|
TLG 4102 006 :: CATENAE (Novum Testamentum) :: Supplementum et varietas lectionis ad catenam in evangelium sancti Lucae (e cod. Oxon. Bodl. Laud. 33) CATENAE (Novum Testamentum) Caten. Supplementum et varietas lectionis ad catenam in evangelium sancti Lucae (e cod. Oxon. Bodl. Laud. 33) Cf. et 4102 004 Citation: Page — (line) | ||
415(1t) | SUPPLEMENTUM | |
| 2t | ET | |
|---|---|---|
| 3t | VARIETAS LECTIONIS | |
| 4t | AD CAT. IN EVANG. S. LUCAE | |
| 5t | E CODD. BODL. B. ET L. | |
| 6t | Ἑρμηνεία Διαφόρων εἰς τὸ κατὰ Λουκᾶν Ἅγιον | |
| 7t | Εὐαγγέλιον. | |
| 8 | αʹ. Ὅτι οἱ μὲν ἄλλοι Εὐαγγελισταὶ ἐξ αὐτῶν ἄρχονται τῶν πρα‐ γμάτων· ὁ δὲ Ἅγιος Λουκᾶς καὶ προοιμίοις κέχρηται. | |
| 10 | βʹ. Περὶ Ζαχαρίου τοῦ πατρὸς τοῦ προδρόμου. γʹ. Περὶ τοῦ εὐαγγελισμοῦ. δʹ. Περὶ τοῦ ἀσπασμοῦ τῆς Ἐλισάβετ. εʹ. Περὶ τῆς ἀπογραφῆς. ϛʹ. Περὶ τῶν ἀγραυλούντων ποιμένων. | |
| 15 | ζʹ. Περὶ Συμεών. ηʹ. Περὶ Ἄννης τῆς προφητίδος, καὶ περὶ τοῦ δωδεκαετῆ εἶναι τὸν Χριστόν. θʹ. Περὶ τοῦ γινομένου ῥήματος πρὸς Ἰωάννην. ιʹ. Περὶ τῆς γενεαλογίας τοῦ Χριστοῦ. | |
| 20 | ιαʹ. Περὶ τοῦ ἀναγνῶναι τὸν Χριστὸν εἰς τὴν συναγωγήν. ιβʹ. Περὶ τῆς ἄγρας τῶν ἰχθύων. ιγʹ. Διατί εἴρηται ἐν σαββάτῳ δευτεροπρώτῳ. ιδʹ. Περὶ τοῦ διανυκτερεῦσαι τὸν Χριστὸν ἐν τῇ προσευχῇ. ιεʹ. Περὶ τοῦ ταλανισμοῦ τῶν πλουτώντων καὶ τρυφώντων. | |
| 25 | ιϛʹ. Περὶ τοῦ υἱοῦ τῆς χήρας. ιζʹ. Περὶ τῆς ἀλειψάσης τὸν Χριστὸν μύρῳ. ιηʹ. Περὶ τοῦ εἰπεῖν πρὸς τὸν Ἰωάννην, ἐπιστάτα, εἴδομέν τινα ἐπὶ τῷ ὀνόματί σου ἐκβάλλοντα δαιμόνια. | |
| ιθʹ. Περὶ τοῦ εἰπόντος ἀκολουθήσω σοι, Κύριε, καὶ περὶ τῶν οʹ. | 415 | |
416 | κʹ. Περὶ τῶν αὐτῶν οʹ ὅτι ὑπέστρεψαν μετὰ χαρᾶς· καὶ περὶ τῶν ἑξῆς, ὅτι εἶπεν ὁ Χριστὸς, ἐθεώρουν τὸν Σατανᾶν ὡς ἀστραπὴν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πεσόντα. καʹ. Περὶ τοῦ νομικοῦ ἀλαζονείας καὶ περὶ τοῦ ἐμπεσόντος εἰς τοὺς | |
| 5 | λῄστας. κβʹ. Περὶ Μάρθας καὶ Μαρίας. κγʹ. Περὶ τοῦ φίλου ἐν τῷ μεσονυκτίῳ αἰτοῦντος ἄρτους. κδʹ. Περὶ τῆς ἐκ τοῦ ὄχλου ἐπαράσης φωνήν. κεʹ. Περὶ τοῦ Φαρισαίου τοῦ καλεσάντος τὸν Ἰησοῦν. | |
| 10 | κϛʹ. Περὶ τοῦ Ζαχαρίου οὗ εἶπεν ὁ Κύριος ὅτι μεταξὺ τοῦ θυσιαστη‐ ρίου καὶ τοῦ ναοῦ ἐσφάγη. κζʹ. Περὶ τοῦ θέλοντος μερίσασθαι τὴν οὐσίαν. κηʹ. Περὶ οὗ εὐφόρησεν ἡ χώρα πλουσίου. κθʹ. Τίνας καλεῖ μικρὸν ποίμνιον. | |
| 15 | λʹ. Περὶ ποίων ὀσφύων λέγει, ἔστωσαν αἱ ὀσφύες ὑμῶν περιεζω‐ σμέναι. λαʹ. Περὶ τοῦ δούλου τοῦ μὴ γνόντος τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου αὐτοῦ. λβʹ. Περὶ τῶν Γαλιλαίων καὶ τῶν ἐν τῷ Σιλωάμ. λγʹ. Περὶ τῆς ἀκάρπου συκῆς. | |
| 20 | λδʹ. Περὶ τῆς ἐχούσης πνεῦμα ἀσθενείας. λεʹ. Περὶ τῶν εἰπόντων Ἰησοῦ περὶ Ἡρώδην. λϛʹ. Περὶ τοῦ ὑδρωπικοῦ, καὶ περὶ πρωτοκλισίας. λζʹ. Περὶ τοῦ μᾶλλον καλεῖν πτωχοὺς καὶ τυφλοὺς καὶ χωλούς. ληʹ. Περὶ τοῦ εἰπόντος μακάριος ὃς φάγεται ἄριστον ἐν τῇ βασιλείᾳ | |
| 25 | τοῦ Θεοῦ. καὶ περὶ τῶν καλουμένων ἐν τῷ δείπνῳ. λθʹ. Περὶ τοῦ εἰπεῖν τὸν Χριστὸν εἴτις ἔρχεται πρός με καὶ οὐ μισεῖ τὸν πατέρα ἑαυτοῦ. μʹ. Παραβολὴ περὶ οἰκοδομῆς πύργου. μαʹ. Περὶ δραχμῆς. | |
| 30 | μβʹ. Περὶ τοῦ ἀποδημήσαντος εἰς χώραν μακράν ......... deest fol. Cod. P. 6, 1. 16. ἀνεμνημόνευσε B. Ἰστέον ὅτι τοὺς μὲν ἄλλους Εὐαγγελιστὰς ἐξ αὐτῶν ἀρχο‐ μένους ἐστὶν ἰδεῖν τῶν πραγμάτων· τὸν δὲ μακάριον Λουκᾶν καὶ | |
| 35 | προοιμίοις ἐπιβάλλοντα καὶ συγγνώμην ἑαυτῷ πραγματευόμενον, | |
| ὅτι δὴ (Cod. δεῖ) μέλλοι μεγάλα ἐκτίθεσθαι· καὶ γάρ φησιν | 416 | |
