LEXICA SYNTACTICA :: Lexicon syntacticum (= Ἀρχὴ σὺν θεῷ τῶν συντάξεων πῶς δεῖ ὀφείλειν συντάσσειν τὰς ῥηματικὰς λέξεις ἐν ταῖς τοῦ ὀνόματος πτώσεσι (e codd. Barocciano 57 + Canonic. gr. 41)

TLG 4286 004 :: *LEXICA SYNTACTICA* :: Lexicon syntacticum (= Ἀρχὴ σὺν θεῷ τῶν συντάξεων πῶς δεῖ ὀφείλειν συντάσσειν τὰς ῥηματικὰς λέξεις ἐν ταῖς τοῦ ὀνόματος πτώσεσι (e codd. Barocciano 57 + Canonic. gr. 41) LEXICA SYNTACTICA Lexicogr. (Varia) Lexicon syntacticum (= Ἀρχὴ σὺν θεῷ τῶν συντάξεων πῶς δεῖ ὀφείλειν συντάσσειν τὰς ῥηματικὰς λέξεις ἐν ταῖς τοῦ ὀνόματος πτώσεσι (e codd. Barocciano 57 + Canonic. gr. 41) Source: Cramer, J.A. (ed.), Anecdota Graeca e codd. manuscriptis bibliothecarum Oxoniensium, vol. 4. Oxford: Oxford University Press, 1836 (repr. Amsterdam: Hakkert, 1963): 275–307. Citation: Alphabetic letter — page — (line)

