖσαι καθείργνυντο εἰς τὸ δεσμωτήριον. πολλοὶ δὲ τοῦτο πεπόνθασι καὶ ὁ τοῦ ῥήτορος | ||
| 5 | τοῦ Ἀριστογείτονος πατήρ. | ||
sch nub776b | ὅπως] πῶς. | ||
sch nub776c | ἀντιδικῶν] ἀντιδικάζων, κα‐ | ||
| τηγορῶν δικαστικῶς. | |||
sch nub777a | μέλλων ὀφλήσειν μὴ παρόντων μαρτύρων: τὸ “μή” καθ’ ἡμᾶς περιττὸν ἀττικῶς, ὡς τὸ ἀλλ’ οὐδὲ νῦν σε μὴ παρόντ’ ἴδῃ πέλας. εἰ γὰρ μὴ παρῆσαν μάρτυρες, οὐ δυσχερὲς ἦν ἀποτρέψαι τὴν δίκην. | ||
sch nub777b | μὴ] περισσόν. | ||
sch nub777c | μὴ] παρέλκον. | ||
sch nub778a | φαυλότατα καὶ ῥᾷστα: συντόμως καὶ ῥᾳδίως, φησίν, ἀποστρέψω τοιαύτην δίκην, πρὸς τὸν ἐρωτήσαντα Σωκράτη ὁ Στρεψιάδης. εἰπόντος δὲ Σωκράτους· εἰπέ, πῶς ἀποστρέψῃς; ἕνεκα τοῦ γελοίου φησὶ χαριέντως· πρὸ μιᾶς δίκης τοῦ κληθῆναί με δικασθῆναι δραμὼν ταχέως καὶ σχοῖνον | ||
| 5 | προσάψας μου τῷ τραχήλῳ ἀγχόνῃ ἐμαυτὸν παραδοίημι. καὶ ὁ Σωκράτης· οὐδὲν λέγεις πρὸς τὴν ὑπόθεσιν. καὶ οὗτος πρὸς αὐτὸν πάλιν· νὴ τοὺς θεοὺς ἔγωγε, φησί, λέγω, καὶ πάνυ κάλλιστα λέγω· οὐδεὶς γὰρ κατ’ ἐμοῦ τεθνηκότος κινήσει δίκην. | ||
sch nub778b | φαυλότατα] δύο σημαίνει τὸ φαῦλον, τὸ αἰσχρὸν καὶ τὸ βραχύ. | ||
sch nub779 | μιᾶς] ἡμέρας. | ||
sch nub780a | τὴν ἐμὴν] δίκην. | ||
sch nub780b | ἀπαγξαίμην] πνίξομαι. | ||
sch nub782 | δίκην] τιμωρίαν. | ||
sch nub783a | ὑθλεῖς: φλυαρεῖς, φησὶν ὁ Σωκράτης· ἄπερρε καὶ φθείρου καὶ (784) ἀπότρεχε· οὐκέτι διδαχθῇς παρ’ ἐμοῦ. ὁτιὴ τί: διὰ τί, ὦ ναὶ Σώκρατες, δί‐ δαξον (785). ἀλλ’ εὐθὺς ἐπιλήθῃ ἐκείνων ὧν μεμάθηκας. ἐπεὶ εἰ μὴ ἐπιλήσμων εἶ, εἰπέ, τί νῦν ἐδιδάσκου. λέγει δὲ περὶ τῆς καρδόπου. καὶ αὐτίκα πρόεισι | ||
| 5 | τέλειος βεστίτζης ὁ Στρεψιάδης παιδάριον γραμματικὸν ἐκμιμούμενος ἀποστη‐ θίζον ἐπαγγελίαν τινὰ καὶ ἐπιλαθόμενόν τινων ῥήσεων καὶ δυσφοροῦν ἐπὶ (787) τῇ ἀνευρέσει αὐτῶν. καί φησι· φέρ’ ἴδω, τί ἦν; καὶ ὅσα ὁ δαιμόνιος δαιμονίως μιμούμενος λέγοντα τοῦτον παρεισάγει. παράγει. | ||
sch nub783b | ἄπερρ’] φθείρου. | ||
sch nub784 | Σώκρατες] δίδαξον. | ||
sch nub787 | 787] λέγει περὶ τῆς καρδόπης. | ||
sch nub789a | οὐκ ... ἀποφθερεῖ] οὐκ ἀποδράμῃ. | ||
sch nub789b | (v.l.) | ἀποφθερεῖ] ἀποφθερῇ. | |
sch nub790a | ἐπιλησμότατον 〈...〉 γερόντιον: ἐπὶ τούτοις εἰσάγεται καὶ Σωκράτης δυσφορῶν ἐπὶ τῇ ἀφυΐᾳ τοῦ γέροντος, κἀκ τοῦ φροντιστηρίου αὐτὸν ἀπελαύνων. φησὶ γάρ· οὐκ ἐς κόρακας καὶ ἐρημίας καὶ χάη ἀποφθερῇ ἤτοι πόρρω γεγονὼς ἡμῶν τῆς σχολῆς ἀπορραγῇς τῶν τῇδε ἐπιλησμότατον καὶ | ||
| 5 | σκαιότατον γερόντιον. οὔτε δὲ βεστίτζης τις οὕτως ἂν αὐτὸς ἑαυτὸν ἐμιμήσατο | ||
| οὔτε φιλοσοφίδιόν τι κομψολεξιφόρητον αὐτὸ ἑαυτό, ὡς προσφυέστατα οὗτος ὁ ἀλιτήριος ἀπομιμεῖται, ὃ ἂν θελήσῃ μιμεῖσθαι. ἐπιλησμότατον μὲν λέγεται ἀπὸ τοῦ “ἐπιλήσμη”, ἐπιλησμονέστατον δὲ ἀπὸ τοῦ “ἐπιλήσμων”. | |||
sch nub790b | σκαιότατον] ἀμαθέστατον. | ||
sch nub791 | οἴμοι: σχετλιάζει καὶ δεινοπαθεῖ τὸ γερόντιον ἐπὶ τῇ εἰς αὐτὸν δικαίᾳ καταμομφῇ τοῦ Σωκράτους, καί φησιν· οἴμοι, ὁ κακοδαίμων καὶ δυστυχής, τί πάθω; ἀπολωλέναι γὰρ μέλλω διὰ τὰ χρέα ἐξ ἄλλου ἄλλῳ τῶν δανειστῶν καθελκόμενος. τοῦτο δέ μοι συμβήσεται πάντως διὰ τὸ μὴ εὐφυᾶ με καὶ | ||
| 5 | εὔγλωττον εἶναι. ἀλλ’ ὦ Νεφέλαι, συμβουλεύσατέ μοι τι χρηστόν. αἵ φασι πρὸς αὐτόν· εἰ ἔχεις υἱόν, ἀνθ’ αὑτοῦ μαθησόμενον τοῦτον ἄγε πρὸς Σω‐ κράτην. ὁ δὲ Στρεψιάδης· ἔστι μοι, φησίν, υἱός, ὁ δέ· υἱός ἐστί μοι, ἀλλ’ οὐ θέλει μανθάνειν. καὶ αἱ Νεφέλαι δὲ αὖθις πρὸς Στρεψιάδη(ν)· σὺ δ’ ἐπιτρέπεις, παραχωρεῖς, ἐᾷς αὐτὸν μὴ μανθάνειν; καὶ ὁ Στρεψιάδης ἐλλειπτικῶς· ναί, φησίν, ἐῶ πτοούμενος, | ||
| 10 | μὴ παρακελευσάμενος μανθάνειν οὐ θέλοντι τυπτηθῶ παρ’ αὐτοῦ. εὐσωματεῖ γὰρ καὶ σφριγᾷ ἤτοι εὔρωστος καὶ νεάζων ἐστίν. τὰ ἐλλειπτικὰ δὲ τῶν σχημά‐ των ἰδέας εἰσὶ συντομίας. εὐσωματεῖ γὰρ καὶ σφριγᾷ, φησί, καὶ ἔστιν ἐκ γυναικῶν εὐπτέρων καὶ εὐγενῶν, τῶν ἀπὸ τῆς πλειστάκις ῥηθείσης Κοισύρας, ὑψηλῆς γυναικός, τὸ | ||
| 15 | γένος καταγουσῶν. αἱ τροπικαὶ δὲ καὶ μεταφορικαὶ λέξεις τοῦ ὕψους εἰσὶ καὶ μεγέθους καὶ ἀξιώματος, ποτὲ δὲ καὶ τοῦ ἤθους, ἂν τοῦ ἤθους τῶν λεγόντων | ||
| στοχάζοιντο καὶ προσφυέας τοῖς λέγουσι ταύτας εἰσφέρωσιν, ἐνίοτε μὲν φιλοσό‐ φοις, ἄλλοις δὲ ἀλλαχοῦ, ὡς νῦν τῷ Στρεψιάδῃ ἡ λέξις ἡ τῶν εὐπτέρων. ἢ γὰρ ὡς μιμητὴς φιλοσόφων χρᾶται αὐτῇ τροπικῇ οὔσῃ καὶ ὑψηλῇ, ἢ ὡς ἀγρότης | |||
| 20 | ἀπὸ φασιανῶν ἢ ταώνων ὀρνέων λέγων αὐτὴν διὰ τὸ συνήθη καὶ γνώριμα τὰ ὄρνεα ταῦτα ὑπάρχειν ἀγρόταις, μονονοὺ λέγων (ἀντὶ τοῦ εἰπεῖν· εὐγενοῦς μητρός)· φασιανοπτέρου ἢ ταωνοπτέρου ἐστὶ καὶ καθελκουσῶν τὴν γένους σειρὰν ἐκ Κοισύρας. | ||
sch nub792 | γλωττοστροφεῖν] καὶ μνη‐ μονεύειν, ὧντινων ἔμαθον. | ||
sch nub793 | συμβουλεύσατε] μοι. | ||
sch nub795 | ἐκτεθραμμένος] ἀνατεθραμ‐ μένος. | ||
sch nub799a | ἐπιτρέπεις] ἐᾷς αὐτὸν μὴ μανθάνειν· ἢ ἐπιτρέπεις καὶ οὐκ ἀκούει σου. | ||
sch nub799b | εὐσωματεῖ ... σφριγᾷ] εὔρωστος καὶ νεάζων ἐστὶ καὶ ἀ‐ κμάζει. | ||
sch nub800a | εὐπτέρων] εὐγενῶν. | ||
sch nub800b | τῶν] τὸ γένος καταγουσῶν. | ||
sch nub800c | Κοισύρας] ὑψηλῆς γυναικός. | ||
sch nub800d | Κοισύρας] τῆς. | ||
sch nub801a | ἀτὰρ καὶ δή, μέτειμι αὐτόν, μετὰ αὐτὸν καὶ εἰς αὐτὸν εἶμι καὶ πορεύο‐ μαι. λείπει “καὶ παραινέσω μανθάνειν ἀντ’ ἐμοῦ”. ἢν δὲ μὴ θέλῃ, οὐκ ἔστιν ὡς οὐ διώξω αὐτὸν ἐκ τῆς οἰκίας. ἀλλ’ ὀλίγον χρόνον εἰσελθών, Σώκρατες, ἀνάμεινόν με καὶ ἄξω σοι αὐτόν. ταῦτα εἰπὼν ἄπεισι πρὸς τὸ τὸν υἱὸν ἀγαγεῖν. | ||
sch nub801b | ἀτὰρ] δέ. | ||
sch nub801c | μέτειμί] μετέρχομαι εἰς. | ||
sch nub802 | ἐξελῶ] ἐκβάλω. | ||
sch nub803a | 803] ταῦτα εἰπὼν ἄπεισι πρὸς τὸν υἱόν. | ||
sch nub803b | εἰσελθὼν] †ὥστε†. | ||
sch nub804a | αἱ Νεφέλαι δὲ Σωκράτει φασίν· ἆρα νοεῖς, ὡς ἕξεις δι’ ἡμᾶς νῦν ἀγαθά; ἕτοιμος γὰρ οὗτος πάντα ποιεῖν, ἃ λέγεις. σὺ δὲ ἀπολάψεις καὶ κερδή‐ σεις, ἀπὸ ἀνδρὸς ἐκπεπληγμένου καί σε θαυμάζοντος, καὶ φανερῶς ἐπηρμένου καὶ ἀνεπτερωμένου εἰς σὸν σέβας καὶ τῆς σῆς στοργῆς ἐξεχομένου. ἀπολάψεις | ||
| 5 | δὲ καὶ κερδήσεις ταχέως, γνοὺς καὶ νοήσας αὐτόν· δύνασαι γὰρ ὅτι πλεῖστον ἀντὶ τοῦ λίαν. ἢ ἀπολάψεις ταχέως ὅτι πλεῖστον· δύνασαι γάρ. | ||
sch nub804b | αἰσθάνει] γνωρίζεις. αἱ Νε‐ | ||
| φέλαι δὲ πρὸς τὸν Σωκράτην φασίν. | |||
sch nub805a | ἕξων] μέλλων λαβεῖν. | ||
sch nub805b | θεῶν] ἀπό. | ||
sch nub809a | ἀνδρὸς] ἀπό. | ||
sch nub809b | ἐκπεπληγμένου] καὶ σὲ θαυ‐ μάζοντος. | ||
sch nub810 | ἐπηρμένου p.i.m.] ἀνεπτερω‐ μένου εἰς σὸν σέβας καὶ τῆς σῆς στοργῆς ἐξεχομένου. | ||
sch nub811a | ἀπολάψεις] κερδήσεις. | ||
sch nub811b | ὅτι πλεῖστον] λίαν. | ||
sch nub812a | φιλεῖ γάρ πως: φιλεῖ γὰρ καὶ φίλον ἥγηται, τὰ τοιαῦτα τρέπεσθαι εἰς ἕτερα ἢ ἑτέρᾳ καὶ ἑτέρως τρέπεσθαι. ὁ δὲ νοῦς τοιοῦτος, ὃν οὐκ ἐνόησαν οἱ παλαιοί· τὰ δὲ τοιαῦτα ἤτοι τὰ τῶν ἐρώντων καὶ ποθούντων ὁπωσδήποτε κινοῦνται καὶ μεταφέρονται εἰς τοὺς ἐρωμένους καὶ ὧν πόθον ἔχουσιν. ἕτεροι | ||
| 5 | δὲ οἱ ἐρώμενοι καὶ ἕτεροι οἱ ἐρῶντες. | ||
sch nub812b | φιλεῖ] ἔθος ἔχει. | ||
sch nub812c | τὰ τοιαῦθ’] ἤθη. | ||
sch nub813a | ἕτερα] εἰς. | ||
sch nub813b | ἕτερα] ἄλλως. | ||
sch nub814 | οὔ τοι μὰ τὴν Ὀμίχλην: πεφθακὼς Στρεψιάδης ὁ βεστίτζης πρὸς τὴν οἰκίαν τὴν ἑαυτοῦ ὡς ἐκ Σωκράτους ἤδη μετατραπεὶς εἰς ἀσέβειαν ὄμνυσιν τῷ υἱῷ οὐκέτι κατὰ Διὸς ἢ ἑτέρου θεοῦ, ἀλλὰ κατὰ τῆς ὀμίχλης, ὥσπερ φι‐ λόσοφος, λέγων· οὐκέτι μενεῖς ἐνταυθοῖ, οὔ μὰ τὴν Ὀμίχλην, ἀλλ’ ἔσθι’ | ||
| 5 | ἐλθὼν τοὺς Μεγακλέους κίονας: ἀλλ’ εἰσελθὼν εἰς τὴν αὐλὴν τοῦ πρὸς μητρός σοι θείου Μεγακλέους κατέσθιε τοὺς κίονας αὐτῆς, οὓς ἐκεῖνος μόνους καταλέλοιπε καταβεβρωκὼς ἅπαντα τἄλλα. καὶ ὁ υἱὸς ἀκηκοὼς θεὰν ξενω‐ τέραν ὀμνυμένην τῷ πατρὶ νομίσας αὐτὸν παρανοεῖν ἐξεστηκότα τῶν φρενῶν· ὦ δαιμόνιε, φησίν, ὦ πάτερ δαίμοσιν ἀλιτηρίοις κατάσχετε, τί χρῆμα πάσχεις; | ||
| 10 | τίνα νόσον νοσεῖς; οὐκ εὖ φρονεῖς μὰ τὸν Δία τὸν ὀλύμπιον. καὶ ὁ βεστίτζης ὡς ἤδη φιλοσοφοδίδακτος γεγονὼς καὶ γνοὺς ἀπὸ φυσικῶν ⟦καὶ⟧ συλλογισμῶν καὶ ἀποδεικτικῶν λόγων Δία μὴ εἶναι—τέσσαρα γάρ εἰσι τῆς θυραίας φιλοσο‐ φίας ταῦτα διδάγματα· ψεῦδος, τῦφος, πατραλοιότης, ἀσέβεια—· ἰδοὺ ἰδού, φησί, Δία ὀλύμπιον. λείπει τὸ “ὤμοσας”. | ||
sch nub815 | ἐξηνάλωσε γὰρ καὶ αὐτὸς τὴν περιουσίαν αὐτοῦ καὶ ἀπέμειναν μόνοι οἱ κίονες. | ||
sch nub816 | δαιμόνιε] ἄθλιε. | ||
sch nub818a | τῆς μωρίας: καὶ τοῦτο ἐλλιπῶς ἀττικῶς· φεῦ τῆς μωρίας, τὸν | ||
| Δία νομίζειν δηλονότι θεόν, ἢ ὅτι ἔτι βασιλεύει θεῶν. | |||
sch nub818b | Δί’ ὀλύμπιον] λείπει ὀ‐ μνύεις. | ||
sch nub818c | τῆς μωρίας] φεῦ. | ||
sch nub819a | ὄντα σε τηλικουτονί: ἤτοι πεφθακότα σε πρὸς ἡλικίαν τελείου ἀνδρός. τί δέ, φησὶ Φειδιππίδης, διὰ τοῦτο ἐγέλασας ἐτεὸν καὶ ἀληθές, εἰπέ. ὅτι παιδάριον, φησίν, ὑπάρχεις καὶ φρονεῖς ἀρχαϊκά. οὐκ ἐπαινετῶς κατ’ Αἰσχύλον τοῦτόν φησι | ||
| 5 | γέροντα τὸν νοῦν, σάρκα δ’ ἡβῶσαν φύσει, ἀλλ’ οὕτω φησίν· ὅτι ὢν παιδάριον, νῦν νέος σφριγῶν καὶ ἀκμάζων, φρονεῖς ἀρχαϊκὰ καὶ μωρά· ἀρχαῖοι γὰρ οἱ μωροὶ ἐκαλοῦντο ἀπὸ τῶν ἐπὶ τοῦ Κρόνου ἐκείνων ἀρχαίων ἀπραγμόνων ἀνδρῶν. ὅμως ἐλθέ, ἵνα σοι φράσω πρᾶγμα, ὃ μαθὼν ἀνὴρ ἔσῃ ἤτοι στερρόνους καὶ ἔμφρων. | ||
sch nub819b | τὸν Δία] θεόν. | ||
sch nub819c | νομίζειν] τό. | ||
sch nub819d | νομίζειν] σε. | ||
sch nub819e | τηλικουτονί] τουτέστι μέγαν. | ||
sch nub820a | τί δὲ] εἰς. | ||
sch nub820b | ἐγέλασας] διέσυρας. | ||
sch nub820c | ἐτεόν] κατὰ ἀλήθειαν. | ||
sch nub821 | ἀρχαϊκά] μωρά. | ||
sch nub822 | εἰδῇς] γνωρίσῃς. | ||
sch nub823 | ἔσει] ὑπάρξῃ. | ||
sch nub824a | ὅπως δὲ τοῦτο μὴ διδάξῃς μηδένα: λείπει τὸ “ἐθέλω δέ”, ὅπως τοῦτο μὴ διδάξῃς μηδένα, ἢ “οὕτω δέ σοι λέγω”, ὅπως τοῦτο μὴ διδάξῃς μηδένα. ἀπομιμεῖται τὸ φθονερὸν καὶ οὗτος δῆθεν τῶν φιλοσόφων καὶ τὸν υἱὸν διδάσκει μηδενὶ ταῦτα λέγειν. ὁ δὲ υἱὸς Φειδιππίδης πλησίον στὰς τούτου· τί, | ||
| 5 | φησί, πάτερ, ἰδοὺ ἐγώ. καὶ ὁ βεστίτζης Στρεψιάδης φιλοσόφως· ὁρᾷς, ὦ τέκνον, οἷον ἀγαθὸν τὸ μανθάνειν; οὐκ ἔστι, Φειδιππίδη, Ζεύς, ὁ Δῖνος δὲ καὶ τὸ ὀστρακοῦν ποτήριον, νῦν βασιλεύει τὸν Δία τῆς ἀρχῆς ἐξελάσας. | ||
sch nub824b | ὅπως] ὅρα. | ||
sch nub824c | τοῦτο] μαθών. | ||
sch nub824d | διδάξεις] διδάξῃς. | ||
sch nub826a | ἔγωγ’] ναί. | ||
sch nub826b | ὡς] ὅτι. | ||
sch nub828 | ἐξεληλακώς] ἀποδιώξας. | ||
sch nub829a | πρὸς ταῦτα σχετλιάζων Φειδιππίδης· αἰβοῖ, φησί, τί ληρεῖς, πάτερ; τίς ταυτὶ λέγει; καὶ ὁ Στρεψιάδης· Σωκράτης ὁ Μήλιος λέγει ταῦτα, καὶ Χαιρεφῶν, ὃς οἶδε τὰ ψυλλῶν ἴχνη, ἤτοι σοφοὶ ἄνδρες (εἰρωνικῶς) καὶ περὶ πάντων λεπτῶς φυσιολογοῦντες μέχρι καὶ αὐτῶν τῶν ἰχνῶν τῶν ψυλλῶν. | ||
| 5 | Ἀθηναῖον δὲ ὄντα Σωκράτη(ν) τοιῶσδε Μήλιον λέγει· ὡς ἄθεον ἀπὸ Διαγόρου τοῦ Μηλίου, ὃς πρότερον θεοσεβὴς ὢν ἀποστερηθεὶς παρακαταθήκης ὑπό τινος | ||
| ὀμωμοκότος θεοὺς καὶ δυσχερὲς μηδὲν πεπονθότος εἰς ἐσχάτην ἐτράπη ἀσέβειαν· ὃς καὶ εἰσελθὼν εἰς πανδοκεῖόν ποτε καὶ φακὸν ἕψειν μέλλων, ὡς ξύλα οὐχ εὕρισκε, ξύλινον ἀνδριάντα τοῦ Ἡρακλέος εὑρὼν ἀξίνῃ τοῦτον λεπτοτομήσας ἐλεπτοτόμησε | |||
| 10 | καὶ ὑποκάτω εἰς τὸ κάτω τῆς χύτρας τῆς τοῦ φακοῦ εἰς τὸ πῦρ ἐμβαλών· δώδεκα, εἶπεν, ἄθλους, ὦ Ἥρακλες, ἐξετέλεσας, νῦν δὲ καὶ τρισκαιδέκατον ἐπιτέλεσον ἆθλον καὶ ἕψησον τὸν φακόν. δι’ ὃν Ἀθηναῖοι τὴν Μῆλον πολέμῳ κατέσχον καὶ ψήφισμα ἔγραψαν ἐν στήλῃ λευκῇ· χαλκῇ· ὃς ἀνέλῃ Διαγόραν τὸν Μήλιον, λαμ‐ βανέτω ἀργυρίου τάλαντον, δύο δὲ τάλαντα ἀργυρίου, ὃς Ἀθηναίοις ἀγάγῃ | ||
| 15 | τουτονὶ ζῶντα. ηὐτέλιζε γὰρ καὶ τὰ τῆς Δήμητρος μυστήρια καὶ τούτων κατε‐ γέλα πρὸς ἀμυήτους ἐκφέρων αὐτά. οὕτω Μήλιον νῦν τὸν Σωκράτην καλεῖ. ἐνταῦθα οἱ παλαιοὶ μακρηγοροῦντες λέγουσι μήλια μιλίων πολλῶν· ἢ ὅτι δασὺς ἦν ὁ Σωκράτης, ὡς τὰ μῆλα καὶ πρόβατα· ἢ ὅτι ἡμέρου τὰς ψυχάς, καὶ ἕτερα τοιαῦτα μυρία. | ||
sch nub829b | αἰβοῖ] φεῦ. | ||
sch nub830a | Ἀρισταγόρας ὁ Μήλιος ἄ‐ θεος ἦν. ἀντὶ γοῦν τοῦ εἰπεῖν· ἄθεος, Μήλιος λέγει. | ||
sch nub830b | Μήλιος] ἄθεος. | ||
sch nub832 | σὺ δ’ εἰς τοσοῦτον 〈τῶν〉 μανιῶν ἐλήλυθας: σὺ δὲ εἰς τοσοῦτον, ὦ πάτερ, μανιῶν ἐλήλυθας, ὡς πείθεσθαι ἀνδράσι μελαγχολῶσι καὶ μαινο‐ μένοις; “μανιῶν” ἀντὶ τοῦ “τῆς μανίας” ἀττικῶς τὸ πληθυντικὸν ἀντὶ ἑνικοῦ. καὶ τὰ ἑνικὰ δὲ ἀντὶ πληθυντικῶν, ὡς τὸ “παίζει τὰ παιδία”,(.) | ||
| 5 | τῶν Ἀττικῶν ἐστι. καὶ ὡς ἀμφότερα | ||
| διαλέκτου εἰσὶν ἀττικῆς, | Column end | ||
sch nub832,col 2 | καὶ ὡς ἀμφότερα τῶν Ἀττικῶν εἰσι, καὶ ἀμφότερα ῥητορικῆς ἰδέας εἰσὶ μεγέθους καὶ ἀξιώματος· ἐνιαχοῦ δὲ καὶ ἤθους ἂν γένοιτο, εἰ τεχνικὸς ῥήτωρ ὁ γράφων ἐστὶ καὶ τεχνικῶς αὐτὰ μεθο‐ δεύσειεν. | Column end | |
sch nub833a | εὐστόμει, φησὶν ὁ Στρεψιάδης, καὶ μηδὲν εἴπῃς φλαῦρον καὶ φαῦλον καὶ βλάσφημον εἰς ἄνδρας δεξιοὺς καὶ σοφούς. | ||
sch nub833b | πείθει] καταπειθὴς γένῃ. | ||
sch nub833c | χολῶσιν] μαινομένοις. | ||
sch nub833d | εὐστόμει] καλῶς λέγε. | ||
sch nub834a | φλαῦρον] ἄτοπον. | ||
sch nub834b | ἄνδρας] εἰς. | ||
sch nub835a | ὧν ὑπὸ τῆς φειδωλίας: ἕνεκα τοῦ γελοίου ταῦτά φησιν· ὧν οὐδεὶς ἀπὸ φειδωλίας οὔτε ἐκείρατο οὔτε ἐλαίῳ ἠλείψατο, οὔτε λουτροῖς προσωμίλησε, | ||
| δέον εἰπεῖν· ὧν οὐδεὶς δι’ ἀρετὴν οὐδὲν τοιοῦτον ἐποίησεν. πεποίηκεν. | |||
sch nub835b | τῆς ταπεινώσεως· ὑπὸ τῆς εὐλαβείας ὤφειλεν εἰπεῖν. | ||
sch nub835c | νοῦν] φρόνησιν. | ||
sch nub835d | ὧν] ἀφ’. | ||
sch nub835e | φειδωλίας] φιλοσοφίας· παρ’ ὑπόνοιαν. | ||
sch nub837 | σὺ δὲ ὥσπερ τεθνεῶτος καταλούει μου τὸν βίον: σὺ δὲ ὥσπερ τεθνεῶτος ἐμοῦ ἐξαντλεῖς μου τὴν περιουσίαν εἰς λουτρὰ καὶ τρυφὰς καὶ δαπάνας ἑτέρας. εἰώθασι γὰρ οἱ πλείους τῶν νέων τεθνηκότων αὐτοῖς τῶν γονέων ἀναλίσκειν ἀσώτως τὰς περιουσίας τοιούτοις. ἢ ὅτι, καθά τινες ἀγνοοῦν‐ | ||
| 5 | τές φασι, μετὰ τὴν ἐκφορὰν τοῦ νεκροῦ οἱ κατὰ τὴν οἰκίαν ἐλούοντο καθαρμοῦ χάριν· οὐ γὰρ ἐλούοντο, πρὸ τῶν θυρῶν δὲ χερνίβων ἑστώτων ἀποθριξάμενοι βραχύ τι τῆς κόμης τὰς χεῖρας ἀπένιζον, ὡς καὶ ἐν Ἀλκήστιδί πως Εὐριπίδης φησί· “χαίτας τ’ οὔτις ἐπὶ προθύροις τομαῖος βόστρυχος χέρνιβα θ’ ὡς νομί‐ ζεται”. | ||
sch nub838a | ἔθος γὰρ ἦν ἀποθανόντων τῶν γονέων καταναλίσκειν τὰ πράγ‐ | ||
| ματα τοὺς κληρονόμους τῷ λούεσθαι καὶ σπαταλᾶν. ἐδήλωσε δὲ ἐν ταὐτῷ | |||
| 5 | δύο ἐννοίας. | ||
sch nub838b | καταλούει] ἐξαντλεῖς, κα‐ ταναλίσκεις. | ||
sch nub839 | ὑπὲρ] ἀντί. | ||
sch nub841 | ἄληθες] εἰρωνεία. | ||
sch nub842a | γνώσει δὲ σαυτὸν: νοήσεις δὲ σαυτόν, ὦ Φειδιππίδη, ὡς εἰ ἀμαθής. ἀλλὰ καρτέρησον μικρὸν χρόνον. ταῦτα εἰπὼν ὁ Στρεψιάδης εἰς τὴν οἰκίαν ἀπέρχεται, εἰσέρχεται, ἵνα ἐξαγάγῃ ἀλεκτρυόνα καὶ ἀλεκτρύαιναν, καὶ δείξας ταῦτα ἐρωτήσῃ τὸν υἱὸν τὰς κλήσεις αὐτῶν, καὶ μὴ εἰπόντα αὐτὰς προσφυῶς τῷ | ||
| 5 | ὄντι δείξῃ αὐτὸν ἀμαθῆ καὶ παχύν. εἰσερχομένου δὲ πρὸς τὴν οἰκίαν τοῦ γέροντος ἐκτὸς ὁ Φειδιππίδης ἑστὼς καὶ παραφρονεῖν τὸν πατέρα οἰόμενος· οἴμοι, φησί, τί δράσω; τοῖς σοροπηγοῖς εἴπω νεκροφόρον τούτῳ κατασκευάσαι γλωσσόκομον; ἔοικε γὰρ ἐπιθανατίου παραφροσύνης ῥήματα φθέγγεσθαι. ἢ παραφρονοῦντα μὲν τοῦτον, οὐκ ἐπιθανάτια δέ, ἑλκύσω πρὸς δικαστήριον | ||
| 10 | καὶ νικήσω αὐτόν; τὸ παλαιὸν γὰρ κατὰ πατρὸς οὐκ ἐξῆν κινεῖν δικαστήριον, | ||
| 12 | εἰ μὴ παρὰ τῶν δικαστῶν ὁ κινῶν | ||
| αἰτήσει συγγνώμην. | Column end | ||
sch nub842a,col 2 | πλὴν παρανοίας μόνης. | Column end | |
sch nub842b | παχύς] τὸν νοῦν δηλονότι. | ||
sch nub845a | παρανοίας] ἕνεκα. | ||
sch nub845b | εἰσαγαγὼν] εἰς δικαστήριον. | ||
sch nub845c | ἕλω] νικήσω, κρατήσω. | ||
sch nub846 | σοροπηγοῖς] νεκροθάπταις, τοῖς ποιοῦσι κιβώτια. | ||
sch nub847 | φέρ’ ἴδω, σὺ τουτονὶ τίνα νομίζεις: τοιαῦτα λέγοντος Φειδιππίδου ἐξέρχεται Στρεψιάδης χερσὶ κατέχων ἀλεκτρύαινάν τε καὶ ἀλέκτορα, καὶ δείξας πρότερον τὸν ἀλέκτορα ἐρωτᾷ, πῶς τοῦτον καλεῖ. καὶ εἰπόντος· ἀλέκτορα, καλῶς εἶπας, φησί, περὶ τούτου. εἰπόντος δὲ καὶ τὴν ἀλεκτορίδα ἀλέκτορα· | ||
| 5 | καταγέλαστος εἶ, φησί, καὶ ἀμαθής· ἀλλὰ διδάχθητι παρ’ ἐμοῦ ἔκ γε τοῦ νῦν χρόνου ταύτην καλεῖν ἀλεκτρύαιναν, τουτονὶ δὲ ἀλέκτορα. τοῦ Φειδιππίδου δὲ εἰπόντος· ἀλεκτρύαιναν δεῖ με ταύτην καλεῖν; ταῦτα ἔμαθες τὰ δεξιὰ καὶ σοφά, παρὰ τοῖς γηγενέσιν ἢ τοῖς δίκην μυρμήκων ἐν καταγέοις κατωγέοις οὖσιν ἢ τοῖς ὠχροῖς καὶ νεκρόχρωσιν—ὅμοιοι γὰρ νεκροῖς οἱ περὶ Σωκράτη(ν)—ἢ τοῖς | ||
| 10 | θεομάχοις, ὡς οἱ Γίγαντες; | ||
sch nub853a | ἤτοι θεομάχους· οἱ γὰρ Γίγαντες πόλεμον κατὰ θεῶν ἦραν. | ||
sch nub853b | γηγενεῖς] φιλοσόφως ζῶν‐ τας. | ||
sch nub854a | χ’ ἅτερά γε πολλά: καὶ ἕτερα πολλά, φησὶ Στρεψιάδης, ἔμαθον, | ||
| ἐπελανθανόμην δὲ τῷ γήρει. ὄντα δὲ αὐτὸν καὶ ἀνυπόδετον καὶ γυμνὸν ἰδὼν ὁ υἱὸς λέγει· διὰ ταῦτα, διὰ τὸ μαθεῖν δύο ἢ καὶ τρεῖς λέξεις ἀθλίας, ἀλέκτορα καὶ ἀλεκτρύαιναν, καὶ τὸ ἱμάτιόν σου ἀπώλεσας; ὁ δέ· οὐκ ἀπώλεσα, φησίν, | |||
| 5 | ἀλλὰ καταπεφρόντικα καὶ τοῖς φροντισταῖς καὶ διδασκάλοις κατέλειψα. | ||
