|
TLG 4102 015 :: CATENAE (Novum Testamentum) :: Supplementum et varietas lectionis ad epistulam i ad Corinthios (catena Pseudo–Oecumenii) (e cod. Bodl. Auct. T.1.7 [= Misc. 185]) CATENAE (Novum Testamentum) Caten. Supplementum et varietas lectionis ad epistulam i ad Corinthios (catena Pseudo–Oecumenii) (e cod. Bodl. Auct. T.1.7 [= Misc. 185]) Citation: Page — (line) | ||
460(1t) | SUPPLEMENTUM | |
| 2t | ET | |
|---|---|---|
| 3t | VARIETAS LECTIONIS | |
| 4t | E COD. BODL. AUCT. T. I. 7. COLLAT. CUM CECUM. ED. | |
| 5 | Ep. ad Cor. I. p. 418, B. CEcum. ἐκεῖνοί τε καὶ ἡμεῖς. πάλιν αἰνίττεται αὐτοὺς τοῖς τὸν Χριστὸν ἐπικαλουμένοις· οὐ τὸν δεῖνα ἢ τὸν δεῖνα. B. Cod. om. καθαπτόμενος. P. 419, A. ἀπὸ πολλῆς γὰρ ἀγαπῆς τὸ κοινὸν ἰδιοποιεῖται. ἀλλὰ δωρεὰν τοῦ Χριστοῦ. B. οἷά ἐστιν ἡ φλ. —οἷα ἡ τῶν ἰδ. —κατ’ ἀμφότερα | |
| 10 | ἐπλ. καὶ τῆς γνώσεως τῆς θεοδότου. C. οὐδὲ διὰ τῆς ἐξ σοφ. P. 420, D. σημείωσαι τὸ δι’ οὗ ἐπὶ Πατρὸς εἰρημένον. 421, C. ἐν τῷ αὐτῷ νοῒ καὶ ἐν τῇ αὐτῇ γνώμῃ. ἐν τῷ αὐτῷ νοΐ κ. γνώμῃ. D. ἐκπολεμωθῶσιν. ἐκθεωρίση. 422, A. δείκνυσι δὲ ἐν τ. ὅτι εἰ τὸ λεγ. διδασκάλους ἑαυτῶν. | |
| 15 | B. οὐ τοῦτο ἐγκαλεῖ διατί λεγ. Σευηριανοῦ: Ὃ λέγει τοιοῦτόν ἐστιν· μὴ συγκληρονόμους —ἡμῶν δὲ οὐδείς. hoc Schol. in marg. sed ead. man. C. τὸν Χρ. ἔλεγον. D. πᾶν ἐφ’ ἑαυτῷ φ. 423, A. τὴν ὑπεροψίαν αὐτῶν. C. ἦσάν τινες μέγα φρονοῦντες | |
| 20 | D. τί ἐγεγόνει εἰ Π. 424, A. ὁ μὲν γὰρ δή. 425, C. πῶς δὲ ὁ Θεὸς ἐμ. 426, A. Κυρίλλου: Σοφίαν Θεοῦ καὶ τὴν ἀνθρ. haec in marg. καὶ εἰ τινες αὐτ. ἐχρ. ἐφ’ ἃ μὴ προσῆκεν. B. ἰδιῶται μὲν γ. τ. | |
| λογ. γεγόνασι seq. deinde Theodoreti Schol. | 460 | |
461 | Ἐπειδὴ γὰρ ἐν τῇ σοφίᾳ τοῦ Θεοῦ τουτέστιν τῇ διὰ τῶν κτισμάτων. C. σοφίαν ἐπιζητοῦσι. D. κλητοῖς καὶ εὑρισκ. 427, A. σκάνδαλόν ἐστι δοκοῦν. B. πλὴν τοῖς κλητοῖς δοκεῖ. | |
