TLG 4085 003 :: HESYCHIUS :: Lexicon (Π—Ω) HESYCHIUS Lexicogr. Lexicon (Π—Ω) Citation: Alphabetic letter — entry — (line) | ||
pi1 | Πααμύλης· Αἰγύπτιος θεὸς Πριαπώδης. Κρατῖνος ὁ νεώτερος Γίγα‐ σιν· ὡς σφοδρῶς [ἡ] Αἰγυπτώδης, Σώχαρις, Πααμύλης | |
pi2 | Παᾶπις· οὗτος ποτήριά τινα τοῖς Ἀθηναίοις ἔπεμψε δῶρα. Λεύκων Φράτερσιν· ἀτὰρ ὦ Μεγάκλεες οἶσθ’ ἃ τοῦ Παάπιδος· Ὑπέρβολος τἀκπώματα κατεδήδοκε | |
pi3 | παγαίη· κύων. Σκυθιστί | |
pi4 | πάγανα· σφύρα, καὶ ἡ Ἀργὼ ἐπάγη | 251 in vol. 3 |
pi5 | *παγανός· ἰδιώτης, ἄφρων | |
pi6 | παγάς· γῆ τις ὑπὸ τῶν γεωργικῶν | |
pi7 | πάγασα· θύρα. καὶ παγασαί | |
pi8 | Παγασίτης· Ἀπόλλων παρὰ Ἀχαιοῖς ἐν Παγασαῖς, καὶ παρὰ Θεσ‐ σαλοῖς | |
pi9 | παγετός· κρύσταλλος. ψῦχος. [κρημνός, σκόπελος] | |
pi10 | παγετῷ· ψύχει. κρυμῷ | |
pi11 | πάγη· παγίς. ποδάγρα. βρόχος | |
pi12 | πάγη δέ τις· παγὶς δέ τις | |
pi13 | πάγην· παγίδα. [ἢ ὑψηλὸν τόπον] | |
pi14 | παγῆναι· στερεωθῆναι | |
pi15 | [παγγάς· πλάνος] | |
pi16 | πάγιον· στερεόν. πιστόν. κάτοχον. βέβαιον. ἀσφαλές | |
pi17 | *παγηνός· ὁ ἐξ ὁδοιπορίας καὶ διωγμοῦ κονιορτός | |
pi18 | παγκαρπία· πανσπερμία | |
pi19 | παγκράδη· ἀπὸ τῆς κράδης τῶν συκῶν | |
pi20 | παγκρατής· Ζεύς. Ἀθηναῖοι | |
pi21 | παγκρατιάζειν καὶ παγκράτιον· τὸ αὐτό. τὸ τρὶς πλησιάζειν. καὶ τὸ κιχόριον, ὅ ἐστι πόα. ἢ διαπαντός | |
pi22 | παγκρατιασταί· ἀθληταί, πύκται | |
pi23 | πάγκυφος· ἐλαίας εἶδός τι κατακεκυφὸς καὶ ταπεινὸν ἐν τῇ ἀκρο‐ πόλει | |
pi24 | *παγελός· ὁ ἐν τῷ ποδὶ ἀστράγαλος | |
pi25 | παγ.λάδια· ἑορτὴ παρὰ Ῥοδίοις, ὅταν ἡ ἄμπελος τμηθῇ | |
pi26 | πάγον εὐτειχῆ· τετειχισμένον ἐν ὄρει | |
pi27 | πάγοι· αἱ ἐξοχαὶ τῶν πετρῶν καὶ τῶν ὀρῶν | |
pi28 | πάγος· ὄχθος. βουνός. ψῦχος | |
pi29 | παγούαιρ· μάρμαρος. ἢ μικακύς | 252 in vol. 3 |
pi30 | πάγουρος· εἶδος καρκίνου | |
pi31 | Παγχαῖος· Ζεύς | |
pi32 | πάγχυ· παντελῶς | |
pi33 | *παῖον· ἀσφαλές, βέβαιον | |
pi34 | παγχυρισμός· πολυσύγκριτος | |
pi35 | παγῶν· πηγῶν | |
pi36 | παδησχέαι· σχίζαι | |
pi37 | *παλλία· ἀγών. οἱ δὲ τὸ παλεῖν· ἔνιοι δὲ τὸ πᾶν | |
pi38 | *παθήματα· συμφοραί | |
pi39 | παθαίνεσθαι· δεινοπαθεῖν | |
pi40 | παθιώταρ· συγγενοῦς. τελευταίου | |
pi41 | (π)άζιον· λίθος πολύτιμος | |
pi42 | Παιὰν Ζεύς· τιμᾶται ἐν Ῥόδῳ. ἢ εἶδος ᾠδῆς | |
pi43 | παιάναι· οἱ τοὺς παιᾶνας ᾄδοντες. ἢ ᾠδή, ἐπὶ ἀ(πα)λλαγῇ κακῶν, ἢ αἰσχροῦ τινος | |
pi44 | παιᾶνας· κώμους. εὐφημίας, ᾠδάς, ὕμνους εἰς θεόν | |
pi45 | Παιανιέα· ἀπὸ δήμου τῆς Ἀττικῆς | |
pi46 | παιᾶνι στυγνῷ· θρηνητικῷ ὕμνῳ | |
pi47 | παιδαγωγία· παιδεία, διδασκαλία | |
pi48 | παιδαγωγός· παιδευτής. καὶ τὰ ὅμοια | |
pi49 | [παιδάκιμα· μειράκια] | |
pi50 | *παῖδαι· ἡμέραι τινές | |
pi51 | *παῖδα δέ μοι· τὴν θυγατέρα δέ μοι | |
pi52 | παιδάρια· τὰ μείζονα. καὶ τὰ ἀρτίως γεγονότα | 253 in vol. 3 |
pi53 | *παιδαλήθριον· παιδισκάριον | |
pi54 | παιδαριήματα· παιδάρια | |
pi55 | παιδαριώδη· ἀσύνετα | |
pi56 | παιδέρως· οἱ μὲν σφραγῖδος ὄνομα· οἱ δὲ ἀλείμματος· οἱ δὲ μύρου εἶδος | |
pi57 | *παιδεία· ἀγωγὴ ὠφέλιμος. διδαχή | |
pi58 | παῖδες· τὸ πάλαι μὲν τέκνα ἀρσενικὰ καὶ θηλυκά. μεταπεσούσης δὲ τῆς χρήσεως νῦν καὶ οἱ δοῦλοι | |
pi59 | παιδεύειν· τρέφειν, παιδοτροφεῖν | |
pi60 | [παιδεώτις· παιδοκτόνος] | |
pi61 | *παιδεία· πείρα. νουθεσία | |
pi62 | παιδικά· τὰ [ἱ]ἐρωτικά. καὶ οἱ [ἱ]ἐρώμενοι. ἐπὶ τῆς πρὸς γυναῖκας συνουσίας | |
pi63 | παιδικέωρ· ὁ ἐν γυμνασίῳ ὑπηρέτης | |
pi64 | παιδίνορ· παιδίσκη | |
pi65 | παιδισκάριον· τὸ κοράσιον. Ἀττικοί. ἐπὶ τῆς ἡλικίας. καὶ λίθος, ᾧ πρὸς ταλασιουργίαν χρῶνται | |
pi66 | παιδίσκοι· οἱ ἐκ παίδων εἰς ἄνδρας μεταβαίνοντες | |
pi67 | [παῖδνες· ἀλαλαγμοὶ ἐν πολέμῳ] | |
pi68 | παιδνός· νεογνὸς παῖς. νέος ὁ ἐξερχόμενος ἀπὸ τῆς τοῦ παιδὸς ἡλι‐ κίας, ἢ παρὰ τοῖς Ἀττικοῖς καλούμενος ἀντίπαις. ἄφρων, νήπιος | |
pi69 | παιδοβάτιον· εἶδος ἀμπέλου | |
pi70 | παιδόθεν· ἀρχῆθεν, ἐκ ῥίζης, ἀπὸ γενέσεως, ἐκ παιδικῆς ἡλικίας | |
pi71 | παιδικομίας· παιδοτροφίας | |
pi72 | παιδοκόμ[εν]ος· ὁμοίως | |
pi73 | παιδοκόρης· Ἑρμῆς. τιμᾶται ἐν Μεταποντίοις | |
pi74 | παιδολέτρια· παιδοφόνος | |
pi75 | παιδολέτερον· παιδοφόνον | 254 in vol. 3 |
pi76 | παιδονόμος· ἀρχή τις παρὰ Λάκωσι | |
pi77 | παιδοπίπας· ἀρσενοβάτης, ἀνδροβάτης | |
pi78 | παιδός· ἀκμῆς | |
pi79 | παιδοτρίβαι· ἀλεῖπται. γυμνασταί | |
pi80 | παιδοτριβοῦσι· παιδεύουσι. καὶ τὰ ὅμοια | |
pi81 | παιδῶνας· τοὺς μισθοῦ[ς] ἐκ τῆς ἀγορᾶς κομίζοντάς τι | |
pi82 | (*)παιδονίκται· οἱ προϊστάμενοι τῆς τῶν παίδων εὐκοσμία ς | |
pi83 | παίει· τύπτει, πλήττει, κρούει. δέρει. ἢ ἐσθίει | |
pi84 | παιήονα· ποτὲ μὲν τὸν λεγόμενον παιᾶνα, ὕμνον εἰς Ἀπόλλωνα, ἐπὶ καταπαύσει λοιμοῦ ᾀδόμενον· ποτὲ δὲ θεόν τινα, ὃν συνίστησιν ἰατρὸν θεῶν. [ἢ ᾠδή. ἢ ἔθνος] | |
pi85 | *πεζός· τοῖς ποσί | |
pi86 | παιηοσύνη· ἰατρεία | |
pi87 | παιητέον· πληκτέον | |
pi88 | παιλαγρέται· ἀρχή τις, ἐπὶ ἱππέων | |
pi89 | παιλλός· ἄῤῥην, νήπιος | |
pi101 | παίμμα· πλακούντια | |
pi90 | Παίονες· ἔθνος βαρβαρικόν. δοῦλοι. [καὶ ἰατροί] | |
pi91 | *παῖον· ἀσφαλές, βέβαιον | |
pi92 | *παιπάλλειν· σείειν | |
pi93 | παιπαλᾶν· περισκοπεῖν. ἐρευνᾶν | |
pi94 | παιπάλη· ἄλευρον λεπτόν, τὸ ἀπὸ κριθῆς, ἢ κέγχρου, ἢ τὸ τυχόν | |
pi95 | παιπάλημα· ποικίλος ἐν κακίᾳ | |
pi96 | (*)πάϊν· παῖδα | |
pi97 | παιπαλόεσσαν· ὑψηλήν· ἔστη(ν) δὲ σκοπιὴν εἰς παιπαλόεσσαν ἀνελθών | |
καὶ τραχεῖαν. τινὲς δὲ σκολιάν | 255 in vol. 3 | |
pi98 | παιπαλόεντος· τραχύν | |
pi99 | παιπάσσουσα· παντὶ φαινομένη | |
pi100 | παῖς· πᾶς ὁ φύσει υἱὸς ὤν τινος. καὶ ὁ τῇ ἡλικίᾳ νέος. καὶ ἀντὶ τοῦ παρθένος. τάσσεται δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ δούλου. ἄρτι ἀκμάζων | |
pi102 | παῖσαι· ὃ ἡμεῖς παῖξαι | |
pi102a | [παισαρεύματα· περικόμματα] | |
pi103 | παιρεύς· παιρέτης | |
pi103a | παίσατε· ἐνίοτε μὲν ἐπὶ τοῦ παίξατε· ἐνίοτε δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ ἔν‐ δοτε | |
pi104 | .παις θ’ ἅμα· [παίει ἅμα] | |
pi104a | παίσδῃ· παιδαριεύῃ | |
pi105 | Παισός· πόλις. καὶ ποταμός | |
pi106 | [παιτάσας· ἁπλώσας | |
pi107 | παίταυρα· σίγνα] | |
pi108 | παιφάσσειν· πυκνὰ ἀπ’ ἄλλου ἐπ’ ἄλλον ὁρμᾶν, ἐνθουσιαστικῶς ἔχειν, | |
σπεύδειν, θορυβεῖν, πηδᾶν | 256 in vol. 3 | |
pi109 | παίω· δέρω, τύπτω, πλήττω | |
pi110 | *παιώνιον· φάρμακον καταπαῦον ὀδύνας | |
pi111 | Παίων· ὄνομα. καὶ ἰατρός. ὁ δὲ ἀλαλαγμὸς παιωνισμός. γράφεται δὲ καὶ παιανισμός | |
pi112 | Παιῶνες· τὰ αὐτά | |
pi113 | παιώνια· φάρμακα ἰατρικά. ἢ θεραπεῖαι | |
pi114 | παιώνιον· ἴασιν. θεραπείαν | |
pi115 | Παιώνιος· Διόνυσος | |
pi116 | παιωνίσαντες· ἀλαλάξαντες | |
pi117 | πακοτή· ἀποσκότ.. | |
pi118 | πακτά· ἡρμοσμένα. πεπηγμένα | |
pi119 | Πακτωλός· ὄνομα ποταμοῦ | |
pi120 | πάλα· ζώνη | |
pi121 | *πάλαι· ποτέ | |
pi122 | παλ[λ]άθη· ἡ τῶν σύκων ἐπάλληλος θέσις | |
pi123 | παλάθαι· σύκων μαζία | |
pi124 | παλαία· ἀλφιτισμός. οἱ δὲ ποσισίτου | |
pi125 | παλαιγενεῖς· πρεσβῦται | |
pi126 | παλαιθέου· παλαιᾶς θεοῦ | |
pi127 | *παλαιοθέτης· παλαιοπράγμων. δραστήριος | |
pi128 | *παλαιδέτης· πρεσβύτης. ὁ συνήθης. ὁ παλαιετής | |
pi129 | *παλαιόν. ἀρχαῖον. σαθρόν | |
pi130 | *παλαιός· ὁ ταῖς φρεσὶν ἐξεφθαρμένος ἤδη, ἄφρων, ὁ καὶ ἠλί‐ θιος | |
pi131 | Παλαίμων· ὁ Ἡρακλῆς | |
pi132 | παλαιόρ· μωρός | |
pi133 | πάλαι πεπρωμένον αἴσῃ· πρὸ πολλοῦ ὑπὸ τῆς εἱμαρμένης, ὅ ἐστι | |
μοίρας, εἰς τέλος ἀχθέντα τοῦ βίου | 257 in vol. 3 | |
pi134 | Παλαίπολις· τὸ πάλαι[ὸν] Ἄργος | |
pi135 | πάλαισμα· κακοτεχνία | |
pi136 | παλαισμοσύνη· πάλη | |
pi137 | παλαιστή· παλάμη, τὸ τεττάρων δακτύλων μέτρον, καὶ ἡ σπιθαμή | |
pi138 | παλαίστρα· ὅπου οἱ παῖδες ἀλείφονται | |
pi139 | παλαίτερον· παλαιοτέρων ἱστοριῶν | |
pi140 | παλαιφάγου· πάλαι ἐσθιομένης | |
pi141 | παλαίφατα· ἐκ παλαιοῦ χρόνου πεφατισμένα, ὅ ἐστι μεμαντευμένα. οἱ δὲ πάλαι τέλος ἔχοντα | |
pi142 | *πάλη· ἀγών | |
pi143 | παλαιῶς· ῥάπισμα. [καὶ παλαιά | |
pi144 | παλαιῷ φωτί· πρεσβύτῃ γεγονότι | |
pi145 | παλακῖνος· πολεμιστήριος | |
pi146 | παλάμαι· αἱ χεῖρες. καὶ αἱ τέχναι. ἐπεὶ δι’ αὐτῶν πολλὰ μαιόμεθα | |
pi147 | παλάμη· τέχνη. χείρ | |
pi148 | παλαμήσας· τεχνάσας. ἐργάσας | |
pi149 | παλαμήσασθαι· τεχνάσασθαι. καὶ τὰ ὅμοια | |
pi149a | πάλαμις· τεχνίτης, παρὰ τοῖς Σαλαμ(ι)νίοις | |
pi150 | (*)παλαμέων· τεχνῶν | |
pi151 | παλαμναῖος· ἀποτρόπαιος. σκληρός. φονεύς, ὁ αὐτοχειρίᾳ τινὰ ἀνε‐ λών. ὁ ἐνεχόμενος μιάσματι οἰκείῳ | |
pi152 | [πάλανον ἀφρόν· πεπηγότα ἀφρόν] | |
pi153 | παλάξαι· βρέξαι· ἔνθεν καὶ πηλὸς ἡ βεβρεγμένη γῆ. ἢ μαλάξαι, συνθράσαι | |
pi154 | *παλάσσετο· διεβρέχετο. ἐφύρετο. ἐμολύνετο. ἀνεπίμπλατο. ἐμα‐ λάσσετο | |
pi155 | π(α)λάσια· τὰ συγκεκομμένα σῦκα. καὶ διὰ τοῦ θ π(α)λάθια καὶ παλάθη | |
pi156 | παλαστῶσαι· χειροτονῆσαι | |
pi157 | παλάχη· ἀρχή. λῆξις. μοῖρα. γενεά | |
pi158 | παλαχῆθεν· ἐκ γενεᾶς. ἐκ παλαιοῦ | 258 in vol. 3 |
pi159 | *παλαίστρα· ἀγωνία | |
pi160 | παλεύεται· θηρεύεται, ἀγρεύεται | |
pi161 | παλεύσας· τὰ αὐτά. καὶ ὑπαγαγόμενος· παράνομον γάμον παλεύσας. μετῆκται δὲ ἀπὸ τῶν περιστερῶν. λέγονται γὰρ παλεύτριαι αὗται αἱ ἐξαπατῶσαι καὶ ὑπάγουσαι πρὸς ἑαυτὰ ἤγουν ἐνεδρεύουσαι | |
pi162 | παλευταί· οἱ τὰ λίνα ἱστῶντες, οἷς τὰ θηρία παλεύεται | |
pi163 | παλημάτιον· τὸ λεπτὸν ἄλευρον | |
pi164 | πάλην· ἄλευρα. καὶ σποδός. τὸ λεπτότατον τοῦ ἀλεύρου | |
pi165 | *παλαμναῖος· φονεύς. ἀντίθεος [θεῷ.] μεμιασμένος | |
pi166 | παλήσειε· διαφθαρείη | |
pi167 | παλιτούτη· πλίνθος | |
pi168 | πάλθοις· τόξοις. σφενδόναις | |
pi169 | [παλίβολος· ἄστατος, εὐμετάβολος, ἢ εὐμετάβλητος] | |
pi170 | παλι(γ)γλώσσῳ· βλασφήμῳ | |
pi171 | παλιγκάπηλος· ὁ μετάβολος. ὁ τὸ αὐτὸ ἀεὶ ἀγοράζων καὶ πωλῶν. ὡς παλίνδουλος ὁ πολλάκις δουλεύσας | |
pi172 | παλίγκλαστον· σκολιόν. αὐστηρόν. δύστροπον | |
pi173 | παλίγκοτα· οὐκ ἀξιόχρεα. ὀργίλα. ἐχθρά. καὶ τὰ ὅμοια | |
pi174 | παλιγκώα· πλάνη | |
pi175 | παλ(.)ίζεσθαι· σφαιρίζειν | |
pi176 | Παλικοί· Ἀδράνῳ δύο γεννῶνται υἱοὶ Παλικοί, οἳ νῦν τῆς Συρακου‐ σίας εἰσὶ κρατῆρες, οἱ καλούμενοι Παλικοί, οἱ καὶ κατοικήσαντες αὐτήν | |
pi177 | παλίλλογα· παλινσύλλεκτα | |
pi178 | παλιλλογία· ταυτολογία | |
pi179 | παλίμβιος· ὡς ἐξ ἀναβιώσεως | |
pi180 | παλίμβολον κήρυκα· τινὲς τὰ ἐναντία βουλευόμενον. οὐκ εὖ. γνώ‐ | |
μο(ν)α γὰρ δηλοῖ | 259 in vol. 3 | |
pi181 | παλίμβολος· ἀκατάλληλος, ἀνάρμοστος, ἀπερίστατος. τρίπρατος. ὁ πολλάκις ἐπὶ μεταβολῇ ἀπημπολημένος, κοῦφός τε καὶ οὐ βέβαιος, ἀκατάλληλος. ἀπ’ ἄλλου εἰς ἄλλον μεταβαίνων | |
pi182 | παλίμβολος· ἀδόκιμος, ἀνελεύθερος | |
pi183 | παλιμπετές· εἰς τοὐπίσω πεπτωκός | |
pi184 | παλιμπετής· ὀπισθόρμητος, ἢ ἐναντιοπετής | |
pi185 | πάλιμ πλαχθέντας· ὀπίσω πλανητούς, οἷον ὑποστρέψαντας εἰς τοὐπίσω, ἢ πλανηθέντας | |
pi186 | παλιμπόρους βάκχους | |
pi187 | παλιμπρυμνηδόν· οἷον παλίμπρυμνον χώρησιν. προῆλθεν εἰς τοὔμ‐ προσθεν ἀνακάμπτουσα, ὡς ἐπὶ πρύμναν κροῦσαι | |
pi188 | παλιμπυγηδόν· τὸ εἰς τοὐπίσω ἀναποδίζειν | |
pi189 | παλίμφημα· κακόφημα, δύσφημα, βλάσφημα | |
pi190 | πάλιν· εἰς τοὐπίσω. Ἀρίσταρχος τὸ πλέον πάλιν τοπικῶς χρῆσθαί φησι τὸν ποιητήν, καὶ οὐχ, ὡς ἡμεῖς, χρονικῶς | |
pi191 | παλινάγγελος· ὁ ἐξ ὑποστροφῆς ἄγγελος, ὅταν ἀπαγγείλας τινὶ ἀπὸ τούτου ἑτέραν φάσιν ἀποφέρῃ | |
pi192 | παλινάγρετα· εὐμετάβλητα, τὰ χαρίσματα τὰ ἐκ μεταμελείας πάλιν ἀναλαμβανόμενα | |
pi193 | παλινάγρετον· παλίλληπτον. μεταμελητόν | |
pi194 | παλιναίρετον· ἐπεσκευασμένον, καὶ οἷον ἐκ παλαιοῦ (κε)καινοποιη‐ μένον. παλισύῤῥαπτον | |
pi195 | παλινδαές· παλίγγνωστον | |
pi196 | παλινδ[ε]ινία· [πάλιν γεννῆσαι] ἡ ἐξ ὑποστροφῆς ὑδάτων | |
pi197 | παλινδικεῖ· ἐπισυνάπτει δίκην | |
pi198 | παλινδικία· ἡ ἐξ ἀρχῆς δίκη | |
pi199 | *παλιγγενεσία· τὸ ἐκ δευτέρου ἀναγεννηθῆναι, ἢ ἀνακαινισθῆναι | |
pi200 | παλινδίνητον· συνεχές ...... | |
pi201 | παλινδορία· τὸ σκύτος. Πλάτων Σύρφακι· σὲ μὲν, ὦ μοχθηρέ, παλινδορίαν παίσας αὐτοῦ καταθήσω | |
pi202 | παλινδρομεῖ· ἀνατρέχει. ὑποστρέφει | |
pi203 | *πάλιν ἐρέει· ἐναντιωθήσεται. ἢ ἀντερεῖ | |
pi204 | *παλίνορσος· ὀπισθόρμητος. πάλιν ὑποστρέψας | |
pi205 | *παλινδ(..)ία· ἡ ἐξ ὑποστροφῆς λεγομένη δίκη | |
pi208 | παλιμπλά(γ)κτοισι[ν]. ὀπισθορμήτοις | |
pi206 | παλινοιωνίαι· ἐκ δευτέρου μαντεῖαι | 260 in vol. 3 |
pi207 | παλίνπιττα· ἑφθὴ πίττα | |
pi209 | παλινσάγης· χήρα γυνή ........ | |
pi210 | παλίνσκιος· σύ[ν]σκιος, σκοτεινός, ζοφώδης. τὸ γὰρ πάλιν ἐνιαχοῦ ἐπίτασιν δηλοῖ, ὡς παλινκάπηλος παλίμπρα[κ]τος | |
pi211 | παλίντιτα· ὀπισθέκτι[σ]τα, ὅ ἐστιν ἐξ ὑποστροφῆς τιμωρίαν δώσοντα | |
pi212 | παλίντονα· ὀπισ(θ)ότονα, ἢ τὰ ἐπὶ θάτερα τρεπόμενα | |
pi213 | παλιντριβεῖ· κακεντρεχεῖ | |
pi214 | παλιντροπά[σ]ασθαι· εἰς τοὐπίσω τρέπεσθαι | |
pi215 | *παλινοστήσας· εἰς τοὐπίσω ἐπανελθών | |
pi216 | παλινῳδίαν· ᾠδὴν τῇ προτέρᾳ ἐναντίαν. ἢ δόγμα τῷ πρώην ἐναντίον | |
pi217 | [παλίνωξις· ἡ ἐξ ὑποστροφῆς δίωξις] | |
pi218 | παλινώρους· ἄκοντας | |
pi219 | παλίνωρον· εἰς τοὐπίσω ἐξέκλασεν καὶ ἐξέβαλεν. ἀπὸ τῶν ἐκκοκκι‐ ζομένων ῥοιῶν | |
pi220 | παλίουρος· κάδος. ἀντλητήρ. καὶ τὸ θαμνῶδες δένδρον | |
pi221 | παλιῤῥόθιον· παλιῤῥόουν. ἐκ τοῦ ὄπισθεν ὡρμηκός, ἢ εἰς τοὐπίσω φερόμενον | |
pi222 | παλίῤῥυτον· εἰς τοὐπίσω ἑλκόμενον | |
pi223 | παλίσσυτοι· ἀναχωρήσαντες | |
pi224 | παλίσσυτον· ἐξ ὑποστροφῆς | |
pi225 | παλίωξις· ἡ ἐξ ὑποστροφῆς δίωξις, ὅταν οἱ πρότερον φεύγοντες ἔσχα‐ τον διῶκται γένωνται | |
pi226 | πάλκος· πηλός | |
pi227 | πάλλα· σφαῖρα ἐκ ποικίλων ναμάτων πεποιημένη | |
pi228 | Παλλάδος πρόσωπον· στατήρ, ἐπὶ μὲν ἑνὸς μέρους Ἀθηνᾶς πρόσω‐ πον, ἐπὶ δὲ θατέρου τὴν γλαῦκα .... | |
pi229 | παλλάκιον· μειράκιον | |
pi230 | παλλακός· ἐρρωμένος | |
pi231 | Παλλάντιος· Ζεὺς ἐν Τραπεζοῦντι | |
pi232 | Παλλαντίς· ἡ Τριτωνὶς λίμνη | |
pi233 | Παλλάς· Ἀθηνᾶ, ἡ παίουσα τοὺς αὐλούς | |
pi234 | [παλ[λ]άσσειν· ταράσσειν. βρέχειν. μολύνειν] | |
pi235 | παλλάχανον· κρόμμυον. Ἀσκαλωνῖται | |
pi236 | πάλλε[ν]· ἔβαλεν. ἐκράδαινεν | 261 in vol. 3 |
pi237 | πάλλει· κινεῖται, ἅλλεται | |
pi238 | πάλλειν· κινεῖν. πηδᾶν. κληροῦν. κραδαίνειν. στρέφειν | |
pi239 | *πάλλεται· πηδᾷ. σείεται. καὶ τὰ ὅμοια | |
pi240 | πάλλεσθαι· κληροῦσθαι. ἅλλεσθαι | |
pi241 | πάλλευκον· εὐήμερον | |
pi242 | Παλληνί[α]ς· ἡ Ἀθηνᾶ, ἐν Χαλκίδι | |
pi243 | *παλλία· ἀγών. οἱ δὲ τῷ Πάλει. ἔνιοι δὲ τῷ Πανί | |
pi244 | πάλληξ· βούπαις | |
pi245 | παλλιχίαρ· πεμμάτιόν τι παρὰ Λάκωσι | |
pi246 | *πάλλεται· πηδᾷ. σείεται. κραδαίνεται. κινεῖται. σφύζει | |
pi247 | *πάλλον· ἔσειον. καὶ τὰ ὅμοια | |
pi248 | *πάλλων· κινῶν, ταράσσων | |
pi249 | *παλλομένων· κληρουμένων | |
pi250 | παλλύτας· ὄργανον βασανιστήριον | |
pi251 | πάλμη· γέῤῥον | |
pi252 | παλμός· τρόμος. σεισμός. καὶ τὰ ὅμοια | |
pi253 | παλμυός· βασιλεύς. πατήρ. οἱ δὲ πάλμυς | |
pi254 | [Παλμύτης· Αἰγύπτιος θεός] | |
pi255 | [πάλνης· πλάνης. ἀπάτης] | |
pi256 | *παλλωΐα· τὸ μὴ τυχεῖν βάλλοντα | |
pi257 | πάλ[λ]ος· κλῆρος. ἀπὸ τοῦ πάλλεσθαι, πρὸς τὴν ἄρ[νη]σιν τοῦ λαγχάνοντος. καὶ τό· κλήρους δ’ ἐν κυνέῃ χαλκήρεϊ πάλλον ἑλόντες | |
pi258 | πάλ[λ]ος ἔζευξεν· ...... | |
pi259 | [παλλουμένων· κληρουμένων] | |
pi260 | [πάλοιςαις, τοῦ πάλλεσθαι, καὶ τὰ ὅμοια] | |
pi261 | παλτά· ἀκόντια. λόγχαι | |
pi262 | πάλτο· ἥλατο. ἀπέβη | |
pi263 | παλτόν· κληρωτήν | |
pi264 | παλτῶν· ἀκοντίων | |
pi265 | παλύνας· τὸ λεπτὸν τῆς γῆς ἐπιβαλών, τὴν λεγομένην χυτήν. εἴρηκε δὲ ἀπὸ τοῦ ἀλεύρου· ἐπὶ δ’ ἄλφιτα λευκὰ[νειν] παλύνειν | |
πάσσει(ν) | 262 in vol. 3 | |
pi266 | παμβῶτις τύχη· ἐλπὶς παντοτρόφος | |
pi267 | Παμισός· ποταμός | |
pi268 | παμμάκαρ· κατὰ πάντα μακαριστός | |
pi269 | παμμέγεθες· λίαν μέγα | |
pi270 | παμμελέσιν· ἐνμελέσι. γλυκερέσιν | |
pi271 | παμμήστορα· πάντων τεχνίτην | |
pi272 | πάμπαν· παντελῶς. ὁλοτελῶς. ὁμοίως. ὄντως | |
pi273 | Πάμπανον· ἡ Δημήτηρ ἐν Ἡρακλείᾳ | |
pi274 | παμπήδην· ὁλοσχερῶς. παντελῶς | |
pi275 | παμπησ[σ]ία· πᾶσα ἡ ὕπαρξις | |
pi276 | παμποίκιλος· πολύτροπος | |
pi277 | *πάνπρωτον· πάντων πρῶτον | |
pi278 | παμφάγος· πάντα δαπανῶν | |
pi279 | παμφαές· φαιδρότατον. πάντα φωτίζον | |
pi280 | παμφαίνειν· λάμπειν, στίλβειν, ἀστράπτειν | |
pi281 | παμφαλύζει· τρέμει | |
pi282 | παμφανάᾳ· λάμπει | |
pi283 | παμφανόωντα· λαμπρόν, πάντοθεν λάμποντα | |
pi284 | παμφαοῦς· πάντα φωτιζούσης | |
pi285 | παμφθόγγῳ· παμφώνῳ | |
pi286 | πάμφι· παντάπασι | |
pi287 | Παμφίδες· γυναῖκες Ἀθήνησιν ἀπὸ Πάμφου τὸ γένος ἔχουσαι | |
pi288 | παμφόρῳ· πάντα φέροντι | |
pi289 | παμ[μ]ωχίων· κεκτημένος | |
pi290 | παμῶχος· ὁ κύριος. Ἰταλοί. καὶ ἡ δεκάς. [καὶ τὸ φιλεῖν τῷ στόματι τὰ παιδία [καὶ] τὸν πατέρα | |
pi291 | πᾶν· ὅλον. τὸ πᾶν· τὸ ὅλον | |
pi292 | παναγῆ· καθαρά. ἅγια | |
pi293 | παναγής· καθαρός, κατὰ πᾶν ἁγνός | |
pi294 | [παναγιστίας· παναγίας] | |
pi295 | πάναγρα· [πανάγρια,] ἐν οἷς τὰ λεπτὰ καὶ ἁδρὰ θηρεύεται | |
pi296 | πανάγρου· τοῦ πάντα ἀγρεύοντος | |
pi297 | παναθήναια· ἡ τῶν Ἀθηναίων ἑορτή. καὶ ὁ ἀγών | 263 in vol. 3 |
pi298 | παναιεῖς· Ἀθήνησιν ἱέρειαι | |
pi299 | παναίθῃσιν· ὅλαις λαμπραῖς· παναίθῃσι(ν) κορύθεσ(σ)ι | |
pi300 | πάναιθον· λαμπρόν | |
pi301 | παναίθετος· πάντα ἀπαραίτητος | |
pi302 | παναίγυλος· πανκάκουργος | |
pi303 | παναιΐα· ἱέρεια, ἥτις οὐ μίσγεται ἀνδρί | |
pi304 | Παναῖ[ν]οι· ἔθνος Θρᾴκιον | |
pi305 | παναίολος· παμποίκιλος | |
pi306 | πανάκεια· θεραπεία | |
pi307 | πάν(ακ)ες· βοτάνη τις, ἣ πολλοῖς ὀνόμασι καλεῖται | |
pi308 | Πάνακτος· ἡ ὀρίγανος. καὶ τόπος ἐν τῇ Ἀττικῇ | |
pi309 | παναλκές· ἰσχυρόν. παντοδύναμον | |
pi310 | πανάμερος· δι’ ὅλης ἡμέρας | |
pi311 | πανάμωμος· ἀρεστός | |
pi312 | πανάποτμος· ἀθλιώτατος, κατὰ πάντα κακόποτμος, ὅ ἐστι παντε‐ λῶς κακόμορος | |
pi313 | παναρμόνιον· εἶδος ὀργάνου, ἐξ ὅλου τεταγμένον. Ἁρμονία γὰρ ἡ εὔτακτος ἀκολουθία | |
pi314 | *πανάργυρον· ὅλον ἀργυροῦν | |
pi315 | πανασκηθέα· πάντα ὑγιῆ | |
pi316 | παναφήλικα· πάντων ὁμηλίκων ἀπεληλαμένον ἐκτός | |
pi317 | Παναχαιῶν· πάντων Ἑλλήνων | |
pi318 | παναώριον· πάντων ἀωρότατον. καὶ ἄμοιρον. ἢ κατὰ πάντα ἄωρον | |
pi319 | πανδαισία· ἡ πάσαις ταῖς αἰσθήσεσιν ἡδονὰς παρέχουσα εὐωχία, ἢ πολυτελὴς τράπεζα | |
pi320 | πανδαισίαν· τὴν παντοδαπὰ ἐδέσματα καὶ πολυτελῆ ἔχουσαν | |
pi321 | πανδαμάτωρ· ὁ πάντας δαμάζων | |
pi322 | πανδαμικοί· παιδικοὶ χιτῶνες ἐν ταῖς πομπαῖς | |
pi323 | πανδ[ε]ῖα· ἑορτὴ Ἀθήνησι | |
pi324 | πανδερκεῖς· πάντα ὁρῶντες | |
pi325 | πᾶν δ’ ἦμαρ· δι’ ὅλης δὲ τῆς ἡμέρας | |
pi326 | πανδημεί· σὺν παντὶ τῷ δήμῳ | |
pi327 | πανδήμιος· ὁ καθ’ ὅλον τὸν δῆμον ἀναστρεφόμενος | |
pi328 | πανδήμου· δημοσίας, κοινῆς | 264 in vol. 3 |
pi329 | πανδοκ(ε)ῖον· πανδοχ(ε)ῖον | |
pi330 | πάνδοξ· ὁ ἐν πανδοχ(ε)ίῳ οἰκῶν | |
pi331 | πανδοῦρα ἢ πανδουρίς· ὄργανον μουσικόν. Πάνδουρος δὲ ὁ μεταχειριζόμενος τὸ ὄργανον | |
pi332 | Πανδοσία· πόλις τῆς Ἠπείρου καὶ Ἰταλίας | |
pi333 | πανδοχεύς· ἐπιδέξιος, ὁ πάντας δεχόμενος | |
pi334 | πανδώρα· ἡ γῆ, ὅτι τὰ πρὸς τὸ ζῆν πάντα δωρεῖται. ἀφ’ οὗ καὶ ζείδωρος καὶ ἀνησιδώρα | |
pi335 | πάνεια· κεχορτασμένη | |
pi336 | πανείπας· ἀναιδής | |
pi337 | πανέξαλλον· ἐν πᾶσιν ἀλλότριον | |
pi338 | *παναίολος· παμποίκιλος | |
pi339 | πᾶνες· τοὺς ἐσπουδακότας σφοδρῶς περὶ τὰς συνουσίας ἔλεγον | |
pi340 | [πανέψιον· πᾶσι σύνοπτον] | |
pi341 | πανήγυρις· ἔπαινος. ἑορτή. θέατρον | |
pi342 | πανημαδόν· διὰ βίου | |
pi343 | πανημέριος· οὐχ ὁ δι’ ὅλης ἡμέρας, ἀλλ’ ὁ ἀφ’ οὗ τι(ς) ἂν ἄρξη‐ ται μέρους· ἢ καὶ δι’ ὅλης τῆς ἡμέρας, καταχρηστικῶς | |
pi344 | πανήρεα· πᾶσιν ἀρέσκοντα | |
pi345 | πανήρεσι· κατὰ πάντα ἡρμοσμέναις | |
pi346 | πανῆρες· πᾶσιν ἀρέσκον. ποικίλον. παμμήχανον | |
pi347 | *πανήπορος· πανάπορος, ἐνδεής | |
pi348 | πανθρ(ό)ῳ δήμῳ· παῤῥησίαν ἄγοντι δήμῳ, πάντα θροοῦντι, ὥστε μηδὲν ὑποστέλλεσθαι | |
pi349 | πάνθρυλ[ι]ον· τὸ πάντα θρυλοῦν | |
pi350 | πανθύλην· μονογενῆ τοῖς τόξοις ἢ σφενδόναις | |
pi351 | πανθυμαδόν· πάσῃ τῇ ψυχῇ, ἢ παντὶ τῷ θυμῷ | |
pi352 | πάνθ’ ὑπὸ μηνιθμόν· περὶ πάντα τὸν τῆς μηνίδος χρόνον | |
pi353 | Πανία· ἡ Πελοπόν(ν)ησος | |
pi354 | πανίας βήσσας· ὡς ἀπὸ τοῦ Πανός. Αἰσχύλος Καλλιστοῖ. [καὶ ὁ | |
λευκὸς πάντη] [ἢ ὁ λευκὸς πάντη καὶ καθαρός. καὶ ὁ μέλας καθαρός | 265 in vol. 3 | |
pi355 | πανικτόν· Ἕρμιππος ἐν Στρατιώταις· ὥρα τοίνυν μετ’ ἐμοῦ χωρεῖν (τὸν) κωπητῆρα λαβόντα καὶ προσκεφάλαιον, ἵν’ ἐς τὴν ναῦν ἐμπηδήσας ῥοθιάξῃς. ἀλλ’ οὐ δέομαι πανικτὸν ἔχων τὸν πρωκτὸν (προσκεφαλαίου) | |
pi356 | πάνιον· αὐτόχρουν. ὁμοέχρουν. λευκόν. καθαρόν | |
pi357 | πανίῳ δαίμονι· μανιώδει δαίμονι | |
pi358 | πανιώνιον· ἱερὸν Ποσειδῶνος ἐν Ἰωνίᾳ | |
pi359 | πάγκαλος· ἐξ ὅλου, κατὰ πάντα καλός | |
pi360 | πανκαρπία· πανσπερμία | |
pi361 | πανκρατής· πάντων κρατῶν, καὶ ἄρχων, καὶ βασιλεύων | |
pi362 | *πάντα· ὅλα | |
pi363 | παννόας· ὁ ἀπόπληκτος. καὶ ἀδολέσχης | |
pi364 | παννυχίη· δι’ ὅλης τῆς νυκτός | |
pi365 | παννυχίς· ἑορτὴ νυκτερινή | |
pi366 | (πανοικί)· σὺν ὅλῳ τῷ οἴκῳ | |
pi367 | πανόλβιος· παμμακάριστος | |
pi368 | [πάνομαλφαίῳ] | |
pi369 | πανομφαῖον· πεφημισμένον. [ἢ ὁ τὰ κακὰ ἀποστρέφων | |
pi370 | πανομφαίῳ· ᾧ πᾶσα φήμη καὶ μαντεία ἀναφέρεται, τουτέστι κλη‐ δών | |
pi371 | Πανόπη· πόλις Φωκίδος | |
pi372 | πανόπτης· πολυόφθαλμος. Ζεύς. Ἀχαιοί | |
pi373 | πάνοπτος· ὁ πανταχόθεν φαινόμενος | |
pi374 | πανορμίη· ἐπίθετον Ἀπόλλωνος | |
pi375 | πανὸς σκῶλον· ὄνομα σχήματος, ὅταν οἱ ἀπὸ σκώλου ᾖ πεπληγὼς [ἄντρον τι λέγεται σχῆμα | |
pi376 | πανὸς σκότος· οἷον νυκτερινὸς φαντασίας | 266 in vol. 3 |
pi377 | πανοσπρία· σύνοδος | |
pi378 | [πανοστρία· συμμιγὴς πληθύς. σύνοδος] | |
pi379 | πᾶν ὁτιοῦν· οἷον δή ποτ’ οὖν, πᾶν τὸ τυχόν | |
pi380 | πανοῦργος· πάντα μανθάνων. δόλιος, πάντα ἐν πονηρίᾳ ἐργαζόμενος | |
pi381 | πανουλεύς· ἐξώλης | |
pi382 | πανούριος· πάντα οὔριος | |
pi383 | Πάνοψ· ἥρως Ἀττικός. ἔστι δὲ αὐτοῦ καὶ νεώς, καὶ ἄγαλμα, καὶ κρήνη | |
pi384 | πανόψιον· πάντων ὁρώντων. πᾶσι σύνοπτον. λαμπρόν | |
pi385 | πανσαγία· πανοπλία | |
pi386 | πανσθενεστάτῳ· ἰσχυροτάτῳ | |
pi387 | πανσυδίη· ὁμοῦ πάντες | |
pi388 | πάντα κάλων σείει· παροιμία ἐπὶ τῶν πάσῃ προθυμίᾳ χρωμένων | |
pi389 | πάντα κινήσας πέτρον· παροιμία | |
pi390 | πάντα λίθον κινεῖν· παροιμία, ἧς μέμνηται Ἀρίσταρχος. ὅτε γὰρ Ξέρξης ἐπὶ τοὺς Ἕλληνας ἐστράτευσεν, ἡττηθεὶς παρὰ Σαλαμῖνι ..... | |
pi391 | παντάνα· τρυβλίον | |
pi392 | πάντα δ’ ἀπὸ (π)λευρῶν χρόα ἔργαθεν· οὐ κατὰ βάθους ἔτρω‐ σεν, ἀλλ’ ἀπεῖρξε τοῦ χρωτὸς καὶ τῶν πλευρῶν τὸ δόρυ | |
pi393 | παντάπασι· παντελῶς. ὅλως | |
pi394 | πανταρκέα· πᾶσι βοηθόν | |
pi395 | πανταρκής· ὁ πᾶσιν αὐταρκῶν. [ὁ] | |
pi396 | παντάσκιος· ὁ πάντοθεν σκιὰν οὐκ ἔχων | |
pi397 | πανταχῶς· πάντα τρόπον | |
pi398 | παντελές· παντελῶς, ὁλοτελῶς | |
pi399 | παντελής· ὁλοτελής. [καὶ] | |
pi400 | παντεπόπτης· ὁ πάντα καθορῶν | |
pi401 | πάντες· ἀντὶ τοῦ οἱ πλεῖστοι | |
pi402 | πάντεσ(σ)ιν· ὑπὲρ πάντων | |
pi403 | παντευχία· πανοπλία | |
pi404 | πάντη· πάντως. πανταχοῦ, πάντοθεν | |
pi405 | πάντη τε· πάντως | |
pi406 | πάντη· πανταχοῦ (..) ἑκάστῳ (....) | 267 in vol. 3 |
pi407 | παντὶ σθένει· ὅλῃ, πάσῃ δυνάμει | |
pi408 | παντίτῳ· παντί τινι | |
pi409 | παντοδαποῖς· διαφόροις | |
pi410 | παντοδαπός· παντοῖος. σύμμικτος | |
pi411 | παντοδα(πῶν)· παντοίων. καὶ διαφόρων | |
pi412 | πάντοθεν· πανταχόθεν, ἐξ ἑκάστου τόπου | |
pi413 | παντόθι· πανταχοῦ | |
pi414 | παντοίων· πάντων. πολυτρόπων | |
pi415 | παντοκράτωρ· ὁ θεός, πάντων κρατῶν | |
pi416 | παντομάντειραι· μοῖραι | |
pi417 | πάντοσε· εἰς πάντα τόπον. πανταχοῦ | |
pi418 | πάντος’ ἐΐσην· πανταχόσε στρογγύλην | |
pi419 | παντώνια· παντοδαπά | |
pi420 | *πάντων· πάντως | |
pi421 | *πάντων· ὑπὲρ πάντας | |
pi422 | *πάντων ἐκπαγλότατε· ὑπὲρ πάντας ἐκπληκτικώτατε | |
pi423 | πάντως· ἰσοδυναμεῖ ἀληθείᾳ. κυρίως | |
pi424 | πάντως θαρσαλέη· κατὰ πάντα θρασεῖα | |
pi425 | πανυπερτάτη· πασῶν ὑπερκειμένη τῶν παρακειμένων νήσων | |
pi426 | πανυπείροχον· πάντων μέγιστον | |
pi427 | πάνυσσα· (σ)τρόφος. ἀναδέσμη. οἱ δὲ κειρίαν, ᾗ τὰς τρίχας ἀνα‐ λαμβάνουσι | |
pi428 | πανύστατον· πάντων ἔσχατον | |
pi429 | *παννυχίους· δι’ ὅλης νυκτός | |
pi430 | *πάντη τε καὶ πάντως· κατὰ λόγον καὶ τρόπον πάντα | |
pi431 | πανώλεθρον· ἐξῶλες, πανῶλες | |
pi432 | πανώλης· πανώλεθρος, ἐξώλης, ἀπολλύμενος | |
pi433 | πάξ· ὑπόδημα εὐυπόδητον. ἢ τέλος ἔχει[ν] | |
pi434 | Πάξοι· νῆσοι κατὰ Ἰταλίαν | |
pi435 | *παππάζοιεν· πατέρα καλοῖεν | |
pi436 | [παπαίδην· παντελῶς] | |
pi437 | *πάπας· πατρὸς ὑποκόρισμα | |
pi439 | πάππα· προσφώνησις παι(δὸ)ς πρὸς πατέρα. | |
pi438 | παπαῖ· σχετλιασμός | |
pi440 | παππ(ά)ζοιεν· πατέρα καλοῖεν | 268 in vol. 3 |
pi441 | παππάζουσιν· πατέρα προσαγορεύουσιν. πεποίηται δὲ ἡ λέξις ἀπὸ τῶν παιδίων, ἃ τοῖς πατράσι λέγει πάππα | |
pi442 | πάππος· ἄκανθα· ἐπὰν γηράσῃ καὶ ἀποξηρανθῇ, καὶ ὑπὸ ἀνέμων ἐκριπίζηται, καὶ τόπον ἐκ τόπου μεταβάλλῃ. σημαίνει δὲ καὶ ὀρνέου εἶδος. καὶ πατρὸς ἢ μητρὸς πατέρα. καὶ τὴν ὑπὸ τῷ γενεί(ῳ) τρίχωσιν | |
pi443 | παπταίνειν· περιβλέπειν πάντη | |
pi444 | παπταίνοντα· ὁρῶντα | |
pi445 | [παπταιγγεῖ· περισκοπεῖ] | |
pi446 | παπτήνας· περισκοπήσας | |
pi447 | πάρα· ἐγγύς. πάρεστι | |
pi448 | παραβαίνοντας· ἀρνητικούς. ἢ μὴ εὐθέως βαίνοντας | |
pi449 | παραβαλεῖς· ἀπατήσεις. παραθήσεις. παραδώσεις | |
pi450 | παραβαλλόμεναι· ἐξαπατῶσαι. παρακα(τα)τιθέμεναι | |
pi451 | παραβαλλόμενος· ἐναποκινδυνεύων, ὅ ἐστι παραβόλως μαχόμενος | |
pi452 | *παράβολον· παράδοξον | |
pi453 | παραβαλοῦ· ἀνάπαυσαι. ἀπὸ δὲ τῶν νεῶν ἡ μεταφορά | |
pi454 | παραβαλῶ· συγκρινῶ. παραθῶ, ὅμοιον | |
pi455 | παραβαλών· ὁμοίως παραθείς | |
pi456 | παρ[α]βεβαῶτε[ς]· παραβεβηκότες | |
pi457 | παραβλέπων· στραβός | |
pi458 | παραβλήδην· ἀπατητικῶς. παραλογιστικῶς. ἐξ ἀντιβολῆς παραβάλ‐ λοντες | |
pi459 | παραβληθησόμενος· συγκριθησόμενος | |
pi460 | παραβλητικός· παραβάλλων | |
pi461 | παραβλῶπας· παρορῶντας | |
pi462 | παραβλῶπες· ὁμοίως, διάστροφοι, τὰς ὄψεις διαστρέφοντες, καὶ πα‐ ραβλέποντες | |
pi463 | παραβολή· πραγμάτων ὁμοίωσις | |
pi464 | παραβουλευσάμενος· εἰς θάνατον ἑαυτὸν ἐκδούς | |
pi465 | παραβραβευθείς· καταῤῥαγείς. παραμεληθείς | |
pi466 | παραβραβεύων· παρακρίνων | |
pi467 | παραβύουσαν· παρακαμ(μ)ύουσαν | |
pi468 | παράβυστον· λάθρα γινόμενον, ἀπόκρυφον. ἀποκεκρυμμένον, ἢ μι‐ κρὸν κλινίδιον, παρατιθέμενον τῇ μεγάλῃ, ἔνιοι δὲ δικαστήριον οὕτω | |
καλούμενον | 269 in vol. 3 | |
pi469 | [παραγάγγας· εἶδος μέτρου Περσικοῦ] | |
pi470 | παρ’ ἀγαυοῦ Τιθωνοῖο· παρὰ τοῦ λαμπροῦ Τιθωνοῦ | |
pi471 | πάρα γε· ἐγγὺς δέ. ἢ κόψον | |
pi472 | παράγει· παρέρχεται. παραπέμπεται. φυλάσσεται. εἰσπορεύεται | |
pi473 | παραγκωνίσασθαι· ἀποστρέψαι | |
pi474 | παραγόρευσιν· ἄρνησιν | |
pi475 | παραγράφεται· ἐκβάλλεται | |
pi476 | παραγραφή· ζημία | |
pi477 | παραγράψαι· ὃ ἡμεῖς λέγομεν διαγράψαι. καὶ τὸ ἐκ τραπέζης λα‐ βόντα διὰ γραμμάτων τοῦ τραπεζίτου πιστώσασθαι | |
pi478 | παραγράψεται· οὐ παραδέξεται | |
pi479 | παραγυμνῶσαι· φανεροποιῆσαι | |
pi480 | παραγωγαί· ἀπάται. χρήσεις | |
pi481 | παραγωγάς· χιτὼν παρὰ Πάρθοις | |
pi482 | πάρα δέ· ἐγγὺς δέ | |
pi483 | παραδέδρομα[ι]· παρεμνήσθην | |
pi484 | παραδειχθέν· φανερωθέν | |
pi485 | παράδειγμα· ὑπόδειγμα. ἢ παρασκευασθέν τι ἔλαττον εἰς μείζονα | |
pi486 | παραδειχθῶ· οὐ φαίνομαι | |
pi487 | παράδεισος· τίθεται ἐπὶ τῶν ἀναισθήτων. οἷς ἐστιν ἐμπεριπατεῖν. ἢ τόπος [ἔνυδρος ἤτοι] εὔυδρος, ἐν ᾧ περίπατοι. καὶ ἡ βασιλέως κα‐ τάλυσις | |
pi488 | πάρα δέ σοι· πάρεστι δέ σοι | |
pi489 | παραδήμῳ· ἐξακούστῳ | |
pi490 | *παραδειγματίσαι· φανερῶσαι. θριαμβεῦσαι | |
pi491 | παρὰ δίκην· παρὰ τὸ δίκαιον | |
pi492 | παρὰ δόξαν· παρ’ ἐλπίδα, παρὰ προσδοκίαν | |
pi493 | παράδοξον· θαυμαστόν. ἀπροσδόκητον | |
pi494 | παράδοξος· ὁ παρὰ δόκησιν λεγόμενος | |
pi495 | παράδοσις· ἄγραφος διδασκαλία | |
pi496 | παραδόσεων· διδασκαλιῶν | |
pi497 | παραδραθέειν· παρακοιμηθῆναι | 270 in vol. 3 |
pi498 | παραζηλῶν· παροξύνων, παρεξισῶν | |
pi499 | παραζωστρίς· μικρὰ μάχαιρα | |
pi500 | παραθαλπόμενος· παραθερμαινόμενος. παρακμάζων. παραμυθού‐ μενος | |
pi501 | παραθεῖ· παρατρέχει | |
pi502 | παράθεμα· ἐπίθεμα | |
pi503 | παραθέουσι· παρατρέχουσι | |
pi504 | παραθήγειν· ἀκονᾶν, παροξύνειν | |
pi505 | παραθήκη· παρακαταθήκη. [παράθου | |
pi506 | παραθῆται· ἐκβάλλῃ | |
pi507 | παρὰ θῖνα· παρὰ τὸν αἰγιαλόν | |
pi508 | *παραθέντες· ἐκβληθέντες | |
pi509 | παράθρανος· κώπη τις ἐν ταῖς παραθράνοις | |
pi510 | παρ[α]θρέξειας· παραδράμοις | |
pi511 | [παραθῶτε· ἐκβάλλει] | |
pi512 | παρα(ι)βάται· οἱ ἐπὶ τῶν δίφρων ἑστῶτες μαχόμενοι, οἱ κύριοι τῶν ἁρμάτων | |
pi513 | παρ’ αἰγείρου θέα· Ἐρατοσθένης φησί, ὅτι πλησίον αἰγείρου τινὸς θέα (αἴγειρος δέ ἐστι φυτοῦ εἶδος) ἐγγὺς τῶν ἰκρίων. ἕως οὖν τούτου τοῦ φυτοῦ ἐξετείνετο καὶ κατεσκευάζετο τὰ ἰκρία, ἅ ἐστιν ὀρθὰ ξύλα, ἔχοντα σανίδας προσδεδεμένας, οἷον βαθμούς, ἐφ’ αἷς ἐκαθέζοντο, | |
5 | πρὸ τοῦ κατασκευασθῆναι τὸ θέατρον | |
---|---|---|
pi514 | *παράδοξος· θαυμαστός. ἐπάξιος. καὶ ὁ παρὰ δόκησιν λεγόμενος | |
pi515 | *Παραίλεως· ὄρος ἐγγὺς μ ρ θ νο | |
pi516 | *παραινεῖ· συμβουλεύει | |
pi517 | παραιθένατα· τὰ ἀπὸ τῶν μικρῶν δακτύλων παρὰ τὸ θέναρ, ἤγουν ἐπὶ τὸν καρπόν | |
pi518 | παραικάτια· αἱ ἐπὶ τοῖς ζεύγεσι τῶν ὁπλιτῶν τάξεις | |
pi519 | παραίνεσις· συμβουλή, νουθεσία, σωφρονισμός | |
pi520 | παραίπαιμα· παρακοπή | |
pi521 | παραὶ ποσί· παρὰ τοῖς ποσί | |
pi522 | παραιρεῖται· ὀλίγα ἀφαιρεῖται | 271 in vol. 3 |
pi523 | παραιρήμ[μ]ατα· παράρματα ἱματίων | |
pi524 | παραιροῦνται· ἀφαιροῦνται | |
pi525 | *παραὶ ποσὶ κάππεσε θυμός· ἠγωνίασ(αν), καὶ κατέπεσαν τῇ γνώμῃ [ἢ ποσίν] | |
pi526 | παραισαβάζειν· παραμεμηνέναι. ἀπὸ τοῦ Σάβου | |
pi527 | παραίσι[μ]α· ἀλλοῖα τῶν προσηκόντων | |
pi528 | *παρίσομαι· .... | |
pi529 | παραΐσσοντα· παρατρέχοντα | |
pi530 | παραίτησιν· παράκλησιν | |
pi531 | παραίφασις· ἀπολογία. παραλογισμός. παραμυθία. συμβουλία. πα‐ ρηγορία. παραίνεσις | |
pi532 | παραιφάσσει· τινάσσει. πηδᾷ. παρακινεῖ. καὶ τὰ ὅμοια | |
pi533 | παραιφηλούμεθα· παραγόμεθα | |
pi534 | παρακαίρια· παράκ(αι)ρα | |
pi535 | παρακαταθήκη· ἐνέχυρον | |
pi536 | παρ[α]κατέλεκτο· παρακατέκειτο | |
pi537 | παρακεκλημένοι· παραμυθηθέντες, παρακληθέντες | |
pi538 | παρακεκόαται· παρανοεῖ | |
pi539 | παρακεκομμένον· ἄνανδρον | |
pi540 | παρακέκρουνται τῶν φρενῶν· (παρ)ηλλάττοντο | |
pi541 | παρακελεύσεσθαι· προτρέψασθαι | |
pi542 | παρακελεύουσιν· ἐπιτρέπουσιν | |
pi543 | παρακεχόρδικεν· παρήλλαχεν. παρήμαρτεν | |
pi544 | παρακεώμεθα· ἐγκείμενοι ὦμεν | |
pi545 | *παράκλητον· πνεῦμα λέγεται, ὡς τὰς παρακλήσεις τῶν ὅλων δεχό‐ μενον | |
pi546 | *παρακλήτορες· παραμυθηταί | |
pi547 | *παρακλιδόν· ἕνα παρ’ ἕνα. παρακεκλιμένος. παρατετραμ(μ)ένος· ‚παρακλιδόν, οὐδ’ ἀπατήσω‛ | |
pi548 | *παρὰ κληῖδος ἱμάντα· παρὰ τοῦ τρυπήματος παραγομένου κλεί‐ θρου, δι’ οὗ τὸν ἱμάντα ἐνιᾶσι | |
pi549 | παρακοᾶν· παρανοεῖν | |
pi550 | παρακοίτης· ὁ ἀνήρ. γυνὴ γαμετή, παλλακίς παράκοιτις | |
pi551 | παρακονᾶν· τὸ ἐν τῷ ἀσπάζεσθαι παρατρίβειν τὸ γένειον καὶ τὰς | |
παρειάς | 272 in vol. 3 | |
pi552 | παρακόπτει· μαίνεται | |
pi553 | παρακόρησον· παρακάλλυνον | |
pi554 | παρακοττεῖ· παραφρονεῖ | |
pi555 | [παράκρουσις· ἀπάτη. [παρενεγκεῖν] | |
pi556 | παρακροτήσαντες· παραθαρσύναντες | |
pi557 | παρακροτῶν· παροξύνων | |
pi558 | παρακρούει· πλανᾷ, ἐξαπατᾷ | |
pi559 | παρακρουσθέντες· παραλογισθέντες | |
pi560 | παρακρουσιχοίνικος· παραλογιζόμενος ἐν τῷ μέτρῳ. εἴρηται δὲ οὕτω διὰ τὸ κρούειν τὰ μέτρα καὶ διασείειν ἕνεκα τοῦ πλεονεκτεῖν | |
pi561 | παράκρουστος· μωρός | |
pi562 | παράκτης· ὁ τῶν κυνηγῶν τοὺς κύνας ἐπὶ τὴν θήραν ἄγων | |
pi563 | παρὰ κωφὸν ἀποπαρδεῖ· ἡ παροιμία. πρόδηλος δὲ αὐτῆς ἡ αἰτία | |
pi564 | παραλαλοῦντος· ...... | |
pi565 | παρὰ λαπάρη(ν)· παρὰ τὴν λαγόνα | |
pi566 | παραλέ(λε)ξαι· παρὰ τὸ τὰς ὑπερεχούσας (τρίχας) ἐν ταῖς ὀφρύσι παραλέγειν | |
pi567 | παραληρούντων· μωρὰ λαλούντων | |
pi568 | παραλία· ἡ Ἀττική. ἔνθεν καὶ ἡ ναῦς πάραλος | |
pi569 | παραλία καὶ πάραλος καὶ παράλιος· παραθαλάσσιος | |
pi570 | *παραλαλεῖ· φλυαρεῖ, μὴ γινώσκων ἃ λαλεῖ | |
pi571 | παραλίτης· ὁ ἀπὸ τῆς παράλου· ἡ δέ .... ἐστιν ἱερὰ ναῦς | |
pi572 | παραλλαγῆς· ἐναλλαγῆς, ἀλλοιώσεως | |
pi573 | παραλλάξαι· * διάβηθι, πάρελθε | |
pi574 | παραλλάξας· ἐνηλλαγμένως. παρελθών | |
pi575 | παρ’ ἀλλήλαις· ἐγγὺς ἀλλήλων | |
pi576 | παράλληλον· ἀκόλουθον, ὅμοιον τῷ μεταξὺ ὄν | |
pi577 | παραλογισμός· ἀπάτη λογισμοῦ | |
pi578 | παραλογιστής· ἀπατεών | |
pi579 | παράλογον· ἀλόγιστον | |
pi580 | πάραλ[ι]οι· οἱ τὴν παράλιον οἰκοῦντες τῆς Ἀττικῆς | 273 in vol. 3 |
pi581 | παραλουργεῖς· οἱ ἧττον[ες] ἔνδοξοι καὶ ἔντιμοι· ὡσεὶ λέγοι τις· πα‐ ραβαφής· Ἁλουργὲς γὰρ τὸ ἐκ τῆς θαλαττίας πορφύρας ὕφος | |
pi582 | παραλούς· παρακρατηθείς. συσχεθείς | |
pi583 | παραλυθῆναι· ἀπολυθῆναι | |
pi584 | (*)παραλοῦμαι· παροιμιωδῶς· ἐπεὶ ὑπὸ τῶν πλουσίων οἱ πένητες παρελοῦντο | |
pi585 | [παραλώματα· τὰ ἔξωθεν] | |
pi586 | παραλώματα· τὰ ἔξωθεν τῶν μρών (σ)κεπασμάτων | |
pi587 | παραμαρτών· ἀποτυχών | |
pi588 | [παραμήνας· παραναγνούς | |
pi589 | παραμήξας· παραλλάξας] | |
pi590 | παραμεῦσαι· παραλλάξαι. ἐκτραπῆναι | |
pi591 | Παραμήνη· ἡ τῶν θεῶν μήρα. Λυδοί | |
pi592 | παραμίξεται· γειτνιάσει | |
pi593 | παρ’ ἄμμι· παρ’ ἐμοί | |
pi594 | [παραμνείσω· παραμένοντι καὶ καταπραΰνοντι τὸ μένος, ἤγουν δύ‐ ναμιν] | |
pi595 | παράμονος· καρτερός | |
pi596 | παραμυθίαν· παράκλησιν | |
pi597 | παραμυ(θή)σασθαι· συμβουλεῦσαι | |
pi598 | παρὰ ναῦφιν· παρὰ τῶν νεῶν | |
pi599 | παρὰ νῆας· παρὰ τὰς ναῦς | |
pi600 | παρὰ νηυσί· παρὰ τοῖς πλοίοις | |
pi601 | παράνοια· ὑπερηφανία | |
pi602 | παράνομος· ἄνομος, ἄδικος, ἄθεσμος. ἁμαρτία | |
pi603 | πάραντα· τὰ παρὰ τὸ ἀντικρύ, οἷον πλάγια, τὰ παρατετραμμένα τῆς εὐθείας ὁδοῦ | |
pi604 | παράνυμφος· νυμφεύτρια | |
pi605 | παραξιφίς· μάχαιρα | |
pi606 | παρ[αρ]άορος· σειραφόρος | |
pi607 | παραός· ἀετὸς ὑπὸ Μακεδόνων | 274 in vol. 3 |
pi608 | παράπαγος· μάνδαλος θύρας | |
pi609 | παραπαίει· παρακόπτει, μαίνεται, ληρεῖ, παραφρονεῖ | |
pi610 | παραπαιόντως· ὁμοίως | |
pi611 | παράπαιστος· παραπλήξ. ἢ παρειμένος | |
pi612 | παράπαν· παντελῶς, καθόλου | |
pi613 | παρὰ πάντας· ὑπὲρ πάντας | |
pi614 | παραπασσόμενος· ἐπιβαλλόμενος | |
pi615 | [παραπείσῃ· παραπαίξῃ] | |
pi616 | παραπέμποντες· ἀπωθούμενοι | |
pi617 | παραπεπ[ε]ίθοιμι· παραπείθοιμι | |
pi618 | παραπεπλεγμένως· συμπεπλεγμένως | |
pi619 | παραπετάσματα· παρακαλύμ(μ)ατα | |
pi620 | παράπηχυ[ν] ἱμάτιον· τὸ παρ’ ἑκάτερον [μέρον] μέρος ἔχον πορ‐ φύραν | |
pi621 | παραπικραίνων· παροργίζων | |
pi622 | παραπλαγιάσας· πλαγιασάμενος | |
pi623 | παραπλάγξασα· παρακρουσθῆναι ποιήσασα | |
pi624 | παραπλασμός· ὁ ἐν ταῖς τῶν αὐλῶν τρύπαις ῥύπος | |
pi625 | παραπλέξαι· ἐμπλέξαι | |
pi626 | παραπλάσματα· τὰ κηρία τὰ ἐπιτιθέμενα τοῖς ζητήμασιν ἐν τοῖς βιβλίοις | |
pi627 | παραπλῆγος· μανιώδους | |
pi628 | *παραπλῆγας· τοὺς τὰς ἄκρας ἀνατεινούσας ἔχοντας αἰγιαλούς. ἢ πέτρας | |
pi629 | παραπλήγων· μαινομένων | |
pi630 | *παραπληγία· παρακοπή | |
pi631 | παραπλήξ· παράφρων, τὰς φρένας βεβλαμ(μ)ένος, μανιώδης, παρα‐ κόπτων, παραφρονῶν | |
pi632 | παραπληξία· μανία | |
pi633 | παραπλήσιος· ἐμφερής, ὅμοιος | |
pi634 | παραπλῆττον· ἐκπλῆττον | |
pi635 | παραπλόκαμος· ἡ παραπεπλεγμένη τὰς τρίχας | |
pi636 | παραπλομένοισι· παροῦσι | |
pi637 | [παρὰ πλόνεσι· παρὰ πολλοῖς] | |
pi638 | παραπλώζειν· τὸ παρὰ τὴν ὁδὸν ἵστασθαι, ἢ ἰέναι | 275 in vol. 3 |
pi639 | παρὰ πόδα· εὐθέως. ἐγγύθεν | |
pi640 | παρὰ ποδί· παρὰ τοῖς ποσί | |
pi641 | παρὰ πολύ· πολύ | |
pi642 | παραποιεῖν· παραπράττειν | |
pi643 | παραποιήσασθαι· παρασφραγίσαι | |
pi644 | παραπρονοῆσαι· ἐνθυμηθῆναι, νοῆσαι | |
pi645 | παραπομπή· μετακομιδή | |
pi646 | παραρεῖν· φληναφεῖν | |
pi647 | παρα(ῤ)ῥητοί· παραινετικοί, σύμβουλοι, παραμυθητικοί | |
pi648 | παρα(ῤ)ῥητοῖσι· παραμυθηταῖς | |
pi649 | παραῤ(ῥ)ύματα· δέῤῥεις | |
pi650 | παραρτίζεσθαι· παρασκευάζεσθαι | |
pi651 | παραρυῇς· μετεωρισθῇς, παραπέσῃς | |
pi652 | παράρυμα· Σοφοκλῆς Πολυξένῃ παράρυμα ποδός, ὡς κρεμαμέ‐ νων τινῶν ὑφασμάτων ἐκ τοῦ ἅρματος πρὸς κάλλος. τινὲς δὲ σχοινίον ἐν ταῖς ναυσίν. οἱ δὲ ὑπόδημα | |
pi653 | παραρυμίς· τὸ παρὰ τὸν ῥυμόν | |
pi654 | παραρυτεῖν· παρέχειν | |
pi655 | *παραρυῶμεν· ἐξολισθῶμεν | |
pi656 | *παραρυόμενον· παραπεσό[μενο]ν, παραῤ(ῥ)υέν | |
pi657 | παρασάγγας· εἶδος μέτρου Περσικοῦ | |
pi658 | παρασαγγιλόγω· οἱ Πέρσαι τοὺς διαγγέλλοντας οὕτω λέγουσι | |
pi659 | παρασάγγης· μέτρον ὁδοῦ, τριάκοντα σταδίους ἔχον | |
pi660 | παρασαρῶσαι· ἐροὴ δὲ καὶ [κάλυθρον ἢ] κάλλυντρον τὸ σάρον. καὶ κόρηθρον καλεῖται | |
pi661 | παρασεσυρμένοι· παρελκυσμένοι, ὑπεσκελισμένοι | |
pi662 | παράσημα· τεράστια | |
pi663 | παρασημαίνει· παραχαράττει. παραδηλοῖ | |
pi664 | παράσημον· ἀδόκιμον, κίβδηλον. ἀπὸ τὸ καὶ νομισμάτων τὰ κίβδηλα παράσημα λέγεται | |
pi665 | παράσιτοι· ἀρχὴ ἐπὶ τὴν τοῦ ἱεροῦ σίτου ἐκδοχήν ...... | 276 in vol. 3 |
pi666 | παράσιτος· κοσσοτράπεζος | |
pi667 | παρασιωπῶν· μακροθυμῶν | |
pi668 | παρασκευάζεται· εὐτρεπίζεται, ἑτοιμάζετο | |
pi669 | παρασπάς· φυτὸν ἀπεσπασμένον | |
pi670 | παρασπάσησθε· ἀφέλησθε | |
pi671 | παρασπίζουσα· σύνουσ(α). συνοικοῦσα | |
pi672 | παρασπιστής· παρεστώς. ὁπλίτης | |
pi673 | παρασπονδήσας· παραβὰς τὰς συνθήκας | |
pi674 | παρασπονδοῦντες· ἐχθραίνοντες. πολεμοῦντες | |
pi675 | παρασπῶν· συλῶν | |
pi676 | παραστάδες· οἱ πρὸς τοῖς τοίχοις τετ[ρ]αμένοι κίονες | |
pi677 | παρασταδόν· ἐκ τοῦ σύνεγγυς, ἢ παραστάντες, ἢ παραστατικῶς, ἢ κατὰ τρόπον, ἢ κατὰ τὸ δέον | |
pi678 | παρασταθμίδες· τῆς θύρας τὰ πρὸς τῷ στρόφιγγι | |
pi679 | παράστανον· λόγχη | |
pi680 | παράστασις· φυγή. καὶ τὸ φυγαδεῦσαι παραστήσασθαι | |
pi681 | παραστάται· τὰ ἀπὸ τῶν νεφ(ρ)ῶν ἀγγεῖα. καὶ οἱ πρὸς τὰς ὤας στήμονες | |
pi682 | παραστάτην· προστάτην | |
pi683 | παραστάτησον· παραστάτης γενοῦ. νίκησον | |
pi684 | παραστατίς· ἀγγεῖον θερμαντικόν | |
pi685 | παραστέλλεται· ἀναστέλλεται | |
pi686 | παραστέλλων· ἀναστέλλων | |
pi687 | παραστησάμενος· μετακαλεσάμενος | |
pi688 | παραστίζουσα [ἢ παραστίζων ἢ παραστιχθείς]· ἐπ(ε)ὶ τῶν [ἀνακλυσετῶν] ἀφυστερούντων τὰ ὀνόματα παρέστικται. [Σώφρων δὲ κεντήματά φησιν.] ἄλλοι, ὡς ἀπόντα [τινὰ] παραστήσουσα σημειου‐ μένη | |
pi689 | παραστόρνυται· καὶ τὸ λεῖον ποιῆσαι ξίφος, καὶ τὸ παράστροτον | |
pi690 | *παρασυνεβλήθη· ὡμοιώθη | |
pi691 | παρασύρει· χαυνοῖ. παρατρέπει | 277 in vol. 3 |
pi692 | παρασυρέντες· παρατραπέντες | |
pi693 | παρασυρῶ· παρατρέψω, καὶ τὰ ὅμοια | |
pi694 | παρά σφιν ἢ παρά σφισιν· παρ’ [ἑ]αὐτοῖς | |
pi695 | *παράχασον· ἀναχώρησον | |
pi696 | παρασχεδιαζομένη· παραχαραττομένη | |
pi697 | παράταξις· πόλεμος. φάλαγξ. καὶ ὄνομα | |
pi698 | παρατάσσεται· ἐν πολέμῳ ἀνθίσταται | |
pi699 | παρατατικός· ἐκτεταμένος | |
pi700 | παρατέθηγμαι· παρηκόνημαι. παρωξύνθην | |
pi701 | παρατεθηγμένος· ἠκονημένος | |
pi702 | παρατείνει· παρέλκει. πλατύνει | |
pi703 | παρατεκτήναιτο· παρὰ τὰ ὄντα κατασκευάσειεν | |
pi704 | παρατενεῖς· ἀπολεῖς | |
pi705 | παρατέτακται· ἡτοίμασται | |
pi706 | παρατηρημάτων· ἐπιτηρήσεων, παραφυλάξεων | |
pi707 | [*παρατούριον· ἀντίπανον. κράσπεδον | |
pi708 | *παραχαράκτης· διαστροφεύς, παρατρωτὴς τῶν εὖ τεθέντων νόμων | |
pi709 | παρατηρημάτων· ἐπιτηρήσεων,] κληδονισμῶν τε καὶ ἀπαντήσεων | |
pi710 | παρατρέπει· παραγορεῖ | |
pi711 | παρατρέχει· παρέρχεται | |
pi712 | *παρὰ τὸ εἰκός· παρὰ τὸ δέον | |
pi713 | παρατρέψαι· παρενέγκαι. πορθῆσαι | |
pi714 | παρατρέψας· παρελάσας | |
pi715 | παρατροπαῖς· μεταβολαῖς | |
pi716 | παρατροπέων· παρατρωπῶν. παραλογιζόμενος | |
pi717 | παρατρύζει· παραφωνεῖ. γογγύζει | |
pi718 | παρατρύζουσι· γογγύζουσι. καὶ τὰ ὅμοια | |
pi719 | παρατρωπῶς’· παρατρέπουσι, παραπείθουσι τῆς ὀργῆς | |
pi720 | παρατ[ρ]υχών· παρών | |
pi721 | παραύδα· παραφώνει, παρηγόρει | |
pi722 | παραύλια· τὰ παρὰ τὴν αὐλήν, οἷον πρόχωρα | |
pi723 | πάραυλος· πάραυλος Ἑλλησποντίς, ὡραία θέρους, | |
ἡ κατὰ τὸ θέρος ἀκμάζουσα | 278 in vol. 3 | |
pi724 | παραυτά· παραχρῆμα, εὐθέως, παραυτίκα | |
pi725 | παρ’ αὐτόφι· παρ’ αὐτῷ | |
pi726 | παραυχενίζων· παρακλίνων | |
pi727 | παράφημι· παραινῶ. παραμυθοῦμαι. συμβουλεύω | |
pi728 | παραφθαίησι· παραδράμοι | |
pi729 | παράφορα· παρατετραμμένα | |
pi730 | παραφορμά· ἀρχή τις τῶν συνεξιόντων βασιλεῖ | |
pi731 | παράφορος· παραφερόμενος. παρόμοιος. ἐξεστηκώς | |
pi732 | παράφρων· ἀνόητος | |
pi733 | παραχαράσσον· παραλλάσσον, παρασημαῖνον | |
pi734 | παρὰ χεῖρα· μετὰ χεῖρα, ἐν χερσί | |
pi735 | παραχρᾶται· κακῶς λέγει | |
pi736 | παραχρῆμα· παραυτίκα. [ἀθρόως.] εὐθέως | |
pi737 | παραχωρημάτων· ἐκβολῶν | |
pi738 | [παραψίδες· τὰ μεγάλα τρύβλια] | |
pi739 | παραψυχή· παραμυθία | |
pi740 | παρδακῶν· διύγρων | |
pi741 | παρδαλέην· παρδάλεως δοράν | |
pi742 | πάρδαλις· ποιὸς ὄρνις | |
pi743 | πὰρ δέ· παρὰ δέ | |
pi744 | πάρδικος· ἡ οἰκοδομὴ τῆς καθέδρας | |
pi745 | παρεᾶσαι· πλαγιάσαι | |
pi746 | παρέβασκε· παρεβάτει | |
pi747 | [παρεβλήδην· ἐρεθιστικῶς] | |
pi748 | παρεγγεγραμμένος· ὁ μὴ κατὰ νόμον τοῖς πολίταις (ἐν)τεταγμένος. δημοποίητος [παῖς] | |
pi749 | παρέγγ[έγ]ραπτος· νόθος. παρεγγεγραμμένος | |
pi750 | παρεγγραφέντων· ῥᾳδιουργηθέντων | |
pi751 | παρεγγυᾷ· παραγγέλλει. διαδίδωσιν | 279 in vol. 3 |
pi752 | παρεγγυᾶται· λέγει. παραδίδωσιν. ἐντέλλεται. παραινεῖ. διδάσκει. προλέγει. παραγγέλλει. διαβεβαιοῦται. ἢ παρεγγυᾷ | |
pi753 | παρεγγυήσαντος· παρασχόντος | |
pi754 | παρεγχρίψεται· ἐγγίσει, προσπελάσει | |
pi755 | *παρ’ αἰδοίῃσι· παρὰ ταῖς αἰδοῦς ἀξίαις | |
pi756 | πάρεδρον· παρακαθήμενον. παραμένον. σύνθρονος | |
pi757 | πάρεδρος· ἀρχή τις „καὶ αὐτὴ ἡ κελεύουσα παρέδρους δίδο[υ]σθαι ὑπὲρ τοῦ τὸν ἁμαρτάνοντα μηνύεσθαι“ | |
pi758 | παρέζεο· παρακαθέζου | |
pi759 | παρεζόμενος· παρακαθήμενος | |
pi760 | παρεθείς· ἐκβληθείς. ἢ ἐάσας | |
pi761 | παρεθεωροῦντο· κατεφρονοῦντο | |
pi762 | παρεθήγοντο· παρωξύνοντο | |
pi763 | παρειά· γνάθος | |
pi764 | *πάρει· ἦλθες | |
pi765 | παρεῖαι ὄφεις· ὄφεων εἴδη μεγάλας παρειὰς ἐχόντων· ταῦτα δὲ ἥκι‐ στα δάκνει ἀνθρώπους | |
pi766 | παρείθη· παρελύθη, ἐχαυνώθη. ἐκρεμάσθη, ἐχαλάσθη. ἐάθη | |
pi767 | [παρείεμαι· παραλέλυμαι] | |
pi768 | παρεικάθῃ· παρέλθῃ. [παρελύθη] | |
pi769 | παρείκαμεν· παρεπέμψαμεν | |
pi770 | παρείκει· παρέρχεται | |
pi771 | [παρείκουλον· ἀπόφασις ἄρχοντα] | |
pi772 | παρεῖμαι· παραλέλυμαι, ἐκλέλυμαι | |
pi773 | παρειμένος· παραλελυμένος, ἐκλελυμένος, παράλυτος. παρεωραμένος. τετελευτηκώς. ἢ καταπεφρονημένος | |
pi774 | παρειμένως· καταφρονητικῶς, ὁμοίως | |
pi775 | πάρειμι· ἐῶ. ἢ παραλελυμένος | |
pi776 | [παρείμην· εὑρέθην. ὑπῆρχον] | |
pi777 | παρεῖναι· ἐᾶσαι | |
pi778 | παρεῖξαι· παραχωρῆσαι | |
pi779 | παρείπῃ· παραλογίσηται | 280 in vol. 3 |
pi780 | παρειπεῖν· παραμυθήσασθαι. παραινέσαι. παραπείσειν. παραλογί‐ σασθαι | |
pi781 | *παρειμένων· παρεωραμένων | |
pi782 | [παρεῖρξαν· ἐκώλυσαν] | |
pi783 | παρείς· ἐάσας, ἀφείς, καταλιπών | |
pi784 | παρείσακτον· ἀλλότριον | |
pi785 | παρείσανον· κράσπεδον, ἀκρωτήριον | |
pi786 | [παρείση· παραστίκης] | |
pi787 | παρείσθωσαν· παραλυέσθωσαν | |
pi788 | πάρεισιν· εἰσίν | |
pi789 | παρεισκρίνεται· παρεισέρχεται. παρεισβάλλει | |
pi790 | παρεισρέων· παρεισερχόμενος | |
pi791 | πάρ[ε]ιτε· παρέλθετε | |
pi792 | παρεκίρνα· παρέμισγε | |
pi793 | παρεκλήθη· παρεμυθή(θη) | |
pi794 | παρέκλησε· παρῆλθεν | |
pi795 | παρὲκ νόον ἤγαγέ [μου]· τὸν νοῦν παρελογίσατό μου | |
pi796 | παρὲκ μίτον· παρὰ τὸ(ν) μίτον | |
pi797 | παρεκναμε[νο]ῦντο· παρεπ[ιπ]ορεύοντο ἐπιπόνως | |
pi798 | παρεκρότει· παρώξυνεν | |
pi799 | παρεκρούσατο· ἐχλεύασεν. παρεψηφίσατο. διεσκέδασεν | |
pi800 | παρεκτικόν· παρεχόμενον | |
pi801 | παρεκόπτου· ἠφάνιζες | |
pi802 | παρέλαβες· ἐπαιδεύθης | |
pi803 | παρελάσας· παραδραμών | |
pi804 | παρελέγετο· παρὰ τὸν αἰγιαλὸν ἔπλεεν | |
pi805 | παρελέξατο· ἐκοιμήθη. παρεκλίθη. ἢ παρεπλέξατο· τὸ γὰρ παρα‐ πλέξαι τινὲς παραλέξασθαι καὶ λέξασθαι λέγουσιν | |
pi806 | παρελεύσεαι· παραδραμεῖς· καὶ παραλογίσῃ | |
pi807 | παρελεύσεται· παραδράμῃ, παρέλθῃ | |
pi808 | παρεληλυθότας· παραβαίνοντας | |
pi809 | παρελθόντων· εἰσελθόντων | |
pi810 | παρέλκεται· διατρίβει | |
pi811 | παρέλκον· περισσόν. [περιττόν.] βραδύ. παρατεῖνον | |
pi812 | παρέλκυσις· βράδος, βραδυτής | |
pi813 | παρελογίσασθε· ἠπατήσατε, ἐψεύσασθε, ἐχλευάσατε | 281 in vol. 3 |
pi814 | παρελύθησαν· ἠσθένησαν | |
pi815 | παρέλυσε· καθεῖλεν, ἐξέβαλεν | |
pi816 | παρεμβαλεῖ· παρεντίθησιν | |
pi817 | παρεμβαλεῖ· ἐπισκέπει | |
pi818 | παρεμβάλ[λ]οιτο κλῆρον· συγκληρώσαιτο | |
pi819 | *παρεμβολή· στρατόπεδον. παράταξις. στῖφος στρατιᾶς, ἢ πλῆθος. ἢ οἴκησιν. ἢ κάστρον | |
pi820 | παρεμπίνειν· τὸ ἐκτὸς λόγου πίνειν | |
pi821 | παρ’ ἔμοιγε· πάρεισι γάρ μοι | |
pi822 | παρεμφάρακτος· ἀσελγής. πέρπερος | |
pi823 | παρεμφαίνεσθαι· παραδηλοῦσθαι | |
pi824 | παρεμφερές· ὅμοιον | |
pi825 | παρ’ ἕν· κατὰ τὸ ἑξῆς | |
pi826 | παρενδοθῇ· παρατεθῇ | |
pi827 | *παραίνεσις· συμβουλία. διδασκαλία | |
pi828 | παρενεγκεῖν· παραθεῖναι. παραβαλεῖν | |
pi829 | παρενήνεον· παρανιέων. παρετίθεσαν ἀθρόως. παρεσώρευον | |
pi830 | παρένθετος· παρείσακτος | |
pi831 | παρενθῆκαι· μετενήνεκται (ἢ) ἀπὸ τῶν τεχνιτῶν τῶν παρεργαζομένων ἔνια λεπτά. ἢ ἀπὸ τῶν πλοϊζωμένων· παρεντιθέασι γὰρ τοῖς φορτι‐ κοῖς κοῦφα. ἀπὸ τῶν καμιν(έ)ων· τοῖς γὰρ πίθοις πινακίσκοι παρεν‐ τίθενται καὶ λεπτά | |
pi832 | παρέντες· παραλείψαντες, ἐάσαντες | |
pi833 | πάρεξ· χωρίς, ἐκτός | |
pi834 | παρεξειρεσίαν· τὸ κατὰ τὴν πρῷραν πρὸ τῶν κωπῶν· ὡσεὶ λέγοι τις, πάρεξ τῆς εἰρεσίας | |
pi835 | *παρελέξατο· παρεκοιμήθη | |
pi836 | παρεξηυλημένος· ὑπὸ γήρως τὸν νοῦν παρεξηυλημένον ἔχων, ἀμυ‐ δρόν. μετενήνεκται δὲ ἀπὸ τῶν γλωσσίδων τῶν ἐν τοῖς αὐλοῖς· αἱ γὰρ κατα(τε)τριμμέναι ἐξηυλῆσθαι λέγονται | |
pi837 | παρὲξ ὁδοῦ· ἔξω τῆς ὁδοῦ | |
pi838 | παρὲξ εἴποιμι· παρὰ τὴν ἀλήθειαν εἴποιμι | |
pi839 | πάρεξ τὸ θεῖον χρῆμα· ἔξω τῆς μίξεως | |
pi840 | παρεοικώς· παρόμοιος | |
pi841 | παρεόντα· παρόντα | 282 in vol. 3 |
pi842 | παρέπαφεν· παρέπεισεν | |
pi843 | παρεπίδημος· πάροικος | |
pi844 | παρεπλάγχθη· παρεκρούσθη | |
pi845 | παρεπτάμενα· περιττά | |
pi846 | παρεπτάμενον· περιττόν | |
pi847 | πάρεργον· νόθον, ὡς μικρόν τι τῶν ἀναγκαίων | |
pi848 | [παρεργότατα· κατεῤῥογότατα] | |
pi849 | παρέργως· ἀκαίρως. ῥᾳθύμως | |
pi850 | [παρενεῖται· ὀλίγα ἀφαιρεῖται] | |
pi851 | παρ’ ἐρινεόν· παρὰ τὴν ἀγρίαν συκῆν | |
pi852 | παρερέωσαν· παρετάξαντο, ἐν πολέμῳ ἀντέστησαν, κυρίως δὲ μετὰ τῶν ῥεῶν | |
pi853 | παρεῤ(ῥ)υπωμένα βιβλία· οἷς κηροὺς προσπλάσσομεν, πρὸς τὸ ζητῆσαί τινα | |
pi854 | παρέρχεται· ὑπερβάλλε[τα]ι | |
pi855 | παρεῤῥωγότα· κατεῤῥωγότα | |
pi856 | *παρεσταμένη γῆ· ἐφ’ ᾗ τις ὀφείλει δάνειον· καὶ ἡ ἐκδεδομένη ἐπὶ γεωργίᾳ | |
pi857 | πάρεσαν· παρῆσαν | |
pi858 | παρεσθίε[τα]ι· παραβιβρώσκεται | |
pi859 | *πάρεσιν· ἄφε[ω]σιν, συγχώρησιν | |
pi860 | [παρέσεσται· πάρεσται] | |
pi861 | παρέσμεθα· ἤλθομεν | |
pi862 | πάρεσο· παραγενοῦ | |
pi863 | παρεσόμεθα· [παρεγενόμεθα | |
pi864 | παρεσόμεθα· παρεῖναι μέλλων | |
pi865 | παρέσσυα· παρόρμησα. παραγινομένη | |
pi866 | παρέσσεται· παρέσχεται | |
pi867 | *παρεσπονδημένοι· ἔκθεσμοι. παρηνομένοι | |
pi868 | παρεστέλλετο· παρεγίνετο | 283 in vol. 3 |
pi869 | παρέστη[σε]· παρεγένετο. ἐπέστη | |
pi870 | πάρεστιν· ἐστὶν ἐγγύς | |
pi871 | *παρέσφηλεν· παρεφάνετο. ἀποτυχεῖν ἐποίησεν | |
pi872 | παρέσφαλεν· ὁμοίως | |
pi873 | παρέσχεν· ἔδωκεν | |
pi874 | παρετάξατο· ἐν πολέμῳ τέθνηκεν | |
pi875 | παρετάξαντο· ἐπολέμησαν | |
pi876 | παρέτμηξεν· ἐξηφάνισεν | |
pi877 | πάρετος· παραλελυμένος | |
pi878 | παρετρώπασκε· παρετρέπετο | |
pi879 | παρευημερεῖσθαι· νικᾶσθαι | |
pi880 | παρευημερηθείς· παροραθείς | |
pi881 | παρευθύνουσι· βιάζονται. παραφέρουσιν | |
pi882 | παρευθύνωσιν· ὁμοίως | |
pi883 | παρευνάζων· παρακοιτάζων | |
pi884 | [παρεφάσεις· παραινέσεις | |
pi885 | παρεφασίῃσι· παραμυθίαις] | |
pi886 | παρεφέρετο· ἐδαιμονίζετο | |
pi887 | παρέφησε· παρεγράψατο. ἠπάτησεν | |
pi888 | παρεχάσσατο· παρεχώρησεν | |
pi889 | παρέχει· δίδωσι, χορηγεῖ | |
pi890 | παρῇ· ἔλθῃ | |
pi891 | πάρηβον· παρὰ Κτησί(ᾳ), ξύλον τι | |
pi892 | παρήγαγεν· ἤνεγκεν. ἢ ἠπάτησεν | |
pi893 | παρηγοναῖς· παραγώγως. ἀπάταις | |
pi894 | παρηγορεῖ· παρακαλεῖ, παραμυθεῖ(ται) | |
pi895 | παρηέρθη· παρηνέχθη | |
pi896 | [παρήθη· ἐάθη] | |
pi897 | παρήϊξαν· ἐκώλυον | |
pi898 | παρήϊον· ὁ παρὰ τὸ γένειον τόπος. καὶ κόσμος ἐπὶ μετώπου τῶν ἵππων παρὰ γνάθον | |
pi899 | παρῆκεν· ἀφῆκεν, εἴασεν, ἔλειπεν | |
pi900 | [παρήκτης· πάντα πράττων ἐπὶ κακῷ | |
pi901 | παρήθρει· παρῃωρεῖτο | 284 in vol. 3 |
pi902 | παρῆκεν· εἴασεν, ἀφῆκεν,] ἀπέλυσεν | |
pi903 | παρήλασα· παρεφθεγξάμην. παρέβην | |
pi904 | παρήλατοι· παραμύθιοι | |
pi905 | παρῆλθε· ἧκεν. εἰσελήλυθεν | |
pi906 | παρήμενος· παρακαθήμενος. ἔκλυτος | |
pi907 | παρημένων· παρενηνεγμένων | |
pi908 | [παρημοσύνη· θεραπεία] | |
pi909 | παρηνέχθη· παρεκρεμάσθη | |
pi910 | παρῇξαν· ἐκώλυσαν | |
pi911 | παρήορος· ὁ παραιωρούμενος. ἄφρων. καὶ ἵππος ὁ παράσειρος, ὁ ἐκτὸς τοῦ ἅρματος τρέχων | |
pi912 | παρήπαφεν· ἠπάτησεν. ἐξέστησεν | |
pi913 | παρηρία· μωρία | |
pi914 | *πάρερος· ὁ μωρός | |
pi915 | παρήσει μοι· δοκῶ | |
pi916 | [πάρησιν· χαύνωσιν] | |
pi917 | παρήσομεν· ἐάσομεν. παράσχωμεν | |
pi918 | παρήτασεν· ἐξήτασεν | |
pi919 | παρηυμάρησαν· κατεφρόνησαν | |
pi920 | παρθέμενοι· παραθέμενοι, παραβάλλοντες σφὰς γὰρ παρ[α]θέμενοι κεφαλάς | |
pi921 | παρθενίας· ἀβυρτακῶδές τι πέμμα | |
pi922 | παρθενική· παρθένος | |
pi923 | παρθένιοι· οἱ κατὰ τὸν Μεσσηνιακὸν αὐτοῖς πόλεμον γενόμενοι ἐκ τῶν θεῶν. καὶ οἱ ἐξ ἀνεκδότου λάθρα γεννώμενοι παῖδες, ἀπὸ τοῦ δοκεῖν ἔτι παρθένους εἶναι τὰς γεννησαμένας αὐτούς. καὶ ποταμὸς Παφλαγονίας Παρθένιος | |
pi924 | *παρθενοπίπας· ὁ τὰς παρθένους ὀπιπεύων, οἷον περιβλέπων, ἢ ἀπατῶν | |
pi925 | Παρθένοι· τὰς Ἐρεχθέως θυγατέρας οὕτως ἔλεγον καὶ ἐτίμων ..... | |
pi926 | Παρθένου Παλληνίδος· [ἱέρεια] Ἀθηνᾶς. ἔστι γὰρ ἱερὸν Ἀθηνᾶς ἐν Παλληνίδι | |
pi927 | παριαμβίδες· Ἀπολλόδωρος παρὰ τοὺς ἰάμβους αὐτά(ς) φησι πε‐ | |
ποιῆσθαι, ἃς οἱ κιθαρῳδοὶ ᾄδουσιν | 285 in vol. 3 | |
pi928 | Παριανός· ἐξ ἐπιθέτου Πρίαπος | |
pi929 | παριαύων· παρακοιμώμενος | |
pi930 | παριδρύσαντες· παρακαθίσαντες | |
pi931 | παρίεται· ἐᾷ, παραπέμπεται | |
pi932 | παρίημι· ἐῶ, καταλιμπάνω, συγχωρῶ, ἀφίημι | |
pi933 | παρίησιν· ἀφίησι, συγχωροῦσιν | |
pi934 | παρικτόν· παρερχόμενον | |
pi935 | *Πάροικοι· γένος τι Ἀθήνῃσιν | |
pi936 | παριλλαίνουσα· παρεμβλέπουσα. ἴλλοι γὰρ οἱ ὀφθαλμοί | |
pi937 | [πάριον· πιστόν. κάτοχον] | |
pi938 | Πάριος· Πάριδος. [πιστός. κάτοχος] | |
pi939 | παριππεύει· ἀφεῖ αὐτοὺς καὶ ἄλλῃ ὁδεύει. παρατρέχει. παρακο‐ λουθεῖ | |
pi940 | παρ’ ἵππων· παρὰ τῶν ἵππων | |
pi941 | παρίσθμια· τὰ περὶ τὸν φάρυγγα | |
pi942 | παρίστασθαι· τὸ ἁρπάζειν τοὺς παῖδας | |
pi943 | παρισώματα· ὁμοιοειδῆ | |
pi944 | *παρίστατο· παρέστηκεν | |
pi945 | *παριστῶ· ἀποδείκνυμι | |
pi946 | πάριτε· ἔλθετε | |
pi947 | παρκατέλεκτο· παρεκοιμᾶτο | |
pi948 | παρμέμβλωκε· πάρεστιν. ἢ παραμεμένηκεν. ἢ παραμεμόληκεν | |
pi949 | πάρμη· Θ(ρ)ᾴκιον ὅπ(λ)ον, σκεπαστήριον, κονδότρον θυρεοῦ | |
pi950 | Παρνάσιος Φωκεύς· ....... | |
pi951 | Παρνασός· ὄρος Φωκίδος | |
pi952 | Πάρνηθος ὄχθος· ὄρος τὸ αὐτό | |
pi953 | Παρνησός· τὸ αὐτὸ ὄρος | |
pi954 | πάρνοπες· ἀκρίδες | |
pi955 | Παρνόπη· Καλλίστρατος Ἀθηναῖος | |
pi956 | πὰρ ξίφεος· παρὰ τὴν τοῦ ξίφους (θήκην) | 286 in vol. 3 |
pi957 | παροδικός· παρόδῳ χρώμενος | |
pi958 | πάροδος· μέρος τι τῆς νεώς | |
pi959 | παροδούμενον· παροιμιαζόμενον. ᾀδόμενον | |
pi960 | παρόδους· διαβάσεις | |
pi961 | πάροιθεν· ἔξωθεν. ἔμπροσθεν. ἐπὶ τόπου καὶ χρόνου | |
pi962 | πάροικοι· ξένοι, παρεπίδημοι | |
pi963 | παροιμίαι· παραινέσεις, παραμυθίαι, νουθεσίαι, ἠθῶν ἔχουσαι καὶ παθῶν ἐπανόρθωσιν | |
pi964 | παροιμία· βιωφελὴς λόγος, παρὰ τὴν ὁδὸν λεγόμενος, οἷον παροδία. οἷμος γὰρ ἡ ὁδός | |
pi965 | παρ’ οἷμον· παρὰ τὴν ὁδόν [λεγόμενος]. καὶ πάροιμος ὁ γείτων | |
pi966 | παροιμώσαντες· ἐκτραπέντες τῆς ὁδοῦ | |
pi967 | παροινία· ἡ ἐκ τοῦ οἴνου ὕβρις. καὶ οἱαδήποτε ἁμαρτία | |
pi968 | παροινίαι· κραιπάλαι. ὕβρεις ἀπὸ οἴνου | |
pi969 | παροινιάσαι· ὑβρίσαι, λοιδορῆσαι | |
pi970 | πάροινος· ἁμαρτωλός. μεθυστής. ὑβριστής, λοίδορος. ἔκλυτος | |
pi971 | [πάροιος· πρᾷος | |
pi972 | παροῖραι· ἡγούμεναι, πρότεραι] | |
pi973 | παροισθέντι· παρενεχθέντι | |
pi974 | παροίσομεν· παρενέγκωμεν. παρακομίσομεν | |
pi975 | παροιστρῆσαι· παροξῦναι, ἐρεθίσαι | |
pi976 | παροιστρήσουσι· μαίνονται | |
pi977 | παροιστρῶσαι· ἐρεθίζουσαι. ἐξεστηκυῖαι | |
pi978 | παροίτεροι· μᾶλλον ἔμπροσθεν προάγοντες | |
pi979 | παροκλάζοντες· γονατίζοντες | |
pi980 | παρολκή· ὑπέρθεσις | |
pi981 | παρομαρτεῖ· παρακολουθεῖ | |
pi982 | (παρομαρτοῦν· παρεισόμενον) | |
pi983 | παρόν· ὑπάρχον. συνόν | |
pi984 | παρόντα· προκείμενα | |
pi985 | παροξυνταί· οἱ τρεφόμενοι ὑπὸ τῶν ἑταιρῶν ὡς ἂν δὴ ἐρασταί | |
pi986 | παροπαιδία· εἶδός τι πήρας | |
pi987 | παροπαίδιον· μικρὰ μάχαιρα | |
pi988 | παρορμᾷ· προτρέπεται. διεγείρει. παροξύνει | |
pi989 | παρ’ ὅρμον· παρὰ τὸν λιμένα | |
pi990 | πάρος· ἔμπροσθεν. πρότερον | 287 in vol. 3 |
pi991 | πάρος γε· πρώην. καὶ τὰ ὅμοια | |
pi992 | παροτρύνει· διεγείρει | |
pi993 | παρ’ οὐδέν· εὔκολον. εὐχερές | |
pi994 | παρουσία· οὕτως ἐκάλουν καὶ τὰ ὑπάρχοντα [παρουσίαν]. καὶ μή‐ ποτε ἡ παρά πρόθεσις παρέλκει. Μένανδρος Ὑδρίᾳ | |
pi995 | παρουφά· ἡ ἐν τῷ χιτῶνι πορφύρα | |
pi996 | παροχετεύει· παραπλαγιάζει. προσεγγίζει. [περιπλησιάζει.] παρα‐ φέρει. παρορμᾷ | |
pi997 | [.παρυστρίδες· αἱ τὸ ἔλαιον χέουσαι] | |
pi998 | πάροχοι· παραβάται. παράπομποι, καὶ οἱ συμπορεύοντες τὴν νύμφην ἐπὶ τοῦ ζεύγους, καὶ (οἱ) παράνυμφοι | |
pi999 | πάροχος· παράνυμφος | |
pi1000 | παροχῶν· δωρημάτων, χαρισμάτων | |
pi1001 | παροψίς· ὀξυβάφιον, ἢ ἐμβάφιον | |
pi1002 | πάρπαγος· ὁ ἄνω τῆς θύρας μάνδαλος | |
pi1003 | Πάρπαρος· ἐν ᾧ ἀγὼν ἤγετο καὶ χοροὶ ἵσταντο | |
pi1004 | παρπεπιθόντες· παραπείσαντες, παραλογισάμενοι | |
pi1005 | πὰρ πυλεῶνα· παρὰ πυλεῶνα | |
pi1006 | πὰρ πυμάτην· παρὰ τὴν ἐσχάτην | |
pi1007 | Παῤῥασίη· πόλις Ἀρκαδίας | |
pi1008 | Παῤῥάσιον· ὄρος Ἀρκαδίας | |
pi1009 | παῤῥέκτης· πάντα πράττων ἐπὶ κακῷ | |
pi1010 | παῤῥησία· ἐξουσία. ἄδεια | |
pi1011 | παρσουλακίρ· τὸν τρίβωνα, ὅταν γένηται ὡς θύλακος | |
pi1012 | παρτάδες· ἄμπελοι | |
pi1013 | πάρταξον· ὕγρανον. Λάκωνες | |
pi1014 | παρτέλλεται· παραινεῖται | |
pi1015 | παρτετύμβει· παραφρονεῖ. ἡμάρτηκεν | |
pi1016 | πάρ τοι· πάρεστί σοι | |
pi1017 | παρτομίς· μικρὸν τῷ μήκει βιβλίδιον | |
pi1018 | παρυφή· ὕφασμα | |
pi1019 | παρυφίς· Μένανδρος ἐν Ὑμνίδι | |
pi1020 | παρφάμεν· παραβῆναι ἅπαντα | |
pi1021 | παρφάμενος· παραπείσας. εἰπών. παρηγορήσας | 288 in vol. 3 |
pi1022 | πάρφασις· παραίνεσις. συμβουλία. παρηγορία. ἢ ἀπάτη | |
pi1023 | παρφυσίδες· βάτραχοι | |
pi1024 | παρῶ· παραλείπω. ἢ συνῶ | |
pi1025 | παρωάς· παρωαὶ λέγονται ἵπποι τινὲς τὸ χρῶμα πυῤ(ῥ)οί | |
pi1026 | παρῳδοῦντες· παρατραγῳδοῦντες. χλευάζοντες. ἢ λέγοντες | |
pi1027 | παρωθοῦντες· ἐκβάλλοντες | |
pi1028 | παρώκλασεν· ἐγονάτισεν | |
pi1029 | παρωλένια· τῶν χειρῶν τὰ ὄπισθεν | |
pi1030 | παρώλισθεν· ὠλίσθησεν, ἐξέπεσεν | |
pi1031 | παρώλοφα· τὰ ἀπὸ τῶν τενόντων μέρη | |
pi1032 | παρώμφημα· παρωνυμίασμα | |
pi1033 | παρώνυμον· ἐκ τοῦ συμβεβηκότος καλούμενον | |
pi1034 | πάρωος· εἶδός τι πυῤ(ῥ)οῦ χρώματος ἵππου | |
pi1035 | [παρώπαλα· τὰ περὶ τοῖς ὀφθαλμοῖς.] ἐν τῷ περὶ ἱπποτροφίας | |
pi1036 | [παρόπανος· ἐμβρόντητος] | |
pi1037 | παρώπια· τὰ τοῖς ἵπποις παρατιθέμενα δέρματα, ἅ τινες ἀνθή‐ λια λέγουσι, παρὰ τοῖς ὀφθαλμοῖς | |
pi1038 | παρῶπται· παρεώραται | |
pi1039 | παρῶπτο· παρεώρατο | |
pi1040 | πάρωρον· παράκαιρον | |
pi1041 | παρωσάμενος· ἀπωθήσας. ἀποβαλών | |
pi1042 | παρώσας· ἐάσας. ὤσας, ὠθήσας. ἐκβαλών | |
pi1043 | παρώσατο· ὤσατο. καὶ ὤθησεν | |
pi1044 | παρωσμένων· δεδιω(γ)μένων | |
pi1045 | παρώτρυναν· παρώξυναν | |
pi1046 | παρῴχετο· παρῆλθεν. ἐπορεύετο | |
pi1047 | παρωχετεύων· ὅταν ἀπὸ τούτου τοῦ μέρους στρέφῃ τὸ ὕδωρ εἰς ἄλλον ὑδρα(γω)γόν | |
pi1048 | παρῳχημένας· παρελθούσας | |
pi1049 | πᾶς· ὅλος. ἕκαστος | 289 in vol. 3 |
pi1050 | πᾶσαι· ὅλαι | |
pi1051 | πασ[σ]άμενος· γευσάμενος. κτησάμενος | |
pi1052 | πασάμην· ἐδεξάμην | |
pi1053 | πᾶσαν ἐπ’ αἶαν· πᾶσαν τὴν γῆν | |
pi1054 | πάσ[σ]ανος· ἀρτοπώλης, ἢ ἀρτόπτης | |
pi1055 | πάσ[σ]ασθαι· γεύσασθαι | |
pi1056 | πάσατο· ἐγεύσατο. ἐκτήσατο | |
pi1057 | πασάτω· ῥανάτω | |
pi1058 | πᾶσι δέ κεν· περὶ πάντων δέ | |
pi1059 | πᾶσις· κτῆσις | |
pi1060 | πάσκος· πηλός | |
pi1061 | πάσμα· ᾧ συνήρτηται πρὸς τὸ τοῦ φυτοῦ φύλλον. ἔνιοι μαλλὸν ἐρίου | |
pi1062 | πάσορ· πάθος. Λάκωνες | |
pi1063 | πασπάλη· τὸ τυχόν. οἱ δὲ κέγχρον· ἢ ἄλευρα κρίθινα | |
pi1064 | Πασπάριος· ὁ Ἀπόλλων· παρὰ Παρίοις καὶ Περγαμηνοῖς | |
pi1065 | πασσακίζουσα· πασσαλεύουσα | |
pi1066 | πασσακίῳ· πασσάλῳ | |
pi1067 | πάσσακον· πάσσαλον | |
pi1068 | πάσσαλερ· σφῆνας. (Λάκωνες) | |
pi1069 | πασσάλιον· τοῦ ζυγοῦ τῆς κιθάρας τὸ μέσον | |
pi1070 | πασσαλόφιν· τοῦ πασσάλου. ὁ δὲ σχηματισμὸς Βοιώτιος | |
pi1071 | πασσάριος· σταυρός | |
pi1072 | πάσσε· συνήθως ἡμῖν· πάσσε δ’ ἁλὸς θείοιο κρατευτάων καὶ ἐνεποίκιλλε· πολέας δ’ ἐνέπασσεν ἀέθλους | |
5 | ἔνθεν καὶ παστὸς τὸ γαμικὸν ποίκιλμα | |
pi1073 | πάσσεται· ἐσθίει | |
pi1074 | Πάσσιρος· ὁ τὴν Εἰρήνην κτίσας Ὑπερβόρ(ε)ιος. ἐκαλεῖτο δὲ Εἰρήνη | |
καὶ Πελαγοῦ(σ)σα | 290 in vol. 3 | |
pi1075 | πάσσονα· παχύτερον, ἢ πλατύτερον. καὶ πάσσους εἶναι | |
pi1076 | πάσσοντος· εἰς ἀέρα χέοντος, ἢ σκορπίζοντος, ἢ ῥίπτοντος | |
pi1077 | πασσυδίᾳ· ὁμοῦ πάσῃ σπουδῇ, ἢ ὁρμῇ. τινὲς δὲ πανδημ(ε)ί | |
pi1078 | πασσυδίῃ· ὁμοίως | |
pi1079 | πασσύριον· ἀντὶ τοῦ πασσυδίην. Αἰολεῖς. τὸ πασσύριον ἡμῶν ἁπάν‐ των γένος | |
pi1080 | πασσύρως· ἄρδην. πανοικί | |
pi1081 | πάσσων· ῥίπτων. χέων. σκορπίζων. ἐπιπάσσων | |
pi1082 | πάστα· βρῶμα ἐκ τυροῦ ἀνάλου μετὰ σεμιδάλεως καὶ σησαμίου σκευα‐ ζόμενον. οἱ δὲ ἔτνος ἀλφίτοις μεμιγμένον | |
pi1083 | παστάδες· παστοί, στοαί. καὶ τῶν ἀμπέλων αἱ συστάδες. καὶ τόποι, ἔνθα ἐδείπνουν, ἀπὸ τοῦ πάσ[σ]ασθαι. ἴσως δὲ καὶ οἱ διαγεγραμ‐ μένοι οἶκοι· πάσαι γὰρ τὸ ποικῖλαι. καὶ ἔτνος ὅμοιον | |
pi1084 | παστάξ· πάσσαλος | |
pi1085 | παστάς· στοά. προστάς. παστάδας· νυμφῶν(ας) | |
pi1086 | παστήρια· σπλάγχνα. τὰ ἐντοσθίδια. κοιλία | |
pi1087 | παστοφόριον· τὸ τὸν παστὸν φέρον. ἢ οἰκονομία. ἢ συναγωγή. ἢ ναὸς εὐανθής | |
pi1088 | [πασχαλκεύς· πολύτεχνος] | |
pi1089 | πασχητιᾷ· πάσχειν θέλει[ν]. ἢ ἀκόλαστος ...., ἢ αἰσχρᾶς ἡδονῆς ἡττᾶται | |
pi1090 | παταγεῖ· ψοφεῖ. κτυπεῖ | |
pi1091 | πάταγος· ψόφος, κτύπος | 291 in vol. 3 |
pi1092 | Πάταικοι· θεοὶ Φοίνικες, οὓς ἱστᾶσι κατὰ τὰς πρύμνας τῶν νεῶν | |
pi1093 | παττάλους· πασσάλους | |
pi1094 | πάτανα· τρύβλια | |
pi1095 | πατάνια· τὰ ἐκπέταλα λοπάδια, καὶ τὰ ἐκπέταλα καὶ φιαλοειδῆ πο‐ τήρια, ἃ πέδαχνα καλοῦσι. τινὲς δὲ διὰ τοῦ β βατάνια λέ‐ γουσιν | |
pi1096 | παταπῶ· πάλαι ποτέ | |
pi1097 | Παταρ(η)ίς· πόλις, καὶ ὄρος Λυκίας | |
pi1098 | πάτασσε· ὑπὸ ἀγωνίας ἐπλήσσετο, ἐταράττετο | |
pi1099 | πατάσσει· πλήσσει, κρούει. τρέμει. πηδᾷ. φοβεῖται. ἅλλεται. [ἢ πα‐ τάξαι | |
pi1100 | πατάσσω· ἠχῶ. δέρω, πλήσσω | |
pi1101 | πάταχνον· σκεῦος λοπαδίῳ ἐμφερές | |
pi1102 | πατεῖσθε· ἐσθίετε | |
pi1103 | πατεῖν· πορεύ[σ]εσθαι | |
pi1104 | πατέοντο· ἐγεύοντο | |
pi1105 | πατέουσι· καταπατοῦσι | |
pi1106 | [πατεύσουσι· καταφρονήσουσιν | |
pi1107 | πατερῆται· ἐσθίουσι] | |
pi1108 | πατέρες· πλούσιοι. ἢ πρόγονοι | |
pi1109 | [πατευτικόν· θηρευτικόν] | |
pi1110 | πατηνόν· πεπατημένον. κοινόν | |
pi1111 | πατήρ· ὁ φύσας | |
pi1112 | [πατήρια· ἐγκοί[κ]λια. καὶ τῆς λη[μ]νοῦ μέρη τινά] | |
pi1113 | πατηταί· οἱ τραπηταί | |
pi1114 | [πατίαι· χώραι] | |
pi1115 | *πάτησαν· κατεπάτησαν | |
pi1116 | πατνή· καλὴ ὑπὸ Πάρθων | 292 in vol. 3 |
pi1117 | πατνώματα· στεγάσματα οἴκου | |
pi1118 | πάτον· ὁδὸν πεπατημένην | |
pi1119 | πάτος· ἡ πεπατημένη καὶ λεωφόρος ὁδός. καὶ ἔνδυμα τῆς Ἥρας. καὶ κόπρος | |
pi1120 | πατράδελφος· θεῖος πρὸς πατρός | |
pi1121 | *Παῦλος· θαυμαστὸς ἢ ἐκλεκτὸς σύμβουλος | |
pi1122 | πατραλοίας· ὁ τὸν πατέρα ἀτιμάζων, πατροτύπτης. καὶ τὸ μητρα‐ λοίας (οὕτω) συντίθεται | |
pi1123 | *Πάτραι· πόλις τῆς Ἑλλάδος | |
pi1124 | [πατρέμβατοι· ὑψηλοί] | |
pi1125 | πάτρην· πόλιν ἐπαρχίας. φυλήν. πατρίδα. | |
pi1126 | πάτρης· πατρίδος. σημαίνει δὲ καὶ τὴν ἐκ τοῦ αὐτοῦ πατρὸς γέ‐ νεσιν | |
pi1127 | πατριαί· φυλαί | |
pi1128 | πατρίδι· πατρῴᾳ | |
pi1129 | πατρίδα γαῖαν· πατρῴαν γῆν | |
pi1130 | πατρίδος αἴης· πατρῴας γῆς | |
pi1131 | [πάτριον· τὴν πομπήν | |
pi1132 | πατρίς· φυλίς. πατρίδος] | |
pi1133 | πατριώτης· παρὰ Ἀθηναίοις, ὁ βάρβαρος. καὶ ο(ὐ) πολίτης | |
pi1134 | πατρόθεν πορδακίδαι· ὅτι πατέρων εἰσὶν ὄνων ἡμίονοι | |
pi1135 | πατροκασιγνήτῳ· τῷ τοῦ πατρὸς ἀδελφῷ | |
pi1136 | πατρόπολις· ἡ πατρῴα οἰκία | |
pi1137 | πατρῴζουσαι· τὰ τοῦ πατρὸς φρονοῦσαι | |
pi1138 | πατρώϊον· τὸ τοῦ πατρός. καὶ ἀπὸ προγόνων | |
pi1139 | πατρώϊος· πατρικός | |
pi1140 | [πατρωλοίας· ὁ τὸν πατέρα τύπτων, ἢ κτε(ί)νων] | |
pi1141 | πάτρωνες· οἱ πρῶτοι τῶν ἀξιωθέντων τῆς Ῥωμαίων πολιτείας ὑπὸ Ῥωμύλου ἑκατὸν ὄντες, ὥσπερ δευτέρων πατέρων τάξιν ἐχόντων· καὶ | |
ἐκ τούτου οἱ κρινόμενοι(ς) βοηθοὶ παραγινόμενοι | 293 in vol. 3 | |
pi1142 | πατρῷος Ζεύς· ναὶ ναὶ καταιδέσθη(τι) πατρῷον Δία καὶ ἄλλοι πολλοί | |
pi1143 | πατώσας· διατριβούσας | |
pi1144 | παύεται· ἥσυχος γίνεται | |
pi1145 | παῦλα· ἄνεσις, ἀνάπαυσις | |
pi1146 | παυνί· μικρόν. οἱ δὲ μέγα. ἢ ἀγαθόν | |
pi1147 | παῦνις· ἀπόχρεως | |
pi1148 | παῦνον· μέγα | |
pi1149 | παῦρα· ὀλίγα, εὐ(α)ρίθμητα | |
pi1150 | παυράκις· ὀλιγάκις, ἢ οὐδὲν ὅλως | |
pi1151 | παυρακίς· τὴν πέμπτην Σαμοθρᾷκες καλοῦσιν | |
pi1152 | παῦροι· ὀλίγοι. ἐλάττους. ὀλιγώτεροι | |
pi1153 | παυσιβάκτρων· ἰσχυρῶν βακτηρίων χρωμένων | |
pi1154 | *παύσειεν· καταπαύσειεν | |
pi1155 | παυσικάπη· μηχάνημα τροχῷ ἐοικός, δι’ οὗ τὸν τράχηλον εἶρον, ὡς μὴ δύνασθαι προσενεγκεῖν τὴν χεῖρα .... | |
pi1156 | Παυστήρια· ὄρη τῆς Ἀχαίας, ἐν οἷς ὁ Ὠρίων ἀπέθανε. καὶ προβλή‐ ματα, ἢ φράγματα | |
pi1157 | παυσωλή· ἀνάπαυσις. τελευτή. κατάληξις | |
pi1158 | Παφλαγόνες· ἔθνος | |
pi1159 | παφλάζει· βράζει, ἀναζεῖ | |
pi1160 | παφλάζοντα· ἠχοῦντα. καχλάζοντα. ἀναβράζοντα, θερμαίνοντα | |
pi1161 | παφών· κτείνας | |
pi1162 | παχείᾳ δραχμῆ· τὸ δίδραχμον. Ἀχαῖος | |
pi1163 | παχείῃ χειρί· τῇ ἰσχυρᾷ | |
pi1164 | πάχετον· παχύτ(ε)ρον | |
pi1165 | πάχητες· πλούσιοι. παχεῖς | |
pi1166 | πάχνη· ἡ ψυχρότης· ἀπὸ τοῦ πήσσειν. ἢ λεπτὴ χιών. ἢ παχεῖα δρό‐ σος. ἢ τὸ πηγνύμενον ὕδωρ ὑπὸ ψύχους | |
pi1167 | παχνουμένης· ἀνιωμένης | |
pi1168 | παχνοῦται· θυμοῦται. πήσσεται· παρὰ τὴν πάχνην. φρίσσει. λυ‐ | |
πεῖται, ἀνιᾶται | 294 in vol. 3 | |
pi1169 | *παχήμερον· τὸ Μενδήσιον λεγόμενον | |
pi1170 | παχυμερῶς· ἁδρῶς, παχέως | |
pi1171 | παχύνοοι· παχὺν νοῦν ἔχοντες, ἀνόητοι | |
pi1172 | παχύποδα· τὸν ὑπὸ λιμοῦ καὶ φιλαργυρίας οἰδήσαντα | |
pi1173 | παχύτερον· ἁδρότερον. οὐκ ἀκριβῶς | |
pi1174 | π[ρ]αῶται· συγγενεῖς. οἰκεῖοι. Λάκωνες | |
pi1175 | πέαρ· Γλαυκίας λιπάρον | |
pi1176 | πέδα· μετά. ἢ γῆ | |
pi1177 | πεδάγρετον· μεταμέλητον. μεταληπτόν. ποικίλον. μεταδίωκτον | |
pi1178 | πέδαι· δεσμά. περισκελίδες. καὶ κρίκοι ἐσκυτωμένοι τῆς νεὼς τοῖς πη‐ δαλίοις καὶ τῷ ἱστῷ | |
pi1179 | πέδαλα· ποικίλα | |
pi1180 | πεδαλευόμενος· μεταμελόμενος. μεταδιωκόμενος | |
pi1181 | πεδανῷ ὕπνῳ (ἢ) ἠπεδανῷ· κούφῳ. Ἴων Ἀγαμέμνονι. τινὲς δὲ οὐ βεβαίῳ | |
pi1182 | πεδανός· ταπεινός, πεδεινός. ἢ ὁ τῷ μάντει διδόμενος μισθός | |
pi1183 | πεδάρσ[ε]ιον· μετέωρον. ὑψοῦ | |
pi1184 | πέδαχνα· τὰ ἐκπέταλα καὶ φιαλοειδῆ ποτήρια | |
pi1185 | πεδαχνοῦται· ἐξυπτίωται. καὶ τρυφᾷ | |
pi1186 | πεδαοριστής· ἵππος φρυ(α)γματίας. καὶ μετεωριστής | |
pi1187 | πέδειλα· ὑποδήματα | |
pi1188 | πέδελθε· ἱκέτευσον. μέτελθε | |
pi1189 | πεδέλθῃ· ἱκετεύῃ. μετέρχηται | 295 in vol. 3 |
pi1190 | πέδευρα· ὕστερα. Λάκωνες | |
pi1191 | πέδευρον· ὕστερον. πάλιν. ὀπίσω | |
pi1192 | πέδη· εἶδος ἱππασίας. καὶ περισκελίς. δεσμός | |
pi1193 | πέδησεν· ὑποχείριον ἐποίησεν | |
pi1194 | πεδῆται· πεπεδημένοι | |
pi1195 | πεδιάδα γῆν· τὴν Φωκίδα | |
pi1196 | πεδιᾶλαι· μεταπέμψασθαι. μεταβαλεῖν | |
pi1197 | πεδιακὰ πρόβατα· πρόβατα ἀπὸ πεδίου, καὶ οὐ λειμῶνος | |
pi1198 | πεδιάτιδες πύλαι· τὰς πλησίον τοῦ Θυμβραίου ἐν Ἰλίῳ φησί, ἅς τινες Ἐπιχηλὰς καλοῦσι | |
pi1199 | πέδιλα· ὑποδήματα. καὶ ἔστιν οἷον ποδόειλα | |
pi1200 | πεδόθεν· ἀρχῆθεν, ἐκ ῥίζης, ἀπὸ γενέσεως, ἐκ παίδων | |
pi1201 | πεδοίκους· μετοίκους | |
pi1202 | πεδοίκου χελιδόνος· συνοίκου. Αἰσχύλος Τροφοῖς | |
pi1203 | πέδον· γῆ, ἔδαφος | |
pi1204 | [πέδουρος· μετέωρος] | |
pi1205 | πέδο(ρ)τα· ἡμέρα, ἐν ᾗ οὐ γίνεται ἑορτή | |
pi1206 | Πεδώ· ἡ νῦν καλουμένη Κλεψύδρα, κρήνη ἐν ἄστει | |
pi1207 | πέζα· ἡ ἀρχὴ τοῦ ῥυμοῦ· διὰ τὸ πρὸς τῷ πέδῳ ...., ὅθεν καὶ πέζα ἱματίου λέγεται ἡ ὤα, ἢ πρὸς τῷ πέδῳ τὰ κατώτατα μέρη | |
pi1208 | πεζὰς μόσχους· οὕτως ἐκάλουν τὰς μισθαρνούσας ἑταίρας χωρὶς ὀργάνου | |
pi1209 | πεζεταίροις· τοῖς περὶ τὸν βασιλέα δορυφόροις | |
pi1210 | πεζὴ λέξις· κοινὴ λέξις | |
pi1211 | πεζήν· τὴν συνήθη, ἢ κοινήν | |
pi1212 | πεζός· κοινός. ταπεινός. Πεζοῖς δὲ τοῖς ἐκ ποδῶν πεζεύουσιν | |
pi1213 | πεζοφόροις ζώμασιν· Αἰσχύλος Τοξότισιν. ὥσπερ πέζαν ἐχόντων τῶν χιτώνων· τινὲς δὲ ποδήρεσι. Ζῶμα δὲ τὸ ἔνδυμα | |
pi1214 | πεζῶν· τῶν ὁδευόντων | |
pi1215 | πεζῷ γόῳ· τῷ ψιλῷ. καὶ πεζὰς ἑταίρας ἔλεγον τὰς μισθαρνούσας | |
χωρὶς ὀργάνου | 296 in vol. 3 | |
pi1216 | *πιθανότης· πιστότης | |
pi1217 | πειθαρχήσαντες· πεισθέντες | |
pi1218 | πείθεο· πείθου | |
pi1219 | πείθεσθε· πείσθητε | |
pi1220 | πειθήνιοι· ὑπήκοοι, πειθόμενοι | |
pi1221 | [πειθήσας· πεισθείς] | |
pi1222 | [πειθή· πεισμονή, πίστις] | |
pi1223 | πείθονται· πειθήνιοί εἰσιν | |
pi1224 | πειθώ· ἡ ὀγδοάς | |
pi1225 | πεικαμμαῖς· ὀξείαις, καὶ λεπταῖς | |
pi1226 | πείκειν· ξαίνειν | |
pi1227 | πεῖκος· ἔριον. ξάμμα | |
pi1228 | πεικόν· πικρόν, πευκεδανόν | |
pi1229 | [πειλός· πᾶν τὸ πεπιλωμένον] | |
pi1230 | πεινέων· πεινῶν | |
pi1231 | πειναρόν· ῥυπαρόν | |
pi1232 | πεινῆν· πεινᾶν | |
pi1233 | [πείρω· πέρας] | |
pi1235 | πειράζων· ἐνεδρεύων. λῃστεύων | |
pi1236 | *Πειραΐδαο· Πειραίου παιδός | |
pi1237 | *πειδαίρουσα· δέρουσα | |
pi1238 | πεῖραι· πειρατ(ε)ῖαι. δόλοι | |
pi1239 | πειρᾶν· πειράζειν ...... | |
pi1240 | πεῖραν ποιούμενος· πειράζων | |
pi1241 | πείραντες· ἐκκεντήσαντες | |
pi1242 | πείρατα· πέρατα. τέλος | |
pi1243 | πειραταί· κακοῦργοι, λῃσταί. θηρευταὶ ἐν ὕδασι | |
pi1244 | πειρᾶται· πεῖραν λαμβάνει, πειράζει. ἐπὶ δὲ λῃστῶν, πειρατεύεται | |
pi1245 | πειρατήριον· τόπος λῃστῶν | |
pi1246 | πειρεᾶσθε· πειράσθητε | |
pi1247 | πείρησαι· πείρασον | |
pi1248 | πειρήθη[ξαι]· πεῖραν λαμβάνει | |
pi1249 | πειρῆσθαι· ἔσθ’ ὅτε λῃστεῦσαι | 297 in vol. 3 |
pi1250 | πειρήσομαι· πειράσομαι | |
pi1251 | πειρήσοντα[ι]· διάπειραν ληψόμενον | |
pi1252 | πειρήτιζε· πείραζε | |
pi1253 | πειρητίζειν· πειρᾶσθαι. πεφυσῆσθαι. πεφοβῆσθαι | |
pi1254 | Πειριεῖς· νῆσος. καὶ Ἀστερία | |
pi1255 | Πείρηθοι· νύμφαι ἐν Κύπρῳ | |
pi1256 | πείρινθος· πλέγμα, τὸ ἐπὶ τῆς ἁμάξης· τὸ πλινθίον, τὸ ἐπιτιθέμε‐ νον τῇ ἁμάξῃ τετράγωνον | |
pi1257 | πειρῶ· σπεῦδε. πείραζε | |
pi1258 | πειρώμενος· πειράζων | |
pi1259 | πειρῶν τὴν παῖδα· πειράζων. διαφθείρων | |
pi1260 | πείσαντες· ποτίσαντες, ὑγρά[ί]ναντες | |
pi1261 | πείσ[σ]εα· λειμῶνες. ἕλη. [πέδη.] ποτάμιοι, π(ο)ιώδεις, ὑδατώδεις τόποι | |
pi1262 | πείσ[σ]εα[ς] ποιήεντα· τοὺς διύγρους τόπους καὶ βοτανώδεις | |
pi1263 | πείσεν· πείσει, ἔπεισεν | |
pi1264 | πείσεσθαι· παθεῖν | |
pi1265 | πείσεται· ὑπομενεῖ | |
pi1266 | πείσῃ· πείσματι. καὶ χώρᾳ· τῷ δὲ μάλ’ ἐν πείσῃ κραδίη μένε | |
pi1267 | πείσματα· σχοινία ἀπόγεια, πρυμνήσια. περιβόλαια | |
pi1268 | πεισόμενον· παθεῖν μέλλοντα | |
pi1269 | πείσονται· πάθωσι | |
pi1270 | πείχισον· δοκίμασον | |
pi1271 | πεκούλιον· (βαλάντιον) | |
pi1272 | πεκτεῖ· κτενίζει. τίλλει. κείρει. ξαίνει | |
pi1273 | πεκτοῦμαι· τρίχομαι. τίλλομαι | |
pi1274 | πεκτούμενον· τιλλόμενον. τίλλοντα. Πεκτεῖν γὰρ τὸ κείρειν | |
pi1275 | πελάγια· τὰ κρόταλα. ἡ δὲ ῥίνος πελαγία | 298 in vol. 3 |
pi1276 | πελαγίζειν· τοὺς ὀδόντας συγκρούειν. καὶ πλεῖν πέλαγος ἄβατον. καὶ ἀλαζονεύεσθαι, καὶ ψεύδεσθαι μεγάλα | |
pi1277 | πέλαγος· μέγεθος, πλῆθος, βυθός, πλάτος θαλάσσης | |
pi1278 | πελάζειν· ἐγγίζειν, πλησιάζειν | |
pi1279 | πελαζόμενοι· ἐγγιζόμενοι | |
pi1280 | πέλαιτον· τὸ ἐφικτόν. μέγιστον | |
pi1281 | πέλαινα· πόπανα, μειλίγματα | |
pi1282 | Πελάνα· ἡ Σαλαμίς. ἐν τοῖς Εὔκλου χρησμοῖς. ἢ τὰ ἀπὸ τῆς ἅλω (ἀ)πάργματα. καὶ θυσίαι, καὶ πέμματα | |
pi1283 | πέλανοι· πέμματα εἰς θυσίας ἐπιτήδεια | |
pi1284 | πέλανον· ἀφρόν, τὸν περὶ τὴν γῆν ἀφρόν. ἢ πέμμα τι πλακουν‐ τῶδες | |
pi1285 | πέλανος· πέ[μ]ψιν ἔχων ῥυπαράν. ἢ τὸ ἐκ τῆς (παι)πάλης πέμμα. οἱ δὲ ἐπὶ τοῦ κηρίου τιθέασι. καὶ τὸν περιπεπηγότα τῷ στόματι ἀφρόν | |
pi1286 | πέλανορ· τὸ τετράχαλκον. Λάκωνες | |
pi1287 | πελαργικοὶ νόμοι· τὸ ἀντι[σ]τρέφειν τοὺς γονεῖς. | |
pi1288 | Πελαργικόν· ἀντὶ τοῦ Πελασγικόν. Πελαργοὺς γάρ φασι τὴν Ἀττι‐ κὴν οἰκῆσαι· ἀπὸ τῶν Πελασγῶν μεταφέροντες ἐπὶ τὰ πτηνά | |
pi1289 | πελαργός· ἄγγος τι κεράμεον | |
pi1290 | πέλας· γείτων, ἐγγύς, πλησίον | |
pi1291 | πελάσαι· ἐγγίσαι, πλησιάσαι | |
pi1292 | πελάσαιμι· προσεγγίσω | |
pi1293 | Πελασγοί· οἱ Θεσσαλοί. καὶ Πελασγικὸν Ἄργος ἡ Θεσσαλία νῦν. καὶ ἔνιοι τῶν βαρβάρων. καὶ γένος ἀπὸ Πελασγοῦ τοῦ Ἀρκάδος γενό‐ μενον πολυπλάνητον | |
pi1294 | πέλασε· προσήγγισεν | |
pi1295 | πέλασσεν· ἐγγίσαι ἐποίησεν, ἐπλησίασεν | |
pi1296 | [πελαστικόν· τειχίον οὕτω ἐν Ἀθήναις καλούμενον Τυῤῥηνῶν κτι‐ σάντων] | |
pi1297 | πελάται· οἱ διὰ τὴν ἀναγκαίαν τροφὴν μισθῷ δουλεύοντες, τρεῖς | |
μίσθαρνοι· ἀπὸ τοῦ πέλας. ἢ θρέμματα | 299 in vol. 3 | |
pi1298 | πελάχνιν· τρύβλιον ἐκπέταλον | |
pi1299 | πελδασταί· οἱ τὰ ἀσπιδίσκια ἔχοντες | |
pi1300 | πελεθοβάψ· Θεόδ(ω)ρος ὁ τραγικὸς [ὁ] ὑποκριτὴς οὕτως ἐπεκαλεῖτο. τινὲς δὲ ποιητὴν αὐτόν φασι γεγονέναι | |
pi1301 | πελεθρίσματα· δρομήμα(τα) | |
pi1302 | πέλεθρον· μέτρον γῆς, ὅ φασι μυρίους πόδας ἔχειν· τινὲς δὲ στα‐ δίου[ς] ἕκ[α]τον | |
pi1303 | Πελεθρόνιον· πολυφάρμακον | |
pi1304 | Πελεθρόνιος· ὁ Χείρων, ἀπὸ τοῦ Πελεθρονίου, ἐν ᾧ ἐτράφη· οἱ δὲ πολυφάρμακος | |
pi1305 | πέλει· ὑπάρχει, ἐστί. δίδωσι. γίνεται | |
pi1306 | πέλειαι· περιστεραί. καὶ αἱ ἐν Δωδώνῃ θεσπίζουσαι μάντεις | |
pi1307 | πελειοθρέμμονα νῆσον· [Ἀριστοτέλης φησὶ διαφέρειν περιστερὰς καὶ πελειάς | |
pi1308 | πελείους· Κῶοι καὶ οἱ Ἠπειρῶται τοὺς γέροντας, καὶ τὰς πρεσβύ‐ τιδας ...... | |
pi1309 | πελεκάν· ὄρνεον τὸ κολάπτον καὶ τρυποῦν τὰ δένδρα | |
pi1310 | πελέκεα· πέλεκυν δίστομον | |
pi1311 | πέλεκκος· στελεός, ὅ ἐστι ξύλον εἰς τὴν ὀπὴν τῶν πελέκεων βαλλό‐ μενον | |
pi1312 | πέλεκρα· ἀξίνη | |
pi1313 | πέλεκυς· ἀξίνη δίστομος. ἢ σταθμίον ἑξαμνιαῖον ἀρχαῖον· οἱ δὲ [δω]δεκαμνιαῖον | |
pi1314 | πελεκύστερον· τὸ στελεόν | |
pi1315 | πελεμίζειν· σείειν, κραδαίνειν | |
pi1316 | πελεμίχθη· διεσείσθη | |
pi1317 | πέλεν· ἦν, ὑπῆρχεν | |
pi1318 | πελένα· ζεῦγος βοῶν | 300 in vol. 3 |
pi1319 | Πελεός· Ἀχαιὸς Φρίξῳ. καὶ μήποτε τὴν παρ’ Ὁμήρῳ Πτελεόν. δύ‐ ναται δὲ καὶ τὰ Πέλη τὰ ἐν Θεσσαλίᾳ λεγομένα δηλοῦν | |
pi1320 | Πελεστόθρην· νῆσον τὴν Σαλαμινίαν | |
pi1321 | πελεσσύδραι· συ[ν]στρέμματα ὑδάτων | |
pi1322 | πέλεται· ὑπάρχει, γίνεται | |
pi1323 | πελήαρ· περιστερὰς καὶ περσικῆς τὸ ἥμισυ. Λάκωνες | |
pi1324 | *πέληται· γένηται | |
pi1325 | πέλη[τ]ος· γέρων | |
pi1326 | *πελειάδες· περιστεραί | |
pi1327 | πελιαί· μέλαιναι. [περιστεραί. φάσσαι] | |
pi1328 | [πελιανόν· μολύβδῳ ἐοικὸς κατὰ τὴν χρόαν] | |
pi1329 | πελιγᾶνες· οἱ ἔνδοξοι· παρὰ δὲ Σύροις οἱ βουλευταί | |
pi1330 | πελίγξαι· ἐπιδραμεῖν | |
pi1331 | πελιδνόν· μέλαν ὡς μόλυβδος. ἢ ὕφαιμον | |
pi1332 | πελίκαν· εἶδος ποτηρίου ξυλίνου. διὰ τὸ πεπελεκῆσθαι. ἄλλοι ξυλίνη λεκάνη | |
pi1334 | πελιοί· μέλανες, ὡς ὠχροί, ἢ χλωροί | |
pi1333 | Πελινναῖος· ὁ Ζεὺς ἐν Χίῳ | |
pi1335 | πελιτνόν· πελ[ε]ιόν | |
pi1336 | πέλλα· λίθος | |
pi1337 | πέλλαι· ἀγγεῖά τινα, εἰς ἃ ἀμέλγεται τὸ γάλα, οἷον πύελ[λ]οί τινες οὖσαι, ἐν αἷς τὸ πύος, τουτέστι τὸ γάλα, εἰλεῖται | |
pi1338 | Πελλαῖον· [φαιόν. καὶ] Μακεδονικόν | |
pi1339 | πελλάνιος· Ποσειδῶν ἐν Κυρήνῃ | |
pi1340 | πελλαντῆρα· ἀμολγέα | |
pi1341 | πελλᾶς· πέλ[λ]η[τ]ος. πρεσβύτης | 301 in vol. 3 |
pi1342 | πέλλας καὶ πέλλαι· ποιμενικὰ ἀγγεῖα | |
pi1343 | [πελλασταί· ὑποδήματα, ἃ περιετίθεσαν οἱ δρομεῖς περὶ τὰ σφυρά, ἵνα μὴ ἔξω στρέφηται] | |
pi1344 | *πελλαιχρὸν ἢ πελλαιχνόν· πυῤῥόν | |
pi1345 | πελλήν· κούφην, καὶ φαιὰν τῷ χρώματι | |
pi1346 | Πελλήνη· πόλις ἐν Ἄργει | |
pi1347 | Πελλ(ην)ικαὶ χλαῖναι· ἐπεὶ διαφέρειν ἐδόκουν αἱ ἐν Πελλήνῃ γινό‐ μεναι, ὡς καὶ ἆθλα τοῖς νικῶσι δίδοσθαι | |
pi1348 | πέλληον· στέψον | |
pi1349 | πελλη(τή)ρ· πολυφάγος. ἀμολγός | |
pi1350 | πελλητῆρες· ὁμοίως | |
pi1351 | πελλία· σπέλεθοι | |
pi1352 | πέλλιξ· κράνος | |
pi1353 | πελλίς [ἢ πελλάς]· λεκάνη | |
pi1354 | πελλόν· φαιὸν χρῶμα, ἐμφερὲς τῷ πελιδνῷ | |
pi1355 | πελλοπλαύραστον· ὀξύθυμον. ἢ ἔκλιμον | |
pi1356 | [πελλύρον· μετέωρον] | |
pi1357 | πέλλυτρα· οἱ δεσμοί, οἱ περὶ τὰ[ς] σφυρὰ καὶ τοὺς ἀστραγάλους τῶν δρομέων περιελισσόμενοι, εἰς τὸ μὴ ἐκ(σ)τραφῆναι | |
pi1358 | [πελλύτα καὶ πελλύτεμα. δεσμός] | |
pi1359 | πέλμα· τὸ κάτω τοῦ ποδός | |
pi1360 | Πελοπίδαι· Ἀγαμέμνων γέν | |
pi1361 | Πελοπόννησος· πόλις τοῦ Ἄργους | |
pi1362 | πέλος· μέγα. τεράστιον | |
pi1363 | πέλτη· εἶδος ὅπλου. δόρυ. ἢ μικρὰ ὅπλα | |
pi1364 | πέλτη· ἀσπὶς ἴτυν οὐκ ἔχουσα. ἢ ὅπλου σκέπασμα. ἀκόντιον | |
pi1365 | πέλτης· Θρᾴκιον ὅπλον. καὶ εἶδος ταρίχου | |
pi1366 | πέλω· εἰμί, δίδωμι, γίνομαι | |
pi1367 | πέλωρ· μέγα. ὑπερφυές | |
pi1368 | πέλωρα· θηρία. δείματα. τέρατα. σημεῖα μεγάλα | |
pi1369 | πελωρεύει· φανερῶς ποιεῖ | |
pi1370 | πελώρης· τινὲς εἱμαρμένης | 302 in vol. 3 |
pi1371 | πελώρια· μεγάλα, τεράστια | |
pi1372 | πελώριος· μέγας δεινός | |
pi1373 | πελώρου· θηρίου | |
pi1374 | πέμμα· εἶδος πλακοῦντος. καὶ πᾶν πεπτόμενον | |
pi1375 | πέμματα· ποικίλα ἐδέσματα πλακουντικά | |
pi1376 | πεμπά[υ]δος· πεντάδος | |
pi1377 | πεμπαζόμενοι· ἐπιστρεφόμενοι. ἐκπληττόμενοι. μεριμνῶντες | |
pi1378 | πεμπάς· τριακάς | |
pi1379 | πεμπάσασα· ἐξαριθμήσασα | |
pi1380 | πε(μ)πάσσεται· κατὰ πέντε ἀριθμήσει· τὸ γὰρ πέντε Αἰολεῖς πέμπε λέγουσι. καταχρηστικῶς δὲ καὶ ψιλῶς ἀριθμήσει | |
pi1380a | πέμπε· Αἰολεῖς πέντε | |
pi1381 | πέμπελον· στωμύλον, λάλον. οἱ δὲ λίαν γηραλέον | |
pi1382 | πέμποι· ἀναπέμποι | |
pi1383 | πέμπουσιν· ἔπεμψαν, ἀνέπεμψαν, κατέπεμψαν | |
pi1384 | πεμπωβόλους· πέντε ὀβελίσκους, ἐκ μιᾶς λαβῆς συνεχομένους τριαι‐ νοειδῶς | |
pi1385 | πέμφελα· δύσκολα. τραχέα. βαθέα | |
pi1386 | πεμφίδες· πομφόλυγες. καὶ πτηνῶν ψυχαί | |
pi1387 | πεμφιδώδεις πυρετοί· φλυκταινώδεις. πνευματίαι | |
pi1388 | πέμφιξ· πνοή. ψυχή. καὶ αἱ τοῦ ἡλίου ἀκτῖνες | |
pi1389 | πέμψις· ἐνεχυρασμός | |
pi1390 | πενεῖν· πενητεύειν | |
pi1391 | *πενία· ἀχρημοσύνη, ἀπορία | |
pi1392 | *πένεται· πονεῖ, ἐνεργεῖ. ἀχρηματεῖ. κάμνει | |
pi1393 | πενέσται· οἱ μὴ γόνῳ δοῦλοι, οἵτινες εἰργάζοντο τὴν γῆν. τινὲς δὲ οἱ εἵλωτες. τινὲς δὲ λάτρεις. ἢ ἐργάται πένητες ἢ ὑπήκοοι | |
pi1394 | *πενειαδεῖν· κατεπιστατεῖν | |
pi1395 | πένης· ὁ αὐτοδιάκονος | |
pi1396 | πένησσα· πτωχή | |
pi1397 | πενθέριον· τὴν προῖκα. Θάσ[σ]ιοι | |
pi1398 | πενθερός· τῷ νυμφίῳ ὁ τῆς κόρης πατήρ. καὶ πενθερὰ ἡ μήτηρ. τίθεται δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ γαμβροῦ | |
pi1399 | πένθος· συμφορά. θρῆνος, λύπη | |
pi1400 | [πέννα· πτερά | 303 in vol. 3 |
pi1401 | πενόν· μεμελανωμένον | |
pi1402 | πένοντο· ἐνήργουν | |
pi1403 | πενταέτηρον· πέντε ἐτῶν] | |
pi1404 | πεντάσχοινον· στάδιον | |
pi1405 | πεντάχα· ἡ χείρ. ἢ πέντε μέρη | |
pi1406 | πένταχος· τὴν τάλαρον. Βοιωτοί | |
pi1407 | πεντεκτενῆ· ἐνδύματα, οἷον πριόνων ὀδοῦσιν ἐμφερῆ, πεποικιλμένα | |
pi1408 | πέντε κριταί· τοσοῦτοι τοῖς κωμικοῖς ἔκρινον, οὐ μόνον Ἀθήνησιν, ἀλλὰ καὶ ἐν Σικελίᾳ | |
pi1409 | Πεντέλεια· ὄρος Ἀρκαδίας, ἐξ οὗ Λάδων ὁ ποταμὸς καταφέρεται | |
pi1410 | [πεντεστατήριον· πενταετῆ] | |
pi1411 | πεντεσύριγγον ξύλον· πέντε ὀπὰς ἔχον κατὰ τὸ δεσμωτήριον· τέσσαρας μέν, εἰς ἃς οἱ πόδες καὶ αἱ χεῖρες διείροντο· μίαν δέ, δι’ ἧς ὁ τράχηλος | |
pi1412 | πεντετηρίς· πενταετηρίς | |
pi1413 | πεντηκοντόγυον· πεντήκοντα γύας ἔχον· οἷον πεντηκοντοπέλε‐ θρον | |
pi1414 | πεντηκοντομέσοδμον· πολύστεγον. αἱ γὰρ μέσοδμαι στέγαι | |
pi1415 | πεντηκοντόστολον· ὅπου οἱ δραπέται ἀνάγονται | |
pi1416 | πέντοζος· χείρ | |
pi1417 | πεντόροβον· ἡ γλυκυσίδη | |
pi1418 | πέξαι· κεῖραι, κτενίσαι | |
pi1419 | πεξαμένη· κτενισαμένη τὰς τρίχας, καὶ ξάνασα | |
pi1420 | πέξις· ψίλωσις, κουρά, ξύρησις | |
pi1421 | πεπάγουσα· ἁπαλή | |
pi1422 | πεπαιδεῦσθαι· πεπαιδοποιῆσθαι | |
pi1423 | πέπαικεν· ἐπάταξεν | |
pi1424 | πεπαίνεται· μελανοῦται. ὀπτᾶται. μαλάσσεται. πέπειρον γίνεται. πραΰνεται | |
pi1425 | πεπαλαγμένον· μεμολυσμένον αἵματι καὶ λύθρῳ. ἢ λελευκα‐ μένον | |
pi1426 | πεπαληκέναι· ἐκπεσεῖν | |
pi1427 | πεπαλημέναι· βεβλα(μ)μέναι | 304 in vol. 3 |
pi1428 | πεπαλ(.)μένος· βεβλαμ(μ)ένος, ἔξαρθρος γεγονώς | |
pi1429 | [πεπαλόεντος· τραχέος | |
pi1430 | πεπαλόεσσα· τραχεῖα] | |
pi1431 | πεπαμένος· κεκτημένος | |
pi1432 | πέπανα· πλακούντια | |
pi1433 | πεπᾶναι· πραῧναι | |
pi1434 | πεπανός· ὁ πολὺν χρόνον ἔχων παρὰ τὸ ὀπτηθῆναι | |
pi1435 | πεπαρεύσιμον· εὔφραστον, σαφές | |
pi1436 | πεπαρεῖν· ἐνδεῖξαι, σημῆναι | |
pi1437 | πεπάρθαι· παρακεῖσθαι | |
pi1438 | πέπαρμαι· δι’ ἥλου κατέχομαι. πεπερόνημαι. καθήλωμαι | |
pi1439 | πεπαρμένον· ἀνειρμένον. πεπερονημένον. καθηλωμένον. κατεσχημέ‐ νον. ἐμπεπηγός. διαπεπερονημένον | |
pi1440 | πεπαρῳνηκότων· ἀτακτησάντων. ὑβρισάντων. Παροινία γὰρ ἡ ὕβρις | |
pi1441 | πεπᾶσθαι· κεκτῆσθαι | |
pi1442 | *πεπάσωται· πιότητος γέμει | |
pi1443 | πέπα[υ]στο[ι]· ἐγέγευστο. ἐπεπλήρωτο | |
pi1444 | πέπαυται· πεπράϋνται | |
pi1445 | πεπαχυμμέναις· πεπυκνωμέναις | |
pi1446 | πεπεδημένος· δεδεμένος | |
pi1447 | πεπ[ε]ίθοιμεν· πείσοιμεν | |
pi1448 | πεπ[ε]ιθοῦσα· πείθουσα | |
pi1449 | πέπειρα· γραῖα | |
pi1450 | πεπειρῆσθαι· γεγυμνάσθαι. (δια)πεπαρθενεῦσθαι | |
pi1451 | πέπειρον· πεπανθέν, ὥριμον, ὠπτημένον, ἀκμαῖον | |
pi1452 | πεπείρους· ἑψημένους. ἐπὶ ὀπώρας [λαβεῖν] ἤτοι σταφυλῆς | |
pi1453 | πέπεισμαι· ἤλπισα. θαῤῥῶ | |
pi1454 | πεπεμμένην· ζυμωθεῖσαν, ἐν κλιβάνῳ ἄρτον γενομένην | |
pi1455 | [πεπένεται· μαλάσσεται. καὶ τὰ ὅμοια] | |
pi1456 | πεπεραγκέναι· ἠνεγκέναι | |
pi1457 | πεπερασμένος· πεπληρωμένος | |
pi1458 | πεπερημένος· ὁ πεπεραιωμένος | |
pi1459 | πέπευται· πέπεικται | |
pi1460 | πεπιεσμένος· τεθλιμμένος | 305 in vol. 3 |
pi1461 | πεπ(.)λαγμένον· μεμολυσμένον | |
pi1462 | πεπλαδηκώς· σεσηπώς. ὑγρανθείς | |
pi1463 | πεπλασμένον· μὴ ἀληθές, ψεῦδος | |
pi1464 | [πέπλαται· ἥπλωται] | |
pi1465 | πέπληγε· πέπληκται | |
pi1466 | πεπλεγμένον· (κε)κοσμημένον. ἐκτενισμένον | |
pi1467 | πέπληγον· ἔτυπτον. ἐκρότουν | |
pi1468 | πεπληγυῖα· πλήξασα | |
pi1469 | πεπληγώς· πλήσσων | |
pi1470 | πέπλη[κ]ται· κύει | |
pi1471 | πέπλον ἢ πέπλος· ἱμάτιον ἢ ἔνδυμα γυναικεῖον | |
pi1472 | [πεπνοιῶν· ἐνεργῶν, θεραπεύων] | |
pi1473 | πεπνυμένοι· σώφρονες, συνετοί | |
pi1474 | πεπνυμένον στόμα· σεσωφρονισμένον. σιγηλόν | |
pi1475 | πεπνυμένος· φρόνιμος, συνετός | |
pi1476 | πέπνυσαι· συνετὸς εἶ | |
pi1477 | πέπνυται· συνετός ἐστι | |
pi1478 | πεποδήγημαι· δεδίδαγμαι. ὡδήγημαι | |
pi1479 | [πεποιημένον· ποιότητα ἔχον] | |
pi1480 | πεποίηται· πέπρακται | |
pi1481 | πέποιθας· θαῤῥεῖς | |
pi1482 | πεποίθασιν· ἠλπίκασι. πιστεύουσι. θαῤῥοῦσιν | |
pi1483 | πεποιθήσεις· θαῤῥήσεις. πιστεύσεις. ἐλπίσεις | |
pi1484 | πεποίθῃς· θαῤῥήσῃς | |
pi1485 | πεποιθίαν(?)· ἐλπίδα. προσδοκίαν | |
pi1486 | πεποιθότατε· προσφιλέστατε. φίλε | |
pi1487 | πεποιθώς· ἐλπίσας. πιστεύσας | |
pi1488 | πεποίωται· ὅπου τις ῥέπει | |
pi1489 | πεποιωμένον· ποιότητα ἔχον, ἢ περιδραξάμενον | |
pi1490 | πεπόλιστο· ἔκτιστο | |
pi1491 | πέπομφα· ἔπεμψα | |
pi1492 | πέπον· προσφιλέστατε, προσηνέστατε. ἔκλυτε, μαλακέ | |
pi1493 | πέπονθα· ἔπαθον | |
pi1494 | πεπορασμένος· φανερός | |
pi1495 | πεπορεῖν· δοῦναι | |
pi1496 | πεπορθῆσθαι· ἀπολωλέναι. συν(τε)τελέσθαι | |
pi1497 | πεπορπημένη· τῇ περόνῃ συνεχομένη | 306 in vol. 3 |
pi1498 | [πεπορωμένοι· τετυφλωμένοι] | |
pi1499 | πέποσθε· πεπόνθατε | |
pi1500 | πέποσμαι· ἀκήκοα. [ἥπταμαι | |
pi1501 | πεποτήαται· ἵπτανται | |
pi1502 | πεπραδῖλαι· εἶδος ἰχθύων | |
pi1503 | πεπρημένος· πεφυσημένος | |
pi1504 | *πεπράχαμεν· ἐπράξαμεν | |
pi1505 | *πεπράτορα· θαυμασία | |
pi1506 | πεπρίλος· ἰχθῦς ποιός | |
pi1507 | [πεπρυμένοι· συνετοί] | |
pi1508 | *πεπρωμένη· εἱμαρμένη | |
pi1509 | *πεπρωμένον· μεμοιραμένον | |
pi1510 | *πέπρωται· τετύπωται. ὥρισται. [τὸ εἱμαρμένον ζήτει] | |
pi1511 | πεπρυτανευκώς· ἐπιμεμηνιευκώς. καὶ προανηλωκώς | |
pi1512 | πέπτασθαι· ἀνεῷχθαι. περιέχειν | |
pi1513 | πέπταται· ἥπλωται | |
pi1514 | πέπτει· πραΰνεται τὴν τροφήν | |
pi1515 | πεπτέον· φυλακτέον. εὐρυτέον | |
pi1516 | πεπτήνας· περιβλεψάμενος | |
pi1517 | πεπτηώς· δι’ ἀσθένειαν καὶ δειλίαν πεπτωκώς | |
pi1518 | [πεπ.γμένοι· μαθόντες, ἢ εἰδότες] | |
pi1519 | πεπύθωνται· ἀκούσωσιν. Ἀττικῶς | |
pi1520 | πεπυκασμένα· ἐσκεπασμένα, περικεκαλυμμένα | |
pi1521 | πεπυρακτωμένα· πεπυρωμένα | |
pi1522 | πέπυσμαι· ἀκήκοα. ἔμαθον, (ε)ἶδον | |
pi1523 | πεπύσμεθα· ἠκούσαμεν. καὶ τὰ ὅμοια | |
pi1524 | πεπυσμένος· ἰδών. καὶ τὰ ὅμοια | |
pi1525 | πέπυστο· ἠκηκόει | |
pi1526 | πεπωγμένον· κεκλασμένον | 307 in vol. 3 |
pi1527 | πέπωκα· ἔπια | |
pi1528 | πέπων· ἔκλυτος. ἀσθενής | |
pi1529 | πεπωρωμένοι· ἐσκληρωμένοι. τετυφλωμένοι | |
pi1530 | πέρα· πλέον. ἐπέκεινα. ὑπεράνω | |
pi1531 | *περάαν· διαπερᾶν | |
pi1532 | *Περαιβοί· ἔθνος Θεσσαλικόν | |
pi1533 | περάγην· διέῤῥωγα. Ῥίνθων | |
pi1534 | περαίνει· ἐπὶ πέρας ἄγει. πληροῖ. ἀνύει | |
pi1535 | περαίνειν· ἐξανύειν. ἀποπληροῦν | |
pi1536 | πέραινον· οἱ Πυθαγορικοὶ τοὺς περι(τ)τοὺς ἀριθμούς | |
pi1537 | περαίτατον· ποῤῥώτατον | |
pi1538 | περαιτέρω· πλείω ἔμπροσθεν. μετὰ τὸ τέλος ἄλλο | |
pi1539 | περαιωθῆναι· τελειωθῆναι | |
pi1540 | πέρα λόγου· ὑπὲρ λόγον | |
pi1541 | πέρας· τὸ τέλος. καὶ ἡ λύσις. καὶ τὸ τῆς γῆς πέρας | |
pi1542 | περᾶσαι· διαβῆναι. ἀποδόσθαι ἐπὶ πέρατα τῆς γῆς, ἢ εἰς τὸ πέρας διελθεῖν | |
pi1543 | *πέρατα· τὰ τέλη | |
pi1544 | πέρασας· εἰς τὸ πέρας τῆς θαλάσσης διεπέρασας, ἐπώλησας | |
pi1545 | περατεύει· ὁρ[γ]ίζει. στέλλει. λέγει | |
pi1546 | περατουμένην· ἐκπληρουμένην | |
pi1547 | *περγάμιον· δήμιον | |
pi1548 | *Πέργαμα[ς]· ἡ ἀκρόπολις τῆς Ἰλίου | |
pi1549 | Περγαία θεός· ἡ Ἄρτεμις | |
pi1550 | περγοῦλον· ὀρνιθάριον Ἀργειλέγω | |
pi1551 | πέργουν· πρέσβεις. οἱ αὐτοί | 308 in vol. 3 |
pi1552 | Πέρδικος καπηλεῖον· χωλὸς κάπηλος ὁ Πέρδιξ ἦν. ἔνθεν ἔνιοι τὴν παροιμίαν φασὶ διαδοθῆναι | |
pi1553 | *περιδώμεθα· συνθήκην παράσχωμεν | |
pi1555 | [περεούμενοι· τελειούμενοι | |
pi1556 | περεοῦσθαι· διαπερᾶν πλοίῳ ἐπιβάντα] | |
pi1557 | περέτισαν· ἐτίμησαν | |
pi1558 | περ(ῆ)σαι· διαπερᾶσαι | |
pi1559 | *περάτρια· ἡ παραγγέλλουσα τὴν ὥραν ταῖς κεκτημέναις | |
pi1560 | πέρθαι· πορθηθῆναι | |
pi1561 | πέρθετο· ἐπορθεῖτο | |
pi1562 | πέρι· περισσόν. περίεστι | |
pi1563 | περιαγ[κάμψ]αῖς· καμπαῖς | |
pi1564 | περιαγγέλλειν· τὸ [μὴ] συνάγειν ὄχλον ἐπὶ τὰς ἐκφορὰς τῶν τετελευ‐ τηκότων | |
pi1565 | περιάγει· περιφέρει. ἢ κάμπτει | |
pi1566 | περιάγνυται· περικλᾶται. συντρίβεται. περιέρχεται. περιηχεῖ | |
pi1567 | περιάγνυτο· περιεκλᾶτο. καὶ τὰ ὅμοια | |
pi1568 | περιαγόραιος· περίλογος. περιαγορευτής | |
pi1569 | περιαδεῖς· περίῤῥυτοι. περίπνοοι | |
pi1570 | περιαθρεῖν· περισκοπεῖν | |
pi1571 | περιαίνυτο· περιελάμβανεν. περιεῖχεν | |
pi1572 | περίαλλος· τὸ ἰσχίον [ὅταν εἰλεῖν | |
pi1573 | περιαμησάμενος· θερίσας | |
pi1574 | περιαμμάτων· περιάπτων | |
pi1575 | περιάοιδος· ἡ ἐγκύκλιος ᾠδή | |
pi1576 | περίαπτα· περιάμματα | |
pi1577 | περιαυθαδίζεται· ἐν ὑπερηφανίᾳ ἀναστρέφεται, ἢ μεγαλοφρονεῖ | |
pi1578 | περιαυτίζεσθαι· τὸ ἐν αὐτῷ ἐνδιατρίβειν, ἢ ἀποδιδόναι ἑαυτῷ | |
pi1579 | περιαυτίζεται· μεγαλοφρονεῖ | |
pi1580 | περὶ αὐτόν· πρὸς αὐτόν | 309 in vol. 3 |
pi1581 | περιβάλλειν· περιλαμβάνειν. πείθειν. στρέφειν. εἰδέναι | |
pi1582 | περιβάλλουσαν· ὁμοίως | |
pi1583 | περιβάλλεσθαι· ὑπερβάλλεσθαι | |
pi1584 | περίβαρα· ὑποδήματα | |
pi1585 | περιβαρίδες· ὑποδημάτων εἶδος γυναικεῖον | |
pi1586 | Περιβασώ· ἡ Ἀφροδίτη | |
pi1587 | περιβεβυσμένος· περιπεφραγμένος | |
pi1588 | περιβῆναι· πεπτωκότος ὑπερασπίσαι, ὑπερμαχῆσαι | |
pi1589 | περίβησαν· ὑπερήσπισαν. καὶ τὰ ὅμοια | |
pi1590 | περιβλέπεται· περισκοπεῖ | |
pi1591 | περίβλεπτος· ἔξοχος. [περιβόητος | |
pi1592 | περιβόητος· ἐπὶ κακοῦ ἢ ἀγαθοῦ φήμην ἔχων | |
pi1593 | περιβολή· περίβοιος. περιδέρματος. ὑπέρτιμος | |
pi1594 | περίβολοι· τείχη πόλεων, ἢ περίδρομοι | |
pi1595 | περιβομβεῖσθαι· περιηχεῖσθαι | |
pi1596 | πέρι γάρ· περισσῶς γὰρ | |
pi1597 | περιγηθής· περιχαρής | |
pi1598 | *περίγειος· πρὸς τὴν γῆν | |
pi1599 | περιγίνεται· περιοικεῖ. περιττεύει | |
pi1600 | περιγλαγέας· γεγαλακτωμένας | |
pi1601 | περιγλαγές· περίπλεω(ν) γάλακτος | |
pi1602 | περιγράφει· περιγίνεται. [περιαίρεσιν τοῦ πράγματος] ἢ χωρεῖ. ἢ συλλαμβάνεται | |
pi1603 | περιγραφήν· περιαίρεσιν τοῦ πράγματος. ἢ ἐν ἀγρῷ ἐστι | |
pi1604 | περίγραφον· οἱ δανείζοντες τοῖς μὴ ἀποδιδοῦσι τὸ ἀργύριον περι‐ έγραφον, καὶ οὐχ ὑπερέβαινον ἕως λύτουν | |
pi1605 | περιγυρίδας· περιφερείας | |
pi1606 | περὶ δ’ ἄλλων· ὑπὲρ τοὺς ἄλλους | |
pi1607 | περιδαρδάπτεσθαι· κατεσθίεσθαι | |
pi1608 | περιδαρδάπτειν· κατεσθίειν | 310 in vol. 3 |
pi1609 | περὶ δ’ ἐδρύφθη· περιεξέσθη | |
pi1610 | περιδεής· περίφοβος | |
pi1611 | περιδείδιθι· φοβοῦ | |
pi1612 | περιδεινεῖσθαι· περικινεῖσθαι. περιπορεύεσθαι. περιστρέφεσθαι. περιέρχεσθαι | |
pi1613 | περιδεινηθήτην· περιεστρέφοντο. ὅμοιον | |
pi1614 | περιδεινήσεως· περιόδου. καὶ τὰ ὅμοια | |
pi1615 | περιδεινηταί· περικινηταί. καὶ τὰ ὅμοια | |
pi1616 | περίδεινον· πειρατήν | |
pi1617 | περιδεινός· περιπαθής | |
pi1618 | περιδεινοῦσι· περιστρέφουσιν | |
pi1619 | περιδεινοῦντα· περιοδεύοντα | |
pi1620 | περίδειρον· τὸ κατώτατον τῆς περιγραφῆς τοῦ τραχήλου | |
pi1621 | (περιδείσασα)· περισσῶς δείσασα, περισσῶς εὐλαβηθεῖσα | |
pi1622 | περιδεῖσθαι· συντείνεσθαι | |
pi1623 | περὶ (δὲ) κλισιὼν θέε πάντη· περιετετείχιστο δὲ κλίσιον, κύκλῳ περι(ε)βέβλητο καὶ παρέκειτο κλίσιον, διὰ τὸ ἐν κύκλῳ κρηπίδωμα βαθροειδὲς ἔχειν | |
pi1624 | περιδέξιον· φρόνιμον. ὀρθόν, μηδὲν ἀριστερὸν ἔχον. καὶ οἱ μὲν πε‐ ρισσῶς δεξιὸν περὶ τὴν τοῦ δόρατος βολήν. οἱ δὲ ἀμφοτέραις ταῖς χερσὶν ὡς τῇ δεξιᾷ βάλλων | |
pi1625 | περὶ (δὲ) πνοή· ἡ πνοὴ δὲ τοῦ βοῤῥᾶ | |
pi1626 | περιδέραια· περιτραχήλια. ἢ ἐνώτια | |
pi1627 | περὶ δ’ ἐστέ· ὑπερέχετε δέ. ἢ ὑπάρχετε. ἢ κρατεῖτε | |
pi1628 | περιδευκές· περισσῶς πεποικιλμένον | |
pi1629 | περιδεῶν· ἐμφόβων | |
pi1630 | περίδηλον· περιφανές. καλόν | |
pi1631 | [περιδῆσαι· περιδύνασθαι] | |
pi1632 | περίδοσιν· συνθήκην | |
pi1633 | περιδοῦ· σύνθου. τοῦτο δὲ παραβάλλεσθαι λέγουσιν, ἢ συνθήκης θέσιν | |
pi1634 | περὶ δουρί· περὶ τῷ δόρατι | 311 in vol. 3 |
pi1635 | περίδρομοι· τοῦ δ[ε]ικτύου τὸ δ(ι)ειρόμενον σχοινίον· διὰ τὸ καὶ κάτω βρόχοις ...... καὶ [πάντῃ, περιεχόμενος τόπο[ι]ς.] περιφερεῖς, στρογγύλοι | |
pi1636 | περιδρόμους τείχους· περὶ τοὺς βεβλημένους τοίχους κύκλῳ | |
pi1637 | περιδρύφῃ· περιξέῃ | |
pi1638 | περιδύεται· περιβάλλεται. κρύπτεται. εἰσδύεται | |
pi1639 | περιδῦσαι· περιδύνασαι | |
pi1640 | περίδυσε· ἀπέδυσε | |
pi1641 | περιδύω· ὅμοιον | |
pi1642 | περιδώμεθα· συνθώμεθα | |
pi1643 | *περιβάλλων· ἐκύκλωσαν | |
pi1644 | περιδώσομαι· συνθηκοποιήσομαι | |
pi1645 | περι(έ)γραψε· περιεγένετο | |
pi1646 | περιεδίνε(ι)· περιεκύκλευεν | |
pi1647 | περιεδρύ(φ)θη· περιεξέσθη | |
pi1648 | περιεζόμενον· περιεχόμενον | |
pi1649 | περιέθει· περιέτρεχεν | |
pi1650 | περιειλημμένως· περιεκτικῶς | |
pi1651 | περιείληπτο· περιεγέγραπτο. ἢ ἐκεκράτητο. ἐκ τοῦ περιλαμβάνεσθαι | |
pi1652 | περιεῖναι· περιττεύειν | |
pi1653 | περιεῖπεν· ἐτημέλει | |
pi1654 | περιείργασμαι· περιττὸν ἐποίησα[ν] | |
pi1655 | περιεκωκύετο· περιηχεῖτο | |
pi1656 | περιεκτικόν· τὸ περιέχον. ἤτοι γενικόν. ἢ περιληπτικόν· ἐκ τοῦ πε‐ ριβάλλειν. [ἢ ὑπερέχον] | |
pi1657 | περιεκτικώταται· ὁμοίως | |
pi1658 | περιεκτικώτερον· γενικώτερον | |
pi1659 | περίελε· κόψον. ἔπαρον. ἀφελοῦ | 312 in vol. 3 |
pi1660 | περιελόμενος· ἐπάρας | |
pi1661 | περιελιχμήσατο· τῇ γλώττῃ (ἢ) σπογγιᾷ ἐκάθηρεν | |
pi1662 | περὶ ἐμέ· πρός με | |
pi1663 | περιέπει· περιέρχεται. περιεργάζεται. φυλάττει. θεραπεύει | |
pi1664 | περιέπειραν· ἔπηξαν | |
pi1665 | περιεπτισμένη· περιεξεσμένη. περικεκαθαρμένη | |
pi1666 | περιέπων· ἐνεργῶν | |
pi1667 | περιεργάσ[σ]ει· πράξει(ς) περισσά | |
pi1668 | περίεργον· περιττόν. ἢ στρεβλόν | |
pi1669 | [περιερεία· καθαρσία] | |
pi1670 | περιερέττων· κωπηλατῶν | |
pi1671 | περίσ[σ]ομαι· περιγενήσομαι, κρατήσω, νικήσω, κατισχύσω. ἢ μέλ‐ λοντες περιγενέσθαι | |
pi1672 | περιεσπάσθη· ἐσείσθη. περιδέδεται | |
pi1673 | *περιεσκεμμένος· (ἠκριβωμένος) | |
pi1674 | [περιε(..)σσων· κωπηλατῶν] | |
pi1675 | περιέσται· περιγενή(σε)ται. νικήσει | |
pi1676 | περιεστήξει· περισταθήσεται. [περιφράξει, ἢ περικυκλώσει | |
pi1677 | περιεστοιχισμένοι· οἱ περιέχοντες. καὶ περιεχόμενοι | |
pi1678 | περιετέμοντο· περιήλασαν | |
pi1679 | περιετίθουν· ἐκρέμων | |
pi1680 | περιέτυχον· συνέτυχον | |
pi1681 | [περιευτίζεσθαι· ἀποδοῦναι αὐτῷ] | |
pi1682 | περιέφραξαν· ἐσκέπασαν. ἐφύλαξαν | |
pi1683 | περιέχομαί σου· ἀντιποιοῦμαί σου | |
pi1684 | *περίζωμα· περιβόλαιον | |
pi1685 | περιέχοντες· περιλαβόντες. καὶ τὰ ὅμοια | |
pi1686 | περίζυξ· ὁμόζυγος, σύζυγος | |
pi1687 | περιηγές· κυκλοτερές, περιφερές | |
pi1688 | *περιήγει· ἐζωγράφει | |
pi1689 | περιήγητος· ὁ περιπόρφυρος χιτών | |
pi1690 | περιηγμένα· περιφερόμενα | |
pi1691 | περιῄεσαν· περιήρχοντο | |
pi1692 | περιήθελεν· ἠγάπα | |
pi1693 | [περιήθλουν· ἀγα] | 313 in vol. 3 |
pi1694 | περιηθέλησεν· ἠγάπησεν | |
pi1695 | περιήκασε· περιώρυξεν. περιέγραψεν | |
pi1696 | περιήκοντα· [περιέγραψαν. ὤρυξαν | |
pi1697 | περιήλυσις· περίοδος | |
pi1698 | περιημεκτεῖ· ἀγανακτεῖ, ἀνιᾶται, δυσκολαίνει | |
pi1699 | περιῆν· ὑπῆρχεν. ἐπλεόναζεν | |
pi1700 | περιῃρημένον· κεκομμένον | |
pi1701 | περιῆῤῥον· περιῄεσαν | |
pi1702 | [περιήσω· περιδώσω] | |
pi1703 | περιηχήθη· περιεψιθυρίσθη | |
pi1704 | [περιθείης· μαθ πειραθείς] | |
pi1705 | περιθείς· κύκλῳ θείς, περισσότερον [λαβεῖς | |
pi1706 | περὶ θεόν· πρὸς θεόν | |
pi1707 | περιθειῶσαι· περικαθᾶραι, κυρίως θείῳ | |
pi1708 | περιθέσθαι· περιποιήσασθαι. προσλαβέσθαι. κύκλῳ θεῖναι | |
pi1709 | Περιθοῖδαι· δῆμος φυλῆς τῆς Οἰνηΐδος | |
pi1710 | περιθραυσθέντα· περιπεσόντα. ῥαγέντα | |
pi1711 | περιθρεκτέον· περιδραμητέον | |
pi1712 | περιθυρεῖν· τὸ ἐπὶ ταῖς θύραις ἵστασθαι | |
pi1713 | περιΐδμεναι· περισσῶς εἰδέναι | |
pi1714 | περιϊόντας· περιερχομένους | |
pi1715 | περιϊππεύοντας· περιτρέχοντας | |
pi1716 | [περι.ίσσεται ὥρα[ς]· περιέρχεται [τὰς] ὥρα[ς] | |
pi1717 | περιϊστάμενος· κυκλεύσας | |
pi1718 | περιΐστασο· κύκλευσον. σκόπησον. περίφευγε. ἀνάτρεπε | |
pi1719 | *περιστοιχείωσαι· περίελθε | |
pi1720 | περιϊών· περιερχόμενος | |
pi1721 | περικάθαρμα· | |
pi1722 | περικαθαίρων· ἀναλύων τὸν πεφαρμακευμένον, ἢ τὸν γεγοητευμένον | |
pi1723 | περικαλλές· λίαν καλόν | |
pi1724 | περικαλλέος· περισσῶς καλοῦ | |
pi1725 | περικάμπτεται· περικιρεῖται | |
pi1726 | περὶ καπνῷ· περὶ τὸν καπνόν | |
pi1727 | περικάρδιος ὑμήν· ὁ ἐπὶ τῇ καρδίᾳ | |
pi1728 | περικάρπιον· τὸ λέπυρον, σκέπασμα | |
pi1729 | περικεφαλαία· ἡ ἐκ τριχῶν γεγονυῖα περιθετή. καὶ μέρος τι τῆς | |
νεώς. ἢ κάσ(σ)ις | 314 in vol. 3 | |
pi1730 | περικέχυται· περιείληφεν | |
pi1731 | περικήδεο· φείδου φροντίζων | |
pi1732 | περίκηλα· περισσῶς ξηρά. τὰ περικεκαυμένα. περιεσχισμένα | |
pi1733 | περὶ κῆρι· κατὰ ψυχήν | |
pi1734 | *περικλυτῷ· σφόδρα ἐνδόξῳ | |
pi1735 | περικλῃζόμενος· δοξαζόμενος λίαν | |
pi1736 | περικλύμ(εν)ος· ὁ Πλούτων. καὶ πόα, ἡ καὶ κυκλάμινος | |
