SCHOLIA IN ARISTOPHANEM :: Scholia in aves (scholia vetera)

TLG 5014 009 :: *SCHOLIA IN ARISTOPHANEM* :: Scholia in aves (scholia vetera) SCHOLIA IN ARISTOPHANEM Schol. (Varia) Scholia in aves (scholia vetera) Source: Dübner, F. (ed.), Scholia Graeca in Aristophanem. Paris: Didot, 1877 (repr. Hildesheim: Olms, 1969): 209–247. Argumenta: pp. 209–210 Scholia: pp. 210–247 Argumentum 4 (epigramma est): Dup. ARISTOPHANES Gramm. (0644 007) (fr. 9) Citation: Argumentum-scholion — verse — (line)

arg av t	ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ
arg av 1	Δύο εἰσὶν Ἀθήνηθεν ἐκκεχωρηκότες πρεσβῦται διὰ τὰς δίκας. πορεύονται δὲ πρὸς τὸν Τηρέα ἔποπα γενό‐ μενον, πευσόμενοι παρ’ αὐτοῦ ποία ἐστὶ πόλις εἰς κατοι‐ κισμὸν βελτίστη. χρῶνται δὲ τῆς ὁδοῦ καθηγεμόσιν
5	ὀρνέοις, ὁ μὲν κορώνῃ, ὁ δὲ κολοιῷ. ὀνομάζονται δὲ ὁ μὲν Πεισθέταιρος, ὁ δὲ Εὐελπίδης, ὃς καὶ πρότερος ἄρχεται. ἡ σκηνὴ ἐν Ἀθήναις. τὸ δρᾶμα τοῦτο τῶν ἄγαν δυνατῶς πεποιημένων. Ἐδιδάχθη ἐπὶ Χαβρίου διὰ Καλλιστράτου ἐν ἄστει,
10	ὃς ἦν δεύτερος τοῖς Ὄρνισι, πρῶτος Ἀμειψίας Κωμα‐ σταῖς, τρίτος Φρύνιχος Μονοτρόπῳ. φοβερὰ δὲ τότε τοῖς Ἀθηναίοις τὰ πράγματα. τό τε γὰρ ναυτικὸν ἀπώ‐ λετο περὶ Σικελίαν, Λάμαχος οὐκ ἔτι ἦν, Νικίας ἐτε‐ θνήκει, Δεκέλειαν ἦσαν τειχίσαντες Λακεδαιμόνιοι,
15	Ἆγις ὁ Λακεδαιμονίων στρατηγὸς περιεκάθητο τὴν Ἀττικὴν, Ἀλκιβιάδης τὰ Λακεδαιμονίων ἐφρόνει καὶ ἐκκλησιάζων συνεβούλευε τὰ χρηστὰ Λακεδαιμονίοις. ταῦτα αἱ Ἀθηναίων συμφοραὶ, διὰ ταῦτα αἱ Ἀθηναίων φυγαί. καὶ ὅμως οὐκ ἀπείχοντο τοῦ κακοπραγμονεῖν
20	καὶ συκοφαντεῖν.
arg av 2	Τῆς τῶν Ἀθηναίων πολιτείας τὸ μέγιστον ἦν κλέος αὐτόχθοσι γενέσθαι, καὶ αὕτη φιλοτιμία πρώτη τὸ μη‐ δέπω μηδεμιᾶς πόλεως φανείσης αὐτὴν πρῶτον ἀνα‐ βλαστῆσαι. ἀλλὰ τῷ χρόνῳ ὑπὸ προεστώτων πονηρῶν
5	καὶ πολιτῶν δυσχερῶν ἀνετέτραπτο, καὶ διωρθοῦτο πάλιν. ἐπὶ οὖν τοῦ Δεκελεικοῦ πολέμου, πονηρῶν τινῶν τὰ πράγματα ἐγχειρισθέντων, ἐπισφαλὴς γέγονεν ἡ παρ’ αὐτῶν κατάστασις. καὶ ἐν μὲν ἄλλοις δράμασι διὰ τῆς κωμῳδικῆς ἀδείας ἤλεγχεν Ἀριστοφάνης τοὺς κακῶς
10	πολιτευομένους, φανερῶς μὲν οὐδαμῶς, οὐ γὰρ ἐπὶ τούτου ἦν παρρησία, λεληθότως δὲ, ὅσον ἀνῆκεν ἀπὸ κωμῳδίας προσκρούειν. ἐν δὲ τοῖς Ὄρνισι καὶ μέγα τι διανενόηται. ὡς γὰρ ἀδιόρθωτον ἤδη νόσον τῆς πολιτείας νοσούσης καὶ διεφθαρμένης ὑπὸ τῶν προεστώτων, ἄλλην
15	τινὰ πολιτείαν αἰνίττεται καὶ προεστῶτας ἑτέρους ὡσ‐ ανεὶ τῶν ὄντων κακῶν καθεστώτων· οὐ μόνον δὲ τοῦτο, ἀλλὰ καὶ τὸ σχῆμα ὅλον καὶ τὴν φύσιν, εἰ δέοι, συμ‐
15	βουλεύει μετατίθεσθαι πρὸς τὸ ἠρεμαίως βιοῦν. καὶ ἡ μὲν ἀπότασις αὕτη. τὰ δὲ κατὰ θεῶν βλάσφημα ἐπιτη‐	Column end
20	δείως ᾠκονόμηται. καινῶν γάρ φησι τὴν πόλιν προσ‐ δεῖσθαι θεῶν, ἀφροντιστούντων τῆς κατοικίας Ἀθηνῶν τῶν ὄντων καὶ παντελῶς ἠλλοτριωκότων αὑτοὺς τῆς χώρας. ἀλλ’ ὁ μὲν καθόλου στόχος τοιοῦτος. ἕκαστον δὲ τῶν κατὰ μέρος οὐκ εἰκῆ, ἀλλ’ ἄντικρυς Ἀθηναίων
25	καὶ τῶν παρ’ αὐτοῖς ἐγχειριζομένων τὰ κοινὰ ἐλέγχει τὴν φαύλην διάθεσιν, ἐπιθυμίαν ἐγκατασπείρων τοῖς ἀκούουσιν ἀπαλλαγῆναι τῆς ἐνεστώσης μοχθηρᾶς πο‐ λιτείας. ὑποτίθεται γὰρ περὶ τὸν ἀέρα πόλιν, τῆς γῆς ἀπαλλάσσων· ἀλλὰ καὶ βουλὰς καὶ συνόδους ὀρνίθων,
30	ταῖς Ἀθηναίων δυσχεραίνων. ἀλλὰ καὶ ὅσα παίζει, ἐπίσκοπον, ἢ ψηφισματογράφον, ἢ τοὺς λοιποὺς εἰσά‐ γων, οὐχ ἁπλῶς, ἀλλὰ γυμνοῖ τὰς πάντων προαιρέσεις, ὡς αἰσχροκερδείας ἕνεκεν χρηματίζονται. εἶθ’ ὕστερον καὶ τὸ θεῖον εἰς ἀπρονοησίαν κωμῳδεῖ. τὰ δὲ ὀνόματα
35	τῶν γερόντων πεποίηται, ὡς εἰ πεποιθοίη ἕτερος τῷ ἑτέρῳ καὶ ἐλπίζοι ἔσεσθαι ἐν βελτίοσι. τινὲς δέ φασι τὸν ποιητὴν τὰς ἐν ταῖς τραγῳδίαις τερατολογίας ἐν μὲν ἄλλοις διελέγχειν, ἐν δὲ τοῖς νῦν τὴν τῆς Γιγαντομαχίας συμπλοκὴν ἕωλον ἀποφαίνων, ὄρνισιν ἔδωκε διαφέρεσθαι
40	πρὸς θεοὺς περὶ τῆς ἀρχῆς. Ἐπὶ Χαβρίου τὸ δρᾶμα καθῆκεν εἰς ἄστυ διὰ Καλ‐ λιστράτου· εἰς δὲ Λήναια τὸν Ἀμφιάραον ἐδίδαξε διὰ Φιλωνίδου. λάβοι δ’ ἄν τις τοὺς χρόνους ἐκ τῶν πέρυσι γενομένων ἐπὶ Ἀριμνήστου τοῦ πρὸ Χαβρίου. Ἀθηναῖοι
45	γὰ πέμπουσι τὴν Σαλαμινίαν, τὸν Ἀλκιβιάδην μετα‐ στελλόμενοι ἐπὶ κρίσει τῆς τῶν μυστηρίων ἐκμιμήσεως. ὁ δὲ ἄχρι μὲν Θουρίου εἵπετο τοῖς μεθήκουσιν, ἐκεῖθεν δὲ δρασμὸν ποιησάμενος εἰς Πελοπόννησον ἐπεραιώθη. τῆς δὲ μετακλήσεως μέμνηται καὶ Ἀριστοφάνης, ἀπο‐
arg av 2 (50)	κρύπτων μὲν τὸ ὄνομα, τὸ δὲ πρᾶγμα δηλῶν ἐν οἷς γέ φησι [v. 145] «μηδαμῶς ἡμῖν παρὰ θάλατταν, ἵν’ ἀνα‐ «κύψεται, κλητῆρ’ ἄγους’ ἕωθεν ἡ Σαλαμινία.»
arg av 3	⟦Δύο πρεσβῦται Ἀθηναίων Πεισθέταιρος καὶ Εὔελ‐ πις τὴν συκοφαντίαν φεύγοντες τὴν Ἀθήνησι, μετανί‐ στασθαι δοκιμάζουσι καὶ κολοιὸν καὶ κορώνην πριάμενοι παραγίνονται πρὸς ὄρνιθας τῆς παρ’ αὐτοῖς ἐπιθυμοῦν‐
5	τες διαγωγῆς. οἱ δὲ ὄρνιθες τὸ μὲν πρῶτον ἀρνεῖσθαί φασιν, εἰ μετὰ ἀνθρώπων πολεμίων ὄντων οἰκήσουσι· μαθόντες δὲ ὕστερον, ἃ ὠφεληθήσονται, συγχωροῦσι
5	μένειν αὐτούς. οἱ δὲ πόλιν κτίσαντες ἐν τῷ ἀέρι, Νεφε‐ λοκοκκυγίαν ὠνόμασαν. ἀλλ’ οὐδὲ ταύτην ἀνενόχλητον	209
10	ἐῶσιν οἱ Ἀθηναῖοι. μάντεις γὰρ καὶ χρησμολόγοι φοι‐ τῶσι, λαβεῖν τι βουλόμενοι· ἐν οἷς καὶ Μέτων. οὗτοι δὲ πάντες ἀποπέμπονται ἄπρακτοι. τελευταῖον δὲ καὶ θεοὶ, διὰ τὸ μὴ ἐᾶσθαι τὸν καπνὸν τῶν ἱερείων ἀνιέναι, λιμῷ φθειρόμενοι πρεσβεύονται πρὸς τοὺς ὄρνιθας. ὁ δὲ
15	σκοπὸς τοῦ δράματος, διασῦραι πάλιν τοὺς Ἀθηναίους ὡς φιλοδίκους. ἡ δὲ σκηνὴ ἐν πέτραις καὶ ὀρνέοις. ἐγράφη δὲ μετὰ τὸν Ἀλκιβιάδην ὑπὸ τῆς Σαλαμι‐ νίας νεὼς μεταπεμφθῆναι, διὰ τὴν περικοπὴν τῶν Ἑρ‐ μῶν, καὶ φυγεῖν εἰς Λακεδαίμονα.⟧
arg av 4 (1t)	ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΟΥΣ
2t	ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΥ
3	Διὰ τὰς δίκας φεύγουσιν Ἀθήνας δύο τινές· οἳ πρὸς τὸν ἔποπα, τὸν λεγόμενον Τηρέα,
5	ἐλθόντες ἠρώτων ἀπραγμόνων πόλιν. εἷς δ’ ὄρνις ἔποπι συμπαρὼν μετὰ πλειόνων πτηνῶν διδάσκει, τί δύνατ’ ὀρνίθων γένος, καὶ πῶς ἐάν περ κατὰ μέσον τὸν ἀέρα πόλιν κτίσωσι, τῶν θεῶν τὰ πράγματα
10	αὐτοὶ παραλήψοντ’. ἐκ δὲ τοῦδε φαρμάκου πτέρυγάς τ’ ἐποίουν· ἠξίωσαν δ’ οἱ θεοὶ, ἐπίθεσιν οὐ μικρὰν ὁρῶντες γενομένην.
sch av t	SCHOLIA IN AVES
sch av 1	Ὀρθὴν κελεύεις: ⟦Ἡ εἴσθεσις τοῦ παρόντος δρά‐ ματος εὐθὺς ἐξ ἀμοιβαίων ἄρχεται προσώπων, οἱ δὲ στί‐ χοι εἰσὶν ἰαμβικοὶ τρίμετροι ἀκατάληκτοι σηʹ, ὧν τελευ‐ ταῖος
5	ἔσβαινε κἀνέγειρε τὴν ἀηδόνα. ἐν εἰσθέσει δὲ μετὰ τὸν ρξαʹ στίχον κῶλον ἰαμβικὸν μο‐ νόμετρον βραχυκατάληκτον, καὶ μετὰ τὸν ρϟγʹ ἕτερον ὅμοιον μονόμετρον ἀκατάληκτον. ἐπὶ τῷ τέλει διπλῆ ἔξω νενευκυῖα.⟧ τοῦτο λέγει ὁ τὸν κολοιὸν φέρων ὡς ἐν
10	ἀπόπτῳ δένδρου τινὸς ὄντος καὶ τοῦ κολοιοῦ σημαίνον‐ τος κατ’ ἐκεῖνο πορεύεσθαι. πεποίηται δὲ τὰ ὀνόματα τῶν πρεσβυτέρων, τῷ μὲν παρὰ τὸ πείθεσθαι, τῷ δὲ παρὰ τὸ εὖ ἔχειν τῶν ἐλπίδων. —ὡς ἐν ἀπόπτῳ τινὸς δένδρου ὄντος, καὶ τοῦ κολοιοῦ σημαίνοντος δῆτα μετ’
15	ἐκεῖνο πορευθῆναι. Br.
sch av 2	ἥδε δ’ αὖ κρώζει: Τοῦτο ὁ τὴν κορώνην φέρων, ὡς εἰς τοὐναντίον τῷ κολοιῷ παρακελευομένης πορεύε‐ σθαι. τὸ γὰρ πάλιν ἀντὶ τοῦ εἰς τοὐπίσω. καὶ ἐν ἄλλοις.
sch av 2	κράζει εἰς τοὐπίσω ἄπελθε. πλανύττομεν: Πλανώ‐	Column end
5	μεθα. κωμικῶς δὲ ἐκτέταται. —ἥδε δ’ αὖ: Κορώνη κελευομένη εἰς τοὐναντίον. Br.
sch av 4	προφορουμένω: Δεῦρο κἀκεῖσε πορευόμενοι εἰς τἀναντία. προφορεῖσθαι γὰρ λέγεται τὸ παραφέρειν τὸν στήμονα τοῖς διαζομένοις. —ἄλλως: μάτην. R. Br. προφορουμένω: Ὧδε κἀκεῖσε πορευόμενοι. Br.
sch av 5	τὸ δ’ ἐμὲ: Οὐκ εὔηθες. Br.
sch av 6	(πλεῖν ἢ χίλια: Ἀττικὴ ἡ κρᾶσις τοῦ πλέον πλεῖν.)
sch av 7	⟦τὸ δ’ ἐμὲ κολοιῷ: Ὅτι ὁ μὲν κολοιὸν ἐκράτει, ὥστε δεῖξαι αὐτῷ δῆθεν τὴν πρὸς τὰ ὄρνεα ὁδόν· ὁ δὲ κορώνην διὰ τὴν χρείαν. διὸ καὶ μέμφονται ἑαυτοῖς, ὅτι δὴ τοῖς ὀρνέοις πιστεύσαντες μακρὰν διήνυσαν καὶ
5	οὔπω τὸ ζητούμενον εὗρον. Ἀττικῷ δὲ ἔθει εἴρηται ταῦτα ἀναπόδοτα, ὡς καὶ ἐν Νεφέλαις [268] τὸ δὲ μὴ κυνῆν οἴκοθεν ἐλθεῖν ἐμὲ τὸν κακοδαίμον’ ἔχοντα. νοεῖται γὰρ ἔξωθεν τὸ οὐκ εὔηθες, ἢ οὐ μωρίας πλέον, ἤ τι τοιοῦτο. —τὸ δ’ ἐμὲ: Οὐ μωρίας πλέων. Br.⟧
sch av 8	ἀποσποδῆσαι: Ἀντὶ τοῦ ἀφανίσαι. ἀπὸ τῆς σποδοῦ· αὕτη γὰρ ἀφανίζει τὴν προϋπάρξασαν ὕλην τῶν ξύλων. (ἢ ἀποκροῦσαι, ἀφανίσαι, τυπτόμενον ἐκβαλεῖν.)
sch av 10	ἐντευθενὶ τὴν πατρίδ’: Ἐρωτηματικῶς. δύναιο δ’ ἂν ἐντεῦθεν τὴν πατρίδα ἰδεῖν, (τουτέστι) τὰς Ἀθή‐ νας. ὡς πολὺ δὲ ἀφεστηκότων ταῦτά φησιν.
sch av 11	Ἐξηκεστίδης: Τοῦτον ὡς ξένον διαβάλλουσι καὶ πλάνον (τὰς ὁδοὺς γινώσκειν). οἱ γὰρ ξένοι μᾶλλον ἴσασι τὰς ὁδούς. (τοῦτο δ’ ἂν εἴη μεμνημένος καὶ ἐν τοῖς ἔπειτα, διὰ τούτων [764]
5	εἰ δὲ δοῦλός ἐστι καὶ Κὰρ, ὥσπερ Ἐξηκεστίδης. ἔστι δὲ καὶ ἕτερος *** «ἔχων λύραν ἔργον Εὐδόξου τι‐ ταίνει ψίθυρον εὐήθη νόμον.» μέμνηται δὲ αὐτοῦ καὶ Πολέμων ἐν τῷ δευτέρῳ περὶ τῆς Ἀθήνησιν Ἐρατο‐ σθένους ἐπιδημίας λέγων. ὁ δὲ Ἐξηκεστίδης, κιθαρῳ‐
10	δὸς πυθιονίκης. νικᾷ δὲ καὶ τὸν τῶν Καρνείων ἀγῶνα τὸν ἐν Λακεδαίμονι, καὶ Παναθήναια δίς. Ἄλλως. ὁ Ἐξηκεστίδης ὡς ξένος κωμῳδεῖται. καὶ Φρύνιχος Μο‐ νοτρόπῳ μεγάλους πιθήκους οἶδ’ ἑτέρους τινὰς λέγειν,
15	Λυκέαν, Τελέαν, Πείσανδρον, Ἐξηκεστίδην. ἀνωμάλους εἶπας πιθήκους * ὁ μέν γε δειλὸς, ὁ δὲ κόλαξ, * ὁ δὲ νόθος.)
sch av 12	σὺ μὲν ὦ τᾶν: Παίζων φησί. τουτέστι τὴν εἰς τὸ οἴμοι ὁδὸν βάδιζε.
sch av 13	(οὑκ τῶν ὀρνέων: Ἀντὶ τοῦ ὀρνεοπώλων. Δί‐ δυμος δὲ, δεινὰ φάσκειν αὐτοὺς ἐκ τῶν ὀρνέων πεπον‐ θέναι, ἐπεὶ Ὀρνεαὶ τῆς Λακωνικῆς εἰσι. πρὸ δὲ ἐτῶν δ’ κακῶς περὶ Μαντίνειαν ἀπήλλαξαν, ὡς καὶ τοὺς
5	στρατηγοὺς ἀποβαλεῖν Λάχητα καὶ Νικόστρατον, καθὰ καὶ Ἀνδροτίων φησίν. Ἄλλως. ὅτι οὕτως ἔλεγον καὶ ἐπὶ τῶν τόπων, ἀντὶ τοῦ ὀρνεοπωλίων, [ὡς τῶν χυτρῶν, ἀντὶ τοῦ χυτροπωλίων]. ἡ δὲ ἀναφορὰ πρὸ τὸ Ὁμηρι‐ κὸν [Od. Ν, 407] «δήεις τόν γε σύεσσι παρήμενον,»
10	τούτεστι συφεοῖς. ἑξῆς οὖν ἐπάγει «αἱ δὲ νέμονται πὰρ
10	κόρακος πέτρῃ.»)	210
sch av 14	ὁ πινακοπώλης: Ἀντὶ τοῦ ὁ ὀρνεοπώλης. ὅτι τὰ λιπαρὰ τῶν ὀρνέων ἐπὶ πινάκων τιθέντες ἐπώλουν. ἢ πίναξ εἶδος ὀρνέου. —τούτου δὲ καὶ ἐν τοῖς ἑξῆς [1077] μέμνηται «ἢν ἀποκτείνῃ τις ὑμῶν Φιλοκράτη τὸν
5	στρούθιον, «ὃς ὄρνεα πωλεῖ. R.
sch av 15	ὃς τώδ’ ἔφασκε νῷν: (Οἱ μέν φασιν αὐτὸν διασύ‐ ρειν τὸν Αἰσώπειον λόγον καὶ δέον εἰπεῖν τῶν ἀνθρώπων, λέγειν ἐκ τῶν ὀρνέων, οἱ δὲ οὕτως· ὃς ἔφασκε μᾶλλον τῶν ἄλλων ὀρνέων δύνασθαι προηγήσασθαι τῆς ὁδοῦ, καὶ δεῖ‐
5	ξαι ἡμῖν αὐτὸν ἐκ τῶν ὀρνέων, οἷον ἐκ τοῦ συστήματος τῶν ὀρνέων ἐν ταυτῷ ὄντων. Ἄλλως. ἔφασκεν ὁ Φιλο‐ κράτης. τὸ δὲ νῷν, τουτέστιν ἡμῖν, δεικτικῶς. σημαίνει ἡμῖν ἐκ τῶν ὀρνέων, τουτέστι διὰ τῶν ὀρνέων, ὅπου τὸν Ἔποπα εὑρήσομεν. γράφεται καὶ, ὡς τώδε, καὶ διαι‐
10	ροῦσι τινὲς καὶ προστιθέασι τὸ ἑξῆς, τὸ, ἐκ τῶν ὀρνέων ἀπέδοτο τὸν κολοιὸν καὶ τὴν κορώνην. βιαίως γὰρ πρὸς τοῦτο εἰρῆσθαι σημανεῖν ἡμῖν τὸν Ἔποπα ὅς ἐστι, δείξαντα ἐκ τῶν ὀρνέων. παρ’ ὑπόνοιαν δὲ εἴρηκε τὸ, ὃς ὄρνις ἐγένετο ἐκ τῶν ὀρνέων. ἔδει γὰρ, ἐκ τῶν
15	ἀνθρώπων.) —ὄρνις ἐγένετο ἐκ τῶν ὀρνέων. ἔδει εἰ‐ πεῖν ἐκ τῶν ἀνθρώπων. τινὲς δὲ στίζουσιν εἰς τὸ ἐγέ‐ νετο, εἶτα ἐκ τῶν ὀρνέων ἀπέδοτο τὸν κολοιὸν καὶ τὴν κορώνην. ἢ οὕτως· ὃς ἔλεγε φράσειν τὸν Τηρέα ἐκ τῶν ὀρνέων καὶ δείξειν ὅστις ἐστὶν ἐκ τῶν ἄλλων ὀρνέων.
20	Rav.
sch av 17	τὸν μὲν Θαρρελείδου: (Σύμμαχος, Ἀσωπόδω‐ ρον. καὶ γὰρ οὗτος ἐπὶ σμικρότητι ὑπὸ Τηλεκλείδου κεκωμῴδηται, καὶ ὁ κολοιὸς μικρὸς ὢν ἐκ τῶν πτερῶν τὴν σύστασιν ἔχει. Ἄλλως. ἄδηλον εἰ Ἀσωπόδωρον
5	λέγει, ὃς κωμῳδεῖται ἐπὶ σμικρότητι σώματος. ἦν δὲ καὶ ὁ Θαρρελείδης μικρός. Ἄλλως.) οἱ μὲν πλείους ὑπειλήφασιν υἱόν τινα Θαρρελείδου βραχὺν καὶ παρα‐ πλήσιον κολοιῷ κωμῳδεῖσθαι. οὐκ ἔχομεν δὲ οἱὸν αὐ‐ τοῦ διὰ τῆς κωμῳδίας εἰπεῖν. μήποτε οὖν, φησὶ, κατὰ
10	περίφρασιν εἴρηκε Θαρρελείδου κολοιὸν, ἐν ἴσῳ τῷ Θαρρελείδης, ὅς ἐστι κολοιώδης. ἢ ὡς κολοιοὺς αὐτὸν πωλοῦντα διαβάλλει. (Ἄλλως. ὁ τοῦ Θαρρελείδου υἱὸς ἐγένετο κολοιός.) —τὸν μὲν Θαρρελείδου: Υἱόν. Brunck.
sch av 19	τώδ’ οὐκ ἄρ’ ἤστην: Τινὲς διὰ τοῦ ι ἴστην ἀντὶ τοῦ ᾔδεσαν. τουτέστιν οὐδὲν ᾔδεσαν ἔξω τοῦ δά‐ κνειν. ἢ ἀντὶ τοῦ ἦσαν. τουτέστιν οὐδὲν ἄλλο ἦσαν ἢ δάκνειν. —οὐδὲν ἄλλο πλὴν δάκνειν: Στίχος [40]
5	Ἀθηναῖοι δ’ ἐπὶ τῶν δικῶν ᾄδουσι πάντα τὸν βίον.» R.
sch av 20	[καὶ νῦν τί κέχηνας: Ὡς τοῦ κολοιοῦ κεχηνό‐ τος. κατὰ τῶν πετρῶν δὲ, ὅπου ἐστὶ τόπος πετρώ‐ δης.]
sch av 22	ἦ δὲ μὰ Δί’ ἐνταῦθα: Ἐδεινοποίησεν ὡς παν‐ ταχόθεν ἀποκεκλῃμένης τῆς ὁδοῦ. ⟦ἄλλῳ δὲ ὀνόματι κέχρηται.⟧
sch av 23	ἦ δ’ ἡ κορώνη: Ὡς ἤδη φθεγξαμένης αὐτῆς.
sch av 23	δύναται καὶ ἐρωτηματικῶς καὶ ἀποφαντικῶς. τινὲς γράφουσιν, οὐδὲ ἡ κορώνη. ⟦βρύκουσα δὲ, δάκνουσα παρὰ τὴν βορὰν, οἱονεὶ βορύκουσα.⟧	Column end
sch av 26	βρύκους’: ἐσθίουσα. R.
sch av 28*	ἐς κόρακας ἐλθεῖν: Παίζει. ἐπεὶ εἰς τὰ ὄρνεα βούλεται ἀπελθεῖν. [ἐν λόγῳ δὲ, ἐν τῇ ὑποθέσει.]
sch av 31	τὴν ἐναντίαν Σάκᾳ: Οὗτος ἐστιν Ἀκέστωρ, τραγῳδίας ποιητής. ἐκαλεῖτο δὲ καὶ Σάκας, διὰ τὸ ξένος εἶναι. Σάκαι δὲ ἔθνος Θρᾳκικόν. (Θεόπομπος δὲ καὶ τὸν πατέρα αὐτοῦ Σάκαν προσηγόρευσεν Τισα‐
5	μενόν. ὁ δὲ αὐτὸς καὶ Μυσὸν ἐκάλεσεν. εἰς δὲ τὴν ποίησιν αὐτὸν κεχλευάκασι Καλλίας μὲν ἐν Πεδήταις «καὶ Σάκας, ὃν οἱ χοροὶ μισοῦσι.» Κρατῖνος δὲ ἐν Κλεοβουλίναις «Ἀκέστορα γὰρ ὅμως εἰκὸς λαβεῖν πληγὰς, ἐὰν μὴ συστραφῇ τὰ πράγματα.»)
sch av 34	οὐ σοβοῦντος: Ὡς ἐπὶ ὀρνέων τοῦτό φησι. ⟦πάντες γὰρ σοβοῦσι τὰ ὄρνεα.⟧
sch av 35	ἀνεπτόμεσθ’ ἐκ τῆς πατρίδος: Τὸ μὲν ἀνεπτό‐ μεσθα ἀπὸ μεταφορᾶς τῶν ὀρνέων, τὸ δὲ ἀμφοῖν τοῖν ποδοῖν ἀντὶ τοῦ ἀμφοῖν τοῖν πτεροῖν. (ἢ ἐκ τῶν νεῶν, αἳ οὐριοδρομοῦσαι ἀμφοῖν τοῖν ποδοῖν πλέουσιν.) ὁ δὲ
5	νοῦς, παντὶ σθένει, (ὅ ἐστι τελέως. προληπτικῶς δὲ τῇ τῶν ὀρνέων χρῶνται μεταφορᾷ, ὡς καὶ αὐτοὶ ὀλίγον ὕστερον ὀρνιθωθησόμενοι.)
sch av 38	ἐναποτῖσαι χρήματα: Παρ’ ὑπόνοιαν ἀντὶ τοῦ ἐμβιῶναι καὶ ἐνοικεῖν, εἶπεν ἐναποτῖσαι χρήματα. εἰς τὸ φιλόδικον τῶν Ἀθηναίων, ὅτι συκοφαντούμενοι πολ‐ λοὶ ἀπέτινον χρήματα.
sch av 39	(οἱ μὲν γὰρ οὖν τέττιγες: Παρὰ τοῦτο καὶ ὁ Φιλήμων «ἡ μὲν χελιδὼν τὸ θέρος, ὦ γύναι, λαλεῖ.» τὸ δὲ ἐπὶ τῶν κραδῶν, ὅτι ἀπὸ ἑνὸς τὰ ἄλλα πάντα δένδρα ἐμφαίνει.) ⟦κράδη δὲ ἡ συκῆ.⟧ —ἀπὸ ἑνὸς τὰ
5	ἄλλα δένδρα ἐμφαίνει. R.
sch av 42	τόνδε τὸν βάδον: (Ἐν παιδιᾷ παρεσχημάτισται. ὡς ἀπὸ τοῦ πατεῖν πάτος, οὕτως ἀπὸ τοῦ βαδίζειν βά‐ δος. Ὅμηρος [Il. Ζ, 202] «πάτον ἀνθρώπων ἀλεείνων.» Ἄλλως. εἴρηται μὲν ὁ βάδος· ὅμως γε μὴν οἱ κωμικοὶ
5	παίζειν εἰώθασι τὰ τοιαῦτα, ὡς Εὔπολις Χρυσῷ γένει «τισοφῶν ὦ ῥαψῳδέ.») —τὴν πορείαν. R.
sch av 43	κανοῦν δ’ ἔχοντε: Τὰ πρὸς θυσίαν κομίζουσιν, ἵνα οἰκίσαντες ἐπὶ τῇ ἱδρύσει θύσωσιν. ὅτι δὲ χύτραις ἵδρυον εἴρηται ἐν Εἰρήνῃ [923]. Δίδυμος δέ φησιν ἀμυν‐ τήρια αὐτοὺς τῶν ὀρνέων βαστάζειν, ἀντὶ ὅπλου μὲν
5	τὸ κανοῦν, ἀντὶ δὲ περικεφαλαίας τὴν χύτραν, ἵνα μὴ ἐφιπτάμενα τὰ ὄρνεα τύπτῃ αὐτούς. τὰς δὲ μυρρίνας πρὸς τὸ ἀποσοβεῖν.
sch av 45	ὅπου καθιδρυθέντες: Τοῦτο πρὸς τὰ ἔμπροσθεν, «ἀνεπτόμεθα ἐκ τῆς πατρίδος ἀμφοῖν τοῖν ποδοῖν.» εἶτα ἐφεξῆς, κανοῦν δ’ ἔχοντες, καὶ τὰ ἑξῆς. τὰ δὲ ἄλλα μεταξὺ εἴρηται.
sch av 47	λείπει τὸ γενόμενον. R.
sch av 48	ὅπου. R.
sch av 50	ἄνω τι φράζει: Ὡς ἄνω αὐτῆς νευούσης ἐπί τινα τόπον ὑψηλόν.
sch av 54	⟦τῷ σκέλει θένε τὴν πέτραν: Πρὸς τὴν τῶν παί‐ δων συνήθειαν τοῦτο λέγει. φασὶ γὰρ ἐκεῖνοι πρὸς ἀλ‐ λήλους ἰδόντες ὄρνεα, δὸς τὸ σκέλος τῇ πέτρᾳ καὶ πε‐ σοῦνται τὰ ὄρνεα. τὸ δὲ ἀλλ’ οἶσθ’ ὃ δρᾶσον Ἀττικὴ	211
5	φράσις. πρὸς δὲ τὸ εἰρημένον παίζων αὖθις εἶπε, σὺ δὲ τῇ κεφαλῇ.⟧
sch av 57	τὸν Ἔποπα παῖ καλεῖς: Οὐ πιθανὸν, φησὶν, ἐπὶ οἰκίαν ὀρνέου ἐλθόντα παῖ παῖ καλεῖν. οὐ γάρ εἰσιν ἄνθρωποι, ὥστε καὶ παῖδας ἔχειν.
sch av 58	ἐποποῖ: Σύμμαχος καὶ Δίδυμος προπαροξύνου‐ σιν, ἀπὸ τοῦ οἱ ἔποποι· οἱ δὲ περισπῶσιν, ἵν’ ᾖ ἐπίρ‐ ρημα ἀντὶ τοῦ ἐποπιστί. εἰ δὲ προπαροξύνοιτο, δῆλον ὅτι ἐσχημάτισται ἀπὸ εὐθείας τῆς ἔποπος.
sch av 60	[τίνες οὗτοι: Τροχίλος εἷς τῶν ὀρνέων ὑπακούει οἰκέτης τοῦ ἔποπος.]
sch av 61	[τοῦ χασμήματος: Ἐπεὶ πρόσωπον ὀρνέου ἐποίησεν ὁ ὑποκριτὴς ἔχοντος τὸ ῥάμφος κεχηνὸς, διὰ τοῦτο εἶπεν χασμήματος.]
sch av 62	ὀρνιθοθήρα: Νομίζει τοὺς ἄνδρας διὰ τὸ θηρᾶ‐ σαι τὰ ὄρνεα ἐληλυθέναι.
sch av 63	οὕτως τί δεινὸν: Τὸ κάλλιον ἀντὶ ἀπολύτου κεῖ‐ ται. ἀντὶ τοῦ οὐδὲ καλὸν λέγειν, τὸ ἡμᾶς ὑποπτεύεσθαι τοιούτους εἶναι. ἑωρακὼς δὲ αὐτὸν φοβούμενον τοῦτό φησιν. (οὕτω δεινὸν πρᾶγμά ἐστιν οἱ ὀρνιθοθῆραι. οὐκ
5	ὤφειλες οὐδὲ ἡμῖν εἰπεῖν.) οἱ δὲ ἐν ἤθει τὸν λόγον ἀκού‐ ουσιν οὕτω· οὑτωσί τι δεινὸν οὐδὲ κάλλιον λέγειν, του‐ τέστιν οὕτω τι δεινὸν ἔχομεν ἐκ τῆς ὄψεως, ὥστε ὀρνι‐ θοθῆραι νομίζεσθαι. οὐδὲ λέγειν σε τοῦτο κάλλιόν ἐστιν ὅτι ἐσμὲν ὀρνιθοθῆραι.
sch av 65	Ὑποδεδιὼς: Ὄνομα ἔπλασεν ὀρνέου Ὑποδε‐ διώς. —ὡς ἐν Λιβύῃ πολλῶν καὶ ἐκτραπέλων ὄντων ὀρνέων. R. (Λιβυκὸν δὲ, ἐπεὶ οἱ Λίβυες βάρβαροι καὶ δειλοί. ἢ ἐπεὶ πολύορνις ἡ Λιβύη.)
sch av 66*	τὰ πρὸς ποδῶν: [Ὑπὸ τοῦ φόβου ἀδιανόητα ἐφθέγξατο. ἤ φησιν, ἐρώτα τὰ πρὸς ποδῶν σου ὄρνεα, εἰ βούλει, περὶ ἐμοῦ. ἢ ἀπὸ τῶν ποδῶν ἡμῶν, ὅτι ὄρ‐ νεα ἐσμὲν, μάνθανε. Ἄλλως.] γράφεται καὶ μὴν
5	ἐρώτα πρὸς ποδῶν, ὅτι σαφέστερον. καὶ τάχα ἂν εἴη κατὰ τὴν παλαιὰν σημασίαν γεγραμμένον τὸ ἔρου ἔρω, μετελήφθη δὲ εἰς τὸ ω. ἔν τισι δὲ γράφεται, καὶ μὴν ἐρώτα πρὸς τίνων. ἢ καὶ οὕτω, καὶ μὴν ἐρώτα πρὸς ποίων, ἀντὶ τοῦ πρὸς τίνων ἐσμὲν ὀρνέων ἐρώτα καὶ
10	τίσι προσήκομεν. ἔστι δὲ τὸ ὅλον λόγον οὐκ ἔχον καὶ ἔτι τὸ καὶ μήν ἀκαίρως ἔσται λεγόμενον. κάλλιον οὖν τὰ πρὸς ποδῶν, πυνθάνου τῶν ποδῶν ὅτι ὄρνεα ἐσμέν. λέ‐ γει δὲ ὡς ὑπὸ τοῦ δέους ἐναφεικώς.
sch av 68	Ἐπικεχοδὼς: Καὶ τοῦτο ὡς ὄνομα ὄρνιθος ἔπαιξε παρὰ τὸ φαίνεσθαι αὐτοῦ τὸ σκῶρ. φασιανὸς δὲ συκο‐ φάντης, παρὰ τὸ φαίνειν μετὰ φασιανῶν εὑρισκόμενος.
sch av 69	τί θηρίον πότ’ εἶ: Δέον εἰπεῖν ὄρνεον, πρὸς τὸ τεραστικὸν τοῦ σώματος θηρίον εἶπεν.
sch av 70	ὄρνις ἔγωγε δοῦλος: Σημείωσαι ὅτι καὶ τὴν εὐ‐ θεῖαν τοῦ ὄρνις ἐκτείνουσιν Ἀττικοί.
sch av 71	ἀλεκτρυόνος: Φυσικόν ἐστι τοῦτο ἐν ταῖς συμ‐ βολαῖς τῶν ἀλεκτρυόνων, τοὺς ἡττηθέντας ἕπεσθαι τοῖς νενικηκόσι. (καὶ Θεόκριτος [22, 72] ὀρνίθων φοινικολόφων τοιοίδε κυδοιμοί.)	Column end
sch av 76	Φαληρικὰς ἀφύας: (Ὅτι πληθυντικῶς λέγουσι τὰς ἀφύας. Ἀρίσταρχος δὲ οὐκ ἀποδέχεται πληθυντι‐ κῶς, διὸ τὸ χ.) Φαληρεὺς δὲ, λιμὴν τῆς Ἀττικῆς.
sch av 78	ἔτνους δ’ ἐπιθυμεῖ: Ἀθάρας. (τορύνη δὲ λέγεται τὸ κινητήριον τῆς χύτρας. σημειωτέον δὲ ὅτι τορύνη πανταχοῦ ἐκτέταται εἰ μὴ παρ’ Εὐπόλιδι.)
sch av 79	τροχίλος ὄρνις οὑτοσί: Παρὰ τὸ τρέχω. ἐπεὶ συν‐ εχῶς εἶπε τὸ τρέχω, πέπαιχε τροχίλος εἰπών. ἔστι δὲ καὶ ὄρνεον τροχίλος. καὶ λέγεται εἶναι δριμύ. ἀξιοῦσι δέ τινες τὴν μέσην ὀξύνειν.
sch av 82	μύρτα καὶ σέρφους: Σέρφος σκωληκῶδες ζωΰ‐ φιον, (ἢ μυρμηκῶδες. ταῦτα δὲ νέμονται τὰ ὄρνεα. καὶ ἡ παροιμία «ἔνεστι κἀν μύρμηκι κἀν σέρφῳ χολή.» Νικοφῶν ἐν Ἀφροδίτης Γοναῖς
5	ἅπερ ἐσθίει ταυτὶ τὰ πονήρ’ ὀρνίθια, σέρφους ἴσως, σκώληκας, ἀκρίδας, πάρνοπας.) μύρτα δὲ ὁ τῆς μυρσίνης καλεῖται καρπὸς, ὅς ἐστιν οἰκεῖος ὄρνισιν εἰς τὸ ἐσθίειν.
sch av 85	κακῶς σύ γ’ ἀπόλοιο: Πρὸς τὸν θεράποντα τοῦ ἔποπος λέγει εἰσελθόντα (καὶ κεχηνότα).
sch av 87	[ὑπὸ τοῦ δέους: Ἰδὼν γὰρ τὸν δοῦλον κεχηνότα ἐφοβήθη.]
sch av 89	ἀντὶ τοῦ φοβούμενος. R.
sch av 90	[ἀπέπτατο: Εἰς τὸ αὐτὸ κατήντησε τοῦ γελοίου χάριν.]
sch av 91	[ὡς ἀνδρεῖος εἶ: Ὡς πολύ. ἐν εἰρωνείᾳ δέ.]
sch av 92	ἄνοιγε τὴν ὕλην: Δέον εἰπεῖν τὴν θύραν ἢ τὸν οἶκον τὴν ὕλην εἶπεν. καὶ γὰρ ἐν ὕλαις διάγουσιν οἱ ὄρνεις.
sch av 94	τίς ἡ πτέρωσις: Ἐπειδὴ ὁρῶσι ξένην ὄψιν τοῦ ἔποπος, καταπλήττονται. ἔστι γὰρ τῇ πτερώσει τὸ ὄρ‐ νεον κατάπυκνον, καὶ τρεῖς ἔχον ἄκρας ἐν τῷ λόφῳ. —ἐπεὶ τρεῖς λόφους ἔχει ὁ ἔποψ. R.
sch av 95*	τίνες εἰσί μ’ οἱ ζητοῦντες: Εὐθὺς οἰωνιζόμενοι εἰώθασι λέγειν πρὸς τὸ, τίς ὁ ζητῶν θεοῦ τινὸς ὄνομα, ἢ ὑγείαν, ἤ τι τοιοῦτον. καὶ νῦν οὖν ἔφη, [τίνες οἱ ζητοῦντές με, πρὸς ὃ ἐπάγει,] οἱ δώδεκα θεοί. τὸ δὲ
5	ἑξῆς παρ’ ὑπόνοιαν, ἐπεὶ ἔκσκευος φαίνεται αὐτοῖς.
sch av 96	εἴξασιν ἐπιτρῖψαί σε: Δύναται μὲν ἐπὶ τοῦ ἔποπος λέγειν, οὗτοι ζητοῦσί σε ἐπιτρῖψαι διὰ τὴν ὄψιν· δύναται δὲ καὶ ἐφ’ ἑαυτῶν λέγειν, ἐοίκασιν οὗτοι ἡμᾶς ἐπιτετριφέναι ὧδε ἐλθόντας. ἐκφοβεῖ γὰρ αὐτοὺς
5	τὸ προσωπεῖον. ⟦τὸ δὲ εἴξασιν, ἢ ἐοίκασιν ἢ παρεγέ‐ νοντο.⟧
sch av 99	τὸ τοῦ ὀρνέου πρόσωπον. R.
sch av 100	τοιαῦτα μέντοι: Ἐν γὰρ τῷ Τηρεῖ Σοφοκλῆς ἐποίησεν αὐτὸν ἀπωρνιθωμένον καὶ τὴν Πρόκνην. ἐν ᾧ ἔσκωψε πολλὰ τὸν Τηρέα.
sch av 102	πότερον ὄρνις: (Ἔπαιξε. δέον εἰπεῖν ἄνθρω‐ πος, ταῶς εἶπεν. ὀξύνεται δὲ καὶ περισπᾶται.) ὁ μῦθος δὲ λέγει τὸν Ἄργον εἰς ταῶνα μεταβεβλῆσθαι. διὰ τοῦτό φησι, πότερον ὄρνις εἶ σὺ ὁ λεγόμενος Τηρεὺς	212
5	παρὰ τὸ τηρεῖν τὴν Ἰὼ, ἢ ταῶς. τὸ δὲ ὄνομα περι‐ σπῶσιν οἱ Ἀττικοί. —ὄρνις ἢ ταῶς: Ὡς ἐοικότος ὄρνιθος. πρὸς τὸ μέγεθος δὲ τοῦτο λέγει ἢ διὰ τὴν ποι‐ κίλην ἐσθῆτα ἣν ἐνεδύσατο. Ἄλλως. ἔπαιξε τὸ γε‐ νικὸν εἰπὼν, εἶτα ἐπήγαγε τὸ εἰδικόν. V.
sch av 104	ἐξερρύηκε: Παρόσον ἄνθρωπος ἐξελήλυθε, μὴ ἔχων πτερὰ πλὴν τῆς κεφαλῆς ὄρνιθος ἐπτερωμένης.
sch av 106	ὡς ἐπὶ τῶν φυτῶν. R
sch av 107	⟦νῲ βροτώ: Πρὸς τὴν παράθεσιν τῶν λέξεων, ὅτι ἐκ παραλλήλου ἡ διαφορὰ δηλοῦται. τὸ δὲ χ πρὸς τὸ συνεχὲς τῶν δυϊκῶν.⟧
sch av 108	ὅθεν αἱ τριήρεις αἱ καλαί: Ἀντὶ τοῦ ἐξ Ἀθη‐ νῶν. (μέγα γὰρ ἐφρόνουν Ἀθηναῖοι ἐπὶ ναυμαχίᾳ.)
sch av 109	Ἡλιστά: Δικασταί. ἀπὸ τοῦ μεγάλου δι‐ καστηρίου τῆς Ἡλιαίας. οὕτως δὲ ἐκλήθη, διὰ τὸ ἐν ὑπαίθρῳ εἶναι τόπῳ καὶ ὑπὸ τοῦ ἡλίου βάλλεσθαι. μὴ ἀλλὰ θατέρου τρόπου: Πέπονθε. κεῖται δὲ ἀντὶ
5	τοῦ οὒκ, ἀλλὰ θατέρου τρόπου, τουτέστι μισόδικοι.
sch av 110	μισόδικοι. τὸ μισόδικον. R.
sch av 111	ὀλίγον ζητῶν: Τοῦτο λέγει, ὅτι οἱ ἄγροικοι μόνοι εἰσὶν οἱ μὴ φιλοδικασταὶ, ὡς ὀλίγων ὄντων τῶν μισοδίκων καὶ τούτων ἀγροίκων. ἀεὶ δὲ τούτους τε καὶ τοὺς ἱππεῖς ἐπαινεῖ. ἅμα καὶ ὅτι τὰ σπανίζοντα τῶν
5	σπερμάτων μᾶλλον παρὰ τοῖς ἀγροίκοις εὑρίσκεται.
sch av 113	ἀντὶ τοῦ εἰς ὁμιλίαν ἐλθεῖν. R
sch av 120	διὰ ταῦτα. R.
sch av 121	εὔερον: (Οἷον μαλακὴν ὥσπερ σισύραν εὐέριον. Πλάτων Ὑπερβόλῳ «καὶ τοσοῦτον εὐερίας ἀπολέ‐ «λαυχ’ Ὑπέρβολος, ὥστ’ αὐχμότατός ἐστι.» Κρατῖ‐ νος Πυλαίᾳ «γλῶσσαν εὐέρων βοτῶν.» λέγει δὲ περὶ
5	τῶν προβάτων.) —ἀντὶ τοῦ εὐάερον. τοιαῦτα γὰρ ζητοῦσιν οἱ μετοικιζόμενοι. ἢ ὃ βαλεῖν ἀπὸ μεταφορᾶς τοῦ ἐρίου. R.
sch av 122*	σισύραν: Σισύρνα καὶ σισύρα καὶ σίσυς δια‐ φέρουσι. σισύρα μὲν γάρ ἐστι τὸ ἐξ αἰγείων δερμάτων ἔτι τὰς τρίχας ἔχον σκέπαστρον. τὴν δὲ σισύρναν οἱ κατὰ Λιβύην λέγουσι τὸ ἐκ τῶν κωδίων ῥαπτόμενον
5	ἀμπεχόνιον. σίσυς δέ ἐστι παχὺ ἱμάτιον καὶ εὐτελὲς, πρὸς δὲ καὶ μικρὸν, ἐπιτήδειον εἰς ἓν ἅπτεσθαι, οἷον ἐξωμίδιον. —σισύρα χλαίνης εἶδος εὐτελοῦς, οἷον ἁπλοΐδος ἢ ἐξωμίδος ἢ τοιούτου τινός. Ἀριστοφάνης ἐν Νεφέλαις [10] «ἐν πέντε σισύραις.» V. ὁ δὲ Ἐρα‐
10	τοσθένης ὥς ἐστι βαίτη, καθάπερ τὸ δένδρον τὸ αὐτὸ καὶ ἄνδραχνον καὶ ἀνδρόχνην καλοῦμεν, οὕτως ᾤοντο σισύραν καὶ σίσυν ἐπὶ τοῦ αὐτοῦ ἐκδέχεσθαι, καὶ τρίτην προσλαμβάνουσι σισύρνην οἱ κατὰ Λιβύην τὸ ἐκ τῶν κωδίων, τὸ ἀμπεχόνιον καλούμενον. —καὶ τὴν σισύ‐
15	ραν βαίτην ὑπέλαβον εἶναι τινές. τὸ δὲ οὐκ ἔστιν ἀλη‐ θὲς, ἀλλὰ χλαίνης εἶδος εὐτελοῦς, οἷον ἐξωμίδα ἡ διπλοΐδα ἢ τοιοῦτόν τι. οὕτως ἐν τῷ λεξικῷ. V.
15	ἐγκατακλιθῆναι: Οὕτως Ἀττικοὶ, ὡς ἐν Νεφέλαις [694] «ἀλλὰ κατακλινεὶς δευρί.» τὸ δὲ κλινθῆναι κοι‐	Column end
20	νόν. —μαλθακήν: μαλακήν. λέγει δὲ τὴν τῶν προ‐ βάτων. V.
sch av 123	τῶν Κραναῶν: Τῶν Ἀθηνῶν, διὰ τὸ τραχὺ καὶ λεπτόγεων. (ἢ ἀπὸ Κραναοῦ βασιλέως.)
sch av 124	(προσφορωτέραν δὲ νῷν: Ἀντὶ τοῦ ἡμῖν ἐπι‐ τηδείαν, ἄλλην ζητοῦμεν.)
sch av 125	ἀριστοκρατεῖσθαι: Ἀντὶ τοῦ ὀλιγαρχεῖσθαι. Ἀριστοκράτης δὲ, Σκελλίου υἱὸς, ἐπεβούλευσεν εἰς κατάλυσιν τῷ δήμῳ. (Ἄλλως. ἀρίστους κεκριμένους θέλεις ἔχειν ἄρχοντας τοῦ δήμου καὶ τῆς πόλεως, οἵα
5	ἡ παρὰ Λακεδαιμονίοις πολιτεία ἦν. ἡ γὰρ τῶν Ἀθη‐ ναίων δημοκρατία ἦν.)
sch av 126	καὶ τὸν Σκελλίου: Παρὰ τὸ ὄνομα πέπαιχεν, ἐπεὶ Ἀριστοκράτης Σκελλίου ἦν υἱὸς, ὃν ὁ ῥήτωρ Δη‐ μοσθένης (ἔγραφεν. ἀριστοκρατία δὲ ἡ ὀλιγαρχία). οὕτως οὖν, φησὶ, μισῶ τὴν ἀριστοκρατίαν, ὅτι καὶ τὸν
5	Ἀριστοκράτην μισῶ, ὅτι κέκληται τῷ ὀνόματι τούτῳ.
sch av 129	ἐπὶ τὴν θύραν μου πρωΐ: Νῦν οὐ τὴν πρωΐαν λέγει, ἀλλ’ ἴσον τῷ ἐν ὥρᾳ πρῴ. (οὕτως γάρ ἐστι τὸ πρωί. διὸ ὀξύνεται. τὸ δὲ πρῷ περισπᾶται.) —οὕτω μονοσυλλάβως λέγουσι. Εὔπολις Βάπταις «ἐκεῖ γὰρ
5	ἑξῆς ἀγαθὰ πολλὰ δὴ πρῴ.» R.
sch av 132	(λουσάμενα πρῴ: Οὕτως Ἀττικοί. ὀξύνεται δὲ καὶ τὸ ι ἔχει ἀπὸ τοῦ πρωΐ γενόμενον, ὡς ἀπὸ βα‐ ρείας καὶ ὀξείας ὂν, ὡς τὸ ἑσταὼς ἑστώς.)
sch av 134	μή μοι τότε γ’ ἔλθῃς: Παροιμία ἐπὶ τῶν μὴ συνερχομένων τοῖς φίλοις ἐν κινδύνοις. παίζει δὲ εἰς τὸ ἐναντίον. ἡ γὰρ παροιμία ἐστὶ, «μή μοι τότ’ ἔλθῃς, ὅταν ἐγὼ πράττω καλῶς.»
sch av 135	ταλαιπώρων: Ἐν εἰρωνείᾳ.
sch av 139	ὦ Στιλβωνίδη: Ὦ λαμπρὲ καὶ ἀπὸ βαλανείων κεκαλλωπισμένε. —ἢ ἁπλῶς ὄνομα κύριόν τινος λέγει. R. ἢ Στίλβωνος παῖ. διασύρει δὲ τοῦτον, ὡς παῖδα ἔχοντα.
sch av 141	οὐκ ἔκυσας, οὐ προσεῖπας: Ἀντὶ τοῦ περιε‐ πλέξω. ὁ μὲν γὰρ τὰς τῆς γαστρὸς τρυφὰς ἐβούλετο, ὁ δὲ τὰς αἰσχρὰς ἡδονάς. προσηγάγου δὲ, ἀντὶ τοῦ πρὸς ἑαυτὸν ἔλαβες εἰς συνουσίαν.
sch av 142*	ὠρχιπέδησας: Ἀντὶ τοῦ τῶν ὄρχεων ἥψω καὶ κατέσχες αἰσχρῶς. (δειλακρίων δὲ, δειλότατε, κακό‐ δαιμον.) ἐν ἤθει δὲ, ἢ ἀληθῶς λέγει.
sch av 145	παρὰ τὴν ἐρυθρὰν θάλασσαν: Ἡ ἐρυθρὰ θά‐ λασσα παρὰ τὸν ἀνατολικὸν Ὠκεανόν. ⟦κατὰ δὲ ἄλλους τὴν εὐδαίμονα Ἀραβίαν λέγει.⟧
sch av 147	ἡ Σαλαμινία: Δύο εἰσὶ νῆες παρὰ τοῖς Ἀθη‐ ναίοις ὑπηρέτιδες, ἡ Πάραλος καὶ ἡ Σαλαμινία. ὧν ἡ μὲν Σαλαμινία τοὺς ἐκκαλουμένους εἰς κρίσιν ἦγεν, ἣν ἐπ’ Ἀλκιβιάδην φησὶ πεμφθῆναι Θουκυδίδης, ἡ δὲ Πά‐