| 5 | 428, C. ἐπισκ. καὶ προσέχετε. D. εὐγενεῖς πεπιστευκότες. —οἱ πεπεικότες ἑαυτούς. 429, A. τοὺς δυνατοὺς δὲ ἀπως. B. ἵνα παύσῃ τοὺς ἀλαζόνας καὶ τοῦ νομ. 430, A. ὥς φησιν· ἐποίησεν ἡμᾶς σοφοὺς καὶ δικ. C. εἰς | |
| 10 | ἑαυτὸν καυχᾶται. D. μωροὶ ἐξελέχθησαν. 431, C. τοὺς παρ’ αὐτοῖς φιλοσόφους. D. προεξένει τ. πίστει. 432, A. τῆς ἐκ τῶν ῥημάτων βεβαιωτέρα καθέστηκεν. B. θαρ‐ ρεῖ καὶ καλεῖ. σοφ. δὲ καλεῖ τὸ κηρ. τὸ π. Χρ. | |
| 15 | 434, B. Σευηριανοῦ: Βάθη τοῦ Θεοῦ εἶπεν haec in marg. ut et Cyrilli seq. Schol. ὁ δὲ ἐν ἀγ. Γρηγόριος. Cod. Θεολόγος in marg. D. ὅπερ φησιν οὐκ ἔλαβον, κατήργει γὰρ τὸν σταυρόν. ὡς ἄνω φησιν οὐκ ἐν σοφίᾳ λόγου, ἵνα μὴ κ. Cod. om. γε‐ γονότα. | |
| 20 | 434, B. ὡς ἐκεῖνοι οἱ λέγοντες. 435, B. τῶν στειρῶν τῆς Σάρρας. C. Κυρίλλου: Ψυχικός ἐστιν ὁ κατὰ σάρκα ζῶν καὶ μήπω τὸν νοῦν φωτισθεὶς διὰ τοῦ πνεύματος hoc Sch. Joanni Chrys. assignat CEcum. ed. Σαρκικοὺς καλεῖ ἡ γραφὴ τοὺς εἰς τὰ τῆς σαρκὸς πάθη κατο‐ | |
| 25 | λισθήσαντας. ψυχικοὺς δὲ τοὺς παρὰ τῆς ἀκολουθίας τῶν λο‐ γισμῶν μὴ δὴ καταδεχομένους. πνευματικοὺς δὲ τοὺς τῷ θείῳ καὶ πνευματικῷ χαρίσματι κεκοσμημένους. Ἰωάννου. τουτέστιν τὰ ἐν τῷ νῷ τοῦ Χριστοῦ, ταῦτα ἡμεῖς ἴσμεν ἅπερ αὐτὸς βούλεται καὶ ἀπεκάλυψεν. | |
| 30 | Οἰκουμενίου. Ἢ νοῦν Χριστοῦ τὸν Πατέρα καλεῖ. κ. τ. λ. 437, C. τελειούμενον καὶ πολλὰ ἕτερα συνῆκται. 440, D. σῶσαι τοῦτο θέλοντος. 441, B. οὐκ ἐμὸν τοιγαροῦν κατόρθωμα. C. τούτου ἑλώμεθα. | |
| 442, A. οὕτως δὲ ἀκριβῶς ἀναγνόντες. B. οὕτως δὲ σωθήσεται. | 461 | |
462 | 445, D. ὑμᾶς ὠφελήσωσι. 446, C. Οὐχ ὡς ἡμεῖς Χριστοῦ, οὕτως καὶ ὁ Χριστὸς τοῦ Θεοῦ, ἄπαγε, ἀλλ’ ἡμεῖς μὲν Χριστοῦ, ὡς ἔργον ὄντες αὐτοῦ. 448, B. ὅπερ ἀνατροπὴ ἦν τῆς πίστεως αὐτῶν. ἀλλὰ δεδοικὼς | |
