EPHRAEM SYRUS :: Beautitudines, capita quinquaginta quinque

TLG 4138 029 :: EPHRAEM SYRUS :: Beautitudines, capita quinquaginta quinque EPHRAEM SYRUS Theol., vel Ephraem Graecus (Syrus: A.D. 4) Beautitudines, capita quinquaginta quinque Source: Phrantzoles, Konstantinos G. (ed.), Ὁσίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου ἔργα, vol. 2. Thessalonica: Το περιβόλι της Παναγίας, 1989: 252–266. Dup. Assemani, J.S., Sancti patris nostri Ephraem Syri opera omnia, vol. 1 Rome (1732) 282d–292b. Caput 1: p. 252 caput 2: p. 252 caput 3: p. 252 caput 4: p. 252 caput 5: p. 253 caput 6: p. 253 caput 7: p. 253 caput 8: p. 253 caput 9: p. 253 caput 10: p. 253 caput 11: pp. 253–254 caput 12: p. 254 caput 13: p. 254 caput 14: p. 254 caput 15: p. 254 caput 16: p. 254 caput 17: pp. 254–255 caput 18: p. 255 caput 19: p. 255 caput 20: p. 255 caput 21: p. 255 caput 22: p. 255 caput 23: p. 256 caput 24: p. 256 caput 25: p. 256 caput 26: p. 256 caput 27: p. 256 caput 28: p. 256 caput 29: p. 257 caput 30: p. 257 caput 31: p. 257 caput 32: p. 257 caput 33: p. 257 caput 34: pp. 257–258 caput 35: p. 258 caput 36: p. 258 caput 37: p. 258 caput 38: p. 258 caput 39: p. 258 caput 40: p. 259 caput 41: p. 259 caput 42: p. 259 caput 43: p. 259 caput 44: pp. 259–260 caput 45: p. 260 caput 46: p. 260 caput 47: p. 260 caput 48: p. 260 caput 49: p. 260 caput 50: pp. 260–261 caput 51: p. 261 caput 52: p. 261 caput 53: p. 261 caput 54: pp. 261–262 caput 55: pp. 262–266 Citation: Chapter — (line)