sch nub854b | γε] ναί. | ||
sch nub854c | μάθοιμ’] ἂν ἔμαθον. | ||
sch nub856a | διὰ ταῦτα] διὰ τὴν μάθησιν. | ||
sch nub856b | ἀπώλεσας] κατηνάλωσας. | ||
sch nub857 | καταπεφρόντικα] τοῖς φρον‐ τισταῖς κατέλειψα. | ||
sch nub858a | τὰς δ’ ἐμβάδας καὶ τὰ ὑποδήματα, ποῖ τέτροφας, παρέτρεψας, ἀπέρ‐ ριψας, καταλέλοιπας, ὦ ἀνόητε; καὶ ὁ Στρεψιάδης· ὥσπερ Περικλῆς εἰς τὸ δέον ἀνήλωσα. Περικλῆς ὁ Ἀθηναίων ῥήτωρ καὶ στρατηγὸς λογισμοὺς τῶν χρημάτων | ||
| 5 | ἀπαιτούμενος, ὧν διῴκησε τήν τε χρυσῆν Ἀθηνᾶν διὰ Φειδίου πεποιηκὼς καὶ ὧν εἰς τὸν πόλεμον ἀνήλωσε, τῶν μὲν δέδωκεν ἔδωκεν ἀπολόγους· ἐπεὶ δὲ καὶ αὐτὸς | ||
| πολλὰ ἐσφετερίσατο καὶ οὐκ ἠδύνατο ἢ οὐκ ἐβούλετο ταῦτα καταβαλεῖν, ἔγραψεν εἰς τὸ δέον ἀνηλωκέναι πεντήκοντα τάλαντα. ἔκτοτε δὲ ἐπὶ τῶν πράγματα καταβιβρωσκόντων καὶ μὴ εὐλόγους ἐχόντων αἰτίας εἰπεῖν παροιμία λέγεται | |||
| 10 | τὸ “εἰς τὸ δέον ἀνηλωκέναι”. | ||
sch nub858b | τέτροφας] κατέφαγες, ἔρρι‐ | ||
| ψας. | Column end | ||
sch nub858b,col 2 | τέτροφας] ἔφαγες. | Column end | |
sch nub859a | 859 p.i.m.] παροιμία “εἰς δέον ἀνήλωσα νʹ τάλαντα”. | ||
sch nub859b | εἰς τὸ δέον] εἰς τὸ διδα‐ σκαλεῖον. | ||
sch nub859c | ἀπώλεσα p.i.m.] ἠνάλωσα· παρ’ ὑπόνοιαν ἀντὶ τοῦ “καταπε‐ φρόνηκα ὑπὸ φιλοσοφίας, εἰς τοὺς φροντιστὰς ἠνάλωσα” λέγει. | ||
sch nub860a | ἀλλ’ ἴθι: ἀλλ’ ἐλθέ, βάδιζε, ὦ Φειδιππίδη, ἴωμεν παρὰ τὸ σωκρατικὸν φροντιστήριον. κακῶς φῆς λέγειν ἐμέ. πείσθητί μοι, πατρί σοι ὄντι, καὶ ἅμαρτε ἤτοι ποίησον τὸ ὃ ἐγώ σοι λέγω κακὸν καὶ πλημμελὲς καὶ ἐπταισμένον. | ||
sch nub860b | ἴωμεν] εἰσίωμεν. | ||
sch nub861a | κἀγώ τοι ποτέ: κἀγὼ οἶδα καὶ γινώσκω, ὅτι ποτὲ ἥμαρτον πειθόμενός σοι ἑξαετεῖ ὄντι καὶ ἤδη τὴν βρεφικὴν ἡλικίαν παρατρέχοντι, καὶ τραυλίσαντι καὶ ὑποψέλλως καὶ παιδαριωδῶς αἰτοῦντι ὃν πρῶτον ἔλαβον ὀβολὸν ἡλιαστικὸν ἐκ τοῦ τῆς ἡλιαίας δικαστηρίου. τριώβολον γὰρ ἐν ὁδῷ δικαστηρίου τῷ δικαστηρίῳ ἑστῶτες | ||
| 5 | οἱ γέροντες ἐλάμβανον. διὰ τούτου τοῦ ὀβολοῦ ἤτοι δοὺς αὐτόν, ὠνησάμην σοι ἁμαξίδα ἐκ τῆς πανηγύρεως τῆς ἐν τοῖς Διασίοις, τῇ ἑορτῇ τοῦ Διός, γινομένης. καὶ ἁμαξίδα τινὲς λέγουσιν εἶδος εἶναι πλακοῦντος, οἱ δέ, οἷς κἀγὼ συντίθεμαι, τὸ μικρὸν ἁμαξίδιον, ὃ Ῥωμαίοις καροῦχα καλεῖται. | ||
sch nub861b | ἐξάμαρτε] ἔξω ἁμαρτίας γίνου. | ||
sch nub861c | τοι] δήτοι. | ||
sch nub862a | ἑξέτει] καὶ ἓξ ἐτῶν ὄντι. | ||
sch nub862b | τραυλίσαντι] παιδαριωδῶς αἰτοῦντι. | ||
sch nub863 | ἡλιαστικόν] δικαστήριον τῶν Ἀθηνῶν ἡ ἡλιαία. | ||
sch nub864a | τούτου] διά. | ||
sch nub864b | πριάμην (sic)] ἐπριάμην. | ||
sch nub864c | Διασίοις] ἐν τῇ ἑορτῇ τοῦ | ||
| Διός. | |||
sch nub864d | ἁμαξίδα] καροῦχαν καὶ εἶδος πλακοῦντος. | ||
sch nub865a | ἦ μὴν σὺ: πείθεται τῷ πατρὶ Φειδιππίδης ἀπελθεῖν, προαναφωνεῖ δὲ τῷ πατρὶ τὰ συμβησόμενα. | ||
sch nub865b | ἦ μὴν] προαναφώνησις. | ||
sch nub865c | ἀχθέσει] λυπηθῇς. | ||
sch nub866a | εὖ γ’ ὅτι ἐπείσθης: ἐπαινεῖ τὸν υἱὸν ὁ Στρεψιάδης αὐτῷ πεπεισμένον, καὶ ἀπαγαγὼν τοῦτον εἰς τὸ σωκρατικὸν φροντιστήριον περιχαρῶς καλεῖ τῷ Σωκράτει· τὸν Σωκράτη· δεῦρο, δεῦρο καὶ ἐνταῦθα ἔξελθε, Σώκρατες, λέγων· ἀναπείσας γὰρ αὐτὸν ἤγουν τὸν υἱὸν τὸν υἱὸν ἤγαγον. καὶ ὁ Σωκράτης ἰδὼν Φειδιππίδην ὑψηλο‐ | ||
| 5 | λεκτῶν πρὸς κατάπληξιν λέγει· ἔτι νηπύτιος καὶ νήπιος, ἐστὶ καὶ οὐ τρίβων καὶ ἀτριβής, τῶν ἐνθάδε κρεμαθρῶν. | ||
sch nub866b | εὖ γ’] εὖ σοι γένοιτο. | ||
sch nub866c | δεῦρο ... Σώκρατες] παρε‐ | ||
| πιγραφή. | Column end | ||
sch nub868a,col 2 | νηπύτιος: ἄφρων, ἀνόη‐ τος· παρὰ τὸ “νη” στερητικὸν καὶ τὸ “πινυτόν” γέγονε “νηπινύτιος” καὶ | ||
| συγκοπῇ τοῦ ἰῶτα καὶ ν “νηπύτιος”· | |||
sch nub868b | πῶς δὲ ἔτι νήπιος εἶναι λέγεται, ὃν προεῖπεν ἱππέα εἶναι καὶ διφρευ‐ τὴν ὁ ἀλιτήριος οὗτος; βαθύς ἐστι καὶ δεινῶς περιδέξιος καὶ δυσχερῶς καὶ μόλις καὶ Τζέτζῃ χειρούμενος. νηπύτιον δὲ καὶ νήπιον τοῦτον ἐνταῦθα καλεῖ ἐνταῦθα καλεῖ τοῦτον οὐχὶ βρεφώδη τῇ ἡλικίᾳ, ὡς δῆθεν δὲ ἄφρονα. τὸ “νήπιος” γάρ, ὥσπερ τὸ | ||
| 5 | “πέπων” καὶ τὸ “δαιμόνιος” καὶ “ἀντίθεος” σὺν πολλοῖς πόσοις ἑτέροις λέξις τῶν μέσων ἐστί, καὶ ὁτὲ μὲν νήπιος λέγεται ὁ νεαροῦ ἡλικίαν ἔχων παιδός, παρὰ τὸ νοῦν καὶ φρένας ἥπιον ἔχειν—πρᾳότατα γὰρ τὰ βρεφώδη παιδάρια—, ὁτὲ δὲ νήπιος ὁ ἄφρων ὡς νοῦ ἄπο ἰὼν καὶ | ||
| 10 | πορευόμενος. | Column end | |
sch nub868b,col 2 | ὡς νοῦ ἄπο ἰὼν καὶ πορευόμενος, | ||
| ἤγουν ὁ ἄφρων. | Column end | ||
sch nub868c | ἄκοντ’] μὴ βουλόμενον. | ||
sch nub868d | νηπύτιος] μικρός. | ||
sch nub868e | νηπύτιος ... ἔτι] κατὰ φρόνησιν· πινυτὸν γὰρ ἔλεγον τὸν φρόνιμον. | ||
sch nub869a | τῶν κρεμαθρῶν] τῶν δια‐ γωγῶν. | ||
sch nub869b | τρίβων] ἐντριβής, ἔμπειρος. | ||
sch nub870a | ἀλλὰ σὺ αὐτός: πρὸς τὸ “οὐ τρίβων” Φειδιππίδης φησὶ πρὸς | ||
| Σωκράτην· ἀλλ’ αὐτὸς καὶ σύ, ὦ Σώκρατες, τρίβων καὶ ἔμπειρος ἂν εἴης τῶν κρεμαθρῶν, εἰ οὕτω κρέμαιό γε καὶ συντριβείης ἂν οὕτω κρεμάμενος. καὶ ὁ Στρεψιάδης ἐπιτιμᾷ τῷ υἱῷ καί· οὐκ ἐς κόρακας, φησί, καὶ διαφθορὰν γενήσῃ | |||
| 5 | καὶ χάος; καταρᾷ τῷ διδασκάλῳ, ἤτοι ἀνταίρῃ καὶ ἀντιλέγεις αὐτῷ; | ||
sch nub870b | τρίβων] ἔμπειρος. | ||
sch nub870c | τρίβων] τετριμμένος ὡσανεὶ ἐκ τῶν κρεμαθρῶν. | ||
sch nub872a | ἰδοὺ κρέμαιό γε: διασύρει Σωκράτης δῆθεν τὸ τοῦ “κρέμαιο” ἐκφώνημα Φειδιππίδου, ὅτι μὴ λαμυρὰν εἶχεν ἐκφώνησιν κορακίζουσάν τε καὶ ὑποστομφάζουσαν, ἀνειμένοις δὲ καὶ διερρυηκόσιν καὶ χαύνοις ἐλέχθη τοῖς χείλεσιν. καὶ ἀπομιμούμενος καὶ αὐτὸς τὴν τοιαύτην ἐκφώνησίν φησι· πῶς ἂν | ||
| 5 | ὁ οὕτως ἠνεῳγμένῳ τῷ στόματι καὶ χαυνοχειλῶς χαυνοχείλως τὴν προφορὰν τοῦ λόγου ποιούμενος μάθοι ἄν ποτε ἀπόφευξιν δίκης ἤτοι συλλογισμοῖς ἢ παραλογισμοῖς καὶ πιθανολογίαις ἀποσοβῆσαι καὶ ἀποκρούσασθαι τὸν ἀντίδικον; | ||
sch nub872b | ὡς] λίαν. | ||
sch nub873 | διερρυηκόσιν] ἠνεῳγμένοις. | ||
sch nub874 | ἀπόφευξιν δίκης] ἀποφυγὴν καταδίκης. | ||
sch nub875a | ἢ κλῆσιν ἢ χαύνωσιν ἀναπειστηρίαν: κλῆσιν μὴ νόει τὴν μαρτυρίαν, ἀλλά· πῶς ἂν γνοίη ὁ τοιόσδε, φησί, τὸ ἢ τό, ἢ κλῆσιν δίκης, | ||
| ὡς ἡ μὲν στοχασμός ἐστιν, ἡ δὲ ὅρος ἢ οἱαδήτις στάσις ἑτέρα; | |||
sch nub875b | χαύνωσιν ἀναπειστηρίαν: χαυνοῦν καὶ ἀποστομίζειν πιθανολογίαις, ὡς ἔφην, τὸν ἀντιλέγοντα. ἰστέον δέ, ὡς κἀν ταῖς λέξεσι ταύταις ὁ ἀλιτήριος, ὡς καὶ τοῖς λοιποῖς ἅπασιν, ἁπλῶς μὲν καθόλου φιλόσοφον ἀρίστως ἀπεμιμήσατο, τοῦ σωκρατικοῦ | ||
| 5 | δὲ ἤθους πολὺ διημάρτηκεν. Σωκράτης γὰρ καὶ ἠριθμημένοι τινὲς φιλόσοφοι ἕτεροι, ὡς καὶ ὕστερον ὁ Πλωτῖνος, οὐ συμπεφορημέναις καὶ ἀνθηραῖς καὶ διηρμέναις ὁμιλοῦντες ἐχρῶντο ταῖς λέξεσιν, ἀλλὰ πάνυ πεζαῖς καὶ κοιναῖς καὶ ἀγυρτίσι ἀγυρτρίσι καὶ ἰδιώτισιν. | ||
sch nub875c | κλῆσιν στάσεως, ἢ ἀντίληψιν ἢ μετάστασιν ἢ ἄλλην ἀπὸ τῶν δεκατριῶν στάσεων. | ||
sch nub875d | κλῆσιν ὀνομασίαν δίκης. πολλὰ γὰρ τὰ τῶν δικῶν ὀνόματα, ὡς τὰ τῶν στάσεων. χαυνοῦν δὲ καὶ ἀναπείθειν τοὺς ἀντιδίκους. καὶ τὸν | ||
| 5 | Ὑπέρβολον δὲ διασύρει. | ||
sch nub875e | κλῆσιν] μαρτυρίαν ἢ ὅρον. | ||
sch nub875f | χαύνωσιν] λύσιν τοῖς ὅρκοις. | ||
sch nub875g | ἀναπειστηρίαν] ἀναπείθου‐ | ||
| σαν. | |||
sch nub876a | καίτοι ταλάντου τοῦτ’ ἔμαθεν Ὑπέρβολος: οὐχ ὡς σοφὸν νῦν καὶ πιθανὸν σοφίᾳ παρεισφρεῖ τὸν Ὑπέρβολον, ἀλλὰ κωμῳδῶν ἐκεῖνον ὥς τινας ἄκοντας πείθοντα χρήματα τούτῳ διδόναι. | ||
sch nub876b | ταλάντου] διά. | ||
sch nub876c | 876] διασύρει τὸν Ὑπέρ‐ βολον. | ||
sch nub877a | ἀμέλει δίδασκε: τὸ “ἀμέλει” περισσῶς καὶ παρολκή. δίδασκε, φησί, μὴ πρὸς τὸ χαῦνον τῆς τούτου φωνῆς ἀπιδών· θυμόσοφος γάρ ἐστι φύσει καὶ ἐκ φύσεως ἔχει σοφίαν, νῦν ἐπιτηδειότητα. καὶ εὐθὺς καταλέγει ἃ Φειδιππίδης κατεσκεύαζε παιδάριον ὄν. | ||
sch nub877b | παρέλκον· ἀφροντίστει. | ||
sch nub877c | ἐκ φύσεως δέχεται τὰ μα‐ θήματα, ἐκ φύσεως ἔχει τὴν σοφίαν, οὐκ ἐκ διδαχῆς. | ||
sch nub878 | τυννουτοΐ: σμικρότατον τοιοῦτον· συσφίγξας τοὺς τῆς χειρὸς δακτύ‐ | ||
| λους ὑποδείκνυσιν. | |||
sch nub879,col 2 | ἔπλαττεν ... οἰκίας] ἀντὶ τοῦ | ||
| “οἰκίας ἐποίει”. | Column end | ||
sch nub881a | κἀκ τῶν σιδίων: σίδια τὰ λέπυρα καὶ ἔλυτρα καὶ καλύμματα τῶν ῥοιῶν. σιδίων δ’ οὐκ οἶδα τὸ “σι” πῶς βραχὺ οὕτως ἐδέξατο. | ||
| 5 | τὸ “πῶς δοκεῖς” θαυμαστικὸν τῆς εὐφυΐας τοῦ Φειδιππίδου. | ||
sch nub881b | σίδιον ὁ τοῦ καρποῦ τῆς ῥοιᾶς φλοιός. | ||
sch nub881c | σιδίων] φλοιῶν τοῦ ῥοϊδίου. | ||
sch nub881d | πῶς δοκεῖς] θαυμαστικόν· σκόπει, πῶς δὴ δοκεῖς. | ||
sch nub882a | ὅπως δ’ ἐκείνω καὶ ἐκείνους τοὺς λόγους, νομίζεις, μαθήσεται, τὸν κρείττονα καὶ τὸν ἥττονα. καὶ ὁ Σωκράτης πρὸς ταῦτα· αὐτὸς ὁ Φειδιππίδης, φησί, μαθήσεται παρ’ αὐτοῖν τοῖν λόγοιν ἤτοι ἀκούσας ἀμφοτέρων αὐτῶν ἀντιλεγόντων. | ||
sch nub882b | τὼ λόγω] τοὺς λόγους. | ||
sch nub885 | ἐὰν δὲ μή] εἰ μὴ μάθῃ τὸν δίκαιον. | ||
sch nub886 | αὐτὸς μαθήσεται: τοὺς παρόντας τρεῖς στίχους τινές φασι πάντας τὸν Σωκράτην λέγειν. ἀμέλει καὶ τὸ “μέμνησο” ἐσχηματισμένον | ||
| 5 | πρὸς τὸν Στρεψιάδην, ὅτι ποτὲ μα‐ θὼν ὁ υἱός σου καὶ ἀντιλέγων τυπτή‐ σει σε. | ||
sch nub887a | ἐγὼ δ’ ἀπέσομαι: καὶ πόρρω ἐσοίμην τοῦ διδάσκειν αὐτὸν ἀρκούντων τῶν λόγων αὐτῶν διδασκάλων αὐτῷ γεγονέναι. τοῦτο γοῦν μέμνησο, ὅπως καὶ ὅτι, πρὸς πᾶν δίκαιον ἀντιλέγειν δυνήσεται. τοῦτο ἔστιν ἐσχηματισμένη προκατάστασις· προκαθιστᾷ γὰρ καὶ προλέγει Στρεψιάδῃ· ὅτι πρόσσχες, ὦ | ||
| 5 | Στρεψίαδες, Στρεψιάδη, ἐπιθυμητὰ ἀδικίας, μὴ καὶ πρὸς σέ ποτε ἀντιλέγων ὁ υἱὸς τυπτήσῃ σε. καὶ εὐθὺς ἐκ τῆς ἠθοποιΐας, ἐν ᾗ μεμίμηται Σωκράτην, Στρεψιάδην καὶ Φειδιππίδην, εἰσέβαλεν εἰς προσωποποιΐαν καὶ ὡς πρόσωπά τινα τοὺς δύο λόγους εἰσάγει ἀντιλέγοντας ἀλλήλοις. δίκην δὲ περδίκων οἱ λόγοι προκεί‐ μενοι τῆς σκηνῆς μέσον ἐν οἰκιδίοις πλεκτοῖς ἀντιλέγουσιν ἀλλήλοις. τοῦ δὲ | ||
| 10 | χοροῦ τὸ πρόσωπον ἐκλέλοιπεν, ἐπιγραφὴ δὲ φέρεται χοροῦ. | ||
sch nub887b | ἀπέσομαι] ἀπέρχομαι. προ‐ κατάστασις· ἔμελλε καὶ ὕστερον τυπτῆσαι τὸν πατέρα ὁ Φειδιππίδης. | ||
sch nub888 | ἐπιγραφὴ δ’ ἐνταῦθα φέρεται χοροῦ· ἐκλέλοιπε μέντοι. | ||
sch nub891a | ἴθι ὅποι χρῄζεις: τῶν παλαιῶν τοῦτ’, οὐκ ἐμόν· “ἐκ Τηλέφου Εὐριπίδου ἴθι ὅποι χρῄζεις, οὐκ ἀπολοῦμαι τῆς σῆς Ἑλένης οὕνεκα.” | ||
sch nub891b | τοῦτο ἐκ τοῦ Τηλέφου Εὐριπίδου· ἴθ’ ὅποι χρῄζεις, οὐκ ἀπολοῦμαι τῆς σῆς Ἑλένης οὕνεκα. | ||
sch nub891c | ἴθ’] πρὸς τὸν δίκαιον. | ||
sch nub891d | πολὺ] κατά. | ||
sch nub892a | τοῖς πολλοῖσι] θεαταῖς χυ‐ δαίοις. | ||
sch nub892b | ἀπολῶ] ἐγώ. | Column end | |
sch nub895,col 2 | σοφὸν] δίκαιον. | Column end | |
sch nub896a | γνώμας καινὰς ἐφευρίσκων καὶ ἐνθυμήματα καινότερα νικῶ σε. καὶ | ||
| ὁ δίκαιος πρὸς ταῦτα· ταῦτα γάρ, ἤτοι αἱ εὑρεσιλογίαι αἱ κεναί καιναί τε καὶ καιναί, κεναί, ἀνθοῦσι καὶ πληθύνουσι, πλήθουσι, διὰ τουτουσὶ τοὺς ἀνοήτους. καπήλους τινὰς καὶ χυδαῖον δῆμον ὑποδεικνὺς “διὰ τούτους” φησὶ “τοὺς ἀνοήτους”, | |||
| 5 | οὐ μὴν δὲ ἅπαντας Ἀθηναίους ὡς παραβάτας ὄντας τοῦ δικαίου, ὥς τινες ᾠήθησαν, καὶ διὰ τοῦτο ἐνόμισαν καὶ μωροὺς αὐτοὺς λέγειν. | ||
sch nub896b | γνώμας] ὑπολήψεις. | ||
sch nub897a | ταῦτα] αἱ καιναὶ γνῶμαι. | ||
sch nub897b | γὰρ] ναί. | ||
sch nub897c | διὰ ... ἀνοήτους] διασύρει τοὺς ἀνοήτους Ἀθηναίους. | ||
sch nub901a | (v.l.) | ἀναστρέψω] γρ. ἀντι‐ στρέψω. | |
sch nub901b | ἀναστρέψω] ἀφανίσω. | ||
sch nub902a | οὐδὲ γὰρ εἶναι πάνυ φημὶ δίκην: ἤτοι δίκαιον. | ||
sch nub902b | δίκην] δικαιοσύνην, δίκαιον. | Column end | |
sch nub902b,col 2 | δίκην] δίκαιον. | Column end | |
sch nub903a | δίκαια] εἶναι. | ||
sch nub903b | ποὔστιν] τὸ δίκαιον. | ||
sch nub904 | παρὰ ... θεοῖς] ἐπιχείρημα ἀπὸ τοῦ μείζονος. | ||
sch nub905a | ἀπόλωλεν] ἐφθάρη. | ||
sch nub905b | τὸν πατέρ’] τὸν Κρόνον. | ||
sch nub906 | δήσας: ὅτι παιδοκτόνος ὁ Κρόνος καὶ Οὐρανοῦ τοῦ σφοῦ πατρὸς τὰ παιδογόνα ἐξέτεμεν. | ||
sch nub907a | λέβητα, χέρνιβα, ἵνα ἐμέσῃ τεταραγμένος τῶν λόγων τῇ ναυτίᾳ. | ||
sch nub907b | ὡς ναυτιῶν ὑπὸ τῆς ἐκείνου ψυχρολογίας τοῦτό φησιν. | ||
sch nub907c | χωρεῖ] χώραν καὶ ὁρμὴν ἔχει. | ||
sch nub907d | λεκάνην] ἵνα ἐμέσω. | ||
sch nub908a | τυφογέρων: ἀλαζὼν ὑπάρχεις καὶ ἀνάρμοστος, ἄρρυθμος, οὐκ εὐπερίστροφος. | ||
sch nub908b | v.l. | γρ. κουφογέρων. | |
sch nub908c | τυφογέρων] ἀλαζών. | ||
sch nub908d | κἀνάρμοστος] μωρός. | ||
sch nub909a | καταπύγων: αἰσχρός. ῥόδα μ’ εἴρηκας: τοῖς αἰσχροῖς γὰρ αἱ ὕβρεις ῥόδα δοκοῦσιν. | ||
sch nub909b | καταπύγων] πόρνος καὶ | ||
| αἰσχρός. | |||
sch nub910a | βωμολόχος: λάλος, φλύαρος· ἀπὸ τῶν παίδων τῶν τοῖς βωμοῖς ἐκ τῶν σχολῶν δραπετευόντων, ἵνα ἐκ τῶν θυσιῶν τι λαμβάνοντες τρέφοιντο. ἢ ἀπὸ τῶν ὀρνέων τῶν ἐν βωμοῖς διαγόντων καὶ θορυβούντων. | ||
sch nub910b | βωμολόχος ἐκαλεῖτο παρὰ τοῖς παλαιοῖς ὁ ἐκ τοῦ ναοῦ ἀφαιρῶν τι, νῦν δὲ βωμολόχον καλοῦμεν τὸν παραφράζοντα τὰ ἱερὰ λόγια καὶ ἐν | ||
| 5 | αἰσχρῷ τιθέμενον. | ||
sch nub910c | βωμολόχος] κακοῦργος, ἱερόσυλος. | ||
sch nub911a | κρίνεσιν: ἀπὸ εὐθείας εἶπε νῦν τῆς μὴ λεγούσης τὸ κρίνον, ἀλλὰ τὸ κρίνος. | ||
sch nub911b | μεταπλασμὸς τὸ “κρίνε‐ σι”· “κρίνοις” γὰρ ἔδει. | ||
sch nub911c | κρίνεσι] ἡ εὐθεῖα· τὸ κρῖνος, ὡς τὸ τεῖχος. | ||
sch nub911d | στεφανοῖς] ἐμέ. | ||
sch nub912 | πάττων] ποικίλλων. | ||
sch nub913a | μολίβδῳ καὶ ἀτιμίᾳ ὡς νυνὶ μᾶλλον τῶν κακῶν ἀνθούντων. | ||
sch nub913b | πρὸ τοῦ γ’] ἔπαττον ἐν χρυσῷ. | ||
sch nub913c | μολίβδῳ] ἐν. | ||
sch nub913d | μολίβδῳ] καὶ ἀτιμίᾳ. | ||
sch nub914 | τοῦτ’] τὸ πάττειν μολίβδῳ. | ||
sch nub915a | πολλοῦ] πάνυ, κατὰ πολύ. | ||
sch nub915b | ἀρχαῖος] μωρός. | ||
sch nub916a | διὰ σὲ φοιτᾶν: διὰ τὴν διὰ σὲ κρατήσασαν τῶν κακῶν φαύλην συνήθειαν οὐδεὶς ἐθέλει φοιτᾶν ἐς τὰ χρήσιμα μαθήματα. “οὐδὲν” δὲ “τῶν μειρακίων” ὀφείλων εἰπεῖν “οὐδεὶς τῶν μειρακίων” ἀττικῶς πρὸς τὸ σημαινό‐ μενον εἶπεν, ἤτοι οὐδεὶς τῶν νεωτέρων· οἱ νεώτεροι γὰρ μειράκια. τοῖς δὲ | ||
| 5 | μὴ εἰδόσι τοῦ γαληνοῦ καὶ ἀκαλαρρείτου ποταμοῦ τούτου τὰ βάθη βάρβαρον ἂν νομισθῇ. | ||
sch nub916b | σὲ] ὦ ἄδικε. | ||
sch nub916c | φοιτᾶν] εἰς τὸ διδασκαλεῖον. | ||
sch nub917 | μειρακίων] ἀπό. | ||
sch nub920a | αὐχμεῖς αἰσχρῶς: ὡς τῶν δικαίων καὶ στενουμένων τοῖς | ||
| πράγμασι καὶ αὐχμηρῶν ὄντων. σὺ δέ γε εὖ πράττεις, ἄδικε, ἐκ τοὐναντίου. τοῦ ἐναντίου. καίτοι πρότερόν γ’ ἐπτώχευες: ὅτε τὰ δίκαια τιμιώτερα τῶν φαύλων ἐνομίζετο. φάσκων εἶναι Μυσὸς Τήλεφος: ἤτοι οὕτως ἐπτώχευες, οἷον | |||
| 5 | πτωχὸν Εὐριπίδης συσκευάζει τὸν Τήλεφον στρατηγὸν ὄντα Μυσίας μετὰ πηριδίου ἐλθόντα προσαίτην εἰς τὴν Ἑλλάδα καὶ τῆς Ἀγαμέμνονος αὐλῆς μόλις ποτὲ πυλωρὸν γεγονότα· δι’ ὃν καὶ κωμῳδεῖται. | ||
sch nub920b | αὐχμεῖς] ξηραίνεσαι ἤγουν πένης εἶ. | ||
sch nub921 | πρότερόν] ὅτε ἐπολιτεύετο τὸ δίκαιον. | ||
sch nub923 | πηριδίου] σακουλίου. | ||
sch nub924a | γνώμας τρώγων πανδελετίους: ἤτοι διαζῶν ἐκ συκοφαντιῶν, ὥσπερ ὁ ἐν Ἀθήναις ῥήτωρ Πανδελέτιος πένης ὢν καὶ συκοφαντῶν καὶ ψηφίσματα γράφων καὶ οὕτω διατρεφόμενος. | ||
sch nub924b | ζῶν ἐκ συκοφαντίας, ὡς ὁ Πανδέλετος. | ||
sch nub924c | πανδελετίους: ἤτοι ζῶν ἀπὸ συκοφαντιῶν· Πανδέλετος γὰρ ῥήτωρ ἀθηναῖος καὶ συκοφάντης. | ||
sch nub925 | ὤ μοι] φεῦ. | ||
sch nub928a | λυμαινόμενον τοῖς μειρακίοις: λυμαίνοντα τὰ μειράκια, ἀττικῶς, τοῖς ἀδίκοις, ἀτέχνοις, ψευδέσι διδάγμασιν. | ||
sch nub928b | λυμαινόμενον] τουτέστι λυ‐ μεῶνα, ἢ ἀττικῶς τὸ λυμαίνω. | ||
sch nub929a | Κρόνος ὢν: παλαιός, εὐήθης, μωρός, ἄφρων. | ||
sch nub929b | τοῦτον] τὸν Φειδιππίδην. | ||
sch nub929c | Κρόνος] μωρός. | ||
sch nub930a | εἴπερ αὐτὸν σωθῆναι χρὴ: εἰ τέως αὐτῷ ποθητὸν σωτηριώδεις πόλεως λόγους μαθεῖν, τεχνικούς τε καὶ σώφρονας, ἀλλὰ μὴ φλυαρίαν καὶ στωμυλίαν εἰκαίαν τέχνας καὶ ἤθη καὶ πόλεις ὀλλύουσαν. | ||
sch nub930b | 930] διδάξω. | ||
sch nub931a | λαλιὰν] φλυαρίαν, τὸ λέγειν. | ||
sch nub931b | ἀσκῆσαι] μαθεῖν. | ||
sch nub933 | κλαύσει] λυπηθῇς. | ||
sch nub935a | σαφῆ τὰ πάντα· τί κενῶς γράφειν θέλω; σύ τε: δίκαιε. ὁ χορός φησιν, οὐχ ὁ Στρεψιάδης, ταῦτα. ὅπως 〈...〉 κρίνας φοιτᾷ: ὁ Φειδιππίδης· οὐ φοιτᾶν ποιήσω, ὥς φασιν οἱ παλαιοί. | ||
sch nub935b | ἀλλ’ ἐπίδειξαι] πρὸς τὸν δίκαιον. | ||
sch nub936a | σύ τε] πρὸς τὸν ἄδικον. | ||
sch nub936b | τὴν καινὴν] τῷ ἀδίκῳ. | ||
sch nub937a | ἀκούσας] ὁ νεανίας. | ||
sch nub937b | σφῶϊν] ὑμῶν. | ||
sch nub938 | φοιτᾷ] φοιτήσει ἀττικῶς. | ||
sch nub940 | πρότερος] πρότερον. | ||
sch nub941 | δώσω] ἐπιτρέψω. | ||
sch nub944 | κατατοξεύσω] καταβάλω. | ||
sch nub947a | ἀνθρήνη: οἱ μὲν εἶδος μελίσσης σφηκὶ ὅμοιόν φασιν εἶναι τὴν ἀν‐ θρήνην, οἱ δὲ τὴν μέλισσαν αὐτὴν λέγουσιν. | ||
sch nub947b | Ἀριστοτέλης συγγενῆ τὴν | ||
