SCHOLIA IN ARISTOPHANEM :: Scholia in ranas (scholia vetera)

TLG 5014 012 :: *SCHOLIA IN ARISTOPHANEM* :: Scholia in ranas (scholia vetera) SCHOLIA IN ARISTOPHANEM Schol. (Varia) Scholia in ranas (scholia vetera) Source: Dübner, F. (ed.), Scholia Graeca in Aristophanem. Paris: Didot, 1877 (repr. Hildesheim: Olms, 1969): 273–314. Argumenta: pp. 273–274 Scholia: pp. 274–314 Argumentum 2 (epigramma est): Dup. ANTHOLOGIAE GRAECAE APPENDIX (7052 003) (epigr. 84) Argumentum 3: sub auctore Thoma Magistro Citation: Argumentum-scholion — verse — (line)

arg ran t	ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ
arg ran 1	Διόνυσός ἐστι μετὰ θεράποντος Ξανθίου κατὰ Εὐρι‐ πίδου πόθον εἰς ᾍδου κατιών· ἔχει δὲ λεοντῆν καὶ ῥό‐ παλον, πρὸς τὸ τοῖς ἐντυγχάνουσιν ἔκπληξιν παρασχεῖν. ἐλθὼν δὲ ὡς τὸν Ἡρακλέα πρότερον, ἵνα ἐξετάσῃ τὰ
5	κατὰ τὰς ὁδοὺς, ᾗ καὶ αὐτὸς ἐπὶ τὸν Κέρβερον ᾤχετο, καὶ ὀλίγα ἄττα περὶ τῶν τραγικῶν τούτῳ διαλεχθεὶς ὁρμᾷ πρὸς τὸ προκείμενον. ἐπεὶ δὲ πρὸς τῇ Ἀχερουσίᾳ λίμνῃ γίνεται, ὁ μὲν Ξανθίας, διὰ τὸ μὴ συννεναυμα‐ χηκέναι τὴν περὶ Ἀργινούσας ναυμαχίαν, ὑπὸ τοῦ Χά‐
10	ρωνος οὐκ ἀναληφθεὶς πεζῇ τὴν κύκλῳ πορεύεται. ὁ δὲ Διόνυσος δύο ὀβολῶν περαιοῦται, προσπαίζων ἅμα τοῖς κατὰ τὸν πόρον ᾄδουσι βατράχοις καὶ γελωτοποιῶν. μετὰ ταῦτα ἐν ᾍδου τῶν πραγμάτων ἤδη χειριζομέ‐ νων οἵ τε μύσται χορεύοντες ἐν τῷ προφανεῖ καὶ τὸν
15	Ἴακχον ᾄδοντες ἐν χοροῦ σχήματι καθορῶνται, ὅ τε Διόνυσος μετὰ τοῦ θεράποντος εἰς ταὐτὸν ἔρχεται τού‐ τοις. τῶν δὲ προηδικημένων ὑπὸ Ἡρακλέους προσπλε‐ κομένων τῷ Διονύσῳ, διὰ τὴν ἐκ τῆς σκευῆς ἄγνοιαν, μέχρι μέν τινος οὐκ ἀγελοίως χειμάζονται, εἶτα μέντοι
20	γε ὡς τὸν Πλούτωνα καὶ τὴν Περσέφατταν παραχθέν‐ τες ἀλεώρας τυγχάνουσιν. ἐν δὲ τούτῳ ὁ μὲν τῶν μυ‐ στῶν χορὸς περὶ τοῦ τὴν πολιτείαν ἐξισῶσαι καὶ τοὺς ἀτίμους ἐντίμους ποιῆσαι χἀτέρων τινῶν πρὸς τὴν Ἀθηναίων πόλιν διαλέγεται. τὰ δὲ λοιπὰ τοῦ δράματος
25	μονόκωλα, ἄλλως δὲ τερπνὴν καὶ φιλόλογον λαμβάνει σύστασιν. παρεισάγεται γὰρ Εὐριπίδης Αἰσχύλῳ περὶ τῆς τραγικῆς διαφερόμενος, τὸ μὲν ἔμπροσθεν Αἰσχύ‐ λου παρὰ τῷ ᾍδῃ βραβεῖον ἔχοντος, τότε δὲ Εὐριπί‐ δου τῆς τιμῆς ἀντιποιησαμένου καὶ τοῦ τραγῳδικοῦ
30	θρόνου. συστήσαντος δὲ τοῦ Πλούτωνος αὐτοῖς τὸν Διό‐ νυσον διακούειν, ἑκάτερος αὐτοῖν λόγους πολλοὺς καὶ ποικίλους ποιεῖται, καὶ τέλος πάντα ἔλεγχον καὶ πᾶσαν βάσανον οὐκ ἀπιθάνως ἑκατέρου κατὰ τῆς θατέρου ποιή‐ σεως προσαγαγόντος, κρίνας παρὰ προσδοκίαν ὁ Διό‐
35	νυσος τὸν Αἰσχύλον νικᾶν, ἔχων αὐτὸν ὡς τοὺς ζῶντας ἀνέρχεται. οὐ δεδήλωται μὴν ὅπου ἐστὶν ἡ σκηνή· εὐλο‐ γώτατον δ’ ἐν Θήβαις· καὶ γὰρ ὁ Διόνυσος ἐκεῖθεν καὶ πρὸς τὸν Ἡρακλέα ἀφικνεῖται Θηβαῖον ὄντα. Τὸ δὲ δρᾶμα τῶν εὖ πάνυ καὶ φιλολόγως πεποιημέ‐
40	νων. ἐδιδάχθη ἐπὶ Καλλίου τοῦ μετὰ Ἀντιγένη διὰ Φιλωνίδου εἰς Λήναια. πρῶτος ἦν· δεύτερος Φρύνιχος Μούσαις· Πλάτων τρίτος Κλεοφῶντι. οὕτω δὲ ἐθαυμά‐ σθη τὸ δρᾶμα διὰ τὴν ἐν αὐτῷ παράβασιν, ὥστε καὶ ἀνεδιδάχθη, ὥς φησι Δικαίαρχος.	Column end
arg ran 2 (t1)	ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΟΥΣ
t2	ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΥ
1	Μαθὼν παρ’ Ἡρακλέους Διόνυσος τὴν ὁδὸν πρὸς τοὺς κατοιχομένους πορεύεται, λαβὼν τὸ δέρμα καὶ τὸ σκύταλον, ἀναγαγεῖν θέλων Εὐριπίδην· λίμνην τε διέβαινεν κάτω
5	καὶ τῶν βατράχων ἀνέκραγεν εὔφημος χορός. ἔπειτα μυστῶν ἐκδοχή. Πλούτων δ’ ἰδὼν ὡς Ἡρακλεῖ προσέκρουσε διὰ τὸν Κέρβερον. ὡς δ’ ἀνεφάνη, τίθεται τραγῳδίας ἀγὼν, καὶ δὴ στεφανοῦταί γ’ Αἰσχύλος. τοῦτον δ’ ἄγει
10	Διόνυσος εἰς φῶς, οὐχὶ μὰ Δί’ Εὐριπίδην.
arg ran 3 (t)	⟦ΘΩΜΑ ΤΟΥ ΜΑΓΙΣΤΡΟΥ
1	Διόνυσος Εὐριπίδου πόθῳ ληφθεὶς καὶ οὐχ οἷός τ’ ὢν ἄλλως θεραπεῦσαι τὸν ἔρωτα, εἰς ᾍδου κατελθεῖν ἠβουλήθη, ὅπως ἐκεῖ τούτῳ ἐντύχῃ. ἐπεὶ δὲ τῆς ὁδοῦ ἄπειρος ἦν, ἔγνω δεῖν εἰς Ἡρακλέα πρόσθεν ἐλθεῖν.
5	οὗτος γὰρ πάλαι, κελεύσαντος Εὐρυσθέως, Κερβέρου χάριν εἰς ᾍδου κατῄει. ἐλθὼν δὲ καὶ πυθόμενος περὶ τῆς ὁδοῦ, ἤκουσε παρ’ αὐτοῦ, ὅπως ἄρα δεῖ κατελθεῖν, χαριεντισαμένου πρὸς αὐτὸν πρότερον. Διόνυσος δὲ καὶ πρὶν ἀπαντῆσαι πρὸς Ἡρακλέα, κατ’ αὐτὸν
10	ἐσκευάσθη, λεοντῆν ἐνδεδυμένος καὶ ῥόπαλον φέρων. ὡς οὖν ἤκουσε παρ’ Ἡρακλέους περὶ τῆς ὁδοῦ, μεθ’ ἑαυτοῦ δοῦλόν τινα ἔχων Ξανθίαν, ἐχώρει πρὸς ᾍδην, καὶ πρῶτον μὲν ἐντυγχάνει τῇ Ἀχερουσίᾳ λίμνῃ, καὶ ὁρᾷ ἐν αὐτῇ τὸν Χάροντα μετὰ σκάφους, δι’ οὗ τοὺς
15	τεθνεῶτας εἰς ᾍδου ἐπέρα. καὶ ὁ μὲν Ξανθίας οὐκ ἐπέβη τοῦ σκάφους, διὰ τὸ μὴ τὴν ἐν Ἀργινούσαις ναυμαχῆ‐ σαι μάχην· πεζῇ δὲ περιῄει τὴν λίμνην. Διόνυσος δὲ ἐπιβὰς, καὶ τῶν ἐν αὐτῇ βατράχων ἀκούσας μέλη παρὰ τὸν πλοῦν, διαπεραιοῦται, καὶ αὖθις Ξανθίᾳ συγγίνε‐
20	ται, καὶ σὺν αὐτῷ πάλιν ἁψάμενος τῆς ὁδοῦ εὑρίσκει, ἃ Ἡρακλῆς αὐτῷ προειρήκει, δυσχερῆ τινα θεάματα· καὶ τοὺς μύστας παρ’ αὐτὰς τὰς πύλας τοῦ ᾍδου χο‐ ρεύοντας. εἶτα ὡς Ἡρακλῆς εἰσελθὼν, καὶ μεταξὺ πολλῶν τούτῳ συμβάντων, παραγίνεται πρὸς Πλού‐	273
25	τωνα, καὶ ὅτου χάριν ἧκεν εἰπὼν, ἔσχεν ὑπακούοντα Πλούτωνα, οὐχ ἵν’ Εὐριπίδην ἀναγάγῃ, ἀλλ’ ἵν’ ἀγωνισαμένων Αἰσχύλου καὶ Εὐριπίδου, ὅστις τούτων ἄριστος τὰ εἰς τέχνην φανείη, τοῦτον αὐτὸς εἰληφὼς ἀνενέγκῃ πρὸς βίον. τούτου δὲ γενομένου, καὶ κρείτ‐
30	τονος ἀναφανέντος Αἰσχύλου, Διόνυσος τοῦτον λαβὼν ἀνῆλθε. Τὸ δὲ δρᾶμα τῶν εὖ καὶ φιλοπόνως πεποιημένων. Ἐδιδάχθη δὲ ἐπὶ Καλλίου ἄρχοντος, τοῦ μετὰ Ἀν‐ τιγένη. οὕτω δὲ ἐθαυμάσθη διὰ τὴν ἐν αὐτῷ παρά‐
35	βασιν, καθ’ ἣν διαλλάττει τοὺς ἐντίμους τοῖς ἀτίμοις καὶ τοὺς πολίτας τοῖς φυγάσιν, ὥστε καὶ ἀνεδιδάχθη, ὥς φησι Δικαίαρχος.⟧
arg ran 4 (t)	⟦ΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ ΔΡΑΜΑΤΟΣ
1	Ὁ παρὼν ποιητὴς, ὡς ἐν τῷ δράματι τοῦ Πλούτου τῷ τότε τῶν Ἀθηνῶν ἄρχοντι ὁπωσδήποτε χαριζό‐ μενος, τότε τὸν Πλοῦτον ἀναβλέψαι φησὶ καὶ πλου‐ τῆσαι τοὺς ἀγαθούς· τῶν Νεφελῶν δὲ τὸ δρᾶμα κατὰ
5	τὸ φαινόμενον γράψας κατὰ Σωκράτους, κατὰ παντὸς συνετάξατο φιλοσόφου καὶ μετεωρολέσχου καὶ φυσικοῦ· [Σωκράτης γὰρ μετερχόμενος τὴν ἠθικὴν φιλοσοφίαν, κατεγέλα μεταρσιολογίας καὶ φυσικῆς, ὡς γράφει Ξενοφῶν ἐν τοῖς Ἀπομνημονεύμασι, θεολογίας δὲ ὡς
10	ἀκαταλήπτου πάντη ἀπείχετο· ὡς οὖν τὸ δρᾶμα τοῦ Πλούτου ὑπὲρ τοῦ τότε ἄρχοντος Ἀθηνῶν ἀσυμφανῶς ξυνετάξατο, κατὰ παντὸς δὲ φιλοσόφου μεταρσιολέσχου καὶ ψευδοτύπου τὸ δρᾶμα τῶν Νεφελῶν·] οὕτω καὶ τήνδε τὴν κωμῳδίαν τῶν Βατράχων κατὰ παντὸς
15	ὑποψύχρου καὶ ὑποξύλου καὶ ἀφυοῦς καὶ ἀτεχνότατα γράφοντος, τῷ μεμηνέναι δὲ οὐ συνιέντος ἑαυτὸν ὄντα βάρβαρον, οἰομένου δὲ μὴ μόνον ἰσοῦσθαι, ἀλλὰ καὶ τὰ κρείττονα φέρεσθαι τῶν λίαν ἐπιστημόνων. ὡς τῷ ὑπὲρ φύσιν Ὁμήρῳ τις ἀνώνυμος ἤριζε Σάτυρος,
20	Ἡσιόδῳ δὲ Κέρκωψ, ἢ πλέον εἰπεῖν, Εὔρυτος μὲν τοξικῇ, Μαρσύας δὲ μουσικῇ τῷ Ἀπόλλωνι· Σειρῆσι δὲ καὶ Μούσαις Θάμυρις ὁ μαινόμενος· ἢ ὡς ὁ Αἰ‐ γύπτιος Σῶφις καὶ ὁ Θετταλὸς Σαλμωνεὺς ταῖς οὐρανίαις ἀντιπαταγοῦντες βρονταῖς καὶ τοῖς κεραυνοῖς
25	δῆθεν ἀνταστράπτοντες. κατὰ τοιούτου παντὸς μὴ συνιέντος ἑαυτὸν, [ἐξομοιουμένου δὲ φιληταῖς ἀλογί‐ στοις καθάρμασι, δίκην βατράχων βοῶσι θορυβωδέ‐ στατα,] τὸ τοιοῦτον ὁ ποιητὴς ἐξέθετο δρᾶμα. Δια‐
25	σκευὴ δὲ καὶ ἔκθεσις τοιάδε τοῦ δράματος· πλάττεται	Column end
30	τῷ ποιητῇ δυσφορῶν ὁ Διόνυσος διὰ τὸ ἐν τοῖς Διονυ‐ σίοις μὴ εἶναι τραγικὸν ἢ κωμικὸν δεξιὸν ποιητήν. ὅθεν καὶ βουληθεὶς κατιέναι εἰς ᾅδου, ὡς Εὐριπίδην ἐκεῖθεν ἀνάξειεν, ἐπὶ Διονυσιακοῖς τοῖς κοθόρνοις, καὶ λεοντῆν καὶ ῥόπαλον ἔχων τρόπῳ τοῦ Ἡρακλέους,
35	μετὰ Ξανθίου οἰκέτου, ὄνῳ ἐποχουμένου, τοῖς ὤμοις δὲ ἀνάφορον φέροντος, ὃ ἀλλακτὸν δημωδεστέρως καλεῖται, εἰς Θήβας ἢ Τίρυνθα, πόλιν τοῦ Ἄργους, ἀφικνεῖται πρὸς Ἡρακλέα, ὁδοὺς τὰς εἰς ᾅδου χρῄζων μαθεῖν ἐξ αὐτοῦ καὶ πανδοχεῖα καὶ ἐκτροπὰς, ἅτε
40	τοῦ Ἡρακλέους εἰς ᾅδου πρὶν κατελθόντος ἐπ’ ἀνα‐ γωγῇ τοῦ Κερβέρου· εἰ καὶ δυσὶ γενεαῖς προγενέστε‐ ρος ἦν Ἡρακλέους ὁ Διόνυσος. παρ’ οὗ μαθὼν ὅσων ἔχρῃζεν, ἀπάρχεται τῆς πορείας. παρὰ τὴν λίμνην δὲ πεφθακὼς τὴν Ἀχερουσίαν, αὐτὸς μὲν ὁ Διόνυσος
45	δυσὶν ὀβολοῖς περαιοῦται τῷ Χάρωνι, Ξανθίας δ’, ἀνθ’ ὧν τῇ περὶ Ἀργινούσας οὐκ ἐναυμάχησε ναυμαχίᾳ, τῷ Χάρωνι μὴ ἀναληφθεὶς πεζῇ τὴν λίμνην κύκλῳ περιπορεύεται· καὶ τί δεῖ λεπτολογεῖν τὸ πᾶν τοῦ συγγράμματος τέλος; Διόνυσος ξενίζεται Περσεφόνῃ
arg ran 4 (50)	καὶ Πλούτωνι, καὶ κρίσιν ποιησάμενος ποιητῶν, Εὐ‐ ριπίδου καὶ Αἰσχύλου, καὶ ἄριστον τῷ ὄντι Αἰσχύλον νομίσας, καὶ παρὰ προσδοκίαν τοῦτον λαβὼν ἀλλ’ οὐκ Εὐριπίδην, αὖθις ἐς τοὺς ζῶντας ἀνέρχεται.⟧
sch ran t	SCHOLIA IN RANAS
sch ran ante 1	Ὁ Ξανθίας ἐπὶ ὄνου παράγεται καθεζόμενος, ἔχων ἐπὶ τῶν ὤμων ἀνάφορον, ὅπου ἦν τὰ στρώματα. (εὐθὺς ἐν τῇ εἰσβολῇ διαβάλλει τούς τε κωμῳδοὺς ὡς γελοίοις χρωμένους καὶ παρατρέποντας τοὺς θεατὰς
5	ἀπὸ τῆς ἀκριβείας.)
sch ran 1	τῶν εἰωθότων: Ἀντὶ τοῦ τῶν ἐθίμων, ἡ μετοχὴ ἀντὶ τοῦ ὀνόματος· καὶ Ὅμηρος [Od. Α, 213] τὸν δ’ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντὶ τοῦ πινυτός. —εἰωθότων: Τῶν συνήθων διαλέ‐
5	γεσθαι εἰς ἡδονὴν τοῦ θεάτρου. Θ. τῶν συνήθων. Br.
sch ran 2	θεώμενοι: Οἱ θεαταί. Θ. Br.
sch ran 3	νὴ Δί’ ὅ τι βούλει γε: Ἴδιον αὐτοῦ τὸ εἰς ταῦτα ὀλισθαίνειν· ὡς καὶ ἐν δευτέραις Θεσμοφοριαζούσαις [fr 307] ὁ θεράπων φησὶν ὡς διά γε τοῦτο τοὔπος, οὐ δύναμαι φέρειν
5	σκεύη τοσαῦτα, καὶ τὸν ὦμον θλίβομαι. ἐνταῦθα δέ φησιν ὅτι οὐ δύναμαι ἀνέχεσθαι τοῦ θλίβο‐ μαι λεγομένου.
sch ran 4	πάνυ γάρ ἐστ’ ἤδη χολή: Ἀντὶ τοῦ πολύ. τὸ δὲ πολὺ, κἂν ᾖ γλυκὺ, πικρόν ἐστιν. (Ἄλλως. ὡσανεὶ
sch ran 4	ἔλεγε ναυτία, διὰ τὸ ἐπιδαψιλεύειν τὴν παιδιὰν ταύ‐ την. συνεχῶς γὰρ εἰσῆγον τοὺς τὰ τοιοῦτα λέγοντας.)	274
5	—χολή: Λύπη. D.
sch ran 5	ἀντὶ τοῦ χωρὶς τοῦ εἰπεῖν θλίβομαι. R. ἀντὶ τοῦ ἄνευ εἰπεῖν πιέζομαι. V.
sch ran 6	γέλοιον Ἀττικῶς, γελοῖον δὲ κοινόν. ἡ δὲ σημα‐ σία ἡ αὐτή.
sch ran 8	μεταβαλλόμενος: Ἀντὶ τοῦ μεταφέρων, μετα‐ τιθεὶς ἀπὸ ὤμου εἰς ὦμον. τἀνάφορον δὲ ξύλον ἀμφί‐ κοιλον, ἐν ᾧ τὰ φορτία ἐξαρτήσαντες οἱ ἐργάται βα‐ στάζουσι. —μεταθέμενος τὸ ἐπὶ ὤμου φορτίον. Θ.
5	χεζητιᾷς: Μέλλεις ἀποπατεῖν. Vict.
sch ran 9	(μηδ’ ὅτι τοσοῦτον: Μὴ οὕτω ποιήσαιμι καίτοι ἄχθος τοσοῦτον φέρων.)
sch ran 10	ἀποπαρδήσομαι: Εἰς τὸ αὐτὸ κατήντησεν ὡς δῆθεν ἄκων. —καθαιρήσει: Καταβιβάσει ἀπὸ τοῦ ὤμου. Θ. Vict. καθαίρω παροξυτόνως τὸ ἀποπλύνω, καθαιρῶ δὲ περισπωμένως τὸ καταβάλλω. Θ. Vict.
sch ran 11	πλήν γ’ ὅταν μέλλω ἐξεμεῖν: Οἷον, εἰ ὅλως λέ‐ γεις, τότε εἰπὲ, ὅτε μέλλω ἐξεμεῖν, ἵνα ἅπαξ ἐμέσω καὶ μὴ καὶ τότε ὅτε λέγεις. Ἄλλως. τότε, φησὶ, λέγε, ἐὰν θέλῃς, ἐπιτηρήσας, ὅτε μέλλω ἐξεμεῖν. ῥᾷστα γὰρ
5	ἂν ἐξεμέσαιμι, ἐὰν εἴπῃς.
sch ran 13	Φρύνιχος: Δίδυμός φησιν ὅτι νῦν Φρυνίχου τοῦ κωμικοῦ μέμνηται, ὡς παρ’ ἕκαστα ἐν ταῖς κωμῳδίαις φορτικευομένου. ἔστι δὲ πατρὸς Εὐνομίδου. κωμῳδεῖται δὲ καὶ ὡς ξένος, καὶ ἐπὶ φαυλότητι ποιημάτων, καὶ ὡς
5	ἀλλότρια λέγων καὶ ὡς κακόμετρα. εἰσὶ δὲ καὶ ἄλλοι τρεῖς Φρύνιχοι. (Φρύνιχος δὲ ὁ κωμικὸς οὐδὲν τούτων ἐποίησεν ἐν τοῖς σωζομένοις αὐτοῦ· εἰκὸς δὲ ἐν τοῖς ἀπολωλόσιν εἶναι αὐτοῦ τοιοῦτόν τι.)
sch ran 14	Λύκις: Κωμῳδίας ποιητής. ὡς ψυχρὸς κωμῳ‐ δεῖται· λέγει δὲ αὐτὸν καὶ Λύκον· οὗ οὐδὲν φέρεται. (Ἄλλως. ὁ δὲ νοῦς, εἴπερ ποιήσω μηδὲν ὧν οὗτοι εἰώ‐ θασι ποιεῖν τοῖς σκευοφοροῦσιν· ἵνα τὸ φέρουσι σημαίνῃ
5	πτῶσιν δοτικήν. Ἄλλως.) τριχῶς λέγεται. ἢ γὰρ σκευηφοροῦσιν, ἢ σκεύη φέρουσιν, ἢ ⟦σκευοφοροῦσιν. ἀντὶ τοῦ ⟧ σκευοφόρους ἄνδρας ποιοῦσιν. ἔστι δὲ βε‐ βιασμένος ὁ λόγος, εἴπερ ποιήσω μηδὲν ὧν οὗτοι ποιοῦσι, σκευηφοροῦντας εἰσάγοντες μετὰ πολλῶν.
10	περιλείπεται οὖν ἀκούειν ἁπλῶς ὧν οὗτοι εἰώθασι ποιεῖν τοῖς σκευηφοροῦσιν, ἵνα τὸ σκευηφοροῦσι ση‐ μαίνῃ πτῶσιν δοτικήν. —καὶ αὐτὸς ὡς κακὸς ποιητὴς κωμῳδεῖται. V.
sch ran 15	σκευοφοροῦς’: Τοῖς. E. καὶ οὗτοι οἱ τρεῖς κωμι‐ κοὶ εἰσὶ ποιηταὶ, σκευοφοροῦντας εἰσάγοντες ἐν ταῖς κωμῳδίαις καὶ αἰσχρὰ ποιοῦντας. E.
sch ran 17	τῶν πράξεων τῶν ἀπατηλῶν. Θ. εἰρωνεία. πανουργευμάτων, ἀπατηλῶν ποιημάτων. M.
sch ran 18	πλεῖν ἢ ’νιαυτῷ: Παρὰ τὸ Ὁμηρικὸν [Od. Τ, 360] αἶψα γὰρ ἐν κακότητι βροτοὶ καταγηράσκουσιν. καὶ τὸ [Od. Ο, 357] «ἐν ὠμῷ γήραϊ θῆκε.» διὰ τὴν
5	ἀηδίαν οὖν γηράσκω, φησίν.	Column end
sch ran 19	ἄρ’ ὁ τράχηλος οὑτοσὶ: Ὁ Ξανθίας ἀχθόμενος ἐφ’ ᾧ βαστάζει φόρτῳ λέγει.
sch ran 20	ὑπὸ τοῦ φορτίου ἐρεῖ. Θ.
sch ran 21	ἀλαζονεία. R. V. ἡμετέρα ἀτιμία αὐτοῦ ἀλαζο‐ νεία καὶ ἔπαρσις. Θ.
sch ran 22	υἱὸς Σταμνίου: ⟦Δέον εἰπεῖν υἱὸς Διὸς Στα‐ μνίου εἶπε παρ’ ὑπόνοιαν, ἐπειδὴ ὁ οἶνος ἐν σταμνίῳ βάλλεται. ὁ δὲ Διόνυσος εἰς τὸν οἶνον ἀλληγορεῖται.⟧ (σταμνία καὶ στάμνους τοὺς ἀμφορεῖς τοῦ οἴνου φασίν.
5	παίζει δὲ ἅμα καὶ πρὸς τὸ σχῆμα ὅτι υἱός εἰμι στα‐ μνίου. Ἄλλως.) ἔπαιξεν, ἐπεὶ ὁ κέραμος ἐν ἑαυτῷ βαστάζει τὸν οἶνον ὥσπερ παῖδα καὶ τρέφει.
sch ran 23	τοῦτον δ’ ὀχῶ: Ὀχεῖσθαι ποιῶ· ἐπὶ τοῦ ὄνου γὰρ ἦν καθήμενος ὁ Ξανθίας· ⟦νοεῖται δέ τι καὶ αἰ‐ σχρόν· ἀντὶ τοῦ, ἐπιβαίνω αὐτόν. —ὀχῶ μὲν ἐνεργη‐ τικῶς τὸ ἀφροδισιάζω καὶ ὀχεύω τὸ αὐτὸ, καὶ τὸ
5	πρᾶγμα ὀχεία. ὀχοῦμαι δὲ παθητικῶς ἤτοι ἐπιβάτης εἰμὶ καὶ ἐφ’ ἵππου κάθημαι ἢ ἑτέρου τινός. καὶ ἀπὸ τούτου ὄχημα τὸ ἅρμα. Οἱ δὲ Ἀττικοὶ τὸ ὀχεῖν ἐνεργη‐ τικὸν καὶ ἐπὶ τοῦ ὀχεῖσθαι ποιεῖν ἐκλαμβάνουσι καὶ ἐπιβάτην καθιστάναι ἕτερον, ὡς καὶ ὁ Ἀριστοφάνης
10	ἐνταῦθα «τοῦτον δ’ ὀχῶ» ἀντὶ τοῦ ὀχεῖσθαι ποιῶ. Θ.⟧
sch ran 25	ὀχεῖ: ἀντὶ τοῦ βαστάζει. R. V. ἐπ’ ὀχήματος φέρῃ. Vict.
sch ran 28	οὐ δῆθ’ ὅ γ’ ἔχω ’γὼ καὶ φέρω: Ἐπάνω γὰρ τοῦ ὄνου καθεζόμενος ὁ οἰκέτης, ἐβάσταζε τὸ ἀνάφορον. τινὲς εἰς τὸ φέρω δύο στιγμὰς ποιοῦσιν, ἀφαιροῦντες τοῦ μὰ τὸν Δί’ οὔ τὴν μίαν στιγμήν.
sch ran 30	πιέζεται: Κατηνέχθη ὅμως καὶ αὐτὸς ἐπὶ τὸ πιέζομαι.
sch ran 32	ἐν τῷ μέρει σὺ τὸν ὄνον: Ἀντὶ τοῦ, κατά τι μέ‐ ρος, (ἢ ἐν τῷ ἴσῳ μέρει) κατὰ τὴν ἀμοιβὴν βάστασον τὸν ὄνον.
sch ran 33	(τί γὰρ ἐγὼ οὐκ ἐναυμάχουν: Πρὸς τοὺς χρόνους, ὅτι τῷ προτέρῳ ἔτει ἐπὶ Ἀντιγένους περὶ Ἀργίνουσαν ἐνίκων ναυμαχίᾳ οἱ Ἀθηναῖοι συμμαχούντων δούλων, προκακωθέντες ἄλλαις ναυμαχίαις, οὕστινας ἠλευθέ‐
5	ρωσαν· πρὸς τοῦτο οὖν χαριεντιζόμενος λέγει, ὅτι εἴπερ ἐνεναυμαχήκειν, κἂν ἀφείμην ἐλεύθερος. ὥστε οἰμώζειν ἂν ἔλεγόν σοι. ἡ δὲ Ἀργίνουσα, πόλις τῆς Αἰολίδος, ἀντικρὺ δὲ Λέσβου κειμένη καὶ Μαλίας καλουμένης ἄκρας.)
sch ran 35	(κατάβα πανοῦργε: Τὸ χ, ὅτι κατάβα φησί. πρὸς τοὺς ἀξιοῦντας, ὅτι κατάβηθι λέγεται μόνως. τὸ δὲ πανοῦργε, ἡμεῖς μὲν μετριώτερον φαμὲν, Ἀττικοὶ δὲ ἐπὶ σφοδρᾶς βλασφημίας.)
sch ran 38	ὡς Κενταυρικῶς: (Πρῶτον μὲν ἕως τούτου ὑπα‐ κούων τῷ Διονύσῳ λέγει ὁ Ἡρακλῆς, ἐνήλαθ’ ὅστις· εἶτα τὴν ὄψιν καταπλαγεὶς τὸ μὲν ἀκόλουθον οὐκ ἀνε‐ πλήρωσεν, εἰπὼν ὅστις ἐστίν, ἀλλὰ θαυμάσας ἐπηρώ‐
5	τησε τίς εἴη.) ἀντὶ τοῦ ἀκόσμως καὶ ὑβριστικῶς, ὅτι καὶ οἱ Κένταυροι ὑβρισταί. καὶ τοῦτο οἶδεν Ἡρακλῆς ἐκ τῆς πρὸς αὐτοὺς μάχης. τινὲς δὲ ἀντὶ τοῦ μαλακῶς.
5	εἰρωνεύεται γὰρ ὁ Ἡρακλῆς. ὁ γὰρ Διόνυσος μαλακὸς καὶ τρυφηλός. —Κενταυρικῶς: Λίαν ἀγρίως, δίκην	275
10	Κενταύρων. Θ. ἀτάκτως. Vict.
sch ran 39	ὅστις: Ἦν. Vict. πρός τινα τῶν ἑαυτοῦ παίδων τοῦτό φησιν, οὔπω τῆς θύρας ἀνοιγείσης. Vict.
sch ran 40	ὁ παῖς: Ὁ Διόνυσος νεύει πρὸς τὸν Ξανθίαν, καὶ λέγει μειρακευόμενος, ὡς δείσαντος αὐτὸν τοῦ Ἡρα‐ κλέους. καθόλου γὰρ τοιοῦτον εἰσάγουσι τὸν Διόνυσον, ὡς ὄντα δειλὸν, (μόνον δὲ καυχηματίαν). —ὁ παῖς:
5	Ὦ παῖ. E.
sch ran 41	μὴ μαίνοιό γε: Δίδυμος ἀντὶ τοῦ, μὴ μανείης. πιθανώτερον δὲ ἀντὶ τοῦ, ὑπέλαβέ σε μαίνεσθαι ὁ Ἡρα‐ κλῆς. Ἄλλως. μὴ οὕτω μανείης, ὡς ὑπολαβεῖν σε τὸν Ἡρακλέα φοβηθῆναι.
sch ran 46	ἐπὶ κροκωτῷ: Διονυσιακὸν φόρεμα ὁ κροκωτός. ἐφόρει δὲ λεοντῆν, ἵνα ᾖ φοβερὸς ὡς Ἡρακλῆς. Ἡρα‐ κλέους γὰρ φόρεμα ἡ λεοντῆ. ⟦κροκωτῷ, γυναικείῳ ἐκ πήνης ἐνδύματι.⟧ —γυναικείῳ ἐνδύματι ἐκ μετά‐
5	ξης. Θ. E.
sch ran 47	τίς ὁ νοῦς ἀντὶ τοῦ τί ὁ νοῦς θέλει εἶναι. V. ποία διάνοια. G. κόθορνος: Τινὲς ὅτι ὁ κόθορνος εἰς ἀμφοτέρους τοὺς πόδας ἁρμόζει, οἱ δὲ ὅτι ἀνδράσι καὶ γυναιξὶν ἁρμότ‐
5	τει. (ἔνθεν καὶ Θηραμένης κόθορνος ἐλέγετο. ὅτι τοῖς καιροῖς καθομιλεῖν δύναται. ὁ δὲ Ξενοφῶν ἐν Ἑλληνι‐ κοῖς [2, 3, 31] ἀμφοτέροις τοῖς ποσὶν ἁρμόζειν αὐτόν φησιν. ἐκπλήττεται δὲ ὁ Ἡρακλῆς ὁρῶν τὴν ἄτοπον ταύτην σκευὴν, καὶ ὅτι τὰ ἄμικτα ἔμιξεν. ὁ μὲν γὰρ
10	κροκωτὸς καὶ ὁ κόθορνος γυναικεῖά ἐστιν, ἡ δὲ λεοντῆ καὶ τὸ ῥόπαλον ἀνδρῷα.)
sch ran 48	ἐπεβάτευον Κλεισθένει: Παίζει. λέγεται γὰρ καὶ ἐπὶ νεὼς τὸ ἐπιβατεύειν καὶ ἐπὶ συνουσίας κατὰ μεταφορὰν τῶν ἀλόγων ζῴων, ἃ ἐπιβαίνοντα συνου‐ σιάζει. Ἄλλως. Κλεισθένης ὁ Σιβυρτίου ἐπ’ αἰσχρό‐
5	τητι κωμῳδεῖται. ἦν δὲ λεῖος τὸ γένειον· διὸ καὶ εὐ‐ νούχῳ εἰκάζει αὐτόν. (Ἄλλως. τὸν Κλεισθένην καὶ ἐπὶ τοῦ πασχητιᾶν κωμῳδοῦσιν. ἐμφαίνει οὖν ὅτι εἰ κατὰ στρατείαν ἀπεδήμουν, μετὰ Κλεισθένους ἂν ἐστρα‐ τευσάμην. καὶ τὸ ἐπεβάτευον ἐκείνῳ, κακεμφάτως.
10	ἐστρατήγησε δὲ νεωστὶ καὶ ἐνίκησεν οὗτος.)
sch ran 49	κατεδύσαμεν: Ἐβυθίσαμεν εἰς τὴν θάλασσαν. Victor.
sch ran 51	σφὼ νὴ τὸν Ἀπόλλω: Θαυμάζων (καὶ ἀπιστῶν) λέγει ὁ Ἡρακλῆς τὸ σφώ. τινὲς δὲ εἰς τὸν Ἀπόλλω δύο στίζουσι καὶ εἰς τὸ ἐξηγρόμην. κᾆτ’ ἔγωγ’ ἐξηγρόμην: Σκώπτει τὸν Διόνυσον. καὶ
5	ἐγὼ, φησὶν, ἀνέστην ἐξ ὀνείρου· δηλῶν ὅτι ὄναρ ταῦτα ἔπραξεν. οἱ δέ φασιν ὡς ὁ Διόνυσος ταῦτα λέγει, κᾆτ’ ἔγωγ’ ἐξηγρόμην, ὡς τῶν ἐπίτηδες ψευδομένων ἐπιλε‐ γόντων τοῦτο, καθ’ ὃ δηλοῦται ὅτι ἐνυπνίῳ ἔοικε τὸ λε‐ γόμενον. οἱ δὲ τῷ Ἡρακλεῖ προσνέμουσι τοῦτο, οἱ δὲ
10	τῷ Ξανθίᾳ. καὶ τὸ, νὴ τὸν Ἀπόλλω, τῷ Διονύσῳ. μόνον γὰρ τὸ σφώ λέγειν τὸν Ἡρακλῆν.⟧ —σφώ:
10	Ὑμεῖς οἱ θηλυμανεῖς. ἐξηγρόμην: Ἐξηγειρόμην ἐξ ὕπνου. Θ. Br., Vict. ἐξ ὕπνου. E. τὸ ἐξηγρόμην λέγει δεικνὺς αὐτὸν, ὅτι ὀνείρατα φθέγγεται. E.	Column end
sch ran 53	τὴν Ἀνδρομέδαν: (Τῶν καλλίστων Εὐριπίδου δρᾶμα ἡ Ἀνδρομέδα.) διὰ τί δὲ μὴ ἄλλο τι τῶν πρὸ ὀλίγου διδαχθέντων καὶ καλῶν, Ὑψιπύλης, Φοινισσῶν, Ἀντιόπης; ἡ δὲ Ἀνδρομέδα ὀγδόῳ ἔτει προεισῆλθεν.
5	ἀλλ’ οὐ συκοφαντητὰ ἦν τὰ τοιαῦτα.
sch ran 54	ἐπάταξε: Ἔπληξε. Vict.
sch ran 55	μικρὸς ἡλίκος Μόλων: (Παίζει. ἔστι γὰρ μεγα‐ λόσωμος ὁ Μόλων. Ἄλλως.) Δίδυμός φησιν ὅτι δύο Μόλωνές εἰσιν, ὁ ὑποκριτὴς καὶ ὁ λωποδύτης· καὶ μᾶλ‐ λον τὸν λωποδύτην λέγει, ὅς ἐστι μικρὸς τὸ σῶμα. Τι‐
5	μαχίδας δὲ τὸν ὑποκριτὴν λέγεσθαι νυνὶ Μόλωνα.
sch ran 56	γυναικὸς οὐ δῆτα: Τινὲς ἀπὸ τοῦ γυναικὸς ἀμοιβαῖα ποιοῦσι, τινὲς δὲ ὅλον φασὶ τὸν Ἡρακλέα λέ‐ γειν, λογιζόμενον τίνος ἠράσθη Διόνυσος. τοῦ δὲ Διο‐ νύσου εἰπόντος τὸ ἀτταταῖ, ὁ Ἡρακλῆς ὑποπτεύει ἀν‐
5	δρὸς ἐρασθῆναι Κλεισθένους τὸν Διόνυσον.
sch ran 57	(ἀτταταί: Γράφεται ἀππαπαί. διὰ τούτου συγ‐ καταθεμένου τοῦ Διονύσου καὶ ὁ Ἡρακλῆς ἐπήνεγκε, μὴ τοῦ Κλεισθένους, διὰ τὸ, ἐπεβάτευον Κλεισθένει.) —ξυνεγένου: Αἰσχρῶς ἡνώθης. Vict.
sch ran 58	(οὐ γὰρ ἀλλ’ ἔχω κακῶς: Ἀντὶ τοῦ καὶ γὰρ ἀλλά. τὸ ἀλλὰ παρέλκει Ἀττικῶς. ἀντὶ τοῦ, ἔχω γὰρ κακῶς.) —Ἄλλως. οὐ γὰρ ἀλλά ἀντὶ τοῦ καὶ γὰρ ἀλλά. Καλλίμαχος «οὐ γὰρ ἀλλ’ ἥκω.» V. οὐ γὰρ
5	τοῦτό ἐστι. C. οὐ γὰρ τούτου ἐπιθυμῶ, ὃ λέγεις· ἀλλὰ κακῶς ἔχω. D.
sch ran 59	ἐπιθυμία ἢ ἀγάπη. V.
sch ran 61	δι’ αἰνιγμῶν: Ἀντὶ τοῦ δι’ ἀσαφείας. R. V. αἰ‐ νιγμάτων. Θ.
sch ran 63	ἔτνους: Ὀσπρίου πισίνου. ὡς ἀδηφάγον δὲ τὸν Ἡρακλέα κωμῳδοῦσι. (τὸ δὲ ἔτνος εἶδος ἀθάρας.) ⟦οἱ δὲ ἀνδρεῖοι καὶ πρὸς τὰς μάχας θαυμαστοὶ ἔτνος ἐσθίου‐ σιν ὡς συντελοῦν αὐτοῖς πλεῖστα, ὡς οἱ περὶ ταῦτα δει‐
5	νοὶ λέγουσιν.⟧
sch ran 64	ἑτέρᾳ φράσω: Διδάσκω οἵως ἐρῶ, ὑποβαλών σοι τὸν ἔρωτα τοῦ ἔτνους. ἀντὶ τοῦ ἄλλῳ τινὶ ὑπο‐ δείγματι, οἷον ἄλλῳ τρόπῳ. ἔστι δὲ τὸ ἡμιστίχιον ἐξ Ὑψιπύλης Εὐριπίδου.
sch ran 67	(καὶ ταῦτα τοῦ τεθνηκότος: Τινὲς βούλονται ἓν πρόσωπον λέγειν ὅλον. τινὲς δὲ διορίζουσι τὸ τοῦ τεθνη‐ κότος· ὡς τοῦ Ἡρακλέους λέγοντος αὐτό. οὕτω γὰρ καὶ αἱ διδασκαλίαι φέρουσι, τελευτήσαντος Εὐριπίδου τὸν
5	υἱὸν αὐτοῦ δεδιδαχέναι ὁμώνυμον ἐν ἄστει Ἰφιγένειαν τὴν ἐν Αὐλίδι, Ἀλκμαίωνα, Βάκχας.)
sch ran 71	αὐτοῦ γὰρ τοῦ Διονύσου ἐστὶν ὁ ἀγών.
sch ran 72	(οἱ μὲν γὰρ οὐκ ἔτ’ εἰσὶν: Εὐριπίδου ἐξ Οἰνέως σὺ δ’ ὧδ’ ἔρημος ξυμμάχων ἀπόλλυσαι· οἱ μὲν γὰρ οὐκ ἔτ’ εἰσὶν, οἱ δ’ ὄντες κακοὶ.)
sch ran 73	(τί δ’ οὐκ Ἰοφῶν: Υἱὸς Σοφοκλέους ὁ Ἰοφῶν. ἠγωνίσατο δὲ καὶ ἐνίκησε λαμπρῶς ἔτι ζῶντος τοῦ πατρὸς αὐτοῦ. διὸ ἀμφιβάλλει μήποτε τοῦ Σοφοκλέους
sch ran 73	εἴη εἰρηκὼς τραγῳδίαν.)	276
sch ran 75	ἐπαινέσας αὐτὸν ὁ Ἀριστοφάνης ὅτι τοῦτο καὶ μόνον ἐστὶ λοιπὸν ἀγαθὸν, προελθὼν ἔψεξεν αὐτόν. V. ⟦ὅπως ἔχει: Εἴτε αὐτοῦ δηλονότι τὰ ποιήματα εἴτε τοῦ πατρὸς αὐτοῦ Σοφοκλέους. τοιαύτη γὰρ περὶ αὐτοῦ
5	τοὺς πολλοὺς δόξα κατεῖχε.⟧ (πρότερον δὲ, τῇ ἡλικίᾳ, ἢ τιμιώτερον.)
sch ran 78	οὒ, πρίν γ’ ἂν Ἰοφῶντα: Κωμῳδεῖται γὰρ ὁ Ἰοφῶν ὁ υἱὸς Σοφοκλέους ὡς τὰ τοῦ πατρὸς λέγων ποιήματα. (Ἄλλως. οὐ μόνον ἐπὶ τῷ ταῖς τοῦ πατρὸς τραγῳδίαις ἐπιγράφεσθαι κωμῳδεῖται, ἀλλ’ ἐπὶ τῷ καὶ
5	ψυχρὸς καὶ μαλακὸς εἶναι.) —Νικοστράτης δὲ υἱὸς ἦν. φασὶ δὲ ὅτι καὶ Ἀρίστων τοῦ Σοφοκλέους νόθος υἱὸς ἐγεγόνει ἔκ τινος Θεωρίδος Σικυωνίας. V. τὸ δὲ κωδω‐ νίσω ἀντὶ τοῦ δοκιμάσω, ὅτι τινὰ τῶν ὀρνέων δοκιμά‐ ζεται τῷ τοῦ κώδωνος ψόφῳ. (καὶ τοὺς ἵππους οὕτως
10	ἐδοκίμαζον κώδωσιν εἰ ψοφοδεεῖς εἶεν, καὶ τοὺς ὄρτυγας. οἱ γὰρ ὑπομένοντες τὸν ἦχον τοῦ κώδωνος ἐπιτηδείως ἔχουσι πρὸς μάχην. τινὲς δὲ ἀπὸ τῶν ἀγγείων τῶν σαθρῶν, ἐπεὶ οὕτω δοκιμάζουσι διακρούοντες. τινὲς δὲ ἀπὸ τῶν φυλακῶν. βέλτιον δὲ τὸ ἐπὶ τῶν ἵππων καὶ
15	τῶν ἀγγείων· τὰ δὲ ἄλλα ἐσχεδίασται. Ἄλλως. ἡ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν ἵππων τῶν κώδωνι δοκιμαζομένων εἰ θόρυβον ὑπομένειν δύνανται. Δημήτριος δὲ προσλαμ‐ βάνει καὶ ὅτι κατὰ τὰς φυλακὰς εἰ ἐγρηγόρασι κώδωσι διεσήμαινον, ὅπως ἂν φθέγγωνται.)
sch ran 79	κωδωνίσω: Δοκιμάσω, ἐκ μεταφορᾶς τῶν νο‐ μισμάτων. C. διακηρύξω. D. δοκιμάσω, ἐξετάσω. Vict.
sch ran 82	εὔκολος: Ἁπλοϊκὸς καὶ ἐλευθέριος. τοιοῦτος δὲ ὁ Σοφοκλῆς. —μαλακογνώμων. Θ. Vict.
sch ran 83	Ἀγάθων δὲ: Οὗτος τραγῳδίας ποιητὴς (Ἀθη‐ ναῖος, υἱὸς Τισαμενοῦ). κωμῳδεῖται δὲ εἰς θηλύτητα. (ἦν δὲ καὶ κωμῳδοποιὸς τοῦ Σωκρατικοῦ διδασκαλείου.)
sch ran 84	ποθεινὸς τοῖς φίλοις: Γράφεται δεξιός. φίλοις δὲ ἀντὶ τοῦ τοῖς σοφοῖς. οὗτος δὲ ἀγαθὸς ἦν τὸν τρόπον καὶ τὴν τράπεζαν λαμπρός. (καὶ φασὶν ὅτι τὸ Πλάτωνος συμπόσιον ἐν ἑστιάσει αὐτοῦ γέγραπται, πολλῶν ἅμα
5	φιλοσόφων παρ’ αὐτῷ καταχθέντων.)
sch ran 85	ἐς μακάρων εὐωχίαν: Ἢ ὡς περὶ τετελευτη‐ κότος λέγει, ὡσανεὶ εἶπε τὰς μακάρων νήσους· ἢ ὅτι Ἀρχελάῳ τῷ βασιλεῖ μέχρι τῆς τελευτῆς μετὰ ἄλλων πολλῶν συνῆν ἐν Μακεδονίᾳ, καὶ μακάρων εὐωχίαν
5	ἔφη τὴν ἐν τοῖς βασιλείοις διατριβήν. ⟦τοῦτο δὲ παρ’ ὑπόνοιαν.⟧
sch ran 86	Ξενοκλῆς: Υἱὸς Καρκίνου, ὃς κωμῳδεῖται ὡς ἄξεστος ἐν τῇ ποιήσει (καὶ ἀλληγορικός). ἀδελφοὶ δὲ αὐτοῦ Ξενόκλειτος, Ξενότιμος, Δᾶτις. (εἰσὶ δὲ, ὥς φασι, δύο Ξενοκλεῖς τραγῳδοὶ γεγονότες. τρίτος δέ
5	ἐστι τούτοις ὁμώνυμος, πολιτικὸς, φαύλου μὲν πατρὸς, τῶν δὲ δήμων Χολαργεύς.)
sch ran 87	Πυθάγγελος δέ: Τραγῳδίας ποιητὴς μοχθηρὸς καὶ ἄσημος. ὁ Ξανθίας δὲ ὑπομνησθεὶς τῆς Πυθαγγέλου φωνῆς φησὶν ὅτι οὐ φροντίζετέ μου Πυθαγγέλου καὶ ταῦτα (φροντίζοντες καὶ) μνημονεύοντες. (καλῶς δὲ καὶ
5	πικρῶς ἔδειξεν ὡς δοῦλος τὸ προκείμενον.)	Column end
sch ran 91	(λαλίστερα: Πολυλογώτερα. εἰς τοῦτο γὰρ Εὐ‐ ριπίδης ἐκακίζετο.) πλεῖν ἢ σταδίῳ: πλέον ἢ σταδίῳ Εὐριπίδου φλυαρότερα. R. V. τοῦτο δὲ ὡς ἐπὶ δρόμου, καθὼς καὶ ἐν τῇ συνηθείᾳ λέγομεν. V. ἀντὶ τοῦ λάλοι
5	καὶ πιθανολόγοι. R.V.
sch ran 92	ἐπιφυλλίδες: Κυρίως δὲ ἐπιφυλλίδες· οὕτω λέ‐ γεται τὰ βοτρύδια τὰ μετὰ τὸ πατεῖσθαι τῶν στεμφύ‐ λων ἐξερχόμενα. ταῦτα δὲ οὐ χρήσιμα. Ἄλλως. V. τὰ ἐπικείμενα τοῖς μεγάλοις βότρυσι βοτρύδια. (Καλ‐
5	λίστρατος δὲ, τὰ αὐτὰ καθ’ ἑαυτὰ μικρά.) κέκληται δὲ οὕτως, διὰ τὸ τοῖς φύλλοις καλύπτεσθαι. (ἢ τὰ πρὸς αὐτοῖς τοῖς φύλλοις). Ἄλλως. ἐπιφυλλίδες εἰσὶ τὰ ἐν τοῖς βότρυσιν ἐν ἀρχῇ περιττώματα. οἱ δέ φασι τὰ ἐν κορυφαῖς τῶν κλημάτων. ταῦτα γὰρ οὐχ ὑποκάτω τῶν
10	φύλλων, ὡς οἱ βότρυες, ἀλλ’ ἐπάνω φύονται. δείκνυσι δὲ ἐντεῦθεν ὡς οὐδὲν περὶ λόγους εἰσί.
sch ran 93	χελιδόνων μουσεῖα: Παρὰ τὰ ἐν Ἀλκμήνῃ Εὐ‐ ριπίδου πολὺς δ’ ἀνεῖρπε κισσὸς, εὐφυὴς κλάδος, χελιδόνων μουσεῖον.
5	ἀντὶ τοῦ βάρβαρα καὶ ἀσύνετα. καὶ γὰρ ἡ χελιδὼν ἐπὶ τῶν βαρβάρων καὶ ἐν τοῖς ἑξῆς [680] «οὗ περιβρέμεται Θρηϊκία χελιδών. —» τὸ χελιδόνων μουσεῖα παροιμία ἐπὶ τῶν πολυλόγων καὶ ἐπαχθῶν ταττομένη. τοιοῦτον γὰρ τὸ τῶν χελιδόνων γένος, πλέον διὰ τὸ πολὺ τῆς
10	ᾠδῆς ἀνιῶν τοὺς ἀκούοντας ἢ διὰ τὸ μέλος εὐφραῖνον. καὶ ἐν τοῖς ἑξῆς «οὗ περιβρέμεται Θρηϊκία χελιδών.» Θ. a m. rec.
sch ran 94	⟦ἃ φροῦδα: Ἀφανῆ ὑπὸ τῆς χαρᾶς. ἢν μόνον: Ἤγουν, εἴπερ ἅπαξ τοὺς περιεστῶτας ἐπαινέτας σχοῖεν τῶν δραμάτων.⟧
sch ran 95	⟦προσουρήσαντα: Εὐθυδρομήσαντα, εὐδοκιμή‐ σαντα ἐν τραγῳδίας δράματι ἐπαινεθέντα. —οὐρίζω, τὸ ἀπὸ τοῦ οὔρου ἀνέμου. οὐρῶ, τὸ ἀπὸ τοῦ οὔρου, τοῦ ἐκκρινομένου ὑγροῦ. προσουρήσαντα οὖν, τὸ βραχύν
5	τινα χρόνον διατρίψαντα, καὶ τῶν αὐτῶν λήρων ἐκ‐ χέαντα τῇ τραγῳδίᾳ. C.⟧
sch ran 96	γόνιμον δὲ ποιητὴν: Ἀντὶ τοῦ φυσικόν τινα καὶ μὴ βεβιασμένον. ἢ γεννητικόν.
sch ran 99	παρακεκινδυνευμένον: Ἀντὶ τοῦ ὑψηλὸν, βλάσ‐ φημον, (καὶ ὀγκῶδες.) ⟦παράδοξον, ἀσύνηθες.⟧
sch ran 100	αἰθέρα Διὸς: Εὐριπίδου ἐκ Μελανίππης ὄμνυμι δ’ ἱρὸν αἰθέρ’, οἴκησιν Διός. τὸ δὲ χρόνου πόδα ἐστὶν ἐξ Ἀλεξάνδρας «καὶ χρόνου «προὔβαινε πούς.»
sch ran 102	γλῶτταν δ’ ἐπιορκήσασαν: Παρὰ τὰ ἐξ Ἱππο‐ λύτου Εὐριπίδου [612] ἡ γλῶσς’ ὀμώμοχ’, ἡ δὲ φρὴν ἀνώμοτος.
sch ran 103	σὲ δὲ ταῦτ’ ἀρέσκει: Ἀντὶ τοῦ σοί Ἀττικῶς. (σημειωτέον δὲ ὅτι οἱ Ἀττικοὶ κέχρηνται τῷ τοιούτῳ σχηματισμῷ. ὡς καὶ Εὐριπίδης ἐν Βάκχαις [503] «κα‐
sch ran 103	ταφρονεῖ με καὶ Θήβας ὅδε.»)	277
5	μάλα πλεῖν ἢ μαίνομαι: Οἱ μὲν βραχύνουσιν, ἵνα τοῦ η ἔκθλιψις εἶναι δοκῇ, οἱ δὲ ἐκτείνουσι τὸ α, κρᾶ‐ σιν πιστεύοντες εἶναι τοῦ η καὶ τοῦ α βραχέος εἰς τὸ α μακρόν. V. ⟦μᾶλλον ἢ μαίνομαι. οἱ μὲν, φασὶν, ἐκτεί‐ νουσιν· οἱ δὲ συστέλλουσι.⟧ (μεταλαμβάνεται δὲ εἰς
10	τὸ μὲν οὖν, ἢ οὔκ· ἀλλὰ καὶ μᾶλλον. ἡ γὰρ μή ἀπα‐ γόρευσις παρὰ τοῖς παλαιοῖς ἀντὶ τῆς οὐ ἀρνήσεως πα‐ ραλαμβάνεται. Ἄλλως. ἀλλὰ πλέον ἢ μαίνομαι ἐπ’ αὐτῷ· τουτέστιν, ὑπερβαλλόντως μοι ἀρέσκει.)
sch ran 104	κόβαλα: Ἀντὶ τοῦ κακοῦργα καὶ ἀνελεύθερα. (Δίδυμος, κατεστωμυλμένα, ἀπατητικά. καὶ κακοβού‐ λους, κοβάλους.)
sch ran 105	(μὴ τὸν ἐμὸν οἴκει: Καὶ τοῦτο παρὰ τὸ ἐν Ἀνδρομάχῃ μὴ τὸν ἐμὸν οἴκει νοῦν, ἐγὼ γὰρ ἀρκέσω.)
sch ran 106	καὶ μὴν ἀτεχνῶς γε: Ἀντὶ τοῦ ἀληθῶς ἢ ὅλως καὶ συνόλως, καὶ ἔστιν οἷον ἀδόλως. τέχνας γὰρ ἔλεγον οἱονεὶ τοὺς δόλους. [Hom. Od. Θ, 296:] «ἀμφὶ δὲ δε‐ «σμοὶ τεχνήεντες ἔχυντο.»
sch ran 107	δειπνεῖν με δίδασκε: ⟦Τοῦτο γὰρ ἐπίστασαι, ἐκεῖνο δ’ οὔ.⟧ ταῦτά με, φησὶ, δίδασκε, καὶ μὴ κρῖνε τραγῳδίας. ὅτι ἀδηφάγος ὁ Ἡρακλῆς.
sch ran 113	κρήνας: ⟦Γράφεται κρημνούς. ἐκτροπαὶ δὲ, ἐκνεύσεις τῶν ὁδῶν,⟧ ὅπου τις ἐκτραπῆναι δύναται. (διὰ τὸ ἐκτρέπεσθαι τῆς ὁδοῦ καὶ κρύπτεσθαι, ὅταν ταραχή τις γένηται τῶν νεκρῶν.) ⟦ὅσα δὲ οἱ ὁδοιπο‐
5	ροῦντες ἐπάνω τῆς γῆς εὑρίσκουσι καθ’ ὁδὸν, ταῦτα καὶ αὐτὸς οἰόμενος καὶ ὑπὸ γῆν εἶναι, ἐρωτᾷ περὶ τού‐ των.⟧
sch ran 115	ἐπειδὴ ῥυπαρὸς οὗτος ὁ τόπος· ὅπου δὲ ῥυπαρία, κόρεις εἰσίν. V.
sch ran 116	ὁ Ἡρακλῆς πρὸς τὸν Ξανθίαν τὸ ὦ σχέτλιε. R. ὁ Ἡρακλῆς ἀκούσας τοῦ Ξανθίου λέγοντος ὅτι περὶ ἐμοῦ οὐδεὶς λόγος, πρὸς αὐτὸν ποιεῖται τὸν λόγον ὅτι καὶ σὺ τολμήσεις καταβῆναι. V.
sch ran 118	ἀντὶ τοῦ διὰ ποίας ὁδοῦ. V.
sch ran 119	μήτε θερμὴν: Μήτε ὅπου ἐστὶ καῦμα μήτε δυσχείμερον ὁδὸν εἴπῃς.