5	ραλος τὰς θεωρίας ἀπῆγεν, τουτέστι τὰ εἰς θυσίαν πεμ‐ πόμενα. —ἀντὶ τοῦ μάρτυρα. R.
sch av 149	τί οὐ τὸν Ἠλεῖον Λέπρεον: Καθ’ ὑφαίρεσιν τοῦ ι τὸ Λέπρειον εἶπεν. ἔστι δὲ τῆς Τριφυλίας πλησίον,
sch av 149	πόλις τῆς Πελοποννήσου. Λέπρεον δὲ Δίδυμός φησιν ὠνομάσθαι ἢ διὰ τὸ τὴν χώραν αὐτῶν λέπειν· διαφαί‐	213
5	νονται γὰρ ἐκ τῆς ὀρεινῆς· πέτρας γὰρ εἶναι αὐτόθι ποι‐ κίλας τῷ χρώματι καὶ διαλεύκους, ὁμοίας τοῖς τὰς ὄψεις λεπριῶσι, καὶ διὰ τοῦτο οὕτως ὠνομάσθαι ἐκ τοῦ πάθους· (ἢ διὰ τὸ τοὺς πρώτως οἰκήσαντας τὴν πόλιν ταύτῃ τῇ νόσῳ κατεσχῆσθαι. τοὺς οὖν πλησιοχώρους
10	Λεπρεώτας αὐτοὺς καλεῖν. τοὺς δὲ, μὴ βουλομένους δοκεῖν ἄχθεσθαι τῷ ὀνόματι, Λέπρεον τὴν πόλιν καλέ‐ σαι. οὐδετέρως γὰρ λέγεται ἡ πόλις τὸ Λέπρεον. ὁ δὲ ἀρσενικῶς εἶπεν.)
sch av 150	[ὃς οὐκ ἰδὼν: Ἀλλ’ ἐξ ἀκοῆς μαθών. πλεονάζει δὲ τὸ ὅς.]
sch av 151	ἀπὸ Μελανθίου: (Μελάνθιος ὁ τραγικὸς κωμῳ‐ δεῖται λεπρὸς καὶ κακοπράγμων. κωμῳδεῖται γὰρ εἰς μαλακίαν καὶ ὀψοφαγίαν. Πλάτων δὲ αὐτὸν ἐν Σκευαῖς ὡς λάλον σκώπτει. Καλλίας Πεδήταις
5	τίς ἄρα τοὺς Μελανθίου τῷ γνώσομαι, οὓς ἂν μάλιστα λευκοπρώκτους εἰσίδῃς.) εἶχε Μελάνθιος λέπραν. ἐκωμῳδεῖτο δὲ καὶ εἰς μαλα‐ κίαν.
sch av 152	ἀλλ’ εἰσὶν ἕτεροι: Λείπει τόποι. Ὀποῦς δὲ πό‐ λις Λοκρίδος, (ἧς μέμνηται Ὅμηρος ἐν τῷ καταλόγῳ [531] «Ὀπόεντά τε Καλλίαρόν τε.») —Ὀπουντίους δὲ τοὺς τυφλούς φασι. R.
sch av 153	(ἀλλ’ ἔγωγ’ Ὀπούντιος: Οὗτος συκοφάντης πο‐ νηρὸς καὶ μονόφθαλμος. ἔπαιξεν οὖν ὅτι οὐκ ἂν γενοίμην τυφλός. Ἄλλως. ὅτι ἑτερόφθαλμός τις ἦν, ὅθεν οὕτω τοὺς τυφλούς φασιν.)
sch av 156	ἐς τὴν τριβήν: Ἀπὸ μεταφορᾶς τῶν εὐυφῶν ἱματίων, τῶν ὑπουργούντων εἰς τρίψιν καὶ φόρεσιν πολλοῦ χρόνου. (Ἄλλως. ὡς ἐπὶ ἐσθῆτος ἡ μεταφορὰ, ἀντὶ τοῦ, εἰς τὴν διατριβήν.)
sch av 157	ἄνευ βαλλαντίου: Ἀντὶ τοῦ, ἄνευ ἀργυρίου καὶ δαπάνης.
sch av 158	κιβδηλίαν: Τὸν ἐκ τοῦ ἀργύρου ῥύπον. μο‐ χθηρίαν καὶ ζηλοτυπίαν. ἅμα δὲ ὅτι τὰ νομίσματα κί‐ βδηλα λέγεται παρὰ τὸ ὑπὸ Χίων δεδηλῆσθαι. ⟦Ἄλ‐ λως. κίβδηλα ἐλέγετο νομίσματα τὰ ὑπὸ Χίων δεδηλη‐
5	μένα, ἤτοι βεβλαμμένα, κατὰ τροπὴν τοῦ χ εἰς κ. Ἀθηναῖοι γὰρ καὶ Χῖοι πρὸς ἀλλήλους ἐμάχοντο, διὸ τὰ Χίων νομίσματα μετὰ τοῦ χ στοιχείου Ἀθηναῖοι ἐγχαράξαντες ἀπεστρέφοντο, καὶ ἐκάλουν αὐτὰ χίβδηλα ὡς διὰ τοῦ χ στοιχείου δῆλα ὄντα. παραλαβοῦσα δὲ ἡ
10	συνήθεια τὴν φωνὴν τὸ δεδολωμένον νόμισμα κίβδηλον ὠνόμασεν, ἐναλλάξασα τὰ στοιχεῖα πρὸς τὸ εὐγλωττό‐ τερον.⟧
sch av 159	εἴδη φυταρίων. R. V.
sch av 160	σισύμβρια: Φύλλα τινὰ οἷς στεφανοῦνται οἱ νυμφίοι.
sch av 161	⟦νυμφίων βίον: Ἢ ὅτι οἱ γαμοῦντες στεφανοῦν‐ ται, ἢ ὅτι ἡδυπαθοῦσι πρὸς τὰς τῶν γάμων ἡμέρας.⟧
sch av 162	φεῦ φεῦ: Ἔστι μὲν καὶ σχετλιαστικὸν καὶ
sch av 162	θαυμαστικὸν, νῦν δὲ θαυμαστικόν.	Column end
sch av 165	⟦περιπέτεσθε: Ἀντὶ τοῦ, ἕνα τόπον ἔχετε.⟧ κεχηνότες: Ὡς μωροί. τὸ γὰρ κεχηνέναι ἐπὶ τῶν ἀνοήτων παραλαμβάνεται.
sch av 166	(αὐτίκα: Οἷον εὐθέως. ἅμα τῷ πυθέσθαι, ὅτι τις ἄστατος, εὐθέως ἄτιμον νομίζουσιν.)
sch av 167	τοὺς πετομένους ἢν ἔρῃ: Ἀντὶ τοῦ, περὶ τῶν πετομένων. ἔστι δὲ Ὁμηρικὸν [Il. Ζ, 230] τὸ σχῆμα· «εἰρόμεναι παῖδάς τε κασιγνήτους τε.» ὁ δὲ Τελέας σκωπτικὸς ἄνθρωπος. λέγει δὲ ὅτι, ἤν τις ἐρωτήσῃ περὶ
5	τῶν πετομένων, τίς ὄρνις οὗτος, ὁ Τελέας ἐρεῖ ταῦτα. οὗτος δὲ διεβάλλετο ὡς εὐμετάβλητος τοὺς τρόπους. πρὸς γὰρ τῇ κιναιδίᾳ καὶ δειλίᾳ καὶ ὀψοφαγίᾳ (καὶ νο‐ σφισμῷ) καὶ πονηρίᾳ ὀνειδίζουσι τὸν Τελέαν.
sch av 168	(τίς ὄρνις οὗτος ὁ Τελέας: Πλάτων Σύρφακι ἐπὶ τοῦ Τελέου νοεῖ μὲν ἕτερ’, ἕτερα δὲ τῇ γλώττῃ λέγει. κωμῳδεῖται δὲ εἰς πολλά. Σύμμαχος δὲ πρὸς οὐδὲν, ἢ
5	ὅτι Τελέας ὄρνεον, ἐπεὶ καὶ ἐν τοῖς ἑξῆς [885] ὄρνεόν τι καταλέγει «τελέᾳ καὶ τετράδι καὶ ταῶνι καὶ βασιλί‐ σκῳ.») —διαβάλλει τὸν Τελέαν ὡς πλανήτην. V.
sch av 169	ἀστάθμητος: Ἄνισος. ἄστατος. Vict.
sch av 170	(ἀτέκμαρτος: Οἷον, σημεῖον διὰ τῆς πτήσεως οὐκ ἐμφαίνων. μωμᾷ δὲ, ψέγεις.) —δόλιος. R.
sch av 172	[μίαν πόλιν: Καλεῖ νῦν πόλιν τὸ περιέχον ἅπαν.]
sch av 175	βλέπε νῦν ἄνω: Ὡς καὶ τὰ ἐν κύκλῳ ἰδεῖν. ⟦διαστραφήσομαι δὲ,⟧ τὸν τράχηλον κλάσω.
sch av 179	ὀρνίθων πόλος: (Τὸ μέν τι παραφράζει τὸ προειρημένον τῶν ὀρνίθων, ὅτι ἔστι τόπος τις αὐτῶν ἐν ᾧ διατρίβουσι, τὸ δὲ καὶ πρὸς τὸν σχηματισμὸν τοῦ ὀνόματος παίζει, τόπος καὶ πόλος. ἑξῆς δὲ ἐτυμολογεῖ
5	αὐτὸν ἀπὸ τοῦ πολεῖσθαι. πόλον γὰρ οἱ παλαιοὶ οὐχ ὡς οἱ νεώτεροι σημεῖόν τι καὶ πέρας ἄξονος, ἀλλὰ τὸ πε‐ ριέχον ἅπαν. Εὐριπίδης Πειρίθῳ «καὶ τὸν Ἀτλάντιον φρουρῶν πόλον,» ὡς αὐτοῦ τε περιπολουμένου καὶ δι’ αὐτοῦ πάντων ἐρχομένων.) —πόλος παρὰ τὸ πολεῖσθαι
10	ἐν αὐτῷ πάντα. R.
sch av 180	θαυμάζει τὴν λέξιν. R. V.
sch av 181	ὅτι δὲ πολεῖται: Ὑπετυμολογεῖν βούλεται τὸν πόλον.
sch av 183	ἢν δ’ οἰκίσητε τοῦτο: Οἱονεὶ τὸ μέσον τοῦ οὐ‐ ρανοῦ καὶ τῆς γῆς ἐὰν περιτειχίσητε.
sch av 184	κεκλήσεται πόλις: Ἔπαιξε παρὰ τὸ πόλος σχη‐ ματίσας τὴν πόλιν.
sch av 185	ὥσπερ παρνόπων: [Εὐχείρωτοι γὰρ οἱ πάρνο‐ πες. ἔστι δὲ] εἶδος ἀκρίδων. οἱ δὲ κωνώπων λέγουσι.
sch av 186	(τοὺς δ’ αὖ θεοὺς: Ἐν τοῖς Πελοποννησιακοῖς κατὰ πάντων Μηλίων Νικίαν πέμψαντες Ἀθηναῖοι, ἐπὶ τοσοῦτον ἐπολιόρκησαν αὐτοὺς, ὥστε λιμῷ δια‐ φθεῖραι. τῷ δὲ πρώτῳ ἔτει Νικίας Μῆλον παρεστήσατο,
5	οὐ μόνον μηχανῶν προσαγωγῇ, ἀλλὰ καὶ λιμῷ, διὰ τὸ ἀποστῆναι αὐτῶν, πρώην ὑποτελῆ οὖσαν.)
5	λιμῷ Μηλίῳ: Ἀντὶ τοῦ μεγίστῳ. Μῆλος δέ ἐστι πόλις Θεσσαλίας. καὶ οἱ Μήλιοι πολιορκούμενοι ὑπὸ Ἀθηναίων λιμῷ ἐπιέσθησαν καὶ παραδεδώκασιν ἑαυ‐	214
10	τοὺς, ⟦ὡς Θουκυδίδης ἐν τῇ πέμπτῃ ⟧.
sch av 189	Βοιωτοὺς δίοδον αἰτούμεθα: (Πολέμιοι ἦσαν οἱ Βοιωτοὶ τῶν Ἀθηναίων, συμβαλόντες Λακεδαιμονίοις διὰ Δεκέλειαν μαχομένοις. ὅτε οὖν θέλουσιν Ἀθηναῖοι εἰς Πυθὼ ἀπελθεῖν, δηλοῦσι Βοιωτοῖς παρακαλοῦντες
5	ὑποχωρῆσαι τῆς ὁδοῦ. Ἄλλως.) τινές φασι μεταξὺ Πυθοῦς καὶ Ἀττικῆς εἶναι τὴν Βοιωτίαν, καὶ οὐχ οἷόν τε εἶναι ἀπελθεῖν Ἀθηναίους εἰς Πυθὼ, εἰ μὴ παρέλθωσι Βοιωτίαν. παίζει δέ· τότε γὰρ μόνον δίοδον ζητοῦσιν, ὅταν στράτευμα διάγῃ· ὅταν δὲ ὀλίγοι καὶ εἰρηνικῶς
10	ἢ καθ’ ἕνα, οὐκέτι.
sch av 192	καὶ τοῦ χάους: Χάους ἀντὶ τοῦ ἀέρος νῦν, ὡς Ἴβυκος «ποτᾶται δ’ ἐν ἀλλοτρίῳ χάει.» διαφρήσετε, διαφορήσετε, διαπέμψετε. —Πυθῶδε: Πυθὼ ἡ τοῦ Ἀπόλλωνος πόλις· [Hom. Od. Θ, 80:] «Πυθοῖ ἐν ἠγα‐
5	θέῃ.» Vict.
sch av 194	μὰ νεφέλας: Νεφέλη ⟦οὐ μόνον ἡ καπνώδης τῆς γῆς ἀναθυμίασις, ἀλλὰ καὶ ⟧ εἶδος δικτύου θηρευτικοῦ. οὕτω δὲ τὰ προστυχόντα ὤμνυον, μὰ κρήνας, μὰ γῆν, μὰ ποταμούς.
sch av 199	βαρβάρους ὄντας: Ἀντὶ τοῦ ἀφώνους ἢ ἀνη‐ κόους ἀνθρώπων καὶ μὴ εἰδότας αὐτῶν τὴν φωνήν. (ἵνα δὲ μὴ θαυμάσῃ ἀκούσας, σὺ αὐτοῖς διηγήσῃ ὀρνέοις οὖσι, φησὶν, ὅτι νοοῦσιν ἐξ ἐμοῦ διδαχθέντες,)
sch av 202	ἐς τὴν λόχμην: Λόχμη δασὺς τόπος. πλα‐ γία σύμφυτος καὶ λοχμώδης.
sch av 203	ἀηδόνα: Τὴν Πρόκνην γαμετὴν οὖσαν, ἥτις εἰς ἀηδόνα μετεβλήθη.
sch av 204	(καλοῦμεν αὐτούς: Ἐν σχήματι εἴρηκεν ἀπὸ ἑνικοῦ εἰς τὸ πληθυντικόν. καὶ πρὸς τὸ σχῆμα τὸ χ.)
sch av 209	ἄγε σύννομέ μοι: Ὡς μετέχουσα τοῦ αὐτοῦ βίου καὶ τῆς αὐτῆς νομῆς. τοῦτο δὲ ὡς ἐπὶ ὀρνέων. μελικῶς δὲ ἄρχεται. (τὸ δὲ μέτρον ἐστὶ καταληκτικὸν ἀναπαι‐ στικὸν δίμετρον,) ⟦κώλων ιδʹ. ὧν τὰ ιβʹ δίμετρα ἀκατά‐
5	ληκτα. τὸ ιγʹ ἀναπαιστικὴ βάσις, ἤτοι μονόμετρον ἀκα‐ τάληκτον παρατέλευτον. τὸ δὲ τελευταῖον ἑφθημιμερές. ὑφ’ ὃ αἱ συνήθεις διπλαῖ. ἑξῆς δὲ κῶλον ἰαμβικὸν μονό‐ μετρον καταληκτικόν. μεθ’ ἃ τρίμετρα ἀκατάληκτα, ὧν ἐπὶ τῷ τέλει παράγραφος.⟧
sch av 210	ἀντὶ τοῦ ᾆσον. R.
sch av 212	πολύδακρυν Ἴτυν: Τὸν Ἴτυλον, ὡς Ὅμηρος λέγει. R. (τὸν Ἴτυν διακόψασα παρέθηκε τῷ πατρὶ πρὸ τῆς ἀπορνεώσεως.) ⟦Ἄλλως. ἐπειδὴ ὁ Ἴτυς υἱὸς ἦν Τηρέως καὶ Πρόκνης τῆς αὐτοῦ γαμετῆς. Πανδίων γὰρ
5	ὁ τῶν Ἀθηναίων βασιλεὺς Πρόκνην τὴν ἑαυτοῦ θυγα‐ τέρα εἰς γάμον ἐκδίδωσι τῷ Τηρεῖ Θρᾳκῶν δυναστεύοντι. ὁ δὲ μετὰ τοὺς γάμους ἀφικνεῖται πρὸς Θρᾴκην μετὰ Πρόκνης, ἐξ ἧς ἔσχεν Ἴτυν. μετὰ δὲ χρόνον συχνὸν ποθούσης τὴν ἀδελφὴν Φιλομήλαν τῆς Πρόκνης ἰδεῖν,
10	ὁ Τηρεὺς Ἀθήναζε ἀπελθὼν καὶ λαβὼν καθ’ ὁδὸν αὐτὴν διεκόρευσε, καὶ τὴν γλῶτταν αὐτῆς ἀπέτεμεν, μὴ δῆλα
10	θείη τὰ πραχθέντα τῇ Πρόκνῃ. οὐ μὴν ἀλλ’ ὑφαίνουσα διὰ γραμμάτων ἐδήλωσε τὸ συμβάν. Πρόκνη μὲν οὖν μαθοῦσα τὴν συμφορὰν, σφάξασα τὸν υἱὸν Ἴτυν εἰς βρῶ‐	Column end
15	σιν παρέθηκε τῷ Τηρεῖ. ὁ δὲ γνοὺς, ἐδίωκεν αὐτὰς ξίφει ποῦ ποῦ φθεγγόμενος. Φιλομήλα μὲν δὴ Τηρεὺς ἦν βοῶσα τῷ φόβῳ, Πρόκνη δὲ τὸν Ἴτυν θρηνοῦσα Ἴτυ Ἴτυ ἐλεεινῶς ἐφθέγγετο. τοῦ δὲ Διὸς ἐλεοῦντος ἡ μὲν Πρόκνη εἰς ἀηδόνα, ἡ δὲ Φιλομήλα εἰς χελιδόνα μετα‐
20	βληθεῖσαι, ἔτι γε μὴν καὶ ὁ Τηρεὺς εἰς ἔποπα, ταὐτὰ φθέγγονται μέχρι καὶ νῦν ἕκαστος, ἅ γε μετὰ τὴν συμ‐ φορὰν μὲν πρὸ τῆς ἀπορνεώσεως δέ. ἐλελιζομένη δὲ, θρηνοῦσα.⟧ —ἀντὶ τοῦ στρεφομένη. R. (διεροῖς δὲ), δι‐ ύγροις ἐκ τῶν δακρύων. ⟦μῖλαξ δὲ εἶδος βοτάνης.⟧
sch av 216	ἠχὼ: Ἡ ἱερὰ ἠχὼ ἀνέρχεται. τὸ δὲ χωρεῖ ἀντὶ τοῦ χωρήσει. —μῖλαξ εἶδος φυτοῦ. R. V.
sch av 217	τοῖς σοῖς ἐλέγοις: Ἀντὶ τοῦ τοῖς θρήνοις. εἴρη‐ ται δὲ ἀπὸ τοῦ ἒ ἒ λέγειν. (Δίδυμος δέ φησιν ὅτι οἱ πρὸς αὐλὸν ᾀδόμενοι θρῆνοι. τὸν γὰρ αὐλὸν πένθιμον ὑπειλῆφθαι.)
sch av 218	[ἀντιψάλλων: Ἀντὶ τοῦ ἀνακρούων. ψαλμὸς δὲ κυρίως ὁ τῆς κιθάρας ἦχος.]
sch av 222	αὐλεῖ: Τοῦτο παρεπιγέγραπται, δηλοῦν ὅτι μιμεῖταί τις τὴν ἀηδόνα ὡς ἔτι ἔνδον οὖσαν ἐν τῇ λό‐ χμη. [κατεμελίτωσεν ἀντὶ τοῦ] ἡδύτητος ἐπλήρωσεν.
sch av 225	οὐ σιωπήσεις: Πρὸς ἀλλήλους διαλέγονται.
sch av 228	ἐποποὶ ποποπό: ⟦Εἴσθεσις μέλους ἑτέρου πε‐ ριοδικὴ, εἰς τέσσαρας στροφὰς διαιροῦσα τὰς περιό‐ δους, ὧν ἡ πρώτη στροφὴ κώλων δέκα. ὧν τὸ πρῶτον ἰαμβικὸν δίμετρον ἀκατάληκτον, ἔχον τὸν πρῶτον πόδα
5	ἀνάπαιστον, τὸν δὲ δεύτερον τρίβραχυν. ἑξῆς δύο καὶ τὸ πέμπτον τρίμετρα ἀκατάληκτα. τὸ τέταρτον δίμε‐ τρον. τὸ ἕκτον ἀναπαιστικὸν ὁμοίως κατὰ τὴν τετάρτην χώραν προκελευσματικὸν ἔχον. τὰ ἑξῆς τροχαϊκὰ δί‐ μετρα πλὴν τοῦ τελευταίου καταληκτικά.⟧ ταῦτα δεῖ
10	ὀξυτόνως προφέρεσθαι τῇ φωνῇ, ὥστε ὀρνέου ἦχον προφαίνεσθαι κατὰ μίμησιν.
sch av 229	ἰὼ ἰτὼ ἰτώ: Προσκαλεῖται τοὺς ὄρνιθας, ἵνα συμβουλεύσῃ τὴν πόλιν κτίσαι. τὸ δὲ ὅλον εὐκαίρως ὁ ποιητὴς βούλεται τὸν χορὸν εἰσάξαι τῶν ὀρνέων.
sch av 230	γυίας: Ὁδοὺς, πλέθρα. φῦλα: Γένη. Vic.
sch av 231	κριθοτράγων: Ἀντὶ τοῦ κριθοφάγων. καινῶς δὲ εἶπεν· οὐ γὰρ πᾶν ὄρνεον κριθὰς ἐσθίει.
sch av 232	οἱ γέρανοι. V.
sch av 233	γῆρυν: Φωνήν. Vict.
sch av 234	ὅσα τ’ ἐν ἄλοκι: Ἐν τῇ τομῇ τοῦ ἀρότρου. ἀντὶ τοῦ περὶ τὴν βῶλον τῆς αὔλακος.
sch av 235	ἀμφιτιττυβίζετε: Ποιὸν ἦχον ἀποτελεῖτε.
sch av 237	⟦τιὸ τιό: Ἡ δευτέρα στροφὴ κώλων ιγʹ. ὧν τὸ πρῶτον ἀναπαιστικὸν δίμετρον ἀκατάληκτον ἐκ τε‐ τραβραχέων. τὸ βʹ ὅμοιον καθαρόν. τὸ τρίτον ὅμοιον, ἔχον τὸν τρίτον καὶ τέταρτον πόδα τετράβραχυν, τὸν
5	δὲ τέταρτον τρίβραχυν. τὸ εʹ ὅμοιον, τὸν αʹ καὶ βʹ ἔχον πόδα τετράβραχυν. τὸ ἕκτον ὅμοιον, τὸν τρίτον ἔχον πόδα τετράβραχυν. τὰ ἑξῆς ἓξ τροχαϊκὰ δίμετρα ἀκα‐
5	τάληκτα ἐπιμεμιγμένα τριβράχεσιν. τὸ δὲ ιγʹ, τὸ ἀτ‐ ταγᾶς ἀτταγᾶς, τροχαϊκὸν δίμετρον βραχυκατάληκτον,	215
10	εἰ δὲ βούλει, παιωνικὸν ἐκ κρητικῶν.⟧ μιμούμενος πάλιν τὴν φωνὴν τῶν ὀρνέων καλεῖ αὐτὰ ὁ ἔποψ. —ὁμοίως δὲ καὶ ταῦτα ὀξυτονητέον. Ran., qui lunc usque ad v. 394 scholia omittit.
sch av 238	ἐπὶ κισσοῦ κλάδεσιν: Ἀντὶ τοῦ τοῖς κλάδοις. ἀπ’ εὐθείας δὲ τῆς κλάδος, ὡς τὸ τέκος.
sch av 240	κοτινοτράγα: Κότινον ἐσθίοντα, τουτέστι ἀγριέλαιον. κομαροφάγα: Κόμαρον ἐσθίοντα.
sch av 244	ὅσα θ’ ἑλείας: Ἑλώδεις τόπους στενούς. τοὺς ἑλείους στενοὺς τόπους. ἀπὸ τοῦ ὁ ἕλειος. τὰς ὀξυστό‐ μους δὲ, τὰς ὀξὺ ᾀδούσας.
sch av 245	ἐμπίδας: Ζῷόν ἐστιν ἐν ὕδασι γινόμενον ὅμοιον τῷ κώνωπι, μεῖζον δὲ τῇ περιοχῇ, κατὰ τὸ μέσον λευκῷ περιεζωσμένον. [κάμπτετε δὲ, καταβάλλετε, ἐσθίετε. ἐρόεντα δὲ ἀντὶ τοῦ ἐπιθυμητικὸν, ὡς χαρίεντα.
5	Μαραθῶνος δὲ, ὅτι ἐν Μαραθῶνι πολὺ τὸ ὄρνεον.]
sch av 249	ἀτταγᾶς: Ὁ ἀτταγᾶς ὁ ἔχων τὸν λειμῶνα τοῦ Μαραθῶνος. τὰ γὰρ λιμνώδη καὶ ἕλεια χωρία κατα‐ βόσκεται ὁ ἀτταγᾶς. [ἡ τρίτη στροφὴ κώλων ὀκτὼ δακτυλικῶν τετραμέτρων, πλὴν τοῦ ζʹ. τοῦτο γὰρ δα‐
5	κτυλικὴ βάσις]
sch av 250	ὧν τ’ ἐπὶ πόντιον: Ὁ τέ περιττός. ἔστι δὲ παρὰ τὰ Ἀλκμᾶνος ὅς τ’ ἐπὶ κύματος ἄνθος ἅμ’ ἀλκυόνεσσι ποτᾶται. διὸ καὶ Δωρικῶς εἴρηται. τὸ δ’ ἑξῆς, ὧν τε φῦλα ἐπὶ
5	πόντιον οἶδμα θαλάσσης ἅμ’ ἀλκυόνεσσι ποτᾶται. [ἡ δὲ ἀλκυὼν θαλάσσιόν ἐστιν ὄρνεον. καὶ ἱστορίαν δὲ τοιαύτην περὶ αὐτῶν φασιν, ὡς ἀπ’ ἀνθρώπων ἀπωρ‐ νεώθη. ἔστι δὲ ἡ Κήϋκος τοῦ Τραχινίων βασιλέως γυνή. οἳ ὄλβῳ μεγίστῳ ἐπαρθέντες, εἰς τοσοῦτον ἦλθον
10	φρυάγματος, ὡς ἀπαξιοῦν τοῖς ἰδίοις ὀνόμασι καλεῖ‐ σθαι. καὶ ὁ μὲν ἐκάλεσεν αὑτὸν Δία, ἡ δὲ Ἥραν. καί ποτε ἐν θαλάσσῃ αὐτοῦ πλέοντος ὁ Ζεὺς ὀργισθεὶς αὐτόν τε διέφθειρε καὶ τὴν ναῦν. ἡ δὲ ἄγαν περιπαθῶς ὠδύ‐ ρετο τὸν τοῦ ἀνδρὸς θάνατον παρὰ τῷ αἰγιαλῷ, ἣν
15	ἐλεήσας ὁ Ζεὺς ἀπωρνέωσε. καὶ ἐκεῖνον δὲ εἰς ὄρνεον μετέβαλεν, ὃν κηρύλον καλοῦσιν. ἐθρήνει δὲ τῶν ᾠῶν αὑτῆς ἐν τῇ θαλάσσῃ κλωμένων. διὸ κατὰ Διὸς οἶκτον ιδʹ ἡμέρας ἀλκυονίτιδας καλουμένας εὐδιεινὰς ἔχει τοῦ ἔτους, ἐν αἷς τίκτουσα ἐκβάλλει τοὺς νεοττούς.]
sch av 252	τὰ νεώτερα: Ἀπαγγέλματα δηλονότι ἢ πρά‐ γματα.
sch av 254	[ταναοδείρων: Μακροτραχήλων. τὸ μερικὸν δὲ ἐπὶ πάντων ἔταξεν. οὐ γὰρ πάντα ταναόδειρα τὰ ὄρνεα.]
sch av 256	καινὸς γνώμην: Νέαν γνώμην εἰσηγούμενος.
sch av 258	[ἀλλ’ ἴτ’ ἐς λόγους: Ταῦτα τὰ πέντε κῶλα ἔοικεν ἐπῳδοῦ. καὶ εἰσὶ τὰ μὲν δύο τροχαϊκὰ δίμετρα ἀκατάληκτα. τὸ τρίτον ἰαμβικὸν ἐκ τριβράχεων. τὸ δ’ παιωνικὸν ἐκ κρητικῶν διρρύθμων. τὸ πέμπτον ἰαμ‐
5	βικὸν ἑφθημιμερὲς ἐκ τριβράχεων. ἐφ’ ἑκάστης στρο‐
5	φῆς παράγραφος. ἐπὶ δὲ τῷ τέλει κορωνίς.]	Column end
sch av 261	κικκαβαῦ: τὰς γλαῦκας οὕτω φωνεῖν λέγουσιν. ὅθεν καὶ κικκαβὰς αὐτὰς λέγουσιν. ἔστι δὲ ἱερὰ τῆς Ἀθηνᾶς. οἱ δὲ κικυμίδας, ὡς Καλλίμαχος [fr. 318] «κάρτ’ ἀγαθὴ κικυμίς.» καὶ Ὅμηρος δὲ [Il. Ξ, 291]
5	χαλκίδα κικλήσκουσι θεοὶ, ἄνδρες δὲ κύμινδιν. τὴν γλαῦκα ἀπὸ τῆς μορφῆς χαλκίδα, ἐπειδὴ χαλκίζει τῷ χρώματι. Ἄλλως. μίμημα τοῦτο ποιᾶς φωνῆς τῆς γλαυκός. ἔστι δὲ ἱερὰ τῆς Ἀθηνᾶς. διὸ καὶ εἶδος αὐτῆς πολὺ ἐν τῇ Ἀττικῇ καὶ εἰς τιμὴν τῆς θεοῦ ἐν τοῖς νο‐
10	μίσμασιν ἐγχαράττουσι τὴν γλαῦκα. διὰ τὸ χαλκῶδες δὲ ἔχειν τὸ πτερὸν λέγεται καὶ χαλκίς. λέγεται καὶ κύμινδις.
sch av 266	ἐμβὰς ἐπῶζε: Ἐπῴζειν ἐστὶ τὸ ἐπὶ τοῖς ᾠοῖς καθεζόμενα τὰ ὄρνεα κράζειν. [ἐνταῦθα δὲ ἀντὶ τοῦ ἐκρύπτετο.] χαραδριὸς δέ ἐστιν εἶδος ὀρνέου μεταβαλ‐ λομένου εἰς τὰ προκείμενα. διχῶς δέ· ἐπὶ μὲν τοῦ ὀρ‐
5	νέου, χαραδριὸν ὀξυτονητέον· εἰ δὲ ἐπὶ τῆς χαράδρας, βαρυτονεῖται. ἐπεὶ, φασὶ, καὶ αἱ χαράδραι τρόπον τινὰ διὰ τῶν ῥευμάτων μελῳδίας ποιοῦνται. χαραδριὸν μιμούμενος: Εὐφρόνιος ἐκ τοῦ χαραδριὸν μιμούμενος ἀξιοῖ δέχεσθαι ἀποκεκρυμμένος. ἐπεὶ γὰρ
10	τοὺς ἰκτερικοὺς ὠφελεῖ ὁ χαραδριὸς ὀφθεὶς, οἱ πωλοῦν‐ τες αὐτὸν, φασὶ, κρύπτουσιν, ἵνα μὴ πρὸ τοῦ ὠνήσα‐ σθαί τις ἰαθῇ παρέργως. —Ἄλλως. καὶ μὴν κα‐ λύπτει ὡς χαραδριὸν περνάς. V. Ἀνδρέας δέ φησι τῶν ἰκτερικῶν οὐ τοὺς ἰδόντας, ἀλλὰ τοὺς φαγόντας ἀπαλ‐
15	λάττεσθαι τοῦ πάθους.
sch av 267	τοροτίξ: Οἱ μὲν καὶ τοῦτο τοῦ ἔποπος λέγουσιν εἶναι, οἱ δὲ ὄρνιθός τινος περιιπταμένου. [καὶ τοῦτο δὲ τῶν εἰρημένων ὀρνέων.]
sch av 268	[ἀγάθ’ ἀλλ’ οὑτοσὶ: Κορωνὶς αὖθις ἑτέρα εἰσιόν‐ των τῶν ὑποκριτῶν. οἱ δὲ στίχοι τροχαϊκοὶ τετράμετροι καταληκτικοὶ μʹ, ὧν τελευταῖος καὶ βλέπουσιν εἰς σὲ κἀμέ. τοῦτο μὲν καμοὶ δοκεῖ.
5	ἐν ἐκθέσει δὲ μετὰ τὸν λζʹ στίχον κῶλα ἰαμβικὰ δίμε‐ τρα ἀκατάληκτα βʹ. ἐπὶ τῷ τέλει κορωνίς.] καὶ δή τις ὄρνις: Τοῦτο ἀποδέδωκε πρὸς τὰ ἄνω ἃ εἶπεν ὁ ἕτερος «ἄλλως ἄρ’ οὕποψ.» [ταῶς δὲ Ἀττικῶς περισπᾶται.]
sch av 270	οὗτος αὐτὸς: [Ἀντὶ τοῦ ὁ ἔποψ] ἐρεῖ ἡμῖν.
sch av 272	καλός γε καὶ φοινικιοῦς: Ἦν γὰρ φοινικόπτε‐ ρος. λέγεται οὖν ἀντὶ τοῦ πυρρός. περισπᾶται δὲ τῷ λόγῳ τῶν εἰς ους ἁπλῶν. καὶ [ἔστι] παρὰ τὴν φοίνικος γενικὴν φοινικόεις καὶ φοινικίεος ἐν ὑπερθέσει καὶ φοι‐
5	νικιοῦς ἐν συναιρέσει.
sch av 275	ἔξεδρον χώραν ἔχων: Ἐκ τῆς Σοφοκλέους δευ‐ τέρας Τυροῦς ἀρχὴ τίς ὄρνις οὗτος ἔξεδρον χώραν ἔχων; ὡς εἰ εἶπε χροιάν. ἔξεδρον δὲ, παρηλλαγμένην. [Σο‐
5	φοκλῆς (Phil. 212) «οὐκ ἔξεδρος, ἀλλ’ ἔντοπος ἀνήρ.»]
sch av 276	ὁ μουσόμαντις· Ὁ κομπώδης. τοιοῦτοι γὰρ οἱ
sch av 276	μάντεις καὶ οἱ ποιηταί. ἄτοπος ὄρνις: Τοῦτο εἶπεν εἰς τὸ τερατῶδες τοῦ ὄρνιθος ἀφορῶν οὐδὲν πρὸς τὸ προκείμενον. παρὰ τὰ ἐξ	216
5	Ἠδωνῶν Αἰσχύλου «τίς ποτ’ ἔσθ’ ὁ μουσόμαντις, ἄλα‐ λος, ἀβρατεὺς ὃν σθένει.» —ὀρειβάτης: Τῷ ὄρει βαί‐ νων. Vict.
sch av 277	Μῆδός ἐστιν: Ὡς τῶν Μήδων ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ ἐπὶ τῶν καμήλων ὀχουμένων ἐπὶ τῇ τῶν πολέμων ἐξόδῳ. τοὺς δὲ Ἐκβατάνων ὄρνεις Περσικούς φασι πρὸς τὸ ξένον τῆς θέας. ζητεῖται δὲ εἰ ὄντως καλεῖταί τις
5	ὄρνις μῆδος.
sch av 279	λόφον κατειληφώς: Ἀντὶ τοῦ λόφον ἔχων. ἀπὸ τῶν ἐν τοῖς πολέμοις. τοῦτο δέ φησιν ἐπεὶ ἕτερός τις ὄρνις ἀναφαίνεται λόφον ἔχων ὡς ὁ ἔποψ. διαβάλλει δὲ τὸν Φιλοκλέα ὡς ὀξυκέφαλον.
sch av 281	οὗτος μέν ἐστι Φιλοκλέους: Οὗτος ὁ Φιλοκλῆς ἔποπα ἐσκεύασεν ἐν τῇ Πανδιονίδι τετραλογίᾳ, οὗ ἡ ἀρχὴ «σὲ τῶν πάντων δεσπότην λέγω.» Ἄλλως. Φι‐ λοκλεῖ ἐστι δρᾶμα Τηρεὺς ἢ Ἔποψ. Ἄλλως. ὁ Σο‐
5	φοκλῆς πρῶτον τὸν Τηρέα ἐποίησεν. εἶτα Φιλοκλῆς. διὰ τοῦτο δὲ εἶπεν, ἐγὼ δὲ πάππος, ἀντὶ τοῦ πρὸ αὐτοῦ ἐγράφην. τοῦτο δὲ θέλων κωμῳδῆσαι Καλλίαν ὡς ἀπο‐ λέσαντα πάντα τὰ χρήματα. Ἄλλως. ἐν ἐνίοις ὑπο‐ μνήμασιν, ὅτι προκέφαλός ἐστιν ὁ Φιλοκλῆς ὡς ὁ ἔποψ.
10	ἀλλ’ οὐδαμοῦ κεκωμῴδηται. εἴη ἂν οὖν τὸν ἔποπα ἐσκευοποιηκὼς τῇ Πανδιονίδι τετραλογίᾳ, ἣν καὶ Ἀρι‐ στοτέλης ἐν ταῖς Διδασκαλίαις ἀναγράφει. ἔστι δὲ ὁ Φιλοκλῆς τραγῳδίας ποιητὴς, καὶ Φιλοπείθους υἱὸς ἐξ Αἰσχύλου ἀδελφῆς. ὅσοι δὲ Ἁλμίωνος αὐτόν φασιν,
15	ἐπιθετικῶς λέγουσι διὰ τὸ πικρὸν εἶναι. ἅλμη γὰρ ἡ πικρία. γεγόνασι δὲ Φιλοκλεῖς δύο τραγῳδιῶν ποιηταί· εἷς μὲν ὁ Φιλοκλέους ἀπόγονος· ἐκείνου μὲν γὰρ υἱὸς Μόρσιμος· τούτου δὲ Ἀστυδάμας, ἐκ τούτου δὲ Φιλο‐ κλῆς καὶ ἕτερος ὁ κατὰ τὴν αὐτὴν ἡλικίαν περιπεπτω‐
20	κὼς τῷ νεωτέρῳ Φιλοκλεῖ.
sch av 283	Ἱππόνικος Καλλίου: Ὁ Ἱππονίκου Καλλίας ἐδόκει τὰ πατρῷα διεσπαρκέναι εἰς ἀσέλγειαν. κωμῳ‐ δεῖται δὲ εἰς ἀσέλγειαν καὶ ὡς ληφθεὶς μοιχεύων ἀπέ‐ τισε χρήματα. κεκωμῴδηκε δὲ αὐτὸν ἱκανῶς Εὔπολις
5	ἐν τοῖς Κόλαξι. Ἄλλως. λέγεται καταψεύδεσθαι τῶν ὑπομνημάτων, ὅτι οἱ Ἱππόνικοι καὶ οἱ Καλλίαι ἄνωθεν ἐκ διαδοχῆς ἀπὸ πατέρων ἐπὶ παῖδας καθήκουσιν. ὅπερ ἐστὶ ψεῦδος. ὁ πρῶτος γοῦν Καλλίας Φαινίππου πατρός ἐστιν, ὁ νενικηκὼς ἵππῳ τὴν τετάρτην καὶ πεντηκο‐
10	στὴν ὀλυμπιάδα.
sch av 285	τίλλεται: Τὸ τίλλεται ἀπὸ τῶν ὀρνέων. νῦν δὲ ἴσον τῷ πλούσιος τὸ γενναῖος. καὶ πρὸς τὴν πορνοκοπίαν τοῦ Καλλίου, καὶ ὅτι μοιχεύων χρήματα ἐδίδου. — γενναῖος: Πολὺν ἔχων ὄλβον. Vict.
sch av 288	κατωφαγᾶς: Ὅτε βαρύνεται, ἐπίθετον· ὅτε δὲ περισπᾶται, κύριον. ἴσως δὲ ἀπὸ τοῦ καταφαγεῖν τὸ ὄνομα πεποίηκε, διὰ τὴν τοῦ Κλεωνύμου πολυφαγίαν.
sch av 290	οὐκ ἀπέβαλε τὸν λόφον: Τὸν τῆς περικεφαλαίας. ὡς ῥίψασπις καὶ δειλὸς διαβάλλεται Κλεώνυμος.
sch av 292	ἐπὶ τὸν δίαυλον ἦλθον: Ἐπεὶ οἱ διαυλοδρομοῦν‐ τες μεθ’ ὅπλων τρέχουσιν ἔχοντες λόφον ἐπὶ τῆς κεφα‐ λῆς. Ἄλλως. δίαυλος λέγεται ὁ διττὸν ἔχων τὸν δρό‐ μον ἐν τῇ πορείᾳ, τὸ πληρῶσαι τὸ στάδιον καὶ ὑποστρέψαι.	Column end
5	δολιχοδρόμοι δὲ οἱ ἑπτὰ τρέχοντες, διὸ καὶ δολιχοδρόμοι. οἱ γὰρ σταδιοδρόμοι διπλοῦν ποιοῦνται τὸν δρόμον. Ἄλλως. ὁπλίτην δρόμον· μεθ’ ὅπλων γὰρ ἠγωνίζοντο. [Ἄλλως. δίαυλος, ὁ διστάδιος τόπος ἢ μέτρον πήχεων σʹ. δίαυλος καὶ ἡ μακρὰ περίοδος. ὀκτὼ δέ εἰσιν ἀγωνί‐
10	σματα, στάδιον, δίαυλος, δόλιχος, ὁπλίτης, πυγμὴ, παγκράτιον, πάλη καὶ ἅλμα.] ὥσπερ οἱ Κᾶρες μὲν οὖν: [Ὡς τῶν Καρῶν τὰ ἐχυρὰ καταλαμβανόντων, διὰ τὸ στρατιωτικοὺς εἶναι. ἣ ὅτι ἐν πέτραις ᾤκουν ὑπὲρ ἀσφαλείας, ἢ ὅτι λόφον ἔχουσιν
15	ἐπὶ τῶν κρανῶν.] Ἄλλως. γενναιότατοι οἱ Κᾶρες τὰ πολεμικὰ καὶ τοὺς λόφους καταλαμβάνοντες ἐν τοῖς πο‐ λέμοις. θαλασσοκρατήσαντές τε πολλὰ μέρη τῆς οἰκου‐ μένης κατέλαβον. καὶ τοὺς λόφους ᾤκουν, ὡς ἂν ἐχυρωτέ‐ ρους, ὅθεν καὶ Καρικαὶ καὶ καραπόλεις ἐλέγοντο αἱ οἰ‐
20	κήσεις.
sch av 296	πετομένων τὴν εἴσοδον: Τὸν οὐρανὸν ἢ τὸν ἀέρα. εἴσοδος δὲ λέγεται ᾗ ὁ χορὸς εἴσεισιν εἰς τὴν σκη‐ νήν. καὶ ἐν ταῖς Νήσοις τί σὺ λέγεις; εἰσὶν δὲ ποῦ;
5	αἱδὶ κατ’ αὐτὴν ἢν βλέπεις τὴν εἴσοδον.
sch av 297	οὑτοσὶ πέρδιξ: Ἀπὸ τούτου ἡ καταρίθμησις τῶν εἰς τὸν χορὸν συντεινόντων προσώπων κδʹ, ἐν περιττῷ ληφθέντων τῶν προκατειλεγμένων. ὁ δὲ τραγικὸς ιεʹ πρόσωπα ἔχει. ἐντεῦθεν ἀριθμήσας εὑρήσεις τὰ εἰκοσι‐
5	τέσσαρα πρόσωπα, ἐξ ὧν ὁ κωμικὸς χορὸς συνίσταται.
sch av 299	ὅστις ἐστὶ κηρύλος: Εὐφρόνιός φησι τοὺς Δω‐ ριεῖς λέγειν, «βάλε δὴ βάλε κηρύλος εἴην·» τοὺς δὲ Ἀτ‐ τικοὺς κείρυλον. φησὶ δὲ Δίδυμος, τὸ κατὰ φύσιν ὄνομα κείρυλος λέγεσθαι. Ἀντίγονος δέ φησι τοὺς ἄρσενας τῶν
5	ἀλκυόνων κηρύλους λέγεσθαι, οὓς καὶ γηράσκοντας αἱ θήλειαι βαστάζουσι τοῖς πτεροῖς. μήποτε παρὰ τὸ κεί‐ ρειν ἐσχημάτικεν. ὁ δὲ Σποργίλος ἦν κουρεύς. μνημο‐ νεύει αὐτοῦ Πλάτων ἐν Σοφισταῖς τὸ Σποργίλου κουρεῖον, ἔχθιστον τέγος
10	τοῦτο οὖν ἔστω σημεῖον τοῦ καὶ τὸν κηρύλον ἴσως παρὰ τὸ κείρειν ἠτυμολογηκέναι τὸν Ἀριστοφάνην. ἀντέθηκεν οὖν αὐτῷ κουρέα. [Ἄλλως. ὁ ἄρσην ἀλκυὼν κηρύλος λέγεται. ἐν δὲ ταῖς συνουσίαις ἀποθνήσκει. ὁ δὲ Σποργί‐ λος κουρεὺς ἦν. διαβάλλει δὲ αὐτὸν ὡς εὐτελῆ.]
sch av 301	τίς γλαῦκ’ Ἀθήναζε: Παροιμία. τὸ δὲ χ, ὅτι ἤλλαξε τὸ τοπικόν. ἔδει γὰρ ἐξ Ἀθηνῶν, οὐκ εἰς Ἀθήνας εἰπεῖν. οὐ προσποιεῖται δὲ, ὅτι οὐκ ἐν Ἀθήναις τὰ πράγματα. Ἄλλως. παροιμία ἐπὶ τῶν μάτην ἐπι‐
5	σωρευόντων τινὰ ἐπὶ τοῖς προϋπάρχουσιν, οἷον εἴ τις ἐν Αἰγύπτῳ σῖτον ἐπαγάγοι, ἢ ἐν Κιλικίᾳ κρόκον. ἐνταῦθα οὖν, ἐπεὶ Ἀθήνηθέν ἐστιν ἡ γλαὺξ, κατὰ τὴν παροιμίαν λέγει, τίς εἰς Ἀθήνας γλαῦκ’ ἐνήνοχεν; Δήμων δέ φησιν
5	ὅτι οὐ τοῦ ζῴου μόνον πληθύνοντος ἐν τῇ πόλει, ἀλλὰ	217
10	καὶ τοῦ νομίσματος. καὶ ὅτι οὐκ ἐν ἀργύρῳ μόνῳ, ἀλλὰ καὶ ἐν χαλκῷ χαράσσουσι τὴν γλαῦκα. διὸ τὴν παροιμίαν εἰρῆσθαι. μήποτε δὲ ἐπὶ τοῦ ζῴου εἰκός ἐστι λεχθῆναι μόνου.
sch av 302	κορυδὸς, ἐλεᾶς: Ὁ κορυδὸς παρὰ Ἀριστοτέλει κορύδων λέγεται, εἰ μὴ ἕτερός ἐστι. ποικίλα γὰρ τὰ ὀνόματα. ὁ δὲ ἐλεᾶς μήποτε ἐλείας ἐστὶν ἐν τοῖς Καλ‐ λιμάχου ἀναγραφόμενος. φησὶ γὰρ «ἔλεια μικρὸν, φωνῇ
5	ἀγαθόν.» ἀναγέγραπται δὲ καὶ ἡ ὑποθυμὶς καὶ ὁ νέρ‐ τος καὶ ὁ ἐρυθρόπους καὶ ἡ πορφυρὶς καὶ ὁ δρύοψ καὶ ἡ ἀμπελίς.
sch av 303	κεβλήπυρις: Μήποτε οὐχ ἕν ἐστιν, ἀλλὰ δύο, φησὶν ὁ Σύμμαχος. καὶ ἐν τοῖς Καλλιμάχου γὰρ ἀναγέ‐ γραπται κέβλη. εἶτα μύρμηξ Ἑρμίππου τετραμέτροις. «καὶ Θεμιστοκλέους τὸν πρωνός τις ὢν κεβλήπυρίς
5	«τις ὀνομάζεται.» ὥστε ἐνθάδε ἢ ἐκεῖ ἡμάρτηται τὸ ἓν παρὰ τῇ γραφῇ. Ἄλλως. οὐ δύναται δύο εἶναι, διὰ τὸν ἀριθμὸν τῶν εἰκοσιτεσσάρων.
sch av 304	πορφυρὶς: Ἡ πορφυρὶς ἀναγέγραπται, κερχνῂς δὲ οὐκ ἀναγέγραπται, ἀλλὰ κέρχνη. [καὶ ἡ κολυμβὶς δὲ φαίνεται καὶ ὁ δρύοψ, καὶ ἡ ἀμπελίς.] Δίδυμος δὲ τὸν μικρὸν ἱέρακά φησι.
sch av 307	οἷα πιππίζουσιν: Κατὰ μίμησιν τῶν ὀρνέων πεποίηται ἡ λέξις. λέγει δὲ οὗτος καὶ τὸ ποτίζειν πιπί‐ ζειν.
sch av 310	[ποποποποπο: Εἴσθεσις περιόδου ἀμοιβαίας τοῦ χοροῦ καὶ τοῦ ὑποκριτοῦ κώλων στίχων ιηʹ. ὧν τὰ πρῶτα τρία κῶλα τοῦ χοροῦ ἀναπαιστικὰ πενθημιμερῆ ἐπιμε‐ μιγμένα τετραβράχεσιν. ὁ δʹ τροχαϊκὸς τετράμετρος
5	καταληκτικός. τὰ ἑξῆς πάλιν τρία κῶλα τοῦ χοροῦ. ἀνα‐ παιστικὴ βάσις ἕκαστον τούτων. ἐπιμεμιγμένα καὶ ταῦτα τετραβράχεσιν. οἱ ἑξῆς πάλιν δύο τροχαϊκοὶ τετράμετροι καταληκτικοί. τὸ ἑξῆς τοῦ χοροῦ κῶλον ἀναπαιστικὴ βάσις. οἱ δὲ ἑξῆς ζʹ τροχαϊκοὶ τετράμετροι
10	καταληκτικοὶ, ὧν τελευταῖος κἀστὸν ἤδη που παρ’ ἡμῖν; εἰ παρ’ ἡμῖν εἴμ’ ἐγώ.]
sch av 315	[τίνα λόγον: Ἀπὸ κοινοῦ τὸ πάρει.]
sch av 317	κοινὸν ὠφελήσιμον: Ἀντὶ τοῦ κοινωφελῆ. ἀσφα‐ λῆ δὲ, τουτέστιν ἀληθῆ καὶ σφαλῆναι μὴ δυνάμενον.
sch av 318	λεπτὼ λογιστὰ: Ἀφίκοντο λεπτοὶ εἰς τὸ λογί‐ σασθαι.
sch av 319	ποῦ πᾶ: Διαταράσσονται οἱ ὄρνιθες ἀκηκοότες ἄνδρας παρεῖναι. ὑποπτεύουσι γὰρ αὐτοὺς εἶναι ὀρνι‐ θοθήρας.
sch av 321	ἔχοντε πρέμνον: Στέλεχος καὶ ῥίζαν. πράγμα‐ τος [δὲ πελωρίου,] ὅ ἐστι χρήσιμόν τι εἰσηγούμενοι.
sch av 322	ὦ μέγιστον ἐξαμαρτὼν: Ἐπεὶ ἀνθρώπους ἐδέξατο θηρευτὰς τῶν ὀρνίθων. Ἄλλως. τῶν ἐξημαρ‐ τημένων ἐξότε ἐτέχθην.
sch av 324	τῆς συνουσίας: Τῆς ἡμῶν τῶν ὀρνέων κοι‐ νωνίας καὶ διαγωγῆς.
sch av 326	εἰ παρ’ ὑμῖν εἴμ’ ἐγώ: Εἰ ἐγὼ παρ’ ὑμῖν εἰμι,
sch av 326	καὶ ἐκεῖνοι παρ’ ἐμοί εἰσιν.	Column end
sch av 327	[ἔα ἔα: Εἴσθεσις ἑτέρα μέλους χοροῦ στροφῆς λόγον ἔχουσα. ἔχει γὰρ καὶ ἀντίστροφον τὴν, ἰὼ ἰώ, ἐκ κώλων ἀναπαιστικῶν καὶ παιωνικῶν ὀκτώ. ἧς προ‐ τίθεται κῶλον ἰαμβικὸν ἤτοι ἰαμβικὴ βάσις. εἰσὶ δὲ τὰ
5	μὲν ἀναπαιστικὰ μεμιγμένα προκελευσματικοῖς, τὰ δὲ παιωνικὰ πεντασυλλάβοις. διαλύονται γὰρ καὶ τῶν παιώνων εἰς βραχείας αἱ μακραί. τὸ μὲν οὖν πρῶτον καὶ τρίτον ἀναπαιστικὰ δίμετρα βραχυκατάληκτα. τὸ δὲ δεύτερον καὶ τέταρτον ὅμοια τῷ δευτέρῳ. τὸ πέμ‐
10	πτον ἑφθημιμερές. τὸ ἕκτον καὶ ζʹ παιωνικὰ τετράμετρα καταληκτικά. τὸ δὲ ὄγδοον ὅμοιον ἑφθημιμερές. ἐν ἐκ‐ θέσει δὲ στίχοι τροχαϊκοὶ τετράμετροι καταληκτικοὶ τρεῖς. τὸν τρίτον δὲ ἀναπληροῖ τὸ ἑξῆς πρόσωπον εἰσερ‐ χόμενον. ἑξῆς δὲ σύστημα ἐν εἰσθέσει τροχαϊκῶν τετρα‐
15	μέτρων καταληκτικῶν δʹ. ἐπὶ τῷ τέλει τῆς μὲν στρο‐ φῆς παράγραφος καὶ διπλῆ ἔσω νενευκυῖα, τοῦ δὲ συστήματος μόνη παράγραφος.]
