|
TLG 4102 016 :: CATENAE (Novum Testamentum) :: Supplementum et varietas lectionis ad epistulam ii ad Corinthios (catena Pseudo–Oecumenii) (e cod. Bodl. Auct. T.1.7 [= Misc. 185]) CATENAE (Novum Testamentum) Caten. Supplementum et varietas lectionis ad epistulam ii ad Corinthios (catena Pseudo–Oecumenii) (e cod. Bodl. Auct. T.1.7 [= Misc. 185]) Citation: Page — (line) | ||
| 10t | ΙΙ ΕΡ. ΑΔ ΞΟΠ. | |
|---|---|---|
| 11 | 599, C. τί δήποτε δευτέραν τίθησιν ἐπιστολὴν ζητεῖς· καὶ ἄξιον. ἐν πειρασμοῖς—δευτέρας αὐτοὺς ἀξ. 601, B. ταύτης ἐκτός ἐστι τῆς προσρήσεως. 602. Θεοδωρήτου: “Εὐλογητὸς ὁ Θεός·” κἀνταῦθα στι‐ | |
| 15 | κτέον—“ἐξομολογοῦμαί σοι Κύριε Πάτερ.” hoc Schol. in marg. D. διὰ τὸ εἶναι ἄξιος παρακλήσεως. 603. C. μὴ ὅτι καὶ ἡ παράκλησις τοῦ Χρ. περισσεύουσα ἡ εἰς αὐτοὺς εὐθυμίας αὐτοῖς ἀφορμὰς ἐμποιεῖ. D. εἰ θλιβόμεθα. 604, A. ἐν ὑπομονῇ ὑπάρχουσιν. | |
| 20 | 606, A. Ἰωάννου: Τὴν ψῆφον, τὴν προσδοκίαν, τὴν κρίσιν. τοιαύτην ἠφίει τὰ πράγματα τὴν φωνὴν, τοιαύτην ἀπόκρισιν ἐδί‐ δου τὰ συμβάντα, ὅτι ἀποθανούμεθα πάντως. οὐ μὴν μέχρι τῆς πείρας ἐξέβη τοῦτο, ἀλλὰ μέχρι τῆς ὑπονοίας ἔστη τῆς ἡμετέρας· ἡ μὲν γὰρ τῶν πραγμάτων φύσις τοῦτο ἀπεφήνατο· ἡ δὲ τοῦ | |
| 25 | Θεοῦ δύναμις οὐκ ἀφῆκεν τὴν ἀπόφασιν εἰς ἔργον ἐλθεῖν. ἀλλ’ ἐν τῇ διανοίᾳ ἡμῶν τοῦτο συμβῆναι συνεχώρησεν· διὸ καὶ ἑαυτοῖς φησὶ τὸ ἀπόκριμα τοῦ θανά* reliqua margine abscissa interci‐ derunt. B. δι’ ἡμῶν ἄλλοι ὠφεληθῶσιν—τὸ ἅπαν ἑαυτὸν ἐπιδ. 607, B. μονονοὺ λέγων. D. συνυπουργούντων. | |
| 30 | 609, B. ἀνεὺ δόλου, ἀνεὺ ἐπικαλύμματός τινος καὶ ὑποκρίσεως. —καὶ στροφῇ λόγου. D. ἐγεγράφει γὰρ πρότερον. —τουτέστιν | |
| ἅτινα ὑπομ. | 469 | |