sch ran 121	θρανίου: Θράνους καὶ θρανάτια ταπεινά τινα διφρίδια καὶ ὑποπόδια λέγονται· καὶ ἡ παρὰ τῷ ποιητῇ θρῆνυς· ἐφ’ ὧν ἱστάμενοι οἱ ἀπαγχόμενοι ἀρτῶσιν ἑαυ‐ τοὺς, ἀπολακτίζοντες αὐτά. τοῦ δὲ κάλω ἡ εὐθεῖα ὁ
5	κάλως.
sch ran 122	πνιγηρὰν λέγεις: Πρὸς τὸν πνιγμὸν τῆς ἀγχό‐ νης καὶ ὥσπερ ὁδοῦ καυματώδους. Ἄλλως. V. καυμα‐ τώδη· ἅμα μὲν ἀντὶ τοῦ θερμήν· πνιγεὺς γὰρ ἡ κάμι‐ νος· ἅμα δὲ ὅτι πνίγει τῷ χρόνῳ τὸ σχοινίον καὶ τὸ
5	θρανίον.
sch ran 123	σύντομος: Ὅτι οὐ μόνον ἐπίτομον λέγουσιν, ἀλλὰ καὶ σύντομον. τετριμμένην δὲ, ἅμα μὲν ὡς ἐπὶ ὁδοῦ ⟦κατημαξευμένησ ⟧, ἅμα δὲ καὶ πρὸς τὸ κώνειον διὰ θυείας τρίβεσθαι.
sch ran 125	ψυχράν γε καὶ δυσχείμερον: (Καὶ ὡς ἐπὶ ὁδοῦ ψυχρᾶς, καὶ ὅτι κατὰ ψύξιν φονεύει τὸ κώνειον.) ⟦πή‐ γνυσι δὲ, εἶπε, τἀντικνήμια.⟧ ἀπὸ τῶν ποδῶν γὰρ οὗ‐ τος ὁ θάνατος ἄρχεται, πρώτους αὐτοὺς καταψύχων.	Column end
5	⟦ὡς τοῦ ζωτικοῦ αἵματος περὶ τὴν καρδίαν συστελλο‐ μένου.⟧
sch ran 127	κατάντη: Οὕτως Ἀττικοὶ ἀντὶ τοῦ κατωφερῆ. εὐκολώτεραι γὰρ καὶ ταχύτεραι αἱ τοιαῦται ὁδοί.
sch ran 128	ὡς ὄντος γε μὴ βαδιστικοῦ, ἐμοῦ δηλονότι τα‐ χέως βαδίζειν μὴ δυναμένου. V. ὀξύποδος ἐμοῦ. R.
sch ran 131	ἀφιεμένην τὴν λαμπάδα: Τοὺς λαμπαδιστὰς ἀγῶνας. λαμπαδηδρομίαι δὲ γίνονται τρεῖς ἐν τῷ Κερα‐ μεικῷ, Ἀθηνᾶς, Ἡφαίστου, Προμηθέως. Κεραμει‐ κὸς τόπος Ἀθήνησιν ὅπου συνετέλουν οἱ Ἀθηναῖοι
5	κατὰ ἐνιαυτὸν λαμπαδοῦχον ἀγῶνα. πρὸς δὲ τῷ τόπῳ τούτῳ πύργον τινὰ ὑπάρχειν φασίν. ἐφ’ ὃν συμβου‐ λεύει αὐτὸν ἀναβάντα θεωρεῖν τὴν λαμπάδα, καὶ ὅταν οἱ πρῶτοι λαμπαδίζοντες ἀφεθῶσι, καὶ αὐτὸν ἀπὸ τοῦ πύργου ἀφεῖναι ἑαυτὸν κάτω.
sch ran 133	εἷναι, τόθ’ εἷναι: (Ἀντὶ τοῦ ἀφεῖναι τοὺς δρο‐ μεῖς. τινὲς δὲ γράφουσιν εἵητε, ἀντὶ τοῦ ἀφείητε, οἱ δρομεῖς δηλονότι.) τοῦτο δὲ γνωριμώτερον ἔχει τὸν νοῦν, ἐπειδὰν οἱ θεώμενοι εἴπωσιν ἀφείητε, δηλονότι οἱ τρέ‐
5	χοντες, καὶ σὺ σαυτόν. (γράφεται δὲ ἐν πολλοῖς εἷναι, ἀντὶ τοῦ εἵητε. μήποτε τὸ δεύτερον εἷναι, τὸ ἓς καὶ σὺ σαυ‐ τὸν, ἁμαρτανομένου τοῦ προτέρου. λέγοι δ’ ἄν τις καὶ τοῦτο λόγον ἔχειν· ὡς τῶν θεωμένων ἐπικελευόντων τῷ τὸ σημεῖον ἀφιέντι κατὰ τὸ ἀρχαῖον σχῆμα, οὕτως εἷ‐
10	ναι). ⟦Ἄλλως. ὅτι ἐν τῇ ἀφέσει τῆς λαμπάδος ση‐ μεῖον ἦν τοῖς μέλλουσι δραμεῖν, ὡς δεῖ τοῦ δρόμου κα‐ τάρξασθαι. ἦν δὲ τοῦτο πρὸ τοῦ εὑρεθῆναι παρὰ Τυρ‐ σηνοῖς τὴν σάλπιγγα. —εἷναι, τόθ’ εἷναι: Τὸ εἷναι σημαίνει καὶ τὸ κορευσθῆναι, ὡς ἐν τῷ «ἐξ ἔρον ἕντο,»
15	καὶ ἔστι δασυνόμενον ὡς ἀπὸ τοῦ ἴω καὶ ἔημι τὸ πληρῶ. σημαίνει δὲ καὶ τὸ ἀφεῖναι καὶ πέμψαι, καὶ τοῦτο δασυνόμενον ὁμοῖον ὡς ἐνταῦθα. κανονίζεται δὲ οὕτως· ἵημι τὸ πέμπω, ὁ μέλλων ἥσω, ὁ βʹ ἀόριστος ἧν, ἡ μετοχὴ εἷς, ἕντος, καὶ τὸ ἀπαρέμφατον εἷναι.
20	Vict.
sch ran 134	ἀλλ’ ἀπολέσαιμ’ ἂν ἐγκεφάλου: (Καὶ γὰρ ὁ ἐγκέφαλος τῶν ἀνθρώπων ἔχει ὑφ’ ἑαυτὸν ὑμένας ἐοικό‐ τας τοῖς τῆς συκῆς φύλλοις. Ἄλλως.) Ἀρίσταρχος, πρὸς τὸ σχῆμα, φησὶ, τοῦ ἐγκεφάλου. ἔστι γὰρ ὥσπερ
5	δύο θρῖα συγκείμενα. θρῖα δὲ, τὰ τῆς συκῆς φύλλα, καὶ τὰ θρῖα δὲ οὕτως σκευάζεται. λέγεται δὲ ἀπὸ τοῦ κατειλεῖσθαι τοῖς τῆς συκῆς φύλλοις. ἡ δὲ σκευασία ἐστὶ, στέαρ, μέλι, ᾠὰ, σεμίδαλις. εἰώθασι δὲ καὶ τὸν ἐγκέφαλον ὀπτᾶν κατειλήσαντες τοῖς τῆς συκῆς φύλλοις,
10	ἢ μετὰ τῆς ἄλλης τοῦ θρίου κατασκευῆς. ἢ καὶ μόνον, πρὸς ὃ καὶ παρέθηκε τὸ θρῖον.
sch ran 138	ἄβυσσος: Ἣν οὐδὲ βυθὸς χωρῆσαι δύναται. Ἴωνες δὲ τὸν βυθὸν βυσσόν φασι.
sch ran 139	τυννουτῳί σε: Συνάγων τοὺς δακτύλους φησίν· ἀντὶ τοῦ μικρῷ. ὁμοίως δὲ καὶ τυτθὸν, τὸ νήπιον, ἀντὶ
sch ran 139	τοῦ τιτθόν· τὸ ἔτι παρὰ τοῖς τιτθίοις καθεστηκός. φοβεῖ δὲ αὐτὸν, ἐπίτηδες σμικρύνων τὸ πλοῖον. —τύννος	278
5	τὸ μικρὸν, ὁμοίως καὶ τυτθόν. R.
sch ran 140	δύ’ ὀβολὼ μισθὸν λαβών: Οὐχ ὡς τοῦτο λαμ‐ βάνοντος, ἀλλὰ πρὸς τὸν δικαστικὸν μισθὸν, ὅτι δύο ὀβολῶν ἦν. ἅμα δὲ διὰ τὸ λεγόμενον, ὅτι τοῖς νεκροῖς ἐπὶ τοῦ στόματος βάλλουσι δύο ὀβολοὺς, καὶ ὅτι τὸ
5	δικαστικὸν μισθάριον δύο ὀβολοὶ ἦσαν. ἐπιφέρει γοῦν ὡς μέγα δύνασθον πανταχοῦ τὼ δύ’ ὀβολώ. ἦν δὲ καὶ τριώβολον, τοῦτο τῶν στρατηγῶν κολακείας χάριν προστιθέντων. ἐπὶ δὲ Ἀριστοφάνους καὶ δραχμὴν ἦν λαβεῖν.
sch ran 141	ἀντὶ τοῦ μεγάλην δύναμιν ἔχουσιν. R.
sch ran 142	Θησεὺς ἤγαγε: Ὅτε κατῆλθε μετὰ Πειρίθου ⟦εἰς Ἀϊδωνέα, ἁρπάσαι βουλομένου τὴν κόρην τῆς Δή‐ μητρος Περσεφόνην. ἢ διὰ τὸ θητεύειν τὸν Χάρωνα δια‐ πορθμεύοντα.⟧
sch ran 144	μή μ’ ἔκπληττε: Μή μ’ εἰς ἔκπληξιν καὶ φόβον ἔμβαλε· οὐ γάρ μ’ ἀποστήσεις τῆς ὁρμῆς. C. δειμάτου: Ἐκφόβει. Vict.
sch ran 146	καὶ σκὼρ ἀεὶ νῶν: Ὅτι τινές φασι τῷ σκώρ πρῶτον κεχρῆσθαι Στράττιν ἐν Ἀταλάντῃ δράματι· ψεῦδος δὲ, πολλῷ γὰρ ὕστερον τῶν Βατράχων δεδί‐ δακται ἡ Ἀταλάντη Στράττιδος. —νῶν δὲ ἀντὶ τοῦ
5	ῥέον, νᾶον νῶν. σκὼρ δὲ ἀποπάτημα, χέσμα. κειμένους δὲ ἀντὶ τοῦ κολαζομένους. R. V. νῶν: Ῥέον. C. νάον D. σκὼρ: Κόπρον. Vict.
sch ran 149	ἠλοίησεν: Ἔτυψεν. R. Br., Vict. ἐφαρύτωσεν. ἢ γεραιὰν γνάθον ἔκρουσε. V.
sch ran 151	ἢ Μορσίμου: Τραγῳδίας ποιητὴς ὑπόψυχρος. (ἔστι δὲ Φιλοκλέους υἱός. ἦν δὲ ὀφθαλμῶν ἰατρὸς ἀγα‐ θός. ἦν δὲ καὶ σμικρός. υἱὸν δὲ ἔσχεν Ἀστυδάμαντα.) —ἀντὶ τοῦ θανάσιμόν τινα λόγον ἔγραψεν, οἷα νῦν
5	πολλὰ γίνονται τοῖς φαρμακοῖς. V.
sch ran 153	τὴν Κινησίου: Κινησίας διθυραμβοποιός· ὃς ἐποίησε πυρρίχην. ἢ ὅτι ἐν τοῖς χοροῖς πολλῇ κινήσει ἐχρῆτο. (τινὲς δὲ οὐ γράφουσι τὸν, νὴ τοὺς θεοὺς, στί‐ χον, ἀλλ’ ἀφαιροῦσιν αὐτὸν καὶ τὸν ἑξῆς οὕτω γράφουσιν
5	ἢ πυρρίχην τις ἔμαθε τὴν Κινησίου. διὸ καὶ Ἀριστοφάνης παρατίθησι τὸ ἀντίσιγμα καὶ τὸ σίγμα. Ἄλλως. ὁ Κινησίας ἐπραγματεύσατο κατὰ τῶν κωμικῶν, [ὡς εἶεν ἀχορήγητοι. ἦν δὲ καὶ τὸ σῶμα ὀκνηρὸς καὶ κατεσκελετευκώς. δοκεῖ δὲ καὶ] κατησχη‐
10	μονηκέναι τοῦ τῆς Ἑκάτης ἀγάλματος. διὸ καὶ ἐν τοῖς ἑξῆς [366] φησιν ἢ κατατιλᾷ τῶν ἑκαταίων, κυκλίοισι χοροῖσιν ὑπᾴδων. ἦν δὲ Θηβαῖος, μελοποιὸς κάκιστος, ὃς ἐν τοῖς χοροῖς ἐχρῆτο πολλῇ κινήσει.)
sch ran 156	τοὺς τόπους τῶν μυρρίνων. R. μυρρινὼν ὁ τόπος τῶν μυρρίνων. V. τόπους μεστοὺς μυρινῶν. Θ.
sch ran 158	οἱ μεμυημένοι: ⟦Λόγος γὰρ ἐκράτει παρ’ Ἀθη‐ ναίοις ὡς ὁ τὰ μυστήρια διδαχθεὶς μετὰ τὴν ἐνθένδε
sch ran 158	τελευτὴν θείας ἠξιοῦτο τιμῆς. διὸ καὶ πάντες πρὸς τὴν μύησιν ἔσπευδον.⟧ —οἱ εἰδότες τὰ μυστήρια. R. οἱ τὰ	Column end
5	μυστήρια διδαχθέντες. Θ.
sch ran 159	ὄνος ἄγων μυστήρια: Τοῖς μυστηρίοις ἐξ ἄστεως εἰς Ἐλευσῖνα διὰ τῶν ὄνων φέρουσι τὰ εἰς τὴν χρείαν· ὅθεν ἡ παροιμία, διὰ τὸ κακοπαθεῖν μάλιστα τοὺς ὄνους ἀχθοφοροῦντας. ὡς ἂν οὖν ὅμοιόν τι πάσχων
5	διὰ τὸ πιέζεσθαι τῷ ἐπικειμένῳ ἄχθει, τὴν παροιμίαν μίγνυσιν.
sch ran 160	(ἀτὰρ οὐ καθέξω: Ἅμα τῷ λόγῳ ῥίπτει τὰ σκεύη, ἵνα ὕστερον φαίνηται γελοιότερος, κελευόμενος ἆραι τὰ σκεύη. λέγει γοῦν, πρὶν καὶ καταθέσθαι, εἰ‐ πόντος, σὺ δὲ τὰ στρώματα αὖθις λάμβανε.)
sch ran 165	τῷ Ξανθίᾳ φησὶν ὁ Διόνυσος. V.
sch ran 168	τῶν νεκρῶν δηλονότι τῶν ἐπὶ τὸ ἀπελθεῖν μελ‐ λόντων εἰς τὸν ᾍδην. V. ἐκ τοῦ κόσμου πρὸς τὸν Ἅ‐ δην, ἢ τῶν ἐκφερομένων τῆς πόλεως, ἀφ’ οὗ καὶ ἐκφορὰ, ἐπὶ τὸν Ἅδην, ὃ κοινῶς ἐξόδιον λέγεται. Θ.
sch ran 169	ἐὰν δὲ μἥὐρω: Ἀντὶ τοῦ, ἐὰν δὲ μὴ εὕρω. γράφεται καὶ ἔχω, ἤγουν, ἐὰν μὴ ἔχω ἀργύριον· ἵνα λείπῃ τὸ ἀργύριον.
sch ran 171	πρὸς τὸν βασταζόμενον νεκρόν. R. V.
sch ran 173	πός’ ἅττα: Ἀντὶ τοῦ, πόσα σκεύη ἔχετε. γε‐ λοίως δὲ ὁ βασταζόμενός φησιν, ἀσθενῶς δὲ ἐρεῖ. ἡ δραχμὴ δὲ, ἓξ ὀβολῶν. δώδεκα οὖν ὀβολοὺς αἰτεῖ.
sch ran 174	(ὑπάγεθ’ ὑμεῖς: Ἀντὶ τοῦ ἀναχωρεῖτε. ἀπο‐ στρέφεται δὲ αὐτοὺς ὁ νεκρὸς, μὴ βουλόμενος σκευηφο‐ ρεῖν, διὰ τὸ ἐλάχιστον εἶναι τὸν μισθόν. τὸ δὲ, ὑπάγετε ὑμεῖς τῆς ὁδοῦ, ὁ νεκρός φησι πρὸς τοὺς νεκροφόρους.)
sch ran 175	ἐὰν ξυμβῶ τί σοι: Ἐὰν ξυμβῶ σοι ἀντὶ τοῦ ἵνα ξυμφωνήσω σοί τι. (ἔλεγον δὲ τὸ ἵνα ἀντὶ τοῦ ἐάν. καὶ Ὅμηρος [Il. Η, 353] «ἵνα μὴ ῥέξομεν ὧδε.»)
sch ran 177	ἐννέ’ ὀβολούς: Ἀντὶ τοῦ μίαν ἥμισυ δραχμήν· ἡ γὰρ δραχμὴ ἓξ ὀβολοί. R. Θ. μίαν ἥμισυ δραχμὴν δίδωσιν ὁ Διόνυσος. V. ἀναβιῴην νῦν: (Ὀχλούμενος ὑπ’ αὐτῶν τοῦτο λέγει. ἐν ἤθει δὲ ἐκ τοῦ ἐναντίου ἡμῖν·
5	οἷον ἀπολοίμην. οἱ δὲ, ὅτι χαλεπὸν ἦν τότε τὸ ζῆν, ὥστε ἄμεινον εἶναι τὸ τεθνάναι. εἰς κατάραν οὖν λαμ‐ βάνει τὸ ἀναζῆσαι ἐν Ἀθηναίοις. κατηγορίαν δὲ ἔχει οὐ τὴν τυχοῦσαν. Ἄλλως. ἐν ἤθει, ἐπεὶ ἁπλῶς ὁ) ἀνθρώπινος βίος μοχθηρός. ἢ ὅτι τότε Ἀθηναίων δυστυ‐
10	χούντων οἱ ἀπολλύμενοι ἐμακαρίζοντο.
sch ran 178	ἀντὶ τοῦ βαστάσω. V. ἐγὼ βαστάζω. R.
sch ran 180	ὠὸπ, παραβαλοῦ: Ἐλατικὸν ἐπίφθεγμα τὸ ὠόπ. τὸ δὲ παραβαλοῦ ἀντὶ τοῦ ὅρμισον τῇ γῇ τὴν ναῦν. ἐν τῇ νηὶ γὰρ ὁ Χάρων λέγει. —πλησίασον τὸ σκάφος τῷ λιμένι. Br.
sch ran 181	(τοῦτο λίμνη νὴ Δία: Τοῦτο οἱ μέν φασι τὸν Διόνυσον λέγειν, οἱ δὲ τὸν Ξανθίαν. ἐνταῦθα δὲ τοῦ πλοίου ὀφθέντος ἠλλοιῶσθαι χρὴ τὴν σκηνὴν καὶ εἶναι κατὰ τὴν Ἀχερουσίαν λίμνην τὸν τόπον ἐπὶ τοῦ λογείου,
5	ἢ ἐπὶ τῆς ὀρχήστρας, μηδέπω δὲ ἐν ᾍδου.)
sch ran 184	χαῖρ’ ὦ Χάρων: Δημήτριός φησιν Ἀχαιοῦ ὅλον εἶναι ἐκ τοῦ Αἴθωνος. λέγουσι δ’ αὐτὸ οἱ σάτυροι,
sch ran 184	Χαῖρ’ ὦ Χάρων χαῖρ’ ὦ Χάρων χαῖρ’ ὦ Χάρων. ἦ που σφόδρα θυμοῖ. Ἄλλως. πιθανὸν ὑπονοεῖν	279
5	τρεῖς τοῦτο λέγοντας, ἀσπαζομένους τὸν Χάρωνα, Διό‐ νυσον, Ξανθίαν καὶ τὸν νεκρόν. δεῖ γὰρ ὑπονοῆσαι βούλεσθαι καὶ αὐτὸν συνεμβαίνειν αὐτοῖς.
sch ran 185	⟦τίς εἰς ἀναπαύλας: Εἰς ἀναπαύσεις γὰρ ἐκ κοσμικῶν ὀχλήσεων χωροῦσιν οἱ μεθιστάμενοι.⟧
sch ran 186	τίς εἰς τὸ Λήθης πεδίον: Τοῦτο κηρύσσει ὁ Χάρων. ὡς τόπους δὲ καταλέγει. ἐκ δὲ τοῦ δευτέρου τὸ ἀδύνατον τῶν καθ’ ᾍδου δηλοῖ, τοῦ (ἠς ὄνου πόκας ἀντὶ τοῦ) ἢ εἰς ὄνου πόκας. ἀδύνατον γὰρ πόκας ἀποκεί‐
5	ρασθαι τῶν ὄνων. φαίνεται δὲ καὶ παροιμιῶδες ἤδη εἶ‐ ναι. τὸ δὲ Λήθης πεδίον, Δίδυμός φησι, χωρίον ἐν ᾍδου διατετύπωκεν (οὕτω λεγόμενον, ὡς καὶ τὸν Αὐαίνου λίθον ἔπλασεν ἀπὸ τοῦ τοὺς νεκροὺς αὐαίνε‐ σθαι καὶ ἀλίβαντας εἶναι. ὄνου δὲ πόκας τὸ ἄχρηστον·
10	οὐδὲ γὰρ αἱ τοῦ ὄνου πόκες χρησιμεύουσιν. ἡ παροιμία δὲ λέγεται ἐπὶ τῶν ἀνηνύτων, ἐν ᾧ τρόπῳ φαμὲν καὶ τὸ χύτραν ποικίλλεις, καὶ κόπρον ἀναθυμιᾷς. ἀνήνυτα δὲ καὶ τὰ ἐν ᾍδου. διὰ τοῦτο οὖν ὄνου πόκας ἀνέπλασε ποιητικῶς.) —ἢ ’ς ὄνου πόκας: Εἰς τὸ μηδέν. Vict.
sch ran 187	ἢ ’ς Κερβερίους: (Τινὲς καὶ παρ’ Ὁμήρῳ [Od. Λ, 14] γράφουσιν «ἐνθάδε Κερβερίων» ἀντὶ τοῦ Κιμμερίων· ἢ μᾶλλον τοὺς Κιμμερίους φασί. παίζει δὲ παρὰ τὸν Κέρβερον.) —ὄνομα τόπου κηρύσσει ὁ Χά‐
5	ρων. Κερβερίους δὲ τοὺς Κιμμερίους λέγει. R. περαιω‐ θῆναι μὲν ἐκεῖ οὔκ ἐστι, κατάβασις δὲ εἰς ᾍδου ἐκεῖ, ὡς μυθεύεται. V.
sch ran 188	σχήσειν: Ὁρμίσειν. V. ἐλλιμενίσειν. E.
sch ran 189	ἐς κόρακας: Παίζει ἐνταῦθα εἰπὼν ἐς κόρα‐ κας. Ἀθήνησι γὰρ τόπος ἦν οὕτω καλούμενος, οὐχὶ ἐν ᾍδου. ἢ τοῦτο λέγει, ἐπειδὴ καὶ οἱ ἐκεῖσε ῥιπτόμενοι εἰς ἀπώλειαν ἤρχοντο.⟧
5	ναὶ μὰ Δία σοῦ γ’ εἵνεκα: Παρόσον οὕτως οἱ ναῦ‐ ται εἰώθασι λέγειν χαριζόμενοι τῷ ἐπιβάτῃ.
sch ran 191	εἰ μὴ νεναυμάχηκε: (Τὴν περὶ Ἀργίνουσαν φησὶ ναυμαχίαν. ἦσαν γὰρ οἱ δοῦλοι τότε ναυμαχήσαν‐ τες, περὶ οὐδενὸς ἄλλου ἢ περὶ τῶν ἰδίων κρεῶν, του‐ τέστι σωμάτων. φησὶν οὖν, οἷον οὐ περὶ χρημάτων καὶ
5	πατρίδος, ἀλλὰ περὶ τοῦ ἰδίου σώματος. κρέας γὰρ τὸ σῶμα. φέρεται δὲ καὶ ἄλλη γραφή· τὴν περὶ τῶν νε‐ κρῶν. εἴη δ’ ἂν λέγων περὶ τῆς ἐν Ἀργινούσαις ναυμα‐ χίας, ἐν ᾗ ἐνίκων μὲν οἱ Ἀθηναῖοι, τοὺς νεκροὺς δὲ ἐκωλύθησαν ἀνελέσθαι ὑπὸ χειμῶνος. ἐξ οὗ καὶ τῶν
10	δέκα στρατηγῶν ἀπώλοντο καταδικασθέντες οἱ ὑπομεί‐ ναντες ἕξ. ἐπεὶ οὖν συνεναυμάχουν καὶ οἱ δοῦλοι, τοιοῦτό τι λέγει, δοῦλον οὐκ ἄγω, εἰ μὴ ἀνῄρηται τοὺς ἐκ τῆς θαλάσσης νεκρούς. οὐκ ἔχει δὲ νοῦν τὸ λεγόμενον. ναυ‐ μαχίας γὰρ οὐδεμιᾶς ἔδει πρὸς τὴν ἀναίρεσιν. χειμῶνι
15	δὲ ἐκωλύθησαν. Ἄλλως. διὰ τί τὸν δοῦλον μόνον ἀπελαύνει, ἀλλ’ οὐχὶ καὶ τῶν ἐλευθέρων εἴ τις μὴ ἀνῄ‐ ρηται τοὺς νεκρούς; παρίησι γὰρ τὸν Διόνυσον. ἢ εἴη ἂν λέγων νεκροὺς τοὺς Ἀθηναίους, διὰ τὸ ἐσχάτως τότε πράττειν. Ἄλλως.) διάφοροι αἱ γραφαί· οἱ μὲν γὰρ
20	κρεῶν, ὡς Ἀρίσταρχος φησὶν ἐπὶ τῶν σωμάτων λαμ‐ βάνεσθαι πολλάκις, καὶ παρὰ τῷ Σοφοκλεῖ ἐν Χρύσῃ τοιοῦτος ὢν ἄρξειε τοῦδε τοῦ κρέως. ἐνθάδε οὖν εἰ μὴ νεναυμάχηκε περὶ τῆς ψυχῆς τῆς ἑαυ‐ τοῦ· ὡς ποτὲ τῶν Ἀθηναίων ἐν περιστάσει γενομένων	Column end
25	καὶ ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἀγωνιζομένων, προσλαβεῖν τοὺς δούλους καὶ ὕστερον ἐλευθερίας ἀξιῶσαι. ἕτεροι δέ φα‐ σιν αἰνίττεσθαι τὴν περὶ Ἀργινοῦσαν ναυμαχίαν, ἣν διὰ τοὺς νεκροὺς ἠγωνίσαντο, τὴν δευτέραν γραφὴν αἱ‐ ρούμενοι. —τὴν περὶ τῶν κρεῶν: Τῶν νεκρῶν σω‐
30	μάτων. D.
sch ran 193	(οὐκοῦν περιθρέξει: Περικυκλεύσεις. ὁ Χάρων πρὸς τὸν δοῦλον. ἀντὶ τοῦ οὐ λαμβάνω σε.) ⟦ἀντὶ δὲ τοῦ τρέχων, γράφεται καὶ κύκλῳ.⟧
sch ran 194	παρὰ τὸν Αὐαίνου λίθον: Παρὰ τὸ αὔους τοὺς νεκροὺς εἶναι, ὡς ὄντος τινὸς ἐν ᾅδου οὕτως λεγομένου λίθου. (φασὶ δὲ αὐαίνου λίθον τινὰ λέγεσθαι Ἀθήνησι, παρ’ ὃν οἰκείως ἀπὸ τοῦ αὐαίνου παρήχθη, ἐπειδὴ οἱ
5	πολὺν χρόνου περιμείναντές τινας εἰώθασι λέγειν, αὖος γέγονα περιμένων. ἔοικε δὲ θρυλούμενον τοῦτο ἤδη. Ἄλλως. τοῦτο ἀναπλάττει ἀπὸ τοῦ τοὺς νεκροὺς ξηροὺς εἶναι καὶ ἀλίβαντας. ἀμφίβολον δὲ, πότερον ἀπὸ τῆς εἰς ος εὐθείας, ἢ ἀπὸ τῆς εἰς ης. Ἄλλως. τὸ μὲν
10	φαινόμενον λίθος ἦν Αὐαίνου καλούμενος, τὸ δ’ ἀληθὲς οὕτως ἔχει· παρὰ τὸν λίθον αὐαίνου καὶ ξηραίνου. ἢ ὅπου ξηραίνονται οἱ νεκροί.)
sch ran 196	τῷ ξυνέτυχον: Ἀντὶ τοῦ, τίνι οἰωνῷ συνέτυχον ἐκ τῆς οἰκίας ἰών; δύναται δὲ τοῦτο καὶ ὁ Διόνυσος καὶ ὁ Ξανθίας λέγειν. —ξυνέτυχον: Συνήντησα. ἐξιών: Τῆς οἰκίας. Vict.
sch ran 197	(κάθιζ’ ἐπὶ κώπην: Τοῦτο ἀκούσας ὁ Διόνυσος ἐπάνω τῆς κώπης ἐκάθισε.) —κάθιζ’ ἐπὶ κώπην: Ἤγουν ἐπὶ τῷ μεταχειρίζεσθαι ταύτην· ὁ δὲ παρανοή‐ σας ἐπάνω ταύτης ἐκάθισεν. C. ὁ μὲν Χάρων, κάθιζε
5	ἐπὶ κώπην, εἴρηκε τοῖς ἐν τῷ σκάφει, ὥστε μεταχει‐ ρίζεσθαι ταύτην καὶ κωπηλατεῖν. ὁ δὲ Διόνυσος παρα‐ νοήσας ἐκάθισεν ἐπάνω τῆς κώπης· διὸ καὶ ἐπιπλήττε‐ ται παρὰ τοῦ Χάρωνος. Vict.
sch ran 199	τοπικὸν τὸ οὗ. R.
sch ran 200	γάστρων: Γαστρίμαργε. (εἰσάγουσι γὰρ τὸν Διόνυσον προγάστορα καὶ οἰδαλέον ἀπὸ τῆς ἀργίας καὶ οἰνοφλυγίας.)
sch ran 202	πρὸς τὰ ῥεύματα ἀντιβάς. R. V. μὴ φλυαρήσῃς ἔχων: Καὶ Πλάτων Εὐθυδήμῳ [p. 224, E] «ὅτι ἔχων «φλυαρεῖς, καὶ ἀρχαιότερος εἶ τοῦ δέοντος.» Junt. ἔχων: Περισσόν. C.
sch ran 203	ὁ κᾆτα ἀντὶ τοῦ καί. R. V.
sch ran 204	ἀθαλάττωτος: (Θέλει εἰπεῖν,) μὴ ὢν ναυτικός. (ἀθαλάττωτος δὲ καὶ ἀσαλαμίνιος ταυτόν ἐστιν. Ἄλ‐ λως. ἢ διὰ τὴν περὶ Σαλαμῖνα ναυμαχίαν, ἢ ὅτι ἡ μὲν ἑτέρα τῶν ὑπηρετίδων νεῶν Σαλαμινία ἐκαλεῖτο, ἡ δ’
5	ἑτέρα Πάραλος.) —ἀπὸ τῆς νεὼς ἡ ὀνομασία. R. ἀμέ‐ τοχος θαλάττης. μὴ ναυμαχήσας περὶ Σαλαμῖνα. τὰ
5	κατὰ Ξέρξου δὲ οἶμαι. Θ.	280
sch ran 208	⟦ὠὸπ, ὂπ, ὠὸπ, ὂπ: Εἴσθεσις μέλους χοροῦ μονοστροφική· ἧς προτίθεται τὸ τοιοῦτον κῶλον δακτυ‐ λικὸν ὂν δίμετρον ἀκατάληκτον. κατὰ γὰρ μονοποδίαν μετρεῖται τὰ δακτυλικά. τὰ δὲ τοῦ χοροῦ κῶλά εἰσι
5	δυοκαίδεκα, ὧν τὸ πρῶτον καὶ δεύτερον τροχαϊκὰ ἑφθημιμερῆ, τὸν πρῶτον ἔχοντα πόδα τρίβραχυν ἤτοι χορεῖον. εἰ δὲ βούλει, παιωνικὰ δίμετρα ἀκατάληκτα, ἐκ παίωνος τετάρτου καὶ διιάμβου. τὰ ἑξῆς δύο χο‐ ριαμβικὰ δίμετρα καταληκτικὰ, ἤτοι ἑφθημιμερῆ τὸ
10	πέμπτον τρίμετρον καταληκτικόν. τὸ ἕκτον μονόμε‐ τρον, ἢ ἰαμβικὴ βάσις. τὸ ἕβδομον δίμετρον ὑπερκατά‐ ληκτον Ἰωνικὸν ἀπὸ μείζονος. τὸ ὄγδοον χοριαμβικὸν τρίμετρον ἀκατάληκτον, τοῦ μὲν πρώτου ποδὸς πεντα‐ συλλάβου τῆς πρώτης μακρᾶς εἰς δύο βραχείας δια‐
15	λυομένης ἐκ χορείου καὶ ἰάμβου· ὅθεν ἴσως καὶ χοριαμ‐ βικὸν ἐκλήθη· τοῦ δὲ δευτέρου Ἰωνικοῦ ἀπὸ μείζονος, τοῦ δὲ τρίτου διιάμβου. τὸ ἔνατον χοριαμβικὸν δίμετρον ἀκατάληκτον. τὸ ἑξῆς ὅμοιον. τὸ παρατέλευτον τρίμε‐ τρον ἀκατάληκτον· ὃ καλεῖται προσῳδιακὸν, διὰ τὸ τὸν
20	πρῶτον ἔχειν πόδα Ἰωνικὸν ἀπὸ μείζονος. τὸ τελευ‐ ταῖον ὡς τὸ πρῶτον. ἐπὶ τῷ τέλει κορωνίς.⟧ (ὠόπ: ἐλατικὸν ἐπίφθεγμα. ναυτικῶς οὖν κελεύων ταῦτά φησι.)
sch ran 209	(βατράχων παραχορήγημα. ἐπίφθεγμα δὲ ποιὸν τοῦτο.) κέχρηται δὲ αὐτῷ ὡς ἐφυμνίῳ ὁ τῶν βατράχων χορός. (Ἄλλως. ταῦτα καλεῖται παραχορηγήματα, ἐπειδὴ οὐχ ὁρῶνται ἐν τῷ θεάτρῳ οἱ βάτραχοι, οὐδὲ
5	ὁ χορὸς, ἀλλ’ ἔσωθεν μιμοῦνται τοὺς βατράχους. ὁ δὲ ἀληθῶς χορὸς ἐκ τῶν εὐσεβῶν νεκρῶν συνέστηκεν.) ἐλλείπει ὁ καί, ἵν’ ᾖ λιμνῶν καὶ κρηνῶν τέκνα. καὶ γὰρ ἐν κρήναις γίνονται καὶ εὑρίσκονται οἱ βάτραχοι.
sch ran 212	τὴν μετ’ αὐλῶν κοινήν. R. V. ὁμόηχον. Θ.
sch ran 213	δεῦτε ἵνα. Θ. ἐμὰν ἀοιδὰν: Τὸ ἡμέτερον μέλος, ἢ ὃν εἰώθαμεν ὕμνον ἡμεῖς προσφέρειν. Θ. Junt.
sch ran 216	Διὸς Διόνυσον ἐν Λίμναις: ⟦Λείπει παῖδα.⟧ (ἀπὸ τῶν ἑαυτῶν λιμνῶν μεταφέρουσιν ἐπὶ τὸν ἐν Λίμναις Διόνυσον λεγόμενον. Λίμναι δὲ χωρίον τῆς Ἀττικῆς, ἐν ᾧ Διονύσου ἱερόν.) Λίμνη τόπος ἱερὸς
5	Διονύσου, ἐν ᾧ καὶ οἶκος καὶ νεὼς τοῦ θεοῦ. Π. Καλλί‐ μαχος ἐν Ἑκάλῃ [fr. 280] «Λιμναίῳ δὲ χοροστάδας ἦγον ἑορτάς.» —Νῦσα δὲ τόπος τῆς Ἀραβίας, ἔνθα γεννᾶται ὁ Διόνυσος. τὸ ἰαχήσαμεν ἀντὶ τοῦ ἰαχοῦμεν. V. τὸν ἐν Νύσῃ χώρᾳ Αἰθιοπίας γεννηθέντα υἱὸν δη‐
10	λονότι. Θ. ⟦Νύσιος δὲ ὁ Διόνυσος τοῖς Ἰνδοῖς ὀνομάζε‐ ται ἀπὸ τῆς ἐν Ἰνδοῖς Νύσης· οὐ μόνον δὲ Ἰνδοῖς, ἀλλὰ καὶ πᾶσι τοῖς πρὸς ἀκτῖνα ἔθνεσιν, ὥς φησι Φιλόστρα‐ τος ἐν τῷ Ἀπολλωνίου τοῦ Τυανέως βίῳ (p. 51)⟧ κραι‐ παλόκωμος: ὁ κωμάζων ἐν κραιπάλοις τοῖς ἱεροῖς. V.
15	τοῦτο μετωνυμία καλεῖται· ὁ κατὰ μέθην γινόμενος ὕμνος.
sch ran 218	τοῖς ἱεροῖσι Χύτροισι: Χύτροι ἑορτὴ παρ’ Ἀθη‐ ναίοις. ἄγεται δὲ παρὰ ταύτην τὴν αἰτίαν, ἣν καὶ Θεό‐ πομπος ἐκτίθεται γράφων οὕτως «διασωθέντας οὖν τοὺς
sch ran 218	«ἀνθρώπους, ᾗπερ ἐθάρρησαν ἡμέρᾳ, τῷ ταύτης ὀνό‐	Column end
5	«ματι προσαγορεῦσαι καὶ τὴν ἑορτὴν ἅπασαν. ἔπειτα «θύειν αὐτοῖς ἔθος ἔχουσι, τῶν μὲν Ὀλυμπίων θεῶν «οὐδενὶ τὸ παράπαν, Ἑρμῇ δὲ χθονίῳ καὶ τῆς χύτρας, «ἣν ἕψουσι πάντες οἱ κατὰ τὴν πόλιν, οὐδεὶς γεύεται «τῶν ἱερέων. τοῦτο δὲ ποιοῦσι τῇ ἡμέρᾳ, καὶ τοὺς
10	«τότε παραγενομένους ὑπὲρ τῶν ἀποθανόντων ἱλάσα‐ «σθαι τὸν Ἑρμῆν.» ἤγοντο δὲ ἀγῶνες αὐτόθι οἱ Χύ‐ τρινοι καλούμενοι, καθά φησι Φιλόχορος ἐν τῇ ἕκτῃ τῶν Ἀτθίδων.
sch ran 219	[ἑαυτῶν τέμενος λέγουσι τὸ ἐν Λίμναις τοῦ Διονύσου ἱερόν.] ⟦πρὸς δὲ τὴν ὁμωνυμίαν, ὅτι ἐν Λί‐ μναις εἰσὶν οἱ βάτραχοι. λίμναι δὲ καὶ τὸ ἱερόν. ἐφε‐ ξῆς δὲ σύστημα καὶ περίοδος ἀμοιβαία ἑπτάκωλος
5	ἰαμβικῶν διμέτρων ἀκαταλήκτων, πλὴν τοῦ κώλου, ᾧ κέχρηνται ὡς ἐφυμνίῳ ὁμοίου τῷ πρώτῳ τοῦ μέλους αὐτῶν ἐπὶ τῷ τέλει παράγραφος.⟧
sch ran 222	ἐγὼ δέ γ’ ἀλγεῖν ἄρχομαι: Ὁ Διόνυσος (λέγει) δεινοπαθῶν ἐπὶ τῷ κωπηλατεῖν· ὄρρον δὲ, τὸν καλού‐ μενον ταῦρον. μέρος δέ ἐστι τῆς πυγῆς. Ἡρωδιανὸς δὲ (καὶ τῷ λόγῳ καὶ κατὰ τὴν διάλεκτον) βαρέως.
sch ran 223	⟦ὦ κοὰξ, κοάξ: Διὰ τὸ συνεχὲς αὐτῶν ἐπίφθε‐ γμα, παίζων λέγει· ὄρρον δὲ, τὸν λεγόμενον ταῦρον, τὸ μεταξὺ τῶν διδύμων. Καλλίστρατος, τὴν ὀσφῦν καὶ τὸ ἱερὸν ὀστοῦν. Δίδυμος, τὴν τράμιν, οὐχ ὥς τι‐
5	νες τὸ ἰσχίον. ἔνθεν καὶ τὸ ὀρρωδεῖν, τὸν ὄρρον ἱδροῦν. Ὅμηρος [Od. Υ, 204] «ἴδιον ὡς ἐνόησα.» τοῦτο γὰρ πάσχουσιν οἱ φοβούμενοι.⟧ τὸ ὀρροπύγιον ἢ τὸ ἰσχίον. δεινοπαθεῖ δὲ ὁ Διόνυσος ἐπὶ τῷ κωπηλατεῖν. ὄρρον δὲ τὸν καλούμενον ταῦρον. ἔστι δὲ μέρος τῆς πυγῆς.
10	Ἄλλως. ὄρρον τὸν λεγόμενον ταῦρον· οἱ δὲ τὴν ὀσφῦν καὶ τὸ ἱερὸν ὀστοῦν. πῶς οὖν ἐν Λυσιστράτῃ [964] διώ‐ ρισται «ποία δ’ ὀσφὺς, ποῖος δ’ ὄρρος»; τῇ προφορᾷ δὲ Τιμαχίδας ὀρρόν ὡς ὀρθόν. Δίδυμος δὲ τὴν τράμιν φησὶν, οὐχ ὥς τινες τὸ ἰσχίον. ἐτυμολογεῖται δὲ τὸ ὀρ‐
15	ρωδεῖν· οἱ γὰρ δεδοικότες ἰδίουσι τὸν ὄρρον. V.
sch ran 226	(ἀλλ’ ἐξόλοισθ’ αὐτῷ κοάξ: Σὺν αὐτῷ δηλον‐ ότι τῷ κοάξ. Ὅμηρος [Il. Φ, 8] «ἀλλ’ αὐτοῖς ἵπποισι καὶ ἀνδράσιν.»)
sch ran 228	⟦εἰκότως: Εἴσθεσις μέλους ἑτέρου μονοστρο‐ φικοῦ ἐκ κώλων διαφόρων ὀκτώ· ὧν τὸ πρῶτον τροχαϊ‐ κὸν τρίμετρον βραχυκατάληκτον. τὸ δεύτερον Ἰωνικὸν τρίμετρον ἀκατάληκτον, τοῦ πρώτου ποδὸς παίωνος
5	τετάρτου, τῶν δὲ ἑξῆς διτροχαίων. τὸ τρίτον χοριαμ‐ βικὸν δίμετρον βραχυκατάληκτον ἐκ παίωνος τετάρ‐ του καὶ τροχαϊκῆς συζυγίας. τὸ τέταρτον δίμετρον ἀκατάληκτον ἐκ παίωνος τετάρτου καὶ διτροχαίου. τὸ πέμπτον χοριαμβικὸν δίμετρον ὑπερκατάληκτον ἐκ
10	παίωνος τετάρτου καὶ ἰαμβικῶν συζυγιῶν ἤτοι διιάμ‐ βων. τὸ ἕκτον δίμετρον ἀκατάληκτον, ἔχον ἄμφω τὼ πόδε ἑξασυλλάβω. τὸ ἕβδομον ἰαμβικὸν δίμετρον ἀκα‐ τάληκτον. τὸ τελευταῖον δῆλον. ἐπὶ τῷ τέλει κορω‐ νίς.⟧
15	(εἰκότως οὐδὲν ἄλλο ἐσμὲν ἢ) κοάξ· αὐτὸ γὰρ τοῦτο πράττομεν. [ἢ εἰκότως ἀλγεῖς τὸν ὄρρον. πολυ‐ πραγμονεῖς γάρ.] ὦ πολλὰ πράττων: [Ὦ πολυπραγμονῶν.] ἤτοι ὅτι οὐχ ἡσυχίαν ἔχων πλεῖ, ἀλλὰ χλευάζει αὐτούς· ἢ ὅτι	281
20	καὶ εἰς ᾍδου ὑπέμεινεν ἐλθεῖν. ἢ ὦ πολλὰ περιεργα‐ ζόμενε.
sch ran 230	καὶ κεροβάτας: ⟦Ὁ εἰς τὰ κέρατα τῶν ὀρῶν βαίνων· ἢ ὁ ἐπὶ κέρατος βαίνων. ἢ ⟧ ἐπειδὴ χηλὰς ἔχειν δοκεῖ τράγου. διὸ καὶ αἰγοβάταν καὶ τραγοβά‐ μονα λέγουσιν. —ἢ οἷον κερατοβάτης. Ἄλλως. ὁ
5	βαίνων ἐπὶ τῶν κεράτων. κέρατα δέ φασι τὰ ἀκρωτή‐ ρια. V. Δίδυμος δέ φησιν, ἤτοι ὅτι κέρατα ἔχει, ἢ οἷον κεροβάτης, τὴν βάσιν ἔχων κερατίνην· εἴπερ ἱστορεῖ‐ ται τὰ κάτω τράγου ἔχων. ὥστε ἀπὸ τῶν ποδῶν κερο‐ βάτης. —Ἄλλως. διὰ τὸ κεκερατωμένην ἔχειν τὴν
10	βάσιν. οὕτω γὰρ ὠνύχωται ὥστε δοκεῖν κεκερατῶσθαι. οὕτω γοῦν καὶ αἰγίπους. V.
sch ran 231	καλαμόφθογγα: ⟦Ἐξ οὗ ἡ σῦριγξ.⟧ ὅτι οἱ ἀρχαῖοι καλάμῳ ἀντὶ κερατίου ἐχρῶντο. ἢ ᾔδεσαν μὲν τὸ κέρας, ἀνέφερον δὲ τῷ ὀνόματι ἐπὶ τὴν ἀρχαίαν χρῆ‐ σιν, ὡς καὶ χορδὰς λέγομεν ἔτι νῦν τὰς ἐκ τῶν
5	νεύρων, ὅτι τὸ παλαιὸν ἐντέριναι ἦσαν. Ἄλλως. ἐπεὶ σύριγγι ἥδεται ὁ Πὰν, ἥτις ἐστὶν ἐκ καλάμων. — ἠχώδη δὲ ἡδὺ ἀπὸ τῆς λύρας ἀνεπέμπετο, ἢ ὅτι κάλα‐ μος πάλαι ἀντὶ τοῦ κέρατος ὑπετίθετο τῇ λύρᾳ. καὶ διὰ τοῦτο ἐκ συνηθείας κάλαμον καλοῦσι τὸ κέρας, ὡς
10	Σοφοκλῆς ἐν Αἰχμαλωτίσι «ὑφῃρέθη σου κάλαμος ὡσπερεὶ λύρας.» V. ⟦δόνακος δὲ, τοῦ λεπτοκαλάμου, μέλος ἀποτελοῦντος τῇ τοῦ ἀνέμου συγκρούσει. ἐν εἰσθέσει δὲ κῶλα πέντε· ὧν τὰ τρία ἰαμβικὰ δίμετρα ἀκατάληκτα, τὸ τέταρτον δῆλον. τὸ πέμπτον χοριαμ‐
15	βικὸν τρίμετρον ἐξ ἐπιτρίτων βραχυκατάληκτον.⟧
sch ran 234	ἐν λίμναις: ἐν τοῖς ὕδασι. R.
sch ran 236*	φλυκταίνας: Τὰ τῶν χειρῶν ἐπαναστήματα ἀπὸ τοῦ κωπηλατεῖν. —Ἄλλως. τὰ ἕλκη, τὰ οἰδή‐ ματα τὰ ἀπὸ καύσεως, ἃ καὶ φῷδας καλοῦσι. νυνὶ δὲ ἀπὸ τοῦ κωπηλατεῖν. V. λείπει δὲ ἐν ταῖς χερσί. —τὸ
5	δὲ ἰδίει ἀντὶ τοῦ ἱδροῖ. καὶ Ὅμηρος [Od. Υ, 204] «ἴδιον ὡς ἐνόησα.» V. ἱδρώττει. Θ.
sch ran 240	πρὸς τοὺς βατράχους φησὶ διὰ τὸ φιλεῖν ᾠδήν. R.
sch ran 241	⟦μᾶλλον μὲν οὖν: Εἴσθεσις μέλους ἑτέρου μονοστροφικοῦ ἐκ κώλων διαφόρων δέκα· ὧν τὸ πρῶτον χοριαμβικὸν τρίμετρον ἐξ ἐπιτρίτων καὶ κρητικοῦ. τὸ βʹ τροχαϊκὸν δίμετρον ἀκατάληκτον. τὸ τρίτον ὅμοιον, τοῦ
5	τρίτου ποδὸς τριβράχεος ἢ χορείου. τὸ τέταρτον ὅμοιον καθαρόν· τὸ πέμπτον ἐπιχοριαμβικὸν δίμετρον ἀκα‐ τάληκτον ἐκ παίωνος τετάρτου καὶ χοριάμβου. τὸ ἕκτον ὅμοιον σπονδειοκατάληκτον τῷ δευτέρῳ ποδί. τὸ ἕβδομον ἰαμβικὸν δίμετρον ὑπερκατάληκτον. τὰ
10	ἑξῆς δύο τῷ δευτέρῳ πέφυκεν ὅμοια. τὸ τελευταῖον δῆλον. ἐπὶ τῷ τέλει κορωνίς.⟧ εἰ δήποτ’ εὐηλίοις: Ἀντὶ τοῦ θερμαῖς. R. V. ὅτι ἐν
10	τῷ χειμῶνι φοβούμενοι φεύγουσι καὶ ἀποσιωπῶσιν, ἐν δὲ τῷ θέρει ἄφοβοί εἰσιν. —ἢ ὅτι νηνεμίας οὔσης	Column end
15	ᾄδουσιν οἱ βάτραχοι καὶ ὅταν τύχῃ ἀνέφελος ὁ ἀήρ. V. ἡλίου γὰρ ὄντος καὶ θαυμαστῆς οὔσης αἰθρίας τὸ τῶν βατράχων γένος ἄνω καὶ κάτω χωρεῖ καὶ πρὸς τὴν γῆν ἔσθ’ ὅτ’ ἐκφέρεται. Vict.
sch ran 243	⟦ἡλάμεσθα: Ἐπηδήσαμεν, ὡρμήσαμεν. κύ‐ πειρος δὲ εἶδος βοτάνης.⟧
sch ran 244	[καὶ φλέω: Φλέως λοχμῶδες φυτὸν, οὗ μνημο‐ νεύει Θεόφραστος, παραδηλῶν ὅτι ποτάμιος βοτάνη ἐστὶν ὡς τὸ βούτομον. μέμνηται αὐτοῦ καὶ ἐν Ἀμ‐ φιαράῳ
5	πόθεν ἂν λάβοιμι βύσμα τῷ πρωκτῷ φλέων;] (κύπειρον καὶ φελεὺς εἴδη βοτανῶν. τοῦ δὲ φελέως γεγεμισμένον ἦν τὸ ὄρος τῆς Ἀττικῆς, ἀφ’ οὗ καὶ ὁ δῆμος ἐκλήθη.) Ἄλλως. κύπειρον καὶ φελεὺς εἴδη εἰσὶν ἀνθέων φυόμενα παρὰ χείλη ποταμῶν. ἢ ὅτι λο‐
10	χμῶδες φυτὸν ὁ φελεὺς, οὗ μνημονεύει Θεόφραστος, ὅτι ποτάμιός ἐστι βοτάνη καθάπερ καὶ τὸ βούτομον. V.
sch ran 245	νηκτικὸν γὰρ τὸ ζῷον. V.
sch ran 246	(ἢ Διὸς ὄμβρον φεύγοντες: Τὸν ἥλιον καὶ τὴν ἀλέαν διώκουσιν οἱ βάτραχοι, τὸν δ’ ὄμβρον φεύγου‐ σιν, ἴσως ἐπεὶ τῶν χειμάρρων ποταμῶν πληρουμένων ἐκ τοῦ Διὸς ὄμβρου παρασύρονται.)
sch ran 247	ἔνυδρον ἐν βυθῷ χορείαν: Τὴν νῆξιν χορείαν εἶπε. καὶ οὐ φθέγγεται μὲν ἐν τῷ βυθῷ, ἀλλ’ ἄνω κέ‐ κραγεν. ἁπλούστερον δὲ εἶπεν.
sch ran 248	τὴν πηδητικήν. R. Θ. M. αἰόλαν: Ποικίλην. Θ. Vict.
sch ran 249	πομφολυγοπαφλάσμασιν: ⟦Ἐν φύσκαις ῥηγνυ‐ μέναις καὶ ἦχόν τινα ἀποτελούσαις. ἢ ἐν ταῖς δίναις τῶν ὑδάτων. πομφόλυγες γὰρ αἱ φλυκταινώδεις δῖναι. τοῦτο δέ φησιν, ἐπειδὴ τῶν ἐξ ὑετοῦ σταγόνων πιπτου‐
5	σῶν ἐν τῷ πηγῶν ἢ λιμνῶν ὕδατι πομφόλυγες ἤτοι φύσκαι συνιστάμεναι, αὐτίκα διαφθειρόμεναι ἦχον ἀποτελοῦσί τινα.⟧ —πομφόλυγές εἰσι τὰ ἐπαναστή‐ ματα τῶν ὑδάτων. Ἄλλως. βοήμασι καὶ κεκρά‐ γμασι. πομφόλυξ δὲ καλεῖται ἡ σταγὼν τοῦ ὑετοῦ· κα‐
10	ταπεσοῦσα γὰρ ἠχεῖ. V.
sch ran 251	⟦τουτὶ παρ’ ὑμῶν: Ἡ ἀμοιβαία αὕτη ἔκθεσις τῶν μελῶν τρισὶ διαιρεῖται περιόδοις· καὶ εἰσὶ τῆς μὲν πρώτης περιόδου κῶλα πέντε· ὧν τὸ μὲν πρῶτον δί‐ μετρον ἀκατάληκτον καθαρὸν ἰαμβικόν. τὸ δεύτερον
5	τροχαϊκὸν δίμετρον ὅμοιον. τὸ τρίτον ὅμοιον τοῦ δευ‐ τέρου τρίβραχυν ἔχοντος ἢ χορεῖον. τὸ τέταρτον ὅμοιον ἑφθημιμερές. τὸ τελευταῖον δῆλον.⟧ [τὸ λέγειν βρεκεκὲξ παρ’ ὑμῶν ἔμαθον.] —τοῦτο ἀφ’ ὑμῶν λαμβάνω, ὅ ἐστιν ἀντὶ τοῦ ἀφαιροῦμαι, ἵνα
10	μὴ λέγητε τὸ κοάξ. V.
sch ran 252	⟦δεινά γ’ ἄρα πεισόμεσθα: Πάθοιμεν ἂν ἐκ τῆς βοῆς, ἣν ἐπὶ τοσοῦτον παρατενοῦμεν, ἐφ’ ὅσον οἷοί τε ὦμεν.⟧ —εἰ μέλλεις ἀφαιρεῖσθαι ἡμῶν δηλονότι τὸ βρεκεκέξ. V. εἰ κωλύσεις ἡμᾶς τοῦ βοᾶν. Vict.
sch ran 257	⟦οἰμώζετ’, οὐ γάρ μοι μέλει: Τῆς δευτέρας περιόδου τὰ κῶλα ὁμοίως πέντε τοῖς ἄνω καθ’ ἕκαστον ὁμοίως ἔχοντα. ὁ μέντοι πρῶτος τοῦ τρίτου κώλου ποὺς τρίβραχύς ἐστι.⟧ δεῖ νοεῖν ὡς οἱ βάτραχοι ὑπὸ σκηνήν	282
5	εἰσιν, ἀλλ’ οὐκ ἐν τῷ φανερῷ. ἡ μέντοι φωνὴ αὐτῶν ἐξακούεται, ὥσπερ καὶ αὐτοὶ κατὰ τὴν λίμνην ἠχοῦσιν. ἐπεὶ οὖν διαλελοίπασι καὶ χορὸς ἐγεγόνει, διὰ τοῦτο λόγον ἐποίησεν ὁ Διόνυσος, ἔμελλον ἄρα ὑμᾶς παύσειν. θηλυκῶς δὲ τὴν φάρυγγα λέγει.
sch ran 260	χανδάνῃ: Ἀντὶ τοῦ δύνηται καὶ ἐξισχύῃ. R. V. χωρῇ. δι’ ἡμέρας: Δι’ ὅλης ἡμέρας. Θ. Vict.
sch ran 263	⟦οὐ νικήσετε: Τῆς τρίτης περιόδου τὰ κῶλα ὀκτώ· ὧν τὰ μὲν πέντε ὅμοια πάντως τοῖς ἄνω πλὴν τοῦ τετάρτου τὸν δεύτερον πόδα τρίβραχυν ἔχοντος. τὸ δὲ ἕκτον καὶ ὄγδοον ἰαμβικὰ τρίμετρα ἀκατάληκτα.
5	τὸ γὰρ ἕβδομον δῆλον. ἐπὶ τῷ τέλει κορωνίς.⟧
sch ran 264	ἀντὶ τοῦ ἐπὶ τούτῳ τῷ λέγειν βρεκεκεκέξ. πάν‐ τως ἀντὶ τοῦ παντελῶς. ἔξωθεν δὲ προσληπτέον τὸ νικήσεις. R. V. Θ. M.
sch ran 268	ἔμελλον ἄρα: Σιωπῶσιν οἱ βάτραχοι καὶ ἕτε‐ ρος χορὸς εἰσέρχεται, ὡς προείπομεν, ὁ τῶν μυστῶν, ὅς ἐστιν ἀναγκαῖος.
sch ran 269	⟦ὦ παῦε παῦε: Κορωνὶς ἀμοιβαία εἰσιόντων τῶν ὑποκριτῶν. οἱ δὲ στίχοι ἰαμβικοὶ τρίμετροι ἀκατά‐ ληκτοι μϛʹ. ὧν τελευταῖος ἀλλ’ ἠρεμεὶ πτήξαντες ἀκροασώμεθα.
5	μετὰ δὲ τὸν μβʹ κῶλον ἰαμβικὸν ἑφθημιμερὲς τὸ, αὐ‐ λεῖ τις ἔνδον· ὃ κατὰ παρεπιγραφήν φασι κεῖσθαι· ὡς καὶ ἑξῆς τὸ, διαύλιον προσαυλεῖ. ἐπὶ τῷ τέλει κορωνίς.⟧ —παῦσαι τῆς κωπηλασίας, παραβαλοῦ δὲ τῷ πλοίῳ. R. V. Θ. M. ἢ παῦε τῆς ὁμιλίας. τῷ δὲ πλοίῳ παρα‐
10	βαλοῦ. πρὸς τὴν γῆν δὲ φθάσας φησὶ ταῦτα. M. παῦε, ὦ Διόνυσε, τῆς κωπηλασίας. πλησίασον τὴν ναῦν τῷ λιμένι. Θ. . παραβαλοῦ τῷ κωπίῳ: Πλησίασον τὴν ναῦν τῷ λιμένι διὰ τοῦ κωπίου. Vict.
sch ran 270	ἀπόδος τὸν ναῦλον: Καλλίστρατος ὅτι τὸν ναῦλον ἀρσενικῶς, καὶ οὐχὶ τὸ ναῦλον εἰώθασι λέγειν. διασώζεται δὲ (καὶ ἔν τισιν) ἡ γραφή. καὶ ἔστι παρὰ τοῖς νεωτέροις καὶ ἡ ναῦλος «ἡ ναῦλος ἡμῖν τῆς νεὼς
5	ὀφείλεται.» οὐ μόνον δὲ ἀρσενικῶς, ἀλλὰ καὶ διὰ δύο λλ λέγεται ναῦλλος καὶ ναῦλλον. ἔχε δὴ: Ἀντὶ τοῦ κράτει. ἐν ᾍδου λοιπὸν τὰ πράγματα.