sch av 329	ὁμότροφα: Οἷον τὴν αὐτὴν ἡμῖν κατανομὴν νεμόμενα.
sch av 381	παρέβη μὲν θεσμοὺς: Ὡς τούτου νενομοθετη‐ μένου αὐτοῖς τὸ μὴ συνεῖναι ἀνθρώποις.
sch av 336	ὕστερος λόγος: Ὅ ἐστιν ὕστερον αὐτῷ μαχησό‐ μεθα. ὡς παρ’ Ὁμήρῳ [Il. Α, 140] ἀλλ’ ἤτοι μὲν ταῦτα μεταφρασόμεσθα καὶ αὖθις.
sch av 338	διαφορηθῆναι: Διασπασθῆναι.
sch av 330	αἴτιος μέντοι σὺ: Ἀλλήλοις ἀντεγκαλοῦσιν οἱ πρεσβῦται ἀμηχανοῦντες ἐκφυγεῖν πως τὸ παρὸν κα‐ κόν.
sch av 343	[ἰὼ ἰώ: Εἴσθεσις χοροῦ ἑτέρα ἀντίστροφος τῆς ἤδη ῥηθείσης στροφῆς, ἐκ κώλων ὁμοίων καὶ στίχων ηʹ. εἰσὶ δὲ τὰ μὲν εʹ ἀναπαιστικὰ ἀναλόγως τοῖς τῆς στροφῆς. τὰ δὲ τρία παιωνικὰ, ὡς καὶ τὰ τῆς στροφῆς.
5	ἐν εἰσθέσει δὲ στίχοι δύο τροχαϊκοὶ τετράμετροι κατα‐ ληκτικοὶ ὅμοιοι τοῖς ἑξῆς. ἐπὶ τῷ τέλει διπλαῖ ἔξω νε‐ νευκυῖαι. Ἄλλως. ἔπαγε: Παρακελεύονται ἑαυτοῖς ὡς ἐν πολεμικῇ παρατάξει, βουλόμενοι κατ’ αὐτῶν ὁρμῆσαι.]
sch av 346	[ἐπίβαλε περί τε κύκλωσαι: Ὡς ὅπλον παν‐ ταχοῦ. τοῦτο γὰρ τὸ πάντα γε τὴν πτῆσιν τὴν ἐπὶ φόνῳ γενομένην περίαγε.]
sch av 348	καὶ δοῦναι ῥύγχει φορβάν: [Ἀσκληπιάδης φησὶν ἀπὸ Ἀνδρομέδας εἶναι, ὡς καὶ τὸ «σὰ γὰρ ταῦτα πάντα καὶ ἐκεῖσε δεῦρο.» γράφεται καὶ ῥάμφει. ὅπερ βέλτιον. ῥάμφος γὰρ ἐπὶ ὀρνέου. ἐπὶ δὲ χοίρου ῥύγχος.
5	Ἄλλως.] παρὰ τὸ Εὐριπίδου ἐξ Ἀνδρομέδας «ἐκθεῖναι κήτεϊ φορβάν,» ὡς Ἀσκληπιάδης, τὰ μηδέπω διδα‐ χθείσης τῆς τραγῳδίας παρατιθέμενος, ὡς καὶ τὸ [v. 423] «σὰ γὰρ ταῦτα πάντα καὶ τὸ τῇδε καὶ τὸ κεῖσε,» παρὰ τὰ ἐκ τῶν μηδέπω διδαχθεισῶν Φοινισσῶν [273] φησὶν
10	«κἀκεῖσε καὶ τὸ δεῦρο, μὴ δόλος τις ᾖ.» καὶ ὅλως πολὺ παρὰ πᾶσι τὸ τοιοῦτον.
sch av 349	οὔτε γὰρ ὄρος: Εἰς ἃ μάλιστα ἀπόφευξίς τις
sch av 349	ἐστὶν ἀσφαλής.	218
sch av 353	ἐπαγέτω τὸ δεξιὸν κέρας: Ἀντὶ τοῦ προηγείσθω τὸ δεξιὸν μέρος. ὡς ἐπὶ πολέμου δὲ τοῦτό φησι. [τῶν γὰρ ταγμάτων τὸ μὲν μέσον, μέτωπον, ὃ ἐκ πολλοῦ πλήθους συνίσταται, τῶν δ’ ἑκατέρωθεν τὸ μὲν δεξιὸν, τὸ δ’
5	ἀριστερὸν ὀνομάζεται.]
sch av 357	ὅτι μένοντε: Ἐπεὶ μὴ δυνάμεθα φυγεῖν, κἂν μαχεσώμεθα μένοντες. λαμβάνειν τε τῶν χυτρῶν: Φοβεῖται γὰρ τὴν χύ‐ τραν τὰ ὄρνεα διὰ τὸ μέλαν αὐτῶν.
sch av 358	γλαῦξ μὲν οὐ πρόσεισι νῷν: Οὐ διὰ τὴν χύτραν οὐ πρόσεισιν, ὡς Εὐφρόνιος· τοῦτο γὰρ κοινῶς πάντα τὰ ὄρνεα φοβεῖ· ἀλλὰ διὰ τὸ Ἀττικὸν εἶναι τὸ ζῷον· Ἀττικοὶ δὲ καὶ αὐτοί.
sch av 359	τοῖς δὲ γαμψώνυξι: Τοῖς ὑποκύφους ἔχουσιν ὄνυχας. τὸν ὀβελίσκον ἁρπάσας: Πῆξον αὐτὸν πρὸς τὴν χύτραν.
sch av 361	ἢ τρύβλιον: Ὅτι τὸ τρύβλιον μεῖζον τοῦ ὀξυβά‐ φου.
sch av 363	ὑπερακοντίζεις σύ γ’ ἤδη: Νικᾷς. ἐκ μεταφορᾶς τῶν τοῖς ἀκοντίοις ἀγωνιζομένων. Νικίαν: Φρονιμώτατα γὰρ λιμῷ Μηλίους ἀνεῖλεν.
sch av 364	ἐλελελεῦ: Ἐπίφθεγμα πολεμικὸν τὸ ἐλελεῦ. οἱ προσιόντες γὰρ εἰς πόλεμον τὸ ἐλελεῦ ἐφώνουν μετά τινος ἐμμελοῦς κινήσεως. καθὸ καὶ Ἀχαιὸς Ἐρετριεὺς ἐν τῷ Φιλοκτήτῃ ποιεῖ τὸν Ἀγαμέμνονα παραγγέλ‐
5	λοντα τοῖς Ἀχαιοῖς.
sch av 365	ἕλκε, τίλλε: Καὶ Κρατῖνος «σφάττε, δεῖρε, κόπτε» τὴν χύτραν δὲ, εἰς ἣν ἐπερείδονται, δεικνύντες ὅτι καταφρονοῦσιν αὐτῆς,
sch av 368	καὶ φυλέτα: Συμπατριώτα, ὅτι καὶ ἡ Πρόκνη Ἀττικὴ ἦν Πανδίονος θυγάτηρ.
sch av 369	μᾶλλον ἡμεῖς ἢ λύκων: Μᾶλλον λύκων φεισό‐ μεθα ἤπερ τούτων, ἔστι καὶ παροιμιῶδες. ἐπεὶ τὸ πα‐ λαιὸν τοὺς λύκους ἀπέκτεινον ἐν τῇ Ἀττικῇ, καὶ νό‐ μος ἦν λυκοκτονεῖν. διὸ ὁ μὲν φονεύων τέκνον λύκου
5	τάλαντον ἐλάμβανεν, ὁ δὲ τέλειον δύο. ὅθεν καὶ τὸν Ἀπόλλωνα λύκειον [καὶ λυκοκτόνον] φασίν.
sch av 374	τοῖσι πάπποις τοῖς ἐμοῖς: Ὅπερ ἐστὶν ἐκ προ‐ γόνων ἐχθροὶ ἡμῖν ὄντες. καὶ Μένανδρος οὐχ ὅθεν ἀπωλόμεσθα σωθείημεν ἄν.
sch av 375	ἀλλ’ ἀπ’ ἐχθρῶν δὴ πολλὰ: Φοβούμενος γάρ τις τοὺς ἐχθροὺς ὠφελεῖται παρ’ αὐτῶν. ὁ γὰρ τῶν ἐχθρῶν φόβος πολλὰ χρήσιμα ἔσθ’ ὅτε διδάσκει πρὸς φυλακὴν καὶ πρόνοιαν. [καὶ ὑπ’ ἀνάγκης ἐχθρῶν συνω‐
5	θούμενοι μηχανάς τινας σοφωτάτας εἰς ἑαυτῶν φυ‐ λακὴν ἐπινοοῦσιν οἱ ἄνθρωποι.]
sch av 379	ναῦς τε κεκτῆσθαι μακράς: Τὰς τριήρεις. ταῦτα δὲ εἰς Συρακουσίους αἰνίττεται, οἳ ἐνίκησαν Ἀθηναίους, διὰ τὸ ταπεινὰς ἔχειν τὰς πρῴρας.
sch av 381	ἔστι μὲν λόγων ἀκοῦσαι: Τὸ ἑξῆς, ἔστι μὲν χρήσιμον τὸ ἀκοῦσαι πρῶτον ἐφ’ ὅτῳ ἐληλύθασιν.
sch av 383	ἄναγ’ ἐπὶ σκέλος: Ἀντὶ τοῦ ὑπαναχώρει ὀλίγον ὑπὸ πόδα. παρὰ τὸ [Il. Λ, 547] «γόνυ γουνὸς ἀμείβων.» τοῦτο δὲ ὡς ὑποποδισάντων αὐτῶν ὑπὸ τοῦ δέους.	Column end
sch av 384	[καὶ δίκαιόν γ’ ἔστι: Τοῦτο ὁ ἔποψ πρὸς τοὺς ὄρνιθας, ἐπειδὴ ἔφασαν εἰς λόγους βούλεσθαι ἐλθεῖν τοῖς ἀνθρώποις.]
sch av 386	[μᾶλλον εἰρήνην ἄγουσιν: Ἔκθεσις τῆς διπλῆς ἐκ κώλων ὁμοίων τροχαϊκῶν ἐπιμεμιγμένων ἀναπαί‐ στοις καὶ χορείοις ιεʹ διμέτρων πλὴν τοῦ τελευταίου ἀκαταλήκτων, ὑφ’ ὃ αἱ συνήθεις δύο διπλαῖ.]
5	τὴν χύτραν: Ἔξωθεν τὴν σύν· σὺν τῷ τρυβλίῳ. τῷ δὲ ὀβελίσκῳ ἐχρῶντο ἀντὶ δόρατος. καὶ τὸν ὀβελίσκον δὲ, φησὶν, ὅστις ἐστὶν ἠμῶν δόρυ, ἐντὸς τῶν ὅπλων χρὴ λοιπὸν ἔχειν. λέγει δὲ ἀντὶ τοῦ τῶν χυτρῶν. ἔθος δὲ εἶχον ἔσω τῶν ἀσπίδων ἔχειν τὰ δόρατα.
sch av 387	ἀντὶ τοῦ χάλα αὐτά. V.
sch av 388	καὶ τὸ δόρυ χρὴ τὸν ὀβελίσκον: Τὸν ὀβελίσκον ὅστις ἐστὶν ἡμῖν δόρυ, χρὴ περιπατεῖν ἔχοντας ἐντὸς, μὴ πόλιν γένηται πόλεμος.
sch av 390	τῶν ὅπλων ἐντὸς: Κέχρηται τῇ λέξει ἀντὶ τῶν ἱματίων, ὡσανεὶ εἶπε, καὶ ἔχειν τὸ δόρυ παρὰ τὴν ἀσπίδα. οὕτω γὰρ ποιοῦσιν οἱ πολέμιοι, τοῦ μὴ ἐξό‐ πλους εἶναι, ἀλλὰ καθωπλίσθαι.
5	παρὰ τὴν χύτραν: Τουτέστι δεῖ καὶ μὴ φοροῦντας ἐγγύθεν αὐτὴν ἔχειν. παραινεῖ οὖν μήτε παντάπασιν ἀμελεῖν, μήτε φανερῶς πολεμεῖν.
sch av 392	ὡς οὐ φευκτέον νῶϊν: Ὡς οὔτε φεύγειν οὔτε ἀπα‐ ρασκεύαστοι εἶναι.
sch av 394	κατορυχθησόμεθα: Ἔπαιξεν εἰς τὴν χύτραν. ἀντὶ τοῦ ἐνταῦθα ὀρυχθήσομαι, ἐπεὶ οἱ ἐν πολέμῳ ἀναι‐ ρούμενοι ἐν τῷ Κεραμεικῷ ἐθάπτοντο.
sch av 395	ὁ Κεραμεικὸς δέξεται: Οἱ ἐν πολέμῳ ἀναιρού‐ μενοι ἐν τῷ Κεραμεικῷ ἐθάπτοντο, ὡς Μενεκλῆς καὶ Καλλικράτης ⟦ἐν τοῖσ ⟧ περὶ Ἀθηνῶν συγγράμμασί φασιν οὕτω «καλεῖται δὲ καὶ ὁ τόπος οὗτος ἅπας Κεραμεικός.
5	«ἔστι γὰρ ὁ αὐτὸς δῆμος. βαδίζουσι δὲ ἔνθεν καὶ ἔνθεν «εἰσὶ στῆλαι ἐπὶ τοῖς δημοσίᾳ τεθαμμένοις. * εἰσὶ δὲ «οὗτοι οἱ ὑπὸ τοῦ δήμου πεμφθέντες, οἳ ἐν αὐτῇ τῇ χώρᾳ «ὑπὲρ τῆς πόλεως τετελευτήκασιν. * ἔχουσι δὲ αἱ στῆ‐ «λαι ἐπιγραφὰς ποῦ ἕκαστος ἀπέθανεν.» —λέγει δὲ
10	παρ’ ὑπόνοιαν τὰς χύτρας. R.
sch av 399	Ὀρνεαῖς: Παρὰ τὰ ὄρνεα ἔπαιξεν. ἔστι δὲ τῆς Ἀργείας πόλις, ἧς Ὅμηρος [Il. Β, 571] μνημονεύει λέγων «Ὀρνειάς τ’ ἐνέμοντο.» ἴσως δὲ, ὅτι ἐν Ὀρνεαῖς μάχη ἐγένετο Λακεδαιμονίων καὶ Ἀργείων. ⟦γελοῖον δὲ
5	τὸ, φήσομεν ἀποθανεῖν.⟧
sch av 400	⟦ἄναγ’ ἐς τάξιν: Εἴσθεσις μέλους χοροῦ, ἐπῳδικὴ μὲν διὰ τὸ μετὰ τὴν διπλῆν τίθεσθαι, προῳδικὴ δὲ διὰ τὸ προτίθεσθαι ἑτέρας περιόδου κώλων ἀναπαιστικῶν ϛʹ. ὧν τὰ μὲν τέσσαρα δίμετρα ἀκατάληκτα. τὸ εʹ ἀνα‐
5	παιστικὴ βάσις. τὸ ἕκτον ἑφθημιμερές. ἐν ἐκθέσει δὲ κῶλον ἰαμβικὸν δίμετρον ἀκατάληκτον ὅμοιον τοῖς ἑξῆς. ὑφ’ ὃ κορωνίς.⟧
sch av 401	καὶ τὸν θυμὸν κατάθου: (Ὡσεὶ ὁπλίτῃ ἐγκε‐ λεύων τὸ δόρυ καταθέσθαι παρὰ τὴν ἀσπίδα.) —ὁ χο‐ ρὸς ἐγκελεύεται ἑαυτῷ παῦσαι τῆς ὀργῆς. R.	219
sch av 402	παρὰ τὴν ὀργὴν: Παρὰ τὸ Ὁμηρικὸν [Il. Γ, 135] ἀσπίσι κεκλιμένοι, παρὰ δ’ ἔγχεα μακρὰ πέπηγεν. οἷον ὅπλα μὴ ἔχων, θυμῷ πολέμει (μόνῳ).
sch av 407	⟦καλεῖς δὲ τοῦ κλύειν θέλων: Εἴσθεσις περιό‐ δου ἀμοιβαίας κώλων κζʹ ἰαμβικῶν διμέτρων μὲν πλὴν τοῦ ἑνδεκάτου καὶ κδʹ τριμέτρων ὄντων, ἀκαταλήκτων δὲ πλὴν τοῦ τελευταίου· τοῦτο γὰρ ἑφθημιμερές. ἔτι
5	γε μὴν τῶν δʹ, εʹ, ϛʹ, ζʹ, ηʹ ἀντισπαστικῶν διμέτρων διιάμβοις ἐπιτρίτοις ἐπιμεμιγμένων καὶ σπονδείοις πλὴν τοῦ ζʹ ἀκαταλήκτων· τοῦτο γὰρ φερεκράτειον· ἔτι τῶν κʹ, καʹ, κβʹ, κγʹ παιωνικῶν ἑφθημιμερῶν. τὰ δὲ τοιαῦτα δῆλον ὡς ἀσυνάρτητα. ἐπὶ τῷ τέλει παράγρα‐
10	φος.⟧
sch av 409	σοφῆς ἀφ’ Ἑλλάδος: Ἢ ὅτι σοφῶν οἰκητήριον ἡ Ἀττικὴ, ἢ καθὸ οἱ βάρβαροι ἐφρόνουν περὶ Ἑλλή‐ νων ὡς νοερωτάτων.
sch av 414	ἀντὶ τοῦ ὅλον, ἢ εἰς τὸ πᾶν τῆς ζωῆς. R. V.
sch av 416	πέρα κλύειν: Ἤγουν ἀνεπίδεκτα τῇ ἀκοῇ· ἔστι δὲ καὶ συμφορὰ πέρα τοῦ κλύειν. Vict.
sch av 417	ὁρᾷ τί κέρδος: Γράφεται καὶ δίχα τοῦ ι, ἵνα ᾖ προστακτικόν. γράφεται δὲ καὶ μετὰ τοῦ ι, ἵνα ᾖ ἐρωτηματικόν, ὡς ὁ λόγος, ὁρᾷ τις αὐτῶν ὠφέλειαν διαγωγῆς μᾶλλον παρ’ ἡμῖν οὖσαν, ἢ κατὰ κράτησιν
5	ἐχθρῶν, ἢ φίλους ὠφελῆσαι. ἐν οἷς μάλιστα ἥδονται οἱ ἄνθρωποι. σημειωτέον ὅτι ἑνικὸν εἶπεν ἐπὶ τῶν δύο, ⟦καὶ τὸ κρατεῖν συνέταξεν αἰτιατικῇ ⟧.
sch av 419	ὁ ἤ ἀντὶ τοῦ καί. οὕτω τινὲς, ἵνα ᾖ οὗ ἐὰν ᾖ καιρός. R.
sch av 424	ἀντὶ τοῦ πάντα τὰ ἐν τῷ κόσμῳ σά ἐστι καὶ τὸ τῇδε καὶ τὸ ἐκεῖσε. τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν λέγει. (τὸ δὲ τῇδε καὶ τὸ ἐκεῖσε, τοῦτο ἐκ τῶν μηδέπω διδαχθει‐ σῶν Φοινισσῶν [273] φησὶ «κἀκεῖσε καὶ τὸ δεῦρο, μὴ
5	δόλος τις ᾖ.» καὶ ὅλως πολὺ παρὰ πᾶσι τὸ τοιοῦτον. προσβιβᾷ δὲ, συνεφαρμόζει.)
sch av 425	προσβιβάζειν τὸ κατ’ ὀλίγον πείθειν. ἢ ἐφαρ‐ μόζει, συμβιβάζει. R.
sch av 427	ἄφατον ὡς φρόνιμος: Ὡς ἄφατον, φησὶ, καὶ μέγιστον φρονῶν ἐρεῖ ταῦτα. ἢ ἀντὶ τοῦ μεγάλως.
sch av 429	κίναδος: Ἀπὸ κοινοῦ τὸ ἔνεστιν αὐτοῖς. τὸ δὲ κύρμα, ἀντὶ τοῦ ἐπιτυγχάνοντες ἐν πᾶσιν. Ἄλλως. ⟦κίναδος ἀντὶ τοῦ ⟧ πάνυ φρόνιμος. κίναδος γὰρ ἡ ἀλώ‐ πηξ.
sch av 430	σόφισμα, κύρμα: Ἐπίτευγμα παρὰ τὸ κυρεῖν. Ἄλλως. ἔντευγμα, σπάραγμα τοῦ νοῦ. τρίμμα δὲ, ὁ τετριμμένος ἐν τοῖς πράγμασιν. Ἄλλως. κύρμα πολλοῖς ἐγκεκυρηκὼς πράγμασι. (παιπάλημα δὲ πολλὰς
5	ἐκτροπὰς καὶ διόδους ἔχων. κυρίως δὲ τὸ λεπτὸν ἄλευ‐ ρον.)
sch av 433	ἀνεπτέρωμαι: Οἰκεῖον ὄρνισι τὸ ἀνεπτέρωμαι
sch av 433	ἀντὶ τοῦ μετῃώρημαι.	Column end
sch av 434	ἄγε δὴ σὺ καὶ σὺ: Πρὸς τὸν Εὐελπίδην φησὶν ὁ ἔποψ. ἄμεινον δὲ πρὸς τοὺς θεράποντας, ὡς ἐν τοῖς ἑξῆς [656] «ἄγε δὴ, Ξανθία καὶ Μανόδωρε.» ⟦εἴσθεσις δ’ ἑτέρας περιόδου στίχων ἰαμβικῶν τριμέτρων ἀκα‐
5	ταλήκτων ιζʹ. ὧν ἐπὶ τῷ τέλει παράγραφος.⟧
sch av 436	εἰς τὸν ἰπνὸν εἴσω πλησίον: Ἰπνὸς μὲν ἡ κά‐ μινος. καταχρηστικῶς δὲ ἡ ἐσχάρα. ἐπιστάτης δὲ χαλ‐ κοῦς τρίπους χυτρόποδος ἐκτελῶν χρείαν. οἱ δὲ πήλινον Ἥφαιστον πρὸς ταῖς ἑστίαις ἱδρυμένον ὡς ἔφορον τοῦ
5	πυρός. ἔνιοι δὲ καὶ ξύλον ἐπίμηκες πεπασσαλωμένον, ὅθεν ἐξαρτῶσι τὰ μαγειρικὰ σκεύη. (Ἄλλως. ἐπι‐ στάτην Καλλίστρατος τὸ τῇ ἐσχάρᾳ ἐπιτιθέμενον ξύ‐ λον. οἱ δὲ πυριστάτην πλαττόμενον τινὰ ξύλινον ἐν ταῖς ἐσχάραις, ὡς παρὰ ταῖς καμίνοις τὸν Ἥφαιστον
10	ἀναπλάττουσιν.) Ἄλλως. ὁ ἐπιστάτης ξύλον ἐστὶ κόρακας ἔχον, ἐξ οὗ κρεμῶσι τὰ μαγειρικὰ ἐργαλεῖα. οἱ δὲ, τρίποδα χαλκοῦν, ᾧ ἐπιτιθέασι τὸν λέβητα καὶ ὑποκαίουσιν. οἱ δὲ, ἀνδριάντα πήλινον πρὸς ταῖς ἐσχά‐ ραις.
sch av 437*	σὺ δὲ τούσδ’ ἐφ’ οἷς: Σὺ τοὺς λόγους δίδαξον καὶ φράσον, ἐφ’ οἷς τούτους ἤγειρα ἐγώ. [τοῦτο δὲ πρὸς τὸν ἕτερον τοῖν ἀνδροῖν.]
sch av 440	ἥνπερ ὁ πίθηκος τῇ γυναικὶ διέθετο: (Σύμμα‐ χος· Αἰσωπείου λόγου ἢ τοιούτου τινὸς ἔοικε μεμνῆ‐ σθαι. Καλλίστρατος δὲ τοσοῦτόν φησιν, ἐκ διηγηματίου τινὸς εἱλκύσθαι. καὶ Δίδυμος,) ὅτι αἰσχρός τις ἦν τὴν
5	ὄψιν συνεχῶς τῇ γυναικὶ διαπληκτιζόμενος, συνέθετο ἐπὶ φίλων μήτε τύπτειν μήτε τύπτεσθαι μήτε δάκνειν αὐτὸν φιλοῦντα, μήτε δάκνεσθαι. οἷον, σὺ μὲν οὐχ ἑλκύσεις τῶν ὀρχιπέδων, οὐδὲ ἐγὼ τῶν τριχῶν. ἔοικε δὲ Παναίτιον κωμῳδεῖν, (ὃν καὶ ἐν Νήσοις «καταλιπὼν
10	Παναίτιον πίθηκον.» ἔνθα καὶ μαγείρου πατρὸς αὐτὸν λέγει). πίθηκον δὲ αὐτὸν εἶπε διὰ τὸ πανοῦργον. — μαχαιροποιὸν δὲ τὸν μαχαίρας ἐργαζόμενον, (ὡς μά‐ γειρον. καὶ γὰρ ἐν Νήσοις μαγείρου πατρὸς αὐτόν φη‐ σιν. ἢ καὶ αὐτόθι μαχαιροποιόν φησιν). R. V. (Ἄλ‐
15	λως. ὁ Παναίτιος μάγειρος μικροφυὴς ἦν.) διαβάλλει δὲ αὐτὸν ὡς καταλαβόντα τὴν γυναῖκα ἑαυτοῦ μοιχευο‐ μένην. ἐδυναστεύετο γὰρ ὑπ’ αὐτῆς μεγάλης οὔσης.
sch av 442	μήτ’ ὀρχιπέδων ἕλκειν: Μὴ διασπᾶν τοὺς ὄρχεις, μὴ ὀρύττειν τὸν πρωκτόν. τὸν πρωκτὸν γὰρ δεικνύς φησιν, οὔτι που τόν. —Ἄλλως. τοῦτο ὁ ἔποψ ἢ ὁ χορὸς δεικνὺς τὸν πρωκτόν. ὡς ἐν κωμῳδίᾳ
5	δὲ ταύτην πρώτην τιμωρίαν ὁρίζεται. R. V.
sch av 444	διατίθεμ’ ἐγώ: Ὑπισχνοῦμαι, συντίθεμαι.
sch av 445	ὄμνυμ’ ἐπὶ τούτοις πᾶσιν: Ἀντὶ τοῦ εὔχομαι. (οὐκ ὄμνυσι γὰρ, ἀλλ’ εὔχεται. ὄμνυμι μένειν ἐν τού‐ τοις. χαριέντως δὲ εὐχόμενος ὑπὲρ τῆς νίκης, ὄμνυμί φησι τὸ νικᾶν. Ἄλλως. ἔκριναν εʹ κριταὶ τοὺς κω‐
5	μικούς. οἱ δὲ λαμβάνοντες τὰς εʹ ψήφους εὐδαιμόνουν.)
sch av 446	ἔσται ταυταγί: Ἐπειδὴ περὶ νίκης εὔχεται, ποιεῖ αὐτὸν ὁ ποιητὴς εὐφημοῦντα, ἔσται ταυταγί.
sch av 447	(εἰ δὲ παραβαίην: Πιθανῶς ὡς ἔλαττόν τι ἕζων, εἰ μὴ πᾶσι νικῴη. ἐποιωνιζόμενος δὲ αὐτῷ τὴν νίκην ταῦτα λέγει.)	220
sch av 448	ἀκούετε λεῴ: Κῆρυξ ἐστὶν ἢ Πεισθέταιρος. ὁ λόγος ὡς ἐπὶ πολεμίων σπεισαμένων. κήρυγμα εἰρήνης κηρύσσει. παίζει δὲ εἰς τοὺς χυτροφόρους ὁπλίτας φάσκων. τὸ δὲ νυνμενὶ, ἀντὶ τοῦ νυνὶ μέν. πολλαχοῦ
5	δὲ οὕτω χρῶνται.
sch av 449	πορεύεσθαι. R.
sch av 450	(ὅ τι ἂν προγράφωμεν: Ἐπὶ τὰς στρατείας οὕτω προέγραφον. ἡ δὲ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν φυλάρχων, οἵτι‐ νες προγράφουσι τοὺς στρατευσίμους ἐν πίνακι.) ἐν τοῖς πινακίοις: Ἐπεὶ ἔθος ἦν τοὺς ταξιάρχους διὰ
5	κήρυκος ἀπαγγέλλειν τοῖς ἑαυτῶν στρατιώταις τὰ δε‐ δογμένα, οἷον ποῖ δεῖ πορεύεσθαι καὶ πόσων ἡμερῶν δεῖ σιτία προνοεῖσθαι.
sch av 451	⟦δολερὸν μὲν ἀεὶ: Εἴσθεσις μέλους χοροῦ λόγον στροφῆς ἔχουσα. ἔχει γὰρ καὶ ἀντίστροφον τὴν «πολὺ δὴ πολὺ δή.» ἔστι δὲ καὶ ἐπῳδικὴ μὲν διὰ τὸ μετὰ τὴν περίοδον τίθεσθαι· προῳδικὴ δὲ διὰ τὸ προτίθεσθαι
5	ἑτέρας διπλῆς κώλων καὶ στίχων θʹ. ὧν ὁ πρῶτος ἀσυν‐ άρτητος ἐξ ἀναπαιστικῶν διμέτρων βραχυκαταλήκτων, καὶ ἰαμβικῆς βάσεως διὰ τὴν ἀδιάφορον. ὁ δεύτερος ἀσυνάρτητος ἐξ ἰαμβικοῦ διμέτρου βραχυκαταλήκτου καὶ ἀναπαιστικῆς βάσεως. ὁ τρίτος ἀναπαιστικὸς πεν‐
10	θημιμερής. ὁ δ’ ἀσυνάρτητος ἐκ τροχαϊκοῦ πενθημιμε‐ ρὴς καὶ ἀναπαιστικοῦ ὁμοίου. ὁ πέμπτος ὅμοιος τῷ γʹ. ὁ ϛʹ ἀναπαιστικὸς δίμετρος βραχυκατάληκτος. ὁ ζʹ ἀσυνάρτητος ἐξ ἀναπαιστικῆς βάσεως καὶ τροχαϊκοῦ ἰθυφαλλικοῦ. ἐν εἰσθέσει δὲ στίχοι ἀναπαιστικοὶ τετρά‐
15	μετροι καταληκτικοὶ δύο ὅμοιοι τοῖς ἐπὶ τῆς ἑξῆς εἰσ‐ θέσεως ξαʹ. ὀφείλει δὲ εἶναι καὶ ἐν τοῖς εἰρημένοις κώ‐ λοις διάλειμμα μικρὸν, ἵνα δοκῶσιν ἐκ δύο κώλων συγκεῖσθαι, συνάπτωνται δὲ εἰς ἕνα στίχον. ἐπὶ τῷ τέλει τῆς μὲν στροφῆς παράγραφος καὶ ἔσω νενευκυῖα.
20	ἐπὶ δὲ τῆς εἰσθέσεως ἔξω διπλῆ.⟧
sch av 454	παρορᾷς: Παρεπινοεῖς ἢ εὑρίσκεις.
sch av 456	παραλειπομένην ὑπ’ ἐμῆς φρενὸς: ⟦Ἐγκατα‐ λειπομένην,⟧ ἣν ἡμεῖς οὐ νοοῦμεν. ⟦ἔν τισι δὲ οὐ κεῖ‐ ται τὸ φρενός. ἀξυνέτου δὲ, ἀνοήτου.⟧
sch av 461	(ὡς τὰς σπονδὰς: Ὅτι πρὸ καταγνώσεως, φη‐ σὶν, οὐ παρασπονδήσομεν.)
sch av 462	(καὶ μὴν ὀργῶ νὴ τὸν Δία: Ἐπιθυμητικῶς ἔχω. ἀπὸ τῶν ἀλφίτων. ὁμοῦ γὰρ ἐφύρων, εἶτα εἰς μάκτρας διενέμοντο. τὸ δὲ ἑξῆς παίζει, ὡς περὶ δείπνου λέγων, καίτοι λόγῳ μέλλων αὐτοὺς εὐωχεῖν.)
5	(καὶ προπεφύραται: Ηὐτρέπισται. ἡ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν ἄλευρα φυρώντων, εἶτα μάζας ποιούντων.) ⟦δια‐ μάττειν δὲ, διαπλάττειν.⟧
sch av 463	φέρε παῖ τὸν στέφανον: Τοῖς γὰρ εὐωχουμένοις περιέκειντο στέφανοι, καταψύχοντες τὸ κρανίον (ἀπὸ τῆς τοῦ οἴνου θέρμης).
sch av 465	μέγα καὶ λαρινὸν: (Διὰ τούτου πολλῇ τῇ τρο‐ πῇ ἐπέμεινε τῆς εὐωχίας. ὡς ἐπὶ βοὸς δὲ τοῦτό φησιν,
sch av 465	ὡς ἐν Λαρίσσῃ μεγάλων βοῶν γενομένων. ἔστι δὲ πό‐ λις Θεσπρωτίας. Ἄλλως. λαρινὸν) ἀντὶ τοῦ λιπαρόν.	Column end
5	ἐκ μεταφορᾶς τῶν βοῶν. λέγονται γάρ τινες λαρινοὶ βόες οἱ λιπαροί. ἢ μεγάλοι, ἀπὸ Λαρινοῦ τινος βοσκοῦ εὐμεγέθους. νέμονται δὲ τὴν ἤπειρον, οὖσαι τῶν Γηρυό‐ νος βοῶν ἀπόγονοι. (θραύσει δὲ, πραϋνεῖ.) —πείσει, καταπραϋνεῖ, καταπαύσει. V.
sch av 471	(οὐδ’ Αἴσωπον πεπάτηκας: Ὅτι τὸν λογοποιὸν Αἴσωπον διὰ σπουδῆς εἶχον. ἦν δὲ ὁ Αἴσωπος Θρᾴξ. ἠλευθερώθη δὲ ὑπὸ Ἴδμονος τοῦ κωφοῦ. ἐγένετο δὲ πρῶτον Ξάνθου δοῦλος. ὁ δὲ κωμικὸς Πλάτων καὶ ἀνα‐
5	βιῶσαί φησιν αὐτὸν ἐν τοῖς Λάκωσιν οὕτως «καὶ μὴν ὄμοσόν μοι μὴ τεθνάναι, ψυχὴν δ’ ἀνήκειν ὥσπερ Αἰ‐ σώπου ποτέ.» τῶν δὲ μύθων οἱ μὲν περὶ ἀλόγων ζῴων εἰσὶν Αἰσώπειοι, οἱ δὲ περὶ ἀνθρώπων Συβαριτικοί. εἰσὶ δέ τινες οἳ τοὺς βραχεῖς καὶ συντόμους λέγουσι
10	Συβαρίτιδας, καθάπερ Μνησίμαχος ἐν Φαρμακοπώλῃ. διὰ σπουδῆς δὲ εἶχον τὸν Αἴσωπον. καὶ Ἀριστοτέλης ἐν τῇ Σαμίων πολιτείᾳ εἰπόντα φησὶν αὐτὸν μῦθον ηὐδο‐ κιμηκέναι. φαίνονται τὸ τοιοῦτον ἅπαν Αἰσώπῳ ἀνατι‐ θέντες. τὸ δὲ πατῆσαι ἴσον ἐστὶ τῷ ἐνδιατρῖψαι, ὡς τὸ
15	ἀφικέσθαι που λέγομεν. Ἄλλως. ἀντὶ τοῦ ἀνέγνως. ταῦτα μὲν κωμικώτερον παίζει. τὸν δὲ κορυδὸν ἔνιοι κορυδαλὸν λέγουσι. γῆς δὲ ἱερὸν ὄρνιν νομίζουσιν εἶ‐ ναι.)
sch av 475	(ἐν τῇ κεφαλῇ κατορύξαι: Ἐπεὶ λόφον ἔχει ἡ κορυδός. θηλυκῶς δὲ εἴρηκε τὴν κορυδόν. Πλάτων δὲ ἀρσενικῶς.)
sch av 476	⟦τεθνεὼς Κεφαλῆσι: Προσέπαιξε τὸν δῆμον. Κεφαλῆς γὰρ δῆμος τῆς Ἀκαμαντίδος φυλῆς.⟧
sch av 479	(ῥύγχος βόσκειν σε: Οἷον, μωρὸν ἑστάναι μά‐ την ῥύγχος ἔχοντα. ἢ ὡς ἐν κωμῳδίᾳ φησὶ μεῖζόν τι ὀφείλεις ἔχειν ῥύγχος. πάλιν δὲ ἀντὶ τοῦ ῥάμφος.)
sch av 480	τῷ δρυκολάπτῃ: Ὄρνεον ἐν ταῖς δρυσὶν εὑρι‐ σκόμενον, ζητοῦν σκώληκας, (ὃ καὶ πολλάκις ἀνορύτ‐ τον καταβάλλει). ἐπεὶ οὖν ἡ δρῦς τοῦ Διός ἐστιν, ἔπαιξε παρὰ τὴν δρῦν, ἥ ἐστιν ἱερὰ τοῦ Διός. ἢ ἐπεὶ ἐκ ξύλου
5	τὸ σκῆπτρον. δρῦς δὲ παρὰ τοῖς ἀρχαίοις πᾶν ξύλον.
sch av 484	Δαρείου καὶ Μεγαβάζου: Δαρεῖος βασιλεὺς ἦν, Μεγάβαζος δὲ σατράπης, (πορθήσας Μέμφιδα). οὗ‐ τος σατράπης Δαρείου ὁ τὴν Αἴγυπτον ἑλών. οὗ μνημο‐ νεύει Θουκυδίδης ἐν τῇ πρώτῃ [c. 109] γράφων οὕτως
5	«Μεγάβαζον τὸν Ζωπύρου πέμπει ἄνδρα Πέρσην με‐ «τὰ πολλῆς στρατιᾶς, ὃς ἀφικόμενος κατὰ γῆν, τούς «τε Αἰγυπτίους καὶ τοὺς συμμάχους μάχῃ ἐκράτησε «καὶ ἐκ Μέμφιδος ἤλασε τοὺς Ἕλληνας.»
sch av 485	ὥστε καλεῖται Περσικὸς: Μήποτε τὸν ἀλε‐ κτρυόνα καὶ ἐν τοῖς πρόσθε Μῆδον ὄρνιν καλεῖ, ἐπεὶ καὶ τοὺς Πέρσας Μήδους ἔλεγον.
sch av 486	ἀντὶ τοῦ περιέρχεται, περιέπει. R.
sch av 487	τὴν κυρβασίαν: Τοῦτο ἐξ ἱστορίας εἴληφε. πᾶ‐ σι γὰρ Πέρσαις ἐξῆν τὴν τιάραν φορεῖν, ἀλλ’ οὐκ ὀρθὴν, ὡς Κλείταρχος ἐν τῇ δεκάτῃ. μόνοι δὲ οἱ τῶν Περσῶν βασιλεῖς ὀρθαῖς ἐχρῶντο. (τὴν δὲ ἐπὶ κεφαλῆς κίδαριν.
5	ἔστι δὲ αὕτη, καθὰ προείπομεν, τιάρα. τοῖς μὲν ἄλλοις ἔθος καὶ ἐπτυγμένην καὶ προβάλλουσαν εἰς τὸ μέτωπον ἔχειν, τοῖς δὲ βασιλεῦσιν ὀρθήν.)	221
sch av 489	ὄρθριον ᾄσῃ: Καλῶς τὸ ᾄσῃ. κοκκύζει γὰρ κυ‐ ρίως, ὅτ’ ἂν παρ’ ἑαυτῷ μετὰ νίκην τῆς μάχης ᾄσῃ.
sch av 491	τορνευτασπιδο.: ⟦Οἱ ποιοῦντες τὰς λύρας καὶ τὰς ἀσπίδας.⟧ —ἔμποροι R.
sch av 493	Φρυγίων ἐρίων: Ἢ ἀπὸ Φρυγίας, ἢ ἀπὸ δή‐ μου, ἐχεῖ γὰρ ἁπαλὰ καὶ καλὰ ἔρια.
sch av 494	ἐς δεκάτην γάρ ποτε: Ὅτι τὴν δεκάτην εἱστίων ἐπὶ τοῖς τικτομένοις, καὶ ἐν αὐτῇ τὰ ὀνόματα ἐτίθεντο τοῖς παισί. (καθάπερ Εὐριπίδης ἐν Αἰγεῖ «τί σε μάτηρ ἐν δεκάτᾳ τόκου ὠνόμαζεν.» ὁ δὲ Ἀριστοτέλης [Hist. an.
5	7, 12] ἐν ταῖς ἑβδόμαις φησὶν ἐπιτίθεσθαι τὰ ὀνόματα, γράφων οὕτως «τὰ πλεῖστα δὲ ἀναιρεῖται πρὸς τὴν «ἑβδόμην. διὸ καὶ τὰ ὀνόματα τότε τίθενται, ὡς πι‐ «στεύοντες τότε μᾶλλον τῇ σωτηρίᾳ.») ⟦τοῦ δὲ ὑπέ‐ πινε περιττὴ ἡ ὑπό.⟧ —περιττεύει ἡ ὑπό. R.
sch av 495	ἀντὶ τοῦ ἀρχὴν εἶχον τοῦ ὕπνου. R.
sch av 496	[Ἀλιμοῦντάδε: Δῆμος τῆς Λεοντίδος φυλῆς.]
sch av 498	[ὁ δ’ ἀπέβλισε θοἰμάτιον: Ἀντὶ τοῦ ἀφείλετο. ἡ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν κηρίων, ἢ ἀπὸ τῶν γάλα ἀμελ‐ γόντων.]
sch av 501	προκυλινδεῖσθαι: Ἔαρος ἀρχομένου ἴκτινος φαίνεται εἰς τὴν Ἑλλάδα. ἐφ’ ᾧ ἡδόμενοι κυλίνδονται (ὡς ἐπὶ γόνυ. παίξας οὖν ὡς βασιλεῖ φησι τὸ κυλιν‐ δεῖσθαι). ἴδιον γὰρ βασιλέως τὸ γονυπετεῖσθαι ὑπὸ
5	ἀνθρώπων. Ἄλλως. (τοὺς ἀνθρώπους δηλονότι. τὸ διὰ μεταβολὴν δὲ καιροῦ γινόμενον εἰς βασιλικὴν ἐπέ‐ τρεψε τιμήν.) οἱ γὰρ ἴκτινοι τὸ παλαιὸν ἔαρ ἐσή‐ μαινον. οἱ πένητες οὖν ἀπαλλαγέντες τοῦ χειμῶνος ἐκυλινδοῦντο καὶ προσεκύνουν αὐτούς.
sch av 503	ὀβολὸν κατεβρόχθισα: Ἀντὶ τοῦ κατέπιον, φησὶν, ὃν εἶχον ἐν τῷ στόματι ὀβολὸν, ἵνα ὠνήσωμαι ἄλφιτα, προσκυλιόμενος τῇ τοῦ ἰκτίνου ἐπιφανείᾳ.
sch av 506	κόκκυ: Ποιὰ φωνὴ τὸ κόκκυ. ἢ ἀντὶ τοῦ ὀλί‐ γον. ἔστι δὲ [μόνως] παροξυτόνως. πρὸ θερισμοῦ δὲ φαίνεται ὁ κόκκυξ ἐν τῇ Φοινίκῃ. Ἡσίοδος [Op. 484] «ἦμος κόκκυξ κοκκύσῃ.»
sch av 507	κόκκυ, ψωλοὶ: Παρὰ τὴν παροιμίαν, ὅτι ἐπὶ τῶν Αἰγυπτίων ἦσαν ψωλοὶ πολλοί. καὶ ὅτ’ ἂν ὁ κόκκυξ εἴπῃ κόκκυ, τότε ὅλοι ἅμα τῇ φωνῇ ἐξήρχοντο εἰς τὸ πεδίον. (Ἄλλως. τὸ αἰδοῖον. ἐπίτηδες δὲ συνήγαγε
5	τὰς δύο λέξεις, ἵνα εἴπῃ αἰσχρῶς καὶ γέλωτα κινήσῃ. ἔστι δὲ παροιμία παρὰ Φοίνιξι «κόκκυ ψωλοὶ πεδίονδε» ἀντὶ τοῦ κόκκυγος κράζοντος τὰ πεδία θερίζομεν.)
sch av 510	ἐπὶ τῶν σκήπτρων: Ἐπεὶ εἰώθασιν ἐν τοῖς σκήπτροις ἐπὶ τοῦ ἄκρου ἐκτυποῦν ὄρνιθας εἰς κόσμον. μετέχων ὅ τι δωροδοκοίη: Ἵνα μετέχῃ τῆς αὐτῆς δωρεᾶς. ἐν γὰρ τοῖς σκήπτροις τῶν βασιλέων ἦν ἀετός.
5	ἔστι δὲ δῶρα μὲν τὰ ἐπὶ δωροδοκίᾳ διδόμενα, δωρεὰ δὲ ἐπὶ τιμῆς.
sch av 512	ὁπότ’ ἐξέλθῃ Πρίαμος: Ἐν ταῖς τραγῳδίαις (φησὶν) ὑποκρίνεταί τις τὸ Πριάμου βασιλικὸν πρόσ‐
sch av 512	ωπον, ἔχων ὄρνιν ἐπὶ τοῦ σκήπτρου, τὸν Λυσικράτην τηρῶν μὴ δωροδοκήσῃ. οὗτος δὲ στρατηγὸς ἐγένετο	Column end
5	Ἀθηναίων κλέπτης τε καὶ πανοῦργος. διεβάλλετο δὲ δωροδόκος. (ἔνιοι δὲ τραγικὸν αὐτόν φασι κλέπτην, καὶ σφόδρα ἄσημον.) (ἐν τοῖς τραγῳδοῖς: Ὅτι καὶ νῦν τὸν χορὸν τῶν τραγικῶν. ἐποίουν δὲ ἐπὶ τῶν σκήπτρων ὡς ἐπίπαν
10	ἀετούς.)
sch av 515	ὄρνιν ἔχων ἐπὶ τῆς κεφαλῆς: Δέον εἰπεῖν ἐπὶ τοῦ σκήπτρου εἶπεν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς. (οὕτω γὰρ ὁ Πίνδαρος [Pyth. 1, 11] «εὕδει δ’ ἀνὰ σκάπτρῳ Διὸς αἰετός.» καὶ Σοφοκλῆς «ὁ σκηπτροβάμων αἰετὸς,
5	κύων Διός.» ἢ) ἐπειδὴ εἰώθεσαν τὰ ἀφιερωμένα ἑκάστῳ θεῷ ὄρνεα ἐπὶ κεφαλῆς ἱδρύεσθαι. τῆς Ἀρχηγέτιδος Ἀθηνᾶς τὸ ἄγαλμα γλαῦκα εἶχεν ἐν τῇ χειρί. ὁ δὲ Ἀπόλλων τὸν ἱέρακα ὡς μαντικὸν ὄρνεον καὶ ὡς θερά‐ πων τοῦ Διός. ἐπεὶ μικρότερος τοῦ ἀετοῦ ὁ ἱέραξ.
sch av 520	οὕτως καὶ τῶν θεῶν εὐδαιμονέστεροι οἱ ὄρ‐ νεις. R.
sch av 521	Λάμπων δ’ ὄμνυσι: (Τῶν εἰκῆ δαιμόνων. ὅτι πρῶτοι οἱ Σωκρατικοὶ ἐπετήδευσαν οὕτως ὀμνύναι. Σωσικράτης γὰρ ἐν τῷ βʹ τῶν Κρητικῶν οὕτως φησὶ «Ῥαδάμανθυς δὲ δοκεῖ διαδεξάμενος τὴν βασίλειαν
5	«δικαιότατος γεγενῆσθαι πάντων ἀνθρώπων. λέγεται «δὲ αὐτὸν πρῶτον οὐδένα ἐᾶν ὅρκους ποιεῖσθαι κατὰ «τῶν θεῶν, ἀλλ’ ὀμνύναι κελεῦσαι χῆνα καὶ κύνα καὶ «κριὸν, καὶ τὰ ὅμοια.») ὁ δὲ Λάμπων θύτης ἦν καὶ χρησμολόγος καὶ μάντις· (ᾧ καὶ τὴν εἰς Σύβαριν τῶν
10	Ἀθηναίων ἀποικίαν ἔνιοι περιάπτουσιν, αὐτὸν ἡγήσα‐ σθαι λέγοντες Ἀθηναῖον ὄντα σὺν ἄλλοις θʹ.) ὤμνυε δὲ κατὰ τοῦ χηνὸς ὡς μαντικοῦ ὀρνέου. ἔτυχε δὲ καὶ τῆς ἐν πρυτανείῳ σιτήσεως. (Ἄλλως. ὅτι οὗτος χρη‐ σμολόγος. ἔζη δὲ ἐπὶ τῆς τῶν Ὀρνίθων διδασκαλίας,
15	οὐχ, ὥς τινες, ἐτεθνήκει. πολλῷ γὰρ ὕστερον Κρατῖνος ἐν τῇ Νεμέσει οἶδεν αὐτὸν ζῶντα.)
sch av 523	Μανᾶς: Ἀπὸ τοῦ Μάνης. πρὸς δὲ τὰ ἀνδρά‐ ποδα καὶ ὄνομα εἶπε δουλικόν. ὡσεὶ ἔλεγε τοὺς δούλους Μανᾶς. οὕτω γὰρ ἐκάλουν τοὺς οἰκέτας πολλάκις.
sch av 524	ἀντὶ τοῦ μανιώδεις βάλλουσιν ὑμᾶς τοῖς λί‐ θοις. R. V.
sch av 526	ὀρνιθοθηρευτής. R.
sch av 527	ῥάβδους: ⟦Γράφεται σταυρούς.⟧ ἔστι δὲ εἶδος δικτύου, ὃ χρίουσιν ἰξῷ.
sch av 528	δίκτυα: Ἀντὶ τοῦ θηρατικὰ δίκτυα. καὶ αἱ πηκταὶ δὲ εἶδος δικτύου.
sch av 530	βλιμάζοντες: (Ὅτι νεωτερικὴ ἡ λέξις. Καλ‐ λίστρατος ἀντὶ τοῦ ψηλαφᾶν. ἔοικε δὲ πλέον τι σημαί‐ νειν, τὸ μετὰ συντονίας. Ἄλλως.) βλιμάζειν κυρίως τὸ τοῦ ὑπογαστρίου καὶ τοῦ στήθους ἅπτεσθαι, ὅπερ
5	ἐποίουν οἱ τὰς ὄρνιθας ὠνούμενοι, οἱονεὶ θλιβομάζειν. Δίδυμος δὲ, βλιμάζοντες, ἀντὶ τοῦ κακοῦντες. ἀπο‐ τίλλουσι γὰρ καὶ κατεσθίουσιν.
sch av 531	οὗτοι δὲ οὐ μόνον ὑμᾶς ἕψουσιν, ἀλλὰ καὶ συντρίβουσιν. R. V.
sch av 533	ἀλλ’ ἐπικνῶσιν: Ἀντὶ τοῦ ἐπιβάλλουσι συν‐ τρίψαντες. παρὰ τὸ κναίειν, τὸ διαφθείρειν. σίλφιον δὲ ῥίζα ἡδύοσμος πρὸς ἄλφιτα. λέγει δὲ τὸ ἐν Λιβύῃ γε‐ νόμενον. θεραπεύει δὲ πολλὰ καὶ ἔστι πολυτίμητον.	222
5	καὶ ἐν Πλούτῳ [924] φησὶν οὐδ’ ἂν εἰ δοίης γέ μοι τὸν Πλοῦτον αὐτὸν καὶ τὸ Βάττου σίλφιον.
sch av 535	κατάχυσμα: Ζωμὸν, παρὰ τὸ χεύεσθαι. γλυκὺ δὲ, μέλιτι δεδευμένον. (Ἄλλως. οὐδὲν πλέον ἢ κα‐ τάχυσμα, ὥστε ἀπὸ τούτου καὶ τὰ καταχύσματα λέ‐ γεσθαι.)
sch av 536	κατεσκέδασαν: κατέχεαν. R.V.
sch av 538	ὥσπερ κενεβρίων: Κατὰ ἐναλλαγὴν τῶν στοι‐ χείων ἀντὶ τοῦ νεκριμαίων. ὡς τῶν θνησιμαίων κρεῶν ποικιλωτέρας ἀρτύσεως δεομένων. (Ἄλλως. τὰ θνησιμαῖα κρέα οὕτως ἐκάλουν. [fr. 559:] «οὐκ ἔσθ’ ᾧ
5	κενέβρειον ὅταν θύσῃ.»)
sch av 539	⟦πολὺ δὴ: Εἴσθεσις μέλους χοροῦ, ἐπῳδικὴ μὲν διὰ τὸ μετὰ τὴν διπλῆν τίθεσθαι· προῳδικὴ δὲ διὰ τὸ προτίθεσθαι ἑτέρας διπλῆς. ἔστι δὲ καὶ ἀντίστροφος τῆς προρρηθείσης στροφῆς, διὰ τὸ καὶ αὐτὴν ἐκ κώλων
5	συγκεῖσθαι καὶ στίχων ἀσυναρτήτων θʹ, ὁμοίων ἐκείνῃ. ἔχει δὲ καὶ ἐν ἐκθέσει τοὺς συνήθεις δύο στίχους ἀνα‐ παιστικοὺς ὁμοίους τοῖς ἑξῆς ξαʹ, διπλῇ ἔξω νενευκυίᾳ περατουμένους, ἐπὶ τῷ τέλει δύο διπλαῖ ἔξω νενευ‐ κυῖαι.⟧
10	χαλεπωτάτους λόγους: Ἀντὶ τοῦ λυπηροὺς, χαλέψαι δυναμένους.
sch av 540	(ἐμῶν πατέρων: Ἐρεθισθέντες ὑπὸ τῶν πρε‐ σβυτῶν καταβοῶσι τῶν πατέρων ὡς ἀπολεσάντων τὴν βασιλείαν.)
sch av 543	ἐπ’ ἐμοῦ: Εἰς ὅσον αὐτοὺς ἐγὼ χρόνον διεδε‐ χόμην.
sch av 547	τὰ νεόττια: Ὡσεὶ εἶπεν ἐμὲ καὶ τὰ τέκνα μου ἀνατίθημί σοι ὥστε διοικεῖν. (ταῦτα δὲ εἰώθασι πρὸς τοὺς εὐήθεις τῶν ἀνθρώπων λέγειν.)
sch av 550	ὅτι ὀφείλετε μίαν πόλιν ἔχειν. R. V.
sch av 551	τὸ μεταξὺ λέγει γῆς καὶ οὐρανοῦ. R
sch av 552	πλίνθοις ὀπταῖς: Φασὶ γὰρ τὴν Βαβυλῶνα ἀπὸ ὀπτῶν πλίνθων οἰκοδομηθῆναι, καὶ ἀντὶ γύψου ἀσφάλτῳ συνδεθῆναι τὰς πλίνθους. ἡ Σεμίραμις δὲ ἔκτισε τὴν Βαβυλῶνα.
sch av 553	[ὦ Κεβριόνα: Ὄρνεόν τί φησι τὸν κεβριόνην. ἔπαιξε δὲ, ὡσεὶ ἔλεγεν, «ὦ θεοὶ, ὡς σμερδαλέον τὸ πό‐ λισμα.» ἐπιτηδείως δὲ τὸν πορφυρίωνα παρέλαβεν, καὶ ὅτι ὄρνις καὶ ὅτι εἷς τῶν γιγάντων ὅμοιος τῷ Κεβριόνῃ,
