|
TLG 5010 011 :: SCHOLIA IN AESCHYLUM :: Scholia in Persas (scholia vetera) (e cod. Mediceo 32.9) SCHOLIA IN AESCHYLUM Schol. Scholia in Persas (scholia vetera) (e cod. Mediceo 32.9) Dup. partim 5010 004 Citation: Scholion — (line) | ||
1 | (primum scholion ad finem argum. Byz. po‐ sui). —δεικτικῶς (gl.). — τάδε μὲν Περσῶν: οἱ ὑπο‐ | |
| 5 | μνηματισάμενοί φασιν ὅτι ἑαυτοὺς λέγουσιν πιστώ‐ ματα Περσῶν οἱ κατὰ τὸν χορόν. ἀγνοοῦσι δὲ ὅτι πόλις ἐστὶ Περσικὴ πί‐ | |
|---|---|---|
| 10 | στειρα, ἣν συγκόψας Πίστα ἔφη. οἱ δὲ ἄλλως ὑπομνη‐ ματισάμενοί φασιν· ἡμεῖς ἐσμεν οἱ πιστοὶ χρηματο‐ φύλακες Περσῶν. | |
2 | Πί‐ στειρα κατὰ συγκοπήν· ἔστι δὲ Περσικὴ πόλις. | |
3 | λείπει τὰ βασίλεια. | |
4 | λείπει τὸ ἐσμέν. κατὰ πρεσβείαν: κατὰ τιμὴν αἱ‐ ρεθέντες. | |
5 | οὓς αὐτὸς | |
| ἄναξ: οὓς αὐτὸς ὁ Ξέρξης | ||
| κατέλιπεν κατὰ τιμήν. | Column end | |
6 | Δαρειογενὴς | |
| 1 | Δαρείου υἱός: καὶ μὴν Δα‐ ρεῖοι τρεῖς. τούτων δὲ πρῶτος ὁ Ὑστάσπου, προ‐ | |
| κριθεὶς δὲ ὑπὸ τῶν Περ‐ | ||
| 5 | σῶν καὶ βασιλεύσας, Ξέρ‐ ξου πατὴρ τοῦ στρατεύ‐ σαντος ἐπὶ τοὺς Ἕλληνας. δεύτερος δὲ Δαρεῖος ὁ Ἀρταξέρξου νόθος προσ‐ | |
| 10 | αγορευθείς. ἔσχατος Δα‐ ρεῖος ὁ ὑπὸ Ἀλεξάνδρου τοῦ Φιλίππου ἀναιρεθείς. τινὲς δὲ καὶ τέταρτον Δα‐ ρεῖον γράφουσιν. | |
| 15 | sch. M v. 1 διὰ (litterae fere plane evanuerunt, χʹ Vitellius) γερόντων προ‐ | |
| λογίζει. | ||
7 | ἄρχειν, ἐπόπτας εἶναι. | |
8 | τῷ βασιλείῳ: τῷ Ξέρ‐ ξου. Ὁμηρικῶς δὲ πρῶτον τὸν βασιλέα, εἶτα τοὺς ὑπ‐ ηκόους· ‘Ἀτρεῖδαί τε καὶ | |
| 5 | ἄλλοι‘. | |
10 | διαπολεμεῖ‐ ται, ταράσσεται, θορυβεῖ‐ ται (gl.). | |
13 | οἴχωκεν: ἀπόλωλε γὰρ [ἡ] πᾶσα ἡ δύναμις τῶν Περσῶν (ἡ deest in omni‐ bus praeter Wecklinianam | |
| 5 | editionibus). | |
16 | ἠδ’ Ἐκβατάνων: ὅτι (i.e. σημείωσαι ὅτι) Ἀκεσ‐ σαία πρότερον ἐκαλεῖτο ἀπὸ Ἀκεσσαίου τὰ νῦν | |
| 5 | Ἐκβάτανα καλούμενα. | |
17 | πόλις Περσῶν τὸ Κίσσι‐ | |
| νον. | ||
20 | τὸ πύκνωμα (gl.). — ὄντες· ἢ τὸ πολέμου ἀντὶ τοῦ πολέμῳ. | |
21 | ὑπέρθεσις διὰ τὸ μέ‐ τρον (gl.). —τὰ μὲν τῶν ὀνομάτων ἱστόρησεν, τὰ δὲ τελείως ἔπλασεν. | |
24 | βασιλῆς βασιλέως: βα‐ σιλεῖς μὲν τῶν ἰδίων πό‐ λεων, ὑποτεταγμένοι δὲ τῷ | |
| Πέρσῃ. —ὕπαρχοι (gl.). | ||
26 | ἱππικοὶ καὶ τοξόται. | |
27 | φοβεροὶ μὲν ἰδεῖν: ἐκ προσόψεως ἱκανοὶ φοβεῖν ὁμοίως καὶ ἐκ τῆς πείρας. | |
28 | γνώμῃ ἢ φιλοτιμίᾳ. ἄλ‐ λως (ἐνάλλως, ἐν expuncto, m): ἐνυποστάτῳ δοκήσει καὶ πείσματι (πίσματι m) | |
| 5 | ψυχῆς. | |
34 | ὑποχείριοι γὰρ ἦσαν τότε Περσῶν Αἰγύπτιοι (οἱ Αἰγ. Dd. Kirchh., οἱ om. | |
| Weckl.). | ||
35 | τινὲς διαιροῦσι Σου‐ σισκάνης (Σοῦσις καὶ Κά‐ νης Blomf.) καὶ Πηγάς καὶ Ταγών. τὰ γὰρ ὀνόματα | |
| 5 | πέπλακε καὶ οὐκ ἔστιν Αἰ‐ γυπτιακά. | |
38 | Αἰγυπτίας (Αἰγυπτίους m). | |
40 | ⎧καὶ ἑλειοβάται: οἱ τὸ ⎪Αἰγύπτιον ἕλος οἰκοῦντες ⎪ἢ κοινῶς Αἰγύπτιοι. ἑλώ‐ ⎨δης γὰρ ἡ Αἴγυπτος. οἱ | |
| 5 | ⎪δέ· οἱ καὶ ἐπὶ ἕλους ἐλαύ‐ ⎪νειν δυνάμενοι ναῦς, ὅπερ | |
| ⎩ἐστὶ τῶν δυσχερεστάτων. | ||
42 | ἁβροδιαίτων. δ’ ἕπε‐ (ται): ὄντως γὰρ τοιοῦτοι οἱ Λυδοί. καὶ τῷ (τῶ m, τὸ Weckl.) παρ’ Ἀνακρέ‐ | |
| 5 | οντι ‘Λυδοπαθεῖσ‘ τινες ἀντὶ τοῦ ἡδυπαθεῖς. καὶ τὸ περιφερόμενον ‘μήτε μοι Λυδῶν καρύκας (κα‐ ρύκκας m) μήτε μαστίγων | |
| 10 | ψόφουσ‘. καὶ ὁ Λυδοφοίτης δὲ μυροπώλης τὴν τρυφὴν ταύτην (οἶμαι τὸν τρυφη‐ τὴν in marg.) δηλοῖ. καὶ τὴν βάκκαριν δὲ ἔνιοι Λυδῶν | |
| 15 | μύρον ἔφασαν. | |
43 | οἱ διόλου τὴν ἤπειρον οἰκοῦν‐ τες. | |
45 | διόπται καὶ διέποντες | |
| ἡγεμόνες. | ||
48 | ἀντὶ τοῦ ἅρματα (gl.). —ἀντὶ τοῦ τέθριππα καὶ ἑξάιππα τάγματα. ἐκ τού‐ του δὲ τὸ πλῆθος τῶν | |
| 5 | ἵππων δηλοῖ (idem G, nisi quod ἕξιππα et δηλοῖ τῶν ἵππων exh.). | |
50 | ‘κλῦθ’ Ἀλαλά, Πολέ‐ | |
| μου θύγατερ, ᾇ θύεται ἄνδρεσ‘ (κλῦθι ἀλλαπολέ‐ μου θύγατερ αἰθύεται ἄν‐ | ||
| 5 | δρες m). 〈Πίνδαροσ〉 ἐν διθυράμβοις. οὕτως στεῦ‐ ται ἑνικὸν ἀντὶ πληθυντι‐ κοῦ. —ἔνοικοι, γείτονες (gl.). | |
52 | ἄκμονες: ἀκίνητοι ὑπὸ λόγχης ὡς ἄκμων ὑπὸ | |
| σφυρῶν. | ||
56 | ἀντὶ τοῦ ἐμπείρους τοξικῆς. | |
57 | κοινῶς ἁπάντων Περ‐ σῶν. | |
59 | προτροπαῖς (gl.). | |
64 | ἡμερόλεγδον: τὸ ἐκ τῶν ἡμερῶν (ἀριθμῶν m, corr. Weckl.) καταριθμούμενον, παρὰ τὰς ἡμέρας καὶ τὸ | |