417 | “ἐπειδή περ πολλοὶ ἐπεχείρησαν ἀνατάξασθαι διήγησιν.” τὸ ἐπεχείρησαν. 21. ἀντὶ τοῦ ὅτι. 7, 1. τοῦ Θεοῦ Ἐκκλ. cum Edd. | |
| 5 | 7, 3. γέγονεν καὶ τελείᾳ καταλήψει παρακ. τοῖς ἔργοις. πρα‐ γμάτων δέ φησιν, ἐπειδὴ οὐ κατὰ φαντασίαν κατὰ τοὺς αἱρετικῶν παῖδας ἐθαυματούργησεν ὁ Κύριος Ἰησοῦς τὴν ἔνσαρκον αὐτοῦ παρουσίαν, ἀλλὰ τυγχάνων ἀληθεία ἀληθῶς ἐνήργησε τὰ πράγματα. “οἱ ἀπαρχῆς” δὲ εἶπεν, ἵνα τὸ ἀξιόπιστον τῆς συγγραφῆς ἑαυτῷ | |
| 10 | πραγματεύσηται. οὐδὲ γὰρ παρέλαβόν φησιν ἀπὸ τῶν ἐν μέσῳ παρηκολουθηκότων, οὐδὲ ἐδιδάχθην ἀπὸ τῶν κληθέντων μετὰ τὰ πράγματα· ἀλλ’ ἐκ τῶν ἀπαρχῆς αὐτοπτῶν καὶ ὑπηρετῶν γενο‐ μένων τοῦ λόγου. παράγει δὲ τοὺς μάρτυρας πρὸς βεβαίωσιν τῆς οἰκείας εὐαγγελικῆς ἱστορίας· αὐτόπτας δὲ καὶ ὑπηρέτας καλεῖ | |
| 15 | τοῦ λόγου τοὺς ἁγίους Ἀποστόλους. δυνατὸν δὲ ἐκλαβεῖν τοὺς ὑπηρέτας τοῦ λόγου, εἴ τε τὸν διδασκαλικὸν λόγον ὃν παρεδίδου ὁ Σωτὴρ, εἴτε καὶ αὐτὸν τὸν Θεὸν Λόγον. διὰ δὲ τοῦ “παρέδοσαν” τὸ ἄφθονον ἐκείνων κηρύττει, ὅτι δωρεὰν λαβόντες, δωρεὰν ἔδωκαν καὶ ἡμῖν. | |
| 20 | Τὸ δὲ “ἔδοξε κάμοι παρηκολουθηκότι ἄνωθεν” δηλοῖ ὡσανεὶ ὅτι λέγει, ὅτι τάχα ἂν καὶ κινδυνεύσαιμι, εἰ παρηκολουθηκὼς πᾶσιν ἀκριβῶς ἔμελλον σιωπῇ παραδιδόναι τηλικαῦτα πράγματα· γράφω δὲ οὐ ψιλὴν ἀκοήν φησιν παραλαβὼν, ἀλλὰ ἀκριβῶς παρηκολου‐ θηκὼς ἄνωθεν πᾶσιν. ἐπαινεῖ δὲ τὸν μακάριον Λουκᾶν καὶ ὁ Ἀπό‐ | |
| 25 | στολος λέγων, “οὗ ὁ ἔπαινος ἐν τῷ Εὐαγγελίῳ.” Θεόφιλον δὲ ὀνομάζει πρὸς ὅντινα προφωνεῖ τὸ παρὸν Εὐαγγέ‐ λιον, ἄνδρα πεπιστευκότα, θεόφιλον φερωνύμως καλούμενον· ἵνα γινώσκῃ, περὶ ὧν κατηχήθη λόγων τὴν ἀσφάλειαν· ἐπειδὴ γὰρ ἀκοῇ παρέλαβεν ταῦτα, ἀσφαλέστερον αὐτὸν καὶ διὰ γραμμάτων | |
| 30 | ἐντυγχάνοντα ἐν τῇ πίστει διατηρεῖ. Μνημονεύει δὲ τῶν ἡμερῶν Ἡρώδου, ἵνα μὴ διαφύγῃ τὸν καιρὸν τῶν πραγμάτων ἡ ἱστορία· βασιλέα δὲ τῆς Ἰουδαίας καλεῖ, ἐπειδὴ τὰ παρὰ Ἰουδαίοις γενόμενα γραφῇ παρεδίδου. Ὀνομάζει δὲ τὸν πατέρα Ἰωάννου τοῦ προδρόμου, ἵνα τὴν εὐαγ‐ | |
| 35 | γελικὴν ἱστορίαν ἀρξάμενος ἀπ’ αὐτοῦ, οὕτως εἰς τὸν Κύριον ἡμῶν | 417 |
418 | Ἰησοῦν παραγένηται, διὰ τοῦτο γὰρ καὶ εἶπεν ἄνωθεν ἵνα μηδὲν παραλείπῃ τῶν ἑξῆς γεγενημένων· ὅθεν καὶ πρώτην ἱστορίαν τὰ κατὰ τὸν Ἰωάννην ποιεῖται, ἵνα τὸν πρόδρομον παραστήσας σαφη‐ νίσῃ τὸν κηρυττόμενον. | |
| 5 | [εἰσελθὼν εἰς τὸν ναὸν τοῦ Κυρίου.] Ἀττικὸν τὸ σχῆμα κατὰ τὴν λέξιν· γίνεται δὲ κατὰ ἀντίπτω‐ σιν· αὐτοὶ γὰρ τὴν μετοχὴν ἐπὶ τῶν τοιούτων συντάξεων ἀντὶ τῆς ὀφειλομένης αἰτιατικῆς ἐπενεχθῆναι ὀρθὴν ἐπιφέρουσιν, ὡς ἐπὶ τούτου, “λέγεται τὸν Ἀλέξανδρον Μακεδόνα τρῶσαι τοὺς Πέρσας | |
| 10 | “ἐλθὼν εἰς χωρίον τῆς Περσίδος·” ἀντὶ γὰρ τοῦ ἐλθόντα εἶπεν ἐλ‐ θών· καὶ Ὅμηρος· φημὶ γὰρ οὖν κατανεῦσαι ὑπερμενέα Κρονίωνα ἀστράπτων ἐπιδεξιᾶ. πολὺ τούτῳ καὶ Φιλόστρατος ἐν τῷ εἰς Ἀπολλώνιον καταχρῆ‐ | |
| 15 | ται τὸν Τυανέα Cod. L. 7, 26. δίκαιον. 8, 1. βουλομ. δὲ γνωρίσαι. 10. τὸ τῶν om. τὸ Cod. B. 8, 18. ἠκούσθη γάρ. 8, 24. ἐμφαίνων δὲ τὸ μέγεθος τ. Ιω. ψυχῆς φησὶν, “ἔσται | |
| 20 | “γὰρ μέγας ἐνώπιον Κυρίου.” Caet. om. B. 9, 7. Θεὸν αὐτῶν. 11. ἔσται πρ. 16. ἐν δυνάμει δέ. 9, 17. παρ’ αὐτῶν. 10, 16. νευμάτων. 17. διέμενεν κ. 11, 10. καὶ πατριᾶς om. B. | |
| 25 | 12, 30. ὄψῃ. 13, 4. οὐχ ἁπλῶς. In marg. Τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου. 13, 15. Ναασσών. 13, 16. τ. Ἰ. φυλὴ, ἐξ ἧς νῦν ἡ παναγία παρθένος τῇ ἱερατικῇ τοῦ Λευῒ φυλῇ, ἐξ ἧς ὑπ. 29. ὡς εἶπεν. | |