5	ὃν ἐχειρώσατο ἡ Ἀφροδίτη. ἐπίτηδες οὖν τῶν θεομάχων ἐμνήσθη, ἐπεὶ καὶ αὐτοὶ θεομαχήσουσιν.]
sch av 555	γνωσιμαχήσῃ: Γνωσιμαχῆσαί ἐστι τὸ γνόντα τινὰ ὅτι πρὸς κρείττους αὐτῷ ἡ μάχη ἡσυχάσαι.
sch av 556	ἱερὸν πόλεμον: Ὁ ἱερὸς πόλεμος ἐγένετο Ἀθη‐ ναίοις πρὸς Βοιωτοὺς βουλομένους ἀφελέσθαι Φωκέων τὸ μαντεῖον. νικήσαντες δὲ Φωκεῦσι πάλιν ἀπέδωκαν,
sch av 556	ὡς Φιλόχορος (ἐν τῇ δʹ) λέγει. δύο δὲ ἱεροὶ πόλεμοι γε‐	Column end
5	γόνασιν, οὗτός τε καὶ ὁπότε Φωκεῦσιν ἐπέθεντο Λακε‐ δαιμόνιοι. (ἐν ἐνίοις τῶν ὑπομνημάτων ταῦτα λέγεται· ἱερὸν πόλεμον λέγει, καθὸ πρὸς θεοὺς ἔσοιτο. ἅμα δὲ τοῦ ἱεροῦ πολέμου μνημονεύει τοῦ γενομένου Ἀθηναίοις πρὸς Φωκέας ὑπὲρ τοῦ ἐν Δελφοῖς ἱεροῦ. ἐσχεδίασται
10	δὲ ὑπ’ αὐτῶν. οὐ γὰρ πρὸς Φωκέας ὑπὲρ τούτου ἐπολέ‐ μησαν, ἀλλ’ ὑπὲρ Φωκέων, διὰ τὸ πρὸς Λακεδαιμο‐ νίους ἔχθος. γεγόνασι δὲ δύο πόλεμοι ἱεροί. πρότερος μὲν Λακεδαιμονίοις πρὸς Φωκεῖς ὑπὲρ Δελφῶν. καὶ κρατήσαντες τοῦ ἱεροῦ Λακεδαιμόνιοι τὴν προμαντείαν
15	παρὰ Δελφῶν ἔλαβον. ὕστερον δὲ τρίτῳ ἔτει τοῦ πρώ‐ του πολέμου Ἀθηναίοις πρὸς Λακεδαιμονίους ὑπὲρ Φωκέων. καὶ τὸ ἱερὸν ἀπέδωκαν Φωκεῦσι καθάπερ καὶ Φιλόχορος ἐν τῇ δʹ λέγει. καλεῖται δὲ ἱερὸς, ὅτι περὶ τοῦ ἐν Δελφοῖς ἱεροῦ ἐγένετο. ἱστορεῖ περὶ αὐτοῦ
20	καὶ Θουκυδίδης [1, 112] καὶ Ἐρατοσθένης ἐν τῷ θʹ καὶ Θεόπομπος ἐν τῷ κεʹ.)
sch av 558	⟦Ἀλκμήνας: Διὰ τοῦ πληθυντικοῦ ηὔξησε τὴν διαβολήν.⟧
sch av 559	⟦καὶ τὰς Ἀλόπας: Ἀλόπη Κερκυόνος θυγάτηρ, ᾗ καὶ Ποσειδῶνος υἱὸς Ἱπποθόων.⟧
sch av 562	θύειν ὄρνισι: Πρὸ τῶν θεῶν. ⟦τὸ λοιπὸν δὲ, εἰς τὸ ἔμπροσθεν. προσνείμασθαι δὲ ⟧ μερίσαι καὶ προσ‐ οικειῶσαι ἕκαστον ὄρνιν ἑκάστῳ θεῷ, ἱέρακα Ἀπόλ‐ λωνι καὶ τὰ ἑξῆς.
sch av 565	ἢν Ἀφροδίτῃ θύῃ πυροὺς: Πυροὺς λέγει τῇ Ἀφροδίτῃ θύειν, ἐπεὶ οἱ ἑφθοὶ πυροὶ πρὸς συνουσίαν ἐγερτικοί. ἡ δὲ φαληρὶς ὄρνεόν ἐστι λιμναῖον (εὐπρεπές. ἐσχημάτισε δὲ παρὰ τὸν φαλλόν).
sch av 566	ἢν δὲ Ποσειδῶνι: (Γράφεται, Ποσειδῶνι βοῦν τις θύῃ.) νῆττα δὲ παρὰ τὸ νήχεσθαι, ἐπεὶ ἔνυδρον τὸ ζῷον. καὶ τῷ Ποσειδῶνι δὲ ἐν ὑγρῷ ἡ δίαιτα.
sch av 567	⟦ἢν δ’ Ἡρακλεῖ θύῃ τις: Τὸν λάρον διὰ τὴν ἀδηφαγίαν Ἡρακλεῖ προσανάπτει. ναστὸς δὲ, μέγας πλακουντώδης ἄρτος. ὁ δὲ Ἀσκληπιάδης φησὶν εὐτελῆ πλακοῦντα. μελιτούττας δὲ, μέλιτι δεδευμένας. τὸ δὲ
5	πλῆρες, ναστοὺς καὶ μελιτούττας. λείπει γὰρ ὁ καί σύν‐ δεσμος.⟧
sch av 568	ὀρχίλος ὄρνις: ⟦Διὰ τὰς μοιχείας τοῦ Διὸς τὸν ὄρνιν παρέλαβεν.⟧ ἐπλάσατο τὸ ὄνομα τοῦ ὄρνιθος. ἐπεὶ κατωφερὴς ὁ Ζεὺς καὶ μοιχὸς, διὰ τοῦτο ὀρχίλον πα‐ ρείληχεν διὰ τοὺς ὄρχεις. τὸ δὲ σέρφον ἔνορχιν, ὡς κριὸν
5	ἔνορχιν. δῆλον δὲ ἐντεῦθεν ὅτι οὐχ, ὡς οἴονταί τινες, σπέρμα τι ὁ σέρφος. [ἔστι δὲ ζῷον μυρμηκῶδες.]
sch av 570	ἥσθην σέρφῳ: Ὡς καταφρονῶν αὐτοῦ φησι. καὶ δωρίζειν πολλάκις ἐπιτηδεύουσιν. —σέρφῳ: Σέρφος μύρμηξ πτερωτός. Vict.
sch av 571	ἀντὶ τοῦ εὐτελεῖς ὄρνιθας. R.
sch av 574	αὐτίκα Νίκη πέταται: Νεωτερικὸν τὸ τὴν Νί‐ κην καὶ τὸν Ἔρωτα ἐπτερῶσθαι. Ἄρχεννον γάρ φασι, τὸν Βουπάλου καὶ Ἀθήνιδος πατέρα, οἱ δὲ Ἀγλαοφῶντα, τὸν Θάσιον ζωγράφον, πτηνὴν ἐργάσασθαι τὴν Νίκην,
5	ὡς οἱ περὶ Καρύστιον τὸν Περγάμηνόν φασιν.
sch av 575	Ἶριν δέ γ’ Ὅμηρος: Ὅτι ψεύδεται παίζων. οὐ γὰρ ἐπὶ Ἴριδος, ἀλλ’ ἐπὶ Ἀθηνᾶς καὶ Ἥρας [Il. Ε, 778] αἱ δὲ βάτην τρήρωσι πελειάσιν ἴθμαθ’ ὁμοῖαι.	223
5	(ὁ δὲ ἐν ἑτέροις ποιήμασιν Ὁμήρου φασὶ τοῦτο φέρε‐ σθαι. εἰσὶ γὰρ αὐτοῦ καὶ ὕμνοι.)
sch av 579	σπερμολόγων: Ὄνομα ὀρνέων, ἃ ἐκ τοῦ ὀρύτ‐ τειν τὰ σπέρματα καὶ ἐσθίειν οὕτως ἐκλήθη. —κατα‐ φαγεῖν. R.
sch av 580	παρεχέτω, παρόσον εὑρετίς ἐστι τῶν καρπῶν. Ven.
sch av 581	οὐκ ἐθελήσει: Ἀντὶ τοῦ οὐ δυνήσεται· Ὅμηρος [Il. Φ, 366] «οὐδ’ ἐθέλει προρέειν.»
sch av 582	οἱ δ’ αὖ κόρακες: Ἐπιβεβούλευται, φησὶ, τοῖς ἀνθρώποις, ἐὰν μὴ τιμήσωσιν ὑμᾶς. τοὺς γὰρ βοῦς ἐπὶ γεωργίαν χρειώδεις ὄντας ἀνθρώποις τυφλοῦτε καὶ τὰ πρόβατα, (ἐξ ὧν τὴν ἐσθῆτα ἔχουσι). —καταροῦσι:
5	Καταρέσθαι, διαλύειν. Vict.
sch av 583	ἐπὶ πείρᾳ: Ἀντὶ τοῦ ἐπὶ βλάβῃ. ἢ ἵνα πειρα‐ θῶσιν ἡμῶν εἰ θεοὶ ἐσμέν.
sch av 584	μισθοφορεῖ δέ: Ὅτι οἱ ἰατροὶ μισθῷ ἰατρεύουσι. R. V. ὁ δέ ἀντὶ τοῦ γάρ. (τοῦτο δὲ εἶπεν) ἐπεὶ Λαομέ‐ δοντα τῆς τειχοδομίας μισθὸν ᾔτησεν
sch av 588	τὰς οἰνάνθας: Οἰνάνθη ἡ πρώτη ἔκφυσις τῆς σταφυλῆς. ⟦καὶ Εὐριπίδης [Phoen. 236] «οἴναν θ’ ἃ κα‐ θαμέριον στάζεις τὸν πολύκαρπον οἰνάνθας ἱεῖσα βό‐ τρυν.»⟧
sch av 589	[γλαυκῶν λόχος: Γλαὺξ εἶδος ὀρνέου. λόχος δὲ τὸ σύστημα. ὅπερ ἄνω ἔφη νέφος.] (καὶ κερχνηίδων: Μήποτε καὶ ἐν τοῖς πρόσθεν οὐχὶ κερχνὴς γραπτέον, ἀλλὰ κερχνηὶς σὺν τῷ ι, ὡς Νη‐
5	ρηίς. νῦν γὰρ κερχνηίδων εἶπεν.) ⟦κνῖπες δὲ εἴδη ζωϋ‐ φίων μικρά.⟧
sch av 598	γαῦλον κτῶμαι: Γαῦλος Φοινικικὸν σκάφος, καὶ νῦν προπερισπωμένως, ἐπὶ δὲ τοῦ ἀγγείου ὀξυτό‐ νως. Καλλίμαχος [fr. 217] (Κυπρόθε Σιδόνιός με κατήγαγεν ἐνθάδε γαῦλος.)
5	Ἄλλως. γαῦλος, πλοῖόν τι φόρτιμον, ὡς καὶ σκάφη ἀπὸ τῶν σκευῶν. Ὅμηρος [Od. Ι, 223] «γαῦλοί τε σκαφίδες τε.» ὡς αἱρετωτέρου δὲ ὄντος τῶν ἄλλων πάντων καὶ ἀκινδύνου τοῦτό φησι.
sch av 601	πλὴν εἴ τις ὄρνις: ⟦Παροιμία ἐστὶν, οὐδείς με θεωρεῖ, πλὴν ὁ παριπτάμενος ὄρνις. Ἄλλως.⟧ παροιμία τοῦτο, οὐδεὶς οἶδε τί ὡμίλησα, πλὴν ὁ παριπτάμενος ὄρνις. τοῦτο ἐλέγετο ἐπὶ τῶν ἀγνώστων.
sch av 602	τὰς ὑδρίας: Ἐν ὑδρίαις γὰρ ἔκειντο οἱ θησαυ‐ ροί.
sch av 603	πῶς δ’ εἰς γῆρας: Ἀντὶ τοῦ πῶς εἰς πολυχρο‐ νιότητα προκόψουσιν.
sch av 609	οὐκ οἶσθ’ ὅτι πέντε γενεὰς: Κακῶς καὶ τοῦτο παρὰ τὸ Ἡσιόδειον [fr. 50] παίζει ἐννέα γὰρ ζώει γενεὰς λακέρυζα κορώνη.
sch av 614	⟦οὐδὲ θυρῶσαι: Τοὺς ναοὺς ὡς τοῖς θεοῖς. θά‐ μνοις δὲ,⟧ συμφύτοις τόποις. —πρινιδίοις: ἀντὶ τοῦ πρίνοις. R. V. (σεμνοῖς δὲ, τοῖς τιμίοις.)	Column end
sch av 617	(δένδρον ἐλαίας: Ὅτι εὕρημα θεῶν. Ἀθηνᾶς γάρ.)
sch av 618	κοὐκ εἰς Δελφούς: Ἔνθα τὰ μαντεῖά εἰσιν, ἐν μὲν Δελφοῖς τὰ τοῦ Ἀπόλλωνος, ἐν δὲ Λίβυσι τὰ τοῦ Ἄμμωνος.
sch av 620	[ταῖσι κομάροις: Ὅτι τὰς μὲν κομάρους θη‐ λυκῶς φησιν, ἀρσενικῶς δὲ τοὺς κοτίνους. εἴδη δὲ δέν‐ δρων ταῦτα.)
sch av 626	⟦ὦ φίλτατ’ ἐμοὶ: Κορωνὶς καὶ εἴσθεσις χοροῦ, ἐπῳδικὴ μὲν διὰ τὸ μετὰ τὴν διπλῆν τίθεσθαι, προῳ‐ δικὴ δὲ διὰ τὸ προτίθεσθαι ἑτέρας περιόδου στίχων καὶ κώλων ιβʹ. ὧν ὁ πρῶτος καὶ δεύτερος καὶ ιαʹ καὶ ιβʹ
5	ἀναπαιστικοὶ τετράμετροι καταληκτικοί. ὁ τρίτος ἀσυν‐ άρτητος ἐξ ἀναπαιστικῶν πενθημιμερῶν· ἐξ ἀναπαι‐ στικοῦ πενθημιμεροῦς αἰολικοῦ διὰ τὸ ἔχειν τὸν πρῶτον πόδα ἴαμβον καὶ τροχαϊκοῦ ὁμοίου πενθημιμεροῦς. ὁ τέταρτος ὅμοιος. τὸ εʹ ἀναπαιστικὸν πενθημιμερὲς τὸν
10	δεύτερον ἔχον πόδα τετράβραχυν. τὸ ϛʹ τροχαϊκὸν δί‐ μετρον ἀκατάληκτον τὸν πρῶτον ἔχον πόδα τρίβραχυν. τὸ ζʹ ἀναπαιστικὴ βάσις. τὸ ηʹ τροχαϊκὸν ἑφθημιμερὲς τὸν πρῶτον ἔχον πόδα τρίβραχυν. ὁ θʹ ἰαμβικὸς τρί‐ μετρος βραχυκατάληκτος. ὁ δέκατος ἀσυνάρτητος ἐξ
15	ἰαμβικῆς βάσεως καὶ τροχαϊκοῦ ἰθυφαλλικοῦ. ἐπὶ τῷ τέλει κορωνίς.⟧ ἐξ ἐχθίστου: Ἀπὸ τῆς ἔχθρας εἰς φιλίαν μεταπί‐ πτων.
sch av 628	ἐπαυχήσας: Ἀντὶ τοῦ μεγαλοφρονήσας διὰ τῶν σῶν λόγων.
sch av 629	ἐπηπείλησα: Ἐπαγγειλάμενος ὤμοσα.
sch av 637	(τἀμὰ τρίψειν: Χαριέντως εἶπε τρίψειν ὡς ἐπὶ ἐσθῆτος.)
sch av 638	⟦καὶ μὴν μὰ τὸν Δία: Εἴσθεσις περιόδου ἀμοι‐ βαίας ἐκ στίχων ἰαμβικῶν τριμέτρων ἀκαταλήκτων εἴ‐ κοσι. ὧν τελευταῖος καὶ Μανόδωρε λαμβάνετε τὰ στρώματα.
5	ἐν εἰσθέσει δὲ στίχοι ἀναπαιστικοὶ τετράμετροι. ἐπὶ ταῖς ἀποθέσεσι παράγραφος.⟧
sch av 639	οὐδὲ μελλονικιᾶν: Ὅτι βραδὺς ἦν περὶ τὰς ἐξόδους, καὶ ὡς οἱ διαβάλλοντες, οὐχὶ προνοητικὸς ἦν, ἀλλ’ ἀμελητής. τινὲς δέ φασι διὰ τὸ προνοητικὸν καὶ μὴ προπετὲς τοιοῦτον αὐτὸν εἶναι. —ὁ Νικίας υἱὸς
5	Ἀλκιβιάδου, ὃς ἀνεβάλλετο ἀπελθεῖν εἰς Σικελίαν. R. V.
sch av 640	ἀλλ’ ὡς τάχιστα δεῖ τι δρᾶν: Ὁ ἔποψ παρα‐ κελεύεται αὐτοῖς εἰς τὴν νοσσιὰν εἰσελθεῖν, ἵνα αὐτῶν ἀποστάντων σχοίη καιρὸν ἡ παράβασις. ⟦τὸ δὲ κάρφη καὶ φρύγανα ἐκ παραλλήλου τὸ αὐτό.⟧
sch av 645	Κριῶθεν: Γράφεται καὶ Θρίηθεν καὶ ἔστι δῆ‐ μος τῆς Οἰνηίδος, ἐὰν δὲ Κριῶθεν, τῆς Ἀντιοχίδος. Ἄλλως. Κριὸς δῆμος τῆς Ἀντιοχίδος φυλῆς, ἀπὸ Κριοῦ τινος ὠνομασμένος. ἀναγράφει δὲ τοὺς ἐπωνύμους τῶν
5	δήμων καὶ φυλῶν Πολέμων.	224
sch av 648	ἐπανάκρουσαι: ⟦Ἐπανάκαμπτε. ἡ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν τὰς ἡνίας ἀνακρουομένων ἢ τὰς ναῦς. Ἄλ‐ λως.⟧ ἀντὶ τοῦ ὑπόστρεψον, ἐπάνιθι. ἐπανάκρουσις δέ ἐστι κυρίως τὸ ἐπισχεῖν τὴν ἐπερχομένην ναῦν μεθ’
5	ὁρμῆς εἰς τὸν ὅρμον, ἵνα μὴ προσελθοῦσα θραυσθῇ. καὶ νῦν δὲ τὸ πάλιν ἐπὶ τοῦ ὀπίσω. ἀπὸ τῶν εἰς τοὔμπρο‐ σθεν ἐρεσσόντων. ἢ ἀντὶ τοῦ ᾄσας πρὸ τούτου πάλιν ᾆσον καὶ ἐπανάλαβε.
sch av 649	πρὸς ἀλλήλους τοῦτό φησι. R.
sch av 651	ὅρα νῦν ὡς ἐν Αἰσώπου λόγοις: Ὅτι σαφῶς ἀνετίθεσαν Αἰσώπῳ τοὺς λόγους, καὶ τοῦτον τὸν παρὰ τῷ Ἀρχιλόχῳ λεγόμενον, καίτοι πρεσβυτέρῳ ὄντι.
sch av 654	μηδὲν φοβηθῇς: Ἐπειδὴ μετὰ ὀρνίθων ὄντες ἀπορνιθωθῆναι ἔμελλον, προκατασκευάζει δι’ ὧν ἔμελ‐ λον τούτου τυχεῖν. ⟦τὸ δὲ οὕτω ἀντὶ τοῦ ἐπὶ ταύταις ταῖς συνθήκαις. παίσωμεν δὲ, χορεύσωμεν.⟧
sch av 656	ὀνόματα τῶν οἰκετῶν μετὰ τῶν πρὸς ὄρνιθας ἀφικομένων. R. V
sch av 659	ἀντὶ τοῦ μουσικήν. R. V.
sch av 660	ἀντὶ τοῦ συγχορεύσωμεν αὐτῇ. R. V. ἀγαγών. R.
sch av 661	⟦ὦ τοῦτο μέντοι: Εἴσθεσις ὁμοίας ἑτέρας πε‐ ριόδου ἐκ στίχων ἰαμβικῶν τριμέτρων ἀκαταλήκτων ιεʹ. ἐπὶ τῷ τέλει κορωνὶς, ἐξιόντων τῶν ὑποκριτῶν. ἐκ‐ βίβασον δὲ, ἔκβαλον, ἐξάγαγε.⟧
sch av 662	ἐκ τοῦ βουτόμου: Φυτάριον παραπλήσιον κα‐ λάμῳ, ὃ ἐσθίουσιν οἱ βόες. Ἄλλως. φυτάριον παρα‐ ποτάμιον, (ὃ τοῖς βουσὶ παρασκευάζουσι). τοῦτο δὲ λέ‐ γεται, ὡς τῆς Πρόκνης ἐγκρυπτομένης τῇ ὕλῃ. [αὐτοῦ
5	δὲ, αὐτόθι, ἐν τῷ θεάτρῳ.]
sch av 664	ποικίλον γὰρ καὶ ἄξιον θέας. R. V.
sch av 667	ὦ Ζεῦ πολυτίμηθ’: Ἑταιρίδιον πρόσεισι, τὰ ἄλλα μὲν κεκαλλωπισμένον, τὴν δὲ κεφαλὴν ὄρνιθος ἔχον ὡς ἀηδόνος.
sch av 668	ὡς δ’ ἁπαλὸν: Ἅμα λέγων ψηλαφᾷ αὐτήν. (διαμηρίζοιμ’ ἂν, συνουσιάσαιμι.)
sch av 670	ὅσον δ’ ἔχει τὸν χρυσὸν: Ἅμα πρὸς τὸ ποι‐ κιλόδειρον τοῦ ὀρνέου καὶ πρὸς τὸν πολὺν κόσμον τῆς ἑταίρας.
sch av 672	ῥύγχος ὀβελίσκοιν ἔχει: Εἰς ὀξὺ γὰρ λήγει ἡ κεφαλὴ ὡς ὀβελίσκος.
sch av 673	ἀπολέψαντα χρὴ: Ἀντὶ τοῦ ἀφελόντα τὸ προσ‐ ωπεῖον. ὡς ἐν θυμέλῃ γὰρ προσωπεῖον ἐξῆλθεν ἔχουσα. τῇ τροπῇ δὲ ἐχρήσατο. ⟦δέον δὲ εἰπεῖν φαγεῖν, εἶπε φι‐ λεῖν.⟧
sch av 676	ὦ φίλη, ὦ ξουθὴ: ⟦Τὸ πρὸ τῆς παραβάσεως τουτὶ κομμάτιον κώλων ἐστὶν ἀσυναρτήτων θʹ. ὧν τὸ αʹ χοριαμβικὸν ἑφθημιμερές. τὸ βʹ ἡμιόλιον. τὰ γʹ, ϛʹ, ζʹ, ηʹ ἀντισπαστικὰ γλυκώνεια. τὰ δʹ, θʹ ἑφθημιμερῆ.
5	τὸ εʹ ἡμιόλιον. ἐπὶ τῷ τέλει παράγραφος.⟧ (ἔλυσεν Ἀριστοφάνης τὸ ζήτημα, εἰ ἡ ὄρνις προγενεστέρα τοῦ ἄρρενος, ἢ ὁ ἄρρην τῆς ὄρνιθος.) ὡς πρὸς τὴν ἀηδόνα δὲ δοκεῖ λέγειν. φυσικώτερον δέ τινες πρὸς τὴν Μοῦ‐ σαν, ἀπὸ τοῦ μουσικοῦ ὀρνέου. —εὐμορφοτάτη. R.
sch av 679	ὡσεὶ ἔλεγε συγχορεύτρια. R. V.	Column end
sch av 682	ἀλλ’ ὦ καλλιβόαν κρέκουσα: Ὡς αὐλὸς γάρ ἐστι φθεγγομένη. ἢ ἐξῆλθεν ἔχουσα αὐλόν. τὸ δὲ κρέ‐ κουσα νῦν ἀντὶ τοῦ λαλοῦσα. κυρίως γὰρ τὸ τὴν κι‐ θάραν κρούειν. πολλάκις πρὸς αὐλὸν λέγουσι τὰς
5	παραβάσεις.
sch av 683	ἠρινοῖς: Ἐαρινοῖς εἶπε, παρόσον τῷ ἔαρι ἐν τῇ Ἀττικῇ φαίνονται ἀηδόνες. τὸ δὲ ὅλον πάλιν πρὸς τὴν Μοῦσαν. ὅτι τῷ ἔαρι ἐν ἄστει τελοῦσι τὰ Διονύσια.
sch av 685	⟦ἄγε δὴ φύσιν: Ἡ παροῦσα παράβασις ἐκ στί‐ χων ἐστὶ ληʹ, δῆλον δὲ ὡς ἀναπαιστικῶν τετραμέτρων καταληκτικῶν. ἐπὶ τῷ τέλει παράγραφος. ἀμαυρόβιοι: Γράφεται καὶ ἡμερόβιοι.⟧ —ἀμαυρό‐
5	βιοι: Ἀσθενεῖς, ἤγουν ἀμαυρὸν βίον ἔχοντες καὶ ἀσθενῆ. Vict. φύλλων γενεᾷ προσόμοιοι: Μετάβασις ἀπὸ τῶν ἔσω πρὸς τὸ θέατρον καὶ ἔστιν ἀνάπαιστος. ὡς θεοὶ δὲ ἐσό‐ μενοι προευτελίζουσι τοὺς ἀνθρώπους, παρὰ τὸ Ὁμη‐
10	ρικὸν [Il. Ζ, 146] οἵη περ φύλλων γενεὴ, τοιήδε καὶ ἀνδρῶν.
sch av 687	ταλαοὶ: Ὡς τληπαθεῖς καὶ τὰ καθημερινὰ εἰ‐ δότες, μὴ προορώμενοι δὲ τὰ μέλλοντα. ἔνιοι δὲ τὸ τα‐ λαοὶ διαιροῦσιν ὥστε εἶναι ἀλαοί.
sch av 691	φύσιν: Καλῶς φύσιν εἶπεν οἰωνῶν, γένεσιν δὲ θεῶν.
sch av 692	Προδίκῳ παρ’ ἐμοῦ: Ὅτι οὐκ ὀρθῶς Καλλίμα‐ χος τὸν Πρόδικον ἐν τοῖς ῥήτορσι καταλέγει. σαφῶς γὰρ ἐν τούτοις φιλόσοφος. μέμνηται δὲ τούτου καὶ ἐν Νε‐ φέλαις [260].
sch av 693	(Χάος ἦν καὶ Νὺξ: Ταῦτα οὐκ ἀναγκαῖον ἀπευ‐ θύνειν πρὸς τὰ Ἡσιόδου ἢ πρός τινα ἄλλου τινὸς γε‐ νεαλόγου.)
sch av 695	τίκτει πρώτιστον ὑπηνέμιον: Ὑπηνέμια κα‐ λεῖται τὰ δίχα συνουσίας καὶ μίξεως. καὶ τοῦτο δὲ οὐχ ὡς ἔτυχεν αὐτῷ προσέρριπται, ἀλλὰ ἀπὸ ἱστορίας τῆς κατὰ τοὺς Διοσκούρους. φασὶ γὰρ ἐξ ᾠοῦ αὐτοὺς γεγο‐
5	νέναι. καὶ ὅτι σύνηθες αὐτοῖς μᾶλλον ἀνεμιαῖον λέ‐ γειν. καὶ Πλάτων ἐν Θεαιτήτῳ [p. 151, E] «γόνιμον ἀνεμιαῖον τυγχάνει.»
sch av 697	εἰκὼς ἀνεμώκεσι δίναις: Ταῖς τοῦ ἀνέμου ὠκείαις συστροφαῖς ἐοικὼς, οἷον ταχύς. ἡ δὲ ὅλη σύστα‐ σις, ὅτι ἐκ τοῦ πτερωτοῦ Ἔρωτος τὰ ὄρνεά ἐστιν. ἀτό‐ πως μὴν καὶ ἀπιθάνως τῇ γενεαλογίᾳ κέχρηται.
sch av 703	(ἐσμὲν Ἔρωτος: Λείπει υἱοί.)
sch av 704	καὶ τοῖσιν ἐρῶσι: Σύμμαχος, διὰ τὸ τοὺς ἐρα‐ στὰς ὄρνιθας εὐγενεῖς χαρίζεσθαι τοῖς ἐρωμένοις. Δίδυ‐ μος δὲ, ἐπεὶ ἡ σίττη καὶ εἴ τι τοιοῦτον ὄρνεον δεξιὰ πρὸς ἔρωτας φαίνεται. «ἐγὼ μὲν, ὦ Λεύκιππε, δεξιὴ
5	σίττη.»
sch av 705	πολλοὺς δὲ καλοὺς: Ἀντὶ τοῦ μετὰ τὴν νεότητα ἠναγκάσαμεν ἀκαίρως ἑταιρεῖν. (ἀπομωμοκότας δὲ) ἀποταξαμένους. διεμήρισαν δὲ, συνουσίασαν. —τὰς συνουσίας μετέδωκαν. R.
sch av 707	⟦ὁ δὲ Περσικὸν ὄρνεον: Τὰ πολυτελῆ πάντα,
sch av 707	οἷς μόνος βασιλεὺς ἐχρῆτο, ἐκαλεῖτο Περσικά. καὶ νῦν οὐκ ἰδίως τις ὄρνις Περσικός. τινὲς δὲ τὸν ἀλεκτρυόνα. οἱ δὲ τὸν ταῶ.⟧	225
sch av 709	πρῶτα μὲν ὥρας: Παρὰ τὰ Ἡσιόδου [Op. 446] φράζεσθαι δ’ εὖτ’ ἂν γεράνου φωνὴν ἐπακούσῃς ⟦ὑψόθεν ἐκ νεφέων ἐνιαύσια κεκληγυίης,⟧ ἥ τ’ ἀρότοιό τε σῆμα φέρει καὶ χείματος ὥρην.
sch av 711	καὶ πηδάλιον τότε: Καὶ τοῦτο παρὰ τὸ Ἡσιό‐ δειον [ib. 45] αὐτίκα πηδάλιον μὲν ὑπὲρ καπνοῦ καταθεῖο. καὶ [ib. 627]
5	πηδάλιον δ’ εὐεργὲς ὑπὲρ καπνοῦ κρεμάσασθαι.
sch av 712	εἶτα δ’ Ὀρέστῃ: Ὀρέστης μανίαν προσποιού‐ μενος ἐν τῷ σκότει τοὺς ἀνθρώπους ἀπέδυεν.
sch av 713	ἴκτινος αὖ μετὰ ταῦτα: Ἐν Ἑλλάδι καιρῷ ἔαρος φαίνεται ἴκτινος, ὅτε κουρεύεται τὰ θρέμματα. πέκειν δὲ, ποκάζειν.
sch av 715	λῃδάριον: Θερίστριον ἢ εὐτελὲς ἱμάτιον θερινόν. σημείωσαι δὲ ὅτι ἐν συστολῇ τὸ πρίασθαι.
sch av 717	ἐλθόντες γὰρ πρῶτον: Μαντευσάμενοι γὰρ πρῶ‐ τον ἐκ τῶν ὀρνεομάντεων οὕτως ἐπὶ τὰ ἔργα χωρεῖτε.
sch av 719	ὄρνιν τε νομίζετε: Πάντα γὰρ οἰωνοὺς καλοῦσι καὶ τὰ μὴ ὄρνεα.
sch av 721	(σύμβολον ὄρνιν: Καὶ γὰρ ταῦτα συμβόλους ἐποίουν τὰ πρῶτα συναντῶντα καὶ ἐξ ἀπαντήσεώς τι προσημαίνοντα. ταῦτα δὲ πάντα Δημήτερι ἀνέκειτο, ὥς φησι Φιλόχορος.)
5	θεράποντ’ ὄρνιν: Ἐπεὶ πολλάκις εἰώθαμέν τινας τῶν θεραπόντων καλόποδας λέγειν καὶ καλοιωνίστους. ὄνον ὄρνιν: Λέγεται γάρ τι τοιοῦτον, ὡς συμβολικὸς ἐρωτώμενος περὶ ἀρρώστου, εἶδεν ὄνον ἐκ πτώματος ἀναστάντα, ἀκήκοε δὲ ἑτέρου λέγοντος, βλέπε πῶς
10	ὄνος ὢν ἀνέστη. ὁ δὲ ἔφη, ὁ νοσῶν ἀναστήσεται. καὶ ἀνέστη.
sch av 723	⟦ἢν οὖν: Ἔκθεσις τοῦ μακροῦ ἐκ κώλων ὁμοίων ἀναπαιστικῶν ιδʹ. ὧν τὰ μὲν ιβʹ δίμετρα ἀκατάληκτα. τὸ ιγʹ ἀναπαιστικὴ βάσις, ὃ καὶ παρατέλευτον ὀνομά‐ ζεται. τὸ τελευταῖον ἑφθημιμερές. ὑφ’ ὃ παράγραφος.⟧
5	τοὺς ὄρνιθας. R.
sch av 724	μάντεσι, Μούσαις: Ὥστε χρῆσθαι ἡμῖν καὶ εἰς μουσικὴν καὶ εἰς μαντείαν. πολλὰ γὰρ τῶν ὀρνέων μουσικά.
sch av 725	ταῖς τροπαῖς. R. V. —χειμῶνι: Ὅτι καὶ ἀνέμους καὶ καιροὺς προσημαίνουσιν. ⟦μετρίῳ δὲ πνίγει,⟧ συμ‐ μέτρῳ καύματι. λέγει δὲ τὸ ἔαρ.
sch av 728	ὥσπερ ὁ Ζεύς: Νεφεληγερέτης γάρ.
sch av 731	πλουθυγιείαν: Ἔμιξε τὰ δύο, διὸ μάλιστα οἱ ἄνθρωποι χαίρουσι καὶ δοκοῦσι τὸν βίον ἐπανορθοῦσθαι, ἐκ τούτου ἔμφασιν εὐδαιμονίας ἐμφαίνων.
sch av 732	γέλωτα: Καὶ τὰς ἄλλας ἡδονὰς, δι’ ὧν γέλως ἐστὶ καὶ χορεία καὶ θαλία. V. et R. qui καὶ χορεῖαι καὶ
sch av 732	εὐωχίαι.	Column end
sch av 733	γάλα τ’ ὀρνίθων: Τοῦτο ἐκ παροιμίας ἐπὶ τῶν λίαν εὐδαιμονούντων καὶ πάντα κεκτημένων. (Ἄλλως. τοῦτο ἐπὶ τῶν σπανίων ἔταττον. τὰ σπάνια οὖν, φησὶ, καὶ δυσεύρετα τῶν ἀγαθῶν παρέξομεν.)
sch av 734	κοπιᾶν: Ἐν πλησμονῇ γενόμενοι τῶν ἀγαθῶν ἀπειρηκέναι μέλλετε.
sch av 737	⟦Μοῦσα λοχμαία: Ἡ στροφὴ καὶ ᾠδὴ αὕτη κώλων ἐστὶ διαφόρων καὶ ἀσυναρτήτων ιϛʹ. ὧν τὸ πρῶτον πενθημιμερές. τὸ βʹ ἑφθημιμερὲς τοῦ αʹ ποδὸς ἑξαβράχεος. τὸ γʹ τροχαϊκὸν εὐριπίδειον. τὸ δʹ ἀσυνάρ‐
5	τητον προσῳδιακὸν καλούμενον, περὶ οὗ εἴρηται ἐν τῇ παραβάσει τοῦ Νεφελῶν δράματος. τὸ εʹ ὅμοιον τῷ βʹ. τὸ ϛʹ ὅμοιον τῷ δʹ, οὐκ ἐκ παίωνος δευτέρου ἀρχόμε‐ νον ὡς ἐκεῖνο, ἀλλ’ ἐκ δακτύλου. τὸ ζʹ ὅμοιον τῷ βʹ, πλὴν βραχυκατάληκτον. τὸ ηʹ ἀναπαιστικὸν δίμετρον
10	ἀκατάληκτον. καὶ τὸ ιδʹ. τὸ θʹ ἀσυνάρτητον ὅμοιον τοῖς ῥηθεῖσι. τὸ ιʹ ὅμοιον. τὸ ιαʹ χοριαμβικὸν δίμετρον ἀκατάληκτον, ἐκ διαλελυμένων χοριάμβων, τοῦ αʹ ἑξασυλλάβου, τοῦ δὲ δευτέρου πεντασυλλάβου. τὸ ιβʹ τροχαϊκὸν δίμετρον ἀκατάληκτον. τὸ ιγʹ δακτυλικὸν
15	ἑφθημιμερές. τὸ ιεʹ ἰαμβικὸν ἑφθημιμερές. τὸ ιϛʹ ὅμοιον τῷ πρώτῳ πενθημιμερὲς ἐκ διαλελυμένου χοριάμβου. ἐπὶ τῷ τέλει διπλῆ ἔσω νενευκυῖα διὰ τὴν ἀνταπόδο‐ σιν. εἰσὶ δὲ καὶ ταῦτα πολυσχημάτιστα.⟧ Μοῦσα λοχμαία: (Τὴν ἑαυτῶν λέγει, οἷον λο‐
20	χμίδα. Δίδυμος, ὅτι ἐγκεκρυμμένοι ἐν ταῖς λόχμαις εἰώθασι φωνεῖν. ὁ λόγος δὲ ἀπὸ τοῦ ποιητοῦ. Ἄλλως.) ἀντὶ τοῦ μέλος ὡς ὄρνιθος. οἰκείως λοχμαίαν Μοῦσαν καλοῦσι. διὰ μέσου τὸ τῆς φωνῆς μίμημα καὶ ἐπιμί‐ γνυσι τῷ τῆς ἀνθρωπείας. ἔστι δὲ τὸ ἑξῆς οὕτως· Μοῦσα
25	λοχμαία ποικίλη, μεθ’ ἧς ἐγὼ νόμους ἱεροὺς ἀναφαίνω. ξουθῆς δὲ εἶπε παρόσον τὰ πλεῖστα τῶν ὀρνέων ξουθὰ φαίνεται.
sch av 745	Πανὶ νόμους: Ἐπεὶ νόμιος ὁ θεὸς καὶ ὄρειος, καὶ τῶν ὀρνέων δὲ ἐν ὄρεσιν αἱ διατριβαί. ⟦σεμνᾷ δὲ μητρὶ,⟧ τῇ Ῥέᾳ.
sch av 749	ἔνθεν: Ἀπὸ τῶν ἐμῶν ποιημάτων ὥσπερ ἡ μέ‐ λιττα ἀπεβόσκετο.
sch av 750	Φρύνιχος ἀμβροσίων: Φρύνιχος τραγῳδίας ποιητὴς, ὃς ἐπὶ μελοποιίαις ἐθαυμάζετο. τέσσαρες δὲ ἐγένοντο Φρύνιχοι. ὁ μὲν εἷς οὗ νῦν μνημονεύει, Πολυ‐ φράδμονος παῖς, ποιητὴς ἡδὺς ἐν τοῖς μέλεσιν. ὁ ἕτερος,
5	Χοροκλέους παῖς, ὑποκριτής. τρίτος, Φρύνιχος ὁ κω‐ μικὸς, οὗ μέμνηται Ἕρμιππος ἐν Φορμοφόροις ὡς ἀλ‐ λότρια ὑποβαλλομένου ποιήματα. τέταρτος δέ ἐστιν Ἀθηναῖος τὸ γένος ὁ στρατηγήσας τὰ περὶ Σάμον (καὶ Ἀστυόχῳ προσθέμενος, ἐπιχειρήσας δὲ τῇ τοῦ δήμου
10	καταλύσει. περὶ ὧν ἐν τοῖς Βατράχοις [ad 1299] ἱκανῶς εἰρήκαμεν.)
sch av 752	⟦εἰ μετ’ ὀρνίθων: Εἰ μετ’ ὀρνίθων τις διάγειν βούλεται ἡδέως, τὸ λοιπὸν ὡς ἡμᾶς ἐλθέτω.⟧
sch av 754	⟦διαπλέκειν: Ἢ διαποικίλλειν ἢ διάγειν.⟧
sch av 755	⟦τῷ νόμῳ: Νόμον νῦν οὐ πάντα τὸν γεγραμ‐
sch av 755	μένον φησὶν, ἀλλὰ τὸ ἔθος.⟧	226
sch av 759	αἶρε πλῆκτρον εἰ μάχει: (Πλῆκτρον) ὅπλον ἀμυντήριον. ἡ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν ἀλεκτρυόνων. κἀκεῖ‐ νοι γὰρ ἔχουσι πλῆκτρα ἐν οἷς μάχονται. ἃ ἡμεῖς κέντρα λέγομεν τῶν ὀρνίθων, ἐκεῖνοι πλῆκτρα. πλῆκτρα δέ εἰσι
5	ἔμβολα χαλκᾶ τὰ ἐμβαλλόμενα τοῖς πλήκτροις τῶν ἀλεκτρυόνων.
sch av 761	⟦ἀτταγᾶς: Ὁ ἀτταγᾶς γὰρ κατάστικτός ἐστι ποικίλοις πτεροῖς.⟧
sch av 762	Σπινθάρου: Οὗτος κωμῳδεῖται ὡς βάρβαρος καὶ Φρὺξ, ⟦ἔτι δὲ καὶ ὁ Φιλήμων ⟧. —φρυγίλος δὲ ὄνομα ὀρνέου. R. V.
sch av 764	Ἐξηκεστίδης: Πολλαχοῦ προείπομεν ὅτι ξένος οὗτος. πολλαχοῦ δὲ καὶ παρὰ τοῖς ἄλλοις κωμῳδεῖται. νῦν δὲ ὅτι Κάρ.
sch av 765	φυσάτω πάππους: Εὐφρόνιός φησι πάππον ὄρ‐ νεόν τι εἶναι. πρὸς τὸ ὄνομα οὖν παίζει, ὅτι εἰ ἀναβάς τις πρὸς ἡμᾶς γενήσεται πάππος, ἕξει ἀποδεικνύναι φράτορας, ὅ ἐστι συγγενεῖς. οἱ γὰρ εὐθυνόμενοι ὡς ξένοι
5	ὀφείλουσι τοὺς ἰδίους πάππους ἀποδεικνύναι ἐκ φατρίας ἄνωθεν ὄντας. Καλλίμαχος οὐκ ἀναγράφει τὸν πάππον. (τρίτη δὲ μοῖρά ἐστι τῆς φυλῆς ἡ φρατορία, οὕστινας τριττὺν λέγει.)
sch av 766	εἰ δ’ ὁ Πεισίου προδοῦναι: (Οὐδὲν σαφὲς ἔχο‐ μεν τίς ὁ Πεισίου, οὐδὲ περὶ τῆς προδοσίας. ὅτι δὲ τῶν λίαν πονηρῶν ἐστι δηλοῖ Κρατῖνος ἐν Χείρωσι, Πυλαίᾳ, Ὥραις. εἴη δ’ ἄν τι συμπεπραχὼς τοῖς ἑρμοκοπίδαις ὁ
5	Πεισίου, οἵτινες, ὡς Φιλόχορός φησιν, ἐπὶ Χαβρίου θάνατόν τε κατεγνώσθησαν καὶ τὰ ὀνόματα αὐτῶν ἐστη‐ λιτεύθη καὶ ἐδημεύθη, καὶ τῷ κτείναντι κατ’ ἄνδρα ἐκηρύχθη τάλαντον. Ἄλλως.) οἱ μὲν τὸν Πεισίαν ἕνα εἶναι τῶν ἑρμοκοπιδῶν, (οἱ δὲ τὸν υἱὸν αὐτοῦ. ἐτη‐
10	ροῦντο δὲ οὗτοι, ὅπως ἂν δοῖεν τῆς περικοπῆς τιμωρίαν.) εἰ οὖν, φησὶν, ὁ υἱὸς Πεισίου ὅμοιος βούλεται εἶναι τῷ πατρὶ, γενέσθω πέρδιξ πανοῦργος. (Κρατῖνος Χείρωσι καὶ πρῶτον μὲν παρὰ ναυτοδικῶν ἀπάγω τρία κνώδαλ’ ἀναιδῆ, Πεισίαν, Ὀσφύωνα, Διιτρέφη.)
sch av 767	τοῦ πατρὸς νεόττιον: (Ὡς καὶ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ τοιούτου ὄντος, ἀποδρᾶναι ἀπὸ τῆς τοῦ πατρὸς πανουρ‐ γίας. Ἄλλως.) ὁ πέρδιξ ὄρνεον πανοῦργον, ὅπερ ἐξα‐ πατᾷ τοὺς θηρεύοντας αὐτό. εἰ οὖν, φησὶ, καὶ ὁ υἱὸς
5	αὐτοῦ τοιοῦτος βούλεται γενέσθαι, πέρδιξ γενέσθω ὅμοιος τῷ πατρί.
sch av 768	ἐκπερδικίσαι: (Διὰ τὸ πέρδικα αὐτὸν γενέσθαι. εἴρηται δὲ ἀπὸ τοῦ τοὺς πέρδικας) καταλαμβανομένους ὑπ’ ἀνθρώπων, μηχανᾶσθαι τοιαύτην σωτηρίαν. λαμβά‐ νοντες γὰρ κάρφη τοῖς ποσὶν, ὑπτίους ἑαυτοὺς ῥίπτουσι
5	καὶ οὕτως ἐπικαλύπτουσι καὶ ἐκκλίνουσι. (Ἄλλως. ἀντὶ τοῦ φυγεῖν. διαβάλλει δὲ ὡς κατεγνωσμένον καὶ φυγῇ ζημιωθέντα. οἱ δὲ πέρδικες πανοῦργοι ὄντες εὐ‐ χερῶς διαδιδράσκουσι τοὺς θηρευτὰς, [πολλάκις ὕπτιοι γενόμενοι καὶ ἐπιβάλλοντες ἑαυτοῖς κάρφη]. φησὶν οὖν ὅτι
10	καὶ παρ’ ἡμῖν γενόμενος δύναται πάλιν φεύγειν. Ἄλλως.
10	ἐξάγων τοὺς νεοσσοὺς ὁ πέρδιξ εἰς κατανομὴν ἐπὰν ἄν‐ θρωπον ἴδῃ, συρίζει· οἱ δὲ ὑπτίους ἑαυτοὺς τιθέασιν, ὡς μηδὲ ψηλαφῶντά τινα ἐπιγνῶναι. εἶτα ὀλίγον προελθόν‐ τος τοῦ ἀνδρὸς, πάλιν συρίζει ὁ πατήρ· οἱ δὲ ἐξίπτανται.	Column end
15	τοῦτο οὖν ἐστι τὸ ἐκπερδικίσαι. Ἄλλως. Δίδυμος ἐν τῷ περὶ διεφθορυίας λέξεως οὕτως. ἐπὰν ἴδῃ τὸν θηρευ‐ τὴν ἡ πέρδιξ, προκυλινδεῖται αὐτοῦ ἐπισπωμένη πρὸς ἑαυτήν. ὡς δὲ γίνεται περὶ τὸ ἀγρεῦσαι αὐτὴν, οἱ νεοσ‐ σοὶ φεύγουσιν, εἶτα καὶ αὐτὴ διαδρᾶσα ὕστερον αὐτοὺς
20	συνάγει.) —ἐκπερδικίσαι: Ἤγουν ἐκφυγεῖν. Vict.
sch av 769	⟦τοιάνδε: Ἡ ἀντῳδὴ καὶ ἀντιστροφὴ ὁμοία καθ’ ἕκαστόν ἐστι τῇ στροφῇ καὶ ἀντιστροφῇ. ἐπὶ τῷ τέλει αἱ συνήθεις δύο διπλαῖ.⟧
sch av 772	[κρέκοντες: Ἀντὶ τοῦ ἠχοῦντες. διὰ γὰρ τῆς τῶν πτερῶν κινήσεως ὕμνουν τὸν Ἀπόλλωνα.] —ἴακ‐ χον: Ἐβόων. Vict.
sch av 774	(παρ’ Ἕβρον: Ποταμὸν Θρᾴκης τὰ ῥεύματα ἔχοντα ἐκ Ῥοδόπης τοῦ Θρᾳκικοῦ ὄρους.) —ἐν δὲ τοῖς ποταμοῖς ποιοῦνται τὰς διατριβὰς τὰ ὄρνεα. V.
sch av 778	⟦νήνεμος αἴθρη: Οἷον, ὑπὸ τῆς εὐαερίας λῆξις κυμάτων ἐγένετο. τοῦ γὰρ ἀέρος εὐδιεινοῦ ὄντος καὶ ἡ θάλασσα ἡσύχασεν.⟧ —Ἄλλως. ἀντὶ τοῦ ἡσύχασεν ἡ θάλασσα κυμαίνουσα κατακηρουμένη. Vict.
sch av 780	ἀντὶ τοῦ ἐκτύπησεν. R.
sch av 782	ἄνακτας: Ἀντὶ τοῦ τοὺς θεούς. ἔνθεν καὶ ἀνά‐ κτορα τὰ ἱερά.
sch av 783	Ὀλυμπιάδες: Αἱ κατοικοῦσαι ἐν τῷ Ὀλύμπῳ. Vict.
sch av 784	εὐφήμησαν. R.
sch av 785	⟦οὐδὲν ἔστ’ ἄμεινον: Τὸ ἀντεπίρρημα ὅμοιον τῷ ἐπιρρήματι. ἐπὶ τῷ τέλει διπλῆ ἔξω νενευκυῖα.⟧
sch av 787	χοροῖσι τῶν τραγῳδῶν: Ὡς μακρῶν ὄντων τούτων.
sch av 789	⟦ἐφ’ ἡμᾶς: Ἐπὶ τὸ θέατρον.⟧
sch av 790	εἴτε Πατροκλείδης: Δοκεῖ ὁ Πατροκλείδης πο‐ λιτικὸς εἶναι καὶ λόγιος, ἄλλως δὲ κατασχημονῶν τῶν στρωμάτων, διὸ καὶ χεσᾶς ἐλέγετο. ἐξίδισε δὲ, ἐξετίλη‐ σεν, ἀπεπάτησεν.
sch av 793	εἴ τε μοιχεύων τις ὑμῶν ἐστιν, ὅστις τυγχάνει: ἀντὶ τοῦ, μοιχὸς ὅστις ἐστὶν ὑμῶν. R. V.
sch av 794	ἐν βουλευτικῷ: Οὗτος τόπος τοῦ θεάτρου, ὁ ἀνειμένος τοῖς βουλευταῖς, ὡς καὶ ὁ τοῖς ἐφήβοις ἐφη‐ βικός. παρ’ ὑμῶν δὲ, ἐκ τοῦ θεάτρου.
sch av 798	ὡς Διιτρέφης γε: Εὐφρόνιος τὰ περὶ τῷ τραχήλῳ τῆς πυτίνης κρεμάμενα ἱμαντάρια ἑκατέρωθεν πτερὰ καλεῖσθαι, καὶ ὅτι οὗτος πυτίνας ἔπλεκεν. ἀμάρτυρα δὲ ἀμφότερα. τινὲς εἰς πένητα εἰρῆσθαι διὰ τὸ ἀνυπόκρι‐
5	τον, ὡσεὶ ἔφη, μηδὲν ἔχων ἄλλο ἀλλ’ ἢ πίθου πόδας, ἢ χύτρας ὀμφαλούς. ὅτι δὲ ἦν νεόπλουτος οὗτος ἐνεφαί‐ νετο καὶ ἐν τοῖς Ἥρωσι («κἀπὸ τῆς Διιτρέφους τρα‐ πέζης,» εἰ μὴ ἐν εἰρωνείᾳ), καὶ πανταχοῦ ἅρπαξ καὶ πονηρὸς καὶ πολυπράγμων. (Πλάτων δὲ ἐν Ἑορταῖς
10	καὶ ξένον «τὸν μαινόμενον, τὸν Κρῆτα, τὸν μόγις Ἀττικόν.» Ἄλλως. οὗτος θάλλινα ποιῶν ἀγγεῖα ἐπλούτησε καὶ ἱππάρχησε καὶ ἐφυλάρχησεν.) πυτιναῖα μόνον ἔχων: Ὄρνεον μικρὸν ἡ πυτίνη. R. ὄρνεον μικρόν. πυτίνη δὲ πλέγμα ἐστίν. V.	227
sch av 799	εἶτ’ ἐξ οὐδενὸς μεγάλα πράττει: (Παρὰ τὰ γραφέντα ἐκ Μυρμιδόνων Αἰσχύλου.) λέγει δὲ ὅτι [ἀρτίως] μέγας ὄρνις γέγονε καὶ οὐχ ὁ τυχών.
sch av 800	ἱππαλεκτρυών: Ἀντὶ τοῦ βουλευτής. ὁ γὰρ ἀλεκτρυὼν ἐν τοῖς ὄρνισιν ἐντιμότατος.
sch av 801	⟦ταυτὶ τοιαυτί: Κορωνὶς εἰσιόντων αὖθις τῶν ὑποκριτῶν. οἱ δὲ στίχοι ἰαμβικοὶ τρίμετροι ἀκατάλη‐ κτοι νʹ. μετὰ δὲ τὸν ιθʹ στίχον κῶλον ἰαμβικὸν μονόμε‐ τρον ἀκατάληκτον. ἐπὶ τῷ τέλει κορωνίς.⟧ [ἐξῆλθον
5	μὲν οἱ δύο ἐπτερωμένοι καὶ ἀλλήλων χλευάζοντες τὰ σχήματα.]
sch av 803	ὠκυπτέροις: Τῶν πτερῶν τὰ μὲν καλεῖται πτίλα, τὰ δὲ πτερὰ, τὰ δὲ ὠκύπτερα.
sch av 805	εἰς εὐτέλειαν: Εὐτελῶς γεγραμμένῳ χηνί.
sch av 806	ἀποτετιλμένῳ: Ἀντὶ τοῦ ἀποκεκαρμένῳ. δύο δὲ εἴδη κουρᾶς, σκάφιον καὶ κῆπος. (τὸ μὲν οὖν σκάφιον, τὸ ἐν χρῶ· ὁ δὲ κῆπος τὸ πρὸ μετώπου κεκοσμῆσθαι.)
sch av 807	⟦ταυτὶ μὲν ᾐκάσμεθα: Διεσκέμμεθα.⟧ κατὰ τὸν Αἰσχύλον: Ἐκεῖνος γὰρ Λιβυστικὴν αὐ‐ τὴν καλεῖ παροιμίαν· ὅδ’ ἐστὶ μύθων τῶν Λιβυστικῶν λόγος,
5	πληγέντ’ ἀτράκτῳ τοξικῷ τὸν αἰετὸν, εἰπεῖν ἰδόντα μηχανὴν πτερώματος· τάδ’ οὐχ ὑπ’ ἄλλων, ἀλλὰ τοῖς αὑτῶν πτεροῖς ἁλισκόμεσθα. πεποίηκε γὰρ ὁ Αἰσχύλος ἀετὸν τετρωμένον λέγοντα
