HESYCHIUS :: Lexicon (Α—Ο)

TLG 4085 002 :: HESYCHIUS :: Lexicon (Α—Ο) HESYCHIUS Lexicogr. (Alexandrinus: A.D. 5/6) Lexicon (Α—Ο) Source: Latte, K. (ed.), Hesychii Alexandrini lexicon, vols. 1–2. Copenhagen: Munksgaard, 1:1953; 2:1966: 1:3–492; 2:1–806. Citation: Alphabetic letter — entry — (line)

alpha 1	Α· Τὸ α περισπασθὲν δηλοῖ εἴθε, ὡς παρὰ Καλλιμάχῳ (P. Ox. 2079,33, fr. 1,33)· ‘ἆ πάντως ἵνα γῆρασ‘. καὶ τὸ ὦ ἄρθρον, ὡς παρ’ Ὁμήρῳ· ἆ δειλοί (υ 351). καὶ ψιλούμενον στέρησιν, ὡς ὅταν λέγωμεν ἄνανδρον. καὶ τὸ μέγα, ὡς τὸ ‘ἀχανὲς πέλαγοσ‘. καὶ
5	τὸ πολύ, ὡς ‘ἐν ἀξύλῳ ὕλῃ‘ (Λ 155) καὶ τὸ ὁμοῦ, ὡς τὸ ἀδελ‐ φός. ὁμόδελφον γὰρ σημαίνομεν. δελφὺς δέ ἐστι ἡ μήτρα. καὶ τὸ κακόν, ὡς τὸ ἀμήχανε, ἀντὶ τοῦ κακομήχανε. δασυνόμενον δὲ σημαίνει ἅτινα καὶ ὅσα. καὶ ἄρθρον ὑποτακτικὸν οὐδετέρου γένους πληθυντικοῦ ἀριθμοῦ πτώσεως εὐθείας.
alpha 2	α α· ἐπὶ τοῦ μεγάλου. ἔστι δὲ καὶ σχετλιαστικὸν ἐπιφώνημα. δα‐ συνθὲν δὲ γέλωτα δηλοῖ.
alpha 3	[Α· φωνῆεν. ἢ ἅτινα, ἢ ἅπερ, ἢ ὅσα. καὶ ἄρθρον ὑποτακτικὸν οὐδε‐ τέρου γένους πληθυντικοῦ ἀριθμοῦ πτώσεως εὐθείας. καὶ ψιλού‐ μενον στέρησιν δηλοῖ, ὡς ὅταν λέγωμεν ἄνανδρον.]
alpha 4	ἄ ἄ· *σχετλιαστικὸν ἐπιφώνημα v ἢ σύστημα ὕδατος n
alpha 5	ἀάατον· τὸ ἀβλαβὲς καὶ εὐχερές (Ξ 271), ἢ ἄνευ ἄτης (φ 91), *ἢ ἀπλήρωτον (vg)
alpha 6	*ἀάβακτοι· ἀβλαβεῖς (vg) d Mosq.
alpha 7	ἀαγές· *ἄθραυστον, ἰσχυρόν vg πάνυ 〈σκληρόν〉 Mosq. (λ 575)
alpha 8	*†ἀαδέη· ὑεία κόπρος vg
alpha 9	ἀαδές· ἀηδές Mosq. (v)
alpha 10	*ἀαδεῖν· ὀχλεῖν, vg λυπεῖσθαι, ἀδικεῖν· ⸤ἀπορεῖν, vg ἀσιτεῖν v
alpha 11	ἄδδ α· ἔνδεια Λάκωνες. οὕτως Ἀριστοφάνης ἐν γλώσσαις (fr. 33)
alpha 12	†ἄαδαν· ἐλύπησαν (κ 68) (n)
alpha 13	[ἀάθης· ἥμαρτες vn ἐβλάβης] (v)
alpha 14	*ἀάθεκτον· ἄφθαρτον np ἀβλαβές	3 in vol. 1
alpha 15	ἄα· σύστημα ὕδατος n
alpha 16	*ἄακτον· ἄθραυστον np ὑγιές
alpha 17	*ἀάλιον· ἄτακτον v
alpha 18	ἀανές· οὐ τελεσθησόμενον
alpha 19	*ἀανής· χρήσιμος np
alpha 20	†ἀαναίμα· πολλαχῇ χάρις Mosq.
alpha 21	ἀάνθα· εἶδος ἐνωτίου παρὰ Ἀλκμᾶνι (fr. 120) ὡς Ἀριστοφάνης (fr. 91)
alpha 22	*ἀάπτους· ἀπροσπελάστους, ὧν οὐ δύναταί τις ἅψασθαι vgn ἢ ἀπτοήτους
alpha 23	ἄας· ἐς αὔριον Βοιωτοί. οἱ δὲ εἰς τρίτην.
alpha 24	ἀάσαι· πολλαχῶς καὶ ἄγαν βλάψαι.
alpha 25	ἀασάμην· ἐβλάβην vgn 〈ἄτῃ〉 περιέπεσον (Ι 116 ..)
alpha 26	*ἀάσατο· ἐβλάβη (Ι 537 ..) n
alpha 27	*ἀάσθης· ἐβλάβης (d)
alpha 28	*ἀασίφρονι· βλαψίφρονι, ⸤φρενοβλαβεῖ. n (p) ἀάσαι γὰρ τὸ βλάψαι (φ 302)
alpha 29	ἀάσατο· ἔβλαψεν
alpha 30	*ἀασιφόρος· βλάβην φέρων vn
alpha 31	ἀάσκει· βλάπτει np φθείρει p
alpha 32	ἀαστόν· ἀναμάρτητον, ⸤ἀβλαβές d
alpha 33	ἀάστον α· ἀνεύφραντον n
alpha 34	ἀάσχετο ν· ἀκατάσχετον, ἀνυπομόνητον (Ε 892)
alpha 35	ἀᾶται· ἄγαν βλάπτει (Τ 91 ..) gn
alpha 36	ἄατε· ἀπλήρωτε
alpha 37	ἀάτοις· βλάπτουσιν
alpha 38	[ἄατον· ἐπιβλαβές, ἢ ἄνευ ἄτης n ἢ ἀπλήρωτον (n)]
alpha 39	ἄατος· χαλεπός, δυσχερής· *ἀκόρεστος Pn, ἀχόρταστος
alpha 40	ἀατύλον· ἀβλαβές
alpha 41	ἄβ· ὁ Γορπιαῖος μήν
alpha 42	†ἄβα· τροχός, ἢ ⸤βοή p
alpha 43	[ἀβακίμω ν· ἄλαλος]	4 in vol. 1
alpha 44	*ἀβακῆσαι· ἀγνοῆσαι ἁμαρτάνειν gn
alpha 45	ἄβαγνα· ῥόδα n Μακεδόνες
alpha 46	ἀβακρόν· λεπτόν n
alpha 47	ἀβάθων· διδάσκαλος np Κύπριοι
alpha 48	ἄβαθμα· τὰ στρέμματα
alpha 49	[Ἄβαντες· Εὐβοεῖς καὶ κολοσοί, νεκροί]
alpha 50	Ἄβαι· περὶ τὴν Φωκίδα τόπος οὗ μαντεῖον Ἀπόλλωνος Ἀβαίου. Σοφοκλῆς (O. T. 900)
alpha 51	*ἀβάκην· ἀφελῆ n, ἀσύνετον n(p), ἡσύχιον, ⸤ἄπειρον, ἀδύνατον n(p), ἄκακον n
alpha 52	*ἀβακήμων· ἄλαλος vg ἀσύνετος Σ
alpha 53	ἀβακής, ἄβαξ· ἄφωνος σιωπηρός p καὶ ὄνομα ἀρχιτεκτονικόν, ὃ † σκύθαι λέγουσιν ἄνδρα καλεῖν
alpha 54	*ἀβάκησαν· ἠγνόησαν (δ 249) (g)n
alpha 55	[ἄβακι· ἀγελαίσωνες]
alpha 56	*ἀβάκτητον· ἀνεπίφθονον n Σ
alpha 57	*ἄβακτον καὶ ἄβυκτον· τὸ μὴ μακαριστόν n Σ
alpha 58	ἀβάκλινον· λινοῦν ὕφασμα p περιχειρίδιον
alpha 59	†Ἀβάκω ἄγκινοι· Σικελῶν μοῖρά τις οὕτω καλουμένη
alpha 60	ἆ βάλε· ὄφελον, εἴθε g [ἢ ἀχρεῖον]
alpha 61	ἀβλάβεια· συγγραφή, np ὁμολογία p
alpha 62	ἀβαλῆ· ἀχρεῖον Λάκωνες, οἱ δὲ νωθρόν (p)
alpha 63	ἄβαλις· μοχθηρὰ ἐλαία
alpha 64	ἀβάντασιν· ἀναβᾶσιν (p)
alpha 65	Ἄβαντα· πόλις πλησίον Παρνασοῦ, ἔνθα ἱερὸν Ἀπόλλωνος
alpha 66	Ἄβαντες· Εὐβοεῖς (Β 542) καὶ κολοσσοί, ⸤νεκροί p
alpha 67	[ἄβατο ς· ἀσύνετος]
alpha 68	*ἄβαπτος· ἀστόμωτος (vg) Σ
alpha 69	ἀβάπτιστον· τρυπάνου εἶδος ἰατρικοῦ d
alpha 70	†ἀβαρλεῖται· ταράσσεται, κροτεῖ
alpha 71	[ἀβαρβαλαῖαι· νύμφαι]	5 in vol. 1
alpha 72	Ἀβαρβαρέη· ὄνομα νύμφης 〈ναΐδοσ〉 n πολλὰ δὲ εἴδη νυμφῶν (Ζ 22)
alpha 73	[ἀβαρής· ἀσύνετος]
alpha 74	ἄβαρις· ὁ ἠπειρώτης καὶ μὴ ἔχων βᾶριν
alpha 75	ἁβαριστάν· γυναικιζομένην, καθαιρομένην καταμηνίοις. Κύπριοι
alpha 76	ἀβαρκνᾷ· κομᾷ † τὲ Μακεδόνες
alpha 77	ἄβαρκνα· λιμός
alpha 78	Ἀβαρνεύς· Φωκαέων φυλή
alpha 79	ἀβάρνου· στένε, οἴμωζε (p) βόα
alpha 80	Ἄβαρνος· πόλις Φωκαέων
alpha 81	ἀβαρταί· πτηναί. Κύπριοι
alpha 82	ἄβαρτος· ἄπληστος, οἱ δὲ ἄμαργος
alpha 83	ἀβαρτία· ἀπληστία
alpha 84	ἀβαρύ· ὀρίγανον Μακεδόνες
alpha 85	ἀβάς· εὐήθης. καὶ ἱερὰ νόσος παρὰ Ταραντίνοις
alpha 86	ἀβᾶσαι· ἀριστῆσαι, καὶ ἐγερθῆναι
alpha 87	ἀβαστάκτως· δυσβαστάκτως
alpha 88	*ἀβασάνιστα· ἀνεξέταστα (vg)
alpha 89	ἀβασάνιστος· ἄτρωτος, μὴ κολαζόμενος, *ἀγύμναστος (vg) n
alpha 90	ἀβάσκαντα· χωρὶς βλάβης
alpha 91	*ἄβατον· ἀκίνητον, ἀπρόσιτον (Eur. Bacch. 10) vg [ἄβαστον p]
alpha 92	†ἄβατον· ἀβίαστον
alpha 93	*ἄβατον· ἀδιόδευτον d ἀπέραντον (Lev. 16,22?) P
alpha 94	ἀβδέλυκτα· ἀμίαντα (Aesch. fr. 137)
alpha 95	*†ἄβδελλον· ταπεινόν vgPpw
alpha 96	ἄβδηλα· ἄβατα
alpha 97	ἄβδης· μάστιξ παρ’ Ἱππώνακτι (fr. 98)
alpha 98	Ἀβδιού· ἑρμηνεύεται δοῦλος ἐξομολογητός
alpha 99	Ἀβδηρίτης· βορέας 〈ἄνεμοσ〉 nw
alpha 100	[ἄβελλον· ταπεινόν w]
alpha 101	*ἀβέβηλον· καθαρόν vg (Pn)
alpha 102	ἄβεις· ἔχεις
alpha 103	ἀβέλλει· στέφει (p) w	6 in vol. 1
alpha 104	ἀβελιακόν· ἡλιακόν (p) Παμφύλιοι
alpha 105	ἀβέλιον· ἥλιον (p) †Κρῆτες
alpha 106	*ἀβελτερία· ἀφροσύνη Pn, ἄνοια vgPn
alpha 107	ἄβελ· πένθος
alpha 108	*ἀβέλτερος· ἀνόητος q. vgn, μωρός q. Σ, ὁ τὸ βέλτιον μὴ γινώ‐ σκων q, ἠλίθιος
alpha 109	[ἀβέρβηλον· πολύ, ἐπαχθές, μέγα, βαρύ, ἀχάριστον, μάταιον]
alpha 110	ἀβηδόνα· ἀηδόνα (p)
alpha 111	ἀβέσσει· ἐπιποθεῖ (p) θορυβεῖ
alpha 112	ἀβήρ· οἴκημα στοὰς ἔχον, ταμεῖον Λάκωνες
alpha 113	†ἀβήρει· ᾄδει
alpha 114	†ἀβηροῦσι· ἄιδουσιν
alpha 115	ἀβής· ἀναίσχυντος, ἀνόσιος, *ἀσύνετος, ἀνόητος gSPn
alpha 116	ἀβήσσει· ἐπινοεῖ (p)
alpha 117	ἀβί· ὑπό, Σκύθαις εἴρηται ...
alpha 118	ἄβια· οὐ βιώσιμα p ἢ βίαν οὐκ ἔχοντα [οὐ βίαιοι, οὐκ ἄδικοι, καὶ ὄνομα ἔθνους]
alpha 119	ἀβίλλιον· ἀνδρεῖον p
alpha 120	ἄβιε· ἔβαλλον. Σκύθαι
alpha 121	ἄβιν· ἐλάτην, οἱ δὲ πεύκη
alpha 122	Ἀβίλλιον· οἶνον vgw (p)
alpha 123	ἀβιάτακα· μνήμονα. Πέρσαι
alpha 124	Ἀβιλυκή· στήλη ἐν Λιβύῃ
alpha 125	ἄβιοι· μὴ ἔχοντες τόξα vgn ἀπόλεμοι np οὐ βίαιοι, οὐκ ἄδικοι, καὶ ὄνομα ἔθνους (Ν 6)
alpha 126	ἀβιόλη· σπέρμα ἐμφερὲς ...
alpha 127	ἄβιος· πλούσιος· ὡς Ἀντιφῶν ἐν Ἀληθείᾳ (fr. 43)
alpha 128	ἀβίυκτον· ἐφ’ οὗ οὐκ ἐγένετο βοὴ ἀπολλυμένου
alpha 129	*ἀβίωτον· κακόν, ἀηδῆ, ὀδυνηρόν (Eur. Alc. 242) pd
alpha 130	ἀβλαβύνιον· σειρὰ πλεκομένη παρ’ Αἰγυπτίοις ἐκ βύβλων, κάθαρσιν ποιοῦσα
alpha 131	ἀβλαδέως· ἡδέως
alpha 132	ἀβλάξ· λαμπρῶς Κύπριοι	7 in vol. 1
alpha 133	ἄβλαροι· ξύλα
alpha 134	ἄβλας· ἀσύνετος, ἀγνώμων
alpha 135	ἄβλαυτος· ἀνυπόδητος (p)
alpha 136	*ἀβλεπτήματι· ἁμαρτήματι vgn
alpha 137	ἀβλεμές· ἀσθενές, [ἀβλεπές] φαῦλον
alpha 138	ἀβλεμής· ἄτολμος p ἀτερπής, παρειμένος, οἱ δὲ κακός
alpha 139	ἀβλεπτῆ· τὸν ἀβλεπτοῦντα
alpha 140	[ἀβληρά· ἡνία]
alpha 141	ἀβλήδην· ἐνδόσιμον
alpha 142	ἀβλής· νεουργής, ⸤μὴ βληθείς (b)
alpha 143	ἀβλῆτα· καινόν vb [ἄτρωτα,] οὔπω ἄλλοτε βεβλημένον (Δ 117) (b)
alpha 144	ἀβλητῆρες· μάρτυρες
alpha 145	ἄβλητος· ἄτρωτος ἐκ βέλους (Δ 540) p
alpha 146	ἀβλήχμων· ἀμβλύς
alpha 147	*ἀβληχρήν· ἀσθενῆ (Ε 337) (v) PΣ (np) οἱ δὲ ἁπαλὸν ἐπὶ τοῦ θανάτου (λ 134) (n)
alpha 148	*ἀβληχρός· ἀμβλύς, καὶ ἀμαυρός n
alpha 149	ἀβλίμαστον· ἄψαυστον
alpha 150	ἀβλοπές· ἀβλαβές Κρῆτες
alpha 151	[ἀλογεῖ· σπεῖσον Μακεδόνες]
alpha 152	†ἀβλόη· σπένδε Μακεδόνες
alpha 153	[*ἀβλωθρίδια· ἀτέλεστα ἐκτρώματα n w]
alpha 154	ἀβοητί· ῥᾳδίως
alpha 155	†ἀβοαί· εὐχαί
alpha 156	ἄβολα· κυβευτικοῦ βόλου ὄνομα
alpha 157	ἀβολῆσαι· ἀπαντῆσαι
alpha 158	ἀβολήσειν· συναντήσειν
alpha 159	ἀβολήτορες· μάρτυρες, συνηλλαχότες (Antim. fr. 76 W.)
alpha 160	ἀβολητύς· ἔντευξις Σ (Antim.? fr. 161 W.)
alpha 161	ἀβοληταί· ἀνυπάντητοι, ἰσχυρῶς ...
alpha 162	ἀβολλεῖς· περιβολαί ὑπὸ Σικελῶν
alpha 163	ἄβολος· νέος, οὐδέπω ῥίψας ὀδόντα ... τὸν δὲ αὐτὸν καὶ κα‐ τηρτυκότα ἔλεγον
alpha 164	†ἀβόος· ἔξω Ταραντίνοις ...	8 in vol. 1
alpha 165	†ἄβολον· ὄνομα στοιχείου
alpha 166	†ἄβοστοι· οἱ αἴτησιν ὑπὸ Λακώνων
alpha 167	ἄβοτοι· αἱ μὴ κατανενεμημέναι βοτάναι ἢ οὐ φέρουσαι καρπόν
alpha 168	ἀβούτης· ἀκτήμων
alpha 169	ἀβούλητα· ἀκούσια q
alpha 170	*ἀβούλητον· ἀθέλητον PΣ
alpha 171	ἀβουλία· μωρία (Eur. Med. 882.)
alpha 172	*ἀβουλότατα· ἀπροαίρετα (Hdt. 7,9 β1)w
alpha 173	*ἀβούλως· ἀφρόνως vgn, ἀμαθῶς (Eur. Rhes. 761) vg
alpha 174	*†ἀβουσκολεῖ· θορυβεῖ Σ
alpha 175	†ἄβουτον· τὴν οὐλίαν Ἀργεῖοι
alpha 176	ἄβρα· δούλη, παλλακή (Men. fr. 520)
alpha 177	*ἁβρά· τρυφερά, μαλακά (Eur. Phoen. 1486) q (Σ?)
alpha 178	ἁβρὰ βαίνων· τρυφερόβιος (Eur. Tro. 821)
alpha 179	*ἄβραι· νέαι δοῦλαι (Gen. 24,61) vgP
alpha 180	ἁβραί· τρυφεραί
alpha 181	*Ἀβραμιαῖος· εἶδος ἔχων Ἀβραάμ, ⸤γιγαντιαῖος vg
alpha 182	ἀβραμία ς· ὄνομα βόλου κυβευτικοῦ
alpha 183	ἀβράνα ς· Κελτοὶ τοὺς κερκοπιθήκους
alpha 184	ἀβρανίδα ς· κροκωτούς Λάκωνες
alpha 185	*α βράχε ν· ἤχησεν (φ 48) w
alpha 186	ἀβρεμής· ἀβλεπής Κύπριοι καὶ 〈Θεττ〉αλοί
alpha 187	*ἁβρίζεσθαι· [ἁβράβεσθαι] καλλωπίζεσθαι vgPn
alpha 188	*†ἀβριβέστερον· ἀληθέστερον n
alpha 189	ἄβρικτον· *δύσκοφον gSn, ἄγρυπνον
alpha 190	ἀβρινά· κεκαθαρμένα p
alpha 191	ἀβρίξ· ἐγρηγόρως p
alpha 192	ἀβριστήν· μάστιγα (p)
alpha 193	[ἁβριάχεται· κοσμεῖται, θρύπτεται]
alpha 194	*ἁβροδίαιτος· τρυφερὸς τὸν βίον (vgPn) περὶ τὴν δίαιταν δαψιλής
alpha 195	ἁβρόκαρπον· ἁβρότονον
alpha 196	*ἁβροκόμας· ὁ τὴν κόμην φαιδρὰν ἔχων vgnpw
alpha 197	ἀβρομία· σκοτεία (w)
alpha 198	ἁβρομίτρας· λαμπροζώνους	9 in vol. 1
alpha 199	Ἀβράμ· περάτης ἢ πατὴρ μετέωρος, Ἀβραὰμ δὲ πατὴρ πολλῶν ἐθνῶν
alpha 200	ἄβρομοι· χωρὶς βρόμου, *ἢ ἄνευ θορύβου (Ν 41) gn
alpha 201	ἄβρομον· ὀρίγανον, καὶ σιγηρόν, ἄψοφον
alpha 202	*ἁβρόν· τρυφερόν (Eur. Bacch. 493 ..) (vgPn)
alpha 203	*ἁβροσύνη· φαιδρότης, τρυφή (Eur. Or. 349) g(P)
alpha 204	*ἀβρόταξις· ἁμαρτία gn
alpha 205	ἀβροτάξωμεν· ἁμάρτωμεν, [ἀμφωδήσωμεν] ὅπερ ἡμεῖς λέγομεν διαμφοδήσωμεν, ἀπὸ τοῦ ἀποτυχεῖν τὸν βροτὸν τοῦ βροτοῦ κατὰ τὴν συνάντησιν (Κ 65)
alpha 206	*ἀβροτήμων· ἁμαρτωλός g
alpha 207	ἀβροτῆσαι· νυκτὸς ἀπαντῆσαι
alpha 208	ἀβρότη· ἀμβρότη, θεία (Ξ 78)
alpha 209	*ἁβρότητι· τρυφερότητι vgn ἁπαλότητι vg
alpha 210	ἀβροτίνη· ἁμαρτωλή
alpha 211	ἄβροτον· ἀπάνθρωπον (Aesch. Prom. 2)
alpha 212	ἁβρότονον· πόα τις
alpha 213	ἀβροῦτες· ὀφρῦς p Μακεδόνες
alpha 214	ἄβρυνα· συκάμινα
alpha 215	*ἁβρύνεται· κοσμεῖται n 〈θρύπτεται〉 q. vgn
alpha 216	ἁβρυνόμενοι· σεμνυνόμενοι, λαμπρυνόμενοι
alpha 217	[ἀβρυτοί· ἐχίνων θαλασσίων εἶδος]
alpha 218	†ἄβρυστος ἢ ἄβροστος ἢ ὁ βιβρωσκόμενος
alpha 219	ἄβρωμα· στολῆς γυναικείας εἶδος
alpha 220	*ἁβρῶς· ἀνθηρῶς v
alpha 221	ἄβρωτος· ἀζήμιος p
alpha 222	ἄβρομοι ἀυίαχοι· [οἱ] σὺν βρόμῳ πολλῷ, οἷον μετὰ κραυγῆς μιᾶς, ἵνα ᾖ ἀντὶ τοῦ ὁμόβρομοι, ὅπερ δηλοῖ τοὺς ὁμοφώνως κεκραγότας, ὡς ἐπὶ τοῦ ἄκοιτις ἡ ὁμόκοιτις. ἢ πολύβρομοι, ὅ ἐστιν πολυτάραχοι. βρόμος γάρ ἐστιν ποιὰ κραυγὴ κατὰ
5	μίμησιν. καὶ ἀυίαχοι μετὰ ἰαχῆς μεγάλης, ὡς ἀχανὲς λέγεται τὸ μεγάλως κεχηνός, τοῦ υ πλεονάζοντος (Ν 41)
alpha 223	Ἄβυδος· πόλις Τρωικῶν Ἑλλησπόντου (Β 836)
alpha 224	Ἀβυδόθεν· ἀπὸ Ἀβύδου vn ὄνομα πόλεως † καρίας (Δ 500)
alpha 225	ἀβυδοκόμας· ὁ ἐπὶ τῷ συκοφαντεῖν κομῶν (Ar. fr. 733) q
alpha 226	[Ἀβύδεις· στήλη Ἡρακλέους]	10 in vol. 1
alpha 227	Ἀβυδηνὸν ἐπιφόρημα· ἀπὸ τοῦ ὑπ’ αὐτῶν συκοφαντεῖσθαι τοὺς ξένους
alpha 228	ἀβυδόν· βαθύ
alpha 229	ἀβύρβηλον· πολύ, μάταιον. οἱ δὲ δασὺ καὶ συρφετῶδες, *ἢ ἀναίσχυντον, ἐπαχθές vgnΣ
alpha 230	ἀβυρτακοποιοῦ· τοῦ τρίμματα καὶ ἐμβάμματα κατασκευάζοντος
alpha 231	ἄβυσσος· πέρας οὐκ ἔχον *⸤ὕδατα ἄπειρα ἀκατάληπτα (Ps. 35,7) An ἔστι δὲ καὶ ἐν Ἄργει λίμνη οὕτω καλουμένη
alpha 232	Ἀβυσταῖοι· Λιβύων ἔθνος
alpha 233	ἀβώ· πρωί. Λάκωνες
alpha 234	Ἀβώβας· ὁ Ἄδωνις ὑπὸ Περγαίων
alpha 235	ἀβώρ· ἠώς Λάκωνες
alpha 236	ἀβώς· ἄφθογγος
alpha 237	ἄβωτος· ἀηδής
alpha 238	ἀγάγας· ἀντὶ τοῦ ἀγαγών
alpha 239	ἄγαγον· ἀντὶ τοῦ ἄγαγε, 〈ὁδήγησον, φέρε〉
alpha 240	ἀγαγύρτην· ἀγύρτην
alpha 241	ἀγάζει· ἀγανακτεῖ, βαρέως φέρει
alpha 242	ἀγάζεσθαι· βλάπτεσθαι
alpha 243	*ἀγάζεται· σέβεται (npw)
alpha 244	ἀγαζόμεθα· πλεονάζομεν
alpha 245	ἀγαζόμενοι· κάμνοντες, λυπούμενοι, λιπαροῦντες
alpha 246	Ἀγαθὴ Τύχη· ἡ Νέμεσις καὶ ἡ Θέμις q
alpha 247	ἀγαθίδες· σησαμίδες
alpha 248	ἀγαθιζομένη· ἀγαθὰ λέγουσα
alpha 249	ἀγαθίς· δέσμη 〈καὶ εἶδοσ〉 ῥάμματος ἢ στήμονος
alpha 250	Ἀγαθοδαιμονισταί· οἱ ὀλιγοποτοῦντες
alpha 251	ἀγαθοεργοί· οἱ ἐκ τῶν ἱππέων ἐξιόντες πέντε ἑκάστου ἔτους, ὡς Ἡρόδοτος ἱστορεῖ (1,67,5) q οὕτω παρὰ Σπαρτιάταις 〈καὶ οἱ τῶν ἀρχόντων ὑπηρέται. ἢ οἱ ἀγαθόν τι εἰργασμένοι〉 q
alpha 252	ἄγαλμα Ἑκάτης· τὴν κύνα διὰ τὸ ἐκφέρεσθαι τῇ Ἑκάτῃ κύνας ἢ διότι καὶ αὐτὴν ἔνιοι κυνοκέφαλον πλάττουσιν (Ar. fr. 594?
alpha 252	Eur. fr. 968)	11 in vol. 1
alpha 253	ἀγάλαλα· περιχειρίδιον
alpha 254	ἀγάλαστος· ἀκόλαστος w
alpha 255	ἁγάλακτος· ἡ ὁμόθηλος
alpha 256	ἁγαλάκτορα· παῖδα [Τυρηνοί]
alpha 257	ἀγαλλητόν· ἐφ’ ᾧ ἄν τις ἀγασθείη
alpha 258	ἀγαλλιάζει· λοιδορεῖται 〈Ταραντῖνοι〉
alpha 259	*ἀγαλλίαμα· δόξασμα vgA
alpha 260	ἀγαλλίς· ὑάκινθος ἢ θρυαλλὶς ἢ ἀναγαλλίς
alpha 261	ἄγαλμα· ξόανον, ἀφομοίωμα [εἰδώλων] εἰκόνων ἢ ἀνδριάντων (d)
alpha 262	ἁγάλακτες· σύγγονοι, ἥλικες, ὁμογάλακτοι
alpha 263	*ἄγαλμα· πᾶν ἐφ’ ᾧ τις ἀγάλλεται Pn οὐχ ὡς ἡ συνήθεια τὸ ⸤ξόανον (Δ 144 ..) n
alpha 264	†ἀγαλματικός· ἀκουστής
alpha 265	ἀγαλμαῖος· ......
alpha 266	ἀγάλματα πάτρια· τὰ τῶν Εὐμενίδων
alpha 267	ἀγαλματίτης· λίθου κόλλα
alpha 268	ἀγαλμός· λοιδορία p
alpha 269	ἀγλαότιμος· λαμπρῶς τετιμημένος
alpha 270	ἀγάλλιος· λοίδορος p
alpha 271	*ἀγαλλόμενος· ἀγαλλιῶν, ⸤χαίρων (Μ 114) vgAn
alpha 272	ἁγάλαξ· ὁμότιτθος
alpha 273	ἀγαλλόμεναι· σεμνυνόμεναι (Υ 222 ..)
alpha 274	ἀγαλματοφορεῖσθαι· καλλωπίζεσθαι
alpha 275	*ἀγαλμητόν· ἀσθενές vAn
alpha 276	*ἀγαλματοφόρος· ὡς ἄγαλμα ἐν τῇ ψυχῇ 〈κεκτημένοσ〉 A
alpha 277	*ἀγαθόν· ἀνδρεῖον, γενναῖον (nw)
alpha 278	ἀγάθοσμον· τήλινον
alpha 279	Ἀγαθοῦ Δαίμονος πόμα· τὸ μετὰ τὸ δεῖπνον ἄκρατον πινό‐ μενον παρὰ Ἀθηναίοις· καὶ τὴν δευτέραν ἡμέραν οὕτως ἐκά‐ λουν q
alpha 280	Ἀγαθοῦσσα· ἡ Τῆλος ἐκαλεῖτο πρότερον (Callim. fr. 581)
alpha 281	Ἀγαθώνειον αὔλησιν· τὴν μαλακὴν 〈παρ’ Ἀριστοφάνει ἐν Γηρυτάδῃ (fr. 169)〉 Ἀγάθων γὰρ ὁ τραγικὸς ἐπὶ μαλακίᾳ
alpha 281	διεβάλλετο	12 in vol. 1
alpha 282	[*ἀγελαῖος· ἰδιώτης (vgA), ἀμαθής (g)]
alpha 283	ἀγαί· ᾐόνες (Soph. fr.) 〈τρώσεισ〉 τραύματα (trag. ad.) d
alpha 284	ἀγαιόμενον· ἐπίφθονον, θαυμάσιον, φθονερόν
alpha 285	ἀγαῖον· ἐπίφθονον (n)
alpha 286	ἀγαῖς· ζηλώσεσιν n Αἰσχύλος Θρῄσσαις (fr. 85)
alpha 287	ἀγάκλειτοι· ἄγαν ἔνδοξοι (γ 59 ..)
alpha 288	*ἀγακλεεῖς· ἄγαν ἔνδοξοι vgA
alpha 289	ἀγάκλυτα· *ἄγαν ἔνδοξα (vgA) ἢ ἄγαν διαβεβοημένα (γ 388)
alpha 290	ἀγακλεῖος· ἄγαν εὐκλεοῦς, ὅ ἐστιν μεγάλως ἐνδόξου (Π 738 ..)
alpha 291	ἁγάλακτας· ὄνομα 〈συγγενικόν〉
alpha 292	*†ἀγαλβάς· ἀκρατής Ap, οἱ δὲ γελᾷς
alpha 293	ἀγάλλεται· τέρπεται, γαυριᾷ q
alpha 294	ἁγαλακτοσύνη· συγγένεια
alpha 295	*ἀγάμενοι· θαυμάσαντες vgAP
alpha 296	ἀγαμένως· θαυμαστῶς (Plat. Phaed. 89a)
alpha 297	†ἀγαμεμνόνη· θιδράξατο [ἢ θίδραξ]
alpha 298	Ἀγαμεμνόνεια φρέατα· ἱστοροῦσι τὸν Ἀγαμέμνονα περὶ τὴν Αὐλίδα καὶ πολλαχοῦ τῆς Ἑλλάδος φρέατα ὀρύξαι. Κλεί‐ δημος δὲ ἐν τῇ δωδεκάτῃ τῆς Ἀτθίδος (fr. 9 M.) ...
alpha 299	ἀγαμέμνονα· τὸν αἰθέρα Μητρόδωρος (fr. 4, II p. 49 Diels) εἶπεν ἀλληγορικῶς
alpha 300	ἀγάμητος· ἄγαμος ἄζυξ (Soph. fr. 884; Com. ad. 315)
alpha 301	ἀγαμίου ζημία· παρὰ Σπαρτιάταις
alpha 302	Ἀγάμμεια· 〈τόπος, ὄρος κρημνῶδεσ〉 ἔνθα αἱ παρθένοι ἐξετί‐ θεντο τῷ κήτει τινές, οἱ δὲ πολίχνην
alpha 303	*ἄγαν· πάνυ [μνώδης], πολύ vgAP, μεγάλως nw, λίαν q. vgAP
alpha 304	ἁγάνα· σαγήνην Κύπριοι
alpha 305	ἀγανακτεῖν· στένειν παρὰ Πλάτωνι (Phaed. 117d)
alpha 306	ἀγάνεται· πραγματεύεται, χρῆται
alpha 307	[ἄγαμος· τόπος ὄρος κρημνῶδες]
alpha 308	ἀγανηδά· ἀτρέμας
alpha 309	ἀγάνημαι· ἀσχάλλω, ἀγανακτῶ
alpha 310	*ἀγάννα· ἅμαξα 〈ἱερὰ〉 καὶ ἡ ἐν οὐρανῷ ἄρκτος gAn
alpha 311	*ἀγανοῖς· πραέσιν, προσηνέσιν (Β 164 ..) vAn
alpha 312	*ἀγανοῖσιν· πράοις (o 53 ..) A	13 in vol. 1
alpha 313	*†ἀγανοῖς ἰόντες· τοῖς δόρασι βάλλοντες n
alpha 314	†ἀγανέῃσιν· ἀκοντίοις (Β 774)
alpha 315	*ἀγάννιφον· λίαν χιονιζόμενον (Α 420 ..) npw
alpha 316	*ἀγανοφροσύνη· προσήνεια, πραότης (λ 203) n
alpha 317	ἀγανόφρων· λίαν φρόνιμος (Υ 467)
alpha 318	ἄγανον· τὸ κατεαγὸς ἀπὸ ἄλλου (trag. ad.)
alpha 319	*ἀγανώπιδος· [παρειᾶς] εὐοφθάλμου vg πραείας. καλῶς βλεπού‐ σης vgA(n)
alpha 320	*ἀγανοφροσύνη· ἀγαθότης A πραότης, φιλοφροσύνη
alpha 321	ἀγανάκτησις· μανία. θυμός (Thuc. 2,41,3) πόνος. ἄλγος. λύπη (Pl. Phaedr. 251 c)
alpha 322	ἀγανόφρων· ἀγαθός w, ἀγαθὰ φρονῶν, καὶ προσηνὴς ταῖς φρεσίν (Υ 467) wn
alpha 323	[ἄγαγε· ὁδήγησον. φέρε]
alpha 324	*a) ἀγάνωρ· ἀγαπητικὸς τὴν ἀνδρείαν An b) 〈ἀγαπήνωρ·〉 ... ἢ ἀπὸ τῆς ἀνδρείας ἀγαπώμενος (η 170) ἔστιν δὲ καὶ ὄνομα κύριον τοῦ Ἀγκαίου παιδός (Β 609) τινὲς δὲ φιλόξενος
alpha 325	*ἀγαπητόν· μονογενῆ. qΣ κεχαρισμένον (Ζ 401) q
alpha 326	ἀγαπησμός· ἀγάπησις (Men. fr. 453) p
alpha 327	ἀγαπτερέως· ἀσμένως, προθύμως. ταχέως
alpha 328	ἀγαρικόν· βοτάνη τις οὕτω καλουμένη παρὰ τοῖς ἰατροῖς
alpha 329	ἄγαρρις· ἄθροισις. ἢ πλῆθος ἀγορῆς
alpha 330	†ἀγάρρητος· ἀχάριστος
alpha 331	†ἀγαῤῥάπτει τε· ἔφθορεν
alpha 332	*ἀγάῤῥοον· σφοδρὸν ῥεῦμα ἔχοντα An, ἄγαν ῥοώδη (Μ 30)
alpha 333	[ἄγαρος· σκευοφόρος. φορτηγός]
alpha 334	[ἀγαῤῥοί· οἱ ἐκ διαγωγῆς τι πράττοντες]
alpha 335	ἄγασθαι· φθονεῖν
alpha 336	*ἀγασσάμεθα· ἐθαυμάσαμεν, κατεπλάγημεν (κ 249) n
alpha 337	*ἀγασσάμενοι· θαυμάσαντες (Θ 29 ..) vgAn, φθονήσαντες. (β 67) nw
alpha 338	ἄγαν θές· σιώπα Κύπριοι
alpha 339	ἄγασις· ὁ φθόνος. †σφαιρά	14 in vol. 1
alpha 340	*ἀγάσματα· σεβάσματα (Soph. fr. 885) nΣ
alpha 341	†ἀγάσοις· μεθ’ ἡδονῆς
alpha 342	[ἀγασοπέρπαι· οἱ τοὺς τελώνας μηνύοντες τὰ τέλη]
alpha 343	ἀγάς· ἡ πτῶσις τοῦ ἀστραγάλου
alpha 344	ἀγάσσασθαι· θαυμάσαι
alpha 345	ἀγασθείς· θαυμασθείς q
alpha 346	*ἀγάστονος· πολυστένακτος nhwΣ στεναγμοῦ ἄξιος (Greg. Naz. c. 2,1,1,192)
alpha 347	*ἀγάσατο· ἐφθόνησεν (Ρ 71)n p
alpha 348	*ἀγάσαιτο· θαυμάσαι PnpΣ
alpha 349	*ἀγαστός· θαυμαστός n(P) ἐπαινετός (Eur. Hec. 168)
alpha 350	ἀγάσασθαι· φθονεῖν (θ 565)
alpha 351	ἄγασαι· ἀγάλλου
alpha 352	*ἀγασάμενον· μεμψάμενον n
alpha 353	*ἀγαστόν· ἔνδοξον A
alpha 354	ἀγάσαι· θαυμάζειν. [ἀγάλλου ἱλάσκου]
alpha 355	*ἀγάσησθε· φθονήσητε (Ξ 111) n
alpha 356	ἀγαστής· βάσκανος p
alpha 357	ἁγάστορες· ἀδελφοὶ δίδυμοι
alpha 358	*Ἀγάστροφον οὔτασε δουρί· τὸν Ἀγάστροφον ἔτρωσε τῷ δόρατι (Λ 338) An
alpha 359	†ἀγάσει· ἄγαν τύπτει
alpha 360	ἀγαστά· ἃ ἄν τις ἀγάσαιτο, οἷον ἀρεστά. Αἰσχύλος Φρυξί (fr. 268)
alpha 361	ἀγατᾶσθαι· βλάπτεσθαι
alpha 362	ἀγάτημαι· βέβλαμμαι
alpha 363	ἀγαυοί· προσφιλεῖς (Γ 268 ..)
alpha 364	ἀγαυοί· *λαμπροί, φωτεινοί. ἔνδοξοι vgA ἐπιφανεῖς. ἔστι δὲ καὶ ἔθνος Σκυθικὸν Ἀγαυοὶ οὕτω καλούμενον, ὡς ὅταν λέγῃ ὁ ποιητής· ”καὶ Ἀγαυῶν ἱππημολγῶν (N5)”
alpha 365	Ἀγαγύλιος· μήν
alpha 366	*ἀγαυόν· λαμπρόν. θαυμαστόν (Δ 534 ..) n
alpha 367	ἀγαυότατον· μέγιστον (o 229)
alpha 368	*ἀγαυρίαμα· ἔπαρμα vAPn οἴησις (Jerem. 31,2 ..)
alpha 369	ἀγαυριᾶι· ἐπαίρεται μεγάλως	15 in vol. 1
alpha 370	ἀγαυρός· αὐθάδης, κομψός. κακός
alpha 371	ἀγγαῤῥεύει· ὑπομένει
alpha 372	ἀγγαῤῥία· δουλεία q
alpha 373	ἀγγαῤῥεύεται· ἐγγυᾶται, ὑπὸ ἀγγαρευτῶν κατέχεται (Men. fr. 440)
alpha 374	*a) ἄγγαρος· ἐργάτης, ὑπηρέτης, ἀχθοφόρος vA b) D 〈ἀγγά‐ ρους· τοὺς πρέσβεισ〉 q ἡ λέξις δὲ Περσική. σημαίνει δὲ καὶ ⸤τοὺς ἐκ διαδοχῆς βασιλικοὺς γραμματηφόρους (Hdt. 8,98) q
alpha 375	ἄγγατος· τὸ εἰς ἀναδενδράδα ξύλον
alpha 376	*ἄγγεα· ἀγγεῖα (Β 471 ..) An
alpha 377	ἀγγελίας· ἀπαγγελίας (β 92 ..) σημαίνει δὲ ἀγγελίην αὐτὸν τὸν ἄγγελον (Δ 384)
alpha 378	*ἀγγελιαφόρος· πρεσβευτής g(A)
alpha 379	ἀγγελίην· ἄγγελον (Δ 384)
alpha 380	*ἀγγελίης· ἄγγελος (Γ 206) vgAn καὶ ἀγγελίας
alpha 381	ἀγγελλόντων· ... καὶ ἀγγελλέτωσαν (Θ 517)
alpha 382	ἀγελείη· 〈ἡ Ἀθηνᾶ ἀπὸ τοῦ〉 ἄγειν λείαν. λεία δέ ἐστι κτῆσις τετραπόδων (Δ 128)
alpha 383	ἄγει· κομίζει
alpha 384	ἄγειν μυστήρια· μυσταγωγεῖν
alpha 385	*ἄγειν· ἀπάγειν n, κομίζειν. τιμᾶν, σέβεσθαι
alpha 386	ἄγειν· τὸ ὑπάγειν, τὸ πίνειν. καὶ τὸ φέρειν. καὶ τὸ ὑφέλκειν. ἔστι δὲ καὶ τιμᾶν, καὶ σέβεσθαι
alpha 387	*ἀγγελία· ἄγγελμα ⸤ἀκοή vgAn
alpha 388	ἀγγελικ ή· ὄρχησίς τις παροίνιος
alpha 389	Ἀγγελῆ ς· δῆμος τῆς Ἀττικῆς Πανδιονίδος φυλῆς
alpha 390	Αἰγιαλέω ν· Ἀργείων
alpha 391	Ἄγγελο ν· Συρακούσιοι τὴν Ἄρτεμιν λέγουσι
alpha 392	*ἀγγέλλεσκο ν· ἤγγελλον An
alpha 393	ἀγγέριο ς· ἄγγελος
alpha 394	[ἀγγεράκομο ν· σταφυλήν]
alpha 395	Ἀγγίτας· ὄνομα ποταμοῦ, ὅς ἐστι περὶ τὸ Παγγαῖον (Hdt.
alpha 395	7,113). ὁμοίως καὶ ἡ Ἄρτεμις	16 in vol. 1
alpha 396	ἄγλιθες· ἐξ ὧν ἡ κεφαλὴ συνέστηκε τῶν σκορόδων
alpha 397	ἀγγοπήνια· τὰ τῶν μελισσῶν κηρία
alpha 398	*ἄγγορα· ῥᾶξ, σταφυλή
alpha 399	ἀγγόρπης· ᾧ τοὺς ἐλέφαντας τύπτουσι σιδήρῳ
alpha 400	ἄγγος· *ἀγγεῖον pw καὶ ῥίζα βοτάνης
alpha 401	ἄγγουρος· εἶδος πλακοῦντος
alpha 402	*ἀγγρίας· λύπας (vA)
alpha 403	ἀγγρίζειν· ὑφαιρεῖσθαι [(*)ἐρεθίζειν]
alpha 404	Ἄγδιστις· ἡ αὐτὴ τῇ μητρὶ τῶν θεῶν
alpha 405	ἄγδυς· ἄγγος Κρητικόν
alpha 406	ἄγε· ἴθι p, ἐπίῤῥημα κελευστικόν (Γ 192 ..) ἢ ἦγε (Β 580 ..)
alpha 407	ἄγεα· τεμένη
alpha 408	*ἄγε δή· φέρε δή (Α 62 ..) vgA
alpha 409	ἀγέεσσι· p τεμένεσι ([Callim] fr. an. 140)
alpha 410	*ἄγε δῆτα· δεῦτε δῆτα Ad
alpha 411	*ἄγειν καὶ φέρειν· τὸ λῃστεύειν καὶ ἁρπάζειν (Dem. 18,230) q. vgAn
alpha 412	ἀγεινεῖν· ἄγειν ἐν νηΐ
alpha 413	†ἀγείπτεται· ὁρᾷ
alpha 414	ἀγείνεον· ἦγον. τὸ ἐπὶ νεῶν ἄγειν καὶ ἐν ναυσὶ κυρίως (Ω 784)
alpha 415	*ἀγείρας· ἀθροίσας, συνάξας (Β 664 ..) npw
alpha 416	ἀγείρεσθαι· ἐκπορεύεσθαι. *λοιδορεῖσθαι A συναθροίζεσθαι
alpha 417	*ἀγείρειν· συνάγειν P συναθροίζειν vgA
alpha 418	*ἀγείρομεν· ἀθροίσωμεν (Α 142) (P) n
alpha 419	*ἀγειρόντων· συναθροιζόντων (Β 438) n
alpha 420	ἁγείτης· ὑβριστής
alpha 421	ἀγελαίας· ἀγραύλους (κ 410 ..)
alpha 422	ἀγελαίην· ἄφετον νεμομένην (Λ 729 ..)
alpha 423	ἀγελαῖοι ἰχθύες· πολλοὶ μικροὶ καὶ ὁμοῦ [λίθοι] εὐτελεῖς (Hdt. 2,93,1)
alpha 424	*ἀγελαῖος· ὀχλώδης vg(A) ἰδιώτης P(vgAn)Σ
alpha 425	[ἄγεγκτοι· ἄβροχοι, σκληροί]
alpha 426	ἀγελάσαι· κομίσαι
alpha 427	[*ἀγελάσκον· ἄτιμον vgAn]
alpha 428	ἀγελαστί· ἄνευ τοῦ γελάσαι (Plat. Euthyd. 278e)
alpha 429	ἀγελαστής· ἔγχελυς	17 in vol. 1
alpha 430	†ἀγελαστοῦ· ἀκακίας
alpha 431	ἀγέλαστος πέτρα· ἐν τῇ Ἀττικῇ, ἐφ’ ἧς ἐκαθέσθη ἡ Δημήτηρ, ὅτε τὴν κόρην ἐζήτει
alpha 432	ἀγελάους· τοὺς ἐφήβους Κρῆτες
alpha 433	*ἀγεληδόν· ἡθροισμένως gAP ἰδίως ἀγέλη (2. Macc. 3,18) gv
alpha 434	*ἀγεληδῶς· κατὰ τὴν ἀγέλην (Π 160) A
alpha 435	ἀγελείης· *λαφυραγωγοῦ A(n) (Hes. Th. 318) ἢ ἡγουμένη τοῦ πολέμου. Ἀθηνᾶς τὸ ἐπίθετον (Δ 128 ..)
alpha 436	*ἀγέλημα· κατὰ ἀγέλην A
alpha 437	[Ἀγέλης· δῆμος Ἀττικῆς]
alpha 438	*ἀγέλῃφι· ἐν ἀγέλαις (Β 480 ..) An
alpha 439	*ἀγέμεν· ἄγετε (Τ 195) A ἀγαγεῖν (Α 323 ..) Anw
alpha 440	ἄγε μήν· ἄγε δή (Α 302 ..)