| 5 | ὡς εἴρηται. C. ἀλλ’ οὐδὲ ὑπὸ ἄλλου φησιν ἀνθρώπου. D. εἰ καὶ ὁ Θεός με δικαιώσει. τί γὰρ εἰ ἥμαρτον; μὴ μὴν νενόμικα—καὶ πειρᾶται αὐτὸ διορθώσασθαι. 449, B. τοῦ σκότους ἅ ἐστιν αἱ λανθάνουσαι πράξεις πονηραί. B. σώματος κακὸν χυμὸν ἢ πνεῦμα. | |
| 10 | 450, D. Οἰκουμενίου: Οὕτω τίς ἀνεγίνωσκεν· εἰ δὲ καὶ ἔλαβες τί καυχᾶσαι λοιπὸν τὸ μὴ ὡς λαβών; κατὰ ἐρώτησιν ἔλεγεν ἵνα οὕτως νοηθείη. τί καυχᾶσαι. 451, C. καὶ καταισχύνοντος om. D. οὕτως ταχὺ ἡμεῖς γινώ‐ σκομεν ὅτι ὡς ἔσχατοι. | |
| 15 | 453. καὶ τὰ ἀναγκαῖα ἐνδεεῖς. 454, A. Σευηριανοῦ: Ἀντὶ τοῦ ἀποψήγματα καὶ ὥσπερ ἀποσαρώματα καὶ κόπρος ἐξ οἴκου ἀποκαθαρθέντος ληφθεῖσα γεγό‐ ναμεν, ἀπὸ πάντων εὐτελιζόμενοι. Περίψημα δὲ λέγεται τὸ βάσανον ὁ τ. ἱδρ. | |
| 20 | 455, D. ἐπιδεδωκότες ἐπιγυμνώσει om. ἀλαζονευόμενοι—πε‐ φυς. καὶ μέγα ἐφρόνουν. 456, A. δύναμιν γάρ φησιν τὴν τῶν ἔργων ἐπίδειξιν. B. ἢ ὡς αὐτὸν Παῦλον ὁ Ἐλύμας. C. ἔνι γὰρ καὶ πνεύματι. 457, A. εἰ δὲ ἦτε ᾠκειωμένοι τὸ ἐκ. πλ. ὡς ὑμ. μέλους. | |
| 25 | B. ὡς μόλυσμα παραιτούμενοι. D. Ἰωάννου: Ἄλλοι οὕτως. 458, A. ἀνέγνων ἀδέκαστον. 460. πόρνους δὲ τοῦ κόσμου τούτου φησι, τοὺς τῶν Ἑλλήνων πόρνους. | |
| 30 | 462, B. εἰ νῦν γεγένηται. 466, A. τὸ ἐπὶ ἀπ. κρίνεσθαι—μετὰ τὸ τ. δικ. B. Οἰκουμενίου: Ὡς εἰ εἶπεν καλὸν μέν. hoc in marg. 468, C. ἡμᾶς ἀναγάγειν—εἰ δὲ τοῦτο τὸ σύμμετρον εχ. τ. | |
| D. εἰς πορνείαν ἐμπίπτει. | 462 | |
463 | 468, A. δεικνὺς τί τὸ ἀποτέλεσμα. B. Οἰκουμενίου: Τὸ τοῦ λόγου ἀπίθανον haec in marg. ἀναστάσεως om. C. Εἰ οὖν ἐσμὲν Χριστοῦ μέλη ὥσπερ καὶ ἐσμὲν, τῆς κεφαλῆς | |
| 5 | ἐγερθείσης, δῆλον ὡς συναναστήσεται τὸ λοιπὸν σῶμα. 470, B. ἀποχὴν δηλοῖ. C. λόγῳ ϛ. —καὶ τοῦ Χρυσο‐ στόμου. 471, B. Πρὸς ὅλοις τούτοις ἡρμήνευσέ τις καὶ οὕτως. C. Ἐρώτησις. τί οὖν ὁ φθόνος. | |
| 10 | 475, B. τὸ τῇ νομίμῃ κεχ. γυν. καὶ τῷ νομ. C. ἡρμήνευσε ποιά ἐστιν ἡ ὀφειλομένη εὔνοια. 476, B. οὐκ ἀκαθαρσίαν π. —πρὸς τὴν νομ. γυν. λέγων. —πει‐ ρασμοὺς om. 477, B. μή ποτε παρατραπῇς. | |