pi1737 | περικλυτός· ἔνδοξος, περισσῶς καὶ λίαν ὠνομασμένος διὰ τὴν τέχνην | |
pi1738 | περικνημίς· σκεπαστήριον τῆς κνήμης | |
pi1739 | περικόπται· κλῶπες. λῃσταί | |
pi1740 | περίκουροι· οἱ ἐκ τοῦ κυκλωθῆναι ἁλισκόμενοι ἐν ταῖς μάχαις | |
pi1741 | περικτίονες· περίοικοι, γείτονες, πέριξ οἰκοῦντες | |
pi1742 | περικτιόνεσ(σ)ι· περιοίκοις | |
pi1743 | περίκυκλον· ἵνα ὑπερεφῆ | |
pi1744 | *περὶ κῶμα· κοίμημα | |
pi1745 | περικωδωνίσαι· περιβομβῆσαι | |
pi1746 | περικωνῆσαι· ....... περιαγαγεῖν. σπογγίσαι. ἢ περιπισσῶσαι. Λά‐ κωνες | |
pi1747 | περιλαβεῖν· περιβαλεῖν. καὶ τὰ ὅμοια | |
pi1748 | περιλέγειν· τὰ περισσὰ φράζειν | |
pi1749 | περιλεγνές· περιποίκιλον | |
pi1750 | περιλεσχήνευτος· περιβόητος. περιλάλητος | |
pi1751 | περιληπτικόν· ἐφαπτόμενον | |
pi1752 | περιλῆσαι· περι(σ)τρέψαι | |
pi1753 | περιλιχμήσασα· περιλείξασα | |
pi1754 | περιλυγίζεσθαι· περιστ(ρ)έφεσθαι | |
pi1755 | περιμάχητον· ὑψηλόν, μέγα, ἰσχυρόν | 315 in vol. 3 |
pi1756 | περὶ μέν· περισσῶς μέν | |
pi1757 | πέρι μὲν φάσθαι· διαφερόντως λέγειν | |
pi1758 | περίμετρον· ὑπέρμετρον, μέγα. τινὲς δὲ εὔκυκλον | |
pi1759 | περιμήκεος· μακροτάτου | |
pi1760 | περίμηκες· ὑπερμέγεθες | |
pi1761 | περιμήκετος· ὑψηλός. ὑπέρμηκος. ἢ περισσῶς μακρὰν καὶ ὑψηλήν· εἰς ἐλάτην ἀναβὰς περι[με]μήκετον | |
pi1762 | περιμήκεϊ ῥάβδῳ· ἁλιευτικῷ καλάμῳ | |
pi1763 | περίνα· περίναιον. τὸ αἰδοῖον. ἀφ’ οὗ καὶ τὸ περαίνεσθαι | |
pi1764 | [περ[ι]νάμενα· πιπρασκόμενα] | |
pi1765 | *περίνησ[σαι]α· περιβόλαια, οἷς ἐν κύκλῳ πορφύρα παράκειται | |
pi1766 | περίνεως· ὁ δεύτερος ἱστός. καὶ καθάπαξ τὰ διττὰ τῆς νεὼς σκεύη | |
pi1767 | περίνησον· ἱμάτιον ἔχον πορφύραν κύκλῳ | |
pi1768 | περινοεῖ· περισσῶς νοεῖ | |
pi1769 | περίνοια· μηχανή. τέχνη | |
pi1770 | περινομαί[α]· περιφορα(ί) | |
pi1771 | περίνος· τὸ αἰδοῖον. οἱ δὲ τὸν καυλόν, ἢ τὸ τῶν διδύμων δέρμα, ἤγουν ὁ ταῦρος | |
pi1772 | περινοστεῖ· περιέρχεται | |
pi1773 | περινοστήσαντες· περιελθόντες, κυκλεύσαντες. ἢ ἐξιόντες | |
pi1774 | περινοστοῦντι· περιστρεφομένῳ | |
pi1775 | πέριξ· κύκλῳ | |
pi1776 | περίοδος· τὸ ἐκ διαλειμμάτων ἐπιπεσὸν ὄνομα. ἢ χρόνος. ἢ κύκλος. ἢ ἡ ἐν λόγοις, καὶ ἡ τῆς γῆς περιήγησις. καὶ ἡ τάξις τῶν αἰώ‐ νων. καὶ ἡ παρὰ τοῖς ἰατροῖς. καὶ ἡ ᾠδή. καὶ μέτρον τι τῶν με‐ τάλλων | |
pi1777 | περιόδων· χρόνων. κύκλων | 316 in vol. 3 |
pi1778 | περιόδῳ· κυκλώσει | |
pi1779 | περιοίκιον· ὁ περὶ τὴν πόλιν ἢ τὴν ἔπαυλιν τόπος. τινὲς δὲ περί‐ βολον | |
pi1780 | περιοίσει· ἀνοίσει ἐκ τῆς νόσου | |
pi1781 | περιοκωχή· (περιοχή) | |
pi1782 | *περιωπή· ἀκρώρ(ε)ια. ὕψος. τόπος ὑψηλός | |
pi1783 | περίοπτον· ἐπιφανῆ, πολυθέατον, περίβλεπτον | |
pi1784 | περιορᾶν· ὑπερορᾶν | |
pi1785 | περιόρια· ἑορτὴ ἐν Κύπρῳ | |
pi1786 | περιοργῶς· ὑπεροργόντως. καὶ παρωρμημένως | |
pi1787 | περιοριζόμενοι· περιεχόμενοι. γινωσκόμενοι. ἐξολισθαίνοντες | |
pi1788 | περιορίσαι· περινοῆσαι | |
pi1789 | περιορισθῆναι· γνωρισθῆναι. ἐξορισθῆναι | |
pi1790 | περιοριστόν· περιγραπτόν | |
pi1791 | περιουσία· πορισμός. πλῆθος | |
pi1792 | περιουσιασμοῦ· πλήθους | |
pi1793 | περιούσιον· πολύ, περισσόν. περιποιητόν | |
pi1794 | περιούσιος· πλούσιος. πολύς | |
pi1795 | περιοχή· περιπέτεια. καὶ ὑπόθεσις. καὶ φυλακή. καὶ ἡ [περὶ πάν‐ των] πολιορκία | |
pi1796 | περιοχῆς· τετειχισμένης | |
pi1797 | περιόψεται· καταφρονήσει | |
pi1798 | περιπαθῶς· συμπαθητικῶς. λυπηρῶς. [διαπονηθείς | |
pi1799 | περιπαλαχθῆναι· περιπλακῆναι | |
pi1800 | περὶ πάντων· ὑπὲρ πάντας τοὺς ἄλλους | |
pi1801 | περίπατοι· αἱ ἱστορίαι καὶ οἱ λόγοι. ἢ τόποι διακινήσεων | |
pi1802 | περὶ πέζαν· τὰ περὶ τοὺς πόδας | |
pi1803 | περιπεζία· ταπείνωσις | |
pi1804 | περιπείρῃ· περικεντήσῃ | |
pi1805 | περιπέπληκα· περιπεπόληκα. περιπέπληγμαι | |
pi1806 | (*)περιπετάσας· περιβαλών | 317 in vol. 3 |
pi1807 | περιπεπλιγμένα· περιπεπλεγμένα τοῖς σκέλεσιν. οἱ γὰρ ἀλεῖπται τὸ βῆμα πλίγμα λέγουσιν | |
pi1808 | περίπε[μ]πτον· τὸ περιπεπεμμένον | |
pi1809 | περι[πετάσθαι] πετάσας· περι(α)πλώσας | |
pi1810 | (*)περιπεπλίχθαι· διηλλαχέναι τὰ σκέλη ἀσχημόνως | |
pi1811 | περιπέτεια· ὑπόθεσις. σύμπτωσις. σύμβασις | |
pi1812 | περιπετεῖς· περιε[ρ]χόμενοι. ἐναντίοι. ἢ προπετεῖς. ἢ περιπεσόντες | |
pi1813 | περιπετρίζεσθαι· περικρούεσθαι | |
pi1814 | [περίπετρον· πανταχόθεν ἐξέχον] | |
pi1815 | περιπευκὲς [ἢ περίπευκος]· περισσῶς πικρόν, διὰ τὸ χρίεσθαι· πικρὰ γὰρ ἡ πεύκη | |
pi1816 | περιπῆγις· πόρνος. μάχλος | |
pi1817 | περιπηγής· περιπαγείς, ἐμπαγείς | |
pi1818 | [περιπλη..] περιπλίγδην· περιβάδην | |
pi1819 | περιπλίξ· περιειληφώς | |
pi1820 | *περιπλέες· λίαν, πλεονάκις | |
pi1821 | περιπλομένων· περιπολουμένων, ἤγουν περιερχομένων | |
pi1822 | περίπλους· περιόδους | |
pi1823 | περὶ πόδα· οὕτως ἐκάλουν τὸ ἁρμόζον· μεταφέροντες ἀπὸ τῶν συμ‐ μέτρων τοῖς ποσὶν ὑποδημάτων. ἢ ἀκριβῶς | |
pi1824 | περὶ ποδός· ἀντὶ τοῦ ἁρμόζον. καὶ περὶ πόδα· τὸ ἡρμοσμένον, ἀπὸ τῶν ὑποδημάτων | |
pi1825 | περιποιεῖται· προξενεῖ. ζωοποιεῖ | |
pi1826 | περιποίησις· πλεονασμός, κτῆσις | |
pi1827 | περιποιητικός· διοικητής | |
pi1828 | περιπολεῖ· περιοδεύει, περιέρχεται, περιέπει, ἀναστρέφεται, περι‐ πολεύει, κυκλεύει. καὶ τὰ ὅμοια | |
pi1829 | περίπολος· φρουρός, ἔφορος | |
pi1830 | περὶ πολλοῦ ποιοῦ· τίμα, θεράπευε | |
pi1831 | περιπόνηρος Ἀρτέμων· παρὰ τὴν παροιμίαν τὴν περιφόρητος Ἀρτέμων. εἰσὶ δὲ Ἀρτέμωνες δύο | |
pi1832 | *περι[ι]ππεύει· ἀφίησιν αὐτοὺς καὶ ἄλλῃ ὁδεύει | |
pi1833 | περιπρωκτιῶσα· τρυφερευομένη ἐπὶ τῇ πυγῇ | 318 in vol. 3 |
pi1834 | περιπτύσσομαι· καταφιλῶ | |
pi1835 | *περίπτερα· οἱ ἀποσπινθηρισμοί | |
pi1836 | *περίπτερον· ὑψηλόν, πανταχόθεν ἐξέχον. ἢ στέγην ἔχουσαν ἐξοχήν | |
pi1837 | [περιπτεύσαντες· περιδραμόντες] | |
pi1838 | περιπτυχαί· περίβολοι | |
pi1839 | *περιπτύσσει· καταφιλεῖ | |
pi1840 | περίπυστα· διαβόητα | |
pi1841 | περιραίνεσθαι· περιραντίζεσθαι. ῥαντίζεσθαι | |
pi1842 | περιρέζειν· τὸ ἐπὶ τοῖς καθαρσίοις θύειν | |
pi1843 | *περιρεμβαῦσαι· περιφθαρῆναι | |
pi1844 | *περὶ ῥίον· περὶ τὸ ἀκρωτήριον | |
pi1845 | περὶ ῥέθεσι· περὶ ταῖς παρειαῖς | |
pi1846 | περιῤῥηδής· περικεκλασμένος. περιστροβηθείς. οἱ δὲ περιεῤῥιμμένος. ἢ ὑπτιασμένος | |
pi1847 | περισαίνοντες· κολακεύοντες. παρὰ τὸ σαίνειν, ὡς τῶν κυνῶν τὴν (οὐρὰν) κινούντων | |
pi1848 | περὶ σέ· περὶ σοῦ, ἐγγύς σου, γνησίως διάκειμαι | |
pi1849 | περὶ σεῖο· περὶ σοῦ. καὶ περιέσσιον· περὶ σοῦ | |
pi1850 | περισείρια· τὰ πλάγια τῆς γλώττης | |
pi1851 | περίσημον· διαβόητον | |
pi1852 | [περισιγᾶν· ἀφέλκειν τοῦ προκειμένου] | |
pi1853 | περισκαίρουσι· περισκαρίζουσι | |
pi1854 | περισκελές· σκληρόν, δυσχερές. ἢ μέχρι τῶν ποδῶν | |
pi1855 | περισκέπτῳ· πάντοθεν ὁρωμένῳ. οἱ δὲ μόνῳ, κεχωρισμένῳ, ὥστε ἀπ’ αὐτοῦ περισκέψασθαι | |
pi1856 | περίσκεψις· βάσανος | |
pi1857 | περισκήπτειν· περιθλίβειν | |
pi1858 | περισοβεῖν· ἐν κύκλῳ πίνειν. ἢ περιτρέχειν. ἢ φωνεῖν. ἢ διώκειν | |
pi1859 | *περισσομένη· πορθουμένη | |
pi1860 | [περίσονται· περιποιήσονται] | |
pi1861 | *περισσοεπήσει· περισσολογήσει | |
pi1862 | περισπάσασθαι· περιποιήσασθαι | |
pi1863 | περισπέ.του βοῆς· ὑπερεπειγούσης | |
pi1864 | περισπερχής· περιώδυνος | 319 in vol. 3 |
pi1865 | *περισκέλια· βρακκία, φεμινάλια | |
pi1866 | περὶ σπονδῶν· περὶ εἰρήνης | |
pi1867 | περισταδόν· περιστάντες | |
pi1868 | *Περιστενός· οὕτω δράκων καλεῖται | |
pi1869 | περισταλείς· κοσμηθείς. ἤτοι ταφείς | |
pi1870 | περισταλαδόν· περισταζόμενον, περιῤῥεόμενον τῷ χόλῳ | |
pi1871 | [περιστατήρια· σπλάγχνα] | |
pi1872 | περιστατόν· τὸ ἀνάστατον | |
pi1873 | περίστασις· θλῖψις, ἀνάγκη, μέριμνα | |
pi1874 | περιστεγανόν· περισσῶς στεγανόν | |
pi1875 | περιστένειν· ἔκθυμον εἶναι | |
pi1876 | περιστείληται· περικαλύψηται | |
pi1877 | περίστειλον· συγκάλυψον. συνάγαγε | |
pi1878 | περιστέλλει· καλύπτει. συστέλλει. κοσμεῖ. σκέπει. φυλάττει. περι‐ βάλλει | |
pi1879 | περιστελοῦμεν· τὰ αὐτά | |
pi1880 | περιστένεται· πάνυ στενοχωρεῖ | |
pi1881 | περιστήθιον· ἱερατικὸν ἔνδυμα | |
pi1882 | περιστέρια· κοσμάρια ποιά | |
pi1883 | περιστίαρχος· ὁ περικαθαίρων τὴν ἑστίαν, καὶ τὴν ἐκκλησίαν | |
pi1884 | *περιστ(.)ῖξαι· περικυκλῶσαι, περιελθεῖν. περιελάσαι. ἀπὸ τοῦ στ(ε)ίχειν | |
pi1885 | περίστιον· ἐπὰν τὸν νεκρὸν ἐκπέμψαντες ὑποστρέψωσι, καὶ τὸ κα‐ θάρσιον ποιήσωσιν | |
pi1886 | περιστλεγγίσαι· περιξύσαι· στλεγγὶς γὰρ ἡ ξύστρα | |
pi1887 | περιστοιχίσαντες· περιλαβόντες | |
pi1888 | περιστολή· περιβολή. ἔνδυμα | |
pi1889 | περιστόμιον· ὁ τῆς ἐπιγλωσσίδος τόπος ἐν τῷ βρόγχῳ | |
pi1890 | [περιστόων· περιστύλων] | |
pi1891 | περίστροφος· ὁ τῆς ὑποσφραγίδος τόπος | |
pi1892 | περίστῳον· περίστυλον | |
pi1893 | περισύρει· σύρει | 320 in vol. 3 |
pi1894 | περίσφατα· τὰ ἐπιθρήνητα, καὶ ἐπονείδιστα, καὶ μοχθηρᾶς ἐπιφω‐ νήσεως ἄξια | |
pi1895 | περισφάτως· περιωδύνως. περιβοήτως | |
pi1896 | περισχαδόν· τὸν ὑποκρινόμενον τὸν Περσέα, ὡς πτωχὸν καὶ φησί‐ μορφον ψίαθον, ἐν ᾧ περιειλοῦσι τὰς ἰσχάδας | |
pi1897 | περισχελές· δυσχερές | |
pi1898 | περίσχεο· φροντίδα ποίησαι καὶ ἐπιμέλειαν· ἀντὶ τοῦ λαβοῦ καὶ ὑπερμάχησαι | |
pi1899 | περισχέσθαι· ἀγαπῆσαι | |
pi1900 | περίσχετο· ἠγάπησεν. ἐφείσατο | |
pi1901 | περισχιδεῖς· εἶδος ὑποδήματος εὐτελές | |
pi1902 | περισχόμεθα· περισσῶς ἐχόμεθα. ἀντιλαμβανόμεθα | |
pi1903 | περισχών· περιτείνας. ἢ ἐπισχών | |
pi1904 | περιτάμνεσθαι· περιορίσαι τι διὰ τῆς αὔλακος | |
pi1905 | περιταμνόμενον· περιελαύνοντα. μεταφορικῶς ἀπὸ τῶν γηπέδων | |
pi1906 | περί τ’ ἀμφί· κύκλῳ, πέριξ | |
pi1907 | πε[ρι]ρίτ’ εἰμί· ὑπερέχω. ὑπερφρονῶ | |
pi1908 | περιτελλομένων· πληρουμένων. περιερχομένων | |
pi1909 | περὶ τέρμα βαλούσας· περιελ(ασ)άσας τὸν καμπτῆρα | |
pi1910 | περιτετάσθαι· ἡπλῶσθαι ἐπὶ τὰ ἴχνη | |
pi1911 | περιτεύξεται· συντύχῃ. ἢ περιπεσεῖται | |
pi1912 | περιτευξοίμεθα· περιτύχοιμεν | |
pi1913 | περιτευξόμενος· περιτυχεῖν μέλλων | |
pi1914 | περιτεύοντες· συλ[λ]ῶντες | |
pi1915 | περὶ τὴν λέξιν· ἐν αὐτῇ τῇ λέξει | |
pi1916 | περί[πε]τ[ε]ια καὶ περιῆτες· περιῆτες μὲν οἱ φύλακες, περί[πε]‐ τ[ε]ια δὲ Μακεδονικὴ ἑορτή | |
pi1917 | περιτίθεται· περιβάλλεται | |
pi1918 | περιτομίς· μέρος τι τῆς νεώς | |
pi1919 | περιτόναιον· μέρος τι τῆς νεώς. καὶ τὸ δέρτρον | |
pi1920 | περιτρέπεται· ε(ἰ)λιγγιᾷ | 321 in vol. 3 |
pi1921 | περιτρέφετο· περιεπήσσετο. ὅθεν καὶ τροφαλ[λ]ὶς τὸ πεπηγμένον | |
pi1922 | περιτριβομένων· παρεσομένων | |
pi1923 | περίτριμμα .....· τετριμμένον | |
pi1924 | περιτροπέων· περιτρεπόμενος. μέλλων τελειοῦσθαι. ἢ περιερχόμενος | |
pi1925 | περιτρόπου· ἴλιγγος | |
pi1926 | περὶ τρόπιος· ἐπάνω τῆς τρόπιδος. [τῆς ἀγορᾶς. | |
pi1927 | περιτροπόωντες· περιχωροῦντες | |
pi1928 | περίτροχον· στρογγύλον | |
pi1929 | περιττοί· περισσοί, περίεργοι | |
pi1930 | περιφαλλία· πομπὴ Διονύσῳ τελουμένη τῶν φαλλῶν | |
pi1931 | περιφάνεια· λαμπρότης, δόξα | |
pi1932 | περιφανέστερον· ἐμφανέστερον | |
pi1933 | περιφέρεια· διαστροφή. κύκλος | |
pi1934 | περιφερές· στρογγύλον | |
pi1935 | περιφέρεται· πλανᾶται | |
pi1936 | περιφερόμενα· λαλούμενα | |
pi1937 | περίφημος· ὀνομαστός | |
pi1938 | Περιφήτης· ὁ κορυνήτης | |
pi1939 | περιφθείρεται· τὰς φθεῖρας συλλέγει. ἢ μειοῦται, ἐλαττοῦται | |
pi1940 | περιφοιτῶντα· περιερχόμενον. περιγινόμενον | |
pi1941 | περιφορά· ἡ κατὰ κύκλον κίνησις | |
pi1942 | περιφοραί· ὁμοίως | |
pi1943 | περιφορᾶς· περισπασμοῦ. πλάνης | |
pi1944 | περιφραδέως· περιπεφρασμένως. ἐμπείρως | |
pi1945 | περιφραστικῶς· δύο λέξεων τὸ αὐτὸ σημαινουσῶν ὄνομα | |
pi1946 | περιφρονεῖς· περισσοφρονεῖς, ὑπερφρονεῖς | |
pi1947 | περίφρων· σωφρονέστατος, ἢ περισσῶς φρονῶν, συνετώτατος | |
pi1948 | περιφ[ρ]ῦναι· περιλαβεῖν, περιπλακῆν(αι) | |
pi1949 | περιχαρής· χαιρόμενος (sic). γελωτοποιός | |
pi1950 | περιχάσκειν· ἀνοῖξαι τὸ στόμα | |
pi1951 | περιχεύας χρυσόν· περιπάσας χρυσίῳ | |
pi1952 | περιχ[ε]ιλοῦντες· ἀντὶ τοῦ ἄδην κορεσθέντες | |
pi1953 | περιχλ(ι)ανίζεται· περικαλύπτεται. καλλωπίζεται. [ἢ παραστραγ‐ γεύεται] | |
pi1954 | περιχόραι· περιχορεῖαι | 322 in vol. 3 |
pi1955 | περιχορίζειν· ἐνόπλως, συντόνως ὀρχεῖσθαι | |
pi1956 | περὶ χροΐ· περὶ τῷ σώματι | |
pi1957 | περὶ χροῒ ἕσσατο· περιεβάλλετο | |
pi1958 | περιχωρεῖ· συμμίσγεται | |
pi1959 | περιχώρησον· μέτρησον. περίστησον | |
pi1960 | περίψημα· περικατάμαγμα. ἀντίλυτρα, ἀντίψυχα. [ἢ ὑπὸ τὰ ἴχνη πάντων] | |
pi1961 | περίψυκτος· περιπόθητος, ἐκ ψυχῆς ὅλης ἀγαπώμενος | |
pi1962 | περιώγανα· ἐπίσσωτρα. οἱ δὲ τὰς κνημίας, αἳ περιπήγνυνται ταῖς ἁμάξαις | |
pi1963 | περιώκαλα· ὑπέρσεμνα, ὑπερβαλλόντως καλά | |
pi1964 | περιωπή· ἄποψις. τόπος ὑψηλός, ὅθεν ἐστὶ περισκοπῆσαι. ἀκρώ‐ ρεια | |
pi1965 | περιωπῆς· προσόψεως | |
pi1966 | περιώσας· ὠθήσας. ζώσας | |
pi1967 | περιῶσιν· ζῶσιν. ὑπάρχωσιν | |
pi1968 | περιώσ[σ]ιον· περιωσ[σ]ίως. περισσῶς. περισσόν. μέγα, ἢ πολύ | |
pi1969 | περκάζει· μελανίζει. ποικίλλει. ἢ πεπαίνεται | |
pi1970 | περκαίνειν· διαποικίλλεσθαι. καὶ τὰ ὅμοια | |
pi1971 | πέρκανα· τὰ ἱστοῦ περιπλέγματα | |
pi1972 | περκνόν· μελανόν. ποικίλον | |
pi1973 | περκνός· γλαυκός. μέλας. καὶ τὰ ὅμοια | |
pi1974 | περκώματα· τὰ ἐπὶ τοῦ προσώπου ποικίλματα | |
pi1975 | Περκώσ(ι)ος καὶ Περκώτη· πόλις | |
pi1976 | Περμησός· ποταμός | |
pi1977 | πέρναται· πωλεῖται | |
pi1978 | περνάμενα· πωλούμενα | |
pi1979 | περνᾷς· πωλεῖς | |
pi1980 | πέρναξ· θρίδαξ | |
pi1981 | Πέρνη· ἔνιοι μετὰ τοῦ τ Πτέρνη. εἶναι γάρ τι ἀκρωτήριον τῆς Αἰγί‐ | |
νης οὕτω προσαγορευόμενον | 323 in vol. 3 | |
pi1982 | περνῆν· ἐμπωλεῖν | |
pi1983 | πέρνησον· πώλησον | |
pi1984 | περομνύναι· ἐλέγχεσθαι | |
pi1985 | περόναι· πόρπαι. καὶ τὰ ἀντικείμενα τῇ κνήμῃ ὀστᾶ | |
pi1986 | περόνη· ῥαφίς | |
pi1987 | περονήσατο· ἐπορπήσατο, ἐπερονήσατο, διείρατο | |
pi1988 | περόσχια· τὰ ῥάκη | |
pi1989 | πέρπερα· προπετῆ | |
pi1990 | περπερεύεται· κατεπαίρεται | |
pi1991 | πέρπερος· μετὰ βλακίας ἐπαιρόμενος | |
pi1992 | *περὶ πολλοῦ ποιεῖται· τιμᾷ, θεραπεύεται | |
pi1993 | Πέῤῤαμος· βασιλεύς | |
pi1994 | πεῤῤεθήκατο· περιεθήκατο | |
pi1995 | Πεῤῥεύς· ἥρως Ἀθήνησι τιμᾶται | |
pi1996 | πεῤῤέχειν· ὑπερέχειν | |
pi1997 | πεῤῥησιππίαν· τὴν ἀνατρέπουσαν ἵππον | |
pi1998 | Πεῤῥίδαι· τῆς Ἀττικῆς δῆμος ἐν Ἀφίδναις | |
pi1999 | πέρ σε· πρός σε | |
pi2000 | *πέρσαντες· ὀλέσαντες, πορθήσαντες, ἀνελόντες | |
pi2001 | *πέρσας· τὰ αὐτά. [καὶ τὸ ἔθνος | |
pi2002 | Πέρσης· κυβευτικοῦ βόλου ὄνομα | |
pi2003 | Περσίδα· πόλιν Περσικήν. ὅ ἐστιν ὑπόδημα | |
pi2004 | περσιθέα· ἡ Ἀφροδίτη | |
pi2005 | περσικά· εἴδη καρύων. ἢ εὐτελῆ ὑποδήματα. καὶ ὀρθαὶ βακτηρίαι. καὶ ὄρχησις Περσική | |
pi2006 | περσικὸς ὄρνις· ὁ ἀλεκτρυών | |
pi2007 | πέρσος· ὁ ἰχθῦς ποιός, ἐν Ἐρυθρᾷ γινόμενος | |
pi2008 | περ(υ)σινόν· ἔφηβον. τὸν ἐξ ἐφήβων | |
pi2009 | πέρυσι· ὁ παρεληλυθὼς χρόνος | 324 in vol. 3 |
pi2010 | Πέρφερες· θεωροί | |
pi2011 | Περφίλα· Σωσίβιος. κύριον ὄνομα | |
pi2012 | περώσιον· μέγα | |
pi2013 | πεσέεσθαι· πεσεῖσθαι | |
pi2014 | πέσημα· πτῶμα | |
pi2015 | πεσκέων· δερμάτων | |
pi2016 | πέσκον· πικρόν. ἢ κώδιον, ἢ δέρμα | |
pi2017 | πέσμα· πίεσμα. ἢ μίσχος. ἔστι δὲ ἐξ οὗ τὸ φύλλον ἤρτηται | |
pi2018 | *πεσέονται· πεσοῦσιν | |
pi2019 | πέσσαι· πεῖσαι. [ἢ πάσχειν. καὶ νέμειν, καὶ τεχνᾶσθαι τῇ διανοίᾳ | |
pi2020 | πεσσὰ πεντέγραμμα(τα) καὶ κύβων βολάς· Σοφοκλῆς Ναυ‐ πλίῳ Πυρκαεῖ. παρ’ ὅσον πέντε γραμμαῖς ἔπαιζον. διαφέρει δὲ πετ(τ)εία κυβείας. ἐν ᾗ μὲν γὰρ τοὺς κύβους ἀναῤῥίπτουσιν· ἐν δὲ τῇ πετ(τ)είᾳ αὐτὸ μόνον τὰς ψήφους μετακινοῦσι | |
pi2021 | πέσσει· πεπαίνει. θεραπεύει. κατέχει. καταπραΰνει | |
pi2022 | πεσ(σ)έμεν· πέσ(σ)ειν | |
pi2023 | πέσσεται· ὀπτᾶται. Ἀρκάδες. ὀπτήσει | |
pi2024 | πεσσεύων μετατίθεσο· τὴν γνώμην πρὸς τὸ κρεῖσσον | |
pi2025 | πεσ[σ]ήματα· πτώσεις | |
pi2026 | πεσ[σ]ήματος· πτώσεως, πτώματος | |
pi2027 | πεσσοῖς· πεττοῖς. βολίοις, κύβοις | |
pi2028 | πέσ(σ)ον· ὄρος· χωρίον Κύπριοι· πεδίον Αἰολεῖς· τινὲς ὁμαλές | |
pi2029 | πεσσός· οὕτως ἐκάλουν τὰς ψήφους, αἷς ἔπαιζον. καὶ τὸ περὶ τὴν κόρην μέλαν τοῦ ὀφθαλμοῦ | |
pi2030 | *πεσσοῖσι· τοῖς κύβοις· παρὰ τὸ πίπτειν αὐτούς | |
pi2031 | *πέσσω· ὀπτήσω ἄρτον | |
pi2032 | πεσσύγγιον· σκυτ(ε)ῖον | |
pi2033 | πεσσύπτη· σκυτεύρια | 325 in vol. 3 |
pi2034 | πέσσυρα· πίσυρα. τέσσαρα | |
pi2035 | πέσσυρες· τέσσαρες. Αἰολεῖς | |
pi2036 | πεσών· πάσχων | |
pi2037 | πέτα· πτῶσις. στάχυα | |
pi2038 | πετάζει· ἁπλοῖ. σκεπάζει | |
pi2039 | πεταιτά· μετέωρα. ἀμπελουργία, ὡς αἱ ἀναδενδράδες | |
pi2040 | πετάλα· ὀνόματα θήλεια. καὶ βοῦς | |
pi2041 | πέταλ[λ]α, οὐδετέρως· τὰ φύλλα | |
pi2043 | πεταλίζειν· βλαστεῖν. φυλλολογεῖν | |
pi2044 | πετ[τ]αλισμός· ὁ διὰ φύλ[λ]ων ὀστρακισμὸς γινόμενος | |
pi2045 | πέταλ[λ]ον· φύλλον. καὶ τῆς ἐπιγλωσσίδος τὸ καλύπτον τὸ στόμα | |
pi2046 | πεταλωτόν· ἀκμαιότατον. εὐειδέστατον | |
pi2042 | πεταλίδων ὑ[ι]ῶν μεταίη· ἀπὸ τῶν μόσχων. πέτηλοι γὰρ οὗτοι λέ‐ γονται | |
pi2047 | [πεταλοῦνται· ἐξυπτιῶνται. τρυφῶσιν | |
pi2048 | πέτακνον· ποτήριον ἐκπέταλον. (τὸ) δὲ αὐτὸ καὶ πέταχνον] | |
pi2049 | πετάσας· ἁπλώσας. τανύσας | |
pi2050 | *πετᾶσθαι γαμβραί· κεκτῆσθαι | |
pi2051 | πετάσειεν· ἁπλώσειεν. κουφίσειεν. ἀπὸ ἐνεστῶτος τοῦ πετάζω | |
pi2052 | πέτασος· τὸ τῶν ἐφήβων φόρημα | |
pi2053 | πέταυρα· τίγνα | |
pi2054 | πέταυρον· εἶδος παγίδος | |
pi2055 | πετελκές· καμπύλον | |
pi2056 | *πετεηνῶν· πετεινῶν | |
pi2057 | *πετέσθην· ἐπέτοντο. δυϊκῶς | 326 in vol. 3 |
pi2058 | πέτευρον· σανίς, ἐφ’ ἧς αἱ ὄρνεις κοιμῶνται· καὶ πᾶν τὸ ἐμφερὲς τούτω. καὶ ὄργανον ποιόν. καὶ πᾶν τὸ μακρὸν καὶ ὑπόπλατυ. ἔστι δὲ λεπτόν, ὅταν ἐν μετεώρῳ κείμενον ᾖ. Πέτευρον λέγεται, ἢ καὶ πέντευρον | |
pi2059 | Πετε[υ]ών· πόλις | |
pi2060 | πετήλας· τοὺς μικροὺς καὶ θαμνώδεις φοίνικας | |
pi2061 | πετηλίς· ἀκρίς | |
pi2062 | πετηνίς· κόρις | |
pi2063 | πέτραι ἠλίβατοι· ὑψηλοὶ κρημνοί, ἀκρώρειαι | |
pi2064 | [πετρέμβατοι· ὑψηλοὶ κρημνοί] | |
pi2065 | [πετραδεῖλαι· οἱ μὲν τοὺς ἀποπνευματισμούς· οἱ δὲ εἶδος ἰχθύων | |
pi2066 | πετρεφράμη· θρασεῖα. θερμή | |
pi2067 | πέτρη τ’ Ὠλενίη· πόλις | |
pi2068 | πέτρον· λίθον | |
pi2069 | *πετειᾷ· παίζει | |
pi2070 | πεττεία· διὰ κύβων παιδιά | |
pi2071 | πεττείαις· κύβοις, τάβλαις, παιδι[λ]αῖς | |
pi2072 | πεττεύει· διαπαίζει. μεταστρέφει. κυβᾷ | |
pi2073 | *Πέτρος· ἐπιλύων. ἐπιγινώσκων. οὗτος καὶ Σίμων καὶ Κηφᾶς καὶ Συμεὼν ἐλέγετο | |
pi2074 | πεττοί· βόλια, ἐν οἷς ταυλίζουσι | |
pi2075 | πεττεύουσι· κυβεύουσιν | |
pi2076 | πέττουσιν· ἑψοῦσιν | |
pi2077 | πευδρία· ἀρτοθήκη | |
pi2078 | πεύθεται· πυνθάνεται. ἀκούει | |
pi2079 | πεύθετο· ἤκουεν. ἐπυνθάνετο | |
pi2080 | πεύθη· πεῦσις. ἐρώτησις | |
pi2081 | πευθῆνες· πιστοί. περίεργοι | |
pi2082 | πευθείς· ἑψηθείς | |
pi2083 | πευΐδας· λαμπάδας | 327 in vol. 3 |
pi2084 | πευκαλεῖται· ξηραίνεται. ἢ ἀντὶ τοῦ ζητεῖται. Ἀριστέας | |
pi2085 | πευκαλέον· ξηρόν. ἀγγεῖον | |
pi2086 | πευκαλίμαις· συνεταῖς. ὀξείαις. πικραῖς. ἢ ἀγαθαῖς | |
pi2087 | πευκαλίμη· θερμή. θρασεῖα. καὶ φλεγμαίνουσα | |
pi2088 | πευκαλίμῃσι· πυκναῖς. συνεταῖς. καὶ τὰ ὅμοια | |
pi2089 | πευκάνα· [πευκονία.] ἱστοῦ παράπλεγμα. [τροχίαι] | |
pi2090 | πευκεδανόν· πευκές. πικρόν | |
pi2091 | Πευκέτιοι· οἱ περὶ τὸ[ν] Βρεντέσιον οἰκοῦντες | |
pi2092 | πεύκινο(ν) δάκρυ[ν]· πίσσαν | |
pi2093 | πεύκλα· ἁματροχιαί | |
pi2094 | πεῦσις· ἐρώτησις. ἀπόκρισις | |
pi2095 | πεύσομαι· ἐρωτήσω. ἀκούσω. ἐρευνήσω. μάθω | |
pi2096 | πευστός· ὑπήκοος | |
pi2097 | πέφανται· πεφανέρωνται. ἢ πεφονευμένοι εἰσίν | |
pi2098 | πεφάσθαι· πεφονεῦσθαι, καὶ ἀνῃρῆσθαι. ὅθεν καὶ φάσγανον | |
pi2099 | πεφασμένον· φανερόν. ἀνῃρημένον. ἢ πεφανερωμένον | |
pi2100 | [πεφάσσουσα· ἐνθουσιωδῶς ὁρμῶσα] | |
pi2101 | πέφαται· εἴρηται. τέθνηκεν, ἀνῄρηται, πεφόνευται | |
pi2102 | πεφαύλικεν· ἤμβλυκεν | |
pi2103 | πεφαυλισμένον· ἀποδεδοκιμασμένον | |
pi2104 | πεφένακ(ικ)εν· ἠπάτησεν | |
pi2105 | πεφενακισμένος· ἐξηπατημένος | |
pi2106 | πέφη· ἐφάνη ἢ πεφύκασι | |
pi2107 | [πεφήμωσο· παῦσον. φιμώθητι] | |
pi2108 | [πεφήνακεν· ἠπάτησεν] | |
pi2109 | πέφηνεν· ἐφανερώθη, ἐφάνη. ὑπῆρχεν | |
pi2109a | πεφηνώς· ἕτοιμος. φανερός | |
pi2110 | πεφήσεαι· τολμήσεις, ὑπομενεῖς. τεθνήξῃ | |
pi2111 | πεφήσεται· φανεροποιήσεται | |
pi2112 | πεφιδέσθαι· φείσασθαι | |
pi2113 | πεφλάζει· βράζει | 328 in vol. 3 |
pi2114 | πεφλοιδώς· τὸν φλοιὸν ἀποβαλών | |
pi2115 | πεφλοιδέναι· φλυκταινοῦσθαι | |
pi2116 | πέφνειν· κτείνειν | |
pi2117 | πέφνεν· ἀνεῖλεν, ἐφόνευσεν | |
pi2118 | πεφοβημένοι· εἰς φυγὴν τετραμμένοι | |
pi2119 | πεφοβῆσθαι· κεκοσμῆσθαι, κομᾶν. δεδοικέναι | |
pi2120 | πεφοινιγμένη· ᾑματωμένη, πεπυῤ(ῥ)ωμένη. ἀπὸ φόνου, ἢ φοίνικος | |
pi2121 | πεφοιτηκότες· παραγενόμενοι | |
pi2122 | πεφορημένα· ἐνηνεγμένα. πεπληρωμένα, κεχορτασμένα | |
pi2123 | πεφορύνθαι· μεμιάνθαι, μεμολύνθαι | |
pi2124 | πέφραδεν· εἶπεν. ἐσήμηνεν | |
pi2125 | πεφράδοι· διασημήνειε. εἴποι | |
pi2126 | πεφρασμένος· παρεσκευασμένος, εἰς τὸ φρασθῆναι προσακτικὴν ἔχων δύναμιν | |
pi2127 | πεφρίκασι· δεδοίκασι | |
pi2128 | πεφρικέναι· δεδοικέναι. πεφοβῆσθαι. [πεφρικέναι] | |
pi2129 | πεφρυγμένον· τὸ εἰς τὴν χεῖρα φρυσσόμενον. [ἢ πεφυγότα] | |
pi2130 | πεφυγμένος· πεφευγώς | |
pi2131 | πεφυζότες· μετὰ δέους φεύγοντες | |
pi2132 | πεφύκαμεν· ἐσμέν, ὑπάρχομεν | |
pi2133 | πέφυκεν· ὑπάρχει. ἐγένετο | |
pi2134 | πεφυκώς· ὑπάρχων | |
pi2135 | πεφυραμένους· μεμιγμένους | |
pi2136 | πεφυρμένοι· μεμιασμένοι | |
pi2137 | πέφυρται· μεμία(ν)ται | |
pi2138 | πεφυσιγγωμένοι· ἀπὸ τῶν ἐν τοῖς σκορόδοις φυσίγγων, ὅπερ ἐστὶν ἐντεριών(ων) | |
pi2139 | πεφυσιωμένους· ὠγκωμένους. κενοδοξοῦντας. ἐπῃρμένους | |
pi2140 | πεφωρημένα· ἐληλεγμένα, κατειλημμένα. Φωρᾶσαι γὰ τὸ θεά‐ σασθαι | |
pi2141 | πέχαρι· ἔλαφος. Ἀμερίας | |
pi2142 | πέψαι· ἑψῆσαι, ἡδὺν κατασκευάσαι, ἢ πραῧναι | |
pi2143 | πέψις· ἀρτοποιία | |
pi2144 | πῇ· ποῖ, πῶς, εἰς τίνα τόπον | 329 in vol. 3 |
pi2145 | πηγάδα· τὴν οὐ πολλῷ ὕδατι κεχρημένην γῆν, ὕστερον γενομένην ξη‐ ρὰν καὶ πεπηγυῖαν | |
pi2146 | πηγάζει· ἀναβλύζει | |
pi2147 | πηγαί· τῶν ὀφθαλμῶν οἱ πρὸς τῇ ῥινὶ κανθοί | |
pi2148 | πηγαῖον· τὸ ὄστρακον, ὃ καὶ ἀρδάνιον ὁμοίως λέγεται | |
pi2149 | πηγαῖον ὕδωρ· περικαθαῖρον, τὸ πρὸ τῆς οἰκίας τῶν ἀποπεμπομέ‐ νων, ὅτε ἐξεκόμιζον | |
pi2150 | πηγεσιμάλλῳ· εὐπαγεῖς καὶ εὐτραφεῖς ἔχοντι μαλλούς· πηγὸν γὰρ τὸ εὐτραφές. τινὲς δὲ λευκὸν τὸ πηγόν· οἱ δὲ μέλαν | |
pi2151 | πηγόν· οἱ μὲν λευκόν· οἱ δὲ μέλαν. καὶ εὐτραφῆ, ἢ μέγα | |
pi2152 | πηγυλίς· ψυχρά, παγετώδης | |
pi2153 | Πήδαιον· πόλις. καὶ ὄνομα κύριον | |
pi2154 | πηδάλια· τῶν ἀκρίδων οἱ ὀπίσθιοι πόδες | |
pi2155 | πηδαλίοις· οἴαξιν | |
pi2156 | πηδαλιο(υ)χούμενοι· κυβερνώμενοι· παρὰ τὸ πηδάλιον, ὅ ἐστιν αὐχήν | |
pi2157 | Πήδασος· πόλις, καὶ ἔθνος βαρβαρικόν. καὶ κύριον ὄνομα, καὶ ἵππου | |
pi2158 | πῇ δὴ ἄρα· πῶ(ς), ποῖ δή | |
pi2159 | πῆδον· πηδάλιον | |
pi2160 | πῆδος· τὸ πλατὺ τῆς κώπης, ἀπὸ τοῦ παίειν. οἱ δὲ πήδινον εἶναι ξύλον εὔθετον πρὸς τὴν τῆς κώπης κατασκευήν. γράφουσι δὲ καὶ ἐν ἐκείνῳ· μέγα δ’ ἔβραχε πήδινος [τε] | |
5 | καὶ ἡ ἀγρία ἄμπελος | |
pi2161 | [πηδύειν· νάειν. βλύζειν. βρύειν | |
pi2162 | πηδύειν· πηγάζειν. ὀμβροῦν. ἱδροῦν | |
pi2163 | πηδυλίς· πέτρα, ἐξ ἧς ὕδωρ ῥέει] | |
pi2164 | πηδῷ· τῷ πλάτει τῆς κώπης τοῦ πλοίου | |
pi2165 | [πήθων· πίθηκος] | |
pi2166 | πῆι· πόκα | |
pi2167 | πηκτὰ δάκρυα· παρὰ τὸ πεπηγέναι· ὡς ἐκ πηγῆς ῥέοντα | |
pi2168 | πηκταὶ θύραι καὶ εὔπηκτοι [εὔ]θύραι | |
pi2169 | πηκτίδες καὶ σύριγγες· ὄργανα μουσικά | |
pi2170 | πηκτίδος· πανδουρίου | |
pi2171 | πηκτίς· πανδούριον. ψαλτήριον. σύριγξ. ὄργανον | |
pi2172 | πηκτόν· ἐκ πολλῶν ξύλων πεπηγμένον | 330 in vol. 3 |
pi2173 | πηκτὸν ἄροτρον· τὸ ἀπὸ δύο ἀρότρων. εἰσὶ γὰρ καὶ μονόβολα | |
pi2174 | πηκτὸς θάνατος· ὁ τοῦ Σαλαμινίου Αἴαντος τοῦ μανέντος, ὃς τῷ ξίφει ἐπιπεσὼν ἀπέθανεν | |
pi2175 | Πηλαγόνες· γέροντες, παλαιοί, γηγενεῖς | |
pi2176 | πῆλαι· κραδᾶ[ί]ναι, σεῖσαι | |
pi2177 | πηλαμύς· διὰ τοῦ υ ἰχθῦς ἐν Πόντῳ | |
pi2178 | πῆλεν· ἔπαλ(λ)εν | |
pi2179 | Πηλέως μάχαιρα· παροιμία, ἣν ἐκ πλήρους Ἀριστοφάνης ἀναγρά‐ φει οὕτω· μέγα φρονεῖ μᾶλλον, ἢ ὁ Πηλεὺς τῇ μαχαίρᾳ. ἐδόκει γὰρ σωφροσύνης γέρας εἰληφέναι ..... | |
pi2180 | Πηλ(η)ιάδεω· τοῦ Πηλέως παιδός | |
pi2181 | [πηληκίσματα· φενακίσματα] | |
pi2182 | Πήληξ· περικεφαλαία, ἀπὸ τοῦ πάλλεσθαι, ὅ ἐστι κινεῖσθαι. καὶ δῆμος | |
pi2183 | Πηλιάδα (μελιήν)· τὸ δόρυ | |
pi2184 | Πηλιάς· ἰδίως τὸ τοῦ Ἀχιλλέως δόρυ· καταχρηστικῶς δὲ καὶ πᾶν | |
pi2185 | πηλιδνόν· πελιδνόν | |
pi2186 | πηλίκον· οἷον, ὁποῖον, ποταπόν. διάφορον | |
pi2187 | πηλίκοις· διαφόροις. καὶ τὰ ὅμοια | |
pi2188 | πηλίναις· χοϊκαῖς | |
pi2189 | πήλινος· ἐκ πηλοῦ, χοϊκός | |
pi2190 | Πήλιον· ὅρος ἐν Θεσσαλίᾳ. καὶ Πήλιον | |
pi2191 | πηλός· οἶνος. Ἴωνες, ἔνθεν καὶ κάπηλος ὁ τὸν οἶνον πωλῶν | |
pi2192 | πηλὸς ἀϊδνός· περὶ τὴν Λιβύην ἐστὶ τόπος. καὶ τὸν ὁρίζοντα ὠκεανόν | |
pi2193 | πήλυξ· ῥαγάς | |
pi2194 | πῆμα· βλάβη. ἀναπημονή | |
pi2195 | πημαίνει· βλάπτει, κακοποιεῖ | |
pi2196 | πημαινούσης· κακούσης. καὶ τὰ ὅμοια | |
pi2197 | πήμασι· κακοῖς. [πήμασι] βλάβαις | |
pi2198 | πῇ μέματον· ποῦ προθυμεῖσθε | |
pi2199 | πῆμος· πηνίκα | |
pi2200 | πῆν· πῆ καὶ πῆν ἐπὶ τοῦ κατάπασσε καὶ καταπάσσειν | |
pi2201 | πήνα· ἀπήνη | 331 in vol. 3 |
pi2202 | Πηνειός· ποταμὸς ἐν Θεσσαλίᾳ | |
pi2203 | Πηνελόπη· ὄνομα κύριον | |
pi2204 | πηνέλοψ· ὄρνις ποιός | |
pi2205 | πηνηκίζειν· ἀπατᾶν | |
pi2206 | πηνηκισμάτων· φενακισμάτων | |
pi2207 | πήνην· [τὸ ἀνάπτειν.] λέγεται ἡ ἐργασία | |
pi2208 | πηνία· ἐντίθεταί τινα τοῖς πλακοῦσι λεγόμενα πηνία. ἔστι δὲ λευκὰ καὶ προσόμοια τοῖς πηνίοις ὄντως | |
pi2209 | πηνίκα· πότε. [ἢ τότε] | |
pi2210 | πηνίκα δέ· [ὅτε δὲ] ἢ πότε δέ | |
pi2211 | πηνίκη· θρίξ. ἐμπλοκή | |
pi2212 | πηνίον· [πανούκλιον. ἢ] ἄτρακτος, εἰς ὃν εἱλεῖται ἡ κρόκη | |
pi2213 | [Πηνιός· ποταμός] | |
pi2214 | πῆνος· ὕφασμα | |
pi2215 | πηνώμενον· πηνιζόμενον. τριβόμενον | |
pi2216 | πῆξαι· κατασκευάσαι. στῆσαι | |
pi2217 | πήξας· στήσας. βαλών. κατασκευάσας | |
pi2218 | πῆξε θυμόν· ἔπληξε τὴν ψυχήν | |
pi2219 | πηοί· συγγενεῖς, οἱ κατ’ ἐπιγαμίαν οἰκεῖοι. ἀγαθοί. ἀναγκαῖοι. ἀνδρεῖοι | |
pi2220 | πήραξον· ἀφόδευσον | |
pi2221 | Πηρεφόνεια· Περσεφόνεια. Λάκωνες | |
pi2222 | πηρία· Ἀ(σ)πένδιοι τὴν χώραν τοῦ ἀγροῦ | |
pi2223 | Πηρίη· πόλις ἐν Θεσσαλίᾳ | |
pi2224 | πῆριξ· πέρδιξ. Κρῆτες | |
pi2225 | πηρίς· ὄσχη, κήλη, αἰδοῖον. καὶ ἱερείου ταυρία | |
pi2226 | πηροῖς· βλάπτοις | |
pi2227 | πηρόν· ἐστερημένον τῆς φωνῆς. ἔνιοι δὲ πεπηρωμένον καὶ βεβλαμμέ‐ νον αὐτοῦ τὴν διάνοιαν ....... τὸν (ἐ)νεὸν καὶ ἄφωνον· προπερισπω‐ | |
μένως δὲ τὸν τυφλόν | 332 in vol. 3 | |
pi2228 | πηρόν· τὸν παντάπασι μὴ ὁρῶντα | |
pi2229 | πήρωσις· βλάβη. λύπη. τύφλωσις | |
pi2230 | πήσασθαι· μέμψασθαι | |
pi2231 | πήτεα· πίτυρα | |
pi2232 | πητ[ε]ῖται· πιτύρινοι ἄρτοι. Λάκωνες | |
pi2233 | πήχεων· πηχῶν | |
pi2234 | πῆχυς· νεῦρον, ἢ τὸ τοῦ τόξου μέσον· ἔνιοι τὰ ἄκρα. κιθάρας δὲ πῆχυς ὁ ἀγκών. ἢ ὁ εἷς καὶ ἥμισυ ποῦς | |
pi2235 | πηῶν· φίλων. συγγενῶν | |
pi2236 | πιαζόμενος· θλιβόμενος | |
pi2237 | πιαίνει· σιτεύει. λιπαίνει | |
pi2238 | *πιανάτω· λιπανάτω | |
pi2239 | πιαινέτω· λιπαινέτω | |
pi2240 | πιαλέον· λιπαρόν | |
pi2241 | [πιανεῖ στυγνῷ· τῷ θρηνητικῷ ὕμνῳ] | |
pi2242 | πίαλον· παράλευκον | |
pi2243 | πῖαρ· τὸ κράτιστον. καὶ στέαρ. ἢ τὸ πέρας. καὶ λιπαρόν | |
pi2244 | πιάτοις· τὸ ἄσημον ἀργύριον | |
pi2245 | πίγγαλος· σαῦρος ὁ καλούμενος χαλκίς | |
pi2246 | πίγγαν· νεόσσιον. Ἀμερίας. γλαυκόν | |
pi2247 | πίδακες· σταγόνες. πήγξ | |
pi2248 | πιδακοέσσης· καθύγρου | |
pi2249 | πῖδαξ· λιβάς, κρήνη, ἀναβολὴ ὑδάτων, πηγή, ἄκρα ὕδατος | |
pi2250 | πίδαξι· πηγαῖς | |
pi2251 | πιδηέσσης· καθύδρου, πιδακώδους. καὶ ἡμεῖς πιδᾶν λέγομεν τὸ ἀναβάλλειν ὑγρόν | |
pi2252 | [πίδναται· προσπελάζει] | |
pi2253 | Πιδώ· δῆμος [ἐν τῇ θάκῃ | |
pi2254 | πιέειν· πιεῖν | |
pi2255 | πιέζειν· κατέχειν. θλίβειν, σφίγγειν. μαλάσσειν. βαρεῖν | |
pi2256 | πιερά· λιπαρά. εὐδαίμονα, πλούσια. καὶ πιείρῃ | |
pi2257 | Πιερία· ὄρος. [ἢ λιπαρά] | 333 in vol. 3 |
pi2258 | Πιερίδες· αἱ Μοῦσαι ἐν Μακεδονίᾳ | |
pi2259 | Πιέρι..· ἡ ἀκρώρεια τοῦ ἐν Μακεδονίᾳ ὄρους | |
pi2260 | πιέσαι· πιάσαι | |
pi2261 | πιεσθείς· δαμασθείς | |
pi2262 | πιῆναι· ὠφελῆσαι. αὐξῆσαι | |
pi2263 | πιθάκναι καὶ πιθάκνια· οἱ μικροὶ πίθοι. καὶ σιπύαι | |
pi2264 | πιθανάς· εὐπίστους | |
pi2265 | πιθανολογία· διάλεξις ἀληθής | |
pi2266 | πιθανόν· ἀληθινόν. πιστόν. εὐπ(ε)ιθές | |
pi2267 | [Πιθήνης πόλις] | |
pi2268 | πιθήσας· πιστεύσας. πισθείς. πιστωθείς | |
pi2269 | [*πιθάρχει· πίσθητι] | |
pi2270 | [πιθοῖ· πισμονή, πίστις] | |
pi2271 | πιθοίγια· ἑορτὴ Ἀθήνησι | |
pi2272 | [πιθραύσκεται· φανεροῦται] | |
pi2273 | πιθών· π(ε)ίσας | |
pi2274 | πικα(ῖ)σι· πικραῖς | |
pi2275 | [πικέλα· πίσσα, Ῥωμαῖοι] | |
pi2276 | πίκειν· ξαίνειν | |
pi2277 | πίκεται· κτενίζεται | |
pi2278 | πικόν· πικρόν. Χαλδαῖοι | |
pi2279 | πικρόν· χαλεπόν. ἀργαλέον | |
pi2280 | πικρῶς· κατακόρως. ἀκρατῶς | |
pi2281 | πίλημα· ζώνη. μίτρα | |
pi2282 | πιλιπαγμός· ποιά τις φωνή | |
pi2283 | πίλνα· προσήγγιζε | |
pi2284 | πίλναι· προσεγγίσαι | |
pi2285 | πίλναται· προσπελάζει | |
pi2286 | πιλνάμενον· ἐμπελαζόμενον, πηγνύμενον | |
pi2287 | (π)ίλνασθαι· ἐγγίζειν, πλησιάζειν, προσάγειν | |
pi2288 | πίλνατο· προσεπέλαζε, προσήγγιζε. καὶ τὰ ὅμοια | |
pi2289 | πιλνόν· φαιόν. Κύπριοι | |
pi2290 | πίλοις· πιλωτοῖς | 334 in vol. 3 |
pi2291 | πιλός· κοχλιός | |
pi2292 | πῖλος χαλκοῦς· εἶδος περικεφαλαίας | |
pi2293 | πιμελή· στέαρ, πιότης, λίπος | |
pi2294 | πιμελής· εὐτραφής. λιπαρός | |
pi2295 | [πιμέντα· φάρμακα | |
pi2296 | πιμεντάριος· φαρμακὸς καὶ μυρεψός] | |
pi2297 | πίμπλαμαι· πληροῦμαι | |
pi2298 | πίμπλαντο· ἐπληροῦντο | |
pi2299 | πίμπλαται· πληροῦται | |
pi2300 | πιμπρᾶν· ἐμπυρίζειν φυσᾶν. καίειν | |
pi2301 | πίμπρασθαι· ...... | |
pi2302 | πίμπραται· ....... | |
pi2303 | *πεμφθοί· ὀφθαλμῶν τὰ μελανά. Ἠλεῖοι | |
pi2304 | πῖνα· εἶδος ἰχθύος. καὶ ὀστρεῶδες κογχύλιον | |
pi2305 | πίνακας· τὰς σανίδας. καὶ τὰ θραύσματα τῶν [ὀρνεῶν. ἄλλοι δὲ τὰς δέλτους. καὶ οἱ ἐπὶ τῶν σκυτ(οτομ)ικῶν τραπεζῶν λίθοι. καὶ τὰ ἄκρα τῶν ξύλων | |
pi2306 | πίνακες· ἀναγραφαί. εἰκόνες | |
pi2307 | πινακίδο[ῦ]ς· ὄρχησις ποιά | |
pi2308 | πινάκιον· τὸ λεύκωμα. τινὲς δὲ σύμβολον δικαστικόν | |
pi2309 | πίνακι πτυκτῷ· δέλτῳ | |
pi2310 | πινακίρ· πινακίσκος | |
pi2311 | πίνακος κουρά· τὰ τμήματα, καὶ ἀποκαθάρματα τῶν ξύλων | |
pi2312 | πινακοπώλης· ὀρνιθοπώλης. τίλλοντες γὰρ αὐτὰ καὶ τιθέντες ἐπὶ πίνακος ἐπώλουν, τὰ λεπτὰ ὁρμαθίζοντες | |
pi2313 | πίναξ· ζωγραφία. ἱστορία. ἀναγραφή. περιοχή | |
pi2314 | πιναρά· ταπεινά, εὐτελῆ, ἐλάχιστα. ῥυπαρά | |
pi2315 | πιναρός· ῥυπαρός. εὐτελής, ἐλάχιστος | |
pi2316 | *πίνος· ῥύπος. καὶ τὰ ὅμοια | |
pi2317 | πινόεν· ῥυπαρόν. πιναρόν | |
pi2318 | πινοτήρης· πινοφύλαξ λεγόμενος. Πῖνα δὲ εἶδος ὀστρέου | |
pi2319 | πινυμένην· συνετήν | |
pi2320 | πίνυσις· σύνεσις | 335 in vol. 3 |
pi2321 | πινυτή· σύνεσις, φρόνησις | |
pi2322 | πινυτήν· σωφροσύνην | |
pi2323 | πινυτός· σώφρων, συνετός | |
pi2324 | πινυτόφρων· σωφρονέστατος. συνετώτατος | |
pi2325 | πινυτῶς· οὕτως φρονῶν | |
pi2326 | πινῶδες· ῥυπαρόν. ξηρόν | |
pi2327 | πινωδία· ἀκαθαρσία | |
pi2328 | πιόμενα· ποτιζόμενα | |
pi2329 | πίονα· λιπαρά. πλούσια | |
pi2330 | πίονα ἔργα· νῦν τὰ γεωργικά, κατ’ ἐξοχήν, τὰ ἡμᾶς πιαίνοντα | |
pi2331 | *πίος· εὐσεβής | |
pi2332 | πίονες· στεατῖται πλακοῦντες | |
pi2333 | πίονος· λιπαροῦ. ἀγρίου. εὐτραφοῦς. πλουσίου. μεγάλου | |
pi2334 | πιότατον· λιπαρώτατον | |
pi2335 | πιπαλίς· ἡ παρά τισι χαλκίς, παρὰ δὲ ἐνίοις σαύρα | |
pi2336 | ’πιπάλ(λ)ων· κραδαίνων, πάλλων | |
pi2337 | [πίπαν· τὸν ἀκριβῆ τοξότην] | |
pi2338 | πιπίζειν· κατὰ μίμησιν ἡ λέξις πεποίηται τῆς τῶν ὀρνέων φωνῆς. λέγουσι δὲ τὸ ποτίζειν, ἢ πιπίσκειν | |
pi2339 | Πίπλ(ε)ιαι· αἱ Μοῦσαι ἐν τῷ Μακεδονικῷ Ὀλύμπῳ, ἀπὸ κρήνης Πι‐ πλείας | |
pi2340 | πιπλῶν· πληρῶν | |
pi2341 | πίπον· ἄκρον | |
pi2342 | πιπράσκει· πωλεῖ | |
pi2343 | πίπτωσι· φονεύωνται | |
pi2344 | πιπώ· ὄρνεον πολέμιον, ὥς τινες, ἐρῳδιῷ | |
pi2345 | [πῖραρ ἐπαλλάξαντες· ὅταν σχοινίον ἀποτείνωσιν ἀπὸ πέρατος εἰς πέρας | |
pi2346 | πιπνύοντα· σχολεύοντα | |
pi2347 | πίρινθα· βῆμα. καὶ τὸ ἐπὶ τῆς ἁμάξης πλέγμα, τὸ πλινθίον] | |
pi2348 | πιρίσσας· ἐλέφας | |
pi2349 | Πῖσα[ι]· πόλις, ὅπου τὰ Ὀλύμπια ἐπιτελεῖται | |
pi2350 | πῖσαι· ποτίσαι | |
pi2351 | πισάκιον· περιστόμιον | 336 in vol. 3 |
pi2352 | πισάκνα· πιθάκνη | |
pi2353 | πίσεα· κάθυγρος καὶ ποώδης γῆ | |
pi2354 | πίσεα π(ο)ιήεντα· διύγρους τόπους | |
pi2355 | [πίσῃ· π(ε)ίσματι] | |
pi2356 | πίσιρα· πίτυρα. Ἀχαιοί | |
pi2357 | πισιρῖται· πιτύρινοι ἄρτοι | |
pi2358 | [πίσιρα]· [ἀγγεῖα | |
pi2359 | [πίσματα· τὰ ἀγκύραια σχοινία] | |
pi2360 | πισμός· πιστήρ. ποτίστρα. ληνός. | |
pi2361 | πισόμενον· γενησόμενον. παθησόμενον | |
pi2362 | πίσορ· πίθος. Λάκωνες | |
pi2363 | πισσᾶται· οἱ τὴν λευκὴν ἔχοντες λέπραν | |
pi2364 | πισσοκωνίας· Διόδοτος πισσοκωνίαν εἶπεν διὰ τὸ τὰ πρόβατα πίσσῃ χρίεσθαι | |
pi2365 | πισσοκωνήτῳ πυρί· πίσσῃ χρίουσιν, ἵνα τάχιον κατακαίηται. Κω‐ νῆσαι δέ ἐστι τὸ περιενεγκεῖν | |
pi2366 | πιστά· βέβαια | |
pi2367 | Πίστα· Πίστειρα πόλις. οὕτως εἶπεν | |
pi2368 | πιστὴν γνώμην· βεβαίαν | |
pi2369 | [πιστήρ· ληνός] | |
pi2370 | πίστις· ἀπόδειξις | |
pi2371 | πιστήριον· ποτιστήριον. πῖσαι γὰρ τὸ ποτίσαι. καὶ πῖστραι αἱ πο‐ τίστραι | |
pi2372 | πιστός· εὐπειθής | |
pi2373 | πιστούμεος· πιστά τε ποιῶν, βεβαιούμενος τὸ λεχθέν | |
pi2374 | πισύγγιον· σκυτ(ε)ῖον | |
pi2375 | πισύγγων· σκυτέων | |
pi2376 | πίσυνοι· πεποιθότες, πεπιστευκότες | |
pi2377 | πίσυνος· πεποιθώς, πιστεύων, θαῤῥῶν | |
pi2378 | πίσυρας· τέσσαρας | 337 in vol. 3 |
pi2379 | πισύρων· τὸ αὐτό | |
pi2380 | [πίσω· πράξω] | |
pi2381 | *πιστώσαντο [στῶ]· πίστεις ἀλλήλοις ἔδοσαν | |
pi2382 | Πιτανάτης στρατός· ὁ τῶν Ἑλλήνων, ἤτοι ἀπὸ μέρους, ἢ διὰ τὸν Μενέλαον, ὃς ἦν Πιτανάτης, οὗ χάριν ἐστράτευσαν. ἔστι δὲ ἡ Πι‐ τάνη φυλή | |
pi2383 | Πιτανάτης· ὁ Πιτανάτης λόχος αὐτοσχεδιάζεται, οὐκ ὢν ταῖς ἀλη‐ θείαις. Πιτανάτῃ δὲ ἀγῶ(νι) γυμνικῷ ἐν Πιτάνῃ ἀγομένῳ | |
pi2384 | ’πιτίμια· τὰς ἀξίας τιμωρίας (ἐ)πιτίμιά φασιν | |
pi2385 | πιτνάς· ἐκτείνων. [τίμιά φασι] | |
pi2386 | πίτνει· πίπτει. [ἐκτείνει] | |
pi2387 | πίττῃ· πίσσῃ | |
pi2388 | πιτυδάνη· ἀσκὸς μικρός | |
pi2389 | Πιτύ(ε)ια· πόλις Θρᾴκης | |
pi2390 | πιτύλοιν· ταῖς καταφοραῖς τῶν τειχέων | |
pi2390a | πιτύλοιν· [ψόφοις ὑδάτων] | |
pi2391 | πιτύλοις· ταῖς καταφοραῖς τῶν ὑδάτων [τειχέων] καὶ τοῖς ψόφοις τῶν ὑδάτων | |
pi2392 | πίτυλος· ὀρνιθάριόν τι ἄγριον. ἢ συστροφὴ τῆς χειρός, ὅταν πι‐ κρῶς ἐπιφέρηται | |
pi2393 | πιτύλους· οἱ ἀλεῖπται τὰς ἐν περιόδῳ καταβολὰς τῶν πληγῶν· οἱ δὲ ναυτικοὶ τὸ πρὸς κέλευσμα ἐλάσαι | |
pi2394 | [πιτύνη· κνῆκας, ὁ τὸν τυρὸν πογρίων] | |
pi2395 | πίτυρα· τὰ τῶν σίτων ἢ κριθῶν φλοιά | |
pi2396 | πίτυς· δένδρον, ἐμφερὲς πεύκῃ | |
pi2397 | πιφαλλίς· πίφιγξ | |
pi2398 | πιφαύσκεο· φαῖνε λέγων | 338 in vol. 3 |
pi2399 | πιφαύσκεται· φανεροῦται, διασαφεῖ, φανεροποιεῖ | |
pi2400 | πιφαυσκόμενος· σημαίνων, λέγων | |
pi2401 | πιφαύσκω· παραδείκνυμι, ἀναφαίνω, εἰς φῶς ἄγω, σημαίνω | |
pi2402 | πιφαύσκων· ἐμφανίζων, παραδεικνύων, σημαίνων, λέγων. καὶ τὰ ὅμοια | |
pi2403 | πίφιγξ· κορυδαλός | |
pi2404 | *[πιφραύσκων]· πιφαύσκων. λέγων, ἐμφανίζων | |
pi2405 | ’πίχειρον· ἀνταπόδοσις | |
pi2406 | [πίχυς· βραχεῖον μέτρον] | |
pi2407 | πίων· λιπαρῶν | |
pi2408 | πλαγάν· πληγήν | |
pi2409 | [Πλάγας· τὰς Συμπληγάδας πέτρας] | |
pi2410 | πλαγγόνιον· μύρον τι παρὰ Ἀθηναίοις | |
pi2411 | πλαγγών· κηρινόν τι κοροκόσμιον, σφαῖρα, καλαθίς. καὶ πλαγγό‐ νες κεκρύφαλοι | |
pi2412 | πλαγιάσαι· παραλογίσασθαι. πλανῆσαι | |
pi2413 | πλάγιοι· δόλιοι | |
pi2414 | πλαγίως· δολίως. μὴ φανερῶς. ἀσυμφανῶς. αἰνιγματωδῶς | |
pi2415 | πλαγκτά· καμπτά. [πλαγκτά] | |
pi2416 | Πλαγκταί· οὕτω πέτραι τινὲς καλοῦνται, (ἀπὸ) τοῦ πλάζεσθαι αὐ‐ τάς· ἃς ἔνιοι Συμπληγάδας καλοῦσιν | |
pi2417 | πλαγκτέ· παράφρων, καὶ πεπληγμένε τὴν διάνοιαν | |
pi2418 | πλαγκ(τ)όν· ἀνόητον, τὰς φρένας βεβλαμμένον, πλανώμενον | |
pi2419 | πλαγχθέντες· πληγέντες. πλανηθέντες | |
pi2420 | πλάγχθη· ἐστράφη. καὶ τὰ ὅμοια | |
pi2421 | πλαδαρόν· νοτερόν, ὕπομβρον. χαῦνον, ἀσθενές. ὑγρόν | |
pi2422 | πλαδαρώτερος· ἐκλυτώτερος. καὶ τὰ ὅμοια | |
pi2423 | πλα(δ)διῇ· ματαΐζει. σοβαρεύεται | |
pi2424 | πλαδῶσαν· ὑγράν | |
pi2425 | πλαδῶσιν· ὑγροῖς. λιπανθεῖσιν. ἢ αἱ σάρκες αἱ μὴ ἐστερεωμέναι | |
pi2426 | πλάζεσθαι· πλανᾶσθαι, ἀποσφάλλεσθαι | |
pi2427 | πλαζόμενος· ἐγγίσας. ἢ πλανώμενος | |
pi2428 | πλάζουσι· πλανῶσι. διαμαρτάνουσι τῶν ἐπιθυμιῶν. σφάλλουσι | |
pi2429 | πλάζον· πλανῶν | |
pi2430 | πλάθανον· κύκλον, ἐφ’ οὗ πλάσσουσιν ἄρτους καὶ πλακοῦντας | |
pi2431 | πλα[σ]θείς· προσπελασθείς. δοθείς | |
pi2432 | πλαθεῖσα· τὰ αὐτά | |
pi2433 | πλάθεται· παραγίνεται, προσπελάζει | |
pi2434 | πλάθους· πλήθους | 339 in vol. 3 |
pi2435 | πλαῖσι· κλῆσι | |
pi2436 | πλαίσια· πλινθία | |
pi2437 | πλαίσιον· ἡ ἐν τετραγώνῳ τῶν στρατιωτῶν τάξις· καὶ πίναξ. καὶ πλινθίον. καὶ διὰ ξύλων τετράγωνα πήγματα | |
pi2438 | πλαίτερ· πέτραι. οἱ δὲ πάτερ | |
pi2439 | πλάκα ἡλιακήν· τὴν ἀνατολικὴν γῆν, ἢ τὴν ἡλιακήν. Πλάκα καὶ τὴν ὅλην χώραν, καὶ τὴν κοινήν, ἢ τὴν γῆν | |
pi2440 | πλάκας· δέλτους | |
pi2441 | [πλακάτην· ἐριουργικὸν ἐργαλεῖον] | |
pi2442 | Πλακία· χώρα παρὰ τὴν Θρᾴκην, εἰς ἣν ἀποικίαν ἔπεμψαν Ἀθη‐ ναῖοι | |
pi2443 | [πλακίησιν· ἁμαρτίαις] | |
pi2444 | πλακίς· κλινίδιον κατεσκευασμένον ἐξ ἀνθῶν, (ἐν) τῇ ἑορτῇ τῶν Πανα‐ θηναίων | |
pi2445 | Πλάκος· ὄρος τῆς Κιλικίας. τινὲς δὲ Πλακούσιον λέγουσιν | |
pi2446 | πλακοῦς· ἐκτὸς τοῦ πέμματος καὶ ὁ σπερματικὸς τύπος τῆς ἡμέρας μαλάχης | |
pi2447 | πλακτήρ· τὸ τοῦ ἀλεκτρυόνος πλῆκτρον | |
pi2448 | πλᾶκτρον· πλάνημα. πλῆθος. ἢ τὸ πλῆκτρον | |
pi2449 | [πλάκτος· παράφρων. πεπλανημένος] | |
pi2450 | *πλανίς· τὸ τῆς νύμφης χρυσοῦν διάδημα | |
pi2451 | πλάνα· τριακάς | |
pi2452 | πλάνη· ἀπάτη | |
pi2453 | πλανῆται· ἀστέρες. τρέχουσιν ἐπισήμοις. ἤτοι μετανάστ[ε]αι | |
pi2454 | πλάνος· πλανήτης, ἀπατεών | |
pi2455 | [πλάντων· ἄφρων, ἄνους. καὶ ἡ πλατεῖα πέτρα] | |
pi2456 | πλανύττων· πλανῶν | |
pi2457 | πλάξ· ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ ὄρος. καὶ τὰ μεμαζωμένα. καὶ τὸ διπλοῦν. | |
καὶ ἡ πλατεῖα πέτρα. ἢ πλάκας τῆς κοιλίας. καὶ ἡ γαστήρ | 340 in vol. 3 | |
pi2458 | πλαριᾶν· μίγνυσθαι | |
pi2459 | πλάσμα· σχηματισμός. ψεῦσμα. ἢ κτίσμα | |
pi2460 | πλασταρεύοντες· πλάσσοντες | |
pi2461 | π[λ]αστηρία· (σ)πλάγχνια | |
pi2462 | πλάστιγγι· [ἰσχία | |
pi2463 | πλάστιγξ· μάστιξ. ἢ τοῦ ζυγοῦ τὸ ἀντίῤῥοπον. καὶ τὸ νῦν λεγόμενον λίτρα. καὶ τὸ πρὸς τοὺς κοττάβους πινάκιον. καὶ μέρος τι τοῦ αὐλοῦ. καὶ σύριγγος τὸ ζύγωμα | |
pi2464 | πλαστουργήσαντα· πλάσαντα, ποιήσαντα | |
pi2465 | πλάστρα· ἐνώτια. καὶ θεῶν τύποι | |
pi2466 | πλα[σ]τά· προσπελαστά | |
pi2467 | πλαταγώνιον· τὸ τῆς μήκωνος καὶ ἀνεμώνης φύλλον | |
pi2468 | πλαταγωνίσας· ἀποληκυθίσας, καὶ ψοφήσας | |
pi2469 | *πλαταγεῖν· κροτεῖν | |
pi2470 | πλάται· τῶν σπαθῶν τὰ πλατέα | |
pi2471 | πλαταΐσαι· τὸ ὠμοθετῆσαι | |
pi2472 | πλαταμών· τόπος πλατὺς καὶ μέγας ὑποθαλάττιος. οἱ δὲ λεωπετρία. οἱ δὲ ὀλισθηρὰ πέτρα | |
pi2473 | πλάταν· [πληγήν. ἢ] πλοῖον | |
pi2474 | πλατάνιστον· πλάτανον | |
pi2475 | πλάτανος· δένδρον, πρὸς ὃ οἱ γυναικονόμοι τὰς ζημίας ἐν λευκώματι ἐξετίθεσαν | |
pi2476 | πλατέα· τὰ ἐν πλάτει νεμόμενα, μεγάλα | |
pi2477 | πλατεάζειν· ἀλαζονεύεσθαι. φενακίζειν | |
pi2478 | πλατεῖα· κόσμος τις | |
pi2479 | [πλατειάδδοντες· οἱ γυμναζόμενοι τοῖς ἐφήβοις] | |
pi2480 | πλατεῖαι· καρποὶ τῶν χειρῶν | 341 in vol. 3 |
pi2481 | πλατείαις· ῥύμαις, ἀγοραῖς | |
pi2482 | [πλατῆορ]· τὸ πλατείᾳ τῇ χειρὶ πατάξαι | |
pi2484 | πλάτιγξ· τῆς κώπης τὸ ἄκρον, ᾧ πλήσσεται τὸ ὕδωρ | |
pi2483 | πλάτη· ἡ ὠμοπλάτη. καὶ ἡ θαλασσ(ί)α | |
pi2485 | πλᾶτιν· γυναῖκα. ἢ τὴν ἄθροισιν | |
pi2486 | πλατίς· ἡ γυνή. ἡ ἄπιστος, κλώψ. σύνοδος, ἄθροισμα | |
pi2487 | πλατίστακος· (γυν)αικεῖον αἰδοῖον. καὶ ἰχθῦς ποιός | |
pi2488 | πλατορόα· θυσία. Λίνδιοι | |
pi2489 | πλατυγίζειν· καταλαζονεύεσθαι. ἀπὸ τῶν πλατῶν τῶν ἐν ταῖς κώπαις καὶ τῆς θαλάσσης | |
pi2490 | πλατύνειν· μηρύειν | |
pi2491 | *πλατύ· μέγα. εὐρύ. ἁλμυρόν | |
pi2492 | πλατὺν Ἑλλήσποντον· τὸ κατὰ τὴν Τροίαν μέρος τοῦ Ἑλλησπόν‐ του· ἀπὸ τοῦ ὅλου τὸ μέρος τοπικῶς λέγων | |
pi2493 | [πλατύ· μέγα, εὐρύ. ἁλμυρόν] | |
pi2494 | πλατὺ ὕδωρ· τὸ ἁλμυρόν | |
pi2495 | πλάτων· χαλκωμάτιόν τι, ᾧ τὸν ὀρὸν ἀντλοῦσιν, ὅτε γάλα συμπήσ‐ (σ)ωσιν | |
pi2496 | [πλάχθη· ἐπλανήθη] | |
pi2497 | πλέα· πλείη | |
pi2498 | *πλατύρ· δοῦλος. ἢ δῆμος | |
pi2499 | *πλάτυς· ἡ τῶν λοχώντων ἄθροισις | |
pi2500 | πλέαι· πλεῖαι, πλήρεις | |
pi2501 | πλεγματεύεσθαι· ἐμπλέκεσθαι | |
pi2502 | πλέθρα· μέτρα γῆς. ἢ διύγρους καὶ βοτανώδεις τόπους | 342 in vol. 3 |
pi2503 | *πλεῖαι· [ἢ πλείη.] πλήρεις | |
pi2504 | *πλείην· τὴν ἔγκυον | |
pi2505 | *πλεῖν· πλέειν | |
pi2506 | πλέθρισμα· δρόμημα | |
pi2507 | πλεῖ[ο]ν· πλέον. Ἀττικοὶ ἑκατέρως λέγουσιν | |
pi2508 | πλεῖον· πλῆρες | |
pi2509 | πλείονες· οἱ τετελευτηκότες | |
pi2510 | *πλειόνει· σπείρει | |
pi2511 | πλειοτέρῃ σὺν χειρί· πλείονι καὶ πλουσιωτέρᾳ. ἢ σὺν πλείοσι χρήμασι | |
pi2512 | πλείου· πλήρους· ἀπὸ δὲ κρητῆρος Ἀθήνῃ πλείου ἀφυσσάμενοι καί· | |
5 | ἀνδρῶν δυσμενέων πλεῖος δόμος | |
pi2513 | πλεῖς τὴν θάλασσαν· ...... | |
pi2514 | πλειστηριαζόμενος· ὑπερβαλλόμενος. καὶ (πλειστηριάζειν) τὸ ὑπερτιμᾶσθαι ὤνιον | |
pi2515 | πλειστηριάσαντες· πλείονος πωλήσαντες οὗ ὠνήσαντο | |
pi2516 | πλειστηριασμός· ὑπερθεματισμός | |
pi2517 | πλειστοβολίν(δα)· παίζειν ἀστραγάλοις | |
pi2518 | Πλεῖστος· ποταμὸς ἐν Δελφοῖς | |
pi2519 | πλειών· ὁ ἐνιαυτός. ἀπὸ τοῦ πάντας τοὺς καρποὺς τῆς γῆς συμπλη‐ ροῦσθαι | |
pi2520 | *πλέθρον· ποδ ρ..... πῆχυς ξῶ καὶ πόδα ἕνα | |
pi2521 | πλέκει· μηχανᾶται | |
pi2522 | πλέκεται· μαστιγοῦται. συκοφαντεῖται | |
pi2523 | πλέκος· πλέγμα | |
pi2524 | πλεκτή· σειρά, ἡ ἐξ ἱμάντων | 343 in vol. 3 |
pi2525 | πλένναι· μύξαι | |
pi2526 | πλέμνιον· ἀρχαῖον. πλῆρες | |
pi2527 | πλεονασμός· ἐπίδοσις | |
pi2528 | πλεονέκτα· βίαιε | |
pi2529 | πλεονεξία· τὸ πλέον τοῦ δέοντος ἔκ τινος λαμβάνειν | |
pi2530 | πλευμονία· νόσος ἡ ἐρωτική | |
pi2531 | πλευρῖτις· νόσος ὀλεθρία | |
pi2532 | Πλευρών· πόλις τῆς Αἰτωλίας | |
pi2533 | πλεφίδερ· ἡ πεφρυγμένη σησαμίς | |
pi2534 | πλεφίς· σησαμίς | |
pi2535 | πλέω· πλήρης. καὶ πλέω· τὸ κολυμβῶ | |
pi2536 | πλέω νὺξ τῶν δύο μοιράων· πλέον μέρος, καὶ νυκτὸς αἱ δύο μοῖραι. ὁ τρόπος ἀναστροφῆς | |
pi2537 | πλέως· πλήρης | |
pi2538 | πλήγανον· βακτηρία | |
pi2539 | πληγάς· δρέπανον | |
pi2540 | πληγεῖον· παλαιόν | |
pi2541 | πληγενεῖς· οἱ μὴ ἐκ τοῦ αὐτοῦ ὄντες πατρὸς ἢ μητρὸς ἀδελφοί | |
pi2542 | πλήγη· ἐξεπλάγη | |
pi2543 | πλήθει· πελάζει. ἢ κρείττονι ἀριθμῷ | |
pi2544 | πλήθει πρόσθε βαλόντες· τῷ πλήθει τῶν θεωμένων συνεργηθέν‐ τες, ὅ ἐστιν βοηθηθέντες. ἢ τῷ πλήθει τῶν θεατῶν κωλυθείς, ἢ τῷ πλήθει τῶν ἁρμάτων ἐμποδισθείς, ἢ τῷ πλήθει τῶν ἡνιόχων. δίδυ‐ μοι γὰρ ἦσαν οἱ ἡνιοχοῦντες | |
pi2545 | πλῆθος· ἀθροισμός, ὄχλος | |
pi2546 | πλήθουσα· πλεονάζουσα, πλήρης | |
pi2547 | πλήθουσαν· πλήρη | |
pi2548 | πλῆθρον· κλῆθρον. ἢ εἶδος μέτρου | |
pi2549 | πληθύς· ὄχλος, δῆμος | |
pi2550 | πληϊάδες· πλ(ε)ιάδες. ἔστι δὲ ἑπτὰ ἄστρα, πλησίον τοῦ ταύρου, ὀνο‐ | |
μασθέντα ἀπὸ τῆς μητρὸς αὐτῶν Πληϊόνης | 344 in vol. 3 | |
pi2551 | πλήκτης· μάχιμος, ὑβριστής | |
pi2552 | πληκτίζεσθαι· μάχεσθαι, ὑβρίζειν | |
pi2553 | *πληγεῖτε· ἀπεγνωσμένοι. ἀνίατοι, ἀδιόρθωτοι, συντριβῇ καὶ ἀφα‐ νισμῷ | |
pi2554 | πληκτικώτερον· ὑβριστικώτερον | |
pi2555 | πλῆκτρα· τῶν ἀλεκτρυόνων αἱ ἐν τοῖς ποσὶ κερατώδεις ἐξοχαί | |
pi2556 | πλῆκτρον· τὸ τῆς κιθάρας, ἐν ᾧ κινεῖ τὰς χορδάς ..... ἢ τὸ προσπε‐ λάζον ἢ τὸ πλῆσσον. καὶ τὸ μέρος, καθὸ ἡ κεφαλὴ τοῦ μηροῦ τῇ κο‐ τύλῃ προσπελάζει· καὶ διὰ τὸ πεπλῆχθαι τὸν μηρόν | |
pi2557 | πλῆμα· πλήρωμα | |
pi2558 | πλημαθῆναι· πλησθῆναι | |
pi2559 | πλημαινόν· παλαιόν | |
pi2560 | πλημμελεῖ[ς]· ἐκμελεῖ[ς]. οὐ συνῳδὰ λέγει, ἁμαρτάνει | |
pi2561 | πλημ(μ)ελής· ἀμελὴς ἢ πο[π]λεῖον πλάσσον καὶ τὰ ὅμοια | |
pi2562 | πλημμύρα· ῥεῦσις ὕδατος, πλῆθος | |
pi2563 | *πλήμνη· ἡ χοινικὶς τοῦ τροχοῦ ἢ τῆς σύριγγος. ἀπὸ τοῦ πληροῦ‐ σθαι ὑπὸ τοῦ ἄξονος. καὶ ὕδωρ τὸ ἐπὶ γλεῦκος ἐπιχεόμενον | |
pi2564 | *πλῆμνος· ἀφρός | |
pi2565 | *πλῆμναι δέ· αἱ περιέχουσαι τὸν ἄξονα χοινικίδες | |
pi2566 | *πλήμνῳ· παλαιῷ | |
pi2567 | πλημμύρει· πέπληθεν | |
pi2568 | πλημ(μ)υρίς· τὸ ὅρμημα τῆς θαλάσσης, ἡ ἐπίῤῥυσις. οἱ δὲ πλή‐ μνη· ‚πλημμυρὶς ἐκ πόντοι(ο)‛ | |
pi2569 | πλημμῦρον· μεστόν, πεπληρωμένον | |
pi2570 | πλημοχόη· τῇ ὑστεραίᾳ τῶν μυστηρίων κοτυλίσκους πληροῦσιν, οὓς καλοῦσι πλημοχόας | |
pi2571 | πλήν· ἐκτός, ὅμως | |
pi2572 | πληνοδίᾳ· παρανόμῳ. τετιμημένῃ. τῇ πεπλανημένῃ τῆς ὀρθῆς ὁδοῦ, | |
τουτέστιν ἀδίκῳ | 345 in vol. 3 | |
pi2573 | πλῆντο· προσεπέλασαν. καὶ ἐπλήσθησαν | |
pi2574 | .πληνώδους· ἀσθενοῦς | |
pi2575 | πλῆξαι· πατάξαι ἐκ χειρός | |
pi2576 | πλήξαντα καὶ πληγέντα· εἰκόνα ξυλίνην ὁ Δαίδαλος χαριστήριον τῆς Ἰκάρου ταφῆς ..... | |
pi2577 | πλῆξάρα· περιγνάθιον | |
pi2578 | πλήξας· τύψας. θαυμάσας | |
pi2579 | πλήξιππος· ἱππότης, ἱππικός | |
pi2580 | πληξίππῳ· τῷ πλήσσοντι τοὺς ἵππους· δι’ οὗ τὸν ἱππότην δηλοῖ | |
pi2581 | *πλήρωμα· πλῆθος, ἀναπλήρωμα | |
pi2582 | πλήρωμα· ναῦς τραγική | |
pi2583 | πληρωτής· ἐράνου συναγωγός | |
pi2584 | *πληροφορία· βεβαιότης | |
pi2585 | πληρώσας· πλήσας | |
pi2586 | πλησιαίτερον· | |
pi2587 | πλησίον· ἐγγύς | |
pi2588 | πλησιφαής· ἡ πληροσέληνος ἡμέρα | |
pi2589 | πλησμοναῖς· ὑπερβολαῖς. ἢ πεπληρωμέναις | |
pi2590 | *πλησίστιον· τὸν ἄνεμον, πληροῦντα τὸ ἱστίον | |
pi2591 | πλῆσον· πλήρωσον | |
pi2592 | πλήσσων· ῥηγνύων, σχίζων. τύπτων, ἀδικῶν, βλάπτων | |
pi2593 | [πλήσσοντο· διέβαινον] | |
pi2594 | πλητήσαντα· δηλοῦντα | |
pi2595 | πλήτης· πλησιαστής | |
pi2596 | πλητίνες· δέλτοι | |
pi2597 | πλῆτο· ἐπλήσθη. ἤγγισεν | |
pi2598 | πλήτομον· παλαιόν. Ἀκαρνᾶνες | |
pi2599 | [πληάδα· πλῆθος ἄστρων ἐν οὐρανῷ] | |
pi2600 | πλίγμα· βῆμα. ἀπὸ τῶν κυλιομένων καὶ παλαιόντων, ὅταν περιβάν‐ | |
τες τοῖς σκέλεσι κατ(ατρ)έχωσιν | 346 in vol. 3 | |
pi2601 | πλινθεύεται· ἐξαπατᾶται. ἐπὶ ἀναισθήτων | |
pi2602 | πλινθίδες· δοκίδες | |
pi2603 | πλίνθος· μέρος τι τῆς κεφαλῆς τοῦ κίονος. ἢ πηλὸς ὀπτηθείς | |
pi2604 | [πλίξ· τὸ βῆμα. καὶ πλίγματα· τὰ πηδήματα. ἔλεγον δὲ πλίξ καὶ τὸ ἀπὸ τῆς χειρὸς εἰς τὸν λίχανον διάστημα, καὶ τὸ μεταξὺ τῶν μηρῶν ὀστοῦν margo]. | |
pi2605 | πλίξαντα· διαναβάντα, καὶ ἀναστάντα, καὶ διαβάντα | |
pi2606 | πλίσσοντο· διέβαινον | |
pi2607 | *πλειστάκις· πλεονάκις, πολλάκις | |
pi2608 | Πλοάδες τῶν ἐν Ὀρχομενῷ· (νῆσοί) τινες οὕτω καλοῦνται | |
pi2609 | πλοιάρια· πλοῖα μικρά. ἢ ὑποδήματα ποιά | |
pi2610 | πλόϊμα[τα]· τὰ πλῷ πεμπόμενα | |
pi2611 | πλόκαμα· τὰ περιόστεα νεῦρα | |
pi2612 | πλόκαμοι· κόνδυλοι τριχῶν πεπλεγμένοι | |
pi2613 | πλοκαμώδεα· τὸν οὖλον βόστρυχον | |
pi2614 | *πλόκος· πλόκαμος | |
pi2615 | πλόκιον· εἶδος περιδεραίου | |
pi2616 | πλοκίων· πεπλεγμένων | |
pi2617 | πλόμενον· φανέν. γεννώμενον. [δολίων | |
pi2618 | πλουᾶται· πλουθήσεται | |
pi2619 | [πλοῦγε καὶ δεῖ· οὐδ’ ὅλως] | |
pi2620 | πλοῦς· πλοῦς τῆς νεὼς τὸ περίγραφον, μέχρι οὗ τὸν φόρτον λαβεῖν ὀφείλει. ἀλλὰ καὶ τὴν πεζὴν ὁδὸν πλοῦν ἔλεγον | |
pi2621 | πλουσιόδωρος· πλουσίως χαριζόμενος | |
pi2622 | πλούσιον· θαλασσιοειδές. οἱ δὲ τὸ ὕδωρ | 347 in vol. 3 |
pi2623 | Πλουτεύς· Ἅιδης | |
pi2624 | πλούσιος· χρημάτων καὶ περιουσίας κύριος | |
pi2625 | πλοῦτος· ἡ ἐκ τῶν σπερμάτων ἐπικαρπία, καὶ ἡ πανσπερμία | |
pi2626 | Πλούτων· ὁ καταχθόνιος δαίμων | |
pi2627 | πλοχμοί· πλόκαμοι, ἐμπλοκαί | |
pi2628 | πλύνει· καθαίρει | |
pi2629 | πλύνεται· βλασφημεῖται, λοιδορεῖται | |
pi2630 | πλυνοί· πύελοι, ἐν αἷς τὰς ἐσθῆτας ἔπλυνον· ἢ βόθρον, ὅπου πλύνουσι | |
pi2631 | πλυνὸν καταπλυντήριζε καὶ πλυνθήσομαι· Ἀττικοὶ ἐπὶ τῶν λοιδοριῶν λέγουσι | |
pi2632 | πλυντήρια· ἑορτὴ Ἀθήνησιν, ἣν ἐπὶ τῇ Ἀγλαύρου τῆς Κέκροπος θυ‐ γατρὸς τιμῇ ἄγουσιν | |
pi2633 | πλυσμός· πλυτήρ | |
pi2634 | *πλῶον· ἔπλεον | |
pi2635 | πλώει· | |
pi2636 | πλῶεν· ἔπλεον | |
pi2637 | πλώσσειν· φθείρεσθαι | |
pi2638 | πλῶτες· ἰχθύες τινές | |
pi2639 | πλωτή· κινουμένη, καὶ ἐπιπλέουσα. Ὅμηρος δὲ ἐπὶ τῆς Αἰόλου νήσου τίθησιν | |
pi2640 | πλωτῆρες· ναῦται | |
pi2641 | πλωτόν· πλεόμενον | |
pi2642 | πνεῖ· πνέει. πνείηται, πνείει | |
pi2643 | πνεῦμα οὔριον· [ἄγγελος ἄσαρκος] οὔρ[άν]ιος ἄνεμος. [ψυχή. δαί‐ μων.] [λέγονται πνεύμονες καὶ θαλάττια εἴδη ζῶντα ἀναίσθητα | |
pi2644 | πνεύμων· ὁ πνεύματος αἴτιος ....... | |
pi2645 | πνεύσας· ὀργισθείς. ἀπὸ μεταφορᾶς τῶν ἀνέμων | |
pi2646 | πνιγεύς· ὁ φιμὸς τῶν κτηνῶν. καὶ τοῦ ὑδραυλικοῦ ὀργάνου μέρος ἢ κλίβανος | |
pi2647 | πνῖγος· θάλπος. καῦμα | |
pi2648 | πνίξαντες· ὀπτήσαντες. ἔστι δὲ εἶδος ὀπτήσεως πνικτόν | 348 in vol. 3 |
pi2649 | πνοή· ἀνάψυξις | |
pi2650 | πνοήπουν· ταχύ | |
pi2651 | πνόος· φθόγγος. πνοή | |
pi2652 | Πνύξ· τόπος Ἀθήνησιν, ἐν ᾧ αἱ ἐκκλησίαι ἤγοντο πάλαι μὲν πᾶσαι, νυνὶ δὲ ἅπαξ, ὅταν στρατηγὸν χειροτονῶσιν | |
pi2653 | πνύτο· ἔπνευσεν. ἐνόησεν. [καὶ πόα καὶ ἡ τῆς γῆς αὐτομάτως βλα‐ στάνουσα φυτεία. καὶ ὁ σῖτος. καὶ κοινῶς τὸ ἀπὸ ῥίζης φυλλοβο‐ λοῦν φυτόν | |
pi2654 | πνυτός· ἔμφρων, σώφρων | |
pi2655 | πόα· βοτάνη ἑκάστη | |
pi2656 | ποαλίς· εἶδος πικρίδος | |
pi2657 | ποάστριαι· οὐ μόνον αἱ τὴν πόαν ἐκ τοῦ σίτου, ἀλλὰ καὶ τὴν κα‐ λάμην ἐκτίλλουσαι, καὶ καθόλου αἱ τὰ κατ’ ἀγροὺς μισθοῦ ἐργαζό‐ μεναι | |
pi2658 | ποδάγρα· τὸ τῶν ποδῶν πάθος, καὶ πάγη | |
pi2659 | [ποδαγκώνιδας· συκοφάντας, ἢ τοὺς κατὰ τῆς ἀρχῆς τι λέγοντας ἢ πράττοντας] | |
pi2660 | ποδάνεμοι· ταχεῖς | |
pi2661 | ποδαπόν· ποταπόν, ὁποῖον | |
pi2662 | ποδάργης· λευκόπους. ταχύς | |
pi2663 | ποδάρκεϊ μόσχῳ· ..... | |
pi2664 | ποδάρκης· ὠκὺς τοῖς ποσίν, ἢ ἀρκεῖν δυνάμενος | |
pi2665 | πόδας ὠκύς· τοῖς ποσὶ ταχύς | |
pi2666 | ποδαύρου· ἐῤῥωμένου τοὺς πόδας | |
pi2667 | ποδεῖα· ἐνειλήμματα ποδῶν, ἤγουν φασκίας | |
pi2668 | πόδες Ἴδης· τὰ ἔσχατα καὶ κατώτατα μέρη. οἱ δὲ δένδρα | |
pi2669 | ποδηγῶν· ὁδηγῶν, παιδαγωγῶν | |
pi2670 | ποδηνεκέα[ν]· τελείαν. βαθεῖαν, ὥστε ἀπὸ τῶν ποδῶν μέχρι τοῦ αὐχένος διϊκνεῖσθαι. [τινὲς δὲ τὴν ναῦν | |
pi2671 | ποδηνεκές· μέχρι τῶν ποδῶν | |
pi2672 | ποδήνεμος· ὑπόπτερος. ἢ τοῖς ποσὶ ταχεῖα | 349 in vol. 3 |
pi2673 | ποδήρης στολή· τὸ εἰς κάτω τοῦ ἱματίου κεκλωσμένον ...... | |
pi2674 | ποδήρης· ἡ ναῦς, ἡ τοῖς ποσὶν ἐρεσσομένη, ταῖς κώπαις. ἤτοι πολύ‐ πους. ἢ μέχρι τῶν ποδῶν ἱμάτια | |
pi2675 | ποδιάζειν· τὸ ἐπὶ τὸ αὐτὸ ἀναστρέφειν καὶ ὑποστρέφειν | |
pi2676 | πόδικε· πρόσριψον | |
pi2677 | ποδίκρα· ὄρχησις πρὸς πόδα γινομένη. Λάκωνες | |
pi2678 | [ποδίνεμος· ταχύπους καὶ ἀελλόπους] | |
pi2679 | ποδοκάκη· ὁ ἐν τῷ ξύλῳ δεσμός, ἐν ᾧ οἱ κακοῦργοι δεσμεύονται, οἷον ποδοκατοχή· [τὰ διὰ τῶν ποδῶν εἰλήμματα.] Πλάτων. καὶ ἤτοι ποδοκάκκη, παρεμβεβλημένου τοῦ ἑτέρου (κι) ἢ κατὰ συγκοπὴν ποδο‐ κατοχή | |
pi2680 | [ποδοκέας· ταχεῖς τοῖς ποσίν | |
pi2681 | ποδοκείῃ· τῇ τῶν ποδῶν ταχυτῆτι] | |
pi2682 | ποδὸς ῥυτίς· τὸ τῶν ποδῶν ἕλκεσθαι | |
pi2683 | ποδοστράβαι· παγίδες, στραγγαλιαί | |
pi2684 | ποδοστράβη· τὸ γινόμενον πρὸς τὰ στρέμματα τῶν ποδῶν. ἄλλοι τὴν τοῖς ἐλάφοις ἱσταμένην πάγην | |
pi2685 | ποδοτρόχαλος· ὁ τῷ ποδὶ τὸν κεραμικὸν τροχὸν κινῶν | |
pi2686 | ποδώκης· ὠκύς, ταχὺς τοῖς ποσί | |
pi2687 | ποδώνυχος· ἐσθὴς ἱερὰ τῆς Πανδρόσου | |
pi2688 | ποεῖν· ποιεῖν | |
pi2689 | ποηφαγία· βοτανοφαγία | |
pi2690 | ποθεινή· ἀγαπητή | |
pi2691 | ποθέεσκεν· ἐπόθει. ἐπεζήτει | |
pi2692 | ποθέν· ἀπό τινος μέρους. ἢ μεθ’ ὑποκρίσεως ἀντὶ τοῦ οὔτοι | |
pi2693 | ποθέοντες· ποθοῦντες. ζητοῦντες | |
pi2694 | ποθεῖ· ζητεῖ. ἐπιποθεῖ | |
pi2695 | πόθημα· ἀγάπη. καὶ ζήτησις | |
pi2696 | ποθήνυτο· προσήσθη | |
pi2697 | πόθι· ποῦ, ὅπου | |
pi2698 | ποθί· πού. πόθος | 350 in vol. 3 |
pi2699 | ποθολκίς· ἡ ἡνία τῶν ὑποζυγίων | |
pi2700 | πόθος· ἔρως. ζήτησις. ἐπιπόθησις. καὶ φυτόν τι | |
pi2701 | ποῖ· εἰς τίνα τόπον. τὸ δὲ ποῦ ἐν τίνι τόπῳ | |
pi2702 | ποῖ γῆς· εἰς ποῖον γῆς τόπον | |
pi2703 | ποία· [ποίησις.] ἡ βοτανώδης ὕλη. ἄλλοι τοὺς πυροὺς καὶ τὰς κριθάς | |
pi2704 | Ποιάντιον· Ποίαντος παῖδα | |
pi2705 | ποιεῖσθαι· προσποιεῖσθαι | |
pi2706 | ποίη· πόα (πόα δέ ἐστιν ἡ τῆς γῆς αὐτομάτως βλαστάνουσα φυ‐ τεία). καὶ ἐρωτηματικῶς ἀντὶ τοῦ ποία | |
pi2707 | ποιεύμην· ἐποιούμην. [ἐπιθεύμην] | |
pi2708 | ποιήεντα· ποίαν ἔχοντα, σιτοφόρον | |
pi2709 | ποιήεντι· εὐβοτάνῳ, ἑλώδει | |
pi2710 | ποιήεσ(σ)αν· βοτάνας ἔχουσαν | |
pi2711 | ποίην· πόαν. βοτάνην | |
pi2712 | ποῖ κῆχος· οἷον ποῦ γῆς. εἰς τίνα τόπον | |
pi2713 | [ποικάζουσαι· σκεπάζουσαι] | |
pi2714 | ποικίλα· πεποικιλμένα, (κε)καλλωπισμένα | |
pi2715 | ποικιλεύς· ποικιλτής | |
pi2716 | ποικιλομήτης· ποικίλα βουλευόμενος, συνετά | |
pi2717 | ποικίλον ἱμάτιον· ζωγραφητόν | |
pi2718 | ποικιλόστερνος· ποικιλόβουλος | |
pi2719 | (*)ποικιλίς· ὄρνις ποιός | |
pi2720 | ποικιλτικὴν (ἐπιστήμην)· πολυμιταρικὴν τέχνην | |
pi2721 | ποικίλον· ἀπα(τη)λόν. πυκνόν. συνετόν | |
pi2722 | ποικίλως· πολυτρόπως | |
pi2723 | ποιμαντική· ἡ τῶν ποιμένων | |
pi2724 | ποιμάνωρ· ποιμήν. ἢ βασιλεύς | |
pi2725 | Ποιμενίδαι· γένος ἐξ οὗ ὁ τῆς Δήμητρος ἱερεύς | |
pi2726 | *ποιμένα λαῶν· βασιλεὺς τῶν ὄχλων | |
pi2727 | ποιμήν· βασιλεύς. καὶ ὁ τῶν προβάτων | 351 in vol. 3 |
pi2728 | ποινά· ποιά. Λάκωνες | |
pi2729 | ποιναῖς· ἐφικταῖς, Ἐρινύσι, τιμωρίαις | |
pi2730 | ποινᾶσθαι· ποινὴν λαμβάνειν, ὅταν ἀντέκτισίν τις λάβῃ. τὸ δὲ αὐτὸ καὶ ῥυσιάζεσθαι | |
pi2731 | ποινάτορας· τιμωρούς | |
pi2732 | ποινή· ἀν(τ)έκτισις ἡ ὑπὲρ φόνου διδομένη. καὶ ἡ δωρεά, καὶ τὰ δι‐ δόμενα χρήματα ὑπέρ τινος ἀνῃρημένου τοῖς αὐτοῦ οἰκείοις | |
pi2733 | ποινηλατήσας· ἐλάσας | |
pi2734 | *ποινήν· ἀντέκτισιν, τιμωρίαν τοῦ ἐπιτιμίου | |
pi2735 | ποινήματα· τιμωρήματα | |
pi2736 | ποιοί· ποταποί, ἢ οἱ ποῖοι | |
pi2737 | ποιότης· χρῶμα. ἡδονή. νό(σ)τος | |
pi2738 | ποίου· τίνος | |
pi2739 | ποιπνυός· θεράπων | |
pi2740 | ποιπν[ε]ύει· ὑπουργεῖ, διακονεῖ | |
pi2741 | ποιπνύοντα· ἐνεργοῦντα, θεραπεύοντα | |
pi2742 | ποιπνύτροισι· σπουδαίοις | |
pi2743 | ποιπνύων· ἐνεργῶν, θεραπεύων | |
pi2744 | [ποίσει· φθερεῖ] | |
pi2745 | ποίφυγμα· σχῆμα ὀρχηστικόν | |
pi2746 | ποιφύξαι· ἐκφοβῆσαι | |
pi2747 | ποιφύξεις· ἐκφοβήσεις. καὶ τὸ φυσᾷν καὶ τὸ πνεῖν [ἐκ τοῦ] ποιφύσ‐ σειν | |
pi2748 | ποιφύσσει· φοβεῖ | |
pi2749 | ποιῶδες· βοτανῶδες | |
pi2750 | ποκάδες· τρίχες. ἀπὸ τοῦ πέκεσθαι, ὅθεν καὶ πόκος | |
pi2751 | πόκος· τὸ ἔριον προβάτου | |
pi2752 | *πολλὰ χαίρειν φράσας· ἀποταξάμενος | |
pi2753 | πολέας· πολλούς· ἀπ’ εὐθείας τῆς πολύς, ὡς ταχύς. ἀπὸ δὲ τῆς πολλός πίπτει πολ(λο)ύς. ἀπὸ τῆς πολλόν πολλάκις | |
pi2754 | πολεῖν· νέμειν. βόσκειν | |
pi2755 | *πόλ(ε)ι ἄκρ(η)ι· ἀκροπόλει | |
pi2756 | πολ[λ]εῖς· πολλούς | 352 in vol. 3 |
pi2757 | πόλεις παίζειν· παροιμιῶδες. καὶ δοκεῖ μετενηνέχθαι ἀπὸ τῶν ταῖς ψήφοις παιζόντων ταῖς λεγομέναις νῦν μὲν χώραις, τότε δὲ πό‐ λεσι | |
pi2758 | πολέμαρχος· ἄρχων πολέμων | |
pi2759 | πολεμίζων· πολεμῶν, μαχόμενος | |
pi2760 | *πολεμίων· πολεμικῶν | |
pi2761 | πολεμικόν· μέλος τι τῶν πολεμικῶν τεταραγμένον | |
pi2762 | πολέμιος· ἐχθρός | |
pi2763 | πολεμιστήρια· ....... ἐν τοῖς ἀγῶσι. λέγεταί τις ἵππος πολε‐ μιστής | |
pi2764 | πολέμ(ο)ιο γεφύρας· τὰς συμβο[υ]λὰς καὶ συζεύξεις | |
pi2765 | πολέμοιο τέρας· σημεῖον πολέμου | |
pi2766 | πόλεμος· ὁ πάντα διοικῶν λόγος | |
pi2767 | *πολέες· πολεῖς | |
pi2768 | πολέμου στόμα· τὸ ἀναλωτικὸν καὶ φθαρτικὸν τοῦ πολέμου | |
pi2769 | πολεύειν· (σ)τρέφειν. οἰκεῖν. περιέχειν. θεραπεύειν. περιάγειν | |
pi2770 | πολέος· πολλοῦ | |
pi2771 | πολέος πεδίοιο· διὰ τοῦ μεγίστου πεδίου | |
pi2772 | πόληος· πόλεως | |
pi2773 | πολιά· γῆρας | |
pi2774 | *πολυβοῦται· πολλὰς ἔχοντες βόας | |
pi2775 | [πολίετον· ἀκρόπολιν] | |
pi2776 | πολιῆς· λευκῆς | |
pi2777 | πολιῆται· πολῖται, ἀστοί | |
pi2778 | πολιήτας· πολίτας, ἀστικούς | |
pi2779 | πόλιν· τὴν χώραν | |
pi2780 | πόλιν Μύνητος· Λυρνησσόν | |
pi2781 | πολιοῖο· λευκοῦ | |
pi2782 | πολιόν· λευκόν | |
pi2783 | πολιόν τε σίδηρον· τὸν λευκὸν καὶ λαμπρόν. ὅταν γὰρ ὁ σίδηρος κλασθῇ, λευκὸς φαίνεται. ἢ τίμιον ἀκουστέον | |
pi2784 | πολιορκία· φυλακή. περικαθήμενοι. συγκλεισμός. πόρθησις πόλεως | |
pi2785 | πολιός· γέρων | |
pi2786 | πολιοῦχοι· οἱ τὴν πόλιν σώζοντες, καὶ οἱ ἄρχοντες αὐτῆς | |
pi2787 | πόλις· τὴν Σικελίαν, ἀντὶ τοῦ νῆσον | |
pi2788 | πολίσσαμεν· τὴν πόλιν ἐτειχίσαμεν | 353 in vol. 3 |
pi2789 | Πολιτεία· ἢ πόλις. ἢ βίος. [ἢ ὄνομα κύριον]. καὶ ἡ ἀναστροφή. καὶ ἡ πρᾶξις | |
pi2790 | πολιτεύεται· πράττει. ἀναστρέφεται | |
pi2791 | πολιτεύμασι· ταῖς πολιτείαις. ἢ ταῖς ἄλλαις αἱρέσεσι | |
pi2792 | πολίτης· ὁ συμπολιτευόμενός τινι καὶ συνών | |
pi2793 | πολιτικός· ἀστεῖος μετὰ τέχνης τινός, ὁ ἐν πόλει ἀναστρεφόμενος | |
pi2794 | πολιτογραφεῖ· πολιτικὰ γράφει | |
pi2795 | πολίχνια· πολύδρ[ε]ια. πόλις | |
pi2796 | πολίων· πολλῶν. καὶ τῶν πόλεων | |
pi2797 | πολλά· πολλαχῆ πολλὰ δέ οἱ κραδίη πόρφυρε | |
pi2798 | πολλὰ δέ· πυκνῶς, συνεχῶς δέ | |
pi2799 | πολλαπ(λ)οῦν· πολλαπλασίονα | |
pi2800 | πολλὰ χαίρειν φράσας· ἀποταξάμενος | |
pi2801 | πολλαχρόν· καλόν | |
pi2802 | πολλέων· πολλῶν | |
pi2803 | πολ[λ]έων· πολυκίνητος | |
pi2804 | Πόλλιος οἶνος· λευκός | |
pi2805 | πολλὴ φαρέτρα· πολλοὶ τοξόται | |
pi2806 | πολλόγειος· ἡ ψιθ[ε]ία σταφυλή | |
pi2807 | *πολλῷ μᾶλλον· πολλῷ πλέον | |
pi2808 | πολλοστόν· πολύν. ἢ τυχόν | |
pi2809 | πολλοῦγε καὶ δεῖ· πολλὰ χρή. οὐδαμῶς | |
pi2810 | [πολυκρανίη· πολυαρχία] | |
pi2811 | πολλὸν ἄριστος· κατὰ πολὺ κράτιστος | |
pi2812 | πόλος· οὐρανός, κόσμος, καὶ ἡ μεταβεβλημένη γῆ εἰς κατασποράν. κύκλος. καὶ τόπος κορυφῆς κυκλοειδής, ἢ ἄξων | |
pi2813 | πολοῦνται· περὶ τὸ αὐτὸ ἀναστρέφονται | 354 in vol. 3 |
pi2814 | πόλτος· τὸ πυανεψίων ἕψημα | |
pi2815 | πολύ· ἀντὶ τοῦ μέγα | |
pi2816 | πολυάϊκος· πολλὰς ὁρμὰς καὶ κινήσεις ἔχοντος τῶν μαχομένων | |
pi2817 | πολύαινε· πολλοῦ ἐπαίνου ἄξιε. ἢ πολύμυθε | |
pi2818 | πολυάϊξ· πολυκίνητε, πολυόρμητε. ἢ πολλὰς ἔχων αἶγας | |
pi2819 | πολυάνδριον· τάφος πολυχώρητος, μνῆμα | |
pi2820 | πολυάρ[ρ]ητος· πολύευκτος | |
pi2821 | πολυαρκῶς· τελείως ἀρκῶν | |
pi2822 | πολύαρνι· πολυθρέμμονι. πολλῶν θρεμμάτων δεσπότης | |
pi2823 | πολυβέλεμνοι· οἱ ὑπομνηματισάμενοι τὰς πολυστίκτους, ὅτι τὸν Ὀρφέα ἀπέκτειναν πολλοῖς βέλεσιν | |
pi2824 | πολυβενθέος· πολὺ βάθος ἔχοντος | |
pi2825 | Πολύβοια· θεός τις ὑπ’ ἐνίων μὲν Ἄρτεμις, ὑπὸ δὲ ἄλλων Κόρη | |
pi2826 | πολυβότειρα· ἡ γῆ πολλοὺς τρέφουσα καὶ βόσκουσα | |
pi2827 | πολύβουλος· συνετή | |
pi2828 | *πολύδοτος· κοχλιοειδής | |
pi2829 | πολυβοῦται· πολλὰς ἀγέλας ἢ βόας ἔχοντες | |
pi2830 | πολυβούτης· πλούσιος. ἢ ὁ δημόσιος δοῦλος | |
pi2831 | Πολύβῳ τροφεῖ· τῷ ἀναθρέψαντι, Πολύβῳ ὄνομα | |
pi2832 | [πολυγάστονα· πολυστένακτα] | |
pi2833 | πολυγηθές· πολυχαρές | |
pi2834 | πολυγηθέες ὧραι· αἱ πολλῆς χαρᾶς αἴτιαι οὖσαι | |
pi2835 | πολυγηθέος· πολλαχῶς χαίροντος | |
pi2836 | Πολυγνώτου τοῦ ζωγράφου ὄνος ἐστὶ γεγραμμένος, ἐναντίως ἐπε‐ στραμμένος, κομίζων σκευοφόρον καὶ τὴν μυρσίνην ..... λαγωόν, καὶ ἀνάκειται ἐν τῷ ἀνακείῳ | |
pi2837 | πολυδαίδαλον· πολύκοσμον, πολυποίκιλον | |
pi2838 | πολύδακρυ· πολύθρηνον | |
pi2839 | πολυδάκρυτον· πολλῶν δακρύων αἴτιον | |
pi2840 | πολυδάμνων· πολλοὺς δαμαζόντων. [ἢ πολυκεντήτων, ποικίλων | 355 in vol. 3 |
pi2841 | πολυδειράδος· πολλὰς ἐξοχὰς ἔχοντος, οἷον πολλοὺς τραχήλους καὶ λόφους. Δειρὰ δὲ ὁ τῶν ἀλόγων ζώων τράχηλος, ἐπεὶ ἐκεῖθεν ἐκδέ‐ ρεται | |
pi2842 | πολυδέσμου· πολυγόμφου. δεσμοὶ γὰρ τῶν νεῶν εἰσιν οἱ γόμφοι | |
pi2843 | πολυδευκέα φωνήν· πολλοῖς ἐοικυῖαν | |
pi2844 | πολυδήνεα· πολύβουλον | |
pi2845 | πολυδίψιον· ἄνυδρον ἢ πολλὰ βεβλαμμένον· ἶψαι γὰρ τὸ βλάψαι καὶ διαφθεῖραι. ἢ πολυπόθητον | |
pi2846 | πολύδωρος· πολλὰ λαβοῦσα δῶρα. πολύφερνος. πολύεδνος | |
pi2847 | πολυειδής· ποικίλος | |
pi2848 | πολυέλικτον· πολύκυκλον ἁδον(άν) | |
pi2849 | πολύευκτον· τίμιον. πολυπόθητον | |
pi2850 | πολυζύγῳ· πολυκαθέδρῳ | |
pi2851 | πολυήρατος· πολύευκτος, ἐπὶ πολλαῖς εὐχαῖς γεννηθείς | |
pi2852 | πολύηρος· πολυάρουρος. πλούσιος | |
pi2853 | πολυηχέα φωνήν· τὴν πολλοῖς ἤχοις καὶ μέλεσι χρωμένην | |
pi2854 | πολύθεστος· πολυαγάπητος. πολύσεπτος | |
pi2855 | πολύθροον· πολύηχον | |
pi2856 | πολυθρύλλητα· πεφη(μι)σμένα. ἢ θόρυβον ἐμποιοῦντα, διαβεβοημένα | |
pi2857 | πολυθύσανε· ‚Ἄρτεμι πολυθύσανε κούρα‛ διὰ τὸ θυσάνοις καὶ αὐτὴν χρῆσθαι· ἢ ὅτι πολλαχόθεν ᾄσσεται, ὡς κυνηγέτις. ἢ πο‐ λυθώϋκτος. ἢ πολυθυσίαστος | |
pi2858 | [πολυΐακος· πολυόρμητος] | |
pi2859 | πολύϊδρις· ἐμπειρότατος | |
pi2860 | πολυκαγκέος· πολυξήρου | |
pi2861 | *πολυκαγκέα· ἄγαν ξηραντικόν, μεγάλως κατάξηρον | |
pi2862 | πολυκερδέα· πανοῦργον | |
pi2863 | πολὺ κέρδιον· πολὺ βέλτιον | |
pi2864 | πολύκεστος· πολυκέντητος. ἐξ οὗ τὸν ποικίλον δηλοῖ | |
pi2865 | *πολυκηδές· πολλῶν κακῶν αἴτιον | |
pi2866 | (*)πολυκηδέος· πολυφροντίστου | |
pi2867 | πολυκέφαλος· τῶν κιθαρῳδικῶν τι μέλος | |
pi2868 | πολυκληῖσι· πολυκαθέδροις, πολυζύγοις [λεπίδες] ταῖς ναυσίν, ἀπὸ τοῦ κλίνεσθαι ἐν αὐταῖς τοὺς ἐρέσσοντας | |
pi2869 | πολύκλητοι· ἀπὸ πολλῶν ἐπικεκλημένοι τόπων βοηθοί | |
pi2870 | πολύκμητον· μετὰ πολλοῦ καμάτου γεγενημένον, ἢ πολὺν κάματον | |
ἡμῖν παρέχοντα. λέγει δὲ τὸν σίδηρον | 356 in vol. 3 | |
pi2871 | πολύκνημον· δύσβατον, ὀρεινόν [τραχὺς τόπος | |
pi2872 | πολύκοινον· πᾶσι κοινόν | |
pi2873 | πολυκοιρανίη· πολυαρχία | |
pi2874 | πολύκρημνος· δύσβατος, ὀρεινός ..... | |
pi2875 | πολυκτόνον· πολλοὺς κτεῖνον | |
pi2876 | *πολυκτήμων· πολλὰ κτήματα ἔχων | |
pi2877 | πολυκυλίνδητος· πολλαχοῦ κυλιόμενος | |
pi2878 | [πολυλάϊιστον· πολυλιτάνευτον, πολύευκτον] | |
pi2879 | [πολύλευκτον· πολυπλάνητον, πανταχοῦ περιφερές] | |
pi2880 | πολυλήϊον· πλούσιον | |
pi2881 | πολυλήϊος· πολύπυρος. ἢ πολλὰ βοσκήματα ἔχων | |
pi2882 | πολύλιστον· πολυλιτάνευτον | |
pi2883 | πολυμερές· εἰς πολλὰ μεριζόμενον | |
pi2884 | πολυμέρμερον· πολυμέριμνον | |
pi2885 | πολυμερῶς· πολυσχιδῶς, δαψιλῶς. πολλὰ σχήματα ἔχων | |
pi2886 | πολύμηλον· πολυπρόβατον | |
pi2887 | [πολυμῆναι· πολύβουλε] | |
pi2888 | Πολυμήστωρ· ὄνομα κύριον | |
pi2889 | πολυμήτης· πολύβουλος, πολύφρων | |
pi2890 | πολυμήχανε· συνετέ, πολύτεχνε | |
pi2891 | Πολυμνήστ(ε)ιον ᾄδειν· εἶδός τι μελο[σ]ποιΐας τὸ Πολυμνήστ(ε)ιον. ἦν δὲ Κολοφώνιος μελοποιὸς ὁ Πολύμνηστος, εὐμελὴς πάνυ | |
pi2892 | πολυμνήστην· ἀγαθήν, σώφρονα | |
pi2893 | Πολυμνία· ἡ θάλασσα, ἡ πολὺ φυκίον ἔχουσα. καὶ ὄνομα κύριον | |
pi2894 | πολύμυθος· φλύαρος. περίεργος | |
pi2895 | πόλυντρα· ἄλφιτα | |
pi2896 | Πολύξενος· εἷς τῶν (ρʹ) ἡρώων | |
pi2897 | πολύξεινος· ἡ γῆ | |
pi2898 | πολύοπτος· πολυθέατος | |
pi2899 | [πολυορκῆσαι ἢ] πολιορκῆσαι· κυκλεῦσαι πόλιν στρατῷ | |
pi2900 | Πολυπαίδης· παρῴδηται ἐκ τῶν Θεόγνιδος· ‚βολβὸν ἐπαινή‐ σω .......‛ | |
pi2901 | πολυπαί(πα)λος αἰθήρ· πεποικιλμένος. οὐχ ὁμαλός | |
pi2902 | πολυπάμ[μ]ονος· πολλὴν κτῆσιν ἔχοντος | |
pi2903 | πολυπάμ[μ]ων· πλούσιος, πολλὰ κεκτημένος, πολυχρήμων. Πάμ‐ | |
[μ]ατα γὰρ τὰ χρήματα | 357 in vol. 3 | |
pi2904 | πολυπενθέος· πολυπαθοῦς | |
pi2905 | πολυπίδακα· πολλὰς ἀναβολὰς ἔχουσαν, ἤτοι πηγάς | |
pi2906 | πολυπιδάκου Ἴδης· πολλὰς πίδακας ἐχούσης, τουτέστι ὑδάτων ἐκβολάς, ἢ πολλὰς πηγάς | |
pi2907 | πολυπήμονα· πολυβλαβῆ | |
pi2908 | πολύπιστος· ὁ πολλὴν πίστιν ἔχων, ἔμπιστος, ἢ μεγάλην | |
pi2909 | πολυπλάγκτοις· εἰς πολλὰ μέρη πλανωμένοις | |
pi2910 | πολυπλάγκτου· πολυπλανήτου, πανταχοῦ περιφερομένου | |
pi2911 | πολύπλοκος· πολύτροπος | |
pi2912 | πολύποδες· εἶδος ἰχθύος. ἢ εἶδος φθειρῶν | |
pi2913 | πολύποδος δίκην αὐτὸς ἑαυτὸν καταφαγών | |
pi2914 | πολυπράγμων· περίεργος | |
pi2915 | πολυπτύχου· πολλὰς ἐξοχὰς ἔχοντος. πολυμεροῦς. πολλὰς πτύχας καὶ εὐρυχωρίας ἔχοντος καὶ πολλὰ ἀποκλίματα | |
pi2916 | πολύῤῥην· ἢ πολυπρόβατος, ἢ πολύαρνος | |
pi2917 | πολύῤῥην· πολλὰ ῥήνη ἔχων, τουτέστι θρέμματα | |
pi2918 | πολύῤῥητος· πολύφραστος | |
pi2919 | *πολυῤῥήτοισι· πολυπόνοις | |
pi2920 | πολυσκάρθμοιο· πολύποδος, πολυβημάτου. ἐπὶ δὲ νεῶν, πολυκώ‐ που. οἱ δὲ δρομάδος. καὶ πολυπηδήτου, εὐκινήτου, πολυκινήτου | |
pi2921 | πλουσμαράγοιο· πολυήχου, ἠχητικοῦ | |
pi2922 | πολύσπειρον· πολυέλικτον | |
pi2923 | πολυσπερέων· ἐπὶ πολλὰ μέρη τῆς γῆς ἐσπαρμένων. πολυεθνῶν | |
pi2924 | πολύστιπτος· πολυπόρευτος | |
pi2925 | πολύστονα· πολλῶν στεναγμῶν αἴτια | |
pi2926 | πολυσφέλμου· πολυφλοίου | |
pi2927 | πολυσχιδῆ· εἰς πολλὰ ἐσχισμένον, μεμερισμένον | |
pi2928 | *πολυσχιδές· πολυμερές | |
pi2929 | πολυτελῆ· πολυδάπανα, ἢ τὰ πολλοῦ ἄξια, ἤγουν τίμια | |
pi2930 | πολυτιμητίζειν· [πολλοὺς] τιμᾶν. [ἢ ὑπὸ πολλῶν τιμᾶσθαι] | |
pi2931 | πολύτλας· ὁ πολλὰ ὑπομείνας. ἢ κακοπαθήσας, πολλὰ ἀνατλάς, τα‐ λαίπωρος | |
pi2932 | πολυτρήρωνα· πολλὰς περιστερὰς ἔχουσαν | |
pi2933 | πολυτλήμων· ὑπομονητικός | |
pi2934 | πολύτροπος· ὁ ἐπὶ πολλὰ τρεπόμενος, ἢ τρέπων τὴν ἑαυτοῦ διά‐ νοιαν ὑφ’ ἕνα καιρόν | |
pi2935 | πολυτρόπως· διαφόρως, ποικίλως | 358 in vol. 3 |
pi2937 | πολυφασίας· πολυλογίας | |
pi2936 | πολύτορον δέρμα ἐχίνου· ἤτοι διὰ τὰς ἀκάνθας, ἐπεὶ τιτρώσκου‐ σιν· ἢ ἐπεὶ ἐκφύσεις πολλὰς ἔχουσιν | |
pi2938 | Πολύφημον· πολύφωνον, ἐπιθετικῶς. ἢ ἐκκλησία, ἐν ᾗ πολλαὶ φῆμαι καὶ κλῃδόνες εἰσίν. ἢ ἀπὸ τοῦ πολλὰ φημίζεσθαι καὶ ὁ ἔνδοξος. καὶ κύριον ὄνομα Κύκλωπος | |
pi2939 | πολυφλοίσβοιο· πολυταράχου, πολυκινήτου | |
pi2940 | πολυφόρβου· πολλοὺς τρεφούσης ἢ πολλὴν φορβὴν ἐχούσης | |
pi2941 | πολυφραδέος· πολυκερδοῦς. ἢ λίαν συνετοῦ | |
pi2942 | πολυφραδέστερον· συνετώτερον. λογιώτερον. πολυκερδέστερον | |
pi2943 | πολύφρονα· σώφρονα, συνετόν, φρόνιμον | |
pi2944 | πολύχαλκον· ἰσχυρόν, στερεόν | |
pi2945 | πολυχανδέα· πολλὰ χωροῦσαν | |
pi2946 | πολυχε(ι)ρία· πλῆθος ἐργαζομένων καὶ ἀνυόντων | |
pi2947 | πολύχουν· πολυειδές | |
pi2948 | πολύχους· πολυφόρος | |
pi2949 | Πολυώνυμον· τὴν μονάδα οὕτως ἐκάλουν. καὶ ἐπίθετον Ἀπόλλωνος | |
pi2950 | πολυωπόν· πολύβροχον. πολυόμματον. ἢ πολλὰς ὀπὰς ἔχον | |
pi2951 | *πολυωρήσεις· φυλάξεις, φροντίδα πολλὴν ποιήσεις | |
pi2952 | πολυωρεῖ· πολλὴν φροντίδα ποιεῖται. ἐναντίον δέ ἐστιν τὸ ὀλιγω‐ ρεῖν ὀλίγον φροντίζειν. διὸ καὶ τὸν ὀλίγωρον ἀμελῆ λέγουσιν | |
pi2953 | πολφοί· τὰ ἐκ τῶν χίδρων καὶ τῆς ἐρι(κτ)ῆς ἑψόμενα | |
pi2954 | *πόμφυκα· τὸν κόγχον | |
pi2955 | πόμα· πόσις | |
pi2956 | [πόμαλα· τρόπον τινά] | |
pi2957 | πομάτεσι· πόμασ(σ)ι | |
pi2958 | πομμοῦσαν· ὁμιλεῖν | |
pi2959 | πομπεῖα· τὰ πρὸς τὰς πομπὰς σκεύη. ἢ τόποι, ἐν οἷς τὰ ἐκ τῆς πομ‐ πῆς ἀποτίθεται | |
pi2960 | πομπεῖ· πομπευτῇ | |
pi2961 | πομπεύει· κατασχολάζει | |
pi2962 | πομπεύων· περιάγων. καὶ τὰ ὅμοια | 359 in vol. 3 |
pi2963 | πομπή· ἔφοδος. καὶ ἐξαποστολή, παραπομπή | |
pi2964 | πομπῆες· προπομποί, οἱ προπέμποντες, ὁδηγοί | |
pi2965 | πομπηγορῶσι· προπέμπουσι | |
pi2966 | πομπίλος· ποιὸς ἰχθῦς | |
pi2967 | πομπός· ὁδηγός, προπέμπων | |
pi2968 | πομποστολεῖ· ἐκπέμπει τὸν πλοῦν | |
pi2969 | πομποῦ· ὁδηγοῦ | |
pi2970 | [πομπυσμάτων· συρισμάτων] | |
pi2971 | [πομποβόλῳ· πέντε ὀβελίσκους .....] | |
pi2972 | πομπῶν· ὁδηγῶν | |
pi2973 | πομφαγωγεῖ· τὴν πομπὴν ἄγει | |
pi2974 | πομφαγεῖται· φυσοῦται. ἀναβράζει | |
pi2975 | πομφόλυγες· τῶν ἀσπίδων αἱ ἐξοχαί. καὶ ἐν τῷ ὕδατι γενόμεναι οἰδήσεις, ἢ φυσήματα ὕδατος. ἐπὶ τῶν διακενῆς φυσιωμένων λέγεται ἡ λέξις | |
pi2976 | πομφόλυξ· ὕδατος κάχλασμα. καὶ τῶν ἀσπίδων αἱ ἐξοχαί | |
pi2977 | πονεῖν· ποιεῖν. ἀσκεῖν. κακοπαθεῖν. ἐνεργεῖν | |
pi2978 | πονέεσθαι· ἐνεργεῖσθαι. καὶ τὰ ὅμοια | |
pi2979 | πονέοντο· ἐνήργουν | |
pi2980 | πονεύμεναι· ἐπειγόμεναι | |
pi2981 | *πομφυίζεσθαι· αἰσχύνεσθαι | |
pi2982 | πονήματα· κόποι | |
pi2983 | πονηρία· ἐπιπονία | |
pi2984 | πόνηρον· ἐπίπονον. κακοπαθῆ | |
pi2985 | πόνηρος· τὰ αὐτά | |
pi2986 | πονηρός· κακός, δεινός, κακοῦργος | |
pi2987 | πονήσατο· κατειργάσατο | |
pi2988 | πονίωμεν· πονῶμεν | |
pi2989 | πόννα· τὸ γράφος. ἢ μάγος | |
pi2990 | πόννος· μάγος | |
pi2991 | πόνος· ἄλγος, ἐνέργημα ὀδύνης | |
pi2992 | πόντια ῥάκ[κ]η· σπόγγοι, ἢ τὰ τούτων σπαράγματα | |
pi2993 | ποντινοί· σπόγγοι | |
pi2994 | ποντοβρόχους· ὑπὸ θαλάσσης βρεχομένους | |
pi2995 | ποντόθεν· ἐκ πελάγους | 360 in vol. 3 |
pi2996 | πόντος· θάλασσα, πέλαγος | |
pi2997 | ποντοπόροιο· θαλασσοπλόου | |
pi2998 | ποντοπόροις· θαλασσοπλόοις | |
pi2999 | ποντοπόροισι· πλωταῖς | |
pi3000 | ποντοπόρος· πέλαγος διαπορευομένη, πελαγοδρόμος | |
pi3001 | πόντου Ἰκαρίοιο· τοῦ Ἰκαρίου πελάγους, ὅπερ ὠνομάσθη ἀπὸ Ἰκά‐ ρου, τοῦ Δαιδάλου παιδός, πεσόντος εἰς αὐτὸ καὶ ἀποθανόντος | |
pi3002 | πόντῳ κεκλιμένοι· περιεχόμενοι ὑπὸ τῆς θαλάσσης | |
pi3003 | πόνῳ πονηρός· κακίᾳ κακὸν προσέπεσεν, ὡς ἀγαθὰ ἀγαθῷ | |
pi3004 | πόπανα· πλακούντια ἀπὸ ἄρτου | |
pi3005 | πόπαρ· πατήρ. καὶ πατρὸς πατήρ | |
pi3006 | πόποι· παπαί. ἐπίφθεγμα σχετλιαστικόν. Ἀπίων δέ φησιν, οἱ δαίμο‐ νές εἰσι πόποι· καὶ ἔστιν· ὦ δαίμονες | |
pi3007 | ποπ(π)ύσματα· κολακεύματα | |
pi3008 | πόρ· ποῦς. Λάκωνες | |
pi3009 | πόρδαλις· ὁ ἄρσην, ἡ δὲ θήλεια πάρδαλις. ὁ μὲν ἀπὸ τοῦ προα‐ λέσθαι· ἡ δὲ ἀπὸ τοῦ παράλεσθαι | |
pi3010 | Πορδοσελήνη· μεταξὺ Λέσβου καὶ Μυσίας νῆσος | |
pi3011 | πόρε· παρέσχε | |
pi3012 | πορεῖν· δοῦναι | |
pi3013 | *πόρε· περιεποίησε, παρέσχε | |
pi3014 | *πόρεν οἱ ἐπιεικές· παρέσχεν αὐτῷ τὸ πρέπον | |
pi3015 | πορεύου· ἄπιθι, ὕπαγε | |
pi3016 | πορεύς· πορθμεύς | |
pi3017 | πορεῦσαι· πέμψαι, ἀγαγεῖν | |
pi3018 | πορεύσατε· ἄγετε | |
pi3019 | πορθεῖν· προνομεύειν, ὀλλύειν | |
pi3020 | πορθεῖται· [ἀναλίσκειν | |
pi3021 | πόρθησις· ἐρήμωσις, καθαίρεσις, ἁρπαγή | |
pi3022 | πορθμεύς· κωπηλάτης | |
pi3023 | πορθμεύ[σ]εσθαι· διαβαίνειν. πλέειν | |
pi3024 | πορθμῆες· πορθμεῖς καὶ πορθμῆς· πορθμεῖς. καὶ ὄνειροι οἱ δια‐ πορεύοντες | |
pi3025 | πορθμεῖον· σκαφίδιον διαπερ(αι)οῦν μισθῷ | 361 in vol. 3 |
pi3026 | πορθμός· στενὸν θαλάσσης ἐν μέσῳ τῆς γῆς. διαπέραμα | |
pi3027 | πορθμῷ· διαπεράματι | |
pi3028 | Πορθόμιν· γένος ἐπιφανές | |
pi3029 | πόρθος· πτόρθος, κλάδος, βλαστός | |
pi3030 | πορθυγγίς· σπατίλη. τρίβολον | |
pi3031 | Ποριεῖς· δῆμος τῆς Ἀκαμαντίδος φυλῆς | |
pi3032 | πορίζει· κερδαίνει | |
pi3033 | *πορεία· ὁδοιπορία | |
pi3034 | πόριμον· εὐπόριστον. πορευτόν | |
pi3035 | πορισμός· μηχάνημα | |
pi3036 | πόριπα· πόρτις. ποριστής | |
pi3037 | πορίσονται· περιποιήσονται | |
pi3038 | πορίσω· κατασκευάσω | |
pi3039 | πόρκας· ἐλάφους. ἢ ταχύ | |
pi3040 | πόρκης· δακτύλιος | |
pi3041 | πόρκος· κύρτος. τινὲς δὲ τὸν ἁλιευτικὸν κύρτον ἀποδιδόασιν | |
pi3042 | πορνάμεν· πωλεῖν | |
pi3043 | πορνάμεναι· κεντούμεναι. πωλούμεναι | |
pi3044 | πορν[ι]οκόπος· ἑταιροτρόφος. πόρνος | |
pi3045 | πόρνῳ· παιδὶ ὡραί(ῳ) | |
pi3046 | πόροι· ποταμοί | |
pi3047 | πόροις· χαρίσαιο | |
pi3048 | πόροις· ὁδοῖς | |
pi3049 | πόρος· ὁδός, τρίβος. ἢ τὸ τοῦ ποταμοῦ ῥεῦμα. οἱ δὲ τὴν διάβασιν αὐτοῦ. οἱ δὲ τὰς γεφύρας. καὶ ἀφορμή | |
pi3050 | πόρπαμα· χλαμύς | |
pi3051 | πόρπαξ· ἡ λαβὴ τοῦ ὅπλου | |
pi3052 | πόρπη· [ὁ ἀνοχεὺς τῆς ἀσπίδος, εἰς ὃ ὁ πῆχυς ἀνίεται,] ἢ φίβλα. καὶ τῆς χλανίδος ἡ περόνη | |
pi3053 | πόῤῥω· πόῤῥωθεν, μακρόθεν | |
pi3054 | ’ποῤῥώξ· ἀπόῤῥοια | 362 in vol. 3 |
pi3055 | πόῤῥω τέχνης· ὅμοιον τῷ σφοδρῶς ἐνέχεσθαί τινι | |
pi3056 | πορσαίνει· κοσμεῖ. θεραπεύει. κατασκευάζει | |
pi3057 | *πορσανέουσα· ἑτοιμάσουσα. ἐπιμελησομένη | |
pi3058 | πορσαίνεσκον· διήγειρον. παρεσκεύαζον | |
pi3059 | πορσανέων· εὐτρεπίζων | |
pi3060 | *πορσανέουσα· εὐτρεπίζουσα. στρωννύουσα. παρασκευάζουσα | |
pi3061 | πορσῦναι· παρασκευάσαι πορίσαι. εὐτρεπίσαι | |
pi3062 | πόρσυνε· διήγειρε. παρεσκεύασεν | |
pi3063 | πορσύνεται· ὁδεύεται | |
pi3064 | πορσύνουσα· ἐρεθίζουσα | |
pi3065 | πορσύνων· παρασκευάζων, ἑτοιμάζων. ἐρεθίζων | |
pi3066 | πορσώτατα· τὰ πόῤῥω καὶ μακράν | |
pi3067 | πόρσω· ἔμπροσθεν, ἢ πόῤῥωθεν ἐγγίσαι | |
pi3068 | πορτάζει· δαμαλίζεται | |
pi3069 | [πόρτα· πόρτα, θύρα πόλεως ἢ αὐλῆς οἴκου] | |
pi3070 | πορτάκι[ν]ον· μοσχίον | |
pi3071 | *πόρτακι· μόσχῳ. ἢ δαμάλ(ε)ι | |
pi3072 | πόρτακος· ὦμος | |
pi3073 | πόρταξ· ἄῤῥην βοῦς. τινὲς δάμαλιν, ἄλλοι νεογνόν, οἱ δὲ μόσχον | |
pi3074 | [πορτικός· στοά] | |
pi3075 | πόρτις· δάμαλις, ἢ νέα βοῦς | |
pi3076 | πορτιφόροι· οἱ αἴροντες τὰ κόῤῥοια ἐπὶ τῶν ὤμων | |
pi3077 | *πορτμίς· κατὰ τὴν ὀμφαλόν | |
pi3078 | πορύνωμεν μᾶζαν· τῇ χειρὶ προσπιέζωμεν | |
pi3079 | πορύναν· μαγίδα | |
pi3080 | πορφίτῳ· περόνῃ | |
pi3081 | πορφύρει· ταράττεται. φροντίζει. μελανίζει | |
pi3082 | πόρφυρεν κραδίη· ἐμερίμνα ἡ καρδία | |
pi3083 | πορφύρεον· πόρφυρον. μέλαν | 363 in vol. 3 |
pi3084 | πορφύρεος θάνατος· ὁ μέλας. καὶ βαθύς. καὶ ταραχώδης | |
pi3085 | πορφύρεται· διαλογίζεται | |
pi3086 | *πορφύρει· μελανίζει. ταράττει. πορφυρίζει | |
pi3087 | πορφυρίων· εἶδος ὀρνέου. καὶ ἰχθῦς. καὶ ὄρνις ποιός | |
pi3088 | πορφύροντες· κακοτεχνοῦντες | |
pi3089 | πορφυρώματα· τῶν ταῖς θεαῖς τυθέντων χοίρων τὰ κρέα | |
pi3090 | πόρωσι· χαρίσονται. δώσουσιν | |
pi3091 | ποσαπλῶς· πολλαχῶς. ἀναριθμήτως | |
pi3092 | ποσαχῶς· κατὰ πόσους τρόπους, πολλαχῶς | |
pi3093 | [ποσάως, μερικῶς] | |
pi3094 | πόσε· ποῖ. ποῦ | |
pi3095 | πόσθη· τοῦ αἰδοίου τὸ δέρμα | |
pi3096 | πόσθιον· αἰσχρόν. ἀνδρεῖον | |
pi3097 | πόσθων· πόσθην τὸ ἀνδρεῖον αἰσχρὸν λέγουσι. πόσθωνας δὲ παρὰ τοῦτο τοὺς παῖδας, τινὲς δὲ τοὺς ψώλωνας, ἄλλοι μωροὺς ἢ παιδαριώδεις | |
pi3098 | *ποσ(.)ί· τοῖς ποσί | |
pi3099 | *πόσιας· τοὺς ἄνδρας | |
pi3100 | *ποσὶ δατεῦντο· ἰσχυρῶς τοῖς ποσὶ περιεπάτουν | |
pi3101 | Ποσειδάων· Ποσειδῶν | |
pi3102 | Ποσείδεα· ἑορτὴ Ποσειδῶνι τελουμένη | |
pi3103 | *Ποσ[ε]ιδήϊον· τὸ τοῦ Ποσειδῶνος | |
pi3104 | πόσιν· ἄνδρα | |
pi3105 | πόσιος· πότου | |
pi3106 | πόσιος· ἀνδρός | |
pi3107 | πόσις· πόμα. ἀνήρ. πότος ἢ οἴνου ἢ ὕδατος | |
pi3108 | ποσότης· ἀριθμός. μέτρον | |
pi3109 | ποστημόριον· ὀλίγον μέρος | |
pi3110 | πόστον· πόσον | |
pi3111 | πόστος· ποῖος | |
pi3112 | ποσῶς καὶ πή· μερικῶς | |
pi3113 | ποταμηδόν· δίκην ποταμοῦ | 364 in vol. 3 |
pi3114 | ποτανόν· πτηνόν, πετεινόν | |
pi3115 | ποτάγχυμεν· προσορμίζομεν | |
pi3116 | ποταίνιον· νέον, πρόσφατον. οἱ δὲ σύνεγγυς | |
pi3117 | ποταμός· ὁ ὠκεανός. καὶ τὸ ὑγρόν. καὶ ὁ σωματοειδὴς θεός. καὶ ἐπὶ τοῦ ἥπατος σημεῖον | |
pi3118 | ποταμόχωστος· γῆ τις· ἀπὸ τοῦ συμβαίνοντος | |
pi3119 | πόταρος· γνώριμος | |
pi3120 | ποτᾶται· πέταται | |
pi3121 | ποτεκλεπτόμαν· προσεπορευόμην | |
pi3122 | ποτεκχετήρια· τορνευτήρια | |
pi3123 | πότερον· ὁποῖον ἓν ἐκ τῶν δύο, ἢ ἆρα ποῖον τῶν δύο | |
pi3124 | πότερον· ἓν ἐκ δύο, ἕν | |
pi3125 | πότερος· ἕτερος | |
pi3126 | ποτή· ποτηνή. πτηνή | |
pi3127 | πότημα· ποτήριον. ἢ ὁ πότος αὐτός | |
pi3128 | ποτήν· ἰδέαν. οἱ δὲ πτῆσιν | |
pi3129 | ποτήρ· μέτρον ποιόν | |
pi3130 | ποτητύν· τὸ πίνειν | |
pi3131 | ποτί· πρὸς τί | |
pi3132 | ποτὶ γαίῃ· πρὸς τῇ γῇ | |
pi3133 | *ποτὶ δέ· πότε δέ | |
pi3134 | Ποτίδαια· ὄνομα πόλεως | |
pi3135 | ποτιδέγμεναι· προσδεχόμεναι | |
pi3136 | ποτιδέγμενοι·] οἴνῳ δαμασθέντες | |
pi3137 | ποτιδέγμενος· προσδεχόμενος | |
pi3138 | ποτιδέρκεται· προσβλέπεται | |
pi3139 | πότιδε· φάναι, ἐκφάναι | |
pi3140 | ποτιδόρπια· προσσίτια | |
pi3141 | ποτὶ ἑσπέρᾳ· πρὸς τῇ ἑσπέρᾳ | |
pi3142 | ποτίκρανον· π(ρ)ό(σ)κρανον, τὸ προσκεφάλαιον. καὶ τὸ δερμάτινον | |
ὑπηρέσ[σ]ιον, ἐφ’ οὗ καθέζονται οἱ ἐρέσσοντες | 365 in vol. 3 | |
pi3143 | ποτιόσσεται· προσδοκᾷ | |
pi3144 | [ποτὶ πλάδεσσιν· ἐπὶ ταῖς θαλασσίαις (πέτραις)] | |
pi3145 | ποτιρόμενος· ἐρωτῶν. ἢ μαινόμενος | |
pi3146 | ποτὶ φῦλα· πρὸς τὰ ἔθνη | |
pi3147 | ποτὶ χόρτον· πρὸς ᾠκοδομημένον τοῖχον | |
pi3148 | πότμον· μόρον, θάνατον | |
pi3149 | πότμος· μόρος. ἢ κατασκευή | |
pi3150 | πότμῳ· μόρῳ κατασκευαστῷ | |
pi3151 | πότνα· πότνια, σεβαστή, ἔντιμος. ἢ φίλη[μα]. καὶ δέσποινα. καλή. με‐ σήτρια | |
pi3152 | ποτνιᾷ· ἱκετεύει, παρακαλεῖ | |
pi3153 | πότνια γῆ· καλὴ γῆ | |
pi3154 | ποτνιάδες· αἱ Βάκχαι. ἀντὶ τοῦ μαινάδες καὶ λυσσάδες, μανίας αἴτιαι | |
pi3155 | ποτνιάζου· εὔχου, παρακάλει | |
pi3156 | [ποτνιάζειν· τὸ παιδικοῖς χρῆσθαι. πότνιον γὰρ τὸν δακτύλ(ι)ον λέγουσι] | |
pi3157 | ποτνιᾶται· ἐπικαλεῖται. δυσωπεῖ. παρακαλεῖ | |
pi3158 | ποτνιῶμαι· θεοφοροῦμαι. ἐξιλεοῦμαι, παρακαλῶ. δυσφορῶ. μετ’ οἰμω‐ γῆς ἱκετεύω | |
pi3159 | ποτοῖο· ποτοῦ | |
pi3160 | ποτόμφει· προσόζει | |
pi3161 | πότος· εὐωχία, ἄριστον, δεῖπνον. ἢ αὐτὸ τὸ πιεῖν | |
pi3162 | ποτωμένας· διατριβούσας | |
pi3163 | ποτῶνται· πέτονται | |
pi3164 | ποῦ· ἐν ἴσῳ τῷ οὐδαμῶς. ἢ ἀντὶ τοῦ ποῦ πότε, ἀλλαχοῦ | |
pi3165 | πούανοι· κύαμοι ἑφθοί, ὄσπριον | |
pi3166 | ποῦ κῆχος· πῆ γῆς, εἰς τίνα τόπον. καὶ ποῦ ἄγχι | |
pi3167 | πο(υ)λυβότειρα· πολλοὺς βόσκουσα καὶ τρέφουσα | |
pi3168 | πο(υ)λὺν ἐφ’ ὑγρήν· ἐπὶ πολλὴν θάλασσαν· ὑγρὰν γὰρ αὐτὴν εἶπεν | |
πρὸς ἀντιδιαστολὴν τῆς γῆς ξηρᾶς οὔσης | 366 in vol. 3 | |
pi3169 | πο(υ)λύπους· τι μέρος τοῦ ἁρματ(ε)ίου τροχοῦ καὶ τῶν ἀμπέλων | |
pi3170 | πο(υ)λύποδος δίκαν· ὅτι αὐτὸς τὰς ἑαυτοῦ πλεκτάνας ἐσθίει | |
pi3171 | ποῦμμα· ἡ τῆς χειρὸς πυγμή | |
pi3172 | πουνιάζειν· παιδικοῖς χρῆσθαι· πούνιον γὰρ ὁ δακτύλιος | |
pi3173 | *ποῦ νύ τοι· ποῦ δή σοι | |
pi3174 | πούρδαιν· μαγειρεῖον. Λάκωνες | |
pi3175 | πουρέακος· κρίκος σιδηροῦς τετρυπημένος, καὶ ἧλον ἔχων ἐν τῷ τρυ‐ πήματι στρεφόμενον, ᾧ χρῶνται πρὸς δεσμὸν συῶν. Πουστάκους. ὡς Ἀριστοφάνης φησὶν ἐν ἐξηγήσει Λακωνικῶν | |
pi3176 | *ποῦ τοι τόξον· ποῦ σοι ἡ διὰ τόξων ἐμπειρία | |
pi3177 | ποῦ(τ)ριν· σαπρόν | |
pi3178 | πουφορούζεται· σικχαίνει | |
pi3179 | [πρ.άγει· ὑπερέχει. ὑπερβάλλει. διαφέρει] | |
pi3180 | πράγματα· δυσχέρειαι | |
pi3181 | πραγματεία· σύγγραμμα βίβλου ἢ λόγων | |
pi3182 | πραγμάτοιν· πράγματα δυϊκῶς | |
pi3183 | πραγορίτης· οἶνός τις | |
pi3184 | πραθεῖν· πορθῆσαι. ἐξελεῖν | |
pi3185 | πραθενεύεσθαι· θρασύνεσθαι. ἐπαγγέλλεσθαι λόγοις | |
pi3186 | [πραιέναι· ἐλθεῖν] | |
pi3187 | πραίκων· κήρυξ | |
pi3188 | πραῖνοι· πρηνίζειν. καταστρέφειν | 367 in vol. 3 |
pi3189 | πράκες· Ἀρίσταρχος κλανίαι. ἔλαφοι. ἀπεδόθησαν δὲ φρατριαὶ ἀνδρῶν διαβεβλημένων ἐπὶ μοχθηρίᾳ | |
pi3190 | πράκνον· μέλανα | |
pi3191 | πρακτικόν· ἀνυστικόν | |
pi3192 | Πράκτιον· πόλις Τροίας | |
pi3193 | πράκτορες· ἀπαιτηταί | |
pi3194 | [πράληξ· ὁ λίαν ἀγροῖκος] | |
pi3195 | πράμνη· δίκελλα. ἄμπελος | |
pi3196 | Πράμνιος οἶνος· ὁ ἀπὸ τῆς Πραμνίας ἀμπέλου, ἔστι δὲ ἐγκώμιον οἴνου. καὶ σκληρὸς οἶνος | |
pi3197 | πρανές· κατάβασις. καὶ πρανής | |
pi3198 | πρανῆ· κοῖλα | |
pi3199 | πρανιχθέντα· πεσόντα ἐπὶ στόμα | |
pi3200 | πρανόν· τὸ κατωφερές, πρανές | |
pi3201 | πρανώ· ἀκρίδος εἶδος | |
pi3202 | *πρᾷος· συνετός. ἥσυχος | |
pi3205 | Πραξιεργίδαι· οἱ τὸ ἕδος τὸ ἀρχαῖον τῆς Ἀθηνᾶς ἀμφιεννύντες | |
pi3203 | πράξεις· βίοι. ἢ διαθῆκαι | |
pi3204 | Πραξιδίκη· δαίμονά τινά φασι τὴν ὥσπερ τέλος ἐπιτιθεῖσαν τοῖς τε λεγομένοις καὶ πραττομένοις. διὸ καὶ τὰ ἀγάλματα κεφαλὰς γίνεσθαι καὶ τὰ θύματα ὁμοίως | |
pi3206 | πράξ[ε]ιν λάβοι ........ | |
pi3207 | πρᾶξις· ἀπαίτησις. ἄνυσις, ἢ ἔργου ποίησις. ἢ βίος | |
pi3208 | πραπίδες· φρένες. ἢ ὁ τόπος, ὅπου αἱ φρένες. διάνοιαι | |
pi3209 | πραπίδεσσι· φρεσί, διανοίαις | |
pi3210 | πραπίδων· φρενῶν, διανοιῶν | |
pi3211 | πραπίς· φρήν, διάνοια | |
pi3212 | πράσα· τὰ βρύα καὶ τὰ φυκία | |
pi3213 | πρασιαί· αἱ ἐν τοῖς κήποις τετράγωνοι λαχανιαί, οἷον περασιαί, διὰ τὸ ἐπὶ πέρασι τῶν κήπων | |
pi3214 | πρᾶσις· ἀγορασία | |
pi3215 | πρασοκουρίς· ζῶον χλωρόν, κεῖρον τὰ ἐν τοῖς κήποις λάχανα | 368 in vol. 3 |
pi3216 | πρασόργην· δρέπανον, ᾧ τὰ πράσα κείρουσιν | |
pi3217 | Πράστιλλος· πόλις Θρᾳκίας | |
pi3218 | πρατάνιον· μαλλόν | |
pi3219 | πρατασία· κατευχὴ ἀρχομένης ἀροτριώσεως | |
pi3220 | πρατήνιον· τὸ ὕπερον. Ἀττικοί. καὶ ἡλικία τις προβάτου νέου· ὡς δὲ ἔνιοι τοῦ πρώτου γεννωμένου, οἱ δὲ ἐνιαυσιαίου, ἄλλοι ἀρχομέ‐ νου συνουσίας | |
pi3221 | πρατίας· ὁ τὰ δημόσια πωλῶν καὶ κηρύσσων | |
pi3222 | πράττει· μέλλει. ἐργάζεται | |
pi3223 | πρατά· ἡ νουμηνία | |
pi3224 | πραϋμενῶς· προθύμως. πράῳ τῷ μένει χρώμενος | |
pi3225 | πραΰνει· κατασιγαίνει. κατακοιμίζει | |
pi3226 | πραΰνεται· μαλάσσεται | |
pi3227 | πραϋπάθειαν· πραΰτητα | |
pi3228 | πρᾴως· ἡμέρως | |
pi3229 | πρεκνόν· ποικιλόχροον ἔλαφ[ρ]ον | |
pi3230 | πρέμνα· τὰ ἰσχυρὰ στελέχη τῶν καταβλαστημάτων | |
pi3231 | πρέμνια· τὰ πάχος ἔχοντα ξύλα | |
pi3232 | πρεμνιάσαι· ἐκριζῶσαι | |
pi3233 | πρέμνον· στέλεχος, βλαστός. πᾶν ῥίζωμα δένδρου τὸ γηράσκον, ἢ τὸ τῆς ἀμπέλου πρὸς τῇ γῇ πρέμνον | |
pi3234 | πρέμνον ἑστίας· τῆς οἰκίας θεμέλιος | |
pi3235 | Πρεμνουσία· κρήνη ἐν τῇ Ἀττικῇ | |
pi3236 | πρέπις· ὡμοίωσαι | |
pi3237 | πρέπον· ὅμοιον. μέτριον. συμφέρον. ὡραῖον. ἄριστον | |
pi3238 | πρέπον· τέρας. Κύπριοι | |
pi3239 | πρεπτά· φαντάσματα, εἰκόνες | |
pi3240 | πρέσβα· ἔντιμος, πρεσβυτάτη, σεμνή | |
pi3241 | πρεσβεῖα· κράτη. καὶ ἀρχιερεῖα, καὶ ἀρχιὰ καὶ ἱερά | |
pi3242 | πρεσβείη· τιμὴ μείζων | |
pi3243 | πρέσβειρα· προτιμητή. ἀρχηγέτις | 369 in vol. 3 |
pi3244 | πρέσβεις· γέροντες. βασιλεῖς ἄρχοντες, προτιμούμενοι. καὶ οἱ πρε‐ σβευταὶ μεσῖται, ἀπόστολοι [ἢ] ἕνεκεν εἰρήνης | |
pi3245 | πρεσβεύειν· προτιμᾶν, ἄρχειν. μεγαλύνειν | |
pi3246 | πρεσβεύοντες· αἰτοῦντες, παρακαλοῦντες. λέγοντες | |
pi3247 | πρεσβήϊον· πρεσβεῖον, κατὰ τιμήν, τίμημα. ἀπὸ τούτου καὶ οἱ πρεσβῦται ἔντιμοι | |
pi3248 | πρεσβυγένεια· παλαιοτέρα γένεσις | |
pi3249 | πρέσβυς· γέρων. καὶ ὄρνις ὁ τρόχιλος | |
pi3250 | πρεσβυτάτη· ἐντιμοτάτη | |
pi3251 | πρεσβύτερος· μείζων. φρονιμώτερος | |
pi3252 | πρεσβύτερος Κόδρου· παροιμία ἐπὶ τῶν πάνυ παλαιῶν | |
pi3253 | πρεσβύτης· γέρων. ἡλικία τις | |
pi3254 | .......· πρέσβυς. [αἰοράνομος | |
pi3255 | *πραιτώριον· τόπος, ἔνθα συνάγεται ὁ λαός | |
pi3256 | πρευμενές· ἵλαον, εὔνουν, πρόθυμον | |
pi3257 | πρευμενοῦς ........· πρᾶον | |
pi3258 | πρέψας· εἰκασμένος, εἰκασθείς | |
pi3259 | πρηγορεών· τῶν ὀρνέων ὁ πρόλοβος, ὅτι προσυλλέγεται ἐν αὐτοῖς τὰ σιτία | |
pi3260 | πρηγορεύων· προαγορευτής, ἢ δημοκόπος | |
pi3261 | πρῆθμα· πολύποδος κεφαλή. ἔνιοι πλεκτάνη | |
pi3262 | πρήϊον· πρότερον | |
pi3263 | πρηκτῆρα[ι]· δραστῆρα. ποτὲ δὲ ἔμπορον· πρηκτῆρά τε ἔργων· ἃ δεῖ πράττειν δηλοῦντα | |
pi3264 | πρημάδες καὶ πρῆμναι· εἶδος θυννώδους ἰχθύος | |
pi3265 | [πρήν· ταῦρος] | |
pi3266 | πρηνέα[ς]· ἐπὶ πρόσωπον | 370 in vol. 3 |
pi3267 | πρηνής· ἐπὶ πρόσωπον πεπτωκώς· ἀπὸ τοῦ ἐπὶ τὴν νεὼν πεπτωκέ‐ ναι, νέον δὲ ἤδη | |
pi3268 | πρήνιξε· κατέβαλεν | |
pi3269 | πρηνιχθέντα· ἐπὶ πρόσωπον καὶ ἐπὶ στόμα πεσόντα | |
pi3270 | πρῆξαι· πρᾶξαι | |
pi3271 | πρῆξαι δ’ ἔμπης· πρᾶξαι δ’ ὅμως | |
pi3272 | πρῆξις· ἄνυσις | |
pi3273 | πρηροσία· θυσία Ἀθήνησι | |
pi3274 | πρῆσαι· φλέξαι, φυσῆσαι, ἐμπρῆσαι· πυρὸς δηΐοιο θύρετρα καί· δάκρυ’ ἀναπρήσας | |
5 | ἀντὶ τοῦ ἀναφυσήσας. ὅθεν καὶ ἡμεῖς τοὺς πεφυσημένους πεπρη‐ μένους φαμέν | |
pi3275 | πρῆσεν· ἔκλαεν. ἐφύσησεν. ἐκόλπωσεν. ἐνέπρησεν, ἔφλεξε | |
pi3276 | πρηστήρ· σφοδρὸς ἄνεμος. καὶ ὄφεώς τι εἶδος. καὶ τὰς ἐκ πλαγίου τοῦ τραχήλου ἡμῶν φλέβας πρηστῆράς φασιν. ἢ πῦρ ἀπὸ τοῦ οὐ‐ ρανοῦ | |
pi3277 | πρητῆνας· τοὺς ἐνιαυσίους ἄρνας | |
pi3278 | πρηών· τὸ ὑπερέχον | |
pi3279 | πριάμενος· ἀγοράσας, ὠνησάμενος. [καὶ ὄνομα κύριον] | |
pi3280 | πριαμωθήσομαι· ξυρήσομαι. ἐπειδὴ τὸ τραγικὸν τοῦ Πριάμου πρόσ‐ ωπον ξυρίας ἐστίν | |
pi3281 | πρίατο· [ἀγοράσειεν | |
pi3282 | πρίεται· φυσ(ι)οῦται | |
pi3283 | Πριηπίδος τε τῆς πρὸ Βοσπόρου πόλεως· Ἑλλησποντιακῆς. τὸν Πρίαπον τὸν Διονύσου καὶ Περκώτην φασὶν οἰκίσαι | |
pi3284 | [πριμικήριος· ὁ πρῶτος τῆς τυχούσης τάξεως | |
pi3285 | πριμιλιγίων· τιμίων] | |
pi3286 | πρίν· πρότερον | |
pi3287 | πρὶν ἐγκύρσαι (δύᾳ)· πρὶν πλησιάσαι τῆς κακοπαθείας | |
pi3288 | πρίν μιν· πρὶν αὐτόν, ἢ αὐτήν | |
pi3289 | [πρινής· ἐπὶ πρόσωπον πεσών] | 371 in vol. 3 |
pi3290 | πρινοκόπος· κοπῶν | |
pi3291 | πρίονας· χερῶν τοὺς δεσμούς | |
pi3292 | πρίοπες· τὰ ὑγιῆ ἔχοντα | |
pi3293 | [πριούατον· τόπος ἐργαστηρίου] | |
pi3294 | πρισμοῖς· ταῖς βιαίοις κατοχαῖς | |
pi3295 | πρίστης· ῥίνη. πρίων | |
pi3296 | πρίω· ἀγόρασον | |
pi3297 | πρίων· ἀγοράζων | |
pi3298 | πριώμασι· πρίσμασι | |
pi3299 | πρό· τό τε σύνηθες· καρπαλίμως πρὸ νεῶν ἐχέμεν καὶ ἀντὶ τοῦ ἀπό· ὄψου (τ’) ἄσαιμι προταμών | |
pi3300 | προάγεσθαι· ἐπεξεργάζεσθαι | |
pi3301 | προαγαγών· ..... | |
pi3302 | προαγεύων· προξενῶν | |
pi3303 | προάγομαι· προέρχομαι | |
pi3304 | προάγομεν· προφέρομεν, προτρέπομεν | |
pi3305 | προαγορεύσας· προειπών, προφητεύσας, προξενήσας. [καὶ ἡ ἐπ’ αἰσχροῖς ἐπὶ τὸ πορνεῦσαι προάγουσά τινας | |
pi3306 | προαγόρευσις· προφητεία | |
pi3307 | προάγων· ἀρχόμενος | |
pi3308 | προαγωγός· διδάσκαλος κακῶν. καὶ μαστροπός. μόνος. μαυλιστής | |
pi3309 | προαθύροντες· προσπαίζοντες | |
pi3310 | προαιρεῖται· προκέκληται. προτιμᾶται | |
pi3311 | προαίρεσις· ἐπιλογὴ καλοῦ ἢ κακοῦ | |
pi3312 | προακτικόν· προβαῖνον | |
pi3313 | προαλεῖ· καταφερεῖ, καταβατῷ | |
pi3314 | προαλεστάτην· προπετεστάτην, προχειροτάτην | |
pi3315 | προαλής· προπετής, πρόχειρος | |
pi3316 | προαμείψασθαι· προαλλάξασθαι. παρελθεῖν | |
pi3317 | προαμεῦσαι· ὁμοίως | |
pi3318 | προαμευτής· ἐργάτης προηγούμενος | 372 in vol. 3 |
pi3319 | προαναθρήσας· προσιδών | |
pi3320 | προαναθρούσης· προαναβλεπούσης | |
pi3321 | προαναθρώσκειν· προπηδᾶν | |
pi3322 | προανακρούεται· ἀναχαιτίζει | |
pi3323 | προανάσχοι· προανεκτείνει(ε) | |
pi3324 | προαπίδων· φρενῶν, διανοιῶν | |
pi3325 | προαρτᾷ· προαρμόζει, προτείνει | |
pi3326 | προασπιστής· πρόμαχος, βοηθός | |
pi3327 | [προάστεων καὶ] προάστειον· πρὸ τῆς πόλεως | |
pi3328 | (π)ροαύλια· τὰ προαυ[τῶν]λήμ[μ]ατα. ὥσπερ προάμβουλα τὰ προκιθαρίσματα | |
pi3329 | προβαλ[λ]εῖ· ἐρωτήσει | |
pi3330 | προβαλ[λ]εῖν ἄρνα· πόλεμον ἐπαγγεῖλαι | |
pi3331 | προβαλοῦ· ἐρώτησον | |
pi3332 | *προβαλλομένοις· ἐρωτῶσιν | |
pi3333 | *προβαλοίμην· ὑπερβαλοίμην | |
pi3334 | προβαλ(λ)ός· ἀσπίς | |
pi3335 | προβάς· ὑπερβάς | |
pi3336 | πρόβασι· βοσκήμασι | |
pi3337 | πρόβασις· ἡ τῶν βοσκημάτων κτῆσις | |
pi3338 | πρόβατα· τὰ τετράποδα. ἀπὸ τοῦ πρὸ τῆς βάσεως πρόβασιν ἔχειν ἑτέραν τῶν ἔμπροσθεν ποδῶν πρὸς τὰ ὀπίσθια | |
pi3339 | πρόβατα πεδι(α)κά· τὰ ἐπὶ νομὴν ἐκπεμπόμενα | |
pi3340 | προβατήματα· πρόβατα | |
pi3341 | προβατοπώλης· οὕτω κωμῳδεῖται Λυσικλῆς προβατοκάπηλος γήμας Ἀσπασίαν τὴν πόρνην | |
pi3342 | προβέβηκας· ἀριστεύεις. προκόπτεις | |
pi3343 | προβέβουλα· προκέκρικα, προέκρινα | |
pi3344 | προβιβάζεται· προκόπτει | |
pi3345 | προβιβάς· προβαίνων | |
pi3346 | προβιβάσαντα· προάξαντα | |
pi3347 | προβιβασθείς· προαχθείς. [πραχθείς] | |
pi3348 | προβιβάσθων· προβαίνων | 373 in vol. 3 |
pi3349 | *προβιβάσις· πρ[ο]άξεις | |
pi3350 | πρόβλημα· πρόλογος | |
pi3351 | *προβλῆ[μα]τι· ἐξέχοντι | |
pi3352 | προβλῆτας· τὰς ἔξω προβεβλημένας τοῦ τείχους στήλας τε προβλῆτας ἐμόχλε[υ]ον | |
pi3353 | προβλώσκειν· προμολίσκειν. προέρχεσθαι. προπορεύεσθαι | |
pi3354 | προβόλιον· σιβύνη, ἔχουσα μετὰ τὴν ἀκμὴν προβολάς. ἢ σπυρίς | |
pi3355 | πρόβολοι· λίθοι | |
pi3356 | πρόβολος· πρόμουλος. πρόμαχος. προνοητής. κυβερνήτης. ἱερεύς. [καὶ τὸ τῶν σιτίων δοχεῖον]. καὶ ὁ εἰς τὴν θάλασσαν προβεβλημένος λί‐ θος [τῇ πέτρᾳ. οἱ δὲ ῥάβδος | |
pi3357 | προβόλων· λίθων | |
pi3358 | *προβολή· ἐξοχή | |
pi3359 | πρόβονεν· ἐπέρανεν | |
pi3360 | προβοσκίς· τὸ ἐκτεταμένον καὶ προβεβλημένον τῆς ὄψεως τοῦ ἐλέ‐ φαντος | |
pi3361 | πρόβουλος· ἔξαρχος τοῦ βουλευτηρίου. ἢ ὁ προσκεπτόμενος | |
pi3362 | προβοῶντες· προφωνοῦντες. ἐγκελευόμενοι. προβαίνοντες | |
pi3363 | πρὸ γὰρ ἧκε· προέπεμψε γάρ | |
pi3364 | προγέν(ε)ος· εὐγέν(ε)ος | |
pi3365 | προγενέσθην· παραγενέσθην | |
pi3366 | προγενέστερος· πρεσβύτερος | |
pi3367 | προγενής· ὁ προγεννώμενος | |
pi3368 | προ[ε]γένοντο· παρεγένοντο | |
pi3369 | προγονεῦσαι· προελθεῖν | |
pi3370 | προγωνίαν· τῶν ἠπορημένων ἡ λέξις. ἔστι δὲ ὑφασμάτιον ποικίλον, | |
ὃ ἐπικαλυψάμενος ὁ μάγειρος θύει, ὡς ἐν Δαμασκῷ | 374 in vol. 3 | |
pi3371 | πρόγονοι· οἱ πρωτόγονοι ἄρνες, οἱ δὲ μετ’ αὐτοὺς μέτασ(σ)αι, ἕρ‐ σαι ἁπαλοὶ καὶ τῷ ἔαρι γινόμενοι· ἔρχατο, χωρὶς (μὲν πρόγονοι, χωρὶς) δέ μέτασ(σ)αι, χωρὶς δ’ αὖθ’ ἕρσαι | |
pi3372 | πρόγονος· πρόπαππος. προπάτωρ. συγγενής. ἢ πρεσβύτατος ἀνήρ | |
pi3373 | προγόνων· πατέρων | |
pi3374 | προγράμματα· ἐκθέματα | |
pi3375 | προδανίς· πρότερον | |
pi3376 | προδέδαεν· προμεμάθηκεν | |
pi3377 | πρὸ δέ μ’ ἧκε· προέπεμψε δέ (με) | |
pi3378 | προδέξαντες· προδείξαντες | |
pi3379 | πρόδηλος· προφανής | |
pi3380 | προδιαλαβεῖν· ...... | |
pi3381 | προδιασύρας· παραβὰς τὰς συνθήκας | |
pi3382 | προδικεῖν· ἐπιτροπεύειν | |
pi3383 | πρόδικος· συνήγορος | |
pi3384 | προδοκάζων· παρατηρῶν, ἐνεδρεύων | |
pi3385 | προδοκῇσι· προενέδραις, προόδοις | |
pi3386 | πρόδομος· προστάς, πρόστωον | |
pi3387 | προδόμῳ· προστάδι, προστόῳ | |
pi3388 | πρόδοσιν· προδομάτιον | |
pi3389 | πρόδρομα· τὰ ἐν τῷ ἄξονι ξύλα. ἢ τὰ προακμάζοντα σῦκα | |
pi3390 | προδωμάτιον· τὸ πρὸ τοῦ κοιτῶνος στοΐδιον | |
pi3391 | προεγκεῖσθαι· προϋπάρχειν | |
pi3392 | προεδρία· προκάθισις. προτίμησις | |
pi3393 | πρόεδρος· ἀρχη(γὸς) πολιτείας | |
pi3394 | *προέδωκεν· προεχώρησεν | |
pi3395 | *προέηκε· προέπεμψεν | |
pi3396 | πρὸ ἕθεν· πρὸ αὑτοῦ | |
pi3397 | προέθεσαν· προεθυμήθησαν | |
pi3398 | προεθέσπισαν· προεφήτευσαν | |
pi3399 | προεθυμήθησαν· μετὰ προαιρέσεως προσήνεγκαν | |
pi3400 | προ[ε]ιάψαι· προπέμψαι | 375 in vol. 3 |
pi3401 | προ[ε]ιδόμενοι· προγνόντες | |
pi3402 | προείλατο· ἐπελέξατο, ἠθέλησεν | |
pi3403 | προείλετο· οὐ προείλατο | |
pi3404 | προείληπται· πρόληψιν ἔχει, ὑπονενόηται | |
pi3405 | προειλόμην· προέκρινα | |
pi3406 | προείλου· οὐ προείλω | |
pi3407 | [πρόειμε· πλησίον γείτων | |
pi3408 | προείου· καταντίου] | |
pi3409 | προεισπεπ[τ]αικότες· προεισελθόντες | |
pi3410 | πρόειται· παραδέδοται | |
pi3411 | προε[κ]τικός· χαριστικός | |
pi3412 | προέλευσις· τὸ προελθεῖν | |
pi3413 | προέλοιτο· προτιμήσειε | |
pi3414 | *(προελόμενος·) προθέμενος | |
pi3415 | προελόμενοι· ὁμοίως | |
pi3416 | προελόμενος· ἐπιλεξάμενος | |
pi3417 | προέμβολος· μέρος τι τῆς νεώς | |
pi3418 | πρόεμε· προέπεμψα | |
pi3419 | πρόεμεν· προέπεμψεν | |
pi3420 | προέμενος· προδώσας, προαφείς, ἐκδιδούς | |
pi3421 | προεννέπειν· προαγορεύειν | |
pi3422 | προέντες· προδόντες | |
pi3423 | [προενώπια· ἔμπροσθεν] | |
pi3424 | προεξαναστῆσαι· πρὸ τοῦ καθήκοντος ποιῆσαι | |
pi3425 | προεργῆσαι· προέσται | |
pi3426 | προέρεσ(σ)αν· προήλασαν | |
pi3427 | προέρυσσεν· καθείλκυσεν | |
pi3428 | προερύσαι· προελκύσαι | |
pi3429 | προέρυσ(σ)αν· προε(ί)λ(κ)υσαν | |
pi3430 | προερχόμενος· ἐξερχόμενος, προβαίνων | |
pi3431 | πρόες· πρόπεμψον | 376 in vol. 3 |
pi3432 | προέσθαι· προδοῦναι | |
pi3433 | (προέσθαι· παραγίνεται) | |
pi3434 | προεστηκός· ...... | |
pi3435 | προετικός· χαριστικός | |
pi3436 | προετύπου· προεδήλου | |
pi3437 | προέτυψαν· προεχώρησαν | |
pi3438 | προέφηνε· προέδειξε | |
pi3439 | προέχει· ὑπερέχει | |
pi3440 | προεχεῖς· [σπουδαῖοι,] κραταιοί | |
pi3441 | προεχόμεθα· προβαλλόμεθα | |
pi3442 | .......· πλέον κρατοῦνται | |
pi3443 | [προεψιᾷ· προσαγορεύει] | |
pi3444 | πρόῃ· προβαλῇ | |
pi3445 | προηγεῖται· προοδηγεῖ, προπέμπει | |
pi3446 | προηγητής· ὁ προηγούμενος τοῦ ζεύγους .... καὶ ὁ χειραγωγὸς τοῦ τυφλοῦ | |
pi3447 | προηγμένον· προαχθέντα | |
pi3448 | προηγόρησαν· προεῖπον | |
pi3449 | *προΐει· προέπεμπε. προήρχετο | |
pi3450 | *προῆκε· προέπεμψεν | |
pi3451 | προήκαμεν· ἀφήκαμεν, παρελείπομεν | |
pi3452 | προήκατο· ἀπέλυσε. προέδωκε. [προσηνέγκατο] | |
pi3453 | προήκεα· κατὰ τὸ ἔμπροσθεν προηκονημένα | |
pi3454 | προήκει· ἐξέχει. προβαίνει | |
pi3455 | προήκων· προβεβηκώς | |
pi3456 | προῆκεν· ἐξῆλθε, προῆλθεν | |
pi3457 | προῄρημαι· θέλω | |
pi3458 | προῃρημένοι· προθυμηθέντες | |
pi3459 | [προῃρήσαντες· θελήσαντες] | |
pi3460 | προηρόσια· τὰ πρὸ τοῦ ἀρότου θύματα. καὶ ὁ Δῆμος δὲ αὐτὰ προαρκτούρια καλεῖ | |
pi3461 | προήρτηται· κρέμαται | |
pi3462 | προήσει· προδώσει | |
pi3463 | προήσομαι· προδώσω. [προδίδομαι]. προνοήσομαι. [προφέρω] | 377 in vol. 3 |
pi3464 | πρόηται· προδώσει | |
pi3465 | προήχθη· προετιμήθη. προετράπη | |