470 | 610, A. οἷον αἱ ἐπιστολαὶ δηλοῦσι καὶ ὁ παρελθὼν ἐγγυᾶται βιός. 611, A. τὸ καύχημα ἡμῶν εἶναι τὸ ἀγαπᾶν. C. τήν τε διὰ τῆς προτέρας ἐπιστολῆς καὶ τὴν διὰ τῆς παρουσίας. D. ἐν τῇ | |
| 5 | προτέρᾳ ἐπιστολῇ εἴρηκεν. ἐὰν πορεύσωμαι. 612, A. Κύριός ἐστιν ἑαυτοῦ ἀπιέναι. B. ἤπερ ἐβουλ. ἄξοντος. Ἰωάννου: Τίνος ἕνεκεν οὐκ ἦλθες; ὅτι οὐ σαρκικῶς βουλεύο‐ μαι, καὶ οὐκ εἰμὶ τῆς τοῦ Πνεύματος ἐκτὸς κυβερνήσεως, οὐδὲ | |
| 10 | ἐξουσίαν ἔχω βαδίζειν ὅπου βούλομαι· ὁ σαρκικὸς γὰρ ἄνθρωπος, τουτέστιν ὁ τοῖς παροῦσι προσηλώμενος καὶ τῆς τοῦ Πνεύματος κοινωνίας ἐκτὸς τυγχάνων, πλανᾶται ὅπου βούλεται. Τοῦ αὐτοῦ: Ἵνα διπλῆν χάριν ἔχητε καὶ τὴν διὰ τῶν γραμ‐ μάτων καὶ τὴν διὰ τῆς παρουσίας. χάριν δὲ τὴν χαρὰν λέγει. | |
| 15 | 614, A. Ἀντίθεσις: Τί οὖν ὁ Παῦλος ὑπισχνούμενος. Λύσις: Φαμὲν ὅτι οὐ πάντα. B. σκώλοπος. C. διὸ καὶ ἀπέ‐ τυχον. D. ἐπειδὴ φησὶν ὁ λόγος. 615, B. ἢ τὰς ἐπαγγελίας. C. ἐν αὐτῷ τῷ Θεῷ, τουτέστιν δι’ αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ τὸ ναὶ καὶ τὸ ἀμὴν ἔχουσιν—τῷ γὰρ πληροῦσθαι | |
| 20 | ἔχουσαι τὸ ναὶ, καὶ τὸ ἀμὴν ἔχουσιν. —τὰ τοσαῦτα πληροῖ. 616, A. δι’ ἡμῶν μὲν ὡς διακόνων ποιεῖ. C. ἐν τῇ παλαιᾷ ἱερεῖς ἢ προφῆται. D. ὁ γὰρ ἀρραβὼν εἴωθεν βεβαιοῦν τὸ πᾶν συν. —ὁ πληρῶν τὰς οἰκείας ὑποσχέσεις. 617, A. διὰ τὸ φείδεσθαι αὐτῶν οὐκ ἀπ. B. φειδόμενος δὲ διὰ | |
| 25 | τοῦτο εἶπεν, ἐπειδὴ ἐπετέτραπτο. 618, B. καὶ ὑμᾶς ἔβαλον. ἵνα μὴ πρόφασις γένωμαι λύπης ὑμῖν. ὃ καὶ παρακατιὼν σαφηνίζει ἐν τῷ τῆς ἐπ. τέλει. Θεοδωρήτου: Τί γάρ μέ φησιν εὐφραίνει οὕτως. haec in marg. ἐγγινομένην ὠφελ. —ἔγραψεν μὲν ἐν τῷ τέλει τῆς πρὶν ἐπ. | |
| 30 | 619, C. μεγίστης ἀγάπης καθέστηκεν. D. καὶ γὰρ ἦσαν αὐτὸν ταῖς κελεύσεσι τοῦ Παύλου ἀπεστραμμένοι πάντες. 620, A. λελύπηκεν πάντας ὑμᾶς ἐν μέρει. B. λύσατε τὴν ἐπιτίμησιν· καὶ τοῦ λοιποῦ ῥαθυμ. —χαρίσατε εἰ καὶ μή. C. κα‐ | |