10	ταῦτα, ἐπειδὴ εἶδε τὸ βέλος ἐπτερωμένον καὶ ἐμπεπαρ‐ μένον αὐτῷ. καὶ ἡμεῖς οὖν, φησὶν, οὐχ ὑπ’ ἄλλων πάσχομεν ταῦτα, ἀλλὰ τῇ ἑαυτῶν γνώμῃ.
sch av 808	[τοῖς αὐτῶν πτεροῖς: Ὅλον τοῦτο ἐκ Μυρμι‐ δόνων Αἰσχύλου. τὸ δὲ, οὐχ ὑπ’ ἄλλων, ἀλλὰ τοῖς αὑτῶν πτεροῖς ἁλισκόμεθα, ἀντὶ τοῦ, ἑαυτοῖς ταῦτα πεποιή‐ καμεν.]
sch av 809	ἄγε δὴ τί χρὴ δρᾷν: Ἔν τισιν ὅλον ἕν. ἐν ἐνίοις δὲ τὸ ἄγε δὴ τοῦ ἔποπος.
sch av 810	μέγα: Παράδοξον, ὃ οὐκ ὠνόμασταί ποτε. τοῖς θεοῖς: Τοῖς ὄρνισι δηλονότι.
sch av 815	ἔοικε καὶ ἐκ τούτων Σπάρτη πόλις καλεῖσθαι τότε. V.
sch av 816	οὐδ’ ἂν χαμεύνην: (Δίδυμός φησιν, οὐδ’ ἂν σπάρτον, ᾧ χρησαίμην,) οὕτω μισῶ τὴν Σπάρτην. χαμεύνη δὲ, ταπεινὴ κλίνη. ὅθεν καὶ τὸ ὄνομα εἴλη‐ φεν. Ἄλλως. οὐδ’ ἂν τὴν χαμεύνην ὀνομάσαιμι
5	σπάρτην, εἴ γε κειρίας ἔχοιμι, καὶ μὴ σπαρτίον δεή‐ σαι μοι αὐτῇ ἐντεῖναι. ⟦ἡ δὲ χαμεύνη εὐτελής ἐστιν.⟧ ἡ δὲ κειρία εἶδος ζώνης ἐκ σχοινίων, παρεοικὸς ἱμάντι, ᾗ δεσμοῦσι τὰς κλίνας.
sch av 819	ἀντὶ τοῦ ὑπερήφανον. R.V. Νεφελοκοκκυγίαν:
sch av 819	Παρὰ τὰς νεφέλας καὶ τὸν κόκκυγα. ἔστι δὲ εἶδος ὀρ‐ νέου. χαῦνον δὲ ἀντὶ τοῦ πλατὺ καὶ μέγιστον. τὰ γὰρ χαῦνα εἰς πλάτος ἁπλοῦται.	Column end
sch av 822	ἵνα καὶ τὰ Θεαγένους: Προείρηται ὅτι πένης οὗτος, ἔλεγε δὲ ἑαυτὸν πλούσιον. εἰσὶ δὲ ἄλλοι δύο Θεαγένεις, εἷς μὲν ὁ περὶ Ὁμήρου γράψας, ἕτερος δὲ ὁ ἐπὶ μαλακίᾳ σκωπτόμενος. (Ἄλλως. λέγεται
5	ὅτι μεγαλέμπορός τις ἐβούλετο εἶναι, περαΐτης ἀλαζὼν, ψευδόπλουτος. ἐκαλεῖτο δὲ καπνὸς, ὅτι πολλὰ ὑπι‐ σχνούμενος οὐδὲν ἐτέλει. Εὔπολις ἐν Δήμοις.)
sch av 823	τά τ’ Αἰσχίνου γε ἅπαντα: Καὶ οὗτος πένης, θρυπτόμενος καὶ αὐτὸς ἐπὶ πλούτῳ, καὶ λέγων ἑαυτὸν πλούσιον. ἦν δὲ Αἰσχίνης Σελλοῦ. ἔλεγον δὲ ἐκ μετα‐ φορᾶς τοὺς τοιούτους Σελλούς. καὶ τὸ ἀλαζονεύεσθαι δὲ
5	σελλίζειν.
sch av 824	τὸ Φλέγρας πεδίον: Ἔξωθεν ὑπακουστέον τὸν ἤ διασαφητικὸν σύνδεσμον. βέλτιον, φησὶ, πιστεύειν τὰ χρήματα τούτων ἐν Νεφελοκοκκυγίᾳ ἀποκεῖσθαι, ἢ εἰς τὸ Φλέγρας πεδίον. διαβάλλει δὲ αὐτὸ ὡς κἀκεῖνο
5	πεπλασμένον ὑπὸ τῶν ποιητῶν. ἔστι δὲ τῆς Θρᾴκης πεδίον. Δίδυμος δέ φησι, διὰ τὴν ὁμοιότητα τῶν ὀνο‐ μάτων τῆς Φλέγρας καὶ τῆς Νεφελοκοκκυγίας.
sch av 825	κᾆθ’ ὑπερηκόντισαν: Δέον εἰπεῖν κατεπολέμη‐ σαν, φησὶ τοῖς ἀλαζονεύμασιν αὐτῶν ὑπερεβάλοντο αὐτούς.
sch av 827	τῷ ξανοῦμεν τὸν πέπλον: Τῇ Ἀθηνᾷ πολιάδι οὔσῃ πέπλος ἐγίνετο παμποίκιλος, ὃν ἀνέφερον ἐν τῇ πομπῇ τῶν Παναθηναίων.
sch av 828*	τί οὐκ Ἀθηναίαν: Ὅτι τὴν θεὸν οὕτως ἔλε‐ γον Ἀθηναίαν. διὸ καὶ τὴν πολῖτιν οὐκ Ἀθηναίαν, φεύγοντες τὴν ὁμωνυμίαν, [ἀλλ’ ἀστήν. φαίνονται μέντοι καὶ τὴν πολῖτιν Ἀθηναίαν λέγοντες πανταχοῦ].
sch av 829	καὶ πῶς ἂν ἔτι γένοιτο: Ἐὰν τὴν Ἀθηνᾶν στήσωμεν πολιοῦχον γυναῖκα οὖσαν.
sch av 831	οὗτος διεβάλλετο ὡς γυναικώδης. R. ὡς γυναι‐ κώδης οὗτος κωμῳδεῖται. V.
sch av 832	τῆς πόλεως τὸ Πελαργικόν: Ὅτι Ἀθήνησι τὸ Πελαργικὸν τεῖχος (ἐν τῇ ἀκροπόλει), οὗ μέμνηται Καλλίμαχος [fr. 283] «Τυρσηνῶν τείχισμα Πελαργι‐ κόν.»
sch av 833	ὄρνις ἀφ’ ἡμῶν: (Μήποτε νῦν) τὸν ἀλεκτρυόνα λέγει. (Μῆδος γὰρ λέγεται. Ἄρεως δὲ νεοττὸς, ἐπεὶ ἄλκιμος καὶ μάχιμος.)
sch av 835	Ἄρεως νεοττός: (Νεοττοί τινες ἀλεκτρυόνες λέγονται ὡς καὶ Μηδικοί. ἴσως δέ τις ἦν καλὸς παῖς νεοττός τοὔνομα, πρὸς ὃν παίζει, ὦ νεοττὲ δέσποτα. οὕτω Δίδυμος. Ἄλλως.) ἐπεὶ μάχιμος ὁ ἀλεκτρυών.
5	φασὶ δὲ αὐτὸν ἄνθρωπον ὄντα κατασταθῆναι ὑπὲρ Ἄρεως ἐν τῷ οἴκῳ Ἡφαίστου, τηρεῖν αὐτοῦ τὴν ἄφιξιν διὰ τὴν μοιχείαν τῆς Ἀφροδίτης. ὁ δὲ ἀπεκοιμήθη. φωραθεὶς οὖν ὁ Ἄρης, εἰς τὸ τοιοῦτον αὐτὸν μετέβαλεν ὄρνεον ὡς ἠμεληκότα τῆς φυλακῆς. ⟦ὁ δὲ μεμνημένος,
10	τὴν ὥραν ἐκείνην ἄρχεται ᾄδειν, τὴν τοῦ ἡλίου προαι‐ σθόμενος ἄνοδον, καθ’ ἣν ὁ Ἥφαιστος εἰώθει ἐπανή‐
10	κειν οἴκαδε.⟧	228
sch av 836	ὥσθ’ ὁ θεὸς ἐπιτήδειος: Δίδυμός φησι τὸ Πε‐ λαργικὸν τεῖχος ἐπὶ πετρῶν κεῖσθαι. (Ἄλλως. τὸ Πελαργικὸν καὶ αὐτὸ τραχύ. ἀλλὰ διὰ τί ἐπιτήδειος ἐπὶ πετρῶν οἰκεῖν, εἴπερ ἀλεκτρυών ἐστιν, εἰ μὴ τὸν
5	πελαργὸν, ἅμα παίζων καὶ πρὸς τὸ ὄνομα; ἀλλὰ διὰ τί Περσικὸν, ἢ Ἄρεος νεοττός;)
sch av 839	χάλικας: Λίθους. V. ἀποδὺς ὄργασον: Κυρίως πίσσωσαι. ὀργὴ γὰρ παρ’ Ἴωσιν ἡ πίσσα. (σημαίνει δὲ καὶ τὸ σπαργᾶν ὀργίζε‐ σθαι. νῦν δὲ ἀντὶ τοῦ μάλαξον. Εὔπολις Προσπαλτίοις
5	«ἢ πηλὸν ὀργάζειν τινά.»)
sch av 840	(κατάπες’ ἀπὸ τῆς κλίμακος: Τοῦτο ἔκθλιψιν πέπονθε τοῦ κατάπεσε δευτέρου ἀορίστου. οὐ γὰρ ἐν χρήσει τὸ ἔπεσα, ἵνα καὶ τὸ πέσον.)
sch av 841	τὸ πῦρ ἔγκρυπτ’ ἀεί: (Ἵνα σχῇ αὐτὸ, εἰ χρεία γενήσεται φυλακῆς.) εἰώθασι γὰρ ἐν ταῖς φυλακαῖς πυρκαϊὰς καίειν.
sch av 842	κωδωνοφορῶν: Οἱ περίπολοι οἱ τὰς φυλακὰς περισκοποῦντες ἐρχόμενοι ἐπὶ τοὺς φύλακας κώδωνας εἶχον, καὶ διὰ τούτων ἐψόφουν, πειράζοντες τὸν καθεύ‐ δοντα, καὶ ἵνα οἱ φυλάττοντες ἀντιφθέγγωνται. (μή‐
5	ποτε δὲ παρακωμῳδεῖ τὸν Εὐριπίδου Παλαμήδην οὐ πρὸ πολλοῦ δεδιδαγμένον.)
sch av 843	εἰς θεοὺς ἄνω: Ἐπεὶ μεταξὺ γῆς καὶ οὐρανοῦ ἐστιν ὁ ἀήρ.
sch av 846	οἴμωζε παρ’ ἐμὲ: Παίζων τοῦτό φησιν, ἐπειδὴ εἶπεν αὐτῷ παρ’ ἐμέ.
sch av 849	πομπεύσοντα. R.
sch av 850	τὴν χέρνιβα: Ἀντὶ τοῦ τὸ ὕδωρ. ⟦Δημοσθένης [p. 618] «καὶ χερνίβων καὶ κανῶν ἁψόμενον.» εἴη δ’ ἂν ἀπὸ εὐθείας τῆς χέρνιψ.⟧
sch av 851	⟦ὁμορροθῶ: Κορωνὶς καὶ εἴσθεσις μετὰ χοροῦ καὶ στροφὴ κώλων διαφόρων θʹ. ὧν τὸ αʹ περίοδος ἐξ ἰαμβικῆς βάσεως καὶ τροχαϊκῆς καταληκτικῆς. τὰ ἑξῆς τρία τροχαϊκὰ, τὸ μὲν ἑφθημιμερὲς, τὸ δὲ πενθημι‐
5	μερὲς, τὸ δ’ ἀκατάληκτον δίμετρον, ὡς καὶ τὸ ὄγδοον. τὸ ϛʹ ἀναπαιστικὴ βάσις. τὸ ζʹ ἰαμβικὸν ἑφθημιμερὲς καὶ τὸ θʹ. τινὲς δὲ προστιθέασι καὶ «ᾠδάν.» ὑφ’ ὃ κο‐ ρωνίς.⟧ (ὁμορροθῶ: Σοφοκλέους ἐκ Πηλέως, ἀντὶ τοῦ, τὸ
10	αὐτὸ φρονῶ. ὁμορροθεῖν δὲ κυρίως τὸ ἅμα καὶ συμ‐ φώνως ἐρέσσειν. νῦν δὲ ἀντὶ τοῦ συνεργῶ τῇ εἰς θεοὺς θυσίᾳ.)
sch av 852	συμπαραινέσας ἔχω: Ἀντὶ τοῦ συμπαρῄνεσα.
sch av 853	προσόδια μεγάλα: (Ἀπὸ τῶν προσόδων.) οὕτω δὲ ἔλεγον τὰς προσαγομένας τοῖς θεοῖς πομπὰς, καὶ προσόδια τὰ εἰς πανηγύρεις τῶν θεῶν ποιήματα παρὰ τῶν λυρικῶν λεγόμενα.
sch av 857	Πυθιὰς βοὰ: Βοᾷ ὁ αὐλητής. εἴρηται ὅτι ἐπὶ ταῖς θυσίαις ηὔλουν. Ἄλλως. ἡ μετ’ αὐλοῦ γινο‐ μένη βοή. τὸ Πύθιον μέλος. ἔνθεν καὶ πυθαύλης γίνε‐ ται. οὕτω δὲ ἔλεγον τὸν παιᾶνα. καὶ τοῦτο δὲ ἐκ
5	Πηλέως.
sch av 858	Χαῖρις ᾠδάν: Ὡς αὐτομάτως ἐπιόντος αὐτοῦ ταῖς εὐωχίαις. ἦν δὲ ⟦ὁ Χαῖρις οὗτοσ ⟧ κιθαρῳδὸς ψυ‐ χρὸς καὶ γέγονεν αὐλητής. μνημονεύει δὲ αὐτοῦ καὶ Φερεκράτης ἐν Ἀγρίοις «φέρ’ ἴδω κιθαρῳδὸς τίς	Column end
5	«κάκιστος ἐγένετο; (ὁ Πεισίου Μέλης. μετὰ δὲ Μέ‐ «λητα τίς; ἔχ’ ἀτρέμ’, ἐγᾦδα, Χαῖρις.» ἔστι καὶ) ἕτε‐ ρος αὐλητὴς, οὗ μνημονεύει Κρατῖνος ἐν Νεμέσει.
sch av 859	⟦παῦσαι σὺ: Εἴσθεσις συστηματικὴ ἀμοιβαίας ἓξ περιόδους ἔχουσα. τῆς δὲ πρώτης στίχοι τρεῖς ἰαμ‐ βικοὶ ἀκατάληκτοι. καὶ ἐν ἐκθέσει ἕτερος ὁμοίως. ὑφ’ ὃν παράγραφος.⟧ ἔξεισιν ἱερέα καὶ αὐλητὴν ἔχων.
sch av 861	[οὔπω κόρακ’ εἶδον: Ἴσως ὡς μέλανα σκώ‐ πτει. ἔοικε δὲ ὁ αὐλητὴς διεσκευάσθαι εἰς κόρακα. φόρβιον δέ ἐστι τὸ περικείμενον τῷ στόματι τοῦ αὐ‐ λητοῦ δέρμα, ἵνα μὴ σχισθῇ τὸ χεῖλος αὐτοῦ.]
5	(ἐμπεφορβιωμένον: Φορβειά ἐστιν ὁ χαλινός. Ἡρω‐ διανὸς ἐν τῇ βίβλῳ φησὶ τῆς Ὀδυσσειακῆς προσῳδίας τὸ φορβειά διὰ τῆς εἰ διφθόγγου γράφεσθαι καὶ ὀξυ‐ τόνως.)
sch av 864	⟦δράσω τάδ’· ἀλλὰ: Ἡ δευτέρα περίοδος κώ‐ λων καὶ στίχων ἐστὶ δέκα. ὧν ὁ πρῶτος ἰαμβικὸς τρίμετρος ἀκατάληκτος. τὸ βʹ ἀντισπαστικὸν τρίμετρον ἀκατάληκτον ἐξ ἐπιτρίτων καὶ σπονδείου. τὸ γʹ ὅμοιον ἐξ
5	ἐπιτρίτων καὶ αὐτὸ τρίμετρον βραχυκατάληκτον. τὸ τέταρτον ὅμοιον δίμετρον ἀκατάληκτον. τὸ εʹ καὶ ϛʹ δίμε‐ τρα βραχυκατάληκτα τροχαϊκά. ὁ ζʹ ὅμοιος τῷ αʹ, τὸν βʹ ἔχων πόδα χορεῖον. τὸ ηʹ ὅμοιον τῷ γʹ. τὸ θʹ ἀναπαιστι‐ κὸν ἑφθημιμερές. τὸ ιʹ Ἰωνικὸν ἀπὸ μείζονος τρίμετρον
10	βραχυκατάληκτον. ἐν ἐκθέσει δ’ ἴαμβος τῷ πρώτῳ ὅμοιος. ὑφ’ ὃν παράγραφος.⟧
sch av 865	τῇ Ἑστίᾳ τῇ ὀρνιθείῳ: Ἐμιμήσατο τὰ τῶν ἀνθρώπων ἤθη. καὶ γὰρ ἔθος ἀπὸ τῆς Ἑστίας ἀπάρ‐ χεσθαι (ἐν ταῖς θυσίαις). ἔμιξε δὲ τὰ ἐπίθετα τῶν θεῶν τοῖς ὀρνέοις, Ἑστίᾳ ὀρνιθείῳ καὶ ἰκτίνῳ ἑστιούχῳ
sch av 869	(ὦ σουνιέρακε: Ἐπεὶ περὶ ὀρνίθων ὁ λόγος, ἀντὶ τοῦ Σουνιάρατε. φαίνεται δὲ εἶναι Ποσειδῶνος τὸ ἐπίθετον. καὶ ἐν Ἱππεῦσι [560] «ὦ δελφίνων μεδέων Σουνιάρατε.» παρὰ τὸ ἐν τῷ Σουνίῳ ἄκρῳ τῆς Ἀττικῆς
5	τὰς εὐχὰς καὶ τὰς ἀρὰς δέχεσθαι.) ⟦Πελαργικὲ δὲ, ἀντὶ τοῦ Πελασγικέ. ἅμα δὲ ἴσως καὶ παρὰ τὸν πελαργὸν, καὶ ὅτι ὁ Ποσειδῶν πελάγους ἔφορος.⟧
sch av 873	οὐκέτι Κολαινὶς: (Παρὰ τὴν τῆς φωνῆς ὁμοιό‐ τητα Ἀρτέμιδι ἐπώνυμον ἡ κολαινίς. Μεταγένης δὲ ἐν Αὔραις «τίς ἡ Κολαινὶς Ἄρτεμις; ἱερεὺς γὰρ ὢν τετύχηκα τῆς Κολαινίδος.» φησὶ δὲ Ἑλλάνικος Κό‐
5	λαινον Ἑρμοῦ ἀπόγονον ἐκ μαντείου ἱερὸν ἱδρύσασθαι Κολαινίδος Ἀρτέμιδος. καὶ Φανόδημος ἐν τῇ δʹ. Εὐ‐ φρόνιος δέ φησιν ὅτι ἐν Ἀμαρύνθῳ ἡ Κολαινὶς, διὰ τὸ τὸν Ἀγαμέμνονα θῦσαι αὐτῇ ἐκεῖ κριὸν κόλον. ἐπὶ ταύτης δὲ Καλλίμαχος [fr. 76] λέγει
10	τὴν ὡγαμέμνων, ὡς ὁ μῦθος, εἴσατο, τῇ καὶ λίπουρα καὶ μόνωπα θύεται. τοῦτο δὲ μήποτε ἐσχεδίασται. οἱ γὰρ Μυρρινούσιοι
10	Κολαινίδα ἐπονομάζουσι τὴν Ἄρτεμιν, ὥσπερ Πει‐ ραιεῖς τὴν Μουνυχίαν, Φιλαΐδαι δὲ τὴν Βραυρωνίαν.	229
15	—Ἄλλως.) ἔπαιξε πάλιν. κόλαινον γὰρ εἶδος ὀρνέου, διό φησιν Ἄρτεμιν ὀρνιθείαν καλεῖσθαι. ἔστι γὰρ καὶ Ἄρτεμις Κολαινίς. R. V. Ἀκαλανθὶς Ἄρτεμις: Ἡ κύων, παρὰ τὸ αἰκάλλειν ἴσως τοὺς γνωρίμους, ὑλακτεῖν δὲ τοὺς ξένους. ὅθεν
20	κώδωνα προσαγορεύει αὐτὴν Ἀριστοφάνης ἐν Εἰρήνῃ [1078], ὅτι ἐπειγομένη τυφλὰ τίκτει. ἔστι δὲ καὶ εἶδος ὀρνέου ἀκαλανθίς.
sch av 874	⟦καὶ φρυγίλῳ: Ἡ τρίτη περίοδος κώλων καὶ στίχων ἐστὶν ἑπτά. ὧν τὸ αʹ χοριαμβικὸν δίμετρον ἀκατάληκτον. τὸ βʹ δακτυλικὸν πενθημιμερές. τὸ γʹ ἑφθημιμερές. τὸ δʹ ἰαμβικὸν τρίμετρον ἀκατάληκτον.
5	τὸ εʹ ἀναπαιστικὸν δίμετρον ὑπερκατάληκτον, ἔχον τὸν βʹ πόδα τρίβραχυν, εἰ δὲ βούλει, Ἰωνικὸν ἀπ’ ἐλάτ‐ τονος, τρίμετρον καταληκτικὸν ἐκ παίωνος. τὸ ϛʹ ἀνα‐ παιστικὸν δίμετρον ἀκατάληκτον. τὸ ζʹ ἰαμβικὸν ἑφθη‐ μιμερές. ἐν ἐκθέσει ἴαμβος τρίμετρος ἀκατάληκτος. ὑφ’
10	ὃν παράγραφος]. καὶ φρυγίλῳ Σαβαζίῳ: (Παίζει πρὸς τὸ ὄνομα, ἐπεὶ οἱ Φρύγες τὸν Σαβάζιον τιμῶσι. τίς δέ ἐστιν οὗτος ὁ θεὸς ὁ Ἡρακλεώτης περὶ Ἡρακλείας ἐν τῷ βʹ φησὶν οὕτως «φαίνεται γὰρ ἐξ ὧν εὑρίσκομεν συλ‐
15	«λογιζόμενοι πολλαχόθεν ὅτι Διόνυσος καὶ Σαβάζιος «εἷς ἐστι θεὸς, τυχεῖν δὲ τῆς προσηγορίας ταύτης παρὰ «τὸν γινόμενον περὶ αὐτὸν θειασμόν. τὸ γὰρ εὐάζειν «οἱ βάρβαροι σαβάζειν φασίν. ὅθεν καὶ τῶν Ἑλλήνων «τινὲς ἀκολουθοῦντες τὸν εὐασμὸν σαβασμὸν λέγου‐
20	«σιν.» Ἄλλως.) παίζει πρὸς τὸ ὄνομα, ἐπεὶ Φρύ‐ γες τὸ εὐάζειν σαβάζειν φασὶ καὶ ἐκ τούτου Σαβάζιον τὸν Διόνυσον λέγουσι. σάβους δὲ ἔλεγον καὶ τοὺς ἀφιε‐ ρωμένους αὐτῷ τόπους καὶ τοὺς βάκχους τοῦ θεοῦ. ὁ αὐτὸς δὲ Ὕας καὶ Εὔαιος καλεῖται. (ἔστι δὲ καὶ εἶδος
25	ὀρνέου, ὃ καλεῖται φρυγίλος. παρὰ τοῦτο οὖν ἔπαιξε τὸν Διόνυσον ὀρνίθειον φάσκων τιμᾶσθαι. Ἄλλως. ἐπεὶ Φρυγῶν ὁ θεός. καὶ ἐν Ὥραις τὸν Φρύγα, τὸν αὐλητῆρα, τὸν Σαβάζιον.)
sch av 875*	καὶ στρουθῷ μεγάλῃ: Ὅτι καὶ ἐπὶ τῆς στρου‐ θοκαμήλου τὸ μεγάλη προσετίθεσαν. ἔπαιξε δὲ διὰ τὸ μέγεθος [τῇ Ῥέᾳ ταύτην προσεικάσας.]
sch av 877	Κυβέλη: Κυβέλην φασὶ τὴν Ῥέαν, παρὰ τὰ Κύβελα ὄρη. ὀρεία γὰρ ἡ θεός. διὸ καὶ ἐποχεῖται λεόν‐ των ζεύγει. τὸ δὲ μῆτερ Κλεοκρίτου, παρ’ ὑπόνοιαν ἐπήγαγεν, βουλόμενος αὐτὸν διαβάλλειν ὡς στρουθό‐
5	ποδα, τουτέστι μεγαλόπουν. ἐκωμῳδεῖτο δὲ ὡς ξένος καὶ δυσγενής. Σύμμαχος προείρηκεν ὅτι ξένος καὶ τάχα ὑποκριτής. νῦν δὲ ἐμφαίνεται, ὅτι καὶ τὴν ὄψιν στρουθώδης. ὁ δὲ Δίδυμος μητέρα Κλεοκρίτου, ὅτι ὡς (γυναικίας καὶ) κίναιδος κωμῳδεῖται. ἐν δὲ τοῖς μυστη‐
10	ρίοις τῆς Ῥέας μαλακοὶ πάρεισι. καὶ ἴσως ἕτερος ἂν εἴη τοῦ παρ’ Εὐπόλιδος ἐν Δήμοις καὶ Κόλαξι. (στρουθὲ μῆτερ: Ἡρωδιανὸς ἐν τῷ [Il. Λ, 186]
10	βάσκ’ ἴθι Ἶρι ταχεῖα τὸν Ἕκτορι μῦθον ἔνισπε ἐπιμερισμῷ φησι τὸν Χάρητα λέγειν βαρύνειν Ἀττι‐	Column end
15	κοὺς τὸ στροῦθος, ὁμοίως καὶ ἐν τῷ ἑκκαιδεκάτῳ τῆς καθόλου λέγων καὶ Τρύφωνα μεμνῆσθαι ἐν δευτέρῳ περὶ Ἀττικῆς προσῳδίας.)
sch av 880	Χίοισιν ἥσθην: Καὶ τοῦτο ἀφ’ ἱστορίας ἔλαβεν. ηὔχοντο γὰρ Ἀθηναῖοι κοινῇ ἐπὶ τῶν θυσιῶν ἑαυτοῖς τε καὶ Χίοις, ἐπειδὴ ἔπεμπον οἱ Χῖοι συμμάχους εἰς Ἀθήνας, ὅτε χρεία πολέμου προσῆν. (καθάπερ Θεό‐
5	πομπος ἐν τῷ ιβʹ τῶν Φιλιππικῶν φησιν οὕτως «οἱ «δὲ πολλοὶ τοῦ ταῦτα πράττειν ἀπεῖχον. ὥστε τὰς εὐ‐ «χὰς κοινὰς καὶ περὶ ἐκείνων καὶ σφῷν αὐτῶν ἐποιοῦντο, «καὶ σπένδοντες ἐπὶ ταῖς θυσίαις ταῖς δημοτελέσιν «ὁμοίως ηὔχοντο τοῖς θεοῖς Χίοις διδόναι τἀγαθὰ καὶ
10	«σφίσιν αὐτοῖς.» λέγει δὲ περὶ τῆς Χίου καὶ Εὔπολις ἐν Πόλεσιν αὕτη Χίος, καλὴ πόλις. πέμπει γὰρ ὑμῖν ναῦς μακρὰς, ἄνδρας θ’ ὅταν δεήσῃ, καὶ τἄλλα πειθαρχεῖ καλῶς, ἄπληκτος ὥσπερ ἵππος.
15	τὰ αὐτὰ τοῖς Θεοπόμπου καὶ Θρασύμαχός φησιν ἐν τῇ μεγάλῃ τέχνῃ. ὁ δὲ Ὑπερίδης ἐν τῷ Δηλιακῷ καὶ ὅτι Χῖοι ηὔχοντο Ἀθηναίοις δεδήλωκεν.)
sch av 882	⟦καὶ ἥρωσι καὶ ὄρνισιν: Ἡ τετάρτη περίοδος κώλων καὶ στίχων ὀκτώ. ὁ αʹ ἀντισπαστικὸς τετράμε‐ τρος βραχυκατάληκτος. ὁ βʹ Ἰωνικὸς ἀπὸ μείζονος τρί‐ μετρος καταληκτικός. τὸ γʹ ὅμοιον δίμετρον ὑπερκατά‐
5	ληκτον ἐκ παίωνος. τὸ δʹ ὅμοιον δίμετρον ἀκατάληκτον. τὸ εʹ χοριαμβικὸν δίμετρον καταληκτικὸν, εἰ δὲ βούλει, δακτυλικὸν τρίμετρον. τὸ ϛʹ ὅμοιον δακτυλικὸν ἑφθη‐ μιμερές. τὸ ζʹ χοριαμβικὸν τρίμετρον καταληκτικόν. τὸ ὄγδοον ἰαμβικὸν πενθημιμερές. ὑφ’ ὃ παράγραφος.⟧
sch av 883	καὶ πελεκᾶντι: Μήποτε πελέκας προενεκτέον ὡς ἀλίβας. ὁ δὲ πελεκῖνος τῷ πελεκᾶντι προσέρριπται. πελεκὰν μέντοι πελεκάνος κοινῶς, πελεκᾶς πελεκᾶντος Ἀττικῶς, πελεκᾶς πελεκᾶ Δωρικῶς.
sch av 884	καὶ φλέξιδι: Ἐπισκεπτέον περὶ τούτων ἐκ τῆς τῶν ζῴων ἱστορίας, τίς ὁ τέτραξ καὶ φλέξις καὶ ἐλα‐ σᾶς. ἡ γὰρ βάσκα καὶ καταρράκται εἰσὶ παρὰ Καλλι‐ μάχῳ ἀναγεγραμμέναι. (καὶ ἀντὶ ἐδωλίου εἰδώλιος.)
5	ὁ δὲ αἰγίθαλλος, οὔτ’ ἐρισάλπιγξ. ἔστι δὲ ὑπὸ τὸν ἱέ‐ ρακα. οὕτως δὲ ὠνομάσθη, ὥς τινες, παρὰ τὸ ἐξ αἰγὸς τεθηλακέναι.
sch av 889	⟦παῦ’ ἐς κόρακας: Ἡ πέμπτη περίοδος ἐκ στί‐ χων ἐστὶν ἰαμβικῶν τριμέτρων ἀκαταλήκτων ϛʹ. ἐπὶ τῷ τέλει παράγραφος.⟧
sch av 890	[ἐπὶ ποῖον: Τοῦτο εἰς διαβολὴν τοῦ χορηγοῦ, ὅτι μικρὸν δέδωκεν ἱερεῖον.]
sch av 891	ἁλιαιέτους: Εἶδος ἀετοῦ [ὁ ἁλιαίετος] ἐν θαλάσ‐ σῃ διαιτώμενος.
sch av 893	ἄπελθ’ ἀφ’ ἡμῶν καὶ σὺ καὶ τὰ στέμματα: Πρὸς τὸν ἱερέα λέγει, ὡς μικροῦ ὄντος τοῦ ἱερείου καὶ μὴ δυναμένου πρὸς τὴν θυσίαν αὐτουργῆσαι.
sch av 895	⟦εἶτ’ αὖθις αὖτ’ ἄρα σοι: Ἡ ϛʹ περίοδος ἐν ἐκ‐
sch av 895	θέσει κώλων ἐστὶν ὀκτώ. τὸ αʹ χοριαμβικὸν δίμετρον καταληκτικόν. τὸ βʹ τροχαϊκὸν ἑφθημιμερές. τὸ γʹ δα‐ κτυλικὸν δίμετρον τοῦ βʹ ποδὸς προκελευσματικοῦ. τὸ	230
5	δʹ τροχαϊκὸν δίμετρον ἀκατάληκτον τῶν αʹ καὶ βʹ ποδῶν χορείων. τὸ εʹ ὅμοιον ἐκ χορείων. τὸ ϛʹ τροχαϊκὸν ἰθυ‐ φαλλικὸν τοῦ αʹ ποδὸς χορείου. ὁ ζʹ ἰαμβικὸς τρίμετρος ἀκατάληκτος. τὸ ηʹ Ἰωνικὸν ἀπ’ ἐλάττονος δίμετρον ὑπερκατάληκτον. ἐπὶ τῷ τέλει αἱ συνήθεις δύο δι‐
10	πλαῖ.⟧
sch av 898	εἰ καὶ ἑνὶ μόνῳ ἀρκέσει τὸ θῦμα. R.
sch av 899	μάκαρας ἕνα τινὰ: Εἰπὼν πληθυντικῶς ἔλαβε τὸ ἑνικὸν λέγων ἕνα.]
sch av 902	γένειόν ἐστι καὶ κέρατα: Ἐπὶ τῶν ἱερείων τῶν μὴ ἐχόντων σάρκας τοῦτό φησιν. ἔστι δὲ παροιμιῶδες, ὡσεὶ ἔλεγε, τρίχες καὶ κέρατα.
sch av 903	⟦θύοντες εὐξώμεσθα: Εἴσθεσις ἑτέρας περιόδου ἀμοιβαίας κώλων καὶ στίχων ιηʹ. ὧν οἱ αʹ, εʹ, θʹ, ιʹ καὶ οἱ τελευταῖοι ἓξ ἴαμβοι. οὗτοι μὲν ἀκατάληκτοι τρίμετροι. ὁ δὲ δʹ ἑφθημιμερής. ὁ δεύτερος χοριαμβικὸς
5	τρίμετρος καταληκτικὸς, τὸν πρῶτον ἔχων πόδα πεν‐ τασύλλαβον. τὸ γʹ τροχαϊκὸν πενθημιμερές. ὁ ϛʹ Ἰω‐ νικὸς τετράμετρος βραχυκατάληκτος. τὰ ζʹ, ιαʹ δακτυ‐ λικὰ, τὸ μὲν πενθημιμερὲς, τὸ δὲ τρίμετρον καταλη‐ κτικὸν εἰς δισυλλαβίαν. τὰ ηʹ, ιβʹ ἀναπαιστικὰ ἑφθη‐
10	μιμερῆ. ἐπὶ τῷ τέλει παράγραφος.⟧
sch av 904	Νεφελοκοκκυγίαν τὴν εὐδαίμονα: Ἔρχεταί τις ποιητὴς ὡς ἐπὶ νεοκτίστου πόλεως ἐγκώμια λέξων.
sch av 911	δοῦλος ὢν κόμην ἔχεις: Διὰ τὸ θεράπων, δοῦ‐ λος εἶπεν. ἦν δὲ τῶν ἐλευθέρων τὸ κομᾶν.
sch av 913	περισσὰ τινὲς ταῦτα. R. (θεράποντες ὀτρηροὶ: Ἐπειδὴ ὀτρηροὶ ἐπὶ τῶν θεραπόντων λέγεται. ἐπεπί‐ στευτο δὲ καὶ ὁ Μαργίτης τοῦ Ὁμήρου εἶναι. ἐν ᾧ εἴρη‐ ται
5	Μουσάων θεράπων καὶ ἑκηβόλου Ἀπόλλωνος.)
sch av 915	οὐκ ἐτὸς ὀτρηρὸν: Παίζει παρὰ τὸ ὀτρηροὶ, ὅτι τετρημένον ἦν αὐτοῦ καὶ τὸ ἱμάτιον.
sch av 918	κύκλιά τε πολλὰ: Τὰ τὴν αὐτὴν ὑπόθεσιν ἔχοντα, ταῦτα κύκλια ἔλεγον. ἀντὶ τοῦ ἃ αἱ παρθένοι ᾖδον. κύκλια δὲ καλοῦνται μέλη, τὰ ἐπεκτεταμένα. ἔστι δὲ διηγηματικόν. (Ἄλλως. ἀντὶ τοῦ κατάτεχνα.
5	ποικίλα οἷον ὕμνους, παιᾶνας, προσόδια, καὶ τὰ λοιπὰ τούτοις παραπλήσια. προπερισπωμένως δὲ τὸ ὄνομα, τὰ παρθενεῖα. ἔστι δὲ τὰ εἰς παρθένους ᾀδόμενα.)
sch av 920	⟦ταυτὶ σὺ: Ἐντεῦθεν διαιρεῖται τὰ πρόσωπα εἰς συστηματικὰς περιόδους ἀμοιβαίας ηʹ. καὶ ἔστιν ἡ πρώτη περίοδος στίχων ἰαμβικῶν τριμέτρων δʹ. ἡ βʹ στίχων καὶ κώλων ζʹ. ὧν ὁ πρῶτος χοριαμβικὸς τρί‐
5	μετρος καταληκτικός. τὸ βʹ ὅμοιον δίμετρον ἀκατάλη‐ κτον, τὸν δεύτερον ἔχων πόδα πεντασύλλαβον. τὸ τρίτον περίοδος ἐξ ἰαμβικῆς καὶ τροχαϊκῆς βάσεως. τὸ δʹ ἀσυν‐ άρτητον ἐξ ἀναπαιστικῆς καὶ ἰαμβικῆς βάσεως. τὸ εʹ τροχαϊκὴ βάσις ἐκ χορείων. τὸ ϛʹ ἰαμβικὸν δίμετρον
10	βραχυκατάληπτον εἰ δὲ βούλει, Ἰωνικὸν ἑφθημιμερές. τὸ ζʹ Ἰωνικὸν δίμετρον ἀκατάληκτον. ὑφ’ ὃ παράγρα‐ φος.⟧	Column end
sch av 922	οὐκ ἄρτι θύω: Πρὸς τὸ ἔθος. εἴρηται δὲ πρό‐ τερον ὅτι ἐπὶ ἐνεστῶτος. σαφὲς δὲ ὅτι τὰ ὀνόματα τῶν παίδων ἐτίθεσαν τῇ δεκάτῃ.
sch av 924	ἀλλά τις ὠκεῖα Μουσάων: Ἡ τῶν Μουσῶν φάτις ταχεῖά ἐστιν, ὡς ἵππος ὠκεῖα. ἤτοι δὲ καθολικῶς λέγει, ἐπεὶ πτερόεντα τὰ ἔπη καὶ ταχέως διαγγέλλοντα τὰ πράγματα, ἢ πρὸς ἑαυτὸν ταχέως γράφοντα τὰ
5	ποιήματα.
sch av 926	σὺ δ’ ὦ πάτερ κτίστορ: Ἐκ τῶν Πινδάρου ὑπορχημάτων [fr. 71] «ξύνες ὅ τι λέγω ζαθέων ἱερῶν ἐπώνυμε πάτερ κτίστορ Αἴτνας.» ἐπειδὴ ὁ Ἱέρων ἔκτι‐ σεν αὐτήν.
sch av 929	παίζει πρὸς τὸ Πινδαρικόν. τῇ γὰρ κεφαλῇ ἐπι‐ νεύουσιν οἱ βασιλεῖς. R. V.
sch av 930	ἐμὶν τεΐν: Χλευάζει τῶν διθυραμβοποιῶν τὸν συνεχῆ ἐν τοῖς τοιούτοις Δωρισμὸν, καὶ μάλιστα τὸν Πίνδαρον, συνεχῶς λέγοντα ἐν ταῖς αἰτήσεσι τὸ ἐμίν.
sch av 931	⟦τουτὶ παρέξει: Ἡ τρίτη περίοδος στίχων ἐστὶν ἰαμβικῶν τριμέτρων ἀκαταλήκτων πέντε. ἐπὶ τῷ τέλει παράγραφος.⟧
sch av 933	σὺ μέντοι σπολάδα: Πρὸς τὴν σπολάδα, ὅτι δι‐ φθέρα ὁποιαοῦν. Σοφοκλῆς Αἴαντι Λοκρῷ «καταστίκτου «κυνὸς σπολὰς Λίβυσσα παρδαληφόρον δέρος.» Καλ‐ λίστρατος δὲ, οἷον ἔφαπτον δερμάτινον. Εὐφρόνιος δὲ,
5	χιτῶνα δερμάτινον. παρήχθη δὲ ἴσως ἐκ τοῦ ἐπιφέρε‐ σθαι, (οὐκ ἐξὸν ἐνεζῶσθαι διφθέραν. τὸ δὲ Σοφόκλειον ἐπὶ τοῦ δέρματος εἴρηται τοῦ κρεμαμένου πρὸς τῇ τοῦ Ἀντήνορος οἰκίᾳ.)
sch av 935	πάντως δέ μοι ῥιγῶν: Ὡς μὴ ἀρκουμένου αὐ‐ τοῦ μόνῃ τῇ σπολάδι ὁ Πεισθέταιρός φησι, μετὰ τὸ ἀποδύσασθαι τὸν ἱερέα. τὸ δὲ ῥιγῶν Δωρικόν ἐστι κατὰ τροπὴν τοῦ ο εἰς ω, ῥιγοῦν ῥιγῶν.
sch av 936	⟦τόδε μὲν οὐκ ἀέκουσα: Ἡ δʹ περίοδος κώλων ἐστὶ παιωνικῶν μεμιγμένων κρητικοῖς καὶ παλιμβακ‐ χείοις τεσσάρων. ὧν τὸ αʹ τρίμετρον καταληκτικόν. τὸ βʹ τρίμετρον βραχυκατάληκτον, τοῦ βʹ ποδὸς πα‐
5	λιμβάκχου. τὸ τρίτον δίμετρον ἀκατάληκτον διὰ τὴν ἀδιάφορον. ἐν ἐκθέσει δὲ στίχος ἰαμβικὸς τρίμετρος ἀκατάληκτος. ἐπὶ τῷ τέλει παράγραφος. ἑξῆς δ’ ἡ εʹ περίοδος κώλων ἀναπαιστικῶν πέντε. ὧν τὸ πρῶτον δίμετρον καταληκτικὸν, τοῦ πρώτου ποδὸς πεντασυλ‐
10	λάβου. τὸ βʹ πενθημιμερὲς, ὃ καλεῖται δοχμαϊκόν. τὸ τρίτον Ἰωνικὸν τρίμετρον ἀκατάληκτον, τοῦ πρώτου ποδὸς πεντασυλλάβου. τὸ δʹ ὅμοιον. τὸ εʹ δίμετρον βρα‐ χυκατάληκτον παιωνικόν. ἐπὶ τῷ τέλει παράγρα‐ φος.⟧
sch av 940	ὡς ἐπιμένοντος τοῦ ποιητοῦ καὶ ἐνοχλοῦντος αὐτοῖς τοῦτό φησι. V.
sch av 941*	(Νομάδεσσι γὰρ ἐν Σκύθαις: Καὶ ταῦτα παρὰ τὰ ἐκ Πινδάρου [fr. 72]. ἔχει δὲ οὕτως «Νομάδεσσι «γὰρ ἐν Σκύθαις ἀλᾶται Στράτων, ὃς ἁμαξοφόρητον
sch av 941*	«οἶκον οὐ πέπαται.» λαβὼν δὲ ἡμιόνους παρ’ Ἱέρωνος	231
5	ᾔτει αὐτὸν καὶ ἅρμα. δῆλον δὲ ὅτι χιτῶνα αἰτεῖ πρὸς τῇ σπολάδι.)
sch av 942*	ἀλᾶται Στράτων: (Ἀλᾶται ἔφη,) ἐπειδὴ οἱ Σκύθαι τῷ χειμῶνι διὰ τὸ ἀφόρητον αὐτοῦ ἐπὶ ἁμαξῶν τὰ πράγματα βάλλοντες ἑαυτῶν ἀπαίρουσιν εἰς ἄλλην χώραν. ὁ μὴ ἔχων δὲ ἐκεῖσε ἅμαξαν ἄτιμος παρ’ αὐ‐
5	τοῖς κρίνεται.
sch av 944	ἀκλεὴς ἔβα σπολὰς: Ἀκλεὴς, φησὶν, ἡ σπολὰς ἄνευ χιτῶνος (οὖσα. ἀτιμότερος ἀνήρ. πέπαται δὲ, κέκτηται).
sch av 946	⟦ξυνίημ’ ὅτι βούλει: Ἡ ἕκτη περίοδος ἡνω‐ μένη οὖσα κώλων καὶ στίχων ἐστὶν ηʹ. ὧν οἱ πρῶτοι τέσσαρες ἰαμβικοὶ τρίμετροι ἀκατάληκτοι. μίαν γὰρ τὰ δύο πρόσωπα τὴν τοιαύτην ποιεῖ περίοδον. τὰ δὲ ἑξῆς
5	τέσσαρα ἀναπαιστικὰ κῶλα. ὧν τὸ αʹ ἑφθημιμερές. τὸ βʹ ἀναπαιστικὴ βάσις. τὸ τρίτον δίμετρον βραχυκατά‐ ληκτον, τῶν πρώτων δύο ποδῶν ὄντων προκελευσμα‐ τικῶν. τὸ δʹ ὅμοιον τῷ δευτέρῳ. ὑφ’ ὃ παράγραφος.⟧ χιτωνίσκον: Τὸ ὑποκοριστικὸν τοῦ χιτῶνος. ἐπεὶ
10	ἀρσενικῶς μόνως χιτὼν λέγεται, ἐπὶ δὲ θηλυκοῦ χι‐ τώνιον.
sch av 947	τῷ Εὐέλπιδι λέγει. R. V.
sch av 949	[κἀς τὴν πόλιν: Ἀπελθὼν ποιήσω τὰ ποιήματα εἰς τὴν πόλιν.]
sch av 950	διαβάλλει τοὺς ποιητὰς ὡς τῷ κόμπῳ τῶν λέ‐ ξεων ἀπατῶντας, μηδὲν δὲ λέγοντας. R. V.
sch av 951	τρομερὰν, κρυεράν: Ἐπειδὴ ἐν τῷ ἀέρι τὸ πλάσμα τῆς οἰκοδομῆς ὑποτίθεται, παίζων φησὶ τὸ τρομερὰν, μὲν, διὰ τὸ ἀστήρικτον· κρυερὰν δὲ, τὴν κρύους μεταλαμβάνουσαν, διὰ τὸ ἐπ’ αὐτὴν καταράσ‐
5	σειν καὶ τὴν δρόσον καὶ τὴν ψυχρότητα.
sch av 952	νιφοβόλα πέδια: Ἀντὶ τοῦ νιφοβόλον καὶ πο‐ λύπορον ὁδὸν κατὰ μεταπλασμόν. μεταπλασμῷ δὲ ἐχρήσατο εἰπὼν νιφοβόλα ὡς ἀπὸ τῆς νιφοβόλος εὐ‐ θείας. ἐπειδὴ δοκεῖ ἐν τῷ ἀέρι οἰκοδομεῖσθαι, παρὰ τὸ
5	βάλλεσθαι ὑπὸ τοῦ νιφετοῦ ἔπαιξεν. ἐπίτηδες δὲ ἀδια‐ νοήτως λέγει, ὅπως διὰ τοῦ ὄγκου τῶν λέξεων δοκῇ τινα φαντασίαν ἔχειν.
sch av 954	νὴ τὸν Δία: ⟦Ἡ ζʹ περίοδος ἐν ἐκθέσει στίχων ἐστὶν ἰαμβικῶν τριμέτρων εʹ. ἐπὶ τῷ τέλει δύο διπλαῖ ἔξω νενευκυῖαι.⟧ πρὸς τὸν ἱερέα φησὶ περίελθε καὶ πε‐ ρίρραινε.
sch av 957	πεπύσθαι: Ἀκοῦσαι· πέπυσμαι, ἀκήκοα, ἔμαθον, ἴδον. Vict.
sch av 959	⟦εὐφημία ῎στω: Εἴσθεσις περιόδου ἀμοιβαίας στίχων λϛʹ. ὧν οἱ πρῶτοι ὀκτὼ ἰαμβικοὶ τρίμετροι, οἱ ἑξῆς δύο ἀσυνάρτητοι παντελῶς καὶ πολυσχημάτιστοι, ἀτάκτως τοὺς πόδας κειμένους ἔχοντες. μιμεῖται γὰρ τὸ
5	ἀσυνάρτητον τῶν χρησμῶν. οἱ δ’ ἄλλοι ὡς οἱ πρῶτοι. οἱ μέντοι χρησμοὶ ἐπικοί. ἐπὶ ταῖς ἀποθέσεσι καὶ τῷ τέ‐ λει παράγραφος.⟧ ἔπαιξε πρὸς τὸ εὐφημία εἰπὼν τὸ μή.
sch av 961	[μὴ φαύλως φέρε: Ἀντὶ τοῦ μὴ ἀηδίζου ἐπὶ
sch av 961	τῷ χρησμῷ.]	Column end
sch av 962	ὡς ἔστι Βάκιδος: Τρεῖς Βάκιδες, ὡς Φιλητᾶς ὁ Ἐφέσιός φησιν, οὕτως, Σίβυλλαι δὲ τρεῖς ἐγένοντο. ὧν ἡ μέν ἐστιν, ὡς διὰ τῆς ποιήσεώς φησιν, Ἀπόλλω‐ νος ἀδελφή. δευτέρα δὲ ἡ Ἐρυθραία. τρίτη δὲ, ἡ Σαρ‐
5	διανή. καὶ Βάκιδες ὁμοίως τρεῖς, ὁ μὲν ἐξ Ἐλεῶνος τῆς Βοιωτίας, ὁ δὲ Ἀθηναῖος, ὁ δὲ Ἀρκάς. Θεόπομπος δὲ ἐν τῇ ἐνάτῃ τῶν Φιλιππικῶν ἄλλα τε πολλὰ περὶ τοῦ Βοιωτοῦ Βάκιδος ἱστορεῖ παράδοξα καὶ ὅτι ποτὲ τῶν Λακεδαιμονίων μανείσας (τὰς γυναῖκας) ἐκάθηρεν,
10	Ἀπόλλωνος αὐτοῖς τοῦτον καθαρτὴν δόντος.
sch av 966	ἀλλ’ οὐδὲν οἷόν ἐστ’ ἀκοῦσαι: Ἀλλ’ οὐδὲν κω‐ λῦόν ἐστι καὶ νῦν ἀκοῦσαι τῶν χρησμῶν. οὕτως γὰρ ἔλεγον τὰ λυσιτελοῦντα, οὐδὲν οἷον, οὐδὲν κωλῦον.
sch av 968	τὸ μεταξὺ Κορίνθου: Παρὰ τὸν λεγόμενον χρη‐ σμὸν εἰ τὸ μέσον κτήσαιο Κορίνθου καὶ Σικυῶνος. ἐπεὶ καὶ ἡ πόλις μεταξὺ οὐρανοῦ καὶ γῆς ἵδρυται.
5	Ἄλλως. Αἰσώπῳ τῷ μυθογράφῳ χρωμένῳ περὶ πλού‐ του ὁ θεὸς εἶπεν, εἰ τὸ μέσον κτήσαιο Κορίνθου καὶ Σικυῶνος. εὔφορος γὰρ αὕτη ἡ χώρα. τὸ δὲ ὅλον παίζει. —λύ‐ κους δὲ τοὺς γέροντάς φησι μιμεῖσθαι τὸ ἀσυνάρτητον
10	τῶν χρησμῶν. R. V.
sch av 971	Πανδώρᾳ: Τῇ γῇ. ἐπειδὴ πάντα τὰ πρὸς τὸ ζῆν δωρεῖται. (ἀφ’ οὗ καὶ ζείδωρος καὶ ἀνησιδώρα.)
sch av 974	ἀντὶ τοῦ γέγραπται ἐν τῷ χρησμῷ. R. λαβὲ φησὶ, καὶ σκόπησον. R. V.
sch av 978	αἰετὸς ἐν νεφέλῃσιν: Οὐχ ἁπλῶς τοῦτό φησιν, ἀλλ’ ὅτι χρησμὸς ἦν τοῖς Ἀθηναίοις δεδομένος τοσοῦ‐ τον αὐξηθήσεσθαι ὅσον αἰετὸς τῶν ἄλλων ὀρνέων ἐν ταῖς νεφέλαις προὔχει. τοῦτον καὶ αὐτὸν εἰς τὸν Πει‐
5	σθέταιρον πλάττεται, ὅπως ἄν τι λάβῃ. (τούτου δὲ καὶ ἐν τοῖς Ἱππεῦσι μέμνηται, ὡς εἰς τὴν πόλιν δοκοῦντος εἰρῆσθαι ἐν τοῖς Βάκιδος.)
sch av 982	ἀντὶ τοῦ ἐμνημόνευσα. R. V.
sch av 983	αὐτὰρ ἐπὴν ἄκλητος: Τῷ αὐτῷ μέτρῳ ἀνα‐ πλάττεται καὶ αὐτὸς χρησμόν.
sch av 984	σπλαγχνεύειν: Σπλάγχνων μεταλαβεῖν.
sch av 988	μήτ’ ἢν Λάμπων ᾖ: Χρησμολόγος ὁ Λάμπων. μήτε, φησὶν, ἐὰν αὐτὸς ᾖ ὁ Λάμπων, φείδου αὐτοῦ, ἐὰν λέγῃ, ὅτι καὶ ὡς αἰετὸς γενήσῃ. (Ἄλλως. εἴρηται [ad v. 521] περὶ Λάμπωνος. ὁ δὲ Διοπείθης νῦν μὲν ὡς
5	χρησμολόγος, ἑτέρωθι δὲ ὡς κυλλὸς καὶ δωροδόκος. Σύμμαχος δὲ καὶ μανιώδη φησί.) Σύμμαχος ὅτι Διο‐ πείθης ὁ ῥήτωρ ὑπομανιώδης ἦν, ὡς Τηλεκλείδης ἐν Ἀμφικτύοσι δῆλον ποιεῖ. (παράκειται δὲ καὶ τὰ Φρυ‐ νίχου ἔμπροσθεν ἐν Κρόνῳ
10	ἁνὴρ χορεύει, καὶ τὰ τοῦ θεοῦ καλά. βούλει Διοπείθη μεταδράμω καὶ τύμπανα; καὶ Ἀμειψίας ἐν Κόννῳ «ὥστε ποιοῦντες χρησμοὺς
10	«αὐτοὶ \|διδόας’ ᾄδειν \|Διοπείθει τῷ παραμαινομένῳ.»)	232
sch av 992	⟦ἥκω παρ’ ὑμᾶς: Εἴσθεσις ὁμοίας ἑτέρας περιόδου ἐκ στίχων ἰαμβικῶν τριμέτρων ἀκαταλή‐ κτων ξʹ, ὧν τελευταῖος θύσοντες εἴσω τοῖς θεοῖσι τὸν τράγον.
5	μετὰ μέντοι τὸν μθʹ κῶλον ἰαμβικὸν μονόμετρον βρα‐ χυκατάληκτον καὶ μετὰ τὸν νβʹ ἀσυνάρτητοι δύο. ὧν ὁ πρῶτος σύγκειται ἐξ ἀναπαιστικῆς βάσεως καὶ τρο‐ χαϊκῆς ὁμοίας βάσεως. ὁ δέ τοι νδʹ σύγκειται ἐξ ἰαμ‐ βικοῦ ἑφθημιμεροῦς καὶ τροχαϊκῆς βάσεως. ὁ δὲ νεʹ ἐξ
10	ἰαμβικοῦ πενθημιμεροῦς καὶ ἀναπαιστικῆς βάσεως. ἐπὶ τῷ τέλει κορωνὶς ἐξιόντων τῶν ὑποκριτῶν.⟧