pi3466 | προθέει· προτρέχει | |
pi3467 | προθέλυμνον· αὐτόῤ(ῥ)ιζον | |
pi3468 | προθελύμνους· προῤ(ῥ)ίζους, ἀπὸ ῥίζης ἀνασπᾶν ἄλλας ἐπ’ ἄλλαις· προθελύμνους ἕλκετο χαίτας καὶ σάκος τετραθέλυμνον τὸ θέσεις τέσσαρας ἔχον, τετρά‐ πτυχον | |
pi3469 | [προθεμενισάμενος· περιπτυξάμενος] | |
pi3470 | προθέντα· προβαλλόμενον. ἐπαγγειλάμενον | |
pi3471 | προθεώμενος· προορῶν | |
pi3472 | πρόθεσις· προαίρεσις. προάπλωσις | |
pi3473 | προθεσμία· καιρός, ὅρισις, διορία, ὅρισμα | |
pi3474 | προθεσπίζοντα· προστάττοντα. ἢ προμαντευόμενον | |
pi3475 | προθεσπίζων· προφητεύων | |
pi3476 | προθέων· προτρέχων | |
pi3477 | [προθήβαι· ἄρτιοι, ἀκμάζοντες] | |
pi3478 | πρόθημα· δόμα, ἢ ἅτι πρόσθημα καὶ προσθήκη. ἡ πλεκτά[μέ]νη | |
pi3479 | προθορών· προπηδήσας | |
pi3480 | προθυμία· χαρά | |
pi3481 | προθύμως· ἱλαρῶς | |
pi3482 | [πρόϊαι· ἄπιοι, αἱ πρῶται γινόμεναι] | |
pi3483 | προϊάλλειν· προπέμπειν. προτιθέναι | |
pi3484 | προΐαλλεν· προέπεμψεν | |
pi3485 | προΐαψεν· προέπεμψεν. προδιέφθειρεν. δηλοῖ δὲ διὰ τῆς λέξεως τὴν μετ’ ὀδύνης αὐτῶν ἀπώλειαν | |
pi3486 | *προῖκται· προδίδωσι | |
pi3487 | προϊείς· προπέμπων | |
pi3488 | προΐεμαι· προδίδομαι | |
pi3489 | προϊεμένη· προβαλλομένη | |
pi3490 | προϊέμενοι· ἀπολύοντες. παραχωροῦντες. ἀποῤῥίπτοντες | |
pi3491 | προϊ(ε)μένου· προδόντος | |
pi3492 | προϊέναι· προπέμπειν | |
pi3493 | προΐενται· προάγονται | |
pi3494 | [προΐε[σ]ται· προσποιεῖται. προσέρχεται] | |
pi3495 | [πρόϊζα· πρῴην] | 378 in vol. 3 |
pi3496 | προϊζήσαντες· προσκομίσαντες | |
pi3497 | προΐηλε· [προετιμήθη. καὶ] ἐπεξέτεινεν | |
pi3498 | προΐθες· προφανῶς. προβεβηκώς | |
pi3499 | προῖκα· δωρεάν, φερνήν. πᾶν γὰρ δῶρον προίξ | |
pi3500 | προικός· πονηρός. οἱ δὲ μωρός. [πτωχός] | |
pi3501 | προϊκέσθαι· ἐφικέσθαι | |
pi3502 | προΐκτης· πτωχός, προσαιτητής | |
pi3503 | [πρόϊ με· προδώσεις με | |
pi3504 | πρόϊμον· σῦκον προακμάζον | |
pi3505 | προΐομαι· παρέρχομαι | |
pi3506 | προϊόντες· προδόντες | |
pi3507 | προίρης· πρώρας | |
pi3508 | προϊσμένη· προβαλλομένη | |
pi3509 | προΐσταται· ἐπιπολάζει] | |
pi3510 | προΐστορες· μαρτυροῦντες | |
pi3511 | προΐσχεται· προβάλλεται | |
pi3512 | προϊσχόμενος· προβαλλόμενος | |
pi3513 | προϊσχομένου· προτείνοντος χεῖρα. δίκαιον προβάλλοντος | |
pi3514 | προΐσχονται· προβάλλονται | |
pi3515 | προΐσχοντο· ἔδοξαν | |
pi3516 | Προιτίδες· χάριτες | |
pi3517 | προϊχνεύει· θεραπεύει | |
pi3518 | προϊών· παρών | |
pi3519 | πρόκα· εὐθύς, ἐξαίφνης. [δρόσος] | |
pi3520 | [προκαδέστερον· προυργιαίτερον] | |
pi3521 | προκαλεῖσθαι· ποτὲ μὲν ἐπὶ τοῦ ἀλαζονικοῦ, εἰς ἅμιλλαν ἀρετῆς | |
καλεῖσθαί τινα· ποτὲ δὲ ἐπὶ τοῦ ἀγομένου καὶ προτρεπομένου | 379 in vol. 3 | |
pi3522 | προκαλεῖται· καλεῖ, προτρέπει | |
pi3523 | [προ[κ]αλέστερον· ἑτοιμότερον] | |
pi3524 | πρόκας· ἐλάφους | |
pi3525 | προκαταβολή· ἐνθήκη | |
pi3526 | προκαταθήγεσθαι· προακονᾶσθαι | |
pi3527 | προκαταθήσεσθαι δεῖ· προκομίσασθαι δεῖ | |
pi3528 | [πρόκαυτα· προειρημένα, προηκουσμένα] | |
pi3529 | προκείμενα· παρακείμενα | |
pi3530 | πρόκειται· παράκειται | |
pi3531 | προκελήδης· προκελεῦσαι | |
pi3532 | προκέοιτο· προκείμενος εἴη | |
pi3533 | προκεχηνότες· πρὸς τὰ ἄνω βλέποντες | |
pi3534 | προκεχειρισμένον· προβεβλημένον. ἡτ(ο)ιμασμένον | |
pi3535 | προκιθώνιον· τὸ πρόρινον | |
pi3536 | [πρόκλησις· κλῆσις ἐπὶ δίκης] | |
pi3537 | πρόκλητος· πρόθυμος, ἀπὸ τοῦ κληθῆναι | |
pi3538 | Προκλόνιον· τόπος Θεσσαλίας | |
pi3539 | πρόκλυτα· τὰ προειρημένα, προηκουσμένα | |
pi3540 | πρόκνις· εἶδος ἰσχάδων | |
pi3541 | προκόλπιον· τὸ πρὸ τοῦ κόλπου, ἢ πρὸ τοῦ σκοποῦ | |
pi3542 | προκομίδην· προκομίζει | |
pi3543 | [προκομίων· προλειμάτων] | |
pi3544 | πρόκον· ἠλίθιον | |
pi3545 | προκόνδυλα· τὰ μετὰ τοὺς κονδύλους ἐν ταῖς χερσί | |
pi3546 | Προκόν(ν)ησος· πόλις, καὶ νῆσος παρὰ Κύζικον | |
pi3547 | πρόκοος· [πόλις. ἢ] πονηρός | |
pi3548 | προκοπῆς· αὐξήσεως | |
pi3549 | προκοττίς· ἡ χαίτη | 380 in vol. 3 |
pi3550 | πρόκοττα· εἶδος κουρᾶς, ἢ κεφαλῆς τρίχωμα· κοττὶς γὰρ ἡ κεφαλή. καὶ οἱ ἀλεκτρυόνες κοττοὶ διὰ τὸν ἐπὶ τῇ κεφαλῇ λόφον | |
pi3551 | πρόκρισις· προτίμησις | |
pi3552 | πρόκριτον· ἐκλεκτόν, ἐκλελεγμένον | |
pi3553 | Πρόκρις· θυγάτηρ Ἐρεχθέως | |
pi3554 | πρόκροσσαι· ἐπάλληλοι, ἄλλαι ἐπ’ ἄλλας. καὶ ναῦς αἱ κατ’ ἀλλήλων νενεωλκημέναι. ὅτι οἱ κροσσοὶ τὰ ἄκρα· ἢ ἀντικέφαλοι | |
pi3555 | προκρόσσας· ἄλλας ἐπ’ ἄλλαις, κλιμακηδόν | |
pi3556 | πρόκροσσον· οὐ καθαροῦν, κλιμακωτόν | |
pi3557 | προκυκλίς· ἡ πεμνήστρια | |
pi3558 | προκυλινδούμενος· προκυλιόμενος | |
pi3559 | πρόκυμον· πρόθυμον | |
pi3560 | προκυνεῖν· τὸ ἐγχωρεῖν | |
pi3561 | πρόκωνα· τὰ ἐκ τῶν μὴ πεφρυγμένων κριθῶν ἄλφιτα | |
pi3562 | πρόληψις· πρόγνωσις | |
pi3563 | προλόβιον· τὸ προέχον τοῦ λοβοῦ | |
pi3564 | προλογίζει· προλέγει | |
pi3565 | προλόγια· θυσία πρὸ τῶν καρπῶν τελουμένη, ὑπὸ Λακώνων | |
pi3566 | [πρόλογος· ὁ περιτιθέμενος τοῖς προελθοῦσιν ἐπὶ δεῖπνον. καὶ ὁ γαρ‐ γαρεὼν τῶν ὀρνίθων, ὃν οἱ παλαιοὶ πρηγορεών] | |
pi3567 | *πρόμαχοι· βασιλεῖς. καὶ τὰ τείχη. προμαχῶνες δὲ οἱ ἐπὶ τῶν τειχῶν πρόβολοι | |
pi3568 | προμάδδας· μάζας προμεμαγμένας | |
pi3569 | πρόμαλος· μυρίκη. ἢ ἄγνος | |
pi3570 | προμαλχατεύειν· μετατροπεύειν | |
pi3571 | προμαχεών· πύργος | |
pi3572 | πρόμαχος· ὑπὸ Κρητῶν μᾶζα ἑβδομαίῳ παιδίῳ γινομένη | |
pi3573 | προμέν, λέγοντες προαγωγοί | |
pi3574 | προμένε(ι)οι· ῥοιαί τινες | 381 in vol. 3 |
pi3575 | προμήθεια· πρόνοια, ἐπιμέλεια | |
pi3576 | προμηθέστεροι· προνοητικώτεροι | |
pi3577 | Προμηθεύς· ἐπικινδύνους ἐπισφαλῶς ἔχων. καὶ ὄνομα | |
pi3578 | προμηθής· σώφρων | |
pi3579 | προμηθούμενος· προνοούμενος, προβλέπων | |
pi3580 | προμήτωρ· πατὴρ μητρός | |
pi3581 | προμνηστῖνα(ι)· ἑτέρα πρὸ τῆς ἑτέρας. οἱ δὲ ἑξῆς καὶ ἐκ διαστη‐ μάτων ἀναμένουσαι ἀλλήλα[ι]ς | |
pi3582 | προμνηστ[ι]ῖναι· ἐπὶ μίαν. ἀπὸ τοῦ προσμένειν | |
pi3583 | προμνήστρια· ἡ συνιστῶσα ἀλλήλοις τοὺς γαμοῦντας | |
pi3584 | προμνώμενοι· προμνηστευόμενοι | |
pi3585 | πρόμοις· προμάχοις, προαγωνισταῖς, προστάταις, προηγουμένοις | |
pi3586 | πρόμολε· πρόελθε | |
pi3587 | προμόλη· ὁδός. προσδόκησις | |
pi3588 | προμόνη· πρόμαχος. ἀντίδικος | |
pi3589 | [προμόνης· προπετὴς καὶ προ[σ]πεσών. οἱ δὲ πρόθυμος. προ[σ]νενευ‐ κώς] | |
pi3590 | [πρόμου ..· πρόβουλος] | |
pi3591 | πρόμοχθοι· τὰ προβεβλημένα τῶν τοίχων | |
pi3592 | προμυλαία· θεὸς ἱδρυμένη ἐν τοῖς μυλῶσι | |
pi3593 | προμυχθίζει χαλκοδεσμῶν ὁπλῶν· ἀντὶ τοῦ πρόσ(ω) χωρεῖ[ου] | |
pi3594 | Πρόνεως· Ποσειδῶν | |
pi3595 | Προναίας· Ἀθηνᾶς τέμενος ἐν Δελφοῖς | |
pi3596 | προνοεῖ· ἐπιμελεῖται | |
pi3597 | πρόνοια· προενθύμησις, ἐπιμέλεια, φροντίς | |
pi3598 | προνομαία· προβοσκ[ησ]ίς | |
pi3599 | προνομεύει· θεσπίζει. ἁρπάζει, κατασύρει, αἰχμαλωτεύει | 382 in vol. 3 |
pi3600 | προνομία· τὰ ὀφειλόμενα τῷ ἀξιώματι. ἢ ἡ ἐκ τῶν νόμων ἐξουσία. ἢ διαρπαγή | |
pi3601 | προνομ(ι)ῶν· προλημμάτων | |
pi3602 | προνοοῦ· ἐνθυμοῦ, ἐπιμελοῦ | |
pi3603 | προνωπής· προτεταμένος. προνενευκώς. οἱ δὲ προπετής, ἕτοιμος, πρό‐ χειρος | |
pi3604 | προνώπια· τὰ ἔμπροσθεν τῶν πυλῶν, καθάπερ ἐνώπια τὰ ἔνδον, ὅπου αἱ εἰκόνες τίθενται | |
pi3605 | προνώπιον· τὸ προκείμενον, οἷον πρόθυρον | |
pi3606 | προξενεῖ· μαρτυρεῖ | |
pi3607 | πρόξενοι· οἱ προστάται, καὶ ξενίας ἐπιμελούμενοι, ἤγουν τοὺς ξένους ὑποδεχόμενοι | |
pi3608 | πρόξενος· φίλος, ὁ ἐν τῇ ἑαυτοῦ ξένων προϊστάμενος | |
pi3609 | προοικίαι· παρὰ Κλειτοδήμῳ [ἐν ἴσῳ τῷ δήμῳ | |
pi3610 | προοίμιον· πρόλογος, ἀρχὴ παντὸς λόγου | |
pi3611 | πρόοιντο· παραδώσουσι, δώσουσιν | |
pi3612 | προολεῖ· καταλειπεῖ | |
pi3613 | πρόοπτον· προφανές | |
pi3614 | πρὸ ὃ τοῦ· οὗτος πρὸ τούτου, ἢ ἕτερος τοῦ ἑτέρου | |
pi3615 | πρόουρον· τὸ ἀπόσταγμα τῆς σταφυλῆς, πρὶν πατηθῇ | |
pi3616 | [προπαδίζων· προβαίνων πρὸ τῆς ἀσπίδος] | |
pi3617 | προπαιδεύματα· προμαθήματα | |
pi3618 | προπαίσω· προαγωγός, μαστροπός. [καὶ μάντις. μαστρόπευσις | |
pi3619 | προπαλῶς· δαψιλῶς | |
pi3620 | προπάροιθεν· ἔσθ’ ὅτε ἐπὶ χρόνου· εἰ δ’ ἐθέλεις, ἐπίμεινον, ἐγὼ δ’ εἶμι προπάροιθεν | |
pi3621 | πρόπας· ἅπας | |
pi3622 | προπάστεον· τὸν πρὸ τῆς παστάδος τόπον | |
pi3623 | προπάτωρ· πατρὸς πατήρ | |
pi3624 | προπεπηλάκισται· καθύβρισται | |
pi3625 | προπέποται· προδέδοται | 383 in vol. 3 |
pi3626 | [προπεριζόμενος· ἀγκαλιζόμενος] | |
pi3627 | προπέτηλον· πεποίηται ἀπὸ τοῦ προπίπτειν | |
pi3628 | προπετής· προπίπτων πρὸ τοῦ λογισμοῦ | |
pi3629 | προπέφανται· φανερόν ἐστι | |
pi3630 | προπεῶντες· προεστῶτες | |
pi3631 | προπηλακίζει· ἐρεθίζει. κολακεύει. ἢ ὑβρίζει, ἀδικεῖ, ἐξουδενεῖ | |
pi3632 | προπηλακισμός· ἐρεθισμός ἐξουδένωμα | |
pi3633 | ......· φιλόνεικος. κολακευτής. ὑβριστικός, ἄδικος | |
pi3634 | [προπηνές· ἔμπροσθεν κατωφερές] | |
pi3635 | προπίονι· εὐθεῖ | |
pi3636 | προπίωμεν· διὰ τοῦ οἴνου τιμήσωμεν | |
pi3637 | πρόποδες ὄρους· τῶν ὀρῶν τὰ προὔχοντα. καὶ τὰς προκειμένας τῆς Αἰγύπτου νήσους | |
pi3638 | προποδίζων· προβαίνων | |
pi3639 | προποδών· ἔμπροσθεν | |
pi3640 | πρόπολοι· ὑπηρέται, δοῦλοι. νεωκόροι. προφῆται | |
pi3641 | προπρηνές· ἐπὶ πρόσωπον. ἢ ἔμπροσθεν κατωφερές | |
pi3642 | (προ)προκυλινδό[ύ]μενος· τοῖς ποσί. πρὸ τῶν ποδῶν κυλιόμενος. οἱ δὲ εἰς τὸ ἔμπροσθεν πορευόμενος | |
pi3643 | προπτόρθια· ἐν τοῖς ἄξοσιν ἡ λέξις φέρεται | |
pi3644 | Προπυλαί(α)· ἡ Ἑκάτη | |
pi3645 | προπύλαιον· πρόθυρον | |
pi3646 | πρόπωνα· εὐκρατῆ. εὔφημα. πρόχειρα, ἕτοιμα, ἀνεμπόδιστα | |
pi3647 | πρόρινον· τὸ μεταξὺ τῶν σαρκῶν καὶ τοῦ δέρματος | |
pi3648 | πρόῤῥιζον· σὺν ταῖς ῥίζαις ἀνασπώμενον | |
pi3649 | πρόῤῥησιν· πρόλεξιν, προφητείαν | |
pi3650 | πρόῤῥησις· λόγος. καὶ τὰ ὅμοια | |
pi3651 | πρός· πρόθεσις. καὶ ξύλον ἐν Αἰθιοπίᾳ. καὶ ἀντὶ τοῦ ἐπί | |
pi3652 | πρὸς ἀγαθόν· ἐπ’ ἀγαθῷ, ἐπὶ καλῷ | |
pi3653 | προσαγγελία· προσαγωγή | |
pi3654 | προσάγει· προσέρχεται. προσφέρει | |
pi3655 | προσαγηόχασι· προσήγαγον | |
pi3656 | προσαγόμενον· ἀγαπήσαντα. προ(σ)κτησάμενον | |
pi3657 | προσαγορεύει· ἀσπάζεται | 384 in vol. 3 |
pi3658 | προσαγορεύσας· προσειπών. καὶ τὰ ὅμοια | |
pi3659 | προσαγορεύουσι· καλοῦσι | |
pi3660 | προσαγωγή· προσέλευσις | |
pi3661 | προσαγώγιον· διαβήτης, [ἢ] τὸ τῶν τεκτόνων ὄργανον | |
pi3662 | προσαθύροντα· προσπαίζοντα | |
pi3663 | προσαιθ[ε]ρίζουσα πόμπιμον φλόγα· πρὸς τὸν αἰθέρα ποιοῦ‐ σα, ὥστε ἄνω πέμπεσθαι τὴν φλόγα | |
pi3664 | προς.αίνων· προσελκόμενος, προσαγόμενος | |
pi3665 | προσαίταις· πτωχοῖς | |
pi3666 | προσακές· ἐγγύς | |
pi3667 | πρὸς ἀκεσμόν· πρὸς ὑγείαν | |
pi3668 | προσάκτριδες· οἱ τῆς μηλολόνθης πρὸς τῷ στόματι μικροὶ πόδες | |
pi3669 | προσαμύνομεν· βοηθοῦμεν | |
pi3670 | [προσανεύουσαν· εὐτρεπίζουσαν, στρωννύουσαν] | |
pi3671 | προσαν[τ]έχειν· προσκεῖσθαι | |
pi3672 | προσάντης· σκληρός, ἐναντίος, δυσχερής, ἐχθρός, ἀηδής | |
pi3673 | προσαντίον· ἐναντίον, ἀντίπαλον | |
pi3674 | *προσανέχων· προσμένων. κουφίζων | |
pi3675 | προσάνων· προσαύξων. Ἄνειν γὰρ τὸ αὔξειν, καὶ αὐτὴν τὴν αὔ‐ ξησιν | |
pi3676 | [προσαπῆλαι· τιμῆσαι | |
pi3677 | προσαπειλή· τιμή] | |
pi3678 | προσάπτει· προσπλέκει, συνάπτει | |
pi3679 | προσαρασσόμενον· προσρησσόμενον | |
pi3680 | πρὸς ἄρκτον· [πρὸς μεσημβρίαν] | |
pi3681 | προσαύξω· προ[σ]άγω | |
pi3682 | προσαυρίζουσα[ι] χερσαίᾳ τροχῇ· ὑπὸ τῆς αὔρας ἡ νοτὶς προσπίπτουσα τῇ τροχῇ. δύναται δὲ οἷον καταλαμβάνουσα· ἐπαυ‐ ρεῖν γὰρ τὸ καταλαμβάνειν καὶ ἐπιτυγχάνειν | |
pi3683 | πρὸς αὔριον· εἰς αὔριον | |
pi3684 | προσαυρών· προστυχών | |
pi3685 | [προσαυσιάτω· προσφωνείτω] | |
pi3686 | πρὸς αὐτήν· περὶ αὐτήν | |
pi3687 | πρὸς αὐτοῦ· παρ’ αὐτοῦ | |
pi3688 | πρὸς ἀφοσίωσιν· πρὸς τιμήν | 385 in vol. 3 |
pi3689 | προσάψας· συνάψας | |
pi3690 | προσβαίνει· ἐγγίζει | |
pi3691 | προσβάλλοιντο· πρὸς τῶν ἄλλων ἔβαλον τῆς ἀθλήσεως | |
pi3692 | προσβαλών· προσελθών | |
pi3693 | *πρόσβαλον· προσκατακλίθητι | |
pi3694 | προσβλητόν· κολλητόν | |
pi3695 | προσβολή· τῶν ἀθλητῶν ἡ συναφή, καὶ κατοχή, καὶ ἡ ὁρμή | |
pi3696 | προσβ(ωμ)ολοχεῖ· πρὸς χάριν λέγει | |
pi3697 | πρόσγειος· ταπεινός | |
pi3698 | προσγίνεται· [προσδέ | |
pi3699 | προσγράφει· προσκρίνει | |
pi3700 | προσδεῖται· προσδέεται | |
pi3701 | προσδέδορκας· προσεῖδες | |
pi3702 | πρὸς δέ με· πρὸς δὲ τούτοις ἐμέ | |
pi3703 | προσδέχεται· προσποιεῖται | |
pi3704 | πρὸς Διός· παρὰ τοῦ Διός | |
pi3705 | προσεβήσατο· προ(σ)έβη | |
pi3706 | προσδιατρῖψαι· χρονίσαι | |
pi3707 | προσεγκεῖσθαι· ἐγκεῖσθαι, ἐπικεῖσθαι | |
pi3708 | προσεδρεύει· σχολάζει | |
pi3709 | *προνομή· ἁρπαγή | |
pi3710 | πρόσεδρος· ὁ παρακαθήμενος. σχολάζων | |
pi3711 | [προσέθω· προσθήσω] | |
pi3712 | προσειζήσαντες· προσκομίσαντες | |
pi3713 | προσεῖναι· ἐνυπάρχειν | |
pi3714 | πρόσειπε· ἄσπασαι, προσαγόρευσον. προσκύνησον | |
pi3715 | προσείσας· προ[σ]ανακινήσας, καὶ οἷον ἀπαγγείλας. ἀπὸ τῶν περι‐ αγόντων τὰ τετράποδα, ὅπου βούλεται. τοὺς γὰρ θαλλοὺς σείοντες ἐπεδίδοσαν | |
pi3716 | πρόσεισι· προσέρχεται | |
pi3717 | [προσεικάμενοι· προσλαβόμενοι] | |
pi3718 | προσεκτέα· σπουδαστέα | |
pi3719 | προσεκτέον· τὸ προσέχειν, κελευστικῶς | |
pi3720 | προσεκτικώτεροι· νηφαλιώτεροι | |
pi3721 | [προσέλει· προπηλακίζει] | 386 in vol. 3 |
pi3722 | Προσελήνιδες· αἱ Ἀρκαδικαὶ νύμφαι | |
pi3723 | προσελιάσθη· λίαν προσήγγισε | |
pi3724 | πρὸς ἑλιφερές· πρὸς τὸ κεκλεισμένον | |
pi3725 | *προσελθών· προσβαλών | |
pi3726 | προσεμάξατο· κατεμάξατο | |
pi3727 | πρὸς ἐμαυτόν· ἐν ἐμοί. εἰς ἑαυτόν | |
pi3728 | .....· προσεπλ(ά)κη. ἐπλησίασεν | |
pi3729 | πρὸς ἐμοῦ· πρὸς ἐμέ. π. | |
pi3730 | προσεμπεδοῦντες· ἐπιβεβαιοῦντες | |
pi3731 | προσεμπρῆσαι· καῦσαι | |
pi3732 | προσεννέπει· προσαγορεύει | |
pi3733 | [προσενοῦσί με· προσβάλλουσι, προσέρχονται] | |
pi3734 | *πρὸς ἐνώπια· ἔμπροσθεν πρὸς τοὺς κατάντικρυς τῆς ἀνατολῆς | |
pi3735 | προσενηνόχασι· προσαγηόχασι | |
pi3736 | προσεπέλασε· προσήγγισεν | |
pi3737 | προσεπεμβαίνει· ἐπιβαίνει, ἐπιτωθάζει, ἐπιγελᾷ | |
pi3738 | προσέπηξαν· προσήλωσαν | |
pi3739 | πρὸς ἐπίβασιν· πρὸς βάδισιν | |
pi3740 | προσεποι[ή]σω· προσεπάξω | |
pi3741 | προσεποιήσω· ἐσχηματίσω | |
pi3742 | προσερεύγεται· ἐρεύγεται | |
pi3743 | προσερήσομαι· ἐπερωτήσω | |
pi3744 | *προσεράχατοι· τεταγμένοι ἦσαν | |
pi3745 | προσερπύσῃ· προσέλθῃ | |
pi3746 | [προσέσθαι· ἐκδοῦναι] | |
pi3747 | *προσέτι· πρὸς τούτοις | |
pi3748 | προσέσχε· προσῆλθε. προσέπλευσε, προσώρμησεν | |
pi3749 | πρὸς εὐθεῖαν· πρὸς ὀρθότητα | |
pi3750 | (*)προσερ(ρ)ύη· προ(σ)ῆλθεν | |
pi3751 | προσέφυ· προσεγένετο | |
pi3752 | προσέφη· προσεῖπεν | |
pi3753 | προσεχές· ἐγγύς. νῆφον, νουνεχές | |
pi3754 | προσεχεῖ· ὁμοίως | |
pi3755 | προσεχής· γείτων. σπουδαῖος | |
pi3756 | προσεχῶς· σπουδαίως | |
pi3757 | προσεψιά· προσαγόρευσις, καὶ ἡ πρός τινα ὁμιλία | 387 in vol. 3 |
pi3758 | πρὸς ἕω· πρὸς ἀνατολήν | |
pi3759 | πρὸς ζόφον· πρὸς δύσιν | |
pi3760 | προσηγορία· ὀνομασία | |
pi3761 | προσήγορος· προσκυνητής | |
pi3762 | προσήϊκται· προσέοικε | |
pi3763 | προσηκάμενοι· προσλαβόμενοι | |
pi3764 | προσήκατο· προσηνέγκατο | |
pi3765 | προσήκει· πρέπει. διαφέρει. χρή. ἁρμόττει. συμφέρει | |
pi3766 | προσήκοντες· συγγενεῖς | |
pi3767 | προσηκόντως· ὀφειλόντως. πρεπόντως. ὀφειλόμενον. δεόντως | |
pi3768 | προσήλια· πρὸς ἀνατολήν | |
pi3769 | προσήλωσαν· προσέπηξαν. ἐσταύρωσαν | |
pi3770 | προσήλωται· ἀνεσταύρωται | |
pi3771 | προσήλυτος· πάροικος. ἀλλοεθνής | |
pi3772 | πρὸς ἡμῶν· ὑπὲρ ἡμῶν | |
pi3773 | [προσήναντες· βλάψαντες] | |
pi3774 | προσηνές· καλόν. ἡδύ. ἐπιεικές, ἀγαθόν, πρᾷον, χρηστόν | |
pi3775 | προσηνής· προσφιλής | |
pi3776 | προσηνῶς· ἡδέως. καὶ τὰ ὅμοια | |
pi3777 | [προσήνεον· ὑψηλόν. τίμιον] | |
pi3778 | προσήρενε· προσέθιγεν | |
pi3779 | προσηρτημένοι· .... κεκολλημένοι | |
pi3780 | πρό(σ)ηται· προσεγγίζει | |
pi3781 | προσηύδα· προσεῖπε, προσελάλει | |
pi3782 | προσηύρετο· προσέτυχε. προσηγάγετο | |
pi3783 | πρὸς ἠῶ· πρὸς ἀνατολήν | |
pi3784 | προσθεῖναι· τὸ παραδοῦναι τῷ ἐωνημένῳ ὑπὸ κήρυκι· ὅπερ νῦν κῦρσαί φασι | |
pi3785 | προσθείς· προσθήκην λαβών | |
pi3786 | προσθέματα· τὰ πυγιαῖα | |
pi3787 | πρόσθεν· ἔμπροσθεν. πρὸ τούτου, ἄνωθεν ἢ ἔνθεν | |
pi3788 | [προσθέοντα· ἔμπροσθεν τρέχοντα] | |
pi3789 | πρὸς θεοῦ· τὸ τυχόν. Ἀττικοὶ δὲ χάριτι θεοῦ φασιν εἶναι | |
pi3790 | προσθέσεις· δευτερώσεις | |
pi3791 | πρὸς θεόν· κατὰ τὸν θεόν. ἐπὶ τὸν θεόν | |
pi3792 | πρόσθη· πρόσθεσις | |
pi3793 | προσθιάξειν· ἀφελεῖν τὰς ἐκ τῆς ὀσφύος τρίχας | 388 in vol. 3 |
pi3794 | πρόσθ’ ἵσταμαι· προΐσταμαι. ἐμποδίζω. ὑπερμαχῶ | |
pi3795 | *προΐσταται· ἐπιπολάζει. προσκόπτει | |
pi3796 | προσίασι· προσέρχονται, προσφέρουσι | |
pi3797 | προσίει· ἐγγίζει | |
pi3798 | [προσίεμεν· προσερχόμεθα] | |
pi3799 | προσίενται· προσάγονται | |
pi3800 | προσίεσθαι· ἐφέλκεσθαι. προσφέρεσθαι | |
pi3801 | προσίεται· ἀρέσκεται. προσδέχεται, ἡδέως λαμβάνει | |
pi3802 | προσιζῆσαι· προσκαθεσθῆναι | |
pi3803 | προσιζήσαντες· προσκομίσαντες | |
pi3804 | προσιζήσας· προσκαθίσας | |
pi3805 | πρόσιθι· πρόσελθε | |
pi3806 | προσίκτορος· προσικέτορος ἀπὸ τοῦ προσικνεῖσθαι τοὺς ἱκέτας | |
pi3807 | πρόσιμεν· προσερχόμεθα. πρεσβεύομεν | |
pi3808 | προσίναντες· βλάψαντες | |
pi3809 | προσιοῦσα· παρερχομένη | |
pi3810 | προσ(.)ίρων· προσάπτων | |
pi3811 | προσίπταται· προπέτεται | |
pi3812 | προσίσχεται· προσβάλλεται | |
pi3813 | προσιτόν· ᾧ δύναταί τις προσελθεῖν | |
pi3814 | προσιών· προσελθών, προσερχόμενος | |
pi3815 | προ[σ]καταγνούς· πρὶν καταπτύσας | |
pi3816 | πρόσκειται· ἐκ προσθήκης κεῖται | |
pi3817 | πρὸς κέντρα λακτίζῃ· παροιμία ἐπὶ τοῦ κατὰ τῶν ἐναντίων τι λέ‐ γειν ἢ πράττειν | |
pi3818 | προσκηδεῖς· κατ’ ἐπιγαμίαν οἰκεῖοι | |
pi3819 | πρόσκηπτε· προσήμαινε, πρόλεγε, προμήνυε | |
pi3820 | προσκλήδην· προσκαλεσάμενος | |
pi3821 | πρόσκλησις· προτροπή, ἢ πρόσριψις ἐπὶ δίκης | |
pi3822 | προσκομίσατο· προσηνέγκατο | |
pi3823 | προσκομιστέον· προσενεκτέον | |
pi3824 | προσκομιδή· ἀναφορά | |
pi3825 | πρόσκομμα· ζημία. βλάβη | |
pi3826 | προσκόπτειν· ἁμαρτάνειν. προβλέπειν | |
pi3827 | προσκοπήν· σκάνδαλον | |
pi3828 | προσκορῆ· ἀνηδῆ, ἀχαρῆ | |
pi3829 | *προεικρόσσας· ἄλλας ἐπ’ ἄλλας κλιμακηδόν | |
pi3830 | προσκροῦσαι· παροργίσαι. προσηλῶσαι | 389 in vol. 3 |
pi3831 | προσκρούνιον· πρόφραγμα | |
pi3832 | προσκυνεῖ· προσπίπτει | |
pi3833 | προσκυρεῖ· προσεγγίζει | |
pi3834 | προσκυροῖ· βεβαιοῖ | |
pi3835 | προσλαζόμενα· προσλαμβανόμενα | |
pi3836 | προσλαζύμεναι· προσλαμβανόμεναι | |
pi3837 | πρό[σ]ληψις· γνῶσις | |
pi3838 | προσλιπαρῆσαι· παρακαλέσαι | |
pi3839 | προσμελοῦ· ἐπιμελοῦ | |
pi3840 | προσμίξας· προσελθών. συνάψας | |
pi3841 | *προμνήστρια· προξενοῦσα νυμφίους ἢ νύμφας | |
pi3842 | προσόδιον· ᾠδή, θεοῦ ὕμνον περιέχουσα | |
pi3843 | πρόσοδος· ἔντευξις. ἢ κέρδους προσθήκη | |
pi3844 | προσοικίσαντες· προσκαθίσαντες | |
pi3845 | πρόσοικος· οἰκεῖος, ὁ πλησίον οἰκῶν | |
pi3846 | πρὸς οἷμον· πρὸς τὴν ὁδόν | |
pi3847 | προσοίσεσθε· προσδέξησθε | |
pi3848 | προσοκ(ε)ῖλαι· προσορμίσαι εἰς τὴν γῆν | |
pi3849 | πρὸς ὄλεθρον· πρὸς θάνατον | |
pi3850 | προσόν· ἐνυπάρχον | |
pi3851 | πρόσον· ὤθησον | |
pi3852 | προσορμίσαντες· προσοκείλαντες | |
pi3853 | πρὸς οὔριον· πρὸς εὐθές, ἐπιτήδειον | |
pi3854 | πρὸς οὐρίου· τὰ αὐτά | |
pi3855 | προσοχή· κατανόησις. νῆψις | |
pi3856 | *προσοχθισμός· πρόσκρουσις. δεινοπάθεια. πάθος γνώμης. συμ‐ πάθεια | |
pi3857 | πρόσπαιον· πρόσφατον, νέον | |
pi3858 | προσπαλαίει· ...... | |
pi3859 | προσπελάζει· προσεγγίζει | |
pi3860 | προσπέζω, προσπελάζεται | |
pi3861 | προσπεριβάλλεται· προσπεριλαμβάνεται | 390 in vol. 3 |
pi3862 | προσπέφυκεν· ἐκ φύσεως συνῆν | |
pi3863 | προσπήγματα· μέρος τι τῆς νεῶς | |
pi3864 | [προσπήξομαι· προσκυνήσω] | |
pi3865 | προσπίπτω· λιπαρῶ. ἱκετεύω | |
pi3866 | προσπλάζει· προσπελάζει | |
pi3867 | προσπλήξω· τύψω | |
pi3868 | πρόσπολοι· πρόπολοι. θεράπαιναι. θεράποντες, δοῦλοι | |
pi3869 | *προσποιεῖται· σχηματίζεται | |
pi3870 | προσπορισθέν· ἐπινοηθέν | |
pi3871 | προσπταίει· σκανδαλίζει | |
pi3872 | πρόσπταισμα· πρόσκομμα | |
pi3873 | προσπταίοντες· προσκρούοντες, προσκόπτοντες | |
pi3874 | προσπτύξομαι | |
pi3875 | προσπτύξομαι· ὑποβαλῶ. παραμυθήσομαι | |
pi3876 | προσπτύσσεται· προσάγεται. προσέλκεται. προσαγορεύει, ἀσπάζεται | |
pi3877 | προσραίνουσι· προσβάλλουσι | |
pi3878 | (προσρέουσι)· προσέρχονται | |
pi3879 | πρόσρησις· προσηγορία, ἀσπασμός | |
pi3880 | προσριπτούμενον· τοῖς κύμασι περικρουόμενον, κυματιζόμενον | |
pi3881 | προσρυέντων· προσελθόντων | |
pi3882 | προσήει· προσεπεῖχεν. προσθέει | |
pi3883 | [πρόσημον· ἐπὶ θανάτου προσαγομένου] | |
pi3884 | [προσήναντες· βλάψαντες] | |
pi3885 | πρόσ(σ)ω· πόῤῥω ἔμπροσθεν, μακρὰν εἰς τοὔμπροσθεν | |
pi3886 | προσώτερον· ἐξώτερον | |
pi3887 | προσταθείη· ..... | |
pi3888 | πρὸς τάνδ[ε]’ αὐλάν· πρὸς ταύτην τὴν αὐλήν | |
pi3889 | *πρὸς τάν· πρὸς ταύτην | |
pi3890 | *πρὸς τάνδε· ὁμοίως | |
pi3891 | προστασία· κυβέρνησις | |
pi3892 | προστατήριος· τὸν Ἀπόλλωνα οὕτω λέγουσι, παρόσον πρὸ τῶν θυ‐ ρῶν αὐτὸν ἀφιδρύοντο | |
pi3893 | *προσταττ οἱ μέτοικοι. καὶ οἱ μὴ ἔχοντες ἀπροστασίου ἐδιώκοντο | |
pi3894 | *πρόσταμα· κοιτών | |
pi3895 | *προστάς· πρόστωον | 391 in vol. 3 |
pi3896 | προστάτου· ὥστ’ οὐ Κρέοντος προστάτου γεγράψομαι ἀπὸ τοῦ Ἀθήνησι νομίμου. ἀνάγει δὲ εἰς τοὺς ἥρωας. ἔνεμον γὰρ προστάτην οἱ μέτοικοι· καὶ οἱ μὴ ἀπογραφόμενοι τοῦτον, ἀπροστα‐ | |
5 | σίου δίκην ὤφειλον | |
pi3897 | προ(σ)τερ[α]νισάμενος· προσπτυξάμενος | |
pi3898 | πρὸς τέρμασι· πρὸς τὰ τέλη | |
pi3899 | προστήσας· προαγαγών | |
pi3900 | προστιβάζεται· μερίζεται. προσπορεύεται | |
pi3901 | προστιμᾶται· κατακρίνεται | |
pi3902 | πρόστιμον· ζημία. παραγραφή | |
pi3903 | πρόστομον· ἐπὶ ξίφους κεῖται | |
pi3904 | [πρὸς τοῦ· πρὸς τοῦ ἑτέρου] | |
pi3905 | πρὸς τοὐμφανές· εἰς τὸ φανερόν | |
pi3906 | προστρεπόμενοι· σέβοντες, τιμῶντες, προσκυνοῦντες | |
pi3907 | προστρίβεται· προσπήσσεται | |
pi3908 | προστρόπαιος· φονιός, μιαρός, αἵματι μεμιασμένος. καὶ πρός τινα τρεπόμενος δεήσει καθάρσεως | |
pi3909 | προστροπαίω· ἱκετεύω | |
pi3910 | προστροπαίων· ἱκετευσίμων, καὶ ἱκετῶν | |
pi3911 | *[προστραπέσθαι· ἀποτραπῆναι. προθυμηθῆναι] | |
pi3912 | προστροπῇ· ἱκετείᾳ | |
pi3913 | προσπρόσοδος· τιμή | |
pi3914 | πρόστροπον· πρόσαντες | |
pi3915 | πρόστροχον· στρογγύλον | |
pi3916 | προστυχών· ἀπαντήσας | |
pi3917 | προστώῳ· κοιτῶνι | |
pi3918 | πρὸς ὑποτύπωσιν· πρὸς σημεῖον | |
pi3919 | προσυπουργεῖσθαι· ὑπηρετεῖσθαι | |
pi3920 | προσφανῆ· Θεόφραστος ἐν Μεταλλικῷ χρυσίου συῤῥοάς | |
pi3921 | προσφάσθαι· προσειπεῖν | |
pi3922 | προσφάτης· πλάγιος πεσών | 392 in vol. 3 |
pi3923 | πρόσφατον· τὸ ἀρτίως γινόμενον, νέον, νεαρόν | |
pi3924 | προσφερεῖς κόρας· ὁμοίας ἀλλήλων κόρας | |
pi3925 | προσφθέγγεται· ἀσπάζεται | |
pi3926 | προσφιλεστάτοις· ἀγαπητοῖς | |
pi3927 | πρόσφορα· τὰ ἐπιτηδείως προσφερόμενα | |
pi3928 | πρόσφορον· ἐπιτήδειον, ἁρμόζον. οἰκεῖον. ἀκόλουθον | |
pi3929 | προσφοῦσα· ἐνδακοῦσα | |
pi3930 | πρόσφυγα· καταφυγόντα | |
pi3931 | προσφυείς· προσπλακείς | |
pi3932 | προσφυές· προσῳκειωμένον | |
pi3933 | προσφυεστέροις· προσοικειωθεῖσιν | |
pi3934 | προσφυῆ· προσεοικότα. ἁρμόζοντα | |
pi3935 | προσφύς· προσπλακείς, περιπλακείς | |
pi3936 | προσφῦσα· ἐνδακοῦσα | |
pi3937 | προσφωνεῖ· προσαγορεύει | |
pi3938 | πρὸς χάριν· πρὸς τέρψιν | |
pi3939 | πρόσχες· ἐπίβλεψον | |
pi3940 | πρόσχημα· πρόφασις. ὑπόκρισις. προκάλυμμα | |
pi3941 | προσχίσματα· εἶδος ὑποδήματος, ἐσχισμένον ἐκ τῶν ἔμπροσθεν | |
pi3942 | προσχόμενον· προτείναντα | |
pi3943 | προσχωρεῖ· συμμίσγεται | |
pi3944 | πρόσχορος· ὁ παρὰ τῷ χορῷ γινόμενος | |
pi3945 | πρόσω· ἔμπροσθεν, πρὸ τούτου | |
pi3946 | προσῳδία· μετ’ ὀργάνου ᾠδή | |
pi3947 | προσωθεῖται· προστρίβεται | |
pi3948 | πρός.ω καὶ ὀπίσω· ἐν τῷ ἔμπροσθεν, ὅ ἐστι μετὰ ταῦτα, καὶ ἐν τῷ παρελθόντι χρόνῳ. ἢ τὰ ἐνεστῶτα καὶ τὰ μέλλοντα | |
pi3949 | προσώκειλε· προσώρμισε εἰς γῆν | |
pi3950 | προσών· ἐνυπάρχων | |
pi3951 | *πρῶσον· ὤθησον | |
pi3952 | [προσωπαιδοῦντες· ἐπιβεβαιοῦντες] | |
pi3953 | προσωπεῖον· ἡ νῦν καλουμένη τῶν γυναικῶν προσωπίς | |
pi3954 | προσωπεῖον· σχηματισμός | |
pi3955 | *πρόσωπον· ἐστὶ συνδρομὴ ἰδιοτήτων | |
pi3956 | *πρόσωπον· τὸ πρόσωπον. Ὅμηρος | 393 in vol. 3 |
pi3957 | [προσώπη· πρόσοψις] | |
pi3958 | Προσωπῖτις· νῆσος ἐν Αἰγύπτῳ | |
pi3959 | προσωποποιΐα· ὅταν πρόσωπον ὑποθέμενός τις εἴπῃ τι | |
pi3960 | πρόσω πορεία· προκοπὴ ὁδοῦ | |
pi3961 | προσωποῦττα· Πολέμων ἀγγεῖον χαλκοῦν, ἔχον ἐπὶ τοῖς χείλεσι πρόσωπα, ἐν ᾧ τὰ ἱερὰ ἔπεμπον | |
pi3962 | προσώτατα· ἐσώτατα | |
pi3963 | προσωτέρω· ἐγγυτέρω πρὸς γένος | |
pi3964 | πρ[οσ]ῶσιν· προ[σ]ώθησιν. ἢ πρὸς ὄψιν, οὐ καλῶς | |
pi3965 | προσώχθισα· ἐμίσησα. προσέκοψα. περιεκάκησα. προσήγγισα | |
pi3966 | προταίνιον· πρὸ μικροῦ | |
pi3967 | προταίνιον· παλαιόν | |
pi3968 | προταμεῖν· τεμεῖν | |
pi3969 | προτάξω· προκρίνω | |
pi3970 | προτάξεως· φανερᾶς μάχης | |
pi3971 | πρότασις μετ’ ἐπιτάσεως· ἢ ἐρώτησις | |
pi3972 | προτεθειμένον· ἡπλωμένον | |
pi3973 | προτείνεται· δίδει. ὑπισχνεῖται | |
pi3974 | προτέλεια· ἡ πρὸ τῶν γάμων θυσία, καὶ ἑορτή. τέλος γὰρ ὁ γά‐ μος, ἀπὸ τοῦ εἰς τελειότητα ἄγειν | |
pi3975 | προτελειωσαμένη· προμυησαμένη | |
pi3976 | προτεμενίσματα· προπύλαια ναῶν | |
pi3977 | προτένθαι· λίχνοι προαρπάζοντες | |
pi3978 | [προτενίσματα· προπύλαια] | |
pi3979 | πρό τ’ ἐόντα· προγεγονότα | |
pi3980 | προτερεῖ· προὔχει, τὰ πρωτεῖα λαμβάνει | |
pi3981 | προτέρημα· πρόκριμα, προτίμησις | |
pi3982 | πρότεροι· προγενέστεροι | |
pi3983 | προτέρω· εἰς τοὔμπροσθεν οὐδ’ ἄρα μοι προτέρω ν(ῆ)ες κίον | |
pi3984 | προτετύχθαι· προγεγονέναι | |
pi3985 | [προτεύοντα· προγεγενημένα] | 394 in vol. 3 |
pi3986 | προτιάπτω· προπέμπω | |
pi3987 | προτὶ ἄστυ· εἰς τὴν πόλιν | |
pi3988 | προτιβάλλεαι· προ(σ)βάλλῃ. μισεῖς, καὶ ἀποστρέφῃ, ὡς καὶ Ἀττι‐ κοὶ λέγουσι· προ(σ)βάλλομαι τοῦτον. οἱ δὲ κωλύεις· ἀπὸ τῆς κατὰ τοὺς πύκτας προ(σ)βολῆς. ἔστι δὲ ἀναπόδεικτον παρὰ Ὁμήρῳ· ταύτην δ’ οὔτ’ ἔπ(ε)ϊ προτιβάλλεαι οὔτε τι ἔργῳ | |
pi3989 | προτίδεγμαι· προσδέχομαι | |
pi3990 | προτιδέγμεναι· προσδεχόμεναι | |
pi3991 | προτιδέγμενοι· προσδεχόμενοι | |
pi3992 | προτιειλεῖν· ἐγκλίνειν | |
pi3993 | προτιμᾶν· προκρῖναι, ἐκλέξασθαι | |
pi3994 | προτὶ ὅν· πρὸς τὸ(ν) ἴδιον | |
pi3995 | προτιόσσεται· προορᾶται. προσδέχεται. προσαγορεύει | |
pi3996 | προτιόσσετο· προσεδόκα | |
pi3997 | προτιπτυσσοίμεθα· ἀσπαζοίμεθα. παρακαλοῖμεν | |
pi3998 | πρότμησιν· κατὰ τὸν ὀμφαλόν | |
pi3999 | πρότμησις· ὁ περὶ τὸν ὀμφαλὸν τόπος | |
pi4000 | προτμητόν· τὸν ὀμφαλόν | |
pi4001 | προτμῆτις· ὁ περὶ τὸν ὀμφαλὸν κατὰ τὸν λαγόνα τόπος | |
pi4002 | [προτολεῖον· ὑπάρχον] | |
pi4003 | προτομαί· εἰκόνες βασιλέων | |
pi4004 | προτομή· εἰκὼν βασιλική, ἕως τοῦ ὀμφαλοῦ τοῦ σώματος εἶδος | |
pi4005 | προτόνιον· ὕφασμα | |
pi4006 | πρότονοι· οἱ ἑκατέρωθεν τοῦ ἱστοῦ σχοῖνοι, ἐκτεταμένοι εἰς τὴν πρώ‐ ραν καὶ πρύμναν ἔμπροσθεν | |
pi4007 | προτόνοισι· τοῖς τὸν ἱστὸν συνέχουσι σχοινίοις, ἐξ ἑκατέρου μέ‐ ρους, καὶ τοῖς ἐν τῷ ὑφαντικῷ ἱστῷ | |
pi4008 | *πρωτορύμῳ· ἐν τῷ ἀκρορύμῳ, ὅπου ὁ ζυγὸς δεσμεῖται | |
pi4009 | προτραπέσθαι· ἀποτραπῆναι. ὑποεῖξαι· ἔθελον δ’ ἄχεϊ προτραπέσθαι· | |
1 | παρ’ οὐχὶ προθυμηθῆναι, οἷον τοῦ τάχους ἀποτραπῆναι | |
pi4010 | προτρέπειν· τὸ προάγεσθαι. ἐνίοτε καὶ τὸ προβιβάζειν | 395 in vol. 3 |
pi4011 | *προτροπεσθάριοι· ἐπιτροπὴν ἔχοντες | |
pi4012 | προτρέπου· παρακάλει | |
pi4013 | προτριβεῖς· δριμεῖς καὶ ὀξεῖς | |
pi4014 | πρότριτα· πρὸ πολλοῦ | |
pi4015 | πρότροπα· θυσίας εἶδος | |
pi4016 | προτροπάδην· εἰς τοὔμπροσθεν τετραμμένοι. ἢ φεύγων καὶ διώκων ὡς ἐν μάχῃ | |
pi4017 | προτροπή· παράκλησις. καὶ τὰ ὅμοια | |
pi4018 | *προτύπως· ἀκολούθως | |
pi4019 | προτροπίς· σπυρίς | |
pi4020 | πρότροπος· οἶνός τις, τοῦ γλεύκους τὸ πρόχυμα | |
pi4021 | προτρύγαια· ἑορτὴ Διονύσου καὶ Ποσειδῶνος | |
pi4022 | [προτυχών] προστυχών· παρατυχών | |
pi4023 | *πρωτόγονος· νέος | |
pi4024 | προῦ· προσέρχου | |
pi4025 | προύβα· τὸ λευκόν | |
pi4026 | προὔβη· προέβη | |
pi4027 | [προυγελεῖν· προπηλακίζειν, ὑβρίζειν] | |
pi4028 | [προυγιετέρω· προτιμοτέρω] | |
pi4029 | προυεσμένη· ἀναβαλλομένη. προϊοῦσα | |
pi4030 | προὔθηκα· προέθηκα | |
pi4031 | προύκας· δορκάδας | |
pi4032 | προυλέσι· πεζοῖς ὁπλίταις | |
pi4033 | προῦμορ· εἶδος σικύου | |
pi4034 | προυνικοί· οἱ μισθοῦ κομίζοντες τὰ ὤνια ἀπὸ τῆς ἀγορᾶς, οὕς τινες παι‐ | |
δαρίωνας καλοῦσι· δρομεῖς, ταχεῖς, ὀξεῖς, εὐκίνητοι, γοργοί, μισθωτοί | 396 in vol. 3 | |
pi4035 | προύνους· βουνούς | |
pi4036 | προὐξένεις· ἐξένιζες | |
pi4037 | προὔπεμψε· προέπεμψεν | |
pi4038 | προὖπτον· πρόδηλον, φανερόν | |
pi4039 | προύρα· πλεύμων, ἢ πνεύμων | |
pi4040 | προυργιαίτατα· προνοητικώτατα | |
pi4041 | προυργιαίτερον· προκρινόμενον, προτιμότερον. κρεῖττον. ἀναγκαιό‐ τερον. ὠφελιμώτερον | |
pi4042 | προὔργου· ὁμοίως· ἑτοίμου, πρὸ ἔργου | |
pi4043 | προύσελα· προύτελα, προτελεῖ | |
pi4044 | προὔστημεν· προέστημεν | |
pi4045 | προὔστησας· προέστησας. εὐτρέπισας | |
pi4046 | προὔστησε· προέστησε. εὐτρέπισεν | |
pi4047 | [προυτροπάδην· κατὰ τροπήν] | |
pi4048 | προὔτυψαν· προένευσαν. προῆλθον, προεχώρησαν | |
pi4049 | προὔτυψαν· προήρξαντο. καὶ τὰ ὅμοια | |
pi4050 | προὔχει· προέχει. πρωτεύει, κρεῖττόν ἐστι | |
pi4051 | προὔχοιο· προφασίζοιο | |
pi4052 | προὔχων· προέχων | |
pi4053 | προὔχονται· ἐνέχονται | |
pi4054 | προὔχοντες· προάγοντες. μέγιστοι | |
pi4055 | [προὐχός· ξέστης] | |
pi4056 | [προὔχνου· παντελοῦς] | |
pi4057 | προφαίνων· προλέγων. προδηλῶν | |
pi4058 | προφανεῖς· προφανέστεροι | |
pi4059 | προφανέντες· προελθόντες | |
pi4060 | προφανῶς· προθύμως | |
pi4061 | πρόφαντα· προφητικά | |
pi4062 | πρόφαντον· λόγιον, θεοπρόπιον, προδεδηλωμένον | |
pi4063 | πρόφασις· αἰτία, ἀφορμή | |
pi4064 | [πρόφασσα· πρόθυμος. ἐνοοῦσα. καὶ προνοηθεῖσα] | |
pi4065 | πρόφερε· ὀνείδιζε. πρόαγε, προκόμιζε | |
pi4066 | προφέρει· ὅμοιον | |
pi4067 | προφερεῖς· οἱ νέοι μὲν ὄντες, πρεσβύτεροι δὲ φαινόμενοι | |
pi4068 | προφορεῖσθαι· τὸ ταῖς διαζομέναις τὸν στήμονα παραδιδόναι | 397 in vol. 3 |
pi4069 | *προφερέστεροι· κρείττονες, ὑπερέχοντες, κρείσσονες, βελτίονες | |
pi4070 | *προφορά· εὐλαλία. ἑτοιμολογία | |
pi4071 | [προφοῶ· προεξήγαγεν αὐτόν] | |
1 | πρὸ φόως· πρὸ τοῦ καθήκοντος χρόνου εἰς φῶς αὐτὸν προήγαγε γεν‐ νηθέντα | |
pi4072 | προφράγματα· τὰ προσκήνια | |
pi4073 | πρόφρασσα· πρόθυμος. εὐνοοῦσα. διανοουμένη | |
pi4074 | προφρονέως· προθύμως | |
pi4075 | πρόφρων· πρόθυμος. εὔνους. φρόνιμος | |
pi4076 | προφύσια· ἐν τοῖς μετάλλοις τὰ σκέπης χάριν τῶν ἐν ταῖς φύσαις αὐλῶν τιθέμενα | |
pi4077 | προχάζοις· προβαίνοις. ἀναποδίζοις | |
pi4078 | προχάνη· σκῆψις. πρόφασις. καὶ καλύπτρα | |
pi4079 | Προχαρισία· ἡ Θέτις οὕτω που τιμᾶται | |
pi4080 | πρόχασον· πρόελθε | |
pi4081 | [προχέα· πρόφασις] | |
pi4082 | προχέει· ἐκπέμπει | |
pi4083 | προχειρίζεται· προφέρει. προχέει. ἐκλέγεται | |
pi4084 | προχειρίσαι· ἐπιλέξαι | |
pi4085 | προχείρως· ἑτοίμως, ταχέως, ὀξέως | |
pi4086 | *πρόχειρος· ἕτοιμος, εὐχερής | |
pi4087 | *προχειρότατον· ἕτοιμον | |
pi4088 | προχέοντο· ἐπάλληλοι ἐφέροντο. προΐεσαν. ἔῤῥεον. προ[σ]ήρχοντο | |
pi4089 | [πρόχθης· τὸ ἐκβαλλόμενον εἰς τὴν θάλασσαν | |
pi4090 | προχθήσεσι· ταῖς εἰς τὴν θάλασσαν προχύσεσι] | |
pi4091 | πρόχνυ· ἐπὶ γόνατα, οἷον πρὸ γόνατος· πρόχνυ καθεζομένη καὶ παντελῶς· πρόχνυ, ἐπεὶ πολλῶν ἀνδρῶν ὑπὸ γούνατ’ ἔλυσε | |
5 | καὶ πρόῤῥιζον, παντελῶς, καὶ τελείως | |
pi4092 | προχοαί· αἱ ἐκρύσεις τῶν ποταμῶν. καὶ ὑδρ[ε]ίαι | |
pi4093 | προχοῇς· τὸ ἐκβαλλόμενον εἰς τὴν θάλασσαν. καὶ τοῦ ποταμοῦ τὸ προστόμιον προχοή | |
pi4094 | προχοΐδας· τὰς ἀμίδας | 398 in vol. 3 |
pi4095 | πρόχοι· πρόχοοι, ἤγουν ὑδρ[ε]ίαι· ἀμφικύβωται προχοί. ἤτοι δὲ ἀπὸ τοῦ ὅλου περιφερεῖς κύβους ἀμφικύβωται· ἢ ἀπὸ τῆς τῶν ὤτων, τὸ ἐξ ἀμφοτέρων δηλοῦντος | |
pi4096 | προχοΐδια· αἱ καταχύσεις | |
pi4097 | προχοΐδιον· ἀγγεῖόν τι οἰνηρόν, σταμνίς. καὶ οἷον ὡς προχοΐδιον, ἤγουν κατάχυσιν | |
pi4098 | [πρόχοιο· προφασίζοιο. ἢ προβάλλοιο, καὶ σκεπάζοιο. παρ’ ὃ καὶ τὰς ἀσπίδας προβαλοὺς ἔλεγον] | |
pi4099 | πρόχοος· ξέστης, μέτρον | |
pi4100 | προχόῳ· τῇ καταχύσει | |
pi4101 | προχύτας· ὀλάς, ἀπαρχάς | |
pi4102 | προχύτης· ποτήριόν τι | |
pi4103 | *πρόχυσις· τὸ μεταξὺ χῶμα | |
pi4104 | προψάτης· πανώλεθρος | |
pi4105 | προώδων· ἐξέχων τοὺς ὀδόντας | |
pi4106 | πρόωμαι· ἐάσω, προχωρήσω | |
pi4107 | προώμεθα· ἐάσωμεν, παραχωρήσωμεν | |
pi4108 | προώρας· τὰ πρῶτα κλήματα | |
pi4109 | πρόωρον· πρὸ καιροῦ | |
pi4110 | πρόωφος· πρόσκοπος | |
pi4111 | προωχὴς ἵππος· ὁ ἐκ τῶν ὄπισθεν μετέωρος καὶ τῷ ἀναστήματι καὶ τῇ ἱππασίᾳ | |
pi4112 | πρύανος· νέος | |
pi4113 | πρυλεῖς· οἱ μὲν πολλοὺς λαούς· οἱ δὲ προμάχους, ἢ πεζοὺς ὁπλίτας ἀθρόους | |
pi4114 | πρυλέες· πεζοὶ ὁπλῖται· ἀπὸ τῆς πορ(ε)ίας. τουτέστι πορείᾳ χρώ‐ μενοι | |
pi4115 | πρύλιν· πυῤῥίχην, ἢ ὁπλίτην | |
pi4116 | πρυλέεσς’ ἀραρυῖα· πεζοῖς ἡρμοσμένη | 399 in vol. 3 |
pi4117 | πρυλεύσεις· ἐπὶ τῆς ἐκφορᾶς τῶν τελευτησάντων παρὰ τῷ ἱερεῖ | |
pi4118 | πρύμνα· τὰ πρέμνα, ἢ τὰ ὄπισθεν τοῦ πλοίου | |
pi4119 | πρύμναι· αἱ ἄκραι | |
pi4120 | πρύμναδε· πρυμνόθεν. πᾶν γὰρ τὸ πρόσγειον κάτωθεν πρύμνον λέ‐ γεται | |
pi4121 | *πρυμνήσια· ἀπόγεια σχοινία | |
pi4122 | πρύμνηθεν οὖρον· τὸν ὄπισθεν ἄνεμον, τὸν ἐπιτήδειον | |
pi4123 | *πρύμνη· τὰ ὀπίσω, ἢ τὸ τέλος τοῦ πλοίου | |
pi4124 | πρυμνόν· τὸ ἔσχατον, τὸ ἄκρον. καὶ πρυμνήν τὴν ἐσχάτην. [καὶ πᾶν ἔσχατον], ἐκ ῥιζῶν | |
pi4125 | πρυμνός· κάτωθεν βαρύς. ἢ πλοῦτος | |
pi4126 | πρυμνώρ(ε)ια· ἀκρώρεια. ἄκρον. ὄρους τὸ ἔσχατον μέρος | |
pi4127 | πρυτανεῖα· ἡ λεγομένη καταβολή, τὸ δέκατον τοῦ τιμήματος | |
pi4128 | πρυτανεῖον· τρία Ἀθήνησι συσσίτια [πρυτανεῖα] θεσμοφορεῖον, πρυ‐ τανεῖον. [λέγεται δὲ καὶ ἡ ἐπὶ μηνὶ μισθοφορία, καὶ οὗ κατετίθεσαν τὸ ἀργύριον οἱ δικαζόμενοι | |
pi4129 | πρυτανεύει· διοικεῖ | |
pi4130 | πρύτανις· βασιλεύς. ἄρχων. χορηγός. ταμίας. διοικητής | |
pi4131 | πρῴ· ἀντὶ τοῦ πρωΐ | |
pi4132 | πρωθήβας· ἀκμαίους | |
pi4133 | πρωθῆβαι· ἄρτι ἀκμάζοντες | |
pi4134 | [πρώηβες· ἄρτι ἀκμάζοντες] | |
pi4135 | πρωθήβην· ἄρτι ἡβῶσαν, ἀκμάζουσαν | |
pi4136 | πρωί· Ἀττικώτερον τὸ ὑφέν. σημαίνει δὲ τὸ ἐν ὥρᾳ. καὶ πρὸ τοῦ δέοντος καιροῦ, ἢ πρὸ τῆς καθηκούσης ὥρας ὡς ὀψέ ἐπὶ τοῦ καθυ‐ στεροῦντος τῆς προσηκούσης ὥρας | |
pi4137 | πρωΐα· ταχέα | |
pi4138 | πρωϊζά· πρῶτα. πρωί | |
pi4139 | πρωΐη· ὀρθρινή | 400 in vol. 3 |
pi4140 | [πρωϊνής· ἐπ’ ὄψιν, ἐπὶ πρόσωπον] | |
pi4141 | πρώϊον· κατ’ ἐκείνην τὴν ἡμέραν. οἱ δὲ πρὸ καιροῦ, ταχύ. ἢ ἀντὶ τοῦ πρώην | |
pi4142 | [πρώκεα· δῶρα] | |
pi4143 | πρῶκες· σταγόνες, ψεκάδες, σταλαγμοί | |
pi4144 | πρωκτὸς λουτροῦ περιγίνῃ· παροιμία, ὅταν τις μὴ δύνηται ἀπο‐ νίψασθαι, ἀλλ’ ἡ κοιλία αὐτῷ ἐπιφέρηται. ἐλέγετο οὖν ἐπὶ τῶν ἀνω‐ φελῶν καὶ εἰκῆ πραττομένων | |
pi4145 | πρωλυθίαι· παρειμένοι, παραλελυμένοι | |
pi4146 | πρωλύθιον· ὁ ἐπιφερὴς καὶ ἐπὶ στόμα | |
pi4147 | πρών[ίας]· ὄρος, κρημνός. οἱ δὲ ὄρους ἐξοχήν | |
pi4148 | πρώονας· ὀρῶν ἐξοχάς | |
pi4149 | πρώονες· οἱ ἐκνενευκότες τόποι εἰς ὄρη | |
pi4150 | πρῷρα· πρόσωπον. ἢ τὸ ἔμπροσθεν τοῦ πλοίου. ἢ στολὴ διακεκαλλω‐ πισμένη τὰς ὄψεις, ἢ ἐπικαλύπτουσα | |
pi4151 | πρῳράσαντες· κροτήσαντες. ἡ δὲ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν νεῶν καὶ τῆς εἰρεσίας | |
pi4152 | πρωραχθῆ· ἡ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν πλοίων. ἐκεῖνα γὰρ ἐν τῇ πρῴρᾳ τὸν φόρτον φέρει, καὶ ἐπαιωρούμενα ἐγκαθέζεται τῇ θαλάσσῃ. φυσι‐ κῶς δὲ οἱ γέροντες ἐπὶ τὸ πρόσωπον φέρονται. Πρῷρα δὲ τὸ πρόσ‐ ωπον | |
pi4153 | πρωρεῖ· κηδεύει. ἐκρεῖ. [πρωσίς] προορᾷ. φοβεῖται | |
pi4154 | πρ[ώσ]ῶσι(ν)· προ[σ]ώθησιν | |
pi4155 | πρῶτα· ἅπαξ πρότερον | |
pi4156 | *προτέλειαι· αἱ ἀπαρχαί· κυρίως μὲν τῆς λείας, ἤγουν τῆς αἰχμα‐ λωσίας, καταχρηστικῶς πᾶσα ἀπαρχή | |
pi4157 | *πρώτῃσι θύρῃσιν· ἐπ’ ἄκρου τοῦ οὐδοῦ. ἐπ’ ἄκραις ταῖς θύ‐ ραις | |
pi4158 | πρωτερική· εἶδός τι συκῆς πρωΐμου. καὶ πεδίον τι οὕτω καλεῖται | |
pi4159 | πρώτιστον· πρότερον | |
pi4160 | πρωτόαλος· πρωτόπλους | |
pi4161 | πρωτόβαθρον· τὸν προεδρ[ε]ίας ἀξιωθέντα | |
pi4162 | πρωτογόνων· πρώτων φανέντων | |
pi4163 | πρωτόγονος· νέος | 401 in vol. 3 |
pi4164 | πρωτογυναῖκες· οἱ μίαν ἠγμένοι γυναῖκα | |
pi4165 | πρωτόλεια· ἀπάργματα | |
pi4166 | πρωτόλειον· ἀπαρχή. ἢ τὸ πρῶτον ἐλθεῖν τὴν λείαν | |
pi4167 | πρωτώλη· πρώτη. ἢ πτερόν | |
pi4168 | πρωτολήδεσθαι· τὸ πρῶτον ἀποπειρᾶσθαι | |
pi4169 | πρωτόμφαλον· τὸ τῆς ἀσπίδος μέσον | |
pi4170 | πρῶτον ὑπηνήτην· τὴν ἀπαρχὴν ἔχοντα γενειάδος | |
pi4171 | πρωτοπαγεῖς· οἱ πρῶτον πεπηγμένοι δίφροι, καινοί | |
pi4172 | πρωτοπραξία· τὸ πρῶτον εἰσπραττόμενον | |
pi4173 | πρωτοστάτης· ὁ πρῶτος παρὰ τὸ κέρας τῆς παρατάξεως τεταγμένος | |
pi4174 | πρωτοτόκος· ἡ πρώτη τετοκυῖα. καὶ ὁ πρῶτος τεχθείς | |
pi4175 | πρωτοτύπως· ὁ ἀκολούθως. πρωτουργός | |
pi4176 | πρώτῳ ῥυμῷ· τῷ ἄκρῳ τοῦ ῥυμοῦ | |
pi4177 | πταίει· πίπτει, ἁμαρτάνει. σφάλλει | |
pi4178 | *πταῖτο· ἔπτη. ἔδραμεν | |
pi4179 | πτάκες ἢ πτάκιδες· δειλοί, ἐπτηχότες. καὶ πτακισμός | |
pi4180 | πτακωρεῖν· πτήσσειν, δεδοικέναι | |
pi4181 | [πταλόν· ἐφ’ ᾧ ἡ σταφυλὴ πατεῖται] | |
pi4182 | πταμένη· πετασθεῖσα. διελθοῦσα | |
pi4183 | πτάξ· πτάκις. πτώξ. δειλός | |
pi4184 | πτάτο· ἔπτη. ἔδραμεν | |
pi4185 | πταώτην· κατεπτηχότα | |
pi4186 | πτελέα· σῦς ὑπὸ Λακώνων. ἢ εἶδος δένδρου | 402 in vol. 3 |
pi4187 | πτελεάδες· πτελεῶδες | |
pi4188 | πτελεόν· τὸ συλλέγεσθαι | |
pi4189 | Πτελεός· πόλις | |
pi4190 | πτερά· πτέρυγες. ἢ οἰκοδομήματα ἱερῶν ἐκ λίθων | |
pi4191 | [πτέρθοις· τείχεσι. διαστήμασιν] | |
pi4192 | Πτερίδες· τῶν Νυμφῶν τινες οὕτω καλοῦνται· ἀπὸ τῆς πόας | |
pi4193 | πτέρνα· τοῦ ἀρότρου τὸ σιδήριον, τὸ κατατεῖνον ὑπὸ τὴν γύην. καὶ τοῦ ποδός. καὶ τὰ ἔσχατα μέρη τῶν ὀρῶν | |
pi4194 | πτέρνεται | |
pi4195 | *πτέρνης· τῆς πορείας τοῦ βίου | |
pi4196 | *πτερνιεῖ· παγιδεύ(σ)ει | |
pi4197 | *πτερνίζει· ἀπατᾷ. συναρπάζει. ἀτιμάζει, ὑβρίζει | |
pi4198 | πτερνίς· τὰ πυθμένια τῶν ἰατρικῶν λεκανίδων, ἃ μέχρι νῦν προσδέ‐ ουσιν ἁλυσειδίοις μακροῖς ἐν τοῖς ἰατρ(ε)ίοις. καὶ εἶδος ἱέρακος | |
pi4199 | *πτερνισμόν· ἐπιβουλήν | |
pi4200 | πτερνοβάτης· τῶν ἰατρικῶν τις ἐπιδέσμων | |
pi4201 | πτερ[ν]όεντα· ταχέα. οἱ δὲ πεφορτισμένα. κοῦφα. εὐάρμοστα | |
pi4202 | πτερόεντα· ὁμοίως | |
pi4203 | πτεροῖ· ἐξαίρει | |
pi4204 | πτερόν· σκηνή | |
pi4205 | πτερονόμος· τοῖς πτεροῖς νομῶσα καὶ νεμωμένη. ὅθεν καὶ τὸ νέ‐ μειν ἐπιστροφὴν ἄγειν | |
pi4206 | πτεροφόροι· τέλος τι στρατιωτικόν, ἢ ὡς διὰ τὴν ἐν τοῖς λόφοις πτέρωσιν. καλοῦνται δὲ οὕτως καὶ τῶν ἐν Αἰγύπτῳ ἱερέων τινές | |
pi4207 | πτέρυγες· εὐθυντῆρες. τὰ πηδάλια. καὶ μέρος χιτῶνος, τὰ περὶ τὰ κράσπεδα. δηλοῖ δὲ καὶ τῶν πηδαλίων τὰ πλατέα καὶ τὰ χείλη | |
pi4208 | πτέρυγες· σκέπαις | 403 in vol. 3 |
pi4209 | πτερύγια[ι]· μέρος τι τοῦ ῥυμοῦ. καὶ τοῦ πνεύμονος τοῦ λοβοῦ τὰ ἄκρα· καὶ τοῦ ὠτὸς τὸ ἄνω· καὶ ξίφους τὰ ἑκατέρωθεν. ἢ τὰ ἄκρα τῶν ἱματίων | |
pi4210 | πτερυγίζειν· μηδὲν ἀνύειν. ὅταν γὰρ τὰ μήπω δυνάμενα πέτεσθαι τῶν ὀρνέων πειράζοντα ἐπιβάλληται καὶ κινῇ τὰς πτέρυγας πτερυ‐ γίζειν λέγεται | |
pi4211 | πτερύγιον· ἀκρωτήριον, πτέρυξ | |
pi4212 | πτερυξαμένη· διασείσασα | |
pi4213 | πτερύσσεται· τὰ πτερὰ τινάσσει, πέτεται | |
pi4214 | πτερ[ε]υγοτύραννος· ὄρνις ποιὸς ἐν Ἰνδικῇ Ἀλεξάνδρῳ δοθείς | |
pi4215 | πτέρων· ἀλλ’ ἢ τρίορχος, ἢ πτέρων, ἢ στρουθίας εἶδος ὀρνέου | |
pi4216 | πτερῶν ταρσοῦ· τῶν πτερῶν | |
pi4217 | πτερωτοῖς· πετεινοῖς | |
pi4218 | πτερωτός· ἀναπτερωθείς. | |
pi4219 | πτηνός· ὁ ἱπτάμενος | |
pi4220 | πτῆξαι· δειλιᾶσαι | |
pi4221 | πτήξαντα· τὴν ὄψιν εἰς τοὔδαφος καταβαλόντα. | |
pi4222 | πτῆξεν· εἰς φόβον ἤγαγεν | |
pi4223 | πτῆναι· ταχέως ἐνεχθῆναι | |
pi4224 | πτήσσων· ὑποπίπτων. κρυβόμενος | |
pi4225 | πτῆται· ταχέως πέτεται | |
pi4226 | πτίλα· πτερὰ ἁπαλά | |
pi4227 | πτίλος· ὁ μαδαρός, καὶ λελεπισμένος τοὺς ὀφθαλμούς | |
pi4228 | πτίσαι· κόψαι | |
pi4229 | *πτίσει· κόψει | |
pi4230 | πτισάνη· κυκεών | |
pi4231 | πτίσατε· ἀποδερματίσατε | |
pi4232 | πτόησις· δειλία | |
pi4233 | πτοία· πτυρμός. φόβος | |
pi4234 | πτοίαν ἢ πτοῖον· [θόρυβος, ἢ ταραχή | |
pi4235 | πτοιώμενον· πτοιᾶσθαι λέγεται· τὸ παρορμᾶσθαι πρὸς τὰ ἀφρο‐ δίσια | |
pi4236 | πτολέμοιο· πολέμου | |
pi4237 | πτολίεθρον· πόλιν καὶ πόλις | 404 in vol. 3 |
pi4238 | πτόλις· ναῦγος. ἢ πόλις | |
pi4239 | *πτολεμίξομεν· πολεμίσωμεν | |
pi4240 | *πτολίεσσι· πόλεσι | |
pi4241 | *πτόρθος· κλάδος, βλαστός | |
pi4242 | πτολίπορθος· πολεμιστής. ἀπὸ τοῦ τὰς πόλεις πορθεῖν | |
pi4243 | πτόρθος· ὄρπηξ, βλαστός, κλάδος, ἢ ἔκφυσις τοῦ δένδρου, θαλλός | |
pi4244 | [πτόριμον· ταχύ. φρόνιμον | |
pi4245 | πτορισμός· φροντισμός] | |
pi4246 | πτύγμα· κόλπωμα. δίπλωμα | |
pi4247 | πτύελον· σκεῦος ἐπιτήδειον πρὸς λουτρόν. ἢ πτύσμα | |
pi4248 | πτυκτίον· [πτυκτίον] βιβλίον | |
pi4249 | πτυκτόν· πτυσσόμενον. ἢ καμπτόμενον | |
pi4250 | πτύξ· ἡ πτυχή, ἡ πλέξ(ις) | |
pi4251 | πτύξις· δίπλωσις. κάμψις | |
pi4252 | πτύον· θρῖναξ. ξύλον ἐν ᾧ διαχωρίζουσι τὸν σῖτον ἀπὸ τοῦ ἀχύρου | |
pi4253 | πτυόφιν· τοῦ πτύου. ἔστι δὲ γεωργικὸν ἐργαλεῖον | |
pi4254 | [πτύοχλον· ὑπόδημα ἀνδρεῖον] | |
pi4255 | πτύρεται· κλᾶται. κραδαίνεται. σείεται. φοβεῖται. φρίττει | |
pi4256 | πτυρμός· φρίκη. καὶ τὰ ὅμοια | |
pi4257 | πτύσσει· κραδαίνει. ἢ τὰ δόρατα διπλοῖ | |
pi4258 | πτυσσοίμεθα· κολακεύοιμεν | |
pi4259 | πτυχαί· στο(λ)αί. περιβολαί | |
pi4260 | πτύχες· μερίδες. καὶ αἱ τῶν ὀρῶν ἀποκλίσεις. εἰσὶ δὲ αἱ φάραγγες | |
pi4261 | πτῳΐδες· Νύμφαι | |
pi4262 | πτωκὰς κύπειρος· παρὰ Σιμμίᾳ ἡ πόα, διὰ τὸ χθαμαλὴ εἶναι | |
pi4263 | πτῶκες· δειλοί. λαγωοί. δορκάδες. ἔλαφοι. νεβροί | |
pi4264 | πτώματα· αἱ συῤῥήσεις ἐν τοῖς μετάλλοις | |
pi4265 | πτώξ· λαγωός. ἀπὸ τοῦ κατεπτηχέναι. ἢ ταπεινόν | |
pi4266 | πτώσ(σ)ει· ἑαυτὸν κατακρύπτει. φοβεῖται, δέδιε | |
pi4267 | *πτωσκαζέμεν[αι]· κρύπτεσθαι. περικάμπτειν | |
pi4268 | πτώσσοντες· δειλιῶντες | 405 in vol. 3 |
pi4269 | πτωτόν· τὸ πίπτον | |
pi4270 | πτωχεύειν· ἐπαιτεῖν, ἀπὸ τοῦ πτώσσειν ἢ ἐπτηχέναι, ἤγουν ταπει‐ νοῦσθαι | |
pi4271 | πύαλος· ἡ ἀσάμινθος. ἢ λάρναξ | |
pi4272 | πυάνιον· τὸ διὰ τοῦ γάλακτος ῥόφημα. οἱ δὲ πανσπερμίαν ἡψημέ‐ νην ἐν γλυκεῖ | |
pi4273 | πύανοι· κύαμοι. καὶ πᾶν ὄσπριον | |
pi4274 | πυανόψια· ἑορτὴ Ἀθήνησιν. εἴρηται δέ, παρόσον κυάμων ἐμπίπλαν‐ ται. καὶ ἄγεται Πυανεψιῶνος ἑβδόμῃ, ἐπειδὴ ἕψουσιν ἔτνος. οὕτω δὲ κέκληνται ὁ μὴν καὶ ἡ ἑορτή, διὰ τὸ ἀθάραν ἑψεῖν, ἃ καλοῦσι πύανα | |
pi4275 | πῦαρ· πυτία | |
pi4276 | πυγαῖα· τὰς σπείρας τῶν κιόνων. καὶ τοῦ σώματος ἡμῶν τὰ κατὰ τὸ ἱερὸν ὀστοῦν | |
pi4277 | [Πυγανίῃσι· πυγονίαις. ἔθνος δέ ἐστι πρὸ τῆς Αἰγύπτου μικροφυῶν ἀνθρώπων] | |
pi4278 | πύγαργος· εἶδος ἀετοῦ | |
pi4279 | πυγή· τὸ κάθισμα | |
pi4280 | Πυγμαῖοι· ἔθνος πρὸ τῆς Αἰγύπτου, τῷ μεγέθει πάνυ μικρόν, οἷον πηχυαῖον | |
pi4281 | Πυγμαίων· ὁ Ἄδωνις παρὰ Κυπρίοις | |
pi4282 | πύ[γ]ματος· ἔσχατος, ὕστατος | |
pi4283 | πυγμή· γρόνθος. πυκτή. ἤγουν τὸ συγκεκλεῖσθαι τοὺς δακτύλους | |
pi4284 | πυγόνος· τοῦ πήχεος. ἔστι δὲ ἡ πυγὼ(ν) ἀπὸ ὠλεκράνου ἄχρι τοῦ μικροῦ δακτύλου | |
pi4285 | πυγόριζαι· οὕτω καλοῦνταί τινες τῶν ῥιζῶν | |
pi4286 | πυγός· ὁ πῆχυς | |
pi4287 | πυγοσκελίς· ζῶόν τι. καὶ ὁ βραχύς | |
pi4288 | πυγούσιον· πηχυαῖον | |
pi4289 | πυγών· μέτρον τὸ ἀπὸ τοῦ ὠλεκράνου, ὅπερ ἐστὶν ὁ ἀγκών, ἕως ἔξω τῆς χειρός, ἐπικεκαμμένων τῶν δακτύλων. καὶ σπιθαμή | |
pi4290 | πυδαρίζειν· τὸ μὴ ἀνέχεσθαί τινος, ἀλλ’ ἀποπηδᾶν. χαλεπαίνειν | |
pi4291 | πυέλιον· πύελος χαλκῆ | 406 in vol. 3 |
pi4292 | πυελίς· σφραγιδοφύλαξ, [σιπύη, ἀρτοθήκη, ἀλευροθήκη.] ἔνθα ἡ ψῆ‐ φος ἐν δακτυλίῳ | |
pi4293 | πύελος· ἐν ᾧ οἱ πυροὶ ἐπλύνοντο. σκάφη. ἐμβατή | |
pi4294 | πυήρ· ἀναπεπλησμένον | |
pi4295 | Πύθ[ε]ια· πανήγυρις, καὶ ἑορτὴ Ἑλληνική | |
pi4296 | *πυθέσθαι· ἀκοῦσαι. ἐρωτῆσαι. γνώσεσθαι | |
pi4297 | *πύθεται· σήπεται. φθίνει. βρέχεται | |
pi4298 | Πύθιον· [τὸ ὕδωρ.] Θουκυδίδης | |
pi4299 | Πυθίων ἀνακτόρων· ἐπὶ τοῦ ἐν Χρ(ύσῃ) ἱεροῦ, ἤγουν Ἀπόλ‐ λωνος | |
pi4300 | πυθμέν[α] ἐλαίης· τὴν ἀρχήν, καὶ τὴν ῥίζαν | |
pi4301 | πυθμένες· βάσεις αἱ κατὰ τῶν δένδρων | |
pi4302 | πυθμήν· τὸ ὑποκάτω τῆς λεκάνης, καὶ παντὸς σκεύους. γένεσις, ἀρχή, ῥίζα. καὶ τῆς μήτρας τὸ ἄνω μέρος. καὶ ἀριθμός τις παρὰ τοῖς γεω‐ μετρικοῖς | |
pi4303 | Πυθοῖ· ἐν Πυθῶνι | |
pi4304 | πύθοιτο· σαπείη | |
pi4305 | πυθόληπτος· ὑπὸ τοῦ Πυθικοῦ .... | |
pi4306 | πύθομαι· ἀκούω | |
pi4307 | πυθόμενος· ἀκούσας. ἐρωτήσας. μαθών | |
pi4308 | πυθομένων· σηπομένων. τὸ γὰρ πύος αἷμά ἐστι κατὰ μεταβολήν | |
pi4309 | πύθου· ἐρώτησον | |
pi4310 | πύθοντο· ἤκουον. ἔμαθον | |
pi4311 | πυθοῦ Χελιδόνος· παροιμιῶδες, διότι ὀδυρτικὸν τὸ ζῶον· θρηνεῖ γὰρ ἡ χελιδὼν [καὶ ἀηδών]. τὸ δὲ ἀληθὲς ἀπὸ Χελιδόνος τινὸς θεο‐ λόγου ἢ τερατοσκόπου | |
pi4312 | Πυθώ· πόλις Φωκίδος | |
pi4313 | Πυθώδ’ ὁδός· παροιμία ἐπὶ τῶν τὰ αὐτὰ πραττόντων | |
pi4314 | Πύθων· ὁ ἐγγαστρίμυθος ἢ ἐγγαστρίμαντις. ἢ Βυζάντιος τὸ γένος | |
pi4315 | πύθων· δαιμόνιον μαντικόν | |
pi4316 | πύϊον· τὸ γάλα | 407 in vol. 3 |
pi4317 | πύκα· ἐπιμελῶς· πύκα δ’ ἔτρεφε καί· πύκα ποητοῖο | |
5 | τοῦ ἐπιμελῶς κατεσκευασμένου. καί· πυκινὸν λέχος τὸ ἐπιμελείας ἠξιωμένον, διὰ τὸ ἐκ πολλῶν ἱματίων εἶναι | |
pi4318 | πύκαζε· κάλυπτε. στεφάνου. πύκνου | |
pi4319 | πυκάζουσι· καλύπτουσι. στεφανοῦσι. πυκνοῦσι. κρύπτουσι. φυλάσ‐ σουσι. σκέπουσι, περιβάλλουσι, στεγάζουσι. σκιάζουσι | |
pi4320 | πύκα ποιητοῖο· ἐπιμελῶς κατεσκευασμένου | |
pi4321 | πυκασάντων· καλυψάντων | |
pi4322 | πυκασμός· δασύτης γεννήματος | |
pi4323 | πύκ’ ἐβάλλετο· πυκνῶς ἐβάλλετο | |
pi4324 | πυκιμήδεος· συνετῆς. ἢ ἐπιμελοῦς κατὰ τὸ ποιῆσαι | |
pi4325 | πυκ(ι)νήν· συνετήν. στεγνήν, ἰσχυράν, συνεχῆ | |
pi4326 | πυκινοῖσι· συνεχέσι. καὶ τὰ ὅμοια | |
pi4327 | *πυκινὸν δ[ὲ]’ ἄχ[θ]ος· πυκνὴ λύπη | |
pi4328 | πυκινόν· συνετόν. συνεχῆ. (πυκινὸν) λέχος· διὰ τὸ ἐκ πολλῶν ἱματίων τὰ στρώματα συντίθεσθαι | |
pi4329 | πυκινόφρων· πολύφρων, σώφρων | |
pi4330 | πυκνά· συχνά. συνετά. πολλά | |
pi4331 | πυκνὰ[ι] πτερά· ...... | |
pi4332 | .......· τὸ ἐν Ἀθήναις δικαστήριον, τὴν πύκνα Ἴων | |
pi4333 | πυκναίοις· πολλοῖς | |
pi4334 | πυκνὰ ῥωγαλέην· πυκνὰς ῥαγάδας ἔχουσαν | |
pi4335 | πυκνῶς· συνεχῶς, συχνῶς | |
pi4336 | πύκτας· γρόνθους. ἀγωνιστάς | |
pi4337 | πύκτης· πολέμιος. ἀνένδοτος | |
pi4338 | πύλα· πύλαι | |
pi4339 | πυλαγόροι· οἱ προεστῶτες τῆς πυλαίας. πυλαία δέ ἐστι ἡ εἰς Πύ‐ | |
λας, τὰς Θερμοπύλας, γινομένη σύνοδος τῶν Ἀμφικτυόνων | 408 in vol. 3 | |
pi4340 | πύλαι· Ἀριστοφάνης Τελμισσεῦσιν ἀπὸ τῶν θυτῶν λέγει· ἐκεῖνοι γὰρ ἐπισκέπτονται τὰς ἐκτροπὰς τοῦ ἥπατος καὶ τὰς φλέβας. διὸ καὶ τὰς ὁδοὺς πύλας λέγουσι. (ὁ) ποιητὴς γὰρ οὐδέποτε πύλην ἑνικῶς λέγει, ἀλλὰ πληθυντικῶς, θύραν μέντοι καὶ θύρας λέγει· | |
5 | θυράων ὑψηλάων | |
pi4341 | πυλαιαστάς· τοὺς ψεύστας. Ῥόδιοι | |
pi4342 | πυλαιΐδεες· αἱ ἐν κάλλει κρινόμεναι τῶν γυναικῶν καὶ νικῶσαι | |
pi4343 | πυλαίμα[ρ]χος· πολέμαρχος. [καὶ ὄνομα κύριον | |
pi4344 | *πύλαι οὐρανοῦ· τὰ νέφη | |
pi4345 | πύλαρα· τὰ στελέχη | |
pi4346 | πυλάρταο· τῇ πύλῃ προσηρτημένου | |
pi4347 | πυλάρταο κρατεροῖο· τοῦ τὰς πύλας ἰσχυρῶς ἐπαρτῶντος, ἢ ἡρ‐ μοσμένας ἔχοντος. λέγει δὲ ἐπὶ τοῦ ᾅδου. πυλωροῦ ἰσχυροῦ | |
pi4348 | πυλάτιδες ἀγοραί· ὅπου συνίασιν οἱ Ἀμφικτύονες εἰς τὴν λεγο‐ μένην Πυλαίαν ἐν τῇ πανηγύρει | |
pi4349 | πυλαυρός· πυλωρός | |
pi4350 | πυλαωρούς· τοὺς πύλας φυλάσσοντας. τινὲς δὲ κλέπτας | |
pi4351 | *Πύλος· πόλις | |
pi4352 | *πύλη· θύρα | |
pi4353 | πυλεῶν(α)· στέφανον | |
pi4354 | *πυλευρόν· πυλωρόν | |
pi4355 | πυληγόροι· τελῶναι. καὶ οἱ τῶν πανηγύρεων ἐπιμεληταί | |
pi4356 | Πυλήνη· πόλις Αἰτωλίας | |
pi4357 | πύλιγγες· αἱ ἐν τῇ ἕδρᾳ τρίχες. καὶ ἴουλοι, βόστρυχοι, κ[α]ίκιννοι | 409 in vol. 3 |
pi4358 | πυλλεῖ· θραύει. λέγει, διαβοᾷ. θρυλλεῖ | |
pi4359 | πύλῳ· ἀντὶ τοῦ πύλῃ τῇ τοῦ ᾅδου | |
pi4360 | πυλωλάκτας· κακῶν μεστούς | |
pi4361 | πυλών· στέφανος | |
pi4362 | πυλωρός· ὁ πυθμὴν τῆς κοιλίας | |
pi4363 | πυμάτοις· ἐσχάτοις | |
pi4364 | πύματον· ἔσχατον, τελευταῖον | |
pi4365 | πύνδαξ· πυθμήν | |
pi4366 | πυνθάνομαι· ἀκούω | |
pi4367 | πυνθανόμην· ἤκουον | |
pi4368 | πυν[ν]ιάζειν· περαίνειν [ὡς ἀῤῥαίνειν] | |
pi4369 | *πυνικούς· τοὺς ἑφθοὺς ἐρεβίνθους, καὶ φακούς | |
pi4370 | Πύννα· ἡ Ἥρα | |
pi4371 | πυ[ν]νός· ὁ πρωκτός | |
pi4372 | *πύννους· κυάμους ἑφθούς | |
pi4373 | πύξ· πυγμή. γρόνθος | |
pi4374 | πυξί[δ]α· δίπτυχα | |
pi4375 | πύξινον· χρῶμά τι ἱματίου | |
pi4376 | *πύξ· ἱμαντωμένην κλίνην | |
pi4377 | πυόν· γάλα τὸ πρῶτον, ὃ πήγνυται ἑψόμενον | |
pi4378 | πυππάζουσι· φωνῇ ποιᾷ χρῶνται | |
pi4379 | πύππαξ· τὸ νῦν βόμβαξ λεγόμενον πύππαξ ἔλεγον, ὡς Λυκόφρων ᾠήθη. οὐκ ἔστι δέ. τὸ μὲν γὰρ βόμβαξ τίθεται καὶ ἐπὶ σχετλιασμοῦ καὶ ἐπὶ γέλωτος, τὸ δὲ πύππαξ οὐχί | |
pi4380 | πῦρ· πυρετός | |
pi4381 | πυράγρα· καρκίνος | |
pi4382 | πυράγρη ἢ πυράγρα· χαλκευτικὸν ἐργαλεῖον, καρκίνος, πάγουρος | |
pi4383 | πυραί· πυρκαϊαί | |
pi4384 | [πύραινος· (ὁ) πῦρ ἐναυόμενος. λέγεται δὲ καὶ τὸ ἀγγεῖον, ἐν ᾧ | |
φέρεται καὶ τὸ πῦρ, οὕτω] | 410 in vol. 3 | |
pi4385 | *πυῤῥάκης· ξανθός | |
pi4386 | πυρακτῶν· ἐμπυρεύων | |
pi4387 | πυραμίδες· πυρ(αμ)οειδεῖς λαμπάδες | |
pi4388 | (*)πυραμοῦντα· τὴν πυραμίδα | |
pi4389 | πυραμίδες· οἰκοδομήματα γεωμετρικά, ἐπὶ τὰ κάτω κατερχόμενα | |
pi4390 | Πύραμος· ποταμὸς Κιλικίας. ἄλλοι δὲ χόρτον οὕτω καλοῦσι | |
pi4391 | πυραμοῦς· εἶδος πλακοῦντος, ἐκ πυρῶν πεφρυγμένων καὶ μέλιτι ἀνα‐ δεδευμένων | |
pi4392 | πυρὰ μυῖα· ἡ μέλισσα | |
pi4393 | Πύρασος· πόλις | |
pi4394 | πύραυνον· εἰς ὃ ἂν πῦρ ἐναύηται, δᾳδίον, ἢ βόλβιτον, ἢ τοιοῦτόν τι. οἱ δὲ τὴν θέρμαυστριν | |
pi4395 | πυργηδόν· κατὰ τάξιν τείχους | |
pi4396 | *πυράγηρα· τὰ θωράκια | |
pi4397 | πυργήρης· μετέωρος ὡς πύργος. καὶ ἐν Φρουροῖς· πυργείαν (σ)κοπήν | |
pi4398 | πυργηρούμεθα· ἐντὸς ἐσμὲν τῶν πύργων, οὐ τολμῶμεν ἐξιέναι. γράφεται δὲ πυργιούμεθα | |
pi4399 | πυργηροῦμεν· φυλάττομεν τὰ τείχη | |
pi4400 | πυργηρούμενον· τὰ τείχη φυλάττον | |
pi4401 | πυργίον· μέρος τριήρους | |
pi4402 | Πυργῖται· οἱ Κρῆτες | |
pi4403 | πυργῖτις· βοτάνη | |
pi4404 | *πυργοβάρεις· οἱ προμαχῶνες | |
pi4405 | πύργος· προμαχεών. τεῖχος· ἀλλ’ ἐπὶ πύργον ἔβη καὶ τάξ[ε]ις ἐν τετραγώνῳ ὁπλιτῶν· ἔστασαν, ὁππότε πύργος Ἀχαιῶν ἄλλος ἐπελθών | |
5 | καὶ πολεμιστήριον ὄργανον | |
pi4406 | πυργοῦται· ὑψοῦται | 411 in vol. 3 |
pi4407 | πυργοῦχος· μέρος τι τῆς νεώς | |
pi4408 | πύργων ἔρυον· ἐπὶ τοὺς πύργους εἷλκον | |
pi4409 | πύργωσις· μέρος τι τῆς νεώς | |
pi4410 | πύρδαλον· ὀψοποιεῖον, ὀπτανεῖον. καὶ τὸ καύσιμον φρύγανον, ἢ ξύ‐ λον. ἢ μαγειρεῖον. ἢ λείψανον. οἱ δὲ πύρδανον | |
pi4411 | πύρδανα· τὰ λείψανα. καὶ τὰ ζώπυρα τοῦ πυρός | |
pi4412 | πυρέας· πυρπολητάς, ἐμπυρ[ι]οῦντας τὴν πόλιν. ἀπὸ τῆς πυρεύς εὐθείας | |
pi4413 | πυρεῖον· ἀγγεῖον κεράμιον εἰς πυρὸς ἔνθεσιν | |
pi4414 | πυρένεσι· ἅρμασι | |
pi4415 | πῦρ ἐπὶ πῦρ· παροιμία, ἧς μέμνηται Πλάτων. καὶ κακὸν ἐπὶ κακῷ | |
pi4416 | πυρετός· φλογισμός, καῦμα. τὸ δὲ σῶμα πῦρ λέγει | |
pi4417 | πυρῆνες· τὰ ἐντὸς τῶν ἐλαιῶν ὀστᾶ | |
pi4418 | πυριατόν· τὸ ἑφθὸν πυρί, ὃ γίνεται ἐκ τοῦ πρώτου γάλακτος | |
pi4419 | πυριαττός· συνετός | |
pi4420 | *πυρινίζειν | |
pi4421 | πυριβρεμέτας· ὁ χαλινός· Τιμαχίδας δὲ ἤτοι ὁ πυρὶ βρέμων, ἢ διὰ πυρὸς βρέμοντος γεγονώς | |
pi4422 | πυρίεφθα· τὸ πρῶτον γάλα[τος] | |
pi4423 | πυριηκέα· πῦρ ἔχοντα, πεπυρωμένον, πυρίνην τὴν ἀκμὴν καὶ τὸ ἄκρον ἔχον(τα) [ἔχουσαν] | |
pi4424 | πυρίκαυστος· πεπυρωμένος | |
pi4425 | πυρὶ κηλέῳ· διαυγεῖ. τινὲς καυστικῷ, ἰσχυρῷ | |
pi4426 | πυρικρόταφος· ὁ μετὰ πυρὸς κεκροτημένος σίδηρος | |
pi4427 | πυρίμαχος· ὁ ἐν τῇ ἀνίκητος. καὶ λίθος ἀπὸ τοῦ συμβεβηκότος πυ‐ ρίμαχος | |
pi4428 | [πυρίον· τὸ σα(θ)ρόν. ἢ θυμιατήριον] | 412 in vol. 3 |
pi4429 | πυρισμαράγοις· τοῖς ἀπὸ πυρὸς ἠχοῦσιν | |
pi4430 | πυρῖτις· λίθος, ἀφ’ οὗ πῦρ τίκτεται | |
pi4431 | Πυριφλεγέθων· ποταμὸς ἐν ᾅδου | |
pi4432 | πυρκαϊά· ἐμπυρισμός | |
pi4433 | πυρκόοι· ὑπὸ Δελφῶν ἱερεῖς δι’ ἐμπύρων μαντευόμενοι | |
pi4434 | πύρνα· τρύφη. κλάσματα. σιτία | |
pi4435 | *πυρίη· ὅσαι τῆς μάζης συμπιέζουσι τῇ χειρὶ εἰς τὸ στόμα λαμ‐ βάνουσαι | |
pi4436 | πύρνηται· ἐσθίηται | |
pi4437 | πύρνοι· ζειαὶ κνηστώδεις. ἢ ὁ κατειργασμένος σῖτος. ἄλλοι χόρτος, ἄλλοι μαγίδα. καὶ οὐδετέρως (τ)ὰ πύρνα· ὡς ἂν πύρνα κατὰ μνηστῆρας ἀγείροι | |
pi4438 | πύρνος· ψωμός | |
pi4439 | πυροδαύσιον· μαγειρεῖον | |
pi4440 | πυρόεντι· θερμῷ | |
pi4441 | πυροί· πύρινοι κεκινημένοι | |
pi4442 | *πυρὸς αὐγή· ὁ καταυγαζόμενος καὶ καταφωτιζόμενος τόπος ὑπὸ πυρός | |
pi4443 | *πυρὸς δηΐοιο· ὑπὸ τοῦ πυρὸς τοῦ πολεμικοῦ | |
pi4444 | *πυρός· σῖτος | |
pi4445 | *πυρὸς μειλισσέμεν· καὶ πυρὸς τὰ κεχαρισμένα ποιεῖν, τουτέστι θάπτειν | |
pi4446 | *πυρὸς μένος· πῦρ, περιφραστικῶς. ἤγουν πυρὸς δύναμις | |
pi4447 | *πυρὸς ἄνθος· τὸ λαμπρότατον | |
pi4448 | *πυρὸς δέμας· ὀξέως καὶ ἰσχυρῶς | |
pi4449 | πυρολαμπίς· ζῶον πτηνόν, ἐν σκότει λάμπον | |
pi4450 | πυροφόροιο· σιτοφόρου | |
pi4451 | πυρπαλάμης· πυρπαλάμους ἔλεγον τοὺς διὰ τάχους τι μηχα‐ νᾶσθαι δυναμένους, καὶ τοὺς ποικίλους τὸ ἦθος | |
pi4452 | πυρπολεῖ· ἅπτει, καίει, πυρσεύει | |
pi4453 | πυρπολέοντας· πυρπολουμένους, ἢ περὶ τὴν πυρὰν ἀναστρεφο‐ | |
μένους | 413 in vol. 3 | |
pi4454 | πυρπολούμενος· ἐμπυριζόμενος, παρὰ τὸ πολ[εμ]εῖν ἐν αὐτῷ τὸ πῦρ | |
pi4455 | πυρπερέγχει· Κρατῖνος ἀπὸ (δι)θυράμβου ἐν Βουκόλοις ἀρξάμενος, ἐπειδὴ χορὸν οὐκ ἔλαβεν παρὰ τοῦ ἄρχοντος. ἔστιν οὗ ἠτήρει | |
pi4456 | Πυῤῥαία· λόφος ἐν Δωτίῳ. οἱ δὲ Πυῤῥαίαν εἶναι μοῖραν τῆς Θεσσα‐ λίας λέγουσιν, ἀπὸ Πύῤῥας τῆς Δε(υ)καλ[λ]ίωνος, ὥς φησι Σουΐδας. δοκοῦσι δὲ εἰς ταύτην καταφυγεῖν οἱ διαφεύγοντες τῶν Κενταύρων | |
pi4457 | Πυῤῥαίη· Θέτιδος ἐπώνυμον | |
pi4458 | πυῤῥαλίς· ὄρνις ποιός | |
pi4459 | Πύῤῥακος· ἥρως κατ’ Ἐρυσίχθον(α) γεγονώς | |
pi4460 | Πυῤῥιάδαι· οὕτως ἐκαλοῦντο οἱ νῦν Μολοσσοὶ ἀπὸ Πύῤῥου τοῦ Ἠπειρώτου | |
pi4461 | πυῤῥίας· τῶν ὄφεών τις ἀπὸ χρώματος | |
pi4462 | πυῤῥίχα· χλαμύς, ἢ πελτάριον | |
pi4463 | πυῤῥίχας· τὰς ἐνόπλους ὀρχήσεις | |
pi4464 | πυῤῥιχίζειν· τὴν ἐνόπλιον ὄρχησιν καὶ σύντονον πυῤῥίχην ἔλε‐ γον· οἱ μὲν ἀπὸ Πυῤῥίχου τοῦ Κρητός· οἱ δὲ ἀπὸ τοῦ διάπυρον εἶ‐ ναι· οἱ δὲ ἀπὸ Πύῤῥου τοῦ Ἀχιλλέως. ἐφησθέντα γὰρ τῷ Εὐρυπύλου φόνῳ ὀρχήσασθαί φησιν Ἀρχίλοχος· ὅθεν καὶ ὁ πυῤῥίχιος ποὺς | |
5 | ὠνομάσθη | |
pi4465 | Πύῤῥων[ος]· κύριον ὄνομα, ἢ κυνός | |
pi4466 | πυρσαῖς γένυσι(ν)· ταῖς ξανθαῖς θριξί | |
pi4467 | Πυρσανίδες· οὕτω Νύμφαι καλοῦνται | |
pi4468 | πυρσεύει· δᾳδουχεῖ, λάμπει, ἐξάπτει, ἅπτει πῦρ | |
pi4469 | πυρσοί· λαμπάδες καιόμεναι, λαμπτῆρες, φρυκτωρία | |
pi4470 | πυρσοκόρσου λέοντος· πυῤῥοκεφάλου, ξανθοτρίχου | |
pi4471 | πυρσολεῖφοι ἢ πυρσόλειφθοι· ὑπὸ πυρὸς μεμαδισμένοι καὶ πεφλ..σμένοι | |
pi4472 | πυρσός· λαμπάς. ἢ τὰ διὰ πυρὸς σημεῖα | |
pi4473 | πυρσοφόρος· ἀγγεῖον εὐμέγεθες, εἰς ὃ ξύλα ἐτίθεσαν πεπυρωμένα. ἢ ὁ τὸ πῦρ φέρων ἀπὸ τοῦ πρώτου βωμοῦ ἐπὶ τὰ ὅρια, καὶ φυλάτ‐ | |
των μὴ ἀποσβεσθῇ. σημαίνει δὲ τὴν λαμπαδηφόρον | 414 in vol. 3 | |
pi4474 | πυρσῷ· πυρί | |
pi4475 | πυρφόρος· ὁ πῦρ φέρων. καὶ ὁ μόνος διασωθεὶς ἐν πολέμῳ | |
pi4476 | πυρώλοφοι· ἱμάντες οἱ παρ’ ὀπτηθεισῶν βυρσῶν τεμνόμενοι | |
pi4477 | πύρωσις· δοκιμασία | |
pi4478 | πυσάνια· πανσπερμία ἑφθή | |
pi4479 | πύσει· σήψει | |
pi4480 | πύσμα· ἐρώτησις. πεῦσις | |
pi4481 | πύσσαχος· ξύλον καμπύλον τοῖς μόσχοις περὶ τοὺς μυκτῆρας τιθέμε‐ νον (ὃ) κωλύει θηλάζειν | |
pi4482 | πύστις· ἐρώτησις. πεῦσις. ἀγγελία. ἀκοή. πειθώ | |
pi4483 | πυτά· Λάκωνες τὰ ἐρυθρὰ ἱμάτια | |
pi4484 | πυτία· οἷον πήττουσα, παρὰ τὸ πήττειν, ἐν ᾗ τὸ γάλα πήγνυται | |
pi4485 | *πίτυλος· ἡ συστροφὴ τῆς χειρός, ὅταν πυκνῶς ἐπιφέρηται. δηλοῖ δὲ καὶ τὴν εἰρεσίαν, καὶ τὴν τῶν πυκτῶν ἑκατέρας χειρὸς συνέχειαν | |
pi4486 | πυτίνη πλεκτή, λάγυνος· οἶνον. ἔπλεκον δὲ ταύτας ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ οἱ δεσμῶται, καὶ σπυρίδας, καὶ τὰ τοιαῦτα. ἢ ἡ ἀμίς. [ἢ κνῆ‐ κος ὁ τὸν τυρὸν πηγνύων | |
pi4487 | πῶ· ποῦ. ὅθεν. ὁπόθεν. Δωριεῖς | |
pi4488 | πώγων· γένειον. ἄλλοι τὴν ἀναφορὰν τῆς φλογός | |
pi4489 | πώεα· βοσκήματα, ποίμνια. πληθυντικῶς | |
pi4490 | πωλεῖται· συνεχῶς ἐπὶ τὸν αὐτὸν τόπον παραγίνεται. τὸ δὲ καθ’ ἡμᾶς πωλεῖσθαι περνᾶσθαι λέγουσι | |
pi4491 | πωλέσκετο· ἀνεστρέφετο. εὑρίσκετο | |
pi4492 | πωλεύειν· παιδεύειν πώλους | |
pi4493 | πωλεύμενοι· συνιόντες | |
pi4494 | πωλήσ[σ]εαι· φοιτήσεις, παραγενήσῃ, ἀναστρέψεις | |
pi4495 | πωληταί· οὗτοι ἐπώλουν τὰ ἐνεχυρισθέντα· ἀρχή τις | 415 in vol. 3 |
pi4496 | πωλία· χαλκοῦν πῆγμά τι. φέρει δὲ ἐπὶ τῶν ὤμων τὰς τῶν Λευκιπ‐ πίδων πώλους. δύο δὲ εἶναι παρθένους φασίν | |
pi4497 | πωλικοῖς διώγμασι· τοῖς διὰ τῶν ἁρμάτων διώγμασι | |
pi4498 | πωλοδαμ(ν)εῖν· πῶλον δαμάζειν | |
pi4499 | πωλοδάμνης· πώλους δαμάζων | |
pi4500 | πῶλος· ἑταίρα. πώλους γὰρ αὐτὰς ἔλεγον, οἷον Ἀφροδίτης. πώλους τοὺς νέους, καὶ τὰς νέας, καὶ παρθένους | |
pi4501 | πωλούμενοι· συνερχόμενοι | |
pi4502 | [πωλοεῖσθε· ἐπιμελῶς ὁ πολλάκις φοιτᾶν] | |
pi4503 | πῶμα· ἔκπωμα | |
pi4504 | πώμαλα· ἀντὶ τοῦ οὔ, οὐ μάλα, οὐδαμῶς. καὶ πόθεν, ὅπερ ἐστὶν πά‐ λιν οὐδαμῶς | |
pi4505 | πῶ μοι· ποῦ μοι. οἷον ποῦ γάρ | |
pi4506 | πῶννα· γραφίον. [λύπη] | |
pi4507 | πῶπαι· φοραί. Δωριεῖς | |
pi4508 | [πωπολία· ἡ ἀναφορὰ τοῦ πυρός] | |
pi4509 | πωρεῖν· κηδεύειν, πενθεῖν | |
pi4510 | πωρῆσαι· λυπῆσαι. καὶ τὰ ὅμοια | |
pi4511 | πωρητύς· ταλαιπωρία, πένθος | |
pi4512 | πώρινον· λίθινον. ὁ δὲ πῶ(ρο)ς οὐ πᾶς λίθος | |
pi4513 | πῶρος· ὁ ταλαίπωρος | |
pi4514 | πώρωσις· ἐξ ὀστέων σύμφυσις καὶ σύνδεσμος λέγει τόδε ἐπὶ σαρκῶν πώρως καὶ ἀναισθησία | |
pi4515 | πῶς· πός. ὑπὸ Δωριέων | |
pi4516 | [πωσαχῶς· ποσαπλῶς] | |
pi4517 | *πῶς τ’ ἄρ’· πῶς δέ | |
pi4518 | *πῶς τ’ ἄρτοι· πῶς δή σοι | |
pi4519 | *πῶς κεν ἔοι· πῶς ἂν γένοιτο | |
pi4520 | [πωτᾶσθαι· πέτασθαι] | |
pi4521 | [πωτώμεναι· διατρίβουσαι. διακινοῦσαι] | 416 in vol. 3 |
pi4522 | *πωτῶνται· πέτωνται | |
pi4523 | *πῶϋ· ποίμνιον, ἢ ποίμνη | |
pi4524 | πῶϋξ· ποιὸς ὄρνις. ὁ Ἀριστοτέλης ἐν τῷ περὶ ζώων | |
rho1 | Ῥά· δή. σύνδεσμος· ἄλλοι μέν ῥα θεοί τε καὶ ἀνέρες καὶ παρὰ ἰατροῖς ῥιζίον τι | |
rho2 | ῥάας· ῥεύματα | |
rho3 | ῥαβάττειν· ἄνω καὶ κάτω βαδίζειν. τινὲς δὲ τύπτειν, καὶ ψόφον ποιεῖν [καὶ φράσειν] τοῖς ποσί, καὶ ῥάσσειν | |
rho4 | *ῥάβδιδα· τὰ διδασκαλεῖα | |
rho5 | ῥάβδοι· καὶ τὸ σύνηθες καὶ ἡ διάφυσις τῆς γῆς, ὡσεὶ φλέβες. καὶ ὀβελοὶ δὲ οἱ παρατιθέμενοι τοῖς Ὁμήρου στίχοις. καὶ οἱ τῶν φοινί‐ κων κλῶνες. [καὶ ὁ βραβευτής, ῥαβδονόμος | |
rho6 | ῥαβδοφόροι· ῥαβδοῦχοι | |
rho7 | ῥάγα· ἀκμή. βία, ὁρμή. καὶ ἣν ἡμεῖς ῥῶγα θηλυκῶς, Ἀττικοὶ ῥᾶγα | |
rho8 | *ῥάβδος· βέλος | |
rho9 | ῥάγανον· ῥᾴδιον. Θούριοι | |
rho10 | ῥαγάς· πήλυξ, ἢ σταφυλίς, ῥωγάς | |
rho11 | [ῥάγαται· ῥάναται] | |
rho12 | ῥαγδαῖον· τὸ ὀξύ, ὁρμῆς μεστόν, ἢ ἄθρουν, σφοδρόν, ἰσχυρόν, φο‐ | |
βερόν, σκληρόν | 417 in vol. 3 | |
rho13 | ῥαδαλόν· ἁπαλόν. εὐδιάσειστον | |
rho14 | Ῥαδαμάνθυος ὅρκος· τὸν ἐπὶ χηνὶ καὶ κυνὶ καὶ τοῖς τοιούτοις ὅρκον | |
rho15 | ῥαδαμεῖ· βλαστάνει | |
rho16 | ῥάδαμνος· βλαστὸς ἁπαλός, κλάδος. ἄνθος. ὅρπηξ. καὶ τὰ τοιαῦτα | |
rho17 | ῥάδαμον· καυλόν, βλαστόν | |
rho18 | ῥαδανᾶται· πλανᾶται | |
rho19 | ῥαδάνη· κρόκη. ὁμοίως ῥοδάνη | |
rho20 | ῥαδανίζεται· τινάσσεται | |
rho21 | ῥαδανόν· ῥαδινόν, ἀπὸ τοῦ ῥᾳδίως δονεῖσθαι | |
rho22 | ῥαδανῶροι· οἱ τῶν λαχάνων κηπουροί. Ταραντῖνοι | |
rho23 | [ῥαδές· τὸ ἀμφοτέρως ἐγκεκλιμένον] | |
rho24 | ῥᾴδια· εὔκολα, εὐχερῆ | |
rho25 | ῥᾴδια[ι]· ὑπόδημα ποιόν· οἱ δὲ σανδάλιον | |
rho26 | ῥαδινήν· λεπτήν | |
rho27 | ῥαδινόν· λεπτόν, ἰσχνόν. εὐκίνητον. ἁπαλόν. εὐδιάσειστον | |
rho28 | ῥᾳδιουργεῖ· ῥᾳδίως ποιεῖ. κακοποιεῖ, δεινοποιεῖ | |
rho29 | ῥᾳδιουργός· πλαστογράφος, ἢ ταχυγράφος, πονηρός, μηχανουργός, πολυμήχανος | |
rho30 | ῥᾳδίως· εὐκόλως, εὐχερῶς | |
rho31 | *.ρα δμωῇσι· θεραπαίναι(ς) | |
rho32 | *ῥαΐσας· ὑγιάνας | |
rho33 | ῥάζειν· τρώγειν. κυρίως ἐπὶ τῶν κυνῶν· μιμητικῶς ἐπὶ τοῦ ἤχου | |
rho34 | ῥάθαγος· τάραχος, ἦχος, θόρυβος, ψόφος | |
rho35 | ῥαθάμη· ῥᾳστώνη, ῥᾳθυμία | |
rho36 | ῥαθαίνεται· ῥαίνεται, βρέχεται | |
rho37 | ῥαθάμιγγες· ῥανίδες, σταγόνες. καὶ ὁ ἀπὸ τῶν ἵππων κονιορτός. | |
ἄλλοι ῥαθάμιγγες λέγουσι | 418 in vol. 3 | |
rho38 | ῥαθαπυγίζειν· ὅ τινες (σ)κομβρίζειν. τὸ τῷ σκέλους πλάτει παίειν κατὰ τῶν ἰσχίων, τὸ εἰς τὸν γλουτὸν σιμῷ ποδὶ τύπτειν | |
rho39 | ῥαθασσόμενοι· ῥαινόμενοι. πληττόμενοι | |
rho40 | ῥαθμίζεσθαι· ῥαίνεσθαι | |
rho41 | ῥᾳθυμία· ἀμέλεια, κατήφεια. ἀνοχή | |
rho42 | ῥᾴθυμος· ὁ μὴ πονητικὸς [ἀλλὰ ἔκλυτος. ἄλλοι ἐπὶ τοῦ μεγάλου θυμοῦ κέ‐ χρηνται τῇ λέξει. m. sec. in marg.] | |
rho43 | *ῥακ[κ]ά· κενός | |
rho44 | *ῥαμά· ὑψηλή | |
rho45 | [ῥαθώδημα· ψεῦσμα] | |
rho46 | ῥᾴ· ῥᾷστον, ῥᾳδίως | |
rho47 | ῥαιβίας· ἀζήμιος δῆμος | |
rho48 | ῥαιβόν· ἐπικαμπές, τὸ μὴ ὀρθόν, καμπύλον, στρεβλόν, σκαμβόν | |
rho49 | [ῥαιδῆλες· ἐμφανές] | |
rho50 | ῥάιδια· σανδάλια. οἱ δὲ ὑποδήματα γυναικεῖα | |
rho51 | *ῥαιδεῖται· σκώπτει | |
rho52 | *ῥαΐαν· ὑγείαν | |
rho53 | ῥαίει· πορθεῖ, φθείρει | |
rho54 | ῥαίεται· πλανᾶται. φθίνει | |
rho55 | ῥαΐζεται· ὑγιαίνει | |
rho56 | ῥαικακερεῖς· στρεβλοκέρατοι | |
rho57 | ῥαίκερος· χαλεπός | |
rho58 | Ῥαικός· Ἕλλην. Ῥωμαῖοι δὲ τὸ Γ προσθέντες, Γραικόν φασι | |
rho59 | ῥαίνει· μιλτοῖ | |
rho60 | ῥαίνοντο· ἐβάλλοντο. κατεπάσσοντο | |
rho61 | ῥαϊξία· τόπος ἴδιος ἰατροῦ ἐν Ταραντίνοις | |
rho62 | ῥαίοιτο· φθείροιτο. πλανῷτο | |
rho63 | ῥαιομένου· φθειρομένου | |
rho64 | ῥᾷον· συγκριτικόν, ἢ ἕτερον | 419 in vol. 3 |
rho65 | ῥαίουσι· φθείρουσιν | |
rho66 | ῥαΐσαι· τρισυλλάβως Ἀττικοὶ τὸ ἐκ νόσου ἀναλαβεῖν | |
rho67 | ῥαΐσας· ὑγιάνας, ἀνασφήλας | |
rho68 | ῥᾷστα· ῥᾳδίως, εὐκόλως | |
rho69 | ῥαιστάζει· πονεῖ. ὠθεῖ | |
rho70 | ῥαῖσαι· φθεῖραι | |
rho71 | ῥαιστήρ· σφῦρα σιδηρᾶ μονοκέφαλος. τινὲς δὲ σιαγόνα | |
rho72 | ῥαιστῆρα· ὁμοίως | |
rho73 | ῥᾷστον· ὑπερθετικόν | |
rho74 | ῥαίστωρ· κρατήρ | |
rho75 | ῥαΐσω· βελτίον σχῶ | |
rho76 | ῥαιφάσσει· ἁγνεύει | |
rho77 | ῥαίω· φθείρω | |
rho78 | ῥᾴων· εὐθυμότερος | |
rho79 | ῥάκε’ ἄζει· ἱμάτια ξηραίνει | |
rho80 | ῥάκελος· σκληρός | |
rho81 | ῥάκη· ἀπο[σκο]ρακίσματα. καὶ ἀποσπάσματα. ἱμάτια | |
rho82 | ῥακῖδες· ὀρόδαμνοι, κλάδοι | |
rho83 | [ῥακκίζειν· τὸ διαιρεῖν τὰ μέλη τῆς ῥάχεως, ἢ παίειν | |
rho84 | ῥακκίζει· ὁ διακόπτων] | |
rho85 | ῥακλεός· σκληρός | |
rho86 | ῥάκ[κ]ος· διεῤῥωγὸς ἱμάτιον | |
rho87 | ῥακτήριον· ὄρχησίς τις | |
rho88 | ῥακτηρίοις κέντροισιν· ἀντὶ τοῦ ταῖς κώπαις· διὰ τὸ [ἀ]ῥάτ‐ τεσθαι. καὶ ἐν Φιλοκτήτῃ τῷ ἐν Τροίᾳ· μέλη βοῶν ἄναυλα καὶ ῥακτήρια ἀντὶ τοῦ ψοφώδη καὶ θορυβώδη | |
rho89 | [ῥακτήρια[ι]· ψοφώδη καὶ θορυβώδη] | |
rho90 | ῥακτήρια· τύμπανα | |
rho91 | ῥακτοί· φάραγγες. πέτραι. χαράδραι | 420 in vol. 3 |
rho92 | ῥακτὸς λόφος· ..... | |
rho93 | ῥάκτρια(ι)· τὰ ῥαβδία, ἐν οἷς τοὺς καρποὺς ἀπαράσσουσιν | |
rho94 | ῥακωλέον· ῥάκος | |
rho95 | ῥάματα· βο[σ]τρύδια. σταφυλίς. Μακεδόνες | |
rho96 | [ῥαμάς· ὁ ὕψιστος θεός] | |
rho97 | ῥαμβάς· ὁ δήμιος | |
rho98 | ῥάμνος· τὸ φυτόν, ὅπερ εἰς ἀλεξιφάρμακον παραλαμβάνεται. καὶ δέν‐ δρον ἀκανθῶδες | |
rho99 | Ῥαμνουσίας ἀκτάς· δῆμος ἐν τῇ Ἀττικῇ, ὅπου Νέμεσις τιμᾶται | |
rho100 | Ῥαμνουσία[ν]· Νέμεσις. ἐν Ῥαμνοῦντι Νεμέσεως ἵδρυτο ἄγαλμα δε‐ κάπηχυ, ὁλόλιθον, ἔργον Φειδίου, ἔχον ἐν τῇ χειρὶ μηλέας κλάδον | |
rho101 | ῥαμοσαίτης· κατάρατος | |
rho102 | ῥαμφαδέκται· τὸ πυκτεύειν | |
rho103 | ῥαμφάξει· ῥύγχει ὠθήσει | |
rho104 | *ῥομφαία· μάχαιρα. καὶ ἡ πυγμὴ τῆς χειρός | |
rho105 | ῥαμφή· κοπίς. μάχαιρα. ἢ τὰ τῶν ὀρνέων ῥύγχη | |
rho106 | ῥαμφησταί· ἰχθῦς ποιοί | |
rho107 | ῥαμφίς· νεὼς εἶδος | |
rho108 | ῥάμφος· ῥύγχος τὸ ἐπὶ τῷ στόματι τῶν μεγάλων πετεινῶν | |
rho109 | ῥαμψὰ γόνατα· βλαισὰ γόνατα. τὸ δὲ αὐτὸ καὶ ῥαιβά | |
rho110 | ῥαμψόν· καμπύλον, βλαισόν | |
rho111 | ῥᾶνα· ἄρνα. Ῥωμαῖοι δὲ βάτραχον | |
rho112 | ῥανίς· σταλαγμός | |
rho113 | ῥανᾶται· πλανᾶται. σπείρεται | |
rho114 | ῥαντίζει· σκώπτει | 421 in vol. 3 |
rho115 | ῥαντόν· ποικίλον | |
rho116 | ῥάξ· [ῥάγα] ἡ τῆς σταφυλῆς [ἣν ἡμεῖς ῥῶγα καλοῦμεν] | |
rho117 | ῥᾷον· εὐχερές. κοῦφον. εὔκολον | |
rho118 | ῥαπατήν· καλάμην, καὶ τοὺς ἐν αὐτῇ αὐλοῦντας ῥαπάλους | |
rho119 | ῥαπίδες· ὑποδήματα. περόναι | |
rho120 | ῥαπιδοποιόν· τὸν ποιητήν, Δωριεῖς· ἢ ποικιλτήν. ἢ τὰς κρηπῖδας ποιοῦντα | |
rho121 | ῥαπίζει· σκώπτει. ἀλοᾷ. παίζει. μαστιγοῖ, τύπτει | |
rho122 | ῥαπίς· ῥάβδος. κρηπίς. κώμη. γογγυλίς. οἱ δὲ λα[μ]ψάνην | |
rho123 | ῥαπίσαι· ῥάβδῳ πλῆξαι, ἢ ἀλοῆσαι | |
rho124 | ῥάπται· φάραγγες, χαράδραι, γέφυραι | |
rho125 | ῥάπτειν· μηχανᾶσθαι, κατασκευάζειν | |
rho126 | ᾿Ράριον πεδίον ..... | |
rho127 | ᾿Ρᾶρος· ἰσχυρός. καὶ ὄνομα τοῦ Τριπτολέμου πατρός | |
rho128 | ῥάσσα(τε)· ῥάνατε | |
rho129 | ῥᾷστα· εὐχερῆ, εὔκολα | |
rho130 | ῥαστάζει· πονεῖ. ὠθεῖ. ταράττεται | |
rho131 | ῥᾷστον· εὐχερές, εὔκολον | |
rho132 | ῥᾳστωνεύεται· ῥᾳθυμεῖ, ἀμελεῖ, καταφρονεῖ | |
rho133 | ῥᾳστώνη· ῥᾳθυμία. καὶ τὰ ὅμοια | |
rho134 | ῥᾳστώνης· τρυφῆς, τέρψεως. ἀναπαύσεως | |
rho135 | ῥάστωρ· κρατήρ | |
rho136 | ῥατάναν· τορύναν | |
rho137 | ῥατίζει· πρεσβεύει | 422 in vol. 3 |
rho138 | ῥατιχεύειν· καταρᾶσθαι | |
rho139 | ῥατῶνα· ῥεκτῆρα. σφαγέα | |
rho140 | ῥαυλόν· ἄγραυλον. ἄγροικον | |
rho141 | ῥαφάνη· κράμβη | |
rho142 | ῥαφανιδωθῆναι· τοὺς μοιχοὺς ταῖς ῥαφανίσιν ἤλαυνον κατὰ τῆς ἕδρας τίς γὰρ ἀντὶ τῆς ῥαφανῖδος ὁρῶν ὀξυθυμίαν ἔλθοι πρὸς ἡμᾶς | |
rho143 | ῥαφανίς (καὶ) ῥάφανος διαφέρει παρὰ τοῖς Ἀττικοῖς· ῥάφανος μὲν γὰρ ἡ κράμβη, ῥαφανὶς δὲ ἡ παρ’ ἡμῖν ῥάφαν(ος). Τρύφων δέ φησι, παρὰ Δωριεῦσι τὰς μικρὰς ῥαφανῖδας λέγεσθαι, τὰς δὲ μέγαλας ῥάφας | |
rho144 | ῥάφανος· κράμβη | |
rho145 | ῥαφανουροί· κηπουροί | |
rho146 | ῥαφάσσει· πλανᾶται | |
rho147 | ῥαφίς· ὑπόδημα. περόνη. καὶ ἄγριόν τι λάχανον λα[μ]ψανῶδες. καὶ ἡ ῥάβδος | |
rho148 | ῥάφοι· ὄρνεις τινές | |
rho149 | ῥαχάδην· ἐπὶ τῆς ῥάχεως | |
rho150 | ῥαχάς· χωρίον σύνδενδρον καὶ μετέωρον, διὰ τὸ ψόφον ἀποτελεῖν καταπνεόμενον | |
rho151 | ῥάχετρον· ῥαχίς· ὡς πλευρὸν καὶ πλευρά. οἱ δὲ τὴν ῥάχιν τοῦ ἱερείου | |
rho152 | ῥαχθέντος· σπαραχθέντος | |
rho153 | (*)ῥαχίζειν· παίειν τὸ ἱερεῖον | |
rho154 | *ῥάχη· ἀποραχίσματα καὶ ἀποσπάσματα | |
rho155 | ῥαχία· πᾶς πετρώδης αἰγιαλός | |
rho156 | ῥαχίζειν· τὸ εἰκαίως καὶ ῥᾳδίως ψεύδεσθαι | |
rho157 | ῥαχίζων· διακόπτων, διὰ τὸ τὴν πρώτην καὶ μεγάλην διακοπὴν κατὰ τὴν ῥάχιν γίνεσθαι | |
rho158 | ῥάχι· τὸ στέμφυλον | |
rho159 | ῥάχις· ἄκρα. ὀσφῦς. ἢ ἄκανθα τοῦ νώτου | |
rho160 | ῥαχιστήρ· ψεύστης. ἀλαζών. μεγαλουργός, μεγάλα κακουργῶν, μεγάλα | |
ψευδόμενος | 423 in vol. 3 | |
rho161 | ῥᾶχοι· χοιράδες. στοιβαί. σάγματα. ἔνιοι τοὺς [σ]φακέλους τῶν ξύλων· ἄλλοι τὰς μυρικίνας ῥάβδους. ἔστι δὲ ἀκανθῶδες φυτόν, ἀφ’ οὗ τὸ περίφραγμα | |
rho162 | Ῥᾶχος· Ἕλλην. δηλοῖ δὲ παρὰ τοῖς βαρβάροις τὸν ἐλεύθερον. καὶ ὁ φραγμὸς τῶν τειχῶν | |
rho163 | ῥάψαι· συνθεῖναι | |
rho164 | ῥαψῳδία· ἡ σύνταξις τῶν λόγων, ἢ λόγων συῤῥαφή. ἢ μέρος ποιή‐ ματος | |
rho165 | ῥαψῳδοί· ὑποκριταὶ ἐπῶν | |
rho166 | *ῥαψῴδημα· ψεῦσμα. φλυαρία | |
rho167 | ῥαψῳδός· Σοφοκλῆς Οἰδίποδι οὕτως ἔφη τὴν Σφίγγα. [καὶ οἱ τὰ Ὁμήρου ᾄδοντες ποιοὶ ῥαψῳδοὶ καλοῦνται | |
rho168 | ῥέα· ῥᾳδίως, εὐχερῶς | |
rho169 | Ῥέας πόντος· παρὰ τὸν Ἀδριακὸν κόλπον, ἔνθα τιμᾶται (ἡ Ῥέα. καὶ) ὁ Βόσπορος | |
rho170 | ῥεγεονάριος· γειτονίαρχος | |
rho171 | ῥέγματα· τὰ βάμματα | |
rho172 | ῥέγος· ῥάμμα. βάμμα. ῥάκ(κ)ος | |
rho173 | *ῥεγισταί· οἱ βαφεῖς | |
rho174 | ῥέγχειν· ἐπὶ τῶν κοιμωμένων | |
rho175 | ῥέδ(δ)ει· πράττει, θύει | |
rho176 | [ῥεδείη· τράχηλος. ἢ ῥεδέρη] | |
rho177 | ῥεδίων· ἁρμάτων | |
rho178 | ῥέε· ῥέεν. ἔῤῥει, ἔρεεν | |
rho179 | ῥέε δ’ αἵματι γαῖα· κατεῤῥεῖτο ἡ γῆ ἀπὸ τοῦ αἵματος | |
rho180 | ῥέεθρα· ῥεῖθρα, ῥεύματα | |
rho181 | ῥεέθρων· ῥευμάτων, ῥείθρων | |
rho182 | ῥέζει· πράττει. θύει, ἱερεύει. παρασκευάζει | |
rho183 | ῥέζεσκον· ἔθυον. ἔπραττον | 424 in vol. 3 |
rho184 | ῥέζουσι· πράττουσι. θύουσι. καὶ τὰ ὅμοια | |
rho185 | ῥεθέων· σπλάγχνων, μελῶν, σωμάτων | |
rho186 | ῥέθη· μέλη τοῦ σώματος. σῶμα. πρόσωπον. [θηρίον | |
rho187 | ῥέθος· πρόσωπον. παρειά | |
rho188 | ῥεῖ· ῥέει, χεῖται | |
rho189 | ῥεῖα· ῥᾳδίως, εὐχερῶς, μωλωπωνι, ἰσχυρῶς | |
rho190 | ῥεῖα ζώοντες· ἀπόνως καὶ ἀμόχθως ζῶντες | |
rho191 | ῥεῖά κεν· εὐχερῶς ἤνεγκεν | |
rho192 | ῥ[ε]ιγεδανοῖς· φοβεροῖς | |
rho193 | ῥ[ε]ιγηλά· φοβερά | |
rho194 | ῥ[ε]ίγησε βοήν· ἐφοβήθη[ς] ....... | |
rho195 | ῥ[ε]ίγησεν· ἐφοβήθη | |
rho196 | [ῥειγῆνος· ἀπειράγαθος] | |
rho197 | ῥείζω· ὠθήσω | |
rho198 | Ῥείης· τῆς Ῥέας | |
rho199 | ῥεῖθρον· ῥεῦμα. λέγεται δὲ καὶ ῥέεθρον | |
rho200 | ῥ[ε]ινοτόρος· τὰς ἀσπίδας τορῶν, ἢ τιτρώσκων | |
rho201 | ῥεῖρος· ταλαίπωρος | |
rho202 | Ῥειτοί· ἐν τῇ Ἀττικῇ δύο εἰσὶν οἱ πρὸς τῇ Ἐλευσῖνι Ῥειτοὶ ῥωγμοί. καὶ ὁ μὲν πρὸς τῇ θαλάττῃ τῆς πρεσβυτέρας θεοῦ νομίζεται, ὁ δὲ πρὸς τὸ ἄστυ τῆς νεωτέρας, ὅθεν τοὺς λουτροὺς ἁγνίζεσθαι τοὺς θιάσους | |
rho203 | ῥέκος· ζῶμα. ζώνη | |
rho204 | ῥεκτός· ἀνδρεῖος. ἢ χιτών | |
rho205 | ῥεκτῶν· ἀπομακτρῶν. ἢ ἱματίων | |
rho206 | ῥέμβεται· πλανᾶται, γυρεύει | |
rho207 | ῥεμβέσθω· τὰ ὅμοια | 425 in vol. 3 |
rho208 | ῥεμβονᾶν· σφενδόνας | |
rho209 | ῥεμεῖ· ὀδυνᾷ. σήπει | |
rho210 | ῥεμφθῆναι· ῥέμβεσθαι | |
rho211 | ῥέμφος· τὸ στόμα. ἢ ῥίς | |
rho212 | ῥέξαι· ποιῆσαι. θῦσαι | |
rho213 | ῥέξει· πράξει. θύσει, ἱερεύσει. παρασκευάσει, ἑτοιμάσει, ξέσει | |
rho214 | ῥέξομεν· ποιήσομεν. καὶ τὰ ὅμοια | |
rho215 | [ῥέοιτο· φθείροιτο] | |
rho216 | ῥέοντα· ῥυτά. ἐκπώματα | |
rho217 | ῥέοντι· ῥεῖ | |
rho218 | ῥεόντων· παρερχομένων | |
rho219 | ῥέος· ῥεῦμα. [ῥεῦμα] θηρίον | |
rho220 | ῥέπει· κλίνει, βαρεῖ, καθέλκει | |
rho221 | ῥέπεν· ἐβαρεῖτο | |
rho222 | ῥέπεις· ῥέψις. ῥέπου | |
rho223 | [ῥερπίδα· ᾧ τὸ πῦρ ἐκκαίουσι] | |
rho224 | ῥεῦεν· ἐδίωκεν | |
rho225 | ῥεῦμιν· βρέφος νεογνὸν | |
rho226 | ῥεύσαντα· ἐγκλίναντα | |
rho227 | ῥευσταλέον· ῥέον | |
rho228 | ῥευστόν· χυτόν | |
rho229 | [ῥεφέα· ἐστεγασμένα] | |
rho230 | [ῥεφούγια· ῥεμπτά] | |
rho231 | ῥεχθέν· πραχθέν, συντελεσθέν | |
rho232 | ῥέψας· κλίνας. στεγάσας | |
rho233 | ῥέωνος· εὔωνος. ἀνδρός | |
rho234 | ῥήγεα· παλλία βαπτά, ἀπὸ Ῥωμαίων. βεβαμμένα ἱμάτια. Ῥηγεῖς γὰρ οἱ βαφεῖς | |
rho235 | ῥηγεύς· βαφεύς | 426 in vol. 3 |
rho236 | Ῥηγῖνος· τοὺς δειλοὺς Ῥηγίνους ἔλεγον | |
rho237 | [ῥήγησεν· ἐφοβήθη, ἐδειλίασεν | |
rho238 | ῥῆγλαι· σίδηρα ὡς ῥάβδοι] | |
rho239 | ῥῆγμα· τάσις ἀνέμου. κατὰ μῆκος τραύματος οὐλή. στάλαγμα | |
rho240 | ῥήγματα· σχίσματα | |
rho241 | ῥηγμίν· αἰγιαλός, περὶ ὅνπερ ῥήγνυται τὸ κῦμα | |
rho242 | ῥηγμῖνος· τὰ ἀπορπύματα τῆς πέτρας | |
rho243 | ῥηγμίς· αἰγιαλός. διὰ (τὸ) ῥήσσειν τὰ κύματα ἐκεῖ | |
rho244 | ῥήγνυσκε· [τάσις ἀνέμου. ἢ τραύματος οὐλή] | |
rho245 | ῥήγνυται· διαιρεῖται, κατακόπτεται | |
rho246 | ῥῆγος· ῥάκος. περίστρωμα. σπάραγμα. προσκεφάλαια | |
rho247 | [ῥηγῶν· βοηθῶν] | |
rho248 | ῥηδίων· καρούχων. ῥαιδίων | |
rho249 | ῥῃδίως· εὐκόλως, εὐχερῶς | |
rho250 | ῥήϊα καὶ ῥηΐδια· ὁμοίως· εὐχερῶς μάλα, ῥᾳδίως | |
rho251 | ῥηΐτεροι· εὐκαταγωνιστότεροι. εὐχερέστεροι, εὐκοπώτεροι | |
rho252 | ῥήνεα· πρόβατα, οἷα | |
rho253 | ῥῆνες· ἄρνες, πρόβατα | |
rho254 | ῥήνικες· ἀρνακίδες | |
rho255 | Ῥήνη· ποιμήν. καὶ πόλις | |
rho256 | Ῥῆνος· ὄνομα ποταμοῦ | |
rho257 | ῥῆξαι· διελεῖν. καταβαλεῖν. ἀπολῦσαι. κρᾶξαι | |
rho258 | ῥῆξαί με καὶ φράσαι ἀεὶ λόγον· ἀντὶ τοῦ ἐκρῆξαι φωνήν | |
rho259 | ῥηξάτω· κραξάτω | |
rho260 | ῥῆξε· διέῤῥηξε. κατέβαλεν. ἔκραξεν. ἀπέλυσεν. διέκοψεν | |
rho261 | ῥηξ[ε]ίφλοια· ῥήξαντα. τὸν φλοῦν | |
rho262 | ῥηξήνορα· πολεμιστὴν πρακτικόν, ἢ ἀνδρεῖον πολεμιστήν | |
rho263 | ῥηξήνορες· ὁμοίως | |
rho264 | ῥηξίφρονα· καταβαλόντα τὴν φρένα | |
rho265 | *ῥησίδιον· λεξίδιον | |
rho266 | ῥησάμενος· διομολογησάμενος | |
rho267 | ῥήσαντο· ἐψηφίσαντο. οἱ δὲ ἐτύπτοντο | |
rho268 | ῥήσεις· νόμοι, δόγματα. λόγοι, λέξεις. ψηφίσματα | 427 in vol. 3 |
rho269 | ῥησκομένων· λεγομένων | |
rho270 | Ῥῆσος· ποταμὸς Τρωάδος | |
rho271 | *ῥήσοντας· τοῖς ποσὶ κροτοῦντας | |
rho272 | Ῥησόσαρχος, ὃς ῥέει τὰ θέσφατα· ἤτοι παρὰ τὴν ῥῆσιν εἴρη‐ κεν· ἢ ὡς Ἀσκληπιάδης ἐν ςʹ τραγῳδουμένων, ἄριστον αὐτὸν γεγονέ‐ ναι ἀλήθειαν εἰπεῖν. ἐγένετο δὲ καὶ ἕτερος | |
rho273 | *ῥήσιος· ὁμιλίας | |
rho274 | ῥήσσει· τέμνει, σχίζει. τύπτει, κροτεῖ | |
rho275 | ῥητήν· τὴν ὡρισμένην ἡμέραν τοῖς θεοῖς εἰς θυσίαν σημαίνει | |
rho276 | ῥητῆρα· διδάσκαλον | |
rho277 | ῥητοί· οἱ ἔνδοξοι. [ταξάμενοι] | |
rho278 | ῥητόν· τὸ τεταγμένον, ὃ ἄν τις τάξηται. καὶ ῥησάμενοι· ταξά‐ μενοι | |
rho279 | ῥητόν· τὸ τεταγμένον | |
rho280 | *ῥήτωρ· ὁ τὴν ἰδίαν ἀποφαίνων γνώμην κριτήν | |
rho281 | ῥήτορες· λέκται. οὐχ οἱ συνήγοροι μόνοι | |
rho282 | ῥῆτραι· συνθῆκαι διὰ λόγων. ἢ δίκαι. ἢ ὁμιλίαι | |
rho283 | ῥήτρας· συνθήκας | |
rho284 | ῥήτρης· ῥητορικῆς | |
rho285 | ῥητῷ· ὡμολογημένῳ. ἑσταμένῳ | |
rho286 | ῥητῶν· φανερῶν | |
rho287 | *ῥητῶς· φανερῶς | |
rho288 | ῥήτωρ· συνήγορος. καὶ ὁ τὴν ἰδίαν ἀποφαίνων γνώμην. ἢ κριτής | |
rho289 | ῥήχη· στάσις. ἐξουσία | |
rho290 | ῥηχθέντα· καταβληθέντα. χωρισθέντα | |
rho291 | ῥηχιάδαι· οἱ τοὺς καταδίκους εἰς ῥαχίας βάλλοντες | |
rho292 | ῥηχίς· ἄκρα | |
rho293 | ῥῆχος· φραγμός | |
rho294 | ῥία· ἀκρωτήρια ὄρθια. καὶ τὰ εἰς θάλασσαν ἐγκείμενα. [ἢ μάλα] | |
rho295 | ῥίαινα· πηγή, λιβάς | |
rho296 | [ῥία μάλα· εὐχερῶς πάνυ | |
rho297 | ῥία φέροι· ῥᾳδίως φέροι] | |
rho298 | ῥίγα· σιώπα | |
rho299 | ῥιγεδανῆς· φρικώδους. χαλεπῆς, κακίστης, φοβερᾶς | 428 in vol. 3 |
rho300 | ῥιγεδανόν· φρικῶδες, ὅμοιον | |
rho301 | ῥίγ[ε]ιστα· φρικωδέστατα | |
rho302 | ῥιγηλόν· φοβερόν | |
rho303 | *ῥιγηδανῆς· φρικτῆς | |
rho304 | ῥίγησεν· ἔφριξεν. ἐφοβήθη | |
rho305 | *ῥηγῖνος· ἀπειράγαθος | |
rho306 | ῥίγιον· φοβερώτερον. χαλεπώτερον. φρικτόν | |
rho307 | ῥίγιστα· φοβερώτατα. ἀτυχέστατα | |
rho308 | Ῥιγίστη· κρήνη τῆς Σινωπίδος | |
rho309 | ῥῖγμα· σταλαγμός | |
rho310 | [ῥιγνόν· ῥιγεδανόν, φρικῶδες] | |
rho311 | [ῥιδαεῖ· σκυβαλίζει] | |
rho312 | ῥίζαι· αἱ θέσεις τοῦ ὀφθαλμοῦ, καὶ πάντων φυτῶν | |
rho313 | ῥίζειν· τρώγειν. καίειν. μυστιλᾶσθαι. θηλάζειν | |
rho314 | ῥιζοῦχος· σπερμογόνος | |
rho315 | ῥιζῶν· νεάζων. Ἐρετριεῖς | |
rho316 | *ῥεῖθρον· ῥεῦμα | |
rho317 | ῥικνὴν ὄψιν· φρικτήν | |
rho318 | ῥικνοί· ἰσχνοὶ σαρξίν. ἐπικεκαμμένοι, σκαμβοί, σκολιοί | |
rho319 | ῥικνοῦσθαι· διέλκεσθαι, καὶ παντοδαπῶς διαφέρεσθαι κατ’ εἶδος | |
rho320 | ῥικνοῦται· λεπτύνεται. ἐπὶ τῶν ὀστέων τῶν γερόντων | |
rho321 | ῥικνοτέρους· ἀσθενεστέρους | |
rho322 | ῥικνοφυεῖς· τὰς στρεβλάς, καὶ πεπιεσμένας | |
rho323 | ῥικνώσεαι· ῥυσωθήσῃ | |
rho324 | ῥίμβαι· ῥοιαὶ μεγάλαι. ἄμεινον δὲ διὰ τοῦ Ξ ξίμβαι | |
rho325 | ῥίμβησις· ἀγκύλη τοῦ ὤμου. οἱ δὲ βραχίονα τοῦ ἱερείου | |
rho326 | ῥίμφα· ῥᾳδίως, εὐχερῶς. συνεχῶς. ἢ ταχέως | |
rho327 | ῥίμφια· ῥᾳδίως ἔῤῥιψαν | |
rho328 | ῥινᾶν· ἐπὶ τοῦ ἐξαπατᾶν. καὶ βουκολοῦντας | |
rho329 | ῥίνεαι· αἱ μέλαιναι ἰσχάδες | |
rho330 | ῥίνη· ἰχθύος δορά | 429 in vol. 3 |
rho331 | ῥινηλάτην ὄνον· τὸν καθικνούμενον τῇ ὀσμῇ | |
rho332 | ῥινόβα[σ]τος· ἰχθῦς ποιός | |
rho333 | ῥινοβόλους ἀνέμους· ἢ τὰς διὰ τῆς ἐνέδρας φύσας | |
rho334 | ῥινοδέψου· βυρσοδέψου | |
rho335 | ῥινόκερως· τὸ τετράπουν θηρίον. καὶ ποιὸς ὄρνις ἐν Αἰθιοπίᾳ | |
rho336 | *ῥινός· δέρμα | |
rho337 | ῥινόν· τὴν βύρσαν. τὸ δέρμα | |
rho338 | ῥινοπύλη· μικρὰ πύλη | |
rho339 | [ῥινότερος· τὸ ὅπλον ....] | |
rho340 | ῥινοτόρος· ῥινοὺς διατορῶν, τουτέστιν ὅπλα καὶ φάλαγγας διακό‐ πτων. ἢ βυρσοτόμος | |
rho341 | ῥινούς· βύρσας. δέρματα. ἀσπίδας | |
rho342 | ῥινοχόος· χώνη | |
rho343 | ῥινφαρήτρας· συνθήκας | |
rho344 | ῥινῷ· δέρματι. βύρσῃ | |
rho345 | ῥινωτηρία· μέρος τι τῆς νεώς | |
rho346 | ῥιξικάζεται· ῥικάζεται. στροβεῖται | |
rho347 | ῥίον· ἀκρωτήριον ὄρους | |
rho348 | ῥίον Οἰ[νή]ναῖον· Οἰνώη τῆς Ἀργείας ὄρος χαλεπόν | |
rho349 | [ῥίος· ἄκρα, κορυφή, ὄρος χαλεπόν, κρημνός] | |
rho350 | ῥίου· ἀκρωτηρίου | |
rho351 | Ῥῖπαι· ὄρη Σκυθικά· ὅθεν βοῤῥᾶς ὁ ἄνεμος πνεῖ | |
rho352 | ῥίπεσ(σ)ι· ψιάθοις. πλέγμασιν ἐκ καλάμων | |
rho353 | ῥιπή· ὁρμή. βολή. ῥοπή | |
rho354 | ῥιπῆς· ὁρμῆς. βο[υ]λῆς. ῥοπῆς | |
rho355 | ῥίπη ταναοῖο· ὁρμὴ τοῦ ἄγαν ἐκτεταμένου | |
rho356 | ῥιπίδιον· μέρος τῆς νεώς | |
rho357 | ῥιπίζει· φυσᾷ, πνεῖ, πνοὴν πέμπει. ἀνακαίει | |
rho358 | ῥιπίζεται· ἀνακινεῖται | |
rho359 | ῥιπίζων· κινῶν | |
rho360 | ῥιπίρ· ῥιπίς, τὸ πλέγμα, ἢ ἐκ σχοίνων πέτασος. Ἀττικοὶ δὲ ῥιπίδα. ᾧ τὸ πῦρ καίουσι· καὶ τραπέζας οὕτω λέγουσι | |
rho361 | ῥιπίς· τοῦ σκέλους τὸ ἀκροκώλιον | |
rho362 | ῥιπιστά· διαπνεόμενα | 430 in vol. 3 |
rho363 | [ῥίπον· μικρόν] | |
rho364 | *ῥιπτάζων· ῥίπτων | |
rho365 | ῥῖπος· ἔδαφος πρὸς κοίτην | |
rho366 | ῥίς· ῥίν. ῥώθων | |
rho367 | ῥίσαντες· φιλονεικήσαντες | |
rho368 | ῥίσκοι· εἶδός τι μυῶν | |
rho369 | ῥίσσουσα· λυπουμένη | |
rho370 | ῥίστρον· πτύον | |
rho371 | ῥίψανεν· ἐῤῥίψανεν | |
rho372 | ῥιχνοῦσθαι· κινεῖσθαι ἀσχημόνως | |
rho373 | ῥίψασπις· ὁ ἐν τῷ πολέμῳ τὰ ὅπλα ῥίψας ἐκ φόβου, δειλός | |
rho374 | ῥιψοκίνδυνος· παράβολος, τολμηρός, ἐπικίνδυνος | |
rho375 | [ῥόα· ῥεύματα] | |
rho376 | ῥοαί· ῥεύματα, ῥεῖθρα, πηγαί. ἱππόδρομος | |
rho377 | (ῥοάς·) τοὺς καλαμῶνας. πηγάς, χεύματα | |
rho378 | ῥοάων· ῥευμάτων | |
rho379 | ῥοβδεῖ· ἀναῤῥιπτεῖ μετ’ ἤχου[ς] | |
rho380 | ῥοβλεῖ· ῥοφεῖ. πνεῖ | |
rho381 | ῥόβιλλος· βασιλίσκος ὄρνις | |
rho382 | ῥόγαν· τὸν φονέα, τὸν αὐτόχειρα | |
rho383 | ῥόγαν· ῥῶγα[ν] | |
rho384 | ῥογεῖ· ὀργᾷ. ἀκμάζει. δαμάζει | |
rho385 | ῥογεύς· βαφεύς | |
rho386 | ῥογία· ἀκέστρια | |
rho387 | ῥογκιῆν· ῥέγκειν. Ἐπίχαρμος | |
rho388 | ῥογοί· ὄροι σιτικοί, σιτοβολῶνες | |
rho389 | ῥόδαμνοι· κλῶνες, βλαστοί | |
rho390 | ῥοδανόν· τρυφερόν | |
rho391 | Ῥοδανός· ποταμοῦ ὄνομα | |
rho392 | ῥόδεα· ἐρυθρά | |
rho393 | ῥόδεον· εὔχρουν. εὐῶδες. εὐειδές | 431 in vol. 3 |
rho394 | ῥοδῆ· αὐτὸ τὸ δένδρον | |
rho395 | ῥόδια· ὑπόδημα ἀνδρεῖον. καὶ ἀμπέλου εἶδος | |
rho396 | ῥοδιακόν· ποτηρίου καὶ ἐκπώματος εἶδος | |
rho397 | ῥοδιάς· ποτηρίου εἶδος | |
rho398 | Ῥόδιοι τὴν θυσίαν· ...... | |
rho399 | ῥόδιον· μύρον | |
rho400 | Ῥοδίος· ποταμός, ὁ νῦν Δάρδανος | |
rho401 | ῥοδόεντα· πυῤῥά | |
rho402 | *ῥοδοδάκτυλον· ῥοδόχρουν. ἀπὸ μέρους· καλόν | |
rho403 | ῥόδον· Μιτυληναῖοι τὸ τῆς γυναικός. καὶ τὸ σύνηθες | |
rho404 | ῥοδωνιά· ὁ τόπος, ἔνθα φύεται τὰ ῥόδα. καθάπερ καὶ ἰωνιἀ, ὅπου τὰ ἴα φύεται· καὶ κρινωνιά, ἔνθα τὰ κρίνα. δηλοῖ δὲ καὶ τὸ ἀναιδές | |
rho405 | Ῥοδῶπις· αὕτη γένει μὲν ἦν ...... | |
rho406 | ῥοήν· ῥύσιν | |
rho407 | ῥοθεῖ· ὁρμᾷ | |
rho408 | ῥοθεῖν· ὁρμᾶν. τρέχειν. λέγειν. διώκειν | |
rho409 | ῥοθιάζειν· ἐλαύνειν, ἀπὸ τοῦ ψόφου τῆς εἰρεσίας. οἱ δὲ τὴν ἀνακο‐ πὴν τοῦ ὕδατος ῥόθον φασίν | |
rho410 | ῥόθ[ε]ιον· ῥεῦμα, κῦμα, τὸ μετὰ ψόφου γινόμενον | |
rho411 | *ῥόθεον· τὰ αὐτά | |
rho412 | ῥόθιον· ταχύ, ὁρμητικόν | |
rho413 | ῥόθον· τὸν ἀπὸ τῶν κυμάτων ψόφον | |
rho414 | ῥόθῳ· ὁρμῇ μετὰ ψόφου | |
rho415 | ῥοία· κυλίστρα τῶν ἵππων παρὰ τῷ ποταμῷ καὶ ψάμμῳ | |
rho416 | ῥοίαγξ· φάραγξ | |
rho417 | ῥοιβδεῖ· ῥοιζεῖ. διώκει. ῥοφεῖ ..... | |
rho418 | ῥοῖβδος· ῥόγχος. ψόφος ποιός | |
rho419 | ῥοιβδώδει· [μετὰ ἤχου ἀείδει, ὡς οἱ ποιμένες | |
rho420 | ..ιδαμός· ὁ ἀσπάραγος | |
rho421 | ῥοιδμός· ποιὸς ψόφος | |
rho422 | ῥοίδνας· δάκνας | 432 in vol. 3 |
rho423 | ῥοιζεῖ· διώκει. ὁρμᾷ. τρέχει | |
rho424 | ῥοιζηδόν· σφοδρῶς ἠχητικόν | |
rho425 | ῥοιζῆσαι· ποιὸν ἦχον ἀποτελέσαι. συρίσαι | |
rho426 | ῥοῖζος· ψόφος, ἦχος. ῥεῦμα σφοδρόν | |
rho427 | ῥοιζοῦντος· ἠχοῦντος | |
rho428 | ῥοίζωσον· ἤχησον σφοδρῶς | |
rho429 | ῥοικόν· σκολιόν, καμπύλον, σκαμβόν. ῥυσόν. ῥικνόν | |
rho430 | Ῥοίκου κριθοπομπία· Ἐρατοσθένης ἐν τῷ ἐννάτῳ τῶν Ἀμαθου‐ σίων, βασιλέα τοῦτον αἰχμάλωτον γενόμενον, εἶτα ὑποστρέψαντα πρὸς ἑαυτόν, τῇ πόλει Ἀθηναίων κριθὰς ἐκπέμψαι φησίν | |
rho431 | ῥοιλιαῖς· δάκναις | |
rho432 | ῥοϊσμός· ὁ τῶν ἵππων [ῥισμός | |
rho433 | ῥόμβος· ψόφος. στρόφος. ἦχος. δῖνος. κῶνος. ξυλήριον, οὗ ἐξῆπται σχοινίον, καὶ ἐν ταῖς τελεταῖς δινεῖται, [Ῥομελίας· μετέωρος περιτο‐ μῆς] ἵνα ῥοιζῇ. τοῦτο αὐτῷ ....... καὶ ἰχθῦς τις τῶν πλατέων. καὶ ὁ ἐν τοῖς δεσμοῖς γόμφος | |
rho434 | ῥόμβῳ· περιφορᾷ, κινήσει | |
rho435 | ῥομβωτόν· ἐπίμηκες | |
rho436 | ῥόμιξα· εἶδος ἀκοντίου | |
rho437 | ῥόμος· σκώληξ ἐν ξύλοις | |
rho438 | ῥομφαία· Θρᾴκιον ἀμυντήριον, μάχαιρα, ξίφος, ἢ ἀκόντιον μακρόν | |
rho439 | ῥομφάζει· βαστάζει (ὡς ῥομφαίαν) | |
rho440 | ῥομφεῖς· ἱμάντες, οἷς ῥάπτεται τὰ ὑποδήματα | |
rho441 | ῥόνειν· κρίνεσθαι | |
rho442 | ῥόος· ῥοῦς. ῥύμη, ῥεῦμα | |
rho443 | ῥοπαῖς· κλίσεσι | |
rho444 | ῥοπαλίζει· στρέφει, κινεῖ ὡς ῥόπαλον | |
rho445 | ῥόπαλον· βακτηρία, ῥάβδος | |
rho446 | ῥοπή· κλίσις, νεῦμα. [ῥάβδος] δύναμις, βοήθεια | |
rho447 | [ῥοπήϊα· σύμφυτος τόπος. καὶ ῥοπήρια ὁμοίως] | 433 in vol. 3 |
rho448 | ῥοπτίον· κλειδίον | |
rho449 | ῥόπτρον· ῥόπαλον. ἢ τὸ ἐπικαταπίπτον τῆς παγίδος καὶ συλλαμβά‐ νον. καὶ τὸ ἐπίσπαστρον τῆς θύρας· ἔνιοι κρίκον. καὶ τὸ αἰδοῖον. καὶ τὸ καμπύλον ξύλον | |
rho450 | ῥοταρία· τορύνιον | |
rho451 | ῥουβοτός· ῥόφημα | |
rho452 | ῥουγός· πρόσωπον | |
rho453 | ῥουδόν· ῥευστικῶς | |
rho454 | ῥουμάζεται· φρίττει | |
rho455 | ῥοῦτο· τοῦτο. Μακεδόνες | |
rho456 | ῥοφεῖ· καταπίνει. ἀναλαμβάνει | |
rho457 | *ῥοῦν· ῥεῦμα | |
rho458 | ῥόφιον· κύκα | |
rho459 | *ῥόφια· κύματα. ἢ ῥόθια | |
rho460 | ῥόχανον· σκυταλίδα, (ἀ)πορακτήριον, ᾗ ἀποριγλιῶσι τὸ μέτρον | |
rho461 | ῥοχθεῖ· ἠχεῖ, ψοφεῖ. κλύζει | |
rho462 | ῥοῶδες· [ῥεῦμα ὑδρηγόν | |
rho463 | ῥύαξ· περικεφαλαία. πύργος | |
rho464 | ῥυάχετον· θόρυβον. ἢ τὸν ῥέοντα ὀχετόν | |
rho465 | ῥύβδην· [δαψιλῶς.] ἢ ταχύτητι. ἢ μετ’ ἤχου σφοδροῦ | |
rho466 | ῥυγχιάζειν· διαστρέφειν. ῥογχάζειν | |
rho467 | ῥυδεῖ· περιπλέκεται | |
rho468 | ῥύδην· εὐκόλως, ἢ ἀθρόως ἐπιτρέχοντες | |
rho469 | *ῥυδωμένην· ῥοφωμένην | |
rho470 | ῥύδια· ῥοά, ἢ ῥοιά | |
rho471 | ῥυδὸν ἢ ῥύδην· χύδην, δαψιλῶς, ῥευστικῶς, σφοδρῶς | |
rho472 | ῥύεινα· ἄρνα. Κύπριοι | 434 in vol. 3 |
rho473 | ῥύεται· σώζει. εἴργει. σκέπει. φυλάττει. κωλύει | |
rho474 | ῥύζα· βία. ἡ τοῦ τόξου τάσις | |
rho475 | ῥύζειν· ὑλακτεῖν | |
rho476 | ῥύζουσι· διαμωκῶνται. μισοῦσι. γογγύζουσιν | |
rho477 | ῥυζῶν· πενθῶν· διὰ τὸ τοὺς πενθοῦντας ἄναυδόν τινα ἦχον προ‐ φέρειν | |
rho478 | ῥυῆαν· κατόχον πιπάζεσθαι. καὶ ῥυὰ ὁ ἵππος | |
rho479 | ῥυήσονται· φθαρήσονται. ῥεύσουσιν | |
rho480 | ῥυηφενής· πλούσιος | |
rho481 | ῥυθῆναι· ἐρεχθῆναι, ὃ δηλοῖ ἐξαιρεθῆναι. ἢ ξυσθῆναι | |
rho482 | ῥυθμίζει· κανονίζει | |
rho483 | ῥυθμοποιός· ὁ μέλη καὶ ῥυθμοὺς ποιῶν | |
rho484 | ῥυθμός· κανών. μέτρον. τρόπος. μέλος εὔφωνον. ἀκολουθία. τάξις. σύγκρισις | |
rho485 | ῥυκάνη· ἀλθητήριον. χειρομήριον. ἀμυντήριον. τεκτονικὸν ἐργαλεῖον | |
rho486 | ῥῦμα· τὸ ἐλαφρόν. καὶ πυκνόν. ὁλκός. ῥύμη. φυλακή, ἀπὸ τοῦ ῥύ‐ εσθαι | |
rho487 | ῥυμβονᾶν· διασκορπίζειν | |
rho488 | ῥύμβος· δῖνος | |
rho489 | ῥύμη· ὁρμή | |
rho490 | *ῥυμβάδας· λάϊγγας τὰς διεσχισμένας | |
rho491 | *ῥύμη· τάξις ἔρημος | |
rho492 | ῥύμιγξ· χείμαῤῥος | |
rho493 | ῥύμμα· σμῆμα. καὶ ἡ σμηματοδοκίς, σ(μη)ματοθήκη | |
rho494 | ῥύμματα· τρίμματα. σμήγματα | |
rho500 | ῥυμός· τοῦ ἅρματος τὸ ἐκτεταμένον ξύλον παρὰ τοὺς ἵππους ἕως τοῦ ζυγοῦ μέσον ἀπὸ τοῦ ἄξονος, ὅ τινες στήμονα καὶ σταθμίον κα‐ | |
λοῦσιν | 435 in vol. 3 | |
rho501 | [ῥυμός· τάξις. ἢ ἐμμέλεια] | |
rho502 | ῥυ(μο)τομεῖται· εἰς ὀρθὸν κόπτεται | |
rho503 | ῥυνδάκη· ὀρνίθιον ἡλίκον, περιστερά | |
rho504 | ῥύονται· σώζουσιν | |
rho505 | ῥύπα[ν]· ῥύπον, πίνον | |
rho506 | ῥυπαίνει· σμήχει. καθαρίζει. πλύνει | |
rho507 | ῥυπαρόν· αἰσχρόν | |
rho508 | ῥυπαρός· περίψηφος. αἰσχροκερδής | |
rho509 | Ῥύπας· τοὺς ἐν τῇ Ἀρκαδίᾳ Ἀχαιούς | |
rho510 | ῥυπόεν· αἰσχρόν. αἰσχροκερδές | |
rho511 | ῥύπος· ῥύπον Ἀττικοὶ τὸν εἰς τὰς σφραγῖδας κηρὸν λέγουσι | |
rho512 | ῥυποκονδύλους· ἀεὶ ῥυπῶντας καὶ ῥυπαρούς | |
rho513 | ῥυππαπαί· ναυτικὸν ἐπιφώνημα | |
rho514 | ῥύπτει· σμήχει. πλύνει | |
rho515 | *ῥύπται· οἱ ἀναῤῥοφοῦντες | |
rho516 | ῥυπτικόν· σμηκτικόν. καθαρτικόν | |
rho517 | ῥῦσαι· φύλαξαι. ῥυτίδας ἔχουσαι | |
rho518 | ῥύσατο· ἠλευθέρωσεν, ἐλυτρώσατο | |
rho519 | ῥύσε· λυτρωσαμένω | |
rho520 | ῥύσια· ἐνεχυράσματα, σωτήρια, λύτρα, λεηλασία | |
rho521 | ῥυσιάζει· ἀντενεχυράζει | |
rho522 | ῥυσίαν βολάν· τὴν τῶν τόξων τάσιν· ἀπὸ τοῦ ἐρύσαι, ἢ τοῦ ῥύσιον | |
rho523 | ῥυσίλλας· τὰς ῥυτίδας | |
rho524 | ῥυσίοις ἐνταφαῖς· ἑλκυσταῖς, ὑπὸ τῶν λοιπῶν γινομέναις | |
rho525 | ῥύσιον· ἑλκυστόν. λύτρον, τίμημα, ἢ τὸ ἕνεκα ἐνεχύρου κατεχόμενον. παρὰ τὸ ῥύεσθαι τὸν κατεχόμενον | |
rho526 | ῥύσις· [φιάλη χρυσῆ.] καὶ ξύλινόν τι σταθμίον. ἡ ἀπόῤῥοια | 436 in vol. 3 |
rho527 | ῥυσοῖσι· ῥερυσηκόσι, γεραιοῖς | |
rho528 | ῥυσμοῦσθαι· συγκρίνεσθαι | |
rho529 | ῥυσοῦται· γηράσκει, γεγήρακε | |
rho530 | ῥυστάζοντες· [ῥυσιάζοντες· ἐνεχυριάζοντες]. ἕλκοντες, μεθ’ ὕβρεως σπαράσσοντες | |
rho531 | ῥύστης· σωτήρ, λυτρωτής | |
rho532 | ῥυστόν· δόρυ. Κρῆτες | |
rho533 | ῥυτά· τὰ στέμφυλα. καὶ πήγανον λευκόν. ἢ πόπανα. ἢ εἶδος φιαλῶν | |
rho534 | ῥυτά· ἱερά, τὰ ἡπατοσκόπα. ἢ τὰ ἑλκυστά | |
rho535 | ῥυτήρ· ἡνίον, λῶρος, ἱμάς, ἑλκυστήρ | |
rho536 | ῥυτῆρες· ἡνίαι, ἱμάντες τῶν ἵππων, οἷον ἑλκυστῆρες | |
rho537 | ῥυτῆρι κρούων· ὁ Κύκνος λέγει· καὶ μὴ ὑβρίζων αὐτίκ’ ἐκ βάθρων ὅλῳ ῥυτῆρι κρούων (γλουτὸν) ὑπτίου ποδός ἔνιοι δὲ οὐκ ἐπὶ τοῦ Κύκνου, ἀλλ’ ἐπὶ τῶν πολεμίων, ὥστε εἶναι τὸν | |
5 | λόγον· φεύγοντας αὐτοὺς τῷ ὑπτίῳ ποδὶ τοὺς ἰδίους γλουτοὺς ποιήσω τύπτειν | |
rho538 | ῥυτῆρος· ὁ λόγος· καθάπερ ἁρματεύει ἵππος. ἐκ μέρους γὰρ τῶν πο‐ δῶν τοῦτο βούλεται δηλοῦν. Ῥυτῆρας δὲ ἔλεγον τὰς ἡνίας, ἤτοι χαλινούς | |
rho539 | ῥυτῆρσι· λώροις, ἱμᾶσι | |
rho540 | ῥυτίδα· σπίλον | |
rho541 | Ῥύτιον· πόλις | |
rho542 | ῥῦτο· ἐρύσατο, ἔσωσεν | |
rho543 | ῥυτοί· ἑλκυστοί. λίθοι μεγάλοι, διὰ τὸ μέγεθος οὐ δυνάμενοι βα‐ σταχθῆναι | |
rho544 | ῥυτόν· ποταμηδόν. πολύ, μέγα. ἑλκυστόν | |
rho545 | ῥύτορας· τοὺς θαλλοὺς τοὺς καθαρτηρίους | |
rho546 | ῥῦτρα· λυτήρια, σωτήρια, σῶστρα | |
rho547 | ῥύτρυς· χύτας | |
rho548 | ῥύτωρ· σωτήρ. βοηθός. ὁλκεύς | |
rho549 | ῥύψαι· σμῆσαι, σμῆξαι. πλῦναι. λοιδορῆσαι. ῥοφῆσαι. καθᾶραι | |
rho550 | ῥύψις· κάθαρσις, καθαρισμός | 437 in vol. 3 |
rho551 | ῥυψόμεθα· καθαρισόμεθα. ῥοφησόμεθα | |
rho552 | ῥωγάδες· κρημνοὶ διεσχισμένοι | |
rho553 | ῥωγαί· ῥήξεις. καὶ ἀποῤῥωγαί, ἀπο(ρ)ρήξεις | |
rho554 | ῥωγαλέα· διεσχισμένα. κατεῤῥηγμένα | |
rho555 | ῥωγαλέον· διεῤῥωγότα. κατατετρυμμένον. ῥακώδη | |
rho556 | ῥῶγας· οἱ μὲν τὴν ὀρσοθύραν· οἱ δὲ τὴν ἐκτομάδα. οἱ δὲ τὰς θυρί‐ δας· ἄλλοι τὰς κλίμακας, καὶ αὐτοὺς τοὺς βαθμοὺς τῶν κλιμάκων. ῥωγάδας· ἀνὰ ῥῶγας μεγάροιο | |
rho557 | ῥωγμός· ὄγκος. κοῖλος τόπος. ῥῆξις | |
rho558 | ῥώδιγγες· πληγαὶ ὕφαιμοι διακεκομμέναι. οἱ δὲ μώλωπες | |
rho559 | ῥῳδιόν· τὸν ἐρῳδιόν | |
rho560 | ῥώεσθαι· σπεύδειν. ὁρμᾶν | |
rho561 | ῥώεται· σπουδάζει | |
rho562 | ῥώθυνες· μυκτῆρες | |
rho563 | ῥώκομαι· ὀργίζομαι. λυποῦμαι. Λάκωνες | |
rho564 | ῥωκῶσα· πρίουσα τοὺς ὀδόντας | |
rho565 | ῥῶμα· ῥώμην, ἰσχύν. ὅρμημα. ὡς γνῶμα γνώμην | |
rho566 | ῥωμαλέος· ἰσχυρός, ἀνδρεῖος. ὑγιής. γενναῖος. θρασύς. [ῥωώδης] | |
rho567 | ῥώμη· δύναμις, ἰσχύς. ὄγκος. ὑγεία. ἀνδρεία | |
rho568 | [ῥώνια· φρύγανα] | |
rho569 | ῥώνιξις· ποταμίας νεὼς εἶδος | |
rho570 | ῥώνιος· ἄξιος. πλούσιος | |
rho571 | ῥώννυσιν· ὑγείαν παρέχει | |
rho572 | ῥώξ· κόκκος. ἢ εἶδος [σ]φαλαγγίου | |
rho573 | ῥώοντο· ὥρμων, ἐῤῥωμένως ἐκινοῦντο, ὁρμὴν ἐλάμβανον | |
rho574 | ῥωπάς· εἶδος φυτοῦ ἱμαντώδους | |
rho575 | ῥῶπες· τὰ δασέα τῶν φυτῶν. καὶ θαμνώδης ὕλη. ἢ εἶδος λύγου | |
rho576 | ῥωπήϊα· τόπος, ἐν ᾧ οἱ ῥῶπες φύονται. ἢ οἱ σύμφυτοι τόποι | |
rho577 | ῥωπεύειν· ῥωποπωλεῖν. ἤδη δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ μεταβάλλεσθαι | |
rho578 | [ῥωπητήριον· παρορμητήριον] | |
rho579 | ῥωπικόν· τὸ ἐπίκτητον καὶ ὡραϊ(σμέν)ον | |
rho580 | ῥωπικά· τὰ παρεμπορεύματα | |
rho581 | Ῥωπῖτις· τῶν τριττυῶν τις καὶ πατριῶν οὕτω καλεῖται | |
rho582 | ῥωποπῶλαι· μυροπῶλαι | 438 in vol. 3 |
rho583 | ῥωποπώλης· ὁ ῥῶπον πωλῶν. Ῥῶπον δὲ ἔλεγον τὸν λεπτὸν καὶ ποικίλον φόρτον | |
rho584 | ῥῶπος· ῥωπικόν. ἀντὶ τοῦ οὐδενὸς ἄξιον. ὁ γὰρ λεπτὸς ῥῶπος, ἤγουν ὁ φόρτος, μίγματα, χρώματα, ὅσα ζωγράφοις, βαφεῦσι, μυρεψοῖς χρη‐ σιμεύει | |
rho585 | ῥωρός· σφοδρός, καὶ τὰ κάρτα .... | |
rho586 | ῥωσαμένω· ῥωσάμενοι. δυϊκῶς | |
rho587 | ῥώσασθαι· ἐπιθέσθαι, ὁρμῆσαι, ἐπείγεσθαι | |
rho588 | ῥῶσθαι· σπουδάζειν | |
rho589 | ῥωσθείς· ἰσχύσας, ὑγιάνας τὴν διάνοιαν | |
rho590 | ῥῶσις· ὑγεία | |
rho591 | ῥωστήρ· σφῦρα | |
rho592 | ῥωστήριον· φρενῶν κίνημα, καὶ παρορμητικόν. Ῥῶσαι γὰρ τὸ εἰς ἀλκὴν παρορμῆσαι | |
rho593 | ῥωστικόν· ὁρμη[σ]τικόν | |
rho594 | ῥῶστρον· ἔμβολον | |
rho595 | ῥῶται· ἵσταται | |
rho596 | ῥώτιγγες· πληγαὶ ὕφαιμοι διακεκομμέναι | |
rho597 | ῥώχειν· βρύχειν τοῖς ὀδοῦσι | |
rho598 | .....· ῥωγάδας. ῥαγάδας γῆς | |
rho599 | ῥωχμοῖς· ῥήξεσιν, [ἢ βάθος γῆς] ἢ ῥηγμοῖς | |
rho600 | ῥώψ· βοτάνη ἁπαλή | 439 in vol. 3 |
sigma1 | Σᾶ· σῶα, ὑγιῆ, ἀκέραια. καὶ ἀντωνυμία δευτέρου προσώπου | |
sigma2 | σαβάζειν· εὐάζειν, βακχεύειν | |
sigma3 | *σαβά· αἰχμαλωσία | |
sigma4 | *σαβέκ· ‚ἐν φυτῷ σαβέκ‛. βάτος | |
sigma5 | Σαβάζιος· ἐπώνυμον Διονύσου. οἱ δὲ υἱὸν Διονύσου· καὶ Σάβον ἐνίοτε καλοῦσιν αὐτόν. Φρὺξ δὲ ὁ Σαβάζιος | |
sigma6 | σαβακός· ὁ σαθρός. Χῖοι | |
sigma7 | σαβακτίδες· ὀστράκινα ζῴδια | |
sigma8 | σαβακῶς· αὐστηρῶς, ξηρῶς, τραχέως | |
sigma9 | σαβάξας· διασκεδάσας, διασαλεύσας | |
sigma10 | σαβαρίχην· τὸ ..... | |
sigma11 | σάβειρος· σάβειρος, σάβειος, κόραξ | |
sigma12 | σαβῆρον· τὸ δακτύλιον | |
sigma13 | σάβηττοι· κώνωπες | |
sigma14 | σάβος· βακχεία | |
sigma15 | σάβυττος· εἶδος ξυρήσ(εως) εἰς καλλωπισμόν· πότερον δὲ τοῦ πώγω‐ νος, ἢ τῆς κεφαλῆς, ἄδηλον. τινὲς δὲ τὸ γυναικεῖον | |
sigma16 | σάγαρις· πελέκιον μονόστομον. [φαρέτρα. ἄροτρον] | |
sigma17 | [σάγανα· σκεπάσματα. περιβόλαια] | |
sigma18 | *Σαγ[γ]άριος· ποταμὸς Λυδίας καὶ Φρυγίας | |
sigma19 | *σαράβαρ[ι]α· βρακία | 1 in vol. 4 |
sigma20 | *σαδδαεί· ἱκανοῦ | |
sigma21 | *σαβαώθ· στρατιῶν | |
sigma22 | *σαβαώθ· παντοκράτωρ | |
sigma23 | σα(γ)γάδην· [τὸν θύλακον· ἄλλοι δὲ σάκταν λέγουσιν ὁδοιπορικὸν θύλακον | |
sigma24 | σάγδας· εἶδος μύρου. ἢ ψάγδας | |
sigma25 | σάγη· ἡ ὅλη πανοπλία. ἢ περιβόλαιον, σκέπασμα | |
sigma26 | σαγηνεύειν· θηρεύειν. αἰχμαλωτίζειν. ἢ ἁλιεύειν | |
sigma27 | σαγηνεύσαντες· τοὺς πολιορκηθέντας δικτύοις ἔθος. οἷς καὶ σαγη‐ νεύειν τοῦτο Ἕλληνες | |
sigma28 | σαγήνη· πλέγμα τι ἐκ καλάμων εἰς θήραν ἰχθύων. [Λάκωνες | |
sigma29 | σαγείρετον· μετακλέπτην | |
sigma30 | σαγίς· πήρα | |
sigma31 | σαγλῶδες· πλαδαρὸν σῶμα | |
sigma32 | σάγμα· τὸ ἔλυτρον τῆς ἀσπίδος | |
sigma33 | σάγος· μέρος τι τῆς πανοπλίας | |
sigma34 | σάγουρον· γυργάθιον | |
sigma35 | Σάγραι· ἔθνος Αἰθιόπων | |
sigma36 | [σαγροῖς· κοπίς. ἢ πέλεκυς] | |
sigma37 | σαγύριον· ἄρτου κλάσμα | |
sigma38 | σάθα· μόρια | |
sigma39 | σ(.)αθεύει· θάλπει | |
sigma40 | σαθαρυγά· ταραχή | |
sigma41 | [σάθεα· τὰ ἀσθενῆ] | |
sigma42 | σάθη· τὰ ἀνδρεῖα ἀναγκαῖα | |
sigma43 | σαθρά· ἀσθενῆ. κεκλασμένα | |
sigma44 | σάθραξ· φθείρ | |
sigma45 | σάθων· ὑποκόρισμα ἐπὶ παιδίων ἀῤῥένων, ἐπὶ τοῦ αἰδοίου | 2 in vol. 4 |
sigma46 | [σαί· τὸ κινηθῆναι ἁπλῶς· | |
sigma47 | σαικίς· δειλός | |
sigma48 | [σαΐκτας· θύλακας, μαρσίππους. ἔνιοι αὐλοθήκας] | |
sigma49 | [σαίκουλουμ· χρόνος, σάκκος. Ῥωμαῖοι] | |
sigma50 | σαικωνῆσαι· διασαικώνη [..... | |
sigma51 | σαίνει· κολακεύει, προσηνεύεται. τινάσσει. ἀσπάζεται. θωπεύει | |
sigma52 | σαίνεται· κινεῖται, σαλεύεται, ταράττεται | |
sigma53 | σαινικρίζει· ἐκτρέφει | |
sigma54 | σαίνουροι καὶ σαινουρίδες· οἱ τὰς οὐρὰς συνεχῶς κινοῦντες ἵπποι καὶ κύνες | |
sigma55 | Σάϊοι· πολέμιοι. νεκροί. καὶ ἔθνος, οἱ πρότερον Κίκονες | |
sigma56 | *σεπτὸς ἢ σεπτή· ἐλαία θλαστή | |
sigma57 | σαίρει· κοσμεῖ, φιλοκαλεῖ, καλλύνει | |
sigma58 | σαίρειν· σαροῦν, κοσμεῖν | |
sigma59 | σαιρός· σαρός | |
sigma60 | σαῖς· κοῦρος, κάρος | |
sigma61 | Σαισαρία· ἡ Ἐλευσὶν πρότερον | |
sigma62 | σαιστός· ἐλαία θλαστή | |
sigma63 | Σακάδ(ε)ιον· εἶδος μουσικοῦ ὀργάνου | |
sigma64 | Σάκαι[οί]· οἱ Σκύθαι | |
sigma65 | σάκαια· ἡ Σκυθικὴ ἑορτή | 3 in vol. 4 |
sigma66 | σάκαν· τὸ τῆς γυναικός | |