alpha 275 (3t)	Ἀρχὴ σὺν Θεῷ τῶν Συντάξεων πῶς δεῖ ὀφείλειν συντάσσειν
4t	τὰς ῥηματικὰς λέξεις ἐν ταῖς τοῦ ὀνόματος πτώσεσι.
5t	Ἀρχὴ τοῦ Α.
6	ἀγορανομῶ: γενικῇ. ἀγορανομῶν Ῥωμαίων ἐτελεύτησε Δέκιος. ἀγωνίσονται: γενικῇ. ἕως ἂν τῶν μαρτύρων ἀγωνί‐ σωνται.
10	ἀγάλλομαι: δοτικῇ. τῇ χαμευνίᾳ ἠγάλλετο, ἀντὶ τοῦ ἐτέρπετο. ἀγαπῶ τὸ ἀρκῶ: δοτικῇ. οὐκ ἀγαπῶν τοῖς ὑπάρχουσιν αἰτῶ. ἀγαπῶ τὸ φιλῶ: αἰτιατικῇ. ἀγαπᾶς με πλέον τούτων;
15	ἀγορεύω: δοτικῇ. ἀπαγορεύων μυροφόροις χαρὰν ὁ σωτήρ. ἀγλαΐζομαι: δοτικῇ. τοῖς ἐμοῖς λόγοις ἀγλαϊζό‐ μενος. ἀγείρω τὸ συναθροίζω: αἰτιατικῇ. στρατὸν πολὺν
20	συναγείρας. ἄγω τὸ φέρω: αἰτιατικῇ. ὁ μὲν τὸν λαὸν ἦγε, ὁ δὲ τὸν
20	ἄγοντα.
alpha 276	ἁγνίζομαι: αἰτιατικῇ. πᾶν μέλος ἁγνισθῶμεν. ἁγιάζω: αἰτιατικῇ. πρόσεισιν εἰς ἁγιασμὸν τυχὸν μὲν καὶ τὸν βαπτιστήν. ἀγνοῶ: αἰτιατικῇ. ἀγνοῶν αὐτὸς τἀμαυτοῦ ῥήματα.
5	ἄγχω: αἰτιατικῇ. οὕτως ἦγχε τοὺς ἀντιλέγοντας. ᾄδω: δοτικῇ. ᾄδειν δὲ τῷ Κυρίῳ ᾆσμα καινὸν κελευό‐ μεθα. αἰδοῦμαι: αἰτιατικῇ. οὐκ αἰδῇ τὸ τοῦ Ἰησοῦ φιλάν‐ θρωπον;
10	ἀδικῶ: αἰτιατικῇ. οὓς λίαν ἀδικοίην μὴ πάντα τρόπον. ἀθετῶ: γενικῇ. κατάρχων μὲν καὶ ἀθετῶν τοῦ τολμή‐ ματος. Ὡς ἐπὶ πλεῖστον δὲ αἰτιατικῇ. ἀθετήσας τίς νόμον Μω‐ σέως χωρίς.
15	ἀθανατίζω: αἰτιατικῇ. ἵνα καὶ τὴν εἰκόνα σώσῃ, καὶ τὴν σάρκα ἀθανατίσῃ. ἀκούω: γενικῇ. τοιγαροῦν ἀκούσατε θείας φωνῆς. Ἐστὶν οὖν καὶ αἰτιατικῇ. πᾶς ἀκούων μου τοὺς λόγους τούτους.
20	ἀκροῶμαι: γενικῇ. ὁ δὲ τῶν τοῦ βασιλέως νόμων ἀκροώμενος. ἀκολουθῶ: δοτικῇ. ἀκολουθήσωμεν τῷ ἀγαθῷ δεσπότῃ. ἀκοντίζω: αἰτιατικῇ. γυναῖκες ἀκοντίσθητε φωνὴν ἀγαλλιάσεως.
25	ἀκριβῶ: αἰτιατικῇ. ἠκρίβωσε χρόνον Ἠρώδης ἀστέρος. ἀκροτηριάζω: αἰτιατικῇ. ἠκροτηρίασεν αὐτοῦ χεῖρας καὶ πόδας. ἀκήκοα: αἰτιατικῇ. ἀκήκοεν ὁ προφήτης τὴν ἔλευσίν σου Κύριε.
30	ἀλγῶ: γενικῇ. ἀλγῶ σου τῶν ἀπειλῶν δέσποτα. ἀλογῶ: γενικῇ. καὶ πατέρων τῶν νόμων ἠλόγησας.
30	ἀλαθάζω: δοτικῇ. ἀλαλάξωμεν τῷ Θεῷ τῷ σωτῆρι ἡμῶν.
alpha 277	ἀλγύνω: δοτικῇ. ἤλγησαν ἐχθροὶ ἀλγύνοντες. ἀλείφω: αἰτιατικῇ. ἄλειψόν σου τὴν κεφαλήν. ἀλλοτριῶ: αἰτιατικῇ. τὴν πίστιν ἀλλοτριῶν. ἀλλοτριοῦμαι δὲ γενικῇ ὁ δὲ ἠλλοτρίωται τῶν ὑπαρ‐
5	χόντων. ἀμελῶ: αἰτιατικῇ. οὐκοῦν ἀμελητέον τῶν πρὸ ἐμπε‐ σόντων. ἀμοιρῶ: γενικῇ. ὁ δὲ οὐκ ἀμοιρῶν θείας χαρίτος. ἀμφισβητῶ: γενικῇ. ἀμφισβητούντων τῶν χρημάτων.
10	ἀμνημονῶ: γενικῇ. διατί ἀμνημονήσας τῶν παραινέ‐ σεων. ἀμιλλῶμαι: δοτικῇ. τούτων Ἀθανάσιος, τοῖς μὲν ἠμιλ‐ λήθη. ἀμπέχομαι: δοτικῇ. ἠμπέχετο δὲ οὔλῃ χλαμύδι.
15	Ἔστι δὲ καὶ αἰτιατικῇ. μόνην ἀμπεχόμενος ὡς θώρακα. ἀμύνω τὸ βοηθῶ: δεῦτε φίλοι καὶ μ’οἴῳ ἀμύνατε. ἀμύνομαι δὲ τὸ τιμωρῶ: αἰτιατικῇ. καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς. ἅμα: δοτικῇ. ὁ δὲ ἅγιος Εὐστράτιος ἅμα τῷ Ὀρέστῃ
20	ἔψαλλεν. ἀμείβω: αἰτιατικῇ. οὐδὲ γὰρ ἂν καλῶς ἀμειβοίμεν τοὺς ἡμετέρους εὐεργέτας. ἀμέλγω: αἰτιατικῇ. ὁ πρότερον τὰς ἐλάφους ἀμέλγων. ἀμφιέννυμι: αἰτιατικῇ. εἰ δὲ τὸν χόρτον τοῦ ἀγροῦ ὁ
25	Θεὸς οὕτω ἀμφιέννυσιν. ἀμβλύνω: αἰτιατικῇ· τὸ κέντρον τῆς ἁμαρτίας ἤμ‐ βλυνας. ἀναχωρῶ: γενικῇ. φιλεῖ γὰρ οὔτε ὄψις ἀναχωρεῖν τῶν
25	τερπνῶν.
alpha 278	ἀντέχομαι: γενικῇ. καί σου διαφερόντως ἀντέχομαι. ἀντιλαμβάνομαι: γενικῇ. ἀντιλαβοῦμε καὶ ῥῦσαί με. ἀνέχομαι: γενικῇ. καὶ δυσωδίας ἀνέχεται.
5	ἀναβάλλομαι: αἰτιατικῇ. τὴν δόσιν ἀναβαλλόμενος. ἀνακυπτω: αἰτιατικῇ. καὶ τῆς ἁλμυρᾶς ἀπιστίας ἀνακυ** ἀντιποιοῦμαι: γενικῇ. καὶ πῶς ἀντιποιηθῆ σου ὁ ἄγ‐ γελος.
10	ἀνενέγκω: γενικῇ. μόλις ποτὲ τῶν θρήνων ἀνενέγ‐ κοντες. ἀναμνήσκομαι: γενικῇ. οἱ δὲ πρέσβεις ἀνεμνήσθησαν τῶν συνθηκῶν. ἀντίκειμαι: δοτικῇ. τὸ θνητὸν καὶ τὸ ἀθάνατον ἀλλή‐
15	λοις ἀντίκεινται. ἀντιτάσσομαι: δοτικῇ. κύριος ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσε‐ ται. ἀντάδω: δοτικῇ. ἀντᾴδει δὲ τοῖς ἱεροῖς ἔνδον μέλεσι. ἀντιβολῶ: αἰτιατικῇ. ὁ δὲ τὸν ἐπίσκοπον ἠντιβολ λίαν.
20	ἀντιτεχνῶμαι: δοτικῇ. καὶ τί ἀντιτεχνᾶται τῶ δη‐ μιουργῷ τῆς κακίας; ἀντιτείνω: δοτικῇ. ἀντιτείνω ταῖς παραινέσεσιν. ἀντιπίπτω: δοτικῇ. οἱ τῷ ἁγίῳ πνεύματι ἀντιπίπ‐ τοντες.
25	ἀναλογῶ: τὸ ὁμοιῶ, δοτικῇ. ὃς αὐλαίαν εἶχεν ἀναλο‐ γοῦσαν τῇ σκηνῇ. Καὶ τὸ ἐνθυμοῦμαι αἰτιατικῇ ἀντὶ τοῦ ἀναλογίζου τὴν ὥραν τοῦ θανάτου.
25	ἀνατέλλω: δοτικῇ. ἀνάτειλόν μοι Κύριε τὸ φῶς τῶν*
alpha 279	ἀντοφθαλμῶ: δοτικῇ. οὐκ ἠδύναντο ἀντοφθαλμεῖν τῷ ἀνέμῳ. ἀντιπολεμῶ: δοτικῇ. ἀπ’ ἀρχῆς ἀντιπολεμεῖ τῷ Καί‐ σαρι.
5	ἀνιῶμαι: δοτικῇ. ἀνιώμενος τοῖς συμβᾶσιν. ἀντιλέγω: δοτικῇ. καὶ σὺ τῷ κήρυκι ἀντιλέγεις; ἀντιφθέγγομαι: δοτικῇ. ἀντιφθεγγόμενος τοῦ βίου τῷ λόγῳ. ἀνταποδίδωμι: δοτικῇ. ἀνταποδίδωσιν αὐτῷ κακὰ ἀντὶ
10	ἀγαθῶν. ἀναβαίνω: αἰτιατικῇ. ἀναβαίνουσιν ὄρη καὶ καταβαί‐ νουσι. ἀναβάλλομαι: αἰτιατικῇ. μὴ ἀναβαλλώμεθα τὴν εὐ‐ εργεσίαν.
15	ἀνοίγω: αἰτιατικῇ. ἄνοιγε σὸν στόμα λόγῳ Θεοῦ. ἀνείργω: αἰτιατικῇ. καὶ τοὺς ἀλλοφύλους ἀνείργουσαι. ἀνακτῶμαι: αἰτιατικῇ. ἀνεκτήσατο ἡμᾶς. ἀνιῶμαι: αἰτιατικῇ· ἀνιῶμαι τὰ τῶν ἄλλων τερπνά. ἀναδέχομαι: αἰτιατικῇ. ὁ ἀναδεξάμενός με ἐκ τοῦ
20	βαπτίσματος. ἀνακρίνω: αἰτιατικῇ. ὁ δὲ ἀνακρίνων με Κύριος ἐστίν. ἀναλογίζομαι: αἰτιατικῇ. ἀναλογιζόμενος ὅσα ἥμαρ‐ τον. ἀνακαθαίρω: αἰτιατικῇ. ἀλλ’ ἡ εἰκὼν ἀνακαθαιρέτω
25	τὴν ἰλύν. ἀνιχνεύω: αἰτιατικῇ. βίαν καὶ ἀγῶνας ἀνιχνεύειν καὶ κατορθώματα. ἀνιστῶ: αἰτιατικῇ. ἀνιστᾶ ἀπὸ γῆς πένητα καὶ ἀπὸ κοπρίας.
30	ἀνάγω: αἰτιατικῇ· ἀνήγαγες ἡμᾶς ἐξ ᾅδου Κύριε. ἀνακόπτω: αἰτιατικῇ. ὁ στήσας τὸν ἥλιον καὶ ποτα‐
30	μὸν ἀνα*
alpha 280	ἀναγορεύω: αἰτιατικῇ. ἐπὶ τέλει τῶν ἀγώνων ἀναγο‐ ρεύει τὸν ἀθλητήν. ἀναλαμβάνω: αἰτιατικῇ. εἰ γὰρ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν ἀνέλαβε καὶ*
5	ἀναλῶ: αἰτιατικῇ. ἀναλώσωμεν τὰ πρόσκαιρα χρή‐ ματα. ἀνασώζω: αἰτιατικῇ. ἵνα τὸ ἐμπεπτωκὸς κτῆνος ἀνα‐ σώσῃ. ἀναμένω: αἰτιατικῇ. καὶ οὐδὲ τοὺς ἄγοντας ἀναμεί‐