| ἀνθρήνην τῇ μελίσσῃ φησίν, ὁμοίαν σφηκί. κοινοτέρως δὲ ἐπὶ τῶν με‐ λισσῶν. | |||
sch nub947c | ἀνθρήνων] μελισσῶν. ἀν‐ θρήν, ἀνθρῆνος, ἀπὸ τοῦ ἐρᾶν τῶν ἀνθέων. | ||
sch nub949a | νῦν δείξετον καὶ δείξουσιν οἱ δύο λόγοι, φησὶν ὁ χορός, ἐν λόγοις προφορικοῖς καὶ συλλαβαῖς καὶ λέξεσι μετρουμένοις καὶ μερίμναις ἀποτυπούσαις γνώμας καὶ διανοίας, ἢ τυπτούσαις καὶ πληττούσαις ἐν διανοίαις, ὁποῖος αὐτῶν κρείττων φανήσεται. | ||
| 5 | (954) νῦν γὰρ ἀνεῖται καὶ καταλέλειπται πᾶς κίνδυνος τῆς σοφίας ἐνθάδε, ἤτοι νῦν ἐστιν ὁ ἔσχατος καὶ κριτὴς σοφίας ἀγών· περὶ ἧς σοφίας ἐστὶ μεγίστη φροντὶς τοῖς ἐμοῖς φίλοις, ἢ τοῖς δυσὶ τούτοις προσωποποιηθεῖσι λόγοις, φησί, τῷ κρείττονι καὶ τῷ ἥττονι· φίλοι γὰρ τοῖς Ἀττικοῖς οἱ λόγοι καὶ τὰ νοήματα. ἢ αἱ Νεφέλαι φίλους καλοῦσι τοὺς τῶν νοημάτων κριτικοὺς θεατάς, | ||
| 10 | οὓς καὶ βόστρυχον ὄπισθεν εἶπεν Ὀρέστου. ἢ φίλους καλοῦσι Σωκράτην καὶ Στρεψιάδη(ν). | ||
sch nub949b | νῦν δείξετον: τῆς στρο‐ φῆς ταύτης μέχρι τοῦ “ἀγὼν μέγιστος” ἀντίστροφός ἐστι τὸ “ὦ καλλίπυργον” μέχρι τοῦ | ||
| 5 | “εὐδοκίμησεν ἀνήρ”. | ||
sch nub949c | δείξετον] δείξουσι. | ||
sch nub949d | δείξετον] δείξετε. | ||
sch nub949e | τὼ πισύνω] οἱ θαρροῦντες. | Column end | |
sch nub949b,col 2 | τὼ πισύνω: ἀντὶ τοῦ | ||
| “θαρροῦντες”. | Column end | ||
sch nub950 | περιδεξίοισι] ἐπιτηδείοις. | ||
sch nub953 | αὐτοῖν] ὑμῶν. | ||
sch nub955 | κίνδυνος] πόλεμος. | ||
sch nub956 | ἀνεῖται] ἀνάκειται, ἐξήπλω‐ ται, δέδοται, φαίνεται. | ||
sch nub959a | ἀλλ’ ὦ πολλοῖς: ἐντεῦθεν τετράμετρα ἀναπαιστικὰ καταλη‐ κτικά, ἃ καλεῖται καὶ ἀριστοφάνεια, ὅτι τούτοις αὐτὸς εὐδοκίμησεν. | ||
sch nub959b | 959] πρὸς τὸν δίκαιον. | ||
sch nub960a | οὐδὲ τῇ ἐννοίᾳ ἢ τῇ συνεπείᾳ τοῦ λόγου ἐστί τι δυσχερὲς πάρεξ βραχί‐ στων τινῶν. “ᾗ τινι” περίσπα, μὴ ὄξυνε· δύο γὰρ μέρη λόγου εἰσίν, “ᾗ” καὶ “τινί”. | ||
sch nub960b | καλῶς τὸ “ῥῆξον”, διότι ὁ τοῦ δικαίου λόγος ἔοικε βροντῇ. | ||
sch nub960c | ῥῆξον φωνὴν] βόησον. | ||
sch nub961a | διέκειτο: ἀντὶ τοῦ “ἦν, ἐγίνετο”. | ||
sch nub961b | (v.l.) | παιδείαν] γρ. σοφίαν. | |
sch nub961c | ὡς διέκειτο] κατάστασιν. | ||
sch nub962 | ἤνθουν] ἤκμαζον. | ||
sch nub964a | εἰς κιθαριστοῦ: καὶ ἐς κιθαριστοῦ. καὶ ἁπλῶς ἡ ἐς πρόθεσις μετὰ γενικῆς συντάσσεται ἀττικῶς· ἐλλειπτικῶς γὰρ λέγεται· ἐς τὰ δώματα τοῦδε καὶ τοῦδε. | ||
sch nub964b | βαδίζειν] ἔδει. | ||
sch nub964c | κιθαριστοῦ] τὰ δώματα. | ||
sch nub965a | τοὺς κωμήτας: κωμῆται ἀλλαχοῦ μὲν οἱ ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ χωρίου, νῦν δὲ οἱ ἐκ τῆς αὐτῆς ἀμφόδου καὶ τοῦ αὐτοῦ ῥεγεῶνος, οἱ γείτονες. ἅθρουν “ὁμοῦ” δάσυνε, τὸ “θροὸς δ’ ἄνευ” ψιλῶν ἁμάρτῃς οὐδαμῶς τέχνης λόγων. | ||
| 5 | τοὺς βουβάλους δ’ ἔασον ἀσκόπως γράφειν. | ||
sch nub965b | κεἰ κριμνώδη κατανίφοι: μέγιστα καὶ παχέα, δίκην κριθῶν. | ||
| οἱ δὲ κρίμνον φασὶ τὸ παχύτερον τῶν ἀλεύρων. καὶ πάλιν εἰς τὴν κυρὰν ἐκκλησίαν ὑπάγομεν· τὰ παχύτερα γὰρ τῶν | |||
| 5 | ἀλεύρων πιτυρώδη καὶ κριθώδη. | Column end | |
sch nub965b,col 2 | ὃ πιτυρῶδες καὶ κριθῶδές ἐστιν. | Column end | |
sch nub965b(6) | σπουδαζόμενον δὲ πρὶν ὑπῆρχε κιθαρῳδεῖν Ἀττικοῖς. | ||
sch nub965c | κωμῆται ἢ οἱ ἀπὸ τῆς αὐτῆς κώμης, ὅτι τὸ παλαιὸν κατὰ κώμας ᾤκουν Ἀθηναῖοι· ἢ καὶ ἀπὸ τῆς αὐτῆς ἀμφόδου. | ||
| 5 | ἐσπούδαζον δὲ οἱ Ἀθηναῖοι περὶ κιθαρῳδίαν. | ||
sch nub965d | ἁθρόον ἀντὶ τοῦ “ὁμοῦ” | ||
| δασύνεται, ἀθρόον δὲ ἀντὶ τοῦ “ἐξαίφνης” ψιλοῦται. ἀπὸ α στερητι‐ κοῦ καὶ τοῦ “θεωρῶ”· ὁμοίως καὶ | |||
| 5 | τὸ “αἴφνης” οἱονεὶ “ἀφανές”. | ||
sch nub965e | ἁθρόως ὁμοῦ, ἀθρόως ἐξαί‐ φνης. | ||
sch nub965f | κριμνώδη: μέγιστα καὶ παχέα, δίκην κριθῶν. οἱ δὲ κρίμνον φασὶ τὸ παχύτερον τῶν ἀλεύρων· τὰ παχύτερα γὰρ τῶν ἀλεύρων πιτυρώδη | ||
| 5 | καὶ κριθώδη. | ||
sch nub965g | κωμήτας] πολίτας. | ||
sch nub965h | τοὺς κωμήτας] τοὺς γείτο‐ νας. | ||
sch nub965i | ἁθρόους] ὁμοῦ. | ||
sch nub965k | κριμνώδη] πολλά. | ||
sch nub965l | κατανίφοι] βρέχοι. | ||
sch nub966a | τὼ μηρὼ μὴ ξυνέχοντας: ἀνειμένους καὶ ἀφέτους καὶ μέσως διεστῶτας καὶ μὴ ξυνεστῶτας καὶ συνεσφιγμένους ἔχοντας τοὺς μηροὺς καὶ συνθλίβοντας τὰ μόρια. ἐδίδασκε δὲ αὐτοὺς ὁ κιθαριστὴς ᾆσμα καὶ ᾠδάριον καὶ ψαλμῳδίαν, οὐ | ||
| 5 | κάπηλον, ἀγοραῖον, ἀσωτίας καὶ ἀναιδείας ἀνάμεστόν τε καὶ βάρβαρον τὰ χέρια τοῦ κλωστομάλλου νὰ θάψουν τὴν τζερδέλαν, ἀλλ’ οἷον τὸ Λαμπροκλέους τοῦ ἀθλητοῦ, υἱοῦ Μίδωνος Παλλάδα περσέπολιν κλῄζω πολεμαδόκον ἁγνὰν παῖδα Διὸς μεγάλου δαμάσιππον ἄϊστον 〈Ἀθάναν〉 | ||
| 10 | παρθένον ἢ οἷον τὸ τηλέπορον βόαμα λύρας, ὃ ἦν Κυδίδου ἢ Κυδίππου Ἑρμιονέως. τηλέπορον δὲ τὸ ἐξάκουστον. | ||
sch nub966b | τὼ μηρὼ ἀνειμένους, διεστῶ‐ τας πρὸς τὸ μὴ θλίβειν τὸ μόριον. | ||
sch nub966c | εἶτ’ αὖ] ὅτε ἔδει. | ||
sch nub966d | ἐδίδασκεν] ὁ κιθαριστής. | ||
sch nub966e | τὼ μηρὼ] τοὺς μηρούς. | ||
sch nub966f | ξυνέχοντας] συσφίγγοντας. | ||
sch nub967a | ᾆσμα ἦν Λαμπροκλέους τοῦ | ||
| Μίδωνος Παλλάδα περσέπολιν κλῄζω πολε‐ μαδόκον ἁγνὰν | |||
| 5 | παῖδα Διὸς μεγάλου δαμάσιππον ἄϊστον Ἀθάναν. | ||
sch nub967b | τὸ δὲ τηλέπορον βόαμα λύρας ἤτοι ἐξάκουστον, Κυδίππου ἦν ᾆσμα Ἑρμιονέως. | ||
sch nub967c | διασύρει τὸν Κύδιππον. | ||
sch nub967d | τὴν ἀνδρείαν. | ||
sch nub967e | τηλέπορον ... βόημα] καὶ ὧδε τὸν Στρατοκλῆν. | ||
sch nub967f | τηλέπορον] ἐξάκουστον. | ||
sch nub968a | ἐντειναμένους] ἁρμόσαντας ἤγουν σύντονον μέλος ᾄδοντας. | ||
sch nub968b | τὴν ἁρμονίαν] ἤγουν τὴν | ||
| μουσικήν. | |||
sch nub969a | βωμολοχεύσαιτο: φλυαρήσειεν· ἀπὸ τῶν ἐν βωμοῖς λάλων ὀρνέων. | ||
sch nub969b | ἢ πολυσύστρεπτον ᾆσμα ᾄσειεν, ὡς οἱ περὶ Φρῦνιν. | ||
sch nub969c | βωμολοχεύσαιτο: ἀπὸ μεταφορᾶς τῶν ἐν τοῖς βωμοῖς λο‐ χώντων ἤτοι καθημένων, ὡς ἐκεῖθεν ἁρπάζοιέν τι, καὶ φλυαρούντων πολ‐ | ||
| 5 | λά. | ||
sch nub969d | ὅταν ψάλλῃ τις καλῶς καὶ ἀναβαίνῃ ἡ φωνὴ αὐτοῦ, τότε λέγεται εὐθεῖα· ὅταν δὲ ἀνακόπτῃ καὶ συν‐ τρίβῃ, τότε λέγεται κάμπτειν τὴν | ||
| 5 | φωνήν. | ||
sch nub969e | βωμολοχεύσαιτο] φλυαρή‐ σειε. | ||
sch nub969f | κάμψειέν] φθείρει〈εν〉 ἢ κλάσειεν. | ||
sch nub969g | καμπήν] ἁρμονίαν. | Column end | |
sch nub969c,col 2 | καμπήν] κεκλασμένην φω‐ | ||
| νήν. | Column end | ||
sch nub971a | Φρῦνις κιθαρῳδὸς μιτυλη‐ ναῖος ὃς πρότερον αὐλητὴς ὢν ὕστε‐ ρον κιθαρῳδὸς γέγονε, πρῶτος και‐ νουργήσας καὶ κλάσας τὴν ᾠδὴν ἐπὶ | ||
| 5 | τὸ μαλθακώτερον. ἦν δὲ γύννις καὶ | ||
| ψυχρός. | |||
sch nub971b | Φρῦνιν] τὸν ποιητήν. | ||
sch nub972a | ἐπετρίβετο καὶ κατεξαίνετο τὸ σαρκίον, τυπτόμενος πολλὰς πληγὰς ὡς τὰς Μούσας καὶ τὴν μουσικὴν εὐτεχνίαν, ἀφανίζων καὶ καταισχύνων. ἦν δὲ ὁ Φρῦνις κιθαρῳδὸς τῷ γένει μιτυληναῖος, ὃς πρῶτος δοκεῖ Παναθηναί‐ οις κιθαρῳδίᾳ νικῆσαι ἄρχοντος Καλλίου. αὐλητὴν δὲ πρότερον τοῦτον ὄντα τοῦτον ὄντα τὸν Φρῦνιν πρότερον | ||
| 5 | Ἀριστόκλειτος κιθαρῳδὸς λέσβιος ἀπὸ Τερπάνδρου τὸ γένος κατάγων ἐν τῇ Ἑλλάδι κατὰ τοὺς μηδικοὺς χρόνους ἀκμάζων μαθητὴν ἔσχε καὶ ἀντ’ αὐλητοῦ τοῦτον κιθαρῳδὸν ἐπαίδευσεν. | ||
sch nub972b | ἐπετρίβετο] ἐξαίνετο τὸ σαρκίον. | ||
sch nub972c | πολλὰς] μάστιγας. | ||
sch nub972d | τὰς Μούσας] τὴν μουσικὴν εὐτεχνίαν. | ||
sch nub973a | ἐν παιδοτρίβου δὲ καθίζοντας: κἀν τῇ παρούσῃ δὲ σελίδι βραχέα εἰσὶν ἃ δεῖται ἐπεξηγήσεως ⟦ὡσ⟧· χρὴ δὲ καὶ ταῦτα ἐπιδρομάδην ἐρεῖν. ἐν δώμασι δὲ παιδοτρίβου ἔδει τοὺς παῖδας καθημένους ὑφαπλοῦν τοὺς μηροὺς καὶ τὰ ἱμάτια, ἵνα μὴ τοῖς ἔξωθεν δείξειάν τι ἀπηνές. νῦν ἀπηνὲς οὐ τὸ ἄγριον, | ||
| 5 | ἀλλ’ αἰσχυντηλόν, ἀπρεπές, οἷον οὐ δεῖ καὶ ἄπο τοῦ αἴνου. καὶ πάλιν ἀνισταμένους ἔδει συμψῆσαι, περιστεῖλαι, συσφίγξαι τὰ ἱμάτια καὶ τοὺς πόδας περιστεῖλαι κοσμίως καὶ προνοῆσαι καὶ φροντίσαι, εἴδωλον καὶ τύπον, τῆς ἥβης καὶ τοῦ | ||
| μορίου, ἐν τῇ συσφίγξει τῶν ἱματίων μὴ καταλείπειν τοῖς ἐρασταῖς. | |||
sch nub973b | προβαλέσθαι: ἀντὶ τοῦ “πρόβλημα θεῖναι τῶν μηρῶν”, ὡς ἂν μὴ τὰ τοῦ παιδὸς μόρια φαίνηται. (974) ἀπηνὲς δὲ νῦν τὸ αἰσχρόν, | ||
| 5 | τὸ “ἄπο αἴνου”. | ||
sch nub973c | ἐν παιδοτρίβου] τῇ σχολῇ. | ||
sch nub973d | καθίζοντας] βαδίζοντας. | ||
sch nub973e | προβαλέσθαι] καλύψαι, ὑφα‐ πλῶσαι. | ||
sch nub974a | ἀπηνές] ἀναίσχυντον, αἰ‐ σχυντηλόν. | ||
sch nub975a | συμψῆσαι: συγχέαι τὴν κόνιν, ὡς μὴ σημεῖον ἢ τύπον ἀπολεί‐ πεσθαι ταῖς καθέδραις. ἐν γὰρ ψάμ‐ μῳ λεπτοτάτῃ καθήμενοι ἐγυμνά‐ | ||
| 5 | ζοντο. | ||
sch nub975b | συμψῆσαι] ἀφανίσαι τὴν κόνιν. | ||
sch nub975c | συμψῆσαι] περιστεῖλαι τὰ ἱμάτια. | ||
sch nub976a | εἴδωλον] λείψανον, τύπον, φαντασίαν. | ||
sch nub976b | τῆς ἥβης] τοῦ μορίου. | ||
sch nub977a | ἠλείψατο δ’ ἂν: ἐκ τῶν ἄνωθεν δὲ μερῶν μέχρι τοῦ ὀμφαλοῦ ἐλαίῳ οἱ παῖδες ἠλείφοντο, οὐ κατωτέρω. | ||
sch nub977b | ὑπένερθεν] κάτωθεν. | ||
sch nub978a | χνοῦς ἐπήνθει: ὥσπερ μήλοις—νῦν μήλοις κυδωνίοις—χνοῦς ἐπίκειται, τοῖς ἀθιγέσιν. | ||
sch nub978b | μήλοις: τοῖς κυδωνίοις, ὅταν ἀθιγῆ ὦσιν ἔτι. | ||
sch nub978c | μήλοισιν] ὀπώραις, κυδω‐ νίοις. | ||
sch nub979a | μαλακὴν φυρασάμενος φωνὴν: ἐς τὸ θηλυπρεπὲς καὶ χαῦνον καὶ μαλακὸν φυρασάμενος καὶ μαλάξας καὶ μεταποιήσας αὐτήν. | ||
sch nub979b | μαλακὴν ... φωνὴν] θηλυ‐ πρεπῆ πλάσας τὴν φωνήν, μαλάξας, συγκεράσας. | ||
sch nub980 | προαγωγεύων] μαυλίζων· προαγωγὸς γὰρ ὁ μαυλιστής. | ||
sch nub981a | οὐδ’ ἀνελέσθαι: οὐδὲ δειπνοῦντα καὶ συνεσθίοντα νέον γέρουσιν, ἐξῆν τῷ νέῳ ἀναιδεύεσθαι καὶ ἁρπάζειν μηδὲ τὸ τυχὸν ἐκ τῶν γερόντων ἢ | ||
| κεφάλαιον ῥαφανίδος ἢ ἄνηθον ἢ σέλινον. ἐκ δὲ τοῦ λέγειν· κεφάλαιον ῥαφανίδος, δείκνυσιν, ὅτι πρώην κυκλικῶς | |||
| 5 | ἔτεμνον τὰς ῥαφανίδας, καὶ τὸ πρὸς τοῖς φύλλοις ἐκάλουν κεφάλαιον. | ||
sch nub981b | δειπνοῦντα: ἤτοι συν‐ δειπνοῦντα τοῖς γέρουσιν. κεφάλαιον δὲ τὸ μετὰ τῶν φύλλων τμῆμα τῆς ῥαφανίδος. οὐκ ἤσθιον δὲ τοῦτο οἱ | ||
| 5 | νέοι διὰ τὸ θερμὸν εἶναι καὶ κινη‐ τικὸν πρὸς ἀφροδίσια. | ||
sch nub981c | κεφάλαιον] ἰστέον, ὅτι ἡ κεφαλὴ τῆς ῥαφανίδος θερμή. | ||
sch nub982 | ἄνηθον] ἀπὸ τοῦ “ἄνω θέειν”. | ||
sch nub983a | οὐδ’ ὀψοφαγεῖν: τρυφᾶν τραπέζαις ἁβρὰ ὄψα ἐχούσαις. | ||
sch nub983b | κιχλίζειν: κίχλας ἐσθίειν ἢ γελᾶν ἀτάκτως. | ||
sch nub983c | ἴσχειν τὼ πόδε ἐναλλάξ: σταυρικῶς περιπλέκειν. | ||
sch nub983d | ὀψοφαγεῖν τὸ τρυφᾶν. κιχλί‐ | ||
| ζειν δὲ ἀτάκτως γελᾶν. | |||
sch nub983e | ὀψοφαγεῖν] καὶ λιπαροὺς ὄρτυγας ἐσθίειν. | ||
sch nub983f | κιχλίζειν] καὶ ἀτάκτως γελᾶν. | ||
sch nub983g | ἴσχειν ... ἐναλλάξ] ἤγουν ἔχειν ἕνα ἐπάνω τοῦ ἄλλου. | ||
sch nub984a | ἀρχαῖα καὶ διϊπολιώδη: ἀρχαῖα ἦσαν τὸ μὴ τρυφᾶν, μὴ κιχλίζειν καὶ τὰ τοιαῦτα. ἀρχαῖα καὶ διϊπολιώδη: τὰ Διϊπόλια γὰρ ἦν ἑορτὴ τοῦ Διὸς ἀρχαία. ἀρχαιοτάτη. καὶ τεττίγων ἀνάμεστα: οἱ τέττιγες αὐτόχθονές εἰσι καὶ γῆς παῖδες. τὸ παλαιὸν δὲ οἱ Ἀθηναῖοι τῶν εὐγενῶν παίδων τὰς κόμας | ||
| 5 | ἀνέπλεκον χρυσοῦν τοῖς πλεκτῆρσιν ἐπιτιθέντες τὸν τέττιγα δεικνύντες, ὅτι αὐτόχθονες. | ||
sch nub984b | Διϊπόλια ἑορτὴ τοῦ Διὸς ἀρχαία. οἱ τέττιγες δὲ αὐτόχθονες καὶ γῆς παῖδες. τὸ παλαιὸν δὲ Ἀθηναῖοι τῶν εὐγενῶν παίδων τὰς | ||
| 5 | κόμας ἀνέπλεκον ἐπιτιθέντες τοὺς τέττιγας δεικνύντες, ὅτι καὶ αὐτοὶ αὐτόχθονές εἰσιν. | ||
sch nub984c | οἱ Ἀθηναῖοι πλέκοντες τοὺς | ||
| πλοκάμους τῶν παίδων αὐτῶν ἐκρέ‐ μων χρυσοῦς τέττιγας, ἵνα ἐκ τούτων φαίνονται, ὅτι αὐτόχθονές εἰσιν. | |||
sch nub984d | ἀρχαῖα] μωρά. | ||
sch nub984e | διϊπολιώδη] καὶ παλαιὰ καὶ μωρά. | ||
sch nub985a | καὶ Κηκείδου καὶ Βουφονίων: ἀρχαῖος ἦν διθυραμβοποιὸς ὁ Κηκείδης. τὰ Βουφόνια ἑορτὴ παλαιὰ ἐν Βράβρωνι τῆς Ἀττικῆς γινομένη ἐξ αἰτίας τοιᾶσδε· τὸ πόπανον γὰρ τὸ πρὸς τὴν τότε θυσίαν παρεσκευασμένον κατέφαγε βοῦς. Βράβρων δέ τις παρατυχὼν ἐκεῖ τότε σὺν πελέκει ἑστὼς πλήξας | ||
| 5 | ἐκεῖνον ἀνεῖλεν, | Column end | |
sch nub985a,col 2 | ὡς Ἀνδροτίων φησίν. | Column end | |
sch nub985b | ἀλλ’ οὖν ταῦτ’ ἐστὶν ἐκεῖνα: πρὸς τὸ “ἀρχαῖα καὶ διιπολιώδη” ὁ δίκαιος λόγος φησίν· ἀλλ’ οὖν τὰ ἀρχαῖα ταῦτά εἰσι τὰ παιδεύσαντα καὶ ποιήσαντα καὶ ἐκθρέψαντα ἄνδρας μαραθωνομάχους, μαραθωνομάχας, οἳ ἐννακισχίλιοι ὄντες συμμαχησάντων αὐτοῖς καὶ Πλαταιέων χιλίων τριακοσίας χιλιάδας ἐτρέψαντο | ||
| 5 | καὶ ἀνεῖλον Περσῶν. | ||
sch nub985c | Κηκείδης ἀρχαῖος διθυραμ‐ βοποιός, οὗ μέμνηται Κρατῖνος ἐν | ||
| Πανόπταις. | |||
sch nub985d | Βουφόνια δὲ παλαία ἑορτή, ἣν ἦγον μετὰ τὰ μυστήρια, ὅτε καὶ βοῦν ἔθυον εἰς ὑπόμνησιν τοῦ φονευ‐ θέντος βοὸς ἐν Ἀκροπόλει ἁψαμένου | ||
| 5 | τοῦ πελάνου ἐν τῇ ἑορτῇ τῶν Διονυσίων. | ||
sch nub985e | τὶς ἄνθρωπος ὄνομα Βρά‐ βρων ἔθηκε πόπανα εἰς τὸν βωμόν. ἐλθὼν δὲ ὁ βοῦς ἐγεύσατο τούτων. εἰσελθὼν δὲ ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος | ||
| 5 | ἀνεῖλε αὐτὸν καὶ ἔκτοτε ἐκλήθησαν Βουφόνια. | ||
sch nub985f | Κηκείδου] διθυραμβοποιοῦ. | ||
sch nub986a | μαραθωνομάχους: Ἀθη‐ ναῖοι ἐν Μαραθῶνι ͵θ ὄντες συμμα‐ χησάντων αὐτοῖς καὶ Πλαταιέων ͵α τριακοσίας χιλιάδας ἐτρέψαντο Περ‐ | ||
| 5 | σῶν. | ||
sch nub986b | μαραθωνομάχους] Μαρα‐ θὼν τόπος Ἀττικῆς. | ||
sch nub988 | ὅταν ὀρχεῖσθαι: ὠρχοῦντο γὰρ τοῖς Παναθηναίοις πυρρίχην, ἐνόπλιον ὄρχησιν. | ||
sch nub989a | τὴν ἀσπίδα τῆς Τριττογενείας: Τριτογενείης: τῆς Ἀθηνᾶς, προέχων τῆς κωλῆς: νῦν τοῦ μακροῦ αἰδοίου, ἵνα μὴ φαίνοιτο, ἀμελῇ: τῆς ὀρχήσεως. ἢ ὅταν προέχων τὴν ἀσπίδα τῆς κωλῆς ἀμελῇ τῆς Τριττογενείας Τριτογενείης καὶ Ἀθηνᾶς, ἤγουν τῆς παναθηναϊκῆς πυρρίχης. οὐ γὰρ κατεῖχον τῆς θεοῦ τὴν ἀσπίδα. | ||
sch nub989b | κωλῆς νῦν τοῦ μακροῦ αἰ‐ δοίου. Τριττογενείας δὲ τῆς ἐπὶ τῇ Ἀθηνᾷ πυρρίχης ὀρχήσεως. ἐν γὰρ τοῖς Παναθηναίοις ἐν ὅπλοις ὠρ‐ | ||
| 5 | χοῦντο οἱ παῖδες, διὰ δὲ τὸ ἀπρεπὲς προΐσχοντο τῶν αἰδοίων τὴν ἀσπίδα. | ||
sch nub989c | τῆς παναθηναϊκῆς πυρρίχης. | ||
sch nub989d | κωλῆς] γαστρός. | ||
sch nub989e | προέχων] ἐξέχων. | ||
sch nub989f | προέχων] τις. | ||
sch nub989g | Τριτογενείας] ὀρχήσεως. | ||
sch nub991 | κἀπιστήσει] μαθήσῃ ἀκρι‐ βῶς. | ||
sch nub992a | σκώπ〈τ〉ῃ] ὑβρίζῃ. | ||
sch nub992b | φλέγεσθαι] ἐρυθριᾶν ἀπὸ | ||
| τῆς αἰδοῦς. | Column end | ||
sch nub993,col 2 | τῶν] ἀπό. | Column end | |
sch nub994a | παρὰ τοὺς ἑαυτοῦ γονέας: παρὰ τὰς τῶν σῶν προγόνων ἀρετάς. | ||
sch nub994b | περὶ ... γονέας] παρὰ τὴν γνώμην τῶν γονέων. | ||
sch nub995a | ὅτι τῆς αἰδοῦς: ὅτι ὡς ἄριστος ἀνδριαντουργὸς μέλλεις σεαυτὸν εἰκόνα καὶ ἀνδριάντα κοσμιότητος ἀναπλήσειν, πληρῶσαι καὶ ἐργάσασθαι. | ||
sch nub995b | ὅτι σεαυτὸν ὥσπερ ἄγαλμα καὶ στήλην τῆς αἰδοῦς καὶ κοσμιότη‐ τος ἀναστήσεις. | ||
sch nub995c | μέλλεις] τηρήσας ταῦτα. | ||
sch nub995d | μέλλεις] σαυτόν. | ||
sch nub995e | ἀναπλήσειν] ἀναπληρώσειν, ἐργάσασθαι. | ||
sch nub996a | μηδ’ εἰς οἰκίαν ὀρχηστρίδος εἰσάγειν σαυτόν, ἵνα μὴ μήλῳ βληθεὶς ἐκ‐ πέσῃς τῆς εὐκλείας, ἵνα μὴ διαβληθεὶς ἐρωτικῶς πορνείοις διάγων κωμῳδῇ. | ||
sch nub996b | εἰς ὀρχηστρίδος] οἰκίαν. | ||
sch nub996c | εἰσιέναι] σεαυτόν. | ||
sch nub997a | ἢ μήλῳ ἢ ἔρωτι. ἔστι δὲ καὶ τὸ μῆλον ἱερὸν Ἀφροδίτης. | ||
sch nub997b | μήλῳ] καὶ τῷ ἔρωτι. | ||
sch nub997c | βληθεὶς] ἤγουν δελεασθείς. | ||
sch nub997d | ἀποθραυσθῇς] ἀποτύχῃς. | ||
sch nub998a | μηδ’ ἀντιλογεῖν κατὰ μηδὲν | ||
| τῷ πατρί. | Column end | ||
sch nub998a,col 2 | μηδ’ ἀντιλογεῖν τῷ πατρὶ | ||
| μηδέν, ἀντὶ τοῦ “κατὰ μηδέν”. | Column end | ||
sch nub998b | μηδ’ Ἰαπετὸν καλές’ αὐτὸν: παλαιόν, Κρόνον· Ἰαπετὸν τυμβο‐ γέροντα, ἐσχατόγηρων. | ||
sch nub998c | ἀρχαῖον, μωρόν· ἀπό τινος | ||
| Ἰαπετοῦ. | Column end | ||
sch nub998c,col 2 | Ἰαπετὸν] λῆρον. | Column end | |
sch nub998d | Ἰαπετὸν] ἐσχατόγηρων. | ||
sch nub998e | καλέσαντα] τὸν πατέρα. | ||
sch nub998f | καλέσαντα] σέ. | ||
sch nub999a | μνησικακῆσαι τὴν ἡλικίαν: μὴ ἐπὶ κακῷ καὶ ὕβρει καὶ λοιδορίᾳ μνησθῆναι τῆς γηραιᾶς πατρικῆς ἡλικίας, ἀλλ’ ἐπὶ θειασμῷ καὶ τιμῇ καὶ | ||
| σεβάσματι. | |||
sch nub999b | ἐπὶ κακῷ μνησθῆναι τῆς ἡλικίας. | ||
sch nub999c | μνησικακῆσαι τὴν ἡλικίαν] ἐπὶ κακῷ μνησθῆναι τῆς γεροντικῆς | ||
| ἡλικίας. | Column end | ||
sch nub999b,col 2 | ἐνεοτροφήθης (sic)] ἐτράφης. | Column end | |
sch nub1000a | εἰ ταῦτ’, ὦ μειράκιον: ὁ ἄδικος λόγος ἀντιτείνων πρὸς ταῦτά φησιν· εἰ τούτῳ πείσῃ, εἴξεις καὶ ὅμοιος γενήσῃ, τοῖς Ἱπποκράτους παισὶ καί σε ἂν καλῶσι βλιτομάμμαν, ἤτοι μωρόν. τρεῖς δὲ Ἱπποκράτει Ἀθηναίῳ τινί, οὐ τῷ ἰατρῷ, παῖδες ἦσαν οἵδε· Τελέσιππος, Δημοφῶν, Περικλῆς, διαβαλ‐ | ||
| 5 | λόμενοι ὡς συώδεις καὶ ἀνόητοι. βλιτομάμμας δὲ ὁ μωρὸς, ἀπὸ “βλίτου” εὐτελοῦς λαχάνου καὶ “μαμμάν”, ὁ ἄρτος. | ||
sch nub1000b | ταῦτ’] εἰς. | ||
sch nub1000c | τούτῳ] τῷ δικαίῳ. | ||
sch nub1001a | Ἱπποκράτει τινὶ Ἀθη‐ ναίῳ τρεῖς ἦσαν υἱοὶ συώδεις καὶ ἀνόητοι. βλιτομάμμαν δὲ ἤτοι ἀνόη‐ | ||