alpha 441	ἀγεν κατεαγέν, θραυσθέν ... ὡς τό· Τοῦ δ’ ἐξελκομένοιο πάλιν ἄγεν ὀξέες ὄγκοι (Δ 214) καὶ ἦγεν, 〈ὡς τό· Αἴας δὲ ἐκ Σαλα‐ μῖνος ἄγεν δυοκαίδεκα νῆας (Β 557)〉
alpha 442	ἀγέννητα· στοιχεῖα. παρὰ Ἐμπεδοκλεῖ (fr. 7)
alpha 443	ἀγεννήτων· δυσγενῶν (Soph. Trach. 61) w
alpha 444	†ἀγενίους· τὰς μὴ γεγεννηκυίας
alpha 445	ἅγεο· ἡγοῦ. ἄρχου
alpha 446	ἀγεόμενοι· θαυμάζοντες
alpha 447	ἀγέρδα· ἄπιος. ὄγχνη
alpha 448	*ἀγέραστος· ἄτιμος (Pp)Σ ἄμοιρος (Α 119)
alpha 449	*ἀγέρθη· συνηθροίσθη (Χ 475 ..) n
alpha 450	*ἄγερθεν· συνηθροίσθησαν (Ψ 287)
alpha 451	ἀγερθήσεται· συναθροισθήσεται
alpha 452	ἀγερμός· ἄθροισις. συναγωγὴ θυσίας
alpha 453	*ἀγερώψατο· ἠμέλησεν vgAp
alpha 454	*ἀγέροντο· συνηθροίζοντο (Β 94 ..) APn
alpha 455	[ἀγέροσπον· σπάνιον]
alpha 456	ἀγέροπτος· ὁ σπανίως εὐχόμενος [ἢ ὑπερήφανος]
alpha 457	ἀγερωπεῖ· *ἐφορᾷ. gA ἀσπαστὸν ἡγεῖται
alpha 458	[ἀγερρακάβος· σταφυλή]	18 in vol. 1
alpha 459	(*)ἀγερώσατο· ἠθέτησε. διεψεύσατο
alpha 460	*ἀγερώσσει· ἀγρυπνεῖ vgA †ἀθετεῖ A
alpha 461	ἀγερσικύβηλις· Κρατῖνος ἐν Δραπέτισιν (fr. 62) ἐπὶ Λάμπωνος. τὸν αὐτὸν ἀγύρτην καὶ κυβηλιστὴν εἶπεν, οἱονεὶ θύτην καὶ μάντιν. Κύβηλιν γὰρ ἔλεγον τὸν πέλεκυν ... ὅθεν καὶ Λύσιππος ἐν Βάκχαις (fr. 6) τὸν αὐτὸν 〈ὡσ〉 ἀγύρτην κωμῳδεῖ.
alpha 462	ἀγέρωχοι· *οἱ ⸤ἄγαν n ἔνδοξοι καὶ ⸤ἔντιμοι q. n ἢ ὑπερήφανοι q. A ἢ ἀπαίδευτοι. τινὲς δέ φασι τοὺς Ῥοδίους εἰρῆσθαι ἀγερώ‐ χους, ὅτι νησιῶται ὄντες ἔξωθεν ἐκ τῆς ἠπείρου ἀγείροντες ὀχὴν διεγίνοντο, τουτέστι τροφὴν ἐπείσακτον (Β 654)
alpha 463	ἀγέρωχος· γαῦρος, πάνυ τετιμημένος. *ἢ ὑπερήφανος vgPn
alpha 464	*ἄγευστοι· ἄπειροι vgAn
alpha 465	ἀγελαίαν· κτηνώδη
alpha 466	ἀγελαίου· δημώδους
alpha 467	*ἀγενεῖ· ἀσθενεῖ (Pn)
alpha 468	*ἀγενῶς· ἀσθενῶς Pn
alpha 469	Ἀγεσίλαος· ὁ Πλούτων (Aesch. fr. 406 Call. h. 5,130)
alpha 470	ἄγες· ἄγε, φέρε
alpha 471	ἄγεσθαι· ἀγαγεῖν
alpha 472	ἀγεσήμων· ὁδὸς λεπτή
alpha 473	ἀγεσόφρυν· τὰς ὀφρῦς ἐπαίροντα
alpha 474	ἄγεστρα· τὸ κάλλυντρον [ἤγουν κοσμητήριον]
alpha 475	ἄγεται· φέρεται
alpha 476	[ἀγέτρια· μαῖα Ταραντηνοί]
alpha 477	*ἀγητοί· θαυμαστοί n, ἔνδοξοι, λαμπροί (Ε 787 ..)
alpha 478	ἁγέων· ἁγνισμάτων. ἱερῶν. μιασμάτων
alpha 479	ἄγη· θάμβος, ⸤ἔκπληξις. b (γ 227) μίασμα. ἔστι δὲ καὶ ἀντὶ τοῦ ⸤κατεάγη n, ὡς τὸ ‘Νῦν δέ μοι ἐν χείρεσσιν ἄγη ξίφοσ‘ (Γ 367). παρὰ δὲ τοῖς τραγικοῖς· τιμή, σεβασμός
alpha 480	ἀγηλάζειν· σώζειν
alpha 481	ἀγῆλαι· *σεμνῦναι gAn ἀναθεῖναι, κοσμῆσαι. καὶ εἰς ἄγασιν ἀγαγεῖν (Eur. Med. 1027)
alpha 482	ἀγηλατεῖν· *διώκειν n, ὡς ἄγος ἐξελαύνειν Σ, φυγαδεύειν (Hdt.
alpha 482	5,72,1) n τινὲς δὲ ῥαπίζειν	19 in vol. 1
alpha 483	ἀγηλείοιο· λαφυραγωγοῦ.
alpha 484	†ἀγηλόμεναι· χαίρουσαι (Hes. Th. 68?)
alpha 485	ἀγήλω· κοσμήσω (Hermipp. fr. 8)
alpha 486	*ἄγημα· τὸ προϊὸν τοῦ βασιλέως τάγμα ἐλεφάντων καὶ ἱππέων καὶ πεζῶν, οἱ δὲ τῶν ἀρίστων τῆς Μακεδονικῆς συντάξεως Σ
alpha 487	ἀγηνορία· ἀνδρεία, καὶ ἠνορέα, παρὰ τὸν ἄνδρα (Ι 700). καταχρηστικῶς δὲ καὶ ἐπὶ τῶν ἀλόγων ζώων τάσσεται. ἢ ἰσχύς, ὡς τό· ‘ἀγηνορίη δέ μιν ἔκτα‘ (Μ 46) [ἐν τέγεα]
alpha 488	*ἀγηνορίη· ἀνδρεία (Μ 46) (An)
alpha 489	ἀγηνορίῃσιν· ἀνδρείαις (Ι 700)
alpha 490	Ἀγηνόριος· Πυθαγόρειος
alpha 491	*ἀγήνωρ· ὑπερήφανος vgΣ αὐθάδης (Β 276) vgAb ἀνδρεῖος (Ι 398 ..) nΣ καὶ ὄνομα κύριον (Δ 467 ..) wΣ
alpha 492	*ἀγήραον· ἀγήρατον A μὴ γηράσκον An ἀδιάφθορον, οἱονεὶ ⸤ἄφθαρτον An ἀπαλαίωτον (Β 447) n
alpha 493	ἀγήρως· ἀπαλαίωτος
alpha 494	*ἀγήρω· ἀγήρατον, μὴ γηρῶντα (ε 136) Σ
alpha 495	Ἁγήσανδρος· ὁ Ἅιδης
alpha 496	ἁγήτωρ· ἄρχων (Eur. Med. 426)
alpha 497	ἄγηται· ἀπάγῃ, ἕλκῃ (Ζ 455)
alpha 498	[ἀγήτης· ὁ ἱερώμενος]
alpha 499	[ἀγητόρειον· ἑορτή]
alpha 500	ἀγήτης· ὁ ἱερώμενος, ἄτιμος, ἐν δὲ τοῖς Καρνείοις ὁ ἱερώμενος τῆς θεοῦ. καὶ ἡ ἑορτὴ Ἁγητόρια [ὡς ἀγήμαι ἔχει εἰσορόαντος]
alpha 501	*ἀγητοί· θαυμαστοί (Ε 787) (v) n
alpha 502	Ἁγήτορα· ὄνομα κύριον
alpha 503	ἁγήτωρ· ὁ τῶν Ἀφροδίτης θυηλῶν ἡγούμενος ἱερεὺς ἐν Κύπρῳ
alpha 504	ἅγια· τίμια
alpha 505	Ἁγιάδαι· τόπος ἐν Λακεδαιμονίᾳ, καὶ οἱ βασιλεῖς δὲ οὕτω καλοῦνται ἀπὸ Ἅγιδος
alpha 506	*ἁγιάζειν· ἅγια ποιεῖν, καὶ καθαίρειν, 〈ἐναγίζειν〉 A τοῖς νεκροῖς, τινὲς δὲ τὸ τὰ ἱερεῖα ἐσθίειν
alpha 507	*ἁγιάσατε· κηρύξατε (Ioël 1,14 ..) vgA
alpha 508	[ἁγιάζειν· ἅγια ποιεῖν, καὶ καθαίρειν ἄγρια]	20 in vol. 1
alpha 509	*ἁγιάσει· διαφυλάξει (Num. 6,11) A
alpha 510	*ἁγιασμός· ἁγιστεία. καθάρευσις (1. Cor. 1,30)
alpha 511	ἅγιοι· *οἱ καθαροί n καὶ σεβάσμιοι (Ps. 33,10)
alpha 512	ἅγιον· τῆς ἄγνου τὸ σπέρμα
alpha 513	*ἅγιος· εὐσεβής (Marc. 6,20 ..) n
alpha 514	ἁγίαζε· σέβου
alpha 515	Ἀγιγαῖος· Ἄργαλος καλεῖται παρὰ Λάκωσιν, ὁ Ἀμύκλαντος υἱός
alpha 516	*ἀγήοχα· ἤνεγκα b (vgAn)
alpha 517	*ἀγηοχότων· κομισάντων, ἐνεγκάντων (nΣ)
alpha 518	ἁγιστεῖν· σέβειν, ἁγνεύειν
alpha 519	ἁγιστεύει· σέβεται (Eur. Bacch. 74)
alpha 520	*ἁγιστέων· εὐσεβῶν vAPn
alpha 521	a) †ἀγιχῶ· ἠχῶ *b) ἁγίων στῖφος· [ἢ στύφος ἢ] 〈ἁγίων〉 σύστημα vAn
alpha 522	*ἀγιστής· ὑβριστής n
alpha 523	*ἀγκάς· 〈εἰς τὰσ〉 ἀγκάλας (Ε 371) vAn ἢ ἀγκάλαις (Ψ 711 ..)
alpha 524	*ἀγκάζοντο· ταῖς ἀγκάλαις περιελάμβανον (Ρ 722) An
alpha 525	*ἄγκεα· κοίλους τόπους καὶ φαραγγώδεις (δ 337 ..) Pn
alpha 526	*ἀγκαλέει· ἀνακαλεῖ vgAPn
alpha 527	[ἀγκάζοντο· ταῖς ἀγκάλαις περιήγοντο]
alpha 528	*ἀγκαλέω· ἀνακαλῶ Pn
alpha 529	ἀγκαλιδαγωγοί· ἀγκαλίδας ἄγοντες
alpha 530	ἀγκαλίδες· αἱ τῶν φρυγάνων δεσμαί, *ἢ μερίδες (vgA)
alpha 531	*ἀγκαλίδεσσιν· ἀγκάλαις, χερσίν (Σ 555 ..) An
alpha 532	ἀγκαλίνας· Ἀργεῖοι τὰς ἀγκάλας
alpha 533	ἀγκαλίς· ἄχθος. καὶ δρέπανον Μακεδόνες
alpha 534	ἀγκαλίδας ἕλκειν· αἴρειν ξύλα εἰς ἕργματα
alpha 535	ἄγκλαον· ἄνοιξον
alpha 536	ἀγκαλέους· ἀγκύλους
alpha 537	ἀγκαπίς· κρημνός. οἱ δὲ ⸤βόθρον vgAn
alpha 538	ἀγκεκυβρικώ ς· ἀνατετροφώς
alpha 539	ἀγκεντέοντ α· ἀνατέλλοντα (p)
alpha 540	ἀγ κεράτεσσιν· ἐπὶ τῆς κεφαλῆς (Callim? frg. an. 141)	21 in vol. 1
alpha 541	[*ἀγκηθής· ἀβλαβής gAp]
alpha 542	ἀγκήεις· ἀντηχής
alpha 543	ἄγκιστρον· θηρατήριον ἐκ σιδήρου καμπτόν, ἀγκύλον, στρεβλόν
alpha 544	ἀγκιστροφάγος· φιλάργυρος
alpha 545	*ἀγκιστρεύειν· θηρεύειν, ⸤δελεάζειν (Σ)
alpha 546	†ἀγκίον· ἀγκιδοθήκη
alpha 547	ἀγκλίνας· ἀνακλίνας, v ἀνοίξας, ὡς τό· ἀγκλίνας, πρόσθεν δὲ
1	σάκεα σχέθον (Δ 113)
alpha 548	ἀγκλόν· σκολιόν
alpha 549	†ἄγκλειτοι· μεγάλαυχοι
alpha 550	ἀγκοῖναι· ἀγκῶνες *[ἀγκοῖναι ἀγκάλαι (Ξ 213) A(b)]
1	χεῖρες. καὶ σχοινία ἱστοῦ
alpha 551	*ἀγκῶνος· τῆς καμπῆς τοῦ τείχους (Π 702 ..) b
alpha 552	ἀγκόνους· διακόνους, δούλους
alpha 553	ἀγκοπτήρ· σφῦρα
alpha 554	*ἀγκοίνῃσιν· ἀγκάλαις (Ξ 213 ..) Ab
alpha 555	ἀγκορυφῶσα· ἀνατιθεῖσα· τὸ τῆς κεφαλῆς ἐφαπτόμενον τὴν ἱέρειαν καθοσιοῦται τῇ θεῷ
alpha 556	ἄγκος· νῆσον πολλὰ ἄγκη ἔχουσαν
alpha 557	†ἀγκορές· ἀκόρεστον
alpha 558	ἀγ κοτύλῃ· παιδιά τις, ἐν ᾗ τὰς χεῖρας ὀπίσω πλέξαντες δέχονται τὸ γόνυ
alpha 559	ἀγκρινόμεναι· ἀποφηνάμεναι
alpha 560	ἀγκτήρ· δεσμός p
alpha 561	ἀγκτηριάζει· ἄγχει
alpha 562	ἀγκτῆρες· οἱ ἐν τῷ τραχήλῳ τόποι, δι’ ὧν ἄγχεσθαι συμβαίνει
alpha 563	*ἀγκύλας· ὀγκίνους, σκεύη (Exod. 26,4). ἢ καμπάς A
alpha 564	ἀγκύλαι· τῷ ἀκοντίῳ
alpha 565	ἀγκύλαι· ἱμάντες ἐν κρηπῖσιν
alpha 566	ἀγκύλη· ἀκόντιον. ἢ ἡ καμπὴ τῆς ἀγκῶνος καὶ ποτηρίου γένος εἰς κοττάβους. οἱ γὰρ τοὺς κοττάβους προιέμενοι τὴν δεξιὰν χεῖρα ἠγκύλουν, κυκλοῦντες αὐτὴν ὡς ἐνῆν πρεπωδέστατα, σεμνυνόμενοι ὡς ἐφ’ ἑνὶ τῶν καλῶν. οἱ δὲ καὶ ἀγκυλισταὶ
5	ἀκοντισταὶ εἴρηνται. Δηλοῖ δὲ καὶ ἀποτομάδα	22 in vol. 1
alpha 567	*ἀγκύλον· ἐπικαμπές vgAb (Z 39) σκολιόν vgA στρεβλόν
alpha 568	ἀγκυλοῦσθαι· κάμπτεσθαι
alpha 569	*ἀγκυλομήτεω· σκολιὰ βουλευομένου (Β 205 ..) Ab (vgn)
alpha 570	ἀγκύλους· τοὺς † ἀκάμπους
alpha 571	ἀγκυλομνόν· νοσερόν (p)
alpha 572	*ἀγκυλότοξοι· ἐπικαμπῆ τὰ τόξα ἔχοντες (Κ 428) (n)
alpha 573	*ἀγκυλοχεῖλαι· ἐπικαμπῆ τὰ ῥάμφη ἔχοντες (Π 428) A [ἤγουν
1	τὰς τομάς]
alpha 574	ἀγκυλομήτης· ὁ δυνάμενος περὶ τῶν ἀγκύλων καὶ σκολιῶν εὖ
1	βουλεύσασθαι (Δ 59)
alpha 575	ἀγκύλη· 〈ἡ δεξιὰ〉 χεὶρ ἀπηγκυλωμένη καὶ συνεστραμμένη εἰς ἀποκοτταβισμόν 〈ποτὲ δὲ ἀγκύλη τὸ ἐντὸς τοῦ ἀγκῶνοσ〉
alpha 576	ἀγκύλως· ἀποτόμως [ποτὲ δὲ ἀγκύλη τὸ ἐντὸς τοῦ ἀγκῶνος]
alpha 577	ἄγκυρα· τὸ αἰδοῖον, παρὰ Ἐπιχάρμῳ (fr. 191). Κύπριοι δὲ τὸ τριώβολον. καὶ τὸ ναυτικὸν σκεῦος. καὶ τὴν ἀσφάλειαν q
alpha 578	ἄγκυραι· μεταφορικῶς αἱ ἀσφάλειαι. Σοφοκλῆς Φαίδρᾳ (fr. 623)
alpha 579	ἄγκυρα· ἐν ᾗ τὰ σῦκα λαμβάνουσιν
alpha 580	ἀγκυρίς· βοτάνη τις
alpha 581	ἀγκυρίττει· καταμάχεται. Κρῆτες
alpha 582	ἀγκύρισμα· σχῆμα τῶν ἐν πάλῃ
alpha 583	ἀγκυροβόλῳ δείπνῳ· ἀγκυροβόλα Φοίνικες τὰ δεῖπνα, ἃ παρεσκεύαζον τοῖς τελώναις ἐκ τῶν λιμένων. ἔστι δὲ καὶ μισθός· ἔπρασσον γὰρ ἐν τοῖς λιμέσιν ἐνόρμιον καὶ ἐνλιμένιον ὡς ἐκλογήν
alpha 584	ἀγκωλιάζων· ἁλλόμενος τῷ ἑτέρῳ ποδί
alpha 585	ἀγκών· τό τε συνήθως λεγόμενον, καὶ ἡ τοῦ τείχους καμπή· ‘ἐπ’ ἀγκῶνος βῆ τείχεος ὑψηλοῖο‘ (Π 702) καὶ τῆς κιθάρας δὲ τὰ ἀνέχοντα τοὺς πήχεις ἀγκῶνες λέγονται
alpha 586	ἀγκωβόλος· ἁλιεύς
alpha 587	ἀγλαά· *λαμπρά, καλά (Α 23) (P)n ἀνθηρά
alpha 588	*ἀγλαΐαι· τρυφαί, ⸤καλλοναί (p) κόσμοι (τ 82) (vp)
alpha 589	*ἀγλααῖς· λαμπραῖς An
alpha 590	ἀγλάϊσμα· καλλονή, κόσμος (p)
alpha 591	ἀγλαϊστή· εὐκτή. τιμία
alpha 592	*ἀγλαΐᾳ· τῷ κάλλει A
alpha 593	*ἀγλαϊεῖσθαι· λαμπρύνεσθαι (Pp) καλλωπίζεσθαι b παρὰ τὴν
alpha 593	ἀγλαΐαν (Κ 331)	23 in vol. 1
alpha 594	ἀγλαοθηλές· ἁπαλόν
alpha 595	*ἀγλαΐζει· θάλλει vgA
alpha 596	*ἀγλαΐσας· λαμπρύνας A
alpha 597	*ἀγλαοί· λαμπροί (P)
alpha 598	*ἀγλαομήτεα· λαμπρόβουλον A
alpha 599	*ἀγλαΐηφι· ἀγλαΐᾳ, ⸤κάλλει (Ζ 510 ..)w
alpha 600	ἀγλαόν· γλαφυρόν Κρῆτες καὶ Κύπριοι
alpha 601	*ἀγλαὸν ἕδραν· λαμπρὰν καθέδραν (Eur. Androm. 135) vgAn
alpha 602	ἀγλαὸν ὕδωρ· ἡ ἐν Αὐλίδι πηγή (Β 307)
alpha 603	*ἄγμασι· κλάσμασιν Σ
alpha 604	†Ἀγλαόπης· ὁ Ἀσκληπιός Λάκωνες
alpha 605	*†ἀγλαρόν· μωρόν w
alpha 606	*ἀγλαοπίστου· λαμπροπίστου A
alpha 607	*ἀγλαός· λαμπρός (δ 21 ..) vgAn
alpha 608	*ἀγλαότιμον· λαμπρῶς τετιμημένον vgAn
alpha 609	ἀγλαοφῶτις· βοτάνη
alpha 610	ἀγλαυκόν· ἁλυκόν w
alpha 611	Ἀγλαυρίδες· νύμφαι παρὰ Ἀθηναίοις
alpha 612	Ἄγλαυρος· θυγάτηρ Κέκροπος. παρὰ δὲ Ἀττικοῖς καὶ ὀμνύουσιν κατ’ αὐτῆς. ἦν δὲ ἱέρεια τῆς Ἀθηνᾶς
alpha 613	†ἀγλασινόν· καλόν
alpha 614	ἀγλαφόρε· ἄσιτε Κρῆτες
alpha 615	ἀγλευκέρ· ἁλμυρός Λάκωνες
alpha 616	*ἀγλευκής· ἀηδής Ap
alpha 617	ἀγλεύττας· ἄρτος ἄναλος
alpha 618	ἀγλέφαρον· ἐλάχιστον
alpha 619	ἀγλίδια· σκόροδα
alpha 620	†ἀγλείτις· ὁ ἱκέτης
alpha 621	ἄγλυ· ὁ κύκνος, ὑπὸ Σκυθῶν
alpha 622	ἀγλύεσθαι· βλάπτεσθαι
alpha 623	ἀγλῶν· ἀγλαός
alpha 624	ἀγλώπισμα· ἔντριμμα γυναικεῖον
alpha 625	ἀγλωσσεῖ· δυσφημεῖ	24 in vol. 1
alpha 626	ἄγλωσσοι· βάρβαροι. καὶ σιωπηροί
alpha 627	ἀγλωστῖναι· γογγυλίδες
alpha 628	*ἀγλωττία· σιωπή, ἡσυχία (Antiph. or. fr. 141 Th.) Σ
alpha 629	ἄγμα· σύντριμμα, κάταγμα, κλάσμα
alpha 630	ἀγμή· ἑστία
alpha 631	[ἀγμίεις· παραθραύσεις]
alpha 632	†ἀγμικόν· ἄκρατον
alpha 633	ἀγμείονες· βουβῶνες
alpha 634	†ἀγμηρόν· ἥσυχον
alpha 635	ἀγμοί· ῥαχίαι, περιθραύσεις, ἀποῤῥῶγες
alpha 636	ἁγναῖον· καθαρόν
alpha 637	ἀγναιώτης· ἐπὶ πολὺ κεκαυμένος
alpha 638	ἀγναμπτοπόλεμοι· ἀνίκητοι
alpha 639	*ἄγναπτον ἱμάτιον· οὐκ ἐγναμμένον (n)
alpha 640	ἀγνεῖ· λαμβάνει
1	ἀγνεῖ· λαμβάνει
alpha 641	ἀγνεῖν· ἄγειν Κρῆτες
alpha 642	ἁγνεῖον· πηγαῖον
alpha 643	†ἀγνείοτε· ναῦς στρογγύλας
alpha 644	*ἁγνεύειν· καθαρεύειν, ἀπό τε ἀφροδισίων q. A (Eur. Hipp. 655) καὶ ἀπὸ νεκροῦ A
alpha 645	ἁγνή· καθαρὰ καὶ ἀμίαντος. ἡ παρθένος. καὶ νῆσος
alpha 646	ἀγνήκαμες· ἠνέγκαμεν Αἰτωλοί
alpha 647	ἄγνηκε· ἀγήοχε Λάκωνες
alpha 648	ἁγνίσαι· ἀποθῦσαι. Βουσίριδι (Eur. fr. 314) καὶ διαφθεῖραι. Σοφοκλῆς ἐν Ἀμφιαράῳ (fr. 112)
alpha 649	ἁγνιστήριον· οἱ ἅλες
alpha 650	*ἀγνῦθες· λεῖαι Ap
alpha 651	ἁγνίτης· 〈ὁ ἱκέτης καὶ ὁ καθάρσιοσ〉 ὁ ἁγνισθεὶς μύσους. ἢ ὁ καθάρας τινά. τοὺς δὲ αὐτοὺς καὶ ἱεριστάς τινες ἔλεγον, καὶ τὸ καθαίρειν παρ’ αὐτὸ ἱερίζειν
alpha 652	ἀγνόδικος· ἀγνοοῦσα δίκην
alpha 653	ἄγνοια· ἀγνωσία. ἀμαθία
alpha 654	*ἁγνείας· καθαρότητος An	25 in vol. 1
alpha 655	*ἀγνοεῖν· τὸ 〈μὴ〉 διαγινώσκειν, καὶ τὸ ἐν ἀγνοίᾳ † μὴ τίθους ἰδών
alpha 656	ἀγνοήσας· ἀγνοούμενος (Dem. 23,55)
alpha 657	ἁγνοδοχεῖς· οἱ θεοί
alpha 658	ἁγνοπολεῖσθαι· τὸ ὑπὸ ἥλιον † θέεσθαι
alpha 659	ἄγνος· φυτὸν p οὕτω καλούμενον
alpha 660	ἁγνοτάτης· καθαρᾶς, λαμπρᾶς, ἀμιάντου
alpha 661	ἁγνοτάτω· ἁγνότατοι, ἀμίαντοι. δυϊκῶς
alpha 662	Ἁγνοῦ κέρας· ἡ Κνίδος πρότερον. οἱ δὲ ἀκρωτήριον αὐτῆς, τινὲς δὲ τῆς Αἰγύπτου
alpha 663	Ἁγνοῦς· τῆς Ἀτταλίδος φυλῆς δῆμος
alpha 664	*ἀγνυμενάων· κλωμένων (Π 769) v, συντριβομένων (κ 123) b
alpha 665	ἀγνύμενον· κλώμενον
alpha 666	ἄγνυσθαι· συντρίβεσθαι
alpha 667	ἀγνῦθας· λείας. οἱ δὲ τὰς ᾤας τῶν ἱστῶν
alpha 668	ἀγνύμενα πηδάλια· ...
alpha 669	*ἄγνυται· κλᾶται gAPn
alpha 670	ἁγνῶ· ἁγνὸς ὦ
alpha 671	*ἄγνυτον· κατάσσουσιν, κλῶσιν (Μ 148) b
alpha 672	ἀγνύμενα· θρυπτόμενα
alpha 673	(*)ἄγνωμον· ἀνόητον, ἀλόγιστον
alpha 674	ἀγνώμονες· ἄβουλοι. ἀσύγγνωστοι. ἐναντιογνώμονες (Soph. O. C. 86) ἀναίσθητοι. ἀσύμψηφοι (Plat. rep. 5,450 d)
alpha 675	*ἀγνωμόνως· ἀνοήτως (Dem. 2,26) vgA
alpha 676	ἀγνώσσει· δυσχεραίνει
alpha 677	*ἄγνωστος· ὁ μὴ ἐπιγινωσκόμενος (β 175) vg
alpha 678	*ἁγνός· καθαρός vgAn [ἢ ἄγνωστος]
alpha 679	ἄγνωστος· μὴ πειθόμενος
alpha 680	*ἀγνῶτας· [φίλους ἀγνώμονας] ἀνεπιστήμονας (Pp)
alpha 681	[†ἄγοβος· σκευοφόρος, φορτηγός]
alpha 682	Ἀγνῶτες θεοί. οὕτω λέγεσθαί φασι τοὺς μετὰ τὸν τῆς Ἰλίου πλοῦν Φαληροῖ προσχόντας καὶ ἀναιρεθέντας ὑπὸ Δημοφῶντος, ταφῆναι ...
alpha 683	*ἀγοί· ἡγεμόνες (Γ 231) Ab	26 in vol. 1
alpha 684	*ἄγξαι· χαλινῶσαι (Ps. 31,9) (vg)
alpha 685	ἀγοίμεθα· ἄγοιμεν (Ρ 163)
alpha 686	ἄγοις· ἀπάγοις
alpha 687	[ἀγοίτης· ὑβριστής]
alpha 688	†ἀγοιτεύσας· ὀχλεύσας
alpha 689	ἀγόμενος· δοῦλος. παρὰ Ἀρχιλόχῳ (fr. 155)
alpha 690	ἀγόμην· ἠγαγόμην (Η 363)
alpha 691	*ἀγόμφωτα· ἀνάρμοστα A
alpha 692	ἀγόν· ἐν Πέργῃ τὴν ἱέρειαν οὕτως καλοῦσιν
alpha 693	ἀγονομόχθος· ἡμίονος
alpha 694	ἄγονον· πήγανον q ἢ πολύγονον
alpha 695	*ἄγονος· ἄτεκνος pw, ἄκαρπος, ἄσπορος (Clem. Al. Strom. 3,15,99,4?) A
alpha 696	*ἄγοντα· ἡγούμενον n
alpha 697	ἄγοντας· φέροντας
alpha 698	ἀγόρ· ἀετός Κύπριοι
alpha 699	Ἀγορά· ὄνομα τόπου, ἢ λιμένος· Θετταλοὶ δὲ καὶ τὸν λιμένα ἀγορὰν καλοῦσιν 〈Κρῆτες δὲ τὴν ἐκκλησίαν. παρ’ Ὁμήρῳ δὲ καὶ πάντα ἀθροισμόν〉 q
alpha 700	Ἀγορὰ Ἀργείων· τόπος 〈ἐν τῇ Τρῳάδι καὶ〉 Ἀθήνῃσιν q οὕτω καλούμενος
alpha 701	*ἀγοράασθαι· διαλέγεσθαι Ab
alpha 702	ἀγορὰ θεῶν· καὶ οὗτος τόπος Ἀθήνῃσιν
alpha 703	*ἀγοραίαν 〈δίκην〉· δικαιολογίαν AbΣ
alpha 704	*ἀγοραῖοι· οἱ ἐν ἀγορᾷ ἀναστρεφόμενοι (Act. ap. 17,5) vgAPn
alpha 705	Ἀγορὰ Κερκώπων· τόπος πλησίον Ἡλιαίας
alpha 706	Ἀγορὰ Λύκειος· ἐν Ἄργει
alpha 707	*ἀγοράζειν· ἐν ἀγορᾷ διατρίβεσθαι. ἔστι δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ ὠνεῖσθαι (Σ) καὶ ἐπὶ τοῦ διαβουλεύεσθαι
alpha 708	Ἀγοραία Θέμις· ἡ ἐκκλησιαστική
alpha 709	ἀγοραῖοι τέχναι· αἱ τοῦ πωλεῖν καὶ ἀγοράζειν † ἐν πείρᾳ εἰδέναι
alpha 710/711	Ἀγοραῖος Ζεύς· Ἀγοραίου Διὸς βωμὸς Ἀθήνῃσιν
alpha 712	ἀγορανόμος· δικαστὴς ὁ ἐν τῇ ἀγορᾷ νέμων τὸ δίκαιον (Dem.
alpha 712	24,112)	27 in vol. 1
alpha 713	ἀγορεύοντο· ἐκηρύττοντο, ἐλέγοντο. ἐκ τοῦ ἀγορεύειν, ὅ ἐστι λέγειν
alpha 714	ἀγοράς· ἐκκλησίας, (β 69) (v) ἢ ῥητορείας (Β 788)
alpha 715	ἀγοραῖος Ἑρμῆς οὕτως ἐλέγετο [ὄντος] καὶ ἀφίδρυτο Κέβριδος ἄρχοντος, ὡς μαρτυρεῖ Φιλόχορος ἐν τρίτῳ (fr. 82 M)
alpha 716	*ἀγοράσματα· ὤνια (Aeschin. 3,223) A
alpha 717	*ἀγορᾶται· λέγει (w)
alpha 718	ἀγορατυπεῖς· ἄγαν θορυβεῖς
alpha 719	*ἀγοράων· δημηγοριῶν (Β 275) An
alpha 720	ἀγορεύειν· λέγειν ἐν ἐκκλησίᾳ. κυρίως μὲν τὸ δημηγορεῖν, ἐν ἀγορᾷ καὶ ἀθροίσματι λέγειν, καὶ ἐκκλησιάζειν. καταχρηστικῶς καὶ ἁπλῶς λέγειν
alpha 721	ἀγόρευε· ἐδημηγόρει, ἔλεγεν (Α 385 ..)
alpha 722	*ἀγορευέμεν· λέγειν (Β 10) A
alpha 723	*ἀγορεύων· λέγων (Δ 6 ..) (v) A(P)
alpha 724	ἀγορή· ἐκκλησία. αὐτὸ τὸ ἄθροισμα. καὶ ὁ τόπος. καὶ ὁ λόγος ἀγορῇ δέ τ’ ἀμείνω (Δ 400)· ἐν δὲ τῷ ἀγορεύειν μέγαν δημηγόρον
alpha 725	ἀγορῆθεν· ἀπὸ ἀγορᾶς, ἢ ἐκκλησίας (Β 264)
alpha 726	*ἀγορήνδε· εἰς τὴν ἐκκλησίαν (Α 54) b
alpha 727	*ἀγορήσατο· ἐξεκκλησιάσατο, ἐδημηγόρησεν (Α 73) Ab
alpha 728	ἀγορηταί· ἐκκλησιασταί (Γ 150)
alpha 729	*ἀγορητής· δημηγόρος (Α 248) vg
alpha 730	*ἀγορητότατος· λογιώτατος bp
alpha 731	ἄγοῤῥις· ἀγορά. ⸤ἄθροισις b
alpha 732	ἀγόῤῥιο ν· ἐκκλησία
alpha 733	ἄγορο ς· ἅθροισμα. στρατός (Eur. Andr. 1037) ἢ καὶ δημηγόρος
alpha 734	ἄγος· ἅγνισμα, θυσία, Σοφοκλῆς Φαίδρᾳ (fr. 627)
alpha 735	*ἄγος· τιμιώτατον qΣ
alpha 736	ἀγός· *ἡγεμών q. vAPb ἀπὸ τοῦ ἄγειν τὰ πλήθη καὶ ἡγεῖσθαι αὐτῶν, οἱονεὶ ἀγωγός (Δ 265) ⸤καὶ ἐν Πέργῃ ἱέρεια Ἀρτέμιδος q
alpha 737	ἀγοστό ν· ἀγκῶνα. τὸ δὲ † ἀγὲς τὸ ἐντὸς τῶν χειρῶν καὶ βραχιόνων, ᾧ ἀεὶ ἐφ’ ἡμᾶς αὐτοὺς ἐπαγόμεθά τι· Ἀπολλόδωρος (fr. 244, 231 J) δὲ τὸ ἐντὸς τοῦ βραχίονος μέρος
alpha 738	ἀγος· *κλάσμα. θραῦμα A ἀρχηγός	28 in vol. 1
alpha 739	*ἀγὸς ἀσπιστάων· ἡγεμὼν τῶν ὁπλιτῶν (Π 490) A
alpha 740	ἀγοστός· τὸ ἐντὸς τῶν χειρῶν. ἢ ἀγκών
alpha 741	ἀγοστούς· ὠλέκρανα. ⸤οἱ δὲ ἄκρα χειρῶν. ἢ πήχεις. ἢ ἀγκῶνας q
alpha 742	ἄγουσ ι· φέρουσιν b ἐπιτελοῦσιν (Α 390) ἢ ἀξιοῦσιν (Plat. Theaet. 172b) ἢ ἡγοῦνται
alpha 743	†αὐγούστω· μαχαίριον
alpha 744	ἄγουσαν· πορευομένην
alpha 745	*ἄγρα· θήρα (Eur. Bacch 1146) (vgA) p
alpha 746	Ἄγραι· χωρίον Ἀττικὸν ἔξω τῆς πόλεως. ἱερὸν Δημήτρας ... [καὶ στρατιῶται δέ τινες οὕτως ἐκαλοῦντο]
alpha 747	ἀγρακόμας· ὄρνις τις ὑπὸ Παμφύλων
alpha 748	ἀγράκαβος· σταφυλή p
alpha 749	ἀγραμύξειν· καταξέσειν
alpha 750	Ἀγράνια· ἑορτὴ ἐν Ἄργει ἐπὶ μιᾷ τῶν Προίτου θυγατέρων
alpha 751	*ἄγραυλοι· οἱ ἐν ἀγρῷ 〈δια〉νυκτερεύοντες (Σ 162 ..) q. vgA
alpha 752	*ἀγραύλοιο· ἐν ἀγροῖς αὐλιζομένου (Κ 155) b
alpha 753	ἄγραυλον· ὕπαιθρον, καὶ ἔρημον. *ἢ ἐν ἀγρῷ αὐλιζόμενον P ἢ καπυρόν
alpha 754	[†ἀγραυλῶ· τὸ ἐνθείρῳ τόπῳ καὶ πλήρη ἀγρευμάτων]
alpha 755	ἄγραμμα ἀφεῖται· ἐν τῇ τῶν βόλων παιδιᾷ οὕτως ἐλέγετο
alpha 756	*ἄγραφα ἀδικήματα· περὶ ὧν νόμος οὐ γέγραπται vgAb
alpha 757	*ἀγραφίου δίκη· ἐπὶ τῶν καταδικασθέντων χρημάτων τῷ δημοσίῳ καὶ κατὰ χάριν μὴ ἐγγραφέντων ἐλέγετο A
alpha 758	†ἀγράθεν· συνάγειν. συμμίσγειν
alpha 759	[ἀγραρεύεις· περιέρχῃ (p)]
alpha 760	ἄγρει· ἄγε, λάμβανε, φέρε. προστακτικόν
alpha 761	ἄγρει μάν· ἄγε δή (Ε 765 ..) APn ὅπως δή
alpha 762	ἀγρεῖται· λαμβάνεται. ζωγρεῖται.
alpha 763	ἀγρεμόνα· τὸν κάμακα, ἀπὸ τοῦ ἀγρεῖν καὶ λαμβάνειν [ἤγουν ἀγρεύειν.] ἢ λαμπάδα, ἢ δόρυ. Αἰσχύλος δὲ Μυρμιδόσιν (fr. 141) ἀγρεμόνα τὸν ἐπιμήνιον
alpha 764	ἀγρεμόνες· θηρευταί, πορθητικοί. Βοιωτοί. ἢ θηρευτικοί. καὶ τόπος ἐν Αἰτωλίᾳ
alpha 765	[*†ἀγρετᾷ· συναθροισθῆ A]
alpha 766	*ἄγρευμα· εὕρημα vA τὸ εἰλημμένον
alpha 767	(*)ἄγρευσις· εὕρεσις	29 in vol. 1
alpha 768	ἀγρεύματα· 〈κτήματα (Sol. leg.)〉 σκῦλα. Εὐριπίδης Ἀνδρο‐ μέδᾳ (fr. 155)
alpha 769	ἀγρεταί· παρὰ Κῴοις ἐννέα κόραι κατ’ ἐνιαυτὸν αἱρούμεναι πρὸς θεραπείαν τῆς Ἀθηνᾶς
alpha 770	Ἀγρέταν· ἡγεμόνα θεόν
alpha 771	ἀγρετήματα· τὰ ἀγρευόμενα τῶν παρθένων Λάκωνες
alpha 772	*ἀγρεύουσι· κρατοῦσιν (Prov. 5,22) Apw
alpha 773	Ἀγρεύς· ὁ Πὰν παρὰ Ἀθηναίοις, ὡς Ἀπολλόδωρος (244,137 J.)
alpha 774	[*ἀγρευτεῖ· ὑβρίζει vgA]
alpha 775	ἄγρην θέτο· ἠθέλησεν
alpha 776	ἀγρηνά· δίκτυα. καὶ ἔνδυμα
alpha 777	ἀγρηνόν· 〈ἔνδυμα〉 δικτυοειδὲς ὃ περιτίθενται οἱ βακχεύοντες Διονύσῳ. Ἐρατοσθένης (frg. 33) δὲ αὐτὸ καλεῖ [γρῆνυν, ἢ] γρῆνον
alpha 778	ἀγρεῖσθαι· συνέπεσθαι. πείθεσθαι
alpha 779	ἀγρησθῶσι· συνειληθῶσιν (Hippocr. mul. aff. 2, 154)
alpha 780	*ἀγρήσκεται· πικραίνεται pw
alpha 781	Ἄγρησσαι· ... εἶπε γένος τι ἐν Ἠλίδι
alpha 782	Ἀγριάδες· νύμφαι
alpha 783	ἀγρίαζε· ἄγριος ἴσθι
alpha 784	ἀγρίανεν· ὠργίσθη
alpha 785	*ἄγριαι 〈στρουθοί· αἱ〉 στρουθοκάμηλοι A
alpha 786	†ἀγρίαθεν· ἀνέκαθεν. Αἰσχύλος Ἀγαμέμνονι (3)
alpha 787	ἀγριάμπελος· ἡ βρυωνία βοτάνη
alpha 788	ἀγριάνια· νεκύσια παρὰ Ἀργείοις. καὶ ἀγῶνες ἐν Θήβαις
alpha 789	Ἀγριᾶνες· τέλος τι τῆς κούφης συντάξεως (b) ἐκ τῆς Ἀγριανι‐ κῆς χώρας Παιόνων
alpha 790	Ἀγριανέαιον· ἀκόντιον
alpha 791	†Ἀγριαύλη· δῆμος Ἀττικῆς
alpha 792	ἀγριβρόξ· ὀρίγανον
alpha 793	*ἀγρίδιον· κωμάριον, χωρίον vA [παρὰ Αἰτωλοῖς]
alpha 794	*ἀγριέες· λῦπαι A
alpha 795	(*)ἀγριέλαιος· ἄκαρπος (Rom. 11,17)
alpha 796	ἀγριεύς· ἀγροῖκος
alpha 797	Ἀγρίνιον· ὄρος 〈παρὰ Αἰτωλοῖσ〉	30 in vol. 1
alpha 798	ἀγρῖνοι· ἀγρονόμοι. ‖ καὶ οἱ παιδερασταὶ οὕτως (Aeschin. 1,52)
alpha 799	Ἀγριομέλισσα· Ἡγησίας οὕτως ἐπεκαλεῖτο
alpha 800	*ἀγριόθυμος· ἀγριόψυχος q. vgAn θηριώδης
alpha 801	*ἄγριον· ἄμικτον. ἀνήμερον (μ 119) Aw
alpha 802	ἄγριοι θεοί· οἱ Τιτᾶνες
alpha 803	Ἄγριοι λιμένες· τόπος ἐν Ἕρμωνι
alpha 804	ἄγριον αἶγα· αἴγαγρον (Γ 24)
alpha 805	ἄγριον· γενικῶς ἐπὶ θηρίου· Σῦν ἄγριον ἀργιόδοντα (Ι 539) καὶ μεταφορικῶς, ἐπίθετον· Ἄγριον αἰχμητήν (Ζ 97) κατ’ ἰδίαν δὲ ὄνομα κύριον, Οἰνέως μὲν ἀδελφοῦ, πατρὸς δὲ Θερσίτου (Ξ 117)
alpha 806	ἀγρίου βέβρωκας· οἱονεὶ ζώου ἀγρίου. εἰώθασι δὲ οἱ βεβρω‐ κότες χασμᾶσθαι (Com. ad.)
alpha 807	ἀγριοπήγανον· βοτάνη
alpha 808	ἀγριοψωρία· νόσος. καὶ ἀγριολειχῆναι
alpha 809	ἀγριοσταφυλίδες· ἀγριοσταφίδες
alpha 810	ἀγριοκάνναβος· βοτάνη
alpha 811	ἀγριοκάρυον· δένδρον
alpha 812	Ἀγρίφα· Ἀθηνᾶ
alpha 813	ἀγρίφη· ὑποδοχή. ἄμη. σκάφη
alpha 814	ἄγριφος· γένος τι ἀγρίας ἐλαίας Ὀλυμπίασιν
alpha 815	ἀγρόθειρα· βοτάνη τις
alpha 816	ἀγροῖκος· *ὁ ἐν ἀγρῷ διάγων, χωρικός A ἢ ἐργάτης καὶ δραστήριος. ἢ ζευγηλάτης
alpha 817	*ἀγροικότατον· ἀπαιδευτότατον (vg) APb
alpha 818	*ἀγρολέτειρα· τὸν ἀγρὸν ἀπολέσασα (A)
alpha 819	*ἀγρομένους· συνελθόντας, ⸤συναθροισθέντας (Σ)
alpha 820	ἀγροιῶται· *ἄγροικοι (λ 293) pn καὶ γένος Ἀθήνῃσιν, ὃ ἀντιδιέστελλον πρὸς τοὺς Εὐπατρίδας· ἦν δὲ τὸ τῶν Γεωργῶν· καὶ τρίτον τὸ τῶν Δημιουργῶν
alpha 821	*†ἀγροιτιᾷ· ἀγροικεύεται. ὑβρίζει Avgp
alpha 822	ἀγρομενής· ὁ ἐν ἀγρῷ διατρίβων καὶ εἰς ἄστυ μὴ κατιών (Callim. fr. an. 142)
alpha 823	ἀγρομένῃσι· συνεστραμμέναις. συνηθροισμέναις (Β 481)	31 in vol. 1
alpha 824	*ἀγρομένων· ἀθροιζομένων (θ 17) Pb
alpha 825	*ἀγρονόμων· ἐν ἀγροῖς διαγόντων (b Σ)
alpha 826	ἀγροπόλον· ἄπορον
alpha 827	ἀγρός· χωράφιον, χωρίον
alpha 828	ἄγρωστις· βοτάνη. καὶ ἄρτος τις, ὃς πρότερον λοχία ἐκαλεῖτο
alpha 829	*ἀγρότας· ἀγροίκους A
alpha 830	*ἀγροτεράων· ἀγρίων (Β 852) Ab
alpha 831	ἀγρόται· θηρευταί (π 218)
alpha 832	ἀγροτέροισιν· ἀγριωτέροισιν (Μ 146)
alpha 833	ἀγρότις· ἀγροτέρα. κυνηγός
alpha 834	ἀγρόται· ἀγροῖκοι. ἢ θηρευταί
alpha 835	ἀγροτέραν· ὀρείαν. τὴν Ἄρτεμιν
alpha 836	ἀγροῦ πλέως· ἀγροικίας πλήρης (Com. ad. 831)
alpha 837	ἀγροῦ πυγή· παροιμία ἐπὶ τῶν λιπαρῶς προσκειμένων. ὁ δὲ Σώφρων (fr. 136) τὰ πλεῖστα μέρη λέγει μεταφορικῶς ἀπὸ τῶν ὀρνέων, καὶ τὰ πιότερα τοῦ ἀγροῦ καὶ 〈μαλακώτερα〉 ζάπλου‐ τοι ἀγροῦ πυγαί
alpha 838	ἀγρυξία· σιωπή (Pind. fr. 229?) p
alpha 839	Ἀγρυλή· δῆμος τῆς Ἐρεχθῆιδος φυλῆς καὶ τῆς Ἀτταλίδος
alpha 840	Ἀγρυπνίς· ἑορτὴ Διονύσου ἐν † Ἀρβήλῃ
alpha 841	*ἀγρωνεύς· ἀγροῖκος (P)
alpha 842	*ἀγρώσσει· θηρεύει vA
alpha 843	ἀγρώσσοντες· ἀγρεύοντες
alpha 844	ἀγρῶσται· ἐργάται. θηρευταί (Eur. Rhes. 287)
alpha 845	[*ἀγρώσσατο· ἠθέτησεν. ἐψεύσατο p]
alpha 846	Ἀγρωστῖναι· Νύμφαι vgA ὄρειοι
alpha 847	ἀγρωστῖνος· ἀγροῖκος (Epicharm. fr. 1—3) *
alpha 848	*ἀγρώσσων· ἀγρεύων (ε 53) (b)
alpha 849	*ἄγρωστις· εἶδος βοτάνης (ζ 90) b
alpha 850	*ἄγρας· θήρας (Eur. Bacch. 1146) vgA
alpha 851	ἀγυιάς· ἄμφοδα, ῥύμας (Ε 642 ..)
alpha 852	*ἀγύρει· ἀθροίσματι (Π 661) Ab
alpha 853	*ἄγυια· ἄμφοδος, ῥύμη, ὁδός (P) b γειτονία (Eur. Or. 761) (P)
alpha 854	ἀγυιαί· *ἄμφοδοι, ῥῦμαι, vgAP ὁδοί (β 388) P ἀπὸ τοῦ δι’
alpha 854	αὐτῶν ἄγειν ἡμᾶς τὰ γυῖα, τουτέστιν πορεύεσθαι. χρῆται γὰρ καὶ τῷ ἄγειν ἀντὶ τοῦ φοιτᾶν Ὅμηρος [δὲ] καὶ ἔρχεσθαι, ὡς ὅταν λέγῃ· Λαοδίκην ἐσάγουσα (Ζ 252) οἱ δὲ 〈Ἀθηναῖοι〉	32 in vol. 1
5	στενωπούς, 〈Ἀργεῖοι ἀγυιὰς καλοῦσιν〉
alpha 855	ἀγυιάτιδες· αἱ πρὸ τῶν θυρῶν θεραπεῖαι (Eur. Ion 186)
alpha 856	ἀγυιεύς· ὁ πρὸ τῶν θυρῶν ἑστὼς βωμὸς ἐν σχήματι κίονος (Soph. fr. 341?)