| ταποθῇ ὁ τοιοῦτος. | 470 | |
471 | 621. ἵνα γνῷ ἆρα ὥσπερ. B. καὶ οἷον τὸ πρόσωπον. C. μὴ συγγνῶναι καὶ δέξασθαι. —ἐμέλλομεν πλεονεκτεῖσθαι ὑπὸ τοῦ Σα‐ τανᾶ. D. εἰς πορνείαν ἐμβάλλειν. —ὅταν οὖν καὶ ἐξ ὧν ἁμαρτά‐ νομεν καὶ ἐξ ὧν μεταμελούμεθα. | |
| 5 | Ἰωάννου: Τὸ ἐν προσώπῳ Χριστοῦ ἢ εἰς δόξαν Χριστοῦ. hoc in marg. 622, D. οὐκ ἔστιν οὐχ ἑλόμενος κηρ. 623, B. ἵνα μὴ νομίσωσιν εἶναι ταῦτα ὀλοφυρομένου ῥή‐ ματα. | |
| 10 | 624, D. τῆς χάριτός ἐστιν. 625, A. ἐξ εἰλικρινίας—ἐνηχούμενοι. 626, A. οὕτως ἡμεῖς τοῦ κηρ. 628, B. ἀπολαύσουσι. —ὅτι οὕτως φησὶ παχεῖς. C. διακονίαν πνεύματος λέγων. | |
| 15 | ἐν τῷ τῆς συγκρίσεως καὶ παραθέσεως ἣν ἔχει τουτέστι ἡ νέα. hoc Schol. in marg. 629, B. ὡς παυσόμενον. —ἐκεῖνο τετύχηκε δ. 630, A. μηδὲ ὑποστελλόμενοι. B. Οἰκουμενίου: Διατί δὲ ὡσεὶ εἶπέν τις. D. οὐ δύνανται | |
| 20 | συνιδεῖν τὰ ἐν αὐτῇ. —καὶ αὐτὸς μὲν ὁ νόμος λέγει. 631, A. τὸ μὴ ἀπολύειν. ναῷ μόνον θύειν. Κυρίλλου: In marg. οὕτως ἐν βιβλίῳ ΤΑ τῆς ἑρμηνείας τοῦ Λουκᾶ. Sed Cod. Roe. 16. ρλα cum Ed. CEcum. 632, A. περιήρει τὸ κάλυμμα. —περιαιρεῖται τὸ κάλυμμα αὐ‐ | |
| 25 | τῶν. D. τὴν δόξαν τοῦ Πνεύματος κατοπτριζόμενοι. In marg. οἷον ἐλλαμπόμενοι τῷ πνεύματι. —τῇ ἐκβολῇ τοῦ ἡλίου. —καὶ ἡμεῖς ἀντιπέμπομεν. Θεοδωρήτου: Ἀπὸ δόξης λέγει τοῦ θείου πνεύματος εἰς δόξαν τὴν ἡμετέραν. | |
| 30 | 633, D. πρὸς μὲν τὰς θλίψεις οὐκ ἀπείπαμεν. ἀπειπάμεθα δὲ καὶ ἀπεκρουσάμεθα πρὸς τὰ κρυπτὰ τ. αἰσχ. —ἐν κρυφῇ. 634, B. τοιγαροῦν διὰ τὴν φανέρωσιν τῆς ἀληθείας συνι‐ στῶμεν. | |
| 635, B. ἢ οὕτως νοήσεις μετὰ τοῦ ὑπερβάτου. | 471 | |
472 | Κυρίλλου. ἐν τῷ πρώτῳ βιβλίῳ τῶν κατὰ Ἰουλιανοῦ ἐν ἀρχῇ: Θεὸς αἰῶνος ὀνομασθεὶς Θεὸς τοῖς ἀπίστοις, τουτέστιν ὁ Σατανᾶς. hoc Schol. in marg. C. ὁ γὰρ μέλλων οὐκ ἔχει ἀπιστίαν. | |