| 5 | λέξασθαι. —μακραῖς ἡμέ‐ ραις λεγόμενον. | |
65 | μηκυνόμενον (gl.). | |
66 | πεπέρακεν: κωμῳδεῖται ταῦτα. Εὔπολις ἐν Μαρικᾷ (μαρίκα m)· ‘πεπέρακε μὲν ὁ περσέπτολις ἤδη Μαρι‐ | |
| 5 | κᾶς (μαρίκας m). | |
68 | τὴν Εὐρώπην (gl.). | |
69 | ὡς λινῶν τῶν κάλων ὄντων. —sch. 72 et alte‐ rum sch. 73 vid. infra, alterum collationis gratia | |
| 5 | hic pono: ξεύξας 〈διὰ〉 | |
| νεῶν τὴν θάλασσαν. | ||
72 | γρ. ἔρεισμα· τὴν ναῦν. | |
73 | ἐγεφύρωσε γὰρ τὸ ἑπταστάδιον ταῖς ναυσὶ συνδήσας αὐτὰς καὶ γῆν ἐπιβαλών, ὥστε ὁδὸν ποι‐ | |
| 5 | ῆσαι ἐπὶ τῶν νεῶν. διὸ πολύγομφον ὅδισμα εἶπεν. —(alterum ad h. v. schol. vide supra.) | |
75 | τὴν Εὐρώπην (gl.). — ποίμνιον (gl.). —τὸ ἀν‐ δρικὸν πλῆθος, σημαῖνον τὸ στράτευμα 〈τὸ βασιλι‐ | |
| 5 | κὸν〉 παρὰ τὸ τοὺς βασι‐ λεῖς λέγεσθαι ποιμένας. ποιμανόριον τὸ ἐκ ποί‐ μνης ἀνδρῶν συνηγμένον | |
| βασίλειον. | ||
80 | σκληροῖς ἡγεμόσιν. | |
80sq | χρυσονόμου γενεᾶς: νῦν τῆς πλουσίας. τινὲς δὲ (γὰρ m) ἀνέγνωσαν χρυ‐ σογόνου διὰ τὸ τὸν Περ‐ | |
| 5 | σέα ἀπὸ χρυσοῦ γεγενῆ‐ σθαι (γεγεννῆσθαι m): ὃ καὶ βέλτιον. ἄλλως· τῆς Περσέως γενεᾶς ἀπόγονος· ἢ τῆς τῶν χρυσῶν ἀνθρώ‐ | |
| 10 | πων· ἢ πολυχρύσου. — (πολυχρύσου· τινὲς [τινὸς cod.] χρυσογόνου ἀνέγνω‐ σαν διὰ τὸ τὸν Περσέα ἐκ χρυσοῦ γεγενῆσθαι· ὃ καὶ | |
| 15 | βέλτιον G.) | |
85 | Σύριόν θ’ ἅρμα: ἀντὶ τοῦ Ἀσσύριον· οἱ γὰρ Πέρσαι τὸ πρότερον Ἀσσύριοι | |
| (ἀσύριοι m) ἐκαλοῦντο. | ||
86 | τοῖς Ἀθηναίοις. | |
87 | τὸν τῶν Περσῶν· το‐ ξόται γάρ. —Idem in G, nisi quod γὰρ οὗτοι ibi legitur. τὸν τῶν Π. τοξό‐ | |
| 5 | την· τοξότης γὰρ οὗτος L. | |
88 | δόκιμος: ἀνδρεῖος, δόκησιν περὶ ἑαυτοῦ ἔχων μεγάλην. — ἀντιστάς, ἀντιμαχεσάμενος | |
| 5 | (ἀντιμαχησάμενος m). | |
90 | ‘οὔτ’ ἄρα ἕρκεα ἴσχει‘ (Hom. Ε 90). —τάξεσιν (gl.). | |
91 | ἄμαχον κῦμα θαλά(σ‐ σης): τὴν προσβολὴν τῶν Περσῶν. | |
92 | ἀκαταμάχητος (gl.). | |
93 | ἐπὶ τοῦ αὐτοῦ στρατὸς καὶ λαός. | |
94 | δολόμητιν δ’ ἀπάτ(αν): ὡς ἔδει παρατέτακται ὁ Ξέρξης. εἰ δὲ θεοῦ ἐπι‐ βουλῇ τὰ τῆς νίκης ἀνα‐ | |
| 5 | βάλλεται (ἀναβάλεται m), | |
| τίς ὁ νικήσων θεόν; | ||
96sq | πηδήματος εὐπετέος· εὐκινήτου. —Ὅμηρος (Ι 501) ‘ἡ δ’ Ἄτη σθε‐ ναρή τε καὶ ἀρτίπος, φθά‐ | |
| 5 | νει δέ τε πᾶσαν ἐπ’ αἶαν‘. | |
98* | ἡ γὰρ ἐκ θεοῦ, φη‐ σίν, ἀμαύρωσις καὶ δόλω‐ σις ἄφυκτός ἐστιν. ἅμα γὰρ δολοῖ καὶ προσαίνει | |
| 5 | (προσσαίνει Herm.) καὶ κακοποιεῖ. | |
98 | ἡ θεῶν | |
| ἀπάτη. | ||
104 | ἐξ ἀρχῆς (gl.). —τὸ παλαιόν· τὸ ἀνέκαθεν ἀν‐ δρεῖοί εἰσι καὶ κατὰ εἱ‐ μαρμένην πολεμοῦσι. πο‐ | |
| 5 | λεμικοὶ δὲ ὄντες οὐχ ἡσση‐ θήσονται. | |
105 | ἐπέσκηψε δέ: ἀντὶ τοῦ εἰδέναι ἐποί‐ ησεν. | |
110 | ἔμαθον δ’ εὐρυπό‐ ρ(οιο): οὐχ οἱ Πέρσαι ναυτικοί, ἀλλ’ οἱ ὑπήκοοι Περσῶν. τινὲς (τί m, corr. | |
| 5 | Dd.) δὲ τὸ ἔμαθόν φασιν (φησιν m, corr. Dd.) ἀντὶ τοῦ μαθεῖν ἐποίησαν. | |
111 | πολιαινομένας: ἀφρι‐ | |
| ζομένης τῷ ἀφρῷ τῆς κω‐ πηλασίας. | ||
114 | λεπτοδόμοις: τοῖς λε‐ πτῶς κατεσκευασμένοις. | |
115 | λαοπόροις τε μηχ(α‐ ναῖς): ταῖς τοὺς λαοὺς πορθμευούσαις ἢ ταῖς ἀπὸ τῆς κωπηλασίας μηχαναῖς | |
| 5 | ταῖς ὑπὸ τῶν λαῶν γινο‐ μέναις· οὐχ ὡς αὐτῶν τῶν Περσῶν θαλαττίων ὄντων, ἀλλὰ τῶν ἐκείνοις ὑπηκό‐ ων παραλίων. | |
117 | ἡ συνετή (gl.). —με‐ λαγχίτων: πενθήρης ἢ ἀμφιμέλαινα. ἔστι δὲ παρὰ τὸ ‘σὺ δ’ ἔνδοθι θυμὸν | |
| 5 | ἀμύξεισ‘ (Hom. Α 243. ἀμύξῃς m). τὰ γὰρ τοῦ σώματος πάθη δοκοῦμεν | |
| καὶ τὴν ψυχὴν πάσχειν. | ||
119 | ὀᾶ: Περσικὸν θρήνη‐ μα. | |
121 | μὴ πόλις πύθ(ηται): μὴ πύθηταί τις τῶν ἑτέ‐ ρων πόλεων κενὸν ἀνδρῶν ὃν τὸ ἄστυ. μὴ τὸ τῆς | |
| 5 | Σουσίδος ἄστυ κένανδρον ἀκούσῃ. | |
124 | ἀντίδουπον: ἀντηχήσει τοῖς θρήνοις· μὴ ἀντηχή‐ σῃ, φησί, θρῆνον αὐτῶν τελευτησάντων. | |
127 | ἀπύοντος, πρὸς τὸ ἀν‐ τίδουπον ἔσεται; ἢ λείπει τὸ ἔσται· ἔσται ἀπύων· ἢ ἡ μετοχὴ ἀντὶ τοῦ ῥήμα‐ | |
| 5 | τος, ἀντὶ τοῦ ἀπύσει. | |
128 | κατὰ κοινοῦ πάλιν τὸ μή· μὴ ῥῆξις πέσῃ 〈ἐν add. Kirchh.〉 πέπλοις. | |
131 | καταλελοίπασι τὴν πό‐ λιν ἀκολουθοῦντες Ξέρξῃ ὡς μέλισσαι τὸ σμῆνος. | |
133 | τὸν ἀμφίζευκτον· τὸν ζευγνύντα ἄμφω τὰς ἠπεί‐ ρους ἢ ζευγνύμενον ἐξ ἀμφοῖν. ἢ τὸν ὑποζευ‐ | |