t	Μακαρισμοί, κεφάλαια νεʹ
1	αʹ. Μακάριος ὃς γέγονεν ὅλος ἐλεύθερος ἐν Κυρίῳ ἀπὸ πάντων τῶν γηΐνων τοῦ ματαίου τούτου βίου καὶ Θεὸν μόνον ἠγάπησε τὸν ἀγαθὸν καὶ εὔσπλαγχνον.
2	βʹ. μακάριος ὃς γέγονεν ἀροτὴρ τῶν ἀρετῶν καὶ ὕψωσε θημωνίαν καρπῶν ζωῆς ἐν Κυρίῳ, ὡς ἄρουρα σιτοφόρος.
3	γʹ. Μακάριος ὃς γέγονε γεωργὸς καλὸς τῶν ἀρετῶν καὶ ἐφύτευσεν ἀμπελῶνα πνευματικόν, καὶ τρυγήσας ἐνέπλησε ληνοὺς αὑτοῦ καρποῖς ζωῆς ἐν Κυρίῳ.
4	δʹ. Μακάριος ὃς εὔφρανε τοὺς συνδούλους αὑτοῦ εὐφρασίαν πνευματι‐ κὴν ἐκ τοῦ καρποῦ τῶν ἀρετῶν, ὧν πονήσας ἐφύτευσεν ἀποδοῦναι καρπὸν
4	ζωῆς ἐν Κυρίῳ.	252
5	εʹ. Μακάριος ὁ ἱστάμενος ἐν συνάξει καὶ προσευχῇ, ὡς ἄγγελος οὐρά‐ νιος, ἁγνοὺς ἔχων καθ’ ἑκάστην τοὺς λογισμούς, καὶ πάροδον οὐκ ἔδωκε τῷ Πονηρῷ αἰχμαλωτίσαι ψυχὴν αὑτοῦ ἀπὸ Θεοῦ Σωτῆρος.
6	ϛʹ. Μακάριος ὁ ἐν γνώσει ποθήσας κλαυθμὸν καὶ μετὰ κατανύξεως ῥάνας ἐπὶ γῆς τὰ δάκρυα, ὡς καλοὺς μαργαρίτας ἐνώπιον τοῦ Κυρίου.
7	ζʹ. Μακάριος ὁ ἀγαπῶν ἁγιασμόν, ὥσπερ τὸ φῶς, καὶ οὐκ ἐμόλυνε σῶμα αὑτοῦ ἐν σκοτεινοῖς ἔργοις τοῦ Πονηροῦ, ἐνώπιον τοῦ Κυρίου.
8	ηʹ. Μακάριος ὁ φυλάσσων τὸ σῶμα αὑτοῦ εἰς ἁγιασμὸν τῷ Σωτῆρι, καὶ οὐ κατῄσχυνε ψυχὴν ἑαυτοῦ ἐν ἔργοις ἀλλοτρίοις, ἀλλ’ ἔμεινεν εὐάρε‐ στος ἐν Κυρίῳ.
9	θʹ. Μακάριος ὁ μισήσας αἰσχρουργίαν μεστὴν οὖσαν τῆς αἰσχύνης, καὶ ἑαυτὸν παρέστησε θυσίαν ζῶσαν, εὐάρεστον τῷ Κυρίῳ.
10	ιʹ. Μακάριος ὁ ἀεὶ ἔχων ἐν ἑαυτῷ μνήμην Θεοῦ· ἔσται γὰρ ὅλος αὐτὸς ὡς ἄγγελος οὐράνιος ἐπὶ τῆς γῆς μετὰ φόβου καὶ ἀγάπης λειτουργῶν τῷ Κυρίῳ.
11	ιαʹ. Μακάριος ὁ ἀγαπῶν μετάνοιαν τὴν σῴζουσαν ἁμαρτωλούς, καὶ οὐ προσέθετο τοῦ πρᾶξαι φαῦλον, ὡς ἀγνώμων ἐνώπιον τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Θεοῦ.	253
12	ιβʹ. Μακάριος ὁ καθεσθεὶς ἐν κελλίῳ, ὡς γενναῖος στρατιώτης, φυλάσ‐ σων θησαυρὸν βασιλείας, τουτέστι τὸ σῶμα αὑτοῦ σὺν τῇ ψυχῇ ἀμέμπτους ἐν Κυρίῳ.
13	ιγʹ. Μακάριος ὁ καθεσθεὶς ἐν κελλίῳ, ὡς ἄγγελος ἐν οὐρανῷ, ἁγνοὺς ἔχων τοὺς λογισμοὺς καὶ ἐν στόματι ὑμνῶν τῷ ἔχοντι ἐξουσίαν πάσης πνοῆς.
