|
TLG 4289 006 :: LEXICA SEGUERIANA :: Collectio verborum utilium e differentibus rhetoribus et sapientibus multis (= Συναγωγὴ λέξεων χρησίμων ἐκ διαφόρων σοφῶν τε καὶ ῥητόρων πολλῶν (=Σa) (e cod. Coislin. 347) (littera α tantum edita) LEXICA SEGUERIANA Lexicogr., vel Lexica Bekkeriana Collectio verborum utilium e differentibus rhetoribus et sapientibus multis (= Συναγωγὴ λέξεων χρησίμων ἐκ διαφόρων σοφῶν τε καὶ ῥητόρων πολλῶν (=Σa) (e cod. Coislin. 347) (littera α tantum edita) Citation: Page — (line) | ||
16a | Ἀγειοχώς: ἐνέγκας. Ἀγείρει: συνάγει. Ἀγελαῖος: ἰδιώτης. ἢ ὁ ἐν ἀγέλῃ διάγων. | |
| 5 | Ἀγεννῶς: ἀνάνδρως. Ἀγέραστος: ἄτιμος. Ἀγερωχία: ὑπερηφανία. Ἀγέρωχος: ἔντιμος. ἀνδρεῖος. Ἄγετε: τὸ ἡγεῖσθε καὶ οἴεσθε. | |
|---|---|---|
| 10 | Ἄγευστοι: ἄπειροι. | |
16b | Ἀγήνωρ: ὁ ἄγαν ἀνδρεῖος. ἢ ὁ ἀγαστὸς ἐν ἀνδρείᾳ. σημαίνει δὲ καὶ τὸν ὑπερήφανον. ἔστι δὲ κύριον. Ἄγη: θαῦμα. χαρά. ἀπιστία. ζῆλος. παρ’ Ἡροδότῳ βασκανία. παρ’ Ὁμήρῳ ἔκπληξις. πληγή. | |
| 5 | θραῦσις. κλάσις. ἀπώλεια. ἔνιοι ἱέρεια. | |
| 8 | Ἄγημα: τὸ προϊὸν τοῦ βασιλέως τάγμα ἐλεφάντων καὶ ἵππων καὶ πεζῶν, οἱ δὲ τὸ ἄριστον τῆς | |
| 10 | Μακεδονικῆς συντάξεως. | |
17a | Ἀγήρω: τὰ μὴ γηρῶντα. Ἁγιάσαι: καρπῶσαι. καῦσαι ἁγίως. | |
| 4 | Ἁγιάσατε: προευτρεπίσατε. κηρύξατε. | |
| 6 | Ἁγιστείας: ἁγιωσύνης. καθαρότητος. λατρείας. | |
| 8 | Ἁγιστεύειν: ἁγιάζειν. καὶ Ἁγιασθέντων: ἀφιε‐ ρωθέντων. | |
| 10 | Ἁγιστεύσαντες: τὰ τῆς θυσίας ἐπιτελέσαντες. | |
| 12 | Ἀγκαλίδα: μερίδα. Ἀγκύλια: οἱ κρίκοι τῶν ἁλύσεων. | |
| 15 | Ἀγκυλομῆται: σκολιόβουλοι. | |
| 17 | Ἀγκύλον: καμπύλον. ἐπικαμπές. | |
| 19 | Ἀγκυλόχειλος: σκολιόχειλος. | |
| 21 | Ἀγλαΐα: λαμπρότης. Ἀγλαΐαις: λαμπρότησιν. Ἀγλαόκοιτος: πάνυ τίμιος. Ἀγλαότιμον: λαμπρόν. τετιμημένον. | |
| 26 | Ἄγμασι: κλάσμασι. τροπαῖς. | |
| Ἁγνεία: καθαρότης. | ||
17b | Ἄγνυται: κλᾶται. Ἀγνωμόνως: ἀνοήτως ἢ ἀχαρίστως. λέγονται δὲ παρὰ Πλάτωνι Ἀγνώμονες οἱ ἀμαθεῖς. | |
| 5 | Ἀγνῶτας: μὴ ἐπιγιγνωσκομένους. Ἀνακράτως ἐλαυνόμενα: Ξενοφῶν ἀντὶ τοῦ πάνυ ἐλαύ[νοντα]. Ἀγλευκέστερον: ἀντὶ τοῦ ἀηδέστερον. Ξενοφῶν Ἱέρωνι. | |
| 10 | Ἀγομένων τῶν ἡμετέρων: ἀντὶ τοῦ ἁρπαζο‐ μένων καὶ ληστευομένων. Ἀγοραίαν: τὴν δίκην. τὴν δικαιολογίαν. | |
| 14 | Ἀγοράζειν: τὸ ἐν ἀγορᾷ διατρίβειν. | |
| 16 | Ἀγοραῖοι: οἱ ἐν ἀγορᾷ ἀναστρεφόμενοι. | |
| 18 | Ἀγορανομίας: λογιστείας. εἴρηται δὲ ἐπὶ τῶν ἐπισκοπούντων τὰ τῶν πόλεων ὤνια. | |
| 21 | Ἀγορήν: ἐκκλησίαν. | |
| 23 | Ἀγορηταί: σύμβουλοι. φρόνιμοι. | |
| 25 | Ἄγος: μίασμα. ἢ ἀγκών. | |
| 27 | Ἀγός: ἡγεμών. | |
18a | Ἄγραυλοι: οἱ ἐν ἀγρῷ διανυκτερεύοντες ἢ αὐλι‐ ζόμενοι. | |
| 4 | Ἀγύρτης: ἐπαίτης. φιλοκέρδης. | |
| 6 | Ἄγραφα: ἀδοκίμαστα οἱονεὶ ὑπὲρ ὧν νόμος οὐ γέγραπται. Ἀγωνιῶ: κινδυνεύω. *** | |
| 10 | Ἀκράτιστα: ἔμβρωμα. Ἄκριτα: ἀχώριστα. Ἀκριτόμυθος: πολυλόγος. ἀδιακρίτους ἔχων τοὺς λόγους. Ἀκριτόφυλλον: σύμφυτον πολλοῖς δένδροις ὥστε | |
| 15 | μὴ διακρῖναι αὐτῶν τὰ φύλλα ἃ φέρει. | |
| 17 | Ἀκροβολίζεται: τὰ ἄκρα τοῦ σώματος. Ἀκροβολισμός: ἐρεθισμός. | |
| 20 | Ἀκροβόλοι: ἀκοντισναί. τοξόται. Ἀκρόδρυα: καρποὶ δενδρικοί. | |
| 23 | Ἀκροθίνια: τὰς τῶν ἐνιαυσιαίων καρπῶν ἀπαρ‐ | |
| χάς, ἀκροθίνια δὲ κυρίως καλεῖσθαι τὰς ἀπαρ‐ | ||
18b | χάς, ἃς ἀνατιθέασιν οἱ ἐξ ἐμπορίας παρὰ τὸ ἀπὸ τοῦ θῖνος, τουτέστιν τοῦ αἰγιαλοῦ σεσῶσθαι αὐτά. ἄλλοι δὲ τὰ ἀπὸ τῶν πολέμων παρὰ τὸ σίνεσθαι ἐν τῷ πολέμῳ πολλοὺς τουτέστι βλά‐ | |
| 5 | πτεσθαι. ἢ τὰ ἄκρα τῶν σωρῶν. | |
| 7 | Ἀκρόκομοι: μετρίως κομῶντες ἢ λίαν. ἢ τὰ ἄκρα τῆς κεφαλῆς κομῶντες. Ἀκροπόλεσιν: ἀκρωρείας. | |
| 11 | Ἀκροσφαλεῖς: ἀκροσφαλισμένους. Ἀκρότομος: ἄκληρος. ὑψηλός. | |
| 14 | Ἀκρώρεια: ἐξοχή. κορυφή. εἰς τρία γὰρ διῄρητο | |
| 15 | τὸ ὄρος· εἰς ἀκρώρειαν, εἰς ὑπώρειαν, εἰς τέρμα. ἀκρώρεια μέν ἐστιν ἡ κορυφή, ὑπώρεια δὲ τὰ πλευρὰ τοῦ ὄρους, τέρμα δὲ τὰ τελευταῖα. | |
| 19 | Ἀκτή: αἰγιαλὸς παραθαλάσσιος. | |
| 21 | Ἀκύμων: μὴ γεννῶσα ὡς ἐγκύμων ἡ συνειληφυῖα. | |
| 23 | Ἅλα: θάλασσαν. | |
| Ἀλάβαστρον: ἄγγος μύρου μὴ ἔχον λαβάς, λίθι‐ | ||
19a | νος ἢ ψήφινος μυροθήκη. | |