alpha 857	*ἀγυιῆται· κωμῆται, 〈γείτονεσ〉 A
alpha 858	ἁγυμνάστοις· πολυγυμνάστοις
alpha 859	ἄγυνος· ἀγύναιος (Ar. fr. 735)
alpha 860	ἄγυιος· †ἀγύοικος. ἄναρθρος (Hippocr. mul. 1,25)
alpha 861	ἄγυρις· σύνοδος, συναγωγή 〈στρατοῦ〉
alpha 862	ἀγύρει· [ἀθροίσματι. ἢ] συγκροτεῖ
alpha 863	ἀγυρίζειν· συνάγειν (p), ἀγυρτάζειν
alpha 864	ἀγυρμός· *ἐκκλησία Ab συγκρότησις. ἔστι δὲ πᾶν τὸ ἀγειρόμε‐ νον. καὶ τῶν μυστηρίων ἡμέρα πρώτη
alpha 865	ἀγυρτάζει· συλλέγει. πορίζει. ἀγείρει (τ 284)
alpha 866	ἀγύρτης· *ὀχλαγωγός. προσαίτης vgA ἐπαίτης. συρφετώδης vg ἰδιώτης (Eur. Rhes. 503 ..) P ἔστι δὲ καὶ ὁ ἀγείρων ὄχλον. καὶ ὄνομα βόλου κυβευτικοῦ (Eubul. fr. 57,5)
alpha 867	*ἀγυρτικά· χυδαῖα ψεύσματα q. vgAb
alpha 868	ἀγύρτας· συναθροιστάς. μάντεις. ὡς Ἀπίων
alpha 869	Ἀγχαλέη· τόπου ὄνομα παρὰ Ἱππώνακτι (fr. 99)
alpha 870	ἄγχαζε· ἀναχώρει (Soph. fr. 886) καὶ ἀγχάνδανε, καὶ ἄγχα‐ σαι τὸ αὐτό
alpha 871	ἄγχαρμον· ἀνωφερῆ τὴν αἰχμήν 〈ἔχων〉 (Ibyc? Stes?)
alpha 872	ἀγχάσασθαι· ἀναχωρῆσαι
alpha 873	ἄγχε· ἦγχε καὶ ἔπνιγεν (Γ 371) ‖ ἢ † πλησιάζετο
alpha 874	ἀγχέμαχα ὅπλα· τὰ μὴ βαλλόμενα
alpha 875	*ἀγχέμαχοι· οἱ ἐγγύθεν μαχόμενοι (Π 272) q. (vgAPb)
alpha 876	ἄγχει· φέρει. πνίγει. πλησιάζει
alpha 877	*ἄγχηται· πνίγηται Ab
alpha 878	ἀγχήρης· ὁ ἐγγύς b Σοφοκλῆς Ἀθάμαντι (fr. 6)
alpha 879	ἀγχίαλος· παραθαλάσσιος (Β 640 ..) (bp)
alpha 880	*ἀγχιβάτης· ὁ πλησίον βαίνων A	33 in vol. 1
alpha 881	(*)ἀγχιβατεῖν· ἐγγὺς βεβηκέναι
alpha 882	†ἀγχίβοιον· μέγα, ἐγγὺς βοῆς. ἢ ἐπὶ τοῦ στενάξαι
alpha 883	ἀγχιβαθής· ἡ ἐγγὺς τῆς γῆς [ἢ] βαθεῖα θάλασσα (ε 413)
alpha 884	ἀγχιβλώς· ἄρτι παρών
alpha 885	ἀγχίδιαι· ἐπιθαλασσίδιαι
alpha 886	Ἀγχιαλίδαι· πατριὰ ἐν Ἀργείᾳ
alpha 887	Ἀγχιαλῄς· ἡ Ἀττική. ἀπὸ Ἀγχιάλου
alpha 888	*ἀγχίαλος· ἐγγὺς θαλάσσης (Β 640) ἔστιν δὲ καὶ κύριον ὄνομα (θ 112 ..)
alpha 889	ἀγχίθεον· ἰσόθεον, θεῖον
alpha 890	*ἀγχιτέρμων· γείτων (Eur. Rhes. 426) vgA καὶ ἀγχίθυρον 〈γείτονα〉 (q) vgA(n)
alpha 891	*ἄγχι· ἐγγύς vgA, πλησίον (Ε 185 ..). †Ἀγχὶ δέ, τὸ διαφέρεσθαι
alpha 892	ἀγχίαλα· ἁλμυρά, θαλάσσια. ἄβρωτα
alpha 893	†ἀγχίμαστρον· ἀμφίεσμα
alpha 894	*ἀγχιμαχηταί· οἱ συστάδην μαχόμενοι (Β 604) bw
alpha 895	*ἀγχίμολον· ἐγγὺς ἐληλυθός q(Ap)
alpha 896	*ἀγχίμολον· σύνεγγυς b (Δ 529) ἢ μετ’ ὀλίγον (ξ 410) Nb
alpha 897	ἀγχίνοια· *φρόνησις, σύνεσις Pb ἢ ταχύνοια q ἢ ὀξεῖα γνῶσις
alpha 898	ἀγχίνους· *συνετός (A)P(b)Σ νηφάλιος
alpha 899	ἀγχίνοος· συνετός, ἀγχίνους (ν 332)
alpha 900	ἀγχίξαι· ἐγγίσαι b Κρῆτες
alpha 901	ἀγχίπλους· εὐδιακόμιστος. καὶ ὁ παρεστώς. καὶ σύνεγγυς. Εὐριπίδης Ἰφιγενείᾳ τῇ ἐν Ταύροις (1325)
alpha 902	ἀγχίπορος· [εὐδιακόμιστος]
alpha 903	[ἀγχίσαως· ἄρτι παρών]
alpha 904	*ἀγχιστεία· συγγένεια (Dem. 20,102?) q. Ab(vg)
alpha 905	*ἀγχιστεύουσα· ἐγγὺς οὖσα πρός τι γένος (Num. 36,8) A
alpha 906	*ἀγχιστεύς· συγγενής (Ruth 3,12 ..) Ab
alpha 907	ἀγχιστάδην ὀμνύων· ἐγγὺς τῶν βωμῶν· παρὰ Σόλωνι
alpha 908	ἄγχιστον· ἔγγιστον γένους (Eur. Tro. 48)
alpha 909	ἀγχίθεοι· οἱ Φαίακες. καθότι τρίτοι εἰσὶν ἀπὸ Ποσειδῶνος οἱ βασιλεῖς. ἢ ὅτι θεοὶ συνδιέτριβον αὐτοῖς. ἢ ὅτι εὐδαίμονες καὶ
alpha 909	ἰσόθεοι (ε 35)	34 in vol. 1
alpha 910	ἄγχι στῆναι· ἐγγὺς στῆναι
alpha 911	ἀγχιστῖναι· σύνεγγυς ἀλλήλων. ἢ συνεχεῖς, *ὅ ἐστι πυκναί (A) ἢ ἄλλαι ἐπ’ ἄλλαις (Ε 141)
alpha 912	*ἀγχίστροφος· εὐμετάβολος P εὐπερίστροφος gAn
alpha 913	*ἀγχιτέρμονες· οἱ ἐγγὺς τοῦ τέλους AP
alpha 914	†ἀγχοάδην· ἀμβολάδην
alpha 915	Ἀγχοαί· πηγαὶ ἐπὶ Μυσίας. καὶ τόπος ἐν Βοιωτίᾳ
alpha 916	*ἀγχώμαλον· ἐγγὺς ἔχον τὴν ὁμαλότητα vgAb ἰσόπεδον n
alpha 917	*ἀγχόνη· πνιγετός (Eur. Andr. 816) A
alpha 918	ἀγχόνης ἄξια· ... (Eur. Bacch. 246)
alpha 919	[†αγχος· προσφάτως, ἐγγύς, ἢ πνῖγμα. ἢ πλησίον. ἢ δόρυ]
alpha 920	*αγχου· ἐγγύς (δ 25 ..) hgA ἢ πνίγηθι
alpha 921	†ἀγχούρης· πένης
alpha 922	ἀγχοῦρος· [ὀρθος ἢ] ὄρθρος· Κύπριοι. ἢ φωσφόρος καὶ οἱ σὺν αὐτῷ 〈αὖραι〉
alpha 923	ἀγχούρους· γείτονας
alpha 924	ἄγχουσα· ἡ κάλυξ
alpha 925	ἄγχουσα· ῥίζα, ᾗ φυκοῦνται γύναια
alpha 926	ἀγχοῦ· ἄγχι, ἐγγύς (δ 25)
alpha 927	ἀγχουσίζεται· ἐντρίβεται ταῖς παρειαῖς οἱονεὶ φυκάριον
alpha 928	*ἀγχοῦ δὲ· πλησίον δέ (Β 172) n
alpha 929	ἄγχραν· μύωπα. Λοκροί
alpha 930	ἀγχράνασθαι· περιαλείψασθαι. ἢ λούσασθαι
alpha 931	ἀγχώμαλοι· παρὰ μικρὸν ἴσαι (Thuc. 3,49,1)
alpha 932	*ἄγχων· πνίγων vgn δήμιος
alpha 933	*ἄγω· ἀπάγω bd μέλπω, ἄιδω
alpha 934	ἄγω· κυρίως μὲν ἐπὶ ἐμψύχων τάσσεται· Οἵδ’ ἦγον μὲν μῆλα, φέρον δ’ εὐήνορα οἶνον (δ 622). καταχρηστικῶς δὲ καὶ ἐπὶ ἀψύχων· Ἄγω δ’ αἴθωνα σίδηρον (α 184) ἀντὶ τοῦ φέρειν
alpha 935	ἀγωγεύς· ὁ ἱμάς (Soph. fr. 887)
alpha 936	ἀγώγιμον· ὠφέλιμον
alpha 937	ἀγωγή· *τρόπος. ἀναστροφή. vgAPb ἀπαγωγή. ὁδός. πορεία τῆς νύμφης πρὸς τὸν ἄνδρα, Ῥόδιοι
alpha 938	ἀγωνία· ἀηδία	35 in vol. 1
alpha 939	*ἀγώγιμα· φορτία (Xen. Anab. 5,1,16) Pb
alpha 940	*ἀγωγίμων· ὁτὲ μὲν φορτίων· A(b) ὁτὲ δὲ καταδεδικασμένων b
alpha 941	ἀγωγός· ῥύαξ. ἐπίβουλος
alpha 942	*ἀγωγοῖς· τοῖς ἐπάγουσιν vAb
alpha 943	ἀγωγούς· ὁδηγούς (Hdt. 3,26,1 ..)
alpha 944	ἄγωμες· ἄγωμεν. Ἀργεῖοι
alpha 945	ἄγων· φέρων, ἐπάγων (γ 312 ..)
alpha 946	*ἀγών, ὀξύτονον· στάδιον (Eur. Or. 878) (vgA) ἄθροισμα (Ω ) b
alpha 947	ἀγώνη· ὑοσκύαμος
alpha 948	ἀγωνία· ἀγοραία. καὶ ἄθλησις. καὶ ἡ παλαίστρα. Εὐριπίδης δὲ Τρωάσι (1003) πόλεμον
alpha 949	ἀγώνιοι θᾶκοι· ...
alpha 950	ἀγωνίης· τῆς ἐν ἀγῶνι ἁμίλλης (Hdt. 2,91,4)
alpha 951	ἀγών· ὁ τόπος, ἔνθα ἀθροίζονται οἱ ἀγωνισταί
alpha 952	ἀγωνίσματα· ἔπαθλα
alpha 953	ἀγὼν ἔρημος· οὐκ ἔχων ἀντίδικον
alpha 954	ἀγωνισμός· ἀντιλογία, 〈ἀγωνία καὶ ἡ ἄθλησισ〉
alpha 955	ἀγωνιστήρια· τὰ διδόμενα τοῖς ἀγωνισαμένοις
alpha 956	ἀγωνισταί· οἱ ὑποκριταί (Dem. 18,318)
alpha 957	ἀγώνιοι θεοί· οἱ τῶν ἀγώνων προεστῶτες (Plat. leg. 6,783a ..)
alpha 958	ἀγωνιστήριον· τόπος, ἐν ᾧ ἀγωνίζονται
alpha 959	ἀγωνισμάτων· ὀχλικῶν ἐπιδείξεων
alpha 960	*ἀγωνιῶ· κινδυνεύω gA
alpha 961	ἀγωνοδίκας· βραβευτάς
alpha 962	ἀγωνοθέτης· ἀρχῆς ὄνομα Ἀθήνησιν. ὡς δὲ Νίκανδρος, ἀθλοθέτης μόνα γυμνικά, ἀγωνοθέτης δὲ ὁ τὰ μουσικὰ ἀκροά‐ ματα διατιθέμενος
alpha 963	ἄγωνον· τὸν ἀγῶνα Αἰολεῖς (Alc. fr. 121) καὶ ποταμὸς Ἄγωνος παρὰ τὴν Αἰθιοπίαν
alpha 964	*ἀγώνυμος· φερώνυμος A
alpha 965	ἀγὼν χάλκειος· τὰ ἐν Ἄργει Ἑκατόμβαια (Pind. N. 10,40)
alpha 966	†ἀγωρέοι· ἠθροισμένοι
alpha 967	†ἀγωρεῖν· συναθροίζειν
alpha 968	(*)Ἀδάμ· ὁ πρῶτος ἄνθρωπος, καὶ ἄνθρωπος ἕτερος κατὰ τὸν ἅγιον Ἐπιφάνιον (Panar. 1,1,4)
alpha 969	αδα· ἡδονή. †πηγή. c καὶ ὑπὸ Βαβυλωνίων ἡ Ἥρα. παρὰ Τυρίοις
alpha 969	δὲ ἡ ἰτέα	36 in vol. 1
alpha 970	ἀδαγμός· κνησμός (Soph. Tr. 770)
alpha 971	†Ἀδαγυούς· θεός τις παρὰ Φρυξὶν ἑρμαφρόδιτος
alpha 972	Ἀδάρ· μὴν παρὰ Χαλδαίοις
alpha 973	*ἀδαεῖς· ἀσύνετοι APb
alpha 974	*ἀδαῆ· ἄπειρον vgb
alpha 975	*ἀδαήμονας· ἀμαθεῖς, ἀπείρους (Ν 811) vgAb
alpha 976	ἀδαημονίη· ἀπειρία (ω 244)
alpha 977	ἀδαῖα· εἰς κόρον ἄγοντα, παρὰ τὸ ἀδεῖν· ὁ δὲ Σώφρων (fr. 137) τὸν ἀηδῆ ἀδανὸν ἔφη
alpha 978	*〉α δ’ αἰάζω· ἀναβοῶ, ἀναστένω (Eur. Or. 80) gP
alpha 979	ἀδάικτον· †καθαρόν
alpha 980	[ἀδαιόν· δαψιλές]
alpha 981	a) ἀδάϊον· ἀπόρθητον, ἀπολέμητον. b) ... ἀτερπές. ὀκνηρόν
alpha 982	ἄδαιτον· †ἄδην 〈καὶ ἀπόρρητον〉 (Aesch. Ag. 151)
alpha 983	ἄδαιτρον· ἀδιαίρετον p(b) [καὶ ἀπόῤῥητον]
alpha 984	[ἀδακτῶ· κνήθομαι]
alpha 985	ἀδάλαν· πονηρόν
alpha 986	*ἀδαλές· ὑγιές vgAw
alpha 987	[ἀδάλαιον· ξηρόν]
alpha 988	ἀδαλός· ἄσβολος
alpha 989	ἄδαλτα· οὐκ ἄδηλα
alpha 990	ἀδαλτόμον· εἶδος βοτάνης
alpha 991	ἀδάμας· ἀγνώμων. ἀπειθής. ἀθαμβής. ἰσχυρός. καὶ ὁ λίθος
alpha 992	*ἀδάμα· παρθενικὴ γῆ (Esai. 15,9) p
alpha 993	*ἀδαμάντινα· στεῤῥά vgA
alpha 994	*ἀδάμας· γένος σιδήρου (Hes. Th. 161) vA
alpha 995	*ἀδάμαστον· ἀνυπότακτον vgb
alpha 996	ἀδάματος· ἀδάμαστος, ἀνυπότακτος (Eur. Phoen. 640?)
alpha 997	ἀδαμάντινον· ἀτρυπάνευτον
alpha 998	ἀδαμία· τὸ ἀδικάστως φονεύειν. Κρῆτες
alpha 999	ἀδαμνεῖν· τὸ φιλεῖν. καὶ Φρύγες τὸν φίλον Ἀδάμνα λέγουσιν
alpha 1000	ἀδαμνᾶις· ἀκολασταίνεις	37 in vol. 1
alpha 1001	ἀδάμνης· ἰσχυρός, σκληρός
alpha 1002	ἄδαμνον· ἁγνώμονα b ἢ ἀδάμαστον (Io Chius fr. 9,1) ἢ πρωτόδαμνον 〈ἢ πρωτοτόκον〉 n
alpha 1003	ἀδάρκη· βοτάνη
alpha 1004	ἀδανές· ἀπρονόητον
alpha 1005	Ἀδανίην· οὕτως τὸ πρότερον ἡ Μολοσσία ἐκαλεῖτο
alpha 1006	ἀδαμάντινος· ἀπαθής (Plat. rep. 2,360b)
alpha 1007	*ἀδαξῆσαι· κνῆσαι Ab
alpha 1008	ἀδαξῶ· κνήθομαι. ἐπιθυμῶ
alpha 1009	ἀδάπανον· τὸ ὕδωρ
alpha 1010	ἀδαπάνως· λιτῶς (Eur. Or. 1176)
alpha 1011	ἄδαρτον· γυμνόν. ἄδερμον
alpha 1012	ἀδαριξία· εἰρήνη
alpha 1013	ἄδαρτος· ἀμαστίγωτος
alpha 1014	ἄδας· πονηρός c
alpha 1015	ἄβασαν· ἔβλαψαν n
alpha 1016	ἄδασμος· οὐδένα δασμὸν ἐκτελοῦσα [οἷον τελοῦσα ἐνοίκιον] Αἰσχύλος Ἠδωνοῖς (fr. 63)
alpha 1017	ἀδαύως· ἐγρηγορώς w
alpha 1018	ἄδαστος· ἀδιαίρετος (Soph. Ai. 54)
alpha 1019	*ἅδ’ αὔρα· αὕτη ἡ πνοή (Eur. Hipp. 165) APb
alpha 1020	ἀδαχᾷ· κνᾷ, κνήθει κεφαλήν. ψηλαφᾷ (Ar. fr. 410)
alpha 1021	ἄδδαι· ῥυμοὶ, ὑπὸ Μακεδόνων
alpha 1022	ἀδδανόν· ξηρόν. Λάκωνες
alpha 1023	[〉άδδαν· τὴν κιννάβαριν]
alpha 1024	ἄδδεε· ἐπείγου
alpha 1025	ἄδδην· εἰς κόρον καὶ εἰς πλησμονήν, τοῦ ἑνὸς δ πλεονάζοντος (Ε 203)
alpha 1026	ἄδδηλος· κόλπος
alpha 1027	ἄδδιξ· μέτρον b τετραχοίνικον (Ar. fr. 709)
alpha 1028	*ἄδε· ἤρεσε n ἅδε δ’ Ἕκτορι μῦθος (Μ 80)
alpha 1029	[*ἀδεάζων· ἀναβοῶν, ἀναστένων vgA]	38 in vol. 1
alpha 1030	ἀδεές· ἄφοβε (Θ 423) b θρασεῖα (Φ 481)
alpha 1031	*ἀδέητος· ἀνενδεής (Antiph. Soph. fr. 10 D.) vAb
alpha 1032	†ἀδει· *ὑμνεῖ gAb ἢ ἀνιᾶται
alpha 1033	ἄδεια· ἀργία. *ἀφοβία vg(A) εὐδία
alpha 1034	*ἄδειαν· ἐξουσίαν ἄφοβον (Dem. 18,286) A(P)n
alpha 1035	[ἀδειδῶ· ὦ δῆλοι, καὶ κακοδαίμονες]
alpha 1036	†ἀδειῆ· λυπεῖ
alpha 1037	*ἀδήλητον· ὑγιές b
alpha 1038	ἀδειής· *ἄφοβος Ab ἀδεής (Η 117)
alpha 1039	*ἆ δειλέ· ἄθλιε, δειλέ (ξ 361 ..) A
alpha 1040	ἆ δειλοί· ὦ δειλοί (Λ 816)
alpha 1041	ἆ δειλώ· ὦ δειλοί, ὦ δείλαιοι (Ρ 443 ..)
alpha 1042	*ἄδειμον· ἄφοβον vAb
alpha 1043	ἄδειὁς· ἀκάθαρτος Κύπριοι
alpha 1044	ἀδεεῖ· [οὐ δοκεῖ] οὐ φοβεῖται
alpha 1045	ἀδεῖν· ἀκολουθεῖν
alpha 1046	[*ἀδεινάων· ἀθρόων Ab ἢ ἁπαλῶν A
alpha 1047	*ἀδεινόν· λεπτόν, γοερόν Ab, οἰκτρόν A
alpha 1048	*ἀδεινὸν κῆρ· πυκνὴν ψυχήν A]
alpha 1049	*〉α δεῖρεν· ἔδειρεν A
alpha 1050	†ἄδειτον· ὠμόν. ἀφανές
alpha 1051	†ἄδειλον· ἀβέλτερον
alpha 1052	ἀδέκαστον· *ἀδωροδόκητον (vPw)b(p) ὁ δεκάδας μὴ λαμβά‐ νων
alpha 1053	*ἄδεκτον· ἄπιστον (w)
alpha 1054	ἀδεκατεύτους· ὧν δεκάτην οὐδεὶς ἔδωκεν (Ar. Eq. 301)
alpha 1055	[ἀδελεῖ· ἤρεσεν]
alpha 1056	ἀδελιφήρ· ἀδελφός Λάκωνες
alpha 1057	ἀδελφιδοῖ· ἀδελφῶν υἱοί
alpha 1058	*ἀδελφιδοῦς· ὁ τοῦ ἀδελφοῦ υἱός vgAn
alpha 1059	ἀδελφίζει· *ἀδελφὸν καλεῖ (Isocr. 19,30) Ab ἢ τιμᾷ ὡς ἀδελφόν
alpha 1060	ἀδελφιξίας· κοινωνίας (Hippocr. artic. 56) (bw)
alpha 1061	ἀδελφοί· οἱ ἐκ τῆς αὐτῆς δελφύος γεγονότες. Δελφὺς γὰρ ἡ μήτρα λέγεται
alpha 1062	ἃ δέ κα· ὅταν Κρῆτες	39 in vol. 1
alpha 1063	ἄδενδρον· γῆ μὴ ἔχουσα δένδρα. καὶ σίδιον ξηρόν, ἤγουν ῥοιᾶς κέλυφος
alpha 1064	ἀδένες· συστροφαὶ σαρκώδεις b περὶ τὴν ῥάχιν, καὶ ⸤βουβῶνες (Hippocr. artic. 11 ..) b
alpha 1065	[ἀδεόν· ἀπολέμητον] ἢ *〈ἀδερκές〉· ἀόρατον gA καὶ †ἀδεός· ἀόρατος
alpha 1066	*ἀδερκής· οὐ βλέπων w(b) ἢ ἀφανής
alpha 1067	αδες· πόδες. ἔνιοι δὲ ἀηδές
alpha 1068	ἀδέσμῳ φυλακῇ· τῇ ἄνευ δεσμῶν (Thuc. 3,34,3)
alpha 1069	ἄδεται· πίμπλαται. ⸤κοπιᾶται p
alpha 1070	*ἀδευκέ α· πικρά (ζ 273) vgAb
alpha 1071	ἀδευκές· ἄμορφον, ἀηδές
alpha 1072	ἀδευκής· †χαμνός. πικρός. ἄγνωστος
alpha 1073	*ἀδευκέϊ· ἀπεοικότι. οἱονεὶ ἀδοκεῖ, ἀπροσδοκεῖ. Ἡλιόδωρος δέ φησιν ἀνεικάστῳ. οἱ δὲ ἀδευκής· αὐτάρκης (δ 489)
alpha 1074	ἀδεύμεθα· ἀηδιζόμεθα
alpha 1075	ἀδεύητον· χαλεπόν. ἢ 〈οὗ〉 οὐκ ἄν τις ἐπιδεηθείη
alpha 1076	*ἀδεῶς· ἀφόβως (3. Macc. 2,32) vgAb
alpha 1077	ἀδέψητον· ἀμάλακτον. ἀργόν (v 2)
alpha 1078	ἀδῆιον· ἀπόρθητον, ἀπολέμητον (Soph. O. C. 1533)
alpha 1079	*ἀδηκότες· ἐκλελυμένοι A παρειμένοι (Κ 98 ..)
alpha 1080	ἀδῆ· οὐρανός. Μακεδόνες
alpha 1081	[†ἄδηεν· διαπορεῖ]
alpha 1082	ἀδηκότες· ἄδην ἔχοντες καὶ πεπληρωμένοι· ‘ὕπνῳ‘ (Κ 98) *ἢ ἀδημονήσαντες Aw
alpha 1083	*ἀδηλίαν· ἄγνοιαν. ἀφάνειαν A
alpha 1084	ἀδήλωτον· *ἀδιάφορον Ap δεξιόν, συνετόν. ἢ πένητα, ἄπορον
alpha 1085	ἅδημα, ἅδος· ψήφισμα, δόγμα
alpha 1086	ἀδημονεῖν· θαυμάζειν. ἀπορεῖν [ἀδημονεῖν]
alpha 1087	ἄδημον· οὐκ ἔνδημον ὄντα. Σοφοκλῆς Τυμπανισταῖς (fr. 582)
alpha 1088	*ἀδημονεῖ· ἀκηδιᾷ (b) ἀγωνιᾷ (Plat. Phaedr. 25id?) w
alpha 1089	ἀδημονίη· θαῦμα
alpha 1090	*ἀδημονῶν· ἀγωνιῶν (Philipp. 2,26) A(b)p
alpha 1091	*ἄδην· ἀθρόως Ab ἐξαίφνης. ⸤δαψιλῶς (Ε 203) ὅθεν καὶ ἀδδη‐
alpha 1091	φάγος A	40 in vol. 1
alpha 1092	ἀδηνείη· ἀπειρία
alpha 1093	αδην· δασυνόμενον μὲν ἡδέως καὶ τὸ εἰς κόρον b, ψιλούμενον δὲ ἀδεῶς
alpha 1094	ἄδην ἔχοντας· πληθύοντας
alpha 1095	ἄδην ἔχει· τὸ σφόδρα καὶ ἅλις
alpha 1096	ἄδην ἐλόωσιν· εἰς κόρον ἄξουσιν (Ν 315)
alpha 1097	ἀδηνέως· ἀδόλως, *⸤ἁπλῶς. Σ χωρὶς βουλῆς
alpha 1098	[ἀδημονιῶ ν· ἀγωνιῶν, λυπούμενος]
alpha 1099	ἀδηνής· ἄκακος
alpha 1100	[*ἀδηξῆσαι· κνῆσαι A]
alpha 1101	*ἀδήριτον· ἄμαχον vAP, ἀκαταμάχητον p(A)
alpha 1102	*ἀδηρίτην· τὴν ἀπόλεμον καὶ ἀπόρθητον A(b)
alpha 1103	ἀδής· ἀτερπής
alpha 1104	*ἀδήσεις· ἀρέσεις (Hdt. 5,39,2)vAb
alpha 1105	ἀδήσειε· ἀδημονήσειε. καὶ ἀηδῶς διατεθείη (α 134)
alpha 1106	†Ἀδησίδες· ἱέρειαι τινὲς ἐν Ἄργει †ἀδητῶναῶ
alpha 1107	*ἀδηφάγα 〈ἅρματα〉· μεγάλα καὶ τέλεια q. AP
alpha 1108	ἀδηφαγία· πολυφαγία. εἰκαιοφαγία
alpha 1109	*ἀδηφάγος· γαστρίμαργος vg ἀθρόως ἐσθίων vgAb
alpha 1110	ἀδηφάγοι· τοὺς τελείους ἵππους οὕτως ἔλεγον Ἀθηναῖοι καὶ Βοιωτοὶ πρὸς τὴν τῶν πώλων διάκρισιν. Ἀργεῖοι δὲ ἄνδρας τοὺς πολλὰ ἐσθίοντας. Λυσίας δὲ κατὰ μεταφορὰν ἐν τῇ ὑπὲρ Εὐκρίτου διαμαρτυρίᾳ τὴν ἐντελόμισθον ναῦν (fr. 103 S.)
5	Ἀλκαῖος (com. fr. 21) δὲ καὶ τοὺς πότας λύχνους ἀδηφάγους ἔφη. καὶ δρομεῖς δέ τινες ἐν Νεμέᾳ ἀδηφάγοι ἐλέγοντο. καὶ οἱ γυμναστικοὶ παρὰ Ἀργείοις οὕτως ἐλέγοντο
alpha 1111	*ἀδιάβλητα· ἀμώμητα, ἀνέγκλητα (v)A
alpha 1112	(*)ἀδιάδοχος· ὁ ἔχων τι ἕως τέλους (Greg. Naz. or. 36,609B)
alpha 1113	*ἀδιαίρετον· ἀχώριστον, ἄτμητον vg
alpha 1114	ἀδιάκριτον· μὴ ἔχοντα διάκρισιν
alpha 1115	*ἀδιάκριτος· ἀδιαχώριστος Ab
alpha 1116	*ἀδιάλλακτος· ἀφιλίωτος (Dem. 24,8 ..) A
alpha 1117	*ἀδιαλώβητον· ἀβλαβές vAP
alpha 1118	†ἄδιαν ὁδόν· μακρὰν (β 272) †εὐκαιρίαν
alpha 1119	ἀδιακόντιστον· ἀναίσθητον. ἄτρωτον
alpha 1120	ἀδίαντον· ξηρόν, ἄβροχον. ἢ φυτὸν καλούμενον πολύτριχον
alpha 1121	*ἀδιαπλήτως· ἀπλησιάστως Ab	41 in vol. 1
alpha 1122	*ἀδιάρθρωτον· ἄσημον vgb ἀνάρμοστον
alpha 1123	ἀδίας· ἐσχάρα, βωμός
alpha 1124	*ἀδιασπάστως· ἀχωρίστως (Awhp)
alpha 1125	*ἀδιαστάτως· χωρὶς διαστάσεως A(vg)
alpha 1126	*ἀδιαφορίας· ἀμελείας (v)A(b)
alpha 1127	*ἀδιάφορον· ἀδιάκριτον pw
alpha 1128	ἀδιατάκτῳ· ἐν μηδενὶ τεταγμένῳ μέρει
alpha 1129	*ἀδιαφόρου· ἀμελοῦς A
alpha 1130	ἀδιγόρ· τρωξαλλίς, ὑπὸ Σκυθῶν
alpha 1131	†ἀδίακελεύθω· ἀηδείᾳ
alpha 1132	ἀδιίκελον· ἐμπρεπές
alpha 1133	a) [ἀδίεπον· ἄναρχον] b) ἀδιερεύνητον πέλαγος· ... (Pl. Tim. 25d)
alpha 1134	ἀδικίου· εἶδος δίκης Ἀθήνῃσιν
alpha 1135	Ἄδικος· Ἀφροδίτης 〈ὄνομα〉 ἐν Λιβύῃ
alpha 1136	ἀδίκους· τοὺς ἄνευ βλάβης [ἀδίκους]
alpha 1137	ἁδινά· τὰ τῷ ὄγκῳ μὴ μεγάλα (Β 87 ..)
alpha 1138	*ἁδινάων· ἀθρόων (Β 87 ..) n ἁπαλῶν (ψ 326)
alpha 1139	*ἁδινὸν κῆρ· πυκνὴν ψυχήν (Π 481) w ἢ τὴν συνεχῶς λυπου‐ μένην
alpha 1140	*ἁδινόν· οἰκτρόν. γοερόν (Σ 124) λεπτόν (κ 413) vPn
alpha 1141	ἁδινοῖο γόοιο· τοῦ ἀθρόως ἐκχεομένου (Σ 316) [ἤγουν σφατ‐ τομένου]
alpha 1142	ἅδιξις· ὁμολογία, παρὰ Ταραντίνοις
alpha 1143	*〉αδιον· κάταντες, ⸤πλάγιον, ἀνώμαλον (Vind. 212)
alpha 1144	ἀδίοπον· ἄναρχον, καὶ ἀφύλακτον. Αἰσχύλος Φρυξί (fr. 269) δίοποι γὰρ οἱ τῆς νεὼς φύλακες
alpha 1145	*ἀδιόριστον· ἀχώριστον b ἀναμίξ Ah
alpha 1146	ἄδισκον· κυκεῶνα. Μακεδόνες
alpha 1147	†ἄδις· ὡς Ἀπίων, ἀθρόοι (Β 90 ..) [ἢ ἐσχάρα]
alpha 1148	[ἄδισμα καὶ ἄδμα· ψήφισμα, καὶ δόγμα]
alpha 1149	ἀδίστονον· οἰκτρὸν στένοντα
alpha 1150	ἀδμαίνειν· ὑγιαίνειν. ζῆν
alpha 1151	†ἀδμηλοῖ· ἀφανίζει	42 in vol. 1
alpha 1152	*ἀδμής· ἀδάμαστος Ab, παρθένος (ζ 109)
alpha 1153	*ἀδμήτην· ἀδάμαστον (Κ 293) vS
alpha 1154	Ἀδμήτου λόγον· σκολιόν (Ar. Vesp. 1238)
alpha 1155	Ἀδμήτου κόρη· Ἑκάτη· τινὲς δὲ τὴν Βενδῖν
alpha 1156	Ἀδμήτου μέλος· τὸ εἰς Ἄδμητον ἀιδόμενον σκολιόν
alpha 1157	ἀδμωλή· ἀπορία. ὀλιγωρία. ἄγνοια. ἡσυχία (Callim. fr. 717)
alpha 1158	†ἀδρεῖτο· ἐβαρύνετο
alpha 1159	ἁδνόν· ἁγνόν Κρῆτες
alpha 1160	ἀδοκεί· ἀδοκήτως διακείμενος
alpha 1161	ἀδόκητον· αἰφνίδιον
alpha 1162	ἀδοκία· ἀπροσδοκία
alpha 1163	*ἀδόκιμον· πονηρόν, ἀπόβλητον, ἄχρηστον (Rom. 1,28 ..) vgpw
alpha 1164	ἀδολεσχεῖ· *φλυαρεῖ vgAb μακρολογεῖ
alpha 1165	[ἀδολές· ὑγιές]
alpha 1166	*ἁδονάν· ἡδονήν (Eur. Phoen. 314 ..) AP(b)
alpha 1167	*ἀδωναῖος· 〈ὁ〉 ὑπὸ τὸν ᾅδην gPn
alpha 1168	*ἀδόνητος· ἀσάλευτος (vgAP)b
alpha 1169	ἄδοξα· παράδοξα, καὶ 〈ἃ〉 οὐκ ἄν τις ἐδόξασεν. Σοφοκλῆς Ἀκρισίῳ (fr. 68)
alpha 1170	ἀδόξαστον· ἀνέλπιστον. Σοφοκλῆς Εὐρυσάκει (fr. 204)
alpha 1171	*ἄδορον· οὐ δεδαρμένον bΣ
alpha 1172	ἄδοροι· ἀσκοί, κώρυκοι (b), θύλακοι (Antim. fr. 109 W)
alpha 1173	αδος κόρος r. An πλησμονή (Λ 88)r ‖ παρὰ Δεινολόχῳ ὄξος (fr. ii) οἱ δὲ κάματον
alpha 1174	ἁδόσιον· ἄκαυτον. ἢ ὁμολογούμενον. ἢ †ἀδιαίρετον
alpha 1175	ἁδοσύνα· ἡδονή
alpha 1176	†ἀδοτοῦσα· ἄκουσα
alpha 1177	ἁδουσιασάμενοι· διελόμενοι, ὁμολογησάμενοι
alpha 1178	ἀδουσίη· †ἀνελωσίη. ἢ ἀναγκαία ἐπαφῆς ἡμέρα.
alpha 1179	ἁδούσιον· ἐραστόν. σύμφωνον
alpha 1180	ἀδούλευτος· οἰκέτης ἑνὶ δεδουλευκὼς καὶ μὴ παλίμπρατος (Hyperid. ap. Ph.)
alpha 1181	ἀδούπητοι· ἀπρόσκοποι
alpha 1182	ἄδραια· αἰθρία Μακεδόνες	43 in vol. 1
alpha 1183	[ἄδραια· ἄπρακτον. οὐκ ἐδίδρασκον]
alpha 1184	ἀδρακές· ἀόρατον
alpha 1185	ἀδρακής· [ὀλίγον] τυφλή. καὶ ἀδερκής
alpha 1186	*†ἀδράκις· ὀλιγάκις A [τυφλή]
alpha 1187	*†ἄδρακον· ἴδιον (v)A
alpha 1188	Ἀδραμών· ὁ Ἕρμων παρὰ Λυδοῖς. καὶ Ἀδραμύτειον 〈ἀπὸ〉 Ἕρμωνος
alpha 1189	ἀδρανέοντος· ἀσθενοῦντος (pw)
alpha 1190	*Ἀδράστεια· ἡ Νέμεσις, ἣν οὐκ ἄν τις ἀποδράσειεν (Eur. Rhes. 342) Σ
alpha 1191	*ἀδρανές· ἀσθενές vgAPpw
alpha 1192	*Ἀδραστεῖον· πρῶτος 〈Ἄδραστοσ〉 ἱερὸν Νεμέσεως ἱδρύσατο Ab
alpha 1193	ἄδραστον· ἄπρακτον, ὃ οὐκ ἄν τις πράξειεν (Hermipp. fr. 3 D.)
alpha 1194	Ἀδράστου δρῦς· τόπος παρὰ Γρανικόν
alpha 1195	ἁδράφαξυς· λάχανον ἄγριον (Pherecr. fr. 75?)
alpha 1196	ἁδρεῖν· αὔξεσθαι φυτόν
alpha 1197	ἀδρέπανον· ἄδρεπτον. θεοῖς ἀνακείμενον. Σοφοκλῆς (fr. 891)
alpha 1198	Ἀδρήστεια· ὄνομα πόλεως παρὰ τὸν Ἑλλήσποντον (Β 828) (v)
alpha 1199	*Ἀδρηστίνη· τοῦ Ἀδράστου θυγάτηρ (Ε 412) n
alpha 1200	ἀδρί· ἀνδρί. Παμφύλιοι
alpha 1201	Ἀδριανοί· Κελτοί, οἱ παρὰ τὴν Ἀδρίαν περίοικοι (Aesch. fr. 71)
alpha 1202	*ἁδροί· πλούσιοι (Iob 29,9) vgA
alpha 1203	*ἁδρόν· μέγα. δαψιλές. Σ παχύ
alpha 1204	ἁδρός· πολύς. *μέγας (w) πλούσιος p(w) παχύς ( Ierem. 5,5?) (w)
alpha 1205	ἁδρόχωροι· οἱ ἁδρὰς ἔχοντες χώρας
alpha 1206	*ἁδρότερον· μεῖζον Ab εὐτραφέστερον
alpha 1207	*ἁδρότης· δύναμις. μέγεθος (2. Cor. 8,20) A
alpha 1208	*ἁδρυνθέντος· μεγαλυνθέντος (Exod. 2,10) vA
alpha 1209	ἄδρυα· οἱ στῦλοι ἀρότρου, δι’ ὧν ὁ ἱστοβοεὺς ἁρμόζεται
alpha 1210	αδρυα· πλοῖα μονόξυλα. Κύπριοι. λέγονται δὲ καὶ οἱ ἐν τῷ ἀρότρῳ στῦλοι. Σικελοὶ δὲ ἄδρυα λέγουσι τὰ μῆλα. παρὰ δὲ
alpha 1210	Ἀττικοῖς ἀκρόδρυα	44 in vol. 1
alpha 1211	ἀδρύμακτον· καθαρόν (Com. ad.)
alpha 1212	ἁδρύνεσθαι· αὔξεσθαι τοὺς στάχυας
alpha 1213	ἀδρύφακτον· ἄνευ δικαστηρίου. ἢ ἀφύλακτον, ἀτείχιστον
alpha 1214	(*)ἁδρῷ· μεγάλῳ
alpha 1215	ἁδρωμένον· ηὐξημένον
alpha 1216	ἁδύθεμον· ὄξος
alpha 1217	ἀδύνατοι· οἱ ἐντὸς κεκτημένοι τριῶν 〈μνῶν〉 παρὰ Ἀττικοῖς. ἐλάμβανον δὲ παρὰ τῆς βουλῆς δύο ὀβολούς (Aeschin. 1,103)
alpha 1218	ἀδύνατον· †ἄμωμον. ἄπρακτον (Eur. Or. 665)
alpha 1219	ἁδύπνοον· πρόβατον 〈μήπω〉 γεγευμένον πόας p
alpha 1220	ἄδυτα· ἄβατα, ἀπέραντα
alpha 1221	*ἄδυτον· σπήλαιον ἢ τὸ ἀπόκρυφον μέρος τοῦ ἱεροῦ vgA
alpha 1222	*ἀδύτων· ἀσύλων, ἐνδοτάτων 〈τόπων〉 (Eur. Andr. 1147) A
alpha 1223	ἀδῶ· ἀρέσκω
alpha 1224	Ἄδωνα· τὸν Ἄδωνιν
alpha 1225	Ἀδωναῖος· Ποσειδῶν. καὶ βόλος. [*ἢ ὑπὸ τὸν ᾅδην]
alpha 1226	ἀδωνηίς· ἡ χελιδών. καὶ ἡ θριδακίνη (Callim. fr. 478?)
alpha 1227	ἀδωνιασμός· ὁ ἐπὶ τῷ Ἀδώνιδι θρῆνος (Ar. Lys. 389)
alpha 1228	ἀδώνιον· τὸ παρὰ τοῖς Λάκωσιν αὐληθὲν ἐμβατήριον, ὅπερ ὕστερον παρὰ Λεσβίοις ὠνομάσθη ...
alpha 1229	ἄδωνις· ἰχθὺς θαλάσσιος p οὗ μνημονεύει Κλέαρχος (fr. 73 M). ἢ δεσπότας, ὑπὸ Φοινίκων. καὶ βόλου ὄνομα. ἔστι δὲ καὶ κύριον
alpha 1230	Ἀδωνίτης· ἔριφος p
alpha 1231	Ἀδώνιδος κῆποι· ἐν τοῖς Ἀδωνίοις εἴδωλα ἐξάγουσιν καὶ κήπους ἐπ’ ὀστράκων καὶ παντοδαπὴν ὀπώραν, οἷον ἐκ μαράθρων καὶ θριδάκων παρασκευάζουσιν αὐτῷ τοὺς κήπους· καὶ γὰρ ἐν θριδακίναις αὐτὸν κατακλινθῆναι ὑπὸ Ἀφροδίτης
5	φασίν (Plat. Phaedr. 276 b?)
alpha 1232	†ἀδωπῷ· ἱερῷ (p?) (α 443?)
alpha 1233	*ἀδωροδόκητος· ἀδωρόληπτος (Dem. 19,27) (Aw)
alpha 1234	ἀδωρότατος· ὁ μηδ’ ὅλως μεταδιδούς τι. ἢ ἀδωροδόκητος (Thuc. 2,65,8)
alpha 1235	ἁδώσια· ἱερά τινα	45 in vol. 1
alpha 1236	ἁδωσίτας· κριτής καὶ ὁ μεσίτης
alpha 1237	ἄε· ἐπὶ τοῦ ἀεί, ἕως
alpha 1238	[ἄει· ζήτει]
alpha 1239	†ἄεδνον· ἄφερνον. ἢ πολύφερνον
alpha 1240	ἄεδνος· δεινός
alpha 1241	ἀέδοντα· ἀρέσκοντα
alpha 1242	*ἄεθλα· ἔπαθλα A ἀγῶνας (Λ 700)
alpha 1243	ἀεί· ἀντὶ τοῦ ἕως Φρύνιχος Κόννῳ (fr. 7) καὶ Εὐριπίδης Μηδείᾳ (670)· ἄπαις γὰρ δεῦρο ἀεὶ τείνεις βίον
alpha 1244	ἄεθλον· ἔπαθλον (Χ 161 ..)
alpha 1245	*ἀέθλεον· ἐμόχθουν. ἠγωνίζοντο (Hdt. 1,67,1 ..)Σ
alpha 1246	*ἀεθλεύων· ἀγωνιζόμενος (Ω 734?) vgA
alpha 1247	*ἀεθλοσύνης· ἀγωνίας (g) Ab
alpha 1248	*ἀεθλοφόρους· ἀγωνιστάς (Ι 124) vgApw
alpha 1249	*ἀέθλῳ· ἐπάθλῳ (λ 548) gAn
alpha 1250	*αει· ἀκούει. ἢ A διαπαντός vAb
alpha 1251	*ἀεὶ βλύων· ἐπιῤῥέων A
alpha 1252	*ἀειγενετάων· διαπαντὸς ὄντων (Β 400) Ab
alpha 1253	*ἄειδε· ᾆδε καὶ λέγε (Α 1 ..) vgAb
alpha 1254	*ἄειδε δ’ ἄρα· ᾖδε δή, ᾠδὴν ἔλεγεν (Ι 189) An
alpha 1255	*ἀειδές· ἀφανές (vn.) ἄμορφον (v)n, αἰσχρόν
alpha 1256	ἀείδειν· μετ’ ᾠδῆς λέγειν (α 155 ..)
alpha 1257	*ἀειδινήτοις· ἀεὶ στρεφομένοις An
alpha 1258	*ἄειδον· ᾖδον (Α 604) b
alpha 1259	*ἀειδίης· ἀεὶ οὔσης Ab
alpha 1260	*ἀείδοντες· ᾄδοντες (Α 473? Eur. Hipp. 58?) np
alpha 1261	*ἀείδων· ἄιδων (Ι 191 ..)
alpha 1262	†ἀειδέμα· λαμπρά
alpha 1263	*ἀειδέλιος· κατάρατος A δεινός (ν 402)
alpha 1264	*ἀειδής· ὁ †μηδέπω εἰδής (Voss. 63)
alpha 1265	[ἀείδιον· ἀένναον, ἀεὶ ὄν]
alpha 1266	ἀειεστώ· τὴν αἰώνιον οὐσίαν, ἢ ἀϊδιότητα (Antiph. soph. fr. 22 D.)
alpha 1267	ἀείζων· φυτὸν ἀειθαλές (Aesch. fr. 28)
alpha 1268	*ἀειθαλής· ἐσαεὶ θάλλων A(b)
alpha 1269	*ἀειθαλές· τὸ βραβεῖον τῆς νίκης A ἀεὶ θάλλον vgAP	46 in vol. 1
alpha 1270	ἀεικάς· μάχας, ὁρμάς. ἢ βολὰς τόξων (Ο 709)
alpha 1271	ἀεικέα· *ἀπρεπῆ n ἀθεράπευτα (δ 533 ..)
alpha 1272	ἀεικέλιον· ἀνόμοιον. *σκληρόν v κακόν (ω 228)
alpha 1273	ἀεικελίῃσιν· ἀπρεπέσιν. χαλεπαῖς (δ 244)
alpha 1274	*ἀεικελίους· ταλαιπώρους. εὐτελεῖς, οὐδενὸς ἀξίους vgA
alpha 1275	a) *ἀεικές· ἀπρεπές (Ι 70) Ab b) 〈ἀίεις〉· ἀκούεις p Κύπριοι
alpha 1276	ἀεικές· κακόν. σκληρόν. ἀπρεπές. εὐκαταφρόνητον. ἀπεοικός (Τ 124)
alpha 1277	ἀεικία· ἀτυχία. κόλασις. κακία. ὕβρις. αἰκισμός. ἁμαρτία. κάκωσις. λύμη
alpha 1278	ἀεικίζει· ἀπολλύει, φθείρει. αἰκίζεται, ⸤ὑβρίζει (b) κολάζει (Ω 54)
alpha 1279	*ἀεικέστερα· ἀπεοικότα Ab
alpha 1280	ἀεικίζουσιν· ἐνυβρίζουσιν
alpha 1281	*ἀεικίσωσιν· ὑβρίσωσιν ἢ ἀποδύσωσιν (Π 545) A
alpha 1282	ἀεικόρσωτοι· ἄκαρτοι
alpha 1283	ἀεὶ κορσώσασθαι· κεῖραι κεφαλήν
alpha 1284	*ἀεικῶς· ἀπρεπῶς gn χαλεπῶς
alpha 1285	ἄειλα πεδία· ἀνήλια. Εἵλη γὰρ τοῦ ἡλίου αὐγή (Aesch. fr. 334)
alpha 1286	ἀειλογία· *πολυλογία vAPb τὸ ἑκάστοτε διδόναι λόγον καὶ ἀπολογίαν (Dem. 19,2 ..)