14	ιδʹ. Μακάριος ὃς γέγονεν ὡς Σεραφὶμ καὶ Χερουβίμ, καὶ οὐκ ὤκνησέ ποτε πρὸς λειτουργίαν πνευματικήν, ἀδιαλείπτως δοξολογῶν τὸν Κύριον.
15	ιεʹ. Μακάριος ὁ γέμων ἀεὶ χαρᾶς πνευματικῆς, καὶ οὐκ ἐρρᾳθύμησε βαστάσας τὸν χρηστὸν ζυγὸν τοῦ Κυρίου· στεφανωθήσεται γὰρ ἐν δόξῃ.
16	ιϛʹ. Μακάριος ὁ ἐκκαθάρας ἑαυτὸν ἀπὸ πάσης κηλῖδος ἁμαρτιῶν, ἵνα μετὰ παρρησίας δέξηται εἰς οἶκον ἑαυτοῦ τὸν τῆς δόξης Βασιλέα, τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν.
17	ιζʹ. Μακάριος ὁ προσερχόμενος μετὰ φόβου καὶ τρόμου καὶ φρίκης
17	τοῖς ἀχράντοις μυστηρίοις τοῦ Σωτῆρος, καὶ ἐπεγνωκὼς ὅτι βίον ἀκατάλυ‐ τον ἐδέξατο ἐν ἑαυτῷ.	254
18	ιηʹ. Μακάριος ὁ μελετῶν καθ’ ἑκάστην τὸν θάνατον καὶ καταργήσας πάθη αἰσχρὰ ἐμφωλεύοντα ἐν καρδίαις τῶν ἀμελῶν· παρακληθήσεται γὰρ ὁ τοιοῦτος ἐν τῇ ὥρᾳ τοῦ χωρισμοῦ.
19	ιθʹ. Μακάριος ὃς μέμνηται διηνεκῶς τοῦ φόβου τῆς γεέννης καὶ σπεύ‐ δει ἐν δάκρυσι καὶ στεναγμοῖς εἰλικρινῶς μετανοεῖν ἐν Κυρίῳ· ὅτι ῥυσθήσε‐ ται ἐκ τῆς θλίψεως τῆς μεγάλης.
20	κʹ. Μακάριος ὁ ταπεινῶν ἑαυτὸν διηνεκῶς ἑκουσίως· στεφανωθήσεται γὰρ ὑπὸ τοῦ ταπεινώσαντος ἑαυτὸν ἑκουσίως ὑπὲρ ἡμῶν.
21	καʹ. Μακάριος ὁ μετὰ πάσης εὐλαβείας καθεσθεὶς ἐν κελλίῳ, ὡς Μα‐ ρία παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Κυρίου, καὶ ἔσπευσεν, ὥσπερ ἡ Μάρθα, εἰ ὑποδο‐ χὴν αὐτοῦ τοῦ Κυρίου καὶ Σωτῆρος.
22	κβʹ. Μακάριος ὁ πυρωθεὶς φόβῳ Θεοῦ, ἔχων ἀεὶ ἐν ἑαυτῷ τὴν θέρμην τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καὶ κατέφλεξε τὰς ἀκάνθας καὶ τριβόλους τῶν πονη‐
22	ρῶν λογισμῶν.	255
23	κγʹ. Μακάριος ὃς οὐκ ἐμίηνε χεῖρας αὑτοῦ ἐν ἔργοις ἀλλοτρίοις, ὡς βέβηλος· καὶ γὰρ περὶ τούτου κρίσις ἔσται ἐν ἡμέρᾳ φοβερᾷ ἐνώπιον τοῦ Κυρίου.
24	κδʹ. Μακάριος ὁ γεωργῶν ἐννοίας καλὰς καὶ ἀγαθὰς καθ’ ἑκάστην, καὶ νικήσας, τῇ ἐλπίδι, ἀκηδίας τὸ πονηρὸν πάθος, ᾧ πολεμοῦνται ἀσκηταὶ τοῦ Κυρίου.
25	κεʹ. Μακάριος ὃς γέγονεν ὡς γενναῖος πολεμιστὴς ἐν τῇ ἔργῳ τοῦ Κυρίου, διεγείρων τοὺς ῥᾳθύμους, παρακαλῶν ὀλιγωροῦντας ἐν τῇ ὁδῷ τοῦ Κυρίου.
26	κϛʹ. Μακάριος ὃς γέγονε κατάκαρπος ἐν Κυρίῳ, ἵνα φρουροὺς ἔχῃ τοὺς ἁγίους Ἀγγέλους, ὡς τὸ δένδρον τὸ ἔγκαρπον φρουρὸν ἔχει τὸν γεωργὸν τὸν ἴδιον.