| 5 | 636, A. ὡς ἐν παρεκδρομῇ λέγει. D. ἡ ἀληθὴς ἡμῖν τοῦ Πατρὸς γνῶσις. καὶ τέως αὐτὸ ὅτι Πατήρ ἐστι. 638, B. Θεοδωρήτου: Ἀντὶ τοῦ ἐν ἀπόροις πράγμασι πόρους εὑρίσκομεν σωτηρίας. hoc in marg. νέκρωσιν τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ ἣν περιέφερεν· οἱ θάνατοι οἱ καθημερινοὶ δι’ ὧν καὶ ἀνάστασις | |
| 10 | ἐδείκνυτο et hoc in marg. 639, C. εἰδότες δὲ πόθεν; 640, A. ὅπερ ἐφθείρετο μαστιζόμενον. B. ὅρα προτροπήν. —τὸ ὀλιγοχρόνιον τὸ ταχύ. —δόξης ἀπεργάζεται. C. μὴ σκοπήσωμεν τὰ βλεπ. | |
| 15 | 641. Θεοδωρήτου: Ἐπίγειον οἰκίαν τὴν κατὰ τὸν παρόντα βίον λέγει διαγωγήν. hoc Schol. in marg. Οἰκουμενίου: Ἐπίγειον οἰκίαν σκήνους τὸ σῶμα καλεῖ. D. ὡς εἰκὸς μερικῶς φθειρομένου. Θεοδωρήτου: Στένομέν φησι, οὐκ ἀπαλλαγῆναι τοῦ σώματος | |
| 20 | ἐφιέμενοι, ἀλλὰ τῶν παθῶν αὐτοῦ ἐλεύθεροι γενέσθαι ποθοῦντες. οὐ γὰρ ἀποδύσασθαι τὸ σῶμα, ἀλλ’ ἐπενδύσασθαι τὴν ἀφθαρσίαν ὀρεγόμενοι. Τοῦ αὐτοῦ: Οἰκητήριον ἐνταῦθα τὴν ἀφθαρσίαν ἐκάλεσεν. 642, B. τὸ πᾶν κατωρθῶσθαι. C. καὶ ἐκδυσώμεθα. —ἐπειδὴ | |
| 25 | θνητόν ἐστι καὶ φθαρτόν. 644, A. δείκνυσιν οὖν νεωτέραν τὴν ἐπὶ τ. δοκ. 645, B. ἵνα ἔχητε πρὸς τοὺς ἐν προσώπῳ καυχωμένους καὶ οὐ καρδίᾳ ἔξω τι ἀπολογεῖσθαι. Ἰωάννου: Ἐν τοῖς ἐρωμένοις—ἐν τοῖς προσεπίδειξιν, εὐλα‐ | |
| 30 | βείας μὲν ἔχοντες προσωπεῖον, ἔργων δὲ ἀγαθῶν ἔρημοι καθε‐ στῶτες. Θεοδωρήτου: Σωφροσύνην ἐνταῦθα τὴν ταπεινοφροσύνην ἐκάλεσιν, ἔκστασιν δὲ τὴν τῶν κατορθωμάτων διήγησιν. ἀμφότερα | |
| δὲ ὀρθῷ ποιῶ λογισμῷ. hoc in marg. | 472 | |
473 | Οἰκουμενίου: Ἢ οὕτως. Εἰ μέν τις ἡμᾶς μαίνεσθαι νομίζει. 646, D. σπουδάζωμεν καὶ ἡμεῖς. 647, A. εἰκότως δ’ ἂν καὶ ὑμεῖς. —τρεῖς εἰσιν ὀφειλῆς ἀφορ‐ μαί. B. ὅτι ἡ κατὰ σάρκα ζωὴ ἐκβέβληται. C. οὕτως καὶ ἡμεῖς | |
