|
TLG 5014 004 :: SCHOLIA IN ARISTOPHANEM :: Scholia in nubes (scholia scholiorumque partes editionis Aldinae propria) SCHOLIA IN ARISTOPHANEM Schol. Scholia in nubes (scholia scholiorumque partes editionis Aldinae propria) Citation: Play — verse — (line) | ||
sch nubt | SCHOLIA SCHOLIORUMQUE PARTES EDITIONIS ALDINAE PROPRIA | |
sch nub1a | ἡ εἴσθεσις ... (3) σμεʹ ... (4) ἀκατάληκτον· ἐν εἰσθέσει ... κορωνίς. 1b. super v. l: Στρεψιάδης ὁ προλογίζων. | |
sch nub32 | ἄπαγε τὸν ἵππον ἐξαλίσας: καὶ τοῦτο ὀνειροπολούμενος ὁ νεανί‐ σκος λέγει. | |
sch nub33 | ἀλλ’ ὦ μέλ’ ἐξήλικας: κατὰ ἀποκοπὴν τοῦ ε ἀττικῶς. οὕτως ἐν τοῖς παλαιοῖς τῶν ἀντιγράφων εὕρηται γραφόμενον. | |
sch nub34 | ὅτε καὶ δίκας ὤφληκα: ἤγουν “καὶ δίκας προσώφληκα” ἢ “ὡς καὶ δίκας προσώφληκα”. | |
sch nub36 | post sch.vet. 36: συμβαίνει δὲ τοῖς ἀγρυπνοῦσι τοῦτο πάσχειν τῇδε κἀκεῖσε ῥίπτειν ἑαυτοὺς καὶ μεταβάλλειν. | |
sch nub37 | post sch.vet. 37c: Ἀριστοτέλης δὲ περὶ Κλεισθένους φησί· “κατέ‐ στησε καὶ δημάρχους τὴν αὐτὴν ἔχοντας ἐπιμέλειαν τοῖς πρότερον ναυκλάροις· καὶ γὰρ τοὺς δήμους αὐτῶν ναυκλαριῶν ἐποίησεν.” οἱ πρότερον ναύκλαροι, εἴτε ὑπὸ Σόλωνος κατασταθέντες εἴτε καὶ πρῶτον (lac.) οὗτοι δὲ τὴν πομπὴν | |
| 5 | τῶν Παναθηναίων ἐκόσμουν Κλεισθένους καταστήσαντος ἀντὶ ναυκλάρων. ἔστι δὲ δήμαρχος ὁ τὴν ἐπώνυμον ἀρχὴν ἄρχων· καὶ Ἀσκληπιάδης ὁ Ἀλε‐ ξανδρεὺς τοὺς κατὰ δῆμον ἄρχοντάς φησι. Δημήτριος δὲ ὁ Φαληρεὺς οὕτω φησί· “καὶ δημάρχους οἱ περὶ Σόλωνα καθίσταντο ἐν πολλῇ σπουδῇ, ἵνα οἱ κατὰ δῆμον ἄρχοντες διδῶσι καὶ λαμβάνωσι τὰ δίκαια παρ’ ἀλλήλων.” ἔδει | |
|---|---|---|
| 10 | οὖν τὸν δήμαρχον ἀγαγεῖν εἰς τοὺς οἴκους τοὺς ἐνεχυριαζομένους. | 256 |
sch nub41 | εἴθ’ ὤφελ’ ἡ: τὸ “ὤφελε” τινὲς ἐπιρρηματικῶς δέχονται, ὡς τὸ “ὤφελε μηδ’ ἐγένοντο θοαὶ νέες” καὶ τὸ Εὐριπίδου ἐν Μηδείᾳ κατ’ ἀρχὰς τοῦ δράματος, ἵν’ ᾖ παράλληλον τὸ σχῆμα τοῦ πρεσβύτου συνεχέστερον ἀπευχο‐ μένου τῇ προμνηστρίᾳ. ὁ δὲ ποιητὴς ῥῆμα αὐτὸ οἶδεν· “οὐκ ὄφελον Τρώεσσι | |
| 5 | κοτεσσάμενος” καὶ μὴ ὄφελες λίσσεσθαι ἀμύμονος Αἰακίδαο. | |
sch nub44a | in sch.vet. 44aα 11, loco vocis νοτιζόμενα: ὥσπερ νοτίδος αὐτοῖς ἐγγινομένης καὶ σηπούσης. | |
sch nub44b | post sch.vet. 44bα 5 (ult. ἀγροίκων βίος): ὁ γὰρ αὐτῶν οἶκος πυρῶν καὶ δερμάτων μεστὸς ὢν οὐδεμίαν ἔχει τῶν τοιούτων πραγμάτων εὐθεσίαν, ἀλλ’ ἄλλο ἀλλαχῇ κεῖται, ὡς ἔτυχε | |
sch nub44c | post sch.vet. 44c: ὅθεν καὶ νεωκόρος. | |
sch nub48 | post sch.vet. 48a, 9 (ult. ὑπέρογκον): καὶ σοβαρὰν τῷ εἴδει. | |
sch nub50a | post sch.vet. 50b: καὶ ταριχεύεται ἢ σανίς. | |
sch nub50b | post sch.vet. 50e: τοιοῦτος δὲ ὁ γεωργικὸς βίος. | |
sch nub51 | post sch.vet. 51c: κυρίως δὲ καταγλώττισμα, ὅταν ... πράττουσιν. | |
sch nub52a | post sch.vet. 52a: τουτέστιν ἀσωτίας. | |
sch nub52b | Κωλιάδος: οἱ μὲν Κωλιάδα τὴν θεὸν καλοῦσιν, νεανίου ἀττικοῦ ἀποδράντος ἀπὸ λῃστῶν συμμαχίᾳ τῆς θεοῦ καὶ οὕτως αὐτὴν ὀνομάσαντος, καθάπερ αὐτὸς δεθεὶς τῶν κώλων ἀπελύθη ὑπὸ γυναικός, οἱ δέ, θυγατρὸς τοῦ ἀρχιλῃστοῦ δι’ ἐρῶτα· οἱ δέ, τόπον ἐοικότα κώλοις ἀνδρός, ἔνθα ἡ θεὸς τιμᾶ‐ | |
| 5 | ται· ἔνιοι δέ, Ἴωνος θύοντος κόρακα ἁρπάσαι κωλὴν καὶ ἐν ἐκείνῳ τῷ τόπῳ ἀποθέσθαι, ὅθεν οὕτως ὠνομάσθη. | |
sch nub52c | Γενετυλλίδος: Γενετυλλὶς ἡ τῆς γενέσεως ἔφορος Ἀφροδίτη. | 257 |
sch nub53a | οὐ μὴν ἐρῶ γ’, ὡς ἀργός, ἀλλ’ ἐσπάθα: πρὸς τὸ “ἀργὸς” “ἐ‐ σπάθα”· καὶ τοῦτο εἰρωνευόμενος. περὶ γυναικὸς δὲ λέγει ἀντὶ τοῦ κατηνά‐ λισκε, κατήσθιε, καὶ διὰ ... ἀργὸς ἦν. | |
sch nub53b | post Ald 53a: Ἀττικοὶ δὲ ἐπὶ τῶν θηλυκῶν ἀρσενικῶν ὀνομάτων κέχρηνται λέξεσιν, ὡς ἐνταῦθα καὶ παρ’ Ὁμήρῳ “κλυτὸς Ἱπποδάμεια” καὶ Εὐριπίδῃ ἐν Ἑκάβῃ “τὸ δ’ αὖ λίαν παρεῖλες ἀγγελθεῖσά μοι γενναῖος”. | |
sch nub53c | post sch.vet. 53b: τοῦτο δὲ ἐπήνεγκε διττὸν ὄν, τό τε ἀναλοῦν καὶ τὸ ὑφαίνειν. | |
sch nub55 | λίαν σπαθᾷς: ἐργάζῃ· εἰρωνικῶς καὶ τοῦτο. δεικνὺς γὰρ αὐτῇ τὸ ἱμάτιον παραρραγὲν ἔλεγε τοῦτο αὐτῇ. | |
sch nub59 | post sch.vet. 59: τὰ γὰρ παχέα ἐλλύχνια πολὺ ἔλαιον δαπανῶσι. | |
sch nub64 | Ξάνθιππον: ὁ Ξάνθιππος Περικλέους ἦν πατήρ, ὃς ἦν τοῦ τῶν Ἀλ‐ κμαιωνιδῶν γένους. ἐσεμνύνετο δὲ τὸ γύναιον θείῳ Μεγακλεῖ τρίτον νικήσαντι Ὀλύμπια καὶ δι’ ἱπποτροφίαν κατελθόντι ἐκ τῆς φυγῆς· ἐδίωξε γὰρ αὐτὸν ὁ Πεισίστρατος, ὃν καὶ μετεπέμψατο παραχωρήσαντα αὐτῷ τὸ τῆς νίκης κή‐ | |
| 5 | ρυγμα. | |
sch nub70 | ξύστιδ’ ἔχων: ξύστιδα προπαροξύνουσιν· ἤγουν πορφυρίδα· καὶ γὰρ μέχρι νῦν οἱ εἰσελαύνοντες ἀθληταὶ τοιούτῳ κοσμηθέντες σχήματι καὶ ἅρματος ἐπιβάντες διὰ μέσης πομπεύουσι τῆς πόλεως, ᾧ καὶ οἱ βασιλεῖς χρῶνται. | |
sch nub71 | ἐκ τοῦ Φελλέως: τόπος οὕτω καλούμενος ἐν Ἀττικῇ· οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ περὶ τὸν Διόνυσόν ἐστί τις ἑορτὴ τοῖς Ἀθηναίοις Φέλλος καλουμένη, ἥτις τῶν Διονυσίων ἄρχεται. Λουκιανὸς δὲ ἐν τῷ Περὶ τῆς συρίης θεοῦ “φαλλούς”, φησίν, “Ἕλληνες τῷ Διονύσῳ ἐγείρουσιν· ἐπὶ τῶν καὶ τοιόνδε τι φέρουσιν, | |
| 5 | ἄνδρας μικροὺς ἐκ ξύλου πεποιημένους μεγάλα αἰδοῖα ἔχοντας. καλέεται δὲ τάδε νευρόσπαστα”. καὶ παρακατιὼν δέ· “ἐν τοῖς προπυλαίοις τοῦ συρίης | |
| θεοῦ ναοῦ φαλλοὶ ἑστᾶσιν, οὓς Διόνυσος ἐστήσατο”. | 258 | |
sch nub72a | post sch.vet. 72a, 16 (ult. διφθέρα): Ἀττικοὶ δὲ λέγουσιν, ἣν νῦν ἰσάλην καλοῦμεν· ἔστι δὲ ἐκ δέρματος. | |
sch nub72b | in sch.vet. 74a inter νοσούντων et οὕτω (l. 2): διὸ ... ἐπήγαγεν (cf. Tr2 74b, 3sq.). | |
sch nub80 | Φειδιππίδιον: τὸ ὑποκορίζεσθαι φιλούντων ἔθος. κολακεύει δὲ νῦν τὸν υἱὸν καὶ προσποιεῖται φιλεῖν, ἵνα ἑτοιμότερον αὐτὸν πρὸς τὴν ἀξίωσιν ἑαυτοῦ πείθεσθαι παρασκευάσῃ. | |