27	κζʹ. Μακάριος ὁ ἀγαπῶν πραΰτητα ἐν συνέσει πνευματικῇ, καὶ οὐκ ἐπτερνίσθη ὑπὸ τοῦ πονηροῦ Ὄφεως, ἐλπίδα ἔχων τὸν Κύριον τὸν ἀγαθὸν καὶ εὔσπλαγχνον.
28	κηʹ. Μακάριος ὁ τιμῶν τοὺς Ἁγίους καὶ ἀγαπῶν τὸν πλησίον καὶ
28	φθόνον ἐξορίσας ἐκ τῆς ψυχῆς τῆς ἰδίας, δι’ ὃν Κάϊν ἀδελφοκτόνος ἐγένετο.	256
29	κθʹ. Μακάριος ὁ ἐν ἔργῳ ἐλέγξας τὸν τύραννον καὶ οὐκ ἔπτηξεν ἐκ προσώπου τῆς φλογὸς τῶν ἡδονῶν· δροσισθήσεται γὰρ αὑτοῦ ἡ ψυχὴ ἐν τῇ δρόσῳ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
30	λʹ. Μακάριος οὗ οὐκ ἴσχυσε τὸ σκοτεινὸν νέφος διαβολικὸν ἐπιδραμεῖν τῷ νῷ καὶ στερῆσαι τοῦ γλυκείου φωτὸς καὶ τῆς εὐφροσύνης τῶν δικαίων.
31	λαʹ. Μακάριος ὁ φωτισθεὶς τοὺς ὀφθαλμοὺς τῆς καρδίας, ἐνοπτριζόμε‐ νος ἀεὶ τὸν Κύριον· κουφισμὸν γὰρ ὁ τοιοῦτος ἐδέξατο τῶν παθῶν καὶ τῶν πονηρῶν λογισμῶν.
32	λβʹ. Μακάριος ὁ ἀγαπῶν ῥήσεις καλὰς καὶ ἀγαθάς, καὶ μισῶν λόγους αἰσχροὺς φθοροποιούς, ὅτι οὐ γενήσεται αἰχμάλωτος τῷ Πονηρῷ.
33	λγʹ. Μακάριος ὁ νουθετῶν τὸν πλησίον φόβῳ Θεοῦ, καὶ οὐκ ἠπάτησε ψυχὴν αὑτοῦ, φοβούμενος καθ’ ἑκάστην τὴν σιδηρᾶν ῥάβδον τοῦ Ποιμένος τοῦ μεγάλου.
34	λδʹ. Μακάριος ὁ ὑπακούων τῳ πλησίον κατὰ Θεόν, καὶ τὰς θλίψεις
34	ὑπομένων εὐχαριστῶν· στεφανωθήσεται γὰρ ὁ τοιοῦτος, ὁμολογητὴς γενό‐ μενος ἐν Κυρίῳ.	257
35	λεʹ. Μακάριος ὁ μὴ ἐλασθεὶς ὑπὸ πάθους ἀκηδίας, ὡς ἄνανδρος· ἀλλ’ ἤρατο ὑπομονὴν τὴν τελείαν, ἐν ᾗ πάντες οἱ Ἅγιοι τοὺς στεφάνους ἐδέξαν‐ το.
36	λϛʹ. Μακάριος ὁ ἀγαπῶν ἐγκράτειαν κατὰ Θεόν, καὶ οὐ κατεγνώσθη χάριν γαστρὸς ὡς τρυφητὴς καὶ ῥυπαρός· μεγαλυνθήσεται γὰρ ὁ τοιοῦτος ἐν Κυρίῳ.
37	λζʹ. Μακάριος ὁ μὴ μεθυσθεὶς ἐν οἴνῳ ὡς ἄσωτος, ἀλλ’ εὐφραινόμενος καθ’ ἑκάστην ἐν τῇ μνήμῃ τοῦ Κυρίου, ἐν ᾧ πάντες οἱ Ἅγιοι εὐφραίνονται διηνεκῶς.
38	ληʹ. Μακάριος ὁ οἰκονομῶν κατὰ Θεὸν τὰ ἑαυτοῦ ὑπάρχοντα, καὶ οὐ κατεγνώσθη ὑπὸ Θεοῦ τοῦ Σωτῆρος ὡς φιλάργυρος καὶ ἄσπλαγχνος τῷ πλησίον.
39	λθʹ. Μακάριος ὁ ἀγρυπνῶν ἐν προσευχαῖς καὶ ἀναγνώσεσι καὶ τῷ ἔρ‐
39	γῳ τῷ ἀγαθῷ· φωτισθήσεται ὁ τοιοῦτος τοῦ μὴ ὑπνοῦν εἰς θάνατον.	258
