|
TLG 5013 004 :: SCHOLIA IN ARATUM :: Scholia in Aratum (scholia vetera) (e codd. Palat. gr. 40 (P) + Paris gr. 2860) SCHOLIA IN ARATUM Schol. Scholia in Aratum (scholia vetera) (e codd. Palat. gr. 40 (P) + Paris gr. 2860) Source: Martin, J. (ed.), Scholia in Aratum vetera. Stuttgart: Teubner, 1974: 565–568. Citation: Scholion — (line) | ||
t | PALATINI GR. 40 (P) et PARISINI GR. 2860 ADNOTATIONES | |
140 | —〈μεγάλης ... Ἄρκτου〉: τοῦ ἄστρου ἄνωθεν ἐμνημόνευεν. P. | |
178 | —〈ὁμηλυσίῃ περ ἀνελθών〉: καίπερ ὁμοῦ ἀνατείλας τῷ Ἡνιόχῳ, ἐπειδὴ τὸν ἔξω πόλον διέρ‐ χεται. PG. cf. sch. 178. | |
184 | —〈ἴση οἱ στάθμη〉: τόσον ἀπολείπεται τῶν ὀπισθίων ποδῶν τῆς Ἄρκτου ὅσον ὑπάρχει τὸ διὰ μέσου τῶν ἑαυτοῦ δύο ποδῶν. PG. cf. sch. 185. | |
224 | —〈ἔνδιοσ〉: κατὰ τί λέγει; τοῦ οὐρανοῦ, ἤτοι τὸν μεσημβρινόν, ἢ ἔνδιος ἤτοι κατὰ τὸν ἀέρα. P. ἤτοι μεσημβρινὸν ὅτι (?) μετὰ τοῦ οὐρανοῦ. ἢ κατὰ τὸν ἀέρα. G. Haec in ambobus codicibus lectu difficillima. | |
| 5 | Cf. sch. 223. | |
|---|---|---|
225 | —θοώταται: παρ’ ὅσον μείζονα πόλον διέρχεται ὁ Κριὸς τῆς Ἄρκτου, εἰ καὶ τὸ αὐτὸ διάστημα ἐξ ἴσου διέρχονται ἀμφότεροι. τοῦτο δὲ τούτοις συμβαί‐ νει ὅπερ τῇ στρόφιγγι καὶ τῇ ὅλῃ θύρᾳ. PG. cf. sch. 226, | |
| 5 | p. 186, 10—18. | |
265-266 | —〈ἦρι καὶ ἑσπέριαι〉: ἤτοι κατὰ τὸν καιρὸν τοῦ θέρους ἀνατέλλει (sic) καὶ κατὰ τὴν | |
| ἀρχὴν τοῦ χειμῶνος δύεται. P. cf. sch. 265. | 565 | |
271 | —πέτηλον: τοῦτο λέγει διὰ τὸ πεπτωκέναι αὐτό. PG. cf. sch. pp. 213—214. | |
275 | —〈αἰόλοσ〉: ἤγουν ἀέριος (P). ἢ τῆς Λύρας πλησίον (PG) τρέχει διὰ τὸν ἀέρα (P). | |
276 | —〈τὰ δέ οἱ ἔπι τετρήχυνται〉: τὰ (G) πτερὰ αὐτοῦ τραχέα ὑπάρχουσιν (PG). ἤτοι πεφώ‐ τισται (P). Cf. sch. p. 216, 5. | |
336 | —〈ἀκούομεν〉: αἰσθανόμεθα ψύχους. κεί‐ νου γὰρ ἀνατέλλοντος καὶ τῷ ἡλίῳ συμπεριπατοῦντος καύματα εἰσίν. PG. cf. sch. 332. | |