| 3 | Ἀλαζών: ὑπερήφανος. | |
| 5 | Ἀλαλαγμός: ἐπινίκιος ὕμνος. | |
| 7 | Ἀλαλητόν: θόρυβον. Ἀλαπάξαι: πορθῆσαι. κενῶσαι. ὁμαλίσαι. | |
| 10 | Ἀλάστωρ: φονικὸς δαίμων τιμωρῶν καὶ ἀνελ‐ πιστὰ ποιῶν. Ἀλᾶται: πλανᾶται. ῥέμβεται. | |
| 14 | Ἄλγεα: κακά. λυπηρά. | |
| 15 | Ἀλέα: θέρμη. ἔλλαμψις. Ἀλεεινός: θερινός. θερμός. | |
| 18 | Ἀλεῖπται: Ἁλεῖται: πηδήσει. | |
| 20 | Ἀλείφατι: ἐλαίῳ. ἢ ἑτέρῳ ἀλείμματι. Ἀλείψας: διεγείρας· ἀπὸ μεταφορᾶς τῶν ἀθλη‐ τῶν. | |
| Ἀλέξειν: ἀποτρέπειν. | ||
19b | Ἀλεξιτῆρα: βοηθόν. Ἀλεξήσοντα: βοηθήσοντα. Ἀλεξίκακον: κακίας καθαρτικὸν καὶ θεραπευτι‐ κόν. | |
| 5 | Ἄληπτος: ἀκατάγνωστος. | |
| 7 | Ἀλήτης: ἁμαρτωλός. πλανητής. Ἀλητεύω: πλανητεύω. | |
| 10 | Ἀλία: πορεία. Ἁλιάδας: μικρὰ σκαφείδια. | |
| 13 | Ἀλίβας: ὁ νεκρός. ἢ ποταμὸς ἐν Ἅιδου λέ‐ γεται· ἢ Ἀλίβας καὶ τὸ ὄξος ἀπὸ τοῦ λίβεσθαι | |
| 15 | θεοῖς. Ἀλίμων: βοτάνη δενδροειδὴς παρὰ θάλασσαν. | |
| 18 | Ἁλίπεδον: ὁμαλὸν ἔδαφος παρὰ τῇ θαλάσσῃ. | |
| 20 | Ἁλίπλοα: ἐν θαλάσσῃ πλέοντα. | |
| 22 | Ἁλιῤῥόθιον: κῦμα θαλάσσης. | |
| *** | ||
20a | Ἀμαρυγή: λαμπηδών. Ἀμαρυγάς: ὄψεις. οἱ δὲ ἀκτῖνας ὄψεως. | |
| 4 | Ἀμάρυγμα: φόρημα. εἴδωλον. κίνησιν. λαμπη‐ | |
| 5 | δόνα. Ἁμαξιτόν: ὁδὸν δημοσίαν. | |
| 8 | Ἀμαυρά: σκοτεινά. ὅθεν καὶ ἀμαυρὸν τὸ μὴ διαφανές. | |
| 11 | Ἄμαχον: δυσκαταμάχητον. Πίνδαρος· ἄμαχον δὲ κρύψαι τὸ συγγενὲς ἦθος. Ἀμβλίσκουσιν: ἀποβάλλουσιν. | |
| 15 | Ἀμβλύς: ὁ μὴ ὀξύς. ἢ σκοτεινός. Ἀμβλυώττει: τυφλώττει. | |
| 18 | Ἀμβλωθρίδια: ἐκτρώματα τὰ ἐξημβλωμένα. ἔμ‐ βρυα. | |
| 21 | Ἀμβρόσιον: θεῖον. ἀθάνατον. θαυμαστόν. | |
| 23 | Ἄμβροτα: θεῖα. ἄφθαρτα. | |
20b | Ἀμείβεσθαι: ἀποκρίνεσθαι. | |
| 3 | Ἀμείβων: ἀλλάσσων. Ἀμειδές: στυγνόν. σκυθρωπόν. | |
| 5 | Ἀμείλικτος: ἀπάνθρωπος. Ἀμείλικτον: ἀπηνές. Ἀμείλιχος: σκληρός. ἀκολάκευτος. | |
| 9 | Ἀμειψόμεθα: ἀνταποδώσομεν. | |
| 10 | Ἀμέλει: τοιγαροῦν. Ἀμελητί: ἀνυπερθέτως. ταχέως. Ἀμεταποίητον: ἀμετάθετον. Ἀμεταστρεπτί: ἀμελητί. μὴ ἐπιστρεφομένως. | |
| 15 | Ἀμηγέπη: ὁπωσδήποτε. καθ’ ὁτιοῦν. λέγεται δὲ καὶ Ἀμωσγέπως καὶ Ἀμόθεν καὶ ἀμουγέπου καὶ Ἀμοιγέποι καὶ Ἀμωσγέποι. | |
| 19 | Ἀμήρυτον: πολὺ ἐκτεταμένον. ἀτέλεστον τουτέστι | |
| 20 | διηνεκῶς ἐπιμένον. ἀπέραντον. | |
| 22 | Ἀμήσαντες: ἀντὶ τοῦ μὴ ἀποτεμόντες. | |
| Ἀμητῆρες: θερισταί. | ||
21a | Ἀμητός: αὐτὰ τὰ τεθερισμένα ὀξυτόνως, προ‐ παροξυτόνως δὲ ὁ καιρὸς τοῦ θερισμοῦ ὡς καὶ τρύγητος ὁ καιρὸς τοῦ τρυγᾶν. | |
| 5 | Ἀμηχανία: ἀπορία. Ἀμήχανον: ὑπὲρ λόγον. | |
| 8 | Ἀμίδας: τὰ ὑπηρέσια. Ἁμίλλα: ἀνταγώνισμα· φιλονεικία. ἐξίσωσις. | |
| 11 | Ἅμματα: δεσμά. Ἀμογητί: ἀκόπως. Ἀμοιβαδόν: ἐξαιφνῆς. ἐφεξῆς. Ἀμοιβαία: ἔκτισις. ἀνταπόδοσις. ἢ ἐκ διαδοχῆς | |
| 15 | ὁμοία. Ἀμοιβή: ἀνταπόδοσις. Ἀμοιρῆσαι: ἀποτυχεῖν. Ἀμόργινα: ἀπὸ Ἀμόργου. Ἄμουσα: ἀτερπῆ. ἀηδῆ. ἀπαίδευτα. | |
| 21 | Ἀμπεχόμενος: περιβαλλόμενος. Ἀμπεχόνη· ἀμφίον. ἱμάτιον. | |
| 24 | Ἀμπεχόνιον: λεπτὸν ἱμάτιον. πάλλιον. | |
| 26 | Ἀμπλακίας: ἁμαρτίας. | |
| Ἄμπυκας: χαλινούς. | ||
21b | Ἄμπυξ: δεσμὸς τριχῶν. ἢ κόσμος τῆς κεφαλῆς. | |
| 3 | Ἄμπωτις: ξηρασία. ἢ πλημμύρα. Ἀμυδρά: ἀφανῆ. σκοτεινά. | |
| 5 | Ἀμυδρῶς: σκοτεινῶς. λεπτῶς. ἀσαφῶς. | |
| 7 | Ἀμύητος: ἄπειρος. ἀτέλεστος. | |
| 9 | Ἀμύμων: ἄψογος. ἄμεμπτος. | |
| 11 | Ἀμύντωρ: βοηθός. | |
| 13 | Ἄμυξις: σπάραξις. Ἀμύσσει: ξέει. σπαράσσει. | |
| 15 | Ἀμυχή: ἐπιπόλαιον ἕλκος. Ἀμφ’ αὐτούς: περὶ αὐτούς. Ἄμφηκες: ἀμφοτέρωθεν ἠκονημένον. | |
| 19 | Ἀμφηρεφές: ἀμφοτέρωθεν ἐστεγασμένον. ἢ κα‐ | |
| 20 | τάσκιον. Ἀμφήριστον: ἄνισον. ἀμφίβολον. | |
| 23 | Ἀμφί: περί. ἐξ ἑκατέρου μέρους. Ἀμφίβιον: ἐν ἀμφοτέραις δυνάμενον βιοῦν, θα‐ | |
| 25 | λάσσῃ καὶ γῇ. Ἀμφίβολοι: πανταχόθεν βαλλόμενοι. ἢ ἀπορού‐ | |
| μενοι. διαφόροις συνεχόμενοι λογισμοῖς ἀγνοίᾳ | ||
22a | τοῦ αἱρετοῦ καὶ εἴτε τοῦτο εἴτε ἐκεῖνο ποιήσου‐ σιν. Ἀμφιγνοεῖ: ἀμφιβάλλει. Ἀμφιγυίοισιν: τοῖς ἐξ ἑκατέρου μέρους πλῆξαι | |
| 5 | ἢ γυιῶσαι δυναμένοις. | |
| 7 | Ἀμφίδεα: ψέλλια. Ἀμφιδεές: περιδεές. Ἀμφιθαλής: ἑκατέρωθεν θάλλων. | |