10	νωσιν. ἀναψυχῶ: αἰτιατικῇ. οὓς ἄγγελος ἀνέψυχεν. ἀνορθῶ: αἰτιατικῇ. ἀνορθοῖ Κύριος τοὺς κατεῤῥαγμέ‐ νους. ἀναλίσκω: αἰτιατικῇ. μὴ ἀνάλισκε τὸν πλοῦτον εἰς
15	οὐδὲν χρήσιμον. ἀνευφημῶ: αἰτιατικῇ. Πέτρον καὶ Παῦλον συμφώνως ἀνευφημήσωμεν. ἀντλῶ: αἰτιατικῇ. ἀντλήσωμεν ὕδωρ μετ’ εὐφροσύνης. ἀνατρέπω: αἰτιατικῇ. ἥτις πάντα ἀνέτρεψεν.
20	ἀνδραποδίζω: αἰτιατικῇ. ῥαδίως τοὺς πάντας ἀνδρα‐ ποδίζοντες. ἀναβιβάζω: αἰτιατικῇ. ἀνεβίβασεν αὐτοὺς ἐπὶ τῶν μεταφρένων. ἀναμένω: αἰτιατικῇ. μὴ ἀνάμεινε τὴν σιτοδείαν.
25	ἀναθεματίζω: αἰτιατικῇ. ἀναθεματίζω τὸ δόγμα Ἀρείου. ἀναλήψομαι: αἰτιατικῇ. ὀρφανὸν καὶ χήραν ἀναλή‐ ψεται.
25	ἀναχαιτίζω: αἰτιατικῇ. ἀναχαίτισον τὸν ἵππον.
alpha 281	ἀνακαινίζω: αἰτιατικῇ. καὶ ἀνακαινιεῖς τὸ πρόσωπον τῆς γῆς. ἀναβάλλομαι: αἰτιατικῇ. ἀναβαλλόμενος φῶς ὡς ἱμά‐ τιον.
5	ἀπελαύνομαι: γενικῇ. τὸ δὲ καὶ ὕδατος ἀπελαύ‐ νεσθαι. ἀποβαίνω: γενικῇ. ἀποβάντες τοίνυν τοῦ πλοίου. ἀπογινώσκω: γενικῇ. σὺ δὲ μὴ ἀπογνοῦς σεαυτοῦ. ἀπολαύω: γενικῇ. εἴ τις ἀπολαῦσαι τῶν οὐρανίων ἱμεί‐
10	ρεται. ἀπορῶ: γενικῇ. καὶ αὐτῶν σχεδιῶν ἀποροῦντες τῶν ἀναγκαίων. ἀπανίσταμαι: γενικῇ. ἀπανίσταται τῆς πατρίδος. ἀπέσχομαι: γενικῇ. εἰ γὰρ ὁ Ἄδαμ ἀπέσχετο τοῦ
15	ξύλου. ἅπτομαι: γενικῇ. ὁ ἁπτόμενος τῶν ὀρέων καί* ἀποστατῶ: γενικῇ. ἀποστατήσας τῆς ἐν ὕψει διαγω‐ γῆς. ἀπολείπομαι: γενικῇ. κὸ̌ ἐκείνου πάντες ἐπίσης
20	ἀπολει. ἀποχωρῶ: γενικῇ. καὶ ἡμῶν ἀποχωρήσει ὁ ἐκείνων ὄλεθρος. ἀπανίσταμαι: γενικῇ. ἡ φιλεργὸς μέλισσα τῶν σύμ‐ βλων ἀπανίσταται.
25	ἀπέχω: γενικῇ. ὡς ἴσον ἀπέχειν εὐτελείας. ἅπτομαι: γενικῇ. ὁ ἁπτόμενος τῶν ὁρέων καὶ καπνί‐ ζονται. ἀποστατῶ: γενικῇ. ἀποστάτησας τῆς ἐν ὕψει διαγω‐
25	γῆς.
alpha 282	ἀποστεροῦμαι: γενικῇ. εἰ μὴ φέροιμεν τῶν ἁγίων λειψάνων ἀποστερούμενοι. ἀπάρχομαι: γενικῇ. τὴν δὲ τῇ ἀναστάσει ἧς αὐτὸς ἀπήρξατο.
5	ἀποτυγχάνω: γενικῇ. οἱ δὲ τὸν ἀέρα πλεῖστον παίοντες τῶν ἄλλων. ἀπέρρηγμαι: γενικῇ. ταῦτα γὰρ οὐδέποτε ἀλλήλων ἀπέρρηκται. ἀποπειρῶμαι: γενικῇ. ὁ δὲ τῆς τούτου γνώμης ἀπε‐
10	πείρατο. ἀπελήλαμαι: γενικῇ. οὐκ ἀπεληλάμεθα ἐκκλη‐ σιῶν. ἀποσπῶμαι: γενικῇ. ποικίλων βρωμάτων ἀποσπώ‐ μενοι.
15	ἀπερρίφην: γενικῇ. ἀπερρίφειν (sic) τοῦ προσώπου σου. Ἀπερρίφη τοῦ προσώπου κυρίου ὁ ἀσεβής. ἀπαλλάττω: γενικῇ. ἀπήλλαξας ἡμᾶς πραγμάτων. ἀποπηδῶ: γενικῇ. καὶ μὴ ἀποπηδῶν τῶν κειμένων νό‐ μων. Ἔστι δὲ καὶ αἰτιατικῇ. ἀποπηδῶν τὸν σοφὸν λόγον
20	μὴ δυνάμενον. ἀπῴκισμαι: γενικῇ. ἀπῴκιστο δημοσίας ὀχληρὸν τὸ χωρίον. ἀποικίζομαι: γενικῇ. δι’ ὃν νῦν ὑμῶν ἀποικίζομαι. ἀπόζω: γενικῇ. εἰ γὰρ ἔλθῃς εἰς τὴν αὔριον οἴνου ἀπό‐
25	ζων. ἀπόσχου: γενικῇ. ἥρπασας τὰ ὀθνεῖα, ἀπόσχου τῶν οἰ‐ κείων. ἀποστῆναι: γενικῇ. τίς με ἔπεισεν ἡδέος ἀποστῆναι βίου.
30	ἀποδημῶ: γενικῇ. πολὺν χρόνον ἀποδημεῖν τῶν οἰκείων.
alpha 283	ἀποδέω: γενικῇ. οὐδὲν ἀποδεῖ τοῦ νῆσος εἶναι. ἄπαγε: γενικῇ. ἄπαγε τῶν ὕθλων· ἄπαγε τῶν μωρολο‐ γιῶν. ἀποπάλλω: γενικῇ. καὶ πλέον λαπαδίων τῶν λόφων
5	ἀποπάλλοντας. ἀπογεύομαι: γενικῇ. ἠνάγκασεν αὐτοὺς ἀπογεύεσθαι ὑείων κρεῶν. ἀποτρέχω: γενικῇ. τί μακρὰν τῆς ἀληθινῆς ὁδοῦ ἀπο‐ τρέχεις;
10	ἀπαυθαδίζω: (sic) γενικῇ. καὶ ὁ μὲν τοῦ σώματος ἀπαυθαδιάζει. ἀποτύχω: γενικῇ. ἀποτυχεῖν δοκεῖ τῶν πραγμάτων. ἀπέγνων: γενικῇ. εἰ καὶ μὴ παντάπασιν αὐτῶν ἀπέγ‐ νων.
15	ἀπολιμπάνομαι: γενικῇ. γραφεῖς τε καὶ πλάσται τῆς ἀξίας ἀπολιμπάνονται. ἀπολείπω δὲ αἰτιατικῇ. ἐξ ἀνδρὸς οὐ πρὸ πολλοῦ τὸν βίον ἀπολιπόντος. ἀπέχομαι: γενικῇ. καὶ τίς μοι χρεία σιτίων ἀπέχε‐
20	σθαι; ἀπέχω τὸ λαμβάνω, αἰτιατικῇ. ἀπέχω τὰ τροφεῖα ὦ παῖδες. ἀπελαύνομαι: γενικῇ. ἀπελαύνονται οἰκιῶν, πόλεων. ἀπελαύνω δὲ αἰτιατικῇ. ὅσοι τὸ ἀκάθαρτον πνεῦμα τῆς
25	ψυχῆς ἀπελάσαντες. ἀποκρίνομαι: δοτικῇ. ἐρωτῷ σε· σὺ δέ μοι ἀποκρί‐ θητι. ἀπειλῶ: δοτικῇ. οὐδ’ ἂν ἄλλος ἡμῖν ἀπειλῇ Ἀντίοχος. ἀπιστῶ: δοτικῇ. ἀπιστεῖς τῇ θεότητι. τοῦτο οὐδὲ οἱ
30	δαίμονες.
alpha 284	ἀποτάσσομαι: δοτικῇ. ἀποτάσσομαι τῷ Σατανᾶ καὶ συντάσσομαι. ἀπολογοῦμαι: δοτικῇ. πῶς ἀπολογήσομαι τῷ ἀθα‐ νάτῳ;
5	ἀπειθῶ: δοτικῇ. καὶ οἱ πρὸς τὸ ἀπειθεῖν τῷ Θεῷ. ἀπόχρη: δοτικῇ. οὐ τοίνυν ἀπόχρη αὐτῷ. ἀπαξιῶ: αἰτιατικῇ. καὶ σταυρὸν οὐκ ἀπαξιοῦντα. ἀπορρίπτω: αἰτιατικῇ. καὶ τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον ἀπορ‐ ρίψαντες.
10	ἀπέχομαι: αἰτιατικῇ. ἀπέχομαι τὴν τοιαύτην ὕψωσιν. ἀπολύω: αἰτιατικῇ ἵνα μὴ νήστεις ὑμᾶς ἀπολύσωμεν. ἀπαριθμῶ: αἰτιατικῇ. καὶ μακρὰν ἂν εἴην τὰς τοιαύτας ἀπαριθμεῖν φωνάς. ἀποκτείνω: αἰτιατικῇ. πᾶς ὁ ἀποκτείνας Καΐν.
15	ἀποκλείω: αἰτιατικῇ. ἀπεκλείσαμεν τοὺς οἰκτιρμοὺς τοῦ Θεοῦ. ἀποκρούομαι: αἰτιατικῇ. καὶ ἀντιθέταις παλαίοις τὸ πολὺ ἀποκρούονται. ἀποσείομαι: αἰτιατικῇ ἐπειδὴ γὰρ πᾶσαν προσβολὴν
20	γενναίως ἀποσεισάμενοι. ἀποπτύω: αἰτιατικῇ. καὶ τὴν καλῶς ἔχουσαν εὐλάβειαν ἀποπτύσαντες. ἀπατῶ: αἰτιατικῇ. δέδοικα μήπως ὡς ὄφις ἠπάτησεν Εὔαν.
25	ἀποβάλλω: αἰτιατικῇ. ἵν’ ὃ μὴ φυλάξαντες ἀποβάλ‐ λωμεν. ἀποδοκιμάζω: αἰτιατικῇ. τὸ μὲν σφοδρὸν ἀποδοκι‐ μασθῆναι τῆς ἰατρ*
25	ἀποκηρύττω: αἰτιατικῇ. οὓς λόγῳ μὲν ἀπεκήρυξεν.
alpha 285	ἀποτίθημι: αἰτιατικῇ. σὺ δὲ ἀποθήση καὶ τὰ δικαίως κτηθέντα. ἀποκαίρω: αἰτιατικῇ. καὶ τὴν δόξαν τῆς ἐκκλησίας ἀποκείραντες.
5	ἀπαιτοῦμαι: αἰτιατικῇ. καὶ τὰ χειρόγραφα τῆς ἀσε‐ βείας ἀπαιτούμενοι. ἀποτέμνομαι: αἰτιατικῇ. ὅσην αἱ ὑπερβολαὶ τῶν ὀρῶν ἀποτέμνονται. ἀποσκευάζομαι: αἰτιατικῇ. ἐπεὶ δὲ ἀπεσκευασάμεθα
10	τὸ ἀλλότριον. ἀποκλαίομαι: αἰτιατικῇ. ὄντως ὑμᾶς ἀπεκλαυσάμην. ἀποπέμπω: αἰτιατικῇ. καὶ τοὺς βαρεῖς λύκους ἀπο‐ πεμπόμενος. ἀποκλύσωμαι: αἰτιατικῇ. ἂν τοῖς ποτίμοις τῶν λόγων
15	τοὺς ἀλμύρους ἀποκλύ* ἀπογράφω: αἰτιατικῇ. σὺ δὲ ἀπόγραφε δικαίως ἡμᾶς. ἀπολέγομαι: αἰτιατικῇ. ἔπασχε τὸ Ἰωνᾶ ἀπελέγετο τὴν ψυχήν. ἀπαγορεύω: αἰτιατικῇ. ἀπαγορεύει Σίμων Πέτρος ὅπερ