| 5 | χθέντα. βατὸν γὰρ αὐτὸν | |
| ἐποίησεν ὁ Ξέρξης. | ||
134 | (135) τὸν Ἑλλήσπον‐ τον· οἱ δέ, ὅτι Ταῦρον τὸ ὄρος. | |
135 | πρῶνα: τὸν προνεύοντα εἰς ἄμφω τὰς ἠπείρους ἢ τὸν κοινὸν ἑκα‐ τέρας γῆς. μεταξὺ γάρ ἐστιν | |
| 5 | Εὐρώπης καὶ Ἀσίας. | |
136 | τῇ ἀπουσίᾳ αὐτῶν | |
138 | ἐπιμόνως πενθοῦσαι, ὡς δοκεῖν ἁβρύνεσθαι ἐπὶ τῷ (τὸ m, corr. Kirchh.) πενθεῖν. | |
139 | μετὰ φιλάνορος πόθου (gl.). | |
142 | ἄνευ τοῦ ἀνδρός. | |
144 | [στέος.] | |
146 | ὁ δέ ἀντὶ τοῦ γάρ· ἡ γὰρ χρεία προσῆκον ποιεῖ τὸ βουλεύεσθαι. | |
148 | ὅτι κατὰ πατέρα συγ‐ γενὴς ἡμῖν, τουτέστιν ὁ | |
| ἐκ προγόνου ἰθαγενής. | ||
151 | τῆς ἀπὸ ξύλου κρα‐ νείας. | |
155 | προσκυνῶ in textum insertum. | |
156 | προσ‐ | |
| ηγορικοῖς (gl.). | ||
159 | (in fine paginae v. 125 —169 continentis) Ἄτοσ‐ σα, θυγάτηρ Κύρου, γυνὴ Δαρείου, μήτηρ Ξέρξου | |
| 5 | κατὰ Ἡρόδοτον (III, 68). | |
160 | τοὺς βασιλεῖς θεοὺς καλοῦσιν οἱ Πέρσαι. Idem l et marg. G. | |
161 | ἡ εὐδαιμονία (gl.). | |
162 | διὰ ταῦτα (gl.). | |
166 | κονισθεὶς ἢ κονίσας αὐτὸς τὸ οὖδας. | |
168 | διὰ ταῦτα (gl.). | |
169 | χωρὶς γὰρ ἀνδρῶν ἄχρηστά ἐστι τὰ χρήματα. | |
170 | μήτ’ ἀχρημά(τοι‐ σι): μήτε τοὺς πένητας πᾶν (παντ̇ m) σθένος ὁρᾶν τοῦ φωτός· ὅ ἐστιν· οὐ πάσης | |
| 5 | ἀπολαύουσι τῆς τοῦ φωτὸς | |
| ἡδονῆς οἱ πένητες. | ||
172 | σημείωσαι γνώμην. | |
177 | ἀντὶ τοῦ δύνηται. | |
184 | πρόσεχε τῇ (τῆ s m) τοῦ ὀνείρου ἀναγνώσει. ἐντεῦθεν ἔλαβεν Σοφοκλῆς (frg. 796 N.) τὸ ‘ἐδοξάτην | |
| 5 | μοι τάδ’ (τὰ δύ’ Valcke‐ naer) ἠπείρω μολεῖν‘ καὶ Εὐριπίδης ‘ἔδοξεν ὕπνῳ τῆσδ’ ἀπαλλχθεῖσα γῆσ‘ | |
| (Iph. T. 44). | ||
188 | Ἄνδρων ὁ Ἁλικαρνα‐ σεύς φησι· ‘Ὠκεανὸς δὲ γήμας Πομφολύγην καὶ Παρθενόπην ἴσχει ἐκ μὲν | |
| 5 | Παρθενόπης Εὐρώπην καὶ Θρᾴκην, ἐκ δὲ Πομφολύ‐ γης Ἀσίαν καὶ Λιβύην· ἀφ’ ὧν τὰς ἠπείρους ὀνο‐ | |
| μασθῆναι συμβέβηκεν‘. | ||
195 | τῇ Περσίδι δεικτικῶς· [ὡς] τῇ ἡμετέρᾳ, ἣν φορῶ (ὡς del. Vitellius). | |
196 | ὑπήκοον (gl.). | |
197 | ἐσκάριζεν. —ἐν τῇ βίᾳ δίφρου χαλινὰ ῥήσ‐ σει. | |
199 | τὸν δίφρον ἀχαλίνω‐ τον γενόμενον. | |
202 | αἰδεσθεὶς τὸ πτῶμα. | |
206 | οἷς ἀποτροπιαζόμεθα | |
| τοὺς ὀνείρους. | ||
211 | χηλαῖς: τοῖς ὄνυξιν. | |
216 | οὐχ ὑπεύθυνος: οὐ τιμωρητέος, οὐ δίκας ὀφεί‐ λων, διὰ τὸ ὑμᾶς αὐτὸν παρορμῆσαι καὶ κοινῇ ἤτοι | |
| 5 | κοινῷ δόγματι εἶναι τὴν ἔξοδον. | |
220 | (immo 219) ὡς οὐ δεινὰ τεθέασαι. | |
219 | ἱκεσίαις (gl.). | |
226 | τὰ δὲ κακὰ κατα‐ σχεθέντα (κακὰ τὰ σχεθέν‐ τα m, corr. Weilius) ὑπὸ τῆς γῆς ἀφανισθῆναι τῷ | |
| 5 | σκότῳ. | |
227 | θυμόμαντις: οὐ φύσει μάντις, ἀλλ’ ἀπὸ λογισμοῦ κρίνων καὶ [ὑπὸ Add. m] | |
| ἐνθυμήσεως. | ||
229 | ἀλλὰ μὴν εὔνους: ἀντὶ τοῦ σὺ πρῶτος ἀκούσας τοῦ ὀνείρου εὐνοϊκῶς συν‐ εβούλευσας ἐξιλεώσασθαι | |
| 5 | οὐρανίους 〈καὶ add. Rob.〉 χθονίους δαίμονας. | |
230 | τὸν ὄνειρον (gl.). | |
231 | ἐκτελοῖτο δὲ τὰ χρηστά: ἡ ἐξιλέωσις 〈εἴθε〉 εἰς ἀγαθὸν ἀποβαίη. | |
235 | φθινασμάτων: τῶν λήξεων, τῶν δυσμῶν· ἢ τῶν δύσεων ἢ τῶν ἐκλεί‐ ψεων· ὅτε γὰρ δύει ὁ ἥλιος, | |
| 5 | ἐκλείπει. ἔνθεν καὶ λὶψ ὁ | |
| ἄνεμος ὁ ἀπὸ δυσμῶν. | ||
237 | εἰ ληφθείησαν αἱ Ἀθῆναι. | |
239 | ἕρξας πολλά: τῆς ἐν Μαραθῶνι πεζομαχίας μέ‐ μνηται. —Idem sine lem‐ mate et verbis διὰ τού‐ | |
| 5 | των post μέμνηται additis marg. G. | |
241 | τὰ ἐν τῇ Ἀττικῇ (gl.). —ἀργύρου πηγή: ἐν Θο‐ ρικῷ γάρ ἐστι μέταλλα καὶ ἐν Λαυρίῳ. | |
242 | τοξικὴ βολή (gl.). | |
243 | ἔγχη σταδαῖα: ἐκ τοῦ συστάδην μαχόμενα· δι’ ὧν (sive οἷς, οἷον m) συ‐ στάδην μάχονται. τοὺς γὰρ | |
| 5 | ἐκ διαστημάτων μαχομέ‐ | |
| νους κατηυτέλιζον. | ||
246 | μὴ ἔχοντες τὸν ἐφε‐ στηκότα (gl.). | |
248 | ἀντὶ τοῦ ἡμῖν. | |
249 | κατὰ τὴν ἐμὴν δόκη‐ σιν μαθήσῃ τἀληθῆ. | |
251 | λείπει ὥστε. | |
255 | τὸ κάλλος, τὸ στρά‐ τευμα. | |
256 | ‘στέργει γὰρ οὐδεὶς ἄγγελον κακῶν ἐπῶν‘ (ex κακῶς ἀπών corr. m1) (Soph. Ant. 277). | |
259 | ἀνίατα. | |
260 | νεωστὶ μηνυθέντα (corr. μηνιθέντα) ἡμῖν ὑπό | |
| τινος τῶν δαιμόνων. | ||
261 | δακρύετε. | |
262 | ὃ εἶπον. | |
265 | εἰς τοῦτο ἐμακρύνθη ὁ βίος ἡμῶν, εἰς τὸ ἀκοῦ‐ | |
| σαι τοιαῦτα κακά. | ||
273 | (immo 272) διαφόρων ἐθνῶν. —ἐπ’ αἶαν Ἑλλάδα | |