| 11 | Ἀμφίθετον: κατὰ πᾶν μέρος αὐτῆς τιθεμένην, ἀπύθμενον. Ἀμφίκρημνος: περίκρημνος. ἢ βραχυτάτη. Ἀμφιλαφές: κατάσκιον. ἀμφοτέρωθεν βοηθού‐ | |
| 15 | μενον. Ἀμφιλάφεια: ἀμφοτέρωθεν βοήθεια. Ἀμφιλαφής: μεγάλη οἷον ἀμφιλαβής, ὅτι ἀμφο‐ τέραις χερσὶ λαμβάνεσθαι αὐτῆς ἐστιν. Ἀμφιμάτορας: ἀμφοτέρους τοὺς γονεῖς ἔχοντας. | |
| 21 | Ἀμφιματῶσαι: ἀποδῦσαι. Ἄμφιον: ἱμάτιον. ἔνδυμα. Ἀμφίπολος: θεράπαινα. | |
| 25 | Ἀμφιρύτη: περιῤῥεομένη κύκλῳ. | |
| 27 | Ἀμφισβητεῖν: μὴ συμφωνεῖν ἀλλ’ οἷον χωρὶς | |
| βαίνειν καὶ ἀμφιβάλλειν. | ||
22b | Ἀμφίταποι: τάπητες ἀμφίμαλλοι. | |
| 3 | Ἀμφιστεφέες: πάντοθεν πλήρης. περιπεπλεγ‐ μέναι ἀλλήλαις. | |
| 5 | Ἀμφὶ τὸ λυκόφως: περὶ τὴν αὐγήν. Ἀμφιτρυγῆ: κατεῤῥωγότα. Ἀμφιφορεῖα: ἀγγεῖα. | |
| 9 | Ἀμφιφορεῦσιν: κεραμίοις ἀμφορεῦσιν. | |
| 11 | Ἀμφίχυτον: περικεχωσμένον. Ἄμφοδον: δίοδον. ῥύμην. | |
| 14 | Ἀμφορεαφόρους: τοὺς μισθίους τοὺς τὰ κερά‐ | |
| 15 | μια φέροντας. Ἀμφορεῖς: κέραμοι. Ἀμφορεύς: ἄγγειον. μέτρον κεράμιον. Ἄμφω τὼ χεῖρε: ἀμφοτέρας τὰς χεῖρας. | |
| 20 | Ἀμώμενοι: θερίζοντες. Ἀμωσγέπως: ὁπωσδήποτε. ἐν γέ τινι. καθ’ ὅν‐ τινα οὖν τρόπον. Ἀμῶσιν: θερίζωσιν. Ἀναβιώσκεσθαι: ἀναζῆν. | |
| 26 | Ἀνάγνωσις: ἀναγνώρισις ἢ ἀνάπεισις. | |
| 28 | Ἀναβοθρεύουσιν: ἀναμοχλεύουσιν. | |
23a | Ἀναβράσσουσιν: ἀναδιδοῦσιν. Ἀναγραπτόν: τὸ ἀναγεγραμμένον ἤ τὸ φα[νερῶς γεγραμμένον ἢ τὸ πᾶσιν ἐγνωσμένον cum folio sequenti perierunt.] | |
| 5 | *** | |
| 7 | Ἀνομβροῦσαι: ἀναβλύζουσαι. Ἀν’ ὅμιλον: κατὰ τὸ πλῆθος. Ἀνοργίας: ἀμυησίας· ὄργια γὰρ τὰ μυστήρια. | |
| 11 | Ἀνοργιάστοις: τῶν μυστηρίων ἀπείροις. Ἀνόσιον: βέβηλον. ἀνίερον. ἄθυτον. | |
| 14 | Ἀντανάκλασιν: κατὰ ἀνάκλασιν ἀπό τινος μετα‐ | |
| 15 | γομένη. γίνεται δὲ τοῦτο ἐπὶ φωνῆς, ὅταν ἀντηχῇ, καὶ ἐπὶ φωτὸς ἡλιακοῦ, ὅταν λείῳ τινὶ ἢ λαμ‐ προτάτῳ ὕδατι προσπέσοι. | |
| 19 | Ἀντεξάγειν: | |
| 20 | Ἀντε Ἀντερεῖ: Ἀντετόρησεν: εἰς τὸ ἐναντίον ἦλθε τιτρώσκων. | |
| 24 | Ἀντεφέροντο: ἠναντιοῦντο. | |
| 26 | Ἀντεφιλοτιμοῦντο: ἀντὶ τοῦ ἡμιλλῶντο καὶ ἤριζον καὶ ἀντηγωνίζοντο. τοῦτο δὲ τὸ ἀντιφιλο‐ τιμεῖσθαι πρώτης ἐστὶ συζυγίας τῶν περισπω‐ | |
| μένων καὶ μόνον. ἔστι δέ τινα ῥήματα, ἃ δύο | ||
23b | συζυγιῶν εὑρέθη, οἷον σκηνῶ σκηνᾷς καὶ σκηνοῖς, ἀτμολῶ ἀτμολεῖς καὶ ἀτμολοῖς. Ἀντεχόμενος: ἀντιλαμβανόμενος. Ἀντιάζει: ἐναντιοῦται. | |
| 5 | Ἀντιάνειραι: ἴσανδροι. Ἀντιβολῆσαι: ἀπαντῆσαι. μετασχεῖν. | |
| 8 | Ἀντιδιαστέλλεται: ἀντιδιΐστησιν. | |
| 10 | Ἀντικρύ: κατέναντι. ἐξ ἐναντίας. | |
| 12 | Ἀντικρύς: διόλου ἢ παντελῶς ἢ φανερῶς. | |
| 14 | Ἀντιπαρεξάγειν: ἀντιτάσσειν. | |
| 15 | Ἀντιπεπονθότως: ἀντικειμένως. ἐναντίως. | |
| 17 | Ἀντιπροκλήσεις: ἀντιλογίας. ἀντεγκλήματα. | |
| 19 | Ἀντίῤῥοπον: ἰσόῤῥοπον. | |
| 20 | Ἀντιτορήσας: διατρήσας. τοιχωρυχήσας. | |
| 22 | Ἀντιτυπῆσαι: ἀντιπαθῆσαι. Ἀντιτυπία: ἐναντίωσις. σκληρότης. λαμβάνεται δὲ καὶ ἐπὶ ὁμοιότητος. | |
| 25 | Ἀντιφερίζειν: ἐξισοῦσθαι. | |
| 27 | Ἀντιφέρονται: ἐναντιοῦνται. | |
| 29 | Ἀντιφιλοτιμεῖ: ἀντιθεραπεύει. | |
24a | Ἀντόμενοι: συμβάλλοντες. | |
| 3 | Ἄντρα νύχια: σκοτεινὰ σπήλαια. Ἀντρώδη: σπηλαιώδη. | |
| 5 | Ἄντυγες: περιφέρειαι. Ἄντυξ: περιφέρεια τοῦ ἅρματος. | |
| 8 | Ἀντωπεῖ: ἀντοφθαλμεῖ. Ἀνυπαίτιος: ἀναίτιος. | |
| 10 | Ἀνυπόβλητον: προῦχον. | |
| 12 | Ἀνύποιστον: ἀβάστακτον. Ἀνῳκισμένος: ἐν τοῖς ἀνωτάτω γεννηθείς. | |
| 15 | Ἀνῴμωξεν: ἐστέναξεν. Ἄνω καὶ κάτω: Ἀνώνητον: ἀνωφελές. Ἀξιάγαστος: ἀξιοθαύμαστος. ἀξιόχρεως. | |
| 20 | Ἀξιέραστον: ἄξιον ἐρασμοῦ. ἐπέραστον. | |
| 22 | Ἀξιόχρεως: ἱκανός. ἐχέγγυος. ἀξιόπιστος. | |
| 24 | Ἀξύλῳ: πολυξύλῳ. | |
| 25 | Ἀοιδή: ᾠδή. | |
24b | Ἀοίδιμος: ὑμνητός. Ἀοιδός: ποιητής. Ἀολλεῖ: ποιεῖ. συνάγει. | |
| 5 | Ἀολλίσασα: ἀθροίσασα. Ἄορι: τῷ ξίφει. | |
| 8 | Ἄπαγε: παῦσαι. μὴ γένοιτο. Ἀπαγορεύει: ἀποτρέπεται. ἀρνεῖται. | |
| 11 | Ἀπαγωγάς: αἰχμαλωσίας. | |
| 13 | Ἀπαγωγή: μήνυσις ἔγγραφος διδομένη τῷ ἄρχοντι περὶ τοῦ δεῖν ἀπαχθῆναι τὸν ὁ δεῖνα. | |
| 15 | Ἀπᾷδον: οὐ συνᾷδον. Ἀπαιδότριβοι: ἀγύμναστοι. Ἀπαιόλημα: ἀπάτημα. Ἀπαίροντες: μεθιστάμενοι Ἀπαίσιον: βλάσφημον. ἀσύμβουλον. | |