356 | —〈ἀγινεῖ〉: φέρει. πρὸς ἐκείνην ὁ νότος (?) νεύει. P. | |
360 | —〈πολυκλαύστου〉: ὡς ἀπὸ τοῦ Φαέ‐ θοντος ὅτι ἐκεῖ ἔκλαυσαν αἱ Ἡλιάδες αἱ καὶ αἰγειροὶ διὰ τὸν Φαέθοντα. P; brevius G; cf. sch. 355 p. 254, 5—8. | |
382 | —〈οὐκέτι νῦν ὑπὸ θαύματι τέλ‐ λεται ἀστήρ〉: ἤγουν (?) ξένος ὃν (?) μὴ ἴδῃ τις ποτὲ ἀνατέλλοντα ἄστρα (?). τί οὖν (?) θαυμάζομεν; ἀλλὰ πάντες γνώριμοί εἰσιν. P (vix legibile). | |
408 | —〈ἀρχαίη Νύξ〉: ἀρχαία γάρ ἐστιν ἡ Νύξ, τοῦ Ἐρέβους γεννηθεῖσα. PG. cf. sch. 408. | |
410 | —〈σῆμα〉: τὸ Θυτήριον, νότιον ὄν, πρώτως πνέεται (sic) τῷ νότῳ. ὅταν νῦν καθαρὸν θεαθῇ νέφους, καὶ βορέου ἐνισταμένου, γίνωσκε ὅτι νότος μέλλει πνεῦ‐ σαι, καὶ φυλάσσου τὸν κλύδωνα· καθαρὸν γὰρ τὸ Θυτή‐ | |
| 5 | ριον ὑπὸ τοῦ νότου ἐγένετο ἄρτι πνεῖν διεγερθέντος. καὶ εἰ μὴ πάρεστιν, ἀλλ’ ὅσον οὔπω ἐλεύσεται. PG. | |
432 | —〈ὀλίγη δέ μιν〉: καθαρὸν οὖν τὸ Θυτή‐ ριον καὶ τοῦ εὔρου πνέοντος καὶ τοῦ νότου. ὅταν γοῦν καθαρὸν φαίνηται, τῶν ἐπάνω τούτου ἄστρων ὄντων ἐζοφωμένων ὑπὸ νέφων, γίνωσκε μέλλειν πνεῦσαι τὸν | |
| 5 | νότον· καὶ ἔστι τοῦτο σημεῖον κλύδωνος. ὅταν δὲ καὶ αὖθις καθαρὸν μὲν φαίνηται τὸ Θυτήριον, ἐζόφωται δὲ ὁ ἄκρος ὦμος τοῦ Κενταύρου, τότε γίνωσκε τὸν εὖρον μέλλειν πνεῦσαι καὶ οὐ τὸν νότον, καὶ ἔχε τοῦτο σημεῖον. γίνωσκε δὲ ὅτι ὁ μὲν νότος κατ’ εὐθὺ τοῦ βορέου πνέει, | |
| 10 | ὁ δὲ εὖρος ἐκ πλαγίου. PG. | 566 |
456 | —〈ἐπιτεκμήραιο〉: στοχάσῃ. ὡς ἐν τοῖς ἄλλοις τῶν ἄστρων ἔστιν ἰδεῖν πάντας παρ’ ἀλλήλους κειμένους καὶ δι’ ἀλλήλων φανερουμένους. P. | |
458 | —〈ἐνιαυτοί〉: ἐνιαυτὸς ὁ κύκλος ἀπὸ τοῦ ἐν αὐτῷ τὸν πλάνητα γινόμενον κύκλον ἀποτελεῖν (PG). τοῦτο γὰρ ἐνιαυτός. σημαίνει ὁ ἐνιαυτὸς τὸν χρόνον. P. | |
468 | —〈ἀντιφέρονται〉: ἰσάζουσι κατὰ τὸ μέτρον ὁ ζῳδιακὸς καὶ ὁ ἰσημερινὸς κύκλος, καὶ ὁ θερινὸς τροπικὸς καὶ ὁ χειμερινός. PG | |