sch av 994	Δίδυμος οὕτω, πρὸς τί ὑποδέδεται τὸ δεξιόν; τίς ἐστιν ἡ ἐπίνοια τῆς ὁδοῦ. R. V. (τίς ὁ κόθορνος: Οἷον, τί ὑποδησάμενος πάρει; οὕτω Σύμμαχος πρὸς τὸ τί ὑποδέδεται τῷ δεξιῷ.)
sch av 997	Μέτων: Μέτων ἄριστος ἀστρονόμος καὶ γεω‐ μέτρης. τούτου ἐστὶν ὁ ἐνιαυτὸς ὁ λεγόμενος Μέτωνος. φησὶ δὲ Καλλίστρατος ἐν Κολωνῷ ἀνάθημά τι εἶναι αὐ‐ τοῦ ἀστρολογικόν. (Εὐφρόνιος δὲ, ὅτι τῶν δήμων ἦν ἐκ
5	Κολωνοῦ. τοῦτο δὲ ψεῦδος. Φιλόχορος γὰρ Λευκονοέα φησὶ αὐτόν. τὸ δὲ τοῦ Καλλιστράτου δῆλον. ἴσως γὰρ ἦν τι καὶ ἐν Κολωνῷ. ὁ δὲ Φιλόχορος ἐν Κολωνῷ μὲν αὐτὸν οὐδὲν θεῖναι λέγει, ἐπὶ Ἀψεύδους δὲ τοῦ πρὸ Πυθοδώρου ἡλιοτρόπιον ἐν τῇ νῦν οὔσῃ ἐκκλησίᾳ, πρὸς
10	τῷ τείχει τῷ ἐν τῇ πνυκί. μήποτε οὖν τὸ χωρίον, φασί τινες, ἐκεῖνο πᾶν, ᾧ περιλαμβάνεται καὶ ἡ πνὺξ, Κο‐ λωνός ἐστιν, οὗ ἕτερος ὁ μίσθιος λεγόμενος. οὕτως μέ‐ ρος τι νῦν σύνηθες γέγονε τὸ Κολωνὸν καλεῖν τὸ ὄπι‐ σθεν τῆς μακρᾶς στοᾶς, ἀλλ’ οὐκ ἔστι. Μελίτη γὰρ
15	ἅπαν ἐκεῖνο, ὡς ἐν τοῖς ὁρισμοῖς γέγραπται τῆς πόλεως. ἴσως δὲ ἐν Κολωνῷ κρήνην τινὰ κατεσκευάσατο. φη‐ σὶν ὁ Φρύνιχος Μονοτρόπῳ «τίς δ’ ἐστὶν ὁ μετὰ ταῦτα «ταύτης φροντιῶν; Μέτων ὁ Λευκονοεὺς, ὁ τὰς κρή‐ «νας ἄγων.» καθεῖται δὲ καὶ ὁ Μονότροπος ἐπὶ τοῦ
20	αὐτοῦ Χαβρίου, ὡς εἴρηται. Ἄλλως. ἴσως ἐν τῷ Κο‐ λωνῷ κρήνην τινὰ κατεμηχανήσατο, ἢ ἄγαλμα, ἢ ἀνάθημα ἀστρολογικὸν κατεσκευάσατο αὐτῷ.) ⟦ὅτι δὲ Κολωνὸς ἦν τῶν δήμων ψεῦδος, Φιλόχορος δὲ Λευκο‐ νοέα φησὶν αὐτόν. οὗτος δέ ἐστιν Μέτων οὗ ὁ ἐνιαυτὸς ὁ
25	λεγόμενος Μέτωνος.⟧
sch av 1001	[κατὰ πνιγέα μάλιστα: Ὥσπερ, φησὶ, πνι‐ γεὺς περίκειται τῇ γῇ. τὰ δὲ ἑξῆς ἀδιανόητα. πνιγεὺς δὲ ὁ κρίβανος ἢ ἡ κάμινος.] προτιθεὶς οὖν: Δίδυμος· τοιοῦτος ἀήρ ἐστι τῇ γῇ
5	περικείμενος, ὅμοιος πνιγεῖ, καθαπερεὶ πῶμά τι πε‐ ρικείμενος. τὰ δὲ ἑξῆς, φησὶ Σύμμαχος, ἐπίτηδες ἀδιανόητα.
sch av 1003	διόλου ἀνοηταίνει. R.
sch av 1005	ὁ κύκλος: Παίζει. ἀδύνατον γὰρ τὸν κύκλον γενέσθαι τετράγωνον.
sch av 1007	λείπει τὸ ἵνα, ὥσπερ ἀστέρες. R.
sch av 1008	[αὐτοῦ κυκλοτεροῦς: Ἵνα τοῦ μέσου κυκλο‐ τεροῦς ὄντος, αἱ ὁδοὶ αὐτῷ παρεκταθῶσιν ὡς ἀκτῖνες ἀστέρων.]	Column end
sch av 1009	ἄνθρωπος Θαλῆς: (Ἐν σαρκασμῷ φησιν. ἔστι δὲ) ὁ Θαλῆς οὗτος εἷς τῶν ἑπτὰ φιλοσόφων, ἐπὶ γεωμετρίᾳ διαβεβοημένος. (Ἀθηναῖοι περισπῶσιν, ἡ δὲ κοινὴ βαρύνει. καὶ ὅτε μὲν περισπᾶται, Θαλοῦ
5	ἐστὶν ἡ γενική· ὅτε δὲ βαρύνεται, Θάλητος.)
sch av 1011	κἀμοὶ πειθόμενος: Ὡς φίλος σοι συμβουλεύω ὑπαναχωρῆσαι ἔνθεν.
sch av 1013	ξενηλατοῦνται: Περὶ τῆς ἐν Λακεδαίμονι ξε‐ νηλασίας Θεόπομπός φησιν ἐν τῇ τρίτῃ καὶ τριακοστῇ. ποτὲ γὰρ ἐκεῖσε σιτοδείας γενομένης, ξενηλασία γέγο‐ νεν, ὡς Θεόπομπος ἐν τῇ λϛʹ φησίν. —ξενηλατοῦνται:
5	Ἀπελαύνονται. Vict.
sch av 1014	μῶν στασιάζετε: Ἆρα μὴ εἰς ἀλλήλους μά‐ χεσθε.
sch av 1016	σποδεῖν: Τύπτειν. R. συντρίβειν. Vict.
sch av 1017	⟦ὡς οὐκ οἶδ’ ἄρ’ εἰ φθαίης: Οὐκ οἶδα εἰ φθαίης ἀπιέναι, πρὶν ἀποτυμπανισθῆναι. ἅμα δὲ τύπτει αὐ‐ τόν.⟧
sch av 1018	[ἐγγὺς αὑταιί: Αἱ πληγαί. ἅμα δὲ λέγων τύ‐ πτει αὐτόν.]
sch av 1020	οὐκ ἀναμετρήσει: Ὅτι γεωμέτρης. ἅμα δὲ, οὐ μέτρια φρονήσεις πλάττειν τινὰ ἀρχὴν καινήν. οὐ‐ δεμία γὰρ Ἀθήνησι.
sch av 1021	ποῦ πρόξενοι: Προξένους ἐκάλουν τοὺς τετα‐ γμένους εἰς τὸ ὑποδέχεσθαι τοὺς ξένους τοὺς ἐξ ἄλλων πόλεων ἥκοντας. τίς ὁ Σαρδανάπαλος: Οὗτος υἱὸς Ἀνακυνδαράξου
5	βασιλεὺς Νίνου Περσικῆς χώρας, ὃς ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ Ταρ‐ σὸν καὶ Ἀγχιάλην ἔκτισεν, ἐκτράπελος ταῖς τρυφαῖς. φασὶ γὰρ αἰσχρῶς αὐτὸν καλλωπίζεσθαι καὶ μυρίζεσθαι τοῖς τε οἰκείοις μὴ ὁρᾶσθαι εἰ μὴ εὐνούχοις καὶ κόραις. πεπυρπολημένου δὲ τοῦ οἴκου, ἔνδον εὑρεθεὶς, ἀπέθα‐
10	νεν. Ἀπολλόδωρος δὲ ταῦτα φησίν· ἐγγεγράφθαι ἐν τῷ τάφῳ αὐτοῦ Ἀσσυρίοις γράμμασιν «Σαρδανάπαλος «Ἀνακυνδαράξου παῖς Ταρσόν τε καὶ Ἀγχιάλην ἔδει‐ «μεν ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ. ἔσθιε, πῖνε, ὄχευε, ὡς τἄλλα οὐ‐ «δενός ἐστιν ἄξια.» (ὁ δὲ Ἑλλάνικος ἐν τοῖς Περσικοῖς
15	δύο φησὶ Σαρδαναπάλους γεγονέναι. Ἄλλως. Περ‐ σῶν βασιλεὺς ὃς ἐν τρυφῇ ὡρίζετο τὴν εὐδαιμονίαν. λέγεται δὲ περὶ αὐτοῦ ὅτι ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ δύο πόλεις ἔκτισε τῆς Κιλικίας, Ταρσὸν καὶ Ἀγχιάλην. ἦν δὲ τῷ βίῳ τρυφηλὸς καὶ τῷ εἴδει ἐκτράπελος, καὶ τῷ σχήματι
20	ἀλλόκοτος. διὸ λέγουσιν ἐν τῷ τάφῳ αὐτοῦ ἐπιγεγρά‐ φθαι τοῦτο τὸ ἐπίγραμμα εὖ δεδαὼς ὅτι θνητὸς ἔφυς, ὃν θυμὸν ἄεξε τερπόμενος θαλίῃσι. θανόντι τοι οὔ τις ὄνησις. καὶ γὰρ ἐγὼ σποδός εἰμι Νίνου μεγάλης βασιλεύων.
25	ταῦτ’ ἔχω, ὅσς’ ἔφαγον καὶ ἐφύβρισα, καὶ μετ’ ἐρώτων τέρπν’ ἔπαθον. τὰ δὲ πολλὰ καὶ ὄλβια κεῖνα λέλειπται· ἡ δὲ σοφὴ βιότοιο παραίνεσις οὐδέποτ’ ἐσθλὴ, κεκτήσθω δ’ ὁ θέλων σοφίης τὸν ἀπείρονα πλοῦτον.)
sch av 1022	ἐπίσκοπος ἥκω: Πλάττει καινὴν ἀρχήν. οὐ γὰρ ἦν Ἀθήνησι. λαχὼν δὲ, ἀντὶ τοῦ κληρωθεὶς ταύτην τὴν ἀρχήν.	233
sch av 1028	Φαρνάκῃ: Στρατηγὸς Περσῶν ὁ (Φαρνάκης) Φαρναβάζου. ἀλαζονικῶς οὖν σκήπτεται κοινωνίαν ἔχειν μετ’ ἐκείνου.
sch av 1029	ῥαπίσας αὐτὸν ταῦτα λέγει. R.
sch av 1032	παίζει πρὸς τὸ παρ’ αὐτοῦ εἰρημένον. R. ⟦τὼ κάδω: Τοὺς κάδους τοὺς ἀμφορικοὺς, εἰς οὓς τὰς ψή‐ φους καθιᾶσιν.⟧
sch av 1033	⟦ἤδ’ ἐπισκόπους: Τὸ ὅλον ἤδη.⟧
sch av 1035	προέρχεται οὗτος καθ’ ἑαυτὸν μελετῶν νόμους οὓς ἐβούλετο ὡς πρὸς νεοκατασκεύαστον πόλιν μισθῷ πωλεῖν. V.
sch av 1037	οὓς νομορήτορας φαμὲν, οἳ τοὺς νόμους ἐπὶ μισθῷ πωλοῦσιν. V.
sch av 1040	περισπωμένως ὡς Μηλιᾶς. λέγει γὰρ τοὺς πο‐ λίτας. τὸ τέλειον Νεφελοκοκκυγιέας. ἐν κράσει. V.
sch av 1041	ἀντὶ τοῦ νόμοις. V.
sch av 1042	ὑπὸ τῷ Ἄθῳ ἡ Ὀλόφυξος πόλις. πρὸς οὓς καὶ προστάγματα ἔπεμπον Ἀθηναῖοι. V.
sch av 1043	⟦Ὀτοτύξιοι: Ἀπὸ τοῦ ὀτοτύζειν ἐσχημάτι‐ σεν.⟧
sch av 1046	(καλοῦμαι: Γράφομαι, εἰς τὸ δικαστήριον καλῶ.)
sch av 1047	τότε γίνεται τὸ περὶ ὕβρεων δικαστήριον. ὡς ἐν τούτῳ τῶν ἐναγομένων ξένων ἀπὸ τῶν πόλεων κα‐ λουμένων. οὐκ ἦν δὲ, ἀλλ’ ὁ Μαιμακτηριὼν, ὡς Φιλέ‐ ταιρος ἐν Μησὶ δηλοῖ «τίς ἐστὶ Μαιμακτηριών; μὴν
5	δικάσιμος.» V. (ἔδει εἰπεῖν Μαιμακτηριῶνα· εἰς τοῦτον γὰρ ἦσαν αἱ κρίσεις.)
sch av 1049	ὡς τούτου τοῦ ἐγκλήματος ὄντος τὸ μὴ εἰσδέ‐ χεσθαι τὸν ταττόμενον ἄρχοντα δικαστήν. V.
sch av 1050	(κατὰ τὴν στήλην: Κατὰ τὴν δημοσίαν ἀνα‐ γραφήν.) —ὅτι τὰ ψηφίσματα καὶ τοὺς νόμους ἐν ταῖς στήλαις ἔγραφον. V.
sch av 1053	(διασκεδῶ: Ἀποπατήσας ἀπαλλάττεται τοῦ συκοφάντου.)
sch av 1054	κατέχεσας. R. ἀπεπάτησας, ἀπέτιλας. V.
sch av 1057	θύσοντες εἴσω: Σκήπτεται ποιεῖν ἔνδον τὴν θυσίαν, ἵνα μὴ σφάξῃ τὸ πρόβατον.
sch av 1058	(ἤδη μοι τῷ παντόπτᾳ: Εἰώθασι μετὰ τὴν τε‐ λείαν παράβασιν ἐπιρρηματικὴν ποιεῖσθαι συζυγίαν, ὥσπερ καὶ ἐν Ἱππεῦσι πεποίηκεν. Ἄλλως. δευτέρα παράβασις, ὡς ἐν Ἱππεῦσιν.) ⟦Ἄλλως. ἡ παράβα‐
5	σις αὕτη οὐκ ἔχει πάντα τὰ μέρη, ἀλλὰ μόνα τέσσαρα, τὴν ᾠδὴν καὶ στροφὴν, τὸ ἐπίρρημα, τὴν ἀντῳδὴν καὶ τὸ ἀντεπίρρημα. ἔστι γοῦν ἡ ᾠδὴ καὶ στροφὴ κώλων καὶ στίχων δακτυλικῶν καὶ παιωνικῶν ιδʹ. τὰ αʹ, εʹ, ϛʹ, ζʹ δακτυλικὰ ἑφθημιμερῆ. τὰ βʹ, γʹ, δʹ, ιʹ, ιαʹ τε‐
10	τράμετρα. τὰ δ’ ἄλλα παιωνικὰ, τετράμετρα μὲν ἀκα‐ τάληκτα τὰ ηʹ, θʹ. τὸ δὲ ιβʹ τρίμετρον. τὸ δὲ ιγʹ δίμε‐ τρον. τὸ δὲ ιδʹ ἑφθημιμερὲς ἐκ κρητικῶν. ὑφ’ ὃ παρά‐ γραφος, καὶ διπλῆ ἔσω νενευκυῖα.⟧
sch av 1059	παντάρχᾳ: Ἑρμηνεύει τὸ παντόπτᾳ. R. Vict.	Column end
sch av 1063	κτείνων παμφύλων: Τὰ μικρὰ λέγει τὰς μυίας. καὶ θηρίοις γὰρ πολέμιοι ὄρνιθες, ὡς λαγωοῖς ἀετός.
sch av 1065	(νῦν) κάλυκες καταχρηστικῶς πάντα τὰ ἀκρό‐ δρυα. R. V.
sch av 1069	ἑρπετὰ καὶ δάκετα: Καὶ τὰ ἄλλα δάκετα, ὥσπερ εἰ τύχοι ὁ σκορπίος. ⟦δάκετα δὲ, θηρία ἰοβόλα.⟧
sch av 1072	ἐπαναχορεύεται: Καὶ λέγεται, καὶ ἀνακη‐ ρύττεται. Vict.
sch av 1073	Διαγόραν τὸν Μήλιον: Οὗτος μετὰ τὴν ἅλωσιν Μήλου ᾤκει ἐν Ἀθήναις, τὰ δὲ μυστήρια ηὐτέλιζεν, ὡς πολλοὺς ἐκτρέπειν τῆς τελετῆς. τοῦτο οὖν ἐκήρυξαν κατ’ αὐτοῦ Ἀθηναῖοι καὶ ἐν χαλκῇ στήλῃ ἔγραψαν,
5	ὥς φησι Μελάνθιος ἐν τῷ περὶ μυστηρίων. Ἄλλως. ταῦτα ἐκ τοῦ ψηφίσματος εἴληφεν. οὕτως γὰρ ἐκήρυξαν, τῷ μὲν ἀποκτείναντι αὐτὸν τάλαντον λαμβάνειν, τῷ δὲ ἄγοντι δύο. ἐκηρύχθη δὲ τοῦτο διὰ τὸ ἀσεβὲς αὐτοῦ, ἐπεὶ τὰ μυστήρια πᾶσι διηγεῖτο κοινοποιῶν αὐτὰ καὶ
10	μικρὰ ποιῶν καὶ τοὺς βουλομένους μυεῖσθαι ἀποτρέ‐ πων, καθάπερ Κρατερὸς ἱστορεῖ. (ἐκκεκήρυκται δὲ μά‐ λιστα ὑπὸ τὴν ἅλωσιν τῆς Μήλου. οὐδὲν γὰρ κωλύει πρότερον. Μελάνθιος δὲ ἐν τῷ περὶ μυστηρίων προφέ‐ ρεται τῆς χαλκῆς στήλης ἀντίγραφον, ἐν ᾗ ἐπεκήρυξαν
15	καὶ αὐτὸν καὶ τοὺς ἐκδιδόντας Πελλανεῖς. ἐν ᾗ γέ‐ γραπται καὶ ταῦτα· ἐὰν δέ τις ἀποκτείνῃ Διαγόραν, τὸν Μήλιον, λαμβάνειν ἀργυρίου τάλαντον· ἐὰν δέ τις ζῶντα ἀγάγῃ, λαμβάνειν δύο.)
sch av 1074	(ἄν τε τῶν τυράννων τίς: Τινὲς, τινά. ὡσεὶ ἔλεγέ τινα τῶν ἀνηκόντων αὐτῷ, ὃς ἐὰν φονεύσῃ.)
sch av 1075	τῶν τεθνηκότων: ⟦Τῶν ἐπὶ θανάτῳ φευγόν‐ των.⟧ ἐν τοῖς ὑπομνήμασιν οὕτω γέγραπται· ἐν ὑπερ‐ βολῇ καὶ τοὺς τεθνηκότας ἀποκτείνειν ὥστε μηδ’ ἐν *** πλαγιάζονται δὲ ἐν τῇ ἀμφιβολίᾳ. λέγει γὰρ, ἐάν τις
5	τινὰ τῶν τοῖς τυράννοις προσηκόντων ἀποκτείνῃ, τά‐ λαντον λήψεται· οἷον γύναιον, ἀδελφὸν, τέκνον, τοὺς συνωμοσίους καὶ συμπράξαντας τῇ τυραννίδι.
sch av 1076	ἀνειπεῖν: Κηρύξαι καὶ ἀναγορεῦσαι. Vict.
sch av 1077	τὸν Στρούθιον: Ἄνω [16] εἶπεν ἐκ τῶν ὀρνέων. Στρούθιον δὲ εἶπεν, ὡς Μήλιον. διὸ καὶ οὕτω προενε‐ κτέον. ⟦συνείρων δὲ, εἰς ὁρμαθὸν συντιθείς.⟧
sch av 1079	σπίνους: Εἶδος ὀρνέου ὁ σπίνος. τρία δὲ αὐ‐ τοὺς λυπεῖ, ὅτι θηρεύει, ὅτι πωλεῖ, ὅτι ζʹ τοῦ ὀβολοῦ ὡς εὐτελίζων αὐτούς.
sch av 1081	τοῖς τε κοψίχοισιν: Οἱ κόψιχοι γὰρ ᾠοτοκοῦν‐ τες κεντοῦσι τὰ ᾠά. οἱ οὖν ὀρνιθοθῆραι πτερὰ αὐτοῖς ἐμβάλλουσι πρὸς τὸ ἀμβλῦναι τὰ ῥάμφη τῇ μαλακό‐ τητι τῶν πτερῶν. ἢ ἵνα μὴ κορυζῶσιν, ἢ μετὰ τὸ σφά‐
5	ξαι πτερὰ ἐπιβάλλουσιν, ὥστε ἐξ αὐτῶν αὐτοὺς κρεμα‐ μένους ὁραθῆναι πᾶσιν. ἐμφαντικὸν δὲ πλήθους τὸ ἐγχεῖ. ⟦ἐγχεῖ τὰ πτερὰ βιαίως ἀντὶ τοῦ διείρει.⟧ εἴρον‐ τες γὰρ διὰ τῶν ῥινῶν καὶ κρεμῶντες ἐπώλουν.
sch av 1083	παλεύειν: Ἀντὶ τοῦ θηρεύειν, (προκαλεῖσθαι). εἰώθασιν ἐκτυφλοῦντές τινα τῶν ὀρνέων ἱστάναι ἐν δι‐ κτύῳ, ὅπως τῇ φωνῇ προσκαλοῖτο τὰ ὁμοιογενῆ. καὶ
sch av 1083	τοῦτο γλωσσηματικὸν παλεύειν ἔλεγον. (Ἄλλως.	234
5	θηρεύειν καὶ προκαλεῖσθαι βοσκόμενα. οὐ περὶ τῶν κο‐ ψίχων δὲ τοῦτο, ἐπεὶ δεδεμένους ἂν εἶπεν, ἀλλὰ με‐ τέβη ἐπὶ περιστερὰς, ἢ φάττας.)
sch av 1087	θηράσατε. R.
sch av 1088	⟦εὔδαιμον φῦλον: Ἡ ἀντῳδὴ καὶ ἀντιστροφὴ ὁμοία ἐστὶ τῇ ᾠδῇ καὶ στροφῇ. καὶ αὕτη γὰρ κώλων καὶ στίχων ἐστὶ ιδʹ. καὶ τὰ μὲν ἔχει δακτυλικὰ ἰσόμετρα τοῖς ἐκείνης, τὰ δὲ παιωνικὰ ἐπιμεμιγμένα κρητικοῖς. ἐπὶ
5	τῷ τέλει αἱ συνήθεις δύο διπλαῖ ἔξω νενευκυῖαι.⟧ ἐν σχή‐ ματι εἴρηται ὁ λόγος, εὔδαιμον φῦλον, οἳ χειμῶνος. πρὸς γὰρ τὸ σημαινόμενον τοῦ φύλου πληθυντικὸν ὂν ἔφη τὸ οἵ.
sch av 1090	οὐκ ἀμφιέννυνται. R.
sch av 1091	οὐδ’ αὖ θερμὴ: Τινὲς τὸ πνίγους κατὰ γενι‐ κὴν φάσιν, ἵνα ᾖ, οὐδὲ ἡ θέρους θερμασία ἐπίκειται ἡμῖν.
sch av 1094	φύλλων ἐν κόλποις: Ὡσεὶ ἔλεγεν ὑπὸ τὰ φύλλα.
sch av 1095	ὁ τέττιξ δηλονότι. τρία δὲ γένη τεττίγων, αἱ μὲν γὰρ ἀχέται καὶ ἄρσενες, αἱ δὲ κερκῶπαι αἱ θή‐ λειαι, ἕτερον δὲ γένος σίγιον καλεῖται παρὰ τὴν σιω‐ πήν. V.
sch av 1096	[ὑφ’ ἡλίῳ μανεὶς: Τέρπεται γὰρ καὶ ἐπιμαίνε‐ ται τῷ ἡλίῳ ὁ τέττιξ.]
sch av 1099	ἐαρινά. R.V. παρθένια: (Διὰ τὸ ἐπιμελῶς τὰς γυναῖκας καὶ τὰς παρθένους) τὰ μύρτα ἐσθίειν. (λευκό‐ τροφα δὲ, ἀντὶ τοῦ) λευκὰ καὶ τρυφερά. τοιαῦτα γάρ εἰσι μήπω πεπανθέντα.
sch av 1100	ἀντὶ τοῦ κεχαριτωμένα ἄνθη. R. V. πλεονάζει δὲ ὁ τέ. V.
sch av 1102	τοῖς κριταῖς: Πολλάκις ἐν ταῖς παραβάσεσι καὶ οἱ ποιηταὶ λέγουσι τινὰ εἰς τὰ ἑαυτῶν χρήσιμα, διὰ τοῦ χορικοῦ προσώπου, ὡς νῦν πρὸς τοὺς κριτὰς ἀπο‐ τείνει τὸν λόγον, ὅπως ἂν αὐτῷ ψηφίσωνται τὴν νί‐
5	κην.
sch av 1104	πολλῷ τῶν Ἀλεξάνδρου: Τοῦ Πάριδος, ὧν ἔλαβε παρὰ Ἀφροδίτης. ἀπὸ κοινοῦ δὲ τὸ δώσομεν.
sch av 1106	(γλαῦκες ὑμᾶς· Ἀντὶ τοῦ νομίσματα. ἡ γὰρ γλαὺξ ὄρνεόν ἐστιν Ἀθηνᾶς. ὅπερ πάνυ τιμῶντες Ἀθη‐ ναῖοι διὰ τὴν θεὸν, ἐν τοῖς τετραδράχμοις ἐνεχάραξαν νομίσμασιν. αἰνίττεται δὲ καὶ εἰς τὸ φιλάργυρον τῶν
5	Ἀθηναίων. Ἄλλως. ἡ γλαὺξ ἐπὶ χαράγματος ἦν τετραδράχμου, ὡς Φιλόχορος. ἐκλήθη δὲ τὸ νόμισμα τὸ τετράδραχμον τότε ἡ γλαύξ. ἦν γὰρ γλαὺξ ἐπίση‐ μον καὶ πρόσωπον Ἀθηνᾶ, τῶν προτέρων διδράχμων ὄντων, ἐπίσημόν τε βοῦν ἐχόντων.) —ἐπεὶ ἐν Λαυρίῳ
10	μέταλλα ἦν ἀργυρίου Ἀθήνησι. V.
sch av 1108	κἀκλέψουσι: Δέον εἰπεῖν καὶ λεπίσουσι. λεπί‐ ζουσαι γὰρ τὸ ᾠὸν ἐκφέρουσι τὰ νεόττια.
sch av 1110	ἐρέψομεν: Διὰ τὰ ἐν τοῖς ναοῖς ἀετώματα. ἀντὶ τοῦ στεγάσομεν πρὸς ἀετώματα. τὰς γὰρ τῶν ἱε‐ ρῶν στέγας πτερὰ καὶ ἀετοὺς καλοῦσιν, ὥς φησιν Ἴων
sch av 1110	ἐν Ἀγαμέμνονι.	Column end
sch av 1111	[κἂν λαχόντες ἀρχίδιον: Ὑποκοριστικῶς τὴν ἀρχήν. διαβάλλει δὲ αὐτοὺς ὡς ἅρπαγας.]
sch av 1112	ὀξὺν ἱερακίσκον: Ἀντὶ τοῦ ἁρπαγὴν ὀξεῖαν. Δίδυμος, τάχος ὡς ἱέρακος, ἵνα ταχέως φύγῃ.
sch av 1113	πρηγορεῶνας: Δίδυμος τοὺς βρόγχους τῶν ὀρ‐ νέων κυρίως τοὺς λεγομένους προλόβους, ὅτι συλλέγε‐ ται ἐν αὐτοῖς τὰ σιτία. λέγεται δὲ καὶ ἐπὶ ἀνθρώπων πρηγορεὼν πάλιν ὁ βρόγχος. ἑκάτερον δὲ ἀπὸ τοῦ προα‐
5	θροίζειν ἐκεῖ τὴν τροφήν.
sch av 1114	ἂν δὲ μὴ κρίνητε: Ἐὰν δὲ μὴ ἡμᾶς κρίνητε νικᾶν, ἐπίθεσθε ὥσπερ οἱ ἀνδριάντες μηνίσκους ἐπὶ ταῖς κεφαλαῖς. ποιοῦσι γὰρ ἔνιοι, ὥστε μὴ ἐφάπτεσθαι τὰ ὄρνεα. Ἄλλως. μηνίσκους, σκεπάσματα (τῶν ἀν‐
5	δριάντων), ἅπερ ἐπιτιθέασι ταῖς κεφαλαῖς τῶν ἀνδριάν‐ των διὰ τὸ μὴ ἀποπατεῖν κατ’ αὐτῶν τὰ ὄρνεα. φησὶν οὖν, ὅτι μέλλομεν ὑμῶν καταπατεῖν. —κατασκευά‐ σατε. V.
sch av 1115	⟦μήνην: Μηνίσκον. μήνῃ γὰρ ἔοικε.⟧
sch av 1118	⟦τὰ μὲν ἱέρ’ ἡμῖν: Κορωνὶς εἰσιόντων αὖθις τῶν ὑποκριτῶν. οἱ δὲ στίχοι ἰαμβικοὶ τρίμετροι ἀκα‐ τάληκτοι οʹ, ὧν τελευταῖος τόξευε πᾶς τις. σφενδόνην τίς μοι δότω.
5	ἐπὶ τῷ τέλει κορωνίς.⟧ τὰ μὲν ἱέρ’ ἡμῖν ἐστιν: Τὰ ἐν τοῖς θύμασι σύμβολα. R. Vict.
sch av 1121*	ἀλλ’ οὑτοσὶ τρέχει: Σύμμαχος· οὕτω συντό‐ νως τρέχει ὡσεὶ Ὀλυμπιακὸς σταδιοδρόμος, [ἢ ἀπὸ τοῦ παραρέοντος ποταμοῦ. ἀντὶ τοῦ, δίκην ῥεύματος τα‐ χέως φερόμενος]. ὁ δὲ Δίδυμος, παρὰ τὸ Πινδάρου
5	[Nem. 1, 1] «ἄμπνευμα σεμνὸν Ἀλφειοῦ.» διχῶς δέ τι‐ νες, ἄλφειον πνέων.
sch av 1126	Προξενίδης καὶ Θεαγένης: Ἐκ τούτων πι‐ στοῦται τὸ ἀνυπόστατον τοῦ τείχους, ἐπειδὴ καπνοὶ ἦσαν καὶ κομπασταὶ καὶ μόνον ὑπόσχεσις. τοιαύτη δὲ καὶ ἡ τοῦ τείχους οἰκοδομή.
5	ὁ Κομπασεὺς: Ἔπαιξε παρὰ τὸν κόμπον. προεί‐ ρηται δὲ περὶ αὐτῶν ἀμφοτέρων ὅτι κομπασταί. Τη‐ λεκλείδης δὲ ἐν Ἡσιόδοις ὡς παρειμένον τῷ σώματι κωμῳδεῖ αὐτόν.
sch av 1128	ὅσον ὁ δούριος: Οὐ πιθανὸν κοινῶς λέγειν αὐτὸν, ἀλλὰ περὶ τοῦ χαλκοῦ τοῦ ἐν ἀκροπόλει. ἀνέ‐ κειτο γὰρ ἐν ἀκροπόλει δούριος ἵππος ἐπιγραφὴν ἔχων «Χαιρέδημος Εὐαγγέλου ἐκ Κοίλης ἀνέθηκε.» δύναται
5	δὲ καὶ ὁ ἐν Ἰλίῳ λαμβάνεσθαι. ἐν ἀκροπόλει χαλ‐ κοῦς ἵππος ἀνέκειτο κατὰ μίμησιν τοῦ Ἰλιακοῦ.
sch av 1131	⟦τοῦ μάκρους: Σημείωσαι ὅτι τὸ μάκρος λέγει.⟧
sch av 1133	Αἰγύπτιος πλινθοφόρος: Οἱ Αἰγύπτιοι ἐκω‐ μῳδοῦντο ὡς ἀχθοφόροι. καὶ ἐν Βατράχοις [1406] «οὓς «οὐκ ἂν ἄραιντ’ οὐδ’ ἑκατὸν Αἰγύπτιοι.» Ἄλλως. ὅτι ἴδιον τῶν Αἰγυπτίων ἐνόμισαν τὸ ἀχθοφορεῖν.
sch av 1137	γέρανοι θεμελίους: Διὰ τὸ ἐν ὕψει πέτεσθαι,
sch av 1137	καὶ τῇ εἰς εὐθὺ ὁρμῇ τὴν ἐπὶ τὰ κάτω θέαν ἐμποδί‐ ζεσθαι, λίθους βαστάζουσιν, ὅπως κάμνουσαι τῇ πτήσει ῥίπτοιεν, καὶ αἴσθοιντο πότερον ἐπὶ γῆς ἢ ἐπὶ θαλάττης	235
5	φέρονται. καὶ εἰ μὲν ἐπὶ θαλάττης ἥκοι ὁ λίθος, ἀνύ‐ ουσι τὴν ὁδόν· εἰ δὲ ἐπὶ γῆς, ἀναπαύονται. θεμελίους: Ἤγουν προσήκοντας θεμελίῳ. Vict. καταπεπωκυῖαι λίθους: Ἐπεὶ αἱ γέρανοι λίθους καταπίνουσι καὶ ἐπὶ τὴν Αἴγυπτον παραγίνονται.
sch av 1138	τούτους δ’ ἐτύκιζον: Τύκος ἐργαλεῖόν τι ᾧ τοὺς λίθους περικόπτουσι καὶ ξέουσιν. ἐπιτήδειον οὖν ἔργον ταῖς μακρὸν ἐχούσαις ῥύγχος. κρὲξ δὲ εἶδος ὀρ‐ νέου, ὀξὺ πάνυ τὸ ῥύγχος καὶ πριονῶδες ἔχον.
sch av 1139	πελαργοὶ μυρίοι: Διὰ τὸ Πελαργικὸν τεῖχος τοὺς ἀπὸ Τυρρηνίας ἥκοντας ἀναστῆσαι.
sch av 1141	οἱ χαραδριοὶ: Ὠνοματοπεποίηται τὸ ὄρνεον παρὰ τὸ ἐν ταῖς χαράδραις διατρίβειν.
sch av 1142	ἐρωδιοὶ λεκάναισι: Παρὰ τὴν ἔραν πέπαιχεν, ἐπεὶ ὁ πηλὸς ἐκ τῆς ἔρας, τουτέστι τῆς γῆς. ταῦτα δὲ ὡς ἐν κωμῳδίᾳ ἐσχημάτισται. τὸ μὲν κοινὸν λακάνη παρὰ τὸ λα ἐπιτατικὸν καὶ τὸ χαίνω, τὸ δὲ Ἀττικὸν
5	λεκάνη.
sch av 1145	οἱ χῆνες ὑποτύπτοντες: Διὰ τὸ πλατύποδας τῶν ἄλλων μᾶλλον εἶναι τοὺς χῆνας.
sch av 1147	[τί δῆτα πόδες: Παρὰ τὴν παροιμίαν τί δῆτα χεῖρες οὐκ ἂν ἐργασαίατο;]
sch av 1148	καὶ νὴ Δί’ αἱ νῆτται: Ἡ νῆτται εἶδος ὀρνέου, ἔχον τὴν πτέρωσιν ἐκ φύσεως ὥσπερ ζώνην λευκήν. παρὰ τοῦτο οὖν ἔπαιξεν ἐζωσμένην εἰρηκὼς αὐτήν. ὑπαγωγέα δὲ τὸν ξυστῆρά φησι. πλατὺ δέ ἐστι σίδη‐
5	ρον, ᾧ ξέουσι τὸν πηλόν. (Ἄλλως. τινὲς τῶν νησ‐ σῶν ἔχουσι πτέρωσιν ὡς ζώνην ἐν κύκλῳ λευκήν.)
sch av 1150	(ἔχουσαι κατόπιν: Ὥσπερ παιδία βαστά‐ ζουσαι αὐτόν. ὡς εἰώθασι βαστάζειν τὰ παιδία. ἀσα‐ φῶς δὲ λέγει. λέγει γὰρ τὰς χελιδόνας τὸν ὑπαγωγέα ἐπὶ τῶν ὤμων αὐτὰς κομίζειν, τὸν δὲ πηλὸν ἐν τοῖς
5	στόμασι. καὶ ποιοῦσι τοῦτο, ὅταν τὰς νεοσσιὰς κα‐ τασκευάζωσιν. ὁ δὲ ὑπαγωγεὺς, ὥς τινες, σιδηροῦν τι οἷον πτυΐδιον, ᾧ χρῶνται οἱ κονιαταί. οἱ δὲ, ἐργαλεῖον οἰκοδομικὸν, ᾧ ἀπευθύνουσι τὰς πλίνθους πρὸς ἀλ‐ λήλας. τινὲς δὲ αὐτὸ παράξυστον καλοῦσιν. εἰ μὴ ἄρα
10	πηλόν τινα ὑπαγωγέα καλοῦσι. τοιοῦτον γάρ τι καὶ Ἕρμιππος ἐν τοῖς Τριμέτροις ἐμφανίζει.)
sch av 1155	πελεκᾶντες: Παρὰ τὸ πελεκᾶν τὰ ξύλα, τῷ ὀνόματι τοῦ ὄρνιθος πιθανῶς παίζων ἐχρήσατο. καὶ ὅτι ῥάμφος ἔχει μέγα.
sch av 1158	τεθύρωται. R.
sch av 1159	καὶ βεβαλάνωται: Ἀντὶ τοῦ κεκλείδωται, βάλανοι δὲ λέγονται τὰ μάγγανα τῆς κλειδώσεως.
sch av 1160	ἐφοδεύεται: Ἀντὶ τοῦ διοδεύεται. τὸ δὲ κω‐ δωνοφορεῖται [ἀντὶ τοῦ δοκιμάζεται] ἡ τῶν φυλάκων φρουρά.
sch av 1161	φρυκτωρίαι: (Αἱ διὰ τῶν πύργων φυλακαί. παρὰ τὸν πυρσὸν καὶ τὸ ὠρεύειν.) —οἱ ἐπὶ τῶν πύρ‐
sch av 1161	γων πυρσοί. R.	Column end
sch av 1163	ἀπονίψομαι: Ἦν γὰρ ἀπὸ πηλοῦ ἢ κονίας ὡς ἀπὸ τῶν ἔργων. τἄλλα δρᾶ: Ἀντὶ τοῦ πρᾶττε, προστακτικῶς.
sch av 1169	πυρρίχην βλέπων: Ἔνοπλον καὶ πολεμικόν τι. ἐνόπλιος γὰρ ὄρχησις ἡ πυρρίχη. —ἐσθεῖ: Εἰσ‐ τρέχει. V.
sch av 1173	εἰς τὸν ἀέρα: Δέον εἰπεῖν εἰς τὴν πόλιν.
sch av 1174	ἡμεροσκόπους: Τοὺς ἐν ἡμέρᾳ φρουροῦντας.
sch av 1177	(τοῦτ’ ἴσμεν: Πρὸς τὴν ἐν Ἰλιάδι [A, 424] γραφὴν τὴν «χθιζὸς ἔβη μετὰ δαῖτα.» οὕτως ἀξιοῦσιν Ἀριστοφάνην γράφειν.) περιπόλους: Τοὺς φύλακας, ἢ ζητητάς. ἀπὸ τοῦ
5	περιπολεῖν. τὸ δὲ ἑξῆς, οὐκ ἐχρῆν περιπόλους πέμψαι.
sch av 1179	ἱπποτοξότας: Ἀπὸ μὲν τοῦ ἵππου τὴν ὀξεῖαν αὐτῶν πτῆσιν δηλοῖ, ἀπὸ δὲ τοῦ τόξου τὸ ἐπικαμπὲς τῶν ὀνύχων.
sch av 1180	ἠγκυλωμένος: Ἀγκύλη εἶδος ἀκοντίου.
sch av 1181	κύμινδις: Τὴν κύμιδιν οὐκ ἀνέγραψεν ὁ Καλ‐ λίμαχος. μήποτε οὖν κίσινδις γραπτέον. ὁ δὲ τριόρχης εἶδος ἱέρακος.
sch av 1182	ῥύμῃ: Φορᾷ βιαίᾳ.
sch av 1183	δονεῖται: Κινεῖται, ταράσσεται, σαλεύει. Vict.
sch av 1185	ὥστε ἐλπίζειν τὴν ἅλωσιν. V.
sch av 1188	⟦πόλεμος αἴρεται: Εἴσθεσις χοροῦ ἐπῳδικὴ κώλων τροχαϊκῶν ἐπιμεμιγμένων χορείοις ἤτοι τρι‐ βράχεσι καὶ δακτύλοις πενθημιμερῶν ηʹ. ὧν τὰ μὲν πρῶτα τρία καὶ παιωνικὰ, εἰ βούλει, ποιήσει ἡμιόλια.
5	τὸ τέταρτον τροχαϊκὸν ἐκ δακτύλου πενθημιμερές. τὸ πέμπτον καὶ ἕκτον ἰθυφαλλικά. τὸ ζʹ καὶ ηʹ τροχαϊκὰ πενθημιμερῆ. ἐν ἐκθέσει δὲ ἰαμβικὰ τρία. ὧν τὸ πρῶ‐ τον δίμετρον ἀκατάληκτον. οἱ δὲ δύο τρίμετροι ἀκα‐ τάληκτοι. ἐπὶ τῷ τέλει κορωνίς.⟧
10	πόλεμος αἴρεται: Διὰ τὴν ὑπερβολὴν ἀντὶ τοῦ ἐγεί‐ ρεται καὶ μετεωρίζεται. —ἔν τισι δὲ τῶν ἀντιγράφων εἰς δύο κῶλα διῄρηται τὸ ἓν, ἐν δὲ ἄλλοις συνῆπται. Ven.
sch av 1189	φατὸς: Λεκτός. Vict.
sch av 1192	ἀέρα περινέφελον: Τὴν ἀορασίαν, τὸ σκότος.
sch av 1197	πεδαρσίου: Μετεώρου, πετομένου. παρὰ τὸ ἐκ τοῦ πέδου αἴρεσθαι.
sch av 1199	αὕτη σὺ: ⟦Κορωνὶς εἰσιόντων αὖθις τῶν ὑπο‐ κριτῶν. οἱ δὲ στίχοι ἰαμβικοὶ τρίμετροι ἀκατάληκτοι ξγʹ. ὧν τελευταῖος καταιθαλώσεις τῶν νεωτέρων τινά.
5	ἐπὶ τῷ τέλει κορωνίς.⟧ —πρὸς τὴν Ἶρίν φησι κατα‐ λαβὼν αὐτήν. V.
sch av 1203	πλοῖον ἢ κυνῆ: Πλοῖον μὲν, καθὸ ἐπτέρωται καὶ ἐξωγκωμένον ἔχει τὸν χιτῶνα, καὶ τὰ πτερὰ δια‐ πέπταται ὡς κῶπαι. κυνῆ δὲ, ὅτι ἔχει περικεφαλαίαν τὸν πέτασον, ὡς ὁ Ἑρμῆς ἄγγελος ὢν παρὰ Σοφοκλεῖ
5	ἐν Ἰνάχῳ τῆς Ἴριδος «γυνὴ τίς ἥδε; κυκλὰς Ἀρκάδος
5	κυνῆς.» φασὶ δὲ καὶ κυνέαν τὸν πέτασον λέγεσθαι ἐν Πελοποννήσῳ. (Ἄλλως. πέτασον γὰρ ἐπὶ τῆς κε‐ φαλῆς φορεῖ ὡς ὁ Ἑρμῆς, πρὸς ὃν τὴν κυνῆν εἶπε. καὶ Πελοποννήσιοι δὲ τὸν πέτασον κυνῆν καλοῦσι. πλοῖον	236
10	δὲ διὰ τὸ ἐν δρόμῳ αὐτῆς κεκολπῶσθαι τὸν χιτῶνα. ἢ ἐπεὶ πτερωτὸς ἦν. αἱ δὲ νῆες ἀντὶ πτερῶν τὰς κώπας ἔχουσι.)
sch av 1204	Πάραλος ἢ Σαλαμινία: Αὗται ἱεραὶ τριήρεις δημόσιαι, ἐπὶ τὰς τῆς πόλεως χρείας πεμπόμεναι καὶ ταχυναυτοῦσαι. (Ἄλλως. ἐπεὶ ταχεῖαν αὐτὴν εἶπεν. αὗται δὲ αἱ τριήρεις, ὡς ἂν ὑπηρέτιδες οὖσαι, ταχεῖαι
5	ἦσαν, Πάραλος καὶ Σαλαμινία. ἐὰν δὲ δασέως ἐν ἄρ‐ θρου μέρει, ἔσται ἡ αὐτὴ Πάραλος καὶ Σαλαμινία.)
sch av 1206	ἀναπτάμενος τρίορχος: Ἐπεὶ ἑταίρα ἦν, ἔπαιξε τὸ τρίορχος.
sch av 1210	διὰ ποίων πυλῶν. R.
sch av 1212	ἡμεροφύλακες γὰρ οἱ κολοιοί. R. V
sch av 1213	σφραγῖδ’ ἔχεις παρὰ τῶν πελαργῶν: Οἷον σύμβολον ἐπὶ τῷ συγχωρηθῆναι παρελθεῖν. —ὡς τῶν πελαργῶν φυλάκων ὄντων. V.
sch av 1214	ὑγιαίνεις μέν: Ὑγιαίνεις, φησὶ, καὶ οὐ μαίνῃ τοιαῦτα ἐρωτῶν;
sch av 1215	ἐπέβαλεν ὀρνίθαρχος: Πρὸς τὸ ἐπέβαλεν, ὅτι καὶ νῦν ἐπὶ τοῦ συνουσιάσαι, ὃ καὶ ἐνόμισε λέγειν ἡ Ἶρις, διὸ παραιτεῖται.
sch av 1218	γῆς ἀλλοτρίας καὶ τοῦ χάους: Ἀντὶ τοῦ ἀέρος, διὰ τὸ κεχύσθαι εἰς ἅπλωμα.
sch av 1222	πασῶν Ἰρίδων: Ἀντὶ τοῦ ὑπὲρ τὰς ἄλλας Ἴρι‐ δας. παίζει δὲ ἢ ὡς τοῦ ἀέρος ποικίλας Ἴριδας ποιοῦν‐ τος, ἢ ἀντὶ τοῦ εἰπεῖν θεαινῶν.
sch av 1223*	τῆς ἀξίας: (Λείπει) τιμωρίας.
sch av 1225	ἀντὶ τοῦ ὥς γ’ ἐμοὶ δοκεῖ. R. V.
sch av 1227	ἀκολαστανεῖτε: Ἀκόλαστα καὶ ἄτακτα πρά‐ ξετε.
sch av 1228	ἐν μέρει τῶν κρειττόνων: Ἀντὶ τοῦ κατά τι μέρος ἡμῖν ὑποταγῆναι ὀφείλετε. —Ἄλλως. δεῖ πεί‐ θεσθαι ἡμῖν τοῖς κρείττοσιν. V.
sch av 1229	τὼ πτέρυγε ποῖ ναυστολεῖς: Ἔπαιξεν ὡς ἐπὶ νεῶν. ⟦ποῦ ⟧ παρασκευάζῃ καὶ ἐπὶ ποίαν ὁδὸν τὴν πτῆ‐ σιν ἔχεις.
sch av 1232	ἐπ’ ἐσχάραις: Ἤγουν ἐπάνω. Vict.
sch av 1237	ἀλλὰ μὰ Δί’ οὐ τῷ Διί: Ἔπαιξε πάλιν μὰ Δία εἰπὼν ὡς ἐν κωμῳδίᾳ.
sch av 1240	Διὸς μακέλλῃ: Τοῦτό φησι παρὰ τὸ Σοφό‐ κλειον χρυσῇ μακέλλῃ Ζηνὸς ἐξαναστραφῇ. μακέλλῃ: Δίκελλα πλατεῖα. Vict.
sch av 1242	Λικυμνίαις βολαῖς: (Ὁ μὲν Καλλίμαχος γρά‐ φων οὕτως «Λικυμνίαις βολαῖς» φησὶ «ταύτης τῆς δι‐ δασκαλίας οὐ μέμνηται.») ἐν δὲ ἐνίοις τῶν σχολικῶν ὑπομνήμασι ταυτὶ γέγραπται, «ἴσως ὁ Λικύμνιος
5	ἐνεπύρισε τινῶν οἰκίας.» ἐν δὲ τοῖς ἐπιγεγραμμένοις Ἀπολλωνίου ταῦτα γέγραπται (ὅτι ἡμίφλεκτόν τινα
5	εἰσάγει εἰς τοιοῦτό τι κεκεραυνωμένον ἀπὸ τῆς περιστά‐ σεως ἐκείνης. εἴη δ’ ἂν τοῦ Εὐριπίδου μεμνημένος ἀγ‐ γέλου τοῦ ἐν τῷ Λικυμνίῳ. λέγει γὰρ ἐπὶ τελευτῆς	Column end
10	ἐκεῖνος.) ἐν Λικυμνίῳ δράματι Εὐριπίδου εἰσήχθη τις κεραυνοβολούμενος.
sch av 1243	(τῶν παφλασμάτων: Ἐκπρησμῶν, ἀναζεμά‐ των.)
sch av 1245	μορμολύττεσθαι: Ἀντὶ τοῦ ἐκφοβεῖν. R. V.
sch av 1246	εἴ με λυπήσει πέρα: Ἀντὶ τοῦ (πέρα τοῦ) δέοντος. (παρατραγῳδεῖ καὶ αὐτός.)
sch av 1247*	καὶ δόμους Ἀμφίονος: Ἐκ Νιόβης Αἰσχύλου. (ἐξέρριπται δὲ τὸ Ἀμφίονος ἐκ παρῳδίας.)
sch av 1248	κεραυνοφόρον γὰρ τὸ ζῷον. R. V.
sch av 1250	[παρδαλᾶς: Παρδάλεων δοράς. ἔπαιξε πρὸς τὴν πτέρωσιν αὐτῶν. κυάνεοι γάρ εἰσι.]
sch av 1252	εἷς τῶν γιγάντων ἐγένετο ὁ Πορφυρίων καὶ ὄνομα ὄρνιθος. V. —εἷς Πορφυρίων: Ὁ γίγας ὁ τῷ Διὶ πολεμήσας. ὃν ἐχειρώσατο Ἀφροδίτη.
sch av 1254	διαμηριῶ: Συνουσιάσω, ὡς ἐπὶ κόρης. Vict.
sch av 1256	τριέμβολον: Πολλάκις ἐμβαλεῖν δυνάμενον. μήποτε δὲ καὶ πλοίου τις ἦν κατασκευή. καὶ γὰρ δε‐ κέμβολον Αἰσχύλος εἶπε τὴν τοῦ Νέστορος ναῦν ἐν Μυρ‐ μιδόσιν. —τριέμβολον οὖν. ἔστι δὲ ἐπίφθεγμα τάχους.
5	R. V.
sch av 1258	εὐρὰξ πατάξ: (Ἐπιρρήματά τινα ἀνέπλασεν εἰς τὸ κακέμφατον.) ἔπλασεν ἐπίφθεγμα παρὰ τὸ εὐρέως σοι μιγήσομαι καὶ τὸ πατάξαι. ὅθεν καὶ χαμαι‐ τύποι αἱ πόρναι. (καὶ Μένανδρος «πρώην ἄρας ἐπά‐
5	ταξα.»)
sch av 1261	(καταιθαλώσεις: Ταῦτα πρὸς τὴν Ἶριν λέγει ὡς ἑταιρίδιον. καταιθαλώσεις οὖν τῷ ἔρωτι.) —ἅμα δὲ πρὸς τὰ προκείμενα πρὸ ὀλίγου ὑπ’ αὐτῆς. V.
sch av 1262	⟦ἀποκεκλήκαμεν: Κορωνὶς καὶ εἴσθεσις μέλους χοροῦ μεσῳδικὴ κώλων παιωνικῶν ϛʹ. ὧν τὸ πρῶτον καὶ δεύτερον δίμετρα βραχυκατάληκτα, ἤτοι ἡμιόλια. τὸ γʹ δίμετρον καταληκτικὸν, ἤτοι ἑφθημιμερές. τὸ δʹ
5	ὅμοιον τῷ αʹ. τὸ εʹ ὅμοιον τῷ γʹ. τὸ δὲ ἕκτον δίμετρον ἀκατάληκτον διὰ τὴν ἀδιάφορον. ἔν τισι δὲ δύο κῶλα συνῆπται ταῦτα. ἐν ἐκθέσει δὲ στίχος ἰαμβικὸς τρίμε‐ τρος ἀκατάληκτος ὅμοιος τοῖς ἑξῆς. ἐπὶ τῷ τέλει κορω‐ νίς.⟧
10	ἀποκεκλήκαμεν: Ἀπηγορεύσαμεν. —ἔν τισι δὲ κατὰ δύο κῶλα συνῆπται ταῦτα. R. V.
sch av 1267	τῇδε: Ἐνθάδε. Vict. ἀντὶ τοῦ ἐν τούτῳ τῷ τόπῳ ἐν ᾧ ἐστιν ἡ πόλις αὕτη. λέγει δὲ τὸν ἀέρα. τὸ ἑξῆς ἱερόθυτον καπνόν. R. V.
sch av 1269	δεινόν τε τὸν κήρυκα: Τοῦτο Ἀττικὸν τὸ σχῆμα. εἰσὶ γὰρ αἰτιατικαὶ ἀντὶ εὐθειῶν. ἀντὶ τοῦ ὁ κῆρυξ. ἐνδεῖ δὲ τὸ σχῆμα. ἔδει γὰρ, ὁ κῆρυξ εἰ μὴ νοστήσει. ⟦εἴσθεσις δὲ τῆς διπλῆς ἀμοιβαίας τῶν
5	ὑποκριτῶν. οἱ δὲ στίχοι ἰαμβικοὶ τρίμετροι ἀκατάλη‐ κτοι μδʹ. ὧν τελευταῖος ἐγὼ δ’ ἐκείνων τοὺς προσιόντας δέξομαι.
5	ἐπὶ τῷ τέλει διπλῆ ἔξω νενευκυῖα.⟧	237
sch av 1271	(ὦ Πεισθέταιρ’: Ἄγγελος πεμφθεὶς εἰς ἀνθρώ‐ πους ἐξ ὀρνίθων ὑποστρέφει λέγων, ὅτι πάντες ἥδονται οἱ ἄνθρωποι ὄρνιθας κρατεῖν.)