sch ran 271	ἦ Ξανθίας: Ὄντως ὑπάρχει ὁ Ξανθίας, ὃν ὁρῶ; Br.
sch ran 272	ἰαῦ: ⟦Μίμημά ἐστι συριγμοῦ.⟧ —τοῦτο ὁ Ξανθίας φησί. R. V.
sch ran 274	μεταβέβληται ἡ σκηνὴ καὶ γέγονεν ὑπόγειος. μεταβέβληται δὲ καὶ ὁ χορὸς τῶν βατράχων εἰς τοὺς μύστας. ἵνα δὲ κωμῳδήσῃ τοὺς Ἀθηναίους ὡς τοιούτους σκώπτει τοὺς ἐν τῷ θεάτρῳ, λέγων ὅτι καὶ νῦν ὁρῶ
5	ἐνταῦθα τοὺς πατραλοίας. V.
sch ran 275	ὁ Ἡρακλῆς δηλονότι. R. ἀντὶ τοῦ ὁ Ἡρακλῆς.
sch ran 275	Ven.	Column end
sch ran 276	καὶ νυνί γ’ ὁρῶ: Τοὺς ἐν τῷ θεάτρῳ ἐπιόρκους ὁρᾶν φησιν.
sch ran 280	ἠλαζονεύετο: Ἀντὶ τοῦ ἐψεύδετο. καὶ Μέναν‐ δρος «ἀλλ’ ἀλαζὼν καὶ θεοῖσιν ἐχθρός.»
sch ran 281	γενναῖον. R. Θ. γενναῖον, ἰσχυρὸν, πολεμικόν. M. ἐπιδεικνύμενος. Θ.
sch ran 282	οὐδὲν γὰρ οὕτω γαῦρον: Παρὰ τὰ ἐκ Φιλο‐ κτήτου Εὐριπίδου οὐδὲν γὰρ οὕτω γαῦρον ὡς ἀνὴρ ἔφυ. κενοδοξῶν. R. M. κομπαστικόν. Θ.
sch ran 284	ἀγώνισμα: Ἄθλου κατόρθωσιν ἀξίαν.
sch ran 286	ἐξόπισθε νῦν ἴθι: Ὡς φοβούμενος ὁ Διόνυσος ταῦτα λέγει· ὅθεν δὲ αἰσθάνεται τοῦ ψόφου, ἐκεῖθεν αὐτὸν ἄγει καὶ προβάλλει.
sch ran 291	(φέρ’ ἐπ’ αὐτὴν ἴω: Ὡς κατωφεροῦς τοῦ Διο‐ νύσου ἐπιτηδείως.)
sch ran 293	Ἔμπουσα τοίνυν: Φάντασμα δαιμονιῶδες ὑπὸ Ἑκάτης ἐπιπεμπόμενον. καὶ οἱ μέν φασιν αὐτὴν μο‐ νόποδα εἶναι, καὶ ἐτυμολογοῦσιν οἱονεὶ ἑνίποδα (διὰ τὸ ἑνὶ ποδὶ κεχρῆσθαι)· οἱ δὲ ὅτι ἐξηλλάττετο τὴν
5	μορφήν. δοκεῖ δὲ καὶ ταῖς μεσημβρίαις φαντάζεσθαι, ὅταν τοῖς κατοιχομένοις ἐναγίζωσιν. ἔνιοι δὲ τὴν αὐ‐ τὴν τῇ Ἑκάτῃ, ὡς Ἀριστοφάνης ἐν τοῖς Ταγηνισταῖς («χθονία θ’ Ἑκάτη σπείρας ὄφεων ἐλελιζομένη.» εἶτα ἐπιφέρει «τί καλεῖς τὴν Ἔμπουσαν;»)
sch ran 294	καὶ σκέλος χαλκοῦν ἔχει: Τῷ χαλκῷ προσέ‐ θηκε τὸ βολίτινον ἐπίτηδες. ἔνιοι δὲ ὄνου σκέλος λέ‐ γουσι. διὸ καὶ παρά τισι καλεῖσθαι ὀνόκωλον· τὸ δὲ ὅλον, φησὶ Κράτης, ἔοικέ τι εἶναι φάντασμα παντο‐
5	δαπὸν γινόμενον. τινὲς ἓν πρόσωπον ὅλον λέγουσι. R. V. Θ. βολίτινον δὲ, ὄνειον. βόλιτος γὰρ κυρίως τὸ τῶν ὄνων ἀποπάτημα. ⟦τὸ αὐτὸ δὲ καὶ βόλβιτος.⟧
sch ran 297	ἱερεῦ διαφύλαξον: Ἱερέως τινὸς ἀκολουθοῦντος αὐτῷ μέμνηται. R. V. Θ. M. (ἐν προεδρίᾳ κάθηται ὁ τοῦ Διὸς ἱερεύς. ἀποροῦσι δέ τινες πῶς ἀπὸ τοῦ λογείου περιελθὼν καὶ κρυφθεὶς ὄπισθεν τοῦ ἱερέως τοῦτο λέγει.
5	φαίνονται δὲ οὐκ εἶναι ἐπὶ τοῦ λογείου, ἀλλ’ ἐπὶ τῆς ὀρχήστρας, ἐν ᾗ ὁ Διόνυσος ἐνέβη καὶ ὁ πλοῦς ἐπε‐ τελεῖτο, ὥστε μηκέτι ὁμοίως λόγον εἶναι, ἀλλὰ μὴν οὐ διὰ παντὸς ὄπισθε δεῖ γενέσθαι αὐτόν. Ἄλλως. V. παρὰ ταῖς θέαις προεδρίᾳ ἐτετίμητο ὁ ἱερεὺς τοῦ
10	Διονύσου. πρὸς συνήθειαν οὖν καλεῖ ὁ Διόνυσος τὸν ἱερέα. Ἄλλως. ἤδη γὰρ ἦν τῶν μεμυημένων κατὰ τὴν σκηνὴν γενόμενος.) ⟦οἱ δέ φασιν ἄτοπον εἶναι νομίζειν ἀκολουθεῖν αὐτοῖς ἱερέα· μὴ γὰρ ἐμφαίνεσθαι· τὸ δ’ ἀληθὲς οὕτως ἔχειν·
15	οἱ μεγάλοις κακοῖς περιπίπτοντες, πρὸς ἱερεῖς ἐρχόμε‐ νοι, ἱκέτευον αὐτοὺς εὐχὰς ὑπὲρ αὐτῶν ποιεῖσθαι εἰς ἀπαλλαγήν. κατὰ οὖν μίμησιν ἐκείνων καὶ οὗτος νῦν λέγει. ἔχειν δέ φασι καὶ λόγον εἶναί τινος τὸν στίχον ποιητοῦ νῦν διασυρόμενον.⟧
sch ran 298	Ἡράκλεις: Εἶχε γὰρ σχῆμα Ἡρακλέους ὁ Διό‐
sch ran 298	νυσος. ἢ καὶ ὡς ἀλεξίκακον Ἡρακλέα καλεῖ.	283
sch ran 299	μ’ ὦνθρωπε: (Πρὸς τὸ συνεχὲς τῆς ἀρχῆς τοῦ δευτέρου στίχου· διότι ἀπὸ συναλοιφῆς ἄρχεται.) εὐ‐ λαβεῖται δὲ καταφανὴς γενέσθαι ὁ Διόνυσος.
sch ran 300	τοῦτό γ’ ἔθ’ ἧττον θατέρου: Πιθανῶς τὸ τοῦ δειλοῦ ἦθος, τὸ μηδαμῶς θέλειν φανερὸν γενέσθαι. θέλει δὲ εἰπεῖν ὅτι τοῦτο χεῖρόν ἐστι τοῦ ἑτέρου.
sch ran 301	ἴθ’ ᾗπερ ἔρχει: Τοῦτο ἔμφασιν παρέχει, ὡς προερχομένου αὐτοῦ πρότερον ὄπισθεν τοῦ ἱερέως ὄντος.
sch ran 302	πεπράγαμεν: Ἐπάθομεν. Br.
sch ran 303	Ἡγέλοχος: Τραγῳδίας ὑποκριτὴς, ὃν καὶ ἐν τῷ Ὀρέστῃ Εὐριπίδου, προστάντος αὐτῷ τοῦ πνεύματος ἐν τῷδε τῷ στίχῳ [269] ἐκ κυμάτων γὰρ αὖθις αὖ γαλήν’ ὁρῶ·
5	(αἰφνιδίως ὀφθῆναι συνελόντα τὴν συναλοιφήν.) τοῦτον δὲ καὶ ὡς ἀτερπῆ τὴν φωνὴν Πλάτων σκώπτει. —ὅτι Ἡγέλοχος ὁ τραγικὸς ὑποκριτὴς ὢν τοῦ Εὐριπίδου Ὀρέ‐ στην ὑποκρινόμενος οὕτω προηνέγκατο ὥστε μὴ ὑπο‐ χωρῆσαι ἐκ τῆς συναλοιφῆς τὸ γαληνά, ἀλλὰ διαχω‐
10	ρῆσαι μᾶλλον, ὥστε δόξαι τὴν γαλῆν αὐτὸν εἰπεῖν. διὸ καὶ ἐνθάδε πειρατέον οὕτω προφέρεσθαι. ἐν ἐνίοις μέντοι τῶν Εὐριπίδου εὐκρινῶς γράφεται γαληνά. ὡς δ’ ἀξιοῦσί τινες Ἀττικοὶ γαλῆν περισπῶσι λέγοντες ὡς χρυσῆν. πῶς ἔδοξεν ὁ Ἡγέλοχος ἐκ τῆς συναλοιφῆς γαλῆν εἰπεῖν;
15	τὸ μὲν γὰρ περισπωμένως προενέγκασθαι οὐ πιθανόν. μήποτε οὖν οὐκ ἔλεγον οὕτως, ἀλλὰ γαλῆν. ὡς ἀηδὴς δὲ τὴν φωνὴν κωμῳδεῖται ὁ Ἡγέλοχος. V. ἔστι δὲ πα‐ ροιμία ἐπὶ τῶν διαφυγόντων τὰ λυπηρά. οἱ δὲ λέγοντες ποιήτριαν εἶναι τὸν Ἡγέλοχον Ἀθήνησι τούτῳ συνεχῶς
20	χρωμένην τῷ ἔπει καὶ ἄλλ’ ἄττα τῶν αὐτοσχεδίως συν‐ τιθέντων οὐκ ἀνεκτὰ τερατεύονται. —ἀποροῦσιν ἐν‐ ταῦθα πῶς ἐν Εὐριπίδου μὲν Ἠλέκτρᾳ τοῦθ’ εὕρηται, ὁ δὲ λέγει, ὥσπερ Ἡγέλοχος. Cant.2.
sch ran 308	(ὁδὶ δὲ δείσας: Ὁ τοῦ Διονύσου ἱερεύς. πυρρὸς γὰρ ἦν κατὰ φύσιν. παρ’ ὑπόνοιαν δὲ τὸ ἐπυρρίασε πρὸς τὸ ὠχρίασεν. Ἀρίσταρχος δέ φησιν ἐφ’ ἑαυτοῦ λέγειν τὸν Ξανθίαν· καὶ γὰρ διότι πυρρὸς, οὕτως ἐπι‐
5	κεκλῆσθαι, καθάπερ Πυρρίας καὶ Σμικρίνης· ὁ δὲ Ἰξίων, ἐπί τινος τῶν καθημένων, ξανθὸν τὸ χρῶμα ὄντος. ἐν ἔθει γὰρ εἶναι διασκώπτειν τοὺς ἀκροωμένους, ὡς καὶ Πλάτων ἐν Παιδαρίῳ ποιεῖ. Εὔπολις δὲ τὸν τοῦ Διονύσου ἱερέα ὀνομάζει αἰγίπυρρον ἀντὶ τοῦ πυρρόν.
10	τὸ γὰρ ἄνθος ἔχειν φησὶ Δημήτριος ἱκανῶς ἐρυθρόν.) —ἐκκαλύψας τὸ αἰδοῖον εἶπε τοῦτο πρὸς τὸ ἐπυρρίασε παίζων. πυρρὸν γὰρ ἦν καὶ τὸ αἰδοῖον. V. ὑπερεπυρ‐ ρίασε: Ἐξεκαύθη κατὰ τὸ πρόσωπον. Θ. Br.
sch ran 311	αἰθέρα Διὸς: Ἀντὶ τοῦ τὸν Εὐριπίδην· αὐτοῦ γὰρ ὁ ἴαμβος. ἢ τὴν ἐπιθυμίαν Εὐριπίδου τοῦ ταῦτα λέγοντος. R. V. Θ. M. πρὸς τὸ ἄνω εἰρημένον. αὐτὸς γὰρ αἴτιος τοῦ ταῦτα παθεῖν τὸν Διόνυσον. (V. Θ. M.)
5	καὶ γὰρ δι’ αὐτὸν κατῆλθεν εἰς ᾍδου. V.
sch ran 312	κατήκουσας: Περισσὴ ἡ κατά. R. V. αὐλεῖ τις ἔνδοθεν: Παρεπιγραφή. σημαίνει γὰρ ὅτι
sch ran 312	ἔσωθέν τις ηὔλησε μὴ ὁρώμενος τοῖς θεαταῖς.	Column end
sch ran 314	⟦αὔρα τις: Μακροκαταληκτεῖ. τὰ γὰρ εἰς ρα εἰ μὲν μονοφθόγγῳ παραλήγει, μακροκαταληκτεῖ, πήρα. εἰ δὲ διφθόγγῳ, βραχυκαταληκτεῖ· πλὴν τοῦ αὔρα, καὶ Φαίδρα παρ’ Εὐριπίδῃ [Hipp. 48]
5	Φαίδρα· τὸ γὰρ τῆσδ’ οὐ προτιμήσω καλόν.⟧ ἀποροῦσι τινὲς ἐνταῦθα, πῶς οὐ θέρμη δᾴδων εἶπεν, ἀλλὰ αὔρα. καὶ φαμὲν, ὅτι τοῦτο λέγει δεικνὺς, ὅτι καὶ δᾷδας οἱ μύσται ἔφερον, καὶ θεία πνοή τις ἐξ αὐτῶν ἐφέρετο. Junt.
10	μυστικωτάτη: Τῶν ἐν Ἐλευσῖνι μυστηρίων. τινὲς δὲ εἰς τὸ μυστικωτάτη δύο ποιοῦσιν.
sch ran 315	ἠρέμα: Ἡσύχως. Br. πτήξαντες: Συστείλαν‐ τες ἑαυτούς. C.
sch ran 316	Ἴακχ’, ὦ Ἴακχε: (Ἡ πάροδος τῆς ᾠδῆς ταύ‐ της τοῦ τῶν μυστῶν χοροῦ κώλων ἐστὶν ἀντισπαστικῶν δύο διμέτρων βραχυκαταλήκτων. ἑξῆς δὲ τούτων σύ‐ στημα ἀμοιβαῖον ἐκ στίχων ἰάμβων τριμέτρων ἀκατα‐
5	λήκτων πέντε.) —μετεβλήθη ὁ χορὸς εἰς μύστας. R. V.
sch ran 319	ἔφραζε: Ὁ Ἡρακλῆς. V. R.
sch ran 320	ὅνπερ Διαγόρας: Διαγόρας μελῶν ποιητὴς ἄθεος, ὃς καὶ καινὰ δαιμόνια εἰσηγεῖτο, ὥσπερ Σωκράτης. (καὶ ὁ μὲν Ἀρίσταρχος Διαγόρου νῦν μνημονεύειν φησὶν οὐχ ὡς ᾄδοντος αὐτοῦ τοὺς θεοὺς,
5	ἀλλ’ ἐν εἰρωνείᾳ κειμένου τοῦ λόγου, ἀντὶ τοῦ χλευ‐ άζοντος, ἐξορχουμένου. ἀνακινεῖ οὖν τοὺς Ἀθηναίους ὁ κωμικός· ὅθεν καὶ οἱ Ἀθηναῖοι ὡς διαχλευάζον‐ τος τοὺς θεοὺς καταψηφισάμενοι ἀνεκήρυξαν τῷ μὲν ἀναιρήσοντι ἀργυρίου τάλαντον, τῷ δὲ ζῶντα κομί‐
10	σαντι δύο. ἔπειθον δὲ καὶ τοὺς ἄλλους Πελοποννησίους, ὡς ἱστορεῖ Κρατερὸς ἐν τῇ συναγωγῇ τῶν ψηφισμάτων. ἦν δὲ οὗτος Τηλεκλύτου παῖς, Μήλιος τὸ γένος, τὸν χρόνον κατὰ Σιμωνίδην καὶ Πίνδαρον. οἱ δὲ τὸ δι’ ἀγο‐ ρᾶς περισπῶσιν, ὡς Ἀπολλόδωρος ὁ Ταρσεὺς, καί φα‐
15	σιν)—Ἴακχον λέγειν, ὃν ᾄδουσιν ἐξ ἄστεως διὰ τῆς ἀγορᾶς ἐξιόντες εἰς Ἐλευσῖνα. γέγονε δὲ καὶ ἕτερος κωμῳδούμενος ἐπὶ μεγέθει, Ἕρμιππος ἐν Μοίραις μείζων γὰρ ἢ νῦν δὴ ’στὶ, καὶ δοκεῖ γέ μοι, ἐάν τι τούτων ἐπιδίδωται ἡμέρας
20	μείζων ἔσεσθαι Διαγόρου. V. ⟦Ἄλλως. διθυραμβοποιὸς ὁ Διαγόρας ποιητὴς, συν‐ εχῶς Ἴακχε Ἴακχε ᾄδων. ἢ κωμικὸς διθυραμβικὰ, τουτέστι Διονυσιακὰ δράματα ποιῶν.⟧
sch ran 324	⟦Ἴακχ’ ὦ πολυτιμήτοις: ᾨδὴ καὶ στροφὴ κώλων ιδʹ· ὧν τὸ πρῶτον ἀντισπαστικὸν δίμετρον ἀκα‐ τάληκτον· ὃ καλεῖται Γλυκώνειον. τὸ δεύτερον δίμετρον καταληκτικὸν, ἢ ἐξ ἀντισπάστου καὶ βακχείου. τὸ
5	τρίτον ὅμοιον ὁποτερῳοῦν τῶν ἐν τῇ παρόδῳ. τὸ τέ‐ ταρτον ἐκ διτροχαίου ἀντισπαστικοῦ καὶ βακχείου, Ἀλκαϊκὸν, φασὶ, καλούμενον. τὸ πέμπτον Ἰωνικὸν δί‐ μετρον ἀκατάληκτον ἀνακλώμενον καθ’ Ἡφαιστίωνα καλούμενον, ἀντ’ Ἰωνικῶν παίωνα τρίτον καὶ ἐπίτρι‐
10	τον δεύτερον ἔχον. τὰ ἑξῆς δύο τὸν αὐτὸν τρόπον. τὸ
10	ὄγδοον Ἰωνικὸν ἀπ’ ἐλάττονος πενθημιμερές. τὸ ἔνατον ἐξ ἀντισπάστου καὶ βακχείου δίμετρον, ἢ ἑφθημιμερές. τὰ ἑξῆς δύο Ἰωνικὰ ἐκ παιώνων τρίτων καταληκτικὰ ἢ ἐκ παίωνος καὶ, εἰς ὃν συναιρεῖται, βακχείου. τὸ	284
15	δωδέκατον Ἰωνικὸν ἀπ’ ἐλάττονος δίμετρον καθαρόν. τὸ τρισκαιδέκατον καθαρὸν μὲν, καταληκτικὸν δέ. τὸ τελευταῖον, ὡς τὸ δυωκαιδέκατον, ἐπιμεμιγμένον μέν‐ τοι ἐπιτρίτῳ δευτέρῳ, ἢ διτροχαίῳ. ἐπὶ τῷ τέλει πα‐ ράγραφος καὶ διπλῆ ἔξω νενευκυῖα. ἑξῆς δὲ τριστιχία
20	ἰαμβικὴ παραγράφῳ τερματιζομένη· μεθ’ ἣν ἀντῳδὴ καὶ ἀντιστροφὴ, παραπλησίως καθ’ ἕκαστον σχεδὸν τῇ τε ποσότητι καὶ ποιότητι τῶν κώλων ἔχουσα τῇ στρο‐ φῇ. ἐφ’ ἧς τῷ τέλει δύο διπλαῖ ἔξω νενευκυῖαι, ἡ μὲν ἐν ἀρχῇ, ἡ δὲ κατὰ τὸ τέλος.⟧
25	Ἴακχ’ ὦ πολυτιμήτοις: Μία τῶν μυστηρίων ἐστὶν ἡ εἰκὰς, ἐν ᾗ τὸν Ἴακχον ἐξάγουσι. πολυτιμήτοις δὲ ἐν ἕδραις, καθὸ συνίδρυται τῇ Δήμητρι ὁ Διόνυσος. εἰσὶ γοῦν οἵ φασι Περσεφόνης αὐτὸν εἶναι· οἱ δὲ τῇ Δήμη‐ τρι συγγενέσθαι. ἄλλοι δὲ ἕτερον Διονύσου εἶναι τὸν
30	Ἴακχον, οἱ δὲ τὸν αὐτόν. τινὲς δέ φασι, πολυτιμήτοις ἐν ἕδραις, καθὸ φιλοτιμότεροί εἰσιν οἱ μεμυημένοι ἐν ᾍδου, ὡς σαφὲς ποιεῖ ἐν Εἰρήνῃ [375] δεῖ γὰρ μυηθῆναί με πρὶν τεθνηκέναι. ναίων: Κατοικῶν. Vict.
sch ran 326	ἀνὰ λειμῶνα χορεύσων: Ἐν τοῖς λειμῶσι τὰς χορείας ἐποιοῦντο διὰ τὰ ἄνθη, χορεύοντες ἐν τῷ προ‐ φανεῖ ἐν χοροῦ σχήματι. —ἀνὰ λειμῶνα: Διὰ γὰρ τὰ ἄνθη ἐν λειμῶσι τὰς χορείας ἐποιοῦντο. Vict.
sch ran 327	θιασώτας: Τοὺς χορευτάς. R. συγχορευτάς. Θ. οὕτω λέγει, οὐχ ὥς τινες, συνθιασώτας. V.
sch ran 328	τινάσσων: Κινῶν. Θ. Vict.
sch ran 329	βρύοντα: Ἀνθοῦντα. V. θάλλοντα. Θ. Vict.
sch ran 330	στέφανον μύρτων: Μυρσίνῳ στεφάνῳ ἐστεφα‐ νοῦντο οἱ μεμυημένοι, οὐχ, ὥς τινες νομίζουσι, κισ‐ σίνῳ. ὁ δὲ Ἀπολλόδωρος καὶ τοὺς θεσμοθέτας φησὶ διὰ τοῦτο μυρσίνῃ στέφεσθαι, ὅτι οἰκείως ἔχει πρὸς τὸ φυ‐
5	τὸν ἡ θεὸς καὶ ὅτι τοῖς χθονίοις ἀφιέρωτο. —ἡ μυρσίνη ᾠκείωται τοῖς χθονίοις θεοῖς, Διονύσου δεδωκότος, ὅτε ἀνήγαγε τὴν Σεμέλην. τρία γὰρ αὐτῷ ᾠκείωται, κισ‐ σὸς, ἄμπελος, μυρσίνη. μυθολογοῦσι δ’ ἐν Σάμῳ μόνῃ θεῶν μὴ προσφέρεσθαι τῇ Ἥρᾳ. ἐπεὶ γὰρ, ὥς φασιν,
10	ἐξῃτεῖτο τὴν ψυχὴν τῆς Σεμέλης τοὺς κάτω θεοὺς, κα‐ θάπερ ἦν ἐπηγγελμένον, ὑποσχέσθαι λέγουσιν αὐτῇ τὸν ᾍδην τοῦτο δράσειν, τοῦ Διονύσου τῶν μάλιστα τερ‐ πόντων αὐτῷ ἀντίψυχον ἀντ’ ἐκείνης πέμψαντος· τὸν δὲ Διόνυσον πυθόμενον τὰ παρὰ τῶν κάτω θεῶν ἐπεσταλ‐
15	μένα σοφίσασθαι πρὸς ταῦτα καὶ τριῶν ὄντων αὐτῷ μάλιστα ἠγαπημένων, τοῦ τε κισσοῦ καὶ τῆς ἀμπέλου καὶ τῆς μυρσίνης, ἀποστεῖλαι τοῖς κάτω θεοῖς αὐτήν. δηλοῖ δὲ καὶ Ἰοφῶν ὁ τραγικός. V.
sch ran 331	λείπει γέραιρε ἢ αὔξανε. ἀκόλαστον δὲ τὴν μὴ δεομένην κολάσεως, τὴν ἀναμάρτητον, ἣν οὐκ ἄν τις κολάσειε χορείαν. R. V. Θ. M. τὴν ἱεράν. R. V.
sch ran 331	ἀκόλαστον: Μανιώδη, βακχικὴν, ὁσίαν· οὐ γὰρ δὴ	Column end
5	αἰσχρὰν καὶ ἀσελγῆ. τὸ δὲ ἐγκατακρούων πρὸς τὸ ὁσίοις μύσταις. —ἀκόλαστον: Μὴ κολάσεως ἀξίαν ἤγουν μέμψεως. Vict.
sch ran 335	ἀντὶ τοῦ χαρίτων πεπληρωμένην, ὅ ἐστι κεχα‐ ριτωμένην. R. V.
sch ran 336	λείπει γεραίρων. R.
sch ran 338	τοῦτο εἶπε διὰ τὸ κρεοφαγεῖν ἐν τοῖς Θεσμοφο‐ ρίοις καὶ ὅτι Δήμητρι καὶ Κόρῃ θύουσι τὸ ζῷον. R. ἐπειδὴ ἐν τοῖς Δημητρίοις χοῖροι· θύονται. V. Θ. ἔνιοι δέ φασιν οὕτω λέγειν τοὺς Ἀττικοὺς περισπωμένως τὸ
5	κρεῶν. οὐκ ἄλογος δὲ ἡ περισπωμένη· γέγονε γὰρ τὸ πάθος ἐν αὐτῇ τῇ γενικῇ, κρεάων ὡς γεράων, εἶτα κρεῶν ὡς γερῶν. τοῦτο δὲ εἶπε διὰ τὸ χοιροσπαθεῖν τοῖς Θε‐ σμοφορίοις. θύουσι γὰρ ἐν τοῖς μυστηρίοις τοῦ Διονύσου καὶ τῆς Δήμητρος τὸν χοῖρον, διότι λυμαντικός ἐστιν
10	ἀμφοτέρων. V. Θ. ⟦χοιρείων κρεῶν: Παρόσον χοῖροι τῇ Δήμητρι καὶ τῷ Διονύσῳ ἐθύοντο, ὡς λυμαντικοὶ τῶν θεοῖν δωρη‐ μάτων. εἰκότως δ’ ἐν ᾅδου ὢν ἐπιβοᾶται τὴν Περσεφό‐ νην.⟧ —χοιρείων κρεῶν: Πνοὴ δηλονότι. Vict.
sch ran 339	χορδῆς λάβῃς: Ἡ εἴλησις ἡ τῶν ἐντέρων ἐστὶ χορδή. ἣν εἰλητὸν καλοῦμεν ἡμεῖς.
sch ran 340	ἔγειρε φλογέας: Νοητέον οὕτως, ἔγειρε φλογέας λαμπάδας ἐν χερσὶ τινάσσων. [ἥκεις γὰρ νυκτέρου τε‐ λετῆς φωσφόρος ἀστήρ.]
sch ran 343	φωσφόρος ἀστήρ: Τὸ μυστηριακὸν πῦρ φωσφό‐ ρον λέγουσι. λέγει δὲ, ἐπεὶ τὴν νύκτα λέγουσιν αἰνι‐ γματωδῶς, διὰ τὸ λαθεῖν τοὺς ἀμυήτους. ἢ ὅτι ἐν νυκτὶ ἄγεται τὰ μυστήρια. (ἀξιοῦσι δέ τινες αὐτὴν τὴν λαμ‐
5	πάδα φωσφόρον ἀστέρα λέγειν. ὁ δὲ λόγος κολοβός ἐστιν, εἰ μὴ τὸ τινάσσων ἀντὶ τοῦ τινασσόμενος λαμ‐ βάνεται.) ⟦ἐν δέ τισιν ἐκλέλοιπε τὸ τινάσσων. Ἴακχ’, ὦ Ἴακχε, ἀναλόγως τῇ στροφῇ γράφουσι καὶ τὸ χερσίν εἰς τὸ ἔγειρε συνάπτουσιν· ἥκεις γὰρ κατὰ ἀναστροφήν.
10	νύκτωρ δ’ ἐτελεῖτο τὰ μυστήρια. ὧν τῆς τελετῆς οὐ μόνον χορευτὴς, ἀλλὰ καὶ ἔξαρχος ἦν ὁ Διόνυσος. καὶ μὲν δὴ Διονύσου ἐν Ἐλευσῖνι ἱερόν ἐστι καὶ ἐν Διονυ‐ σίοις ἐτελεῖτο τὰ μυστήρια.⟧
sch ran 344	φλέγεται δὲ λειμών: Λειμὼν γὰρ ἀνάκειται καὶ ἄνθη ἀνειμένα τοῖς μύσταις ἐν τῷ πεδίῳ. δηλοῖ δὲ καὶ Σοφοκλῆς. —φλέγεται: καταλάμπεται. R. V. C. φέγ‐ γεται: Καταλάμπεται. E.
sch ran 345	διὰ τὴν χαρὰν νεάζουσιν οἱ γέροντες. ἡ δὲ δύ‐ ναμις ἐν γόνασιν, ὡς καὶ ὁ ποιητὴς λέγει. —ὡς τῶν μυστῶν ὄντων γερόντων. V.
sch ran 346	ἀντὶ τοῦ τὸ βαρὺ τῆς ἡλικίας καὶ τοῦ γήρως. V. ⟦χρονίων τ’ ἐτῶν: Εἰ μὲν οὕτω γράφεται, Ἰωνικόν ἐστι πενθημιμερὲς ἐκ παίωνος τρίτου ἀναλόγως τῷ ἐν τῇ στροφῇ ὀγδόῳ. εἰ δὲ χρόνους τ’ ἐτῶν, ὡς ἐν τοῖς
5	πλείοσιν, ἰαμβικὴ ταυτοποδία. —ζητεῖται ἐνταῦθα, πῶς εἶπεν ἐνιαυτοὺς ἐτῶν, ἐπεὶ ἔτος καὶ ἐνιαυτὸς ταὐ‐ τόν. λύεται δὲ παρὰ τῶν παλαιῶν οὕτως· τὸ ἰαύειν ποτὲ μὲν ἐπὶ ὕπνου καὶ ἀνακλίσεως τίθεται, ὡς παρ’
5	Ὁμήρῳ «τῇ παριαύων τερπέσθω,» ἤγουν παρακεί‐	285
10	μενος· ὡς ἐπὶ πολὺ δὲ ἡ λέξις ἐπὶ διατριβῆς καὶ ἀργίας λέγεται, ὅθεν καὶ ἐνιαυτὸς ὁ μακρὸς καὶ πολλὴν ἔχων διατριβήν. διὸ καὶ τὸ ἐτέων ἐνιαυτοὺς ἀντὶ τοῦ δια‐ τριβὰς ἐξειλήφασιν. Vict. ἐνιαυτοὺς: Διατριβάς. Vict.⟧
sch ran 350	λαμπάδι: ἅπτων τῇ λαμπάδι. R. V. φλέγων: Λάμπων. Θ. Vict. προβάδην: προβαίνων τῷ ῥυθμῷ. R. V.
sch ran 351	πάνθηρον ἕλειον: Προσληπτέον τὸ εἰς. ἔξαγε εἰς τὸ πάνθηρον καὶ ἕλειον δάπεδον. πάνθηρον δὲ παν‐ τοδαπῶν θηρίων δεκτικόν. τινὲς δὲ ἀναγινώσκουσιν ἐπ’ ἀνθηρόν. —ἀνθηρὸν: Ἀνθῶν πλῆρες. Br. ἕλειον:
5	ἑλῶδες. R. V.
sch ran 352	Τὴν εὐωχίαν, τὴν εὐτονίαν, τὴν χορείαν. V. χοροποιὸν ἥβην λέγει ἢ τὴν αὐτοῦ τοῦ Διονύσου ἡλι‐ κίαν τὴν τοὺς χοροὺς καθιστῶσαν, ἢ τοὺς χορεύοντας μύστας. C. ἥβαν: Ἡμᾶς χορευτάς. μάκαρ: Ὦ. Vict.
sch ran 354	εὐφημεῖν χρὴ: Ἀρίσταρχος ἐπὶ τούτων λέγει τὸν χορὸν μεμερίσθαι (εἰς μερικὰ ἀνάπαιστα, ἄλλα δὲ ἀμείβεσθαι τὸν χορόν. καὶ τί ἄρα συνεῖδεν ὁ Ἀρίσταρ‐ χος; δύναται δὲ καὶ ἐνσύζογον εἶναι τὸ λεγόμενον,
5	πολλαχοῦ δὲ μεμερίσθαι καὶ εἰς διχορίαν τὸ λοιπὸν, ὥστε εἰς δώδεκα καὶ δώδεκα διαμεμερίσθαι.) ⟦Ἄλ‐ λως. εὐφημεῖν χρὴ, στροφὴ καὶ εἴσθεσις χοροῦ ἐπιρρη‐ ματική. ἔθος γὰρ ἐν τῷ ἐπιρρήματι χρηστὰ συμβου‐ λεύειν τῇ πόλει, ἢ ἐλέγχειν τοὺς πονηρευομένους. ἐκ
10	στίχων ἀναπαιστικῶν τετραμέτρων καταληκτικῶν ὀκτωκαίδεκα, ὧν τελευταῖος καὶ παννυχίδας τὰς ἡμετέρας, αἳ τῇδε πρέπουσιν ἑορτῇ. ἐπὶ τῷ τέλει παράγραφος. ὁ δὲ λόγος ἀπὸ τοῦ ποιητοῦ, καίτοι δοκῶν εἶναι χοροῦ. ἰστέον δὲ ὅτι εἰ καὶ διὰ τοὺς
15	ἐν ᾍδου μύστας φαίνεται λέγειν, ἀλλὰ τῇ ἀληθείᾳ διὰ τοὺς ἐν Ἐλευσῖνι. ἐνταῦθα καὶ ὑφίστατο ἡ σκηνὴ τοῦ δράματος.⟧ —κἀξίστασθαι: ἐκχωρεῖν. V.
sch ran 356	μὴ ἐμυήθη. ὄργια δὲ τὰ μυστήρια. R.
sch ran 357	μήτε Κρατίνου: Πρὸς τοὺς περὶ Ἀρίσταρχον οἰομένους ὅτι ταῦρος ἦν αὐτοῖς τὸ ἔπαθλον. εἴρηται δὲ παρὰ τὸ Σοφοκλέους ἐκ Τυροῦς «Διονύσου τοῦ ταυρο‐ φάγου.» ἢ ὅτι φίλοινος ἦν καὶ διὰ τοῦτο ἐπίθετον τοῦ
5	Διονύσου αὐτῷ περιτιθέασιν. (οἱ δὲ ἔτι περιεργότερον ὅλον τὸν λόγον ἀποδιδόασι. μήτε Κρατίνου βακχεῖ’ ἐτελέσθη, ἅ ἐστι τοῦ μοσχοφάγου Διονύσου.) ἢ τολμη‐ ρόν· (ἀπὸ τῶν βακχῶν). τολμηροὺς γὰρ διέσυρε τοὺς Ἀθηναίους ἐν τοῖς δράμασι. βωμολόχοις δὲ, τοῖς πρὸς
10	χάριν λέγουσι καὶ ἀπὸ κολακείας. ἀπὸ δὲ τῶν λοχών‐ των περὶ τοὺς βωμοὺς καὶ βουλομένων τι λαβεῖν μετε‐ νήνεκται ἡ λέξις. οὗτοι γὰρ ἐπὶ τῶν βωμῶν πολλὰ λιπαροῦσι κολακεύοντες λαβεῖν τι παρὰ τῶν θυόντων. ⟦τινὲς δὲ, τοῦ ταῦρον ἔπαθλον λαμβάνοντος. ἢ τοῦ
15	λαιμάργου.⟧ —μηδὲ Κρατίνου: τινὲς βούλονται τὴν φιλονεικίαν αὐτοῦ δηλοῦσθαι ἐκ τοῦ ταυροφάγου, ὅ ἐστι Διονύσου. ταυρόκερως γὰρ ὁ θεός. Εὐριπίδης [Bacch. 918]
15	καὶ ταῦρος ἡμῖν πρόσθεν ἡγεῖσθαι δοκεῖ.	Column end
20	οἱ δὲ οὕτως. μηδὲ Κρατίνου βακχεῖα ἐτελέσθη, ἅ ἐστι τοῦ ταυροφάγου Διονύσου, ἀπὸ τοῦ συμβαίνοντος ταῖς βάκχαις. διέσπων γὰρ βοῦς καὶ ἤσθιον ὠμὰ κρέα. Ἀπολλώνιος δέ φησι ταυροφάγον τὸν Διόνυσον ἀπὸ τῶν διδομένων τοῖς διθυράμβοις βοῶν. V.
sch ran 359	ὁ ἐναντιούμενος τῷ δυσκόλῳ. R. ὁ ἐναντίος τῷ δυσκόλῳ. V.
sch ran 360	τοῦτο πρὸς τοὺς ῥήτορας. R. V.
sch ran 361	ἤγουν πρὸ τῆς πόλεως. δῶρα λαμβάνει. R.
sch ran 362	ἢ προδίδωσι φρούριον: (Πρὸς τοὺς ποιήσαντας τοὺς Φερεκράτους Πέρσας. τὰ γὰρ ἀπόρρητα ἤκουσαν ὡς νῦν ἡμῖν ἔθος. διὸ καὶ ἐντεῦθεν λοιδορεῖται τῷ Θω‐ ρυκίωνι καὶ αὐτὸς ὅσον μὴ οἶδεν. ἀπόρρητα δὲ ἔλεγον
5	τὰ ἀπειρημένα ἐξάγεσθαι. ἐν γοῦν τούτοις ἐπιφέρει ἀσκώματα καὶ λίνα καὶ πίτταν. δῆλον ὅτι οὐδὲν ἔδει ἀποπέμπειν τούτων ἐξ Αἰγίνης, ὧν Θωρυκίων τὰ ἀπόρρητα Ἀθήνηθεν ἀποπέμπει. ὅτε οὖν πρὸς τοὺς Πελοποννησίους ἦν ὁ πόλεμος, ἀπόρρητον ἦν τὰ πρὸς
10	ναυπηγίαν ἐξάγειν. ἤτοι δὲ ὁ Θωρυκίων ἐξ Αἰγίνης ὢν, ἢ εἰς Αἴγιναν ἐξάγων. καθὸ δὴ κοινὸν ἐμπόριον ἡ Αἴγινα.) οὗτος ταξίαρχος ἦν ἐν τοῖς Πελοποννησιακοῖς τῶν Ἀθηναίων, ὃς πίσσαν ἔπεμψε τοῖς ἀντιπάλοις εἰς τὸ ἀνάψαι τὴν ἑαυτοῦ πόλιν. ὅθεν γνωσθεὶς ἐκωμῳ‐
15	δεῖτο ἐπὶ προδοσίᾳ. (τινὲς δὲ Θορυκίων γράφουσιν, ἀντὶ τοῦ τὰ τῶν Θορυκίων μιμούμενος.) —τἀπόρρητ’: τὰ τῆς πόλεως μυστήρια. R.
sch ran 363	εἰκοστολόγος: Τὰ εἰκοστὰ ἐν τῇ κρίσει συνά‐ γων. —ἐπεὶ οἱ στρατηγοὶ ἀπῄτουν τὰς εἰκοστὰς τῶν λιμένων καὶ τῶν νήσων καὶ οὕτως ἀνήλισκον εἰς τὰ πολεμικά. V.
sch ran 364	ἀσκώματα: Εἰς διφθέρας γὰρ τὰς διανοίας τὰς ἑαυτοῦ γράψας ἔπεμπε τοῖς πολεμίοις ἐν τῇ Λακωνικῇ. (ἄσκωμα δερμάτιόν τι, ᾧ ἐν ταῖς τριήρεσι χρῶνται, καθ’ ὃ ἡ κώπη βάλλεται.) —δέρματα. Br.
5	(Ἐπίδαυρον: Πόλιν Λακωνικήν.)
sch ran 365	(ἢ χρήματα: Κῦρος γὰρ Λυσάνδρῳ ἔπεμψε χρήματα τότε εἰς πόλεμον δανείου χάριν.)
sch ran 366	τῶν τῆς Ἑκάτης μυστηρίων. R. V. τοῦτο δὲ εἰς Κινησίαν τὸν διθυραμβοποιόν· οὗτος γὰρ ᾄδων κατε‐ τίλησε τῆς Ἑκάτης. R. Κινησίαν τὸν διθυραμβοποιὸν κωμῳδεῖ, ὃς εἰσήνεγκεν ἐν δράματι τὴν Ἑκάτην καὶ
5	κατετίλησεν αὐτῆς. ἢ ἐπειδὴ ἠρυθρίασε ποίημα γράψας εἰς Ἑκάτην. V. Θ. M. ⟦ἢ κατατιλᾷ: Ἤγουν ἀσεβῶς διάκειται περὶ τὰ τῆς Ἑκάτης ἀγάλματα, ὅτε πανη‐ γυρίζει. Κινησίας δὲ τοῦτο πεποίηκε.⟧ —ἢ κατατιλᾷ τῶν Ἑκαταίων, ἤτοι κατὰ τῶν ἀγαλμάτων τῆς Ἑκά‐
10	της κόπρον ἐκκρίνει διάρρυτον, τουτέστι ὑγρὰν, ὑπᾴ‐ δων τοῖς χοροῖς κυκλίοις ἤγουν λυρικοῖς ποιήμασιν. Vict.
sch ran 367	τοῦτο εἰς Ἀρχῖνον. μήποτε δὲ καὶ εἰς Ἀγύρριον. μέμνηται δὲ τούτων καὶ Πλάτων ἐν Σκευαῖς καὶ Σαν‐ νυρίων ἐν Δανάῃ. οὗτοι γὰρ προϊστάμενοι τῆς δημοσίας τραπέζης τὸν μισθὸν τῶν κωμῳδῶν ἐμείωσαν κωμῳδη‐
5	θέντες. V. M. ⟦ἢ τοὺς μισθοὺς: Οὓς ἔλαβε παρὰ τῆς βουλῆς αὐτοῖς παρασχεῖν. λέγει δὲ διὰ τὸν Ἀρχῖνον.⟧	286
sch ran 368	⟦τελεταῖς: Τὸ τέλος ἑξαχῶς λέγεται· σημαίνει γὰρ τὸ στρατιωτικὸν σύνταγμα, τὸ τῶν πραγμάτων πέρας, τὴν ταῖς πόλεσιν φοιτῶσαν πρόσοδον, τὸ ἀξίωμα, ὡς Εὐριπίδης [Sophocles Antig. 67]
5	τοῖς ἐν τέλει βεβῶσι πείσομαι. τὸ δαπάνημα, ὡς ὁ αὐτὸς μάτην γὰρ οἴκῳ σὸν τόδ’ ἐκβαίη τέλος. καὶ τὴν μυστικὴν καὶ οὕτω τελοποιὸν ἑορτήν. ὅθεν καὶ ἡ τελετὴ λέγεται καὶ τελεῖσθαι, τὸ μυεῖσθαι καὶ τελού‐
10	μενοι, οἱ τὰ μυστικὰ ἤτοι θεῖα διδασκόμενοι. Θ. a m. sec. Vict.⟧
sch ran 369	(τούτοισιν ἀπαυδῶ: Παρὰ τὴν τοῦ ἱεροφάντου καὶ δᾳδούχου πρόρρησιν τὴν ἐν τῇ ποικίλῃ στοᾷ.)
sch ran 372	χώρει νῦν: ⟦Εἴσθεσις ἑτέρα μέλους μονοστρο‐ φικοῦ διαιρεθέντος τοῦ χοροῦ, ἐκ κώλων ἀναπαιστικῶν ιʹ, ὧν τὰ μὲν ἄκρα καὶ τὸ δʹ καὶ εʹ δίμετρα ἀκατάλη‐ κτα, τὸ δὲ δεύτερον καὶ ἕκτον ἑφθημιμερῆ. τὸ τρίτον
5	καὶ τὸ ὄγδοον δίμετρα βραχυκατάληκτα. τὰ δὲ λοιπὰ τρίμετρα καταληκτικὰ εἰς συλλαβήν. ἑξῆς δὲ στίχοι δύο ἀναπαιστικοὶ τετράμετροι καταληκτικοὶ ὡς ἐξ ἑτέ‐ ρας στροφῆς. ἐπὶ τῷ τέλει παράγραφος.⟧ ἐντεῦθεν Ἀρί‐ σταρχος ὑπενόησε μὴ ὅλου τοῦ χοροῦ εἶναι τὰ πρῶτα.
10	τοῦτο δὲ οὐκ ἀξιόπιστον. πολλάκις γὰρ ἀλλήλοις οὕτω παρακελεύονται (οἱ περὶ τὸν χορόν). —τῶν καθ’ ᾍδου. οἱ τοῦ χοροῦ δὲ μύσται ἀλλήλοις παρακελεύονται. R.
sch ran 374	ἐγκρούων: (Βαίνων εὐρύθμως. ἢ ἀντὶ τοῦ ἐκβάλλων.) —ἤτοι βάλλων ἢ βαίνων. R.
sch ran 376	ἠρίστηται: Ἄριστον γεγένηται τὸ τῆς τελετῆς. ἔμβα δὲ, ἀντὶ τοῦ χόρευε.
sch ran 377	χόρευε. R. V.
sch ran 378	αἰρεῖς τὴν Σώτειραν: (Οἷον ὑψώσεις τοῖς ἐπαί‐ νοις.) ἔστιν Ἀθήνησι Ἀθηνᾶ Σώτειρα λεγομένη, ᾗ καὶ θύουσιν. —χὥπως αἴρεις: Σκόπει ὅπως μεγαλύνεις. C. χὥπως αἴρῃς: Καὶ σκόπει ὅπως ὑψώσῃς. D.
sch ran 379	μέλπω μολπάζω ὡς τρέχω τρόχω τροχάζω. V.
sch ran 380	εἰς νέωτα. R. V.
sch ran 381	ὁ γὰρ πόλεμος αὐτῷ ἐλυσιτέλει. R. V. M.
sch ran 382	ἕτερον τρόπον. R. V.
sch ran 384	Δήμητερ: ⟦Εἴσθεσις ἑτέρα μέλους μονοστρο‐ φικοῦ ἐκ κώλων ἰαμβικῶν δέκα· ὧν τὸ πέμπτον καὶ τὸ δέκατον ἑφθημιμερῆ Ἀνακρεόντια, τὰ δὲ λοιπὰ δίμετρα ἀκατάληκτα, ὧν τελευταῖον «—κήσαντα ταινιοῦ‐
5	σθαι.» ἑξῆς δὲ ὡς ἐξ ἑτέρας στροφῆς κῶλα τέσσαρα, ὧν τὸ πρῶτον καὶ τὸ τρίτον ἰαμβικά· τὸ μὲν τρίμετρον, τὸ δὲ δίμετρον. τὰ δὲ λοιπὰ τροχαϊκὰ δίμετρα βραχυ‐ κατάληκτα, ἰθυφαλλικὰ καλούμενα Ἀρχιλόχεια. ἐπὶ τῷ τέλει παράγραφος.⟧ —δίμετρα ἀκατάληκτα ἰαμ‐
10	βικά. ἕως τοῦ «τίς σὰς παρήειρε φρένας.» V. M.
sch ran 388	παῖσαι: Ὅπερ ἡμεῖς παῖξαι. Ὅμηρος [Od. Θ, 251] «παίσατε, ὥς χ’ ὁ ξεῖνος.» —παῖσαι: Ἀντὶ τοῦ
sch ran 388	παῖξαι Ἀττικῶς. Vict.	Column end
sch ran 393	ταινιοῦσθαι: Ἀντὶ τοῦ στεφανοῦσθαι. ταινία γὰρ τὸ ῥάμμα τοῦ στεφάνου.
sch ran 395	τὸν ὡραῖον: Τὸν κατὰ καιρὸν φαινόμενον Διό‐ νυσον· ⟦ἐπεὶ τὸν καιρὸν τοῦ ἔαρος τὰς ἑορτὰς αὐτοῦ ἦγον, καὶ τὰ κωμικὰ δράματα ἐν ταύταις εἰσήγετο.⟧ —ἄγ’ εἶα: Τοῦτο λέγει, ἐπειδὴ, ὅτε ἔδευον, ἀπὸ τοῦ
5	Κεραμεικοῦ εἰς Ἐλευσῖνα προέπεμπον τὸν Διόνυσον. Vict.
sch ran 396	ξυνοδεστήν. V.
sch ran 398	⟦Ἴακχε: Εἴσθεσις ἑτέρου μέλους διαιρεθέντος αὖθις τοῦ χοροῦ, ἐκ κώλων ὀκτωκαίδεκα· ὧν τὰ μὲν αʹ, βʹ, δʹ, ϛʹ, ιβʹ, ιγʹ, ιεʹ τρίμετρα καταληκτικά· τὰ δὲ γʹ, ηʹ, θʹ, ιδʹ δίμετρα ἀκατάληκτα. τὰ δὲ εʹ, ιαʹ, ιϛʹ
5	καὶ τὸ τελευταῖον τρίμετρα ἀκατάληκτα. τὰ ζʹ καὶ ιʹ ἑφθημιμερῆ. τὸ δὲ ιζʹ τετράμετρον καταληκτικόν. ἐν ταῖς ἀποθέσεσι τῶν συστημάτων παράγραφος.⟧ μεμιγμένως λέγει τὰ μὲν πρὸς τὸν Ζαγρέα Ἴακ‐ χον, τὰ δὲ πρὸς τὸν Διόνυσον. V.
sch ran 399	συνακολούθει: Τοῦτο, ἐπεὶ ὁδεύουσιν ἀπὸ τοῦ Κεραμεικοῦ εἰς Ἐλευσῖνα προπέμποντες τὸν Διόνυσον. ⟦τὸ δὲ ἄνευ πόνου πολλὴν ὁδὸν περαίνεις, ἀντὶ τοῦ, μεθ’ ἡμῶν ὢν ῥᾳδίαν πάνυ τὴν ὁδὸν ποιήσεις. ἢ ὅτι ἐν
5	τοῖς ναοῖς διατρίβων, εἰ φανείης ἡμῖν ἐξαίφνης ἐπικαλε‐ σαμένοις, ἐνταῦθα δείξεις τὰς ὁδοὺς ἄνευ πόνου τοῖς θεοῖς ποιεῖσθαι. πάντα γὰρ αὐτοῖς εὐπετῆ. —πάντα γὰρ εὐπετῆ φασὶ τοῖς θεοῖς. Cant.2.⟧
sch ran 400	τὴν Δήμητραν. V.
sch ran 401	περαίνεις: Εἴρηται γὰρ ὅτι ἐξ ἄστεως μέχρι Ἐλευσῖνος πολλὴν ὁδὸν πορεύεται. V. ἀπὸ ἄστεως μέχρι Ἐλευσῖνος. R. τελεῖς, διέρχῃ. εἴρηται γὰρ ὅτι ἐξ ἄστεος εἰς Ἐλευσῖνα ἐπορεύοντο. Vict.
sch ran 404	σὺ γὰρ κατεσχίσω: Ἴσον τῷ διὰ σὲ κατεσχί‐ σθη. εἴρηται γὰρ ὁ αὐτὸς Ἴακχος τῷ Διονύσῳ κατά τινας. τῷ δὲ Διονύσῳ αἱ κωμῳδίαι ἀνάκεινται. ἔοικε δὲ παρεμφαίνειν ὅτι λιτῶς ἤδη ἐχορηγεῖτο τοῖς ποιηταῖς.
5	(ἐπὶ γοῦν τοῦ Καλλίου τούτου φησὶν Ἀριστοτέλης ὅτι σύνδυο ἔδοξε χορηγεῖν τὰ Διονύσια τοῖς τραγῳδοῖς καὶ κωμῳδοῖς· ὥστε ἴσως ἦν τις καὶ περὶ τὸν Ληναϊκὸν ἀγῶνα συστολὴ, χρόνῳ δ’ ὕστερον οὐ πολλῷ τινι καὶ καθάπαξ περιεῖλε Κινησίας τὰς χορηγίας· ἐξ οὗ καὶ
10	Στράττις ἐν τῷ εἰς αὐτὸν δράματι ἐφῆ σκηνῆ μὲν τοῦ χοροκτόνου Κινησίου.) —ἢ οὕτως. κατηρτίσω καὶ σχιστὰ ὑποδήματα φορέσαι ἐποίησας. R.
sch ran 406	καὶ τὸ ῥάκος: Ἔτι δύναται καὶ ταῦτα τὴν αὐ‐ τὴν ἔννοιαν ἔχειν. ῥάκος δὲ οἱ μὲν τὸ τριβώνιον, οἱ δὲ τὸ προσωπεῖον, ὅτι ῥάκεσι κατακολλᾶται. —ἐπὶ εὐδαι‐ μονίᾳ πρὸς τὸ εὐτελεῖν. R. V.
sch ran 407	ὅτι σύνηθες ἦν τὸ ἐπιλέγειν, ὁπότε ἐπαινοῖέν τι ἢ συνομολογοῖεν, καὶ Εὔπολις Κόλαξι. καὶ ἐν τοῖς πρό‐ σθεν κεῖται. V. M.
sch ran 408	ἀπὸ τοῦ ἄστεως μέχρι Ἐλευσῖνος. V.
sch ran 410	ἀντὶ τοῦ πρὸ ὀλίγου, ἀρτίως. R.
sch ran 411	συνεχόρευον γὰρ καὶ αἱ γυναῖκες. R. V.
sch ran 414	⟦καὶ μετ’ αὐτῆς: Τοῦτο πρὸς τὸ ἄνω τὸ, συμ‐ παιστρίας. μετ’ αὐτῆς τῆς συμπαιστρίας δηλονότι.⟧	287
sch ran 415	κἄγωγε πρός: Τινὲς τοῦτο τοῦ Διονύσου φασὶ μεταξὺ παρεμβάλλοντος λέγειν.
sch ran 410	⟦βούλεσθε δῆτα: Στροφὴ καὶ εἴσθεσις χοροῦ ἐπιρρηματικὴ ἐκ κώλων πεντεκαίδεκα ἰαμβικῶν ἑφθη‐ μιμερῶν, πλὴν τοῦ γʹ, ϛʹ, θʹ, ιβʹ, καὶ τελευταίου τρι‐ μέτρων ἀκαταλήκτων. ἐπὶ τῷ τέλει παράγραφος. τὸ
5	δὲ πρὸς λαγνείαν ἐπιρρεπὲς ἀμφοτέρων σκώπτων, τοῦ τε δεσπότου καὶ τοῦ δούλου, τοῦτό φησιν. ὁ δὲ Ἀρχέδη‐ μος ὡς ξένος παρ’ αὐτοῦ κωμῳδεῖται. νόμος γὰρ ἦν τοὺς ἐξ ἀλλοδαπῆς Ἀθήνησι κατοικεῖν ἐθέλοντας εἰς πολίτας, ἐνταῦθα χρόνον ὀλίγον διατρίψαντας ἐγγρά‐
10	φεσθαι. ὅπερ Ἀρχέδημος οὐκ ἐποίησε. δέον οὖν εἰπεῖν ὅτι οὐκ ἐπολιτογραφήθη, ὥστε τοὺς πολίτας ὥσπερ συγγενεῖς ἔχειν, οὐκ ἔφυσεν, εἶπεν. ἑξῆς δὲ ταύτης τῆς στροφῆς ἐν εἰσθέσει σύστημα κατὰ περικοπὴν ἀμοι‐ βαῖον ἐκ κώλων ἀναλόγως τῇ στροφῆ κειμένων· ὧν τὸ
15	τελευταῖον παραγράφῳ σημειοῦται.⟧
sch ran 418	οὐκ ἔφυσε φράτορας: (Ἀντὶ τοῦ εἰπεῖν, οὐκ ἔφυσεν ὀδόντας, εἶπε φράτορας, ἵνα ὡς ξένον διαβάλῃ. ἡ δὲ παροιμία, ἑπτέτης ὢν ὀδόντας οὐκ ἔφυσεν. Ἄλ‐ λως.) ἀντὶ τοῦ εἰπεῖν ὀδόντας φραστῆρας, φράτορας
5	εἶπε, τουτέστι συγγενεῖς. ἡ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν παίδων, οἵτινες ὄντες περὶ τὰ ἑπτὰ ἔτη ἔχουσι πάντας τοὺς ὀδόν‐ τας. λέγει οὖν ὅτι χρονίσας ἐν ταῖς Ἀθήναις οὐκ ἠδυ‐ νήθη ἀναγραφῆναι εἰς τοὺς πολίτας. οὗτος ὡς ξένος κωμῳδεῖται. καὶ Εὔπολις Βάπταις «ἐπιχώριος δ’ ἔστ’
10	ἢ ξένης ἀπὸ χθονός;»
sch ran 419	ἀντὶ τοῦ ἄρχει τοῦ δήμου. R. V.
sch ran 420	ἐν τοῖς ἄνω νεκροῖς: Οὐχ ὡς Ἀπολλώνιος πρὸς τὴν ἐξήγησιν τὴν εἰ μὴ νεναυμάχηκε τὴν περὶ τῶν κρεῶν, ὅτι διὰ τὴν κακοπραγίαν νεκροὺς τοὺς Ἀθηναίους λέ‐
5	γουσι· ψυχρὸν γάρ· ἀλλὰ πιθανῶς οἱ κάτω τοὺς ζῶντας ἄνω νεκρούς φασιν, (ὅτι κατετρίβησαν ἐν τοῖς κακοῖς ὑπὸ τῶν στρατηγῶν). ⟦Ἄλλως. νεκροὺς τοὺς Ἀθη‐ ναίους λέγει ἢ διότι τὸ ἀρχαῖον φρόνημα ἀποβεβλήκα‐ σιν· ἢ διότι οἱ ἐν τῷ κόσμῳ ἄνθρωποι, εἰ καὶ ζῶσιν,
10	ἀλλὰ τοῖς τοῦ βίου ματαίοις ἐγκυλινδούμενοι, δεινότερα τῶν τεθνηκότων πάσχουσι ζῶντες κολαζόμενοι· ἢ διότι πολλοῖς κακοῖς ὑπὸ τῶν δημαγωγῶν κατατριβόμενοι ἀναισθήτως ἔχουσιν ὡς νεκροὶ, αὐτοὺς ἀτιμωρήτους ἐῶντες. χάριεν δὲ τὸ ὑπὸ τῶν νεκρῶν τοὺς ζῶντας κα‐
15	λεῖσθαι νεκρούς.⟧ —ἵνα διαβάλλῃ τοὺς Ἀθηναίους ὡς ἀσθενεῖς καὶ νεκρούς. V.