sigma67 | Σάκας· ἡμεῖς γάρ, ὦ ’νδρες οἱ παρόντες ἐν λόγῳ, νόσον νοσοῦμεν τὴν ἐναντίαν Σά(κᾳ) οὕτω δὲ προσαγορεύει διὰ τὸ ξένος εἶναι· οἱ γὰρ Σάκες Θρᾷκες | |
sigma68 | Σάκας[ας] ἀφικνεῖ[α]· ...... | |
sigma69 | [σακέλα· ὅπου τὸ χρυσίον τίθεται | |
sigma70 | σακέλιον· ὁμοίως] | |
sigma71 | σακέσπαλος· πολεμιστής | |
sigma72 | σάκε’ ὤμοισι κλίναντες· κεραμιδώσαντες | |
sigma73 | σακκίζειν· ἐπὶ τοῦ ἐκκενῶσαι διὰ κλοπὴν τοὺς σάκκους· ὁποῖόν φασι τοῖς ἐργάταις. [ὡσεὶ ἔλεγε χαλκοδερμιστής. τὰ γὰρ σάκ[κ]η ἐπίχαλκα λέγει | |
sigma74 | [σάκκινον· λεπτόν, ἀσθενές] | |
sigma75 | σακκινόσυκοι· δασύπρωκτοι | |
sigma76 | σα[κ]κοδερμιστής· ὄφιν σάκος ἔχοντα. οἱ δὲ σκώληκα, παρ’ ὅσον δερμιστὴς οὗτος. βέλτιον δὲ τὸ(ν) χαλκοῦν ἔχοντα δέρμα νοεῖν ....... | |
sigma77 | σάκοιτοι· οἱ ἱστῶντες τὸν κέραμον | |
sigma78 | σάκος· ἀσπίς. ἀφ’ οὗ καὶ οἱ νεώτεροι σάγην τὴν πανοπλίαν φασί | |
sigma79 | σάκος αἴγειος· ἀντὶ τοῦ τεῦχος αἴγειον. θέλει δὲ εἰπεῖν τὴν πήραν, κατὰ μετάληψιν | |
sigma80 | [σακοφόροι· ὁπλοφόροι] | |
sigma81 | σάκταρον· τοῦτο ἐμφερές ἐστι κόμ(μ)ει, γεν(ν)ώμενον ἐν τῇ Ἰνδικῇ, διαλυτικόν | |
sigma82 | σάκτας· ὁ θύλακος | |
sigma83 | σακτῆρος· θυλάκου. ἔλεγον δὲ καὶ σάκταν | 4 in vol. 4 |
sigma84 | σακτός· ὁ τεθησαυρισμένος. ὁ πολυχρόνιος, καὶ ἤδη ἀποκείμενος. καὶ χιτῶνος εἶδος. καὶ θύλακος | |
sigma85 | σακυνδάκη· ἔνδυμα Σκυθικόν | |
sigma86 | σάκωσε· κατέκλεισεν | |
sigma87 | σάλα· φροντίς. βλάβη | |
sigma88 | Σαλαβακχώ· πόρνης ὄνομα. ἀπὸ δὲ ταύτης καὶ τὰς κατωφερεῖς εἰς τὰ Ἀφροδίσια οὕτως ἔλεγον Ἀττικοί | |
sigma89 | σαλαβάρ· μάγειρος. Λάκωνες | |
sigma90 | σαλάβη· [καὶ] θύρας ὀπή. [φροντίς] | |
sigma91 | σαλάβους· θυρῶν ὀπάς | |
sigma92 | σαλαγεῖ· ταράσσει. ἡ γὰρ φροντὶς σάλα λέγεται | |
sigma93 | σαλαγή· βοή | |
sigma94 | σάλαγξ· ἰχθῦς ἀγαθός. καὶ μεταλλικὸν σκεῦος | |
sigma94b | (......) ὡσεὶ ἔλεγε σιδηροπλά(σ)της | |
sigma95 | σαλαΐζειν· κόπτεσθαι | |
sigma96 | σαλαισ(μός)· κωκυτός | |
sigma97 | σαλακύρων· εὐήθων | |
sigma98 | σαλάκων· ὁ πτωχὸς ἀλαζών | |
sigma99 | σαλακωνία· ἡ ἐν πενίᾳ ἀλαζονεία | |
sigma100 | σαλακωνίσαι· σαλακωνεῦσαι. ἔλεγον τοὺς διαθρυπτομένους σαλά‐ κωνας· ἀπὸ τοῦ ἁβρῶς καὶ μετὰ θρύψεως βαδίζειν. ὁ δὲ Θεόφρα‐ στος σαλάκωνά φησι(ν) εἶναι τὸν δαπανῶντα, ὅπου μὴ δεῖ | |
sigma101 | σαλάμβῃ· ἡ ὀπή, δι’ ἧς τὸ σέλας βαίνει. ἢ πύλη. καπνοδόχη. θυρίς. | |
ἢ τροφός | 5 in vol. 4 | |
sigma102 | Σαλαμβώ· ἡ Ἀφροδίτη παρὰ Βαβυλωνίοις | |
sigma103 | Σαλαμίν· νῆσος | |
sigma104 | Σαλαμίνιος· [μία τῶν ἱερῶν νεῶν | |
sigma105 | σαλάννη· φαρέτρα | |
sigma106 | σαλαχθέν· σεισθέν | |
sigma107 | σαλάξαι· κατακλύσαι. κινῆσαι | |
sigma108 | σαλέη· σάλη. βλάβη | |
sigma109 | σαλεύειν· ῥιπτάζεσθαι | |
sigma110 | σαλητόν· Σοφοκλῆς Ἀνδρομέδᾳ. Ἀντίπατρος [ἢ] βαρβαρικὸν χιτῶνα. οἱ δὲ καὶ μεσόλευκον αὐτὸν εἶναί φασι | |
sigma111 | σαλία· πλέγμα καλάθῳ ὅμοιον, ὃ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς φοροῦσιν αἱ Λά‐ καιναι. οἱ δὲ θολία | |
sigma112 | σαλιβάσσα· τῇ θαλάσσῃ ἀπελθούσῃ | |
sigma113 | [σάλιξ· ἰτέα. Ῥωμαῖοι] | |
sigma114 | *σαλιᾷ· ἀρκεῖ | |
sigma115 | [σάλμα· σησάμη] | |
sigma116 | σάλλα· δρυσοφύουσα | |
sigma117 | σάλλινον· φρόντισμα | |
sigma118 | Σάλμοξις· ὁ Κρόνος. καὶ ὄρχησις. καὶ ᾠδή | |
sigma120 | Σαλμυδησ(ός)· αἰγιαλὸς περὶ τὸν Εὔξεινον πόντον | |
sigma121 | σάλος· φροντίς, ταραχή. κλύδων, καὶ ἡ τῆς θαλάσσης κλύδωνος κί‐ νησις | |
sigma122 | σαλοῦσα· φροντίζουσα | |
sigma123 | σάλπη· ἰχθῦς ποιός, ὃν καὶ βοῦν καλοῦσιν | |
sigma124 | σαλπιγκτής· ὁ τῆς σάλπιγγος φωνοβόλος | |
sigma125 | σάλπιγξ· σιγηνοσάλπιγξ. ἀντὶ τοῦ κήρυξ. τινὲς δὲ ὄρνιν ποιόν. καὶ ὄργανον πολεμικόν. καὶ θαλασσίαν σάλπιγγα. παρὰ Ἀρχιλόχῳ δὲ τὸν στρόμβον. ἐκδέχονται δὲ καὶ Σάλπιγγος Ἀθηνᾶς ἱερὸν παρὰ | |
Ἀργείοις | 6 in vol. 4 | |
sigma126 | σαλπι(σ)τής· ὄρνεόν τι | |
sigma127 | σαλύγα· ἡ συνεχὴς κίνησις | |
sigma128 | σαλύγην· τὴν γινομένην κίνησιν ἐκ τῆς καταφορᾶς τοῦ ἀτράκτου οὕτω καλεῖσθαί φασι | |
sigma129 | σάλω· ἀρκεῖ. παρὰ Ῥίνθωνι | |
sigma130 | σαλῶος· ὁ πεφροντισμένος. ἡ γὰρ φροντίς σάλα | |
sigma131 | σᾶμα· μνῆμα, Δωριεῖς δὲ στοιχεῖον | |
sigma132 | σάμαινα· εἶδος νεώς, ὑὸς ἔχουσα προτομήν | |
sigma133 | σαμαίνεται· σφραγίζεται. παρὰ Ἐπιχάρμῳ | |
sigma134 | σαμάκια· κοσμαρίου εἶδος | |
sigma135 | σάμαξ· ὕλη τις δρυώδης, οἷον βούτομον. οἱ δὲ φορμόν. καὶ οἱ πλείους (σάκταν) ἀπὸ τοῦ σάττεσθαι. ἔνιοι δὲ τὴν βούτομον καλεῖσθαι σά‐ μακα. καὶ τοξικὸς κάλαμος. ἀφ’ οὗ τὰ λεπτὰ συνάγοντες στιβάδια ποιοῦσιν | |
sigma136 | σαμβά· ὀσφῦς. ὀφρῦς | |
sigma137 | [σάμβαι· θύραι.] [σάμβαλα] | |
sigma138 | σάμβαλα· σάνδαλα | |
sigma139 | σαμβύκη· οὐ μόνον τὸ μουσικὸν ὄργανον, οὗ μέμνηται Ἰόβας· ἀλλὰ καὶ πολιορκητ(ικ)όν, οὗ Βίτων | |
sigma140 | σάμεα· τὰ ἐν ταῖς ὤαις τῶν ἱματίων παράσημα. Λάκωνες | |
sigma141 | σαμένορα· τὸν βραβευτὴν τῶν σφαιριζόντων | |
sigma142 | σάμερα· σάμερος. σήμερον | |
sigma143 | σάμερον· σήμερον, νῦν. Ταραντῖνοι | |
sigma144 | Σάμη· πόλις Κεφαλ(λ)ηνίας | |
sigma145 | Σαμία· εἶδός τι ἀμπέλου | |
sigma146 | Σαμία γῆ· ἰατρικὸν μῖγμα, ὅμοιον τῇ ἱερᾷ τριαδικῇ | 7 in vol. 4 |
sigma147 | Σαμιακὸς τρόπος· δύο δηλοῖ ἡ λέξις· ἓν μὲν τὸ ἐπὶ διαβολῆ τῶν Σαμίων θρυλλουμένων ὡς κατεαγότων· ἕτερον δέ, ὅτι αἱ λεγόμεναι Σάμαιναι ναῦς κατέστρωντο δι’ ὅλου. Δίδυμος δὲ τὰς Σαμαίνας ἰδιαιτέραν παρὰ τὰς ἄλλας ναῦς τὴν κατασκευὴν ἔχειν· εὐρύτεραι | |
5 | μὲν γάρ εἰσι τὰς γαστέρας. τοὺς δὲ ἐμβόλους σεσίμωνται, ὡς δοκεῖν ῥύγχεσιν ὑῶν ὁμοίως κατεσκευάσθαι, οἷον ὑοπρώρους εἶναι. διὸ καὶ ἐπὶ τ(οι)αύτης λέγεται· ναῦς δέ τις ὠκυπόρος Σαμία ὑὸς εἶδος ἔχουσα | |
sigma148 | σαμίθη· ῥόφημά τι, ὡς Γλαυκίας ὁ ἰατρός | |
sigma149 | σαμινά· θαμινά. συνεχῶς. Λάκωνες | |
sigma150 | Σαμίων ὁ δῆμος· φησί τι(ς) παρὰ τῷ Ἀριστοφάνει, τοὺς ἐκ τοῦ μυ‐ λῶνος ἰδὼν Βαβυλωνίους· Σαμίων ὁ δῆμός ἐστιν ὡς πολυγράμματος· καταπληττόμενος τὴν ὄψιν αὐτῶν, καὶ ἐπαπορῶν. ἔστι δὲ καὶ ἑτέρα | |
5 | ἱστορία, δι’ ἣν πολυγράμματον ἔφη δῆμον· ἐπειδὴ Ἑλλήνων Σάμιοι πολυγράμματοι ἐλέγοντο πρῶτοι καὶ χρησάμενοι καὶ δι(α)δόντες εἰς τοὺς ἄλλους Ἕλληνας τὴν διὰ τῶν τεσσάρων καὶ εἴκοσι στοιχείων χρῆσιν | |
sigma151 | σάμμα· ὄργανον μουσικὸν παρὰ Ἰνδοῖς | |
sigma152 | Σάμου ὑληέσσης Θρηϊκίης· τῆς Σαμοθρᾴκης. ἄλλοι τῆς πρὸς Θρᾴκῃ Σάμου, ᾗ ὁμωνύμως λέγεται καὶ τὸ ἐν αὐτῇ ὄρος. οὐ μνημο‐ νεύει, ἀλλὰ πάντοτε αὐτὴν Σά[λα]μον καλεῖ, καὶ οὐδέποτε Σαμοθρᾴ‐ κην κατὰ σύνθετον | |
sigma153 | Σαμονία· οἱ δὲ Σαμορινία. ἡ Ἔφεσος | |
sigma154 | σαμυλίς· ἡ πρόπολις ὑπὸ τῶν μελισσουργῶν | |
sigma155 | σαμφόρας· σαμφόραι ἵπποι λέγονται, οἷς ἐπικεχάρακται τὸ C στοι‐ χεῖον. τοῦτο γὰρ σὰν ἔλεγον | |
sigma156 | σαμψοῦχος· πλείστη γίνεται ἐν Αἰγύπτῳ. ἄλλοι δὲ μάραθον καλοῦ‐ σιν αὐτήν | |
sigma157 | σαμώσῃ· κεραυνώσῃ | |
sigma158 | σάναπτιν· τὴν οἰνιώτην. Σκύθαι | 8 in vol. 4 |
sigma159 | σανδα[λα]ράχη· χρώματος εἶδος | |
sigma160 | σανδαία· τροπὴ ἀπὸ γῆς. ἔνιοι δὲ τὸν λίβα ἄνεμον | |
sigma161 | σανδάλια· σάνδαλα· γυναικεῖα ὑποδήματα, ἃ καὶ βλαυτία. καὶ ἰατρι‐ κὸς ἐπίδεσμος σανδάλιον | |
sigma162 | Σανδαλιῶτις· ἡ Σαρδὼ πάλαι | |
sigma163 | σανδαράκη· τροφή τις τῶν μελισσῶν. ὡς Ἀριστοτέλης | |
sigma164 | Σανδαροφάγος· ὑπὸ Ἀλεξάνδρου ποταμὸς μετωνομάσθη, καὶ ἐκλήθη Ἀκεσίνης. [καὶ εἶδός τι μεταλλικόν | |
sigma165 | σάνδυξ· δένδρον θαμνῶδες, οὗ τὸ ἄνθος χροιὰν κόκκῳ ἐμφερῆ ἔχει, ὡς Σωσίβιος. ἢ φάρμακον ἰατρικόν. καὶ κιβωτός | |
sigma166 | [σανθείς· αἰσθόμενος, γνούς] | |
sigma167 | σανίδες· θύραι | |
sigma168 | (Σ)ανίκετις· θεοφιλής | |
sigma169 | σανίς· θύρα. λεύκωμα, ἐν ᾧ αἱ γραφαὶ Ἀθήνησιν ἐγράφοντο πρὸς τοὺς κακούργους. τίθεται δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ (σ)ταυροῦ | |
sigma170 | σάνιτρα· τροφός, τιθήνη | |
sigma171 | σαννάδας· τὰς ἀγρίας αἶγας | |
sigma172 | σάννιον· τὸ αἰδοῖον, ἀντὶ τοῦ κέρκιον· [παρὰ τὸ τῇ κέρκῳ σαίνειν.] τὸ γὰρ αἰδοῖον ἐσθ’ ὅτε οὐρὰν ἔλεγον, ὡς Εὔπολις | |
sigma173 | σαν(ν)ιόπληκτος· αἰδοιόπληκτος | |
sigma174 | σαννίς· δρυοσάνδραξ. Θούριοι | |
sigma175 | σάννορος· μωρός, παρὰ Ῥίνθωνι. Ταραντῖνοι | |
sigma176 | [σάνουροι· τὰς οὐρὰς σαίνοντες] ........ | 9 in vol. 4 |
sigma177 | σάξαι καὶ σάττειν· νάξαι. ν(ά)σσειν | |
sigma178 | σάξασθαι· ὁπλίσασθαι. [πλήσασθαι] | |
sigma179 | σαοῖ· βοηθεῖ, καὶ σώζει | |
sigma180 | σαοσίμβροτος· ὁ σώζων ἀνθρώπους | |
sigma181 | σαόφρων· σώφρων | |
sigma182 | Σάπαι· ἔθνος Θρᾴκιον | |
sigma183 | σαπέρδης· ὄνομα ἰχθύος. οἱ δὲ ταρίχου εἶδος. ἄλλοι ὑπὸ Ποντικῶν τὸν κορακῖνον ἰχθύν | |
sigma184 | σάπιθος· θυσία. Πάφιοι | |
sigma185 | σαπρία· σῆψις, σάθρωμα. τυδράκιν | |
sigma186 | σαπριοῦσι· σήπουσι | |
sigma187 | σαπρόν· παλαιόν. αἰσχρόν, ἀκάθαρτον | |
sigma188 | σαπύλλειν· σαίνειν. Ῥίνθων | |
sigma189 | (*)σάμφαρος· μωρολόγος | |
sigma190 | σαράβαρα· τὰ περὶ τὰς κνημῖδας ἐνδύματα | |
sigma191 | σάραβος· τὸ γυναικεῖον αἰδοῖον | |
sigma192 | σάραγος· ὑπηρέτης ὁ σαρῶν τὰς δημοσίας στοάς | |
sigma193 | Σάραπις· Περσικὸς χιτὼν μεσόλευκος, ὡς Κτησίας· „καὶ διαῤῥηξα‐ μένη τὸν σάραπιν καὶ τὰς τρίχας καθειμένη ἐτίλλετό τε καὶ βοὴν ἐποίει.“ καλεῖται δὲ καὶ ὁ Πλούτων οὕτως | |
sigma194 | σαραπίους· τὰς μαινίδας. Περγαῖοι | |
sigma195 | [σαραφίν· γνώσεως πληθυσμός, ἢ σοφίας χύσις] | |
sigma196 | σαραχηρώ· παρὰ Βηρώσῳ ἡ κοσμήτρια τῆς Ἥρας | |
sigma197 | σαργάναι· δεσμοί, καὶ πλέγματα γυργαθώδη σχοινίων ἀγχυράγωγα | |
sigma198 | σάργανος· ὁ ἀγροῖκος | |
sigma199 | σαρδαναπαλᾶ· ἀλλοιᾶ | |
sigma200 | Σαρδανάπαλ(λ)ος· πάντες σχεδὸν ἁπάσης ἀκολασίας καὶ τρυφῆς δοῦλον τοῦτον ἀναγράφουσι γεγονέναι. καὶ ἐπὶ τῷ μνήματι αὐτοῦ ἐν τῇ Ἀσσυρίᾳ ἐν Νίνῳ φασὶν ἐπιγεγράφθαι Ἀσσυρίοις γράμμασι· Σαρ‐ | |
δανάπαλ(λ)ος ........ γεγόνασι δὲ δύο Σαρδανάπαλ(λ)οι | 10 in vol. 4 | |
sigma201 | σαρδανάφαλλος· γελωτοποιός | |
sigma202 | σάρδιον· βοτάνη ἐστὶ δηλητήριος, ἥτις ἅπαν τὸ σῶμα τοῦ φαγόντος αὐτὴν σπασμῷ ὑποβάλλει, ὡς καὶ τῶν χειλέων τοῦ στόματος συστα‐ λέντων ἐκ τοῦ τοιούτου σπασμοῦ γυμνοῦσθαι λοιπὸν καὶ τοὺς ὀδόν‐ τας, καὶ γέλωτος φαντασίας δείκνυσθαι τοῖς ὁρῶσιν. ἔνθεν τὸ Σαρ‐ | |
5 | δόνιος γέλως | |
sigma203 | σαρδόνες· ἐν κυνηγετικῷ μέρη τινὰ δικτύων δηλοῦνται | |
sigma204 | Σαρδόνιος γέλως· ὁ καθ’ ὑπόκρισιν ἢ ἐπὶ κατάρᾳ ἐῤῥιμμένος γέ‐ λως. ἢ ὑποκοριστικῶς Σαρδόνιος γέλως. οἱ τὴν Σαρδόν(α) κατοι‐ κοῦντες τῷ Κρόνῳ ἔθυον γελῶντα(ς) καὶ ἀσπαζόμενοι ἀλλήλους· αἰσχρὸν γὰρ ἡγοῦντο δακρύειν καὶ θρηνεῖν· τὸν οὖν προσποιητὸν γέ‐ | |
5 | λωτα κληθῆναι Σαρδόνιον. τινὲς δὲ ἀπὸ Σαρδόνος τῆς νήσου. φύεται γάρ τις βοτάνη ἐνταῦθα, ἧς οἱ γευσάμενοι μετὰ σπασμοῦ καὶ γέλω‐ τος ἀποθνήσκουσιν. ἄλλοι τὸν καθ’ ὑπόκρισιν γινόμενον γέλωτα Σαρ‐ δόνιον καλεῖν εἰώθασιν, ἀπὸ τοῦ σεσηρέναι τοῖς ὀδοῦσιν | |
sigma205 | σάρδοντα· διαπίπτοντα | |
sigma206 | σαρδώ· ἐν Πασιφάῃ τὸ σαρδόνιον ἡ σφραγὶς εἴρηται | |
sigma207 | Σαρδώ[ν]· νῆσος μεγάλη, πλησίον Ἀφρικῆς, ἡ καὶ Σαρδών[η] | |
sigma208 | σάρητον· ὁ σάραπις. [καὶ] εἶδος χιτῶνος | |
sigma209 | *σαρκῶν· σπερμολόγος | |
sigma210 | σάρι[ν· σαρὸν] φυτόν τι γινόμενον ἐν τοῖς κατ’ Αἴγυπτον ἕλεσιν | |
sigma211 | σαρίν· ὀρνέου εἶδος, ὅμοιον ψάρῳ | |
sigma212 | σαρίρ· κλάδος φοίνικος Λάκωνες | |
sigma213 | σάρισ[σ]α· δόρυ μακρόν, εἶδος ἀκοντίου Ἑλληνικοῦ, σπάθη βαρβαρική. Μακεδόνες | |
sigma214 | σαρκάζει· μειδιᾷ, εἰρωνεύεται, καταγελᾷ. ἀπὸ τοῦ σεσηρέναι | |
sigma215 | σαρκάζων· μετὰ πικρίας γελῶν | |
sigma216 | σαρκάσας· μετὰ πικρίας ἢ ἠρέμα τὰ τῶν χειλέων σάρκας διανοίξας, γελάσας | |
sigma217 | σαρκήρη στάχυν· τὸν ἐκ σαρκῶν συνηρμοσμένον, καὶ οὐκ ἐκ κριθῶν συνεστῶτα, οἷον ἄνθρωπον | |
sigma218 | σαρκοβόρα· σαρκοφάγον | 11 in vol. 4 |
sigma219 | σαρκοκόλ(λ)α· φυτοῦ δάκρυον | |
sigma220 | σαρκῶν· σεσηρώς | |
sigma221 | σάρματα· καλλύσματα. καὶ κόπρια παρὰ Ῥίνθωνι | |
sigma222 | σάρμοι· θερμοί. Καρύστιοι | |
sigma223 | σαρμός· σωρὸς γῆς. καὶ κάλλυσμα. ἄλλοι ψάμμον, ἄλλοι χόρτον | |
sigma224 | σάρον· Ἴων Ἀργείοις· ὡς παλαιὸν ἀκίσσαρον. βαρυτονητέον, ὡς παρὰ Σώφρονι. θέλει δὲ λέγειν, ὅτι ἄχρηστοί εἰσι διὰ τὸ γῆρας | |
sigma225 | σάρον· κάλ(λ)υντρον. Βυζάντιοι | |
sigma226 | σαρός· ἀριθμός τις παρὰ Βαβυλωνίοις. [ἢ κάλυντρον] | |
sigma227 | Σαρπηδόνιον· τὸ μέγα. καὶ ἡ ἐν Θρα[ισή]κῃ καὶ Κιλικίᾳ πέτρα ὑψηλοτάτη | |
sigma228 | Σαρπήδοντος· Σαρπηδόνος. ἅλις δὲ ταύτῃ χρῆται τῇ γενικῇ Σαρ‐ πήδοντος. ἔστι δὲ Αἰολικὴ ἀπὸ εὐθείας τῆς Σαρπηδών | |
sigma229 | Σαρπηδών· κόσμος τῶν θεῶν, ἀπὸ μέρους. ἔστι δὲ ἀπὸ λίθου σαρ‐ πηδονίου καλουμένου. καὶ ὄνομα κύριον | |
sigma230 | Σαρπηδὼν ἀκτή· ἀντὶ τοῦ Σαρπηδονία. τόπος δὲ οὗτος Θρᾴκης, ἀεὶ κλύδωνας ἔχων καὶ κυματιζόμενος, ἱερὸν Ποσειδῶνος | |
sigma231 | σάρπους· κιβωτούς. Βιθυνοὶ δὲ ξυλίνους οἰκίας | |
sigma232 | σαῤῥυφθεῖν· μωραίνειν | |
sigma233 | σάρσαι· ἅμαξαι | |
sigma234 | σαρσίτει· χορὸς πρὸς μύλον ποιούμενος τὴν χορείαν. Λάκωνες | |
sigma235 | σαρῶ· κοσμήσω | |
sigma236 | σάρων· λάγνος. τινὲς δὲ τὸ γυναικεῖον | |
sigma237 | σαρῶνες· τὰ τῶν θηρατῶν λινά | |
sigma238 | Σαρωνία Ἄρτεμις· Ἀχαιὸς Θησεῖ. ἀπὸ τοῦ ἐν Τροιζῆνι Σαρωνι‐ κοῦ κόλπου | |
sigma239 | *σασαλαγεῖ· θρηνεῖ | 12 in vol. 4 |
sigma240 | σαρωνίδες· πέτραι. ἢ αἱ διὰ παλαιότητα κεχηνυῖαι δρύες | |
sigma241 | *σάτρα· σηπία | |
sigma242 | σάσαι· καθίσαι. Πάφιοι | |
sigma243 | *σάτον· σιτικὸν μέτρον | |
sigma244 | σαταρίδες· σαταρνίδες. κόσμος κεφαλῆς γυναικεῖος | |
sigma245 | σᾶτε[ῖ]ς· τὸ ἐπ’ ἔτος. Δωριεῖς | |
sigma246 | σάτιλλα· π[η]λειὰς τὸ ἄστρον | |
sigma247 | σατίναι· αἱ ἅμαξαι | |
sigma248 | Σατνιόεις· ποταμὸς ἐν Λελεγείᾳ. οἱ δὲ Λέλεγες Καρῶν γένος, πλη‐ σιόχωροι αὐτοῖς ὄντες. ἔστι δὲ καὶ Κιλικίας ποταμός | |
sigma249 | σατός· ἐπ’ ἔτος | |
sigma250 | σατράπαι· ἀρχηγοί, στρατηλάται. Περσικὴ δὲ ἡ λέξις | |
sigma251 | Σατριάς· ἔθνος Αἰθιόπων | |
sigma252 | σάττα· κάλυμμα κεφαλῆς γυναικείας | |
sigma253 | σατήοραι· σκάφαι βοτρύων, παρὰ Λάκωσιν | |
sigma254 | *σαττίν· ὄνομα τόπου | |
sigma255 | σατύραν· καταφερῆ | |
sigma256 | σατύριον· πόα τις συνεργὸς πρὸς τὰς Ἀφροδισίας ὁρμάς. καὶ ζῶον τετράπουν, ἢ λιμναῖον | |
sigma257 | σάτυροι· μορφαὶ ἀπρεπεῖς | |
sigma258 | σάτυρος· ἡ ἔντασις. ἢ χορευτής | |
sigma259 | σαυᾶδαι· σαῦδοι. Ἀμερίας τοὺς σειλείνους οὕτω καλεῖσθαί φησιν ὑπὸ | |
Μακεδόνων | 13 in vol. 4 | |
sigma260 | (*)σάνη· ὁ κόσμος Βαβυλώνιος | |
sigma261 | σαυκόν· ξηρόν. Συρακούσιοι | |
sigma262 | σαυκρόν· ἁβρόν. ἐλαφρόν. ἄκρον. | |
sigma263 | [*σάτων· μόδιος γέμων, ἤγουν ἓν ἥμισυ μόδιον Ἰταλικόν | |
sigma264 | σαυαρόν· ἁβρόν. ἐλαφρόν. ἄκραν.] τρυφερόν. σεμνόν. σοβαρόν | |
sigma265 | σαυκρόποδες· ἁβρόποδες | |
sigma266 | σαῦλα· κοῦφα. ἥσυχα. τρυφερά | |
sigma267 | σαῦλον· ἁβρόν. κοῦφον. ἄκρον. τρυφερόν. Ἀττικοί | |
sigma269 | σαυλοῦσθαι· τρυφᾶν, θρύπτεσθαι, ἐναβρύνεσθαι | |
sigma268 | σαυλοῦ· θρύπτου | |
sigma270 | σαύλωμα· θρύμμα | |
sigma271 | [σαυλάτηρ· δορατοθήκη] | |
sigma272 | σαυνά· ἁπαλά | |
sigma273 | σαυνίον· ἀκόντιον βαρβαρικόν. καὶ σαθρὸν, χαῦνον, ἀσθενές, παρὰ Κρατίνῳ | |
sigma274 | σαύρα· τὸ ἑρπετὸν ζῶον. καὶ ἰχθῦς μέγιστος, σαῦρος | |
sigma275 | Σαῦραι· ἔθνος Θρᾴκιον | |
sigma276 | σαυρῖται· εἶδός τι ὄφεων | |
sigma277 | σαυρίγγη· πόα τις. καὶ τὸ ζῶον ἡ σαύρα | |
sigma278 | σαυροβριθὲς ἔγχος· ἐκ τοῦ σαυρωτῆρος βαρύ. καὶ Αἰσχύλος ὀπι‐ σθοβριθὲς ἔγχος ἔφη | |
sigma279 | σαυρωτή· ποικίλη | |
sigma280 | σαυρωτήρ· τὸ ἔσχατον σιδήριον τοῦ δόρατος. δηλοῖ δὲ καὶ στάθμην κεστόν | |
sigma281 | σαυρωτῆρες· τοῖς (σ)τύραξιν τῶν ὀπίσω τῶν δοράτων, ἤτοι σιδήρου τοῦ δόρατος | |
sigma282 | σαυρωτῆρος τοῦ σιδηρίου | |
sigma283 | σαυρωτοῖς δόρασι· τοῖς σαυρωτῆρας ἔχουσι κατὰ τῆς ἐπιδορατίδος | 14 in vol. 4 |
sigma284 | σαύσακας· τυροὺς ἁπαλοὺς εὐτρόφους. καὶ δοκοῦσι δὲ οὗτοι ἐπιφό‐ ρους ποιεῖν πρὸς συνουσίαν | |
sigma285 | σαυσαρόν· ψιθυρόν | |
sigma286 | σαυσιαλεῖ· μαστιγᾶται. Ἠλεῖοι | |
sigma287 | σαυτορία· σωτηρία. Ἀμερία(ς) | |
sigma288 | σαυχμόν· σαχνόν, χαῦνον, σαθρόν, ἀσθενές | |
sigma289 | σάφα· σαφῶς, φανερῶς, λαμπρῶς | |
sigma290 | σαφές· τὰ αὐτά | |
sigma291 | σαφηνιεῖ· ἑρμηνεύ(σ)ει | |
sigma292 | σαφήνισον· ἑρμήνευσον | |
sigma293 | σαφήτωρ· μάντις ἀληθὴς, μηνυτής, ἑρμηνεύς | |
sigma294 | *σάγματα· φορτία | |
sigma295 | *σαγμίς· ἡτοιμασμένος | |
sigma296 | σαχνόν· ἀσθενές, χαῦνον | |
sigma297 | σαψίς· ὁ ἀγαθὸς δαίμων, παρὰ Ἀράβοις | |
sigma298 | σάω· σῶζε, σῶσον | |
sigma299 | σαώζει· σώζει | |
sigma300 | Σαωκίς· ἡ Σαμοθράκη οὕτως ἐκαλεῖτο τὸ πρότερον | |
sigma301 | σαωμένα· θεωροῦσα | |
sigma302 | σαώς· ἥλιος. Βαβυλώνιοι | |
sigma303 | σαώσεις· σώσεις | |
sigma304 | σαώ(σο)μεν· σώσωμεν | |
sigma305 | σαώτερος· ὑγιέστερος. σῶος. ὑγιής. ἢ σωτηριώτερος. ἀπὸ πρωτοτύπου σάος Αἰολικοῦ | |
sigma306 | σαωτηρία· σωτηρία | |
sigma307 | *σαόφρονα· σώφρονα | 15 in vol. 4 |
sigma308 | σβέννυται· κατασβέννυται | |
sigma309 | σβέσαι· παῦσαι, κατασβέσαι | |
sigma310 | σεαυτόν· τοῦ σοί | |
sigma311 | [σέβαμα· ἐπιστροφὴ πονηρά] | |
sigma312 | σέβας· τιμή. θαῦμα. θάμβος, ἔκπληξις. αἰδώς | |
sigma313 | σεβάσμιον· τιμητόν, προσκυνητόν | |
sigma314 | σεβάσσατο· σεβαστὸν ἡγήσατο, ἐτίμησεν, ἐνετράπη | |
sigma315 | σεβαστός· προσκυνητός, τιμητός | |
sigma316 | σεβέννιον· τὸ ἐπ’ ἄκρῳ τῷ φοίνικι φλοιῶδες γινόμενον | |
sigma317 | σέβερος· εὐσεβής, δίκαιος | |
sigma318 | σέβεσθαι· αἰδεῖσθαι, ἐντρέπεσθαι. προσκυνεῖν. αἰσχύνεσθαι | |
sigma319 | σέβηται· λατρεύηται. ἢ αἴδηται | |
sigma320 | σεβιστόν· τιμητόν | |
sigma321 | σέβις· πυξίς | |
sigma322 | σεγάνιον· γυργαθῶδες πλέγμα παρὰ Ῥοδίοις | |
sigma323 | σέδας· καθέδρας | |
sigma324 | σε(.)έλλισαι· Φρύνιχος ἐν Κρόν[ί]ῳ· ἄγαμαι Διονῦ σοῦ στόματος, ὡς σε(.)έλλισαι κεκόμπακας πολλάκις. Αἰσχίνης τις ὑπῆρχε, Σέλλου καλούμενος, ἀλα‐ ζὼν καὶ ἐν τῷ διαλέγεσθαι καὶ ἐν τῷ προσποιεῖσθαι πλουτεῖν, πε‐ | |
5 | νόμενος καθ’ ὑπερβολήν, ὡς τοὺς παραπλησίους τούτῳ καλεῖσθαι ..... | |
sigma325 | *(Σ)εδέκ· πόλις Μωαβιτῶν. ἑρμηνεύεται δὲ μελέτησις | |
sigma326 | σέθεν· σοῦ. ἰσοδυναμεῖ δὲ αὐτῷ καὶ τὸ σεῦ καὶ τὸ σέο καὶ σεῖο· τὸ δὲ καθ’ Ὅμηρον τοῦ σοῦ σύναρθρον· μνῆσαι πατρὸς σεῖο καὶ σοῖο ἢ ἐκ σοῦ | |
sigma327 | σεῖα· ἐδίωξα. Βοιωτοί | 16 in vol. 4 |
sigma328 | σεῖν· θεῖν. Λάκωνες | |
sigma329 | σεῖναι· θεῖναι. Κρῆτες | |
sigma330 | σείεις· ἐξαπατᾷς. Ἀττικοί | |
sigma331 | Σ[ε]ιθωνίη]· ἡ Θεσσαλία | |
sigma332 | *σεῖο· σοῦ ἢ τοῦ σοῦ | |
sigma333 | σειομένους· καθαλλομένους | |
sigma334 | *σ[ε]ίνεται· κακοποιεῖ | |
sigma335 | *σεῖο φονῆος· τοῦ σοῦ φονέως | |
sigma336 | *σεῖον ζυγόν· ἀπὸ τοῦ παρακολουθοῦντος, συνεχῶς καὶ ἐπιτετα‐ μένως ἔτρεχον | |
sigma337 | σειραί· πλέγματα, ἡνίαι, ἢ πλεκτοὶ ἱμάντες | |
sigma338 | [σειραχθῆσαι· χρεῶν ἀποκοπαί] | |
sigma339 | σειραφόρον· ἡγεμονικόν. μετῆκται δὲ ἀπὸ τῶν δεξιοσείρων ἵππων | |
sigma340 | σειρή(ν)· ἡ ἀναδέσμη. καὶ μέλιττα, ἢ μελίττης οἶκος. καὶ ὀρνιθά‐ ριόν τι ποιόν. καὶ ἱμάτιον ἀσπάθητον λεπτόν | |
sigma341 | *σειρή· ἅλυσις, δεσμός | |
sigma342 | σειρῆνες· οἱ λεπτοὶ καὶ διαφανεῖς χιτῶνες | |
sigma343 | σειριᾷ· φλεγμαίνει, καροῦται | |
sigma344 | σειρίδας· τὰς σειράς | |
sigma345 | σείριος· ὁ ἥλιος. καὶ ὁ τοῦ κυνὸς ἀστήρ | |
sigma346 | Σειρίου κυνὸς δίκην· Σοφοκλῆς τὸν ἀστρῷον κύνα. ὁ δὲ Ἀρχί‐ λοχος τὸν ἥλιον. Ἴβυκος δὲ πάντα τὰ ἄστρα | |
sigma347 | [σειροί ἐπαύλεις] | |
sigma348 | [σειρῆνες· οἱ μὲν ἔξω γυναῖκάς φασι μελῳδούσας, ὁ δὲ Ἀκύλας | |
στρουθοκάμηλον] | 17 in vol. 4 | |
sigma349 | σειρομάστης· εἶδος ἀκοντίου | |
sigma350 | σειρομαστῶν· δορυφόρων. καὶ εἶδος λόγχης | |
sigma351 | σειρόν· τὸ ἀνδρεῖον, θέριστρον. Σικυώνιοι | |
sigma352 | σειροφόρος· οἰωνὸς ἡγεμονικός | |
sigma353 | σεῖσαι· συκοφαντῆσαι. ἀπὸ τῶν τὰ ἀκρόδρυα σειόντων | |
sigma354 | σείσατο· ἐσείσθη | |
sigma355 | σεισάχθεια· Σόλων χρεῶν ἀποκοπὴν δημοσίων καὶ ἰδιωτικῶν ἐνομο‐ θέτησεν, ἥνπερ σεισάχθειαν ἐκάλεσε, παρὰ τὸ ἀποσείσασθαι τὰ βάρη τῶν δανείων | |
sigma356 | σεισμός· τρόμος | |
sigma357 | σεισόφελος· τὸ τῶν τροχίλων εἶδος | |
sigma358 | σείσων· ἄγγος κεραμεικόν, ἐν ᾧ τοὺς κυάμους φρύγουσιν | |
sigma359 | σεῖφα· σκοτία. Κρῆτες | |
sigma360 | σεκάνες· πόῤῥωθεν | |
sigma361 | σεκούα[να]· σικύα | |
sigma362 | σεκουάνη· ἐλαίας εἶδος. Λάκωνες | |
sigma363 | [σέκρετον· συνέδριον] | |
sigma364 | σελαγίζει· αἴθεται, φλέγεται. ἀπὸ τοῦ σέλας | |
sigma365 | σελαγεῖται· τὰ αὐτά | |
sigma366 | σέλαιναι· λαμπάδες | |
sigma367 | σελάοντες· λάμποντες | |
sigma368 | σέλας· φῶς, αὐγή. πῦρ, φλόξ, φέγγος τοῦ πυρός, λαμπρότης. [ἢ κα‐ θέδρα(ς)] | |
sigma369 | [σελάσει· φλέγει, λαμπαδίζει] | 18 in vol. 4 |
sigma370 | Σελ(.)ασία· Ἄρτεμις | |
sigma371 | Σελ(.)ασία· τόπος τῆς Λακωνικῆς, ὅθεν εἰκὸς κληθῆναι τὴν Ἄρ‐ τεμιν | |
sigma372 | σέλας· φῶς πυρός, ἢ λαμπρότης τοῦ πυρός, περιφραστικῶς· ἔνθεν καὶ σελήνη, παρὰ τὴν λαμπρότητα τὴν περὶ αὐτὴν γινομένην τοῦ ἡλίου· εἵατο πεντήκοντα (σέλᾳ) πυρὸς αἰθομένοιο | |
sigma373 | σελασφόρος· λαμπροφόρος | |
sigma374 | σελάτης· κοχλίας | |
sigma375 | σελάχιον· κόμμα ἰχθύος. ἢ τὰ σελάχια λεγόμενα. τινὲς δέ φασι· σελάχη λέγεται, ὅσα ἄποδα ζωοτοκεῖ. Σέλαχος δὲ λέγεται τὸ ἐκ τοῦ σελαχίου ψαρίου | |
sigma376 | σελάχη· εἴδη θαλασσίων θηρίων | |
sigma377 | σελαχίας· εἶδος ἰχθύων (οὐ) μεγάλων | |
sigma378 | σελευκίς· εἶδος ἐκπώματος, ἀπὸ τοῦ βασιλέως κληθέν. καὶ ὑπόδημα γυναικεῖον. καὶ ὄρνεον ἀκριδοφάγον | |
sigma379 | σελήνας· πόπανα, τῷ ἄστρῳ ὅμοια πέμματα | |
sigma380 | σεληνίς· φυλακτήριον, ὅπερ (δέρης) ἐκκρέμαται τοῖς παιδίοις | |
sigma381 | Σεληπιάδαο· Σεληπίου υἱοῦ | |
sigma382 | σελίαρ· φοίνιξ | |
sigma383 | σελίδες· τὰ μεταξὺ διαφράγματα τῶν διαστημάτων τῆς νεώς. καθά‐ περ καὶ ἐν τοῖς βιβλίοις, τὰ μεταξὺ τῶν παραγραφῶν | |
sigma384 | σέλινον· τὸ γυναικεῖον | |
sigma385 | σελινουσία· κράμβης εἶδος | |
sigma386 | σελίνου στέφανος· πένθει προσήκων. διὰ τοῦτο καὶ ἐν τῷ Ἰσθμικῷ ἀγῶνι στεφάνῳ ἐχρήσαντο αὐτῷ | |
sigma387 | σελίς· πτυχίον, καταβατὸν βιβλίου. ἢ [ἔνδοξον | |
sigma388 | Σελλάδαι· γένος ἰθαγενῶν | 19 in vol. 4 |
sigma389 | σελληγορεῖ· εὐχερείας ἀναφώνημα | |
sigma390 | Σελλήεις· ποταμὸς Θεσπρωτίας, ἀφ’ οὗ καὶ τὸ ἔθνος Σελλοί, καὶ ἄλλο(ς) τῆς Τρωάδος. οἱ δὲ ἀναγινώσκοντες κατὰ συναλοιφὴν ἀμφὶ δέ ς’ Ἑλλοί οὐχ ὑγιῶς ἀκούουσι τὸ ἔθνος | |
sigma391 | Σελληϊάδεω· Σελ(λ)έως υἱὸς ὁ μάντις, Βατουσιάδης τὸ ὄνομα | |
sigma392 | σελλίζεσθαι· ψελλίζεσθαι. τινὲς δὲ σελλίζει· ἀλαζονεύει | |
sigma393 | σέλματα· τὰ ζυγὰ τῆς νεώς· ἢ τὰ ἀπὸ τοῦ ζυγοῦ εἰς τὸν ζυγὸν δια‐ στήματα. ἢ αἱ καθέδραι τῶν ἐρετῶν, καὶ συναρμογαὶ τῶν σανίδων | |
sigma394 | σέλμενοι· γενόμενοι | |
sigma395 | σελμίς· ὁρμιὰ τριχίνη. καὶ τὰ ἰκρία | |
sigma396 | σελμῶν· σανίδων. ἀνταπόδοσις | |
sigma397 | [Σελοί· ἔθνος ἐν Δωδώνῃ. ἢ πτωχοί] | |
sigma398 | σέλπιδες· σχεδίαι | |
sigma399 | σέλπον· σίλφιον | |
sigma400 | Σελχροί· Πέρσαι | |
sigma401 | σεμαλία· ῥάκ[κ]η. Ἀργεῖοι | |
sigma402 | σεμέλη· τράπεζα. παρὰ δὲ Φρυνίχῳ ἑορτή | |
sigma403 | σεμελοιρίδαι· οἱ ἄνευ κελύφους· οὓς ἔνιοι λίψακας | |
sigma404 | σέμελος· κοχλίας | |
sigma405 | σεμίαρ· χιτών. ἢ πλὰξ ἀντὶ στέγης ἐπικείμενος, ὡς Λάκωνες | |
sigma406 | Σεμίραμις· περιστερὰ ὄρειος Ἑλληνιστί | |
sigma407 | σεμνὰ τῆς σῆς παρθένου μυστήρια· Σοφοκλῆς. τὰ ἄῤῥητα, καὶ ἀνεξήγητα μυστήρια | |
sigma408 | σεμναὶ θεαί· τὰς Εὐμενίδας οὕτως ἔλεγον, καὶ Ἐριν[ν]ύας ἐπὶ εὐ‐ φημισμῷ | |
sigma409 | σεμνή· τιμία. σώφρων | |
sigma410 | *σεμνεῖον· οἶκος ἱερός | 20 in vol. 4 |
sigma411 | σεμνολόγημα· ...... | |
sigma412 | σεμνόν· κατάστυγνον, καὶ ἥσυχον. δηλοῖ δὲ καὶ ἔνδοξον, καὶ θαυ‐ μαστόν, καὶ ἄξιον ἐντροπῆς, καὶ μέγα, καὶ ἕξιν ἔχον | |
sigma413 | σεμνύνεσθαι· κομπάζεσθαι, μέγα φρονεῖν. λαμπρύνεσθαι | |
sigma414 | σεμνυνόμενος· κομπάζων, μέγα φρονῶν. λαμπρυνόμενος | |
sigma415 | σέμπαδα· ὑποδήματα | |
sigma415a | Σέξ[ε]στος· ὄνομα κύριον | |
sigma416 | σεπτά· θαυμαστά, σεβάσμια | |
sigma417 | σεπτεύειν· σέβειν | |
sigma418 | σεπτευομένης· εὐχομένης, σεβομένης | |
sigma419 | [σεπτοί· μεταβαλλόμενοι] | |
sigma420 | σεπτόν· ἔντιμον, ἅγιον, σεβάσμιον, σεβαστόν | |
sigma421 | σεπ[τ]υΐς· πυξίς | |
sigma422 | σεργοί· ἔλαφοι | |
sigma423 | σερήτιον· ἡ σερίς | |
sigma424 | [σερί· ζωστήρ] | |
sigma425 | *σειρομάστης· εἶδος (ἀ)κονταρίου | |
sigma426 | σερίδες· σειραί | |
sigma427 | σερίζω· στηρίζω. στηρίζομαι | |
sigma428 | Σέριφος· Ἀριστοφάνης τὴν Λακεδαίμονα Σέριφον. ἔστι δὲ καὶ πόα σέριφος λεγομένη | |
sigma429 | σέρκος· ἀλεκτρυών. καὶ ἀλεκτορίδες σέλκες | |
sigma430 | σερμοί· θερμοί | |
sigma431 | σερός· χθές. Ἠλεῖοι | |
sigma432 | σέρτης· γέρανος. Πολυῤῥήνιοι | |
sigma433 | σέρφοι· οἱ πτερωτοὶ μύρμηκες | |
sigma434 | σές· ἔλαθες. Πάφιοι | 21 in vol. 4 |
sigma435 | σέσακται· ἔσταλται. καθὸ καὶ ἡμεῖς τὴν στολὴν σάγην λέγομεν | |
sigma436 | σεσαλαγμένον· σεσαγμένον, διατεταγμένον | |
sigma437 | σεσάχθαι· ἐσκευάσθαι, καθοπλίζεσθαι. Σάγη γὰρ ἡ καθόπλισις | |
sigma438 | σεσελίσθαι· ἀλαζονεύεσθαι καὶ σκώπτειν, ἀπὸ Αἰσχίνου τοῦ Σελλοῦ | |
sigma439 | σέσελι· πόα τις | |
sigma440 | σεσήκασμαι· πεπλάνημαι | |
sigma441 | σέσηλοι· κοχλίαι. Λάκωνες | |
sigma442 | σεσημασμένον· ἐσφραγισμένον | |
sigma443 | [σεσηνομένον· διασεσυρημένον] | |
sigma444 | σεσηπυῖα· διεῤῥωγυῖα | |
sigma445 | σέσηρε· γελᾷ δολίως. ψύχει τοὺς ὀδόντας (γελῶσα) | |
sigma446 | σεσηρέναι· γελᾶν προσποιητῶς [γελῶσα] | |
sigma447 | σεσηρυῖαι· γελῶσαι κατὰ θυμοῦ, ἢ ἐν ὑποκρίσει, ἢ προσποιητῶς | |
sigma448 | σεσηρώς· κεχηνώς. διηνοιγμένον, ἀνοικτὸν ἔχων στόμα | |
sigma449 | σεσιμωμένος· ....... | |
sigma450 | σεσοβημένος· τεθορυβημένος, ἄτακτος τῇ κινήσει, τεταραγμένος | |
sigma451 | σέσοψ· ποιὸς ἰχθῦς | |
sigma452 | σεσύανται· ὡρμήκασιν | |
sigma453 | σέσυφος· πανοῦργος | |
sigma454 | σεσωρευμένα· βεβαρημένα | |
sigma455 | σεσωσμένος· γυναικὶ συγγεγονώς | |
sigma456 | σεπτηρία· καθαρμός. ἔκθυσις | |
sigma457 | σεῦ· σοῦ | |
sigma458 | σεῦα· ἐδίωξα | |
sigma459 | σεῦαι· (ἀ)πελάσαι. ἐλάσαι. διῶξαι. ἢ ὁρμὴν ἐμβαλεῖν | |
sigma460 | σευάμενος· ὁρμήσας, καὶ τὰ ὅμοια | |
sigma461 | σεύ[άσ]ας· παρορμήσας. διώξας· σεύας ἐκ πεδίοιο | |
sigma462 | σεῦε· δίωκε | |
sigma463 | σεύει· διώκει | 22 in vol. 4 |
sigma464 | *σεῦ· σεῖο, σοῦ | |
sigma465 | σεύεσθαι· ὁρμᾶσθαι, διώκειν | |
sigma466 | *σεύοντο· ἐπορεύοντο | |
sigma467 | σευομένη· πορευομένη, ὁρμῶσα | |
sigma468 | σεύονται· ἀποδιώκουσιν | |
sigma469 | σεχές· τοῦ Ἑρμοῦ ἀστήρ. Βαβυλώνιοι | |
sigma470 | σέψασθαι· σεφθῆναι. θαυμάσαι | |
sigma471 | σέων· σητῶν | |
sigma472 | σῆ· τρέχε[ι] | |
sigma473 | σηγᾷ· σιωπᾷ | |
sigma474 | σηδόν· γλαυκὸν ἔλαιον | |
sigma475 | σηδρακεῖ· κτυπεῖ | |
sigma476 | σῆκα· οὕτως ἐπιφθέγγονται οἱ ποιμένες εἰς τὸ συγκλεῖσαι τὰ ποίμνια | |
sigma477 | Σηκάνη· πόλις Σικελίας | |
sigma478 | σηκανατὰ καὶ χλουρὰ ῥαβδία | |
sigma479 | σηκάσθησαν· συνεκλείσθησαν | |
sigma480 | σηκίς· οἰκογενὴς δοῦλος, ἢ δούλη. οἷον ἐκ τοῦ σηκοῦ | |
sigma481 | σηκοί· αἱ μάνδραι, αἱ ἐπαύλεις. ἀπὸ τοῦ τὰ εἰσαγόμενα σῶα μένειν | |
sigma482 | σηκοῖς· ὁμοίως | |
sigma483 | σηκολόαι· λῃσταί | |
sigma484 | σηκοκόρος· ὁ τὴν ἐπιμέλειαν τῶν σηκῶν ποιούμενος, [ὅθεν καὶ νεωκόρος. [Κορεῖν γὰρ τὸ σαίρειν καὶ σηκοί οἱ ναοὶ καὶ αἱ μάνδραι· τὸ δὲ κορεῖν ἀπὸ τοῦ καλλύνειν τὸ ἔδαφος· κόρη γὰρ καὶ κόρος εἰσὶ τὸ καθα‐ ρὸν καὶ καλόν, ἀφ’ οὗ καὶ τὰ ἐν τοῖς ὀφθαλμοῖς διαυγῆ κόραι λέγονται. καὶ | |
5 | ὁ τὰς μάνδρας κοσμῶν καὶ καλλύνων σηκοκόρος, καὶ μυληκόρον τὸ τὸν μύλον κοροῦν] | |
sigma485 | σηκός· οἶκος. τάφος. ναός. μάνδρα. ἐνδότερος τόπος τοῦ ἱεροῦ | |
sigma486 | σηκύλλαι· αἱ ταμίαι παιδίσκαι | |
sigma487 | σηκῷ· οἴκῳ, ἐν ᾧ ἔφηβοι γυμνάζονται. ἢ βαθεῖ τόπῳ | |
sigma488 | σηκωτήρ· ὁ ἀναφορεὺς τοῦ ζυγοῦ | |
sigma489 | σήλατο· ἔσεισεν, ἐτίναξεν, κατέβαλεν, ἔῤῥηξε | |
sigma490 | *σήλεκτος· χαμοδικαστής | |
sigma491 | σήλια· τὰ μικρὰ πιθάρια. καὶ σκεῦος ἀρτοποιητικόν | 23 in vol. 4 |
sigma492 | σῆμα· τάφος. μνῆμα. ἢ ναοῦ εἶδος. [σημαία, σημεῖον] | |
sigma493 | σημαία· σημεῖον. σίγνον | |
sigma494 | σήμαινε· πρόστασσε | |
sigma495 | σημαίνειν· προστάττειν, ἄρχειν. δεικνύειν. δικάζειν. βουλεύεσθαι. σαλπίζειν | |
sigma496 | σημάντορες· ἐπιτάκτορες, βασιλεῖς, ἡγεμόνες· ἀπὸ τοῦ σημαίνειν, ὅ ἐστι προστάσσειν. ἡνίοχοι. ἐπιστάται | |
sigma497 | σήμαντρα· σφραγῖδες | |
sigma498 | σημασία· φανέρωσις ...... | |
sigma499 | σήματα· τέρατα, σημεῖα. Ἀττικοὶ δὲ μνήματα | |
sigma500 | σηματίζονται πέδον· ὅσοι σημειοῦνται, ὅσοι Τρῶες λέγονται εἶναι | |
sigma501 | Σημαχίδαι· δῆμος τῆς Ἀντιοχίδος φυλῆς | |
sigma502 | σημεῖον· τέρας. ἢ σφραγίς | |
sigma503 | σήμερον· αὐτίκα, ταχύ | |
sigma504 | [σημαιναῖον· σημαίνει] | |
sigma505 | σημήνασθαι· σφραγίσασθαι | |
sigma506 | [σῆμνον· μέγα] | |
sigma507 | [σημόκοινος· ἡ ἀνατολή] | |
sigma508 | σῆνα· θυσία. Λάκωνες | |
sigma509 | σήνασα· προσγελάσασα, προσπαίξασα | |
sigma510 | σηνιατήριον· τὸ κόσκινον | |
sigma511 | σηνίκη· ἄτροχος ἅμαξα. καὶ τὸ τετράπουν ζῶον, σαύρᾳ παραπλήσιον. καὶ ζῶον πολύπουν, ὅμοιον τοῖς κατοικιδίοις ὄνοις | |
sigma512 | σηπεδών· σῆψις | |
sigma513 | *σηνοῦροι· ταῖς οὐραῖς σαίνοντες | |
sigma514 | σῆπες· ζῶα ἑρπετά, ὄφεις | |
sigma515 | σηπετοῦ· σηπεδόνος | |
sigma516 | [σηπόωντο· ὁρμὴν ἐλάμβανον] | |
sigma517 | σηποιαλίς· εἶδος ἀμπέλου | |
sigma518 | σηρά· σκῦλα. ἢ δεσμὸς πλεκτός | |
sigma519 | σήραγγες· κοιλώδεις τόποι. ἢ κισηρώδεις. ἢ πόροι γῆς λεπ(τ)οφόροι. ἢ | |
πέτραι | 24 in vol. 4 | |
sigma520 | Σηράγγ(ε)ιον· βαλανεῖον | |
sigma521 | σήραγγος ἢ σήραγξ. ἐπιθυμία | |
sigma522 | σηράγκων· σπηλαίων. ἐπιθυμιῶν | |
sigma523 | σήραγξ· σπήλαιον, κοιλότης, ὕφαλος πέτρα ῥήγματα ἔχουσα | |
sigma524 | σήραμβος· εἶδος κανθάρου | |
sigma525 | Σῆρες· ζῶα νήθοντα μέταξαν. ἢ ὄνομα ἔθνους, ὅθεν ἔρχεται καὶ τὸ ὁλοσήρικον | |
sigma526 | σηρίον· θηρίον | |
sigma527 | σηρῶν· σκωλήκων τῶν γεννώντων τὰ σηρικά· σῆρες γὰρ οἱ σκώληκες | |
sigma528 | σής· σκώληξ ὁ ἐν τοῖς μελισσ(ε)ίοις γινόμενος καὶ ὑφάσμασι | |
sigma529 | σησάμη· σησαμίς. καὶ πλακοῦς ἐκ σησάμης | |
sigma530 | σησαμίτης· ἄρτου εἶδος | |
sigma531 | σησαμοειδής· ἐν Ἀντικύρᾳ πόα ἐοικυῖα ἠριγέροντι | |
sigma532 | σησαμόεσσα· ἐκ σησάμης κατεσκευασμένη μάζα | |
sigma533 | σησαμόεντ’ ἄρτον· οὗτος ἔκειτο ἆθλον τοῖς διαγρυπνήσασι, πυρα‐ μοῦς καὶ σησάμινος καὶ τοιαῦτά τινα | |
sigma534 | Σήσαμος· πόλις Παφλαγονίας | |
sigma535 | σησαμοῦς· πέμμα ἐκ μέλιτος καὶ σησάμης | |
sigma536 | σῇσιν· ταῖς σαῖς | |
sigma537 | σῇσιν ἔχε φρεσίν· ἐν ταῖς σαῖς φύλασσε διανοίαις, καὶ διὰ ψυχῆς ἔχε καὶ διαμνημόνευε | |
sigma538 | Σηστός· πόλις Εὐρώπης | |
sigma539 | σῆστρα· κόσκινα. ἢ κύμβαλα | |
sigma540 | σητάνιοι· καθαροὶ πυροὶ οὕτω καλοῦνται | |
sigma541 | σητείους· νέους | |
sigma542 | σητόβρωια· ὑπὸ σκώληκος βεβρωμένα | |
sigma543 | σητοδόκιδες· ψυχαί, ἢ πτηνὰ ζῷα | |
sigma544 | σθεναρά· ἰσχυρά [ζῶα] | |
sigma545 | σθεναρόν· ἰσχυρόν, ὑγιῆ, ἀσινῆ, ἐῤῥωμένον, δυνατόν | |
sigma546 | σθένει· δύναται | |
sigma547 | σθέν(ε)ια· ἀγών τις ἐν Ἄργει οὕτω προσηγόρευτο | |
sigma548 | σθενής· ἰσχυρός, καρτερός | 25 in vol. 4 |
sigma549 | σθένος· δύναμις, βία, ἰσχύς | |
sigma550 | σθενώσει· ἐνισχύσει, δυναμώσει | |
sigma551 | σιάδες· θυσία, παρὰ Λάκωσιν | |
sigma552 | σίαἱ· πτύσαι. Πάφιοι | |
sigma553 | σιαλενδρίς· ποιὸς ὄρνις παρὰ Καλλιμάχῳ | |
sigma554 | σιαλίδων διαλόγων | |
sigma555 | σιαλίζειν· ὅπερ ἴσον τῷ κατασπᾶν ἑτέρου ἐσθίοντος, ἢ καὶ περὶ δεῖ‐ πνον διαλεγομένου καταπίνειν τὸν σίαλον | |
sigma556 | σιαλίς· βλέννος. Ἀχαιοί | |
sigma557 | σίαλοι· εὐτραφεῖς, λιπαροί | |
sigma558 | σιαλοπάλλαγος· ὁ παράληρος, καὶ ἀνόητος | |
sigma559 | σιαλόρ· θαλίς. Λάκωνες | |
sigma560 | σίαλος· σίελος. ἀφρός, πτύελος | |
sigma561 | σιαλοῦται· τρέφεται | |
sigma562 | σιαλόχους· τοὺς προσραίνοντας σίαλον ἐν τῷ προσδιαλέγεσθαι | |
sigma563 | σιάλωμα· μέρος τι τοῦ ὅπλου τοῦ καλουμένου θυρεοῦ | |
sigma564 | σιαλῶσαι· ποικῖλαι | |
sigma565 | σία(ὁ)ρ· θίασος. Λάκωνες | |
sigma566 | σιβαία· ἡ σίββα. πήρα | |
sigma567 | σίβδαι· ῥοιαί | |
sigma568 | σιβδία· σιδία | |
sigma569 | σίβληθρα· πόπανα τὰ περικεκνισμένα | |
sigma570 | σί βόλε· τί θέλεις. Κύπριοι | |
sigma571 | σιβυλλιᾶ[ν· τὸ τοὺς κροσσοὺς ἀποσείεσθαι | |
sigma572 | σιβύνη· ὅπλον δόρατι παραπλήσιον | |
sigma573 | σιγάζοντος· Ξενοφῶν ἐν ἀναβάσει ἐπὶ τοῦ σιγᾶν λιπαροῦντα | 26 in vol. 4 |
sigma574 | σιγαλόεν· ποικίλον τῇ γραφῇ, λαμπρόν. Σιγάλωμα γὰρ οἱ σκυτεῖς λέγουσιν, ἐν ᾧ τὰ δέρματα δασύνουσι | |
sigma575 | σιγαλόεντα· λαμπρά, ποικίλα, καὶ τὰ ὅμοια | |
sigma576 | σιγαλ[φ]οί· οἱ ἄφωνοι. καὶ οἱ ἄγριοι τέττιγες | |
sigma577 | σιγαλώματα· τὰ περιαπτόμενα ταῖς ὤαις | |
sigma578 | σίγε· θίγγανε. Λάκωνες | |
sigma579 | σιγέρπης· λαθροδάκτης | |
sigma580 | σιγηλός· ἄφωνος | |
sigma581 | σιγημονᾶς· σιγᾷς | |
sigma582 | σιγηρῶς· σιγηλῶς, ἡσύχως | |
sigma583 | σίγκηρες· ὑπηρέται βάρβαροι | |
sigma584 | σίγλαι· ἐνώτια | |
sigma585 | σίγλον· νόμισμα Περσικὸν δυνάμενον ὀκτὼ ὀβολοὺς Ἀττικούς. καὶ εἶ‐ δος ἐνωτίων. Ξενοφῶν ἐν ἕκτῃ ἀναβάσεως λέγει. δύναται δὲ ὁ σίγλος δύο δραγμὰς Ἀττικάς | |
sigma586 | σιγλοφόρων στάσις εὐνούχων· τὰς κατακλεῖδας τῶν ἐνωτίων σίγλας φασίν. οἱ δὲ αὐτὰ τὰ ἐνώτια. ἔστι δὲ καὶ νόμισμα Σαρ‐ διανικόν, δυνάμενον ὀκτὼ ὀβολοὺς Ἀττικούς | |
sigma587 | σίγραι· τῶν ἀγρίων συῶν οἱ βραχεῖς καὶ σιμοί | |
sigma588 | σίγυνοι· τὰ ξυστὰ δόρατα, ἢ τοὺς ὁλοσιδήρους ἄκοντας | |
sigma589 | Σιγώρ· πόλις μικρὰ τῆς Παλαιστίνης | |
sigma590 | σίδαι· ῥοιαί | |
sigma591 | σίδαιον· ἑτεροκλινές | |
sigma592 | σιδάρεοι θεοί· παρὰ Ἀριστοφάνει ἐν Νεφέλαις· σιδαρέοισιν ὥσπερ ἐν Βυζαντίῳ ἐπεὶ οἱ ἐν τῷ Βυζαντίῳ λεπτῷ νομισματίῳ σιδηρῷ καὶ ἐλαχίστῳ ἐχρῶντο | |
sigma593 | σιδάριος· χαλκεύς | 27 in vol. 4 |
sigma594 | σίδη· Θεόφραστος φυτὸν ἕτερον τῆς ῥοιᾶς φησιν εἶναι τὴν σίδην, φύ‐ εσθαι δὲ ἐν τῷ Νείλῳ | |
sigma595 | σιδήρ(ε)ιος δ’ ὀρυμαγδός· ὁ ἀπὸ τοῦ σιδήρου καὶ τῶν ὅπλων ψόφος | |
sigma596 | σιδηρῖτιν τέχνην· τὴν πολεμικήν. ἄλλοι δὲ τὴν Ξανθίου φασίν, ἤγουν τὴν χαλκευτικήν | |
sigma597 | σιδηρῖτιν· πόαν τὴν ἑλξίνην καλουμένην. ἔστι δὲ καὶ λίθος, ἀφ’ οὗ οἱ μεταλλεῖς γίγνεσθαι τὸν σίδηρον ..... | |
sigma598 | σίδια· τὰ τῶν ῥοιῶν λέπυρα· σίδαι γὰρ αἱ ῥοιαί. τίθεται δὲ καὶ ἐπὶ πάντων χλωρῶν | |
sigma599 | σιδίῳ· κόκκῳ ῥοᾶς | |
sigma600 | Σιδόνιοι· Φοίνικες καὶ οἱ τὴν ἐρυθρὰν οἰκοῦντες θάλασσαν | |
sigma601 | Σιδουντιάς· κώμη τῆς Κορινθίας | |
sigma602 | σίδριμνον· εὔζωνον | |
sigma603 | σίζε· ἤχει. κατὰ μίμησιν ἤχου | |
sigma604 | σίζει· ῥεῖ. περιῤῥεῖ, τινές. ἄμεινον δὲ ἐπὶ τοῦ σίζειν ὀφθαλμόν | |
sigma605 | σιζεύς· ἄγναφος | |
sigma606 | σιηγόνες· γνάθοι | |
sigma607 | σίκα· ὗς. Λάκωνες | |
sigma608 | Σικανία· Σικελία πρότερον | |
sigma609 | Σικανίη· χωρίον Σικελίας | |
sigma610 | Σικανοί· χοροί τινες | |
sigma611 | Σικελία· χώρα Θρᾴκης | |
sigma612 | σικελίζειν· ἀτηρεύεσθαι. οἱ δὲ πονηρεύεσθαι | |
sigma613 | Σικελὸς στρατιώτης· παροιμιῶδες, ἐπεὶ ξένοις ἐχρῶντο στρατιώ‐ ταις ὡς ἐπιπολὺ οἱ περὶ Ἱέρωνα τὸν τύραννον, ὡς διωθουμένων αὐ‐ τῶν τὸν μισθόν, μηδενὸς ἀποδιδόντος | |
sigma614 | σίκεον· ὡς Ἴστρος | |
sigma615 | *σίκερα· οἶνος συμμιγεὶς ἡδύσμασιν, ἢ πᾶν πόμα ἐμποιοῦν μέθην, μὴ ἐξ ἀμπέλου δέ, σκευαστόν, σύνθετον | |
sigma616 | *σικύνδαροι· τὰ προσκυνήματα | |
sigma617 | *Σίκημα· ἡ νέα πόλις, ἡ ἀναβαίνουσα, ἤγουν ἡ ἐξ ἐθνῶν ἐκκλησία | 28 in vol. 4 |
sigma618 | σίκιννις· ὄρχησίς τις στρατιωτικὴ Σατύρων σύντονος, ἀπὸ τοῦ σεί‐ εσθαι καὶ κινεῖσθαι. Ἦν δὲ καὶ ἐμμέλεια τραγικὴ καὶ κωμικὴ κόρδαξ | |
sigma619 | σίκκα· κούφη | |
sigma620 | σίκλαι· ἐνώτια | |
sigma621 | σικλός· βάρβαρος σικός | |
sigma622 | σικύ(α)· εἶδος κολοκύντης. καὶ σκεῦος ἰατρικόν | |
sigma623 | σικυὸς σπερματίας· ὃν ἡμεῖς μηλοπέπονα | |
sigma624 | σικύς· ὁ γναφεύς | |
sigma625 | Σικυών· πόλις ..... | |
sigma626 | σικυωνία· κολοκύντη | |
sigma627 | σικυώνια· ὑποδήματα γυναικεῖα. καὶ ψέλια | |
sigma628 | σίκχαι· κράσπεδα | |
sigma629 | σικχαζόμενος· σκωπτόμενος | |
sigma630 | σικχός· ὁ μικόρσιτος. ἢ ὁ ἀηδής | |
sigma631 | [σιλαίνει· σκώπτει, ὑβρίζει] | |
sigma632 | σιλαπορδῆσαι· ἁβρύνεσθαι, θρύπτεσθαι, χλιδᾶν | |
sigma633 | σίλβαι· ῥοιαί | |
sigma634 | σίλβη· εἶδος πέμματος (ἐκ) κριθῆς, σησάμης καὶ μήκωνος | |
sigma635 | σιλβία· σιδία | |
sigma636 | [Σιλγῖνοι· οἱ Σάτυροι] | |
sigma637 | σίλγης· κολυμβητής | |
sigma638 | σιλήνει· μυλ(λ)ίζει, σκώπτει, σιωπᾷ | |
sigma639 | Σιληνοί· Σάτυροι | |
sigma640 | Σιληνίαι· τῆς Σαλαμῖνος, πλησίον τοῦ λεγομένου Τροπαίου | |
sigma641 | σιληπορδεῖν· σιληπορδῆσαι. στρηνιᾶν, ἁβρύνεσθαι, θρύπτεσθαι, χλι‐ δᾶν | |
sigma642 | σιλλαίνειν· σιλλοῦν. τὸ διασύρειν, καὶ μωκᾶσθαι. ἀπὸ τοῦ τοῖς ἰλ‐ | |
λοῖς, τουτέστι τοῖς ὀφθαλμοῖς, σίνεσθαι | 29 in vol. 4 | |
sigma643 | *σίκλος· τετράδραχμον Ἀττικόν | |
sigma644 | σίλλας· ἔμμετρον σκῶμμα | |
sigma645 | σιλλέα· τρίχωμα. ἢ λεῖον | |
sigma646 | σιλλεῖ· ἀναξαίνει. λυπεῖ | |
sigma647 | σιλλοῖ· μωκᾶται, ψέγει, κακολογεῖ | |
sigma648 | σιλλόν· λευκαίας σχοινίον | |
sigma649 | σιλλός· ἀναφάλ[λ]αντος. μῶμος, κακολογία, καὶ χλευασμός | |
sigma650 | σίλλυβα· κροσσοί. οἱ δὲ τὰ ἀνθέμια. καὶ κοροκόσμια ..... | |
sigma651 | σίλλυβον· ἀκανθά(ρ)ιον ἁδρὸν καὶ ἐδώδιμόν τι. [καὶ τῶν βιβλίων τὰ δέρματα] | |
sigma652 | [σίλμη· Πλάτωνος] | |
sigma653 | [σιλός· ἡ πρῖνος. οἱ δὲ τὸν σωρόν] | |
sigma654 | σίλφιον· ξηρόν. οἱ δὲ νεκρόν | |
sigma655 | σιλφίου λειμών· Σοφοκλῆς περὶ γῆς ἐν Λιβύῃ τὸ σίλφιον φερού‐ σης. οἱ δὲ εἶδός τι τῆς Λιβύης τὸ σίλφιον | |
sigma656 | σίμαι· τῆς κιθάρας τὰ ἄκρα. καὶ ἐν ταῖς ὀροφαῖς θέσεις τινές | |
sigma657 | Σιμαίθα· ἑταίρας Μεγαρικῆς ὄνομα | |
sigma658 | σίμβλαι· ὅπου αἱ μέλισσαι τὸ μέλι τιθέασι, κύβεθρα | |
sigma659 | σιμβλ(η)ίδες· μέλισσαι | |
sigma660 | σίμβλοι· τὰ σμήνη, τὰ ἀγγεῖα τὰ τῶν μελισσῶν, ἐν οἷς τὰ κηρία συνάγεται. Ἀττικοὶ καὶ τὸν θησαυρόν | |
sigma661 | *σίμβλαι· τὰς θήκας τῶν μελισσῶν | |
sigma662 | σιμὴ χείρ· σχῆμα τραγικόν | |
sigma663 | σιμικίνθια· φακιόλια, ζωνάρια, ὠράρια τῶν ἱερέων | 30 in vol. 4 |
sigma664 | σίμιον· αἰγιαλός | |
sigma665 | Σιμόεις· ποταμὸς Τροίας | |
sigma666 | Σιμόεντι· ποταμῷ Τρωάδος | |
sigma667 | σιμοῖ νῶτα· ἀντὶ τοῦ μεταβάλλει τὰ νῶτα. σιμὰς δὲ ἔλεγον τὰς μετεώρους ἀναβάσεις | |
sigma668 | σιμόν· τὸ πρόσαντες χωρίον | |
sigma669 | σιμός· τυφλός | |
sigma670 | σιμοῦσι· μέμφονται | |
sigma671 | *Σιλωάμ· ἀπεσταλμένος | |
sigma672 | Σιμωνίδης· υἱὸς Λεοπρεποῦς | |
sigma673 | σίμωρ· παρὰ Πάρθοις καλεῖταί τι μυὸς ἀγρίου εἶδος, οὗ ταῖς δοραῖς χρῶνται πρὸς χιτῶνας | |
sigma674 | σίν· τὴν σεμνήν. ββῶν | |
sigma675 | σινάμωρος· κακόσχολος | |
sigma676 | σινάπυξ· γογγυλίς | |
sigma677 | σιναρόν· τὸ κεκακωμένον καὶ βεβλαμμένον πονηρόν. [οἱ δὲ σίντις περὶ τὸ δρᾶν | |
sigma678 | σινάς· ἡ φθαρτική | |
sigma679 | Σινδίς· ἡ Σκυθία. καὶ ἡ πόρνη | |
sigma680 | Σινδικὸν διάσφαγμα· τὸ τῆς γυναικός | |
sigma681 | σίνδις· γέρων | |
sigma682 | Σίνδοι· ἔθνος Ἰνδικόν. ἔστι δὲ πόλις ἐκεῖ Σινδικὸς λιμήν λεγο‐ μένη | |
sigma683 | σινδοκύθορνοι· ὑπόδημα ποιόν | |
sigma684 | σινδοῦς· χιτῶνας, σινδόνας | |
sigma685 | σίνδρων· [πονηρῶν, βλαπτικῶν. οἱ δὲ] ἀπελευθέρους ἢ δούλους ...... | |
sigma686 | σίνεσθαι· κακουργεῖν, βλάπτειν, ἢ βλάπτεσθαι | |
sigma687 | σίνες· σίνις. κλέπτης, κακοῦργος, λῃστής | 31 in vol. 4 |
sigma688 | *σινέσκοντο· ἔβλαπτον | |
sigma689 | *σίνεται· βλάπτεται | |
sigma690 | σινιᾶσαι· σεῖσαι, κοσκινεῦσαι. καὶ τὸ κόσκινον δὲ σινιατήριον | |
sigma691 | σινιατήριον· κόσκινον | |
sigma692 | σινίον· κόσκινον | |
sigma693 | σινόδους· θὴρ ὁ σινόμενος τοῖς ὀδοῦσιν | |
sigma694 | σινόμενοι· βλαπτόμενοι | |
sigma695 | σίνος· βλάβος. [οἱ δὲ ἡμίονος] | |
sigma696 | σινοῦται· βλάπτεται | |
sigma697 | σίνται· βλαπτικοί, κακοῦργοι | |
sigma698 | σίντην ἢ σίντης· βλαπτικός, κακοῦργος, βλαβερός | |
sigma699 | Σίντιες· Θρᾳκῶν τι γένος. οἱ δὲ τοὺς τὴν Λῆμνον οἰκοῦντας | |
sigma700 | σινωπίσαι· τοῦτο πεποίηται παρὰ τὴν ἑταίραν Σινώπην. ἐκωμῳδεῖτο γὰρ ἐπὶ τῷ ἀσχημονεῖν | |
sigma701 | σιόαν· οὕτω καλοῦσι Χαλδαῖοι τὸν Πάνημον μῆνα | |
sigma702 | σιοκόρος· νεωκόρος. θεοκόρος, θεραπευτὴς θεῶν | |
sigma703 | σιομαλίδαι· [διαμάχαι. καὶ τὸ πηδᾶν | |
sigma704 | σίον· λάχανον ἐμφερὲς σελίνῳ | |
sigma705 | σιόρ· θεός. Λάκωνες | |
sigma706 | σιπαλόν· ἀκάθαρτον. εἰδεχθέστατον | |
sigma707 | σιπαλή· ἐπάργεμος. βλοσυρά. δεινή. τουτέστι λεύκας ἐπὶ τῶν ὀφθαλ‐ μῶν ἔχουσα | |
sigma708 | σιπαλός· χαλεπός. καὶ τὰ ὅμοια | |
sigma709 | σίπτα· σιώπα. Μεσάπιοι | |
sigma710 | σιπτῶναι· ἀπεικάσαι | |
sigma711 | σιπύη· σιτηρὸν ἀγγεῖον. ἀρτοθήκη. φησὶ δὲ πευδρία | 32 in vol. 4 |
sigma712 | Σίπυλον· ὄρος Λυδίας καὶ Φρυγίας | |
sigma713 | Σίρα· Πάρθοι [μεγάλα. [καὶ πλεκτὸν ἱμάντωμα ἐν ταῖς ναυσίν. οἱ δὲ τὰ ῥάκκη] | |
sigma714 | [σιραγγῶδες· σαθρόν] | |
sigma715 | ⎧σιραιοῖς· | |
1 | ⎩*σιροῖς [βραχέως | |
sigma716 | σίραιον· τὸ ἀπὸ τῆς σταφίδος ἕψημα. οἱ δὲ τὸ γλυκύ, καὶ ἡψημένον οἶνον | |
sigma717 | σίραμφος· τὸ ῥύγχος | |
sigma718 | Σιρβαίονον· βρέφος ἀπὸ ξένης ἐνηνεγμένον καὶ πεπρα[γ]μένον | |
sigma719 | σίρβηνον· πόπανόν τι, ὃ παρετίθετο τῇ Ἀφροδίτῃ | |
sigma720 | Σιρέων· τῶν τὸν Σῖριν οἰκησάντων, τὴν νῦν Ἡράκλειαν | |
sigma721 | Σ.ιρήν[αί]ων λόγους· ἀπατεώνων | |
sigma722 | σιρία· ἀσφάλεια. Λάκωνες | |
sigma723 | σίρις· ἀπαίδευτος | |
sigma724 | σιροῖς· ὀρύγμασιν, ἐν οἷς κατετίθεντο τὰ σπέρματα | |
sigma725 | σιρομάστης· λόγχη, δόρυ, ῥομφαία | |
sigma726 | σιρός· [ἡμίονος]. πίθος. δεσμωτήριον | |
sigma727 | σιρούς· τοὺς σιριεῖς. οἱ δὲ τάφρους ἐσκεπασμένους | |
sigma728 | *σιρομάστης· σκεῦός τι σιδηροῦν, ὅπερ οἱ τελῶναι πρὸς ἔρευναν ἔχουσι, λαβὴν ξυλίνην ἔχον | |
sigma729 | σισαμίς· τὸ παρὰ τοῖς ἰατροῖς λεγόμενον σέσελι | |
sigma730 | σίσανον· τὸν ὀξίνην οἶνον | 33 in vol. 4 |
sigma731 | σισάριον· κοσμάριον χρυσοῦν γυναικεῖον, ὡς ἁλυσείδιον | |
sigma732 | [σίσαχθοι· χρεῶν ἀποκοπαί] | |
sigma733 | σισίλαρος· πέρδιξ. Περγαῖοι | |
sigma734 | [σισίλαρος· πέρδιξ] | |
sigma735 | σίσιλλος· νόσημα, καθάπερ σκωληκίασις. καὶ ζῶόν τι | |
sigma736 | σισίνδιος· γέρων | |
sigma737 | σισόην· κάρμα Γουθικόν | |
sigma738 | σισόη· κουρὰ ποιά. Φασηλ[ε]ῖται | |
sigma739 | σισογάρδοσις ἀγορᾶς· σφήγξ | |
sigma740 | [σισορβάκος· τράχουρος ὁ ἰχθῦς] | |
sigma741 | σισύμβ[ρ]ια· ἄνθη | |
sigma742 | σισύμβριον· Δίδυμος ἀνθύλλιόν τι. Θεόφραστος δὲ τὸ σισύμβριον γηράσκον μεταβάλλειν. οἱ δὲ αὐτὸ (ἡ)δυόσμου πλατυφυλλότερον | |
sigma743 | [σίσυννον· δόρυ] | |
sigma744 | σισύρα· τὸ παχὺ ἱμάτιον ἀπὸ αἰγείων δερμάτων | |
sigma745 | σίσυρνον· τὴν σισύρνην οἱ κατὰ Λιβύην τὸ ἐκ τῶν κωδίων ῥαπτό‐ μενον ἀμπεχόνιον καλοῦσι. τὸ αὐτὸ καὶ σισύραι | |
sigma746 | σισυρνώδη[ς] στολή(ν)· τὸν ἐκ τῆς σισύρνης στολισμόν. διαφέρει δὲ καὶ σίσυρνα σισύρας. Σίσυρνα μὲν γὰρ χιτῶνος εἶδος, σι‐ σύρα δὲ διφθέρα[ς], εἰς ἀμπεχόνην καὶ στρωμνὴν ἐπιτηδείως ἔχουσα, καθάπερ τὰ κώδια καὶ αἱ μηλωταί | |
sigma747 | σίσυρνος· οὕτω καλεῖταί τις τῶν ἰατρικῶν ἐπιδέσμων | |
sigma748 | σίσυρος· [γ]ράμματος εἶδος | |
sigma749 | σίσυς· καὶ αὐτὴ βαίτη. οἱ δὲ εἶδός τι χλαίνης εὐτελές. ἄλλοι χιτῶνα | |
αἰγεῖον χειριδωτόν | 34 in vol. 4 | |
sigma750 | Σισυφ(ε)ίοις· Κορινθίοις, κακοῖς· ἀπὸ Σισύφου βασιλέως | |
sigma751 | Σίσυφος· ἀπατητικός, ὅτε ἐπὶ τῶν μεγάλα ἐχόντων, ἀπὸ Ἀττικοῦ Σισύφου | |
sigma752 | σῖτα· ἄρτοι, βρώματα, τροφαί | |
sigma753 | σιταρχία· τὸ εἰς ὀψώνιον διατεταγμένον δαπάνημα. ὁ δὲ τούτου ἐπι‐ μελούμενος σίταρχος | |
sigma754 | σιτέσκοντο· ἐσιτοῦντο, ἤσθιον, ἠρίστουν | |
sigma755 | σιτηρέσιον· ἐφόδιον | |
sigma756 | σιτήσας· θρέψας | |
sigma757 | σιτία· δαπάνημα, βρῶμα, σιτηρέσιον | |
sigma758 | σιτίζειν· ψωμίζειν | |
sigma759 | σιτίζοντος· σῖτον παρέχοντος | |
sigma760 | σιτνίδες· θυσία τις Νύμφαις ἐπιτελουμένη | |
sigma761 | σιτοβολῶνες· ὅρια | |
sigma762 | σιτοδ(ε)ία· λιμός, ἔνδεια σίτου | |
sigma763 | σιτοκάπηλοι· σιτοπῶλαι | |
sigma764 | σιτοκλονεῖσθαι· ὑπὸ δίψους ἐνοχλεῖσθαι. οἱ δὲ ὑπὸ δίψους κλύε‐ σθαι. καὶ τὸ φαγεῖν | |
sigma765 | σιτόκουρος· ὁ ἄχρηστος καὶ μάτην τρεφόμενος | |
sigma766 | σιτομνημονεῖν· ἀντὶ τοῦ τὰ σῖτα μετρεῖν· παρόσον ἀπεγράφοντο οἱ λαμβάνοντες παρὰ τῶν δεσποτῶν τὰ τεταγμένα μέτρα | |
sigma767 | σιτοποιός· ἀρτοκόπος. ἢ πέπτρια | |
sigma768 | σῖτος· τροφή σίτου καὶ κρειῶν ἠδ’ οἴνου βεβρίθασι καὶ τόκος. καὶ ὁ μισθός | |
sigma769 | σίτου ἐκβολή· ἡ πρώτη ἔκφυσις τῆς χλόης | |
sigma770 | σιτούμενος· ἐσθίων | |
sigma771 | σίττα· ἐπιφώνημα αἰξίν | |
sigma772 | σίττας· ὄρνις ποιός. ἔνιοι δὲ τὸν ψιττακὸν λέγουσιν | |
sigma773 | σίττη· ὄρνις ποιός. οἱ δὲ δρυοκολάπτης | |
sigma774 | σίττον· οἱ μὲν γλαῦκα· ἢ κίσσαν· ἢ ἱέρακα | 35 in vol. 4 |
sigma775 | σιττύβαι· δερματίναι στολαί. τὰ μικρὰ ἱμαντάρια | |
sigma776 | σίφα· χωρία | |
sigma777 | σιφλόν· κακόν. ἐπίμωμον. πηρόν. αἰσχρόν. μωρόν. μωμητόν | |
sigma778 | σίφλος· μῶμος | |
sigma779 | σιφλῶσαι· ἀφανίσαι | |
sigma780 | σιφλοῦν· μωμᾶσθαι. αἰσχύνειν. πηροῦν. βλάπτειν | |
sigma781 | σιφλώσειεν· ἀφανίσειεν. μωμήσειεν | |
sigma782 | σίφνα· ποιὸς ἰχθῦς | |
sigma783 | σιφνιάζειν· καταδακτυλίζειν· διαβέβληνται γὰρ οἱ Σίφνιοι ὡς παι‐ δικοῖς χρώμενοι· σιφνιάσαι οὖν τὸ σκιμαλίσαι | |
sigma784 | Σίφνιοι· ἀκάθαρτοι, ἀπὸ Σίφνου τῆς νήσου | |
sigma785 | σίφνον· τὴν γῆν Ἀθηναῖοι, καὶ ἡ Δημητριακὴ σιπύα | |
sigma786 | Σίφνιος ἀῤῥαβών· περὶ τῶν Σιφνίων ἄτοπα διεδίδοτο, ὡς τῷ δακτύλῳ σκιμαλιζόντων. δηλοῖ οὖν τὸν διὰ δακτυλίου διδόμενον, ἐπὶ τοῦ κακοσχόλου | |
sigma787 | σιφνός· κενός | |
sigma788 | σιφνύει· κενοῖ | |
sigma789 | σιφῶμαι· τήκομαι | |
sigma790 | σίφων· ῥυπαρὸς ἄνθρωπος, καὶ λίχνος. ἢ εἶδος θηρίου μυρμηκοειδές, καὶ ὄργανον σκόλοπι ὅμοιον, ἐν ᾧ τοὺς μαρσίππους ἐπισκοποῦσι. καὶ τῶν σταχύων καὶ τοῦ πυροῦ οἱ κα(υ)λίσκοι. καὶ οἷς οἱ κάπηλοι τὸν οἶνον ἀρύονται. καὶ ὄργανόν τι εἰς πρόεσιν ὑδάτων ἐν τοῖς ἐμπρησμοῖς | |
sigma791 | σιφώνιον· τὰ αὐτά | |
sigma792 | σιχά· χωρία | |
sigma793 | [σιχαβαττεῖν· τὸ μετὰ σπουδῆς ἀπιέναι. οἱ δὲ τὸ κενεμβατεῖν] | |
sigma794 | σιχθαρίς· Λιβυκαὶ ὀρχήσεις | |
sigma795 | σκάζει· χωλεύει, χωλαίνει | 36 in vol. 4 |
sigma796 | σκαιῇ· ἀριστερᾷ χειρί. παρὰ τὸ ἐσκιάσθαι αὐτὴν καὶ κρύπτεσθαι ὡς τὰ πολλά, παρ’ ᾧ καὶ ἡ δεξιὰ περὶ τοῖς δεξιοῖς. ἢ ὅτι ἀσθενεστέρα ἐστὶ τῆς δεξιᾶς, καὶ οἷον σκάζει, ἢ σκιά ἐστιν. ἀριστερὰ δὲ καὶ εὐώ‐ νυμος κατ’ εὐφημισμὸν λέγεται | |
sigma797 | Σκαιῇσι πύλῃσιν· οὕτως ὀνομαστικῶς Σκαιαῖς ἐν Ἰλίῳ, διὰ τὸ ἐξ ἀριστερῶν κεῖσθαι· ἢ διὰ τὸ σκαιὰς μάχας ἐν αὐταῖς γεγενῆσθαι· ἢ διὰ τὸ σκολιὰς εἶναι κατὰ τὴν εἰσβολήν. τὰς αὐτὰς καὶ Δαρδα‐ νίας καλεῖ | |
sigma798 | Σκαιοί· ἔθνος Θρᾴκιον. καὶ ἀμαθεῖς, καὶ ἀπαίδευτοι | |
sigma799 | σκαιὸν ῥίον· χαλεπὸν ἀκρωτήριον. ἔστι γὰρ δύσβατον | |
sigma800 | σκαιός· δύσκολος. πονηρός, κακός. μωρός, ἀπαίδευτος, ἀμαθής. ἀπάν‐ θρωπος, ἄδικος, τραχύς, σκληρός, ἐπαχθής, ταραχώδης. ἀριστερός | |
sigma801 | σκαιότης· ἀναισθησία. μωρία. ταραχή | |
sigma802 | *σκαιωρούμενον· ταραττόμενον | |
sigma803 | σκαίρει· ἅλλεται, σκιρτᾷ, πηδᾷ, τρέχει, ὀρχεῖται | |
sigma804 | σκαιωρία· ὄρχησις, χορεία, καιρία, παιδ[ε]ιά. καὶ τὰ ὅμοια | |
sigma805 | σκα(λα)θυρμάτ(ι)α· σκαριφήματα. σκαλαύματα | |
sigma806 | *σκάλα· κλῖμαξ, ἀνάβασμα | |
sigma807 | σκαλαθάρβα· τύρβη, ἀπὸ τοῦ σκαλεύειν | |
sigma808 | σκαλαθαρβία· ἀκηδία | |
sigma809 | σκαλαθύρει· σκαλαύει. ἢ λάθρα πλησιάζει | |
sigma810 | σκαλαθύρων· ἀκολασταίνων. ὁ σκαλαύων | |
sigma811 | σκαλαπάζει· ῥέμβεται | |
sigma812 | σκάλατος· ὁ σκαφιτός | |
sigma813 | σκαλεύει· κινεῖ, ἀναστρέφει, ὀρύσσει | |
sigma814 | σκαληνιεῖς ὀχετοί· ἔντερα | |
sigma815 | σκαληνόν· σκολιόν, πολύγωνον. τοῦ γὰρ τριγώνου εἴδη τρία· ἰσό‐ πλευρον ἰσοσκελές σκαληνόν | |
sigma816 | σκαλίς· σκαφ(ε)ῖον | |
sigma817 | σκαλλίον· κυλίκιον μικρόν. οἱ δὲ σκαλλόν | |
sigma818 | σκάλμη· μάχαιρα Θρᾳκία. καὶ σιδηρολάβον δὲ αὐτήν τινες λέγουσιν | |
sigma819 | σκάλλοντες· σκάπτοντες | 37 in vol. 4 |
sigma820 | σκαλοβατεῖ· κλίμακι βαίνει | |
sigma821 | σκάλοψ· [σκαλόπετα]. ἀσπάλαξ, ζῶον γεωρύχον, τυφλόν | |
sigma822 | σκαλ[α]πάζειν· ῥεμβωδῶς βαδίζειν | |
sigma823 | σκαλτωμίζειν· λαμπυρίζειν | |
sigma824 | σκαλῶ· σκαλαβῶ | |
sigma825 | σκαλώνια· τὰ ἀσκωρώνια [καὶ ἀκμαῖα, ἃ σκαμβὰ καὶ καμπύλα | |
sigma826 | σκάμαια· κύων | |
sigma827 | σκαμμάδες· πόρναι | |
sigma828 | *σκάμματα· ἀγῶνες, στάδια | |
sigma829 | *Σκάμανδρος· ποταμός, ὃς καὶ Ξάνθος καλεῖται | |
sigma830 | σκαμβάλλει· ἀκηδί.. | |
sigma831 | σκαμβάλυξ· σκαμβός, στρεβλός | |
sigma832 | σκαμβηρίζοντες· ὀλισθαίνοντες | |
sigma833 | σκαμβίς· θερμοποτίς. λακώ ρη | |
sigma834 | σκαμβός· στρεβλός | |
sigma835 | σκάμβυκες· σκόλοπες, χάρακες | |
sigma836 | Σκαμβωνίδαι· δῆμος τῆς Λεοντίδος φυλῆς | |
sigma837 | σκαμφυσεῖ· μεμψιμοιρεῖ, ἀγανακτεῖ | |
sigma838 | σκαμωνία· εἶδος βοτάνης | |
sigma839 | σκάναμα· τόπος πρὸς τὸ εὖ στιβάσασθαι | |
sigma840 | σκανα...ντα· ἐπιχαλκ.. παρὰ Σωφρονἰωσκανὰς πορεύση ἐν τῇ ἀσπίδι. Καλλίας δὲ σκεῦος | |
sigma841 | σκανδάληθρ’ ἱστάς καὶ σκάνδαλον· τὸ ἐν ταῖς μυάγραις | |
sigma842 | σκάνδαλος· ἐμποδισμός | 38 in vol. 4 |
sigma843 | Σκάνδ(ε)ια· χωρίον ἢ πόλις. καὶ εἶδος περικεφαλαίας | |
sigma844 | σκάνδιξ· λάχανον ἄγριον, παρὸ καὶ σκανδικοπώλην τὸν Εὐριπί‐ δην λέγουσιν, ἐπειδὴ λαχανοπωλητρίας υἱὸν αὐτὸν εἶναί φασι | |
sigma845 | σκάνδυκες· σκόλοπες, χάρακες | |
sigma846 | σκανεύεσθαι· ἐπαρι(σ)τερεύεσθαι | |
sigma847 | σκάνθαν· κράββατον | |
sigma848 | σκάνιξ· ἐπαρίστερα | |
sigma849 | σκάνος· αἰτία. κώλυμα | |
sigma850 | σκαπανεύς· σκαφεύς | |
sigma851 | σκαπάνη· σκαφε(ῖ)ον. ὀρύγιον. δίκελ(λ)α | |
sigma852 | σκαπάνιον· ἡ βακτηρία. ἄλλοι σκίπωνα | |
sigma853 | σκάπαρδος· ὁ ταραχώδης. καὶ ἀνάγωγος | |
sigma854 | σκαπέρδα· ἐν τοῖς Διονυσίοις ἀγομένη πηγνυμένης δοκοῦ ἀνδρομή‐ κους καὶ τετρημένης διεῖρται διὰ ...... σχοινίον· καὶ δύο οἱ ἀγωνιζό‐ μενοι ἀντίους ἀλλήλοι(ς) τοὺς νώτους ἔχοντες ..... καὶ πᾶν τὸ δυσχε‐ ρὲς σκαπέρδα λέγεται καὶ ὁ πάσχων σκαπέρδης | |
sigma855 | σκαπερδεῦσαι· λοιδορῆσαι | |
sigma856 | σκάπετος· τάφρος. ἄλλοι τάφος | |
sigma857 | σκᾶπος· κλάδος. καὶ ἄνεμος ποιός | |
sigma858 | σκάπτει· ὀρύττει | |
sigma859 | σκάραιβον· αἱμοποιόν | |
sigma860 | σκαρδαμύττειν· τὸ πυκνῶς καταμύειν καὶ ἀναβλέπειν τοῖς ὄμμασι | |
sigma861 | σκαρθμοί· κινητοί, σκαρισμοί | |
sigma862 | σκαρθμοῖς· κινήσεσι. δρόμοις. κρηπῖσι. λακτισμοῖς. καὶ υἱὸς Τεύκρου ἀναγράφεται | |
sigma863 | σκαρία· παιδία | |
sigma864 | σκαρίδες· εἶδος ἑλμίνθων | 39 in vol. 4 |
sigma865 | σκαρίζεται· ταράττεται. βράζει | |
sigma866 | σκαριφᾶσθαι· ξύειν. σκάπτειν. γράφειν. ὅθεν καὶ ὁ (σ)κάριφος | |
sigma867 | σκάριφος· ξέσις. γραφή. μίμησις ἀκριβὴς τύπου | |
sigma868 | σκάρκη· Θρᾳκιστὶ ἀργύρια | |
sigma869 | σκαρπαδεῦσαι· κρῖναι | |
sigma870 | σκάρτας· ταχύς. [οἱ δὲ σκάτας] | |
sigma871 | σκαρφᾶσθαι· σκεδάννυσθαι | |
sigma872 | Σκάρφη· πόλις Λοκρίδος | |
sigma873 | (σ)καρφνής· ἰσχυρός | |
sigma874 | σκαρφῶν· εἶδος καμίνου ἐν τῷ Μεταλλικῷ | |
sigma875 | σκάφαι· ὀψοπλύνια | |
sigma876 | σκάφαλος· ἀντλητήρ | |
sigma877 | *σκαφίδες· ποιμενικὰ ἀγγεῖα | |
sigma878 | σκαφηφόροι· οἱ μέτοικοι οὕτως ἐκαλοῦντο· σκάφας γὰρ ἔφερον ἐν τοῖς Παναθηναίοις, ἵνα ὡς εὖνοι ἀριθμῶνται μετέ[ρ]χοντες τῶν θυσιῶν | |
sigma879 | σκαφίον· πτύον. καὶ εἶδος κουρᾶς τῆς κεφαλῆς, ὃ κείρεσθαί φασι τὰς ἑταιρευ[ν]ούσας· εἶναι δὲ περιτρόχαλον. καὶ ἰατρικὸν ἐπίδεσμον | |
sigma880 | σκάφος· πλοιάριον | |
sigma881 | σκαφώρη· ἡ ἀλώπηξ | |
sigma882 | σκεδάζει· σκορπίζει. ἀθετεῖ. ταράττει. ἐγχέει. καταργεῖ | |
sigma883 | σκεθρόν· ἀκριβές | |
sigma884 | σκ[ε]ίρα· ἑορτὴ Ἀθήνησιν· ἀρείονος. ἢ χωρία ὕλην ἔχοντα εὐθετοῦ‐ σαν εἰς φρύγανα | |
sigma885 | *σκ[ε]ιραφ(ε)ῖον· τὸ κυβευτήριον, ἴσως διὰ τὸ ἐν Σκίρῳ τὴν δια‐ τριβὴν ἔχειν | |
sigma886 | Σκ[ε]ιρὰς Ἀθηνᾶ· Σκίρον φασὶ τὸν Ποσειδῶνος υἱόν, γήμαντα Σα‐ | |
λαμῖνα τὴν Ἀσωποῦ | 40 in vol. 4 | |
sigma887 | *Σκ[ε]ιρίτης· λόχος οὕτω καλούμενος ὁ προκινδυνεύων. ἦν δὲ Ἀρ‐ καδικός | |
sigma888 | *σκειράξαι· κρεωφαγῆσαι | |
sigma889 | σκ[ε]ίρατες· οἱ προύνικοι. καὶ κυβευταί | |
sigma890 | σκ[ε]ιραφεῖν· κακοπραγμονεῖν | |
sigma891 | Σκ[ε]ιρόμαντις· ὁ ἐπὶ Σκ[ε]ίρῳ μαντευόμενος. τόπος δὲ ἦν οὗτος. ὅθεν τοὺς οἰωνοὺς ἔβλεπον | |
sigma892 | σκ[ε]ιρόν· [λατύπην. ἢ] σκληρόν | |
sigma893 | σκ[ε]ῖρος· ῥύπος καὶ ὁ δριμὺς τυρός. καὶ ἄλσος καὶ δρυμός. Φιλητᾶς δὲ τὴν ῥυπώδη γῆν | |
sigma894 | σκείρων· ἀργέστης λέγεται. δοκεῖ δὲ ἀπὸ τῶν Σκειρωνίδων πετρῶν καταπνεῖν | |
sigma895 | σκ[ε]ιρώσασθαι· σκληροῦσθαι | |
sigma896 | σκέλεαι· τὰ τῶν σκελῶν σκεπάσματα. Πάρθοι σαράβαρα | |
sigma897 | σκελέεσθαι· ἄγαν σκληρῶς διακεῖσθαι | |
sigma898 | Σκελερδεία· Ἄνθεια ἡ νῆσος | |
sigma899 | σκελετά· σκίλλα | |
sigma900 | σκέλεται· ξηραίνει, ἰσχναίνει | |
sigma901 | σκέλεφερ· βόλου ὄνομα. Λύκωνες | |
sigma902 | *σκέλισμα· τὸ ἀείμνημα | 41 in vol. 4 |
sigma903 | σκελήπερον· νήπιον. Ἀρχίλοχος | |
sigma904 | σκελ[λ]ίδες· τὰ περιμήκη τμήματα | |
sigma905 | σκέλ[λ]ισμα· δρόμημα | |
sigma906 | σκελλόν· διεστραμμένον | |
sigma907 | *σκελλόμενα· σκελετευόμενα | |
sigma908 | *σκελίς· τὸ ἀπὸ τῆς ῥάχεως ἕως τοῦ ὑπογαστρίου | |
sigma909 | σκελοῖν· ποδῶν | |
sigma910 | σκέλος· τάττεται ἐπὶ τοῦ φορτικοῦ. καὶ μέρος τι τῆς νεώς | |
sigma911 | σκελοῦνται· σκελετισθήσονται | |
sigma912 | σκέμμα· διάνοια | |
sigma913 | σκέπαρνον· τὸν ἀμφίστομον πέλεκυν | |
sigma914 | σκέπαρνον· ἐπιδέσμου ἰατρικοῦ ὄνομα | |
sigma915 | σκέπας· σκέπη. ὑποδοχή | |
sigma916 | σκεπᾶσθαι· θερμανθῆναι | |
sigma917 | σκέπη· σκέπασμα | |
sigma918 | σκεπινός· ἰχθῦς ποιός | |
sigma919 | σκεπόωσι· σκέπωσι. παρέχωσιν | |
sigma920 | σκέπ(τ)ετο· ἀπεκρούετο. ἐφυλάσσετο, παρετήρει, περιεβλέπετο | |
sigma921 | σκεραός· οἰδός | |
sigma922 | σκέραφος· λοιδορία. βλασφημία | |
sigma923 | σκέρβολον· λοίδορον. ἀπατεῶνα | |
sigma924 | σκέρβολλε· λοιδόρει | |
sigma925 | σκερβόλλει· ἀπατᾷ | |
sigma926 | σκέρβολος· λοίδ(ορ)ος. καὶ τὰ ὅμοια | |
sigma927 | *σκεῤῥὸν ὄντα· σκιρτῶντα παῖδα | |
sigma928 | σκερός· αἰδοιολείκτης | |
sigma929 | σκερολίγγες· λαικασταί. ἢ ὠπισταί | |
sigma930 | σκεύακας· εὐωνύμους | |
sigma931 | σκευή· ὅπλισις, στολή | |
sigma932 | σκευοποιούς· τοὺς τὰ πρόσωπα ποιοῦντας | |
sigma933 | σκεῦος· ἀγγεῖον ἅπαν. καὶ τὸ σκευοῦσθαι ἑτοιμάζεσθαι | 42 in vol. 4 |
sigma934 | σκευώρημα· πλάσμα. κακουργία. κατασκευή. τὸ γινόμενον κατα‐ σκεύασμα εἰς βλάβην | |
sigma935 | σκευωρία· κατασκευή | |
sigma936 | σκεψάμενος· ἀποβλέψας | |
sigma937 | σκέψομαι· θεωρήσω | |
sigma938 | σκέψις· θεωρία | |
sigma939 | σκηκός· πόας εἶδος, καὶ ζώου | |
sigma940 | σκήλειεν· σκελετεύσειεν. ξηραίνειεν. καύσειεν | |
sigma941 | σκῆλαι· ξηρᾶναι | |
sigma942 | σκηνάς· καταγωγάς, οἰκήματα | |
sigma943 | σκῆν· ὅ τινες μὲν ψυχήν, τινὲς δὲ φάλαιναν | |
sigma944 | σκηνή· ἡ ἀπὸ ξύλων ἢ περιβολαίων οἰκία | |
sigma945 | σκῆνος· σῶμα. [ἢ σκῆλος.] ἢ πάθος ἐν μελίσσαις, ὅταν ἐν τῷ σμήνει γένηται σκώληξ | |
sigma946 | σκήνους· οἰκητηρίου | |
sigma947 | σκήνωμα· οἴκημα, οἶκος, τόπος | |
sigma948 | σκηνῶντες· σύσκηνοι. λέγονται δὲ καὶ σκηνωταί | |
sigma949 | σκηνωταί· συ[γ]σκηνοῦντες | |
sigma950 | σκηπάνιον· βακτηρία. ἢ σκῆπτρον | |
sigma951 | σκηπανίῳ· τὰ αὐτά | |
sigma952 | σκηπήϊον· πτύον | |
sigma953 | σκηπήνιον· βακτηρία. τρίαινα. βάκτρον. κηρύκ(ε)ιον. ῥάβδος | |
sigma954 | σκήπτεται· προφασίζεται | |
1 | σκήπτοιτο· προφασίζοιτο | |
sigma955 | σκηπτός· κεραυνὸς ἄνωθεν διάπυρος | |
sigma956 | σκηπτοῦχοι· βασιλεῖς | |
sigma957 | .......· σκηπτροφόρος βασιλεύς | |
sigma958 | σκῆπτρον· κυρίως μὲν πᾶσα ῥάβδος· ἀπὸ τοῦ σκηρίπτεσθαι ἐπ’ αὐτῇ, ὅ ἐστιν ἐπερείδεσθαι. καὶ τὸ βασιλικὸν δὲ σύμβολον | |
sigma959 | σκηρίπτεσθαι· ἐπερείδεσθαι ῥάβδῳ, ἢ ἄλλῳ τινί | |
sigma960 | σκηριπτόμενος· ἐπερειδόμενος, στηριζόμενος, ἐπαναπαυόμενος ῥάβδῳ. [τὸν ἐπερείδεσθαί τινι λόγῳ, σκήπτεσθαι προφασιζόμενον] | |
sigma961 | [σκηριπτούμενος· τὰ αὐτά] | 43 in vol. 4 |
sigma962 | σκηρόν· σκληρόν. τ(ρ)αχύ | |
sigma963 | σκῆψαι· πεσεῖν | |
sigma964 | σκήψας· προφασίσας | |
sigma965 | σκῆψις· πρόφασις | |
sigma966 | σκιά· σκίασις, ἐπιφάνεια τοῦ χρώματος ἀντίμορφος | |
sigma967 | σκιαγραφίαν· τὴν σκηνογραφίαν οὕτω λέγουσιν. ἐλέγετο δέ τις καὶ Ἀπολλόδωρος ζωγράφος σκιογράφος ἀντὶ τοῦ σκηνογράφος. οὗτος δὲ καὶ πῖλον ἐφόρει ὀρθόν. καὶ ἐν τοῖς ἔργοις ἐπιγράφεται· μωμή‐ σεταί τις μᾶλλον ἢ μιμήσεται | |
sigma968 | σκιαγράφος· ὁ Ἀπολλόδωρος | |
sigma969 | σκιαδεύς, τινὲς δὲ σκίαινα· εἶδος ἰχθύος | |
sigma970 | σκιάδ(ε)ια· σκηνοπήγια. ἔστι δὲ τόπος, ἐν ᾧ τὰ μειράκια ἐκαθέζετο | |
sigma971 | σκιάδ(ε)ιον· σκηνή. καμελαύκιον | |
sigma972 | σκιάζει· σκεπάζει | |
sigma973 | Σκίαθος· νῆσος Κυκλάδων | |
sigma974 | Σκιάποδες· οἱ ἐν Λιβύῃ πλατεῖς ἔχουσι τοὺς πόδας, καὶ ποιοῦσι σκιὰν αὐτοῖς ἐν καύματι | |
sigma975 | Σκιάπους· ἔθνος περὶ τὴν Αἰθιοπίαν πλατύπουν | |
sigma976 | Σκιάρα· ἡ Κεφαληνία | |
sigma977 | σκιάς· ἡ ἀναδενδράς. καὶ σκηνὴ ὠροφωμένη. καὶ τὸ θολῶδες σκιά‐ δ(ε)ιον, ἐν ᾧ ὁ Διόνυσος κάθηται. καὶ τὸ πρυτανεῖον. καὶ κλάδοι εὐμεγέθεις σκιάδες λέγονται. καὶ ἡ τοῦ σώματος σκιά, ὅθεν καὶ τὰς ὥρας ἐτεκμαίροντο | |
sigma978 | σκιδαρόν· ἀραιόν | |
sigma979 | σκίδναται· διασκεδάννυται, σκορπίζεται, χωρίζεται | |
sigma980 | σκίδνανται· διασκορπίζονται | |
sigma981 | σκιδναμένου· διασκορπιζομένου | |
sigma982 | σκιερόν· κατάσκιον. [ἀκρι(βές)] εὔσκιον, ἢ σκιὰν ἔχον | |
sigma983 | σκιθακός· ἰχθῦς ὁ καὶ τράχουρος | |
sigma984 | σκίλλα· σκαμμωνία, θανατηφόρος μυῶν | 44 in vol. 4 |
sigma985 | [σκιλλεῖον· σκιάδιον] | |
sigma986 | σκίλλος· ἰκτῖνος | |
sigma987 | σκίλλωνται· ἐδάνυνται | |
sigma988 | σκιμαλίσαι· καταδακτυλίσαι | |
sigma989 | σκιμβάζει· χωλεύει | |
sigma990 | σκιμβασμός· φιλήματος εἶδος | |
sigma991 | σκιμβάδες· ὕλη εὔθετος εἰς τοίχων ἐπίθεσιν, σκέπης χάριν | |
sigma992 | σκιμβόλος· ἠλίθιος | |
sigma993 | σκιμβός· χωλός | |
sigma994 | σκίμποδα· κράββατον | |
sigma995 | σκιμπόδιον· εὐτελὲς κλινίδιον μονόκοιτ[ι]ον | |
sigma996 | σκιμπόδων· κραββάτων | |
sigma997 | σκίμπους· κράββατος | |
sigma998 | σκίμπτει· σκίμπεται. χαλεπαίνει. ἐρείδεται. ἐπιπίπτει | |
sigma999 | σκίμπτεσθαι· τὰ αὐτά | |
sigma1000 | σκίμψαι· ἐμπαγῆναι. [ἐκπλαγῆναι.] ἐμπελασθῆναι | |
sigma1001 | [σκιμπτύει· χαλεπαίνει. ἐρείδεται. ἐπιπίπτει | |
sigma1002 | σκίμπτεσθαι· τὰ αὐτά | |
sigma1003 | σκίμψαι· ἐμπαγῆναι. ἐκπλαγῆναι] | |
sigma1004 | σκιμφθῇ· ἐγγίσῃ. προσπελασθῇ | |
sigma1005 | σκίμψαιτο· ἐλάβοιτο | |
sigma1006 | σκίμψασθαι· ἐρείσασθαι. πλῆξαι. ἐκπλαγῆναι | |
sigma1007 | σκίνακες· ἐπὶ τῶν λαγωῶν | |
sigma1008 | σκινδάλαμος· σκόλοψ. τινὲς δὲ διὰ τοῦ χ σχινδάλαμος. ἄλλοι σκινδαλμός | |
sigma1009 | σκινδαρεύεσθαι· κακοσχολεύεσθαι, δακτυλίζεσθαι, σκιμαλίζεσθαι | |
sigma1010 | σκινδαρίσαι· τὰ αὐτά | |
sigma1011 | σκινδάρ(ε)ιος· ὄρχησις οὕτω καλουμένη | |
sigma1012 | σκίνδαροι· τὰ προσκυνήματα | |
sigma1013 | σκίνδαρος· ἡ ἐπανάστασις νυκτὸς ἀφροδισίων ἕνεκα | 45 in vol. 4 |
sigma1014 | σκινθαρίζειν, ἔνιοι σκα(νθα)ρίζειν· τὸ γὰρ τῷ μέσῳ δακτύλῳ τὴν μυκτῆρα παίειν δηλοῖ, ὡς Δίδυμος | |
sigma1015 | σκινθίζεται· λακτίζεται | |
sigma1016 | σκιοειδέα· σκιοειδῆ | |
sigma1017 | σκιόεν· σκιερόν, μέλαν. βαθύ | |
sigma1018 | σκιόεντα· σύσκια. σκοτεινά. ὑψηλά. ἢ τὰ μεγάλην σκιὰν ποιοῦντα | |
sigma1019 | σκίουρος· ζῶον, ὁ καὶ καμψίουρος. ἄλλοι ἵππουρος | |
sigma1020 | σκίπει· νύσσει | |
sigma1021 | σκιπός· σκνιφός. ὁ μικρολόγος | |
sigma1022 | σκίπων· βακτηρία, ῥάβδος | |
sigma1023 | *σκίθαρκος· ἰχθῦς ὁ καὶ τράχουρος | |
sigma1024 | σκίπωνι χειρός· βακτηρίᾳ χειρός | |
sigma1025 | σκιρεῖται· σκιρός ἐστιν ἡ λατύπη | |
sigma1026 | σκιροφόρια· ὄνομα ἑορτῆς | |
sigma1027 | σκιρτᾷ· ἅλλεται, κινεῖται, ὀρχεῖται, τρέχει, ἀναστρέφεται | |
sigma1028 | σκίρτησις· ἰσχύς, δύναμις. καὶ τὰ ὅμοια | |
sigma1029 | σκιρ(ω)θῶσι· σκληρυνθῶσιν | |
sigma1030 | σκιρώσασθαι· ἀπο(σ)κληροῦσθαι | |
sigma1031 | σκίταλοι· ἀπὸ τῶν ἀφροδισίων καὶ τῆς προυνικίας τῆς νυκτερινῆς θεούς τινας ἐσχημάτισεν. Θέων δέ φησι πεπλάσθαι τοὔνομα | |
sigma1032 | σκιτυπίαι· σκηναί | |
sigma1033 | σκιφίας· εἶδος ἰχθύος | |
sigma1034 | σκιφίζει· ξιφίζει. ἔστι δὲ σχῆμα μαχαιρικῆς ὀρχήσεως | |
sigma1035 | σκιφίνιον· πλέγμα ἐκ φοίνικος | |
sigma1036 | σκίφος· ξίφος. οἱ μὲν τὸ ἐγχειρίδιον, ἄλλοι ἐπὶ τοῦ αἰδοίου | |
sigma1037 | σκιφύδρια· εἶδος κογχυλίου | |
sigma1038 | σκίψαι· ὀκλάσαι. Ἀχαιοί | |
sigma1039 | σκληραγωγία· ἄσκησις. παρὰ τὸ σκληρῶς ἄγεσθαι | |
sigma1040 | σκληρός· νόσημά τι ἀραχνίδων ἐν τοῖς σμήνεσι, πρὸς τὸ σήπε‐ σθαι τὰ κηρία | |
sigma1041 | σκληφροί· οἱ ἰσχνοὶ καὶ λεπτοὶ τοῖς σώμασι | |
sigma1042 | σκνιπόν· μικρολόγον | 46 in vol. 4 |
sigma1043 | σκνίπτειν· νύσσειν. καινοτομεῖν | |
sigma1044 | σκνιφ.͂· ἄκρα ἡμέρας καὶ ἑσπέρας λεῖοι | |
sigma1045 | σκνιφόν· ἀμυδρὸν βλέπον. Ἀττικοὶ γὰρ καὶ τὸ σκότος σκνίφος λέγουσι | |
sigma1046 | σκνίψ· ζῶον χλωρόν τε καὶ τετράπτερον | |
sigma1047 | σκοβαδές· ἔδεσμά τι | |
sigma1048 | σκογχούλας· γογγυσμούς. τονθρυσμούς | |
sigma1049 | σκοιά· σκοτεινά. τινὲς κολόροβοι | |
sigma1050 | σκοΐδιον· σκιάδ(ε)ιον | |
sigma1051 | σκοῖδος· ἀρχή τις παρὰ Μακεδόσι τεταγμένη ἐπὶ τῶν δικαστηρίων. Ἡ λέξις κεῖται ἐν ταῖς ἐπιστολαῖς Ἀλεξάνδρου | |
sigma1052 | σ[κ]οίθης· διάβολος. Ἀττικοί. λάλος, στωμύλος | |
sigma1053 | σκοιόν· ἰσχυρόν. δασύ. μαλακόν. βαθύ. μέγα. χλωρόν. ποικίλον. σύσκιον | |
sigma1054 | σκοῖπος· ἡ ἐξοχὴ τῶν ξύλων, ἐφ’ ὧν εἰσιν οἱ κέραμοι | |
sigma1055 | σκοίψ· ψώρα | |
sigma1056 | σκόλεφραι· κατακεκαυμέναι τὰς τρίχας | |
sigma1057 | σκόλια· τὴν παροίνιον ᾠδὴν οὕτως ἔλεγον, οὐ διὰ τὸν τῆς μελοποιΐας τρόπον, ὅτι σκολιὸς ἦν, ἀλλ’ ὅτι οὐχ ἅπαντες ᾖδον αὐτά, ἀλλὰ μόνοι οἱ συνετοί | |
sigma1058 | σκολιά· σκαμβά, οὐκ ὀρθά. ἄδικα. δυσχερῆ. ἐπικαμπῆ. ἄνισα. δύσκολα | |
sigma1059 | σκολλέ· σκυμμόν | |
sigma1060 | σκόλλυς· κορυφὴ ἡ καταλελειμμένη τῶν τριχῶν. τινὲς δὲ μαλλόν, πλόκαμον | |
sigma1061 | σκολοῖς· δρεπάνοις | |
sigma1062 | σκολόπαξ· ὄρνις ποιός | |
sigma1063 | *σκόλοπες· ὀξέα ξύλα ὀρθά | |
sigma1064 | σκολόπενδρα· ζῶον καὶ ἐνάλιον καὶ χερσαῖον | 47 in vol. 4 |
sigma1065 | σκολοπώνυμον· τὸν στ(αυ)ρώσιμον, ἀπὸ τῶν σκολόπων | |
sigma1066 | *σκόλοπες· ὀρθ[έ]ὰ καὶ ὀξέα ξύλα, στ(αυ)ροί, χάρακες | |
sigma1067 | [σκόλος· ἀκάνθης εἶδος] | |
sigma1068 | σκολοφρή· κατακεκαυμένη | |
sigma1069 | σκολόφρον· θρανίον | |
sigma1070 | *σκολοβρᾷ· χαλεπαίνει | |
sigma1071 | σκόλοψ· ξύλον ὠξυμμένον | |
sigma1072 | σκόλοψιν ὡς ὀπτῶσιν· τὸ γὰρ παλαιὸν τοὺς κακουργοῦντας ἀνε‐ σκολόπιζον, ὀξύνοντες ξύλον διὰ τῆς ῥαχέως καὶ τοῦ νώτου, καθάπερ τοὺς ὀπτωμένους ἰχθῦς ἐπὶ ὀβελίσκων | |
sigma1073 | σκόλυβος· ὁ ἐσθιόμενος βολβός | |
sigma1074 | σκολύβρα· ἡ σκυθρωπή | |
sigma1075 | σκολύθρια· ταπεινὰ διφρία. ὑποπόδια | |
sigma1076 | σκολύθρων· ταπεινῶν. ἀπὸ σκολύθρων δίφρων | |
sigma1077 | σκόλυμος· λάχανον ἄγριον ἀκανθῶδες | |
sigma1078 | σκολύπτειν· ἐκτίλλειν. κολούειν | |
sigma1079 | σκολύφρα· σκυθρωπή. σκληρά. ἐργώδης. δυσχερής | |
sigma1080 | σκολύψαι· κολοῦσαι, κολοβῶσαι. [σπαράττειν, ἐκτίλλειν | |
sigma1081 | σκομβρίδες· ἰχθύες | |
sigma1082 | σκομβρίσαι· γογγύσαι. καὶ παιδιᾶς ἀσελγοῦς εἶδος | |
sigma1083 | Σκόμβροι· Θρᾴκιον ἔθνος | |
sigma1084 | σκονδάμνα· ῥάφανος | |
sigma1085 | σκόνδρον· δρυπτόν. ἢ δρύπτει | |
sigma1086 | σκόνυζα· ἡ κόνυζα. ἔστι δὲ φυτὸν ἄφυλλον ἱκανῶς, καὶ στιβάδας ἐξ αὐτῆς ἐποίουν, καὶ ταῖς οἰκίαις στεγάσματα ἐπέβαλλον | |
sigma1087 | σκοπεῖσθαι· ὁρᾶσθαι | |
sigma1088 | σκόπελος· ὑψηλὸς τόπος, ἢ πέτρα, ἢ ἀκρώρεια, ἀφ’ ἧς ἔστι σκοπεῖν τὰ κύκλῳ. καὶ ἐξέχουσα εἰς θάλασσαν πέτρα. οἱ δὲ ἀκρόπολις | |
sigma1089 | [σκόπες· ὀρνέου γένος] | |
sigma1090 | σκοπεύει· ἰχνεύει. ἐπιτηρεῖ | |
sigma1091 | σκοπή· ἄποψις | 48 in vol. 4 |
sigma1092 | σκοπήσεις· σκέψεις | |
sigma1093 | σκοπιαζέμεν[αι]· κατασκοπεῖν | |
sigma1094 | σκοπιάζων· ἀποσκοπῶν, σκεπτόμενος | |
sigma1095 | σκοπιαί· ἀκρώρειαι, ὑψηλοὶ τόποι | |
sigma1096 | σκοπιή· ὑψηλὸς τόπος, ἀφ’ οὗ ἔστιν ἰδεῖν καὶ περισκέψασθαι | |
sigma1097 | σκοπιωροῦνται· ‚κατὰ ........‛ | |
sigma1098 | *σκοπός· σοὶ δ’ ἐγὼ οὐχ ἅλ[λο]ιος (σ)κοπὸς ἔσ(σ)ομαι | |
sigma1099 | *σκοπός· τύπος | |
sigma1100 | [σκοπεῖ· χλευάζει, διαπαίζει, καταπαίζει, μέμφεται] | |
sigma1101 | σκοπῶν· σκεπτόμενος, ἐνθυμούμενος | |
sigma1102 | σκορακίζει· εἰς ἔρημον πέμπει, καὶ ἀρᾶται. ἀπὸ τοῦ εἰς κόρακας πέμπειν, τὸ ἐκφαυλίζειν | |
sigma1103 | σκορακισμός· χλευασμός. ἀπάτη. ὕβρις, φαυλισμός, ἀποδοκιμασία | |
sigma1104 | σκορδάζειν· σπᾶσθαι | |
sigma1105 | *σκαρδαμυκτεῖ· πυκνὰ κλείει καὶ ἀνοίγει τοὺς ὀφθαλμούς | |
sigma1106 | σκορδινᾶσθαι· τὸ παρὰ φύσιν τὰ μέλη ἐκτείνειν καὶ στρέφεσθαι μετὰ χάσμης. γίνεται δὲ τοῦτο περὶ τοὺς ἐγειρομένους ἐξ ὕπνου, ὅταν χασμώδεις ὄντες ἐκτείνωσι τὰς χεῖρας. ὅπερ καὶ περὶ τοὺς ἄλλως πως βασανιζομένους καὶ διαστρεφομένους ἔξω μελῶν γίνεται | |
sigma1107 | σκόρδυλ.., θαλάσσιος ἰχθῦς. ἔνιοι κορδύλη | |
sigma1108 | σκορδύλη· ζῶόν τι τῶν τελματιαίων, ἐμφερὲς καλαβώτῃ | |
sigma1109 | σκόρθοι· τόρνοι σκορωβροί | |
sigma1110 | σκόρνος· κόρνος, μυρσίνη τὸ φυτόν | |
sigma1111 | σκορόβυλος· κάνθαρος | |
sigma1112 | σκόροδα· τόπος ἐν ᾧ τὰ σκόροδα φύεται. [διὸ καὶ ὀξυτόνως] | |
sigma1113 | σκοροδίσαι· τὸ πρὸ τῆς μάχης σκορόδοις ἀνατρῖψαι τοὺς ἀλεκτρυόνας | |
sigma1114 | σκοροδοῦν· συνουσιάζειν | 49 in vol. 4 |
sigma1115 | σκορπίος· τὸ ἄστρον. καὶ τὸ χερσαῖον ἑρπετόν. καὶ θαλάσσιος ἰχθῦς. καὶ πόα, ἣν ἔνιοι σκορπίουρον | |
sigma1116 | σκο(ρ)πίος ὀκτώπους· παροιμία· σκορπίον ὀκτώπουν ἐγείρεις | |
sigma1117 | σκορπιοῦται· ἀγριαίνεται, ἐρεθίζεται | |
sigma1118 | σκορπίωσ(αι)· ὡς θηρίον τραχύνου, ὀργίζου | |
sigma1119 | σκοταῖον· ὅταν συσκοτάσῃ, ἡ σκοτία | |
sigma1120 | σκοταρία· ζόφος. Ἀχαιοί | |
sigma1121 | (*)σκοτίας· δραπέτης | |
sigma1122 | σκοτεύει· δραπετεύει | |
sigma1123 | *σκότιον· λαθριμαῖον | |
sigma1124 | σκοτία· μέρος τι παρὰ τοῖς ἀρχιτέκτοσι προσαγορευόμενον τριγλύφου. καὶ Ἀφροδίτης Σκοτιᾶς ἱερὸν κατ’ Αἴγυπτον | |
sigma1125 | σκότιος· νόθος, ὁ λάθρα γεννηθεὶς τῶν γονέων τῆς κόρης. τοὺς γὰρ μὴ ἐκ φανερᾶς, λαθραίας δὲ μίξεως γεγονότας σκοτίους ἐκάλουν, ἔνιοι παρθεν(ί)ους, ἄλλοι κοριναίους· καθάπερ Μαρσύας ἐν τῇ αʹ | |
sigma1126 | σκοτοδινιᾷ· σκοτοῦται | |
sigma1127 | σκοτοδινιάσας· μετὰ σκότους ὀφθαλμῶν συστραφείς, ὅ ἐστιν ἰλιγ‐ γιάσας | |
sigma1128 | σκοτοιβόρον· συννεφές, σκοτεινόν | |
sigma1129 | σκοτόμαινα· Ἀττικὸν τὸ οὕτω λέγειν | |
sigma1130 | σκοτομήνη· βαθεῖα νύξ, ἢ ἀσέληνος | |
sigma1131 | σκοτομηνία· σκότος σελήνης | |
sigma1132 | σκοτομήνιος· ἀσέληνος νύξ | |
sigma1133 | σκότος· ὄλεθρος, θάνατος | |
sigma1134 | σκότος ὄσσε κάλυψε· θάνατος κατέσχεν | |
sigma1135 | σκοῦλαι· κνῆσαι | |
sigma1136 | σκύβα· λάχανον ἡ λαψάνη. τινὲς δὲ σκοῦβα | |
sigma1137 | σκύβαλα· κόπρος | 50 in vol. 4 |
sigma1138 | σκυβαλίζεται· ἐξουθενεῖται, παρα(ρ)ρίπτεται, ἀποδοκιμάζεται | |
sigma1139 | σκυβαλισμός· ἐκφαύλισμα, καὶ τὸ ἀδόκιμον. ἐκ μεταφορᾶς τῶν σκυ‐ βάλων τῶν ἀχύρων | |
sigma1140 | σκυδά· σκιά. Εὖκλος | |
sigma1141 | σκυδίζει· λακτίζει | |
sigma1142 | σκυδικαί· Πολέμων παρὰ Ἑρμοδώρῳ γεγράφθαι φησί· ὑποδήματα δὲ φορεῖν τὴν ἐλευθέρην σκυδικὰς λευκὰς καὶ μασθλη‐ τίνας | |
sigma1143 | *σκυδμαίνειν· σκυθρωπάζειν, νεμεσᾶν, ὀργίζεσθαι | |
sigma1144 | σκύδμαινος· σκυθρωπός | |
sigma1145 | σκύδμαινε· ὀργίζου | |
sigma1146 | σκύζει· λυπεῖ. ὀργίζεται | |
sigma1147 | σκύζεσθαι· χολοῦσθαι, θυμοῦσθαι, σκυθρωπάζειν | |
sigma1148 | σκύζης· παρὰ Φιλητᾷ· παύσω σε τῆς σκύζης. ἀντὶ τοῦ τῆς κά‐ πρας | |
sigma1149 | σκυζομένη· λυπουμένη, ὀργιζομένη | |
sigma1150 | σκύζουσιν· ἡσυχῆ ὑποφθέγγονται, ὥσπερ κύνες | |
sigma1151 | Σκύθαι· οὕτω τι τῶν γενεῶν ἐλέγετο | |
sigma1152 | Σκύθης ὄνειον δαῖτα· παροιμία ἐπὶ τῶν ἀκκιζομένων [τινὲς δὲ βδελυττομένων] τῷ λόγῳ, ἔργῳ δὲ ἐφιεμένων· ἰδὼν γάρ τις νεκρὸν ὄνον, ἔφη πρὸς Σκύθην παρόντα ....... | |
sigma1153 | Σκυθιάς· οὕτως ἐκαλεῖτο ἡ Δῆλος | |
sigma1154 | Σκυθικά· ὑποδήματα ποιά | |
sigma1155 | Σκυθικὸν ξύλον· τὴν διάπυρον. ἔνιοι τὴν θαψίαν | |
sigma1156 | Σκυθικός· Κρατῖνος Σκυθικὸν ἔφη τὴν Ἱππόνικον, διὰ τὸ πυῤῥὸν | |
εἶναι. καὶ ᾧ ξανθίζονται αἱ γυναῖκες καὶ βάπτουσι τὰ ἔρια | 51 in vol. 4 | |
sigma1157 | σκυθιστὶ χειρόμακτρον· οἱ Σκύθαι τῶν λαμβανομένων πόλων ὧν τὰς κεφαλὰς ἐκδέροντες [ἦσαν] ἀντὶ χειρομάκτρων ἐχρῶντο | |
sigma1158 | σκυθράζει· σκυθρωπάζει | |
sigma1159 | σκύθραξ· μεῖραξ, ἔφηβος | |
sigma1160 | σκυθρός· στυγνὸς τὰς ὄψεις, χαλεπός, ὠμός, σκυθρωπός | |
sigma1161 | Σκυθῶν ἐρημία· παροιμία, ἀπὸ τῶν φυγόντων ἐξ Ἐφέσου Σκυθῶν διαδοθεῖσα· φοβηθέντες γὰρ καὶ ταραχθέντες κατὰ γνώμην· τίθεται τοίνυν ἐπὶ τῶν ἐρημουμένων ὑπό τινων | |
sigma1162 | σκῦλα· αἰχμαλωσία. [πραίδα] | |
sigma1163 | σκυλαίας· τὰ σκῦλα, καὶ λάφυρα. οἱ δὲ τὰς πανοπλίας | |
sigma1164 | σκύλαξ· σχῆμα ἀφροδισιακόν, ὡς τὸ τῶν φοινικιζόντων | |
sigma1165 | σκυλεύσας· αἰχμαλωτεύσας | |
sigma1166 | σκύλλειν· τὸ τοῖς ὄνυξι σπᾶν | |
sigma1167 | σκυλλανίς· ἡ πολεμική. ἴσως ἀπὸ τοῦ σκυλεύειν | |
sigma1168 | σκυλλίς· κληματίς | |
sigma1169 | σκύλλον· τὴν κύνα λέγουσιν | |
sigma1170 | [σκυλῆναι· ξηρανθῆναι] | |
sigma1171 | σκυλόδεψ[ι]ος· ὁ τὰς βύρσας βυρσεύων | |
sigma1172 | σκύλλου· ἐνόχλει | |
sigma1173 | σκύλος· δέρμα, κώδιον. οἱ δὲ ῥάκος. καὶ τριβώνιον, ἢ δέρμα ἄρκου, τὸ τοῦ καστανίου κάλυμμα | |
sigma1174 | [σκυλμανεῖς· θυμωθήσῃ] | |
sigma1175 | σκύλσις· θυμός. σάλος, ταραχή | |
sigma1176 | σκύμνος· ὁ σκύλαξ τοῦ λέοντος | |
sigma1177 | σκύμνους· ἐκγόνους λεόντων, καὶ ἄλλων ζώων | |
sigma1178 | σκυνίζει· λακτίζει | |
sigma1179 | σκυξιφόν· σκύφον | |
sigma1180 | σκύρβια· κρόμμυα | 52 in vol. 4 |
sigma1181 | σκυρθαλιάς· Θεόφραστος τοὺς ἐφήβους οὕτω φησὶ καλεῖσθαι, Διο‐ νύσιος δὲ τοὺς μείρακας | |
sigma1182 | σκυρθάλιος· νεανίσκος | |
sigma1183 | σκυρθάλια· μειράκια, ἔφηβοι | |
sigma1184 | Σκυρία δίκη· Ἀρτεμίδωρος ἰδίως φησὶ ἡ Θησέως καλεῖται τελευτή. φυγόντα γὰρ αὐτὸν εἰς Σκῦρον ἐκεῖ κατακρημνισθῆναί φασιν | |
sigma1185 | Σκῦρος· πόλις. καὶ νῆσος. ἢ λατύπη | |
sigma1186 | σκῦρος· ἀργιλώδης. Λυσίμαχος τὴν λατύπην | |
sigma1187 | σκυρωθῶσι· λιθωθῶσιν | |
sigma1188 | σκυρωτὴ ὁδός· ἡ ἱππόκροτος | |
sigma1189 | σκύτα· τὸν τράχηλον. Σικελοί | |
sigma1190 | σκυτάλαι· βακτηρίαι. καὶ αἱ ἱππικαὶ ἶλαι. καὶ ὄφ[ρ](εων) εἶδος. φρα‐ γέλλια, λῶροι. πίνακες, ἐφ’ οἷς ἡ Δίκη γράφει τὰ τῶν ἀνθρώπων ἁμαρτήματα. ἢ θύλακες δερμάτινοι | |
sigma1191 | σκυτάλη Λακωνική· ἐπὶ τῶν ἀγγελιαφόρων τάσσεται. ἔθος γὰρ ἦν ἀρχαῖον τὸ χρήσασθαι ταῖς σκυτάλαις, (ἀντὶ) τῶν παρ’ Ἕλλησι γραμ‐ ματείων καὶ βιβλίων | |
sigma1192 | σκυτάλια· αὐλίδια, περιστρώματα. καὶ τὸ ῥάβδωμα | |
sigma1193 | σκυτα[υ]λίδα· αὐλὸ(ν) ποιόν | |
sigma1194 | σκυταλίδες· εἶδος καρίδων | 53 in vol. 4 |
sigma1195 | σκυταλουμένη· ξύλῳ τυπτομένη | |
sigma1196 | σκυτεύς· σαγγάριος, καὶ καλιγάριος | |
sigma1197 | σκύτη· κεφαλή | |
sigma1198 | σκυτίζει· σπαράττει | |
sigma1199 | σκυτίνη ἐπικουρία· ....... Ἀττικοὶ ἐπὶ τῶν ἀσθενούντων βοηθη‐ μάτων | |
sigma1200 | σκύτινον καθειμένον· διεζωσμένοι εἰσῄεσαν οἱ κωμικοὶ ὑποκρι‐ ταί. οἱ δὲ αἰδοῖα δερμάτινα τοῦ γελοίου χάριν ἀνωτέρω τῶν ἰσχίων καὶ τῶν αἰδοίων περικείμενοι | |
sigma1201 | σκυτοδέψης· δερματομαλάκτης | |
sigma1202 | σκῦτος· πᾶν δέρμα | |
sigma1203 | σκυτοτόμος· λωροτόμος. σκυτεύς, σκηνοῤ(ῥ)άφος | |
sigma1204 | σκυφοκώνακτος· Ἐπίχαρμος ἐν τοῖς Μησὶ τοῖς σκύφοις περιφόρητος | |
sigma1205 | σκύφος· εἶδος ποτηρίου, ἢ ἔκπωμα | |
sigma1206 | σκῶ· πεδίσκη | |
sigma1207 | σκῶλα· ξύλα ὠξυμμένα | |
sigma1208 | σκώληξ· τὸ κυλιόμενον κῦμα. καὶ ἀπὸ τῆς ἅλω τὸ δινηθὲν καὶ συν‐ αχθὲν εἰς λικμητόν | |
sigma1209 | σκωληκίζονται· κινοῦνται ὡς οἱ σκώληκες | |
sigma1210 | σκωλοβάτης· ὄνομα θηρίου μικροῦ, (παρα)πλησίου ἐρισύβῃ[ς], τὸ γινόμενον ἐν τῇ ἅλῳ καὶ τῷ σίτῳ λυμαινόμενον | |
sigma1211 | σκώλοισι· δρεπάνοις· διὰ τὴν σκολιότητα | |
sigma1212 | Σκῶλος· ῥάβδος. σκάνδαλος. [ἡ σκώληξ.] οἱ δὲ σκόλοψ, ἢ ῥάβδος, ἤ ἀπωξυμμένος πάσσαλος ὥστε σκῶλος πυρίκαυστος ἢ ἀκάνθης εἶδος. παρὰ τὸ σκέλλω. τὸ ξηραίνω. ἔστι δὲ καὶ πόλις | |
5 | ἐν Βοιωτίᾳ | |
sigma1213 | [σκώλοψ· ξύλον ὀξυμ(μ)ένον. ἢ ἄκανθα] | |
sigma1214 | σκώμ(μ)ατα· λοιδορήματα γέλωτος χάριν | 54 in vol. 4 |
sigma1215 | σκωρνυφίαν· τὸ σκάνδαλον, ἐν Μησίν· ἐν δὲ Τριακάσιν τὰ ὁσιώδη χρέα | |
sigma1216 | σκῶπες· εἶδος ὀρνέων, οἱ δὲ κολοιούς. καὶ εἶδος ὀρχήσεως | |
sigma1217 | *σκῶμμα· εἶδος κουρᾶς, ἢ λοιδορίας | |
sigma1218 | σκωπευμάτων· σχῆμα τῆς χειρὸς πρὸς τὸ μέτωπον τιθεμένης, ὥσπερ ἀποσκοπούντων | |
sigma1219 | σκώπτει· γελοιάζει, παίζει, ληρεῖ | |
sigma1220 | σκωρίδες· γρᾶες | |
sigma1221 | σκωρία· ἡ γαιώδης ἐν ὑποστάθμῃ | |
sigma1222 | σκῶψαι· μέμψ...αι | |
sigma1223 | σμᾶν· σμήχειν | |
sigma1224 | σμαραγεῖ· ἠχεῖ, ψοφεῖ | |
sigma1225 | σμαραγήσει· ἠχήσει, ψοφήσει | |
sigma1226 | σμαράγνα· μάστιγξ, ῥάβδος. καὶ χωρὶς τοῦ ς | |
sigma1227 | σμάρδικον· στρουθίον | |
sigma1228 | σμαρδικοπῶλαι· οἱ τοὺς στρουθοὺς πωλοῦντες | |
sigma1229 | σμαρίδες· γρᾶες. καὶ ἰχθύδια μικρὰ ἄριστα· οἱ δὲ τὰς μαινίδας | |
sigma1230 | σμαρκόν· καθαρόν. βρωτικόν. δριμύ | |
sigma1231 | σμερδαλέον· φοβερόν, καταπληκτικόν | |
sigma1232 | σμερδνόν· δεινόν, καταπληκτικόν, πολεμικόν, σκυθρωπόν | |
sigma1233 | σμέρδ[ν]ος· λῆμα, ῥώμη, δύναμις, ὅρμημα | |
sigma1234 | σμέρδος· ἰχθύος εἶδος | |
sigma1235 | σμηκτικόν· τήλης ἡ θέρμη | |
sigma1236 | σμικρόν· καθαρόν. δριμύ | |
sigma1237 | σμῆλαι· ῥίψαι | |
sigma1238 | σμηλακεῖ· φωνεῖ | |
sigma1239 | σμῆναι· τῶν μελισσῶν οἱ κηροδόχοι, ἤτοι αἱ θῆκαι | 55 in vol. 4 |
sigma1240 | σμηνίων ἡ πρόπολις· .... | |
sigma1241 | σμηνοκόμος· μελισσουργός | |
sigma1242 | σμῆνος· τὸ μελισσῶν καὶ σφηκῶν ἄθροισμα. τὰ δὲ ἀγγεῖα σμήνη | |
sigma1243 | σμηρία· κισσός. Χαλκιδεῖς | |
sigma1244 | σμήριγγες· πλεκταί, σειραί. βόστρυχοι. καὶ τῶν κυνῶν ἐν τοῖς μηροῖς καὶ τοῖς αὐχέσιν ὀρθαὶ τρίχες | |
sigma1245 | σμῆρι(γ)ξ· πόα. καὶ εἶδος ἀκάνθης | |
sigma1246 | σμήρινθος· ὄρνις ποιός | |
sigma1247 | σμήρινθοι· σπάρτα, σχοινία | |
sigma1248 | σμῆσον· τὸ τοῦ ὀμφαλοῦ μέρος | |
sigma1249 | σμήχει· τρίβει, καθαίρει | |
sigma1250 | σμήχη· τὸ σευτλίον | |
sigma1251 | σμικρίζεσθαι· διαττᾶσθαι | |
sigma1252 | σμικρόν· μικρόν. ἢ τοῦ ὀβολοῦ· τίμιον. [ἐλάτῃ ὅμοιον | |
sigma1253 | σμιλακτεῖ· φωνὴν ἀποτελεῖ | |
sigma1254 | σμῖλαξ· κιττοειδὲς φυτὸν ἑλισσόμενον. ἕρπει δὲ ἀεὶ πρὸς τὸ ὕψος, καὶ λεπτοὺς ἀνίησι κλῶνας, καὶ τῶν ἐγγὺς ἑστηκότων καταδράσσεται φυτῶν, ὡς καταπνίγεσθαι ὑπ’ αὐτοῦ | |
sigma1255 | σμιλεύματα· διαγλύμ(μ)ατα | |
sigma1256 | σμῖλος· δένδρον ..... οἱ δὲ πρῖνος. ἄλλοι μίλακα, ᾗ στεφανοῦνται | |
sigma1257 | σμινδυρ(ίδ)εια· εἶδος ὑποδημάτων γυναικείων | |
sigma1258 | σμίνθα· ὁ κατοικίδιος μῦς | |
sigma1259 | Σμινθεύς· ὁ ἐν τῇ Σμίνθῳ τιμώμενος. λέγεται δὲ καὶ ὁ Ἀπόλλων | |
sigma1260 | σμίνθος· μῦς. καὶ ὁ Ἀπόλλων δὲ Σμίνθ[ε]ιος διὰ τὸ ἐπὶ μυωπίας | |
φασὶ βεβηκέναι | 56 in vol. 4 | |
sigma1261 | σμίνθουροι· τὰ(ς) οὐρὰς οἱ σαίνοντες | |
sigma1262 | σμίντα· παλίουρος | |
sigma1263 | σμινύη· σκαφ[ε]ίδιον, δίκελλαν | |
sigma1264 | σμινύης· σμινύη | |
sigma1265 | σμιρεύς· μέτρον οἰνικὸν εἰς Πεντάπολιν Λιβύης. καὶ σμηρεύς | |
sigma1266 | σμιρίς· ἄμμου εἶδος, ᾗ σμήχονται οἱ σκληροὶ τῶν λίθων. καὶ δένδρον | |
sigma1267 | σμίς· μῦς | |
sigma1268 | σμογερόν· σκληρόν. ἐπίβουλον. μοχθηρόν | |
sigma1269 | σμοιός· χαλεπός, φοβερός, στυγνός | |
sigma1270 | σμοιῷ προσώπῳ· φοβερῷ, ἢ στυγνῷ, σκυθρωπῷ | |
sigma1271 | σμοκορδοῦν· τὸ σχηματίζεσθαι τὰς γυναῖκας | |
sigma1272 | σμοκόρδους· τοὺς τὰς ὀφρῦς ἐγκοίλους ἔχοντας | |
sigma1273 | σμορδοῦν· συνουσιάζειν | |
sigma1274 | σμόρδωνες· ὑποκοριστικῶς ἀπὸ τῶν μορίων· ὡς πόσθωνες | |
sigma1275 | σμυγερόν· ἐπίπονον. οἰκτρόν. μοχθηρόν. πονηρόν. ἐπίβουλον. ἀνια‐ ρόν. χαλεπόν | |
sigma1276 | σμυγερῶς· ἐπιπόνως | |
sigma1277 | σμύδρος· διάπυρος σίδηρος | |
sigma1278 | σμυκτήρ· ὁ μυκτήρ | |
sigma1279 | σμυλίχη· τοῦ ζυγοῦ τὸ τρῆμα, ἐν ᾧ ὁ ἱστοβοεὺς καθήρμοσται | |
sigma1280 | σμύλλα· σαύρα | |
sigma1281 | σμυνδαρίδ(ε)ια· ὑποδήματα, ἀπὸ σκυτέως τινὸς Σμυνδυρίδου. ἢ τὰ πολυτελῆ, ἀπὸ Σμυνδυρίδου | |
sigma1282 | σμῦξαι· φλέξαι, ἐμπρῆσαι. μαρᾶναι | |
sigma1283 | σμυός· σκυθρωπός | 57 in vol. 4 |
sigma1284 | Σμυρναῖος· ἀπὸ Σμύρνης | |
sigma1285 | σμυρν(ε)ῖον· τοῦ ἱπποσελίνου ὁ καρπός. καὶ αὐτὴ ἡ βοτάνη | |
sigma1286 | σμῦρ[ν]ος· ὁ ἄρσην ἰχθῦς. καὶ ἡ θήλεια σμύραινα | |
sigma1287 | σμυρτή· σμυρτός | |
sigma1288 | σμῦς· ὁ μῦς | |
sigma1289 | σμύσσεται· ἀπομύσσεται | |
sigma1290 | σμυστία· ἡ πρόπολις. Λυσικράτη(ς) | |
sigma1291 | σμύχοιτο· ἀφανίζοιτο. κατακαίοιτο. φθείροιτο. τρύχοιτο | |
sigma1292 | σμύχει· φθείρει. τρύχει | |
sigma1293 | σμυχόμενον· | |
sigma1294 | σμύχων· τὰ αὐτά | |
sigma1295 | σμώγη· ῥανίς. τὸ τυχόν. Ἀμερίας βο(ύ)γλωσσον | |
sigma1296 | σμώδιγγες· μώλωπες, τραύματα | |
sigma1297 | σμῶδιγξ· ὕφαιμος μώλωψ, ὁ τῆς πληγῆς τύπος | |
sigma1298 | σμῶδιξ· μώλωψ, τὸ ἀπὸ πληγῆς οἴδημα. φλέψ, φλυκτίς | |
sigma1299 | σμώμενος· σμηχόμενος | |
sigma1300 | (σ)μωσή· ἀνέμου πνοή | |
sigma1301 | σμωνθίοντα· τὰ ταρασσόμενα, ζέοντα, πομφόλυγας ποιοῦντα | |
sigma1302 | σμώχειν· ἐνεργεῖν μετὰ σπουδῆς | |
sigma1303 | σοάνα· ἀξίνη. Πάφιοι | |
sigma1304 | σοβάδες· ὑπερήφανοι. ἄστατοι. μαινόμεναι. [ἢ μιαινόμεναι] | |
sigma1305 | σοβαρεύεσθαι· ἐξιτήλως. ἔξω τοῦ δέοντος ..... | |
sigma1306 | σοβαρεύεται· ἐπαίρεται | |
sigma1307 | σοβαρητικήν· σφοδράν | |
sigma1308 | σοβαρός· ὑπερήφανος, αὐθάδης. σεμνός· ἀπὸ τοῦ σέβας. ἢ συβαρὸς καὶ πλούσιος, ἀπὸ Συβαριτῶν | |
sigma1309 | σοβεῖν· διώκειν. τρέχειν. ἀπολαύειν | |
sigma1310 | σοβεῖται· διώκεται | |
sigma1311 | σοβῶν· τῶν σοβῶν. ἀφ’ οὗ καὶ τὸ σοβεῖν | |
sigma1312 | [Σόδομα· πήρωσις. τύφλωσις. ἢ στείρωσις. ἑστῶσα σιωπή. ὁμοίωμα. | |
ἔκκλισις. καὶ θεμέλιος] | 58 in vol. 4 | |
sigma1313 | σόγχος· λάχανον ἄγριον | |
sigma1314 | σοιδηύδεις· βάκχαι. διὰ τὸ σεσοῆσθαι ἐν τῷ βακχεύειν. Σόος γὰρ ἡ ὁρμὴ καὶ φορά | |
sigma1315 | σοίθης· ψίθυρος. ἀλαζών. διάβολος | |
sigma1316 | σοίκιδες· κώνωπες | |
sigma1317 | σοῖο· τοῦ σοῦ | |
sigma1318 | σοῖσι· τοῖς σοῖς | |
sigma1319 | σοὶ πάντες μαχόμεσθα· διὰ σὲ πάντες μαχόμεθα | |
sigma1320 | *σόεις· σώζεις | |
sigma1321 | Σόλοι· πόλις | |
sigma1322 | σοκᾷ· βροχίζει. ὀχλεύει | |
sigma1323 | σολοικίζει· βαρβαρίζει | |
sigma1324 | σολοικισμός· ὅτε τις ἀτέχνως διαλέγεται | |
sigma1325 | σόλοικον· τὸ ἀμαθές | |
sigma1326 | σόλοικος· ἐπισεσυρμένος. ἀδιάφορος | |
sigma1327 | σολοιτύπος· μυδρακτύπος. καὶ χαλκός τις ἐν Κύπρῳ | |
sigma1328 | σόλον .......· αὐτοχώνευτον δίσκον, ἢ σιδηροῦν, ἢ κεχωνευμένον | |
sigma1329 | σόλον· δίσκον | |
sigma1330 | Σολουντίς· ἄκρα τῆς Λιβύης | |
sigma1331 | Σολύμοισιν· ἔθνη Σκυθῶν | |
sigma1332 | σομφόν· χαῦνον | |
sigma1333 | σομφώδεις· αἱ χαυνότεραι τῶν αἰγιαλῶν | |
sigma1334 | σοναρόν· ῥωμαλέον | |
sigma1335 | σόοι· σωτήριοι, ὑγιεῖς, ὁλόκληροι, σωζόμενοι | |
sigma1336 | σόος· σῶος, καὶ τὰ ὅμοια. καὶ ὁρμὴ πρὸς αὔξησιν | |
sigma1337 | σοοῦται· φεύγει, διώκεται | |
sigma1338 | σορδισμός· τὸ μὴ καθαρῶς διαλέγεσθαι, ἤτοι ἑλληνίζειν | |
sigma1339 | *σόρδιδον· ῥυπαρόν | |
sigma1340 | σορέλλη· σκῶμμά τι ἐπιχωριάζον εἰς τοὺς γέροντας, ἀπὸ τῆς σοροῦ | 59 in vol. 4 |
sigma1341 | [σορεύει· συνάγει] | |
sigma1342 | *Σό[ο]ρ· Τύρος | |
sigma1343 | [σορηδόν· ὁμοῦ, παρὰ τὸ σωρόν] | |
sigma1344 | σόρνιξα· εὔζωμον | |
sigma1345 | σορόα· παλι[ν]ούρου εἶδος | |
sigma1346 | σορός· μνῆμα, θήκη | |
sigma1347 | σορωνίς· ἐλάτη παλαιά | |
sigma1348 | σόσσος· ἡ διόπτρα. καὶ τὸ σταδιαῖον διάστημα | |
sigma1349 | σοῦ· ἴθι, τρέχε, ὅρμα | |
sigma1350 | *σουγλάριον· ἐργαλοθήκη | |
sigma1351 | σούκινος· ὁ—εὐνοῦχος | |
sigma1352 | σοῦκλαι· φοινικοβάλανοι | |
sigma1353 | σουκοβάλανος· τὸ αὐτὸ Φοίνικες | |
sigma1354 | σούλαδ· περιέχεσθαι | |
sigma1355 | *σοῦν· σῶν, ὑγιές | |
sigma1356 | σούμωρος· κεχορτασμένος, πλήρης | |
sigma1357 | σουνεπτᾶσθαι· συνακολουθῆσαι | |
sigma1358 | Σουνιεύς· Σουνιῆς, δῆμος | |
sigma1359 | Σούνιον· ἀκρωτήριον τῆς Ἀττικῆς | |
sigma1360 | σοῦς· ἡ πόρευσις. ἄλλοι τὸ οὖς, ἢ δρόμος | |
sigma1361 | σούς· εἰς τὸ αὐτὸ συμφέρεσθαι | 60 in vol. 4 |
sigma1362 | σοῦσθε· ἴτε, ὁρμᾶτε | |
sigma1363 | σούσινον· τὸ ἐκ (κ)ρίνου μύρον | |
sigma1364 | σοῦσο· ἴθι, ὅρμα | |
sigma1365 | σοῦσο· ἔρχου, πορεύου | |
sigma1366 | σοῦται· ἔρχεται, πορεύεται, διώκεται. σώζεται | |
sigma1367 | σοφία· πᾶσα τέχνη, καὶ ἐπιστήμη | |
sigma1368 | *Σουφείρ· χώρα, ἐν ᾗ οἱ πολύτιμοι λίθοι, καὶ ὁ χρυσός, ἐν Ἰνδίᾳ | |
sigma1369 | σοφίης· τῆς περὶ τὴν τέχνην σχολῆς | |
sigma1370 | σοφίζεται· σοφόν τι λέγει. καὶ παρακρούεται λόγῳ | |
sigma1371 | σοφιστήν· πᾶσαν τέχνην σοφίαν ἔλεγον, καὶ σοφιστὰς τοὺς περὶ μουσικὴν διατρίβοντας καὶ τοὺς μετὰ κιθάρας ᾄδοντας | |
sigma1372 | σοφιστής· ἀπατεών, διδάσκαλος, πανοῦργος | |
sigma1373 | σοφός· φρόνιμος. φιλότεχνος, καὶ ἐξευρετικός. καὶ ὁ τῶν θείων ἔμ‐ πειρος | |
sigma1374 | σοφῶς· εὐτάκτως, καλῶς | |
sigma1375 | σοώμην· ὡρμώμην. [προάγουσα | |
sigma1376 | σπᾶ· φλοιὸς ῥίζης. ἢ ἐρυθρόδανον. ἢ τὸ φυτὸν τοῦ φοίνικος. καὶ ὄρ‐ γανον μουσικόν | |
sigma1377 | σπάδακες· κύνες | |
sigma1378 | σπαδάχηρ· σπαράττει | |
sigma1379 | σπάδιον· τὸ στάδιον | |
sigma1380 | σπαδόνα· τὸ σπάσμα. [ἢ τὴν εὐνοῦχον] | |
sigma1381 | σπάδων· ὁ εὐνοῦχος | |
sigma1382 | σπάζει· σκυζᾷ. Ἀχαιοί | |
sigma1383 | σπαθᾷ· τρυφᾷ, ἀναλίσκει, ἀσώτως καὶ ἀφειδῶς ἀλαζονεύεται | |
sigma1384 | *σπάθη· μάχαιρα, ξίφος | |
sigma1385 | σπαθατόν· τὸ ὀρθὸν ὕφος, σπάθῃ κεκρουμένον, οὐ κτενί | |
sigma1386 | σπάθημα· πύκνωμα, ἀπὸ τῶν ταῖς σπάθαις κατακρουόντων τὰ ὕφη | 61 in vol. 4 |
sigma1387 | σπαθητόν· γυναικεῖον | |
sigma1388 | σπαθίζεσθαι· μύρῳ ἀλείφεσθαι | |
sigma1389 | σπαθίνης· τῶν ἐλάφων τις οὕτω καλεῖται. ἢ ἡλικία[ν] ἐλάφου | |
sigma1390 | σπαθίς· ἱμάτιον σπάθῃ ὑφασμένον | |
sigma1391 | σπαθίσματα· τὰ σπαδονίσματα | |
sigma1392 | σπαθῶσι· σκορπίζωσιν | |
sigma1393 | σπαίρει· ἅλλεται, σκιρτᾷ, πηδᾷ. σκορπίζει. ψυχαγωγεῖ | |
sigma1394 | σπαιρόντων· τὴν ψυχὴν ἐκπνεόντων | |
sigma1395 | σπάκα· κύνα. ἢ σφίγξ | |
sigma1396 | σπάλαξ· εἶδος ἀρουραίου μυός, ἐκ γενετῆς τυφλοῦ. καὶ ἵππων εἶδος οἱ σπάλακες | |
sigma1397 | σπαλακία· νόσος ἡ περὶ τοὺς ὀφθαλμούς, πήρωσις | |
sigma1398 | *σπαράσιον· ὄρνεον, ἐμφερὲς στρουθῷ. ἔνιοι σκίψ | |
sigma1399 | *σπαύλαθρον· σκάλαυθρον | |
sigma1400 | σπαλύσσεται· σπαράσσεται, ταράσσεται | |
sigma1401 | σπά[ρ]νακα· ὀρίγανον | |
sigma1402 | σπανίαν· τὴν σπανιότητα. ὡς ὁσίαν, τὴν ὁσιότητα | |
sigma1403 | σπανίζεται· σκορπίζεται. ἀπορεῖ | |
sigma1404 | σπάνιον· ἀραιόν | |
sigma1405 | σπανόν· τίμιον, πολλοῦ ἄξιόν ἐστιν | |
sigma1406 | σπαραβάραι· οἱ γεῤ(ῥ)οφόροι | |
sigma1407 | σπαρασσόμεθα· ξεόμεθα. ταραττόμεθα | |
sigma1408 | σπαράγμασι· ξεσμοῖς. ταραχαῖς. ἀποβολαῖς. δαρμοῖς | |
sigma1409 | σπαργαί· ὀργαί. ὁρμαί | |
sigma1410 | σπαργᾶν· ὅτε οἱ μασθοὶ πλήρεις ὦσι γάλακτος | |
sigma1411 | σπάργανα· δεσμά. ῥάκη | |
sigma1412 | σπαργάνοις· δεσμοῖς. ῥάκεσι | |
sigma1413 | σπαργοῦσι· πλημμυροῦσιν. ἀποστάζουσιν | 62 in vol. 4 |
sigma1414 | σπαργῶν· ὁ πλήρης, καὶ δεόμενος ἐ(κ)κρίσεως | |
sigma1415 | σπαρνάς· σπανίους. ἀραιάς. διεσπαρμένας | |
sigma1416 | σπάρνιοι· ἐνθαλάττιοι πέτραι | |
sigma1417 | σπαρνόν· σπάνιον, ὀλίγον | |
sigma1418 | σπαρνοπόλιος· ὀλιγοπόλιος | |
sigma1419 | σπάρξαι· σπαργανῆσαι. σπαράξαι | |
sigma1420 | σπάρτα· σχοινία. ῥάμ(μ)ατα | |
sigma1421 | *σπαρτίου· ῥάμ(μ)ατος | |
sigma1422 | Σπάρτη· πόλις. καὶ στάθμη τεκτονική | |
sigma1423 | Σπάρτωλος· πόλις | |
sigma1424 | σπασμός· ἡ παλίῤῥοια. καὶ τὸ πάθος | |
sigma1425 | σπασ(σ)άμενος· ἑλκύσας | |
sigma1426 | σπάσ(σ)ατο· εἵλκυσεν. ἤγρευσεν | |
sigma1427 | σπάσωμεν· ἀγρεύσωμεν. ἑλκύσωμεν | |
sigma1428 | σπατάγγαι· οἱ μεγάλοι ἐχῖνοι οἱ θαλάσσιοι | |
sigma1429 | σπαταγγίζειν· ταράσσειν | |
sigma1430 | σπαταλᾷ· τρυφᾷ | |
sigma1431 | σπαταλᾷς· μαστιγωτιᾷς | |
sigma1432 | σπατείων· δερματίνων | |
sigma1433 | σπατίακτον· διεσπασμένον. καὶ εὔχροον | |
sigma1434 | σπατίζει· τῶν (σ)πατέων ἕλκει, τῶν δερμάτων, τῶν τιτθῶν | |
sigma1435 | σπατίλουροι· οἱ τὴν οὐρὰν εἰς τὴν σπατίλην ἐκτιθέντες | |
sigma1436 | σπατίλη· τὸ ὑγρὸν διαχώρημα | |
sigma1437 | σπάτος· δέρμα. σκύτος | |
sigma1438 | σπαύονθες Σαλαμίνιοι | 63 in vol. 4 |
sigma1439 | σπ[ε]ιλάς· πέτρα[ς] | |
sigma1440 | σπεῖμα· σχοινίον | |
sigma1441 | *σπινθήρ· ἀκοντισμός. *..... πυρὸς ἀποβολαί | |
sigma1442 | σπείομεν· πορευθῶμεν. ἀκολουθήσωμεν | |
sigma1443 | σπεῖό μοι· ἐπακολούθησον, σύνελθέ μοι | |
sigma1444 | σπεῖος· σπήλαιον. σπύλων | |
sigma1445 | (Σπεῖρα)· οἱ πρὸς τῇ βάσει λίθοι. καὶ τῆς νεὼς σκεῦός τι. καὶ σύ‐ στρεμμα ἐκ σχοινίου, ἢ ῥάκη. καὶ ἱμάτια. καὶ ἱστία. ἄλλοι εἶδος ἱμα‐ τίου εὐμέγεθες γυναικείου | |
sigma1446 | σπεῖραι· σειραί. δράγματα. ἕλικες. καὶ τὰ μαλάγματα τῶν νεῶν | |
sigma1447 | σπείραμα· πλῆθος | |
sigma1448 | *σπεῖρα· πλῆθος. στράτευμα. [τάγματα. ἢ συστροφαί | |
sigma1449 | σπείρεσιν· αἱ ἐλυγαῖς τοῦ ὄφεως | |
sigma1450 | σπεῖρον· τὸ καλὸν ἱμάτιον, καὶ τὸ ῥακῶδες | |
sigma1451 | σπεῖσαι· ἐκχύσαι, προσενέγκαι, θῦσαι θεῷ | |
sigma1452 | σπέλεκτος· πελεκάν | |
sigma1453 | σπελλάμεναι· στειλάμεναι | |
sigma1454 | σπέλληξι· σπελέθοις | |
sigma1455 | σπένδαμνον· ξύλον | |
sigma1456 | σπένδεσθαι· θυσιάζεσθαι | |
sigma1457 | σπένδεται· θύεται | |
sigma1458 | σπένδομαι· θύομαι | |
sigma1459 | σπενδόμενος· ἀνατιθεὶς τῷ θεῷ | |
sigma1460 | σπέος· σπήλαιον, ἄντρον | |
sigma1461 | σπεργανῆσαι· σπαράξαι | |
sigma1462 | σπέργδην· ἐῤῥωμένως | |
sigma1463 | σπέργουλος· ὀρνιθάριον ἄγριον | |
sigma1464 | σπέργυς· πρέσβυς | 64 in vol. 4 |
sigma1465 | σπερηδών· εἴλησις, περιπλοκή | |
sigma1466 | σπέρμα πυρός· τὸ ἡμίκαυστον ξύλον. ἢ αὐτὸ τὸ πῦρ. ἢ βραχύ τι τοῦ πυρός. ἢ τὴν λαμπηδόνα. ἢ σπινθῆρα | |
sigma1467 | σπερματίας· ὁ μέγας σικυός | |
sigma1468 | σπερμολόγος· φλύαρος. καὶ ὁ τὰ σπέρματα συλλέγων. καὶ κολοιῶδες ζῶον | |
sigma1469 | σπερμονόμος· τὰ αὐτά | |
sigma1470 | σπέρξομαι· ὀργισθήσομαι | |
sigma1471 | σπερύνειν· σπείρειν. [θυμοῦσθαι. ἀπειλεῖν. διώκειν | |
sigma1472 | σπέρχει· σπουδάζει, σπεύδει | |
sigma1473 | *Σπερχειός· ποταμὸς Θεσσαλίας | |
sigma1474 | σπέρχειν· σπεύδειν. χαλεπαίνειν. θυμοῦσθαι. ἀπειλεῖν. ταράσσεσθαι | |
sigma1475 | σπερχνή· σπερχνοποιός | |
sigma1476 | σπερχνόν· σπουδαῖον. καὶ εἶδος ἱέρακος | |
sigma1477 | σπερχνός· ταχύς. σπουδαῖος. ἄγαν ἐγκείμενος πρός τι, ἢ ἐπειγόμενος | |
sigma1478 | σπερχόμενος· ἐπειγόμενος | |
sigma1479 | σπέρχοντες· ἐπείγοντες. θυμοῦντες | |
sigma1480 | σπερχυλλάδην κέκραγας· ἀγανακτήσας ὑλακτεῖς ἄγαν, παρὰ τὸ σπέρχεσθαι | |
sigma1481 | σπέρχων· ἐπείγων. κελεύων | |
sigma1482 | σπέσθαι· ἐπακολουθῆσαι | |
sigma1483 | σπέται· ἵσταται | |
sigma1484 | σπέτε· εἴπατε | |
sigma1485 | σπεύδεται· ἐριθ[ρ]εύεται, ἐρεθίζεται | |
sigma1486 | σπεύδων· σπουδάζων, ἐνεργῶν | |
sigma1487 | σπεύσαιτο· παρακαλέσειεν | |
sigma1488 | Σπευσανδρίδαι· γένος ἰθαγενῶν | |
sigma1489 | σπεῦσεν· ἔκαμεν, ἐταλαιπώρησεν, ἐκακοπάθησεν | |
sigma1490 | σπήλαιον· ἄντρον, σπέος | |
sigma1491 | σπηλόν· σκληρόν | |
sigma1492 | σπήλυγγες· τὰ κοῖλα τῆς γῆς, σπήλαια | |
sigma1493 | σπήσονται· συνέσονται | |
sigma1494 | σπίγγος· ἰχθῦς | |
sigma1495 | σπίγγον· σπίνον | |
sigma1496 | *σπίλα· στέμφυλα | |
sigma1497 | *σπιλάδες· μεμια(σ)μένοι | 65 in vol. 4 |
sigma1498 | σπιγνόν· μικρόν, βραχύ | |
sigma1499 | σπίδεος· μεγάλου. στρογγύλου. μακροῦ | |
sigma1501 | σπίδιον· τὰ αὐτά | |
sigma1500 | σπιδές· μέγα, πλατύ, εὐρύ | |
sigma1502 | σπιδνόν· πυκνόν, συνεχές, πεπηγός | |
sigma1503 | σπιδόεν· [μέλαν.] πλατύ. [σκοτεινόν.] πυκνόν. μέγα | |
sigma1504 | σπίζα· ὀρνιθάριον, στρουθῷ ἐμφερές | |
sigma1505 | σπιζία· τὰ ὄρνεα ἅπαντα | |
sigma1506 | σπιζίας· εἶδος ἱέρακος | |
sigma1507 | σπιζίτης· εἶδος αἰγιθαλοῦ ὀρνέου | |
sigma1508 | σπιθαμή· τὸ μέτρον, τὸ ἀπὸ τοῦ μεγάλου δακτύλου ἐπὶ τὸν μικρὸν διάστημα ἐκταθέν | |
sigma1509 | σπιθίαι· σανίδες νεώς | |
sigma1510 | σπίκανον· σπάνιον | |
sigma1511 | σπίλα· χορδαὶ ἐξ ἐντέρων | |
sigma1512 | σπιλάδες· αἱ περιεχόμεναι τῇ θαλάσσῃ πέτραι | |
sigma1513 | σπίλαξ· μῶλος ὁ πλατανώδης | |
sigma1514 | σπίλοι· αἱ ἐν τοῖς ἱματίοις κηλῖδες | |
sigma1515 | σπίλον Παρνα(σ)σίαν· Ἴων Ὀμφάλῃ. οὐκ εὖ. σπιλάδες γὰρ πέτραι | |
sigma1516 | σπίλος· ῥύπος ἱματίου | |
sigma1517 | *σπῖδος· πρῖνος. κηλίς. πέτρα πωρώδης. χοιράς. γῆ κεραμική | |
sigma1518 | *σπίλη· συμπεφυκός. λεῖον | |
sigma1519 | σπίλων· τραχεῖς τόποι | |
sigma1520 | σπιλῶσαι· ῥυπῶσαι | |
sigma1521 | σπίνα· ὁ σπίνος | |
sigma1522 | σπινδεῖρα· ἄροτρον | |
sigma1523 | Σπίνθεος· ἄροτρον. Ἀπόλλων | |
sigma1524 | σπινθῆρες· ἀποβολαὶ πυρός | |
sigma1525 | σπινθία· εἶδος ὀρνιθαρίων, σπίνοι | |
sigma1526 | σπίσονται· συνῶνται | |
sigma1527 | σπλάγχνα· ἧπαρ, ἔγκατα, καὶ τὰ ἐντὸς τῶν ζώων | 66 in vol. 4 |
sigma1528 | σπλαχρός· μεμιασμένος | |
sigma1529 | σπλεκοῦν· πλησιάζειν, συνουσιάζειν, περαίνειν | |
sigma1530 | σπληδώ· σποδὸς λεπτή, κόνις | |
sigma1531 | σπλῆνες· οἱ ὑπὸ τῷ λέβητι ἕλικες. καὶ παρὰ τοῖς ἰατροῖς τὰ ἐπιμήκη ὀθόνια | |
sigma1532 | σπογγία· σπογγώδη | |
sigma1533 | σπόγγος· σπογγίον | |
sigma1534 | σποδεῖν· παίειν, συγγίνεσθαι | |
sigma1535 | σποδεῖσθαι· περαίνεσθαι | |
sigma1536 | σποδέοντο· ἐμάχοντο, ἐτύπτοντο | |
sigma1537 | σποδιά· κόνις, σποδός | |
sigma1538 | σποδησιλαύρα· ἡ τὰς ὁδοὺς τρίβουσα, ἢ ἐν τοῖς ὁδοῖς τριβομένη | |
sigma1539 | σπόδισον· ὄπτησον, φλέξον | |
sigma1540 | σποδός· κόνις. τέφρα. ἀφόδευμα | |
sigma1541 | σποδούμενος· τυπτόμενος. καὶ τὰ ὅμοια | |
sigma1542 | σπολάς· χιτωνίσκος βαθὺς σκύτινος, ὁ βύρσινος θώραξ | |
sigma1543 | σπόλια· τὰ παρατιλλόμενα ἐρίδια ἀπὸ τῶν σκελῶν τῶν προβάτων | |
sigma1544 | σπολεῖσα· σταλεῖσα | |
sigma1545 | σπόμενοι· μετελθόντες | |
sigma1546 | σπονδαί· εὐχαί. συνθῆκαι | |
sigma1547 | σπονδεῖον· ἀγγεῖον, ἐν ᾧ τοῖς εἰδώλοις οἶνον ἐπέσπενδον· λοιβεῖον, ἐν ᾧ ἔλαιον | |
sigma1548 | σπονδή· ὁ ἐπιχεόμενος ταῖς θυσίαις οἶνος. συνθήκη. ὅρκος | |
sigma1549 | *σπονδεῖα· ἀγγεῖα, δι’ ὧν σπένδουσι | |
sigma1550 | σπόνδικες· οἱ τὰς σπονδὰς χέοντες | |
sigma1551 | σπονδύλ[λ]η· ἡ γαλῆ παρ’ Ἀττικοῖς | |
sigma1552 | σπόπια· πέμμα, ὅ τινες στατίας | |
sigma1553 | (Σπ)οράδες· Κυκλάδες νῆσοι ἐν τῷ Αἰγαίῳ | |
sigma1554 | σποράδην· ἐσπαρμένως. ἢ ἐν διαφόροις | |
sigma1555 | σπορευτής· σπορεύς | |
sigma1556 | σποργαί· ἐρεθισμοὶ εἰς τὸ τεκεῖν | 67 in vol. 4 |
sigma1557 | σπόρθυγγες· αἱ συνεστραμμέναι μετὰ ῥύπου τρίχες | |
sigma1558 | σπορθύγγια· τρίβολα. τὰ διαχωρή(μα)τα τῶν αἰγῶν, ἅ τινες σπυρά‐ δας καλοῦσιν | |
sigma1559 | σπορτία· ἑορτὴ ἀγομένη ..... | |
sigma1560 | [σπόρτουλον· τόκον] | |
sigma1561 | σπούδαξ· ἀλε[κ]τρίβανος | |
sigma1562 | σπουδαρχαιρεσίαι· οἱ περὶ τὰ ἀρχαιρέσια σπουδάζοντες | |
sigma1563 | σπουδαρχίαι· κατὰ σπουδὴν ἄρχοντες | |
sigma1564 | σπούδασμα· σπουδή | |
sigma1565 | σπουδή· ἡ συνήθης ἡμῖν σπουδή. οἷον (σπουδῇ νῦν) ἀνάβαινε· μετὰ τάχους | |
sigma1566 | σπύγγας· ὄρνις | |
sigma1567 | σπυρθίς· ...... | |
sigma1568 | σπυρθίζειν· σπᾶσθαι. καὶ ἀγανακτεῖν. πυδαρίζειν. καὶ σφύζειν | |
sigma1569 | σπυρίς· τὸ τῶν πυρῶν ἄγγος | |
sigma1570 | σπυρίχνιον· πλεκτόν τι ἐξ οἰσυῶν | |
sigma1571 | σπύραθοι· τῶν προβάτων καὶ αἰγῶν ἡ κόπρος | |
sigma1572 | σπυρ[ρ]ούς· πυρ[ρ]ούς | |
sigma1573 | στ(.)αβαλοκόμαν· οὐλοκόμην | |
sigma1574 | σταβατῖναι· κωπεῶνες | |
sigma1575 | σταβεύς· κωπεών | |
sigma1576 | σταβόλιχον· εὔστραβον | |
sigma1577 | στάγην· κάρδοπον | |
sigma1578 | σταγόνες· ῥανίδες. θυγατέρες | 68 in vol. 4 |
sigma1579 | σταγρόν· ξηρόν. θερμόν. ἀκμαῖον | |
sigma1580 | σταγών· ἐν τοῖς μεταλλικοῖς τὸ καθαρὸν σιδήριον, ὃ(θεν) καὶ στα‐ γονόθαλπον τὸν διαιροῦντα ταῦτα καλοῦσιν | |
sigma1581 | σταδαῖα· ἑστηκότα. ὄρθια | |
sigma1582 | σταδαῖον μέλος· τὸ πρᾷον | |
sigma1583 | *στάδιον· γυμνάσιον. καὶ τόπος μέγας ἁπλοῦς καὶ ὁμαλός. ἢ μέτρον χωρίου | |
sigma1584 | *στάζει· ῥέει | |
sigma1585 | σταδία· ἡ λυχνία | |
sigma1586 | σταδίη· ἡ συστάδην καὶ ἐκ χειρὸς μάχη, ἢ ἐκ συστάσεως καὶ ἐκ δια‐ δρομῆς | |
sigma1587 | σταδινόν· παρὰ Δίωνι πολίτην | |
sigma1588 | στάδιον· τέλειον, βραβεῖον, ἐπινίκιος δόξα | |
sigma1589 | στάδιος χιτών· στατὸς θώραξ | |
sigma1590 | [σταθέν. μένος· τεκμαιρόμενος, συλλογιζόμενος, στοχαζόμενος] | |
sigma1591 | σταθερόν· βέβαιον, ἰσχυρόν, ἑδραῖον. ἄλλοι δὲ τὸ ὑποστατικόν. οἱ δὲ μεσημβρινόν, ἢ ἑστηκός. ἔνιοι θερμόν, καθαρόν, γαληνόν, εὔδιον | |
sigma1592 | σταθερήν· τὴν μεσημβρινὴν ὥραν, τὴν θερμήν, ὡς Πλάτων | |