| 5 | οὐκέτι φησιν εἶεν (sic) παθητὸν σαρκί. Οὕτως καὶ ὁ Κλήμης. 648, A. Ἰωάννου: Ποῖα ἀρχαῖα παρῆλθεν; ἤτοι τὰ ἁμαρ‐ τήματα. hoc Schol. in marg. B. ἀντὶ τοῦ μάννα. —ἀντὶ τοῦ ὕδατος τοῦ ἐκ τῆς πέτρας. C. ὢ φιλανθρωπίας βάθος—καὶ τὸ πρῶτον. | |
| 10 | 649, B. Θεοδωρήτου: Ἐπειδὴ διάκονος τῶν καταλλαγῶν ἔφη προκεχειρίσθαι, ἀναγκαίως τὴν πρεσβείαν προσφέρει. C. ποῖον δὴ τοῦτο; 650, A. ἀλλ’ αὐτοδικαιοσύνη. 651, A. ὅτι δεῖ καὶ ὑμᾶς ὀρθ. ἐπιμ. C. ἢ πῶς τις ἀποδείκνυ‐ | |
| 15 | σιν. D. ὅταν δὲ καὶ πάντα καὶ ὁμοῦ. 652, A. παρὰ τῶν πολεμίων τῆς πίστεως ἐπήγετο. Θεοδωρήτου: Ἁγνότητα καλεῖ τὴν τῶν χρημάτων ὑπεροψίαν —τὴν διδασκαλίαν καλεῖ. hoc Schol. in marg. 653, A. εὔχεσθέ, φησι, μὴ εἰσελθεῖν. | |
| 20 | 655, A. καὶ πάντας ἔνδον ἔχω—οὐ στενοχωρεῖσθε ἐν ἡμῖν— εὐρύναντος—εἰς τὸ πάντας διδάξαι. B. εἰ καὶ περισσοτέρως. 656, A. τουτέστιν ἀποστάτῃ καὶ τῷ Σατανᾶ. πᾶσι τρόποις ἀπεῖρξαι. D. διὸ ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε λέγει Κύριος, καὶ ἀφθάρτου μὴ ἅπτεσθε. | |
| 25 | 657, A. μνησικακία, λοιδορία. C. διὰ φόβου. ἀλλ’ ὅτι γί‐ νεται. 648, A. χωρήσατε, ἀντὶ τοῦ εἰσδέξασθε εἰς τὰς ὑμετέρας ψυχάς. hoc Sch. in marg.—ὅτι οὐκ ἠδικήσαμεν. B. καὶ μὴ ἐν καρδίᾳ εἶναί τινος, οὐ μήν. | |
| 30 | 659, A. ὡς ἀπὸ φιλοῦντος λεγόμενος. Σεμνύνομαι γὰρ ἐφ’ ὑμῖν, καὶ πανταχοῦ τὴν ὑμετέραν πίστιν ἀνακηρύττω. hoc Schol. in marg. ad voc. καύχησις. D. τού‐ τους γὰρ τοὺς ἔξωθεν καλεῖν. 660, A. ἔσωθεν φόβοι] Θεοδωρήτου: Οὐ γὰρ ἡμᾶς συνεῖχεν | |
| 35 | ὁ πρὸς τοὺς ἐναντίους ἀγὼν, ἀλλὰ καὶ τῶν ἀσθενέστερον διακειμέ‐ | 473 |
474 | νων κατηνιλίσκαν (sic): ἐδεδείημεν γὰρ αὐτῶν τὴν ἐπὶ τὰ χείρω ῥοπήν. Θεοδωρήτου: Ἀπήγγειλε γάρ μοι ὅπως μὲν ἡμᾶς ποθεῖτε θεάσασθαι, ὅπως δὲ ἀποδύρεσθαι τὰ γινόμενα πλημμελήματα. καὶ | |