20	πείσῃ τάχος. ἀπελπίζω: αἰτιατικῇ. μὴ ἀπελπίσωμεν ἑαυτοὺς ἀδελ‐ φοί. ἀποδιδράσκω: αἰτιατικῇ. ἀποδιδράσκουσα τὸ φευκτόν. ἀποστρακίζω: αἰτιατικῇ. ἄξιον ἀποστρακίζεσθαι τὸν
25	παράνομον. ἀποστρέφομαι: αἰτιατικῇ. τὸν θέλοντα ἀπὸ σοῦ δανεί‐ σασθαι μὴ ἀποστρέφου. ἀποτείνω: αἰτιατικῇ. μακρὸν ἂν πρὸς αὐτὸν ἀπέτεινε λόγον.
30	ἄρχω: γενικῇ. καὶ ἄρχετε τῶν ἰχθύων τῆς θαλάσσης,
alpha 286	καὶ αἰτιατικῇ ἐγενόμεθα ὡς τὸ ἀπ’ ἀρχῆς ὅτε οὐκ ἤρξεν ἡμᾶς. ἐστὶν οὖν καὶ δοτικῇ, ὡς τὸ, ἀρχ’ Ἀργείοισι. ἀρκῶ: δοτικῇ. εἰ ἀρκεῖ σοι πρὸς δόξαν. καὶ ἀρκεῖσθε τοῖς ὀψωνίοις ὑμῶν.
5	ἀρέσκω: δοτικῇ. μὴ δὲ τοῖς πολλοῖς ἀρέσκων. ἀριθμῶ: αἰτιατικῇ. σὺ μὲν ἀριθμοῖς τὰς μυριάδας. αἴρω: αἰτιατικῇ. ἵνα κούφως τὸν σταυρὸν αἴρης. αἱρετίζω: αἰτιατικῇ. τὴν Πυθαγόρειον περιοπὴν αἱρε‐ τίσας.
10	ἀρχιτεκτονῶ: αἰτιατικῇ. ἀρχιτεκτονεῖ τὴν ἐκκλή‐ σιαν. ἁρπάζω: αἰτιατικῇ. μή ποτε ἁρπάση ὡς λέων τὴν ψυ‐ χήν μου. ἀρνοῦμαι: αἰτιατικῇ. ἡμεῖς δὲ καὶ τὸ συγγενὲς ἀρνη‐
15	σόμεθα. αἰσθάνομαι: γενικῇ. ἡ δὲ γυνὴ ὡς ἤσθετο τοῦ κακοῦ. αἴσθομαι: γενικῇ. αἰσθόμενος τῆς τῶν Ἀγαρηνῶν ἐφό‐ δου. ἀστοχῶ: γενικῇ. μὴ ἀστοχήσω δυσωπῶν τῆς αἰτήσεως.
20	ἀστράπτω: δοτικῇ. ἀστράπτων τοῖς ὅπλοις. ἀσκῶ: αἰτιατικῇ. τὸν Θουκυδίδου ἤσκει χαρακτῆρα. ἀσπάζω: αἰτιατικῇ. ἄσπασαι τὴν Μαριάμ. ἀσεβῶ: αἰτιατικῇ. μὴ ἀσεβεῖν τὸν Θεόν. ἀτενίζω: αἰτιατικῇ. ᾧ οὐ τολμᾶ ἀγγέλων ἀτενίσαι τὰ
25	τάγματα. ἀτεκνῶ: αἰτιατικῇ. ἔξωθεν ἀτεκνώσει αὐτοὺς μά‐ χαιρα. ἀτιμάζω: αἰτιατικῇ. ὁ ἀτιμάζων τὸν πένητα παροξύνει τὸν ποιητήν.
30	αἰτιῶμαι: αἰτιατικῇ. εἰ μὴ καὶ τὸν ἰατρὸν αἰτιῶτό τις.
alpha 287	αἰτῶ: αἰτιατικῇ. αἰτεῖτε πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ. αὐταρκῶ: αἰτιατικῇ. αὐτάρκησεν αὐτὸν ἐν τῇ ἐρήμῳ. αὐγάζω: αἰτιατικῇ. κόσμον ὅλον αὐγάζουσαν τοῖς.
5	ἀφίσταμαι: γενικῇ. ἀφίσταται τῶν δαιμόνων. ἀφέμενον: γενικῇ. χρὴ τοίνυν ἀφέμενον τῶν ἀμφισ‐ βητήσεων. ἀφροντιστῶ: γενικῇ. καὶ ἡ γυνὴ ἠφρόντισε δουλείας. ἀφηνιάζω: γενικῇ. ἀφηνιάσαι τῶν αὐτοῦ λόγων.
10	ἀφίπταμαι: γενικῇ. ἀφίπταται δὲ τῆς καλιᾶς. ἀφηγοῦμαι: γενικῇ. ἀφηγήσατο τοῦ λαοῦ. ἀφαιροῦμαι: γενικῇ. ἀφηρέθην τοῦ θείου χαρίσματος. ἀφειδῶ: γενικῇ. ἀφείδησας τοῦ σώματος. ἀφίημι: γενικῇ. εἰρήνην τὴν ἐμὴν ἀφίημι ὑμῖν.
15	ἀφίεμαι: γενικῇ. ἀφίεταί τις τῶν χειρῶν τοῦ Θεοῦ. ἀφίημι, ἔστι καὶ αἰτιατικῇ. ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρ‐ τίας ἀφίενται. ἀφαρπάζω: αἰτιατικῇ. ἀφαρπάσας τὸν προφήτην. ἀφηρημένος: ἀφῃρημένος ὑπ’ ἀλαζονίας τὴν αἴσθη‐
20	σιν. ἀφέλω καὶ ἀφελῶ: αἰτιατικῇ. ἀφεῖλεν ὁ Θεὸς πᾶν δάκρυον. ἀφίσταμαι: γενικῇ· ἀφίσταται τῶν γηϊνῶν.
20	ἄχρι: γενικῇ. ἄχρι ἧς ἡμέρας ἐντειλάμενος.
beta 287 (25t)	Ἀρχὴ τοῦ Βῆτα.
26	βασιλεύω τὸ δεσπόζω: γενικῇ. τὸ δὲ βασιλέα ποιῶ, αἰτιατικῇ. βασκαίνω: δοτικῇ. ταῖς εἰς καλὸν ὁμονοίαις βασκαίνον‐
26	τες.
beta 288	βαβαί: γενικῇ. βαβαὶ τοῦ θαύματος. βαβαὶ τῶν σῶν μυστηρίων. βαπτίζω: αἰτιατικῇ. βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα. βασανίζω: αἰτιατικῇ. οἰκείῳ συνειδότι τὸ κακὸν βασανί‐
5	ζοντες. βάλλω: αἰτιατικῇ. τοὺς δὲ πόῤῥω βάλλον τοξεύμασι. βαρύνω: αἰτιατικῇ. ἢ τοὺς μισθοὺς βαρύνων ταῖς ὑπο‐ χωρήσεσι. βαστάζω: αἰτιατικῇ. βαστάζων τὸν σταυρὸν αὐτοῦ.
10	βδελύσσομαι: αἰτιατικῇ. μὴ βδελυξώμεθα τὸν ὁμό‐ δουλον. βεβαιῶ: αἰτιατικῇ· καὶ βεβαιῶν τὸν λόγον τῆς ἀλη‐ θείας. βλέπω: αἰτιατικῇ· βλέπων ὁ λῃστὴς τὸν ἀρχηγὸν τῆς
15	ζωῆς. βοῶ καὶ βοηθῶ: δοτικῇ. ἐβόησέ σοι. ἐβοήθησέ σοι. βρύω τὸ πηγάζω: αἰτιατικῇ. βρύουσι τὴν χάριν. βυθίζω: αἰτιατικῇ. βυθίζει λεγεῶνας δαιμόνων.
15	βρωμῶ: αἰτιατικῇ. βρωμῶ ὡς τὸ πτῶμα.
gamma 288 (20t)	Ἀρχὴ τοῦ Γάμμα.
21	γαυριῶ: δοτικῇ. οἱ τῷ πλήθει γαυριόντες. γαργαλίζω: δοτικῇ. μὴ μύχοις ὅψοις γαργαλιζόμενοι. γεύομαι: γενικῇ· οὐδὲν ἡδύτης τοῦ φωτὸς γευσαμένου. γέμω: γενικῇ· ὁ δὲ προυκάθητο γέμων θυμοῦ.
25	γεμίζω: αἰτιατικῇ. γεμίσατε τὰς ὑδρίας ὕδατος. γεωργῶ: αἰτιατικῇ. οἱ γεωργοῦντες τὸ χώρισμα. γελῶ: αἰτιατικῇ. μὴ γελάσῃς τὸ πτῶμα τοῦ πέλας.
25	γεννῶ: αἰτιατικῇ. γεννῶσι τὴν πεντηκοστήν.
gamma 289	γήμω: αἰτιατικῇ. γυναῖκα ἔγημαι. γίνομαι: δοτικῇ. γίνομαί σοι Μωσῆς νέος. γινώσκω: αἰτιατικῇ. γινώσκω ἄνερα κατακοιρανέοντα. γνωρίζω: αἰτιατικῇ. γνώρισόν με Κύριε, ὁδὸν ἐν ᾗ πο‐
5	ρεύσομαι. γονυπετῶ: δοτικῇ. προσῆλθε τῷ Ἰησοῦ γονυπετῶν αὐτῷ καὶ λέγων. γράφω, τὸ ἐπιστέλλω: δοτικῇ. Γράφω δὲ τὸ κατηγορῶ γενικῇ. Γράφω δὲ τὸ ἐκτύπωμα αἰτιατικῇ.
10	γυμνάζω: αἰτιατικῇ. τὸν πόθον ἡμῶν γυμνάζοντες.
10	γυμνῶ: αἰτιατικῇ. γυμνώσαντες αὐτὸν ἐξήγαγον ἔξω.
delta 289 (12t)	Ἀρχὴ τοῦ Δέλτα.
13	δανείζω: δοτικῇ. ἐλεῶν πτωχὸν δανείζει Θεῷ. δακρύω: αἰτιατικῇ. ἐδάκρυσεν ὁ Κύριος τὸν Λάζαρον.
15	δεσπόζω: γενικῇ. ὅτι αὐτὸς δεσπόζει τῶν ἐθνῶν. δέομαι: γενικῇ. ἐπειδὴ μείζονος ἐδεῖτο τοῦ βοηθήματος. δεικνύω: δοτικῇ. γεννήματα ἐχιδνῶν, τίς ὑπέδειξεν ὑμῖν. δείκνυμι: δοτικῇ. ἔτι καθ’ ὑπερβολὴν ὁδὸν ὑμῖν δείκνυ‐ μι.
20	δεῖ: δοτικῇ. οὐδὲν δεῖ σοι τῶν ἀμα ω ἅπτεσθαι. δέχομαι: αἰτιατικῇ. δέχομαι τὴν Παύλου φωνήν. δημηγορῶ: δοτικῇ. μετὰ τὴν στρατιὰν, τῇ πόλει δη‐ μηγορῶν. δηλῶ: δοτικῇ. οὐκ ἐδήλωσάς μοι ὃν συναποστελεῖς.
25	δημιουργῶ: αἰτιατικῇ. δημιουργήσας τὸν μέγα ὀφ‐ θαλμὸν τῆς ἡμέρας. διαπίπτω: γενικῇ. τοῦ παραδείσου διέπεσον. διψῶ: γενικῇ. διψᾷ τοῦ διψᾶσθαι. δίδωμι: δοτικῇ. δίδωμι ὑμῖν τὴν ἐξουσίαν.
30	διαπιστῶ: δοτικῇ. εἴτις ἐμοὶ διαπιστεῖ. διαγγέλλω: δοτικῇ. διάγγελε τὸ μυστήριον τοῖς ἀν‐
30	θρώποις.
delta 290	διαμαρτύρομαι: δοτικῇ. διεμαρτύρατό μοι· ἐγὼ δὲ κατεγέλουν. διορίζω: δοτικῇ. ὁ Κύριος ἡμῖν διορίσατο. διαλλάττω: γενικῇ. ὕπαγε διαλλάγηθι τοῦ ἀδελφοῦ
5	σου. διηγοῦμαι: δοτικῇ. διηγήσαντό μοι παράνομοι ἀδο‐ λεσχίαν. διαφεύγω: αἰτιατικῇ. ἅπαν βλαβερὸν διαφύγωμεν. διασκεδάζω: αἰτιατικῇ. Κύριος διασκεδάζει βουλὰς