| τον ἀπὸ τοῦ “βλίτου”, λαχάνου εὐτε‐ | |||
| 5 | λοῦς, καὶ τοῦ “μαμμᾶν”, ὃ δηλοῖ τὸν ἄρτον. καὶ Εὔπολις ἐν Δήμοις· Ἱπποκράτους παῖδες ἐμβόλιμοί τινες, βληχητὰ τέκνα καὶ οὐδαμῶς τοῦ | ||
| 10 | τρόπου. | ||
sch nub1001b | εἴξαις (sic)] ἤγουν γένῃ καὶ σὺ μωρός, ὥσπερ ἐκεῖνοι. | ||
sch nub1001c | εἴξαις] ὁμοιωθῇς. | ||
sch nub1001d | βλιτομάμμαν] ἀπὸ τοῦ “βλίτου” καὶ τοῦ “μαμμάν”, ὁ ἄρτος. | ||
sch nub1002a | ἀλλ’ οὖν λιπαρός γε: πρὸς ταῦτα ὁ δίκαιος λόγος· εὐτραπελίαν μὲν καὶ στωμυλίαν καὶ φλυαρίαν, ἣν οὗτός φησιν, οὐκ ἀσκήσεις, ἀλλ’ οὖν λιπαρὸς καὶ κατάλειπτος ἐλαίῳ ἤτοι παλαιστὴς καὶ ἀγωνιζόμενος ἐν γυμνασίοις διατριβὴν ποιήσῃ καὶ διάξεις οὐ φλυαρῶν κατὰ τὴν ἀγορὰν καὶ κατὰ τὰ τῶν | ||
| 5 | ὠνίων πρατήρια, κατατετριμμένα, ἐκτράπελα καὶ ἔξω τοῦ πρέποντος λόγια. | ||
sch nub1002b | λιπαρός] κατάλειπ〈τ〉ος ἐλαίῳ, παλαιστής. | ||
sch nub1003a | δίκην τριβόλων κεντοῦντα, πικρὰ καὶ ἐκτράπελα, ἄσεμνα ἤτοι ἔξω τοῦ δέοντος τετραμμένα. | ||
sch nub1003b | στωμύλλων] φλυαρῶν. | ||
sch nub1003c | τριβολεκτράπελ’] σκληρά, ἀπόβλητα, τετριμμένα, ἔξω τοῦ πρέ‐ ποντος τραπέντα. | ||
sch nub1004a | οὐδ’ ἑλκόμενος: οὐδὲ ἔσῃ ἑλκόμενος περὶ πράγματος γλίσχρου καὶ φευκτέου, ἀντιλογίαν ἐπίτριπτον καὶ βδελυρὰν ἔχοντος, καὶ ἀξίου ἀξίαν ἐπιτρι‐ βῆς καὶ ἀπωλείας. | ||
sch nub1004b | γλίσχρου καὶ φειδωλοῦ καὶ ἀντιλογίαν ἐπίτριπτον καὶ ἀξίαν ὀλέθρου ἔχοντος. | ||
sch nub1004c | οὐδ’] οὐδ’ ἔσῃ. | ||
sch nub1004d | γλισχραντιλογεξεπιτρί‐ πτου] ἀξίου ἐπιτρίψεως. | ||
sch nub1004e | γλισχραντιλογεξεπιτρί‐ | ||
| πτου] ἐπιτριβῆς καὶ ἀπωλείας ἀξίαν. | |||
sch nub1005a | ἀλλ’ εἰς Ἀκαδημίαν: Ἀκαδημία γυμνάσιον ἦν ἐν ταῖς Ἀθήναις ἀπὸ Ἀκαδήμου τὴν κλῆσιν λαβόν, ὃς κατέλειψε τὴν κτῆσιν αὐτοῦ εἰς τὴν τοῦ γυμνασίου οἰκοδομήν. περὶ δὲ τὴν Ἀκαδημίαν αὐτὴν καὶ αἱ ἱεραὶ ἦσαν ἐλαῖαι, μορίαι καλούμεναι, ἐξ ὧν ἦν τῶν Παναθηναίων τὸ ἔλαιον. μορίας δὲ τὰς ἐλαίας | ||
| 5 | ταύτας ἐκάλουν, ἀνθ’ ὧν ἐκεῖ Ἁλιρρόθιος ὁ Ποσειδῶνος υἱὸς ἀνῃρέθη πελέκει ὑπ’ Ἄρεος ὡς φθείρας Ἀλκίππην τὴν θυγατέρα τοῦ Ἄρεος, ὅθεν ἐκεῖ καὶ πρώτως οὗτοι ἐκρίθησαν οἱ δύο θεοί, ὁ Ποσειδῶν καὶ ὁ Ἄρης. | ||
sch nub1005b | Ἀκαδημία γυμνάσιον Ἀ‐ θήνησιν, ἔνθα καὶ ἱεραὶ ἦσαν ἐλαῖαι, μορίαι καλούμεναι διὰ τὸ ἐκεῖ γεγο‐ νέναι Ἁλιρροθίου μόρον, ἐξ ὧν ἦν | ||
| 5 | τῶν Παναθηναίων τὸ ἔλαιον. | ||
sch nub1005c | μορίαις] ἐλαῖαι οὕτω κα‐ λούμεναι. | ||
sch nub1005d | ὑποθρέξει] δράμῃς, πη‐ | ||
| δήσῃς. | |||
sch nub1006 | καλάμῳ λευκῷ: καλάμῳ λευκῷ, φησί, στεφανωθήσῃ, ἁπλῷ στεφάνῳ, ὄζων: καὶ μῦρον καὶ εὐωδίαν ἀπραγμοσύνης ἐκπνέων. ἢ ὅτι καὶ οἱ Διόσκουροι καλάμῳ ἐστέφοντο διὰ τὸ ὑπερβάλλον τῆς δικαιότητος, ἄνακτες ἤτοι θεοὶ καὶ σωτῆρες τοῖς Ἀθηναίοις κληθέντες. | ||
| 5 | ἁρπαγείσης γὰρ ἑπταετοῦς τῆς Ἑλένης ὑπὸ Θησέως μετά τινα καιρὸν κατ’ Ἀθηναίων στρατεύσαντες ἐν Ἀφίδναις τῆς Ἀττικῆς, ἐπεὶ τὸν Θησέα ἔτυχεν ἐκεῖ μὴ παρεῖναι, Ἑλένην λαβόντες τὴν ἑαυτῶν ἀδελφὴν καὶ μόνην τὴν Θησέως μητέρα Αἴθραν αἰχμάλωτον, ἕτερον δὲ μηδαμῇ μηδαμοῦ τῶν Ἀθηναίων μηδένα κακοποιήσαντες ὑπέστρεψαν οἴκαδε πᾶσι τῆς τόσης φιλανθρωπίας καὶ δικαιό‐ | ||
| 10 | τητος κηρυττόμενοι. | ||
sch nub1007a | ἥντινα βάλλουσιν αἱ γυ‐ ναῖκες ἐν τῇ μαστίχῃ. | ||
sch nub1007b | ἀπραγμοσύνη φυτόν, ὡς Ἀριστοφάνης φησὶν ὁ γραμματικός, ἐν Ἀκαδημίᾳ φυόμενον· ἢ ἀντὶ τοῦ “οὐ πολυπραγμοσύνης”. | ||
sch nub1007c | σημείωσαι, ὅτι τὰ μὲν τῶν | ||
| δένδρων εἰσὶ φυλλοβόλα, τὰ δὲ ἀειθαλῆ, τὰ δὲ κρυψίφυλλα. φυλλο‐ βόλα μὲν οἷον συκῆ, ῥοία, καρέα καὶ | |||
| 5 | ἕτερα, ἀειθαλῆ δὲ οἷον μυρσίνη, δάφνη καὶ ἕτερα. κρυψίφυλλα δὲ οἷον ἐλαία, φοίνιξ, κυπάριττος καὶ τὰ τούτοις ὅμοια. | ||
sch nub1007d | μίλακος] εἶδος βοτάνης κοκκίνης. | ||
sch nub1007e | λεύκης p.i.m.] ἔοικεν ἡ λεύκη πλατάνῳ, μεταφυτευθεῖσα ὑπὸ Ἡρακλέος ἀπὸ τοῦ Ἅιδου εἰς τὰ | ||
| Ὀλύμπια. | Column end | ||
sch nub1007a,col 2 | ἡ λεύκη ὁμοία πλατάνῳ. | Column end | |
sch nub1012a | στῆθος λιπαρόν: ἀθλητοῦ ἀνδρὸς ἀγῶσιν ἀεὶ διάγοντος καὶ ἀγωνιζομένου καὶ τὸ στῆθος ἐλαίῳ κεχρισμένου, ὡς διολισθάνοι τοὺς ἀντιπάλους, οὐ μὴν δὲ ἀνδρὸς ἀργοῦ διάγοντος ἐν ταῖς ἀγοραῖς καὶ πορνείοις, οἳ καὶ λιπαρώ‐ τερον τῶν συνεχῶν λουτρῶν ταῖς ἐλαιοχρισίαις ἐλαιοχυσίαις τῶν ἀθλητῶν στῆθος ἔχουσιν. | ||
sch nub1012b | χροιὰν λαμπρὰν: ἢ χαίρων ταῖς νίκαις τῶν ἀγώνων, ἢ ὅτι ἁπλῶς ἔργον μετέρχῃ, ἢ ὅτι τὰ γυμνάσια πέττει τὰ περιττὰ καὶ εὔχρουν καὶ κόσμιον | ||
| καὶ εὔρρωστον τὸ σῶμα ποιεῖ, ἀργία δὲ πᾶν τοὐναντίον. | |||
sch nub1013a | ὤμους μεγάλους: τοιοῦτοι γὰρ οἱ τῶν ἀθλητῶν. | ||
sch nub1013b | γλῶτταν βαιάν: βραχυλογίαν, σημεῖον σωφροσύνης καὶ κοσμι‐ ότητος. τὰ μέτρα, εἰ βούλει, γράφε ὡς κεῖται τοῖς παλαιοῖς. ἀλλὰ νῦν τίς χρεία μέτρων, εἴτε ἐκείνων εἴτε τῶν ἐμῶν; ἅ φησιν οὗτος, ταῦτα † καὶ νῦν καὶ | ||
| 5 | χρειώδη μέτρα καθέστηκεν ἕτερα †. καὶ πάντα, ὅσα ὁ δίκαιος λόγος νῦν φησιν, ἄριστα· πᾶν δὲ ἢ τέχνης ἐχόμενον ἢ ἀρετῆς ἢ κοσμιότητος νομίζεται καὶ ἄρτι λῆρός τε καὶ οὐδέν. | ||
sch nub1013c | βαιάν: βραχυλόγον. | Column end | |
sch nub1013c,col 2 | μικράν, ὥς γε μὴ φλυαρεῖν. | Column end | |
sch nub1013d | μεγάλους] οἷοι τῶν γυμνα‐ ζομένων. | ||
sch nub1013e | βαιάν] βραχυλόγον, σώ‐ φρονα λαλοῦσαν. | ||
sch nub1014a | πυγὴν μεγάλην: τὰ ἑδραῖα νῦν μέρη. οὕτω δέ φησιν ἢ ἕνεκα τοῦ κινῆσαι γέλωτα ἢ ὅτι οἱ ἀθληταὶ διὰ τὴν εὐτροφίαν καὶ εὐεξῆ εὐαξῆ καὶ γενναῖα τὰ σώματα ἔχουσιν. εἴποι δ’ ἄν τις· πῶς οὐ μεγίστην καὶ τὴν ποσθήν; ὅτι τὰ γυμναζόμενα μέρη λαμβάνει τὴν αὔξησιν, αὔξην, τὰ δὲ τοιαῦτα μέρη τούτοις ἀγύμναστα | ||
| 5 | ἔργων γυμνασίων καὶ σωφροσύνης μεμελημένοις· τοὐναντίον δὲ τοῖς κιναίδοις | ||
| καὶ ἀργοῖς καὶ ἀπράκτοις. | |||
sch nub1014b | πόσθην] μόριον, αἰδοῖον. | ||
sch nub1015a | οἱ νῦν] ἄνθρωποι. | ||
sch nub1015b | ἐπιτηδεύῃς] πράττῃς. | ||
sch nub1016 | χροιὰν ὠχράν: τοιοῦτοι γὰρ οἱ ἀργοὶ καὶ ἀδηφάγοι καὶ ἀγύμναστοι ὡς τῆς τροφῆς πέπανσιν καὶ πέψιν μὴ λαβούσης τῇ ἀργίᾳ. | ||
sch nub1018 | γλῶτταν μεγάλην: πολυλογίαν, φλυαρίαν. | ||
sch nub1019a | κωλὴν μεγάλην: ἣν εἶπε ποσθήν, νῦν κωλὴν λέγει. | ||
sch nub1019b | ψήφισμα μακρὸν: μακρὰ γράψεις ψηφίσματα, ὡς οἱ ἐν Ἀθήναις οὗτοι ἡμέτεροι ῥήτορες. | ||
sch nub1019c | ψήφισμα] κατηγορίαν. | ||
sch nub1022a | τῆς Ἀντιμάχου καταπυγοσύνης: βδελυρίας, αἰσχρότητος. πέντε δὲ ἦσαν Ἀντίμαχοι, νῦν δὲ τὸν ἱστοριογράφον ποιητὴν λέγει ὡραίαν ἔχοντα τὴν μορφήν. | ||
sch nub1022b | ὁ Ἀντίμαχος οὗτος 〈ὡσ〉 κίναιδος καὶ εὔμορφος καὶ θηλυμα‐ νὴς κωμῳδεῖται· δεύτερος ὁ ἐπὶ | ||
| πονηρίᾳ κωμῳδούμενος· τρίτος ὁ | |||
| 5 | δάκτυλος λεγόμενος· τέταρτος ὁ τραπεζίτης· πέμπτος ὁ ἱστοριογρά‐ φος, τάχα δὲ ὁ αὐτός ἐστι τῷ εὐ‐ μόρφῳ. ⟦? μωρῶν παλαιῶν ἔργα καὶ | ||
| 10 | ⸏κλήσεις τάδε. Μακκὼ καὶ Μαργίτης τις καὶ Μελιτίδης καὶ Κόρυβος, σὺν οἷς καὶ Μαμμάκουθος καὶ Βουταλίων μωροί, | ||
| 15 | 〈ὁ〉 Ὀρέστης τε ὁ παῖς τοῦ Ἑρμο‐ κράτους υἱεῖς Ἱπποκράτους τε ἄλλοι τε ⸏πλείονες. Μακκὼ τῷ κατόπτρῳ μὲν | ||
| 20 | τῷ ἑαυτῆς διελέγετο. Μαργίτης ἠρώτα τε· τίς ὁ γεννήσας ἐμέ; Μελιτίδης δὲ συζύγῳ τῇ ἰδίᾳ ⸏οὐδόλως ἐμίγνυτο ὡς πενθερόφοβος. | ||
| 25 | ἐάσθω μοι Κόρυβος, ὅστις ἠρίθμει τὰ κύματα, ἕν, δύο καὶ τρία τε καταριθμῶν δεξιῶς, καὶ συγχέων δὲ ἀρχῆθεν ἀπηρίθμει. | ||
| 30 | ἐάσθων καὶ ξύμπαντες, οὓς προειρή‐ καμεν.⟧ | ||
sch nub1024a | ὦ καλλίπυργον σοφίαν: ὁ χορὸς τῶν Νεφελῶν τῷ δικαίῳ φησὶ λόγῳ· ὦ ἐπασκῶν καὶ μετερχόμενος, ἢ ἄλλοις διδάσκων, τὴν καλλίπυργον κλεινοτάτην σοφίαν. καλλίπυργον δὲ τὴν καλλίστως πυργοῦσαν καὶ ὑψοῦσαν τοὺς ταύτην μετερχομένους. αἰωνία γάρ ἐστιν ἡ ἐκ σοφίας ὕψωσις καὶ δόξα. | ||
| 5 | παραμένει γὰρ καὶ μετὰ τὴν ἐνθένδε μετάβασιν καὶ οὐκ ἔστιν ἀκαριαία καὶ εὐμετάτρεπτος, ὡς ἡ χρηματικὴ καὶ τυχαία, ἧς καὶ ἐνταῦθα πολλῷ ὑπερτέρα ἡ ἐκ σοφίας τοῖς τέως ὀρθῶς τὰ πράγματα κρίνουσιν. καὶ πῶς γὰρ οὔ, ὅταν μὲν οὖν βούληται, ἀνδριάντας ἢ ξυλίνους ἢ ἐκ χαλκῆς ὕλης ἢ ἄλλης κεκοινω‐ μένους καὶ φθεγγομένους ποιοῦσα, καὶ βάθη καὶ μήκη πελαγῶν ἐκμετροῦσα | ||
| 10 | τοῖς μηχανήμασι, καὶ κινοῦσα βάρη ἀλλόκοτα, ὡς καὶ τὴν γῆν πᾶσάν τινας μετόχους αὐτῆς ὑπισχνεῖσθαι κινεῖν, εἰ δοθῇ τις αὐτοῖς ἕτερος τόπος ἔξω τῆς γῆς, ἐν ᾧ τὴν βαρυουλκὸν μηχανὴν ἐπιστήσεται; τὸ περαιοῦσθαι ποταμοὺς | ||
| πρὸς ἀνάρρουν, τομῇ ῥυθμιζόμενα πλοῖα τεκταίνεσθαι, τὸ δὲ μυριάδας στρατῶν ὑπερτρεχούσας ἀριθμοὺς τῶν δακτύλων διά τε γῆς καὶ θαλάσσης ἐστρατευ‐ | |||
| 15 | μένους ἑνὸς ἀνθρωπαρίου γηρανδραρίου ἡττᾶσθαι τοῖς μηχανήμασιν, οἷος ἦν ὁ ἡμέτερος καὶ πάντων, ὧν εἴπω, πρεσβύτερος, ὁ βυζάντιος Φίλων, Ἀρχιμήδης καὶ Σώστρατος, Ἥρων καὶ Πάππος καὶ μυριάδες λοιπαί. | ||
sch nub1024b | χορὸς πρὸς τὸν δίκαιον. | ||
sch nub1024c | καλλίπυργον] μεγάλην. | ||
sch nub1024d | ἐπασκῶν] διδάσκων. | ||
sch nub1025 | (v.l.) | σῶφρον] γρ. σοφόν. | |
sch nub1026a | τότ’] ὅτε ἐδίδασκες τὰ τοιαῦτα. | ||
sch nub1026b | ἐπὶ τῶν προτέρων] χρόνων. | ||
sch nub1030a | ὦ κομψοπρεπῆ: ὦ λόγε ἀδικώτατε καὶ ἥττων κεκλημένε πανούργοις τοῖς κομψεύμασιν ἐπιμορφῶν τὴν μοῦσαν. | ||
sch nub1030b | πρὸς τὸν ἄδικον. | ||
sch nub1030c | ὦ] ἄδικε λόγε. | ||
sch nub1030d | κομψοπρεπῆ] ὑπερήφανον. | ||
sch nub1030e | ἔχων] ὁ. | ||
sch nub1031a | ὡς] ὅτι. | ||
sch nub1031b | ἀνήρ] ἤγουν ὁ δίκαιος. | ||
sch nub1034a | ἐντεῦθέν εἰσιν ἀμβικὰ τε‐ τράμετρα καταληκτικὰ μέχρι τοῦ “εὐρύπρωκτος εἶναι”. | ||
sch nub1034b | ἔοικε δεῖν] δέον ἐστί. | ||
sch nub1034c | δεῖν] χρείαν ὑπάρχει〈ν〉. | ||
sch nub1035a | ὑπερβαλεῖ] νικήσεις. | ||
sch nub1035b | γέλωτ’ ὀφλήσεις] ἤγουν γελασθῇς. | ||
sch nub1035c | ὀφλήσεις] ἀποδώσεις. | ||
sch nub1036a | καὶ μὴν πάλαι ἔγωγε ἐπνιγόμην: καὶ μὴν ἐγὼ πάλαι ἐπνιγόμην καὶ ἐβιαζόμην τὰ ἐντὸς καὶ ἐστενοχωρούμην καὶ ἔχρῃζον ταῦτα πάντα, τὰ τοῦ δικαίου δηλονότι λόγου, συνταράξαι καὶ ἀνατρέψαι, ἐναντίαις γνώμαις καὶ ἀντιλογήμασιν ἑτέρων ἐννοιῶν. | ||
sch nub1036b | ἐπνιγόμην] ἐφλεγόμην. | ||
sch nub1037 | συνταράξαι] ἀνατρέψαι. | ||
sch nub1038 | ἥττων] ὁ ἄδικος. | ||
sch nub1039a | ἐν τοῖσι φροντισταῖσιν: τοῖς ἐρευνηταῖς τοῖς περὶ πάντων φροντίζουσιν. παίζων δὲ τοὺς φιλοσόφους λέγει. | ||
sch nub1039b | φροντισταῖσιν] φιλοσόφοις. | ||
sch nub1041a | καὶ τοῦτο: τὸ ἀντιλέγειν τοῖς δικαίοις καὶ νικᾶν, πλεῖν καὶ πλέον, ἢ μυρίων στατήρων, ἀντὶ τοῦ πλέον ὑπὲρ μυρίους στατῆρας καὶ νομίσματα, ἐστὶν ἄξιον. κἀνταῦθα τοῦ ἤθους Σωκράτους διεψεύσθη, Πρωταγόραν δὲ τὸν Ἀβδηρίτην μιμεῖται. οὗτος γὰρ σύγχρονος ὢν Σωκράτους πρῶτος εὑρεῖν | ||
| 5 | λέγεται μελέτην τοῦ ἥττονος λόγου, καίτοι πρὸ πόσων ἐτῶν Ὁμήρου μελετήσαν‐ τος τοῦτον τοῦ μηδὲν περί τινος λέγειν δοκοῦντος, λέγοντος δὲ περὶ πάντων; | ||
sch nub1041b | τοῦτο] τό τινα λαβόντα δίκην τῷ ἀδίκῳ λόγῳ νικᾶν. | ||
sch nub1041c | πλεῖν] πλέον. | ||
sch nub1043 | πέποιθεν] θαρρεῖ ὁ δίκαιος. | ||
sch nub1044 | λοῦσθαι] λούεσθαι. | ||
sch nub1045 | γνώμην] ἔννοιαν. | ||
sch nub1046 | ὅτι κάκιστόν ἐστι: τὸ θερμὸν λουτρόν· ἐκλύει ἀραιοῦν τοὺς ἀδήλους πόρους καὶ χαῦνον καὶ δειλὸν ποιεῖ τὸν ἄνθρωπον, ὥς που καὶ Πίνδαρος γράφει· “οὐδὲ θερμόν γε τόσσον ὕδωρ γυῖα μαλθακὰ τεύχει, τόσσον εὐλογία”. καὶ γῆρας δὲ συντόμως ἐπάγειν φασί, τινὲς δὲ καὶ θάνατον, ὡς ἐξ Ἀπολλωνίου | ||
| 5 | Φιλόστρατος ἐν τῷ τοῦ Ἀπολλωνίου βίῳ φησίν. κλεῖσαι τοὺς ἐν Ἀντιοχείᾳ λέγει λουτρῶνας δι’ οἰκητόρων †† καὶ περὶ τῆς κλῄσεως τῶν λουτρώνων λεγόν‐ | ||
| των εἶπεν· “ὁ βασιλεὺς ὑμῖν κακοῖς οὖσι μακροχρονίαν χαρίζεται.” | |||
sch nub1047a | μέσον ἔχω σε λαβὼν: ἀπὸ τῶν ἐν παλαίστρᾳ κρατησάντων τὸν ἀντίπαλον ἐκ μέσου καὶ μὴ ἐώντων ἔξω φευκτεῖν. | ||
sch nub1047b | μέσον ... ἄφυκτον] ἡ με‐ ταφορὰ ἀπὸ τῶν παλαιόντων. | ||
sch nub1048 | τῶν] ἀπό. | ||
sch nub1049 | ψυχὴν] κατ’ ἀνδρείαν. | ||
sch nub1051a | ποῦ ψυχρὰ: τὰ θερμὰ λουτρὰ ἡράκλεια οὕτω λέγονται· Ἡρακλεῖ πεπονηκότι πολλὰ τῷ γῆν καθαίρειν καὶ θάλασσαν Ἀθηνᾶ χαριζομένη θερμὰ λουτρὰ ἐν Θερμοπύλαις ἀνέδωκεν, ὥς φησι Πείσανδρος τῷ δ’ ἐν Θερμοπύλῃσι θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη | ||
| 5 | ποιεῖ θερμὰ λοετρὰ παρὰ ῥηγμῖνι θαλάσσης. | ||
sch nub1051b | Ἴβυκός φησι τὸν Ἥφαι‐ στον κατὰ δωρεὰν ἀναδοῦναι ἡρά‐ κλεια λουτρὰ θερμῶν ὑδάτων, ἐξ ὧν τὰ θερμά τινές φασιν ἡράκλεια λέ‐ | ||
| 5 | γεσθαι. οἱ δέ φασιν, ὅτι τῷ Ἡρακλεῖ πολλὰ μογήσαντι Ἀθηνᾶ λουτρὰ | ||
| θερμὰ ἐπαφῆκεν, ὡς Πείσανδρος τῷ δ’ ἐν Θερμοπύλῃσι θεὰ γλαυ‐ κῶπις Ἀθήνη | |||
| 10 | ποιεῖ θερμὰ λοετρὰ παρὰ ῥηγμῖνι θαλάσσης. | ||
sch nub1052a | “ἀνδρειότερος” εἶπεν, οὐ “ῥωμαλεώτερος”, κάλλιστα τὴν ἀπόδοσιν ἐπαγαγὼν πρὸς τὸ “δειλότατον”. ψυχῆς τὸ τολμᾶν, ἡ δὲ ῥώμη σωμάτων. | ||
sch nub1052b | ταῦτ’ ἐστί, ταῦτ’ ἐκεῖνα: ὁ δίκαιός φησι λόγος τούτων τῶν γελοίων ἀκούσας εὑρεσιλογιῶν (διὰ γὰρ πόνους ἀμέτρους καὶ νόσον ἅπαξ ἢ δὶς ὁ Ἡρακλῆς ἐφάνη χρησάμενος τοῖς θερμοῖς τούτοις λουτροῖς)· ταῦτ’ ἐστὶν ἃ καθ’ ἑκάστην ἡμέραν φλυαρούντων τῶν νέων τὰ βαλανεῖα μεστὰ βοῆς | ||
| 5 | γίνονται καὶ θορύβων, κενοῦνται δὲ αἱ παλαῖστραι καὶ οὐ σεμνόν τι διδάσκεται δίδαγμα. | ||
sch nub1052c | ἀνδρειότερος] ἀνδρειότα‐ τος. | ||
sch nub1053 | δι’ ἡμέρας] ὅλην τὴν ἡμέραν. | ||
sch nub1055a | εἶτα ἐν ἀγορᾷ, φησὶν ὁ ἄδικος λόγος, ψέγεις διάγειν· ἐγὼ δὲ καὶ Ὅμηρος ἐπαινῶ ἀγορητὴν καλῶν τὸν Νέστορα καὶ ἑτέρους. ἀστείως καὶ χαριέντως παρὰ τὴν ὁμωνυμίαν τῆς ἀγορᾶς κατασοφίζεσθαι καὶ παραλογίζεσθαι βούλεται. | ||
sch nub1055b | ἀγορᾷ] συναθροίσει. | ||
sch nub1056 | ἐποίει] ποιητικῶς ἔγραφε. | ||
sch nub1057 | ἀγορητὴν] δημηγόρον. | ||
sch nub1058a | ἄνειμι δὴ ἐντεῦθεν ἐπὶ τὴν γλῶτταν: ἕνεκα τοῦ γελοίου ταῦτα πάντα πάντα ταῦτα προφέρει πραγματικωτέρως δεικνύων, ὅτι πᾶς ἀλιτήριος, ἀγο‐ ραῖος, ἀκόλαστος, ἄρρυθμος καὶ κίναιδος ἄνθρωπος ἐπίπροσθέν εἰσι πόσῳ τῶν κοσμίων καὶ συνετῶν. | ||
sch nub1058b | ὁδὶ] ἤγουν ὁ δίκαιος. | ||
sch nub1059a | (v.l.) | νέους] γρ. νεανίσκους. | |
sch nub1059b | φημι] καλὸν εἶναι μαν‐ θάνειν. | ||
sch nub1060 | χρῆναι] τοῖς νέοις. | ||
sch nub1061a | ὁ ἄδικός φησι λόγος· διὰ σωφροσύνην τίνι ποτὲ εἶδες γενόμενον ἀγαθόν; καὶ ὁ δίκαιος· πολλοῖς εἶδον ἀγαθὰ γεγονότα διὰ τὸ σωφρονεῖν. ὁ γοῦν Πηλεύς, φησί, διὰ τοῦτο τὴν μάχαιραν ἔλαβεν. (1064) ὁ ἄδικος λόγος τὴν μάχαι‐ | ||
| 5 | ραν ἐπαναλαμβάνων φησί· μάχαιραν ἔλαβεν ὁ τρισάθλιος; ἀστεῖον καὶ θαυμαστὸν κέρδος· Ὑπέρβολος δὲ λυχνοπράτης ὢν οὐ διὰ μοχθηρίαν ἔλαβε τάλαντα πολλά, ἀλλ’ οὐ μάχαιραν; Τζέτζης δέ· νῦν τὸ πλεῖν καὶ πλέον, εἰ μὴ περισσῶς ἀττικῶς κεῖται, λέγει, | ||
| οὐ μικρῶς αἰτιῶμαι. | |||
sch nub1061b | τῷ] ἐν τίνι. | ||
sch nub1063a | ὁ Πηλεὺς ἐγένετο σωφρονέ‐ στατος. καί ποτε Ἱππολύτης τῆς Ἀκάστου γαμετῆς ἐρασθείσης αὐτοῦ καὶ μὴ δυνηθείσης πεῖσαι καὶ δὴ | ||
| 5 | διαβολῇ χρησαμένης, ὡς ἐπεχείρει βιάσασθαι αὐτήν, Ἄκαστος τοῦτο μαθὼν καὶ λαβὼν εἰς ἐρημίαν καὶ τῶν ὅπλων γυμνώσας ἀφεὶς αὐτὸν ἀνεχώρησεν εἰπών· εἰ δίκαιος εἶ, | ||
| 10 | σωθήσῃ. ὡς δὲ ἔμελλεν ὑπὸ θηρίων διαφθείρεσθαι, οἱ θεοὶ μάχαιραν ἡφαιστότευκτον αὐτῷ ἐχαρίσαντο δι’ Ἑρμοῦ καὶ οὕτως ἔφυγε τὸν κίνδυνον. οἱ δέ φασιν, ὡς Ἄκαστος τὴν Πηλέ‐ | ||
| 15 | ως μάχαιραν ὑπὸ κόπρον βοῶν ἔκρυ‐ ψεν, Χείρων δὲ ταύτην εὑρὼν δίδωσιν | ||
| αὐτῷ. | |||
sch nub1063b | πολλοῖς] ἐν. | ||
sch nub1063c | πολλοῖς] ἀνθρώποις. | ||
sch nub1063d | διὰ τοῦτο] διὰ τὸ σωφρο‐ νεῖν. | ||
sch nub1065 | πλεῖν] πλέον. | ||
sch nub1066 | εἴληφε] κέρδος. | ||
sch nub1067a | καὶ τὴν Θέτιν ἔγημε: ὑποβολικὸς ὁ λόγος ἐγένετο νῦν. τοῦ δικαίου γὰρ λέγοντος, ὡς ὁ Πηλεὺς διὰ τὸ σωφρονεῖν μάχαιραν ἔλαβε, μέλλοντος εἰπεῖν· καὶ τὴν Θέτιν ἔγημεν, ὑπολαβὼν καὶ μεταξυλογήσας καὶ εἰπὼν τὸν ἴδιον λόγον τὸν περὶ τοῦ Ὑπερβόλου ὁ ἄδικος ἐπέσχεν αὐτὸν εἰπεῖν καὶ τὸ | ||
| 5 | περὶ τοῦ γάμου τῆς Θέτιδος. αἱ δὲ ὑποβολαὶ ἤθους ἰδέας εἰσίν. νῦν δὲ τοῦ δικαίου ἐπενεγκόντος· καὶ τὴν Θέτιν ἔγημε διὰ σωφροσύνην, πάλιν, ἵνα τὸ ἠθικὸν ἀγωνιστικώτερον γένηται, καὶ πρὸς τοῦτο ἐπάγει ἀντίθετον ὑπερβαλ‐ λούσης χάριτος καὶ γλυκύτητος. καὶ τοιούτοις παικτέοις ὁ ἀλιτήριος παρα‐ δείκνυσι τῷ Τζέτζῃ ῥήτορος δύναμιν ὑπὲρ δύναμιν. εἰπόντος γὰρ τοῦ | ||
| 10 | δικαίου· “καὶ τὴν Θέτιν ἔγημε διὰ τὸ σωφρονεῖν”, αὐτὸς γελοίως χάριεν καὶ εὐσθενέστατον ἐπάγει ἀντίθετον λέγων· καὶ εἶτα ἡ Θέτις αὐτὸν ὡς σώφρονα μισήσασα ἀπολιποῦς’ ἀπολιποῦσα καὶ ὡς σώφρονα μισήσασα ᾤχετο. σωφρονῶν γὰρ οὐκ ἠδύνατο παννυχί‐ ζειν καὶ τελεῖν ἑορτὴν στρώμασι πρόσφορον· γυνὴ γὰρ χαίρει τοιούτοις. ἔπεισι δέ μοι θαυμάζειν, πῶς κἀνταῦθα ὁ ἀλιτήριος οὐκ ἐμνήσθη παλαιοῦ ὄντος τοῦ | ||
| 15 | Τουλίου Σερβίου καὶ εἶπε· τὸν Τούλιον δὲ Σέρβιον γεγονότα δοῦλον αἰχμάλωτον ἡ Ταρκυνίου γυνὴ τοῦ βασιλέως Ῥωμαίων ὡς ἀσελγέστατον καὶ ἡδὺν παννυχί‐ ζειν οὐ μόνον οὐκ ἀπέλιπεν, ἀπολέλοιπεν, ἀλλὰ καὶ βασιλέα Ῥώμης πεποίηκεν. σὺ δέ, ὦ ἥλιε, ἠνέσχου ταῦτα ὁρᾶν. ταῦτα κἀκεῖνος, εἰ καὶ δοκεῖ γελοιάζειν, ὀδυνωμένῃ | ||