| 15 | 479, B. πίστεως ἄγων. 480 D. πρὸς τὸ ἀφιέναι—διαστασιάζῃ. 481, A. καὶ ναρκῆσαι. —σώσεις ἢ μὴ σώσεις. —οὐ δεῖ λύειν τὸν γάμον. εἰκὸς γάρ φησι καὶ τὸν καλὸν κακὸν νομικῶς εἰπεῖν ἐξιέναι τουτέστιν τὸ σῶσαι. μὴ σώζων μὲν γὰρ οὐκ ἐβλ. In | |
| 20 | marg. Σευηριανὸς οὕτως ἔστιζεν· ἄλλως γὰρ ἐὰν στίξῃς, ἀσυνάρ‐ τητος εὑρίσκεται ἡ σύνταξις. C. στέργε τοιγ. τὸν νόμον καὶ μὴ διαλ. διὰ τὴν πίστιν. 482, A. οὔτε ἐκεῖνο λυμαίνεται. 483, A. Οἰκουμενίου: Ἐν τοῖς κατὰ Χριστὸν φ. πρ. | |
| 25 | B. ἁρμόζει om. 484, A. Οἰκουμενίου: Τὰ περὶ παρθένων. In marg. *OI)‐ κουμενίου: Ὅρα πάλιν. 485, C. ὡς εἴγε ἀφιερωθεῖσα. 486, B. γάμον ἢ ἀγορασίας. C. μόνιμόν τι. | |
| 30 | 487, B. Τί ἐστι τὰ τοῦ κόσμου; ἴσως καὶ εὔοπτος. Σχόλιον: Οὐ λέγω φησι ταῦτα—εὐπάρεδρον. Τί γὰρ παρθένου καὶ τῆς τοιαύτης ζωῆς καὶ πολιτείας εὐσχη‐ μονέστερον; 488, D. καὶ οὕτως ὀφείλει γίνεσθαι. οὕτως, πῶς; ὃ θέλει, | |
| 35 | φησὶ, ποιείτω. | 463 |
464 | 489. Οἰκουμενίου: Οὐκ ἔχει, φησιν, ἀνάγκην. D. μετὰ κοσμιότητος ἐπὶ παιδοποιΐᾳ καὶ προστ. μὴ ἐν πάθει ἐπιθ. 490. ὅτι Πνεῦμα θεῖον ἔχω. Οἰκουμενίου: Πολλῆς ταπεινοφροσύνης τὸ “δοκῶ.” hoc | |
| 5 | Sch. in marg. D. ἐποίουν. 491, C. εἰπὼν δὲ “εἰ δέ τις” καὶ ἑαυτὸν προσέμιξεν. D. ὅτι οὐδέν ἐστι τὰ εἰδ. 493, B. κεχρημένην τὴν γραφήν. 494, A. ὅτι μηδέ ἐστί τι ὅλως τὰ εἰδ. C. φοβοῦντος τὸ | |
| 10 | ῥῆμα. D. ἡ ἀσθ. προκόψει καὶ αὐξηθήσεται. 495, A. ἀλλ’ ὃ ὠμότερον. C. ὑμᾶς et mox φείδεσθαι. 496, A. τῆς παραγραφῆς ταύτης. D. ὑμᾶς εἰς ἀπόδειξιν προ‐ καλοῦμαι. —καὶ ἐκτυποῖ τὸν Ἀπ. καὶ ἀποδείκνυσιν. 497, A. προβαλοῦμαι. B. ἀποσχολῆσθαι. | |
| 15 | 500, D. καὶ ἐκ τῶν παραδειγμάτων ὧν παρεθ. 501, C. Οἰκουμενίου: Κάλως τὸ συμμερίζονται—ἀφαίρεμα. 502, D. τὸ καταχρέως. 503, A. λαμβάνειν ἐπιτάξαντος. D. τὸν πονοῦντα. 504, D. Ἰωάννου: Ἐγένετο τοῖς Ἰουδαίοις. haec in marg. | |