10	ἐθνῶν. διαπτύω: αἰτιατικῇ. μὴ διαπτύσῃς ἐξορκισμοῦ θερα‐ πείαν. διδάσκω: αἰτιατικῇ. καὶ σὺ πρὸ τῆς γενιάδος διδάσκῃς. διαβάλλω: αἰτιατικῇ. διέβαλλεν αὐτὸν πρὸς τὸν ἄρ‐
15	χοντα. διαλύω: αἰτιατικῇ. πνεῦμα μὲν ἐστὶν, ἀλλὰ διαλύον ὄρη. διασπείρω: αἰτιατικῇ. μὴ διασπείρωμεν τὰ πρόβατα. διασείω: αἰτιατικῇ. διέσεισε τὴν ἐκκλησίαν ἐπὶ πολύ.
20	διαπλέω: αἰτιατικῇ. διέπλει τὴν τοῦ βίου θάλασσαν. διχοτομῶ: αἰτιατικῇ. διχοτομοῦσα τὸν πιστὸν ἀπὸ τοῦ ἀπίστου. διανύω: αἰτιατικῇ. οὕτω τῆς ὁδοῦ τὸ ἑξῆς νεαροὶ δια‐ νύσωμεν.
25	διαγράφω: αἰτιατικῇ. διάγραψόν μου τὴν διάνοιαν. δικαιῶ: αἰτιατικῇ. οὐαὶ οἱ δικαιοῦντες τὸν ἀσεβῆ. δοκῶ: δοτικῇ. τί ὑμῖν δοκεῖ περὶ τοῦ Χριστοῦ; δουλεύω: δοτικῇ. δουλεύσατε τῷ Κυρίῳ ἐν φόβῳ. δοκιμάζω: αἰτιατικῇ. δοκιμαζέτω ἕκαστος ἑαυτόν.
30	δοξάζω: αἰτιατικῇ. δοξάζω τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ τὴν δύναμιν.
30	δορυφορῶ: δοτικῇ. δορυφορούμενον τάξεσιν.
delta 291	δράξομαι: γενικῇ. δράξασθε παιδίας, μήποτε ὀργισθῇ Κύριος. δυσκολαίνω: αἰτιατικῇ. τὸν μὲν ἀποδέχεται, τὸν δὲ δυσκολαίνει.
5	δυσωπῶ: αἰτιατικῇ. δυσώπησον τὸν ἐλεήμονα Θεόν.
5	δωροῦμαι: δοτικῇ. δωρούμενος ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.
epsilon 291 (7t)	Ἀρχὴ τοῦ Ε.
8	ἐγγίζω: δοτικῇ. ἐγγίσατε ὄρεσιν αἰωνίοις. ἐγχείρω: δοτικῇ. ἔμελλε τοῖς παρὰ Νεοπτολέμου ἐγ‐
10	χείρεσθαι λόγοις. ἐπίσης: δοτικῇ. ἐπίσης ἡλίῳ γέγονεν ἡ φαῦσις αὐτοῦ. ἑάλω: γενικῇ. φόνου ἑάλω. ἐγκαλῶ: δοτικῇ. ὑμῖν ἐγκαλέσωμεν τὰ δέοντα. ἐγκαλοῦμαι: αἰτιατικῇ. τὰς αἰτίας σχεδὸν ἐγκαλού‐
15	μεθα. ἐγκωμιάζω: αἰτιατικῇ. πολλοὶ μὲν ἐγκωμιάζοντες τὸν δίκαιον. ἐκπίπτω: γενικῇ. ἐξεβλήθη τοῦ παραδείσου ὁ Ἀδάμ. ἔστι καὶ αἰτιατικῇ· ἐξέβαλλον αὐτὸν ἔξω.
20	ἐκτείνω: αἰτιατικῇ. ὁ ἐκτείνων τὸν οὐρανὸν ὡς δέρριν. ἐκφεύγω: αἰτιατικῇ. ἂν τὸν γεωργῶν πόνον ἐκφεύγων. ἐκκαίω: αἰτιατικῇ. ἔκκαυσον τὴν ὀργήν σου. ἐκτραγωδῶ: αἰτιατικῇ. ἔλεγξον σοφὸν καὶ ἀγαπήσει σε. ἐλευθερῶ: αἰτιατικῇ. ἐλευθέρωσον ἡμᾶς.
25	ἐλεῶ: αἰτιατικῇ. ἐλέησον ἡμᾶς Κύριε. ἐλπίζω: αἰτιατικῇ. ὁ ἐλπίζων ἐπί σε, οὐκ ἀπόλλυται. ἐμβλέπω: δοτικῇ. ὁ ἐμβλέψας τῇ γυναικὶ πρὸς τό. ἐμβοῶ: δοτικῇ. τρανῶς ὁ κήρυξ ἐκβοᾶται τῇ κτίσει. ἐντρυφῶ: γενικῇ. οἱ τῶν σῶν χαρισμάτων ἀεὶ ἐντρυ*
30	ἐνθυμοῦμαι: γενικῇ. μήπω τῶν κακῶν βίων ἐνθυμη*
30	ἐντέλλομαι: δοτικῇ. ταῦτα ἐντέλομαι ὑμῖν ἵνα ἀ*
epsilon 292	ἑνοῦμαι: δοτικῇ. Θεὸς θεοῖς ἑνούμενος τὲ καὶ γνωριζό‐ μενος. εὐθύνω: γενικῇ. εὐθύνω τῆς ἐμφορίας τὸ χάρισμα. ἐννοῶ: αἰτιατικῇ. ἐννοῶ τὴν ἡμέραν ἐκείνην καὶ τὴν
5	ὥραν. ἐνδύομαι: αἰτιατικῇ. οἱ ἱερεῖς ἐνδύσασθε δικαιοσύνην. ἐνωτίζω: αἰτιατικῇ. ἐνώτισαι ὁ Θεὸς τὴν προσευχήν μου. ἐξουσιάζω: γενικῇ. ὁ ζώντων καὶ νεκρῶν ἐξουσιάζων
10	Θεός. ἐξίσταμαι: γενικῇ. οὔτε τοῦ πατρὸς ἐκστάντος τῆς β** γεννησίας. ἐξήγουμαι: δοτικῇ. ἅ δε ἑκατέροις ἐξηγῆσθον. ἐξουδενῶ: αἰτιατικῇ. ἐξουδένωσας πάντας τοὺς ἀπο‐
15	στατοῦντας. ἑορτάζω: αἰτιατικῇ. πεντηκοστὴν ἑορτάσωμεν. ἐπιθυμῶ: γενικῇ. τῶν ἀτόπων ἐπιθυμοῦντες. ἐπιβαίνω: γενικῇ. ἐπέβη τῶν διδασκαλικῶν θρόνων. ἐπιβλέπω: αἰτιατικῇ. ἐπίβλεψον ἐπ’ ἐμὲ καὶ ἐλέησόν
20	με. ἔτυχον: γενικῇ. ἔτυχον τῶν οὐρανίων γερῶν οἱ ἅγιοι. ἑτοιμάζω: αἰτιατικῇ. ἑτοίμασον τὴν ψυχήν σου εἰς θάνατον. ἐτάζω: αἰτιατικῇ. ἐτάζων καρδίας καὶ νεφρούς.
25	εὐχαριστῶ: δοτικῇ. εὐχαριστήσωμεν τῷ Κυρίῳ. εὔχομαι: δοτικῇ. ὁ Κύριος εὐχόμενος τοῖς θεοῖς. εὐλογῶ: αἰτιατικῇ. εὐλογήσω τὸν Κύριον ἐν παντὶ καιρῷ. εὑρίσκω: αἰτιατικῇ. εὑρίσκει Φίλιππος τὸν Ναθαναήλ.
30	εὐφραίνω: αἰτιατικῇ. εὐφράνθην τὴν καρδίαν. εὐφραίνομαι: γενικῇ. εὐφραίνεται τῶν ἀγαθῶν. εὐεργετῶ: αἰτιατικῇ. εὐηργέτην τεκοῦσα τὸν τῶν κα‐
30	λῶν αἴτιον.
epsilon 293	ἐχθραίνω: δοτικῇ. τοὺς ἐχθραίνοντάς μοι ματαίως.
epsilon 293	ἔχω: αἰτιατικῇ. ἔχεται τῶν ἐγκαινίων οὕς.
zeta 293 (3t)	Ἀρχὴ τοῦ Ζ.
4	ζέω: δοτικῇ. τῷ Πνεύματι ζέοντες· τῷ Κυρίῳ δουλεύ‐
5	οντες. ζημιῶ: αἰτιατικῇ. ὅπως μὴ τὰ μέγιστα ζημιωθείς. ζηλῶ: αἰτιατικῇ. ζήλωσε Πέτρον καὶ Παῦλον. καὶ δο‐ τικῇ. ἐζήλωκα τῷ Κυρίῳ. ζῶ: δοτικῇ. ταχέως πέμψον μοι πρὸς Θεὸν ᾧ ζῷ.
10	ζωγρῶ: αἰτιατικῇ. εἴπου ζωγρήσειε τὸ γλυκύτατον. ζωοποιῶ: αἰτιατικῇ. καὶ ζωοποιοῦντα νεκρούς. ζωνύω: αἰτιατικῇ. ζῶσαι ὥσπερ ἀνὴρ τὴν ὀσφύν σου. ζωογονῶ: αἰτιατικῇ. ζωογονῶν τὸν κύκλον τῶν ἀρετῶν. ζωγραφῶ: αἰτιατικῇ. Χριστοῦ τὴν ἀνάστασιν ἐζωγρά‐
15	φης.
eta 293 (16t)	Ἀρχὴ τοῦ Η.
17	ἡγοῦ: γενικῇ. πρόελθε καὶ καθηγοῦ τοῦ σοῦ τεμένου. ἥδομαι: δοτικῇ. ὃς ἥδεται τοῦ ψάλλειν. αἰδοῦμαι: αἰτιατικῇ. τὴν σὴν σταύρωσιν ὁ ἥλιος
20	ἠδέσθη. ἥκω: αἰτιατικῇ. ἥκω δῶρον φέρων σοι, ὃ εἶδον φίλε. ἥλω: ταύτης ὁ μέγας ἥλω Κυπριανός. ἡμερῶ: αἰτιατικῇ. ἂν τοῦτο ποιήσῃς, ἡμερώσῃς οὐρα‐ νόν τε καὶ γῆν.
25	ἠρετίσατο: αἰτιατικῇ. ἠρετίσατο αὐτὴν, εἰς κατοικίαν ἑαυτοῦ. ἥττημαι: γενικῇ. ὡς οὐδενὸς ἡττῶντο οἱ γενναῖον. καὶ δοτικῇ. ἥττημαι πάθεσι. ἥψατο: γενικῇ. ἥψατό μου τις. καὶ ἴψατο δὲ ἔβλαψεν,
30	αἰτιατικῇ. ἴψατο αὐτὸν καὶ γράφε.
theta 294 (1t)	Ἀρχὴ τοῦ Θ.
2	θαρρῶ: δοτικῇ. εἰ παρὰ τοὺς λόγους μυγαόδρα τοῖς λόγοις θαρρεῖτε. θάλλω: δοτικῇ. τοῖς ἀγαθοῖς τῆς γῆς θάλλοντες.
5	θαυμάζω: αἰτιατικῇ. μὴ θαυμάσῃς μηδὲν, ὃ μὴ παρα‐ μένει. θάλπω: αἰτιατικῇ. ἐθαλπέ τις ἐν κόλποις ὄφιν. θάπτω: αἰτιατικῇ. Ἱερουσαλὴμ θάψον τοὺς ἑαυτῆς νέους.
10	θεολογῶ: αἰτιατικῇ. θεολογεῖν τὸν Πατέρα καὶ τὸν Υἱόν. θέω: τὸ τρέχω αἰτιατικῇ. πάντες Λεωφαλον ἔθεον. θερίζω: αἰτιατικῇ. τοσοῦτον θερίσαντες ὅσον ἐσπείρα‐ μεν.
15	θεραπεύω: αἰτιατικῇ. ἐπιθεὶς τὰς χεῖρας ἐθεράπευσεν αὐτούς. θησαυρίζω: αἰτιατικῇ. μὴ θησαυρίσητε θησαυροὺς ἐπὶ τῆς γῆς. θήγω, τὸ ἀκονῶ: αἰτιατικῇ. καὶ θήγω τὸ προσεγγίζω