sch ran 421	τῆς ἐκεῖθεν μοχθηρίας: Ἀντὶ τοῦ εἰπεῖν, δημα‐ γωγίας, ἢ πολιτείας, μοχθηρίας εἶπεν, χαριέντως πρὸς τὰ κακὰ αὐτῶν. —τὰ πρῶτα ἔχων. R. V.
sch ran 422	τὸν Κλεισθένη: Διαβάλλει τὸν Κλεισθένη ὡς φαυλόβιον, καὶ πρὸς τοῦ Σεβίνου πορνευόμενον. διὸ καὶ δεινοπαθοῦντά φησιν ἐπὶ τῇ τούτου τελευτῇ. —τὸν Κλεισθένην: Ἀντὶ τοῦ τὸν Καλλίαν. R. τὸν Καλλίαν.
5	C. V. ὑποτίθεται υἱὸν Κλεισθένους, οὗ τὸ ὄνομα οὐκ εἶπε. καθ’ ὁμοιότητα γὰρ τοῦ πατρὸς ἐν ταῖς ἐρημίαις καὶ περὶ τὰς ταφὰς καὶ τοὺς τάφους κακῶς ἔπασχεν. Ven.	Column end
sch ran 423	ἐν ταῖς ταφαῖσι: (Ταφαὶ, ὅπου οἱ ἐν πολέμῳ ἐνδόξως τετελευτηκότες μετὰ τιμῆς ἐθάπτοντο δημο‐ σίᾳ. Ἄλλως.) τοῖς κατὰ τὸν πόλεμον ἀποθανοῦσι δη‐ μοσίᾳ τάφους προὐτίθεσαν. τὸ οὖν τίλλειν τὰς τρίχας
5	καὶ κόπτεσθαι ἅμα μὲν ὡς ἐπὶ τετελευτηκότι (ἀναγ‐ καίως), ἅμα δὲ εἰς μαλακίαν καὶ τὸ κόπτεσθαι κακεμ‐ φάτως.
sch ran 427	Σεβῖνον, ὅστις ἐστὶν Ἀναφλύστιος: Ὀνοματο‐ ποιεῖ τοῦτο, ὡς πρὸς τὴν μαλακίαν Κλεισθένους, (παρὰ τὸ αἰσχρόν). πιθανῶς δὲ τὸ ὅστις ἐμφαίνει οὐ τὸν ὑπὸ ἑνὸς μόνον περαινόμενον. πέπλασται δὲ αὐτῷ ὥσπερ ὁ
5	Σεβῖνος, οὕτω καὶ ὁ Ἀναφλύστιος. ἀναφλᾶν γὰρ ἔλε‐ γον τὸ μαλάσσειν τὸ αἰδοῖον. —καὶ ὑποσύρειν τὸ κα‐ λύπτον τὴν βάλανον δέρμα. βάλανος δέ ἐστι τὸ ἄκρον τῆς πόσθης. Vict. (καὶ Σεβῖνος ἴσως παρὰ τὸ βινεῖν. ἔστι δὲ καὶ Σεβῖνος ὠνομασμένος παρὰ Πλάτωνι ποιη‐
10	τῇ.) ἔστι δὲ καὶ δῆμος Ἀττικῆς Ἀναφλύστιος.
sch ran 429	(τουτονὶ τὸν Ἱπποβίνου: Παρεγραμμάτισε διὰ τὴν ἀσέλγειαν παρὰ τὸ Ἱππονίκου εἰς πορνομανῆ. τὸ δὲ ἵππος πολλαχοῦ ἐπὶ τοῦ μεγάλου λαμβάνουσιν· ἱπ‐ πόπορνε. κωμῳδεῖται δὲ καὶ ὁ Καλλίας ὡς σπαθῶν τὴν
5	πατρικὴν οὐσίαν, καὶ μάλιστα ἐπὶ γυναιξὶ μεμηνώς. ἢ τοῦ κτηνοβάτου). —τοῦτον: Ὃν πάντες ἴσασι δηλον‐ ότι. C.
sch ran 430	ἐνημμένον: Ἐνδεδυμένον. Θ. Vict.
sch ran 431	Διόνυσος. ἄλλοι δὲ Ξανθίας. ἐρωτᾷ. R.
sch ran 434	μηδὲν: Τὸ δεν παρέλκει. R. V.
sch ran 435	ἐρωτήσῃς με. R.
sch ran 436	τὸ ὁμοῖον καὶ ἐν Γηρυτάδῃ. V.
sch ran 437	αἴροι’ ἂν: Λάβοις ἄν. Θ. E. τὰ στρώματα δη‐ λονότι. V.
sch ran 439	ἀλλ’ ἢ Διὸς Κόρινθος: (Παροιμία ἐπὶ τῶν τὰ αὐτὰ συνεχῶς λεγόντων.) τῶν Μεγαρέων ἀποστάντων Κορινθίων, ἀπεστάλη κῆρυξ πολλάκις λέγων ὅτι οὐκ ἀνέξεται ὑμῶν ὁ τοῦ Διὸς Κόρινθος· καὶ ἐπέμενέ τε τὸ
5	αὐτὸ λέγων, ἕως οἱ Μεγαρεῖς σικχανθέντες ἔλεγον, παῖε παῖε τὸν Διὸς Κόρινθον, καὶ παροιμία ἐλέχθη ἐπὶ τῶν ταυτολογούντων ἀεὶ καὶ ταὐτὸ πραττόντων. ὁ δὲ Διὸς Κόρινθος, παῖς Διὸς, βασιλεὺς Κορίνθου. Μεγαρεῖς δὲ ὑποτελεῖς ἦσαν Κορινθίοις. —παροιμία ἐστὶν ἐπὶ τῶν
10	τὰ αὐτὰ λεγόντων. προφέρονται δὲ παρὰ τὸν Διὸς Κό‐ ρινθον. καὶ Πίνδαρος μνημονεύει τῆς παροιμίας ἐν Νε‐ μεονίκαις. Μεγαρεῖς ὑποτελεῖς ἦσαν τοῖς Κορινθίοις καὶ ἀπαιτούμενοι, φησὶν, ἀεὶ ὑπὸ τοῦ κήρυκος ταῦτα λέ‐ γοντος, οὐ τιμᾶτε τὸν Διὸς Κόρινθον. ὁ δὲ Διὸς Κό‐
15	ρινθος παῖς Διὸς βασιλέως Κορίνθου. οἱ δὲ ἀπέκτειναν αὐτὸν ἐπιφωνοῦντες παῖε παῖε τὸν Διὸς Κόρινθον. ἔνθεν ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν τὰ αὐτὰ λεγόντων καὶ πραττόν‐ των. Ἄλλως. Μεγαρεῖς συνῴκουν Κορινθίοις καὶ πολλὰ πάσχοντες κακῶς ὑπ’ αὐτῶν ἀπέστησαν. εἶτα
20	πρὸς αὐτοὺς ἀπελθόντες πρέσβεις ἠξίουν ἐπανελθεῖν καὶ συνεχῶς ἔλεγον, ὁ Διὸς Κόρινθος ὑμᾶς ποθεῖ, ὁ Διὸς Κόρινθος δι’ ὑμᾶς λυπεῖται, καὶ συνεχῶς τὸ ὁ Διὸς Κόρινθος ἔλεγον, ὅθεν εἰς παροιμίαν ἦλθεν ἐπὶ τῶν τὸ αὐτὸ ποιούντων. Ἄλλως. Κόρινθος παῖς ἦν	288
25	τοῦ Διὸς, ἔκτισε δὲ τὴν Κόρινθον. καὶ ἀποθανόντα τοῦ‐ τον ἐσέβοντο οἱ Κορίνθιοι. Κερκυραῖοι δὲ ἄποικοι ὄντες Κορινθίων καὶ ὑποτελεῖς ὄντες τῇ μητροπόλει ὕστερον ἀφωσιώθησαν. καὶ οἱ Κορίνθιοι ἐπικηρυκευόμενοι πρὸς αὐτοὺς ἔλεγον, μνήσθητε τοῦ Διὸς Κορίνθου. καὶ οὕτως
30	ἀπειρηκότες οἱ Κερκυραῖοι ἀπήλασαν τὸν κήρυκα λέ‐ γοντες παῖε παῖε τὸν Διὸς Κόρινθον. V.
sch ran 440	ὁ λόγος πρὸς τὸν χορόν. R. ⟦χωρεῖτε νῦν: Εἴσθεσις ἑτέρου μέλους προῳδικὴ δι‐ αιρεθέντος αὖθις τοῦ χοροῦ, καὶ τοῦ μὲν τὴν προῳδὴν ᾄσαντος, τοῦ δὲ τὴν ἀντιστροφήν. καὶ εἰσὶ τῆς μὲν
5	προῳδῆς τὰ κῶλα ὀκτώ. τὸ πρῶτον Ἰωνικὸν ἀπὸ μεί‐ ζονος τρίμετρον καταληκτικὸν, τοῦ δευτέρου ποδὸς ἑξα‐ συλλάβου. τὰ βʹ, δʹ καὶ τελευταῖον παιωνικὰ δίμετρα καταληκτικὰ ἐκ παίωνος πρώτου, ἢ τετάρτου, καὶ βακ‐ χείου, ἢ ἀμφιβράχεος. τὸ τρίτον ἰαμβικὸν δίμετρον
10	ἀκατάληκτον. τὸ πέμπτον καὶ ἕβδομον ἐπιχοριαμβικὰ δίμετρα ἀκατάληκτα ἐκ διιάμβου, ἢ ἐπιτρίτου τρίτου, καὶ χοριάμβου. τὸ ἕκτον τροχαϊκὸν ἰθυφαλλικόν. τῆς δὲ στροφῆς τὰ κῶλα ἓξ καὶ τὰ τῆς ἀντιστροφῆς το‐ σαῦτα. ὧν τὰ πρῶτα ἰαμβικὰ δίμετρα ἀκατάληκτα. τὰ
15	δεύτερα καταληκτικὰ ἤτοι ἑφθημιμερῆ. τὸ μέντοι τῆς ἀντιστροφῆς τρίβραχυν ἔχει τὸν δεύτερον πόδα· ἔνθα καὶ ἀντὶ τοῦ ἱλαρὸν, ἱερὸν γράφεται. τὰ τρίτα Ἰωνικὰ ἀπὸ μείζονος δίμετρα καταληκτικὰ ἐκ παίωνος δευτέρου καὶ κρητικοῦ ἤτοι ἀμφιμάκρου. τὰ πέμπτα καὶ τὰ
20	ἕκτα ὁμοίως. τὰ μέντοι τῆς ἀντιστροφῆς ἀντ’ Ἰωνικῶν ἔχει παίωνας δευτέρους. τὰ τελευταῖα Ἰωνικὰ ἡμιόλια ἤτοι δίμετρα βραχυκατάληκτα. ἐπὶ τῷ τέλει τῆς μὲν προῳδοῦ καὶ τῆς στροφῆς παράγραφος, τῆς δὲ ἀντιστρο‐ φῆς κορωνίς.⟧
25	(χωρεῖτε: Δύνανται πάντες οἱ κατὰ τὸν χορὸν ἀλ‐ λήλοις παρακελεύεσθαι, καὶ μὴ εἰς ἀμοιβαῖα διαιρεῖ‐ σθαι. ἀλλὰ τοῦτο εἰς οὐδὲν φαίνοιτο ἂν οἰκονομούμενος.)
sch ran 441	ἤτοι Κόρης ἢ Δήμητρος. R.
sch ran 443	οἷς μέτεστιν, οἷς ὅσιον. R.
sch ran 445	τῇ Δήμητρι καὶ τῇ Κόρῃ τὸ φέγγος οἴσων. R. V. Θ. M.
sch ran 448	πολυρρόθους: Πολυήχους. Bar.
sch ran 450	τὸν ἡμέτερον: Ἀντὶ τοῦ κατὰ τὸν ἡμέτερον τρόπον καὶ ὡς ἔθος ἔχομεν παίζοντες.
sch ran 453	Μοῖραι οἱ θεσμοί. R. M.
sch ran 456	ὅσοι μεμυήμεθ’: Ἀντὶ τοῦ ἐμυσταγωγήθημεν. μυστήρια δὲ ἐκλήθη παρὰ τὸ τοὺς ἀκούοντας μύειν τὸ στόμα, [καὶ μηδενὶ ταῦτα ἐξηγεῖσθαι. μύειν δέ ἐστι τὸ κλείειν τὸ στόμα]. —τοῖς μυσταῖς. R. V.
sch ran 459	καὶ τοὺς ἰδιώτας: Ἀντὶ τοῦ, τοὺς ἰδίους, τοὺς πολίτας. ἀντέστραπται δὲ τοῦτο τὸ ἴδιον ἀντὶ τοῦ ἰδιω‐ τικοῦ, καὶ οὕτω πολλάκις εἴρηται. σημειωτέον δὲ ὅτι
sch ran 459	καὶ ἰδιώτης λέγεται ὁ πρὸς γένος ἴδιος καὶ ὁ ἀμαθής. —	Column end
5	ἀντὶ τοῦ ἰδίους. ἐν παραγωγῇ ἴδιος ἰδιώτης. V. καὶ ἰδιώτας: Τὸ ἰδιωτικὸν κατὰ τοὺς παλαιοὺς τέσσαρα σημαινόμενα ἔχει. σημαίνει γὰρ τοὺς ἰδίους ἢ συγγενεῖς ἢ πολίτας, ὡς ἐνταῦθα. σημαίνει καὶ τὸν ἀμαθῆ. ἐλέ‐ γοντο καὶ ἰδιωτικὰ τὰ ἀντιδιαστελλόμενα πρὸς τὰ θεῖα,
10	ἤτοι τὰ ἀνθρώπινα, ὡς ὅταν φῶμεν θεῖα χρήματα καὶ ἰδιωτικά. καὶ τέταρτον τὸ ἀντιδιαστελλόμενον πρὸς τὸ δημοτικόν. Vict.
sch ran 460	⟦ἄγε δὴ: Κορωνὶς εἰσιόντων αὖθις τῶν ὑπο‐ κριτῶν. οἱ δὲ στίχοι ἰαμβικοὶ τρίμετροι ἀκατάληκτοι οδʹ. ὧν τελευταῖος ἐμοῦ δεηθείης ἂν, εἰ θεὸς θέλει.
5	ἐπὶ τῷ τέλει κορωνίς.⟧ ἐπανάληψις τὸ τίνα. R. V.
sch ran 461	ὡς ἐπὶ ξένων. R.
sch ran 462	ἀντὶ τοῦ ἅψαι. V. ἅψαι. Ἀττικῶς. Θ.
sch ran 463	τὸ φρόνημα. R. V. Θ.
sch ran 465	εἷς τῶν ἐν ᾍδου λέγει. τινὲς δὲ τὸν Αἰακὸν λέ‐ γουσιν ἀποκρίνασθαι· ὅπερ ἀπίθανον. V.
sch ran 467	παραπλήσιά ἐστι τούτοις τὰ ἐν τῷ Θησεῖ πε‐ ποιημένα παρ’ Εὐριπίδῃ. ἐκεῖ γὰρ τοιοῦτος ἦν σπουδά‐ ζων καὶ τοιαῦτα λέγει πρὸς τὸν Μίνωα. διστάσαι δὲ ἄν τις μὴ καὶ ταῦτα μιμεῖται Ἀριστοφάνης. προείρη‐
5	ται ὅτι πολὺς ἐν τούτῳ τῷ γένει ἐστὶν Ἀριστοφάνης. V.
sch ran 468	ἀντὶ τοῦ ἀπέδρασας. R. V.
sch ran 469	ἀλλὰ νῦν ἔχει μέσος: Ἀντὶ τοῦ, μέσον ἐλή‐ φθης. τοῦτο δὲ ἐκ μεταφορᾶς τῶν ἀθλητῶν. τὸ ἔχει δὲ, οὕτως Ἀττικοὶ, ἀντὶ τοῦ ἔχῃ· ἀπὸ τοῦ ἔχομαι δευτέρου προσώπου.
sch ran 470	μελανοκάρδιος: Διὰ τὸ τῆς λέξεως φοβερὸν εἶπε μελανοκάρδιος πέτρα. οὐ γὰρ ἔχει καρδίαν ἡ πέτρα. ⟦ἐκ μεταφορᾶς τῶν ἀγρίων ἀνθρώπων, οὓς διὰ τὴν ἐνοῦ‐ σαν αὐτοῖς ἀγριότητα μελανοκαρδίους φασί.⟧ —ἐκ
5	Θησέως Εὐριπίδου. Θ. (καὶ τὰ μὲν ἑαυτῷ πλάττων λέγει, τὰ δὲ ἐξ Εὐριπίδου, πρὸς φόβον Διονύσου.)
sch ran 472	περίδρομοι: Οἷον πανταχοῦ δυνάμενοι περι‐ στρέφεσθαι· λέγει δὲ τὰς Ἐρινύας.
sch ran 473	(Ἔχιδνά θ’ ἑκατοντακέφαλος: Ὁ τόπος οὗτος παρὰ τὰ ἐν Θησεῖ Εὐριπίδου κάρα τε γάρ σου συγχεῶ κόμαις ὁμοῦ, ῥανῶ τε πεδός’ ἐγκέφαλον, ὀμμάτων δ’ ἄπο
5	αἱμοσταγεῖς πρηστῆρες ὕσονται κάτω.)
sch ran 474	πνευμόνων: Ἀττικοὶ τὸν πνεύμονα πλεύμονα λέγουσιν, ὡς καὶ τὸ νίτρον λίτρον. R. V. Cant.2.
sch ran 475	Ταρτησία μύραινα: Μύραινα, δαίμων φοβερά· παρὰ τὸ μύρεσθαι. παρὰ τὰ ἐν τῷ Θησεῖ Εὐριπίδου. Ταρτησίαν δὲ εἶπε μύραιναν πρὸς τὸ ἐκπληκτικώτερον, διὰ τὸ ἐκτετοπισμένον. λέγουσι δὲ Ταρτησίαν γαλῆν,
5	ἀντὶ τοῦ μεγάλην. ἡ δὲ Τάρτησος Ἰβηρικὴ πόλις περὶ τὴν Ἄορνον λίμνην. μύραινα δὲ ἰχθὺς θαλάσσιος. ἀντὶ δὲ τοῦ εἰπεῖν ἔχιδναν, μύραιναν εἶπε. (τὸ γὰρ Στυγὸς ἐπὶ πλησίον εἶπε τούτοις. ἔστι δὲ ταῦτα ἐν Θησεῖ πε‐ ποιημένα Εὐριπίδῃ· ἐκεῖ γὰρ τοιοῦτός ἐστι σπουδάζων
10	ὁ Εὐριπίδης οἷος ἐνταῦθα παίζων.)	289
sch ran 477	Γοργόνες Τιθράσιαι: Ἀπὸ δήμου τῆς Ἀττικῆς πονηροῦ. οὐκ εἰκῆ δὲ τοῦτο εἶπεν, ἀλλ’ ἐοίκασι τὸν δῆ‐ μον τοῦτον διαβάλλειν ὡς κακοπράγμονα. εἰσὶ δὲ οὗτοι ἀπὸ Τίθραντος τοῦ Πανδίονος παιδὸς ἐπώνυμοι. εἰς δὲ
5	τὴν Αἰγηΐδα φυλὴν κατανενέμηνται. (Ἄλλως. Τι‐ θράσιος, τόπος τῆς Λιβύης, ἔνθα αἱ Γοργόνες διέτρι‐ βον). —διασπαράξωσι. τόπος τῆς Λιβύης. R.
sch ran 478	ἀντὶ τοῦ νικήσω.
sch ran 479	οὗτος, τί δέδρακας: Ἰδὼν ὁ Ξανθίας διὰ τὸν φόβον ἀποπατήσαντα τὸν Διόνυσον, φησὶν, οὗτος, τί δέδρακας; τὸ δὲ κάλει θεὸν τινὲς οὕτως ἀποδεδώκασιν. ἐν τοῖς Ληναϊκοῖς ἀγῶσι τοῦ Διονύσου ὁ δᾳδοῦχος κα‐
5	τέχων λαμπάδα, λέγει, καλεῖτε θεόν. καὶ οἱ ὑπακούον‐ τες βοῶσι, «Σεμελήϊ’ Ἴακχε πλουτοδότα.» ἢ πρὸς τὸ ἐν ταῖς θυσίαις ἐπιλεγόμενον. ἐπειδὰν γὰρ σπονδοποιή‐ σωνται, ἐπιλέγουσιν, ἐκκέχυται, κάλει θεόν· πρὸς ὃ ἐξείλεκται εἰς τοῦτο. Ἄλλως. κάλει θεόν: Πρὸς βοή‐
10	θειαν κάλει θεόν. οὐ γὰρ Διόνυσος θεὸς ἦν, ὅτι εἶπεν αὐτῷ, κάλει θεόν. τοῦτο δὲ ὡς ἐν κωμῳδίᾳ πέπλασται. [Ἄλλως. εἰώθασιν οἱ μεγάλοις κακοῖς περιπίπτοντες θεὸν ἐπικαλεῖσθαι πρὸς ἀρωγὴν θυσίας τινὸς ὑποσχέ‐ σει. δείκνυσι δὲ ἐντεῦθεν ὡς ὁ Διόνυσος οὐκ ἔστι θεὸς,
15	ὡς ἐν κωμῳδίᾳ παίζων. τὸ δὲ ἐγκέχοδα ἀπὸ τοῦ χέζω μέσος παρακείμενος.]
sch ran 481	ἀλλ’ ὡρακιῶ: Ἀντὶ τοῦ ὠχριῶ, φροντίζω. ὥρα γὰρ ἡ φροντίς. ἐκ δὲ φροντίδος ἐκλύεταί τις. (ὡρακιᾶ‐ σαι δὲ λέγεται τὸ ὑπὸ φόβου ὠχριᾶσαι· [ἀπὸ τοῦ τὴν ὥραν αἰκίζειν. τοῦτο δὲ Σοφοκλῆς εἶπεν ἐν Ἀμφιαράῳ
5	σατυρικῷ. τὸ ὠχριᾶσαι] θλιβομένης τῆς καρδίας. τοῦτο δὲ πολλοῖς γίνεται.)
sch ran 483	ποὖστιν: Ὁ Διόνυσος φοβούμενος λέγει, ποῦ ἐστιν ἡ καρδία μου; —ποῦ ’στιν ἡ καρδία σου; ὦ χρυσοῖ θεοὶ, ἐνταῦθ’ ἔχεις τὴν καρδίαν, ἔνθα μου τὴν χεῖρα προσήγαγες; C.
sch ran 484	ἐνταῦθ’ ἔχεις τὴν καρδίαν: ⟦Ἔνθα μου τὴν χεῖρα προσήγαγες· ἤγουν περὶ τὸν πρωκτόν.⟧ λαμβάνει ὁ Διόνυσος τὴν χεῖρα τοῦ Ξανθίου, καὶ προστίθησιν εἰς τὸν πρωκτόν. ὁ δὲ τίθησι τὸν σπόγγον εἰς τὸ αἰδοῖον
5	αὐτοῦ γέλωτος χάριν.
sch ran 487	πῶς δειλὸς: (Δειλός εἰμι ἐγὼ, ὅτι ᾔτησά σε σπογγίαν;) τοῦτο δὲ ὡς θαυμάζων ἑαυτὸν ὁ Διόνυσος λέγει, ὅτι οὐκ ἂν ἄλλος ᾔτησέ σε, ὦ Ξανθία, σπόγγον, ἀλλ’ ἐσιώπησεν ἄν. (τοῦ γὰρ δειλοῦ τὸ οἰκεῖον σιωπᾶν,
5	οὐ τὸ λαλεῖν.) ⟦τὸ δὲ ἐγώ ἢ μόνον κατ’ ἐρώτησιν, ἢ καθ’ ὁμαλισμὸν μέχρι τοῦ δειλός.⟧
sch ran 489	(ὀσφραινόμενος: Οἱ τῷ φόβῳ ἐκλυόμενοι ὀσφρή‐ σει τὸν πόνον παύουσιν. ὁ δὲ πόνος αὐτοῖς ἐκ καρδίας γίνεται.)
sch ran 490	ἀπεψησάμην: [Κατεμαξάμην.] (ἀποψᾶν λέ‐ γουσι τὸ ἐκμάσσειν. καὶ ἐν Πλούτῳ [818] «ἀποψώμεσθα δ’ οὐ λίθοις ἔτι.») —ψῶ σημαίνει πέντε. τὸ λεπτύνω, ἐξ οὗ καὶ ψιλὸν στρατιώτην λέγομεν τὸν ἄοπλον καὶ
5	γυμνόν. τὸ ψαύω καὶ προσεγγίζω, ἐξ οὗ καὶ ψώρα καὶ
5	τὸ ἀπεψησάμην. τὸ τέμνω, ἐξ οὗ καὶ ψωμὸς ὁ εἰς μι‐ κρὰ τεμνόμενος. τὸ συντρίβω, ἐξ οὗ καὶ ψώχοντες τοὺς στάχυας ἀντὶ τοῦ ταῖς χερσὶ συντρίβοντες. καὶ ψῶ τὸ καίω, ἐξ οὗ καὶ ψωλὸς δαλὸς ὁ κεκαυμένος καὶ ψωλόεις	Column end
10	εἶδος κεραυνοῦ. Θ.
sch ran 494	ἴθι νῦν: Τὸ ἴθι ἀντὶ τοῦ ἄγε. (συνομωνυμεῖ γὰρ τὸ δεῦρο, ὃ σημαίνει καὶ τὸ ἄγε.) ληματιᾷς: Λῆμά ἐστι τὸ φρόνημα. ληματιᾷς οὖν, μέγα φρονεῖς. (γράφεται καὶ ληματίας, χωρὶς τοῦ ι·
5	οἷον μεγαλόφρων καὶ ἰσχυρός.)
sch ran 496	⟦ἀφοβόσπλαγχνος: Ἄφοβος. ἐπειδήπερ ὁ φό‐ βος, ὥς φασιν, ἐν τοῖς σπλάγχνοις ἐστίν. ἢ ὅτι ἡ καρ‐ δία ἐν τοῖς σπλάγχνοις, περὶ ἣν ὁ φόβος γίνεται.⟧
sch ran 497	(ἀνὰ μέρος) ἐν ἴσῃ μερίδι. R. V.
sch ran 498	φέρε δὴ ταχέως: Οὐδαμῶς, φησὶν, ὀφείλεις λέ‐ γειν, ἀλλὰ καὶ διδόναι, ἵνα σοι πιστεύσω, ὅτι ἀληθῶς ἐπαγγέλλῃ μοι αὐτὰ διδόναι.
sch ran 499	εἰς τὸν Ἡρακλειοξανθίαν: Αὐτὸς Ξανθίας ἐκα‐ λεῖτο. παραπλήσια δὲ ὅπλα τοῖς Ἡρακλέους εἶχε. συμ‐ μιγνὺς οὖν τὰ δύο [ὁμοῦ] εἶπεν Ἡρακλειοξανθίαν.
sch ran 501	ὁὐκ Μελίτης μαστιγίας: Ἀντὶ τοῦ, ὁ ἐκ Μελί‐ της Ἡρακλῆς. ἐν γὰρ Μελίτῃ δήμῳ τῆς Ἀττικῆς ἐμυήθη Ἡρακλῆς τὰ μικρὰ μυστήρια. ἔστι δὲ ἐκεῖ καὶ ἱερὸν Ἡρακλέους. ἐκλήθη δὲ ἀπὸ Μελίτης νύμφης, (ᾗ ἐμίγη
5	ὁ Ἡρακλῆς). μαστιγίαν δὲ ὡς πρὸς δοῦλον. (παρὰ δὲ τὴν ὑπόνοιαν σκώπτει, ἐπειδὴ ἐν Μελίτῃ ἐστὶν ἐπιφα‐ νέστατον ἱερὸν Ἡρακλέους ἀλεξικάκου, ὁ δὲ Ξανθίας ἀντιμετείληφε τὴν τοῦ Ἡρακλέους σκευήν. τὸ δὲ τοῦ Ἡρακλέους ἄγαλμα ἔργον Γελάδου τοῦ Ἀργείου, τοῦ
10	διδασκάλου Φειδίου. ἡ δὲ ἵδρυσις ἐγένετο κατὰ τὸν μέ‐ γαν λοιμόν· ὅθεν καὶ ἐπαύσατο ἡ νόσος, πολλῶν ἀν‐ θρώπων ἀπολλυμένων. Ἀπολλώνιος δὲ οὐ κακῶς ὑπο‐ νενοῆσθαί φησι τὸ κωμῳδεῖσθαί τινα. ἴσως δὲ ὅτι ἦρχε, διὰ τοῦτο οὐκ ὠνομάσθη. ἢ ὀλίγον πρότερον [429] εἰ‐
15	ρῆσθαι. Καλλίας γὰρ ὁ Ἱππονίκου ἐν Μελίτῃ ᾤκει. παρεικάζει δὲ αὐτὸν ἅμα τῷ Ἡρακλεῖ, ἅμα χλευάζων διὰ τὸ λεοντῇ ἐν ταῖς μάχαις χρῆσθαι, ὡς ἐν τοῖς ὀπίσω κύσθου λεοντῆν ναυμαχεῖν ἐνημμένον. ἐπεὶ εἴ γε ὄντως ἐπὶ τὸν Ἡρακλέα ἀνέφερε, τί μᾶλλον
20	εἶπε τὸ ἐκ Μελίτης, καὶ μὴ ἐξ ἄλλου δήμου; παντα‐ χοῦ γὰρ Ἡράκλεια ἐπιφανῆ. σύνηθές τε οὐχ οὕτω λέ‐ γειν ἐπὶ θεῶν, οὑκ Μελίτης, ἀλλ’ ὁ ἐν Μελίτῃ, ὡς καὶ Ζεὺς ὁ ἐν Ὀλυμπίᾳ· ἐπὶ δὲ ἀνθρώπων, ἐκ Μελίτης, ἐξ Οἴου, ἐκ Κοθωκιδῶν. πῶς δὲ καὶ παλαιότερον εἶναι
25	Ἀριστοφάνους τὸ ἄγαλμα, εἰ ἀκμάζοντος τοῦ λοιμοῦ ἱδρύθη; σχεδὸν γὰρ μειρακίσκος ἤδη ἥπτετο τῶν ἀγώ‐ νων.)
sch ran 503	θεράπαινα Περσεφόνης (ᾍδου R.) λέγει ταῦτα πρὸς τὸν Ξανθίαν ἔχοντα τὴν λεοντῆν. R. V. Θ. θερά‐ πων, ὡς δέ τινες φασὶν, δούλη (οἱ δέ φασιν δούλην G.) Περσεφόνης. V.
sch ran 504	ἡ Κόρη δηλονότι. R.
sch ran 505	κατερικτῶν χύτρας: Τῶν κατακεκομμένων
sch ran 505	ὀσπρίων, ἢ τῶν κυάμων τῶν σχιζομένων. (λέγει δὲ τὰ σχιζόμενα ὄσπρια, τοὺς κυάμους), ⟦τὰ ἐρεικόμενα. καὶ τὴν ἐρίγμην δὲ ἐντεῦθεν ἐτυμολογοῦσί τινες.⟧	290
sch ran 506	ἔτνος ἐστὶν ἀθάρα μετὰ γάλακτος. R. ⟦ἔτνους: Ὃ νῦν φάβα οἱ ἰδιῶται καὶ οἱ ἄγροικοι, τὸ διαλελυ‐ μένον ὑπὸ τῆς ἑψήσεως καὶ τῆς τορύνης. τορύνη δὲ, ὁ χυτρόπους. Ἄλλως. πρῶτον εἰπὼν καθολικῶς κατερι‐
5	κτῶν, ἤτοι κατεσχισμένων ὀσπρίων, ἐπειδὴ οὐδὲν ἄλλο τῶν ὀσπρίων σχίζομεν ἀλλ’ ἢ τοὺς κυάμους, ὅταν ἔτνος ποιῆσαι θέλωμεν, ἐπήγαγε τὸ ἔτνους. ἔχαιρε γὰρ τούτῳ πάνυ ὁ Ἡρακλῆς. ἢ τὸ ἔτνους ἑρμηνεία τοῦ κατερι‐ κτῶν.⟧
sch ran 507	κολλάβους: Λέγει τοὺς ἄρτους, τοὺς ἐοικότας τὴν πλάσιν τοῖς κολλάβοις τῆς κιθάρας. οἱ δὲ εἶδος πλα‐ κοῦντος τετραγώνου, ἢ ἄρτου μικροῦ, παρὰ τὸ ἐκ με‐ γάλων κολλυβίζεσθαι. ⟦Ἄλλως. ἄρτοι νέοι ἐκ πυρῶν.
5	καὶ οἱ λάσταυροι ὑπὸ Σικυωνίων λέγονται. καὶ ἡ νευρὰ τοῦ ὀργάνου.⟧ —τὰ γὰρ ὀπτὰ καλὰ τὰ ἐξ ἀνθράκων ὀπτώμενα. V. Θ. τοὺς λεγομένους κόλλικας. φασὶ δὲ κολλάβους καὶ τὰ τῆς μουσικῆς ἰδιωτικῶς λεγόμενα κα‐ βάλια. Θ.
sch ran 508	ἐπαινῶ: Οὐ βούλομαι εἰσελθεῖν. Vict.
sch ran 511	ἔφρυγε: Ἐτηγάνιζε. Vict. (κᾦνον) ἀντὶ τοῦ καὶ οἶνον. R.
sch ran 512	πάνυ καλῶς: (Παραιτούμενοι οἱ παλαιοὶ ἔλεγον, κάλλιστ’ ἐπαινῶ, καὶ, ἐπῄνουν. νῦν οὖν παραιτούμενος εἰσιέναι φησὶν ὁ θεράπων,) ἀντὶ τοῦ ἔασον. ληρεῖς ἔχων: Τοῦτο λέγει κρατῶν αὐτὸν ὁ Διόνυσος,
5	καὶ μὴ συγχωρῶν αὐτὸν εἰσελθεῖν ἅμα τῇ θεραπαίνῃ τῆς Περσεφόνης. περιττὸν δὲ τὸ ἔχων.
sch ran 513	⟦καὶ γὰρ αὐλητρὶς: Αὕτη ἡ κατασκευὴ πρὸς τὸ, ἀλλ’ εἴσιθ’ ἅμ’ ἐμοί.⟧
sch ran 514	τὸ τέλειον ἥδε. V.
sch ran 515	εἰσάγεται καταφερὴς Διόνυσος. V.
sch ran 516*	ἡβυλλιῶσαι: (Ἡβῶσαι καὶ αἰσχρῶς τίλλου‐ σαι τὸ αἰδοῖον. ἢ) ἀντὶ τοῦ ἀκμάζουσαι τὴν ἡλικίαν. ⟦ἄρτι παρατετιλμέναι: Ἐκ τούτου δείκνυται ὅτι παρέτιλλον, καὶ οἱονεὶ ἐξέδερον ἢ ἔτυπτον τὸ γυναικεῖον
5	αἰδοῖον. οὕτως γὰρ πάλαι ἐψίλουν. καὶ δορίαλος τὸ γυ‐ ναικεῖον αἰδοῖον, ὡς παρὰ τῷ αὐτῷ ποιητῇ [fr. 336] αἱ γυναῖκες τὸν δορίαλον φράγνυνται.» τίλλουσι δὲ τὰς τρίχας αἱ νεόνυμφοι. ἣ ἐσπασμέναι τὰς ἐπανθούσας τῷ προσώπῳ τρίχας, καὶ τὰς τῶν ὀφρύων. κρεῖττον γάρ
10	ἐστι τοῦτο τοῦ ξυρεῖν.⟧ —παρατετιλμέναι: λείπει τὰς τρίχας. R. αἱ γὰρ μελλόνυμφοι τίλλουσι τὰς τρίχας. R. V. Θ.
sch ran 517	⟦τεμάχη: Τὰ κόμματα τῶν ἰχθύων.⟧
sch ran 518	[ἀφαιρεῖν: Ἀντὶ τοῦ κόπτειν, ἢ διαιρεῖν ἐκ τῶν ὀβελίσκων, ἢ κλέπτειν. ἐσῄρετο: Νῦν ἀντὶ τοῦ εἰσεφέρετο.]
sch ran 520	αὐτὸς: Ἀντὶ τοῦ ὁ δεσπότης.
sch ran 521	τῷ Διονύσῳ φησί. R. ὁ Ξανθίας πρὸς τὸν Διό‐ νυσον. μετεστόλισται γὰρ ὁ Διόνυσος εὐλαβηθεὶς καὶ περιβέβληται τὴν τοῦ Ξανθίου στολήν. V.
sch ran 522	ἐπίσχες: Κρατεῖ τὸν Ξανθίαν ὁ Διόνυσος. ⟦τὸ δὲ οὔτι που, ἢ ἀντὶ τοῦ ἆρα· ἢ πρὸς τὸ οὔτι που στι‐ κτέον. τὸ δὲ λοιπὸν κατ’ ἐρώτησιν λέγε. οὔτι που, ἤγουν οὐδαμῶς σπουδὴν ποιεῖς· ἤγουν ἀληθὲς τοῦτο ἐνόμισας,	Column end
5	ὅτι σε παίζων Ἡρακλέα ἐσκεύασα;⟧ ἆρα, φησὶ, νο‐ μίζεις σεαυτὸν Ἡρακλέα εἶναι, ἐπεὶ ἐποίησα παίζων (σχῆμά σε παραπλήσιον ἔχειν τοῦ Ἡρακλέους, διὰ τὴν λεοντῆν καὶ τὸ ῥόπαλον;)
sch ran 526	οὐ δήπου μ’ ἀφελέσθαι διανοεῖ: Ἀντὶ τοῦ ὄν‐ τως διανοῇ, ὥστε ἀφελέσθαι με τὰ ὅπλα. ἡ γὰρ οὐ ἄρ‐ νησις συγκατάθεσιν δηλοῖ.
sch ran 527	οὐ τάχ’ ἀλλ’ ἤδη ποῶ: Οὐδ’ ὅλως, φησὶ, δια‐ νοοῦμαι. ἀλλ’ ἤδη αὐτὰ ἀφαιροῦμαι· οἷον, οὐ διστάζω. —ἐπεὶ εἶπε σπουδάσεις, λέγει οὐ σπουδάσω λόγοις ἀλλ’ ἔργῳ. V.
sch ran 528	τὴν λεοντῆν. V.
sch ran 529	ἀνατίθημι. R. V.
sch ran 530	τὸ προσδοκῆσαι σεαυτὸν Ἡρακλέα εἶναι. V.
sch ran 534	ταῦτα μὲν πρὸς ἀνδρός ἐστιν: ⟦Εἴσθεσις μέ‐ λους χοροῦ προῳδικὴ στροφῆς λόγον ἔχουσα, (ἔχει γὰρ καὶ ἀντίστροφον, τὸ, νῦν σὸν ἔργον ἐστίν) ἐκ κώλων τρο‐ χαϊκῶν ιʹ, ὧν τὰ γʹ, ϛʹ, θʹ, δίμετρα καταληκτικὰ, ἤτοι
5	ἑφθημιμερῆ Εὐριπίδεια, τὰ δὲ λοιπὰ ἀκατάληκτα· πλὴν τοῦ τελευταίου τετραμέτρου ὄντος καταληκτικοῦ. ἑξῆς δὲ σύστημα κατὰ περικοπὴν ἀνομοιομερὲς, ἀνα‐ λόγως τῇ στροφῇ τῇ τε ποσότητι καὶ ποιότητι τῶν κώ‐ λων. ἐπὶ τῷ τέλει ἑκατέρου παράγραφος καὶ ἔσω νενευ‐
10	κυῖα διπλῆ διὰ τὴν ἀνταπόδοσιν.⟧ ταῦτα λέγει ὁ χορὸς διὰ τὸν Διόνυσον· ἐπειδὴ οὗτος, ὅτε ἐφοβήθη διὰ τὰς τοῦ διακόνου ἀπειλὰς, τὸν Ξανθίαν ἐποίησεν ὡς δε‐ σπότην, ἑαυτὸν δὲ δοῦλον. ὅτε δὲ ὁ θεράπων τοῦ ᾍδου ἀπήγγειλε τῷ Ξανθίᾳ, ὅτι ἡ κόρη (δεῖπνον καὶ) ὄψα
15	ἐποίησε, δεσπότην πάλιν ἑαυτὸν ποιεῖ, τὸν δὲ Ξανθίαν δοῦλον. ἀποδέχεται δὲ τὸν Διόνυσον ὁ χορὸς ὡς μὴ μέ‐ νοντα ἐπὶ τοῖς αὐτοῖς.
sch ran 535	ἀντὶ τοῦ εἰς πάντα τετριμμένος. R.
sch ran 536	(μετακυλίνδειν: Ὅμοιον τῷ ἐν Ἀλκμήνῃ Εὐ‐ ριπίδου οὐ γάρ ποτ’ εἴων Σθένελον ἐς τὸν εὐτυχῆ χωροῦντα τοῖχον τῆς δίκης ἀποστερεῖν.)
5	⟦παροιμία δέ ἐστι, πρὸς τὸν εὖ πράττοντα τοῖχον ῥέ‐ πειν, ἐπὶ τῶν περὶ τὸ λυσιτελοῦν αὑτοῖς ἀεὶ στρεφομέ‐ νων. εἴρηται δὲ ἐκ μεταφορᾶς τῶν ἐπιβατῶν τῆς νεὼς, ὅταν θατέρου μέρους αὐτοῖς κατακλυζομένου, πρὸς τὸ ἕτερον οὗτοι μεθίστανται.⟧ —τὴν μεταφορὰν εἶπεν ὡς
10	ἐπὶ τοῦ ἐπιβάτου· ὅταν γὰρ ταραχθῇ ἡ θάλασσα καὶ κινδυνεύῃ τὸ πλοῖον, ὁ ἐπιβάτης σωφρονῶν τὸν μὲν ἕτερον τοῖχον ἐᾷ, εἰς δὲ τὸν ἕτερον μετακυλίνδει ἑαυ‐ τόν. V.
sch ran 537	τὸ καλῶς πρᾶττον μέρος. R.
sch ran 538	ἢ γεγραμμένην: Ἀντὶ τοῦ, μηδὲν ἀνύοντα· ὅτι ἀκίνητον τὸ ἐπιγεγραμμένον τῇ εἰκόνι.
sch ran 539	μεταστρέφειν: Μεταστρέφεσθαι. C.
sch ran 539	τὸ ἡδύτερον καὶ εὖ ἔχον. V.	291
sch ran 541	Θηραμένης: Οὗτος τῶν τὰ πολιτικὰ πραττόν‐ των. σκώπτει δὲ αὐτὸν ὡς εὐμετάβολον ὄντα καὶ πρὸς τὸν καιρὸν ἁρμόζοντα. οὗτος δὲ γέγονεν ὁ Θηραμένης διδάσκαλος Ἰσοκράτους, (στρατηγὸς δὲ καὶ ὑποκριτὴς
5	εὐμετάβλητος, Ἄγνωνος παῖς, Στειριεὺς τῶν δήμων. τούτῳ πολλὰ μὲν καὶ ἄλλα παρανενόμηται, δύο δὲ τὰ μέγιστα καὶ σχετλιώτατα, ἥ τε τῶν ἐν Ἀργεννούσῃ στρατηγῶν ἀπαγωγὴ, ἣν αὐτὸς συνεστήσατο μετὰ Καλλιξένου, καὶ ἡ τῶν λʹ ἐπὶ καταλύσει τοῦ δήμου κα‐
10	τάστασις. τοιγάρτοι τῆς τοῦ βίου προαιρέσεως ἐπαξίας τῆς τελευτῆς ἔτυχεν· ὑπὸ γὰρ αὐτῶν τῶν λʹ ἀνῃρέθη, Κριτίου κρίναντος αὐτόν. ἔνιοι δέ φασι καὶ καταφυγόντα αὐτὸν ἐπὶ τὴν ἑστίαν ἀποσπασθῆναι. τοῦτον διὰ τὴν ποικιλίαν τοῦ ἤθους Κόθορνον ἐκάλουν, ἐπειδὴ ἑκατέρᾳ
15	στάσει τῇ τῶν πολιτευομένων ἑαυτὸν παρετίθει, καθο‐ μιλῶν τοῖς καιροῖς καὶ τὸ συμφέρον ἑαυτοῦ τοῦ πιστοῦ προτάσσων, ἐπειδὴ καὶ ὁ κόθορνος ἀνδράσι καὶ γυναιξὶ πρὸς τὰς ὑποδέσεις ἁρμόττει. δοκεῖ δὲ οὗτος καὶ τὰ τρία ψηφίσασθαι ἐπιζήμια, ἢ δεσμεύεσθαι ἐν τῷ ξύλῳ,
20	ἢ πιεῖν κώνειον, ἢ ἐκφυγεῖν. δοκεῖ δὲ ἀπὸ Κέω τῆς νήσου εἶναι, οὐκ εἶναι δὲ γνήσιος, ἀλλὰ ποιητὸς υἱὸς τοῦ Ἄγνωνος. ὁ Θουκυδίδης δὲ [8, 68] αὐτὸν ἐπαινεῖ.) ⟦Ἄλλως. ὁ Θηραμένης οὗτος ἀνὴρ πανοῦργος ἦν, καὶ πρὸς τοὺς καιροὺς μεταβαλλόμενος. Χῖοι γὰρ καὶ Κῖοι
25	πόλεμον εἶχον πρὸς ἀλλήλους. ὅτε οὖν παρὰ Χίοις ἦν, Χῖον ἑαυτὸν ἐκάλει· ὅτε δὲ παρὰ Κίοις, Κῖον· τῇ δὲ ἀληθείᾳ Χῖος ἦν.⟧
sch ran 542	ἐν στρώμασι Μιλησίοις: Ἐκεῖ γὰρ ἐν Μιλήτῳ καλὴ ἡ τῶν στρωμάτων ἐργασία. (καὶ τὰ Μιλήσια στρώματα ποικίλα καὶ ἁπαλὰ γίνεται καὶ διάφορα.) ⟦εἰς τρυφὴν δὲ οἱ Μιλήσιοι διαβάλλονται, καὶ εἰς τὸ
5	στολῆς πολυτελές· ἐσθῆτές τ’ ἐνταῦθα κατεσκευάζοντο ποικίλαι καὶ τάπητες· ὡς καὶ Θεόκριτος [15, 125] πορφύρεοι δὲ τάπητες ἄνω μαλακώτεροι ὕπνου, ἁ Μίλατος ἐρεῖ χὡ τὰν Σαμίαν καταβόσκων.⟧ ἀμίδα δὲ, τὴν οὐρητρίδα, τὸ οὐρηρὸν ἀγγεῖον.
sch ran 543	ἀνατετραμμένος: Ἀνακείμενος καὶ φιλῶν ὀρ‐ χηστρίδα. R. V. ἄνω χάσκων. V. ἀνακεκλιμένος καὶ ἐξηπλωμένος. κινῶν: Συνουσιάζων. E.
sch ran 544	ἐγὼ δὲ πρὸς τοῦτον: Ὁρῶν γὰρ ὁ Διόνυσος συνιόντα τῇ ὀρχηστρίδι τὸν Ξανθίαν, καὶ ὥσπερ ἐρε‐ θιζόμενος τοῦ αἰδοίου ἐδραττόμην (φησὶν) ἀντὶ τοῦ ἐμαυτοῦ, ὁ δὲ Ξανθίας γνοὺς ἅτε καὶ αὐτὸς πρότερος
5	τὰ αὐτὰ ποιῶν ἐπάταξεν ἄν με.
sch ran 545	τοῦ ’ρεβίνθου: Τοῦ αἰδοίου. τὸ δὲ ὅλον, ὡς ταῦτα τοῦ Ξανθίου ποιοῦντος, ἐπειδὰν διακονῇ τῷ Διονύσῳ, καὶ διὰ τοῦτο ἐπιγνόντος ἂν αὐτὰ, εἰ ἀνὰ μέρος ἐποίει ὁ Διόνυσος. —ἢ κυρίως ἐρεβίνθου· εἰώ‐
5	θασι γὰρ οἱ δοῦλοι ἐν τοῖς τῶν δεσποτῶν πότοις εἰς παραμυθίαν ἑαυτῶν τοιαῦτα περιφέρειν. V.
sch ran 548	τοὺς χοροὺς τοὺς προσθίους: Ἀντὶ τοῦ εἰπεῖν ὀδόντας, εἶπεν χορούς. Διόνυσος γάρ ἐστιν ὁ τῶν χο‐
sch ran 548	ρῶν προστάτης. τὸ δὲ ὅλον παρὰ τὴν ὑπόνοιαν.	Column end
sch ran 549	Πλαθάνη, Πλαθάνη: ⟦Κορωνὶς ὁμοία εἰσιόν‐ των τῶν ὑποκριτῶν. οἱ δὲ στίχοι ἰαμβικοὶ τρίμετροι ἀκατάληκτοι μαʹ, ὧν τελευταῖος δέχομαι τὸν ὅρκον κἀπὶ τούτοις λαμβάνω.⟧
5	πανδοκεύτρια πρὸς Πλαθάνην θεράπαιναν ἑαυτῆς λέγει. εἰσάγει δὲ τὸν Ἡρακλέα νῦν βεβρωκότα τι. (554) ἀνημιωβολιμαῖα δὲ, ἀντὶ τοῦ, ἕκαστον αὐτῶν ἥμισυ ὀβολοῦ ἦν, ἄξιον ἡμιωβολίου. (ἢ ὠμὰ ὄντα κατὰ τὸ ἥμισυ. Ἄλλως. ὅτι ἰδίως ἐπὶ τοῦ ἀνημιωβολίου πω‐
10	λούμενα. ἀπὸ δὲ συντάξεως ὀνόματα γίνεται καλὸς καὶ ἀγαθὸς, καλοκαγαθία· θεοῖς ἐχθρὸς, θεοεχθρία· οὕτως ἀν’ ἡμιωβόλιον, ἀνημιωβολιαῖον. δηλοῖ δὲ ἡμιω‐ βόλου ἄξια. ἐπισημειοῦσθαι δὲ τὴν λέξιν ἔδει τῷ χ. ἀνάβραστα δὲ,) ζεστὰ, ἡψημένα. —ζεστὰ, παρὰ τὸ
15	βράσσειν. V. ἀνημιωβολιαῖα: Ἄξιον ἡμίσεος ὀβολοῦ ἓν ἕκαστον. C. παλαιόν: Ὅτι ὥσπερ ἀπὸ τοῦ καλὸς καὶ ἀγαθὸς σύνθετον ὄνομα γίνεται καλοκαγαθία, καὶ ἀπὸ τοῦ θεὸς καὶ τοῦ ἐχθρὸς θεοεχθρία, οὕτω καὶ ἀπὸ τοῦ
20	ἥμισυ καὶ τοῦ ὀβολὸς, ἡμιωβολιαῖον, τὸ ἡμιοβόλου ἄξιον. διὸ καὶ ἐπισημειοῦσθαι τὴν λέξιν τῷ χ. Cant.2.
sch ran 550	ὅτε ἦλθεν ἐπὶ τὸν Κέρβερον. V.
sch ran 551	ἡ ἑτέρα πανδοκεύτρια. R.
sch ran 552	τῷ Διονύσῳ δηλονότι. R. V.
sch ran 554	ἀντὶ τοῦ ὁ Διόνυσος. ὁ Ξανθίας δὲ ἠρέμα λα‐ λεῖ. V.
sch ran 555	[ληρεῖς ὦ γύναι: Οὐ δείκνυται Ἡρακλῆς σκο‐ ρόδων γευσάμενος. διὸ πρὸς ταύτην φησὶ, ληρεῖς, ὦ γύναι.]
sch ran 556	⟦οὔμενούν με προσεδόκας: Οὐ προσεδόκας με γνῶναί σε, ἐπειδὴ κόθορνος τοῦ Διονύσου ἐστὶν, οὐ τοῦ Ἡρακλέους.⟧ —κοθόρνους τὰ ὑποδήματα. R. V.
sch ran 558	τὸ τάριχος: Οὕτως ἔλεγον οἱ Ἀττικοὶ, οὐδετέ‐ ρως. ἐπελαθόμην δὲ, φησὶν, εἰπεῖν τὸ τάριχος.
sch ran 559	νέον, ἁπαλόν. V.
sch ran 560	αὐτοῖς τοῖς ταλάροις: Ἔτι ὄντα, φησὶν, ἐν τοῖς μικροῖς καλαθίσκοις. —ταλάροις: Τυροβόλοις. Borg. τοῖς μικροῖς καλαθίοις, ὅπου ὁ τυρός ἐστι. R. αὐτοῖς: Σύν. ταλάροις: Καλαθίσκοις. λέγει δὲ τὰ λεγόμενα
5	ἰδιωτικῶς τυροβόλια. C.
sch ran 561	ἀπῄτουν. V. Θ.
sch ran 562	κἀμυκᾶτο (κἀπεμυκᾶτο E.): Ἐπεβριμήσατο. D. E. πικρὸν ἐβρυχᾶτο, ἐμήνιεν. R. V. Θ. M.
sch ran 563	οὗτος ὁ τρόπος πανταχοῦ: Τὸ τρώγειν καὶ μὴ διδόναι, φησὶ, τὸν μισθόν. τοῦτο δὲ ὁ Ξανθίας, ἐπαί‐ ρων κατὰ τοῦ Διονύσου τὰς γυναῖκας.
sch ran 564	(μαίνεσθαι δοκῶν: Καὶ παρ’ Εὐριπίδῃ μαινό‐ μενος Ἡρακλῆς καὶ σπῶν τὸ ξίφος. πρὸς τοῦτο οὖν παίζει.)
sch ran 565	ἀντὶ τοῦ δείσασαι δυϊκῶς. R. V.
sch ran 566	κατήλιφα: Τὴν μεσόδομον, (ἢ τὴν κλίμακα). —κλίμακα. Br. σανίδα, ἐν ᾗ πάντα τὰ πωλούμενα τιθέασιν, εἰς ἣν ἀναβαίνοντες οἱ κατοικίδιοι ὄρνις ἐκεῖ
sch ran 566	κοιμῶνται. νομίζουσι δὲ Ἡρακλέα τὸν Διόνυσον εἶναι	292
5	ὡς ἡρπακότα τὰ χρειώδη καθ’ ᾍδου, ὅτε κατῆλθεν ἐπὶ τὸν Κέρβερον. V.
sch ran 567	τὰς ψιάθους: Οἷον καὶ τὰ στρώματα τοῦ παν‐ δοκείου. ἐν δὲ τῷ Καλλιστράτῳ γέγραπται τοὺς ψιά‐ θους, καὶ ὅτι σεσημείωται τοῦτο, ὅτι ἀρσενικῶς εἶπε. —ὅτι ὧδε ἀρσενικῶς, ὧδε δὲ θηλυκῶς, διὸ τὸ χ. V. Θ.
5	(τὸ δὲ, ἀλλ’ ἐχρῆν τι δρᾶν, δύναται καὶ ἡ γυνὴ λέγειν, ἀντὶ τοῦ τιμωρήσασθαι.) —ἐχρῆν ὑμᾶς τι δρᾶν περὶ αὐτόν. Br.
sch ran 569	τὸν προστάτην Κλέωνα: Ἦν γὰρ ἀποθανὼν τότε. τὰ δὲ δράματα καθ’ ᾅδου νῦν. Κλέωνα δὲ τὸν βυρσοδέψην, εἰς ὃν γέγραφε τοὺς Ἱππέας. Ὑπέρβολον δὲ, εἰς ὃν καὶ Εὔπολις ἔγραψε τὸν Μαρικᾶν. ἀπώλετο
5	δὲ περὶ τὴν Σάμον, πολεμούντων αὐτῷ τῶν Σαμίων.
sch ran 570	ἐάνπερ ἐπιτύχῃς: Ὡς καὶ τοῦ Ὑπερβόλου τεθνηκότος. παρατηρητέον δὲ ὅτι τέσσαρες ἐπὶ σκηνῆς διαλέγονται.
sch ran 573	⟦φορτία: Ψωμοὺς, κρέα, τυροὺς, καὶ τἄλλα. τινὲς δὲ ἤκουσαν τὰ κόπρια φορτικῶς.⟧
sch ran 574	τινές φασι τὸν Διόνυσον λέγειν τοῦτον τὸν στί‐ χον. R. ὄρυγμα ἐν Ἀθήναις, εἰς ὃ ἐβάλλοντο οἱ κα‐ κοῦργοι. V.
sch ran 576	κόλικας: Ἢ ἄρτους, ἢ ἔντερα. τὸ δὲ ᾧ, οὐ πρὸς τὸ δρέπανον, ἀλλὰ πρὸς τὸν λάρυγγα. κατέσπασας δὲ ἀντὶ τοῦ κατεβρόχθισας.
sch ran 578	ἐκπηνιεῖται: Ἃ ἔφαγεν ἡμῶν, ἀφελκύσει. ἀπὸ τῶν τὴν κρόκα μηρυομένων εἰς πηνία. (Ἄλλως. ἐξελκύσει ἀπὸ τοῦ πηνίου. Ὅμηρος [Il. Ψ, 762] «πηνίον ἐξέλκουσα.») ⟦ἢ ἐξάξει. ἀπὸ μεταφορᾶς τῆς κατὰ μι‐
5	κρὸν ἐκ τοῦ σκώληκος ἐξαγομένης πήνης. εἰ δὲ διὰ τῆς οι διφθόγγου γράφεται, μετὰ τιμωρίας ἀπαιτήσει.⟧ τὸ ἐκποινιεῖται ἢ διὰ τοῦ ο καὶ ι γράφεται, ἀντὶ τοῦ μετὰ τιμωρίας ἀπαιτήσει. ἢ διὰ τοῦ η, ἵν’ ᾖ ἀντὶ τοῦ ἐξάξει. ἐπειδὴ καὶ τὴν μέταξαν καταρχὰς ἐκ τοῦ
10	σκώληκος ἐξάγομεν κατὰ μικρόν. πήνη δὲ ἡ μέταξα. C. E. ἐξελκύσει. D. ἐκποινιεῖται: Μετὰ τιμωρίας λά‐ βοι. E. προσκαλούμενος: Ἀντὶ τοῦ ἐγκαλῶν, εἰς δικαστή‐ ριον ἕλκων, (κατηγορῶν αὐτοῦ).
sch ran 579	(κάκιστ’ ἀπολοίμην: Ἐνταῦθα φοβούμενος ὁ Διόνυσος ὑποκρίνεται φιλίαν πρὸς Ξανθίαν, ἵνα πάλιν Ἡρακλῆς γένηται, καὶ αὐτὸς Ξανθίας κελευόμενος ὑπὸ Διονύσου.)
sch ran 582	⟦καὶ πῶς ἂν Ἀλκμήνης: Ἅπερ πρὸς αὐτὸν ὁ Διόνυσος πρότερον ἔλεγε, ταῦτα λέγει καὶ αὐτὸς εἰρω‐ νευόμενος καὶ παίζων.⟧
sch ran 588	γλάμων: (Ὁ ἔχων λήμας, ὁ ἀκάθαρτος), ⟦πα‐ ρόσον ἐρώμενος, φασὶν, ἦν Διονύσου.⟧ Καλλίστρατός φησιν ὅτι οὕτως ἐκαλεῖτο Γλάμων, ὡς Χάρων. ἄλλοι δὲ, τὸν λημῶντα καὶ δίυγρον τοὺς ὀφθαλμούς. Σοφο‐
5	κλῆς ἐν Μάντεσιν ἐπί τινων ὀρνέων «τοὺς γλαμυροὺς «κατὰ φορβάν.»
sch ran 589	κἀπὶ τούτοις λαμβάνω, ἐπὶ τῷ μὴ ἀφαιρεῖσθαί