| 20 | CEcum. Isidoro tribuit. 505, D. καὶ γὰρ εὑρήσομεν αὐτὸν ἡνίκα πρὸς Ἀθηναίους ἐδημ. οὐδαμοῦ τρ. mox διαλεχθέντα. 506, D. ὅρα ταπεινοφροσύνην. 507. In marg. Οἰκουμενίου: Οὐκ ἄρα καταληφότες ἦσαν. | |
| 25 | C. φέρειν τὰ παραδ. 508, A. ὡς καὶ γαστριμάργους. 509, B. τῷ βαπτισμῷ om. D. συνεπέζευσαν. 510. τὸ αὐτὸ ὕδωρ ἀνεδίδου. 511, C. καὶ τοὺς νέους αὐτῶν υἱούς. D. πλεῖστα ὑπεθύμησαν· | |
| 30 | κρέας, σκόροδα, Θέον ἴδιον—ἤπερ ἀπὸ τελ. 512, A. χόρους γὰρ στήσαντες. 513, D. πειρασμὸς εἰ μὴ μικρός. 514, D. τοῖς οἰκ. λογισμοῖς. 516, C. μὴ τοίνυν τρέχετε. D. σὺ δὲ ταύτην ἀφείς. οὐκ εὖ | |
| 35 | ἐποίεις. οὐκ ἐπειδὴ ἔβλαπτεν. | 464 |
465 | 517, C. τὸ κοινωνεῖν. 518, A. ἐν μακέλλῳ· οἷον ἀγόρα, προθήκη. in marg. αὐτὸς ἠβούλετο. D. νομισθήσεται. μηκέτι ἐσθίωμεν. 519, A. ἄλλων λωβᾶσθαι. | |
| 5 | 520, A. καί φησι τίς γὰρ χρεία—τουτέστι τὸ ἀπέριττόν μου. B. ἐρεῖ γὰρ ὁ Ἑλλήν. mox om. ὑψηλήν. D. εἰρῶνάς τινας ἡμᾶς. —καὶ ἀδοξίαν τῇ πίστει προστρίβετε. 522, C. καίτοι περὶ τοῦ κομᾶν. D. ὅτι πάντα μου μεμν. μὴ δεῖν κατακεκαλυμμένῃ κεφ. καὶ τὴν αἰτ. λέγει. | |
| 10 | 523, D. ἐξουσίαν τινα ἐπιτιθέναι ἐστι. 524, A. ἧκεν. 526, A. Οὕτω Κλήμης ἐν τετάρτῳ ὑποτυπώσεων. D. ἐπάγει γὰρ ἀρχέτυπον αἴτιον τοῦ Θεοῦ, τὰ δὲ πάντα ἐκ τοῦ Θεοῦ. 527. ποῖον, ἢ ὅτι τὸ φίλον. | |
| 15 | 528, B. Οἰκουμενίου: Ἡ αἰτία τοῦ νῦν κεφαλαίου αὕτη. hoc in marg. ἦν παρ’ αὐτοῖς δεῖπνα κυριακά· ἐγένετο δὲ οὕτως. C. μικρόν τι πιστεύω οἷον ἐκ μέρους. 529, B. οὐχ οὕτως δρᾶται. C. ἐπειδή, φησιν, τὸ κυριακόν.— εἶτα καὶ λαιμαργίας αὐτῶν καταγγέλλει. D. εἰ μὴ κοινῶς ἐσθίετε | |
| 20 | διατί. 530, C. Οἰκουμενίου: Καὶ γὰρ καὶ νῦν ὁμοίαν ἡμῖν ὁ Κύ‐ ριος—ἐδιδάχθη ταῦτα. D. καὶ ὑμεῖς αὐτὴν διαφθείρετε. 531, A. Εἰ τοίνυν εὐχαριστία προσέρχη. B. οὐκ ἐν αἵμασιν ἀλόγων. | |