| 5 | ὅσον ὑπὲρ ἐμοῦ πρὸς τοὺς ἐναντίους ἀνεδέξασθε πολεμόν. 662, C. νῦν χαίρω οὐχ ὅτι ἐλυπήθητε. 663, C. λοιδοροῦντας ψευδαποστόλους. D. πλημμελήματος καθίστη. 664, B. ὅπερ αὐτῷ μέν ἐστι. | |
| 10 | 666, B. κἂν ἐπιπλῆξαι δέοι. 667, A. ἢ γὰρ ἂν δυσπαράδεκτον. C. δύο λεπτὰ προκρίνεται. 669, D. πίστει μὲν τῇ εἰς τὸν Κύριον. —εἰ γὰρ καὶ μὴ ἠγά‐ πων. —περισσεύητε δὲ et mox δαψιλεύησθε. 670, A. δοκιμάσω γὰρ τουτέστι. | |
| 15 | C. Οἰκουμενίου: Εἰ οὖν ἐκεῖνός φησιν ἐπτώχευσεν. 671, A. οὐ μόνον ἀρχὴν ἐσχήκατε. πληρώσατε αὐτῷ ὃ ἐνήρ‐ ξασθε θέλειν. B. ἔχοντας εἰσενέγκαι. C. εὐπρόσδεκτός ἐστι Θεῷ. D. ἐκεῖνοι δὲ τὴν εἰς Θεὸν παρρησίαν. 672, D. τοὺς ἐπὶ τοῦτο σταλέντας—τοῦ συνεισενεγκεῖν ἐναγά‐ | |
| 20 | γωσιν. 673, A. καὶ αὐτὸς οἴκοθεν. C. καὶ τοῦ φυγεῖν. 675, C. Ἀπόστολοι ἐκκλησιῶν, ἀπεσταλμένοι ὑπὸ ἐκκλησιῶν ἐξ ἐπιλογῆς δηλ. D. ὡσεὶ ἔλεγεν θέλετε δεῖξαι. Οἰκουμενίου: Εἰς πρόσωπόν φησι τῶν ἐκκλησιῶν· τουτέστιν | |
| 25 | καὶ εἰς τιμήν. 676, B. θαρρούντως ex corr. man. C. ἔνι γὰρ καὶ ἐπὶ χρηστῷ ζῆλος. —πῶς οὐκ ἄτοπον ὑμᾶς ὑστερῆσαι. D. ἀπο‐ πέρυσι. 677, C. τοῦ δὲ ὡς ψευδῶς καυχ. D. ἐκεῖνος γὰρ ἀλγεῖ κατα‐ | |
| 30 | βάλλων, ὁ πλεονεκτούμενος δὲ διδοὺς ἐξ ἀναγκ. 677, C. οὕτως δωσάτω. D. δαψιλείας ἐστι σημαντικόν. 679, B. νῦν σπόρον καλεῖ. 680, C. ἀλλ’ ὥστε θεαταὶ γενέσθαι τῆς θεόθεν δοθείσης ὑμῖν χάριτος. ἐπάρας αὐτοὺς τέλος τὸ πᾶν ἀνεθ. —χάριν ἐνταῦθα | |
| 35 | καλῶν καὶ τὸ ὑποτετάχθαι Κορινθίους τῷ εὐαγγ. | 474 |
475 | 681, C. ἄρχεται τῶν ἐπιτιμ. —τῇ σιωπῇ νομισθείη. D. τὴν ἱκεσίαν ποιεῖται. —τὸν τῶν διαβ. χρης. λόγον. 682, A. τὴν δύναμιν αὐτ. τὴν πνευμ. B. ἐπί τινάς, φησιν; C. πρὸς ἐπίδειξιν ἀνθρώπων ποιοῦντα. —τουτέστιν τὸ οὐ κατὰ | |