sigma1593 | σταθεύειν· πυροῦσθαι | |
sigma1594 | σταθεῦσαι· τὸ τῷ πυρὶ ἡσυχῇ χλιᾶναι κρέας, καὶ τὸ ὀπτῆσαι | |
sigma1595 | σταθευτός· πεφλογισμένος ἠρέμα | |
sigma1596 | σταθμά· θύρετρα. τάλαντα | |
sigma1597 | σταθμ[ί]ά· φλ[ο]ιαί | |
sigma1598 | *σερπενδιβίλουμ, βὲλ πλουμβίνουμ. Ῥωμαϊκῶς | |
sigma1599 | στάθμη· σπάρτος, ἐν ᾗ ἀπορθοῦσιν οἱ τέκτονες· ὅθεν καὶ σταθμή‐ σασθαι τὸ ἀπορθῶσαι λέγεται. ἢ κανών, καὶ τὸ ἐν τῷ διαβήματι μολιβοῦν σκεῦος. καὶ ξύλον ναυπηγήσιμον | |
sigma1600 | σταθμηλάται· ἐξῶσται νεῶν | 69 in vol. 4 |
sigma1601 | σταθμήσας· ἐν ζυγῷ στήσας | |
sigma1602 | Σταθμία· ἐπίθετον Ἀθηνᾶς | |
sigma1603 | σταθμήσασθαι· συμβαλεῖν, εἰκάσαι | |
sigma1604 | σταθμοί· ἐπαύλεις, ὅπου ἵστανται ἵπποι καὶ βόες. καὶ στρατιωτικὴ κατάλυσις. καὶ ἡ τῶν θυρῶν παράστασις. καὶ τὰ ἑκατέρωθεν τῶν θυ‐ ρῶν ξύλα, ἃ νῦν πήγματα καλοῦμεν | |
sigma1605 | *σταθμηότα· λέγεται πολὺ ἀφεστηκότα | |
sigma1606 | σταθμόνες· φλιαί | |
sigma1607 | σταθμὸν ἔσχατον· ...... | |
sigma1608 | σταθμοῦχος· ὁ τῆς οἰκίας κύριος. καὶ ξενοδόχος | |
sigma1609 | *στατήρ· τετράγραμμον, ἤγουν ἥμισυ οὐγγίας | |
sigma1610 | σταθμῶν· τῶν τῆς θύρας παραστατῶν, ἢ μανδρῶν, ἢ τόπων ἔνθα ἀναπαύεταί τις | |
sigma1611 | *στενάζειν· λυπεῖν. τινὲς δὲ πατάξαι τὸ ἱερὸν ὀστοῦν. ἄλλοι παίειν ἁπλῶς. οἱ δὲ καταμανθάνειν τὰ στήθη | |
sigma1612 | σταινίον· τὸ ἱερὸν ὀστοῦν, καὶ τὸ ὑπογάστριον | |
sigma1613 | σταιρόν· ξηρόν. θερμόν. ἄκρατον | |
sigma1614 | σταῖς· φύραμα ἀλεύρου πυροῦ | |
sigma1615 | σταιτήϊα· πέμματος εἶδος | |
sigma1616 | στα(ι)τίας· ἄρτου εἶδος | |
sigma1617 | σταιτική· ἕστηκας | |
sigma1618 | στακτήν· τὸ ἀπὸ σμύρνης γινόμενον | |
sigma1619 | στα(κ)τικόν· πεμμάτιον πλακουντῶδες. ἄλλοι δὲ ἀγγεῖα διυλίζοντα Νειλῶον ὕδωρ | |
sigma1620 | στακτόν· τὸ διυλισμένον | |
sigma1621 | σταλαγεῖ· μαρμαρύσσει | |
sigma1622 | σταλαγμός· σταγών, ῥανίς | |
sigma1623 | σταλάσσων· στάζων | |
sigma1624 | σταλείς· πεμφθείς | 70 in vol. 4 |
sigma1625 | σταλεηδόνες· σταλαγμοί | |
sigma1626 | στάλη· ταμεῖον κτηνῶν. ὁ σταλός | |
sigma1627 | σταλῆναι· ἐλθεῖν. ἡτοιμάσ(θ)αι | |
sigma1628 | σταλίδας· τοὺς κάμακας, ἢ χάρακας | |
sigma1629 | σταλίζομαι· ἐπὶ τῆς στήλης τρόπον ἕστηκας | |
sigma1630 | στάλικες· πάσσαλοι. ξύστραι. στῆλαι | |
sigma1631 | στάλιξ· ξύστρα. ἢ πάσσαλος | |
sigma1632 | σταμάγορις· ὅταν ἐν ὑφῇ πλείονες συστραφῶσι στήμονες | |
sigma1633 | σταμίνες· παραστάται, καὶ τὰ ἐπὶ τῆς σχεδίας ὀρθὰ ξύλα, πρὸς ἃ αἱ σανίδες προσηλοῦνται, ἢ πάσσαλοι. παρὰ τὸ ἑστάναι | |
sigma1634 | σταμν[ε]ίον Θάσιον· κεράμειον ἀγγεῖον | |
sigma1635 | στάμνος· ὑδρία, κάλπη. κάλαθος | |
sigma1636 | σταμνοῦροι· οἱ τοῖς ἐφήβοις προστιθέμενοι ἐλαίου στάμνοι | |
sigma1637 | στάνει· τείνεται. συμβέβυσται | |
sigma1638 | στάνης· δύστηνος | |
sigma1639 | σταρεῖ· βάπτει | |
sigma1640 | [σταρτήμας· τὰ σίτη ἄλευρον γεγενημένα. ἡ γὰρ ζύμη στέαρ λέ‐ γεται] | |
sigma1641 | στάρτοι· αἱ τάξεις τοῦ πλήθους | |
sigma1642 | στασάμενον· δανεισάμενον | |
sigma1643 | στασάνη· ἐγγύη, ὑποθήκη | |
sigma1644 | στασιάζει· θόρυβον κινεῖ, ἀτακτεῖ | |
sigma1645 | στάσιμον ἦθος· βέβαιον, στερεόν | |
sigma1646 | στάσις· θέσις. χορός. συνέδρα. ἐργαστήριον | |
sigma1647 | στασιῶται· οἱ ἐκ τῆς αὐτῆς τάξεως | |
sigma1648 | στατά· μακρά | |
sigma1649 | [στατεύει· θάλπει] | |
sigma1650 | στατή· πάρνη. κάρδοπος | |
sigma1651 | στατήρ· τετράγραμμος | 71 in vol. 4 |
sigma1652 | στατῆρσι προστιθέντες· ὑπὲρ στατήρων ὁρ[γ]ιζόμενοι, συνθήκας τιθέντες περὶ στατῆρος. ἐλέγετο δὲ καὶ τὸ χρυσίον στατήρ | |
sigma1653 | στατιαῖον· τὸ πενταμνοῦν. καὶ δι[α]στάτους τυροὺς τοὺς δε‐ κάμνους | |
sigma1654 | στατίδας· ναύτας εἰς πόλεμον | |
sigma1655 | στατίζονται· ἱερῶνται. αὐλίζονται, ἵστανται | |
sigma1656 | στατίζουσι· στάσιν ἔχουσιν | |
sigma1657 | στατίνη· ἡ ἐκ στέατος πεποιημένη καὶ ἁπλῆ | |
sigma1658 | [στ[ρ]ατιῶν· τὸ τῆς φύσεως ὅπερ ἐξέστη κατὰ φυλάς] | |
sigma1659 | (σ)τάτοι· ἀρχή τις | |
sigma1660 | (σ)τάτος· σκάφη. ἄλλοι δὲ τὰς πέντε μνᾶς | |
sigma1661 | στατὸς ἵππος· ὁ ἐπὶ φάτνῃ τρεφόμενος καὶ [ἐξ]εστηκὼς ἐπὶ πολὺν χρόνον | |
sigma1662 | στάτρια· ἐμπλέκτρια | |
sigma1663 | σταυνίξ· ἱέραξ | |
sigma1664 | σταυροί· οἱ καταπεπηγότες σκόλοπες, χάρακες, καὶ πάντα τὰ ἑστῶτα ξύλα, ἀπὸ τοῦ ἑστάναι | |
sigma1665 | *σταυρούς· ἐκ τοῦ εἰς τὴν αὔραν ἵστασθαι | |
sigma1666 | σταυροτύπως· σταυροειδῶς | |
sigma1667 | σταύρου· σταύρωσον | |
sigma1668 | στάφος· σκάφος. λεκάνη | |
sigma1669 | σταφύλη· ὁ διαβήτης, ἀπὸ μέρους. ἐπεὶ σταφύλη καταχρηστικῶς ἐλέ‐ γετο ἡ τοῦ διαβήτου μέση κρεμαμένη μολυβίς, ἐπὶ (?) δὲ κανόνα ἀποδέδωκεν. ἔστι δὲ ἡ μολυβὶς ἡ καθιεμένη διὰ τοῦ διαβήτου κανὼν λα.ξοϊκός, ἐν ᾧ σταθμίζουσι τοὺς λίθους, ὅ ἐστιν ἀπορθοῦσιν. | |
5 | Ἀττικοὶ δὲ τὴν ἐν τῷ στόματι κίονα σταφυλήν· βότρυν δὲ καὶ ὀπώραν τὴν ἀπὸ τῆς ἀμπέλου. τινὲς δὲ τοῦ ζυγοῦ τὸ μέσον | |
sigma1670 | σταφυλίζειν· τὸ συνιάζειν τὰς ὤας τοῦ ἱματίου | |
sigma1671 | σταφυλῖνος ἄγριος· ὃν ἔνιοι κέρας καλοῦσι. καὶ ζῶον ἡλίκον σφονδύλῃ | |
sigma1672 | σταφυλοβολεῖον· μέρος τι τῆς ληνοῦ | 72 in vol. 4 |
sigma1673 | σταφυλοδρόμοι· τινὲς τῶν Καρνεατῶν, παρορμῶντες τοὺς ἐπὶ τρύγῃ | |
sigma1674 | στάχυς· ἰατρικὸς ἐπίδεσμος. καὶ πόα τις. καὶ τῆς σιτηρουσίας ἡ ἔκφυ‐ σις. καὶ παρὰ τοῖς ναυπηγοῖς τὸ ἐπὶ τῆς φάλαγγος μεριζόμενον | |
sigma1675 | στέαρ· λίπος. ζύμη | |
sigma1676 | *στέζας· ἐμῆς | |
sigma1677 | στέατα· ἄλευρα. ζύμη | |
sigma1678 | στέατος· λίπους | |
sigma1679 | στεγανίσαι· στέγῃ ὑποδεχθῆναι | |
sigma1680 | στεγανόμιον· τὸν μισθὸν τὴν διδόμενον ὑπὲρ τῆς μονῆς τῷ παν‐ δοκεῖ | |
sigma1681 | στεγανόν· στεινότερον, τὸ δυνάμενον στέγειν τοὺς λόγους καὶ μὴ ἐξαγγέλλειν. στενὸν δὲ ἢ πυκνόν, σφιγκτόν, συνεχές | |
sigma1682 | στεγανόποδες ὄρνιθες· οἱ ἐν ὕδατι τρεφόμενοι καὶ διατρίβοντες, καὶ τοὺς πόδας ἔχοντες στεγανούς, ἤτοι δέρματι ἐνειλημμένους | |
sigma1683 | στεγανώματα· τὰ ἐν τοῖς τοίχοις, οἱ λεγόμενοι σύνδεσμοι | |
sigma1684 | στεγανώτερον· σιωπηλότερον | |
sigma1685 | στεγαστήρ· τὸ θρίωπον ἕψημα | |
sigma1686 | στέγει· κρύπτει, συνέχει. βαστάζει, ὑπομένει | |
sigma1687 | στεγῖτιν· τὴν πόρνην | |
sigma1688 | στεγ(ν)ὴ γαστήρ· ...... | |
sigma1689 | στεγναί· στερεαί | |
sigma1690 | στεγνοῖ· στερονεῖ. ταπεινοῖ | |
sigma1691 | στεγνόν· στενόν, πενιχρόν | |
sigma1692 | στέθματα· τὰ στέμματα | |
sigma1693 | στείβει· ὁδεύει, πατεῖ | |
sigma1694 | στειβεύς· ὁδευτής | |
sigma1695 | στειβομένη· πατουμένη. στείβοντες δὲ οἱ περιπατοῦντες· ἀφ’ οὗ καὶ ὁ πλύτης στειβεύς | |
sigma1696 | στεῖλαι· συστεῖλαι. ἀποστεῖλαι | |
sigma1697 | στειλαμένη· παραψησαμένη | 73 in vol. 4 |
sigma1698 | στειλάμενοι· συστείλαντες. πλεύσαντες | |
sigma1699 | στειλάμενος· ὁμοίως | |
sigma1700 | στεῖλαν· συνέστειλαν | |
sigma1701 | στειλέαν· τὴν μακρὰν ῥάφανον. Ἀντιφάνης ἐν Κιθαρωδῷ | |
sigma1702 | στειλε(ι)ή· τοῦ πελέκυος ἡ ὀπή, εἰς ἣν ἐντίθεται τὸ ξύλον | |
sigma1703 | στείνεα· ἡ στενοχωρία | |
sigma1704 | στείνομαι· ὀδυνῶμαι, στένω | |
sigma1705 | στεινόν· λεπτόν. στενόχωρον | |
sigma1706 | στείνοντο· ἐστενοχωροῦντο | |
sigma1707 | στεῖνος· στένωμα, στενοχώρημα | |
sigma1708 | στείνων· ὡραϊστής, καὶ ἐπ’ αὐτῷ ἀρέσκων | |
sigma1709 | στεινωπόν· στενόν. ἢ τὸν ὑπὸ τὴν Σκύλλαν καὶ Χάρυβδιν τόπον στενὸν ὄντα | |
sigma1710 | στεινωπός· στενὸς τόπος | |
sigma1711 | στείομεν· στῶμεν | |
sigma1712 | στείοντες· ἱστάμενοι | |
sigma1713 | στεῖρα· ἡ ἄτοκος. καὶ τὸ ἐξέχον τῆς πρώρας ξύλον κατὰ τὴν τρόπιν | |
sigma1714 | Στειριεῖς· δῆμος φυλῆς τῆς Πανδιονίδος | |
sigma1715 | στείρωμα· τρόπις | |
sigma1716 | στεῖχε· ἴθι, πορεύου | |
sigma1717 | στείχειν· πορεύεσθαι | |
sigma1718 | στείχωμεν· πορευθῶμεν | |
sigma1719 | στελεόν, οὐδετέρως· τὸ τοῦ πελέκυος ξύλον | |
sigma1720 | [στέλγει· ξύστρα | |
sigma1721 | στελγίς· ξυστρίς] | |
sigma1722 | στελέχια· πρεμ(ν)ία | |
sigma1723 | στέλεχος· κορμὸς ξύλου, κλάδος | |
sigma1724 | στελίς· ... περὶ φυτῶν τὴν [ε]ἰξέαν ὑπὸ Εὐβοέων | |
sigma1725 | στελλάνδρα· ἡ κόρη | |
sigma1726 | *στέλλα· ζῶσμα | |
sigma1727 | στέλλει· πέμπει. στολίζει. ὁρμᾷ | |
sigma1728 | στέλλεται· φοβεῖται. καὶ στέλλεσθαι· ...... | 74 in vol. 4 |
sigma1729 | στέλλοιμι· πέμποιμι, καὶ ἀποστέλλοιμι | |
sigma1730 | στέλμα· στέφος, στέμμα | |
sigma1731 | στελμονία(ι)· ζώματα | |
sigma1732 | στελύπην· ἀσφόδελον | |
sigma1733 | στεμβάζειν· λοιδορεῖν, χλευάζειν | |
sigma1734 | στεμβάσεις· λοιδορίαι | |
sigma1735 | στέμμα· στεφάνωμα | |
sigma1736 | στεμ(μ)ατιαῖον· δίκηλόν τι ἐν ἑορτῇ πομπέων δαίμονος | |
sigma1737 | στέμφυλα· τὰ πταίσματα τῶν ἐλαιῶν. οἱ δὲ τὰς ἀπυρήνους ἐλαίας. καὶ τῶν σταφυλῶν τὰ ἐκπιέσματα | |
sigma1738 | [στεναγήν· πεπυκνωμένην] | |
sigma1739 | στεναγμός· λύπη | |
sigma1740 | [στεναγώτερον· πεπυκνωμένον] | |
sigma1741 | στενάσαι· τινὲς πλῆξαι καὶ παῖσαι· οἱ δὲ ........ στένιον τὸ στῆθος | |
sigma1742 | στεναχεῖλαι· δαμάζεσθαι | |
sigma1743 | στεναχίζετο· ἀνέστενεν | |
sigma1744 | στενάχοντι· στένοντι | |
sigma1745 | στένει· δυσπαθεῖ. στενοχωρεῖται. στενάζει | |
sigma1746 | [στενόεσ(σ)α· στενακτική] | |
sigma1747 | στενολεσχεῖ· στενολογεῖ | |
sigma1748 | στενολεσχία· μικρολογία, λεπτολογία, ὀλίγη ὁμιλία | |
sigma1749 | στενόπορος· στενὴ ὁδός | |
sigma1750 | [στενοτυπούμεναι·] εἰς τὰ στήθη κοπτόμεναι, στερνοτυπού‐ μεναι | |
sigma1751 | Στέντορι εἰσαμένη· τῷ Στέντορι ὁμοιωθεῖσα | |
sigma1752 | στενυγρόν· εὐριπῶδες, στενόν, καὶ συριγγῶδες | |
sigma1753 | στένων· στενάζων | |
sigma1754 | στενωπός· ἡ ἀγυιά, καὶ πλατεῖα, καὶ ἄμφοδος | |
sigma1755 | στενωπῷ· στενότητι τόπων. ἢ ῥύμῃ | |
sigma1756 | στεπτήρια· στέμματα, ἃ οἱ [ο]ἱκέται ἐκ τῶν κλάδων ἐξῆπτον | 75 in vol. 4 |
sigma1757 | στέργει· φιλεῖ, ἀγαπᾷ | |
sigma1758 | στεργάνος· κόπρων | |
sigma1759 | στέργηθρον· φίλτρον. καὶ πόα τίς | |
sigma1760 | στέργουσιν· ἀγαπῶσιν | |
sigma1761 | στερεαί· τινὲς τῶν δικαστικῶν ψήφων. [ἄλλοι δὲ ἀστέρας | |
sigma1762 | στερέμνιον· στερεόν, ἰσχυρότατον | |
sigma1763 | στερεόν· καταπληκτικόν. [ποικίλον | |
sigma1764 | στερηναῖα, ὁδός, ἢ Ἱπποκόον τί· ἡ πολεμία, καὶ στερητικὴ τῶν πάντων, οἷον [στερνοτύπη καὶ στερναία]· ἢ ἀπειθὴς ἀπὸ τῶν στρη‐ νιώντων ἵππων | |
sigma1765 | στέρησις· ἀποστέρησις, ἁρπαγή | |
sigma1766 | στερθέμεν· στερηθῆναι | |
sigma1767 | στερίσκω· ἀποστερῶ | |
sigma1768 | στεριφευομένη· παρθενευομένη | |
sigma1769 | στερίφη· στεῖρα, μὴ τεκοῦσα, μηδὲ τίκτουσα | |
sigma1770 | στερίφοις· ἀνισχύροις. ἀγόνοις, στείροις | |
sigma1771 | στεριφώτερον· ἀνισχυρότερον. μὴ στερεώτερον | |
sigma1772 | στέρνα· στήθη | |
sigma1773 | στέρνιξ· ἐντεριώνη | |
sigma1774 | στερνόμαντις· ὁ ἐνγαστρίμυθος. Πύθων | |
sigma1775 | στέρνον· στῆθος. διάνοιαν, φρένα | |
sigma1776 | στερνοτυπούμενοι· εἰς τὰ στήθη κοπτόμενοι | |
sigma1777 | στερνοτύπτης· ὁ τὸ στῆθος τύπτων | |
sigma1778 | στεροπή· ἀστραπή. αὐγή | |
sigma1779 | στεροπηγερέτα Ζεύς· ὁ τὰς ἀστραπὰς συναγείρων. [ἀστραπή] | |
sigma1780 | στεῤῥόν· ἰσχυρόν, ἀσφαλές, βέβαιον | |
sigma1781 | στερφίνα· δερματίνη· οἱ δὲ δέρματα ὄνεια· οἱ δὲ στεῖρα, ἢ σκληρά | |
sigma1782 | στέρφνιον· σκληρόν, στερεόν | |
sigma1783 | στέρφος· δέρμα, βύρσα | 76 in vol. 4 |
sigma1784 | στερχανά· περίδειπνον. Ἠλεῖοι | |
sigma1785 | στέρψανον· ἀξίνη, πέλεκυς | |
sigma1786 | στεῦτο· κατὰ διάνοιαν ἵστατο καὶ διωρίζετο, ἢ διεβεβαιοῦτο | |
sigma1787 | στεφάναι· αἱ τῶν βωμῶν ὠλέναι. καὶ τείχους ἐπάλξεις καὶ πύργων. καὶ αἱ τῶν βλεφάρων ἀπολήξεις. καὶ περικεφαλαίας ..... | |
sigma1788 | στεφάνη· ὄρους ἐξοχή. καὶ εἶδος περικεφαλαίας ἐξοχὰς ἐχούσης. καὶ κόσμος γυναικεῖος | |
sigma1789 | στεφανίσαι· στεφανῶσαι | |
sigma1790 | στεφανίων· εἶδος κολοιοῦ | |
sigma1791 | στέφανον ἐκφέρειν· ἔθος ἦν, ὁπότε παιδίον ἄῤῥεν γένοιτο παρὰ Ἀττικοῖς, στέφανον ἐλαίας τιθέναι πρὸ τῶν θυρῶν· ἐπὶ δὲ τῶν θη‐ λειῶν ἔρια διὰ τὴν ταλασίαν | |
sigma1792 | *στέφανος ........· τῶν πνευματικῶν χαρισμάτων ὁ στέφανος | |
sigma1793 | στέφανος πολέμοιο· μεταφορικῶς, ἀπὸ τῆς στεφάνης, ὅ ἐστιν περί‐ βλημα κεφαλῆς γυναικεῖον | |
sigma1794 | στεφανοφορέοντα· ἀπ’ οἴκου τινὸς καλουμένου Στεφανηφόρου | |
sigma1795 | στεφάνωμα· τὸν λωτόν, διὰ τὸ πάντα τὰ φυλλώδη καὶ ποώδη στε‐ φανώματα λέγεσθαι | |
sigma1796 | στέφεα· στεφῶνες. ἐν Ὀποῦντι τόπος στεφάνων καλεῖται | |
sigma1797 | στέφει· κοσμεῖ, στεφανοῖ | |
sigma1798 | στέφεται· στεφανοῦται, κοσμεῖται | |
sigma1799 | στεφέτην· ἱκέτην | |
sigma1800 | στεφέων· στεφάνων | |
sigma1801 | στέφη· στέμματα. ἀπαρχαί, ἀρχαί | |
sigma1802 | στέφος· τὰ αὐτά | |
sigma1803 | στεφών· ὑψηλός, ἀπόκρημνος | |
sigma1804 | στέψαι· πληρῶσαι. στεφανῶσαι. κεράσαι. κυκλῶσαι | |
sigma1805 | στῆ· παρέστη, ἔστη | |
sigma1806 | στηβύσσειν· ἀδολεσχεῖν | |
sigma1807 | στῆ δὲ παρέξ· παρέστη δὲ ἐκτός | |
sigma1808 | στηδόν· γλαυκόν | |
sigma1809 | στήθεσ(σ)ι λασίοισι· πεπυκνωμένοις λογισμῷ καὶ εὐψυχίᾳ | |
sigma1810 | στηθίας· ὄρνις ποιός | 77 in vol. 4 |
sigma1811 | στῆθος· τὸ ἐν τῇ θαλάσσῃ πρόσχω[σ]μα. καὶ τὸ ὑπὸ τοὺς ποδῶν δακτύλους στηθύνιον | |
sigma1812 | στῆλαι· οἱ λίθοι τοῦ τείχους οἱ προεστῶτες κάτωθεν πρὸς ἀντέρεισμα. καὶ θεμέλιοι | |
sigma1813 | στήλας διστόμους· τινὲς τὰς Ἡρακλείους στήλας· ἔνιοι αὐτὰς νή‐ σους εἶναί φασιν, οἱ δὲ προσχώματα, οἱ δὲ τῶν ἠπείρων ἄκρας, οἱ δὲ πόλεις. καὶ οἱ μὲν δύο, οἱ δὲ τρεῖς, οἱ δὲ μίαν, οἱ δὲ τέσσαρας | |
sigma1814 | στήληκα· τὴν νύσσαν | |
sigma1815 | στηλίδια· οἱ τεθειμένοι ὅροι | |
sigma1816 | στηλίτας· οὕτως ἐκάλουν Ἀττικοί, οἵτινες ἐπ’ αἰτίᾳ τινὶ (ἐ)στηλογρά‐ φησαν | |
sigma1817 | στηλιτευθείσης· φανερωθείσης, δημοσιευθείσης | |
sigma1818 | στηλιτεύοιντο· καταβάλλοιντο | |
sigma1819 | στηλιτεύοντος· καταβάλλοντος | |
sigma1820 | στηλιτεῦσαι· ἐπὶ στήλης γράψαι, θριαμβεῦσαι, δημοσιεῦσαι, παρα‐ δειγματίσαι | |
sigma1821 | στῆμα· ἐν ναυτικοῖς ὀνόμασιν ἀναγέγραπται. καὶ ἐπὶ φυτοῦ τίθεται. καὶ τὰ ὅμοια | |
sigma1822 | στημνίον· ὃ ἡμεῖς κατάστημον ἢ πολύστημον | |
sigma1823 | στημονίας κικίννους· τοῖς στήμοσιν ὁμοίους | |
sigma1824 | στῆναι· χαλεπῶς ἢ σκληρῶς ἔχειν | |
sigma1825 | στήνια· ἑορτὴ Ἀθήνησιν καὶ ....... διασκώπτουσι καὶ λοιδοροῦσιν | |
sigma1826 | στήνιον· στῆθος | |
sigma1827 | στηνιῶσαι· βλασφημῆσαι, λοιδορῆσαι | |
sigma1828 | στῆρα· τὰ λίθινα πρόθυρα | |
sigma1829 | *στήριον· ἱέρακι. Σέλευκος | |
sigma1830 | στήριγγες· ἐρείσματα. οἱ δὲ τὸ δίκρουν, ὅπερ ὑποτιθέασι τῷ τῆς ἁμάξης ζυγῷ. οἱ δὲ βάκτρον | |
sigma1831 | στῆ ῥ’ ἀντασχομένη· τὰς χεῖρας ὑπὸ τὸ πρόσωπον ἀνατείνασα | |
sigma1832 | .στηριγμένον· ἱστάμενον | 78 in vol. 4 |
sigma1833 | στηρίξαι· στῆσαι, ἐνερεῖσαι, ἁρμόσαι. ἐγγίσαι. κρύψαι | |
sigma1834 | στῆσαι· καθίσαι. πληρῶσαι | |
sigma1835 | στήσασθαι· τὸ δανείσασθαι οὕτως ἔλεγον. ἐπὶ σταθμῷ γὰρ πάλαι ἐδάνειζον. καὶ στάσιμον τὸ δεδανεισμένον | |
sigma1836 | στῆσεν· ὥρμισεν | |
sigma1837 | στησίφυλλον· τηλέφιλον τὸ φυτόν | |
sigma1838 | στήτα· γυνή | |
sigma1839 | στῖα ψήφους· οἱ δὲ στίας. δηλοῖ δὲ καὶ στενοχωρίαν, καὶ λιθοκο‐ νίαν | |
sigma1840 | *στήτην· ἔστησαν, δυϊκῶς | |
sigma1841 | στιάζει· λίθοις βάλλει | |
sigma1842 | στιβαρόν· εὔρωστον, βαρὺ εὔτονον, στεῤῥόν, ἰσχυρόν | |
sigma1843 | στιβάς· ἀπὸ ῥάβδων καὶ χλωρῶν χόρτων στρῶσις, καὶ φύλλων. ἢ χαμαικοίτη | |
sigma1844 | στιβδός· μαστιγίας. δραπέτης | |
sigma1845 | στιβεύειν· ἰχνεύειν, πατεῖν, πορεύεσθαι. καὶ στείβειν ὁμοίως | |
sigma1846 | στίβη· ψῦχος, πάχνη· μή με δαμάσσῃ[ς] στίβη ὑπηοί(η) δηλοῖ δὲ τὴν πρωϊνὴν δρόσον, καὶ τὸ ψῦχος | |
sigma1847 | στίβη· ἀ(νδ)ράχνη. καὶ χρῶμα μεταλλικὸν μέλαν | |
sigma1848 | στιβ(ε)ιᾶν· ῥιγοῦν | |
sigma1849 | [στίβοντες· πατοῦντες] | |
sigma1850 | στίβος· τρίβος, ὁδός. καὶ ἡ ἴχνους ζήτησις | |
sigma1851 | στίγματα· πληγαί. ποικίλματα | |
sigma1852 | στιγμή· νυγμή | |
sigma1853 | Στιγνοίη· τὸ χωρίον | |
sigma1854 | στίγων· στιγματίας | 79 in vol. 4 |
sigma1855 | [στίδιον· κόκκος ῥοιᾶς] | |
sigma1856 | στίλα. στίλη· τὸ οὐδὲν καὶ τὸ τυχόν. ἔστι δὲ ὁ σταλαγμός | |
sigma1857 | *στιδεύς· ὁδευτής | |
sigma1858 | [στιλάμενος· πλεύσας. προστάξας. ποιήσας] | |
sigma1859 | στίλβει· λάμπει | |
sigma1860 | στίλβη· λύχνος, ἐλλύχνιον. ἔνιοι φανόν· Ἀττικοὶ δὲ ἔσοπτρον | |
sigma1861 | στίλβων· ὁ τοῦ Ἑρμοῦ ἀστήρ | |
sigma1862 | στιλβῶσαι· ἀπαστράψαι | |
sigma1863 | [στίλος· ὁ προηγούμενος τῆς ποίμνης κριός] | |
sigma1864 | στιλπναί· στίλβουσαι, λαμπραί | |
sigma1865 | [στῖνος· στένωμα. ῥηγμός | |
sigma1866 | στινωπός· στενὸς τόπος, ἤγουν ὁδός] | |
sigma1867 | στίξας· σημεῖον ποιήσας. μαστιγώσας | |
sigma1868 | στίξασθαι· περιστήσασθαι ἐν κύκλῳ | |
sigma1869 | στίοντες· ἱστάμενοι | |
sigma1870 | στιπτῆς ἕδρας· ὁδευομένης ὁδοῦ | |
sigma1871 | [στιπτός· πυκνός, ἢ στερεός, καὶ πεπιλημένος. ἀπὸ τοῦ στείβειν τὸ πατεῖν margo] | |
sigma1872 | στιτθόν· εἶδος ἀκρίδος | |
sigma1873 | στίφη· πλήθη, συστήματα. τάγματα | |
sigma1874 | στῖφος· τάξις πολεμική. ἢ ὄχλος, σύστρεμμα | |
sigma1875 | στιφρός· πυκνός. εὐθαλής | |
sigma1876 | στιχάει· πορεύεται | |
sigma1877 | στίχες· τάξεις ὄχλων. καὶ στίχας τὰ αὐτά | |
sigma1878 | στιχηδόν· κατὰ στίχον στῆσαι | |
sigma1879 | στίχος· περίπατος | |
sigma1880 | στιχὸς εἶμι· δι’ ὅλης τῆς τάξεως αὐτῶν πορεύομαι | |
sigma1881 | στίχους· τάξεις. πλήθη. ἢ τόποι τῶν στρατευμάτων | |
sigma1882 | [στίχουσι· βαδίζουσι, πορεύονται | |
sigma1883 | στίχωμεν· πορευθῶμεν, βαδίσωμεν] | |
sigma1884 | στλεγγίς· ξύστρα | |
sigma1885 | στλέγγισμα· ὁ ἀπὸ τῶν ἀποξυσμάτων γλοιός | |
sigma1886 | στοαί· τὰ ταμεῖα. καὶ ἐπιμήκη εἰσίν | |
sigma1887 | στοβάζειν· κακολογεῖν | |
sigma1888 | στόβος λοιδορία, ὄνειδος | 80 in vol. 4 |
sigma1889 | στοβασμάτων· λοιδοριῶν | |
sigma1890 | στο(ι)βάσουσι· σωρεύσουσι | |
sigma1891 | στοιβή· σύνθεσις. καὶ εἶδος χόρτου | |
sigma1892 | στοιχηδόν· κατὰ τάξιν. κατὰ στοιχεῖον | |
sigma1893 | στοιχεῖον· πᾶν τὸ ἄτμητον καὶ ἀμερές | |
sigma1894 | στοιχεῖα· πῦρ, ὕδωρ, γῆ, καὶ ἀήρ, ἀφ’ ὧν τὰ σώματα. ἢ γράμματα | |
sigma1895 | (σ)τοιχειούμενοι· διδασκόμεθα κατὰ τὴν τάξιν | |
sigma1896 | (σ)τοιχειουμένοις· διδασκομένοις | |
sigma1897 | [στοιχειωδόν· κατὰ τάξιν. ἐνορδίνως] | |
sigma1898 | στοιχ(ε)ίωσις· διατύπωσις, ἢ πρώτη μάθησις | |
sigma1899 | στοιχομυθεῖν· τὸ ἐφεξῆς λέγειν. καὶ ἀδολεσχεῖν | |
sigma1900 | στοιχῶ· συναινῶ | |
sigma1901 | στολάρχης· ὁ τοῦ στόλου ἄρχων, ὁ ναύαρχος | |
sigma1902 | στολή· στάσις. πορεία. κίνησις. ἔνδυμα, καὶ περιβόλαιον | |
sigma1903 | στολμὸν χρωτός· στολισμὸν σώματος | |
sigma1904 | στολμός· στολισμός | |
sigma1905 | στόλοκρον· τὸ περικεκομμένον τὰς κόμας, καὶ γεγονὸς ψιλόν, εἴτε δένδρον, εἴτε ἄνθρωπος. δηλοῖ δὲ καὶ ἀνειδές, καὶ σκληρόν | |
sigma1906 | στολοκρατές· τὸ τῆς Ἰοῦς μέτωπον, διὰ τὰ κέρατα | |
sigma1907 | *στολισμός· ἱματισμός, κόσμος | |
sigma1908 | *στόλοι· τὰ ἄκρα τῶν τομῶν καὶ ὀξέα, χάρακες ἀπότομοι | |
sigma1909 | στόλος· πλοῦς, πλοῖα πολλά. καὶ ὁ τῆς νεὼς ἔμβολος λέγεται, τὸ εἰς ὀξὺ συνεστραμμένον | |
sigma1910 | στολυξώδης· μικρολόγος | |
sigma1911 | στόμα· τὸ κατεργαστικώτατον μέρος τοῦ πολέμου | |
sigma1912 | στόμα λαύρης· τὸ τῆς θύρας χάσμα | |
sigma1913 | στομάχοιο θέμεθλα· τὸν φάρυγγα, ἤτοι τὸ τῆς κοιλίας στόμα. [δηλοῖ δὲ καὶ φιλμὸν κηλόν | |
sigma1914 | στόμια· χάσματα | 81 in vol. 4 |
sigma1915 | στόμις· ὁ ἀπειθής. μέγα στόμα ἔχων. καὶ τοὺς ἵππους δὲ στομίας λέγουσι τοὺς ἀπειθοῦντας τοῖς χαλινοῖς | |
sigma1916 | στομοδόκο[υ]ν· στωμύλον | |
sigma1917 | [στομύλος· πολυλάλος, φλύαρος. δεινός. αἰσχρός] | |
sigma1918 | στομφάσαι· στομφολογῆσαι. κομπάσαι. ἀλαζονεύεσθαι | |
sigma1919 | στόμφας· ἀλαζονεία | |
sigma1920 | στομωμάτων· χαραγμάτων. τινὲς δὲ στοβασμάτων· λοιδοριῶν. Στόβος καὶ ἡ λοιδορία | |
sigma1921 | στοναχάς· στεναγμούς | |
sigma1922 | στοναχῶν· στενάζων | |
sigma1923 | στονόεντα· στεναγμὸν ποιοῦντα, στενάζοντα | |
sigma1924 | στόνοι· τὰ ἔσω τῶν κεραμίων, καὶ στρογγύλα | |
sigma1925 | στόνος· στεναγμός | |
sigma1926 | στόνυξι· κέρασι | |
sigma1927 | στόνυχες· τὰ εἰς ὀξὺ λήγοντα, καὶ τὰ ἄκρα τῶν ὀνύχων | |
sigma1928 | στορβάζειν· κακολογεῖν | |
sigma1929 | στοργή· φιλία, ἀγάπη | |
sigma1930 | στοργῆσαι· φιλῆσαι | |
sigma1931 | (στορέσαι)· στρῶσαι | |
sigma1932 | στορεσθέν· στρωθέν | |
sigma1933 | στορεύς· γαληνοποιός. καὶ τὸ ἀντὶ τοῦ σιδήρου τρύπανον ἐμβαλλό‐ μενον ξύλον ῥάμνου, ἢ δάφνης | |
sigma1935 | στόρνη· ζώνη | |
sigma1934 | [στόρθη· τὸ ὀξὺ τοῦ δόρατος, καὶ ἐπιδορατίς] | |
sigma1936 | στορνύμενος· ἐστρωμένος | |
sigma1937 | στορνυτέα· καταστρωτέα. περιοικοδομητέα | |
sigma1938 | στορπάν· τὴν ἀστραπήν | |
sigma1939 | στορχάζειν· εἰς (ση)κοὺς κατακλείειν τὰ βοσκήματα | 82 in vol. 4 |
sigma1940 | στορχάσω· συγκλείσω | |
sigma1941 | στουμνά· αὐστηρά | |
sigma1942 | στοῦπος· ἡ τοῖς τετελευτηκόσι ἐπὶ τῶν φορ(ε)ίων σκηνή | |
sigma1943 | στοχάζεται· οἴεται. κατὰ σκοποῦ βάλλει | |
sigma1944 | στοχαζόμεθα· τεκμαιρόμεθα | |
sigma1945 | στοχίζῃ· [στοιχομυθεῖς· μακρηγορεῖς | |
sigma1946 | στραβαλός· ὁ στρογγυλίας καὶ τετράγωνος ἄνθρωπος. Ἀχαιοί | |
sigma1947 | *στράβηλοι· κοχλίαι | |
sigma1948 | στραβαλοκόμαν· οὐλοκόμην | |
sigma1949 | στραβεύς· κωπεύς | |
sigma1950 | στραβήλῳ· τῷ κόγχῳ, ᾧ ἐσάλπιζον | |
sigma1951 | στράβωνες· ἐπιποιοῦ κενός | |
sigma1952 | *στραχύ· τραχύ | |
sigma1953 | στραγγαλιαί καὶ στραγγαλίδες· συστροφαί, διαστροφαί. παγί‐ δες, ἢ πλοκαί | |
sigma1954 | στραγγαλοῦται· συστρέφεται | |
sigma1955 | στραγγίζει· πιέζει | |
sigma1956 | στραγ(γ)εύει· διαβάλλει. οὐκ εὐθὺς πορεύεται | |
sigma1957 | στραγ(γ)εύεται· διατρίβει | |
sigma1958 | στράγξ· σταγών | |
sigma1959 | στραγγός· στρεβλός. ἄτακτος. [ἢ στόμα | |
sigma1960 | στραγγουρία· ἡ δυσουρία | |
sigma1961 | στράνθανα· ὀξέα | |
sigma1962 | στράταρχος· στρατηγός | |
sigma1963 | [στρατεύομαι· διατρίβω] | |
sigma1964 | στρατηγιᾶν· τὸ ἐπιθυμεῖν τῆς στρατ(ηγ)ίας | |
sigma1965 | στρατηλάτης· ἡγεμών. ἄρχων στρατοῦ | |
sigma1966 | Στρατίη· πόλις Ἀρκαδίας | |
sigma1967 | Στράτιον· πολεμικόν, ἢ φοβερόν. καὶ ἐπίθετον Διός | |
sigma1968 | στρατιώτης· ὁ ἐν τῷ στρατῷ ἀριθμούμενος | 83 in vol. 4 |
sigma1969 | στρατιωτὶς ποτάμιος· πόα | |
sigma1970 | στρατολογήσαντι· στρατεύσαντι | |
sigma1971 | στρατὸν αἰχμητήν· τὸν πολεμιστὴν στρατόν | |
sigma1972 | στρατός· τὸ πλῆθος τῶν πολεμούντων στρατιωτῶν | |
sigma1973 | στρατόων(το)· ἐστρατοπεδεύοντο | |
sigma1974 | *(σ)τατή· πόρνη | |
sigma1975 | στραφῆναι· ἀναστραφῆναι, ἢ στραφθῆναι | |
sigma1976 | στρέβλαι ναυτικαί· τὰ ξύλα τῶν νεῶν, ἐν οἷς διασφηνοῦνται γομ‐ φούμενα. Ἀττικοὶ δὲ τὰ βασανιστήρια | |
sigma1977 | στρεβλόν· καμπύλον, σκολιόν | |
sigma1978 | στρεβλούμενοι· δεσμούμενοι | |
sigma1979 | στρεβλοῦται· αἰκίζεται, βασανίζεται | |
sigma1980 | στρεβλῷ· κόγχῳ, ᾧ ἐσάλπιζον | |
sigma1981 | στρέμμα· εἶδος πέμματος | |
sigma1982 | στρέμματα· περὶ νεῦρα | |
sigma1983 | στρεπτοί· εὐμετάθετοι, εὐμετάβολοι | |
sigma1984 | στρεπτοί· ὅρμοι. τὰ περὶ τὰς χεῖρας ψέλ[λ]ια | |
sigma1985 | στρεπτοῖο χιτῶνος· τοῦ ἁλυσιδωτοῦ θώρακος, ἢ τοῦ θώρακος τοῦ ὑποδύτου | |
sigma1986 | στρεπτόν· φίλημά τι ποιόν. ἢ σκολιόν | |
sigma1987 | στρεύγει· ἀνιᾷ. καταγωνίζεται. προσδιατρίβει. βραδύνει | |
sigma1988 | ......· στραγ(γ)εύεται. ταλαιπωρεῖται, καταπονεῖται. τρ..... τριψημερεῖ | |
sigma1989 | στρεύγομαι· διατρίβω, ἀφ’ οὗ καὶ στρὰγξ ἡ κατὰ βραχὺ πρόεσις | |
sigma1990 | στρέφανον· ἀξίνη, καὶ πέλεκυς | |
sigma1991 | στρεφεδίνηθεν (δέ) οἱ ὄσσε· διεστράφη. ἐσκοτοδινίασεν | |
sigma1992 | στρέφει· κάμπτει. λυγίζει. ἀποσείεται. διώκει. ψιλοῖ | |
sigma1993 | στρέφος· στρέμμα. δέρμα, βύρσα. Δωριεῖς | |
sigma1994 | Στρεφοῦραι· τῶν Ἰνδῶν γένος τι, οἳ καλοῦνται Κοψίλοι | |
sigma1995 | στρέφωσις· κάλυψις ἀγγείων δέρματι γινομένη | |
sigma1996 | Στρεψαῖοι· ἔθνος περὶ Μακεδονίαν | |
sigma1997 | στρεψίμαλ(λ)ος· μεταφορικῶς λέγουσιν ἀπὸ τῶν ἐρίων. Στρεψί[ν]‐ μαλ(λ)α γὰρ λέγονται τὰ συνεστραμμένους ἔχοντα τοὺς μαλλούς | |
sigma1998 | στρέψις· στροφή. ἀπάτη | 84 in vol. 4 |
sigma1999 | στρεψοδικεῖν· τὸ ἀποστρέφειν τὴν δίκην | |
sigma2000 | στρηνές· σαφές. ἰσχυρόν. τραχύ. στυγνόν. ὀξύ. ἀνατετα[γ]μένον. στρη‐ νόν | |
sigma2001 | στρηνύεται· στρηνιᾷ | |
sigma2002 | στρηνιῶντες· πεπλεγμένοι. δηλοῖ δὲ καὶ τὸ διὰ πλοῦτον ὑβρίζειν, καὶ βαρέως φέρειν | |
sigma2003 | στρηνὸν βοᾶν· τὸ σκληρόν | |
sigma2004 | στρίγλος· τὰ ἐντὸς τοῦ κέρατος. νυκτίφοιτον. καλεῖται δὲ καὶ νυκτο‐ βόα. οἱ δὲ νυκτοκόρακα | |
sigma2005 | στριγχός· τειχίον. στρικτόριον. στεφάνη δώματος | |
sigma2006 | στριφνός· σφιγκτός. πυκνός. στερεός | |
sigma2007 | στριφοῦ· λαμπόδικε, ἀπόκνισον | |
sigma2008 | στροβάζων· συνεχῶς στρεφόμενος | |
sigma2009 | στροβάνικος· ἡ τῷ στροβεῖν νικῶσα | |
sigma2010 | στροβανίσκος· τρίπους | |
sigma2011 | στροβεῖ[ται]· ταράσσει, κινεῖ | |
sigma2012 | στρόβ.ιλος· συστροφὴ ἀελλώδης. καὶ ἡ πίτυς, καὶ ὁ καρπὸς αὐτῆς. καὶ εἶδός τι ὀρχήσεως, καὶ γυναικείας χρύσης | |
sigma2013 | στροβεῖν· ἀποσείεσθαι, ἀποσοβεῖν ἑαυτοῦ, ἀποδιώκειν, θορυβεῖν | |
sigma2014 | στροβελόν· σκολιόν, καμπύλον | |
sigma2015 | στροβελός· σοβαρός, τρυφερός | |
sigma2016 | στροβῆσαι· συστρέψαι. ἐκφοβῆσαι | |
sigma2017 | *στρόβιλοι· καταιγίδες. καὶ τὰ ὅμοια | |
sigma2018 | στροβητῶς· τεταραγμένως | |
sigma2019 | στρόβοι· συστροφαί | 85 in vol. 4 |
sigma2020 | Στρογγύλη· συνεστραμμένη. καὶ Λιπάρα νῆσος | |
sigma2021 | στροιβᾶν· ἀντιστρέφειν | |
sigma2022 | στροίβηλος· ἔπαρμα πληγῆς ἐν κεφαλῇ | |
sigma2023 | στροιβός· δ[ε]ῖνος | |
sigma2024 | *στροβαλοκόμαις. οὐλοκόμαις | |
sigma2025 | στρόμβος· δ[ε]ῖνος. κόχλος. ῥόμβος. συστροφὴ ἀνέμου. περιφερὴς λίθος | |
sigma2026 | στρόμβιλον· περιδεδινημένον | |
sigma2027 | στρομβοῖ· συστρέφει. καὶ τὰ ὅμοια | |
sigma2028 | *στρωννύμενον· ἐστρωμένον | |
sigma2029 | *στρωνν.̀, λαγώς | |
sigma2030 | στροπά· ἀστραπή. Πάφιοι | |
sigma2031 | στρουθίον· πόας ῥίζα, εὔθετος πρὸς ἐρίων ἔκπλυσιν | |
sigma2032 | στρουθός· ὁ καταφερής, καὶ λάγνος. Ἀττικοὶ δὲ τὰς στρουθοκαμήλους | |
sigma2033 | στροῦς· ὁ στροῦθος. καὶ ὄσπριον | |
sigma2034 | στροφαί· ἀστραπαί | |
sigma2035 | στροφάδες· σκώληκες | |
sigma2036 | Στροφαῖος· Ἑρμῆς, ὁ πρὸς ταῖς θύραις ἱδρυμένος· διὰ τὸν τῆς θύρας στροφέα | |
sigma2037 | *στροφ(άλ)ιγγι· συστροφῇ | |
sigma2038 | στροφάλιγξ· συστροφὴ κονιορτοῦ. καὶ ἐν ᾧ οἱ τροχοὶ στρέφονται | |
sigma2039 | *στροφάλιγγος· συστροφῆς | |
sigma2040 | στροφαλίζετε· στρέφετε | |
sigma2041 | στροφαί· [ἀντιλογίαι. διαστροφαί. καὶ] αἱ κατὰ διαιρέσεις τῶν μελῶν | |
sigma2042 | στρόφιγγα· τὸν στροφέα | |
sigma2043 | στρόφιγξ· ὁ αὐτός | |
sigma2044 | στρόφιον· ἡ στρογγύλη ζώνη | |
sigma2045 | στρόφις· σκολιός, οὐχ ἁπλοῦς, πολύπλοκος | |
sigma2046 | στρόφος· συνεστραμμένος λῶρος, ἢ σχοινίον, παρὰ τὸ ἐστράφθαι | |
sigma2047 | στρόφοι· τὰ λεπτὰ τριχίδια | |
sigma2048 | Στρύμη· πόλις | |
sigma2049 | Στρυμών· ποταμός | |
sigma2050 | Στρυμόνιοι· οἱ Βιθυνοὶ τὸ πρότερον | |
sigma2051 | Στρυμόνιος· ὁ βοῤῥᾶς | 86 in vol. 4 |
sigma2052 | στρύμοξ· ξύλον μεμηχανημένον ἐν ταῖς ληνοῖς πρὸς τὴν τῶν σταφυ‐ λῶν ἔκθλιψιν | |
sigma2053 | στρυφνόν· στερεόν, ἰσχυρόν. αὐστηρόν. ἐπεστυμμένον, πυκνόν | |
sigma2054 | στρυφνός· μᾶζα. ἢ οἶνος στυφός | |
sigma2055 | στρωματεύς· ἰχθῦς ποιὸς ἐν τῇ ἐρυθρᾷ θαλάσσῃ | |
sigma2056 | στρωματίζειν· τὸ ἐπισάττειν ὄνῳ | |
sigma2057 | στρωματίτην· ἔρανόν τινα, ἐν ᾧ ἑαυτοῖς παρεῖχον τὰ στρώματα | |
sigma2058 | στρωμνή· κοίτη | |
sigma2059 | στρωφᾶν· νήθειν, κλώθειν, περιστρέφειν | |
sigma2060 | στρωφῶντο· περιεβλέποντο. ἐστρέφοντο | |
sigma2061 | στρωφᾶται· περιστρέφεται | |
sigma2062 | στυαγόν· τὸ στύμα, παραγώγως | |
sigma2063 | στυγεῖν· μισεῖν. στυγνάζειν. φοβεῖσθαι | |
sigma2064 | στυγέει· μισεῖ | |
sigma2065 | στυγέουσι· μισοῦσι | |
sigma2066 | στυγερόν· στυγνόν. κακοπαθές. φοβερόν, χαλεπόν, μισητόν | |
sigma2067 | στυγέων· φοβούμενος. μισῶν | |
sigma2068 | στυγηρῷ· μισητῷ, φοβερῷ | |
sigma2069 | στυγήσω· μισήσω. καὶ τὰ ὅμοια | |
sigma2070 | στυγητοί· μισητοί, χαλεποί, φοβεροί | |
sigma2071 | στυγνόν· ἀργόν. ὠμόν. χαλεπόν | |
sigma2072 | στύγνωσον· χώρισον | |
sigma2073 | στυγοῦσι· φοβοῦνται, μισοῦσιν | |
sigma2074 | Στυγὸς ὕδωρ· τῆς κρήνης τοῦ ᾅδου τὸ ὕδωρ. ἢ ὁ τῶν θεῶν ὅρκος | |
sigma2075 | στυλίς· μέρος τι τῆς ἡμιολίας νεώς | |
sigma2076 | στυλοβάτης· τοῦ κίονος ἡ βάσις | |
sigma2077 | στύμος· στέλεχος, κορμός | |
sigma2078 | στυμνά· σκληρά | |
sigma2079 | Στύμφη· ἡ Χαλκίς | |
sigma2080 | Στύμφηλος· πόλις ἢ ὄρος Ἀρκαδίας | |
sigma2081 | Στύξ· κρήνη ἐν ᾅδου. ἢ ὁ σκὼψ τὸ ὄρνεον. ἢ ὅρκος θεῶν | |
sigma2082 | στύξαι· φοβηθῆναι, καταπλαγῆναι. συναγαγεῖν. μισῆσαι | 87 in vol. 4 |
sigma2083 | στύξαιμι· εἰς κατάπληξιν ἀγάγοιμι | |
sigma2084 | στυπάζει· βροντᾷ. ψοφεῖ. ὠθεῖ | |
sigma2085 | στύγει· στρέφεται | |
sigma2086 | στύπεα· στέλεχος, κορμός. καὶ τοῦ ὀφθαλμοῦ τὸ σῶμα, καὶ τὸ κύτος. καὶ ὁ ψόφος τῆς βροντῆς | |
sigma2087 | στύπη· ὁ στύπος, ἢ στελέχη | |
sigma2088 | στυπογλύφος· ξυλογλύφος. Στύπος γὰρ ὁ στέλεχος, ἤγουν τὸ πρέ‐ μνον | |
sigma2089 | στύππακα· στυππ(ε)ιοπώλην | |
sigma2090 | στυππίον· τὸ λίνον | |
sigma2091 | στυρακίζειν· κεντρίζειν | |
sigma2092 | Στύραξ· [πόλις Εὐβοίας. καὶ] σαυρωτὴρ τοῦ δόρατος, καὶ λόγχη. καὶ δένδρον ὁμωνύμως. καὶ θυμίαμα | |
sigma2093 | στυφαλμεῖν· σκυβαλίζειν | |
sigma2094 | στυφᾶν· βροντᾶν | |
sigma2095 | *στύφος· κέρδος | |
sigma2096 | *στυφέλιξε δέ μιν· διέσεισεν αὐτόν | |
sigma2097 | στυφελή· σκληρά | |
sigma2098 | στυφελίζειν· διασείειν, κραδαίνειν, τινάσσειν, ὠθεῖν, πατάσσειν, ἐνυβρίζειν | |
sigma2099 | στυφελιζομένους· σκληρῶς ὑβριζομένους | |
sigma2100 | στυφελίξαι· διασεῖσαι | |
sigma2101 | *στυφελίζειν· κακοῦν. διασείειν | |
sigma2102 | στυφελοὶ πάγοι· ἀντὶ τοῦ σκληροί | |
sigma2103 | στυφλὸν ἢ στυφελόν· τραχύ, σκληρόν, βαρύ. ἀργόν. στεῤῥόν | |
sigma2104 | στυφοκόμπος· ὁ μάχιμος ἀλεκτρυών. καὶ ὄρτυξ | |
sigma2105 | στυφρόν· στερέμνιον, βαρύ | |
sigma2106 | (σ)τύχας· τάξας | |
sigma2107 | στυχιοῦσι· διατυποῦσι | |
sigma2108 | στῦψαι· στυγνάσαι | |
sigma2109 | στῦψις· κόλλησις | |
sigma2110 | Στωϊκοί· οὐ μόνον οἱ ἀπὸ Ζήνωνος φιλόσοφοι, ἀλλὰ καί τινες γραμ‐ ματικοί | |
sigma2111 | στώμιξ· δοκὶς ξυλίνη | 88 in vol. 4 |
sigma2112 | [στωμοδόκον· στωμύλον] | |
sigma2113 | στωμύλια· κομψά | |
sigma2114 | στωμύλος· ὁ λάλος. πιθανολόγος. εὐτράπελος τῷ λόγῳ | |
sigma2115 | στωμύλλεσθαι· τρανῶς λαλῆσαι | |
sigma2116 | στωμύλ(λ)ων· λαλῶν | |
sigma2117 | στωμύλματα· περιλαλήματα | |
sigma2118 | στωνευμέναν· διαστρέφουσαν συντόνως | |
sigma2119 | σύαγχος· ῥίζα, ἐν ᾗ οἱ σῦς θηρεύονται | |
sigma2120 | συάδες· αἱ ὕες, ἐσχηματισμένως | |
sigma2121 | συανία· λοιδορία. καὶ ἡ διὰ χειρὸς μάχη | |
sigma2122 | σύαρον· τὸν κλῶνα | |
sigma2123 | σύαρτον· βούγλωσσον | |
sigma2124 | σύας· κύων τις πολύῤῥηνος | |
sigma2125 | *σύβας· λάγνος | |
sigma2126 | σύβακα· συώδη | |
sigma2127 | συβάλλας· ὁ καταφερὴς πρὸς τὰ ἀφροδίσια | |
sigma2128 | συβαρίζει· τρυφᾷ | |
sigma2129 | σύβαριν· τὴν πολυτελῆ τρυφήν | |
sigma2130 | Συβαρικαῖς· τρυφηλαῖς | |
sigma2131 | *Συβαριτικοὶ λόγοι· τὸν γὰρ Αἴσωπον ἐν Ἰταλίᾳ γενόμενον σπουδασθῆναι σφόδρα φησίν, ὡς καὶ τὸ τῶν λόγων αὐτοῦ εἶδος ἐπι‐ δαψιλεῦσαι, καὶ Συβαριτικὸν προσαγορευθῆναι. παροιμιώδεις οὖν οἱ Συβαριτικοὶ λόγοι | |
sigma2132 | *Σύβαρις διὰ πλατείας· παροιμιῶδες ἐπὶ τῶν σοβαρῶς πορευ‐ ομένων | |
sigma2133 | Συβαρῖται· τρυφηταί | |
sigma2134 | Συβαριτικός· τρυφερός | |
sigma2135 | συβαρνίς· περίκομμα | |
sigma2136 | συβήνη· αὐλοθήκη, ἢ τοξοθήκη. ἢ ὁ ναυτικὸς χιτών | |
sigma2137 | συ[μ]βίνη[ς]· καπροβόλον. ἐμβόλιον | |
sigma2138 | συβόσια· συοφόρβια | |
sigma2139 | συβότας· χοιροβοσκούς | 89 in vol. 4 |
sigma2140 | συβότοιο· σῦς βόσκοντος | |
sigma2141 | σύβρα· ἐπὶ βοῶν. σημαίνει δὲ τὰ πρὸς ῥυπαρόν τι ἐχούσας | |
sigma2142 | συβριακόν· τὸ πολυτελές | |
sigma2143 | συβριάζει· σοβαρεύεται, τρυφᾷ | |
sigma2144 | συβριασμός· ὁ ἐν εὐωχίᾳ θόρυβος | |
sigma2145 | (Συβρίδαι· δῆμος τῆς) Ἐρεχθηΐδος φυλῆς | |
sigma2146 | συβροί· ἰ(σ)χνοί, λαγαροί, τάφροι | |
sigma2147 | σύ[μ]βρος· κάπρος | |
sigma2148 | συβώτας· Σπεύσιππος ὁ φιλόσοφος. ζῶόν τι | |
sigma2149 | Συβώτης· συοτρόφος, χοιροτρόφος, χοιροβοσκός. καὶ ὄνομα κύριον | |
sigma2150 | συγγενήσεις· τὰς συνουσίας | |
sigma2151 | συγγένεια· | |
sigma2151a | συγγενικός· | |
sigma2152 | συγγίνομαι· συνομιλῶ | |
sigma2153 | συγγ[ε]νώσομαι· συμβουλεύσω | |
sigma2154 | συγγινωσκόμενοι· πειθόμενοι | |
sigma2155 | συγγνώμων· ἐλεήμων | |
sigma2156 | συγγονή· σύστασις. Δημόκριτος | |
sigma2157 | σύγγονος· ἀδελφός | |
sigma2158 | συγγραμμάτων· βίβλων | |
sigma2159 | *συγκαρβαλώσας· συστρέψας | |
sigma2160 | συγκαλεῖται· συνεδρεύει | |
sigma2161 | συγκαλέσας· συναριθμήσας | 90 in vol. 4 |
sigma2162 | συγκατάθεσις· συμφώνησις | |
sigma2163 | συγκατέληξε· συμπέπαυται | |
sigma2164 | συγκαχρῦσαι· συγχέαι, συμφῦραι, συμφρῦξαι | |
sigma2165 | συγκεῖσθαι· συνθήκην καὶ ὁμολογίαν πεποιῆσθαι | |
sigma2166 | συγκεκλεισμένοι· πολιορκούμενοι | |
sigma2167 | συγκεκοπιταμένους· συγκεκομμένους | |
sigma2168 | συγκεκορδυλισμένα· συνηθροισμένα. συνειλημ[μ]ένα· συνεστραμ‐ μένα | |
sigma2169 | συγκέχυται· συντετάρακται | |
sigma2170 | συγκηδεσταί· οἱ τῆς νύμφης καὶ τοῦ γαμβροῦ γονεῖς | |
sigma2171 | συγκοιμᾶσθαι· συνελθεῖν | |
sigma2172 | σύγκλ(υ)δα· συγκεχυμένα | |
sigma2173 | συμμιγεῖς· σύνεγγυς. καὶ σύγκλυδες, ὅμοια | |
sigma2174 | συγκλύδων· συλλέκτων, ἤ τινων μεμιγμένων | |
sigma2175 | συγκοιτάλιον· σύγκοιτον | |
sigma2176 | συγκοίτιον· ἑταίρᾳ συγκοιμηθείσ(ῃ) μίσθωμα | |
sigma2177 | συγκομ(.)άτιον· σκευασία τις παρὰ τοῖς ὀψαρτυταῖς | |
sigma2178 | συγκομιστέον· συνακτέον | |
sigma2179 | συγκομιστήρια· θυσία ἐπὶ καρπῶν συγκομιδῇ | |
sigma2180 | συγκομιστὸς ἄρτος· παρὰ Διοκλεῖ τῷ Ἰατρῷ | |
sigma2181 | συγκοπήμεναι· μαστιγωθῆναι. μεμαστιγωμέναι | |
sigma2182 | συγκριθῶμεν· ὁμοιωθῶμεν | |
sigma2183 | συγκρίνει· συνισοῖ | |
sigma2184 | συγκρινομένη· πρὸς ἰσότητα δοκιμαζομένη | |
sigma2185 | σύγκρισις· μίξις. γένεσις. ὁμοίωσις. ἀντιπαράθεσις | |
sigma2186 | συγκριτικός· ὅμοιος | |
sigma2187 | συγκροτεῖ· ταράττει. συνάγει, συνα(ύ)ξει | |
sigma2188 | συγκρούει· συναθροίζει. ἢ συνευφραίνεται | |
sigma2189 | σύγκρουμα· χρέος, δάνειον. τινὲς τὴν σύμμικτον λοπάδα | |
sigma2190 | συγκρου(σ)τά· ἱμάτια, ὧν ἡ κροκὶς ἀνατέτριπται | 91 in vol. 4 |
sigma2191 | *συγκινεῖν· συζυγεῖν, συντροχάζειν | |
sigma2192 | συγκυρία· συντυχία | |
sigma2193 | *συγκύρημα· συντύχημα | |
sigma2194 | *συγκυροῦντα· διαφέροντα | |
sigma2195 | συγκύρεται· συντεύξεται | |
sigma2196 | συγχαίρειν· ἐπιχαίρειν | |
sigma2197 | συγχάσαι· συγχωρῆσαι | |
sigma2198 | *σύγχει· ταράττει καὶ τάρασσε | |
sigma2199 | *συγχεῦαι· συγχέαι. συγκόψαι, συντρῖψαι | |
sigma2200 | συγχέομαι· συντρίβομαι. καὶ τὰ ὅμοια | |
sigma2201 | συγχριμφθέντα· συνενεχθέντα | |
sigma2202 | συγχίας· τὸ πρὸς ἄγκιστρον μέρος τῆς ὁρμιᾶς | |
sigma2203 | συγχρήσομαι· .... | |
sigma2204 | *σύγχυσις· μίξις. θόρυβος. ἀφανισμός | |
sigma2205 | *σύγχυτο· συνεχύθη, συνεταράχθη, συνεχωρήθη | |
sigma2206 | *σὺ δὲ σύνθεο· σὺ δὲ κατάθου, σύ(ν)θου δέ | |
sigma2207 | *σὺ δ’ ἐν(ὶ) φρεσὶ βάλ(λ)εο· σὺ δ’ ἐγκατάθου ταῖς φρεσί | |
sigma2208 | σύδην· ταχέως, καὶ ὁρμητικῶς | |
sigma2209 | συζῆν· ὁμοῦ ζῆν | |
sigma2210 | συζυγεῖν· τὰ ὑποζύγια ὑποφωνεῖν ἐν τῷ ἕλκειν | |
sigma2211 | συζυγία· συνάφεια | |
sigma2212 | σύζωσμα· ἐν τῷ μεταλλικῷ τὸν ἐκρέοντα χαλκόν | |
sigma2213 | συῆλαι· τόποι βορβορώδεις | |
sigma2214 | συηνία· ταραχή, ἀηδία, ἀπὸ τῶν συῶν | |
sigma2215 | σύθεν· ὥρμησαν | |
sigma2216 | συθῆναι· δραμεῖν, ὁρμῆσαι | |
sigma2217 | σῦθι· ἐλθέ | |
sigma2218 | συθνόν· κεκρυμμένον | |
sigma2219 | σῦκα· τὸ ἐπὶ τοῖς βλεφάροις νόσημα, ὅ τινες σύκωσιν | |
sigma2220 | συκάζει· δοκιμάζει. συκοφαντεῖ. ἢ σῦκα τρώγει. καὶ τὸ κνίζειν ἐν ταῖς ἐρωτικαῖς ὁμιλίαις | |
sigma2221 | *συΐ· συάγρῳ | 92 in vol. 4 |
sigma2222 | συκαμήδωρος· μωρός | |
sigma2223 | συκάμινα· ἡ παρ’ ἐνίοις μορέα, τὸ δένδρον. καὶ ὁ καρπὸς ...... | |
sigma2224 | συκάνης· συνετὸς [τῆς συκομορέας | |
sigma2225 | συκάστρια· συκοφάντρια | |
sigma2226 | Συκάτης· ὁ Διόνυσος | |
sigma2227 | συκῆ· τὸ ἐν ταῖς πεύκαις γενόμενον δενδρῶδες | |
sigma2228 | συκηγορίαν· τὴν ἐν τῷ λέγειν συκοφαντίαν | |
sigma2229 | συκῆ Αἰγυπτία· ἡ λεγομένη κερατία τὸ δένδρον | |
sigma2230 | συκίδας· τὰς ἐχούσας ἐν τοῖς δακτυλίοις συκᾶς | |
sigma2231 | συκιδαφόρος· ἐνίοτε ὁ συκοφάντης· ποτὲ δὲ ὁ συκόπρωκτος | |
sigma2232 | συκίνη μάχαιρα· συκοφάντρια | |
sigma2233 | σύκινον· ἀσθενές | |
sigma2234 | συκομορέα· συκάμινον | |
sigma2235 | σῦκον αἰτεῖν· κολακεύειν | |
sigma2236 | σῦκον ἐφ’ Ἑρμῇ· παροιμία ἐπὶ τῶν κειμένων ἐπ’ ὠφελείᾳ τῶν βουλο‐ μένων. ὁπότε φανεί(η) σῦκον πρῶτον τῷ Ἑρμῇ ἀνετίθεσαν | |
sigma2237 | συκοσπαδίας· ὁ συκοφάντης | |
sigma2238 | συκοφάντης· ψευδοκατήγορος. κακοπράγμων | |
sigma2239 | συκοφάνται· οἱ ἐπηρεάζοντες | |
sigma2240 | συκοφαντία· καταλαλιά | |
sigma2241 | συκχάδαι· ῥάπη | |
sigma2242 | συκχάδες· εἶδος ὑποδήματος | |
sigma2243 | σύκχοι· ὑποδήματα Φρύγια | |
sigma2244 | *συλαγωγῶν· ἀπογυμνῶν | |
sigma2245 | συλᾷ· ἐκδύει, συλεύει | |
sigma2246 | σύλαιον· θύλακον | |
sigma2247 | συλᾶν· ἀφαιρεῖσθαι, γυμνοῦν, σκυλεύειν | |
sigma2248 | συλήσει· ὅμοιον | 93 in vol. 4 |
sigma2249 | συληθείς· ἀφαιρεθείς | |
sigma2250 | συλλαβὰς ὁδοῦ· τοὺς συλῶντας καὶ ἐκδύοντας | |
sigma2251 | συλλαμβάνει· βοηθεῖ | |
sigma2252 | *συλ(λ)αγνεύσας· συμπορνεύσας | |
sigma2253 | συλλέγεται· συνάγεται | |
sigma2254 | συλλελογισμένα· ἀπὸ συλλογισμῶν | |
sigma2255 | συλλήβδην· ὁμοῦ συλληπτικῶς, ὡς δι’ ὀλίγων πολλὰ εἰπεῖν συντόμως | |
sigma2256 | συλλήπτορα· συναγωνιστήν. συνεργόν, σύμμαχον | |
sigma2257 | συλλήψεται· ἔγγαστρον ἕξει. ὑπερασπιεῖ. καὶ τὰ ὅμοια | |
sigma2258 | συλλίρ· θύλακος | |
sigma2259 | συλλογισάμενος· συναγαγὼν τὸν λογισμόν, καὶ θεωρήσας | |
sigma2260 | σύλλογος· σύνοδος ἀνθρώπων, ἄθροισμα | |
sigma2261 | συλλοχισμός· ὄνομα τακτικόν | |
sigma2262 | σύλον· ἐνέχυρον | |
sigma2263 | συλῶ· σκυλεύω | |
sigma2264 | (*)συμβαλεῖν· συναλλάξαι. καὶ ἐνύπνια ἐπιγνῶναι. καὶ εἰς μάχην συμβαλεῖν. [συμμίσγειν, συνίεναι | |
sigma2265 | (*)συμβαλεῖν· λοιδορεῖν | |
sigma2266 | συμβαθέν· τὸ ἀπὸ συμβάσεως ὁρισθέν | |
sigma2267 | συμβαῖεν· συνέλθοιεν | |
sigma2268 | συμβαίνοντα· συμφωνοῦντα | |
sigma2269 | συμβαλεῖν· διακρῖναι | |
sigma2270 | συμβάλλεται· λέγεται | |
sigma2271 | συμβαλλόμενοι· συναγόμενοι | |
sigma2272 | συμβάλλων· συναρμόζων | |
sigma2273 | σύμβαλλε· συναγωνίζου | |
sigma2274 | σύμβαμα· κατηγόρημα. συμβεβηκός | |
sigma2275 | συμβᾶμεν· συμφωνεῖν | |
sigma2276 | συμβαριτικαῖς· Περσικαῖς. ὑπερηφάνοις. πολυτελέσι | |
sigma2277 | συμβάσεως· εἰρήνης | |
sigma2278 | σύμβασις· ἐπάνοδος εἰς εἰρήνην ἢ φιλίαν | |
sigma2279 | συμβατήριοι· εἰρηνικοί. διαθέσεις | |
sigma2280 | συμβεβηκός | |
sigma2281 | συμβέβληται· ἀπαντᾷ, συνενήνεκται. νενόηται. ὠφελεῖ | |
sigma2282 | συμβῇ· .... | |
sigma2283 | συμβῆν· σύμφωνα λέγειν | 94 in vol. 4 |
sigma2284 | συμβῆναι· συνομολογήσασθαι | |
sigma2285 | συμβιβάζει· εἰς φιλίαν ἄγει. ἢ συλλαλεῖ | |
sigma2286 | συμβιβασθέντες· διδαχθέντες, διαλεχθέντες | |
sigma2287 | συμβίβασις· πεῖσις, διδαχή, πίστις | |
sigma2288 | συμβιβα(..)τω· διδαξάτω | |
sigma2289 | συμβλημένος· συναντήσας | |
sigma2290 | σύμβλητο· ἀπήντησεν | |
sigma2291 | συμβιβῶ σε· συνάπτω σε, διδάσκω σε, συμπορεύομαί σε | |
sigma2292 | σύμβολα· σημεῖα | |
sigma2293 | συμβόλαια· κοινωνία χρημάτων. ἢ τάγματα. ἢ γράμματα | |
sigma2294 | συμβολαιογράφος· ὁ τὰ συμβόλαια γράφων | |
sigma2295 | συμβόλαιον· συνάλλαγμα, συγγραφή, ἀσφάλεια, γραμματεῖον | |
sigma2296 | συμβολαί· μάχαι | |
sigma2297 | συμβολαίας δίκας· τὰς κατὰ σύμβολα[ιον] | |
sigma2298 | συμβολατεύειν· συναλλακτεύειν | |
sigma2299 | συμβολεῖ· συντυγχάνει | |
sigma2300 | συμβολή· μίξις | |
sigma2301 | συμβολῆσαι· συντυχεῖν | |
sigma2302 | συμβολικῶς· σεσημειωμένως | |
sigma2303 | σύμβολον· σημεῖον. συμπόσιον. ὁρισμός | |
sigma2304 | σύμβολος· οἰωνός. [καὶ τὸ διδόμενον τοῖς εἰσιοῦσιν εἰς τὸ δικαστήριον | |
sigma2305 | σύμβοτον· σύννομον. σύνηθες | |
sigma2306 | συμβοῦαἱ· συνωμόται | |
sigma2307 | συμβουάδ(δ)ει· ὑπερμαχεῖ. Λάκωνες | |
sigma2308 | συμβο[υ]λεύς· ἁλιευτικὸν σκεῦος, περὶ ὃ τὰ λίνα πλέκουσιν | |
sigma2309 | συμβουλή· γνώμη. δόσις | |
sigma2310 | συμβίκη· εἶδος ὀργάνου | |
sigma2311 | (Σ)ύμη· νῆσος | |
sigma2312 | συμβῶμεν· συναφθῶμεν | |
sigma2313 | [σύμμαρ, συλλαβών] | |
sigma2314 | συμμάρψας· συλλαβών. δήσας | |
sigma2315 | σύμμαχος· βοηθός | 95 in vol. 4 |
sigma2316 | συμμεμαρτυρημένη· συνειλημμένη | |
sigma2317 | συμμετρία· ἔνδυμα γυναικεῖον ποδῆρες, οὐκ ἔχον σύρμα | |
sigma2318 | συμμίσγειν· ὁμιλεῖν, συνουσιάζειν | |
sigma2319 | συμμορία· πολιτικὸν σύστημα, πλῆθος, σύνταγμα | |
sigma2320 | συμμοριῶντας· τοὺς ἐκ τῆς αὐτῆς συμμορίας | |
sigma2321 | συμμῦσαι· σκοτῶσαι | |
sigma2322 | συμμυολόγους· ἀντὶ τοῦ σιωπῶντας | |
sigma2323 | συμμ(ύ)ων· σιωπῶν | |
sigma2324 | συμπάντων· ὁμοῦ πάντων | |
sigma2325 | συμπαρομαρτοῦσαν· συνακολουθοῦσαν | |
sigma2326 | [συμπειρασθέντες· συντραφέντες] | |
sigma2327 | συμπατάγησαν· συνεκρότησαν, συνέκρουσαν τὰς χεῖρας πλατείας ποιήσαντες | |
sigma2328 | συμπεριγενόμενον· συμπεριλαμβανόμενον | |
sigma2329 | συμπεπερονημένους· συμπεφιβλωμένους. συῤῥαφέντας περόνῃ | |
sigma2330 | συμπέσῃ· συμβῇ. συγκροτηθῇ | |
sigma2331 | συμπεσών· συντυχών | |
sigma2332 | συμπεφλασμένος· συντεθλιμμένος | |
sigma2333 | συμπιεζούσης· θλιβούσης | |
sigma2334 | συμπίτνει· συμπίπτει | |
sigma2335 | συμπλάττομεν· ψευδόμεθα | |
sigma2336 | συμπλευσάντων· ὁμονοησάντων | |
sigma2337 | *συμπνευσμός· ὁμόνος | |
sigma2338 | συμπληγάδες· αἱ παρ’ Ὁμήρῳ πλα(γ)κταί | |
sigma2339 | σύμπλους· συνοδευτής | |
sigma2340 | συμποδίζει· κωλύει | |
sigma2341 | συμποθέν· καταποθέν | |
sigma2342 | *συμποδιστής· ὠμὸς ἐκ τοῦ ἴσου | |
sigma2343 | σύμπορπον· τὸν μὴ ῥαφαῖς συνειλημμένον κατὰ τοὺς ὤμους χιτῶνα ..... | |
sigma2344 | συμπόσιον· τόπος εὐωχίας καὶ πόσεως | |
sigma2345 | συμπράξει· βοηθήσει, συνάρξει, συλλαβεῖ | |
sigma2346 | σύμπτωμα· συνάντημα. συμβεβηκὸς ἐξάπινα | |
sigma2347 | συμφανές· φανερόν | |
sigma2348 | συμφανής· φανερός | 96 in vol. 4 |
sigma2349 | συμφέρει· ἁρμόζει. ἀγαθόν. συνᾴδει. συν(ευ)τυχεῖ, συντυγχάνει | |
sigma2350 | συμφέρεσθαι· συμφωνεῖν, συναρμόττειν, ἀκολουθεῖν, συντυγχάνειν | |
sigma2351 | συμφέρον· συνοιστόν | |
sigma2352 | συμφερτή· συμφορητή, συνακτή | |
sigma2353 | σύμφημι· συναινῶ. συνομολογῶ | |
sigma2354 | συμφήτωρ· μάντις. μάρτυς | |
sigma2355 | συμφθείς· συντριβείς | |
sigma2356 | συμφορά· συντυχία. σύμπτωτα. ἀτυχία | |
sigma2357 | συμφορήσας· ἀθροίσας, συναγαγών | |
sigma2358 | συμφόρησις· σύναξις | |
sigma2359 | συμφορίας· συμπεφορημένης, συμμίκτου | |
sigma2360 | σύμφορον· ἁρμόζον, καλόν, συμφέρον, σύμφωνον | |
sigma2361 | σύμφορος λιμός· ὁ συμπίπτων, καὶ συνών | |
sigma2362 | συμφράδμονες· ὁμόφρονες, σύμβουλοι | |
sigma2363 | σύμφρα· θυσία τῷ Ἀπόλλωνι τελουμένη | |
sigma2364 | συμφρασθῆμεν· καταπληθῆναι | |
sigma2365 | συμφράξαι· συμφράσαι | |
sigma2366 | *συμφράσ(σ)ατο· συνεσκέψατο | |
sigma2367 | συμφυᾶ· ὁμοφυᾶ | |
sigma2368 | *συμφυλετῶν· ὁμοεθνῶν | |
sigma2369 | σύμφυλον τάγμα | |
sigma2370 | συμφυράσουσι· συμμιγήσονται | |
sigma2371 | σύ(μ)φυτον· συμπορευόμενον, συνόν | |
sigma2372 | σύμφυτος· ἡ νεκτάριος ῥίζα, ἣν ἔνιοι ἑλένιον, ἔνιοι δὲ μηδίκην | |
sigma2373 | συμφῦσαι· ἀνάψαι | |
sigma2374 | συμφωνία· ὁμοφωνία | |
sigma2375 | συμφώνων· ὁμοίων | |
sigma2376 | *συμψη(σ)θείς· βλαβείς, τρωθείς | |
sigma2377 | συμψηρᾷ· συμψηλαφᾷ | |
sigma2378 | σύμψηφος· ὁ τὰ αὐτὰ φρονῶν, καὶ κατατιθέμενος | |
sigma2379 | σύν· ξύν, ἅμα, ὁμοῦ. καὶ ἀντὶ τοῦ εἰς καὶ μετά ἀπό καὶ πρός. καὶ ἐπὶ τοῦ ὁμοῦ | |
sigma2380 | συνάγειν· μετ’ ἀλλήλων πίνειν | 97 in vol. 4 |
sigma2381 | συναγεῖραι· συναγαγεῖν, συνάψαι | |
sigma2382 | συναγελάζονται· συνδιαιτῶνται | |
sigma2383 | συναγέσκεο· ἰσχνοπρεπεῖς | |
sigma2384 | συναγηγερκώς· συναθροίσας, συνάξας | |
sigma2385 | συναγηγερμένων· συναχθέντων | |
sigma2386 | συναγορεύει· ὑπὲρ αὐτοῦ λέγει | |
sigma2387 | συνάγουσι· συνεληλυθότως πίνουσιν | |
sigma2388 | συναγρίδα· θαλάσσιος ἰχθῦς | |
sigma2389 | συναγρόμενοι· συναγόμενοι | |
sigma2390 | συναγώγιον· συμπόσιον ἔθου | |
sigma2391 | συνᾴδει· συμφωνεῖ | |
sigma2392 | συνᾴδοντα· συμφωνοῦντα | |
sigma2393 | σὺν Ἀθηνᾷ καὶ χεῖρα κίνει· παροιμία ἐπὶ τοῦ μὴ χρῆναι ἐπὶ ταῖς τῶν θεῶν ἐλπίσι καθημένους ἀργεῖν | |
sigma2394 | συναθροίζεται· συνάγεται | |
sigma2395 | *συνακτήριον· συνάθροισμα | |
sigma2396 | *συναΐδιος· συνυπάρχων | |
sigma2397 | σύναιμος· ἀδελφός | |
sigma2398 | συναινεῖ· συνευδοκεῖ. συγκατατίθεται | |
sigma2399 | σύναινος· ὁμόδοξος | |
sigma2400 | συναινῶ· συντίθημι | |
sigma2401 | συναίνυτο· συνελάμβανεν | |
sigma2402 | [συναίρεσθαι· συνερωτᾶν | |
sigma2403 | συναιρήματα· ἐρωτήματα. συλλαλήματα] | |
sigma2404 | συναιρουμένοις· συμβαλλομένοις | |
sigma2405 | σύναιχμα· σύμμαχα | |
sigma2406 | συναλλάσσωμεν· συνάγωμεν | |
sigma2407 | συνάλλαγμα· σύναξις. ἢ γαμικὸν συμβόλαιον | |
sigma2408 | *συναλοιφή· συναγωγή. συγκεχυμένη σύγκρισις | |
sigma2409 | *συναλείφων· τὰ αὐτά | |
sigma2410 | *συναλιζόμενος | |
sigma2411 | συναλισθείς· συναχθείς, συναθροισθείς | |
sigma2412 | συναλισθέντες· συναχθέντες | |
sigma2413 | συνάλματα· συμπηδήματα | |
sigma2414 | *συναλλακτής· φιλιαστής | |
sigma2415 | συνανακραθεῖσα· συγκερασθεῖσα | 98 in vol. 4 |
sigma2416 | *συνανοίσετε· συναν(εν)έγκατε | |
sigma2417 | συνάορος· σύζυγος, γυνή, σύγκοιτος, συνηρμοσμένη | |
sigma2418 | συναπηρτισμένος· πεπληρωμένος | |
sigma2419 | συνάπτεται· συμπορεύεται, συνέρχεται | |
sigma2420 | συναράμενος· συναγωνιζόμενος. συμβαλόμενος | |
sigma2421 | συναράσσει· συγκρούει | |
sigma2422 | *σύναρθρος· μετὰ ἄρθρου τοῦ προηγουμένου τῶν ὀνομάτων | |
sigma2423 | συναρήρακται· συγκέκοπται | |
sigma2424 | συναρία· συνοδία ἀλλόφυλος | |
sigma2425 | [συναρίς· συναφή. [φίλος] ἁρμονία] | |
sigma2426 | συνάρξει· συμπράξει, βοηθήσει, συλλαβεῖ, ἑνώσει | |
sigma2427 | σύναρξις· συνουσία. καὶ τὰ ὅμοια | |
sigma2428 | σύναρσις· συναφή. ἁρμονία | |
sigma2429 | συναρτῶν· συνάπτων | |
sigma2430 | συνασπιεῖ· | |
sigma2431 | συνασπίζει· συμμαχεῖ | |
sigma2432 | συνασπισμός· πύκνωσις. οἱ δὲ συνασπισμός | |
sigma2433 | συναυθλοῦμαι· διαπεραιοῦμαι | |
sigma2434 | συναυλία· συμφωνία | |
sigma2435 | συνάφεια· σύζευξις, ἕνωσις | |
sigma2436 | συνάχθεται· συλλυπεῖται | |
sigma2437 | συνάψας· συνδήσας, ἑνώσας, συμμίξας | |
sigma2438 | συμβαίνοντα· συμφωνοῦντα | |
sigma2439 | συνδεδραμηκότων· συνελθόντων | |
sigma2440 | συνδεῖ· συντηρεῖ. [συγκοιμᾶται] | |
sigma2441 | συνδεόμενος· συνδεδεμένος | |
sigma2442 | συνδέοντες· συνδεσμοῦντες | |
sigma2443 | [συνδέσαι· συνκοιμηθῆναι] | |
sigma2444 | σύνδεσμος· πλοκή. ὁμόνοια | |
sigma2445 | σὺν δ’ ἤειρεν ἱμᾶσι· συνέδησε δὲ τοὺς ἀγωγεῖς τῶν ἵππων | |
sigma2446 | συνδήσας ἄρα τὼ χεῖρε· συνδήσας δὴ τὰς χεῖρας | 99 in vol. 4 |
sigma2447 | συνδιαιωνίζειν· συνδιάγειν εἰς αἰῶνας | |
sigma2448 | συνδιεξέρχου· συνεκπέρα | |
sigma2449 | σὺν δ’ ἡμῖν δαῖτα ταράξῃ· συνταράξῃ ἡμῖν τὴν εὐωχίαν | |
sigma2450 | συνδιημέρευσαν· τὴν ἡμέραν συνδιή(γα)γον | |
sigma2451 | σύνδικος· σύμφωνος. ἢ συνήγορος βουλῆς | |
sigma2452 | σύνδικοι· οἱ ἐν ταῖς δίκαις βοηθοί | |
sigma2453 | συνδοκτικόν· συνδεδογμένον | |
sigma2454 | σύνδουλος· ὁμόδουλος | |
sigma2455 | συνδούμενος· συνδεδεμένος. συνυπάρχων, συνών | |
sigma2456 | συνδραμεῖν· συνθέσθαι. βοηθῆσαι. συμφωνῆσαι. συνομολογῆσαι | |
sigma2457 | συνδυάζειν· συμπράττειν. [κυβᾶν τὸ ἀληθές, κακῶν]. συμβουλεύεσθαι | |
sigma2458 | συνδυασμός· συζυγία | |
sigma2459 | συνεβάλ[λ]οντο· συνέθεντο | |
sigma2460 | συνέβημεν· συνεχωρήσαμεν συνεθέμεθα. ὡμολογήσαμεν. συνωδεύ‐ σαμεν | |
sigma2461 | συνεδεῖσθαι· συγκαθῆσαι | |
sigma2462 | [συνέθει· συντρέχει] | |
sigma2463 | συνέδρα· ἡ στάσις, ἣν νῦν στατίωνα λέγουσι | |
sigma2464 | συνεδρεύουσι· συνέρχονται, εἰς βουλὴν συνάγονται | |
sigma2465 | συνέδριον· δικαστήριον | |
sigma2466 | συνέ(ε)ργον· συνεῖργον. συνεδέσμευον | |
sigma2467 | συν(ε)έργαθον· συνεῖχον. περιώριζον | |
sigma2468 | συνε.χμῷ· τῇ συναρμ[ολ]ογῇ τοῦ τραχήλου καὶ τῆς κεφαλῆς τῶν σφονδύλων | |
sigma2469 | συνέηκε· συνῆκεν | |
sigma2470 | συνέθετο· συνετάξατο | |
sigma2471 | συνέθλασε· συνέτριψε | |
sigma2472 | συνέθρ[ο]ισε· συνέτεμε. λεπτὰ ἐποίησεν. ἀπὸ τοῦ θρίσαι, ὅ ἐστι τεμεῖν | |
sigma2473 | *συνιείς· γνούς, νοῶν | |
sigma2474 | *συνίημι ὃ φῆς· νοῶ ὃ λέγεις | |
sigma2475 | συνείκανα· σύνοδος | |
sigma2476 | συνείκει· συμφέρει | |
sigma2477 | συν[ε]ίλας· συνειλήσας | |
sigma2478 | συνειλεγμένα· συνηγμένα, συνηθροισμένα | 100 in vol. 4 |
sigma2479 | συνειλεχώς· συναγαγών | |
sigma2480 | συνειλοέντες· συλλαβόντες | |
sigma2481 | συνειλόμενα· συστρεφόμενα | |
sigma2482 | συνειλοῦνται· συστρέφονται | |
sigma2483 | συνείλοχας· συνήγαγες, ἤθροισας | |
sigma2484 | [συνείνησις] συνείδησις· διάθεσις | |
sigma2485 | συνείπετο· ἠκολούθει | |
sigma2486 | συνείρει· συνάπτει. μιγνύει | |
sigma2487 | συνεῖρκτο· ἐδέδετο | |
sigma2488 | [συνείρει· συνάπτει] | |
sigma2489 | συνείροντες· συνάπτοντες. Ε(ἴ)ρειν γὰρ τὸ ὁμοῦν | |
sigma2490 | συνείρ(υ)ται· συνέσπασται | |
sigma2491 | συνεισθόρῃ· ..... | |
sigma2492 | συνεῖσι· συναινέσαι | |
sigma2493 | συνεισέφρησεν· συνεισήνεγκεν | |
sigma2494 | συνέκδημος· συνοδοιπόρος | |
sigma2495 | συνεκδοχή· ὅταν τις ἀπὸ μέρους παραλάβῃ | |
sigma2496 | συνεκδοχικῶς· συλληπτικῶς | |
sigma2497 | συνεκόμισε· συνήγαγεν | |
sigma2498 | συνεκοσμοῦντο· συνεκρίνοντο | |
sigma2499 | συνέκυρσε· συνέτυχεν | |
sigma2500 | *συνεκτικώτατα· κεφαλαιωδέστατα | |
sigma2501 | συνεκύρωσεν· ἐβεβαίωσε | |
sigma2502 | συνελάβετο· ἐβοήθησε. ἢ κατὰ γαστρὸς ἔχει | |
sigma2503 | συνεληλακότες· ἐλάσαντες | |
sigma2504 | *συνελάσωμεν· συμβάλωμεν | |
sigma2505 | *συνέλευσις· σύνοδος | |
sigma2506 | συνελόντες· συνάγοντες | |
sigma2507 | συνελόντι· συνάγοντι | |
sigma2508 | συνελόντι φάναι· συντόμως λέγειν, ἢ εἰπεῖν | |
sigma2509 | συνελόντι φῆσαι· ὁμοίως | |
sigma2510 | συνελόχισε· συνέδρευσεν | |
sigma2511 | συνέμποροι· σύνοδοι. σύμφωνοι | |
sigma2512 | συνέμυσε· συνέτριψε | 101 in vol. 4 |
sigma2513 | συνενέγκαι· συμφρονεῖν | |
sigma2514 | συνεν(ην)εγμένος· συνελθών | |
sigma2515 | συνενεχθέντων· πεισθέντων. συλληφθέντων | |
sigma2516 | συνέντας· γνόντας | |
sigma2517 | συνέντης· συνεργός | |
sigma2518 | συνεξεβράσθη· συνεξεβλήθη | |
sigma2519 | [συνεπαρτιμένος· συνημμένος] | |
sigma2520 | συνεπέρανε· συνετέλεσεν | |
sigma2521 | συνεπεράνθη· ἐτελειώθη, πέρατι ὑπεβλήθη | |
sigma2522 | συνέπεσεν· [ἐστύνασεν.] ἐστύγν[ί]ασεν. συνέβη, ἔτυχεν | |
sigma2523 | συνεπέστη· | |
sigma2524 | συνεπιτιθεμένων· συν(εν)εδρευόντων | |
sigma2525 | συνεπλάκη· συνήφθη ἢ μετὰ γυναικός, ἢ πρὸς ἀνδρὸς πάλῃ | |
sigma2526 | συνεπισχύει· συμβοηθεῖ | |
sigma2527 | συνερανισάμενος· συμπληρούμενος | |
sigma2528 | συνεργεῖ· βοηθεῖ | |
sigma2529 | συνερέσειν· συλλέγειν συγκεχυμένους | |
sigma2530 | συνερέουσι· συγκέχυνται | |
sigma2531 | συνερέσθαι· συνερωτᾶν | |
sigma2532 | συνέριθοι· συνυφαίνουσαι. συνεργοί | |
sigma2533 | συνερίσαντα· συνάψαντα | |
sigma2534 | συνέρξαι· συγκαθίσαι μετά τινος, ἢ συγκαθεῖρξαί τινι | |
sigma2535 | συνερόμενος· συμβαλλόμενος | |
sigma2536 | συνέῤῥεον· συνέτρεχον | |
sigma2537 | συνέῤῥηκται· συνέφθαρται. βέβληται | |
sigma2538 | συνεῤῥώγει· συνεκεκρότητο | |
sigma2539 | συνέρχεται· συνάγεται | |
sigma2540 | σύνεσις· νόησις | |
sigma2541 | συνέσκληκε· συμπέπηγε | |
sigma2542 | συνεσκολυμμένον· συγκεκαλυμμένον | |
sigma2543 | συνεσποδωμένον· συγκεκομμένον | |
sigma2544 | συνεστάλη· πεφόβηται, ἐδειλίασε | |
sigma2545 | συνεστηκώς· συνηγμένος | |
sigma2546 | συνέστησεν· ἐκόσμησεν. ἐπῄνεσεν | |
sigma2547 | συνεστιᾶτο· συνηρίστα | 102 in vol. 4 |
sigma2548 | συνέστιοι· συναγωγοί. ὁμοτράπεζοι | |
sigma2549 | συνέστυβας· συνεσκυθρώπακας | |
sigma2550 | συνέστυβεν· ὁμοίως ἐσκυθρώπακεν | |
sigma2551 | συνεστυφωμένοι· συνεσκυθρωπακότες | |
sigma2552 | συνεστὼς χιτών· ὁ συμβλητός | |
sigma2553 | συνέταξεν· ἐνετείλατο, παρήγγειλεν | |
sigma2554 | [σύνετε· νοήσατε | |
sigma2555 | συνετέλεσα· ἀπώλεσα | |
sigma2556 | συνετελέσθησαν· ἐπληρώθησαν | |
sigma2557 | συνετιῶ σε· σοφίσω σε | |
sigma2558 | σύνετο[ς]· συνῆκεν] | |
sigma2559 | συνετός· σοφός. συγκεκροτημένος | |
sigma2560 | σὺν εὐαγεῖ· σὺν τῷ ἀγαθῷ | |
sigma2561 | συνευδοκοῦσι· συγκοινωνοῦσιν | |
sigma2562 | *συνέβλητο· συνεβάλλοντο | |
sigma2563 | συνεύν[ι]ον· σύγκοιτον | |
sigma2564 | συνεύνους· συγκοίτους. συναποδήμους | |
sigma2565 | συνεφίαζεν· εἶα ἐκάλει. ὠνόμασται καὶ ..... | |
sigma2566 | συνεφόρμα· ...... | |
sigma2567 | συνεφύροντο· συνεμολύνοντο | |
sigma2568 | συνέχεεν· ἔμιξεν | |
sigma2569 | συνεχές· ἀδιάλειπτον | |
sigma2570 | συνέχεται· συμπλέκεται | |
sigma2571 | συνέχευεν· ἠφάνιζεν. συνέχεεν | |
sigma2572 | συνεχῆ· ἀναγκαῖα. πυκνά | |
sigma2573 | συνεχόμεναι· κρατούμεναι | |
sigma2574 | συνεχόμενον· ἐναντιούμενον. ἢ ἀῤῥωστοῦν | |
sigma2575 | συνέχου· κράτει | |
sigma2576 | συνεχώρησαν· συνωμολόγησαν. συνεπάθησαν | |
sigma2577 | συνεχῶς· ἐνδελεχῶς. πυκνῶς. ἀεί, ἀδιαλείπτως | |
sigma2578 | συνέψεσθαι· ἀκολουθῆσ[θ]αι, ἢ ἀκολουθεῖν | |
sigma2579 | συνεψήσθη· συνελεπτύνθη | |
sigma2580 | συνεψία· συμπλέκτρια, ἢ συνομιλήτρια | |
sigma2580a | συνεωρακότες· συσκεψάμενοι | 103 in vol. 4 |
sigma2581 | συνή· συμπαίζη. συνακμάζει | |
sigma2582 | συνηβόλησεν· ἀπήντησεν | |
sigma2583 | συνήγορος· προστάτης | |
sigma2584 | συνηγηόχει· ἐκόμισεν | |
sigma2585 | συνήδεται· συγχαίρει, ἐφήδεται | |
sigma2586 | συνήθεια· ἔθος | |
sigma2587 | συνήθεις· ὁμοιοτρόπους, ἐν ὁμοίοις ἤθεσι τεθραμμένους | |
sigma2588 | συνήθλησαν· συνηγωνίσαντο | |
sigma2589 | συνῆκεν· ἔγνω, ἐνόησεν | |
sigma2590 | συνήλασε· συνεχώρησεν· ἐδίωξεν | |
sigma2591 | συνηλ(λ)άσσετο· ἐφιλιοῦτο | |
sigma2592 | *συνειλημμένα· ἅμα, ὁμοῦ, συντόμως | |
sigma2593 | συνήλυσις· συνδρομὴ ἐπὶ τὸ αὐτό | |
sigma2594 | συνημμένοι· συνηνωμένοι | |
sigma2595 | συνημοσύνη· συνθήκη. ὅρκοι. συμβόλαια | |
sigma2596 | συνήνεγκε· συνεβάλλετο | |
sigma2597 | συνηνέχθη· προσεγένετο | |
sigma2598 | συνήορος· συνηρμοσμένη. καὶ συνήθης | |
sigma2599 | συνήργεις· συνέκαμ(ν)ες | |
sigma2600 | συνῃρημένον· τὸν κρατοῦντα. ἢ συμπληρούμενον | |
sigma2601 | συνηρές· σύσκιον | |
sigma2602 | συνηρτίζοντο· συνηθροίζοντο | |
sigma2603 | συνήρτυες· συνήρμοττες | |
sigma2604 | συνησθείης· συγχαρείης | |
sigma2605 | συνησθέντες· συγχαρ[ι]έντες | |
sigma2606 | συνῄσθηται· σύνοιδεν | |
sigma2607 | συνησπικότων· συμπραξάντων | |
sigma2608 | συνήσω· πεισθήσομαι | |
sigma2609 | συνθάκων· συγκαθέδρων | |
sigma2610 | συνθεῖσα· τὰ ἐξ ἐπιβο[υ]λῆς συμπαγέντα [συνθεῖναι· ...... | |
sigma2611 | σύνθεμα· σημεῖον ἀφορμῆς. δραματούργημα. σύμβλημα | |
sigma2612 | συνθέματος· σημείου | |
sigma2613 | σύνθεο· νόησον. συνθηκοποίησαι. σύνθου, σύνες, καὶ περὶ σαυτοῦ δια‐ λόγισαι | |
sigma2614 | συνθεσίαι· συνθῆκαι | |
sigma2615 | συνθεσιάων· ἐντολῶν. συνθηκῶν | |
sigma2616 | σύνθεσις· ἁρμονία. κόλλησις | |
sigma2617 | συνθετά· συντεθειμένα | 104 in vol. 4 |
sigma2618 | [συνθέτηκα· συνεθέμην] | |
sigma2619 | σύνθετον· ἐξ ἑτεροειδῶν πραγμάτων συγκείμενον | |
sigma2620 | συνθεύσεται· συνδραμεῖται. συνοίσει | |
sigma2621 | συνθήκας· ὅρ(κ)ους | |
sigma2622 | σύνθημα· σημεῖον. συνθήκη | |
sigma2623 | συνθήματα· μαθήματα. ποιήματα. συνθῆκαι. σημεῖα | |
sigma2624 | συνθηματιαῖοι· οἱ ἠργολαβημένοι καὶ ἐκδεδομένοι, ἐκδόσιμοι | |
sigma2625 | συνθήσῃ· συντάξῃ. [συνθῆναι] | |
sigma2626 | *συνθήκη· διάλεκτος | |
sigma2627 | συνθραύεσθαι· συντρίβεσθαι | |
sigma2628 | σύνθου· κατάθου, σύνθεο, νόησον | |
sigma2629 | συνθυμεῖν· συμπείθεσθαι | |
sigma2630 | συνθύξω· συναντήσω | |
sigma2631 | [συνία· ταραχή] | |
sigma2632 | συνίασιν· νοοῦσιν | |
sigma2633 | *συκάνιος· σύνοδος | |
sigma2634 | σὺν ἱδρῶτι· σὺν καμάτῳ | |
sigma2635 | συνιεῖ· νοεῖ | |
sigma2636 | συνίημι· νοῶ | |
sigma2637 | συνιζήσεως· συγκαθίσεως. ἐκ τοῦ συνιζάνειν. ἕζεσθαι γὰρ τὸ κα‐ θέζεσθαι | |
sigma2638 | συνίρνα· συνέχεις | |
sigma2639 | συνίσσεις· ἀντὶ τοῦ συγκλείεις | |
sigma2640 | συνιστάνειν· ἐπαινεῖν. φανεροῦν. βεβαιοῦν. παρατιθέναι | |
sigma2641 | συνιστορεῖ· σύνοιδα | |
sigma2642 | συνίστωρ· γνώστης. μάρτυς. συνόμιλος. συμπράκτωρ | |
sigma2643 | σύνιτε· συνέλθατε | |
sigma2644 | συνιῶν· νοῶν, φρονῶν | |
sigma2645 | συνκαλῶ· συνάγω | 105 in vol. 4 |
sigma2646 | συνκομίσας· συναγαγών, ἀθροίσας | |
sigma2647 | συνκροτεῖ· βοηθεῖ. συνάγει | |
sigma2648 | συνκρούεται· συνευφραίνεται | |
sigma2649 | συνκυρούσαις· συντυγχανούσαις | |
sigma2650 | συνλήπτορα· βοηθόν, συνεργόν | |
sigma2651 | συνμητιάασθαι· συμβουλεύεσθαι | |
sigma2652 | σύνναιος· σύνοικος | |
sigma2653 | συννένοφεν· ἐσκυθρώπακεν | |
sigma2654 | σύννευσις· συγκατάθεσις, κατάνευσις | |
sigma2655 | συννεφές· σκοτεινόν | |
sigma2656 | σύννοια· λύπη. ἔννοια | |
sigma2657 | [συννοισία· τὸ εἰς τὸ αὐτὸ συμφέρειν] | |
sigma2658 | *συννόει· ἐννόει, ἐνθυμοῦ | |
sigma2659 | σύννομα· σύνδρομα. ὁμόφρονα | |
sigma2660 | συννόμους· συν(ή)θεις | |
sigma2661 | σύννους· κατηφεῖς | |
sigma2662 | συννυργίς· ξύστρα | |
sigma2663 | [συνόβαυνοι, συναυλιστήρια. καὶ κοιμητήρια] | |
sigma2664 | σύνοδος· πολλῶν παρουσία. ἢ συνοδοιπόρος | |
sigma2665 | [συνοθούμενος· συνερχόμενος] | |
sigma2666 | συνοικέται· σύνοικοι | |
sigma2667 | συνοικία· τὰ πλείονα ἐφέστια | |
sigma2668 | συνοίσειν· συνεισενεγκεῖν | |
sigma2669 | συνοίσεται· συμπείσεται. συνελεύσεται. συμβαλεῖται | |
sigma2670 | συνοισόμεθα· συνελευσόμεθα | |
sigma2671 | συνοιχήσεται· συναναιρεθήσεται | |
sigma2672 | συνοκλάζει· ζεῖ | |
sigma2673 | συνοκωχά· νόσος. λοιδορία. μάχη | |
sigma2674 | *συνολκή· ἀναπνευστική, ἀναληπτική | |
sigma2675 | *συνοκωχότε· ἐπισυμπεπτωκότες. Συνοκωχὴ γὰρ ἡ σύμπτωσις | |
sigma2676 | συνομαρτεῖ· συνακολουθεῖ | |
sigma2677 | συνομαρτεύει· σύνεισι. καὶ τὰ ὅμοια | |
sigma2678 | συνόμιλος· σύλλογος. σύντροφος | 106 in vol. 4 |
sigma2679 | σύνοπος· σύνοδος | |
sigma2680 | σύνοπτα· εὐνόητα, ὁρατά | |
sigma2681 | σύνοπτρον· σύνοψις ἄστρων | |
sigma2682 | σύνορος· συγγείτων | |
sigma2683 | συνόσα· ὁμοῦ | |
sigma2684 | συνουλωτική· φαρμακίς | |
sigma2685 | συνουσίωσις· μίξις τις, ἕνωσις, συγγαμία, συντυχία | |
sigma2686 | [συνοῦται· λυπεῖται] | |
sigma2687 | συνοφρυμένος· λυπούμενος | |
sigma2688 | σύνοφρυς· μεγαλόφρων, μεγάλαυχος | |
sigma2689 | συνοχή· ἀσθένεια, ἀδημονία, ταραχή | |
sigma2690 | συνπαίστωρ· συμφοιτητής, ὁμότροφος | |
sigma2691 | συνπαρομαρτοῦν· συνακολουθεῖν | |
sigma2692 | [συνπειραθέντες· συστραφέντες] | |
sigma2693 | συνπολευμένους· συνιόντας | |
sigma2694 | σύν ρα· ὁμόσε | |
sigma2695 | συνρεφειῶν· συνσκεπῶν | |
sigma2696 | συνρυσμοῦσθαι· συγκρίνεσθαι | |
sigma2697 | *σύνταγμα· πλῆθος. στράτευμα | |
sigma2698 | συνσοῦσθαι· ἐπὶ τὸ αὐτὸ συμφέρεσθαι | |
sigma2699 | σύνστειπτον· συμπεπυκνωμένην. συμπεφυκυῖαν | |
sigma2700 | συνστροβ(ι)λίσαι· συνστρέψαι | |
sigma2701 | συνστύψαι· σκυθρωπάσαι | |
sigma2702 | συνσυριστής· ὁ πάντα συνσύρων | |
sigma2703 | σύνταγμα· σύγγραμμα, ἢ ἐκ λόγων τάγμα | |
sigma2704 | συντακτήριος· ...... | |
sigma2705 | συντάξει· παραγγελεῖ | |
sigma2706 | *συντάξασθαι· ἀσπάσασθαι | |
sigma2707 | σύνταξις· ἡ τετράς. ἢ διοίκησις. ἢ σύνθεσις | |
sigma2708 | σύνταξον· παράσχου | |
sigma2709 | συντάργανες· συντεταραγμένοι | 107 in vol. 4 |
sigma2710 | *συντεμών· συντελέσας | |
sigma2711 | *συντετάσθαι· διεκ(τε)τάσθαι | |
sigma2712 | *συντέθεικα· συνεθέμην | |
sigma2713 | συντεθραμμένου· συγγενοῦς, ἢ ὁμοτρόφου | |
sigma2714 | συντεθράνωται· συμπέπτωκε | |
sigma2715 | συντείνας· σπουδάσας | |
sigma2716 | *συντελείας· κακίας | |
sigma2717 | συντελέσθαι· πληροῦσθαι | |
sigma2718 | συντελεσθήτω· τελειωθήτω | |
sigma2719 | συντέρμων· [συντελεστής | |
sigma2720 | συντεταμένου· [συγκεκομμένου. συντόμως εἰρημένου | |
sigma2721 | συντεταραγμένου· συγκεχυμένου | |
sigma2722 | συντέτηκα· προσανάκειμαι | |
sigma2723 | συντευξόμενοι· συντυγχάνοντες | |
sigma2724 | σὺν τῇ· σὺν αὐτῇ | |
sigma2725 | συντόμως· διὰ βραχέων | |
sigma2726 | συντόνη· σύστασις | |
sigma2727 | σύντονον· σφοδρόν. ἰσχυρόν. συνεχές | |
sigma2728 | σύντρεις αἰνύμενος· ὁμοῦ τρεῖς συλλαμβάνων | |
sigma2729 | συντρίβει· συνθλᾷ | |
sigma2730 | συντριβής· συνδιατρίβουσα. συνοῦσα | |
sigma2731 | σύντριμμα· ἁμάρτημα | |
sigma2732 | σύντροφον· συνανάτροφον | |
sigma2733 | συντροχάσῃ· καταντήσῃ. πληρωθῇ | |
sigma2734 | συντυχία· συνέντευξις | |
sigma2735 | [συντυχίζειν· συνσωρεύειν] | |
sigma2736 | *συνειλάσσεσθαι· συνσυρίσασθαι. συνάγειν ποίμνια ἐν ὕλῃ | |
sigma2737 | σύνφημι· ...... | |
sigma2738 | συνχαίρω· ..... | |
sigma2739 | συνχεῖ· ταράσσει. λυπεῖ | |
sigma2740 | συνῳδά· σύμφωνα | |
sigma2741 | συνῳδ[ε]ία· συγχορεία | |
sigma2742 | συνωθήσει· συνελάσει | |
sigma2743 | συνωθούμενοι· συνελαυνόμενοι. | |
sigma2744 | συνῳκισμένων· συνεληλυθότων | 108 in vol. 4 |
sigma2745 | συνωμάρτησε· συνηκολούθησεν | |
sigma2746 | συνώμεθα· συνθώμεθα, συνθήκας ποιησώμεθα | |
sigma2747 | συνωμοσία· ἡ μεθ’ ὅρκων φιλία | |
sigma2748 | συνωρίδα· ἅρμα δίπωλον | |
sigma2749 | συνωρίδος· δυάδος | |
sigma2750 | συνωρίς· ἅρμα ἐκ δύο ἵππων, ἢ συζυγία | |
sigma2751 | σύνωρον· σύμφωνον. ὁμολογούμενον. ἢ συγγενῆ | |
sigma2752 | [συόαι· βάρβαροι] | |
sigma2753 | συοβαύβαλοι· συῶν αὐλιστήρια καὶ κοιμητήρια | |
sigma2754 | Συοβοιωτοί· οἱ Βοιωτοὶ σύες | |
sigma2755 | συορόγχαι· βλαπτικοί | |
sigma2756 | συὸς ἀγρίου· συάγρου | |
sigma2757 | συοφόρβια· συῶν ἀγέλαι. ἢ χοίρων ἀσφαλεῖς δεσμοί | |
sigma2758 | συοφορβός· σῦς τρέφων | |
sigma2759 | Συπαλήττ[ε]ιος· δῆμος φυλῆς Κεκροπίδος | |
sigma2760 | Συπαλητ(τ)ίους· κακούργους | |
sigma2761 | σύραι· πολυτελεῖς | |
sigma2762 | Συρακοσία τράπεζα· πολυτελής | |
sigma2763 | σύρας μαχαίρας· ὅτι πολυτελεῖς, διὰ τὸ παροικεῖν αὐτοὺς Πέρσαις· εἰ μὴ ἀντὶ τοῦ σοβαρεῖς· καὶ μήποτε σύβρας. Συβρ(ι)άζειν γὰρ τὸ θρύπτεσθαι καὶ χλιδᾶν φασι | |
sigma2764 | σύρβα· μετὰ θορύβου | |
sigma2765 | σύρβη· παρὰ τοῖς μεταλλικοῖς | |
sigma2766 | συρβηνεύς· Κρατῖνος ἐν Θρᾴτταις. ἤτοι (α)ὐλητής· σύρβη γὰρ ἡ αὐλοθήκη. ἢ ταραχώδης | |
sigma2767 | Συργάστωρ· συοφορβός. καὶ ὄνομα βαρβαρικόν | |
sigma2768 | σύρη· πλῆθος. σύρματα ναυμαχίας | 109 in vol. 4 |
sigma2769 | συρία· ἡ παχεῖα χλαῖνα. ἤτοι ἀπὸ τοῦ σισύρνης· ἢ ὅτι ἐν Καππαδοκίᾳ γίνεται. οὗτοι δὲ Σύροι | |
sigma2770 | Συρία· διὰ τὸ[ῦ] σύρεσθαι ὑπὸ τοῦ κατακλυσμοῦ | |
sigma2771 | σύριγγες· ἐκ καλάμων πανδούρια, ἢ κατατρήσεις εἰς ἀλλήλας ἐμ‐ πίπτουσαι | |
sigma2772 | συρίγγιον· τροχοῦ κένωμα, δι’ οὗ ἐνίεται ὁ ἄξων | |
sigma2773 | σύριγξ· δορατοθήκη. ἢ ὄργανον μουσικόν | |
sigma2774 | *σύριγγος· αὐλοῦ μουσικοῦ. ἢ τῆς δορατοθήκης τὸ εἶδος | |
sigma2775 | Συρίη· ἐνηγαίη τῇ περὶ Πόντον. ἡ νῦν λεγομένη Σῦρος νῆσος· ἔστι δὲ τῶν Κυκλάδων | |
sigma2776 | Συρίοις κύβοις· μήποτε Σύριον λέγει τὸν Πέρσην λεγόμενον· διὰ τὸ Συρίαν λέγεσθαι γῆν τὴν ἀπὸ Φοινίκης μέχρι Βαβυλῶνος | |
sigma2777 | Σύριον· Ἀσσύριον. τὸ διὰ Συρίας φερόμενον. ἢ διὰ τὸ σώλινον | |
sigma2778 | συρίσκος· ἀγγεῖόν τι πλεκτόν, εἰς ὃ σῦκα ἐμβάλλουσι. τινὲς δὲ ὑρίσκον | |
sigma2779 | συριστής· γέρανος ἄῤῥην | |
sigma2780 | σύρκεσι· σαρξίν. Αἰολεῖς | |
sigma2781 | σύρκιζε· σάρκαζε | |
sigma2782 | συρμαία· ἀγών τις ἐν Λακεδαίμονι, ἔπαθλον ἔχων συρμαίαν. ἔστι δὲ βρωμάτιον διὰ στέατος καὶ μέλιτος. λέγεται δὲ καὶ συρμαϊσμός, καὶ ἔστι πρὸς κάθαρσιν. καὶ πόμα δι’ ὕδατος καὶ ἁλῶν | |
sigma2783 | συρματὶς στρατιά· ἡ τὰ συμψήματα καὶ φρύγανα σύρουσα καὶ συλλέγουσα | |
sigma2784 | συρμίον· λάχανόν τι σελίνῳ ἐοικός | |
sigma2785 | συρμιστήρ· ξυλοπώλης | |
sigma2786 | συῤῥάδ(ι)ος· νόθος. μικτός. εἰκαῖος | |
sigma2787 | *σύῤῥα· ὁμόσε, εἰς τὸ αὐτό | |
sigma2788 | σύρτης· χαλινός | |
sigma2789 | *Σύρος· Ἄραψ | |
sigma2790 | συρτίς· φθορά, καὶ λύμη | |
sigma2791 | *συράσσει· συμπίπτει | 110 in vol. 4 |
sigma2792 | *συῤῥίφη· σὺνσκέπη | |
sigma2793 | συρφετός· ὄχλος. ἢ κονιορτὸς μετὰ κόπρων. τινὲς δὲ χειμών καὶ συρμός. ἢ ἀκάθαρτος | |
sigma2794 | σύρφη· φρύγανα | |
sigma2795 | σύρφος· θηρίδιον μικρόν, ὁποῖον ἐμπίς | |
sigma2796 | σύρων· ἕλκων | |
sigma2797 | σῦς· γυνή. ὗς· σύαγρος | |
sigma2798 | συσκαν(ί)α· τὸ συσσίτιον | |
sigma2799 | συσπαστόν· τῶν τραγικῶν τι ἐγχειρίδιον ἐκαλεῖτο, ὡς Πολέμων φησί, τὸ συντρέχον, ἐν Αἴαντος ὑποκρίσει | |
sigma2800 | *σύσσημον· σημεῖον | |
sigma2801 | *σύς· σύσσημος, συςσημός | |
sigma2802 | σύσσιτον· ἄριστον. ἢ τὸν συνεσθίοντά τινι | |
sigma2803 | συσσοΐη· ἡ ἀνεμπόδιστος φορά | |
sigma2804 | *συσκευή· ἐπιβουλή | |
sigma2805 | *σύσκηνος· σύνοικος | |
sigma2806 | *σύσκια· σύνδενδρα | |
sigma2807 | συστάσεις· σύνοδοι. συμφωνίαι | |
sigma2808 | συστατῶν· συγκροτῶν. συστῶν. καὶ τὰ ὅμοια | |
sigma2809 | *συστήσασθαι· πήξασθαι | |
sigma2810 | σύστηνον· (ἐ)στενοχωρημένον. τρίχινος χιτών, ἢ ῥυπαρός. Ἀντίμαχος | |
sigma2811 | συστομώτερον σκάφης· παροιμία ἐπὶ τῶν τὰς σκάφας φερόντων μετοίκων· διὰ τὸ ἀπαῤῥησίαστον, οἷς οὐδὲ χανεῖν ἐφίετο | |
sigma2812 | συστραφέντες· συνελθόντες | |
sigma2813 | συστρεμ(μ)άτων· θορύβων. πλάνων | |
sigma2814 | συστροφή· ἴλιγξ ὑδάτων. ἢ σκοτισμός | |
sigma2815 | συτάσσει· ἱκετεύει | |
sigma2816 | σύτο[ι]· ὥρμησεν, ὥρμα. ἀνῆλθεν. ἀνηκόντισεν | |
sigma2817 | συφαιός· χοιροβοσκός | |
sigma2818 | σύφακα· γλεῦκος | |
sigma2819 | συφακίζειν· ὀπωρίζειν | 111 in vol. 4 |
sigma2820 | σῦφαρ· γῆρας, τὸ ὑπέρτατον· οἱ δὲ τὸ τοῦ ὄφεως. καὶ τὸ ἐρ(ρ)υτιδω‐ μένον σῦκον. καὶ τὸ ἐπὶ τοῦ γάλακτος τροφῶδες | |
sigma2821 | συφεός· τόπος, ὅπου αἱ σῦς τρέφονται | |
sigma2822 | συφιοί· οἱ τῶν συῶν οἶκοι | |
sigma2823 | συχνά, πυκνά, συνεχῆ, πολλά | |
sigma2824 | συχνοῖς· συνεχέσι. καὶ τὰ ὅμοια | |
sigma2825 | σφάγιον· πρόβατον. θῦμα. ἢ ἐν ᾧ τὸ τῶν ἱερείων ὑποδέχεται αἷμα, τόπος | |
sigma2826 | σφαγή· ὁ κατὰ τὴν κατακλεῖδα τόπος | |
sigma2827 | σφάγια· ἡ τῆς ἱερουργίας ἡμέρα | |
sigma2828 | σφαγίς· τὸ προκάρδιον. καὶ ἡ τομή | |
sigma2829 | σφαδάζει· βράζει. δυσθανατεῖ. χαλεπῶς φέρει. διασπᾶται. ἀγανακτεῖ. δυσφορεῖ. ἀτακτεῖ. μετὰ χολῆς ὀργίζεται. καὶ μετὰ χόλου πολλοῦ, ἢ μετὰ σπασμοῦ πηδᾷ. μαίνεται. σπεύδει. διασείει. θυμοῦται. ταράττε‐ ται ὑπὸ τραύματος ζέοντος | |
sigma2830 | σφαδασμός· σπασμός. καὶ τὰ ὅμοια | |
sigma2831 | *σφαδάζουσα· ῥηγνυμένη | |
sigma2832 | *σφαδανόν· σφοδρόν. καταπληκτικῶς | |
sigma2833 | σφαίλειν· πλῆσαι | |
sigma2834 | [σφαιραγεῦντο· ἐψόφουν] | |
sigma2835 | σφαιρηδόν· περιφερές, στρογγύλον ὡς σφαῖρα | |
sigma2836 | σφαιρωτήρ· ζηνίχιον σανδαλίου, σκύτος, κόμμα λώρου | |
sigma2837 | σφακελισμός· παραπληξία | |
sigma2838 | σφακελίσαν· κακωθέν. καταφθαρέν | |
sigma2839 | σφακελίζει· κρούει τοῖς ποσί. κινεῖ δεινῶς. ὀδυνᾶται. σπᾷ. διασπᾶ‐ ται. ἀλγύνεται. Σφακελισμός γὰρ καὶ σφάκελος ἡ ἄμετρος ὀδύνη· | |
καὶ ἡ μετὰ σπασμοῦ τῆς χολῆς πρόεσις· καὶ ἡ τῶν ὀστέων σῆψις | 112 in vol. 4 | |
sigma2840 | σ(φ)άκια· τῆς ἀμπέλου τὰ κλήματα | |
sigma2841 | σφάκος· χόρτος, ὃν τὰ κτήνη ἐσθίει. οἱ δὲ τὸ ἐπὶ τῶν δρυῶν ἐπιγεν‐ νώμενον, ὃ καλοῦσι βρύον. οὐκ εὖ. ἐκεῖνος γὰρ φά(σ)κος λέγεται | |
sigma2842 | σφακώδη κλιτύν· καθ’ ἣν ὁ (σ)φάκος ἐφύετο. ἔστι δὲ ἄγριον φυτόν | |
sigma2843 | σφαλάσσειν· τέμνειν. κεντεῖν | |
sigma2844 | σφαλεῖεν· ἀποτύχοιεν. ψευσθεῖεν | |
sigma2845 | σφαλερόν· ἐπικίνδυνον. σαθρόν. ἀβέβαιον | |
sigma2846 | σφαλερόν· ἐπισφαλές. ἐπικίνδυνον | |
sigma2847 | *σφάλμα· ἁμάρτημα | |
sigma2848 | σφάλλειν· κλίνειν. καταβάλλειν. ἁμαρτάνειν | |
sigma2849 | σφαλμᾷ· σκιρτᾷ. σφάλλεται. ἄλλοι ἀντὶ τοῦ σφαδάζειν τετάχθαι φασί. ἔνιοι μετὰ ἐπιθυμίας τι πράττειν | |
sigma2850 | σφάλλον· κολάκευσον | |
sigma2851 | *σφάλλονται· ἁμαρτάνουσιν | |
sigma2852 | (σ)φαλ[λ]ός· ..... ἔστι γὰρ ξύλον ποδῶν δεσμωτικόν· οἱ δὲ κορμὸν ἢ δίσκον· ἄλλοι δισκοειδές τι σκεῦος μολύβδιν(ον) ἔχον κρίκον, ὃ δεσμοῦντες ὑπὲρ τὴν κεφαλὴν ῥίπτουσιν ἐν τοῖς ἀγῶσι | |
sigma2853 | σφάνιον· κλινίδιον | |
sigma2854 | σφαραγγές· | |
sigma2855 | σφ(α)ραγίζει· βροντᾷ. ταράττει. ψοφεῖ | |
sigma2856 | (*)σφαραγεῦντο· κατεπονοῦντο. ἐφλέγοντο. ἐψόφουν | |
sigma2857 | σφάραγ[γ]ος· βρόγχος. τράχηλος. λαιμός. ψόφος | |
sigma2858 | σφάς· αὐτούς, αὐτάς, [αὐτά] | |
sigma2859 | σφέ· αὐτούς, αὐτάς, αὐτά | |
sigma2860 | σφέας· αὐτούς, κατ’ ἔγκλισιν | |
sigma2861 | σφεδανόν· ἐπιτεταμένον. συντονώτατον. σφοδρόν. ὀξύ | |
sigma2862 | σφεδανῶν· φονεύων, ὀλλύς, κτείνων. τινὲς ἐπεσπευμένων. ἄλλοι σύν‐ θετον εἶναι ἐκ τοῦ σφέ καὶ δανῶν, ὅ ἐστι κτείνων· ἔστι δὲ ῥημα‐ | |
τικόν | 113 in vol. 4 | |
sigma2863 | [σφεζόμενοι· ἐπικαθεζόμενοι] | |
sigma2864 | σφειδρόν· καθαρόν. εὐῶδες | |
sigma2865 | σφειλ[λ]όν· λοξόν. πυκνόν. εὐκίνητον. προσφυές. δριμύ | |
sigma2866 | σφείων· αὐτῶν | |
sigma2867 | σφέλας· ὑποπόδιον | |
sigma2868 | σφέλα· ὑποπόδια | |
sigma2869 | σφέλμα· τὸ ἄνθος τῆς πρίνου | |
sigma2870 | Σφενδαλῆς· δῆμος τῆς Ἀττικῆς | |
sigma2871 | σφενδόναιαν· σφενδόνην. ἢ τὴν σφραγῖδα | |
sigma2872 | σφενδόνην· τοῦ δακτυλίου τὸ περιφερές. ἢ σφραγίς | |
sigma2873 | σφέρτα· τὰ ἄφορα δένδρα | |
sigma2874 | σφέτερα· ἴδια αὐτῶν | |
sigma2875 | σφετέρῃσι· ταῖς αὐτῶν αὐτῶν γὰρ σφετέρῃσιν ἀτασθαλίῃσιν ὄλοντο | |
sigma2876 | σφετερίζει· εἰς ἴδιον κέρδος (κε)χηνώς | |
sigma2877 | σφετεριζόμενος· ὑφαιρούμενος. ἰδιοποιούμενος | |
sigma2878 | σφετερίζων· ἰδιοποιούμενος, καὶ προσλαμβανόμενος | |
sigma2879 | σφέτερον· τὸ αὐτῶν ἴδιον | |
sigma2880 | [σφετρίδες· ἐπιβλήματα] | |
sigma2881 | σφέων· αὐτῶν | |
sigma2882 | σφῇ· αὐτή | |
sigma2883 | σφῆισι· ταῖς ἑαυτῶν | |
sigma2884 | Σφήκεια· ἡ Κύπρος τὸ πρότερον. καὶ τὰ τῶν σφηκῶν κηρία | |
sigma2885 | σφηκίσκος· τὰ μακρὰ τῶν ξύλων καὶ εἰς ὀξὺ συνηγμένα σφη‐ κίσκους λέγουσιν· ἐπεὶ καὶ οἱ σφῆκες τὴν κοιλίαν ἐπισυνηγμένην ἄγαν ἔχουσι. καὶ τοὺς λαγαροὺς τοῖς σώμασιν ἀνθρώπους καὶ .. προκοιλίους .......... | |
sigma2886 | σφηκισμός· εἶδος αὐλήσεως εἰρημένον ἀπὸ τῆς ἐμφερείας τῶν βομ(β)ῶν | |
sigma2887 | σφηκίωσις· κηρία σφηκῶν | |
sigma2888 | σφηκοί· οὐ κεχυμένοι τῇ σαρκώσει, ἀλλὰ συνεσφιγμένοι. ἔνιοι δὲ ῥω‐ μαλέους | |
sigma2889 | *σφηκῶν· ποικίλων | 114 in vol. 4 |
sigma2890 | σφηκὸς λόφου· τὸ ἄκρον τοῦ λόφου, τὸ ἐπὶ τῶν ὤτων ἀποκρεμά‐ μενον τοῦ λόφου, τῆς περικεφαλαίας τὸ συνεσφιγμένον. Λόφουρον δέ, οἷον λόφου ο(ὐ)ράν | |
sigma2891 | σφή,] [σαλεῦσαι, κινῆσαι. σφῆλαι | |
sigma2892 | σφήκωμα· πύκνωμα. καὶ ὁ δεσμός | |
sigma2893 | σφῆλαι· πλανῆσαι. βλάψαι ....... | |
sigma2894 | σφήλειεν· ἀποτυχεῖν ποιήσειεν | |
sigma2895 | σφηλόν· λοξόν. πυκνόν. εὐκίνητον. Ἄσφηλον δὲ τὸ ἀκίνητον | |
sigma2896 | σφηνεύς· ἰχθῦς ποιὸς θαλάττιος | |
sigma2897 | σφηνούμενος· στρεβλούμενος | |
sigma2898 | σφῆς· τῆς ἑαυτοῦ | |
sigma2899 | σφῇσι· ταῖς αὐτῶν | |
sigma2900 | [σφῇσιν· αὐταῖς, ἢ αὐτοῖς] | |
sigma2901 | Σφήττιοι· δῆμος τῆς Ἀκαμαντίδος φυλῆς | |
sigma2902 | [σφί· ἑαυτοῦ ἢ ἑαυτῆς] | |
sigma2903 | σφί(γ)κται· οἱ κίναιδοι, καὶ ἁπαλοί | |
sigma2904 | σφιγκτήρ· χιτών. Ταραντῖνοι | |
sigma2905 | σφίδες· χορδαὶ μαγειρικαί | |
sigma2906 | σφίδη· χορδή | |
sigma2907 | σφίν· αὐτοῖς, ἢ αὐτούς, ἢ αὐτάς | |
sigma2908 | *σφίσιν· ἑαυτοῖς [ἢ ταῖς ἑαυτῶν] | |
sigma2909 | σφισίμολος· διαφορὰ τῆς κινήσεως | |
sigma2910 | σφόδελος· ἡ ἅλιμος. δασὺ ἄνθος, ἄρχον, σκιερόν. οἱ δὲ σῖτον | |
sigma2911 | σφοδελοφόρους· τοὺς μετοίκους | |
sigma2912 | σφόδρα· πάνυ, πολύ, ἄγαν, λίαν | |
sigma2913 | σφοδρόν· ἔντονον. ἰσχυρόν. ὀξύ. στιβαρόν. εὔτονον. χαλεπόν | |
sigma2914 | σφοῖσι· τοῖς αὐτῶν | |
sigma2915 | σφονδύλη· ὅμοιόν τί φασι σαλαφίῳ εἶναι, ὀσμὴν φαύλην προϊέμενον, εἴ τις ἅψεται αὐτῆς | |
sigma2916 | σφόνδυλος· τράχηλος | |
sigma2917 | σφόνδυλοι· αἱ ἁρμογαὶ τῶν μελῶν. καὶ οἱ τῶν φυτῶν πυθμένες. ἄλλοι τὰς δικαστικὰς ψήφους. καὶ τὰ τῆς ῥάχεως ὀστᾶ. καὶ τῶν σκορ‐ πίων αἱ ἐπὶ τῶν κέντρων περιγραφαί | |
sigma2918 | σφορτάν· λιμόν | |
sigma2919 | σφοῦ· τοῦ αὑτοῦ, τοῦ ἰδίου [ἢ τῆς αὑτῆς] | 115 in vol. 4 |
sigma2920 | σφραγῖδες· αἱ ἐπὶ τῶν δακτυλίων, καὶ τὰ τῶν ἱματίων σημεῖα | |
sigma2921 | σφραγιδονυχαργοκομήτας· τοὺς ἔχοντας σφραγῖδας ἐν τοῖς δα‐ κτυλίοις ὄνυχας λίθους, καὶ κομῶντας | |
sigma2922 | σφραγίς· χελώνη. καὶ ὁ ἐν τῷ δακτυλίῳ λίθος, ἢ σήμαντρον | |
sigma2923 | *σφηρός· τὸ τοῦ ἱματίου σημεῖον | |
sigma2924 | σφριαί· ἀπειλαί, ὀργαί | |
sigma2925 | σφριγᾷ· περιτέταται, περιτείνε(τα)ι. ἄλλοι σφύζει, πλήρης τυγχάνει. μάλιστα δὲ ἐπὶ θηλείας, εὐσωματεῖ, ἀκμάζει, νεάζει, καπριᾷ | |
sigma2926 | σφριγανόν· ἀκμαῖον. δαψιλές. σφοδρόν | |
sigma2927 | σφριγῶν· ἀκμάζων, νεάζων, αὔξων | |
sigma2928 | σφριγῶντα· ἐπαιρόμενα, ἰσχύοντα | |
sigma2929 | σφριγῶσα· πεπυκνωμένη, συνεστηκυῖα, ἰσχύουσα | |
sigma2930 | σφυγμός· φλεγμονή. κυρίως δὲ ὁ παλμὸς τῶν ἀρτηριῶν | |
sigma2931 | σφυδρά· ἡ περιφέρεια τῶν ποδῶν | |
sigma2932 | σφυδῶν· ἰσχυρός, εὔρωστος, σκληρός | |
sigma2933 | σφύζει· πηδᾷ, φλεγμαίνει. καίεται. στέλλεται ἡ φλέψ | |
sigma2934 | σφῦρα· ἐργαλεῖον τεκτονικόν, ἢ χαλκευτικόν | |
sigma2935 | σφυρά· τὰ περὶ τοὺς ἀστραγάλους, αἱ περιφέρειαι τῶν ποδῶν. ἢ τῶν ὀρῶν τὰ ἐπίπεδα καὶ κατώτατα. ἢ ἡ παρά τισι λεγομένη κέστρα, ἰχθῦς θαλάσσιος | |
sigma2936 | σφυράδες· τὰ διαχωρήματα τῶν αἰγῶν καὶ προβάτων. οἱ δὲ σπυ‐ ράδας | |
sigma2937 | σφυρήλατος· σφύραις ἐληλα[σ]μένος, οὐ χωνευτός | |
sigma2938 | σφυρήματα· τὰ σιδήρια, ὅτι οὐ χεῖται | |
sigma2939 | σφυροδέται· ἡ λέξις παρὰ τοῖς τὰ ἱπποτροφικά | |
sigma2940 | σφυρόν· σφοδρόν. ἢ τὸ ἐπάνω τῶν ἀστραγάλων | |
sigma2941 | σφύρωσις· διάροσις. [ἢ ἐν κύκλῳ τὰ πέλματα | 116 in vol. 4 |
sigma2942 | σφώ· ὑμεῖς. ἢ ὑμᾶς | |
sigma2943 | [σφῶϊ· τῆς ἑαυτῶν] | |
sigma2944 | σφωέ· ἑαυτούς. ἔστι δὲ τοῦ τρίτου προσώπου | |
sigma2945 | σφῶϊν· ὑμῖν, καὶ ὑμῶν, καὶ αὐτοῖς | |
sigma2946 | σφωΐτερον· ὑμέτερον, ὑμῶν τῶν δύο | |
sigma2947 | σφῶν· ἑαυτῶν | |
sigma2948 | σχᾷ· σχάζει | |
sigma2949 | σχαδόνες· τὰ κηρία τῶν μελισσῶν, ἔνθα οἱ σκώληκες. οἱ δὲ τὴν ὑπερ‐ βάλλουσαν ἡδονὴν σχαδόνες | |
sigma2950 | σχαδών· κυβευτικὸς βόλος | |
sigma2951 | σχαλίδες· δι’ ὧν σχάζουσι τὰ δίκτυα ὀρθὰ ἑστῶτα | |
sigma2952 | σχαλίσαι· θηλάσαι. καὶ ἀνίσχαλον τὸ ἄτοκον καὶ ἀθήλαστον | |
sigma2953 | [σχανδές· τὸ δίκτυον] | |
sigma2954 | σχάσαι· μετάβαλ[λ]ε | |
sigma2955 | σχάσει· ἀφήσει | |
sigma2956 | σχάσον· ἄφελκε. κατάπαυσον | |
sigma2957 | σχαστηρία· ὁρμιστηρία. καὶ [ἵ]μέρος τι ἐν τῇ νηΐ | |
sigma2958 | σχαῦδαι· ἰσχνόφωνοι | |
sigma2959 | σχέδην· ἡσυχῆ, βάδην | |
sigma2960 | σχεδία· μικρὰ ναῦς. ἢ ξύλα ἃ συνδέουσι, καὶ οὕτως πλέουσιν. ἢ ὅπλα τὰ ἐκ χειρὸς τιτρώσκοντα | |
sigma2961 | σχεδιάζειν· ἐγγίζειν. ἐκ παρατυχόντος ἐν ἑτοίμῳ λέγειν. λέγεται δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ ταχέως ποιεῖν | |
sigma2962 | σχεδιασθείς· ἐγγισθείς | |
sigma2963 | *σχέδιοι· εὐτελεῖς | |
sigma2964 | [σχεδίη· συνάφεια. κοινωνία] | |
sigma2965 | σχεδίη· σχεδία. [καὶ τὸ ἐκ χειρὸς πατάξαι οὕτω λέγεται.] καὶ ἡ εἰκαίως πεποιημένη ναῦς. διάβασις, γέφυρα, ζεῦγμα | |
sigma2966 | σχέδιον· τὸ δόρυ, ὃ μὴ ἀκοντίζεται. ἢ τὸ ἀνευπρεπῶς γενόμενον. ἢ ἐκ τοῦ σύνεγγυς | |
sigma2967 | σχεδόθεν· ἐγγύθεν | |
sigma2968 | σχεδόν· ἐγγύς, ἐκ χειρός | |
sigma2969 | σχεδρός· τλήμων, καρτερικός | |
sigma2970 | σχέθεν· ἔμεινεν. ἐκρατήθη. ἐπέσχεν | |
sigma2971 | σχεθέτω· ἐπισχεθήτω, ἐπισχέτω | 117 in vol. 4 |
sigma2972 | σχέθον· κατέσχον | |
sigma2973 | σχέθων· κατέχων | |
sigma2974 | σχελίδες· κρέα ἐπιμήκη τετμημένα. οἱ δὲ πλευρίδες | |
sigma2975 | σχέλινος· ἀγρία κυπάρισσος. οἱ δὲ ἄρκευθος | |
sigma2976 | *σχέμα· σχῆμα [Ἀχαιοί | |
sigma2977 | *σχεῖται· ἐμεῖ | |
sigma2978 | *σχεθήτω· κατασχεθήτω | |
sigma2979 | σχελυνάζει· φλυαρεῖ | |
sigma2980 | σχενδυλόληπτοι· ἐσχενδυλῆσθαι ἔλεγον τοὺς ἐν τοῖς ταύροις. ἀπὸ τοῦ χαλκευτικοῦ ὀργάνου, ὃ σχενδύλη λέγεται | |
sigma2981 | σχέραφος· βλασφημία. λοιδορία | |
sigma2982 | Σχερίη· ἡ Σχερία. ἡ τῶν Φαιάκων χώρα, ἢ νῆσος Κέρκυρα τὸ πρό‐ τερον οὕτως ἐκαλεῖτο | |
sigma2983 | σχερόν· κῦμα ἕτοιμον. Ἀμερίας | |
sigma2984 | σχερός· ἀκτή, αἰγιαλός | |
sigma2985 | σχέσις· ἐποχή. κατάστασις. συγγένεια. φιλία | |
sigma2986 | σχετική· κατασχετικὴ οἰκείωσις | |
sigma2987 | σχετικός· ἡ πρός τινα ἔχων σχέσιν καὶ ἐγγύτητα. ἔστι δὲ τῶν πρός τι | |
sigma2988 | σχετικῶς· οἰκειωτικῶς | |
sigma2989 | σχετλιάζει· δυσφορεῖ, δυσχεραίνει, δυσπετεῖ | |
sigma2990 | σχετλιαζέτω· βαρείσθω, ἀποδυσπετείτω. Σχέτλιον γὰρ τὸ ἄδικον | |
sigma2991 | σχετλιάζων· ἀδικούμενος | |
sigma2992 | σχέτλιαι· δειναί | |
sigma2993 | σχετλιασμοί· δυστροπίαι. δυσφημίαι ὀδυνηραί | |
sigma2994 | σχέτλιον· χαλεπόν, ὀδυνηρόν, ἄπορον, ἄθυμον. ἀτυχές. ἄδικον | |
sigma2995 | σχέτλιος· τάλας. ἀγνώμων. φορτικός. στεναγμοῦ ἄξιος. χαλεπός | |
sigma2996 | *σχίδακας· κλάσματα ξύλων | |
sigma2997 | σχῆμα· πλάσμα. ἱματισμός. διάθεσις. κόμπος | |
sigma2998 | σχηματιζόμενοι· προσποιούμενοι, σχῆμα ἐπιδεικνύοντες | |
sigma2999 | σχηματισμός· πλάσμα | |
sigma3000 | σχηματοβόλον· ἤτοι ἐπὶ τῶν δικαστῶν τούτους ἐλάμβανον | |
sigma3001 | σχήσει· ἐφέξει, καθέξει | |
sigma3002 | σχήσειν· ἀνθέξειν, κωλύσειν, παύσειν | |
sigma3003 | σχήσεις· προσέξεις | 118 in vol. 4 |
sigma3004 | σχήσεσθαι· κατασχεθήσεσθαι | |
sigma3005 | σχήσεται· ἀνθέξει | |
sigma3006 | σχῆσις· ἕξις. ὁρμή | |
sigma3007 | σχήσουσι· κωλύουσι, παύσουσιν, ἐφέξουσιν | |
sigma3008 | σχήσων· ἐφέξων. καὶ τὰ ὅμοια | |
sigma3009 | σχητηρίαν· ἄγκυραν. ὁρμιστηρία | |
sigma3010 | σχίδα· σχίδος σινδόνος. πῆγμα | |
sigma3011 | σχίδαξ· κλάσμα ξύλου | |
sigma3012 | σχίδια· ὠμόλινα | |
sigma3013 | σχίδος· τὴν ἀπόσχισιν | |
sigma3014 | σχίζα· ἡ λαμπάς | |
sigma3015 | σχίζῃς· σχίζαις | |
sigma3016 | *σχίδαζε· τὰ ξύλα | |
sigma3017 | *σχίδαξ· τῶν ξύλων | |
sigma3018 | ............ | |
sigma3019 | σχιζογυάνδρους· τοὺς συκοφάντας | |
sigma3020 | σχιζόποδες· τῶν ὀρνέων τὰ ἔνυδρα | |
sigma3021 | *σχίζεσι· σχίδαξι | |
sigma3022 | (*)σχῖνος· εἶδος σμαράγδου εἰργασμένου | |
sigma3023 | σχινάτας· σχινατίων ἀγών τις ἐπιτάφιος ἐν Λακεδαίμονι | |
sigma3024 | σχίνδαν· θερμάστριον | |
sigma3025 | σχῖνον διατρώγων· εἰώθασι τὴν σχίνον τρώγειν οἱ καλλωπιζόμενοι, ἕνεκα τοῦ λευκοῦν τοὺς ὀδόντας | |
sigma3026 | σχινοκέφαλος· ........ εἶδος φυτοῦ | |
sigma3027 | σχῖνος· τὸ ψέλ[λ]ιον. καὶ ἡ σκίλλα. καὶ εἶδος φυτοῦ | |
sigma3028 | Σχινοῦντα· νῆσός ἐστι Σχινοῦσ(σ)α Φωκίδος | |
sigma3029 | σχίσμα· ποδὸς τὰ σχίσματα. καὶ ὀρχηστικὸν σχῆμα | |
sigma3030 | σχι(σ)ματῶδες· ὁμοίως | |
sigma3031 | σχισμή· διαχώρισις | 119 in vol. 4 |
sigma3032 | σχιστά· τὰ γράμματα. καὶ τὰ κρόμμυα | |
sigma3033 | σχιστόν· προσκεφάλαιον | |
sigma3034 | σχι(σ)τός· χιτών τις ποιὸς γυναικεῖος, κατὰ τὸ στῆθος πόρπῃ συν‐ εχόμενος | |
sigma3035 | σχοία[ν]το· παύσαιντο, ἐπίσχοιεν | |
sigma3036 | σχοίητε· νομίσοιτε, ὑπολάβοιτε | |
sigma3037 | Σχοίνικος· ὁ Ἀμφιαράου ἡνίοχος. καὶ ὄρνις τις. καὶ φυτόν | |
sigma3038 | σχοινίνην φωνήν· τὴν σαθρὰν καὶ διεῤῥωγυῖαν | |
sigma3039 | σχοίνινος ἡθμός· δι’ οὗ τὰς ψήφους οἱ δικασταὶ εἰς τὰς ὑδρ[ε]ίας κα[τα]θιᾶσιν | |
sigma3040 | σχοινίον· τὸ μεμιλτωμένον ἔρ(ρ)αινον ὑπὲρ τοῦ σοβῆσαι τὴν ἀγοράν, ὁπότε βραδύνοιεν ἐπὶ τὴν ἐκκλησίαν. καὶ ἐν τῇ νηῒ ὁ σχοι‐ νοδρόμος. καὶ ὄρνις τις | |
sigma3041 | *σχοίνισμα· μέτρον ὁδοῦ. ἢ μέρος | |
sigma3042 | Σχοῖνος· πόλις Βοιωτίας, καὶ τὸ τῆς σχοίνου φυτόν· σχοίνῳ ὑπεκλίνθη | |
sigma3043 | σχοινοτενές· ὀρθόν. μακρόν | |
sigma3044 | σχοίνων· τῶν αὐλητικῶν νόμων τις | |
sigma3045 | *σχολάσατε· ἠρεμίσατε | |
sigma3046 | σχολαῖον· ἡσύχιον. βραδύ | |
sigma3047 | σχολαιότερον· ἠρεμώτερον. βραδύτερον | |
sigma3048 | σχολαίων· ἀργῶν | |
sigma3049 | σχολή· οὐ μόνον τὸ μηδὲν δρᾶν, ἀλλὰ καὶ τὸ περί τι σχολάζειν. καὶ ἡ διατριβή | |
sigma3050 | σχόλια· σεμνολογήματα | |
sigma3051 | σχόμεθα· ἐπὶ τοῦ περιέσχομεν· ‚οὕνεκά μιν σὺμ παιδὶ περισχόμεθ[α]‛ | |
sigma3052 | σχομένη· κατασχεθεῖσα. ἀνατείνασα τὰς χεῖρας. καλύψασα τὸ πρόσ‐ ωπον | |
sigma3053 | σχόμενος περὶ δουρί· κατασχεθεὶς καὶ συλληφθεὶς ὑπὸ τοῦ δόρατος | |
sigma3054 | σχόντες· εἰληφότες. προσχόντες | |
sigma3055 | σχῦρ· ἐχῖνος | |
sigma3056 | σχώμεθα· κατασχεθῶμεν | 120 in vol. 4 |
sigma3057 | σχῶνται· ἀπόσχωνται | |
sigma3058 | σῶ· σώω | |
sigma3059 | σωάδδει· παρατηρεῖ | |
sigma3060 | σωβῆρις· ναῦς, πορθμίς. ἔνιοι τὴν παλαιάν | |
sigma3061 | σωγάσαι· σῶσαι | |
sigma3062 | σώεσκον· ἔσωζον | |
sigma3063 | σώζει· διασώζει. βουλεύεται | |
sigma3064 | σωκεῖ· ἰσχύει. βοηθεῖ | |
sigma3065 | σῶκος· σωσίοικος, σάοικος. ἰσχυρός | |
sigma3066 | σῶκον· [ἀ]δυνατόν | |
sigma3067 | σωκόνδας· ὁ γαμικὸς οἶκος | |
sigma3068 | σωκόον· σῶα ἀκούοντα. τὸν Ἑρμῆν. καὶ σωσίοικον | |
sigma3069 | σωλῆνες· οἱ στεγαστῆρες. καὶ τῶν ὀστρακοδέρμων τι γένος κογχυλίων. τάσσεται δὲ καὶ ἐπὶ τῶν μορίων | |
sigma3070 | σωλίγξαι· δραμεῖν | |
sigma3071 | σωλούς· ὗς | |
sigma3072 | σῶμα· πτῶμα. δέμας | |
sigma3073 | σῶμαι· ἕρπω. Δωριεῖς | |
sigma3074 | σωμάλοιφος· ὁ κατειλημμένος σώματι τὰ σκύτινα αἰδοῖα | |
sigma3075 | σωματοφύλαξ· δορυφόρος. νωτοφόρος, καὶ ὁ βασιλικὸς φύλαξ | |
sigma3076 | σῶν· σῴαν. ἡ βλάστησις, ἀπὸ τοῦ σε[β]ύεσθαι. Ἀττικοὶ δὲ σωζόμενον | |
sigma3077 | σῶον· ὁλόκληρον, ὑγιαῖνον | |
sigma3078 | σώοντες· σώζοντες. κρύπτοντες | |
sigma3079 | σώοντο· ὡρμῶντο. ἤρχοντο | |
sigma3080 | σωπιαίνουσιν· οἱ κύνες, παρὰ Ξενοφῶντι | 121 in vol. 4 |
sigma3081 | σώρακον· ἀγγεῖον, εἰς ὃ σῦκα ἐμβάλλεται. ἢ ξυλοκανθήλια | |
sigma3082 | σωρεύει· βουνίζει | |
sigma3083 | σωρηδόν· κατὰ σύστημα σεσωρευμένον. λέγεται δὲ ἐναριθμητόν | |
sigma3084 | σωρεία· πλῆθος | |
sigma3085 | *σωρωνίς· ἐλάτη. καὶ πόλις | |
sigma3086 | σωρός· συναγωγή, ἣ θωμοῦ διαφέρει | |
sigma3087 | σῶς· ὁ ὁλόκληρος, καὶ τέλειος. ὁ σωζόμενος, καὶ σῶος ὑπάρχων | |
sigma3088 | σώσικες· οἱ ἑφθοὶ κύαμοι | |
sigma3089 | σωσίβιοι· οἱ κωβιοί | |
sigma3090 | σωσίοικος· ὁ τοὺς οἴκους σώζων | |
sigma3091 | σῶς ὄλεθρος· ὁ πρόδηλος, καὶ φανερός. καὶ μέγας. καὶ τέλειος | |
sigma3092 | *σωρήχ· ἐκλεκτή ....... | |
sigma3093 | σωστέ[λ]ος· σωθῆναι ἄξιος | |
sigma3094 | σῶστρα· σωτήρια. μήνυτρα, λύτρα. ὕμνος, ᾠδή | |
sigma3095 | σωστεύματα· τὰ τοῦ τροχοῦ ξύλα. καὶ ὁ ἐπὶ τούτοις σίδηρος ἐπί‐ σω[σ]τρον | |
sigma3096 | σῶται· ὁρμᾶται, ἔρχεται, πορεύεται | |
sigma3097 | *σωτεύματα· σωτρεύματα | |
sigma3098 | Σώτειρα· ἡ Ἀθηνᾶ παρὰ τοῖς Ἕλλησιν. κατὰ Γαληνὸν ἀντίδοτός τις | |
sigma3099 | σωτέος· σωθῆναι ἄξιος | |
sigma3100 | Σωτήρ· ὁ τοῦ ἁλὸς χόνδρος. καὶ ὁ Ζεύς. [καὶ] ὁ ἐλευθέριος, ἢ λυ‐ τρωτής | |
sigma3101 | σωτηριακόν· τὸ εἰς ἐκφορὰν νεκροῦ διδόμενον | |
sigma3102 | σωτήριος· ὁ οὔριος ἄνεμος | |
sigma3103 | σωτηρίου· ἐξιλασμοῦ | |
sigma3104 | Σωτῆρος Διός· οὕτω τὸν τρίτον κρατῆρα καλούμενον | |
sigma3105 | [σωφράτορες· σωφρονέστεροι] | |
sigma3106 | σωφρονιστῆρες· τῶν ὀδόντων τινὰς οὕτω λέγουσιν | |
sigma3107 | *σώφρων· φρόνιμος. καθαρός, ἁγνός | |
sigma3108 | *σωφρονίζεται· σεμνύνεται | |
sigma3109 | σωφρονιστής· νουθετητής | 122 in vol. 4 |
sigma3110 | σωφροσύνη· σοφία, ἐπιστήμη | |
sigma3111 | σώχ(ε)ιν· τρίβειν | |
sigma3112 | σωχίς· εἶδος ἀμπέλου | |
sigma3113 | σωχομένους· τριβομένους | |
sigma3114 | Σωχός· ὁ τῶν Κουρήτων πατήρ | |
sigma3115 | σώωντες· κρύπτοντες | |
tau1 | Τά· ταῦτα, ἅτινα αὐτά, ἀναφορικῶς· ἀλλὰ τὰ μὲν προτετύχθαι ἐάσομεν | |
tau2 | τὰ ἅ· [ἅτινα, ἢ τοιαῦτα] | |
tau3 | [τὰ ἀδάνοντα· τὰ ἀρέσκοντα] | |
tau4 | τὰ αἰσχίω· τὰ χείρω | |
tau5 | τὰ ἀμείνω· τὰ κρείττονα | |
tau6 | [τὰ ἀντααῖον· βαρύ] | |
tau7 | τὰ ἀπὸ τρίποδος· παροιμία ἐπὶ τῶν ἀληθῶς λεγομένων· ἤτοι ἀπὸ τοῦ Δελφικοῦ τρίποδος· ἢ ἀπὸ τοῦ Πυθαγορικοῦ | |
tau8 | *τὰ βάθη· τὰ ἀχώρητα, τὰ ἀκατάληπτα | |
tau9 | *Ταβεήλ· ἀγαθοῦ Θεοῦ | |
tau10 | ταβάλα· ταβῆλα. ὑπὸ Πάρθων οὕτω καλεῖται ὄργανον κριβάνῳ ἐμφε‐ ρές, ᾧ χρῶνται ἐν τοῖς πολέμοις ἀντὶ σάλπιγγος | |
tau11 | [ταβερνία· καπήλ] | |
tau11b | ταβέρνων· πανδοχείων] | |
tau12 | ταγαῖος· ὁ ἐξ ἐπιταγῆς τι ποιῶν | |
tau13 | ταγαῖς· ἀρχαῖς, ἡγεμονίαις | |
tau14 | τάγανα· ταῦτα. Κρῆτες | |
tau15 | ταγατίζων· κιχλίζων | |
tau16 | ταγή· βασιλικὴ δωρεά. καὶ ἡ σύναξις τῶν πρὸς τὸ ζῆν ἀναγκαίων | 123 in vol. 4 |
tau17 | ταγηνία(ι)· πεμμάτια (ἀπὸ) τηγάνων. οἱ δὲ στέας ὑγρόν, ἐπιχεόμενον τηγάνῳ, ᾧ προσβάλλεται μέλι, (ση)σάμη, τυρός | |
tau18 | τάγηνον· τήγανον | |
tau19 | τάγιλος· φειδωλός | |
tau20 | τάγιος· κήρυξ. πρεσβευτής. ὀξύς. ταχύς. βάσιμος | |
tau21 | ταγοί· προστάται, ἄρχοντες, ἡγεμόνες | |
tau22 | ταγύρια· τὰ ἐλάχιστα, τὰ τυχόντα | |
tau23 | ταγόναγα· Μακεδονική τις ἀρχή | |
tau24 | τὰ δ’ ἄποινα· τὰ δὲ λύτρα | |
tau25 | τὰ δέ· ταῦτα | |
tau26 | τὰ δ’ ἐρῆμα φοβεῖται· τὰ δὲ πρόβατα ἔρημα γενόμενα τῇ τοῦ ποι‐ μένος φυγῇ | |
tau27 | τὰ διαβούλ(ι)α· τοὺς διαλογισμούς | |
tau28 | ταθείς· ἁπλωθείς | |
tau29 | *τατθίον· μασθός, τιτθίον | |
tau30 | ταὶ δὲ χθόνα· ....... | |
tau31 | ταῖν· ταῖς | |
tau32 | [ταῖη· διοικητής, προστάτης] | |
tau33 | ταιναρίας· παρὰ Λακεδαιμονίοις ἑορτὴ Ποσειδῶνος· καὶ ἐν αὐτῇ Ταιναρισταί. Ταίναρον γὰρ πεδίον Λακωνικῆς | |
tau34 | ταῖν θεαῖν· ταῖς θεαῖς | |
tau35 | ταινία(ι)· στέμματα τῶν ἱερέων, διαδήματα ἀρχιερατικά, ἢ ζῶναι, ἢ στέφανοι, κόσμοι, ἢ δεσμοὶ ἱεροί | |
tau36 | ταινιοῦντες· κοσμοῦντες, δεσμοῦντες, στεφανοῦντες | |
tau37 | τὰ κέρατα· τὰ ἄκρα | |
tau38 | τακερόν· τηκτόν. οἰκτρόν | |
tau39 | τακτικοῖς· στρατιωτικοῖς, πολεμικοῖς | |
tau40 | τακτόν· ὁμοίως | |
tau41 | τἀκ το(ῦ) νίτ(ρ)ου· τὰ τῶν μαγείρων ξηρὰ ἀρτύματα· διὰ τὸ ἔνθα καὶ | |
τὸ νίτρον πωλεῖσθαι | 124 in vol. 4 | |
tau42 | τακῶνες· τροχίσκοι στέατος κεκομμένου μεθ’ ἁλῶν, καὶ ξηρῶν [καὶ] ἀρτυμάτων | |
tau43 | τάλα· μέγα | |
tau44 | ταλαεργοί· οἱ ὑπομένοντες τὰ ἔργα, τλητικοί, ταλαίπωροι, δυσπα‐ θεῖς | |
tau45 | ταλαεργόν· τὰ αὐτά | |
tau46 | ταλαίνης· ἀθλίας, ταλαιπώρου | |
tau47 | ταλαιπωρία· μοχθηρία | |
tau48 | ταλαίπωρος· ἐπίπονος, τλητικός | |
tau50 | ταλακάρδιος· τλητικός, ὑπομονητικὸς κατὰ τὴν καρδίαν | |
tau49 | ταλαίφρων· καρτερικός | |
tau51 | ταλανίζει· θρηνεῖ | |
tau52 | τάλαντα· ζυγά, σταθμοί | |
tau53 | τάλαντον· λίτραι ἑκατὸν εἴκοσι πέντε κατὰ τὸν μέγαν Ἐπιφάνιον | |
tau54 | ταλανταίων· μεδίμνων, καὶ σταθμίων | |
tau55 | ταλάντατα· ἀτυχέστατα | |
tau56 | ταλαντεύει· σταθμίζει, ζυγοστατεῖ | |
tau57 | ταλαντιαῖον· βαρύ | |
tau58 | Ταλάντιον· τόπος. Ἀρτεμίδωρος | |
tau59 | τάλαντον· σταθμός, ζυγός. ὁλκὴ λιτρῶν ἑκατόν, ἢ ἑκατὸν εἰκοσιπέντε, ἢ ἑκατὸν ἑξηκονταπέντε. ἢ τετρακόσια. ἢ χίλια ἑκατὸν πεντηκονταδύο | |
tau60 | τάλαντος· ταλαιπώρου | |
tau61 | ταλαντώσει· σταθμήσει, στήσει | |
tau62 | ταλαόν· ὑποστατικόν. ἰσχυρόν, βίαιον | |
tau63 | ταλαπείριος· τλητικὸς κατὰ τὴν πεῖραν, ἢ τηλόθεν διαπεπεραιωμέ‐ νος. οἱ δὲ ἀφιγμένος | |
tau64 | ταλαρίς· ἐξ οὗ βάλλουσι τοὺς ἀστραγάλους | |
tau65 | *ταλαπενθέα· ὑπομένοντα τὰ πένθη | |
tau66 | τάλαροι· κάλαθοι ἐρίων. καὶ ἐν οἷς οἱ τυροὶ πήγνυνται· | |
πλεκτοῖς ἐν ταλάροισι φέρον μελιηδέα καρπόν | 125 in vol. 4 | |
tau67 | τάλας· ἄθλιος, ταλαίπωρος | |
tau68 | ταλάσια· τὰ ἔρια | |
tau69 | [ταλασείῃ· ὑπομείνῃ] | |
tau70 | ταλασία· ἐριουργία, ἐργασία | |
tau71 | ταλασιουργία· τῶν ἐρίων τὰ ἔργα | |
tau72 | ταλασιουργός· ἐριουργός. [καὶ ἡ ἐν τοῖς ταλάροις ἐργαζομένη κρόκη, ἢ ἔρια | |
tau73 | ταλασίφρων· ταλακάρδιος, ἰσχυρός, τολμηρός. θρασύς, ὑπομονητι‐ κός, ἰσχυρόφρων | |
tau74 | *ταλάσεις· ὑπομε[ί]νεῖς, τολμήσεις | |
tau75 | ταλάσ(σ)αι· ὑπομεῖναι. καὶ τὰ ὅμοια | |
tau76 | ταλαύῤινον· ὑπομονητικόν, τολμηρόν, πολεμιστήν | |
tau77 | ταλάφρονα· τλητικὸν κατὰ τὰς φρένας. οἱ δὲ ἰσχυρογνώμονα | |
tau78 | ταλαώρεα· τοξεύματα | |
tau79 | Ταλαιός· ὁ Ζεὺς ἐν Κρήτῃ | |
tau80 | ταλαιδίτης· ἀγὼν γυμνικός | |
tau81 | ταλικής· ἀναιδής | |
tau82 | ταλίκην· τηλικα(ύ)την | |
tau83 | [ταλίκην[ος]· τηλικαύτην] | |
tau84 | τάλιξ· ὁ ἔρως | |
tau85 | ταλίων· ἀθλίων | |
tau85a | τᾶλις· ἡ μελλόγαμος παρθένος καὶ κατωνομασμένη τινί, οἱ δὲ γυναῖκα γαμετήν, οἱ δὲ νύμφην | |
tau86 | Ταλύβιος· ἱερεύς | |
tau87 | ταλῶς· ὁ ἥλιος | |
tau88 | τἀμά· τὰ ἐμά | |
tau89 | ταμᾶς· γαμβρός | 126 in vol. 4 |
tau90 | τάμε· ἔταμεν | |
tau91 | ταμέει· τέμνει | |
tau92 | ταμεῖν· τεμεῖν | |
tau93 | ταμέσθαι· ἀπομερίσαι. ἐπιτ[ι]μῆσαι | |
tau94 | *ταμεῖα· ἀπόκρυφα οἰκήματα | |
tau95 | ταμεσίχροα· τέμνοντα τὸν χρῶτα. ἀπὸ μέρους δὲ λέγει τὴν σάρκα | |
tau96 | τὰ μέταζε· μετὰ ταῦτα. Δωριεῖς | |
tau97 | ταμετάτι· τηνικάδε | |
tau98 | ταμίαι· οἱ τῶν δημοσίων χρημάτων καὶ πάντων τῶν κοινῶν προστά‐ ται καὶ φύλακες, ταμιοῦχοι | |
tau99 | ταμίαν· ζημίαν | |
tau100 | ταμιείας· φύλαξ χρημάτων, προστάτης, δεσπότης, οἰκονόμος, διοι‐ κητής | |
tau101 | ταμιεῖον· κοιτῶνα | |
tau102 | ταμιεύεται· διοικεῖται. ἀποκρύβει | |
tau103 | ταμίη· ἢ προστάτις τοῦ οἴκου, διοικήτρια, ἢ κελλαρία πιστή. καὶ ἀρχὴ Ἀθήνησιν | |
tau104 | ταμίην· δέσποιναν, τὴν τοῦ οἴκου προεστῶσαν | |
tau105 | *ταμεῖον· θάλαμος | |
tau106 | *ταμειοῦχος· οἰκονόμος | |
tau107 | Ταμιράδαι· ἱερεῖς τινες ἐν Κύπρῳ | |
tau108 | τάμισος· ἡ πυτία | |
tau109 | τάμνειν· διατέμνειν | |
tau110 | τάμνεν· ἐνέκοψεν | |
tau111 | τάμνοντες· διατέμνοντες. ποιοῦντες· τάμνον τ’ ἀμφὶ περιήλαυνον | |
tau112 | τάμοις· τέμοις. ποιήσαις | |
tau113 | [τάμονες· διακόπτοντες] | |
tau114 | ταμόντες· ποιήσαντες. συνθέμενοι | |
tau115 | τάμωμεν· ποιήσωμεν | |
tau115a | τάν· σύ, Ἀττικῶς. ἢ ταύτην. ἢ τούτων | 127 in vol. 4 |
tau116 | τανάγρα· ἀγγεῖον χαλκοῦν, ἐν ᾧ ἤρτυον τὰ κρέα | |
tau117 | Ταναγρίδαι· οἱ Ταναγρεῖς | |
tau118 | Ταναγραίων φυήν· Κητεῖ ὁμοιοτάτην. Ἔφορος λέγει εἶναί τινα ἐν Τανάγρᾳ παχύτατον, ὃς ἐλέγετο Κητεύς | |
tau119 | ταναηκέα· δι’ ὅλου ἠκονημένα, ὀξέα, ἀποτεταμένην τὴν ἀκμὴν ἔχοντα | |
tau120 | ταναηκέϊ· τὰ αὐτά | |
tau121 | ταναηκέος· μακροῦ, τοῦ μακρὰν λαβὴν ἔχοντος | |
tau122 | ταναηκές· εὔμηκες | |
tau123 | [ταναηκότες χαλκῷ· τῷ ἐκτεταμένῳ σιδήρῳ] | |
tau124 | ταναῆς· ἐκτεταμένης | |
tau125 | [τανακιδές· ὀξύ. μακρόν. δι’ ὅλου ἠκονημένον] | |
tau126 | ταναοῖο· ἐπιμήκους, μακροῦ, πάνυ ἐκτεταμένου | |
tau127 | τανα(όν)· ἰσχυρόν. ὀξύ. λεπτόν. σκληρόν. μέγα. ὑγρόν. μακρόν | |
tau128 | [τάνας· παρηκούσας, ἀπὸ τοῦ εἰς μῆκος τετανύσθαι] | |
tau129 | ταναύποδα· ὀρθόποδα, τεταμένοις τοῖς ποσὶ κατὰ τὴν ὁδοιπορίαν | |
tau130 | τἄνδον· τὰ ἔνδον | |
tau131 | τανέη· ἀποτεταμένῃ | |
tau132 | τανεηκῆ· ἐκτεταμένην ἔχοντι τὴν ἀκμήν | |
tau133 | τανηλ(εγ)έος· παρατεταμένην ἔχοντος τὴν ἀλγηδόνα. μακροκοιμήτου· τανηλεγέος θανάτοιο | |
tau134 | τανθαλύζει· τρέμει. Δωριεῖς. οἱ δὲ σπαίρει | |
tau135 | τἀνθάριον· ἐρύθημα | |
tau136 | [τανίφυλλος· μακρόφυλλος] | |
tau137 | τανίσφυρος· ὀρθόσφυρος. εὔσφυρος. λεπτόσφυρος | |
tau138 | τανθαρυστός· ὁ τρόμου παρασκευαστικός | |
tau139 | [τανοϋφῆ· λεπτοϋφῆ] | |
tau140 | τανταλάσσεται· δάκρυα. στάζει δάκρυα | |
tau142 | τανύγλωσσοι· μακρόφωνοι. ἢ τεταμένην ἔχουσ(α)ι τὴν γλῶτταν | |
tau141 | τανταλίζεται· σαλεύεται | 128 in vol. 4 |
tau143 | τανυγλώχινες· τεταμένας τὰς γωνίας ἔχοντες | |
tau144 | τανύει· ἐκτείνει, ἕλκει, τείνει | |
tau145 | τανυηκές· τὴν ἀκὴν ἔχον παρατεταμένην | |
tau146 | τανυηκέας· ἐκτεταμένους ὄζους | |
tau147 | τανύοντο· ἐξετείνοντο. ἔτρεχον· τανύοντο δὲ μώνυχες ἵπποι ἐπὶ τῶν συῶν. ἐξετείνοντο διὰ τὴν λιπαρίαν· εὐόμενοι τανύοντο διὰ φλογὸς Ἡφαίστοιο | |
tau148 | τανύπεπλος· μακρόπεπλος | |
tau149 | τανύποδας Ἐριν[ν]ῦς· ταχύποδας, ἐν τάχει τιμωρουμένας | |
tau150 | τανύπτερος· μακρόπτερος, τεταμένα ἔχων πτερά | |
tau151 | τανυπρώρους· τὰς καλύπτρας· διὰ τὸ περὶ τὸ πρόσωπον περιτε‐ τάσθαι | |
tau152 | τανυσ(σ)άμενος· ἐκταθείς | |
tau153 | τάνυσσα· ἐνέτεινα | |
tau154 | τάνυσσαν· ἐνέτεινον | |
tau155 | τανύσ(σ)ας· ἁπλώσας. ἐκτείνας. κρεμάσας | |
tau156 | τανύτριχα· δασύτριχα. λεπτότριχα | |
tau157 | τὰ νῶτα· τὰ ὀπίσθια | |
tau158 | ταξάμενοι· ὁρίσαντες | |
tau159 | τάξις· ἡ ἐπὶ ὀφειλομένοις χρήμασι καταβολή. ἢ ἀκολουθία, καὶ εἱρμός | |
tau160 | τάξος· δένδρον. τι ὀρεινόν | |
tau161 | τάξω· συντάξω. θήσω | |
tau162 | ταπεινόν· χθαμαλόν | |
tau163 | τάπ(ι)δες· τάπητες | |
tau164 | *τὰ ὅπλα τοῦ φωτός· τὴν φυλακὴν τῆς τῶν ἐντολῶν ἐργασίας | |
tau165 | τάπις· προσκεφάλαιον | |
tau166 | *τάπερ· ἅτινα | |
tau167 | *τάπησι· ποικίλοις στρώμασιν | |
