|
TLG 4319 008 :: ZOSIMUS :: Περὶ τοῦ θείου ὕδατος (e cod. Venet. Marc. 299, fol. 113v) ZOSIMUS Alchem., fiq frater Theosebeiae Περὶ τοῦ θείου ὕδατος (e cod. Venet. Marc. 299, fol. 113v) Dup. 4319 064 Citation: Volume — page — (line) | ||
2.141(1t) | ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΥΔΑΤΟΣ | |
| 2 | Λαβὼν ὠὰ ὅσα βούλει, ἔκζεσον, καὶ κλάσας αὐτὰ, ἔξελε ἅπαν αὐτῶν τὸ λευκόν· τὰ δὲ ὄστρακα αὐτῶν μὴ χρήσῃ. Λαβὼν δὲ ἀγγεῖον ὑελοῦν ἀρσενόθηλυ τὸν καλούμενον ἄμβικα, βάλλε ἐν αὐτῷ τοὺς κρό‐ | |
|---|---|---|
| 5 | κους τῶν ὠῶν σταθμῷ χρώμενος τοιῷδε, τῇ 𐆄 τῶν κρόκων· ἐπίβαλλε ἐκ τοῦ ὀστράκου τῶν ὠῶν κεκαυμένου ὑπάρχοντος κεράτια δύο, μὴ πλεῖον ἢ ἔλαττον, ἀλλὰ καθὼς γέγραπται· εἶτα λειώσας, καὶ λαβὼν ἕτερα ὠὰ, καὶ κλάσας τὰ ὠὰ, βάλλε ἐν τῷ βικίῳ ἅμα καὶ 〈μετὰ〉 τῶν κρόκων τῶν λελειωμένων, ἵνα τὰ ἀκέραια ὠὰ χωννύωνται εἰς τὰ κρόκα· | |
| 10 | καὶ περιπηλώσας τὸν ἄμβικα καὶ τὸ μαστάριον σὺν τῷ ῥογίῳ ἀσφαλείᾳ πολλῇ, οἰκονομήσας στέατι, ἢ γύψῳ, ἢ προπόλει, ἢ ἐλαιοκονίᾳ, ἢ ὡς βούλει, δὸς ὀπτᾶσθαι ἐν ἱππείᾳ κόπρῳ ἢ ὀνείᾳ, ἢ πρισματοκαύστου, ἢ κουκουμοκανδήλης, ἢ οἵᾳ δήποτε συμμέτρῳ θερμασίᾳ, εἴ τι βαστάζει ἡ χεὶρ ἀνθρώπου. Ἔστω δὲ καὶ ὁ τόπος ὅπου δ’ ἂν τὰ ἐργαλεῖα κεῖν‐ | |
| 15 | ται ἀπήνεμος, ἔχων τὰ φῶτα ἀνατολικὰ ἢ νότια, 〈καὶ〉 μὴ δυτικὰ, ἢ ἀρκ‐ τικὰ, ἢ βόρεια, ἢ θρασκικὰ, διὰ τὴν διάψυξιν. Καὶ δὸς ὀπτᾶσθαι ἡμέ‐ ρας ιδʹ ἢ καʹ, ἕως δ’ ἂν τῶν αἰθαλῶν παύσηται ἡ ἀναγωγή· περιφίμου δὲ τὰς ἁρμογὰς τοῦ ἐργαλείου ἀσφαλῶς, ὅπως ἡ ὀσμὴ φυλαχθῇ· ἐπὰν γὰρ ἐκβῇ, ἀπώλετο ἡ τέχνη· δυσώδης γάρ ἐστιν ἡ ὀσμὴ πάνυ, καὶ | |
| 20 | αὐτὴ ἡ ὀσμὴ ὑπάρχει ἡ τέχνη. Τὸ μὲν οὖν πρῶτον ἀνερχόμενον ὕδωρ ἐστίν· δεύτερον τάξει δακρύου, δύσοσμον, ἄσβεστος μόνη· εἶτα, παυσαμένης τῆς ἀναγωγῆς τοῦ ὕδατος, αἴρεις τὸ ῥογίον ἐν ᾧ ἦλθε τὸ ὕδωρ· καὶ περιφιμοῖς ἀσφαλῶς φυλάττων αὐτό. Τὸν δὲ ἄμβικα ἀνακαλύψας | |
| 25 | φράσσεις τὰς ῥῖνας διὰ τὴν ὀσμὴν, καὶ εὑρήσεις τὰς ἐν τῷ θηλυκῷ | 141 |
2.142 | πατελλίῳ οὔσας σκωρίας νεκράς. Μὴ ἀπείπῃς δὲ τὸν νεκρὸν εἰς ἀνάσ‐ τασιν ἐλθεῖν, ἀλλὰ προσδόκα τοῦ ἀπεγνωσμένου τὴν ἀνάστασιν. Εἶτα πρόσμιξον τῇ σποδῷ κρόκα ἕτερα ὠῶν, ὡς ἐπὶ τῆς σαπωναρικῆς τέχνης, καὶ συλλείου τὰ ὑγρὰ μετὰ τῶν ξηρῶν, καὶ βάλλε ἐν ἄμβικι, | |