20	γενικῇ. θρηνῶ: αἰτιατικῇ. ἐν σταδίῳ τὸν ἐχθρὸν ἐθριαμβεύ‐ σατε. θρησκεύω: δοτικῇ. οὕτω ἐδω * ων· θρησκεύει Θεῷ. θύω: δοτικῇ. θύσον τῷ Θεῷ θυσίαν αἰνέσεως. καὶ αἰ‐
25	τιατικῇ. θύσατε θυσίαν δικαιοσύνης. θωπεύω: αἰτιατικῇ. πολλὰ οὖν τοῦτον θωπεύσας.
27t	Ἀρχὴ τοῦ Ι.
28	ἰατρεύω: αἰτιατικῇ. ἡμᾶς αὐτοὺς ἰατρεύσωμεν. ἱδρεύω: αἰτιατικῇ. καὶ ἄγαλμα ἱδρυσάμενος.
30	ἱερουργῶ: αἰτιατικῇ. ἱερουργήσας ὡς ἄνθρωπος ἑαυτόν.
30	ἱκετεύω: αἰτιατικῇ. σὲ ἱκετεύομεν, πρέσβευε δή.
theta 295	ἱλάσθητι: δοτικῇ. ἱλάσθητί μοι σωτὴρ, πολλαὶ γὰρ αἱ. ἴσχω: αἰτιατικῇ. ἴσχει τὸν θρῆνον ὁ ἐλέφας. ἰσχύω: αἰτιατικῇ. καὶ ταῦτα ἴσχυσεν ἡ κακία. ἵστημι: αἰτιατικῇ. ὅσον ἐπ’ αὐτῷ τὴν νόσον ἕστησεν.
5	ἰῶ: αἰτιατικῇ. ἴασαί με Κύριε τὸν ἁμαρτωλόν.
kappa 295 (6t)	Ἀρχὴ τοῦ Κ.
7	καταδικάζω: γενικῇ. αἱ γυναῖκες κατεδίκασαν αὐτόν· καὶ αἰτιατικῇ. σταυρωθῆναί σε κατεδίκασαν. καταλαλῶ: γενικῇ. καθήμενος κατὰ τοῦ ἀδελφοῦ σου κα*
10	καρτερῶ: αἰτιατικῇ. καρτερῶν τοὺς βασάνους. καταμαρτυρῶ: γενικῇ. οὐκ ἀκούεις πόσα σου κατα‐ μαρτύρουσιν. καταφρονῶ: γενικῇ. Ἰησοῦς καθαίρεται, καὶ σὺ κατα‐ φρονεῖς.
15	κατατρυφῶ: γενικῇ. κατατρύφησον τοῦ Κυρίου καὶ δώησοι. κατατολμῶ: γενικῇ. ἁμαρτημάτων κατατολμῶ. καταβοῶ: γενικῇ. τῆς ζημίας κατεβόων ὡς τυραννί‐ δος.
20	καθυλακτῶ: γενικῇ. μὴ καθυλακτεῖν τῶν πέλας. καταπτύω: γενικῇ. ἰνδάλματος χρυσοῦ κατέπτυσαν. καταληρῶ: γενικῇ. καταληρῶν τῆς ἀθεότητός σου. κατισχύω: γενικῇ. κατισχύει τῶν ἐχθρῶν. κατηγορῶ: γενικῇ. κατηγορῶν τῆς γραφῆς.
25	καλλωπίζομαι: δοτικῇ. τοῖς πράγμασι καλλωπιζόμε‐ νος. καρποφορῶ: δοτικῇ. ἐκ τῶν ἐνόντων καρποφόρει Θεῷ. κατακολουθῶ: δοτικῇ. τῷ τοῦ Χριστοῦ κατηκολούθη‐ σαν αἵματι.
30	κατασείω: αἰτιατικῇ. μηχανήμασι κατάσειται τὸ ὁμοούσιον. καθαίρω: αἰτιατικῇ. καὶ δογμάτων ἀπαιδευσίαν ἐκά‐
30	θηρεν.
kappa 296	κατασκηνῶ: αἰτιατικῇ. εἰς τόπον χλοῆς κατασκηνού‐ μενοι. καινοτομῶ: αἰτιατικῇ. τοὺς καινοτομοῦντας φύσιν Θεοῦ.
5	καταβάλλω: αἰτιατικῇ. τοὺς προφήτας καταβαλῶ τῆς αἰσχύνης. καπηλεύω: αἰτιατικῇ. καπηλεύων ὁ δεινὸς Ἰούδας τὸν φιλόθεον. καταρτίζω: αἰτιατικῇ. καταρτίσαι μοι τὸν λόγον.
10	καθυβρίζω: αἰτιατικῇ. μὴ καθύβρισαι τὸν ἄνδρα. κατακρίνω: αἰτιατικῇ. τοὺς πρεσβύτας τῆς αἰσχύνης κατάκρινον. καταμανθάνω: αἰτιατικῇ. καταμαθόντες τὸ ἀπατηλόν. κηρύττω: αἰτιατικῇ. δημοσίᾳ τοῦτο ἐκήρυττεν.
15	κοινωνῶ: γενικῇ. κοινώνησον αἵματος. κράζω: δοτικῇ. κράζω σοι Χριστὲ Σωτὴρ, ὡς ὁ ἄσωτος υἱός. κρίνω: αἰτιατικῇ. κρῖνον Κύριε δίκαια. κτείνω: αἰτιατικῇ. ἀπέκτενον πάντας τοὺς ἁμαρτω‐
20	λούς.
20	κωλύω: αἰτιατικῇ. τὴν κωλύουσαν ῥομφαίαν.
lambda 296 (22t)	Ἀρχὴ τοῦ Λ.
23	λάχω: αἰτιατικῇ. διέπων τὴν λαχοῦσαν αὐτοῦ ἐκκλη‐ σίαν.
25	λατρεύω: δοτικῇ. λατρεύων αὐτῷ ἐν ὁσιότητι καὶ δίκαι. λαλῶ: δοτικῇ. λάλησον τοῖς υἱοῖς Ἰσραήλ. λαμπρύνομαι: δοτικῇ. λαμπρυνθῶμεν τῇ πανηγύρει. λειτουργῶ: δοτικῇ. ὃς λειτουργῆσαι μὲν τῇ πόλει. λείβω: αἰτιατικῇ. ἐπὶ δ’ αἴθοπα οἶνον λείβε.
30	λήγω: γενικῇ. λῆγ’ ἔριδος, λῆγε θυμοῦ. λίγω, τὸ ὑμνῶ: αἰτιατικῇ. λίγω τὴν χάριν τοῦ ἐμοῦ διδασκάλου.
30	λικμῶ: αἰτιατικῇ. οὐ τὸν Ἰσραὴλ ἐλίκμησεν.
lambda 297	λούω: αἰτιατικῇ. λούσω καθ’ ἑκάστην νύκτα τὴν κλίνην μου. λογογραφῶ: αἰτιατικῇ. λογογραφεῖ τὴν πολιτείαν. λύομαι: γενικῇ. Λύω: αἰτιατικῇ. λύε πάντα σύνδεσμον
5	ἀδικίας. λυμαίνω: αἰτιατικῇ. ἐλυμήνατο ἡμᾶς ἐκ δρυμοῦ.
5	λυπῶ: αἰτιατικῇ. μὴ λύπῃ μάτην τὸν πλησίον.
mu 297 (8t)	Ἀρχὴ τοῦ Μ.
9	μακαρίζω: αἰτιατικῇ. μακαρίζωμέν σε πᾶσαι.
10	μαρτυρῶ: δοτικῇ. μαρτυρήσωμεν τῇ ἀληθείᾳ. μέχρι: γενικῇ. ἀπὸ ἀνατολῶν ἡλίου μέχρι δυσμῶν. μεταλαμβάνω: γενικῇ. μεταλαμβάνει κρατῆρος. μεθύω: αἰτιατικῇ. μεθύσω τὰ βέλη μου ἀφ’ αἵματος. μεγαλύνω: αἰτιατικῇ. μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τὸν Κύ‐
15	ριον. μετρῶ: δοτικῇ. μικροῖς μέτροις μετροῦντες. μερίζω: αἰτιατικῇ. διεμέριζεν ἔθνη ὁ ὕψιστος. μηνίω, τὸ ὀργίζομαι: δοτικῇ. Μηνύω τὸ διαγγέλλω: γενικῇ.
20	μίγνυμι: δοτικῇ. μίγνυται τῷ ὁμοίῳ τὸ ὅμοιον. μισῶ: αἰτιατικῇ. μισῶ καὶ τὴν δι’ ἄερος συνήθειαν. μνημονεύω: γενικῇ. μνημονεύετε τοῦ λόγου μύω, τὸ καμμύω: αἰτιατικῇ. Μείω τὸ μανθάνω: γε‐ νικῇ.
25	μυσταγωγῶ: αἰτιατικῇ. μυσταγωγοῦσα φίλους.
nu 297 (26t)	Ἀρχὴ τοῦ Ν.
27	ναυμαχῶ: δοτικῇ. Κερκυραίοις τε καὶ Πελοπίδαις ἅμα ναυμαχήσομαι. ναυαγῶ: αἰτιατικῇ. καὶ ἵνα μὴ ναυαγήσω τὴν ἐλπίδα.
30	νεμεσῶ: δοτικῇ. Διῒ δὲ κρατερῶς ἐνέμεσα.
nu 298	νέμω: δοτικῇ. νέμουσι τοῖς ἀνθρώποις τὰ ἀγαθά. ναυαρχῶ: δοτικῇ. ναυαρχῶν Ῥωμαίοις. νεκρῶ: αἰτιατικῇ. νεκρώσας τὰ μέλη τὰ ἐπὶ τῆς γῆς. νίπτω: αἰτιατικῇ. νίψας τοὺς πόδας τῶν μαθητῶν.
5	νομοθετῶ: δοτικῇ. μὴ νομοθετεῖτε τοῖς νομοθέταις. Ἔστιν οὖν καὶ αἰτιατικῇ. νομοθέτησόν με Κύριε τὴν ὁδόν. νομίζω: αἰτιατικῇ. νομίσας τοῦτον ἄνθρωπον εἶναι. νυμφαγωγῶ: δοτικῇ. οἵτινες κηδεμόνι ἄλλῳ νυμφαγω‐
5	γοῦσι.
xi 298 (10t)	Ἀρχὴ τοῦ Ξ.
11	ξαίνω: αἰτιατικῇ. οὐ ξανῶ σάρκας ὄνυξι. ξέω: αἰτιατικῇ. κἂν τὸν ἰχῶρα ξέῃ. ξηραίνω: αἰτιατικῇ. ἐξήρανε τὴν χεῖραν φειδωλίᾳ.
11	ξυρῶμαι: αἰτιατικῇ. ξυρᾶται τὴν κόμην τῆς κεφαλῆς.
omicron 298 (15t)	Ἀρχὴ τοῦ Ο.
16	ὁδοποιῶ: δοτικῇ. ὁδοποιήσατε τῷ λαῷ μου. ὀδύρομαι: αἰτιατικῇ. ὀδύρομαι τὴν ἡμετέραν συμ. ὁδηγῶ: αἰτιατικῇ. ὁ ὁδηγήσας τὸν Ἰσραὴλ ἐν ἐρήμῳ. οἶδα: αἰτιατικῇ. τίς οἶδε τὸν τηλικοῦτον.
20	οἰκτείρω: αἰτιατικῇ. ὁ Θεὸς οἰκτειρῆσαι ἡμᾶς καὶ εὐ* οἰκονομῶ: αἰτιατικῇ. οἰκονομήσει τοὺς λόγους. ὀλιγωρῶ: γενικῇ. μὴ ὀλιγώρει παιδίας Κύριε μὴ δὲ* ὁμολογῶ: αἰτιατικῇ. ὁμολογῶ ἓν βάπτισμα εἰς ἄφε‐ σιν· ἔστιν οὖν καὶ δοτικήν· ὁμολογῶ τῷ πλάσαντί με Θεῷ.
25	ὄμνυμι: δοτικῇ. ὄμνυσί σοι τ’ ἀληθὲς ἀδελφέ. ὁμιλῶ: δοτικῇ. κακοῖς ὁμιλῶν ἀνόητος ἔσῃ. ὁμαλίζω: αἰτιατικῇ. ὁμαλίσας τὸ πρόσωπον τῆς γῆς. ὀνειδίζω: δοτικῇ. ὁ Σολομῶν ὀνειδίζει ἡμῖν ἐν λόγοις. ὀνίνημι: αἰτιατικῇ. καὶ ὀνίνησι τὸν ἄρωστον.