| δῖαν χώραν. | ||
278 | ὑπὸ τοῦ αἵματος, in marg. h. v. adscriptum ζτ. ΑΛΙΔΟΝΙ i. e. ζήτει ἁλι‐ δόνα. | |
280 | πλαγκτοῖς: ὡς ἂν εἴποι τις διαύλοις. τὰ γὰρ κύ‐ ματα ἐκχεῖται καὶ ὑπο‐ νοστεῖ. διπλάκεσι δὲ ταῖς | |
| 5 | δύο πλαξί, τῆς θαλάσσης τε καὶ γῆς. ἢ ἐν Σαλα‐ μῖνι καὶ Πλαταιαῖς. | |
282 | ἀντὶ τοῦ προσβολαῖς | |
| (gl.). | ||
284 | δυσθρήνητον. | |
285 | διακεκομμένοις. | |
289 | ἡμῖν τοῖς δηΐοις στυ‐ γνότητος αἴτιαι πάρεισιν εἰς μνήμην αἱ Ἀθῆναι, ὅ ἐστι τῶν Ἀθηνῶν ἡ μνήμη | |
| 5 | στυγνοὺς ἡμᾶς ποιεῖ. | |
291 | ματαίως, μηδὲν βλα‐ ψάσας (gl.). | |
292 | ἐποίη‐ σαν (gl.). —ὀρφανάς. | |
295 | λείπει ἡ προς, προσ‐ λέξαι. τοιοῦτοι δὲ οἱ συμ‐ φοραῖς μεγάλαις κατεχό‐ | |
| μενοι. | ||
298 | καταστάς: κατάστασιν τοῦ θορύβου λαβών. | |
299 | τίς οὐ τέθνηκεν: κα‐ λῶς πρῶτον περὶ τῶν ζών‐ των ἐρωτᾷ ὡς ὀλίγων ὄν‐ των, παρίστησι δὲ καὶ τὸ | |
| 5 | πλῆθος τῶν ἀποθανόν‐ των. | |
300 | λαῶν ἀρχόντων (gl.). —ἀρχελείων: τῶν βασι‐ λέων, ἀπὸ τοῦ τῶν λαῶν | |
| ἄρχειν. | ||
303 | ἐνόμιζε γὰρ αὐτὸν τεθνάναι. | |
306 | πετρώδεις. —Σιλη‐ νίαι αἰγιαλὸς Σαλαμῖνος (πλησίον add. Blomf., cf. Hesych. s. v. Σιληνίαι) | |
| 5 | τῆς λεγομένης Τροπαίου ἄκρας, ὡς Τιμόξενος ἐν | |
| τῷ ϛʹ περὶ λιμένων. | ||
309 | Βάκτρα πόλις Περσί‐ δος. | |
310 | εὐφήμως· κεῖται ἐν Σαλαμῖνι. | |
312 | τὴν πολυτρήρωνα Σαλαμῖνα παρὰ τὸ Ὁμή‐ ρου ‘πολυτρήρωνά τε Θί‐ σβην‘ (Β 502). | |
313 | κύρισσον: συνέκρουον ἀλλήλοις (ἄλλοις m, corr. Kirchh.). ἀπὸ μεταφορᾶς τῶν ἀλόγων ζῴων τῶν | |
| 5 | τυπτόντων τοῖς κέρασιν. | |
315 | ταῦτα οὐκ ἔχει τὸν Αἰγύπτιον χαρακτῆρα, ἀλλὰ ποιητικῶς διαπέπλα‐ σται. | |
319 | τινὲς ἀντὶ γενικῆς πυρρᾶς γενειάδος· καὶ τὸ ἑξῆς· ἔτεγγεν (τέγγεν m) χρῶτα, ἔβρεχε τῷ αἵματι. | |
| 5 | —δασύτριχον (gl.). | |
321 | Μάγος ἐθνικόν, Ἄρα‐ βος κύριον. | |
322 | ὁ ἐκεῖ ἀπελθὼν (ἀπο‐ θανὼν Kirchh.) μετοικήσει τὴν Σαλαμῖνα τὴν σκλη‐ ρὰν καὶ πετρώδη. —ἐν | |
| 5 | Σαλαμῖνι μετοικήσας, εὐ‐ φήμως· παρ’ ὅσον ἀνυπό‐ στροφος αὐτῷ ἡ εἰς ταύτην ἔφοδος (ἡ ἐκ ταύτης ἄφο‐ | |
| δος m) γέγονεν. | ||
327 | ἀπὸ πόλεως. | |
330 | ἡγεμὼν (gl.). | |
333 | λείπει τὸ κακῶν. | |
334 | ἰαμβικὸς ὁ στίχος. | |
336 | ἀναλαβών. | |
338 | ἄξιον ἡγήσασθαι, τολ‐ μῆσαι. | |
339 | προσβολαῖς (gl.). | |
340 | λείπει τὸ ἦν. | |
341 | σημείωσαι τὸ τῶν νε‐ ῶν πλῆθος τῶν στρατῶν | |
| ἀμφοτέρων. | ||
342 | τουτέστι τʹ. | |
343 | ἐκ τῶν τʹ δέκα ἦσαν αἱ ἡγούμεναι ὡς βελτίονες. | |
346 | σζʹ αἱ ἄρισται· ἢ σιδʹ, | |
| ἵνα ᾖ τὸ δὶς ἐκ κοινοῦ. | ||
349 | τὰ τῶν Περσῶν ζυγὰ βαρήσας. —‘ῥέπε δ’ αἴσι‐ μον ἦμαρ Ἀχαιῶν‘ (Hom. Θ 72). | |
352 | Ἀλκαῖος ‘ἄνδρες γὰρ πόλεως πύργος ἀρεύιοσ‘ | |
| (ἀρήϊος Vict.). | ||
358 | ἀνὴρ γὰρ Ἕλλην: βουληθέντων γὰρ τῶν Ἑλλήνων φυγεῖν διὰ τὸ πλῆθος τῶν Περσῶν, Θε‐ | |
| 5 | μιστοκλῆς Σίκιννον τὸν παιδαγωγὸν ἔπεμψε πρὸς τὸν Ξέρξην ὡς αὐτομολή‐ σαντα, λέγοντα τῷ Ξέρξῃ ὅτι μέλλουσι φυγεῖν Ἕλ‐ | |
| 10 | ληνες. τοῦτο δὲ ἐποίησεν, ἵνα ἐν ἀπογνώσει μαχή‐ | |
| σονται οἱ Ἕλληνες. | ||
367 | ὡς ἀπὸ Ξέρξου ὁ λό‐ γος. | |
368 | κατὰ περίφρασιν τὸν αἰθέρα. | |
369 | πλῆθος (gl.). | |
370 | τὰς ἐξόδους. | |
371 | κοινὸν τὸ τάξαι. | |
372 | ἀπὸ τοῦ διηγηματικοῦ ἐπὶ τὸ μιμητικόν, ὡς εἰ | |
| ἐξειλήσαιεν, φησίν, οἱ Ἕλ‐ ληνες δραπετεύσαντες, πᾶ‐ | ||
| 5 | σιν ἠπείλει τοῖς ταχθεῖσιν αὑτῷ (αὐτοῖς m, αὐτοὺς Paleius) φυλάξαι τῆς κε‐ φαλῆς στερηθῆναι. ἄτοπον δὲ ἀπειλεῖν πλήθει τοσού‐ | |
| 10 | τῳ θάνατον. βέλτιον οὖν κράτος· τῆς τιμῆς καὶ ἀρ‐ χῆς στερίσκεσθαι, ἵν’ ᾖ κράτος ἀντὶ κράτους. | |
379 | κώπην εὐήρετμον ἀμ‐ φὶ σκαλμὸν ἐδέσμευε 〈τρο‐ | |
| πωτῆρι (vid. p. XXXI sq.)〉. τροπωτὴρ δὲ ὁ λῶρος ὁ | ||
| 5 | (τροπωτῆροδω et spatium sex fere litterarum m, corr. Dd.) δεσμεύων τὴν κώπην· πρὸς τῷ σκαλμῷ. | |
381 | καὶ νὺξ ἐγένετο καὶ (pertinent haec ad 387) οὐδεὶς Ἑλλήνων ἠξίωσεν. | |
382 | ἐπιστήμων (gl.). | |
383 | τῆς πολεμικῆς (gl.). | |
388 | ὡς ᾠόμεθα. | |
398 | τὰ τῶν Ἑλλήνων ἐξέ‐ καιεν καὶ ἀνήγειρεν ἡ σάλπιγξ. | |
399 | ῥοθιάδος: τῆς ἠχητι‐ κῆς· ἢ τῆς ἐν ὑγρῷ ἐλαυ‐ | |
| νομένης. | ||
402 | τὸ Θεμιστοκλέους (gl.). | |
403 | τὸ ἀριστερὸν καὶ τὸ μέσον. Iam sequitur in M sch. v. 411. | |