| 5 | καὶ ποίησον ὡς προτέτακται, ἀλλάσσων τὸ δοχεῖον τοῦ ὕδατος, τουτέστιν τὸ ῥογίον. Τοῦτο ποίει ἐπὶ τρὶς, καὶ ὄψει τὸ μὲν πρῶτον ὕδωρ λευκὸν ὡς προγέγραπται, ὃ οἱ ἀρχαῖοι ὄμβριον ὕδωρ ἐκάλεσαν, τὸ δὲ δεύτερον ὕδωρ ξανθόχλωρον, ὃ καὶ ῥαφάνινον ἔλαιον εἰρήκασι, τὸ δὲ τρίτον ὕδωρ μελάγχλωρον. Ὁμοίως καὶ αἱ σκωρίαι αἱ ἐν τῷ | |
| 10 | πατελλίῳ οὖσαι· εἰς μὲν τὴν πρώτην ἀποκάλυψιν εὑρήσεις τὴν σκω‐ ρίαν μελαντέραν, εἰς δὲ τὴν δευτέραν, λευκὴν, εἰς δὲ τὴν τρίτην, ξανθήν. Μετὰ οὖν τὴν πρώτην καὶ δευτέραν καὶ τρίτην ἀνάσπασίν τε καὶ ἀποκάλυψιν, συνενοῖς τῶν τριῶν ἀνασπάσεων τὰ ὕδατα, του‐ τέστι τὰ ἐν αὐτοῖς ὄντα θεῖα ὕδατα ἐν τῇ σκωρίᾳ τῇ ὑπολιμπανο‐ | |
| 15 | μένῃ ἐν τῇ θηλείᾳ. Καὶ μετὰ ταῦτα, λαβὼν βίκον ὑελοῦν, χάλασον τὰ ὄντα ἐν τῷ ἄμβικι ἐν αὐτῷ, καὶ πωμάσας τὸν βίκον ὄστρακον γεγανωμένον ἰσόμετρον τὸ χεῖλος τῷ βίκῳ, περιφίμου ἐν ἀσ‐ φαλείᾳ οἵᾳ βούλει, μάλιστα δὲ πυριμάχῳ πηλῷ τὸ ἄγγος περιχρίων· καὶ ἔασον τοῦτο ἐν βολβίτοις καμίνου ἡμέρας μαʹ, ἵνα, σήψεως γενομέ‐ | |
| 20 | νης, ἐξομοιωθῇ τῷ βάπτοντι τὸ βαπτόμενον, καὶ κρατήσῃ ἡ φύσις τὴν φύσιν· οὕτως γὰρ τὰ θειώδη ὑπὸ τῶν θειωδῶν κρατοῦνται, καὶ τὰ ὑγρὰ ὑπὸ τῶν καταλλήλων ὑγρῶν. Καὶ μηκέτι φρόντιζε σταθμοῦ, μήτε νεαρὰ ὠὰ ἢ τοὺς κρόκους αὐτῶν, πλὴν τὰ ὑγρὰ μετὰ τῶν ξηρῶν, ὡς προγέγραπται, συλλειώσας, | |
| 25 | ἔγκρυβε ἐν τῷ βίκῳ. Καὶ μετὰ τὴν μαʹ ἡμέραν ἀποκάλυψον τὸν βίκον, καὶ εὑρήσεις ἐν αὐτῷ σύνθεμα ὁλοπράσινον, τουτέστιν εἰς ἰὸν μετατρα‐ | |
| πέν. Ὁ γὰρ ἰὸν ποιῶν οἶδεν τί ποιεῖ, καὶ ὁ μὴ ποιῶν 〈ἰὸν〉 οὐδὲν ποιεῖ. | 142 | |
2.143 | μετὰ δὲ τὴν μαʹ ἡμέραν ἄρον τὸν βίκον ἐκ τῆς θέρμης, καὶ ἔασον αὐτὸν ἡμέρας πέντε χωρὶς θέρμης ὁποίας οὖν· καὶ μετὰ τὰς πέντε ἡμέρας ἀνάσπα διὰ τῶν ἀμβίκων ἐπὶ πρισματοκαύστων ἀνθράκων τὸ θειότατον ὕδωρ, ὃ καὶ δεξάμενος οὐ χειρὶ, ἀλλά τινι ὑελίνῳ σκεύει, | |
| 5 | εἶτα λαβὼν ὕδωρ, βάλλε εἰς τὸν βίκον, ὡς προγέγραπται, καὶ ὄπτα ἡμέρας δύο ἢ τρεῖς· καὶ ἐξελὼν λείωσον, καὶ τίθει ἐν ἡλίῳ διὰ μύακος. Ἐπὰν δὲ πήξῃ ὥσπερ σαπώνιον, πυρώσας ἀργύρου 𐆄 αʹ, βάλε ἐκ τοῦ πηχθέντος ὕδατος, τουτέστιν τοῦ ξηρίου κεράτια δύο· καὶ ἔσται σοι χρυσός. Ἡ δὲ ποσότης πασῶν τῶν ἡμερῶν τῆς τέχνης εἰσὶν ἡμέραι | |
| 10 | ριʹ, καθὼς Ζώσιμος καὶ Χριστιανὸς καὶ Στέφανος ἔφασαν. Ἐγὼ δὲ ἐκ πάντων, ὡς ἡ μέλισσα, καλῶς ἀναλεξάμενος, καὶ ἐκ πολλῶν ἀνθέων στέφανον πλέξας, ἀνεθέμην τῷ δεσπότῃ μου· ἑξῆς σοι καὶ τὰ ἐργαλεῖα ὑποθήσομαι οἷά πέρ εἰσιν. Ἔρρωσθε ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ | |
| Ἰησοῦ. Ἀμήν. | 143 | |