| 30 | 14, 7. κοιλίας σου θήσομαι. 9. παν. παρθένου M. 14, 23. πηλουσιώτου ἐπιστολῆς τξγʹ.26. ἠγαλλίασεν. [ἐποίησεν κράτος.] Ἄλλος. οὐ διὰ Μωϋσέως ὡς πάλαι ἐπὶ τοὺς Αἰγυπτίους, οὐδὲ | |
| διὰ Ἰησοῦ τοῦ Ναυῆ, ὡς τότε Ἰεριχούντια τείχη κατασείων, οὐδὲ | 418 | |
419 | δι’ ἀγγέλου, ὡς ἡνίκα τὰς ρπεʹ χιλιάδας κατεστρώννυε τῶν πολε‐ μίων· οὐδὲ δι’ ἀγγέλου τινός· ἀλλὰ διὰ τίνος; δι’ αὐτοῦ τοῦ οἰκείου βραχίονος ἐποίησε κράτος ἐν βραχίονι αὐτοῦ, καὶ κατετρο‐ πώσατο οὐκ Αἰγυπτίους ἢ Ἀσσυρίους, ἢ τόδε ἢ τόδε τὸ πολέμιον, | |
| 5 | ἀλλὰ πάντα λογισμὸν ὑπερήφανον, τουτέστι τὸν μὴ ὑποκύπτοντα καὶ πειθαρχοῦντα τῇ παρουσίᾳ αὐτοῦ, κἂν Ἕλλην ᾖ, κἂν βάρ‐ βαρος, κἂν Ἰουδαῖος κἂν Πέρσης, κἂν Ἀσσύριος, κἂν ὅστις ᾖ· ἀπείθης γὰρ διαμένων σκορπισθήσεται καὶ ἐκβληθήσεται· οἱ δὲ αὐτὸν φοβηθέντες φόβον λατρείας καὶ ἀγαπήσεως καὶ ὑποτάξαντες | |
| 10 | αὐτῶν ταῖς διδασκαλίαις τὰ φρονήματα, πάντες ἐλέους καὶ ἀγαλ‐ λιάσεως πλησθήσονται. Cod. L. “Διεσκόρπισεν ὑπερηφάνους·” τίνας τούτους; τὰς τῆς καρ‐ δίας αὐτῶν διανοίας· ἢ οὕτως· “διεσκόρπισεν ὑπερηφάνους δια‐ “νοίας·” τίνος; τῆς καρδίας αὐτῶν, τουτέστιν ἃς οἰκόθεν καὶ ἀπὸ | |
| 15 | καρδίας ἔσχον ὑπερηφάνους διανοίας, εἰς τὸ μὴ πιστεῦσαι αὐτῷ, καὶ φοβηθῆναι αὐτὸν, ταύτας διεσκόρπισεν, καὶ διεσκέδασεν, καὶ σαθρὰς ἀπήλεγξεν, δείξας παρθένον ἐν γαστρὶ ἔχουσαν, καὶ διὰ τοῦ ἀσπασμοῦ αὐτῆς, Πνεύματος Ἁγίου τοὺς ἀσπασμοὺς πλη‐ ρουμένους καὶ προφητικοῦ χαρίσματος ἀξιουμένους· καὶ πρόγε | |
| 20 | τούτων καὶ Ἀγγέλους δείξας ἀνθρώποις ὑπηρετοῦντας, καὶ στεί‐ ρωσιν λυομένην· ταῦτα γὰρ πάντα καὶ ἄλλα διὰ τὸν τῆς παρ‐ θένου τόκον ἐπιδειχθέντα, διεσκόρπισεν ὡς ἀληθῶς καὶ ἐλίκμησεν τὰς ὑπερηφάνους τῶν μὴ πιστευσάντων διανοίας, οὐδὲ σκιὰν αὐτοῖς ὑπολιπὼν ἀπολογίας. ἀπὸ γὰρ οἰκείας καρδίας, καίτοι τοσαῦτα | |
| 25 | ἔχοντες τὰ δυσωποῦντα αὐτοὺς ἐφυσιώθησαν καὶ ἐματαιώθησαν· μήτε τὴν τῆς ἀπογραφῆς αὐτῶν παράβασιν, εἰς τὸ μὴ πιστεῦσαι αἰτιᾶσθαι ἔχοντες· εἴγε πλήρης αὕτη τῶν περὶ τῆς παρθένου καὶ τῆς συλλήψεως αὐτῆς καὶ τοῦ τεχθησομένου προφήτειαν· μηδὲ τὴν τοῦ πονηροῦ ἀπάτην καὶ ἐπιβουλήν· αὕτη γὰρ Χριστοῦ | |
| 30 | τεχθέντος ἠσθένει, ἀλλ’ οἰκείας πωρώσεως καὶ τῆς ὑπερηφάνου διανοίας τῶν ἰδίων καρδιῶν παραστήσαντες τὸν καρπὸν ὀλέθριον τὴν ἀπιστίαν. Codd. B. et L. quorum prior haec Photio assignat. 15, 20. κρατ. αὐτοῦ χ. | |
| 35 | 16, 1. ἐν τῷ εἰπεῖν ἔμεινεν. 6. συνέρχεσθαι. | 419 |
420 | 16, 12. χρὴ δὲ παρατηρ. ἐν ὁλ. τῇ παλ. κ. καινῇ γραφῇ ἐάν που. 16, 15. γεννωμ. καθὼς καὶ ἐνταῦθά φησιν ὁ Εὐαγγελιστὴς, “τῇ δὲ Ἐλισάβετ ἐπλήσθη,” κ. τ. ε. | |
| 5 | 17, 1. μέγα τι λογιζ. 2. παιδίου. 14. προαγόρευσιν. 18, 1. δικαιοσύνῃ, ὅπερ γίνεται διὰ τῆς ἐκπληρώσεως πασῶν τῶν ἁγίων αὐτοῦ ἐντολῶν, οὐ πρὸς ὀλίγον μόνον καιρὸν ἀλλὰ π. 18, 7. γένεσιν. 21. ἡ Χριστοῦ γν. 18, 32. τὸ δὲ εἰς ὁδ. εἰρ. δ. ἵνα φ. om. B. et Ed. | |
| 10 | 19, 11. ἐν ὅλῃ. 19, 16. μὴ om. B. mox ἐκ σοῦ μοι. Duo seq. Scholl. om. sed illud quod inc. διατί εἶπεν ὁ Εὐαγγ. assignat Isidoro Pelus. Ἐπιστ. μή. 20, 1. τόπον. 20. ἀποστάντων. 21, 3. ἀγγελικὴν στρατείαν. | |
| 15 | 21, 14. καρδίᾳ, τουτέστιν τοῦτο ἐκείνῳ συγκρίνουσα, ἐκεῖνο τούτῳ· εὕρισκεν δὲ συγκρίνουσα τὰ ῥήματα. 22, 21. πληρ. ὑπάρχων om. ὑπὸ Χρ. 33. τέκῃ. 23, 2. om. καί. 15. τὸ γὰρ νῦν ἀπολύεις. 24, 8. Τοῦ Ἁγίου Βασιλείου. ἄλλως τὸ “εἰς πτῶσιν καὶ | |