405 | σημείωσαι. | |
408 | τάφους. | |
411 | τὸ ἔμβολον λέγει· στόλον δὲ λέγει παρ’ ὅσον εἰς ὀξὺ συνεσταλμέναι εἰ‐ σίν· οὕτως γὰρ ἔλεγον | |
| 5 | στόλον τὰ ἀπωξυμμένα. Haec post sch. v. 403, sed h. l.: τὸν ἔμβολον παρὰ τὸ εἰς ὀξὺ συνεστάλθαι. | |
413 | ἀντὶ τοῦ Περσίδος (gl.). | |
414 | τὴν ναῦν δόρυ εἴρη‐ | |
| κεν. | ||
415 | ἀντὶ τοῦ δὴ (gl.). | |
416 | μεταξὺ Σαλαμῖνος καὶ Αἰγίνης τὸ στενὸν ἦν. | |
419 | παράλογον τὸ δυϊ‐ κόν. | |
420 | οὐχ ἁπλῶς οὐδὲ ἀδι‐ δάκτως. | |
422 | ἀντὶ τοῦ αἱ νῆες. | |
423 | τῶν Περσῶν δηλονότι (sed hoc post sq. schol. scriptum). | |
| 1 | ναυαγία (αὐτὸ add. m, del. Weckl.) τὸ πάθος, ναυ‐ άγιον δὲ αὐτὸ τὸ ναυαγῆ‐ σαν σκεῦος. διὰ τοῦτο | |
| 5 | οὖν ναυαγίων βαρυτόνως· τῶν πτωμάτων (σωμάτων m, corr. Weckl.). | |
427 | ἄγραν (gl.). | |
428 | ἐρείπια (ἐρίπια m) κυρίως τὰ πτώματα τῶν οἴκων· νῦν δὲ τὰ θραύ‐ | |
| σματα τῶν νεῶν. | ||
431 | λείπει τὴν μάχην. ἕως ἡ νὺξ ἐπιγινομένη ἔπαυ‐ σεν αὐτοὺς τῆς μάχης. | |
432 | (in fine paginae, post v. 432 qui est extremus, scriptum) Ἴων ἐν ταῖς Ἐπι‐ δημίαις παρεῖναι Αἰσχύλον | |
| 5 | ἐν τοῖς Σαλαμινιακοῖς φησι. | |
433 | ἐφεξῆς λέγοιμι, στοι‐ χομυθοίην. | |
435 | πλῆθος ἀνθρώπων το‐ σοῦτον τῷ ἀριθμῷ. μήποτε | |
| δὲ τοσουτάριθμον θέλει. | ||
436 | εὔκαιρος ἡ τροπὴ ἀπὸ τῶν ἐν πελάγει ἀτυχησάν‐ των. | |
440 | τῇ κακῶν (κακῇ m, corr. Vict.) δηλονότι. | |
443 | μείζονα. | |
446 | εἰς πίστιν ἐν πρώτοις ὅ ἐστι πιστικώτατοι. | |
450 | τὴν Ψυττάλειάν (Ψυτ‐ ταλίαν m, corr. Vict.) φη‐ σιν, ἣ ἀπέχει πρὸς ἤπειρον (προς ρον et inter προς | |
| 5 | et ρον trium fere littera‐ rum spatium posito ζτ in marg. m, corr. Dd.) στα‐ δίους εʹ, ὅπου φυγόντες οἱ ἡγεμόνες τῶν Περσῶν ὑπὸ | |
| 10 | Ἀθηναίων ἀπώλοντο. | |
452 | ὁ θεὸς ὁ Πάν (gl.). —ἢ ὡς ἱερᾶς οὔσης Πα‐ νός· ἢ ὡς ἐρήμου (ἔρημος | |
| m). | ||
453 | ὁ Ξέρξης (gl.). | |
454 | ἀντὶ τοῦ μετὰ φθορᾶς ἐξέλθοιεν. | |
457 | σκοπῶν (gl.). | |
458 | τῆς ναυμαχίας. | |
461 | τοὺς Πέρσας. | |
464 | θῶμιγξ λέγεται τὸ λεπτὸν σχοινίον. | |
468 | ἀπὸ τῶν ὑδάτων ἡ μεταφορά. | |
469 | καθαράν, κεχωρισμέ‐ | |
| νην· ἢ αὐγάζοντα καὶ ὁρῶντα. λέγει δὲ τὸ ἀντι‐ κρὺ Σαλαμῖνος ὄρος τὸν | ||
| 5 | (τῶν m, corr. Vict.) Αἰγά‐ λεων, ὥς φησιν Ἡρόδοτος (VIII 90). | |
472 | φυγεῖν δῆλον ὅτι. | |
475 | ψευσθῆναι ἐποίησας τῶν φρενῶν καὶ ἀποτυχεῖν | |
| ὧν ἤλπιζον. | ||
478 | ἐπὶ Δαρείου (ab ea‐ dem manu quae textum scripsit). | |
483sq | ἐκεῖ, φησίν, ἀπία‐ σιν ὅπου ὁ ἄνεμος αὐτοὺς | |
| φέρει. | ||
486 | τόπος Βοιωτίας ἡ Κρήνη. | |
487 | οἷον μετὰ ἄσθματος. | |
490 | ὁ Σπερχειὸς ἐξ Αἰνι‐ άνων (Ἀνιάνων m, corr. Dd.) ῥέων εἰς τὸν Μηλια‐ | |
| κὸν ἐμβάλλει κόλπον. | ||
497 | Θρᾴκης. —λίμνη Θρᾳ‐ κική. | |
499 | παρὰ καιρόν. | |
500 | Στρυμὼν ποταμὸς | |
| Θρᾴκης. καὶ ὁ πάνυ ἀσεβής. | ||
504 | κρυστάλλῳ πεπηγότα. | |
| —τὸ ἑξῆς διαπερᾷ. | ||
508 | διελθεῖν καὶ ῥεῦσαι· ἐποίησεν. | |
514 | τὴν Περσίδα τὴν ἔχου‐ | |
| σαν αὐτῶν τὴν ἑστίαν. | ||
520 | πεφονευμένου (gl.). | |
523 | οὐκ ἀληθῶς. —αὐτά· ἀντὶ τοῦ τὰ ὀνείρατα. | |
524 | ἡ ὑμῶν κρίσις ἡ λέ‐ γουσά μοι εὔξασθαι θεοῖς | |
| καὶ Δαρείῳ. | ||
527 | πέλανον: πεπεμμένον πλακοῦντα. | |
528 | οἶδα μὲν ὅτι τὸ κακὸν ἤδη ἐγένετο· ἀλλὰ κἂν ἐπὶ τοῖς ζῶσιν ἀνδράσιν εὔξο‐ μαι (εὔξωμαι m, εὔξομαι | |
| 5 | Robort.). | |
541 | κατασχίζουσαι, ἐνεργη‐ | |
| τικῶς. | ||
544 | ἁβρόγοοι: αἱ ἐντρυ‐ φῶσαι τοῖς δάκρυσιν. | |
550 | βαστάζω. | |
552 | τῶν ἀνδρῶν. | |
553 | εἰς τὸν πόλεμον. | |
556 | βαρίδες αἱ νῆες. | |
560 | βασιλεύς. | |
566 | περισσοὶ οἱ δύο δέ καὶ τὸ ὡς. τὸ δ’ ἑξῆς· μόγις δὲ διαφυγεῖν ἀκούομεν τὰς χεῖ‐ ρας Ἰαόνων τὸν ἄνακτα. | |
568 | (immo 567) ὃ ἡμεῖς λέ‐ | |
| γομεν παρ’ ὀλίγον. | ||
571 | (574) περὶ τῶν τεθνη‐ κότων ἐν Σαλαμῖνι. — πρωτόμοροι: οἱ πρῶτοι ἀποθανόντες. τὸ ἑξῆς τού‐ | |
| 5 | του ἐστί· σκύλλονται (σκύ‐ λονται m) πρὸς ἀναύδων. | |
572 | πρὸς ἀνάγκαν: τὴν τοῦ θανάτου. Ὅμηρος· ‘ἐπεὶ κατὰ μοῖρ’ ἐπέδησεν‘ (λ 291). | |
573 | τῆς Σα‐ λαμῖνος. | |
574 | παραγώγως ἀντὶ τοῦ δάκνου. | |
575 | ἕως τοῦ οὐρανοῦ βό‐ | |
| ησον τὰ ἄχη. | ||