40	μʹ. Μακάριος ὃς γέγονε σαγήνη καλὴ πνευματικὴ καὶ ἐζώγρησε πολ‐ λοὺς τῷ Δεσπότῃ τῷ ἀγαθῷ· ἐπαινεθήσεται γὰρ ὁ τοιοῦτος σφόδρα ἐν Κυρίῳ.
41	μαʹ. Μακάριος ὃς γέγονε τύπος καλὸς τῷ πλησίον καὶ οὐκ ἔπληξε συ‐ νείδησιν τοῦ συνδούλου ἐπιτελῶν ἀθέμιτα· ἐνευλογηθήσεται γὰρ ὁ τοιοῦτος ἐν Κυρίῳ.
42	μβʹ. Μακάριος ὃς γέγονε μακρόθυμος καὶ εὔσπλαγχνος, καὶ οὐκ ἐδού‐ λωσε τῷ βαρβάρῳ, θυμῷ φημὶ καὶ τῇ μήνιδι τῇ πονηρᾷ· ὑψωθήσεται γὰρ ὁ τοιοῦτος ἐν Κυρίῳ.
43	μγʹ. Μακάριος ὁ ὑψωθεὶς ἐν ἀγάπῃ, γενόμενος ὥσπερ πόλις ἐπάνω ὄ‐ ρους κειμένη· ἥντινα θεασάμενος ὁ ἐχθρὸς ὑπεχώρησε μετὰ φόβου, φρίξας αὐτῆς τὴν ἀσφάλειαν ἐν Κυρίῳ.
44	μδʹ. Μακάριος ὃς ἔλαμψεν ἐν τῇ πίστει τοῦ Κυρίου, ὥσπερ λύχνος
44	φαιδρὸς ἐπὶ λυχνίαν ὑψηλήν, καὶ ἐσκοτισμένας ψυχὰς ἐφώτισεν ἐξακολου‐ θούσας τῇ αἱρέσει τῶν ἀπίστων καὶ δυσσεβῶν.	259
45	μεʹ. Μακάριος ὁ ἀγαπῶν ἀλήθειαν διηνεκῶς, καὶ οὐ δέδωκεν στόμα αὑτοῦ ὡς ἀσεβείας ὄργανον τῷ ψεύδει, φοβούμενος τὸ πρόσταγμα τὸ περὶ ἀργοῦ λόγου.
46	μϛʹ. Μακάριος ὁ μὴ κρίνων τὸν πλησίον, ὡς ἄσοφος, ἀλλ’ ὡς συνετὸς καὶ πνευματικὸς ἠγωνίσατο τοῦ ἐκβαλεῖν τὴν δοκὸν ἐκ τοῦ ἰδίου ὀφθαλμοῦ.
47	μζʹ. Μακάριος οὗ ἤνθησεν ἡ καρδία, ὥσπερ φοῖνιξ, ἐν ὀρθότητι πί‐ στεως, καὶ οὐ γέγονεν, ὡς ἀκάνθαις, ἐξωσμένη τῇ αἱρέσει τῶν ἀπίστων καὶ δυσσεβῶν.
48	μηʹ. Μακάριος ὁ ἐγκρατὴς γενόμενος τῶν βλεφάρων, καὶ οὐκ ἠπάτη‐ σεν αὑτὸν νοερῶς καὶ αἰσθητῶς δέρμα σαρκός, μετ’ ὀλίγον ἀποστάζον τοὺς ἰχῶρας.
49	μθʹ. Μακάριος ὁ ἔχων πρὸ ὀφθαλμῶν τὴν ἡμέραν τῆς ἐξόδου, καὶ ἐμί‐ σησεν ὑπερηφανίαν, πρὶν ὑπὸ θανάτου ἐλεγχθῇ τὸ ἀσθενὲς τῆς φύσεως ἡμῶν ἐν τῷ τάφῳ σηπόμενον.
50	νʹ. Μακάριος ὁ ἐννοῶν τοὺς ἐν μνήμασι σωρηδὸν καθεύδοντας, καὶ ἀπωσάμενος πᾶσαν ἐπιθυμίαν δυσώδη· ἐγερθήσεται γὰρ ἐν δόξῃ, ἡνίκα ἠχή‐ σει ἡ οὐράνιος σάλπιγξ, ἀφυπνίζουσα πάντας τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων.	260
51	ναʹ. Μακάριος ὁ ἐν συνέσει πνευματικῇ καθορῶν τὸν χορὸν τῶν ἀστέ‐ ρων τῇ δόξῃ λαμπόμενον καὶ τὸ κάλλος τοῦ οὐρανοῦ, καὶ ἐπιποθῶν θεάσα‐ σθαι τὸν Ποιητὴν τῶν ἁπάντων.