alpha 1287	*ἀειλογεῖς· ἀεὶ λαλεῖς Ab ἀεὶ προφέρεις A
alpha 1288	ἀείλη· πνοή
alpha 1289	[ἀήμεναι· πνεῦσαι]
alpha 1290	ἄειν· πνεῖν
alpha 1291	*ἀείνων· ἀένναον PbΣ
alpha 1292	ἀειναῦται· ἀρχῆς ὄνομα παρὰ Μιλησίοις
alpha 1293	†ἀεινέους· οὐ προσηνεῖς, βλαβερούς
alpha 1294	ἀεινεφὴς τύφλωσις· p (trag. ad.?) ...
alpha 1295	[ἀείνη· δένδρον μεγαφόρον. τὸ δὲ αὐτὸ καὶ δεῖνες]
alpha 1296	ἀείοις· ἀκούοις
alpha 1297	†ἀειπῶν· φίλησον, τοῖς βρέφεσι 〈λέγουσι〉 Λάκωνες
alpha 1298	*ἀεῖραι· βαστάσαι, ἆραι (Θ 424) vgA
alpha 1299	*ἀείραιεν· ἐγείραιεν A
alpha 1300	*ἀειραμένην· διεγειρομένην A
alpha 1301	ἀειράμενον· διεγειρόμενον	47 in vol. 1
alpha 1302	*ἀείρας· ἐγείρας. ἄρας. κουφίσας (Η 268 ..) A
alpha 1303	*ἄειρε· φέρε, πρόσφερε· APb Μή μοι οἶνον ἄειρε (Ζ 264)
alpha 1304	ἀείρειν· προσφέρειν (Eur. Rhes. 25)
alpha 1305	*†ἀείροις· ἀπείροις A(b)
alpha 1306	*ἀείρυτον· ἀεὶ ῥέον vgA
alpha 1307	ἀείρομαι· ἄνω αἴρομαι. Σοφοκλῆς Τραχινίαις (216)
alpha 1308	*ἀειρομένας· περιερχομένης (Eur. Alc. 450) Ab
alpha 1309	*ἀειρόμενος· ἐπαιρόμενος (Φ 307?) vgAb
alpha 1310	†ἀείριδας· κύκλους τοῦ ὅρμου
alpha 1311	*ἄειρον· ἄῤῥητον A ἀπαραίτητον. ἐπὶ κακῷ ὠνομασμένον (ς 73)
alpha 1312	ἄειρος· δυστυχής
alpha 1313	ἀείρων· κουφίζων (λ 423) (phb)
alpha 1314	ἀείρω· ἄνω ὠθῶ
alpha 1315	*†ἄεις τὴν γνάθον A
alpha 1316	*ἄεισεν· ᾖσεν (φ 411) A
alpha 1317	[ἀεῖσσον· ἆσσον, ἐγγύς]
alpha 1318	ἀείσιτος· ὁ ἐφ’ ἑκάστῃ ἡμέρᾳ ἐν τῷ Πρυτανείῳ δειπνῶν
alpha 1319	*ἀείστορες· ἄπειροι (Eur. Andr. 682) A
alpha 1320	*ἀείσω· ᾄσω P ὑμνήσω
alpha 1321	ἀεκαζομέν· μὴ βουλομένη (Ζ 458)
alpha 1322	ἀεκαζόμενος· ἄκων καὶ μὴ βουλόμενος. ⸤ἀναγκαζόμενος (n) ἀνιώμενος (ς 135)
alpha 1323	ἀεκήλια· ἀκούσια. χαλεπά, ⸤ἃ οὐκ ἄν τις ἑκὼν πάθοι b βέλτιον δ’ ἄν τις ἀποδοίη τὰ τεταραγμένα καὶ οὐκ εἰρηνικά, κατὰ στέρησιν τῆς ἡσυχίας καὶ εἰρήνης (Σ 77)
alpha 1324	*ἀέκητι· ἀβουλίᾳ w παρὰ γνώμην (α 79 ..) b
alpha 1325	*ἀέκοντα νέεσθαι· μὴ θέλοντα ἀναχωρῆσαι (Σ 240) A
alpha 1326	*ἀέκοντος· ἄκοντος, μὴ βουλομένου (Α 301) gAPb
alpha 1327	*ἀέκων· ἄκων, μὴ θέλων A
alpha 1328	ἄειται· ὑμνεῖται
alpha 1329	†ἄειτον· ταχύ
alpha 1330	ἀειφόρος· ἀειθαλής. Σοφοκλῆς Τηλέφῳ (fr. 522)
alpha 1331	ἀείφρουρος· ἀεὶ διαμένων, (Cratin. fr. 98,7?) ἀειθαλής
alpha 1332	ἀειφυγία· τὸ εἰς ἀεὶ φυγαδεύεσθαι (Σ)
alpha 1333	ἀείχρηστος· οἶνος
alpha 1334	a) ἀελλής· ... (Γ 13) b) 〈ἀέ〉κασσα· ἄκουσα	48 in vol. 1
alpha 1335	ἀεκασσεῖ· στερεῖται
alpha 1336	ἀέκητι· ἀκουσιότητι (Μ 8)
alpha 1337	*ἄελλαι· ἄνεμοι, πνοαί (Β 293 ..) vgb
alpha 1338	*ἀέλλης· συστροφῆς ἀνέμου A(b)
alpha 1339	†ἀελλήσας· κακοπαθήσας
alpha 1340	[ἀελλάων· ταχέων]
alpha 1341	†ἄελον· ἕωλον. Κρῆτες
alpha 1342	ἀέλιοι· οἱ ἀδελφὰς γυναῖκας ἐσχηκότες, ἤγουν σύγγαμβροι
alpha 1343	ἄελθρος· νοσώδης
alpha 1344	ἄελλα· συστροφὴ ἀνέμου, καὶ κονιορτός, ἀπὸ 〈τοῦ〉 ἄειν ὅ ἐστι πνεῖν (Π 374)
alpha 1345	*ἀελλόπους· ταχύπους (Θ 409 ..) gwh
alpha 1346	ἀελλάδων ἵππων· ταχέων. Σοφοκλῆς Οἰδίποδι Τυράννῳ (466)
alpha 1347	ἀελλόπος Ἶρις· ἡ ταχύπους. ἀφ’ οὗ καὶ ποδήνεμος (Θ 409)
alpha 1348	ἀελλές· ἀθρόον, καὶ ὁμόσε
alpha 1349	ἀελλῇσι· πετομέναις
alpha 1350	ἀελλῇσι θυμοῖς· ἀνυποστόλοις μετὰ παῤῥησίας
alpha 1351	†ἀελίς· τάλαινα [ἀθλία]
alpha 1352	[ἀελίσποντες· οὐκ ἐλπίζοντες]
alpha 1353	ἀελλόθριξ· ποικιλόθριξ. ἢ †πυρεωροὺς καὶ συνεχεῖς ἔχουσα τὰς τρίχας. παρὰ τὴν ἄελλαν. Σοφοκλῆς Ἰνάχῳ (fr. 270)
alpha 1354	ἀελλός· μαινόμενος. καὶ ὄρνεόν τι
alpha 1355	*ἀελπτέοντες· μὴ ἐλπίζοντες (Hdt. 7,168,2) An
alpha 1356	*ἄελπτον· ἀνέλπιστον, ἀπροσδόκητον vg δεινόν. ⸤αἰφνίδιον (Eur. Or. 879) Ap
alpha 1357	ἄεπτοι· δεινοί. καὶ ἄαπτοι. Αἰσχύλος Πρωτεῖ (fr. 213)
alpha 1358	ἀελπέα· ἀνέλπιστον (ε 408)
alpha 1359	*ἀελλεῖ· φιλεῖ. κολακεύει A
alpha 1360	ἀελλῶν· στρέφων, ὀπτῶν, ποικίλλων
alpha 1361	†ἀελπάρεα· δεινά
alpha 1362	*ἀελλῶδες· μετὰ ἀνέμου ὀμιχλώδους Ab
alpha 1363	ἄεμμα· τόξον (Callim. h. 2,33 ..). ἱμάτιον
alpha 1364	*〉α ἔμπεδον· βέβαιον (Greg. Naz. c. 1,1,5,37)
alpha 1365	ἄεν· ἔπνει
alpha 1366	ἀεννάασθαι· καταντλεῖσθαι	49 in vol. 1
alpha 1367	ἀεννάοντα· ἀεὶ ῥέοντα (ν 109)
alpha 1368	*ἀένναος· διαρκὴς ἀεί. ἢ ἀεὶ θάλλων (Eur. Or. 1299? Iob 19,25?) A
alpha 1369	ἄεν ἀήτας· ἔπνει
alpha 1370	*ἀεννάου· ἀεὶ οὔσης. ἀεὶ ῥεούσης (Hes. op. 595) Ab
alpha 1371	*ἀέντες· πνέοντες (Ε 526) n
alpha 1372	ἀέντιον· Αἰγύπτιον σμυρνίον
alpha 1373	ἀέξειν· αὔξειν (Μ 214)
alpha 1374	*ἀέξετο· ηὐξάνετο (κ 93 ..) An
alpha 1375	*ἀέξων· αὔξων (Ρ 139) An [ἢ ἔχων n]
alpha 1376	†ἀέοισι· κομίταις
alpha 1377	ἀεπάσιον· ἀσμένως χαίροντα (ε 397)
alpha 1378	*†ἄεπται· ἀκούεται (A)
alpha 1379	*ἄεπτον· ἰσχυρόν w ἀοίκητον
alpha 1380	ἀεργηκότες· ἀργοί, ἀναπαυόμενοι
alpha 1381	ἀεργηλόν· ἀργόν (Lyr. ad. 92?)
alpha 1382	†ἀέργυγον· καθέδραν. οἱ δὲ †τάγηνα
alpha 1383	ἀέρδην· ἄνω. ἢ φοράδην (Aesch. Ag. 324?)
alpha 1384	ἀεργός· *ἀργός (Ι 320) vgn ἢ κακοῦργος (Theocr. 15,50)
alpha 1385	ἀερέθονται· αἰωροῦνται, κρέμανται (Γ 108)
alpha 1386	ἀερήϊον· ἀμέτρητον. πολύ, ἀερῶδες
alpha 1387	†ἀέρῃς· ἄρῃς, βαστάσῃς
alpha 1388	*ἀερθείς· μετεωρισθείς (θ 375) vgA
alpha 1389	*ἄερθεν· ἤρθησαν Pn ἀνέστησαν, ὥρμησαν (Θ 74) Ap
alpha 1390	*ἀέρθη· ἐπήρθη (τ 540) An
alpha 1391	ἀερία· ὀμίχλη, παρὰ Αἰτωλοῖς. Θάσον τε τὴν νῆσον, καὶ Αἴγυπτον, καὶ Λιβύην, καὶ Κρήτην, καὶ Σικελίαν, καὶ Αἰθιοπίαν, καὶ Κύπρον οὕτως ἐκάλουν
alpha 1392	ἀερίδες· μέλισσαι
alpha 1393	ἄερκτον· οὐ περιειργόμενον (Lys. 7,28)
alpha 1394	*ἀεροβατεῖν· εἰς τὸν ἀέρα περιπατεῖν (Pl. Ap. 19 c) vgA
alpha 1395	ἀερόεν· μέλαν. βαθύ. μέγα
alpha 1396	ἀέρον· ἀπεδερμάτουν (τ 421)
alpha 1397	†ἀέρος εἶδος· ἰός, καὶ ὄροβοι
alpha 1398	ἀερωδέστερα· ἀφανέστερα
alpha 1399	ἀεροκέλαδοι πιτυοκάμπται· ... (lyr. ad.?)	50 in vol. 1
alpha 1400	ἀερολέσχης· ὑψηλὸς ἐν τῷ λέγειν, κομπηγόρος
alpha 1401	Ἀέροπες· ἔθνος, Τροιζῆνα κατοικοῦντες. καὶ ἐν Μακεδονίᾳ γένος τι. καὶ ὄρνεά τινα
alpha 1402	†ἀεροπός· κοχλίας
alpha 1403	[*ἀερός· ἀναιδής w]
alpha 1404	†ἀεροβλεῖ· τείνει
alpha 1405	ἀέρσαν· τὴν δρόσον. Κρῆτες
alpha 1406	ἀερσίποδες· ταχύποδες, ἐλαφρόποδες (Γ 327 ..)
alpha 1407	*ἀερσίπους· ταχύπους p
alpha 1408	[ἀεστητόν· αὔριον. Βοιωτοί]
alpha 1409	ἀέσαι· [ἀῆσαι] κοιμηθῆναι κατὰ στέρησιν τοῦ ἕσαι, ὅ ἐστιν ὁρμῆσαι (ο 40) N
alpha 1410	ἀέσαμεν· ἐκοιμήθημεν (γ 151)
alpha 1411	*ἀεσίφρων· ματαιόφρων An, ὁ κούφας ἔχων τὰς φρένας (Υ 183) AP
alpha 1412	ἀεσιφροσύνῃσιν· ἀνοίαις (ο 470)
alpha 1413	ἀεσίμαινα· ἡ τοῖς πνεύμασι τῶν ἀνέμων μαινομένη. θαλάσσης δὲ τὸ ἐπίθετον
alpha 1414	*ἄεσις· πόνος Ab βλάβη A
alpha 1415	ἀέσκοντο· ἀνεπαύοντο, ἐκοιμῶντο
alpha 1416	†ἄεται· πόλις
alpha 1417	ἀέτας· πόρπας, περόνας
alpha 1418	ἄετε· ἀκούσατε
alpha 1419	ἁέτεα· τὰ τῷ αὐτῷ ἔτει γεννώμενα
alpha 1420	†ἀετῆσαι· στερῆσαι p
alpha 1421	ἄετο· ἐσίετο. διέπνει (Φ 386)
alpha 1422	ἄετμα· φλόξ
alpha 1423	ἀετμόν· τὸ πνεῦμα
alpha 1424	ἀετόνυχες· βοτάνη
alpha 1425	ἀετός· τοῦ τροχοῦ τὸ κατὰ τὴν κνήμην ἑκάστην σιδήριον. καὶ κυμάτιον τὸ ἐν τοῖς γείσοις. καὶ βοτάνη τις ἐν Λιβύῃ φυομένη
alpha 1426	ἀετώσιον· λύπῃ μεμιγμένον (Ibyc. fr. 51)
alpha 1427	*ἀευγαλέοισι· χαλεποῖς, δεινοῖς (ο 399) A
alpha 1428	ἀεφανέων· λαμπρῶν
alpha 1429	ἀεχῆνες· πένητες p	51 in vol. 1
alpha 1430	†ἀέχοντο· ὥρμων
alpha 1431	ἄζα· ἄσβολος. κόνις. παλαιότης. κόπρος ἐν ἀγγείῳ ὑπομείνασα
alpha 1432	*ἀζαλαί· νέαι καὶ ἁπαλαί (λ 39) vA
alpha 1433	ἀζαλής· νήνεμος, ⸤γαληνός p
alpha 1434	ἀζαέ ς· πολύπνουν p καὶ ὀλιγόπνουν
alpha 1435	*ἀζαλέα ς· ξηράς (Λ 494) vAn
alpha 1436	*ἀζαλέην· ξηράν (Η 239) P
alpha 1437	ἀζαλέον· ἄγαν ζέον, θερμόν, ἢ ξηρόν
alpha 1438	ἀζαλέοιο· ξηροῦ (Υ 491)
alpha 1439	ἀζάνθη· ἐξηράνθη A
alpha 1440	[ἀζάπα· πτησάνη p]
alpha 1441	ἀζαραπατεῖς· οἱ εἰσαγγελεῖς παρὰ Πέρσαις
alpha 1442	ἀζάτη· ἐλευθερία
alpha 1443	[ἀζαυτός· παλαιστής καὶ κόνις]
alpha 1444	*ἀζαχῆ· οἱ μὲν σκληρὰ καὶ χαλεπά, παρὰ τὸ ἀζαλέον. οἱ δὲ ἀδιάλειπτον (A)
alpha 1445	ἄζειν· στενάζειν (Soph. fr. 893) ἢ ἐκπνεῖν διὰ στόματος (Nicoch. com. fr. 18, I 774)
alpha 1446	†ἀζηνοί· κύκνοι, ταῖς πτέρυξιν 〈ἐν〉απολαμβάνοντες ἀέρα
alpha 1447	ἀζειρεῖ· ξηραίνει, ἀζαίνει
alpha 1448	ἄζειρον· ἀποίκιλτον pc
alpha 1449	ἄζερος· ἀγαθός p
alpha 1450	ἀζείρου· ἀζώστου. ἢ πολυζώστου
alpha 1451	ἀζένα· πώγωνα (b) Φρύγες
alpha 1452	ἄζενον· γενειῶντα
alpha 1453	ἄζετον· πιστόν. Σικελοί
alpha 1454	*ἅζεο· ἐντρέπου vgAb σέβου, εὐλαβοῦ
alpha 1455	Ἀζειῶται· ἔθνος b τῆς Τρῳάδος. Σοφοκλῆς Συνδείπνοις (fr. 146)
alpha 1456	*ἅζεο· [ἀζέω] ἐντρέπου An αἰσχύνου (Ε 830) A
alpha 1457	*ἅζεσθαι· σέβεσθαι ( A 21 ..) A
alpha 1458	*ἀζέσιμοι· κύκνοι ταῖς πτέρυξιν ἐναπολαμβάνοντες (Hes. scut. 316?) Ap
alpha 1459	ἅζετο· *ἐνετρέπετο (Ε 434)n ἐξηραίνετο, ψιλῶς, ὡς· Ἡ μέν τ’ ἀζομένη κεῖται ποταμοῖο παρ’ ὄχθας (Δ 487) καὶ· καταζήνασκε 〈δὲ〉 δαίμων (λ 587). δασέως δὲ ἁγιάζεται, καὶ ἅγιον ἡγεῖτο, καὶ ἐσέβετο· Ἀλλὰ γὰρ οὐ〈δὲ〉 θεὸν μέγαν ἅζετο (Ε 434)	52 in vol. 1
alpha 1460	[*ἀζεχές· ἀδιάλειπτον vgAn]
alpha 1461	[*ἀζεχής· οἱ μὲν σκληρός, καὶ χαλεπότητος (Ρ 741) An]
alpha 1462	Ἀζείδαο· Ἀζέως παιδός (Β 513) n
alpha 1463	ἄζη· ξηρασία d κονιορτός. εὐρώς (χ 184)
alpha 1464	†ἀζάια· φθονερά
alpha 1465	*ἄζηλοι· ἄτιμοι vgA ἀμίμητοι
alpha 1466	ἄζιμοι· πνοαί ...
alpha 1467	Ἀζηνιά· δῆμος Ἱπποθοωντίδος φυλῆς
alpha 1468	a) ἀζηρίς· τοῦ ἁρματίου ξύλον κεκαμμένον b) Ἀζησία· ἡ Δημήτηρ. ἀπὸ τοῦ ἀζαίνειν τοὺς καρπούς (Soph. fr. 894)
alpha 1469	ἀζῆται· οἱ ἐγγύτατοι τοῦ βασιλέως
alpha 1470	〉αζήνασκε· ἐξήρανεν (λ 587)
alpha 1471	*ἀζηχές· διηνεκές, ⸤ἀδιάλειπτον vgA μεγαλόφωνον. ⸤ἰσχυρόν (63) A
alpha 1472	[ἄζημοι· πνοαί]
alpha 1473	†ἀζήωρα· ταχέα. πυκνά
alpha 1474	*ἅζομαι· αἰσχύνομαι (Ζ 267? Eur. Alc. 326?) vgA
alpha 1475	ἀζοίμην· ἀγανακτοῖμι. Εὐριπίδης Δίκτυϊ (fr. 348)
alpha 1476	*ἀζομένη· ξηραινομένη (Δ 487) n [ἐντρεπομένη]
alpha 1477	*ἁζόμενοι· σεβόμενοι, 〈ἐντρεπόμενοι〉 (Α 21) (n)
alpha 1478	†ἄζον· μέλαν ἢ ξηρόν b
alpha 1479	[ἄζοξ· ὕλη]
alpha 1480	ἀζυγέα· ἄζευκτον. Ἀρχίλοχος (fr. 157)
alpha 1481	*ἄζυγες· ἄζευκτοι, μονάζοντες (Eur. Hipp. 1425 ..) vgAn
alpha 1482	ἄζυμα· τὰ ἄνευ παλαιᾶς ζύμης, ὃ καλεῖται προζύμιον
alpha 1483	ἄζω· ξηραίνω
alpha 1484	ἀζωλεῖ· ἀγανακτεῖ pc
alpha 1485	ἄζωπες· αἱ ξηραὶ ἐκ τῆς θεωρίας
alpha 1486	ἄζωρος· ὁ εὔκρατος οἶνος n καὶ ὁ κυβερνήτης τῆς Ἀργοῦς
alpha 1487	ἄζωστος· ἀθώραξ, ἄνοπλος, ἄστολος (Hes. op. 345)
alpha 1488	ἀζῶτες· οἱ μὴ εἰς τὰ συνεστῶτα παρόντες
alpha 1489	ἄζωτον· ἀβίωτον p	53 in vol. 1
alpha 1490	Ἄζωτος· ἔθνος Συρίας καὶ πόλις (Hdt. 2,157)
alpha 1491	ἄη· ἔπνει, ἐφύσα (μ 325 ..)
alpha 1492	†ἄγκε· ἤγαγεν
alpha 1493	ἀήδα· λείαν, λάφυρα
alpha 1494	ἀηδέομεν· κοπιῶμεν
alpha 1495	*ἀηδές· στυγνόν. λυπηρόν vgAPb
alpha 1496	ἀηδής· κοπιώδης. ὀχληρός p
alpha 1497	ἀηδῆσαι· κοπιᾶσαι b καμεῖν
alpha 1498	*ἀηδόνα· ᾠδὴν 〈καὶ γλωσσίδα μετ〉αφορικῶς, οἱ δὲ ἀηδ〈όνα〉 A
alpha 1499	*ἀηδών· εἶδος πετεινοῦ APn
alpha 1500	ἀηδόνα· γλωσσίδα μεταφορικῶς. Εὐριπίδης Οἰδίποδι (fr. 556) καὶ τοὺς αὐλοὺς δὲ λωτίνας ἀηδόνας (fr. 931) που ἔφη
alpha 1501	†ἀηδονίς· τόπος ἔνθα ᾖδον καὶ ἐργαστήριον
alpha 1502	ἀηδόνιος· ἐπὶ μὲν ὕπνου τὸ ἐλάχιστον (Nicoch. com. fr. 16, I 773)· ἐπὶ δὲ λύπης τὸ σφοδρότατον (Aesch. fr. 291)
alpha 1503	〈ἀηδονιδεύς·〉 ἀηδόνος νεοσσός. [καὶ τὸ τῆς γυναικὸς αἰδοῖον, παρὰ Ἀρχιλόχῳ (fr. 156)]
alpha 1504	Ἀηδών· ἡ Ἀθηνᾶ, παρὰ Παμφυλίοις
alpha 1505	†ἀημητον· συσπαστὸν ἐγχειρίδιον, παρὰ Ταραντίνοις Ap
alpha 1506	ἀηθεῖν· μὴ εἰθίσθαι. μὴ νοεῖν
alpha 1507	ἀήθεσσον· ἀσυνήθεις ἦσαν (Κ 493)
alpha 1508	*ἀήθης· ἄγριος. ἀτριβής vg
alpha 1509	ἄημα· *πνεῦμα vgb φύσημα (Soph. Ai. 674)
alpha 1510	*ἀήμεναι· πνεῦσαι n πνεῖν (γ 176)
alpha 1511	ἀήμενοι· πνέοντες
alpha 1512	[ἀηνά· δένδρα μικρὰ ἄκαρπα]
alpha 1513	ἀηνές· ἀΐδιον b λάβρον. ἄθλιον (Archil. fr. 38)
alpha 1514	ἀήρ· ὁ μεταξὺ οὐρανοῦ καὶ γῆς τόπος
alpha 1515	†ἀήρης· καῦμα. ὀμίχλη
alpha 1516	ἀήσυλα· παράνομα, ἁμαρτωλά, οὐ καθήκοντα (Ε 876)
alpha 1517	*ἀήσυρον· κοῦφον, ἐλαφρόν (Callim. fr. 311) v
alpha 1518	*ἀήτας· πνοάς (Ξ 254) vPn
alpha 1519	*ἀήτη· πνοή. θηλυκῶς (Ο 626) An
alpha 1520	*ἀήτης· ἄνεμος vgA ἀρσενικῶς (Ο 626) A	54 in vol. 1
alpha 1521	*ἄητο· ἐφέρετο. ἔπνει (Φ 386) gAn
alpha 1522	ἄητοι· ἀκόρεστοι c, ἄπληστοι παρὰ τὴν τροφήν
alpha 1523	ἄητον· πολύ. ἀβλαβές. οἱ δὲ ὁρμήν (Φ 395)
alpha 1524	ἀήτους· μεγάλας. Αἰσχύλος Ἀθάμαντι (fr. 3)
alpha 1525	*†ἀθάδαον· ἐτύγχανον An [τινὲς δὲ ἀθάδανον]
alpha 1526	†ἀθαιαρεῖς· αὐθάδεις. ὑπερόπται. ἀκριβεῖς
alpha 1527	ἀθαλάττωτος· ἄπειρος θαλάττης 〈καὶ〉 πλοῦ (Ar. Ran. 204)
alpha 1528	Ἀθάμαντα· τὸν θυόμενον νεφέλαις (Ar. Nub. 257)
alpha 1529	ἀθαμβές· Φρύνιχος Ἀλκήστιδι· σῶμα δ’ ἀθαμβὲς γυιοδόνητον τείρει (fr. 2)
alpha 1530	*ἀθαμβής· ἄθαμβος A(vg)
alpha 1531	ἀθάνατοι· τάγμα ἱππέων παρὰ Πέρσαις μυρίων ἀνδρῶν
alpha 1532	ἄθαπτος· ἄκαυτος [ἢ ἄκλαυστος]· θάψαι γὰρ τὸ καῦσαι (Eur. Tro. 1085 ..)
alpha 1533	ἀθάρα· ὁλόπυρος πτισάνη πυροῦ, καὶ πολτῶδές τι
alpha 1534	*ἀθαρέως· ἀκριβῶς gnp
alpha 1535	ἀθάρη· πυρίνη πτισάνη
alpha 1536	ἀθαρής· ἄφθορος ἐπὶ γυναικός, ἐπὶ δὲ σιδήρου στερεός
alpha 1537	ἀθάρειοι· αἱ μὴ διαπεπαρθενευμέναι. τινὲς δὲ μὴ δεδεμένοι †ἄρθρῳ
alpha 1538	ἀθαρίζει· ἀδικεῖ, προπηλακίζει
alpha 1539	ἀθέατος· ἀόρατος
alpha 1540	ἀθεεί· χωρὶς θεοῦ b γνώμης (ς 353)
alpha 1541	ἀθερής· ἤτοι ἀτειρής. ἢ ὁ ἄγαν θεριστικός. ἢ ὑπέροπτος. ἢ θαυμαστός
alpha 1542	ἀθελβάζειν· διηθεῖν
alpha 1543	ἀθέλβειν· ἕλκειν [Νίκανδρος]
alpha 1544	*ἀθέλγειν· ἀμέλγειν (Ap)
alpha 1545	ἀθέλγηται· θηλάζηται ἢ θλίβηται. 〈Νίκανδρος (fr. 124)〉 (Hippocr.)
alpha 1546	*ἀθέλιμνοι· κακοί n
alpha 1547	ἀθέλημον ἄκουσμα· κακόν
alpha 1548	ἀθέλβεται· διηθεῖται (Diocl. com. fr. 7, I 768 K.)	55 in vol. 1
alpha 1549	ἀθεμβοῦσα· ἀκολασταίνουσα
alpha 1550	ἀθέμηλον· οὐδὲν ἔχουσα [οὐδὲ] θεμέλιον
alpha 1551	ἀθεμείλιος· ἀκροσφαλής. ψεύστης
alpha 1552	ἀθεμιστῆσαι· παρανομῆσαι n ἀδικῆσαι
alpha 1553	ἀθέμιστοι· ἄνομοι, ἄδικοι (ρ 363)
alpha 1554	*ἀθεμίστων· παρανόμων (w) ἀδίκων (ι 106) An
alpha 1555	Ἀθήναζε· εἰς Ἀθήνας
alpha 1556	ἀθερές· ἀνόητον. ἀνόσιον. ἀκριβές
alpha 1557	*ἀθέριξα· ἀπεφαύλισα (A) (Greg. Naz. c. 2,1,19,51 ..)
alpha 1558	ἀθερίζειν· *ἀποδοκιμάζειν vg(APn) ἀτιμάζειν (Α 261 ..) σκυ‐ βαλίζειν
alpha 1559	*ἀθέριξ· τὸ εἰς τὸν στάχυν τοῦ σίτου ἄνω ὡς κέντρον (Υ 227) A
alpha 1560	ἀθερίσαι· [καθυπνῶσαι] ἀφροντιστῆσαι
alpha 1561	*ἀθέριστος· ἀφρόντιστος n
alpha 1562	ἀθερής· ὁ σίδηρος ἀτειρὴς ὅταν θερίζῃ. ἢ θεριστικός. ἢ ὁ διὰ λαμπρότητα ἀθρούμενος ὀξὺς ἢ ἀσταχύων ... (Aesch. fr. 128?)
alpha 1563	ἄθεσμος βλάβη· ἐφ’ ἧι νόμος οὐ κεῖται
alpha 1564	*ἄθεσμος δίκη· ἄνομος vgA
alpha 1565	*ἀθέσμως· παρανόμως (3. Macc. 6,26) A(n)
alpha 1566	ἀθέσφατον· πολύν vgAn ἀπαρακολούθητον, καὶ ὅσον οὐδὲ 〈ἂν〉 θεὸς φατίσειεν δι’ ὑπερβολὴν πλήθους (Γ 4)
alpha 1567	ἀθετεῖ· ἀτιμάζει [ῥιπτάζεται] (Esai. 21,2 ..)
alpha 1568	ἀθετεῖται· ὑβρίζεται. καταφρονεῖται. 〈ῥιπτάζεται〉 (Mc. 7,9? Esai. 21,2 Sy.?)
alpha 1569	ἀθέτως· ἀθέσμως. ἢ 〈οὐ〉 συγκατατεθειμένως. Αἰσχύλος Προμηθεῖ δεσμώτῃ (151)
alpha 1570	ἄθεστος Ἐρινύς· σκληρά, ἣν οὐχ οἷόν τε ἐξιλάσασθαι (Callim.? cf. ad. fr. 325)
alpha 1571	ἄθηλον· μὴ τεθηλακός (Ar. Lys. 881)
alpha 1572	ἀθήλως· [ἄπνευστος], ἀγάλακτος, ἄγευστος ...
alpha 1573	[ἀθημένος· οὐδὲν ἔχων ἀμείνω]
alpha 1574	Ἀθηνᾶ· εἶδος αὐλοῦ [Μεγακλείδι]
alpha 1575	Ἀθηναία· ἡ θεός. ἡ δὲ γυνή 〈Ἀττική· Μεγακλείδησ〉	56 in vol. 1
alpha 1576	Ἀθηναΐς· ἡ ἐλαία [καὶ Ἀθῆναι ἄστυ]
alpha 1577	*Ἀθηναῖος· πολίτης τῆς Ἀττικῆς (n)
alpha 1578	*Ἀθήνηθεν· ἐξ Ἀθηνῶν np
alpha 1579	*Ἀθήνῃσιν· ἐν Ἀθήναις vgAn
alpha 1580	ἀθήρ· ἐπιδορατίς, μεταφορικῶς. Αἰσχύλος Νηρεΐσιν (fr. 154)
alpha 1581	ἀθήρα· βρῶμα διὰ πυρῶν καὶ γάλακτος ἡψημένον παρ’ Αἰγυπ‐ τίοις
alpha 1582	ἀθηρηλοιγόν· τὸ λεγόμενον ⸤πτύον T, οἷον ἀθερολοιγόν, τὸ τῶν ἀθέρων ὀλοθρευτικόν. Ἀθέρες δὲ τὰ λεπτότατα τῶν ἀσταχύων μέρη (λ 127)
alpha 1583	[ἀθηρόλοον· τὸ τῶν ἀθέρων ὀλοθρευτικόν]
alpha 1584	ἀθηρόβρωτον ὄργανον· τὴν τορύνην, ᾗ τὴν ἀθήραν ἀνακι‐ νοῦσι. Σοφοκλῆς Ὀδυσσεῖ ἀκανθοπλῆγι (fr. 416)
alpha 1585	*ἄθηρον· ἀθήρευτον vgn
alpha 1586	ἀθήτευτος· ὁ μηδενὶ ἐπὶ μισθῷ δουλεύων
alpha 1587	ἀθιγῆ· ἀνέπαφον
alpha 1588	[ἀθήτευτοι· οἱ μηδενὶ ἐπὶ μισθῷ δουλεύειν εἴρηνται]
alpha 1589	ἄθικτον· *ἀψηλάφητον vgPb μιαρόν, ἀκάθαρτον. καὶ ἡ παρ‐ θένος οὕτως λέγεται
alpha 1590	†ἀθίκτορας· ἀνεπάφους παρθένους. Ἴων Εὐρυτίδαις (fr. 11)
alpha 1591	ἀθίλοι· κόγχου θαλασσίας εἶδος
alpha 1592	†ἄθινα· ξύλα κατακαύσιμα
alpha 1593	ἆθλα· τὰ ἔπαθλα. ἀγῶνες
alpha 1594	ἀθλέβεται· διηθεῖται
alpha 1595	ἀθλεῖν· *ἀγωνίζεσθαι vg κακοπαθεῖν
alpha 1596	ἀθλεύων· *κοπιῶν vg ἢ τὸν μοχλὸν ἀφαιρούμενος
alpha 1597	ἀθλῆσαι· κακοπαθῆσαι, καμεῖν, ἀγωνίσασθαι
alpha 1598	*ἄθλιος· ταλαίπωρος v
alpha 1599	ἀθλίων· ἀτίμων (p) ἐπιπόνων (Eur. Tro. 489)
alpha 1600	*ἀθλοθέτης· ἀγωνοθέτης vgP
alpha 1601	*ἆθλον· ἀγώνισμα gPn ἔργον. ἔπαθλον Σ
alpha 1602	[ἄθλος· ἄφωνος]
alpha 1603	*ἀθροίζει· συνάγει vg
alpha 1604	*ἀθλοφόρους· ἀγωνιστάς (Ι 124) vgPn	57 in vol. 1
alpha 1605	ἀθμονάζειν· τὸ εἰς δῆμον ἀφικνεῖσθαι τῆς Ἀττικῆς
alpha 1606	Ἀθμονεύς· 〈ἀπὸ δήμου ph〉 φυλῆς τῆς Ἀτταλίδος Ἀθήνῃσιν
alpha 1607	*ἀθόλωτον· καθαρόν Pnp
alpha 1608	ἄθραυστα· ἀπρόσκοπα. Εὐριπίδης Ἰφιγενείᾳ τῇ ἐν Αὐλίδι (57?)
alpha 1609	*ἄθραυστον· ἰσχυρόν vg ὑγιῆ, ⸤ἀβλαβῆ Pp
alpha 1610	†ἄθρα ς· ἅρμα. Ῥόδιοι
alpha 1611	ἄθρακτο ι· ἀτάρακτοι (n)
alpha 1612	*†ἄθραι· ἀπειλαί καὶ ἀναστάσεις 〈ὀφείλουσαι〉 n
alpha 1613	ἀθράνευτον· ἄστρωτον. Εὐριπίδης Οἰνεῖ (fr. 569)
alpha 1614	ἄθρατοι· ἀνόχευτοι
alpha 1615	†ἀθράως· ἁπλῶς
alpha 1616	*ἄθρει· βλέπε vg ὅρα P νόει vg ἴδε
alpha 1617	*ἄθρει δή· νόει δή vg σκόπει 〈δή〉 (Greg. Naz. c. 2,1,32,14.37, 1301) n
alpha 1618	*ἀθρεῖ· ὁρᾷ, βλέπει np
alpha 1619	*ἀθρήσας· ἰδών (Eur. Bacch. 1326) vgnp
alpha 1620	[ἄθρεκτοι· ἀτάρακτοι]
alpha 1621	ἀθρήματα· δῶρα πεμπόμενα w παρὰ τῶν συγγενῶν ⸤ταῖς γαμουμέναις w παρθένοις παρὰ Λεσβίοις (Sapph. fr.)
alpha 1622	ἀθρῆσαι· ἀτενίσαι, ἰδεῖν (τ 478)
alpha 1623	ἀθρήσειεν· σκοπήσειεν (Κ 11 ..) (n)
alpha 1624	*ἄθρησον· θεώρησον (Eur. Hec. 679 ..) vgw
alpha 1625	*ἁθρόα· ὁμοῦ πάντα (α 43 ..)w
alpha 1626	*ἄθροιζε· συνάγαγε b
alpha 1627	ἄθροισμα· πλῆθος (Eur. Or. 874)
alpha 1628	ἁθρόοι· ὁμοῦ πάντες (α 27 ..) ἀκέραιοι
alpha 1629	ἁθρόον· πολύ w ἀκέραιον. Λάκωνες
alpha 1630	*ἄθροος· ἄφωνος w(v) ἄψοφος g
alpha 1631	*ἄθρους· ἁθρόους Pn συνηγμένους Σ
alpha 1632	*ἁθρόως· αἰφνιδίως, ταχέως, σφοδρῶς P ἀφώνως (g)pw συνηγμέ‐ νως, ⸤ὁμοῦ Pp
alpha 1633	ἀθυμί α· λύπη (Eur. Bacch. 610) p
alpha 1634	ἀθυμῶν· λυπούμενος p
alpha 1635	*ἀθυμῶσι· λυπῶνται (Col. 3,21) vgb
alpha 1636	*ἀθύρματα· παίγνια (Ο 363 ..) vPn
alpha 1637	Ἁθύρ· μήν, καὶ βοῦς, παρὰ Αἰγυπτίοις
alpha 1638	ἀθύρει· παίζει (b) ῥᾳθυμεῖ	58 in vol. 1
alpha 1639	ἀθυρεύεσθαι· παίζειν p μιγνύειν. ⸤σκιρτᾶν p
alpha 1640	ἀθύρουσ ι· παίζουσιν
alpha 1641	ἀθυρόγλωσσο ς· βλάσφημος. φλύαρος. ἀθυρόστομος (Eur. Or. 903)
alpha 1642	*ἀθυρονόμος· ὡς ἔτυχε χρώμενος τοῖς νόμοις gwp
alpha 1643	*ἀθύροντας· παίζοντας vg
alpha 1644	*ἀθύρων· παίζων (Ο 364) nh
alpha 1645	†ἀθύσσει· μιγνύει, ῥιπίζει
alpha 1646	ἀθώητος· ἀζημίωτος
alpha 1647	*ἀθῴως· ἀζημίως Pn
alpha 1648	*ἀθῷος· 〈ἀζήμιοσ〉 καὶ ἀναίτιος (Eur. Bacch. 672) ghb
alpha 1649	Ἀθῷος· ὁ ἐπὶ τοῦ Ἄθω τοῦ ὄρους ἱδρυμένος ἀνδριάς, ὁ Ζεύς (Soph. fr. 216)
alpha 1650	*Ἄθως· ὄρος b ἐν Μακεδονίᾳ (Ξ 229)
alpha 1651	*ἀθώπευτον· ἀκολάκευτον (Eur. Andr. 459) vg
alpha 1652	αι· ψιλούμενον μὲν καὶ περισπώμενον, σημαίνει τὸ ὄφελον, ἀντὶ τοῦ εἴθε. δασυνόμενον δὲ ἄρθρον θηλυκὸν καὶ ἀναφορικόν, ᾧ χρῆται Ὅμηρος, ἀντὶ τοῦ αὗται, *ἢ αἵτινες pb
alpha 1653	†αιαιακον τιον Ἀθήνῃσι ... καὶ τὸ Αἰακοῦ τέμενος
alpha 1654	αἶα· γῆ (Γ 243 ..) vgbp γαῖα p κατ’ ἀφαίρεσιν τοῦ γ. καί, ὥς τινες, κρήνη ἐν Παφλαγονίᾳ (Β 850)
alpha 1655	αἰάζει· θρηνεῖ (np)
alpha 1656	αἰαζομένη· θρηνοῦσα r κωκύουσα
alpha 1657	αἰάζω· ἀναβοῶ, στενάζω (Eur. Or. 80) w
alpha 1658	Αἰάκειον· οὗ φασιν Αἰακὸν οἰκῆσαι q
alpha 1659	†αἰακεία· ὕβριν, οἱονεὶ αἰκία
alpha 1660	Αἰακίδαο· τοῦ Αἰακοῦ ἐκγόνου, Ἀχιλλέως (Β 860 ..)
alpha 1661	Αἰακίς· κύλιξ p(b) 〈ποτήριον, κόνδυ〉 p
alpha 1662	Αἰαίη· ἡ νῆσος, ἣν κατῴκει ἡ Κίρκη. καὶ αὐτὴ ἡ Κίρκη ὁμώνυμος· Αἰαίη δολόεσσα (ι 32) ‖ ἢ ἐθνική, ἀπὸ τῆς νήσου. τὸ ὄνομα δὲ πεποιημένον παρὰ τὸ αἲ αἲ τοὺς θρηνοῦντας φθέγγεσθαι, ἤτοι 〈οὕτωσ〉 τοὺς [ὑπὸ τῶν] παρὰ τοῖς Λαιστρυγόσιν ἀναιρεθέντας
5	θρηνεῖσθαι. ἢ διὰ τὸ ἀξίαν εἶναι θρήνου τὴν τῶν μεταμορφουμέ‐
5	νων ἀποθηρίωσιν	59 in vol. 1
alpha 1663	αἶαν· γαῖαν, γῆν (Θ 1 ..)
alpha 1664	†*αἰαλέας· οἴμοι οἴμοι gn
alpha 1665	αἰανόν· χαλεπόν, δεινόν r. p
alpha 1666	αἰὲν ἀλιτρός· ἀεὶ ἁμαρτωλός (Θ 361)
alpha 1667	Αἰάντεια· ἑορτὴ ἐν Σαλαμῖνι
alpha 1668	Αἰαντίς· φυλὴ Ἀθήνῃσιν
alpha 1669	†αἰαντόν· ἁμαρτία (p)
alpha 1670	Αἴας· ὁ Τελαμῶνος (Α 145 ..) p
alpha 1671	[αἰᾶται· καθῆναι (Γ 134)]
alpha 1672	αἱ αὐλαῖαι· τὸ κατακάλυμμα
alpha 1673	†αἰαφοί· αὐτοὶ ἀκούοντες
alpha 1674	*[αἴαψ· ματαίως rvghb ματαίως]
alpha 1675	αἰβάλη· θύρα rbp
alpha 1676	αἰβετός· ἀετός. Περγαῖοι
alpha 1677	αἰβοῖ· ὡς οἴμοι r τίθεται καὶ ἐπὶ θαυμασμοῦ (Ar. Av. 1342)
alpha 1678	[αἶβον· κατάνες, πλάγιον]
alpha 1679	αἰγάδας· αἶγας. Δωριεῖς
alpha 1680	Αἰγαί· νῆσος πρὸς τῇ Εὐβοίᾳ r. ἱερὸν Ποσειδῶνος (ε 381)
alpha 1681	*Αἰγαῖον ἁλμυρόν· πέλαγος vgA 〈οὕτω καλούμενον〉 (Eur. Tro. 1) A
alpha 1682	*αἴγαγρον· αἶγα ἄγριον r. A(b)
alpha 1683	αἰγανέας· ἀκόντια (b) ἀπὸ τοῦ αἰγείοις ἱμᾶσιν ἠγκυλῶσθαι
alpha 1684	*αἰγανέης· τοῦ δόρατος (Π 589) gAn
alpha 1685	αἰγανέῃσιν ἱέντες· τοῖς δόρασι βάλλοντες, τοῖς πάνυ ὑψουμέ‐ νοις (Β 774)
alpha 1686	*αἲ γάρ· εἴθε γάρ (Β 371 ..) n
alpha 1687	Αἰγαίοις ...· 〈ὅτι ὕδατι〉 θαλασσίωι περιαγνίζουσιν
alpha 1688	Αἰγαίων· ἐπιτεταμένως ἐνάλιος θεός καὶ τὸ περὶ τὰς Κυκλάδας πέλαγος (Eur. Alc. 595?) οἱ δὲ ὁ Βριάρεως, καὶ ὁ Ποσειδῶν
alpha 1689	αἰγέαν· ὑποδημάτω〈ν〉 γένος
alpha 1690	Αἰγιναῖα· τὰ ῥωπικὰ φορτία· καὶ οἱ πιπράσκοντες αὐτὰ Αἰγινοπῶλαι ἐλέγοντο
alpha 1691	Αἰγιναῖον· νόμισμα ἀργυροῦν, μέγα	60 in vol. 1
alpha 1692	[Αἰγενέοι] Αἰγιναῖος· ὁμοίως, ὀβολός (Thuc. 5,47,6)
alpha 1693	Αἰγινητικὰ ἔργα· τοὺς συμβεβηκότας ἀνδριάντας
alpha 1694	*αἴγειρος· εἶδος δένδρου (Δ 482) r. APb
alpha 1695	αἰγείρου θέα· αἴγειρος ἦν Ἀθήνῃσι πλησίον τοῦ ἱεροῦ, ἔνθα πρὶν γενέσθαι θέατρον τὰ ἴκρια ἐπήγνυον (Cratin. fr. 339)
alpha 1696	*αἵγε· αὗται (Δ 21 ..)n
alpha 1697	αἰγείην κυνέην· τὴν ἐξ αἰγείου δέρματος γενομένην περικεφα‐ λαίαν (ω 231)
alpha 1698	[Αἴγεον ἀλωτόν· πέλαγος οὕτω καλούμενον w]
alpha 1699	Αἰγειροτόμοι· ἰθαγενεῖς τινες Ἀθήνῃσιν
alpha 1700	αἶγες· τὰ κύματα. Δωριεῖς
alpha 1701	Αἰγηίς· φυλὴ b Ἀθήνησι
alpha 1702	Αἰγιάλεια· ἡ νῦν Ἀχαΐα r
alpha 1703	Αἰγιαλεῖς· οἱ μετὰ Ἀγαμέμνονος στρατευσάμενοι πρότερον Ἴωνες, νῦν δὲ Ἀχαιοὶ ἐν Σικυῶνι
alpha 1704	αἰγιαλός· ὁ παραθαλάσσιος r ἐν τόπῳ ψαμμώδει, ἢ ψηφῖδας ἔχων
alpha 1705	αἰγιάδες· ὑμένες. καὶ ἐν τῷ ὀφθαλμῷ τὰς ὑπολεύκους οὐλὰς αἰγιάδας ἔλεγον
alpha 1706	αἰγίβοτος· αἶγας βόσκειν [τρέφειν] δυναμένη, ἐξ οὗ καὶ τὴν ὀρεινὴν λέγουσιν (ν 246)
alpha 1707	*αἰγίδα θυσανόεσσαν· τὸ ὅπλον τοῦ Διὸς τὸ κροσσῶδες (Ε 738) An
alpha 1708	αἰγίζει· καταιγίζει. διασπᾷ
alpha 1709	αἰγίζειν· διασπᾶν. ἐκ μεταφορᾶς. παρ’ ὃ καὶ τὸ αἰγίζεσθαι, ἀπὸ τῶν καταιγίδων. Αἰσχύλος (fr. 407) ὁ δ’ αὐτὸς ἐν Ἠδωνοῖς καὶ τὰς νεβρίδας οὕτω λέγει (fr. 64)
alpha 1710	αἰγίκερας· τῆλις
alpha 1711	αἰγλίδια· δακτυλίδια
alpha 1712	*αἰγίλιπος· ὑψηλὸς τόπος A
alpha 1713	αἰγίλιψ· *ὑψηλὴ πέτρα (Ι 15) r. Ahw καὶ πόλις (Β 633) n καὶ ἰτέα ὑπὸ Θουρίων
alpha 1714	αἰγίλουρος· κάραβος
alpha 1715	Αἰγιλιῶς· ἀντὶ τοῦ Αἰγιλιέως. Ἀττικῶς
alpha 1716	Αἰγίλιπα τρηχεῖαν (Β 633)	61 in vol. 1
alpha 1717	αἰγίλωψ· πόα τις ἐμφερὴς στάχυϊ. καὶ τὸ περὶ τὸν ὀφθαλμὸν πάθος
alpha 1718	Αἴγινα· νῆσος τῆς Πελοποννήσου (Β 562) r. b
alpha 1719	αἰγινόμοι· ζῷα οὕτω καλούμενα
alpha 1720	αἰγιόχοιο· αἰγιδούχου (Α 222 ..)