| 5 | σάρκα. D. καὶ οὕτως οὐ κατὰ σάρκα στρατ. ὅτι καὶ τὰ ὅπλα ἡμῶν οὐκ ἔστιν σαρκικὰ οἷς χρώμεθα. 683, B. σωματικόν τι νομίσωσιν. 684, A. ὅπως διορθωθῶσιν—ὑπακούετε μέν φησιν, καὶ νῦν. B. ἐκπληκτικώτερον. —εἴτις ἀρετῆς πρόσωπον. in Schol. Gen‐ | |
| 10 | nadii. B. ἐκ δὲ τῶν ἐπιπολῆς ἁπλῶς φαιν. λαμβάνεται. D. καὶ νῦν αὐτοῖς ἀνατείνει. 685, C. τοῦτο ἴστωσαν, ὅτι καὶ παρόντες καὶ ἀπόντες τῷ λόγῳ καὶ ταῖς ἐπιστολαῖς, οἱ αὐτοὶ ἐσμὲν καὶ παρόντες τῷ ἔργῳ. 687, C. μεγάλοις φησιν καὶ ὑπερβ. D. οὐδὲ αἰσθάνονται πῶς | |
| 15 | εἰσι καταγ. 688, D. τῷ γὰρ ὄντι ἄχρις ὑμ. 689, A. ἀλλ’ ἐλπίζομεν φ. τῷ Θεῷ. C. προκαταβ. σπέρματα διδ. 690, A. εἴθε ἠνέχεσθέ μου. —ἀφροσύνης πρᾶγμα ποιοῦντος καὶ | |
| 20 | ἔργον. B. ἐπάγει Θεοῦ ζήλῳ. ζηλωτὴς λέγεται ὁ Θεὸς διὰ τὸ ἄγαν ἡμᾶς ἀγαπᾶν· ζηλοῖ δὲ ἵνα ὠφελήσῃ τοὺς ζηλοτυπουμένους, οὕτως οὖν φησὶ καὶ ἐγὼ τοιούτῳ ὑμᾶς ζήλῳ ζηλῶ ἵνα ὑμᾶς ὠφε‐ λήσω. —μετὰ γάμου. C. ὃς δοῦλον αὐτοῦ ἔπεμψεν—ἀμφιβόλως αὐτὸ λέγει. D. ἡ τῶν ψευδαποστόλων ἀπάτη. —τὴν τῶν ἔξωθεν. | |
| 25 | 691, D. ὧν οὐκ ἐλάβετέ φησιν. —τῷ προδιορισμῷ. 692, A. δίδωσι πάροδον. φλυαρίας ἀνεμίγνυον. B. ὅσα γὰρ ἂν φλυαρήσωσι—εἰς τὴν om. 693, A. τούτου νῦν χρεῖα ἦν. —δείκνυσιν αὐτὸς ὅτι οὐ φεύγει. B. ἑαυτὸν λιμῷ ταπειν. —οἰκοδομεῖσθε. D. παρ’ αὐτοῖς ἦν καὶ | |
| 30 | ἐκήρυσσεν, οὐ μόνον γὰρ ἑτέρωθί μοι. Οἰκουμενίου: Ἢ καὶ οὕτως. καὶ ταῦτά φησιν ὑστερηθεὶς οὐ κατενάρκησα. 695, C. καύχησιν δὲ αὐτὴν καλεῖ—οὐκ ἐγκοπήσεται. ἐν τοῖς κλήμασι. D. παρ’ αὐτοῖς μὴ λαβών. —ἐπετήρουν οὖν οἱ ψευδ. | |
| 35 | 696, B. ὧδε τὸ πλέον ἔχειν. | 475 |
476 | 698, C. οὐκ ἂν ἧκεν. 699, A. ἐκέχρηντο αὐτοῖς οἱ ψευδαπόστολοι. B. Ἰωάννου. Ἀσαφὲς τὸ εἰρημένον—τίνος ἕνεκεν αὐτῶν. 700, A. διὸ ἐκκαθαίρει ἑαυτοῦ τὴν εὐγένειαν—κατὰ τὸν αὐτῶν | |