sch nub81 | κῦσόν με καὶ τὴν χεῖρα δός: πρὸς τὸ ὁμηρικὸν “χεῖράς ... πιστώ‐ σαντο”. φίλησον καὶ πρόσπτυξαι καὶ τὴν χεῖρα δὸς τὴν δεξιάν. | |
sch nub82 | ἰδοὺ τί ἐστιν: τὸ αἰτηθὲν παρὰ τοῦ πρεσβύτου ποιῶν ὁ νεανίσκος τὴν δεξιὰν ὤρεξεν αὐτῷ· καὶ δῆλον, ὅτι παρεπιγραφὴ τὸ εἶδος. | |
sch nub96 | post sch.vet. 96d: οὐδὲν δὲ χεῖρον ὑπομνησθῆναι τῶν Εὐπόλιδος· “δεξάμενος δὲ Σωκράτης τὴν ἐπίδειξιν Στησιχόρου οἰνοχόην ἔκλεψεν”· οἷον δ’ ἦν ὁρᾶν τὸν φιλόσοφον τὸ ἐν φανερῷ μάλιστα σκεῦος κατακείμενον κλέπ‐ τοντα καὶ ὑφαιρούμενον. | |
sch nub102 | post sch.vet. 102b: ἄθλιοι. | |
sch nub105 | μηδὲν εἴπῃς νήπιον: μηδὲν εὔηθες μηδὲ μειρακιῶδες μηδ’ ἀνόητον εἴπῃς· ἀπὸ τοῦ μηδὲ τὰ νήπια παιδία εἰδέναι τι. | |
sch nub107a | post sch.vet. 107e: καταλύσας, κατασπάσας, ἀποστὰς τούτου. | |
sch nub107b | post praeced.: ὡς διαστεῖλαι καὶ σχίσαι τὸ ὕδωρ τῇ κώπῃ ἐρεσ‐ σούσῃ· καὶ Πίνδαρος “κώπαν ἤδη μοι σχάσαι”· καὶ Εὐριπίδης· “σχάσον δὲ δεινὸν ὄμμα”. | |
sch nub107c | post praeced.: στήσας, καταπαύσας· σχάσαι γὰρ τὸ κωπηλατοῦντα | |
| στῆσαι τὴν κώπην. | 259 | |
sch nub109 | τοὺς φασιανοὺς: οἱ μὲν ἵππους, οἱ δὲ ὄρνεα, ἔνιοι δ’ ἵππους χάραγμα ἔχοντας φασιανοῦ, ὡς ἀλεκτρυόνος. καὶ εἴπερ ἐστὶ τοῦτο μὴ κατεψευσμένον, οἰκεῖον ἂν εἴη τῇ τοῦ νεανίσκου σπουδῇ. οἱ δὲ περὶ Ἀρχίλοχον ὀρνίθων γένος· οἱ δέ, ὅτι Φᾶσις ποταμός ἐστι Σκυθίας, ὅπου καλοὶ ἵπποι γίνονται. | |
sch nub120a | post sch.vet. 119: ὠχρὸς καὶ διεφθαρμένος· ἐκόμων γὰρ οἱ ἱππεῖς, οἱ δὲ φιλόσοφοι κάτω κείρονται. | |
sch nub120b | post praeced.: “διακεκναισμένος” δὲ ἠμαυρωμένος, αἰσχρὸς καὶ διεφθαρμένος γενόμενος· οἱ γὰρ ἱππεῖς ἐν γυμνασίοις καὶ παλαίστραις δι‐ έτριβον. | |
sch nub122 | post sch.vet. 122b: καὶ διὰ τοῦ μ καὶ π γράφεται. | |
sch nub126 | post sch.vet. 126a (ult. γνώμης): τῆς προκειμένης, οἷον· οὐ παρα‐ δώσω ... λύπαις. | |
sch nub127 | post sch.vet. 127: ἀντὶ τοῦ “διδασκάλῳ παραδώσω”, ἐπεὶ μέσον ὂν τὸ διδάξομαι πρὸς ἄμφω τὰς ἐνεργείας χωρεῖ. | |
sch nub129 | πῶς οὖν γέρων ὢν: ταῦτα καθ’ ἑαυτὸν λογίζεται ἐν τῷ ἀπιέναι. | |
sch nub132 | ἀλλ’ οὐχὶ κόπτω τὴν θύραν: ἀλλ’ οὐκ ἔχομαι τῶν ἐγνωσμένων. | |
sch nub133 | post sch.vet. 133: Ζηνόδοτος δὲ ὁ τὰς Ταρραίου καὶ Διδύμου παροι‐ μίας ἐπιτεμὼν “Βοιωτοῖς” φησὶν “Ἄρνην ... (25) ἐκπεσεῖσθαι λευκῶν ... καλουμένους”. | |
sch nub136 | post sch.vet. 136b: οὐ τὸ κροῦσαι καὶ τὸ προσελθεῖν αἰτιώμενος· οὐδὲ γὰρ πρὸς φιλοσόφου τὸ τοῖς δεομένοις μὴ παρέχειν τοῦ συνιέναι ἐξουσίαν, τὸν δὲ τρόπον μεμφόμενος, ὅτι βιαιοτέρως ἔπαισε τὴν θύραν, ὡς διαταραχ‐ θῆναι τοὺς ἐμφιλοσοφοῦντας. | |
sch nub138 | τηλοῦ γὰρ οἰκῶ τῶν ἄγρων: ἀντὶ τοῦ “ἐν τοῖς ἀγροῖς”. | 260 |
sch nub144a | post sch.vet. 144a: ἀνηρώτησεν (cf. Tr1/2 144). | |
sch nub144b | post sch.vet. 144c: τὸ μὲν καὶ ἐπ’ ἐμοὶ μέχρι καὶ νῦν κεχρηκέναι τὸν Πύθιον οὕτω παρήσω λέγειν, ἀλλὰ τῶν ἀρχαίων παραδείγματος ἕνεκα χεῖρον οὐδὲν μνημονεῦσαι. τοῦτο μὲν γὰρ ἐπί τῳ φέρεται οὗτος ὁ χρησμὸς ἐξενεχθεὶς ὑπὸ τῆς Πυθίας· | |
| 5 | ἐμοὶ μελήσει ταῦτα καὶ λευκαῖς κόραις· ἐν Λέσβῳ δὲ τοῦ Ναπαίου Ἀπόλλωνος ὁ δοθεὶς Πέλοπι αἰτοῦντος αὐτὸν ἀνάθημα τοῦ θεοῦ τὴν ἄρνα τὴν χρυσῆν, ἕτερα παρέχοντι κειμήλια. ἔστι δὲ οὕτως· ὃ βούλομαι δός, μὴ δίδου δ’ ὃ μὴ θέλω. | |
| 10 | φέρει δὲ τὸν χρησμὸν τοῦτον Ἀντικλείδης ἐν τοῖς Νόστοις· καὶ ἑτέρους πλεί‐ στους ἄν τις ἔχοι λέγειν τοιούτῳ ἐξενεχθέντας μέτρῳ. | |
sch nub150 | τὼ πόδε: δυϊκὸν “τὼ πόδε” ἐπὶ τῆς ψύλλης, κακῶς· λέγεται γὰρ ἓξ ἔχειν πόδας. | |
sch nub151 | περσικαί: εἶδος ὑποδήματος αἱ περσικαί, ὡς καὶ Ἡρόδοτος· ἐπεὶ δὲ καὶ δένδρου ὄνομά ἐστι “περσικαί”· διὸ καὶ “περιέφυσαν” εἶπεν, ὡς ἐπὶ δένδρου. | |
sch nub158 | in sch.vet. 158 post φωνήν (l. 5): τῆς αὐτῆς γὰρ καὶ ὁ τέττιξ ἐστὶ φύσεως καὶ τὰ τοιαῦτα ζῷα· καλεῖται μὲν παρά τισι βομβύκια, καλεῖται δὲ καὶ ἐντόμια, ὅτι κατὰ τὴν ῥάχιν ἐκτέτμηνται, ὡς ἔστιν κτλ. | |
sch nub165 | σάλπιγξ ὁ πρωκτός: τοιαύτη γάρ, κατὰ μὲν τὸ ἀνώτατον καὶ πρὸς τὸ ἄκρον κοίλη, ἡ σάλπιγξ, τὰ κάτω δὲ στένη· διὸ ... ᾄδει. | |
sch nub179a | post sch.vet. 179b, 16 (ult. ἄλφιτα): δέον γὰρ αὐτὸν εἰπεῖν· κατέ‐ γραψεν, ᾧ τέως προσέχοντες οὐκ ἐπεινήσαμεν, καὶ σχήματα ... ἐπεποιήκει | |
| ... καθάπερ κεχηνὼς ... ἐπελάθετο, ἐπήνεγκεν ... ἔλαβε τὸ ἱμάτιον. διαβάλλει δὲ αὐτὸν ... ἕνεκα διατρίβοντα· ἐκεῖ γὰρ ἐφοίτα, ὡς γυμνοὺς τοὺς | 261 | |
| 5 | παῖδας ὁρῴη. | |
sch nub179b | post praeced.: ἐπειδὴ οἱ τὰ γεωμετρικὰ θεωρήματα διδάσκοντες διαβήταις γράφουσι ταῦτα, φησίν, ὅτι ὀβελίσκον κάμψας καὶ διαβήτου σχῆμα διαλαβὼν πάντας πρὸς αὐτὸν ἐπαγόμενος ὑφεῖλε τὸ ἱμάτιον. | |
sch nub180 | τὶ δῆτ’ ἐκεῖνον τὸν Θαλῆν: οὗτος ○○○ (8) ὡς Ἑρμῆς, Ἑρμῆν, Θαλῆν, καὶ Ἑρμέας, ὡς Θαλέας. διχῶς ... (9) βαρύτονον ... (10) Θάλητος, ὡς Χρέμητος, Θάλητι, Θάλητα, ὡς τὸ “Θάλητα χρημάτων ἐλεύθερον”. εἰ δὲ καὶ περισπομένως Θαλῆς, ὡς Ἑρμῆς, καὶ Θαλοῦ, ὡς Ἑρμοῦ. | |
sch nub187 | ἀτὰρ τί ποτε: διὰ τί ἄρα. εἰσελθὼν δὲ ἐπὶ συννοίᾳ κατέλαβε τοὺς περὶ Σωκράτην καθημένους, ἅτε φροντίζοντας περὶ τῆς ἐμπίδος, καὶ συγκεκυ‐ φότας εἰς γῆν. | |
sch nub205 | τὸ γὰρ σόφισμα δημοτικὸν: οἴεται τῶν πρὸς γεωργίαν εἶναι τοῦτο ἀβάκιον ἢ τοιοῦτόν τι δημωφελὲς μάθημα, τῷ δήμῳ συμφέρον. | |
sch nub212 | post sch.vet. 212a: κλίνεται δὲ ἡ Μάκρις αὕτη διὰ καθαροῦ τοῦ ο. διὸ καὶ ὁ νησιώτης αὐτῆς Μακριεύς. ἦν δὲ καὶ αἰγιαλὸς οὕτω λεγόμενος, κλινόμενος δὲ διὰ τοῦ δ. ἐλέγετο δὲ Μάκρις καὶ τῶν Κυκλάδων μία, ἡ Ἴκαρος· ἀφ’ ἧς νομίζουσί τινες εἰρῆσθαι καὶ τὸ ἰκάριον πέλαγος. | |