| 20 | Ἀπαιωρούμενον: κρεμάμενον. Ἀπάλαμνος: ἄπειρος. Ἀπαλεξῆσαι: κωλῦσαι. Ἀπαλέξοντες: κωλύσοντες. | |
| Ἀπαμβλύνει: ἐκκαθαίρει σκότους καὶ ἀλλοιώσεως. | ||
25a | Ἀπαμυνεῖ: ἀποστρέψει. Ἀπαμφιέσαντες: ἐκδύσαντες. Ἀμπαμφίσκων: ἀποκαλύπτων. Ἀπανάστασις: ἀποικία. μετάστασις. | |
| 6 | Ἅπαξ: Ἁπαξαπλῶς: Ἀπαράκτητος: ἀσύγκριτος. ἀνόμοιος. | |
| 10 | Ἀπαραπόδιστα: ἀπλανῆ. | |
| 12 | Ἀπαραποίητον: ἄπλαστον. | |
| 14 | Ἀπάρσιμον: ἀσινές. | |
| 15 | Ἀπαρτίαν: ἀποσκευήν. τέλος ἀπαρτισμοῦ. | |
| 17 | Ἀπάρχου: ἀρχὴν βάλλε, ἢ ἀπαρχὰς πρόσφερε. | |
| 19 | Ἀπαστία: ἀτροφία. | |
| 20 | Ἄπαστος: ἄγευστος οἷον ἄμαστος ἀμάσητος. | |
| 22 | Ἀπάτηλος: ἀπατητικός. Ἀπαυδῶ: ἀπαγορεύω. ἀπολέγομαι. Ἀπαυθαδιάζοντας: μεγαλοφρονοῦντας. | |
| 26 | Ἀπαυτοματισθεῖσα: οὐκ ἀφ’ ἑαυτῆς τελειω‐ θεῖσα. | |
| Ἀπαυτομολῆσαι: ἀναφωρῆσαι. | ||
25b | Ἀπαυχενίζειν: ἀφηνιᾶν. ἀτακτεῖν. | |
| 3 | Ἀπαχθῆναι: ἀπενεχθῆναι. ἀναιρεθῆναι. | |
| 5 | Ἀπεβίω: ἀπέθανεν. Ἀπέδοτο: ἐκδέδωκεν. παρέδωκεν. | |
| 8 | Ἀπέδοσθε: ἀπημπολήσατε. | |
| 10 | Ἀπεθέρισεν: ἀπέκειρεν. Ἀπεικός: ἄτοπον. ἀπρεπές. Ἀπειλῶν: καυχώμενος. Ἀπείργων: κωλύων. Ἀπειρέσια: ἄπειρα τῷ πλήθει. | |
| 16 | Ἀπείρηκα: κέκμηκα. Ἀπειρήκη: ἀπειρήκειν καὶ ἀπηγορεύθην· ἔστι γὰρ ἀπρόσωπον. Ἄπεισιν: ἀπέρχεται. | |
| 20 | Ἀπεκομίσθη: ἀπηνέχθη. Ἀπεκρίθη: ἀφωρίσθη. Ἀπέλεθρον: πολλήν. ἀμέτρητον. | |
| 24 | Ἀπελυμαίνοντο: ἀπεκαθαίροντο. | |
| 26 | Ἀπεμόρξατο: ἀπεψήσατο. ἐδάκρυσεν. | |
| 28 | Ἀπεμπολή: ἀπόστασις ἢ μετὰ ἀπάτης πρᾶσις | |
| καὶ ἐμπορία. | ||
26a | Ἀπεμπολήσας: πεπρακώς. ἀποκτησάμενος. | |
| 3 | Ἀπεμφαίνει: ἀπείρηκεν. Ἀπενεγκάμενος: κτησάμενος. | |
| 5 | Ἀπεξεσμένον: ἠκριβωμένον. | |
| 7 | Ἀπεοικός: ἀπρεπές. Ἀπέραντον: ἄπειρον. Ἀπεῤῥάπισεν: ἀπεφίμωσεν. ἐπεστόμισεν. | |
| 11 | Ἀπερίβλεπτον: ἀνυπονόητον. Ἀπερίγραπτον: ἀπεριόριστον. Ἀπερίγραπτοι: ἀπερίσκοποι. Ἀπερισάλπιγκτοι: ἀπεριήχητοι. ἀκατήχητοι. | |
| 16 | Ἀπεῤῥωγότες: κατεσχισμένοι ἢ ἀπεσχισμένοι. Ἀπέσβη: ἐσβέσθη ἢ ἐπαύσατο. Ἀπεσείσατο: ἀπέβαλεν. Ἀπεσκέδασεν: διεσκόρπισεν. | |
| 20 | Ἀπέσσυα: ἐξέλιπεν. | |
| 22 | Ἀπεσκευάζετο: Ἀπεσκληκώς: ἀναισθήτως ἔχων καὶ ἀπεσκληρυμ‐ μένως. | |
| 25 | Ἀπεστομάτισαν: ἀπεφθέγξαντο. | |
| 27 | Ἀπεσφακέλισεν: οἱ μὲν γραμματικοὶ ἐσάπη, | |
26b | ἀπεσφενδόνησεν. | |
| 3 | Ἀπέσφηλεν: ἀποτυχεῖν ἐποίησεν. | |
| 5 | Ἀπεσχεδιάζετο: ἡτοιμάζετο. Ἀπεσχοίνισεν: ἀπεχώρισεν. Ἀπεσχοινισμένον: ἀπεστερημένον. ἀποκεκλει‐ σμένον. Ἀπετείχιζον: ἀπεχώριζον. ἀπεκώλυον. | |
| 11 | Ἀπετίννυον: ἀπεδίδουν. | |
| 13 | Ἀπέτισα: ἀπέδωκα. Ἀπευθύνει: κολάζει. | |
| 16 | Ἀπευκτόν: μισητόν. Ἀπεχθάνοντο: ἐμισοῦντο. Ἀπέχθεια: μῖσος. Ἀπεχθής: ἐχθρός. μισητός. | |
| 20 | Ἀπεχρήσατο: ἀπέκτεινεν. Ἀπέχρησεν: ἐξήρκεσεν. Ἀπεωρούμενον: κρεμάμενον. Ἀπεώσατο: ἀπετινάξατο. Ἀπεωσμένον: | |
| 25 | Ἀπέωστο: ἐπορθεῖτο. | |
| Ἀπηλγηκότες: ἀποκαμόντες. ἀναισθήτως. | ||
27a | Ἀπηλλάγησαν: ἐτελεύτησαν. Ἀπήμαντον: ἀβλαβές. | |
| 4 | Ἀπήμονα: ἀβλαβῆ. | |
| 5 | Ἀπηνέμους: μὴ ἔχοντας ἀνέμους. Ἀπηρείσατο: ἀπετινάξατο. ἔπηξεν ἀπέθετο. | |
| 8 | Ἀπηρτημένος: ἀπαιωρουμένος. Ἀπηχές: ψευδές. δύσφορον. ἀηδές. | |
| 10 | Ἀπηχημένον: ἀπόβλητον. ξένον τοῦ κατὰ πάν‐ των ἤχους. Ἀπήχθετο: ἐμισεῖτο. Ἀπηχθημένον: ἀπόβλητον. Ἀπηχθισμένον: βεβαρημένον. | |
| 15 | Ἀπίθανον: ἄπιστον. Ἄπιθι: ἄπελθε. ἀναχώρει. Ἄπλαστος: ἀληθινός. ἄδολος. | |
| 19 | Ἄπλετον: ἄπειρον. | |
| 20 | Ἁπλοΐδας: ἁπλᾶς χλανίδας. Ἄπλοοι: ἀδύνατοι πλέειν. Ἄπλωτον: ἄπλευστον. Ἄπο: πόῤῥω. μακράν. Ἀπόβλεπτον: ἔνδοξον. | |
| 26 | [Ἀποβάθρα: ἀπὸ τῆς νεὼς κλίμαξ καὶ οὐδετέρως | |
| καὶ ἀποβατήρια]. | ||
27b | Ἀποβλύζων: ἀναβάλλων. Ἀποβουκολήσας: ἐξαπατήσας. | |
| 4 | Ἀποβύσαντες: ἀποκλείσαντες. | |
| 5 | Ἀπογραφή: ἀρίθμησις. Ἀποδάσσομαι: ἀπομερίσομαι. Ἀποδειροτομεῖ: ἀποκόπτει τοὺς αὐχένας. | |
| 9 | [Ἀποδέκτης: ἀρχὴ Ἀθήνησιν τῶν τὰ χρήματα | |
| 10 | ἀποδεχομένων τὰ δημόσια]. Ἀποδεόντων: ἀπολειπομένων. [Ἀποδεδιητημένη: δίκη ἧς ἀπέλυσαν οἱ διαι‐ τηταὶ τὸν ἐγκαλούμενον, ἡ δ’ ἐναντία Καταδε‐ διητημένη]. | |
| 15 | Ἀποστασίου δίκη: ἡ κατὰ τῶν ἀπελευθέρων ὅταν ἀποστῶσι τῶν ἐλευθερωσάντων. Ἀποδιοπομπεῖσθαι: πρὸς τὸν προτρόπαιον Δία ἀποπέμπεσθαι οἱονεὶ καθαίρεσθαι ἢ ἱλά‐ σκεσθαι. | |