tau168 | τὰ πρόσω· τὰ ἔμπροσθεν | |
tau169 | τὰ πρῶτα· ἀντὶ τοῦ ἅπαξ. ἢ τὸ πρῶτον, καὶ ἐξ ἀρχῆς | |
tau170 | τάρ· σύνδεσμος. δέ, δή, ἄρα, καὶ δή, ταχέως | |
tau171 | τά ῥα· ἅτινα δή | |
tau172 | *ταρβήσαντες· φοβηθέντες, εὐλαβηθέντες | |
tau173 | [Ταρακίναι· ἔθνος. ἢ πόλις] | 129 in vol. 4 |
tau174 | τάρανδος· ζῶον ἐλάφ[ου]ῳ παραπλήσιον, οὗ τὰς δορὰς εἰς χιτῶνας χρῶνται Σκύθαι | |
tau175 | Ταραντῖναι· αἵματι βαφαί, τινὲς δὲ τὰς πορφύρας. ἐδώδιμοι γάρ. καὶ ἐξ αὐτῶν τραχήλια | |
tau176 | Ταραντῖνοι· ἱππεῖς τινες ὀνομάζονται. οἱ δὲ τοὺς ἀκοντιστάς, ἢ τοὺς ψιλοὺς ἱππεῖς, ὡς καὶ Ἵππαρχος | |
tau177 | Ταραντῖνον· ἱμάτιον γυναικεῖον λεπτόν, κρωσσοὺς ἔχον ἐκ τοῦ ἑνὸς μέρους | |
tau178 | Ταράξιππος· οὕτως ὑπ’ ἐνίων Πέλοψ ἱστορεῖται, οὗ τάφος ἐν Ὀλυμπίᾳ | |
tau179 | τά ῥά οἱ· ἃ δὴ αὐτῷ | |
tau180 | τ’ ἄρα τἄλλα· καὶ τὰ ἄλλα δέ | |
tau181 | Τάρας· πόλις Ἰταλίας· ἀπὸ Τάραντος τοῦ Ποσειδῶνος. ἔστι δὲ Λα‐ κώνων ἄποικος | |
tau182 | *ταρβεῖ· φοβεῖται | |
tau183 | *τάρβει· φοβοῦ | |
tau184 | *τάρβησαν· ηὐλαβήθησαν | |
tau185 | ταρβαρέον· δεινόν, φοβερόν | |
tau186 | τάρβος· φόβος | |
tau187 | ταργαίνειν· ταράσσειν | |
tau188 | ταργάναι· πλοκαί, συνδέσεις, πέδαι | |
tau189 | τάργανον· ὄξος. Λυδοί. ἢ τὸ ταράττον. ἢ τὸ ἀπὸ στεμφύλων πόμα. καὶ πόα, ἣ καὶ σκορπίουρος· | |
tau190 | [ταρήφη· κόφινος μέγας. οἱ δὲ νεκροφορικὸν ἀγγεῖον] | 130 in vol. 4 |
tau191 | ταριχεύουσαι· τήκουσαι | |
tau192 | ταριχευτόν· τηκτόν. ξηρόν | |
tau193 | ταρκούει· ἀκούει | |
tau194 | ταρμύξασθαι· φοβηθῆναι | |
tau195 | ταρνόν· κολοβόν, κολοβόουρον | |
tau196 | Τάρνη· πόλις ἐν Λυδίᾳ. οἱ δὲ ἐν Μυσίᾳ, ὅθεν ἦν Ἑρμείας, ὁ Ἀριστο‐ τέλους τοῦ φιλοσόφου γνώριμος | |
tau197 | τάρπη· συρακούσιοισύηνος. τινὲς σορόν | |
tau198 | *ταρόν· ταχύ | |
tau199 | τάρπημεν· ἐκορέσθημεν | |
tau200 | ταρπήμενα(ι)· τερφθῆνα(ι), [τερπνά] | |
tau201 | τάρπησαν· τέρψιν ἔλαβον | |
tau202 | τάῤῥοθοι· παρορμῆται. βοηθοί | |
tau203 | τάῤῥοθος· βοηθός, ἀρ[ρ]ωγός | |
tau204 | ταῤῥοί· τὰ ἀγγεῖα τῶν τυρῶν | |
tau205 | ταῤῥός· κώπη. καὶ πλέγμα καλάμινον, ἐφ’ οὗ τοὺς τυροὺς ξηραίνου‐ σιν, ἔνιοι ταρσοὺς κρεμαστούς. καὶ λίθος ὁ κάτω τιθέμενος ἐν τῷ ἰπνῷ ἐν τοῖς μεταλλεῦσιν | |
tau206 | ταρσῆται· ἀγγεῖα, ἐν οἷς οἱ τυροὶ ψύχονται | |
tau207 | ταρσιήν· τὴν τρασιάν | |
tau208 | ταρσίοις· πτεροῖς ἄκροις | |
tau209 | Ταρσοί· πόλις Συρίας. καὶ τὰ ἄκρα τῶν χειρῶν καὶ τῶν ποδῶν. καὶ τὸ ἐπάνω τοῦ πέλματος. καὶ τῆς κώπης τὸ ἄκρον | |
tau210 | ταρσοὺς καλάμων· πλέγματα καλάμων | |
tau211 | τάρταρος· ὁ ὑπὸ τὴν γῆν κατώτατος τόπος | |
tau212 | ταρτημόριον· τὸ τριτημόριον, ἢ τὸ δίχαλκον | |
tau213 | Ταρτησ(σ)ίαις· γαλαῖς | |
tau214 | Ταρτησ(σ)ός· πόλις περὶ τὰς Ἡρακλε(ί)ους στήλας | |
tau215 | ταρφέα[ς]· συνεχῆ. ξηρά. ὀξέα. τραχέα | |
tau216 | ταρφέσι· πυκνοῖς | 131 in vol. 4 |
tau217 | [ταρφεῖς· θεωροί. θαυμαστοί] | |
tau218 | Τάρφη· πόλις Λοκρίδος. οἱ δὲ (σ)ποδός, τέφρα. ἢ βλαστ(ός) | |
tau219 | ταρφήεντα· [ἐντάφια] τεφρώδη | |
tau220 | [ταρφῆες· κτερισταί. ἀγχιστεῖς] | |
tau221 | *ταρφ(ε)ιαί· πυκναί, συνεχεῖς | |
tau222 | [ταρφήϊα· ἐντάφια] | |
tau223 | τάρφθεν· ἐτέρφθησαν | |
tau224 | ταρφθήμεναι· τερφθῆναι | |
tau225 | ταρφὺς στάχυς· | |
tau226 | τάρχη· τάραξις | |
tau227 | ταρχάνιον· ἐντάφιον | |
tau228 | τέρχανον· πένθος, κῆδος | |
tau229 | ταρχύειν· θάπτειν, ἐνταφιάζειν | |
tau230 | ταρχῦσαι· θάψαι, ἐνταφιάσαι | |
tau231 | ταρχύσωσι· τὰ αὐτά | |
tau232 | τάσις· ὤθησις. σεισμός | |
tau233 | τᾶς οὐ τλατᾶς· τῆς οὐχ ὑπομονητικῆς | |
tau234 | τᾶς οὐ φερτᾶς· τῆς οὐ φορητῆς | |
tau235 | τὰς σφετέρας· τὰς αὐτῶν | |
tau236 | τὰ στέγη· τὰς στέγας. τὰς κέλλας | |
tau237 | τὰ στίγματα· τὰ παθήματα, τὰ ἕλκη | |
tau238 | τὰς ὠτειλάς· τὰ τραύματα | |
tau239 | τά τ’ ἐόντα· τὰ νῦν ὄντα | |
tau240 | τᾶτες· κατ’ ἔτος | |
tau241 | τά τ’ ἐσ(σ)όμενα· τά τε μέλλοντα | |
tau242 | τατύρας· ὁ φασιανὸς ὄρνις | 132 in vol. 4 |
tau243 | τατωμένα· στερομένη | |
tau244 | ταϋγέταις· πύλαις ταῖς μεγάλαις | |
tau245 | ταυληρόντα· ἱμάντα. Ἡρακλέων | |
tau246 | ταυρείην· ἐκ ταυρείου δέρματος κατεσκευασμένην περικεφαλαίαν | |
tau247 | Ταύρειον πῶμα· Σοφοκλῆς Αἰγεῖ. ἀπὸ Ταύρου ποταμοῦ (περὶ) Τροι‐ ζῆνα, παρ’ ᾧ καὶ κρήνη Ὑόεσσα | |
tau248 | Ταυρία· ἑορτή τις ἀγομένη Ποσειδῶνος | |
tau249 | ταυρίνδα· κεφαλή. ἢ παιδιὰ παρὰ Ταραντίνοις | |
tau250 | ταῦροι· οἱ παρὰ Ἐφεσίοις οἰνοχόοι. καὶ οἱ τέλειοι βόες | |
tau251 | ταυροπόλια· ἃ εἰς ἑορτὴν ἄγουσιν Ἀρτέμιδι | |
tau252 | Ταυροπόλαι· ἡ Ἄρτεμις, καὶ ἡ Ἀθηνᾶ | |
tau253 | Ταῦρος· Ταύρειος, ὁ Ποσειδῶν. Φανόδημος δὲ τὰς κριθὰς προσαγο‐ ρεύεσθαι ταῦρον, ὅτι κέρας ἔχουσιν. ἄλλοι δὲ τὸν παιδεραστήν. καὶ τὸ γυναικεῖον | |
tau254 | ταυροφάγος· ὁ Διόνυσος | |
tau255 | ταυρόφθογγοι· παραπλήσια βουσὶ φθεγγόμενοι | |
tau256 | ταυροχόλια· ἑορτὴ ἐν Κ[ο]υζίκῳ | |
tau257 | Ταυρώ· ἡ ἐν Ταύροις Ἄρτεμις | |
tau258 | ταύρωσον· ταῦρον ποίησον | |
tau259 | ταΰς· μέγας, πολύς | |
tau260 | ταΰσας· μεγαλύνας, πλεονάσας | |
tau261 | ταύσιμον· μάταιον | 133 in vol. 4 |
tau262 | ταυτά· τὰ ἴσα. τὰ ὅμοια | |
tau263 | ταύτασος· ὄρνις ποιός | |
tau264 | ταυτέας· αὐλὰς μεγάλας | |
tau265 | ταύτῃ· οὕτως, τούτῳ τῷ τρόπῳ | |
tau266 | ταυτί· ταῦτα. ἢ τοῦτο | |
tau267 | [ταυτί· ταῦτα. τοῦτο] [ὁμοιότης | |
tau268 | ταύτῃ τοι· οὕτω δή | |
tau269 | ταυτό· ταυτόν, τὸ αὐτό | |
tau270 | ταυτοέπειαι· ταυτολογίαι | |
tau271 | ταυτοεπεῖν· τὸ αὐτὸ λέγειν | |
tau272 | ταυτότητος· ἀπαραλλάκτου καὶ φυσικῆς κοινωνίας | |
tau273 | ταφεῖς· θεωροί. θαυμασταί. ἢ οἱ νεκροτάφοι | |
tau274 | ταφεύς· θεωρός. καὶ τὰ ὅμοια | |
tau275 | ταφῆες· κτερισταί. ἀγχιστεῖς | |
tau276 | ταφήϊα· ἐντάφια, εἰς ταφὴν εὔθετα ἱμάτια | |
tau277 | Τάφιοι· οἱ Τηλεβόαι λεγόμενοι, οἱ τὰς Ἐχινάδας νήσους κατοι‐ κοῦντες | |
tau278 | τάφος· τὸ γινόμενον περίδειπνον ἐπὶ τῇ τῶν κατοιχο[υ]μένων τιμῇ. ἢ τύμβος. ἢ σημεῖον | |
tau279 | τάφρος· ἐπίμηκες ὄρυγμα ἔξωθεν τοῦ τείχους γινόμενον πρὸς ἔκπληξιν πολεμίων | |
tau280 | ταφρεῦσαι· διορύξαι | |
tau281 | ταφ[ρ]ών· ἐκπλαγείς, θαμβηθείς | |
tau282 | τάχα· ταχέως, ὡς σάφα, ἢ ἴσως. καὶ ταχεῖα ὁμοίως | |
tau283 | ταχινοί· γοργοί | |
tau284 | ταχή· βόη | |
tau285 | ταχίνης· λαγωός. ἔλαφος | |
tau286 | τάχιστα· [γοργόν. ταχύ. λεπτόν] | |
tau287 | ταχυβάμονας ὅρκους· ἀντὶ τοῦ βραδεῖς, βέλτιον δὲ τοὺς ἐν ἔρωτι γινομένους· ἀβλαβεῖς γὰρ οἱ ἐπιορκήσαντες | |
tau288 | ταχυναυτεῖ· ταχέως πλέει | |
tau289 | ταχύπωλοι· ταχυπόροι, ταχύοδοι | |
tau290 | ταχυπώλων· ταχεῖς ἵππους (ἐχόντων) | |
tau291 | ταχυτῆτος· τάχους. λέγει δὲ τοῦ δρόμου | |
tau292 | τάων· τούτων | |
tau293 | τάων μοι· τούτων μοι | 134 in vol. 4 |
tau294 | τάως· τέως. Κρῆτες. καὶ δασέως τὸ ὄρνεον | |
tau295 | τεά· τὰ σά | |
tau296 | τεαῖς· ταῖς σαῖς | |
tau297 | τεάν· σήν | |
tau298 | τέγγει· βρέχει, ὑγραίνει. στάζει | |
tau299 | τέγγεις· πληροῖς. κλαίεις. βρέχεις. σταλάζεις | |
tau300 | τέγγεσθαι· εἴκειν. ἐνδιδόναι | |
tau301 | τέγγοις· βρέχοις. πληροῖς | |
tau302 | τεγγύρος· ὄρνεον ποιόν | |
tau303 | τέγε(α)· κόρυζα. Κῶοι. καὶ πόλις Ἀρκαδίας | |
tau304 | (*)τέγεοι· ὑπερῷοι οἶκοι | |
tau305 | τεγείδιον· κοσμάριον ποιὸν γυναικεῖον | |
tau306 | τέγεος· τέγους, ἤγουν στέγης | |
tau307 | τέγη· στέγη. οἴκημα | |
tau308 | Τεγησσός· ἀκρωτήριον Κύπρου | |
tau309 | τεγκτούς· χριστούς | |
tau310 | [τέγξω· κατασκευάσω] | |
tau311 | τέγος· στέγη. δῶμα. ὑπερῷον | |
tau312 | τεγοῦν· Λυδοὶ τὴν λῃστήν | |
tau313 | [τέειν· σοί. Δωριεῖς] | |
tau314 | τεήν· σήν | |
tau315 | τεῆς· τῆς σῆς | |
tau316 | *τεθαλυῖαν· θάλλουσαν, ἀκμάζουσαν | |
tau317 | τεθαγμένοι· μεμεθυσμένοι | |
tau318 | τέθαξαι· (με)μέθυσαι | |
tau319 | τεθαῤῥήκαμεν· ἐθαῤῥήκαμεν | |
tau320 | [τέθ[ε]ιγεν· ἥψατο | |
tau321 | τεθελῶτα· θάλλοντα] | |
tau322 | τεθηγμένον· ἠκονημένον | |
tau323 | [τέθηδεν· ἐθαύμασεν. ἀνεφύη] | |
tau324 | τεθήλαμεν· ἀνεφύημεν | |
tau325 | τέθηλε· θάλλει, ἀνθεῖ | |
tau326 | τεθηλότα· ὁμοίως | 135 in vol. 4 |
tau327 | τέθηπεν· ἐξεπλάγη, πεφόβηται, ἐπτοήθη | |
tau328 | τεθηπός· πεφοβημένον. σεσηρός | |
tau329 | τεθήσεται· Ἡρακλέων. δανεισθήσεται | |
tau330 | τεθήσατο· ἐθηλάσατο | |
tau331 | τέθμια· νόμους | |
tau332 | τέθμια· νόμιμα | |
tau333 | τεθμός· νόμος | |
tau334 | [τεθνία· γαστριμαργία πολλή] | |
tau335 | τεθολωμένον· μεμυρισμένον | |
tau336 | τεθολώς· ἀνάπλεως. Ἀμερίας | |
tau337 | τεθο(ω)μένον· ὠξυμμένον. καὶ ἐθόωσα ὤξυνα | |
tau338 | τεθράνευμαι· συγκέκλασμαι. ἀπὸ τῶν θράνων | |
tau339 | τέθραπται· πέπηγεν | |
tau340 | *τεθορεῖν· διαπηδῆσαι | |
tau341 | τεθρᾶσθαι· ὠχεῦσθαι | |
tau342 | τεθραυσμένος· πεπληγμένος | |
tau343 | [τεθρηδών· πρωρεύς] | |
tau344 | τεθριπποβάμονι στόλῳ· τῇ ὁρμῇ τοῦ ἅρματος | |
tau345 | τέθριππον· τετράϊππον ἅρμα | |
tau346 | τεθυλλιαμένον· τεταραγμένον, ἀπὸ τῆς θυέλλης | |
tau347 | τεθυ(μ)μένον· τὸ κεκαυμένον ὑπὸ πυρός | |
tau348 | *τεθυκώς· εὐχαριστήσας | |
tau349 | τεθυωμένον· ἡγνισμένον. τεθυμιασμένον. εὐῶδες | |
tau350 | τεθωγμένοι· τεθυμωμένοι | |
tau351 | τέθωκται· τεθύμωται | |
tau352 | τεθωγμένοι· μεμεθυσμένοι | |
tau353 | [τειαλεσθήν· τὴν ἅμαξαν] | |
tau354 | Τειγησός· ἀκρωτήριον Κύπρου | |
tau355 | τεῖδε· ἐνθάδε | 136 in vol. 4 |
tau356 | τεῖν· ζητεῖν. ἄλλοι δὲ σοί | |
tau357 | τ[ε]ίνειν· ἀποδιδόναι | |
tau358 | τεῖον· ποῖον. Κρῆτες | |
tau359 | τείρεα· ἄστρα | |
tau360 | τείρει· καταπονεῖ | |
tau361 | τείρεο· κατεπονεῖτο | |
tau362 | τείρεσθαι· καταπονεῖσθαι | |
tau363 | τειρόμενον· καταπονούμενον. τιμωρούμενον | |
tau364 | τείρων· λυπῶν. τιμωρῶν. καταπονῶν | |
tau365 | τείχεα· τέκνα | |
tau366 | τειχ[ε]ιόεσσαν· καλὰ τείχη ἔχουσαν | |
tau367 | τειχεσβλῆτα· τείχη καταβαλών | |
tau368 | τειχεσιπλῆτα· προσπελάζων τείχεσι | |
tau369 | τειχίον· Ἀττικοὶ τὸν περίβολον τοῖς χωρίοις. ὁ δὲ Ὅμηρος τεῖχος μὲν τὸ τῆς πόλεως, τειχίον δὲ τὸ τῆς οἰκίας | |
tau370 | τειχομαχεῖ· πολιορκεῖ | |
tau371 | τεῖχος Ἄρειον· ἀντὶ τοῦ πόλιν Ἄρεως. δηλοῖ δὲ καὶ τὸ ἰσχυρόν, καὶ τὸ ἀσφαλές | |
tau372 | Τειχοφύλαξ· ἥρως τις ἐν Μυρίνῃ | |
tau373 | τέκεν· ἔτεκεν, ἐγέννησεν | |
tau374 | τεκέεσσι· [τέκνοις ἰδίοις | |
1 | τέκεσι]ν ἑοῖσι· τέκνοις ἰδίοις | |
tau375 | τέκμαρ· πέρας, τέλος | |
tau376 | τεκμαίρεο· σημείωσαι | |
tau377 | τεκμαίρεσθαι· σκέπτεσθαι. φράζεσθαι | |
tau378 | τεκμαίρομαι· ἀποτελέσω. σημειώσομαι | |
tau379 | τεκμαίρεται· ἐπὶ τέλο[υ]ς ἄγει. στοχάζεται. περαίνει | |
tau380 | τεκμήρατο· συνεπεράνατο | |
tau381 | τεκμήριον· σημεῖον ἀληθές | |
tau382 | [τεκμήρων· ἢ] τεκμηρίων. σημείων | |
tau383 | τέκμωρ· τέλος φανερόν, μαρτύριον, σημεῖον. τὰ δὲ εἰς ωρ λήγοντα ὀνόματα οὐδέτερα· ἕλωρ, τέκμωρ, ὕδωρ | |
tau384 | τεκνοῦσα· τέκνον ἔμβρυον ἔχουσα | |
tau385 | τεκνώσει· εὔτεκνον ποιεῖ | |
tau386 | τεκταινόμενος· κατασκευάζων | 137 in vol. 4 |
tau387 | τεκτήνατο· κατεσκεύασεν, ἐμηχανήσατο | |
tau388 | τεκτονουργός· ἀρχιτέκτων | |
tau389 | τέκτων· πᾶς τεχνίτης. εἶδος φαλαγγ[ε]ίου | |
tau390 | τέλα· σπεῦδε | |
tau391 | [τέλαθι· ὑπόμεινον] | |
tau392 | τελαμών· λῶρος, καὶ ὁ ἀναφορεὺς τοῦ ξίφους καὶ τῆς ἀσπίδος, ἢ δεσμός, ἢ φασκία | |
tau393 | Τελαμῶνα ᾄδειν· ἀρχὴ σκολίου | |
tau394 | Τελαμώνιοι κόνδυλοι· οἱ προσδεόμενοι τῶν τελαμώνων. ἢ μεγάλοι, χαλεποί | |
tau395 | τελάσσαι· τολμῆσαι, τλῆναι | |
tau396 | τέλγη· ὁ καλούμενος ῥῶπος. κακῶς· ἔστι γὰρ γέλγη | |
tau397 | τελδαίνειν· κομιδῆς ἀξίου | |
tau398 | τελέθει· γίνεται. ἔστι. τελεῖται | |
tau399 | τελέθοιεν· ὑπάρχοιεν. θάλλοιεν | |
tau400 | Τελεία· [καὶ τέλη. τὰ ἀναλώματα. καὶ τὰ συνέδρια τῶν ἐν ἀρχῇ. καὶ τὸ συντέμνειν. τάγμα. τάξις.] ἡ Ἥρα | |
tau401 | τέλεια ἱερά· τὰ ἐνιαύσια. οἱ δὲ τὰ ἡμέρας δέκα ὑπερβεβηκότα | |
tau402 | τέλειοι· οἱ γεγαμηκότες | |
tau403 | Τέλειος· τελεσιουργός. ὁ Ζεύς, καὶ ὁλόκληρος | |
tau404 | τέλειος ἡμέρα· ἡ ὑστάτη, καὶ τελοῦσα τὸν βίον | |
tau405 | τελειότατον· ἐντελέστατον | |
tau406 | τελειότατον πετεηνῶν· ἐπιτελεστικώτατον | |
tau407 | τελείων· ἤτοι τὴν ἡλικίαν· ἢ ὁλοκλήρων, ἀσινῶν | |
tau408 | τελενικίσαι· ἀντὶ τοῦ [μὴ] κενὸν ποιῆσαι | |
tau409 | *τελειώσεις· ἁγιάσεις | |
tau410 | τέλεον· τὸ τέλος, καὶ πέρας | |
tau411 | *τελεστινόν· τὸ ξηρὸν σῦκον | 138 in vol. 4 |
tau412 | τελεσιά(ς)· ἡ μετὰ ξίφους ὄρχησις, ἀπὸ τοῦ εὑρόντος Τελεσίου | |
tau413 | *τελέσαι· δοῦναι | |
tau414 | τελεσί[γ]ερον παιᾶνα· τὸν ἐπιτελεστικὸν τῶν τοῖς θεοῖς ἐπιτελου‐ μένων ἱερῶν | |
tau415 | [τελέσιος ἡμέρα· ἡ ἐσχάτη] | |
tau416 | τελεσιουργία· τὸ τέλειον πᾶν ἔργον | |
tau417 | τελεσιουργεῖσθαι· τελειοῦσθαι ἐν ἔργῳ | |
tau418 | τελεσιφάστας· τελεσιουργός | |
tau419 | τελεσθία· θυσία τις ἐν Λίνδῳ | |
tau420 | τελεσφορεῖ· εἰς τέλος ἄγει | |
tau421 | τελεσφόρος· ὁ τελεσφορῶν καθ’ ὥραν τοὺς καρπούς, ἢ ὁ τελείους αὐτοὺς φέρων | |
tau422 | τελεσφόρος οἶκος· τοῦ γεγαμηκότος καὶ τεκνώσαντος | |
tau423 | τελέσωμεν· πράξωμεν | |
tau424 | τελεταί· ἑορταί. θυσίαι. μυστήρια | |
tau425 | τελεύτατον· ἄκρον, ἔσχατον | |
tau426 | τελευτῆσαι· τελέσαι | |
tau427 | τελέω· δῶ, παράσχω | |
tau428 | τεληέσσας ἑκατόμβας· τὰς ἐπιτελεστικὰς τῶν γινομένων εὐχῶν θυσίας, ἢ τῷ ἀριθμῷ πλήρεις | |
tau429 | τέλθει· ἐν ᾠδῇ τέρπει | |
tau430 | τέλθεια· ὀνείδη. καὶ πόλις. καὶ ἔθνη. τέλη. οὐσίαι | |
tau431 | τέλθος· χρέος | |
tau432 | *τελισκόμενος· πληρούμενος, τελειούμενος | |
tau433 | τελλίην· ὁ δεῖνα. Ταραντῖνοι | |
tau434 | τέλλεται· ἐπιτελεῖν φαίνεται. γίνεται. ἀνύεται | |
tau435 | τελλίς· ὅλον. τάξις. μέρος | |
tau436 | *τελμῖν ..· ὁ ἐκ τῶν τελμάτων πηλός | |
tau437 | τέλλον· ἐποίουν. ἔμελλον | |
tau438 | τέλμα· τόπος πηλώδης, ἔλαφος, πλέξ, ἰλύς | |
tau439 | τελμῖνος· μολύσματος πηλώδους | |
tau440 | *τέλματα· τὰ πηλώδη καὶ τελευταῖα τοῦ ὕδατος | 139 in vol. 4 |
tau441 | *τελμάτων· πηλῶν | |
tau442 | τελμίς· ἡ ἐν τοῖς τέλμασιν ὑφισταμένη ἰλύς καὶ πηλός | |
tau443 | Τελμισεῖς· ἔθνος περὶ Λυκίαν | |
tau444 | τέλος· τάγμα. πέρας. καὶ τὸ καταβαλλόμενον τοῖς τελώναις | |
tau445 | τελοῦντα· τεταγμένον | |
tau446 | τέλσας· στροφάς. τέλη, πέρα(τα) | |
tau447 | τέλσον· πέρας. καὶ τὰ ὅμοια | |
tau448 | Τελχῖνες· βάσκανοι, γόητες, φθονεροί. ἢ παρὰ τὴν τῆξιν, ἢ παρὰ τὸ θέλγειν | |
tau449 | τελχιτένοντες· σκληροτραχηλοῦντες | |
tau450 | τελῶμεν· ποιῶμεν | |
tau451 | [τέλωρ· πελώριον. μακρόν, μέγα | |
tau452 | τελώριος· μέγας. πελώριος | |
tau453 | τέλβεσθαι· μεμψιμοιρεῖν. ἐπικαλεῖν | |
tau454 | τέλβει· ῥήγνυται. ὀδυνᾶται. σχίζει. ἢ πείθει] | |
tau455 | τεμένη· ναοί. ἄλση. ἢ τὰ ἀφωρισμένα κατὰ τιμὴν χωρία | |
tau456 | τέμενος· πᾶς ὁ μεμερισμένος τόπος τινὶ εἰς τιμήν, ἢ ἱερόν καὶ βω‐ μός, ἢ ἀπονεμηθὲν θεῷ ἢ βασιλεῖ | |
tau457 | τεμενωρόν· τεμένους φύλακα | |
tau458 | τέμμαι· τ[ε]ίνει | |
tau459 | τέμματα· στεφανώματα | |
tau460 | τέμνηξ· πόῤῥω | |
tau461 | τέμμειν· πείθειν. τιμᾶν. [τείθεσθαι]. ἡγεῖσθαι | |
tau462 | τέμνοντα· ἀμέλγοντα | |
tau463 | τέμπη· τὰ σύνδε(ν)δρα χωρία. τινὲς δὲ τὰ στενὰ τῶν ὀρῶν | |
tau464 | τέμπλα· τέμπλῳ ἐπίσημα | 140 in vol. 4 |
tau465 | τεμποῦροι· ἀρχὴ ἐπιμελουμένη τῆς τῶν γυναικῶν εὐκοσμίας | |
tau466 | τενάγη· κάθυδροι τόποι. ἢ ποτάμ(ι)ος πηλός | |
tau467 | τεναγώδεσι· τόποι(ς), ἔνθα ὀλίγον ὕδωρ | |
tau468 | *Τέναγος· νῆσος Τροίας | |
tau469 | [τέναι· ζῶναι] | |
tau470 | *τένεα· κόρυζα | |
tau471 | τέναρος· κακοῦργος. συκοφάντης | |
tau472 | τένδει· ἐσθίει, ἢ λιχνεύει. Τένθαι γὰρ οἱ λίχνοι | |
tau473 | Τενέδιον βέλος· ἀντὶ τοῦ Τενέδ(ι)ος πέλεκυς, παροιμία δέ ἐστιν ἐπὶ τῶν ἀποτόμως τι πραττόντων ‚ἔτι ἄρα τὸ πρᾶγμα Τενε‐ δίῳ πελέκει συνέκοψαν‛ | |
tau474 | Τενέδιος ξυνήγορος· ὁ ἀπότομος καὶ σκληρός | |
tau475 | Τένεδος· πόλις Τρωϊκή, ἢ νῆσος | |
tau476 | τενεκοῦντι· ἐνοικοῦντι. Αἰολεῖς | |
tau477 | τένθαι· λωποδύται. μοιχοί | |
tau478 | τενθρηδών· ζῶον τῶν ἐντόμων καὶ κεντροφόρων παραπλήσιον σφηκί. ἔνιοι ἀγρίαν μέλισσαν | |
tau479 | τενθρήνιον· κηρίον | |
tau480 | τενθρηνιῶδες· πολύ[καὶ]κενον (ὡς) κηρίον καὶ ἀραιόν | |
tau481 | τενθίνοι· λίθοι πλατεῖς | |
tau482 | [τενίαι· ζῶναι. στέφανοι. ἢ δεσμοί, διαδήματα] | |
tau483 | τέννει· στένει. βρύχεται | |
tau484 | τέννος· στέφανος ἐλάϊνος, ἐρίῳ πεπλεγμένος | |
tau485 | τένοντες· τὰ διατεταμένα νεῦρα, ἀπὸ κεφαλῆς ἕως τῶν ποδῶν. καὶ ἡ συνάφεια τῶν νευριῶν | |
tau486 | τενο(ν)τώσεις· νωτοκοπ(ήσ)εις. ἀποκτενεῖς | 141 in vol. 4 |
tau487 | τένων· τὸ ἐν τῷ τραχήλῳ νεῦρον | |
tau488 | τέο· τίνος τέο μέχρις ὀδυρόμενος καὶ ἀχεύων | |
tau489 | *τεοῖο· σοῦ | |
tau490 | *τεόν· σόν | |
tau491 | *τεοί· σοί | |
tau492 | τέορ· σοῦ. Κρῆτες | |
tau493 | *τεὸς φθόγγος· ἡ σὴ φωνή | |
tau494 | *τεούς· σούς | |
tau495 | τεπτά· ἑπτά | |
tau496 | τέρα· τέρεα. σημεῖα | |
tau497 | τεράεσσι· σημείοις | |
tau498 | τερᾴζει· τερατεύει | |
tau499 | τέραμνοι· στέγανοι. σκιαί. σκηνώματα | |
tau500 | τέραμνος· κυψέλη | |
tau501 | τερασκόποι· ὀνειροκρίται | |
tau502 | τεράστ[ε]ια· θαύματα, σημεῖα | |
tau503 | τεράστ[ε]ιοι θεοί· ἐπὶ σημείων τεταγμένοι | |
tau504 | τερατεύεται· δολιεύεται | |
tau505 | τερατευόμενον· δολιευόμενον, ψευδόμενον. ἢ σημεῖον ποιῶν | |
tau506 | *τερατεῖαι· ψευδολογίαι | |
tau507 | *τερετίσματα [ἢ τερετίματα]· ᾠδαὶ ἀπατηλαί, ἠχητικαί. ἢ μω‐ ρολογίαι ἠχημέναι | |
tau508 | τερατοσκόπος· μάντις, σημειωτικός | |
tau509 | τερατουργεῖ· παράδοξα ποιεῖ, ἢ τέρατα ἐργάζεται | |
tau510 | τέρειν· ἁπαλόν | |
tau511 | τέρεμνα· οἰκήματα | |
tau512 | [τέρεμνος· ἰσχυρός. ἢ στέρεμνος] | |
tau513 | τέρενα χρόα· ἁπαλὸν χρῶτα | |
tau514 | τέρενα· ἁπαλά, τρυφερά | |
tau515 | τέρετρα· τρύπανα | |
tau516 | τέρεσσεν· ἔτρωσεν. ἐτόρνωσε | 142 in vol. 4 |
tau517 | τερετίζοντα· λαλοῦντα. ἐκ μεταφορᾶς τῆς χελιδόνος | |
tau518 | τερετίσματα· ᾠδαὶ ἀπατηλαί. τὰ τῆς κιθάρας κρούματα. καὶ τὰ τῶν τεττίγων ᾄσματα | |
tau519 | τερηδών· σκώληξ οἰκῶν ἐν ξύλῳ | |
tau520 | τέρθεται· ξηραίνεται. καίεται | |
tau521 | τερθρεία· λογομαχία. ἀπάτη. φλυαρία. φληναφία | |
tau522 | τερθρεύειν· τηρεῖν. σκοπεῖν. λιπαρεῖν | |
tau523 | τερθρεύμασι· φλυαρίαις | |
tau524 | τερθρεύονται· ἀπατῶνται | |
tau525 | τέρθρ(ι)οι, οἱ εἰς τὸ κέρας τοῦ ἱστίου ἑκατέρωθεν δεδεμένοι, ἐν οἷς τὸ ἅρμενον ἕλκουσι | |
tau526 | τέρθρον· ὁ λεγόμενος ἀρτέμων. ἔνιοι δὲ τὸ ἄκρον τοῦ κέρως. καὶ στέγη οἰκίας. τινὲς δὲ τὸ ἔσχατον καὶ ὑψηλόν | |
tau527 | τερθρωτήρ· ὅπου ὁ πρωρεὺς προορᾷ τὰ ἐν τῇ θαλάσσῃ | |
tau528 | τερίκαρπον· μεγαλόκαρπον | |
tau529 | τερίμη· τάφρος | |
tau530 | τερίνη· τετριμμένη. οἱ δὲ τερπωλή | |
tau531 | τερῖνος· τηρῶν διάνοιαν, λυπῶν | |
tau532 | τέρμα· σημεῖον. τέλος ζωῆς. καμπτήρ. ἔσχατον | |
tau533 | τερματίζει· τελειοῖ, ὁρίζει | |
tau534 | τερμάτων· τελευταίων | |
tau535 | Τερμέρ(ε)ια κακά· τὰ μεγάλα | |
tau536 | τέρμιοι· ὕστατοι | |
tau537 | τέρμινθος· φυτὸν ἐμφερὲς τῷ λίνῳ, ἐξ οὗ πλέκουσιν (παρ’) Ἀθη‐ ναίοι(ς) [παρ]ὁρμιάς | |
tau538 | (*)τερμιόεντα· ποδήρη, καὶ εὔμετρον, τὸν μέχρι τῶν ποδῶν τερμα‐ τιζόμενον | |
tau539 | *τερμιόεσσα· ἐς πόδας ἀποτερματιζομένη | |
tau540 | τερμιόεν· ἁρμοστόν. τέλειον | |
tau541 | τέρμιον· ἔσχατον. ἁρμόζον, πρέπον | |
tau542 | τέρμις· πούς | |
tau543 | τέρμονα· φραγμόν. τέλος | |
tau544 | τέρμονες· τέλη. φραγμοί, ὅρια, τέρματα | |
tau545 | τέρνακα· τῆς κάκτου τοῦ φυτοῦ καυλός | |
tau546 | Τερπιάδης· Τερπίου υἱός, ὁ Φήμιος. πατρωνυμικῶς | |
tau547 | τέρπεται· ἥδεται | 143 in vol. 4 |
tau548 | τερπικέραυνος· ὁ τερπόμενος, ἢ τρέπων πάλιν κεραυνοῖς | |
tau549 | τερπνά· ἡδέα | |
tau550 | τερπωλή· τέρψις | |
tau551 | τερπωλῆς· τέρψεως | |
tau552 | τερπώμεθα· τρεπώμεθα | |
tau553 | τεῤῥατόν· ἔσχατον. ἡδύ, τερπνόν | |
tau554 | τεῤῥητόν· τριήρης | |
tau555 | *τέρσεται· ξηραίνεται ὑπὸ ἡλίου | |
tau556 | τερσαίνειν· ξηραίνειν | |
tau557 | τέρσει· [τέργει]. ξηραίνει, [καίεται. οἱ δὲ πήγνυται | |
tau558 | τέρτα· ἡ τρίτη | |
tau559 | τέρυ· ἀσθενές, λεπτόν | |
tau560 | τέρυας ἵππους· οὕτω λέγονται ὅσοι ἀδδηφάγοι εἰσί. ἔνιοι τοὺς ἀσθε‐ νεῖς | |
tau561 | τερύνης· τετριμμένος ὄνος. καὶ γέρων, ἢ δυσανάληπτος γέρων | |
tau562 | τερύσκεται· νοσεῖ. φθίνει | |
tau563 | τερύσκετο· ἐτείρετο | |
tau564 | τέρφη· λέπυρα | |
tau565 | τέρχνεα· φυτὰ νέα. ἢ ἐντάφια | |
tau566 | τερψιμβρότου· τοῦ τοὺς βροτοὺς ἤγουν τοὺς ἀνθρώπους, τέρποντος | |
tau567 | τέρψις· τερπνότης | |
tau568 | τέρψομαι· τερφθῶ | |
tau569 | τεσσίχον· τὸ μικρόν | |
tau570 | τε στήλῃ τε τύμβῳ· στήλῃ ἐν τῷ τάφῳ | |
tau571 | τέτα· λίαν, κάρτα | |
tau572 | τεταγών· διατείνας. τινάξας | |
tau573 | [τετακώς· τετολμηκώς] | |
tau574 | τεταμένον· ἡπλωμένον | |
tau575 | τέτανος· κονία. χρίσμα. ἄσβεστος | |
tau576 | τετάνυ(σ)το· ἐκτέτατο. ἐπέκειτο | 144 in vol. 4 |
tau577 | τεταργανωμέναι· ἐμπεπλεγμέναι | |
tau578 | [τετάργιστο· ἐκορέσθη, ἐπλήσθη] | |
tau579 | τετάργη· φασγάνων εἴδη | |
tau580 | τεταρπέσθαι· ἐμπλησθῆναι. τερφθῆναι | |
tau581 | τετάρπετο· ἐτρέπετο | |
tau582 | τε(τα)ρπώμεθα· ἐμπλησθῶμεν | |
tau583 | τεταρτημόριον· οἱ δύο χαλκοῖ | |
tau584 | τετάρτῳ· μέτρῳ τῶν ὑγρῶν | |
tau585 | τέταρτον ἥμισυ· τὸ τέταρτον ἡμιστάτηρον | |
tau586 | τέταται· τείνει | |
tau587 | τέταχας· ἐτύπωσας. ἔταξας. [ἐτύπασας] | |
tau588 | (τε)τεὴν κεφαλήν· τὴν σήν | |
tau589 | τετέλεσται· γεγένηται. οἱ δὲ γεγάμηκεν | |
tau590 | *Τερέβινθος· πόλις Ἰακώβ | |
tau591 | τετελεσμένον· τὸ οἷόν (τε) πρᾶγμα τελεσθῆναι, ἤγουν πληρωθῆναι. [ἢ καὶ μεμιασμένον] | |
tau592 | τετελεσμένος· τελισκόμενος. ἀνδρόγυνος | |
tau593 | τέτευ[γ]κται· κατεσκεύασται | |
tau594 | τετεύξεται· κατασκευασθήσεται. γενήσεται | |
tau595 | τετευχῆσθαι· καθωπλίσθαι | |
tau596 | [τετηότι· λυπουμένῳ. ὀργιζομένῳ] | |
tau597 | τέτηφεν· ἐκπέπληκται, ἐκπλήττεται | |
tau598 | *τετιημέναι· τετιμωρημέναι | |
tau599 | τετιη[κ]ότες· ὁμοίως λελυπημένοι | |
tau600 | τετιηότι· λυπουμένῳ, τιμωρουμένῳ | |
tau601 | τετιημένος· τὴν ψυχὴν τετιμωρημένος, ἐκπεπληγμένος, ἢ συγκεχυμένος | |
tau602 | τέτλα· ὑπόμεινον, ἀνέχου | 145 in vol. 4 |
tau603 | τέτλαθι· ὑπόμεινον | |
tau604 | τετληότι· ὑπομεμενηκότι | |
tau605 | τέτμῃς· εὕρῃς, καταλάβῃς | |
tau606 | τέτορεν· ἔτρωσεν | |
tau607 | τετόρῃ· τρώσῃ | |
tau608 | τετραβάμονος· τετράποδος | |
tau609 | τετραβαρήων πλίνθων καὶ τάγματα· Ἀλκαῖος | |
tau610 | τετράγκων· ὄργανον πολεμικόν | |
tau611 | τετράγυον· τεσσάρων [ὀρ]γυῶν. Γύης δὲ μέτρον ἕκτον σταδίου. καὶ ἐν τῷ ἀρότρῳ τὸ κύρτωμα τοῦ ἱστοβοέως γύης. ἔνιοι γύην τὸ ὀργυιαῖον μέτρον | |
tau612 | [τετραδάμονος· τετράποδος] | |
tau613 | τετράδι μέν τ’ οἴχου· τετράδι μέν φασι γενέσθαι (Ἡρακλέα), καὶ πρῶτον ἔνδοξον ὄντα, ἄλλῳ ταλαιπωρεῖν. ἔστιν οὖν ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν ἄλλοις πονούντων | |
tau614 | τετραδισταί· σύνοδος νέων συνήθων κατὰ τετράδα γινομένη | |
tau615 | τετράδων· ὄρνεόν τι. Ἀλκαῖος | |
tau616 | τετράδυσιν· ἀηδόνας | |
tau617 | τετραέλικτον ἅλμαν· ἤγουν τρικυμίαν | |
tau618 | τετραελίκωπες· τέσσαρας ὀφθαλμοὺς ἔχουσ(α)ι ναῦς | |
tau619 | τετραέλιξ· τετράκις περιειλημμένος, ἢ πολυέλιξ. ἢ φυτόν τι | |
tau620 | τετραέτηρον, τετραετῆ καὶ τετράενον | |
tau621 | τετραθέλυμνον· τετράπτυχον, ἐκ τεσσάρων πτυχῶν [ὅ ἐστι] τεθει‐ μένον, ὅ ἐστιν ἐπιθήματα ἔχον τέσσαρα ἐπάλληλα, ἐκ τεσσάρων δερ‐ μάτων συνεστός | |
tau622 | τετραῖον· ὀρνιθάριόν τι. Λάκωνες | 146 in vol. 4 |
tau623 | τετρακίνη· ἡ ἀγρία θρίδαξ | |
tau624 | *τετράκωλος· τετράπους | |
tau625 | τετρακτύς· Πυθαγορικὸς ὅρκος, ἤγουν τῶν τεσσάρων στοιχείων σημαίνων | |
tau626 | τετράκωμος· μέλος τι σὺν ὀρχήσει πεποιημένον εἰς Ἡρακλέα ἐπινί‐ κιον. ἐκαλεῖτο δὲ τέσσαρες κῶμοι | |
tau627 | τετραμαίνει· τρέμει, φοβεῖται | |
tau628 | τετραμ(μ)έναι· ἀπεστραμ(μ)έναι, πρὸς αὐτοὺς τὰς ὄψεις ἔχουσαι | |
tau629 | τετραντίας· τετράγωνος. καὶ ἰσχυρός | |
tau630 | τετρᾶντα· τετράγωνόν τι σχῆμα. δηλοῖ δὲ καὶ τοὺς τέσσαρας χαλκοῦς | |
tau631 | τετράξων· εἶδος χαλινοῦ | |
tau632 | τετράοροι· τέσσαρες ἐπὶ τοῦ τεθρίππου ὑπεζευγμένοι | |
tau633 | τετρά[ο]ρχαι· οἱ βασιλεῖς | |
tau634 | τέτραπται· ἔστραπται | |
tau635 | τετραστάτηρον· τὴν τετράμνουν | |
tau636 | τετραφάληρον· τέσσαρας φάλους ἔχουσαν, καὶ ἐξοχάς, οἵ εἰσιν ἧλοι λαμπροὶ περὶ τὸ μέτωπον τῆς περικεφαλαίας κατακρουόμενοι | |
tau637 | τετράφυον· τετραπάλαιστον | |
tau638 | *τετράφθω· ἀναχωρείτω | |
tau639 | τετραχίζειν· τὸ ἐπὶ τετάρτῳ μέρει ποιεῖν τι | |
tau640 | *τέτραχηλισμένα· πεφανερωμένα | |
tau641 | τετρᾶχμα· τετράδραχμα | |
tau642 | τετράψομαι· εἰς ἐκεῖνο τραπήσομαι | |
tau643 | τετράων· ὄρνις ποιός | |
tau644 | τέτρηνεν· ἐτρύπησεν | |
tau645 | τετρῆναι· τρῆσαι | 147 in vol. 4 |
tau646 | τετρήχει· τετράχυντο. πεπύκνωτο. τετάρακτο. ἢ θορύβου πλήρης ἦν | |
tau647 | *τεῦ· τίνος | |
tau648 | τετρίγει· ἔτριζεν | |
tau649 | τέτριγε· τρίζει. [τέτριγεν] | |
tau650 | τετριγῶτας· τρίζοντας | |
tau651 | τετριγυῖα· [τετρωμένη.] τρίζουσα | |
tau652 | τετριμμένη· πεπατημένη ὁδός | |
tau653 | τέτρομος· τρόμος | |
tau654 | τετροπωμένους· νενικημένους | |
tau655 | τετρόφασιν· ἀπενηνόχασι | |
tau656 | τέτροφε· πέπηγε. πέφυκε. [ἐ]μετεώρισται | |
tau657 | τετρυκότεσσι· κεκυπρωκόσι | |
tau658 | τετρυμένον· λεπτόν. καταπεπονημένον. διεφθαρμένον | |
tau659 | τετρυ[ο]μένος· τετρυχωμένος. δεδαπανημένος ἐν κακοῖς | |
tau660 | τετρῦσθαι· καταδεδαπανῆσθαι. καταπεπονῆσθαι | |
tau661 | τετρυφάλεια· περικεφαλαία | |
tau662 | τετρυχωμένος· καταπεπονημένος | |
tau663 | *τέτραλον· τετράϊππον | |
tau664 | τετρωμένη· πληγεῖσα | |
tau665 | τετρωμένος· πεπληγμένος | |
tau666 | τέτρωρον· τετράϊππον ἅρμα | |
tau667 | τέττα· νεωτέρου πρὸς πρεσβύτερον τιμητικὴ προσφώνησις | |
tau668 | τέτταρα ξύλα· ἐπὶ τῆς θύρας οὕτω λέγουσιν Ἀττικοί | |
tau669 | Τέττιγος ἕδρανον· ἡ Ταίναρος. Τέττιξ γὰρ ὁ Κρὴς Ταίναρον ἔκτισεν | |
tau670 | τεττιγοφόρας· Ἀττικοὶ ἐπὶ τῶν τῆς κεφαλῆς τριχῶν εἶρον χρυσοῦς τέτ(τιγ)ας | |
tau671 | τέττιξ· ἔξω τοῦ συνήθους ζώου παρὰ Ἀττικοῖς οἱ τῶν μαγείρων ὑπη‐ | |
ρέται ξένοι, οἱ δὲ ἐντόπιοι μαίσωνες | 148 in vol. 4 | |
tau672 | τετυγμένα· σύνθετα, πεποιημένα. πεφροντισμένα | |
tau673 | τετύκοντο· ἡτοιμάζοντο | |
tau674 | τέτυκται· κατεσκεύασται | |
tau675 | τετύλωται· ἐμπέφρακται | |
tau676 | τετυρευμένον· συγκείμενον. ἀπὸ τοῦ πηγνυμένου γάλακτος | |
tau677 | τετύσκετο· κατεσκευάζετο | |
tau678 | τετύσκων· ἐμφανίζων | |
tau679 | τετύφωται· ἀπόλωλεν. ἐμπέπρησται. ἐμβεβρόντηται. ἐπῄρθη | |
tau680 | τετυφῶσθαι· μεμηνέναι | |
tau681 | τετύχῃσι· τύχῃ. παρατύχῃ | |
tau682 | [τετώμενοι· ὑστερούμενοι. ἐνδεῶς ἔχοντες | |
tau683 | τευάζοντες· πλανώμενοι] | |
tau684 | τευθίδες· σηπίαι. θρίσ(σ)αι | |
tau685 | τευθίς· πέμμα πλακουντῶδες. καὶ εἶδος ἰχθύος θαλαττίου | |
tau686 | Τεῦκροι· οἱ Τρῶες. καὶ οἱ ποιηταί | |
tau687 | τεῦκρον· ποιητήν | |
tau688 | τευκτῆρος· ποιητοῦ | |
tau689 | τευκτοῖς· κατασκευασθεῖσιν | |
tau690 | τευκτόν· χειροποιητόν, κατασκευαστόν | |
tau691 | τευμᾶται· τεχνάζει. τιμᾶται | |
tau692 | Τεύμης· ποταμὸς Θηβῶν | |
tau693 | Τευμησία· περὶ τῆς Τευμησίας ἀλώπεκος οἱ τὰ Θηβαϊκὰ γεγρα‐ φότες ἱκανὰ εἰρήκασιν | |
tau694 | Τευμησσός· ὄρος Βοιωτίας | |
tau695 | τεῦξαι· ποιῆσαι, κατασκευάσαι | |
tau696 | τεῦξαν· κατεσκεύασαν | |
tau697 | τεῦξε· κατεσκεύασε | |
tau698 | τεῦξις· κατασκευή, ποίησις | |
tau699 | τευξομένη· ποιήσουσα | |
tau700 | τευξόμεθα· τύχωμεν | |
tau701 | τευτάζει· σκευωρεῖ. ἡσυχάζει. διατρίβει. οἱ δὲ φροντίζει | 149 in vol. 4 |
tau702 | [τευτέξεται· τε[υ]χνάζει. τέμνεται] | |
tau703 | τευτάζοντες· πλανώμενοι | |
tau704 | τευτασμός· στραγγεία | |
tau705 | τευτᾶτ(αι)· τεχνᾶται | |
tau706 | τεύχεα· ὅπλα, οὐ μόνον τὰ πολεμικά, ἀλλὰ (καὶ) τῆς νεώς, καὶ τὰ σκεύη, καὶ τὰ χαλκευτικὰ ἐργαλεῖα· ἦλθε δὲ χαλκεὺς ὅπλ’ ἐν χερσὶν ἔχων χαλκήϊα, πείρατα τέχνης | |
tau707 | τεῦχε· κατεσκεύασε | |
tau708 | τεύχει· ποιεῖ | |
tau709 | τεύχη· ὅπλα | |
tau710 | τευχησταί· ὁπλῖται | |
tau711 | τεῦχος· βιβλίον. ὅπλον. ἄγγος, σκεῦος | |
tau712 | τεύχοντες· κατασκευάζοντες | |
tau713 | τεῦχρος· ἀδελφὸς νόθος | |
tau714 | τεύχω· κατασκευάζω | |
tau715 | τεύχωνται· σάττωνται. ὁπλίζωνται | |
tau716 | τέφρα· σποδός | |
tau717 | τεφρόν· σποδόν, φαιόν, πολιόν | |
tau718 | *τέφρα· σποδός, κόνις | |
tau719 | *τέφρη καὶ τεφρόν· ὁμοίως | |
tau720 | τεφρώσας· σποδώσας | |
tau721 | τεχνάζω· τεχνάζομαι | |
tau722 | τέχνη· ἐπιστήμη. ἢ δόλος. καὶ ἀτέχνως· ἀδόλως | |
tau723 | τεχνήματα· κατασκευάσματα | |
tau724 | *τεχνήσομαι· ἐπινοήσω. τεχνάσομαι | |
tau725 | τέχνης γὰρ οὐχ ἥμαρτες· ........ | |
tau726 | τέῳ· τινί. ἢ τοὺς σούς, δυϊκῶς | |
tau727 | τέων δέ· ποίων δέ. ἢ τῶν σῶν δέ | |
tau728 | τεωρεῖς· δραπέται. κακοῦργοι, λῃσταί | |
tau729 | τέωρος· συκοφάντης. καὶ τὰ ὅμοια | |
tau730 | τέως· ἕως, μέχρι. ἢ πρὸς τὸ παρόν. ἢ ὅμως. ἢ τότε. ἢ ἐν τοιούτῳ. | |
τηνικαῦτα. ἢ ἀντὶ τοῦ πρότερον | 150 in vol. 4 | |
tau731 | τῇ· ἄρθρον προτακτικὸν θηλυκόν. καὶ ἀντὶ ὑποτακτικοῦ. [ἢ λάβε.] ἢ σέ. ἢ ταύτῃ. ἢ σή. χωρὶς τοῦ ι προστακτικὸν ἀνάλογον τῷ λάβε· Κύκλωψ, τῆ, πίε οἶνον | |
tau732 | *τῆ· λάβε, δέξαι | |
tau733 | *τῇ ἁδρότητι· τῇ ὑψηλότητι | |
tau734 | [τῇ ἀλέσθῃ· τῇ ἁμάξῃ] | |
tau735 | τῇ ἄλλως· τῇ ματαίως | |
tau736 | τήβεννος· εἶδος περιβολαίου παρὰ Ῥωμαίοις | |
tau737 | τήβηθ· περίτιος μήν | |
tau738 | τηγανίτης· ἄρτος ἐπὶ τηγάνου γεγονώς, καὶ μετὰ τυροῦ ὀπτώμενος | |
tau739 | τῇδε· ὧδε, ἐνταῦθα | |
tau740 | τηθαλλαδοῦς ἢ τηθαμμωδοῦς [η]· ὁ γυναικοτραφής. ἄλλοι τὴν ὑπὸ τήθῃ γενόμενον καὶ τεθραμμένον. ἄλλοι τὴν μαμμόθρεπτον καὶ σπάταλον | |
tau741 | τήθεα· ὄστρεα | |
tau742 | τήθεα (διφῶν)· τὰ ἄῤῥυγα, ἢ ὄστρεα ζητῶν | |
tau743 | τήθη· ἡ τῆς μητρὸς καὶ πατρὸς (μήτηρ), ἡ καὶ μάμμη, καὶ τηθίς· ἡ τῶν γονέων ἀδελφή | |
tau744 | [τηθηνόν· ἐράσμιον] | |
tau745 | τηθύα· τενάγη, ἃ προχέουσιν οἱ ποταμοί. καὶ εἶδος ὀστρέων | |
tau746 | Τηθύς· ἡ γῆ | 151 in vol. 4 |
tau747 | ...τηι ῥινῶι σχέτο· ἐν τῇ βύρσῃ ἐπεσχέθη, ὅ ἐστιν ἐν τῷ ὅπλῳ, ἢ ἐν τῇ βελέῃ | |
tau748 | τηκεδανοῖο· τηκομένου, τήκοντος | |
tau749 | *τήκει· φθείρει. δαπανᾷ. λεπτύνει | |
tau750 | τηκεδών· φθίσις, τῆξις | |
tau751 | τηκόμενος· φθειρόμενος. λεπτυνόμενος. δαπανώμενος | |
tau752 | τηλαυγές· τηλέσκοπον. καθαρόν | |
tau753 | *τῆλε· μακράν. πόῤῥω | |
tau754 | *τηλαύγημα· ἀρχὴ λέπρας | |
tau755 | *τηλαυγήσεως· λαμπρότητος | |
tau756 | *τηλαυγῶς· λαμπρῶς | |
tau757 | (*)τηλεδαποί· οἱ πόῤῥωθεν καὶ ἀπὸ τοῦ ἄλλου δαπέδου. ξένος ἀλ‐ λοδαπής. καὶ τηλεδαπός ὅμοιον | |
tau758 | *τῆλε δέ· μακρὰν δέ | |
tau759 | Τηλεβόαι· οἱ Τάφιοι | |
tau760 | *τηλεθάον· θάλλον, ἀκμάζον, εὐανθές | |
tau761 | *τηλεθόωσαν· θάλλουσαν, θάλπουσαν | |
tau762 | τηλέθροον· ὀξύφωνον, μεγαλόφωνον | |
tau763 | *τηλεκλειτοί· πόῤῥω ἔνδοξοι | |
tau764 | *τηλεκλυτά· ἔνδοξα, καὶ μέχρι πολλοῦ ἀκουόμενα | |
tau765 | *Τηλεμάχῳ καὶ ἐμοὶ διαειπέμεν· πρός με καὶ Τηλεμάχῳ ἔσται ὁ λόγος | |
tau766 | *τηλέπυλον· μακρὰν ἀπ’ ἀλλήλων ἔχουσαν διεστώσας τὰς πύλας. ἐξ οὗ τὴν μεγάλην δηλοῖ, [ἢ στύλου πύλαι] | |
tau767 | τηλεσκόπος· πόῤῥω ὁρῶν | |
tau768 | τηλεφανής· μακρόθεν φαινομένη | |
tau769 | τηλεφανές· φαινόμενον μακρόθεν | |
tau770 | Τηλεφίδην· Τηλέφου υἱόν | |
tau771 | τηλέφιλον· φυτόν τι. τινὲς δὲ ἀείζωον ἄγριον | |
tau772 | τηλία· σηλία, ἐν ᾗ διαμάττεται τὰ ἄλευρα. ἢ περιφέρεια κοσκίνου | |
tau773 | τήλιδα· οὕτως ἐκάλουν τὴν συνηρμο(σ)μένην | |
tau774 | τηλικαῦτα· τοιαῦτα | |
tau775 | τηλίκος· τηλικοῦτος. ἢ νήπιος | |
tau776 | τηλικώτατον· πρεσβύτατον. ποῤῥώτατον | |
tau777 | τηλόθεν· πόῤῥωθεν | |
tau778 | τηλόθι· ὁμοίως | |
tau779 | τηλουρόν· πόῤῥω ἀφωρισμένην. τινὲς μὲν ὡς πανοῦργον, τινὲς δὲ | |
ὡς κηπουρὸν τῷ τόνῳ | 152 in vol. 4 | |
tau780 | τηλοῦρος· μακρόθεν ἀποθείς | |
tau781 | τηλυγέτην· μονογενῆ | |
tau782 | τηλύγετος· ὁ τηλοῦ τῆς ἡλικίας τοῖς γονεῦσι γεγονώς, ἐπὶ γήρᾳ παῖς μονογενής | |
tau783 | τηλυγέτων ἀποικιῶν· τῶν μακρὰν ἀπεχουσῶν | |
tau784 | τηλωπόν· μακρόθεν φαινόμενον | |
tau785 | τημελεία· θεραπεία. ἐπιμέλεια | |
tau786 | τημελές· ἐπιμελές, σπουδαῖον | |
tau787 | τημελητής· ἐπιμελητής | |
tau788 | τημελῆσαι· θλῖψαι. φιλοκαλῆσαι. σπουδάσαι. καὶ τημελήσαντες καὶ τημελούμενοι ὁμοίως | |
tau789 | τήμερον· Ἀττικοὶ [τήμερος] καὶ τήμερα λέγουσιν | |
tau790 | τῇ ’μῇ· τῇ ἐμῇ ἕπεσθαι | |
tau791 | τῆμος· τηνικαῦτα, τότε | |
tau792 | τήν· ὁτὲ μὲν ἄρθρον προτακτικὸν θηλυκόν. καὶ ἀντὶ τοῦ ταύτην· τήν ποτε Φοίνικες | |
tau793 | τηνάλλως· τὴν μάτην | |
1 | τήνδε· ταύτην | |
tau794 | τήνεβλος· ἐφύμνιον, ἀφ’ οὗ ὁ νικῶν τήνεβλος | |
tau795 | τήνεβλα· τὰ ἐφύμνια ᾀδόμενα τοῖς νικῶσι | |
tau796 | τὴν ἐπιδεξιάν· περιέφερον ἐν τοῖς συμποσίοις ἐπὶ δεξιὰ τὸ πάλαι κιθάραν, εἶτα μυῤῥίνην, πρὸς ἣν ᾖδον | |
tau797 | τηνεσμός· νόσημα περὶ τὰ ἔντερα | |
tau798 | *τὴν εὐπερίστατον· τὴν εὔκολον | |
tau799 | τηνήδε, ἐποίησε δέ σοι | |
tau800 | τὴν ἠϊόνα· τὴν αἰγιαλόν | |
tau801 | τήνης· ἕως. Ταραντῖνοι | |
tau802 | Τηνία· ἔχιδνα. ἄλλοι δὲ τὴν στηθοδέσμην | |
tau803 | τηνικάδε· τότε δέ | |
tau804 | τηνικαῦτα· [πότε. ἢ] τότε | 153 in vol. 4 |
tau805 | τὴν κύλικα· τὴν φιάλην, τὸ ποτήριον | |
tau806 | τὴν παῖδα· τὴν παρθένον | |
tau807 | τὴν προσήκουσαν· τὴν ὀφειλομένην | |
tau808 | τὴν φειδώ· τὸ φείδεσθαι | |
tau809 | τῆξις· φθίσις, νόσος. παρὰ τὸ τήκεσθαι | |
tau810 | τῇ ὀρέξει· τῇ ἐπιθυμίᾳ | |
tau811 | [τήποδα· λέβητα. τρισκελῆ, χαλκίον] | |
tau812 | τῇ πρὸς ἀκτῖνα· τῇ ἀνατολῇ | |
tau813 | [τήπτε δέ σε χρεώ· τίς δέ σε χρεία κατέλαβεν;] | |
tau814 | τηρεῖ· φυλάσσει, φρουρεῖ | |
tau815 | Τήρ(ε)ια· ὄρος Τρωάδος | |
tau816 | Τηρίας· ποταμὸς Σικελίας | |
tau817 | τῇσίν τε θαλάσσια ἔργα μέμηλε· ταῖς ἐν θαλάσσῃ κορώναις. προσημαίνουσι δὲ αὗται τοὺς χειμῶνας | |
tau818 | τῆς ἄλης· τῆς πλάνης | |
tau819 | τῆς δεῦρο· τοῦ παρόντος | |
tau820 | τῆσδε φύσεως· ταύτης τῆς φύσεως | |
tau821 | τῆς κουστωδίας· τοῦ συστήματος | |
tau822 | τῆς ὑπερῴας· τοῦ οὐρανίσκου | |
tau823 | τήτει· σπάνει | |
tau824 | τῆτες· ἐν τῷδε τῷ ἔτει. οἱ δὲ Δωριεῖς σᾶτές φασιν· ὅθεν σατα‐ νίους πυροὺς [καὶ] μὴ τελεσφοροῦντας, ἀλλὰ πρὸ ὥρας θεριζομέ‐ νους | |
tau825 | τήτη· ἀπορία, ἔνδεια, στέρησις | |
tau826 | τητωμένη· στερ[ρ]ομένη | |
tau827 | [τητθή· μάμμη. θεία] | |
tau828 | [τητύμα· ἀληθῆ] | |
tau829 | τητωμένου· στερ[ρ]ομένου | |
tau830 | τητώμενον· στερισκόμενον | |
tau831 | Τηΰγετον· ὄρος | |
tau832 | τηϋσίην· ματαίαν· σὺ δὲ (τη)υσίην ὁδὸν ἔλθῃς τινὲς ἀρχ(α)ίαν· ἄλλοι βλαβεράν, ἢ περιβόητον | |
tau833 | τηΰσιον· μάταιον | |
tau834 | τιάλλακτον· Σέλευκος παρὰ Ἐπαινέτῳ ἔμβαμμά τι | 154 in vol. 4 |
tau835 | [τιαλέσθην· τὴν ἅμαξαν] | |
tau836 | τιάρα· ἡ λεγομένη κυρβασία. ταύτῃ δὲ οἱ Πέρσαι βασιλεῖς μόνοι ἐχρῶντο ὀρθῇ· οἱ δὲ στρατηγοὶ ὑποκεκλιμένῃ. Ἡρόδοτος δὲ ἐν αʹ ἀῤῥε‐ νικῶς | |
tau837 | τιάρις· λόφος τῆς περικεφαλαίας, περίθεμ[εν]α κεφαλῆς, καμελαύκιον | |
tau838 | *τιβάθων· τιμώμενος | |
tau839 | Τιάσσα· κρήνη ἐν Λακεδαιμονίᾳ. τινὲς δὲ ποταμόν | |
tau840 | τίβδαινον· φίλον | |
tau841 | τιβδεῖ· φοβεῖται | |
tau842 | τιβήν[ος]· λέβης, τρίπους | |
tau843 | τιγάς· εἶδος ἀμπέλου | |
tau844 | τίγγα· Διοκλῆς ἐν Μελίτταις. Ἡρακλέων δὲ οὐ διελὼν τιγγάβαρυ τὸ κιννάβαρι[ν] λέγει | |
tau845 | τιγόνιον· εἶδός τι Ἀριστοτέλει | |
tau846 | Τίγρης· ποταμὸς Περσῶν. καὶ ὁ τοῦ ποταμοῦ ῥοῖζος. καὶ ζῶον [παρὰ μὲν Ἰουδαίοις Φοράδ, παρὰ δὲ Ἕλλησι] τίγρις | |
tau847 | τί δαί· τί γὰρ ἄλλο, ἢ τί γὰρ; Κρῆτες. Βοιωτοὶ δὲ ἐνθάδε. Ἀττικοὶ διὰ τί δή | |
tau848 | τί δή ποτε· διὰ τί | |
tau849 | τί δῆτά σοι· διὰ τί σοι | 155 in vol. 4 |
tau850 | τί δόστορε· τί ποιεῖτε; Ταραντῖνοι | |
tau851 | τίει· τιμᾷ, σέβεται, αἰδεῖται | |
tau852 | τίεσκε μύθους· ἐτίμα λόγους | |
tau853 | τιέσκετο· ἐτιμᾶτο | |
tau854 | τίεσκον· ἐτίμων | |
tau855 | τίετο· ἐτιμᾶτο | |
tau856 | τίη· διὰ τί, ἱνατί | |
tau857 | [τιήνη· ἡ βασίλισσα] | |
tau858 | τιήρη(ς)· τὸ ὀξύ ...... Πέρσαι | |
tau859 | τιητιβεῖν· τιμωρεῖσθαι | |
tau860 | τιθαί· τιθασσαί. τέλειαι. ἐργάτιδες. πραεῖαι | |
tau861 | τιθαιβώσσειν· βόσκειν. ἐργάζεσθαι. τρέφειν, ἐθήβειν. θησαυρίζειν. ἀγαπᾶν. θορυβεῖν. τιθέναι τὴν βόσιν, τουτέστι τὴν τροφήν | |
tau862 | τιθαιβώσσουσιν· ἐναποτίθενται, ἀποθησαυρίζουσι τὴν τροφὴν αἱ μέλιτται, τὸν λεγόμενον μελίκηρον | |
tau863 | τιθαιβώσσουσι· τιθέασι. φυλάσσουσι | |
tau864 | τίθει· ἐνετίθει, ἐδίδου | |
tau865 | [τιθεῖον· μαστός] | |
tau866 | τίθεισθα· ποιεῖς | |
tau867 | τιθέντες· ποιοῦντες | |
tau868 | τίθεντο· παρεσκευάζοντο | |
tau869 | [τίθεον· ἰσόθεον] | |
tau870 | [τιθή· τροφός] | |
tau871 | τιθήνας· τροφούς, τιτ(θ)άς | |
tau872 | *τιθασσεύει· ἡμεροῖ, πραΰνει | |
tau873 | τιθηνεῖ· τρέφει | |
tau874 | τιθηνεύεται· ὅμοιον | |
tau875 | τιθηνευόμενος· τρεφόμενος. ἀσκῶν | |
tau876 | τιθήνη· τροφός. μοσχοτρόφος. ἢ ὁ τὰ τι(τ)θευόμενα τημελῶν παιδία. οἱ δὲ τιθηνόν· τὸν ἐράσμιον | |
tau877 | *τιθήμενον· παρατιθέμενον, ὅ ἐστι καθοπλιζόμενον | |
tau878 | τιθηνόκομον γένος· τοὺς Αἰθίοπας, ἐπεὶ μέλανες καὶ κομῆται | |
tau879 | τιθηνούμενος· τρέφων. Τιθηνός γὰρ ἡ τροφός, καὶ τιτθοί οἱ | |
μαστοί | 156 in vol. 4 | |
tau880 | τίθησι· τιθεῖ | |
tau881 | τιθίασται· τιμᾶν | |
tau882 | Τιθράσια· χαλεπά, τραχέα | |
tau883 | Τιθωνόκομον· ἔθνος μέλαν μὲν τὸ ὅλον σῶμα, λευκὸν δὲ τὰς κόμας | |
tau884 | τί ἱκανόν· τί ὄφελος | |
tau885 | τί κεν· τί ἄν | |
tau886 | τίκτειν· καὶ ἐπὶ ἀῤῥένων· τίκτεν ἀνὴρ ἀνάσσων Μυρμιδόνεσσι | |
tau887 | τιλίαι· αἴγειροι | |
tau888 | [τιλλά· πτερά] | |
tau889 | τίλλει· ἀνα(σ)πᾷ. μέμφεται. διαβάλλει. ἀποσκώπτει | |
tau890 | τιλλομένη· λοιδορουμένη | |
tau891 | τιλμός· παιδιά | |
tau892 | τιλτόν· εἶδος ταριχίου | |
tau893 | τιμᾴδιον· μικρὰ τιμή | |
tau894 | τί μαθών· τί βουλόμενος | |
tau895 | τιμαλφεῖν· τιμᾶν | |
tau896 | τιμαλφής· ἔντιμος, τιμὴν ἀλφάνουσα, διὰ τιμῆς ἀγομένη· Ἴων Φοί‐ νικι δευτέρῳ. τινὲς μὲν τὴν ἰώνιον, Αἰσχύλος δὲ ἐν Ἐπιγόνοις ἐπὶ τοῦ ἐντίμου | |
tau897 | *τιμαί· ὠνα(ί)· τιμήματα | |
tau898 | τιμαλφέστατα· τιμιώτατα, πολύτιμα. ἢ ὁσιώτατα | |
tau899 | [Τιμάναξ· ὁ πρωκτός. ὁ δὲ αὐτὸς καὶ Θεόδωρος] | |
tau900 | τιμᾶσι· τίουσιν | |
tau901 | τιμά(σ)ω· τιμήσω | |
tau902 | τιμή· δόξα. ποτὲ δὲ καὶ τιμωρία, ἢ ἀντέκτισις ἡ κυρία | |
tau903 | τί μέλλει(ς)· τί βραδύνεις | |
tau904 | τιμηδές· εὐλαβές | |
tau905 | τιμήεντος· ἐντίμου | |
tau906 | τιμήορος· τιμωρός. βοηθός | |
tau907 | τιμηρύειν· τιμιοπωλῶν | 157 in vol. 4 |
tau908 | τιμῆς· τίσεως | |
tau909 | τιμήσεως· ζημίας | |
tau910 | τιμηταί· οἱ τιμώμενοι τὴν ἑκάστου οὐσίαν | |
tau911 | τίμιος· ἔντιμος, ἔνδοξος | |
tau912 | τιμιουλκῶν· τιμὴν αἰτῶν, ἢ ἕλκων τὴν τιμήν | |
tau913 | τιμουλκῶν· αἰτῶν, καὶ ἀπαιτῶν | |
tau914 | τιμοῦντας· τιμίους ὄντας | |
tau915 | τιμοῦχος· ἔντιμος. ἀξιόλογος. καὶ ἄρχων, ἰσχυρότατος, μέγιστος | |
tau916 | τιμῶμαι· καταδικάζω | |
tau917 | τιμώμενος· εὐθυνόμενος. καὶ ἐπιτίμιον ὑπέχων. οἱ δὲ ἐπιτίμια πα‐ τρός | |
tau918 | τιμωρεῖσθαι· κολάζεσθαι | |
tau919 | τιμωρία· πρόστιμον, ἀνταπόδοσις. κόλασις. ἢ τιμὴ παρὰ Λυσίᾳ | |
tau920 | τιμωροῦσι· καταπονοῦσιν. ἐκδικοῦσιν | |
tau921 | τίν· σοί. ἢ τινά | |
tau922 | τινακτοπήληξ· σεισολόφος | |
tau923 | τινθαλέῳ· πυρί. διαθέρμῳ | |
tau924 | τινθαλέον· διάπυρον. διάφορον. διεφθαρμένον. διαφανές | |
tau925 | τιννεῖν· ἀποδοῦναι | |
tau926 | *τί νυ βείομαι· τί δὴ μέλ[λ]ω βιοῦ(ν), ὅ ἐστι ζῆν | |
tau927 | *τιν[ν]ύμενον· ἀπαιτούμενον. ἀποδιδόμενον | |
tau928 | τίν[ν]υνται· τιμωροῦνται | |
tau929 | τιν[ν]ύων· ἀποδιδῶν | |
tau930 | τιντόν· ἑφθόν | |
tau931 | τῖξον· δεῖξον | |
tau932 | τιοίμην· τίμιος εἴην | |
tau933 | τίοιτο· τιμηθείη | |
tau934 | τίον· μέσον ἡμέρας ἐτίμουν | |
tau935 | τίον ἑτέρων, τὰ ἀπρεπῆ | |
tau936 | τί ὀνήσω· τί ὠφελήσω | |
tau937 | τίπτε· τί δήποτε. ἢ κατὰ συγκοπὴν τί ποτε. ἢ διὰ τί, ἢ ἱνατί | 158 in vol. 4 |
tau938 | τίπτε δέ σε χρεώ(ν)· τίς δέ σε χρεία καταλαμβάνει | |
tau940 | τίπτε με· διὰ τί με | |
tau941 | τί πράττεις· τί ποιεῖς | |
tau942 | [τίρεα· ἄστρα] | |
tau943 | τί ῥέζεις· τί πράττεις | |
tau944 | [τίρεται· καταμολύνεται. καταπονεῖται] | |
tau945 | τίριος· θέρου(ς). Κρῆτες | |
tau946 | Τίρυνθα· πόλις ἐν Ἄργει | |
tau947 | Τιρύνθιον Ἄργος· τὰς Μυκήνας | |
tau948 | Τιρύνθιον πλίνθε(υ)μα· ἀντὶ τοῦ [τὸ] τεῖχος. ὑπὸ Κυκλώπων δὲ κατεσκεύαστο | |
tau949 | *τισάμενον· καταπονούμενον | |
tau950 | *τίσασθαι· τιμωρίας λαβεῖν | |
tau951 | *τίσατο· ἐτιμωρήσατο | |
tau952 | τῖσαι· ἀποδοῦναι | |
tau953 | τίς γάρ· τίς δή | |
tau954 | τίς δ’ αὖ τοι· τί(ς) δέ σοι | |
tau955 | τίσ[ο]ι· ποίοις | |
tau956 | τίσειαν· τιμωρίαν δοῖεν | |
tau957 | τίσις· ἀντέκτισις. ἀτιμία. ποινή, τιμωρία | |
tau958 | τίς κεν· τίς ἄν | |
tau959 | τίσις, τί ποτε | |
tau960 | τῖσον· τίμησον | |
tau961 | τίσομαι· τιμωρήσομαι | |
tau962 | τίς γάρ· τίς δή | |
tau963 | τίσουσι· τιμωρήσονται | |
tau964 | τίς τρόπος· παροιμία ἐπὶ τῶν ἀλλοκότων | |
tau965 | τίσω· ἀποδώσω. τιμήσω | |
tau966 | τίται· εὔποροι. ἢ κατήγοροι τῶν ἀρχόντων | |
tau967 | τιταινόμενος· τρέχων. ἕλκων. τ(ε)ινόμενος | |
tau968 | τίται.νον· ἕλκουσι. τείνουσι | |
tau969 | τιταίνειν· σπεύδειν. τείνειν. κραδαίνειν. ἕλκειν. τίσιν λαμβάνειν. τι‐ μωρεῖν | |
tau970 | τιταινομένω· ἐκτετακότε | 159 in vol. 4 |
tau971 | τιτάν· παιδεραστής. [καὶ τὸ τοῦ ἀντιχρίστου ὄνομα] | |
tau972 | Τιτανίδα· τὴν Εὔβοιαν, παρόσον Βριάρεω[ς] θυγάτηρ ἦν. ἔνιοι δὲ τὴν Ἀσωποῦ φασι | |
tau973 | Τιτᾶνες· τιμωροί, ἀπὸ τοῦ τιταίνειν. ἄλλοι δὲ οἱ μὴ ἔχοντες ἀποτῖ‐ σαι ἀτιτᾶνες ὠνομάζοντο, οἱ δὲ ἔχοντες τιτᾶνες | |
tau974 | Τιτανὶς γῆ· ἤτοι πᾶσα ἡ γῆ, (ἢ) ἡ (Ἀττικὴ) ἀπὸ τῶν κατασχόντων | |
tau975 | τίτανος· [ὄρος Θεσσαλίας.] καὶ κονία, ἄσβεστος. οἱ δὲ τιγύψου χρῖσμα | |
tau976 | ..τιτανωμένας· γεγυψωμένας | |
tau977 | τιτανωτὴ χρόα· γυψωτή, ἢ λευκόχροος | |
tau978 | *Τιταρήσιος· ποταμὸς Ἠπείρου | |
tau979 | τίταξ· ἔντιμος. ἢ δυνάστης. οἱ δὲ βασιλεύς | |
tau980 | [τιτᾶσθαι· στερήσασθαι] | |
tau981 | [τιτένων· τείνων. πέμπων. ἕλκων] | |
tau982 | Τιτῆνες· Οὐρανοῦ παῖδες | |
tau983 | τιτῆναι· βασιλίδες ....... ἢ Ἕκτορος Λύτροις | |
tau984 | τίτθαι· τροφοί | |
tau985 | τίτθεν· τίκτειν | |
tau986 | τιτθίον· τιτθός. μαστός | |
tau987 | τιτθή· ἡ τροφός | |
tau988 | τι τίει· τιμᾷ | |
tau989 | τίρ· τίς. Λάκωνες | |
tau990 | τίτλος· πτυχίον ἐπίγραμμα ἔχον | |
tau991 | Τίτορμος· οὗτος Αἰτωλὸς ἀνὴρ διαβεβοημένος ἐπὶ ἀνδρείᾳ καὶ με‐ γέθει | |
tau992 | τιτρᾶται· τρυπᾶται. διανοίγεται | |
tau993 | τιτυβίζει· ὡς χελιδὼν φωνεῖ | |
tau994 | τιτύπαι· αἱ ἐμπύλαι· αἱ πλάναι | |
tau995 | τιτύρας· ὄρνις ποιός. ἢ τιτυρώδης | |
tau996 | τίτυρος· σάτυρος. κάλαμος. ἢ ὄρνις | 160 in vol. 4 |
tau997 | τιτύρινος· μόναυλος. ἢ αὐλὸς καλάμινος | |
tau998 | τιτύσκετο· ἡτοιμάζετο, παρεσκευάζετο. κατεστοχάζετο | |
tau999 | τιτυσκόμενοι· εὐστοχοῦντες, στοχαζόμενοι | |
tau1000 | τιτυσκόμενος· τὰ αὐτά | |
tau1001 | τιτώ· ἠώς. ἢ αὔριον. ἢ τινί | |
tau1002 | τί ὑμῖν διαφέρει· τί ὑμῖν μέλει | |
tau1003 | τίφαι· αἱ ὀλύραι. καὶ τιφή ἐν τοῖς ἕλεσι | |
tau1004 | τιφαίας· τὰς τῶν θηρῶν καταδύσεις | |
tau1005 | τίφια ὄρνεα· τὰ ἐν τοῖς ἕλεσι γινόμενα | |
tau1006 | τῖφος· ἕλος | |
tau1007 | Τῖφυς· ὁ ἐφιάλτης, νέαλυς. καὶ ὁ τῆς Ἀργοῦς κυβερνήτης | |
tau1008 | τί φῶ· τί εἴπω | |
tau1009 | [τιχίζομαι· σκέπομαι] | |
tau1010 | τίω· σοῦ. ἢ τιμῶ. ἢ τύχω | |
tau1011 | τλᾶθι· ὑπόμεινον | |
tau1012 | τλαιπαθές· ταλαίπωρε | |
tau1013 | τλάς· ὑπομείνας. ἢ ποιήσας | |
tau1014 | τλασίφρονα· ὑπομονητικόν | |
tau1015 | τλήθα· ὡραία. Κυρηναῖοι | |
tau1016 | τλήθυμος· ἰσχυροκάρδιος | |
tau1017 | *τλήμων· ὑπομονητικός | |
tau1018 | [τλημαθεῖν· ταλαιπωρεῖν, πονεῖν] | |
tau1019 | τλημόνως· ἐλεεινῶς | |
tau1020 | τλῆναι· ὑπομεῖναι. τολμῆσαι. παθεῖν | |
tau1021 | τληπάθειαι· ὑπομοναί, ταλαιπωρίαι | |
tau1022 | τληπαθής· ὑπομονητικός | |
tau1023 | τλῆσις· τόλμα. θράσος | |
tau1024 | τλησίπονος· τολμηρός, καρτερικός | |
tau1025 | τλῆτε· ὑπομείνατε | |
tau1026 | τλητικῶς· ὑπομονητικῶς | |
tau1027 | τλητῶν· ὑπομονητικῶν | |
tau1028 | τμάγεν· διεχωρίσθησαν, διέστησαν, ἐτμήθησαν, ἐσχίσθησαν | 161 in vol. 4 |
tau1029 | Τμάριον· ὄρος Ἀρκαδίας | |
tau1030 | Τμάριος· Ζεὺς ἐν Δωδώνῃ | |
tau1031 | τμήγας· γατόμος. ἀροτήρ | |
tau1032 | τμῆγος· ἀρότης. βούτμημα | |
tau1033 | τμήδην· τμητικῶς, τομῶς. ταχέως. ἀποκεχ(ω)ρισμένως. βέλτιον δέ, ὅσον ἐπιτεμεῖν, καὶ οὐκ εἰς βάθος τρῶσαι· τμήδην αὐχέν’ ἐπῆλθεν | |
tau1034 | τμηθεῖσα· κοπεῖσα | |
tau1035 | τμηθῆναι· | |
tau1036 | τμῆξαι· τεμεῖν. (δια)λαβεῖν | |
tau1037 | τμήξας· τὰ αὐτά | |
tau1038 | τμητός· τμῆμα | |
tau1039 | Τμῶλος· ὄρος. καὶ ποταμός | |
tau1040 | τό· τὸ ἄρθρον οὐδέτερον προτακτικόν [ἢ γὰρ] τὸ μὲν ἥμισυ οἰνοπέδ(ο)ιο[ν] καὶ ἀντὶ τοῦ τοῦτο· (τὸ) μὲν οὔποτε φύλ(λ)α [τε] καὶ ὄζους | |
5 | φύσει | |
tau1041 | τοάκης· χιτὼν σχιστός | |
tau1042 | τόβλικος· κρουματίου μίμησις | |
tau1043 | τόγε ἧκον· ὅσον δυνατόν | |
tau1044 | τογέρα· μοιχός. λαλαχός | |
tau1045 | τὸ δ’ αὐτό· τὸ αὐτὸ δέ. ὁμοίως δέ | |
tau1046 | τὸ δεῖν· τὸ δέον | |
tau1047 | τὸ δήϊον· τὸ πολέμιον | |
tau1048 | τόδ’ ἱκάνεις· ἔνθαδε ἥκεις | |
tau1049 | τὸ ἐνσώματον· τὸ μετὰ σώματος | |
tau1050 | τὸ ἠλύσιον· ὁ παράδεισος | |
tau1051 | τὸ ἤνυστρον· μέρος τῆς κοιλίας τῶν μηρυκωμένων | |
tau1052 | *τὸ θεέ· π[αρ]αστάς | |
tau1053 | τοί· οἵ. οὗτοι. καὶ σύνδεσμος παραπληρωματικός. [καὶ ἀντὶ τούτοις] | |
tau1054 | τοῖα· τοιαύτας, τοιάςδε | |
tau1055 | τοιγάρ· τοιγαροῦν. σύνδεσμος | |
tau1056 | τοιγαροῦν· ὅθεν δή. ἢ οὐκοῦν | 162 in vol. 4 |
tau1057 | τοιγάρτοι· καὶ γάρ. τοιγάρτοι | |
tau1058 | τοίδε γε· ἐκεῖνοι δέ, ἢ οὗτοί γε | |
tau1059 | τοιθορύκτρια· ἡ τοὺς σεισμοὺς ποιοῦσα | |
tau1060 | τοιθορύσσειν· σείειν | |
tau1061 | τὸ ἱερόν· τὸ θεῖον | |
tau1062 | τοί κεν· οἵτινες ἄν | |
tau1063 | τοῖν· τί ποτε. Κρῆτες | |
tau1064 | τοῖϊν· ἐκείνων | |
tau1065 | τοίνυν· διὰ τοῦτο | |
tau1066 | [τοινισταφράσαι· ἀγγεῖλαι. εἰπεῖν] | |
tau1067 | τοῖο· [τοῦτο. ἢ] αὐτοῦ | |
tau1068 | τοῖοι· τοιοῦτοι· ἀγαθοί | |
tau1069 | τοῖον· τοιοῦτον. οὕτως ἀγαθόν. τοῦτον. τάσσεται καὶ ἐπὶ θαυμασμοῦ | |
tau1070 | τοῖος· τοιοῦτος | |
tau1071 | τοίοις δέ· τοιούτοις δέ | |
tau1072 | τοίους· τοιούτους | |
tau1073 | τοί ῥα· οἵτινες δή | |
tau1074 | τοῖς· τούτοις | |
tau1075 | τοῖσι· τοῖς σοῖς. ἢ ἐν ἑαυτοῖς. ἢ ἐν τούτοις | |
tau1076 | τοῖς τῇδε· τοῖς ἐνθάδε | |
tau1077 | τοῖς τυχοῦσι· τοῖς ἐντυγχάνουσι | |
tau1078 | τοιχοδιφήτωρ· τοιχωρύχος | |
tau1079 | τοῖχος· τοῦ πλοίου ἡ πλευρά | |
tau1080 | τοιχωρύχος· λῃστής, κλέπτης | |
tau1081 | τοίως· ἰσχυρῶς. καλῶς. ἀκριβῶς | |
tau1082 | τοκάδερ· ἔγκυοι | |
tau1083 | τὸ καί· διὸ καί | |
tau1084 | τὸ κατὰ γᾶς ξίφος· θηρίδιον σκολοπένδρᾳ ὅμοιον | |
tau1085 | τοκέες· πατέρες, γονεῖς | |
tau1086 | τοκεῦσι· γονεῦσιν. ἐγγόνοις | |
tau1087 | τοκέων· γονέων | |
tau1088 | τόκος· γένεσις | |
tau1089 | τὸ κρήγυον· τὸ ἀληθές | |
tau1090 | τὸ κῦρος· ἡ ἐξουσία, ἡ δεσποτεία | |
tau1091 | [τόλα· τότε] | |
tau1092 | τὸ λαιόν· τὸ ἀριστερόν | |
tau1093 | [τολέσπευσεν· εἰργάσατο] | |
tau1094 | τολμήσω· καρτερήσω | |
tau1095 | τολμητίας· προπετής, αὐθάδης, ὑπὲρ τὴν ἑαυτοῦ δύναμιν ἐπιχειρῶν | 163 in vol. 4 |
tau1096 | τόλυξ· αἰδοῖον | |
tau1097 | *τὸ λοβόν· τὴν ἀρχὴν τοῦ ὠτός | |
tau1098 | τολύπαι· τὸ κατασκευαστὸν ἔριον | |
tau1099 | τολυπεύειν· ταλαιπωρεῖν. μοχθεῖν. στρέφειν. μηχανᾶσθαι. ἐργάζεσθαι | |
tau1100 | τολύπευμα· τὸ κατασκευαστὸν ἔριον | |
tau1101 | το[πο]λυπεύσας· κατεργασάμενος | |
tau1102 | τολύπευσεν· ἐξειργάσατο | |
tau1103 | τολυπευτικώτατος· ἐργαστικώτατος. ἐπιτελεστικώτατος | |
tau1104 | τολύπη· τὰ προφυράματα τῶν μαζῶν, ἃ καὶ βήρηκας καλοῦσιν. καὶ ἀγαθίδιον στήμονος, ἢ ῥοδάνης | |
tau1105 | Τόμαρος· τὸ ἐν Δωδώνῃ ὄρος. καὶ προφήτης. καὶ ἱερεύς. καὶ θύτης. καὶ μάντις | |
tau1106 | τὸ μέταζε· τηνικάδε | |
tau1107 | τὸ μελάνδρυος· τὸ μέσον τοῦ ξύλου· διὰ τὸ εἶναι εὔτονον τοῦτο τὸ μέρος. ἄλλοι δὲ διαστείλαντες τὸ μέλαν δρυός εἰς δύο μέρη λόγου ἀποδεδώκασι τὸ μέσον τῆς δρυὸς μέρος μέλαν εἶναι καὶ ἄσηπτον διαμένειν | |
tau1108 | τομεύουσι· τέμνουσι | |
tau1109 | τομεύς· τμήτης, ἤγουν ὁ τέμνων | |
tau1110 | τομή· ἡ ῥίζα, ὅθεν ἐτμήθη. καὶ ἡ πληγὴ τοῦ ξίφους | |
tau1111 | τομία· τὰ ἀποτμήματα, καὶ ἀκρωτηριάσματα τοῦ νεκροῦ. οἱ δὲ τὰ ἱερά, ἃ σφάζοντες ὀμνύουσιν | |
tau1112 | τό μοι· τοῦτό μοι | |
tau1113 | τόμος· χάρτης. ἢ ὁ τέμνων | |
tau1114 | τόμουροι· προφῆται. ἱερεῖς. οἰωνοσκόποι. διάκονοι | |
tau1115 | τομώτερος· ὀξύτερος, δυνάμενος τέμνειν | |
tau1116 | τόν· ἄρθρον ἀρσενικὸν προτακτικὸν πτώσεως αἰτιατικῆς. ἢ τοῦτον. ἢ ὅντινα | |
tau1117 | τοναία· φωνῆς τάσις | |
tau1118 | τὸν ἀφ’ ἱερᾶς· γραμμή τις ἐν τῇ παιδιᾷ τῶν πεσσῶν, ἱερὰ καλου‐ μένη | |
tau1119 | τὸν δ’ ἄρ· πρὸς τοῦτον δέ | |
tau1120 | τὸν εὐθυτενῆ· τὸν ὀρθόν | |
tau1121 | τονθορύζει· ἀτάκτως λαλεῖ. γογγύζει. ψιθυρίζει. καὶ τονθρίζει τὰ αὐτά | |
tau1122 | τονθρύς· φωνή | |
tau1123 | τόνθων· παρὰ Κορίννῃ ἐπὶ νωτιαίου κρέως τὸ ὄνομα | 164 in vol. 4 |
tau1124 | τόνος· ἔντασις, ἰσχύς, ῥώμη, δύναμις | |
tau1125 | τόνους· τὰς κειρίας ἀπὸ τοῦ τετάσθαι | |
tau1126 | τὸν ὀπισθότατον· τὸν ὀπίσω, τὸν τελευταῖον, τὸν ἔσχατον | |
tau1127 | τὸν οὐδόν· τὸν βατῆρα ὁδοποιόν | |
tau1128 | τόν ῥα· τὸν δή | |
tau1129 | τὸν σόν· τὸν ἴδιον. τέρ[τρε]μονα, τὸ τέλος | |
tau1130 | τό νυ γὰρ κατεάξαμεν· τοῦτο γὰρ τὸ δόρυ κατεάξαμεν | |
tau1131 | τόνῳ· λίαν [τέρατι | |
tau1132 | τοξεύομαι· ἀποστεροῦμαι .... | |
tau1133 | τοξεύοντο· τόξα ἔτεινον | |
tau1134 | Τοξίου βουνός· τοῦ Ἀπόλλωνος τοῦ ἐν Σικυῶνι. βέλτιον δὲ ἀκούειν τὴν ἐν Δελφοῖς Νάπην λεγομένην· ἐκεῖ γὰρ καὶ ὁ δράκων κατετο‐ ξεύθη. καὶ ὁ ὀμφαλὸς τῆς γῆς τάφος ἐστὶ τοῦ Πύθωνος | |
tau1135 | τόξον· κυρίως αὐτὸ τόξον. δηλοῖ δὲ καὶ τὴν τοξικὴν ἐμπειρίαν, καὶ αὐτὰ τὰ βέλη | |
tau1136 | τοξοποιεῖν τὰς ὀφρῦς· συστρέφειν αὐτάς | |
tau1137 | τοξόται· οἱ δημόσιοι ὑπηρέται | |
tau1138 | τοξότα λωβητήρ· διὰ τόξων λωβώμενε, καὶ βλάπτων· ἀφ’ οὗ τὸν δειλὸν λέγει | |
tau1139 | τοξότης· πολεμιστής | |
tau1140 | τόξου πῆχυν· τὸ ὅλον τόξον, κατὰ ἀντεπέκτασιν τῆς νευρᾶς | |
tau1141 | τό οἱ· ὅπερ αὐτῷ | |
tau1142 | τὸ ὄντως· τὸ ἀληθῶς | |
tau1143 | [τόοσα μέμηλε· τοσαῦτα φροντίζει] | |
tau1144 | τὸ ὅσον ἐπ’ ἐμοί· τὸ κατὰ δύναμιν | |
tau1145 | τοπάζει· εἰκάζει. ἱδρύει. ὑποπτεύει. στοχάζεται [ἢ τοθάζει] | |
tau1146 | τὸ παράπαν· παντελῶς | |
tau1147 | τὸ πάροιθεν· τὸ πρὸ τούτου | |
tau1148 | τὸ παρὸν εὖ τίθεσο· παροιμία, ἧς καὶ Πλάτων ἐν Γοργίᾳ μνημο‐ νεύει | |
tau1149 | τοπάσαι· ὑπονοῆσαι. ὑπολαβεῖν | |
tau1150 | τοπαστέον· ὑποληπτέον. ὑπονοητέον | |
tau1151 | τὸ περιόν· πλῆθος | |
tau1152 | τοπήϊα· ὅπλα νεώς, σχοινία, τοπεῖα, κάλοι | |
tau1153 | τὸ πρὸς ἀκτῖνα· τὸ πρὸς ἀνατολήν | |
tau1154 | τὸ προμηθέ[υ]ς· τὸ προνοητικόν | |
tau1155 | τὸ προσεχές· τὸ ἐγγύς | 165 in vol. 4 |
tau1156 | τὸ πρῶτον· τὸ πρεσβύτατον | |
tau1157 | [τοπυργίαις· ἐμπυρισμοῖς] | |
tau1158 | τό ῥα· ὅπερ δή | |
tau1159 | τόρβηλος· μεμψίμοιρος | |
tau1160 | Τόργιον· ὄρος ἐν Σικελίᾳ, ὅπου νεοττεύουσιν οἱ γῦπες. ἀφ’ οὗ καὶ αὐτοὶ τόργοι | |
tau1161 | τόργος· εἶδος γυπὸς αἱματοῤῥόφου. ἔστι δὲ καὶ ὁ γὺψ παρὰ Σικε‐ λιώταις | |
tau1162 | τορεῖν· τορῆσαι, τρῆσαι, τεμεῖν | |
tau1163 | τορέλλη· ἐπιφώνημα θρηνητικὸν σὺν αὐλῷ Θρᾳκικόν | |
tau1164 | τορκιμόν· τὸ βαρὺ καὶ μισητόν | |
tau1165 | τόρμη· εὐθὺς δρόμος κατὰ τέχνην. καὶ στροφή. καὶ σύμπας (δρόμος) | |
tau1166 | τορμίς· ἡ δέσποινα | |
tau1167 | τόρμος· ἡ πλήμνη τοῦ τροχοῦ, εἰς ἣν ὁ ἄξων .... | |
tau1168 | τορνεύει· γλύφει | |
tau1169 | τορνευταί· γλύπται | |
tau1170 | τόρνος· ἐργαλεῖον τεκτονικόν, ᾧ τὰ στρογγύλα σχήματα περιγράφεται | |
tau1171 | τορνῶσαι· περιγράψαι. κυκλῶσαι | |
tau1172 | τορνώσας· τῷ κύκλῳ περιγράψας | |
tau1173 | τορνοῦμαι δὲ πρὸς μέτρον· ἀντὶ τοῦ περιγράφομαι | |
tau1174 | τὸ ῥόθιον· τὸ κῦμα | |
tau1175 | τόρον· λιθ(οκοπ)ικὸν σκεῦος. ἢ μεγαλόφωνον | |
tau1176 | τορόνος· τόρνος. Ταραντῖνοι | |
tau1177 | τόρος· ἐργαλεῖον φρεωρυχικόν. καὶ εἰς ὃ ὁ στελεὸς ἐμβάλλεται | |
tau1178 | *τορόν τι· ὀξεῖα | |
tau1179 | [τορόῳ· ἐργαλείῳ. ὀξεῖ, ἀκριβεῖ, τρανῷ, ἰσχυρῷ, μεγάλῳ] | |
tau1180 | τόῤῥα· ὅπερ δή | |
tau1181 | [τόρτυρα· τῶν κεραμίων προμήκης πυθμήν] | |
tau1182 | τορτυρόμενον· νιφόμενον | |
tau1183 | τορύνη· σιτῶδές τι | |
tau1184 | τόσα καὶ τόσα· ἢ τοσαῦτα | |
tau1185 | τὸ σέλας· ἡ ἔκλαμψις | |
tau1186 | τὸ σίνεσθαι· τὸ βλάπτεσθαι | 166 in vol. 4 |
tau1187 | τὸ σκάφος· τὸ πλοῖον | |
tau1188 | τόσσον· τοσοῦτον, τηλικοῦτον. λέγεται καὶ ἐπὶ θαυμασμοῦ | |
tau1189 | τὸ σὸν μένος· τὴν σὴν ὀργήν | |
tau1190 | τοσοῦτον· ὅλον τοῦτο | |
tau1191 | τὸ σταῖς· τὸ ἄλευρον | |
tau1192 | τόσῳ μᾶλλον· ὅσῳ πλέον | |
tau1193 | τὸ τάχος· συντόμως | |
tau1194 | τότε μοι χάνοι εὐρεῖα χθών· εὐρὺ καὶ μέγα μοι χάσμα γῆς γέ‐ νοιτο, ἵνα με δέξηται· ὅπερ ἐστὶν ἀποθάνοιμι | |
tau1195 | τὸ τεῦχος· τὸ σκεῦος | |
tau1196 | τὸ τηνικαῦτα· τὸ τότε | |
tau1197 | τὸ τί· διατί | |
tau1198 | τοῦ· ἄρθρον προτακτικόν | |
tau1199 | τοῦ δὴ πολλοὶ ἀπὸ σπινθῆρες ἴενται· τοῦ καλουμένου κομήτου ἀστέρος | |
tau1200 | τοῦμα· στόμα | |
tau1201 | τοὐμοῦ· τοῦ ἐμοῦ | |
tau1202 | τοὐμφανές· φανερόν | |
tau1203 | τοῦ μὲν φθίνοντος μηνός, τοῦ δ’ ἱσταμένοιο· τὴν τριακάδα λέγει. τὸν μῆνα ἔχειν φησὶ ἡμέρας εἰκοσιεννέα, ὥστε τὴν τριακάδα μέρος ἔχειν καὶ τοῦ παρῳχηκότος καὶ τοῦ ἐπιόντος μηνός | |
tau1204 | τοὔμπαλιν· τὸ ἐναντίον, ἀνάπαλιν, ἔπειτα πάλιν | |
tau1205 | τοὔνεκα· τούτου χάριν, τούτου ἕνεκεν | |
tau1206 | τούνη· σύ. Λάκωνες | |
tau1207 | τοῦ παντὸς ἀξιόλογον· τοῦ παντὸς κύριον | |
tau1208 | τοὖργον· τὸ ἔργον, κατὰ συναίρεσιν τῶν φωνηέντων | |
tau1209 | τοὐρθόν· τὸ ὀρθόν | |
tau1210 | τούς· ἄρθρον προτακτικόν. καὶ ἀντὶ τοῦ οὕς· καὶ ἀντὶ τοῦ τούτους | |
tau1211 | τουσοίρ· φύσκη πλήρης κριμνῶν, στέατος, αἵματος | |
tau1212 | τοὺς ἐμβόλους· τὰ ἔμβολα τῶν νεῶν. καὶ ἐπὶ τῶν θηλειῶν | |
tau1213 | τοὺς ἐν τέλεϊ· τοὺς ἐν τιμῇ καὶ ἀρχῇ | |
tau1214 | τοὔσχατον· τὸ ἔσχατον, καὶ μέγιστον | |
tau1215 | τουτάκις· τοσαυτάκις, ὅπερ ἐστίν .... | |
tau1216 | τουτί· τοῦτο | |
tau1217 | τοῦτις· ὁ κόσσυφος | |
tau1218 | τοῦτο μέν· ποτὲ μέν | |
tau1219 | τοῦτο Πύθιον· τοῦτο πρῶτον καὶ ἔσχατον | |
tau1220 | τουτῶ· ἐντεῦθεν. Λάκωνες | |
tau1221 | τοῦφος· τάφος | 167 in vol. 4 |
tau1222 | τόφρα· ἐν τοσούτῳ. ἕως τούτου τοῦ χρόνου. καὶ ἔστιν ἀνταποδοτι‐ κὸν τοῦ ὄφρα ἢ ἄχρι, ἢ ἕως. ἢ ἵνα | |
tau1223 | τόφρα δέ· τηνικαῦτα δέ | |
tau1224 | τραγαλέον· διεῤῥωγότα | |
tau1225 | τραγᾶν· οὕτω τὸ ἀκαρπεῖν τινες τῶν γεωργικῶν· οἱ δὲ μενῶν νόσον. καὶ τῆς φωνῆς τὸ πάθος | |
tau1226 | τράγαις· Αἰολεῖς [οὕτω λέγονται ἀπὸ λίμνης, ἣ καλεῖται Τραγ(άσ)η | |
tau1227 | Τραγασαῖοι ἅλες· οἱ ἀπὸ Λεκτοῦ | |
tau1228 | τραγεῖον· πόας εἶδος | |
tau1229 | τράγη· πεπληγμένη. πεπηγυῖα | |
tau1230 | τραγηφόροι· αἱ κόραι Διονύσῳ ὀργιάζουσαι τραγῆν περιήπτοντο | |
tau1231 | τραγίζειν· τὸ τραγᾶν τῇ φωνῇ τοὺς ἀκμάζοντας τῶν παίδ[ί]ων | |
tau1232 | τραγικῆς· ....... τραγῳδῶν ᾄσματα | |
tau1233 | τραγικὸν πάθος· μεστὸν συμφορᾶς | |
tau1234 | τραγικὸς πίθηκος· παροιμία ἐπὶ τῶν παρ’ ἀξίαν σεμνυνομένων | |
tau1235 | τραγιστάς· τοὺς τὰ ἱερεῖα κλέπτοντας | |
tau1236 | τραγοπώγων· πόας εἶδος | |
tau1237 | τράγους· σατύρους, διὰ τὸ τράγων ὦτα ἔχειν | |
tau1238 | τραγῳδεῖν· χορεύειν | |
tau1239 | τραγῳδία· χορεία. κωμῳδία | |
tau1240 | τραγῳδός· χορευτής. κωμῳδός | |
tau1241a | *τρακτεύει· μηχανᾶται | |
tau1242a | *τ(ρ)ακτωρία· μηχανουργία | |
tau1241 | Τραλλεῖς· οὕτως ἐκαλοῦντο μισθοφόροι Θρᾷκες τοῖς βασιλεῦσιν, οἱ τὰς φονικὰς χρείας πληροῦντες | |
tau1242 | τραλλόν· πικρόν | 168 in vol. 4 |
tau1243 | τράμις· τὸ (τ)ρῆμα τῆς ἕδρας. ὁ ὄῤῥος. τινὲς ἔντερον. οἱ δὲ ἰσχίον | |
tau1244 | τράμπις· ναῦς ἄκατος. πορθμίς. τινὲς πλοῖα βαρβαρικά | |
tau1245 | τρανές· σαφές. ἀληθές | |
tau1246 | τρανίαν· αὐλὴν ἐν ὁδῷ μεγάλην | |
tau1247 | Τρανιψοί· ἔθνος Θρᾴκιον | |
tau1248 | τρανός· σαφής. ἀληθής | |
tau1249 | τρανόν· ἑξαμηνιαῖον πρόβατον | |
tau1250 | τράπε· ἔτρεψεν | |
tau1251 | *τραπεζῆες· οἱ πρὸς ταῖς τραπέζαις λιχνεύοντες. καὶ οἱ ἐπιτραπέ‐ ζιοι. καὶ οἰκουροί. [λύσις τῆς τοῦ σώματος συνεχείας κατὰ μικρόν τι μέρος τῆς συναφείας διακοπείσης | |
tau1252 | *τραπεζίας· παρὰ τῇ τραπέζῃ τρεφομένους | |
tau1253 | *τραπέζιον· παρὰ τοῖς γεωμέτραις σχῆμα, τὸ τὰς μὲν δύο πλευρὰς ἀπεναντίας πρὸς ἀλλήλας ἔχον ἀνίσους, τὰς δὲ ταύτας ἐπιζευγνυού‐ σας ἴσας | |
tau1254 | τραπεζεύς· παράσιτος ἄκλητος | |
tau1255 | τραπεζίτης· κολλυβιστής, κερματιστής, δανειστής | |
tau1256 | τραπεζοποιός· οὐχ ὁ μάγειρος· ἀλλ’ ὁ τῆς πάσης περὶ τὰ συμπόσια παρασκευῆς ἐπιμελούμενος | |
tau1257 | τραπεζώ[ν]· ἱέρειά τις Ἀθήνησιν | |
tau1258 | τραπεζίτην Πάριν· τὸν παραβάντα τὴν τράπεζαν καὶ ἀτιμάσαντα τὸν Μενέλαον | |
tau1259 | τραπείομεν· τερφθῶμεν | |
tau1260 | τραπελιζόμενος· συνεχῶς ἀναστρεφόμενος | |
tau1261 | τραπέμπαλιν· ἐνηλλαγμένως, ἢ παρηλλαγμένως | |
tau1262 | τραπέοντο· ἐπατοῦντο, παρὰ (τὸ) τροπὴν λαμβάνειν τὸν βότρυν πα‐ τηθέντα | |
tau1263 | τραπέουσι· πατοῦσιν ἐπὶ τῇ ληνῷ | |
tau1264 | τράπηκι· δόρατι | 169 in vol. 4 |
tau1265 | *τραπεῖν· ληνοπατεῖν | |
tau1266 | τραπῆναι· στραφῆναι, πεισθῆναι | |
tau1267 | τραπητός· ὁ οἶνος | |
tau1268 | τραπομένους· τρεπομένους | |
tau1269 | τράποντο· εἰς φυγὴν ἐτράποντο | |
tau1270 | τραπῶ· ἀπέλθω | |
tau1271 | τραρόν· τ[ρ]αχύ | |
tau1272 | τρασιά· ἡ τῶν σύκων ψύκτρα, παρὰ τὸ τερσαίνειν. ἤγουν τόπος, ἔνθα ξηραίνουσιν αὐτά | |
tau1273 | [τρατικόν· θρηνητικόν, λυπηρόν] | |
tau1274 | τραυλίζει· ψελλίζει | |
tau1275 | τραυλόν· ἡδύ. λεπτόν | |
tau1276 | τραυλός· ψελλός, τὴν γλῶτταν βεβλαμ(μ)ένος | |
tau1277 | τραῦμα· πληγή. ἕλκος. μώλωψ | |
tau1278 | τραυματίαι· σφαγαί. τετρωμένοι | |
tau1279 | τραύσανον· ξηρὸν πᾶν. ἢ φρύγανον | |
tau1280 | Τραῦσος· ἔθνος Σκυθικόν, οἳ τοὺς μὲν γεννωμένους ἀτιμάζουσι, τοὺς δὲ τελευτῶντας κατευφημίζουσιν | |
tau1281 | τράφαλλος· ὁ χλωρὸς τυρός. οἱ δὲ τραφαλλίδα | |
tau1282 | τράφεν· ἐτράφησαν | |
tau1283 | τραφερήν· ξηράν. τὸ γὰρ πῆξαι θρέψαι λέγουσιν | |
tau1284 | τραφερόν· πηκτόν. τρόφιμον. λευκόν. ξηρόν. πεπηγμένον | |
tau1285 | τράφεται· πήγνυται | |
tau1286 | τράφηξ· χάραξ. σκόλοψ. ἔνιοι δὲ τὸ δόρυ. ἄλλοι τὸ τῆς νεὼς χεῖλος | |
tau1287 | τραφηρά· ξηρά | |
tau1288 | τράφος· τάφος | |
tau1289 | τράχε· πορεύου | |
tau1290 | Τραχ[ε]ίς· ἡ νῦν Ἡράκλεια καλουμένη | |
tau1291 | τραχηλιάσας· ἐναντιωθείς. ἀπειθήσας | |
tau1292 | τραχηλιῶ· ὑψῶ αὐχένα | |
tau1293 | τράχηλος· αὐχὴν τραχύς. σκληρός | |
tau1294 | τραχήλους· τὰς πορφύρας. ἔνιοι τοὺς σπονδύλους τῶν κογχυλίων | 170 in vol. 4 |
tau1295 | τρέ· σέ Κρῆτες | |
tau1296 | τρεῖν· φοβεῖσθαι. φεύγειν | |
tau1297 | τρ[ε]ίς ἕκαστον ἀΰσας· τρ[ε]ίς ἕκαστον φωνήσας καὶ ἀνακαλεσά‐ μενος. ἔθος γὰρ ἦν ἐν τοῖς τῶν ἐπὶ τῆς ἀλλοδαπῆς τεθνηκότων τὰς ψυχὰς μετακαλεῖσθαι κατὰ τὸν ἀπόπλουν | |
tau1298 | τρεῖς θεοί· παρὰ Σόλωνι ἐν τοῖς ἄξοσιν ὅρκῳ τέτακται. ἔνιοι κατὰ τὸ Ὁμηρικόν | |
tau1299 | Τρεμ[ε]ιλία· ἡ Λυκία | |
tau1300 | τρέπει· μεταστρέφει | |
tau1301 | τρέπεται· ἀλλάσσεται. μεταβάλλεται | |
tau1302 | τρεπόντων· ἐπιστρεφόντων | |
tau1303 | τρεπτότητος· τροπῆς | |
tau1304 | τρέπω· διώκω. ἢ φεύγω | |
tau1305 | τρέσ(σ)αι· φυγεῖν φοβηθῆναι | |
tau1306 | τρεσ(σ)άντων· φοβηθέντων. ἢ διὰ δέος φευγόντων. καὶ τρέσσον‐ τες ὁμοίως | |
tau1307 | τρέστης· δειλός | |
tau1308 | τρέφειν· ἔχειν. πηγνύναι. καὶ τρέφεται. ὁμοίως | |
tau1309 | τρέχειν· ἀγωνίζεσθαι | |
tau1310 | τρέχνος· στέλεχος, κλάδος, φυτόν, βλάστημα | |
tau1311 | τρέψαν· μετέβαλλον | |
tau1312 | τρέψειαν· νικήσειαν. πατάξειαν | |
tau1313 | τρέψομαι· ἔξω πορεύσομαι. διώξω | |
tau1314 | τρηγαλέον· διεῤῥωγότα | |
tau1315 | τρήματα· τρυπήματα | |
tau1316 | τρη[σ]μα[σ]τικτάς· κυβευτάς. ἀπὸ τῶν ἐν τοῖς κύβοις τρημάτων | |
tau1317 | τρη[ι]ρόν· ἐλαφρόν. δειλόν. ταχύ. πλοῖον μικρόν | |
tau1318 | τρήρων· δειλή. περιστερά. ἀπὸ τοῦ τρεῖν, ὅ ἐστιν φοβεῖσθαι· δει‐ | |
λὸν γὰρ τὸ ζῶον καὶ ταχύ | 171 in vol. 4 | |
tau1319 | τρήρωνες· περιστεραί | |
tau1320 | τρήρωσι· περιστεραῖς | |
tau1321 | [τρήρ[σ]ωνα· δειλήν. ἀπὸ τοῦ ..... τρέμειν] | |
tau1322 | τρητοὶ λοβοί· τὰ ἀλόβα. τὰ γὰρ ἐνώτια ἐλλόβια, διὰ τὸ ἐν τοῖς λοβοῖς ἐνίεσθαι | |
tau1323 | τρητοῖο λίθοιο· εἰώθασιν ἐπὶ τῶν λιμένων τρυπᾶν λίθους, ἵνα ἐξ αὐτῶν τὰ ἀπόγεια σχοινία ἐξάπτωσιν οἱ ναῦται | |
tau1324 | τρητοῖς ἐν λεχέεσσι· τοῖς κατὰ τὰς ἁρμογὰς τετρημένοις, ἢ ἱμαν‐ τωτοῖς. ἱμᾶσι γὰρ ἐνετείνοντο αἱ κλῖναι, ὡς καὶ τὰ βάθρα | |
tau1325 | τρητοκουρήτας· γνησίας γυναῖκας. οἱ δὲ παρθένους | |
tau1326 | τρητὸν ἔλαιον· διὰ τὸ κοίλωμα ἔχειν τὸν ἄγριον ἔλαιον | |
tau1327 | τρηχαλέῳ· τραχεῖ | |
tau1328 | τρηχεῖα· τραχεῖα. πολλὰς ἐξοχὰς ἔχουσα | |
tau1329 | τρηχεῖαν· τραχεῖαν. καὶ τὰ ὅμοια | |
tau1330 | τρηχὺ νόημα· σκληρὸν νοῦν | |
tau1331 | τρί· κατὰ τοῦ πολλοῦ τοῦτο προστίθεται | |
tau1332 | τρία Θηραμένους· ἄντικρυς τὰ τοῦ Θηραμένου(ς) ἐπιζήμια ἐκτέ‐ θεικεν | |
tau1333 | τρίαινα· δόρυ τρεῖς ἔχον ἀκμάς | |
tau1334 | τριαινατῆρες· ἀντὶ τοῦ ἀροτριοῦντος | |
tau1335 | τρία καὶ δύο· ἐπὶ κράσεως πότου. δύο δὲ ἦσαν κράσεις· τρεῖς μὲν ὕδατος πρὸς ἕνα [οἴνου δὲ μία] καὶ πέντε ὕδατος πρὸς δύο | |
tau1336 | τριακάς· ἡ τριακοστὴ τοῦ μηνός. καὶ σύστημά τι τῶν πολιτῶν | |
tau1337 | τριακατίοι· οἱ ἔφηβοι. καὶ τὸ σύστημα αὐτῶν | |
tau1338 | τριάκις· ἀντὶ τοῦ τρ[ε]ίς. Λάκωνες | |
tau1339 | τριάκοντα· οὗτοι ἐχειροτονοῦντο δικασταὶ Ἀθήνησιν, οἵτινες ἐζη‐ μιοῦντο τοὺς μὴ παραγενομένους τῶν πολιτῶν εἰς ἐκκλησίαν | |
tau1340 | τριακοντόρι(οι)· πλοῖα ὑπὸ ληʹ κωπηλατούμενα | |
tau1341 | τριᾶντος πόρνη· λαμβάνουσα τριᾶ[κο]ντα, ὅ ἐστι λεπτὰ εἴκοσι | 172 in vol. 4 |
tau1342 | τριάξ· τριακάς | |
tau1343 | τρία Στησιχόρου· ἔθος ἦν παρὰ πότον ᾄδεσθαι, ὡς καὶ τὰ Ὁμήρου | |
tau1344 | τριβακὸν ἱμάτιον | |
tau1345 | τριβαλλοί· συκοφάνται. οἱ δὲ τοὺς θωπευτικούς, ἐν τοῖς βαλανείοις (δια)τρίβοντας, καὶ ἐπὶ τὰ δεῖπνα ἑαυτοὺς καλοῦντας | |
tau1346 | τρίβανον· λήκυθον | |
tau1347 | τριβή· διατριβή. ἢ βραδυτής | |
tau1348 | τρίβολα· στρεπτά. στωμύλα | |
tau1349 | τρίβολοι· ἀκάνθης εἶδος· ὅθεν καὶ τὸ τοῖς ἵπποις ἐν τοῖς χαλινοῖς ἐντιθέμενον | |
tau1350 | τρίβολον ἄκοντα· τρίαιναν | |
tau1351 | τρίβοντες· λειοῦντες. ἢ φανερὰν ποιοῦντες, ἢ λείαν | |
tau1352 | τρίβος· ἀτραπός, ὁδός | |
tau1353 | τρίβουνος· ἔμπειρος | |
tau1354 | *τρίβος· ὁδός | |
tau1355 | τρίβων· στολὴ ἔχουσα σημεῖα ὡς γάμμα | |
tau1356 | τρίβωνα· στολισμόν | |
tau1357 | τριβώνιον· πάλλιον. περιβόλαιον | |
tau1358 | τριβωνοφόρος· ὁ φορῶν στολήν | |
tau1359 | [τρίγανον· εἶδος μέτρου παρὰ τοῖς γεωμέτραις] | |
tau1360 | Τρίγλα· ἰχθῦς θαλάσσιος. καὶ τόπος τις | |
tau1361 | τρίγληνα· πολυθέατα· γλῆναι γὰρ οἱ ὀφθαλμοί· τρίκοκκα, τριόφθαλ‐ μα, πολυειδῆ | |
tau1362 | τριγλίζειν· κατὰ μίμησιν ἐπὶ τῶν γελώντων | |
tau1363 | *τριγλήνας· εὐμόρφους ὀφθαλμούς | |
tau1365 | *τριγκῶσαι· φράξαι | |
tau1366 | τριγλώχινι· τριγώνῳ, τρεῖς γωνίας ἔχοντι | 173 in vol. 4 |
tau1367 | τρίγονοι· τρίτην γενεὰν ἐπισχόντες. ἢ οἱ τρεῖς | |
tau1368 | τρίγωνον· εἶδος ὀργάνου ψαλτηρίου. ἢ φυτὸν ἐν Αἰγύπτῳ | |
tau1369 | *τριγός· τρηγών | |
tau1370 | τρίζει· φωνεῖ | |
tau1371 | τριγχός· περίφραγμα, στεφάνη, τειχίον | |
tau1372 | τρίζουσα· φωνοῦσα λεπτόν τι | |
tau1373 | τρίζωος· ὃς τρεῖς γενεὰς ἐξήγαγε | |
tau1374 | τριήμερος· Θεσμοφόρια ὑπὸ Λάκωνεις | |
tau1375 | τριημιολία· ναῦς μακρὰ ἄνευ καταστρώματος | |
tau1376 | τριήραρχος· τριήρους ἄρχων, ἤτοι πλοίων πολεμικῶν | |
tau1377 | τριήρεις· πλοῖα πολεμικά | |
tau1378 | τριήρης· ἔξω τῆς νεὼς καὶ ῥυτόν τι ἔκπωμα | |
tau1379 | τρίηρον· πλοῖον μικρόν | |
tau1380 | τριηρονόμος· τριήραρχος | |
tau1381 | τριθαλλίαι· μεγάλως τοῦ θάλλειν αἰτίαι | |
tau1382 | τρίκαρπον· τριετῆ | |
tau1383 | Τρίκκη· πόλις Θεσσαλίας | |
tau1384 | τρίκκος· ὀρνιθάριον ὁ καὶ βασιλεὺς ὑπὸ Ἠλείων | |
tau1385 | τρικόλυβον· νομισμάτιόν τι | |
tau1386 | τρικόνητος· ὁ πολλάκις ἀπολέσθαι ἄξιος καὶ καταχωσθῆναι | |
tau1387 | Τρικόρυνθος· ἀνδρεῖος ἥρως | |
tau1388 | τρικότυλος οἶνος· οὗ τρεῖς κοτύλαι ὀβολοῦ πωλοῦνται | |
tau1389 | τρίκουρος· ὁ ἐπὶ τρία ἔτη κεκ[αθ]αρμένος κριός. ὁμοίως καὶ ὁ μὴ κεκ[αθ]αρμένος ..... | |
tau1390 | τρικτεῖρα· θυσία Ἐνυαλίῳ. θύεται δὲ πάντα τρία καὶ ἔνορχα | |
tau1391 | τρικτύα· τριάδα. ἔνιοι θυσία κάπρου, κριοῦ, ταύρου | 174 in vol. 4 |
tau1392 | *τρικτῆς· μέρ(ος) φυλῆς ..... | |
tau1393 | τρίκυζα· πολλῆς δεόμενα λιτανείας | |
tau1394 | τρικυμία· ζάλη | |
tau1395 | τρίλλιστος· πολυλιτάνευτος | |
tau1396 | τρίμηνοι πυροί· οἱ καὶ σητά[μη]νιοι λεγόμενοι | |
tau1397 | τρίμι.ον· τὸ εὐσπάθητον ἱμάτιον | |
tau1398 | τριμίσκον· ἱμάτιον. Ἀσπένδιοι | |
tau1399 | [τρίμηταγωνιστής· ὁ τρίτος ἀγωνιζόμενος] | |
tau1400 | τριμίτινα ὑφάσματα· τρίμι[τοσ]τα | |
tau1401 | [τρίμ με· φοβεῖσθαί με] | |
tau1402 | τρῖμμα· [ὁ] ἀρωματίζον πόμα ἐν γάμοις πινόμενον καὶ ἐν θεατρι‐ κοῖς ἀγῶσιν | |
tau1403 | τρίογδον· μέτρον τι παρὰ Ταραντίνοις | |
tau1404 | τρίοδος καὶ τριόδους πληθυντικῶς· ἰδίως τὰς τρεῖς ὁδούς. καὶ τρίαινα | |
tau1405 | τριολύμπιον ἅρμα· τὸ ἐκ τριῶν Ὀλυμπιάδων ἐζευγμένον | |
tau1406 | τριοπην· τριόφθαλμον | |
tau1407 | τριοπηλίς· δέσμη σκορόδων | |
tau1408 | Τριόπιον· ἡ Κνίδος. καὶ ἱερὸν ἔνθα ἑορτάζουσιν | |
tau1409 | τριοπίς· τριόφθαλμος. ἔνιοι ζῶον ὅμοιον ἀκρίδι. καὶ περιτραχήλιον | |
τρεῖς ἔχον ὀφθαλμοὺς ὑαλοῦς | 175 in vol. 4 | |
tau1410 | [τριόροφα· τρίστεγα] | |
tau1411 | τρίορ[ο]χος· εἶ(δος) ἱέρακος | |
tau1412 | τρίοψ· ὁ ὑπὸ τῶν Πυθαγορικῶν ἐν Δελφοῖς τρίπους | |
tau1413 | Τριπατρεῖς· οἱ πρῶτοι γεννώμενοι | |
tau1414 | τρίπεζαν· τὴν τράπεζαν. Βοιωτοί | |
tau1415 | τρίπλακα[ι]· τρὶς ἐπιπτυχθῆναι δυναμένη(ν)· ἐξ οὗ τὴν μεγάλην δη‐ λοῖ· τρίπτυχον, τριπλῆν | |
tau1416 | τριπλῇ τετραπλῇ τε· τριπλασίονα καὶ τετραπλάσια | |
tau1417 | τρίποδα· λέβητα τρισκελῆ. χαλκίον | |
tau1418 | τρίπολον· τὴν τρὶς ἢ πολλάκις μεταβεβλημένην διὰ τῆς ἀροτριάσεως γῆν | |
tau1419 | Τρίπολις· εἶδος πέμματος. καὶ πόλις | |
tau1420 | τριπονῆται· ἑορτή τις | |
tau1421 | τρίπος· τρίπους | |
tau1422 | τρίπους· λέβης, κρατήρ. ἐχρῶντο δὲ αὐτὸ εἰς τὸ θερμαίνειν ὕδωρ. ὁ δὲ ἐμπυριβήτης ἐστὶν ὁ ἐξ ἑαυτοῦ πόδας ἔχων εἰς τὸ ὑποκαίεσθαι | |
tau1423 | τριπτήρ· ᾧ τὴν σταφυλὴν τρίβουσιν. ὑπὸ δὲ Σικελῶν ὁ δοῖδυξ | |
tau1424 | τρίπτυχος· τριπλῆ, ἢ πολύπτυχος, ἡ τρεῖς ἐπιπτυχὰς ἔχουσα | |
tau1425 | τρίς· ἐπὶ τοῦ πολλάκις | |
tau1426 | τρὶς ἀλιτήριος· ἁμαρτωλός | |
tau1427 | τρὶς ἕξ· νικητήριος βόλος. καὶ παροιμία· τρὶς ἓξ ἢ τρεῖς κύβοι. ἐλέ‐ γετο δὲ ἐπὶ τοῦ εὐστόχου, ἀπὸ τῶν κυβευτῶν ...... | |
tau1428 | τρὶς εὐδαίμων· τρισμακάριστος | 176 in vol. 4 |
tau1429 | τρὶς ὄλβιος· τρισμακάριστος | |
tau1430 | τρισπόλιον· βοτάνη τις | |
tau1431 | τρισσός· εἶδος ὄφεως | |
tau1432 | τριστάται· οἱ παρὰ χεῖρα τοῦ βασιλέως, ἔχοντες ἀνὰ τρεῖς λόγχας | |
tau1433 | τριστοιχεί· ἐπὶ τρεῖς τάξεις | |
tau1434 | Τρίτ[τ]α· οὕτως ἡ Κνωσσὸς ὠνομάζετο | |
tau1435 | τριταγωνιστής· ὁ τρίτος ἀγωνιζόμενος | |
tau1436 | *τριτάτη· τρίτη | |
tau1437 | τριταία· παρὰ Σόλωνι μὴ πλείω εἶναι τριταίας τὴν κτιστήν | |
tau1438 | τριτεύς· γὰρ χοίνικος οὗτος | |
tau1439 | Τριτῆες γενεήν· οἱ ἀπὸ τοῦ Τριτέων πόλεως κύνες, ἥ ἐστι πλησίον Φωκίδος | |
tau1440 | τρίτη Θεσμοφορίων· ζητεῖται, πῶς ἅμα μὲν λέγει τρίτην Θεσμο‐ φορίων εἶναι, ἅμα δὲ μέσην, τεττάρων οὐσῶν ἡμερῶν | |
tau1441 | τριτημόριον· οἱ ἓξ χαλκοῖ | |
tau1442 | τριτημόριον· ἐλέγετο καὶ ἐπὶ τῆς μοίρας, καὶ ἐπὶ νομίσματος ἀρ‐ γυρίου | |
tau1443 | Τριτογένεια· ἡ τὸ τρεῖν ἐνγεννῶσα τοῖς ἐναντίοις | |
tau1444 | Τριτογενής· ἐπιθετικῶς ἡ Ἀθηνᾶ. ἀπὸ τοῦ τρεῖν ἐνγεννᾶν τοῖς πο‐ λεμίοις· ἢ τῷ παρὰ Τρίτωνι, τῷ ποταμῷ Λιβύης, ἐμφανισθῆναι | |
tau1445 | τριτοκούρη· ᾗ πάντα συν(τε)τέλεσται τὰ εἰς τοὺς γάμους· τινὲς δὲ γνησία παρθένος | |
tau1446 | τριτόμηνις· ἡ τρίτη τοῦ μηνός | |
tau1447 | τρίτον ἡμίδραχμον· αἱ δύο δραχμαὶ καὶ τριώβολον | 177 in vol. 4 |
tau1448 | Τριτοπάτορας· ἀνέμους ἐξ Οὐρανοῦ καὶ Τῆς γενομένους, καὶ γενέ‐ σεως ἀρχηγούς. οἱ δὲ τοὺς προπατέρας | |
tau1449 | τριτοπηλίς· σκορόδων δέσμη, ἀπὸ τοῦ πεπιλῆσθαι καὶ συνεστράφθαι | |
tau1450 | τρίτος κρατήρ· Σοφοκλῆς Ναυπλίῳ καταπλέοντι. ἐν ταῖς συνουσίαις ἐκιρνῶντο κρατῆρες τρεῖς. καὶ τὸν μὲν πρῶτον Διὸς Ὀλυμπίου καὶ θεῶν Ὀλυμπίων ἔλεγον· τὸν δὲ δεύτερον ἡρώων· τὸν δὲ τρίτον σωτῆρος | |
tau1451 | τριτοστάτις· Ἀριστοφάνης ἐν Σκηνὰ[ῖ]ς ....... | |
tau1452 | τριτύς· τριάς | |
tau1453 | τριτώ· ῥεῦμα. τρόμος, φόβος | |
tau1454 | τριτώ· Νίκανδρος ὁ Κολοφώνιός φησι τὴν κεφαλὴν καλεῖν Ἀθαμᾶνας | |
tau1455 | τριφάσιοι· τριπλάσιοι. τρίφωνοι | |
tau1456 | τρίφυλλα· πολύφυλλα. καὶ πόα δέ τις μηδίκη οὕτω καλουμένη | |
tau1457 | Τρίφυλ[λ]οι· οἱ Καύκωνες | |
tau1458 | τριφυόν· τριπλοῦν | |
tau1459 | τρίχα· τριχῶς | |
tau1460 | τριχάϊκες· τριχόθεν ἐλθόντες ἀπὸ βίας | |
tau1461 | [τριχάν· ἡ τρίτη φυλακή] | |
tau1462 | τριχαπτόν· τὸ βαμβύκινον ὕφασμα ὑπὲρ τῶν τριχῶν τῆς κεφαλῆς ἁπτόμενον, ἢ πολύμιτον | |
tau1463 | τριχῆ· εἰς τρία μέρη | |
tau1464 | τρίχηλ(ον)· τρικόρυφον | |
tau1465 | *τριχῆ· τὸ δ’ αὐτὸ καὶ τὸ τρίχα, ἢ τὸ τρίτον μέρος | |
tau1466 | τριχθάδες· αἱ χαλκίδες. Ἡρακλέων δὲ μεμβράδες | |
tau1467 | τριχόβρως· θηρίδιον κατεσθίον τοὺς λόφους τῶν περικεφαλαίων | |
tau1468 | τρίχορδον· ὄργανον | |
tau1469 | τριχοκόμος· τριχῶν ἐπιμελούμενος | 178 in vol. 4 |
tau1470 | τριχοτρῶκται· ζωύφια τὰ τὰς τρίχας κατεσθίοντα | |
tau1471 | τριχώδη· ὄργανα πολιορκητικά, πρὸς χώρησιν ἐπιτήδεια | |
tau1472 | τριχῶς· τρισσῶς. ὑπομονητικῶς | |
tau1473 | τριχῶσαι· θάψαι | |
tau1474 | τριψ(η)μερεῖν· στραγγεύεσθαι, καὶ παρέλκειν τὰς ὥρας | |
tau1475 | τριώδελον· τριῶν ἡμιμναίων σταθμός | |
tau1476 | τριώροφα· τρίστεγα | |
tau1477 | τριῶλαξ· ἀγὼν παρθένων δρόμου | |
tau1478 | Τροία· πόλις | |
tau1479 | Τροίης· τῆς Ἰλίου | |
tau1480 | Τροιζή(ν)· πόλις, ἢ χωρίον ἐν Ἄργει | |
tau1481 | τρομέοντο· ἔτρεμον | |
tau1482 | τρόμος· εὐλάβεια. δέος. φυγή | |
tau1483 | τρόνα· ἀγάλματα. ἢ ῥάμματα ἄνθινα | |
tau1484 | τρόνοι· στύππιοι. στήμων. ἁρπεδόνη. ἄτρακτος | |
tau1485 | τρόπα· εἶδος παιδιᾶς, καθ’ ἣν στρέφουσι τοὺς ἀστραγάλους εἰς τὸ ἕτερον μέρος | |
tau1486 | τροπαγός· ὁ ἀπητιμασμένος | |
tau1487 | τρόπαι(α)· νικητήρια, σύμβολα νίκης | |
tau1488 | τροπαί· αἱ δύσεις. καὶ αἱ μεταβολαί, αἱ φυγαί, αἱ διώξεις. νομίσματά τινα. καὶ αἱ μεταβεβλημέναι φροντίδες | |
tau1489 | τροπαλίζει· στρέφει | |
tau1490 | τροπαλισμός· μεταβολή. καὶ τὸ ἐκ συμβόλων ὑποδέχεσθαι | |
tau1491 | [τροπαλόν· τραχύ] | |
tau1492 | τροπέοντο· ἐπάτουν. ἀπὸ τούτου καὶ ὁ οἶνος λέγεται τραπητός | |
tau1493 | τρόπηκος· μερὶς τῆς κώπης ὁ τρόπηξ, οὗ ἐπιλαμβάνονται οἱ ἐρέσ‐ σοντες· ὥστε ἀπὸ μέρους τὴν κώπην | |
tau1494 | *τροπικώτερον· θεωρητικώτερον. ἀλληγορικῶς, μεταφορικῶς, οὐκ ἀληθῶς | |
tau1495 | *τροπῆς ἀποσκίασμα· ἀλλοιώσεως καὶ φαντασίας ὁμοίωμα | 179 in vol. 4 |
tau1496 | τροπίας· οἶνος μεταβεβληκὼς καὶ ἔκλυτος | |
tau1497 | *τροπή· ἀλλοίωσις | |
tau1498 | τρόπις· τὸ κατώτατον τῆς νεώς | |
tau1499 | τροποί· οἱ ἱμάντες τῶν κωπῶν, ἢ οἱ κατέχοντες τὰς κώπας δεσμοὶ δερμάτινοι, ὅταν ἐλαύνωσιν. οἱ τροπωτῆρες | |
tau1500 | τρόπον τινά· ἀντὶ τοῦ[τον τὸν τρόπον] | |
tau1501 | τρόπος· ἦθος. γνώμη, προαίρεσις | |
tau1502 | τροποῦσθαι· ἁρμόζεσθαι. μεταβάλλεσθαι, τρέπεσθαι | |
tau1503 | τροπώσασθαι· τὸ τὴν κώπην πρὸς τὸν σκαλμὸν δῆσαι τῷ τροπω‐ τῆρι. ἢ διὰ μηχανῆς νικῆσαι | |
tau1504 | τροπώσομαι· νικήσω. πλήξω | |
tau1505 | τρούεται· ἰσχναίνεται, τήκεται | |
tau1506 | τροῦροι· δρόμοι, στάδιοι | |
tau1507 | τρουφωνίδαι· εἶδος κροκωτοῦ | |
tau1508 | τροφαλ[λ]ίς· τυρὸς μακρός | |
tau1509 | τροφημ(η)· δέσποινα. ἢ μήτηρ | |
tau1510 | τρόφηξ· χάραξ, σκόλοψ | |
tau1511 | τρόφι· τεθραμμένον. μέγα· πολλὸν δὲ τρόφι κῦμα· γέγονε δὲ κατὰ ἀποκοπὴν τοῦ τρόφιμον | |
tau1512 | τρόφιμον· ὃν ἡμεῖς δεσπόσυνον. καὶ τρόφιμον· ἀνδρὸς δακτυλίῳ | |
tau1513 | [τροφ.́οντα· εὐτραφῆ, καὶ μεγάλως αὐξόμενα] | |
tau1514 | τρόφις· εὖ τεθραμμένος | |
tau1515 | τροφιοῦται· παχύνεται | |
tau1516 | τροφόεντα· εὐτραφῆ καὶ μεγάλα | |
tau1517 | τροφοί· ἀντὶ τοῦ θρέμματα | |
tau1518 | τροφός· νεώτερος δεσπότης. ἢ μήτηρ | 180 in vol. 4 |
tau1519 | τροχάδες[αι]· σανδάλια ἀπὸ αἰγείου δέρματος | |
tau1520 | τροχαῖα· μέσα ἐν κύβοις. ἢ ὁδός, ὡς Ῥίνθων | |
tau1521 | τροχαλοί· οἱ ἤδη περι(ι)όντες | |
tau1522 | τροχαλόν· τροχαῖον. τ[ρ]αχύ. ἢ περιτρέχον | |
tau1523 | τροχαντῆρες· πρὸς τὰ πηδάλια. καλεῖται τῆς πρύμνης μέρος | |
tau1524 | τροχαντήρ· τῆς τοῦ μηροῦ κεφαλῆς ἡ ἔξω ἔκφυσις | |
tau1525 | τροχάσας· σπεύσας, δραμών, προλαβών | |
tau1526 | τροχηλατεῖ· ἐλαύνει | |
tau1527 | τροχιαί· αἱ τῶν τροχῶν χαράξεις | |
tau1528 | τροχιάς· πορείας | |
tau1529 | τρόχις· ἄγγελος. ἀκόλουθος | |
tau1530 | τρόχμαλον· τὸ πλῆθος τῶν λίθων, καὶ τὸν σωρόν | |
tau1531 | τροχόεν· τροχοειδές, στρογγύλον | |
tau1532 | τροχός· περιβόλαιον, τεῖχος. ἢ κύκλος. ἢ δρόμος | |
tau1533 | τροχ(όω)σαι· τρέχουσαι | |
tau1534 | τρόχων· δρόμων. καὶ τὰ ὅμοια | |
tau1535 | τρύβλιον· ὀξυβάφιον. ἢ ποτήριον μυστηρίου | |
tau1536 | τρύγα· οἶνον ἀδιήθητον ἀπὸ ληνοῦ | |
tau1537 | τρυγαβόλια· εἰς ἃ καρποὺς ξηροὺς ἀπετίθεντο | |
tau1538 | τρυγεῖ· ξηραίνει | |
tau1539 | *τρύγητος· ὁ καιρός, τρυγητός· ὁ τρύγος | |
tau1540 | τρυγέρανος· φάσματι ἐοικώς | |
tau1541 | τρυγερούς· τρυγώδεις, ὀξεῖς | 181 in vol. 4 |
tau1542 | τρύγη· ὁ πυρός, καὶ ἡ κριθή, καὶ πᾶς ἄλλος καρπός, καὶ ποιὰ βο‐ τάνη | |
tau1543 | [τρυγήλλα· τρώγλη] | |
tau1544 | τρύγηλλος· οἰκοδόμημα μεταλλικὸν κατασκευαζόμενον | |
tau1545 | τρύγιος· τρυγία οἴνου, ἢ ἐλαίου | |
tau1546 | [τρύγμα· δίπλωμα] | |
tau1547 | τρυγόνα ψάλλειν· παροιμία ἐπὶ τῶν φαύλως πραττόντων· ἀπὸ τοῦ τρύζειν | |
tau1548 | τρύγοιπος· ὑλιστήρ | |
tau1549 | τρυγῳδεῖν· κωμῳδεῖν | |
tau1550 | τρυγών· ἰχθῦς θαλάσσιος, ἧς τὸ κέντρον δηλητήριον. καὶ ὄρνις. καὶ ἡ τῶν γυναικῶν μίξις. καὶ σύντροφος | |
tau1551 | τρυγῶς· τὰς τρυγῶνας | |
tau1552 | τρύειν· κατατρίβειν, καταπονεῖν | |
tau1553 | τρύζει· γογγύζει, ψιθυρίζει | |
tau1554 | τρύζητε· ψιθυρίζητε, λογοποιῆτε, γογγύζητε | |
tau1555 | τρυηλίς· ζωμήρυσις | |
tau1556 | τρυμαλιαί· τρῦπαι | |
tau1557 | Τρυμαλῖτις· Ἀφροδίτη | |
tau1558 | τρύνης· ἐφίππιον. στήμων | |
tau1559 | τρύξ· ὁ νέος οἶνος, παρὰ τὴν τρύγην. καὶ γλεῦκος ἀδιήθητον | |
tau1560 | τρύξοντα· καταπονήσοντα, ἀνιάσοντα | |
tau1561 | τρυπᾶν· τρίβειν | |
tau1562 | τρυπάνη· ἐργαλεῖον τεκτονικόν | |
tau1563 | τρυπανίζεται· τρυπάνῳ πλήσσεται | |
tau1564 | τρυπήλα· τορύνη | 182 in vol. 4 |
tau1565 | τρυσίππιον· τὸν χαρακτῆρα τὸν ἀπὸ τῆς βουλῆς ἐν ταῖς δοκιμασίαις τοῖς ἀδυνάτοις καὶ τετρυ[μ]μένοις ....... ἵνα μηκέτι στρατεύωνται, τὸ παλαιὸν ἐκάλουν τρυσίππιον. τροχὸς δὲ ἦν ὁ ἐπιβαλλόμενος χα‐ ρακτὴρ τῇ γνάθῳ τῶν ἵππων | |
tau1566 | τρύσκει· τρύχει. ξηραίνει | |
tau1567 | τρῦσις· νόσος. πόνος | |
tau1568 | τρυσμός· γογγυσμός | |
tau1569 | τρυσ[σ]όν· νοσερόν. λεπτόν, ἀσθενές | |
tau1570 | τρυτάνη· ὁ ζυγός | |
tau1571 | τρύφακτος· ἔνιοι διὰ τοῦ Δ· δρῦς γὰρ τὸ ξύλον | |
tau1572 | τρυφάλη· περικεφαλαία, τρεῖς ἔχουσα λαμπροὺς ἀστέρας, ἢ ἥλους | |
tau1573 | τρυφαλίδες· τὰ τμήματα τοῦ ἁπαλοῦ τυροῦ | |
tau1574 | τρυφερός· νέος ἁπαλός, ἢ ψιλός | |
tau1575 | τρυφέν· κλασθέν | |
tau1576 | τρυφηλοῖς· ἐπιθυμητ(ικ)οῖς | |
tau1577 | τρυφοκαλάσιρις· ἔνδυμα γυναικεῖον | |
tau1578 | τρύφος· κλάσμα ἄρτου. ἢ ξύλον καταδεδαπανημένον | |
tau1579 | *τρυφή· γαστριμαργία, πολυφαγία, εἰκαιοφαγία | |
tau1580 | τρυφώματα· θρέμματα. Ἰταλοί | |
tau1581 | τρύχειν· φθείρειν, τήκειν. καταπονεῖν. κακοπονεῖν. κακοπαθεῖν | |
tau1582 | τρυχηρά· ῥακώδη | |
tau1583 | τρυχίνοις· ῥακίοις | |
tau1584 | τρυχόμενος· καταπονούμενος. ἀνιώμενος. δαπανώμενος | |
tau1585 | τρύχωσα· τρύχουσα. ἐπιτρίβουσα | |
tau1586 | τρῶα· ἁρπεδόνη | |
tau1587 | τρωγάλια· τὰ τραγήματα. Λάκωνες | |
tau1588 | τρωγάλιον δέρμα· τὰς μελικοκκίδας | |
tau1589 | τρῶγας· τρώγλας | 183 in vol. 4 |
tau1590 | τρώγλας· τρύπας | |
tau1591 | Τρωγλοδύται· οἱ εἰς τὰς τρώγλας οἰκοῦντες | |
tau1592 | τρωγμός· τὸ ἐπιθέσθαι τὴν ὕλην τρωγμόν | |
tau1593 | τρώει· τιτρώσκει. δαπανᾷ | |
tau1594 | Τρῶες· οἱ τὴν Ἴλιον οἰκοῦντες, καὶ οἱ τὴν Τρωάδα χώραν | |
tau1595 | τρώεσθαι· τραυματίζεσθαι | |
tau1596 | τρώζειν· ψιθυρίζειν. συνουσιάζειν | |
tau1597 | τρωθείς· πληγείς | |
tau1598 | Τρώϊοι ἵπποι· ἀπὸ Τρωὸς τοῦ ἥρωος· ἢ ἀπὸ Τροίας | |
tau1599 | τρῶκται· κακοῦργοι | |
tau1600 | τρώκτης· φάγος, ὁ ἀπὸ πάντων ἐσθίων. καὶ κερδαίνειν βουλόμενος, πανοῦργος, ἀπατεών | |
tau1601 | τρώματα· τραύματα | |
tau1602 | τρωπάασθαι· περιτρέπεσθαι | |
tau1603 | τρωπάσκετο· ἐτρέπετο, μετεβάλλετο | |
tau1604 | τρωπασκέσθω· μεταβαλλέσθω, ἐπιστρεφέσθω | |
tau1605 | τρωπᾶν· τρέπεσθαι. πείθειν. στρέφεσθαι, μεταβάλλεσθαι | |
tau1606 | τρωπῶντο· ἐτρέποντο, μετεβάλλοντο | |
tau1607 | τρωπῶσα· τρέπουσα τὴν φωνήν | |
tau1608 | τρώσας· πλήξας, τοξεύσας | |
tau1609 | τρωτός· παθητός | |
tau1610 | τρωχῶσι· τρέχουσι | |
tau1611 | τρώχων· ἔτρεχον. ἐκρούνιζον. ἐστάλαζον | |
tau1612 | *τοῦ· σοῦ | |
tau1613 | τυΐ· ὧδε. Κρῆτες | |
tau1614 | τυβηκτίς· κακοσχόλος | |
tau1615 | τῦδε· ἐνταῦθα. Αἰολεῖς | |
tau1616 | Τυδᾶν κολωνᾶν· Τυνδαριδᾶν κολωνᾶν | |
tau1617 | τύϊγγα· ὀρνιθάριόν τι | |
tau1618 | τυκτόν· κατεσκευασμένον | |
tau1619 | τυκτὸν κακόν· τουτέστι μέγα κακόν | 184 in vol. 4 |
tau1620 | *τυτθόν· ὀλίγον | |
tau1621 | τυκτῷ δαπέδῳ· εὖ κατεσκευασμένῳ | |
tau1622 | τύκω· ἑτοιμάζω | |
tau1623 | τύλαι· αἱ ἐν ταῖς χερσὶ φλύκταιναι, ὡς περισσά τινα, καὶ τοῖς ὤμοις | |
tau1624 | τύλη· τῆς καμήλου ἀπὸ τῆς ῥάχεως τὸ ἄκρον δέρμα | |
tau1625 | τύλοι· αἱ ὀχθώδεις ἐπαναστάσεις, καὶ τὰ τῶν ἀχθοφόρων ἐπὶ τῶν ὤμων τυλώματα | |
tau1626 | τύλον· τὸ αἰδοῖον. οἱ δὲ ξύλον | |
tau1627 | τύλος· νενεκρωμένη σάρξ | |
tau1628 | τύλωμα· τύμμα | |
tau1629 | τύλαρος· μάνδαλος | |
tau1630 | τυλαρώσας· μανδαλώσας | |
tau1631 | τυμβὰς γυνή· τυμβάδας ἔλεγον τὰς φαρμακίδας, ἀπὸ τοῦ περὶ τοὺς τύμβους διατρίβειν καὶ τοὺς νεκροὺς ἀκρωτηριάζειν | |
tau1632 | τυμβογέρων· ἐσχατόγηρως, καὶ παρη(λλα)γμένος τῇ διανοίᾳ | |
tau1633 | τύμβος· τάφος, μνημεῖον | |
tau1634 | τυμβωρύχος· λωποδύτης νεκρῶν | |
tau1635 | *τυμβοχοῆσαι· περιχῶσαι, θάψαι | |
tau1636 | *τυμβοχόης· τύμβου καὶ χώσεως, οἷον ταφῆς | |
tau1637 | τύμμα· πληγή | |
tau1638 | τύμπανα· τὰ δερμάτινα [π]ῥακτήρια κόσκινα, τὰ ἐν ταῖς βάκχαις κρουόμενα | |
tau1639 | τυμπανίζεται· πλήσσεται, ἐκδέρεται, ἰσχυρῶς τύπτεται | |
tau1640 | τύμπανον· ᾧ αἱ Βάκχαι κρούουσιν. ἢ[ν] εἶδος τιμωρίας | |
tau1641 | Τυμφαῖον ἔθνος· ἄθεον ἔθνος. λέγει δὲ [καὶ] τοὺς Ἠπειρώτας | |
tau1642 | τύνη· ἐν [τυπείς· πεσών, πληγείς.] Δωρικῶς δὲ σύ | |
tau1643 | τύνη δὲ ἐποιήσας· σὺ δέ | 185 in vol. 4 |
tau1644 | τυννός· μικρός. τηλικοῦτος | |
tau1645 | τυννοῦν· τὸν μικρόν | |
tau1646 | τυντλάζει· αὐτὸ καὶ αὐτὸ λέγει. ἢ ταράττει. ἐπιβαίνει πηλοῦ. οἱ δὲ σκάπτειν ἀμπέλους | |
tau1647 | τύντλον· πηλόν | |
tau1648 | τυντλώδους· ὑλώδους | |
tau1649 | τύξιν· τεῦξιν. παρασκευήν | |
tau1650 | τυπάδι· σφύρᾳ | |
tau1651 | τυπάζειν· κόπτειν | |
tau1652 | τύπαι· ἑορτή τις | |
tau1653 | τυπαῖς· πληγαῖς | |
tau1654 | τύ[μ]πανον· ξύλον τι, ἐν ᾧ τυμπανίζουσιν | |
tau1655 | τυ[μ]παστήριον· τὸ τῶν ἁλιέων στυμνίον | |
tau1656 | τυπεῖ· ψοφεῖ, κτυπεῖ, κροτεῖ, πλήσσει | |
tau1657 | τυπείς· πληγεὶς ἐκ χειρός, καὶ πεσών. ἢ τρωθείς | |
tau1658 | τυπήσει· πλήξει | |
tau1659 | τύπης· πλήκτης | |
tau1660 | τυπῇσι· πληγαῖς | |
tau1661 | τυπίας· οὕτω καλεῖται τῶν τοῦ χαλκοῦ τις τροχῶν | |
tau1662 | τυποῖ· πλάττει, γλύφει | |
tau1663 | τύπος· χαρακτήρ, εἰκών | |
tau1664 | τυποῦται· πλήσσεται. ἰοῦται. μιμεῖται. ἢ πλάττεται | |
tau1665 | τυπῶντες· χοροί τινες | |
tau1666 | τυραννοδαίμονα· ἣν οὐκ ἄν τις τύραννον μόνον εἴποι, ἀλλὰ καὶ δαίμονα | |
tau1667 | τύραννος· παράνομος βασιλεύς, ἢ ἄρχων ἀπηνὴς καὶ ἀπάνθρωπος | |
tau1668 | τυρβασία· χορῶν ἀγωγή τις διθυραμβικῶν | |
tau1669 | τύρβη· θόρυβος, [ἀγωγή,] τάραχος | |
tau1670 | Τυρβηνός· ἐπίθετον τοῦ Ἀπόλλωνος | 186 in vol. 4 |
tau1671 | τύρβησις· ἡλιβατὸν ἀέρα | |
tau1672 | Τυρεῖν· τόπος τις Κλαζομενίων | |
tau1673 | τυρεύεται· ταράττει, κυκᾷ | |
tau1674 | τυρεῦσαι· τὰ αὐτά. καὶ τυρεύων | |
tau1675 | τυρικίλοι· αὐλοὶ καλάμινοι | |
tau1676 | Τύρις· ὁ Περσικὸς χιτών. ἢ ποταμὸς ἐκδιδοὺς εἰς τὸν Βορυσθένη | |
tau1677 | τυρόεντα· πλακοῦντα | |
tau1678 | τυρόκνηστις· σχῆμα τῶν ἀκολάστων. οἱ δὲ μάχαιραν | |
tau1679 | τυροκομεῖον· τάλαρος, ἐν ᾧ ὁ τυρὸς τῆς ἐπιμελείας τυγχάνει | |
tau1680 | Τυῤῥηνικὰ σανδάλια· κάττυμά τι ὑψηλὸν οὕτω καλεῖται | |
tau1681 | *τυρίς· ὁ περίβολος τοῦ τείχους | |
tau1682 | Τυῤῥηνοὶ δεσμοί· οἱ λῃστρικοὶ καὶ χαλεποί | |
tau1683 | τύῤῥις· πύργος, ἔπαλξις, προμαχών | |
tau1684 | τύρσις· τὰ αὐτά | |
tau1685 | τύρσος· τὸ ἐν ὕψει οἰκοδόμημα | |
tau1686 | τυρωθέντα· ταραχθέντα, κινηθέντα | |
tau1687 | τύσσει· ἱκετεύει | |
tau1688 | τυτάνη· ὄργανόν τι, ᾧ χρῶνται εἰς τὸν ἀλοητὸν τοῦ σίτου | |
tau1689 | τύτη· τὸ αὐτόθι | |
tau1690 | τυτθήν· ὀλίγην, μικράν | |
tau1691 | τυτθόν· ὀλίγον, βραχύ, καὶ μικρόν | |
tau1692 | τυτώ· ἡ γλαῦξ | |
tau1693 | τυφεδανός· τετυφωμένος | |
tau1694 | τύφεται· καίεται, καπνίζεται, φλέγεται. [τυφόμενον] | |
tau1695 | τυφόμενον· τὰ αὐτά | |
tau1696 | τυφείσας· μεμαραμμένας | |
tau1697 | τύφεσθαι· μαραίνεσθαι, ἡσυχῆ ἐκκαίεσθαι, χωρὶς φλογὸς καπνὸν ἱέναι | |
tau1698 | Τυφίον· ὄρος Βοιωτίας | |
tau1699 | τυφλῖνος· ἰχθῦς Νειλώ[ε]ιος. καὶ ὄφεως εἶδος | 187 in vol. 4 |
tau1700 | τυφλός· τίθεται καὶ ἀντὶ τοῦ κωφός | |
tau1701 | τυφλότερος σπάλακος· τοῦτο τὸ ζῶον οὐκ ἔχει ὀφθαλμούς· ἔχει δὲ ὀδόντας μικροτάτους, καὶ ῥύγχος ὡς γαλῆς, καὶ πόδας ἄρκου | |
tau1702 | τυφλῶπες· εἶδος ὄφεων | |
tau1703 | τυφλῶν ὀν(εί)ρων· ....... | |
tau1704 | τύφοι· σφῆνες | |
tau1705 | τῦφος· ἀλαζον(ε)ία, ἔπαρσις, κενοδοξία | |
tau1706 | Τυφῶ· ἀντὶ τοῦ Τυφῶνος. Σοφοκλῆς | |
tau1707 | Τύφω ... ἑνὶ τῶν γιγάντων | |
tau1708 | τύφυμεν· βρέχειν | |
tau1709 | Τυφωεύς· θεός τις γηγενής, ἐναντιωθεὶς τῷ βασιλεῖ τῶν θεῶν | |
tau1710 | τυφωθείς· ἐπαρθείς, ὑπερηφανεύσας | |
tau1711 | τυφών· ὁ μέγας ἄνεμος· τινὲς τὰ ἐκ τῆς ἀναθυμιάσεως | |
tau1712 | τυφῶνος· πυρ[ρ]ώδους δαίμονος | |
tau1713 | τυφῶσαι· πνῖξαι, ἀπολέσαι | |
tau1714 | τυχάζεσθαι· στοχάζεσθαι | |
tau1715 | τυχεῖν (ἀξιώσεως)· ἀξιωθῆναι | |
tau1716 | τύχη· εὐτυχία | |
tau1717 | τύχε· κατέτυχεν | |
tau1718 | τυχῆσαι· ἐπιτυχεῖν | |
tau1719 | τυχήσας· ἐπιτυχών | |
tau1720 | τυχθείς· κατασκευασθείς | |
tau1721 | τυχθῆναι· γενέσθαι. [ἐπιτυχεῖν | |
tau1722 | Τυχίος· ὄνομα τοῦ κατασκευάσαντος τὴν Αἴαντος ἀσπίδα σκυτο‐ τόμου | |
tau1723 | τύχοι· λιθοξοϊκὰ ἐργαλεῖα | |
tau1724 | τυχόν· ὡς φθάσει. ὡς λάχοι. ἢ πολλάκις | |
tau1725 | Τύχων· ἔνιοι τὸν Ἑρμῆν· ἄλλοι δὲ τὸν περὶ τὴν Ἀφροδίτην | |
tau1726 | τύχουσι· τεύχουσιν | |
tau1727 | τύχων πυλῶν· τὸν ἐσφηνωμένον· τύχους γὰρ καὶ τοὺς σφῆνας | |
καλοῦσιν | 188 in vol. 4 | |
tau1728 | τύψαι· τὸ διὰ χειρὸς πατάξαι, ἢ τρῶσαι | |
tau1729 | τυψέλη· ὃ ἐν τοῖς ὠσὶ ῥύπος | |
tau1730 | τύψον· ἔκχεε, ἐκκένωσον. τρῶσον, δάμασον | |
tau1731 | τώ· οὗτοι δυϊκῶς, καὶ τούτους. ἢ διὰ τοῦτο. ἢ τινί | |
tau1732 | τώγε· οὗτοί γε | |
tau1733 | *τῶν γάρ· ἐκ τῶν γάρ | |
tau1734 | τωθάζει· χλευάζει, μετὰ κενοδοξίας σκώπτει. ἐρεθίζει. κατακαυ‐ χᾶται. λοιδορεῖ. θωπεύει. κακολογεῖ | |
tau1735 | τῶ κεν· οὕτως ἄν | |
tau1736 | τῶ κε· οὕτως γὰρ ἄν | |
tau1737 | τῶ κε λάχον· οὕτως γὰρ ἂν (ἔ)λαχον | |
tau1738 | τῶν· τούτων | |
tau1739 | τώνα· ζώνη | |
tau1740 | τῶν ἀκεραίων· τῶν ἡσύχων | |
tau1741 | *τῶν μὴ σύ[γ] γε μύθον ἐλέγξῃς· σὺ τὴν ἱκετείαν τούτων μὴ ἐπονείδιστον ποιήσῃς | |
tau1742 | τῶν δὲ πάροιθεν· (τῶν) πρὸ τούτων | |
tau1743 | τῶν ἐν τέλει· τῶν ἀρχόντων ἐν τῷ δήμῳ | |
tau1744 | τῶν ἐπὶ σκηνῆς· τῶν θεατρικῶν | |
tau1745 | τῶν μοι· ἐκ τῶν μοι | |
tau1746 | τῶν οἰνάρων· τῶν τῆς ἀμπέλου φύλλων | |
tau1747 | τωνολβεύς· τὸ κακοδαίμων | |
tau1748 | τῶν ὄπι[σ]θεν· ἀντὶ τοῦ ὑπὲρ τούτων | |
tau1749 | τῶν οὔτι· ὧν οὐδαμῶς | |
tau1750 | τῶν παρεκτός· τῶν ἔξωθεν | |
tau1751 | τῶν πέλας· τῶν πλησίον | |
tau1752 | τῶν πλωτήρων· τῶν πλεόντων, τῶν ναυτῶν | |
tau1753 | τῶν πτίλων· τῶν πτερῶν | |
tau1754 | τῶν τριῶν ἕν· Θηραμένης ἐψηφίσατο τρεῖς τιμωρίας κατὰ τῶν πα‐ ράνομόν τι δρώντων | |
tau1755 | τώ οἱ· οἵτινες αὐτῷ | 189 in vol. 4 |
tau1756 | τῷ ὄντι· τῇ ἀληθείᾳ | |
tau1757 | τῶπιν· μέτρον δεκαχοίνικον | |
tau1758 | τὼ πόδε· τοὺς πόδας. δυϊκῶς | |
tau1759 | τῶ ῥα· διὸ δή | |
tau1760 | τώς· οὕτως, ὁμοίως | |
tau1761 | τώ· τὸ ἐντεῦθεν | |
tau1762 | τῷ φύσαντι [ἢ τῷ φύντι]· τῷ γεννήσαντι | |
tau1763 | τῶ χορτᾶν· τῶν σίτων ὑποστελλοῦ | |
upsilon1 | Ὑάδας· τὰ ἐπὶ τοῦ μετώπου κέρατα τοῦ ταύρου τοῦ ἐν οὐρανῷ ἄστρου. εἰσὶ δὲ ἀστέρες ἑπτά, ὧν κατὰ τὴν ἀνατολὴν ὑετὸς γίνεται | |
upsilon2 | ὕαινα· τετράπουν ζῶον. καὶ ἰχθῦς | |
upsilon3 | ὑακίζει· οἱ εἰς τὰ αὐχένια | |
upsilon4 | [ὑακίζει]· βρέχει ἢ ὑετίζει ἢ ὕει | |
upsilon5 | *ὑακίνθινον· ὑπομελανίζον, πορφυρίζον | |
upsilon6 | ὑακίνθια· ἑορτὴ ἐν Λακεδαίμονι ....... | |
upsilon7 | Ὑακινθίδες· ἐπώνυμοι [Ἀπόλλωνος] ἀπὸ Ὑακίνθου | |
upsilon8 | ὑάκινθος· πόας εἶδος τὸ ὑακινθόκομον [τὰ ὑακίνθια]. εἴρηται δὲ ἀπὸ τοῦ Ὑακίνθου | |
upsilon9 | *ὑακινθίνῳ· τῷ ὑακίνθῳ. ἔστι δὲ ἄνθος μέλαν καὶ μαλακόν | |
upsilon10 | ὑάλε(ο)ν· λαμπρόν, ὑαλίζον | |
upsilon11 | ὑάλεται· σκωληκιᾷ | 190 in vol. 4 |
upsilon12 | ὑάλη· ὕαλος. βόμβυξ. σκώληξ | |
upsilon13 | [ὑαλίης ἢ ὑαλιεύς· εἰκαῖος. βλοσυρός] | |
upsilon14 | ὑάλικος κώμη· Διονύσιος | |
upsilon15 | ὑαλκάδαι· χορὸς παίδων. Λάκωνες | |
upsilon16 | ὑαλόεν· διαφανές, λαμπρόν | |
upsilon17 | ὑαλο(ῦ)ν· λαμπρόν. πρᾶον. [ἢ λίθος τίμιος | |
upsilon18 | ὕαλος· ὕελος. [βόρβορος] | |
upsilon19 | ὕαμα· βάθος | |
upsilon20 | Ὑάμπολις· πόλις Φωκίδος | |
upsilon21 | ὑανέοος· εἰκαῖος. βλοσυρός, χαλεπός. ὕπτιος | |
upsilon22 | ὑανεῶς· τὰ αὐτά | |
upsilon23 | ὑανία· τύρβη, μάχη, ὕβρις, ἀγερωχία | |
upsilon24 | ὔαξ· πηδάλιον. ὁδηγός | |
upsilon25 | Ὑαργίδες· αἱ εὐειδεῖς Βάκχαι αἱ Ἀργεῖαι | |
upsilon26 | ὑάσιν· υἱοῖς | |
upsilon27 | ὑββάλει· ὑπερτίθεται, ὑποβάλλει | |
upsilon28 | ὑβ[β]αλής· καταφερής, λάγνος | |
upsilon29 | Ὕβλα· πόλις Σικελίας | |
upsilon30 | Ὑβλήτης· μάντις | |
upsilon31 | ὑβ[λι]όν· τὸν κυρτόν, καμπύλον, γυρόν. οἱ δὲ ὑβός, κυρτός. [ὑβρι‐ στής] | |
upsilon32 | ὕβρεις· τραύματα, ὀνείδη | |
upsilon33 | ὑβρίς· ὄρνεον νυκτερινόν | |
upsilon34 | *ὕβρεως· τῆς ὕβρεως | 191 in vol. 4 |
upsilon35 | ὑβριστής· ὑπερήφανος, ἀγνώμων | |
upsilon36 | ὑβριστοδίκαι· οἱ μὴ θέλοντες εἰσάγειν τὰς δίκας παρὰ Ἀττικοῖς | |
upsilon37 | ὑβώματα· κυρτώματα | |
upsilon38 | ὕγγεμος· συλλαβή. Σαλαμίνιοι | |
upsilon39 | ὑγυλόν· ὑγιές | |
upsilon40 | *ὑγρόν· μαλακόν | |
upsilon41 | ὑγιᾶ· σῶον. νεαρόν. Κρῆτες | |
upsilon42 | ὑγίεια· ἄλφιτα οἴνῳ καὶ ἐλαίῳ πεφυραμένα. καὶ πᾶν τὸ ἐκ θεοῦ φε‐ ρόμενον, εἴτε μύρον, εἴτε θαλλός. ἢ ὑγίεια | |
upsilon43 | ὑγιής· τέλειος, σῶος | |
upsilon44 | ὑγιοῦν· τὸ σα[ρρ]οῦν. καὶ τὸ θεραπεύειν | |
upsilon45 | ὑγιῶς· ὀρθῶς, σώως, ὁλοκλήρως, ἐῤῥωμένως, καὶ εἴ τι ὅμοιον | |
upsilon46 | ὑγλιῆναι· φυσῆσαι | |
upsilon47 | ὑγρὰ κέλευθα· θαλασσία ὁδός, καὶ ἡ παρὰ τὴν θάλασσαν | |
upsilon48 | ὑγρίην· τὸ οὖρον. Διονύσιος | |
upsilon49 | ὑγρὸν ἀέντων· μαλακῶς πνεόντων | |
upsilon50 | ὑγρὸν ἔλαιον· [ὁ καταφερής] διὰ τὸ εἰς ἄνεσιν ἄγειν τὸ σῶμα, ἢ ὅτι πάντων τῶν ὑγρῶν ὑγρότατόν ἐστι τὸ ἔλαιον. πᾶσι γὰρ τοῖς ὑγροῖς ἐπιπλεῖ βαλλόμενον τὸ ἔλαιον | |
upsilon51 | ὑγρός· ὁ εὐκαταφερὴς εἰς ἡδονάς | |
upsilon52 | ὑδαλίς· ὑδρωπιῶν | |
upsilon53 | ὑδάν· ἀγορασθεῖσαν | |
upsilon54 | ὑδαρι(ᾷ)· ὑδρωπιᾷ | |
upsilon55 | ὑδατίδες· σταγόνες | |
upsilon56 | ὑδατοτροφέων· ὑπὸ ὕδατος αὐξομένων ἢ τρεφομένων | |
upsilon57 | ὑδέουσιν· ὑμνοῦσιν | |
upsilon58 | ὕδερον· τὸν ὕδρωπα | |
upsilon59 | *ὑδαρές· τὸ ὑδαρόν | 192 in vol. 4 |
upsilon60 | ὑδ(ε)ρῶν· ὑδρωπιῶν | |
upsilon61 | Ὕδη· πόλις τῆς Λυδίας | |
upsilon62 | ὑδεῖν· ὑμνεῖν, [αἰδεῖν] ᾄδειν, λέγειν | |
upsilon63 | ὕδης· συνετός, ἢ ποιητής | |
upsilon64 | ὕδναι· ἔγγονοι, σύντροφοι | |
upsilon65 | ὑδνεῖν· τρέφειν, κρύβειν. αὔξειν | |
upsilon66 | ὕδνης· εἰδώς, ἔμπειρος | |
upsilon67 | ὑδνόφυλλο(ν)· ἡ ἐπὶ τοῖς ὕδνοις φυομένη πόα | |
upsilon69 | Ὕδρα· νῆσος εὐτελὴς Δολόπων. καὶ θηρίον πολλὰς ἔχον ὄφεων ὄψεις, πολυκέφαλον | |
upsilon68 | ὕδος· ὕδωρ | |
upsilon70 | *ὑδραλής· μετάβολος | |
upsilon71 | ὕδρα· ὁ ὕδρος ὄφις. οἱ δὲ τὸν χέρσυδρον | |
upsilon72 | ὑδράν.· εἰς θυσίαν ἀκραιφνές. Ῥίνθων | |
upsilon73 | ὑδράνη· τὸ ἀκραιφνὲς καὶ καθαρόν | |
upsilon74 | ὑδρανός· ὁ ἁγνιστὴς τῶν Ἐλευσινίων | |
upsilon75 | *ὑδραλής· ὄφις ὕδατος | |
upsilon76 | ὑδρεύειν· ποτίζειν. ἀντλεῖν | |
upsilon77 | ὑδρευσάμενος· ἀντλήσας | |
upsilon78 | ὑδρεῦσαν· ὕδωρ φέρουσαν, ἤγουν ὑδρευομένην | |
upsilon79 | ὕδρη· ὁ ἔχις | |
upsilon80 | ὑδρήϊον· ὑδρ[ε]ία | |
upsilon81 | ὑδρηλά· ὑδατώδη | |
upsilon82 | ὑδρηλοί· κάθυδροι, μαλακοί, ἔνυδροι, ὑδατώδεις | |
upsilon83 | ὑδρηλός· τὸ αὐτό | |
upsilon84 | ὑδρηναμένη· λουσαμένη, ἢ περιρ(ραν)αμένη, ἢ ὕδατι περιχεαμένη | |
upsilon85 | ὑδρήνασθαι· λούσασθαι, περιῤῥάνασθαι | |
upsilon86 | ὑδρηχόες· ἰχθύες | |
upsilon87 | ὑδριαφόροι· μέτοικοι | |
upsilon88 | ὑδρίσκη· ὑδρ[ε]ία | |
upsilon89 | ὑδροδόκοι· λάκκοι | 193 in vol. 4 |
upsilon90 | ὑδρόμυλοι· ὑδραλετία ἀπὸ ὕδατος | |
upsilon91 | ὕδρος· ὄφις | |
upsilon92 | ὕδρου· ὄφεως εἶδος | |
upsilon93 | Ὑδροῦσα· ἡ Κέως οὕτως ἐκαλεῖτο | |
upsilon94 | *ὑδροχόας· ἀμάρας | |
upsilon95 | ὑδροφόρια· ἑορτὴ πένθιμος Ἀθήνησιν | |
upsilon96 | ὑδροφόρους· ὑδροῤῥόους | |
upsilon97 | ὕδωρ καὶ γαῖα γένοισθε· διαλυθείητε καὶ ἀποθάνοιτε | |
upsilon98 | ὗεν· ἔβρεχεν | |
upsilon99 | ὕει· βρέχει. χειμάζει | |
upsilon100 | .ει· ῥω.οιω. | |
upsilon101 | ὕελος· ὕαλος | |
upsilon102 | ὕεν· εὗρεν | |
upsilon103 | ὕες· χοῖροι | |
upsilon104 | ὕεσι· στολή. Πάφιοι | |
upsilon105 | *ὑελέψης· ὑελο.... | |
upsilon106 | ὑεστάκα· ἱματισμός | |
upsilon107 | (υ)ετής· ὁ αὐτοετής. Μαρσύας | |
upsilon108 | ὑετίς· ὑδρίς. Ταραντῖνοι | |
upsilon109 | ὑετός· ὄμβρος. δρόσος. ὕδωρ | |
upsilon110 | Ὑεύς· Σαβάζιος | |
upsilon111 | Ὑή· ἡ Σεμέλη ἀπὸ τῆς (ὕ)σεως. καὶ ὑὲ δειλέ | 194 in vol. 4 |
upsilon112 | Ὕης· Ζεὺς ὄμβριος | |
upsilon113 | ὕησον· σάλευσον | |
upsilon114 | ὕητα· ὑστίς. Ταραντῖνοι | |
upsilon115 | ὑθλεῖν· ληρεῖν, μωραίνειν | |
upsilon116 | ὕθλος· φλυαρία, μωρία, ληρότης, φληναφία | |
upsilon117 | ὕθλους· φλυάρους, μωρούς, λήρους | |
upsilon118 | υἷα· υἱόν, τέκνον | |
upsilon119 | υἷας· τέκνα, υἱούς | |
upsilon120 | ὑϊδεῖς· υἱῶν υἱοί, ἔγγονοι | |
upsilon121 | ὑΐδες· [θυγατέρες, ἢ] υἱῶν θυγατέρες | |
upsilon122 | ὑϊδῆν· υἱοῦ θυγατέρα[ν] | |
upsilon123 | ὑϊδός· ὁ τοῦ υἱοῦ υἱός | |
upsilon124 | υἱδοῦς· ἢ υἱδεῖς. υἱῶν υἱούς | |
upsilon125 | υἱεῖς· υἱοί | |
upsilon126 | υἱέος· υἱοῦ, τέκνου | |
upsilon127 | υἱες Ἀχαιῶν· οἱ Ἕλληνες περιφραστικῶς | |
upsilon128 | ὑιήν· τὴν ἄμπελον. ἢ υἱόν | |
upsilon129 | υἱήω· ποιὰ βοτάνη | |
upsilon130 | ὕιλη· ὁμῆλος | |
upsilon131 | υἱόν· ἀναδενδράδα | |
upsilon132 | υἱοθεσία· ὅταν τις θετὸν υἱὸν λαμβάνῃ. καὶ τὸ ἅγιον βάπτισμα | |
upsilon133 | υἱοθετεῖ· υἱοποιεῖ, οὐ φύσει, ἀλλὰ θέσει | |
upsilon134 | υἱωνεῖς· υἱῶν υἱέες | |
upsilon135 | υἱωνοί· υἱῶν υἱοί | |
upsilon136 | υἱωνός· ὁ υἱὸς τοῦ υἱοῦ, ἔγγονος | |
upsilon137 | ὑκελόν· ὑγιές | |
upsilon138 | *ὑλαγμό(ς)· βοή | 195 in vol. 4 |
upsilon139 | ὕκος· ἐρυθρῖνος | |
upsilon140 | ὑλάει· θρυλλεῖ. ὑλακτεῖ. λέγει. θρηνεῖ | |
upsilon141 | ὑλάζεσθαι· ξυλίζεσθαι | |
upsilon142 | ὑλακή· ὑλαγμός, βοή | |
upsilon143 | Ὑλακίδης· Ὑλάκου υἱός | |
upsilon144 | ὑλακόμωροι· οἱ περὶ τὸ ὑλακτεῖν μεμορημένοι· ὅπερ ἐστὶν ἴσον τῷ πεπονημένοι· οἱ βαρύφωνοι, ὀξύφωνοι | |
upsilon145 | ὑλακτηθέντων· φλυαρηθέντων | |
upsilon146 | ὑλακτῶν· μετὰ μανίας κράζων | |
upsilon147 | ὕλαον· ὑλάκτουν | |
upsilon148 | [ὑλαλοῦν· ὑλακτοῦν] | |
upsilon149 | Ὕλας· κρήνας Κιανοί. καλοῦνται δὲ καὶ βαρβάρων γένος οὕτως | |
upsilon150 | ὑλάσασθαι· ξύλα συναγαγεῖν | |
upsilon151 | ὕλασσα· ἡ ξυλ(ε)ία, καὶ φρυγανισμός | |
upsilon152 | ὑλᾶται· ἐστερήθη. ἀπέθανεν | |
upsilon153 | Ὕλη· πόλις. δηλοῖ δὲ καὶ τὸ σύνηθες, καὶ ξύλα τὰ ἤδη κεκομμένα. ἢ σύμφυτος τόπος, ἐξ οὗ ἀποτελεῖται τὸ ἔργον | |
upsilon154 | ὑλῆεν· δασύ, ξυλῶδες | |
upsilon155 | ὑληέσσης· συμφύτου, ἢ ὕλας ἐχούσης | |
upsilon156 | ὕλην· κισσίαν. τὸν στέφανον | |
upsilon157 | ὑληρεύς· νομεὺς ἐν ὕλῃ φυλάττων | |
upsilon158 | ὕλης μητέρα· εἶδος σκώληκος, ὃ καλεῖται ὑλομήτρα. ἄλλοι δὲ βόμ‐ βυκα | |
upsilon159 | ὕλιγγες· λόγχαι | |
upsilon160 | ὑλίμη· μάχη τίς | |
upsilon161 | [ὑλί.ροι· τέκτονες] | |
upsilon162 | ὑλίτης· οἴνου εἶδος | |
upsilon163 | [ὑλλεῖ· θρυλλεῖ, λέγει] | 196 in vol. 4 |
upsilon164 | ὕλλει· τὰ πρὸς κάσσωσι δέρματα | |