| 20 | “ἀνάστασιν·” τῶν μὲν ἀπιστησάντων τῇ θείᾳ αὐτοῦ οἰκονομίᾳ καὶ ἐνανθρωπήσει εἰς πτῶσιν, τῶν προσδεξαμένων τὴν αὐτοῦ πίστιν, εἰς ἀνάστασιν ἐκ τοῦ τῆς ἁμαρτίας πτώματος. 24, 13. σῶμα, οἱ δὲ ἀσώματον αὐτοῦ τὴν ἐπιδημίαν γεγενῆ‐ σθαι διοριζόμενοι· καὶ οἱ μὲν παθητὸν ἐσχηκέναι τὸ σῶμα, οἱ δὲ | |
| 25 | φαντ. Add. hoc Sch. in marg. Cod. B. τὸ δὲ “σημεῖον ἀν‐ “τιλεγόμενον” περὶ τοῦ σταυροῦ λέγει· τοῖς μὲν γὰρ ἀπολλυμένοις μυρία ἐστὶν, τοῖς δὲ σωζομένοις ἡμῖν δύναμις Θεοῦ ἐστιν, κατὰ τὸν θεῖον Ἀπόστολον. Τὸ δὲ “εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον” κεῖται ὡς ἂν εἴποι κεῖται | |
| 30 | εἰς τὸ σταῦρον ὑπομεῖναι. 24, 18. πειρ. τὸν κριτικὸν τῶν ἐνθυμ. 22. προφ. οὖν ὁ Σ. 24, 24. τῶν φον. om. B. 24, 31. ἐπακολουθήσει. Cod. duorum Scholl. ord. qui Ἄλλως signantur invertit. | |
| 35 | 25, 5. καὶ σκ. 6. ἐπεμβαίνων. | 420 |
421 | 26, 1. οὐκ ἄσαρκον ἀλ. σεσαρκωμένον εἰς τὸν Θ. Λόγον. 26, 3. διὰ τ. περὶ τ. κ. σαρκ. χρ. ν. ταῦτα σωμ. γ. ἠυξ. κ. ἐκρ. om. B. 26, 4. συνηδομένων om. Edd. 8. ἐπηρώτα. | |
| 5 | 26, 34. ἆρα δὲ μὴ ὅτι. 27, 4. ὡς πεπλαν. 5. μηδέπω δέ. 6. ἀποστῇ. 27, 12. ἐστὶν ὁ τοῦ ναοῦ δ. 18. ὑποτάσσωνται. 27, 23. ὑπὲρ ἄνθρωπον. 26. ὡς παρὰ πολλοῖς. 27, 28. συμπροσάγων τῷ χρόνῳ. 29. τὴν ἐκλαμ. | |
| 10 | 28, 3. ἐξ Ἰούδα. 4. Ῥωμ. μὲν ὁ Πιλᾶτος. Ἀσκαλωνίτου. 28, 6. οἱ ἐξ Ἰούδα. 14. τ. ἐρήμου μ. ἤπερ. 15. ἐκ περισσοῦ. 28, 17. Χριστοῦ βαπτ. 18. εἰ καὶ αὐτὸ μέν. 19. ἀτελές. 28, 21. εἰς μετάνοιαν. 23. οὐ λόγος. 24. προέλαβεν γάρ. 28, 28. αὐτὰς ὁδ. 30. ἀντιθ. τινος ἀμφιβ. ἀποκρ. | |
| 15 | 28, 32. ἀν. ἄντις. 33. δύσβατος. 29, 1. κατορθῶσαι. 4. πρὸς ἐξίσωσιν. 13. κατηύνασεν. 29, 31. ποιήσωμεν. 30, 33. βαπτίσματος αὐτοῦ. 31, 9. ὡς τελεία οὖσα. 11. ἡ πν. ἀναγέννησις. | |
| 20 | 31, 13. ἐλάμβανεν. 15. διαφωνία τις εἶναι δοκεῖ περὶ τ. 31, 17. Ματθᾶν· τὸν δὲ Λουκᾶν ἀπὸ τοῦ Νάθαν, καὶ φθάνειν εἰς τὸν Ματθᾶν καὶ Ἡλὶ καὶ Ἰωσήφ· καὶ ἀναμφιβόλως ἐκ. αὐτ. ἕτερον καὶ ἕτερον καταλέγειν γένος. 21. κατανοήσωμεν. 31, 23. ὁ Ματθάν. 25. Ἐσθά. 28. ὁ Ἰακώβ. | |
| 25 | 31, 29. Ἐσθᾶς. ἀγαγομένου δὲ τοῦ Ἡλὶ γυναῖκα. 31, 31. παιδοποιήσων. 32, 2. Ἡλί· ὁ Ματθαῖος οὖν τὸν κατὰ νόμον λέγων πατέρα τοῦ Ἰωσὴφ τὸν Ἡλὶ, εἶπεν καὶ τὸ γένος ὅθεν ὁ Ἡλὶ κατάγεται· προσηκόντος δὲ ὁ μέν. | |
| 30 | 32, 5. τῶν πατέρων εἰς τὸν Δαβὶδ καὶ εἰς τὸν Ἰοῦδαν τὸ γένος ἄνεισιν. ἐπειδὴ γὰρ Ἰουδαῖοι μὲν τὸν κατὰ νόμον πατέρα ἐπίσταν‐ ται, ὡς πειθόμενοι τῷ νόμῳ τὸν κατὰ φύσιν γινώσκουσιν εἶναι πατέρα, ἔδειξαν οἱ θεσπέσιοι Εὐαγγελισταὶ ὅτι ἐξ ἀμφοτ. τ. πατ. 32, 8. περιῄρηται. | |
| 35 | Cod. L. Τὴν γενεαλογίαν ταύτην ὁ θεσπέσιος Λουκᾶς οὐκ ἀπὸ | 421 |
422 | τῆς πεπαρρησιασμένης βασιλείας εἴληφε φατρίας, ἀλλ’ ἀπὸ τῆς ἰδιωτικῆς, λανθάνειν μὲν δοκούσης, πάλιν καὶ αὐτὴ ἐν τῷ ἱερῷ γαζοφυλακίῳ τοῖς Ἰσραηλίταισιν ἀποκειμένη. καὶ διατί μὴ καὶ οὗτος συμφωνίᾳ Ματθαίῳ ἐχρήσατο κατ’ αὐτὴν, μετὰ βραχὺ | |
| 5 | εἰρήσεται· ἐξέκλινεν ἀπὸ τοῦ Δαβὶδ τὸ βασιλικὸν γένος εἰς τὴν γενεαλογίαν τοῦ Χριστοῦ καταλέγειν, διὰ τὸ μὴ πάνυ θεοσεβεῖς εἶναι τοὺς βασιλεῖς, ὡς δῆλον ἀπ’ αὐτοῦ Σολομῶντος· πλὴν γὰρ τοῦ Ἰωσίου οὐδεὶς τῶν βασιλέων κατὰ τὸ ἀκριβέστατον θεοσεβής· παρ’ ὅσον καὶ τῶν εὐσεβεῖν νομιζομένων, οὐδεὶς τὰ ὑψηλὰ πλὴν | |
| 10 | τοῦ βασιλέως καθεῖλεν Ἰωσίου. 35, 3. οὐδὲν γὰρ ἠγν. 29. τὴν τοιαύτην χάριν. 35, 30. ἀλλ’ ὑπάρχων φύσει. 36, 21. ἐμφανῆ δὲ λοιπὸν ε. καταστ. τοῖς ἐξ αἱμ. 36, 22. κ. ὅτι κέχρισται. 31. κέχρισθαι. | |