| 20 | [Ἀποδικάσαι: ἀπολῦσαι δίκην]. Ἀπὸ δόξης: ἀπὸ εἰκασμοῦ. | |
| 23 | Ἀποδόσθαι: πωλῆσαι. Ἀποδράς: ἀποφυγών. | |
| 25 | Ἀποδυσπετεῖ: ἀποδύρεται. | |
| 27 | Ἀποξένοισιν: ἀπὸ τοῖς ξένοις. | |
28a | Ἀπόζων: ἀποπνέων. Ἀποθρώσκοντα: ἀποπηδῶντα. | |
| 4 | Ἀποθεσπίσαι: δογματίσαι. ἐκθέσθαι. εἰπεῖν. | |
| 6 | Ἀποθύμια: λυπηρά. τὰ μὴ καταθύμια. | |
| 8 | [Ἀποινᾶν: τὸ χρηματίζεσθαι]. | |
| 10 | Ἄποινα: λύτρα. Ἀποίσετε: ἀπενέγκετε. Ἀποιχόμενα: παρερχόμενα. Ἀποκαραδοκία: προσδοκία. | |
| 15 | Ἀποκαρτερήσαντα: ἑαυτὸν λιμῷ ἢ ἀγχόνῃ τοῦ βίου ἐξαγαγόντα. Ἀποκόπους: | |
| 19 | Ἀποκαταλλάξαι: φιλοποιῆσαι. | |
| 21 | Ἀποκείλαντες: ἀποκλίναντες. Ἀποκήρυκτον: ἀλλότριον. Ἀποκλήρωσις: μέρος. Ἀποκναίει: διαφθείρει. ἀποκόπτει. ἀπολλύει. | |
| 25 | λυπεῖ. ὀδυνᾷ. | |
| 27 | Ἀπόκνιζε: ἀποσκάλλε. ἀποτίλλε. | |
| 29 | Ἀπόκριμα: κατάκριμα. | |
28b | Ἀποκρούεσθαι: ἀποβάλλεσθαι. | |
| 3 | Ἀποκυηθέν: τεχθέν. Ἀπόληγε: παύου. | |
| 5 | Ἀπολυμαίνεσθαι: ἀποκαθαίρεσθαι. | |
| 7 | Ἀπομάττεσθαι: ἀναλαβεῖν. μιμήσασθαι καὶ ἀποτυποῦν. Ἀπομηνίσας: ἀποχωρήσας δι’ ὀργήν. ἢ παυσά‐ | |
| 10 | μενος τῆς ὀργῆς. Ἀπόμισθος: ἄμισθος. Ἀπομορξάμενον: ἀποπαυσάμενον. | |
| 14 | Ἀπόν: ἀπρεπές. | |
| 15 | Ἀπόνασθαι: κατατρυφᾶν. ἢ ὠφελεῖσθαι. Ἀπόνατε: εὐεργετεῖτε. ὠφελεῖτε. Ἀπόνειμαι: ἀπόδος. Ἀπονηθήσεται: περιπραθήσεται. Ἀπονητί: ἀνιδρωτί. ἀκμητί. | |
| 20 | Ἀπόνοια: ἄνοια ὕβρις. Ἀπονοστήσει: ἐπανελεύσεται. | |
| 23 | Ἀπονοσφίζεσθαι: ἀποχωρίζεσθαι. | |
| 25 | Ἀποξύονται: ἀποτίθενται. Ἀποπερατοῦσαν: συμπληροῦσαν. Ἀποπεφασμένον: ἀπειρημένον. | |
| 29 | Ἀποπεφοίτηκεν: ἀπῆλθεν. | |
29a | Ἀποπληξία: μανία. ἄνοια. Ἀποπρεσβεύει: ἀπαγγέλλει πρεσβείαν. | |
| 4 | Ἄποπτον: ἀθεώρητον. ὑψηλότατον. | |
| 6 | Ἀπόῤῥητα: ἀκατάληπτα. ἀπόκρυφα. | |
| 8 | Ἀποῤῥοῆς: σταγόνος. Ἀποῤῥυῆς: ἀποῤῥύπτει. ἀπονίπτει. | |
| 11 | Ἀποῤῥῶγας: ἐξοχὰς ἀπεσχισμένας. | |
| 13 | Ἀποῤῥώξ: ἀπόσπασμα ὄρους. | |
| 15 | Ἀποσεμνύνει: γεραίρει. Ἀποσημήνασθαι: ἀφομοιοῦσθαι. Ἀπόσιτος: ἄσιτος. ἄτροφος. Ἀποσκευαζόμενος: ἀποβαλλόμενος. ἀποῤῥίπ‐ των. ἀπογυμνῶν. | |
| 20 | Ἀποσκευάζοντες: ἀποφέροντες. Ἀποσκιρτᾷ: ἀποπηδᾷ. Ἀποσκλαίη: ἀποθάνοι. Ἀποσκλῆναι: ἀποθανεῖν. | |
| 25 | Ἀπὸ σκοποῦ: μάτην. ἢ περιττῶς. ἢ ἐναντίως. | |
| 27 | Ἀποσκορακίζειν: ὑβρίζειν. εὐτελίζειν. ἐξορίζειν. διώκειν. | |
| Ἀποσκυθίσαι: κυρίως μὲν τὸ ἐπιτεμεῖν τὸ ἐπὶ | ||
29b | κεφαλὴν δέρμα. καταχρηστικῶς δὲ τὸ ἀποκεῖραι. Ἀποσοβεῖ: διώκει. | |
| 5 | Ἀποσπεύδοντας: Ἀποσπουδάζων: παυόμενος τῆς σπουδῆς. ἀμε‐ λῶν. [Ἀποστασίου δίκη: κατὰ τῶν ἐξελευθερω‐ θέντων.] | |
| 10 | Ἀποστήσωνται: οἷον σταθμῷ λάβωσιν ἴσον. | |
| 12 | [Ἀποστολεύς: ὁ παρασκευάζων πρὸς πλοῦν τοὺς ἀποστελλομένους.] Ἀποστολαί: ἀποπέμψεις. δῶρα. | |
| 16 | [Ἀπόστολος: στρατὸς κατὰ πλοῦν πεμπόμενος, ἰδίως δὲ ὁ ἄγγελος. h.] Ἀποστρακισθῆναι: ἐξορισθῆναι. ἐν ὀστράκοις γὰρ τὸ πρὶν ἐγράφοντο αἱ ἐξορίαι. | |
| 20 | Ἀποστυγοῦντες: μισοῦντες. | |
| 22 | Ἀποσχεδιάσας: ψευσάμενος. Ἀπόσχει: ἀποσχέσθαι ποιήσει. Ἀποσχῆναι: ἀπενεχθῆναι. | |
| 25 | Ἀποσχοινίσαντες: ἀποστερήσαντες. | |
| 27 | Ἀποταμιεύεται: ἀποκλείει. | |
| Ἀποταυρούμενος: θρασυνόμενος. | ||
30a | Ἀποτείνεται: ἐκτείνεται. φιλονεικεῖ. | |
| 3 | Ἀποτειχίζων: ἀποφράσσων. Ἀποτεμεῖται: ἀποχωρίσειεν. | |
| 5 | Ἀποτεύξασθαι: ἀποτυχεῖν. Ἀποτίμησιν: τέλος. ἢ φόρον. Ἀποτραχύνεται: θρασύνεται. Ἀποτρόπαιοι: φευκτοί. μισεῖσθαι ἄξιοι. | |
| 10 | Ἀποτροπίασμα: ἐξίλασμα ἀποτρέπον τὰ. [**] | |
| 12 | Ἀποτυμπάνισον: ἄνελε. ὅ ἐστιν φόνευσον. | |
| 14 | Ἀποφαίνει: φανεροποιεῖ. | |
| 15 | Ἀποφαντικός: σημαίνει κυρίως τὸν ἐκφαίνοντά τι νόημα, εἴτε διὰ καταφάσεως, εἴτε δι’ ἀποφά‐ σεως. σημαίνει δὲ ἰδικῶς καὶ τὸν μὴ συγκατατι‐ θέμενον. Ἀποφάσκει: ἀπαγορεύει. ἢ ἀποφαντικῶς λέγει τι. | |
| 21 | Ἀπόφημι: ἀποφαίνομαι. Ἀποφῆναι: ἀποδεῖξαι. Ἀποφθεγγόμενος: μαντευόμενος. | |
| 25 | Ἀποφοιβάζων: ἀποκαθαίρων. Ἀποφοιτᾶν: ἀποπηδᾶν. ἀναχωρεῖν. Ἀποχετεύονται: μεταφέρονται. | |
| 29 | Ἀπόχρη: ἐξαρκεῖ. | |