sch nub213 | post sch.vet. 213f, 16 (ult. κατασταθῆναι): Περικλῆς γὰρ αὐτὴν ὑπὸ τοὺς Ἀθηναίους ἐποίησεν ἐν πολέμῳ νικήσας τοὺς Ἄβαντας· διὸ παρετάθη τοῖς φόροις καὶ ἐπεφορτίσθη, ὡς τῶν Ἀθηναίων ἐπιτεινάντων τοὺς φόρους αὐτῇ. | |
sch nub227 | ἀλλ’ οὐκ ἀπὸ τῆς γῆς, εἴπερ: ἀλλ’ οὐκ ἀπὸ τῆς γῆς ἦν δυνατὸν | |
| ἄνθρωπον ὄντα διαγνῶναι τὰ θεῖα. | 262 | |
sch nub230 | post sch.vet. 231a, ἀπολογεῖται κτλ. (haec ad v. 230 Ald teste lm. λεπτὴν ... ἀέρα): λέγων τὴν αἰτίαν, δι’ ἣν κρεμάμενος, ἀλλ’ οὐκ ἀπὸ τῆς γῆς φησι περιθεῖν τὰ μετέωρα πράγματα. “ὅμοιον” δὲ εἶπε τὸν ἀέρα ἀντὶ τοῦ “ὁμοιολεπτομερῆ”. ψυχρὰν δὲ καὶ ματαίαν αὐτῇ πεποίηκε παρέχοντα λύσιν. | |
sch nub240 | post sch.vet. 240b, 7 (ult. καὶ χρεώστας): Φωκυλίδης ἐν μὲν τοῖς αὐτοῦ ποιήμασι κατὰ τὴν ... (8) λέγων οὕτως· “χρήστης κακοῦ ... (10) φεῦγε, μή ς’ ἀνιήσειε ... ἀπαιτέων”· ἐν ἐκείνῳ μέντοι ἀντὶ τοῦ δανειστής λαμβάνεται· | |
| 5 | μηδέποτε χρήστης πικρὸς γένῃ ἀνδρὶ πένητι. | |
sch nub241 | post sch.vet. 241 (ult. ἀφαιροῦμαι): τὴν ἐνυπάρχουσαν οὐσίαν, οἷον ἱμάτια καὶ σκεύη καὶ ἄλλα. | |
sch nub243a | νόσος μ’ ἔτριψεν: ἔστι γὰρ ὡς ἀληθῶς νόσος καὶ τὸ ἵππους τρέφειν· δαπανηρὸν γὰρ καὶ οὐκ ἔχον τοὺς καρποὺς ἀξίους τοῦ ἀναλώματος. “ἐπέτριψε” δ’, οἷον ἐξέτριψε καὶ κατεδαπάνησε. | |
sch nub243b | δεινὴ φαγεῖν: καταναλῶσαι δεινή, δαπανηρά· ἅμα δ’, ὅτι τὰ δύσ‐ πεπτα τῶν σιτίων νόσων πρόξενα γίνεται. | |
sch nub246 | ὀμοῦμαί σοι: ἀντὶ τοῦ “ὃν σύνθωμαι μισθόν σοι τελεῖν, ὄμνυμι τοὺς θεοὺς τοῦτόν σοι δοῦναι”. τοῦτο δὲ εἶπεν, ἵνα διαβάλλῃ αὐτόν. | |
sch nub249 | post sch.vet. 249a: λεπτοῖς δὲ νομίσμασι ... εἶπεν. ἔνιοι δὲ κατὰ πολυμάθειαν δωρίζουσιν. | |
sch nub261 | post sch.vet. 261a: παιπάλη δὲ κυρίως τὸ λεπτομερὲς τοῦ ἀλεύρου. | |
sch nub263a | εὐφημεῖν χρὴ: ἡ συστηματικὴ ... (2) ἐστιν ἐκ στίχων ... παρά‐ γραφος. | |
sch nub263b | super v. 263: σύστημα ... στίχων ιβʹ. | |
sch nub265 | post sch.vet. 265c: ἢ ὅτε σκηπτοὺς ἐπιπέμπει. | 263 |
sch nub270 | χιονοβλήτοισι κάθησθε: ἀντιπαρατάττεται Ὁμήρῳ λέγοντι Οὔλυμπόνδ’, ὅθι φασὶ θεῶν ἕδος ἔμμεναι. χιονόβλητα γὰρ τὰ ὑψηλὰ τῶν ὀρῶν πληροῦσθαί τε καὶ διατηρεῖν τὴν χιόνα πέφυκεν· εἰώθασι δὲ καὶ τὰ νέφη τούτοις ἐπικαθῆσθαι. | |
sch nub271 | εἶτ’ Ὠκεανοῦ πατρὸς: καὶ τοῦτο φυσικόν φησιν, ἀπὸ τοῦ Ὠκεανοῦ πάντα τὸν ἀέρα—τὴν νοτίαν, τὴν ἰκμάδα καὶ τὸν ὑετόν—τούτοις ἐπιχορηγεῖν. | |
sch nub273 | post sch.vet. 273c: ὁ Μίμας· καὶ Ὅμηρος· “παρ’ ἠνεμόεντα Μίμαντα”. | |
sch nub274 | χαρεῖσαι: ἡδυνθεῖσαι· γράφεται δὲ “φανεῖσαι”. | |
sch nub275a | ἀέναοι Νεφέλαι: ἡ ἐπεισόδιος ... (3) ἐν ἐπῳδῷ, ὡς τὸ “ἐν δὲ Βατουσιάδης”· ἔχει ... (7) οὕτως ἐν ... (14) δηλοῦσα ἔχειν ἀνταπόδοσιν. | |
sch nub275b | post sch.vet. 275b (ult. νάουσαι): ὡς ἀέναος ποταμὸς ὁ ἀδιαλείπ‐ τως ῥέων. | |
sch nub275c | post sch.vet. 275c: “ἀρθῶμεν” δὲ “ἀναπηδήσωμεν”. | |
sch nub277 | φύσιν εὐάγητον: πανταχοῦ φερομένην ἢ λαμπράν. | |
sch nub280 | post sch.vet. 280bβ (ult. καταφανῆ): τὸ δὲ ἵνα ἀντὶ τοῦ ὅπου· ἢ “ἵνα ἀφορώμεθα” ἐστὶν ἀντὶ τοῦ ὅθεν, κέχρηται δὲ ἐπιρρήματι τῷ ἐν τόπῳ ἀντὶ τοῦ ἐκ τόπου. | |
sch nub286 | σελαγεῖται: ἀντὶ τοῦ καταλάμπεται. ἔοικε δὲ ... ὀνομάζειν αὐτόν. τοιαύτη δόξα ἐστὶ παρὰ τοῖς φιλοσόφοις ὄμμα αἰθέρος καλεῖν τὸν ἥλιον. | |
sch nub289alpha | post sch.vet. 289a: “ἀθανάτας ἰδέας” κεῖται, καὶ ἔστιν ἑνικὸν ἐν γενικῇ πτώσει. μέλλει δὲ τὰς Νεφέλας γυναικομόρθους εἰσάγειν ἐσθῆτι ποικίλῃ χρωμένας, ἵνα τὰ τῶν οὐρανίων φυλάττωσι σχήματα· τὸ δ’ “ἐπιδώ‐ μεθα” ἀντὶ τοῦ “ἐπιφανῶμεν, σκέψωμεν”. | |
sch nub289beta | post sch.vet. 289b (ult. χοροῦ): ἐπίδωμεν καὶ σκεψώμεθα. | 264 |
sch nub291 | ὦ μέγα σεμναὶ: τὸ μερικὸν ... (2) ζʹ, ὡς ἐρρέθη. λέγεται ... παράγραφος. | |
sch nub296 | οἱ τρυγοδαίμονες: οἱ ποιηταί, ἐπειδὴ τὴν τρύγα χριόμενοι, ἵνα μὴ γνώριμοι γένωνται, οὕτως τὰ αὐτῶν ᾖδον ποιήματα κατὰ τὰς ὁδοὺς ἁμάξης ἐπικαθήμενοι· διὸ καὶ παροιμία “ὡς ἐξ ἁμάξης λαλεῖ”, ἤγουν ἀναισχύντως ὑβρίζει· τοῦτο δὲ ἐποίουν οἱ κωμικοὶ ποιηταί. | |
sch nub298a | παρθένοι ὀμβροφόροι: ἡ ἀντῳδὴ ... (2) τῇ ᾠδῇ δεκαέξ, ὧν ὁ τελευταῖος ... (3) ἡ μὲν ... ἀποδιδόμενα. | |
sch nub298b | super v. 298: ἀντῳδὴ ... κώλων ιϞʹ. | |
sch nub298c | post Ald 298a: τινὲς δὲ εἰς τὸ “παρθένοι” στίζουσι τὸ παλίμβολον τῶν Νεφελῶν παρίσταντες· ἄμεινον δὲ εἰς τὸ “ὀμβροφόροι” στίζειν. | |
sch nub299 | post sch.vet. 299b, 17—19 (des. Ἀθῆναι, sic): “εὔανδρον” δὲ τὴν ὑπ’ ἀρίστων ἀνδρῶν παροικουμένην· “πολυήρατον” δὲ πᾶσιν ἐράσμιον. | |
sch nub302a | post sch.vet. 302a (ult. 2, μυστήρια): ὅτι δὲ λίαν ἐσπούδαζον περὶ τὰ μυστήρια, δῆλον ἐκ τοῦ ψηφίσματος Μεγαρέων. | |
sch nub302b | post praeced.: εἰκότως πρὸ πάντων σεμνολογοῦσι τὰ Ἐλευσίνια· κοινωνίαν γὰρ ἔχουσι πρὸς τὰς θεάς, ὅσον ἐκ τῆς τοῦ ἔτους φορᾶς καὶ τῆς τῶν καρπῶν αὐξήσεως. αὗται δὲ τὸν Ἴακχον ἐχόρευσαν ταῖς θεαῖς νεφέλαις μυστικαῖς, ὡς Ἡρόδοτος. φησὶ γὰρ ἐν τῇ παρὰ Σαλαμῖνα ναυμαχίᾳ πολὺ | |
| 5 | λειπομένου τοῦ ἑλληνικοῦ πλήθους τῶν νεῶν τῶν περσικῶν συμμαχῆσαι Ἀθηναίοις τὰς θεὰς μέγιστον τῆς (7) ... (8) γὰρ τῶν ... (10) αἰρόμενον ἀπὸ Ἐλευσῖνος ἐπὶ τὴν συμβολὴν παντὶ τῷ στρατῷ δῆλον γενέσθαι. (10) ... (11) ἀνιέντα καὶ νέφος γινόμενον ... (12) βοᾶν. μυστικὸς δὲ ὁ λόγος ὁ περὶ | |
| τὰ ἀπόρρητα μυστήρια. λίαν ... ἐσπουδάζετο. | 265 | |
sch nub312 | εὐκελάδων τε χορῶν: προσηύλουν γὰρ τοῖς τραγικοῖς καὶ τοῖς κωμικοῖς, ἐπηύλουν δὲ προηγουμένως τοῖς κυκλικοῖς χοροῖς. “εὐκελάδων” δὲ τῶν εὐμούσων καὶ ἡδέων χορῶν. | |