| 25 | 532. Οἰκουμενίου: Περὶ τοῦ κυριακοῦ μὲν δείπνου ἦν ὁ λόγος αὐτῷ. 533, B. Οὐκ εἶπεν εἰ ἑαυτοὺς ἐκολ. ἐμπέσῃ. Ἰωάννου: Ἐπειδὴ γὰρ πρὸς ἀλλήλους ἀποροῦσι πόθεν οἱ ἄωροι θάνατοι καὶ αἱ μακραὶ νόσοι, λέγει ὅτι ἐξ ἁμαρτημάτων | |
| 30 | πολλὰ τούτων τῶν ἀδοκήτων τὴν ὑπόθεσιν ἔχει. 334. ἵνα μὴ εἰς κόλασιν συνέρχησθε ἑαυτῶν· τὴν ἐκκλ. B. ταύτης δέ φησι μὴ οὔσης. —οἴκοι ἑστιᾶσθαι. 535, A. ὅτι ἔθνη ἦτε—ἐν τοῖς ἀπίστοις. B. ὅπως ἂν ἔτυχεν | |
| ἤγεσθε μετὰ βίας ἀπαγόμενοι—ἐπιεικὲς ἔχοντος. | 465 | |
466 | 537, C. Θεοδωρήτου: Οὐχ οἷόν τε—μὴ ὑποκειμένης τῆς χάριτος. 538, D. προσθὲς ἡμῖν, φησὶν, πίστιν· ἢ καὶ τὴν τῶν δογμάτων. | |
| 5 | 539, B. τοὺς ἀσθενεῖς. D. χαρισμάτων διαφέρεσθαι. 540, D. Δι’ ἑνός φησι Πατρός—ἀρδευομένων. 541, D. οὕτως οὐκ ἔστι διαφορὰ τῆς Ἁγίας Τριάδος. 542, C. τὰ ἐλάττω et mox τὰ μείζω. 544, D. διαβαστάζοντος καὶ συγκαταβ. | |
| 10 | Οἰκουμενίου: Ἀντίθεσις. Ἐπὶ μὲν τοῦ σώματος. κ. τ. λ. Λύσις καὶ φαμὲν κ. τ. λ. 546, A αὐτοὶ γὰρ οἱ τ. πιστ. C. τὰ ἐλαττώματα ἔχουσιν. Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου: Πρῶτον διὰ τὴν ἀλήθειαν. δεύ‐ τερον διὰ τὴν σκιάν· τρίτον διὰ τὸ μέτρον τῆς ὠφελείας καὶ τῆς | |
| 15 | ἐλλάμψεως. hoc in marg. Θεοδώρου καὶ Ἰωάννου: Προφήτας οὐ τοὺς πρὸ τῆς χάρι‐ τος λέγει, ἀλλὰ τοὺς ἐν τῇ χάριτι. 547, A. ὅτι ἡμεῖς φησὶν αἴτιοι τοῦ μὴ μεγ. λαβ. 547, D. ἀνάγουσαν τ. χαρισμ. —εἰς τὰ λοιπὰ χαρίσματα. | |
| 20 | 548, A. ἀλλ’ ἐκ τοῦ ἡμῖν ἐγνωσμένου φωνητικοῦ ὀρ‐ γάνου. Γενναδίου: Πίστιν ἐνταῦθα τὸ χάρισμα τῆς πίστεώς φησιν, οὐ τὴν τῶν πιστῶν. hoc in marg. 549, A. οὐκ εἶπεν μικρός εἰμι κ. εὐτ. C. διαλεγόμενοι. —οὐκ | |
| 25 | ἐπὶ τὸ ἀνάψαι. Περπερεύεται: Θεοδωρήτου: Οὐδὲν προπετὲς ποιεῖ. 550, A. Τοῦτο γὰρ αὐτοῖς. 551, D. Οἰκουμενίου: Ἢ τοῦτο νόει μοι περὶ τοῦ Υἱοῦ αὐτὸν λέγειν. in marg. | |
| 30 | 552. A. αὐτὸν οὐκ ἐπιγινώσκομεν. 554, B. ὅσῳ καὶ ἧττον ἡ ὠφέλεια. ὁ δὲ προφητεύων ἀνθρώποις λαλεῖ οἰκοδομὴν καὶ παράκλησιν καὶ παραμυθίαν. 555, C. τουτέστι εὔληπτά τινα καὶ νοούμενα—ἢ ἐν διδαχῇ, | |