sch ran 589	με τὸ Ἡρακλέους σχῆμα. V.	Column end
sch ran 590	νῦν σὸν ἔργον: ⟦Εἴσθεσις μελῶν χοροῦ περιο‐ δικὴ καὶ ἀντίστροφος ὁμοία τῇ προρρηθείσῃ, καὶ τὸ σύστημα τοῖς αὐτοῖς τῶν ἐν τῇ στροφῇ κατά τε ποσό‐ τητα καὶ ποιότητα κώλοις συγκείμενον ἔχουσα. ἧς ἐπὶ
5	τῷ τέλει παράγραφος. τοῦ δὲ συστήματος δύο διπλαῖ, ἡ μὲν ἐν ἀρχῇ, ἡ δὲ κατὰ τὸ τέλοσ ⟧—ὁ χορὸς πρὸς τὸν Ξανθίαν. R. V. (τὸ δὲ ἑξῆς·) νῦν σὸν ἔργον ἐστὶν ἀνανεάζειν.
sch ran 593	ἀντὶ τοῦ Ἡρακλέους. R. V. μωραίνων ληφθή‐ σῃ. V.
sch ran 594	παραληρῶν: ⟦Ἀγενές τι ποιῶν, καὶ οὐ τῆς Ἡρακλέους σκευῆς ἄξιον.⟧ —οὐδὲν πλέον τοῦ ληρῶν. R. V.
sch ran 595	ἀντὶ τοῦ μαλακισθείς. R. V. ἀντὶ τοῦ ἂν εἴπῃς τι. V.
sch ran 603	ὀρίγανον: ⟦Ἀντὶ τοῦ δριμύ. τοιοῦτον γὰρ τὸ φυτόν.⟧ —πρὸς τὸ ἄνω. δεῖν δὲ ἔοικε δριμὺ βλέ‐ πειν. R. V.
sch ran 604	ἀντὶ τοῦ φοβεῖσθαι. R. V.
sch ran 605	ξυνδεῖτε ταχέως: ⟦Κορωνὶς αὖθις ἑτέρα εἰσιόν‐ των τῶν ὑποκριτῶν. οἱ δὲ στίχοι ἰαμβικοὶ τρίμετροι ἀκατάληκτοι ξεʹ· ὧν τελευταῖος πρότερον ποιῆσαι πρίν με τὰς πληγὰς λαβεῖν.
5	ὁ ξʹ μέντοι ἰαμβικὸς ἑφθημιμερής. εἶτα κῶλον ἀντι‐ σπαστικὸν ἐξ ἐπιτρίτου πρώτου ἡμιόλιον. μεθ’ ὃ μονό‐ μετρον ὑπερκατάληκτον ἐξ ἐπιτρίτου τετάρτου, καὶ Ἰωνικὸν ἀπ’ ἐλάσσονος ἡμιόλιον. ἐπὶ τῷ τέλει πάντων κορωνίς.⟧ τὸν κλέψαντα τὸν κύνα τὸν Κέρβερον.
sch ran 606*	ἥκει τῳ κακόν: Ὁ Διόνυσος τοῦτο λέγει, ὅπερ καὶ ὁ Ξανθίας περὶ αὐτοῦ ἀνωτέρω. ἀμέλει δώσει δίκην. (ἡσυχῆ δὲ ταῦτα λέγει.)
sch ran 607	μὴ πρόσιτον: (Οὐκ εὖ οὐδὲ κυρίως τὸ πρόσιτον προκαλεῖται. δύναται δὲ ἄλλοις μὲν λέγειν τὸ πρόσιτον ἑπομένοις αὐτῷ, ἄλλους δὲ ἔτι καλεῖν.) ὧν καὶ τὰ ὀνό‐ ματα εἴρηκεν ὡς δούλων, ἢ τοξοτῶν βαρβάρων. τινὲς δέ
5	φασιν, ἐκ τοῦ, εἶεν καὶ μάχει, τὸν παρὰ τοῦ Πλούτω‐ νος ἐξελθόντα λέγειν ἕως τοῦ, κλέπτοντα τἀλλότρια. τὸ δὲ μἀλλ’ ὑπερφυᾶ, τὸν Διόνυσον λέγειν. εἶτα πάλιν τὸν παρὰ τοῦ Πλούτωνος, σχέτλια μὲν οὖν καὶ δεινά. ἔνιοι δέ φασι πάντα αὐτὸν λέγειν τὸν Πλούτωνα, ἀγα‐
10	νακτοῦντα ἐπὶ τῷ τύπτεσθαι τοὺς ἀκολούθους ὑπὸ Ξανθίου, ἀπὸ τοῦ εἶεν καὶ μάχει, ἕως τοῦ, σχέτλια μὲν οὖν καὶ δεινά. —εἶεν ταῦτα ἃ λέγεις καὶ μάχῃ ἡμῖν. Br.
sch ran 610	εἶτ’ οὐχὶ δεινὰ: ⟦Εἶτ’ οὐχὶ δεινὰ, κλέπτοντα τοῦτον τὰ ἀλλότρια πρὸς τούτῳ τύπτειν;⟧ —δεινὰ ἀντὶ τοῦ μεγάλα. R. V. οὐ δεινὸν, φησὶν, ὅτι καὶ τύπτει κλέψας; R.
sch ran 611	(μάλ’ ὑπερφυᾶ: Τιμαχίδας βραχέως ἀξιοῖ προφέρεσθαι, οὐ πιθανῶς, συναλοιφῆς οὔσης ἐκ τοῦ μή καὶ ἀλλά. ὅτι γὰρ τῷ μή πολλαχῇ ἀντὶ τοῦ οὐ χρῶν‐ ται, πολλάκις εἴρηται.)
sch ran 614	ἀντὶ τοῦ τυχόν. R. V.	293
sch ran 615	σοι: Χάριν σου. C. γενναῖον: Ἀντὶ τοῦ εὐγε‐ νές. R. V.
sch ran 616	βασάνιζε γὰρ τὸν παῖδα: Λέγεται βασανίζειν καὶ τὸ χωρὶς πληγῶν ἀνακρίνειν, ἀπὸ τῆς βασάνου λίθου. —τὸν Διόνυσον. V.
sch ran 618	ἐν κλίμακι δήσας: Τὸ ἐν πρὸς τὸ δήσας, ἀντὶ τοῦ ἐνδήσας κλίμακι. ἀντὶ τοῦ, εἰς κλίμακα δήσας, ὡς Ὅμηρος [Il. Α, 593] «κάππεσον ἐν Λήμνῳ.» ἀντὶ τοῦ εἰς τὴν Λῆμνον.
sch ran 619	ὑστριχίδι: Ἐκ δέρματος μετ’ αὐτῶν τῶν τρι‐ χῶν μάστιξ. R. V. ἐξ ὑείων τριχῶν μάστιγι. Br.
sch ran 621	ὀπτὰς πλίνθους. V. πλὴν πράσῳ μὴ τύπτε τοῦ‐ τον: Ἐπεὶ οἱ ἐλεύθεροι πρὸ τούτου πράσοις ἐδέροντο καὶ σκορόδοις. (τὸ δὲ χ πρὸς τὸ ἔθος τοῦ τύπτειν. οἱ δὲ ὅτι διώρισται τὸ πράσον ἀπὸ τοῦ γητείου. τινὲς γὰρ
5	οἴονται εἶναι τὸ τοῦ πράσου φύλλον. δύναται μὲν οὖν ἐν ἤθει τὰ ὄντως χαλεπὰ προσθεὶς, ἐπιφέρειν· πλὴν μὴ τούτοις αὐτὸν τύπτε, ἅπερ ἐστὶν ἐλαφρότατα. δύναται δὲ καὶ ἄντικρυς· βασάνιζε πανταχῶς αὐτὸν, μὴ ἐν παιδιᾷ, μηδὲ ὡς τοὺς ἐλευθέρους παῖδας τῷ ἐκκαυλή‐
10	ματι τοῦ πράσου τύπτουσιν ἢ τοῦ γητείου.)
sch ran 623	κἄν τι πηρώσω: Ἐὰν βλάψω μέρος τοῦ σώ‐ ματος τοῦ παιδίου τύπτων, τὴν τιμὴν λήψῃ.
sch ran 625	μὴ δῆτ’ ἔμοιγε: Οἷον ἄνευ τιμῆς, οὐδὲν θέλω ὑπὲρ αὐτοῦ. ⟦τινὲς δὲ, μὴ δῆτ’ ἐμέ γε, τοῦτον δὲ βα‐ σάνιζ’ ἀπαγαγών. αὐτὸν μὲν οὖν. εἶναι δὲ καὶ ὅλον τοῦ Ξανθίου.⟧ —μὴ δῆτ’ ἔμοιγε πηρώσῃς αὐτὸν, ἀλλ’
5	ἀπαγαγὼν αὐτὸν, οὕτως ὡς ἔφην βασάνιζε. E.
sch ran 626	ἡ κατά ἀντὶ τῆς ὑπό. R.
sch ran 627	κατάθου: Ἀπειλῶν τῷ Διονύσῳ λέγει τὸ κα‐ τάθου.
sch ran 628	μηδὲν ψεῦδος: Ὁ γὰρ τόπος οὐ δέχεται ψεῦ‐ δος, ὅπου πᾶσα κρίσις. τὸ δὲ ἀγορεύω ἐν ὀργῇ λέλε‐ κται.
sch ran 632	ταῦτ’ ἀκούεις: Ὁ παρὰ τοῦ Πλούτωνος τοῦτό φησι τῷ Ξανθίᾳ. ἀντὶ τοῦ, ὄντως εἶ δοῦλος.
sch ran 636	οὐ καὶ σὺ τύπτει: Τὸ τύπτει δεύτερον πρόσω‐ πον, Ἀττικῶς. —[ὁ Διόνυσος πρὸς τὸν Ξανθίαν] ὅτι Ἡρακλέα σαυτὸν λέγεις. R. V. τινές φασι τοῦ Ξανθίου ὅλον εἶναι. (τινὲς δὲ, τοῦ Διονύσου πρὸς τὸν Ξανθίαν.)
5	⟦θεὸς γὰρ ὁ Ἡρακλῆς, ὃν ὁ Ξανθίας ἐμιμεῖτο.⟧
sch ran 638	ἢ προτιμήσαντά τι: Φροντίσαντα τῶν πληγῶν, Ἀττικῶς. ἢ ἐπιστραφέντα, τοῦ δακρῦσαι ἢ ἀποιμῶξαι ἕνεκα. —προτιμήσαντα: Φροντίσαντα, ἢ αἴσθησιν λαβόντα. Br.
sch ran 644*	παρακινήσαντα: Κινηθέντα, ἢ σαλευθέντα, (ἐκτραπέντα τοῦ καθεστηκότος ἢ αἰσθανθέντα, παρό‐ σον ὁ αἰσθανόμενος μάστιγος κινεῖται.) —ἀποκινή‐ σαντ’: Ἐκτραπέντα τοῦ καθεστηκότος. E.
sch ran 645	ἤδη ’πάταξά ς’: Πιθανὸν τὸν Ξανθίαν πρῶτον τύπτεσθαι. (οὕτω γὰρ καὶ τὸ «οὐ μὰ Δί’ ἀλλ’ ἐφρόν‐ τισα, ὁπόθ’ Ἡράκλεια τἀν Διομείοις.» τινὲς [μὲν ὅτι Ξανθίας]. εἰς αὐτὸν [γὰρ] ἐλεύσεται, ἅτε δὴ
5	Ἡρακλέα τέως ὄντα. τινὲς δὲ, ὅτι Διόνυσος. ἔχει δὲ καὶ τοῦτο λόγον, ὅτι θεράπων νῦν ἐστιν ὁ Διόνυσος καὶ πρῶτος τύπτεται.) προσποιεῖται γοῦν (ὁ ἕτερος) μὴ αἰσθάνεσθαι, λέγων, οὐδ’ ἐμοὶ δοκεῖς.	Column end
sch ran 646	πηνίκα: Ὡς μὴ αἰσθανόμενος καὶ αὐτὸς ὁ Διόνυσος λέγει· πότε με ἔτυψας.
sch ran 647	κᾆτα πῶς οὐκ ἔπταρον: Οὐκ ᾐσθόμην. ὁ γὰρ πταρμὸς κεφαλῆς κίνησις καὶ αἴσθησις. ἢ ἐπεὶ οἱ θι‐ γόντες τοῦ μυκτῆρος λεπτῷ κάρφει πτάρνυνται, ἢ ὀσφραίνονται προσενεγκόντες. οὕτω, φησὶν, ἥψατό μου
5	ἡ πληγὴ, ὃν τρόπον ἅπτεται κάρφος μυκτῆρος.
sch ran 649	οὔκουν ἀνύσεις: Οὐ σπεύσεις· αὐτὸς ὁ μαστι‐ γούμενος ἐπικελεύων τῷ τύπτοντι.
sch ran 651	τἀν Διομείοις: Δῆμος τῆς Αἰγηίδος φυλῆς, ἀπὸ Διόμου (ἐρωμένου) τοῦ Ἡρακλέους. ἔστι δὲ Ἡράκλειον αὐτόθι. περὶ οὗ καὶ Ῥιανός φησι δηλῶν, ὅτι Δίομος Ἡρακλῆς ἐγένετο. —τοῦτο ὡς ἀλγήσας φησί. R.
sch ran 652	ἐπὶ τὸν ἕτερον, ἵνα τύψῃ αὐτόν. R. ἄνθρωπος ἱερός: Ἀποδέχεται αὐτὸν ὁ τύπτων ὡς δερόμενον καὶ φροντίζοντα τῶν μυστηρίων. ⟦τυπτόμενος γὰρ θείας τελετῆς μέμνηται.⟧
sch ran 653	τὸ ἰοὺ ἰού ὡς αἰσθόμενος ὁ Διόνυσος λέγει. R. ἱππέας ὁρῶ: Ὡς θαυμάζων ἱππέων ἔφοδον. προφάσεις δὲ ἐξευρίσκουσι γελοίως.
sch ran 654	κρομμύων ὀσφραίνομαι: Τοῦτο γὰρ συμβαίνει, τὸ δακρύειν ἀκουσίως, τοῖς ὀσφραινομένοις κρομμύων. —ταῦτα γὰρ παρεκτικὰ δακρύων. Θ.
sch ran 655	(ἔπειτα προτιμᾷς οὐδέν: Καὶ νῦν οἷον οὐκ ἐπιστρέφῃ. δύναται δὲ τὸ αὐτὸ πρόσωπον λέγειν ὅλον.)
sch ran 657	τὴν ἄκανθαν ἔξελε: Ὁ Ξανθίας ἀλγήσας λέγει. R. ἐπάρας (τὸν πόδα) τὴν πτέρναν δείκνυσι.
sch ran 658	τί τὸ πρᾶγμα τουτί: Ὡς δυσκρίτως ἔχων τοῦτο λέγει ὁ Αἰακός.
sch ran 659	(Ἄπολλον, ὅς που: ᾌδειν προσποιεῖται αἰσθό‐ μενος ὁ Διόνυσος. οἱ γὰρ ἀλγοῦντες τοὺς θεοὺς ἀνακα‐ λοῦνται.)
sch ran 661	(ἴαμβον Ἱππώνακτος: Ὡς ἀλγήσας καὶ συγ‐ κεχυμένος οὐκ οἶδε τί λέγει· ἐπεὶ οὐχ Ἱππώνακτος, ἀλλ’ Ἀνανίου. ἐπιφέρει δὲ ὁ Ἀνανίας αὐτῷ ἢ Νάξον, ἢ Μίλητον, ἢ θείαν Κλάρον
5	ἵκου καθ’ ἱέρ’, ἢ Σκύθας ἀφίξεαι.)
sch ran 662	τὰς λαγόνας σπόδει: Κάθαιρε. σποδεῖν γὰρ κυρίως τὸ τοὺς βωμοὺς καθαίρειν.
sch ran 664	ὁ ἕτερος τῶν τυπτομένων λέγει. R.
sch ran 665	(ὃς Αἰγαίου πρῶνας: Παρὰ τὰ Σοφοκλέους ἐκ Λαοκόωντος «Πόσειδον, ὃς Αἰγαίου μέδεις πρῶνας, ἢ «γλαυκᾶς μέδεις εὐανέμου λίμνας, ἐφ’ ὑψηλαῖς σπιλά‐ «δεσσι στομάτων.»)
sch ran 668	ἀμφότεροι γὰρ ὠδυνήθησαν. R. V.
sch ran 670	ὁ ᾍδης. R. ὁ Πλούτων. Θ. τὸν θεὸν ἐξ ὑμῶν. R. V.
sch ran 675	⟦Μοῦσα χορῶν ἱερῶν: Κἀνταῦθα παράβασίς ἐστιν, ἀλλ’ οὐκ ἔχει πάντα μέρη τῆς παραβάσεως, ἀλλὰ
sch ran 675	μόνα τὰ τέσσαρα, τὴν ᾠδὴν, τὸ ἐπίρρημα, τὴν ἀντῳ‐ δὴν, τὸ ἀντεπίρρημα. ἔστι γοῦν ἡ παροῦσα ᾠδὴ ἐκ	294
5	κώλων πολυσχηματίστων ιβʹ. ὧν τὸ πρῶτον τετρά‐ μετρον βραχυκατάληκτον ἀσυνάρτητον προσοδιακὸν ἀναπαιστικὸν καλούμενον, ἢ δακτυλικὸν τετράμετρον ἀκατάληκτον. τὸ δεύτερον ἀναπαιστικὸν δίμετρον κα‐ ταληκτικόν. τὸ τρίτον ὅμοιον τρίμετρον ἀκατάληκτον,
10	κατὰ τὴν τρίτην χώραν τῆς μὲν ᾠδῆς ἀμφιβράχεος, τῆς δ’ ἀντῳδῆς κρητικοῦ κειμένου. τὸ τέταρτον χοριαμ‐ βικὸν, τοῦ δευτέρου ποδὸς ὄντος διτροχαίου, τρίμετρον βραχυκατάληκτον. τὸ εʹ ἀναπαιστικὸν δίμετρον ἀκατά‐ ληκτον. τὸ ϛʹ δίμετρον ἐξ Ἰωνικοῦ ἀπὸ μείζονος καὶ
15	χοριάμβου ἀκατάληκτον. τὸ δὲ τῆς ἀντῳδῆς ἐκ διιάμ‐ βου καὶ διτροχαίου, τὸ ἕβδομον δακτυλικὸν πενθημι‐ μερές. τὸ ὄγδοον χοριαμβικὸν ἡμιόλιον, συνίζησιν ἔχον εἰς τὸ Θρηϊκία, διὰ τὸ ἡμιόλιον εἶναι τὸ τῆς ἀντῳδῆς ἐκ διτροχαίου. τὸ ἔνατον ὅμοιον τῷ πέμπτῳ καὶ τὸ δέκατον,
20	τὸ ἑνδέκατον μονόμετρον ὑπερκατάληκτον. τὸ δωδέκατον τροχαϊκὸν δίμετρον βραχυκατάληκτον ἰθυφαλλικόν. ἡ δὲ ἀντῳδὴ ἰσόμετρος. ἐπὶ τῷ τέλει τῆς μὲν ᾠδῆς παρά‐ γραφος καὶ διπλῆ ἔσω νενευκυῖα· τῆς δὲ ἀντῳδῆς δύο δι‐ πλαῖ ἔξω νενευκυῖαι, ἡ μὲν ἐν ἀρχῇ τοῦ κώλου, ἡ δὲ
25	κατὰ τὸ τέλος.⟧ —Μοῦσα: Τερψιχόρη. Θ.
sch ran 679	Κλεοφῶντος: Κλεοφῶν στρατηγὸς τῶν Ἀθη‐ ναίων. καὶ εἰς τοῦτον τὸν δημαγωγὸν ὅλον δρᾶμα φέ‐ ρεται Πλάτωνος καὶ ἐπιγράφεται ὁμωνύμως αὐτῷ Κλεοφῶν. τοῦτον δὲ κωμῳδεῖ ὡς ξένον καὶ ἀμαθῆ καὶ
5	φλύαρον (καὶ δυσγενῆ. Θρᾷκα γὰρ αὐτὸν ἔλεγεν. ἀν‐ τεποιεῖτο δὲ τῶν πρωτείων τῆς πόλεως).
sch ran 681	(Θρῃκία χελιδὼν: Ἵνα διαβάλλῃ αὐτὸν ὡς βάρβαρον. κωμῳδεῖται δὲ ὡς υἱὸς Θρᾴσσης. οὗτος δὲ ἦν ὁ καλούμενος Κλεοφῶν ὁ λυροποιός. καὶ Πλάτων ἐν Κλεοφῶντι δράματι βαρβαρίζουσαν πρὸς αὐτὸν πε‐
5	ποίηκε τὴν μητέρα. καὶ αὐτὴ δὲ Θρᾷσσα ἐλέγετο.) ⟦χελιδὼν δὲ, ἀπαιδευσία. ἀηδόνιον δὲ νόμον, παρόσον ἡ ἀηδὼν τὸν ἑαυτῆς υἱὸν Ἴτυν θρηνεῖ. καὶ τοῦτον ἐπί‐ κλαυτον ᾄδειν λέγει συνειδότα ἑαυτῷ δεινότατα περὶ τὴν πόλιν πεπανουργηκότι.⟧ —ἀντὶ τοῦ ἀπαιδευσία. σκώ‐
10	πτει δὲ αὐτὸν ὡς Θρᾷκα. R. V.
sch ran 684	γοερὸν, θρηνητικόν. R.
sch ran 685	κἂν ἴσαι γένωνται: Αἱ ψῆφοι δηλονότι ⟦αἱ λευκαὶ καὶ αἱ μέλαιναι ⟧. ὑπερβολικῶς δὲ εἶπεν, ὅταν γὰρ ἴσαι αἱ ψῆφοι γένωνται, ἀπολύεται ὁ κατηγορού‐ μενος. πρὸς τὸ ἔθος δὲ, ὅτι ὁ φεύγων ἀπολύεται ἴσων
5	τῶν ψήφων ἐνεχθεισῶν, ἀπὸ τοῦ κατὰ τὸν Ὀρέστην γενομένου. Εὐριπίδης ἐν Ἰφιγενείᾳ τῇ ἐν Ταύροις [1469] ἐξέσωσά σε καὶ πρίν γ’ Ἀρείοις ἐν πάγοις ψήφους ἴσας
10	κρίνας’, Ὀρέστα.
sch ran 686	παράβασις τοῦ χοροῦ πρὸς τοὺς θεατάς. ἐπίρ‐ ρημα. V. τὸν ἱερὸν χορὸν δίκαιόν ἐστι: Τὸ τοιοῦτον παράβασις καλεῖται, ἅπερ ἔλεγον ἐπιστρέφοντες πρὸς
sch ran 686	τοὺς θεωμένους. ἔστι δὲ ὁ τρόπος ὅταν καταλιπὼν τὰ	Column end
5	ἑξῆς τοῦ δράματος ὁ ποιητὴς συμβουλεύσῃ τοῖς θεωμέ‐ νοις, ἢ ἄλλο τι ἐκτὸς λέγῃ τῆς ὑποθέσεως. ⟦σύγκειται δὲ ἐκ στίχων τροχαϊκῶν τετραμέτρων καταληκτικῶν κʹ. ὧν τελευταῖος ὑστέρῳ χρόνῳ πότ’ αὖθις εὖ φρονεῖν οὐ δόξομεν.
10	ἐπὶ τῷ τέλει διπλῆ ἔσω νενευκυῖα διὰ τὴν ἀνταπόδοσιν.⟧
sch ran 688	ἐξισῶσαι τοὺς πολίτας: Τουτέστιν, ἐντίμους ποιῆσαι τοὺς ἀτιμωθέντας. τοιαύτη γὰρ κατάστασις ἐνειστήκει, καθ’ ἣν ἐφυγαδεύθησάν τινες τῶν πολιτῶν καὶ ἄτιμοι ἐγένοντο. —δημοκρατίαν ποιῆσαι. R. Θ. M.
5	(Ἄλλως.) ἴσως κἀνταῦθα περὶ τῶν δʹ λέγει στρατηγῶν, οἷον, καὶ εἴ τις ἥμαρτε σφαλεὶς, ἀπολογησάσθω κατα‐ κληθείς. δείματα δὲ τὰς ἀτιμίας λέγει, τοὺς φόβους ἀφελεῖν ἀπὸ τῶν εὐλαβουμένων. —τὰ δείματα: Τοὺς φόβους τοῦ ἐπικειμένου πολέμου. Vict. τὸ δὲ Φρυνίχου
10	παλαίσμασιν, ἐπεὶ ὁ τραγικὸς Φρύνιχος ἐν Ἀνταίῳ δράματι περὶ παλαισμάτων πολλὰ διεξῆλθεν, ὡς πρό‐ κειται. ἔθος δὲ ἔχουσιν οἱ κωμικοὶ παρακωμῳδεῖν τοὺς τραγικοὺς, ὅταν πολλάκις καὶ συνεχῶς χρῶνται τοῖς αὐτοῖς. ⟦Ἄλλως. στρατηγοῦντος αὐτοῦ ἡττήθησαν
15	Ἀθηναῖοι, καὶ πολλοὶ αὐτῷ προσεκρούσθησαν, ὡς προ‐ δόντι τὸν πόλεμον. τινὲς δὲ τοῦτον κωμικὸν ποιητὴν λέγουσιν, ὃς κινουμένους τοὺς χοροὺς εἰσῆγε καὶ πα‐ λαίοντας.⟧ ἐγένετο δὲ στρατηγὸς, ἐφ’ οὗ πολλοὶ ἥμαρ‐ τον τῶν στρατηγῶν καὶ ἄτιμοι ἐγένοντο.
sch ran 690	τοῖς ἡμαρτηκόσιν. R. V. ἐγγενέσθαι: Εἰς φιλίαν ἐλθεῖν. Vict.
sch ran 692	(εἶτ’ ἄτιμον φημὶ χρῆναι, ἕως τοῦ, κἀντὶ δού‐ λων δεσπότας: Ἐπειδὴ τοὺς συνναυμαχήσαντας δού‐ λους ἐλευθέρους ἐποίησαν. καὶ Πλαταιᾶς δὲ εἶπεν, ὡς καὶ τῶν Πλαταιέων ἀφέντων ἐλευθέρους τοὺς συνναυ‐
5	μαχήσαντας περὶ Σαλαμῖνα.)
sch ran 694	καὶ Πλαταιᾶς: (Ἀντὶ τοῦ Πλαταιέας.) τοὺς συνναυμαχήσαντας δούλους Ἑλλάνικός φησιν ἐλευθε‐ ρωθῆναι, καὶ ἐγγραφέντας ὡς Πλαταιεῖς συμπολιτεύ‐ σασθαι αὐτοῖς, διεξιὼν τὰ ἐπὶ Ἀντιγένους τοῦ πρὸ
5	Καλλίου. (Καλλίστρατός φησιν οὐ συναλοιφὴν εἶναι, ἀλλὰ διάλεκτον ἰδίαν, σημαίνουσαν τὸ δέον εἶναι.) ⟦ἢ ὁμοίους ἡγεῖσθαι τοῖς ἐν Πλαταιάσι τὸ Ξέρξου νενικη‐ κόσι πεζόν.⟧
sch ran 695	οὐ μέμφομαι ὑμῖν. V. M.
sch ran 697	λείπει τούτοις. R.
sch ran 698	χοἱ πατέρες ἐναυμάχησαν: Ἴσως περὶ τῶν δʹ στρατηγῶν λέγει τῶν σωθέντων ἐκ τῶν δέκα τῶν περὶ Ἀργέννουσαν ναυμαχησάντων. κατεδικάσθησαν γὰρ αὐτοὶ μὴ ἀνελόμενοι τοὺς νεκρούς. καὶ οἱ μὲν ἓξ ὑπο‐
5	μείναντες θανάτῳ ἐκολάσθησαν, οἱ δὲ λοιποὶ δʹ ἔφυγον· οὓς Ἀριστοφάνης κατακαλεῖσθαί φησι δεῖν καὶ ἐπιδίκους εἶναι. (ἡ δὲ Ἀργίνουσα κώμη ἦν τῆς Αἰολίδος. συμβα‐ λόντες γὰρ ἐνίκησαν Ἀθηναῖοι Λακεδαιμονίους καὶ νι‐ κήσαντες ἐπανῆλθον. ἐν δὲ τῇ ὁδῷ χειμῶνι περιπεσόν‐
10	τες πολλοὶ τεθνήκασιν αὐτῶν καὶ τούτους ἐάσαντες οἱ
10	στρατηγοὶ ἐπανῆλθον οἱ ιʹ. καὶ οἱ μὲν ἓξ ἐκολάσθησαν, οἱ δὲ δʹ ἔφυγον. ἴσως δὲ καὶ ἐν τῷ, εἴτις ἥμαρτε Φρυ‐ νίχου παλαίσμασι, περὶ τῶν αὐτῶν δʹ λέγει· οἷον, καὶ εἴτις ἥμαρτε σφαλεὶς, ἀπολογησάσθω κατακληθείς.)	295
sch ran 703	εἰ δὲ ταῦτ’ ὀγκωσόμεθ’: Ἐὰν δὲ ὡς μεγάλα ἁμαρτήματα ὑπερφονήσωμεν καὶ μὴ θελήσωμεν ἀνεῖ‐ ναι τοῖς συνναυμαχήσασι. ⟦ὑπερφρονήσωμεν, ἀλαζο‐ νευθῶμεν, μεγαλαυχήσωμεν.⟧
sch ran 704	κυμάτων ἐν ἀγκάλαις: (Δίδυμός· φησι παρὰ τῷ Αἰσχύλῳ. ἔστι δὲ ὄντως παρὰ Ἀρχιλόχῳ ψυχὰς ἔχοντες κυμάτων ἐν ἀγκάλαις. θέλει δὲ εἰπεῖν,) καὶ ταῦτα ὄντες ἐν πολλοῖς κινδύνοις.
5	ἐνειστήκει γὰρ ὁ Πελοποννησιακὸς πόλεμος.
sch ran 705	⟦ὑστέρῳ: Ὅτε βλαβησόμεθα τῷ πολέμῳ.⟧
sch ran 706	(εἰ δ’ ἐγὼ ὀρθῶς ἰδεῖν: Τοῦτο Ἴωνός ἐστιν ἐκ Φοίνικος ἢ Καινέως «εἰ δ’ ἐγὼ ὀρθὸς ἰδεῖν βίον ἀνέ‐ ρος, ὦ πολιῆται.» θέλει δὲ εἰπεῖν ὅτι εἰ δύναμαι κρί‐ νειν.) ⟦οἰμώξεται δὲ, τιμωρηθῆναι ὀφείλει. τὸ δὲ οὐ
5	πολὺν, σύναπτε εἰς τὸ χρόνον.⟧ —ἐπιστήμων καὶ δυ‐ νατός. R.
sch ran 707	πολύν: Συναπτέον εἰς τὸ χρόνον. Θ. ὁ πίθηκος: Ὁ ἐοικὼς κατὰ τὴν ἡλικίαν πιθήκῳ. Θ. Vict.
sch ran 709	ὁ μικρὸς: ⟦Τῷ σώματι δηλονότι.⟧ [φαίνεται δὲ ὁ Κλειγένης περὶ τὰ πολιτικά. καὶ τῶν πλουσίων μέν ἐστι, ξένος δὲ καὶ βάρβαρος οὗτος.]
sch ran 710	ὁπόσοι κρατοῦσι: Δέον εἰπεῖν, ὁπόσης κρατοῦσι γῆς, οὐκ εἶπεν, ἀλλ’ ἐπήνεγκεν, ὅσα παρέχεται βαλα‐ νεὺς τοῖς λουομένοις σμήγματα. —οἱ βαλανεῖς τοῖς λουομένοις ἐχορήγουν σμήγματα· τοῦτον δὲ ὡς βαλα‐
5	νέα ἐξάγει. V. Θ. M.
sch ran 711	κυκησιτέφρου κτλ.: Ταῦτα τοιαῦτα καθάρ‐ ματά ἐστιν, οἷς οἱ λουόμενοι χρῶνται τῶν βαλανέων πωλούντων. γίνεται δὲ κυκησίτεφρον ἀπὸ τοῦ κυκῶ, τὸ ταράσσω, καὶ τοῦ τέφρα. Vict.
sch ran 712	καὶ Κιμωλίας γῆς: Μία τῶν Κυκλάδων αὕτη ἡ νῆσος (ἡ Κιμωλία), νιτροποιὸς γῆ, (ἐξ ἧς τὸ νίτρον ἢ τῶν Ἐρυθρῶν τῆς Ἰωνίας ἀκρωτήριον, φέρον ἄμμον στυπτικήν). τὸν οὖν Κλειγένην ἐν τοιούτῳ ἤθει λέγει·
5	ὥσπερ εἰ ἔλεγε, πονηρότατός ἐστι πάσης γῆς, ὁπόσης οἱ βαλανεῖς κρατοῦσι, Κιμωλίας καὶ τέφρας καὶ τῆς λοιπῆς τῆς τοιαύτης. —ἔστι δὲ εἶδος λευκῆς γῆς. R.
sch ran 714	εἰδὼς δὲ τάδε: Ἃ πείσεται, οὐκ ἄοπλος διάγει, ἀλλ’ ἐν χειρὶ ξύλον ἀεὶ φέρει, μήποτε καὶ ἀποδυθῇ. πολλοὶ γὰρ αὐτῷ ἀπειλοῦσι. Br. ἀντὶ τοῦ βιώσεται ὅτι οἰμώξεται. R.
sch ran 715	οὐκ εἰρηνικὸς: Ἀντὶ τοῦ οὐχ ἥσυχος, ἀλλ’ οἷον ἔνοπλος. εἰδὼς δὲ, φησὶ, τάδε, προσεποιεῖτο πρό‐ φασιν καὶ μανίαν, εἰδὼς ὅτι μισεῖται παρὰ τῶν πολι‐ τῶν. διὸ καὶ βακτηρίαν ἔχων περιῄει, δι’ ἧς ἠμύνετο
5	τοὺς ἐπερχομένους αὐτῷ. —ἵνα μή ποτε κ. τ. λ.: Πολλοὶ γὰρ αὐτῷ ἀπειλοῦσι. Vict.
sch ran 717	⟦πολλάκις ἡμῖν ἔδοξε: Τὸ ἀντεπίρρημα ὅμοιον
sch ran 717	κατὰ πάντα τῷ ἐπιρρήματι, ἐκ στίχων κʹ τροχαϊκῶν τε‐ τραμέτρων καταληκτικῶν συγκείμενον, ὧν ὁ τελευ‐ ταῖος	Column end
5	ἤν τι καὶ πάσχητε, πάσχειν τοῖς σοφοῖς δοκήσετε. ἐπὶ τῷ τέλει διπλῆ ἔξω νενευκυῖα.⟧ τὸ αὐτὸ πέπονθεν ἡ πόλις εἰς τοὺς χρηστοὺς τῶν ἀνθρώπων καὶ εἰς τὸ ἀρχαῖον νόμισμα. ὥσπερ γὰρ τῷ παλαιῷ νομίσματι οὐ χρώμεθα καλῷ ὄντι, ἀλλὰ τῷ
10	καινῷ κακῷ ὄντι, οὕτω καὶ τοῖς ἀρχαίοις ἀνθρώποις οὐ χρώμεθα καλοῖς οὖσι, τοῖς δὲ νῦν στρατηγοῖς κακοῖς οὖσι χρώμεθα. —πεπονθέναι: Ἀντὶ τοῦ πεποιηκέναι. διαβάλλει τοὺς Ἀθηναίους ὡς φιλοπονήρους. R.
sch ran 720	(εἴς τε τἀρχαῖον νόμισμα: Τῷ προτέρῳ ἔτει ἐπὶ Ἀντιγένους Ἑλλάνικός φησι χρυσοῦν νόμισμα κο‐ πῆναι. καὶ Φιλόχορος ὁμοίως τὸ ἐκ τῶν χρυσῶν Νικῶν.)
sch ran 721	(οὐ κεκιβδηλευμένοις: Ἀντὶ τοῦ, οὐ κακούρ‐ γοις, οὐδὲ κεκαπηλευμένοις, ἀλλὰ καθαροῖς. τοῖς πα‐ λαιοῖς δηλονότι ἀνδράσι.)
sch ran 723	κεκωδωνισμένοις: Δεδοκιμασμένοις, (ἐκλελε‐ γμένοις ἀκριβῶς). —χαραχθεῖσιν, ἐξητασμένοις καὶ δε‐ δοκιμασμένοις. Θ.
sch ran 725	τοῖς πονηροῖς χαλκίοις: (Τοῖς χαλκοῖς κτί‐ σμασι,) τοῖς ἀδοκίμοις καὶ μεμιγμένοις χαλκῷ. ὡς ἐπὶ νομισμάτων. (χαλκία δὲ ὡς χρυσία ἔλεγον τῷ σχήματι, χαλκᾶ σκεύη. νῦν δὲ ὡς κακὸν νόμισμα τὸ χρυσοῦν οὕ‐
5	τως εἶπεν. δύναιτο δ’ ἂν καὶ τὸ χαλκοῦν λέγειν. ἐπὶ γὰρ Καλλίου χαλκοῦν νόμισμα ἐκόπη.)
sch ran 726	(χθές τε καὶ πρώην: Ἀντὶ τοῦ καινοῖς. ὡς ἐπὶ νομίσματος δὲ τῷ κόμματι.)
sch ran 730	προσελοῦμεν: Ἀντὶ τοῦ προπηλακίζομεν, ἐλαύ‐ νομεν, ἐκβάλλομεν. —προσελοῦμεν: Ὑβρίζομεν, ἀτι‐ μάζομεν. Br. ἀτιμάζομεν. Vict. προσελεῖν τὸ ὑβρίζειν Ἀττικοὶ φασίν. E. προσελεῖν τὸ ὑβρίζειν. Vict.
5	καὶ πυρρίαις: Ἀντὶ τοῦ δούλοις. ὄνομα γὰρ δούλου ὁ Πυρρίας. ⟦ἀπό τινος δούλου Πυρρίου, ὡς καὶ Ξανθίας ἀπὸ Ξανθίου τινός. ὧν ὁ μὲν πυρρὸς ἦν τὴν κόμην, ὁ δὲ ξανθός. φαρμακοῖσι δὲ,⟧ τοῖς λεγομένοις καθάρμα‐ σιν. —καθάρμασιν. Br. φαρμακοῖσι, καθάρμασι. τοὺς
10	γὰρ φαύλους καὶ παρὰ τῆς φύσεως ἐπιβουλευομένους εἰς ἀπαλλαγὴν αὐχμοῦ ἢ λιμοῦ ἤ τινος τῶν τοιούτων ἔθουν, οὓς ἐκάλουν καθάρματα. C.
sch ran 736	χρῆσθαι δηλονότι. R. ἐξ ἀξίου γοῦν τοῦ ξύλου: Παρὰ τὴν παροιμίαν, ἀπὸ καλοῦ ξύλου κἂν ἀπάγξα‐ σθαι. θέλει οὖν λέγειν, βέλτιόν ἐστι χρῆσθαι τοῖς γεν‐ ναίοις στρατηγοῖς καὶ δεδοκιμασμένοις ἢ τοῖς φαύλοις.
5	κἂν γὰρ δέῃ παθεῖν, κρεῖττον ἀπ’ ἀγαθοῦ ἢ φαύλου πά‐ σχειν.
sch ran 738	νὴ τὸν Δία τὸν Σωτῆρα: ⟦Αἰακὸς ἢ ⟧ Πλού‐ τωνος οἰκέτης πρὸς τὸν τοῦ Διονύσου Ξανθίαν. ⟦κορω‐ νὶς δὲ εἰσιόντων αὖθις τῶν ὑποκριτῶν. οἱ δὲ στίχοι ἰαμ‐ βικοὶ τρίμετροι ἀκατάληκτοι οϛʹ. ὧν τελευταῖος
5	ἐσπουδάκωσι, κλαύμαθ’ ἡμῖν γενήσεται.⟧
sch ran 740	⟦βινεῖν: Συνουσιάζειν, γαμεῖν. ὅτι οἱ κομίζον‐ τες τὴν ἡλικίαν τὸ συνουσιάζειν ἀρχὰς ἔχουσι τοῦ βίου. ἄλλοι δὲ παρὰ τὸ βύειν δεδώκασιν.⟧	296
sch ran 741	ἐξελέγξαντ’ ἄντικρυς: (Γράφεται ἐξελεγχθέντα.) λείπει δὲ τὸ θαυμάζω, ἢ τοιοῦτόν τι. —φανερῶς. R. V.
sch ran 743	[οἴμωζε μέν τ’ ἄν: Ἀντὶ τοῦ ἔφευγον καὶ εἴων αὐτὸν οἰμώζειν, εἰ ἔτυψέ με.] τοῦτο μέντοι δουλικόν: Τὸ λοιδορεῖν τὸν δεσπότην ἀπόντα.
sch ran 745	μάλ’ ἐποπτεύειν δοκῶ: (Σύμμαχος οὕτως αὐτῇ τῇ λέξει φαίνεται συνεχῶς λέγειν· εὐφημοῦντες τὴν τῶν μυστηρίων ἐποπτείαν.) οἱ τὰ μυστήρια παραλαμβά‐ νοντες, μύσται καλοῦνται. οἱ δὲ παραλαβόντες τὰ μυ‐
5	στήρια τῷ αὖθις ἐνιαυτῷ ἐφορῶσιν αὐτὰ καὶ ἐπο‐ πτεύουσι, καὶ ἐποπτεύοντες χαίρουσιν ἐπὶ τῷ πολλὰ πράττειν. (ὁ δὲ νοῦς·) ὅταν, φησὶ, λάθρα καταράσωμαι τῷ δεσπότῃ, λίαν οὕτως ἥδομαι, ὡς δοκεῖν μυστήρια ἐποπτεύειν καὶ ἑορτάζειν. τὸ δὲ μἀλλ’ εἶπεν ἀντὶ τοῦ
10	οὐκ ἀλλά· ἐν οἵῳ τρόπῳ λέγομεν, οὐχ οἷον ἥδομαι, ἀλλ’ ὑπερήδομαι. ⟦ἔστι δὲ καὶ ἄλλη γραφὴ, μάλα γ’ ἐποπτεύειν δοκῶ. ἔτι δὲ καὶ, μάλ’ ἐποπτεύειν μοι δοκῶ. τονθορύζων δὲ, ψιθυρίζων, ἠρέμα γογγίζων, ἢ λάθρα φθεγγόμενος, ὑποτρέμων, τὰ χείλη κινῶν. τὸ δὲ, πολλὰ
15	πράττων, ἢ ἀντὶ τοῦ, χαίρεις τονθορύζων, ἡνίκα πολλὰ μοχθῇς κελεύοντος τοῦ δεσπότου, νοητέον· ἢ οὕτω, τί δὲ χαίρεις πολλὰ πράττων, ἤγουν πάσχων, ἢ μο‐ χθῶν· ἵν’ ᾖ ὁ τοῦ Αἰακοῦ λόγος κατ’ εἰρωνείαν. ἢ τοῦ οἰκέτου λέγοντος οὕτω· χαίρω ὡς μὰ τὸν Δία οὐδὲν
20	ἄλλο οἶδα, εἰς ὃ χαίρω ἐγώ.⟧
sch ran 749	πολλὰ πράττων: Πάσχων. D.
sch ran 750	Ὁμόγνιε Ζεῦ: Τὴν ὁμοιότητα θαυμάζων, λέγει· οἷον, ὦ ὁμοιότητος. (τὸ δὲ παρακούων, οὐχ ὡς ἡμεῖς εἰώθαμεν λέγειν, καταφρονῶν τῶν λεγομένων παρὰ τῶν δεσποτῶν, ἀλλ’ ἴσως τὸ λάθρα ἐπακροώμενος. ἔνθεν καὶ
5	ὠτακουστὰς οἱ Ἀττικοί φασι.) ⟦τὸ δὲ, πλεῖν ἢ μαίνομαι, ἀντὶ τοῦ, ἐξανίσταμαι ἑαυτοῦ ἐκ τῆς ἀξίας.⟧
sch ran 752	τοῖς θύραζε: Τοῖς ἐκτός. Br.
sch ran 753	κἀκμιαίνομαι: Οὕτως ἔλεγον τὸ ἀποσπερματί‐ ζειν, ὡς οἱ ὀνειρώττοντες. τοῦτο οὖν φησιν, ὅτι ἥδομαι ὡσανεὶ ἀποσπερματίζων. —ἀποσπερματίζω. ἁγνισμὸν λογίζομαι. Br.
sch ran 756	ὁμομαστιγίας: ⟦Ὥσπερ φαμὲν ἑταιρεῖος Ζεὺς καὶ ὁμόγνιος καὶ ἱκέσιος καὶ ξένιος, καὶ ὅσα τοιαῦτα, οὕτω καὶ δούλιος, ὁ τῶν δούλων ἔφορος. ἐπεὶ δὲ οἱ δοῦ‐ λοι μάστιξιν ὑπόκεινται καὶ πληγαῖς, διὰ τοῦτο ὁμομα‐
5	στιγίας εἶπεν. ἢ βουλόμενος εἰπεῖν, ὃς ἡμᾶς νῦν εἰσή‐ γαγε, παίζων παρ’ ὑπόνοιαν εἶπεν ὁμομαστιγίας. Ἄλλως.⟧ ἀντὶ τοῦ εἰπεῖν ὁμόγνιος, (ὡς ἔμπροσθεν, ἢ ὁμάδελφος,) εἶπεν ὁμομαστιγίας, οἷον ὁμόδουλος. στι‐ κτέον δὲ ἐπὶ τοῦ μαστιγίας. μέλλων γὰρ αὐτοῦ πυνθάνε‐
10	σθαι περί τινος πράγματος δουλικοῦ, σιωπᾷ, ἀκούσας ἔνδον γενομένου θορύβου, περὶ οὗ καὶ ἑξῆς πυνθάνεται. οὐ γὰρ ὁρκίζει αὐτὸν κατὰ τοῦ Διὸς, ἵνα εἴπῃ αὐτῷ περὶ τῆς ἔνδον βοῆς. δύναται δὲ συνάπτεσθαι καὶ ἀπὸ τοῦ,
10	καί μοι φράσον, μέχρι τοῦ, χὠ λοιδορησμός.	Column end
sch ran 761	νόμος τις ἐνθάδ’ ἐστὶ: Ἀπό τινος νόμος ἐστὶν ἐν τῷ ᾅδῃ, τὸν βελτίονα ἄνδρα τῶν ἑαυτοῦ συντέχνων ἐγγὺς τοῦ Πλούτωνος καθέζεσθαι.
sch ran 762	τῶν μεγάλων. R.
sch ran 764	(σίτησιν αὐτὸν: Ταῦτα μεταφέρει ἀπὸ τῶν ἐν τῇ Ἀττικῇ ἐθῶν εἰς τὰ καθ’ ᾅδου.)
sch ran 765	[τοῦ Πλούτωνος ἑξῆς: Ἀντὶ τοῦ, ἐγγὺς τοῦ θρό‐ νου τοῦ Πλούτωνος.]
sch ran 767	τῷ εὑρισκομένῳ σοφῷ. R.
sch ran 772	[βαλαντιητόμοις: Τοῖς τὰ βαλάντια τέμνουσιν, ἃ ἐν ταῖς ζώναις ἀπῃωρημένα φέρουσιν ἄνθρωποι.]
sch ran 774	ἀντὶ τοῦ πλῆθος τῶν τοιούτων ἐστὶν ἐν ᾍδου. R.
sch ran 775	τῶν ἀντιλογιῶν: Παρίστησιν αὐτοῦ τὸ περὶ τοὺς λόγους σαθρόν. καὶ ἐν ἄλλοις [fr. 542] «στρεψίμαλ‐ «λος τὴν τέχνην Εὐριπίδης.» λυγισμῶν: Καμπῶν. [γράφεται λογισμῶν, τουτέστι]
5	παραλογισμῶν. τὸ δὲ κάμπτειν, ἅμα μὲν πρὸς τὰ μέλη, ἅμα δὲ πρὸς τὸ ἐξελίττειν καὶ ἀναδύεσθαι. Ὅμηρος [Il. Λ, 105] «δίδη μόσχοισι λύγοισι.» Δίδυμος δὲ, λυγι‐ σμῶν, [ἀπὸ τῶν συνδέσεων τοῦ λόγου].
sch ran 776	[ὑπερεμάνησαν: Ἀντὶ τοῦ, λίαν ἐχάρησαν. τούτων γὰρ οἱ τοιοῦτοι ὀρέγονται, ἵν’ ὁπότε φωραθῶσι κλέπτοντες, διὰ τούτων τοὺς κεκρατηκότας φεύγωσι. διαβάλλει δὲ Εὐριπίδην ἐνταῦθα ὡς λίαν πανοῦργον
5	καὶ τὰ τοιαῦτα ἐν τοῖς δράμασιν ἐπιτηδεύοντα.]
sch ran 778	οὐκ ἐβάλλετο: Λίθοις δηλονότι. εἶτα οὐκ ἐλιθο‐ βολεῖτο, φησὶ, τοῦτο ποιήσας.
sch ran 781	οὐράνιόν γ’ ὅσον: Ἀντὶ τοῦ, πολὺ (καὶ μεγάλως ἐβόησαν).
sch ran 783	ὀλίγον τὸ χρηστόν ἐστιν: Δείκνυσιν ὡς πρὸς τὸ θέατρον. μιγνύει δὲ τὰ ἐνθάδε τοῖς ἐκεῖ. νῦν γὰρ οὐ καθ’ ᾍδου ἔφη.
sch ran 789	ὁ Σοφοκλῆς. R.
sch ran 790	(κἀκεῖνος ὑπεχώρησεν αὐτῷ τοῦ θρόνου: Καλλί‐ στρατος, οὐχ ὡς παραδεδωκότος Αἰσχύλου τὸν θρόνον τῷ Σοφοκλεῖ, ἀλλ’ ὡς παραδεδεγμένου αὐτὸν καὶ ὑπο‐ κεχωρηκότος.)
sch ran 791	(Κλειδημίδης: Καλλίστρατος, ὅτι ἴσως Σοφο‐ κλέους υἱὸς οὗτος. Ἀπολλώνιος δὲ, ὅτι Σοφοκλέους ὑπο‐ κριτής. τοῦτο δὲ πόθεν, σκέψασθε. διαβάλλει δὲ καὶ Κλειδημίδην ὡς κακόξενον.)
sch ran 792	ἔφεδρος: Κριτής. Br. ἔφεδρος, ὁ μαχομένων τινῶν παρακαθήμενος, καὶ μέλλων τῷ νενικηκότι μα‐ χήσασθαι. Br.
sch ran 793	(ἕξειν κατὰ χώραν: Ἀντὶ τοῦ, ἐάσειν οὕτως ὡς εὗρεν Αἰσχύλον καθέζεσθαι.)
sch ran 795	ἀντὶ τοῦ ἄρτι. R. ζυγοστατηθήσεται. V. Θ.
sch ran 798	μειαγωγήσουσι τὴν τραγῳδίαν: Μεῖον λέγουσι τοὺς ὑπὲρ τῶν υἱῶν εἰς τὰ Ἀπατούρια ⟦ὄϊσ ⟧ ὑπὸ τῶν πατέρων εἰσφερομένους, διὰ τὸ ἐπιφωνεῖν τοὺς φράτο‐ ρας ἐπὶ τοῦ σταθμοῦ τοῦ ἱερείου, μεῖον μεῖον. ὅτι δὲ
5	ἵστατο, Ἀριστοφάνης ἐν Δράμασι δεδήλωκε. τοῦτο δὲ
5	κέκληται κουρεῖον, ἀπὸ τῶν κούρων, ὑπὲρ ὧν ἐθύετο. μεῖον δὲ, διὰ τὴν προειρημένην αἰτίαν. καὶ ἐπιζήμιόν τι τοῖς ἧττον εἰσάγουσιν ἀπεδέδοτο, καθάπερ αὐτός φησιν Ἀριστοφάνης	297
10	(ἀλλ’ εὔχομαι ’γωγ’ ἑλκύσαι σε τὸν σταθμὸν, ἵνα μή με προσπράττωσι γραῦν οἱ φράτορες.) μειαγωγὸς δὲ ἐλέγετο ὁ προάγων τὸ ἱερεῖον, (ὅτι μεῖον τὸ ἱερεῖον ἔλεγον, τὸ παριστάμενον ὑπὲρ τῶν εἰς τοὺς φράτορας εἰσφερομένων. μεῖον δὲ ἐκλήθη ἀπὸ τοῦ συμ‐
15	βαίνοντος. ἔδει γὰρ αὐτὸ ἔλαττον ἔχειν σταθμοῦ τινος ὡρισμένου διὰ τοὺς φιλοδοξοῦντας. οἱ δὲ φράτορες, ἵνα μείζονας νέμωνται μερίδας, ἐπεφώνουν, οὐκ ἐῶντες ἱστάναι, διὰ τοῦ μεῖόν ἐστιν.) ⟦Ἄλλως. ἐάν τις εἰσάγῃ εἰς τοὺς ἰδίους φράτορας υἱὸν ἐν ἡλικίᾳ γενόμενον, πα‐
20	ρίστη αὐτοῖς ἐπὶ ὡρισμένῳ σταθμῷ ἱερεῖον, πρὸς ὃν ἔδει προσάγειν, καὶ οὐκ ἐξῆν μεῖζον παρασχεῖν. ὅτε δὲ ἐντεθείη τὸ ἱερεῖον εἰς τὸν ζυγὸν, περιεστῶτες ἐβόων, μεῖον μεῖον· τοῦτο δηλονότι ἔλαττόν ἐστι. παρὰ τοῦτο οὖν λέγει καὶ μειαγωγεῖν τὴν τραγῳδίαν, τουτέστι πρὸς
25	τὸν ζυγὸν προσάξουσι καὶ στήσουσιν.⟧ (Ἄλλως. ἐπεὶ εἰώθασι προσφέρειν οἱ εἰς τοὺς φράτορας γραφόμενοι πρόβατον, καὶ οἱ ἱστάμενοι ἔλεγον, μεῖον μεῖον. καὶ τὸν εἰσάγοντα μειαγωγὸν ἐκάλουν.) —μειαγωγήσουσι: ὡς πρόβατον στήσουσι. R. V. ζυγοστατήσουσι. Br.
sch ran 799	τοὺς κανόνας: Κυρίως τὸ ἐπάνω τῆς τρυτάνης ὂν καὶ εἰς ἰσότητα ταύτην ἄγον.
sch ran 800	καὶ πλαίσια: Τὰ τῶν ξύλων τετράγωνα. — ὥσπερ πλινθία, ἐν οἷς πλινθεύουσι. τὸ δὲ ξύμπηκτα πρὸς οὐδὲν, ἀλλ’ οἷον περιττὰ καὶ σοφά. τοῦτο δὲ πρὸς Εὐρι‐ πίδην. R. V. Θ. M. καὶ διαμέτρους τοὺς διαβήτας ὡς
5	Ὅμηρος [Il. Β, 765] «σταφύλην ἐπὶ νῶτον ἐΐσας.» V. ⟦πλαίσιον γὰρ, πλινθίον τετράγωνον. Ἀφθόνιος [p. 106, 16 W.]· καὶ τὸ σχῆμα πλαίσιον τυγχάνει τοῦ μηχανή‐ ματος. διάμετρος δὲ, ἡ ἐν τῷ κύκλῳ κέντρον τέμνουσα μέσον γραμμή. διαβήτης, σταφύλη· ὅπερ ἐστὶν ὄνομα
10	παρὰ τοῖς ἀρχιτέκτοσιν ἐπὶ τῆς καθιεμένης μολύβδου τιθέμενον. Ὅμηρος «σταφύλην ἐπὶ νῶτον ἔχουσα.» οὐδὲν δὲ ἀλλ’ οἷον περιττὰ καὶ σοφά. ἢ διὰ τούτων δεί‐ κνυσιν ὅτι παντοδαπῶς ἐξετασθήσεται.⟧ —ξύμπηκτα: Ἡνωμένα. Br.
sch ran 801	ἀπὸ (ἀντὶ V.) τοῦ καθιεμένου μολίβου. R. V.
sch ran 804	ταυρηδὸν: Τοιοῦτος γὰρ τῷ σχήματι ὀργιζόμε‐ νος ὁ Αἰσχύλος.
sch ran 807	οὔτε γὰρ Ἀθηναίοισιν: Ἀντὶ τοῦ οὐκ ἤρεσκεν. R. [ὡς φαύλων περὶ τὰς ἀποκρίσεις ὄντων οὐκ ἐστοί‐ χησεν.] —ξυνέβαινεν: Ἔχαιρεν, ἀπεδέχετο αὐτούς. Brunck.
sch ran 808	[τοὺς τοιχωρύχους: Τοὺς προσέχοντας Εὐρι‐ πίδῃ πονηρούς.]
sch ran 809	λῆρόν τε τἄλλ’ ἡγεῖτο: [Ἀντὶ τοῦ, τοὺς ἄλλους.] Ἀθηναίους μὲν συνετοὺς ἡγεῖτο, πονηροὺς δὲ τοὺς πλεί‐ στους. διὸ μὴ ἐπιτρέψαι αὐτοῖς τὴν κρίσιν. τοὺς δὲ ἄλ‐ λους ἀνθρώπους λῆρον ἡγεῖτο πρὸς τὴν τοιαύτην ἐξέ‐
5	τασιν.	Column end
sch ran 811	αὐτοῦ γὰρ ὁ ἀγών. R.
sch ran 812	ὡς ὅταν γ’ οἱ δεσπόται: Ὅταν γὰρ οἱ δεσπό‐ ται σπουδάζωσι θᾶττόν τι ἀπαρτισθῆναι, ἐπιπλήττουσι τοῖς δούλοις, ἵνα θᾶττον ἐνεργῶσιν.
sch ran 814	⟦ἦπου δεινὸν ἐριβρεμέτας: Κορωνὶς καὶ εἴσθε‐ σις μέλους χοροῦ μονοστροφικὴ, τέσσαρος περιόδους ὁμοίους ἔχουσα. τὰ κῶλα δ’ ἑκάστης περιόδου εἰσὶν ἑπτὰ ἰσόμετρα. ὧν τὰ μὲν πρῶτα καὶ τρίτα καὶ πέμπτα
5	δακτυλικά. ἀλλὰ τὰ μὲν ἑφθημιμερῆ, τὰ δὲ πέμπτα πενθημιμερῆ. τὰ δεύτερα καὶ τέταρτα καὶ ἕκτα ἀναπαι‐ στικὰ ἑφθημιμερῆ. τὰ δ’ ἕβδομα τροχαϊκὰ ἑφθημιμερῆ Εὐριπίδεια. μετροῦνται μέντοι καὶ κατὰ δύο δακτυλι‐ κοὺς ἑξαμέτρους καὶ ἕνα πεντάμετρον καὶ ἕνα τροχαϊ‐