52	νβʹ. Μακάριος ὁ ἔχων ἐν νῷ τὸ πῦρ τὸ κατελθὸν ἐπὶ τὸ ὄρος τὸ Σινᾶ καὶ τὰς φωνὰς τῶν σαλπίγγων, καὶ Μωυσέα ἱστάμενον ἀναμέσον μετὰ φό‐ βου καὶ τρόμου, καὶ μὴ ἀμελήσας τῆς ἑαυτοῦ σωτηρίας.
53	νγʹ. Μακάριος ὁ μὴ ἔχων τὴν ἐλπίδα ἐπ’ ἄνθρωπον, ἀλλ’ ἐπὶ Κύριον τὸν ἐρχόμενον πάλιν μετὰ δόξης πολλῆς κρῖναι τὴν σύμπασαν ἐν δικαιοσύ‐ νῃ· ἔσται γὰρ ὡς δένδρον εὐθηνοῦν παρ’ ὕδατα, καὶ οὐ διαλείψει ποιεῖν καρ‐ πόν.
54	νδʹ. Μακάριος οὗ γέγονεν ἡ διάνοια ἐν χάριτι, ὥσπερ νέφος μεστὸν ὑε‐
54	τοῦ, καὶ ἐπότισε ψυχὰς βροτῶν εἰς αὔξησιν καρπῶν ζωῆς· ἔσται γὰρ αὐτοῦ ἡ χάρις εἰς καύχημα αἰώνιον.	261
55	νεʹ. Μακάριοι οἱ νήφοντες κατὰ Θεὸν διηνεκῶς· σκεπασθήσονται γὰρ ὑπὸ Θεοῦ ἐν ἡμέρᾳ τῆς κρίσεως· υἱοὶ νυμφῶνος γενόμενοι, ἐν ἀγαλλιάσει καὶ εὐφροσύνῃ ὄψονται τὸν Νυμφίον. Ἐγὼ δὲ καὶ οἱ ὅμοιοί μου ῥᾴθυμοι καὶ φιλήδονοι κλαύσομεν καὶ πενθήσομεν, θεωροῦντες τοὺς ἀδελφοὺς ἡμῶν
5	ἐν δόξῃ ἀνεικάστῳ, ἑαυτοὺς δὲ ἐν βασάνοις. Ἀναλογίζω μὲ καθ’ ἑαυτόν, ἀγαπητοί, καὶ πλήρης γίνομαι δακρύων, ὅτι ἀρξάμενος τοῦ τρέχειν ἠτόνησα, καὶ ἐν μέσῳ τοῦ σταδίου τὸν δρόμον κατέλυσα, ἐλεεινὸν θέαμα τοῖς ἐμὲ θεωροῦσι γενόμενος. Πῶς μὴ πενθήσω τὴν πολλὴ ῥᾳθυμίαν, τὴν πολλήν μου ἀμέλειαν; Οἱ μὲν γὰρ ἐν σάκκῳ καὶ
10	σιδήρῳ ἑαυτοὺς ἐταπείνωσαν, οἱ δὲ συγκλεισμῷ καὶ νηστείᾳ τῷ Κυρίῳ ἐδούλευσαν, ἕτεροι δὲ ἐπὶ στύλων τὸν ἀγῶνα ἀμέμπτως ἐξετέλεσαν, ἄλλοι ἐν ἐρημίᾳ καὶ μονίᾳ τὴν ἀρετὴν κατώρθωσαν, ἄλλοι ἐν ὑποταγῇ τοὺς στεφά‐ νους ἐδέξαντο· ἐγὼ δὲ ὁ ἄθλιος καὶ οἱ ὅμοιοί μου ῥᾴθυμοι καὶ φιλόδοξοι, τὸ
10	μὲν σχῆμα τῆς εὐσεβείας ἐνεδύθημεν, τοῖς δὲ ἔργοις τὴν εὐσέβειαν ἀπεδύθη‐	262
15	μεν. Τίς ἄρα ἀναλογίζεται τὰ παθήματα τῶν ἁγίων Μαρτύρων, οὐ μόνον ἀρρένων, ἀλλὰ καὶ θηλειῶν, καὶ οὐκ ἐξίσταται τῇ διανοίᾳ; Ἐκεῖνοι τὸν ἴ‐ διον Δεσπότην μιμούμενοι, ἑαυτοὺς ἐταπείνουν· ἡμεῖς δὲ τιμὰς καὶ ἀσπα‐ σμοὺς ἐν ταῖς ἀγοραῖς ἐπιθυμοῦμεν. Ἐκεῖνοι ἐν φυλακαῖς κατεκλείσθησαν ἐν