sch av 1273	ὦ κατακέλευσον: Οἱονεὶ σιωπὴν κήρυξον. οἱ γὰρ κελευσταὶ πολλάκις σιωπὴν παραγγέλλειν εἰώθα‐ σιν, σιώπα λέγοντες καὶ ἄκουε, καὶ τὰ ὅμοια. οὕτω Δίδυμος. Ἄλλως. ἐπεὶ πολλάκις εἴρηκεν ὦ καὶ οὐκ
5	ἐπίσχει αὐτὸν ὁ Πεισθέταιρος, ὁ ἄγγελός φησι κατα‐ κέλευσον, ὥσπερ τοῖς ἐρέσσουσι, (καὶ ὦ, λέγει, παύ‐ σασθαι παρακελευσαί μοι. οὕτω Σύμμαχος). —κατα‐ κέλευσον: Σιγὴν πρόσταξον. Vict.
sch av 1281	ἐλακωνομάνουν: Τῆς τῶν Λακώνων ἤρων πολιτείας. (τοῦτο δὲ εἶπε διὰ τὸ ὑπερέχειν τοὺς Λάκω‐ νας τῷ πολέμῳ τότε.) ἄρχεται δὲ διαβάλλειν. διαβάλλει δὲ καὶ τὸν Σωκράτην ὡς ῥυπαρὸν καὶ πένητα.
sch av 1282	ἐκόμων, ἐπείνων: (Εἰπὼν τὸ ἐκόμων καὶ τὰ ἑξῆς, ἐπιτηδείως ἐπάγει τὸ ἐσωκράτουν. τοιοῦτοι γὰρ οἱ φιλόσοφοι. ἐκόμων δὲ καὶ οἱ Λάκωνες ὡς τρυφῶντες.)
sch av 1283	σκυτάλι’ ἐφόρουν: (Σκυτάλη ἤτοι Λακωνικὴ ἐπιστολὴ ἢ βακτηρία. ἐφόρουν γὰρ βαρείας βακτηρίας οἱ Λάκωνες. τοῦ δὲ σκυτάλιον τὸ α ἐκτείνεται, ὡς ἐν Ὁλκάσιν, ἔνθα καὶ τὸ Νικοφῶντος ἐξ Ἀφροδίτης Γο‐
5	νῶν παρετέθη «οὐκ ἐς κόρακας τὼ χεῖρ’ ἀποίσεις «ἐκποδὼν ἀπὸ τοῦ σκυταλίου τε καὶ τῆς διφθέρας.» οὕτω Σύμμαχος. ὁ δὲ Δίδυμος σκυτάλια τὰς βακτη‐ ρίας, αἷς τὰ σκύταλα τύπτουσιν, ὅ ἐστι τοὺς τραχήλους *** «ἢ παύσει βάκτρῳ καλίνῳ σκύταλα Φρὺξ ἀνήρ.»
10	Ἄλλως.) σκυτάλη ἐστὶ Λακωνικὴ ἐπιστολή. οὗτοι γὰρ μέλλοντες πέμπειν στρατηγὸν εἰς τὸν πόλεμον, ἐποίουν δύο ῥάβδους ἰσοπήχεις καὶ ἰσομήκεις, καὶ τὴν μὲν τῷ στρατηγῷ μέλλοντι ἐξιέναι εἰς πόλεμον ἐδίδουν, τὴν δὲ παρ’ αὐτοῖς εἴων. καὶ ὅτε βούλοιντο ἀπόρρητόν τι ση‐
15	μᾶναι τῷ ἀπόντι στρατηγῷ, ταύτῃ λευκὸν δέρμα πε‐ ριειλίξαντες, ἔγραφον εἰς αὐτό. ὁ δὲ στρατηγὸς λαβὼν αὐτὸ καὶ περιελίξας τῇ παρ’ αὐτῷ ῥάβδῳ ἀνεγίνωσκε. (σκυτάλι’ ἐφόρουν: Πάλιν ἀντὶ τοῦ ἐλακώνιζον. καὶ ὅτι Λακωνικὸν τὸ τῆς σκυτάλης.) ⟦ἔγραφον δὲ οὐ μόνον
20	ταῖς σκυτάλαις ἐγχαράσσοντες τὰς ἐπιστολὰς, ἀλλὰ καὶ βακτηρίαις.⟧
sch av 1288	κατῇραν εἰς τὰ βιβλία: Ἔπαιξεν εἰς τὸ φιλό‐ δικον, εἰπὼν εἰς τὰ βιβλία ἀντὶ τοῦ εἰς τὰ ψηφίσματα. Ἄλλως. ὡς ἐπὶ ὀρνίθων καθεζομένων. δέον δὲ εἰπεῖν εἰς τοὺς λειμῶνας.
sch av 1289	εἶτ’ ἀπενέμοντ’ ἐνταῦθα: Ἐνταῦθα συναλη‐ λιμμένον ἀμφίβολόν ἐστιν. ὃ καὶ ἐπιτετήδευκε. διελόντι δὲ τὸ μέν ἐστιν ἐνέμοντο, τὸ δὲ, ἀπενέμοντο, τουτέ‐ στιν ἀνεγίνωσκον.
sch av 1290	ἀντὶ τοῦ τῶν ὀρνίθων ἐπιθυμοῦσιν, ὅ ἐστιν ἐρημίας. R.
sch av 1292	Πέρδιξ μὲν εἷς κάπηλος: Ὁ μὲν Πέρδιξ σα‐ φῶς ὄνομα κύριον. Μενίππῳ δὲ ἐπώνυμον ἦν χελιδών. τὸ δὲ ἑξῆς κατὰ τὸ οἰκεῖον εἴληπται, τῷ Ὀπουντίῳ λέγω τὸ κόραξ, ὅτι ἅρπαξ καὶ ἀναιδής. ὅτι δὲ καὶ μο‐
5	νόφθαλμος οὗτος προείρηται. οὐ πάντως δὲ ὡς ἐπώνυ‐ μον. Ἄλλως. κάπηλος ἀντὶ τοῦ μάγειρος. ἔσκαζε δὲ οὗτος. εἴρηται δὲ ἐν τοῖς πρόσθεν, ὅτι χωλὸς οὗτος ὁ Πέρδιξ. ἀφ’ οὗ φασὶ τὴν παροιμίαν, Πέρδικος σκέλος, ἐπὶ τῶν λεπτοπόδων. Ἄλλως. ὁ Πέρδιξ ὄνομα κα‐	Column end
10	πήλου. χωλὸς δὲ ἦν οὗτος. μνημονεύει δὲ αὐτοῦ καὶ ἐν Ἀναγύρῳ· καὶ μὴν χθές γ’ ἦν Πέρδιξ χωλός. (τούτου δὲ πολλοὶ μέμνηνται. ἀπὸ τούτου δέ φασι τὴν παροι‐ μίαν, Πέρδικος σκέλος, ἧς καὶ Ἀριστοφάνης ἐν ταῖς ἀμέτροις παροιμίαις μνημονεύει.)
sch av 1293*	Μενίππῳ δ’ ἦν χελιδὼν: Διὰ τὸ ἱπποτρόφον εἶναι (καὶ καυτηρίᾳ τοῦτον χρῆσθαι) οὕτως ὠνομάσθη.
sch av 1294	Ὀπουντίῳ δ’ ὀφθαλμὸν: (Δίδυμος·) ὡς τοιού‐ του τὴν ὄψιν ὄντος μνημονεύει αὐτοῦ καὶ μέγα ῥύγχος ἔχοντος (καὶ ὁ τὰς Ἀταλάντας γράψας, καὶ Εὔπολις ἐν Ταξιάρχοις. Σύμμαχος· φαίνονται τὸν Λυκοῦργον
5	Αἰγύπτιον εἶναι νομίζοντες ἢ τὸ γένος, ἢ τοὺς τρόπους. Φερεκράτης Ἀγρίοις «οἶμαι δ’ αὐτὸν κινδυνεύειν εἰς «τὴν Αἴγυπτον οἴκους λέξεις, ἵνα μὴ συνέχῃ τοῖσι «Λυκούργου πατριώταις.» μήποτε οὖν εἰς τὸ αὐτὸ καὶ Κρατῖνος Δηλιάσι «τούτοισι δ’ ὄπισθεν ἴτω δίφρον
10	«φέρων Λυκοῦργος \| ἔχων καλάσιριν.» ὁ δὲ καλάσιρις, χιτὼν πλατύσημος. φησὶ δὲ Κηφισόδημος ὅτι Αἰγυπτίων ἡ λέξις. διαβάλλει δὲ αὐτὸν ἢ ὡς ξένον, ἢ ὡς πονηρόν.)
sch av 1295	κορυδὸς: Μήποτε ὀξυκέφαλος ἦν εἰς τὸ ἄνω καὶ ὀρνιθώδης τὴν κεφαλήν. ὅτι δὲ αἰσχρὸς ἦν καὶ ἐν Θεσμοφοριαζούσαις [168] δηλοῖ. χηναλώπηξ: Πανοῦργος ἦν. διὸ ἀλώπηξ. καὶ ὅτι
5	ἀναίσθητος καὶ φθονερὸς καὶ πονηρός. ὁ δὲ Δίδυμος Θεαγένη καὶ Φιλοκλέα φησὶν ὀρνιθώδεις εἶναι.
sch av 1296	Ἴβις Λυκούργῳ: Ἢ ὡς Αἰγυπτίῳ, ἢ ὡς μα‐ κροσκελεῖ. ἶβις δὲ ὄρνεον πλεονάζον ἐν Αἰγύπτῳ. Χαιρεφῶντι: Ὁ Χαιρεφῶν μέλας καὶ ὠχρὸς προ‐ είρηται. (νυκτερὶς δὲ καὶ παρὰ τοῖς ἄλλοις.) οὗτος δ’ ἂν
5	εἴη Χαιρεφῶν ὁ Σωκρατικός.
sch av 1297	Συρακοσίῳ δὲ κίττα: (Οὗτος γὰρ τῶν περὶ τὸ βῆμα.) καὶ Εὔπολις ὡς λάλον ἐν Πόλεσι διασύρει («Συρακόσιος δ’ ἔοικεν, ἡνίκ’ ἂν λέγῃ, τοῖς κυνιδίοισι «τοῖσιν ἐπὶ τῶν τειχίων. ἀναβὰς γὰρ ἐπὶ τὸ βῆμ’ ὑλα‐
5	«κτεῖ περιτρέχων.» δοκεῖ δὲ καὶ ψήφισμα τεθεικέναι μὴ κωμῳδεῖσθαι ὀνομαστὶ τινὰ, ὡς Φρύνιχος ἐν Μο‐ νοτρόπῳ φησί· ψῶρ’ ἔχε Συρακόσιον, ἐπιφανὴς γὰρ αὐτῷ καὶ μέγα τύχοι. ἀφείλετο γὰρ κωμῳδεῖν οὓς ἐπεθύμουν. διὸ πικρότερον αὐτῷ προσφέρονται.)
10	Μειδίας δ’ ἐκεῖ ὄρτυξ: ** Ὁ μὲν Δίδυμος οὕτως. ὁ δὲ Ἀμμώνιος ᾠήθη ἐξ ἐπιθέτου Μειδίαν ὄρτυγα καλεῖ‐ σθαι. γελοίως διὰ τὸ κυβευτὴν εἶναι καὶ ἐν γύρῳ τοὺς ὄρτυγας κόπτειν, (οὕτως αὐτὸν νῦν Ἀριστοφάνης προσ‐ εῖπε. δηλοῖ δὲ τοῦτο Ἀριστοφάνης [ἐν Περιαλγεῖ
15	«χρηστὸν] μὴ κατὰ Μειδίαν ὀρτυγοκόπον.» λέγει δὲ ἐν Ποαστρίαις ὁ αὐτὸς, ὡς καὶ περὶ ἀλέκτορας αὐτοῦ ἐσπουδακότος. διαβάλλεται δὲ εἴς τε πονηρίαν, ὡς Πλά‐ των ἐν Νίκαις, καὶ κλοπὴν δημοσίων, ὡς Μεταγένης ἐν Ὁμήρῳ, καὶ συκοφαντίαν. κόβαλός τε ἐλέγετο εἶναι
20	καὶ πτωχαλαζὼν, ὡς Φρύνιχος ἐν Ἐφιάλτῃ. ὁ δὲ Σύμ‐ μαχος, ᾖκεν, ἐῴκει. ὄρτυγα δὲ λέγει, ὅτι ὀρτυγοκόπος ἦν, περὶ οὗ προείρηται. φέρεται δὲ ἐν τοῖς πλείστοις, ὑπὸ στυφοκόμπου. καὶ σαφὲς οὐδέν ἐστιν εὑρεῖν. Διο‐ νύσιος δὲ ὁ Ζώπυρος γράφει, ὑπ’ ὀρτυγοκόμπου, καὶ	238
25	ἐξηγεῖτο, ὅτι ἔγκειται τὸ μ. θέλει γὰρ εἰπεῖν τῶν ὀρτυ‐ γοκόμπων, ἐπεὶ καὶ αὐτὸς τῶν ὀρτυγοκόμπων.)
sch av 1299	[στυφόκομπος ὁ μάχιμος ὄρτυξ. παρὰ τὸ στε‐ ρεῶς κόπτειν. (ὄνομα ὀρνέου ἔπλασε) παρὰ τὸ κολά‐ πτειν τὴν κεφαλὴν, ὃ συμβαίνει τοῖς ὄρτυξιν.]
sch av 1301	ὅπου χελιδὼν: Εἰς τὰ Σιμωνίδου μέλη αἰνίτ‐ τεται «κυανέα χελιδών.»
sch av 1302	[ἢ πηνέλοψ: Ὁ πηνέλοψ νήττῃ μέν ἐστιν ὅμοιον, περιστερᾶς δὲ μέγεθος. μέμνηται δὲ αὐτοῦ Στησίχορος καὶ Ἴβυκος. Ἄλλως. τὰ μὲν ἄλλα ἐν συμπληρώματι. ὁ δὲ πηνέλοψ μείζων μὲν ἢ κατὰ νῆτταν, ὅμοιος δέ.]
sch av 1303	ἢ πτέρυγες ἢ (πτεροῦ) τι καὶ ὅπου μέρος τι πτεροῦ ἢ μόριον ὀρνέου ὑπῆρχεν ἐν ποιήματι, ᾖδον αὐτό.
sch av 1309	(τὰς ἀρρίχους: Τὸ χ διὰ τὸ θηλυκῶς εἰπεῖν τὰς ἀρρίχους, ἡ ἀρρίχη. ἐξηγοῦνται δέ τινες κόφινον. ἡγητέον οὖν ἐκ μὲν τοῦ αὐτοῦ γένους εἶναι, διάφορον δέ τι. λέγουσι δὲ καὶ νῦν σωράκων τι εἶδος ἀρρίχους.)
sch av 1310	ταῦτα πρὸς τὸν Μανῆν λέγει. εἰς τὸ χορηγεῖν τοῖς βουλομένοις ὀρνιθωθῆναι. R. ⟦ἐμπίπλη πτερῶν: Πρὸς τὸ χορηγεῖν τοῖς βουλομένοις ὀρνιθωθῆναι τῶν ἀνθρώπων εἴρηται ταῦτα. Ἄλλως. ἐμπίπλη.⟧ (Ἀτ‐
5	τικόν. ἦν γὰρ τὸ κοινὸν ἀπὸ τοῦ πίπλημι πίπλαθι, ὡς ἵσταθι. ὅμοιον δέ ἐστι καὶ τὸ Κύκλωψ τῆ πίε οἶνον, — παρὰ τῷ ποιητῇ [Od. Ι, 347]. Ἀττικοὶ γὰρ οὐ τρέπου‐ σιν ἐπὶ τῶν εἰς μι τὸ μ εἰς τὸ θ ἐν τοῖς προσ‐
10	τακτικοῖς, καὶ συστέλλουσι τὴν παραλήγουσαν ὡς ἡ κοινὴ, ἵστημι ἵσταθι, καὶ πίμπλημι πίμπλαθι, ἀλλὰ τελείαν ἀποβολὴν τῆς μι ποιούμενοι πίμπλη καὶ ἵστη λέγουσιν, ὥσπερ καὶ ἀπὸ τοῦ τῆμι τὸ τῆ.) —γέμισον. ἔστι δὲ Ἀττικῶς. R.
sch av 1313	⟦ταχὺ δ’ ἂν πολυάνορα: Ἡ ἀμοιβαία αὕτη περίοδος ἔοικεν ἐκθέσει διπλῆς, κώλων οὖσα ἀναπαι‐ στικῶν καὶ ἰαμβικῶν ιζʹ. ὧν τὸ πρῶτον ἀναπαιστικὸν δίμετρον ἀκατάληκτον. τὸ βʹ ἰαμβικὸν δίμετρον κα‐
5	ταληκτικὸν, ἤτοι ἑφθημιμερὲς, ὃ καλεῖται Ἀνακρεόν‐ τειον. τὸ γʹ ὅμοιον. τὸ δʹ ὅμοιον τῷ αʹ. τὸ εʹ ὅμοιον τῷ βʹ. τὸ ϛʹ καὶ τὸ ζʹ ἀναπαιστικὰ πενθημιμερῆ. τὰ ηʹ, θʹ, ιγʹ ὅμοια τῷ αʹ, τὰ δʹ ἄλλα τῷ βʹ. ἐπὶ τῷ τέλει αἱ συνήθεις διπλαῖ.⟧
sch av 1316	ἐμᾶς πόλεως: Λείπει ἀνθρώπους. ἕνεκα τῆς πόλεως τῆς ἐμῆς, φησὶ, κατέχουσιν οἱ ἔρωτες τοὺς ἀνθρώπους, ἀντὶ τοῦ, ἐρῶσιν οἱ ἄνθρωποι τῆς ἐμῆς πόλεως.
sch av 1317	(θᾶττον φέρειν: Τοὺς κοφίνους τῶν πτερῶν. δῆλον δὲ ὅτι ταῦτα πρὸς τὸν Μανῆν.)
sch av 1323	ὡς βλακικῶς: Ἀντὶ τοῦ βραδέως. Πεισθέται‐
sch av 1323	ρος πρὸς τὸν Μανῆν.	Column end
sch av 1326	σὺ δ’ αὖτις ἐξόρμα: Ἀποστρέφει τὸν λόγον ὁ χορὸς πρὸς τὸν Πεισθέταιρον εἰσιόντα ἐπεῖξαι τὸν οἰκέ‐ την. τὸ δὲ ἑξῆς ὅρμα αὐτὸν ὡδί.
sch av 1329	Μανῆς γάρ ἐστι δειλός: Ἀποφαντικῶς ἀντὶ τοῦ δείλαιος. πρὸς ἄλλον δὲ λέγει τύπτων τὸν Μανῆν. ⟦εἴσθεσις δὲ χοροῦ, ἐπῳδικὴ μὲν διὰ τὸ μετὰ τὴν δι‐ πλῆν τίθεσθαι, προῳδικὴ δὲ διὰ τὸ προτίθεσθαι ἑτέρας
5	περιόδου, κώλων ἀναπαιστικῶν εʹ. ὧν τὰ αʹ, βʹ πενθη‐ μιμερῆ. τὰ γʹ, δʹ δίμετρα ἀκατάληκτα. τὸ εʹ ἰαμβικὸν ἑφθημιμερές. ἐν ἐκθέσει δὲ τρίμετρα δύο. ἐπὶ τῷ τέλει κορωνίς.⟧
sch av 1331	διάθες τάδε κόσμῳ: Ἀντὶ τοῦ διάκρινον τὰ πτερὰ κατὰ τάξιν ἑκάστῳ ἀνδρὶ προσοικειώσας. (μουσικὰ δὲ λέγει) κύκνων καὶ ἀηδόνων, ὅτι μάλιστα εὔφωνά ἐστι. μαντικὰ δὲ κοράκων καὶ ἀετῶν καὶ τῶν λοιπῶν, ὅσοις
5	οἰωνίζεται. (θαλάττια δὲ) λάρων καὶ αἰθυιῶν καὶ τῶν ὁμοίων.
sch av 1333	ὅπως πτερώσῃς ἕκαστον ἁρμοδίως. R. V.
sch av 1335	οὔτοι μὰ τὰς κερχνῇδας: Τύπτων τὸν δοῦλον τὸν Μανῆν ταῦτα λέγει ὁ Πεισθέταιρος. —σχήσομαι: Ἀνέξομαι. R. Vict.
sch av 1337	γενοίμαν ἀετὸς: ⟦Εἴσθεσις ἑτέρας περιόδου κώλων καὶ στίχων λζʹ. ὧν τὰ αʹ δύο ἀναπαιστικὰ δί‐ μετρα ἀκατάληκτα. τὸ τρίτον ἰαμβικὸν ἑφθημιμερές. τὸ ϛʹ κῶλον μονόμετρον βραχυκατάληκτον. οἱ δ’ ἄλλοι
5	τρίμετροι. ἐπὶ ταῖς ἀποθέσεσι καὶ τῷ τέλει παράγρα‐ φος.⟧ ἐν τοῖς Καλλιστράτου, ταῦτα ἐξ Οἰνομάου τοῦ Σοφοκλέους. πρόσεισι πατραλοίας ἀκηκοὼς τὰ ἐν ὄρνι‐ σιν νόμιμα, ὅτι ἐξὸν τὸν πατέρα τύπτειν. —λέγει δὲ ταῦτα ὑφ’ ἡδονῆς ὁ παμπόνηρος. R.
sch av 1338	ἀτρυγέτου: Ἀκάρπου ἐπὶ ἀβύσσου καὶ ἠπεί‐ ρου. Vict.
sch av 1339	λίμνας: Καὶ οὗτος λίμναν τὴν θάλασσαν εἴ‐ ρηκεν.
sch av 1340	οὐ ψευδαγγελὴς: Οὐ ψευδῆ ἀπηγγελκέναι. — ἐπειδὴ ἐν τοῖς προτέροις ἔφη ὁ ἄγγελος πολλοὺς ἥξειν ἀνθρώπους. V.
sch av 1342	αἰβοῖ: Οὐ μόνον ἐπὶ σχετλιασμοῦ τὸ αἰβοῖ, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ ἡδονῆς, ὡς καὶ νῦν. (οὐκ ἔστιν οὐδὲν τοῦ πέτεσθαι: Μετὰ τοῦτον ἑνὸς στίχου φέρουσί τινες διάλειμμα, καὶ Ἀριστοφάνης
5	πλήρωμα οὕτως ἐρῶ δ’ ἐγώ τι τῶν ἐν ὄρνισιν νομῶν.)
sch av 1346	πολλοὶ γὰρ ὀρνίθων: Γῦπες γὰρ καὶ κόρακες περὶ νεκροὺς νέμονται, οἱ δὲ λάροι τὴν θάλατταν. ποίας οὖν νομῆς τῶν πλησίων ἐπιθυμεῖς;
sch av 1348	ὡς πατραλοίας τοῦτον ἀποδέχεται τὸν νόμον. τοιοῦτοι δὲ οἱ ἀλεκτρυόνες. V.
sch av 1349	τὸν ὄρνιν ἐκεῖνον. V.
sch av 1350	ἀντὶ τοῦ πλήττει. R. V.
sch av 1352	τὰ χρήματα αὐτοῦ. V.
sch av 1354	ἐν ταῖς τῶν πελαργῶν κύρβεσιν: Κύρβεις χαλ‐
sch av 1354	καῖ σανίδες ἔνθα τοὺς νόμους γράφουσι. κατὰ δὲ ἐνίους, ἄξονες τρίγωνοι ἐν οἷς ἦσαν οἱ τῶν πόλεων νόμοι γε‐ γραμμένοι καὶ αἱ δημοσίαι ἱεροποιίαι, (καθάπερ καὶ	239
5	Ἀριστοτέλης ἐν τῇ τῶν Ἀθηναίων πολιτείᾳ φησὶ καὶ Ἀπολλόδωρος. κύρβεις δὲ ἤτοι παρὰ τὸ κεκορυφῶσθαι εἰς ὕψος ἀνατεταμένον, ἢ ἀπὸ τῶν κορυβάντων. ἐκείνων γὰρ εὕρημα, ὥς φησι Θεόφραστος ἐν τῷ περὶ εὐσεβείας.) φησὶ δὲ Ἀριστοτέλης ἀληθῆ εἶναι τὸν περὶ τῶν πελαρ‐
10	γῶν λόγον. ὁμοίως δὲ αὐτοῖς ποιεῖν καὶ τοὺς ἀερόποδας. διὸ καὶ ἐν τοῖς σκήπτροις ἀνωτέρῳ μὲν πελαργὸν τυ‐ ποῦσι, κατωτέρω δὲ ποτάμιον ἵππον, δηλοῦντες ὡς ὑπο‐ τέτακται ἡ βία τῇ δικαιοπραγίᾳ. οἱ γὰρ πελαργοὶ, δι‐ καιοπραγεῖς ὄντες, ἐπὶ πτερῶν βαστάζουσι τοὺς πατέρας
15	γεγηρακότας· οἱ δὲ ἱπποπόταμοι ζῷον ἀδικώτατον.
sch av 1360	ἀντὶ τοῦ οὐδενὸς κακοῦ ἀπολαύσεις, οὐδὲν πείσῃ. R.
sch av 1361	ὥσπερ ὄρνιν ὀρφανόν: Ὡς μὴ ἔχοντα πατέρα. θάρρει οὖν. οὐ γὰρ θρέψεις τὸν πατέρα. ἢ ὅτι καὶ οὕτως ἐστὶν ὄρνις καλούμενος.
sch av 1363	ἔμαθον ὅτε παῖς ἦ: ⟦Ἀντὶ τοῦ ἦν Ἀττικῶς.⟧ —γράφεται καὶ ἦν. αἱρετώτερον δὲ τὸ ἦ ἀντὶ τοῦ ἔα. V. Σύμμαχος· καθοπλίζει αὐτὸν τῇ μὲν πτέρυγι ὡς ἀσπίδι, τῷ δὲ πλήκτρῳ ὡς ξίφει, τῷ δὲ λόφῳ ὡς πε‐
5	ρικεφαλαίᾳ. Δίδυμος δέ· ἀντὶ μὲν τῆς πτέρυγος ἀσπίδα δίδωσιν αὐτῷ, ἀντὶ δὲ τοῦ πλήκτρου ξίφος. ἦλθε γὰρ ὡς ἀλεκτρυὼν πτερωθῆναι, ἐπεὶ ἐκεῖνοι τοὺς πατέρας τύπτουσι.
sch av 1365	⟦πλῆκτρον: Ὅπερ περιετίθεσαν τοῖς ἀλε‐ κτρυόσι χαλκοῦν ἐν τῷ μάχεσθαι. καὶ παροιμία, αἶρε πλῆκτρον ἀμυντήριον. κἀκεῖνοι γὰρ ἔχουσι πλῆκτρα, οἷς μάχονται.⟧
5	πλῆκτρον θητέρᾳ: ξίφος ἢ δόρυ αὐτῷ δίδωσι. V. Vict.
sch av 1367	φρούρει, στρατεύου: Συμβουλεύει αὐτῷ ποιεῖν ἃ πρέπει νέοις (καὶ μὴ μάτην ἐκ τοῦ δημοσίου τρέφε‐ σθαι). Ἄλλως. παρακελεύεται αὐτῷ στρατεύεσθαι καὶ μισθὸν λαμβάνειν, καὶ ἐκ τούτου ἀποτρέφεσθαι.
5	μισθοῦ γὰρ στρατεύονται ὑπὲρ ἄλλων πόλεων. κωμῳ‐ δεῖ δὲ Ἀθηναίους ὡς μὴ στρατεύοντας.
sch av 1369	εἰς τἀπὶ Θρᾴκης: Ἐπεὶ συνεχεῖς ἐγίνοντο αἱ στρατιαὶ ἐπὶ Θρᾴκης τοῖς Ἀθηναίοις. ἢ ὅτι ἱερόν ἐστι χωρίον τοῦ Ἄρεως ἡ Θρᾴκη.
sch av 1372	ἀναπέτομαι δὴ: ⟦Ἡ ἀμοιβαία αὕτη περίοδος προῳδῷ χοροῦ ἔοικε, κώλων καὶ στίχων οὖσα ἀναπαι‐ στικῶν καὶ ἰαμβικῶν ιʹ, ἐπιμεμιγμένων τετραβράχε‐ σιν. ὧν τὸ αʹ ἀναπαιστικὸν πενθημιμερὲς τοῦ αʹ ποδὸς
5	τετραβράχεος. τὸ βʹ δίμετρον καταληκτικὸν εἰς δισύλ‐ λαβον. τὸ τρίτον δίμετρον βραχυκατάληκτον. οἱ δʹ, ζʹ, ηʹ ἰαμβικοὶ τρίμετροι ἀκατάληκτοι. τὸ εʹ ἀναπαιστικὴ βάσις καταληκτικὴ εἰς δισύλλαβον. τὸ ϛʹ ὅμοιον τῷ γʹ τὸ θʹ ἰαμβικὸν δίμετρον ἀκατάληκτον. τὸ ιʹ ἀναπαιστι‐
10	κὸν πενθημιμερές.⟧ (ταῦτα παρὰ τὰ Ἀνακρέοντος «ἀναπέτομαι δὴ πρὸς Ὄλυμπον πτερύγεσσι κούφαις
10	«διὰ τὸν ἔρωτ’· οὐ γὰρ ἐμοὶ παῖς ἐθέλει συνηβᾶν.» διὸ καὶ τὸ χ ἔχουσι οἱ δύο στίχοι.) —Κινησίας διθυ‐ ραμβοποιός. R.	Column end
sch av 1374	ἄλλοτ’ ἐπ’ ἄλλαν: Τὸ ἀπ’ ἄλλων εἰς ἄλλα μέλη τρέπεσθαι βούλεται δηλοῦν.
sch av 1375	τουτὶ τὸ πρᾶγμα φορτίου: Διὰ τὸ συνεχῶς αὐτὸν λέγειν πέτομαι (καὶ πτερύγεσσι). —εἰς τὸ ἀδιανόητον. ἐκ δὲ τῶν αὐτοῦ Κινησίου περιπλοκὴν ἔχει. V.
5	τὴν τῶν ὀρνίθων δῆλον· ἐπίτηδες δὲ ὡς ἀσαφῆ αὐ‐ τὸν διασύρει. Vict.
sch av 1377	σώματί τε νέαν ἐφέπων: Τινὲς ἐπέων. ἐπίτη‐ δες ἀδιανοητεύεται, θέλων διαβαλεῖν τὰ Κινησίου ποιήματα ὡς ἀδιανόητα. ἀσυνάρμοστον τὸ κῶλον τοῦτο προσέρραται. ἔδει
5	γὰρ εἰπεῖν, ἀφόβῳ σώματι (πέτομαι γενεὰν ὀρνίθων ἐφέπων), ἀντὶ τοῦ μετιών. —τὴν τῶν ὀρνίθων δη‐ λονότι. R.
sch av 1378	φιλύρινον: Καλλίστρατος χλωρόν. ἡ γὰρ φιλύρα χλωρόν. χλωρὸς δὲ καὶ οὗτος. Εὐφρόνιος κοῦ‐ φον, ὡς ἂν διθυραμβοποιὸν εὐτελῆ, καὶ κοῦφα ποιοῦν‐ τα. τοιοῦτον γὰρ τὸ ξύλον κοῦφον καὶ ἐλαφρόν. δια‐
5	βάλλει δὲ αὐτὸν καὶ ὡς χωλὸν (διὰ τοῦ «πόδα σὺ κυλλόν.»)
sch av 1379	τί δεῦρο πόδα σὺ κυλλὸν: Ὅτι πολλάκις τὸ μὲν κυλλὸν ἐπὶ τοῦ ποδὸς ἔτασσον, ὡς ὁ ποιητὴς [Il. Φ, 331] «ὄρσεο κυλλοπόδιον.» τὸ δὲ χωλὸν ἐπὶ τῆς χειρὸς, ὡς Εὔπολις
5	ὅτι χωλός ἐστι τὴν ἑτέραν χεῖρ’ οὐ λέγεις. (καὶ Εὐφρόνιος μὲν χωλὸν εἶναι τὸν Κινησίαν φησίν. ἢ τάχα, ἐπεὶ πολλάκις ἐστὶ παρ’ αὐτοῖς ποδὶ κούφῳ, ἢ ποδὶ λευκῷ, ἢ πόδα τιθείς, ἤ τι τοιοῦτον, τὸ κυλλὸν προσέθηκεν. Ἄλλως. Δίδυμος μὲν κύκλον, ἐπεὶ κυ‐
10	κλίων ᾀσμάτων ποιητής ἐστι, κυλλὸν δὲ, ἐπεὶ χωλός ἐστιν. εἴρηται δὲ περὶ αὐτοῦ ἐν Βατράχοις [ad v. 1436]. ὁ δὲ Ἀριστοτέλης ἐν ταῖς Διδασκαλίαις δύο φησὶ γε‐ γονέναι. Σύμμαχος οὕτως. Εὐφρόνιος· ἐπειδὴ κυλλὸς ἦν ὁ Κινησίας. τοῦτο δὲ οὐκ ἔστιν εὑρεῖν. ἀλλ’ ἐπειδὴ
15	πολὺ παρ’ αὐτοῖς ἐστι τὸ ποδὶ λευκῷ, καὶ ποδὶ κούφῳ, καὶ πόδα τιθείς, ἤ τι τοιοῦτον, τὸ κυλλὸν προσέθηκεν.) —τὸ δὲ ἀνακύκλον ἐπειδὴ κυκλίων ᾀσμάτων ποιητής ἐστι. R.
sch av 1381	λιγύφθογγος ἀηδών: Λιγύφθογγος ἔφη διὰ τὸν μόχθον καὶ τὸν θρῆνον τὸν ἡδυτάτως ἐξ αὐτῆς εἰς τὸν παῖδα γινόμενον. ⟦γράφεται λιγύμυθος, ἢ λιγύμο‐ χθος.⟧
sch av 1382	⟦παῦσαι μελῳδῶν: Εἴσθεσις περιόδου ἀμοι‐ βαίας στίχων καὶ κώλων κηʹ. ὧν οἱ μὲν πρῶτοι ιαʹ ἰαμβικοὶ τρίμετροι ἀκατάληκτοι. τὰ ἑξῆς ὀκτὼ κῶλα ἀναπαιστικὰ ἐπιμεμιγμένα χορείοις ἢ τριβράχεσι καὶ
5	προκελευσματικοῖς ἤτοι τετραβράχεσιν. ὧν τὰ δʹ δίμε‐ τρα ἀκατάληκτα. τὸ εʹ τρίμετρον βραχυκατάληκτον.
5	τὰ δὲ ἑξῆς τρία δίμετρα ἀκατάληκτα. οἱ ἑξῆς δὲ τούτων θʹ στίχοι ἰαμβικοὶ τρίμετροι ἀκατάληκτοι. ἐπὶ τῷ τέλει κορωνίς.⟧	240
sch av 1383	ὑπὸ σοῦ πτερωθεὶς: Βούλομαι, φησὶ, πτερω‐ θῆναι ὑπὸ σοῦ, ἵνα διὰ τοῦ ἀέρος πετόμενος ἐξεύρω εἰς τὰ προοίμια λέξεις νιφοβόλους καὶ ἀεροδονήτους. (παίζει δὲ πρὸς τὰ ποιήματα τῶν διθυραμβοποιῶν·
5	ἔθος γὰρ αὐτοῖς τοιαῦτα ἐπίθετα λέγειν. ἅμα δὲ καὶ πρὸς τὸ κοῦφον αὐτῶν.) μετάρσιος: Ἐπῃρμένος, ὑψωθείς. Vict.
sch av 1385	ἀναβολὰς: Προοίμια. R. V. λέξεις. Vict.
sch av 1387	κρέμαται μὲν οὖν: Οἷον ὕλη ἐστὶ τῶν ποιη‐ μάτων ἡμῶν ἡ τῶν νεφελῶν σύστασις.
sch av 1390	καὶ πτεροδόνητα: [Ἀντὶ τοῦ ταχέα.] ταῦτα γὰρ συμβαίνει τῷ ἀέρι. ὅθεν φησὶ τὰς λέξεις αὐτοὺς θηρᾶσθαι.
sch av 1393	ἅπαντα γὰρ δίειμί σοι: Ἅπαντα γάρ σοι τὰ περὶ τοῦ ἀέρος διεξέρχομαι. πλείστη γὰρ αὐτῶν ἡ λέξις τοιαύτη, ὁ δὲ νοῦς ἐλάχιστος, ὡς ἡ παροιμία «καὶ διθυράμβων νοῦν ἔχεις ἐλάττονα.»
sch av 1395	ὠόπ: Παρακελεύεται αὐτῷ παύσασθαι τοῦ ᾄδειν, ὡς οἱ ἐρέσσοντες. κέλευσμα γάρ ἐστι τὸ ὠὸπ τῶν ἐρεσσόντων καταπαῦον τὴν κωπηλασίαν. τὸν ἁλαδρόμον: Τὸν εἰς ἅλα δρόμον. λείπει γὰρ ἡ
5	εἰς. ἔνια τῇ συνθέσει ἀδιανόητα ποιοῦσι. ταῦτα δὲ οὐδὲ ταῖς λέξεσι συνετά. χλευάζει δὲ τοὺς διθυραμβοποιούς.
sch av 1397	καταπαύσω: Τοῦτο (ἅμα) λέγων ὁ Πεισθέ‐ ταιρος παίει αὐτόν.
sch av 1398	στείχων: Βαδίζων. Vict.
sch av 1399	σῶμα: Τὸ ἐμόν. Vict.
sch av 1400	ἀλίμενον αἰθέρος: Τὴν τέλος οὐκ ἔχουσαν, οὐδὲ ὅρμον, ἀπὸ μεταφορᾶς τῶν νεῶν. τρόπον γὰρ πελάγους δοκοῦσι διανήχεσθαι τὸν ἀέρα οἱ ὄρνιθες.
sch av 1401	χαρίεντά γ’ ὦ πρεσβύτα: Ἔτι Κινησίας φησὶ τοῦτο πρὸς τὸν γέροντα τὸν Πεισθέταιρον τὸν τύψαντα αὐτόν. Ἄλλως. ἐπειδὴ κινεῖ αὐτὸν ὡς ἰσχνὸν ὄντα τῷ σώματι. λέγει δὲ ὅτι χαριέντως ἐσοφίσω, ἵνα τῷ
5	κινεῖσθαι δοκῇς ἔχειν πτερά.
sch av 1402	[πτεροδόνητος γενόμενος: Ἀντὶ τοῦ πτεροῖς πληχθείς. παίζει δὲ πρὸς τὰ εἰρημένα.]
sch av 1403	τὸν κυκλιοδιδάσκαλον: Ἀντὶ τοῦ διθυραμβο‐ ποιόν. εἴρηται γὰρ ὅτι ἐγκύκλια διδάσκουσιν. (Ἀντί‐ πατρος δὲ καὶ Εὐφρόνιος ἐν τοῖς ὑπομνήμασί φασι τοὺς κυκλίους χοροὺς στῆσαι πρῶτον Λᾶσον τὸν Ἑρμιο‐
5	νέα, οἱ δὲ ἀρχαιότεροι Ἑλλάνικος καὶ Δικαίαρχος, Ἀρίονα τὸν Μηθυμναῖον, Δικαίαρχος μὲν ἐν τῷ περὶ Διονυσιακῶν ἀγώνων, Ἑλλάνικος δὲ ἐν τοῖς Κραναϊ‐ κοῖς.)
sch av 1404	ὡς ταῖσι φυλαῖς: Ἑκάστη γὰρ φυλὴ Διονύσου τρέφει διθυραμβοποιόν.
sch av 1406	Λεωτροφίδῃ: Ἐπειδὴ καὶ οὗτος τῶν σφόδρα λεπτῶν. ἢ ὅτι καὶ οὗτος διθυραμβοποιὸς κοῦφος. φησὶν οὖν, βούλει τῷ Λεωτροφίδῃ τὴν Κεκροπίδα
sch av 1406	φυλὴν διδάσκειν; ἀπὸ γὰρ ταύτης ἦν ὁ Λεωτροφίδης.	Column end
5	τινὲς δὲ, ὅτι κοῦφος καὶ χλωρὸς ἦν, ὡς ἐοικέναι ὀρνίθι, Θεόπομπος δὲ ἐν ταῖς Καπηλίσι Λεωτροφίδης ὁ τρίμετρος (ὡς λεοντῖνος εὔχρως τε φάναι καὶ χαρίεις ὥσπερ νεκρός). Ἄλλως. ἐπειδὴ καὶ οὗτος τῶν σφόδρα λεπτῶν. καὶ
10	ὁ Κινησίας δέ. Ἕρμιππος Κέρκωψιν (ἀνάπηρά σοι θύουσιν ἤδη βοίδια Λεωτροφίδου λεπτότερα καὶ Θουμάντιδος.) θέλεις οὖν καὶ τῷ Λεωτροφίδῃ χορὸν ὀρνέων διδάξαι;
sch av 1410	ὄρνιθες τίνες οἵδε: Συκοφάντης τις πενόμενος καὶ εἰς τὴν ἑαυτοῦ πενίαν ᾄδων ἐπειδὴ μηδὲν εἶχεν, ἐκ πρώτων λόγων συκοφαντεῖ τοὺς ὄρνιθας, ὡς ἐναντίως ἐχόντων τὸ σχῆμα τῆς φύσεως τῶν ὀρνέων. εἴη δ’ ἂν
5	εἰς τὸ σχῆμα τοῦ πρεσβυτέρου ἀφορῶν. Ἄλλως. τινὲς παρὰ τὸ Ἀλκαίου «(ὄρνιθες τίνες οἵδ’) ὠκεανῶ «γᾶς ἀπὺ περράτων ἦνθον, πανέλοπες ποικιλόδειροι «τανυσίπτεροι,» καὶ παρὰ τὸ Σιμωνίδου «ἄγγελε κλυτὰ ἔαρος ἁδυόδμου κυανέα χελιδοῖ.»
sch av 1412	ἀντὶ τοῦ οὐ φαύλως κακόν. R.
sch av 1413	ὀχληρὸς ὤν. R.
sch av 1415	ποικίλα μάλ’ αὖθις: (Τοῦτό φησι) πρὸς τὸ ῥυπαρὸν καὶ ποικίλον τοῦ ἱματίου αὐτοῦ.
sch av 1417	(οὐκ ὀλίγων χελιδόνων: Ἐπεὶ συνεχῶς χελι‐ δόνας λέγει, τοιοῦτόν τι φησίν· ἔαρος χρῄζει. παλαιὸν γὰρ χιτῶνα ἔχει. μετείληφε δὲ τὸν νοῦν τῆς παροιμίας, μία χελιδὼν ἔαρ οὐ ποιεῖ.)
sch av 1418	τίς ὁ πτερῶν: Πρὸς τὸ σχῆμα ᾧ χρῶνται συν‐ εχῶς οἱ νεώτεροι συγγραφεῖς. (τίς ὁ πτερῶν,) ἀντὶ τοῦ τίς πτεροῖ.
sch av 1420	[πτερῶν πτερῶν δεῖ: Παρὰ τὸ Αἰσχύλου ἐκ Μυρμιδόνων «ὅπλων ὅπλων δεῖ.»]
sch av 1421	μῶν εὐθὺ Πελλήνης: Ἐπεὶ ἐν Πελλήνῃ ἐν τοῖς Ἡραίοις ἆθλον ἐτίθετο χλαῖνα. [χλαῖναι δὲ διαφέ‐ ρουσαι ἐν Πελλήνῃ γίνονται.] οἱ δὲ, ὅτι Ἑρμαῖα ἄγεται ἐν Πελλήνῃ τῆς Ἀχαΐας καὶ τοῦτο ἔπαθλον τίθεται.
sch av 1422	(κλητήρ εἰμι: Κλητὴρ λέγεται ὁ καλῶν εἰς τὸ δικαστήριον πάντας. σημαίνει δὲ ἡ λέξις καὶ τὸν μάρ‐ τυρα. νησιωτικὸς δὲ ὁ τοὺς τὰς νήσους οἰκοῦντας συκο‐ φαντῶν καὶ εἰς δικαστήριον ἄγων.)
sch av 1424	πραγματοδίφης: Πράγματα ἐρευνῶν καὶ ζη‐ τῶν. Vict.
sch av 1425	περισοβεῖν: Περιίπτασθαι καὶ εἰς δικαστήριον καλούμενος.
sch av 1426	ὑπαὶ πτερύγων τί: Ἀντὶ τοῦ μετὰ πτερύγων. Ἡσίοδος [Scut. 283] τοί γε μὲν οὖν γελόωντες ὑπ’ αὐλητῆρος ἕκαστος. Ἀρχίλοχος «ᾄδων ὑπ’ αὐλητῆρος.» Ἄλλως. ἀντὶ
5	τοῦ σοφώτερόν φησι τὸ μετὰ πτερύγων καλεῖν.
sch av 1427*	λῃσταί: Οἱ πειραταί. (καὶ Ὅμηρος [Od. Γ, 73] «οἷά τε ληϊστῆρες.»)
sch av 1429	ἀνθ’ ἕρματος: Ἀντὶ τοῦ λίθου. ἐπεὶ αἱ γέρανοι ἐν τῷ στόματι ψήφους ἔχουσιν. Ἄλλως. πολλάκις γὰρ καὶ στηρίγματος ἕνεκα περιφέρουσι τοὺς λίθους αἱ γέρανοι πρὸς τὸ μὴ παραφέρεσθαι ἀνέμοις.	241
sch av 1432	οὐκ ἐπίσταμαι: Ἀντὶ τοῦ οὐ δύναμαι. (εἴρηται δὲ παρὰ τὴν παροιμίαν πεζῆ βαδίζω· νεῖν γὰρ οὐκ ἐπίσταμαι.)
sch av 1435	ἢ δικορραφεῖν: Κατασκευάζειν δίκας. Vict.
sch av 1442	ὁ Διιτρέφης: Ἐπεὶ πλούσιος καὶ δυνάμενος ἱπποτροφεῖν οὗτος. εἴρηται δὲ περὶ αὐτοῦ ἀνωτέρω [799], ὅτι ὁ Διιτρέφης πυτινοπλόκος ὢν γέγονε φύλαρ‐ χος καὶ ἵππαρχος. Ἄλλως. ἵππαρχος γὰρ γενόμενος
5	καὶ εὐτυχήσας συνεβούλευε καὶ ἄλλοις ἱππαρχεῖν.
sch av 1444	ἄλλος δέ τις. R.
sch av 1453	ἐπεὶ ἁρπακτικά. R.
sch av 1455*	κᾆτ’ ἐγκεκληκὼς: (Ἔγκλημα κατ’ αὐτῶν γραψάμενος βραδυτῆτος. ἐνθαδὶ δὲ, ἤγουν) εἰς τὸ δικα‐ στήριον.
sch av 1456	κᾆτ’ αὖ πέτωμαι πάλιν: [Ἵνα πάλιν πετα‐ σθεὶς ἐν ταῖς νήσοις ταχέως ἄλλους] προκαλέσωμαι,
sch av 1457	ὅπως ἂν ὠφλήκῃ: Ἀντὶ τοῦ καταδικασθείη, ⟦πρὶν φθάσαι ἐν τῇ Ἀττικῇ ⟧. τοιοῦτόν τι θέλει λέγειν· ἵνα καλεσάμενός τινα εἰς δίκην, σὺ μὲν ὡς ἂν πετόμε‐ νος φθάσῃς πρὸ αὐτοῦ, εἶτα καταδικάσας αὐτὸν ἐξ
5	ἐρήμου, πάλιν ἐπὶ τὰ αὐτοῦ πέτῃ, ἐν ὅσῳ ἐκεῖνος πλέων ἐνθάδε παραγίνεται.
sch av 1459	κἄπειθ’ ὁ μὲν πλεῖ: Ἵνα, φησὶν, ἐκεῖσε ὢν, ὑπεύθυνος καὶ ἑτέρας δίκης ὁ ξένος γένηται ὑπὸ τοῦ βράδους, σοῦ φθάσαντος αὐτὸν ἐνθάδε.
sch av 1461	βέμβικος οὐδὲν διαφέρειν: Εὔστροφον καὶ εὐκίνητον δεῖ εἶναι. ὁ δὲ βέμβιξ ἐργαλεῖόν ἐστιν, ὃ μά‐ στιγι στρέφουσιν οἱ παῖδες. ἢ παίγνιον τῶν παίδων ὡς τροχὸς, ὃς μάστιγι δερόμενος στρέφεται.
sch av 1463	Κορκυραῖα: Λέγεταί τις Κορκυραία μάστιξ. συνεχῶς δὲ παρὰ Κορκυραίοις ἀταξίαι γίνονται. διὰ τὸ στασιάζειν οὖν ἐπεπόλασε παρ’ αὐτοῖς ἡ μάστιξ, ὥστε διπλαῖς χρῆσθαι μεγάλαις (καὶ ἐλεφαντοκώποις.
5	Ἄλλως. λέγεταί τις Κορκυραία μάστιξ. Φρύνιχος Σατύροις «Κορκυραῖαι δ’ οὐδὲν ἐπιβάλλουσι μάστιγες.» ὥστε καὶ εἰς παροιμίαν ἤδη ἐλθεῖν. Ἀριστοτέλης δὲ τὸ Κερκυραία μάστιξ λέγων φησὶν οὕτως· «διὸ καὶ τὰς «κώπας αὐτῶν ἐλεφαντίνας ἐποιήσαντο καὶ τῷ μεγέ‐
10	«θει περιττάς. ὅθεν ἡ Κορκυραία ἐπεπόλασε μάστιξ, «καὶ εἰς παροιμίαν ἦλθε.» ταῦτα δὲ λέγων τύπτει αὐτόν.) —ἢ ὅτι οἱ Κορκυραῖοι χαλεπῶς τύπτουσιν. εἰπὼν δὲ τοῦτο τύπτει αὐτόν. R.
sch av 1464*	πτερὼ μὲν οὖν: (Δυϊκῶς.) ἀντὶ τοῦ πτερὰ τὼ μάστιγε παρέλαβεν. ἴσως δὲ διπλῆ ἦν.
sch av 1465	ἀντὶ τοῦ στρέφεσθαι. R.
sch av 1467	οὐκ ἀπολιβάξεις: Συντόνως ἀναχωρήσεις. Junt. λιβὰς ἡ σταγών· ἧς οὐδὲν ταχύτερον ἐν τῷ πίπτειν. ἢ οὐκ ἐς κόρακας καὶ Λιβύην ἀποφθερεῖ.
sch av 1468	στρεψοδικοπανουργίαν: Διχῶς, στρουθοδικο‐ πανουργίαν. ἀναχωρήσαντος δὲ αὐτοῦ τοῦτό φησι. συνέθηκε δὲ τὴν λέξιν παρὰ τὸ στρεβλὸν ἦθος καὶ συ‐ κοφαντικὸν αὐτοῦ καὶ τὴν δίκην καὶ τὴν πανουργίαν.	Column end
sch av 1470	⟦πολλὰ δὴ καὶ καινὰ: Ἡ στροφὴ αὕτη κώλων ἐστὶ τροχαϊκῶν καὶ ἰαμβικῶν ιβʹ, καὶ ἡ ἀντιστροφὴ τοσούτων. καὶ ἰαμβικὰ μὲν δίμετρα τὰ ϛʹ, ιβʹ. τὰ δ’ ἄλλα τροχαϊκὰ, τῇ μὲν δίμετρα, τῇ δ’ Εὐριπίδεια.
5	ἐπὶ τῷ τέλει τῆς μὲν στροφῆς παράγραφος, τῆς δὲ ἀντιστροφῆς κορωνίς.⟧
sch av 1471	ἀντὶ τοῦ ἔπτημεν εἰς πολλὰ, καὶ παράδοξα εἴδομεν καὶ θαυμάσια. βούλεται δὲ κωμῳδῆσαί τινας.
sch av 1473	ἔστι γὰρ δένδρον πεφυκὸς: Δένδρῳ αὐτὸν ἀπεικάζει ἢ ὡς μέγαν ἢ ὡς ἀναίσθητον καὶ ξύλινον, ὡς ὁ ποιητὴς [Il. Ν, 437] ἀλλ’ ὥστε στήλην ἢ δένδρεον ὑψιπέτηλον.
5	ἔπαιξε δὲ ὡς ἐπὶ ὀρνίθων νεμομένων περὶ τὰ δένδρα. εἶτα διηγούμενος ποῖον εἶδεν ἔκτοπον δένδρον, ἐπάγει τὸν Κλεώνυμον. καρδίας δὲ ἀπωτέρω, ὡς ἄν τις εἴποι, μικρὸν ἀπωτέρω πόλεως. ἅμα δὲ καὶ εἰς τὸ ἀκάρδιον καὶ ἀνόητον αὐτοῦ.
sch av 1474	καρδίας ἀπωτέρω: Διὰ τὸ μακρὸν εἶναι καὶ δειλόν. ἅμα δὲ Καρδία ἐστὶν ὄνομα πόλεως. μιμεῖται οὖν τοποθεσίαν. ἢ καὶ ὡς ξένον αὐτὸν κωμῳδεῖ. Καρ‐ δία γὰρ πόλις Θρᾴκης, ἧς οἱ πολῖται Καρδιανοί. Ἄλ‐
5	λως. ἐν μὲν τῇ εἰρήνῃ μέγας καὶ λαμπρὸς, ἐν δὲ τῷ πολέμῳ ῥίψασπις. (διὸ καὶ καρδίας αὐτὸν εἶπεν ἀπω‐ τέρω, τουτέστιν καρδίαν οὐκ ἔχοντα.)
sch av 1478	τοῦτο μὲν ἦρος: Τῷ γὰρ Μουνυχιῶνι μηνὶ τοῦ ἔαρος δικάζονται αἱ πρὸς τοὺς ξένους δίκαι.
sch av 1480	τοῦτο δὲ χειμῶνος: (Ὅτι ἔν τισι τὰ δύο κῶλα ἕν ἐστι, λέγω ἀπὸ «τοῦτο δὲ χειμῶνος» ἕως τοῦ, φυλ‐ λορροεῖ.) ἐπειδὴ ῥίψασπις ὁ Κλεώνυμος. ἔπαιξε δὲ πάλιν, ἐπεὶ τὰ δένδρα φυλλορροοῦσιν.
sch av 1485	[ἔνθα τοῖς ἥρωσι: Διὰ τὸ ὄνομά φησιν αὐτὸν τοῖς ἥρωσι συνδιάγειν.]
sch av 1487	ξύνεισι πλὴν τῆς ἑσπέρας: Ἀντὶ τοῦ, (τῇ) σκοτίᾳ. πέπαικται δὲ ἀπὸ τοῦ Σκυθῶν ἐρημία. χα‐ ριέντως δὲ τοῦτο, ὅτι σκότους ὄντος Ὀρέστης ὁ Τι‐ μοκράτους λωποδυτεῖ τοὺς προστυγχάνοντας. τὰς νύ‐
5	κτας γὰρ μόνας ἐλῄστευεν Ὀρέστης.