10	κὸν δίμετρον καταληκτικόν.⟧ ἦπου δεινὸν ἐριβρεμέτας: Ὁ Αἰσχύλος πρὸς τὸ βροντῶδες τῶν ῥημάτων καὶ κομπῶδες· οἷά ἐστι κἀ‐ κεῖνα ἐν ἀρχῇ τοῦ Προμηθέως χθονὸς μὲν ἐς τηλουρὸν ἥκομεν πέδον,
15	Σκύθην ἐς οἶμον, ἄβροτον εἰς ἐρημίαν. Ἥφαιστε, σοὶ δὲ χρὴ μέλειν ἐπιστολὰς, ἅς σοι πατὴρ ἐφεῖτο, τόνδε πρὸς πέτραις ὑψηλοκρήμνοις τὸν λεωργὸν ὀχμάσαι, ἀδαμαντίνων δεσμῶν ἐν ἀρρήκτοις πέδαις.
20	καὶ πάλιν ἀδαμαντίνου νῦν σφηνὸς αὐθάδη γνάθον στέρνων διαμπὰξ πασσάλευ’ ἐρρωμένως. ἐριβρεμέτας: Ὁ μεγαλόφωνος Αἰσχύλος. Br.
sch ran 815	τὸν ὀξέως λαλοῦντα. R. V. θήγοντος ὀδόντας: Ἀπὸ μεταφορᾶς εἶπε τῶν χοί‐ ρων, οἳ ὅταν εἰς μάχην παρασκευάζωνται, τοῦτο ποι‐ οῦσι. στροβήσεται δὲ, ἀντὶ τοῦ ταραχθήσεται.
sch ran 816	Εὐριπίδου. R.
sch ran 817	ταραχθήσεται. R.
sch ran 818	ὑψιλόφων τε λόγων: Τῶν τοῦ Αἰσχύλου· διὰ τὸ ὑψηλόν. ⟦τουτέστι μετεώρων, μεγάλων.⟧ χαρακτη‐ ρίζει δὲ ἀμφοτέρους, Εὐριπίδην καὶ Αἰσχύλον.
sch ran 819	σκινδαλμῶν τε παραξόνια: Σκινδαλμὸς κυρίως τὸ περὶ τὸν φλοιὸν τοῦ καλάμου ξέσμα. παραξόνια δὲ, οἷον κινδυνώδη καὶ παράβολα, περὶ τὸν τροχὸν ἑλκό‐ μενα. (καὶ ἄνω [99] ἔφη ἐπ’ αὐτοῦ τοῦ Εὐριπίδου
5	«τοιουτονί τι παρακεκινδυνευμένον.» Ἄλλως. πα‐ ραξόνια, κινδυνώδη·) ἀπὸ τοῦ ἄξονος. ἀεὶ γὰρ τὸ μέρος τοῦτο κινδυνεύει. σμιλεύματα δὲ, τὰ ἐκβαλλόμενα ἀπὸ σμίλης. ἀντὶ τοῦ διαγλύμματα, ἐρεθίσματα. —σχιν‐ δαλμῶν: Λεπτολογιῶν. Br. φιλονεικήματα. R.
sch ran 820	⟦φρενοτέκτονος: Τοῦ ἐκ τῆς αὐτοῦ φρενὸς τε‐ κταινομένου καὶ συντεθέντος Αἰσχύλου. ταῦτα δὲ λέγει, ἐπειδὴ τοιούτοις ὀνόμασιν Αἰσχύλος ἐκέχρητο κτύπον ἀποτελοῦσι. τὸ δὲ ἑξῆς, φωτὸς ἀμυνομένου, τουτέστι
5	τοῦ Εὐριπίδου ἀμυνομένου τὰ ἱπποβάμονα ῥήματα τοῦ φρενοτέκτονος ἀνδρός· τουτέστι τοῦ Αἰσχύλου.⟧
sch ran 821	παρὰ τὴν βάσιν τῶν ἵππων. R.	298
sch ran 822	φρίξας δ’ αὐτοκόμου: Ὡσεὶ εἶπεν, ὀργισθεὶς ὥσπερ σῦς· πᾶν δέ τ’ ἐπισκύνιον κάτω ἕλκεται. (εἰς ἓν δὲ συνήγαγεν ὁμοῦ ἀμφοτέρας τὰς Ὁμηρικὰς
5	εἰκόνας, τήν τε ἐπὶ τοῦ λέοντος, [ἐν τῷ, λασιαύχενα χαίταν,] καὶ τὴν ἐπὶ τοῦ συός.)
sch ran 823	⟦ἐπισκύνιον ξυνάγων: Ὅμηρος [Il. Ρ, 136] πᾶν δέ τ’ ἐπισκύνιον κάτω ἕλκεται, ὄσσε καλύπτων· τὸ περὶ τὰς ὀφρῦς δέρμα· κατὰ μετάθεσιν τοῦ λ εἰς ν. σκῦλος γὰρ λέγεται τὸ δέρμα· ἔνθεν καὶ σκυλοδέψης, ὡς
5	βυρσοδέψης. τὸ ἐπάνω τῶν ὀφθαλμῶν μέρος ἤτοι δέρ‐ μα. τὸ συνοφρύωμα τοῦ μετώπου. ὅθεν καὶ σκύζεσθαι, τὸ ὀργίζεσθαι, διὰ τὸ ἐνδιάθετον γίνεσθαι τοῦτο τὸ μέρος τοῖς ὀργιζομένοις, καὶ ἐπισκύσαι, τὸ χαλεπῆναι· ἀπὸ τοῦ τὸ ἐπισκύνιον καθέλκειν τοὺς χαλεπαίνοντας. Junt.
10	ἐπισκύνιον ξυνάγων: Συστέλλων. C. ἐπισκύνιον ξυνέ‐ χων· Συνάγων, ὥσπερ οἱ θυμούμενοι θῆρες. D.⟧
sch ran 824*	γομφοπαγῆ: Ἀκριβέστατα, πολυσύνθετα, (σκληρὰ, καὶ ἦχον ποιοῦντα, ὥσπερ αἱ κεκαρφωμέναι σανίδες). πινακηδὸν ἀποσπῶν: Ἀποσπῶν τὰ ῥήματα ὥσ‐
5	περ πίνακας ἀπὸ πλοίων, οὐχ ὡς Εὐριπίδης, σκινδαλ‐ μούς. πινακίδες δὲ αἱ μεγάλαι σανίδες τῶν πλοίων, ⟦δίκην σανίδων τῶν ἐκ νεὼς ἀποσπωμένων ἐν τρικυ‐ μίᾳ ⟧.
sch ran 825	γηγενεῖ φυσήματι: Ἀντὶ τοῦ μεγάλῳ, ὥστε σεισμοὺς ποιεῖν. ἀρχαία γὰρ ὑπόνοια τὸ ὑπὸ πνευμά‐ των (κατεχομένην) σείεσθαι τὴν γῆν.
sch ran 826	λίσπη: Τῷ τόνῳ ὡς κίστη. Ἀπολλώνιος δὲ ὀξύνει ὡς ψιλή. λίσπη δὲ ἡ ἐκτετριμμένη καὶ λεία. οὕτω γὰρ λέγονται οἱ τοιοῦτοι ἀστράγαλοι· ἀφ’ οὗ καὶ οἱ λίσποι τὰ ἰσχία. Καλλίστρατος δὲ θηρίδιον λεπτὸν
5	σφόδρα· ἀφ’ οὗ καὶ οἱ τὰ ἰσχία λεπτοὶ λίσποι λέγονται. Ἄλλως. λίαν ἐκτετριμμένη καὶ ὀλισθηρὰ γλῶσσα· διὰ τὸ ἐν τοῖς λόγοις εὐαπόφυκτον. ⟦Ἄλλως. λίσπους κα‐ λοῦσι τοὺς ὑφ’ ἡμῶν καλουμένους στρυφνοὺς ἀστρα‐ γάλους. οἱ τοιοῦτοι δὲ δυστροπικοί εἰσιν ἐν τῷ παίζειν.
10	λέγει δὲ τὴν Εὐριπίδου. πρὸς δὲ τὸ ἱπποβάμονα, καὶ τὰ λοιπὰ, τὸ κινοῦσα χαλινοὺς εἶπε. φθονεροὺς δὲ, ὡς φθονουμένου τοῦ Εὐριπίδου ἐπὶ σοφίᾳ. δαιομένη δὲ, διαμερίζουσα, διαιροῦσα, κατατέμνουσα τὰ Αἰσχύλου ῥήματα. καταλεπτολογήσει δὲ, τὴν τοῦ Αἰσχύλου λε‐
15	πτολογίαν λεπτῶς βασανίσει ὁ Εὐριπίδης.⟧
sch ran 828	διαμερίζουσα, διαιροῦσα. R. τὴν τοῦ Αἰσχύλου λεπτολογίαν καταλεπτολογήσει ὁ Εὐριπίδης. R.
sch ran 829	(πλευμόνων πολὺν πόνον: Τὰ γὰρ τοιαῦτα ῥήματα μετὰ πολλοῦ ἐξέρχονται πόνου.)
sch ran 830	οὐκ ἂν μεθείην: ⟦Γράφεται καὶ μεθείμην. κο‐ ρωνὶς δὲ εἰσιόντων τῶν ὑποκριτῶν. οἱ δὲ στίχοι ἰαμβι‐ κοὶ τρίμετροι ἀκατάληκτοι μεʹ. ὧν τελευταῖος
sch ran 830	ὑμεῖς δὲ ταῖς Μούσαις τι μέλος ἐπᾴσατε.	Column end
5	ἐπὶ τῷ τέλει κορωνίς.⟧ —πρὸς τὸν Αἰσχύλον Εὐριπί‐ δης. R.
sch ran 832	⟦αἰσθάνει γὰρ τοῦ λόγου: Ὃν λέγει, ὡς οὐ πα‐ ραχωρήσει σοι τοῦ θρόνου, φάσκων εἶναί σου κρείτ‐ των.⟧
sch ran 833	ἀποσεμνυνεῖται: Ἀντὶ τοῦ, ἀπονοεῖται σιωπῶν. ὑπερηφανεῖ πάλιν, ὅπερ ἐποίει ζῶν. Ἄλλως. σεμνό‐ τητος γὰρ ἕνεκα ἐπιπολὺ ἐσιώπα Αἰσχύλος, ἐν τοῖς θεάτροις εἰσιών. —σεμνῶς ἑαυτὸν σχηματίσει. Br.
sch ran 834	ὡς τοῦ Αἰσχύλου τερατευομένου ἐν ταῖς ἀρχαῖς τῶν δραμάτων. R.
sch ran 835	λείπει κατ’ αὐτοῦ. R.
sch ran 837	ἀγριοποιὸν: Ἀγρίους εἰσάγοντα καὶ ὠμοὺς τοὺς ἥρωας.
sch ran 838	(ἀπύλωτον στόμα: Φρύνιχος, ἀθύρωτον. οἱ δὲ γράφουσιν ἀπύλωτον, ἀντὶ τοῦ ἀνεῳγμένον καὶ πύλην μὴ ἔχον, μὴ χαλιναγωγούμενον, μηδὲ κρατού‐ μενον.)
sch ran 839	ἀπεριλάλητον: Ἤτοι οὐκ εἰδότα λαλεῖν, ἢ οἷον οὐκ ἄν τις περιλαλήσαι. (κομποφακελορρήμονα δὲ,) βαρυρρήμονα, ⟦σκληρὰ καὶ συνδεδεμένα ἔπη λέγοντα ⟧. φάκελοι γὰρ τὰ βαρέα ⟦καὶ συνδεδεμένα ⟧ φορτία τῶν
5	ξύλων. —σκληρὰ καὶ συνδεδεμένα ἔπη λέγοντα. Br.
sch ran 840	ἄληθες ὦ παῖ: (Ἐν ἐρωτήσει. ἀντὶ τοῦ, ὄντως δὴ σύ.) ὅτι δὲ λαχανοπώλιδος υἱὸς ἦν Κλειτοῦς ὁ Εὐ‐ ριπίδης, (Ἀλέξανδρός φησιν. εἴρηται δὲ ὁ στίχος παρὰ τὰ Εὐριπίδου)
5	ἄληθες ὦ παῖ τῆς θαλασσίας θεοῦ. βαρυτονητέον δὲ τὸ ἄληθες. ⟦ἀρουραίας δὲ, διότι τὰ λάχανα ἐκ τῆς γῆς φύεται.⟧
sch ran 842	⟦πτωχοποιὲ: Ὁ τὸν Τήλεφον τὸν βασιλέα Μυσῶν πτωχὸν ποιήσας. στωμυλιοσυλλεκτάδη δὲ, ὁ πολυλογίας συνάγων.⟧ —ἀντὶ τοῦ στωμύλα ῥήματα συλλέγων. R. Θ. πολυλογίας συλλέγων. Br. ⟦ῥακιοσυρ‐
5	ραπτάδη δὲ, ὁ τὰ ῥάκη συρράπτων καὶ ἐνδύων τοὺς βασιλεῖς. ἢ ὁ τὰ τῶν ἄλλων ποιητῶν συλλέγων καὶ οἰκεῖα ἑαυτοῦ λογιζόμενος.⟧ —τὰ ῥάκη συλλέγων. R.
sch ran 844	⟦σπλάγχνα θερμήνῃς: Θυμὸς γάρ ἐστι ζέσις τοῦ περὶ τὴν καρδίαν αἵματος, δι’ ὄρεξιν ἀντιλυπήσεως κινούμενος. ἢ ὀργὴ ἐναρχομένη. κότος δὲ, ὀργὴ θυμὸν ἐπιτηροῦσα. μῆνις δὲ ὀργὴ εἰς παλαίωσιν ἀποτιθεμένη.
5	χόλος δὲ, ὀργὴ διοιδοῦσα. ὀργὴ δὲ, ἐπιθυμία τιμωρίας τοῦ ἠδικηκέναι δοκοῦντος (ἤγουν προσηκόντως. Vict.).⟧ ἢ λύπη μεθ’ ὑπολήψεως τοῦ ὀλιγωρεῖσθαι.
sch ran 846	τὸν χωλοποιὸν: Διὰ τοὺς τρεῖς, Βελλεροφόντην, Φιλοκτήτην, Τήλεφον.
sch ran 847	ἄρν’ ἄρνα μέλαιναν: Ὡς τοιαύτης γινομένης θυσίας τῷ Τυφῶνι ἐπὶ τῷ λῆξαι τὰς καταιγίδας. — ἄρν’ ἄρνα μέλαιναν: Τοιαῦτα γὰρ ἔθυον τῷ Τυφῶνι, ὁπότε στροβιλώδης ἐκινήθη ἄνεμος. τῶν γὰρ τοιούτων
5	οὗτός ἐστιν ἔφορος. εἰκότως δὲ μέλαιναν, καὶ οὐ λευκὴν,
5	ἐπειδὴ καὶ ὁ Τυφὼς μέλας. Br.	299
sch ran 848	τυφὼς γὰρ ἐκβαίνει: (Οἷον ἀθρόως ἐκβαίνειν μέλλει.) τοὺς δὲ καταιγιδώδεις ἀνέμους τυφὼς καλοῦσι. τούτῳ ἐνόμιζον μέλανα ἄρνα σφάζειν, ὅπως λήξῃ τὸ πνεῦμα. εἰς τὸν Αἰσχύλον δὲ τοῦτο.
sch ran 849	ὦ Κρητικὰς μὲν: (Ἐν γὰρ τοῖς Κρησὶν Ἴκαρον μονῳδοῦντα ἐποίησε. καὶ) οἱ μὲν εἰς τὴν τοῦ Ἰκάρου μονῳδίαν ἐν τοῖς Κρησί. θρασύτερον γὰρ δοκεῖ εἶναι τὸ πρόσωπον. Ἀπολλώνιος δὲ, ὅτι δύναται καὶ εἰς τὴν
5	Ἀερόπην τὴν ἐν ταῖς Κρήσσαις εἰρῆσθαι· ἣν εἰσήγαγε πορνεύουσαν. οἶμαι δὲ διὰ τὰ ἐν τῷ Αἰόλῳ. Τιμαχίδας δὲ, διὰ τὴν (ἐν τοῖς Κρησὶ) μίξιν Πασιφάης πρὸς τὸν ταῦρον. ⟦Ἄλλως. ἐκ τῶν ἐν τῷ Αἰόλῳ Κανάχης καὶ Μακαρέως, ἢ, ὥς τινες, Δανάης καὶ Μεγαρέως ἀδελ‐
10	φῶν. ἐδόκει γὰρ τοῖς παλαιοῖς πάνυ ἐναγὲς εἶναι ταῖς ἀδελφαῖς μίγνυσθαι. ἢ ὅτι ἡ Φαίδρα, ἧς τὸ πάθος ἐδραματούργησε, Κρῆσσα ἦν. καὶ γάμους ἀνοσίους λέγει, διὰ τὸ αὐτὴν ἐρασθῆναι μὲν Ἱππολύτου, ὃν ὁ Θησεὺς ἐξ Ἱππολύτης ἔσχε, μιᾶς τῶν Ἀμαζόνων, μὴ
15	δυνηθεῖσαν δὲ τελέσαι τὸν ἔρωτα διὰ τὴν Ἱππολύτου σωφροσύνην, ἀγχόνῃ χρήσασθαι.⟧
sch ran 852	πόνηρον ἐνταῦθα ἢ τὸν κακὸν νοεῖ, εὕρηται γὰρ καὶ οὕτως, ἢ τὸν γεωργόν. Cant.1.
sch ran 854	ἵνα μὴ κεφαλαίῳ: Ἀντὶ τοῦ ἁδρῷ. καὶ ἐν Νε‐ φέλαις [981] κεφάλαιον ῥαφανῖδος, οὐδ’ ἑλέσθαι δειπνοῦντ’ ἐξῆν κεφάλαιον τῆς ῥαφανῖδος. κεφαλαίῳ: Καθολικῷ καὶ μεγάλῳ. Br. κεφάλαιόν
5	ἐστι τὸ πρὸς τὰ φύλλα καυλῶδες. οὐκ ἔτεμον δὲ κατὰ μῆκος ὡς νῦν, ἀλλὰ κατὰ κύκλον τὰς ῥαφανῖδας. Vict.
sch ran 855	ἐκχέῃ τὸν Τήλεφον: Ὡσανεὶ ἔφη τὸν ἐγκέφα‐ λον. ἰδιώτατα δὲ τὸν Τήλεφον κωμῳδεῖ.
sch ran 857	ἔλεγχ’ αὐτὸν, ἐλέγχου παρ’ αὐτοῦ. C. D.
sch ran 859	ὥσπερ πρῖνος: Ὅτι ἡ πρῖνος καιομένη ψόφον ποιεῖ. —ἔστι δὲ ἡ πρῖνος ξύλον πικρότατον. R. V. Θ.
sch ran 861	ὡς ἐπὶ ἀλεκτρυόνων. R. V.
sch ran 862	τὰ κεφάλαια. R.
sch ran 864	κἄτι μάλα τὸν Τήλεφον: Ὡσεὶ ἔφη, καὶ ὃν κωμῳδεῖς Τήλεφον, εἰς μέσον φέρε.
sch ran 868	ὁτιὴ ποίησις οὐχὶ συντέθνηκεν: Ἐπεὶ τὰ Αἰ‐ σχύλου ἐψηφίσαντο διδάσκειν. κομπῶδες δὲ τοῦτο ἔφη. τῶν γὰρ δυνατῶν καὶ μετὰ θάνατον ᾄδονται τὰ ποιή‐ ματα. —ὁτιὴ: Διότι. ποίησις· Ἡ. D.
sch ran 869	τούτῳ δὲ συντέθνηκε: Συναποθανοῦσα πάρε‐ στιν ἐνθάδε ἐν τῷ ᾍδῃ, καὶ ἕξει αὐτὴν ξύμμαχον.
sch ran 874	ὑμεῖς δὲ ταῖς Μούσαις: Πρὸς τὸν χορόν. ἴσον τῷ προᾴσατε, ὡς ὑπογραμμὸς, προγραμμός τις ὤν.
sch ran 875	⟦Διὸς ἐννέα: Κορωνὶς καὶ εἴσθεσις ἐπῳδικὴ διὰ τὸ μετὰ τὴν κορωνίδα τίθεσθαι, ἐκ κώλων ἀναπαι‐ στικῶν μὲν διμέτρων ἑφθημιμερῶν κατὰ τὰς περιττὰς χώρας, κατὰ δὲ τὰς ἀρτίας ἀντισπαστικῶν ἡμιολίων ἐξ
5	ἐπιτρίτου τετάρτου, ἢ καὶ πεντασυλλάβου, πλὴν τοῦ τρισκαιδεκάτου ἰαμβικοῦ καθαροῦ ὄντος ἑφθημιμεροῦς·
5	ἐφ’ ᾧ κορωνίς. ἑξῆς δὲ σύστημα κατὰ περικοπὴν ἀμοι‐ βαῖον. οἱ δὲ στίχοι ἰαμβικοὶ τρίμετροι ἀκατάληκτοι δέκα· ὧν τελευταῖος	Column end
10	ὀρθῶς μ’ ἐλέγχειν, ὧν ἂν ἅπτωμαι λόγων. ἐπὶ τῷ τέλει παράγραφος.⟧ —ἀντὶ τοῦ θυγατέρες. R. Ven.
sch ran 876	περὶ Αἰσχύλου. R. V.
sch ran 877	γνωμοτύπων: ⟦Τῶν τὰς οἰκείας γνώμας διὰ τῶν λόγων τυπούντων. ἢ τῶν τύπους αὐτὰς τοῖς ὕστε‐ ρον καταλιμπανόντων. ἢ ⟧ τῶν ταῖς γνώμαις ἀλλήλους τυπτόντων.
5	ὀξυμερίμνοις: Τοῖς μετὰ σκέψεως εὑρισκομένοις καὶ ἀσαφέσι.
sch ran 881	ῥήματα καὶ παραπρίσματα: Τὰ μὲν ῥήματα πρὸς τὸν Αἰσχύλον, τὰ δὲ παραπρίσματα πρὸς τὸν Εὐριπίδην λεπτολόγον ὄντα.
sch ran 886	Δήμητερ ἡ θρέψασα: Παρόσον Ἐλευσίνιος τῶν δήμων ἦν ὁ Αἰσχύλος. ⟦ἢ ὅτι ἐν τοῖς Ἐλευσινίοις ἐτε‐ λεῖτο τὰ δράματα τοῦ Αἰσχύλου. ἔστι δὲ τοῦτο τὸ ἔπος Αἰσχύλου.⟧
sch ran 887	λείπει ποίησον ἢ δός. R. M.
sch ran 888	τὸν καρπόν. R. (καλῶς: Ὅτι καὶ νῦν τὸ καλῶς ἐπὶ παραιτήσει. ἀποστρεφόμενος δὲ καὶ παραιτούμενος ὁ Εὐριπίδης λέγει τὸ καλῶς.)
sch ran 889	ἕτεροι γάρ εἰσιν οἷσιν εὔχομαι: Ἅτε δὴ Σω‐ κρατικὸς ὢν καινὰ δαιμόνια ἔπλασεν.
sch ran 890	ὡς ἐπὶ νομισμάτων. R.
sch ran 891	(τοῖσιν ἰδιώταις θεοῖς: Τινὲς ἐν τῷ θεοῖς δύο τιθέασιν, ἵνα ἓν ᾖ τὸ, ἴδιοί τινές σοι κόμμα καινόν.)
sch ran 892	αἰθὴρ ἐμὸν βόσκημα: (Καὶ Σωκράτης ἐν Νε‐ φέλαις [627] μὰ τὴν ἀναπνοὴν, μὰ τὸ χάος, μὰ τὸν ἀέρα.) χαρακτηρίζει δὲ Εὐριπίδην, εὐεπίφορον ὄντα ἐπὶ τὸ ὀνο‐
5	μάζειν αἰθέρα. στρόφιγξ δὲ, ἀπὸ τοῦ στρέφειν αὐτὸν καὶ πανουργεύεσθαι. —ἀντὶ τοῦ στροφὴ, κίνησις. R. ⟦μυ‐ κτῆρες δὲ ὀσφραντήριοι, ὡς συντελούντων τῶν μυκτή‐ ρων εἰς τὴν φωνήν.⟧
sch ran 894	λείπει τὸ ποιήσατε R. δότε ἢ θελήσατε. Θ.
sch ran 895	⟦καὶ μὴν ἡμεῖς: Κορωνὶς καὶ εἴσθεσις χοροῦ προῳδικὴ, ὅτι προτίθεται τῆς διπλῆς, ἐκ κώλων τρο‐ χαϊκῶν ιδʹ· ὧν τὰ μὲν αʹ, βʹ, εʹ, ϛʹ, ηʹ, θʹ, ιαʹ, ιβʹ, ιδʹ δίμετρα ἀκατάληκτα, τὰ δ’ ἄλλα ἑφθημιμερῆ, πλὴν
5	τοῦ παρατελεύτου μονομέτρου ἀκαταλήκτου ὄντος. ἐπὶ τῷ τέλει κορωνίς.⟧
sch ran 896	[λόγων ἐμμέλειαν: Ὅτι καταχρηστικῶς νῦν τὴν εὐρυθμίαν. κυρίως γὰρ ἡ μετὰ μέλους τραγικὴ ὄρ‐ χησις. οἱ δὲ, ἡ πρὸς τὰς ῥήσεις ὑπόρχησις.] —ἔπιτε: ἐπέλθετε. R. D.
sch ran 897	δαΐαν ὁδὸν: Ἀγωνιστικὴν, ἔμπειρον, (ἀπὸ τοῦ δαῆναι). —ἢ φιλόνεικον. R. ἤγουν μαθεῖν. Vict. ἐπὶ τούτοις δὲ δαΐαν ὁδὸν, ἔμπειρον. ἢ ἀντὶ τοῦ φιλόνεικον.
sch ran 900	(προσδοκᾶν οὖν: Ἔθος τοῖς ποιηταῖς προλέγειν, ἃ εἰς τὸ ἑξῆς λέγειν μέλλουσι. κἀνταῦθα οὖν οὗτος τοῦτο ποιεῖ.)	300
sch ran 902	κατερρινημένον: Ἐξεσμένον. ῥίνη γὰρ ἐργα‐ λεῖον τεκτονικὸν, (ᾧ ῥινοῦσιν. ἢ εὐτελὲς, ὅτι ἐξευτελί‐ ζομεν τῇ ῥινί). —τὸν Εὐριπίδην. R. V.
sch ran 903	αὐτοπρέμνοις: Δυσκόλοις, προρρίζοις, ἢ με‐ γάλοις. —τὸν Αἰσχύλον. V.
sch ran 904	ἀλινδήθρας: (Συναγωγὰς, στροφὰς, λεπτολο‐ γίας, πλοκὰς τοῦ Εὐριπίδου.) —ἀλινδῆθραι ἀπὸ τοῦ ἀλίζω, τὸ συναθροίζω. Vict. κυλίστρας. R.
sch ran 905	⟦ἀλλ’ ὡς τάχιστα: Εἴσθεσις διπλῆς ἀμοιβαίας ἐκ στίχων ἰαμβικῶν Ἱππωνακτείων τετραμέτρων κα‐ ταληκτικῶν ξϛʹ· ὧν τελευταῖος πέπτωκεν ἔξω τῶν κακῶν, οὐ Χῖος, ἀλλὰ Κῖος.
5	ἐπὶ τῷ τέλει διπλῆ ἔξω νενευκυῖα.⟧
sch ran 907	οἷον τὸν ἐμὸν χαρακτῆρα. R.
sch ran 908	ἐν τοῖς τελευταίοις. R.
sch ran 910	παρὰ Φρυνίχῳ τραφέντας: (Ἀπατεὼν γὰρ, ὡς ἀφελέστερος ὁ Φρύνιχος. νῦν δὲ) Φρύνιχον λέγουσι τὸν τραγῳδοποιητήν. τοῦτον δὲ ἐπαινοῦσιν εἰς τὴν μελο‐ ποιίαν. νυνὶ δὲ ὡς ἀφελοῦς ὄντος αὐτοῦ μνημονεύει ὁ
5	Ἀριστοφάνης. ἦν δὲ πρὸ Αἰσχύλου.
sch ran 911	ἐγκαλύψας: Ὡς αὐτοῦ εἰσφέροντος ἐν δράματι τινὰ κεκαλυμμένον. ὁ Ἀχιλλεὺς δὲ καθήμενός ἐστι καὶ οὐκ ἀποκρινόμενος παρ’ Αἰσχύλῳ ἐν δράματι ἐπιγρα‐ φομένῳ Φρυξὶν ἢ Ἕκτορος λύτροις. οὐδὲν δὲ ὁ Ἀχιλ‐
5	λεὺς φθέγγεται. (Ἄλλως. εἰκὸς τὸν ἐν τοῖς Φρυξὶν Ἀχιλλέα ἢ Ἕκτορος λύτροις· ἢ τὸν ἐν Μυρμιδόσιν, ὃς μέχρι τριῶν ἡμερῶν οὐδὲν φθέγγεται.)
sch ran 913	(οὐδὲ τουτί: Εἰκὸς αὐτὸν ἀποκροτοῦντα τῷ δα‐ κτύλῳ δεικνύειν τὸ οὐδὲ τουτί.) ⟦τὸ δὲ, οἱ δ’ ἐσίγων, ὁ Ἀχιλλεὺς, φασὶ, καὶ ἡ Νιόβη.⟧
sch ran 914	σωρούς. R.
sch ran 916	καί με τοῦτ’ ἔτερπε: Μᾶλλον τῇ σιωπῇ ἐτερ‐ πόμην ἢ τοῖς νῦν λαλοῦσιν. ὅτι οἱ πολλοὶ ἐν σκηνῇ ἐλάλουν.
sch ran 917	πρὸς τὸν Διόνυσον. R.
sch ran 918	ὁ δεῖνα: Ὅτι ἐπὶ δείξεως. δείκνυσι γὰρ τὸν Αἰσχύλον παρόντα.
sch ran 920	διῄει: Ἀνύοιτο (ἂν, εἰς τέλος ἂν ἦλθεν).
sch ran 921	⟦ὦ παμπόνηρος: Ἢ ἐγὼ, ἢ αὐτὸς νόει. καὶ πρὸς μὲν τὸν Διόνυσον, ὦ παμπόνηρος ἐγὼ, ὁ εἰς πάντα πο‐ νηρευόμενος καὶ πάντα ἐξετάζων, οἷα ἐφενακιζόμην ὑπ’ αὐτοῦ ἐπὶ τούτῳ· πρὸς δὲ τὸν Αἰσχύλον, στίξον εἰς τὸ
5	παμπόνηρος, καὶ τὸ ὢ ἀντὶ τοῦ φεῦ· ὢ παμπόνηρος ὑπάρχει αὐτὸς, ταῦτα πονηρευόμενος εἰς ἀπάτην τῶν θεατῶν.⟧ —ὑπὸ τοῦ Αἰσχύλου. R.
sch ran 922	τί σκορδινᾷ: Οὕτως ἔλεγον τὸ παρὰ φύσιν τὰ μέλη ἐκτείνειν, σκορδινᾶσθαι. γίνεται δὲ περὶ τοὺς ἐγει‐ ρομένους ἐξ ὕπνου, ὅταν χασμώδεις ὄντες ἐκτείνωσι τὰ μέλη· ὅπερ συμβαίνει καὶ περὶ τοὺς ἄλλως πως βασα‐
5	νιζομένους καὶ διαστρεφομένους τὰ μέλη. —σκορδονιᾷ:
5	Δριμύτατα βλέπεις. δριμέα γὰρ τὰ σκόροδα. Cant.1.	Column end
sch ran 924	βόεια: [Μεγάλα καὶ κτύπου πλέα, ὀφρῦς ἔχοντα,] ὑψηλὰ καὶ ὑπερήφανα.
sch ran 925	μορμορωπὰ: Καταπληκτικὰ, φοβερά. ἐκ με‐ ταφορᾶς τῆς μορμοῦς, τῆς τὰ βρέφη φοβούσης.
sch ran 926	ἄγνωτα τοῖς θεωμένοις: (Ἀπὸ τοῦ ἄγνωτος. οὐ γὰρ παρασχηματίζεται ἀπὸ τοῦ ἀγνὼς εἰς οὐδέτερον γένος, ὥς φησιν Ἡρωδιανός.) —ἄγνωστα. R.
sch ran 928	ἢ Σκαμάνδρους: Χαρακτηριστικὸν καὶ τοῦτο· ὅτι πολὺς Αἰσχύλος ἐν τῷ ποταμοὺς καὶ ὄρη λέγειν.
sch ran 929	γρυπαιέτους: Ἐπίσημα ἀσπίδος ἀλλόκοτα. (εἰώθασι γὰρ ζωγραφεῖν εἰς τὰς ἀσπίδας ἀετούς.) ζη‐ τεῖται δὲ, ποῦ μᾶλλον τὸ ἤ συναπτέον· εἰς τὸ, ἢ ’π’ ἀσπίδων ἐπόντας· ἢ τοῖς ἄνω· ἢ τῷ γρυπαιέτους χαλ‐
5	κηλάτους. —Ἄλλως. ἐπὶ ἀσπίδων ὄντας. R.
sch ran 931	ἤδη ποτ’ ἐν μακρῷ: Παρὰ τὸ ἐξ Ἱππολύτου [378] ἤδη πότ’ ἄλλως νυκτὸς ἐν μακρῷ χρόνῳ.
sch ran 932	προείρηται ὅτι ἐκ τῶν Μυρμιδόνων ἐστὶν ἐπὶ νεὼς «ἐπὶ δ’ αἰετὸς ξουθὸς ἱππαλεκτρυών.» τὸ δὲ ἵπ‐ πος ἐπὶ τοῦ μεγάλου. R. ἱππαλεκτρυόνα: Γράφεται κολοκτρυόνα, ὡς γένος τι Περσικὸν ἀττελάβοις ὅμοιον.
5	⟦Ἄλλως. ἱππαλεκτρυὼν εἰ καὶ τοῖς φιλοσόφοις ἀπηγό‐ ρευται μὴ εἶναι, ἀλλ’ ἐστὶ τῇ ἀληθείᾳ ζῷον θαλάσσιον, ὃν καί τις τῶν καθ’ ἡμᾶς εὑρὼν κατὰ τύχην ἐξιόντα ἀπεκτονὼς καὶ πᾶσι νεκρὸν δείξας, ἐνέγραφεν ἐν τῇ σημαίᾳ αὐτοῦ καὶ τῇ ἀσπίδι, ὡς ἂν καὶ τοῖς μὴ εἰδό‐
10	σιν ὁ ἆθλος κηρύττοιτο. τινὲς δὲ τὸ ἵππος ἐπὶ τοῦ με‐ γάλου.⟧
sch ran 934	Ἔρυξιν: Οὗτος γὰρ ὡς ἄμορφος καὶ ἀηδὴς διαβάλλεται. —ἵνα διαβάλλῃ αὐτὸν ὡς ἄμορφον. R. V. Θ. M. οὗτος γὰρ ὡς κτηνοβάτης ἐκωμῳδεῖτο, ἢ ὡς ἀηδής. Θ.
sch ran 937	ὥσπερ σύ. R.
sch ran 938	παραπετάσμασι: ⟦Ταῖς σκηναῖς,⟧ τοῖς Περσι‐ κοῖς βήλοις, ⟦ἢ βηλοθύροις.⟧
sch ran 939	ἐγὼ δηλονότι. R.
sch ran 940	κομπώδη οὖσαν. R. V.
sch ran 941	ἔξυσα. R.
sch ran 942	⟦ἐπυλλίοισιν: Ἀντὶ τοῦ λογίοις μικροῖς· ὡς δὲ βρέφος βρεφύλλιον, καὶ εἶδος εἰδύλλιον· οὕτω καὶ ἔπος ἐπύλλιον.⟧ περιπάτοις: Εἰώθασι γὰρ οἱ κακούμενοι περιπατεῖν.
5	ἢ ἀντὶ τοῦ διατριβαῖς. ὡς ἐπὶ ἀσθενοῦντος δὲ διαλέγε‐ ται. ⟦ἐκ μεταφορᾶς τῶν λεπτυνομένων σωμάτων διὰ τῆς καθάρσεως.⟧ ⟦τευτλίοισι: Εἰώθασιν οἱ τῶν ἰατρῶν παῖδες τὰς τῶν σωμάτων καθάρσεις διὰ περιπάτων καὶ τεύτλων λευ‐
10	κῶν καὶ ἑτέρων ποτῶν ποιεῖσθαι. τὸ δὲ ἐπυλλίοις ἀντὶ τοῦ λογίοις μικροῖς. Cant.1. 2. μικροῖς: Γράφεται λευ‐ κοῖς.⟧
sch ran 943	χυλὸν διδοὺς: Οὐκ ἀπὸ πτισάνης, ἀλλ’ ἀπὸ ἠθῶν ἀνδρῶν καὶ βιβλίων. ⟦γράφεται δὲ καὶ ἀπηθῶν, ἀντὶ τοῦ ἐκλεγόμενος. μονῳδίαις δὲ, γυμνάσμασι μο‐
sch ran 943	νῳδικοῖς.⟧	301
sch ran 944	Κηφισοφῶντα: Ὅτι ἐδόκει δοῦλος ὢν ὁ Κηφι‐ σοφῶν συμπονεῖν αὐτῷ, καὶ μάλιστα τὰ μέλη, ὃν καὶ συνεῖναι τῇ γυναικὶ αὐτοῦ κωμῳδοῦσιν. (ἕτερος δέ ἐστι Κηφισοφῶν ὁ καὶ τὸ ψήφισμα εἰσενεγκὼν ὑπὲρ τοῦ
5	εἰρχθῆναι τῆς ἐν πρυτανείῳ σιτήσεως.)
sch ran 946	τὴν ὑπόθεσιν. R.
sch ran 947	[ἢ τὸ σαυτοῦ: Ὅτι δυσγενὴς ὁ Εὐριπίδης. ἐπῶν δὲ, τῶν ἰαμβείων. ἔπη γὰρ καὶ αὐτὰ καλοῦσιν.]
sch ran 948	⟦ἀργόν: Ὥσπερ σὺ τὴν Νιόβην καὶ τὸν Ἀχιλ‐ λέα ἐποίησας μηδὲν λέγοντας.⟧
sch ran 949	ἡ γυνή τέ μοι χὡ δοῦλος: Ἀντὶ τοῦ τὰ αὐτά. καὶ εἰς τοῦτο κωμῳδεῖται ὁ Εὐριπίδης, ὅτι διαφόροις τοῖς προσώποις ἀνοικείους λόγους περιτίθησιν.
sch ran 950	ὅτι καὶ παρθένος ἐν τραγῳδίαις λέγει. R. V.
sch ran 951	⟦ταῦτα: Τὸ τοὺς δούλους τοῖς δεσπόταις ἰσοτί‐ μους ποιεῖν.⟧
sch ran 952	δημοκρατικὸν: Τὰ περὶ δημοκρατίας καὶ ἰσότη‐ τος, φησὶν, ἔασον. ἐμὸν γάρ ἐστι μᾶλλον ἐμπεριπατῆ‐ σαι περὶ τούτου, οὐ σόν. παρόσον ἡσυχίας καὶ εἰρήνης ὁ θεὸς αἴτιος. (ἔασον οὖν ὦ τᾶν· ὀρθῶς γάρ σου κα‐
5	τηγορεῖ ἐπὶ τῇ πάντων ἀδολεσχίᾳ ὁ Αἰσχύλος, καὶ οὐκ ἂν ἔχοις ἐμπεριπατῆσαι οὐδὲ ἐπαινέσαι σεαυτὸν ἐπὶ τούτῳ.) ⟦Ἄλλως. οὐ δεῖ σε, φησὶ, ζητεῖν ὅπως ἂν ἀπο‐ δείξῃς ὡς κάλλιστα τοῦτο ἐποίεις. οὐ γὰρ καλὸν ἐξ ἴσου τοὺς δούλους τοῖς δεσπόταις παρρησιάζεσθαι. περίπατος
10	δὲ διατριβή.⟧
sch ran 954	τοὺς ἐν δράματι. R.
sch ran 956	γωνιασμοὺς: Πλαγιασμοὺς, ἀπάτας. καχυπο‐ τοπεῖσθαι δὲ, ἀντὶ τοῦ κακὰ ὑπονοεῖν, ἐάν τις εἰς αὐτοὺς τεχνάσηται. —ἀποφυγὰς καὶ ἀπαγωγάς. R. M.
sch ran 958	κάχ’ ὑποτοπεῖσθαι: Τὸ τέλειον κακὰ ὑπονοεῖν. R. V. ὑπονοεῖν, ἐάν τις εἰς αὐτοὺς τεχνάσηται. E.
sch ran 960	εἰ κακῶς ἔλεγον. R. V.
sch ran 961	οὐκ ἐκομπολάκουν: Κενοὺς οὐκ ἐποίουν ψόφους. οὐκ ἔλεγον κομπώδη ὡς ὁ Αἰσχύλος. —ἐμεγαλορρημό‐ νουν. Θ.
sch ran 962	ἀπὸ τοῦ φρονεῖν ἀποσπάσας: Οὐ τὴν φρόνησιν αὐτῶν ἀφειλόμην, ἀπὸ τοῦ φρονεῖν καὶ συνεῖναι τὸ λε‐ γόμενον ἀποσπάσας αὐτούς.
sch ran 963	⟦Κύκνους: Ὅτι δύο Κύκνοι ἐγένοντο· ὁ μὲν Ἄρεος υἱὸς, ὁ ὑφ’ Ἡρακλέους φονευθεὶς, ὡς ἐν τῇ Ἀσπίδι Ἡσίοδος, ὁ δὲ Ποσειδῶνος, ὁ ὑπ’ Ἀχιλλέως· ὡς καὶ Πίνδαρος ἱστορεῖ.⟧
5	κωδωνοφαλαροπώλους: Ἀπολλώνιός φησιν ὅτι πα‐ ρήνεγκε χρωμένους κώδωσί τινας. ⟦κώδωνας ἐν τοῖς φα‐ λάροις καὶ χαλινοῖς τῶν ἵππων ἔχοντας.⟧
sch ran 965	Φορμίσιος: Δίδυμός φησιν ὅτι Φορμίσιος δρα‐ στικὸς ἦν καὶ τὴν κόμην τρέφων καὶ φοβερὸς δοκῶν εἶναι. διὸ καὶ Αἰσχύλου μαθητὴν αὐτόν φησιν εἶναι. βαθὺς δὲ ἦν καὶ καθίει τὸν πώγωνα. κωμῳδεῖται δὲ καὶ
5	εἰς δωροδοκίαν. Μεγαίνετός θ’ ὁ Μάνης: Ὁ Μεγαίνετος, ὅτι οὐ πάν‐ τως βάρβαρος, ἀλλ’ ἀναίσθητος καὶ οὐκ ἀστεῖος. αὐ‐
5	θάδης δὲ οὗτος καὶ τῶν στρατηγιώντων ἐστὶ καὶ ἄλλως θρασύς. τινὲς δὲ δούλων ὀνόματα. —Μεγαίνετός θ’ ὁ	Column end
10	Μάγνης: Ἀμφότεροι βάρβαροι. A.
sch ran 966	σαλπιγγολογχυπηνάδαι: Σάλπιγγας καὶ λόγχας καὶ ὑπήνας ἔχοντες. τοῦτο δὲ εἰς τὸν Φορμίσιον ἀπο‐ τείνει—ὡς μέγαν ἔχοντα πώγωνα. εἶπε δὲ συνθέτως τὸ μὲν ἀπὸ τοῦ πολέμου, τὸ δὲ ἀπὸ τοῦ πώγωνος. R.
5	V. Θ. M. σαρκασμοπιτυοκάμπται: Ὡς σαρκάζοντας μὲν καὶ προσποιουμένους τὰ πολεμικὰ, οὐκ ἀληθῶς δὲ τοιού‐ τους· ἰσχύος δὲ ἐπιμελουμένους. διὸ καὶ τὸν Μεγαίνε‐ τον Μάνην εἶπεν, οὐ πάντως βάρβαρον, ἀλλ’ ἀναίσθητον.
10	ἐπίτηδες δὲ ἐχρήσατο τοῖς συνθέτοις διὰ τὸ Αἰσχύλου ἦθος. —ἀντὶ τοῦ μεγάλαι. R. V. ⟦Ἄλλως. σαρκασμο‐ πιτυοκάμπτης συνετέθη παρὰ τὸ σαρκασμὸς καὶ τὸ πίτυς καὶ τὸ κάμπτω. ἔστι δὲ σαρκασμὸς εἰρωνεία δα‐ κνηρὰ καὶ βαρύτης, ὅθεν καὶ τὴν κλῆσιν ἔχει ὡς οἷά
15	τι θηρίον σαρκὶ ἐμφυέν. ἄλλοι δὲ σαρκασμοὺς νοοῦσι τοὺς μαλακοὺς καὶ φθορεῖς ἀπὸ τοῦ τὰς σάρκας κάμ‐ πτειν, ἤτοι συνθλίβειν δίκην πίτυος. ἔστι δὲ καὶ πιτυο‐ κάμπτης φάρμακον φθοροποιὸν, ὡς ἐν τοῖς νόμοις εὕ‐ ρηται. Victor. βυκινοκονταρογέναι. μαλακοὶ καὶ φθο‐
20	ρεῖς. Θ.⟧
sch ran 967	Θηραμένης: Ὡς ἀστεῖος (καὶ πιθανὸς), Κλει‐ τοφῶν δὲ ὡς ἀργὸς ἐκωμῳδεῖτο. νῦν δὲ ὡς παλίμβολον καὶ πανοῦργον βούλεται τοῦτον ἀποδεῖξαι, καὶ παρα‐ πλήσιον Θηραμένει. —ὁ ἀστεῖος. R.
sch ran 970	οὐ Χῖος, ἀλλὰ Κῖος: (Ὅτι δοκεῖ προσγεγρά‐ φθαι τῇ πολιτείᾳ, Ἄγνωνος αὐτὸν ποιησαμένου, ὡς Εὔ‐ πολις Πόλεσιν. Ἀρίσταρχος δὲ ὡς γεγραμμένου Κῷος ἐξηγεῖται· ὅτι πρὸς τὸ Κῷος εἰσήγαγε τὸ Χῖος. τὸν γὰρ
5	ἀντίστροφον τῷ Χίῳ λέγεσθαι.) τοῦτο οὖν φησιν, ὅτι οὐδέποτε κακοβολεῖ ὁ Θηραμένης ὡς ἐν ἀστραγάλοις, ἀλλ’ ἐπιτυγχάνει. ἐπιπλήττει δὲ αὐτῷ ὁ Δημήτριος, ὡς τελέως ἀγνοοῦντι ὅτι Κῖος ἦν. (παραλείπει δὲ ὅμως καὶ αὐτὸς ὅτι οὐδὲν ἧττον παρὰ τὴν ὑπόνοιαν εἴρηται
10	ἀντὶ τοῦ Κῷος Κῖος. Δίδυμος δέ φησιν ὅτι δύναται καὶ τῆς παροιμίας μεμνῆσθαι, οὐ Χῖος, ἀλλὰ Κῖος, παρό‐ σον ποικίλος τις ὢν καὶ ἀγχίστροφος, καθωμίλει τοὺς καιροὺς, πρὸς τὸ κρεῖττον μέρος ἀεὶ διδοὺς ἑαυτόν. Κῷος δὲ ἐλέγετο εἶναι.)
sch ran 971	τοιαῦτα μέντοι ’γὼ φρονεῖν: Τὸ πλῆρες μέν‐ τοι ἐγώ. ⟦εἴσθεσις τῆς διπλῆς εἰς δύο περιόδους διῃρη‐ μένη, ἐκ κώλων ἰαμβικῶν διμέτρων ἀκαταλήκτων καʹ. εἰσὶ δὲ τῆς μὲν πρώτης περιόδου κῶλα θʹ, τῆς δὲ δευ‐
5	τέρας κῶλα δυοκαίδεκα. ἧς τὰ ηʹ, ιαʹ, ιβʹ, καταληκτικά εἰσιν. ἐπὶ τῷ τέλει τῆς μὲν πρώτης περιόδου παράγρα‐ φος, τῆς δὲ δευτέρας δύο διπλαῖ, ἡ μὲν ἐν ἀρχῇ τοῦ κώλου, ἡ δὲ κατὰ τὸ τέλος, ἀμφότεραι ἔξω νενευ‐ κυῖαι.⟧
sch ran 973	τῇ τραγῳδίᾳ. R. V.
sch ran 974	διαγινώσκειν. R. V.
sch ran 976	καὶ τὰς οἰκίας: Προσέχειν τῇ οἰκίᾳ καὶ οὐ
sch ran 976	πολέμοις.	302
sch ran 980	ἐκ τῆς λεπτολογίας Εὐριπίδου μεμαθηκὼς καὶ πεπαιδευμένος. R. V.
sch ran 983	ποῦ ’στιν ἡ χύτρα: Ταῦτα πάντα μικροπρε‐ πείας παραδείγματα.
sch ran 985	τὸ πινάκιον. οἱ δέ φασι τὸ σαλτζάριον. Θ.
sch ran 986	τέθνηκέ μοι: Ἀντὶ τοῦ κέκλασται, (ἢ ἀπώλετο. πρὸς τὰς λέξεις Εὐριπίδου).
sch ran 988	τῆς ἐλάας: Μέχρι καὶ τῶν εὐτελῶν ἐρωτῶσιν. (ἐλάα δὲ ὁ καρπὸς τῆς ἐλαίας. καταχρηστικῶς δὲ θάτε‐ ρον ἀντὶ θατέρου λαμβάνεται.)
sch ran 990	Μαμμάκυθοι: (Ἀρίσταρχός φησιν ὠνοματο‐ πεποιῆσθαι. πῶς οὖν, Δημήτριός φησιν, εἰ μὴ σύνη‐ θες αὐτοῖς τὸ ὄνομα, οὗ καὶ δρᾶμα ὅλον οὕτως ἐπιγέ‐ γραπται Μαμμάκουθοι; ὅ τινες Πλάτωνος λέγουσιν.
5	Ἄλλως.) ἀντὶ τοῦ μαμμόθρεπτοι. Δίδυμος, ὅτι Μαμ‐ μάκυθος καὶ Μελητίδης ἐπὶ μωρίᾳ διεβέβληντο, κα‐ θάπερ καὶ ὁ Βουταλίων καὶ ὁ Κόροιβος. (Μελιτίδην δὲ, τὸν εὐήθη· παρὰ τὸ μέλι. ἢ καὶ γέγονέ τις οὕτω μωρός.)
sch ran 992	τάδε μὲν λεύσεις φαίδιμ’: ⟦Κορωνὶς καὶ εἴσθε‐ σις χοροῦ, ἐπῳδικὴ μὲν διὰ τὸ μετὰ τὴν διπλῆν κεῖσθαι, προῳδικὴ δὲ διὰ τὸ προτίθεσθαι ἑτέρας δι‐ πλῆς, ἐκ κώλων ιγʹ. ὧν τὸ αʹ ἀναπαιστικὸν δίμετρον
5	ἀκατάληκτον. τὸ βʹ ἰαμβικὸν τρίμετρον ἀκατάληκτον, τὰ γʹ, ϛʹ, ιγʹ τροχαϊκὰ ἑφθημιμερῆ. τὰ δὲ λοιπὰ ἀκα‐ τάληκτα καὶ δίμετρα, πλὴν τοῦ μονομέτρου παρατε‐ λεύτου. ἐν ἐκθέσει δὲ στίχοι δύο ἀναπαιστικοὶ τετρά‐ μετροι καταληκτικοὶ, ὅμοιοι τοῖς ἑξῆς διπλῆς ἀμοιβαίας
10	εἰσθέσεως ἑβδομήκοντα κώλοις, ὧν τελευταῖον καὶ μινθῶσαι τὸν ξύσσιτον κἀκβάς τινα λωποδυτῆσαι. ἐπὶ τῷ τέλει τῆς μὲν προῳδικῆς κορωνίς· τῶν δὲ τε‐ τραμέτρων διπλῆ ἔξω νενευκυῖα.⟧ πρὸς τὸν Αἰσχύλον ὁ χορὸς ἀπὸ τῶν αὐτοῦ. ἔστι δὲ ἀρχὴ αὕτη Μυρμιδό‐
15	νων Αἰσχύλου. τοῦτο δὲ παρὰ τὴν ὑπόνοιαν.
sch ran 995	ἐκτὸς οἴσει: (Ἀντὶ τοῦ, ἐκτὸς τῶν ὡρισμένων λόγων.) ἐμφαίνει δέ τι ὡρισμένον λέγειν, καὶ μάλιστα ὡς ἐπ’ ἄκρου ἱπποδρόμου ἐλαῖαι ἦσαν, καθ’ ἃς ἐξεφέ‐ ροντο οἱ ὑποπίπτοντες κατὰ τὸν δρόμον. θέλει δὲ εἰ‐
5	πεῖν, ἐκτὸς τοῦ προκειμένου. ἢ ἐπεὶ εἶπεν ὁ Διόνυσος τίς τῆς ἐλάας παρέτραγεν; παρὰ τὸ παρέτραγε παίζων ὁ χορὸς τοῦτό φησι μή ς’ ὁ θυμὸς ἁρπάσας ἐκτὸς οἴσῃ τῶν ἐλαῶν.
10	⟦Ἄλλως. ἐν τῷ τέλει τοῦ τόπου οὗ ἐτελεῖτο ὁ δρόμος, ἐλαῖαι στιχηδὸν ἵστανται, οὖσαι κατάντημα τοῦ δρό‐ μου, καὶ οὐδεὶς ἐπέκεινα τούτων ἐχώρει. ὅστις οὖν πέρα τοῦ δέοντος ἔπραττέ τι, ἔλεγον ὡς ἐκτὸς τῶν ἐλαιῶν φέρεται. ἐπεκράτησε δὲ εἰς παροιμίαν.⟧ —
15	σημείωσαι δὲ ὅτι μὴ μόνον ἐλαία, ἀλλὰ καὶ ἐλάα παρὰ ποιηταῖς τε καὶ λογογράφοις εὕρηται. Cant. i.
sch ran 1000	[χρώμενος τοῖς ἱστίοις: Λείπει ὁ καί. ἔστι
sch ran 1000	γὰρ, καὶ ἄκροισι χρώμενος.] ⟦τοῦτο δὲ εἴρηκεν ἐκ μεταφορᾶς τῶν πλεόντων, οἳ, ὅταν πνεῦμα σφοδρὸν ἐμπνεύσῃ, συστέλλουσι τὰ ἱστία, ἵνα μὴ τῇ βιαίᾳ	Column end
5	τούτου φορᾷ ἀνατραπείη τὸ σκάφος. χαλῶντες δὲ ἤδη κατὰ μικρὸν ἄγουσι τὴν ναῦν εἰς τὸ πρόσω τοῦ πλοῦ. ἄκροισι δὲ τοῖς ἐν ἄκρῳ δεχομένοις τὸ πνεῦμα καὶ μὴ κατὰ τὸ μέσον.⟧
sch ran 1001	ἐπάξεις τὸν λόγον κατ’ αὐτοῦ. R. V.
sch ran 1004	[πυργώσας: Ἔτι ὁ χορὸς αὐξήσας καὶ μεγάλα οὖν εἰπών.]
sch ran 1005	τραγικὸν λῆρον: (Παρ’ ὑπόνοιαν,) ἀντὶ τοῦ τέχνην. τραγικὸν δὲ, ὅτι ἀλλήλους διαβάλλουσι κω‐ μικοὶ καὶ τραγικοί.
sch ran 1011	ἐκ χρηστῶν καὶ γενναίων: Ἀλλ’ ἀπὸ καλῶν κακοὺς καὶ αἰσχροτέρους ἐποίησας. μοχθηροὺς δὲ, ἀντὶ τοῦ αἰσχροτέρους.
sch ran 1012	(τεθνάναι· μὴ τοῦτον ἐρώτα: Οὐδὲ τοῦτο συ‐ κοφαντητέον, ὅτι νεκρὸν λέγει τεθνάναι. ἴσως γὰρ πρὸς τὸ γελοῖον ἐπιτετήδευται.) γελοίου χάριν εἶπεν. ἤδη γὰρ ἀπέθανε.
sch ran 1014	διαδρασιπολίτας: Ἀντὶ τοῦ, δειλούς. μὴ ἀπο‐ διδράσκοντας τὴν πολιτείαν.
sch ran 1015	κοβάλους: [Ἐκ παραλλήλου κοβάλους καὶ] πανούργους.
sch ran 1017	ἑπταβοείους: Ἀντὶ τοῦ μεγάλους· ἀπὸ μετα‐ φορᾶς τῆς ἀσπίδος τοῦ Αἴαντος.
sch ran 1018	⟦κρανοποιῶν: Κράνη καὶ λόφους διηγούμενος ἀφανιεῖ με τῷ πατάγῳ τῶν ὀνομάτων.⟧
sch ran 1021	τοὺς ἕπτ’ ἐπὶ Θήβας: Οἱ Πέρσαι πρότερον δεδιδαγμένοι εἰσίν· εἶτα οἱ ἑπτὰ ἐπὶ Θήβας. νῦν δὲ τὸ ὕστερον πρότερον εἶπε. (πλὴν οὐδὲ τῷ ποιητῇ ἐγκλη‐ τέον.) οὐδὲ γάρ ἐστιν ἀκριβῶσαι τὸ τοιοῦτον, οὐδὲ τοῖς
5	ἀπελέγχουσιν αὐτόν.
sch ran 1023	(Θηβαίους γὰρ πεποίηκας: Δῆλον ὡς οὐ φίλων ὄντων τοῖς Ἀθηναίοις τῶν Θηβαίων, ἀλλὰ διαφε‐ ρομένων.) —ἀνδρειοτέρους: Τῶν Ἀργείων, ὧν πολὺ κατὰ πόλεμον κλέος. Θ. Br.
sch ran 1025*	ἀλλ’ ὑμῖν αὔτ’ ἐξῆν: Ὑμῖν ἐξῆν τοῖς Ἀθη‐ ναίοις μιμήσασθαι [καὶ ἀσκεῖν τὰ πολεμικά]. —αὔτ’: Τὰ πολεμικά. Br. οὐκ ἐπὶ τοῦτο: Ἀλλ’ εἰς ἐγκλήσεις καὶ δικορραφίας·
5	κατηγορεῖ δὲ Ἀθηναίων ἐντεῦθεν.
sch ran 1026	(τοὺς Πέρσας: Αἰσχύλου δρᾶμα οὕτω καλού‐ μενον. τὸ δὲ εἶτα, καὶ τὸ μετὰ τοῦτο, οὐ θέλουσιν ἀκούειν πρὸς τὰς διδασκαλίας, ἀλλ’ ἐν ἴσῳ τῷ καὶ τοῦτο ἐδίδαξα καὶ τὸ ἕτερον.)
sch ran 1028	ἐχάρην γοῦν ἡνίκ’ ἤκουσα: Ἐν τοῖς φερομέ‐ νοις Αἰσχύλου Πέρσαις οὔτε Δαρείου θάνατος ἀπαγγέλ‐ λεται οὔτε χορὸς τὰς χεῖρας συγκρούσας λέγει ἰαυοῖ, ἀλλὰ τὰ μὲν πράγματα ὑπόκειται ἐν Σούσοις καὶ πε‐
5	ρίφοβός ἐστιν ἡ μήτηρ Ξέρξου ἐξ ὀνείρου τινός· χορὸς δὲ Περσῶν γερόντων διαλεγόμενος πρὸς αὐτὴν, εἶτα ἄγγελος ἀπαγγέλλων τὴν περὶ Σαλαμῖνα ναυμαχίαν καὶ τὴν Ξέρξου φυγήν. (Χαῖρις δέ φησι τὸ Δαρείου