| 15 | 37, 14. καὶ τοῦ σμικρ. 20. ἀστιασμοῦ χ. 25. πῶς ἀεὶ. 39, 6. προφήτου. 39, 9. λέγει Κύριος ἀλλ’ ὡς τοῦ νόμου Κύριος τ. ὑ. ν. 39, 14. ὅτι κενῆς δ. αὐτ. ἐρ. ἀποτελεῖ. 39, 20. Συνεχώρησεν δὲ αὐτῷ ὁ Κύριος ῥίψαι τ. ἀνθρ. ἐν ᾧ | |
| 20 | ἦν, ἵνα δῆλον γένηται πᾶσιν ὅτι τὸ δαιμόνιον ἦν τὸ λαλῆσαν, καὶ μὴ ὡς ἐκ τῆς καρδίας τοῦ ἀνθρώπου νομίζωσιν οἱ ἀκούοντες εἶναι τὰ ῥήματα. καὶ γὰρ ὡς νήφων ἐλάλει, καὶ ὡς καθεστηκὼς ἐφθέγ‐ γετο. ἐγένετο δὲ θάμβος ἐπὶ πάντας, καὶ συνελάλουν πρὸς ἀλλή‐ λους λέγοντες· τίς ὁ λόγος οὗτος κ. τ. ἑ. ἐκπληττόμενοι αὐτοῦ | |
| 25 | τὴν μετ’ ἐξουσίας γινομένην τῶν θεοσημείων ἐνέργειαν· οὐ γὰρ εὐχὴν ἀνατείνων ταύτας ἐπλήρου, ἀλλ’ αὐτὸς ὢν ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρὸς, ὁ ζῶν τε καὶ ἐνεργὴς καὶ δι’ οὗ τὰ πάντα, καὶ ἐν ᾧ τὰ πάντα, κελεύων τοὺς ἀκαθάρτους ἀπήλαυνεν δαίμονας καὶ τὰς νόσους ἐφυγάδευεν. | |
| 30 | 40, 15. Περὶ τῆς πενθερᾶς Πέτρου· καὶ περὶ τῶν ἰα‐ θέντων. 17. ὅτι ὑπῆρχον. 40, 18. προεγράφη εἰς τὸ κατὰ Ματθαῖον. 40, 20. ὅτι διὰ τῶν ἀλ. ἐπιτ. ἀλ. τ. μαθ. καὶ ἁλιεῖς. | |
| 40, 25. αὐτοῖς om. | 422 | |
423 | 42, 15. χρὴ δὲ καὶ τοῦτο σκοπῆσαι, ὅτι μὴ ἰσχύσαντες ἀν. τὸ δίκτυον. 42, 17. om. διὰ, dein post ἐπιτ. add. κατένευσαν δὲ ἀπὸ τοῦ φόβου καὶ τῆς ἐκπλήξεως μὴ τολμῶντες λαλῆσαι ὥστε φ. | |
| 5 | συλ. α. κ. διας. τ. ἀγ. ὥσπερ μυστικῶς σημαίνει ὅτι πολλοὶ τοῖς τ. ἁγ. Ἀπ. συνηγωνίσαντο κ. συναγωνίζονται πόνοις. 42, 22. ἀληθ. δογμάτων. 23. ἔτι καὶ νῦν τὸ δίκτυον. 42, 24. τοὺς ἐν β. θαλ. ὄντας. 25. κυμ. τοῖς κοσμ. 42, 26. περὶ τ. παρ. 27. προεγρ. εἰς τὸ κ. Ματθ. | |
| 10 | Ad. p. 42. c. v. ver. 12. καὶ ἐγένετο ἐν τῷ εἶναι αὐτὸν ἐν μιᾷ τῶν πόλεων. 47, 26. τὰ ἀκόλουθα προεγράφη. εἰς τὸ κατὰ Ματθαῖον ἕως οὗ οὐκ ἔξεστιν φαγεῖν εἰ μὴ μόνους τοὺς ἱερεῖς, ὁμοίως καὶ περὶ τοῦ ξηρὰν ἔχοντος χεῖρα. | |
| 15 | 49, 11. ἀληθινοὺς ἠ. ἀποφ. προσκυνητάς. 18. ἀποπηδῶντας. 49, 19. κ. ἀποφοιτῶντας mox ἀποτρέχοντας. 49, 23. οὐχ ἁπλῶς προσηύχετο. 49, 24.Π. τ. τῶν Ἀπ. διαταγῆς. 49, 28. προαποφ. π. ἀγ. ὁ δεσπότης Θεὸς τὴν δι’ αὐτοῦ πτωχ. | |
| 20 | 50, 10. περιπεσεῖσθαι. 56, 16. ἐξουσίαν ἔχων. 56, 25. ἁφῇ. δυνάμενος δὲ καὶ λόγῳ μόνῳ τοῦτο ποιῆσαι· διὰ τοῦτο ἅπτεται καὶ τῆς σοροῦ, τουτέστι τῆς κλίνης. 56, 27. ἰσχ. μονογενοῦς Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. | |
| 25 | 56, 28. αὐτοῦ ἡ σάρξ. 31. καὶ ἐλάλει. 57, 16. τ. μαθ. αὐτοῦ. 17. προσκ. οὖν δύο τινὰς τῶν μαθητῶν. 60, 21. ἀλλ’ ἑτέρα τις. ἐκεῖναι μὲν γὰρ πρὸς αὐτὸ τὸ πάθος τοῦτο ἐποίησαν· αὕτη δὲ περὶ τὰ μέσα που τοῦ εὐαγγελίου ἢ καὶ πρὸ τούτου, καθὼς φιλοπονῶν τις ἐπαγνώσεται. | |
| 30 | 63, 3. γίνωσκε. 7. ἐξένισεν ὁ λόγος. 13. ἁμάρτανε. 63, 19. κ. πόλιν κ. κώμην. 22. αὐτοῦ δημ. 63, 28. παρέχουσαι. 30. ἵνα κτήσωνται. 63, 31. τ. σπόρου προεγρ. εἰς τὸ κατὰ Ματθ. καὶ ἀκο‐ λούθως. | |
| 35 | 64, 9. κεφ. ρβʹ. εἰς τὰ μ. εἰς τ. ̔αγ. Λουκᾶν. | 423 |
424 | 80, 8. διδάσκαλε ἴδομεν. 80, 11. μαθεῖν εἰ καὶ ἑτ. 20. κἀκεῖ ἀπερχ. 80, 21. ἐστήρισε τὸ προς. αὐτ. τοῦ πορεύεσθαι εἰς Ἱερουσα‐ λήμ. 22. ἐκπ. δὲ πρὸ προς. 30. ἀποδιώκωσιν. | |
| 5 | 80, 32. ἀλλὰ τοῖς ἐμοῖς. 81, 9. πρὸς Ἠλίαν ἀφ. 17. προσανακοινοῦσθαι. 81, 19. σκοπόν. 20. χεῖρα αὐτοῦ κ. βλέπων. 81, 30. ἐπιβ. μὲν γάρ. 82, 3. ἐθέλοντας τῶν Θ. οὐχ ἁπλῶς δὲ ἀνέδειξεν ὁ Κύριος καὶ | |
| 10 | ἑτέρους ἑβδομήκοντα, καὶ ἀπέστειλεν αὐτοὺς ἀνὰ δύο δύο πρὸ προσ‐ ώπου αὐτοῦ εἰς πᾶσαν πόλιν καὶ τόπον οὗ αὐτὸς ἔμελλεν ἔρχεσθαι. ἀλλ’ ἐπείδη κ. τ. λ. ut in Sch. quod Cyrillo trib. Nost. p. 82, 24. 82, 29. ἕως μὴ μετ. | |