sch nub314 | πρὸς τοῦ Διὸς: εἴσθεσις ... νενευκυῖα. | |
sch nub315 | τοῦτο τὸ σεμνόν: λεληθότως, φασίν, ἑαυτὸν ἐπαινεῖ σεμνὸν εἶναι λέγων τὸ μέλος. ἔστι γὰρ τοῦτο ἀληθές· ὁ δὲ τὸν ἔπαινον ἐπὶ τὰς Νεφέλας τρέπων οὐκ οἴεται φορτικὸς εἶναι. | |
sch nub318 | κροῦσιν: ἀπάτην, δοκιμασίαν, παραλογισμόν. κατάληψιν: εὕρεσιν. τὰ αὐτὰ δὲ καὶ διεξοδικώτερον ἑρμηνευτέον ἂν εἴη πάλιν ἐπαναλαβόντας. “διά‐ λεξιν τοίνυν λόγων ἐμπειρίαν, ὡς ἔφαμεν, ὥστε τὰ νοηθέντα δύνασθαι ἑρμη‐ νεύειν. διαφέρει δὲ διάλεκτος καὶ διάλεξις· διάλεκτος μὲν γάρ ἐστι φωνῆς | |
| 5 | χαρακτὴρ ἐθνικός, διάλεξις δὲ τῆς συνήθους φωνῆς ἐπὶ τὸ σεμνότερον ἐκτροπὴ καὶ ἐπὶ τὸ ἀγροικότερον. “τερατείαν” δὲ τερατολογεῖν καὶ ἀπίθανα διη‐ γεῖσθαι καὶ λέγειν πράγματα ἐπέκεινα τῶν ἀνθρωπίνων. “περίλεξιν” δὲ πε‐ ριττῶς καὶ περιέργως περιτείνεσθαι διὰ λόγων καὶ δύνασθαι ἑρμηνεύειν τὸ νοηθέν, ὅπερ ἐστὶν λοιπὸν ἔργον τῆς ἐξηγήσεως τοῦ λόγου. δείκνυσι δέ, ἐξ ὅσων | |
| 10 | συνέστηκε ῥητορική· δεῖ γὰρ νοεῖν, εἶθ’ ἑρμηνεύειν, ὅπερ ἐστὶ λοιπὸν ἔργον τῆς ἐξηγήσεως τοῦ λόγου. 〈“κροῦσιν”〉 ἢ τὸν παραλογισμὸν καὶ τὴν ἀπάτην, τὸ συναρπάσαι τὸν ἀκούοντα· ἢ δοκιμασίαν, ἐπεὶ τὰ σαθρὰ κροτούμενα δο‐ κιμάζεται. “κατάληψιν” τὴν γνῶσιν καὶ αἴσθησιν καὶ τὴν τέχνην. οὕτω γὰρ ὁριζόμεθα τὴν τέχνην, οἷον σύστημα ἐκ καταλήψεων ἐγγεγυμνασμένων, | |
| 15 | καὶ τὰ ἑξῆς. κατάληψιν δὲ εἰώθασιν οἱ μουσικοὶ λέγειν, ἐπειδὰν πλήξαντες τοῖς δακτύλοις ἢ τῷ πλήκτρῳ τὰς χόρδας καταλάβωσι καὶ ἀποτείνωσι τὸν | |
| φθόγγον. | 266 | |
sch nub323 | post sch.vet. 323a: Πάρνης δὲ ὄρος ... λέγεται, ὡς τὸ “ἐξ κόρακας ... θηλυκῶς, ὡς ἐνταῦθα. | |
sch nub327 | post sch.vet. 327a: δέον δὲ εἰπεῖν “ἐν λήμαις”, ὁ δὲ “κολοκύνταις” εἶπε δεικνύων τὴν ὑπερβολὴν τῆς λημότητος. λείπει δὲ ἡ ἐν, ἵν’ ᾖ “ἐν κολοκύν‐ ταις”, ὡς τὸ “νοσεῖν ἐν φρενίτιδι”. ἀποδοκιμαστέοι δὲ οἱ νοοῦντες ἔξωθεν “ὁμοίας”· οὐκ ὀρθῶς γὰρ ἐοίκασι λέγειν. ὁ δὲ Λουκιανὸς ἐν τῷ Πρὸς ἀπαί‐ | |
| 5 | δευτον καὶ πολλὰ βιβλία ὠνούμενον οὐκ ὤκνησεν εἰπεῖν “χύτραις λημῶν‐ τες”. | |
sch nub332 | post sch.vet. 332a, 17 (ult. Θουρίας): ὕστερον δὲ Ἀπίαι. λέγεται ... ὡς Στράβων. Παυσανίας δὲ Ἄνθειαν αὐτὴν καλεῖ. | |
sch nub335 | post sch.vet. 337c: ταῦτα δὲ πάντα ἔκ τινων ... (4) ἄλλο ἄλλου ... (6) καὶ “στρεπταιγλᾶν”, εἴπερ οὕτω γράφεται, οὐ πρός τι συνταττό‐ μενον, ἀλλ’ ... (7) ἔθηκεν. οἱ δὲ πρὸς τὸ “δάϊον ὁρμάν”, τουτέστι ταχυτά‐ την, (8) ἑνὸς τὸ πᾶν εἶναι φάσκοντες. (9) τὸ αὐτὸ δὲ καὶ περὶ τοῦ “δροσερᾶν | |
| 5 | νεφελᾶν”. (11) εἰ δὲ “στρεπταίγλαν”, πρὸς τὸ “ὑγρᾶν νεφελᾶν”. | |
sch nub358 | super v. 358: σύστημα ... στίχων Ϟʹ. | |
sch nub396 | καταφρύγει: καταίθει· “περιφλύει” δὲ “περικαίει ἐπιπολῆς”· τὸ δὲ “ζῶντας” τινὲς ἀντὶ τοῦ “πλουσίους” ἤκουσαν. | |
sch nub398 | post sch.vet. 398c (ult. 3, ἐλέγοντο): Ἀπολλώνιος· Ἄρκαδες, οἳ καὶ πρόσθε σεληναίης ὑδέονται. τοῦτο δὲ τοὖπος οἱ περὶ τὸν Λούκιλλον τὸν Ταρραῖον καὶ Σοφόκλειον καὶ Θέωνα ἑρμηνεύοντες τάδε φασίν: “οἱ Ἀρκάδες ... (10) ἐν τῇ Περιόδῳ ... | |
| 5 | (12) πρὸς Γίγαντας ... (14) ἐν ταῖς Θέσεσι ... (14) ἐν πρώτῳ Κτίσεως καὶ ἔθνος φησὶν ... (19) Ἀρκάδων πρὸ τοῦ ἐπιτεῖλαι ... (19) διὸ καὶ προσωνο‐ μάσθησαν προσέληνοι. Δοῦρις ... (22) διὸ καὶ ποταμὸν ... (23) τὰς περιόδους | |
| τῆς σελήνης ... (24) ὑπὸ Τυφῶνος. ὑπὸ ... εἴρηκεν. | 267 | |
sch nub401 | καὶ Σούνιον ἄκρον Ἀθηναίων: “χάρις ἐστὶν ἐκ στίχου τοῦ ἀλ‐ λοτρίου”, ὡς ἔφη Διονύσιος ὁ Ἁλικαρνασσεὺς ἐν τῷ Περὶ ἑρμηνείας· “οὐκέτι γὰρ ὁ Ζεὺς κωμῳδεῖσθαι δοκεῖ, ἀλλ’ Ὅμηρος καὶ ὁ στίχος ὁμηρικός”. | |
sch nub404 | post sch.vet. 404a: μεῖζον καὶ σφοδρότερον πνεύσῃ. ἐντεῦθεν δὲ δῆλον, ὡς πυκνότατόν ἐστι τὸ τῶν νεφῶν σῶμα· εἰ γὰρ ἦν ἀραιόν, διεφορεῖτ’ ἂν ὁ ἄνεμος κατ’ ὀλίγον. | |
sch nub405 | post sch.vet. 405a: κύστις δὲ κοιλίας διενήνοχε· τὸ μὲν γὰρ τῆς ὑγρᾶς περιττώσεως δεκτικὸν μόριον ὀνομάζεται κύστις, τὸ δὲ τῆς ξηρᾶς κοιλία, ὡς Ἀριστοτέλης Περὶ ζῴων ἱστορίας αʹ. | |
sch nub409 | post sch.vet. 409a: οὐκ ἔσχαζον. εἰώθασι ... δίοδον χαριζόμενοι τῷ πνεύματι. ἔστι δὲ ἀπὸ τοῦ σχάω ○○○ χνοάζω. | |
sch nub412 | super v. 412: σύστημα ... στίχων ηʹ. | |
sch nub419 | post Tr2 419b: τὸ δὲ “δυσκολοκοίτου” “δυσκολῶς κεῖσθαι ἐώσης”. | |
sch nub422 | post sch.vet. 422b: οἱονεὶ ἄκμων. | |
sch nub436a | in sch.vet. 436a (post πρόσφυξι): καὶ θεράπουσι. | |
sch nub436b | post praeced.: “πιέζει” δὲ “στενοχωρεῖ, ἀναγκάζει”. | |
sch nub439 | νῦν οὖν χρήσθων: ἡ ἔκθεσις ... (2) βραχυκατάληκτον· τὰ δὲ ἑξῆς δίμετρα ἀκατάληκτα πλὴν τοῦ δωδεκάτου καὶ ἑπτακαιδεκάτου, ἀναπαιστικῶν βάσεων παρατελεύτων καλουμένων, καὶ τοῦ τελευταίου ἑφθημιμεροῦς ὄντος καὶ παροιμιακοῦ, ὡς εἴρηται, καλουμένου. ἐπὶ τῷ τέλει δύο διπλαῖ ἔξω νε‐ | |
| 5 | νευκυῖαι. | |
sch nub446 | post sch.vet. 446a: τὸ δὲ “ψευδῶν συγκολλητής” ἀντὶ τοῦ | |
| “ψευδοπλάστης”. | 268 | |
sch nub448a alpha | Ἀπολλόδωρος δέ φησι ... (9) τὸ δόξαν ἀναγραφόντες, οὓς ... (10) κύρβις δὲ ... (10) εἰς ὕψος ἀναστάσεως. ὕστερον δὲ τὰ ξύλα ... (13) τὰς ἱερὰς γραφὰς στήλη· (14) ἤ, ὡς Ἐρατοσθένης φησίν, ἄξων Ἀθήνῃσιν οὕτω καλούμενος, ἐν ᾧ οἱ νόμοι περιέχονται. | |
sch nub448a beta | Πλούταρχος δὲ ἐν τῷ Σόλωνος βίῳ περὶ αὐτοῦ λέγων “ἴσχυν δέ”, φησί, “τοῖς νόμοις ... (23) ἔδωκεν ἐνιαυτοὺς ... (26) λείψανά τινα διεσῴ‐ ζετο ... τοὺς ἄλλους ὠνομάσθαι”. | |
sch nub448b | post sch.vet. 448d: λάλος. | |
sch nub448c | post sch.vet. 448f: τινὲς δὲ “κίναδος” ζῷον μικρὸν τὸ αἰδοῖον εἰσωθοῦν καὶ ἐξωθοῦν. | |