sch av 1489	ἐντυγχάνειν αὐτόν. R.
sch av 1490	εἰ γὰρ ἐντύχοι τις ἥρωϊ: Ἥρωα αὐτόν φησι διὰ τὴν ὁμωνυμίαν τὴν πρὸς τὸν Ἀγαμέμνονος υἱὸν Ὀρέστην. οἱ ἥρωες δὲ δυσόργητοι καὶ χαλεποὶ τοῖς ἐμπελάζουσι γίνονται, καθάπερ Μένανδρος ἐν Συνε‐
5	φήβοις. *** ὅτι ἀγαθὸν γάμον χειμῶνος ὁ θεὸς δί‐ δωσιν, οὐδ’ ἥρωσιν εἰς τοῦτο δύναμιν, ἀλλ’ ἀποπλή‐ κτους μὲν ποιεῖν δύνανται, τὸ δὲ ὠφελὲς οὐ κέκτηνται. διό μοι δοκοῦσι καὶ οἱ τὰ ἡρῷα παριόντες σιγὴν ἔχειν, (ὡς Μυρτίλος ἐν Τιτανόπασί φησίν. ὁ δὲ Ὀρέστης
10	λωποδύτης).
sch av 1493	πάντα τὰ ’πιδέξια: Ὀφθαλμοὺς καὶ κεφαλήν.
sch av 1493	οἷον τὰ δεξιὰ τῆς ὄψεως. ἐπλήττοντο γὰρ οἱ συντυγ‐ χάνοντες αὐτῷ. ἅμα δὲ, ἐπεὶ οἱ ἐντυγχάνοντες νυκτὸς ἥρωσι διέστρεφον τὰς ὄψεις.	242
sch av 1494	οἴμοι τάλας: ⟦Κορωνὶς εἰσιόντων αὖθις τῶν ὑποκριτῶν. οἱ δὲ στίχοι ἰαμβικοὶ τρίμετροι ἀκατάλη‐ κτοι νηʹ. τὸ μέντοι ιϛʹ κῶλόν ἐστιν ἰαμβικὸν μονό‐ μετρον ἀκατάληκτον. ἐπὶ ταῖς ἀποθέσεσι παράγραφος,
5	ἐπὶ δὲ τῷ τέλει κορωνίς.⟧ ὁ Προμηθεὺς ἀπαγγέλλει αὐτῷ τινὰ συγκεκαλυμμένος. ὅπως μή μ’ ὄψεται: Ἤγουν δέδοικα. Vict.
sch av 1498	πηνίκ’ ἔστιν ἄρα: Ἀντὶ τοῦ, ποία ὥρα ἐστὶ τῆς ἡμέρας. τοῦτο δὲ εἶπεν, ἐπεὶ ὥρας ἐξήταζον, οὐ καιρούς.
sch av 1500	ἢ περαιτέρω: Πλείω ἔμπροσθεν μετὰ τὸ τέλος ἄλλο. Vict. ἢ νύξ. R.
sch av 1502	ἀπαιθριάζει: Ἀντὶ τοῦ σκορπίζει, εὐδίαν ἄγει. συννεφεῖ δὲ ἀντὶ τοῦ συνάγει τὰ νέφη. οὐχ ὁρᾷ γὰρ ὁ Ζεὺς αὐτὸν νεφῶν ὄντων.
sch av 1503	οὕτω μὲν ἐκκαλύψομαι: Κεκαλυμμένος ὢν ἐκκεκάλυπται, καὶ ὁρᾷ αὐτὸν ὁ πρεσβύτης. ἔπαιξε δὲ, ὡς γὰρ ἐκείνου εἰρηκότος ὅτι ξυννεφεῖ τὰς νεφέλας, καὶ οὐκ ὄψεταί σε, φησὶν ἐκκεκαλύψομαι. ἢ ὡς ἐν
5	κωμῳδίᾳ, ὡς καλόν τι ἀκούσας τὸ οἴμωζε, ἀποκα‐ λύπτεται φανερὸν αὐτὸν δεικνύς.
sch av 1504	(ὦ φίλε Προμηθεῦ: Γνωρίζει αὐτὸν ἀποκα‐ λυφθέντα.)
sch av 1506	ἀπὸ γὰρ ὀλέσεις: Μέλλεις διαφθερεῖν. Vict. ὁ Ζεὺς δηλονότι. R.
sch av 1508	τουτὶ λαβών μου τὸ σκιάδειον: Κατασκεύασμά τι τὸ σκιάδιον, ὅπερ ἔχουσιν αἱ κανηφόροι ἀπιοῦσαι εἰς τὰ Ἐλευσίνια ὑπὲρ τοῦ μὴ καίεσθαι ὑπὸ τοῦ ἡλίου. δίδωσι δὲ αὐτῷ τοῦτο, ἵνα καλύψῃ αὐτὸν καὶ μὴ ὁραθῇ
5	ὑπὸ τοῦ Διός. —ἐν τοῖς Ἀτταλίοις εὗρον σκιάδιον καὶ ἐν τῷ παλαιῷ τῷ ἐμῷ. V. ὑπέρεχε ἀντὶ τοῦ κάλυπτε. V.
sch av 1512	ἀντὶ τοῦ καλύπτου τὸ σκιάδειον. R.
sch av 1514	πηνίκ’ ἄττ’ ἀπώλετο: ⟦Ὅτι ⟧ οὐκ Ἀττικὸν τὸ πηνίκ’ ἄττ’ ἀπώλετο, (οὐδὲ ἀρχαϊκὸν, οὐδὲ ἀκριβές). ἔστι δὲ ἀντὶ τοῦ, πότε δῆτα. παρέλκει γὰρ τὸ ἄττα νῦν. ἀλόγως γὰρ κεῖται. οὔτε γὰρ τὸ τινά σημαίνει
5	οὔτε τὸ ἅτινα. οὐδενὶ γὰρ τούτων ἁρμόζει τὸ πηνίκα.
sch av 1520	θυηλῶν: Θυσίων. Vict.
sch av 1521	πεινῶντες ὥσπερ Ἰλλυριοὶ: [Δίδυμος· ὥσπερ βάρβαροι.] ἀνέπλασε δέ τι γένος θεῶν βαρβάρων Τρι‐ βαλλῶν ἀνώτατον, οἷον ὥσπερ ἐπὶ τῶν ἀνθρώπων βάρ‐ βαρα ἔθνη πορρωτάτω καθεστήκασι. περὶ δὲ Θρᾴκην
5	εἰσὶν οἱ Ἰλλυριοί. τινὲς δὲ Περσίδος φασὶν αὐτούς. οἳ γεωργεῖν μὲν οὐκ ἔχουσι γῆν, λῃστεύοντες δὲ τρέφον‐ ται. [τὸ δὲ κεκριγότες μίμησίς ἐστιν οὐκ εἰς τὸν ἦχον, ἀλλ’ εἰς τὴν ἀσάφειαν τῶν βαρβαρικῶν διαλέκτων.] κεκριγότες: Οἷον, ποιὰν φωνὴν ἀποτελοῦντες ἀπὸ
10	λιμοῦ οἱ Τριβαλλοὶ θεοί. ἢ τὸ κεκριγότες εἰς τὴν ἀσά‐ φειαν τῆς φωνῆς αὐτῶν. κρίγη γὰρ ὁ τῶν ἀποθνησκόν‐
10	των τρισμὸς τοῖς ὀδοῦσι γινόμενος. ἀνωτέρω δέ φησιν αὐτοὺς οἰκεῖν, ὡς τῶν Ἑλλήνων ἀνωτέρω οἰκοῦσι καὶ πορρωτέρω οἱ βάρβαροι.	Column end
sch av 1522	ἐπιστρατεύσειν φασὶν: Ἔφασαν, φησὶν, οἱ Τριβαλλοὶ πολεμεῖν πρὸς τὸν Δία, ἵνα παρέξῃ αὐτοῖς τὴν δίοδον τῶν ἐμπορίων. παίζει δὲ εἰς τὸν νομιζόμενον τετειχίσθαι ἀέρα μεταξὺ, ὡς ἐκείνων ἀποκεκλεισμένων.
sch av 1527	ὅθεν ὁ πατρῷος: Ὅτι κατ’ ἔλλειψίν ἐστι τοῦ Ἀπόλλωνος. δέον γὰρ εἰπεῖν ὁ πατρῷος Ἀπόλλων ἢ ἄλλος τις τῶν θεῶν. πατρῷον δὲ τιμῶσιν Ἀπόλλωνα Ἀθηναῖοι, ἐπεὶ Ἴων, ὁ πολέμαρχος Ἀθηναίων, ἐξ
5	Ἀπόλλωνος καὶ Κρεούσης τῆς Ξούθου ἐγένετο. —ὅτι βάρβαρος Ἐξηκεστίδης προείρηται. R. V.
sch av 1530	(τοὐπιτριβείης: Παρὰ τὸ Τριβαλλός φησι παίζων γεγονέναι τὸ ἐπὶ ὕβρει ἐπιτριβείης.)
sch av 1536	καὶ τὴν Βασιλείαν σοι γυναῖκ’ ἔχειν: Σωμα‐ τοποιεῖ τὴν Βασιλείαν αὐτὸ τὸ πρᾶγμα ὡς γυναῖκα. Εὐφρόνιος, ὅτι Διὸς θυγάτηρ ἡ Βασιλεία. καὶ δοκεῖ τὸ κατὰ τὴν ἀθανασίαν αὐτῇ οἰκονομεῖν, ἢν ἔχει καὶ παρὰ
5	Βακχυλίδῃ ἡ Ἀθηνᾶ τῷ Τυδεῖ δώσουσα τὴν ἀθανασίαν. ἔστι δὲ καὶ παρὰ Κρατίνῳ ἡ Βασιλεία. ἔνιοι δὲ αὐτὴν ἀθανασίαν καλοῦσι.
sch av 1541	⟦τὴν λοιδορίαν: Ὡς καὶ τοῦτο ἓν τῶν πολλῶν. εἰς αὔξησιν δὲ τῆς κωμῳδίας τοῦτό φησι.⟧ τὸν κωλακρέτην: ⟦Τὸν ταμίαν τῶν πολιτικῶν χρη‐ μάτων.⟧ Ἀριστοφάνης ὁ γραμματικὸς τούτους ταμίας
5	εἶναί φησι τοῦ δικαστικοῦ μισθοῦ. οὐ μόνον δὲ τούτοι τὴν ἐπιμέλειαν ἐποιοῦντο, ὥς φησιν, ἀλλὰ καὶ τὰ εἰς θεοὺς ἀναλισκόμενα διὰ τούτων ἀνηλίσκετο, ὡς Ἀνδρο‐ τίων γράφει οὕτως «τοῖς δὲ ἰοῦσι Πυθῶδε θεωροῖς τοὺς «κωλακρέτας διδόναι ἐκ τῶν ναυκληρικῶν ἐφόδιον ἀρ‐
10	«γύρια, καὶ εἰς ἄλλο ὅ τι ἂν δέῃ ἀναλῶσαι. ταμίαι δὲ «ἦσαν, καὶ προεστῶτες τῆς δημοσίας σιτήσεως.» τὰ τριώβολα: ⟦Μίγνυς. καὶ ἐκ τῶν ὄντων παρὰ τοῖς Ἀττικοῖς. οὐχ εἱστήκει δὲ αὐτοῖς τὸ τριώβολον. πολλαχοῦ γὰρ καὶ δύο ὀβολοὺς εἰλήφασιν.⟧ —τὰ
15	τριώβολα, ἅπερ ἐλάμβανον οἱ κριταὶ οἱ ἐν ἡλιαίᾳ κρί‐ νοντες εἰς μισθόν. R.
sch av 1546	ἀπανθρακίζομεν: Ἀντὶ τοῦ, ἄνθρακας ἐσθίο‐ μεν. ἔστι δὲ εἶδος ἰχθύος λεπτὸν, ὅπερ ὀπτῶντες ἐσθίου‐ σιν. Ἄλλως. ὀπτὰς ἐσθίομεν. ἢ ἄνθρακας ζωπυροῦ‐ μεν. ὡς ἐν κωμῳδίᾳ δὲ τοῦ εὐτελεστέρου ἐμνήσθη, ἐπὶ
5	ἄλλων μέγιστα ἰσχύοντος τοῦ πυρός.
sch av 1548	(θεομισὴς ἔφυς: Ὁ μέν φησι τῷ Προμηθεῖ ἴσον τι τῷ ὑπὸ θεῶν μισούμενος, διὸ καὶ ὀξυτόνως ἀνα‐ γνωστέον, ὁ δὲ τὸ ἕτερον δέχεται μισῶν θεοὺς, ὡς ὁ Τί‐ μων ἀνθρώπους.)
sch av 1551	(δοκῶ κανηφόρῳ: Ταῖς γὰρ κανηφόροις σκιά‐ δειον καὶ δίφρον ἀκολουθεῖ τις ἔχουσα. Ἑρμίππου Θεῶν «ὥσπερ αἱ κανηφόροι λευκοῖσιν ἀλφίτοισιν ἐν‐ «τετριμμένοις. ἐγὼ δ’ ἐνέκαψα λανθάνων τὴν διφρο‐
5	«φόρον.» Νικοφῶντος Ἐγχειρογαστόρων «γεννα*** «αὐτὸς ὀλίγον ἄναγε ἀπὸ τῆς διφροφόρου. χρηστὸς εἶ «καὶ κόσμιος.»)
sch av 1552	καὶ τὸν δίφρον γε διφροφόρει: Ἐπειδὴ εἶπεν, ἵνα δόξω ἀκολουθεῖν κανηφόρῳ, λέγει παίζων, καὶ δί‐ φρον βάσταζε.	243
sch av 1553	πρὸς δὲ τοῖσι Σκιάποσιν: ⟦Ἡ παροῦσα στροφὴ κώλων ἐστὶ τροχαϊκῶν ἐπιμεμιγμένων χορείοις καὶ σπονδείοις ϛʹ. καὶ ἡ ἀντιστροφὴ τοιούτων. ἐπὶ τῷ τέλει τῆς μὲν στροφῆς παράγραφος, τῆς δ’ ἀντιστροφῆς
5	κορωνίς.⟧ ταῦτα ἐξήγησίς ἐστι τῶν ἀνωτέρω. γένος δέ ἐστι περὶ τὸν δυτικὸν ὠκεανὸν πρὸς τῇ κεκαυμένῃ ζώνῃ. ὡς ἀψύχους δὲ διασύρει τοὺς φιλοσόφους (καὶ ὡς ἐπὶ σκιᾶς βαδίζοντας). Ἄλλως. τούτους ἔχειν βή‐ ματα φασὶ τοῦ παντὸς σώματος μείζονα· διὰ δὲ τὸ μὴ
10	ἔχειν οἴκους, ἀλλ’ ὑπὸ τοῦ καύματος ἀναλίσκεσθαι, τετραποδηδὸν βαδίζοντας ἀνορθοῦν τὸν ἕτερον τῶν πο‐ δῶν, καὶ κατασκιάζειν τὸ λοιπὸν σῶμα. τοῦτο γὰρ αὐ‐ τοῖς ἐχαρίσατο ἡ φύσις, ἴσης οὔσης τῆς γῆς αὐτῶν καὶ τραχείας καὶ κατάδυσιν μὴ ἐχούσης εἰς ἀποφυγὴν τοῦ
15	καύματος.
sch av 1555	ψυχαγωγεῖ Σωκράτης: Ἐπειδὴ λιτοὶ (οἱ φι‐ λόσοφοί) εἰσι καὶ ἄτροφοι, διὰ τοῦτο τοὺς Σκιάποδας παρέλαβεν. μυθευόμενον δέ τι καὶ τοῦτο τὸ γένος ἐστίν. ἄλουτον δὲ εἶπε τὴν λίμνην, καθὸ ἀλουτοῦντες καὶ ῥυπο‐
5	φοροῦντες ἐφιλοσόφουν οἱ περὶ τὸν Σωκράτην.
sch av 1556	ἔνθα καὶ Πείσανδρος: Οὗτος δειλὸς ἦν. ἦλθεν οὖν ψυχὴν ἰδεῖν θέλων, ἐπεὶ οὐκ εἶχεν, ὡς Εὔπολις ἐν Ἀστρατεύτοις «Πείσανδρος εἰς Πακτωλὸν ἐστρατεύετο, «κἀνταῦθα τῆς στρατιᾶς κάκιστος ἦν ἀνήρ.» ἁπαντα‐
5	χοῦ δὲ ἦν δειλός. ἦν δὲ καὶ τὸ σῶμα εὐεκτὴς, ὡς Ἕρμιπ‐ πος ἐν Ἀρτοπώλισιν («ἐνέβαινε σιγῇ Πείσανδρος μέγας «αὐτὸς ὥσπερ Διονυσίοισιν οὑπὶ τῶν ξύλων, ἐλαίας ἔρει‐ «σιν ὄνον κανθήλιον.» καὶ δωροδοκῆσαί φησιν αὐτὸν Ἀριστοφάνης Βαβυλωνίοις διὰ τούτων «ἢ δῶρ’ αἰτοῦν‐
10	«τες ἀρχὴν πολέμου πορίσειεν μετὰ Πεισάνδρου.») δύο δέ εἰσι Πείσανδροι, καθάπερ Εὔπολις ἐν Μαρικᾷ φησιν ἄκουε νῦν Πείσανδρος ὡς ἀπόλλυται. ὁ στρεβλός; οὒκ ἀλλ’ ὁ μέγας οὑνοκίνδιος. καὶ Πλάτων ἐν Πεισάνδρῳ περὶ ἀμφοτέρων λέγει.
sch av 1559	σφάγι’ ἔχων: (Ταῦτά φησιν) ὡς ἐπὶ τῶν ἀνα‐ καλουμένων τὰς ψυχὰς ἐξ ᾍδου. κάμηλον ἀμνόν τιν’: Ἔπαιξεν εἰς τὸ Ὀνοκίνδιον αὐτοῦ εἰπὼν ἀμνὸν καμήλου· ἔστι γὰρ παμμεγέθης·
5	δέον εἰπεῖν ἢ ἀρνειοῦ ἢ ἄλλου τινός.
sch av 1562*	κᾆτ’ ἀνῆλθ’ αὐτῷ: Ἐκ τῶν χθονίων ἀνῆλθεν. (ὡς αὐτοκλήτως δὲ παραβάλλοντα αὑτὸν εἰς τὰ δεῖπνα διαβάλλει.)
sch av 1563	[πρὸς τὸ λαῖμα τῆς καμήλου: Εὐφρόνιος, τὸν λαιμόν. καὶ γὰρ προείρηκεν ἧς λαιμοὺς τεμών. οἱ δὲ, ὅτι τὸ αἷμα. παραπεποίηκε δὲ παρὰ τὸ λαιμόν. ἔστι καὶ παρὰ Μενάνδρῳ ἐν Δαρδάνῳ
5	καὶ λαῖμα βακχεύει λαβὼν τὰ χρήματα. γράφεται δὲ καὶ δέρμα. εἴρηται δὲ ἐκείνοις οὐδὲν σα‐ φὲς, τοῖς γράφουσι δέρμα. οἱ δὲ ὅρμημα τὸ λαῖμα. ἔτι
5	μέντοι τῶν περὶ τὴν Ἀσίαν τινὲς ἐπὶ τῶν ἀναιδῶν καὶ εὐτόλμων οὕτω λέγουσιν. ὅπερ συμφωνότερόν ἐστι τῷ	Column end
10	παρὰ Μενάνδρῳ.]
sch av 1564	[Χαιρεφῶν ἡ νυκτερίς: Ἐπεὶ οὔτε νυκτερὶς ἡμέρας οὔτε οἱ φιλόσοφοι φαίνονται. καταδεδυκότες γὰρ φιλοσοφοῦσι.]
sch av 1565	τὸ μὲν πόλισμα: ⟦Κορωνὶς εἰσιόντων αὖθις τῶν ὑποκριτῶν. οἱ δὲ στίχοι ἰαμβικοὶ τρίμετροι ἀκα‐ τάληκτοι ρκαʹ. ὧν τελευταῖος ἀλλὰ γαμικὴν χλαμίδα δότω τις δεῦρό μοι.
5	μετὰ δὲ τὸν ϟδʹ στίχον κῶλά ἐστιν ἀντισπαστικὰ ϛʹ, ἐπιμεμιγμένα διιάμβοις, δισπονδείοις καὶ ἐπιτρίτοις, ἑφθημιμερῆ, πλὴν τοῦ πρώτου. ἐπὶ ταῖς ἀποθέσεσι πα‐ ράγραφος. ἐπὶ δὲ τῷ τέλει κορωνίς.⟧ [πρέσβεις παρὰ τῶν θεῶν Ποσειδῶν καὶ Ἡρακλῆς καὶ εἷς ἐκ τῶν βαρ‐
10	βάρων θεῶν ἦλθον.]
sch av 1567	οὗτος τί δρᾷς: Τοῦτο λέγει τῷ βαρβάρῳ τῷ συμπαρόντι αὐτῷ εἰς τὴν πρεσβείαν ὁ Ποσειδῶν, ὡς οὐκ ἐπιτηδείως περιστελλομένῳ τὴν ἐσθῆτα, ἀλλ’ ἐπ’ ἀριστερὰ περιβαλλομένῳ, ὥσπερ οἱ Θρᾷκες.
sch av 1569	Λαισποδίας εἶ τὴν φύσιν: Ὅτι τὴν κνήμην εἶχε σαθρὰν ὁ Λαισποδίας καὶ μέχρι τῶν κάτω περιε‐ βάλλετο. ⟦καὶ οἱ βάρβαροι δὲ τὰ σκέλη περιβέβληνται.⟧ Λαισποδίας δὲ καὶ Δαμασίας ὡς κακόκνημοι διαβάλ‐
5	λονται. μνημονεύει δὲ αὐτῶν καὶ Εὔπολις ἐν Δήμοις ταδὶ δὲ τὰ δένδρα Λαισποδίας καὶ Δαμασίας αὐταῖσι ταῖς κνήμαισιν ἀκολουθοῦσί μοι. τοῦτον δὲ τὸν Λαισποδίαν καὶ στρατηγῆσαί φησι Θουκυ‐ δίδης ἐν ηʹ [86]. μέμνηται δὲ αὐτοῦ Φρύνιχος ἐν Κωμα‐
10	σταῖς, ὡς πολεμικοῦ γεγονότος. (Φιλύλλιος δὲ ἐν ταῖς Πλυντρίαις ὡς φιλοδίκου. εἶχε δὲ καὶ περὶ τὰς κνήμας αἰτίας τινὰς, ὥς φησι Στράττις ἐν Κινησίᾳ. διὸ καὶ κατὰ σκελῶν ἐφόρει τὸ ἱμάτιον, ὡς Θεόπομπος ἐν Παισί. Δημήτριον δὲ πάντες τὸν Ἰξίονα λέγουσιν ἐν ταῖς Ἀττι‐
15	καῖς λέξεσιν ὡς γλῶσσαν ἐξηγεῖσθαι, ὅτι λαισποδίας ἐστὶν ὁ ἀκρατὴς περὶ τὰ ἀφροδίσια, ὥστε καὶ κτήνη σποδεῖν.)
sch av 1570	ὦ δημοκρατία: Ἔμιξεν ὡς ἐπὶ Ἀθηναίων. ἐπεὶ ἰσοτιμίας οὔσης συμβαίνει δημώδεις ἅμα τοῖς ἀξιο‐ πίστοις ἀποστέλλεσθαι, ὥσπερ καὶ νῦν ὁ βάρβαρος εἰς μηδὲν χρήσιμον σὺν Ποσειδῶνι καὶ Ἡρακλεῖ ἀπεστάλη.
5	⟦φησὶν οὖν, προάγεις ἡμᾶς ὦ δημοκρατία, ὅτι τοῦτον ἐχειροτόνησαν οἱ θεοί.⟧ —προβιβᾷς: Προάγεις. Vict.
sch av 1571	ταῦτα θαυμάζων λέγει, ἐπειδὴ γέρων ἦν ὁ Πεισθέταιρος. R.
sch av 1577	[ᾑρήμεσθα: Ἐχειροτονήθημεν.]
sch av 1578	⟦διπλασίως: Τοσοῦτον οὐ φροντίζω διαλλα‐ γῶν.⟧
sch av 1582	ἐπικνῶ: Ἀντὶ τοῦ ἐπίβαλλε. —ἐπίτριβε. Vict. σίλφιον: Εἶδος βοτάνης ἡδυόσμου, καὶ μάλιστα τὸ Κυρηναϊκόν. τὸ δὲ ὅλον πρόσκνισμα τοῦ Ἡρακλέους
5	ποιῶν ὁ Πεισθέταιρος, δοκεῖ πρὸς μάγειρον οἰκεῖον
5	διαλέγεσθαι ἐπὶ τῷ εὐτρεπίσαι δεῖπνον.	244
sch av 1584*	ἐπανιστάμενοι: Ἐπανάστασιν ποιησάμενοι ὡς ἀγρίων ὀρνίθων ἐπιθεμένων τυραννίδι καὶ εἰς βορὰν παραδεδομένων. [αὐτοῖσι δὲ, ἤγουν τοῖς κρέασιν.]
sch av 1589	⟦ἔλαιον οὐκ ἔνεστιν: Ἀντὶ τοῦ, οὐκ ἐλεοῦ‐ μεν, οὐ πειθόμεθα.⟧
sch av 1590	(λιπαρά γ’ εἶναι πρέπει: Δοκεῖ, ἔοικε. τοῦτο δὲ ὁ Ἡρακλῆς λέγει ἔξωθεν τοῦ λόγου οἰκείως τῇ γα‐ στριμαργίᾳ.)
sch av 1591	(ἡμεῖς τε γὰρ: Λοιπὸν εἰσηγεῖται ὁ Ποσειδῶν ὡς οὐκ ἀγαθόν ἐστι τὸ πολεμεῖν.)
sch av 1593	(ἐν τοῖς τέλμασιν: Ἀντὶ τοῦ, ἐν τοῖς φρέασι. κυρίως δὲ τὸ πηλῶδες καὶ μὴ ἔχον ὕδωρ.)
sch av 1594	(ἀλκυονίδας: Ἀντὶ τοῦ, εὔδιον ὅλον τὸν χει‐ μῶνα. οὐχ ὡς νῦν ἑπτὰ τοῦ χειμῶνός εἰσιν, ὥς φασί τινες, αἱ ἀλκυονίδες.)
sch av 1595	(αὐτοκράτορες: Τούτων τῶν δογμάτων κρα‐ τοῦντες.)
sch av 1597	νῦν τ’ ἐθέλομεν εἰ δοκεῖ: Μιμεῖται τοὺς Ἀθη‐ ναίους οἷα πρὸς τοὺς βασιλεῖς λέγουσι. τὸ δὲ ἑξῆς (οὕτω)· νῦν ἐθέλομεν, εἰ δοκεῖ, σπονδὰς ποιεῖσθαι.
sch av 1598	ἐάν τι δίκαιον: Εἰ ὅλως καὶ νῦν ἐπιγνώσεσθε τὸ δίκαιον.
sch av 1600	εἰς τοὐπίσω. R. V.
sch av 1603	ἐμοὶ μὲν ἀπόχρη ταῦτα: Ἐπαρκεῖ καὶ καλῶς ἔχει τὰ σκῆπτρα λαβεῖν ὑμᾶς. τοῦτο δὲ ὁ Ἡρακλῆς λέ‐ γει πεπεισμένος διὰ τὸ ἄριστον. ἀπόχρη: Ἀρεστὰ φαίνονται. Vict.
sch av 1604	τί ὦ κακόδαιμον: Ἐπιπλήττει αὐτῷ ὁ Ποσει‐ δῶν, ὡς διὰ τὴν γαστριμαργίαν προδιδόντα τὸν Δία.
sch av 1607	κάτω: Κάτω τοῦ οὐρανοῦ ὑμᾶς ὄντας, καὶ λέ‐ γει πῶς.
sch av 1608	οἱ βροτοὶ (δηλονότι). λανθάνοντες. R. V.
sch av 1609	ἐπιορκοῦσιν: Ψευδῶς ὀμνύουσιν ὑμᾶς. Vict.
sch av 1611	τὸν κόρακα καὶ τὸν Δία: Ἀντὶ τοῦ τοὺς ὄρνι‐ θας καὶ τοὺς θεούς. ἀφ’ ἑνὸς γὰρ τοὺς πάντας δηλοῖ.
sch av 1613	θένων: Τύπτων. Vict.
sch av 1614	νὴ τὸν Ποσειδῶ: Τοῦτο ὁ Ποσειδῶν λέγει μηδέπω ἐμφανίσας ἑαυτὸν, καὶ γελοίως καθ’ ἑαυτοῦ ὄμνυσι.
sch av 1615	ναβαισατρεῦ: Βαρβαρίζων συγκατατίθεται ὁ βάρβαρος θεός. αἱ γὰρ ἄσημοι φωναὶ ἀντὶ συγκαταθέ‐ σεως.
sch av 1619	εὐξάμενος: Ὑποσχεθείς. διασοφίζηται: Ἐξαπατᾷ. Vict.
sch av 1620	μενετοὶ θεοὶ: Ἀνεξίκακοι καὶ οὐκ εὐθέως τι‐ μωρούμενοι. Ἄλλως. παροιμία αὕτη μενετοὶ θεοὶ, οὐκ ἀπατηλοί. οἷον ἐπίμονοι καὶ βέβαιοι, οὐκ εὐεξαπά‐ τητοι. μισητίαν δὲ οἱ μὲν περὶ Ἀριστοφάνη τὴν εἰς τὰ
5	ἀφροδίσια ἀκρασίαν. καὶ τὸ «περὶ σφυρὸν παχεῖα μι‐ σητὴ γυνή» οὕτως ἐξηγοῦνται. μήποτε μέντοι γενι‐ κώτερόν ἐστιν ἀπληστία, ὃ καὶ νῦν ἐμφαίνεται.
sch av 1623	λούμενος: Ἀντὶ τοῦ λουόμενος. Vict.
sch av 1624	καταπτάμενος ἴκτινος κ. τ. λ.: Ἵνα καὶ ἁρ‐
sch av 1624	πάσῃ ἴκτινος ἱμάτιον. Vict.	Column end
sch av 1625	ἀνοίσει: Ἀνάξει. Vict.
sch av 1628	ὁ Τριβαλλός: Ἀντὶ τοῦ, ὦ Τριβαλλέ. κατ’ ἐρώτησιν δὲ [ὁ λόγος. δέον δὲ] εἰπεῖν, δοκεῖ σοι συνθέ‐ σθαι. Ἄλλως. ὁ Τριβαλλός. ἔοικε τοῦ Ποσειδῶνος εἶναι τοῦτο. πιθανῶς δέ· εἰώθασι γὰρ τοῖς βαρβάροις
5	διαλεγόμενοι τῷ σχήματι ἐσπουδασμένως λοιδορεῖν ἢ καταρᾶσθαι.
sch av 1634	ἐγχωρῶ ἔχειν ὡς ἔχει. Ἄλλως. οὐ τῆς γυναι‐ κὸς αὐτοῦ ἐροῦμεν. R. V.
sch av 1636	ὀλίγον μοι μέλει: Ἀντὶ τοῦ, οὐ φροντίζω Ὅμηρος [Il. Ε, 800] «ἢ ὀλίγον οἱ παῖδα.» R.
sch av 1637	[τὸ κατάχυσμα χρὴ ποιεῖν γλυκύ: Τὸν ζωμὸν διὰ μέλιτος ποίει. πάλιν δὲ ἐρεθίζει τὸν Ἡρακλέα.]
sch av 1638	⟦ἀνθρώπων Πόσειδον: Παίζει, δέον εἰπεῖν τῶν θεῶν. περὶ δὲ γυναικὸς μιᾶς, ἤγουν τῆς Βασι‐ λείας.⟧
sch av 1641	ὦ ’ζύρ’: Ἄθλιε. Vict.
sch av 1646	περισοφίζεται: Ἐξαπατᾷ. Vict.
sch av 1647	δεῦρ’ ὡς ἔμ’ ἀποχώρησον: Ὅτι ὅμοιον τῷ τόπῳ ἐκείνῳ δεῦρ’ ἐλθὲ, σὺν σοὶ τἄλλα βούλομαι φράσαι.
sch av 1648	διαβάλλεταί ς’ ὁ θεῖος: Ὅτι τῷ διαβάλλεται χρῶνται ἐπὶ τοῦ ἐξαπατᾶν, ὡς καὶ Ἄρχιππος ἐν Πλού‐ τῳ ἔστιν δέ μοι καλῶς πρόφασις εὑρημένη·
5	τὸν γὰρ γέροντα διαβαλοῦμαι τήμερον. παρόμοιον δὲ καὶ τὸ Ὁμηρικὸν [Il. Δ, 6] «παραβλή‐ δην ἀγορεύων.» καὶ παρ’ Ἀλκαίῳ «παραβάλλεταί σε.»
sch av 1649	ἀκαρῆ: Μικρὸν, ὀλίγον. μέτεστι: Μετουσία ὑπάρχει. Vict.
sch av 1653	ἐπίκληρον εἶναι τὴν Ἀθηναίαν: Εἰ μὴ ἦν γνησιωτέρα. ἐπίκληρος δέ ἐστιν ἡ μὴ ἔχουσα ἀδελφοὺς ἑτέρους συγκληρονόμους, ἀλλὰ μονοκληρονόμος οὖσα. νόμος ἦν Ἀθηναίοις, γνησίας μὲν οὔσης θυγατρὸς, νό‐
5	θου δὲ υἱοῦ, μὴ κληρονομεῖν τὸν νόθον τὰ πατρῷα. καὶ νῦν οὖν, φησὶν, εἰ μὴ σὺ νόθος ἦς, οὐκ ἂν ἦν Ἀθηνᾶ ἐπίκληρος. (παίζει δέ.) τοὐναντίον γὰρ, υἱῶν ὄντων γνησίων, οὐκ ἂν εἴη θυγάτηρ ἐπίκληρος. εἰσὶ δὲ καὶ τῷ Διὶ γνήσιοι υἱοὶ, Ἄρης καὶ Ἥφαιστος. ἀλλὰ
10	ἐπαίνῳ τῆς Ἀθηνᾶς καὶ τῆς πόλεως τοῦτό φησιν, οὐ προσποιούμενος περὶ τῶν γνησίων.
sch av 1654	οὖσαν: Καὶ ταῦτα. Vict. γνησίων: Παίζει, δέον εἰπεῖν νόθων. R. V.
sch av 1656	νόθῳ ’ξαποθνήσκων: (Γράφεται νοθεῖα ὡς πρεσβεῖα. εἰ τὰ μὲν χρήματα ἐμοὶ, φησὶν, ὡς νόθῳ καταλείψει, τὴν δὲ ἀρχὴν τοῖς γνησίοις.) νόμος ἦν Ἀτ‐ τικὸς, τοῖς νόθοις μέχρι πέντε μνῶν καταλιμπάνειν. ἢν
5	οὖν ἐμοὶ μὲν τὰ χρήματα ἐάσῃ, ἐκείνοις δὲ τὴν ἀρχήν. προπερισπωμένως δὲ ἀναγνωστέον τὸ νοθεῖα. τὸ ἀργύ‐ ριον γὰρ τοῖς νόθοις διὰ χειρὸς ἐδίδουν, ἐπειδὴ οὐκ ἐξῆν αὐτοῖς συγκληρονομεῖν.
sch av 1657	ἐπαίρει: Συνεπείθη. Vict.	245
sch av 1661	ἀγχιστείαν: Μετουσίαν τῆς οὐσίας. δοκεῖ δὲ πλάττεσθαι νόμον Σόλωνος. —ἀγχιστείαν: Μετοχὴν καὶ κοινωνίαν τῆς οὐσίας. Vict.
sch av 1662	γνησίων: Ὁ ἐξ ἰσονομῶν ἴδιος, οἰκεῖος. Vict.
sch av 1669	ἐς τοὺς φράτορας: Πάλιν ὡς ἐν κωμῳδίᾳ με‐ τήγαγε τὰ Ἀθηναίων ἔθη ἐπὶ τοὺς θεούς. διὰ γὰρ τοῦ ἐγγραφῆναι εἰς τὰς φατρίας σύμβολον εἶχον τῆς εὐγε‐ νείας οἱ Ἀθηναῖοι. (Ἄλλως. εἰς τοὺς τῆς ἡλικίας νό‐
5	μους. ἢ εἰς τοὺς φυλέτας. ἐπειδὴ τὰ ὀνόματα τῶν ξέ‐ νων γράφεται εἰς τοὺς πίνακας.)
sch av 1671	τί δῆτ’ ἄνω κέχηνας: Ὡς τοῦ Ἡρακλέους εἰς τὸν οὐρανὸν ἀναβλέψαντος μετ’ ὀργῆς φησι, τί δῆτ’ ἄνω βλέπεις, ὡς τυπτήσων τινά, τινὲς δὲ οὕτως· τί δῆτα ἐς τὰ ἄνω πράγματα ἀποβλέπεις αἰκισθησόμενος,
5	ἐάν τι πάθῃ ὁ πατὴρ, ὑπὸ τῶν γνησίων; —αἰκίαν: Ἤγουν μάστιγα, ἤγουν ἀφορῶν αἰκίσαι καὶ μαστίξαι τινά. Vict.
sch av 1678	καὶ μεγάλα: Τὴν καλὴν καὶ μεγάλην κόρην Βασιλείαν γαμεῖν. —Δίδυμος οὕτως, εἰ μὴ ὀρνιθιά‐ ζει. R. V.
sch av 1680	μὰ τὸν Δί’ οὐχ οὗτός γε: Μὰ τὸν Δία, φησὶν, οὐ λέγει παραδοῦναι, ἀλλὰ βαδίζειν καὶ ἀναχωρεῖν. οὕτω δὲ αὐτό φησι βαρβάρως καὶ δυσφράστως, ὥσπερ αἱ χελιδόνες. καὶ Αἰσχύλος τὸ βαρβαρίζειν χελιδονίζειν
5	(φησὶ) καὶ Ἴων ἐν Ὀμφάλῃ τοὺς βαρβάρους, χελιδό‐ νας ἀρσενικῶς φησιν, (ὡς Ἡρωδιανὸς ἐν τῷ πρώτῳ τῆς καθόλου φησίν. τὸ δὲ βασιλιναῦ εἰς τὸ βάσιν μετέβα‐ λεν ὁ Ποσειδῶν, παρόσον τὴν δευτέραν ἐξέτεινε. τὸ τελευταῖον κρατήσας ὁ Ἡρακλῆς ἐξ αὐτοῦ κρίνει αὐ‐
10	τὸν, θέλων παραδοῦναι αὐτὸν τὴν Βασιλείαν τοῖς ὄρνι‐ σιν.)
sch av 1681	ὥσπερ αἱ χελιδόνες: Σύμμαχος· οὐκ ἔστιν ὁ τούτου νοῦς φανερός. οὐδέν τι δύναται ἴδιον τῶν χελι‐ δόνων ἡ βάδισις, αἵ γε μηδὲ πορείᾳ χρῶνται ὡς τὰ ἄλλα τῶν ὀρνέων, καὶ μάλιστα τὰ μὴ πτητικά. ὁ δὲ
5	Δίδυμος οὕτω· καταλλήλως εἶχεν, εἰ ἔλεγεν ὡς τὰς χελιδόνας. θέλει δὲ λέγειν, εἰ μὴ βαδίζει πρὸς τὰς χε‐ λιδόνας, διὸ καὶ ἐποίσει οὐκοῦν παραδοῦναι ταῖς χελιδόσι λέγει. ἐπεὶ καὶ αὐτὸς πρὸς αὐτὰς βαδίζει εἰς Νεφελοκοκκυ‐
10	γίαν.
sch av 1688*	οὑτοιὶ: (Οἱ ὄρνιθες.) εὐκαίρως, φησὶν, κατε‐ κόπησαν οἱ ὄρνιθες οὗτοι διὰ τὸ ἄριστον τῶν παρόντων γάμων.
sch av 1691	τενθείαν: σιναμωρίαν καὶ λιχνότητα. R. V. Vict. Λαιμαργίαν. Vict.
sch av 1692	εἶ: Πορεύῃ. Vict.
sch av 1694	ἔστι δ’ ἐν Φαναῖσιν: ⟦Εἴσθεσις χοροῦ ἐπῳ‐ δικὴ κώλων τροχαϊκῶν ὀκτὼ ἑφθημιμερῶν καὶ ἀκατα‐ λήκτων διμέτρων. ἐπὶ τῷ τέλει κορωνίς.⟧ ἐν ταῖς ἐκ‐ κλησίαις νῦν, φησὶν, εἰσί. παίζει δὲ, διασύρων τῶν
5	Ἀθηναίων τοὺς συκοφάντας, παρὰ τὸ φαίνειν καὶ συ‐
5	κοφαντεῖν αὐτοὺς περὶ τὰ δικαστήρια. καὶ ἄλλως δὲ Φαναὶ τῆς Χίου χωρίον. καὶ Κλεψύδρα κρήνη ἐν ἀκρο‐ πόλει. παρὰ τοὺς ἐγχειρογάστορας δὲ πεποίηται. Ἄλλως. κρήνη ἐν ἀκροπόλει ἡ Κλεψύδρα, ἧς Ἴστρος	Column end
10	ἐν τῇ ιβʹ μέμνηται, τὰ παρὰ τοῖς συγγραφεῦσιν ἀνα‐ λεγόμενος. οὕτως δὲ ὠνόμασται, ἐπειδὴ ἀρχομένων τῶν ἐτησίων πληροῦται, παυομένων δὲ λήγει, ὁμοίως τῷ Νείλῳ, ὥσπερ καὶ τὴν ἐν Δήλῳ κρήνην. εἰς ταύτην δέ φησιν ᾑματωμένην φιάλην πεσοῦσαν ὀφθῆναι ἐν τῷ
15	Φαληρικῷ ἀπέχοντι σταδίους εἴκοσι. φασὶ δὲ αὐτὴν ἀπέραντον βάθος ἔχειν, τὸ δὲ ὕδωρ ἁλμυρόν. ἔπαιξε δὲ πάλιν διασύρων τοὺς Ἀθηναίους ὡς φιλοδίκους, ἐπεὶ καὶ ἐν τῷ δικαστηρίῳ ἐστὶ κλεψύδρα, κατασκεύασμά τι ὥσπερ ὡρονομικόν.
sch av 1696	⟦ἐγγλωττογαστόρων: Παρὰ τοὺς ἐγχειρογά‐ στορας πέπαικται.⟧
sch av 1699	συκάζουσί τε: Ὡς ἐπὶ γεωργῶν. συκάζειν γάρ ἐστι τὸ σῦκα ἐκλέγειν ἀπὸ τῶν συκῶν καὶ τὸ συκο‐ φαντεῖν, ἐνέμεινε δὲ τῇ τροπῇ.
sch av 1701	Γοργίαι τε καὶ Φίλιπποι: ὁ Φίλιππος καὶ ὁ Γοργίας οὗτοι ῥήτορες λάλοι εἰσίν, ηὔξησε δὲ τῷ πλη‐ θυντικῷ τὴν κατηγορίαν. Γοργίαν δὲ νῦν λέγει τὸν ῥή‐ τορα οὗ Πλάτων μνημονεύει. ἦν δὲ καὶ ἕτερος ἰατρὸς,
5	οὗ μνημονεύει Ἀλκαῖος ἐν Ἐνδυμίωνι. τοῦ δὲ Φιλίπ‐ που καὶ ἐν Γεωργοῖς μνημονεύει Ἀριστοφάνης. R. V. Leid. οὗτοι ὡς βάρβαροι κωμῳδοῦνται. R. Vict.
sch av 1705	ἡ γλῶττα χωρὶς: Σύμμαχος· πρὸς τὸ ἔθος, ὅτι μετὰ τῶν σπλάγχνων ἔτεμνον τὴν γλῶτταν. καὶ παρ’ Ὁμήρῳ. οὗτος δὲ διὰ τὴν πονηρίαν τῶν δικαιολό‐ γων φησὶν ἐκβεβλῆσθαι χωρὶς τὴν γλῶτταν. Δίδυμος
5	δέ· ἐν ταῖς θυσίαις χωρὶς ἡ γλῶττα ἐτέμνετο, οὐ μετὰ τῶν ἄλλων σπλάγχνων. καὶ Ὅμηρος [Od. Γ, 332] «ἀλλ’ ἄγε τάμνετε μὲν γλώσσας.» ἐγένετο δὲ τοῦτο δι’ ἄλλην αἰτίαν. οὕτως δὲ βούλεται λέγειν, ὅτι ἐξεβλήθη ἐκ τῶν σπλάγχνων διὰ τοὺς ῥήτορας ἡ γλῶσσα, ἐπεὶ ταύτῃ
10	τοὺς ἄλλους κακοποιοῦσιν. Ἄλλως. (ἀντὶ τοῦ, ὀφεί‐ λει τέμνεσθαι ἡ γλῶσσα καὶ χωρίζεσθαι τοῦ λοιποῦ σώματος.)
sch av 1706	⟦ὦ πάντ’ ἀγαθὰ: Ἡ συστηματικὴ αὕτη εἴσθε‐ σις ἐξ ἰάμβων ἐστὶ τριμέτρων ιδʹ. ἐπὶ τῶν τέλει παρά‐ γραφος. εἴη δ’ ἂν οὗτος ὁ ἄγγελος θεράπων συναναβε‐ βηκὼς τῷ Πεισθεταίρῳ.⟧ —ὦ μείζω λόγου: ἃ μηδὲ
5	λόγος ἰσχύει φράσαι. R. Vict.
sch av 1713	οὐ φατὸν: Οὐ δυνατὸν λέγειν. Vict.
sch av 1714	Διὸς βέλος: Τῆς βασιλείας. λαβὼν γὰρ τὸν ταμίαν τοῦ κεραυνοῦ καὶ αὐτὸν ἄγει. [εἰώθασι γὰρ τῷ κεραυνῷ ἐξ ἑκατέρου μέρους πτερὰ προσφύειν.]
sch av 1715	ὀσμὴ δ’ ἀνωνόμαστος ἐς βάθος: [Εἰς τὸ ὕψος τοῦ οὐρανοῦ.] (ἀνωνόμαστος δὲ,) ἀντὶ τοῦ πολλὴ καὶ λόγῳ οὐ δυναμένη ὀνομασθῆναι. —ἀνωνόμαστος: Ἄρ‐ ρητος. Vict.
sch av 1717	διαψαίρουσι: Πρὸς τὴν τῆς λέξεως διαίρεσιν. διαψαίρειν δὲ τὸ ἡσυχῆ διακινεῖσθαι καὶ ψοφεῖν καὶ ψαίρειν ἱστίον λέγομεν. [πλεκτάνην δὲ,] τὴν εἵλησιν.
sch av 1717	αἱ δὲ αὖραι διακινοῦσι τὴν πλεκτάνην τοῦ καπνοῦ τῶν	246
5	θυμιαμάτων. λείπει δὲ τὸ πνέουσι. —διαψαίρουσι: Ψαίρειν, τινάσσειν, ῥιπίζειν, ἀσθενῶς τι ποιεῖν, ψαίειν, σύρειν. Vict.
sch av 1718	ὁδὶ δὲ καὐτός ἐστιν: Ὁ καπνός. Vict.
sch av 1720	ἄναγε, δίεχε: ⟦Εἴσθεσις μέλους χοροῦ εἰς δύο περιόδους διῃρημένη κώλων ιβʹ. εἰσὶ δὲ τῆς μὲν πρώτης τροχαϊκὰ ϛʹ ἐπιμεμιγμένα χορείοις καὶ ἰάμβοις. ὧν τὰ αʹ, βʹ, δʹ, εʹ δίμετρα ἀκατάληκτα. τὸ γʹ πενθημιμερές.
5	τὸ ϛʹ ἑφθημιμερές. τῆς δὲ δευτέρας ἐξ ἀναπαιστικῶν τὰ μὲν αʹ, δʹ δίμετρα ἀκατάληκτα. τὰ δὲ βʹ, εʹ ἀνα‐ παιστικὴ βάσις. τὸ γʹ πενθημιμερές. τὸ ϛʹ ἑφθημιμερές. ἐπὶ ταῖς ἀποθέσεσι παράγραφος.⟧ ἀντὶ τοῦ ὕμνει αὐτόν. χλευάζει δὲ παρὰ τὰ ἐκ Τρῳάδων Εὐριπίδου [308]
10	«ἄνεχε, πάρεχε, φῶς φέρε.»
sch av 1731	⟦Ἥρᾳ ποτ’ Ὀλυμπίᾳ: Τὰ τοιαῦτα εἴδη καλεῖ‐ ται τριὰς ἐπῳδικὴ, καὶ εἰσὶ τῆς μὲν στροφῆς τὰ κῶλα εʹ, καὶ τὰ τῆς ἀντιστροφῆς τοσαῦτα. εἰσὶ δὲ πάντα Ἰωνικὰ ἀπὸ μείζονος ἑφθημιμερῆ παντοίοις σύμμικτα
5	ποσί. τῆς δ’ ἐπῳδοῦ κῶλα ϛʹ ἀναπαιστικὰ δίμετρα πλὴν τοῦ τελευταίου ἀκατάληκτα. ἐπὶ τῷ τέλει τῆς μὲν στροφῆς καὶ ἀντιστροφῆς παράγραφος, τῆς δὲ ἐπῳδῆς κορωνίς.⟧ —καλῶς τὸ ἐπιθαλάμιον γέγραπται, R. V. Vict.
sch av 1734	ἀντὶ τοῦ συνήγαγον. R. V
sch av 1735	ἐν τοιούτῳ βασιλικῷ. R. V.
sch av 1736	εἴρηται περὶ τούτου ἐν τοῖς Μενανδρείοις ὅτι ἐν τοῖς γάμοις ᾔδετο.
sch av 1737	ὁ δ’ ἀμφιθαλὴς: Ἀμφοτέροις τοῖς γονεῦσι θάλ‐ λων καὶ μηδενὸς ὠρφανισμένος. Ἄλλως. ὁ Ἔρως, φησὶ, παράνυμφος ἦν τοῦ Διὸς καὶ τῆς Ἥρας. πάροχοι γὰρ λέγονται οἱ παράνυμφοι, (παρὰ τὸ) παροχεῖσθαι
5	τοῖς νυμφίοις. ἐπ’ ὀχήματος γὰρ τὰς νύμφας ἄγουσιν.
sch av 1739	παλιντόνους: Ὀπισθοτόνους ἢ τοὺς ἐπὶ θάτερα
sch av 1739	τρεπομένους. Vict.	Column end
sch av 1740	πάροχος γάμων: Συνακόλουθος. Vict.
sch av 1744	τῶν περὶ τὸν Δία. R. V.
sch av 1745	καὶ τὰς χθονίας κλῄσατε: Εὐφρόνιος, τὰς φο‐ βεράς. πάντα γὰρ τὰ δεινὰ τῆς γῆς γενεαλογοῦσιν. οἱ δὲ, τὰς μέγαν ἦχον ἀποτελούσας. ἢ τὰς ἀπὸ τῆς γῆς γινο‐ μένας. ὅτε γὰρ ἠχεῖ ἡ γῆ, ἀναπέμπει τὸν ἦχον εἰς τὸν
5	οὐρανὸν, καὶ δοκοῦσιν οἱ ἄνθρωποι ἐξ οὐρανοῦ γίνεσθαι τὰς τοιαύτας βροντάς. ἢ τὰς μέχρι τῆς γῆς ἀκουομένας, ἢ τὰς τὴν γῆν κινούσας. —ἀντὶ τοῦ ὑμνήσατε. R. V.
sch av 1748	⟦ὦ μέγα χρύσεον: Εἴσθεσις ἑτέρα μέλους χο‐ ροῦ εἰς δύο διῃρημένη περιόδους κώλων ιηʹ. ὧν τῆς πρώτης περιόδου ἀναπαιστικὰ ϛʹ, πλὴν τοῦ γʹ καὶ τε‐ λευταίου ἀκαταλήκτων. τῆς δευτέρας κῶλα ιβʹ. τὸ αʹ
5	δακτυλικὸν τρίμετρον ἀκατάληκτον. τὰ βʹ, ϛʹ, θʹ, ιαʹ ἰαμβικὰ καταληκτικὰ δίμετρα. τὰ γʹ, δʹ, εʹ, ζʹ, ιʹ, ιβʹ τροχαϊκὰ ἑφθημιμερῆ. τὸ ηʹ ἰαμβικὸν ἑφθημιμερές. ἐπὶ τῷ τέλει κορωνὶς ἡ καὶ τὸ δρᾶμα περατοῦσα.⟧
sch av 1749	ἀντὶ τοῦ ὦ κεραυνέ. R. V.
sch av 1751	αἷς ὅδε νῦν χθόνα σείει: Ὁ Ζεὺς δηλονότι, ἢ ὁ Πεισθέταιρος λαβὼν τὴν Βασιλείαν.
sch av 1758	ὄρεξον ὦ μάκαιρα: Πρὸς τὴν Βασιλείαν φησὶ ὁ Πεισθέταιρος. εὐκαίρως δὲ τὴν κωμικὴν ὄρχησιν ποιεῖται.
sch av 1759	(καὶ πτερῶν ἡμῶν: Οἱ γὰρ ὄρνιθες πτεροῖς ἀντὶ χειρῶν ἐχρῶντο.)
sch av 1761	ἀντὶ τοῦ βαστάζω. R. V.
sch av 1764	τήνελλα: Τὸ τήνελλα μίμησίς ἐστι φωνῆς κρούματος αὐλοῦ ποιᾶς ἀπὸ τοῦ ἐφυμνίου οὗ εἶπεν Ἀρ‐ χίλοχος εἰς τὸν Ἡρακλέα μετὰ τὸν ἆθλον Αὐγέου «τή‐ «νελλα ὦ καλλίνικε, χαῖρε ἄναξ Ἡράκλεες, αὐτός τε
5	«κἰόλαος, αἰχμητὰ δύω.» δοκεῖ δὲ πρῶτος Ἀρχίλοχος νικήσας ἐν Πάρῳ τὸν Δήμητρος ὕμνον ἑαυτῷ τοῦτον
5	ἐπιπεφωνηκέναι.	247

arg av

t

arg av

1

arg av

2

arg av

2

(50)

arg av

3

arg av

4

(1t)

sch av

t

sch av

1

sch av

2

sch av

4

sch av

5

sch av

6

sch av

7

sch av

8

sch av

10

sch av

11

sch av

12

sch av

13

sch av

14

sch av

15

sch av

17

sch av

19

sch av

20

sch av

22

sch av

23

sch av

26

sch av

28*

sch av

31

sch av

34

sch av

35

sch av

38

sch av

39

sch av

42

sch av

43

sch av

45

sch av

47

sch av

48

sch av

50

sch av

54