577 | θρηνητικήν (gl.). | |
578 | βοητικήν. | |
580 | τῶν ἰχθύων. | |
581 | τῆς θαλάσσης· αὐτὴν γὰρ λέγει ἀμίαντον. | |
582 | λείπει πᾶς. | |
588 | ὑπὸ Περσῶν ἄρχον‐ ται. | |
592 | τὰ τοιαῦτα πάντα κτη‐ τικὰ μακρὸν ἔχει τὸ α. | |
591*1 | αἱ γὰρ βασιλεῖαι ἔχουσι τοῦτο. | |
594 | οὐδένα γὰρ δεδίασιν οἱ ὑπήκοοι ἔτι. ἠλευθέρω‐ ται οὖν αὐτῶν ἡ γλῶσσα πρὸς τὸ κακηγορεῖν βασι‐ | |
| 5 | λέα. | |
597 | ἡ ἀλκή. | |
600 | σώματα. | |
601 | ἔθος ἔχουσιν οἱ δυστυ‐ χοῦντες δυστυχίαν φαντά‐ ζεσθαι, οἱ δὲ εὐτυχοῦντες εὐτυχίαν. | |
605 | οὐριεῖν: οὐριοδρομεῖν. παρὰ τὸ Ὁμηρικὸν (ς 136) ‘τοῖος γὰρ νόος ἐστὶν ἐπιχθονίων | |
| 5 | ἀνθρώπων, οἷον ἐπ’ ἦμαρ ἄγῃσιν‘. | |
607 | ἀνταῖα: ἐναντία μοι φαίνεται τὰ θεῶν· οἷον | |
| ἀντικειμένους ἡμῖν ὁρῶ τοὺς θεούς. | ||
608 | οὐ παιώνιος, ἀλλὰ φθαρτι‐ κός. | |
612 | πατρὶ παιδός. —(Le‐ gitur post v. 618 in fine paginae) σημείωσαι τὸ εἶ‐ δος τῶν χοῶν. | |
614 | λευκῆς ἢ ἀγελαίας ἢ ἀσινοῦς. | |
615 | φαιδρόν (gl.). | |
616 | σὺν ὕδατι πηγαίῳ. — | |
| καθαρᾶς (gl.). | ||
617 | ἀγριοποιοῦ διὰ τὴν μέθην. | |
619 | ἀεὶ γὰρ ἔχει τὰ φύλλα· διὸ προσέθηκεν ‘ἐν φύλ‐ λοισι θαλλούσησ‘ (θαλού‐ σης m) πρὸς τὸν καρπόν. | |
| 5 | οὐ γὰρ διηνεκής. | |
621 | στέμματα. | |
623 | ὡς θεὸς γὰρ παρὰ Πέρσαις τιμᾶ‐ ται. | |
626 | τιμία παρὰ Πέρσαις | |
| (gl.). | ||
633 | τὴν Δαρείου. | |
636 | μακαρίτης ὁ τεθνεώς, μακάριος ὁ ζῶν. | |
640 | θρηνητικά. | |
645 | τὸν καταχθόνιον. | |
646 | αἰνέσατε ἐλθεῖν. ἐξ Ἅιδου. | |
650 | τάφος (scripsit M). | |
654 | τὸν μόνον γενόμενον βασιλέα διὰ τὸ κηδεμονι‐ κόν. ἔοικε δὲ ὁ Δαρεῖος καὶ Δαρειὰν λέγεσθαι. ἢ | |
| 5 | τὴν Δαρείαν ψυχὴν ἀνά‐ | |
| πεμψον. | ||
659 | ὑπὸ τὸν ἑαυτοῦ πόδα ἡνιόχει. | |
660 | βαλλῆνα τὸν βασιλέα. Εὐφορίων δὲ Θουρίων φησὶ τὴν διάλεκτον. —βαλλήν: βασιλεὺς κατὰ Θουρίους. | |
664 | εἶδος ὑποδήματος. | |
665 | τιάρας: τῆς κυρβα‐ σίας. | |
666 | φαίνων, δει‐ κνύων τῆς περικεφαλαίας τὸν λόφον. | |
675 | ὡς ἐπῳδῇ κέχρηται | |
| τῷ (τῇ m) ‘βάσκε πάτερ‘. | ||
678 | ἀντὶ τοῦ δυνάστα. | |
679 | δύο, Πέρσου καὶ Ξέρ‐ ξου. —ἁμάρτια: ὁμοῦ ἡρ‐ μοσμένα. τινὲς (per comp., quod γρ., sed facile com‐ | |
| 5 | mutatur eo, quod τινὲς significat) δὲ τὰ ἁμαρτή‐ ματα. | |
682 | αἱ μηκέτι νῆες. ἀπώλοντο γάρ. | |
683 | ὑποκρίνεται ὁ Δαρεῖος. —ἐκ πιστῶν πατέρων πι‐ στοὶ υἱοί. | |
689 | μεγάλως θρηνοῦν‐ τες. | |
690 | οὐκ εὐέξοδον: οὐ δυ‐ νατὸν ταχέως ἐξιέναι. ἀπο‐ | |
| λογεῖται δὲ ὡς βραδύνας. | ||
693 | μεγάλα δυνηθεὶς παρ’ | |
| αὐτοῖς. | ||
695 | νεωστὶ γενόμενον, παρὰ τὴν αἰχμήν (νεωστὶ παρὰ τὴν αἰχμὴν γενόμε‐ νον m, corr. Weckl.). | |
700 | μήκους ἐχόμενον. | |
702 | τὰ πρὸς χάριν εἰπεῖν δέδια μέν (δεδίαμεν m) σοι. | |
703 | δέδια. —ἀλη‐ | |
| θεῦσαι· λυπηθήσῃ γάρ. | ||
708 | γνώμη. | |
710 | ἐν τῷ μακρῷ τοῦ βίου χρόνῳ. —ὁ μείζων (gl.). | |
714 | praescriptum γ (i.e. | |
| γνώμη). | ||
716 | σημείωσαι τὸ ὡς ἔπος εἰπεῖν. | |
719 | Ἡρόδοτος (VII, 2) ζʹ φησι Δαρείου παῖδας εἶναι, | |
| Ἑλλάνικος δὲ ιαʹ. | ||
720 | τὸ ἅπλωμα, περι‐ φραστικῶς τὴν ἤπειρον. | |
722 | καὶ ναυτικὸν καὶ πεζόν (gl.) | |
724 | ὥστ’ ἐπέχειν τὸ ὕδωρ | |
| καὶ συνέχειν τὸν πόρον. | ||
725 | τὸν Ἑλλήσποντον (gl.). —Βόσπορον: τὸν Ἑλλήσ‐ ποντον (in marg. super. ante v. 708). | |
726 | ἴσως καὶ συνήργησεν αὐτῷ δαί‐ μων τις. | |
730 | τῶν ναυτικῶν φθα‐ ρέντων οἱ ἐν Ψυτταλείᾳ (ψυταλία m) εὐάλωτοι γε‐ γένηνται. | |
733 | τῆς ἀπολο‐ μένης. | |
734 | ὅ ἐστι πάντες νέοι. | |
737 | διαπράττεσθαι. —ἐν ἐρωτήσει. | |
738 | τὸν Ἑλλήσποντον, ὃς ζεύγνυσιν Ἀσίαν καὶ Εὐ‐ ρώπην. —γρ. φυγεῖν (gl.). | |
740 | ἀμφιβολία (ἀμφιβο‐ λίας m, corr. Vict.). τοῦτο οὐκ ἄδηλον. | |
741 | ὡς τοῦ Δαρείου (μαν‐ τείου Kirchh.) εἰπόντος αὐτὸν ἀποβαλεῖν πολὺν | |
| στρατόν. | ||
744 | ὅταν, φησί, σπουδάζῃ τις εἰς κακὰ ἢ εἰς καλά, ὁ θεὸς συνεπιλαμβάνεται. | |
747 | διὰ τὸ ἱδρῦσθαι (ἱδρύ‐ σθαι m) αὐτόθι Διὸς ἱερόν, ὡς Μνασέας· ἢ τὸν ἀνειμένον, ὡς ‘ἱερὸν | |
| 5 | ἰχθύν‘ (Hom. Π 407). | |
753 | δέδοικα μὴ ὁ πολὺς πλοῦτος ἁρπαγῇ ὁ ἐμὸς ὑπὸ τοῦ φθάσαντος. | |
754 | τοῦ καταλαμβάνοντος (gl.). | |
758 | οἰκουρεῖν. | |
761 | τοῖς προτρεψαμένοις. | |