upsilon165 | Ὕλεες· οἱ ἐν Κρήτῃ Κυδώνιοι | |
upsilon166 | ὑλίας· τοὺς καρπατίμους τόμους | |
upsilon167 | Ὕλλος· ποταμὸς Λυδίας | |
upsilon168 | ὕλογος· στρατός. Περγαῖοι | |
upsilon169 | ὕλοι· σπόνδυλοι | |
upsilon170 | Ὕλῳ ἰχθυόεντι· ὄνομα ποταμοῦ ἰχθύας ἔχοντι | |
upsilon171 | ὑλομανής· ὁ ταῖς ὕλαις χαίρων | |
upsilon172 | ὑλομήτρα· εἶδος σκώληκος | |
upsilon173 | ὑλοτόμος· ξυλοτόμος | |
upsilon174 | ὑλωρός· ὕλην φυλάσσων | |
upsilon175 | ὑμά· ὑμέτερα ...... | |
upsilon176 | ὑμεδαπῶν· τοῦ ὑμετέρου ἐδάφους | |
upsilon177 | ὑμέναιος· γάμος. ἢ ᾠδὴ ἐπιγάμιος | |
upsilon178 | ὑμεναίων· γαμικῶν ᾀσμάτων, μέλος ᾠδῆς | |
upsilon179 | ὑμένιον· λεπτόν | |
upsilon180 | ὑμενῶδες· λεπτόν, ἀεροειδές | |
upsilon181 | ὑμήν· εἶδος ἐνδύματος. ὑμέναιος. ἐπίπλους. καὶ τὸ διαφανές. καὶ τὸ τοῖς γαμοῦσιν ἐπαυλούμενον ὑμέναιος, ἀπὸ τοῦ ἡμήσης παιδός, ἢ ἀπὸ τοῦ ὁμοῦ ναίειν | |
upsilon182 | ὑμῆς· ὑμετέρας | |
upsilon183 | Ὑμήττης· ἐν Ὑμήττῃ ὁ Ἀπόλλων τιμώμενος | |
upsilon184 | Ὑμήττιος· Ζεὺς παρὰ Ἀττικοῖς | |
upsilon185 | ὔμμε· ὑμᾶς, ὑμεῖς. Αἰολικῶς | |
upsilon186 | ὔμμες· ὑμεῖς, καὶ τὰ ὅμοια | |
upsilon187 | Ὑμμητός· ὄρος Ἀττικῆς | |
upsilon188 | ὑμνεῖ· εὐλογεῖ, ᾄδει | |
upsilon189 | ὑμνηπολείτω· ὑμνείτω | |
upsilon190 | ὑμνίον· τὸν ἀμόλγην Διονύσιον | 197 in vol. 4 |
upsilon191 | ὑμνοθέται· ποιηταί | |
upsilon192 | ὑμνοθέτης· ποιητής | |
upsilon193 | ὑμνοτήϊαι· σύνοδοι τῶν ἐπ’ ἔτος γεγαμημένων | |
upsilon194 | ὕμνος· χρησμός | |
upsilon195 | ὕναν· τὴν εἰρήνην | |
upsilon196 | Ὑνναρεύς· Ζεὺς ἀπὸ τοῦ Ὑνναρίου ὄρους | |
upsilon197 | ὑννάς· αἲξ ἀγρία | |
upsilon198 | ὑννή· αἴξ. καὶ τὸ τοῦ ἀρότρου σιδήριον τὸ τέμνον τὴν γῆν. καὶ ὕννις ὁμοίως | |
upsilon199 | ὕννος· πῶλος ὁ ἐν τῇ γαστρὶ νοσήσας, πρὶν κυηθῆναι | |
upsilon200 | ὑντετράστιαν· κατεαγέν. Σαλαμίνιοι | |
upsilon201 | ὕντωσε· συμπαρῆσαν | |
upsilon202 | ὕξον· βοήθησον | |
upsilon203 | ὑολλός· τόπος συῶν βορβορώδης | |
upsilon204 | ὑοβότης· συοβόσκης | |
upsilon205 | ὑομεμνία· ἑορτή τις ἐν Ἄργει | |
upsilon206 | ὑομένη· βρεχομένη | |
upsilon207 | ὕον· ὅμοιον | |
upsilon208 | ὑός· χοίρου | |
upsilon209 | ὑοσκυαμᾷς· μαίνῃ, ἀπὸ τῆς πόας | |
upsilon210 | ὑοχαί· τὸ βορβορῶδες ὕδωρ | |
upsilon211 | ὑπάγειν· τὸ ἡσύχως πίνειν | |
upsilon212 | ὑπαγορ(ε)ία· συμβουλία | |
upsilon213 | ὑπαγορεύουσι· λαλοῦσιν | |
upsilon214 | ὑπάγορον· κατὰ βίαν ὑπερήφανον | |
upsilon215 | ὑπαγωγεύς· πρὸς πλίνθων οἰκοδομὴν πηλός | |
upsilon216 | ὑπαγωγή· ὑποχώρησις | 198 in vol. 4 |
upsilon217 | ὑπάγων· ὑπὸ δίκην ἄγων | |
upsilon218 | ὑπαί· πρὸ τοῦ καὶ νῦν. ὑπαὶ πόδα | |
upsilon219 | ὑπαὶ δὲ ἴδεσκε[ν]· ὑπέβλεπεν | |
upsilon220 | ὑπαὶ δείους· ὑπὸ τοῦ δέους | |
upsilon221 | ὑπαιδράσειαν· ὑπόψειαν | |
upsilon222 | ὕπαιθα· ἔμπροσθεν | |
upsilon223 | ὑπαίθριον· ὑπὸ τὸν ἀέρα | |
upsilon224 | ὑπαικαλούσας· ὑποτρεμούσας | |
upsilon225 | ὑπαιλίχαζε· ἐκ πέτρας ὑποχώρει | |
upsilon226 | ὑπαινίττεται· αἰνιγματωδῶς ἐμφαίνει | |
upsilon227 | ὑπαλευάμενος· φυλαξάμενος | |
upsilon228 | *ὑπαΐξας· ὑφορμήσας | |
upsilon229 | *ὑπαὶ πόδα· ὑπὸ πόδα | |
upsilon230 | *ὑπαλύξαι· ἐκφυγεῖν. ἐκκλῖναι | |
upsilon231 | *ὑπ’ ἀνέρος· ὑπ’ ἀνδρός | |
upsilon232 | *ὑπ’ ἀνθερεῶνος· τὸν ὑπογένειον τόπον | |
upsilon233 | ὑπαντάξ[ας]· ἐξ ἐναντίας, ἀντὶ τοῦ ὑπαντιάσας, συναντήσας | |
upsilon234 | ὑπαντιάζει· ὑπαντᾷ | |
upsilon235 | ὑπ’ ἀντιαίης· ὑπὸ τῆς αἰσχρᾶς ἐξ ἐναντίας πολεμούσης | |
upsilon236 | ὑπάντλ[ε]ια· χαλκᾶ ἀγγεῖα, κάδοι | |
upsilon237 | ὕπαντροι· οἱ ὑπὸ τὸ σπήλαιον | |
upsilon238 | ὑπανύσθαι· ὑπουργεῖν | |
upsilon239 | ὑπαπίει· ὑποστρέφει | |
upsilon240 | ὑπ’ ἀπειρίας· ὑπὸ ἁμαρτίας | |
upsilon241 | ὕπαρ· τὸ μεθ’ ἡμέραν ὄναρ. ἐν ἡμέρᾳ. οἷον φανερῶς, ἐναργῶς, ἀλη‐ θές | |
upsilon242 | ὕπαρ· μεθ’ ἡμέραν. ἀληθές | |
upsilon243 | ὕπαρνος ποίμνη· ἄρνας ἔχουσα | |
upsilon244 | ὑπάργυρον· τὸ κινάμωμον | 199 in vol. 4 |
upsilon245 | ὑπάρξας· κατάρξας | |
upsilon246 | ὕπαρξις· προγένεσις. ἡ οὐσία | |
upsilon247 | ὑπάρχει· προκατάρχει | |
upsilon248 | ὕπαρχος· οἰκονόμος. πολέμου στρατηγός | |
upsilon249 | ὑπάρχων· πεφυκώς, ὤν | |
upsilon250 | ὑπαρχθεῖσαν· προγεγονυῖαν | |
upsilon251 | ὑπασπισταί· βοηθοί. ὑπηρέται | |
upsilon252 | *ὑπασπίδια προποδίζων· ὑπὸ τὴν ἀσπίδα τιθεὶς τοὺς πόδας καὶ οὕτως προβαίνων | |
upsilon253 | ὑπασπιστής· βοηθός, δορυφόρος, ὑπηρέτης | |
upsilon254 | ὑπάτη· ὑψηλή. δυνατή | |
upsilon255 | *ὕπατε κρειόντων· βασιλεῦ βασιλευόντων | |
upsilon256 | ὑπάτη· ὑπερτάτη, ἀνωτάτη. πλουσία | |
upsilon257 | ὑπάτμενοι· δοῦλοι, ὑπουργοί | |
upsilon258 | ὕπατον μήστωρα· τὸν ἐν τῷ βουλεύσασθαι σοφώτατον, οἷον πρῶτον | |
upsilon259 | ὕπατος· ὑψηλός. ἔντιμος, πρῶτος, διαφέρων τῶν ἄλλων, ἐξοχώτατας | |
upsilon260 | ὑπ’ αὐλήν· ὑπ’ οἶκον | |
upsilon261 | ὑπ’ αὐλοῦ· μετ’ αὐλοῦ | |
upsilon262 | ὑπ’ αὐνήν· παρ’ Ἑκαταίῳ. Φιλητᾶς | |
upsilon263 | ὑπαφήτορες· ὑποτεταγμένοι | |
upsilon264 | ὕπαφρον· τὸ μὴ φανερὸν ὕπαφρον λέγουσιν, ἄλλοι [τὸ] ὕπαφρον τὸ ὑγρασίαν ἔχον ἐμφερῆ ἀφρῷ. ἔνιοι κρύφιον καὶ ὕπουλον τὸ ὕπαφρον | |
upsilon265 | Ὑπαχαιοί· ὀνομαστικόν | |
upsilon266 | ὑπαχθέντες· ὑποβληθέντες. πεισθέντες. ἀπατηθέντες | |
upsilon267 | ὔπεα· τὰ ὀπήτια | |
upsilon268 | ὑπέασιν· ἐληλύθασιν | |
upsilon269 | [ὑπεδείδεσκεν· ὑπεβλέπετο] | |
upsilon270 | ὑπέγραψεν· ἐχάραξεν, ἢ ἔγραψεν | 200 in vol. 4 |
upsilon271 | ὑπεδέσμευεν· ὑπεξέκειτο | |
upsilon272 | ὑπέδυ· [ὑπεισέλθοι] ὑπεισῆλθεν | |
upsilon273 | ὑπεζευγμένος· ὑποτεταγμένος | |
upsilon274 | ὑπεζῶσθαι· τὸ εἰς ἄνδρας ἐλθεῖν. Φιλητᾶς | |
upsilon275 | ὑπεζωσμένοι· ἀναπείσαντες | |
upsilon276 | ὑπέθην· [ἔμπροσθεν] ὑπεκθέμην | |
upsilon277 | ὑπέθεντο· συνεβουλεύοντο | |
upsilon278 | [ὑπεθολιάσθην· ἔμπροσθεν ἐκλείσθην] | |
upsilon279 | [ὑπεθόμησεν· ὁμοίως] | |
upsilon280 | [ὑπεθρεῖ· ὑπερέχει, ὑπερβάλλει] | |
upsilon281 | [ὕπεθρον· ὑπὸ τὸν ἀέρα] | |
upsilon282 | ὑπ[ε]ιδό[ύ]μενοι· ὑφορώμενοι | |
upsilon283 | ὑπείκει· ὑπακούει. ὑποχωρεῖ, ὑποτάσσεται | |
upsilon284 | ὑπείκετε· τὰ αὐτά | |
upsilon285 | ὑπειλημμένη· ἀντ(ε)ιλημμένη | |
upsilon286 | ὑπειλημμένον· ὑπονενοημένον. ὑπενηνεγμένον | |
upsilon287 | ὑπείνεχεν· ὑπέβαλεν, ὑπεῖχεν | |
upsilon288 | ὑπεῖξά σοι· ὑπεχώρησά σοι | |
upsilon289 | ὑπείξομαι· ἥξω, ὑπονοστήσω. ὑποχωρήσω | |
upsilon290 | ὑπεὶρ ἅλα· ὑπὲρ τὴν ἅλα, ὑπὲρ τὴν θάλασσαν | |
upsilon291 | ὑπείροχος· ὑπέροχος, ὑπερέχων | |
upsilon292 | ὑπεῖχεν· ὑπέβαλεν | |
upsilon293 | [ὑπ’ ἐκ Διὸς αἶσαν· παρὰ τὸ ἐκ Διὸς εἱμαρμένον] | |
upsilon294 | ὑπέκειντο· ὑποκείμενοι ἦσαν | |
upsilon295 | ὑπέκθεσις· ὑπόθεσις | |
upsilon296 | ὑπεκινοῦντο· κατενοίγοντο, ἢ ἐπτοοῦντο | |
upsilon297 | ὑπέκλινεν· ὑπέταξεν | |
upsilon298 | ὑπεκδράμω· φ[ε]ύγω | |
upsilon299 | ὑπεκπροθέων· ὑπεκτρέχων | 201 in vol. 4 |
upsilon300 | [ὑπέκτρενον· τὸ ἔτρεμον] | |
upsilon301 | ὑπελθεῖν· ὑπεισελθεῖν, ὑποδραμεῖν | |
upsilon302 | ὑπέλαιος· γλοιός | |
upsilon303 | *ὑπέλαβεν· ὑπεδέξατο | |
upsilon304 | ὑπελεῖν· ὑπειλεῖν | |
upsilon305 | ὑπ’ ἔμβρυον· νεογνὸν βρέφος ὑπέβαλεν, ἵνα εὕρῃ ἀμέλξαι | |
upsilon306 | ὑπεμνήμυκεν· ὑπομέμυκε, κλαίει, στενάζει, στυγνάζει | |
upsilon307 | ὑπ’ ἐμοί· ὑπὸ τὴν ἐμὴν ἐξουσίαν | |
upsilon308 | ὑπεμφαίνει· φανεροῖ | |
upsilon309 | ὑπεναντίος· ἐχθρός | |
upsilon310 | ὑπένερθεν· ὑποκάτωθεν | |
upsilon311 | ὕπενες· εἰς τετάρτην | |
upsilon312 | ὑπ’ ἐνεσίῃσι· βουλαῖς | |
upsilon313 | ὑπενηνεγμένον· ὑποκείμενον | |
upsilon314 | ὑπενόθευσεν· ὑπέφθειρεν | |
upsilon315 | ὑπενόστησεν· ὑπέστρεψεν, ὑπεχώρησεν· νόστος γὰρ ἡ ὁδός | |
upsilon316 | ὑπεξέθαυτο· ὑπεκέκαυτο | |
upsilon317 | ὑπεξέφερε· προέτεινε, προεβάλλετο | |
upsilon318 | ὑπεξέφερον· εἰς τὸ ἔξω ἔφερον | |
upsilon319 | ὑπεξαλέασθαι· ὑπεκκλίνειν | |
upsilon320 | ὑπεξήκριζον· ὕβριζον | |
upsilon321 | ὑπεξίει· ὑπεξίσταται | |
upsilon322 | ὑπεξίσταται· τὰ αὐτά | |
upsilon323 | ὑπεξίστησι· μεθίστησι | |
upsilon324 | ὑπέπισα· ὑπεπότισα | |
upsilon325 | ὑπεπόδισεν· ἀνεπόδισεν | |
upsilon326 | ὑπέρ· πρόθεσις. πολύ, πλέον, λίαν | |
upsilon327 | ὑπέρα· ἐν τῇ νηὶ σχοινία τινά | |
upsilon328 | ὑπεραγασθείς· ὑπερθαυμάσας | |
upsilon329 | *ὑπειρεσία· ἡ τῶν ἐρεσσόντων καθέδρα | 202 in vol. 4 |
upsilon330 | *ὑπειλημμένον· ὑπενενοημένον | |
upsilon331 | *(ὑ)περάγον· διαφέρον | |
upsilon332 | ὕπερα[ε]· σκώληκές τινες | |
upsilon333 | ὑπεραγοναστάς· εἱμαρμένας κρόκας, οἷον ὑπερστήμονας | |
upsilon334 | ὑπεραίρεται· ὑψοῦται | |
upsilon335 | ὑπεραέϊ· ὑπεράγοντι κατὰ τὴν πνοήν | |
upsilon336 | *ὑπέρας· τὰ σχοινία | |
upsilon337 | ὑπέρακμος· μέγας | |
upsilon338 | ὑπὲρ ἅλα· θάλασσαν | |
upsilon339 | ὑπεράλλα πέτηξ· ὑπὲρ τὸ δέον | |
upsilon340 | ὑπεράλ(λ)εται· ὑπερπηδᾷ | |
upsilon341 | ὑπεραλεῖται· ὑπερπηδήσει | |
upsilon342 | ὑπεράλμενον· ὑπεραλλόμενον | |
upsilon343 | ὑπερανάστης· μετανάστης. μεταβάτης | |
upsilon344 | ὑπερανέστηκεν· ὑπερβέβηκεν, ἐκ τοῦ ὑπέρ ἤτοι ὑψηλότερον | |
upsilon345 | ὑπέραντλα· πολλά | |
upsilon346 | ὑπερασπίζω· βοηθῶ, ἀντιλαμβάνω. καὶ ὑπερασπιστής· ἀντι‐ λήπτωρ | |
upsilon347 | ὑπερασπιῶ· προΐσταμαι | |
upsilon348 | ὑπέραυχος· ὑπερήφανος | |
upsilon349 | ὑπερβάλλει· ὑπερνικᾷ. ὑπερτίθεται. παραβαίνει. ἢ ἐπαναφέρει εἰς συμβουλίαν | |
upsilon350 | ὑπερβᾶν· ὑπερώαν | |
upsilon351 | ὑπέρβασις· ὕβρις, ἀδικία. κόρος. ἁμαρτία. ὑπερηφανία. παράβασις ὅρκων | |
upsilon352 | ὑπερβασίης· ἀδικίας. ὑπερηφανίας | |
upsilon353 | ὑπερβατόν· ὑπερβαινόμενον | |
upsilon354 | ὑπέρβιον· ὑπεράγοντα τῇ βίᾳ. ὑπὲρ δύναμιν. πάνυ βιαίως | |
upsilon355 | ὑπερβλήδην· ὑπεράγαν | |
upsilon356 | ὑπερβλύζει· ....... | |
upsilon357 | ὑπερβολή· πολύ | |
upsilon358 | ὑπερβολία· ὕβρις. κόρος | |
upsilon359 | ὑπεργμένων· δοθέντων. προελθόντων | |
upsilon360 | ὑπεργύϊον· ὑπέρμηκες, μέγα | 203 in vol. 4 |
upsilon361 | ὑπερδέα· ὑπεραγόντως ἐνδεᾶ, ἢ ἐλάσσονα κατὰ δύναμιν· ὑπερδέα δῆμ(ον) ἔχοντα | |
upsilon362 | [ὑπέρδεσμα· ἐνέχυρα, ὑποδήματα] | |
upsilon363 | ὑπέρδικοι· συνηγόροι οἱ τὸ δίκαιον ὑπερβαίνοντες | |
upsilon364 | ὑπερδειπνεῖ· ὑπερτρυφᾷ | |
upsilon365 | ὑπερείδει· στηρίζει | |
upsilon366 | [ὑπερείδει· καταφρονεῖ] | |
upsilon367 | ὑπερειδούσης· στηριζούσης | |
upsilon368 | ὑπέρειπε· κατέβαλ(λ)εν, ἀπὸ τοῦ ἐρείπειν | |
upsilon369 | ὑπερείσατε· στηρίξατε | |
upsilon370 | ὑπερεκστήξει· ὑπερσταθήσεται | |
upsilon371 | ὑπερέκτισις· ὑπεραπότισις | |
upsilon372 | ὑπερένεγκαν· ὑψώθησαν | |
upsilon373 | ὑπερέλασις· ὑπέρθεσις, ὑπερβολή | |
upsilon374 | *ὑπερένδοξος· ἄγαν ἔνδοξος | |
upsilon375 | ὑπε(ρ)έξουσι· μείζονες ἔσονται | |
upsilon376 | ὑπερέπτατο· ὑπερίπτατο. ὑπερέδραμεν. ὑπερεπήδησεν | |
upsilon377 | ὑπέρεπτε· ἤσθιεν. ὑπενεδίδου. ὑπέσυρεν | |
upsilon378 | ὑπέρευγε· ὑπερκάλως | |
upsilon379 | [ὑπεριφερές· μετεωροφόρον] | |
upsilon380 | ὑπερέσχεθε γαίης | |
upsilon381 | ὑπερέσχεν· ἀνέτειλεν | |
upsilon382 | ὑπερέσσεται· περιέσται, κρατήσει | |
upsilon383 | ὑπερέχει· ἄνωθεν ἐπιβάλλει. βοηθεῖ. διαφέρει, ὑπερβάλλει, ὑπεράνω ἔχει | |
upsilon384 | ὑπερέχοντι· ἐξουσιάζοντι | |
upsilon385 | ὑπερζέσας· ἀναφλεχθείς | |
upsilon386 | ὑπερηγάσθη· ὑπερεθαυμάσθη | |
upsilon387 | ὑπερηκόντισεν· ὑπερέδραμεν | |
upsilon388 | ὑπερήκρισας· ὑπεράγαν ἐπήδησας | |
upsilon389 | ὑπερήμεροι· οἱ ἐν ταῖς καταδίκαις πρὸς ἔκτισιν ἡμέρας λαβόντες καὶ μὴ διαλυσάμενοι | |
upsilon390 | ὑπερήμερος· ἐκπρόθεσμος | |
upsilon391 | ὑπερηνορεόντων· ὑπερηφάνων | |
upsilon392 | ὑπερήνωρ· εὔψυχος, ἀνδρεῖος. ὑβριστής. ὑπερέχων. ὑπερήφανος. πα‐ | |
ράνομος. ἢ ὁ ὑπερέχων κατὰ τὴν ἀνδρείαν | 204 in vol. 4 | |
upsilon393 | [ὑπερήπης· ὑπὸ τῆς ὁρμῆς] | |
upsilon394 | ὑπερῆρτο· κατεξανίστατο | |
upsilon395 | ὑπερήσει· ὑπερβαλεῖ | |
upsilon396 | Ὑπερησία· πόλις | |
upsilon397 | [ὑπερήσμασι· στηρίγμασι] | |
upsilon398 | ὑπερήφανος· ὑπεράφρων. ἀγνώμων | |
upsilon399 | ὑπερθεῖ· ὑπερέχει. ὑποτρέχει, ἤγουν θέει | |
upsilon400 | ὕπερθεν· ὑπεράνωθεν | |
upsilon401 | ὑπὲρ θεόν· παρὰ τὸ θεῖον ἢ τὴν τοῦ θεοῦ γνώμην | |
upsilon402 | ὑπερθέοντας· ὑπερτρέχοντας | |
upsilon403 | ὑπερθέσεις· ἀναβολαί. ὑπερβάσεις | |
upsilon404 | ὑπερθορέονται· ὑπερπηδῶσιν | |
upsilon405 | ὑπέρθορον· ὑπερεπήδησα, ὑπερηλάμην | |
upsilon406 | ὑπέρθυμοι· πρόθυμοι. μεγαλόψυχοι | |
upsilon407 | ὑπερθύριον· ὁ ἐπάνω τῶν θυρῶν τόπος | |
upsilon408 | Ὑπερία· ἡ τῶν Φαιάκων πόλις. καὶ κρήνη | |
upsilon409 | *ὑπερίον[τ]α· ὑπὲρ ἡμᾶς ἰόντα ὁ ἥλιος, ἀπὸ τοῦ ὑπὲρ ἡμᾶς ἰέναι | |
upsilon410 | ὑπερίδῃ· καταφρονῇ | |
upsilon411 | ὑπ(ερ)ικταίνοντο· ἔνιοι ὑπὲρ δύναμιν, ἴκνουν ὑπερικνοῦντο διὰ τὴν χαράν, ὅ ἐστιν ἐξετείνοντο | |
upsilon412 | ὑπεριπτία· ἀγών τις παρθένων | |
upsilon413 | ὑπέριπτεν· κατέσειεν | |
upsilon414 | ὑπερισχύουσαν· ὑπερβάλλουσαν | |
upsilon415 | ὑπερίων· τὸν ἐν τῷ ἀέρι, ἢ ὁ ἥλιος ἀπὸ τοῦ ὑπὲρ ἡμᾶς ἰέναι | |
upsilon416 | ὑπερκαταβαπτύουσαν· ἀντὶ τοῦ ὑπερηφάνους λόγους ποιουμένους | |
upsilon417 | ὑπερκακεῖν· ὃ νῦν ἐκκακεῖν | |
upsilon418 | ὑπὲρ κάρα φοιτῶντα· ὑπὲρ κεφαλῆς ἐρχόμενον | 205 in vol. 4 |
upsilon419 | ὑπερκείμενον· ἄνω κείμενον | |
upsilon420 | ὑπέρκεισαι· ὑπερβάλλεις | |
upsilon421 | ὑπερκείσθω· ὑπερτεθείσθω | |
upsilon422 | ὑπὲρ κεφαλῆς· ὑπεράνω τῆς κεφαλῆς | |
upsilon423 | ὑπερκόμπως· ὑπερηφάνως | |
upsilon424 | ὑπερκάϋστρα· ἡ τῆς Ἀθηνᾶς ἱέρεια | |
upsilon425 | ὑπερκόσμια· ὡς ἄγγελοι, καὶ τὰ μέλλοντα ὑπὲρ τὸν κόσμον | |
upsilon426 | ὑπερκυάνεον· λίαν κυάνεον | |
upsilon427 | ὑπερκύδαντας· ὑπερέχοντας τῇ δόξῃ, ὑπερενδόξους γενομένους | |
upsilon428 | ὑπερκυδέοντας· λίαν ἐνδόξους | |
upsilon429 | ὑπερμαζᾷ· ὑπερτρυφᾷ | |
upsilon430 | ὑπερμενέϊ· τῷ ὑπεράγοντι κατὰ τὸ μένος, τουτέστι τῇ ἰσχύι ὑπερ‐ κρατεῖ | |
upsilon431 | ὑπερμενής· μεγάλην ἔχων ἰσχύν | |
upsilon432 | ὑπερμενέον(τα)· ὑπερηφανοῦντα. ὑπερέχοντα τῇ δυνάμει | |
upsilon433 | ὑπέρμορα· ὑπὲρ τὸ δέον, ὑπὲρ τὸ καθῆκον | |
upsilon434 | ὑπὲρ μόρον· ὁμοίως | |
upsilon435 | ὑπερνεμεῖς· ὑπερορᾷς | |
upsilon436 | ὑπερνήχεται· ὑπερέχει, ὑπερβαίνει | |
upsilon437 | ὑπερνικᾷ· ἀντιμάχεται | |
upsilon438 | ὑπέρογκον· μέγα, ὑψηλόν, ὑπέρμετρον | |
upsilon439 | ὑπεροι(α)ζομένου· ὑπερηφανευομένου | |
upsilon440 | ὑπεροιησάμενοι· ὑπερηφανοῦντες | |
upsilon441 | [ὑπερόλβη· κόρος. ὕβρις] | |
upsilon442 | [ὑπεροπεύει· ψεύδεται] | |
upsilon443 | [ὑπεροπεύς· ψεύστης.] ὑπερόπτης] | |
upsilon444 | ὑπεροπλίαις· ὑπερηφανίαις, ὑπερφροσύναις | |
upsilon445 | [ὑπεροπλῆσαι· ὑπερβῆναι, ὑπερπηδῆσαι] | |
upsilon446 | ὑπεροπλίσσαιτο· νικήσειεν. ἢ ὑπερηφανήσειεν | |
upsilon447 | ὑπέροπλον· ὑπὲρ τὸ δέον. ὑπερήφανον. ψευδές | |
upsilon448 | ὑπέροπτον· μέγα, καὶ ὑπὲρ τὸ μέτρον, καὶ τὰ ὅμοια | |
upsilon449 | ὑπερορᾷ· καταφρονεῖ, παραβλέπει | |
upsilon450 | ὑπερόριος· ἐκτὸς τῶν ὁρίων | 206 in vol. 4 |
upsilon451 | ὑπέρου περιστροφήν· παροιμία. λέγεται δὲ ἐπὶ τῶν τὰ αὐτὰ ποιούντων καὶ μηδὲν περαινόντων | |
upsilon452 | ὑπερούσιος· ἀγαπητός, πεφιλημένος | |
upsilon453 | ὑπερόφρυς· ὑπερηφάνους | |
upsilon454 | ὑπέροφρυς· ὑπέροπτος | |
upsilon455 | ὑπεροχή· ἐξοχή, ὑπερβολή | |
upsilon456 | ὑπέροχον· περισσόν. δεινόν. μεῖζον | |
upsilon457 | ὑπεροψία· ὑπερηφανία, παρὰ τὸ τὰ ὑπὲρ αὐτὸν θεωρεῖν | |
upsilon458 | ὑπερπαθήσας· πάνυ λυπηθείς | |
upsilon459 | ὑπερπηδῶν· ὑπερθορών | |
upsilon460 | ὑπεῤ(ῥ)άγη· διεῤῥάγη | |
upsilon461 | ὑπερσχεῖν· ἀνατελσεῖν. ὑπερμαχῆσαι. βοηθῆσαι. σκεπάσαι | |
upsilon462 | ὑπέρσχες· σκέπασον, καὶ τὰ ὅμοια | |
upsilon463 | ὑπερτάτην· ὑψηλήν, ὑπερβαίνουσαν | |
upsilon464 | ὑπέρτατος· μέγιστος. πρεσβύτατος. ἀνώτατος, ὑψηλότατος. εὐγενέ‐ στατος | |
upsilon465 | ὑπὲρ τέγος· ὑπεράνω τῆς στέγης | |
upsilon466 | ὑπερτεῖς· Κρητικῶν πόλεων ἐπίθετα | |
upsilon467 | ὑπερτελής· ὑπὲρ τὸ τέλος ἀφικομένη | |
upsilon468 | ὑπερτέλλοντες· ἀνατέλλοντες | |
upsilon469 | ὑπερτέλλων· ὑπερα(να)τέλλων, ὑπερφαινόμενος τῶν ἄλλων ἄστρων | |
upsilon470 | ὑπερτενῆ· ὑπερανατείνουσα, ὑψηλή | |
upsilon471 | ὑπερτέρα· ὑψηλοτέρα· οἱ δὲ νεωτέρα. ἢ πρεσβυτέρα. ἢ ἄροτρον | |
upsilon472 | ὑπερτερία· τὸ ἄνωθεν τῆς ἁμάξης ἐπιτιθέμενον | |
upsilon473 | ὑπερτερίῃσι· νεωτερισμοῖς. ὑπερηφανίαις | |
upsilon474 | ὑπερτερ[ε]ώτερος· νεώτερος | |
upsilon475 | *ὑπέρτερον· ἔσχατον, ὕστερον. νεώτερον. εὐγενῆ | |
upsilon476 | (*)ὑπερτερ[ε]ίη· τὸ πῆγμα τῆς ἁμάξης | |
upsilon477 | (*)ὑπέρτερα· κρέατα ἐκτὸς τοῦ σώματος πρὸς τὴν σύγκρισιν τῶν ἐντός | |
upsilon478 | ὑπερτεροῦν· δεσπόζον | 207 in vol. 4 |
upsilon479 | *ὑπερτῆρα· τὸ τῆς ἁμάξης πῆγμα | |
upsilon480 | ὑπέρτεχνον· σπουδαῖον | |
upsilon481 | ὑπερτοναίων· ὑπὲρ τῶν ἄνω συνδεδεμένων καὶ διατετα[γ]μένων | |
upsilon482 | ὑπέρυθρος· πυρακτής | |
upsilon483 | ὑπέρφασις· ὑπερηφανία, μεγαλοῤῥημοσύνη | |
upsilon484 | ὑπερφέρεις· ὑπερβά(λ)λεις | |
upsilon485 | ὑπερφερές· μέγα ὑπὲρ φύσιν, ἢ ὑπεράγον | |
upsilon486 | ὑπέρφευ· ὑπεράγαν | |
upsilon487 | ὑπερφίαλος· ὑπερήφανος, ὑβριστής, παράνομος, ὑπερφυής. μεγαλο‐ πρεπής. ἢ ἔκσπονδος | |
upsilon488 | ὑπερφλύζει· ἀναῤῥεῖ, ἐκφυσᾷ | |
upsilon489 | ὑπέρφρονα· ὑπερήφανον. ἀγνώμονα. ὑψηλόφρονα | |
upsilon490 | ὑπερφυᾶ· ὑπὲρ φύσιν μέγαν | |
upsilon491 | ὑπερφυές· ὑπερμέγεθες, μεῖζον | |
upsilon492 | ὑπερφύς· ὑπεργεννηθείς | |
upsilon493 | ὑπερφυῶς· ὑπεραγόντως | |
upsilon494 | ὑπερχειλές· ὑπερμεμετρημένον | |
upsilon495 | ὑπερχειλῶν· ὑπερμέστων | |
upsilon496 | ὑπερχέων· ὑπερέχων | |
upsilon497 | ὑπέρχολος· ὑπερβαλλόντως ὀργιζόμενος | |
upsilon498 | ὑπέρχρεως· ὁ πολλῷ πλείω τῆς οὐσίας ὀφείλων | |
upsilon499 | ὑπερῶ· ὑποβα[λ]λῶ. ἀντὶ τοῦ προερῶ ὑπερῶ | |
upsilon500 | ὑπερῴ(α)· στόματος | |
upsilon501 | ὑπερῷα· ἀνώγαια | |
upsilon502 | ὑπερώησαν· ὑπ[ερ]εχώρησαν | |
upsilon503 | ὑπερώϊον· ὑπερῷον, ἀνώγαιον οἴκημα | |
upsilon504 | ὑπερῷον· ἀνώγαιον | |
upsilon505 | ὑπερώφθη· παρώφθη | 208 in vol. 4 |
upsilon506 | ὑπεσάκκισεν· ὑπήθει τῷ σάκκῳ. ἔνιοι πρόκοπτε | |
upsilon507 | [ὑπεσενεχίζετο γέα· ὑπεκάμπτετο. ἐκινεῖτο] | |
upsilon508 | ὕπεσις· ταπείνωσις, ἔνδοσις | |
upsilon509 | *ὑπέρβιος· ὑπέωρος | |
upsilon510 | ὑπεσπληνισμένον· ὑποπιασμένον. ἢ πεποικιλμένον | |
upsilon511 | ὑπέστη· ὑπέσχετο | |
upsilon512 | [ὑπέτρεχον· ὑπεράνω τοῦ πυρὸς εἶχον] | |
upsilon513 | ὑπέσταν· ὑπέστησαν, ἐπηγγείλαντο | |
upsilon514 | ὑπεστειλάμην· παρῃτησάμην | |
upsilon515 | ὑπεστόρεσται· ὑπέστρωται, ἥπλωται | |
upsilon516 | *ὑπέχεσθαι· ὑπερβάλλεσθαι | |
upsilon517 | ὑπεσχηκώς· ὑποστάς | |
upsilon518 | ὑπέσχηται· ἐπήγγελται | |
upsilon519 | ὑπέφηνεν· ὑπέδειξεν, ἐφανέρωσεν | |
upsilon520 | ὑπεχάλκισα· πρὸς χαλκοῦ ὑπεθέμην | |
upsilon521 | *ὑπ’ εὐθείας· ἐπ’ ἴσης | |
upsilon522 | *ὑπεύθυνος· ἔνοχος. ὑποκείμενος | |
upsilon523 | ὕπεχε· ὑπόφερε. πάρεχε. ὑπόμενε | |
upsilon524 | ὑπέχει· ὑπομένει. ὑφίσταται. δίδωσιν | |
upsilon525 | ὑπέχεται· προμηθεῖται | |
upsilon526 | ὑπέχευεν· ὑπέβαλλεν, ὑπέχυσεν | |
upsilon527 | ὑπηγάγετο· ἠπάτησεν. [ὑπέμεινεν | |
upsilon528 | [ὑπηδόμενοι· ὑφορώμενοι] | 209 in vol. 4 |
upsilon529 | ὑπηλάτων· τῶν ὑπὸ ἐλάττων, ἔνιοι φύλλων | |
upsilon530 | *ὑπήλυθεν· ὑπέδυ, ὑπεισῆλθεν | |
upsilon531 | [ὑπηλήφαμεν· ἐνομίσαμεν] | |
upsilon532 | ὑπήλλαξεν· ὑπεχώρει | |
upsilon533 | ὑπῆν· ὑπῆρχεν | |
upsilon534 | ὑπήει· ὑπομένει, ὑποφέρει | |
upsilon535 | ὑπήνας· γενειάδας | |
upsilon536 | ὑπηνέμια ὠά· τὰ δίχα τοῦ ὀχευθῆναι γεννώμενα | |
upsilon537 | ὑπηνέμους· σκεπηνούς | |
upsilon538 | *ὑπηνέμιον ἄνεμον· ὑετόν, καὶ τὰ ὅμοια | |
upsilon539 | ὑπήνη· τὸ γένειον, ἤτοι πώγων. ἄλλοι μύσταξ, ἄλλοι ὑπήνη, ὅς ἐστι ὑπὸ τὴν ῥῖνα τόπος | |
upsilon540 | [ὑπήνημος· σκέπη] | |
upsilon541 | ὑπηντίαζον· ὑπήντων | |
upsilon542 | ὑπηοίη· ὑπὸ τὸν ὄρθρον, πρὸς τῆς ἕω | |
upsilon543 | ὑπήρατος· λογομάχος. ὑπέρλαμπρος | |
upsilon544 | ὑπηρέσια· τῶν κωπηλατούντων δέρματά τινα, ὡς προσκεφάλαια, ἐφ’ ὧν καθέζονται | |
upsilon545 | *ὑπηρέτης· δοῦλος | |
upsilon546 | ὑπηρέσιον· ἡ σανὶς τῆς καθέδρας | |
upsilon547 | ὑπήτριον· ὑπογάστριον, ἐφήβαιον | |
upsilon548 | ὑπηχεῖ· βομβεῖ | |
upsilon549 | ὑπήχθην· ἦλθον | |
upsilon550 | ὑπ’ ἠῶ· ὑπὸ τὸν ὄρθρον | |
upsilon551 | ὑπεὶρ ἅλα· ὑπὸ τὴν θάλασσαν | |
upsilon552 | ὑπίσχεται· ἀναδέχεται, ὑπισχνεῖται | |
upsilon553 | ὑπισχνεῖται· ὁμολογεῖ, συντίθεται, ἐπαγγέλλεται | |
upsilon554 | ὑπ’ ἴχνιον· ὑπὸ τὰ ἴχνη | |
upsilon555 | ὑπιωγαί· ὑπαγωγαί, ὑποδρομαὶ τῆς πέτρας διὰ σκέπην, σκεπηνὰ μέρη | |
upsilon556 | ὑπνάσσει· ὑπνώσσει | 210 in vol. 4 |
upsilon557 | ὑπνοῖ· κοιμᾶται | |
upsilon558 | ὕπνος· [κυρίως | |
upsilon559 | ὕπνου δῶρον· ὕπνος, ἀνάπαυσις | |
upsilon560 | ὑπνῶ· κοιμῶμαι. ἢ ἀγρυπνῶ | |
upsilon561 | ὑπνωτικόν· ὁ μανδραγόρας | |
upsilon562 | ὑπό· πρόθεσις ...... | |
upsilon563 | ὑποακταίνοντο· ἔτρεμον | |
upsilon564 | ὑποβάθρα· κρηπίς, θεμέλιος. ὑπόβασις | |
upsilon565 | ὑποβαίνει· ἐλαττοῦται | |
upsilon566 | ὑποβάσει· ὑποκαταβάσει | |
upsilon567 | *ὑποβάλλει· ὑποκρούει | |
upsilon568 | ὑποβασ[ι]μόν· ὑποβάθραν | |
upsilon569 | ὑπόβασις· ὁ ἐνδότατος χιτών, ἢ περίζωμα | |
upsilon570 | ὑποβατᾶν· ὑποβατόν. τὸ ὑποπόδιον | |
upsilon571 | ὑποβεβηκώς· μικρότερος, ἐλάττων | |
upsilon572 | ὑποβιβάζοντες· ὑποκαταβαίνοντες. ἐλαττοῦντες | |
upsilon573 | ὑποβιβασθέν· ὑποβεβρυχμένον (?) ὑποπεπτωκός | |
upsilon574 | ὑποβλεπόμενος· ὑπονοῶν. ἐχθραίνων | |
upsilon575 | ὑποβλήδην· ὑποβάλλων τὸν λόγον πρὶν σιωπῆσαι τὸν λέγοντα. ἄλλοι ὑπολαμβάνων | |
upsilon576 | ὑποβολιμαῖον· οὐ γνήσιον, ἀλλὰ νόθον, ὑποβαλλόμενον, ὡς ἀπὸ τῶν χαμαιριφῶν παιδίων, ἅπερ ἑαυταῖς ὑποβάλλουσιν αἱ γυναῖκες | |
upsilon577 | ὑποβορβόριον· ἡ τρύξ | |
upsilon578 | ὑπόβρυχα· ὑποβρύχια. ὑπὸ τὸ ὕδωρ. ὑπὸ κάτω τῶν κυμάτων βυ‐ θισθέντες | |
upsilon579 | ὑπογάιδιον· ὑπόγειον τύμβον | |
upsilon580 | ὑπὸ γαμφηλαῖς· ὑπὸ ταῖς σιαγόσιν | |
upsilon581 | ὑπὸ γαμφηλῇσιν· ὁμοίως | |
upsilon582 | ὑπογεγραμμένη· ἐγκεχριμένη | |
upsilon583 | ὑπόγειον· ὑπὸ τὴν γῆν | |
upsilon584 | ὑπογενειάζων· λιτανεύων. ἀπὸ τοῦ γενείου ἁπτόμενος | |
upsilon585 | ὑπογλωττίς· εἶδος στεφάνου. καὶ πάθος τι κατὰ τὴν γλῶτταν. καὶ | |
μέρος ἐνστόμιον | 211 in vol. 4 | |
upsilon586 | ὑπὸ γλωχῖνα· ὑπὸ τὴν γωνίαν | |
upsilon587 | ὑπόγνυθα· τὸ καθῆσθαι τὰς χεῖρας ἔχοντα ὑπὸ γνάθον | |
upsilon588 | [ὑπόγοιον· πρὸ μικροῦ γεγονός] | |
upsilon589 | ὑπογράμματα· στιμίσματα τῶν ὀφθαλμῶν | |
upsilon590 | ὑπογραμμός· τύπος. μίμημα | |
upsilon591 | ὑπογράφειν· τυποῦσθαι | |
upsilon592 | ὑπογραφῆναι· εἰσακουσθῆναι | |
upsilon593 | ὑπογραφίον· τῶν ἐπὶ τῷ σώματι δεδανεισμένων | |
upsilon594 | ὑπόγυον· προσδόκιμον. ἐγγύς, ἢ ὁμοῦ, καὶ τὸ πρὸ ὀλίγου γεγονός, καὶ τὸ ἕτοιμον, πρόσφατον | |
upsilon595 | ὑπὸ δαΐ(δ)ων· ὑπὸ λαμπάδων | |
upsilon596 | ὑποδέγμενος· ὑποδεχόμενος | |
upsilon597 | ὑποδεέστερος· ταπεινότερος | |
upsilon598 | ὑποδεής· ἐνδεής, καταδεής. ὑπόφοβος | |
upsilon599 | ὑποδενδρυάζειν· τὸ ἐξ ἀφανοῦς καὶ αἰφνιδίως ἐπιφαίνεσθαι | |
upsilon600 | ὑποδεξίη· ὑποδοχή, ἢ ἡ χορηγία πρὸς ὑποδοχήν | |
upsilon601 | ὑποδέραια· ὑποτραχήλια | |
upsilon602 | ὑποδέραιον· ὑποδείριον καὶ περιτραχήλιον | |
upsilon603 | ὑποδερίς· ὁρμίσκος. ἔνιοι πλοκίον τι περιτραχήλιον καὶ μέρος τι | |
upsilon604 | ὑποδέσματα· ἐνέχυρα | |
upsilon605 | ὑποδέσμιος· [ἢ ὑποδήμιος, ἢ] ὑποτεθείς | |
upsilon606 | ὑπὸ δ’ ἔτ(ε)ινε· ὑπέβαλλεν | |
upsilon607 | ὑποδῆσαι· ἐνεχυραθῆναι. Ἰταλιῶται | |
upsilon608 | *ὑπόδειγμα· σημεῖον | |
upsilon609 | ὑποδιδάσκαλος· χοροδιδάσκαλος | |
upsilon610 | ὑπόδικος· ὑπεύθυνος. χρεώστης. ἔνοχος δίκης | |
upsilon611 | ὑποδμώς· ὑποτεταγμένος, δοῦλος, θεράπων | |
upsilon612 | ὑπόδρα· ὑποβλεψάμενος, βλαπτικός | |
upsilon613 | ὑποδράξ· ὁμοίως | |
upsilon614 | ὑποδρακεῖν· ὑποπτεύσας | |
upsilon615 | ὑπόδρα ἰδών· δεινῶς ὑποβλεψάμενος, ἢ ὑποβλέψας | 212 in vol. 4 |
upsilon616 | ὑποδραμών· ὑφερπύσας | |
upsilon617 | ὑποδρασίας· τὰς ἔχθρας | |
upsilon618 | ὑποδρασίη· ὑποψία | |
upsilon619 | ὑποδρήσ(σ)ουσιν· ὑπουργοῦσιν, ὑπηρετοῦσιν | |
upsilon620 | ὑπὸ δρόμον· ὑπὸ τροχασμόν. ὑπὸ κακοήθειαν | |
upsilon621 | ὑποδρόμους· στόμια | |
upsilon622 | ὑποδύεσθαι· δειλιᾶν | |
upsilon623 | ὑποδῦναι· ὑπεκδῦναι | |
upsilon624 | ὑποδύντες· ὑπεισελθόντες | |
upsilon625 | ὑποδύς· ὑποβάς, ὑπεισελθών | |
upsilon626 | ὑποδύτης· τὸ ἐσώτερον ἱμάτιον | |
upsilon627 | ὑπόεικεν· ἀνεχώρει | |
upsilon628 | ὑποείξομαι· ὑποχωρήσω | |
upsilon629 | ὑποέστης· χιτών | |
upsilon630 | ὑποεχμένη· ὑπείκουσα. θεραπεύουσα | |
upsilon631 | ὑποζάκοροι· νεωκόροι | |
upsilon632 | ὑποζατηθείς· ὑποκατασχών | |
upsilon633 | ὑποζύγια· κτήνη τὰ ὑπὸ τὸν ζυγόν, καὶ [τὰ ὑπόζωνα] πάντα τὰ ἐζευγμένα | |
upsilon634 | ὑποθέσθαι· συμβουλεῦσαι | |
upsilon635 | ὑποθέσεις· καταβολαί. πράγματα. αἰτίαι, προφάσεις | |
upsilon636 | ὑπόθεο· ὑπόθου. συμβούλευσον | |
upsilon637 | ὑπόθευτον· Ῥόδιοι ἐπὶ θυσίας | |
upsilon638 | ὑποθήκη· παραίνεσις, διδασκαλία. ἢ ἐνέχυρον. ἢ συμβουλή | |
upsilon639 | ὑποθημοσύνη· τὰ αὐτά | |
upsilon640 | ὑποθήμων· ὑποθέσεις καταγράφων | |
upsilon641 | ὑποθήσομαι· διδάξω καὶ ὑπόθου ὁμοίως | |
upsilon642 | ὑποθυμί[ο]ς· στέφανος ὑποτράχηλος | |
upsilon643 | ὑποιατιθείς· ὑποστρατευθείς | |
upsilon644 | ὑποίζεσθαι· ὑπονοεῖν | |
upsilon645 | ὑποικουρεῖ· ἀντὶ τοῦ συνέστη καὶ γεγάμηται | |
upsilon646 | ὑποικουροῦσα· εἰς βάθος οἰκοῦσα | |
upsilon647 | ὑποίσει· ὑφέξει, βαστάσει | |
upsilon648 | ὑποι(σ)τά· φορητά, βαστακτά | |
upsilon649 | ὑποίσω· ὑπενέγκω, ὑπομενῶ, καὶ τὰ ὅμοια | 213 in vol. 4 |
upsilon650 | ὑποκαθῆσθαι· ἐνεδρεύειν | |
upsilon651 | ὑποκάλυκα· ὑπὸ τὴν κλεῖδα τοῦ πυρός | |
upsilon652 | [ὑπὸ κόρασιν· ὑπὸ ταῖς κεφαλαῖς] | |
upsilon653 | ὑποκείσεται· ὑποβληθήσεται | |
upsilon654 | ὑποκεντά· ὑπομονητικά | |
upsilon655 | ὑποκέοιτο· ὑποκείσεται | |
upsilon656 | ὑπὸ κεύθεα· ὑπὸ κοῖλ[ι]α | |
upsilon657 | *ὑποκυσσαμένη· ἐγκυοῦσα | |
upsilon658 | ὑποκόλπιον τοῦ χοροῦ· τῆς στάσεως χῶραι αἱ ἄτιμοι | |
upsilon659 | ὑποκομψίας· τὸ κομψὸν ὑποφαίνων | |
upsilon660 | ὑποκορίζεσθαι· ὑποκοριστικοῖς λόγοις χρῆσθαι, ἤτοι κολακεύειν | |
upsilon661 | ὑποκοριζόμενος· ὁμοίως | |
upsilon662 | ὑπὸ κρασίν· ὑπὸ ταῖς κεφαλαῖς | |
upsilon663 | ὑποκρέκειν· ἐπὶ τῶν ἵππων, πορείας τις τρόπος, βῆμα | |
upsilon664 | ὑπὸ κράτεσφιν· ὑπὸ τῇ κεφαλῇ | |
upsilon665 | ὑποκριθῆναι· ἀποκριθῆναι | |
upsilon666 | ὑποκρίναιτο· ὑποκρίσει τι ποιῶν | |
upsilon667 | ὑποκρίνοιτο· ἀποκρίνοιτο. ἔνθεν καὶ ὑποκριτής, ὁ ἀποκρινόμενος πρὸς τὸν χορόν | |
upsilon668 | ὑπόκρισις· εἰρωνεία. ὑπουλότης. δόλος | |
upsilon669 | ὑποκριτής· μάντις. καὶ ὁ ἐν τῇ σκηνῇ ἀποκρινόμενος | |
upsilon670 | ὑποκρούει· ἀντιλέγει | |
upsilon671 | ὑποκρουνιδία· θυσία τις παρὰ Κνιδίοις | |
upsilon672 | ὑποκρουσταλίς· εἶδος τοῦ λίνου σπέρματος | |
upsilon673 | ὑποκυδές· ὑποφρύδιον | |
upsilon674 | ὑπόκυκλα· τοὺς ἀστραγάλους τοὺς ὑποτιθεμένους τῷ πυθμένι τῶν τριπόδων | |
upsilon675 | *ὑποκυησαμένη· ὑπὸ γαστρὸς ἔχουσα ἐγκοίλιον | |
upsilon676 | ὑπόκυκλον· ὑπότροχον, ἢ κάτωθεν σπεῖραν ἔχοντα | |
upsilon677 | ὑποκυσ(σ)αμένη· ἔγκυος γενομένη, ἐγκύμων | |
upsilon678 | ὑπολαβών· ὑπονοήσας, νομίσας. ἀποκριθείς | |
upsilon679 | ὑπολαΐς· ὄρνις τις τῶν σκωληκοφάγων | |
upsilon680 | ὑπολαλεῖ· ψιθυρίζει | |
upsilon681 | ὑπολάμβανε· νόμιζε. ἀντιτίθει | 214 in vol. 4 |
upsilon682 | Ὑπολάμπτειρα· Ἑκάτη ἐν Μιλήτῳ | |
upsilon683 | *ὑποληπτέον· νομιστέον | |
upsilon684 | *ὑπόληψις· ὑπόνοια, καὶ τὰ ὅμοια | |
upsilon685 | ὑποληΐς· εἶδος ὄρνιθος. ἢ ... λαΐς | |
upsilon686 | ὑποληκᾶν· ὑποκρούειν | |
upsilon687 | ὑπολ[ι]απάξας· ὑποκενώσας | |
upsilon688 | ὑπολίζονες· μεγέθει ἐλάσσονες, ὀλιγώτεροι | |
upsilon689 | [ὑπολιμαῖος· ὁ μὴ γνήσιος] | |
upsilon690 | ὑπολείπει· ἐκλείπει | |
upsilon691 | ὑπόλινον· τὸ ὅρμινον | |
upsilon692 | ὑπὸ λιπαροῖσι· εὐτραφέσι | |
upsilon693 | ὑπόλι(σ)φον· ὀλισθηρόν | |
upsilon694 | *ὑπολαιόν· ὑποδαιστόν | |
upsilon695 | [ὑπολύξας· ἐκκλίνας] | |
upsilon696 | ὑπομάζιον· θηλάζον παιδίον | |
upsilon697 | ὑπομαλανδριῶδες· εἶδός τι ταρίχου | |
upsilon698 | ὑπομέλαθρα· Ἀρτέμιδος ἐπίθετον, ὡς ὁ Μύνδιος | |
upsilon699 | ὑπομειδιῶντι· γελῶντι | |
upsilon700 | ὑπὸ μηνιθμόν· ὑπὸ τὴν ὀργήν | |
upsilon701 | ὑπομηλαφῆσαι· ψηλαφῆσαι | |
upsilon702 | ὑπομονή· καρτερία | |
upsilon703 | ὑπομνηματιστής· ὁ ὑπόμνημα λέγων | |
upsilon704 | ὑπονέμεσθαι· ἐξαπατᾶν | |
upsilon705 | ὑπὸ νηΐω· τόπος δένδρον ἔχων, ἐν οἷς ἐδέσμευον τὰς ναῦς | |
upsilon706 | ὑπονοεῖ· ὑποπτεύει | |
upsilon707 | ὑπονοθεῦσαι· ὑποφθεῖραι | |
upsilon708 | ὑπόνοια· ὑπερηφανία, θράσος | |
upsilon709 | ὑπονομαί· κλοπαί. ὀχετοί | |
upsilon710 | ὑπονοστήσας· ἐπανελθών, ὑποστρέψας | |
upsilon711 | ὑπονύσσεται· καταπονεῖται | |
upsilon712 | [ὑποοργός· ὑπουργός] | |
upsilon713 | ὑποπαθών· ἠρέμα παθών | |
upsilon714 | ὑποπεράτωσις· τελείωσις | |
upsilon715 | *ὑποπεζία· ταπείνωσις | |
upsilon716 | ὑποπερκάζουσι· μεταβάλλουσιν ἐκ τοῦ ὄμφακος καὶ ὑπομελαίνονται | |
upsilon717 | ὑπὸ παντὶ λίθῳ· παροιμία τὸ ‚ὑπὸ παντὶ λίθῳ σκορπίος | |
εὕδει‛ | 215 in vol. 4 | |
upsilon718 | *ὑποπιάζομεν· ταπεινοῦμεν. μαραίνομεν. Ὑποπιασμὸς γὰρ τα‐ πείνωσίς ἐστι σώματος | |
upsilon719 | ὑποπῖσαι· ὑποποτίσαι | |
upsilon720 | ὑπὸ Πλάκῳ· ὑπὸ τῷ Πλάκει ὄρει Κιλικίας | |
upsilon721 | ὑπόπλεως· μεστός, ἔμπλεως | |
upsilon722 | ὑποποιεῖται· προσποιεῖται | |
upsilon723 | ὑπὸ πραπίδων· ὑπὸ τῶν φρενῶν | |
upsilon724 | ὑπόπτερος· κοῦφος. καὶ ὑπόπτερος ὁ ταχύς | |
upsilon725 | [ὑποπέτρου]· ὑποπτέρου. ταχείας | |
upsilon726 | ὑποπτεύει· ὑπονοεῖ, ὑπολαμβάνει | |
upsilon727 | ὕποπτος ἐχθρός· ....... | |
upsilon728 | ὑπόπτως· ἐχθροειδῶς | |
upsilon729 | ὑπόπτωσις· κατάπτωσις | |
upsilon730 | ὑπόπτωτον· ὑποπῖπτον | |
upsilon731 | ὑπόρ(ε)ια· τὰ ὑπὸ τὰ ὄρη | |
upsilon732 | ὑπορίνους· τοὺς ὑπὸ ῥινὶ φθεγγομένους | |
upsilon733 | *ὑποργηθεῖσα· ὑποχρισθεῖσα | |
upsilon734 | ὑπὸ ῥιπῆς· ὑπὸ τῆς ὁρμῆς | |
upsilon735 | [ὑποῤῥόφιοι· ὑπόστεγοι] | |
upsilon736 | ὑποῤῥάπτεις λόγους· συντίθης | |
upsilon737 | ὑποσακίζειν· ὑπηθεῖν τῷ σάκκῳ. καὶ τὸ προσκόπτειν | |
upsilon738 | ὑποσκελίσει· ἀπατήσει, χλευάσει | |
upsilon739 | ὑπόσκοπον χέρα· Αἰσχύλος. ὥσπερ οἱ ἀποσκοποῦντες, οὕτω κελεύει σχηματίσαι τὴν χεῖρα, καθάπερ τοὺς Πᾶνας ποιοῦσι. σχῆμα δέ ἐστιν ὀρχηστικὸν ὁ σκοπός | |
upsilon740 | *ὑπὸ σκήπτρῳ· ὑπὸ τῇ βασιλείᾳ | |
upsilon741 | ὕποσμος· ὀσφραινόμενος | |
upsilon742 | ὑποσμύχει· θλίβει, ἀνιᾷ, καταπονεῖ, ἐκ μεταφορᾶς τῶν τραυμάτων | |
upsilon743 | ὑποσμύχεται· ὑποκαίεται | |
upsilon744 | ὑποσμύχουσα· ἔνδον ἐρεθίζουσα | |
upsilon745 | ὑπόσπονδος· σπονδὰς αἰτήσας | 216 in vol. 4 |
upsilon746 | ὑποσ(σ)είουσι· κάτωθεν ἕλκουσιν | |
upsilon747 | ὑπόστα· ὑπόμενε | |
upsilon748 | ὑποστάθμη· τρυγία, τρύξ | |
upsilon749 | ὑποσταίη· ὑπόσχοιτο | |
upsilon750 | ὑπόστασις· πρόσωπον | |
upsilon751 | ὑποσταχύοιτο· ὑπαύξοιτο ἀπὸ τοῦ στάχυος | |
upsilon752 | ὑποστειλάμενος· ὑποκρυψάμενος. φοβηθείς | |
upsilon753 | ὑποστέλλεσθαι· ἀναδύεσθαι. δολιεύεσθαι. ὑποκρίνεσθαι | |
upsilon754 | ὑποστέλλεται· φοβεῖται. καὶ τὰ ὅμοια | |
upsilon755 | ὑπόστερνον· ὑπογάστριον | |
upsilon756 | ὑπόστημα· πλῆθος | |
upsilon757 | ὑποστῆσαι· ὅταν τις ἐγκάθετον στήσῃ ἐπὶ τῷ ὠνήσασθαί τι | |
upsilon758 | ὑποστήσεται· ὑπομενεῖ | |
upsilon759 | ὑποστήτω· ὑποταγήτω, εἰξάτω, παραχωρησάτω | |
upsilon760 | ὑποστολή· δειλία, φυγή | |
upsilon761 | [ὑποστρέσαι· ἀποφυγεῖν διὰ δέος] | |
upsilon762 | ὑπόστροφον· ἀφιγμένον, ὑποστρέφοντα | |
upsilon763 | ὑπόστρωμα· περίστρωμα | |
upsilon764 | ὑπόσχε[τ]ο· ὑπόσχου, ἐπαγγέλλου | |
upsilon765 | ὑποσχεῖν· ὑποβαλεῖν, δοῦναι | |
upsilon766 | ὑποσχέσεις· ἐπαγγελίαι | |
upsilon767 | ὑπόσχωμαι· ὑποβάλωμαι, ἐπαγγέλλωμαι | |
upsilon768 | ὑποσχών· τὰ αὐτά | |
1 | [ὑποτάβλων· ὑπεξουσίαν] | |
upsilon769 | ὑποτέτροφεν· ὑπέτροφεν | |
upsilon770 | ὑποτίθεται· συμβουλεύει | |
upsilon771 | ὑποτιμήσεως· προφάσεως | |
upsilon772 | ὑποτίτθια· θηλάζοντα, γαλουχούμενα παιδία | |
upsilon773 | ὑποτονθορύζει· γογγύζει | |
upsilon774 | ὑποτοπάσαι· ὑπολαβεῖν, ὑπονοεῖν | |
upsilon775 | ὑποτοπήσομεν· ὑπονοήσομεν | |
upsilon776 | ὑποτρέχοντες· ὑπεισερχόμενοι, σπεύδοντες | |
upsilon777 | ὑπότριμμα· ἐκ φοίνικος καὶ μέλιτος καὶ κυμίνου καὶ ἄλλων τινῶν ἀρτυμάτων ἔργον | |
upsilon778 | ὑποτρύζει· ὑποβάλλει. ὑποψιθυρίζει. γογγύζει | |
upsilon779 | *ὑπότροπον· ὑπεστροφότα, ἐπανελθόντα ἐκ δευτέρου | 217 in vol. 4 |
upsilon780 | *ὑπότροπος· ἐξ ὑποστροφῆς | |
upsilon781 | ὕπουλος· ὕποπτος, δόλιος, ὑποκριτής, ὀλέθριος, ἀσυμφανής. Ὕπο(υ)λα δὲ λέγεται τὰ μὴ φανερὰ τῶν ὀφθαλμῶν ἕλκη | |
upsilon782 | ὑπουργεῖ· ὑπηρετεῖ | |
upsilon783 | ὕπουρα· ὑπὸ τὰ ὄρη | |
upsilon784 | ὑποφαίνει· φανεροῖ, δεικνύει | |
upsilon785 | ὑποφαίσεις· εἰς θεωρίας | |
upsilon786 | ὑποφέρει· ὑπομένει | |
upsilon787 | ὑποφέρονται· ὑποβάλλονται | |
upsilon788 | ὑποφῆται· μάντεις, προφῆται, ἱερεῖς, διερμηνευταί, χρησμολόγοι | |
upsilon789 | ὑποφήτορες· ὑποτεταγμένοι | |
upsilon790 | ὑποφθάς· προφθάσας | |
upsilon791 | ὑποφθαμένη· προφθάσασα | |
upsilon792 | ὑπόφορος· ὑπὸ τέλος, [ὑπὸ κῖνσον] ὑπεύθυνος | |
upsilon793 | ὑποφωνῆσαι· ὑποδεῖξαι | |
upsilon794 | Ὑποχαλκίς· ἡ ὑπὸ Ὁμήρου Χαλκὶς διὰ τὸ κεῖσθαι ὑπό τι ὄρος | |
upsilon795 | ὑπώπια· τὰ ὑπὸ τοὺς ὀφθαλμοὺς οἰδήματα. ἀπὸ μέρους δὲ ὅλην τὴν ὄψιν δηλοῖ. καὶ τὰ πελιώματα | |
upsilon796 | ὑπωπίς· ἡ θαψία | |
upsilon797 | ὑπώρ(ε)ια· τὸ κάτω μέρος τοῦ ὄρους | |
upsilon798 | ὑπωρόφιον· ὑπόστεγον | |
upsilon799 | [ὑπῶς· ἀρτίως] | |
upsilon800 | [ὑρεῖ· φοβεῖται] | |
upsilon801 | ὑράξ· μίγδην, ἀναμίξ | |
upsilon802 | ὑρειγαλέον· διεῤῥωγός | |
upsilon803 | Ὑρία· πόλις Βοιωτίας | |
upsilon804 | ὑριατόμος· ὁ τὰ κηρία τέμνων τῶν μελισσῶν | |
upsilon805 | ὕριγγα· πτύον. Σαλαμίνιοι | |
upsilon806 | ὑρίσιδα· σπυρίδιον, σπυρίς | |
upsilon807 | ὑρισ[σ]ός· φορμός | 218 in vol. 4 |
upsilon808 | Ὑρμίνη· πόλις | |
upsilon809 | ὕρον· σμῆνος. Κρῆτες. ἥσυχον | |
upsilon810 | Ὑῤῥάδιος· ἀπό τινος τῶν προγόνων, ἄδοξος, ἢ εἰκαῖος. ῎Υῤῥα παιδίον | |
upsilon811 | ὕῤῥαχα· πρίσχη | |
upsilon812 | ὑῤῥώφθαι· φληναφᾶν | |
upsilon813 | ὑρτακός· ὄστρεον | |
upsilon814 | ὑρτάνα· ἀπομάχυτρας | |
upsilon815 | ὑρτήρ· πλυνεύς | |
upsilon816 | ὔρχας· ἄμφωτον κεράμιον, καὶ βικῶδες τὸ εἶδος | |
upsilon817 | ὔρχη· ἐφ’ ἧς τὰ φορτία φέρουσιν οἱ ναῦται | |
upsilon818 | ὗς· χοῖρος, ἢ σῦς. καὶ ἰχθῦς | |
upsilon819 | ὗς· ἀλείφαβοῦς· οἱ γὰρ Σκύθαι ἀλείμ(μ)ατι χρῶνται ὑείῳ καὶ μο‐ σχ(ε)ίῳ στέατι | |
upsilon820 | ὕσας· βρέξας | |
upsilon821 | ὕσγινον· βάμ(μ)α τι | |
upsilon822 | ὔσδοι· ὄζοι, κλάδοι | |
upsilon823 | ὗσαι· βρέξαι | |
upsilon824 | ὕσειμι· ἐκεῖ βαδίζω | 219 in vol. 4 |
upsilon825 | ὗς ἐκώμασα· παροιμία ἐπὶ τῶν ἀκόσμως τι ποιούντων | |
upsilon826 | ὑσθλός· σαλός, φλύαρος | |
upsilon827 | ὕσκλοι· ἀγκύλαι, βρόχοι, οὓς ἡμεῖς ὕσκλους τῶν ὑποδημάτων καὶ τὰς λέγνας τῶν ἱματίων | |
upsilon828 | *ὑσκυθά· ὑὸς ἀφόδευμα | |
upsilon829 | *ὑσκίνιοι· ὑσκάνιοι | |
upsilon830 | ὑσμῆθες· οὐσίαι | |
upsilon831 | ὑσμίνας· μάχας | |
upsilon832 | ὑσμίνη· μάχη. παράταξις. ταραχή. σύνοδος | |
upsilon833 | ὑσόν· τὸ ὅσον. βοὸς σὺν ἀρότρῳ συνανα(σ)τροφή | |
upsilon834 | ὕσπληξ· βαλβίς. μύωψ, ὁ πλήσσων τοὺς βόας. καὶ παγὶς λύκων | |
upsilon835 | ὕσπληγα· τὸ ῥόπτρον. [τῆς σφραγῖδος | |
upsilon836 | ὕσπληγξ· ἄφεσις, ἀφετηρία. πάγη. [πάσσαλος, καὶ ὁ κεράτινος κρίκος] | |
upsilon837 | ὑσπολεῖν· συβωτεῖν | |
upsilon838 | ὕσσακος· ὑστακός | 220 in vol. 4 |
upsilon839 | ὕσταξ· πάσσαλος κεράτινος | |
upsilon840 | Ὑσσέλινον· τὸ νῦν Ἀραχναῖον ὄρος ἐν Ἄργει καλούμενον | |
upsilon841 | ὕσ(σ)ωπος· βοτάνη σμήχουσα | |
upsilon842 | ὑστάδα· ἡ δασεῖα ἄμπελος | |
upsilon843 | ὑστακητεῖ· φενακίζει | |
upsilon844 | [ὑσταλωπιᾷ· νυστάζει] | |
upsilon845 | ὑστάς· πλαστὰς ἀμπέλων | |
upsilon846 | ὕστατα· ἔσχατα | |
upsilon847 | ὕστατον· ἐσχάτιον, τελευταῖον | |
upsilon848 | ὑστέρα· μήτρα | |
upsilon849 | ὑστεροβουλία· μετάνοια, μετάμελος, ἡ ἐσχάτη βουλή | |
upsilon850 | ὕστερον· ἧσσον, ἧττον, ἔσχατον | |
upsilon851 | ὑστερόπους· ὕστερον ἐρχόμενος | |
upsilon852 | ὑστερόποτμος· ᾧ ζῶντι ὁ τάφος ὡς τεθνηκότι γέγονεν. ἄλλοι τὸν δεύτερον γάμον | |
upsilon853 | ὑστιακκός· ποτήριον ποιόν. Ἰταλιῶται | |
upsilon854 | ὑστρία· κωλεός | |
upsilon855 | ὕστριξ· [ζῶον ὀστρακόδερμον, ἐνάλιον, βρώσιμον | |
upsilon856 | ὑστριχίς· μάστιξ πεπλεγμένη ἐξ ὑείων τριχῶν | |
upsilon857 | ὕστρος· γαστήρ | |
upsilon858 | ὗς ὑπὸ ῥόπαλον δραμεῖται· παροιμία ἐπὶ τῶν ἑαυτοὺς εἰς ὄλε‐ θρον ἐμβαλ(λ)όντων | |
upsilon859 | ὑσωπίς· ἡ σάμψυχος | |
upsilon860 | ὑτθόν· τὸ πυρίεφθον | |
upsilon861 | ὕφα(ι)μον· αἱματῶδες | |
upsilon862 | *ὑφαίνει· κατασκευάζει | |
upsilon863 | ὑφαίαρ· τὸ ἐπιφυόμενον ταῖς πεύκαις καὶ ἐλάταις | |
upsilon864 | ὑφαίρεσις· μείωσις, στέρησις | |
upsilon865 | [ὑφαγωρή· μεγαληγόρως] | |
upsilon866 | ὑφαῖς· ἡ ὤα, λῶμα. φυλακή | |
upsilon867 | ὑφαιρέτρια· μαῖα | 221 in vol. 4 |
upsilon868 | ὑφάλοις· τοῖς ὑποκάτω τῆς θαλάσσης .... | |
upsilon869 | ὕφαλος φάτις· ἡ κρύφα ...... | |
upsilon870 | ὑφαιρῶ· μειῶ | |
upsilon871 | ὕφασμα· ἱστός τις | |
upsilon872 | [ὑφαύχην· μεγαλαύχην] | |
upsilon873 | ὑφιείς· ὑπενδούς | |
upsilon874 | ὑφ[ε]ίενται· παρομολογοῦσιν | |
upsilon875 | ὑφειμένος· ἐνδεδομένος, κεχαλασμένος, ἠλαττωμένος | |
upsilon876 | (*)ὑφαίνει· ἐμπρῆσαι. ὑφᾶται. Ἀμερίας | |
upsilon877 | ὑφεῖτο· ὑπεβάλλετο | |
upsilon878 | ὕφεκτον· ὁ λέβης | |
upsilon879 | ὑφέλκεται· προτρέπεται | |
upsilon880 | ὑφέν· ἅμα, ὁμοῦ. καὶ πάθος προσῳδιῶν | |
upsilon881 | ὑφέντες· χαλάσαντες. ὑφελόντες | |
upsilon882 | ὑφείλατο· ἐπῇρεν, ἐκούφισεν | |
upsilon883 | ὑφεξαίρειν· ὑφαιρεῖν, ἐπαίρειν | |
upsilon884 | ὑφεξαιρομένου· ἐπαιρομένου | |
upsilon885 | ὑφέξει· παραστήσει | |
upsilon886 | ὑφέξελε· ἔπαρον | |
upsilon887 | ὑφέξω· δώσω | |
upsilon888 | ὑφέσει· ὑποκαταβάσει | |
upsilon889 | ὕφεσις· ὑπένδοσις, ταπείνωσις, ἐλάττωσις, χάλασις | |
upsilon890 | ὑφεσμούς· συμποδισμούς | |
upsilon891 | ὑφεστάναι· εἶναι, ὑπάρχειν | |
upsilon892 | ὑφεστώς· ὀχετός | |
upsilon893 | ὑφεστώς· ἐνυπόστατος, ὑποκείμενος | |
upsilon894 | ὑφεττόν· ὑπομονητόν | |
upsilon895 | ὑφήγησις· ἐξήγησις | |
upsilon896 | ὑφήμενος· καθήμενος, ταπεινός | |
upsilon897 | ὑφῆναι· κατασκευάσαι | |
upsilon898 | ὑφηνίοχος· ἡνίοχος | |
upsilon899 | ὑφιεμένον· ἐνδεδομένον, τεταπεινωμένον | 222 in vol. 4 |
upsilon900 | ὑφιζάνει· ἐλαττοῦται, ὑποκάθηται, ὑφίεται | |
upsilon901 | ὑφιζάνοντι· ὑποκαθημένῳ | |
upsilon902 | ὑφίησιν· ὑποχαλᾶ[ν], ἐλαττοῖ[ν], μειοῖ[ν] | |
upsilon903 | ὑφιστάς· ὑποτιθείς | |
upsilon904 | ὑφίσταται· ὑπομένει | |
upsilon905 | [ὑφιμένως· ἐνδεδομένως] | |
upsilon906 | *ὑφορᾷ· φοβεῖται | |
upsilon907 | *ὑφόριον· ὕποπτον | |
upsilon908 | ὑφόλμιον· μέρος τι τοῦ αὐλοῦ πρὸς τῷ στόματι, ἢ αἱ γλωττίδες. καὶ ὑπόθεμά τι | |
upsilon909 | ὑφόρ(μιον)· χρυσοῦν κοσμάριον | |
upsilon910 | ὑφορώμενος· ὑποβλεπόμενος, φοβούμενος, ὑπονοῶν | |
upsilon911 | ὑφόωσι[ο]ν· ὑφαίνουσιν | |
upsilon912 | ὕφυδρ[ο]ον· ὑποβρύχιον | |
upsilon913 | ὑφ’ οὗ· παρ’ οὗ | |
upsilon914 | ὑφ’ ᾧ· ἐν ᾧ | |
upsilon915 | ὑφ’ ὧν· ὑπὸ τῶν | |
upsilon916 | *ὑφοραθείην· φοβηθείην | |
upsilon917 | *ὑφορᾶσθαι· διανοεῖσθαι | |
upsilon918 | *ὑφορώμενον· τὰ αὐτά | |
upsilon919 | ὕχιος· νύξ | |
upsilon920 | ὑψαγορεῖ· μεγαληγορεῖ | |
upsilon921 | ὑψαύχενες· γαῦροι. ἢ ὑπερήφανοι | |
upsilon922 | ὑψαυχεῖν· μεγαλαυχεῖν | |
upsilon923 | ὑψεῖται· τραπεζῖται ἀργυρίου | |
upsilon924 | [ὑψηβρεμέτης· ὁ ἐν ὕψει βροντῶν] | |
upsilon925 | ὑψηγορία· ὑπερηφανία | |
upsilon926 | ὑψηρεφές· ἐν ὕψει τὸν ὄροφον ἔχον, ἢ ὑψηλὴν ὀροφήν. ἐξ οὗ τὸ μέγα καὶ ὑψηλὸν δηλοῖ | |
upsilon927 | ὑψηλόν· μέγα | |
upsilon928 | ὑψητησινίο· ὑψηλῆς, μεγάλης | |
upsilon929 | ὑψηχέες ἵπποι· ἀπὸ τοῦ εἰς ὕψος ἔχειν τοὺς τραχήλους, οἷον ὑψαύχενες, ἢ μεγαλόφωνοι | |
upsilon930 | ὑψ..μετέωρον· ἄνω. ὑψηλοῦ | |
upsilon931 | ὑψιβάμονος· ἐν ὕψει βαίνοντος | |
upsilon932 | ὑψίζυγος· ὑψηλὴν ἔχων τὴν καθέδραν | 223 in vol. 4 |
upsilon933 | ὕψι δ’ ἐπ’ εὐνάων ὁρμίσσομεν· μετέωρον αὐτὴν ἐπὶ ἀγκυρῶν ὁρ‐ μίσσομεν | |
upsilon934 | ὑψικέραυνος· [ἡ διάπυρος πληγή | |
upsilon935 | ὑψικόλωνον· τραχεῖαν. ὑψηλήν | |
upsilon936 | ὑψίκομος· φοίνιξ. καὶ ὁ ἄνω τὰς τρίχας ἔχων | |
upsilon937 | ὑψιμέδων· ἐν ὕψει βασιλεύων | |
upsilon938 | ὕψιον· μεῖζον. μετέωρον | |
upsilon939 | ὑψιπέτηλον· ὑψηλόν, μακρόν | |
upsilon940 | ὑψιπέτης· εἰς ὕψος πετόμενος | |
upsilon941 | ὑψιπόρους· δι’ ὕψους τρέχοντας | |
upsilon942 | ὑψίπυλον· ὑψηλὰς πύλας ἔχον | |
upsilon943 | [ὑψιρεφές· ζτʹ ὕψη] | |
upsilon944 | [ὑψίροφον· ὁμοίως] | |
upsilon945 | ὑψίστολοι· οἱ ἄνω ἐσταλμένοι τοὺς χιτῶνας | |
upsilon946 | ὑψιτελέες· ταχιτῶνες. ζτʹ | |
upsilon947 | ὕψιστον· ὑψηλότατον | |
upsilon948 | ὑψιτένων· ὑψαύχην, ὑψηλὸς τῷ φρονήματι | |
upsilon949 | ὑψιφοίτης· ὑψηλοπόρος | |
upsilon950 | [ὑψιχέες· ὑψαύχενες] | |
upsilon951 | ὑψόθι· ἄνωθι | |
upsilon952 | ὑψόσε· εἰς ὕψος | |
upsilon953 | ὑψόροφον· ὑψηλόν, μέγα | |
upsilon954 | ὑψοῦ· ἄνω ἐν ὕψει | |
upsilon955 | ὑψοῦ διᾴττει· εἰς ὕψος ὁρμᾷ | |
upsilon956 | ὕω· βρέχω | |
upsilon957 | *ὑωλυνύων· μολύνων | |
upsilon958 | ὑωδία· ἀηδία. φυρμὸς ἐν βορβόρῳ | |
upsilon959 | ὑωδίνων· φύρων. βορβορῶν. μολύνων | |
upsilon960 | ὕων· βρέχων, ὑγραίνων | |
upsilon961 | *ὑψιστάριος· αἵρεσις, ὥς φασι, τῶν τὸν ὕψιστον σεβομένων | 224 in vol. 4 |
phi1 | Φᾶ· εἰπέ, λέγε | |
phi2 | φᾶν· λέγειν | |
phi3 | φάανθεν· ἐφάνησαν | |
phi4 | φαάνθη· ἐφάνη | |
phi5 | φαάντερον· λαμπρότερον | |
phi6 | φάβα· μέγας φόβος. καὶ τὸ σύνηθες. ὄσπριον | |
phi7 | φαβοτύπος· εἶδος ἱέρακος, καὶ περιστερᾶς ἀγρίας σπερμοφάγου | |
phi8 | φαβοκτόνος· ἱερακοκτόνος | |
phi9 | Φαβρίς· νησίδιον πρὸ τῆς Ἀττικῆς | |
phi10 | φαγανθρώπων· ἀκαθάρτων | |
phi11 | φάγαινα· φαγέδαινα νόσος ..... ἑλκῶδες νεμόμενον | |
phi12 | φαγέσωρ[ι]ον· πολυφάγον | |
phi13 | φάγιλος· ἀμνός | |
phi14 | φαγλαός· χείμαῤῥος | |
phi15 | φαγόνες· σιαγόνες, γνάθοι | |
phi16 | φάγυλοι· μαστοί. μάρσιπποι | |
phi17 | φάγωρος· ἰχθῦς ποιός | |
phi18 | φαδάσαι· γνάψαι | |
phi19 | φάεα· ὀφθαλμοί | 225 in vol. 4 |
phi20 | φαέθει· καίει, λάμπει, φαίνει | |
phi21 | φαέθοντα· ἐπιφανῆ, λάμποντα | |
phi22 | φα(έ)θοντα· τόκον ἐπιφανῆ καὶ καταπληκτικὸν τῇ προσόψει | |
phi23 | φαέθων· φαίνων, λάμπων | |
phi24 | φαεινή· λαμπρά, φαιδρά | |
phi25 | φάεν· ἐπέστειλεν | |
phi26 | [φαένθεν· ἐφάνησαν] | |
phi27 | φαεινόν· λαμπρόν, φαιδρόν, ὡραῖον | |
phi28 | φαέσασθαι· ἰδεῖν, μαθεῖν | |
phi29 | φαεσίμβροτος· ἡ τὸ φῶς τοῖς ἀνθρώποις παρεχομένη. καὶ ἥλιος | |
phi30 | φαεσφόρος· γνώσει φωτίζων, καὶ ὁ τὸ φῶς παρέχων | |
phi31 | [φαζακηνίαις· δειλίαις] | |
phi32 | φαζάλη· πάθος σωματικόν, ὃ γίνεται τοῖς ἐρυθρὰν θάλασσαν πλέου‐ σιν | |
phi33 | φάηκες· ὀφθαλμοί | |
phi34 | φάθι· εἰπέ | |
phi35 | φαῖ· δῆμος | |
phi36 | Φαίακες· ἔθνος | |
phi37 | Φαιάκων· αὐτὰ τὰ ἔθνη | |
phi38 | φαίδει· ὄψει | |
phi39 | Φαίδιμος· ὄνομα κύριον. ἢ λαμπρός. κατὰ ψυχὴν ἰσχυρός. ἐπίσημος. σπουδαῖος | |
phi40 | φαιδρός· καθαρός. γεγηθώς. φανερός | |
phi41 | φαιδρυντής· ὁ τὸ ἕδος τοῦ θεοῦ θεραπεύων | |
phi42 | φαιδρωπόν· χάριεν τὸ πρόσωπον | |
phi43 | φαῖεν ἂν· [φαίειν ἄν,] εἴποιεν ἄν | |
phi44 | φαί(η)· εἴ(ποι) | |
phi45 | φαί(ην)· εἴποιμι | |
phi46 | φαίην ἄν· εἴποιμι ἄν | |
phi47 | φαίκανον· πήγανον | |
phi48 | φαικάσιον· ὑποδήματος εἶδος γεωργικοῦ | 226 in vol. 4 |
phi49 | [φαίκελον· φορτίον] | |
phi50 | φαικόν· ἐλαφρόν. ἰταμόν. κοῦφον. λαμπρόν | |
phi51 | φαικῷ· ἐνεργῷ, ἀκμάζοντι, ἀπὸ τοῦ φαίνειν οἷον λαμπρόν | |
phi52 | φαικῶς· λαμπρῶς. ἢ λίαν, καὶ τὰ ὅμοια | |
phi53 | [φαιλόνης· εἰλητάριον μεμβράϊ(ν)ον. ἢ γλωσσόκομον] | |
phi54 | φαῖμεν· εἴποιμεν. ὑπολάβοιμεν | |
phi55 | [φαινακίζει· πλανᾷ, ἀπατᾷ, χλευάζει | |
phi56 | φαινακισθείς· ἀπατηθείς | |
phi57 | φαινακισμός· τὰ ὅμοια] | |
phi58 | φαίνει· λάμπει, φαντάζει | |
phi59 | φαίνεται· δοκεῖ. καὶ ὅμοια | |
phi60 | φαινόλα· τὸ ὕφασμα οὕτως ‚ἔχουσα καινὰν φαινόλαν‛ | |
phi61 | φαινόλις· λαμπρά, φωσφόρος | |
phi62 | [φαινόν· φωτεινόν] | |
phi63 | Φαινύλιος· ὄνομα ἥρωος | |
phi64 | φαίνων· δεικνύων, δηλῶν | |
phi65 | φαιόν· μέλαν | |
phi66 | φαιούς· ἄρτους ῥυπαρούς | |
phi67 | φαιρίδδειν· σφαιρίζειν | |
phi68 | φαιρωτήρ· (σ)κύτος | |
phi69 | Φαιστός· πόλις Κρήτης | |
phi70 | φάκελον· φορτίον εὐάλωτον | |
phi71 | φακέλους· φόρτους | |
phi72 | φάκελοι· ὁμοίως | |
phi73 | φακός· βρύον τὸ ἐν τῇ λίμνῃ. καὶ μέλασμά τι ἐν τῇ ὄψει. καὶ μέρος τοῦ χαλινοῦ. καὶ ἡ λεπτὴ τῆς μεταλλικῆς λίθου. καὶ ἰατρικὸν σκεῦος | |
phi74 | φάκται· ληνοί, σιπύαι, πύελοι | |
phi75 | *Φακεέ· διάνοιξις | |
phi76 | *φρακτεῖν· φράττειν. Φρακτός γὰρ ὁ φραγμός. καὶ τὸ μέτρον | |
φάκτον | 227 in vol. 4 | |
phi77 | φάλαγγες· πολεμικαὶ τάξεις, ἀπὸ τοῦ πέλας ἀλλήλων εἶναι. καὶ τὰ τῶν δακτύλων ἄρθρα. καὶ νεῶν ὑπερείσματα | |
phi78 | φαλάγγια· στρογγύλα ξύλα καὶ σύμμετρα. Ἀττικοὶ δὲ κόρακας | |
phi79 | *φαλαγγηδόν· κατὰ τάξεις | |
phi80 | φάλα(γ)ξ· ζῶον παραπλήσιον ἀράχνῃ, ὃ δὴ καὶ αὐτὸ ὑφαίνειν δοκεῖ | |
phi81 | φαλάγγωμα· πομπή τις ἐν τοῖς Διονυσίοις | |
phi82 | φαλαγγῶσα· τεθηριωμένη, ἠρεθισμένη | |
phi83 | φάλαγξ· πολεμιστῶν παράταξις | |
phi84 | φάλαι· ὅρα, σκόπει | |
phi85 | *φαλαγγοστορύναι· ὄργανα πολεμικά | |
phi86 | Φαλάκραι· τόπος τῆς Ἴδης, καὶ νύμφαι ....... | |
phi87 | Φαλάκρας· ἄκρας τῆς Εὐβοίας | |
phi88 | Φάλακρον· ἀκρωτήριον Ἴδης | |
phi89 | [φαλακτόνοιο· εἶδος ἱέρακος] | |
phi90 | φαλάνθη· ἐριουργός | |
phi91 | φάλανθον· πολιόν. καὶ ἡ Νέστορος κάρα. οἱ δὲ φαλακρόν | |
phi92 | *φάλα· ἡ μικρὰ κάρα | |
phi93 | φάλαρα· ἀστραγαλίσκος ὁ ἐπὶ τῆς περικεφαλαίας, καὶ παραγναθίδες. χαλινοί, ἢ ἱπποκόσμια | |
phi94 | [Φαλαρεῖς· δῆμος τῆς Αἰαντίδος φυλῆς] | |
phi95 | [φαλάρικα· εἶδος λόγχης] | |
phi96 | φαλαρόν· λευκόν | |
phi97 | φαλαρός· φαλιός, φαλακρός, λευκομέτωπος, λευκός, καὶ φαλέον | |
phi98 | φαλεριαῶ· πέφρικα | |
phi99 | φάληρα· λευκά. ἀφρίζοντα, φρίσσοντα | |
phi100 | Φαληρεύς· πολίτης | |
phi101 | Φαληρικαί· αἱ ῥάφανοι ἀπὸ τῆς Ἀττικῆς | |
phi102 | φαληριόωντα· λευκανθίζοντα, ἢ λευκαινόμενα | 228 in vol. 4 |
phi103 | φαληρίς· ὄρνις λιμναῖος. καὶ τὸ ....... | |
phi104 | Φάλης· δερμάτινον καὶ ἀνδρεῖον | |
phi105 | φαλίζει· θέλει | |
phi106 | φαλικρόν· ἄκρατον | |
phi107 | φαλιόν· [λαμπρόν] | |
phi108 | *φαλίς· κάνναβις | |
phi109 | φαλιόπουν· λευκόπουν. Φαλ[α]ιοὶ ταῦροι· λευκομέτωποι | |
phi110 | φαλίπτει· μωραίνει | |
phi111 | φαλίσσεται· λευκαίνεται. ἀφρίζει | |
phi112 | φάλκη· ὁ τῆς κόμης αὐχμός. ἢ νυκτερίς | |
phi113 | φάλ(λ)αι· φάλ(λ)αιναι | |
phi114 | *φαρισαῖος· ἀφωρισμένος, μεμερισμένος, καθαρός | |
phi115 | *φαλλός· τὸ ξύλινον αἰδοῖον ἀνδρικόν | |
phi116 | *Φαραά· διασκεδασμός. ἢ νόσος | |
phi117 | φάλ(λ)αινα· ἡ ἐν τῇ κεφαλῇ θρίξ. καὶ ἰχθῦς κητώδης | |
phi118 | [φάλλα· ἄκρα τῆς Εὐβοίας] | |
phi119 | φάλλη· ἡ πετομένη ψυχή | |
phi120 | φα(λ)λικά· ᾠδὴ πεποιημένη εἰς τὸν Διόνυσον, τοῦ φαλ(λ)οῦ ἀγομένου | |
phi121 | φαλλικόν· ὄρχημά τι. οἱ δὲ μέλος. ἄλλοι ᾠδὴν αὐτοσχέδιον ἐπὶ τῷ φαλ(λ)ῷ ᾀδομένην | |
phi122 | φαλ[λ]ός· λευκός. ἢ βόλος. καὶ [τὸ] φαλ[λ]ὸν τὸν ἐμμανῆ | |
phi123 | [φαλλοαί· πέφρικεν] | 229 in vol. 4 |
phi124 | φαλόν· τὸ στερεὸν κύκλωμα τοῦ στέρνου. οἱ δὲ τὸν μωρόν | |
phi125 | φάλος· ὁ λόφος τῆς περικεφαλαίας. καὶ τρυφάλεια ἡ τρεῖς κεφα‐ λὰς ἔχουσα. ἔνιοι λευκὸς ἧλος. ἄλλοι ψελλός. ἄλλοι κωφός | |
phi126 | φαλύγματα· ὑγράσματα | |
phi127 | φαλύνει· λαμπρύνει | |
phi128 | φαλύσσεται· καταῤῥήσσει. περιέρχεται | |
phi129 | φαλωθείς· παρατραπείς | |
phi130 | φάμαν· φήμην | |
phi131 | φαμάξαι· φάσεις | |
phi132 | [φαμένων· τετελευτηκότων | |
phi133 | φαμελία· ὁμόδουλ] | |
phi134 | *φαμέν· λέγομεν | |
phi135 | *φάμενος· εἰπών | |
phi136 | *φάμην· εἶπον | |
phi137 | φάμμη· ἄλφιτα | |
phi138 | φαμμάστρια· τὰ ψαιστά. καὶ ἑορτή τις | |
phi139 | φᾶν· [ὑπέλαβον] λέγειν | |
phi140 | φάναι· εἰπεῖν | |
phi141 | Φαναῖος· Ἀπόλλων. Ἀχαιὸς Ὀμφάλῃ. παρὰ Χίοις οὕτω λέγεται | |
phi142 | φανᾶν· θέλειν | |
phi143 | φάναοι· ἄρνες | |
phi144 | φάνας· [ἐκλάμψας, ἢ] τὰς ἐκλάμψεις | |
phi145 | φανόν· τὸ φαινόμενον, φωτεινὸν καὶ λαμπρόν. Ἀττικοὶ δὲ λυχνοῦ‐ χον ἐκάλουν, ὃ ἡμεῖς νῦν φανόν | |
phi146 | φάντα· λάμποντα | |
phi147 | φαντάζομαι· συκοφαντοῦμαι | 230 in vol. 4 |
phi148 | φαντάζου δόμων .....· φαίνου | |
phi149 | φαντάσας· δείξας | |
phi150 | φαντασία· τὸ μὴ ὂν ἀληθές, ἀλλὰ σχήματι | |
phi151 | φάντι· εἰπόντι | |
phi152 | φαντίζοιτο· φαίνοιτο | |
phi153 | φάντος· εἰπόντος. [ἢ πλάτανος φανωτάτη, περιφανής, λαμπρά | |
phi154 | [φανοτάτη· φωτεινοτάτη | |
phi155 | φαορκίς· τρυγίς] | |
phi156 | φάος· φώς, ὄρθρου ἀνατολή | |
phi157 | φάος ἠελίοιο· ἡ αὐγή | |
phi158 | Φάπην· τὴν Παφίην | |
phi159 | φαραγγαῖον· τῆς φαρέτρας τὸ κάλυμμα | |
phi160 | φάραγξ· τάφρος, κοίλωμα | |
phi161 | φάραγξι· κοιλάσι | |
phi162 | φάραι· ὑφαίνειν, πλέκειν | |
phi163 | φαραιδάκη· μυρίκη | |
phi164 | φάργμα· φραγμός | |
phi165 | φαρέτρα· βελοθήκη | |
phi166 | φαρετρεών· τοξότης | |
phi167 | φάρη· ἱμάτια. νεφέλαι | |
phi168 | φαρικόν· φάρμακον σύνθετον θανάσιμον | |
phi169 | φάριον· τὸ(ν) ἐρεοῦν ...... | |
phi170 | Φᾶρις· ὄνομα πόλεως | |
phi171 | φαρκάζει· κλέπτει | |
phi172 | φαρκιδούμενοι· στυγνάζοντες | 231 in vol. 4 |
phi173 | φαρκίς· ῥυτὶς ἡ ἐκ τοῦ γήρους γινομένη. ἢ ῥίζα, πρὸς ῥυτίδας ποιοῦ‐ σα. [ἢ στολίς | |
phi174 | Φαρκίδων· ῥυτίδων. ἢ πόλις | |
phi175 | φάρκες· νεοσσοί | |
phi176 | φάρκτου· φυλακὴν σκεύαζε | |
phi177 | φάρμακα· βοτάναι. χρώματα. καὶ πᾶσα πόα | |
phi178 | φαρμακεύεται· σκευάζεται, ἀρτύεται | |
phi179 | φαρμακίτης· ἀδ[δ]ηφάγος | |
phi180 | φαρμακίς· ἐπὶ γυναικὸς φαρμακίδος. καὶ εἶδος φαρμάκου. ἢ ἀκρίς | |
phi181 | φαρμακοί· καθαρτήριοι. περικαθαίροντες τὰς πόλεις, ἀνὴρ καὶ γυνή | |
phi182 | φαρμακή· ἡ χύτρα, ἣν ἡτοίμαζον τοῖς καθαίρουσι τὰς πόλεις | |
phi183 | φάρμακον· ἡ ὑποστάθμη. ἄλλοι σύνθεσις ᾗ κηδεύουσι τὰ ἱερὰ τῶν ζώων | |
phi184 | φαρμακῶνες· τὰ βαφεῖα, διὰ τὸ τὰ βάμματα φάρμακα καλεῖσθαι | |
phi185 | φαρμάξαι· ὀξῦναι. βάψαι | |
phi186 | φαρμάξασα· ἀπατήσασα | |
phi187 | φαρμάσσει· [φαρμακεύεται,] θεραπεύει, φαρμακεύει | |
phi188 | φαρμάσσων· βάπτων. στομῶν, στομοποιῶν. φαρμακεύων | |
phi189 | φαρματτόμενος· κολακευόμενος. ἀλειφόμενος | |
phi190 | Φάρος· ἱμάτιον, περιβόλαιον. ἀκρωτήριον καὶ νῆσος ἐν Αἰγύπτῳ | |
phi190a | φάρος στέλ(λ)ων· τὸ περιβόλαιον στέλ(λ)ων, ἢ τὸ ἅρμενον | |
phi191 | φαροῦν· ἀροτριᾶν | |
phi192 | φάρσος· τρύφος, κλάσμα. πτερύγιον. [ἀκρωτήριον] | |
phi193 | φαρύγεθρον· ὁ κατὰ τὰ παρίσ(θ)μια τόπος | |
phi194 | φαρυγίνδην· ἀντὶ τοῦ (κατὰ) γαστριμαργίαν | |
phi195 | φάρυγξ· λάρυγξ, βρό(γ)χος, στόμα | 232 in vol. 4 |
phi196 | φαρυμός· τολμηρός, θρασύς | |
phi197 | φαρβό· ὁμοίως | |
phi198 | φαρύνει· λαμπρύνει | |
phi199 | φαρῶσαι· ἀρόσαι, νεῶσαι. λαμπρῦν[θῆν]αι | |
phi200 | φάς· εἰπών | |
phi201 | φάσακες· συκοφάνται | |
phi202 | *φάσγανον· ξίφος, παρὰ τὸ φάσαι, ὅ ἐστιν ἀνελεῖν | |
phi203 | φασγάνεται· ξίφει ἀναιρεῖται | |
phi204 | φασγανιῶσαν· ἐξιφισμένην | |
phi205 | φασγανίων· ἐξιφισμένων | |
phi206 | φάσεις· ἐγκλήματα, συκοφαντίαι. ἢ ἐνυπνίων ὄψεις. λόγοι. φῆμαι | |
phi207 | φάσθαι· λέγειν | |
phi208 | Φασιανοί· ὄρνεις ποιοί. οἱ δὲ τοὺς Ποντικούς φασιν | |
phi209 | Φᾶσις· ποταμὸς Κόλχων | |
phi210 | φασκάδες· ὄρνεις ποιοί | |
phi211 | *φασί· λέγουσι | |
phi212 | φάσκει· λέγει | |
phi213 | φάσκοντα· λέγοντα | |
phi214 | φάσκος· τὸ ἐπὶ τῶν δρυῶν γενόμενον | |
phi215 | φασκώλιον· βαλάντιον δερμάτινον. Φάσκωλος δὲ τὸ μέγα, εἰς ὁ τὰ ἱμάτια ἐμβάλλεται | |
phi216 | *φάσκω· λέγω | |
phi217 | φάσμα· φάντασμα. σημεῖον, τέρας | |
phi218 | φασσοφόνῳ· τῷ τὰς φάσσας φονεύοντι. ἔστι δὲ εἶδος περιστερᾶς ὑπὸ τὴν τρυγόνα | |
phi219 | φάτε· εἴπατε | |
phi220 | φατέ· λέγετε | |
phi221 | φατίζει· λέγει. χωρίζει | |
phi222 | φατιρίς· εἶδος ὀρχήσεως | |
phi223 | φάτης· ψεύστης | 233 in vol. 4 |
phi224 | φάτις· φήμη. δόξα. λόγος. κλῃδών | |
phi225 | φάτνη· καὶ ἡ τράπεζα, καὶ ἡ τῶν κτηνῶν, καὶ εἴτι τῶν τοιούτων | |
phi226 | φατνώματα· σανιδώματα | |
phi227 | φατνωτῶν· σανιδωτῶν | |
phi228 | φάτο· εἶπε. διενοήθη, ὑπέλαβεν | |
phi229 | φατοί· τεθνεῶτες. ῥητοί | |
phi230 | φατός· ὁμοίως | |
phi231 | φατόν· τεθνηκός. ῥητόν | |
phi232 | φατός· στοίβη. φήμη | |
phi233 | φᾶτραι· σύστημα | |
phi234 | φατρία· σύνταγμα, σύστημα | |
phi235 | φάτριν· τόπον ὕπαιθρον, ἐρείπιον, φάνα | |
phi236 | φατῶσαν· γνῶθι | |
phi237 | Φαῦδα(ι)· γένη Σκύθαι | |
phi238 | φαύειν· ποιεῖν ..... | |
phi239 | φαύζειν· φρύγειν | |
phi240 | φαῦλα· κακά. δόλια. εὐτελῆ | |
phi241 | φαυλία· εἶδος ἐλαίας. οἱ δὲ τὰς λεύκας | |
phi242 | φαύλια· μῆλα τὰ μεγάλα | |
phi243 | [φαύλιον· ἁδρόν, καλόν] | |
phi244 | φαύλιξ· ὀρθός | |
phi245 | Φαῦνος· Ἰταλικὸς θεός | |
phi246 | φαυλίστρια· ἡ καταγελῶσα | |
phi247 | φαῦλον· ἁδρόν, καλόν, εὐειδές, μέγα. μοχθηρόν. ἀραιόν. παληλθιτόν | |
phi248 | φαῦλος· κακός, δόλιος, χαλεπός. εὐτελής, ἁπλοῦς. καταγέλαστος | |
phi249 | φαύλως· ὁλοσχερῶς, καὶ τὰ ὅμοια | |
phi250 | φαῦνος· φαίνων αὑτόν | |
phi251 | φαυόν· ἀκανθῶδες φυτόν | |
phi252 | φαυόφοροι· Αἰολεῖς, ἱέρειαι | 234 in vol. 4 |
phi253 | φαῦρος· κοῦφος | |
phi254 | φαύσιγγες· αἱ ἐν ταῖς πτέρναις γινόμεναι ῥαγάδες. ἔνιοι τὰς ἀπὸ τοῦ πυρὸς ἐν ταῖς κνήμαις καὶ τοῖς σκέλεσι γινομένας φλυκταίνας. δηλοῦσι δὲ καὶ αὐγὰς καὶ ἀκτῖνας. ἄλλοι δὲ αἱμοῤῥοΐδας καὶ φλυκταί‐ νας καὶ λαμπηδόνας | |
phi255 | φαῦσις· φῶς, φέγγος, φωταυγία | |
phi256 | φαῦσμα· σπλάγχνα ἐκ σίτων πεποιημένα. καὶ αἱ ἀπαρχαὶ τῶν πεμ‐ μάτων | |
phi257 | Φαῶν· εὐμόρφων, ἐγένετο ἠρέσθην | |
phi258 | [Φέακες· ἔθνος Φεάκων] | |
phi259 | φέβεσθαι· φεύγειν | |
phi260 | φέβομαι· φεύγω, φοβοῦμαι | |
phi261 | φέβοντο· ἐφοβοῦντο, ἔφευγον | |
phi262 | *φοβεῖ· διώκει, φεύγει | |
phi263 | *φοβψίς· λαμπρὸν φαίνουσα | |
phi264 | φέγγουσαν· λαμπρύνουσαν | |
phi265 | φέγγος· φῶς ἡμέρας, φέγγος σελήνης | |
phi266 | Φειά· πόλις Θεσσαλίας | |
phi267 | φειδαλφιτῆσαι· φειδωλὸν περὶ τὰ ἄλφιτα γενέσθαι | |
phi268 | φείδεσθαι· ἐλεεῖν | |
phi269 | [φειδικόμισος· ἡ διὰ μαρτύρων πίστις] | |
phi270 | φειδός· φειδωλός | |
phi271 | φειδοῦς· φειδωλίας | |
phi272 | φειδώ· τὸ φείδεσθαι | |
phi273 | φειδώλιον· δίφρος, σφέλας. χόρτος | |
phi274 | φειδωλός· φειδόμενος δαπάνης, σκνιφός | |
phi275 | Φείδων· ὄνομα κύριον | 235 in vol. 4 |
phi276 | *Φεισών· ποταμὸς παραδείσου, ὃ ἑρμηνεύεται στόμα κόρης· παρὰ δὲ Ἕλλησι Γάγ(γ)ης | |
phi277 | *φεῖσαι· ῥῦσαι, σῶσαι | |
phi278 | φελγύνει· ἀσυνετεῖ, ληρεῖ | |
phi279 | φελλά[ν]τας· λίθος σκληρὸς ἀπὸ τόπου | |
phi280 | φελλεῦον· ἐπιπλέον | |
phi281 | φελλεύς· τὸ δυσεργὲς χωρίον | |
phi282 | φελλίνιοι· ὀροβάκχαι | |
phi283 | φελλίνας· κοῦφος, ἀπὸ τοῦ φελλοῦ | |
phi284 | φελλός· [σκληρὸς τόπος καὶ δυσεργής, καὶ ἐξ ἐπιπολῆς πετρώδης. καὶ] φλοιὸς δένδρου, καὶ ξύλον ἐλαφρόν. [τὸ δὲ αὐτὸ καὶ φελλεύς.] [καὶ τὸ τῶν βιβλίων ἔξωθεν σκέπασμα.] [καὶ ἀλαζών] | |
phi285 | φένακας· ἀπατεῶνας | |
phi286 | φέναξ· χλευαστής, ἀπατεών, ψεύστης, πλάνος | |
phi287 | Φενεός· [Φενέα] πόλις Ἀρκαδίας | |
phi288 | [φεννίδα· παιδιὰν σφαίρας] | |
phi289 | φεννίον· μηδικὴ ὁδός. Παμφύλιοι | |
phi290 | [φεννίς· εἶδος παιδιᾶς μετὰ σφαίρας] | |
phi291 | φέννος· θάνατος. ἐνιαυτός | |
phi292 | Φέραι· πόλις τῆς Ἠλείας | |
phi293 | Φεραία· Ἀθήνησι ξενικὴ θεός. οἱ δὲ τὴν Ἑκάτην | 236 in vol. 4 |
phi294 | φεραυγές· κατάλαμπρον | |
phi295 | φέρβειν· τρέφειν, βόσκειν | |
phi296 | φέρβεται· τρέφεται | |
phi297 | φέρβητας· νομεῖς | |
phi298 | φερβόμενος· τρεφόμενος | |
phi299 | [φερέγγους· φέρων τὸ βιβλίον, ἢ τῇ βίβλῳ ἐμφερομένους] | |
phi300 | φερέγγυος· ἀξιόπιστος, ἐγγυητής, καὶ βεβαιωτής. Ἔγγυος βέβαιος | |
phi301 | φερέγγυον· βέβαιον, δυνατόν | |
phi302 | φέρειν· λαμβάνειν. βαστάζειν. ὑπομένειν | |
phi303 | Φερεκλέα· τὸν Ἄδωνιν | |
phi304 | [φερεντάριοι· τάγμα στρατιωτικόν] | |
phi305 | φερέοικος· ὁ κοχλίας. ἔνιοι ζῶον ὅμοιον γα[λ]λῇ ὑπὸ δ(ρ)υσὶ καὶ ἐλάταις γινόμενον. οἱ δὲ ζῶον σφηκὸς μεῖζον | |
phi306 | φερέσβιος· ὁ τὰ πρὸς τὸν βίον φέρων καὶ σώζων, ἢ ζωοποιός | |
phi307 | φέρεσκον· ἔφερον | |
phi308 | Φέρητος· ὄνομα κύριον | |
phi309 | [φέρι· ἄγριε ἢ ἄγριαι] | |
phi310 | φέριστε· βέλτιστε, κράτιστε, ἐξοχώτατε, ἀγαθέ. [καλλίον. μείζον] | |
phi311 | φ(έ)ρμια· ἃς ἔνιοι ἀσίλλας τὰς ἐκ σχοίνων πλεκομένας, καὶ ἰχθυηρὰ ἀγγεῖα, οἷον σπυρίδια | |
phi312 | φερνάς· προῖκας, δῶρα νυμφικά, ἀπὸ τοῦ φέρειν φεράς, καὶ πάντα τὰ φερόμενα | |
phi313 | φερνή· προίξ, δῶρα νυμφικά | |
phi314 | φέροντο· προσεφέροντο | |
phi315 | φεῤῥεύει· ἀποφέρει | |
phi316 | Φερ(ρ)εφάττιον· τόπος ἐν ἀγορᾷ | |
phi317 | Φερσεφόνεια· ἡ τῆς Δήμητρος θυγάτηρ, ἡ φέρουσα τὸ ἄφενος, του‐ τέστι τὸν πλοῦτον, διὰ τὸν καρπόν, (ἢ) ἀπὸ τοῦ φέρειν ὄ(ν)ησιν | |
phi318 | φερτάζει· φέρει | |
phi319 | φέρτατος· ἀγαθώτατος | |
phi320 | φέρτε· φέρετε, κατὰ συγκοπήν | |
phi321 | *φέρτατον· κράτιστον, ἀγαθώτατον. φέριστον, βέλτιστον | |
phi322 | φέρτερον· κρεῖσσον, ἀπὸ τοῦ φέρειν βέλτιον | 237 in vol. 4 |
phi323 | φέρτρον· φορεῖον. καὶ ἡ τῶν νεκρῶν κλίνη | |
phi324 | φέρτρυς· ἆθλος. Θούριοι | |
phi325 | φέρων· λαμβάνων | |
phi326 | φερώνυμος· ἀληθεύων τῷ ὀνόματι | |
phi327 | φετμαῖς· ἐντολαῖς, παραγγελίαις | |
phi328 | φεῦ· σχετλιασμοῦ ἐπίῤῥημα | |
phi329 | φεύγει· ἀποδιδράσκει, ἀντὶ τοῦ εὐθύνεσθαι, ὡς καὶ φεύγειν κλοπῆς ἢ μοιχείας φαμέν | |
phi330 | φευκτά· φεύξιμα | |
phi331 | φευκταῖοι· ἀποτρόπαιοι | |
phi332 | φεύξεσθαι· φεύγεσθαι | |
phi333 | φεῦ φεῦ· ἴσον τῷ οἴμοι | |
phi334 | φεψάλυξ· φέψελος, σπινθήρ, ἄνθραξ | |
phi335 | Φηγαιεύς· δῆμος Αἰγηΐδος | |
phi336 | φήγινος· δρύϊνος | |
phi337 | φηγός· ἡ δρῦς | |
phi338 | φηδαινής· ἀφρενής | |
phi339 | [φηδῶσαι· ἀπατῆσαι. φθεῖραι, ἀπολέσαι] | |
phi340 | φηληκόθρεπτον· ὑπὸ ὄλυνθον τῆς συκῆς τεθραμμένον | |
phi341 | φήληξ· ὄλυνθος, τὸ μὴ πεπεμμένον σῦκον | |
phi342 | *φῆ· εἶπεν, ἔλεγεν | |
phi343 | φηλήτῃσι· λῃσταῖς | |
phi344 | φῆλον· ἀπατηλόν, ληθαργόν, κακοῦργον, ἐπίβουλον | |
phi345 | φηλωθείς· ἀπατηθείς | |
phi346 | φηλωθεῖσα· ἀπατηθεῖσα | |
phi347 | φηλώσωμεν· ἀντὶ τοῦ βοήσωμεν | |
phi348 | φήματα· ῥήματα. φάσματα | |
phi349 | φημασι.μεν· βοήσωμεν | |
phi350 | φήμη· ἀκοή, ὀνομασία | |
phi351 | φημί· λέγω. ὑπολαμβάνω | |
phi352 | φημίζεται· μαντεύεται. λέγει | |
phi353 | φῆμις· φήμη, κλῃδών, φωνή, λόγος | 238 in vol. 4 |
phi354 | φῆν· εἶπον, λέγων | |
phi355 | φήνας· δείξας | |
phi356 | φηνάσης· δειξάσης | |
phi357 | φήνη· ἀετοῦ εἶδος | |
phi358 | φηνόν· λαμπρόν | |
phi359 | φήνωσι· δείξωσι | |
phi360 | φῆρα· θῆρα. εἶπεν | |
phi361 | Φῆρες· οἱ Κένταυροι, Αἰολικῶς | |
phi362 | φηρία· θηρία. Αἰολεῖς | |
phi363 | φῆρον· ἡ τῶν ἀρχαίων θεῶν τροφή | |
phi364 | φῄς· λέγεις. ὑπολαμβάνεις | |
phi365 | φῆσθα· λέγεις. ἔφησθα | |
phi366 | φήσομαι· λέξομαι, βοήσομαι | |
phi367 | [φητώ· στρόφιγξ] | |
phi368 | φθαίημεν· φθάσωμεν | |
phi369 | φθάν· ἔφθασαν δὲ πολλῷ τοὺς ἱππέας οἱ πεζοί | |
phi370 | φθάνει· καταλαμβάνει, προλαμβάνει | |
phi371 | φθατήση· φθάσῃ | |
phi372 | φθεί(ει)· θνήσκει | |
phi373 | *φθαρτόν· θνητόν | |
phi374 | Φθειάδος· Θετταλικῆς | |
phi375 | [φθειμένων· ἀποθανόντων] | |
phi376 | *φθάνει· ἀναλίσκεται | |
phi377 | [φθεινόπωρον· τροπὴ κατὰ τὸ θέρος. ἢ νόσος] | 239 in vol. 4 |
phi378 | φθείρ· ὁ τῆς πίτυος καρπός. καὶ μέρη τῆς νεὼς πρὸς τῇ πρύμνῃ. καὶ ἰχθῦς τις | |
phi379 | φθεῖρα· φθειρίασις | |
phi380 | φθείρεται· πλανᾶται. ἀπόλλυται | |
phi381 | φθειροκομίδης· φθειρῶν γέμων | |
phi382 | *φθείης· φθαρείης | |
phi383 | φθειρῶν ὄρος· πιτυῶδες ὄρος, διὰ τὸ πληθύνειν ἐν αὐτῷ πίτυσ[ι]. τῶν γὰρ στροβίλων τὰ ἐντὸς φθεῖρας καλεῖσθαι | |
phi384 | *Φηρσί· Κενταύροις | |
phi385 | φθείσονται· διαφθαρήσονται | |
phi386 | φθῆ· ἔφθασεν | |
phi387 | φθήῃ· φθάσῃ πρότερος | |
phi388 | φθῆναι· φθάσαι, προλαβεῖν. [δεῖξαι] | |
phi389 | φθήσεται· καταλήψεται. φθάσει [καὶ | |
phi390 | Φθία· πόλις Θεσσαλίας | |
phi391 | φθιακόν· τμητικόν | |
phi392 | φθιεῖ· φθίσει | |
phi393 | φθίμενοι· θανόντες | |
phi394 | φθίμενος· φθαρείς, θανών | |
phi395 | φθίνα· ἡ ἐρυσίβη. καὶ εἶδος ἐλαίας | |
phi396 | φθινὰς ἁμέρα· τὴν ἱσταμένου τρίτην τριμήνιον λέγει | |
phi397 | φθινάσμασι· φθίσεσι | |
phi398 | *φθίναντος· λήγοντος, παυομένου, ἀναλισκομένου | |
phi399 | φθίνοντος μηνός· λήγοντος τοῦ μηνός. Φθίνων δὲ μὴν καλεῖται ὁ ἀπὸ εἰκάδος ἕως τριακάδος· μέσος δὲ μὴν ὁ ἀπὸ δεκάδος ἕως εἰκά‐ δος· ἱστάμενος δὲ μὴν ὁ ἀπὸ πρώτης ἕως πέμπτης | |
phi400 | φθινόντων· φθειρομένων | 240 in vol. 4 |
phi401 | φθινόπωρον· ὁ ἀπὸ τῆς πεντεκαιδεκάτης αὐγούστου μηνὸς ἕως τῆς πεντεκαιδεκάτης δεκεμβρίου. οἱ δὲ ἀπὸ τῆς εἰκοστῆς δευτέρας αὐγού‐ στου ἕως πάλιν εἰκοστῆς δευτέρας δεκεμβρίου | |
phi402 | φθινύθειν· φθείρεσθαι, τήκεσθαι | |
phi403 | φθινύθουσιν· εἰς φθίσιν ἄγουσιν | |
phi404 | φθινύουσι· φθείρονται | |
phi405 | φθίνουσαν· ἐλαττουμένην | |
phi406 | Φθῖοι· οἱ ὑπὸ Πρωτεσιλάῳ τεταγμένοι | |
phi407 | φθίρ· ὁ τῆς πίτυος καρπός | |
phi408 | φθῖσα· ἡ λεπτὴ ἀπὸ φθίσεως | |
phi409 | φθίσεσθαι· θανεῖν | |
phi410 | φθισήνορα· ἡ τοὺς ἄνδρας διαφθείρουσα, ἢ τὴν ἀνδρείαν | |
phi411 | [φθισκός]· φθισικός | |
phi412 | *φθίσει· ἀπολέσει | |
phi413 | *φθίσθαι· ὀλέσ(θ)αι | |
phi414 | φθισίμβροτος· ἀνθρωποκτόνος, διαφθείρων τοὺς ἄνδρας | |
phi415 | φθίσων· εἰς φθίσιν ἄξων, [καὶ φθέρσων] καὶ φθερῶν | |
phi416 | φθ[ίνο]ῖτο· θάνοι[το] ἢ ἔθανεν | |
phi417 | φθιτοί· φθαρτοί, θνητοί, νεκροί. ἢ εἴδωλα | |
phi418 | Φθιώταν· Θετταλικήν | |
phi419 | φθογγή· φθέγμα, ἢ φωνή | |
phi420 | φθόγγος· φθογγή, φωνή, καὶ τὰ ὅμοια | |
phi421 | φθόη· φθίσις, φθορά, λύμη | |
phi422 | *φθοατήσει· φθάσει κτήσασθαι | |
phi423 | φθόϊς· πλακοῦς. καὶ τὰ πρὸς λεπτὸν ἀληλεσμένα. καὶ τὸ ἀποῤῥέον ψῆγμα τοῦ χρυσίου | |
phi424 | φθονεῖς· ζηλοῖς, βασκαίνεις | |
phi425 | φθονερός· ζηλωτής, ζηλότυπος | |
phi426 | φθόνος· πάθος ἐπὶ τῇ τοῦ πέλας εὐπραγίᾳ | 241 in vol. 4 |
phi427 | φθορά· ὄλεθρος | |
phi428 | φθόσις· φθίσις | |
phi429 | *φθίδιον· ὀλιγοχρόνιον, ὀλίγον | |
phi430 | *φθήρεται· ὀδύρεται | |
phi431 | φία· πιονία | |
phi432 | φιαρόν· λαμπρόν, καθαρόν | |
phi433 | φιαρύνει· λαμπρύνει | |
phi434 | φιβάλεως· εἶδος σύκων, καὶ ἡ συκῆ ὁμωνύμως. τινὲς δὲ ἰσχάδας | |
phi435 | [φίβλα· πόρπη], φικίον [περόνη] | |
phi436 | Φῖγα· φῖκα. σφίγγα | |
phi437 | Φιγάλ(ε)ια· ἀπὸ ἑνὸς τῶν Λυκάονος παίδων | |
phi438 | φιδάκνη· π[ε]ιθάριον μικρὸν στενόν | |
phi439 | φιδίτια· συσσίτια | |
phi440 | [Φιδίαι· λιθοξόοι] | |
phi441 | [φίδωλος· ἐπιθυμητός] | |
phi442 | φίδνα· ῥίζα ἡ Ἀχίλλειος καλουμένη | |
phi443 | [φιδρόν· καθαρόν, λαμπρόν, ἁγνόν, ἱλαρόν] | 242 in vol. 4 |
phi444 | Φίκιον· ὄρος Θηβῶν | |
phi445 | φίλα· προσφιλέστατα | |
phi446 | φῖλαι· φίλησον | |
phi447 | φιλαίμων· φιλῶν τὸ αἷμα | |
phi448 | φιλαίτατος· φίλος σφόδρα | |
phi449 | φιλαίτιοι· μεμψίμοιροι | |
phi450 | φιλαίτιος· μεμψίμοιρος | |
phi451 | φιλακριβοῦντες· μετ’ ἀκριβείας διαχωρίζοντες | |
phi452 | φιλακροάμονας· ....... | |
phi453 | φιλαλήθης· ὁ τὴν ἀλήθειαν φιλῶν | |
phi454 | φιλαλληλίαν· οἱ φιλοῦντες ἀλλήλους | |
phi455 | φίλαξ· δρῦς, νέος. Ἠλεῖοι | |
phi456 | φιλαπεχθημόνως· φιλομίσως, φιλοῦντα μισεῖσθαι | |
phi457 | φιλαργυρία· φιλοχρηματία | |
phi458 | φίλατο· ἐφίλησεν, ἠγάπησεν | |
phi459 | [φιλαυρᾶ· τὰ κακά, τὰ ἄτοπα] | |
phi460 | φιλαυτία· τὸ πάντα πρὸς τὰ ἑαυτῷ ἀρέσκοντα πράττειν | |
phi461 | φίλαυτοι· οἱ ἑαυτοὺς φιλοῦντες | |
phi462 | φιλεῖ· εἴωθεν. ξενίζει, ἢ κατὰ ψυχὴν ἀγαπᾷ | |
phi463 | *φιλέεσκεν· ἐξένισεν | |
phi464 | [φιλεκήδωτον· κηδεμονικόν] | |
phi465 | φιλένδοτος· ἐλεήμων | |
phi466 | φιλεόντων· φιλείτωσαν, ὡς τὸ ἔστων ἔστωσαν | |
phi467 | φιλέουσα· φιλοῦσα | |
phi468 | φιλεργήσασι· | |
phi469 | φιλεργοί· οἱ τὸ ἔργον φιλοῦντες | |
phi470 | φιλέριδες· οἱ ἀγαπῶντες ἐρίσασθαι | |
phi471 | φιλέταιρος· πεφιλημένος | |
phi472 | φιλέψιος· φιλοπαίγμων. φιλοπάλαιστρος | |
phi473 | φίλη σχίνου· παραφυάς | |
phi474 | φίληθεν· ἐφιλήθησαν | |
phi475 | φιλήμης· φιλίας | 243 in vol. 4 |
phi476 | φίλην· φιλίαν, ἢ τὴν προσφιλεστάτην | |
phi477 | φιλήρετμοι· φιλόκωποι, φιλοναῦται | |
phi478 | φίλησα· ἐξένισα, ἠγάπησα | |
phi479 | φιλήσια· φιλοτήσια, προσφιλῆ | |
phi480 | φιλησίαις· κλεψοσύναις | |
phi481 | φιλήτης· κλέπτης, λῃστής | |
phi482 | φιλήτωρ· ἐραστής | |
phi483 | φιλητῶν γένος· κλεπτῶν | |
phi484 | φίλια· προσφιλέστατα | |
phi485 | [φιλιάζετο· ἐχωρίσθη αὐτῶν] | |
phi486 | [φιλίδα· σύριγγα] | |
phi487 | φιλιός· ὁ ἀποτρόπαιος, κατ’ εὐφημισμ[έν]όν | |
phi488 | φίλιπποι· μοιχοί | |
phi489 | Φιλιστίδ(ε)ιον· νόμισμά τι | |
phi490 | φιλίων· ἀντὶ τοῦ φίλτερος, προσφιλέστερος. ἐσχημάτισται δὲ διὰ τὸ μέτρον, ὡς τὸ καλλίων· ξείνων τηλεδαπῶν φιλίων ἐμὸν ἵκετο δῶμα | |
phi491 | φιλόδικος· φιλοπράγμων | |
phi492 | [φιλοδοτεῖν· λεπίδας ἔχοντι] | |
phi493 | φιλόθακος· ἀργή | |
phi494 | φιλοθεάμων· φιλοθεωρητής | |
phi495 | φιλοθεάμοσι· φιλοθεωρηταῖς | |
phi496 | Φιλοθερσ(ε)ίδης· Φιλοθέρσου παῖς | |
phi497 | φίλοιφος· πασχητής | |
phi498 | *φίλοι· προσφιλέστατοι | |
phi499 | *φιλοκαλία· [φιλοῦσα τὰ σπάστρα | |
phi500 | *φιλοΐστωρ· φιλῶν ἱστορεῖν | |
phi501 | φιλόκαλος· φιλόκοσμος | |
phi502 | φιλοκέρτομε· φιλῶν σκώπτειν | |
phi503 | φιλοκηδής· ὁ κηδεμονικός | |
phi504 | φιλοκνήμιδες· φίλοπλοι | |
phi505 | φιλοκρινεῖν· διαιρεῖν | |
phi506 | φιλοκτέανος· φιλοκτήμων, φιλοχρήματος | |
phi507 | φιλοκτεανώτατε· φιλοχρηματώτατε | |
phi508 | φιλοκτήμων· φιλοχρήματος | |
phi509 | φιλολάμπαδος· ἡ Ἄρτεμις | 244 in vol. 4 |
phi510 | φιλολόγος· ἀσκητής. πολυλάλος | |
phi511 | φιλολόγος· λαλιός, λάλος | |
phi512 | φιλομειδής· φιλόγελως, φιλῶν τὰ μειδιάματα. ἱλαρά | |
phi513 | Φιλομηλείδης· οἱ μὲν κύριον ὄνομα. πολλάκις γὰρ πατρωνυμικῷ τύπῳ κύριον δηλοῦται, ὡς Εὐηρίδης, Ἡρακλείδης | |
phi514 | [φιλομύθω· πεπλασμένω λόγω] | |
phi515 | φίλον· προσφιλές | |
phi516 | φιλόνεικος· μάχιμος, φίλερις. Φιλονεικία γὰρ ἡ μάχη | |
phi517 | φιλοπευστεῖν· ἀκούειν. μανθάνειν. ἐρωτᾶν | |
phi518 | φιλοπευστοῦντα· ἡδέως ἀκούοντα. ἢ ἐρωτῶντα | |
phi519 | φιλοποιός· φιλεργός | |
phi520 | φιλοπονία(ι)· σπουδαῖα ἔργα | |
phi521 | φιλοπόνος· φιλεργός, σπουδαῖος | |
phi522 | φιλόπυστος· φιλοπράγμων | |
phi523 | φιλόσοφος· ὁ πάντων πειραθείς, φιλομαθής | |
phi524 | φιλόστοργος· φιλότεκνος. [Φιλοσόφους τέ φασι Λυδούς, τοὺς κιθαριστὰς καὶ μουσικούς. οἱ ἀρχαῖοι σοφοὺς [καὶ φιλοσόφους] καὶ σοφιστὰς ἔλεγον | |
phi525 | φιλόστροφος· εὐμετάβολος | |
phi526 | φιλό[σύμ]μαχος· φιλολοίδορος, μάχιμος | |
phi527 | φίλος· ὁ προσφιλής | |
phi528 | φιλότης· φιλία, ἡ συνουσία | |
phi529 | φιλοτησία· πρόποσίς τις μετὰ τὸ δεῖπνον ὑπὲρ φιλίας | |
phi530 | φιλοτήσια ἔργα· ἀφροδίσια, τὰ συνουσιαστικά | |
phi531 | φιλοτιμεῖται· μεγάλα φρονεῖ, ἐπαίρεται, πλουτεῖ | |
phi532 | φιλοτιμία· δωρεά. κενοδοξία. πλοῦτος. μεγαλοφροσύνη | |
phi533 | φιλότιμος· ὁ φιλῶν τιμᾶν μεγάλως. ἢ θέλων αὐτὸς δοξάζεσθαι | |
phi534 | φιλοτιμούμενοι· δαψιλῶς τιμῶντες | |
phi535 | φιλοτίμως· φιλοδόξως. πλουσίως. μεγαλοψύχως. δαψιλῶς | |
phi536 | φιλοφρονοῦμαι· δεξιῶς καὶ προθύμως εἰσδέχομαι, ἢ ἀποδέχομαι | |
phi537 | φιλοφροσύνη· προθυμία, διάθεσις, σπουδή. ἀγάπη. παρὰ τὸ φίλα ἢ φίλια φρονεῖν | |
phi538 | φιλοχωρῶν· τὴν χώραν ἀγαπῶν | 245 in vol. 4 |
phi539 | φιλοψεύστης· ὁ τὸ ψεῦδος φιλῶν | |
phi540 | φιλόψυχον· ἄψυχον | |
phi541 | φίλτατα· τὰ ὄμματα καὶ προσφιλέστατα | |
phi542 | φίλτατοι· φιλικώτατοι | |
phi543 | φίλτρον· φιλία | |
phi544 | φίλυδρα· (ἃ) φιλεῖ τὸ ὕδωρ | |
phi545 | φιλύρινον· ἀσθενές | |
phi546 | φιλυρόν· εὐῶδες. [ἐλαφρόν | |
phi547 | Φιλωνίδας· ὑποκοριστικῶς ἀντὶ τοῦ φιλεῖν Φιλωνίδης | |
phi548 | φίλως· ἡδέως | |
phi549 | φίλως χ’ ὁρόῳτε· ἡδέως ἂν βλέποιτε | |
phi550 | Φιλώψ· κρήνη. ἢ φίλος | |
phi551 | φιλωτερίς· κασταναία | |
phi552 | *φιλώτατα· φίλτατα | |
phi553 | *φιλώτατος· φίλτατος | |
phi554 | φίμα· κημός, παραστόμιον, φιμός | |
phi555 | φιμοῖ· δεσμεύει. ἐμφράττει. ἄγχει. ἐπιστομίζει | |
phi556 | φιμοῖ· δεσμοῖ | |
phi557 | φιμοῦν· δεσμεύειν, καὶ τὰ ὅμοια | |
phi558 | φίν· αὐτοῖς, ἢ αὐταῖς | |
phi559 | φίνακα· δρῦν | |
phi560 | φίνηται· συντιθῇ | |
phi561 | φίσκος· δημόσιον, ταμεῖον πολύχρημον | |
phi562 | φισκοσυνήγορος· ὁ ταμιείων συνήγορος | |
phi563 | φίτρον· μέτρον. μάταιον. ῥᾴδιον. καὶ τὸ μέσον τοῦ ῥινίου, τὸ κοῖλον. | |
καὶ ὁ κορμὸς τοῦ ξύλου, παρὰ τὸ φύεσθαι | 246 in vol. 4 | |
phi564 | φῖτυ· φυτόν, φύτευμα | |
phi565 | φίτυμα· τέκνον, γέννημα | |
phi566 | φιτύσατο· ἐγέννησεν | |
phi567 | φλᾷ· θλᾷ, μαλάττει, συντρίβει | |
phi568 | φλαδιᾶν· θλαδιᾶν, μαλάττειν, τύπτειν | |
phi569 | φλᾶν· μαλάσσειν πληγαῖς | |
phi570 | φλανύσσει· φλυαρεῖ, ληρεῖ | |
phi571 | *φλασμός· τῦφος | |
phi572 | ..φλασμένος· τετυφωμένος | |
phi573 | φλάσας· θλάσας | |
phi574 | φ(λ)αυρικῶς· ἀηδῶς | |
phi575 | φ(λ)αῦρα· φαῦλα, κακά, πονηρά, κοῦφα, ἀσθενῆ | |
phi576 | φλέβαι· νεῦρά τινα αἵματος δεκτικά | |
phi577 | *φίλιππος· στόμα χειρῶν, ἢ λαμπάδος | |
phi578 | φλέγει· καίει. λαμπρύνει | |
phi579 | [Φλέγεια· ἡ νῦν Πελλήνη] | |
phi580 | φλέγεται· καίεται. λαμπρύνεται | |
phi581 | φλέγμα· φλόξ, καῦσος, παρὰ τὸ φλέγειν | |
phi582 | φλεγμαίνει· ὀγκοῦται, φυσοῦται | |
phi583 | φλεγματίς· ἡ φλέγματα ἔχουσα | |
phi584 | φλεγματόεν ἔκρηγμα· τῆς φλογός | |
phi585 | φλεγμός· τὸ αἷμα | |
phi586 | φλέγος· τὸ φλέγμα | |
phi587 | Φλεγύαι· ἔθνος ὑβριστικὸν καὶ ἀσεβές | |
phi588 | φλεγύας· ἀετὸς ξανθός, ὀξύς | |
phi589 | *φλέγωμεν· καίωμεν. λαμπρύνωμεν | |
phi590 | φλεγυρά· ὑβριστική. λαμπρά | |
phi591 | *φλέγουσι· βλάπτουσι | |
phi592 | φλεγυροῦ· βλαβεροῦ | |
phi593 | φλεδονεῖ· ἀναισθητεῖ, φλυαρεῖ. καὶ φλεδονεύεσθαι τὰ αὐτά | 247 in vol. 4 |
phi594 | φλεδονώδη· φλύαρα, ληρώδη | |
phi595 | φλέδων· φλυαρία. καὶ ὁ ἀλαζών, εὐήθης | |
phi596 | φλεῖ· γέμει. εὐκαρπεῖ, πολυκαρπεῖ | |
phi597 | *φλέβηα· φλυαρία | |
phi598 | φλέξαι· κατακαῦσαι | |
phi599 | φλεξεντιής· ἱππικὴ τάξις παρὰ Ῥωμαίοις | |
phi600 | φλέοντας· φιλοῦντας, ἢ φλυαροῦντας | |
phi601 | φλεός· βασκανία. φθορά. καὶ ὁ αἴλιος φλοιός | |
phi602 | φλέψ· μώλωψ. καὶ τὸ ἀναλογοῦν τῷ σώματι | |
phi603 | Φλέω(ς)· Διονύσου ἱερόν | |
phi604 | φληδῶντα· ληροῦντα | |
phi605 | φληναφᾷ· φλυαρεῖ, μωρολογεῖ | |
phi606 | φληναφοι· μωρολόγοι | |
phi607 | φλήναφος· φλύαρος, λῆρος, μωρολόγος | |
phi608 | φληναφῶντα· φλυαροῦντα | |
phi609 | [φλῆφος· φλύαρος] | |
phi610 | φλιαρά· χλιαρά | |
phi611 | φλιᾶς· τῆς θύρας παραστάδος | |
phi612 | *Φλίαισμος | |
phi613 | φλιδᾶν· σήπεσθαι | |
phi614 | φλιδάνει· διαπίπτει, διαῤῥεῖ | |
phi615 | φλιδιόωντο· διε(σ)πῶντο. ἐτέμνοντο | 248 in vol. 4 |
1 | φλιδόνες· τὰ ἐν τοῖς ἱματίοις σπάσματα, καὶ ῥυτίδες. τινὲς δὲ σφυγμοί | |
phi616 | φλιδόωσα· ῥηγνυμένη | |
phi617 | φλίεθος· καρποφόρος | |
phi618 | φλίη· πρόθυρον, ἢ παραστὰς τῆς θύρας | |
phi619 | φλιοῦς· ἡ τῶν καρπῶν ἔκχυσις | |
phi620 | φλίψεται· ἀποθλιβήσεται | |
phi621 | φλῖψις· θλῖψις | |
phi622 | φλόγα· φλογερόν | |
phi623 | φλογερόν· θερμόν, λαμπρόν | |
phi624 | (φ)λόγε(α)· λαμπρά, φλογώδη | |
phi625 | φλογίδες· κρέα ὀπτά. διὰ τὸ φλογίζεσθαι | |
phi626 | *φλεγμονή· ὄγκος πορώδης συῤῥυέντων ἐπὶ τὸ ἀσθενῆσαν μέρος τῶν ὑγρῶν, καὶ τῇ παρὰ φύσιν θερμασίᾳ φλεγόντων τὸ πεπονθός | |
phi627 | φλογίδια· αἱ κεγχρίδες δι’ ἐλαίου σκευαζόμεναι | |
phi628 | φλογίνη· καυστική | |
phi629 | φλογίσει· καύσει | |
phi630 | φλογμός· καῦσος, [βρασμός,] καύσων, φλογισμός | |
phi631 | φλογμῷ· κατακαύσει, καταφλέξει | |
phi632 | φλογόδερπνοι· ἄνθρακες | |
phi633 | φλογῶδες· καυστικόν | |
phi634 | φλογόλευκον· ἐρυθρόλευκον | |
phi635 | φλογώματα· τῶν ἄρτων τὰ ἐπικεκαυμένα | |
phi636 | Φλοιά· τὴν Κόρην τὴν θεὸν οὕτω καλοῦσι Λάκωνες | |
phi637 | φλοιδιᾶν· πεπρῆσθαι | |
phi638 | φλοιδούμενος· ταραττόμενος | |
phi639 | φλοινόν· φλοιόν | |
phi640 | φλοιόν· τὸ λέπος τοῦ ξύλου | |
phi641 | φλοῖ(σ)βος· τάραχος. ἀφρός. ταραχή | |
phi642 | φλόμος· πόα τις, ᾗ καὶ ἀντὶ ἐλλυχνίου χρῶνται. ἡ αὐτὴ δὲ καὶ θρυαλλίς | |
phi643 | φλονίδες· λεπίδες | |
phi644 | φλόξ· ἡ τοῦ πυρός. καὶ ἄνθος τι | 249 in vol. 4 |
phi645 | φλουάζει· φλυαρεῖ, ληρεῖ | |
phi646 | φλοῦκτος· εἶδος ῥοφήματος | |
phi647 | φλοῦς· φλοιός, λεπύχανον, λεπυρόν | |
phi648 | [φλυάκια· τὰ ψυδράκια] | |
phi649 | φλύαξ· μέθυσος, μεθυ[α]στής. γελοιαστής | |
phi650 | φλύαρος· φαῦλος, εὐήθης | |
phi651 | φλυάσσει· φλυαρεῖ. φλύει | |
phi652 | φλυδᾶν· διαχεῖσθαι | |
phi653 | Φλυεῖς· δῆμος τῆς Πτολεμαΐδος φυλῆς | |
phi654 | φλύζει· ἀναζεῖ | |
phi655 | φλύζειν· ἀναζεῖν, φλύζεσθαι | |
phi656 | Φλυήσιος· ὁ Ἑρμῆς. καὶ μήν τις | |
phi657 | φλυκτά· κακά, σχέτλια | |
phi658 | φλύκταινα· τὸ ἀπὸ πυρὸς φύσημα γενόμενον ἐν τῷ σώματι | |
phi659 | φλύον· βιβλίον. καθαρόν | |
phi660 | φλύσει· ἀποβαλεῖ. ἐμέσει. ζέσει | |
phi661 | φλυσός· στυβή. οἱ δὲ φλοιός | |
phi662 | φλύσσει· ἐρυγγάνει | |
phi663 | φλυσ(σ)ῶσα· μαινομένη | |
phi664 | *φοβεῖται· φεύγει. κνίζεται | |
phi665 | φόα· ἐξανθήματα ἐν τῷ σώματι | |
phi666 | φοβεῖ· κνίζει. διώκει | |
phi667 | φοβερόν· δειλόν, ἔμφοβον | |
phi668 | φοβερόν· δηλητήριον | |
phi669 | φοβεύμενος· διωκόμενος | |
phi670 | φόβη· κόμη. χαίτη, θρίξ. οἱ δὲ ἐκτενισμένη, ἀπὸ τοῦ φοίβου, ὅ ἐστι καθαροῦ | |
phi671 | φοβῆσαι· ῥῖψαι | |
phi672 | *φόβος· φυγή | |
phi673 | φοβήσας· ἔνθουν ποιήσας | |
phi674 | φοβηθείς· εἰς φυγὴν τραπείς | |
phi675 | φοίβα· ἀγὼν δρόμου | |
phi676 | φοιβάζει· μαντεύεται | 250 in vol. 4 |
phi677 | φοιβαζόντων· προλεγόντων | |
phi678 | φοιβᾶναι· λαμπρῦναι. μαντεύσασθαι. κοσμῆσαι. καθᾶραι. ἁγνίσαι. καὶ φοιβάσαι ὁμοίως | |
phi679 | φοιβᾶσθαι· καθαίρε[ῖ]σθαι | |
phi680 | φοιβητεύειν· χρησμῳδεῖν | |
phi681 | φοιβήτρια· καθάρτρια | |
phi682 | φοῖβοι· Ἀττικοὶ ἐπὶ τῶν λυσσωδῶν. οἱ δὲ καθαρούς | |
phi683 | φοῖβος· καθαρός, λαμπρός, ἁγνός, ἀμίαντος | |
phi684 | φοίνια· πυῤῥά | |
phi685 | φοινιά(ς)· ἐρυσίβη | |
phi686 | *φοίνικι· ἐρυθρῷ βάμματι | |
phi687 | Φοινικελίκτην καὶ λόγων ἀλαζόνα· ἀπατηλὸν καὶ κάπηλον | |
phi688 | Φοινικίοις γράμμασι· Σοφοκλῆς Ποιμέσιν. ἐπεὶ δοκεῖ Κάδμος αὐτὰ ἐκ Φοινίκης κεκομικέναι | |
phi689 | [Φοινικήϊ(α) γράμματα· ἀπὸ Φοινίκης τῆς Ἀκταίονός φασιν ὠνο‐ μάσθαι αὐτά | |
phi690 | *φοιν(ή)εντα· λεπιδωτὸν ὁ Ἀπίων φησί. οἱ δὲ φόνιον, ἢ ἐρυθρὸν τῷ χρώματι, ἢ καταπληκτικόν, ἢ φονευτικόν | |
phi691 | φοινικάδες· αἱ ῥάφανοι ὑπὸ Εὐβοέων | |
phi692 | Φοίνικες· γένος τι Ἀθήνησιν | |
phi693 | Φοινικκία· Λυδοὶ καὶ Ἴωνες τὰ γράμματα ἀπὸ Φοίνικός τινος ...... | |
phi694 | [φοινικέγκτον· ἀπατηλόν] | 251 in vol. 4 |
phi695 | φοινικήϊον· πυῤῥόν | |
phi696 | φοινικ[η]ίδες· αἱ ἀνεμῶναι, ἢ πόα. οἱ δὲ τὰ φοινικᾶ ἐνδύματα· | |
phi697 | φοινικιστής· παρὰ Ξενοφῶντι ἐν πρώτῳ ἀναβάσεως· ‚ἀπέκτεινεν ἄνδρα Πέρσην, Μεγαφέρνην, φοινικιστὴν βασίλειον‛ | |
phi698 | (*)φοίνια· κύναρος πυῤῥά | |
phi699 | *φοίνικι φαεινόν· φοινικίνῳ χρώματι λελαμπρυσμένον | |
phi700 | *φοινικολόφοιο· ξανθο[ῦ]λόφου | |
phi701 | *φοίνικος ἔρνος· περιφραστικῶς τὸν φοίνικα | |
phi702 | *φοινικῆς· ὅπλον ἐρυθρόν | |
phi703 | φοινικοβάλανα· τὸ τράγημα. [καὶ εἶδος ἀμπέλου | |
phi704 | φοινικόεσσα· πυῤῥὰ τῷ χρώματι, ἐρυθρά | |
phi705 | φοινικόλεγνον· Ἴων τὸν πηνέλοπα, τὸ ὄρνεον. τὸν γὰρ τράχηλον ἐπίπαν φοινικοῦν. ἡ δὲ λέγνη παρέλκει | |
phi706 | φοινικοῦν· πυῤῥόν, κόκκινον, αἱματῶδες | |
phi707 | φοινίκουρος· ὄρνις ποιός, καὶ ὁ ἐρίθακος | |
phi708 | φοινικοῦς μάστιγας· διὰ τὸ τὰ νῶτα φοινίσσειν | |
phi709 | φοινικόχλοος· ξανθόχλοος | |
phi710 | φοῖνιξ· τὸ δένδρον ‚φοίνικος νέον ἔρνοσ‛ καὶ ὁ καρπός. καὶ ὁ πυῤῥὸς τῷ χρώματι | |
phi711 | φοινίξαι· αἱμάξαι. βάψαι | |
phi712 | φοίνιον· φο(ι)νόν, δεινόν. ἐρυθρόν | |
phi713 | φοίνισσα· εἶδος ἀμπέλου | |
phi714 | φοινίσσων· βάπτων, ἐρυθρῶν | |
phi715 | φοίνικες· γλυφαί | |
phi716 | φοινιχθέντων· αἱμαχθέντων, αἱματωθέντων | |
phi717 | φοινόν· πυῤῥόν | |
phi718 | φοιτᾷ· ἔρχεται, βαδίζει. μαίνεται. περίεισιν, ἀφικνεῖται, περιέρχεται, παραγίνεται | |
phi719 | φοιταλέος· παράκοπος, μανιώδης | |
phi720 | φοίτης· ὁ κήρυξ. παρὰ τὸ φοιτᾶν πανταχοῦ | 252 in vol. 4 |
phi721 | φοιτήσας· παραγενόμενος | |
phi722 | φοιτητής· μαθητής | |
phi723 | φοῖτος· μανία, λύσσα | |
phi724 | φοιτῶν· ἀναστρεφόμενος | |
phi725 | φοιτῶντα ἄνδρα μανιάσι· λυσσήμασι. τὴν .. ἑδραίαν μανίαν φοῖτον ἔλεγον, τουτέστι τὸν μεθ’ ὁρμῆς μεμηνότα | |
phi726 | (Φο)λέγανδρος· νῆσος ἐρήμη | |
phi727 | φολιά· πάθα. Χρύσιππος δὲ καὶ τὸ σέλινον οὕτω καλεῖ | |
phi728 | φολίδες· αἱ λεπίδες τοῦ ὄφεως | |
phi729 | φολίς· λεπίς. καὶ σύριγξ πολυκάλαμος | |
phi730 | φολκός· στραβός. οἱ δὲ λιπόδερμον | |
phi731 | φόλυες κύνες· οἳ πυῤῥοὶ ὄντες μέλανα στόματα εἶχον. οἱ δὲ φυλακάς | |
phi732 | φολύνει· μολύνει, καταπ(ί)μπλησιν | |
phi733 | φοναί· οὕτω καλοῦνται οἱ τόποι ἔνθα τινὲς ἀναιροῦνται | |
phi734 | φονᾶν· τὸ ἐπὶ φόνον μαίνεσθαι | |
phi735 | φονίαις· φονοκτόνοις | |
phi736 | [φονίς· ἰχθῦς ποιός] | |
phi737 | φόνος· ὁ διὰ σφαγῆς θάνατος, καὶ αὐτὸ τὸ φονεύειν. ἢ αἷμα | |
phi738 | φονώντων· πρὸς φόνον θρασυνομένων καὶ λυσσώντων | |
phi739 | φονῶσα· φόνου ἐπιθυμοῦσα | |
phi740 | φοξός· λιπόδερμος. ὀξυκέφαλος | |
phi741 | φορά· πλημμύρα. σύστημα. καὶ ἡ τῶν μηχανικῶν ὀργάνων λαβή | |
phi742 | φοράδες· αἱ θήλειαι ἵπποι | |
phi743 | φοράδην· ὁ φερόμενος βασταγμῷ | |
phi744 | φοράν· τὸ φέρεσθαι, τὴν ὁρμήν, κίνησιν | |
phi745 | φορβάδες· νομάδες. φοιτάδες. βοσκήματα | |
phi746 | φορβάδην· πάντα φερόμενον. νομάδων, βοσκημάτων | |
phi747 | φόρβαντα· ἰατρικὰ φάρμακα | |
phi748 | Φόρβας· Ἀττικὸς ἥρως | 253 in vol. 4 |
phi749 | φορβε(ι)ά· ἕλκυστρον, περιστόμιον, καπίστριον | |
phi750 | φορβειά· ἡ αὐλητικὴ στομίς. λέγεται δὲ καὶ ὁ χειλωτήρ | |
phi751 | φορβή· βορά, τροφή, βοτάνη, βρῶσις | |
phi752 | [φορβαίαν· περιστόμιον, καπίστριον] | |
phi753 | φόρβια· φάρμακα. οἱ δὲ φόρβα | |
phi754 | φορβώμενος· τρεφόμενος | |
phi755 | φόρβον· ἀπάνονα | |
phi756 | φόρβυ· τὰ οὖλα. Ἠλεῖοι | |
phi757 | φοργάνη· ἡ ἀραιότης | |
phi758 | φορέεσκον· ἔφερον, ἐβάσταζον, ἐφόρουν | |
phi759 | φορεήσεται· οἴσεται | |
phi760 | φορεῖς· οἱ τὴν μεταλλικὴν ὕλην ἐκκομίζοντες παῖδες. καὶ οἱ τῶν ἀσπίδων ἱμάντες. καὶ οἱ φέροντες | |
phi761 | φορε(ῖ)σθαι· φέρεσθαι | |
phi762 | φορεύμενα· φορούμενα | |
phi763 | φορεύουσι· φοροῦσιν | |
phi764 | φορῆες· οἱ βαστάζοντες ἢ φέροντές τι | |
phi765 | φορητά· ἀκτά, βαστακτά, ἃ δύναταί τις φέρειν | |
phi766 | φορητούς· ἐνεχθέντας βαστάκτως | |
phi767 | [φορί· τὸν ὑπὲρ τοῦ ἀγροῦ σῖτον] | |
phi768 | φόριμος· λυσιτελής | |
phi769 | φορίνη· ἡ παρ’ ἐνίοις πυρίνη | |
phi770 | φόριγγες· τὰ ὕδνα | |
phi771 | φόρκες· χάρακες | |
phi772 | Φορκίς· μονόφθαλμος | |
phi773 | φορκόν· λευκόν, πολιόν. ῥυσόν | |
phi774 | *φόρμικι· τῇ κιθάρᾳ | |
phi775 | *φορμίζειν· κιθαρίζειν | |
phi776 | *φόρμιξ· κιθάρα ἡ τοῖς ὤμοις φερομένη | |
phi777 | φόρμικα· μύρμηκα | 254 in vol. 4 |
phi778 | φορμίς· σπυρίς | |
phi779 | Φορμίων· οὗτος στρατηγὸς ἐγένετο Κροτωνιατῶν | |
phi780 | φορμίον· πλέγμα ψιαθῶδες, φορμίδιον | |
phi781 | φορμός· ἀγγεῖόν τι πλεκτὸν ψιάθοις ὡς κόφινος | |
phi782 | φορμο(ρ)ραφούμεθα· ὡς φόρμοι κατα(ρ)ραπτόμεθα | |
phi783 | φορμοσίκων· παχύς | |
phi784 | φόροι· δημόσιοι ἀπαιτήσεις | |
phi785 | φορολογῆσαι· φόρους συνάξαι | |
phi786 | φορολόγητοι· ὑποτελεῖς, λειτουργοί | |
phi787 | φορολόγος· ἐξάκτωρ. ὁ ἀπα(ι)τῶν τοὺς φόρους | |
phi788 | φόρος· ἡ τῶν χρημάτων καταβολή, ἢ νέον τέλεσμα | |
phi789 | [φοροτόν· ὠγκώμενον, βαρύ] | |
phi790 | φορτικά· τὰ γελοῖα, καὶ τὰ ὑπεροψίας σκώμματα | |
phi791 | φορτικόν· ὅμοιον | |
phi792 | φορτίς· φορτηγὸς ναῦς, πλοῖον | |
phi793 | φόρτος· φορτίον | |
phi794 | φορύκαια· δένδρον ποιόν | |
phi795 | φορύνει· φυρᾷ, μολύνει, συγχεῖ | |
phi796 | φορύνετο· ἐμολύνετο | |
phi797 | φορύξαι· συγχέαι, φυράσαι | |
phi798 | φορύξαντες· συγχέαντες, μολύναντες | |
phi799 | φόρυς· δακτύλιος ὁ κατὰ τὴν ἕδραν | |
phi800 | φορυσσέμεναι· μολύνειν | |
phi801 | φορυτόν· ἄχυρα, φρύγανα | |
phi802 | φορυτός· φρύγανα, ἄχυρα, καὶ ἀπὸ γῆς αἰρόμενος ὑπὸ ἀνέμου χόρ‐ τος, φρυγανῶδες, συρφετός, βόρβορος, ἀκαθαρσία | |
phi803 | Φορωνεύς· ὄνομα βασιλικόν | |
phi804 | *φοροστά· κιθαριστά | |
phi805 | [φόσσατον· ὄρυγμα] | |
phi806 | φουάδδει· σωμασκεῖ | |
phi807 | φούαξιρ· ἡ ἐπὶ τῆς χώρας σωμασκία τῶν μελλόντων μαστιγοῦσθαι | |
phi808 | φοῦἱξ· φῦσιγξ | 255 in vol. 4 |
phi809 | φοῦσκος· ὀξυκέφαλος | |
phi810 | φοῦαι· ἀλώπεκες | |
phi811 | φουλίδερ· παρθένων χορός. [δωρι] | |
phi812 | *φυλλόμενοι· τιλλόμενοι. Δωριεῖς | |
phi813 | φ(ο)ύρκορ· ὀχύρωμα | |
phi814 | φόως· φῶς. χαρά. σωτηρία | |
phi815 | φόως ἐρέουσα· τὴν ἀνατολὴν τοῦ ἡλίου σημαίνουσα | |
phi816 | φράγματα· καταστρώματα | |
phi817 | φραγμός· τριγχός. ἢ καὶ ὁ νόμος | |
phi818 | [φρᾶ· φρένας] | |
phi819 | φράδεν· ἔλεγεν | |
phi820 | φραδάον· ἑρμηνεῦον | |
phi821 | φραδέος· συνετοῦ | |
phi822 | φραδαῖσι· βουλαῖς | |
phi823 | φραδεύουσι· λέγουσιν | |
phi824 | φράδμονες· ἔμπειροι, συνετοί | |
phi825 | φραδῇ· [φράζε· λέγει] | |
phi826 | φρονήσει, συνέσει | |
phi827 | φραδμοσύνη· σκέψις, βουλή, νόησις | |
phi828 | φραδῶς· φραστικῶς, φανερῶς | 256 in vol. 4 |
phi829 | φράζει· δεικνύει, σημαίνει, λέγει, διηγεῖται, σκέπτεται, διανοεῖται | |
phi830 | φράζεο· λέγε, καὶ τὰ ὅμοια | |
phi831 | φράζεται· φραζόμενος, φράζουσιν· ὁμοίως | |
phi832 | φρανίζειν· σωφρονίζειν | |
phi833 | φραξάμενος· κλείσας. ὁπλισάμενος | |
phi834 | φράσαι· διανοήθητι, σκέψαι | |
phi835 | φράσαντας· εἰπόντας. δείξαντας. λέξαντας. | |
phi836 | φράσας ἢ φράσει· τὰ αὐτά | |
phi837 | φρασθέν· λεχθέν. δειχθέν, καὶ τὰ ὅμοια | |
phi838 | φρασίζωον· διασκεπτόμενον εἰς ζωήν | |
phi839 | *φράσμων· προσέχων | |
phi840 | *φράσασθαι· φρασθῆναι, συνιέναι | |
phi841 | φράσις· λέξις. διάλογος. ἑρμηνεία. Φράσις δὲ γένος Ἀθήνησι | |
phi842 | φρασσάμενος· σκεψάμενος, νοήσας, λογισάμενος | |
phi843 | φράσσεται· ἀσφαλίζεται. πληροῦται. ἀντέχεται | |
phi844 | φράσον· εἰπέ, λέξον. ἑρμήνευσον | |
phi845 | φρασσόμεθα· βουλευόμεθα. εἴπομεν | |
phi846 | φραστῆρες· μηνυταί | |
phi847 | φραστύς· σκέψις, ἔννοια. βουλή. φράσις. [καὶ φράτωρ· ἀδελφός] | |
phi848 | φράτορας· τοὺς τῆς αὐτῆς μετέχοντας φρατρίας, συγγενεῖς | |
phi849 | φράτορσιν· ἑταίροις, συμμάχοις | |
phi850 | φραχθέντες· ἀσφαλισάμενοι ἑαυτούς | |
phi851 | φρέαρ· πηγή, λάκκος | |
phi852 | φρέαρ ὀρύττειν· σκιοθ(η)ρεῖν· οἱ γὰρ ἀπὸ τῶν μαθημάτων εἰώθασι τὰς μεσουρανήσεις λαμβάνειν καὶ σκιοθηρεῖν ἐκ τῶν φρεάτων | |
phi853 | Φρεάριοι· δῆμος τῆς Λεοντίδος φυλῆς | |
phi854 | φρεάτεια· τὰ βαθέα ὀρύγματα | |
phi855 | φρεατοτύπανα· ὄργανά τινα παρὰ Πολυβίῳ | |
phi856 | φρείατα· φρέατα | |
phi857 | *φρεναπατᾷ· χλευάζει | |
phi858 | φρεναρτίους· φρενήρεις | |
phi859 | [φρέναι· ἔννοιαι, φρονήσεις] | |
phi860 | *φρένας ἐΐσας· ἴσας φρένας, οἷον ἡρμοσμένας, συμφώνους | |
phi861 | [φρενεῖν· φρονεῖν διδάσκειν] | |
phi862 | φρεμπάρωσις· βλαψίφρων | |
phi863 | φρένες· μέρος τι τῶν ἐντοσθίων τὸ ὑπὸ τῷ ἥπατι κείμενον, τὸ διά‐ φραγμα τοῦ στήθους | |
phi864 | φρενήρης· ἀ(ρ)τίφρων | |
phi865 | φρενοβλάβεια· ἡ τῶν φρενῶν βλάβη | |
phi866 | φρενί· διανοίᾳ | 257 in vol. 4 |
phi867 | φρενοκλοπεῖ· ἐξαπατᾷ | |
phi868 | φρενὸς ἔκστασις· ὁ εἰς ἑαυτὸν μὴ ὤν .... | |
phi869 | φρενοῦν· φρονεῖν διδάσκειν, νουθετεῖν | |
phi870 | φρενοῦται· νουθετεῖται | |
phi871 | φρενώσας· παραλογισάμενος, ἀπατήσας | |
phi872 | φρενώσει· νουθετήσει | |
phi873 | φρενωτήριον· παραίνεσις | |
phi874 | φρεσί· διανοίαις | |
phi875 | φρεσὶν ὁρμαίνοντα· διανοούμενον | |
phi876 | Φρεωρύχοι· γένος Ἀθήνησιν. ἢ οἱ τὰ φρέατα ὀρύσσοντες | |
phi877 | *φριμεῖται· φριμάσσεται | |
phi878 | *φρίν· φρένα, διάνοιαν, γνώμην | |
phi879 | *φρίζει· φοβεῖται | |
phi880 | φρήτηρ· ἀδελφός | |
phi881 | φρητία· στόμα φρέατος | |
phi882 | φρήτρα καὶ φρήτρη· φρατρία, συγγένεια, πατρικὴ γενεά. καὶ στιβά‐ δες. καὶ συσσίτια | |
phi883 | φρίκα· λεπτοκυμία, ἡ ἀρχὴ τοῦ κύματος | |
phi884 | φρίκες· χάρακες | |
phi885 | φρίκη· ψῦχος, τρόμος | |
phi886 | φρικνόν· φρικαλέον, δεινόν, φοβερόν | |
phi887 | φρικτόν· φρικῶδες, φοβερόν, πάνυ δεινόν | |
phi888 | φρικωδέστερον· φοβερώτερον | |
phi889 | φριμάσσεται· σκιρτᾷ. ἐπεγείρεται | |
phi890 | *φρυᾶται· βριμμένα | |
phi891 | φρίξ· ἡ ἐπιπολῆς ἀνωμαλία τοῦ κύματος, ἢ ὁ ἐπιπολάζων τῷ κύματι ἀφρός, ὅταν ἄρχηται ἄνεμος πνεῖν | |
phi892 | φρίξας εὐλόφῳ σ(φ)ηκώματι· ἀντὶ τοῦ ἀναφὺς ἄρτιος | |
phi893 | φρῖξαν ἔθειραν· ὀρθὴν ἔστησαν τὴν τρίχα | |
phi894 | φριξολόφος· ὀρθοχαίτης | |
phi895 | φρίσσει· διεγείρεται, ἐξορθοῦται. δέδοικε, τρέμει | |
phi896 | φρίσσει νῶτον· τὰς τρίχας ὀρθοῖ τοῦ νώτου, ἤγουν ἐγείρει | |
phi897 | φρίσσει· φοβεῖται, δέδοικεν | |
phi898 | φροίμια· προοίμια, προῤῥήσεις. Ἀττικοί | 258 in vol. 4 |
phi899 | φρόκλος· περίπολος | |
phi900 | φρονεῖν· νοεῖν, διανοεῖσθαι | |
phi901 | φρονέω· φρονῶ, διανοοῦμαι | |
phi902 | φρονέων· φρονῶν, διανοούμενος | |
phi903 | φρόνημα· βούλημα, θέλημα | |
phi904 | φρόνιμος· σοφός, διανοητής | |
phi905 | φρονηματισθείς· ἐπαρθεὶς τῷ φρονήματι | |
phi906 | φρόνιν· φρόνησιν. τὴν καταφρόνησιν ἐκδεκτέον, οὐ τὴν λείαν, ὥς τινες | |
phi907 | φρόνις· φρόνησις. βουλή. διάνοια | |
phi908 | *φρόνησις ἀκριβής· νοῦς πράττων καλῶς | |
phi909 | φροντίζει· μεριμνᾷ | |
phi910 | Φρόντις· ὄνομα τοῦ κυβερνήτου Μενελάου· Φρόντιν Ὀνητορίδην | |
phi911 | φροντισταί· φιλόσοφοι | |
phi912 | φροντιστήριον· διατριβή. καὶ τὸ οἴκημα Σωκράτους. καὶ τὸ σχο‐ λ(ε)ῖον. καὶ μοναστήριον | |
phi913 | φρονῶ· σωφρονῶ | |
phi914 | φροῦδα· ἀφανῆ, ἄφαντα. [φρυγανώδη] | |
phi915 | φροῦδος· πρόοδος, ἐξ οὗ τὸ οὐκ ἔρχεσθαι δηλοῦται. οἱ δὲ ἐληλυθώς, ἔκδημος, ἀφανής | |
phi916 | φροῦδον· ἄρδην, παντελῶς ἀφανές, οὐ κεχωρηκός, ἔρημον | |
phi917 | φροῦδον· τὰ αὐτὰ ........ | |
phi918 | φρουρά· φυλακή. στρατός | |
phi919 | φρουρεῖ· φυλάττει, ἢ προφυλάττει | |
phi920 | φρούριον· προφύλαγμα, προφυλακτήριον | |
phi921 | φρουρός· φύλαξ, σωματοφύλαξ | |
phi922 | φρύαγμα· ἔπαρσις, μετεώρισμα, ὑπερηφάνεια | |
phi923 | φρυάσσεται· ἐπεγείρεται, μεγαλοφρονεῖ, γαυριᾷ | |
phi924 | φρυάττεται· ἐπαίρεται | |
phi925 | φρύγανα· ὕλη λεπτὴ καὶ ξηρά | |
phi926 | φρύγετρον· ξυλήφιον, ᾧ κινοῦσι τὰς πεφρυγμένας κριθάς | |
phi927 | φρυγία· ἡ φρύγουσα | |
phi928 | φρυγίνδα· παιδιᾶς εἶδος διὰ κυάμων | |
phi929 | φρύγιον· ξύλον ξηρόν | |
phi930 | Φρύγιον ἱστόρησον· πέπαιχεν Ἐπίχαρμος ἐν Κωμασταῖς ἐπικενώ‐ | |
μενος | 259 in vol. 4 | |
phi931 | φρύγιος· ξηρός | |
phi932 | φρυκτά· ξηρὰ ἰχθύδια εὐτελῆ | |
phi933 | φρυκτός· μάντις. κλῆρος, σύμβολον. πυρσός | |
phi934 | φρυκτὸς δελφίς· κλῆρος. ἐχρῶντο δὲ τοῖς κλήροις μαντευόμενοι ἐν Ὀλυμπίᾳ | |
phi935 | φρυκτωρία· πυρκαϊά, πυρσεία, λαμπάς, καῦσις | |
phi936 | Φρυνίχου πάλαισμα· ἐκφεύγειν τὰ Φρυνίχου κακά | |
phi937 | φρῦνος· βάτραχος ἢ παχύς | |
phi938 | Φρυνώνδας· πονηρούς | |
phi939 | Φρύξ ἢ Φρύγιος· ἀπὸ Φρυγίας ἐθνικόν | |
phi940 | *φρουρεῖ· στρατεύεται | |
phi941 | *φρυγά· φυγή, τροπὴ εἰς φυγάς | |
phi942 | φρῶν ἢ φρονοερῶν, γυναικῶν | |
phi943 | φῦ· ἔφυ. ἐφήψατο | |
phi944 | *φυγάς· ἐξορίας | |
phi945 | φυαῖς· φύσεσι | |
phi946 | φυγήν· φεῦξιν | |
phi947 | *φρυγμόν· καῦσιν | |
phi948 | φυγόσκειν· φεύγειν | |
phi949 | φύει· γεννᾷ | |
phi950 | φύεσθαι· βλαστάνειν | |
phi951 | φύζα· φυγή. φόβος, ἀθυμία, δειλία | |
phi952 | φυζακινή· δειλή | |
phi953 | φυζακινός· δειλός. φυγάς. [δειλός] | |
phi954 | φυζάναι· φυγεῖν, δειλιάσαι | |
phi955 | φύζηλος· δειλός, φυγάς | |
phi956 | φυή· φύσις σώματος, ἡλικία | |
phi957 | [φύημα· κόπρος] | |
phi958 | φυῆς· φύσεως. [καὶ ἡ τοῦ σώματος ὑπόστασις | |
phi959 | φύκα· σχέτλια, οὐκ ἀνεκτά | |
phi960 | φύκει· εἶδος κομμωτικὸν γυναικεῖον | 260 in vol. 4 |
phi961 | φυκία· θαλάττια βρύα | |
phi962 | φυκιόεν· φυκία ἔχον. οἱ δὲ πορφύρεον, βαθύ | |
phi963 | φυκιοχαίτην· ψαφαροχαίτην | |
phi964 | φῦκος· τὸ προσβρασσόμενον ἀπὸ τῆς θαλάσσης τῇ γῇ, ὅπερ ἔνιοι καὶ πράσον καλοῦσι. καὶ ἀκρωτήριον Λιβύης. ἢ βρύα, ἢ φλακτά. | |
phi965 | φυκτά· φευκτά | |
phi966 | [φυκτῆρες· φύλακες] | |
phi967 | *Φυλιστιείμ· πίπτον ποτίματι, ἤγουν μέθῃ | |
phi968 | Φυκοῦντα· Φυκοῦς ἀκρωτήριον περὶ τὴν ἀρχὴν τῆς Λιβύης, καὶ πο‐ λίχνιον ὁμώνυμον | |
phi969 | Φυλάδα· ἡ Ἑκάτη | |
phi970 | *φῦλα· ἔθνη. συγγενικὰ γένη | |
phi971 | *φῦλα θεοῦ· ἔθνη θεοῦ | |
phi972 | Φυλακή· φρουρά, εἱρκτή. τήρησις ἐντολῶν. πόλις Θεσσαλίας. ὀξυτό‐ νως δὲ ἀγρυπνία | |
phi973 | φύλαξ· φυλακτήρ | |
phi974 | φυλακτῆρες· φύλακες | |
phi975 | φυλακτηρία· παννυχίς | |
phi976 | φυλαρχία· πομπή τις | |
phi977 | φύλαρχος· φυλῆς ἄρχων | |
phi978 | φύλαρχον· χορήγιον | |
phi979 | φυλάς· τὰς κατοικίας, ἀποχωρήσεις. καὶ τὰ τετράποδα | |
phi980 | Φυλάσιοι· οἱ ἐκ τοῦ δήμου. καλεῖται δὲ οὕτω καὶ φυλή τις | |
phi981 | φυλάσσειν· ἐπιτηρεῖν. ἄλλοι δῶμα φυλασσέμεναι | |
phi982 | φυλατός· ἡ λέξις παρὰ Βλαίσῳ. σημαίνει δὲ ᾠδήν | |
phi983 | φυλέτης· ἐκ τῆς (αὐτῆς) φυλῆς, ὅ ἐστιν ὁμόφυλος | |
phi984 | Φυλείδης· Φυλέως παῖς ὁ Μέγης | |
phi985 | φυλ[ε]ίης· Φυλία ἐστὶν εἶδος ἀγριελαίας, ἄλλοι συκῆς, οἱ δὲ εἶδος δένδρου ὅμοιον πρίνῳ | |
phi986 | Φυλή· τόπος τῆς Ἀττικῆς οὕτω λεγόμενος | |
phi987 | *φυλίη· ἀγριελαία | |
phi988 | φυλή· τάγμα, μέρος πόλεως | |
phi989 | φύλλα· τὰ τῶν δένδρων | |
phi990 | φυλλάδες· οἱ ξηροὶ κλάδοι καὶ φύλλα ἔχοντες | 261 in vol. 4 |
phi991 | φυλλάς· ξηρὰ δάφνη ἔχουσα φύλλα | |
phi992 | φυλλεῖα· τὰ τῶν λαχάνων ἃ προστιθέασι τοῖς ὠνουμένοις ἕωλα καὶ φαῦλα | |
phi993 | φυλλιᾶν· τοπάζειν | |
phi994 | φυλλιάς· ἐκ λαχάνων ὑπότριμμά τι σκευαζόμενον. ἐκαλεῖτο δὲ θρῖα | |
phi995 | Φυλλί[α]δαι· γένος ἰθαγενῶν | |
phi996 | *φύλλιον· πέταλον. ἢ τὰ ἐκ τῆς γῆς ἄνθη | |
phi997 | *φυλλεῖν· ἀδολεσχεῖν | |
phi998 | *φύλλες· ἀλώπεκες | |
phi999 | φυλλίδες· τὰ τῶν ἀνθῶν, ἅ τινα φύλλα ἐκάλουν | |
phi1000 | φυλλίναι· ἀγῶνες, ἐν οἷς μὴ ἐτίθετο ἀργύριον, ἀλλὰ στέφανοι μόνοι. καὶ εἶδός τι κυκεῶν(ος) | |
phi1001 | Φυλλίς· ἡ Σάμος τὸ πάλαι | |
phi1002 | φυλ[λ]οβασιλεῖς· ἐκ τῶν φυλ[λ]ῶν αἱρετοί, οἱ τὰς θυσίας ἐπιτε‐ λοῦντες | |
phi1003 | φυλ[λ]οκρινεῖν· τὰς φυλὰς διακρίνειν | |
phi1004 | φυλοκρινο(ῦ)μαι· ἐν τῇ φυλῇ διακρίνομαι | |
phi1005 | φῦλον· ἔθνος, γένος | |
phi1006 | φύλοπις· πόλεμος, μάχη | |
phi1007 | φῦμα· ψώρα, ἢ ἕτερον φῦμα | |
phi1008 | φύματα· ψυδράκια, ψῶραι | |
phi1009 | φύντων· γεννηθέντων | |
phi1010 | φύξαι· φύξειν. φυγεῖν | |
phi1011 | φύξηλιν· φυγάδα, δειλόν, φυγοπόλεμον | |
phi1012 | φυξήλιδας· δειλούς | |
phi1013 | φυξήλιον· φυγαδικὸν βίον | |
phi1014 | *φυξῆ· φυγῆ | 262 in vol. 4 |
phi1015 | φυξίμηλα· δένδρα τὰ διὰ ὕψος ἐκπεφευγότα ἐσθίεσθαι ὑπὸ τῶν βοσκημάτων | |
phi1016 | φύξις· φυγή | |
phi1017 | φυομένας· γεννωμένας | |
phi1018 | φύος· φύτευμα, γέννημα | |
phi1019 | φύππαξ· ὅπερ ἡμεῖς βόμβαξ | |
phi1020 | φύραμα· ζύμη. σπέρμα. ἢ ζημία | |
phi1021 | φυρᾶν· ζυμοῦν. ταράσσειν τὰ ἄλευρα | |
phi1022 | φυραυτίς· ὃ ἡμεῖς φύραν | |
phi1023 | φυρδήσκια· σκωλήκια | |
phi1024 | φύρδην· ἀτάκτως, συγκεχυμένως, ἀναμίξ | |
phi1025 | φύρει· μολύνει. μαλάσσει. μιγνύει | |
phi1026 | φύρεσθαι· μίγνυσθαι | |
phi1027 | φυρκηλίτοι· τειχήρεις | |
phi1028 | φύρκος· τεῖχος | |
phi1029 | φῦρμα· κόπρος, ῥύπος | |
phi1030 | φυρμᾶται· πτάρνυται | |
phi1031 | φυρμός· μολυσμός, ῥύπος, μίασμα | |
phi1032 | φυροῖ· μολύνει, ῥυποῖ | |
phi1033 | *φύρακες· ἐλαφροί | |
phi1034 | φύρσω· μολυνῶ | |
phi1035 | φυρτήτης· οἶνος | |
phi1036 | φυρτίζεσθαι· τὸ παίζειν συνεστραμ(μ)ένοις φυροῖς τοῖς ἱματίοις | |
phi1037 | φυρτοῖσιν· εἰκαίοις, συμπεφυραμένοις. [οἱ δὲ ἄλφιτα οἴνῳ δεδευμένα]. συμπεφυρμένοις | |
phi1038 | φύς· γεννηθείς. βλαστήσας | |
phi1039 | φῦσα· φαρέτρα. καὶ ἰχθῦς ποιὸς ἐν τῷ Νείλῳ γενόμενος. οἱ δὲ τὸ πνεῦμα καὶ ὁ ἀήρ. ἢ ἀσκός | |
phi1040 | φυσᾷ· πέπρηται. ἐπήρτηται | |
phi1041 | φυσακτήρ· ἄρτος ποιός τις ποπανώδης | |
phi1042 | φυσαλλίδες· φυσητήρια. αὐλοί | |
phi1043 | φύσας· γεννήσας. ἢ τοὺς ἀσκοὺς πληρώσας | |
phi1044 | φύσασθαι· γεννῆσαι | 263 in vol. 4 |
phi1045 | [φυσγετός· συρμός.] [φύσει δὲ σκληρόν] | |
phi1046 | φύσει· βλαστήσει, ἀληθῶς φύει | |
phi1047 | φυσ[σ]ητήρ· ὁ τῶν κητωδῶν ἰχθύων αὐλός | |
phi1048 | φύσιγγος· εἶδος σκορόδου. ἄλλοι δὲ σκορόδων κεφαλίδας. [καὶ οἱ πρόλοβοι τῶν ὀρνίθων. καὶ τὰ ἐν ταῖς κνήμαις ἐγκαύματα | |
phi1049 | φυσίζοος· (ἡ τὰ) πρὸς τὸ ζῆν φύουσα | |
phi1050 | φυσικῇ ποιότητι | |
phi1051 | *φυσίωσις· ἔπαρσις, ὑψηλοφροσύνη | |
phi1052 | φυσιολογεῖ· περὶ φύσεως διαλέγεται | |
phi1053 | φυσιολογία· λόγοι φύσεως ἐξαγγελτικοί | |
phi1054 | φυσίον· τὸ καθήλιον | |
phi1055 | φυσιούμεθα· ἐπαιρόμεθα, τυφούμεθα | |
phi1056 | φυσιόων· φυσιῶν, ἀσθμαίνων, πνευστιῶν | |
phi1057 | φύσις· γένος. οὐσία. προαίρεσις | |
phi1058 | φυσίφρονες· πεφυσημένοι τὰς φρένας, μάταιοι | |