sch nub448d | post sch.vet. 448h (ult. 21, εὔστομος ὡς τρύπανον): “τρύμη” οὖν τρύπανον, ὡς πάντων περιγενόμενος· ἢ †τριὸς† καὶ ταλαίπωρος· ἢ τρυμαλία. | |
sch nub449 | post sch.vet. 449d: ἢ “γλοιὸς” λέγεται ὁ ῥύπος τοῦ ἐλαίου. λέγει οὖν τὸν ῥυπαρὸν τοὺς τρόπους. | |
sch nub450 | post sch.vet. 450a: “κέντρων” δέ ἐστι τὸ ἐπισασσόμενον τοῖς ὄνοις ἐκ πολλῶν καὶ διαφόρων συρραφὲν σακκίων καὶ ἐπίσαγμα τῶν ὄνων. | |
sch nub457 | λῆμα μὲν πάρεστι: ἐπέκθεσις τῆς διπλῆς ἀμοιβαία ... (3) κατα‐ ληκτικόν. τὸ γʹ ... (3) πενθημιμερές. τὸ δʹ ἀναπαιστικὸν πενθημιμερές. τὸ πέμπτον ... (5) καλεῖται φερεκράτειον ἀτελές· τὸ ἕκτον ἰαμβικὴ βάσις. τὸ ἕβδομον ... (9) πενθημιμερές, ὃ προῦχον καλεῖται. τὸ δέκατον ... (11) τῷ | |
| 5 | τετάρτῳ. τὸ ἑπτακαιδέκατον ... (13) τὸ εἰκοστὸν ὅμοιον τῷ πεντεκαιδεκάτῳ. | |
sch nub476 | ἀλλ’ ἐγχείρει: ἐν ἐκθέσει δίστιχον ἀναπαιστικὸν τετράμετρον κατα‐ ληκτικόν· εἰώθασι γὰρ μετὰ τὰς τοιαύτας περιόδους ἐπάγειν δίστιχον. ἐπὶ τῷ τέλει τῆς μὲν ἐπεκθέσεως δύο συνήθως διπλαῖ ἔξω νενευκυῖαι ... δέχεσθαι μέτρα. τὰ δ’ ἐφεξῆς λβʹ ἰαμβικά εἰσιν ἀκατάληκτα τρίμετρα, ὧν τελευταῖον | |
| 5 | “χώρει ... κορωνίς. | 269 |
sch nub508 | post sch.vet. 508a: ἐν δὲ τοῖς νεωτέροις οὕτως: ὁ Τροφώνιος ... (1) ἐν Λεβαδείᾳ ... (4) πόπανα ... (5) δυσχερὲς πάσχωσιν ... (6) ὅθεν καὶ παροιμία ἐπὶ τῶν ἀγελάστων καὶ συνωφρυωμένων “ἐς Τροφωνίου μεμάν‐ τευται”. | |
sch nub509 | περὶ τὴν θύραν: βαρέως διακείμενος ... αὐτῆς. | |
sch nub510a | ἀλλ’ ἴθι χαίρων: τοῦτο ... (3) τῆς παραβάσεως κατὰ τὸ ἔθος ὀνομάζεται κομμάτιον· κώλων ὀκτώ, ὧν τὸ μὲν πρῶτον ἀναπαιστικὸν δίμετρον ἀκατάληκτον ἢ χοριαμβικὸν δίμετρον ὑπερκατάληκτον ἐπιμεμιγμένον δισπον‐ δείῳ· τὸ δεύτερον ἀναπαιστικὸν μονόμετρον· τὸ τρίτον καὶ τὸ ἑξῆς καὶ τὸ | |
| 5 | ἕβδομον καὶ τὸ μετ’ αὐτὸ χοριαμβικὰ δίμετρα καταληκτικὰ εἰς ἀμφίβραχυν περαιούμενα ἢ βακχεῖον διὰ τὸ ἀδιάφορον, ἀριστοφάνεια καὶ αὐτὰ καλούμενα· τὸ πέμπτον χοριαμβικὸν δίμετρον ἀκατάληκτον· τὸ ἕκτον ἀπὸ ἰαμβικῆς βάσεως εἰς χοριαμβικὴν ὑπερκατάληκτον. | |
sch nub510b | super v. 510: κομμάτιον κώλων ηʹ. | |
sch nub518a | ὦ θεώμενοι: ἡ παράβασις δοκεῖ μὲν ἐκ τοῦ χοροῦ λέγεσθαι, εἰσάγει δὲ τὸ ἑαυτοῦ πρόσωπον ὁ ποιητής. | |
sch nub518b | post sch.vet. 510a, 17 (ult. ἀντεπίρρημα; ad v. 518 Ald teste lm. ὦ θεώμενοι): συνεμπίπτουσι γὰρ ἀλλήλοις κατὰ τὸ μέτρον καὶ τὰ κῶλα· ἡ γὰρ στροφὴ ἔχει ὁμοίαν ἑαυτῇ τὴν ἀντίστροφον, καὶ τὸ ἐπίρρημα ὡσαύτως τὸ ἀντεπίρρημα. τινὲς δὲ προστιθέασι καὶ ᾠδὴν καὶ ἀντῳδήν· ἔχουσι γὰρ καὶ | |
| 5 | ταῦτα σχέσιν πρὸς ἄλληλα. ἡ μὲν οὖν παράβασις κτλ. | |
sch nub518c | post sch.vet. 510a, 20 (ult. παραβάσεις; ad v. 518 Ald teste lm. ὦ θεώμενοι): ἑπτὰ δὴ ὄντων τῶν τῆς παραβάσεως μερῶν ἐφ’ ἕκαστον ... (23) ἡ παράγραφος, οὐχ ἧττον δὲ ... (25) ἀποδίδωται· ἐὰν δὲ ᾖ ... (27) ἀνταποδιδόμενα ... (28) ἀποδιδομένοις ... (30) ἔξω νενευκυῖαι δηλοῦσαι ἡ‐ | |
| 5 | μῖν, ὅτι ἀνταποδίδοται. τὸ δὲ μέτρον ἀσύστατον, εὐπολίδειον καλούμενον, στί‐ χων τροχαϊκῶν τετραμέτρων καταληκτικῶν μεʹ, ὧν τελευταῖος | |
| ἐς τὰς ὥρας τὰς ἑτέρας εὖ φρονεῖν δοκήσετε. τὸ δὲ τροχαϊκὸν μέτρον κατὰ πᾶσαν μὲν χώραν δέχεται τροχαῖον καὶ σπονδεῖον πλὴν τῆς παρατελεύτου, μὴ ὄντος τοῦ μέτρου χωλοῦ, καὶ κατὰ μὲν τὰς περιττὰς | 270 | |
| 10 | τρίβραχυν καὶ δάκτυλον, εἰ τύχοι· τῶν δ’ ἀρτίων τὰς μὲν ἑτέρας ἀνάπαιστον καὶ οὓς ἔφην ἐγχωρεῖν πάσῃ χώρᾳ, ἰδίως δὲ τὴν τετάρτην ἐν τούτοις ἴαμβον. ἐπὶ τῷ τέλει παράγραφος. | |
sch nub518d | super v. 518: παράβασις κώλων μεʹ. | |
sch nub518e | post 518c: ἐχρῆν δὲ τὴν λέξιν ὑπὸ τοῦ χ σημειοῦσθαι· ἐχρήσατο γὰρ μετοχῇ ἀντὶ ὀνόματος. | |
sch nub530 | κοὐκ ἐξῆν πῶ μοι: οὔπω ... τὸ λέγειν δημοσίᾳ διὰ τὸ νέον τῆς ἡλικίας. οὐ γὰρ πρῶτον ... ἀπὸ δὲ τῶν ... εἰσιέναι. νόμος δὲ ἦν ... τινα εἰπεῖν μήπω τεσσαράκοντα ἔτη γεγονότα· ὡς δέ τινες, τριάκοντα. | |
sch nub542 | post sch.vet. 542bα: καὶ εὐτελῶς πεπλασμένας. | |
sch nub562 | in sch.vet. 562α, 5 (inter διὸ et τὸ χ): ἐπισημειοῦσθαι τὴν λέξιν ἔδει. | |
sch nub563a | ὑψιμέδοντα μὲν: τοῦτο ᾠδὴ καὶ στροφὴ ὀνομάζεται ... (5) ἐπι‐ μεμιγμένον βακχείῳ, ὃ ... ἑφθημιμερές· τὸ τέταρτον καὶ τὸ πέμπτον τῷ πρώτῳ ὅμοια· τὸ ἕκτον τρίμετρον ἐκ διιάμβου, χοριάμβου καὶ βακχείου· τὸ ἕβδομον (7) δακτυλικὸν τετράμετρον· τὸ ὄγδοον (12) δακτυλικὸν πεντάμετρον· | |
| 5 | τὸ ἔνατον δίμετρον ἐξ ἐπιτρίτου τρίτου καὶ χοριάμβου· τὸ δέκατον ὅμοιον ἐκ δισπονδείου καὶ χοριάμβου ἢ δακτυλικὸν ἑφθημιμερὲς τῆς σι ἀντὶ μακρᾶς λογιζομένης· τὸ ἑνδέκατον (14) ... (14) τὸ καλούμενον γλυκώνειον, ἐκ διτρο‐ χαίου καὶ διιάμβου, ὡς ἔχει τὰ Γλύκωνος “κάπρος ... μαινόλης Κύπριδος | |
| ... ὤλεσε”· τὸ δυοκαιδέκατον ἀντισπαστικὸν δίμετρον καταληκτικόν, τὸ | 271 | |
| 10 | καλούμενον φερεκράτειον, ἑφθημιμερὲς ἐξ ἐπιτρίτου τετάρτου καὶ βακχείου, ὡς ἔχει τὰ Φερεκράτους “ἄνδρες πρόσχετε ... ἀναπαίστοις”. (18) καλεῖται ... μέτρα. (19) ἐπὶ τῷ ... ἀνταπόδοσιν. | |
sch nub563b | super v. 563: ᾠδὴ καὶ στροφὴ κώλων ιβʹ. | |
sch nub575a | ὦ σοφώτατοι θεαταὶ: τοῦτο ... (4) καταληκτικῶν, ὧν ... (4bis) συνοίσεται ... ἀνταπόδοσιν. | |
sch nub575b | super v. 575: ἐπίρρημα στίχων κʹ. | |
sch nub587 | δυσβουλίαν: τὴν οὐκ ὀρθῶς βουλήν. | |
sch nub595a | ἀμφί μοι ἄναξ: ἡ ἀντῳδὴ ... (2) τὰ μέτρα. | |
sch nub595b | super v. 595: ἀντῳδὴ ... ιβʹ. | |
sch nub607a | ἡνίχ’ ἡμεῖς: τὸ ἀντεπίρρημα ... (2) καταληκτικῶν εἴκοσι. ἐνταῦθα μέντοι ὁ ἐπὶ τῆς τετάρτης χώρας ἴαμβος ἐξέλιπεν. (5) ἐπὶ τῷ ... νενευκυῖα. | |
sch nub607b | super v. 607: ἀντεπίρρημα στίχων κʹ. | |