alpha 1721	αἰγίοχος· αἰγιδοῦχος, ὁ τὴν αἰγίδα ἔχων. αἰγὶς δὲ ὅπλον (Α 202 ..) r
alpha 1722	[αἴγειρος· εἶδος δένδρου]
alpha 1723	αἰγίς· ὀξεῖα πνοή r καὶ ἣν αἱ Λίβυσσαι φοροῦσι δοράν (Hdt. 4,189) καὶ ἡ ἀπόστιλψις τῶν ὀμμάτων
alpha 1724	αἰγίπυρος· βοτάνης εἶδος [ἢ κάραβος]
alpha 1725	αἰγίς· ὅπλον n ἐξ αἰγείου 〈δέρματοσ〉 Ab καὶ τὸ ἐκ τῶν στεμ‐ μάτων διαπεπλεγμένον δίκτυον (Lyc. ap. Harp.) Νυμφόδωρος (fr. 22 M.) δὲ καὶ τὸν θώρακα αἰγίδα λέγεσθαί φησιν ὑπὸ Λακώνων
alpha 1726	Αἴγιον· πόλις r. w 〈τῆς Ἀχαΐασ〉 (Β 574)
alpha 1727	αἰγίσκον· αἶγα ἐκτομίαν [τῆς Ἀχαίας]
alpha 1728	Αἰγλάηρ· ὁ Ἀσκληπιός
alpha 1729	αἴγλας· ἀμφιδέας, καὶ ψέλια τὰ περὶ τὴν ὕνιν τοῦ ἀρότρου
alpha 1730	αἴγλη· χλιδών, Σοφοκλῆς Τηρεῖ (fr. 537) [χιτών] καὶ πέδη παρὰ Ἐπιχάρμῳ ἐν Βάκχαις (fr. 20)
alpha 1731	αἴγλαις· λαμπηδόσι, λαμπρότησιν
alpha 1732	αἴγλη· *λαμπηδών (ζ 45) r. vgPb αὐγή vgPb φῶς, ⸤λαμπρότης (Β 458 ..) p ἔστι δὲ καὶ βόλος φαῦλος κυβευτικός (Cratin. fr. 377)
alpha 1733	*αἰγλήεσσι· λαμπροῖς (Greg. Naz. c. 2,1,1. 68 p. 975) (n)
alpha 1734	*αἰγλήεντος· λαμπροῦ (Α 532) b
alpha 1735	Αἴγλης Χάριτες· πιθανῶς ἐγενεαλόγησαν τὰς Χάριτας Αἴγλης καὶ Ἡλίου, ἐπεὶ τὰς Χάριτας λαμπρὰς εἶναι δεῖ (Antim. fr. 95 W)
alpha 1736	Αἰγλήτην· ἐπίθετον Ἀπόλλωνος
alpha 1737	Αἰγοφάγος· Ἥρα ἐν Σπάρτῃ
alpha 1738	αἰγυλίς· λύγος
alpha 1739	†αἰγύλιος· Αἰγύπτιος p [αὐγὴν ἡδύ]	62 in vol. 1
alpha 1740	αἰγυπιόν· εἶδος ἀετοῦ rT
alpha 1741	*αἰγυπιοῖσιν· ἀετῶν γένος, 〈οἱ δὲ〉 γῦπες (Η 59) n
alpha 1742	†αἰγύπτης· σύντης. ὁ καλοβότης†
alpha 1743	Αἰγυπτία ἐμπολή· ὁ ῥῶπος, καὶ τὰ ἐκεῖθεν φορτία, ὡς Εὐριπί‐ δης (fr. 932)
alpha 1744	αἰγυπτιάζων· κακοτροπευόμενος (p)
alpha 1745	αἰγυπτιασμένος κατὰ στάσεις· οὕτως ἐλέχθη ὑπὲρ Ἰώνων
alpha 1746	Αἴγυπτος· ὁ Νεῖλος ὁ ποταμός. ἀφ’ οὗ καὶ ἡ χώρα ὑπὸ τῶν νεωτέρων Αἴγυπτος ἐκλήθη (Ξ 258)
alpha 1747	Αἰγύπτιος· ὄνομα ἐθνικόν· ἀθάνατος Πρωτεὺς Αἰγύπτιος (δ 385) καὶ κύριον τὸ τοῦ Ἰθακησίου γέροντος (β 15)
alpha 1748	αἰγυπτιῶσαι· μελᾶναι (trag. ad. 161? com. ad. 9?) (r)
alpha 1749	†αἰγωγαίαν· ὀφθαλμός
alpha 1750	αἰγώνυχον· πόας εἶδος
alpha 1751	αἰγῶν τε· αἰγιδίων [Αἴγυππον ὄμμα] (Ω 34 ..)
alpha 1752	αἰγῶν τε τελείων· τῇ ἡλικίᾳ τελείων (Α 66 ..)
alpha 1753	*Ἅιδαν· ᾅδην (Eur. Hec. 1032 ..) Ab
alpha 1754	*Ἀΐδαο· ᾅδου (Ε 646 ..) b
alpha 1755	Ἄϊδι· τῷ ᾅδῃ b ἀπὸ τῆς εὐθείας 〈τῆς ὁ Ἄϊσ〉 (Α 3)
alpha 1756	Ἄϊδος κυνέη· [τῆς ὀάις] ἀθάνατόν τι νέφος, ὃ περιβάλλονται οἱ θεοί, ὅταν θέλωσιν ἀλλήλοις μὴ γινώσκεσθαι. νεφέλη ἀφανής, ἣν ὑποδυσάμενοι οἱ 〈θεοὶ〉 ἀθεώρητοι γίνονται ἀλλήλοις (Ε 845)
alpha 1757	*ἅιδας· τύμβος p τάφος (Eur. Hec. 483 ..) Ab
alpha 1758	*Αἰδάδας· δεσπότης Anc
alpha 1759	(*)αἱ δέ· αὗται δέ
alpha 1760	†αἰδάνης· διατρίβων. Ταραντῖνοι
alpha 1761	*[αἰδάσηται· ᾐδέσθη] A
alpha 1762	ἄιδειν πρὸς μυῤῥίνην· ἔθος ἐν τοῖς συμποσίοις τὸν μὴ δυνάμε‐ νον ᾆσαι δάφνης κλῶνα ἢ μυῤῥίνης λαβόντα πρὸς αὐτὴν ἄιδειν
alpha 1763	ἄιδειν· ἐπὶ τῶν ἀλεκτρυόνων λέγουσιν Ἀττικοί· κοκκύζειν δὲ οὔ φασιν ἐπ’ αὐτῶν, πλὴν μωκώμενοί τινα ξένον. Δηλοῖ δὲ καὶ λέγειν, ὀνομάζειν
alpha 1764	*αἰδεῖσθαι· ἐντρέπεσθαι (Α 23) Ab
alpha 1765	ἄιδειν 〈τὰ〉 Τελαμῶνος· ἦν τι σκολιὸν γεγραμμένον εἰς Αἴαντα
alpha 1765	(Com. ad.)	63 in vol. 1
alpha 1766	ἄιδεις ἔσον· ἴσον τῷ μάτην λέγεις, καὶ ληρεῖς (Com. ad.)
alpha 1767	αἰδέσασθαι· τὸ ἔνοχον ὄντα [καὶ] φόνῳ ἀκουσίῳ καὶ πεφυγα‐ δευμένον ἐφ’ ὡρισμένῳ χρόνῳ .. τοῦ τετελευτηκότος ἐξιλᾶσθαι, ὡς εἰληφότος ἤδη τιμωρίαν
alpha 1768	αἴδεσθεν· ᾐδέσθησαν (Η 93)
alpha 1769	*αἰδέσιμον· σεβάσμιον, ἔντιμον (Σ)
alpha 1770	*αἰδεσιμώτατος· αἰδοῦς ἄξιος vgAP 〈τιμιώτατοσ〉 r. Pp
alpha 1771	*αἴδεσσαι· αἰδέσθητι (Ι 640) b (A)
alpha 1772	*αἰδέσσεται· αἰδεσθήσεται (Χ 419) A
alpha 1773	*ἀΐδηλον· ἄδηλον, ἀφανές (Β 455) Ab
alpha 1774	*ἀϊδήλως· ἀφανιστικῶς (Φ 220) A
alpha 1775	*αἰδήμονα· αἰδέσιμον (2. Macc. 15,12) vgAb
alpha 1776	*Ἀΐδης· ᾅδης (Ε 395) vgAb
alpha 1777	*αἰδήφρων· αἰσχυντηρός (Eur. Alc. 659) Ab
alpha 1778	*ἀΐδιον· ἀεὶ ὄν (A) ἀεὶ ὑπάρχον
alpha 1779	*ἀϊδίων· αἰωνίων vgAP
alpha 1780	ἀϊδνόν· *μέλαν A ἢ ἀφανιστικόν (Aesch. Suppl. 781) (b) Λέγουσι δὲ καὶ τὸν ὠκεανὸν πηλὸν ἀϊδνόν ([Callim.] fr. an. 220)
alpha 1781	ἀϊδνή· σκοτεινή (Lyr. ad. 92?)
alpha 1782	αἰδοῖον· αἰσχύνη r
alpha 1783	*αἰδοῖ· [ει νικώμενος] τῇ αἰσχύνῃ P
alpha 1784	*αἰδοῖ εἴκων· νικώμενος τῇ αἰδοῖ An τουτέστιν αἰδούμενος (Κ 238) Σ
alpha 1785	*αἰδοίη· αἰδοῦς ἀξία (Β 514 ..) An
alpha 1786	*Ἄϊδος· εἰς ᾅδου (Γ 322 ..) Ab
alpha 1787	*αἰδοῖος· δίκαιος, τίμιος A
alpha 1788	Ἄϊδος κυνέη· νέφος τι σκότους (Ε 845)
alpha 1789	〈αἰδοῖος·〉 αἰδοῦς ἄξιος (Γ 172) r καὶ ἐπὶ τοῦ αἰδουμένου δὲ χρῆται τῇ λέξει Ὅμηρος καὶ ἐπὶ τοῦ ἱκέτου· κακὸς δ’ αἰδοῖος ἀλήτης (ρ 578)
alpha 1790	αἰδοῦμαι· αἰσχύνομαι (Eur. Or. 37 ..) r. b
alpha 1791	Αἰδοῦς βωμός· Ἀθήνῃσιν ἐν τῇ ἀκροπόλει Αἰδοῦς καὶ Ἀφελείας εἰσὶ βωμοὶ πρὸς τῷ ἱερῷ
alpha 1792	*ἀΐδρει· ἀπείρῳ, ἀμαθεῖ (Γ 219) (n)
alpha 1793	ἁιδοφοῖται· οἱ λεπτοὶ καὶ ἰσχνοί (p) καὶ ἐγγὺς θανάτου ὄντες
alpha 1793	(Ar. fr. 149,6)	64 in vol. 1
alpha 1794	ἀϊδρείῃ· ἀπειρίᾳ, ἀμαθίᾳ· πολέμοιο (Η 198)
alpha 1795	ἄϊδροι· ἀΐδριες. Ἴων Τεύκρῳ (fr. 34)
alpha 1796	ἀϊδροφῶντι· ἀνδρῶν ἀναιρετικῶν (Β 651 ..)
alpha 1797	*†αἴδυλος· θρασύς Anp
alpha 1798	ἀΐδρυτον κακόν· Κρατῖνος Σεριφίοις (fr. 209) οἰκοῦσιν φεύγοντες ἀΐδρυτον κακὸν ἄλλοις· κακοΐδρυτον, ἢ οἷον ἄλλοι αὑτοῖς οὐκ ἂν ἱδρύσαιντο, τὴν φυγήν, ὡς εἴ τις ἄγαλμα ἱδρύσαιτο
alpha 1799	αἰδώς· *αἰσχύνη vgAb ... τὴν τοῦ σώματος αἰσχρότητα (Β 262)bp ... τὰ αἰδοῖα καὶ ἡ σελήνη, παρὰ Χαλδαίοις
alpha 1800	[ἀίδων· λέγων]
alpha 1801	*Ἀϊδωνέος· τοῦ ᾅδου A(b)
alpha 1802	Ἀϊδωνεύς· ὁ θεός. καὶ ὁ τόπος (Υ 61)
alpha 1803	*Ἀϊδωνῆϊ· τῷ ᾅδῃ (Ε 190) Ab
alpha 1804	αἰδὼς Ἀργεῖοι· αἰσχύνῃ ... γεγονότες (Ε 787)
alpha 1805	*Ἀϊδώνια· θανάσιμα gA
alpha 1806	†αἰδῶσσα· τῆς αὐλῆς τὰ τειχία p
alpha 1807	[ἀϊδώτατον· τειχίονα]
alpha 1808	*ἄϊε δέ· ἤκουε δέ (Φ 388) Ab
alpha 1809	αἰεί· *ἀεί, διαπαντός (Α 107) συνεχῶς A ἔστι δὲ καὶ δι’ αἰῶνος· θεῶν αἰειγενετάων (Β 400) καὶ τὸ μετὰ χρόνον. καὶ τὸ συνεχῶς, καὶ πυκνῶς. καὶ τὸ δι’ ὅλου· αἰεί τοι φίλον ἐστὶν ἐμεῦ ἀπονόσφιν ἐόντα (Α 541), καὶ τὸ καθ’ ὥραν τεταγμένην συμβαῖνον· μάλα
5	κεν βαθὺ λήϊον αἰεί (ι 134), καὶ τὸ ἐν βραχεῖ χρόνῳ συνεχές· αἰεὶ δ’ ἡνίοχον κονίης ῥαθάμιγγες ἔβαλλον (Ψ 502)
alpha 1810	*ἀΐει· ἀκούει n(Σ) αἰσθάνεται (Σ)
alpha 1811	αἰειγενετάων· *διαπαντὸς ὄντων Ab, ἢ διὰ παντὸς ἐνεργούν‐ των καὶ γενεσιουργούντων (Β 400)
alpha 1812	ἄϊες· ἐπύθου (Eur. Hipp. 362 ..) [ἐκοιμήθη]
alpha 1813	αἰεὶ νέον ἐρχομενάων· διαπαντὸς νεωστὶ ἐρχομένων. ἀθρόως γὰρ εἰσελθοῦσαι ἐπὶ λειμῶνα ἀνθῶν ἢ ἀλλαχοῦ που αἱ μέλισσαι, μικρόν τι τῆς πτήσεως μετελθοῦσαι διϊστῶσιν, ὡς ὁμοίως καὶ δεύτεραι πετασθεῖσαι, καὶ αὖ πάλιν τρίται, εἶτα τῇ τάξει
5	ἀναπέτονται πάλιν, ὡς δοκεῖν αὐτὰς κατ’ ὀλίγον ἀναπετομένας, ἀρχὴν τῆς πτήσεως λαμβάνειν (Β 88)
alpha 1814	[αἰέσκοντο· κυλίζοντο]	65 in vol. 1
alpha 1815	[αἴελχος· κλάδος δάφνης r. Abp]
alpha 1816	ἀίεν· [*διαπαντός vg] ἐπαισθάνεσθαι
alpha 1817	[ἄιεν δέ· ἤκουεν δέ]
alpha 1818	αἰετὸν κάνθαρος μαιεύσομαι· παροιμία. τὰ γὰρ ὠιὰ τοῦ ἀετοῦ ἀφανίζουσιν οἱ κάνθαροι κυλίοντες
alpha 1819	αἰετὸς αἴθων· ὁ ἔνθερμος, καὶ πυρώδης, καὶ ξανθός (O690) ‖ καὶ τὸ πτηνόν. καὶ ὄροφος. καὶ τὸ ἐπὶ τῷ γείσῳ κυμάτιον
alpha 1820	[αι]ἑωυτῷ· ἑαυτῷ (Hdt. 1,28 ..)
alpha 1821	αἱ ἐξαίρετοι· αἱ ἐπίλεκτοι (Β 227)
alpha 1822	αἰζᾶεν· εὐτραφὲς βλάστημα
alpha 1823	αἰζαόν· τὴν μέσην ὥραν
alpha 1824	αἰζασία· ἄμπελος οὕτως λεγομένη
alpha 1825	†αἰζέων· ὀρῶν ⸤ὑψηλῶν p
alpha 1826	αἰζηο ί· νεανίσκοι Ab οἱ τῷ αἵματι ζέοντες. ἢ οἱ ἄγαν θερμοὶ καὶ θυμώδεις (Γ 26 ..)
alpha 1827	*αἰζήϊος· ἀκμάζων (Ρ 520) r. vgAb
alpha 1828	*αἰζηιῶν· νεανιῶν (Β 660 ..) A
alpha 1829	†ἀΐζηλος· ἄδηλος (p)
alpha 1830	†αἰζηνεκές· διηνεκές, αἰώνιον
alpha 1831	[αἰζητόν· πνευστικόν. καὶ πυρῶδες]
alpha 1832	ἀιζόκροτον· ξηρασίαν (p)
alpha 1833	†αἰζυκτή· ἡ γῆ
alpha 1834	[αἰηνά· τὰ μικρὰ τῶν δένδρων. ἄλλοι δὲ αἰῆνες]
alpha 1835	〈αἰηνές·〉 αἰώνιον, βλαβερόν (Archil. fr. 38)
alpha 1836	*αἴης· γῆς g γαίης (Β 162 ..) A
alpha 1837	*αἰήσυλον· ἄνομον (A) [οὐ] κακοποιόν (Ε 876)
alpha 1838	αἰῆται· ἄνεμοι (Tb)
alpha 1839	αἴθ’ ὄφελες· εἴθ’ ὤφειλες (Α 415)
alpha 1840	αἴητον· πνευστικόν, ἢ πυρῶδες. ἐπὶ τοῦ Ἡφαίστου (Σ 410)
alpha 1841	αἰθαί· μέλαιναι ‖ *καὶ ⸤πομφόλυγες gnhp
alpha 1842	*αἰθάλ η· σποδός. τὸ ἐκ καμίνου μέλαν (Exod. 9,8) vgAP	66 in vol. 1
alpha 1843	*αἰθάλη· τέφρα w σποδός b
alpha 1844	Αἰθαλίδαι· δῆμος τῆς Λεωντίδος φυλῆς
alpha 1845	αἰθαλίδες· τὰ ἐν τῷ σίτῳ γινόμενα ἢ τοὺς ἐπὶ τῷ ὕδατι σταλα‐ γμοὺς τοῦ ἐλαίου
alpha 1846	αἰθαλόεν· *κεκαυμένον r. An λαμπρόν. ἐμπεπρησμένον (Β 415)
alpha 1847	αἴθαλος· ἡ τοῦ πυρὸς ἀποφορά. καὶ ἡ ἐν τῷ ὀρόφῳ αἰθάλη
alpha 1848	*αἰθαλώδης· καπνώδης r. A σκοτώδης vgA
alpha 1849	†αἰθερτητόν· ἐνθυμητόν. Κρῆτες
alpha 1850	*αἴθε· εἴθε (Δ 178 ..) vgn [μακάρι]
alpha 1851	*αἴθειν· καίειν (Eur. Rhes. 78) vAP
alpha 1852	*αἰθέριον· ... καὶ οὐράνιον (Eur. Andr. 831?) Apw
alpha 1853	*αἰθέρος· ἀέρος (Β 458) vgA ἢ ὑπὲρ τὸν ἀέρα ὄντος A
alpha 1854	αἰθέριος ῥύμβος· οὐρανός (Critias fr. 19 D)
alpha 1855	αἰθέρα· ἐμπυρισμόν, ἀπὸ τοῦ αἴθεσθαι. Εὐριπίδης Τρῳάσιν (1079)
alpha 1856	αἴθεσθαι· καίεσθαι (Eur. Bacch. 624)
alpha 1857	*αἴθεται· καίεται A λαμπρῶς (Eur. Tro. 298)
alpha 1858	*αἰθερονόμων· τῶν ἐν ὕψει τὴν νομὴν ἐχόντων vgn
alpha 1859	αἰθόμενοι· καιόμενοι (Λ 775)
alpha 1860	αἰθήρ· ὁ ὑπὲρ τὰ νέφη τόπος
alpha 1861	αἰθὴς πέπλος· Κρατῖνος Κλεοβουλίναις (fr. 88)· †ἐκβάλλοντες τοὺς αἰθεῖς πέπλους
alpha 1862	Αἴθικες· ἔθνος παρὰ τὴν Θεσσαλίαν, ὅ ἐστιν Δολοπία (Β 744)
alpha 1863	αἴθινος καπνός· ὁ δριμύς (Eur. fr. 781,48) p
alpha 1864	αἰθίνην· καυσίμην (r)
alpha 1865	Αἰθιοπία· ἡ Σαμοθρᾴκη r
alpha 1866	Αἰθοπίης παῖδα· τὸν Διόνυσον· Ἀνακρέων (fr. 135), ἄλλοι τὸν οἶνον, ἄλλοι τὴν Ἄρτεμιν
alpha 1867	Αἰθιοπικόν· ἀκακία
alpha 1868	αἰθιοπίς· φλομώδης πόα p
alpha 1869	αἴθρια· Κρατῖνος Δηλιάσιν (fr. 22). Ὑπερβορέους αἴθρια τιμῶν‐ τας στέφη· τὰ γὰρ Ὑπερβορέων ἱερὰ κατά τινα πάτριον
alpha 1869	ἁγιστείαν οὐχ ὑπὸ στέγην, ἀλλ’ ὑπαίθρια διαφυλάττεται	67 in vol. 1
alpha 1870	Αἰθίοψ· ὁ Λέσβιος. ⸤μέλας (pb) ἢ τὸ κεράμιον
alpha 1871	αἶθμα· δέλεαρ
alpha 1872	αἰθόλικας· φλυκταίνας (Hippocr. us. hum. 6) (rp)
alpha 1873	*αἰθόν· λαμπρόν, πυῤῥόν A μέλαν
alpha 1874	αἴθωνα· [μέλανα vgP] πυρώδη (Λ 548) [ἢ θερμαντικόν (Α 462) (hp)]
alpha 1875	*αἰθομένου· καιομένου (Χ 135) (vgn)
alpha 1876	αἴθοπα οἶνον· θερμαντικόν (Α 462 ..) (r)
alpha 1877	*αἴθοπος· διαπύρου. μέλανος A
alpha 1878	*αἶθος· καῦμα (Eur. Rhes. 990) r. vgAb
alpha 1879	*αἰθούσῃ· στοᾷ (Ι 47) A ἢ λαμπρᾷ
alpha 1880	*αἴθουσαι· καίουσαι A
alpha 1881	αἰθούσης· τῆς πρὸς ἥλιον ἀνίσχοντα τετραμμένης, ἢ τῆς πρὸς τὴν δύσιν. ἀπὸ τοῦ καταίθεσθαι ὑπὸ ἡλίου (ο 146 ..)
alpha 1882	αἰθούσαις· λαμπούσαις
alpha 1883	αἰθρεῖ· χειμάζει
alpha 1884	*αἰθρία· εὐδία (Xen. Hell. 7,1,30 ..) vgAn
alpha 1885	αἴθρη· αἰθρία. αὐγή. εὐδία. ἀὴρ καθαρός (ζ 44 ..) ἔστι δὲ καὶ ⸤ὄνομα κύριον τῆς Πιτθέως θυγατρός (Γ 144) r
alpha 1886	αἰθρηγενέτην· εὐδίαν ποιοῦντα (ε 396)
alpha 1887	αἰθρινόν· πρωϊνόν r
alpha 1888	*αἴθριος· ὑπὸ τὸν ἀέρα (Iob 2,9) r. vgA
alpha 1889	αἶθρος· ψῦχος τὸ ὀρθρινόν (ξ 318) T. n
alpha 1890	αἴθυγμα· σκίασμα. κίνημα
alpha 1891	αἴθρῳ· τῷ ἐκ τῆς αἰθρίας πνεύματι (ξ 318)
alpha 1892	*αἴθυια· εἶδος πετεινοῦ (ε 337) AP
alpha 1893	αἴθυιαι· ἐνάλιαι κορῶναι r(n)
alpha 1894	αἰθυίας ἄνθος· βοτάνης εἶδος
alpha 1895	Αἰθύμαι· †οἰκτρὸν κατοικήσαντες οὕτως ἐκαλοῦντο
alpha 1896	(*)†αἰθύνεσθαι· λαμβάνεσθαι. αἱρεῖσθαι. ἀγαγέσθαι. κρατεῖν
alpha 1897	*αἰθύσσει· ῥιπίζει Ab
alpha 1898	[αἰθύσσειν· ἀνασείειν. Σίνωνι Σοφοκλῆς]
alpha 1899	(*)αἰθύσσοντος· ὁρμῶντος (Greg. Naz. c. 1,2,25,18 p. 814)	68 in vol. 1
alpha 1900	αἴθων· λάμπων
alpha 1901	*αἴθωνας· λαμπρούς (Ι 123 ..) vgA
alpha 1902	αἴθων· μέλας (Ο 690) p
alpha 1903	αἴθ’ ὥς· εἴθ’ οὕτως
alpha 1904	αἴ κα· ἐάν
alpha 1905	αἰκάζει· καλεῖ
alpha 1906	αἰκάλλει· σαίνει, ⸤θωπεύει (Ar. Eq. 211) r
alpha 1907	ἀϊκάς· τὰς ὁρμάς w καὶ τὰς φοράς (Ο 709)
alpha 1908	αἴκαλος· κόλαξ 〈ἀπατεών〉 r
alpha 1909	*αἴ κε· ἐάν πως (Α 408 ..) Ab
alpha 1910	αἴ κε· ἐάν n τὸ δ’ αὐτὸ δηλοῖ, κἂν μετὰ τοῦ ν λέγηται. οἷον· αἴ κεν, ⸤αἴ κέν πως· ἐάν 〈πωσ〉 (Α 66 ..) n
alpha 1911	*αἴ κεν ἴδηαι· ἐὰν θεάσῃ (Ρ 652) A
alpha 1912	*ἀϊκελίου· εὐτελοῦς, εὐκαταφρονήτου (Ξ 84) A
alpha 1913	*αἴ κε πίθηαι· ἐὰν πεισθῇς (Α 207) A
alpha 1914	αἴ κε ποθί· ἐάν ποτε (Α 128)
alpha 1915	ἄϊκες· ὁρμαί n
alpha 1916	ἀϊκή· ῥιπή, κίνησις
alpha 1917	*αἰκία· πληγή. ὕβρις vgA βάσανος. μάστιξ A
alpha 1918	αἰκίζεται· μαστίζεται p(n) ὑβρίζεται (Soph. Ai. 65)
alpha 1919	αἰκίσμασι· πληγαῖς, μάστιξιν
alpha 1920	αἰκισμῶν· μαστίγων, πληγῶν
alpha 1921	αἰκιῶν· βασάνων, πληγῶν
alpha 1922	ἄικικα· ὕβρικα
alpha 1923	αἶκλοι· αἱ γωνίαι τοῦ βέλους A
alpha 1924	αἶκνον· δεῖπνον r. b
alpha 1925	αἶκλος· ὁ ἑσπέριος
alpha 1926	αἴκολα· αἰσχρά
alpha 1927	ἄϊκτος· ἀπρόσιτος
alpha 1928	ἀϊκτή· ἡ κρηπίς. οἱ δὲ ἡ ἀκτή
alpha 1929	αἴκουδα· αἰσχύνη. Λάκωνες
alpha 1930	ἀικῶς· αἰκιστικῶς, ὑβριστικῶς (Χ 336) χαλεπῶς. ἀπὸ τῆς αἰκίας (Plat. com. fr. 225)
alpha 1931	*αἴλινος· ὕμνος b θρῆνος r (vgAn)
alpha 1932	*αἴλιοι· σύγγαμβροι gA	69 in vol. 1
alpha 1933	[ἀϊλεῖν· θωπεύειν]
alpha 1934	αἰλότροπον· ἀλλοιότροπον
alpha 1935	αἰλούριος· ῥίζα τις οὕτω καλουμένη
alpha 1936	*αἷμα· γένος, σπέρμα· vgA ταύτης τοι γενεῆς τε καὶ αἵματος εὔχομαι εἶναι (Ζ 211), κατὰ μὲν τὴν γενεὴν τοῦ πατρὸς θεωρου‐ μένου, κατὰ δὲ τὸ αἷμα τῆς μητρός. τὸ γὰρ καταμήνιον αἷμα τῇ καταβολῇ τῆς γονῆς παγὲν καὶ σὰρξ γενόμενον διαπλάττε‐
5	ται ὑπὸ φύσεως. ὁτὲ δὲ συνήθως αὐτὸ τὸ αἷμα, ὡς τό· ῥέε δ’ αἷμα κατ’ οὐταμένης ὠτειλῆς (Ρ 86) ὁ δὲ Σοφοκλῆς ἐν Ἠλέκτρᾳ (394) τὴν μάχαιραν ἔφη Σ
alpha 1937	†αἰμαλέον· ἀσθενές
alpha 1938	αἱμαλέα· ἀλλάντια
alpha 1939	αἱμακουρίαι· τὰ ἐναγίσματα τῶν κατοιχομένων (Pind. O. 1,90)
alpha 1940	αἷμα παχὺ πτύοντα· πολύ. τὸ γὰρ ὀλίγον τῷ σιάλῳ λεπτύ‐ νεται (Ψ 697)
alpha 1941	αἱμασιά· τὸ ἐκ πολλῶν λίθων λογάδων ἄθροισμα
alpha 1942	αἱμασιαί· ... *ὡς φραγμοὶ πλατεῖς ἀπὸ πλίνθου 〈οἰκοδομηθέν‐ τεσ〉 (Hdt. 1,180,2) A ... 〈περιτείχισμα〉 θριγκῶδες. Ἀπίων ἀβασία, ἐφ’ ἣν οὐκ ἔστιν ἐμβῆναι (ς 359)
alpha 1943	a) αἵματος ἆσαι Ἄρηα· αἵματος κορέσαι τὸ δόρυ. ἢ αἵματι μολῦναι καὶ χρῶσαι αὐτό· ἄση γὰρ ἡ ῥυπαρία (Ε 289) ὅθεν καὶ ἀσάμινθος, ἐν ᾗ τὴν ἄσην μινύθοντε〈ς ἐλούοντο〉 b) †ἐνεο‐ ρεῖ· ... Σοφοκλῆς Εὐμήλῳ (fr. 202)
alpha 1944	αἵματι φοινόν· πυῤῥόν (Π 159)
alpha 1945	αἱματίτης· ἡ φλέψ rp ἰδιαίτερον δὲ ⸤αἱμοῤῥοΐς. καὶ ὁ λίθος p
alpha 1946	αἱματόεντ α· ᾑματωμένα (Ν 617)
alpha 1947	*αἱματωπούς· αἷμα βλεπούσας (Eur. Or. 256 ..) A
alpha 1948	αἱματῶσαι· φονεῦσαι (Soph. fr. 897) ἢ φοινίξαι
alpha 1949	αἱματόεσσα· αἱματώδης (Β 267) r
alpha 1950	αἱμαχέναι· αἱμάξαι
alpha 1951	αἱμαχθέντες· τῷ αἵματι χρανθέντες
alpha 1952	αἱμηραί· αἱματώδεις
alpha 1953	αἱμνίον· σφάγιον (γ 444)
alpha 1954	*αἱμοβόρου· αἷμα ἐσθίοντος· βορὰ γὰρ ἡ τροφή r. vgA	70 in vol. 1
alpha 1955	αἱμοί· δρυμοί. Αἰσχύλος Αἰτναίαις (fr. 9)
alpha 1956	αἱμόκερχνα· †ἠχοῦντα (Hippocr. Epid. 4,37)
alpha 1957	*αἱμύλος· δόλιος (Eur. Rhes. 709) A
alpha 1958	*αἵμονα· ἐπιστήμονα, ἔμπειρον (Ε 49) An
alpha 1959	*Αἵμονά τε κρείοντα· τὸν βασιλέα Αἵμονα (Δ 296) A
alpha 1960	αἱμωποί· αἱματώδεις (r)
alpha 1961	*Αἱμονία· ἡ Θεσσαλία. καὶ ἡ Ἔφεσος n
alpha 1962	*†αἱμός· τράχηλος r. n
alpha 1963	*αἵμους· ὀβελίσκους (A)
alpha 1964	αἱμορυγχιᾶν· καθῃμάχθαι τὸ ῥύγχος (Hermipp. fr. 80)
alpha 1965	αἱμοφόρυκτα· αἵματι μεμολυσμένα, καὶ ἀναπεφυρμένα (υ 348)
alpha 1966	αἱμυλίοις· κολακευτικοῖς (α 56?) (Greg. Naz.?)
alpha 1967	*αἱμύλα· προσηνῆ (Hes. op. 374) n
alpha 1968	αἱμυλίοισι· συνετοῖς καὶ προσηνέσιν (α 56)
alpha 1969	αἱμύλος· ἀστεῖος P συνετός. ⸤ὀξὺς ἐν τῷ λέγειν r
alpha 1970	*αἱμωδιᾶ ν· τὸ τοὺς ὀδόντας ναρκᾶν r. A ἀπὸ ὁράσεως ἢ ἀκούσ‐ ματος
alpha 1971	αἱμώθ η· ᾑματώθη
alpha 1972	αἰν ά· δεινά, κακά (Χ 431 ..)
alpha 1973	αἰναρέτη· ἐπὶ κακῷ τὴν ἀρετὴν κεκτημένε (Π 31) (p)
alpha 1974	*αἰνέομεν· αἰνοῦμεν (Δ 29?) T. A
alpha 1975	*αἰνεῖτε· συγκατατίθεσθε (Θ 9) w
alpha 1976	Αἰνείαο· τοῦ Αἰνείου (Ε 263)
alpha 1977	*αἰὲν ἐόντες· διὰ παντὸς ὄντες (Α 290 ..) Ap
alpha 1978	αἰνεπίκουρος· ἐπὶ κακῷ βοηθῶν r
alpha 1979	*αἰνέσαιμι· ἀναπείσαιμι (vg) A
alpha 1980	αἰνέσιμοι· καθήκοντες
alpha 1981	αἰνετὰ νεικείοντα· τὰ ἐπαίνου ἄξια ...
alpha 1982	αἰνή· δεινή (Ε 379)
alpha 1983	*αἰνήν· δεινήν (Δ 65) vgA
alpha 1984	*αἰνίγματα· ζητήματα (Eur. Phoen. 1688) Ab ὁμοιώματα h τεκμήρια (1. Cor. 13,12?)
alpha 1985	αἰνήθεστος· οὐκ εὐλιτάνευτος
alpha 1986	αἰνήσαιεν· καταδέξαιντο
alpha 1987	αἰνήσωσιν· ἐπαινέσωσιν, συγκαταθῶνται (π 403)
alpha 1988	*αἴνιγμα· πρόβλημα A ζήτημα (Prov. 1,6?) vgA	71 in vol. 1
alpha 1989	*αἰνιγματωδῶς· δυσχερῶς, ἀσυμφώνως vgAn
alpha 1990	αἰνίζομαι· θαυμάζω. ἐπαινῶ. ὁ δὲ Κομανός· αἰνίσσομαι, κατα‐ πλήσσομαι (Ν 374)
alpha 1991	*αἰνίξηται· ὑποφήνῃ A(vg)
alpha 1992	*αἰνίττεται· ἀσήμως λέγει vg ἀποτείνεται. ἐπισημαίνει (Plat. ap. 21 b) A
alpha 1993	*αἰνιττόμενος· δι’ αἰνιγμάτων ἢ παραβολῶν λαλῶν (Aesch. 2, 108) vgA
alpha 1994	*αἰνόθεν αἰνῶς· τῶν δεινῶν δεινότατον (Η 97) A
alpha 1995	Αἰνόθεν· ἀπὸ τῆς Αἴνου. Αἶνος δὲ πόλις τῆς Θρᾳκίας (Δ 520) r
alpha 1996	αἰνόθεν· ἐκ κακῶν (Η 97)
alpha 1997	*αἰνοτόκος· †κακὴ γέννησις (Α 414?) (g)
alpha 1998	αἰνον· †σημεῖον. αἰνότατε Κρονίδη (Α 552) καὶ δεινόν· Τρώων δ’ οἰώθη καὶ Ἀχαιῶν φύλοπις αἰνή (Ζ 1) ἀλλ’ ἐμοὶ οὐκ ἐντεῦθεν ὀΐομαι αἰνὸν ὄνειρον ἐλθέμεναι (τ 568) ... 〈τί〉 με χρὴ μητέρος αἴνου; (φ 110)
alpha 1999	*αἰνόν· ἐναγῆ g δεινόν gA χαλεπόν (τ 568 ..) g
alpha 2000	αἵνων· βαρυτόνως ... ἐπαινῶν τι
alpha 2001	*αἰνότοκος· ὁ ἐπὶ κακῷ τεχθείς vgn
alpha 2002	*αἰνότατον· δεινότατον vgA
alpha 2003	*αἰνόμορον· κα〈κοθάνατον〉 (Χ 481) r. vgn
alpha 2004	*αἴνους· ἐπαίνους, ὕμνους (Sap. 18,9) vgA
alpha 2005	*αἰνύμενος· ἀφαιρούμενος, λαμβάνων (ʹ 232) A
alpha 2006	αἴνυται· ἀφαιρεῖται, λαμβάνει (Ξ 144) r
alpha 2007	*αἴνυτο· ἀφῃρεῖτο r ἐλάμβανεν (Λ 597) rA
alpha 2008	αἰνῶ· παρίημι. παραιτοῦμαι. καὶ ἐπαινῶ. Σοφοκλῆς Ἀλκμέωνι (fr. 105)
alpha 2009	αἵνων· πτίσσων
alpha 2010	αἰνῶς· δεινῶς (δ 597) r. n καὶ χαλεπῶς, καὶ λίαν r ἢ μάλιστα
alpha 2011	αἲξ οὐρανία· τὰ τοῦ λευκοῦ κυάμου γένη, ᾧ ἐψήφιζον καὶ ἐχειροτόνουν (Cratin. fr. 244)
alpha 2012	αἲξ [αἶγα ἢ] τὴν μάχαιραν· παροιμία ἐπὶ τῶν †μελῶν τοῖς ἑαυτοῖς ποιούντων, ἀπὸ ἱστορίας τοιαύτης. Κορίνθιοι θυσίαν τελοῦντες Ἥρῃ, αἶγα τῇ θεῷ ἔθυον. τῶν δὲ κομισάντων μισθωτῶν
alpha 2012	κρυψάντων τὴν μάχαιραν καὶ σκεπτομένων ἔνθα ἀπέθεντο, ἡ	72 in vol. 1
5	αἲξ τοῖς ποσὶν ἀνασκαλεύσασα ἀνέφηνεν, καὶ τὴν μὲν σκῆψιν αὐτῶν διήλεγξεν, ἑαυτῇ δὲ τῆς σφαγῆς αἰτία γέγονεν. ὅθεν 〈ἡ〉 παροιμία
alpha 2013	*ἀΐξας· ὁρμήσας (Ε 81) vgAS
alpha 2014	αἰξωνεύεσθαι· κακηγορεῖν (Men. fr. 256)
alpha 2015	Αἰξωνίδα τρίγλην· δοκοῦσι κάλλισται εἶναι αἱ Αἰξωνικαὶ τρίγλαι (Cratin. fr. 221)
alpha 2016	Αἰολάδαι· παρὰ Δελφοῖς γένος τι
alpha 2017	*αἰόλοις· τοῖς εὑρετικοῖς καὶ συνετοῖς A [κορέσσαι]
alpha 2018	*ἀϊόνες· αἰγιαλοί (vg)
alpha 2019	αἵ οἱ· αἵτινες αὐτῷ (Λ 228 ..)
alpha 2020	*αἰόλα· ποικίλα Pp ταχέα
alpha 2021	Αἰολεύς· ὁ καικίας ἄνεμος, ὁ Καΐκου
alpha 2022	Αἰολίδης· ὄνομα (Ζ 154)
alpha 2023	*αἰολίσας· ἀθροίσας (Ζ 279) (vg)
alpha 2024	αἰόλλει· ποικίλλει. στρέφει. κινεῖ (υ 27)
alpha 2025	αἰόλη νύξ· ἤτοι μέλαινα, ἢ ποικίλη διὰ τὰ ἄστρα. Σοφοκλῆς Τραχινίαις (94)
alpha 2026	αἰολίδας· ποικίλους. ταχεῖς
alpha 2027	Αἰολίη· ἡ τοῦ Αἰόλου νῆσος (κ 1)r
alpha 2028	αἰολίζειν· ποικίλλειν (Soph. fr. 826)
alpha 2029	Αἰόλιος· κιθαρῳδικὸς νόμος οὕτω καλούμενος
alpha 2030	Αἰολίωνες· Αἰολεῖς, ἀπὸ τοῦ Αἰόλου
alpha 2031	Αἰολικὸν θέαμα· ἀντὶ τοῦ Αἰτωλικόν, παρὰ Θεοκρίτῳ (1, 56) ἡ γὰρ Καλυδὼν Αἰολὶς ἐκαλεῖτο
alpha 2032	*αἰολοθώρηξ· ποικίλον θώρακα ἔχων (Δ 489)r
alpha 2033	αἰολόδωρον· ποικιλόδωρον (Greg. Naz. c. 1,1,3,5)
alpha 2034	αἰόλος· *ποικίλος vgA ἢ εὐκίνητος. ἀπὸ 〈τοῦ〉 αἰολεῖν, ὅ ἐστι κινεῖν (Μ 167)
alpha 2035	αἰολοτίας· ποικίλος
alpha 2036	αἰολοπώλους· ταχυπώλους r ἢ ποικιλοπώλους. αἰολεῖν γὰρ τὸ κινεῖν (Γ 185)
alpha 2037	ἅλιον· μάταιον (Δ 158) gS
alpha 2038	ἄϊον· ἤκουον, καὶ ᾐσθανόμην (Ο 252)
alpha 2039	[†αιον· κάταντες, ἢ ἑτεροκλινές, ἢ πλάγιον]	73 in vol. 1
alpha 2040	ἀΐοντες· αἰσθανόμενοι (Λ 532) T
alpha 2041	*ἄϊον ἦτορ· ἐξέπνεον τὴν ψυχήν (Ο 252) A
alpha 2042	αἰονᾶν· καταντλεῖν. σμήχειν. ⸤λούειν r
alpha 2043	[αἰουλγό ς· δεινός. ψευδής p]
alpha 2044	*αἰπά· ὑψηλά (Θ 369) A χαλεπά
alpha 2045	Αἴπεια· πόλις ἐν Ἄργει (Ι 152) r
alpha 2046	*αἰπεινόν· ὑψηλόν (Ο 257)
alpha 2047	*αἰπεῖα· ὑψηλή (Β 811) AP
alpha 2048	ἇιπερ· ὥσπερ
alpha 2049	Αἴπιον· πόλις Πελοποννήσου
alpha 2050	*αἰπόλια· αἰγονόμια (Β 474) Σ
alpha 2051	*αἰπολίου· αἰγιδίου (Prov. 24,66) A
alpha 2052	αἰπόλος· *αἰγονόμος, ποιμὴν vgA τῶν αἰγῶν. Αἰπόλια δὲ αἱ τῶν αἰγῶν ἀγέλαι (Δ 275) καὶ ⸤〈ἀίπολο ς·〉 κάπηλος p παρὰ Κυπρίοις
alpha 2053	*αἱ πορεῖαί σου· αἱ ὁδοί σου (Ps. 67,24) vA
alpha 2054	*αἶπος· κάματος (Eur. Alc. 500?) ἢ ὑψηλὸς A τόπος. ἢ ὑλώδης (Eur. Phoen 581)
alpha 2055	αἰπύ· *τὸ ὑψηλόν (Β 603) gAP καὶ χαλεπὸν (Ν 317) καὶ σκληρόν· ἢ πόλις τῆς Πύλου (Β 592)
alpha 2056	*αἰπύν· ὑψηλόν (Ε 366) vn καὶ μέγαν, ὀλέθριον n καὶ χαλεπόν (Ζ 57)
alpha 2057	*αἰπύς· μέγας vg δεινός (Λ 174) g ὑψηλός v μετέωρος
alpha 2058	αἰπύτιον· [ὑψηλόν] τὸν τοῦ Αἰπύτου· Αἰπύτιον παρὰ τύμβον (Β 604) Αἴπυτος δὲ εἷς ἐστι τῶν τοῦ Ἀρκάδος παίδων, ἥρως 〈καὶ〉 βασιλεὺς Ἀρκάδων
alpha 2059	αἰπυτάτην· ὑψηλοτάτην
alpha 2060	[αιρ· ὀξύβαφον]
alpha 2061	αἶρα· σφῦρα. ἀξίνη (Callim. fr. 115,12?) p
alpha 2062	a) αἵ ῥα· αἵ τινες δή (Τ 31 ..) b) αἱρετοί· ἄρχοντες
alpha 2063	αἴρας· ἀγρίας βοτάνας r
alpha 2064	αἴρει· ἐγείρει (n) αὔξει. κουφίζει. βαστάζει. *κατὰ κράτος λαμβά‐ νει (Γ 446 ..) Σ
alpha 2065	αἱρείτω· λαμβανέτω (Β 34)	74 in vol. 1
alpha 2066	αἴρειν μασχάλην· οὕτως εἰώθασι λέγειν ἀντὶ τοῦ ὀρχήσασθαι. οἱ δὲ τὸ ἀγροικικῶς ὀρχεῖσθαι
alpha 2067	αἴρειν τραπέζας· παρατιθέναι
alpha 2068	αἱρεῖ· δοξάζεις, ἡγῇ. Εὐριπίδης Φιλοκτήτῃ (fr. 802)
alpha 2069	*αἵρεσις· βούλησις A
alpha 2070	αἱρέσομεν· ἐπιλέξομεν
alpha 2071	*αἱρετιεῖ με· προτιμοτέραν ἡγήσεταί με (Gen. 30,20) vgA
alpha 2072	αἱρεθέντας· κατὰ κράτος ληφθέντας
alpha 2073	αἱρετίζειν· αἱρεῖσθαι. ἀρέσκεσθαι
alpha 2074	*αἱρετίς· A ἀγαπῶσα. ἀγαπωμένη (Sap. 8,4)
alpha 2075	*αἱρουμένην· ἐπιλεγομένην. ὅθεν καὶ ὁ αἱρετικός, ὁ ἄλλο τι παρὰ τὴν ἀλήθειαν αἱρούμενος ἔχειν A
alpha 2076	*αἱρετιῶ· προσλαμβάνω, αἱρῶ αὐτοὺς πρὸς ἐμαυτόν (Mal. 3,17) A
alpha 2077	ἀϊόνες· αἰγιαλοί p
alpha 2078	*αἱρετόν· ἐπιθυμητόν vgA ἐκλεκτικόν (Sir. 20,25 ..)
alpha 2079	*αἱρετώτεραι· καλλιώτεραι (Prov. 16,16) A
alpha 2080	*αἱρησαμένων· βουλευσαμένων gA
alpha 2081	*αἱρήσαντας· πορθήσαντας A
alpha 2082	*αἱρήσασθαι· λαβεῖν. βουληθῆναι A
alpha 2083	αἱρήσεται· ἐκλέξεται (r)
alpha 2084	αἱρησάμην· ἐξελεξάμην
alpha 2085	*αἱρήσομεν· πορθήσομεν vgA ἐξερημώσομεν (Β 141) vg
alpha 2086	*αἱρήσομαι· σκέψομαι, βουλεύσομαι, ἐκλέξομαι (Phil. 1,22? Eur. Or. 307?) vgA
alpha 2087	Ἄϊρος· ἐπὶ κακῷ Ἶρος ὀνομασθείς (ς 72)
alpha 2088	αἴροντας· †μισοῦντας
alpha 2089	αἰρόπινον· σκοτεινόν. καὶ τὸ ⸤κόσκινον pdb ἐν ᾧ πυροὶ σήθον‐ ται (Ar. fr. 480)
alpha 2090	*αἱροῦμαι· ἐπιλέγομαι vd ἢ λαμβάνω ⸤ἢ βούλομαι n
alpha 2091	*αἰρομέν η· ἐπαραμένη vg
alpha 2092	*αἱρουμένοι ς· βουλομένοις A(P)n
alpha 2093	*ἄϊρον· ἄῤῥητον. ἀθώπευτον A ἀκολάκευτον
alpha 2094	*Ἀτρυτώνη· ἀκαταπόνητε (Β 157) AS
alpha 2095	αἶσα· μοῖρα· ‘λαχόντα τε ληΐδος αἶσα〈ν〉‘ (Σ 327) καὶ ἡ πεπρω‐ μένη· ‘αἶσα γὰρ ἦν ἀπολέσθαι‘ (θ 511) καὶ τὸ καθῆκον ‘ἐπεί με κατ’ αἶσαν ἐνείκεσασ‘ (Γ 59)	75 in vol. 1
alpha 2096	αἴσακος· ὁ τῆς δάφνης κλάδος r T. n ὃν κατέχοντες ὕμνουν τοὺς θεούς T. n
alpha 2097	ἀΐσαντες· αἰσθόμενοι
alpha 2098	αἰσάρων· εἶδος ἱέρακος
alpha 2099	ἀισείεις· ἀιστικῶς ἔχεις
alpha 2100	Αἴσηπος· ποταμός (Β 825 ..) καὶ ὄνομα κύριον (Ζ 21)
alpha 2101	αἴσῃ· βουλῇ (Ι 608)
alpha 2102	αἰσθάνεσθαι· κατανοεῖν
alpha 2103	*αἴσθεσθε· μάθετε A
alpha 2104	ἄϊσθε· ἐξέπνει (Υ 403)
alpha 2105	*αἴσθησις· νόησις (Prov. 12,1 ..) d
alpha 2106	*αἰσθήσεις· παρὰ τὸ αἰσθάνεσθαι A εἰσὶ δὲ τοῦ ἀνθρώπου σώματος αἰσθήσεις πέντε· ὅρασις, ὄσφρησις, ἀκοή, γεῦσις καὶ ἁφή vgA ἁφὴ δὲ λέγεται ἡ διὰ τῶν χειρῶν αἴσθησις A
alpha 2107	[αἰσθητά· ὁρατά, τὰ τῇ αἰσθήσει ὑποπίπτοντα, ⸤*τὰ ὁρώμενα vgAn Ἐσθῆτα δὲ ἱμάτιον]
alpha 2108	αἰσθήματα· τὰ τῇ ὄψει γινόμενα πάθη
alpha 2109	*αἰσθητήρια· τὰ μέλη, δι’ ὧν αἰσθανόμεθα (Hebr. 5,14) APn
alpha 2110	*αἰσθοίμην· νοήσαιμι A
alpha 2111	αἴσθου· σύνες, ἄκουσον, γνῶθι
alpha 2112	*αἴσθων· ἐν αἰσθήσει ἔχων An
alpha 2113	αἴσια· *γνήσια. δεξιά vgn ἀγαθά
alpha 2114	αἴσια· εἱμαρμένα. δίκαια, καθήκοντα (Ζ 62 v. l.)