| 5 | λόγον. B. ὅτι τοῦτο ὡς μὴ ἀρεσθὲν ἐποίησεν. 701, A. Οἰκουμενίου. Ὁρᾶς ὅτι οὐ πάντα—πολλὰ γοῦν τῶν ἐνταῦθα εἰρημένων παρέλιπεν· οὐ γὰρ πρὸς φιλοτιμίαν αὐτῷ τὰ τῆς συγγραφῆς πεπόνηται—νυχθήμερον δὲ νηχόμενος διεγένετο μετὰ ναυάγιον. ἢ βύθον λέγει ἐν ᾧ μετὰ τὸν ἐν Λύστροις κίνδυνον | |
| 10 | κατακεκρύφθαι (sic) ἐν αὐτῷ. C. τὸ ἐκ τῶν ψευδωνύμων καὶ ὑποκριτῶν αδ. 702, B. παρὰ τῶν διωγμῶν—συνίσταντο γὰρ κατ’ ἐμοῦ γνώμῃ κοινῇ. C. πάσης προνοοῦντα τῆς οἰκουμ. 703, A. οὕτως ὁ ἀποστολικὸς χαρακτήρ. B. κατὰ τῶν ἀν‐ | |
| 15 | τιθεμένων ὁ Π. —εὔχεσθε μὴ ἐμπεσεῖν. D. καίτοι εἶπεν ἄνω· πῶς οὖν ὧδέ—εἰς ἑτέρους δὲ ἐκφερόμενα. 704, B. ἢ τὸ “οὐ συμφέρει μοι” ἵνα μήτις μείζονα. 705, A. πηλικὸς νῦν ὑπάρχει. C. Οἰκουμενίου. Ποῦ οἱ τὴν ψευδεπίγραφον ἀποκάλυψιν συγγραψ. | |
| 20 | 706, A. ἐὰν γὰρ καὶ καυχήσωμαι. C. εἰ καὶ τὰς ἀποκα‐ λύψεις ἐφανέρου. 706. τοὺς ἀντικειμένους εἴρηκεν. 708, A. τῷ σε ταῦτα πάσχειν. C. τὴν τοῦ Θεοῦ δείκνυσι δυν. —ὀλοφ. τὰ τοιαῦτα εἶναι ῥημ. | |
| 25 | 709, B. ἐπιθυμῶ εἶναι ἐν τούτοις. D. λόγοις καὶ ἀπόλ‐ λοισθε. —ἐμάνθανον δόγματα. 710, A. ὑμῶν δὲ ἐκεῖνοι—ἠνάγκασμαι τοὺς λόγους—οὐδὲν ὑστέρησα ἢ ἐνέλιπον. 711, A. ἐπιχωριάζων ὑμῖν. B. τῆς ὑμῶν παραμελήσω σωτη‐ | |
| 30 | ρίας. C. πολλὰ διεξελήλυθεν. 712, A. αὐτοῖς κηρύσσων τρεῖς. —προδίδωσι. B. ἧττον δὲ ἀνταγαπώντων. C. εἰ θρέψωσι π. 713, A. εἰ μὴ χρῄζωμεν συστ. ἐπ. C. ὃ λαλοῦμεν οὐ πρὸς χάριν ὑμῶν. D. τὸ δὲ “μου” προσκείμενον. | |
| 35 | 714, A. τοῖς ἄλλοις πλημμελουμένων. | 476 |
477 | 715, A. Θεοδωρήτου. πεῖραν λαβεῖν—μεμαθηκότες. 718, D. εἰ ἔτι ποιῶ αὐτά. 720, A. ἀναγκάζωμεν—χαίρω γὰρ ὅταν. B. ἐπέπληξεν αὐ‐ τοῖς. C. ὥσπερ ἀπολογεῖται. | |
| 5 | 721, D. ἐπεύχεται αὐτοῖς τὴν χάριν Ἰησοῦ. | 477 |