| καρδίᾳ φησίν, ἵνα μὴ μακρηγορῶ, ὁρῶν ὅτι ἀεὶ | |||
| 20 | τὰ χερείονα νικᾷ καὶ ῥεῖ τὰ χρηστά, Μίνδαρος δ’ ἀπερρύ[η]. ἀλλὰ καὶ ἱστορίας καὶ λέξεις τὰς ἐαθείσας ῥητέον μοι. αἱ ἐαθεῖσαι ἱστορίαι εἰσὶν αὗται. ἱστορία: Πηλεὺς ὢν Αἰακοῦ καὶ Αἰγίνης | ||
| 25 | υἱὸς σὺν Τελαμῶνι ὁμομητρίῳ Φῶκον τὸν ἐκ Ψαμάθης τῆς Νηρηΐδος ἀνεῖλον αὑτῶν ἀδελφόν. ὧν ὁ Πηλεὺς εἰς Φθίαν ἐλθὼν καθαίρεται ὑπὸ Εὐρύτου τοῦ Ἄκτορος. ἐν τῇ τοῦ καλυδωνίου δὲ κάπρου θηρεύσει ἀνελὼν ἄκων καὶ αὐτὸν τὸν καθήραντα Εὔρυτον εἰς Ἰωλκὸν φεύγει ἐκ Φθίας καὶ καθαίρεται ὑπ’ Ἀκάστου. Ἱππολύτη δὲ ἢ Ἱπποδάμεια ἡ Ἀκάστου γυνὴ ἐρασθεῖσα αὐτοῦ | ||
| 30 | καὶ μὴ πεισθέντος κατεῖπε μᾶλλον αὐτοῦ ψευδῶς πρὸς τὸν Ἄκαστον. ὁ δὲ ὃν ἐκάθηρε κτεῖναι μὴ λογισάμενος ὅσιον ὡς ἐπὶ θήραν ἀγαγὼν εἰς τὸ Πήλιον καθεύδοντα τοῦτον κατέλειψε κρύψας τούτου τὴν μάχαιραν, ὡς ὑπὸ τῶν Κενταύρων ἀναιρεθῇ. Χείρων δὲ σῴζει τοῦτον ἐπιφανείς, εὑρὼν δὲ καὶ τὴν τούτου μάχαιραν δίδωσιν. | ||
| 35 | (1068) κᾆτ’ ἀπολιποῦσά γ’ αὐτὸν: ἡ Θέτις τοὺς γεννωμένους παῖδας αὐτῇ ἐκ Πηλέως εἰς τὸ πῦρ βάλλουσα ἠθανάτου. ὡς δὲ καὶ τὸν Ἀχιλλέα τεκοῦσα ἐπέθηκεν εἰς τὸ πῦρ, ἰδὼν ὁ Πηλεὺς ἐβόησεν. καὶ Θέτις μὲν δια‐ ζευχθεῖσα Πηλέως πρὸς θάλασσαν ἐς τὰς ἀδελφὰς ἄπεισι Νηρηΐδας. Ἀχιλλέα δὲ οὕτω συνέβη παῖδα καταλειφθῆναι Πηλεῖ | ||
| 40 | ἀφ’ ἑπτὰ παίδων φεψάλῳ σποδουμένων | ||
| μοῦνον φλέγουσαν ἐξαλύξαντα σποδόν. (1070) σιναμωρουμένη: ἀνδρὶ πλησιάζουσα· σῖνος γὰρ τὸ αἰδοῖον. κρόνιππος: μωρὸς μέγιστος. τὸ “Κρόνος” γὰρ μωρός, τὸ “ἵππος” δὲ μέγιστος. | |||
sch nub1067b | Θέτιν] ἡ ἰδέα τοῦ ἤθους. | ||
sch nub1068 | ὑβριστὴς λάγνος. | ||
sch nub1069a | ἐν τοῖς στρώμασιν] συν‐ ουσιαστής. | ||
sch nub1069b | τὴν] κατά. | ||
sch nub1069c | παννυχίζειν] ὥστε ἀγρυ‐ πνεῖν. | ||
sch nub1070a | ὡραῖον. | ||
sch nub1070b | γυνὴ] ἡ. | ||
sch nub1070c | σιναμωρουμένη] συνουσι‐ αζομένη. | ||
sch nub1070d | κρόνιππος] ἀρχαῖος. | ||
sch nub1071 | ἅπαντα] τὰ κακά. | ||
sch nub1072a | ἄνεστιν (sic)] ἃ ἔνεστιν. | ||
sch nub1072b | ἀποστερεῖσθαι] εἰ σω‐ φρονεῖς. | ||
sch nub1073a | κότταβος εἶδος παιγνίου συμποσιαστικοῦ τοιόνδε· ὄρθιον ἵστατο | ||
| ξύλον ἐν τῷ κωμαστηρίῳ ζυγὸν ἔχον ἐπικείμενον ῥᾳδίως καταφερόμενον. περὶ δὲ πλάστιγγα τοῦ ζυγοῦ ἑκατέραν ἵστατο λεκανίσκη ἀνδριαντάριον ἔχουσα μέσον αὐτῆς προσφυές. βραχὺ δὲ τῶν πλαστίγγων αἱ κεφαλαὶ τῶν ἀνδριανταρίων | |||
| 5 | ἦσαν κατώτεραι, ὡς καταρρεψάσας τὰς πλάστιγγας ταῖς κεφαλαῖς τούτων προσκρούειν καὶ ἦχον ἀποτελεῖν. πληροῦντες οὖν οἴνου τὸ στόμα οἱ κωμασταὶ ἐξαπέπτυον εἰς τὴν πλάστιγγα καὶ αὕτη πληγεῖσα τοῦ οἴνου τῷ βάρει, ὃ ὑγρὸν καὶ λατάγην ἐκάλουν, ὡς καὶ τὸ ταύτης ἐκτίναγμα, ἐς κορυφὴν ἔπαιε τὸ ζῳδάριον. καὶ τοῖς κωμασταῖς νικητὴς ὁ τοιοῦτος εἶναι ἐκρίνετο. | ||
sch nub1073b | κοττάβων] ἤχων. | ||
sch nub1075a | εἶεν] ἔστωσαν. | ||
sch nub1075b | πάρειμ’] ἔρχομαι. | ||
sch nub1077 | λέγειν] εἰς τό. | ||
sch nub1080a | ὡς] ὅτι. | ||
sch nub1080b | ἐπανενεγκεῖν] τὴν αἰτίαν. | ||
sch nub1081 | ὡς] ὅτι. | ||
sch nub1082a | ἐργασία ἀπὸ μείζονος. | ||
sch nub1082b | μεῖζον] εἶναι. | ||
sch nub1083a | τί δ’ ἢν ῥαφανιδωθῇ: μοιχοὶ πρὶν οἱ πλούσιοι ἁλισκόμενοι ἀπελύον‐ το χρήμασι, τοὺς πένητας δὲ πανδήμως τιθέμενοι μέσον τῆς ἀγορᾶς τὰς τῶν διδύμων τρίχας ἀνέσπων ἐκ πυρὸς θερμὴν στακτὴν ἐπιπάττοντες καὶ ῥαφανίδων οὐραῖα ἐνέβαλλον εἰς τὰς ὀπὰς τῶν πρωκτῶν ἄλλα πολλὰ προτιμωρησάμενοι. | ||
sch nub1083b | σοι] τινι. | ||
sch nub1083c | τιλθῇ] κατασπασθῇ. | ||
sch nub1084 | γνώμην] διάνοιαν. | ||
sch nub1086 | μεῖζον] κακόν. | ||
sch nub1087 | τοῦτο] εἰς. | ||
sch nub1088a | ἄλλο] εἴπω. | ||
sch nub1088b | φράσον] συνηγοροῦσιν ἐκ τίνων; | ||
sch nub1095 | οὐδὲν] ἀγαθόν. | ||
sch nub1096 | τῶν] ἀπό. | ||
sch nub1101 | τουτονί] τὸν Σωκράτην. | ||
sch nub1102a | τί δῆτ’ ἐρεῖς: τί δῆτα, φησίν, εἴπῃς, ἐὰν εἰς τοῦτο νικηθῇς ὑπ’ ἐμοῦ; ἐκ τῶν παλαιῶν, εἰ θέλεις, γράφε τῇδε τὰ μέτρα. | ||
sch nub1102b | ἡττήμεθ’ ὦ κινούμενοι: ἄδηλον οἱ παλαιοί φασι τοῦτο, τίνος ἐστίν, ἢ τοῦ κρείττονος λόγου ἢ Φειδιππίδου. Τζέτζης δὲ τὸ μὲν “ἡττήμεθα” τοῦ κρείττονος λόγου φησὶν εἶναι, τὸ δὲ “ὦ κινούμενοι” τῷ Φειδιππίδῃ προσάπτει. κινουμένους δὲ νοεῖν λέγει τοὺς προφερομένους ἐκ τοῦ ἥττονος | ||
| 5 | λόγους ὡς εὐτραπέλους τῷ ὄντι καὶ εὐκινήτους. | ||
sch nub1102c | κινούμενοι] χορέ. | ||
sch nub1103 | δέξασθέ] †δεύα†. | ||
sch nub1105a | τί δῆτα; πότερον: οὐδεμία δυσχέρεια ἐνταυθοῖ, ἐπιδρομάδην δέ | ||
| μοι λεκτέον ἃ χρή. τί δῆτα, δή; βούλει λαβών σου τὸν υἱὸν ἐπάγεσθαι οἴκαδε, ἢ διδάσκω λέγειν; καὶ ὁ Στρεψιάδης· δίδασκε καὶ κόλαζε καὶ παίδευε καὶ μέμνησο, ὅπως στομώσῃς, ἢ ὅπως καὶ πῶς στομώσεις καὶ εὔστομον αὐτὸν | |||
| 5 | ποιήσειας, τὴν μὲν ἑτέραν καὶ μίαν, αὐτοῦ γνάθον καὶ σιαγόνα καὶ παρειάν, οἵαν καὶ ὁποίαν ἢ δυνατήν, ἐν ταῖς σμικραῖς δίκαις, τὴν δὲ ἑτέραν ἐς τὰ μείζονα ἤτοι ἐς πολιτικὰς καὶ δημοσίας ὑποθέσεις. | ||
sch nub1105(8) | τὸ δὲ “στομώσεις”, ὀξυνεῖς, πάν‐ τες παλαιοί τε καὶ νέοι μεταφορικήν | ||
| 10 | φασιν | Column end | |
sch nub1105a,col 2 | τὸ “στομώσεις” ἀντὶ τοῦ “ὀξυ‐ νεῖς” πάντες παλαιοί τε καὶ νέοι | ||
| φασί, μεταφορικὴν λέγοντες | Column end | ||
sch nub1105a(11) | εἶναι τὴν λέξιν ἀπὸ τῶν ὀξειῶν μαχαιρῶν. Τζέτζης δὲ πᾶσι τοὐναντίον φησὶν ἀπὸ στομάτων μᾶλλον ἀνθρώπων ἢ καὶ θηρίων μαχαίρας λέγεσθαι στόμα. | ||
sch nub1105b | πότερον] ἆρα. | ||
sch nub1106 | βούλει] θέλεις. | ||
sch nub1107 | ὅπως] καὶ πῶς. | ||
sch nub1108a | εὖ μοι στομώσεις] εὔστο‐ μον αὐτὸν ποιήσειας. | ||
sch nub1108b | ἐπὶ μὲν θατέραν] τὴν μὲν μίαν γνάθον. | ||
sch nub1109a | οἵαν] δυνατήν. | ||
sch nub1109b | δικιδίοις] μικραῖς δίκαις. | ||
sch nub1110a | οἵαν] δυνατήν. | ||
sch nub1110b | τὰ μείζω πράγματα] πολι‐ | ||
| τικὰς καὶ δημοσιακὰς δίκας. | |||
sch nub1111a | παρέλκει τὸ “ἀμέλει”. δεξιὸν λάβῃς τοῦτον σοφιστήν. σοφιστὴν ἢ σοφὸν ἁπλῶς ἢ παραλογιστὴν καὶ κατασοφιζόμενον τοὺς ἀντιλέγοντας. (1112) πρὸς ταῦτα ὁ Φειδιππίδης· κομιεῖται μὲν οἶμαι οὐ σοφόν, ὠχρὸν δέ, οἷος καὶ ὁ Χαιρεφῶν, καὶ τρισάθλιον. | ||
sch nub1111b | ἀμέλει] ἀφροντίστει. | ||
sch nub1111c | κομιεῖ] λάβῃς. | ||
sch nub1111d | δεξιόν] ἐπιτήδειον. | ||
sch nub1112 | κακοδαίμονα] λάβῃς. | ||
sch nub1114 | ταῦτα] εἰς. | ||
sch nub1115a | τοὺς κριτὰς ἃ κερδανοῦσιν: ὁ χορὸς τῶν Νεφελῶν φησι πρὸς τοὺς θεατάς· διὰ τοὺς κριτὰς βουλόμεθα ὑμῖν φράσαι, ἃ κερδανοῦσιν ἐκ τῶν δικαίων, ἢ βουλόμεθα ὑμῖν τοῖς θεαταῖς φράσαι, ἃ τοὺς κριτὰς καὶ οἱ κριταὶ κερδανοῦσιν ἐκ τῶν δικαίων, ἤν τι τόνδε τὸν χορὸν ὠφελῶσιν. | ||
| 5 | ὁ νοῦς τοῦ παρόντος χωρίου τοιοῦτός ἐστιν· ἃ βούλονται οἱ ποιηταὶ αὐτοῖς γίνεσθαι, ὑπεμφαίνουσι καὶ λέγουσι τοῖς χοροῖς αὐτοῖς χρώμενοι ὡς οἰκείοις προσώποις. νῦν οὖν ὁ Ἀριστοφάνης ἐφιέμενος νίκης διὰ τοῦ χοροῦ φησι πρὸς τοὺς θεατάς· βουλόμεθα ὑμῖν φράσαι, ὅσα κερδανοῦσιν οἱ κρινοῦντες ἡμᾶς τῶν ἀκροατῶν νίκης ἀξίους. πρῶτα γὰρ ἐὰν ἐν καιρῷ τοῦ ἀρότρου ἀροτριᾶτε, | ||
| 10 | πρώτοις ὑμῖν ὕσομεν, καὶ ὅσα φησὶ τροπικῶς γεωργικῶς. τὸ δὲ φανερὸν τῆς | ||
| ἐννοίας καὶ ἀσχημάτιστον τοιοῦτόν ἐστιν· οἳ ἐμὲ τῶν ἀκροατῶν ἄξιον νίκης ἐροῦσι τῇ παρούσῃ κρίσει, κἀγὼ αὐτῶν ποτε ὑπερλαλήσω μυρία, εἴτε δημοσίαν ἀρχὴν μέλλουσιν ἐγχειρίζεσθαι ἢ ἐπιγαμίας ποιεῖν. κἂν κατ’ αὐτῶν τις χολᾷ, ἐγὼ ἐκείνῳ ἀντιπεσοῦμαι καὶ ὑπερμαχήσω αὐτοῦ. ἢν δ’ ἀτιμάσῃ ἐμὲ καὶ | |||
| 15 | ἡττηθῆναι ποιήσῃ, διαβαλῶ αὐτὸν κωμῳδῶν, ὡς μήτ’ ἀρχῆς ἐπαξίας μήτε γάμου προσφόρου τυχεῖν. ὁ νοῦς οὗτος σύμπας ἐστίν, ἵνα μὴ μακρηγορῶ. | ||
sch nub1115b | τοὺς] διά. | ||
sch nub1115c | τοὺς κριτὰς] οἱ κριταί. | ||
sch nub1115d | 1115] παράβασις. | ||
sch nub1116a | ἐκ τῶν δικαίων] κατὰ τὸν | ||
| τοῦ δικαίου λόγον. | Column end | ||
sch nub1116a,col 2 | ὑμεῖς] ἡμεῖς. | Column end | |
sch nub1116b | τῶν δικαίων] τοῦ δικαίου. | ||
sch nub1120a | πιέζειν] ἀφανίζειν. | ||
sch nub1120b | ἐπομβρίαν] ὥστε πιέζειν τοὺς ἀγρούς. | ||
sch nub1122 | οἷα] ὁποῖα πάθη. | ||
sch nub1125a | ἀποκεκόψονται] ἀποθραυ‐ σθήσονται. | ||
sch nub1125b | σφενδόναις] στρογγυλαῖς χαλάζαις. | ||
sch nub1127 | χαλάζαις] διαλέξεσι, ὑβρί‐ σεσι. | ||
sch nub1129a | ὕσομεν τὴν νύκτα πᾶσαν: ἀεὶ λαθραίως κατ’ αὐτοῦ λέγοιμεν. | ||
sch nub1129b | ὕσομεν τὴν νύκτα] ἤγουν ὕβρεις ἐπάγειν αὐτῷ λαθραίως. | ||
sch nub1130a | τυχεῖν ὢν: ἀντὶ τοῦ “εἶναι”· παρέλκον. | ||
sch nub1130b | ἐν Αἰγύπτῳ] διότι οὐ βρέχει, ἢ ὅτι ἔχει λῃστάς. | ||
sch nub1130c | τυχεῖν ὢν] ἀντὶ τοῦ “εἶ‐ ναι”. | ||
sch nub1131a | πέμπτη, τετράς, τρίτη: ἐντεῦθεν μετὰ τοὺς τετραμέτρους ἰαμβικὰ τρίμετρα κγʹ. ὁ Στρεψιάδης δὲ τοὺς δανειστὰς πτοούμενος καὶ τὴν καταβολὴν τῶν χρεῶν καὶ τῶν τόκων, ἀριθμεῖ τὰς τῆς σελήνης ἡμέρας καὶ σκοπεῖ, πότε αὐτῆς ἡ τριακοστὴ ἐπισταίη, ἡ καὶ ἕνη καὶ νέα καλουμένη, ὅτε εἰς δικαστήρια | ||
| 5 | τοὺς χρεώστας εἷλκον οἱ τότε δανείζοντες, καί φησιν ἀριθμῶν· ἡ δεῖνα καὶ δεῖνα καὶ δεῖνα ἡμέρα, εἶτα ἡ ἕνη τε καὶ νέα τῆς σελήνης, ἣν καὶ πτοοῦμαι καὶ μισῶ. τότε γὰρ οἱ τοκογλύφοι καὶ δανεισταὶ κινοῦντες δικαστήρια ἕλκουσι καὶ ἀπολέσαι με ἀπειλοῦσιν. ἐμοῦ δὲ μικρὰ καὶ δίκαια αἰτουμένου, εἰς τὰ μὲν βραχὺν ἀναμεῖναι, τὸ δὲ λαβεῖν, τὸ δὲ συγχωρῆσαι, οὐ θέλουσιν, οὐδὲ πείθονται, | ||
| 10 | ἀλλὰ λοιδοροῦσί με ὡς ἄδικον. νῦν οὖν δικαζέσθωσαν, εἰ Φειδιππίδης μεμάθηκεν. καὶ ταῦτα εἰπὼν ἄπεισιν ἐς τοῦ Σωκράτους σάκκον ἀλεύρου ἐκείνῳ κομίσας, καὶ μεμαθηκότα τὸν υἱὸν λαβὼν ὑποστρέφει σκιρτῶν. οὗτος ὁ σύμπας νοῦς | ||
| τοῦ παρόντος χωρίου λόγου ἐστίν. | |||
sch nub1131b | οὕτω ἠρίθμουν οἱ Ἀθη‐ ναῖοι. τὰς μὲν ἀπὸ νεομηνίας ὁμοίως ἡμῖν ἀριθμοῦσιν· αʹ, βʹ, γʹ, δʹ καὶ καθεξῆς ἕως δεκάτης, εἶτα ιαʹ, ιβʹ, | ||
| 5 | ιγʹ ἕως εἰκάδος, εἶτα, ἣν ἡμεῖς καʹ, θʹ φθίνοντος αὐτοί φασιν, εἶτα ηʹ ἕως ἕνης τε καὶ νέας. τὴν δὲ κβʹ Ἀθηναῖοι θʹ φθίνοντος ἐκάλουν καὶ τὴν εἰκοστὴν τρίτην ηʹ | ||
| 10 | φθίνοντος καὶ τὴν κδʹ ζʹ καὶ 〈τὴν〉 κεʹ ϛʹ καὶ τὴν κϛʹ εʹ καὶ τὴν κζʹ δʹ φθίνοντος καὶ τὴν κηʹ γʹ καὶ τὴν κθʹ βʹ φθίνοντος, εἶτα τὴν τριακο‐ | ||
| στὴν ἕνην τε καὶ νέαν. | Column end | ||
sch nub1131b,col 2 | νῦν δὲ τὸ περὶ τῶν ἡμερῶν τῆς σελήνης σαφηνιστέον μοι. πέμπτη, τετράς: Ἀθηναῖοι τὰς σεληναίας ἡμέρας εἰς τρεῖς δεκάδας διῄρουν. | ||
| 5 | καὶ τὰς μέχρι μὲν τῆς πρώτης δεκάδος οὕτως ἠρίθμουν, ὥσπερ ἡμεῖς, ἢ πρώτη ἱσταμένου καὶ κα‐ θεξῆς, πρώτη, βʹ, τριάς, ἕως δεκά‐ της, ἣν πρώτην δεκάδα καὶ δεκάτην | ||
| 10 | ἱσταμένου ἐκάλουν. ἐντεῦθεν δὲ μέχρι τῆς εἰκοστῆς, ἥτις ἐστὶ καὶ δευτέρα δεκάς, οὕτω· τὴν ἑνδεκάτην λέγοντες πρώτη ἐπὶ δέκα ἢ πρώτη ἐπὶ δεκάδι, | ||
| δευτέρα ἐπὶ δεκάδι, τρίτη ἐπὶ δέκα, | |||
| 15 | τετάρτη ἐπὶ δέκα, εʹ ἐπὶ δέκα, καὶ τὴν ἑκκαιδεκαταίαν μέχρι τῆς ἐν‐ νεακαιδεκάτης, ἢ ϛʹ, ζʹ, ηʹ, θʹ πρὸς δέκα. ἢ τὴν ἑκκαιδεκαταίαν μὲν ἕκτην δευτέραν, τὴν ιζʹ ἑβδόμην | ||
| 20 | δευτέραν, ὀγδόην δευτέραν, θʹ δευτέ‐ ραν. τὴν δὲ εἰκοστὴν μεγάλην εἰκάδα καὶ δεκάδα φθίνοντος. ἐκ δὲ τῆς καʹ μέχρι τῆς κθʹ οὕτως ἔλεγον καὶ ἠρίθμουν· ἐννάτη φθίνοντος ἡ εἰκο‐ | ||
| 25 | στὴ πρώτη, ὀγδόη φθίνοντος, ζʹ φθίνοντος, ϛʹ φθίνοντος, εʹ φθίνοντος, δʹ φθίνοντος, γʹ φθίνοντος, βʹ φθί‐ νοντος, πρώτη φθίνοντος ἡ εἰκοστὴ ἐννάτη, ἕνη δὲ καὶ νέα ἡ λʹ. | ||
| 30 | ταῦτα μὲν εἶπον, ὡς οἱ πρίν· νῦν δὲ καὶ τοῦτο τζετζικώτερον διδακ‐ τέον μοι. Ἀθηναῖοι τὰς τῆς σελήνης ἡμέρας εἰς τρεῖς δεκάδας διῄρουν, πρώτην, | ||
| 35 | δευτέραν καὶ τρίτην. καὶ ἀπὸ μονά‐ δος αὐτῆς μέχρι δεκάδος πάντας τρισσῶς τοὺς ἀριθμοὺς ἔλεγον· πρώ‐ τη μονὰς, δευτέρα μονὰς ἡ ἑνδεκάτη, τρίτη μονὰς ἡ καʹ· πρώτη δυὰς ἡ | ||
| 40 | δευτεραία τῆς σελήνης, δευτέρα δυὰς ἢ μέση δυὰς ἡ δωδεκάτη, τρίτη δυὰς | ||
| ἡ εἰκοστὴ δευτέρα. οὕτω καὶ πάντας τοὺς ἀριθμοὺς μέχρι τῶν δέκα τριπλῶς ἠρίθμουν. ἢ πρώτας, δευτέ‐ | |||
| 45 | ρας καὶ τρίτας μονάδας, δυάδας, τριάδας καὶ τὰ λοιπὰ λέγοντες, ὡς καὶ πρώτην δεκάδα, δευτέραν δεκάδα τὴν κʹ, τρίτην δεκάδα τὴν τριακοστήν, ἤτοι τὴν ἕνην καὶ νέαν. ἢ τὰς ἀπὸ | ||
sch nub1131b,col 2(50) | τῆς πρώτης μονάδος μέχρι καὶ ὅλης αὐτῆς τῆς πρώτης δεκάδος πρώτας μονάδας, δυάδας, τριάδας, δεκάδας ἢ ἱσταμένου ἔλεγον. τὰς ἀπὸ ἕνδεκα δὲ καὶ μέχρι τέλους αὐτῆς κʹ ἢ ὡς | ||
| 55 | καὶ ἡμεῖς ταύτας ἐκάλουν· πρώτη ἐπὶ δέκα, βʹ ἐπὶ δέκα, ἐννάτη ἐπὶ δέκα, ἢ δευτέρας ἢ μέσας μονάδας, ἐννάδας, ὡς καὶ τὰς εἰκάδας αὐτῆς ἢ δευτέρας ἢ μέσας δεκάδας ἢ μεγάλας | ||
| 60 | εἰκάδας ἢ δεκάδας φθίνοντος. ἀπὸ γὰρ ἑκκαιδεκαταίας μέχρι καὶ κθʹ τὸ “φθίνοντος” προσετίθουν. τὴν κʹ οὖν, ὡς ἔφην, ἢ μεγάλην εἰκάδα ἐκάλουν ἢ δευτέραν δεκάδα ἢ μέσην | ||
| 65 | δεκάδα ἢ δεκάδα φθίνοντος. τὴν καʹ δὲ οὐχὶ ἐννάτ〈ην〉 φθίνοντος, ὡς οὗτοι εἰπεῖν ἠπατήθησαν ἐκ τοῦ πέμπτη, τετράς, γʹ, βʹ, ἕνη, καὶ τὰς λοιπὰς ἐντεῦθεν, ὥσπερ ἐνόμισαν· | ||
| 70 | ἀλλὰ πρώτης ἱσταμένου λεγομένης τῆς πρώτης καὶ τῆς ιαʹ, τὴν καʹ πρώτην φθίνοντος, τὴν κβʹ δευτέραν φθίνοντος καὶ καθεξῆς, ὡς καὶ τὴν κθʹ ἐννάτην φθίνοντος ἔλεγον, τὴν | ||
| 75 | δὲ τριακοστὴν ἔννην καὶ νέαν, ἔνην ὡς πάλιν πρώτην μονάδα, νέαν ὡς ἀρχηγὸν ἑτέρου κύκλου σελήνης, οὕνεκεν ὀλλυμένη περ ἀέλπτως γίνεται αὖθις, | ||
| 80 | ὡς Ὀρφεὺς ἐν Ἐφημερίσι φησίν. ὃ δέ φησι Στρεψιάδης, καὶ αὐτοὺς ἀπατῆσαν τοιαῦτα εἰπεῖν καὶ ἡμᾶς φλυαρῆσαι μακρηγοροῦντας, τοιοῦ‐ τόν ἐστιν. εἰς κϛʹ σελήνης παράγεται | ||
| 85 | τῷ κωμικῷ Στρεψιάδης λέγων ταυτί· πέμπτη, τετρὰς καὶ τὰ λοιπά. ἤτοι ἐκ τῆσδε τῆς σεληναίας εἰκοστῆς ἕκτης, ἀριθμουμένης καὶ αὐτῆς, μέχρι τῆς λʹ, τῆς καὶ ἕνης καὶ νέας, | ||
| 90 | ἀπολείπονταί μοι πέντε ἡμέραι, ἐκ τῆς αὔριον δὲ τέσσαρες, εἶτα τρεῖς, δύο καὶ ἡ ἕνη, ἣν καὶ πέφρικα καὶ βδελύττομαι. οὕτως ἡ ἀλήθεια ἐξη‐ | ||
| γηθῆναι καὶ σαφὴς ἦν καὶ σύντομος. | Column end | ||
sch nub1131c | πέμπτη] κϛʹ. | ||
sch nub1131d | τετράς] κζʹ. | ||
sch nub1131e | τρίτη] κηʹ. | ||
sch nub1131f | δευτέρα] κθʹ. | ||
sch nub1131g | δευτέρα] †εἶναι†. | ||
sch nub1133 | βδελύττομαι] μισῶ. | ||
sch nub1134 | ἕνη τε καὶ νέα] ἤγουν ἡ τριακοστή. | ||
sch nub1135 | οἷς] ἀπ’ ἐκείνων. | ||
sch nub1136a | πρυτανεῖα: ἐκβιβαστήρια δίκης. ἐλάμβανον δὲ ταῦτα οἱ πρυτάνεις. ὁ δὲ νοῦς· λέγει· ἐκβιβαστήρια δίκης ποιήσει με δοῦναι τοῖς πρυτάνεσι βαρύτατα. | ||
sch nub1136b | θήσειν (sic)] κινήσας. | ||
sch nub1136c | πρυτανεῖ’] δημόσια ἢ πα‐ | ||
| λάτια. | |||
sch nub1138 | τὸ μέν τι] τοῦ χρέους. | ||
sch nub1145a | (v.l.) | ἠμί] γρ. φημὶ ἠμί πως. | |
sch nub1145b | Στρεψιάδην ἀσπάζομαι] φιλόσοφος χαιρετισμός. | ||
sch nub1146a | τουτονὶ: θύλακον ἀλεύρου μεστὸν δίδωσι τῷ Σωκράτει. λαβέ: λάβε· ἀττικῶς. | ||
sch nub1146b | τουτονὶ] τὸν θύλακα μεστὸν ἀλεύρου. | ||
sch nub1147a | χρὴ γὰρ ἐπιθαυμάζειν τὸν διδάσκαλον: ἤτοι θαυμάζοντα αὐτὸν καὶ διδόναι τι. | ||
sch nub1147b | ἐπιθαυμάζειν τι] μεταδι‐ δόναι τι. | ||
sch nub1149 | ὃν ἀρτίως: ἀττικῶς ἄρτι ἀντὶ τοῦ “νῦν”, ἀρτίως δὲ ἀντὶ τοῦ “πρὸ μικροῦ”. ἡμεῖς δὲ ἄρτι κυρίως τὸ “νῦν” φαμεν, ἀρτίως δὲ τὸ “ὑγιῶς καὶ | ||
| ὁλοκλήρως”. | |||
sch nub1150a | ὦ παμβασίλεια: δαίμονά τινα Ἀπαιόλην ἤτοι παραλογιστικὴν καὶ ἀπατητικὴν ὁ Στρεψιάδης πλάττει καὶ ταύτῃ χαίρει θαρρῶν καὶ τὰς ἐλπίδας ἀνατιθείς. | ||
sch nub1150b | ἀδικία· ἀπὸ τοῦ “ἀπαι‐ ολεῖν” καὶ κινεῖν καὶ στερεῖν. | ||
sch nub1150c | παραλογισμός. | ||
sch nub1150d | Ἀπαιόλη] ἀπάτη. | ||
sch nub1153 | παρῆσαν] παρῶσι. | ||
sch nub1154a | τὰν] τήν. | ||
sch nub1154b | ὑπέρτονον] μεγαλόηχον, τὴν ὑπὲρ τὸν ἐμὸν τόνον. | ||
sch nub1155 | ὀβολοστάται] καμπανισταί. | ||
sch nub1156a | ἀρχεῖα: χάρται, λίβελλοι, δικαστήρια. καὶ τόκοι τόκων: ὑπερηυ‐ ξημένων γὰρ τῶν τόκων καὶ πολλῶν γινομένων καὶ ὑπὲρ τούτων οἱ δανεισταὶ καὶ ἐνέχυρα καὶ τόκους ἀπῄτουν. | ||
sch nub1156b | ἀρχεῖα] χάρται καὶ λίβελλοι. | ||
sch nub1160a | ἀμφήκει γλώττῃ: ἀμφοτερόγλωσσος, εὔστομος, περιδέξιος | ||
| (1161) γεγονώς. πρόβολος: προεστώς, βοηθὸς ἐμοῦ, πύργος, ἀσφάλεια. (1162) λυσανίας: λύων θλίψεις πολλῶν δυσχερῶν πατρικῶν. τὰ δὲ τοιαῦτα δριμέα γελαστά εἰσι καὶ ψυχρὰ καὶ καταφοραῖς καὶ σφοδρότησι πρέποντα καὶ | |||
| 5 | γελοιώδεσι καὶ κωμικοῖς λόγοις. ἀλλαχοῦ δὲ πανταχοῦ ἀθυρματώδη τε καὶ γελοῖα, οὗτος δὲ τὰ Σοφοκλέους διασύρων ταῦτά φησιν. λέγει γὰρ Σοφοκλῆς· “Ζεὺς ἄνοστος ἄγοιτο νικομάχαν καὶ παυσανίαν καὶ Ἀτρείδαν”. | ||
sch nub1160b | ἀμφήκει] ἀμφοτέρωθεν ἠκονημένῃ. | ||
sch nub1161 | πρόβολος] βοηθός. | ||
sch nub1162 | λυσανίας] λύων τὰς ἀνίας. | ||
sch nub1165 | ὦ τέκνον: ὡς χρειώδη νῦν τῷ καιρῷ τὰ τοῦ Εὐριπίδου παραλαμβάνει, ἅμα καὶ διασύρων αὐτὰ εἰς εὐτέλειαν. | ||
sch nub1166 | ἄϊε] ἄκουε. | ||