763* | εἰς φθορὰν χω‐ ρῆσαν. | |
763 | ἐκενώθη τὰ Σοῦσα. | |
769 | ὁ Ἀρταφέρνης, ὃν ἐτυ‐ μολογεῖ ὁ ἀρτίας ἔχων φρένας. —ὁ Ἀρταφέρνης ἐξ ἐτυμολογίας. | |
770 | (in marg. super. ante v. 751) Κῦρος πρῶτος προσεκτήσατο Πέρσαις τὴν ἀρχὴν Μήδων ἀφελόμενος. | |
| 5 | Κύρου υἱὸς Καμβύσης, ἀδελφοὶ δὲ κατὰ Ἑλλάνι‐ κον Μάραφις, Μέρφις. | |
773 | συνήγαγεν τῇ ἰδίᾳ δυνάμει. | |
775 | Καμβύσης. | |
776 | πέμπτος δὲ Μάρδος· ἡ γραφὴ ἡμάρτηται. τὸν γὰρ ἐπιθέμενον τῇ Καμ‐ βύσου ἀρχῇ μάγον ὄντα | |
| 5 | οὐδεὶς Μάρδον εἶπεν οὔτε γένος οὔτε ὄνομα. μήποτε οὖν γραπτέον· ‘Μάρδις αἰσχύνη πάτρᾳ‘. ὁμώνυ‐ μος (ὁμωνύμως m) γὰρ | |
| 10 | εἶναι ἴσως ὑπεκρίνετο Μερδίᾳ τῷ Κύρου παιδί, ἀδελφῷ τε Καμβύσου. αἰσχύνη δὲ πάτρᾳ· ὅτι μά‐ γος ὢν περιέσπασε (πῶς | |
| 15 | ἔσπασε m, corr. Dd.) τὴν Περσῶν ἀρχὴν εἰς μάγους. | |
778 | τοῦτον Ἑλλάνικος | |
| Δαφέρνην καλεῖ. | ||
781 | (pertinet ad 780) κα‐ κῶς· μετὰ γὰρ τὴν τῶν μάγων καθαίρεσιν Δαρεῖος ὁ μέγας ἦρξεν. —ὁ δέ | |
| 5 | ἀντὶ τοῦ δή, νῦν. | |
784 | praescriptum γ ut 714. | |
787 | οἱ πρὸ τοῦ βασιλεύ‐ σαντες ἡμεῖς. | |
788 | ὅσα νῦν. | |
794 | αὐτὴ ἡ Ἑλλάς (gl.). —ἡ Ἀτθίς. | |
796 | καρποὺς ἀρκοῦντας μὴ ἔχουσα. | |
797 | εὔμετρον. | |
803 | ἀφ’ ὧν ταῦτα ἐτελέσθη, κἀκεῖνα συμβήσεται. | |
804 | οὐ γὰρ τὰ μὲν συμ‐ βαίνει, τὰ δὲ οὔ. ἀντὶ τοῦ πάντα συμβαίνει. | |
806 | ὁ Ξέρξης. | |
808 | ἀντὶ τοῦ λιπαίνει τὴν Βοιωτίαν ὁ Ἀσωπός. πίασμα ἀντὶ τοῦ λίπασμα. | |
809 | τὴν ἐν Πλαταιαῖς πε‐ ζομαχίαν φησίν, ἣν πρὸς Λάκωνας ἡσσήθησαν. | |
812 | ἐνεπίμπρασαν γὰρ τὰ ἱερά. | |
815 | ὡραῖον. | |
817 | θεμέλιον. αὔξεται τὰ κακά. | |
819 | Λακωνικῆς. | |
820 | θῖνες: οἱ σωροὶ καί‐ περ φωνὴν μὴ ἀφιέντες δείξουσι τὸ γεγονός (γένος m, corr. Kirchh.). τριτο‐ | |
| 5 | σπόρῳ δέ· τρίτῃ τῶν μετα‐ γενεστέρων γενεᾷ. | |
823 | γ praescriptum, ut | |
| 714. | ||
828 | τὴν εὐδαιμονίαν. | |
829 | τῶν μὴ προσηκόντων εὔθυνος, δικαστής. | |
831 | τὸν Ξέρξην. | |
836 | ὑπὸ γὰρ τοῦ ἄλγους τῶν κακῶν πάντα ἀμφὶ σώματι στημονορραγοῦσι λακίδες, οἷον διαρρέου‐ | |
| 5 | σιν. | |
838 | διαρρέουσιν | |
| (gl.). | ||
854 | θαυμαστικῶς σύγκρι‐ σιν ποιεῖται τῶν ἐπὶ Δα‐ ρείου εὐτυχημάτων πρὸς τὰ νῦν κακά. | |
855 | in extremo margine ..ονό‐ μου (initium vocabuli in compingendis foliis abla‐ | |
| 5 | tum). | |
860 | πρῶτα μὲν εὐδοκίμου: πρῶτον μὲν κατὰ πόλεμον διὰ στρατιᾶς εὐδοκιμοῦμεν καὶ ὁρμῶμεν κατὰ νενο‐ | |
| 5 | μισμένα ἔθη ταῖς πόλεσι | |
| ταῖς πορθουμέναις, οὐ τε‐ μένη θεῶν πορθοῦντες, οὐ τάφους ἀνασπῶντες, ὡς Ξέρξης τολμήσας ἐποίησεν. | ||
| 10 | —περιβόητοι ἦμεν ἐν πολέμῳ. | |
862 | τὰ νόμιμα πάντα τῶν τετειχισμένων πόλεων. —οἱ δὲ δημω‐ φελεῖς δῆμοι (θεσμοὶ corr. | |
| 5 | Weckl.) πάντα ἐπολιτεύ‐ οντο. | |
866 | τὸ ὅσας θαυμαστικῶς. τῇ ἀρετῇ Ἕλληνας ὑπέτα‐ ξεν, οὐκ ἀνάγκῃ ὁ Δα‐ ρεῖος. | |
869 | σκληροτέρα ἡ συνα‐ λοιφὴ (συναλιφὴ m) ποτα‐ μουδὲ ἀφ’ ἑστίας, οἷόν ἐστι τὸ τουένεκα τού‐ | |
| 5 | νεκα. | |
870 | ὡς μέχρι Ὑπερβορέων παρατεινούσης τῆς ἀρχῆς | |
| Περσῶν. | ||
871 | αἱ δίυγροι· Ἀχελῷον γὰρ πᾶν ὕδωρ λέγουσι. | |
873 | τῶν ἐπαυλισμάτων. | |
874 | καὶ ἔξω τῆς θαλάσσης ὅσαι εἰσὶ μεσήπειροι. | |
875 | τοῖς τείχεσι κεκυκλω‐ μέναι. | |
876 | κατὰ κοινοῦ γεγένηται. | |
877 | τοῦ Δα‐ ρείου. —ὑπήκουον (gl.). | |
878 | ἀπὸ κοινοῦ τὸ οἷαί εἰσιν. —αἱ περὶ (παρὰ m) τὸν Ἑλλήσποντον οἴκησιν ἔχουσαι (αὐχοῦσαι m). | |
879 | ‘ἐπὶ πλατεῖ Ἑλλησ‐ | |
| πόντῳ‘ (Hom. Η 86). | ||
881 | ὁ Βόσπορος. | |
882 | αἱ κατὰ τὸν Ἑλλήσ‐ ποντον. | |
884 | ὑποτασσό‐ μεναι. | |
885 | αὗται ἐν τῷ Αἰγαίῳ πελάγει εἰσίν. —ὅτι (i. e. σημείωσαι ὅτι) μεταβέβη‐ κεν εἰς τὸ Αἴγαιον πέλα‐ | |
| 5 | γος· ἡ γὰρ Λέσβος ἐν τῷ | |
| Αἰγαίῳ πελάγει ἐστίν. | ||
892 | ὑπὸ τὸ ἴδιον κράτος εἶχεν (cf. schol. Byz. v. 900). μεσάγκτους δὲ μεσακτίους, παραθαλασσίους. | |
893 | Λῆμνος Θρᾴκης ἐστίν. αὗται δέ εἰσιν αἱ μεσάγκ‐ τιοι. —Ἰκάρου (ἴκαρ m, corr. Vict.) τὸν κλύδωνα. | |
897 | ἄποικοι γάρ εἰσιν οἱ ἐν Κύπρῳ Σαλαμίνιοι τῶν ἐν τῇ Ἀττικῇ. —τὴν ἐν | |
| Κύπρῳ. | ||
901 | Ἰωνίδας (ἰονίδας m) πόλεις. | |
903 | τῷ ἰδίῳ λογισμῷ, οἷον φρόνιμος ὤν. | |
906 | ἀλλὰ ἀληθῶς. | |