30b | Ἀποχρώντως: ἱκανῶς. Ἀποχρώσης: ἀρκούσης. Ἀποψώμενον: Ἀπριάτην: ἄνευ πράσεως. | |
| 6 | Ἀπρίξ: ὅλῃ δυνάμει. ἰσχυρῶς. ἀσφαλῶς. | |
| 9 | Ἀπροόπτως: ἀπροοράτως. ἀπροσδοκήτως. | |
| 11 | Ἀπρόσβλητον: γενναῖον, ᾧ οὐδεὶς δύναται προς‐ βαλεῖν. | |
| 14 | Ἀπροσδεής: μὴ χρῄζων. | |
| 16 | Ἀπρόσιτος: ἀπροσπέλαστος. | |
| 18 | Ἅπτεσθαι: λαμβάνεσθαι. Ἁπτόν: ψηλαφητόν. | |
| 20 | Ἅπτων: δεσμεύων. Ἄπυστα: ἀνήκουστα. | |
| 23 | Ἀπῳδόν: τὸ τῆς ὠδῆς ἀλλότριον. Ἄπωθεν: χωρίς. ἢ πόῤῥωθεν. | |
| 25 | Ἀπώμοτον: ἀπηγορευμένον. φευκτόν. | |
| 27 | Ἀπφά: ἀδελφή. Ἀπώναται: ὠφελεῖται. εὐεργετεῖται. | |
| Ἀπωνηθήσεται: περιπραθήσεται. | ||
31a | Ἀπωτέρω: πόῤῥω. Ἀπῴχοντο: ἀπεφέροντο. Ἀραῖς: κατάραις. Ἀράμενοι: ἐπάραντες. | |
| 5 | Ἀράξαι: συντρῖψαι. Ἄραρεν: κέκριται. Ἄραρον: ἥρμοσαν. Ἀραρώς: πάγιος ἢ βέβαιος. Ἀραρυῖαν: ἡρμοσμένην. | |
| 10 | Ἄρασθαι: ἀπενέγκασθαι. Ἀρασσόμενα: προσρηγνύμενα. προσκρουόμενα. | |
| 13 | Ἀρᾶται: εὔχεται. ἢ καταρᾶται. | |
| 15 | Ἀράττων: κρούων. Ἀργαλέως: χαλεπῶς. | |
| 18 | Ἀργιόδοντα: λευκόν. ἢ ὀξυόδοντα. | |
| 20 | Ἀργίποδες: ταχεῖς. ὀξύποδες. Ἀργυραμοιβόν: κολλεκτάριον. Ἀργυρογνώμων: δοκιμαστής. Ἀργυροδίνης: καλὰς δίνας ἔχων. δῖναι δὲ αἱ τῶν ὑδάτων συστροφαί. | |
| 25 | Ἄρσεων: βασταγμάτων. | |
| Ἀργυραμοιβός: ὁ τραπεζίτης. ὁ ἀργυροπράτης. | ||
31b | Ἄρται: ἐπικρέμαται. Ἄρτι: τὸ μέρος τοῦ παρεληλυθότος συνάπτον τῷ νῦν ἐναντίως ἔχον τῷ αὐτίκα. τοῦτο γὰρ κατὰ τὸ μέλλον συνάπτει τῷ νῦν. | |
| 6 | Ἄρτια: ἡρμοσμένα. τέλεια. ὑγιῆ. λέγεται δὲ καὶ ἄρμενα. Ἀρτιεπής: ἀπηρτισμένος ἐν τῷ λέγειν. | |
| 10 | Ἀρτιθαλῆ: νεόφυτα. Ἀρτίπους: ὑγιεῖς τοὺς πόδας ἔχων. | |
| 13 | Ἀρτίως: τελείως. ὑγιῶς. Ἀρτύειν: σκευάζειν. | |
| 15 | Ἀρτύναντες: παρασκευάσαντες. | |
| 17 | Ἄρυθμος: ἀδιατύπωτος. ἀκανόνητος. μὴ ἔχων ῥυθμόν. Ῥυθμὸς γὰρ ὁ τύπος. Ἀρυσάμενος: ἀντλήσας. | |
| 20 | Ἀρχαίως: ἀπραγμόνως. ἀπαρατηρήτως ἢ καὶ ἠλι‐ θίως. Ἀρχεῖα: ἔνθα οἱ δημόσιοι χάρται ἀπόκεινται. χαρτοφυλάκια. ἢ τὰ χωρία τῶν κριτῶν. ἢ αἱ ἀρχαί ὡς Ξενοφῶν ἐν ἱστοριῶν ηʹ. | |
| 26 | Ἀρχέτυπον: | |
32a | Ἀρχηγέτης: ἡγεμών. Ἀρωγή: βοήθεια. Ἀσαφές: ἀνόητον. ἄδηλον. Ἄσβεστος: ἀκατάπαυστος. | |
| 6 | Ἀσέλγεια: πορνεία. ἀκαθαρσία. παρῆκται δὲ ὥς φασιν ἐξ αἰτίας τοιαύτης. Σέλγη πόλις ἐστι τῆς Πισιδίας, ὅπου κακῶς ἔζων οἱ ἄνθρωποι, καὶ ἀλλήλοις ἐκοινώνουν. κατ’ ἐπίτασιν οὖν τὸ Ἀσελ‐ | |
| 10 | γαίνειν. | |
| 12 | Ἀσημάντοις: ἀφυλάκτοις. οὐκ ἔχουσι σημάντορας τοὺς ἐπιστάτας. ἡ δὲ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν σφρα‐ γίδων. | |
| 15 | Ἆσθμα: πνοή. | |
| 17 | Ἀσθμαίνει: πνευστιᾷ. | |
| 19 | Ἀσκήσασα: κοσμήσασα. μετ’ ἐπιμελείας ὑφάνασα. | |
| 21 | Ἄσκησις: ἐγκράτεια. Ἀσκητικός: φιλομαθής. φιλόσοφος. Ἀσκούμενος: κατασκευάζων. κοσμῶν. Ἀσμένως: χαίρων. ἡδέως. προθύμως. | |
| 26 | Ἀσολοίκως: τὸ ἀφελῶς. Ἀσπαίροντες: σκαρίζοντες. | |
| 29 | Ἀσπαλία: ἁλιέως ἔργα. | |
32b | Ἀσπαστοί: ἄσμενοι. θεοειδεῖς. ἡδεῖς. | |
| 3 | Ἀσπασίως: προσηνῶς. φιλοφρόνως. | |
| 5 | Ἀσπίς: ὅπλον. σκουτάριον. Ἄσπονδοι ἐχθροί: ἀδιάλλακτοι. | |
| 8 | Ἅσσα: ἅτινα. Ἀστάθμητος: ἄνισος. | |
| 11 | Ἄστεγος: ὁ μὴ ἔχων στέγην. λέγεται δὲ καὶ φλύαρος καὶ ἀνυπομόνητος. Ἀστεῖος: εὐσύνετος. εὐπρόσωπος. χαρίεις. καλός. γελοιώδης. | |
| 15 | ἀστεμφέα: ἀμετακίνητον. βέβαιον. ἢ ἀντὶ τοῦ ἀστεμφῶς. Ἀστερόεντα: ἤτοι ἀστέρας ἐμπεποικιλμένους ἔχοντα. Ἀστέρων τέθριππος: τὸ ἅρμα τοῦ ἡλίου. | |
| 21 | Ἄστεσιν: πόλεσιν. Ἀστειβής: ἀσφαλής. ἤ ἄβατος. | |
| 24 | Ἀστεϊζόμενος: ἀγλαϊζόμενος. ὡραϊζόμενος. κομ‐ | |
| 25 | ψευόμενος. Ἀστισμός: πιθανολογία. Ἀστός: πολίτης. Ἀστράβη: ὄνος. | |
| Ἀστραβηλάτης: ὀνηλάτης. | ||
33a | Ἀστράγαλος: κυρίως τὸ συνήθως λεγόμενον. καὶ ὁ σφόνδυλος τοῦ τραχήλου. καὶ ὁ πεττικός. καὶ βοτάναι δὲ οὐκ ὀλίγαι. | |
| 5 | Ἀσύμβατον: ἀφιλίωτον. | |
| 7 | Ἀσυμφανῶς: ἐπικεκαλυμμένως. ἀδήλως. | |
| 9 | Ἀσυναρτήτων: | |
| 10 | Ἀσυνδυάστως: ἀσυμπλόκως. ἀσυνζεύκτως. | |
| 12 | Ἀσυνθεσία: παράβασις συνθηκῶν. | |
| 14 | Ἀσύνθετος: ἀσύμφωνος. ἄμικτος. | |
| 16 | Ἀσύντακτον: μὴ συντεταγμένον. μὴ συμφραξά‐ μενον. Ἀσυντελής: ἀσύμφορος. ἀχρήσιμος. Ἀσύφηλον: ἀπαίδευτον. ἀνόητον. | |