| 15 | 84, 29. τ. θεοσημείας. 85, 21. λαβόντες. 23. κτήσωνται. 28. κάτω πίπτει. 85, 32. Τούτων. 86, 28. Πηλουσιώτου Ἐπιστολῆς ͵αλνεʹ. Ὁ νομικὸς κ. τ. λ. 86, 29. τὸν δίκαιον τ. ὑψ. | |
| 20 | 87, 5. λέγω ὅτι οὐδ. mox. διενήνοχας. 87, 8. δεδ. γάρ· σὺ σπούδασον ἢ τῇ οὐς. 87, 17. Εἰπὼν ὁ δεσπότης Χριστὸς ὅτι ἄνθρωπος τις, κ. τ. λ. 88, 1. ὁ νόμος ἐστ. εἰσηγ. 18. παρ’ οἷς κ. κατ. 88, 19. τροπῆς. 31. ἀκούσωμεν. 32. ἀκούομεν. | |
| 25 | 88, 35. μείζονος. 89, 4. πάνδοκος. 27. πέπλεκται mox τ. πλ. ἠγαπηκότι. 89, 32. παρακαθεσθεῖσα. 90, 3. περιττοῖς βρ. 6. θεωρία. 8. σκοπήσωμεν. 90, 9. εἰσαγομένας. 13. τ. καν. λαβέτω. | |
| 30 | 90, 28. τὰς προσευχάς. 34. πάντως. 91, 2. ἐμμείνωμεν. 91, 4. ἐπιτάττει· καὶ τοῦ κρούειν τὴν ὄχλησιν. 91, 10. μεσονυκτίου. 12. προστρεχόντων. 13. ὁ Θ. ἐστιν. 91, 27. ἀνακληθήσονται. 28. μεθ’ ὑπομονῆς. | |
| 35 | 100, 16. καταλιπὼν αἰτεῖν. 20. τ. αὐτ. μεγαλοπρεπείας. | 424 |
425 | 100, 23. εἴκοντας δὲ. 29. μόνοις. 101, 10. ὑπέδειξεν. 11. τ. πάθους. 12. ὁ τοῖς οὕτω π. 101, 23. διὸ καὶ τὸ ἐπ. 24. ὃ φοβ. 102, 14. τὸ δὲ μὴ φόβου. 15. ὀνομ. τοὺς ἁγίους. | |
| 5 | 102, 26. καὶ τὰ ἐπὶ γῆς. 103, 2. ὑποδηλοῦσιν. 11. ἀώρῳ. 15. ἐργασαμένους. 103, 18. πνευματικὰς καὶ ἀμφιλαφῆ. 103, 29. Εἰς τὰ μικρὰ et quae seq. om. B. 106, 8. ἐξαγγέλλον. 10. μήτε κατὰ φιλ. | |
| 10 | 106, 12. χαλεπωτάτας αἰκίας ὑπέμειναν. παρὰ τὰς διατε‐ ταγμένας ἐν τ. Μ. νόμῳ θυσίας ἀφερ. 106, 24. κιν. τῷ λαῷ. 107, 2. κατέχωσιν. 6. τοῖς οἰκήτορσι· παρέμεινε. 107, 8. καταστρέψας ἐθανατ. | |
| 15 | 107, 10. τ. Ἱερ. φύλλα μόνον μικρὰ ποιοῦσαν καὶ ἀνθηρὰ τῷ φαίνεσθαι, καρπὸν δὲ μὴ παρέχουσαν· τρίτον δὲ λέγει ἐληλυθέναι δ. Μ. 107, 14. ἐκκαθαρίσαι. 107, 16. ἄκαρπον “ἄφες αὐτήν” φησιν “καὶ τοῦτο τὸ ἔτος.” | |
| 20 | 107, 20. τ. τῶν δικ. σου. 29. ὡς ὁ θεολ. om. ὡς. 107, 32. ἡ συγκεκωφυῖα. 108, 1. παρεωραμένη. 4. γεμούσης. 6. λόγου. 108, 9. ἀνοσιώτατα· κακοηθείᾳ. 14. προφάσει. 108, 15. κακολογοῦντες. 32. Περὶ σινάπεως κ. τ. λ. | |
| 25 | 110, 9. ὠφελεῖσθαι ὑπ’ αὐτ. 10. ὑπὲρ νόμων. 110, 11. εἶπεν. 20. δυστρ. τὸ θηρίον τοῦτο. 110, 29. καὶ πότε ὑπέργε τοῦ ς. 111, 1. περινοστήσει. 111, 5. Ἱερους. πολλοῖς ἁγίων αἵμασι ποιεῖται ἔνοχον τὴν | |
| 30 | Ἱερουσαλὴμ καὶ ὅτι τ. 111, 16. παρ’ αὐτοῖς ὅτι μάλιστα τῶν διαπρεπόντων οὐκ ἀπη‐ ξίωσεν δ. τὸ δυστρ. αὐτῶν ἀπελθεῖν. 111, 18. συν. γίνεται. 23. σαββάτου. 111, 24. ἐκκλίνει. 27. ὑδρωπικός. | |
| 35 | 112, 5. ἅπερ δὲ ἔλεγεν. 9. κόσμιον αὐτῶν. 15. φιλοδοξίας. | 425 |
426 | 113, 10. ὁ Κύριος πράττοντες πρὸς τοὺς ἀσθενεῖς καὶ ἐνδεεῖς καὶ λελ. φιλανθρωπευόμενοι. 113, 12. οἷς ὁ Θεὸς ἐπὶ τῆς μελλούσης ζωῆς τὸν μισθὸν ἀντα‐ ποδοθῆναι διεμαρτύρατο· οὐχ ἵνα δὲ τὴν π. τ. ιδ. τιμὴν ταῦτα | |
| 5 | Χριστὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν προσέταξεν, ἀλλ’ ὅπως. 113, 15. ἀνταποδώσεων. 10. παρὰ Χρ. 113, 26. νοηθείη ἂν Θεὸς κ. Πατ. 32. ἐπέφανεν. 114, 6. κέκληκεν ὁ Χριστὸς κ. Θ. 114, 14. φιλοκερδίας ἡττώμενοι. 15. ὡς ἔπος. | |
| 10 | 114, 35. χαρισμ. μέγιστον δώρημα. πῶς οὖν. 115, 3. συντονωτέρας. 4. ἀνάγκης σχεδόν. 115, 13. κ. τὰ τοιαῦτα τοῖς γον. ὑπ. 22. ὑποδηλ. 115, 29. περᾶναι σκ. 117, 10. ὁ θεολόγος οὕτως. 12. ἀποκαθαίρων. | |
| 15 | 118, 3. ἀπεδ. ποῦ, οὐκ ἀπὸ τόπου εἰς τόπον, ἀλλὰ τῇ διανοίᾳ ἀπέστη ἀπὸ Θεοῦ, καὶ ἀπ. ὁ Θ. 17. ἐγκαλινδούμενος. 119, 2. ἐλεήσει με μεταν. 19. ῥυπ. γὰρ ἔχω. 119, 22. μήτε τῆς σῆς αὐλ. 24. τ. μυστ. σοῦ. 120, 13. δι’ ὅν. 14. ζητεῖν ἢ om. B. 24. δύνασθαι ταύτην. | |