| καὶ γὰρ καὶ ἐδίδασκον σπουδάζοντες νοεῖν τοὺς διδ. D. καὶ χρὴ | 466 | |
467 | καὶ ἐπὶ κιθάρας καὶ αὐτοῦ μὴ συγχεῖσθαι τὰ λεγ. —ψυχαγω‐ γήσοι. 556, C. λαλήσητε λόγον—αὐτὰς ἔλαβον. D. εἰ διερμηνεύεις λαλῶν. | |
| 5 | 558, B. τουτέστιν ἵνα μετὰ πολλῆς αὐτὰ σχοίητε δαψιλείας. C. Θεοδωρήτου: Τὸ πνεῦμά μου, ἀντὶ τοῦ τὸ χάρισμά μου. in marg. D. Θεοδωρήτου: Ἰδιώτην καλεῖ—ἐπειδὴ καὶ τοὺς ἔξω τῆς στρατείας ὄντας ἰδιώτας καλεῖν εἰώθαμεν. in marg. | |
| 10 | 561, A. τουτέστιν ἵνα οἶδα αὐτὸς—τουτέστιν ἵνα μὴ ἰσχύω αὐτὸ ἑρμηνεῦσαι. 562, A. οὐ τοῖς πιστεύουσιν ἀλλὰ τοῖς ἀπίστοις. 563, A. ἐνεχθήσεται. 564, C. καὶ ἄλλος καὶ πάντες προφητεύειν. | |
| 15 | 565, C. νόμον γὰρ καλεῖ. 566, C. ἀλλὰ τοῦ τὸ κοινὸν σύμφερον σκοπ. D. ἧττον δὲ τὴν τ. γλ. χάριν. 567, D. τὸ δὲ τούτου ζητεῖν λόγον. —ἐπάγει εἰ κατέχετε. 568, B. τὸ περὶ ἀναστάσεως δόγμα. C. καὶ οὐ φαντα‐ | |
| 20 | σίαν. D. πρώτῳ ὤφθη τῷ πρώτῳ. τῶν ἁγίων μαθ. εἶτα τοῖς δώδεκα. Οἰκουμενίου: Ἐρωτηματικῶς. καίτοι ὁ Ματθίας. 569, B. ἀρχὴν τῆς ἀναστ. προκατελάβετο. —ὁ Θαδδαῖος. D. πλὴν ὅτι καὶ οἰκον. | |
| 25 | 570, B. μεθ’ ὑποστολῆς εἴρηκεν. 571, A. πάντῃ τε καὶ πάντως. C. καὶ τὸ κήρυγμα ἡμ. D. τοῦ δι’ ἁμαρτίαν. 572, A. πρὸς ἀνάστασιν. —τὴν ἀνάστασιν προεισηγεῖται· παν‐ ταχοῦ γὰρ εἰς ἄτοπον ἀπ. | |
| 30 | 573, B. προτερήματα. C. εἴτε διὰ τοῦ Σωτῆρος. 574, D. Κυρίλλου: Ὅτ’ ἂν παραδῷ τὴν βασιλείαν. in marg. Τοῦ ἁγίου Γρηγορίου. εἰς τὸν β περὶ υἱοῦ λόγον: Καταργήσει τουτέστιν νικήσει, παύσει. —καὶ ἐν τῇ σκέπῃ | |
| 35 | τῶν πτε. | 467 |
468 | 575, D. μετὰ τὸ ποιῆσαι βασιλεύσει. sed οὐ erasum est a corr. εἰ δὲ κρατοῦσα. ἀχ. οὗ κατορθ. πάντα. 576, B. ἄγει τὰ πάντα. C. ὁ Δαβίδ φησιν, ἐξ οὗ καὶ τὴν μαρτυρίαν λέγει. —φοβηθῆς. D. ἐγέννησεν. | |