sch nub609 | post sch.vet. 609a: Πλάτων μέντοι ἐν ἀρχῇ τῶν ἐπιστολῶν τὸ “εὖ πράττειν” προύθηκεν, οἱ δὲ Πυθαγόρειοι τὸ “ὑγιαίνειν”. καὶ τό γε τριπλοῦν τρίγωνον ... πρὸς αὐτῶν ὀνομάζεται. | |
sch nub627 | μὰ τὴν ἀναπνοήν: ὑποχωρήσαντος ... νενευκυῖα. | |
sch nub633 | ἔξει: ἀντὶ τοῦ “ἔξελθε”. ἔστιν εἴω τὸ πορεύομαι, οὗ παράγωγον εἶμι, ὁ παρατατικὸς εἶν, εἶς, εἶ· καὶ ὥσπερ ἐν τοῖς εἰς ω τὸ τρίτον πρόσωπον | |
| τοῦ ὁριστικοῦ παρατατικοῦ δεύτερόν ἐστι προστακτικόν, οὕτω καὶ ἐν τοῖς εἰς μι σχηματίζουσιν οἱ Αἰολεῖς καὶ οἱ Ἀθηναῖοι, οἷον “ἵστη μετὰ κῦμα” ἀντὶ | 272 | |
| 5 | τοῦ “ἵσταθι”· Ἀριστοφάνης· καὶ τοὺς κοφίνους ἅπαντας ἐμπίμπλη πετρῶν ἀντὶ τοῦ “ἐμπίμπληθι”. οὕτως οὖν καὶ ἐκ τοῦ “εἶ” τρίτου προσώπου τοῦ ὁριστικοῦ παρατατικοῦ ἐν συνθέσει “ἔξει” προστακτικόν. ἢ ἀπὸ τοῦ εἴω, οὗ ὁ δεύτερος ἀόριστος ἴον, ἴες, ἴε, καὶ μετὰ τῆς ἐξ “ἔξιε” καὶ κατὰ μετάθεσιν | |
| 10 | καὶ συναίρεσιν “ἔξει”. ὡσαύτως καὶ μετὰ τῶν λοιπῶν προθέσεων “μέτει” καὶ “δίει”, πλὴν τοῦ “πάρει” καὶ “σύνει”· ἐνταῦθα γὰρ αἱ προθέσεις τῷ “εἶ” ἀντὶ τοῦ “ὑπάρχεις” συνδυάζονται. | |
sch nub643 | post sch.vet. 643aα: παρατηρητέον δέ, ὅτι ... γράφειν “ἡμιεκ‐ τέου”· οὐ ... χρῆσιν διὰ διφθόγγου “ἡμιεκταίου”. | |
sch nub644a | post sch.vet. 644: γίνεται δὲ οὕτω· δίδημι ... (1) διδήσω, ὁ δεύ‐ τερος ἀόριστος ἔδην, μέσος ... (3) δοῦ καὶ περίδου. καὶ Ὅμηρος “δίδει ... λύγοισιν”. | |
sch nub644b | post praeced.: ὡς ἄγροικος δὲ πάλιν ... τὸ τῶν ποιημάτων ἔλεγε μέτρον ... ἐδέξατο. | |
sch nub645 | post sch.vet. 645b, 8 (ult. τέσσαρα (sic)): ὡς πλεονάκις ἴσως τοῦ δέοντος εἴρηται. | |
sch nub698 | ante sch.vet. 698: εἰ μὴ ἐπὶ τοῦ ἀσκάντου σκέψῃ. | |
sch nub700 | post sch.vet. 700b: ἔκθεσις ... (2), ὧν τὸ πρῶτον δίμετρον ἐκ διιάμβου καὶ χοριάμβου· τὸ δεύτερον δίμετρον ἐκ χοριάμβου καὶ βακχείου· τὸ τρίτον ἰαμβικὸν πενθημιμερές· τὸ τέταρτον ἐκ διιάμβου καὶ χοριάμβου τρί‐ μετρον βραχυκατάληκτον· τὸ πέμπτον ἐκ διιάμβου καὶ διτροχαίου ταυτοπαθές· | |
| 5 | τὸ ἕκτον τρίμετρον ἐκ διιάμβων καὶ κατὰ τὸ μέσον χοριάμβου· τὸ ἕβδομον ἰαμβικὸν δίμετρον ἀκατάληκτον· τὸ ὄγδοον δίμετρον ἀντισπαστικὸν βραχυ‐ κατάληκτον ἢ ἐκ δύοιν βακχείοιν ἀκατάληκτον· τὰ ἑξῆς δύο ἰαμβικὰ τρίμετρα. τὰ δὲ μετὰ ταῦτα ἀναπαιστικὰ δίμετρα καταληκτικὰ εἰς δισύλλαβον πλὴν τοῦ πεντεκαιδεκάτου μονομέτρου ὄντος, ὁμοίως καὶ τοῦ ἑπτακαιδεκάτου καὶ | |
| 10 | εἰκοστοῦ πρώτου—ἀναπαιστικαὶ γὰρ βάσεις—καὶ τοῦ τελευταίου ἀναπαι‐ | |
| στικοῦ μὲν ὄντος ἑφθημιμεροῦς, παροιμιακοῦ δέ, ὡς πολλάκις εἴρηται, καλου‐ μένου. ἔστι δὲ καὶ ταῦτα πολυσχημάτιστα. ἐπὶ τῷ τέλει δύο διπλαῖ, ὡς ἐν τοῖς προφθᾶσιν. ἰστέον δέ, ὅτι (14) ... ὡς κἀνταῦθα. | 273 | |
sch nub763 | μηλολόνθην: οὕτω γράφουσιν οἱ ἀκριβέστεροι· τινὲς δὲ κτλ. | |
sch nub776 | in fine sch.vet. 777d (post πεπόνθασι): ὡς ὁ ῥήτωρ ἐν τῷ κατὰ Ἀριστογείτονος. | |
sch nub804a | ἆρά γ’ αἰσθάνει: κορωνὶς ... (2) δέκα. τούτων τὸ μὲν πρῶτον δίμετρον ἀντισπαστικὸν ἐκ διτροχαίου καὶ παλιμβακχείου· τὸ δεύτερον ἐξ ἀντισπάστου καὶ ἀμφιβράχεος· τὸ τρίτον ἐξ ἐπιτρίτου τρίτου δίμετρον βρα‐ χυκατάληκτον· τὸ τέταρτον δίμετρον ἐκ διτροχαίου καὶ ἀμφιβράχεος· τὸ | |
| 5 | πέμπτον (5) ... ἀκατάληκτον ἀδιαφόρου τῆς τελευταίας οὔσης· τὸ ἕκτον ἰαμβικὸν δίμετρον ἀκατάληκτον· τὸ ἕβδομον ἐκ χοριάμβου καὶ διιάμβου δίμε‐ τρον· τὸ ὄγδοον χοριαμβικὸν τρίμετρον (6) ... τῷ ἕκτῳ ἐχούσης ἀνάπαιστον τῆς ἀρχούσης· τὸ δέκατον χοριαμβικὸν δίμετρον καταληκτικόν, εἴτ’ οὖν ἐκ χοριάμβου καὶ βακχείου. | |
sch nub804b | super v. 804: στροφὴ κώλων δέκα. | |
sch nub811 | post sch.vet. 811: “ἀραιῇσι μέλαν ὕδωρ”. | |
sch nub812 | ἀσύμβουλοι δέ, φησίν, ὅτι καὶ ταχέως μεταβαλλόμενοι ἐπιθυμίας ἥττους ἁλίσκονται. | |
sch nub814 | οὔτοι μὰ τὴν Ὁμίχλην: κορωνὶς ... ἐξέλθωσι. | |
sch nub817 | post sch.vet. 819a: ἐνδεῖ δὲ τὸ χ. | |
sch nub838 | καταλούει μου: ἐντρυφᾷς· καταναλίσκεις τὴν περιουσίαν. | |
sch nub846 | ante sch.vet. 846b: τοῖς σοροποιοῖς. | |
sch nub888/9 | χοροῦ. | |
sch nub889 | χώρει δευρί: εἴσθεσις ... νενευκυῖα. | 274 |
sch nub910 | post sch.vet. 910bβ: βωμολοχία δὲ κυρίως ἡ περὶ τὸ ἐν παιδιᾷ ἡδύ, ὡς Ἀριστοτέλης ἐν δευτέρῳ Ἠθικῶν, ὑπερβολή. | |
sch nub928 | post sch.vet. 928bα: πρὸς ὃ καὶ τὸ χ. | |
sch nub934 | παύσασθε μάχης: ἔκθεσις ... (3) ἐν εἰσθέσει ... (5) τὸ δὲ τελευ‐ ταῖον ἑφθημιμερές ... κατὰ τὸ τέλος. | |
sch nub949a | νῦν δείξετον: εἴσθεσις ... (3) χοριαμβικῶν διαφόρως κεκολλη‐ μένων δέκα, ὧν τὸ πρῶτον δίμετρον ἀκατάληκτον ἐξ ἐπιτρίτου τρίτου καὶ χορι‐ άμβου· τὸ δεύτερον ἐκ χοριάμβου καὶ ἀμφιβράχεος· τὸ τρίτον ἐκ διιάμβου καὶ χοριάμβου· τὸ τέταρτον ἐκ χοριάμβου καὶ βακχείου· τὸ πέμπτον ἀντιστρόφως | |
| 5 | τῷ πρώτῳ ἐκ χοριάμβου καὶ ἐπιτρίτου τρίτου· τὸ ἕκτον ἐξ ἀντισπάστου καὶ κρητικοῦ, εἴτ’ οὖν ἀμφιμάκρου· τὸ ἕβδομον (8) ... τὸ ὄγδοον ἐξ ἀντισπάστου καὶ ἰάμβου, διὰ τὸ (10) ... τὰς δύο δηλαδὴ συλλαβάς, ἡμιόλιον καλούμενον· τὸ ἔνατον ἐκ χοριάμβου καὶ διιάμβου· τὸ δέκατον ἐκ χοριάμβου καὶ ἀμφι‐ βράχεος. | |
sch nub949b | super v. 949: στροφὴ κώλων ιβʹ. | |
sch nub956 | ἀνεῖται: κεῖται, δέδοται· νῦν πρόκειται ἡμῖν ὑπὲρ ἁπάσης τῆς σοφίας κινδυνεῦσαι· ἤγουν παράστασις καταλέλειπται. | |
sch nub961 | λέξω τοίνυν: εἴσθεσις ... (3) πτελέᾳ ψιθυρίζῃ. τοῦτο δὲ τὸ μέτρον ἀριστοφάνειον καλεῖται, ἐπεὶ εὐδοκίμησε λέγων “ὡς ὅτ’ ἐγὼ τὰ δίκαια ἤσκουν καὶ σωφροσύνη νενόμιστο”. τοῦτ’ οὖν ἄγαν Ἀριστοφάνης ἀπεδέχετο ὡς εὖ πεποιημένον. ἐπὶ ταῖς (8) ... τῷ τέλει διπλῆ ἔξω νενευκυῖα. | |