alpha 2115	*αἴσιον· ὁμοίως (Ω 376) (n)
alpha 2116	*αἴσιμον· δεξιόν AP μεμοιραμένον A ἀγαθόν (A) συμφέρον p καὶ τὰ ὅμοια (Ι 245 ..)
alpha 2117	*αἴσιμον ἦμαρ· ἡ μεμοιραμένη ἡμέρα (Θ 72) A
alpha 2118	*αἴσιος· δεξιός. καλός (A) ἀγαθός pb εὐμενής (A)
alpha 2119	αἰσιμία· θυσίας γένος
alpha 2120	αἰσίως· καλῶς. δεξιῶς. Εὐριπίδης Τημένῳ (fr. 747)
alpha 2121	*αἴσυλα ῥέζεις· ἀπρεπῆ πράττεις (Φ 214) vgA
alpha 2122	*ἆισμα· ᾆσμα A
alpha 2123	αἰσιμωμάτων· δαπανημάτων
alpha 2124	αἰσοί· θεοί, ὑπὸ Τυῤῥηνῶν
alpha 2125	ἄϊσον· ἄνισον. [*ἄγνωστον A]
alpha 2126	ἀΐσονες· φραγμοί	76 in vol. 1
alpha 2127	ἀϊσόμενος· φραξάμενος
alpha 2128	ἀΐσσονται· διασείονται A κινοῦνται. κρέμανται (Ζ 510)
alpha 2129	αἱστίασις· ἄριστον
alpha 2130	*†αἰστήτωρ· χοιροβοσκός g(A)n
alpha 2131	ἀΐσσουσιν· ὁρμῶσιν (Λ 553)
alpha 2132	ἀΐσσων· ὁρμῶν (Θ 88)
alpha 2133	ἄϊστον· ἀφανῆ. ἀνήκοον 〈ἄγνωστον〉 (Ξ 258) A
alpha 2134	ἄϊστος· ἀφανής b ἀνιστόρητος (α 242)
alpha 2135	*ἀϊστωθείς· ἀφανισθείς (Σ)
alpha 2136	ἀϊστώσας· διαχέας καὶ τήξας. Σοφοκλῆς Ῥιζοτόμοις (fr. 493). Κόρον ἀιστώσας πυρί
alpha 2137	*ἀΐστορες· ἄπειροι (Eur. Andr. 682) APn
alpha 2138	ἀϊστωθέντα· ἀφανισθέντα
alpha 2139	αἰσυιητῆρι· τῷ νεανίᾳ. ὁ δὲ Ἀπίων, τῷ βασιλεῖ τῷ τηροῦντι τὰ αἴσια, ὅ ἐστι τὰ δίκαια (Ω 347)
alpha 2140	αἴσυλα· κακά, ⸤ἄδικα, ἁμαρτήματα (Ε 403) p
alpha 2141	*αἰσυμνᾷ· βασιλεύει A ἄρχει. Εὐριπίδης Μηδείᾳ (19)
alpha 2142	Αἰσύμη· πόλις Τρωϊκή (Θ 304) r
alpha 2143	αἰσυμνῆται· οἱ τοῦ ἀγῶνος προεστῶτες (n) ἢ ὑπηρέται. ἢ οἱ νεανίαι (θ 258)
alpha 2144	αἰσύφιος· δεινός b(p) ψευδής, ἀπατεών
alpha 2145	αἴσχεα· ὀνείδη, [ὕβρεις AP] (Γ 242)
alpha 2146	*αἴσχεα· αἰσχύνας 〈ὕβρεισ〉 (Γ 242) AP
alpha 2147	†αἰσχητήρια· τῶν ἱερῶν
alpha 2148	αἴσχιστος· *αἰσχρότατος (Β 216) vn κακός, ⸤μυσαρός r
alpha 2149	*αἰσχί ω· χείρονα vgAn
alpha 2150	αἶσχο ς· αἰσχρότης, κακότης, κακία (Eur. Tro. 1114) ⸤*λοιδορία. μῦσος vg αἰσχύνη (λ 433) vgn
alpha 2151	αἰσχρά· μυσαρά. κακά p Εὐριπίδης Τρῳάσιν (384)
alpha 2152	*αἰσχροκερδής· ἐπιθυμητὴς κακῶν (Ep. Tit. 1,7 ..) A
alpha 2153	*αἰσχρουργίας· αἰσχρὰς ἐργασίας (Eur. Bacch. 1062?) A
alpha 2154	αἰσχροῖς· τοῖς αἰσχύνην ἐνεγκεῖν δυναμένοις (Γ 38 ..)
alpha 2155	αἰσχυνετάειν· καταισχύνειν
alpha 2156	αἰσχύνη· ἐντροπή r
alpha 2157	αἰσχύνει· αἰκίζεται. λυμαίνεται. αἶσχος περιτίθησιν (Ω 418)
alpha 2158	*αἰσχυντηλός· αἰσχυντηρός APb	77 in vol. 1
alpha 2159	Αἰσώπου γελοῖον· οὕτως ἔλεγον τοὺς Αἰσώπου μύθους. καὶ ἐν τοῖς δικαστηρίοις κοινοῖς ἔστιν ὅτε τοῖς Αἰσωπείοις ἐχρῶντο μύθοις (Ar. Vesp. 566)
alpha 2160	*[ἀΐτα· πνοήν] n
alpha 2161	[*ἀΐταν· ἕτερον P]
alpha 2162	*ἀΐτας· ἑταῖρος (Theocr. 12,14) Ab
alpha 2163	*αἰτία· πρόφασις rp
alpha 2164	*†Αιταί· θυγατέρες Διός, αἱ τοῖς δεομένοις βοηθοῦσαι (Ι 502) A
alpha 2165	†αἰτῆ· ἀπλήρωτον
alpha 2166	αἰτητά· τὰ κατ’ ἔρανον διδόμενα
alpha 2167	*αἰτιαμάτων· ἐγκλημάτων vg(n)
alpha 2168	αἰτιατά· τὰ ἐκ τοῦ αἰτίου γινόμενα
alpha 2169	αἰτίζειν· αἰτεῖν (ρ 222 ..)
alpha 2170	αἴτης· πτωχός r
alpha 2171	Αἰτίνη· πόλις οὕτω καλουμένη
alpha 2172	αἴτιον· κατ’ ἀρχὴν πραγματικόν
alpha 2173	*αἰτήσας· ἀπολαύσας AP
alpha 2174	*〈αἰτιόῳτο·〉 αἰτιᾶται. μέμφεται (Λ 654) n
alpha 2175	αἴτιος· ποιητής, κτιστής
alpha 2176	Αἴτνη· ὄρος Σικελίας r. n
alpha 2177	Αἰτναῖον κάνθαρον· τὸν μέγαν (Ar. Pac. 73)
alpha 2178	Αἰτναία πῶλος· ἡ Σικελική, ἢ μεγάλη, ἀπὸ μέρους. Σοφοκλῆς Οἰδίποδι ἐπὶ Κολωνῷ (312)
alpha 2179	αἰτῶ· παρακαλῶ r
alpha 2180	†ἄιττεσθαι· [δικάζειν, ἢ] διάζεσθαι
alpha 2181	ἄιττων· ὁρμῶν
alpha 2182	Αἰτώλιον· τὸν Αἰτωλὸν λέγει τῷ γένει (Δ 399)
alpha 2183	†ἀΐτυρον· ὕαλλον (Ex. 28,19?)
alpha 2184	αἰτῶμαι· αἰτιῶμαι
alpha 2185	αἰτῶν· ζητῶν, παρακαλῶν (Matth. 7,8)
alpha 2186	*αἰφνιδίως· ἐξάπινα (Thuc. 2,53,1) An
alpha 2187	ἀΐφρουρος· †ἀιθάλη. Σοφοκλῆς (fr. 522?)
alpha 2188	*ἀμιχθαλόεσσαν· τὴν ἀπρόσμικτον τῇ θαλάσσῃ, ἢ ὀμιχλώδη (Ω 753) A
alpha 2189	ἀϊχθῆναι· ὁρμηθῆναι (Ε 854)
alpha 2190	*ἀϊχθήτην· ὥρμησαν Ab δυϊκῶς (Ω 97)	78 in vol. 1
alpha 2191	*αἰχμάζει· πολεμεῖ, μάχεται AP
alpha 2192	*αἰχμαί· πόλεμοι (APn)
alpha 2193	αἰχμίον· δόρυ r
alpha 2194	*αἰχμαλωτίζοντα· εἰς δουλείαν ἄγοντα μετὰ βίας (Rom. 7,23) A
alpha 2195	(*)αἰχμάσας· ἀκοντίσας. πολεμήσας (Greg. Naz. c. 2,1,17,83 p. 1268)
alpha 2196	αἰχμαλωτεύσας· προνομεύσας (r)
alpha 2197	*αἰχμάλωτον· αἰχμῇ ληφθέντα, τὸν ἐκ πολέμου λαμβανόμενον A
alpha 2198	*αἰχμάς· τὰς ἐπιδορατίδας, τὸν σίδηρον τῶν δοράτων gA
alpha 2199	*αἰχμάσουσι· καταστοχάζουσιν (Δ 324) (g)
alpha 2200	[αἴχματα· ἐχέματα. καλύματα]
alpha 2201	αἰχμητάων· τῶν πολεμικῶν (Α 152 ..)
alpha 2202	*αἰχμή· ἐπιδορατίς. ὁ σίδηρος τῶν δοράτων (Γ 348) n ἢ πόλεμος· Αἰχμὰς δ’ αἰχμάσσουσι νεώτεροι (Δ 324)
alpha 2203	*αἰχμητής· μάχιμος vgAn πολεμιστής (Γ 179 ..) vgA
alpha 2204	αἴχμιπποι· πολεμικοὶ ἱππεῖς (p)
alpha 2205	*αἰχμή· λόγχη v δόρυ
alpha 2206	αἰχμόδετος· αἰχμάλωτος. Σοφοκλῆς Αἰχμαλώτισιν (fr. 44)
alpha 2207	*αἶψα· εὐθέως A ὠκέως, ταχέως (Α 303 ..) vn
alpha 2208	*αἶψα καὶ ὀτραλέως· ταχέως πάνυ (Τ 317) gAPp
alpha 2209	αἶψά κεν· εὐθέως ἄν (Ν 486 ..)
alpha 2210	(*)αἶψα λέλοιπεν· εὐθὺς καταλέλοιπεν (Greg. Naz. 1,2,1,587 p. 566)
alpha 2211	[αἴψεα· τὰ μέλη r οἱ δὲ ἅψεα]
alpha 2212	αἱ ψελλίζουσαι· αἱ ἀσήμως λαλοῦσαι (Esai 29,12 ..)
alpha 2213	αἰψηρά· ταχέα, κοῦφα r κἂν σὺν τῷ λάβδα λέγηται, λαιψηρά. Ἀρίσταρχος δὲ ἐπὶ τῷ· λῦσεν δ’ ἀγορὴν αἰψηρήν (β 257) ἀντὶ τοῦ αἰψηρῶς, ταχέως, ὡς καὶ τό· βάσκ’ ἴθι Ἶρι ταχεῖα (Θ 399) ἀντὶ τοῦ ταχέως. καί· τότε μοι χάνοι εὐρεῖα χθών
5	(Δ 182) ἀντὶ τοῦ εὐρέως.
alpha 2214	αἰολιγγή· σκιὰ ὀλιγόχρονος p
alpha 2215	αἰολικῶς· ποικίλως
alpha 2216	αἰών· ὁ βίος τῶν ἀνθρώπων, ⸤ὁ τῆς ζωῆς χρόνος n ἆνερ, ἀπ’ αἰῶνος νέος ὤλεο (Ω 725) Τινὲς δὲ τῶν νεωτέρων ⸤τὸν νωτιαῖον
alpha 2216	〈μυελὸν〉 ἀπέδωκαν, ὡς ἱπποκράτης· „τὸν αἰῶνά τις νοσήσας ἑβδομαῖος ἀπέθανε“ d. ποτὲ δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ	79 in vol. 1
5	μακροῦ χρόνου νοεῖται. καὶ ὁ ἐν παντὶ τῷ σώματι μυελός. Εὐριπίδης δὲ Φιλοκτήτῃ (fr. 801) αἰῶνα τὴν ψυχὴν λέγει· ἀπέπνευσεν αἰῶνα.
alpha 2217	Αἰώρα· ἑορτὴ Ἀθήνῃσιν, ἣν οἱ μὲν ἐπὶ τῇ Μαλέου Τυῤῥηνοῦ †θυειν φασι· οἱ δὲ ἐπὶ Κλυταιμνήστρας καὶ Αἰγίσθου· οἱ δὲ ἐπὶ Ἠριγόνῃ Ἀλήτιδι τῇ Ἰκαρίου
alpha 2218	αἰωρούμενοι· μετεωριζόμενοι (r. p)
alpha 2219	αἰωρήσας· ἐκκρεμάσας
alpha 2220	ἀκά· τὸ ὀξύ. καὶ ἄκρον τῆς φάλαγγος. ⸤ἢ μάχη p
alpha 2221	Ἀκαδημί α· λουτρόν, ἢ πόλις, λέγεται δὲ γυμνάσιον Ἀθήνῃσιν, ἀπὸ Ἀκαδήμου ἀναθέντος. καὶ τόπος. καλεῖται γὰρ οὕτως 〈ὁ〉 Κεραμεικός
alpha 2222	ἀκαδῆσαι· λυπηθῆναι
alpha 2223	ἀκάζεσθαι· ἀνιάζεσθαι
alpha 2224	ἀκάθαρτον· μανιῶδες. Ἀχαιὸς Οἰδίποδι (fr. 30)
alpha 2225	*ἀκαθαίρετον· τὸ μὴ χειρούμενον, ἢ ἀφανιζόμενον A
alpha 2226	*ἀκάθεκτον· ἀκατάσχετον gAPn ἀκράτητον gAP
alpha 2227	†ἀκάθεσθαι· ἀνιᾶσθαι. στέρεσθαι. οἱ δὲ ἀκάζεσθαι
alpha 2228	ἀκαθόν· ἀγαθόν
alpha 2229	*ἀκαθοσίωτον· ἄκοσμον vgAn
alpha 2230	ἀκέσσειν· ἀποθεραπεύσειν
alpha 2231	ἄκαινα· μέτρον τί. ἢ κέντρον, ἐν ᾧ ἀροτριῶντες κεντοῦσι (Callim. fr. 24,6) Σ καὶ ἄκανθα
alpha 2232	ἀκέραιος· ἄκακος. ἐλευθέριος. ἢ ἀσφαλής
alpha 2233	ἀκακαλλίς· ἄνθος ναρκίσσου. Κρῆτες
alpha 2234	*ἀκάκητα· ὁ μηδενὸς κακοῦ ἄξιος A ἀντὶ τοῦ ἀκακήτης (Π 185)
alpha 2235	†ἀκάκαστον· ἀκαμπές
alpha 2236	ἀκακέμφατος· κακῆς φήμης ἀπηλλαγμένος
alpha 2237	ἀκακία· βοτάνη
alpha 2238	†ἀκακίαγος· ὁμῶς δυνάμενος ... (Π 185)
alpha 2239	ἀκακίεις· συνίεις
alpha 2240	ἀκακίει· συνίει
alpha 2241	ἀκακοίμεθα· λυποίμεθα (Π 16)
alpha 2242	ἀκάκωτος· ἄλυπος
alpha 2243	†ἀκαλαυρόπις· καλλίραβδος	80 in vol. 1
alpha 2244	ἀκαλά· ἄψοφα, ἥσυχα
alpha 2245	Ἀκαλανθίς· ταχεῖα κύων, ὀνοματικῶς. καὶ ὄρνεον μικρόν (Ar. Av. 872 Pac. 1078)
alpha 2246	ἀκαλῆφαι· κνίδαι (Ar. Lys. 549)
alpha 2247	*ἀκαλλές· ἄμορφον vgA
alpha 2248	ἀκαλαρείταο· ἀκυμάντου, πρᾴως ῥέοντος (Η 422)
alpha 2249	ἀκαλόν· ἥσυχον, πρᾷον, μαλακόν
alpha 2250	ἀκαλυφῆ καὶ ἀκάλυφον· ἄστεγον, ὕπαιθρον (Soph. Phil. 1327)
alpha 2251	ἀκάμαλα· τὴν κάμηλον
alpha 2252	Ἀκαμαντίς· φυλή, ἀπὸ Ἀκάμαντος
alpha 2253	ἀκάμαντα· ἀκοπίαστον (Σ 239) καὶ κύριον ὄνομα ἑνὸς τῶν Ἀντήνορος υἱῶν ‖ καὶ ὄρος ἐν Κύπρῳ οὕτως καλούμενον. ὠνομάσθη δὲ ἀπὸ Ἀκάμαντος, τοῦ Δημοφῶντος μὲν ἀδελφοῦ, υἱοῦ δὲ Θησέως
alpha 2254	*ἀκάμας· ἀκοπίατος, ὁ μὴ κάμνων (Σ 239 ..) P
alpha 2255	ἀκάματον· πολύ, καὶ ἄφθονον [πολύ] (Ο 598)
alpha 2256	ἀκάματον πῦρ· ἄπειρον πῦρ (Ε 4 ..)
alpha 2257	*ἀκαμπής· σκληρός gA
alpha 2258	ἄκαμπτοι δρόμοι· οἱ εὐθεῖς καὶ ἁπλοῖ. κάμπειοι δὲ οἷς ἀπεδέδεικτο καμπή, ἣν περιέθεον
alpha 2259	ἄκαμπτος· ἀκατάκλαστος, ἀκαμπής (Eur. Hipp. 1268)
alpha 2260	ἀκαμπίας· ὁ εὐθὺς δρόμος [ἢ δρομεύς]
alpha 2261	[ἄκανος] ἄκανθα· 〈χη〉ρὸς εἶδος. ἔστι δὲ καὶ ἡ ῥάχις τῶν σφονδύλων, Εὐριπίδης Τρῳάσιν (117) καὶ τοῦ ἰχθύος (Aesch. fr. 275,3)
alpha 2262	ἀκάνια· ξυλίνου ...
alpha 2263	ἄκανθαι· ἄκανοι, ῥάχεις
alpha 2264	ἀκανθές· ἀκανθῶδες
alpha 2265	ἀκανθίας· τέττιγος εἶδος
alpha 2266	ἀκάνθινον· ῥάμνος. καὶ ἐχῖνος
alpha 2267	ἀκάνθιον· ἀκάνιον	81 in vol. 1
alpha 2268	ἄκανθα· λεύκη, ἢ μελάμφυλλον r
alpha 2269	[ἄκανθον· ἄγναπτον]
alpha 2270	ἀκανθόνωτος· ἐχῖνος
alpha 2271	ἄκανθος· περίραμμα ὑφασμένον. καὶ ζῷον, φυτόν, καὶ πτηνόν
alpha 2272	ἀκανθυλλίς· στρουθοῦ γένος
alpha 2273	*ἀκαπήλευτος· ἀνόθευτος (An)
alpha 2274	ἄκαρα· τὰ σκέλη. Κρῆτες
alpha 2275	ἄκαρ· ἀντὶ τοῦ ἀκαρῆ (Antipho fr. 146 Bl.)
alpha 2276	*ἀκαρεῖ· βραχεῖ A ταχέως n
alpha 2277	ἀκαρές· τὸ περὶ τῷ μικρῷ δακτυλίδιον
alpha 2278	ἀκαρέως· ὁλοσχερῶς
alpha 2279	ἀκαρής· ἀντὶ τοῦ ἀκαριαίου. ἐνίοτε δὲ τὸ βραχύ, ὃ οὐδὲ κεῖραι οἷόν τε
alpha 2280	ἀκαριαία ῥοπή· ὀλίγη, μικρά P
alpha 2281	ἀκαριαῖον· τὸ πρόσφατον. ἢ ἄναρχον. ἢ ἀκέφαλον. *τὸ βραχύ. τὸ ὀλίγον vgAn
alpha 2282	ἄκαρνα· δάφνη
alpha 2283	ἀκάρναξ· λάβραξ
alpha 2284	ἄκαρον· τυφλόν
alpha 2285	ἄκαρπον· ἄγονον
alpha 2286	ἀκαρσύας· ὁ ἀνίκητος
alpha 2287	*ἀκαρτέρητος· ἀνυπομόνητος A
alpha 2288	ἄκασκα· ἡσύχως, μαλακῶς, βραδέως (Cratin. fr. 126)
alpha 2289	ἄκαστος· ἡ σφένδαμνος
alpha 2290	ἀκασκαῖα· ἀναπεπαυμένα. ἡρμοσμένα
alpha 2291	ἀκαστόφρων· συνετός
alpha 2292	ἀκαταγώνιστον· ἀήττητον
alpha 2293	ἀκαταγνώστως· ἀνεπιλήπτως (p)
alpha 2294	*ἀκαταιτίατον· ἀνέγκλητον vgAn ἀκατηγόρητον vgA
alpha 2295	*ἀκατάληκτον· ἄπαυστον. Λήγειν γάρ ἐστι τὸ παύειν vg(A)
alpha 2296	*ἀκατάλληλον· ἀνάρμοστον (vgP) ἀκατάστατον (v)n
alpha 2297	*ἀκαταμάχητον· ἀνίκητον, ἀήττητον (Sap. 5,20) vgA
alpha 2298	*ἀκατάσειστον· βέβαιον, ἑδραῖον, ἀσάλευτον vgA
alpha 2299	ἀκατασκεύαστον· ἀφιλοκάλητον p
alpha 2300	*ἀκατεύναστον· ἀκοίμητον vgAn
alpha 2301	ἀκάτια· ὑποδημάτων εἶδος (Ar. fr. 7396 III 726 K.) ἢ τὰ
alpha 2301	μεγάλα ἄρμενα	82 in vol. 1
alpha 2302	ἀκάτιον· τὸ ἐν ἀκατίῳ ἱστίον. ἢ ὁ διοπεύων τὴν πόλιν ἄρχων. ἢ ὁ δικαστής. ἢ ὁ μέγας ἱστός. ἢ ναῦς, ἤγουν πλοῖον. ἔστι δὲ καὶ φιάλη, ἴσως διὰ τὸ ἐοικέναι στρογγύλῳ πλοίῳ (Theopomp. com. fr. 3)
alpha 2303	ἀκαχήατο· ἐλελύπηντο (Μ 179)
alpha 2304	ἀκαχέδαται· λυποῦνται (Ρ 637)
alpha 2305	ἀκαχείζεο· ἐν ἄχει γίνου, λυποῦ (Ζ 486)
alpha 2306	ἀκαχεῖν· †συσχεῖν. λυπῆσαι
alpha 2307	*ἀκαχήμενος· λυπούμενος (Ω 550 ..) T. (Pb)
alpha 2308	ἀκαχμένον ἔγχος· ἠκονημένον δόρυ, ἐστομωμένον (Ξ 12 ..)
alpha 2309	ἀκαχῦναι· ἀνιᾶσθαι (Antim. fr. 122 W?)
alpha 2310	ἀκάχοιτο· λυποῖτο (Θ 207)
alpha 2311	ἀκεᾶνες· ἰχθύες, ὑπὸ Ἀμπρακιητῶν
alpha 2312	ἀκεανοί· οἱ μὲν τὰ ἐν τοῖς φακοῖς στρογγύλα. οἱ δὲ σπέρμα οὐχ ἑψόμενον, οὐδὲ διαιρούμενον (Pherecr. fr. 188)
alpha 2313	*ἀκέαστος· ἄκλαστος (Greg. Naz. 1,1,3,73 p. 414) T. (vgA)
alpha 2314	*ἀκέεσθαι· θεραπεύειν Pp
alpha 2315	†ἀκελλεά· ἔκλεψαν. οἱ Ταραντῖνοι
alpha 2316	ἀκέλευθα· ἄνοδα. καὶ ἐν θυτικῇ σημεῖον, ὅταν μὴ ᾖ κέλευθος
alpha 2317	†ἀκέλευμνον· οὐ βεβηκὸς ἀσφαλῶς. οἱ δὲ τὸν σκληρὸν σίδηρον
alpha 2318	*ἅ κεν· ἅτινα (Θ 405 ..) Pn
alpha 2319	*ἀκεῖσθαι· ἰᾶσθαι g παραιτεῖσθαι (Eur. Med. 199)
alpha 2320	[ἀκεινά· κέντρον βοῶν ἀρότρου]
alpha 2321	†ἀκείνης· ἀκοινώνητος
alpha 2322	*ἀκεῖον· τὸ φάρμακον, καὶ ἕτοιμον ...
alpha 2323	ἀκειόμενον· ῥάπτοντα. καὶ ἰώμενον (ξ 383)
alpha 2324	ἀκέοντο· ἐθεραπεύοντο, ἰῶντο (Χ 2)
alpha 2325	ἀκέοντες· ἡσυχάζοντες (ξ 195)
alpha 2326	ἀκεόντως· ἀψοφητὶ καὶ ἡσύχως [σύνηθες δὲ τῷ ποιητῇ, τοῦ μέτρου ἕνεκα χρῆσθαι τοῖς βραχέσιν ἀντὶ τῶν μακρῶν, καὶ τοῖς μακροῖς ἀντὶ τῶν βραχέων]
alpha 2327	*ἀκέουσα· ἡσυχάζουσα (Α 565 ..) (A)
alpha 2328	ἀκέουσι· θεραπεύουσι p
alpha 2329	ἀκέρα· ἔνδυμά τι πολυτελές
alpha 2330	*ἀκέραια· σῶα. ⸤ἀβλαβῆ Pn
alpha 2331	*ἀκέραιο ν , ἀνεπίπληκτο ν· καθαρόν, ἄκακον (Eur. Tr. 922)
alpha 2331	gA (Pn)	83 in vol. 1
alpha 2332	ἀκερδής· βλαβερός. ἀνωφελής
alpha 2333	†ἀκερχές· ἀπενεχθές
alpha 2334	ἀκερσίλα· μυρσίνη. Σικελοί
alpha 2335	*ἀκερσεκόμης· τὴν κόμην μὴ κειρόμενος (Υ 39) b
alpha 2336	ἀκερσεκόμης· ὁ ἄκαρτος τὰς κόμας, ἐξ οὗ δηλοῦται τὸ ἀπενθές. διὸ καὶ Φοῖβος λέγεται ὁ Ἀπόλλων, καθαρὸς ὢν παντὸς πάθους (Υ 39)
alpha 2337	*ἀκέσασθαι· ἰάσασθαι g (Pn)
alpha 2338	ἀκέσαιο· ἐξιάσαιο (Δ 36)
alpha 2339	ἀκέσεων· ἀποθεραπεύσεων
alpha 2340	*ἄκεσιν· ἴασιν (Hdt. 4,90,1 ..) A (n)
alpha 2341	*ἀκέσματα· ἰάματα (Ο 394) gP
alpha 2342	ἀκέσμιον· ἰάσιμον
alpha 2343	*ἀκεσμόν· θεραπείαν, ἰατρείαν (A)
alpha 2344	*ἀκεσσίπονον· 〈θεραπευτικόν〉 Σ
alpha 2345	ἀκεσταί· εὐίατοι (Ν 115)
alpha 2346	Ἀκεσταῖοι ὄχοι· Σικελικὰ ὀχήματα (Soph. fr. 611)
alpha 2347	*ἀκέστρια· ἠπήτρια Σ
alpha 2348	ἀκεστήριον· ἠπητήριον
alpha 2349	ἄκεστρον· φάρμακον. Σοφοκλῆς Παλαμήδῃ (fr. 439)
alpha 2350	ἀκεσταὶ φρένες ἐσθλῶν· μεταφορικῶς, εὐΐατοι καὶ εὐκατάλ‐ λακτοι (Ν 115) [λέγεται δὲ καὶ ὀχήματα Σικελικὰ ἀπὸ πόλεως Σικελίας]
alpha 2351	ἀκεστῶν· θεραπευτῶν
alpha 2352	[ἀκέοντο· θεραπεύοντο, ἰῶντο]
alpha 2353	*ἀκέστωρ· ἰατρός vgAnP θεραπευτής (Eur. Andr. 900) Pp
alpha 2354	ἀκεύει· τηρεῖ. Κύπριοι
alpha 2355	ἀκεόμενα· θεραπευόμενα
alpha 2356	ἀκέων· ἡσυχάζων Pb καὶ ἡσυχάζουσα· ἤτοι Ἀθηναίη ἀκέων ἦν (Δ 22) ἢ ἐκπλαγεῖσα
alpha 2357	[ἀκέται· ἐπίατοι. ἀκατάλλακτοι]
alpha 2358	*ἀκή· αἰχμὴ σιδήρου. ἢ ἡσυχία γ ἢ θεραπεία. ἢ ἰάματα n
alpha 2359	ἀκηδέα· ἀταλαιπώρητα
alpha 2360	ἀκηδέδαται· λύπῃ κατέχονται (Ρ 637)
alpha 2361	ἀκηδέες· ἀφρόντιδες (ρ 319). ἄταφοι. ἄλυποι
alpha 2362	†ἀκηδής· αἰσχύνη. ὕβρις. ἀμέλεια
alpha 2363	ἀκηδεῖς· ἀφροντίστους, *ἀμελεῖς A	84 in vol. 1
alpha 2364	ἀκήδεσεν· ἠφροντίστησεν (Ξ 427) b
alpha 2365	*ἀκηδέστως· ἀμελῶς. ⸤ἀφροντίστως (Χ 465) vg
alpha 2366	ἀκηδής· ἄταφος g ἄλυπος (Ω 554) v
alpha 2367	ἀκηδία· †ἀλυποῦσα (b)
alpha 2368	†ἀκηκές· μέγα
alpha 2369	ἀκήδεστοι· κηδείας μὴ τυχόντες (Ζ 60)
alpha 2370	*ἀκήλητον· ἄθελκτον A σκληρόν
alpha 2371	ἀκήδωτος· κηδείαν μὴ ἔχων
alpha 2372	ἀκήλητος· ἀπαραλόγιστος. ἀκολάκευτος. ἀμετάβολος (κ 329)
alpha 2373	*ἀκηλίδωτον· ἄσπιλον gAP καθαρόν (Sap. 7,26) vgAn
alpha 2374	*ἀκήματα· ἰάματα (Ο 394) gP
alpha 2375	ἀκήμων· ἐκκεχυμένος
alpha 2376	*ἀκήν· ἡσυχίαν A(b)
alpha 2377	ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ· ἀντὶ τοῦ ⸤ἥσυχοι A καὶ ἐκπλαγεῖς, ἢ ἀχανεῖς (Γ 95 ..)
alpha 2378	ἀκὴν ἦγες· ἡσυχίαν ἦγες
alpha 2379	ἀκήνιον· ἡσύχιον
alpha 2380	ἀκηράσιον· ἄφθορον, ἄφθαρτον, ⸤ἀκέραιον gA καθαρόν, θεῖον, ἁγνόν (ι 205)
alpha 2381	†ἀκῆραι· ἀκρόταται
alpha 2382	ἀκήρεα· ἀβλαβῆ
alpha 2383	*ἀκηρεσία· ἀφθαρσία A
alpha 2384	ἀκήρια· ἀκέραια, σῶα
alpha 2385	ἀκήριοι· *ἄψυχοι (Η 100) vg(n) ἄφθαρτοι. ἄνοσοι
alpha 2386	ἀκήρυκτον· ἄγνωστον. ἀφανὲς δὲ Σοφοκλῆς Θυέστῃ (fr. 240)
alpha 2387	ἀκήρυκτος· ἀνεπικηρύκευτος
alpha 2388	*ἀκήρυκτος· μέγας τις. ἀδιάλλακτος (Dem. 18,262) (vg) A
alpha 2389	†ἀκῆσκος· τάλαρος
alpha 2390	*ἀκητόν· κράτιστον A
alpha 2391	ἀκηχεδόνες· λύπαι
alpha 2392	ἀκήχεται· ἀδημονεῖ
alpha 2393	ἀκί· φυτόν τι [καὶ ἀκιδᾶται]
alpha 2394	[ἀκιανώτερον· ἀσθενέστερον]
alpha 2395	ἀκιβδήλευτος· *ἀκακούργητος AP ἄδολος p	85 in vol. 1
alpha 2396	ἀκίβδηλον· *καθαρόν q. vgAn ἁγνόν, σεπτόν. ⸤ἢ δόκιμον, n ἀπαρεγχείρητον, ἐπὶ νομίσματος
alpha 2397	*ἀκίδα ς· τοῦ βέλους τὰς ὀξύτητας vgA
alpha 2398	*ἀκιδνό ν· ἀσθενές. εὐτελές A
alpha 2399	ἀκιδνότερο ν· ἀσθενέστερον, ταλαιπωρότερον, ἀθλιώτερον (ς 130)
alpha 2400	ἀκιδωτόν· βέλος χωρὶς σιδήρου. (Prov. 25,18?) ἢ ὅρμον· ἐπὶ τῆς κατασκευῆς
alpha 2401	ἀκιδρωπάζω· ἀμβλυωπῶ
alpha 2402	ἄκικυς· ἀσθενής A ἀδύνατος, κατὰ στέρησιν, ἤτοι τοῦ κινεῖν, ἢ τῆς κίκυος, ἥτις περὶ τὴν κίνησιν λέγεται ἰσχύς (ι 515)
alpha 2403	*ἀκίμων· ἑτοίμων (A)
alpha 2404	ἀκιναγμός· τιναγμός, κίνησις
alpha 2405	ἀκινάκης· *δόρυ Περσικόν. vAn ξίφος
alpha 2406	ἄκινος· πόα τις
alpha 2407	ἀκίμενοι· ἰώμενοι. μεταφορικῶς ἀπὸ τοῦ θεραπεύειν (Π 29)
alpha 2408	ἀκίονες· ἀστήρικτοι
alpha 2409	ἀκιρῆ· ἀσθενῆ. οὐκ ἐπιτεταμένα
alpha 2410	†ἀκηρί· καλόν
alpha 2411	ἀκιρίς· λύχνος
alpha 2412	ἀκιρός· †ὁ βοῤῥᾶς
alpha 2413	ἀκιρῶς· εὐλαβῶς. ἀτρέμας
alpha 2414	Ἄκις· ποταμὸς Ἀσίας, ἢ ἐν Κατάνῃ. ἢ ὅπλον, *ἢ βέλος σιδηροῦν A ἢ τὸ σιδήριον τοῦ βέλους An
alpha 2415	*ἀκίσιν· ὀξύτησιν A
alpha 2416	*ἀκίχητα· ἀκατάληπτα (Ρ 75) vgAn
alpha 2417	*ἀκίδες· τὰ σιδήρια τοῦ βέλους (A)n
alpha 2418	ἀκιώτατοι· ἄσηπτοι. Κὶς γὰρ θηρίου γένος (Hes. op. 435)
alpha 2419	†ἄκκαθεν· ἄναλθεν
alpha 2420	ἀκκαῖον· εὐκαταφρόνητον
alpha 2421	ἀκαλανσίρ· ἀκανθυλλίς, παρὰ Λάκωσιν
alpha 2422	*ἀκκίζειν· γυναικίζεσθαι. προσποιεῖσθαι (g) μωραίνειν (gb)
alpha 2423	*ἀκκίζεται· θηλύνεται gA	86 in vol. 1
alpha 2424	*ἀκκισμός· προσποίησις (T) A(n)
alpha 2425	*ἀκλέα· ἄδοξον (δ 728) vgAP
alpha 2426	*ἀκλεῶς· ἀδόξως (Eur. Or. 786 ..) gA
alpha 2427	ἀκλεεῖς· ἄδοξοι (Μ 318)
alpha 2428	ἀκλήρῳ· ἔχοντι μὴ κλῆρον μηδὲ οὐσίαν, ἤτοι πτωχῷ (λ 490)
alpha 2429	*ἀκληρεῖ· οὐ μετέχει (2. Macc. 14,8) gA(P)n
alpha 2430	*ἄκλητον· ἀνώνυμον A
alpha 2431	ἀκλινής· ἀνυπότακτος
alpha 2432	ἀκλυδώνιστον· ἀτάραχον
alpha 2433	*ἀκλόνητος· 〈ἀτάραχοσ〉, κλόνος γὰρ ἡ ταραχή (v)gA(P)
alpha 2434	ἀκκόρ· ἀσκός. Λάκωνες
alpha 2435	ἀκκός· παράμωρος. λέγεται δὲ παιδίοις, ὡς μωροῖς
alpha 2436	ἀκλάδας· ἀμπέλους ἀκλαδεύτους. Αἰολεῖς
alpha 2437	ἄκλεπτοι· οὐ παραλογιζόμενοι, ἀληθεῖς. Σοφοκλῆς Φαίδρᾳ (fr. 628)
alpha 2438	ἀκληῖδας· ἀζύγους
alpha 2439	ἀκλήϊστα· τὰ οὔπω κλεϊζόμενα, τὰ τῶν Βακχίων
alpha 2440	*ἄκμα· νηστεία, ἔνδεια (2. Macc. 1,7) ASP
alpha 2441	*ἀκμάζει· νεάζει, νεωτερίζει vgAS αὔξει gP
alpha 2442	ἀκμαία· ἀκμάζουσα (b) θάλλουσα
alpha 2443	*ἀκμαιοτάταις· νεωτάταις (vg)AS
alpha 2444	*ἀκμαῖς· ὀξύτησιν (Eur. Bacch. 1207 ..) ASP
alpha 2445	ἀκμαίων· ὀξέων
alpha 2446	*ἀκμή· νεότης vgn ἡλικία (Eur. Alc. 316) A
alpha 2447	*ἀκμὴ καλεῖ· καιρὸς καλεῖ (Eur. Hec. 1042) gAP
alpha 2448	*ἄκμηνος· ἄσιτος (AS) νῆστις Sb ἄγευστος ἄρτου (Τ 163) AS
alpha 2449	*ἀκμήν· ἔτι (Matth. 15,16?) ASP
alpha 2450	*ἀκμῆτες· μὴ κάμνοντες gAS ἀκοπίαστοι (Λ 802) d
alpha 2451	*ἀκμητί· ἀκαματεί Sp
alpha 2452	ἄκμητοι· ἀκοπίαστοι
alpha 2453	*ἀκμοθέτοιο· τοῦ τόπου, ἔνθα κεῖνται οἱ ἄκμονες (Σ 410) AS
alpha 2454	ἀκμοθέτῳ· τῷ κοιλώματι, ἐν ᾧ ὁ ἄκμων τίθεται (Σ 476)
alpha 2455	ἄκμονα· ἀλετρίβανον. Κύπριοι
alpha 2456	Ἀκμονίδης· ὁ Χάρων. καὶ ὁ Οὐρανός. Ἄκμονος γὰρ παῖς (Callim. fr. 498?)
alpha 2457	ἄκμων· ἀπαθής [Κρόνος]. οὐρανός. ἢ σίδηρον, ⸤ἐφ’ ᾧ ὁ χαλκεὺς
alpha 2457	χαλκεύει S ἔστι δὲ καὶ γένος ἀετοῦ	87 in vol. 1
alpha 2458	[ἀκάαπτο ν· ἀκατάκλαστον]
alpha 2459	*〈ἄκναπτον·〉 ἄγναφον Ap ἱμάτιον. καὶ ἀκόλαστον
alpha 2460	ἄκνηστις· τὸ μέσον τῆς ῥάχεως, ὅπερ κνήσασθαι ζῷον ἀδυνατεῖ (κ 161)
alpha 2461	ἀκοάζῃ· ἀκούεις
alpha 2462	ἀκοαστῆρες· ἀρχή τις παρὰ Μεταποντίοις
alpha 2463	[ἀκινίησιν· αἱ ἀγκάλαι]
alpha 2464	ἄκοιτις· ἡ ὁμόκοιτις. ⸤γυνὴ σύγκοιτος (Γ 138 ..) (A)
alpha 2465	[ἀκαλλαρίταο· πράως ῥέοντος, ἀκμάντ(ου)]
alpha 2466	ἀκόλακοι· οἳ οὐκ ἂν κολακευθεῖεν
alpha 2467	ἀκολασία· *ἀκρασία AS ἔλλειψις τῆς σωφροσύνης. ἡ εἰς τὰ ἀφροδίσια καταφέρεια
alpha 2468	ἀκόλαστον· *θρασύ. κακόν AS ἀσελγές. ὑβριστικόν.
alpha 2469	ἀκόλουθος· ὁ νεώτερος παῖς. θεράπων δὲ ὁ περὶ τὸ σῶμα
alpha 2470	ἀκόλους· ψωμούς (n) παρ’ ὃ ἡ τροφὴ ἀχόλους ποιεῖ καὶ ἡμέρους τοὺς φαγόντας (ρ 222)
alpha 2471	ἀκόμνιον· σιμόν.
alpha 2472	ἀκομιστίη· ἀμέλεια (φ 284)
alpha 2473	[ἀκόμης· οὐκ εὐδιάκονος οὐδὲ πανοῦργος.]
alpha 2474	ἆκον· ἀκούσιον. Σοφοκλῆς Οἰδίποδι Τυράννῳ (O. Col. 977)
alpha 2475	ἄκομψον· *ἀπάνουργον q. (vg)A ἁπλοῦν· Ἀρχιλόχοις. οὐκ εὖ διακείμενον.
alpha 2476	*ἀκονᾷ· θήγει, ὀξύνει AS
alpha 2477	ἄκονδος· ἄχαρις. Κονδὰς γὰρ χάρις ἐστίν.
alpha 2478	ἀκονιτί· ἀμαχητί. ⸤ἢ χωρὶς κονίσεως (Dem. 18,200 ..) b
alpha 2479	*ἀκονήτως· ἀκοπιάστως, ἀπόνως. AS
alpha 2480	ἄκοντες· ἀκοντίζοντες. μὴ θέλοντες.
alpha 2481	ἀκοντίαι· ὄφεις τινές. λέγουσιν καὶ ἀκοντίλοι.
alpha 2482	ἀκοντιάς· βοτάνη τις οὕτω καλουμένη, τοὺς κύνας θεραπευο‐ μένη τῶν τῆς †δάκης ὄφεων.
alpha 2483	*ἀκοντίζει· 〈τοξεύει〉 vgn ἄνω ῥίπτει. vg
alpha 2484	ἀκοντικόν· φάρμακον οὕτω καλούμενον.
alpha 2485	ἀκόντιον· *δοράτιον vgASn μικρὰ λόγχη AS ῥάχιν δὲ Μακε‐
alpha 2485	δόνες. καὶ στρατεύματος μέρος Ἀγριανῶν Αἰολεῖς.	88 in vol. 1
alpha 2486	†ἄκονοι· ἀτρόμητοι. ἄτρωτοι, ἄπληκτοι.
alpha 2487	ἀκοντιστύν· ἀκοντισμόν (Ψ 622) (b)
alpha 2488	ἀκόντων· ἀκοντίων, δοράτων (Δ 137 ..)
alpha 2489	†ἀκοράζεσθαι· ἀκροᾶσθαι.
alpha 2490	†ἀκοραῖος· βλαβερός, ἀνωφελής.
alpha 2491	ἀκοῤῥαί· ἄκανθαι.
alpha 2492	ἀκόρητος· ἄπληστος, ἀκόρεστος (Η 117) n ἀσάρωτος
alpha 2493	ἀκόρητος· ἀπλήρωτος (Η 117) b [ἄσωτος]
alpha 2494	ἄκορνα· ἀκανθῶδες φυτόν.
alpha 2495	ἀκορνοί· ἀττέλεβοι.
alpha 2496	ἄκορον· πόα τις, βοτάνη.
alpha 2497	ἀκορύφωτα· ἀναρίθμητα, πολλά.
alpha 2498	†ἀκόρωδον· ἀκτένιστον ‖ ἄκαρπον. ἀξύλιστον.
alpha 2499	*ἀκόρητος· ἀκόσμητος vgAn Κορεῖν γὰρ τὸ σαίρειν, παρὰ Ἀττικοῖς. vgn
alpha 2500	*ἄκος· ὑγεία, θεραπεία gP φάρμακον (Ι 250 ..) SP καὶ γενεά S
alpha 2501	*ἄκοσμα· ἄτακτα vgn (AS) ἀπρεπῆ (Β 213) (AS)
alpha 2502	ἀκοστή· κριθή, παρὰ Κυπρίοις. q
alpha 2503	ἀκοστήσας· κριθιάσας q ἀδδηφαγήσας (Ζ 506) AS κατὰ τοὺς γλωσσογράφους, ἀπὸ τοῦ ἄκος λαμβάνειν. τίθησι δὲ τὸ ἄκος ἐπὶ τῆς ἀποπαύσεως τοῦ τε λιμοῦ καὶ τῆς δίψης· πίον τ’ ἀκέοντό τε δίψαν. (Χ 2) ὁ δὲ Ἀριστόνικος, ἐν ἄχει .... γενόμενος, διὸ
5	ἐπιφέρει· δεσμὸν ἀποῤῥήξας θείει πεδίοιο κροαίνων (Ζ 507) ὃ καὶ βέλτιον εἴρηται. τινὲς δὲ ἄδην πληρωθείς.
alpha 2504	(*)ἄκοσμον· ἄτροπον, ἄτακτον, ἄμορφον.
alpha 2505	ἀκόστιλα· ἐλάχιστα.
alpha 2506	ἄκοτον· ἀόργητον (Pind. Pae. 1,3) (Sp)
alpha 2507	ἀκουάζεσθον· τιμῆς ἀξιοῦσθε (Δ 343)
alpha 2508	ἄκουε· ἤκουε (η 11)
alpha 2509	ἀκουέμεν· ἀκούειν. (Α 547)
alpha 2510	ἄκουσα· ἤκουσα (Α 396 ..) ἢ μὴ βουλομένη.
alpha 2511	ἀκούσαμεν· ἠκούσαμεν (Β 194)
alpha 2512	ἄκουσμα· φήμη.
alpha 2513	*ἀκουτίσας· διδάξας (g)
alpha 2514	*a) ἀκούσιος· ὁ μὴ θέλων vgAS b) 〈ἀκούσιον〉· παρὰ προαίρε‐
alpha 2514	σιν ASn.	89 in vol. 1
alpha 2515	ἀκουσθήσομαι· ἀκούσω.
alpha 2516	*ἀκουστόν· μέγα. παρὰ τὸ ἀκούεσθαι AS λαλητόν vgn
alpha 2517	ἀκοῦ· θεράπευε. (Soph. Tr. 1036?)
alpha 2518	ἀκουάζεσθαι· αἰσθάνεσθαι. ἀκούειν (ν 9 ..)
alpha 2519	ἄκουρον· μὴ γεννήσαντα παῖδα ἄῤῥενα ‘τὸν μὲν ἄκουρον ἐόντα 〈βάλ’〉 ἀγρυρότοξος Ἀπόλλων μίαν οἴην παῖδα λιπόντα‘ (η 64). τῶν ἅπαξ ἡ λέξις.
alpha 2520	ἀκουσείων· ἀκουστικῶς ἔχων (Soph. fr. 900)
alpha 2521	[ἀκούσιος· ὁ μὴ θέλων. ἀπροαιρέτως.]