| 21 | Ἀσφάραγον: φάρυγγα. | |
| 23 | Ἀσφόδελος: σκιλλῶδες φυτὸν φύλλα ἔχον μακρὰ καὶ ἀνθέρικον ἐσθιόμενον. καὶ τὸ σπέρμα δὲ | |
| 25 | αὐτοῦ φρυγόμενον καὶ ἡ ῥίζα αὐτοῦ κοπτομένη μετὰ σύκων πλείστην ὄνησιν ἔχει. Περσεφόνης καὶ χθονίων ἱερόν. καὶ Ῥόδιοι τὴν Κόρην καὶ | |
| τὴν Ἄρτεμιν ἀσφοδέλῳ στέφουσι. προπαροξυτόνως | ||
33b | δὲ ἀναγνωστέον· „οὐδ’ ὅσον ἐν μαλάχῃ τε καὶ ἀσφοδελῷ ἓν ὄνειαρ“. τὸν δὲ τόπον ἐν ᾧ φύεται ὀξυτονητέον ὡς καὶ παρ’ Ὁμήρῳ· „κατ’ ἀσφο‐ δελὸν λειμῶνα“. | |
| 5 | Ἀσχάλλων: ἀδημονῶν. λυπούμενος. χαλεπαίνων. ἀγανακτῶν. Ἀσχέτως: ἀμέτρως. Ἀσώτως: αἰσχρῶς. Ἀταλαίπωρον: ἄπονον. ἢ τὸ ἐξ ἑτοίμου λεγό‐ | |
| 10 | μενον καὶ οὐ μετὰ ἀποδείξεως. ἢ τὸ εὐχερὲς καὶ φανερόν. Ἀτάλαντον: ἴσον. παραπλήσιον. | |
| 14 | Ἀταλῇσιν: ἁπαλαῖς. νεογναῖς. | |
| 16 | Ἀταμίευτον: ἀδιοίκητον. Ἀτάρ: καὶ δή. ἢ πλήν. ἅτε δή. ἢ ὅμως. ἢ ἀντὶ τοῦ δέ. | |
| 20 | Ἀτὰρ δὲ: πλήν. ὅμως. Ἀτὰρ οὖν: διὰ τοῦτο οὖν. Ἀτάσθαλα: ἄδικα. ἁμάρτωλα. | |
| 24 | Ἀτέγκτοις: τοῖς μήτε δακρύουσιν μήτε ἱδρῶσιν. | |
| 25 | ἀβρόχοις. | |
| 27 | Ἄτεγκτος: ἔσχατος. | |
| Ἅτε: ὡς ἄν. | ||
34a | Ἅτε δή: ὡς δή. Ἀτέκμαρτον: ἀτελείωτον. ἀκαταστόχαστον. | |
| 4 | Ἀτέλεια: ἀλειτουργησία. | |
| 5 | Ἀτελεύτητον: ἀτελείωτον. Ἀτενές: ἀφελῶς ἢ πάνυ προσέχον. Ἄτερ: ἐκτός. χωρίς. | |
| 9 | Ἅτερα: ἄλλα. | |
| 10 | Ἀτεράμων: ἀκαταπόνητος. | |
| 12 | Ἀτέραμνον: σκληρόν. δυσμετάβλητον. | |
| 14 | Ἀτερμάτιστος: ἀβέβαιος. ἀθεμελίωτος. | |
| 16 | Ἀτέχνοις: ἀπανούργοις. ἢ ἀπείροις. Ἀτεχνῶς: ἀντὶ τοῦ ἀληθῶς. ἁπλῶς. Ἀτημελήτους: ἀπρονοήτους. λίαν ἠμελημένους. | |
| 20 | Ἀτημελῶς: ἀμελῶς. ἀνεπιστημόνως. | |
| 22 | Ἀτίθασον: ἀνήμερον. Ἀτλήτῳ: ἀνυπομονήτῳ. | |
| 25 | Ἀτμίς: ἀναθυμίασις. ἄκρον πυρός. | |
| 27 | Ἀτμῶν: ἀναθυμιάσεων. | |
| Ἄτομα: λεπτότατα. | ||
34b | Ἄτρακτον: βέλος μεταφορικῶς. | |
| 3 | Ἀτραπούς: ὁδοὺς τετριμμένας. | |
| 5 | Ἀτραπητός: ὁδός. Ἀτρεκῆ: ἀληθῆ. ἀκριβῆ. Ἀτρεκές: ἀληθές. Ἀτρέμα: ἠρέμα. Ἀτρεμία: ἡσυχία. | |
| 10 | Ἀτρεμίζων: ἑδράζων. Ἄτρυτος: ἀκαταπόνητος. | |
| 13 | Ἅττα: τίνα. ἢ ἅτινα. ἢ παραπλήσιον ἢ ὀλίγα. | |
| 15 | Ἀττέλεβος: ἀκρίς τις. | |
| 17 | Ἄττει: ὁρμᾷ. βαδίζει. ἐγγίζει. | |
| 19 | Ἀτυφία: ταπεινοφροσύνη. | |
| 20 | Αὖ: δὴ ἢ πάλιν. Αὐαίνεται: ξηραίνεται. Αὖοι γὰρ οἱ ξηροί. καὶ Αὐασμός ξηρασία. | |
| 24 | Αὐάνθη: ἐξηράνθη. | |
| 25 | Αὔδα: λέγε. Αὐδή: φωνή. Αὐδήεσσα: ὀνομαστή. αὐδωμένη. εἰς ὁμιλίαν καὶ | |
| φωνὴν ἀνθρώπων ἀφικνουμένη. | ||
35a | Αὐδήσας: βοήσας. φωνήσας. Αὐθάδης: αὐτάρεσκος. θυμώδης. θρασύς. ὑπερ‐ όπτης. | |
| 5 | Αὐθαίρετος: αὐτεπάγγελτος. | |
| 7 | Αὐθέκαστα: αὐτὰ τὰ γενόμενα οἷον ἀκριβῶς καὶ συντόμως καὶ ἀποτόμως. Αὐθέκαστος: ἀκριβὴς καὶ αὐστηρὸς τῷ λόγῳ. | |
| 10 | ἀπαρακάλυπτος. Αὐθέντης: ὁ ἑαυτὸν ἀναιρῶν. διὸ παρ’ Ἰσοκράτει τοῦτο λέγεται. Αὖθι: αὐτόθι. Αὐθιγενής: αὐτόχθων. γνήσιος. | |
| 15 | Αὖθις: ἐξ ἀρχῆς. πάλιν. ἐκ δευτέρου. σημειωτέον δέ, ὅτι τὸ μὲν αὖθις Ἀττικόν, τὸ δὲ αὖτις Ὁμη‐ ρικόν. Αὐθωρήτους: συντόμους. Αὖθις αὖ πάλιν: ἐξ ἀρχῆς δὴ πάλιν. ἢ ἐκ δευ‐ | |
| 20 | τέρου δὴ πάλιν. Αὔλαια: τὸ τῆς σκηνῆς παραπέτασμα. κέχρηται δὲ αὐτῷ Ὑπερίδης. | |
| 24 | Αὐλία: θύρων. πυλών. καὶ ἡ αὐλή. | |
| 26 | Αὐλίζεται: κοιμᾶται. φυλάττει. παρεμβάλλει. | |
| 28 | Αὐλίκουροι: φύλακες. | |
35b | Αὐλισμόν: ἐπὶ τῆς αὐλῆς διανυκτερεύειν. | |
| 3 | Αὐλός: ὁ εἰς εὐθὺ ἐξακοντισμὸς τοῦ αἵματος καὶ περόνης μέτρον. | |
| 6 | Αὐλῶνες: φάραγγες. ἢ τόποι πλατεῖς περὶ τὰ ὄρη. Αὐλωνίζουσα: ἐν αὔλοις διάγουσα. Αὔραν: πνοήν. | |
| 10 | Ἀϋσάντων: βοησάντων. φωνησάντων. κηρυξάν‐ των. Αὐσονίων: Ἰταλῶν. Αὖτε: μετὰ ταῦτα. Αὐτερέται: οἱ καὶ ἐλαύνοντες καὶ μαχόμενοι. | |
| 16 | Αὐτήκοοι: οἱ μὴ ἐπιτασσόμενοι, αὐτοὶ δ’ ἑαυτῶν ἀκούοντες. Αὐτῆμαρ: αὐτῇ τῇ ἡμέρα. Ἀϋτήν: βοήν. μάχην. | |
| 21 | Αὐτίκα: εὐθέως. παραχρῆμα. συντόμως. πρὸς ὀλί‐ γον. ἢ μικρόν ὕστερον. τὸ δὲ Αὐτίκα μάλα ἀντὶ τοῦ εὐθύς. Αὐτοβοΐ: ἐν αὐτῇ τῇ μάχῃ. | |
| 26 | Αὐτογένεθλον: αὐτογέννητον. Αὐτοετές: αὐτῷ τῷ ἔτει. | |
| Αὐτόθεν: ἐκεῖθεν. | ||
36a | Αὐτόσε: ἐκεῖσε. Αὐτοσχέδιον: ἐκ τοῦ συνεγγύς. αὐτοσχεδά. | |