5	ἀντὶ τοῦ Ξέρξου. σύνηθες γὰρ τοῖς ποιηταῖς ἐπὶ τῶν	303
10	υἱῶν τοῖς τῶν πατέρων ὀνόμασι χρῆσθαι. πρὸς ὅν ἐστιν εἰπεῖν ὅτι ἐν τῷ δράματι [297] λέγεται Ξέρξης μὲν αὐτὸς ζῇ τε καὶ βλέπει φάος. Ἡρόδικος δέ φησι διττὰς γεγονέναι τὰς καθέσεις, καὶ τὴν τραγῳδίαν ταύτην περιέχειν τὴν ἐν Πλαταιαῖς
15	μάχην. δοκοῦσι δὲ οὗτοι οἱ Πέρσαι ὑπὸ τοῦ Αἰσχύλου δεδιδάχθαι ἐν Συρακούσαις, σπουδάσαντος Ἱέρωνος, ὥς φησιν Ἐρατοσθένης ἐν γʹ περὶ κωμῳδιῶν. Ἄλ‐ λως. Δίδυμος, ὅτι οὐ περιέχουσι θάνατον Δαρείου οἱ Πέρσαι τὸ δρᾶμα. διὸ τινὲς διττὰς καθέσεις τουτέστι
20	διδασκαλίας τῶν Περσῶν φασι, καὶ τὴν μίαν μὴ φέ‐ ρεσθαι. τινὲς δὲ γράφουσι Δαρείου τοῦ Ξέρξου. οἱ δὲ ὅτι τοῖς κυρίοις ἀντὶ τῶν πατρωνυμικῶν κέχρηνται, καὶ ὅτι ὁ Ξέρξης, οἱ δὲ, ὅτι εἴδωλον Δαρείου φθέγγε‐ ται, ἐκείνου τεθνηκότος δηλονότι.)
sch ran 1032	Ὀρφεὺς γὰρ τελετάς θ’ ἡμῖν: Ὅτι πολλὴ δόξα κατεῖχε περὶ Ὀρφέως, ὡς τελετὰς συντετάχοι.
sch ran 1033	Μουσαῖος δὲ: Τὸν Μουσαῖον παῖδα Σελήνης καὶ Εὐμόλπου Φιλόχορός φησιν. οὗτος δὲ παραλύσεις καὶ τελετὰς καὶ καθαρμοὺς συνέθηκεν. ὁ δὲ Σοφοκλῆς χρησμολόγον αὐτόν φησι.
5	Ἡσίοδος δὲ: Ὡς πρώτου ὄντος Ἡσιόδου μέμνη‐ ται.
sch ran 1035	(χρήστ’ ἐδίδαξε: Τινὲς συναλοιφὴν λέγουσιν. χρηστὰ δὲ ἀντὶ τοῦ χρήσιμα.)
sch ran 1036	(καὶ μὴν οὐ Παντακλέα: Διαβάλλει τὸν Παν‐ τακλέα ὡς ἀμαθῆ ἐν τῷ ὁπλίζεσθαι. μέμνηται δὲ τού‐ του καὶ Εὔπολις ἐν Χρυσῷ γένει «Παντακλέης σκαιός.»)
sch ran 1037	ἐπόμπευεν. R.
sch ran 1038	τὸ κράνος πρῶτον περιδησάμενος: Δέον ἐπι‐ δήσαντα τὸν λόφον τότε τὸ κράνος περιθέσθαι. καὶ Ὅμηρος [Il. Γ, 336] ἐμφαίνει τοῦτο κρατὶ δ’ ἐπ’ ἰφθίμῳ κυνέην εὔτυκτον ἔθηκεν,
5	ἵππουριν, (δεινὸν δὲ λόφος καθύπερθεν ἔνευε).
sch ran 1039	⟦Λάμαχος ἥρως: Ὁ Λάμαχος οὗτος ἄριστος ἦν τὰ πολεμικά. ἦν δὲ ἐπὶ τῶν χρόνων Αἰσχύλου καὶ Ἀριστοφάνους, στρατηγὸς Ἀθηναίων. μέμνηται δὲ τούτου καὶ ἐν Ἀχαρνεῦσιν. ὅθεν δὲ, ἤγουν ἐκ τοῦ
5	Ὁμήρου.⟧
sch ran 1040	ἀπομαξαμένη: Τὸ ἀπομαξαμένη ἀπὸ μετα‐ φορᾶς εἴρηται τῶν σπόγγῳ ἤ τινι τοιούτῳ σώματός τινος ἰκμάδα ἀφαιρουμένων, καὶ τοῦτο νοτίδος πλη‐ ρούντων, ὥσπερ ἦν ἐκεῖνο τὸ σῶμα πρότερον διάβρο‐
5	χον. Vict.
sch ran 1042	ἀντεκτείνειν: Ἀνταποδιδόναι, ὁμοιοῦν, ἐξι‐ σοῦν.
sch ran 1043	οὐ Φαίδρας: Διὰ τὸν Ἱππόλυτον, δρᾶμα Εὐριπίδου. Σθενέβοια δέ ἐστιν, ἣν Ὅμηρος Ἄντειαν λέγει, ἥτις ἠράσθη τοῦ Βελλεροφόντου. ⟦οὗ μὴ ὑπα‐ κούοντος κατεψεύσατο πρὸς τὸν ἴδιον ἄνδρα Προῖτον
5	ὡς βιαζομένη. καὶ ὃς ἔπεμψε τοῦτον εἰς τὸν πενθερὸν αὐτοῦ ἀναιρεθησόμενον. ἐλθόντος οὖν ἐκεῖσε Βελλερο‐ φόντου καὶ καθαροῦ φανέντος, μὴ φέρουσα τὴν αἰσχύ‐ νην ἡ Σθενέβοια κωνείῳ ἐχρήσατο.⟧	Column end
sch ran 1047	ὥστε καὐτόν σε: Ἵνα διαβάλῃ τὴν γυναῖκα τοῦ Εὐριπίδου. ⟦τὸ δὲ ἃ γὰρ εἰς τὰς ἀλλοτρίας ἐποίεις, διπλῶς νοητέον· ἢ ὅτι τὰς τῶν ἄλλων μοιχεύων γυ‐ ναῖκας καὶ αὐτὸς ὑφ’ ἑτέρων τουτὶ πέπονθας· ἢ ἃ
5	ἐποίεις περὶ τὰς ἑτέρας, λέγω δὴ Φαίδραν καὶ Σθενέ‐ βοιαν, μοιχευομένας αὐτὰς λέγων, τούτοις ἐπλήγης. ἀντὶ τοῦ, καὶ αὐτὸς τὴν γυναῖκα μεμοίχευσαι.⟧ — μεμοίχευσαι γὰρ τὴν γυναῖκα. Br.
sch ran 1051	κώνεια πίνειν: Ὅτι πληθυντικῶς (εἶπε) κώ‐ νεια, ἕνεκα τοῦ πολλὰς εἶναι. ἦν δὲ καὶ ἑνικῶς εἰπεῖν. τάχα μέντοι μᾶλλον πρὸς τὸ περὶ γυναικῶν ἱστορού‐ μενον. πολλαὶ (γὰρ) τὴν Σθενέβοιαν μιμησάμεναι
5	πιοῦσαι κώνειον ἐτελεύτησαν.
sch ran 1054	τοῖς μὲν γὰρ παιδαρίοισιν: Ὁ διδάσκαλος τοῖς μικροῖς· ὁ δὲ ποιητὴς τοῖς ἡβῶσι.
sch ran 1056	ἀντὶ τοῦ χρήσιμα. R.
sch ran 1057	καὶ Παρνασσῶν: Οἷον ῥήματα ὄρεσι παρα‐ πλήσια. ὁ δὲ Λυκαβηττὸς ὄρος τῆς Ἀττικῆς, Παρνασ‐ σὸς δὲ Φωκίδος. ⟦ἢ τὸ Λυκαβηττοὺς καὶ Παρνασσῶν μεγέθη Αἰσχύλος ἔν τινι τῶν αὐτοῦ πεποίηκε δραμά‐
5	των. ἔστι δὲ Λυκαβηττὸς ὄρος Ἀθηναίων.⟧
sch ran 1058	συμμέτρως. R. μετρίως. V.
sch ran 1059	(γνωμῶν καὶ διανοιῶν: Σημειωτέον ὅτι πρὸς γενικὴν ἔταξε τὸ ἴσα.)
sch ran 1060	ἀξιοπιστοτέροις. R.
sch ran 1062	ἃ ’μου χρηστῶς: ⟦Τὸ λέγειν τοὺς ἥρωας μείζω ῥήματα, καὶ πρὸς τὰς μεγίστας διανοίας καὶ τοὺς λόγους τοιούτους προάγειν.⟧ —ἅπερ ῥήματα. Venet.
sch ran 1063	ῥάκι’ ἀμπίσχων: Διὰ Οἰνέα καὶ Τήλεφον καὶ τοὺς ἄλλους.
sch ran 1066	περιειλλόμενος: Ἀντὶ τοῦ περιειληθεὶς ἢ συστραφείς. εἴλλειν γὰρ τὸ συστρέφειν.
sch ran 1067	οὔλων ἐρίων: Ὁ Διόνυσός φησιν, οἷον ἐνδε‐ δυμένος ἔνδοθεν ἐρίων χιτῶνα. περιείληται γὰρ ῥάκη προσποιούμενος εἶναι πένης. —λείπει τὸ πένεσθαι. Rav.
sch ran 1068	παρὰ τοὺς ἰχθῦς ἀνέκυψε: Ἀντὶ τοῦ παρὰ τὰ ἰχθυοπώλια. τὸ δὲ τοιοῦτον Ἀττικόν. Εὔπολις περιῆλθον ἐς τὰ σκόροδα καὶ τὰ κρόμμυα. φησὶν (οὖν) ὅτι ἀναφαίνεται περὶ τὰ ἰχθυοπώλια ἀγο‐
5	ρασείων· ἀντὶ τοῦ τρυφῶν εὑρίσκεται.
sch ran 1069	(στωμυλίαν: Σκώμματα, κολακείαν, πανουρ‐ γίαν.)
sch ran 1071	τῶν μειρακίων στωμυλλομένων: Ἄπειροι οὗτοι ἐκκλησίας φησὶν οὖν ὑπὸ Εὐριπίδου διατραφέν‐ τας ἐπὶ τὸ λέγειν ὁρμῆσαι. παράλους δὲ τοὺς κωπηλά‐ τας. Πάραλος γὰρ καὶ Σαλαμινία τριήρεις εἰρηναρχι‐
5	καί. κοινῶς δὲ παράλους τοὺς ἐκ τῶν τριήρων ναύτας. οὐ γὰρ ἴδιόν τι λέγοι ἂν περὶ τῆς παράλου τριήρους νεώς. ἄτιμοι δὲ οὗτοι ἦσαν.	304
sch ran 1073	ῥυππαπαὶ: Ἐπίφθεγμα ναυτικὸν, παρασκευ‐ αστικὸν κωπηλασίας τὸ ῥυπαπαῖ. —ἐπιφώνημα ναυ‐ τικόν. Br.
sch ran 1074	τῷ θαλάμακι: τῷ κωπηλατοῦντι ἐν τῷ κάτω μέρει τῆς τριήρους. οἱ δὲ θαλάμακες ὀλίγον ἐλάμβανον μισθὸν, διὰ τὸ κολοβαῖς χρῆσθαι κώπαις παρὰ τὰς ἄλλας τρεῖς τάξεις τῶν ἐρετῶν, ὅτι μᾶλλον εἰσιν ἐγγὺς
5	τοῦ ὕδατος. (ἦσαν δὲ τρεῖς τάξεις τῶν ἐρετῶν· καὶ ἡ μὲν κάτω, θαλαμῖται, ἡ δὲ μέση ζυγῖται, ἡ δὲ ἄνω θρανῖται. θρανίτης οὖν, ὁ πρὸς τὴν πρύμναν· ζυγίτης ὁ μέσος· θαλάμιος ὁ πρὸς τὴν πρῴραν. καὶ θαλαμία ὀπὴ, δι’ ἧς ἐξέρχεται ἡ κώπη. οἷον οὖν παρὰ τῷ συγ‐
10	καθέδρῳ παρδεῖν.)
sch ran 1075	(μινθῶσαι: Διοσφρᾶναι, δυσοσμίας ἀναπλῆ‐ σαι, μιᾶναι, ῥυπῶσαι. μίνθη δὲ τὸ παρ’ ἡμῖν ἡδύο‐ σμον. οἱ δὲ τὸν θύμον.) ⟦ἢ κόπρον αἰγῶν.⟧
sch ran 1076	⟦νῦν δ’ ἀντιλέγει: Εἴσθεσις τῆς διπλῆς εἰς δύο περιόδους διῃρημένης ἐκ κώλων ὁμοίων ἀναπαιστικῶν κγʹ. ὧν τὰ μὲν πρῶτα δύο κῶλα δίμετρα ὄντα ἀκατά‐ ληκτα τῇ διπλῇ συνάπτεται. τῆς δὲ πρώτης περιόδου
5	εἰσὶ κῶλα ιαʹ ἀκατάληκτα, πλὴν τοῦ τελευταίου ἑφθη‐ μιμεροῦς. ὁμοίως δὲ καὶ τὰ τῆς δευτέρας ἔχει. τὸ μέν‐ τοι παρατέλευτον ἀναπαιστική ἐστι βάσις. ἐπὶ τῷ τέλει τῆς μὲν πρώτης περιόδου παράγραφος, τῆς δὲ δευτέρας δύο διπλαῖ, ἡ μὲν ἐν ἀρχῇ τοῦ κώλου, ἡ δὲ κατὰ τὸ
10	τέλος.⟧ ἀντιλέγει ὁ πάραλος καὶ οὐ κωπηλατεῖ. R.
sch ran 1080	⟦καὶ τικτούσας: Ἔγραψε γὰρ τὴν Αὔγην ὠδί‐ νουσαν ἐν ἱερῷ.⟧
sch ran 1081	[τοῖσιν ἀδελφοῖς: Ὡς αἱ τοῦ Αἰόλου θυγατέ‐ ρες.]
sch ran 1082	καὶ φασκούσας οὐ ζῇν: Ἔστι μὲν παρὰ τὰ ἐκ Φρίξου Εὐριπίδου τίς δ’ οἶδεν, εἰ τὸ ζῆν μέν ἐστι κατθανεῖν, τὸ κατθανεῖν δὲ ζῆν;
5	ἀλλ’ ὁ λέγων ἐστὶ Φρίξος, οὗτος δὲ ὡς παρὰ γυναικὸς εἰρημένον αὐτὸ λέγει. (ἰδεῖν οὖν χρὴ, μήποτε τὸν αὐ‐ τὸν νοῦν παρ’ Εὐριπίδῃ γυνὴ λέγῃ, καὶ μήποτε τὸ ὑπὸ τῆς τροφοῦ ἐν Ἱππολύτῳ λεγόμενον ἀλλ’ ὅ τι τούτου φίλτρον ἄλλο,
10	σκότος ἀμπίσχον κρύπτει νεφέλαις καὶ τὰ ἑξῆς.)
sch ran 1084	ἀνεμεστώθη: Ἀνεπληρώθη τῶν γραμματεύειν βουλομένων καὶ μὴ στρατεύεσθαι. ἢ καὶ ἐπὶ κακοπρα‐ γμοσύνῃ τοὺς γραμματεῖς διαβάλλει. «ὄλεθρος γραμμα‐ τεὺς συκοφαντῶν.» ⟦Ἄλλως. ἐπειδὴ ἀφέντες τὰ γεν‐
5	ναῖα πράγματα φορολόγοι γεγένηνται· οἱ δὲ μετιόντες τὸν λόγον κέρδους ἕνεκα τούτοις εἵποντο. δημοπιθήκους δὲ τοὺς πανούργους περὶ τὸν δῆμον, ὡς τὸ ζῷον ὁ πί‐
5	θηκος. ἢ τοὺς τὸν δῆμον κολακεύοντας καὶ πείθοντας.⟧	Column end
sch ran 1087	λαμπάδα δ’ οὐδεὶς: (Ἔδει γὰρ λαμπαδουχεῖν ἐν Ἡφαιστείοις καὶ Παναθηναίοις.) ἐν Ἀθήναις ἐστὶ γυμνάσιον, ἐν ᾧ ἐλαμπαδηφόρουν οἱ γυμναζόμενοι. ὅτι τῆς λαμπάδος ἀγὼν Ἀθήνησιν ἤγετο, Προμήθεια,
5	Ἡφαίστεια, Παναθήναια.
sch ran 1089	[ἀπεφαυάνθην: Ἐξηράνθην.]
sch ran 1092	ἐν ἑνὶ λευκοπίων ἀντὶ τοῦ λιπαρός. ἀντὶ τοῦ ὀπίσω ὤν. R.
sch ran 1093	κᾆθ’ οἱ Κεραμῆς: (Οἱ τὸν Κεραμεικὸν οἰκοῦν‐ τες.) δῆμος δὲ Ἀθηναίων. ἐκεῖ γὰρ ὁ ἀγὼν ἐγίνετο. (καὶ ἐν Πλούτῳ πρώτῳ «τῶν λαμπαδηφόρων τε πλεῖ‐ «στον αἰτίαν τοῖς ὑστάτοις πλατειῶν.» τοῦτο δέ φησιν
5	Εὐφρόνιος, ὅτι ἀπὸ τοῦ ἐν τῷ Κεραμεικῷ ἀγῶνος τῆς λαμπάδος, καὶ τοὺς ὑστάτους τρέχοντας ἀπὸ τῶν ἀγο‐ ραίων τύπτεσθαι πλατείαις ὑπὸ τῶν νεανίσκων χερσί· καὶ λέγονται αἱ τοιαῦται Κεραμεικαὶ πληγαί. ἐμφαί‐ νεται δὲ ἀπὸ τούτων ὅτι παρὰ τοῖς Κεραμεικοῖς τοῦτο
10	μάλιστα γίνεται.) πύλαις δὲ ταῖς εἰσόδοις (τοῦ ἀγῶνος). —ταῖς εἰσόδοις τοῦ δρόμου. Θ.
sch ran 1096	ταῖς πλατείαις: (Ταῖς πλατείαις) χερσὶ δηλον‐ ότι. ἢ μάστιξιν. ἢ οὕτω λεγομέναις Κεραμεικαῖς πλη‐ γαῖς πλατείαις.
sch ran 1098	ἀνεχώρει καὶ ἔφευγεν. R.
sch ran 1099	⟦μέγα τὸ πρᾶγμα: Ἡ παροῦσα στροφὴ καὶ ἀντιστροφὴ κώλων ἐστὶν ἑκατέρα δέκα ἐπιμεμιγμένων τριβράχεσιν· ὧν τὰ αʹ, δʹ, ϛʹ, ιʹ τροχαϊκὰ τετράμετρα καταληκτικά· τὰ δὲ λοιπὰ δίμετρα ἀκατάληκτα. τὸ
5	μέντοι ζ τῆς στροφῆς ἀναπαιστικὸν πενθημιμερὲς, καὶ τὸ ἑξῆς δίμετρον βραχυκατάληκτον. ἐπὶ τῷ τέλει τῆς μὲν στροφῆς παράγραφος· τῆς δὲ ἀντιστροφῆς κορωνίς.⟧
sch ran 1100	διακρίνειν. R. V. Θ.
sch ran 1011	φιλονεικήσῃ. R. V.
sch ran 1102	ἀντιλέγειν. R. V. σαφῶς, ἀκριβῶς. R.
sch ran 1103	μὴ ’ν ταὐτῷ κάθησθον: Ἀντὶ τοῦ μὴ ἐν τῷ αὐτῷ τόπῳ καὶ λόγῳ καὶ τρόπῳ τὰς ἀντιλογίας ποιεῖ‐ σθε.
sch ran 1104	εἰσβολαὶ: Ἀφορμαὶ, ἀρχαὶ, φιλονεικίαι, εἴσ‐ οδοι.
sch ran 1106	ἐπέρχεσθε, ἐπιπορεύεσθε. R. V. ἀναδέρετον: Ἀνακαλύπτετε. C. D. ἀνακαλύπτετε, καὶ εἰς τὸ μέσον προφέρετε. E. Cant. i.
sch ran 1108	κἀποκινδυνεύετον: Κινδυνεύοντες λέγετε, του‐ τέστι τολμῶντες.
sch ran 1112	[οὐκ ἔθ’ οὕτω: Ὡς τῶν Ἀθηναίων οὐχ ὁμοίως πρότερον γεγυμνασμένων ἐν τοῖς ποιητικοῖς σοφίσμα‐ σιν.]
sch ran 1114	τὰ δεξιὰ: Δεξιοὺς νομίζουσι τοὺς ἐστρατευ‐ μένους καὶ ἐπαίνου ἀξίους· τοὺς δὲ διαδιδράσκοντας τὰς στρατείας φιλοδίκους εἶναι καὶ συκοφάντας. ἢ τὸ ἐναντίον, ἵνα ᾖ, πάντες οἱ ἀμαθεῖς ἔξω ἐστρατευμένοι
5	εἰσίν. [ἐν εἰρωνείᾳ δεξιά.]
sch ran 1116	παρηκόνηνται: Παρωξυμμένοι εἰσὶν οἱ θεαταὶ
sch ran 1116	(δηλονότι). ⟦ἐκ μεταφορᾶς τῶν ξιφῶν, ἅπερ ἀκονῶσιν εἰς μάχην ἐρχόμενοι οἱ ἄνθρωποι. οἰκειοῦται δὲ ἐνταῦθα ὁ Ἀριστο‐	305
5	φάνης τοὺς θεατάς.⟧
sch ran 1119	⟦καὶ μὴν ἐπ’ αὐτοὺς: Κορωνὶς ἑτέρα εἰσιόν‐ των τῶν ὑποκριτῶν. οἱ δὲ στίχοι ἰαμβικοὶ τρίμετροι ἀκατάληκτοι ρλβʹ. ὧν τελευταῖος μελοποιὸν ὄντα καὶ ποιοῦντα ταῦτ’ ἀεί.
5	ἐπὶ τῷ τέλει κορωνίς.⟧ —εἰς τὰ προοίμια δηλονότι. ὁ γὰρ πρόλογος μέρος πρῶτον τῆς τραγῳδίας. R.
sch ran 1121	τοῦ δεξιοῦ: (Ἀντὶ τοῦ ἐπιδεξίου.) ἐν εἰρωνείᾳ δὲ τοῦτό φησι.
sch ran 1122	γράφεται καὶ ῥημάτων. R.
sch ran 1124	(ἐξ Ὀρεστίας: Τετραλογίαν φέρουσι τὴν Ὀρέ‐ στειαν αἱ διδασκαλίαι, Ἀγαμέμνονα, Χοηφόρους, Εὐ‐ μενίδας, Πρωτέα σατυρικόν. Ἀρίσταρχος καὶ Ἀπολ‐ λώνιος τριλογίαν λέγουσι, χωρὶς τῶν σατυρικῶν.)
sch ran 1126	πατρῷ’ ἐποπτεύων: Τὸ πατρῷα κεκίνηκε τὴν ἀμφιβολίαν. ἤτοι γὰρ τοῦ ἐμοῦ πατρὸς Ὀρέστης φησὶν, ἢ τὰ καθ’ ᾍδου λέγει πατρῷα κράτη τοῦ Ἑρμοῦ, καθ’ ὃ καὶ χθόνιος ὁ Ἑρμῆς, ⟦ὁ ἐκ πατρὸς ἔχων τὰς ἐν τῷ
5	κόσμῳ βασιλείας ἐπιτηρεῖν. δέον δὲ εἰπεῖν πατρόθεν, πατρῷα εἶπε πρὸς τὸ κράτη. δῆλον δὲ ἐκ τοῦ, «πα‐ τρῷον τοῦτο κέκτηται γέρας.»⟧
sch ran 1127	⟦σωτὴρ γενοῦ μοι: Ἐπὶ τοῦ παρόντος ἀγῶνος, ὃν ἀγωνίζομαι, θέλων τιμωρῆσαι τῷ πατρί.⟧
sch ran 1130	(ἀλλ’ ἢ τρία: Ἔξωθεν προσληπτέον τὸ ἔπη, ἢ ἰαμβεῖα.)
sch ran 1133	⟦προσοφείλων: Χρεωστῶν αὐτῷ καὶ ἑτέραν μέμψιν πρὸς τῇ προτέρᾳ, ἢ τιμωρηθῆναι.⟧
sch ran 1136	ὁρᾷς ὅτι ληρεῖς: Ὁ Αἰσχύλος φησὶ πρὸς τὸν Διόνυσον, ὡς ἀπατώμενον ὑπὸ Εὐριπίδου. διὸ ἐπιφέρει Διόνυσος, «ἀλλ’ ὀλίγον γέ μοι μέλει.» ἀλλ’ ὀλίγον γέ μοι: Οὐ μέλει μοι ὑβριζομένῳ, ἀλλὰ
5	καταφρονῶ σου. οὐ φροντίζω, φησὶ, κἂν λέγῃς ὅτι ἥμαρτεν.
sch ran 1144	⟦οὐ δῆτ’ ἐκεῖνον: Τὸν δόλιον δηλονότι, ἀλλὰ τὸν Ἐριούνιον.⟧ πρὸς τὴν ἐκδοχὴν τοῦ Ἐριουνίου, ὅτι οὐκ ὀρθῶς. (Ἀρίσταρχος δέ φησι τῶν ἐξηγήσεων τοῦ στίχου τὴν
5	προτέραν κατὰ τὸν ποιητὴν εἶναι, ἣν ὁ Εὐριπίδης ἔφη. τὰ τοῦ ἐμοῦ πατρὸς κράτη ἐποπτεύων, ὃς κρατηθεὶς ὑπὸ τῶν περὶ Αἴγισθον ἀπώλετο.)
sch ran 1146	τοῦτο κέκτηται: Τὸ εἶναι χθόνιον, ὡς νῦν ὁ πατήρ. ⟦ἢ ⟧ τὸ ἐποπτεύειν τὰ ὑποχθόνια.
sch ran 1149	οὕτω γ’ ἂν εἴη πρὸς πατρὸς τυμβωρύχος: Οἷον τυμβωρύχου πατρός. ⟦ἐπειδὴ ὁ χθόνιος λέγεται μὲν καὶ ὁ γήϊνος· λέγεται δὲ καὶ ὁ ὑπὸ γῆν· τὰ δ’ ὑπὸ γῆν οἱ κλέπται ζητοῦσι.⟧ τοῦτο ὁ Διόνυσος λέγει, ὑποτεμνό‐
5	μενος τὸν Εὐριπίδου λόγον, διὰ τὸ ὑπερσπεύδειν, ὡς καὶ Ἀρίσταρχός φησιν. οὕτω γὰρ εἰκότως Αἰσχύλος ἐπήγαγε Διόνυσε πίνεις οἶνον οὐκ ἀνθοσμίαν.
sch ran 1150	Διόνυσε πίνεις οἶνον: (Οἷον κραιπαλᾷς [ἱκανῶς]
sch ran 1150	καὶ ληρεῖς, σκληρὸν οἶνον πιὼν, ἀλλ’ οὐχ ἡδὺν οὐδὲ ἁπαλόν.) οἷον, μεθύεις· ἵνα μὴ κατ’ ἐρώτησιν λέγῃ, ἀλλ’ ἐν ἀποφάνσει. (ἀνθοσμίας δὲ ὁ εὐώδης, ἐγκειμένου	Column end
5	τοῦ ἄνθους καὶ τῆς ὀσμῆς. καὶ γέγονε παράγωγον ἀνθό‐ σμιος καὶ ἀνθοσμίας.) ⟦ἢ οὕτως· ἃ οὐκ ἀποδέχῃ ἀκούεις· φληνάφους φημὶ καὶ λόγους ἀπρεπεῖς.⟧
sch ran 1151	σὺ δ’ ἐπιτήρει τὸ βλάβος: (ᾯ βλάψεις αὐτὸν ἐν τῇ κατηγορίᾳ, ἢ) τὸ ἁμάρτημα.
sch ran 1154	τὸ ἥκω, φησὶ, ταυτόν ἐστι τῷ κατέρχομαι. R. V.
sch ran 1159	μάκτραν, εἰ δὲ βούλει, κάρδοπον: (Εἴρηται ἐν τοῖς πρόσθεν ὅτι τοῦτο ἀρχαιότερόν ἐστι τὸ τὰς με‐ ταλήψεις τῶν λέξεων τῶν ἰσοδυναμουσῶν ἐπιτηδεύειν. Πλάτων Ποιητῇ «ὁρᾶτε τὸ διῆρες ὑπερῷον.») ⟦ὡς τὸ
5	παρ’ Ὁμήρῳ [Il. Λ, 163] Ἕκτορα δ’ ἐκ βελέων ὕπαγε Ζεὺς, ἔκ τε κονίης, ἔκ τ’ ἀνδροκτασίης ἔκ θ’ αἵματος ἔκ τε κυδοιμοῦ. καὶ τὸ [Il. Η, 279] μηκέτι παῖδε φίλω πολεμίζετε, μηδὲ μάχεσθον,
10	πρὸς Ἕκτορα καὶ Αἴαντα μονομαχοῦντας ἀπὸ τοῦ Ἰδαίου κήρυκος εἰρημένον. καὶ τὸ [Od. Υ, 241] μνηστῆρες δ’ ἄρα Τηλεμάχῳ θάνατόν τε μόρον τε ἤρτυον. καὶ τὸ [Il. Β, 8] «βάσκ’ ἴθι οὖλε Ὄνειρε·» καὶ «βά‐
15	σκ’ ἴθι Ἶρι ταχεῖα.»⟧
sch ran 1161	ταῦτ’: Οὕτως.
sch ran 1162	κατὰ τί λέγεις διαφορὰν ἔχειν. R. V.
sch ran 1163	(ἐλθεῖν μὲν εἰς γῆν: Ἐλθεῖν μὲν εἰς τὴν πό‐ λιν, ὅταν μετῇ τινι τῆς πατρίδος, ὅταν δὲ φυγὰς ἔλθῃ, τότε καὶ κατέρχεται. ἰδίως δὲ ἐπὶ τῶν φυγάδων χρῶνται τῷ κατέρχεται.) —ᾧ ἐξουσία ἐστὶ τῆς πατρίδος. R. V.
sch ran 1168	οὐ πιθὼν: Διὰ τοῦ ι γραπτέον καὶ ὀξυτονητέον τὸ πιθών, ἵνα ᾖ δευτέρου ἀορίστου καὶ μέλλοντος. ⟦τοῦτο δὲ ὅτι οἱ τὰς διώξεις ποιοῦντες οἱ αὐτοὶ τοὺς ὑπομείναν‐ τας ἐπανάγουσι.⟧
sch ran 1171	σὺ δ’ ἐς τὸ κακὸν: Ἀντὶ τοῦ παρατήρει τὸ κακῶς λεγόμενον. (τὸ δὲ, τύμβου δ’ ἐπ’ ὄχθῳ, τὰ ἑξῆς τοῦ προλόγου.)
sch ran 1176	ἐξικνούμεθα: Ἀντὶ τοῦ ἀκουόμεθα, ⟦εἰσακου‐ σθῆναι δυνάμεθα ⟧. —παραγινόμεθα. V.
sch ran 1178	κἄν που δὶς εἴπω ταυτὸν: Κἄν τι ἐλάχιστον ῥῆμα ἢ περισσὸν εὕρῃς καὶ παρέλκον ἐν τῷ λόγῳ. ἀπὸ τῆς στοιβῆς τῶν φορτίων. στοιβὴν: Σωρείαν λέξεων ἐνοῦσαν ἔξω τοῦ πρέπον‐
5	τος, παρὰ τὸ πρέπον. Br.
sch ran 1180	οὐ γὰρ μοὐστίν: Γνῶναι πρὸ τοῦ ἀκοῦσαι. Br. ἀντὶ τοῦ πάνυ γάρ. R.
sch ran 1182	ἦν Οἰδίπους: Ἐξ Ἀντιγόνης Εὐριπίδου. [ἔστι δὲ ἀρχὴ τοῦ δράματος.]
sch ran 1185	ἀποκτενεῖν τὸν πατέρα: [Παρὰ τὰ Εὐριπίδου] ἐν Φοινίσσαις [18] εἰρημένα περὶ Οἰδίποδος καὶ Λαΐου.
sch ran 1185	(καὶ ὁ χρησμὸς δὲ οὕτως ἔχει.) ⟦πρὶν καὶ γεγονέναι: Ἢ τὸ φῦναι καὶ γεγονέναι ἐκ	306
5	παραλλήλου ἐστίν· ἢ σύναπτε τὸ φῦναι πρὸς τὸ ἔφη· τὸ δὲ γεγονέναι πρὸς τὸ ἀποκτενεῖν. εἰ δέ τις εἴποι ὡς μετὰ τὸ γεννηθῆναι καὶ εἰς ἀνδρὸς ἡλικίαν ἐλθεῖν τοῦτον ἀπέ‐ κτεινεν, ἐροῦμεν ὅτι ἐξ οὗ ἐσπάρη μετὰ τῶν ἀνῃρημένων ἦν ὁ Λάϊος. τὸ δὲ ἐπαύσατο οὐκ ἐπὶ τοῦ ἀεὶ δυστυχοῦν‐
10	τος, ἀλλ’ ἐπὶ τοῦ πρόσθεν μὲν εὐδαιμονοῦντος, ὕστερον δὲ προσκεκρουκότος τῇ τύχῃ.⟧
sch ran 1190	χειμῶνος ὄντος: Τοῦτο ἔχει διασκευὴν παρ’ αὐτῷ, τὸ χειμῶνος ὄντος. τὸ δὲ ἐν ὀστράκῳ, ἐπεὶ ἐν χύ‐ τραις ἐξετίθεσαν τὰ παιδία. διὸ καὶ χυτρίζειν ἔλεγον. ⟦ἤρρησε δὲ ἀπὸ τοῦ ἐρρεῖν τοῦ σημαίνοντος τὸ μετὰ φθο‐
5	ρᾶς ἐλθεῖν.⟧ —ἤρρησεν: Μετὰ φθορᾶς ἦλθεν. Br.
sch ran 1196	μετ’ Ἐρασινίδου: (Εἷς) τῶν περὶ Ἀργέννου‐ σαν στρατηγησάντων δυστυχῶς. ἀπέθανε δὲ δημοσίᾳ, οὗτός τε καὶ οἱ ὑπομείναντες, Θράσυλλος, Περικλῆς, Λυσίας, Ἀριστοκράτης, Διομέδων, ὥς φησι Φιλόχορος.
5	(Δημήτριος δέ φησι, περιττότερόν τι γενέσθαι τῷ Ἐρα‐ σινίδῃ, τὸ καὶ κλοπῆς κατηγορηθῆναι τῶν περὶ Ἑλ‐ λήσποντον χρημάτων.)
sch ran 1198	ξέσω, δοκιμάσω. R.
sch ran 1202	ποεῖς γὰρ οὕτως: Οὕτω γὰρ τοὺς λόγους ποιεῖς ὡς πάντα προσδέχεσθαι. (ὅτι μικροπρεπὲς τὸ κωδά‐ ριον. οὐχ οὕτω δὲ θύλακον· ἀλλ’ ἐάν τις ποιήσῃ θυλάκιον, ἐγχωρεῖ).
sch ran 1206	(Αἴγυπτος, ὡς ὁ πλεῖστος ἔσπαρται λόγος: Ἀρχελάου αὕτη ἐστὶν ἡ ἀρχὴ, ὥς τινες ψευδῶς. οὐ γὰρ φέρεται νῦν Εὐριπίδου λόγος οὐδεὶς τοιοῦτος. οὐ γάρ ἐστι, φησὶν Ἀρίσταρχος, τοῦ Ἀρχελάου, εἰ μὴ αὐτὸς
5	μετέθηκεν ὕστερον, ὁ δὲ Ἀριστοφάνης τὸ ἐξ ἀρχῆς κεί‐ μενον εἶπε.)
sch ran 1211	Διόνυσος, ὃς: Ὑψιπύλης ἡ ἀρχή. ⟦κάθαπτος δὲ ἀντὶ τοῦ πυρφόρος, φωτεινὸς, διὰ τὰς δᾷδας. Ἄλ‐ λως.⟧ (κάθαπτος: Τιμαχίδας, ὡς ταρακτὸς, καθειμένος. τὸ δὲ ἑτέρως λεγόμενον δηλοῖ τὸ οἷον καθάπτεσθαι.)
sch ran 1213	(πηδᾷ χορεύων: Προσήρτησε τὸ, ληκύθιον ἀπώλεσεν. τὸ δὲ λοιπὸν τοῦ ἰάμβου «παρθένοις σὺν Δελφίσιν.»)
sch ran 1219	ἢ δυσγενὴς ὢν: Τὸ λοιπὸν τοῦ ἰάμβου «πλου‐ «σίαν ἀροῖ πλάκα.» (Σθενεβοίας δὲ ἡ ἀρχή. διαβάλ‐ λει δὲ τὴν ὁμοειδίαν τῶν εἰσβολῶν τῶν δραμάτων.) ⟦ὑφέσθαι δὲ,⟧ ὑποχωρῆσαι, εἶξαι. ⟦ὑποχαλάσαι, ἐν‐
5	δοῦναι.⟧
sch ran 1220	ὡς ἐπὶ ἀνέμου σφοδροῦ λέγει. R.
sch ran 1223	τὸ λέγειν τὸ ληκύθιον. R.
sch ran 1224	⟦κἀπέχου: Τουτέστι, σκόπει μὴ τοιοῦτόν τι εἴπῃς, ὡς προσαφθῆναι τούτῳ δύνασθαι λήκυθον.⟧
sch ran 1225	Σιδώνιόν ποτ’ ἄστυ: Τοῦ δευτέρου Φρίξου Εὐριπίδου ἡ ἀρχή. ⟦τὸ λοιπὸν δὲ τοῦ στίχου «ἵκετ’ ἐς Θήβης πέδον.»⟧
sch ran 1227	ἀποπρίω τὴν λήκυθον: (Ἤτοι πρὸς Εὐριπίδην ὁ λόγος, ὅτι ἀγόρασον παρ’ Αἰσχύλου τὴν λήκυθον· ἢ πρὸς Αἰσχύλον, ὥστε πωλῆσαι.) ὡσεὶ εἶπεν, ὤνησαι
sch ran 1227	αὐτὴν καὶ ἀπόδος ἀντὶ τῆς ἀπολωλυίας. τὸ δὲ πρίω ἐν	Column end
5	ἴσῳ τῷ ὤνησαι. ἀλλ’ ἐν τοῖς ἑξῆς φησιν Εὐριπίδης, ἐγὼ πρίωμαι τῷδε; ὥστε ματαία ἡ παρατήρησις τῷ Συμμάχῳ.
sch ran 1229	ἐγὼ πρίωμαι τῷδε: (Ἀντὶ τοῦ, ἀγοράσω τὴν λήκυθον καὶ ἀποδώσω τὴν ἀπολωλυῖαν; δῆλον γέγονεν ὅτι τὸ ἀποπρίω ἀντὶ τοῦ ἐξώνησαι. λέγει δὲ τοῦτο, ἐπειδὴ συνεχῶς ἐκεῖνος, ληκύθιον ἀπώλεσεν. τὸ δὲ
5	πρίωμαι) ἴσον τῷ ὠνήσωμαι.
sch ran 1233	θοαῖσιν ἵπποις: Τὸ δὲ λοιπὸν τοῦ ἰάμβου «Οἰνομάου γαμεῖ κόρην.» [Ἰφιγενείας δὲ τῆς ἐν Ταύ‐ ροις ἡ ἀρχὴ αὕτη.]
sch ran 1235	ἀπόδος πάσῃ τέχνῃ: Λήκυθον αὐτῷ ἀπόδος ἀντὶ τῆς ἀπολομένης. ἐπιλέγει δὲ, λήψει ὀβολοῦ πάνυ καλήν. [διὰ τούτων δὲ ὁ Διόνυσος ἐμφαίνει ὡς ἐπειδὴ ἐν τοῖς προλόγοις τοῖς σοῖς ἀποδίδοται ἡ λήκυθος,
5	ὥσπερ δοκεῖς αὐτὴν ὀφείλειν Αἰσχύλῳ. οὐκοῦν ἀγορά‐ σας ταύτην ἀπόδος αὐτῷ.] —ἀντὶ τοῦ πώλησον. R. V.
sch ran 1238	Οἰνεύς ποτ’ ἐκ γῆς: (Ἔστι μὲν ἐκ Μελεάγρου μετὰ ἱκανὰ τῆς ἀρχῆς. ἡ δὲ ἀρχὴ τοῦ δράματος Καλυδὼν μὲν ἥδε γαῖα Πελοπίας χθονός.) ⟦τὸ δὲ λεῖπον τοῦ στίχου «οὐκ ἔθυσεν Ἀρτέμιδι.»
5	Οἰνεὺς δὲ τῆς αὐτοῦ γῆς εὐφορησάσης ἀπαρχὰς πᾶσι θεοῖς θύσας, Ἀρτέμιδι οὐκ ἔθυσεν. ὅθεν ὀργισθεῖσα σῦν μέγαν κατὰ τῆς χώρας αὐτοῦ ἀφῆκεν, ἵνα ταύτην λυμήνηται. ἐπὶ τοῦτον τὸν κάπρον τοὺς ἀρίστους ἐκ τῆς Ἑλλάδος πάντας συνεκάλεσεν, καὶ τῷ κρατύναντι τὸν
10	θῆρα τὴν δορὰν δώσειν ἀριστεῖον ὑπέσχετο, συνελθούσης δὲ μετὰ τῶν ἀριστέων καὶ Ἀταλάντης τῆς Σχοινέως, κοινῇ τὸν κάπρον περιέστησαν ἅπαντες. ἐπεὶ δὲ τὸ δέ‐ ρας τῇ Ἀταλάντῃ πρώτῃ τὸν κάπρον τοξευσάσῃ ὁ Με‐ λέαγρος χαριζόμενος ἔδωκε, καὶ οἱ πρὸς μητρὸς αὐτοῦ
15	θεῖοι, ἀγανακτοῦντες εἰ τὰ ἀριστεῖα γυνὴ λήψεται, τὸ δέρας μὲν Ἀταλάντης ἀφείλοντο, ὑπὸ δὲ Μελεάγρου ἐφονεύθησαν, ὀλίγον ὕστερον καὶ αὐτοῦ, τῆς μητρὸς ἐπὶ τῇ ἀναιρέσει τῶν ἀδελφῶν λυπηθείσης, καὶ ἀναψά‐ σης τὸν Μοιρῶν δαλὸν, ἀποθανόντος.⟧
sch ran 1240	διχῶς, πολύβοτρυν. R.
sch ran 1243	πρὸς τοδὶ γὰρ εἰπάτω: Εἰς ὃ μέλλω λέγειν, εἰπάτω τὸ ληκύθιον. [ἀκόλουθον τοῦ εἰπέ προστακτι‐ κοῦ τὸ τρίτον εἰπέτω, ὡς λεγέτω· τοῦ δὲ εἶπον, εἰπάτω, ὡς γράψον γραψάτω.]
sch ran 1244	Ζεὺς ὡς λέλεκται: Μελανίππης (τῆς σοφῆς ἡ) ἀρχή.
sch ran 1245	(ἐρεῖ γὰρ, ληκύθιον ἀπώλεσεν: Ἐπεὶ οὐ προσ‐ έθηκε τῷ ἡμιστιχίῳ τὸ ληκύθιον ἀπώλεσε, πεποίηκε τὸν Διόνυσον ὥσπερ ὑφαρπάζοντα τὸν λόγον.)
sch ran 1247	ὥσπερ τὰ σῦκα: Σῦκα λέγει τὰ συκώματα, ἢ ἕλκος γινόμενον ἐπὶ τοῖς ὀφθαλμοῖς, σῦκον καλούμε‐ νον. (Ἄλλως. τὰ ὑπὸ τῶν ἰατρῶν συκώματα λεγό‐ μενα σῦκα ἔφη.) —σῦκον, εἶδος παθήματος ἀεὶ ἐν τοῖς
5	ὀφθαλμοῖς καὶ οὐκ ἐν ἄλλῳ τινὶ μέρει τοῦ σώματος φυόμενον· ὅ φασιν ἰδιωτικῶς συκάμινον. Junt.
sch ran 1248	⟦τράπου: Τοῦτο ἢ πρὸς τὸν Αἰσχύλον δι’ Εὐ‐ ριπίδην, ἢ πρὸς Εὐριπίδην δι’ Αἰσχύλον· εἰ καὶ Εὐρι‐ πίδης τὸν λόγον προήρπασε. τὸ δὲ ταὔτ’ ἀεὶ ἀντὶ τοῦ ταυτά. διὰ δὲ τὴν συναλοιφὴν ἀναβιβάζεται ὁ τόνος. οὐ	307
5	δεῖ δὲ περισπᾶν, ὡς ἐν τῷ Πλούτῳ εἴρηται.⟧
sch ran 1251	⟦τί ποτε πρᾶγμα: Κορωνὶς καὶ εἴσθεσις χοροῦ ἐπῳδικὴ διὰ τὸ κεῖσθαι μετὰ τὴν κορωνίδα (ἐνίοτε δὲ καὶ μετὰ τὴν διπλῆν, ὡς πολλάκις εἴρηται), ἐκ κώλων ἀντισπαστικῶν ἐπιμεμιγμένων ἐπιτρίτοις καὶ διιάμβοις
5	καὶ διτροχαίοις δέκα. ὧν τὸ πρῶτον δίμετρον ἀκατά‐ ληκτον ἐκ πεντασυλλάβου ἀντισπάστου· ὃ καλεῖται γλυκώνειον. τὸ δεύτερον ἐκ παίωνος τετάρτου καὶ διιάμβου ὅμοιον. τὸ τρίτον τοῦ πρώτου ποδὸς πεντασυλ‐ λάβου καταληκτικόν. τὸ τέταρτον ἐκ διτροχαίου καὶ
10	ἐπιτρίτου τρίτου ἀκατάληκτον. τὸ εʹ ὅμοιον τῷ βʹ. τὸ ἕκτον ἐκ διτροχαίου καὶ ἐπιτρίτου πρώτου. τὸ ζʹ ὅμοιον τῷ βʹ. τὸ ηʹ καταληκτικὸν ἐκ διτροχαίου καὶ βακχείου ἢ ἀμφιβράχεος. τὸ θʹ ὅμοιον τῷ βʹ. τὸ ιʹ ὅμοιον τῷ ὀγδόῳ. ἑξῆς δὲ ἐν ἐκθέσει στίχοι ἰαμβικοὶ τρίμετροι
15	ἀκατάληκτοι γʹ. ἑξῆς δὲ τίθεται κῶλον ἰαμβικὸν ἑφθη‐ μιμερὲς, τὸ, διαύλιον προσαυλεῖ. ὅπερ κατὰ παρεπι‐ γραφὴν τίθεται. ὥσπερ καὶ τὸ, αὐλεῖ τις ἔνδον· καὶ ἄλλα πολλά. φασὶ δὲ διαύλιον λέγεσθαι ὅταν ἡσυχίας πάντων γενομένης ἔνδον ὁ αὐλητὴς ᾄσῃ. ἐπὶ τῷ τέλει τῆς
20	μὲν στροφῆς κορωνίς. τοῦ δὲ συστήματος παράγρα‐ φος.⟧
sch ran 1256	τῶν μέχρι νῦν ὄντων ποιητῶν. R.
sch ran 1259	τὸν βακχεῖον ἄνακτα: Τὸν Αἰσχύλον, οἷον τὸν ἄριστον μελοποιὸν, τὸν ὥσπερ ἐκβακχεύοντα ἐν τῇ ποιήσει. ὁ γὰρ Εὐριπίδης ἔρχεται ἐπὶ τὰ μέλη αὐτοῦ. —τὸν ἔνθεον ἄρχοντα τῶν μελῶν, τὸν ἐκβακχεύοντα
5	ἐν τῇ ποιήσει. Br.
sch ran 1262	εἰς ἓν γὰρ αὐτοῦ πάντα: Εἰς τὸ αὐτὸ τέλος περατούμενα πάντα· ἐπεὶ κἀκεῖνος εἶπεν, ἀπὸ ληκυθίου σου τοὺς προλόγους διαφθερῶ.
sch ran 1263	καὶ μὴν λογιοῦμαι: Ἀντὶ τοῦ ἀριθμήσω, ψηφίσω. (ἐπεὶ προεῖπεν Εὐριπίδης, εἰς ἓν συγκεφα‐ λαιώσομαι αὐτοῦ πάντα τὰ μέλη. Ἐρατοσθένης δὲ τῶν ψευδαττικῶν τινὰς γράφειν φησὶ, τὼ ψήφω λαβὼν,
5	ἵνα καὶ τὰ πεπλασμένα δράματα, ἐν οἷς τὸ παράπαν τοῦτο ἠγνόηται, δοκῇ μὴ σεσολοικίσθαι.) —λογαρι‐ άσω. Θ.
sch ran 1264	(διαύλιον προσαυλεῖ τις.) τοῦτο παρεπιγραφὴ, ὥσπερ καὶ ἄλλα πολλάκις. φασὶ δὲ διαύλιον λέγεσθαι ὅταν ἡσυχίας πάντων γενομένης ἔνδον ὁ αὐλητὴς ᾄσῃ. R. V.
5	Φθιῶτ’ Ἀχιλεῦ: Εὐριπίδης ἐστὶ τὰ Αἰσχύλου λέ‐ γων. ἔστι δὲ ἐκ Μυρμιδόνων Αἰσχύλου. R. V. Θ. M. ⟦τοῦτο ἀπὸ τῶν πρέσβεων πρὸς Ἀχιλλέα Αἰσχύλος πεποίηκεν. ἔστι δὲ ἐκ Μυρμιδόνων. προφέρει καὶ Εὐ‐ ριπίδης εἰς γέλωτα ἄλλα ἐξ ἄλλων δράματα συναγαγών.
10	διὸ καὶ ἀσαφῆ, μίαν ἁρμονίαν οὐκ ἔχοντα. οὐκ ἄρα τὰ μὴ ξυνετὰ ζητητέον. ἀνδροδάϊκτον δὲ, τὴν ἀνδρῶν φόνον ποιοῦσαν. τὰ δὲ τοιαῦτα εἴδη καλεῖται ἀλλοιό‐
10	στροφα, ὡς Ἡφαιστίων [c. 9, p. 126] φησίν· ὅσα πάν‐ τως διαιρεῖται ἢ κατὰ πρόσωπον ἀμοιβαῖον, ἢ χοροῦ	Column end
15	πρὸς ὑποκριτὴν ἀπόκρισιν. ἔστι δὲ τῆς μὲν ᾠδῆς ταύτης τὰ κῶλα ἀναπαιστικὰ εʹ. ὧν τὸ πρῶτον τρίμετρον καταληκτικὸν εἰς συλλαβὴν, ὃ καλεῖται Αἰολικὸν, διὰ τὸ ἴαμβον ἔχειν τὸν πρῶτον πόδα. τὸ δεύτερον καὶ τὸ εʹ δίμετρα ὑπερκατάληκτα. τὸ γʹ πενθημιμερές. τὸ
20	τέταρτον ἑφθημιμερὲς, ὃ καλεῖται, ὡς εἴρηται, πα‐ ροιμιακόν. ἐπὶ τῷ τέλει παράγραφος. τοῦ δὲ συστήμα‐ τος τὰ κῶλα ὅμοια πέντε, πλὴν τοῦ τετάρτου τῷ δευ‐ τέρῳ τῆς ᾠδῆς ὁμοίου, ἑφθημιμερῆ. ἐπὶ τῷ τέλει παράγραφος. τῆς δὲ ἑξῆς ᾠδῆς τὰ κῶλα ἕξ. τὸ πρῶτον
25	δακτυλικὸν ἑφθημιμερές. τὸ βʹ ἀναπαιστικὸν ἑφθημι‐ μερές. τὸ γʹ καὶ τὸ ϛʹ ὡς τὸ βʹ τῆς ἄνω ᾠδῆς. τὸ δ’ δακτυλικὸν τετράμετρον. ἔστι δὲ κῶλον ἐκ χοροῦ, ὡς ἀνέγνων ἐν Ἀγαμέμνονι δράματι Αἰσχύλου. τὸ εʹ ὅμοιον δίμετρον. ἔστι δὲ ἡμιτελὲς ἐνταῦθα. τὸ γὰρ τέλειόν
30	ἐστιν, «αἴσιον ἀνδρῶν ἐκτελέων·» ὅπερ ἑφθημιμερές ἐστιν. ἐπὶ τῷ τέλει παράγραφος. ἑξῆς δὲ σύστημα κατὰ περικοπὴν ἀνομοιομερὲς στίχων ἰαμβικῶν τρι‐ μέτρων ἀκαταλήκτων ἕξ. ἐπὶ τῷ τέλει παράγραφος. ὁ μέντοι ἕκτος στίχος ἔν τισιν οὐ κεῖται· οἷον, ἴθι δὴ
35	πέραινε.⟧
sch ran 1266	Ἑρμᾶν μὲν πρόγονον: Ἐκ τῶν Αἰσχύλου Ψυχαγωγῶν. (προφέρεται δὲ οὐκ ἐφεξῆς τὰ αὐτὰ μέλη αὐτοῦ, ἀλλ’ ὡς ἔτυχεν ἄλλο ἄλλοθεν, καὶ ἐπιλέγει τὸ ἰήκοπον), ⟦κυρίως ἐκείνων τῶν στίχων ὂν, τοῦ, Φθιῶτ’
5	Ἀχιλλεῦ.⟧ ⟦τοῦτο ἐκ τῶν Αἰσχύλου Ψυχαγωγῶν. τὸ δὲ Ἑρμὰν μὲν τίομεν λέγουσιν οἱ Ἀρκάδες διὰ ταῦτα· ἐν τῇ Κυλλήνῃ, ἥ ἐστιν ὄρος Ἀρκαδίας, ἐτιμᾶτο ὁ Ἑρμῆς. διὰ γοῦν τὴν ἐξ ἀμνημονεύτων χρόνων τιμὴν ὡς πρό‐
10	γονος τούτοις ἐδόκει. ᾄδουσι δὲ καί τινα ἱστορίαν μυ‐ θώδη. λίμναν δὲ λέγει τὴν Στυμφαλίδα, ἐν Ἀρκαδίᾳ γὰρ καὶ αὕτη. Cant.1.⟧
sch ran 1267	ἰστέον ὅτι τὸ ἰήκοπον οὐ πελάθεις ἐπ’ ἀρωγὰν παίζων πανταχοῦ ἐπιφέρει, κυρίως ἐκείνων τῶν ἰαμ‐ βείων ὂν, τοῦ, Φθιῶτ’ Ἀχιλεῦ. Barocc.
sch ran 1270	(κύδιστ’ Ἀχαιῶν: Ἀρίσταρχος καὶ Ἀπολλώ‐ νιος, ἐπισκέψασθε πόθεν εἰσί. Τιμαχίδας δὲ ἐκ Τηλέφου Αἰσχύλου. Ἀσκληπιάδης δὲ ἐξ Ἰφιγενείας.)
sch ran 1274	εὐφημεῖτε μελισσονόμοι: Ἐξ Ἱερειῶν Αἰσχύ‐ λου. R. V. [οἱ διανέμοντες τὰ τῆς πόλεως, ἢ οἰκοῦντες ἐν τῇ πόλει.] —εὐφήμως λέγετε οἱ δίκην μελισσῶν νεμόμενοι ἐν τῷδε τῷ τῆς θεᾶς ἄλσει. Br.
sch ran 1275	[ἰήκοπον: Τινὲς ἀξιοῦσι τὸ ἰή ψιλοῦν, ὅταν μὴ ᾖ ἐν ὕμνῳ. ἐκεῖ γὰρ δασύνεται. ὡς ἐφυμνίῳ δὲ κέχρηται τῷ ἰήκοπον οὐ πελάθεις.]
sch ran 1276	ὅσιον κράτος: (Ἐν τοῖς πλείστοις αἴσιον. Ἀσκληπιάδης τὸ ὅσιον. ἔστι δὲ) ἐξ Ἀγαμέμνονος Αἰ‐ σχύλου [104]. βουβωνιῶ δὲ ἀντὶ τοῦ φλεγμαίνω τοὺς βουβῶνας. —ὅσιον: Ἁγίαν καὶ δικαίαν ἐπικράτησιν.
5	Cant.1.
sch ran 1278	ἐπεὶ συνεχῶς εἶπε τὸ ἰήκοπον. Θ.
sch ran 1279	λείπει τὸ ἀπελθεῖν. R. V.	308
sch ran 1281	στάσιν μελῶν: Στάσιμον μέλος, ὃ ᾄδουσιν ἱστάμενοι οἱ χορευταί. —σύνοδον, διήγησιν. R. V.
sch ran 1282	ἐκ τῶν κιθαρῳδικῶν νόμων: Τιμαχίδας γράφει, ὡς τῷ ὀρθίῳ νόμῳ κεχρημένου τοῦ Αἰσχύλου καὶ ἀνατεταμένως. —ἀντὶ τοῦ ξένην τραγῳδίαν. R. Ven.
sch ran 1283	ἐν τισι οὐ κεῖται. V.
sch ran 1285	⟦ὅπως Ἀχαιῶν: ᾨδὴ κώλων ιδʹ. ὧν τὸ πρῶτον ἰαμβικὸν ἑφθημιμερές. τὸ βʹ ἀναπαιστικὸν ἑφθημιμερές. τὸ δʹ δακτυλικὸν πενθημιμερές. τὸ εʹ Φερεκράτειον. τὸ ζʹ τρίμετρον ἀκατάληκτον. τὸ ηʹ
5	δίμετρον. τὸ ιʹ ὅμοιον τῷ αʹ. τὸ ιαʹ ὅμοιον τῷ βʹ. τὸ ιβʹ ἀντισπαστικὸν δίμετρον ἀκατάληκτον ἐπιμεμιγμέ‐ νον διτροχαίῳ. ἐπὶ τῷ τέλει παράγραφος. τὸ δ’ ἐφύμνιον δίμετρον ἰαμβικὸν ἀκατάληκτον.⟧ Εὐριπίδης ὁμοίως τὰ Αἰσχύλου χορικὰ μέλη διε‐
10	σπασμένως λέγει ἐξ ἄλλων καὶ ἄλλων δραμάτων. ⟦τοῦτο μέντοι ἐξ Ἀγαμέμνονος. δίθρονον δὲ κράτος, αὐτόν τε καὶ τὸν Μενέλαον. ἀκμὴν δὲ τὴν νεότητα. ἔστι δὲ ἀναπόδοτον.⟧ —καὶ τοῦτο ἐξ Ἀγαμέμνονος. R. V.
sch ran 1286	(τὸ φλαττοθραττόφλατ: Τοῦτο λέγει χλευάζων ὡς ἀσυνετοποιόν. τινὲς δὲ καὶ σημειοῦνται αὐτὸ, ὅτι τῶν διορθωτῶν τινὲς περιεῖλον τὰς τοιαύτας ἐν τοῖς μέλεσι προσθέσεις.) ⟦Σφίγγα δὲ δυσαμερίαν, τὴν ἐπὶ
5	κακῷ χρόνῳ Θηβαίοις φανεῖσαν, πάροχον θανάτου. ταῦτα δὲ ἐκ Σφιγγὸς Αἰσχύλου. θούριος δὲ ὄρνις, ἡ πολεμοῦσα Θηβαίοις τύχη. τὸ δὲ ξὺν δορὶ καὶ χειρὶ πράκτορι, ἐξ Ἀγαμέμνονος, ἐκ τῆς συνεπείας τοῦ «κύριός εἰμι θροεῖν.» ἐπειδὴ δὲ οἱ τῆς Σφιγγὸς πόδες
10	λεοντώδεις ἦσαν, ὁ δὲ τοῦ λέοντος ὄνυξ δίκην δόρατος πλήττει, διὰ τοῦτο δόρατι εἶπεν.⟧