| 20 | 120, 26. ἐγκλ. οὔτε ἐκεῖνον διαβ. θέλοντες. 120, 30. μηδ. παραδέξασθαι. 120, 35. τ. τῶν υἱῶν δυάδος. σημαίνεσθαι. 121, 8. ἐπεγ. τὴν γινομένην τ. ἀσωτ. 19. καταθρήσωμεν. 121, 21. τὰ π. μέτρα. | |
| 25 | 122, 3. περισπασμῶν. 122, 7. ὁ ἀνθρώπινος νοῦς. τοῖς γεωδ. πράγμασι. 122, 9. διὰ τοῦτο γοῦν. ὑπέδειξεν ὁ Σωτήρ. 17. αὐτοῖς. 122, 18. τρυφαῖς. 123, 5. ἔξωθεν γὰρ προσγίνεται καὶ ἐπισυμβαίνει τισίν· ὅτι | |
| 30 | δέ ἐστι τῶν ἀμηχάνων ἕνα καὶ τὸν αὐτὸν μ. 14. μὴ ὄντας. 123, 17. π. τ. Θεοῦ· ταῦτα τοίνυν καὶ ἡμεῖς ἀκούοντες πᾶσαν ὑψηλοφροσύνην καὶ κενοδοξίαν, τύφον τὲ καὶ ὑπερηφανίαν καὶ ἀν‐ θρωποπαρεσκίαν, ὡς μισητὰ καὶ βδελλυκτὰ παρὰ Θεῷ ὑπάρχοντα συμπάσῃ κακίᾳ καὶ φιλαργυρίᾳ προθύμως τε καὶ ὁλοψύχως | |
| 35 | ἐγκλίνοντες, τὴν ταπεινοφροσύνην καὶ τὴν εἰς τοὺς δεομένους εἰλι‐ | 426 |
427 | κρινῆ συμπάθειαν χάριτι Θεοῦ κτησώμεθα· καὶ γὰρ οὐ δι’ ἐκείνους μόνους τὰ ἐν τοῖς ἁγίοις Εὐαγγελίοις ἐγράφησαν ἀλλὰ καὶ διὰ τοὺς κατὰ γενεὰν καὶ γενεὰν ἀνθρώπους. Περὶ ὧν εἶπεν ὁ Κύριος. κ. τ. λ. | |
| 5 | 124, 9. λόγος. 10. νοσοῦντα πτωχ. 11. ὡς εἰ παράδειγμα. 124, 12. λεγομ. δήλωσιν. 13. τισιν ἤδη ἀντ. 16. ἐπὶ γῆς. 124, 18. ἀφύκτῳ. 22. ἀκαταλήκτοις. 26. παρὰ τὸν πυλ. 124, 31. ἀποξαίνοντες. 32. ἵνα κ. ἐν τ. 125, 1. ἀπεδυσπέτησεν. 7. κατωρυγμένη. 8. τάφον περιφ. | |
| 10 | 125, 10. πρὸς τὸν ἄδ. 125, 24. ᾐσχύνετο κ. ἠρυθρία, ἐκ τ. κατ. αὐτ. πρ. om. B. ἐνόμιζεν γὰρ αὐτ. μν. αὐτῷ π. 125, 30. ἀλλ’ ὅτι ὁ πλούσιος. 126, 2. οὐδὲ ἐγκ. om. B. 12. ὥσπερ οὖν. | |
| 15 | 126, 18. ποιης. ἔλεος. 33. ἵσταται πραγμ. 126, 34. φυγεῖν τ. κολ. 127, 6. οὗτοι ἀκ. αὐτῶν κατ. 24. λαλῶν om. B. 128, 1. ἐκείνῳ. 2. ἀσφ. τὸν δεσπότην Χριστόν. 128, 10. καταφ. γάρ. 11. καὶ ὀφείλειν αὐτοῖς τὸν Θεόν. | |
| 20 | 128, 21. ὁ δεσπ. Θεός· καὶ φιλανθρ. om. B. 128, 28. Πάλιν τ. ἑ. δόξ. 29. καθιστῶν. 128, 31. καθὼς ἀπόδειξις ἔσται σαφ. ἡ τ. λεπρ. 128, 33. ἐλιπάρουν ἀπαλλ. τ. κακοῦ. (p. 129, 2.) ὁ δὲ φιλάν‐ θρωπος ἐλέησας αὐτοὺς ταύτης ἀπήλλαξεν· ὧν οἱ μὲν ἔννεα ὑπῆρ‐ | |
| 25 | χον Ἰουδαῖοι, ὁ δὲ εἷς Σαμαρείτης· τυχόντες τοίνυν τῆς ἰάσεως ἐν τῷ ὑπάγειν αὐτοὺς, καθὼς ἐκελεύσθησαν εἰς τὸ δεῖξαι ἑαυτοὺς τοῖς ἱερεῦσι· οἱ μὲν ἐννέα εἰς ἀχ. 12. αὐτῷ ὡς Θεῷ· ὁ εἷς δὲ μόνος ὁ ἀλλογένης τὴν εὐχαριστίαν προσέφερεν· ἑτοιμότεροι γὰρ εἰς πίστιν οὗτοι παρὰ τοὺς ἀχαρίστους Ἰουδαίους· ὅθεν ὁ δεσπό‐ | |
| 30 | της Χριστός φησιν, “οὐχ οἱ δέκα ἐκαθαρίσθησαν,” καὶ τὰ ἑξῆς. Ὅπερ εἶπεν ὁ Κύριος Ἰησοῦς ὅτι ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἐντὸς ὑμῶν ἐστιν, τοῦτο σημαίνει, ὅτι ἐν ταῖς ἡμετέραις προαιρέσεσι κεῖται τὸ λαβ. 130, 3. αἱρετά πώς εἰσιν. | |
| 35 | 132, 1. νυκτὸς καὶ ἡμέρας. 17. πν. πλάνοις. | 427 |
428 | 133, 3. ὁμολογῶν. 7. δεσπότου Χριστοῦ. 133, 13. Ἐπιστολὴ om. B. 14. προσέκρουσεν. 133, 22. οὐ δέοντας κακηγορήσαντας τῆς αἰτίας παλινδρο‐ μούσης. | |
| 5 | 136, 18. μαρτυρήσει. 31. τοῦ νοσεῖν. 137, 11. συκομωραίαν. 139, 6. νουθετοῦντες. 11. ἐντρυφήσουσι. 140, 8. παραδοθήσονται. περὶ τοῦ πώλου· ἕως οὗ κεκρά‐ ξονται προεγράφη εἰς τὸ κατὰ Ματθαῖον· τίνες δέ εἰσιν | |
| 10 | οἱ λίθοι; οἱ τοῖς λίθοις προσκυνοῦντες, τὰ ἔθνη τὰ Πεπλανημένα. 142, 11. ὁ φιλανθρ. Κύριος. 13. τοιοῦτον. 142, 25. καὶ ἡ ὑπακοὴ ἡ εἰς Χριστόν. 142, 33. Περὶ τῶν ἐκβληθέντων ἐκ τοῦ ἱεροῦ προε‐ | |