phi1059 | φύσκων· γάστρων, παχύς | |
phi1060 | φύσκη· κοιλία, καὶ τὸ παχὺ ἔντερον | |
phi1061 | φυστὴ μᾶζα· ἄτριπτος | |
phi1062 | φυταλιαῖς· κήποις. [ἢ ταῖς γονίμαις καὶ φυτευτικαῖς] | |
phi1063 | Φυταλίδαι· γένος παρὰ Ἀθηναίοις | |
phi1064 | φυταλίζειν· φυτεύειν. πλησιάζειν | |
phi1065 | φυταλιῆς· κήπου, δενδροφόρου γῆς | |
phi1066 | φυταλμίοις· φυτευτικοῖς, γονίμοις | |
phi1067 | φυτάλμιος Ζεύς· συγγενής, ἢ ζωογόνος | |
phi1068 | φυτάλμιοι· ὁμοίως πληθυντικῶς | |
phi1069 | φυτεύει· κατασκευάζει. γεννᾷ | |
phi1070 | φυτηκόμος· σύνδε(ν)δρος τόπος | |
phi1071 | Φύτιος· ἥλιος. ἢ Ζεύς | |
phi1072 | φύτλη· γέννα, γένεσις, γένος | 264 in vol. 4 |
phi1073 | φύτορες· γεννήτορες | |
phi1074 | φυτοσμῶν· φεύγων | |
phi1075 | φυτοῦ· φύματος | |
phi1076 | φύτρα· φύσις. οἱ δὲ φυτήρια | |
phi1077 | φῦ χειρί· ἐμπεφυκότως λαβοῦσα τῇ χειρί | |
phi1078 | *φύ.νται· γεννῶνται | |
phi1079 | φυῶς· φύσει | |
phi1080 | φῶ· εἴπω | |
phi1081 | φώγειν· φρύγειν | |
phi1082 | Φῶγος· ...... | |
phi1083 | φωΐδες· τὰ πρὸ πυρὸς ἐν σώματι γινόμενα ἐκφυσήματα. οἱ δὲ τὰς φλυκταίνας | |
phi1084 | φώκη· ζῶον θαλάσσιον | |
phi1085 | Φωκαεῖς· ὄνομα ἔθνους. καὶ τὸ κάκιστον χρυσίον | |
phi1086 | φωκίων· ὄρνις ποιός | |
phi1087 | φῶκος· κῆπος θαλάσσιος ὅμοιος δελφῖνι | |
phi1088 | φωλάδες· ἐμφωλεύουσαι | |
phi1089 | φωλάδι· ἐμφωλευούσῃ | |
phi1090 | φωλάζει· ἐμφωλεύει | |
phi1091 | φωλαΐδες· ὀστράκινά τινα βρωμώδη | |
phi1092 | φωλεόν· διδασκαλεῖον. ἢ οὗ τὰ θηρία κοιμᾶται. ἢ οὗ χορεύουσι καὶ διδάσκουσιν. οἱ δὲ σπήλαιον | |
phi1093 | φωλεύει· οἰκουρεῖ, κρύπτε(τα)ι | |
phi1094 | φωλητηρίοις· φωλητήρια καὶ φωλεαὶ τῶν θ[ε]ιασ(ωτ]ῶν καὶ συνόδων οἶκοι | |
phi1095 | φωλητήρ· ὁ ἐν τῷ αὐτῷ τόπῳ καθεζόμενος ἀεί | |
phi1096 | φωλίς· ἰχθῦς ποιός | |
phi1097 | φῶμεν· εἴπωμεν | |
phi1098 | φωνασκεῖ· φωνὴν ἀποτελεῖ, ἢ φωνῆς ἐπιμελεῖ | |
phi1099 | φωνεῖ· λέγει | |
phi1100 | φωνή· ἡ τοῦ ἀνθρώπου | |
phi1101 | φωνήεις· λαλῆσαι δυνάμενος | 265 in vol. 4 |
phi1102 | φωνήσας· εἰπών, λέξας | |
phi1103 | *φωνεῖ· λαλεῖ, λέγει | |
phi1104 | φῶντα· λάμποντα | |
phi1105 | φώρ καὶ φῶρας· κλέπτας, λῃστάς. κατασκόπους, πληθυντικῶς καὶ ἑνικῶς | |
phi1106 | φωρά· κλοπή | |
phi1107 | φωρᾷ· ζητεῖ | |
phi1108 | φωραθείς· εὑρεθείς, φανείς | |
phi1109 | φωραθῆναι· γνωσθῆναι, (ἐ)λε(γ)χθῆναι | |
phi1110 | φωρᾶν· τὸ τὰ κλεψιμαῖα ζητεῖν. καὶ φωριᾶν. Φώρην δὲ τὴν ἔρευναν | |
phi1111 | φωράσαντες· εὑρόντες τὰ καλά | |
phi1112 | φωράσας· ἐλέγξας | |
phi1113 | φωρά(σε)σθαι· ἐλεγχθήσεσθαι | |
phi1114 | φωριαμός· κιβωτός. ‚(φ)ωριαμῶν .......‛ | |
phi1115 | φώριον· κλέμμα. καὶ θρόνου εἶδος | |
phi1116 | φώριος· εἶδος μελίσσης | |
phi1117 | φῶρος· κατάσκοπος | |
phi1118 | φωρυτόν· συρφε[ρ]τόν. ἢ φρυγάνων σωρός. ἢ βόρβορος καὶ ἀκαθαρ‐ σία. καὶ χόρτος τῆς γῆς | |
phi1119 | φῶς· τὸ ὁρώμενον τὸ παρὰ τοῦ θεοῦ δημιουργηθέν. καὶ τὸ πῦρ. καὶ ἡ χαρά. ὀξυτόνως δὲ ὁ ἄνθρωπος | |
phi1120 | φῶσαι· φῶξαι, φρύξαι, θάλψαι | |
phi1121 | φώσκει· διαφαύει | |
phi1122 | φωστήρ· θυρίς | |
phi1123 | φωσφόρεια· ἑορτή | |
phi1124 | φωσφόρος· φωτοδότης, λαμπρὸς ἀστήρ | |
phi1125 | φώσ[σ]ων· τὸ λινοῦν ἅρμενον | |
phi1126 | φῶτα· ἄνθρωπον. ἢ ὄμματα καὶ θυρίδες | |
phi1127 | φωταγωγός· ὁ τὸ φῶς φέρων | |
phi1128 | φῶτας· ἄνδρας, ἀνθρώπους | |
phi1129 | φῶτας ἐννέα· ἄνδρας ἐννέα | |
phi1130 | φῶτε· ἄνδρες, δυϊκῶς | |
phi1131 | φωτί· ἀνδρί | |
phi1132 | φῶτες· ἄνθρωποι, ἄνδρες | |
phi1133 | φωτεύει· γεννᾷ | |
phi1134 | φωτία· λαμπρία. καὶ ὄμματα | |
phi1135 | φῶτιγξ· [αὐγή.] σῦριγξ. λώτινος αὐλός, [ὡς] εἶδος σάλπιγγος | 266 in vol. 4 |
phi1136 | φώτιον· προσφιλές, ἡδύ | |
phi1137 | φωτισμός· αὐγὴ [τηλαυγές, καταυγάζον | |
phi1138 | φωτολόγιον· τυφλόν. νεκρόν | |
phi1139 | φωτῶν· ἀνδρῶν | |
phi1140 | φωτός· ἀνδρός | |
phi1141 | φωτός· ἡμέρας | |
phi1142 | φώψ· φάος | |
chi1 | Χαβόν· καμπύλον. στενόν | |
chi2 | χαβῶνες· στέατα ὀπτώμενα ἀπὸ ἀλεύρου | |
chi3 | χαδέειν· χωρῆσαι | |
chi4 | χάδεν· ἐχώρησεν | |
chi5 | χάζει· πρ(οσ)δεῖται. χαλᾶται | |
chi6 | χάζειν· ἀναχωρεῖν. φυλάσσεσθαι | |
chi7 | χάζεο τῆλε· ἀναχώρει μακράν | |
chi8 | χάζεσθαι· ὑποχωρεῖν | |
chi9 | χάζεται· ἀναχωρεῖ | |
chi10 | χάζετο· ἀνεχώρει | |
chi11 | χαζόμενον· ἀναχωροῦντα | |
chi12 | χάἱα· ἀγαθή | |
chi13 | χαίνας· στέαρ | |
chi14 | χαίνει· ἀνοίγει τὸ στόμα | |
chi15 | χάἱος· ἀγαθός | |
chi16 | χαίρετε· θαῤῥεῖτε | |
chi17 | χαίρειν· ἐῤῥῶσθαι. τὸ χαίρειν ταῖς ἐπιστολαῖς προσετίθεσαν. ἔστι | |
δὲ καὶ ἀπαλλασσομένων προσαγόρευσις | 267 in vol. 4 | |
chi18 | χαίρειν θ’ ἐᾶσαι· καταφρονεῖν | |
chi19 | χαίρειν· φράσαντες. ἀποταξάμενοι ...... | |
chi20 | χαιρέτω ληρῶν· ἐρυθριάτω ...... | |
chi21 | χαιρηδόνα· τὴν χαράν | |
chi22 | χαιροσύνη· χαρά | |
chi23 | χαιρωθῆναι· ἐκπλαγῆναι | |
chi24 | χαῖται· αἱ κεχυμέναι τρίχες | |
chi25 | χαιτήεντος· κομήτου | |
chi26 | χαίτη· ἡ ἐπὶ τοῦ τραχήλου θρίξ | |
chi27 | χαλαβεῖν· φοβεῖν, θορυβεῖν | |
chi28 | *χαλᾷ· χαλάσσει, καὶ πόδαι | |
chi29 | [χαλάδες· τὰ ἔντερα. ἢ λιθώδεις | |
chi30 | χαλάδος· λιθώδης. ἐξέντερος] | |
chi31 | χάλανδρον· κράββατον | |
chi32 | χάλαζα· σημεῖον θυτικόν. καὶ πάθος περὶ τὰς σῦς | |
chi33 | *χαλεπαίνει· δυσχεραίνει, ἀγανακτεῖ | |
chi34 | χαλαίρυπος· ὁ τῶν πλυνομένων ἱματίων ῥύπος | |
chi35 | χαλαρὰ ἅλυσις· ........ | |
chi36 | Χαλάμβριοι ἵπποι· ἀπὸ τόπου τῆς Λιβύης | |
chi37 | χαλαργούς· ........ τὰ ἄκρα τῶν ποδῶν (ἢ) τῶν ὀνύχων, οἷον πο‐ δαργούς, ἢ ταχύποδας | |
chi38 | χαλαρῶν· ὡραίων | |
chi39 | Χαλαστραίων συῶν· [πόλις τῆς Μακεδονίας καὶ λίμνη ἔνθα τὸ Χαλαστραῖον νίτρον γεγένηται | |
chi40 | Χαλδαῖοι· γένος μάγων πάντα γινωσκόντων | 268 in vol. 4 |
chi41 | χαλεπὰ τὰ καλά· ....... Σόλωνα ταῦτα πυθόμενον εἰπεῖν· χαλεπὰ τὰ καλά· καὶ ἐντεῦθεν εἰς παροιμίαν ἐλθεῖν. Ἔνιοι δὲ τὸ χαλεπὸν ἀκούουσιν ἐπὶ τοῦ ἀδυνάτου. ἀδύνατον οὖν ἐστιν ἐφ’ ἅπαντι ἀγαθὸν εἶναι | |
chi42 | χαλεπήνας· ἀγανακτήσας | |
chi43 | χαλεπόν· δύσεργον, σκληρόν, δεινόν | |
chi44 | χαλεπήνῃ· εἰς χαλεπότητα ἀγάγῃ | |
chi45 | χαλέπ(τ)ει· ἐρεθίζει. ἀπειλεῖ. φοβεῖ. ἀγανακτεῖ. κακίζει. βλάπτει. εἰς χαλεπότητα ἄγει | |
chi46 | χαλεπτύς· χαλεπότης | |
chi47 | χαλεπῶς· δυσκόλως | |
chi48 | [χαλέσιν· ὄνυξι] | |
chi49 | χαλεψάμενος· χολωθείς | |
chi50 | [χαλέρυπον· τὸ ῥύμ(μ)α τὸ ἀπὸ τοῦ νίτρου γενόμενον, ὅ τινες νί‐ τρωμα λέγουσι] | |
chi51 | χαλία· ἡσυχία | |
chi52 | χαλίδιον· πινάκιον | |
chi53 | χάλικες· οἱ εἰς τὰς οἰκοδομὰς μικροὶ λίθοι | |
chi54 | χαλίκρατον· εὔκρατον, ἄκρατον | |
chi55 | χάλιμα· φαρμακός | |
chi56 | χαλιμάδες· ἀναίσχυντοι καὶ θρασεῖαι | |
chi57 | χάλις· ὁ ἄκρατος οἶνος. καὶ ὁ μεμηνὼς καὶ κεχαλασμένος τὰς φρένας | |
chi58 | χαλιστόν· σκαιόν. ἢ ἀγαθὸν καὶ δίκαιον | |
chi59 | χαλίφρονας· παράφρονας, μαινομένας· βέλτιον δὲ τὰς καταφερεῖς καὶ κεχαλασμένας πρὸς συνουσίαν ὑφ’ ἡδονῆς | |
chi60 | χαλιφροσύνη· ἡ τῆς ψυχῆς ἄνεσις | |
chi61 | χαλίφρων· κεχαλασμένας ἔχων τὰς φρένας, ἤγουν ἀσύνετος | |
chi62 | χάλκεα· τὰ ὅπλα συνήθως καὶ τὰ ἐκ σιδήρου | |
chi63 | χάλκεα ἐπίσωτρα· τὰ ἔξωθεν τῶν τροχῶν οἱ κανθοί | |
chi64 | χαλκεγχέων· πολεμιστῶν | |
chi65 | χαλκεῖα· ὑπομνήματα τῆς τῶν τεχνῶν εὑρέσεως | 269 in vol. 4 |
chi66 | χαλκεομήστορος· ἰσχυρόφρονος | |
chi67 | [χαλκεοπίσσωτρα· ὁμοίως] | |
chi68 | χάλκεον· ὀχυρόν. σκληρόν. ἄλλοι ὕπνον [ἢ]· θάνατον | |
chi69 | χάλκεος· ἰσχυρός | |
chi70 | χάλκεος κέραμος· εἱρκτή. πίθος. καὶ ὄρος | |
chi71 | χαλκεόφωνον· ἰσχυρόφωνον | |
chi72 | χαλκεύς· πᾶς τεχνίτης, καὶ ὁ ἀργυροκόπος, καὶ ὁ χρυσοχόος | |
chi73 | χαλκεῶνα· ...... | |
chi74 | χάλκιον· ἐν ᾧ τοὺς κοττάβους ἐποιοῦντο | |
chi75 | χάλκη· πορφύρα | |
chi76 | Χαλκηδών· πόλις | |
chi77 | χαλκῆ μυῖα· εἶδός τι μυίας | |
chi78 | χαλκήρεα· χαλκῷ ἀρηρότα | |
chi79 | χαλκήρεας· χαλκῷ ἡρμοσμένους | |
chi80 | χαλκήρη· χαλκῷ ἡρμοσμένα | |
chi81 | χαλκόστομα· χαλκία κύμβαλα | |
chi82 | Χαλκίδαι· γένος | |
chi83 | χαλκιδεύς· δειλός | |
chi84 | [Χαλκιδική· Σκυθική. τὰ μέταλλα τοῦ σιδήρου ἐκεῖ πρῶτον εὑρε‐ θέντα] | |
chi85 | χαλκιδίζειν· ἀπὸ τῶν κατ’ Εὔβοιαν Χαλκιδέων. τίθεται δὲ καὶ ἐπὶ τῶν παιδεραστούντων, ἐπεὶ ἐπλεόναζον παρ’ αὐτοῖς οἱ παιδικοὶ ἔρωτες | |
chi86 | Χαλκιδικὸν δίωγμα· διότι εἰς Χαλκίδα ἐγένετο ἡ ἐκδίωξις | |
chi87 | χαλκιδικὸς λειμών· οἱ μὲν τὴν Κυκλωπίαν κώμην. οἱ δὲ Κυκλωπι.. λίμνη | |
chi88 | χαλκιδίκων· χαλκίς, ὁ ἰχθῦς | |
chi89 | Χαλκιδικός· εἶδος ἀλεκτρυόνος | 270 in vol. 4 |
chi90 | Χαλκίναος· Χαλκίοικος | |
chi91 | χαλκίνδα· τὸ εἰς χαλκὸν κυβεύειν | |
chi92 | χαλκίον· τὸ χαλκοῦν | |
chi93 | χαλκίον μακρόν· τὴν ἐλαιηρὰν ἐπίχυσιν | |
chi94 | χαλκίς· εἶδος ὀρνέου, καὶ ἰχθύος. καὶ πόλις τῆς Βοιωτίας | |
chi95 | χαλκοβάρεια· ἰσχυρά, ἡ ἐκ τοῦ χαλκοῦ βαρεῖα | |
chi96 | χαλκοβαρής· ὁ ἐκ τοῦ σιδήρου βαρούμενος | |
chi97 | χαλκοβατές· τὸ ἰσχυρῶς βεβηκός | |
chi98 | χαλκόβατον· ἰσχυρῶς βεβηκότα | |
chi99 | χαλκογλώχινος· χαλκὴν ἐπιδορατίδα ἐχούσης | |
chi100 | *Χαλκηδάνη· ταύτης ἱερὸν ἐν Σπάρτῃ | |
chi101 | χαλκοδεσμωτήρ· χαλκόδερμος, ἐπεὶ ὥπλιστο. λέγεται δὲ καὶ χαλκο‐ δεσμήτωρ | |
chi102 | χαλκοκορυσταί· χαλκῷ καθωπλισμένοι | |
chi103 | χαλκοκνήμιδες· οἷς σιδηραῖ ἧσαν, ἢ χαλκαῖ αἱ κνῆμαι | |
chi104 | χαλκοκορυστήν· χαλκῷ ὡπλισμένον | |
chi105 | χαλκοκράς· τὸ χαλκόκρατον νόμισμα | |
chi106 | χαλκόκροτος· ἡ Ῥέα διὰ τὰ κύμβαλα | |
chi107 | χαλκολογεῖ· νουμία συλλέγει[ν] | |
chi108 | χαλκό(ν .....) λόφον ἱππιοχαίτην· τὸ ἐπανάστημα τῆς περικε‐ φαλαίας, ἣ ἐξ ἱππείων τριχῶν κεκόσμητο .... | |
chi109 | χαλκός· ὁ σίδηρος. καὶ νόμος ἀκίνητος | |
chi110 | χαλκοπαρείη· χαλκᾶς παρειὰς ἐχούσης | |
chi111 | χαλκόποδας· ἰσχυρόποδας | |
chi112 | χαλκοῦν πινάκιον· Ἀθηναῖοι εἶχον ἕκαστος πινάκιον πύξινον ἐπι‐ | |
γεγραμμένον τὸ ὄνομα [τοῦ] αὐτοῦ καὶ τοῦ δήμου πατρόθεν | 271 in vol. 4 | |
chi113 | *χαλκοτύπους· χαλκοπλήκτους | |
chi114 | χαλκοῦς· τοῦτο ἐπὶ τοῦ χρυσοῦ καὶ τοῦ ἀργύρου ἔλεγον | |
chi115 | χαλκοχιτώνων· χαλκοθωράκων, ἢ ἰσχυροθωράκων | |
chi116 | χαλκώδοντας στόλους· χαλκοῦς ὀδόντας ἔχοντας. Ὀδόντας δὲ ἔλεγον τὰ ἔμβολα, ἅ τινες ἐμβόλια | |
chi117 | χαλκώνητος· ἠγορασμένος | |
chi118 | χαλκωτῆρα· κέραμός τις | |
chi119 | Χάλυβοι· ἔθνος τῆς Σκυθίας, ὅπου σίδηρος γίνεται | |
chi120 | Χαλυβδική· τῆς Σκυθίας, ὅπου σιδήρου μέταλλα | |
chi121 | Χαλυβώνιος· εἶδος οἴνου ἀπὸ τόπου τινὸς τῆς Συρίας | |
chi122 | [χαλυνέοντα· λύραις] | |
chi123 | [χαλοπὴ κιθάρα· ἀπὸ γὰρ ὀστράκων χελώνης ἡ κιθάρα γίνεται] | |
chi124 | χαλῶσα· χάσκουσα | |
chi125 | χαμα(ι)δύται· κοχλίαι | |
chi126 | *χαμᾶζε· χαμαί, χαμάδες | |
chi127 | *χαμάδις· τὰ αὐτά | |
chi128 | *χαμά[ι]δις χέει[ν]· χαμαὶ καταβάλλει[ν] | |
chi129 | χαμαιευνάδες· οἱ σύες ἀπὸ τοῦ παρακολουθοῦντος αὐτοῖς. πολλὰ γὰρ τῶν ἄλλων τετραπόδων ὀρθὰ κοιμᾶται καὶ ἑστῶτα. Ἀπίων δὲ ὅτι βόθρους ὀρύσσουσι. ἢ χαμαικοιτοῦντες | |
chi130 | [χαμῶνας· στέαρ, ἢ τὰ ἐκ στέατος τικτόμενα] | |
chi131 | χαμαίζηλα· ταπεινά, γήϊνα | |
chi132 | χαμαίζηλοι· εὐτελεῖς | |
chi133 | χαμαιλέων· ζῶον ὠοτόκον καὶ πεζόν | |
chi134 | χαμαιπετεῖ· ταπεινῷ, ἢ χαμαὶ κειμένῳ | |
chi135 | χαμαιπετῶς· ὥστε [μὴ] εἰς τοὔδαφος ῥῖψαι | |
chi136 | χαμαιρεπῶς· χαμαιζήλως, ἢ εἰς τὰ γήϊα ῥέπων | |
chi137 | χαμαιτύπη· πόρνη ἄδοξος | |
chi138 | χαμαιτυπιῶν· τῶν πολυκοίνων συνουσιῶν, ἤτοι πορνείων | 272 in vol. 4 |
chi139 | χαμερπής· γεωργός, ὁ ἐν τῇ γῇ κοιμώμενος | |
chi140 | χαμεταιρίς· ἡ πόρνη | |
chi141 | χάμευνα· ταπεινά | |
chi142 | χαμευνεῖ· χαμαικοιτεῖ | |
chi143 | χαμεύνη· στιβάς, καὶ ἡ ταπεινὴ κλινίς. καὶ χαμεύνης· ὁ χαμαὶ κοι‐ μώμενος | |
chi144 | χαμεύνιον· κλινίδιον πενιχρόν | |
chi145 | χαμηλόν· χαμαίζηλον | |
chi146 | χαμόθεν· ἐκ τῶν χαμαί | |
chi147 | χαμόκοιτος· ὁ εἰς τὴν γῆν κοιμώμενος | |
chi148 | χαμόν· καμπύλον | |
chi149 | χανά· κόσμησις | |
chi150 | χαναβίς· ἄλης | |
chi151 | [χάναι· ἀνοῖξαι στόμα] | |
chi152 | *Χαναάμ· σάλος | |
chi153 | χανακές· ἐπιεικές | |
chi154 | χανάκτιον· τὸ μωρόν. Δωριεῖς | |
chi155 | χαμᾶσθαι· χασμᾶσθαι | |
chi156 | χανδάνειν· χωρεῖν, δέχεσθαι | |
chi157 | χανδόν· πολύ[ν], καὶ ὅσον δυνατόν, καὶ ἀθρόως, ἀπὸ τοῦ κεχηνέναι πλατύ | |
chi158 | χανδὸν πιεῖν· κεχηνότως καὶ ἀθρόως πιεῖν ὅλῳ στόματι | |
chi159 | χανεῖ· φυλάσσει. ἀνοίγει. ἀπαγγελεῖ | |
chi160 | χανητός· τὸ ἐπὶ τὴν ἅμαξαν ἐπιτιθέμενον πλέγμα | |
chi161 | χάνοι· χάσμα ποιήσαι | |
chi162 | χάνοι εὐρεῖα χθών· εὐρὺ χάσμα ποιήσειεν ἡ γῆ | |
chi163 | χά(ν)οιμι· εἴποιμι | 273 in vol. 4 |
chi164 | χάνος· στόμα | |
chi165 | χανών· ἀνοίγων στόμα | |
chi166 | χανύειν· βοᾶν | |
chi167 | χανύσσει· βία καλεῖ | |
chi168 | χάος· χώρησις. καὶ τὸ κενὸν ἀπὸ τοῦ κεχύσθαι. ἢ σκότος | |
chi169 | χαρά· ἡδονή, ἀγαλλίασις, εὐφροσύνη | |
chi170 | χαράβδη· λύμη σίτου | |
chi171 | χαράδρα· χείμαῤῥος ποταμός. κατάγει δὲ οὗτος παντοῖα ἐν τῷ ῥεύ‐ ματι, καὶ κατασύρει | |
chi172 | χαράδραι· αἱ χαράξεις τοῦ ἐδάφους. καὶ οἱ κοῖλοι τόποι ἀπὸ τῶν καταφερομένων ὀμβρίων ὑδάτων | |
chi173 | χαραδριός· εἶδος ὀρνέου | |
chi174 | χάρακες· τάφροι. καὶ ἀκανθώδη φυτά. καὶ οἱ κάλαμοι | |
chi175 | χαρακίαι· οἱ ἐν τοῖς χάραξι διατρίβοντες | |
chi176 | χαράκια· ὑποστηρίγματα | |
chi177 | χαρακίζειν· σπαίρειν. μετεωρίζειν. διαιρεῖν | |
chi178 | *χαρακτηρίζει· σημαίνει τοὺς χαρακτῆρας | |
chi179 | *χαρακτηριστικόν· σημεῖον δηλοῦν τοὺς χαρακτῆρας | |
chi180 | *χαρακτήρ· ὁμοίωσις | |
chi181 | χαρακίας· τιθύμαλλος | |
chi182 | χαραμός· ἡ τῆς γῆς διάστασις, οἷον χηραμός | |
chi183 | *χάρακα· χαράκωμα, περίφραγμα | |
chi184 | χάραξ· φραγμός, ὀξέσι ξύλοις, οἱ δὲ καλάμοις, οἱ δὲ σταυροῖς (ἐχό‐ μενος) | |
chi185 | χάραξ τὴν ἄμπελον· παροιμία, ὅταν ὑπὸ τοῦ σωζομένου τὸ σῶζον ἀπατηθῇ | |
chi186 | χαράξαι· κόψαι. κοιλᾶναι. τυπῶσαι | |
chi187 | χαρή· χαρά | 274 in vol. 4 |
chi188 | χαρείη· τερφθείη | |
chi189 | χαρία· βουνός | |
chi190 | Χαρίδαι· γένος ἐξ οὗ ὁ ἱερεὺς τοῦ Κραναοῦ | |
chi191 | χαρίεν· καλόν, ἀγαθόν, ἀστεῖον, ὡραῖον | |
chi192 | χαρίεντα· καλά, κεχαριτωμένα | |
chi193 | χαρίζεσθαι· τὸ δρᾶν τὰ κεχαρισμένα | |
chi194 | *χαρίεια· φίλτρα | |
chi195 | [χάριξον· ἐπισκεύασον] | |
chi196 | χάρις· δωρεά. χαρά. καὶ θῦμα ἐκ τριῶν ποπάνων συγκείμενον. τινὲς δὲ πλακούντων εἴδη, καὶ ἀρτοχάριτας καλεῖσθαι. καὶ ἀμοιβὴ κατὰ εὐεργεσίαν | |
chi197 | *χάρισμα· δῶρον | |
chi198 | χαριστήρια· χαρίεντα δῶρα | |
chi199 | χαρίσιον· εἶδος πλακούντων. οἱ δὲ ἄρτον ἀπὸ τῶν λειμμάτων | |
chi200 | χαρίσασθαι· παρασχεῖν. λέγονται γὰρ χώρας γυναῖκες χαρίζεσθαι πρὸς συνουσίαν αὐτοῖς ἐκδιδοῦσαι ..... | |
chi201 | χάρμα· ἡδονή, χαρά | |
chi202 | χάρματος· χαρᾶς | |
chi203 | χάρμη· ἡ μετὰ χαρᾶς μάχη | |
chi204 | χάρμης· μάχης | |
chi205 | *χαρά· ὀργή, ἢ ὀργίλος | |
chi206 | χαρμονή· χαρά. συλλογή | |
chi207 | χαρμόσυνα· ἑορταὶ Ἀθήνησι. καὶ χαρμόσυνα | |
chi208 | χαρμοσύνη· ὀνομασία | |
chi209 | Χαρμόφρων· ὁ Ἑρμῆς | 275 in vol. 4 |
chi210 | [χαρόνη· χαρῖνος ἄμπελος] | |
chi211 | χαροπός· περιχαρής. γλαυκός. ξανθός. φοβερός | |
chi212 | χαρτός· χαρᾶς ἄξιος. ἢ βακτηρία | |
chi213 | χάρυβδις· χάσμα θαλάσσης. ἢ καταιγίς | |
chi214 | χάρυβδις ὠμόβροτος· ἡ ἀναπινομένη θάλασσα | |
chi215 | χάρων· ὁ λέων, ἀπὸ τῆς χαροπότητος | |
chi216 | *χαροπόν· ξανθόν. γλαυκόν. φοβερόν. περιχαρῆ[ν] | |
chi217 | Χαρών(ε)ιον· θύρα μία τοῦ νομοφυλακίου, δι’ ἧς οἱ κατάδικοι τὴν ἐπὶ θανάτῳ ἐξήγοντο | |
chi218 | *χαρά· ὀργίλον, ἢ ὀργή | |
chi219 | *χάσις· διάκρισις, χώρησις | |
chi220 | χάσιος· ἀγαθός, χρηστός | |
chi221 | χάσκοντες· ἀνοίγοντες | |
chi222 | χασκωρεῖν· περιβλέπειν | |
chi223 | χάσμα· στόμα ἢ σχίσμα γῆς | |
chi224 | χάσμα θηρός· ὄψις θηρός. [ἢ θαλάσσης πρόσωπον | |
chi225 | χασμᾶται· ἀνοίγεται | |
chi226 | χασσάμενος· ἀναχωρήσας | |
chi227 | χάσσασθαι· ἀναχωρῆσαι, χωρῆσαι | |
chi228 | χάσσεται· χωρήσει, ἀναχωρήσει | |
chi229 | Χαστιᾶ· τὸν ἀπὸ δήμου. Χαστιεῖς γὰρ δῆμος | |
chi230 | Χαστιεῖς· ὄνομα δήμου | |
chi231 | χαστηρίᾳ· τῇ ἀνειργούσῃ | |
chi232 | *χατέ(ων)· χρείαν ἔχων | |
chi233 | χατέοντα· δεόμενον, χρῄζοντα | |
chi234 | χατέοντί περ· καίπερ χρῄζοντι | |
chi235 | χατεύει· χατίζει. ἐπιθυμεῖ | |
chi236 | χατεύουσα· χρῄζουσα, δεομένη | |
chi237 | χᾶτις· ἐπιθυμία. χρῆσις | |
chi238 | χαυλιόδοντα· τὸν ἐπικεχαλασμένους ἔχοντα τοὺς ὀδόντας ἔξω τῶν ἄλλων ὀδόντων καὶ τοῦ στόματος. οἱ δὲ ἀμφόδοντας | |
chi239 | χαυλίξυν· ἀλαζόνα | 276 in vol. 4 |
chi240 | χαυνάκων· χαυνοποιῶν, οἱ δὲ χαυνολόγων | |
chi241 | χαυνιάζει· πλανᾷ | |
chi242 | χαυνῶσαι· τὸ φυσῆσαι | |
chi243 | *χαυνῶνες· ἄρτοι ἐλαίῳ ἀναφυραθέντες | |
chi244 | χεδροπά· ὄσπριον τι. οἱ δὲ πανσπερμίαν | |
chi245 | χέδροψ· πᾶν ὄσπριον. σπέρμα | |
chi246 | χει· ἐπὶ τῶν χ[ε]ιλ(ι)ῶν δραχμῶν τοῦτο ἐχάραττον | |
chi247 | χειά· ἡ κατάδυσις τῶν ὄφεων καὶ δρακόντων | |
chi248 | χειαί· ὁμοίως | |
chi249 | χειδροπῶν· ὀσπρίων | |
chi250 | χειλεύει στρατόν· σιτοδοτεῖ στρατόν, τρέφει | |
chi251 | *χείλει ἄκρῳ· ...... | |
chi252 | χειλαί· αἱ συμπτώσεις τῶν βλεφάρων | |
chi253 | χειλιοστύες· αἱ φυλαί | |
chi254 | χειλός· τροφή, βρῶσις. χόρτος, καὶ πᾶν ἄλλο χόρτασμα | |
chi255 | χειλοῦται· μεγαλύνεται, αὔξεται | |
chi256 | χειλοῦσθαι· παχύνεσθαι. σιτίζεσθαι | |
chi257 | χειλῶνες· τῶν ἀλεκτρυόνων τινές | |
chi258 | χεῖμα[ν]· χειμῶνα | |
chi259 | χειμάδα· ἱμάτιον χειμερινόν | |
chi260 | χειμάδιον· εἰς τὸ χειμάζειν | |
chi261 | χειμάμυνα· ἣν Ὅμηρος ἀλεξάνεμον λέγει | |
chi262 | χειμάῤῥοι· [οἱ ἐν τῷ χειμῶνι γενόμενοι ἔριφοι.] καὶ οἱ ποταμοί, καὶ | |
ῥύακες | 277 in vol. 4 | |
chi263 | χειμάς· χειμών | |
chi264 | χειμασία· ζάλη. ταραχή | |
chi265 | χείμαστρον· χειμερινὸν ἱμάτιον | |
chi266 | [χείμεθλον· τὸ ἐν χειμῶνι γενόμενον ἕλκος] | |
chi267 | χειμέρας· χειμερινάς | |
chi268 | χειμεριοῦντας· διαχειμάσοντας | |
chi269 | χειμεῶ· ῥιγῶ χειωσάμενος | |
chi270 | χειμήβοτος· χειμερινὴ ὥρα | |
chi271 | χειμών· ἡ ὥρα. καὶ κίνδυνος. ταραχή. ζάλη. διωγμός | |
chi272 | χειμῶντα· ῥιγοῦντα | |
chi273 | χείρ· ἡ δράξ. καὶ τὸ μέλος. καὶ μέρος | |
chi274 | [χειράδες· αἱ μετὰ λίθων καὶ ὅπλων βολαί | |
chi275 | χειραδίαι· τῶν χειμάῤῥων αἱ λιθώδεις ἀθροίσεις] | |
chi276 | χ[ε]ιράδας· τὰς ἐν τοῖς ποσὶ ῥαγάδας. ἔνιοι δὲ φῷδας | |
chi277 | χεῖρε· τὰς χεῖρας, δυϊκῶς | |
chi278 | χειραγωγῶ· τῇ χειρὶ ἄγω | |
chi279 | χείριον· ὑποχείριον, τιθασόν | |
chi280 | χειρίζειν· διοικεῖν | |
chi281 | χείριον· ὑποχείριον, χειροήθη | |
chi282 | *χεμβρῶν· ζυγή. ἡ ἑταιρεία | |
chi283 | χείριος· χρήσιμος. ὑποχείριος | |
chi284 | *χειρίων· ἐλάττων, χείρων | |
chi285 | χείριστα· δεινά, κάκιστα | |
chi286 | χειροβοσκόν· τὸν διὰ χειρῶν ζῶντα | 278 in vol. 4 |
chi287 | χειροβρῶτι δεσμῷ· τοῖς πυκτικοῖς ἱμᾶσι, διὰ τὸ τὰς σάρκας δια‐ κόπτειν καὶ ἀναλίσκειν | |
chi288 | χειροβλήματα· δράγματα· οἱ δὲ χειρόβλητα | |
chi289 | χειρογάστορες· οἱ διὰ τῶν χειρῶν ζῶντες | |
chi290 | Χειρογονία· ἡ Περσεφόνη | |
chi291 | χειρόγραφον· συμβόλαιον. γραμματεῖον | |
chi292 | χειρόδοτον· ἀχρημάτιστον δάνειον | |
chi293 | χειροέρκτης· χειρουργός | |
chi294 | χειροήθεις· πρᾶοι, ἥμεροι | |
chi295 | χειρόηθες· πρᾶον, ἥμερον | |
chi296 | *χειροθετεῖ· χεῖρας ἐπιτίθησι | |
chi297 | χειρόκμητα· χειροποίητα, ἤγουν ὑπὸ χειρῶν γεγενημένα | |
chi298 | χειρομάντεις· οἱ ἀπὸ χερῶν μαντευόμενοι | |
chi299 | *χειρόμακτρον [ἢ χειρόμαστρον]· μανδήλιον | |
chi300 | χεῖρον· κάκιστον. ἔλαττον | |
chi301 | χείρονα· ὅμοια | |
chi302 | [χειρονάκτας· χειροτέχνας] | |
chi303 | χειρονόμος· ὀρχηστής | |
chi304 | χείρονος· ἐλάττονος | |
chi305 | χειροπόνια· ἑορτή, ἐν ᾗ τεχνῖται θύουσιν | |
chi306 | χειροπόδες· ῥαγοπόδες | |
chi307 | χειροτέρη· ἐλάττων | |
chi308 | χειρότερον· χείρονα | |
chi309 | χειροτονεῖν· καθιστᾶν. ψηφίζειν | |
chi310 | χειροτονία· ἐκλογή ..... | |
chi311 | χειρουργεῖ· χερσὶν ἐργάζεται | |
chi312 | Χείρων· Κρόνου καὶ Φιλύρας υἱός | |
chi313 | χειρωνάκτας· χειροτέχνας | |
chi314 | χειρῶναξ λεώς· ὁ χειροτέχνης | |
chi315 | χειρωσάμενοι· καταγωνισάμενοι | 279 in vol. 4 |
chi316 | χειρώσασθαι· ὑποτάξαι. φονεῦσαι | |
chi317 | χειρωτόν· εὐάλωτον. καταγωνίσασθαι | |
chi318 | [χειτών· ἔνδυμα, περιβόλαιον] | |
chi319 | χείσεται· χωρήσει | |
chi320 | χελεῦ χελώνη | |
chi321 | χελεύς· κιθάρα | |
chi322 | χελεάρ· χελιδών. χελιδονίας. καὶ ἰχθῦς ποιός | |
chi323 | *χελιδών· τὸ κοῖλον τῆς ὁπλῆς τῶν ἵππων. καὶ τοῦ ἀνθρώπου τὸ ἄνωθεν τοῦ ἀγκῶνος τὸ κατὰ τὰς καμπάς | |
chi324 | χελιδονισταί· οἱ τῇ χελιδόνι ἀγείροντες | |
chi325 | χελιδόνος δίκην· τοὺς βαρβάρους χελιδόσιν ἀπεικάζουσι διὰ τὴν ἀσύνθετον λαλιάν | |
chi326 | χελιδόνων φάρμακον | |
chi327 | χελιδόνων μουσεῖον· ὡς βάρβαρα καὶ ἀσύνετα ποιούντων τῶν τρα‐ γικῶν | |
chi328 | χελιδόνεως· εἶδος ἰσχάδων | |
chi329 | χέλ.ιον· τὸ ἀπωστρακωμένον τῆς χελώνης δέρμα χέλυος νῶτος ὀστρα‐ κώδης | |
chi330 | χελούειν· βήσσειν. καὶ χελούσειν ὁμοίως | |
chi331 | χέλους· μουσικὸν ὄργανον | |
chi332 | (*)χελλών· ἰχθῦς ποιός | 280 in vol. 4 |
chi333 | χέλυν· [χεῖλος. καὶ] μέρος τῶν ἱερείων | |
chi334 | χελῦναι· χῆλαι | |
chi335 | χέλυν ἔν τ’ ἀλύροις .....· χέλυς ἡ κιθάρα· ἀπὸ γὰρ ὀστράκου χελώνης κιθάρα γίνεται | |
chi336 | χελυνέων· χημῶν | |
chi337 | χελύνη· τὰ χείλη. ἄλλοι τὴν κιθάραν. καὶ τὴν χελώνην. καὶ λύραν. καὶ ὄργανον πολεμιστήριον | |
chi338 | χελυνάζειν· χλευάζειν | |
chi339 | χελύνιον· χελώνιον | |
chi340 | χέλυς· χελώνη. λύρα. μηχάνημα | |
chi341 | χέλυσμα· τὸ προσηλούμενον τῇ τρόπει ξύλον, ἕνεκα τοῦ μὴ πονεῖν τὰ ξύλα ἐν τῷ καθέλκεσθαι τὰ πλοῖα | |
chi342 | χελύσσεται· βήσσει | |
chi343 | χελώνη· τὸ ὑποπόδιον. καὶ (νόμισμα) Πελοποννησιακόν. καὶ ἡ τρόπις τῆς νεὼς διὰ τὸ ἐπικαμπές | |
chi344 | χελωνίας· ἡ ποικίλη κανθαρίς | |
chi345 | χελωνίδος· οὐδὸς τῆς θύρας τῆς σκηνῆς | |
chi346 | χελωνός· τὴν θαλασσίαν χελώνην οὕτω λέγουσί τινες, ὣς τὴν ἀράχνην ἄραχνον | |
chi347 | χελωνοφάγοι· ἀετοί τινες | |
chi348 | χεννίον· ὀρνιθάριόν τι κατ’ Αἴγυπτον ταριχευόμενον. καὶ εἶδος ἰχθύος | |
chi349 | [χέραβος· χάσμα γῆς] | 281 in vol. 4 |
chi350 | [χεράδες· αἱ τῶν χειμάῤῥων ποταμῶν λιθώδεις ἀθροίσεις] | |
chi351 | χέραδος· ἡ μετ’ ὀστράκων καὶ λίθων ὕλη | |
chi352 | [χεράς· τὸ ἀπὸ θαλάσσης καὶ ποταμῶν λιθῶδες. ἢ ὁ σωρὸς τῶν λίθων] | |
chi353 | [χερδαμός· λίθος πληρῶν τὴν χεῖρα] | |
chi354 | χερεῖον· χείρονα. ἐλάττονα. χεῖρον | |
chi355 | χέρηϊ· χείρονι, ἥττονι, ἢ ἥσσονι | |
chi356 | χέρμα· ποίημα. χάλιξ | |
chi357 | [χερμάδιος· χειροπλήθης λίθος. καὶ ὁ ἀκροβολισμός] | |
chi358 | χερμαδίῳ· χειροπλήθει λίθῳ | |
chi359 | [χερμάδος· λίθος πληρῶν χεῖρα] | |
chi360 | χερμάς· λίθος χειροπλήθης, ὃν τῇ χειρὶ βαστάσαι καὶ ἀνελέσθαι δύ‐ ναταί τις | |
chi361 | χερματιστής· λίθος χειροπλήθης. καὶ δίσκος βακχεῖος | |
chi362 | χερνής· πένης. λάτρις, χειροτέχνης, ὁ ἀπὸ χειρῶν ζῶν χειρόβιος ... χερνήτης· χέρνα γὰρ ἡ πενία | |
chi363 | χερνῆτις· ἡ ἀπὸ χειρῶν ζῶσα, πενιχρά, χήρα | |
chi364 | χέρνιβα· τὸ ἐπιχεόμενον ταῖς χερσὶν ὕδωρ | |
chi365 | χερνιβ(ε)ῖον· [τὸ ἁγνισθῆναι δι’ ὕδατος ἔχοντος κριθὰς καὶ ἅλας | |
chi366 | χέρνιβος· τοῦ προχεομένου ὕδατος | |
chi367 | χερνιψάμενος· τὰς χεῖρας νιψάμενος | |
chi368 | χέῤῥον[α]· τὴν χέρσον γῆν. Λάκωνες | |
chi369 | χεῤῥονησία γῆ· ἡ ἐκ δεξιῶν καὶ ἀριστερῶν ἔχουσα θάλασσαν | 282 in vol. 4 |
chi370 | χερσεύει· Σοφοκλῆς Ἴωνι· κείμενος μὲν βουστάδας αὐλὰς ἐπὶ χέρσου ἢ διὰ χειρῶν ἔχει, ἢ οὕτως ἐμβατεύει | |
chi371 | χερσεία· ἐρημία | |
chi372 | χερσόνησος· γῆ εἰς θάλασσαν ἐκνεύουσα, ἡ μήτε χέρσος, μήτε θά‐ λασσα ..... | |
chi373 | χέρσος· ἡ ἔρημος γῆ καὶ τραχεῖα, καὶ πᾶσα γῆ ἄκαρπος καὶ ἀνέρ‐ | |
1 | γαστος | |
chi374 | χερσωθήσονται· ἐρημωθήσονται | |
chi375 | χερωίς· εἶδος δρυός | |
chi376 | χεῦαι· ἐπιχέαι, καταχῶσαι ἐπὶ τῶν τελευτώντων | |
chi377 | χευάμεναι· περιβαλόμεναι | |
chi378 | χεύει· ῥεῖ | |
chi379 | χεῦμα· ῥεῦμα, ὕδωρ | |
chi380 | χεύμασι· [προχόη. [ἡ ἐκ δεξιῶν καὶ ἀριστερῶν ἔχουσα θάλασσαν] | |
chi381 | χεύωσι· χ[ε]ύσωσι, χώσωσιν | |
chi382 | [χῆ· ἔθος. ἀπορία | |
chi383 | χηΐωνος· οἶκος] | |
chi384 | χηλᾶς· ῥάπτης, πλέκτης ἢ τροφεύς | |
chi385 | χηλεύει· ῥάπτει, πλέκει | |
chi386 | χηλευ[μα]τὰ κράνη· τὰ ῥαπτά, χηλὰς ἔχοντα ποιάς | |
chi387 | χηλή· ὁπλή, ὄνυξ βοός. γνάθος | |
chi388 | (*)χηλεύσεις· πλέξεις. Χηλεύματα γὰρ ἐλέγοντο οἷον ὀπήτια, οἷς πλέκουσιν ἢ ῥάπτουσιν | |
chi389 | χήλινον· πλεκτόν | |
chi390 | χηλοδευσεῖν· ἀδολεσχεῖν. οἱ δὲ τρίβειν | |
chi391 | χηλός· κιβωτός | 283 in vol. 4 |
chi392 | χηλῶι[ος]· ὅμοιον | |
chi393 | χήλωμα· γλυφίς | |
chi394 | [χηλώνη· μηχανὴ πολέμου] | |
chi395 | χηλώτια· αἱ ῥαφίδες τῶν δικτυοπλόκων | |
chi396 | χήμη· χάσμη. χηραμ[β]ίς. λεία | |
chi397 | χην(ά)λοπες· ὄρνεα ποιά. ὅπερ ἔνιοι χηναλώπεκες | |
chi398 | χῆνα ὀμνύειν· ἔθος ἦν τὸ κατὰ τῶν τοιούτων ὀμνύειν τοῖς παλαιοῖς | |
chi399 | χήνημα· καταμώκημα | |
chi400 | χηνῆσαι· καταμωκήσασθαι | |
chi401 | χηνοβοσία· χηνοβοσκία | |
chi402 | χηνύστρα· αὐτὴν τὴν χάσμην. καὶ τὸ στραγγεύεσθαι | |
chi403 | χηνυστρᾶσθαι· χα(σ)μᾶσθαι | |
chi404 | χηνυστ(ρ)εῖς· βοᾷς, κέκραγας. ἐνίοτε στραγ(γ)εύῃ | |
chi405 | χήπτη· ἐν σπάνει καὶ χρείᾳ ἐστίν | |
chi406 | χήρ· ἐχῖνος | |
chi407 | χήρα· ἡ μετὰ γάμον μὴ συνοικοῦσα ἀνδρί, ἡ τὸν ἄνδρα στερηθεῖσα γυνή | |
chi408 | χῆραι· αἱ μὴ ἔχουσαι ἄνδρας | |
chi409 | χηράμβη[ς]· χηρῶν οἴκημα | |
chi410 | χηραμοί· οἱ φωλεοὶ τῶν θηρίων, καὶ αἱ καταδύσεις, σπήλαια, καὶ πέτραι κοῖλαι | |
chi411 | *χῆροι· ἄνδρες μὴ ἔχοντες γυναῖκας | |
chi412 | χηραμύδες· τὰ κοῖλα καὶ ἔχοντα κενώματα | |
chi413 | χήρατο· ἐχάρη | |
chi414 | χηρεύει· ἐνδεής ἐστιν, ἢ ἔρημος | |
chi415 | χηρήϊον οἶκον· παρὰ Ἀντιμάχῳ τὸν ἄτεκνον | |
chi416 | χῆρον· τὸν ὀρφανόν. ἢ ἐστερημένον, ἢ ἔρημον, καὶ χρείαν ἔχων τινός | |
chi417 | χηροπτάζουσα· διὰ χειρὸς ἔχουσα | 284 in vol. 4 |
chi418 | [χηροσταί· οἱ μακρόθεν κατὰ γένος, προσήκοντες δέ, καὶ οἱ χηρεύον‐ τος τοῦ οἴκου τῶν ἀγχιστέων κληρονομούντων ......] | |
chi419 | χηρῶσαι· ἐρημῶσαι | |
chi420 | χήρωσας· χήραν (ε)ἴασας | |
chi421 | χήρωσε· ἔξανδρον ἐποίησεν | |
chi422 | χηρωσταί· οἱ μακρόθεν συγγενεῖς | |
chi423 | χήτεϊ· στερήσει, ἐνδείᾳ, σπάνει | |
chi424 | *χήτει ἐνευναίων· ἐνδείᾳ τῶν ἐγκοιμησομένων ἤτοι περιβολαίων | |
chi425 | χητεία· χ[η]ρεία | |
chi426 | χῆτος· ἔνδεια, στέρησις | |
chi427 | χθαμαλός· ταπεινός. ἴσος, ὁμαλός. κοῖλος | |
chi428 | χθαμαλώτερος· κατὰ σύγκρισιν | |
chi429 | χθές· χθιζόν, ἐχθές | |
chi430 | χθεσιφωνῶν· κακολογῶν | |
chi431 | χθιζά· τὰ χθὲς καὶ πρώην | |
chi432 | χθιζά (τε) καὶ πρωϊζά· χθὲς καὶ πρωΐ | |
chi433 | χθιζοί· χθεσινοί | |
chi434 | χθιζός· χθεσινός | |
chi435 | χθόα· σῶμα | |
chi436 | [χ[θ]όϊνος καὶ χθόνιος· γήϊνος, ἐπίγειος] | |
chi437 | *Χθόνιος Ζεύς· ὁ Ἅιδης | |
chi438 | χθόνια· ὑπόγεια. κεκρυμμένα. βαρέα. φοβερά. μεγάλα | |
chi439 | *χθονίην· νεκρικεν | |
chi440 | (*)χθόνια λουτρά· τὰ τοῖς νεκροῖς ἐπιφερόμενα. ἐκόμιζον γὰρ ἐπὶ τοὺς τάφους λουτρά | |
chi441 | χθονήρεις· χθονίους | |
chi442 | χθονίαν λώβαν· ἀντὶ τοῦ μεγάλην ὕβριν, καὶ τὴν χθονὸς λώβην | |
chi443 | χθόνιον· μέγα | |
chi444 | χθονίους Ἰναχίδας· αὐτόχθονας καὶ οὐκ ἐπήλυδας | |
chi445 | χθονίων· ἐπιγείων | |
chi446 | χθονόπαιδα Ὥραν· καθ’ ὃ ἐκ Γῆς αἱ Ὧραι τὰ φυόμενα, ὡς Ἡμέρα Ἡλίου, καθ’ ἱστορίαν | |
chi447 | χθονός· γῆς | |
chi448 | χθών· ἡ γῆ ἀπὸ τῆς χύσεως | |
chi449 | χιάζειν (καὶ) σιφνιάζειν· ...... | 285 in vol. 4 |
chi450 | χῖαι· ὑποδήματος ἀνδρείου εἶδο[υ]ς | |
chi451 | [χιαρόν· χλιαρόν, θερμόν] | |
chi452 | χιαστὶ τίλλειν· ὡς τῶν Χίων κατεαγότων καὶ παρατιλλομένων | |
chi453 | [χιδά· φρικτή] | |
chi454 | χιδαλέον· τυφλόν. ἄγαμον. πεφρικός | |
chi455 | χίδαδον· τὸ παιδίον | |
chi456 | χίδαι· ἀντὶ τοῦ Κρῆτες | |
chi457 | χιδᾶν· χ(ε)ιμάζεσθαι. δειλιᾶν | |
chi458 | *χίδρα· στάχυες νεογενεῖς. ἢ τὰ ἐξ ὀσπρίων ἄλευρα. ἢ σῖτος νέος φ(ρ)υττόμενος. ἢ τὰ ὀσπριώδη σπέρματα | |
chi459 | χίδρυ· ὄνομα δειλόν | |
chi460 | *χίδρων· νέων καρπῶν. καὶ θερμῶν | |
chi461 | χιλ[α]άγρα· ζωύφιόν τι | |
chi462 | χιλίαρχος· χιλίων ἄρχων | |
chi463 | χιλιοστή· τέλος ἀπὸ τῆς θυσίας | |
chi464 | χιλός· ἡ τροφή. καὶ χιλὸν τὸ αὐτό. καὶ χόρτος τῶν βοσκημάτων. [καὶ τοῦτο ζήτει εἰς τὸ χιλωθῆναι χιλίας] | |
chi465 | [χεῖ] | |
chi466 | [χειλεύει] | |
chi467 | χιλοῦσθαι· παχύνεσθαι. σιτίζεσθαι | |
chi468 | χιλ(.)ωθῆναι· χιλίας δραχμὰς ζημιωθῆναι | |
chi469 | χιλωτήρ· τὸ τοῖς ὑποζυγίοις ἀπὸ κορυφῆς ἐξαρτώμενον, ἐν ᾧ ἡ τροφή | |
chi470 | [χιμαδίῳ· ....... χειμῶνος | 286 in vol. 4 |
chi471 | χιμάζειν· τὸν χειμῶνα διάγειν | |
chi472 | χιμάζω· παραχειμάζω] | |
chi473 | Χίμαιρα· τρίμορφον θηρίον, ὃ πρόσθεν μὲν λέων, μέσον δὲ χίμαιρα, ὄπισθεν δὲ δράκων. φασὶν δὲ ἐν Λυκίᾳ γίνεσθαι ὡς κεφαλὴν μὲν λέοντος ἔμπροσθεν, καὶ ἀπὸ στόματος πῦρ ἀποπέμπον, ὄπισθεν δὲ δράκοντος ἔχον κεφαλήν | |
chi474 | χιμᾶν· ῥιγοῦν | |
chi475 | Χιμαρίδαι· γένος τι Ἀθήνησιν | |
chi476 | χίμαροι· αἶγες χειμέριαι, ἢ τράγοι, ἢ ἔριφοι. [ῥύακες, ποταμοὶ ἐξ ὄμβρων] | |
chi477 | χίμετλον· τὸ ἐν χειμῶνι γενόμενον ἕλκος ὑπὸ ψύχους | |
chi478 | [χειμαίῤῥαν· αἶγαν ἀγρίαν] | |
chi479 | Χίοις· τὰ ἀγαθὰ εὔχεσθαι Ἀθήνησιν ἱστορεῖ τὸν κήρυκα | |
chi480 | χιονέα· λευκά[ν]. ἢ φωτώδη | |
chi481 | χιονίζει· λευκαίνει | |
chi482 | Χῖον [ὁ] ἐκ Λακαίνης· ἐκ κύλικος Λακαίνης οἶνον | |
chi483 | χιονολόφον· τὸ ἀποταμῆναι τῆς κεφαλῆς τὸ μέσον | |
chi484 | χίραι· αἱ ἐν ταῖς πτέρναις ῥαγάδες | |
chi485 | χιραλέους· τοὺς πόδας κατειργασμένους | |
chi486 | χιτών· ἐσθής, θώραξ, ἱμάτιον ἀνδρικόν | |
chi487 | [χιωνοθήσονται· λευκανθήσονται. λαμπρυνθήσονται] | |
chi488 | χλαβόν· εὐτραφές | |
chi489 | χλαῖνα· χλανίς, ἢ ἱμάτιον χειμερινόν, ἀπὸ τοῦ χλιαίνειν, ὅ ἐστι θερμαίνειν | |
chi490 | *χλανίαι· περιβολαί | |
chi491 | *χλανίτιδες· αἱ ὅρμοι παρθένων | |
chi492 | χλαμυρίς· πόα, ὁ κυρίως βρόμος | |
chi493 | χλαμύς· πορφύρα ἢ χιτών | |
chi494 | *χλαμός· χλαῖνα | 287 in vol. 4 |
chi495 | *χλαμυραί· τρυφῶσαι. γρυπῶσαι | |
chi496 | χλανίδες· λεπτὰ ἱμάτια | |
chi497 | χλανίδιον· ἱμάτιον λεπτόν | |
chi498 | χλάνος· τὸ περὶ τοὺς τραχήλους δάσος | |
chi499 | χλαρόν· κόχλαξ | |
chi500 | χλαρά· ψαιστὰ ἐν ἐλαίῳ | |
chi501 | χλαρόν· ῥυπαρόν. λεπτόν. τρυχαλέον. ὠχρόν | |
chi502 | χλαρόν· ἐλαιηρὸς κώθων | |
chi503 | χλεμερόν· χλιαρόν. θερμόν | |
chi504 | χλεμύρα· χλοανθοῦντα | |
chi505 | *χλεαίεται· θερμαίνεται | |
chi506 | χλευάζει· ἐμπαίζει, γελᾷ | |
chi507 | *χλεύη· γέλως | |
chi508 | χλευασμός· ἐμπαιγμός | |
chi509 | χλευδόν· χύδην. σωρηδόν. πληθύοντα | |
chi510 | χλῆδος· ὁ σωρὸς τῶν λίθων | |
chi511 | *χλήδης· σπάδων, θλαδίας, εὐνοῦχος | |
chi512 | χλιδᾷ· φρίκη, ῥῖγος. τρυφᾷ | |
chi513 | χλιδαί· ἀγλαΐσματα, τρυφαί | |
chi514 | χλιδανή· τρυφηλή | |
chi515 | χλιδανόν· τρυφερὸν ὁμοίως | |
chi516 | χλιδή· τρυφή. ἱμάτιον χειμερινόν | |
chi517 | χλιδός· σακκοπάθνιον | |
chi518 | χλίδωνες· κόσμος ὃν αἱ γυναῖκες περὶ τοῖς βραχίοσιν εἰώθασι φορεῖν καὶ τοὺς τραχήλους | |
chi519 | χλιδωνό[σ]πουν· χλίδωνας περὶ τοὺς πόδας ἔχοντα[ς], τουτέστι | |
περισκελίδας | 288 in vol. 4 | |
chi520 | χλιδώσαις· τρυφώσαις | |
chi521 | χλίει· θρύπτει | |
chi522 | χλιερόν· τὸ ἔνθερμον | |
chi523 | χλιήνας· χλιάνας | |
chi524 | χλιοῦται· σχίζεται | |
chi525 | χλόα· βοτάνη | |
chi526 | χλοάζει· ἀνθηρός ἐστιν, ἀνθηρεύεται | |
chi527 | χλοάζεσθαι· γαστρίζεσθαι | |
chi528 | χλοανθεῖν· χλωρὸν ἀνθεῖν | |
chi529 | [χλοάνοις· τοῖς κοιλώμασιν, ἐν οἷς ἀναχεῖται τὰ χωνευόμενα] | |
chi530 | χλοάσουσι· βλαστήσουσιν | |
chi531 | χλόδη· ἔκλυσις καὶ μαλακία | |
chi532 | χλοερόν· χλωρόν. χεαρόν. ὠχρόν. νέον. ἁπαλόν | |
chi533 | χλόη· βοτάνη. φύλλα | |
chi534 | χλοιά· ἑορτὴ ἀπὸ τῶν κάλπων | |
chi535 | χλοιδᾶν· διέλκεσθαι καὶ τρυφᾶν | |
chi536 | χλοιδέσκουσαι· γαστρίζουσαι | |
chi537 | χλοιδῶσι· θρύπτονται | |
chi538 | χλόος· χλωρίασις, ὠχρότης | |
chi539 | χλοσσός· ἰχθῦς ὑπὸ Ἰώνων | |
chi540 | χλουνάζειν· κινύρεσθαι | |
chi541 | χλοῦναι· λωποδύται, οἱ τῇ χλόῃ εὐναζόμενοι | |
chi542 | χλούνην· τὸν τῇ χλόῃ εὐναζόμενον | |
chi543 | χλουνός· χρυσός | |
chi544 | χλοῦς· ὠχρότης | |
chi545 | χλωραί· συκαῖ | |
chi546 | *χλωρός· τυρός | 289 in vol. 4 |
chi547 | χλωρεύς· ὀρνιθάριον χλωρόν | |
chi548 | χλωρηῒς ἀηδών· ἤτοι ἀπὸ τοῦ χρώματος ἡ χλωρά. ἢ διὰ τὸ ἐπὶ χλωρῶν καθέζεσθαι δένδρων. ἢ ἀπὸ Χλωρίδος τὸ γένος ἔχουσα | |
chi549 | χλωροί· οἱ φάσηλοι. μήποτε δὲ ὦχροι γραπτέον | |
chi550 | χλωροκυρτίδες· εἶδος καρίδων | |
chi551 | χλωρόν· ὑγρόν. δεινόν, χαλεπόν | |
chi552 | χλωρὸν δέος· τὸ χλωροποιόν. τοιοῦτος γὰρ ὁ φόβος, χλωριάσεως ποιητικός | |
chi553 | χλωρόν τε καὶ βλέπον(τα)· ἀντὶ τοῦ ζῶντα | |
chi554 | χλωρὸν τυρόν· ἁπαλόν | |
chi555 | χλωρός· ὠχρός | |
chi556 | χλωρῷ πέδῳ· νεαρῷ | |
chi557 | [χμαίνει· ἱμείρει] | |
chi558 | [χλιάσαι· φονεῦσαι] | |
chi559 | χναύει· λαμβάνει. κνίζει | |
chi560 | χναύεται· περικνίζεται. λαμβάνει | |
chi561 | χναῦμα· τὸ βρῶμα | |
chi562 | χναύματα· τὰ βρώματα. καὶ τὰ τῶν κρεῶν ἀπανθρακίσματα | |
chi563 | χναύων· περικνίζων. περιτίλλων | |
chi564 | [χνεμύρεται· κισύρεται] | |
chi565 | *χνισμός· νῆστις | |
chi566 | χνιαρωτέρα· χνοω(δεσ)τέρα | |
chi567 | χνίει· ψακάζει. θρύττει | |
chi568 | χνόαι· αἱ χοινικίδες, αἱ τοῦ ἄξονος σύριγγες | |
chi569 | χνόην· τὸν τῶν ποδῶν ψόφον | |
chi570 | χνόο(ς)· ὁ χνοῦ(ς) τοῦ γεν(ε)ιᾶν ἀρξαμένου | |
chi571 | χνόος· ξυσμός. ψόφος, φθόγγος | 290 in vol. 4 |
chi572 | χνοῦς· τὰ λεπτὰ τῶν ἀχύρων | |
chi573 | χοᾶ· χοῦν. μέτρον ὑγρῶν | |
chi574 | χοαί[ξ]· θυσίαι. καὶ τὸ μελίκρατον. καὶ ἔλαιον | |
chi575 | χοανεῦσαι· χωνεῦσαι | |
chi576 | χοάνη· χώνη, τύπος, εἰς ὃν μεταχεῖται τὸ χωνευόμενον | |
chi577 | χοάνοις· τοῖς φυσητῆρσι, ταῖς χώναις, καὶ κοιλώμασιν, εἰς ἃ ἐγχεῖται τὸ χωνευόμενον, ἢ τοῖς πηλίνοις τύποις | |
chi578 | χοάρβηνα· τὰ γράμματα | |
chi579 | χοάς· τὰς σπονδὰς τῶν νεκρῶν | |
chi580 | χοᾶσθαι· καυχᾶσθαι | |
chi581 | χοάσ[σ]ομαι· ἐπίξομαι | |
chi582 | Χοάσπης· ποταμὸς Ἰνδίας | |
chi584 | χοδιτεύειν· ἀποπατεῖν | |
chi583 | χόδανον· τὴν ἕδραν | |
chi585 | χόες· χῶναι | |
chi586 | χοΐ· χώματι | |
chi587 | [χόϊνον· ποτήριον χαλκοῦν] | |
chi588 | χοΐας· τὸ ἀθροῖσθαι | |
chi589 | χοϊκός· πήλινος, γήϊνος | |
chi590 | χοίνικες· αἱ βαθεῖαι πέδαι. καὶ αἱ ἀπὸ μέρους τροφαί | |
chi591 | χοινίκη· τοῦ τροχοῦ ἐν ᾧ στρέφεται ὁ ἄξων | |
chi592 | χοῖνιξ· μέτρον τι. καὶ πέδη. καὶ νάρθηξ | |
chi593 | χοιράδες· αἱ ἐγκείμεναι πέτραι. καὶ πάθος τι δεινόν | |
chi594 | χοιρίημα· τὸ χοιρίδιον | |
chi595 | χοιρῖναι· αἱ θαλάσσιαι ψῆφοι | |
chi596 | χοιρογρύλλιον· ὁ ἐχῖνος | 291 in vol. 4 |
chi597 | χοιροκομεῖον· λεπτόν τι πλεκτὸν ὡς ὀρνι(θ)οτροφεῖον | |
chi598 | *χοῖροι· ὁμοίως. ἢ καὶ αὐτὰ τὰ ζῶα οἱ χοῖροι | |
chi599 | χοῖρος· χοιρόσακα, μηχάνημά τι οὕτως ἐκαλεῖτο | |
chi600 | χοιροσφάγος· θύτης | |
chi601 | χοιροτροφεῖον· περίζωμα γυναικεῖον. καὶ συφεόν | |
chi602 | χοιροφόρημα· χοιρίδιον | |
chi603 | χολάδες· τὰ ἔντερα ἀπὸ τοῦ κεχαλάσθαι | |
chi604 | χολαδία· τὸ σχολάζειν | |
chi605 | [χολάοντα· ἀνθοῦντα] | |
chi606 | Χολαργῆς· δῆμος φυλῆς Ἀκαμαντίδος | |
chi607 | Χολάς· ἑορτὴ Διονύσου | |
chi608 | χολέρα· ἔκ(κ)ρισις κάτωθεν διὰ γαστρός, καὶ ἄνωθεν διὰ στόματος, ἐμετός | |
chi609 | [χολεσέμεν· ὀργισθησόμεθα] | |
chi610 | χολέρα· σωλήν, δι’ οὗ τὸ ὕδωρ ἀπὸ τῶν κεράμων φ(έρ)εται ἐξακον‐ τιζόμενον | |
chi611 | χολή· μανία πικρά | |
chi612 | χόλικες· αἱ παχύταται κοιλίαι. οἱ δὲ τὰ τῆς κοιλίας γράμματα | |
chi613 | χόλιξι· κοιλίαις | |
chi614 | χολόβαφα· τὰ χρυσῷ ἐμφερῶς βεβαμμένα | |
chi615 | χολοβάφι(ν)ον· τοῦτο λέγεται ἅμα μέν, ὅτι τὰ φαῦλα βαφέντα χολῇ βάπτεται, ἅμα δὲ τὰ χρυσῷ ἐμφερῶς βεβαμμένα | |
chi616 | χολόεν· πικρόν, χολοποιόν | |
chi617 | χόλος· ὀργή. ἐπιμονή. καὶ ἡ τῆς χολῆς διάθεσις | |
chi618 | χολοῦται· πικραίνεται, θυμοῦται | 292 in vol. 4 |
chi619 | χολωθείς· ὀργισθείς, εἰς χόλον ἀχθείς | |
chi620 | χονδράς· χορδάς | |
chi621 | χονδρίον· πίναξ. κέραμος | |
chi622 | χονδρεύει· σεμίδαλιν ποιεῖ | |
chi623 | χονδρίλη· ἄγριόν τι λάχανον | |
chi624 | χονδρίτης· σεμίδαλις | |
chi625 | χονδριτῶν· παχεῖα σεμίδαλις ..... | |
chi626 | χονδροκοπ(ε)ῖα· μύλων ὅπου ὁ χόνδρος κόπτεται | |
chi627 | χόνδρον· σεμίδαλιν μεμιγμένην ὡς πλακοῦντα | |
chi628 | χόνδρος· τραγανός. οὗτος ὁ ἅλιξ. ἢ παχύς, ἢ μωρός | |
chi629 | χόνδροι ἁλῶν· παχεῖς ἅλες | |
chi630 | χόν(ν)ος· ποτήριον χάλκε[ῖ]ον | |
chi631 | χοραγ(ε)ίων· διδασκαλείων | |
chi632 | χοραγός· διδάσκαλος. ἔξαρχος | |
chi633 | χορδαψός· πάθος ἐντέρων | |
chi634 | χορδή· νευρὰ κιθάρας | |
chi635 | χορδεῦσαι· κακοποιῆσαι. τεμεῖν | |
chi636 | χορεῖον· [διδασκαλεῖον. καὶ βωμός τις.] καὶ αὔλημά τι. καὶ μέρος τι [χωρίον· καὶ τὸ κάλυμμα τὸ συγγενόμενον ἐκ τῆς κοιλίας] | |
chi637 | χορεύει· μελῳδεῖ. βακχεύει. ὀρχεῖται | |
chi638 | χορηγία· δόσις | |
chi639 | χορηγεῖ· παρέχει, δίδωσιν | |
chi640 | χορηγόν· παιδίον | 293 in vol. 4 |
chi641 | χορηγός· διδάσκαλος. καὶ ὁ ἐπιδούς τι τῶν ἰδίων. τοῦ χοροῦ ἐξάρχων | |
chi642 | χόρια· τὰ τῶν ἀρνῶν καὶ ἐρίφων ἀγγεῖα. ἄλλοι τὰ μέλιτος καὶ γά‐ λακτος γενόμενα βρώματα | |
chi643 | Χορίλα Ἐκφαντίδες· Κρατῖνος τὸν Ἐκφάντιδος οὕτως εἶπεν, αὐτὸν τὸν Χορίλλον | |
chi644 | χορὸν δίδωμι· παροιμία ἐπὶ τῶν σκώμμασι νικώντων | |
chi645 | χορός· κύκλος. στέφανος | |
chi646 | χοροστασία· χορός | |
chi647 | χοροστατῶν· χοροῦ κατάρχων | |
chi648 | χοροῦ ἡγεῖται· χορὸν τρέφει | |
chi649 | χορταῖος· δασὺς χιτών, οἷος τῶν Σειληνῶν | |
chi650 | χορταιόβαμος· ὁ Σειληνός | |
chi651 | χορταιοβάμων· χορταῖον τὸ ἔνδυμα τοῦ Σειληνοῦ | |
chi652 | χόρτον οὐρανοῦ· τὸ περιόρισμα | |
chi653 | χόρτος· ὁ συνήθης. καὶ ὁ περίβολος τῆς αὐλῆς, ὡς τό· αὐλῆς ἐν χόρτῳ οἱ δὲ εὐρυχωρίαν. δηλοῖ δὲ καὶ χώραν. καὶ χόρτασμα. καὶ τὸν ὅρον τὸν ἐκ γαίων, ὡς ἐν τῷ· | |
5 | σύγχορταναίω πεδία | |
chi654 | χορῷ καλή· καλῶς χορεύουσα | |
chi655 | χοῦαι· αἱ κατὰ ἀγροικίαν ἐπαγγηλίαι | |
chi656 | χουμόν· χυλόν | |
chi657 | χοῦς· ἄνθρωπος. καὶ τὸ ἐπιβαλλόμενον τῷ ὀρόφῳ. χῶμα. καὶ μέτρον κοτυλῶν. καὶ ἐρ(ε)ίπιον | |
chi658 | [χοώμενος· λυπούμενος. ὀργιζόμενος] | |
chi659 | χρᾷ· χρῄζει. θεσπίζει | |
chi660 | [χραίει· κελεύει] | |
chi661 | χραίνει· μολύνει. σαίνει. χρίει | |
chi662 | [χραιματίσαι· κρᾶξαι ὡς ἵππος] | |
chi663 | [χραιματισμός· ἡ τῶν ἵππων φωνή] | 294 in vol. 4 |
chi664 | χραίνειν· μολύνειν. σαίνειν. χρίειν. μιαίνειν, ῥυπαίνειν | |
chi665 | χραισμεῖν· βοηθεῖν | |
chi666 | χραισμῆσαι· βοηθῆσαι | |
chi667 | χραισμήσουσι· βοηθήσουσιν | |
chi668 | χραισμῶσι· βοηθῶσιν | |
chi669 | χρᾷν· χρῄζειν. μαντεύεσθαι. καὶ τὰ ὅμοια | |
chi670 | [χαραμβαλιαστύς· γέλως ὁ μετὰ παιδιᾶς] | |
chi671 | [χραμαδοῖλαι· γελῶναι. καὶ αἱ νωθρόταται τῶν κυνῶν. οἱ δὲ τοὺς κοχλίας] | |
chi672 | χρᾶναι· χρῶσαι. καὶ τὰ ὅμοια | |
chi673 | χράνας· μιάνας | |
chi674 | χρανθείς· μιανθείς | |
chi675 | χρανιεῖσθαι· χραν(θ)ήσεσθαι. ἐπικαυθήσεσθαι | |
chi676 | χρᾶται· μολύνεται, καὶ τὰ τοιαῦτα. ἢ χρῆται | |
chi677 | χραῦσαι· καταξύσαι. χρᾶναι. σκιάσαι. γράψαι. ἐπιτυχεῖν | |
chi678 | χραύσῃ· καταξύσῃ. πλήξῃ | |
chi679 | χραῦσις· ἄγκυρα μονόβολος | |
chi680 | χρέα· δάνεια. μαντεύματα | |
chi681 | [χρεῖ· δεῖ] | |
chi682 | *χρεῖαι· ἔνδει[ν]αι | |
chi683 | χρεαγωγός· ὁ ὑπὲρ ἑτέρου τὸν ὀφειλέτην ἄγων | |
chi684 | *χρέος· ὄφλημα. χρεία | |
chi685 | χρει., τὴν ἔνδειαν. [ποτὲ δὲ καὶ τῷ χρέει | |
chi686 | χρειώ· χρέα. χρεία | |
chi687 | χρείων· χρησμῳδῶν, χρησμολογῶν | |
chi688 | χρείως· δέησις | |
chi689 | χρεῖος· ὀφείλημα, χρέος | |
chi690 | χρεμέδα· ἡγῆ ὡς Καλλίμαχος | |
chi691 | χρεμετίζει· κιχλίζει ὡς ἵππος | |
chi692 | Χρεμετίς· ὄνομα ποταμοῦ | |
chi693 | χρεμετισμός· ἡ φωνὴ τῶν ἵππων | 295 in vol. 4 |
chi694 | χρεμετᾷ· ἠχεῖ | |
chi695 | χρεμίς· χρεμετίς | |
chi696 | χρεμύς· ὁ ὀνίσκος ἰχθῦς | |
chi697 | χρεμψιθέατρον· οἱ εἰσιόντες εἰς θέατρον ..... | |
chi698 | χρέοντες· προφητεύοντες | |
chi699 | χρεολυτήσων· χρεοδοτήσων | |
chi700 | χρεῦμα· ῥεῦμα | |
chi701 | χρεώ· χρεία. ἢ τὸ εἱμαρμένον. ἢ τὸ ὀφειλόμενον | |
chi702 | χρεώμενος· χρώμενος | |
chi703 | χρεῶν· ὀφειλομένων. ἢ χρησμολόγων | |
chi704 | χρεῶν ἀποκοπαί· ὅταν τὰ ὑπὸ τῶν πενήτων ὀφειλόμενα τοῖς πλου‐ σίοις ἀκυρῆται | |
chi705 | χρέως· χρέος, ὄφλημα | |
chi706 | χρεωφειλέτης· ὁ τὸ χρῆμα ὀφείλων | |
chi707 | χρή· δεῖ, πρέπει, καθήκει. χρησμῳδεῖ | |
chi708 | χρήδανα· τὰ ὅπλα τοῦ ἱστοῦ | |
chi709 | *χρῆμα· πρᾶγμα. πλοῦτος, οὐσία. λῆμμα | |
chi710 | *χρήματα· οἷς τις δύναται χρῆσθαι. κτήματα. βοσκήματα | |
chi711 | χρήϊα· πενία. ἢ χρήματα | |
chi712 | χρηΐζοντα· ἐνδεόμενα, χρειώδη, χρείαν ἔχοντα | |
chi713 | χρῆϊς· πονηρός | |
chi714 | χρηματιεῖ· ποιεῖ | |
chi715 | χρηματίζει· ἀποκρίνεται. λαλεῖ. πράττει. χρήματα συλλέγει | |
chi716 | χρηματίσασθαι· πραγματεύσασθαι | |
chi717 | *χρηματισμός· ὀπτασία(ς) νομοθεσία | |
chi718 | [χρήμπτει· ἐγγίζει | |
chi719 | χρημφθῆναι· προσπελάσαι, ἐγγίσαι. ἐνορμῆσαι] | |
chi720 | χρῆναι· δέον εἶναι | |
chi721 | χρῇς· θέλεις. χρῄζεις | |
chi722 | χρῆσαι· θεσπίσαι | |
chi723 | χρῆσθαι· καυχᾶσθαι. πράττειν. προσφέρεσθαι, χρησμῷ χρῆσθαι | |
chi724 | χρησθήσεται· χρησιμεύσει | 296 in vol. 4 |
chi725 | *χρησμός· τιμωρία | |
chi726 | χρῆσις· ἐνέργεια | |
chi727 | χρησμολογεῖ· προφητεύει, μαντεύεται | |
chi728 | χρησμόν· κλῃδόνα | |
chi729 | χρησμός· προφητεία, πρόῤῥησις. ὁ παρὰ θεοῦ διδόμενος λόγος. ἢ μαντεία | |
chi730 | χρησμῴδημα· τὰ αὐτά | |
chi731 | χρησμῳδία· μάντευμα, μαντεία, προλεγόμενον | |
chi732 | χρησμῳδούμενα· τὰ αὐτά | |
chi733 | χρηστὰ ποιεῖν· τὸν ὑπὲρ ἑτέρου ὀφείλοντα | |
chi734 | χρήστης· ὀφειλέτης. ὁ μάντις. καὶ ὁ δανειστής | |
chi735 | χρηστήριον· μαντεῖον | |
chi736 | χρηστοί· οἱ καταδεδικασμένοι. χρήσιμοι | |
chi737 | χρηστός· χρήσιμος | |
chi738 | χρηστῶν· χρησίμων | |
chi739 | χρήστωρ· μάντις | |
chi740 | χρῆται· χρᾶται | |
chi741 | χρῖ· χρίει | |
chi742 | [χρία· μυρμήκων κοίτη] | |
chi743 | χρί(μ)πτεσθαι· ἐρείδειν. ἐγγίζειν. ἐκπίπτειν. στηρίζεσθαι. ἐκβαλεῖν. ἀλείφειν. προσπελάζειν | |
chi744 | χρίμπτεται· προσεγγίζει, καὶ τὰ ὅμοια | |
chi745 | χριμφθῆναι· ἐμπελασθῆναι. ἐκριφῆναι. ἀνορμῆσαι | |
chi746 | χρίμψαι· πελάσαι | |
chi747 | χρόα· τὸ σῶμα. ἢ χρῶτα | |
chi748 | χροανθές· εὐφεγγές | |
chi749 | χροΐ· σώματι. ἐπιφανείᾳ | 297 in vol. 4 |
chi750 | χροιά· ἐπιφάνεια | |
chi751 | χροϊζόμενον· λαμπρυνόμενον | |
chi752 | χρόμαδος· κρότος, ψόφος | |
chi753 | χρόμη· φρυαγμός. ὁρμή. θράσος | |
chi754 | χρόμις· εἶδος ἰχθύος | |
chi755 | Χρόμιος· ὄνομα κύριον | |
chi756 | χρόμοις· χρεμετισμοῖς | |
chi757 | χρόμος· ψύχος. ψόφος ποιός. οἱ δὲ χρεμετισμός | |
chi758 | χρονίζει· διατρίβει | |
chi759 | χρόνιον· ἀρχαῖον. ἢ μετὰ πολὺν χρόνον | |
chi760 | χρονιώτερον· ὑπερχρονίζον | |
chi761 | χρόος· χρώς, καὶ τὸ εις ἀπὸ τοῦ σώματος διῆλθεν | |
chi762 | [χροσάμενος· τοῦ σώματος κορεσθείς] | |
chi763 | χροὸς ἆσαι· τοῦ χρωτὸς κορέσαι | |
chi764 | χροιά· μακρά | |
chi765 | χρυνάζει· καλεῖ | |
chi766 | χρυσαΐζεται· κοσμεῖται | |
chi767 | χρυσαλλίς· ζῶόν τι. οἱ δὲ τὴν ἀπὸ τῆς κάμπης γινομένην χρυσαλλίδα λέγουσιν | |
chi768 | χρυσαμοιβός· ἀργυρογνώμων | |
chi769 | χρυσάμπυκας· χρυσοχαλίνους. χρυσομίτρους | |
chi770 | χρυσάμπυκες· χρυσόδεσμοι | |
chi771 | χρυσάμπυκος· χρυσοδέσμου. χρυσοχαλίνου. οἱ δὲ χρυσοῦς δεσμοὺς ἔχοντος περὶ τὴν ἄμπυκα, ὅ ἐστιν ἡ τῶν τριχῶν εἰς τὸ ἄνω ἀνά‐ ληψις | |
chi772 | χρυσάνθεμον· πόα. ἢ καὶ χρυσάνθιμον | |
chi773 | χρυσάορον· χρυσο(ῦ)ν ξίφος ἔχοντα | |
chi774 | χρυσαόρου· χρυσ(οῦν) ἄορ ἔχοντος, ὅ ἐστι φάσγανον, μάχαιρα(ν), | |
σπάθην | 298 in vol. 4 | |
chi775 | [χρυσατήρια· τὰ χωρία εἰς ἃ φοιτῶντες ἐλάμβανον ἱερεῖα καὶ χρησμούς] | |
chi776 | χρυσαυγοῦντα· ἀστράπτοντα, ἡ στίλβοντα | |
chi777 | χρυσάωρ· χρυσόηλ[ι]ος. χρυσοκίθαρις. ἢ καλλιόμιλος | |
chi778 | [χρυσέντευκτος· ἐκ χρυσοῦ κατεσκευασμένος] | |
chi779 | χρύσ(ε)ο(ν) σκῆπτρον ἔχων· ἀντὶ τοῦ αὐτὸς ὁ Τειρεσίας, περι‐ φραστικῶς | |
chi780 | χρυσεοπή(νητος)· ἡ διὰ χρυσοῦ εἰργασμένη | |
chi781 | χρυσέῳ· τῷ χρυσῷ. ἢ λαμπρῷ | |
chi782 | χρυσῆ· ἐπὶ τῆς Ἀφροδίτης | |
chi783 | χρυσηλάκατος· καλλίτοξος· ἠλακάτη γὰρ ὁ τοξικὸς κάλαμος | |
chi784 | χρυσήλατος· χρυσῷ ἐληλασμένος καὶ κατεσκευασμένος | |
chi785 | χρυσήνιος· χρυσᾶς ἡνίας ἔχων. οἱ δὲ καλάς. ἢ καλλίδιφρος | |
chi786 | χρυσῆς Ἀφροδίτης· τῆς καλῆς | |
chi787 | χρυσία· ὁ χρυσός | |
chi788 | [χρυσίδα· τὴν χρυσῆν φιάλην] | |
chi789 | [χρυσοπήνη· τὴν διὰ χρυσοῦ εἰργασμένην] | |
chi790 | *χρῶ· μολυσμῷ | |
chi791 | χρυσίς· ποτήριον. οἱ δὲ φιάλη χρυσῆ | |
chi792 | χρυσίον· τὸ τῶν παιδίων αἰδοῖον | |
chi793 | χρυσῖτις λίθος· ἡ καλουμένη βάσανος ἢ Λυδία | |
chi794 | χρυσοκόλλα· βρῶμά τι ἐκ λινοσπέρμου καὶ μέλιτος. καὶ χρῶμά τι χλωρόν | |
chi795 | χρυσοκόλ(λ)ητος σφραγίς· χρυσοδακτύλιος | |
chi796 | χρυσόλοφοι δράκοντες· χρυσόλοποι. χρυσᾶς λεπίδας ἔχοντες | |
chi797 | χρυσορανίς· ἡ χέρνιψ ἀπὸ τοῦ χρυσὸν ἔχειν | |
chi798 | *χρυσόθρονος· καλλίθρονος | 299 in vol. 4 |
chi799 | *χρυσόρ(ρ)απις· ὁ Ἑρμῆς· ἀπὸ τῆς ῥάβδου καλομήχανος | |
chi800 | χρυσοραγές· χρυσοβαφές | |
chi801 | χρυσορ(ρ)αγὲς ἔρνος· ἀπεῤῥηγμένον ἢ ἀπεστραμμένον ἀπὸ τοῦ δένδρου | |
chi802 | χρυσότευκτος· ἐκ χρυσίου κατασκευασθείς | |
chi803 | χρυσοτόρευτα· χρυσόγλυφα | |
chi804 | χρυσοῦς· Πολέμαρχός φησι δύνασθαι τὸν χρυσοῦν παρὰ τοῖς Ἀττι‐ κοῖς δραχμὰς δύο, τὴν δὲ τοῦ χρυσοῦ δραχμὴν νομίσματος ἀργυρίου δραχμὰς δέκα. μνᾶς δὲ λέγεσθαι τοὺς πέντε χρυσοῦς | |
chi805 | Χρύσω· δαίμων | |
chi806 | χρώζει· προσάπτει. ψηλαφᾷ | |
chi807 | χρῶμα· φρυαγμός. ὁρμή. θράσος. καὶ παρὰ τοῖς μουσικοῖς χροιά | |
chi808 | χρωματισθεὶς εὐθὺς ἐξ εὐνῆς φόνῳ· ἀντὶ τοῦ χρωτισθείς | |
chi809 | χρῶσαι· χρωματίσαι. μολῦναι | |
chi810 | *χρώσω σῶμα· μολυνῶ σῶμα | |
chi811 | *χρωσθῆναι· μολύνεσθαι | |
chi812 | χρώσειν· μολυνεῖν | |
chi813 | *χρὼς ζῶν· σῶμα ζῶν | |
chi814 | *χρῶμαι· μολύνομαι | |
chi815 | χρωτός· σώματος | |
chi816 | χύδην· κεχυμένως, ἀθρόως. εἰκῆ. σωρηδόν, δαψιλῶς | |
chi817 | χυλός· πεμμάτων ὑγρῶν ἐκπίεσμα | |
chi818 | χύμα· ῥεῦμα. πλῆθος | |
chi819 | χύματα· τὰ ἐπὶ τοῖς τάφοις χεόμενα | |
chi820 | χυμοί· γεύσεις | |
chi821 | χυμός· σίελος. [ἢ τάφου χῶμα | |
chi822 | χυμῶν· πηγμάτων ὑγρῶν] | 300 in vol. 4 |
chi823 | χύνιν· τὴν χεῖρα | |
chi824 | χύντο· ἐξεχύθησαν | |
chi825 | χύῤῥα· οὕτως εἰώθασι ταῖς ὑσὶν ἐπιφθέγγεσθαι | |
chi826 | χυῤῥάβιο· δεσμοὶ συῶν | |
chi827 | χύῤῥαβος· ὄρνις τις ποιός | |
chi828 | χυῤῥοίδια· τὰ ζῶα τὰ χυοιρροίδια | |
chi829 | χυῤῥ(ε)ῖον· στρεπτόν, ᾧ δεσμεύουσι τοὺς χοίρους. ἔστι δὲ ξύλινον | |
chi830 | *χυρβιάσαι· σκιρτῆσαι | |
chi831 | χυτά· χωστά | |
chi832 | χυτή· χωστή | |
chi833 | χυτή· ἡ ἐπὶ τοῦ τύμβου χων(ν)υμένη γῆ | |
chi834 | (*)χυτοί· οἱ τῷ δικτύῳ τῶν ἰχθύων περιφερόμενοι | |
chi835 | χυτόν· χωστόν. καὶ τὸ χῶμα. καὶ ὁ ξεστὸς λίθος | |
chi836 | χύτλα· τὰ μετ’ ἐλαίου καὶ ὕδατος ἀλείμματα | |
chi837 | χυτλάζει· κλυδάζεται | |
chi838 | χύτλα· τὸ ἐφ’ ὕδατος ἔλαιον. καὶ εἶδός τι μαντείας [ω] δι’ ὕδατος καὶ ἐλαίου | |
chi839 | χυτλάσαι· τρυφῆσαι. διαχέαι, ὑγρᾶναι | |
chi840 | χύτλασον· ὕγρα[ι]νον | |
chi841 | χυτλὸς δὲ κράτος ὁ κοσεύσκιος παρῆν· ἐσπαρμένος εἰκῆ καὶ οὐκ ἐν τάξει μένουσιν | |
chi842 | χυτλῶσαι· μετ’ ἐλαίου λούσασθαι | 301 in vol. 4 |
chi843 | χυτλώσαιτο· ἀλείψαιτο μετὰ τὸ λούσασθαι | |
chi844 | χύτραι· τὰ χυτροπώλια | |
chi845 | χύτραις λημᾶν· μεγάλαις τισὶ ..... κωλύεσθαι βλέπειν, καὶ λίαν λημᾶν | |
chi846 | χυτρεοῦν· ὀστράκινον | |
chi847 | χυτρεῖα· τὰ τῶν χυτρῶν ὀστράκια | |
chi848 | χυτρίδιον· μέτρον τι | |
chi849 | *χυτρίου· τοῦ κρανίου | |
chi850 | χυτρίνδα· παιδιᾶς εἶδος τοιαύτης· καθέζεταί τις ἐν μέσῳ. εἶτα κύκλῳ περιτρέχοντες οἱ παῖδες περὶ τὸν καθεζόμενον, ποιοῦσιν αὐτὸν περι‐ στρέφεσθαι, ἕως ἅψηταί τινος τύπτοντος αὐτόν· εἶτα καθέζεται ὁ ληφθείς | |
chi851 | *χυτρίζειν· ἐν χύτρᾳ (ἐκ)τιθέναι | |
chi852 | χυτρῖνοι· τὰ κοῖλα τῆς γῆς, δι’ ὧν αἱ πηγαὶ ἀνίενται | |
chi853 | χυτρισμός· ἡ τῶν βρεφῶν ἐν ταῖς χύτραις ἔκθεσις | |
chi854 | χώεσθαι· συγχεῖσθαι. χολοῦσθαι | |
chi855 | χώεται· θυμοῦται. μέμφεται. ὀνειδίζεται. χολοῦται, καὶ τὰ ὅμοια | |
chi856 | χωΐδα· τροφὴν | |
chi857 | χωλάβει· θορυβεῖ | |
chi858 | χωλεύει· νοσεῖ. σκάζει | |
chi859 | [χωλότοισιν· ὀργίλοις] | |
chi860 | [χωλοθείς· ὀργισθείς] | |
chi861 | χώλοθρον· ἡ κοιλασία | |
chi862 | χῶμα· ὕψωμα γῆς, ὄχθη | |
chi863 | χωματεπέκτης· τοῖς χώμασιν ἐπικείμενος | |
chi864 | χωνευτήριον· χων(ε)ῖον | |
chi865 | *χῶμος· χῶμα, σωρός. | |
chi866 | Χωνήν· τὴν Ἰταλίαν οὕτως πάλαι ἔλεγον, ὥς φησιν Ἀντίοχος ὁ Ξε‐ νόφα... ἐν τῷ περὶ Ἰταλίας | |
chi867 | χῶνος· βουνός. [τόπος.] βόθυνος | |
chi868 | χωόμενος· λυπούμενος. ὀργιζόμενος, χολούμενος. συγχεόμενος | |
chi869 | χώρει· πορεύου | |
chi870 | χωρεῖν· ἀπελθεῖν | 302 in vol. 4 |
chi871 | χώρησαν· ἀνεχώρησαν | |
chi872 | χωρήσαντα· καταβληθέντα. ὁρμήσαντα | |
chi873 | [χωριάζεσθαι· λέγειν] | |
chi874 | χωρίον· δοχεῖον. κόπτρον. [καὶ ὄρνις ποιός] | |
chi875 | [χωριαμός· κίστη.] | |
chi876 | χωρίς· δίχα. ἰδιαζόντως | |
chi877 | χωρίτης· ἀγρότης, ἄγροικ[τ]ος. ἄλλοι τὸν ὁδηγόν | |
chi878 | χωροβατεῖ· ἐν τῇ χώρᾳ περιπατεῖ | |
chi879 | [χωρονομεῖ· ὀργίζεται] | |
chi880 | χῶρος· τόπος, ἀγρός. ἄν(εμ)ος. ἢ χωρίον | |
chi881 | χωσάμενος· χολωσάμενος | |
chi882 | χώσασθαι· συγχυθῆναι, ὀργισθῆναι. λυπηθῆναι | |
chi883 | χωσθῆναι· τὰ αὐτά | |
psi1 | Ψάγδας· [ψαγδῆς.] μύρον ποιόν | |
psi2 | [ψαγεῖον· ἀγγεῖον] | |
psi3 | ψάγιον· πλάγιον, λοξόν, ἐπικεκλιμένον | |
psi3b | *ψάραλλα· ψύγματα | |
psi4 | ψάδδα· ἡ κινάβαρις | |
psi5 | ψάδιον· κάταντες | |
psi6 | ψαδυρόν· ἀσθενές. μαδαρόν. ψαθυρόν | |
psi7 | ψαέναι· φθάσαι. κτίσαι | 303 in vol. 4 |
psi8 | ψαθάλλειν· κνήθειν. ψηλαφᾶν | |
psi9 | ψαθαρά· εὔθλαστα, σαθρά. ξηρά. ἀσθενῆ. ψαθυρά | |
psi10 | ψάθεα· ψωμία | |
psi11 | ψαθύρματα· ἀποκόμματα | |
psi12 | ψαθυρός· εὔθλαστος, καὶ τὰ ὅμοια | |
psi13 | ψαιδρά· ἀραιότριχα | |
psi14 | ψαιδρόν· φαιδρόν. ἀραιόν | |
psi15 | ψαιθόν· ὑποφοινίσσον | |
psi16 | ψαῖμα· ὀλίγον | |
psi17 | ψαινούζειν· διὰ ῥ.πισμοῦ καταψύχειν. γὰρ δὲ καὶ δραπισμοῦ | |
psi18 | ψαινύθιον· ψευδές. μάταιον, εὐτελές, φλύαρον. οἰκτρόν | |
psi19 | *ψαινύροιτο· διεσείσατο | |
psi20 | ψαινύντες· ψωμίζοντες | |
psi21 | ψαίνυον· ἀχρεῖον | |
psi22 | ψαίνυσμα· ὀλίγον | |
psi23 | ψαινύσσειν· ῥ.πίζειν | |
psi24 | ψαίρει· τινάσσει, ῥιπίζει. | |
psi25 | ψαί(ρ)ειν· ἀσθενῶς τι ποιεῖν. σύρειν | 304 in vol. 4 |
psi26 | ψαῖσμα· σῖτον ὀλίγον | |
psi27 | ψαιστά· ἄλφιτα ἐλαίῳ δεδευμένα | |
psi28 | ψα[ι]κάζει· ῥα(ί)νει | |
psi29 | ψά[ί]καλον· ἔμβρυον, βρέφος | |
psi30 | *ψαικάς· ψακάς, ῥανίς | |
psi31 | *ψα[ι]καλοῦχον· ἔμβρυον ....... | |
psi32 | ψακαλοῦχοι· ψάκαλα ἔχουσαι· εἰσὶ δὲ ἔμβρυα | |
psi33 | ψάκελον· μέσα | |
psi34 | [ψάκιον· ἀραιόν. μακρόν] | |
psi35 | ψάκταν· τὴν ψώκτην μάζαν | |
psi36 | ψακτήρ· ψήκτρα | |
psi37 | ψαλάγματα· ψηλαφήματα | |
psi38 | [ψάλις· κιθαριστής] | |
psi39 | ψάλια· κρίκοι, δακτύλιοι | |
psi40 | *ψαλίδες· ἁψῖδες τῶν στύλων | |
psi41 | ψαλίξαι· κεῖραι | |
psi42 | *ψαλίοις ἵππους· χαλινοῖς ἵππους. κωλυτηρίοις | |
psi43 | ψαλίον· κωλυτήριον. χαλινός | |
psi44 | ψαλίθια· ψήγματα | |
psi45 | ψαλάκανθα· τοῦτο ἀδέσποτον δοκεῖ τισιν εἶναι. [ψʹ] | |
psi46 | ψαλακτόν· οὐκ ἀνεύρητον | |
psi47 | ψαλάσσει· τινάσσει. ψηλαφᾷ. κινεῖ. ψαύει, ψάλλει, ἀφ’ οὗ καὶ ἀψά‐ | |
λακτος ὁ ἄψαυστος | 305 in vol. 4 | |
psi48 | ψαλίς· τὸ ἄρμενον. καὶ καμάρα. καὶ ταχεῖα κίνησις | |
psi49 | *ψάλλειν· ᾄδειν ᾄσματα. τίλλειν. κινεῖν | |
psi50 | *ψαλόν· εἶδος χαλινοῦ | |
psi51 | ψαλίττεται· ἁμιλλᾶται | |
psi52 | ψαλλός· ὕλη | |
psi53 | ψαλοίμην· βληθείην | |
psi54 | ψαλτήρ· ὁ ἀνήρ· ἡ δὲ γυνὴ ψάλτρια | |
psi55 | ψαλτής· κιθαριστής | |
psi56 | ψάλτιγξ· κιθάρα | |
psi57 | ψαλύγων· ἔνιοι ψά(λυ)γας τὰς λεγομένας ψυχὰς ἄμεινον, καὶ τοὺς ἀσθενεῖς σπινθῆρας | |
psi58 | ψαμαθία· αἰγιαλός | |
psi58b | ψάμαθος· ψάμμιος, ἢ παραθαλάσσιος ἄμμος | |
psi59 | ψαμμακοσιογάργαρα· πολλὰ ἀναρίθμητα, ἀπὸ τῆς ψάμμου καὶ τῶν γαργάρων | |
psi60 | ψάμματα· σπαράγματα | |
psi61 | ψαμματίζουσα· ψωμίζουσα | |
psi62 | ψαμμήν· ἄλφιτα | |
psi63 | ψαμμοδύτης· ἰχθῦς, ὃν καὶ καλλιώνυμον ὀνομάζουσιν | |
psi64 | ψάμμος· ἡ παραθαλάσσιος γῆ, ἄμμος | |
psi65 | ψανισμός· ναυτιασμός | |
psi66 | ψανός· ψεδνός | |
psi67 | ψάρις· γένος στρουθοῦ | |
psi68 | ψᾶρ(ε)ς· εἶδος ὀρνέου. [ἄλλοι δέ φασι τὴν λέξιν μηδαμοῦ κεῖσθαι | |
psi69 | ψάρις· εἶδος νεώς, τριήρους | |
psi70 | ψαρί[γ]χοι· ψᾶροι | |
psi71 | ψαροί· ποικίλοι. εἶδος χρώματος | |
psi72 | ψαρόν· ποικίλον. σποδοειδές | |
psi73 | ψαστής· τὰ ψαιστὰ ῥόδα | |
psi74 | ψατᾶσθαι· προκαταλαμβάνειν | |
psi75 | ψατῆσαι· προειπεῖν | |
psi76 | ψαύειν· θιγγάνειν | 306 in vol. 4 |
psi77 | ψαύεται· ψηλαφᾶται | |
psi78 | *ψαυγές· θορυβῶδες | |
psi79 | ψαυκρόποδα· κουφόποδα, ἄκροις τοῖς ποσὶ ψαύοντα | |
psi80 | ψαυκρὸν γόνυ· κοῦφον. ἀπὸ τοῦ ἄκρως ψαύειν | |
psi81 | ψαυκρός· καλλωπιστής. ταχύς, ἐλαφρός. ἀραιός | |
psi82 | *ψαλόεντα· τὰ ἐν τῷ ψαύειν ἀπολλύντα | |
psi83 | ψαῦσαι· ἅψασθαι. προσεγγίσαι | |
psi84 | ψαύσασθαι· τὰ αὐτά | |
psi85 | ψαυστά· ψαυστὰ ἀρχίας | |
psi86 | *ψαύριος· κονιορτός. φορυτός. οἱ δὲ ψαυρός | |
psi87 | ψάφα· κνέφας | |
psi88 | ψαφαρά· ψαθυρά | |
psi89 | ψαφαρόν· ξηρόν, αὐχμηρόν. ἀσθενές. ἐλαφρόν | |
psi90 | ψαφαρὰ νεφέλη· σκοτεινή | |
psi91 | ψαφερά· ψαθυρά | |
psi92 | *ψαφέα· ψωμία | |
psi93 | *ψάφα· λόφοι ψηλοί | |
psi94 | ψαφοτριβέων· περὶ τοὺς λόγους τριβομένων | |
psi95 | ψέ· αὐτούς, αὐτάς, [αὐτῶν] αὐτά, αὐτόν, αὐτήν, αὐτό | |
psi96 | ψέγει· μέμφεται. ὑβρίζει | |
psi97 | ψέγος· τάφος. καὶ ἐπιψέγειν· ἐπικηδεύειν | |
psi98 | ψέδειν· ἐντρέπειν, φροντίζειν | |
psi99 | ψεδνὴ ἡ θρίξ· ἡ ἀραιόθριξ· ψεδνὴ δ’ ἐπενήνοθε μαδαρὰ ἐπήνθει | |
psi100 | ψεδόναι· λόγοι | |
psi101 | ψέδυρα· ψίθυρος | 307 in vol. 4 |
psi102 | *ψεδνός· μαδαρός, ἀραιόθριξ | |
psi103 | ψειαί· ἀλώπεκες. ψῆφοι | |
psi104 | ψεαδερτῶν· ἐλαιῶν τὸ ἀποπίασμα | |
psi105 | (ψ)ειήματα· παίγνια | |
psi106 | ψ[ε]ιλεύει· κρα(σ)πεδεύει | |
psi107 | ψ[ε]ινάζει· ἀποῤῥεῖ | |
psi108 | ψείρει· φθείρει | |
psi109 | ψεῖσαι· ψωμίσαι | |
psi110 | ψεκάδες· ῥανίδες, σταγόνες | |
psi111 | ψεκάς· σταγών | |
psi112 | ψελλίζειν· ἀσ[χ]ήμως λαλεῖν | |
psi113 | ψεκτόν· μεμπτόν | |
psi114 | ψελιστήν· λίγνον | |
psi115 | ψελλός· ὁ τὸ σίγμα παχύτερον λέγων | |
psi116 | ψελός· αἰθαλός | |
psi117 | ψενδύλοι· σπόνδυλοι | |
psi118 | ψευδάγγελος· ψευδῆ ἀγγέλων | |
psi119 | *ψέλια· δακτύλιοι, λύγαια | |
psi120 | ψευδάλμιον· ψευδές | |
psi121 | ψευδ(αμ)άμαξυς· εἶδος ἀμπέλου. ἤγουν εἰς ἀναδενδράδα εὔθετος ἄμπελος. καὶ ὁ ψευδόπλουτος | |
psi122 | ψευδεπήσειεν· ψευδολογήσειεν | |
psi123 | ψευδῆ· ἀλλόκοτα. ἀπάται | |
psi124 | ψευδηγόρους· ψευδολόγους | |
psi125 | ψευδής· ψεύστης | |
psi126 | ψευδοεπήσωμεν· ψευδολογήσωμεν | |
psi127 | ψευδομυθεῖ· ψευδολογεῖ | |
psi128 | ψευδοραβδοθίαι· ψευδοραψῳδοί | |
psi129 | ψεῦδος· ἀπάτη, πλάνη | |
psi130 | ψευδοσέληνον· ἡ ἀμαυρὰ σελήνη | 308 in vol. 4 |
psi131 | ψευδώνυμοι ὄνειροι· ψευδολόγοι | |
psi132 | ψευσάμενοι· παραβάντες. ἐπιορκήσαντες, [ἐφιορκήσαντες] | |
psi133 | ψευστήσεις· ψεύστης εἶ | |
psi134 | ψεφαί(α)ς νυκτός· σκοτεινῆς | |
psi135 | *ψεφαυγοῦς· σκοτεινῆς | |
psi136 | ψεφ(αί)αις· σκοτειναῖς | |
psi137 | ψεφα[ρ]ῖον· λυπρόν. σκοτεινόν | |
psi138 | ψεφαρά· σκοτεινή | |
psi139 | ψέφας· σκότος | |
psi140 | ψέφος· καπνός | |
psi141 | ψέφει· δέδοικεν, ἐντρέπει. λυπεῖ. φροντίζει | |
psi142 | ψῆγμα· ξύσμα. ἢ μικρὸν θρύμμα, κλάσμα | |
psi143 | ψηκεδών· κονιορτός | |
psi144 | ψήκτρα· ξύστρα. σπάθη | |
psi145 | ψῆλαι· τῖλαι | |
psi146 | ψηλαφηκότταμοι· ...... | |
psi147 | ψήληκες· τῶν ἀλεκτρυόνων οἱ νοθογένναι | |
psi148 | ψήν· εἶδος ζώου μικροῦ συκοφάγου | |
psi149 | ψῆνες· κωνώπια τὰ ἐν τοῖς ὀλύνθοις γινόμενα | |
psi150 | ψῆνας· τὰ σπέρματα τῶν ἀῤῥένων φοινίκων | |
psi151 | ψηνόν· ἀραιόν | |
psi152 | ψηνός· ψεδνός, διάψιλος | |
psi153 | ψηνίζων· τοὺς Ψῆνας λέγει τοὺς τοῦ Μάγνητος· ἔστι δὲ ὁ ψὴν εἶδος ζώου ὅμοιον κώνωπι, ὃ εἰσδύεται εἰς τοὺς ὀλύνθους τῶν σύκων καὶ πεπαίνει αὐτούς | |
psi154 | ψῆρες· εἶδος ὀρνέων | |
psi155 | ψηροπυρίτας· αὐτόπυρος ἄρτος. οἱ δὲ πυριεφθής. οἱ δὲ κακός | |
psi156 | ψῆττα· ἰχθύδιον τῶν πλατέων ἡ ψῆττα, ἥν τινες σανδάλιον ἢ | |
βούγλωσσον ..... | 309 in vol. 4 | |
psi157 | ψηφῖδες· ψῆφοι, μικροὶ λίθοι | |
psi158 | ψηφισαμένων· κρινάντων | |
psi159 | ψηφίσματα· γνῶμαι ἀρέσκουσαι | |
psi160 | ψῆφος· λόγος. κρίσις. ἀπόφασις διὰ λαλιᾶς | |
psi161 | ψηφοφορία· ἡ πολλῶν ψῆφος καὶ ἀποδοχή | |
psi162 | [ψηφῶν· φροντίζων.] ψηφολογική· ...... | |
psi163 | ψήχει· καταμάσσει, τρίβει, ξύει. σμήχει. [ψύχει πραΰνει] | |
psi164 | ψήχοι· πραΰνοι, καὶ τὰ ὅμοια | |
psi165 | ψήχομαι τὸν δικαστήν | |
psi166 | [ψηχράν· τὴν λεπτήν] | |
psi167 | ψιά· χαρά, γελοίασμα, παίγνια | |
psi168 | ψιάδ(δ)ειν· παίζειν | |
psi169 | ψιάδες· ψακάδες, ῥανίδες, σταγόνες | |
psi170 | ψιάζει· ψακάζει | |
psi171 | ψιάθια· τὰ ἐν τοῖς δικαστηρίοις ἐπὶ τῶν καθεδρῶν ἐπιστορνύμενα | |
psi172 | ψίαθος· ἡ χαμεύνη. καὶ τὸ φυτόν, ἐξ οὗ πλέκεται ψίαθος | |
psi173 | ψίαι· ἀλώπεκες | |
psi174 | ψίακα· ψακάδα | |
psi175 | ψιαρόν· εὐῶδες | |
psi176 | [ψίγναι· τρίχες] | |
psi177 | ψίδες· ψιάδες, ψακάδες | |
psi178 | ψιβδεῖ· ὑποπνεῖ, βδεῖ | |
psi179 | ψιδόνες· διάβολοι. ψίθυροι | |
psi180 | ψίεσσα· εὐδαίμων, μακαρία | |
psi181 | ψίεντα· τὰ αὐτά | |
psi182 | ψιζομένη· κλαίουσα | 310 in vol. 4 |
psi183 | ψίης· μακάριος, εὐδαίμων | |
psi184 | ψιῆναι· ψίξαι | |
psi185 | ψιῆσαι· ψωμίσαι | |
psi186 | ψιθία· εἶδος ἀμπέλου, καὶ μήλων τινῶν | |
psi187 | ψιθήν· τὴν ἀπώλειαν | |
psi188 | ψιθύρα· ἐξ ὧν τὸ σύνηθες καὶ ἥρωος Ἀθήνησιν ὄνομα | |
psi189 | ψιθυρίζει· εἰς τὸ οὖς ἠρέμα διαλέγεται | |
psi190 | ψιθωμία(ν)· Λάκωνες τὸν ἀσθενῆ | |
psi191 | ψιλάς· πέτρα. κράσπεδα | |
psi192 | ψιλὰ τὰ γένεια· σπανοπώγων | |
psi193 | ψιλαῖς· ἀκοσμήτοις | |
psi194 | *ψηλαφῶ· ἐρευνῶ, καὶ τὰ ὅμοια | |
psi195 | ψίλακα· ψιλόν, λεῖον. πτερὸν [ἢ πτενόν] | |
psi196 | ψιλάκερ· τὸ ἡγεῖσθαι χοροῦ | |
psi197 | ψιλεῖς· οἱ ὕστατοι χορεύοντες | |
psi198 | ψιλή· ζήτει εἰς τὸ ψιλόν | |
psi199 | ψιλίοις· πλαγίοις, ὑπτίοις | 311 in vol. 4 |
psi200 | ψιλίον· πτερόν. μακρόν. οἱ δὲ ψέλλιον. ἢ εἶδος ἄνθους | |
psi201 | ψιλοδετόρων· βρώτη | |
psi202 | ψιλοκόῤῥης· φαλακρός | |
psi203 | ψιλόν· γυμνόν. ἔρημον. εὐτελές. ἄτριχον. καὶ πᾶν ἀποδεδαρμένον | |
psi204 | ψιλὸς στέφανος· πτέρινος. καὶ ὁ ἱππεύς | |
psi205 | ψιλοτάπιδες· αἱ καλούμεναι ὑποστρώματα καλά | |
psi206 | ψιλούς· γυμνούς. σφενδονιστάς. τοξότας | |
psi207 | ψίλωθρον· σποδή. ἔνιοι μάδον | |
psi208 | ψίμαρον· εὐδιαῖον | |
psi209 | ψιλῶς· κούφως. εὐτελῶς | |
psi210 | ψίν· αὐτοῖς. αὐτόν | |
psi211 | ψινάδες· αἱ ῥυάδες ἄμπελοι | |
psi212 | ψινάζει· ἀποῤῥεῖ τὰ ἀσθενῆ τοῦ καρποῦ, φυλλορ(ρ)οεῖ | |
psi213 | ψίναθος· ἀγρία αἴξ | |
psi214 | ψίνδεσθαι· κλαίειν | |
psi215 | ψίνθος· τέρψις | |
psi216 | ψινύθιον· φαῦλον | |
psi217 | ψῖσαι· ψωμίσαι | |
psi218 | ψίσις· ἀπώλεια | |
psi219 | ψίττα· ταχέως, εὐθέως | |
psi220 | ψιττάζων· ψίττα ἐπιφθεγγόμενος. ὅπερ ἐστὶ ποιμενικὸν ἐπίφθεγμα | |
psi221 | ψιττάκ(ε)ια· εἶδος ὑποδήματος γυναικείου | |
psi222 | ψιττία· ψωμία. Ἀττικοί | |
psi223 | ψιφά· ἑψιτὰ λεπτά | |
psi224 | ψιφαῖον· ἱστίον. ὁτὲ δὲ ψίαθος. ἢ μικρὸν ὀρνιθάριον | |
psi225 | ψιχία· ψωμία | 312 in vol. 4 |
psi226 | *ψίχες· αἱ ἀποπίπτουσαι τῶν ἄρτων τεμνομένων. ψιχίδι(α) | |
psi227 | ψόαν· ὀχεύτριαν | |
psi228 | ψόα· τὸ μέρος τοῦ σώματος | |
psi229 | ψόγεια· ψογερά, καὶ οὐκ ἄξια ἀκοῆς | |
psi230 | ψογερά· ὡς λίαν μεμπτά | |
psi231 | ψογερόν· αἰσχρόν, μεμπτόν, ἐπίψογον | |
psi232 | ψόγξαι· ἀκοῦσαι | |
psi233 | ψόγος· κατάγνωσις, μέμψις, ὄνειδος | |
psi234 | ψοδίον· σκολιόν | |
psi235 | ψοθάλλειν· ψοφεῖν | |
psi236 | ψοθίον· αἰθαλῶδες | |
psi237 | ψοθόν· μέλαν. [θόρυβος] | |
psi238 | ψόθος· ψώρα, ἀκαθαρσία | |
psi239 | *ψόθωρ· αὐχμηρόν | |
psi240 | ψοθώα· ψώρα | |
psi241 | ψοίθη[σι]ς· ἀλαζών | |
psi242 | ψολοκομπίαι· ἀλαζόνες, κομπασταί | |
psi243 | ψόλος· καπνός, αἰθάλη, φλόξ, ἀσβόλη | |
psi244 | ψολῶσαι· ψιλῶσαι. ῥινῆσαι | |
psi245 | ψόμμος· ἀκαθαρσία. καπνός | |
psi246 | ψο(ύ)δια· ψευδῆ ...... Λάκωνες δὲ τὸν στόμαχον | |
psi247 | ψοφεῖ· κτυπεῖ, ῥήσσει | |
psi248 | ψοφοδεῶς· ταραχώδως | |
psi249 | ψοφοδεής· δειλός, κενοφόβος, ὃ καὶ τοὺς ψόφους καὶ τὰ ἐλάχιστα | |
φοβούμενος | 313 in vol. 4 | |
psi250 | ψοφοδεῆ· τὸν ὅμοιον αὐτῷ | |
psi251 | ψόφος· ἦχος, κτύπος | |
psi252 | ψυγεῖα· ἀγγεῖα, ἐν οἷς ὕδωρ ψύχεται. καὶ ὁ τόπος αὐτό | |
psi253 | ψυδνὴ χέρσος· ἀραιά, ὀλίγη | |
psi254 | ψυδρά· ψευδῆ | |
psi255 | ψυδρόν· ψευδές | |
psi256 | ψυθιζομένων· γογγυζόντων | |
psi257 | ψύθιον· ὀλιγοχρόνιον | |
psi258 | ψύθιος· ἀραιά, ὀλίγη, ψιθυρίς | |
psi259 | ψυθιστάς· ψιθυριστάς | |
psi260 | ψυθός· ψίθυρος. ψεῦδος | |
psi261 | ψυθῶνες· διάβολοι | |
psi262 | ψυῖαι· ἀλώπεκες, βασσαρίδες. καὶ αἱ κατὰ τὴν ὀσφῦν σάρκες | |
psi263 | ψυκτά· ἡ μὴ πολλῷ ὕδατι πεφυρ(α)μένη μάζα | |
psi264 | ψυκτήρ· ὃν ἡμεῖς ψυγέα[ν], καὶ εἶδος ποτηρίου | |
psi265 | ψυκτήρια[ι]· οἱ ἀλσώδεις καὶ σύ[ν]σκιοι τόποι | |
psi266 | ψυκτήριον· ποτήριον ὃ ἡμεῖς ψυκτῆρά φαμεν | |
psi267 | ψύλλα· ψύλλαι θηλυκῶς. ἄλλοι δὲ Φύλλοι, ἔθνος Λιβύης. ἔστι δὲ καὶ ὄνομα ζωϋφίου μικροῦ ἀῤῥενικῶς, ὥς φησιν Ἐπίχαρμος | |
psi268 | ψύλλακας· τὰς ψύλλας | |
psi269 | ψύλλιον· πόα, ἧς καὶ σπέρμα ὁμώνυμον | |
psi270 | Ψυλλικοί· εἶδος κυνῶν ὀνομασθὲν οὕτως | |
psi271 | Ψυλλικὸς γόης· ὁ τῶν Ψύλλων. οἱ δὲ Ψύλλοι ἔθνος Λιβύης | |
psi272 | ψύλλος· τὸ παχὺ τὸ συνέχον τὸ τοῦ κάπρου αἰδοῖον | |
psi273 | ψύξας· ἀμβλύνας τὴν ψυχήν, φυσήσας, ἄνεμον ποιήσας, πνεύσας | |
psi274 | ψύξασθαι· ῥυήσασθαι. ξηρᾶναι | 314 in vol. 4 |
psi275 | ψύξασαι· πνεύσασαι. ῥυήσασαι | |
psi276 | ψύξουσι· ξηρανοῦσιν | |
psi277 | ψύξις· πνόη | |
psi278 | Ψυρίη(ς)· νῆσος μικρά | |
psi279 | Ψύριος· ἀκάθαρτος, ἀπὸ Ψύρ(ων) τῆς νήσου | |
psi280 | Ψυρίς· γῆ λυπρά, χέρσος | |
psi281 | ψύττα· ἐπὶ τοῦ ταχέως ἀποδρ(α)μεῖν λέγεται | |
psi282 | ψύτταρον· σκαφίον | |
psi283 | ψύτταν· πρόχυμα | |
psi284 | ψύττει· πτύει | |
psi285 | ψυττόν· πτύελον | |
psi286 | ψυχαγωγεῖ· παραμυθεῖται τὴν ψυχήν | |
psi287 | ψυχαγωγός· ὁ ἀνδραποδιστής, καὶ ὁ ἀπατεών. ὁ κατάγων τὰς ψυχὰς εἰς ᾅδου | |
psi288 | ψυχάζει· ἀναψύχει | |
psi289 | ψυχάς· πνεύματα | |
psi290 | ψύχειν· ἀνέμῳ ξηραίνειν. καὶ πνεῖν | |
psi291 | ψυχέμπορος· ὁ τοὺς ἀνθρώπους ἀγοράζων καὶ πωλῶν | |
psi292 | ψύχεος ἱμείρων· καταψύξεως ἐπιθυμῶν | |
psi293 | ψυχή· πνεῦμα. καὶ ζωΰφιον πτηνόν | |
psi294 | ψυχόλεθρος· ἀπώλεια ψυχῶν | |
psi295 | ψυχοῤ(ῥ)αγεῖ· ἀποθνήσκει | |
psi296 | ψυχορόφους· τὰς τὴν ψυχὴν ἐκπινούσας | |
psi297 | ψυχουλκός· πόα τις | |
psi298 | ψυχουλκούμενοι· τὰς ψυχὰς ἑλκόμενοι | |
psi299 | ψυχρά· τὴν ἣν ἡμεῖς λεπτὴν λέγομεν | |
psi300 | ψυχροκομψώματα· ψυχροφαντάσματα | |
psi301 | *ψυχρὸν κακόν· ψύξεως αἴτιον | |
psi302 | ψυχρολογία· ψευδολογία | |
psi303 | ψυχρολόγος· μηδὲν χρήσιμον λέγων | |
psi304 | ψυχρὸν δ’ ἕλε χαλκὸν ὀδοῦσι· τὸν καταψύχοντα τὰ σώματα (διὰ) τῆς ἀναιρέσεως | |
psi305 | ψυχρός· ἀσθενής | |
psi306 | ψωδαρέον· αὐχμηρόν | 315 in vol. 4 |
psi307 | ψώθιον· τὸ ὑποκάτω τοῦ ἄρτου | |
psi308 | ψώθια· τὰ τοῦ ἄρτου ἀποθραύσματα, καὶ τὰ ὑποκάτω | |
psi309 | ψώϊζος· ἄφοδος ὑγρά, ἢ ὄνθος, δυσωδία, καὶ ἣν καλοῦσι μίνθα(ν)· οἱ δὲ αὐχμὸν ἢ μόλυσμα | |
psi310 | ψώια· σαπρὰ δυσωδία | |
psi311 | *ψώδη· γλῶττα | |
psi312 | ψωκτόν· τράπεζαν | |
psi313 | ψωλήκυσθος· οὐδενὸς ἄξιος | |
psi314 | ψωλόν· τὸν ἀπεσκολυμμένον | |
psi315 | ψώμηκες· οἱ τοῦ σίτου τὰς ῥίζας ἀπεσθίοντες. καὶ ὁ ἔγκατρος ὁ σῖ‐ τός φησι ἐξεψώμισεν, ἀπὸ τοῦ ζώου σχηματίσας | |
psi316 | *ψωμιεῖ· θρέψει | |
psi317 | ψῶμιγξ· σφήκωμα | |
psi318 | ψωμοί· μέρη | |
psi319 | ψωραλέον· τὸν ψωριῶντα | |
psi320 | ψωροπέταλοι· ἰχθύες εὐτελεῖς | |
psi321 | ψῶρος· παιδεραστής | |
psi322 | ψῶσαι· θάλψαι | |
psi323 | ψώσματα· παρὰ Ἀριστωνύμῳ πέπαικται ἡ λέξις τῇ Βοιωτῶν δια‐ λέκτῳ | |
psi324 | ψώχειν· ἀνακινεῖν. ἀνατρίβειν | |
psi325 | *ψώχοντες· λεπτύνοντες. πλύνοντες. ἀναξαίνοντες | |
psi326 | *ψώχω· λεπτύνω. πλύνω. ξαίνω | |
psi327 | ψωχὸς γῆ· ψαμμώδης | 316 in vol. 4 |
omega1 | *Ὢ· θαυμαστικῶς, λίαν. οἷον· ὢ βάθος πλούτου καὶ σοφίας καὶ γνώσεως θεοῦ | |
omega2 | ὢ· ἐπίῤῥημα σχετλιασμοῦ | |
omega3 | *ὦ· ἄρθρον κλητικῆς πτώσεως. οἷον· ὦ ἄνθρωπε | |
omega4 | ὤα· τοῦ προβάτου ἡ μηλωτή. Ὦαι δὲ τῶν ἱματίων, καὶ τὸ λῶμα τοῦ ἐνδύματος, καὶ τὸ περιστόμιον τοῦ ἱματίου | |
omega5 | ὤας· τὰς κώμας καὶ τὰς διφθέρας οὕτω φασί | |
omega6 | ὤασιν· ὠσίν | |
omega7 | ὤατα· ὠτία, ὦτα | |
omega8 | ὠατωθησῶ· ἀκούσομαι | |
omega9 | ᾧ ἄχεϊ σχομένη· τῷ ἑαυτῆς ἄχει κατάσχετος γινομένη | |
omega10 | ὠβαί· τόποι μεγαλομερεῖς | |
omega11 | ὠβάλλετο· διωθεῖτο | |
omega12 | ὠβάτας· τοὺς φυλέτας | |
omega13 | ὤβεα· τὰ ὠά. Ἀργεῖοι. [ἢ τὰ ἀργὰ ὦτα] | |
omega14 | ὠβεοκόπτας· τοὺς ὄφεις ἀπὸ τούτου [Ὠβήλ] | |
omega15 | ....· ὠόν. καὶ τοῦ περσικοῦ τὸ ἐντός | |
omega16 | [Ὠβώμ· πόλις Μωαβιτῶν] | |
omega17 | ὤβρατο· (εἵ)μαρτο | |
omega18 | ὤγανον· κνημὶς ἀμάξης | |
omega19 | Ὠγενίδαι· Ὠκεανίδαι. Ὠγὴν γὰρ Ὠκεανός | |
omega20 | ὠγένιον· παλαιόν. καὶ ὄρος τι | |
omega21 | (Ὠ)γήν· Ὠκεανός | |
omega22 | ὡγή· κώμη. καὶ φάλαγγος τὸ ἔσχατον. καὶ τὸ ἄκρον | 317 in vol. 4 |
omega23 | ὤγκωσαν· ἐμετεώρισαν | |
omega24 | *ὠΐγνυντο· ἀνεώγνυντο | |
omega25 | ὠγύγ[υ]ια· ἀρχαῖα τείχη | |
omega26 | Ὠγυγίη· ὄνομα τῆς νήσου Καλυψοῦς[α] | |
omega27 | ὠγυγίου· παλαιοῦ, ἀρχαίου. μεγάλου πολύ | |
omega28 | ὠγύλλοντο· συνεκάμπτοντο | |
omega29 | *ὠγμός· φωνὴ μετὰ τοῦ ἐκβο[ηθ]ῆσαι, ἢ μετὰ χειροτονίας | |
omega30 | *ὤγ· διάφραξις | |
omega31 | ᾠδαῖς· ὑμνῳδίαις, ᾄσμασιν | |
omega32 | ὠ[δ]δάκταζον· ἔδακνον, ἀπέτρωγον | |
omega33 | ὠδ[δ]άγμην· ἐκνησάμην | |
omega34 | ὠδ[δ]άξατο· ὤδαξεν | |
omega35 | ὥδ[δ]ησεν· ἀπέδοτο | |
omega36 | ὧδε· οὕτως. ἐνταῦθα. εἰς τοῦτον τὸν τρόπον | |
omega37 | ὧδ’ ἂν ἔεις· οὕτως γὰρ ἂν ἐσσί | |
omega38 | ὧδ’ ἄν· οὕτως γὰρ ἄν | |
omega39 | ᾠδεῖον· τόπος, ἐν ᾧ πρὶν τὸ θέατρον κατασκευασθῆναι οἱ ῥαψῳδοὶ καὶ οἱ κιθαρῳδοὶ ἠγωνίζοντο | |
omega40 | [ὠδεῖσα· ἐφροντισάμην] | |
omega41 | ὧδέ κεν· οὕτως ἄν | |
omega42 | ὦ δέμα(ς)· ὦ αὐτή | |
omega43 | ὧδέ πη· ὧδέ πως | |
omega44 | ὧδέ πως· θείῳ νεύματι. ἢ οὕτω, τοῦτον τὸν τρόπον | |
omega45 | ὧδέ πως γάρ· οὕτω γάρ | |
omega46 | ᾠδή· ᾆσμα, ὑμνῳδία | |
omega47 | ᾠδηκώς· οἰδήσας, πεφυσημένος | |
omega48 | [ὠδιοῦν· φορτίον] | |
omega49 | *ὠδίς· ὠδῖνες. τοκετοί | |
omega50 | ὥδησαν· ἀπέδοντο | |
omega51 | [ὠδήσας· πριάμενος] | |
omega52 | ὡδί· οὕτω πως | 318 in vol. 4 |
omega53 | ᾠδικός· μουσικός | |
omega54 | [ὠδίνει· πάσχει. λυπεῖται] | |
omega55 | ὠδίνει· πάσχει. λυπεῖται. τίκτει, ἢ ἐγκυμονεῖ | |
omega56 | ὠδίνησεν· ἐγέννησεν | |
omega57 | ὠδῖνες· πόνοι, ἀλγηδόνες | |
omega58 | ὠδίνων· κυημάτων, τοκετῶν | |
omega59 | ὠδός· ῥοδός | |
omega60 | ὠδίς· ὠδῖνες. τοκετοί. ἢ τίκτουσα | |
omega61 | ὠδόν· οὐδόν | |
omega62 | ὡδόσα· ἐκ τοῦ ὧδε μέρους | |
omega63 | ᾤδουν· ὠργιζόμην [ἐν] ἐ(μ)αυτῷ, ἠγανάκτουν [ἢ ἐμαυτῷ] | |
omega64 | ὠδύραντο· ἐθρήνησαν | |
omega65 | ὠδύσατο· ἐχολώθη, ὠργίσθη. ἐμέμψατο. ἠχθέσθη, ἐμίσησεν. ἐθυμώθη | |
omega66 | ὠδυσίη· ὤδυσις, ὀργή. μέμψις | |
omega67 | ὤδυσται· ἠχθέσθη | |
omega68 | *ὧδ’ ἄφαρ· οὕτω ταχέως | |
omega69 | ὤδωδε· σέσηπεν. ὤζεσεν | |
omega70 | ὦ ἔτα· πολῖτα | |
omega71 | ᾤετο· ὑπελάμβανεν, ἐνόμιζεν | |
omega72 | ᾤιετο δεῖν· ἐνόμιζε πρέπειν | |
omega73 | ὤζειν· βοᾶν | |
omega74 | ὦζεν· ἐβόησεν | |
omega75 | ὤζοντες· βοῶντες, καὶ λέγοντες ὢ ὤ. καὶ θαυμάζοντες | |
omega76 | ὦ, ἦ δ’ ὅς· ὦ φίλε | |
omega77 | ᾠήθη· ἐνόμισεν, ὑπέλαβεν | |
omega78 | ὠηρίχθαι· ὠρινοί. ὑπήνεμοι. ὥριμοι | |
omega79 | ὠθεῖ· ἀνατρέπει | |
omega80 | ὠθισμός· ὠσμός, ἀνατροπή | 319 in vol. 4 |
omega81 | ὠθήσας· ἀνατρέψας, ὤσας | |
omega82 | ὠθύλλετο· διενοεῖτο | |
omega83 | ᾧ· ἀντὶ τοῦ διό. ἢ ᾧ τινι | |
omega84 | ὦιαι· ἄκραι, ἔσχατα. μηλωταί. λέγναι | |
omega85 | ὠΐγνυντο· ἠνοίγοντο, ἀνεώγνυντο | |
omega86 | ὠιδάν· ᾠδήν | |
omega87 | ὠΐδας· τὰς μημ... οἰκίδας | |
omega88 | ὠιδηκώς· οἰδήσας, φυσήσας | |
omega89 | *ὠΐδας· οὐδός | |
omega90 | ᾤζει· ἐπικάθηται | |
omega91 | [ὠϊζύος· ταλαιπωρίας] | |
omega92 | ὠϊζυρά· μοχθηρά | |
omega93 | [ὠΐη· πορεύεται] | |
omega94 | ὠικέτευεν· ᾤκει | |
omega95 | ὠ(ι)κοδόμουν· ....... | |
omega96 | .......· οἰνοχόουν | |
omega97 | [ὠΐσατο· ᾠήθη] | |
omega98 | [ὤϊσχα· ὠρινά, ὑπήνεμα] | |
omega99 | [ὠΐσχετο· ἐπεσχέθη] | |
omega100 | ὠΐσθη· ὑπέλαβεν, ᾠήθη | |
omega101 | *ᾧ ῥα· ᾧ ἄρα, ᾧ δή ποτε | |
omega102 | [ὤϊστο· προσεδέχετο] | |
omega103 | [ὠΐσσατο· ᾠήθη, ἔδοξεν] | |
omega104 | ὦκα· εὐθέως, ταχέως, ὠκέως, ὀξέως | |
omega105 | ὠκαλέον· ταχύ, ὀξύ | |
omega106 | ὠκαχήμεναι· λυπησόμεναι | |
omega107 | Ὠκεανίνης· κοῦ.. τῆς (Σ)τυγός | |
omega108 | Ὠκεανοῖο πόρον· τὸν ἀέρα, εἰς ὃν αἱ ψυχαὶ τῶν τελευτώντων ἀπο‐ χωροῦσιν | |
omega109 | Ὠκεανός· ἀήρ. θάλασσα, καὶ ποταμὸς ὑπερμεγέθης. φασὶ δὲ καὶ | |
ὁμώνυμον αὐτοῦ ἐν Κρήτῃ | 320 in vol. 4 | |
omega110 | ὠκέα· ταχέα | |
omega111 | ὠκέας· ταχεῖς | |
omega112 | ὠκέες στρουθοί· ταχεῖς, εὐπετεῖς, κοῦφοι | |
omega113 | [ὠκείλαντες· ὁρμήσαντες, προσπελάσαντες, προσπεσόντες, ἐξοκείλαν‐ τες. καὶ] ὤκειλεν τὰ αὐτά | |
omega114 | ᾤκεον· ᾤκουν | |
omega115 | ὠκεῶν· ἁμαρτών. ἢ ταχέων | |
omega116 | ὠκέως· ταχέως | |
omega117 | ὠκίδες· ἐνώτια | |
omega118 | *ὠκ(ε)ιάων· ταχυτάτων | |
omega119 | ὠκίεσσα· φθαρεῖσα | |
omega120 | ὤκιμον· βοτάνη εὐώδης, τὸ λεγόμενον βασιλικόν | |
omega121 | ὠκίμβαζεν· ἐτάρασσεν. ἐθορυβεῖτο. ἐστραγγεύετο | |
omega122 | ὤκιστον· τάχιστον | |
omega123 | ὤκλαζεν· συνέκαμπτε τὰ γόνατα | |
omega124 | ὤκλασαν· τὰ αὐτά. τὰ γόνατα ἔκαμψαν | |
omega125 | ὠκλίνασαι· κλίνασαι | |
omega126 | ὠκριόωντο· ὠξύνοντο, ἐτραχύνοντο | |
omega127 | ᾤκτειρεν· ἠλέησεν | |
omega128 | ὠκύ· ὀξύ, ταχύ | |
omega129 | ὠκύαλα πτερά· ὠκέα παραγώγως. ὡς ὠκύαλος ναῦς | |
omega130 | ὠκύαλος· ὠκεῖα, ταχεῖα, ταχύπλους | |
omega131 | ὠκυαγεῖς· ἐπωδοῦν, ὧν ἡ δύναμις ἐπιφανής | |
omega132 | ὠκυβόαι· ταχυμάχαι | |
omega133 | ὠκύθοον· πόα τις ἡ τρίφυλλος καλουμένη | |
omega134 | ὠκύμοροι· ταχυθάνατοι, οἱ ἀώρῳ θνήσκοντες θανάτῳ | |
omega135 | ὠκύνει· ταχύνει, ὀξύνει | |
omega136 | ὠκυπέτα· ὀξέως πετομένω | |
omega137 | ὠκύποροι· ταχυπόροι | |
omega138 | ὠκυπόροισι· ταχέα ῥεύματα ἔχουσι καὶ πλέουσιν | |
omega139 | ὠκύπορος· ταχέως πορευόμενος | |
omega140 | ὠκυπόρων· ταχυπόρων | |
omega141 | ὠκύπτερος· ταχέως πετόμενος. ἢ εἰς ὀξὺ ληγούσας (πτέρυγας ἔχων) | |
omega142 | ὠκύρ(ο)ον· ταχύτατον | |
omega143 | ὠκυρόῳ· ταχέα ῥεύματα ἐχούσῃ | 321 in vol. 4 |
omega144 | ὠκυρόῳ· ταχέως ῥέοντι | |
omega145 | ὠκύς· ταχύς | |
omega146 | ὠκύσημον· ταχέως φανερόν | |
omega147 | ὠκύτης· ταχύτης | |
omega148 | ὠκύτητος· ταχύτητος | |
omega149 | ὠλέθρευον· ἐφόνευον | |
omega150 | ὠλέκρανον· ὁ ἀγκών | |
omega151 | *ὠλέναι· οἱ πήχεις τῶν χειρῶν καὶ βραχίονες. καὶ ὠλέναι ὁμοίως | |
omega152 | *ὠλένας· χεῖρας, ἀγκάλας | |
omega153 | Ὠλέναδε· ὡς ἄγραδε | |
omega154 | Ὠλένιον· κακόν ἢ δεινόν | |
omega155 | Ὠλενία· πόλις Ἀχαίας | |
omega156 | ὠλέριον· πόνος | |
omega157 | ὠλεσίκαρποι· αἱ ἰτέαι, διὰ τὸ ταχέως ἀποβάλλειν τὸν καρπόν. ἢ ὅτι πινόμενος ὁ καρπὸς ἀγόνους ποιεῖ | |
omega158 | ὠλεσίοικοι· οἱ ἄσωτοι | |
omega159 | ὤλετο· ἀπώλετο | |
omega160 | Ὠλία· πόλις | |
omega161 | ὠλίβραξαν· ὤλισθον | |
omega162 | ὠλιγγιᾶν· νυστάζειν | |
omega163 | ὠλιγγιά· νυσταγμὸς ἀκαριαῖός τις. καὶ ἐπὶ τῶν βλεφάρων ῥυτίδας ἔχειν ὠλίγ(γ)ας φασίν. ἢ ἐλάχιστος | |
omega164 | ὠλιγγήϊον· ὀλίγον, βραχύτατον | |
omega165 | [ὤλιγε· παρεσκεύασεν] | 322 in vol. 4 |
omega166 | ὤλισθεν· ἐσφάλη, ὠλίσθησεν | |
omega167 | ὡλιτήμερος· (ὁ) ἡμαρτηκὼς τῶν ἡμερῶν | |
omega168 | Ὠλιτός· ὁ Νηρεὺς ἥρως | |
omega169 | ὠλιτόφρονας· ἀλιτροὺς τῶν φρενῶν, ἀνοήτους | |
omega170 | ὠλλόν· τὴν τοῦ βραχίονος καμπήν. οἱ δὲ ἀπὸ τῶν διφυῶν. τὸ ἀπὸ τοῦ ὀμφαλοῦ προστιθέμενον σπέρμα | |
omega171 | ὠλοφύρετο· ἐθρήνει | |
omega172 | ὠλυγίων· σκοτεινῶν. κακῶν. μακρῶν. ὀξέων. μεγάλων | |
omega173 | ὦ λῷ(σ)τε· ὦ βέλτιστε | |
omega174 | ὠλώναντο· ἱλασσάμενον | |
omega175 | ὠμά· τὰ παρὰ καιρὸν γινόμενα | |
omega176 | ὠμάδιον· ὠμαδὸν καὶ ἐπ’ ὤμοις καὶ τὸ ἐπ’ ὤμους ὠμάδιον | |
omega177 | ὠμαδίς· ἐπὶ τοῦ ὤμου | |
omega178 | ὠμαλθὲς ἕλκος· πρὸ καιροῦ συναχθέν | |
omega179 | ὡμάρτησεν· ἐπηκολούθησεν | |
omega180 | [ὤμβρει· ὦ πονηροί, ὦ ἄθλιοι] | |
omega181 | ὦ μέλε(οι)· ὦ ἄνθρωποι | |
omega182 | ὠμηγέροντα· τὸν μὴ καθη(ψη)μένον ἀπὸ τοῦ γήρως, μηδὲ πάνυ γέροντα | |
omega183 | [ὠμηκότες· προθυμούμενοι] | |
omega184 | ὠμηλετόν· ἐρηριγμένον | |
omega185 | ὠμηλύσις· τὸ κρίθινον ἄλευρον, καὶ τὸ ἐξ αὐτοῦ κατάπλασμα | |
omega186 | ᾤμην· ἐνόμιζον | |
omega187 | ὡμήρησε· συνέτυχεν, συνήντησεν, εἰς τὸ αὐτὸ ὤμους ἀλλήλοις γίνεσθαι τοὺς συναντῶντας | |
omega188 | ὠμησταί· ὠμοβόροι, ὠμοφάγοι | |
omega189 | ὠμηστής· ὁ ὠμὰ κρέα ἐσθίων | |
omega190 | ὠμίας· ὁ μεγάλους ὤμους ἔχων, ὁ εὐρύστερνος | |
omega191 | ὡμίλει· ἐπήρχετο | |
omega192 | ὡμίλησε· συνανεστράφη | |
omega193 | ὡμιλήσαμεν· συνανεστράφημεν, ἢ συνανεστρέψαμεν | 323 in vol. 4 |
omega194 | ὤμιλλα· παιδιά τις, ὅταν κύκλον περιγράψαντες βάλωσιν εἰς αὐτὸν κάρυα, εἶτα ἐν τῷ κύκλῳ μ.... λαμβάνει. ἢ ἔπαθλον | |
omega195 | ὠμοβόρον· ὠμοφάγον | |
omega196 | ὠμογέρων· οἱ μὲν τὸν ἀρξάμενον γηράσκειν, ἔτι δὲ ἰσχύοντα. οἱ δὲ τὸν μὴ λευκαινόμενον τὴν κεφαλήν, ὄντα δὲ πρεσβύτην | |
omega197 | ὠμογέροντας· τοὺς τοιούτους | |
omega198 | ὠμοδάϊκτον· ὠμοσπάρακτον | |
omega199 | ὠμοθάλεκτα· ὠμά | |
omega200 | ὠμοθετεῖν· τὸ ἀφ’ ἑκάστου μέρους τοῦ ἐσφαγμένου ἱερείου ἀφαιρεῖν ἔτι ὠμοῦ ὄντος, καὶ ἐπιτιθέναι ἐπὶ τὴν θυσίαν. ἐξηγεῖται δὲ αὐτὸς Ὅμηρος | |
omega201 | ὠμοθετήσασθαι· ὠμῶν ἀπάρξασθαι πάντων | |
omega202 | ὠμόθει· ὅρκοι ἐγένοντο | |
omega203 | ᾤμοι· οἴμοι. ἐπίῤῥημα σχετλιαστικόν | |
omega204 | (ὤ)μο(ι)ν· τῶν ὤμων | |
omega205 | ὦμοι· τὰ μετάφρενα | |
omega206 | ὤμοισιν· ἐν τοῖς ὤμοις | |
omega207 | ὠμοκυδιᾶν· ἐπὶ τῇ τῶν ὤμων εὐδοξίᾳ μέγα φρονεῖν. ἢ τῇ τάξει | |
omega208 | *ὠμός· ἀπάνθρωπος, ἀπηνής | |
omega209 | *ὠμοτόκησεν· ἐδυστόκησεν | |
omega210 | ὠμόλι(ν)α· τὰ ἄγρια ὀθόνια | |
omega211 | ὡμολόγησαν· συνέθεντο | |
omega212 | ὠμόν· ἄωρον, ἄγριον | |
omega213 | ὠμοργόν· σκληρόν | |
omega214 | ὠμόρξατο· ἀπεψήσατο | |
omega215 | [ὠμός· ὁ λιβανωτός. ἢ ὁ βωμός] | |
omega216 | ὠμότης· ἀπηνότης | |
omega217 | ὠμοστράκω· βουτίνω τρυβλίω | |
omega218 | ὠμοφάγους δαῖτας· τοὺς τὰ ὠμὰ κρέα μερίζοντας. καὶ ἐσθίοντας | |
omega219 | ὦ μοχθηρέ· ὦ ἐπίπονε | |
omega220 | ὤμφυναν· ἐδόξαζον | |
omega221 | ὠμφύνειν· ἐνδόξους ποιεῖν. | |
omega222 | ὠμῷ· τῷ παρὰ καιρὸν γινομένῳ | 324 in vol. 4 |
omega223 | ὠμῷ γήραϊ· τῷ πρὸ τῆς ὥρας γηράσκοντι | |
omega224 | ὤμωξεν· ὠδύρετο, ἐστέναξεν | |
omega225 | [ὤμωσεν· ὅρκῳ ἔστησεν] | |
omega226 | ὤν· ὑπάρχων. ἢ ὄντων | |
omega227 | ὦναξ· ὦ δέσποτα, ὦ ἄναξ | |
omega228 | ὦναξ Παιών· ὦ βασιλεῦ, ὁ κακὰ παύων Ἀπόλλων | |
omega229 | ὧν ἄπο· ἀφ’ ὧν | |
omega230 | ὠνάστια· ἐνώτια φάρμακα | |
omega231 | ὠνάρχος· δῆμψος | |
omega232 | ὤνατο· ἀπέλαυσεν, ὄνησιν ἔσχεν | |
omega233 | ὠνεῖν· πωλεῖν. [ἀπολαύειν] | |
omega234 | ὠνήμην· ἀπέλαυσα | |
omega235 | [ὠνησάμην· ἐμεμψάμην] | |
omega236 | ὤνησεν· ὠφέλησεν, ἔσωσεν | |
omega237 | ὤνησις· πρᾶσις, ἀγορασία. [ἢ μέμψις. ὠφέλεια σωτήρια] | |
omega238 | ὠνήσω· τὰ αὐτά | |
omega239 | ὠνητιῶν· ἀγοραστικῶς ἔχων | |
omega240 | ὤνητο· ὤνατο, ὤνησιν ἔσχεν | |
omega241 | ὠνθυλευμένον· τὸ διεσταγμένον ἄρτυμα, ὅπερ ἔνιοι μεμονθυ‐ λευμένον | |
omega242 | ὤνια· τὰ πράσιμα | |
omega243 | ὠνίου· πρασίμου, ἀγοραστοῦ | |
omega244 | ὠνίους· ἀγοραστούς | |
omega245 | [ὦννυ· οὕτως] | |
omega246 | ὦνον· τὸ τίμημα τῆς τιμῆς, ἢ τιμή. ἤγουν ἡ ἀγορά | |
omega247 | ὦνος· ὠνή, τιμή, ἡ καταβαλλομένη ἀντί τινος | |
omega248 | ὠνοσάμην· ἐμεμψάμην, ἐξεφαύλισα, ἠτίμησα | |
omega249 | (ὠ)νούμενοι· ἀγοράζοντες | |
omega250 | ᾠνοχόει· ἐνέχεεν, ἐκίρνα | |
omega251 | ὠνυχισμένον· ἀφῃρημένον | |
omega252 | ὠξυθυμώθη· ὠργίσθη | |
omega253 | Ὠξώλων· ἔθνος βαρβάρων | |
omega254 | ὦ οἰοῖ· ἐπιφώνημα σχετλιαστικὸν παρὰ Ἴωσι | 325 in vol. 4 |
omega255 | ᾤοντο· ὑπελάμβανον, ἐνόμιζον | |
omega256 | ὦ οὗτος· ὦ αὐτός, ἢ ὦ σύ | |
omega257 | ὦπα· ὄψις, πρόσοψις, πρόσωπον | |
omega258 | ὤπαζεν· κατόπιν ἐπάγων ἐδίωκεν | |
omega259 | ὠπάζεσθαι· ὁρᾶν, σκοπεῖν | |
omega260 | ὤπαινες, ὠπαιν | |
omega261 | ὤπασεν· ἔδωκεν, ἐχαρίσατο | |
omega262 | ὦ πέπον· ὦ φίλτατε. ἄλλοι δὲ τὸν μαλακὸν τὴν ψυχὴν πέπονα κα‐ λοῦσιν. ἔνιοι δὲ ἔκλυτε, μάταιε | |
omega263 | ὦπες· ὀφθαλμοί | |
omega264 | ὠπήσεσθαι· ὄψεσθαι | |
omega265 | *ὠπωτῆρε· [διὰ φαρμάκων εἰώθασί τινες ἐπάγειν τῇ Ἑκάτῃ τὰς οἰκίας | |
omega266 | ὤπια· ὀφρύδια | |
omega267 | Ὦπι ἄνασσα· [πυῤῥὰ πρόθυρος, πῦρ πρὸ τῶν θυρῶν | |
omega268 | ὠπίζετο· ἐπιστροφὴν ἐποιεῖτο | |
omega269 | [ὠπιζόμενος· ἐπιστρεφόμενος] | |
omega270 | [ὠπλή· ἡ ἐκ χειρὸς πληγή] | |
omega271 | ὡπλίζετο· καθωπλίζετο | |
omega272 | ὡπλίσατο· παρεσκευάσατο | |
omega273 | ὦ πόνῳ πονηρέ ...... | |
omega274 | ὦπται· (ἐ)θεάθη | 326 in vol. 4 |
omega275 | Ὠπός· ὄνομα γενικῆς πτώσεως. διὸ καί τινες ἠξίωσαν ἀναγινώσκειν Ὠπός, ὡς Θρᾳκός | |
omega276 | ὦ πόποι· φεῦ φεῦ, παπαὶ τῶν χαλεπῶν. ἔστι δὲ ἐπίῤῥημα σχε‐ τλιασμοῦ ἢ θαυμασμοῦ δηλωτικόν. ὦ δαίμονες, ὦ φίλοι, ὦ θεοί | |
omega277 | ὤπυιεν· ἔγημεν | |
omega278 | ὠπφρύναμαι· ηὔφραμμαι | |
omega280 | ὥρα· τὸ ἔαρ, ἢ θέρος. ἢ μορφή | |
omega281 | ὥρα· καιρός. κάλλος. τροπή. εὐμορφία. ψιλῶς δὲ φροντίς, ἐπιμέλεια. ὅθεν ὀλίγωρον λέγομεν τὸν ὀλίγην ἔχοντα φροντίδα. [οἱ δὲ φυλα‐ κτήρια, ἢ προβλήματα] | |
omega282 | *ὥρᾳ γάμων· ἐν ἀκμῇ γάμων | |
omega283 | *ὥρα ἔτους· καιρὸς ἔτους, τὸ ἔαρ, καὶ τὸ θέρος | |
omega284 | ὡραία· ἀκμάζουσα, κάλλος ἔχουσα | |
omega285 | ὡραίᾳ τῇ ἡλικίᾳ. καὶ τῇ ὄψει | |
omega286 | ὡραῖα· νεκύσια. οἱ δὲ δαιμόνια. τάσσεται δὲ καὶ ἐπὶ τῶν ἐκ γῆς ὡραίων. καὶ ἐπὶ τῶν καθ’ ὥραν συντελουμένων ἱερῶν | |
omega287 | ὡραῖα θύειν· τελετή τις, ἐν ᾗ τῶν ὡραίων ἁπάντων ἐγίνοντο ἀπαρ‐ χαί | |
omega288 | ὡραία ἡμέρα· ἡ ἑορτή | |
omega289 | ὡραΐζεται· καλλωπίζεται | |
omega289a | *ὧραι· καιροί | |
omega290 | *ὡραίοις· καιροῖς | |
omega291 | ὡραϊσμένη· καλλωπισμένη | |
omega292 | ὡραῖον· καίριον. καὶ τὸ ἱερεῖον, τὸ θῦμα τὸ καθ’ ὥραν. καὶ ὁ τάρι‐ χος ὁ κατὰ τὸ ἔαρ συντιθέμενος | |
omega293 | ὡραῖον κῆδος· ὁ καθ’ ὥραν τελευτήσας | |
omega294 | [ὠραίοντο· ὥρμων, ἐπορεύοντο] | |
omega295 | ὡραιοπώλας· ὁ τὴν ἀκμὴν πωλήσας. ὀπωροπώλης. ταριχοπώλης | |
omega296 | ὡραῖος· εὔμορφος, εὔτροπος, εὐσχήμων, εὐπρόσωπος | 327 in vol. 4 |
omega297 | ὡραϊσμός· καλλωπισμός, κάλλος | |
omega298 | ὡραίων· τῶν πεπανῶν. καὶ ὡραίων· τῶν καρπῶν | |
omega299 | ὡρακιᾶν· τὸ ἐν τοῖς βαλαν(ε)ίοις ἐκλύεσθαι. ἢ σκοτοῦσθαι. καὶ ὠχριᾶν | |
omega300 | ὡρακιᾶν· λ[ε]ιποψυχεῖν. ἐκλύεσθαι καὶ σκοτοῦσθαι μετὰ ὠχριάσεως ἢ καὶ ἱδρῶτος. οἱ δὲ ναυσιᾶν. καὶ σκοτοῦσθαι | |
omega301 | ὡρακιάσας· λ[ε]ιποψυχήσας | |
omega302 | ὦ ’ράννα χελίδων· ὀροφή | |
omega303 | ὡρανιστήρ· ἱμάς | |
omega304 | ὡραπολεῖν· κατὰ τὴν εἰθισμένην ὥραν ἑκάστου ἔτους ἀναπολεῖν. | |
1 | Ἀναπολεῖν δὲ λέγουσι τὸ τρὶς ἀροτριᾶν τὴν γῆν | |
omega305 | [ὠργᾷ· οἰστρεῖ, γαυριᾷ, ἢ πρὸς συνουσίαν ἐπείγεται, ἢ κατεπείγεται] | |
omega306 | [ὠργάσαι· πηλὸν ἕτοιμον παρασχεῖν] | |
omega307 | ὠργασμένος· μεμαλαγμένος | |
omega308 | [ὤργατο· κατηπ.γῃ, καὶ ἐν ἑτοίμῳ ἦν] | |
omega309 | [ὠργημένον· παρεσκευασμένον, ἕτοιμον] | |
omega310 | [ὥργητο· ὥριστο. ἔχρῃζεν] | |
omega311 | [ὠργιᾶται· χρῄζει. ὁρίζει] | |
omega312 | [ὠργώς· μεμηνήσας] | |
omega313 | ὤργων· ἐπεθύμουν. [ἐμεμίγησαν] | |
omega314 | ὠρδυλευσάμην· ἐμόχθησα | |
omega315 | [ὠρέγει· δίδου] | |
omega316 | ὦρ[ε]ες· γυναῖκες | |
omega317 | ὤρεια· φυλακτήρια | |
omega318 | ὠρεῖν· φυλάττειν. ὅθεν καὶ ὁ θυρωρός λέγεται | |
omega319 | *ὠρέξατο· ἐξέτεινεν | |
omega320 | *ὤρεξε· παρέσχεν, ἔδωκεν | |
omega321 | ὠρέξατο· ἐστοχάσατο. ἔλαβεν. ἐπεθύμησεν. ὥρμησεν | |
omega322 | ὠρέον· πηχυαῖον | 328 in vol. 4 |
omega323 | ὦρες· πύργοι ὠχυρωμένοι. κηδεμόνες | |
omega324 | ὤρεσ(σ)ι· γυναιξίν, ἀπὸ τοῦ συνεζεῦχθαι ἀνδράσιν | |
omega325 | ὤρετο· ὥρμα | |
omega326 | ὠρεύειν· τὸ τῶν ἀγρίων νομῶν καὶ ἐθνῶν ἐπιμελεῖσθαι | |
omega327 | ὠρέοντο· ὥρμων, ἐπορεύοντο | |
omega328 | ὠρέχθη· ἐπεθύμησεν | |
omega329 | ὠρέχθησαν· ἐπεθύμησαν | |
omega330 | ὥρῃ· καιρός. ἢ τῷ καιρῷ | |
omega331 | ὠρημάτων· φυλαγμάτων | |
omega332 | ὥρη· πάθος. οἱ δὲ πάχος καὶ παχύτητα | |
omega333 | ὥρης· ἀκμῆς | |
omega334 | ὠρήσαντα· φυλάσσοντα | |
omega335 | ὠρήσσονται· φυλάσσονται | |
omega336 | ὠρητύς· πήρωσις | |
omega337 | [ὦρθεν· ὥρμησεν. ἀνέστη, ἢ ἀνέστησεν] | |
omega338 | ὤρθευεν δέμας· ἀνώρθου. ἐθεράπευεν | |
omega339 | ὥρια· τὰ κατὰ τὴν ὥραν γινόμενα, ὡραῖα, ἢ ὥριμα | |
omega340 | ὠρία· τὸ πρῶτον ἀκρωτήριον τοῦ ἀστραγάλου | |
omega341 | ὡρια(ί)νεις· ὡραΐζει | |
omega342 | [ὠριγνώμενον· ὀρεγόμενον] | |
omega343 | ὤριγμαι· ὠ ...... | |
omega344 | ὠρίγγη· ἐώρα | |
omega345 | ὠρίζει· ὑπνοῖ· ὁμιλεῖ. φροντίζει, μεριμνᾷ. ἀδολεσχεῖ | 329 in vol. 4 |
omega346 | ὥριμον· καίριμον. ἢ τὸν καιρὸν [διήγειρεν. ἢ ἐτάραξεν | |
omega347 | ὤρινεν· ἐτάραξεν. ἠρέθισεν | |
omega348 | ὠρίνθη· ἐταράχθη | |
omega349 | ὠρινθιᾶν· ἐπείγεσθαι εἰς ἀπόπατον | |
omega350 | ὥρισεν· ἔκρινεν | |
omega351 | ὡρισμένη· ὑπόχρεως, ἢ ὅρους ἔχουσα καταπεπηγότας ἐπὶ δανείσμασι | |
omega352 | ὥριστος· ἄριστος | |
omega353 | Ὠρίων· ἄστρον οὕτω καλούμενον. ἢ ὄρνις ποιός | |
omega354 | ὤρκυπτε· ὑπερέκυπτε ἐπαιρόμενος | |
omega355 | ὥρμ(αινεν)· ἐνεθυμεῖτο, ἐβουλεύετο, ἐφρόντιζεν. [ἔπαινεν] | |
omega356 | ὥρμαινε· διενοεῖτο, ἐμερίμνα | |
omega357 | ὥρμηνε· [διενοεῖτο] | |
omega358 | ὥρμησεν· ἔπεμψεν | |
omega359 | [ὡρμεῖσθαι· ὁρμεῖν. τὸ πολεμεῖν] | |
omega360 | ὡρμῶντο· ἐξήεσαν | |
omega361 | ὠρνεάζετο· μετέωρον ἐπῆρε τὴν κεφαλήν | |
omega362 | ὤ(ρ)νυτο· ἀνίστατο. διηγείρετο | |
omega363 | ὠροβισμένοι· κεχορτασμένοι ἀπὸ τῶν βοῶν | |
omega364 | ὡρογράφοι· ἱστοριογράφοι, τὰ κατ’ ἔτος πραττόμενα γράφοντες. Ὧροι γὰρ οἱ ἐνιαυτοί | |
omega365 | ὠρόθυναν· ἐτάραξαν. καὶ ἠρέθισαν | |
omega366 | [ὤρονα· τὰ ὄρια | |
omega367 | ὡρῶντο· ἤθελον] | |
omega368 | ὤρορεν· ὦρσε, διήγειρεν. ἐτάραξεν. ἔπεμψεν. ἐνέβαλεν | |
omega369 | ὧροι· οἱ ἐνιαυτοί | |
omega370 | ὧρος· ἐνιαυτός | |
omega371 | ὦρος· ἡ νύξ. [ἡ ἀπὸ Ὠκεανοῦ | |
omega372 | Ὠροσίδης· ὁ ἀπὸ Ὠρεσίου γεγονώς. οὗτος δ’ ἔστι ποταμὸς ἐν τῇ ἔξω γῇ, ὥσπερ Ὠκεανός | |
omega373 | ὡροσκόπος· ὁ σκοπῶν τὰς ὥρας | |
omega374 | ὤρου· ὥρια. φύλακες | |
omega375 | ὤρουεν· ἐπῆγεν, ἐφώρμα | |
omega376 | ὤρουσεν· ὥρμησεν | |
omega377 | ὤῤῥα· τηνικαῦτα | |
omega378 | ὦρτο· ἀνέστη. ὥρμησεν. ἤρχετο | |
omega379 | ὠρτός· βωμός | 330 in vol. 4 |
omega380 | [ὦρσαι· παρορμῆσαι] | |
omega381 | ὦρσεν· παρώρμησεν | |
omega382 | ὠρυγή· φωνή. θόρυβος. κυρίως δὲ ἡ τῶν κυνῶν φωνή | |
omega383 | ὠρύεσθαι· κλαίειν. τάττεται δὲ ἐπὶ τῶν κυνῶν | |
omega384 | ὠρύεται· ὑλακτεῖ | |
omega385 | ὤρυξαν· ἔσκαψαν | |
omega386 | ὠρυόμενος· βρυχόμενος, ὑλακτῶν | |
omega387 | ὠρυομένων· κραζόντων. κυρίως δὲ ἐπὶ λιμῷ κλαιόντων λύκων, ἢ λεόντων, ἢ κυνῶν | |
omega388 | ὤρφωσεν· ὠρφάνισεν | |
omega389 | ὠρώρει· [διηγέρθη | |
omega390 | ὤρωρεν]· ἐκεκίνητο | |
omega391 | ὠρωρέχατο· ὁρμῶντες ἐπετίθουν | |
omega392 | ὥς· θαυμαστικὸν ἐπίῤῥημα. ἄλλοι οὕτως, ὁμοίως. ἀληθῶς. ἢ ὥσπερ. ἢ ἵνα. ἢ ὅτι. ἢ ὅτε. ἢ πρός. ἢ λίαν. ἢ [εἰς τὸ.] τὰ παραδείγματα εἰς τὸ τέλος τοῦ ω στοιχείου | |
omega393 | ὦσαι· διῶξαι. διασεῖσαι. βιάσασθαι. ἀποῤ(ῥ)ῖψαι | |
omega394 | ὠσάμεθα· ἀπωσάμεθα | |
omega395 | ὠσάμενοι· διώξαντες, ὠθήσαντες | |
omega396 | ὠσάμην· ἀπωσάμην, ἐδίωξα, ὤθησα | |
omega397 | ὦσαν· ὥστε, ἵνα. ἢ ἀπεώσαντο | |
omega398 | ὡς ἄν τις εἴποι· ... | |
omega399 | ὡς ἂν οἷός τε ὦ· ὡς ἂν δυνηθῶ .......... | |
omega400 | ὥσα τε δεῖ· ὡς ἐκ τούτου | |
omega401 | ὡς αὖ πάλιν· ἐκ δευτέρου | |
omega402 | ὡς αὐτόν· πρὸς αὐτόν | |
omega403 | ὡσαύτως· ὁμοίως, τοιούτως | |
omega404 | ὡς βασιλέα· πρὸς τὸν βασιλέα | |
omega405 | ὡς δή, [ὧ δὴ αὐτοῖς. ἢ] ἐπειδή | |
omega406 | ὡς δή σφιν· ὡς δὴ αὐτῖς | |
omega407 | ὡς δοκέει· ὡς νομίζει | |
omega408 | ὡς ἐδόκει· ὡς ἐνόμιζεν | |
omega409 | ὣς εἰπών· οὕτως εἰπών | |
omega410 | ὡς εἶχεν· ὅσον ἠδύνατο, ἴσχυεν. [ὡσεὶ τυχόν]. καθὼς ἔτυχεν, ἢ συνέβη | |
omega411 | ὤσεις· ὠθήσεις | 331 in vol. 4 |
omega412 | ὡσεί τε· καθάπερ | |
omega413 | ὡς ἐχῖνος ἀναβάλλει τὸν τόκον· παροιμία ἐπὶ τῶν πρὸς τὸ χεῖ‐ ρον χρονιζόντων | |
omega414 | ὡς ἐκρίθη σοι· ὡς ἐφάνη σοι | |
omega415 | ὡς ἐμέ· πρὸς ἐμέ, καθάπερ ἐμέ, ὡς ἐγώ | |
omega416 | ὦσεν· ἀνέτρεψεν, ὤθησεν. ἀπέκοψεν. ἀπώσατο. κατέβαλλεν | |
omega417 | ὡς ἐνέπουσιν· ὡς λέγουσιν | |
omega418 | ὡς ἔνι· ὡς ἔστιν, ὡς ἐγχωρεῖ | |
omega419 | ὡς ἐν πινακίῳ· ὡς ἐν εἰκόνι | |
omega420 | ὡς ἔξεστιν· ὡς δυνατόν | |
omega421 | ὡς ἔοικεν· ὡς φαίνεται. ὡς πρέπει, ὡς δεῖ | |
omega422 | ὡς ἐπίπαν· ὣς ἐπιτοπλεῖστον | |
omega423 | ὦσέ τοι· ὤθη(σε) σοι | |
omega424 | ὡς ἔτυχεν· [ὡς φθάς..] | |
omega425 | ὡς ἔφασαν· ὡς εἶπαν | |
omega426 | ὡς ἔφασκεν· ὡς ἔφη, ὡς εἶπεν | |
omega427 | ὡς ἔφησθα· ὡς εἶπας | |
omega428 | ὡς ἔφυ· ὡς ἐγένετο, ὡς ἔστιν | |
omega429 | ὡς ἔχω· εὐθέως | |
omega430 | ὡς ἡμᾶς· πρὸς ἡμᾶς | |
omega431 | ὠσθείς· ἀνατραπείς | |
omega432 | [ὤσθησεν· ὤθησεν. ἔπρασεν] | |
omega433 | ὠσίν· ὠτίοις, ἀκοαῖς, [ὠτίοις] | |
omega434 | ὥς κεν· ὅπως ἄν | |
omega435 | ὦσιν· ὑπάρχουσιν. εἰσίν | |
omega436 | ὡς μάλιστα· ὡς ὄντα δυνατόν | |
omega437 | ὥς κέν τις· ὅπως ἄν τις | |
omega438 | ὠσμένῳ· ὠθισμένῳ | |
omega439 | ὡς μήτε κροῦσαι, μήθ’ ὑπὲρ χεῖλος βαλεῖν· παροιμία ἐπὶ τοῦ συμμέτρου τασσομένη | |
omega440 | ὠσμός· ἀνατροπή. ὤθησις, ὠθισμός | |
omega441 | ὡς οἶμαι· ὡς νομίζω | |
omega442 | ὡς οἷόν τι· ὡς δυνατόν | |
omega443 | ὡς ὅγε· καθὼς οὗτος | |
omega444 | ὥς οἱ· ὡς αὐτῷ | |
omega445 | ὥσπερ· καθώσπερ | |
omega446 | ὥσπερ· καθώς, καθάπερ | |
omega447 | ὡς οὐκ ἐξικνούμενοι· ὡς οὐχ ἥξοντες | |
omega448 | ὥσπερ οὑφθαλμὸς [τοῦ] Διός· ὡς ἀστραπή | 332 in vol. 4 |
omega449 | ὥσπερ κόρας ἑλεῖν· ἐπὶ τῶν εὐχερῶν λέγεται | |
omega450 | ὡς πρίν· ὡς πρότερον | |
omega451 | ὡς πρὸς ἔνια· ὡς πρὸς ἄλλα, ἢ τινά | |
omega452 | ὡς ῥά· ὡς δή | |
omega453 | ᾧ σε· διὰ τοῦτο[ν]· ᾧ ς’ ἔβαλον Τρῶες | |
omega454 | ὥς σοι· οὕτω δή σοι | |
omega455 | ὡς τὰ πολλά· ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον | |
omega456 | ὥστε· καθάπερ, οὐκοῦν, λοιπόν | |
omega457 | ὥστε γάρ· καθάπερ γάρ | |
omega458 | ὥσ(τε) στεροπή· ἀστραπή | |
omega459 | ὠστίζεσθαι· ὠθεῖσθαι | |
omega460 | ὠστιζόμε(σ)θα· ὠθούμεθα, θλιβόμεθα | |
omega461 | ὠστιοῦνται· ὠσθήσονται | |
omega462 | ὣς φάσαν· οὕτως εἶπαν | |
omega463 | ὣς φάτο· οὕτως ἔφη, εἶπεν | |
omega464 | ὠσφρήθη· συνῆκεν | |
omega465 | [ὤσφρησις· ἀέρος μετάληψις] | |
omega466 | ὠσφρῶντο· συνῆκαν, ἤσθοντο, ἔγνωσαν | |
omega467 | ὤσχη[ς]· ὁ μετὰ κλήματος ἀμπέλου | |
omega468 | ὦσχοι· τὰ νέα κλήματα σὺν αὐτοῖς τοῖς βότρυσιν | |
omega469 | ὠσχοφόρια· παῖδες εὐγενεῖς ἡβῶντες καταλέγονται οἱ φέροντες τὰς ὤσχας εἰς τὸ τῆς Σκιράδος Ἀθηνᾶς ἱερόν. εἰσὶ δὲ κλήματα ἔχοντα βότρυς[ιν] | |
omega470 | *Ὠσηέ· ἑρμηνεύεται σωζόμενος | |
omega471 | Ὠσχοφόριον· τόπος Ἀθήνησι Φαληροῖ, ἔνθα τὸ τῆς Ἀθηνᾶς ἱερόν | |
omega472 | ὦτα· ἀκοαί, ὠτία | |
omega473 | ὦτα· τὰ μὴ στρογγύλα | |
omega474 | ὠτακός· παρώνυμον εἶναί φασιν | |
omega475 | ὠτακουστεῖ· περιέργως ἀκούει | |
omega476 | ὦ τᾶν· ὦ οὗτος. ἀντὶ τοῦ ὦ μακάριε, ὦ βέλτιστε | |
omega477 | ὦ τᾶν· ὦ σύ, ὦ ἑταῖρε, ὦ οὗτος, ὦ μακάριε. πρόσρημα τιμητικῆς λέ‐ ξεως. λέγεται δὲ καὶ ἐπὶ εἰρωνείᾳ πολλάκις | |
omega478 | ὠτειλαί· τραύματα, οὐλαί, τρώσεις | |
omega479 | ὠτειλή· ἡ ἐκ χειρὸς τρῶσις, ἢ τραῦμα | |
omega480 | ὠτοκάταξις· τὰ ὦτα τεθλασμένος | 333 in vol. 4 |
omega481 | ὠτοκοπεῖ· κεφαλαλγεῖ, ἐνοχλεῖ, λαλῶν | |
omega482 | [ὠτοκουστής· ὁ ὑποκρινόμενος] | |
omega483 | ὡς τούς· ὡς τούτους | |
omega484 | ὠτός· ὄρνεον ὅμοιον γλαυκί. οἱ δὲ νυκτικόρακα λέγουσιν | |
omega485 | Ὦτος καὶ Ἐφιάλτης· Ἀλωέως καὶ Ἰφιμεδείας παῖδες .......... | |
omega486 | ὤτρυνε· παρώρμησε, διήγειρεν | |
omega487 | ὦ τύμπανα· ὦ ἐπιτήδειοι τυμπανισθῆναι | |
omega488 | (ὤ)των· ὠτίων | |
omega489 | Ὠφέλης· ὁ Ἐφιάλτης | |
omega490 | ὤφε[ι]λεν· ὤφειλεν | |
omega491 | ὠφέ[ι]λουν· εὐεργέτουν | |
omega492 | ὠφθαλμιάσας· τὸν ὀφθαλμὸν ἐπέβαλεν | |
omega493 | ὤφθη· ὡράθη, ἐθεάθη | |
omega494 | ὠφίλει· ἐπήρχετο | |
omega495 | ὦ φιλότης· ὦ προσφιλέστατε. ὦ φίλε. ὦ ἑταῖρε | |
omega496 | [ὤφλημα· χρέος] | |
omega497 | ὦφλε· κατεδικάζετο, ἐπὶ τῇ δίκῃ ὤφλησεν. καὶ τὸ ὤφειλεν | |
omega498 | ὠφλίσκανον· κατεδικάζοντο | |
omega500 | ὠφρόν· ἐλαφρόν | |
omega501 | ὠφρυωμένος· ἐπηρμένος | |
omega502 | ὠφύϊα· ἡ δορά. καὶ βοτάνη τις | |
omega503 | ὠχεῖτο· ἐκάθητο | |
omega504 | ὤχετο· ἔφυγεν, ἀπέδρα. ἀπώλετο. ἢ ἐπορεύθη | |
omega505 | ὠχέτευεν· ὑδραγώγει. καὶ ἐτάφρευεν | |
omega506 | [ὠχλεῖ· ὠθεῖ. νοσεῖ] | |
omega507 | ὤχθησαν· ἠγανάκτησαν, ἐλύπησαν, ἐστέναξαν | |
omega508 | ὤχλησεν· ἐμόχθησεν. ἐκίνησεν, ἐμόχλευσεν, ὤθησεν. ἐνόσησεν | |
omega509 | ὤχμασαν· κατέσχον, ἐδέσμευσαν | |
omega510 | ὠχμασμένον· κατεχόμενον, δεδεμένον | |
omega511 | ᾠχόμην· ἐπορευόμην | |
omega512 | ᾤχοντο· ἐπορεύοντο | |
omega513 | ὤχουν· ἐκάθηντο | |
omega514 | ὤχρα· ὠχρίασεν | |
omega515 | ὠχρᾷς· ὠχρίας εἶς. [καὶ ὄσπριον λαθύρῳ ἐοικός | 334 in vol. 4 |
omega516 | ὠχρήσαντα· ὠχριάσαντα | |
omega517 | ὦχρος· ὠχρίασις, χλωρότης. χλωρός | |
omega518 | ὠχυρωμένη· ἠσφαλισμένη | |
omega519 | ὤψ· ὄψις, ὀφθαλμός | |
omega520 | ὤψατο· εὔξατο. ἐμαρτύρατο. (ε)ἶδεν | |
omega521 | ὦψαι· ὤφθης | |
omega522 | ὤψειον· [ὤπτεισαν. εἶχον.] περιεβλέποντο, ἰδεῖν ἐβούλοντο | |
omega523 | ὠψά· τὰ ὀπτητήρια | |
omega524 | ὠψιζόμην· ὀψὲ ἐποίουν. βράδιον ἠρχόμην | |
omega525 | ὠψίσθην· ὤψισα | |
omega526 | ὠψισμένον· ὀψὲ τῆς ὥρας, βραδέως ἐρχόμενον | |
omega527 | ὠψικότα· βράδιον ἥκοντα | |
omega528 | [ὤψουν· ἐμαγείρευον, [ὤπτουν]] | |
omega529 | ὠῶν· περιστομίων τῶν ἱματίων | |
omega530 | [ὭΣ· συνήθως· μνήσομαι, ὥς (μ)’ ἀσύφηλον ἐν Ἀργείοισιν ἔρεξεν καὶ ὅμως· ἀλλὰ καὶ ὣς ἐθέλω δόμεναι | |
5 | καὶ ὃν τρόπον· ἤρξατο δ’ ὡς πρῶτον Κίκονας δάμασ[ε]’ καὶ ὁμοίως· ὣς δ’ αὕτως Πάτροκλος, ἐπεὶ ἴδε φῶτας, ἀνέστη καὶ ἐπεί· | |
10 | ὡς ἴδε χῶρον ἐρῆμον, ὅθ’ ἕστασαν ὠκέες ἵπποι καὶ ἡνίκα· οἱ δ’ ὡς οὖν εἶδον Ἑλένην ἐπὶ πύργον ἰοῦσαν καὶ οὕτως· ὥς κε μάλ’ ἀσκηθὴς ἣν πατρίδα γαῖαν ἵκη(τ)αι | |
15 | καὶ πῶς· ὠποποῖ, ὡς ὁ μολοβρὸς ἐπιτροχάδην ἀγορεύει καὶ ὅτι· ἔγνως ὡς θεός εἰμι καὶ πρός· | |
20 | ὡς αἰεὶ τὸν ὁμοῖον ἄγει θεὸς ὡς τὸν ὁμοῖον καὶ θαυμαστικὸν ἐπίῤῥημα· ὥς ς’ ἔβαλον Τρῶες καὶ ὡς ἔρις ἔκ τε θεῶν, ἔκ τ’ ἀνθρώπων ἀπόλοιτο | |
25 | καὶ διό[ς] ὣς λίπον· αὐτὰρ πεζὸς ἐς Ἴλιον εἰλήλουθα καὶ ὅτε· Ἕκτωρ δ’ ὡς Σκαιάς τε πύλας καὶ πύργον ἵκανε(ν) καὶ τότε· | |
30 | ὡς δ’ ἴδεν, ὥς μιν ἔρως πυκινὰς φρένας ἀμφεκάλυψεν ὁτὲ δὲ συναπτικὸν σύνδεσμον· ὡς ὑμεῖς παρ’ ἐμοῖο θοὴν ἐπὶ νῆα κίοιτε ὁτὲ δὲ ἀνακεφαλαιωτικόν ὥς τ’ ἦλθ’ ὥς τ’ Αἴγισθος ἐμήσατο λυγρὸν ὄλεθρον | 335 in vol. 4 |
35 | ὁτὲ δὲ καὶ τὸ ὄντως· ὣς οὐκ αἰνότερον καὶ κύντερον ἄλλο γυναικός ὁτὲ δὲ τὸ ὡς ἂν καὶ τὸ ἄχρι· ὥς κέν τοι εἴπῃσιν ὁδὸν καὶ μέτρα κελεύθου ὁτὲ δὲ καὶ τὸ εὐθέως· | |
40 | ὡς ἴδεν, ὣς ἀνέπαλτο Σοφοκλῆς δὲ Λαρισσαίοις ἀντὶ τοῦ λίαν· ὡς καὶ τύραννι πᾶς ἐγγίζεται φυγεῖν καὶ Μένανδρος· ἔγημε θαυμαστῶς γυναῖχ’ ὡς σώφρονα | |
omega531 | Ὠρίων· σύστημα κδ ἀστέρων, ὅν τινες ὀνομάζουσι Βοώτην. οὓς οἱ περὶ ταῦτα δεινοὶ καταμερίζουσι καί φασι, τοὺς μὲν τέσσαρας εἶναι τρίτου μεγέθους, ἐννέα δὲ ἐν αὐτοῖς τετάρτου μεγέθους. καὶ τοὺς ἄλλους ἐννέα τοῦ πέμπτου. κεῖται δὲ τοῦτο τὸ τῶν ἀστέρων ἄθροισμα ἐν τῷ βορείῳ μέρει, ὅπερ καὶ ὑπὸ τῆς γραφῆς | |
5 | ὡς ἓν σῶμα Ὠρίων ὠνόμασται. ἄστρα δὲ ταῦτα λέγουσι καὶ οὐχὶ ἀστέρας, ὡς τῶν μὲν ἄστρων πλήθους σύστασιν ἐμφαινόντων, ἀστέρος δὲ τοῦ καθέκαστον λεγομένου. Καὶ τοῦ Ἀρκτούρου μέμνηται ἡ γραφή, ὃν μεταξὺ τῶν μηρῶν τοῦ Ὠρίωνος ὁρῶμεν κείμενον ἀστέρα ὑπόκιῤῥον. Παραπλησίως δὲ καὶ ἡ Πλειὰς ὀνομάζεται, ὑπὸ τῆς γραφῆς· ὡς καὶ ὑπὸ τῶν ἔξωθεν δῆλον, ὅτι παρ’ Ἑβραίων | |
10 | πολυπραγμονησάντων τὰ ἀπόῤῥητα. ἑνῶνται δὲ καὶ ἐν τῇ Πλειάδι ἑπτὰ ἀστέρες συνεχεῖς, καὶ καταπεπυκνωμένοι πρὸς ἀλλήλους, οὐχὶ δὲ ἕξ, ὅπερ τινὲς οἴονται. κεῖνται δὲ ἐν τριγωνοειδεῖ σχήματι. ὡς οὖν ἐνταῦθα εὕρομεν τὸ ὄνομα ἐν Ἡσαΐᾳ τῷ προφήτῃ, τοῦ Ὠρίωνος, οὕτω τοῦ Ἀρκτούρου καὶ τοῦ Ἑσπέρου καὶ τῆς Πλειάδος ἐν τῷ Ἰώβ. ὅς φησιν· ὁ ποιῶν Πλειάδα καὶ Ἕσπερον καὶ Ἀρκτοῦρον | |
15 | καὶ ταμεῖα νότου | 336 in vol. 4 |