30	ὀνῶ τὸ ὀφελῶ: αἰτιατικῇ. ὀνῶ τὸ μέμφομαι, καὶ αὐτὸ
30	αἰτιατικῇ.
omicron 299	ὀργίζομαι: δοτικῇ. τίσιν ὀργισθῇ πλέον; ῥαβδίζω: αἰτιατικῇ. ῥαβδίζοντες τυβοὺς ἐνλιν. ῥαίνω: αἰτιατικῇ. ῥανάτωσαι ὕδωρ νεφέλαι. ῥάνον ἐφ’ ἡμᾶς ὕδωρ καθαρόν.
5	ῥήσσω: αἰτιατικῇ. τότε ὁ ἀρχιερεὺς κατέρρηξε τὰ ἱμάτια. ῥύομαι: αἰτιατικῇ. ὃς καὶ σωσά *** ἐρρύσατο. ῥυθμίζω: αἰτιατικῇ. ὁ λόγος ῥυθμίζει τὸν ἐνάρεστον ἄνθρωπον.
10	ῥυφῶ: αἰτιατικῇ. ῥυφῶ πτισάνης χιλὸν ἀναγκαῖον.
10	ῥύπτω: αἰτιατικῇ. ῥύψωμεν τὰ ῥύπη τῶν καρδιῶν ἡμῶν.
sigma 299 (12t)	Ἀρχὴ τοῦ Σ.
13	σαίνω: αἰτιατικῇ. τῶν σαινόντων τὴν αἴσθησιν. σαρῶ: αἰτιατικῇ. καὶ τὴν οἰκείαν ἐσάρωσεν.
15	σαγηνεύω: αἰτιατικῇ. τὴν οἰκουμένην ὅλην σαγήνευ‐ σας. σκορπίζω: αἰτιατικῇ. διεσκορπίσθη τὰ ὀστᾶ αὐτῶν. σκοπῶ: αἰτιατικῇ. σκόπει τὸν Ἐνὼχ ποίας εἴληφε χά‐ ριτος.
20	σοφίζω: αἰτιατικῇ. ὁ σοφίσας τοὺς ἁλιεῖς ὑπὲρ ῥή‐ τορας. στέργω: δοτικῇ. στέργειν φοβῷ θειῷ. συνιέναι: γενικῇ. συνιέντα τοῦ μυστηρίου. συγχωρῶ: αἰτιατικῇ. σοὶ μὲν συγχωρηθῆναι τὰς ἁμαρ‐
25	τίας. συνηγορῶ: δοτικῇ. συντάσσομαι τῷ Χριστῷ. συνεορτάζω: δοτικῇ. συνεορτάσωμεν ταῖς *** τά‐ ξεσιν.
25	συνεργῶ: δοτικῇ. οἱ ἄγγελοι συνεργοῦσιν ἡμῖν.
sigma 300	συντρέχω: δοτικῇ. ἀλλήλοις συντρέχοντες. συγγράφω: αἰτιατικῇ. συγγράφων τοὺς λόγους καὶ τὴν ἀλη* συντρίβω: αἰτιατικῇ. σύντριψον τὸν βραχίονα.
5	συνετίζω: αἰτιατικῇ. συνετιῶ σε, καὶ συμβιβῶ σε. συνάγω: αἰτιατικῇ. συνάγων ἑαυτούς. συνάπτω: αἰτιατικῇ. οὐαὶ οἱ συνάπτοντες οἰκίαν. σχόντες: δοτικῇ. σχόντες Ῥηγίνῳ καὶ Μεσήνῃ. σχῶμεν: αἰτιατικῇ. ἄνω σχῶμεν τὰς καρδίας.
10	σωφρονῶ: δοτικῇ. αὐτῆ αὐτοῦ σωφρονοῦσα καλῶς.
10	σώζω: αἰτιατικῇ. ἔσωσας ἡμᾶς ἐκ τῶν ἀνομῶν ἡμῶν.
tau 300 (12t)	Ἀρχὴ τοῦ Τ.
13	ταμιεύω: αἰτιατικῇ. ψυχῆς κάθαρσιν ταμιεύεσθαι. ταπεινῶ: αἰτιατικῇ. ἐταπείνωσας ἑαυτόν.
15	τέμνω: αἰτιατικῇ. τέμνει γλυκείαν αὔλακα. τήκω: αἰτιατικῇ. τήκει μὲν τὴν σάρκα [ἵνα μαθήση σοφίαν.] τηρῶ: αἰτιατικῆ. αὐτός σου τηρήσει κεφαλήν. τιμῶ: αἰτιατικῇ. τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα.
20	τρυφῶ: αἰτιατικῇ. ὅσοι τρυφᾶτε τὰ τοιαῦτα. τρέφω: αἰτιατικῇ. ἔθρεψε λαὸν πεινῶντα. τρώγω: αἰτιατικῇ. ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα. τύχω: γενικῇ. ὃς πατρικῆς εὐχῆς ἔτυχε. τυπῶ: αἰτιατικῇ. τυπῶν τὸν λόγον τῆς εὐσεβείας.
25	τύπτω: αἰτιατικῇ. τύψατε αὐτὸν ἀφειδῶς.
upsilon 300 (26t)	Ἀρχὴ τοῦ Υ.
27	ὑβρίζω: αἰτιατικῇ. οἱ τοὺς φωστῆρας ὑβρίζοντες. ὑγιαίνω: αἰτιατικῇ. ἀλλὰ τὴν διάνοιαν ὑγιαίνουσιν. ὑπερφρονῶ: γενικῇ. ὁ Ἀβραὰμ λαφύρων ὑπερφρόνει.
30	ὑπερτερῶ: γενικῇ. ὑπερτεροῦντες Τρώων.
upsilon 301	ὑπερορῶ: γενικῇ. ὑπερορῶν μὲν τοῦ σώματος. ὑπερασπίζω: γενικῇ. ὑπερασπιῶ τῆς πόλεως ταύτης. ὑπερμαχῶ: γενικῇ. τὸ δ’ ἀληθὲς τῆς σοφίας ὑπερ‐ μαχῶ.
5	ὑπερπλέω: γενικῇ. τῶν ἐρωτικῶν ἰυγγῶν ὑπερέπλεε. ὑποδεικνύω: δοτικῇ. μαθηταῖς ὑποδεικνύων. ὑπουργῶ: δοτικῇ. οἱ ἵπποι τοῖς στρατιώταις ὑπουρ‐ γοῦντες. ὑποτάσσομαι: δοτικῇ. οἱ δὲ βάρβαροι τῷ βασιλεῖ
10	ὑποτασ* ὑπακούω: δοτικῇ. ὑπήκουσεν αὐτῷ ὁ τὴν* ὑπαγορεύω: δοτικῇ. ὑπαγορεύων μυροφόροις χρανα* ὑποχωρῶ: δοτικῇ. ὑποχωρεῖ μοι τὰ Χεροῦβιμ. ὑπομένω: αἰτιατικῇ. ὑπομένων ὑπέμεινα τὸν Κύριον.
15	ὑπερθαυμάζω: αἰτιατικῇ. οὐρανῶν αἱ δυνάμεις ὑπερε‐ θαύμασαν τὸν Χριστόν. ὑπνῶ: αἰτιατικῇ. ὕπνωσαν ὕπνον αὐτῶν καὶ οὐ* ὑποδέχομαι: αἰτιατικῇ. καὶ νηφούσῃ τῇ διανοίᾳ τὸν λόγον ὑπόδεξαι.
20	ὑπερφιλῶ: αἰτιατικῇ. ὑπερφιλεῖ τὸν ἀδελφόν. ὕει τὸ βρέχει: αἰτιατικῇ. ὑπ’ ου* ὑψῶ: αἰτιατικῇ. ὃ μάλιστα τὸν ἀγωνιστὴν ὕψωσαν.
24	ὑπολαμβάνω: αἰτιατικῇ. εἰ μή τις τοῦτο ὑπολάβοι
25	ἐμὴν σοφίαν. ὑπερορίζω: αἰτιατικῇ. ὑπερορίζει τοῦτον τῆς πόλεως. ὑπερίπτομαι: αἰτιατικῇ. πολλοὶ ὄρνιθες τῶν ἐδωδίμων ἡμᾶς ὑπερίπτανται. ὑπερεκπίπτω: αἰτιατικῇ. πᾶσαν ὑπερεκπίπτον ἔννοιαν
30	καὶ χρόνον. ὑπερδοξάζω: αἰτιατικῇ. καὶ τὴν ἀνάστασιν αὐτοῦ
30	ὑπερδοξάσωμεν.
upsilon 302	ὑπομένω: αἰτιατικῇ. ὑπομένων ὑπέμεινα τὸν Κύριον. ὑποχαλῶ: αἰτιατικῇ. ὁ δὲ ὑποχαλάσας τὸν νοῦν. ὑποσπῶ: αἰτιατικῇ. δόλῳ τὸν φρουράρχην ὑποσπάσαν‐ τες.
5	ὑπερακοντίζω: αἰτιατικῇ. καὶ πάντας ἐν τῇ γῇ ὑπερη‐ κόντισε. ὑπερθαυμάζω: αἰτιατικῇ. τὸν ἄνδρα τῆς ἀνδρείας ὑπερ‐ θαύμασας. ὑπερφέρω: αἰτιατικῇ. οἱ ἱέρακες ὀλίγον τὴν ἀκμὴν
10	ὑπερφέρουσιν. ὑπερκαίω: αἰτιατικῇ. ἐκείνου δὲ τὸ φίλτρον ὑπερεκαί‐ οντο. ὑποδέχομαι: αἰτιατικῇ. καὶ νηφούσῃ τῇ διανοίᾳ τὸν λόγον ὑποδέξω.
15	ὑπερβαίνω: αἰτιατικῇ. ὑπερέβην τὰς δυνάμεις. ὑπομιμνήσκομαι: γενικῇ. τί ἐστιν ἄνθρωπος ὅτι μιμ‐ νήσκῃ αὐτοῦ; ὑποκρίνομαι: αἰτιατικῇ. ὑποκρινόμενος τὴν ἀλήθειαν. ὑπερφιλῶ: αἰτιατικῇ. σφόδρα δὲ τοῦτον ὑπερεφίλει.
20	ὑπερορῶ: αἰτιατικῇ. ὑπερορῶ ὡς βλάπτοντας. ὑπερήνεγκεν: αἰτιατικῇ. ὑπερήνεγκε νόμον. ὑστερίζω: γενικῇ. ὑστερίζει τῶν Φασαύλου λόγων. ὑφίσταται: αἰτιατικῇ. οὐχ ὑφίσταται τὴν τιμωρίαν. ὕω τὸ βρέχω: αἰτιατικῇ. ἀπ’ οὐρανοῦ τροφὴν ὕοντος.
25	ὕψω: αἰτιατικῇ. καὶ τὸν ἀγωνιστὴν ὕψωσε· καί*
phi 302 (26t)	Ἀρχὴ τοῦ Φ.
27	φανερῶ: αἰτιατικῇ. φανερῶν ἑαυτὸν ὁ Ἰησοῦς τοῖς μα* φάγω: αἰτιατικῇ. καὶ γῆν φάγη πάσας τὰς ἡμέ* φείδομαι: γενικῇ. φείδομαι τοῦ πνεύματος εἰς πρό‐
30	νοιαν. φεύγω: αἰτιατικῇ. φεῦγε ἐμπρισμὸν ὦ ψυχή.
30	φέρω: αἰτιατικῇ. φέροντες τὰ παρόντα γενναίως.
phi 303	φθονῶ: δοτικῇ. μὴ φθονήσῃς τῷ κατορθοῦντι ἀρετήν. φιλοσοφῶ: αἰτιατικῇ. οὐ συγχωρεῖται φιλοσοφῆσαι τήν* φοβοῦμαι: αἰτιατικῇ. τίς δὲ οὐ φοβεῖται τὴν ἐξουσίαν.
5	φορῶ: αἰτιατικῇ. σάρκα φορεῖ διὰ τὴν σάρκα. φρίττω: αἰτιατικῇ. οὐ φρίττεις τὴν ὄψιν τοῦ βασιλέως; φυλάσσω: αἰτιατικῇ. φυλάσσει Κύριος πάντα τὰ ὀστᾶ αὐτῶν. φωτίζω: αἰτιατικῇ. φώτισον ἡμᾶς τοῖς προστάγμασιν.
10	ὁμοίως καὶ γενικῇ. φωτίζω σου διὰ τῆς μαθήσεως τὸν νοῦν. φωνῶ: αἰτιατικῇ. ἀπελθοῦσα φώνησόν σου τὸν ἄνδρα.