sch nub1170a | ἰοῦ ἰοῦ: ἐπὶ χαρᾶς περισπᾶται, σχετλιαστικὸν δὲ ὀξύνεται. πᾶσα | ||
| γὰρ δίφθογγος τελικὴ εἰς υ λήγουσα καὶ ἐφ’ ἑαυτῆς ἔχουσα τὸν τόνον περισπᾶ‐ ται. σεσημείωται τρία ταῦτα· τὸ “ἰδού” ἀντὶ τοῦ “ἄρτι”, τὸ “ἰού” σχε‐ τλιαστικόν, τὸ “οὔ” ἀπαγορευτικόν. ἐκεῖνα δὲ ὀξύνεται πρὸς ἀντιδιαστολὴν | |||
| 5 | τούτων· τοῦ “ἰδοῦ” ἀντὶ τοῦ “θέασαι” ἀττικῶς, “ἰοῦ” τοῦ βέλους καὶ τῆς ἰώσεως, καὶ “ἰοῦ” τοῦ “ἑνός”, καὶ “ἰοῦ”, ὡς νῦν, χαρμοσύνου ἐπιρρήματος, καὶ “οὗ” τοῦ “οὕτινος”. | ||
sch nub1170b | ἰοῦ p.i.m.] τὸ “ἰοῦ” ἐπὶ χαρᾶς περισπᾶται, [τὸ] δὲ σχετλια‐ στικὸν [ὀ]ξύνεται. | ||
sch nub1171 | τὴν χροιὰν ἰδών: θεασάμενός σε ὠχρὸν ὡς φιλόσοφον. τὰ διὰ τοῦ οια καθαρὰ δισύλλαβα θηλυκὰ διφθόγγῳ μὲν παραληγόμενα ὀξύνεται· χροιά, ῥοιά, ποιὰ καὶ τὰ ὅμοια, μονοφθόγγῳ δὲ βαρύνεται· χρόα, ῥόα, πόα. Ἀττικοὶ δὲ καὶ τὰ διφθόγγῳ παραληγόμενα βαρύνουσιν ἤτοι παροξύνουσι· | ||
| 5 | χροία γὰρ καὶ ῥοία καὶ ποία φασίν. | ||
sch nub1172a | ἰδεῖν] κατὰ τὸ εἶδος. | ||
sch nub1172b | ἐξαρνητικὸς] ἀρνεῖσθαι δυ‐ νάμενος. | ||
sch nub1173 | καὶ τοῦτο τοὐπιχώριον ἀτεχνῶς καὶ φανερῶς, ἐπανθεῖ καὶ ἐπιφαίνεται, τῇ χροιᾷ σου, ἤτοι ἐκ τῆς χροιᾶς σου καὶ φιλοσόφου ὠχρότητος φαίνῃ, ὅτι | ||
| ἐξαρνητικὸς καὶ ἀποστερητικὸς γέγονας καὶ πρὸς τοὺς δόντας σοί τι μέλλεις ἀπαρνούμενος καὶ ἀποτρέπων αὐτοὺς καὶ ἀποσοβῶν προσποιεῖσθαι αὐτοὺς | |||
| 5 | μὴ γινώσκειν καὶ τῷ καθενὶ αὐτῶν λέγειν· τί λέγεις σύ; ὅπερ ἐπιχωριάζει καὶ γίνεται πολὺ ἐν ταῖς Ἀθήναις. | ||
sch nub1174a | ἀτεχνῶς] ἀκριβῶς. | ||
sch nub1174b | ἐπανθεῖ] ἀκμάζει. | ||
sch nub1175 | (v.l.) | κακουργοῦντ’ οἶδ’] γρ. κακουργοῦνθ’ οἷα. | |
sch nub1176a | ἀττικὸν βλέπος: ἔνεστι δὲ καὶ τῷ προσώπῳ σου βλέπος καὶ βλέμμα, ἀττικὸν καὶ ἀθηναῖον, ἤτοι πανοῦργον. τὸ “βλέπος” δέ, τὸ βλέμμα, μεταπλασμός· πάντες δὲ οἱ μεταπλασμοὶ ἀττικῆς εἰσι διαλέκτου. | ||
sch nub1176b | [δι]ασύρει τοὺς [Ἀτ]τι‐ κοὺς ὡς πανούργους. | ||
sch nub1176c | προσώπου] σου. | ||
sch nub1176d | ἀττικὸν βλέπος] πανοῦρ‐ γον βλέμμα. | ||
sch nub1177a | νῦν οὖν ὅπως σώσεις με: νῦν οὖν—ἀττικῶς λείπει τὸ “φρόντι‐ | ||
| σον”—ὅπως καὶ ἵνα σώσεις με, σώσῃς με ἀντὶ τοῦ “ἵνα σώσῃς με”, ἢ φρόντισον, ὅπως καὶ πῶς σώσεις ἐμέ, ἐπεὶ καὶ ἀπώλεσας. διὰ σὲ γὰρ πρὶν ἁρματηλατοῦντα τόσοις περιπέπτωκα χρέεσιν. | |||
sch nub1177b | ὅπως] φρόντιζε. | ||
sch nub1177c | κἀπώλεσας] σύ. | ||
sch nub1178 | φοβεῖ δὲ δὴ τί: καὶ ὁ Στρεψιάδης· “τὴν ἕνην τε καὶ νέαν”. καὶ (1179) ὁ Φειδιππίδης· ἔστι τις ἡμέρα διττοῖς ὀνόμασι καλουμένη; παραγράφεται τὴν ἡμέραν ἐκ τῆς διπλῆς αὐτῆς κλήσεως λέγων· τί φής, ὦ πάτερ; ἔστι τις ἡμέρα διοκλητιανὴ καὶ κλήσεις ἔχουσα δύο, ἵνα καὶ Τζέτζης, ὡς Παῦλος τοῖς | ||
| 5 | Ἰουδαίοις ὡς Ἰουδαῖος, τοῖς Ἕλλησιν ὡς Ἕλλην, τοῖς παίζουσιν ὡς παίζων καὶ τοῖς κωμικοῖς ὡς κωμικὸς φαίνοιτο γράφων. καὶ ὁ Στρεψιάδης ἐλλιπῶς (1180) διὰ συντομίαν φησὶν ἀττικῶς· ναὶ τέκνον, ἔστιν ἡμέρα ἕνη καὶ νέα, εἰς ἥν γε θήσειν λέγουσί μοι πρυτανεῖα, χάρτας, δικαστήρια, μᾶλλον δέ, ὡς πρὸ βραχέος εἰρήκειν, εἰς ἣν οἱ δικασταὶ ἀπειλοῦσί μοι, ὡς μέλλω δοῦναι βαρύτατα | ||
| 10 | σπόρτουλα, ἤτοι τῆς δίκης ἐκβιβαστήρια, τοῖς πρυτάνεσιν· οἵτινες πρυτάνεις (1181) τῷ τότε δημοσίου τύπον καὶ τόπον ἐπεῖχον. ἀπολοῦνται, φησὶν ὁ Στρεψιάδης, καὶ ζημιωθήσονται, αὐτοὶ θέντες καὶ κινήσαντες τὰ τοιαῦτα, ἢ ἀπολοῦνται καὶ ζημιωθήσονται, αὐτοὶ οἱ ταῦτα κινήσαντες. | ||
sch nub1180a | ἥν] ἤγουν τὴν ἕνην τε καὶ νέαν. | ||
sch nub1180b | γε] ναί. | ||
sch nub1180c | τὰ πρυτανεῖά] τοὺς χάρτας. | ||
sch nub1180d | τὰ πρυτανεῖά] καὶ εἰς τὰ | ||
| δημόσια. | |||
sch nub1181a | ἀπολοῦντ’] ζημιωθήσονται. | ||
sch nub1181b | αὖθ’] αὐτά. | ||
sch nub1181c | (v.l.) | θέντες] θέντε: τὸ δυϊκὸν ἀντὶ πληθυντικοῦ. | |
sch nub1184 | γυνή] ἡ. | ||
sch nub1185a | καὶ μὴν νενόμισται: ὁ Στρεψιάδης εἰπόντος τοῦ Φειδιππίδου μὴ δύνασθαι εἶναι μίαν ἡμέραν δύο, ὥσπερ οὐ δύναται ἡ αὐτὴ καὶ μία γυνὴ γραῦς τε εἶναι καὶ νέα, φησί· καὶ μὴν νενόμισται εἶναι ἕνην καὶ νέαν. καὶ πάλιν ὁ Φειδιππίδης τῷ ἀλιτηρίῳ ἄριστα μεμιμημένος ῥήτορα δικηγόρον φησίν· οὐ | ||
| 5 | γὰρ ἴσασιν ὀρθῶς, ὅ τι νοεῖ, ἤγουν οὐ γινώσκουσιν ὀρθῶς, ὅ τι σημαίνει, ἀντὶ τοῦ “τί σημαίνει”. καὶ ὁ Στρεψιάδης· νοεῖ δὲ καὶ σημαίνει τί; κἀκεῖνος πάλιν, ὡς οἱ ῥήτορες οἱ τὰ νομοθετῶν μόνα εἰδότες ὀνόματα, τοὺς νόμους δὲ οὐδαμοῦ, κομψεύεται καὶ λαμυρῷ λαβράζει τῷ στόματι λέγων πρὸς τοὺς ἀκούοντας· “ὁ Σόλων ὁ παλαιὸς ἦν φιλόδημος τὴν φύσιν”. | ||
| 10 | (1188) τὸ “οὐδὲν πρὸς τὴν ἕνην” ὑποβολὴ Στρεψιάδου ἐστὶ λέγοντος· οὐδὲν ὃ λέγεις λυσιτελεῖ πρὸς τὴν ἕνην καὶ νέαν. οὕτω δ’ εἶχεν ἀνυποβλήτως ἡ τοῦ λόγου συνέπεια· ὁ Σόλων ὁ παλαιὸς ἦν τό· ἐκεῖνος οὖν τὴν ἕνην καὶ νέαν τῇ μιᾷ τέθεικεν ἡμέρᾳ, ἵνα αἱ θέσεις τῶν δικῶν καὶ τὰ δικαστήρια γίνοιντο τῇ νουμηνίᾳ. βούλεται γὰρ δύο ἡμέρας ταῦτα δεῖξαι ὄντα, οὐ μίαν, ἕνην μὲν | ||
| 15 | τὴν τριακοστήν, νέαν δὲ τὴν νουμηνίαν. | ||
sch nub1185b | νενόμισταί] τοῖς νόμοις δοκεῖ. | ||
sch nub1185c | οἶμαι] ὑπολαμβάνω. | ||
sch nub1186a | ὀρθῶς] κατὰ ἀλήθειαν. | ||
sch nub1186b | νοεῖ (pr.)] νοεῖν δίδωσι. | ||
sch nub1186c | νοεῖ (alt.)] σημαίνει. | ||
sch nub1187 | τὴν φύσιν] κατά. | ||
sch nub1188a | τουτὶ] τοῦτο. | ||
sch nub1188b | πω] ὁποῖον. | ||
sch nub1188c | πρὸς] ἁρμόζει. | ||
sch nub1191a | αἱ θέσεις] αἱ καταβολαί, τὰ δικαστήρια. | ||
sch nub1191b | τῇ] ἐν. | ||
sch nub1192 | ἵνα δὴ τί τὴν ἕνην προσέθηκεν· ὁ Στρεψιάδης· ἵνα τί δή, διὰ τί, φησί, τὴν ἕνην προσέθηκεν; καὶ Φειδιππίδης· ἵνα, ὦ μάταιε, παρόντες καὶ παραστάντες, οἱ φεύγοντες καὶ κατηγορούμενοι, ἐν τῷ δικαστηρίῳ ἡμέρᾳ μιᾷ πρότερον καὶ πρὸ μιᾶς ἡμέρας, ἤτοι τῇ τριακοστῇ, συμβάσεσιν ἑκουσίαις | ||
| 5 | διαλύοιντο, εἰ δὲ μή, τῇ νουμηνίᾳ νεομηνίᾳ δικαζόμενοι βιαίως ἀπαιτούμενοι ἀποδιδοῖεν ἃ κεχρεωστήκασιν. | ||
sch nub1193a | παρόντες] ὑπάρχοντες. | ||
sch nub1193b | οἱ φεύγοντες] οἱ κατηγο‐ ρούμενοι. | ||
sch nub1195a | ἕωθεν] συνήθεια ἦν. | ||
sch nub1195b | ὑπανιῷντο] θλίβοιντο. | ||
sch nub1195c | τῇ] ἐν. | ||
sch nub1196a | πῶς οὐ δέχονται τὰ πρυτανεῖα, φησί, τῇ νουμηνίᾳ, ἀλλὰ τῇ ἕνῃ καὶ νέᾳ, ἤτοι τῇ τριακοστῇ; τουτέστι πῶς τὸ ἔθος ἐκεῖνο τὸ παλαιόν, μᾶλλον δὲ ὁ νόμος ἐκεῖνος, οὐ κρατεῖ νῦν καὶ πρὸ μιᾶς ἡμέρας τῆς νουμηνίας ἤτοι τῇ τριακοστῇ ἑκόντες ἀλλήλοις συνέρχονται καὶ ἢ διαλύονται ἢ τῇ ἐπαύριον ἤτοι | ||
| 5 | τῇ νουμηνίᾳ ἕλκονται καὶ ἀποδιδοῦσι τὰ ὀφειλόμενα, ἀλλ’ εὐθέως ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ, τῇ τριακοστῇ, πάντα γίνονται; | ||
sch nub1196b | τῇ] ἐν. | ||
sch nub1197a | ἕνην λέγει τὴν λʹ, νέαν δὲ τὴν νουμηνίαν. | ||
sch nub1197b | ἀρχαὶ] καὶ ἐξουσίαι. | ||
sch nub1197c | πρυτανεῖ’] διδόμενα. | ||
sch nub1197d | ἕνῃ τε καὶ νέᾳ] ἤγουν τῇ λʹ. | ||
sch nub1198a | καὶ πάλιν πρὸς αὐτό φησι Φειδιππίδης· δοκοῦσί μοι παθεῖν ὅπερ οἱ προτένθαι. ὁ “γάρ” σύνδεσμος περιττός. προτένθαι δὲ λέγονται οἱ γαστρί‐ μαργοι καὶ ὀξυπεινεῖς. οὕτω, φησί, καὶ οἱ νῦν δικασταὶ τοὺς προτένθας τούτους μιμούμενοι καὶ θέλοντες τὰ πρυτανεῖα καὶ τὰ διδόμενα ὑπὲρ δικῶν ἐκβιβάσεως | ||
| 5 | τάχιον λαμβάνειν καὶ πρὸ τοῦ νενομισμένου καιροῦ προὐτένθευσαν καὶ ὥσπερ προελαιμάργησαν καὶ προεζήτησαν καὶ προζητοῦσιν ἀεὶ ταῦτα καὶ προαρπά‐ ζουσιν, ἡμέρᾳ μιᾷ ἤτοι τῇ ἕνῃ τῇ καὶ τριακοστῇ μὴ καρτεροῦντες ἐνστῆναι | ||
| τὴν νουμηνίαν. | |||
sch nub1198b | ὅπερ] ποιοῦσιν. | ||
sch nub1198c | δοκοῦσί] φαίνονται. | ||
sch nub1198d | παθεῖν] ποιεῖν. | ||
sch nub1199a | πρυτανεῖ’] διδόμενα. | ||
sch nub1199b | ὑφελοίατο] κλέπτοιεν. | ||
sch nub1200 | προὐτένθευσαν] ἐλαιμάρ‐ γησαν. | ||
sch nub1201a | εὖ γ’ ὦ κακοδαίμονες: ὁ Στρεψιάδης τῆς εὐστομίας καὶ τῶν λαμυρῶν λόγων ἀκηκοὼς Φειδιππίδου εὐδαιμονίζει μὲν ἑαυτόν, ταλανίζει δὲ τοὺς δεδανεικότας αὐτῷ καί φησιν· εὖγε καὶ καλῶς, ἐμοὶ δηλονότι. εἶτα καὶ πρὸς τοὺς δανειστὰς ἀπόντας ὡς πρὸς παρόντας διαλεγόμενος, ὃ τοῦ ἤθους | ||
| 5 | ἐστί, λέγει· τί κάθησθε ἀβέλτεροι, ἀπαίδευτοι, ἀμαθεῖς, ἀφυεῖς, ἀνεπιτήδειοι, μὴ τοῦ σκοποῦ ἐπιτυγχάνοντες ὡς οἱ καλῶς βάλλοντες τοξόται, ἀλλὰ πόρρω, μηδ’ ἴκταρ σκοποῦ τὰς ἐπαφέσεις τῶν τοξευμάτων ποιούμενοι, τί κάθησθε καὶ οὐ συγκροτεῖτε καθ’ ἡμῶν δικαστήρια; | ||
sch nub1201b | εὖ γ’] καλῶς ὑπάρχει ἐμοί. | ||
sch nub1201c | κακοδαίμονες] πρὸς τοὺς δανειστάς. | ||
sch nub1201d | ἀβέλτεροι] ἀνόητοι. | ||
sch nub1202a | ἡμέτερα κέρδη τῶν σοφῶν: οἵτινες εἰς κέρδος ἐμοὶ δεδανείκατε τὰ ὑμέτερα πράγματα. τῇ γὰρ σοφίᾳ καὶ λόγων ταῖς πιθανότησι τοῦ ἐμοῦ υἱοῦ Φειδιππίδου κέρδος ἐμὸν ταῦτα πάντα ποιήσομαι μηδὲν τῶν χρεῶν ὑμῖν ἀποδούς. | ||
sch nub1202b | ὦ ὄντες ὄντε τῷ ἀριθμῷ μόνον ἄνθρωποι, Πασίας, Ἀμυνίας καὶ ἕτεραι κλήσεις, νοῦν δὲ ἀνθρώπων μὴ ἔχοντες, ἀλλὰ κτήνη, πρόβατα, ἀμφορεῖς καὶ κέραμοι οἴνου μεστοί, λίθοι. τὰ μέτρα χρῄζων γράφε, ὡς οἱ πρὸ ἡμῶν γράφοντες. | ||
sch nub1202c | ἡμέτερα κέρδη] οἵτινες εἰς κέρδη ἐμοὶ δεδανείκατε. | ||
sch nub1202d | τῶν σοφῶν] ἡμῶν. | ||
sch nub1202e | ὄντες] ὦ. | ||
sch nub1203a | ἀριθμός p.i.m.] μόνον τῷ ἀριθμῷ ἄνθρωποι, νοῦν δὲ ἀνθρώπων μὴ ἔχοντες. | ||
sch nub1203b | v.l. | ἄλλως] γρ. ἄλως. | |
sch nub1203c | ἀμφορεῖς] ἀμφορῆς. | ||
sch nub1203d | ἀμφορεῖς νενησμένοι] κέρα‐ μοι οἴνου μεστοί. | ||
sch nub1204 | ὥστ’ εἰς ἐμαυτὸν: ὥστε ἐγκώμιον δεῖ με ᾆσαι ἐμαυτῷ καὶ τῷ | ||
| (1211) υἱῷ μου. ἡνίκα, ὦ τέκνον, τοῖς δανεισταῖς ἀντιλέγων δικαστηρίοις ἐν εὐγλωττίαις καὶ πιθανότησι λόγων τὰς δίκας νικᾷς, ζηλοῦντες ἐμὲ οἱ δημόται, γείτονες καὶ φίλοι, ἢ ζηλοῦντες καὶ φθονοῦντες καταχρηστικῶς, παραχρηστικῶς, ἢ κυρίως | |||
| 5 | ζηλοῦντες καὶ μιμούμενοι, ἢ θαυμάζοντες φήσουσι καὶ εἴπωσιν· ὦ Στρεψίαδες, ἀντὶ τοῦ “ὦ Στρεψιάδη”· οὐ γὰρ ἦν ἡ γενικὴ εἰς ους, Στρεψιάδους, ὡς τὴν κλητικὴν εἶναι Στρεψίαδες, ἀλλὰ τῆς γενικῆς εἰς ου ληγούσης—Στρεψιάδου γὰρ κλίνεται—ἡ κλητικὴ “ὦ Στρεψιάδη” ἐστίν. οὗτος δὲ μεταπλασμῷ οὕτως ἔκλινεν, ὡς ἀπὸ περισπωμένης εὐθείας τῆς Στρεψιαδέης Στρεψιαδῆς, ὡς | ||
| 10 | Ἡρακλέης Ἡρακλῆς, Στρεψίαδες καὶ Ἥρακλες. | ||
sch nub1205a | ᾀστέον] ἡδύ, θαυμαστόν. | ||
sch nub1205b | ᾀστέον] δεῖ με ᾆσαι ἐμαυ‐ τῷ καὶ τῷ υἱῷ μου. | ||
sch nub1205c | (v.l.) | μοὐγκώμιον] γρ. μοι. | |
sch nub1205d | μοὐγκώμιον] ἐγκώμιον. | ||
sch nub1206a | μάκαρ] ὦ. | ||
sch nub1206b | ὦ] ὑπερβατόν. | ||
sch nub1207a | ἔφυς] ὑπάρχεις. | ||
sch nub1207b | ὡς] λίαν. | ||
sch nub1208 | οἷον] ποταπόν. | ||
sch nub1209 | φήσουσι] εἴπωσι. | ||
sch nub1212 | ἀλλ’ εἰσαγαγὼν πρῶτον ἑστιάσω σε ἤτοι ἑστιάσει καὶ λαμπρᾷ τραπέζῃ | ||
| ὑποδέξομαι. | |||
sch nub1214a | εἶτ’ ἄνδρα: Πασίας ἢ Ἀμυνίας ὁ δανειστὴς μετὰ μάρτυρος ἐς Στρεψιάδου ἐλθών φησι πρὸς τὸν μάρτυρα· εἶτα—περισσῶς ἀττικῶς—χρὴ ἄνθρωπον προϊέναι καὶ διδόναι καὶ δανείζειν τι τῶν ἑαυτοῦ; καὶ πάλιν μόνος φησίν· οὐδέποτε, ἀλλὰ κρεῖττον ἦν τότε μὴ αἰδεσθῆναι, ἀλλ’ ἀποπέμψασθαι | ||
| 5 | αὐτὸν καὶ μὴ δανεῖσαι ἢ νῦν ἔχειν πράγματα καὶ θορύβους, καὶ σὲ ἄγειν τοῦτον καλέσοντα εἰς δικαστήριον καὶ γενέσθαι με καὶ ἐχθρὸν ἀνδρὶ φίλῳ καὶ συμπολίτῃ καὶ γείτονι. ἀλλὰ καλοῦμαι εἰς δικαστήριον Στρεψιάδη(ν) εἰς τὴν ἕνην τε καὶ νέαν. (1222) καὶ ὁ Στρεψιάδης· μαρτύρομαι καὶ μάρτυρας καλῶ, ἵνα καὶ οὗτοι καταγνοῖεν τῆς ἀμαθίας τοῦτον καὶ τῆς ἀβελτερίας, ὅτι ἐς δύο ἡμέρας εἶπεν | ||
| 10 | ἤτοι τὴν μίαν δύο καλεῖ. (1223) τοῦ χρήματος: βαβαὶ τῆς ἀμαθίας. ταῦτα δὲ ἦν, ἃ μεμάθηκεν ἐκ τοῦ Φειδιππίδου. | ||
sch nub1214b | εἶτ’] περισσόν. | ||
sch nub1214c | τῶν] ἀπό. | ||
sch nub1214d | 1214] δανειστὴς πρὸς τὸν μάρτυρα. | ||
sch nub1214e | προϊέναι] δανεῖσαι. | ||
sch nub1215 | 1215] καὶ πάλιν μόνος εἰς ἑαυτόν φησιν. | ||
sch nub1216a | καὶ σὲ ἄγειν τοῦτον καλέ‐ σοντα εἰς δικαστήριον καὶ γενέσθαι με ἐχθρὸν ἀνδρὶ δημότῃ. | ||
sch nub1216b | ἀπερυθριᾶσαι] ἀποπέμ‐ ψασθαι. | ||
sch nub1216c | πράγματα] ὀχλήσεις. | ||
sch nub1218 | κλητεύσοντα] μαρτυρήσοντα. | ||
sch nub1219a | πρὸς] σύν. | ||
sch nub1219b | δημότῃ] συμπολίτῃ. | ||
sch nub1220a | ἀτὰρ] δέ. | ||
sch nub1222a | τὴν ... νέαν] ἤγουν τὴν λʹ. | ||
sch nub1222b | μαρτύρομαι] ἐκμάρτυρα ποιῶ. | ||
sch nub1223a | “τοῦ χρήματος” εἴπομεν ἀντὶ τοῦ “βαβαὶ τοῦ χρήματος” καὶ τοῦ πράγματος, ὅτι τὴν μίαν ἡμέραν δύο ἐκάλεσεν. ἢ οὕτω συντακτέον· Πασίου τοῦ δανειστοῦ εἰπόντος αὐτὸν ἐς τὴν ἕνην καὶ νέαν ἐλθεῖν ἐς τὸ δικαστήριον οὗτός φησι· τοῦ χρήματος; ἀντὶ τοῦ “ἕνεκα τίνος πράγματος;” καὶ ὁ Πασίας· | ||
| 5 | ἕνεκα τῶν δώδεκα μνῶν. ἡ μνᾶ ἑκατόν εἰσι δραχμαί, ἑκάστη δὲ δραχμὴ ὀβολοὶ ἕξ, ὁ ὀβολὸς δὲ κεράτια τρία. | ||
sch nub1223b | ἡμέρας] καλεῖν. | ||
sch nub1223c | τοῦ χρήματος] φεῦ. | ||
sch nub1224 | τῶν] περί. | ||
sch nub1225a | ψαρὸν: ἢ ὁ ταχύς· ψαυρὸς καὶ ψαρὸς ὁ ψαίρων ψαύων καὶ πλησιάζων καὶ ἰσοδρομῶν τῷ τάχει ταῖς αὔραις καὶ ταῖς πνοαῖς. ἢ ὁ ποικίλος τὴν χροιάν, ὥσπερ οἱ ψᾶρες. | ||
sch nub1225b | τὸν ταχύν, ἀπὸ τοῦ ψαί‐ ρειν· ἢ τὸν χρῶμα τοιοῦτον ἔχοντα. | ||
sch nub1227a | καὶ νὴ Δία: τοῦ Στρεψιάδου λέγοντος· οὐκ ἀκούετε; ἵππον ὠνησάμην ἐγώ; φησὶν ὁ Πασίας· ναί, καὶ μὰ τὸν Δία ὤμνυες τοὺς θεοὺς ἀποδοῦναί μοι τὸ δάνειον. καὶ ὁ Στρεψιάδης· οὔ, φησί, μὰ τὸν Δία. οὔπω γὰρ ὁ Φειδιππίδης | ||
| τὸν ἥττονα ἀκατάβλητον ἤγουν τὸν ἀνίκητον λόγον μεμάθηκεν. | |||
sch nub1227b | ὄμνυμι, καὶ ὁ παρατατικὸς ὤμνυν, ὤμνυς. | ||
sch nub1227c | ἀποδώσειν] τὸ χρέος. | ||
sch nub1229 | τὸν ἀκατάβλητον] τὸν μη‐ δενὶ κατακλώμενον ἤγουν τὸν ἀήττη‐ τον. | ||
sch nub1230 | ἔξαρνος: ἀρνητικός. τί γὰρ ἀπολαύσαιμι καὶ κερδήσαιμι ἐκ τοῦ μαθήματος Φειδιππίδου τοῦ υἱοῦ μου; | ||
sch nub1232a | καὶ ταῦτ’ ἐθελήσει: καὶ ὁ δανειστής· καὶ διὰ ταῦτα ἂν ὑπακούσῃς ἐμοὶ καὶ ὀμόσῃς τοὺς θεούς, ὅπου γ’ ἂν αὐτὸς εἴπω σοι; καὶ ὁ Στρεψιάδης φησί· ποίους θεοὺς θέλεις ἐπομόσαι σοι; κἀκείνου εἰπόντος· τὸν Δία, τὸν Ἑρμῆν, τὸν Ποσειδῶ, πάλιν ὁ Στρεψιάδης φησί· νὴ τὸν Δία, ὀμόσω καὶ τρεῖς ἂν ἀποδώ‐ | ||
| 5 | σω σοι ὀβολοὺς ἕνεκα τοῦ ὀμόσαι. Ζεὺς γὰρ οὐκ ἔστιν οὐδ’ ἄλλοι θεοί, Δῖνος δὲ βασιλεύει. καὶ ὁ Πασίας· ἀπόλοιο ἔτι καὶ νῦν ἕνεκα τῆς εἰς τοὺς θεοὺς τόσης ἀναιδείας καὶ ἀσεβείας. | ||
sch nub1232b | ἀπομόσαι] τό. | ||
sch nub1235a | ὥσπερ ἔχω ζημιωθῆναι τριώβολον, οὕτως ἔχω καὶ τὸ ὀμόσαι· κατ’ οὐδὲν ἥγημαι τοῦτο. ἢ οὕτως· νὴ τὸν Δία, ὀμόσω καὶ τρεῖς ἂν | ||
| 5 | ἀποδώσω σοι ὀβολοὺς ἕνεκα τοῦ | ||
| ὀμόσαι. | |||
sch nub1235b | προσκαταθείην] ζημιω‐ θείην. | ||
sch nub1236 | ἔτι] πλέον. | ||
sch nub1237a | ἁλσὶ διασμηχθεὶς: τοῦ δανειστοῦ ὡς ἀσεβῆ καὶ καταφρονητὴν τῶν θεῶν αἰτιωμένου τὸν Στρεψιάδην ὁ Στρεψιάδης ὡς ἄφρονα καὶ ἀνόητον ἢ παχύδερμον ἢ μεθύοντα τοῦτον διαπαίζων, ὅτι οἴεται εἶναι θεοὺς καὶ ὅτι χρέα δοκεῖ λαβεῖν ἐξ αὐτοῦ· ἁλσί, φησί, καὶ ἐλαίῳ οὗτος περιχρισθεὶς ὄναιτο ἂν καὶ | ||
| 5 | ὠφεληθείη. τουτέστιν εἰ ἐμβροχὴ γένοιτο περὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ, τῆς μέθης καὶ τῆς καταφορᾶς καὶ τοῦ κώματος καὶ τῆς παρακοπῆς ἂν τῶν φρενῶν μικρόν τι ἀνασφήλειεν. οὕτω γὰρ ποιοῦντές ποτε τοὺς καταφορικοὺς ἀνακτῶνται. (1238) καὶ τοῦ Πασίου τοῦ δανειστοῦ πρὸς ταῦτα εἰπόντος· οἴμοι ὅτι καταγελᾷς, πάλιν ὁ Στρεψιάδης αὐτὸν διαπαίζων καὶ ἢ ὅλον τὸ σῶμα αὐτοῦ | ||
| 10 | ἀσκῷ παραβάλλων καὶ ὁμοιῶν ἢ μόνην τὴν κεφαλὴν τούτου αὐτοῦ ἀμφορεῖ ὀστρακίνῳ φησίν· ἓξ χοὰς χόας ὅλος οὗτος ὁ ἀσκὸς χωρήσεται. ἢ ἡ κεφαλὴ τούτου ἴδε ὁπόση ἐστίν· ὥσπερ κεραμεοῦς ἀμφορεὺς εὐμεγέθης ἓξ χοὰς χόας χωρήσεται. ὁ δὲ χοῦς | ||
| εἶδος μέτρου ἐστίν, ὡς Διοσκουρίδης ὁ Ἀναζαρβεὺς καὶ μυρίοι ἕτεροι γράφουσιν. | |||
sch nub1237b | διασμηχθεὶς] καθαρθείς. | ||
sch nub1237c | οὑτοσί] οὗτος. | ||
sch nub1238a | ἓξ ... χωρήσεται] πάλιν χλευάζει· ἐπὶ ἀμφορέως γὰρ τοῦτο. | ||
sch nub1238b | χοὰς] μέτρα. | ||
sch nub1238c | χωρήσεται] ἡ κεφαλὴ ἢ τὸ σῶμα τούτου. | ||
sch nub1240a | καταπροΐξει: ἐκφύγῃς, παραδράμῃς, ἀποδρασκάσεις ἄνευ τιμωριῶν καὶ ποινῶν δικαστικῶν. τὸ δὲ “προΐξει”, τὸ “ἐκφύγῃς”, λέγεται ἀπὸ τῶν προϊόντων καὶ προτρεχόντων τιμῶν. καὶ ἡ γαμικὴ δὲ προὶξ προῖξ ἀπὸ τοῦ πρὸ τῶν γάμων ἰέναι καὶ προπορεύεσθαι καὶ δίδοσθαι προὶξ προῖξ λέγεται. | ||
sch nub1240b | θαυμασίως ἥσθην θεοῖς: τοῦ δανειστοῦ ἐν τῷ ἐπομνύειν εἰπόντος· μὰ τὸν Δία τὸν μέγαν καὶ τοὺς θεούς, ὁ Στρεψιάδης ὡς μαθὼν ἐκ Σωκράτους μὴ εἶναι Δία, ἀλλὰ τὸν Δῖνον αἴτιον κεραυνοῦ καὶ βροντῆς ἀνακαγχάζει διάτο‐ ρον. καὶ τοῦ δανειστοῦ ὡς κομιδῇ ἀμαθεστάτου καὶ ἀνουστάτου καταγελῶν | ||
| 5 | οἰομένου Δία καὶ τοὺς λοιποὺς εἶναι θεοὺς καὶ ὀμνῦντος αὐτούς φησι· “θαυ‐ μασίως”· λείπει τὸ “ὤμοσας”. εἶτα “ἥσθην θεοῖς”, ἤτοι ηὐφράνθην ἐπὶ | ||