20	λιμῷ καὶ βασάνοις καὶ σιδήρῳ δι’ εὐσέβειαν· ἡμεῖς δὲ μικρὰν κακοπάθειαν ἑκουσίως ὑπομεῖναι οὐ δυνάμεθα, ἀλλὰ τὰ ἀπολαυστικὰ παντὶ σθένει μετα‐ διώκομεν. Ἐκεῖνοι ὑβριζόμενοι καὶ ὀνειδιζόμενοι καὶ ἐξουδενούμενοι ἕως θανάτου, ἡδέως ὑπέμεινον· ἡμεῖς δὲ καὶ παρακαλούμενοι, ὀλιγωροῦμεν. Ἐκεῖνοι πυρὸς κατεπολέμησαν· ἡμεῖς δὲ σκληρὸν λόγον οὐ βαστάζομεν.
25	Ἐκεῖνοι μετὰ βασάνων δημοσίως ἐπόμπευον, καὶ χαίροντες ἐβάδιζον· ἡμεῖς δὲ καὶ ἀκούοντες αὐτῶν τοὺς ἀγῶνας ὑπερθαυμάζομεν, μιμήσασθαι δὲ αὐ‐ τῶν τοὺς ἀγῶνας οὐ προαιρούμεθα. Χρήζομεν τοιγαροῦν πολλῶν στεναγμῶν καὶ δακρύων, ἵνα μὴ ἀπορρι‐ φῶμεν τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, πολλῆς δόξης ἀποκειμένης τοῖς ἀγωνι‐
30	ζομένοις. Μὴ οὖν ἀμελήσωμεν, μηδὲ ῥᾳθυμήσωμεν ἐν ταῖς λειτουργίαις· οὐ γὰρ ἄδικος ὁ Θεὸς ἐπιλαθέσθαι τοῦ ἔργου τῶν δούλων αὑτοῦ, οἵτινες ὁλοσχερῶς παρέσχον ἑαυτοὺς τῷ θελήματι αὐτοῦ. Ἀπετάξαντο τῷ βίῳ διὰ τὸ ὄνομα αὐτοῦ, τῶν κατὰ σάρκα γονέων ἑαυτοὺς ἐμάκρυναν· κρούουσιν ἐν τῇ θύρᾳ αὐτοῦ τρίτην, ἕκτην, ἐνάτην, ἑσπέρας, ὄρθρου, μᾶλλον δὲ ὅλην τὴν	263
35	ἡμέραν καὶ ὅλην τὴν νύκτα, καὶ νομίζεις, ὅτι παριδεῖν ἔχει ὁ Θεὸς τὴν το‐ σαύτην ταπείνωσιν; Μὴ γένοιτο. Ὑπομένουσι γὰρ συγκλεισμόν, κόπον ἐργο‐ χείρου· ὑπομένουσι νηστείαν καὶ ἀγρυπνίαν καὶ προσβολὰς πνευμάτων πο‐ νηρῶν· κλίνουσι γόνυ εἰς προσευχήν· κρούουσι συνεχῶς τὸ μέτωπον εἰς τὸ ἔδαφος, δεόμενοι τῆς ἀγαθότητος αὐτοῦ· καὶ ὑπεριδεῖν ἔχει τὴν τοσαύτην
40	ἱκεσίαν; Μὴ γένοιτο. Ἀνθρώπῳ ἰταμῷ καὶ αὐστηρῷ ἐάν τις προσέλθῃ ἐπι‐ μελῶς, κάμπτεται πρὸς συμπάθειαν. Καὶ ὁ Θεὸς ὁ φιλάνθρωπος, ἀγαθός, ὁ πλούσιος ἐν ἐλέει καὶ ἀχαρίστους ἐλεῶν, ὑπεριδεῖν ἔχει τὴν τοσαύτην κα‐ κουχίαν, τὴν εὐλάβειαν, τὸν στεναγμόν, τὰ δάκρυα, τὴν συμπάθειαν, τὸν ἁγιασμόν, τὴν ταπείνωσιν, τὴν σιωπήν, τὴν ἐγκράτειαν, τὴν ὑπομονήν, τὴν
45	τῶν ὑπερηφάνων ἐξουδένωσιν; Οὐδαμῶς. Μὴ τοίνυν δυσπιστεύσωμεν, ἀγαπητοί, μηδὲ ῥᾳθυμήσωμεν ἐν ταῖς λει‐ τουργίαις, ἀλλὰ μᾶλλον θαρσαλέως κρούσωμεν. Ὅσον γὰρ ἐπιμένεις κρούων, τοσοῦτον πλεονάζει σου ὁ μισθός. Νῆφε καθ’ ἑκάστην· ᾗ γὰρ ὥρᾳ, ᾗ οὐ προσδοκᾷς, ἀποστελεῖ Κύριος τοῦ συνάξαι σε εἰς ἀποθήκην ζωῆς, εἰς	264