| 5 | 577. τὰ ἀσεβῆ δόγματα ἐκεῖ ἐκβάλῃ. D. τί ποιήσουσιν οἱ βαπτιζ. 578, D. τῷ Χριστῷ αὐτὸ ἀνατίθησι. ἢ οὕτως. Οἰκουμενίου: (in marg.) Εἰ μὴ διὰ τὴν ἐσομένην ἐλπίδα. 579, D. τὸ ἐκνήψατε ὡς ἐπὶ μεθ. —τοῦ Θεοῦ τὸ δυνατόν. | |
| 10 | 580, A. ὑμῖν λαλῶ. —ὁ λόγος γένηται. B. ἀποδήλου πα‐ ραδείγματος αὐτοῖς ποιεῖται. 582, A. ἐνσεσημαμμένα. —οὐκ ἔτι δόξα. B. ἔστι δὲ ὅμως καὶ ἐν αὐτοῖς φωτὸς διαφορά. Ἰωάννου: Τὰ ἄστρα· τὸν ἥλιον καὶ τὴν σελήνην λέγει. hoc | |
| 15 | Schol. in marg. D. σπέρμασι πεποιημένων. 584, C. καὶ γὰρ ἔχομεν τούτου τὰς ἀποδείξεις ἤδη τε γεγενη‐ μένας. —τὸ Πνεῦμα ὑπάρχον. D. οὐ τὸ λεπτὸν καὶ ἀερῶδες. ὧν ἐστὶ καὶ Ὠριγ. —ἐλαιρὸν σκεῦος. 585, C. οὐράνιον αὐτὸ λέγει. | |
| 20 | 586, A. οἷός, φησιν, ὁ χοϊκὸς Ἀδάμ. 587, D. Μεθοδίου ἐκ τοῦ περὶ Ἀναστάσεως λόγου: Τὸ ἀποθνῆσκον κληρονομεῖται· τὸ δὲ ζῶν κληρονομεῖ. —κληρονομήσῃ τὰ ἄφθαρτα. 588, B. ἐκ τοῦ καὶ τὰ ἀπόρρητα. C. τὸ γὰρ ἐν ῥιπῇ καὶ ἐν | |
| 25 | ἀτόμῳ ἀποθανεῖν. Οἰκουμενίου: Μικρὰ δὲ προαφηγητέον τοῦ νοήματος, φησὶν ἐν τῇ ἀποκαλύψει Ἰωάννου. ἐν ἀτόμῳ: ἐν ἀκαριαίῳ, ἐν στιγμῇ χρόνου. ἐν ῥιπῇ ὀφθαλμοῦ: ὅσον μῦσαι βλέφαρον. haec in marg. | |
| 30 | 590, B. ἡ τοῦ Ὠσηέ. D. δι’ αὐτῆς γὰρ ἴσχυσεν. 591, A. οὐ παρὰ τὴν οἰκείαν φύσιν ὁ νόμος. B. χάρις δὲ τῷ τοσαῦτα κατορθώσαντι ἡμῖν Υἱῷ εὐδοκίᾳ τοῦ Πατρός. C. ἐς. γὰρ περὶ τὸ τῆς ἀναστάσεως δόγμα. 592, B. λογίας δὲ λέγει τῆς συλλογῆς. —τὸ μετὰ αὐθεντείας | |
| 35 | —τὴν κυριακὴν καλεῖ. C. τότε τις συναγάγειν ἄρξηται. D. πρὸς | 468 |
469 | τὴν συλλογήν. —μελλούσης ἔσεσθαι τῆς εἰσφορᾶς. —αὐτοὺς προ‐ τρέπει. 594, B. Ἵνα μή τις αὐτῷ, φησὶν, ἐπιβουλεύσῃ. D. δι’ αὐτὸν περιμένει φ. πρεσβύτερος ἦν μᾶλλον τ. Τιμ. τὸ παρακάλεσαι | |
| 5 | μέν. 595, A. καὶ μαλακιζομένων τινῶν. C. τὸ ἐξαίρετον δηλοῖ τῆς Ἑλλάδος ἔνθεν καὶ Ἀχαιοί. D. αὐτῷ περὶ τῆς π. Κορ. διχο‐ στασίας. | |
| 596. τὸ ἀναπαῆναι τὴν ψυχήν. | 469 | |