15	φαίνομαι: δοτικῇ. φάνηθί μοι βοηθὸς* φάσκω: δοτικῇ. φανερῶ: αἰτιατικῇ. φανερῶν ἑαυτὸν τοῖς μαθηταῖς. φάγω: αἰτιατικῇ. ἀνενδυάστως φάγε τὸ σῶμα. φαιδρύνω: αἰτιατικῇ. ὁ φαιδρύνας τοὺς ἁγίους σου
20	ὑπὲρ χρυσόν. φείδομαι: γενικῇ. φείδομαι τοῦ πνεύματος. φύγω: αἰτιατικῇ. φύγωμεν τὰς εὐχροίας. φευκτέον: αἰτιατικῇ. οὐ φευκτέον τὸν ποιητικὸν λόγον. φημίζω: αἰτιατικῇ. οἱ δὲ ἐφήμισαν τὸν λόγον.
25	φθονῶ σοι τοῦδε: γενικῇ. καὶ δοτικῇ. φθονήσας πάλαι μοι ὁ ἐχθρός. φθείρω: αἰτιατικῇ. φθείρουσιν ἤθη χρηστά. φθάνω: αἰτιατικῇ. φθάνει τὴν πεῖραν τὸ δέος. φιλοτιμοῦμαι: δοτικῇ. Ἀρείῳ φιλοτιμούμενος.
30	φεύγω, εἰ μὲν σημαίνει τὸ κατηγορῶ γενικῇ· εἰ δὲ τὸ ἀποδιδράσκω, αἰτιατικῇ. φιλονεικῶ: δοτικῇ. φιλονεικῶ τῷ ἔξωθεν θορύβῳ.
30	φιλοπονῶ: αἰτιατικῇ. μόνον τὴν κάθαρσιν φιλοπόνει.
phi 304	φιλοσοφῶ: αἰτιατικῇ. φιλοσοφῆσαι τὴν ἑαυτοῦ κλοπήν. φιλῶ: αἰτιατικῇ. σὺ οἶδας ὅτι φιλῶ σε. φιμῶ: αἰτιατικῇ. οὐ φιμώσεις βοῦν ἀλοῶντα. φοβῶ: αἰτιατικῇ. καὶ φοβῶν διὰ τοῦ Ἰσραὴλ τοὺς ἑαυ‐
5	τοῖς θαρροῦντας. φορῶ: αἰτιατικῇ. καὶ σάρκα φορεῖ διὰ τὴν σάρκα. φροντίζω: γενικῇ. οὐδέποτε βουκολίων φροντίζει. φρονῶ τὸ καυχῶμαι: δοτικῇ. φρυκτωρῶ: δοτικῇ. ἥλιος φρυκτωρεῖ πάσῃ τῇ οἰκουμένῃ.
10	φρίττω: αἰτιατικῇ. οὐ φρίττει τὴν ὄψιν. φύω: αἰτιατικῇ. οὐ φύει καρπὸν, οὐ σώματα, ἀλλὰ ψυχὰς τρέφων. φωτίζω: αἰτιατικῇ. φώτισον ἡμᾶς. φωνῶ: αἰτιατικῇ. φώνησόν σου τὸν ἄνδρα. Καταφωνῶ
15	καὶ Περιφωνῶ: αἰτιατικῇ. καταφωνεῖ τὰ ἄλση.
chi 304 (16t)	Ἀρχὴ τοῦ Χ.
17	χαίρω: αἰτιατικῇ. καὶ ἐχάρισαν χάραν μεγάλην. χαρίζω: δοτικῇ. χαριζόμενον ἡμῖν καὶ τὴν ανά* χαλινῶ: αἰτιατικῇ. θυμὸν χαλινοῦ, καὶ μέγας ἔσῃ
20	σοφός. χρήζω: γενικῇ. ἔκυρσαν χρήζοντες εὐνῆς. χέω: αἰτιατικῇ. χέασα παμμιγῆ βολήν. χειραγωγῶ: αἰτιατικῇ. χειραγωγῶν ἡμᾶς εἰς τὴν ἐκεῖθεν μακαριότητα.
25	χειροτονῶ: αἰτιατικῇ. χειροτονεῖς θεολόγους. χορτάζω: γενικῇ. ἐχορτάσθησαν τῆς διδαχῆς Παύλου. χορηγῶ: δοτικῇ. ἐμοὶ χολᾶτε ὅτι ἄνθρωπον ἐποίησα ὑγιῆ. χρῶμαι: δοτικῇ. ἐχρήσατο ὁ Κύριος τῷ πήλῳ καὶ ἔ*
30	χρίσμαι: αἰτιατικῇ. καὶ τὰ πρῶτα μῦρα χρισμένοι.
30	χωρίζομαι: γενικῇ. τῶν πατρικῶν σου κόλπων μὴ*
chi 305 (3)	χαίρω: δοτικῇ. εὐνίσαις χαίροντες. χαρίζομαι: δοτικῇ. μικρὰ τῷ κόσμῳ καὶ τῇ σκηνῇ χα‐
5	ριζόμενοι. χαλεπαίνω: δοτικῇ. τοῖς ῥηθεῖσι χαλεπῄνας. χαλινῶ: αἰτιατικῇ. θυμὸν χαλίνου μὴ φρενῶν ἔξω πέ‐ σῃς. χέω: αἰτιατικῇ. τίς ὁ χέας τὸν πολὺν τοῦτον ἀέρα;
10	χειροῦμαι: αἰτιατικῇ. καὶ χειρωσάμενοι πᾶν τὸ προσ‐ τυχόν. χειροτονῶ: αἰτιατικῇ. χειροτονεῖ τοῦτον διάκονον. χειραγωγῶ: αἰτιατικῇ. χειραγωγῶν τὸν λαὸν πρὸς ἐπί‐ γνωσιν.
15	χλευάζω: αἰτιατικῇ. χλευάζοντες μόνον τὸν Ἐπαμινών‐ δαν. χορτάζω: γενικῇ. ἐχορτάσθησαν υἱῶν. χορηγῶ: δοτικῇ. χορηγοῦντες ταῖς ἐνδεέσι τροφήν. χολῶ: δοτικῇ. χολᾶ μοι ἄρα ὁ δεσπότης.
20	χρῄζω: γενικῇ. εἰ καὶ μείζονος χρῄζομεν βοηθείας. χρηματίζω τὸ χρησμὸν δίδωμι: δοτικῇ. ὁ πάλαι Μώσῃ χρηματίσας. χρῶμαι: δοτικῇ. οὐκ οἶδ’ ὅπως χρήσομαι τῷ λόγῳ. χραίνω: αἰτιατικῇ. καὶ τὰς ἀναιμάκτους θυσίας χραί‐
25	νοντες. χρίω τὸ ἀλείφω: αἰτιατικῇ. καὶ τὰ πρῶτα μύρα χριό‐ μενος. χρείω τὸ μαντεύομαι αἰτιατικῇ. χωρίζομαι: γενικῇ. τῶν πατρικῶν σου κόλπων μὴ χω‐
30	ρισθῇς. χωνεύω: αἰτιατικῇ. ὅστις χρυσὸς ἀκίβδηλος οὐκ ἐχω‐
30	νεύθησαν.
psi 306 (1t)	Ἀρχὴ τοῦ Ψ.
2	ψαύω: γενικῇ. ψαύουσι τῶν ἀμυστῶν. ψάλλω: δοτικῇ. ψάλλετε τῷ Θεῷ ἡμῶν, ψάλλετε. ψαυσθῆναι: γενικῇ. ψαυσάμην τῆς ἔλπιδος.
5	ψεύδομαι, αἰτιατικῇ. ἐπειδὴ ἐψεύσατο τὸν Θεόν. ψηλαφῶ: αἰτιατικῇ. ψηλαφήσαντες αὐτοῦ χεῖρας καὶ πο* ψιθυρίζω: αἰτιατικῇ. δόλον ἐψιθύρισεν ἐν τοῖς ὠσίν. ψυχαγωγῶ: αἰτιατικῇ. διὰ τὸ ψυγῆναι τὴν ἀγα*
10	ψωμίζω: αἰτιατικῇ. * ἡμᾶς ἄρτον δακ
12	ψαύω: γενικῇ. ὁ μὲν ἁγίας καὶ θεοστιβοῦς γῆς ψαύειν μέλλων. ἔστιν οὖν καὶ αἰτιατικῇ. τὴν νευρὰν τοῦ τόξου ψαύων.
15	ψάλλω: δοτικῇ. ψάλλετε τῷ Θεῷ ἡμῶν ψάλλετε. ψεύδομαι: αἰτιατικῇ. ἐπεὶ ἐψεύσαντο τὸν Θεὸν καὶ τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον. Καταψεύδομαι καὶ Διαψεύδομαι γενικῇ. ψέγω: αἰτιατικῇ. καὶ ἔψεγε τοὺς λόγους αὐτοῦ. ψηλαφῶ: αἰτιατικῇ. ψηλαφήσατέ με καὶ ἴδετε.
20	ψηφίζομαι: δοτικῇ. ἔστιν οὖν καὶ αἰτιατικῇ. σίτησιν αὐτῶν ἐψηφίσαντο. ψηφίσω δὲ αἰτιατικῇ. ἀρχιερέα τοῦτον ψηφίσαντες. ψηθυρίζω: αἰτιατικῇ. ψυχαγωγῶ: αἰτιατικῇ. ψυχαγωγήσας λόγοις ἀγαθοῖς
25	τὸν λαόν. ψύχω: αἰτιατικῇ. τὰς ψυχήσας καρδίας.
25	ψωμίζω: αἰτιατικῇ. ἐὰν ψωμίσω τὰ ὑπάρχοντά μοι.
omega 306 (29t)	Ἀρχὴ τοῦ Ω μεγάλου.
30	ὠδίνω: αἰτιατικῇ. ὠδίνεις τὰς ἀντιθέσεις. ὠραΐζομαι: δοτικῇ. καὶ ποταμοῖς ὠραΐζεται.
30	ὠθῶ: αἰτιατικῇ. ὁ δὲ ἀπωθεῖται αὐτόν.
omega 307	ὠφελῶ: αἰτιατικῇ. μεγάλως ὠφελεῖ τοὺς κεκοιμημένους ἡ γενομένη ὑπὲρ αὐτῶν εἰς ἐν πρὸς φορᾶ. ὠφελῶ, τὸ βοηθῶ. δοτικῇ. τοῖς δεομένοις ὠφελεῖν προθυ‐ μήθητι, ἀντὶ τοῦ βοηθεῖν.
6	ὠδίνω: αἰτιατικῇ. ὠδίνεις τὰς ἀντιθέσεις. ὠθῶ: αἰτιατικῇ. ὠθοῦντες ἀλλήλους. ὠνοῦμαι: γενικῇ. ὡραίζομαι: δοτικῇ. καὶ ποταμοῖς ὡραΐζεται.
10	ὠτακουστέω: γενικῇ. ὠφελῶ: αἰτιατικῇ. τί ὠφέλησε τὸν Ἀδὰμ ὁ παράδει‐ σος; ἀπειπὼν ἀντὶ τοῦ ἀπαρνησάμενος: αἰτιατικῇ. ἀπειπὼν ἀντὶ τοῦ ἀποκαμών: δοτικῇ.
15	διελθεῖν καὶ Περιελθεῖν: αἰτιατικῇ. εὐθύνω: γενικῇ. ὑποδύομαι καὶ Ἐνδύομαι αἰτιατικῇ. κατέστε ἐπὶ τὸ μικρὸν, Ἐξέστη ἐπὶ τὸ μέγα. διαιτῶ τὸ κρίσιν ποιῶ, δοτικῇ.
20	διαιτῶ δὲ τὸ τρέφω, αἰτιατικῇ.

alpha

275

(3t)

alpha

276

alpha

277

alpha

278

alpha

279

alpha

280

alpha

281

alpha

282

alpha

283

alpha

284

alpha

285

alpha

286

alpha

287

beta

287

(25t)

beta

288

gamma

288

(20t)

gamma

289

delta

289

(12t)

delta

290

delta

291

epsilon

291

(7t)

epsilon

292

epsilon

293

zeta

293

(3t)

eta

293

(16t)

theta

294

(1t)

theta

295

kappa

295

(6t)

kappa

296

lambda

296

(22t)

lambda

297

mu

297

(8t)

nu

297

(26t)

nu

298