55 (50)	τὸν χορὸν τῶν δικαίων, ἵνα τοῦ λοιποῦ ἀναπαύσῃ καὶ ἀμεριμνήσῃς, ἔνθα οὐκ ἔστι πόλεμος καὶ ἀντικείμενος· ἀνῄρηται γὰρ ἐκεῖ ὁ ἐχθρὸς πολεμῶν, καὶ αἱ ἀφορμαὶ τοῦ πολέμου. Ἔστι δὲ ἡ ἀφορμὴ τοῦ πολέμου ἐπιθυμία κάλ‐ λους πρὸς συνουσίαν. Ἀλλ’ ἐν οὐρανοῖς οὔτε γαμοῦσιν οὔτε ἐκγαμίζονται, ἀλλ’ ὡς ἄγγελοί εἰσιν ἐν οὐρανῷ. Πάλιν εἰσὶν ἀφορμαὶ τοῦ πολέμου, πλοῦ‐
55	τος, δόξα ἐπίγειος· ἀλλὰ ταῦτα πάντα φθαρτά εἰσιν, ἐπίγεια τυγχάνοντα· διὸ καί τις τῶν Ἁγίων διδάσκει ἡμᾶς λέγων· μὴ ἀγαπᾶτε τὸν κόσμον, μη‐ δὲ τὰ ἐν τῷ κόσμῳ· ἐάν τις τὸν κόσμον ἀγαπᾶ, οὐκ ἔστιν ἡ ἀγάπη τοῦ Πα‐ τρὸς ἐν αὐτῷ· ἡ γὰρ ἐπιθυμία τῆς σαρκὸς καὶ ἡ ἐπιθυμία τῶν ὀφθαλμῶν καὶ
55	ἡ ἀλαζονεία τοῦ βίου οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ Πατρός, ἀλλ’ ἐκ τοῦ κόσμου ἐστί.	265
60	Καὶ ὁ κόσμος παράγεται καὶ ἡ ἐπιθυμία αὐτοῦ. Ὁ δὲ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ μένει εἰς τὸν αἰῶνα. Ὥσπερ γὰρ ὁ περιπεσὼν εἰς χωρίον ἀκανθῶν πλῆρες, θλίβεται συνεχόμενος ὑπ’ αὐτῶν, ἄχρις οὗ ἐξέλθῃ εἰς τόπον καθα‐ ρόν· ἐπὰν δὲ ἐξέλθῃ, οὐ φοβηθήσεται τὰς ἀκάνθας· οὕτως καὶ οἱ Ἅγιοι περι‐ πεσόντες τῷ αὐτῷ χωρίῳ τῇ σπουδῇ καὶ τῇ φιλοπονίᾳ δίκην ὑποδημάτων
65	ἐχρήσαντο, καὶ βαδίσαντες ἐν μέσῳ τῶν ἀκανθῶν, ὑπ’ αὐτῶν οὐκ ἐτρώθη‐ σαν. Οἱ δὲ τὴν ἀμέλειαν διώξαντες, καὶ τῇ μισοπονίᾳ εἰς τέλος ἑαυτοὺς ἐκδεδωκότες, ὑπ’ αὐτῶν κατεφθάρησαν. Τοῦτο δὲ σημαίνων ὁ Κύριος, προ‐ σέταξε δοθῆναι τῷ ἐπιστρέψαντι υἱῷ ὑποδήματα τοῖς ποσὶ μετὰ τὴν στολὴν καὶ τὸν δακτύλιον, ἵνα θαρσαλέως καὶ ἀφόβως καταπατήσῃ τὴν κεφαλὴν
70	τοῦ Ὄφεως. Παρεικάζει δὲ τῷ ἀκανθώδει τόπῳ τὸν παρόντα βίον, ἐν ᾧ αἱ ἁμαρτίαι δίκην ἀκανθῶν ἀναφύουσι· τῷ δὲ καθαρῷ τόπῳ, τὴν ἄνω Ἱερου‐ σαλήμ, ἥτις ἐστὶ τοῦ Βασιλέως τοῦ μεγάλου, ἔνθα ἀπέδρα ὀδύνη καὶ λύπη καὶ στεναγμός. Ἧς γένοιτο πάντας ἡμᾶς ἐπιτυχεῖν, χάριτι καὶ φιλανθρωπίᾳ
70	τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἀμήν.	266

t

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

34

35

36

37

38

39

40

41

42

43

44

45

46

47

48

49

50

51

52

53

54

55

55

(50)