sch ran 1291	ἐπιτυχεῖν. R. V. Θ. καὶ τοῦτο ἐξ Ἀγαμέμνονος. R. V. ἀντὶ τοῦ ἀναι‐ σχύντοις. R. ⟦ἰταμαῖς κυσὶ: Τοῖς ἁρπακτικοῖς ἀετοῖς. ταῦτα δὲ ὡς ἀσαφῆ πάρελθε.⟧ —διὰ τοῦ ἀέρος φοι‐
5	τώσαις. V.
sch ran 1294	(τὸ συγκλινὲς ἐπ’ Αἴαντι: Τιμαχίδας φησὶ τοῦτο ἐν ἐνίοις μὴ γράφεσθαι. Ἀπολλώνιος δέ φησιν ἐκ Θρῃσσῶν αὐτὸ εἶναι.)
sch ran 1296	⟦τί τὸ φλαττόθρατ: Σύστημα κατὰ περικοπὴν ἀνομοιομερὲς στίχων ἰαμβικῶν τριμέτρων ἀκαταλή‐ κτων ιγʹ. ἐπὶ τῷ τέλει παράγραφος.⟧ ἐκ Μαραθῶνος: (Ἐπεὶ ὁ φλέως ἄνθος ἐν Μαραθῶνι,
5	ὃν οἱ ἰδιῶται φλόμον.) διὰ τὸ ἔχειν τὸ φλατ ἐν ἀρχῇ παρόμοιον τῷ φλέῳ. ὡς ἐν Μαραθῶνι οὖν τοῦ φλέω πολλοῦ ὄντος· ἑλώδης γὰρ ὁ τόπος.
sch ran 1297	ἱμονιοστρόφου: (Οἷον σχοινιοστρόφου μέλη, ἃ εἰκὸς ἄνδρα ὕδατα ἀρυόμενον ᾄδειν.) ἱμονιὰ γὰρ κα‐ λεῖται τὸ τῶν ἀντλημάτων σχοινίον, καὶ τὸ ᾆσμα, ὃ ᾄδουσιν οἱ ἀντληταὶ, ἱμαῖον. (Καλλίμαχος [fr. 42]
5	ἀείδει καὶ πού τις ἀνὴρ ὑδατηγὸς ἱμαῖον.)
sch ran 1298	ἀλλ’ οὖν ἐγὼ μὲν ἐς τὸ καλὸν μετήνεγκα: Ἐγὼ, φησὶν, εἰς τὸ καλὸν ἐκ τοῦ καλοῦ αὐτὰ μετήνεγ‐ κα. (ἐκ γὰρ τοῦ κιθαρῳδικοῦ καλοῦ ὄντος εἰς τὸ τρα‐ γῳδικὸν μετήνεγκα, ἵνα μὴ εἰς ταὐτὰ τοῖς ὑπὸ Φρυνί‐	Column end
5	χου μέλεσι προεισηγμένοις ἐμπίπτω.) ἀποδέχονται δὲ πάντες τοῖς μέλεσι τὸν Φρύνιχον ἐπιτυγχάνοντα.
sch ran 1299	(ἤνεγκον· Διχῶς ἔλεγον· ἤνεγκον μὲν ἀπὸ τοῦ ἐνέγκω· ἤνεγκα δὲ ἀπὸ τοῦ ἐνείκω.) ἵνα μὴ τὸν αὐτὸν Φρυνίχῳ: Ἵνα μὴ τὰ αὐτὰ τῷ Φρυνίχῳ μελοποιῶ. ἦν δὲ οὗτος μελοποιὸς ἡδύς. ὁ δὲ
5	λόγος, ἐκ τῶν κιθαρῳδικῶν εἰς τὸ τραγικὸν (γένος) μετήνεγκα. τοῦτο γὰρ ὁ Εὐριπίδης προεῖπεν.
sch ran 1302	σκολίων: Σκολιὰ λέγονται τὰ παροίνια ᾄσματα. τὰ δὲ Καρικὰ αὐλήματα (καὶ μέλη) θρηνώδη ἐστίν. ⟦ἢ Καρικῶν, βαρβαρικῶν, δουλικῶν.⟧ Μελήτου: Προείρηται ὅτι τραγικὸς ποιητὴς ὁ Μέ‐
5	λητος. οὗτος δέ ἐστιν ὁ Σωκράτην γραψάμενος. κωμῳ‐ δεῖται δὲ καὶ ὡς ψυχρὸς ἐν τῇ ποιήσει καὶ ὡς πονηρὸς τὸν τρόπον. ⟦χορείων δὲ, μικροπρεπῶν, καὶ οἷα ἐν τοῖς χοροῖς ᾄδουσι. λύριον δὲ τὴν μικρὰν λύραν,⟧ ὥστε ψᾶ‐ λαι τὰ Εὐριπίδου.
sch ran 1305	ἡ τοῖς ὀστράκοις: ⟦Ἀπορίᾳ λύρας ὄστρακα τι‐ νὲς λαμβάνοντες ἦχον μὲν ἀπετέλουν, πάνυ δὲ ἄσημον. διαβάλλει δὲ ἐντεῦθεν Εὐριπίδην ὡς κακὸν μελοποιόν. Ἄλλως.⟧ ὅτι φαίνονταί τινες ἀγοραῖοι κρούοντες τοῖς
5	ὀστράκοις καὶ προσᾴδοντες τῷ κρούματι τῷ διὰ τού‐ των. λέγεται δὲ εἰς τὴν Ὑψιπύλην ταῦτα, (ἢ καθόλου τὴν μοῦσαν αὐτοῦ. ἐπιλέγει γὰρ «δεῦρο μοῦσα Εὐριπί‐ δου.» Δίδυμος δὲ προστίθησιν ὅτι εἰώθασιν ἀντὶ λύρας κογχύλια καὶ ὀστράκια κρούοντες ἔνρυθμόν τινα ἦχον
10	ἀποτελεῖν τοῖς ὀρχουμένοις.)
sch ran 1308	αὕτη ποθ’ ἡ Μοῦσα: Ἐν ἐρωτήσει λέγει. αὕτη οὐκ ᾐσχροποίει; (καὶ ἐν Σφηξὶν [1346] ἐπὶ τῆς αὐλητρί‐ δος μέλλουσαν ἤδη λεσβιεῖν τοὺς ξυμπότας.)
5	λεσβιάζειν δὲ τὸ παρανόμως πλησιάζειν. διεβάλλοντο γὰρ ἐπὶ τούτῳ οἱ Λέσβιοι. (καὶ ἐν τῷ εἰς Φερεκράτην ἀναφερομένῳ Χείρωνι δώσει δέ τοι γυναῖκας ἑπτὰ Λεσβίδας. καλὸν τὸ δῶρον, ἕπτ’ ἔχειν λαικαστρίας.)
sch ran 1309	ἀλκυόνες: Χαρακτηρίζει τὰ Εὐριπίδου μέλη ὡς ἐκλελυμένα. ⟦ἀλκυόνες δὲ ἐπάνω τοῦ τῆς θαλάσσης ὕδατος καθήμεναι τὰ αὐτῶν ᾠὰ ἐν τῷ βυθῷ κείμενα θερμαίνουσι. καθ’ ὃν δὲ καιρὸν τοῦτο ποιοῦσιν, ἀλκυο‐
5	νίτιδες αὗται αἱ ἡμέραι καλοῦνται, καὶ ἔστιν ἐν αὐταῖς μεγίστη ἡσυχία ἀνέμων τε καὶ κυμάτων. οἱ δέ φασιν ὡς ἐν τῷ ἄκρῳ τῆς θαλάσσης ἐπὶ τῆς ψάμμου τοῦτο ποιοῦσι.⟧
sch ran 1310	κύμασι στωμύλλετε: Διὰ τοῦ στωμύλλετε πάλιν εἰς αὐτὸν παίζει. ἐξ ἄλλων δὲ καὶ ἄλλων Εὐρι‐ πίδου δραμάτων κόμματα συντίθησι καὶ οὐδὲν κατὰ τὸ ἑξῆς λέγει μέλος. (ἔστι δὲ τὸ προεγκείμενον ἐξ Ἰφι‐
5	γενείας τῆς ἐν Αὐλίδι.)	309
sch ran 1311	τέγγονται νοτεραῖς: Τὸ ἑξῆς, νοτίαις ῥανίσι πτερύγων χρόα δροσιζόμεναι.
sch ran 1314	εἰειειειει: Ἡ ἐπέκτασις τοῦ εἰ εἰ εἰλίσσετε κατὰ μίμησιν (εἴρηται) τῆς μελοποιίας. φάλαγγες: ⟦Αἱ λεγόμεναι καματηραί.⟧ (ἀράχνιόν τι ἡ φάλαγξ. λέγουσι δὲ καὶ τῶν δακτύλων τὰ ἄρθρα φά‐
5	λαγγας, ἅπερ νῦν μᾶλλον λέγει.)
sch ran 1315	ἱστότονα: ⟦Τοὺς ἱστοὺς, οὓς ἐν τῷ ἀέρι οἱ ἀράχναι ὑφαίνουσι. λάμβανε δὲ ἀπὸ κοινοῦ εἰς τὰς με‐ λέτας τὸ εἰλίσσετε οὕτως· καὶ εἰλίσσετε μελέτας κερ‐ κίδος ἀοιδοῦ· τουτέστιν, ὥσπερ αἱ ὑφάντριαι διὰ τῶν
5	κερκίδων γυναῖκες ἐν τῷ ὑφαίνειν ᾄδουσιν, οὕτω καὶ ὑμεῖς ὦ ἀράχναι. πηνίσματα δὲ, ὑφάσματα. τὸ δὲ κερ‐ κίδος ἐκ Μελεάγρου Εὐριπίδου. τὸ δὲ, ἵν’ ὁ φίλαυλος, ἐξ Ἠλέκτρας (438)⟧ φίλαυλος δὲ ὁ τοὺς αὐλοὺς καὶ τὰ μέλη ποιῶν. αἰνίττεται δ’ ἴσως εἰς τὸν Ἀριόνιον μῦθον.
10	κυανεμβόλοις δὲ ταῖς ἐν τῷ μέλανι βυθῷ χωρούσαις.
sch ran 1316	καὶ ταῦτα Εὐριπίδου. ἔστι δὲ ἀσυνάρτητα. V.
sch ran 1320	οἰνάνθας: Παρὰ τὸ ἐξ Ὑψιπύλης Εὐριπίδου «οἰνάνθα τρέφει τὸν ἱερὸν βότρυν.» ἡ πρώτη δὲ ἔκφυ‐ σις τῆς ἀμπέλου οἰνάνθη λέγεται. ⟦καὶ τὸ, περίβαλ’ ὦ τέκνον, ἐξ Ὑψιπύλης.⟧ —ὁ οἶνος. R.
sch ran 1323	ὁρᾷς τὸν πόδα τοῦτον: (Ὡς καὶ τοιαῦτα ἀμοι‐ βαῖα ἐν τοῖς μέλεσιν ἐπιτηδεύοντος Εὐριπίδου.) καὶ ταῦτα δὲ αὐτὸς προστίθησιν ἀναμωκώμενος Εὐριπίδην, ὡς τὰ τοιαῦτα ἐν τοῖς μέλεσιν αὐτοῦ ἐπιτηδεύοντα.
5	⟦πόδα δὲ, τὸν ῥυθμὸν, ἢ τὸ μέλος· ἀπὸ μέρους.⟧
sch ran 1328	Κυρήνης μελοποιῶν: Κυρήνη τις ἑταίρα ἐπί‐ σημος, δωδεκαμήχανος ἐπικαλουμένη, διὰ τὸ τοσαῦτα σχήματα ἐν τῇ συνουσίᾳ ποιεῖν. ἔστι δὲ (παρὰ τὰ) ἐξ Ὑψιπύλης (Εὐριπίδου «ἀνὰ τὸ δωδεκαμήχανον ἄν‐
5	τρον.») ⟦ἐκ δὲ τοῦ λέγειν, ἀνὰ τὸ δωδεκαμήχανον Κυ‐ ρήνης, ἤγουν ἀνὰ τὰς δώδεκα ἐκείνης αἰσχρὰς μηχα‐ νὰς, δείκνυσιν αὐτὸν πάνυ φαυλότατον.⟧
sch ran 1331	ὦ Νυκτὸς κελαινοφανὴς: ⟦Φασὶν ὡς πάντα ταῦτα τὰ ἔπη ἔκ τινος δράματός ἐστιν Εὐριπίδου.⟧ (Ἀσκληπιάδης,) παρὰ τὰ ἐξ Ἑκάβης Εὐριπίδου [68], (ἐν μιμήσει δηλονότι. οὕτω γὰρ παραγέγραπται) «ὦ
5	στεροπὰ Διὸς, ὦ σκοτία νὺξ, (τί ποτ’ αἴρομαι ἔννυχος οὕτω;)» ⟦πρόσπολον δὲ, ὑπηρέτην. ψυχὴν δὲ, ὡς φαι‐ νόμενον· ἄψυχον δὲ, ὡς ἄϋλον καὶ εὐθέως οἰχόμενον. νυκτὸς δὲ παῖδα ἐνταῦθα εἴρηκε, καίτοι ἐν Ἑκάβῃ μελανοπτερύγων ὀνείρων εἰπὼν τὴν γῆν μητέρα.⟧ —
10	ἀντὶ τοῦ μέλαινα. R.
sch ran 1333	πρόμολον: Πρόδρομον καὶ θανάτου σημαντι‐ κόν. E. Cant.1. ⟦μελανονεκυείμονα δὲ, μέλανα καὶ νε‐ κρικὰ ἱμάτια φοροῦντα ὡς θανάτου σημαντικόν.⟧
sch ran 1337	⟦μεγάλους ὄνυχας ἔχοντα: Ὡς πάνυ τὰς ψυ‐ χὰς σπαράττοντα.⟧
sch ran 1338	(ἀλλά μοι ἀμφίπολοι: Ἀπολλώνιος παρὰ τὰ ἐκ τῶν Τημενιδῶν.) —Ἀπολλώνιος ἀπὸ τῶν Εὐμενί‐ δων φησὶν εἶναι. Cant.1.
sch ran 1340	Ὄνειρον ἀποκλύσω: Καὶ τοῦτο μιμεῖται ὁ Αἰ‐
sch ran 1340	σχύλος. τοῦτο δὲ λέγει παρόσον ἀποδιοπομπεῖσθαι εἰώ‐ θασι τοὺς χαλεπωτάτους τῶν ὀνείρων. ἀπρόσπλοκα ταῦτα καὶ ἀσυνάρτητα σὺν τοῖς ἑξῆς πᾶσι. ⟦τὸ δὲ ὄναρ,	Column end
5	ὃ εἶδε, τοιοῦτον εἶναι δοκεῖ, ὡς γυνή τις ἐκ γειτόνων οὖσα αὐτῇ, Γλύκη καλουμένη, τὸν ἀλεκτρυόνα αὐτῆς ἁρπάσασα ᾤχετο. ἐπικαλεῖται δὲ τὸν Ποσειδῶνα ὡς πλησίον τῆς θαλάσσης ἰδοῦσα τὸν ὄνειρον.⟧
sch ran 1344	Νύμφαι ὀρεσίγονοι: Ἐκ τῶν Ξαντριῶν Αἰσχύ‐ λου, (φησὶν Ἀσκληπιάδης· εὗρε δὲ Ἀθήνησιν ἔν τινι τῶν διασωθέντων· «Νύμφαις **** θεαῖσιν ἀγείρω, «Ἰνάχου Ἀργείου ποταμοῦ παισὶν βιοδώροις.» ἔοικε δὲ
5	τὸ ὅλον ἐπιτηδεύειν ἀνυπότακτα. ἄλλως οὐδὲ παρ’ Αἰσχύλου ἥρμοζε τὰ τοιαῦτα λαμβάνεσθαι.) ⟦τὸ δὲ Μανία ξύλλαβε, νῦν λέγει διὰ τὸν ἄτοπον ὄνειρον, εὐ‐ χομένη μανίας τυχεῖν, ἵνα μηδενὸς τούτων αἰσθάνοιτο. τὸ δὲ ἐγὼ δ’ ἁ τλάμων, πρὸς τὸ, φρούδη Γλύκη, ἔχει
10	τὴν ἀκολουθίαν. κνεφαῖος δὲ, ἑωθινή. κνέφας γὰρ τὸ λυκόφως.⟧
sch ran 1348	ἀντὶ τοῦ ἄτρακτον κλώθουσα. R. V. Θ.
sch ran 1350	εἰς ἀγορὰν φέρουσα: Πάλιν ἐπὶ πενίαν καὶ μικροπρέπειαν αὐτὸν κωμῳδεῖ.
sch ran 1353	ὅτι ἐν τοῖς μέλεσι δὶς τὰ αὐτὰ λέγει Εὐριπίδης.
sch ran 1356	ἀλλ’ ὦ Κρῆτες, Ἴδης: Τοὺς Κρῆτας λέγει. ἔστι δὲ ἐκ Κρητῶν Εὐριπίδου. R. V. Θ. M. ⟦οὐ μόνον ἐν Τροίᾳ, ἀλλὰ καὶ ἐν Κρήτῃ Ἴδη ἐστὶν, ὡς καὶ ὁ Λυκό‐ φρων φησίν. ἐπεὶ δὲ ἐν Κρήτῃ ἦν ἡ τοῦτο λέγουσα, διὰ
5	τοῦτο λέγει, Ἴδης τέκνα τὰ τόξα λαβόντες ἐπαμύνατε. Δίκτυνναν δὲ λέγει τὴν Ἄρτεμιν διὰ ταῦτα, ἐπειδὴ τῶν κυνηγετῶν ἐστι τὸ δίκτυα φέρειν. ἔφορος δὲ κυνηγίας ἡ Ἄρτεμις. φασὶ δὲ ὅτι νύμφη τις Βριτόμαρτις καλουμένη, θηρεύουσά ποτε δικτύοις τισὶ κατὰ τύχην ἐνέπεσε, καὶ
10	ὑπὸ Ἀρτέμιδος ῥυσθεῖσα, Δικτύννης Ἀρτέμιδος ἱερὸν ἱδρύσατο. Ἑκάτην δὲ καὶ Ἄρτεμιν οἱ μὲν τὴν αὐτήν φασιν, οἱ δὲ ἄλλην καὶ ἄλλην· ὡς κἀνταῦθα. ταῦτα δὲ παρὰ τὰ ἐκ Κρητῶν Εὐριπίδου.⟧
sch ran 1358	τὰ κῶλα: Τοὺς πόδας ὑμῶν. Br.
sch ran 1360*	κυνίσκας: Ἀντὶ τοῦ τὰς κύνας. (ὡς φιάλας καὶ φιαλίσκας· διπύρους δὲ, ἀντὶ τοῦ διπλᾶς.)
sch ran 1361	ἢ ἀντὶ τοῦ διαπύρους. ἢ ὅτι λαμπάδας ἔχει διττάς. V. διακαεῖς, ἢ διπύρους, ἤτοι διπλᾶς. C.
sch ran 1363	εὕρω, ἐρευνήσω, φωράσω. R. ἐρευνήσω, εὕρω, θεωρήσω. V. Θ.
sch ran 1367	τὸ γὰρ βάρος: Τινές φασιν ἕως τῶν ἐνταῦθα τὸν Αἰσχύλον λέγειν, τὰ δὲ ἑξῆς τὸν Διόνυσον.
sch ran 1369	τυροπωλῆσαι: Πρὸς γὰρ τὸν σταθμὸν ἐπωλεῖτο ὁ τυρός. —τυροπωλῆσαι τέχνην: Τυροπωλικῶς ζυγῆ‐ σαι. Θ. E.
sch ran 1370	⟦ἐπίπονοί γ’ οἱ δεξιοί: Κορωνὶς καὶ εἴσθεσις μέλους χοροῦ προῳδικὴ, διὰ τὸ προτίθεσθαι τῆς κορω‐ νίδος, ἐκ κώλων τροχαϊκῶν ἐπιμεμιγμένων χορείοις καὶ ἰάμβοις ηʹ. ὧν τὰ γʹ ἑφθημιμερῆ· τὰ δ’ ἄλλα δίμετρα
5	ἀκατάληκτα, πλὴν τοῦ τελευταίου ἰθυφαλλικοῦ ὄντος. ἐπὶ τῷ τέλει κορωνίς.⟧ —οἱ εὐπαίδευτοι. R. σπουδαῖοι, μηχανικοὶ, οἱ ἐπιτήδειοι, οἱ φρόνιμοι. Θ.
sch ran 1374	μὰ τὸν: Ἐλλειπτικῶς ὀμνύει. καὶ οὕτως ἔθος ἐστὶ τοῖς ἀρχαίοις ἐνίοτε μὴ προστιθέναι τὸν θεὸν [εὐ‐ λαβείας χάριν]. εἰώθεισαν δὲ τοῖς τοιούτοις ὅρκοις χρῆ‐ σθαι ἐπευφημιζόμενοι, ὥστε εἰπεῖν μὲν μὰ τὸν, ὄνομα	310
5	δὲ μηκέτι προσθεῖναι. (καὶ Πλάτωνα δὲ τῷ τοιούτῳ κεχρῆσθαι. λέγει δὲ, οὐκ ἂν ἐπειθόμην, οὐδὲ εἴ τίς μοι ἔλεγε τῶν ἐπὶ τοῦ πράγματος τυχόντων.) ⟦τὸ δὲ ἐπιτυ‐ χόντων, ἀντὶ τοῦ συνελθόντων. ἡ ἐπί ἀντὶ τῆς σύν.⟧ — μὰ τὸν: Δέον εἰπεῖν μὰ τὸν Δία, μὰ τὸν εἶπε μόνον.
10	καὶ ἔστι τοῦτο εὐλαβείας ἴδιον, τὸ πεφεισμένως καὶ ἐλλειπτικῶς τοῦ ὅρκου ἅπτεσθαι. E.
sch ran 1378	⟦ἴθι νῦν παρίστασθον: Κορωνὶς ἑτέρα εἰσιόντων τῶν ὑποκριτῶν. οἱ δὲ στίχοι ἰαμβικοὶ τρίμετροι ἀκατά‐ ληκτοι ριεʹ· ὧν τελευταῖος νὴ τὸν Δί’ οὐ γὰρ ἄχθομαι τῷ πράγματι.
5	ἐπὶ τῷ τέλει κορωνίς.⟧ παρὰ τὼ πλάστιγγ’: (Παρὰ τοῖς νῦν λεγομένοις ζυγίοις. τὸ δὲ σχῆμα Ἀττικὸν, ὡς τὼ χεῖρε, τὼ πόλει καὶ νὴ τὼ σιώ.) πλάστιγξ δὲ τὸ κατηρτημένον τοῦ ζυγοῦ μέρος, ᾧ ἐπιτίθεται τὰ ζυγά. —τὸ ἰδού ἀμφότεροί
10	φασι. R.
sch ran 1380	κοκκύσω: Συρίσω, σύνθημα δῶ, ⟦δίκην ἀλε‐ κτρυόνος βοήσω. τὸ δὲ «εἴθ’ ὤφελεν» ἀρχὴ τοῦ Μη‐ δείας δράματος Εὐριπίδου.⟧
sch ran 1383	βούνομοι: Ὑπὸ βοῶν καταστρεφόμεναι ἤγουν κατανεμόμεναι. ἐστὶ δὲ ἐκ Φιλοκτήτου Αἰσχύλου.
sch ran 1386	ἐριοπωλικῶς: Ὡς οἱ τὰ ἔρια πωλοῦντες, βρέ‐ χουσιν αὐτὰ, ἵνα βαρύνωσιν ἐν τῷ σταθμῷ. ⟦τὸ δὲ, «οὐκ ἔστι πειθοῦς,» ἐξ Ἀντιγόνης Εὐριπίδου. τὴν δὲ πειθὼ χρῆμα νοῦν οὐκ ἔχον φησὶν, ὅτι τὸ πείθειν ποικιλία καὶ
5	στροφὴ λόγων ἐστὶ, παράγουσα τοὺς ἀκούοντας, καὶ οὐκ ἀληθὴς διάνοια. τὸ δ’ ἑξῆς ἐκ Νιόβης Αἰσχύλου.⟧
sch ran 1390	ἤν’ ἰδού: Ἠνὶ ἰδοὺ ἐκ παραλλήλου. Θ. Vict.
sch ran 1400	βέβληκ’ Ἀχιλλεὺς: Ἀρίσταρχός φησιν ἀδε‐ σπότως τοῦτο προφέρεσθαι, ὡς Εὐριπίδου πεποιηκότος κυβεύοντας ἐν τῷ Τηλέφῳ, οὓς καὶ περιεῖλε. (μήποτ’ οὖν ἐκεῖθεν ἦν. μᾶλλον δὲ ἐσχεδιακὼς ἂν εἴη Ἀριστοφάνης.
5	οὐδὲ γὰρ τὸν Εὐριπίδην τοῦτο προφερόμενον. ἀλλὰ τὸν Διόνυσον χλευάζοντα. τινὲς δὲ, ὅτι ἐν τῷ Φιλοκτήτῃ ἦν ὁ τόπος. οἱ δὲ ἐν τῇ Ἰφιγενείᾳ τῇ ἐν Αὐλίδι. ἐμφαίνει δὲ καὶ Εὔπολις τοῦτο εἰδὼς ἀποφθαρεὶς δὲ δύο κύβω καὶ τέτταρα.
10	τοῦτο δὲ Διόνυσος ὑποβάλλει αὐτῷ χλευάζων.) ⟦Ἄλλως. ἐκ Μυρμιδόνων. πεποίηκε γὰρ αὐτοὺς κυβεύοντας. ἔθος δὲ τοῖς κυβεύουσιν οὕτω λέγειν, βʹ, δʹ, γʹ, εʹ. τοῦτο δὲ λέγει ὁ Διόνυσος δεικνὺς ὡς Αἰσχύλος νενίκηκε. τὸ δὲ σιδηροβριθὲς, ἐκ Μελεάγρου. τὸ δὲ, ἐφ’ ἅρματος γὰρ
15	ἅρμα, ἐκ Γλαύκου Ποτνιέως Αἰσχύλου. τὸ δὲ ἐξηπάτη‐ κεν εἶπεν ἐκ μεταφορᾶς τῶν παλαιστῶν. ἐκεῖνοι γὰρ ἀπατῶντες τοὺς ἀντιπάλους νικῶσιν.⟧
sch ran 1401	σφῷν: Γρ. καὶ νῷν. R.
sch ran 1402	ἐκ Μελεάγρου Εὐριπίδου. R.
sch ran 1403	ἐκ Γλαύκου Αἰσχύλου. R.	Column end
sch ran 1406	[ἑκατὸν Αἰγύπτιοι: Πολλαχοῦ ὡς ἀχθοφόρων τῶν Αἰγυπτίων μέμνηται.]
sch ran 1408	(Κηφισοφῶν: Καὶ διὰ τούτου δηλοῖ πάλιν σχεδόν τι τὸ συναμφότερον, ὡς Κηφισοφῶν συνεποίει τὰ δράματα, καὶ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ εἶχεν. Ἄλλως. οὐχ ὡς μόνον συμποιοῦντος αὐτῷ τοῦ Κηφισοφῶντος
5	τὰ δράματα, ἀλλὰ καὶ ὡς συνόντος αὐτοῦ τῇ γυναικί.) ⟦οἱ δὲ γράφοντες χὠ Κηφισοφῶν, εἶναι δ’ ἀξιοῦντες ἀνάπαιστον τὸν τελευταῖον πόδα, σκεψάσθωσαν εἰ ἡ προπαραλήγουσα συστέλλεται.⟧
sch ran 1413	τὸν μὲν γὰρ ἡγοῦμαι σοφὸν: Τὸν Αἰσχύλον σοφὸν, ἥδομαι δὲ τῷ Εὐριπίδῃ. R. σοφὸν μὲν Εὐριπί‐ δην λέγει, ἥδεσθαι δὲ τῷ Αἰσχύλῳ. οὕτως Ἀρίσταρ‐ χος. ἄλλοι δὲ τὸ ἐναντίον, καὶ ἑκατέρῳ συνηγορεῖν καὶ
5	μάλιστα, ὅτι ἥδεται Εὐριπίδῃ, ὡς καὶ ἐν ἀρχῇ προεῖπεν.
sch ran 1414	οὐδὲν ἄρα πράξεις: Ἀπολλώνιος τοῦ Πλούτω‐ νος τοῦτο εἶναί φησι, (καὶ γίνεται πρόσωπα ἐν τῇ σκηνῇ δʹ). τινὲς δὲ τοῦ χοροῦ.
sch ran 1417	πύθεσθε: Ἀκούσατε. Br.
sch ran 1418	τοῦ χάριν: Οὐκ ἐστιν ἄλλου προσώπου τὸ τοῦ χάριν, ἀλλ’ ὁ Διόνυσος ἑαυτῷ ἀνθυποφέρει.
sch ran 1422	πρῶτον μὲν οὖν περὶ Ἀλκιβιάδου: Περὶ τῆς δευτέρας αὐτοῦ λέγει ἀποχωρήσεως, ἣν ἑκὼν ἔφυγε, κατελθὼν μὲν ἐπὶ Ἀντιγένους πρὸ ἐνιαυτοῦ τῶν Βα‐ τράχων, διὰ δὲ τὸ πιστεῦσαι Ἀντιόχῳ τῷ κυβερνήτῃ
5	τὸ ναυτικὸν καὶ ἡττηθῆναι ὑπὸ Λυσάνδρου δυσχεραν‐ θεὶς ὑπ’ Ἀθηναίων. (Ἄνδρων δὲ διαφέρεται πρὸς Ξε‐ νοφῶντα περὶ τῆς καθόδου. Καλλίστρατος δέ φησιν ὅτι οὗτος ἦν ὁ καιρὸς, καθ’ ὃν ἑκὼν ἔφυγεν ὁ Ἀλκι‐ βιάδης. ὁ δὲ Ἀρίσταρχός φησι, καθ’ ὃν ἐκπεσὼν ἐν
10	Λακεδαίμονι διατρίβων ἔπεισε Λακεδαιμονίους Ἀθη‐ ναίοις Δεκέλειαν ἐπιτειχίσαι· τελέως δὲ πταίουσι. λέ‐ γει οὖν περὶ τῆς δευτέρας ἀποχωρήσεως, ἣν ἑκὼν ἔφυγε. γεγόνασι δὲ Ἀλκιβιάδαι τέσσαρες.) ⟦δυστοκεῖ δὲ λέγει ἀντὶ τοῦ ἀγανακτεῖ καὶ κακῶς πάσχει, ἐκ
15	μεταφορᾶς τῶν δυστοκουσῶν γυναικῶν. ἢ δυστοκεῖ λέ‐ γει ἀντὶ τοῦ, κακὰ γεννήματα προάγει. Ἀλκιβιάδης γὰρ φύσει Ἀθηναῖος ὢν ἔφυγε μὲν καὶ πρόσθεν διά τινα αἰτίαν ἐκ πόλεως, κατελθὼν δὲ ὕστερον καὶ ναύ‐ αρχος καταστὰς ἐνεπιστεύσατο τὸ ναυτικὸν Ἀντιόχῳ·
20	οὗ καὶ ὑπὸ Λυσάνδρου ἡττηθέντος φοβηθεὶς Ἀλκιβιά‐ δης μεταχωρεῖ πρὸς Λακεδαιμονίους, οὓς καὶ πείθει Ἀθηναίοις ἐπιτειχίσαι Δεκέλειαν. ἡ δὲ Δεκέλεια χώρα ἐν τῇ Ἀττικῇ, ἧς τειχισθείσης μέγας ἦν κίνδυ‐ νος Ἀθηναίοις μὴ δυναμένοις ἐξελθεῖν.⟧ —πρὸς τοὺς
25	ποιητὰς ὁ ...... R.
sch ran 1425	(ποθεῖ μὲν, ἐχθαίρει δὲ: Παρὰ τὰ ἐκ τῶν Ἴωνος Φρουρῶν, ὅπου ἡ Ἑλένη πρὸς τὸν Ὀδυσσέα φησὶ σιγᾷ μὲν, ἐχθαίρει δὲ, βούλεταί γε μήν.
5	ὁ δὲ λόγος, ποθεῖ μὲν ὡς δραστήριον, μισεῖ δὲ ὡς τυ‐
5	ραννικόν.) ⟦ἢ ὡς εἰς Λακεδαιμονίους χωρήσαντα.⟧	311
sch ran 1427	μισῶ πολίτην: Αὕτη Εὐριπίδου ἡ γνώμη, μὴ καταδέχεσθαι καθάπαξ Ἀλκιβιάδην. (χαρακτηρίζει δὲ αὐτὸν ἅμα. ταῦτα δέ φησιν Εὐριπίδης περὶ) Ἀλκι‐ βιάδου, ὡς ὄντος αὐτοῦ τοιούτου, βραδέως μὲν ὠφε‐
5	λοῦντος τὴν πατρίδα, ταχέως δὲ βλάπτοντος.
sch ran 1432	μάλιστα μὲν λέοντα: (Μάλιστα μὲν) μὴ ἀνατρέφειν φρόνημα, ἐὰν δὲ ἀνατρέφῃ, μὴ ἐρεθίζειν, ἀλλὰ τιθασῶσαι. ὥστε ὁ μὲν Εὐριπίδης συμβεβούλευκε μὴ δέχεσθαι, ὁ δὲ Αἰσχύλος τοιαύτην τινὰ διάνοιαν,
5	ἢ μὴ καταδέξασθαι, ἢ καταδεξαμένους τροποφορεῖν. (ἔν τισι δὲ μετὰ τὸ πρῶτον παραγραφή· ὥστε εἶναι τὸ μὲν πρῶτον ὁμολογουμένως Αἰσχύλου, τοὺς δὲ ἑξῆς ἄδηλον τίνος. ἢ γὰρ Εὐριπίδης δίς ἐστιν ἀποφη‐ νάμενος, ἢ ὁ Διόνυσος ἀντὶ τοῦ ἀκούειν ἐκείνου αὐτὸς
10	λέγων καὶ ταῦτα, ἐπεξεργαζόμενος τὸ παρ’ Αἰσχύλου λεγόμενον· ἢ ὁ χορός. ἔν τισι δὲ ἑνός ἐστι τὰ τρία, τοῦ Αἰσχύλου πρῶτον μὲν ἀποφατικῶς λέγοντος, τὰ δὲ ἑξῆς δύο μαλακώτερον ὑποτιθεμένου.)
sch ran 1434	σοφῶς μὲν ὁ Αἰσχύλος, σαφῶς δὲ ὁ Εὐριπί‐ δης. R.
sch ran 1437	εἴ τις πτερώσας Κλεόκριτον Κινησίᾳ: Ὁ Κινησίας λεπτὸς ἦν, ὁ δὲ Κλεόκριτος μοχθηρός. φη‐ σὶν οὖν ὅτι (εἴ τις ἀντὶ πτερῶν) Κλεοκρίτῳ Κινησίαν παραβάλοι, ὥστε φέρεσθαι μεταρσίους, συμβήσεται
5	αὐτοὺς ὀλέσθαι αὐροφορήτους γενομένους. ⟦Ἄλλως. εἴ τις πτερώσας: Ὡς λεπτὸς σφόδρα ὢν κωμῳδεῖται καὶ ὡς ξένος καὶ ὡς κόλαξ. ἐμνήσθη δὲ καὶ τοῦ Κινη‐ σίου ὡς τούτου καὶ τοῦ Κλεοκρίτου ὁμοφρονούντων. ἀθετεῖ δὲ τοὺς πέντε ἐφεξῆς στίχους ἕως τοῦ
10	ῥαίνοιεν εἰς τὰ βλέφαρα τῶν ἐναντίων Ἀρίσταρχος. ὅτι φορτικώτεροί εἰσι καὶ εὐτελεῖς, διὰ τοῦτο ὑποπτεύονται. Ἀπολλώνιος δὲ οὐ διὰ τοῦτο, ἀλλ’ ὅτι οὐ πρὸς τὴν ὑπόθεσιν ἔχουσί τι. ἐρομένων δὲ αὐτῶν ἑκάτερος μίαν γνώμην λέγει.⟧
sch ran 1440	κατέχοντες ὀξίδας: Ὀξυβάφους κατέχοντες ῥαίνοιεν ὄξει τοὺς πολεμίους. (ὀξίδες δὲ κεράμια μικρά. ἢ εἶδος λοπάδος ἡ ὀξίς. ταῦτα δὲ ἠθετημένα μετρίως ἄν τις νομίσειεν ἐνδιεσκευάσθαι. καὶ γάρ ἐστι φορτικά.
5	τὰ δὲ ἑξῆς κείμενα πρέποντα καὶ τῷ ποιητῇ καὶ τῇ ὑποθέσει.) ⟦ὅταν, φησὶν, οὓς νῦν ἔχομεν παρεωραμένους καὶ δοκοῦμεν ἐχθροὺς τῆς πόλεως, τούτους ἐπανάγω‐ μεν εἰς τὸ ἀρχαῖον ἀξίωμα, καὶ πιστοὺς νομίσωμεν· οἷς δὲ νῦν χρώμεθα ὡς πιστοῖς, τούτους ἀπίστους καὶ
10	φθορέας τῆς πόλεως ἡγώμεθα, σωθείη ἡ πόλις. τοῦτο δὲ λέγει, διότι τοὺς καλοὺς καὶ λυσιτελοῦντας ἄνδρας τῇ πόλει ἀφέντες, ὡς καὶ ὄπισθεν ἐν τῇ παρα‐ βάσει ἔφη, μοχθηροῖς καὶ φαύλοις ἐχρῶντο πρὸς τὰ κοινά.⟧
sch ran 1445	ἀμαθέστερόν πως εἰπὲ: ⟦Ἀγροικότερον καὶ παχύτερον.⟧ ἀπαιδευτότερον, ἢ κοινότερον. παρὰ τὴν παροιμίαν
sch ran 1445	σαφέστερόν μοι κἀμαθέστερον φράσον.	Column end
sch ran 1451	εὖ γ’ ὦ Παλάμηδες: [Πρὸς τὸν Εὐριπίδην· ὅτι εἰκὸς ἐκ Παλαμήδους πεπλάσθαι ταῦτα.] ⟦ἢ ἐπειδὴ ὁ Παλαμήδης μηχανικὸς καὶ ἐφευρετὴς ἦν. εὗρε δὲ καὶ οὗτος μηχανὴν σωτηρίας τῇ πόλει. διὰ τοῦτο Πα‐
5	λαμήδην τοῦτον καλεῖ.⟧
sch ran 1452	(ταυτὶ πότερ’ αὐτὸς: Συναθετεῖται τοῖς ἄνω καὶ οὗτος. μένων γὰρ ἀκυροῖ τὴν ἐκείνων ἀθέτησιν, ἐν ᾗ φαίνεται τὰ μὲν πρότερα Αἰσχύλος λέγων, τὰ δὲ ἑξῆς Εὐριπίδης.)
sch ran 1453	(τὰς δ’ ὀξίδας Κηφισοφῶν: Τιμαχίδας πόρ‐ ρωθεν ἐκ λαχανοπώλιδός φησι τὸν Εὐριπίδην διὰ τὰς ὀξίδας.)
sch ran 1455	⟦πόθεν: Ἀρνητικῶς ἴσον τῷ οὐδαμῶς. πρὸς βίαν δὲ, πρὸς ἀνάγκην· ἐπειδὴ τούτους ὁ καιρὸς ἤγαγεν.⟧
sch ran 1458	ἐν ἐρωτήσει. R.
sch ran 1459	ᾗ μήτε σισύρα: (Χλαίνης εἶδος εὐτελοῦς, οἷον ἐξωμίδα ἢ ἁπλοΐδα ἤ τι τοιοῦτον.) ⟦καὶ ἀλλαχοῦ (Eccl. 421) χειμῶνος ὄντος τρεῖς σισύρας ὀφειλέτω.
5	τινὲς δὲ ἱμάτιον τραχὺ καὶ παχὺ, περιβόλαιον ἀγροι‐ κικὸν, δουλικὸν, παλαιόν· ἢ χιτὼν δερμάτινος. Βορέῃ δὲ λέγουσιν Ἡλίῳ τε τοιαύτην ἔριν γενέσθαι, ὁπότερος ἀνδρὸς ἀγροίκου ὁδοιποροῦντος τὴν σισύραν ἐκδύσῃ.⟧ ὁ δὲ νοῦς, μήτε χρηστὸς μήτε ὀχληρὸς πολίτης συμφέρει. πρὸς
10	δὲ τὴν διαφοράν. ἔν τισι καὶ σισύρα καὶ σισύρνα ἐκ τρίτου τὸ αὐτὸ, πλὴν ὅτι ἡ μὲν σισύρα δοκεῖ βαίτη εἶναι ἐκ δερμάτων αἰγείων, ἡ δὲ χλαῖνα ἀπὸ ἐρίων.
sch ran 1460	⟦εἴπερ ἀναδύσει: Ἐπανέλθῃ ἐκ τῆς δυστυ‐ χίας ὥσπερ ἐκ βυθοῦ. εἴρηται δὲ ἐκ μεταφορᾶς τῶν βυ‐ θιζομένων νηῶν.⟧
sch ran 1461	⟦ἐκεῖ φράσαιμ’ ἂν: Ἐν τῷ βίῳ. ἐπιθυμῶν δὲ ἀναβιῶναι τοῦτο λέγει.⟧
sch ran 1462*	ἀλλ’ ἐνθάδ’ ἀνίει τἀγαθά: ⟦Ἀντὶ τοῦ ἀνά‐ πεμπε.⟧ παρὰ τὴν παροιμίαν ἐκεῖ βλέπουσα, δεῦρ’ ἀνίει τἀγαθά.
sch ran 1463	τὴν γῆν ὅταν νομίσωσι: Τὴν Περικλέους γνώ‐ μην λέγει. (εἰ τὴν μὲν Ἀττικὴν ὡς πολεμίαν ἐάσουσι τέμνεσθαι, ἢ καὶ οὐ τέμνουσι, τὴν δὲ Λακωνικὴν περι‐ πλεύσουσιν. Ἄλλως. ἐπὶ τὴν Περικλέους φέρεται
5	γνώμην, ὃς συνεβούλευσε περιπλεῖν τὴν πολεμίαν, μὴ μάχεσθαι δὲ τεμνομένης τῆς Ἀττικῆς.) ⟦Ἄλλως. τοιαύτην γνώμην καὶ Περικλῆς συνεβούλευσεν Ἀθη‐ ναίοις, Λακεδαιμονίων εἰσβαλλόντων εἰς τὴν Ἀττικὴν, μέγα βοήσας ἀπὸ τοῦ βήματος, ὡς οὐκ ἂν ἄλλως ἔσται
10	τοῖς πράγμασι σωτηρία, εἰ μὴ τὸ κατὰ γῆν μάχεσθαι τούτοις ἀφέντες περιπλευσούμεθα Λακεδαίμονα πλήθει νεῶν.⟧
sch ran 1465	πόρον δὲ τὰς ναῦς: Καὶ τοῦτο κατὰ τὴν Πε‐ ρικλέους γνώμην, ὃς ἐκέλευεν Ἀθηναίοις, ἐμβαλόντων Λακεδαιμονίων εἰς τὴν Ἀττικὴν, μὴ ἐπεξιέναι, ἀλλ’ εἴσω τείχους μένειν, αὐτοὺς δὲ διὰ τῶν πλοίων ἐπιέναι
5	τῇ Λακωνικῇ. τὸν οὖν κατὰ γῆν πόρον ἀπορίαν ἡγεῖ‐ σθαι, τὸν δὲ διὰ θαλάσσης, τοῦτον ἡγεῖσθαι πόρον. (ἢ καὶ οὕτως· ἕνα μὲν πόρον ἡγεῖσθαι χρημάτων, τὸ ναῦς ὡς πλείστας ἔχειν· τὸν δὲ ἄλλον πόρον, ὃς ἂν ἔξω τῆς γῆς ᾖ, τοῦτον ἀπορίαν νομίζειν· οἷον τὰ θεωρικὰ, ἢ δι‐	312
10	καστικὰ, ἢ ἐκκλησιαστικά. συμβουλεύει οὖν πᾶσαν τὴν ἐν τούτοις γινομένην δαπάνην ταῖς ναυσὶν ἀφορί‐ σαι. πρὸς ταύτην δὲ τὴν ἔννοιαν καὶ τὸ ἐπιφερόμενον ἀκόλουθον. φησὶ γὰρ ὁ Διόνυσος, «πλήν γ’ ὁ δικαστὴς αὐτὰ καταπίνει μόνος,» ὡς πολλῶν ὄντων τῶν δαπα‐
15	νωμένων εἰς τὸν δικαστικὸν μισθόν.) τοῦτο δὲ παρ’ ὑπό‐ νοιαν εἶπε. ⟦νοεῖται μὲν γὰρ κατὰ τὸ φαινόμενον, ὅτι ἐγὼ μόνος ὁ δικάζων ὑμῖν κατὰ νοῦν ταῦτα λαμβάνω καὶ ἀποδέχομαι· τῇ δὲ ἀληθείᾳ κατηγορίαν Ἀθηναίων ἐμφαίνει, ὡς δικορραφούντων καὶ μισθοὺς πολλοὺς περὶ
20	τὰς δίκας διδόντων. τὸ δὲ κρίνοις ἄν τινὲς τὸν Πλού‐ τωνα λέγειν ἀξιοῦσιν. αἱροῦ δὲ τοὺς φίλους ἀντὶ τοῦ ἐμὲ λάβε.⟧
sch ran 1409	οὓς ὤμοσας: Πρὶν κατελθεῖν. C.
sch ran 1470	τοὺς φίλους: Ἐμέ. Br.
sch ran 1471	ἡ γλῶττ’ ὀμώμοκε: Παρὰ τὰ ἐξ Ἱππολύτου [611] ἡ γλῶττ’ ὀμώμοχ’, ἡ δὲ φρὴν ἀνώμοτος.
sch ran 1475	τί δ’ αἰσχρὸν ἢν μὴ: Παρὰ τὰ ἐξ Αἰόλου Εὐ‐ ριπίδου τί δ’ αἰσχρὸν, ἢν μὴ τοῖσι χρωμένοις δοκῇ;
sch ran 1478	τὸ πνεῖν δὲ δειπνεῖν: Παρὰ τὰ ἐκ Φρίξου Εὐ‐ ριπίδου. τὸ δὲ κώδιον προσέθηκεν, ἐπειδὴ καθεύδειν ἔφη. ⟦Ἄλλως. τοῦτο ἐκ Πολυΐδου δράματος τίς οἶδεν, εἰ τὸ ζῆν μέν ἐστι κατθανεῖν,
5	τὸ κατθανεῖν δὲ ζῆν, ὑπνοῦν δὲ τὸ κατθανεῖν. Ἀριστοφάνης δέ φησι τὸ πνεῖν δὲ δειπνεῖν καὶ τὸ καθεύδειν κώδιον. πεποίηκε δὲ τοῦτο, ἐπειδὴ ὁ Διόνυσος οὐδὲν ἕτερον ἠγάπα ἢ δειπνεῖν καὶ καθεύδειν ἐν μαλακοῖς στρώμα‐
10	σιν, οἷά ἐστιν τὰ ἐκ κωδίων.⟧
sch ran 1481	τῷ ἑστιᾶσαι· ὡς ἀδηφάγος. τρυφερὸς γάρ. Ven.
sch ran 1482	⟦μακάριον: Κορωνὶς καὶ εἴσθεσις χοροῦ ἐπῳ‐ δικὴ, διὰ τὸ μετὰ τὴν κορωνίδα κεῖσθαι, ἐκ κώλων τροχαϊκῶν ἐπιμεμιγμένων χορείοις καὶ ἰάμβοις καὶ ἀναπαίστοις διμέτρων ὀκτωκαίδεκα· ὧν τὰ μὲν αʹ, βʹ,
5	γʹ, ηʹ, ιʹ, ιαʹ, ιβʹ, ιδʹ, ιεʹ καταληκτικὰ ἤτοι ἑφθημι‐ μερῆ Εὐριπίδεια, ἢ ληκύθια· τὰ δ’ ἄλλα ἀκατάληκτα, πλὴν τοῦ θʹ καὶ τελευταίου βραχυκαταλήκτων ἰθυφαλ‐ λικῶν. ἐπὶ τῷ τέλει κορωνίς.⟧ λείπει τὸ πρᾶγμα, ἵν’ ᾖ, μακάριον τὸ πρᾶγμα. ⟦φίλους δὲ νῦν ὡς καὶ ἡμεῖς.
10	πολλαχοῦ δὲ τοὺς συγγενεῖς καὶ ἀναγκαίους.⟧ —ξύνε‐ σιν: Ἀντὶ τοῦ φρόνησιν. R. V.
sch ran 1491	(χάριεν οὖν: Ὅτι νῦν τὴν πρὸς Σωκράτην
sch ran 1491	ἑταιρίαν δηλοῖ. Παναίτιος δὲ ὅλα ταῦτα περὶ ἑτέρου Σωκράτους φησὶ λέγεσθαι, τῶν περὶ σκηνὰς φλυάρων, ὡς Εὐριπίδης.) ⟦Ἄλλως. τὸν Σωκράτη ἐνταῦθα κα‐	Column end
5	τηγορεῖ. ζῶν γὰρ οὗτος ὡς πολυλόγος κατηγορεῖτο, ὅτι πολλοὺς λόγους ἐν τοῖς ἐργαστηρίοις καὶ τραπέζαις διεξ‐ ήρχετο περὶ φιλοσοφίας. λέγει οὖν ὅτι καλόν ἐστι, μὴ μετ’ αὐτοῦ τινα διάγειν, ἀφέντα τοὺς ποιητὰς τοιούτους ὄντας ὡς καὶ μετὰ θάνατον ἀναβιοῦν αὖθις δύνασθαι·
10	οὗ νῦν Αἰσχύλος ἔτυχε.⟧
sch ran 1497	καὶ σκαριφισμοῖς: (Συνεστυμμένοις καὶ στυ‐ γνοῖς. παρόσον οὐκ ἀνειδέοις οἱ φιλόσοφοι διαλέγονται. ἢ) οἷον σκαρισμοῖς καὶ λεπτολογίαις, εὐτελείαις, σκιαγρα‐ φίαις. σκαριφεύειν γὰρ τὸ τοὺς ζωγράφους ὑποτυπῶσαι
5	(πρῶτον τοὺς γραφομένους). ⟦καὶ σκαριφήσασθαι ἐπὶ τοῦ ἐπισεσυρμένως τι ποιεῖν, καὶ μὴ κατὰ τὴν προσή‐ κουσαν ἀκρίβειαν σκιαγραφεῖν. εἰσὶ δὲ καὶ οἱ φιλόσοφοι λόγοι ὥσπερ σκιαὶ καὶ αἰνίγματα διὰ τὸ ἀερῶδες αὐτῶν καὶ λεπτόν.⟧ (ἴσως δὲ ἐντεῦθεν καὶ τὸ ἐν τῇ συνηθείᾳ
10	σκάριφος,) ⟦ἤγουν τὸ κάρφος, καὶ φρύγανον· μᾶλλον δὲ ἡ γραφίσ ⟧. —σκαρηφισμοῖσι: Σκιαῖς. C.
sch ran 1499	παραφρονοῦντος ἀνδρός: Λείπει τὸ ἐστίν, (ὡς καὶ τὸ Ὁμηρικὸν [Od. Δ, 834] εἰ δ’ ἤδη τεθνᾶσι, καὶ εἰν ἀΐδαο δόμοισι. λείπει γὰρ κἀνταῦθα τὸ ἐστί.)
sch ran 1500	⟦ἄγε δὴ χαίρων: Ἔκθεσις τοῦ δράματος, ὃ καὶ ἐπίλογος καλεῖται, ἐκ κώλων διμέτρων ἀναπαιστι‐ κῶν κζʹ· ὧν τὰ ϛʹ, ιαʹ, ιεʹ, κδʹ, κζʹ ἑφθημιμερῆ· τὰ δὲ λοιπὰ ἀκατάληκτα, πλὴν τῶν ηʹ καὶ ιγʹ μονομέτρων.
5	ἐφ’ ἑκάστης περιόδου τέλει καὶ συστήματος παράγρα‐ φος.⟧
sch ran 1501	τὴν ἡμετέραν: ⟦Πάντως γὰρ οἱ θεοὶ αὐτὴν φιλοῦμεν διὰ τὴν πρὸς ἡμᾶς εὐσέβειαν.⟧ —τοῦτο ἔφη ὁ Πλούτων, ἐπεὶ προσήκει ἡ Ἀττικὴ Δήμητρι καὶ Κόρη. V. Θ. M.
sch ran 1504	καὶ δὸς τουτὶ Κλεοφῶντι: Ἴσως σχοινίον ἐπι‐ δίδωσιν αὐτῷ ὁ Πλούτων πρὸς ἀγχόνην, ἤ τι τοιοῦτον σύμβολον θανάτου. ὡς ξένος δὲ ὁ Κλεοφῶν κωμῳδεῖται. ⟦ἢ ὅτι γέρων ὢν ἔμελλε μετ’ ὀλίγον τεθνήξεσθαι. ἢ ὡς
5	ἀγχόνης ἄξια ἔπραττε.⟧
sch ran 1505	καὶ τούτοις τοῖσι πορισταῖς: ⟦Τοῖς φορολό‐ γοις.⟧ (τούτους λέγει, τοὺς περὶ πόρου χρημάτων εἰση‐ γουμένους. εἴη δ’ ἂν σχοινίον, ὃ ἐπιδίδωσιν αὐτοῖς.)
sch ran 1506	(Μύρμηκί θ’ ὁμοῦ; Ὀνόματα κύρια. ἐπὶ πο‐ νηρίᾳ δὲ οὗτοι ἐκωμῳδοῦντο. οὐ πάντως δὲ ὁ Μύρμηξ τῶν ποριστῶν ἐστιν, ἀλλὰ δὴ οἴονται ἀπὸ ἄλλης ἀρχῆς· οὐδὲ γὰρ ὁ Νικόμαχος. ἀλλὰ ἤτοι ὁ τραγικὸς ὑποκρι‐
5	τὴς, ἢ ὁ πολίτης, περὶ ὧν προείρηται. τί δ’ ἂν εἴη διδούς; τάχα βρόχους πρὸς ἀγχόνην, ἤ τι τοιοῦτον.) [ξυμποδίσας δὲ, συνδήσας τοὺς πόδας.]
sch ran 1513	τοῦ Λευκολόφου: (Εἴη ἂν οὗτος ὁ τοῦ Λευκο‐ λοφίδου, οὗ καὶ Πλάτων μέμνηται ἐν τῷ Πρωταγόρᾳ [p. 315, E]. ἦν γὰρ τῶν περὶ τοὺς καιροὺς τούτους στρα‐ τηγούντων· ἡγεῖτο δὲ τοῦ μέρους τοῦ ναυτικοῦ. τάχα δ’
5	ἂν οὗτος εἴη, ὃν καὶ παρεγγεγραμμένον λέγουσιν. οἰ‐ κεῖον γὰρ αὐτοῦ τὸ, στίξας αὐτούς· ἢν γὰρ ξένος. Ἄλ‐ λως.) στρατηγὸς ἦν τοῦ ναυτικοῦ. καὶ Εὔπολις μέμνη‐ ται ἐν Πόλεσιν οὕτως περὶ τοῦ Ἀδειμάντου οὐκ ἀργαλέον δῆτ’ ἐστὶ πάσχειν τοῦτ’ ἐμὲ	313
10	τὸν Λευκολοφίδου παῖδα τοῦ Πορθάονος;
sch ran 1516	τῷ Σοφοκλεῖ δηλονότι ὁ Εὐριπίδης. R.
sch ran 1517	⟦ἢν δ’ ἄρ’ ἐγώ ποτε: Ἀπαγορεύει ὡς οὐκ ἔτι πάλιν εἰς ᾍδου ἀφίξεται.⟧
sch ran 1523	⟦μηδ’ ἄκων: Οἷον, μηδὲ εἴ τινες ἄκοντα τοῦ‐ τον λαβόντες καθίσαι ἐθελήσουσι.⟧
sch ran 1524	⟦φαίνετε: Πρὸς τὸν χορόν. ἀντὶ τοῦ, ἀνάπτετε ὦ μύσται.⟧
sch ran 1528	πρῶτα μὲν εὐοδίαν: ⟦Ἡ τελευταία ἔκθεσις τοῦ δράματος ἐκ στίχων ἐστὶ δακτυλικῶν ϛʹ. ἐπὶ τῷ τέλει κορωνὶς ἡ καὶ τὸ δρᾶμα ἀποπερατοῦσα. εὐοδίαν δὲ, εὐ‐ κολίαν περὶ τὴν ὁδόν. ταῦτα δὲ ⟧ (παρὰ τὰ ἐν Γλαύκῳ
5	Ποτνιεῖ Αἰσχύλου «εὐοδίαν μὲν πρῶτον ἀπὸ στόματος
5	χέομεν.») —ἀντὶ τῷ Αἰσχύλῳ. R.	Column end
sch ran 1531	⟦παυσαίμεθ’ ἂν: Τὸ παυσαίμεθα εἶπεν ὁ χο‐ ρὸς, διότι τῷ μὲν δοκεῖν ἐν ᾍδου ἦν, τὸ δ’ ἀληθὲς Ἀθή‐ νησιν, ἔνθα ἐτελεῖτο τὸ δρᾶμα. ξυνόδων δὲ, συμπλοκῶν, ἃς ἡ πόλις νυνὶ πάσχει.⟧ —τῶν πολεμικῶν ἀργαλέων. R.
sch ran 1532	Κλεοφῶν δὲ μαχέσθω: (Παρόσον, ὡς Ἀριστο‐ τέλης φησὶ, μετὰ τὴν ἐν Ἀργινούσαις ναυμαχίαν Λα‐ κεδαιμονίων βουλομένων ἐκ Δεκελείας ἀπιέναι ἐφ’ οἷς ἔχουσιν ἑκάτεροι καὶ εἰρήνην ἄγειν ἐπὶ τοῦ Καλλίου,
5	Κλεοφῶν ἔπεισε τὸν δῆμον μὴ προσδέξασθαι, ἐλθὼν εἰς τὴν ἐκκλησίαν μεθύων καὶ θώρακα ἐνδεδυκὼς, οὐ φά‐ σκων ἐπιτρέψειν ἐὰν μὴ πάσας ἀφῶσι τὰς πόλεις οἱ Λα‐ κεδαιμόνιοι. οὗτος δὲ ὁ Κλεοφῶν ὡς ξένος κωμῳδεῖται· οὗ καὶ ἄνω [678] ἐμνήσθη, εἰπὼν «φιλοτιμότεραι Κλεο‐
10	φῶντος, ἐφ’ οὗ χείλεσιν ἀμφιλάλοις δεινὸν ἐπιβρέμει Θρηϊκία χελιδών.») μαχέσθωσαν οὖν, φησὶ, Κλεοφῶν καὶ οἱ ἄλλοι, ὅσοι τούτῳ ὅμοιοί εἰσι ξένοι, ἐν ταῖς πα‐ τρίσιν αὑτῶν, καὶ μὴ ἐν τῇ Ἀττικῇ κινείτωσαν πολέ‐ μους· οὐ γάρ ἐστιν αὐτῶν πατρὶς αὕτη.
sch ran 1533	(πατρίοις ἐν ἀρούραις: Ἐν ταῖς ἑαυτῶν ἀρού‐
sch ran 1533	ραις. κωμῳδεῖ δὲ αὐτοὺς ὡς ξένους.)	314

arg ran

t

arg ran

1

arg ran

2

(t1)

arg ran

3

(t)

arg ran

4

(t)

arg ran

4

(50)

sch ran

t

sch ran

ante 1

sch ran

1

sch ran

2

sch ran

3

sch ran

4

sch ran

5

sch ran

6

sch ran

8

sch ran

9

sch ran

10

sch ran

11

sch ran

13

sch ran

14

sch ran

15

sch ran

17

sch ran

18

sch ran

19

sch ran

20

sch ran

21

sch ran

22

sch ran

23

sch ran

25

sch ran

28

sch ran

30

sch ran

32

sch ran

33

sch ran

35

sch ran

38

sch ran

39

sch ran

40

sch ran

41