| 5 | Αὐτολόχευτος: αὐτογέννητος. ὁ θεὸς ὁ ἀγεν‐ νητός. | |
| 8 | Αὐτομόλος: προδοτικός. Αὐτονυχί: αὐτῇ τῇ νυκτί. | |
| 11 | Αὐτόπρεμνον: αὐτόῤῥιζον. Αὐτόσχεδον: ἐκ τοῦ συνεγγὺς τόπου. | |
| 14 | Αὐτοσχεδίως: αὐτομάτως. συντόμως. | |
| 16 | Αὐτοτελής: τέλειος. Αὐτόχειρες: οἱ ἑαυτοὺς φονεύοντες. Αὐτόχρημα ὅμοιον: παντελῶς ὅμοιον. Αὐτοχειρίᾳ: | |
| 20 | Αὐτόχθων: τῆς αὐτῆς πόλεως. | |
| 22 | Αὔτως: ὡς ἔτυχεν. Αὔχημα: σεμνολόγημα. Αὐχμηρόν: στυγνόν. ἢ σκοτεινόν. | |
| 26 | Αὐχμοί: ἀνομβρίαι. Αὐχμώδους: ξηροῦ. ῥυπῶντος. | |
| 29 | Αὐχμῶντες: στυγνοί. | |
36b | Αὐχοῦντες: καυχώμενοι. Ἀφαγνίσαι: ἀποδοῦναι. καθιερῶσαι λέγεται δὲ καὶ τὸ συλῆσαι. Ἀφαίρεμα: ἀνάθεμα. δῶρον. ἢ ξένιον. | |
| 6 | Ἁφαῖς: πληγαῖς. Ἀφαμαρτοῦσιν: ἀποτυχοῦσιν. στερηθεῖσιν. | |
| 9 | Ἀφασία: ἀφωνία [ἀπὸ τοῦ Ἀφῶ ῥήματος δευ‐ | |
| 10 | τέρας συζυγίας, ἐξ οὗ παράγωγον γέγονεν τὸ Ἀφάσσω. ἡ δὲ ἁφὴ δύναται δὲ καὶ ἀπὸ τοῦ Ἁφῶ περισπωμένου γεγονέναι καὶ ἀπὸ τοῦ Ἅφω βαρυτόνου]. Ἀφάσσων: ψηλαφῶν. | |
| 16 | Ἀφαυροτέροις: ἀσθενεστέροις. Ἀφαυροῦ: ἀσθενοῦς. | |
| 19 | Ἀφάψαι: προσκολλῆσαι. | |
| 20 | Ἀφεδρών: αἱ σέλλαι. σελλάρια σωτήρια. | |
| 22 | Ἀφειδία: καρτερία. Ἀφειδήσας: ἀμελήσας. Ἀφείλετο: ἥρπασεν. ἀνέσπασεν. | |
| 25 | Ἀφέμενον: ἀποστάντα. ἀντιλέγοντα. Ἀφέξει: ἀποκωλύσει ἀποστήσει. Ἀφέξομαι: παύσομαι. ἀποστήσομαι. Ἀφέσθαι: ἀποσχέσθαι. | |
| Ἀφέσται: | ||
37a | Ἀφ’ ἑστίας: ἀπὸ τῆς οἰκίας. | |
| 3 | Ἀφετηρία: ἀρχή. θύρα. τοῦ ἱπποδρομίου. | |
| 5 | Ἁφή: χροία λέπρας. λέγεται δὲ καὶ ἡ ψηλάφησις. | |
| 7 | Ἀφηβηκότι: γηράσαντι. ὑπερβεβηκότι τὴν ἥβην. τουτέστι τὴν νεότητα. Ἀφήλικα: τὸν πρεσβύτην. τινὲς δὲ χρῶνται τῇ | |
| 10 | λέξει ἐπὶ τοῦ μηδέποτε ἐννόμου ἡλικίας παιδός, ὅπερ δεῖ φυλάττεσθαι. ἐπὶ γὰρ τοῦ πρεσβυτέρου λέγεται. Ἀφηνιαστής: ἀνυπότακτος. ὑπερήφανος. | |
| 15 | Ἄφθιτον: ἄφθορον. Ἄφθονα: πολλά. | |
| 18 | Ἀφῖγμαι: παραγέγονα. Ἀφίει: ἀπέπεμπεν. | |
| 20 | Ἀφίκετο: ἐλήλυθεν. ἦλθεν. Ἀφῖκται: παραγέγονεν. Ἀφιλότιμος: ταπεινός. παρὰ τὸ μὴ φιλεῖν τιμήν. ἢ ἡττᾶσθαι δόξῃ. Ἀφιματῶσαι: ἀποδῦσαι. | |
| 25 | Ἀφλυσμός: ἀφρός. | |
| 27 | Ἀφνειός: ὁ μὴ πλούσιος. | |
| 29 | Ἄφοδον: ἀναχώρησιν ὥσπερ καὶ ἔφοδον τὴν | |
| 30 | ἐπέλευσιν. | |
37b | Ἀφοσιούμεθα: τὸ ὅσιον προσποιούμεθα δῆθεν. | |
| 3 | Ἀφοσιούμενος: πληροφορῶν. ποιήσας τὴν ὁσίαν. | |
| 5 | Ἀφοσιώσας: καθάρας. ἢ ξενώσας. ἢ τὴν ὁσίαν ποιῶν, τουτέστιν κηδείαν ἢ τὴν ἐπὶ τῷ θανάτῳ μνήμην. Ἀφοσίωσις: ἀνάθεσις καὶ Ἀφοσιωσάμενοι καὶ δικαιωσάμενοι. | |
| 10 | Ἀφόρητον: ἀβάστακτον. Ἀφραδέως: ἀνοήτως. ἀπείρως. | |
| 13 | Ἀφραίνει: παρανομεῖ. μωραίνει. παραφρονεῖ. | |
| 15 | Ἀφροδίσιον: ἔργον Ἀφροδίτης. λαμβάνεται δὲ ἐπὶ τῶν ἔργων τῶν ἐρωτικῶς περὶ τὴν συνου‐ σίαν καὶ σφοδρῶς διακειμένων. Ἄφυκτα: Ἄφυκτον: ὃ οὐκ ἔστιν ἐκφυγεῖν. | |
| 21 | Ἀφυσμός: Ἀφύσσων: ἀπαντλῶν. ἀρυόμενος. | |
| 24 | Ἀφωπλίζοντο: ἀπετίθεντο τὰ ὅπλα. | |
| 26 | Ἀφωσιωμένοι: τιμῶντες ἢ ἀπαρχόμενοι. Ἀχανής: ἀφανής. ἀφεγγής. Ἀχανής: ὁ μὴ κεχηνώς. ὁ ἄφωνος. ὁ ἐνεός. ὁ ἐκ‐ | |
| πεπληγμένος σιωπῇ. | ||
38a | Ἀχείρωτον: ἄμωμον. Ἀχέρων: ποταμὸς ἐν Ἅιδου μεμυθευμένος, παρὰ τὸ Ἄχος. Ἀχηνία: ἀπορία. | |
| 6 | Ἄχθεται: λυπεῖται. Ἀχθηδών: λυπή. Ἄχθος: βάρος. λύπη. Ἀχθοφόρον: βαστάζοντα. | |
| 10 | Ἀχή: Ἀχλύς: σκότος. ὁμίχλη. ζόφος. ἀμβλυωπία. | |
| 13 | Ἄχρι, ἄχρις: ἀντὶ μέχρις, ἕως. | |
| 15 | Ἄχρι κόρου: παροιμία ἦν, ὅτι ἄχρι κόρου ἐκεῖνος ἀναίσθητός ἐστιν. οὕτως καὶ ἄχρι κόρου ἐφενά‐ κισεν. Ἄχναι: λεπτὰ ἄχυρα καὶ ἀκαθαρσίαι. Ἄχνη: τὸ λεπτότατον τοῦ ὕδατος. ὁ ἀφρὸς τῆς | |
| 20 | θαλάσσης. | |
38b | Ἄχος: λύπη σιωπὴν ἐπιφέρουσα. παρὰ τοῦτο καὶ Ἀχνύμενος. Ἄχραντον: ἀμόλυντον. ἄψαυστον. κυρίως οὗ χεὶρ οὐχ ἥψατο. | |
| 6 | Ἀχρώματος: ἀναιδής. Ἀχυρμιαί: οἱ τόποι, εἰς οὓς τὰ ἄχυρα ἀποφέρεται λικμώμενα. Ἀχών: ἄμπελος. | |
| 10 | Ἁψαμένη: ἐξαρτήσασα. Ἀψαύστως: ἀνεπάφως. Ἀψίδες: καμάραι. Ἁψίκορος: εὐμετάβλητος. Ἁψιμαχία: συναφὴ μάχης. | |
| 15 | Ἁψιμεσία: πρὸς ὀλίγον διαφορά. Ἀψοφητί: ἠρέμα. Ἄωρον: ἀπρεπές. ἄχαρες. ἄκαιρον. | |
| 19 | Ἄωτον: ἄνθος. κόσμος. στεφανός. | |