sch nub983 | post sch.vet. 983bα: καὶ ἀμέτρως. | |
sch nub984 | post sch.vet. 984d: καὶ Θουκυδίδης· “καὶ οἱ πρεσβύτεροι αὐτοῖς τῶν | |
| εὐδαιμόνων οὐ πολὺς ... λινοὺς ... τεττίγων ἐν ἕρσει κρωβύλων ... τριχῶν”. | 275 | |
sch nub989 | post exordium leviter mut. Th1/2Tr1/2 989c (1—2; ult. ἀπέδωκεν) ceterae parti postpositum: ἐν δὲ τοῖς παλαιοῖς τῶν ἀντιγράφων “ἀμέλει τῆς Τριτογενείης” εὕρηται. | |
sch nub1009 | ἢν ταῦτα ποιῇς: ἔκθεσις ... (2) ὃ παρατέλευτον ὀνομάζεται. τὸ τελευταῖον ἑφθημιμερές ... (4) ὡς εἴρηται. ἐπὶ τῷ ... νενευκυῖαι. | |
sch nub1024a | ὦ καλλιπύργου: ἑτέρα ... (2) χοριαμβικῶν ἐπιμεμιγμένων, ὡς τὰ τῆς στροφῆς καθ’ ἕκαστον ἐχόντων, δέκα, πλὴν τοῦ πέμπτου ἐξ ἐπιτρίτου καὶ διιάβου συγκειμένου, καὶ τοῦ ἑβδόμου ἐκ χοριάμβου, ἰάμβου καὶ ἀντι‐ σπάστου. ἐν ἐκθέσει (6) ... τὸ τέλος. | |
sch nub1024b | super v. 1024: ἀντιστροφὴ κώλων ιβʹ. | |
sch nub1036 | καὶ μὴν πάλ’ ἔγωγ’ ἐπνιγόμην: εἴσθεσις ... (3) εἶναι. τὸ δὲ μέτρον ἱππωνάκτειον. (5) ἐπὶ τῷ ... νενευκυῖα. | |
sch nub1068 | post sch.vet. 1068a (21) ἡ Θέτις ... ἐνέβαλλε τοὺς ... (22) ἑτέρους: ... (24) κωλύσαι ... (27) ἐν τῷ Περὶ Θεσσαλίας ... (28) ἔνδοξον γενέσθαι, μεταπέμψαι τὴν ... ἡ φήμη. | |
sch nub1085 | ἢν δ’ εὐρύπρωκτος: ἔκθεσις ... (3) ὀκτωκαίδεκα δίμετρα ἀκατά‐ ληκτα. τὸ μέντοι ἕβδομον καὶ ἑνδέκατον τρίμετρα καὶ τὸ δέκατον πενθημιμερές, τὸ πεντεκαιδέκατον καὶ ἑπτακαιδέκατον μονόμετρα, τὸ δὲ τελευταῖον ἑφθημι‐ μερές. ἐπὶ τῷ τέλει (9) ... τὸ τέλος. | |
sch nub1105a | τί δῆτα; πότερον: σύστημα ... (2) κῶλα ἰαμβικὰ ... (3) ἑφθη‐ μιμερῆ. (4) ἔχει δὲ τὸ δεύτερον κῶλον τὸν δεύτερον πόδα (4) ... παράγραφος. | |
sch nub1105b | super v. 1105: σύστημα κατὰ περικοπὴν στίχων ηʹ. | |
sch nub1115a | τοὺς κριτὰς ἃ κερδανοῦσιν: κἀνταῦθα ... κακῶς. (6) | |
sch nub1115b | super v. 1115: ἐπίρρημα. | 276 |
sch nub1119 | secundum Hermannum in p. v. 1385—1415 continenti hoc scholii fragmen‐ tum legebatur: τεκούσας καὶ φυλάξαι ἐπὶ τῆς βλαστήσεως τῆς ἀμπέλου· λίαν γάρ ἐστιν εὐχερὲς ῥεῖν ἀλλὰ ταῖς ἀληθείαις, προσέθηκε τοῦτο; quae re vera iam teste accentu vocis εὐχερές (sic Hermann) duorum sunt, sc. ad v. 1119 (scholii vet. 1119, ubi Ald des. | |
| 5 | ἐστιν εὐχερές) et ad v. 1116 (scholii Tr2 1116b, 1sq., ubi Ald post φέρειν (unde illud ῥεῖν) om. αὐτούς et pro verbis ex Ar. allatis τὸ “ὠφελεῖν ... δικαίων” nude τοῦτο). Haec fragmenta scholiorum iam plene typis redditorum, quae Hermann ex exem‐ plari olim F. A. Wolfii eruit, neque in sex vel septem aliis ab Hermanno et Dd—Db enumeratis neque in Bibliothecae Bumae leovardensis, quo utor (cum nuncupatione | |
| 10 | „B. Vulcanius Sinapio suo φίλιον“), extat. Typothetas in causa esse suspicatus est Hermann fuse de hac re agens. | |
sch nub1130 | post sch.vet. 1130α: Αἰσχύλος δεινοὶ πλέκειν τοι μηχανὰς Αἰγύπτιοι· καὶ Θεόκριτος ἐν Ἀδωνιαζούσαις οὐδεὶς κακοεργὸς | |
| 5 | δαλεῖται τὸν ἰόντα παρέρπων αἰγυπτιστί· καὶ αἰγυπτιάζειν τὸ ὕπουλα πράττειν. | |
sch nub1131a | = sch. metr. vet. 1131a. | |
sch nub1131b | post praeced: ἐξέρχεται ... Ἀθηναῖοι· τὰς μὲν ἀπὸ νουμηνίας ὁμοίως ἡμῖν, λέγοντες πρώτη ἱσταμένου, δευτέρα ἱσταμένου, μέχρι τῶν δέκα· μεθ’ ἣν πρώτην ἐπὶ δέκα, εἶτα δευτέραν ἐπὶ δέκα, καὶ ἑξῆς ἄχρι εἰκοσ‐ τῆς—ἡ αὐτὴ δὲ καὶ εἰκάς—· μεθ’ ἣν ἑνδεκάτην φθίνοντος ἢ δεκάτην ἢ ἐνάτην | |
| 5 | ἢ ὀγδόην, ὡς ἔτυχεν ἔχων ὁ μήν, καὶ ἑξῆς ἀναλύοντες ἄχρι δευτέρας. οὕτω γὰρ Ἀθηναῖοι ἠρίθμουν, οὐ προστιθέντες, ἀλλ’ ἀφαιροῦντες καὶ ἀναλύοντες μέχρι τριακάδος Σόλωνος ἡγησαμένου πρὸς τὰ τῆς σελήνης φῶτα οὕτω μειού‐ | |
| μενα. μετὰ δὲ δευτέραν ἀκτέον ἕνην, τουτέστι τὴν τελευταίαν τοῦ μηνὸς ἡμέραν. | 277 | |
sch nub1131c | post sch.vet. 1131d leviter varians: ἐπεὶ ἐν αὐτῇ συντελεῖται ὁ μὴν καὶ ἀρχὴν ἔχει τοῦ ἑτέρου μηνὸς τῆς σελήνης, ὥστε ἡ μὲν εἰκοστὴ ἕκτη παρ’ αὐτοῖς πέμπτη ἀκούει, ἡ δὲ εἰκοστὴ ἑβδόμη τετρὰς λέγεται. | |
sch nub1136 | post sch.vet. 1136b: μέμνηται δὲ τῆς λέξεως καὶ Ἰσοκράτης ἐν ... διώκων. | |
sch nub1154 | post sch.vet. 1154a, 15 (ult. εἰκοσίκωλος (sic)): τὸ μὲν πρῶτον ἐξ ἰαμβικῆς βάσεως τῶν ἄρα δύο βραχειῶν ἀντὶ μιᾶς μακρᾶς λογιζομένων καὶ τροχαϊκοῦ πενθημιμεροῦς· τὸ δεύτερον ἐξ ἰαμβικῆς βάσεως καὶ τροχαϊκοῦ ἑφθημιμεροῦς· τὰ δὲ ἑξῆς δύο ἰαμβικὰ τρίμετρα ἀκατάληκτα, μεθ’ ἃ δακτυ‐ | |
| 5 | λικὰ πενθημιμερῆ τρία· τὸ ὄγδοον ἐξ ἰωνικοῦ ἀπὸ μείζονος καὶ χορείου δί‐ μετρον· τὸ ἔνατον ἐξ ἐπιτρίτων τρίτων δίμετρον ὑπερκατάληκτον· τὸ δέκατον ἐκ διτροχαίου καὶ ἀντισπάστου, εἴτε ἐπιτρίτου τετάρτου, καὶ διιάμβου· τὰ ἑξῆς δύο χοριαμβικὰ δίμετρα βραχυκατάληκτα· τὸ τρισκαιδέκατον ἐκ χοριάμ‐ βου καὶ σπονδείου· τὸ ιδʹ σπονδειακὴ ταυτοποδία· τὸ ιεʹ ἐκ παίωνος τετάρτου | |
| 10 | καὶ ἰάμβου· τὸ ιϞʹ ἀναπαιστικὸν δίμετρον ἀκατάληκτον· τὸ ιζʹ δακτυλικὸν δίμετρον ἀκατάληκτον· τὸ ιηʹ ὅμοιον τῷ ιεʹ· τὰ ἑξῆς δῆλα. ζητητέον δὲ περὶ πάντων ἀκριβέστερον. | |
sch nub1189 | εἰς δύ’ ἡμέρας: ἐγχειρεῖ λέγειν, ὅτι ... (2) ἀλλ’ ὅτι δύο ... (6) ἡ νουμηνία. τὰς οὖν κλήσεις ... (8) τῇ λʹ φασὶ γενέσθαι ... (10) τὴν τρια‐ κοστὴν ὅλην εἰς τὸ σκέψασθαι περὶ αὐτοῦ καὶ μὴ ἀποτομίᾳ ζημιωθῇ, ὥστε καλεῖσθαι καὶ τὰ πρυτανεῖα θεῖναι ἐν τῷ δήμῳ. οὐ χεῖρον δὲ καὶ τὰ παρὰ | |
| 5 | Πλουτάρχῳ περὶ Σόλωνος καταθέσθαι· “συνιδὼν γάρ” φησί “τοῦ μηνὸς ... (16) ἔνην ... (23) τὰς ἀπ’ ... (24) ἠρίθμησεν”. | |
sch nub1192a | ἵν’ ὦ μέλε: ἵνα, φησί, παρόντες οἱ ἐναγόμενοι, εἰ συνίδοιεν ἑαυτοῖς ἀδικοῦσι καὶ ὀφείλουσι, τοῦ δικάζεσθαι ἀπαλλάττοιντο διαλυσάμενοι πρὸς τοὺς δανειστὰς διὰ τῆς τῶν τόκων ἀποδόσεως· εἰ δὲ μὴ οἰκείᾳ ἀποδοῖεν γνώμῃ, | |