497 | —ὅταν [.] ἐν τῷ Καρκίνῳ, τὰ πέντε ἄνω, τὰ δὲ τρία κάτω. P | |
509-510 | —ὅταν δὲ πάλιν [.] ἐν τῷ Τοξότῃ, τὰ τρία μέν εἰσιν ἄνω, τὰ δὲ πέντε κάτω. P | |
527 | —〈ἑκάτερθεν ἔχουσιν〉: οἱ κύκλοι κρατοῦσιν αὐτὸν τὸν ζῳδιακὸν ἐκ τοῦ ἀμφοτέρου (sic) μέρους, ὁ μέσος δὲ εʹ, ἤγουν ὁ ἰσημερινός, κατὰ τὸ μέσον τέμνει τὸν ζῳδιακόν. P. | |
535-540 | —〈μία δέ σφεων〉: οὐ γὰρ λοξῶς κινοῦνται οἱ πόλοι ἵνα φαινομένου τοῦ ἑνὸς ὁ ἄλλος κρύπ‐ τηται, καὶ τοῦ ἑνὸς ἀνατέλλοντος ὁ ἄλλος ὑπὸ γῆν ἔτι ἔσται, ἀλλὰ κατ’ εὐθύ. καὶ διὰ τοῦτο μία τούτοις καὶ | |
| 5 | δύσις καὶ ἀνατολὴ φαίνεται. PG. | |
607 | —〈καὶ λεπτὰ φάουσαι〉: οὐ φαίνονται ὅτε ἀνατέλλουσιν· ὅμως διὰ τοῦ Ἀρκτούρου συνανατέλ‐ λοντος στοχάζονται καὶ αἱ Χηλαί. PG. | |
618-619 | —〈τοῦ μὲν ἄρ’ οἴη / κνήμη〉: ἡ μία κνήμη ἀνατέλλει σὺν ταῖς Χηλαῖς, τὸ δὲ μέσον τῷ Σκορπίῳ, τὸ δὲ λοιπὸν τοῦ σώματος τῷ Τοξότῃ. PG. cf. sch. 620. | |
640 | —〈χάριν Οἰνοπίωνι〉: ὁ Οἰνοπίων κατὰ τῆς Χίου ἦν (βασιλεὺς ἦν τῆς Χίου G). ἔδωκεν ἐξουσίαν | |
| θηρεύειν ἐν τῇ αὐτοῦ (sic) χώρᾳ, λέγω τῇ Χίῳ. ὃς Ὠρίων ἀνταμειβόμενος τοῦτον τῆς ἀγάπης ἐφόνευε καὶ | 567 | |
| 5 | τὰ θηρία ὅσα ἦν ἐν αὐτῇ. PG. | |
649 | —〈ὁ δὲ ... Κηφεύσ〉: ἤγουν ἕως τῆς ζώνης δύει Κηφεύς, ἐπειδὴ ἕως τῆς ζώνης ἔξω τοῦ ἀρκτικοῦ πόλου ἐστί. τὸ δὲ λοιπὸν τοῦ σώματος ἔσω τοῦ ἀρκτικοῦ πόλου ἐστί, καὶ διὰ τοῦτο ἀειφανές. PG. | |
678 | —〈ἀτέλεστα〉: ἐπειδὴ πάντοτε διωκόμε‐ νος οὐδέποτε καταλαμβάνεται. PG. cf. sch. 678. | |
722 | —〈πίσυρεσ〉: Ζυγὸς Σκορπίος Τοξότης Αἰγόκερως τοῦτον κατὰ μέρος κατάγουσιν. PG. cf. sch. 721. | |
739 | —〈ὁποσταίη ... ἠώσ〉: οἱ ἀρχαῖοι διὰ τῆς σελήνης ἠρίθμουν τὰς ἡμέρας τοῦ μηνός. PG. cf. sch. 733—739 p. 375. | |
740 | —〈ἄκρα ... νυκτῶν〉: δύσεις ἀνατολὰς ἡμερῶν δι’ ὧν αἱ δʹ τροπαὶ γινώσκονται. PG. cf. sch. | |
| 733—739. | 568 | |