alpha 2522	ἀκόρητον· ἀπλήρωτον. (Υ 2)
alpha 2523	ἄκρα· ἀκρόπολις. ἀρχή, ἢ τέλος.
alpha 2524	*ἀκράαντον· ἀτελείωτον (Β 138) P
alpha 2525	*ἀκραγής· ἀπαχθής. gAS
alpha 2526	†ἄκοψον· ἀδρανῆ.
alpha 2527	*ἀκράδαντον· ἄσειστον, ἀσάλευτον vgAS(n)
alpha 2528	ἀκραῆ· ἄκρως πνέοντα, οὔτε σφοδρῶς, οὔτε ἐλλειπόντως (β 421)
alpha 2529	ἀκραγές· δυσχερές. σκληρόν. ὀξύχολον. ἀσθενές.
alpha 2530	†ἄκραι· κρόταλα.
alpha 2531	*ἀκραίας· ἄκροις 〈ἱδρυμένησ〉 (Eur. Med. 1379) AS
alpha 2532	ἄκραι νῆες· αἱ πρῶται πρὸς θαλάσσης. (Ο 653)
alpha 2533	*ἀκραίνει· ἀκρατεῖ AS
alpha 2534	*ἀκραιφνές· καθαρόν (Eur. Her. 537) vgASn ἀληθές. n
alpha 2535	*ἀκραιφνέστερον· ἀληθέστερον (A)
alpha 2536	ἀκραιφνής· καθαρός (g) ἀκριβής. ἀληθής p
alpha 2537	[ἀκράκιον] ἀκέραιον· πρόσφατον.
alpha 2538	ἀκραέα· οὔριον.
alpha 2539	ἀκραμύλα· κοχλίας.
alpha 2540	[ἄκραγον· ἀδιαῤῥίπιστον, ἀστεργές.]
alpha 2541	ἀκρανές· ἀκρατές
alpha 2542	ἄκραντον· τὸ μὴ κατὰ νόμους ...
alpha 2543	*ἀκρασίας· ἀνωμαλίας. παρὰ τὸ μὴ συγκεκρᾶσθαι vgA
alpha 2544	*ἀκράτειαν· ἀκρασίαν A
alpha 2545	ἀκρατῆ· ἄπρακτα. ἀκράτητα.
alpha 2546	ἀκρατές· ἀσθενές. Εὐριπίδης Αἰόλῳ (fr. 40)
alpha 2547	*ἄκρατος· ἀμιγής. ἀσυγκέραστος AS
alpha 2548	ἀκρατῶς· ἀνυπομονήτως.	90 in vol. 1
alpha 2549	ἀκραχολία· ἡ πρόχειρος ὀργή (Hippocr. Ep. 7,11)
alpha 2550	ἀκρέα· παῖς θήλεια. Μακεδόνες.
alpha 2551	Ἀκρέα· ἡ Ἀθηνᾶ. καὶ ἡ Ἀφροδίτη.
alpha 2552	*ἀκρεμόνες· βλαστοί. κλάδοι. vgASn
alpha 2553	ἄκρη λόγχη· κέρκος. ἢ μικρόν ...
alpha 2554	ἀκρήμορον· ἀστεργές.
alpha 2555	[ἀκρήμονες· κλάδοι, καὶ βλαστοί. ἢ ἀκρέμονες]
alpha 2556	ἀκρήπεδος· γῆ ἀγαθή
alpha 2557	ἀκρής· ὁ διά τινα ἔκπληξιν ἄφωνος γενόμενος.
alpha 2558	ἀκρηθής· ἄψεκτος.
alpha 2559	ἄκρης πόλιος· διαλελυμένως [ὅ ἐστι διῃρημένως] τῆς ἀκρο‐ πόλεως (Ζ 257)
alpha 2560	ἀκρηστής· δοῦλος.
alpha 2561	ἀκρῆστις· ῥάχις, καὶ ἄκρα.
alpha 2562	ἀκρηστολοῦχος· δοῦλος.
alpha 2563	ἄκρητοι· [ἀχώριστοι, ἀδιάκριτοι.] αἱ δι’ ἀκεράστου οἴνου γινόμεναι. (Β 341)
alpha 2564	ἀκρίζων· ἄκροις ποσὶν ἐπιπορευόμενος. Εὐριπίδης Οἰνεῖ (fr. 570)
alpha 2565	Ἀκρία· ἡ Ἀθηνᾶ ἐν Ἄργει, ἐπί τινος ἄκρας ἱδρυμένη, ἀφ’ ἧς καὶ Ἀκρίσιος ὠνομάσθη. ἔστι δὲ καὶ ἡ Ἥρα, καὶ Ἄρτεμις καὶ Ἀφροδίτη προσαγορευομένη [ἐν Ἄργει] κατὰ τὸ ὅμοιον, ἐπ’ ἄκρῳ ἱδρυμέναι.
alpha 2566	*ἄκριες· τὰ ἄκρα τῶν ὀρέων AS
alpha 2567	ἄκριας· ἄκρας, ἀκρωρείας (ι 400)
alpha 2568	ἀκρίβεια· ἡ ἀκριβὴς κατάληψις
alpha 2569	ἀκριβές· ἄκρον. Εὐριπίδης Φιλοκτήτῃ (fr. 803)
alpha 2570	ἀκριβῶς· ἄκρως (Eur. Med. 532)
alpha 2571	*ἀκριβολογεῖται· ἀκριβῶς ἐξετάζει AS
alpha 2572	[ἀκρίνας· γωνίας. καὶ καθαρός, ἁγνός]
alpha 2573	ἀκρινόμος· ὕλης ἐπιμελητής, παρὰ Λάκωσιν
alpha 2574	†ἄκριον· ποῖον
alpha 2575	Ἀκρισίας· Κρόνος, παρὰ Φρυξίν
alpha 2576	ἄκριστιν· πέπτριαν. ἀλετρίδα. Φρύγες
alpha 2577	ἄκριτα· ἀτέλεστα. ἀκορύφωτα. *πολλά. μὴ ἀριθμούμενα (Γ 412) Pn
alpha 2578	ἀκρίστιος· ἡ ἐπάνω τοῦ ἱστοῦ καθεζομένη. ἔστι δὲ ἡ ἄτιμος
alpha 2579	ἄκριστοι· ἄκρα ὀρῶν, λόφοι, γωνίαι	91 in vol. 1
alpha 2580	*ἄκριτα νείκεα· ἀδιακρίτους φιλονεικίας (Σ 205) ASP
alpha 2581	ἀκριτάγωνον· πολύγωνον
alpha 2582	ἀκροβάται· ἀρχή τις παρὰ Ἐφεσίοις τῆς Ἀρτέμιδος θυσιῶν ...
alpha 2583	*ἀκριτόμυθος· πολύλογος καὶ λίαν ἀδιακρίτους ἔχων τοὺς λόγους vgAS
alpha 2584	ἄκριτον· πολύ. καὶ ἀδιάστατον *καὶ ⸤ἀδιαχώριστον (Η 337) bΣ
alpha 2585	ἀκριτόμυθε· πολλὰ καὶ ἀδιάστολα καὶ ἀδιαχώριστα λέγων, ὅ ἐστι συγκεχυμένα καὶ ἀδιάτακτα, ἢ ἀδιανόητα καὶ ἄλογα. κριτήριον 〈γὰρ〉 τῶν φρονίμων ὁ λογισμός, τῶν δὲ ἀφρόνων τὸ πάθος, ἄλογον καθ’ ἑαυτό (Β 240)
alpha 2586	*ἀκριτόφυλλον· πολύφυλλον gAS οὗ διακρῖναι τὰ φύλλα οὐκ ἔστιν (Β 868) (gΣ)
alpha 2587	ἀκριτόφωνοι· βαρβαρόφωνοι. συγκέχυται γὰρ ἡ τῶν βαρβά‐ ρων φωνή (Β 867?)
alpha 2588	ἀκροβάζειν· ἄκροις τοῖς ποσὶν ἐπιβαίνειν
alpha 2589	ἀκροβημάτιζε· ἐπ’ ἄκροις τοῖς βήμασιν ἵστασο
alpha 2590	†ἀκροβᾶσθαι· ὑπακούειν, ὑποτετάχθαι (Antiph. or. fr. 62)
alpha 2591	ἀκροβολαί· αἱ τοῦ ἡλίου βολαί
alpha 2592	ἀκροβελίδες· ἄκρα τοῦ ὀβελίτου ἄρτου ἢ τῶν ὀβελίσκων (Archipp. fr. 10)
alpha 2593	*ἀκροβολίζει· ἀκοντίζει AS πόῤῥω ἰών
alpha 2594	*ἀκροβολίζεσθαι· τὸ ἐν πολέμῳ κατάρχεσθαι συμβολῶν Σ
alpha 2595	*ἀκροβολισμός· παρὰ τὸ ἄκρως βαλλόμενον (AS)
alpha 2596	*ἀκροβόλοι· ἀκοντισταί, τοξόται vgAS
alpha 2597	*ἀκροδίκαιον· τὸ ἔσχατον τῆς δίκης (Clem. Al. strom. 2,123,3) AS
alpha 2598	*ἀκρόδρυα· ἀρχὴ καρπῶν Pn, καρποί (Cant. 7,14)g
alpha 2599	*ἀκροδρύων· ἀρχῶν n καρπῶν, δένδρων vg ὡς ἐκ τοῦ δρυός (Cant. 4,13) gAS
alpha 2600	†ἀκρόδρυον· πλῆρες μέτρον, παρὰ Ταραντίνοις
alpha 2601	ἀκροζύγια· τοῦ βοεικοῦ ζυγοῦ [ἤγουν] τὰ μέσα [ζεύγλη]
alpha 2602	ἀκροθάλυπτα· ἀκρόκαυστα
alpha 2603	ἀκροθινιάζειν· ἀκροθιγγάνειν. καὶ ἀπάρχεσθαι
alpha 2604	ἀκροθιγῶς· τὸ λαβεῖν τῷ ἄκρῳ τοῦ δακτύλου (p) τι, ἢ βραχύ
alpha 2605	ἀκροθιγῶς· λεπτομερῶς	92 in vol. 1
alpha 2606	ἀκροθίνιον· ἀπαρχὴ καρπῶν (b) ἢ σκῦλα, λάφυρα, ἀπαρχαί (Eur. Phoen. 282)
alpha 2607	*ἀκροθινίων· ἀπαρχὴ τῶν θινῶν. Θῖνες δέ εἰσιν AS οἱ σωροὶ τῶν πυρῶν ἢ κριθῶν AS(n) ἢ πᾶσα ἀπαρχή (Hebr. 7,4) q. ASP
alpha 2608	*ἀκροθώρακες· μέθυσοι vgAS
alpha 2609	ἀκρόκνεφα· πρὸς ὄρθρον
alpha 2610	ἀκρότης· ἀρχή
alpha 2611	*ἄκροι· ἄκραι A ἢ †δοῦλοι (A)
alpha 2612	ἀκροκελαινιόων· ὁ τὰ ἄκρα μέλανα ἔχων φαινόμενα 〈διὰ〉 τὸ πλῆθος ὑδάτων. ἅπαξ δὲ εἴρηται ἡ λέξις (Φ 429)
alpha 2613	*ἀκρόκομοι· τὰ ἄκρα τῆς κεφαλῆς κομῶντες (Δ 533) gAS
alpha 2614	ἄκρα κόρυμβα· τὰ ἀκροστόλια τῶν νεῶν (Ι 241) gAS
alpha 2615	ἀκρομύλη· ἡ ἐπιγουνὶς μύλων, ἢ μύλος αὐτός
alpha 2616	*ἄκρον· μετέωρον, AS ὑψηλόν (Eur. Bacch. 1064) (v)
alpha 2617	ἀκρόπολις· τὸ ἄκρον τῆς πόλεως
alpha 2618	*ἀκρόπολον· ἔρημον. ἔννομον AS
alpha 2619	ἀκροπόλοισιν· ἀκρίοις, τοῖς κατὰ τὰς ἄκρας ἀναστρεφομένοις ἐρήμοις (Ε 523)
alpha 2620	ἀκροπόρους· τοὺς ὀβελίσκους, ἐπιθετικῶς 〈διὰ τὸ περὶ τὸ ἄκρον αὐτῶν πείρεσθαι τὰ κρέα〉 (γ 463)
alpha 2621	ἀκροπόσθια· τὰ ἄκρα τοῦ αἰδοίου [διὰ τὸ περὶ τὸ ἄκρον αὐτῶν πείρεσθαι τὰ κρέα]
alpha 2622	ἀκρόσφυρα· γένος ὑποδημάτων γυναικείων
alpha 2623	ἀκροτάτων· ὑψηλοτάτων, ἀνωτάτων
alpha 2624	*ἀκρωτηριάζειν· τὰ ἄκρα τέμνειν (2 Macc. 7,4) vgAS
alpha 2625	ἀκρότητα· πολυκρότητα †αὐτοῖς γενόμενα, ὥστε μηδὲ συγκρο‐ τεῖσθαι μηδὲ συμπεσεῖν [ἀκρότης] (trag. ad. 93)
alpha 2626	ἀκροατήριον· τόπος ἐν ᾧ συνάγονται ἀκροάσασθαι τὰ μαθήματα
alpha 2627	*ἀκροτόμῳ· ὀξυτάτῳ λίθῳ, ⸤ἢ ὑψηλῷ v καὶ σκληρῷ, τέμνοντι (Iob 28,9)
alpha 2628	ἄκροτον· ἀδιαῤῥίπιστον. ἀπαίδευτον
alpha 2629	ἀκροῦν· ὄρους κορυφή, ἢ ὄρος
alpha 2630	ἀκρουνοί· ὅροι, ὑπὸ Μακεδόνων
alpha 2631	†ἄκρουρον· ἄκρατον	93 in vol. 1
alpha 2632	ἄκρουρα· οὐραί
alpha 2633	*ἀκροφύσια· τὰ ἄκρα τῶν ἀσκῶν, ἐν οἷς οἱ χαλκεῖς τὸ πῦρ ἐκφυσῶσιν AS
alpha 2634	ἀκρουχεῖ· ἄκρον ἔχει. Ἄκρον δὲ ὄρος τῆς Ἀργείας, ἐφ’ οὗ Ἀρτέμιδος ἱερὸν ἱδρύσατο Μελάμπους καθάρας τὰς Προιτίδας, †ἤγουν ταῖς Χάρισιν. Σοφοκλῆς Ἰφιγενείᾳ (fr. 283)
alpha 2635	ἀκροχάλιξ· ἀκροθώραξ, ἡμιμεθής. Χάλις γὰρ ὁ ἄκρατος οἶνος· χαλᾷ γὰρ τὰς φρένας
alpha 2636	*ἀκρόχειρος· ἀνδροφόνος gAS
alpha 2637	†[ἄκρου· ἄκραι]
alpha 2638	*ἀκροχορδόνας· ὄνομα πάθους AS
alpha 2639	[ἀκροβέλια· τὰ ἄκρα τοῦ ὀβελίσκου καὶ τοῦ ὀβελιάρτου]
alpha 2640	*ἀκρῷα· σπλάγχνα, ἔντερα [ἀκρῶα] AS
alpha 2641	*ἀκρωμῖται· οἱ μείζονες AS
alpha 2642	ἀκρώμια· οἱ κατακλεῖδες
alpha 2643	ἀκρωνία· ἀθροίσματα. παράστασις, πλῆθος (Aesch. Eum. 188)
alpha 2644	*ἀκρωνία· ἀθροισμός gAS
alpha 2645	ἀκρωρείαις· ταῖς ἄκραις τῶν ὀρέων, *ἤτοι ἐξοχαί, κορυφαί. εἰς τρία γὰρ τὸ ὄρος μεμέρισται· εἰς ἀκρώρειαν, εἰς ὑπώρειαν, καὶ εἰς τέρμα. καὶ ἀκρώρεια μέν ἐστιν ἡ κορυφή, ὑπώρεια δὲ τὰ πλευρὰ τοῦ ὄρους, τέρμα δὲ τὸ τελευταῖον [τοῦ] vgb
alpha 2646	*ἄκρως· μεγάλως (vASn) ὀξέως AS
alpha 2647	ἀκρώσσει· ἀκροᾶται. ἑκὼν [οὐχ] ὑπακούει. †προσποιεῖται
alpha 2648	*ἀκρωτηριάσαι· κόψαι. ἢ ἀχρειῶσαι AS
alpha 2649	*ἀκρωτηρίοις· τὰ ἄκρα τῶν ἐντέρων AS
alpha 2650	*ἀκρωτήριον· ὑψηλὸν τόπον AS
alpha 2651	ἀκρωτήρια· τὰ ἐπάνω τῶν ναῶν ζῴδια ἀνατιθέμενα. Δωριεῖς
alpha 2652	ἀκρωτηριάσας· τὰ ἄκρα ἀποτεμών
alpha 2653	*ἀκτάς· αἰγιαλούς, ⸤πετρώδεις τόπους vgAS
alpha 2654	Ἀκταί α· ἡ Ἀττικὴ πρώτως οὕτως ἐκαλεῖτο. καὶ ἡ ἐκ τοῦ Ἀκτίτου λίθου κατασκευασθεῖσα, τοῦ Πεντελικοῦ
alpha 2655	ἀκταίνει ν· μετεωρίζειν (Aesch. Eum. 36)
alpha 2656	ἀκταίνουσα· τρέμουσα. ἢ ἀσφαλῶς κρατοῦσα
alpha 2657	ἀκταῖοι ἰχθύες· οἱ μὴ πελάγιοι, ἀλλ’ αἰγιάλιοι (Hippocr.
alpha 2657	morb. 2,74 ..)	94 in vol. 1
alpha 2658	ἀκταίου· παραθαλασσίου
alpha 2659	ἀκταΐζων· ἀκτᾴζων. προθυμούμενος. ἢ ὁρμῆς πληρῶν. ἢ μετεωρίζων
alpha 2660	ἀκταϊσμένον· προῃρημένον
alpha 2661	ἀκταιωρεῖν· ἀκτὰς φυλάττειν
alpha 2662	ἀκτέα· δοράτιον. κάμαξ
alpha 2663	ἀκτέανοι· ἀκτήμονες (gAS)
alpha 2664	ἀκτῖνος· ὁδηγός. Συρακούσιοι
alpha 2665	ἀκτέριστον· ἄταφον T
alpha 2666	ἄκτενος [*ὀρθός AS (vw)] ἀξίνης κροῦσμα
alpha 2667	ἀκτέϊνοι [ἄφατοι.] αἱ κράνιοι ῥάβδοι [ἢ περὶ τῶν Ἀθῶ χώρα]
alpha 2668	ἀκτή· τροφή. 〈ἢ περὶ τὸν Ἄθω χώρα〉 (Thuc. 4,109,1)
alpha 2669	ἀκτή· a) ὁ αἰγιαλὸς καὶ ὁ παραθαλάσσιος τόπος, τῷ προσαράσ‐ σεσθαι αὐτῷ τὰ κύματα, ὅ ἐστι ῥήγνυσθαι καὶ κατάσσεσθαι. διὸ καὶ ῥηγμῖνα τὸν αὐτὸν τοῦτον τόπον ἐνίοτέ φησι, διὰ τὴν γιγνομένην τῶν κυμάτων περὶ αὐτὸν ῥῆξιν καὶ ἄραξιν (Β 395).
5	Ἀκτὴν δὲ καὶ τὸ τελευταῖον τοῦ ἀλφίτου κάταγμα καλεῖν εἴωθεν Ὅμηρος, διὰ τὴν κάταξιν. ὡς ὅταν λέγῃ· ἀλφίτου ἀκτήν (Λ 630) ‖ [λέγομεν οὖν καὶ αὐτοί, παρὰ τῶν πλωτήρων μαθόντες, ἄκρας τοὺς τοιούτους τόπους] b) Οἶδε δὲ καὶ ἄλλο τι ἡ συνήθεια καλούμενον ἀκτήν, ἀπὸ τοῦ συμβαίνοντος οἶμαι
10	τοῖς πλοϊζομένοις λαβοῦσα. 〈ἐκεῖνοί τε γὰρ εἰς τοὺς τοιούτους τῶν τόπων ἀποβάντες ἑστιῶνται, αὐτή τε τοὺς ἐπ’ εὐωχίαις ἀφωρισμένους τόπους ἀκτὰς καλεῖ, κἂν τύχωσι μὴ παραθαλάσ‐ σιοι ὄντες. ‖ a) Ἔστι δὲ καὶ πόλις Πελοποννήσου〉
alpha 2670	ἀκτῇ ἔπι προὐχούσῃ· ἐν τῷ ἐξέχοντι μέρει τοῦ αἰγιαλοῦ (ω 82)
alpha 2671	ἀκτήμων· πένης p ἐνδεής (Ι 126) (n)
alpha 2672	ἀκτημοσύνη· ἔνδεια
alpha 2673	Ἀκτίς· οἰκέτου ὄνομα. παρὰ δὲ Συρακουσίοις ὁδηγός. ἢ ⸤ναῦς S
alpha 2674	Ἀκτίτης λίθο ς· ἀπὸ τῆς ἐν Πελοποννήσῳ Ἀκτῆς. Σοφοκλῆς Ἀκρισίῳ (fr. 65)
alpha 2675	(*)ἄκτιστον· ἀποίητον (Greg. Naz. c. 1,1,3,42) (p)	95 in vol. 1
alpha 2676	Ἀκτορίωνε· Ἄκτορος παῖδες (Β 621 ..)
alpha 2677	†ἀκτοσύνη· ἀπρέπεια. ἀσχημοσύνη
alpha 2678	*ἀκτῶν· αἰγιαλῶν AS
alpha 2679	ἄκτωρ· ὁ ἀγωγεύς, ἱμάς, σχοινίον
alpha 2680	ἀκτωρεῖ· τὰ παρὰ θάλασσαν φυλάττει
alpha 2681	ἀκτώρια· ἀκτὰς ἢ φυλακάς
alpha 2682	ἀκτωρούς· γεωρούς. ἢ φύλακας (p)
alpha 2683	ἄκυδον· ἄδοξον S
alpha 2684	ἀκυητήριον· φάρμακον πρὸς τὸ μὴ κυεῖν †γυναικεῖον
alpha 2685	*ἄκυθον· ἄγρυπνον gAS
alpha 2686	*ἀκύκλιος· ἀπαίδευτος (Plat. fr. 227) Σ
alpha 2687	ἀκυλέης· ἀετός
alpha 2688	ἀκυλλόν· τὸ αἰδοῖον. Λυδοί
alpha 2689	ἄκυλος· ὁ τῆς πρίνου καρπός. βάλανος ... (κ 241)
alpha 2690	ἀκύμων· στεῖρα, ἄτεκνος, ἄτοκος, *μὴ γεννῶσα vgAn μὴ ἔχουσα κύημα (Eur. Andr. 158) gA
alpha 2691	*ἀκύμονα· ἀτάραχον vgn
alpha 2692	ἀκύμονος· πολυκυμάτου. ἢ πολυκύμονος
alpha 2693	*†ἀκυντόν· ἀπρόσιτον AS
alpha 2694	ἀκυρής· ἀτυχής
alpha 2695	ἀκύρημα· ἀτύχημα
alpha 2696	ἄκυον· ἀτόκιον
alpha 2697	ἄκυπριν· ἀμιγῆ, παρθένιον
alpha 2698	ἄκυρον· παλαιωθέν
alpha 2699	ἄκυροι· ἄπειροι †μακρὰν οὖσαν. κῦρος γὰρ τέλος
alpha 2700	ἀκυρολογεῖ· ψευδολογεῖ
alpha 2701	ἀκυρόεντα· ἀνάρμοστα. ἄκυρα
alpha 2702	ἀκυρῶσαι· ψευδοποιῆσαι. καταργῆσαι
alpha 2703	ἄκυτος· ἄτοκος, στερίφη
alpha 2704	ἀκύρματα· ἀποτεύγματα
alpha 2705	[ἀκχός· ὠμός AS]
alpha 2706	ἀκχάνθαρ· κράββατος. Λάκωνες
alpha 2707	ἀκχημονικά· καὶ κακοπαθήεντα	96 in vol. 1
alpha 2708	ἀκωδώνιστον· ἀδοκίμαστον (Ar. Lys. 485) κωδωνίσαι γὰρ τὸ δοκιμάσαι λέγεται.
alpha 2709	*ἀκωκάς· ὀξύτητας g(b)
alpha 2710	ἀκωκή· ἡ τῆς ἐπιδορατίδος ἀκμή (Ε 16)
alpha 2711	ἀκων· *μὴ θέλων (Eur. Phoen. 630 ..) A ἢ τῶν δοράτων
alpha 2712	ἀκώπητον· ἀπαρασκεύαστον, ἀπὸ τῶν νεῶν τῶν μὴ ἐχουσῶν κώπας. ἢ ἄνοπλον. κώπη γὰρ ἡ λαβὴ τοῦ ξίφους
alpha 2713	ἄκωλος· ἄπους
alpha 2714	*ἀκώριαι· ἄκανθαι AS
alpha 2715	ἅλα· *θάλασσαν (Α 141) vgAS ἢ οἶνος Κύπριοι
alpha 2716	ἀλάβα· μέλαν ᾧ γράφομεν
alpha 2717	ἀλάβαστος· λήκυθος
alpha 2718	*ἀλάβαστρον· μυροθήκη λίθινος 〈ἢ〉 ψήφινος (Matth. 26,7) vgAS
alpha 2719	ἀλάβη· λιγνύς. σποδός. καρκίνος. ὑπὸ δὲ Κυπρίων μαρίλη
alpha 2720	ἀλάβη· ἄνθρακες
alpha 2721	†ἀλάβητοι· θόρυβοι
alpha 2722	†ἀλαβυτῷ· θορύβῳ (Β 149)
alpha 2723	*ἀλαβῶδες· ἀνθρακῶδες gAS κεκαπνισμένον pw
alpha 2724	[ἀλάβαστρον· φωκάδιον, ἢ καννίον (Matth. 26,7)]
alpha 2725	Ἀλαβώς· ποταμός
alpha 2726	*ἅλα· εἰς τὴν θάλασσαν (Α 141 ..) n
alpha 2727	ἅλαδε μύσται· ἡμέρα τις τῶν Ἀθήνησι μυστηρίων
alpha 2728	ἄλα δῖαν· θάλασσαν (Β 152 ..) An
alpha 2729	ἄλαζα· αἰσχρά
alpha 2730	ἀλαζονεύεσθαι· ψεύδεσθαι. ἢ ἀπαισχύνεσθαι. Ταραντῖνοι
alpha 2731	ἀλαζών· *ὑπερήφανος (Hab. 2,5) vgAn. ψεύστης A ἢ ἀπὸ ἄλης ζῶν [ὅ ἐστιν ἄλας]
alpha 2732	*ἀλαζονεύεται· ὑπερηφανεύεται (Sap. 2,16) vg
alpha 2733	ἀλαθέας ὥρας· λέγει γάρ, ὅτι κυκλισμῷ πάντα 〈φανερὰ〉 ποιοῦσιν (Pind. fr. 30)
alpha 2734	Ἁλαί· δύο δῆμοι τῆς Ἀττικῆς
alpha 2735	ἄλεθρα· ἄλευρα
alpha 2736	ἀλαιθερές· χλιαρόν. ἡλιοθερές	97 in vol. 1
alpha 2737	ἀλεός· ὁ μάταιος. ph ἄφρων. Αἰσχύλος (fr. 410)
alpha 2738	ἀλακάται· γῆς ἔντερα. οἱ δὲ σφῆκας
alpha 2739	ἀλάκητον· ἀψόφητον
alpha 2740	ἀλακῶσαι· ἁθροῖσαι
alpha 2741	†ἀλακῶσαι· συνάγεται
alpha 2742	*ἀλαλαγμός· ἐπινίκιος ὕμνος vgAS ἢ εὔφημος βοή (Ps. 26,6 ..)
alpha 2743	*ἀλαλάζει· ἐπινικίως ἠχεῖ A
alpha 2744	ἀλάλαγξ· ἡ πλάνη
alpha 2745	*ἀλαλύκτημαι· κατὰ διάνοιαν ταράσσομαι ASP
alpha 2746	*ἀλαλάξατε· ἐνυψώσατε τὴν φωνήν (Ps. 80,1) vgAS
alpha 2747	ἀλαλήμενος· πλανώμενος (ξ 122) *ἢ ἀνατετραμμένος gA
alpha 2748	ἀλάλημαι· πεπλάνημαι (Ψ 74). T. p
alpha 2749	ἀλάλητο· ἐπεπλάνητο
alpha 2750	ἀλάλητα· ξύλα ποταμόκλυστα, γομφώδη
alpha 2751	ἀλαλητά· τεθορυβημένα
alpha 2752	ἀλαλίαν· πονηρίαν. ἀταξίαν. Σοφοκλῆς Ἐπιταιναρίοις (fr. 211)
alpha 2753	*ἀλαλκεῖν· βοηθεῖν (Τ 30) A
alpha 2754	ἀλάλκῃ· ἀπαλεξήσῃ. βοηθήσῃ
alpha 2755	ἀλαλκομενηΐς· ἡ ἀλάλκουσα τῷ ἑαυτῆς μένει, ὅ ἐστι βοηθοῦσα (Ε 908)
alpha 2756	ἀλαλύκτημαι· τεθορύβημαι. ἀπὸ τοῦ κατὰ διάνοιαν ἀλᾶσθαι (Κ 94)
alpha 2757	ἀλαλύσθαι· φοβεῖσθαι. ἀλύειν
alpha 2758	*ἀλάλκοι· ἀπαλεξήσοι, βοηθήσαι (Φ 138) AS
alpha 2759	ἀλαμπές· τὸ μὴ λάμπον
alpha 2760	ἀλανές· ἀληθές
alpha 2761	ἀλανέως· ὁλοσχερῶς. Ταραντῖνοι
alpha 2762	[ἀλαμπάν· τὸν ἥλιον, ὅτι ἀναλάμπειν]
alpha 2763	[ἀλαός]· ὁ τυφλός vgAb [ἢ μάταιος p] παρὰ τὸ ἀλᾶσθαι κατὰ τὴν πορείαν (θ 195)
alpha 2764	ἀλαοσκοπίη· τύφλωσις τῶν ὀφθαλμῶν (Ν 10?)
alpha 2765	ἀλαπαδνός· ἀσθενής vgASn εὐχείρωτος. ἄνανδρος (Β 675) ASP
alpha 2766	*ἀλαπαδνότερον· ἀσθενέστερον (Δ 305) (A)
alpha 2767	*ἀλαπάζοντα· πορθοῦντα (Ε 166) A	98 in vol. 1
alpha 2768	*ἀλαπάξαι· πορθῆσαι vgAS ἐκκενῶσαι (Ι 136) P
alpha 2769	[ἀλαπλός· ἀσθενής]
alpha 2770	ἄλαρα· τὸ τοῦ δόρατος εἰς τὸν αὐλὸν τῆς ἐπιδορατίδος ἐμπῖπ‐ τον. ἢ κάρυα Ποντικὰ ... ἀφ’ ὧν γίνεται τὰ δόρατα
alpha 2771	ἀλαρῦναι· ῥυπᾶναι
alpha 2772	Ἁλασάρνη· Κῴων δῆμος
alpha 2773	ἀλᾶσθαι· πλανᾶσθαι. Ἄλη γὰρ ἡ πλάνη (Κ 141)
alpha 2774	*ἄλαστα· ἄτλητα. ἀνεπίληστα. ἄτιμα. δεινὰ (Eur. Phoen. 343 ..) ἢ μιαρά AS
alpha 2775	*ἀλασταίνει· δυσπαθεῖ AS
alpha 2776	ἄλαστε· σχέτλιε. ἁμαρτωλέ (Χ 261)
alpha 2777	†ἀλαστεῖν· ἐρευνᾶν
alpha 2778	ἀλαστήσας· δεινοπαθήσας AS σχετλιάσας p χαλεπήνας, ⸤ἀγα‐ νακτήσας T δυσφορήσας (Μ 163) AS
alpha 2779	ἀλαστοῖς· ἀνεπιλήστοις. χαλεποῖς, δεινοῖς
alpha 2780	*ἄλαστον· δεινόν, κακόν AS [ἢ ἀδιάλειπτον] (Ω 105)
alpha 2781	ἀλάστορες· παλαμναῖοι, οἱ μιάσμασιν ἐνεχόμενοι. ἢ οἱ μεγάλα ἁμαρτάνοντες
alpha 2782	ἀλαστόρων· *ἀσεβῶν AS τῶν μιάσμασιν ἐνεχομένων (Eur. Or. 1669)
alpha 2783	ἀλάστωρ· *πικρὸς δαίμων ASn Ζεύς
alpha 2784	*ἀλᾶται· πλανᾶται vgA [πηδᾶ] ῥέμβεται g
alpha 2785	*ἀλᾶτο· ἐπλανᾶτο (Ζ 201) A
alpha 2786	[ἀλατρίας· ἁμαρτωλίας]
alpha 2787	ἀλαυρίδας· σχίζας
alpha 2788	ἀλαῶν· τυφλῶν
alpha 2789	ἀλαῶν· τρυφῶν. λακίζων, ἐκτυφλῶν. βροχίζων. στερίσκων
alpha 2790	ἀλαῶπιν· σκοτεινήν, οὐ βλέπουσαν
alpha 2791	ἀλαωτύν· στέρησιν ὀφθαλμῶν, τύφλωσιν [οὐ βλέπουσαν] (ι 503)
alpha 2792	*ἀλάωσεν· ἐτύφλωσεν (α 69) AS
alpha 2793	ἀλλαχόσε· εἰς ἄλλον τόπον
alpha 2794	ἄλγας· ἀλγηδόνας
alpha 2795	†ἀλγᾷ· κρύπτει
alpha 2796	ἄλγεα· *ἀλγεινά, κακά AS ὀδύνας. πήματα (α 4 ..)
alpha 2797	ἀλγείη· ἀῤῥωστία. 〈μα〉λακ〈ία〉 Ἴωνες	99 in vol. 1
alpha 2798	a) †ἀλγεόθυμος· ἀνώδυνος τῇ ψυχῇ. b) ἀλεεινός· θερμός
alpha 2799	*ἀλγηδόνα· πόνον AS
alpha 2800	*ἀλγηρά· λυπηρά AS ἀλγεινή. χαλεπή (Ierem. 10,19)
alpha 2801	ἄλγιον· λυπηρότερον (δ 292)
alpha 2802	ἀλγίστη· χαλεπή (ψ 655)
alpha 2803	*ἄλγος· πόνος. πένθος (Eur. Hec. 663 ..?) vgAP
alpha 2804	*ἀλγύνει· λυπεῖ. βαρεῖ (Eur. Med. 398) An [ἀφανίζει]
alpha 2805	*ἀλγύνοιτο· λυποῖτο vgAS
alpha 2806	*ἀλγύνονται· καταπονοῦνται AS
alpha 2807	ἀλδαίνει· αὔξει. ἀπὸ τῆς ἄλσεως, ὅ ἐστιν τῆς αὐξήσεως (ς 70 ..)
alpha 2808	*ἀλδήσκοντος· αὐξανομένου (ψ 599) ASP
alpha 2809	ἀλδαίνεται· πίμπλαται, αὔξει, βλαστάνει
alpha 2810	†ἄλδετα· ἄτμητα
alpha 2811	ἀλέα· *θέρμη vgAS θάλπος
alpha 2812	ἀλεάζειν· κρύπτειν. ἢ προβάλλειν. καὶ εἴργειν. θερμαίνειν. ἀφα‐ νίζειν
alpha 2813	ἁλεάζω· ἀθροίζω
alpha 2814	ἁλεάζων· δικαζόμενος (p)
alpha 2815	ἀλέασθαι· φυλάξασθαι. [πηδῆσαι.] ἀναχωρῆσαι. *θερμαίνεσθαι vgS
alpha 2816	ἀλεαινοίμην· θερμαινοίμην (Ar. Eccles. 540)
alpha 2817	ἄλεαρ· ἀλεωρίαν. ἢ πολυωρίαν
alpha 2818	*ἀλεῖ· ἀλήθει b
alpha 2819	*ἀλεία· πορεία S ἢ ἄλημα
alpha 2820	ἀλέγει· φροντίζει (π 307) S
alpha 2821	ἀλέγειν· λόγον μὴ ἔχειν
alpha 2822	ἀλεγεινοί· ἀλγεινοί. χαλεποί. δυσχείρωτοι. ἢ μὴ δυνάμενοι χωρὶς ἀλγηδόνος ὑπὸ θνητοῦ δαμασθῆναι (Κ 402)
alpha 2823	ἀλεγύνεται· κακοῦται. ἐλαφροῦται. ἐλαττοῦται. ἢ φροντίζεται
alpha 2824	*ἀλεγίζω· ἐπιστρέφομαι S φροντίζω (Α 180) SP
alpha 2825	ἄλεε· φύλασσε
alpha 2826	ἀλεγεινή· σκληρά. δεινή. χαλεπή (Ε 658)
alpha 2827	ἀλεγεινός· δεινός (Ν 569)
alpha 2828	*†ἀλεεῖ· ἀδικεῖ S
alpha 2829	*ἀλεείνων· ἐκκλίνων (Γ 32) Sb
alpha 2830	ἀλέεινεν· ἐξέκλινεν (Ζ 167 ..)	100 in vol. 1
alpha 2831	*ἀλεεινός· εὐλαβούμενος S
alpha 2832	*ἀλεείνω· διαφύγω A ἐκκλίνω
alpha 2833	*ἀλεεινός· καυματινός S(b)
alpha 2834	ἁλείαν· θαλαττίαν
alpha 2835	*†ἀλεῖν· οἰκεῖν ASn
alpha 2836	ἀλέη· ἄλυξις, ὅ ἐστιν ἔκκλισις (Χ 300) ἢ θερμασία (ρ 23)
alpha 2837	ἁλεῖον ὕδωρ· ἀθροιστόν, καὶ συλλεκτόν
alpha 2838	ἀλεῖναι· τὶ ἐπαλεῖψαι τοίχῳ
alpha 2839	ἁλεῖ λόγῳ· σύμπαντι λόγῳ
alpha 2840	ἀλεινόν· *ἀσθενές g λεπτόν
alpha 2841	ἀλεῖος· πένης
alpha 2842	ἀλειπτήριον· γραφεῖον. Κύπριοι
alpha 2843	ἀλείς· *πληγείς. κρατηθείς vgS συστραφείς (π 403) AS †ἀρθείς. φυλαχθείς. πηδήσας
alpha 2844	ἄλεισον· ποτήριον b τετορνευμένον (γ 50 ..)
alpha 2845	Ἀλείσιον· πόλις Ἤλιδος (Λ 756)
alpha 2846	*ἁλεῖται· πηδήσει (Esai. 35,6) APn
alpha 2847	*ἀλείτην· ἁμαρτωλόν (Γ 28) P(n)
alpha 2848	ἀλείτω· ἀληθέτω
alpha 2849	*ἀλείφατι· ἐλαίῳ (ω 45) bΣ
alpha 2850	ἀλειφοβίους· πένητας (Ar. fr. 740) S(b)
alpha 2851	ἀλεῖψαι· ἐλαίῳ χρίσαι (Ω 582)
alpha 2852	ἄλειφα· στέαρ. μύρον. χρῖσμα. ⸤ἔλαιον (Hippocr. nat. mul. 109) S
alpha 2853	ἀλείφιον· ᾧ χρῶνται οἱ ἀλεῖπται
alpha 2854	[*ἄλεκτα· ἄτμητα S]
alpha 2855	†ἀλεκταίνει· ἰσχύει. γαυριᾷ. μετεωρίζει
alpha 2856	αλέκτο· ἐκοιμήθη
alpha 2857	*ἄλεκτρος· ἀκοίμητος (Eur. Tro. 254?) gSp
alpha 2858	ἀλεκτορίς· θρὶξ ἡ ἀπὸ τῆς κεφαλῆς τρεφομένη. καὶ ὄρνις.
alpha 2859	ἀλεκτρυόνες· κοινῶς οἱ παλαιοὶ καὶ τὰς θηλείας ὄρνις οὕτως ἐκάλουν
alpha 2860	†ἀλεμός· κόμπος
alpha 2861	ἀλέν· συναθροισθέν (ψ 420)
alpha 2862	*ἀλέντες· συγκλεισθέντες (Φ 534) S
alpha 2863	ἀλέντων· ἢ συγκλεισάντων. *ἢ ἀθροισθέντων S ἢ συστρεψάν‐
alpha 2863	των (Χ 47)	101 in vol. 1
alpha 2864	*ἀλαίνων· πλανώμενος Sp
alpha 2865	†ἀλένθη· νύξ p
alpha 2866	*ἁλέξαι· ἐπιλέξαι S
alpha 2867	ἀλεξαίθριον· θερμὸν σκέπασμα. Σοφοκλῆς Ἀμφιαράῳ (fr. 113)
alpha 2868	Ἀλεξάνδρειος· εἶδος βοτάνης
alpha 2869	Ἀλέξανδρος· ὄνομα βόλου. καὶ κύριον
alpha 2870	ἀλεξάνεμον· ἐσθῆτα παχεῖαν, καὶ εὐπαγῆ (ξ 529)
alpha 2871	ἀλέξασθαι· ἀμῦναι, βοηθῆσαι
alpha 2872	ἀλεξέμεναι· βοηθεῖν (Α 590)
alpha 2873	ἀλέξησις· βοήθεια καὶ ἀντίτισις
alpha 2874	ἀλεξιάρης· ἐπίκουρος, ἀλεξίκακος (Hes. op. 464)
alpha 2875	*ἀλεξίκακος· βοηθός SPn ἀποτρεπτικὸς κακοῦ ἀπαλέξουσα τὰ κακά (Κ 20) vnp
alpha 2876	*ἀλεξήσουσαν· βοηθοῦσαν (Θ 365) S
alpha 2877	*ἀλεξητήριον· ἀποσοβητήριον. Ἀλέξαι γὰρ τὸ βοηθῆσαι vgAS
alpha 2878	ἀλεξομένους· βοηθουμένους, ἀμυνομένους (Hdt 1,211,2)
alpha 2879	[ἀλεξόμεναι· βοηθεῖν]
alpha 2880	ἀλέταν· συστροφή. φυγή
alpha 2881	ἀλεόν· θερμόν. ἢ χλιαρόν
alpha 2882	ἀλεός· διάπυρος
alpha 2883	ἀλεώσσω· ματαιΐζω (b)
alpha 2884	ἀλεόφρων· παράφρων b
alpha 2885	ἀλέπαδνον· ἄζευκτον
alpha 2886	ἀλέπεσσι· στέατι
alpha 2887	ἀλέρον· κόπρον
alpha 2888	†ἀλεβεβᾶν· ἐρευνᾶν
alpha 2889	ἁλέσθαι πρὸς πυγήν· τὸ ἐν τῷ ἅλλεσθαι κρούειν τὰ ἰσχία (Ar. Lys. 82?)
alpha 2890	ἀλεσούριον· θαλάττιον αἰδοῖον· ἔστι δὲ καὶ κογχυλίου γένος
alpha 2891	ἅλες ἄφθονοι· ἐπὶ εὐφημισμοῦ ἐλέγετο
alpha 2892	ἀλετρίδες· γίγνονταί τινες 〈τῶν εὖ γεγονυιῶν〉 παρθένοι, αἵτινες τὰ εἰς τὰς θυσίας πόπανα ἀλοῦσι, καὶ ἔστι τοῦτο ἔντιμον (Ar. Lys. 643)
alpha 2893	†ἀλετένης· χαλεπῆς
alpha 2894	ἀλετρίς· μυλωθρός	102 in vol. 1
alpha 2895	ἀλετρεύουσιν· ἀλήθουσιν (η 104)
alpha 2896	ἀλέτων· οἱ τοῖς μύλοις ἐπιτιθέμενοι 〈ὄνοι〉
alpha 2897	†ἀλετώρια· ἀσεβῆ. πονηρά. ἀθέμιστα. ἁμαρτήματα.
alpha 2898	ἀλευάμενος· ἐκκλίνας. φυλαξάμενος (Ε 444)
alpha 2899	*ἀλεύατο· ἐξέκλινεν (Γ 360) AS
alpha 2900	*ἄλευρα· κυρίως, τὰ τοῦ σίτου· ἄλφιτα δὲ τὰ τῶν κριθῶν S
alpha 2901	ἄλευαι· φύλαξαι (Χ 285)
alpha 2902	ἄλευρον· †τάφος. Κύπριοι. Ἀλεύρου καὶ ῥόας· (Ar. fr. 50) ἴσως, ὅτι τοῖς νοσοῦσιν οὕτως †διανύττουσιν ἀλευροφαγοῦν‐ τες 〈ἢ〉 πέμματος γένος, παρὰ Αὐτοκλείδῃ
alpha 2903	ἀλευρόμαντις· ὁ Ἀπόλλων διὰ τὸ καὶ ἐν ἀλεύροις μαντεύεσθαι
alpha 2904	ἀλευρόττησις· τηλία, εἰς ἣν τὰ ἄλευρα διασήθουσιν
alpha 2905	†ἀλεύρειν· ἀφεστάναι
alpha 2906	ἀλεῦσαι· †ἀδοξῆσαι
alpha 2907	ἀλεύσει· φυλάσσων ἀλύων
alpha 2908	(*)ἄλευστα· ἀόρατα, ἀθεώρητα (Greg. Naz. c. 2,2,3,307)
alpha 2909	[ἀλεσάφθονοι· ἐπὶ εὐφημισμοῦ ἐλέγετο]
alpha 2910	ἀλευόμενοι· ἐκκλίνοντες (μ 157?)
alpha 2911	ἀλεφάτισον· ἄλειψον
alpha 2912	ἀλεώρα· τὰ αὐτὰ τούτοις
alpha 2913	ἀλεωρή· φυλακή. ἀσφάλεια
alpha 2914	*ἀλεωρήν· ἀποστροφήν καταφυγήν (Μ 57) S
alpha 2915	*ἀλεωρῆς· ἐκφυγῆς (Ω 216) Sn
alpha 2916	ἀλεώσσειν· μωραίνειν
alpha 2917	ἄλη· *πλάνη (ο 345) gSP ‖ ἄθροισμα
alpha 2918	[ἀληγορούμενον· τροπολογούμενον]
alpha 2919	ἁληδόν· ἀθρόως. ἐξαίφνης
alpha 2920	*†ἁλῆεν· καταγνωσθεῖεν S
alpha 2921	ἀληθέα· ἀψευδῆ (Ζ 382 ..) καὶ τὰ 〈μὴ〉 ἐπιλανθανόμενα
alpha 2922	ἀληθεῖς· οἱ μηδὲν ἐπιλανθανόμενοι ὡς Πίνδαρος
alpha 2923	ἀλήθη· ἐπλανήθη
alpha 2924	ἀληθής· δικαία (Μ 433) ἢ δίκαιος. ἢ μνήμων, κατὰ στέρησιν τῆς λήθης
alpha 2925	ἀλήθινον· τὸ κοπανιστήριον
alpha 2926	ἀληθίζεσθαι· ἀληθεύειν (Hdt. 1,136,2)	103 in vol. 1
alpha 2927	*ἀληθοεπῆ· ἀψευδῆ vS
alpha 2928	Ἀλήϊον· ὄνομα πεδίου. ἢ οὐκ ἔχων λήϊα, τουτέστιν σιτοφόρα πεδία. ἢ χωρὶς χώρας· οἱ δὲ ἐν Λυκίᾳ καὶ Κιλικίᾳ πεδίον ὀνο‐ μαζόμενον ἀποδεδώκασιν ἀπὸ τῆς Βελλεροφόντου πλάνης (Ζ 201)
alpha 2929	ἀλήϊος· ἐλλιπὴς βοσκημάτων (Ι 125)
alpha 2930	*ἄληκτον· ἀκατάπαυστον (Β 452) vSP
alpha 2931	ἀληΐς· ἄκλοπος. ἀπόρθητος (Greg. Naz. c. 2,2,4,159)
alpha 2932	ἄλημα· ἑφθὸν ἄλευρον
alpha 2933	*ἄλημα· ὁδοιπορία S
alpha 2934	ἀλήμεναι· συστραφῆναι (Ε 823) πλανηθῆναι
alpha 2935	[ἀλημεῖαι· πλανᾶσθαι]
alpha 2936	†ἀλημώτων· ἀφυλάκτων
alpha 2937	ἀληλεμένη· ...
alpha 2938	*ἀληνής· μαινόμενος S
alpha 2939	[ἁλήπεδα· τὰ πρὸς τῇ θαλάσσῃ πεδία διὰ τὸ ἅλμυρα εἶναι φύσει]
alpha 2940	ἀλήπορον· λευκόν τι ἄνθος
alpha 2941	*ἄληπτον· ἀκατάληπτον SPn
alpha 2942	*ἀλήπτως· ἀκαταγνώστως SPn
alpha 2943	ἀληπτότερα· δύσληπτα
alpha 2944	[ἀλήπτωρ· ἱερεύς]
alpha 2945	*ἀλήτορα· ἱερέα Pp
alpha 2946	*ἄλης· πλάνης (ο 342) T gp
alpha 2947	†ἀλήσθω· γῆ σπορίμη, κτηνοτρόφος
alpha 2948	ἀλῃσίας· σπονδάς. ἀνοχάς. ἀπὸ τοῦ μὴ ληΐζεσθαι
alpha 2949	ἀλήσιον· πᾶν τὸ ἀληλεσμένον
alpha 2950	*ἀλήστων· ἀληθαργήτων vgS
alpha 2951	*ἀλητεύω· πλανητεύω (μ 330 ..) vgn
alpha 2952	ἀλήτης· πλανήτης, πλανώμενος (p 576 ..)