907 | ὑπὸ θεῶν ἐνεχθέντα | |
| καὶ θεοῖς δόξαντα. | ||
909 | δίχα ἅμα θέντες. | |
910 | ταῖς ναυμαχίαις. | |
912 | κακοτελευτήτου. | |
917 | (‘immo 915‘ Vitellius) ὑπομιμνησκόμενος γὰρ τῶν παίδων αὐτῶν αἰσχύνῃ καὶ ἐλέῳ πιέζομαι. (Idem in G, | |
| 5 | sed ibi αὐτοῦ et ἐλαιω πιέ‐ ζεται.) | |
921 | τῆς τοῖς Πέρσαις νε‐ | |
| μηθείσης (gl.). | ||
924 | ἐγγαίαν: ἐγχωρίαν. τουτέστι τὴν ἐγχώριον· ἢ οὕτως· ἡ γῆ ἡμῶν τὴν ἔξω τῆς γῆς ἥβην σεσαγ‐ | |
| 5 | μένην ὑπὸ τοῦ Ἅιδου καὶ διὰ τὸν Ξέρξην κταμένην αἰάζει (αἰάξει m). | |
925 | τὸ ἑξῆς· ἥβαν Περσᾶν. | |
926 | σάκτορι: τῷ πλη‐ ρωτῇ παρὰ τὸ σάσσω (σάσω m). ὅτι δι’ αὐτὸν ἀπέθα‐ νον. —ἔθνος Περσῶν. τὸ | |
| 5 | ἑξῆς· Ἀγδαβάται γὰρ ἐξ‐ έφθινται. | |
928 | ἔκφυσις, γονή. τοῦτο διὰ μέσου. —φύστις: ἡ πεφυρμένη καὶ ἐπὶ γῆς | |
| πεσοῦσα. | ||
931 | γαίας ἐπὶ γόνυ τὸ ἑξῆς. | |
934 | θρηνητὸς τῇ γέννῃ ἀντὶ τοῦ δυστυχῶς γεννη‐ θείς. | |
937 | προσφώνησίν σοι τοῦ νόστου πέμψω τὴν κακο‐ φάτιδα βοήν. | |
939 | βοήν | |
| (m1). (Ad schol. Byz. cf. sch. M v. 940 alterum.) | ||
940 | Καλλίστρατος ἐν δευ‐ τέρῳ περὶ Ἡρακλείας Τι‐ τυοῦ τρεῖς παῖδας εἶναι, Πριόλαν Μαριανδυνὸν μό‐ | |
| 5 | νον (Βῶρμον ὃν corr. Weckl. praeeunte Dd.) κυνηγετοῦν‐ τα ἀπολέσθαι, καὶ μέχρι νῦν Μαριανδυνοὺς ἀκμῇ θέρους θρηνεῖν αὐτόν. τὸν | |
| 10 | δὲ Μαριανδυνὸν αὐξῆσαι μάλιστα τὴν θρηνητικὴν αὐλῳδίαν καὶ διδάξαι Ὕαγνιν τὸν Μαρσύου πα‐ τέρα. καὶ αὐλοὶ δέ τινές | |
| 15 | (compendio ut v. 679) εἰσι Μαριανδυνοὶ ἐπιτηδειότη‐ τα ἔχοντες εἰς τὰς θρηνῳ‐ δίας. καὶ τὸ περιφερόμενον | |
| ‘αὐλεῖ Μαριανδυνοῖς κα‐ | ||
| 20 | λάμοις κρούων Ἰαστί‘. — ὡς τῶν Μαριανδυνῶν θρηνῳδῶν ὄντων· καὶ αὐλοὶ δέ τινες λέγονται Μαριανδυνοὶ ἐπιτηδείως | |
| 25 | ἔχοντες πρὸς θρήνους. | |
944 | ἡ τύχη μεταβέβλη‐ ται. | |
947 | τὰ πάθη τῶν λαῶν σέβων. | |
948 | τὰ ἐν τῇ θαλάσσῃ συμβάντα ἀτυχήματα τῶν πολιτῶν. | |
949 | πένθους ἀξίας (gl.). | |
952 | ὁ Ἀττικὸς στόλος ἀφείλετο τὴν Περσῶν σω‐ τηρίαν. | |
953 | ὁ τῶν Ἰώνων. | |
954 | τουτέστι νικηφόρος. | |
955 | ἀποκείρας στυγνὴν πλάκα κατὰ τὴν δυσδαί‐ μονα ἀκτήν, τουτέστι κατὰ | |
| τὴν Σαλαμῖνα. | ||
982 | σημείωσαι ὅτι βασι‐ λέως ὀφθαλμὸς ἀριθμεῖ τὰς στρατιάς. | |
983 | τὸν ὄντα ὀφθαλμόν. | |
984 | μετρητὴν στρατοπέδου, οἷον 〈κατὰ add. Heim‐ soeth.〉 μυριάδα ἀριθμοῦν‐ τα τὰς ὅλας ἡγεμονίας. | |
| 5 | ἀριθμῆσαι κατὰ πεντάδα ἀνὰ μυρίους ἔχοντας (ἔχον‐ τα Dd.) τοὺς ἀρχομένους. | |
989 | διακοπτικῶν πολε‐ μίων κακῶν. | |
991 | φιλίαν. | |
994 | παρὰ τὸ ‘κραδίη δέ οἱ ἔνδον ὑλάκτει‘ (Hom. υ 13). | |
996 | ἔθνος Περσικόν. | |
997 | λείπει ὁ καί. | |
999 | τοὺς ἄνακτας τῶν ἵππων. | |
1002 | ἀπέθανον οὐκ ἐπὶ ὀχημάτων ὄντες, ἀλλὰ γυ‐ | |
| μνοὶ καθεστηκότες. | ||
1005 | γρ. καὶ ἀκρόται· ἐξ οὗ ἔσται ἀπὸ τοῦ ἄκρου. εἰ δὲ ἀγρόται, ἀπὸ τοῦ ἄγειν καὶ ἀγείρειν. —οἱ | |
| 5 | ἄρχοντες· εἰ δὲ ἀκρόται, οἱ ἄκροι (gl.). | |
1006 | οἷον κακὸν ἡ Ἄτη ἐφορᾷ. | |
1016 | κακωθὲν πολέμῳ καὶ δυστυχῆσαν. | |
1018 | κόπτομαι, θρηνῶ ὀλέσας τοσοῦτον στρα‐ | |
| τόν. | ||
1019 | λείπει κακά. ἢ στι‐ κτέον ἐν τῷ τί δέ (δαί m)· εἶτα· οὐχὶ τὰ μεγάλα Περ‐ σῶν ὄλωλεν; ἵνα λείπῃ | |
| 5 | 〈πράγματα〉 τὸ τί δέ (δαι m)· ὅπερ λέλειπται. | |
1020 | θεωρεῖς τὸ περίλοι‐ πον ἐμοὶ (ἐμὲ m, corr. Paleius) λείψανον τῆς ὅλης στρατιᾶς. —οἷον στόλου | |
| 5 | (gl.). | |
1022 | τὴν φαρέ‐ τραν. | |
1025 | ὀλίγα ἐσώθη ἀπὸ | |
| πολλῆς πανοπλίας. | ||
1027 | ἐρωτηματικῶς. | |
1030 | τὸν ἡμῶν ναυτικὸν λαόν. | |
1031 | τοῦτο καὶ ὁ ἄγγελος προεῖπεν. | |
1033 | ὑπερβαίνει θρῆνον. | |
1036 | τῶν Περσῶν. | |
1039 | δάκρυε τὸ ἀτύχημα. | |
1042 | δίδου τοῖς κακοῖς τὴν κακὴν δόσιν. ὅ ἐστι τὰ δάκρυα. | |
1043 | συντιθεὶς μέλος θρή‐ νει, ἀντὶ τοῦ εὐρύθμως. | |
1047 | τύπτε σεαυτὸν εἰς ἐμὴν χάριν. | |
1050 | ὁ θρῆνος. | |
1051 | ἐπεκτεταμένως θρή‐ νει. | |
1053 | πενθήρης. | |
1055 | οἱ γὰρ Μυσοὶ καὶ οἱ Φρύγες εἰσὶ μάλιστα | |
| θρηνητικοί. | ||
1058 | ἐπίφθεγμα ἐπὶ τῶν μετὰ σφοδρότητος τιλλόν‐ | |
| των τὰς τρίχας. | ||
1063 | ψάλλε ἀντὶ τοῦ τίλλε. καὶ χοιροψάλας Διόνυσος ὁ τίλλων τὰ μόρια τῶν γυναικῶν. —τίλλε (in | |
| 5 | altero marg.). | |
1077 | προπέμψω. | |