| τοῖς σοι ὀμωμοσμένοις θεοῖς ἀνοήτως, ὦ ἀναίσθητε ἀγοραῖε καὶ βαναυσότατε. εἶτα πάλιν· καὶ ὁ Ζεὺς ὀμνύμενος γελοῖός ἐστι τοῖς εἰδόσιν, ὅτι Ζεὺς οὐκ ἔστι, Δῖνος δὲ βασιλεύει. δηλονότι καὶ σὺ γελοῖος· ὁ γὰρ “καί” σύνδεσμος | |||
| 10 | δηλωτικός ἐστι καὶ ἑτέρων. (1242) καὶ ὁ δανειστὴς πρὸς μὲν τὰ ἀσεβῆ φησι Στρεψιάδου ληρήματα· ὄντως δὴ σὺ τῆς ἀσεβείας τούτων δώσεις ἐκ θεῶν τιμωρίαν. ἀποκριθεὶς δὲ ἐμοί, εἴτε δώσεις τὸ δάνειον εἴτε μή, ἀπόπεμψον. καὶ ὁ Στρεψιάδης εἰπών· ἔχε καὶ καρτέρει ἥσυχος καὶ ἀποκρινοῦμαί σοι αὐτίκα, εἴσεισιν εἰς τὴν οἰκίαν, | ||
| 15 | (1246) ἵνα καρδόπην ἤτοι σκάφην ἐξάγῃ. εἰσελθόντος οὖν οὕτω τοῦ Στρεψιάδου ἐρωτᾷ ὁ δανειστὴς ὃν ἔφερε, μᾶλλον δ’ ἤγαγε, μάρτυρα καὶ κλήτορα· τί, δοκεῖς, μέλλει ποιῆσαι; καὶ ὁ μάρτυς δοκεῖ· ἀποδώσειν μέλλει σοι τὰ χρέα. ταῦτα μὲν οὗτοι. (1247) εἶτα ἔξεισι Στρεψιάδης φέρων καρδόπην καί φησι· ποῦ ἐστιν ὁ | ||
| 20 | ἀπαιτῶν με χρήματα; εἰπέ, τουτὶ τί ἐστιν; (1248) ὡς δὲ ὁ δανειστής· κάρδοπός ἐστιν, ἀπεκρίνατο, πάλιν ὁ Στρεψιάδης φησίν· ἔπειτα—περισσὸς κεῖται ὁ “ἔπειτα”—τοιοῦτος ἀμαθέστατος ὢν καὶ βάρβαρος ἀπαιτεῖς χρέα καὶ τόκους; οὐκ ἂν ἀποδοίην οὐδέν, ὅστις κάρδοπον καλεῖ τὴν καρδόπην. τούτοις δὲ πᾶσι διαπαίζει τῶν φιλοσόφων τὸ ἀσυντελὲς | ||
| 25 | εἰς βιωφελῆ καὶ ἀχρήσιμον καὶ ἐπὶ τούτοις τὸ ἀκροκόρυφον τούτων κεφάλαιον, τὴν ἀσέβειαν. | ||
sch nub1240c | ἀποφύγῃς, καταφύγῃς. ἀπὸ τοῦ προΐημι. | ||
sch nub1240d | ἐμοῦ] ἀπ’. | ||
sch nub1240e | καταπροΐξει] ἐκφύγῃς. | ||
sch nub1240f | θαυμασίως] ὤμοσας. | ||
sch nub1241 | τοῖς εἰδόσιν] παρὰ τοῖς φιλοσόφοις. | ||
sch nub1242 | ἤγουν βλασφημίας. | ||
sch nub1246a | δοκεῖ (pr.)] φαίνεται. | ||
sch nub1246b | δράσειν] πράξειν. | ||
sch nub1246c | ἀποδώσειν] τὸ χρέος. | ||
sch nub1248 | τουτὶ] δεικνύει τὴν καρ‐ δόπην. | ||
sch nub1250 | οὐδενί] ἀνθρώπῳ. | ||
sch nub1252 | οὐκ ἄρ῍ ἀποδώσεις: εἰπόντος τοῦ δανειστοῦ· λέγεις μοι, Στρεψιάδη, ὅτι οὐκ ἀποδώσεις τὰ χρέα; ὁ Στρεψιάδης φησίν· οὐκ ἀποδώσω, ὅσον γέ με εἰδέναι, ἤτοι τέως, ὡς ἐγὼ νοῶ. | ||
sch nub1253a | εἶτά φησιν· οὐ ταχέως ἀπολιταργιεῖς καὶ ἀποδράμῃς καὶ ἐκστῇς ἐκ τῆς θύρας; λιταργιεῖν δὲ τὸ ταχέως ὑποχωρεῖν, ἀπὸ τοῦ λίαν καὶ ἀργῶς καὶ ταχέως ᾄττειν, λιατταργιεῖν καὶ λιτταργεῖν. | ||
sch nub1253b | λιταργισμοὺς ἐκάλουν τὰ σκιρτήματα. | ||
sch nub1253c | ἀνύσας] σπεύσας. | ||
sch nub1253d | ἀπολιταργιεῖς] ἀπὸ τοῦ “λίαν ᾄττειν ἀργῶς” καὶ ταχέως, ἢ “ὀργᾶν” καὶ ὁρμᾶν. | ||
sch nub1253e | ἀπολιταργιεῖς] ἀποφύγῃς, ἀποχωρήσεις. | ||
sch nub1254 | ἄπειμι, πρὸς ταῦτα ὁ δανειστὴς λέγει, τοῦτο δὲ ἴσθι, ὅτι οὐκ ἂν ζῴην, εἰ μὴ θείην εἰς τὰ πρυτανεῖα γραφὴν καὶ κατηγορίαν κατὰ σοῦ ἀδικίας, ἢ εἰ μὴ θείην πρυτανεῖα ἤτοι σπόρτουλα καὶ ἐκβιβαστήρια δίκης βαρύτατα, ἃ ἐδίδοντο τοῖς πρυτάνεσιν, οὗ ἕνεκα καὶ πρυτανεῖα ἐλέγοντο. | ||
sch nub1255a | θήσω] γραφήν. | ||
sch nub1255b | πρυτανεῖ’] εἰς τά. | ||
sch nub1255c | μηκέτι ζῴην] εἴθε. | ||
sch nub1256a | καὶ πάλιν ὁ Στρεψιάδης· ἀπολεῖς ἄρα πρὸς ταῖς δώδεκα μναῖς καὶ τὰ ἐν τοῖς πρυτανείοις δοθησόμενα τῆς δίκης ἐκβιβαστήρια. καίτοι, μὰ τὴν ἀλήθειαν, οὐ βούλομαι τοῦτό σε παθεῖν, ὅτι ἁπλοῦν καὶ ἀμαθὲς ἀνθρώπιον εἶ καὶ τὴν καρδόπην εὐηθικῶς καὶ ἀφελῶς καὶ βαρβάρως καὶ ἀνοήτως, ἐκά‐ | ||
| 5 | λεσας κάρδοπον. | ||
sch nub1256b | προσαποβαλεῖς] ζημιωθῇς. | ||
sch nub1256c | πρὸς] σύν. | ||
sch nub1257 | οὐχὶ] περισσὸν τὸ “οὐχί”. | ||
sch nub1259a | ἰώ μοι μοι: ἕτερος δανειστὴς πρόσεισιν Ἀμυνίας καὶ ἠνωτισμένος, ὁπόσα ἔλαβεν ὁ πρὸ αὐτοῦ ἐλθὼν δανειστής, συμφοράζει καὶ βοᾷ καὶ ὁ Στρε‐ ψιάδης πρὸς τοὺς τούτου σχετλιασμοὺς ἐκπλαγείς· ἔα, βοᾷ ἐκπληκτικὸν ἐπίρρημα λέγων, τίς ὁ θρηνῶν ἐστιν; ἆρα τῶν Καρκίνου δαιμόνων τις ἐφθέγξατο; | ||
| 5 | Καρκίνου δαιμόνων ἀντὶ τοῦ “παίδων”. | ||
sch nub1259b | 1259] ἕτερος. | ||
sch nub1260 | οὔ τι που] ἆρα. | ||
sch nub1261a | τοῦ Καρκίνου τρεῖς ἦσαν παῖδες, Ξενοκλῆς, Ξενότιμος καὶ Δημότιμος. ὧν ὁ μὲν Ξενοκλῆς τραγῳδιῶν ἦν ποιητής, οἱ δὲ ἀδελφοὶ ὑποκριταὶ τούτου ὀξυφωνότατοι. ἐπεὶ δὲ καὶ ὁ δανειστὴς τραγικώτερον ὀξυφώνως τὸ “οἴμοι” ἐβόησε, τούτου ἕνεκα ἔφη ὁ Στρεψιάδης· ἆρα Καρκίνου παῖς ὁ βοήσας ἐστὶν | ||
| 5 | ὀξυφωνότατος ὑποκριτὴς τραγῳδίας; καὶ ὁ δανειστής· τί δὲ βούλεσθε εἰδέναι, ὅστις εἰμί; εἶτα λέγει· ἀνὴρ κακοδαίμων. τοῦτο δέ φησιν ὡς ἀκηκοώς, ὅτι Στρεψιάδης ἀποστερεῖ τῶν δανείων τοὺς δανειστάς, καὶ εἰδώς, ὡς οὐδ’ αὐτὸς λήψεταί τι. εἰπόντος δὲ τοῦ δανειστοῦ, ὡς ἔστιν ἀνὴρ κακοδαίμων, ὁ Στρεψιάδης φησίν· εἰ κακοδαίμων εἶς, κατὰ σαυτὸν καὶ εἰς τὴν σὴν κεφαλὴν τρέπου, ἡμῖν | ||
| 10 | δ’ εἴη βίος εὐδαίμων. | ||
sch nub1261b | διασύρει τὸν Καρκίνον. ἦν δὲ τραγῳδίας ποιητὴς καὶ εἶχεν υἱοὺς τρεῖς. ὁ μὲν Φιλόδημος καὶ αὐτὸς τραγῳδίας ποιητής, οἱ δὲ | ||
| 5 | ἕτεροι ἀδελφοὶ αὐτοῦ ἦσαν ὑποκριταὶ αὐτοῦ. | ||
sch nub1261c | δαιμόνων] ἀπό. | ||
sch nub1261d | δαιμόνων] παιδῶν· τῶν υἱῶν ὤφειλεν εἰπεῖν. | ||
sch nub1263 | σαυτὸν] σαυτοῦ. | ||
sch nub1264 | ὦ σκληρὲ δαῖμον: τοῦτο ἐκ Τληπολέμου δράματος Ξενοκλέους, ᾧ ἀνεῖλε Τληπόλεμος Λικύμνιον τὸν ἀδελφὸν Ἀλκμήνης τῆς αὐτοῦ πατρομή‐ τορος. ὅθεν εἶπε καὶ τὸ “τί σε Τληπόλεμος εἴργασται κακόν;” | ||
sch nub1265a | Παλλάς] ἡ Ἀθηνᾶ. | ||
sch nub1265b | ὥς] λίαν. | ||
sch nub1269 | κακῶς πεπραγότι: δυστυχοῦντι. | ||
sch nub1271 | κακῶς ἄρα εἶχες: εἰπόντος τοῦ δανειστοῦ· κέλευσον τὸν υἱόν σου ἀποδοῦναί μοι τὰ χρήματα ἄλλως τε καὶ κακῶς ἔχοντι, ἤτοι δυστυχοῦντι, | ||
| ἐρωτήσας ὁ Στρεψιάδης· ποῖα χρήματα; καὶ ἀκούσας· ὅτι ἃ ἐδανείσατο ὁ σὸς υἱός· ὄντως, φησί, κακῶς εἶχες. οὐχ ὡς ἐκεῖνος εἶπε τὸ κακῶς ἔχειν ἐπὶ τοῦ | |||
| 5 | δυστυχεῖν, ἀλλά· ὄντως κακῶς εἶχες καὶ παρεφρόνεις, ὅτι τῷ ἐμῷ υἱῷ Φειδιππίδῃ χρήματα ἐδάνειζες. | ||
sch nub1272a | ἵππους γ’ ἐλαύνων ἐξέπεσον: Στρεψιάδου εἰπόντος τῷ δανειστῇ ἔχειν κακῶς καὶ σεσεῖσθαι τὰς φρένας φησὶν ὁ δανειστὴς εἰρωνικῶς πρὸς αὐτόν· ἀληθῶς, φησίν, ἵππους ἐλαύνων ἐξέπεσον, καὶ τῇ σφοδρᾷ δῆθεν ῥύμῃ τῇ δρόμου βιαίας περὶ τὴν κεφαλὴν πληγῆς γεγονυίας οὐκ οἶδα, τί φθέγγομαι· | ||
| 5 | ἢ ἱππηλάταις δανείζων ἐμὰ χρήματα ἐξέπεσον τούτων, ἤτοι ἐστέρημαι αὐτῶν. | ||
sch nub1272b | ἐξέπεσον] τούτων, ἤγουν τῶν χρημάτων. | ||
sch nub1273a | τί δῆτα ληρεῖς: εἰ ἐλαύνων ἵππους, φησὶ Στρεψιάδης, ἐκπέπτωκας, τί δὴ παραληρεῖς καὶ παραπαίεις καὶ φλυαρεῖς, ὥσπερ λέγονται παραληρεῖν καὶ φλυαρεῖν καὶ παραφρονεῖν οἱ πεσόντες ἀπ’ ὄνου; λέγεται γὰρ ἡ πτῶσις ἡ ἀπὸ ὄνων γίνεσθαι βαρυτάτη, καὶ μᾶλλον εἰ συμβῇ τινι τῶν πεσόντων πληγῆναι | ||
| 5 | τὴν κεφαλήν. τινὲς δὲ περισπῶσι λέγοντες· ὥσπερ καταπεσὼν ἀπὸ νοῦ. | ||
sch nub1273b | ἀπ’ ὄνου καταπεσών p.i.m.] διασύρει τὸν Πλάτωνα· λέγουσι γὰρ αὐτὸν ἀπ’ ὄνου πεσεῖν καὶ τελευτῆσαι. | ||
sch nub1275 | τί δαί] οὐχ ὑγιαίνω. | ||
sch nub1276 | τὸν ἐγκέφαλον ὅπως: ὅπως καὶ πῶς δοκεῖς μοι τὸν ἐγκέφαλον | ||
| σεσεῖσθαι, ἤτοι μὴ φρονεῖν. | |||
sch nub1277a | σὺ δὲ νὴ τὸν Ἑρμῆν: ὁ δανειστὴς λέγει· δοκεῖς μοι κεκλήσεσθαι, ἤτοι ὑπὸ κλητόρων καὶ μανδατώρων ἀχθῆναι εἰς δικαστήριον καὶ ἄκων ἀποτίσαι τὰ ὀφειλόμενα, ἢ τοῖς δεσμοφύλαξι τῷ ἀναγκαίῳ εἰρχθεὶς βαρυτέραν λήψῃ τὴν τιμωρίαν. | ||
sch nub1277b | προσκεκλήσεσθαί] δοκεῖς. | ||
sch nub1277c | προσκεκλήσεσθαί] καλέσαι εἰς δικαστήριον. | ||
sch nub1278 | κάτειπε νῦν: ὁ Στρεψιάδης φιλοσόφως τὸν δανειστὴν τοῦτον καὶ συλλογίσασθαι καὶ παραλογίσασθαι βούλεται, ὅτι οὐ δεῖ τόκους λαμβάνειν ἐπὶ τοῖς χρέεσι, καί φησι· κάτειπε καὶ εἰπέ νῦν, ἆρα νομίζεις ἀεὶ τὸν Δία καινότερον ὕδωρ ὕειν, ἢ τὸν ἥλιον τὸ αὐτὸ ὕδωρ κάτωθεν ἀνάγοντα ὕειν; καὶ | ||
| 5 | ὁ δανειστής· οὐκ οἶδα, φησί, περὶ τούτων, οὐδὲ τούτων ἔχω φροντίδα. καὶ ὁ Στρεψιάδης διλημμάτως ἐρωτήσας ἀποκριθέντος τοῦ δανειστοῦ πρὸς τὸ ἕν· πῶς οὖν ἄξιος εἶ λαβεῖν, φησί, χρέα, εἰ μηδὲν τοιοῦτο φυσικὸν οὐδὲ μετέωρον οἶδας; καὶ ὁ δανειστής· ἀλλ’ εἰ σπανίζεις—ὁ “ἀλλά” περισσός—εἰ σπανίζεις καὶ ἐνδεὴς εἶ ἀργυρίου, ἤτοι τοῦ κεφαλαίου τοῦ χρέους, κἂν τὸν τόκον μοι | ||
| 10 | (1286) πάρασχε. τί δὲ θηρίον καὶ ζῷόν ἐστιν ὁ τόκος; τοῦ Στρεψιάδου εἰπόν‐ τος, καὶ ἀνταποκρινομένου τοῦ δανειστοῦ· ἡ αὔξησις τοῦ ἀργυρίου, ἤτοι τῶν νομισμάτων τοῦ χρέους, τοῦτό ἐστιν ὁ τόκος· ἀεὶ γὰρ καθ’ ἑκάστην ἡμέραν αὔ‐ ξεται (1289) καὶ κατὰ μῆνα, καλῶς λέγεις: συλλογισμῷ τοῦτον ὁ Στρεψιάδης ἀποπαῦσαι πειρᾶται καὶ δεῖξαι ληροῦντα καί φησι πρὸς αὐτόν—πυρπνόου | ||
| 15 | γὰρ ἀλιτηρίου τυγχάνει ῥήτορος τάδε—πρῶτα μὲν θετικῶς συντρέχων αὐτῷ καὶ οὐκ ἐναντιούμενος· καλῶς λέγεις. εἶτα ἐρωτᾷ τοῦτον, καὶ συλλογισμῷ πείσας αὐτὸν ὁμολογῆσαι ὃ ἐκεῖνος ἐζήτει, ἔπειτα χρᾶται τῇ ἄρσει καὶ ἀναιρέσει, καὶ φανερῶς ἀντιπίπτων ἐκείνῳ καὶ ἀπορράψας τὸ στόμα αὐτοῦ ὡς κἀκεῖνον ὁμολογεῖν, ὅτι οὐ δίκαιόν ἐστι τόκους ζητεῖν, τέλος σφοδρότερον καὶ ἐπιπληκτι‐ | ||
| 20 | κώτερον αὐτὸν ἐκ τῆς οἰκίας ἐκβάλλει. | ||
sch nub1279 | πότερα] πῶς. | ||
sch nub1283 | ἀπολαβεῖν] ζητεῖς. | ||
sch nub1284 | οἶσθα] γινώσκεις. | ||
sch nub1285a | σπανίζεις] καὶ σπάνιν ἔχεις. | ||
sch nub1285b | ἀργυρίου] τινός. | ||
sch nub1289 | ὑπορρέοντος] παρερχομένου. | ||
sch nub1291 | πρὸ τοῦ] καὶ πρὸ τούτου. | ||
sch nub1292 | πλείον’] περισσοτέραν νῦν. | ||
sch nub1293 | οὐδὲν] κατ’ οὐδέν. | ||
sch nub1294 | πλείων] περισσοτέρα. | ||
sch nub1296 | 1296] πρὸς τὸν ἵππον τοῦ δανειστοῦ. | ||
sch nub1297a | φέρε μοι τὸ κέντρον: ἀποσοβῶν ἐκ τῆς θύρας ὁ Στρεψιάδης τὸν δανειστὴν ζητεῖ καὶ ἱππικὸν κέντρον καὶ ὥσπερ ἵππον τούτῳ κεντρίζει αὐτόν. καί φησιν· ὕπαγε, τί βραδύνεις; οὐκ ἐλαύνεις, οὐ τρέχεις, ὦ σαπφόρα; ὁ δανειστὴς δὲ μάρτυράς τε ἀνακαλεῖται πρὸς ταῦτα καὶ δεινοπαθεῖ. | ||
sch nub1297b | φέρε ... κέντρον] πρὸς τὸν δοῦλον. | ||
sch nub1298a | ἐλᾷς] ἐλαύνεις αὐτόν. | ||
sch nub1298b | σαμπφόρα] μωρέ. | Column end | |
sch nub1298b,col 2 | σαπφόρα] ὄνομα δούλου. | ||
sch nub1299a | ἄξεις ἐπὶ ἅλω: παίζων νῦν ὁ Στρεψιάδης τὸν δανειστὴν ὥσπερ ἵππον ἀπελαύνει καί φησιν· ἄξεις καὶ ἀπάξεις καὶ ἀποκομίσεις σαυτὸν ἐπὶ ἅλω καὶ ἅλωνα καὶ μύλωνα, ὥς φασιν, ἵν’ ἐκεῖθεν ἔχῃς διατραφῆναι· ἐντεῦθεν γὰρ λήψῃ οὐδέν. ἓν τοῦτο ἀπᾷδον ἐμοί. δεύτερον ἄλλο, ὃ συμπεφυρμένως αὐτῶν | ||
| 5 | λεγόντων διαρθρώσω. ἄξεις καὶ ἀπάξεις σαυτὸν ἐντεῦθεν. εἰ οὐκ ἀποστῇς, ἐπιαλῶ τὸ κέντρον. τρίτον πεφυρμένως καὶ τὸ “ἀλῶ” φασιν “ἐλάσω, διώξω”. ταῦτά εἰσιν ἅ φασιν οὗτοι. ἡμεῖς δὲ οὕτως· ἄξεις καὶ ἀποδιώξεις ἐνταῦθα σαυτὸν ἤτοι διώχθητι καὶ ἀπόδραμε, ἐπεὶ εἰ μὴ τοῦτο ποιήσεις, ἀλῶ καὶ συντρίψω σε τὸν σειραφόρον κεντῶν ὑπὸ τὸν πρωκτόν. δευτέρως δὲ οὕτω | ||
| 10 | φαμέν· ἄξεις καὶ ἄξον σὲ αὐτὸν τὸν σειραφόρον ἐπὶ ἄλω καὶ κυλίστραν κόνεως. ἄξον δέ πως κεντῶν ὑπὸ τὸν πρωκτόν. εἰώθασι γὰρ οἱ ἱππεῖς καὶ ἁρματηλάται μετὰ τὸν δρόμον ἄγειν τοὺς ἵππους εἰς κόνεως τόπον καὶ ἀπολύειν κυλίεσθαι. οὕτω καὶ νῦν ὁ Στρεψιάδης τὸν δανειστὴν ὡς πολλὰ δραμόντα καὶ κοπιάσαντα κελεύει καὶ εἰς κονίστραν ἀποδραμόντα κυλίεσθαι. | ||
sch nub1299b | ἀλῶ καὶ συντρίψω καὶ καταβαλῶ. | ||
sch nub1299c | ἄξεις] ἄξον. | ||
sch nub1299d | (v.l.) | ἐπὶ ἅλω] γρ. ἐπεὶ ἀλῶ. | |
sch nub1299e | ἅλω] ἅλωνα. | ||
sch nub1300 | σειραφόρον] ἵππον. | ||
sch nub1301a | ἐπιβάλλων σοι τὴν μάστιγα καὶ δαίρων τὸν πρωκτὸν ἄξω σε. | ||
sch nub1301b | κινήσειν] καταβαλεῖν. | ||
sch nub1302 | αὐτοῖς] σύν. | ||
sch nub1303a | οἷον τὸ πραγμάτων ἐρᾶν: τῶν ὑποκριτῶν ὑποχωρησάντων ὁ χορὸς τῶν Νεφελῶν ἐν τῇ σκηνῇ ὢν ταῦτά φησι περὶ τοῦ Στρεψιάδου καὶ προαναφωνεῖ ὅσα μέλλει τούτῳ συμβῆναι, ἐραστῇ κακῶν γενομένῳ, ὑπὸ τοῦ υἱοῦ. | ||
sch nub1303b | οἷον] ὁποῖον, ποταπόν. | ||
sch nub1303c | φλαύρων] ἀδίκων. | ||
sch nub1307 | τήμερον] σήμερον. | ||
sch nub1308 | ὃ] ὅπερ. | Column end | |
sch nub1309,col 2 | τὸν σοφιστήν] τὸν παραλο‐ | ||
| γιστήν, τὸν πανοῦργον. | Column end | ||
sch nub1310 | ὧν] ἀνθ’ ὧν, ἕνεκα. | ||
sch nub1313 | οἱ] αὐτοῦ. | ||
sch nub1314 | λέγειν] ὥστε ἀντιλέγειν. | ||
sch nub1317 | ξυγγένηται] ὁμιλήσῃ, ἀν‐ τιλέξῃ. | ||
sch nub1319a | ἴσως ἴσως: ὁ χορός φησιν· ὁ Στρεψιάδης χαίρει τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ | ||
| πᾶσι δικαίοις ἀντιλέγοντος κἀκ τούτου μανθάνων καὶ αὐτὸς κακοτροπεῖν ἀποστερεῖ τοὺς δανειστὰς τῶν χρεῶν. ἀλλ’ ἴσως ἴσως, τάχα τάχα, τοιοῦτόν τι πρᾶγμα συμβαίη αὐτῷ ὑπὸ τοῦ υἱοῦ, ὥστε πολὺ αἱρετώτερον ἂν αὐτῷ νομι‐ | |||
| 5 | σθῆ〈ναι〉 τοῦ πᾶσι δικαίοις ἀντιλέγειν τὸ παντελῶς ἄφωνον αὐτὸν εἶναι. | ||
sch nub1319b | βουλήσεται] θελήσει. | ||
sch nub1320a | τὸν υἱὸν αὐτοῦ. | ||
sch nub1320b | αὐτὸν] τὸν Φειδιππίδην. | ||
sch nub1321a | ἰοὺ ἰού: τυπτόμενος ὑπὸ τοῦ υἱοῦ ἔξεισιν ὁ Στρεψιάδης καὶ βοᾷ. “ταῦτα δὲ πάντα” φασὶν οἱ παλαιοὶ “πεπλάσθαι τῷ κωμικῷ πρὸς διαβολὴν τοῦ Σωκράτους δεικνῦναι διὰ τούτων φιλοτιμουμένῳ, ὅτι μηδὲν χρηστὸν διδάσκει τοὺς νέους, ἀλλὰ τοὐναντίον πονηρούς, ὁπότε καὶ περὶ τοὺς γεγεννη‐ | ||
| 5 | κότας τοιοῦτοι γίνονται, 〈καθίστησιν〉.” γίνωσκε δέ, ὡς δʹ εἰσὶ τῆς ἐκτὸς φιλοσοφίας τὰ διδάγματα· ψεῦδος, τῦφος, πατραλοιότης καὶ τέταρτον, ὁ κολοφὼν αὐτῆς, τὸ ἀκροκόρυφον, ἡ ἀσέβεια. | ||
sch nub1321b | ἰοὺ ἰού] προαναφώνησις. | ||
sch nub1323a | πάσῃ τέχνῃ: παντὶ τρόπῳ ἀμυνάθετέ μοι καὶ ἀμύνατε καὶ βοηθεῖτε. | ||
sch nub1323b | ἀμυνάθετέ] βοηθήσατε. | Column end | |
sch nub1323b,col 2 | ἀμυνάθετέ μοι] ἀμύνασθέ | ||
| μοι. | Column end | ||
sch nub1323c | πάσῃ τέχνῃ] ἐν παντὶ | ||
| τρόπῳ. | |||
sch nub1324 | τῆς] ἕνεκεν. | ||
sch nub1326 | καὶ μάλα] λίαν τύπτω. | ||
sch nub1330 | λακκόπρωκτε: ἀπερραφανιδωμένε καὶ ἐκ τῆς αἰτίας ταύτης εὐρύπρωκτε. | ||
sch nub1331 | κἀποφανῶ] εἴπω. | ||
sch nub1332 | ὡς] ὅτι. | ||
sch nub1335 | πολύ] κατά. | ||
sch nub1336a | ὁπότερον] ποῖον. | ||
sch nub1336b | τοῖν] ἀπό. | ||
sch nub1336c | λόγοιν] λόγων. | ||
sch nub1338a | ἐδιδαξάμην σε: ἐδίδαξα· παθητικὸν ἀντὶ ἐνεργητικοῦ. δύναται δὲ εἶναι καὶ μεσότητος ἀντὶ τοῦ “ἐξεπαίδευσα”. | ||
sch nub1338b | ἐδιδαξάμην] ἀντὶ τοῦ “ἐδί‐ δαξα”. | ||
sch nub1339 | εἶτ’ (sic)] εἰς. | ||
sch nub1341 | 1341] οὐκ αἰσχρόν ἐστιν; ἀναπόδοτον. | ||
sch nub1343 | ἀκροασάμενος] ἀκούσας. | ||
sch nub1344 | ὅτι] ὅπερ. | ||
sch nub1345a | σὸν ἔργον: σοὶ πρέπον ἐστί, Στρεψιάδη, μεγάλῃ σκέψασθαι φροντίδι, ὅπως νικήσειας τὸν υἱόν σου. οὗτος γάρ, εἰ μή τινι μεγάλως ἐθάρρει, οὐκ ἂν | ||
| ἦν οὕτως ἀκόλαστος καὶ θρασύς. ἀλλ’ ἔστι τι πρᾶγμα, ἐν ὅτῳ θρασύνεται. δῆλον τὸ λῆμα καὶ τὸ φρόνημα, νῦν ἡ ἀλαζονεία, ἐστὶ τἀνθρώπου· ἤτοι δῆλόν | |||
| 5 | ἐστι τὸ φρόνημα καὶ ὁ τῦφος αὐτοῦ, ὅτι ἔν τινι θαρρῶν θρασύνεται. ἀλλ’ ἐξ ὅτου καὶ ἐκ ποίας ἀφορμῆς, διαπληκτίζεσθαι ἤρξασθε, λέγειν ἁρμόδιον. | ||
sch nub1345b | ὅπῃ] ποίῳ τρόπῳ. | ||
sch nub1346 | κρατήσεις] νικήσεις. | ||
sch nub1347a | ὡς] ὅτι. | ||
sch nub1347b | τῳ] καί τινι. | ||
sch nub1347c | πεποίθει] ἐθάρρει. | ||
sch nub1348 | ἀκόλαστος] θρασύς. | ||
sch nub1349 | ὅτῳ] ἐν. | ||
sch nub1350 | λῆμ’] φρόνημα καὶ ὁ τῦφος. | ||
sch nub1351 | ἐξ ὅτου] ἐκ τίνος. | ||
sch nub1354a | εἱστιώμεθα: ἐπεί, φησίν, εἱστιώμεθα καὶ ἀνακείμενοι τῇ τραπέζῃ ἐτρεφόμεθα, εἶπον αὐτῷ λαβόντι λύραν ᾆσαι Σιμωνίδου ᾆσμα, τὸν Κριόν. λύραν κελεύει τοῦτον λαβεῖν, ὅτι λυρικὸς ἦν ὁ Σιμωνίδης, τὰ δὲ τῶν λυρικῶν πρὸς λύραν ἐλέγοντο. ὁ δὲ Κριὸς ἦν Αἰγινήτης παλαιστὴς διάσημος, οὗ νικήσαν‐ | ||
| 5 | τος ἐν Ὀλυμπίᾳ γράφει ᾆσμα ὁ Σιμωνίδης, καὶ ὡς ἐπὶ μήλου κριοῦ τὰς τρίχας πλακέντος ἐν δένδρῳ, οὕτω τῷ ᾄσματι τούτῳ τὴν ἐν Ὀλυμπίᾳ συμπλοκὴν τῆς παλαίστρας Κριοῦ τοῦ παλαιστοῦ λέγει· ἐπέξαθ’ ὁ Κριὸς οὐκ ἀεικέως | ||
| ἐλθὼν εἰς δένδρον ἀγλαόν, Διὸς τέμενος. | |||
sch nub1354b | ἑστιώμεθα (sic)] ἐτρεφό‐ μεθα. | ||
sch nub1356a | διασύρει τὸν Σιμωνίδην καὶ τὸν Κριόν. | ||
sch nub1356b | ἐπλέχθη καὶ ὡς παίγνιον ἐγένετο. | ||
sch nub1356c | τὸν] εἰς. | ||
sch nub1356d | τὸν Κριὸν] ὁ Κριός. | ||
sch nub1356e | ὡς] πῶς. | ||
sch nub1356f | (v.l.) | ἐπέχθη] ἐπαίχθη. | |
sch nub1357a | ἀρχαῖον: μωρόν, τὸ κιθαρίζειν ἐπὶ τραπέζης καὶ ᾄδειν πίνοντας, ὡς γυναῖκα ἀλοῦσαν καὶ ἀλήθουσαν κάγχρυς καὶ κριθάς, ἢ ὡς τέττιγα μεμε‐ θυσμένον ἀκτῖσιν ἡλιακαῖς. | ||
sch nub1357b | ἀρχαῖον] μωρόν. | ||
sch nub1358a | κάγχρυς: κριθὰς πεφρυγ‐ μένας. κάγχρυς κάγχρυος ἡ κριθή, ἐξ | ||
| οὗ καὶ καγχρυδίας, ἄρτος ὁ κρίθινος. | |||
sch nub1358b | ᾄδειν] μωρὸν τὸ ψάλλειν. | ||
sch nub1358c | πίνονθ’] τινά. | ||
sch nub1358d | κάγχρος] κάγχρυς. | ||
sch nub1358e | κάγχρος] πίσον ἢ κριθάς. | ||
sch nub1358f | ἀλοῦσαν] ἀλήθουσαν. | ||
sch nub1359a | χρῆν] ἔπρεπε. | ||
sch nub1359b | τύπτεσθαι] τύπτειν. | ||
sch nub1360a | ᾄδειν] ψάλλειν. | ||
sch nub1360b | ἑστιῶντα] με. | ||
sch nub1363a | ἠνεσχόμην] καὶ ὑπέμεινα. | ||
sch nub1363b | τὸ πρῶτον] κατὰ. | ||