| ὑπὸ τοῦ δικαστηρίου λυποῖντο. εἰς σκέψιν ... ἡ τριακοστή. | 278 | |
sch nub1192b | ἵνα πρὸ ... δικάζοιντο. εἰς σκέψιν οὖν αὐτοῖς ἡ τριακοστὴ συνεχω‐ ρεῖτο, ἵνα παρόντες ... συνίδοιεν ... δικάζοιντο. | |
sch nub1206 | post sch.vet. 1206bβ: ἔκθεσις δὲ τῆς διπλῆς ... (2) μονοστροφικὸν τοῦ ὑποκριτοῦ ὀκτάκωλος, ὧν τὸ πρῶτον ... (2) ἐλάσσονος δίμετρον κατα‐ ληκτικόν· εἰ δὲ βούλει ... (4) ἐπίτριτον· τὸ τρίτον ... (5) τῷ δευτέρῳ· τινὲς δὲ ταῦτα τὰ τρία ἀπὸ ἰαμβικῆς βάσεως καὶ τροχαϊκῆς κατακλεῖδος. τὸ πέμπτον | |
| 5 | ... (6) ἐπιτρίτου καὶ ... (7) τροχαϊκὸν τρίμετρον καταληκτικὸν ἰάμβου κατὰ τὴν τετάρτην χώραν, ὡς ἐπὶ τῆς παραβάσεως, τιθεμένου· ἢ τὸ μὲν πέμπτον ἰωνικὸν δίμετρον ἀκατάληκτον, τὸ δ’ ἕκτον ἐξ ἰαμβικοῦ πενθημι‐ μεροῦς καὶ δοχμίου συζυγίας. συνῆψε τῇ λέξει καὶ ἑτέραν διαίρεσιν, τὴν εἰς ἰαμβικὸν τρίμετρον ὑπερκαταληκτικὸν καὶ δόχμιον. τὸ ἕβδομον (7) ... (7) | |
| 10 | διτροχαίου· ἢ ἰαμβικὸν δίμετρον ἀκατάληκτον· τὸ ὄγδοον ἰωνικὸν ἡμιόλιον ... (9) ἰθυφαλλικόν. (10) ἐπὶ τῷ τέλει δύο διπλαῖ ἔξω νενευκυῖαι, ἡ μὲν ἐν ἀρχῇ, ἡ δὲ κατὰ τὸ τέλος. (10) ἔστι δὲ ... εἰρημένον τρόπον. | |
sch nub1214 | εἶτ’ ἄνδρα: κορωνὶς ... κορωνίς. | |
sch nub1273 | ὥσπερ ἀπ’ ὄνου: ἐπὶ τῶν ἀλόγως πραττόντων ἡ παροιμία καὶ μὴ ... χρῆσθαι, μήτιγε δὴ ἵπποις. ὁ μέντοι ... περισπᾷ “ἀπὸ νοῦ” λέγων, οὕτως: “καὶ μὴ ... πεσεῖν”. | |
sch nub1299a | ἄξεις ἐπιαλῶ: ἡ γραφὴ δισσή, καὶ “ἐπὶ ἅλω” καὶ “ἐπιαλῶ”. καὶ ... (17) περισπωμένως τὸ “ἄξεις” ἀπειλητικῶς χρὴ λέγειν, οἷον “ἄξεις, ὁρμήσεις τοὐντεῦθεν, ἐπεὶ ἀλῶ σε”, ὅ ἐστιν “ἐξελάσω σε”, εἰ διφθογγογρα‐ φεῖται, “καὶ διώξω (1) ... παρήορον”· πρὸς δὲ (2) ... (2/3) γραφὴν ὡς ἠθικῶς | |
| 5 | ... (3) ἐπὶ τὸ ἀλήθειν, ἀντὶ τοῦ “ἄπαγε σὺ σεαυτὸν ἵππον, κἀκεῖθεν τραφήσῃ”. | |
sch nub1299b | post sch.vet. 1299d: “σειραφόρος” δὲ ὁ ἔξω τοῦ ζυγοῦ. | 279 |
sch nub1303a | οἷον τὸ πραγμάτων ἐρᾶν: κορωνὶς καὶ εἴσθεσις μέλους ἐξιόντων ὑποκριτῶν μονοστροφικοῦ ἐκ κώλων ιηʹ, ὧν τὸ πρῶτον ἰαμβικὸν τρίμετρον βραχυκατάληκτον τοῦ “φλαύρων” ποδὸς ἀνθ’ ὅλης ἰαμβικῆς κειμένου διπο‐ δίας· τὸ δεύτερον ἐκ διιάμβου καὶ ἰωνικοῦ ἀπ’ ἐλάσσονος δίμετρον ἀκατάληκ‐ | |
| 5 | τον ἢ ἰαμβικὸν ἑφθημιμερές· τὸ τρίτον ἰαμβικὸν δίμετρον ἀκατάληκτον· τὸ τέταρτον ὅμοιον ἢ ἐκ παιώνων δευτέρων· τὸ εʹ χοριαμβικὸν ἐξ ἐπιτρίτων ἢ ἰαμβικὸν τρίμετρον καταληκτικόν· τὸ Ϟʹ (6) ... τὸ ζʹ ὅμοιον, τρίμετρον μέντοι· τὸ ηʹ χοριαμβικὸν τρίμετρον βραχυκατάληκτον· τὸ θʹ ἀντισπαστικὸν ἐξ ἐπι‐ τρίτου τρίτου καὶ πρώτου ὅμοιον· τὸ δέκατον ἰαμβικὸν δίμετρον βραχυκατά‐ | |
| 10 | ληκτον· τὸ ιαʹ καὶ ιβʹ ὅμοια τῷ τρίτῳ· τὸ ιγʹ (9) ... δίμετρον· τὰ ἑξῆς τρία ἀντισπαστικὰ ἑφθημιμερῆ φερεκράτεια διτροχαϊκῆς κατὰ τὴν πρώτην τοῦ πεντεκαιδεκάτου χώραν κειμένης ταυτοποδίας· τὸ παρατέλευτον ὅμοιον τῷ τρίτῳ· μεθ’ ὃ ἰαμβικὸν (12) ... κορωνίς. | |
sch nub1303b | super v. 1303: στροφὴ κώλων ιηʹ. | |
sch nub1321a | ἰοὺ ἰού: κορωνὶς ... (3) μονόμετρον. ὁ δὲ ... κορωνίς. | |
sch nub1321b | super v. 1321: σύστημα κατὰ περικοπήν. | |
sch nub1321c | post sch.vet. 1321b: καθίστησι. | |
sch nub1338 | post sch.vet. 1338a: δι’ ἑτέρου· τὸ γὰρ “ἐδίδαξα” δι’ ἑαυτοῦ. | |
sch nub1345a alpha | σὸν ἔργον: εἴσθεσις ... (2) νεωτέρων”, ἧς οὐδὲν διενήνοχε· προῳδικὴ ... (3) τῆς διπλῆς. ἢ διπλῆ καὶ εἴσθεσις εἰς ἐπῳδικὴν τριάδα ἢ τετράδα κώλων ἕξ, ὧν τὰ μὲν περιττὰ ὅμοια τοῖς ἀνωτέρω, τὰ δὲ ἄρτια ἰωνικά, ἡμιόλια διὰ τὸ ἔχειν πρὸς τῷ ὅλῳ καὶ τὸ ἥμισυ τοῦ ἰωνικοῦ καλούμενα, ἀδια‐ | |
| 5 | φοροῦντα τὴν πρώτην συλλαβήν. τὸ μέντοι τελευταῖον, ὃ καὶ ἐπῳδός, ὡς ἐπὶ τῷ τέλει τῆς ᾠδῆς τιθέμενον, λέγεται, ἀντ’ ἰωνικοῦ ἐπίτριτον ἔχει. (8) ἐν ἐκθέσει ... (11) τῆς ᾠδῆς. (13) ἐπὶ τῷ τέλει ... νενευκυῖα. | 280 |
sch nub1345a beta | διὸ καὶ ἐκλέγονται ὡς (11) ... (13) ῥυθμόν. | |
sch nub1345b | super v. 1345: στροφὴ ... γʹ. | |
sch nub1356 | post sch.vet. 1356aα: τὸ δὲ “ἐπέχθη” καὶ διὰ τοῦ ε ψιλοῦ ἀπὸ τοῦ πέκω καὶ διφθογγογραφεῖται. | |
sch nub1370 | post Th1/2Tr1/2 1370: “τραγῳδίας ποιοῦντα”. | |
sch nub1391 | super v. 1391: ἀντιστροφὴ ... ηʹ. | |
sch nub1399 | ὡς ἡδὺ καινοῖς: εἴσθεσις ... (4) ὁ μέντοι ἑπτακαιδέκατος τρί‐ μετρος ἴαμβός ἐστιν. ἐπὶ τῷ ... νενευκυῖα. | |
sch nub1417 | post 1417 Th1/2Tr1: πάλιν ληροῦντες. καὶ Σοφοκλῆς Πηλεῖ Πηλέα τὸν αἰάκειον οἰκουρὸς μόνη γερονταγωγῶ κἀναπαιδεύω 〈πάλιν〉· πάλιν γὰρ αὖθις παῖς ὁ γηράσκω ἀνήρ· | |
| 5 | καὶ Θεόπομπος δὶς παῖδες οἱ γέροντες ὀρθῷ τῷ λόγῳ· | |
| καὶ Πλάτων ἄρ’, ὡς ἔοικε, δὶς γένοιτ’ ἂν παῖς γέρων· καὶ Ἀντιφῶν “γηροτροφία γὰρ προσέοικε παιδοτροφίᾳ”. | 281 | |
sch nub1432 | post sch.vet. 1432a, 18—20 (ult. τοῦ νέου ἐστίν): ἵν’ ᾖ τοῦ πρεσ‐ βύτου τὸ “πρὸς ταῦτα”, τουτέστιν, ἅ σοι νῦν περὶ τῶν ἀλεκτρυόνων εἶπον, τὸ “καὶ πῶς;” τοῦ Φειδιππίδου λέγοντος. ἐν δέ τισιν ὁ νέος τὸν “οὐ ταυτόν” καὶ ἑξῆς στίχον εὕρηται λέγων, τὰ δ’ ἑξῆς μέχρι τοῦ “ἦν δὲ μὴ γένηται” | |
| 5 | Στρεψιάδης, οἷον “καὶ πῶς” κτλ. | |
sch nub1437 | post sch.vet. 1437: “ἐπιεικῆ” δὲ “ὅμοια, πρέποντα”. | |
sch nub1444a | τοῦθ’ ἕτερον αὖ: ἔκθεσις ... (2) ἑφθημιμερές· τὰ ἑξῆς τρία ὅμοια τῷ πρώτῳ· τὸ ἕκτον τρίμετρον ἀκατάληκτον· τὸ ἕβδομον δίμετρον ἀκατάληκτον· τὸ τελευταῖον τῷ πρώτῳ ὅμοιον. | |
sch nub1444b | post praeced.: sch. metr. vet. 1444a (ἄλλως). | |
sch nub1452 | sch. metr. vet. 1452. | |
sch nub1474 | post sch.vet. 1474a, 13 (ult. χυτρεοῦν (sic Ald)): τουτέστι μάταιον, | |
| εὐτελές, χύτρας ἄξιον. | 282 | |