| 15 | γράφη εἰς τὸ κατὰ Ματθαῖον, ἕως οὗτοι λήψονται περισσό‐ τερον κρίμα μετὰ τὸ ἀκοῦσαι αὐτοὺς τὴν τοῦ ἀμπελῶνος παραβολήν· διὰ τοῦτο εἶπον μὴ γένοιτο, ἐπειδὴ συνιέν‐ τες τῶν αἰνιγμάτων τὸ βάθος ἀποσείονται τὸ παθεῖν δεδοικότες τὸ ἐσόμενον. πῶς δὲ κατήσθιον οἱ γραμμα‐ | |
| 20 | τεῖς τὰς οἰκίας τῶν χηρῶν; οὐ διδάσκοντες νηστείαν ἀλλ’ ὑποδεικνύοντες γαστριμαργίαν. οὐ προϊστάμενοι χη‐ ρῶν ἀλλὰ τὰ αὐτῶν ἀναλίσκοντες. λήψονται δέ φησι περισσότερον κρίμα ὅτι διδασκαλικὸν ἔχοντες σχῆμα προαγωγοὶ τυγχάνουσιν εἰς κακίαν. | |
| 25 | 150, 1. προσαγάγοι. 151, 33. κ. ἐκεῖ ζήτει om. B. 152, 24. βαρηθῶσιν ὑμῶν αἱ καρδίαι ἐν κραιπάλῃ καὶ μέθῃ ἐξορίζει μὲν τὴν σύνεσιν. κ. τ. λ. 153, 6. ἐπὶ τούτου. | |
| 30 | 155, 14. ὑπὲρ τ. κοσμ. 16. ἀπιστίαν αὐτῶν. 155, 19. ὁ διακονῶν. 156, 23. ἀπεινής. 156, 30. φησιν οὐχ ὡς ἐδεσμ. πάλιν ἐν χρείᾳ ὄντων ἡμῶν. 156, 32. βουλόμενος. 33. αὐτοῖς κ. ὁμόσιτοι. | |
| 35 | 157, 30. κτήσηται. 33. ἀρνης. με. 34. τῆς θείας ἐστι. | 428 |
429 | 158, 1. γὰρ om. B. 3. διὰ τοῦτο παρὰ Χριστοῦ. 158, 20. παρ’ ἑαυτῶν. 24. περιπεσεῖν. 158, 26. ἐκείνης τὸν τον. 159, 3. οὔτε πάλιν κ. τ. λ. om. B. 9. ἐπεὶ δὲ ἄν. | |
| 5 | 159, 27. αὐτῷ. 28. ἔλεγε προσκυνῶν. Παραδίδοται ὁ Κύριος Ἰησοῦς ἐτῶν τὸ κατὰ σάρκα λβʹ, Φαμενὼθ κηʹ· τῆς σελήνης οὔσης κατ’ ἐκεῖνο καιροῦ τρισκαι‐ δεκαταίας· ἐν ᾗ ἀληθινὸν Πάσχα τελειοῦται τοῦ ἀμώμου ἀμνοῦ καὶ ἀσπίλου Χριστοῦ παραδοθέντος εἰς σφαγὴν ὑπὲρ τῆς τοῦ | |
| 10 | κόσμου σωτηρίας καὶ ζωῆς. Cod. L. 164, 18. θείας. 20. τὸ σεμνόν. 26. διεπράξατο. 165, 7. Ῥωμαίοις Ἰουδαίων. 9. καὶ ὁ Σαούλ. 165, 11. Σ. τινὰ Κυρ. 166, 18. Χρ. ὁ Θεὸς ἡμῶν. 24. προεμήνυσεν. | |
| 15 | 166, 33. στρατόπεδα. 34. τῶν τεθαυμασμένων. 167, 27. ὡς Πατέρα. 167, 32. ἀνέτρεχεν. Ceterum B. transponit duos primos paragr. huj. Cap. 167, 33. ἡ τοῦ δεσπ. | |
| 20 | 168, 5. πιστεύσαντα εἰς τὸν παράδεισον ἀπεκαθέστησεν. καὶ τότε κατῆλθεν εἰς τὸν ᾅδην. Πρὸς δὲ τοὺς λέγοντας, πῶς ὁ λῃστὴς εἰσῆλθεν εἰς τὸν παρά‐ δεισον, τοῦ Ἀποστόλου εἰπόντος ὅτι οὐκ ἐκομίσαντο οἱ ἅγιοι τὰς ἐπαγγελίας; ὁ Χρυσόστομός φησιν· τί γὰρ εἰ καὶ εἰσῆλθεν εἰς | |
| 25 | τὸν παράδεισον ὁ λῃστής; μὴ γὰρ ταῦτά ἐστι τὰ ἀγαθὰ ἅπερ ἡμῖν ὁ Θεὸς ἐπαγγέλλεται· οὐκ ἀκούεις τοῦ Παύλου λέγοντος, ὅτι τὰ ἀγαθὰ ἐκεῖνα τοιαῦτα εἰσὶν “ἃ ὀφθαλμὸς οὐκ ἴδεν, καὶ οὖς “οὐκ ἤκουσεν, καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη;” τὸν δὲ παρά‐ δεισον καὶ ὀφθαλμὸς ἴδεν τοῦ Ἀδὰμ καὶ οὖς ἤκουσε καὶ καρδία | |
| 30 | ἀνθρώπου παρεδέξατο. πῶς οὖν ἀπέλαβε τὰ ἀγαθὰ ὁ λῃστής; οὐ γὰρ εἰς παράδεισον ἐπαγγέλλεται ὁ Θεὸς ἀγαγεῖν ἡμᾶς, ἀλλ’ εἰς αὐτὸν τὸν οὐρανὸν, οὐδὲ βασιλείαν παραδείσου ἀλλὰ βασιλείαν | |
| οὐρανῶν ἐκήρυξεν. | 429 | |
430 | 171, 3. τὰ γεν. σημεῖα. 6. τῆς κατὰ τὸ δ. 171, 8. ἡγ. αὐτῶν ἀνοσιότητα. 13. τ. δ. Χριστοῦ. 171, 21. ἐκάλει. 171, 23. ἐκεῖνοι τὴν διὰ τῶν γυναικῶν καὶ τὴν διὰ τ. Π. | |
| 5 | Cod. L. Μετὰ Κλεόπα ὁ Ναθαναὴλ ἦν· ὁ δὲ Κλεόπας ἀνεψιὸς ἦν τοῦ Σωτῆρος, δεύτερος ἐπίσκοπος Ἱεροσολύμων· οὕτως Ἐπιφάνιος ὁ Κύπρου ἐν τοῖς Παναρίοις ἐμνημόνευσεν. 172, 17. Σίμωνι· κἀκεῖνοι μὲν ἔλεγον τοῖς δυσὶν, ὅτι “ὄντως | |
| 10 | “ἠγέρθη ὁ Κύριος καὶ ὤφθη Σίμωνι.” 172, 26. καὶ σύνηθες ἀπεφθέγξατο. 30. οὐκ ἠγνόει. 173, 9. τὴν ἀφθαρσίαν. 14. διὰ τοῦ. 21. διανύξας. 173, 24. αὐτοὺς. 32. σύνεδρος ᾖ. 174, 10. Ἐτελειώθη ἡ ἑρμηνεία τοῦ κατὰ Λουκᾶν Ἁγίου | |
| 15 | Εὐαγγελίου ἑρμηνευθεῖσα παρὰ τοῦ Ἁγίου Τίτου Ἐπισκόπου Βόστρων καὶ ἑτέρων Πατέρων. Τὸ κατὰ Λουκᾶν Εὐαγγέλιον ἐξεδόθη μετὰ χρόνους ιεʹ τῆς τοῦ | |
| Χριστοῦ ἀναλήψεως. | 430 | |