sch nub1364a | ἀλλὰ μυρρίνην λαβόντα: κἂν μυρρίνην λαβόντα τῶν Αἰσχύλου τι λέξαι. μυρρίνης γὰρ κλάδον κατέχοντες ᾖδον τὰ Αἰσχύλου. καὶ ὅτι παλαιὸν ἔθος ἦν τοὺς ᾄδοντας ἐν συμποσίῳ κλῶνα δάφνης ἢ μυρρίνης κατέχοντας ᾄδειν. | ||
sch nub1364b | οἱ λέγοντες τὰ τοῦ Αἰ‐ σχύλου ἐκράτουν καὶ μυρσίνην. | ||
sch nub1364c | ἀλλὰ] κἄν. | ||
sch nub1365a | κᾆθ’ οὗτος: καὶ εἶτα οὗτος εὐθέως εἶπεν· ἐγὼ γάρ—ὁ “γάρ” περιττός—ἐγὼ νομίζω τὸν Αἰσχύλον τὸν πρῶτον ἐν ποιηταῖς | ||
| ψόφου πλέων: γέμοντα τῶν κομπασμάτων. | |||
sch nub1365b | τῶν] ἀπό. | ||
sch nub1367a | ἀξύστατον: πεφυρμένον, τὰς ἐννοίας δι’ ὅλου μὴ τηροῦντα. | ||
sch nub1367b | στόμφακα: στομφαστήν, λαρυγγιῶντα τῷ κρότῳ τῶν ῥημάτων. | ||
sch nub1367c | κρημνοποιόν: κεχρημένον κρημνώδεσι λέξεσι καὶ διηρμέναις. | ||
sch nub1367d | κρημνώδεσι λέξεσι χρώ‐ μενον, μετέωρον. | ||
sch nub1367e | ψόφου] κενοῦ κτύπου. | ||
sch nub1367f | πλέων] πεπληρώμενον. | ||
sch nub1367g | ἀξύστατον] πεφυρμένον. | ||
sch nub1367h | στόμφακα] λαρυγγιῶντα. | ||
sch nub1368a | ὀρεχθεῖν: σφαδάζειν, κινεῖσθαι, θυμοῦσθαι. ὅμως τὸν θυμὸν δακὼν καὶ κεντήσας ἔφην· σὺ δέ—ἔλλειψις, σχῆμα δὲ συντομίας—ἐπεὶ τούτων οὐ βούλει τι ᾆσαι, ἀλλὰ ἤτοι κἄν, λέξον τι τούτων τῶν νεωτέρων, ἅττα καὶ ἅτινά ἐστι τὰ σοφὰ ταῦτα. | ||
sch nub1368b | κἀνταῦθα] ὅτε ἔψεγεν Αἰσχύλον. | ||
sch nub1368c | ὀρεχθεῖν] κινεῖσθαι. | ||
sch nub1369a | δακὼν] κρατήσας. | ||
sch nub1369b | τούτων] ἀπό. | ||
sch nub1371a | ὁ δ’ εὐθὺς ᾖσεν Εὐριπίδου ῥῆσιν: Αἰόλος δρᾶμά ἐστιν Εὐριπίδου, ἐν ᾧ φέρονται οἱ ἓξ τούτου υἱοὶ τὰς ἓξ αὐτῶν ἀδελφὰς ὡς νομίμους σχόντες συζύγους, ὡς καὶ Ὅμηρος περὶ τούτων ἐν Ὀδυσσείᾳ οὕτω πως λέγει· “ἔνθ’ ὅ γ’ υἱᾶς θυγατράσιν πόρεν εἶναι ἀκοίτας”. Εὐριπίδης δὲ οὕτω διασκευάζει | ||
| 5 | τούτων γενέσθαι τὸν γάμον· φησὶ τὸν Μακαρέα προφθείραντα Κανάκην τὴν ἀδελφὴν συμβουλῇ πεῖσαι τὸν πατέρα Αἰόλον συζεῦξαι αὐτόν τε καὶ τοὺς λοιποὺς ἀδελφοὺς ταῖς ἀδελφαῖς ταῖς οἰκείαις. τοῦτο οὖν, φησὶν ὁ Στρεψιάδης, τὸ δρᾶμα τὸ βδελυρὸν ἀναλεξάμενος Φειδιππίδης ἤρξατο ᾄδειν ῥῆσιν ἐκείνου, ὅπως ἔτι πρὸ γάμων λαθραίως ἦν φθείρων τὴν Κανάκην ὁ Μακαρεύς. | ||
sch nub1371b | ἐκίνει: διεπαρθένευε συνουσίᾳ λαθραίᾳ καὶ ἔφθειρεν. | ||
sch nub1371c | ὀψὲ καὶ μόλις ὁ ἀλιτήριος εἶπεν εὔφημον λέξιν. | ||
sch nub1371d | τὸ “ὡς” ἀντὶ τοῦ “ὅπως”. | ||
sch nub1371e | ἐκίνει] ἐμοίχευεν, ἐμίγνυτο. | ||
sch nub1372a | ὦ ’λεξίκακε: σχετλιάζων ἐπ’ ἀρρητουργίᾳ τοιᾷδε καὶ ἐπ’ αἰσχρότητι ἀνακαλεῖται καὶ μέγα βοᾷ· ὦ Ἄπολλον, ἢ ὦ Ἥρακλες, ἀλεξίκακε, ἐλατήριοι καὶ ἀποδιῶκται παντοίων κακῶν καὶ αἰσχρῶν, μακρὰν ἀφ’ ἡμῶν τοιαύτην ἀρρητουργίαν ἀποσοβήσατε καὶ ἐλάσατε. καὶ τότε “ἀδελφὴν ὁμομητρίαν | ||
| 5 | ἐκίνει”· φιλόσοφοι μὲν τὴν ἐκ πατρὸς ἀδελφότητα μεγίστην οἴονται εἶναι καπνοὺς ἐρευγόμενοι. οὗτος δὲ νῦν καὶ πᾶς ὁ φρονῶν καὶ τὰ πράγματα διαιρῶν | ||
| κριτικώτατά τε καὶ ἀκριβέστατα, καὶ πειθόμενος τῷ ἀδαεῖ γέροντι, παντὸς καὶ λόγου καὶ ἔργου καὶ πράγματος τὴν κατὰ μητέρα μεγίστην φησὶν ἀδελφότητα, ὥσπερ ἐκεῖνος οὑτωσὶ λέγων· | |||
| 10 | μή με κτεῖναι, ἐπεὶ οὐχ ὁμογάστριος Ἕκτορός εἰμι, ὅς τοι ἑταῖρον ἔπεφνεν ἐνηέα τε κρατερόν τε. | ||
sch nub1372b | ὦ ’λεξίκακε] ὦ Ἄπολλον. | ||
sch nub1373a | ἐξαράττω: πλήττω, λοιδορῶ, βάλλω. | ||
sch nub1373b | ἠνεσχόμην] ὑπέμεινα. | ||
sch nub1373c | v.l. | εὐθὺς] γρ. εὐθέως. | |
sch nub1373d | ἐξαράττω] λοιδορῶ. | ||
sch nub1374a | πολλοῖς] ἐν. | ||
sch nub1374b | οἷον] ὥσπερ. | ||
sch nub1375 | ἠρειδόμεθα: ἐφιλονεικοῦμεν—ἐγὼ δὲ ἠρειδόμεθα τὸ ρει δίφθογγον γράφω—ἤτοι ἐπεστηριζόμεθα τοῖς οἰκείοις λόγοις, καὶ ἐνιστάμεθα καὶ ἀντετείνομεν ἀλλήλοις. καὶ δύναται ταὐτὸν τῷ ἠριδόμεθα τῷ ρι ἰῶτα. | ||
sch nub1376a | ἔφθλα: ἔθλα ἀττικῶς. κἀσπόδει: καὶ ἔτυπτε καὶ σποδιᾷ καὶ | ||
| κόνει προσεκύλιε. | |||
sch nub1376b | ἔφλα] συνέτριβε. | ||
sch nub1377 | δικαίως] ἐτύπ〈τ〉ου. | ||
sch nub1381a | τραυλίζοντος: νηπίως ὑποψελλίζοντος καὶ λαλοῦντος σοῦ, ὡς λαλεῖ τὰ παιδάρια. βρῦν: οἶνον κατὰ τὴν νηπίων παίδων φωνήν. | ||
| 5 | μαμμᾶν: τὸν ἄρτον παιδικῶς πάλιν νόει. κακκᾶν: ἐκτὸς κενῶσαι κοπρίαν τὴν ἐντέρων. προυσχόμην: κατεῖχον ἐκκρίνειν σε καὶ προϊσχόμην | ||
| 10 | μακρὰν ἐντείνων τὰς ἐμὰς χεῖρας τότε, μὴ Στρεψιάδην πως λαθὼν τὸν σὸν χέσῃς. | ||
sch nub1381b | (v.l.) | γρ. αἰσθόμενος. | |
sch nub1381c | αἰσθανόμενος] ἀκούων. | ||
sch nub1381d | νοοίης] ἐν τῷ νῷ ἔχοις. | ||
sch nub1382a | βρῦν] οἶνον κατὰ τὴν παι‐ δαριώδη φωνήν. | ||
sch nub1382b | ἐπέσχον] παρεῖχον, ἔδιδον. | ||
sch nub1383a | αἰτήσαντος] σοῦ. | ||
sch nub1383b | ἧκόν] ἦλθον. | ||
sch nub1385a | προὐσχόμην] ἔξω τῶν χειρῶν εἶχον. | ||
sch nub1385b | ἀπάγχων] πνίγων. | ||
sch nub1391a | οἶμαί γε τῶν νεωτέρων: τὸ σφριγῶν καὶ νέον 〈τὸ〉 τῶν νεωτέρων αἷμα τὸ θερμὸν τῆς ταλαίνης καρδίας κινῆσαν ἀνάψαν τε τὸν θυμὸν πλέον | ||
| 5 | πρὸς τὰς ἀμύνας ἐξεγείρει καὶ λόγους. | ||
sch nub1391b | νεωτέρων] ἀκροατῶν. | ||
sch nub1392 | ὅ τι] εἰς. | ||
sch nub1393 | οὗτος] ὁ υἱός. | ||
sch nub1395a | τὸ δέρμα: ὁ χορὸς τῶν Νεφελῶν πρὸς Στρεψιάδη φησίν· εἰ τοιαῦτα ἐξειργασμένος ὁ Φειδιππίδης ἤτοι πατροτυπτήσας σε λαλῶν καὶ πολυλογῶν ἀναπείσει, ὅτι δίκαιόν ἐστι πατροτυπτεῖν, καὶ τὴν δορὰν τῶν γερόντων λάβοιμεν ἂν ἐκδείραντες αὐτούς. | ||
sch nub1395b | λάβοιμεν] ἅψοιμεν. | ||
sch nub1396a | ἀλλ’ οὐδ’ ἐρεβίνθου: ἀλλ’ οὐδέ—τοῦ δέρματος λείπει—τοῦ ἐρεβίνθου, νῦν τοῦ αἰδοίου φησί, φεισαίμεθα ἄν, ἀλλὰ κἀκεῖνο ἐκδείραιμεν. | ||
| ὁ “ἀλλά” παρέλκει. | |||
sch nub1396b | ἐρεβίνθου] τῶν αἰδοίων φεισόμεθα. | ||
sch nub1397a | σὸν ἔργον: σοὶ πρέπει, ὦ γέρον ζητητὰ καὶ ἐπιθυμητὰ καινοτέρων πραγμάτων, πιθανόν τι εὑρήσειν εἰς ἀποσόβησιν τῶν τοιούτων κακῶν. | ||
sch nub1397b | κινητὰ] ὦ ἐρευνητά. | ||
sch nub1398 | δόξεις] νομισθῇς. | ||
sch nub1399a | ὡς ἡδὺ: χαίρει ὁ Φειδιππίδης ὡς πατροτυπτήσας καὶ δυνάμενος περιουσίᾳ τῶν λόγων γεγονὸς δεῖξαι τοῦτο καὶ καλῶς καὶ δικαίως, καὶ ἐπαινεῖ δῆθεν φιλοσοφίαν λέγων· γλυκὺ λίαν ἐστὶ καινοῖς πράγμασι καὶ σοφοῖς ὁμιλεῖν, καὶ τῶν καθεστώτων καὶ κειμένων καὶ ἐστηριγμένων, νόμων ὑπερφρονεῖν. | ||
| 5 | ἐγὼ γὰρ ἱππεὺς ὢν πρινὴ μετῆλθον φιλοσοφίαν δύο ἢ τρία ῥήματα ἀβαρβάρως καὶ μὴ διεφθαρμένως εἰπεῖν οὐκ ἴσχυον. | ||
sch nub1399b | ὡς] λίαν. | ||
sch nub1399c | ἡδὺ] γλυκύ. | ||
sch nub1400a | καθεστώτων] ὡρισμένων διὰ τοῦ λόγου. | ||
sch nub1400b | ὑπερφρονεῖν] καταφρονεῖν. | ||
sch nub1400c | δύνασθαι] τό. | ||
sch nub1402 | οἷος] δυνατός. | ||
sch nub1403 | τούτων] ἀπό. | ||
sch nub1404a | γνώμαις λεπταῖς: λεπτογνωμοσύναις καὶ λόγοις φιλοσόφοις. | ||
sch nub1404b | ξύνειμι] συνυπάρχω. | ||
sch nub1407a | ἐπιτριβῆναι: συντριβῆναι, ἀπολωλέναι, ἀποθανεῖν. | ||
sch nub1407b | (v.l.) | ἵππων] ἵππον. | |
sch nub1407c | τυπτόμενον] ἐμέ. | ||
sch nub1407d | ἐπιτριβῆναι] ἀφανισθῆναι. | ||
sch nub1408a | ἐκεῖσε δ’ ὅθεν: ἐκεῖσε καὶ ἐκεῖθε μέτειμι καὶ κατάρχομαι τοῦ λόγου, ὅθεν με ἀπέσχισας, ἀπεκώλυσας, ἀπέσπασας, ἐξήγαγες· παῖδά μ’ ὄντα ἔτυπτες; καὶ ὁ Στρεψιάδης· ναί, φησίν, ἐγώ σε ἔτυπτον, εὐνοῶν. καὶ ὁ Φειδιππίδης· καὶ οὐ δίκαιόν ἐστι κἀμὲ εὐνοεῖν τύπτειν τε σέ; ἐπεὶ κατὰ σὲ | ||
| 5 | τὸ τύπτειν ἐστὶν εὐνοεῖν. | ||
sch nub1408b | ἀπέσχισας] ἀπέκοψας. | ||
sch nub1410a | ἔγωγέ] ναί. | ||
sch nub1410b | ς’] σοῦ. | ||
sch nub1410c | κηδόμενος] φροντίζων. | ||
sch nub1412 | εὐν〈ο〉εῖν] τό. | ||
sch nub1413 | ἀθῷον] ἀμέτοχον. | ||
sch nub1414 | ἔφυν] ἐγεννήθην. | ||
sch nub1415a | κλάουσι παῖδες: ἤτοι δαιρόμενοι παρὰ τῶν πατέρων καὶ διδασκά‐ | ||
| λων κλαίουσιν οἱ παῖδες, τοὺς πατέρας δὲ οὐ δοκεῖς ἁρμόδιον κλάειν; λύσις τοῦ ἀντιπίπτοντος. φήσεις νομίζεσθαι καὶ νόμιμον εἶναι τοῦτο τὸ ἔργον, ἤτοι τὸ τύπτεσθαι, παιδός. ἐγὼ δὲ ἀντιλέγω, ὡς δὶς παῖδες οἱ γέροντες· εἰκὸς | |||
| 5 | δὲ τούτους μᾶλλόν ἐστι κλάειν παρόπερ τοὺς παῖδας, καθ’ ὅσον οὐδαμῶς ἔδει τοὺς γέροντας ἁμαρτάνειν ἐμπειρίαν σχόντας πολλὴν τῶν πραγμάτων, καὶ ὅμως ἁμαρτάνοντας ἐπίσης παισὶ τοῖς μὴ σχοῦσι πεῖραν πραγμάτων καὶ ἁμαρ‐ τάνουσι καὶ ὅμως ἀδίκως τυπτομένοις καὶ κλαίουσι συγγνώμης οὖσιν ἀξίοις. τὸ δὲ “κλάουσι παῖδες πατέρα δ’ οὐ κλάειν δοκεῖς” παρῳδηθέν ἐστιν | ||
| 10 | ἐξ Εὐριπίδου Ἀλκήστιδος. ἐκεῖσε γὰρ ὁ Φέρης φησὶν Ἀδμήτῳ τῷ υἱῷ αὐτοῦ χαίρεις ὁρῶν φῶς, πατέρα δ’ οὐ χαίρειν δοκεῖς; | ||
sch nub1415b | τίη δή (sic)] διὰ τί. | ||
sch nub1416 | τοῦτο τοὖργον (sic)] τὸ πάθος, τὸ τύπτεσθαι. | ||
sch nub1419a | ἧττον] οὐδαμῶς. | ||
sch nub1419b | δίκαιον] ἐστίν. | ||
sch nub1419c | αὐτούς] τοὺς γέροντας. | ||
sch nub1420a | ἀλλ’ οὐδαμοῦ: οὐδόλως, φησὶ Στρεψιάδης, νομίζεται καὶ τοῖς νόμοις δοκεῖ, δίκαιον τὸν πατέρα τοῦτο πάσχειν, τὸ κλαίειν τυπτόμενον. καὶ ὁ Φειδιππίδης· οὐκ ἀνὴρ ἦν καὶ ἄνθρωπος ὁ πρῶτον θεὶς τοῦτον τὸν νόμον, τὸ κλαίειν τοὺς παῖδας ἐν τῷ δαίρεσθαι, εἴ που τι ἁμάρτοιεν; ἧττον δή τι | ||
| 5 | ἔξεστι κἀμοὶ τοῦ νομοθέτου τοῦ παλαιοῦ τοῦ θέντος τὸν νόμον ἐκεῖνον; | ||
sch nub1420b | νομίζεται] νενομισμένον | ||
| ἐστί. | |||
sch nub1423a | τὸ δὲ “ἧττον” μικρόν τι, καινότερον νόμον θεῖναι τοῦτο αὐτό, τὸ τοὺς πατέρας ἀντιτύπτεσθαι ὑπὸ τῶν υἱέων. | ||
sch nub1423b | ἧττον] οὐδέν. | ||
sch nub1425 | τὸν νόμον] τὸν νῦν. | ||
sch nub1427a | σκέψαι δὲ τοὺς ἀλεκτρυόνας: τοῦτο ἔστιν ἐργασία ἀπὸ παρα‐ βολῆς. θεὶς γὰρ τὸ κεφάλαιον ἐπήγαγεν ἐπιχείρημα, καὶ τῷ ἐπιχειρήματι νῦν ἐπήνεγκεν ἐργασίαν ἀπὸ παραβολῆς. τὸ γὰρ ῥητορικὸν κεφάλαιον οὕτω τέλειον γίνεται, ἂν αὐτῷ μὲν ἐπενεχθῇ ἐπιχείρημα, ἐργασία δὲ τῷ ἐπιχειρήματι, τῇ | ||
| 5 | ἐργασίᾳ δὲ ἂν ἐπενεχθῇ τι ἐνθύμημα. τὸ ἐνθύμημα δὲ οὗτος ἑκουσίως παρῆκεν· οὐ γὰρ τοσοῦτον ἐνθάδε ῥητορεύειν αὐτῷ σκοπὸς ἦν τεχνικώτατα, ὅσον κινεῖν τοὺς ἀκούοντας γελᾶν εὐτερπέστερον. | ||
sch nub1427b | βοτὰ: τὰ βοσκόμενα. | ||
sch nub1427c | ἐργασία ἀπὸ παραβολῆς· θεὶς γὰρ τὸ κεφάλαιον ἐπήγαγεν ἐπιχείρημα. | ||
sch nub1427d | ἡ παραβολὴ ἀπὸ τοῦ ἐλάτ‐ | ||
| τονος. | |||
sch nub1429 | πλήν γ’ ὅτι ψηφίσματα οὐ γράφουσιν: οὐ κροτοῦσι καὶ συνιστῶσι δικαστήρια. διασύρει δὲ τῶν Ἀθηναίων τὸ φιλόδικον συνωθῶν τούτους καὶ ἄκοντας εἰρανεῖν. | ||
sch nub1431a | οὐκ ἐσθίουσι τῶν κόπρων: “οὐ πίνουσιν οἴνων”, “οὐ τρώγουσιν ἄρτων” γενικὰ ἀττικῶς. κἀμοὶ δοκοῦσι κυριώτερα· ἀπὸ τῆς κόπρου γὰρ ἐσθί‐ ουσιν, οὐ πᾶσαν τὴν κόπρον, καὶ πίνουσιν οἴνου ὁμοίως, καὶ ἐπὶ τῶν λοιπῶν. | ||
sch nub1431b | τὸν] τήν. | ||
sch nub1432a | οὐ ταυτόν, ὦ τᾶν: οἱ μαθηταὶ Πυθαγόρου, ἂν ἐρωτώμενοι φυσικήν τινα αἰτίαν οὐκ εἶχον εἰπεῖν, προεῖπε δὲ περὶ ταύτης ὁ Πυθαγόρας τι ἀνα‐ πόδεικτον, αὐτοὶ καταφεύγοντες εἰς τὸ τοῦ διδασκάλου ἀξίωμα· αὐτὸς ἔφατο, ἔλεγον. ἀπορηθεὶς νῦν καὶ ὁ Φειδιππίδης, πῶς, ἐπεὶ ἀλεκτρυόνας μιμεῖται, | ||
| 5 | οὐχὶ καὶ κόπρου ἐσθίει κἀπὶ ξύλου κάθηται ἢ καθεύδει, τὰ ὅμοια τοῖς Πυθαγο‐ ρείοις μικρόν τι παρατρέπων φησίν· οὐ ταυτόν ἐστιν, ὦ τᾶν, καὶ ὦ φίλος, οὐδ’ ἂν τῷ Σωκράτει δοκοίη. | ||
sch nub1432b | τᾶν· εἰς τὸ “ταν” κἄν τε ὀξεῖαν θείη τις κἄν τε περισπωμένην, οὐχ ἁμαρτάνει. ὀξεῖαν μὲν διὰ τὸ “τὰ εἰς αν καὶ ὀξύνεται καὶ μακρὸν ἔχει τὸ α”· περισπωμένην, ὅτι πᾶν ὄνομα μονοσύλλαβον πλὴν τοῦ “τίς” μακρόν ἐστι καὶ | ||
| περισπᾶται πλὴν τῶν γινομένων ἀπὸ μελλόντων δισυλλάβων. | |||
sch nub1433 | πρὸς ταῦτα μὴ τύπτε: οἱ παλαιοὶ τὸν ἔχοντα στίχον, τὸν “οὐ ταυτόν”, καὶ τὸν “πρὸς ταῦτα μὴ τύπτε με” τῷ Φειδιππίδῃ προσάπτουσι, τὸν δὲ “καὶ πῶς” ὅλον τῷ Στρεψιάδῃ. ὅπως δ’ ὁ Τζέτζης φησίν, ἄκουε. Φει‐ διππίδου φαμένου· τὸ ἐσθίειν κόπρου κἀπὶ ξύλου καθεύδειν οὐκ ἂν Σωκράτει | ||
| 5 | δοκοίη, φησὶ Στρεψιάδης· πρὸς ταῦτα μὴ τύπτε. εἰ κατὰ τοὺς ἀλεκτρυόνας πατροτυπτεῖν θέλεις, κάθευδε κἀπὶ ξύλου καὶ τῆς κόπρου ἔσθιε κατ’ αὐτούς. πρὸς ταῦτα, ἃ λέγω, μὴ τύπτε τριτημόριον ὢν ἀλεκτρυόνος καὶ οὐχ ὁλόκληρος ἀλεκτρυών. εἰ δὲ μή, σαυτόν ποτε αἰτιάσῃ ἤτοι σωφρονισθήσῃ, ὡς οἱ πατραλοῖαι. καὶ πάλιν κατὰ τὸν Τζέτζην τὸ “καὶ πῶς” μόνον φησὶν ὁ Φειδιππίδης, ὁ | ||
| 10 | Στρεψιάδης δέ· ἐπεὶ σὲ μὲν δίκαιός εἰμ’ ἐγὼ κολάζειν, σὺ δὲ κολάσεις τὸν υἱόν, ἢν γένηταί σοι. οὕτω γράφων ὁ Τζέτζης ὀρθοῖ καὶ τὰ πρόσωπα καὶ νοῦν τὸν τοῦ λόγου. | ||
sch nub1436a | ἐγχανὼν: γελάσας. | ||
sch nub1436b | ἐγχανὼν] καταγελάσας. | ||
sch nub1438 | συγχωρεῖν δοκεῖ τὰ ἐπιεικῆ: ἐᾶν δοκεῖ μοι τοὺς παῖδας τὰ ἐπιεικῆ καὶ μέτρια καὶ δίκαια δρᾶν καὶ τύπτειν τοὺς πατέρας ἁμαρτάνοντας. | ||
sch nub1452 | ταυτὶ δι’ ὑμᾶς: ὁ Στρεψιάδης τὰς Νεφέλας ὑπαιτίους ποιεῖται τῆς παρὰ τοῦ παιδὸς αὑτοῦ Φειδιππίδου πατροτυψίας, καὶ τῆς ἀσεβείας, ἣν ἠσέβη‐ σεν εἰς θεοὺς πιστεύσας αὐταῖς ὡς μόναις οὔσαις θεαῖς. αἱ δὲ τὸν τρόπον αὐτοῦ αὐτῷ ὑπαίτιον τῶν κακῶν φασι γεγονέναι σκαιότητος ὄντα καὶ κακουργίας | ||
| 5 | μεστόν. καὶ πάλιν οὑτοσὶ πρὸς αὐτάς· τί δέ μοι, φησί, τοῦτο οὐ προηγορεύετε, ἀλλ’ ἀγροδίαιτον ἄνδρα καὶ γέροντα ἀνεπείσατε καὶ ἀνεπτερώσατε εἴς τε ἀδικίαν τοσαύτην καὶ εἰς ἀσέβειαν, καὶ τέλος εἰς ἀχανὲς συμφορῶν κατεσείσατε βάραθρον; αἱ δέ· ἡ σὴ τροφός, γερόντιον, οὐ προεῖπε καταμυθολογοῦσά σοι, πόσα ὁ δαίμων σανδάλια ὑποπέζια, περιβαρίδας, ἁπλᾶς, καλτίους, πέδιλα | ||
| 10 | καὶ ἄλλα εἴδη ἐμβάδων περιρρηγνύει, ὡς τοὺς φίλους αὐτῷ εἰς τὸ δίκρουν ξύλον μετεωρήσειεν; οὕτω καὶ ἡμεῖς δρῶμεν τοὺς πονηρούς, ὦ Στρεψιάδη, βεστίτζη καλέ. | ||
sch nub1457 | ἐπήρατε] ἀνεπείσατε καὶ | ||
| ἀνεπτερώσατε. | Column end | ||
sch nub1457,col 2 | ἐπήρατε] ἐπλανήσατε διὰ | ||
| τὸν λόγον. | Column end | ||
sch nub1458 | ἀεὶ] ἡμεῖς. | ||
sch nub1462 | πονηρά] λυπηρά. | ||
sch nub1464a | νῦν οὖν ὅπως: μετατρέπει τὸν λόγον πρὸς Φειδιππίδην καί φησι· νῦν οὖν, ὦ φίλτατε—λείπει τὸ “φρόντισον”—ὅπως καὶ πῶς ἀπολεῖς μετ’ ἐμοῦ Σωκράτην καὶ Χαιρεφῶντα. | ||
sch nub1464b | ὅπως] φρόντισον. | ||
sch nub1468 | πατρῷον Δία: τινὲς μακρηγορήματι πόσῳ πατρῷον Ἀπόλλω καὶ Δία φασὶν ἐν ταῖς Ἀθήναις τιμᾶσθαι. ἡμεῖς δὲ συντόμως φαμέν· ναὶ ναί, καταιδέσθητι τὸν πατρῷον Δία καὶ τὴν πατρῴαν παράκλησιν. ὁ Ζεὺς γὰρ πολλοῖς τιμᾶται ὀνόμασιν ἄλλοις, καὶ μυρία δὲ ⟦ὀνόματα⟧ ἕτερα πρὸς τὰς | ||
| 5 | παρακλήσεις ἔχει ὀνόματα, πατρῷος, ὁμόγνιος, φίλιος καὶ τὰ ὅμοια. Δῖνος καὶ τἄλλα σαφῆ· ἃ γὰρ Φειδιππίδην πρὶν αὐτὸς ἐδίδασκεν ὡς σπουδαῖα, νῦν | ||
| γελοίως ἀκούει. | |||
sch nub1474a | χυτραιοῦν ὄντα: χύτρα χυτραιοῦς. τὸν δῖνον λέγει τὸν ὀστρακοῦν ποτῆρα. Σωκράτους γὰρ τήν τε βροντὴν καὶ τὸν κεραυνὸν ἐκ δίνου καὶ συστρο‐ φῆς, ἀλλ’ οὐ Διός, διδάσκοντος αὐτῷ γίνεσθαι οὐ Δῖνόν τινα κλῆσιν ὁ Στρε‐ ψιάδης ἐκβάλλειν τὸν Δία τῆς ἀρχῆς ὑπετόπασε καὶ ἀντὶ Διὸς ἄρχειν ἐκεῖνον, | ||
| 5 | ἀλλ’ ἀγροικικώτερον ἕνεκα τοῦ πλείονος γέλωτος ποτῆρά τινα κεραμεοῦν καὶ ὀστράκινον. | ||
sch nub1474b | ἤγουν πήλινον· πρὸς τὸν δῖνον ταῦτα λέγει. | ||
sch nub1474c | χυτρεοῦν] πήλινον· ἀπὸ χύτρας. | ||
sch nub1480a | ἀδολεσχίᾳ: φλυαρίᾳ· ἀπὸ τοῦ ἄδην καὶ αὐτάρκως, ἠθροισμένων ἀπόρων καὶ προσαιτῶν ἐν λέσχαις καὶ πτωχοδόκοις οἴκοις ἐμπύροις. | ||
sch nub1480b | ἀδολεσχία σημαίνει δʹ· ἡ φιλοσοφία, ἡ ὀλιγωρία, ἡ φλυαρία | ||
| καὶ τὸ παίγνιον. | |||
sch nub1481a | (v.l.?) | μου] μοι. | |
sch nub1481b | γραφὴν] τιμωρίαν. | ||
sch nub1482a | διωκάθω] διώξω. | ||
sch nub1482b | γραψάμενος] κατηγορήσας. | ||
sch nub1483a | ὀρθῶς παραινεῖς: ὡς δῆθεν ἀνανεύσαντος τοῦ ὑποκριτοῦ τοῦ εἰς τύπον ὄντος εἰδώλου Ἑρμοῦ. | ||
sch nub1483b | 1483] πρὸς ἑαυτὸν λέγει ταῦτα. | ||
sch nub1485 | ἀδολεσχῶν: ἀπὸ εὐθείας τῆς “ὁ ἀδολέσχης”· ὁ ἀδόλεσχος δὲ “ἀδολέσχων”. | ||
sch nub1486a | σμινύην: δίκελλαν. | ||
sch nub1486b | σμινύδα (sic)] ἀξίνην. | ||
sch nub1489a | ἕως] ὅπως. | ||
sch nub1489b | αὐτοῖς] αὐτῶν. | ||
sch nub1489c | ἐμβάλῃς] ῥίψῃς. | ||
sch nub1490a | δᾷδα: πῶς ὄπισθεν αἰτιώμενος τὸ εἰσάγειν δᾷδας καὶ λέγειν· ἰου ἰού, νῦν αὐτὸς λέγει ταῦτα; ὅτι καὶ δᾳσὶν ἐκεῖνοι ἐμπύροις τινὰ ἐνεπίμπρων καὶ ἐπὶ πολὺ τὸ “ἰου ἰού” εἰς θρηνῳδίαν παρέτεινον καὶ ἀτερπῆ σύγχυσιν, οὗτος δὲ λόγοις φησὶ ταῦτα ἢ καὶ δρᾷ μετρίῳ καὶ σώφρονι, οὐκ ἀγοραίῳ | ||
| 5 | μιμήματι. | ||
sch nub1490b | ἡμμένην] ἁπτομένην. | ||
sch nub1496 | 1496] ὡς καὶ Σωκράτης ἔφη. | ||
sch nub1498 | ἐκεῖνος] ἐστίν. | ||
sch nub1500 | 1500] εἰ οὐ συντριβῇ ἡ | ||
| ἀξίνη. | Column end | ||
sch nub1500,col 2 | μὴ ... ἐλπίδας] μὴ κλασθῇ. | Column end | |
sch nub1502 | ἐτεόν] ἀληθῶς. | ||
sch nub1506 | ὑβρίζετον] ὑβρίζετε. | ||
sch nub1507 | καὶ τῆς σελήνης τὴν ἕδραν: τὸν στηριγμόν, ἤτοι ἐν ποίᾳ σφαίρᾳ ἐστί· | ||
| χάριν γέλωτος, τὴν πυγὴν δ’ οὗτος λέγει. | Column end | ||
sch nub1509,col 2 | ὡς] ὅτι. | Column end | |
sch nub1510a | ἡγεῖσθ’ ἔξω: τοῦτο ἔστιν ἡ καλουμένη ἔξοδος τοῦ χοροῦ. παρακε‐ λευόμενοι δὲ ἀλλήλους οἱ τοῦ χοροῦ, ὡσαύτως δὲ καὶ τοὺς θεατάς, φασίν· ἤδη ἔξω πορεύεσθε· σήμερον γὰρ συμμέτρως κωμῳδήσαντες ἐχορεύσαμεν. | ||
sch nub1510b | 1510] ἔξοδος τοῦ χοροῦ. | ||