alpha 2953	Ἀλῆτις· ἑορτὴ Ἀθήνησιν, ἡ νῦν Αἰώρα λεγομένη. καὶ ἡμέρας ὄνομα, ὡς Πλάτων ὁ Κωμικός (fr. 212)
alpha 2954	ἀλητεύεσκον· ἐπλανῶντο
alpha 2955	ἀλητεύοντες· πλανώμενοι
alpha 2956	ἄλητον· ἄλευρον (Hippocr. us. liquid. 5 ..)
alpha 2957	ἀλήτωρ· ἱερεύς (Pp)	104 in vol. 1
alpha 2958	ἄλθα· θερμασία. ἢ θεραπεία
alpha 2959	ἀλθαία· εἶδος βοτάνης 〈ὡς Ἀπολλόδωροσ〉 T
alpha 2960	Ἀλθαία· Οἰνέως γυνή, Μελεάγρου μήτηρ (Ι 555)
alpha 2961	†ἀλθεῖναι· χαλεπῆναι
alpha 2962	ἄλθετο· ὑγιάζετο. παρὰ τὴν ἀλθαίαν (Ε 417)
alpha 2963	ἀλθεύς· ἰατρός
alpha 2964	ἀλθαίνει· αὔξει. θεραπεύει, ὑγιαίνει. φάρμακον γὰρ ἄλθος
alpha 2965	*ἁλί· ἅλατι vgSb
alpha 2966	Ἁλία· ἐν Πελοποννήσῳ τῶν ἁλιέων χώρα
alpha 2967	ἁλία· 〈σκεῦοσ〉 ἐν ᾧ τρίβονται οἱ ἅλες, ἢ εἰς ὃ ἀποτίθενται
alpha 2968	ἁλιδίᾳ· ἅλις
alpha 2969	*ἁλιάδας· μικρὰ σκαφίδια S(b)
alpha 2970	ἁλιδίως· ἱκανῶς, μετρίως
alpha 2971	ἁλιαέες· ἄνεμοι, οἱ διὰ θαλάσσης πνέοντες (δ 361)
alpha 2972	ἁλίαι κορῶναι· αἴθυιαι
alpha 2973	Ἁλιακτήρ· τόπος, ἐν ᾧ ἀθροίζονται. [οἱ] Σικελοί
alpha 2974	ἁλίαν· ἐκκλησίαν. Ταραντῖνοι
alpha 2975	ἁλιάδων· ἐναλίων
alpha 2976	*ἁλίαν· θαλαττίαν (Eur. Andr. 537) S(P)
alpha 2977	ἁλιάων· τῶν ἐναλίων θεῶν (Σ 432)
alpha 2978	†ἀλιάκευτοι· ἄσημοι. ἀδέσποτοι. ἄναρχοι
alpha 2979	ἀλιάποδα· τὸν κέπφον, ἢ θαλάττιον ὄρνιν 〈Ἀχαιὸς (fr. 54) καὶ Ἀλκμάν (fr. 126)〉
alpha 2980	*Ἁλίαρτος· πόλις b Βοιωτίας (Β 503)
alpha 2981	ἀλίας· πρασιάς. πλινθείας
alpha 2982	ἀλίαστος· ἄτιμος SP ἀνέκκλιτος. ἀμετάτρεπτος. ἀνελλιπής. ἀχώριστος (Β 797) SP
alpha 2983	〉α λιάσθη· ἀπῴχετο (δ 838)
alpha 2984	ἁλιβάπτοις· πορφυροῖς. [ὄρνιν. Ἀχαιός, καὶ Ἀλκμάς]
alpha 2985	*ἀλίβας· νεκρός PS ἢ βροῦχος. S ἢ ποταμός. ἢ ὄξος. Σ
alpha 2986	ἀλίβαντες· οἱ νεκροί. διὰ τὸ ξηροὶ εἶναι, καὶ οἷον ὑγρασίαν τινὰ μὴ ἔχειν
alpha 2987	ἀλιβδύει· ἀφανίζει
alpha 2988	ἁλιβδῦσαι· ἀφανίσαι	105 in vol. 1
alpha 2989	ἁλίβροχον· θαλάσσῃ βρεχόμενον
alpha 2990	*ἀλίγκιον· ὅμοιον (Ζ 401) gSP
alpha 2991	*ἀλίγκιον· καλόν, ἀγαθόν P
alpha 2992	ἁλιδνεφεῖ· ἁλουργεῖ
alpha 2993	*ἅλιε· ἥλιε (Eur. Hec. 1068 ..) vgS
alpha 2994	ἀλιετρόν· ἁμαρτωλόν
alpha 2995	*ἁλιεύς· ὁ ὁρμιευτής S
alpha 2996	*ἀλίζειν· ἀλείφεσθαι S
alpha 2997	ἄλιζα· ἡ λεύκη τὸ δένδρον. Μακεδόνες
alpha 2998	Ἀλιζῶνες· ἔθνος Παφλαγονίας (Β 856)
alpha 2999	ἁλίζωνος· ἰσθμός, παρὰ τὸ ἁλὶ διεζῶσθαι. [καὶ ἔθνος βαρ‐ βαρικόν]
alpha 3000	ἁλίζονται· ἀθροίζονται
alpha 3001	*ἁλιεῦσι· θαλαττουργοῖς. ἢ ἰχθυοθηρευταῖς (ω 419)
alpha 3002a	ἀλίη· κάπρος. Μακεδόνες
alpha 3002b	[ἀληιος· ἀνελλιπὴς βοσκήματος]
alpha 3003	ἁλίῃσι· θαλαττίαις (Σ 86)
alpha 3004	ἁλιήμαθον· παρὰ τὸν ἅλα καὶ τὴν ἄμαθον
alpha 3005	ἁλικάκκαβα· ὁ τοῦ λωτοῦ καρπός. καὶ πόας εἶδος
alpha 3006	Ἁλικαύων· ὁ Ποσειδῶν. Σώφρων (fr. 137)
alpha 3007	ἁλίκρατες· θαλασσομιγεῖς
alpha 3008	†ἀλικίνος· δυνατός S
alpha 3009	Ἁλικός· Ἁλικοὶ καλοῦνται οἱ τὰ πρὸς θάλασσαν οἰκοῦντες μέρη τῆς Πελοποννήσου
alpha 3010	ἀλικύρκης· φύλλα μήκωνος μετὰ ὄξους λειανθέντα. ἢ ὑπότριμμα ἐκ πλειόνων κρεῶν
alpha 3011	*ἅλιμα· θαλάσσια S
alpha 3012	*ἀλιμένωτον· λιμένα μὴ ἔχοντα vgSw
alpha 3013	*[ἀλισμοῖς καὶ] ἁλίμοις· βοτάναις δενδροειδέσι παρὰ θάλασ‐ σαν gSn ἢ ξηροῖς τόποις (Ierem. 17,6) S
alpha 3014	ἅλιμον· πόα πλησίον θαλάσσης γινομένη
alpha 3015	ἁλιμυρηέντων· *εἰς θάλασσαν ῥεόντων S(b), ἢ εἰς θάλασσαν τελευτώντων (Φ 190)
alpha 3016	ἄλιν· ἠλίθιον. μάταιον. κενόν. ἐλαφρόν
alpha 3017	ἀλῖναι· ἐπαλεῖψαι	106 in vol. 1
alpha 3018	ἀλινδήθρας· κυλίστρας (Ar. Ran. 904) λέγουσι δὲ καὶ ἐξαλῖ‐ σαι, τὸν ἵππον κυλῖσαι (Ar. Nub. 32)
alpha 3019	*ἀλίνδεται· κυλίεται SpP
alpha 3020	ἄλινδον· δρόμον 〈ἁρμάτων〉
alpha 3021	ἀλίνειν· ἀλείφειν
alpha 3022	ἀλινοί· ἐπαφρόδιτοι
alpha 3023	ἀλινόν· ἀμυδρόν. Κρῆτες
alpha 3024	†ἅλιντος· ἅμιλλα
alpha 3025	ἁλιοβολή· σύνοδος ἡλίου ἅμα 〈καὶ σελήνησ〉 Λάκωνες
alpha 3026	ἁλίοιο· θαλαττίου (Α 538 ..)
alpha 3027	ἅλιον· θαλάσσιον (Σ 141) gSPb ἢ μάταιον (Δ 26 ..) v ἢ ἄκαρ‐ πον. συνῃρημένως ἀπὸ τοῦ ἀλήϊον, ὅ ἐστι ἄσιτον, ἄσπορον
alpha 3028	*ἅλιον βέλος· μάταιον. ἄπρακτον (Ε 18) (g)S
alpha 3029	ἀλιπαρῆ· αὐχμηρά (Soph. El. 451)
alpha 3030	*ἁλίπεδα· τὰ πρὸς τῇ θαλάσσῃ πεδία S
alpha 3031	ἁλίπλοα· τῇ θαλάσσῃ ἐπιπλέοντα, ὡς Ἀπολλόδωρος, Κομανὸς δὲ τὰ ὑπὸ τοῦ ἁλὸς ἐπιπλεόμενα, τουτέστιν ὑποβρύχια, οἷς ἐπιπολάζει ἡ θάλασσα (Μ 26)
alpha 3032	ἁλίπλοια· τῇ θαλάσσῃ πλευσόμενα
alpha 3033	ἁλιπόρφυρα· ἁλουργῆ, τουτέστιν ἐκ θαλασσίας πορφύρας (ζ 53)
alpha 3034	ἄλιρ· ὀξύβαφον
alpha 3035	*ἁλιῤῥόθους· κύματα θαλάσσης (Eur. Hipp. 1205 ...) (vg) S
alpha 3036	ἅλις· *ἱκανῶς, πληρέστατον vgn, αὔταρκες p, ἔστι καὶ μετρίως, ὡς Εὐριπίδης Ἀλκήστιδι (907)
alpha 3037	†*ἀλισαῖα· ἰσχυρά (Σ)
alpha 3038	*αλίσας· κονίσας. κυλίσας. SP καταλαβών S συναθροίσας vgSP συναγαγών vg
alpha 3039	ἀλίσβη· ἀπάτη
alpha 3040	*ἀλισγημάτων· τῆς μεταλήψεως τῶν μιαρῶν θυσιῶν (Act. ap. 15,20) S (vgn)
alpha 3041	*ἀλισγηθῇ· συνεστιαθῇ (Dan. 1,8) vgSPn
alpha 3042	*ἀλισγοῦντες· μολύνοντες, μιαίνοντες S
alpha 3043	*ἁλισθείσης· ἀθροισθείσης S
alpha 3044	ἅλις δρυός· παροιμία ἐπὶ τῶν πληρωθέντων φαύλου τινός,
alpha 3044	καὶ ἐπιποθούντων τῶν ἡμέρων, σίτου καὶ οἴνου	107 in vol. 1
alpha 3045	ἀλισθένειν· ἀσθενεῖν
alpha 3046	ἁλισθέντες· συναθροισθέντες
alpha 3047	ἁλισθείς· συναθροισθείς
alpha 3048	Ἀλίσιον· πόλις (Β 617)
alpha 3049	*ἁλίσκει· νικᾷ SP
alpha 3050	ἁλισκόμεθα· καταλαμβανόμεθα
alpha 3051	[ἀλληλούϊα· αἰνεῖτε τὸν ὄντα, ἤγουν τὸν κύριον]
alpha 3052	ἁλίσμηκτα· ἡλισμένα
alpha 3053	*ἁλισκόμενοι· κρατούμενοι S
alpha 3054	*ἁλίσκονται· κρατοῦνται. λαμβάνονται. φονεύονται (Prov. 28,12) S
alpha 3055	Ἁλίσκος· ὄνομα παγκρατιαστοῦ
alpha 3056	*ἄλισον· χρυσοῦν ποτήριον περιφερές (γ 50) S
alpha 3057	ἁλίσπαρτον· τὸ ἁλὶ κατεσπαρμένον χωρίον, καὶ ἄλευρον
alpha 3058	*αλίστατος· σοφώτατος S
alpha 3059	†ἀλιστία· ἀναπέπλησται
alpha 3060	ἀλίστρα· παραποτάμιον ἀμμῶδες χωρίον
alpha 3061	ἁλιτενές· παράλιον. ταπεινόν
alpha 3062	*ἀλιτήμων· ἁμαρτωλός (Ω 157) vgS
alpha 3063	ἀλιτήμενον· †ἡμαρμένον
alpha 3064	ἀλιτέσθαι· ἁμαρτάνειν (δ 378)
alpha 3065	*ἀλιτήριος· ἁμαρτωλός (g SPn) πλανήτης (P) θανάτου αἴτιος καὶ ἔνοχος g
alpha 3066	ἀλίτης· ἁμαρτωλός. ξένος
alpha 3067	(*)ἀλιτοβόρος· ἐκ πλάνης τρεφόμενος (Greg. Naz. c. 1,2,15,94)
alpha 3068	*ἀλίτωμαι· ἀτιμῶ (Ω 570) SP
alpha 3069	*ἀλιτρόν· ἁμαρτωλόν (g)n ἄδικον
alpha 3070	*ἀλιτροῖς· ἁμαρτωλοῖς S κατὰ συναίρεσιν ἀλιτήριος καὶ ἀλιτρός
alpha 3071	ἀλιτόκαρπον· ματαιότεκνον
alpha 3072	ἀλιτροσύνη· ἁμαρτία. καὶ ἀλιτρία Σοφοκλῆς Αἰχμαλώτισιν (fr. 45) λέγει
alpha 3073	*ἀλιτραί· οἱ ἄδικα δικάζοντες S
alpha 3074	ἀλιτρίας· ἁμαρτωλίας (Ar. Ach. 907)
alpha 3075	ἀλήφατα· ἄλφιτα, ἢ ἄλευρα (υ 108 v. l.)	108 in vol. 1
alpha 3076	Ἀλίφηρα· κώμη Θρᾴκης
alpha 3077	†ἁλίφαλος· γένος δρυός
alpha 3078	†ἀλιφιλεῖς· πτωχοί
alpha 3079	ἁλιφθερῶσαι· ἀφανίσαι, ἀπολέσαι (Sophr. fr. 35)
alpha 3080	ἁλιφροσύνη· ἱκανὴ φρόνησις
alpha 3081	ἄλιψ· πέτρα
alpha 3082	ἁλίων· ἁλιφαέων. *ἁλιέων S
alpha 3083	ἁλιῶσαι· ματαιῶσαι, μάταιον ἡγήσασθαι (ε 104)
alpha 3084	ἄλκα· αὔλακα
alpha 3085	ἀλκαία· κέρκος. 〈ἡ〉 οὐρά, ἡ τοῦ λέοντος (Callim. fr. 177,23) p
alpha 3086	ἀλκαῖον· *ὅπλον P ἢ ἀλεξιφάρμακον φυτόν. Ἐρατοσθένης (fr. 6 Str.) δὲ ὄνομα εἶναί τινος ἀνθρώπου κωμῳδουμένου (Eupol. fr. 280)
alpha 3087	ἄλκαρ· ἀλέξημα Sb βοήθημα (Ε 644) S
alpha 3088	ἀλκή· *δύναμις, ἰσχύς vg (Sir. 29,13 v. 1.?) ἡ ἀλέξησις (Eur. Phoen. 274) ἢ μάχη. Αἰσχύλος Ἀγαμέμνονι (1103)
alpha 3089	ἀλκί· τῇ ἀλκί, ἀπὸ εὐθείας τῆς ἡ ἄλξ, ὡς ἡ σάρξ (Ε 299 ..)
alpha 3090	ἄλκιμος· μάχιμος, ἀνδρεῖος, *ἰσχυρός vgSP, θρασύς (Ζ 522 ..) Pp
alpha 3091	ἀλκί· δυνάμει (Ε 299)
alpha 3092	*ἀλκιμώτατον· γενναῖον vgS ἰσχυρότατον
alpha 3093	*ἀλκμαῖος· νεανίσκος Pn
alpha 3094	ἀλκμᾶρες· ἄλκιμον
alpha 3095	Ἀλκμέωνα· τὸν Ἀλκμᾶνα
alpha 3096	Ἀλκίδαι· θεοί τινες παρὰ Λακεδαιμονίοις
alpha 3097	〈Ἀλκμαιωνίδαι· γένος Ἀ〉θήνησιν, ἀπὸ Ἀλκμαίωνος τοῦ κατὰ Θησέα
alpha 3098	*ἀλκτῆρα· βοηθόν Pp ἢ βοηθοῦντα (Ξ 485)
alpha 3099	ἀλκτήριον· ἀμυντήριον
alpha 3100	ἁλκυονίδες· ἡμέραι τινὲς τὸν ἀριθμὸν ιδʹ γαληναί, ἐν αἷς νοσ‐ σεύει ἡ ἁλκυών
alpha 3101	ἁλκυών· εἶδος ὀρνέου S(n) καὶ δαίμων τις 〈παρὰ Λάκωσι〉
alpha 3102	ἁλκυόνιον· βοτάνη τις
alpha 3103	*ἀλλά· κἄν. ἢ ἐπὶ τοῦ δέ Σ	109 in vol. 1
alpha 3104	ἀλλὰ καὶ ὥς· ἀλλὰ καὶ ὅμως (Α 116)
alpha 3105	ἀλλαγήν· ἀμοιβήν
alpha 3106	ἀλλὰ κακῶς· μεθ’ ὕβρεως (Α 25)
alpha 3107	ἀλλ’ ἄνα· ἀλλ’ ἀνάστηθι (Ζ 331)
alpha 3108	ἄλλαγμα· ὁ βαπτιζόμενος ...
alpha 3109	ἀλλὰ δή· ἀλλ’ ὅμως. δυσχεραίνοντος δὲ ἡ λέξις. *μὴ ὅτι, οὐχί g
alpha 3110	†ἀλλάθαρον· ἁλμυρόν. Κρῆτες
alpha 3111	ἀλλάμπταν· τὸν ἥλιον Λάκωνες, οἱ δὲ ἐπιχώριον δαίμονα
alpha 3112	ἀλλανής· ἀσφαλής.
alpha 3113	ἀλλ’ ἄναξ· ἐξόδιον κιθαρῳδῶν τοῦτο, καθάπ〈ερ ῥαψ〉ῳδῶν καὶ τὸ ‘νῦν 〈δὲ θεοί ..〉‘ (Terp fr. 3)
alpha 3114	ἀλλάξ· ἐνηλλαγμένως
alpha 3115	[ἀλᾶται· πλανᾶται]
alpha 3116	ἀλλὰ τὰ μέν· ἀλλ’ ὅσα μέν (π 60)
alpha 3117	ἀλλά τε· ἀλλὰ δή (Β 754)
alpha 3118	*ἀλλὰ χρή· [ἔξεστιν] ἀντὶ τοῦ ἔστω· Μένανδρος (fr. 910) Σ
alpha 3119	ἀλλάων· ἄλλων (Σ 432 ..)
alpha 3120	*ἄλλεγον· συνέλεγον (ψ 253) S
alpha 3121	ἀλλ’ ἕνεκα· ἀλλὰ χάριν (Α 94) vgb
alpha 3122	ἀλλέξαι· ἀναλέξαι, συλλέξαι (φ 321)
alpha 3123	*ἀλλεπάλληλοι· συνεχεῖς vgS
alpha 3124	ἀλλ’ ἔκ τοι ἐρέω· ἀλλὰ δή σοί τι ἐρῶ (Α 204)
alpha 3125	*ἄλλῃ· ἀλλαχοῦ b
alpha 3126	*ἀλληγορούμενον· τροπολογούμενον (P) φυσιολογούμενον (Gal. 4,24) vgSn
alpha 3127	*ἀλληγορία· ἄλλο τι παρὰ τὸ ἀκουόμενον ὑποδεικνύουσα (Svg)
alpha 3128	ἀλληκτὶ πράσσει τι· ἄνευ κλήρου
alpha 3129	*ἄλληκτον· ἀκατάπαυστον (Β 452 ..) n
alpha 3130	ἀλλήλῃσι κέχυνται· ἀλλήλαις ἐπιβαίνουσιν (Ε 141)
alpha 3131	ἀλληλεδωδόται· ἀλληλοβόροι, ἀλληλοφάγοι
alpha 3132	*ἀλληλέγγυον· ἡ ἐξ ἀμφοτέρων πίστις vgSb
alpha 3133	[ἀλλήλοις, ἀλλήλαις· ...]
alpha 3134	*ἀλλήλοισιν· ἀλλήλοις (Γ 9 ..) d
alpha 3135	*ἀλληλούια· αἰνεῖτε τὸν ὄντα, ἤγουν τὸν κύριον (Ps. 104,1 ..) vg
alpha 3136	*ἀλληλουχία· ἀλλήλους διαδέχεσθαι καὶ συνέχειν καὶ συγκρο‐
alpha 3136	τεῖν vgS	110 in vol. 1
alpha 3137	ἄλλην· λάχανον, Ἰταλοί. καὶ ἐπὶ τοῦ ἀρτυνθέντος περικόμματος, ἐξ οὗ ἀλλαντοπώλης
alpha 3138	*ἀλληλούϊα· αἶνος τῷ ὄντι θεῷ. αἰνεῖτε τὸν κύριον vg
alpha 3139	ἄλλικα· χλαμύδα. ἐμπόρπημα. οἱ δὲ πορπίδα χλαμύδος ἀλλη‐ λοχείρου (Callim. fr. 253,11)
alpha 3140	*ἀλλ’ ᾔει· ἀλλὰ πορεύου S
alpha 3141	ἄλλιξ· χιτὼν χειριδωτός, παρὰ Εὐφορίωνι (fr. 144 P.)
alpha 3142	ἀλλογνώτων· ξείνων (β 366 v. l.)
alpha 3143	ἀλλοδαπός· *ξένος SPb ἀπ’ ἄλλου τόπου· Δάπεδον γὰρ τὸ ἔδαφος, ἤγουν ὁ τόπος (Π 550)
alpha 3144	*ἀλλοθρόους· ἀλλοφώνους (α 183) g(b)
alpha 3145	[ἀλλόμος· τυφλός]
alpha 3146	ἀλλοίωσις· ἄλλος ἐξ ἄλλου γενόμενος, μετασυσχηματίζεσθαι
alpha 3147	ἄλλοθεν· ἀλλαχόθεν (Β 75)
alpha 3148	ἀλλόκοτα· ἀκατάλληλα. ἐναντία. ἀκατάστατα g SPb ἀλλο‐ φυῆ SP ἐξηλλαγμένα. ἰδιόκοτα, ἔξαλλον SP
alpha 3149	ἄλλο· ἀλλοῖον (Ι 313 ..)
alpha 3150	ἄλλον μέν κε· ἄλλον δή τινα (Ξ 244)
alpha 3151	ἀλλ’ ὁ μέν· ὁ μὲν ἄλλος
alpha 3152	ἄλλοι μέν· οἱ μὲν ἄλλοι (α 11)
alpha 3153	ἄλλοις· τοῖς ἄλλοις (Α 342 ..)
alpha 3154	*ἀλλοπρόσαλλος· εὐμετάβλητος (Ε 831) wΣ (b) 〈ἄλλως ἐπ’ ἄλλῳ μεταστρεφόμενοσ〉 Σ
alpha 3155	*ἀλλοπροσάλλους· εὐμεταβλήτους (gS)
alpha 3156	ἀλλότριος φῶς· πολέμιός τις ἀνήρ (Ε 214)
alpha 3157	ἄλλοι μέν ῥα· ἄλλοι μὲν δή (Β 1 ..)
alpha 3158	[ἀλλοίῳ· ἐπ’ ἄλλῳ]
alpha 3159	*ἄλλυδις ἄλλος· ἀλλαχοῦ n ἄλλος (Λ 486)
alpha 3160	ἀλλοίους· ἀλλοιοφανεῖς
alpha 3161	*ἀλλοφρονέοντα· παραφρονέοντα. ἀλληγοροῦντα b
alpha 3162	ἀλλόφυλος· ἐξ ἄλλου γένους, μὴ ἔχων φυλήν
alpha 3163	ἀλληλάξαι· ἀλλήλους ἐλάσαι
alpha 3164	ἀλληλίζεσθαι· τὸ ἀλλήλους ἐπιχειρίσαι ...
alpha 3165	ἀλλήλων ἰθυνομένων· ἐπ’ ἀλλήλων εἰς ὀρθὸν ἀκοντιζόντων (Ζ 3)
alpha 3166	ἀλληλοῦχα· τὰ ἀντιπεπλεγμένα
alpha 3167	ἀλλῆσαι· ἀναστρέψαι	111 in vol. 1
alpha 3168	ἄλλη συνωρίς· ἄλλη κατάστασις
alpha 3169	ἀλληλίζειν· ἄλλως καὶ ἄλλως λέγειν
alpha 3170	ἄλλικα· χλαμύδα, πορφύραν
alpha 3171	ἀλλογνοεῖν· μὴ ἐπιγινώσκειν
alpha 3172	ἀλλογνώσας· ἀγνοήσας (Hdt. 1,85,3)
alpha 3173	ἀλλόδημα· ἀπόδημα
alpha 3174	ἀλλοειδής· ἀλλοφανής (ν 194)
alpha 3175	ἄλλον εἰρώτα· ἀνέκρινεν
alpha 3176	ἀλλοπειρίους· ἀλλοφύλους
alpha 3177	ἀλλοπρόσαλλε· ἄλλοτε ἄλλῳ φίλε (Ε 889)
alpha 3178	ἄλλος ὁδίτης· ἀλλόφυλος
alpha 3179	*ἀλλότριος· πολέμιος vg(S) ξένος (Hebr. 11,34 ...?)
alpha 3180	ἄλλος οὗτος Ἡρακλῆς· παροιμία ἐπὶ τῶν ἰσχυρῶν
alpha 3181	ἄλλο τι· ἐν ἐρωτήσει Ἀττικοί
alpha 3182	ἀλλοτροπῆσαι· μεταθεῖναι
alpha 3183	ἄλλο τόσον· ἀντὶ τοῦ ὅλον σῶμα (Χ 322 ..)
alpha 3184	ἀλλόφασις· θόρυβος ταραχώδης
alpha 3185	ἀλλοφάσσειν· ἑτεροχροεῖν. ἢ οὐχ ὑποφέρειν βάρος
alpha 3186	ἄλλοφον· μὴ ἔχουσαν λόφον S Λόφος εἰς ὕψος τῆς περικεφαλαίας ἐπανάστημα καλεῖται (Κ 258)
alpha 3187	ἀλλοφάτοις· ὑπ’ ἄλλων πεφατισμένοις, ἢ ἀνῃρημένοις
alpha 3188	ἀλλοφέρμονες· ἀλλαχοῦ τραφέντες
alpha 3189	ἄλλυδις ἄλλῃ· μεταλλαγὴ [ἄλλη] ἄλλου ἐπ’ ἄλλο, ἀλλαχῇ (Μ 461 ..)
alpha 3190	*ἀλλύει· ἀναλύει S
alpha 3191	ἄλλως· ματαίως S ὡς ἔτυχεν. ἢ ἀλλοίως. ἢ μάτην· ἄλλως ἂν φράζεσθε σαωσέμεν (Τ 401) ἑτέρως δὲ βουλεύσασθε σῶσαι τὸν ἡνίοχον ἡμῶν
alpha 3192	*ἄλλως τε· μάλιστα. καὶ κατ’ ἄλλον τρόπον vgSb
alpha 3193	ἅλμα· πήδημα Sb καὶ ἡ πρώτη τοῦ ἐμβρύου μεταβατικὴ κίνησις, παρ’ Ἱπποκράτει (alim. 42)
alpha 3194	ἁλμάδες· *κολυμβάδες ἐλαῖαι vgb καὶ ἐκ σινάπιος γογγυλίδες
alpha 3195	†ἁλματύραι· τὰ παραθαλάσσια χωρία
alpha 3196	ἅλμη· ὁ τῶν ἰχθύων ζωμός
alpha 3197	ἅλμενος· ἁλλόμενος (Η 15)	112 in vol. 1
alpha 3198	[*ἀλμήτην· ἀδάμαστον S]
alpha 3199	ἁλμυρὰ δάκρυα· χαλεπά. πικρά
alpha 3200	[*ἀλμεῖον· ἀνδρεῖον g]
alpha 3201	ἁλμυρίδες· αἰγιαλοί. καὶ τόπος ἐν τῇ Ἀττικῇ παρὰ τὰς ἐσχα‐ τιάς, οὗ τοὺς νεκροὺς ἐξέβαλον (Ar. fr. 132)
alpha 3202	*ἁλμυρόν· ἁλικόν (δ 511 ..) b
alpha 3203	ἄλαξ· πῆχυς, Ἀθαμάνων
alpha 3204	†ἀλξίας· πράξεις, καὶ ἐκλήψεις
alpha 3205	〉αλξεων· τειχέων (Eur. Phoen. 1009)
alpha 3206	*ἀλογεῖται· μωραίνει S
alpha 3207	*ἀλογηθῆναι· μωρανθῆναι S
alpha 3208	ἀλογήσας· καταφρονήσας, ὀλιγωρήσας
alpha 3209	*ἀλογία· παρακοή vgS
alpha 3210	ἀλογήσει· ἀφροντιστήσει. λόγον οὐχ ἕξει (Ο 162)
alpha 3211	*ἀλογήσαντες· καταφρονήσαντες vS
alpha 3212	(*)ἀλογίσαντες· τὰ τῶν ἀλόγων φρονήσαντες
alpha 3213	ἀλόγιστος· παράφρων
alpha 3214	*ἄλογος· μωρός vgS
alpha 3215	ἀλογίου δίκη· ἣν φεύγουσιν οἱ ἄρχοντες λόγον οὐ δόντες τῶν τῆς ἀρχῆς διοικημάτων (Eupol. fr. 349?)
alpha 3216	†ἀλογχεῖν· Ἀλόγους μιμεῖσθαι, ὅ ἐστιν ἔθνος Θρᾳκῶν
alpha 3217	ἄλογχον δόρυ· τὸ ἀσίδηρον
alpha 3218	ἄλογα· ἄῤῥητα. Σοφοκλῆς Θυέστῃ (fr. 241)
alpha 3219	ἀλόη· πόας εἶδος, καὶ ὁ χυλὸς αὐτῆς
alpha 3220	ἀλλοιᾷ· μεταποιεῖ
alpha 3221	*ἀλοία· ἔτυπτεν b ἀφ’ οὗ καὶ ὁ πατροτύπτης πατραλοίας (Ι 568)
alpha 3222	ἀλοία· ἀττικῶς. ἀφ’ οὗ καὶ ὁ πατροτύπτης καὶ μητροτύπτης πατραλοίας καὶ μητραλοίας λέγεται (Ι 568)
alpha 3223	*ἁλοῖεν· ληφθεῖεν S
alpha 3224	*ἁλοίημεν· ληφθείημεν vg
alpha 3225	*ἁλοῖεν ἄν· ληφθεῖεν ἄν Sb
alpha 3226	ἀλοιμός· χρῖσμα (b) τοίχων. Σοφοκλῆς Ἀκρισίῳ (fr. 66)
alpha 3227	ἀλοῖται· κοιναὶ ἁμαρτωλαί, ποιναί
alpha 3228	ἀλοιτήεσσαν· κοινήν. ἄνανδρον. [φονέα] [χρήσις]
alpha 3229	ἀλοιφή· πιμελή, ὅ ἐστι λίπος. [ἢ ἁμαρτωλόν]	113 in vol. 1
alpha 3230	ἇλοι· ἧλοι
alpha 3231	ἁλόθεν· ἐκ τῆς θαλάσσης
alpha 3232	ἄλοκας· αὔλακας. διόδους. βοθύνους. ἢ γλυφὰς δέλτου
alpha 3233	*ἀλοᾷ· τύπτει (b)
alpha 3234	[ἀλόκοτα· ψευδῆ. ἐξηλλαγμένα]
alpha 3235	ἁλόντα· κλαπέντα. διαπεσόντα
alpha 3236	*ἁλλομένου· ἀεὶ ῥέοντος, ἢ βλύζοντος (En. Io. 4,14)
alpha 3237	*ἄλοξ· αὖλαξ gS
alpha 3238	ἀλωπεύει· ἀνιχνεύει
alpha 3239	Ἀλόπη· πόλις ἐν Ἄργει (Β 682) καὶ κρήνη ἐν Ἐλευσῖνι, ἥτις Φιλότης ἐκαλεῖτο
alpha 3240	ἄλοπον· ἀλέπιστον (Ar. Lys. 737)
alpha 3241	ἀλοκίζειν· ἀροτριᾶν
alpha 3242	ἁλορόα· ἄρουρα, καὶ γεωργία παρὰ θάλασσαν
alpha 3243	Ἄλος· πόλις ἐν Ἄργει τῷ Πελασγικῷ (Β 682)
alpha 3244	ἁλός· τῆς θαλάσσης. ὡς τό· καρπαλίμως δ’ ἀνέδυ πολιῆς ἁλός (Α 359)
alpha 3245	*ἁλός· ἅλατος (Ι 214) vS
alpha 3246	*ἁλὸς ἄχνη· θαλάσσης ἀφρός (ε 403) S
alpha 3247	ἁλὸς θείοιο· ἐντίμου. τῆς θεϊκῶς κινουμένης θαλάσσης
alpha 3248	*ἁλοσύδνης· τῆς θαλάσσης gS [ὕδωρ] (δ 404)
alpha 3249	[ἁλοσύνα· ἡδονή]
alpha 3250	ἁλὸς χνόον· χνοῦν τὸ λεπτότατόν φησι· τοιοῦτος δὲ ὁ ἀφρός, ἀέρος τὸ πλεῖστον καὶ πνεύματος μᾶλλον ἤπερ ὕδατος ἔχων. ἢ τὸν ἐπὶ τῆς ἐπιφανείας τῆς θαλάσσης ἀφρόν (ζ 226)
alpha 3251	ἄλουα· κῆποι. 〈Κύπριοι〉
alpha 3252	ἁλουργά· τὰ ἐκ τῆς θαλάσσης πορφυρᾶ [Κύπριοι]
alpha 3253	*ἁλοῦνται· κρατοῦνται. πηδῶσιν (Sap. 5,21) S
alpha 3254	*ἁλουργές· πορφυροῦν Pb
alpha 3255	*ἁλουργίδες· πορφυρίδες (vgSP)
alpha 3256	*ἁλούς· πιασθείς Sb ληφθείς vgb
alpha 3257	*ἁλοῦσα· ληφθεῖσα g χειρωθεῖσα (Β 374)
alpha 3258	ἀλουσία· τὸ μὴ λούεσθαι. καὶ ⸤ἀλουτεῖν ὁμοίως S
alpha 3259	ἀλλόφυζο ν· ἐν ἀμηχανίᾳ ἦσαν
alpha 3260	*ἀλόχευτο ν· ἀγέννητον vgSP
alpha 3261	ἄλοχο ς· εὐνή. γαμετή (γ 403 ..)	114 in vol. 1
alpha 3262	[ἄλοχος· δόρυ ἀσίδηρον]
alpha 3263	*ἀλόχου· γυναικὸς γαμετῆς (Α 114 ..) b
alpha 3264	*ἀλόχῳ· γυναικὶ γαμετῇ (α 432 ..) S
alpha 3265	ἀλοῶ· πλανῶ (ε 377)
alpha 3266	ἀλοῶν· πλανῶν. καὶ τύπτων
alpha 3267	ἀλπαλέον· ἀγαπητόν S(b)
alpha 3268	ἄλσεα· τεμένη. οἱ κάθυδροι καὶ σύμφυτοι λιμένες, καὶ τόποι κατά‐ δενδροι, πρὸς ἄλσιν καὶ αὔξησιν τῶν φυτῶν ὄντες ἐπιτήδειοι (κ 509)
alpha 3269	*ἄλσος· σύνδενδρος τόπος (ρ 208) vgSb
alpha 3270	ἆλσο· ὥρμησας (Π 754)
alpha 3271	†ἀλσείαν· πορείαν
alpha 3272	ἀλσίνη· βοτάνης εἶδος
alpha 3273	ἀλλᾶσιν ὕει· τοῦτο ἐπὶ τῆς ἄγαν εὐθηνίας ἐτίθετο
alpha 3274	[ἀλτεῖ· ἀπορεῖ]
alpha 3275	ἀλτηρεία· ἁφὴ τῆς χειρός
alpha 3276	(*)ἅλς, ἁλός· ἅλατος, θαλάσσης
alpha 3277	ἆλτο· ἥλατο, ἐπήδησεν (Α 532 ..) [ἄλτο]
alpha 3278	... · πολύ. ἐλαφρόν
alpha 3279	*ἆλτο χαμᾶζε· ἐπήδησε χαμαί (Γ 29 ..) S
alpha 3280	[ἀλτὸς καὶ] ἄλτρον· μισθός (P)
alpha 3281	Ἀλύβας· ὄρος παρὰ Σοφοκλεῖ (fr. 903), [ἢ πόλις] οἱ δὲ λίμνη
1	〈ἢ πόλισ〉 ἐν Ἰταλίᾳ καὶ ἐν Τροίᾳ (ω 304)
alpha 3282	Ἀλύβη· πόλις Τρωϊκή (Β 857)
alpha 3283	ἄλυγος· ἄνευ μάστιγος
alpha 3284	ἀλύδοιμον· πικρόν, παρὰ Σώφρονι (fr. 139)
alpha 3285	ἀλυδμαίνειν· ...
alpha 3286	ἀλύειν· ἀπορεῖν. ἀπὸ 〈τοῦ〉 τὴν λύσιν μὴ εὑρίσκειν (Ε 352). ὣς δὲ καὶ αὐτὸ τὸ ἀπορεῖν ἀπὸ τοῦ πόρον μὴ εὑρίσκειν. δηλοῖ δὲ καὶ τὸ χαίρειν, καὶ διαχεῖσθαι (ς 333)
alpha 3287	ἄλυζα· ἄλυπον
alpha 3288	αλύκη· ἐὰν μὲν τὸ α δασύνηται, ἡ θάλασσα. ἐὰν δὲ ψιλοῦται, λύκους μὴ ἔχουσα
alpha 3289	ἀλυκτάζει· κρύπτεται. φοβεῖται. ἀπορεῖ. λύσιν μὴ εὑρίσκει	115 in vol. 1
alpha 3290	ἁλυκόν· ἁλμυρόν (Ar. fr. 91?)b χλιαρόν. ψυχρόν. οἱ δὲ θερμόν
alpha 3291	ἀλυκτεῖν· κλαίειν, λυπεῖσθαι, δυσφορεῖν
alpha 3292	ἀλυκτεῖ· ὑλακτεῖ. Κρῆτες
alpha 3293	ἀλυκτοσύνη· ἀκοσμία
alpha 3294	ἀλυκτήσας· ἀπειλήσας. θορυβήσας
alpha 3295	ἀλυκρόν· εὐδινόν
alpha 3296	†ἀλύνει· φύει
alpha 3297	ἄλυξαν· ἐξέφυγον (ψ 328)
alpha 3298	*ἀλύξαι· ἐκκλῖναι, ἐκφυγεῖν (Θ 243) (vgb. S)
alpha 3299	*ἀλύουσα· ἀδημονοῦσα (Ε 352) ἢ χαίρουσα. καὶ διαχεομένη
alpha 3300	ἀλυκτοπέδη· δεσμοῦ εἶδος ἀνεκφεύκτου
alpha 3301	ἄλυς· ἀπορία. πλάνος. βλάβη
alpha 3302	ἀλυσθαίνει· ἀσθενεῖ, ἀνιᾶται
alpha 3303	ἁλυσιδωτός· ἁλύσει δεδεμένος S
alpha 3304	ἁλύσιον· τὸ περὶ τὸν τράχηλον πλόκιον (Men. fr. 258)
alpha 3305	ἀλυσιτελές· *ἀσύμφορον vgSb ἀνωφελές p
alpha 3306	*ἀλυσκάζω· πλανῶμαι SP ἐκκλίνω P ἐκφεύγω Sb (Z 443)
alpha 3307	ἀλυσκάζειν· ἀποδιδράσκειν
alpha 3308	ἀλύσσοντες· ἀδημονοῦντες, ἢ δυσφοροῦντες. ἢ ἄγαν λυσσῶν‐ τες, καὶ ἐμμανῶς ἔχοντες (Χ 70)
alpha 3309	ἀλύσσειν· τρέμειν
alpha 3310	†ἄλυστον· τρυβλίον
alpha 3311	[ἀλυσπαθείῃ· κακοπαθείᾳ]
alpha 3312	ἀλυστάζουσα· ἀλύουσα
alpha 3313	ἀλυσταίνειν· ἀσθενεῖν. ἀδυνατεῖν
alpha 3314	ἀλυτάρχαι· παρὰ Ἠλείοις ...
alpha 3315	ἀλυστινόν· δεινόν
alpha 3316	[ἄλυτον· χλιαρόν]
alpha 3317	ἄλυτον· ἀκατάλυτον, ἀκατάπαυστον. Σοφοκλῆς Φινεῖ (fr. 665)
alpha 3318	ἀλυχά· ἀδημονία, ἀκηδία
alpha 3319	ἀλυχήν· ἄσην. χάσμησιν
alpha 3320	*ἀλύω· ἀδημονῶ, ἀθυμῶ (Eur. Or. 277) (vg) S [Φοίνικες]
alpha 3321	ἄλφα· βοὸς κεφαλή. 〈Φοίνικεσ〉	116 in vol. 1
alpha 3322	[ἀλφάδιον· ἐχθρόν]
alpha 3323	*ἀλφάνει· εὑρίσκει. g καὶ ἀλφαίνει
alpha 3324	ἀλφαίει· τὸ αὐτὸ δηλοῖ
alpha 3325	*ἀλφεσίβοιαι· αἱ πολλὰς βόας εὑρίσκουσαι ἀπὸ ἕδνων (Σ 593) S
alpha 3326	ἀλφεσίβοιαι· βόας ἀλφαίνουσαι (Σ 593)
alpha 3327	ἀλφή· τιμή, ὠνή, εὕρεσις
alpha 3328	ἀλφησταί· ἄνθρωποι. βασιλεῖς, ἔντιμοι
alpha 3329	ἀλφηστής· ἰχθύος εἶδος (Sophr. fr. 63?) καὶ ἔντιμος
alpha 3330	*ἀλφεῖν· εὑρίσκειν gS διδόναι
alpha 3331	*Ἀλφειός· ποταμός Sp καὶ πόλις τῆς Ἤλιδος
alpha 3332	ἀλφησταί· ἄμεμπτοι. ἔντιμοι
alpha 3333	*ἀλφηστῇσι· τοῖς εὑρετικοῖς, καὶ συνετοῖς (α 449) b
alpha 3334	ἀλφιταμοιβοί· ἀλφιτοπῶλαι (Ar. Av. 491)
alpha 3335	ἀλφινία· ἡ λεύκη. Πεῤῥαιβοί
alpha 3336	*ἄλφιτα· τὰ ἀπὸ νέας κριθῆς [ἢ σίτου] πεφυρμένα ἄλευρα q. vg(S)
alpha 3337	ἀλφιτόμαντις· ἀλφίτοις μαντευομένη
alpha 3338	ἀλφίτων στοά· ἐν ᾗ τὰ ἄλφιτα ἐπωλεῖτο
alpha 3339	ἀλφιτοσκόποι· ἀλφιτομάντεις
alpha 3340	ἀλφιτόχρως· λευκή, πολιά (Ar. fr. 533)
alpha 3341	ἄλφι· τοῦτο ἀπότρωκτόν ἐστιν, ὡς ... ἄλφιτα
alpha 3342	ἀλφίτου ἀκτή· τὸ βέλτιστον καὶ κράτιστον τοῦ ἀλφίτου (Λ 630)
alpha 3343	ἄλφοι· εὕροι (ο 453)
alpha 3344	*ἀλφούς· λευκούς vgb 〈ἢ λευκάσ〉 vgS
alpha 3345	ἀλφός· λευκή τις 〈παραλλαγὴ〉 ἐν τῷ σώματι
alpha 3346	ἀλοιφή· χρῖσις (ζ 220)
alpha 3347	Ἀλφαῖος· μάθησις ζωῆς (Act. ap. 1,13)
alpha 3348	†ἀλχηρὴς ὕπνος· ἀηδής, οὐκ ἔχων χαράς
alpha 3349	ἀλφή· ἡ τιμή. καὶ ἄλφα τὸ στοιχεῖον
alpha 3350	*ἁλῶ· ληφθῶ P πιασθῶ vSn
alpha 3351	Ἁλῷα· ἑορτὴ Ἀθήνῃσιν
alpha 3352	ἁλωάς· τὰς ἅλως. *ἁλωνίας (Ε 499) S	117 in vol. 1
alpha 3353	ἁλωή· ἡ ἅλως. καὶ ἀμπελόφυτος χώρα. καὶ ἡ σιτοφόρος. καὶ ὁ κῆπος. καὶ τὰ σύμφυτα τῶν χωρίων, ἢ ἄρουρα
alpha 3354	ἁλωήν· τὴν ἅλω
alpha 3355	*ἀλώβητον· ἀβλαβές vgP
alpha 3356	*ἀλωαί· οἱ παράδεισοι Σ (w)
alpha 3357	ἁλωῆς· ἁλωνίας. ἀμπελοφύτου (α 193 ..)
alpha 3358	*ἀλώμεθα· πλανώμεθα S
alpha 3359	*ἀλώμενος· πλανώμενος (β 333 ..) Σ
alpha 3360	ἁλῶναι· ἀπολέσθαι, ἀποθανεῖν. *συνδεθῆναι, ληφθῆναι SPb
alpha 3361	†ἁλωνάκη· ἀνάλωμα. Χαλκιδεῖς
alpha 3362	ἁλώνητος· τοὺς 〈εὐτελεῖς, ὅτι〉 ἅλας λαμβάνοντες οἱ Θρᾷκες, ἀνδράποδα ἐδίδοσαν. οἱ δὲ εὔωνος, ὀλίγου ἄξιος
alpha 3363	[ἀλωνίζουσα· ἐν ἄλωσι διάγουσα S]
alpha 3364	ἁλῷς· κρατηθῇς (Plat. Ap. 29 c)
alpha 3365	ἀλωπέκεως· ἄμπελος οὕτω καλουμένη, καὶ ὁ ἀπ’ αὐτῆς οἶνος
alpha 3366	Ἀλωπεκῆ· δῆμος Ἀντιοχίδος φυλῆς
alpha 3367	ἀλωπεκίαι· αἱ τῶν ἀλωπέκων καταδύσεις
alpha 3368	ἀλωπεκίδες· εἶδος κυνῶν (Xen. cyneg. 3,1)
alpha 3369	ἀλωπεκίζειν· ἀπατᾶν
alpha 3370	ἀλώπηξ· ὄρχησίς τις [καὶ ἀλωπεκίαι] †μώμων, ὡς Σοφοκλῆς (fr. 386?) 〈καὶ ἀλωπεκίαι〉 ὅπερ ἐστὶ ἐν σώματι πάθος γενό‐ μενον
alpha 3371	ἀλωπός· ἀλωπεκώδης. πανοῦργος. Σοφοκλῆς Θυέστῃ (fr. 242) 〈καὶ〉 Ἰνάχῳ. (fr. 271). οἱ δὲ ἀφελὴς [καὶ] κατὰ τὴν πρόσοψιν ...
alpha 3372	ἀλώπα· ἡ ἀλώπηξ (Alcae. fr. 47,6 Lob.)
alpha 3373	ἅλως· ἡ τοῦ ἡλίου ἢ σελήνης περιφέρεια. Αἰσχύλος περιφέρεια τῆς ἀσπίδος, καὶ κύκλος (Sept. 489)
alpha 3374	ἁλώσεως· ἀπωλείας, θανάτου
alpha 3375	*ἁλώσεται· ληφθήσεται gS πολεμηθήσεται (Esai. 27,3) Sp
alpha 3376	*ἁλώσιμα· καταληπτά (g) b
alpha 3377	*ἁλώσιμον· ληφθῆναι δυνάμενον gS
alpha 3378	*ἅλωσιν· φόνον vgS πόρθησιν (vgP)
alpha 3379	ἁλώσω· ἀνταναλώσω
alpha 3380	ἄλωστοι· ἄῤῥαφοι
alpha 3381	ἁλωτόν· ληπτόν (g)	118 in vol. 1
alpha 3382	ἀλωφούς· λευκούς
alpha 3383	ἁλώω· ἀποθάνω (ς 265)
alpha 3384	ἁλωσομένην· ἀπολουμένην
alpha 3385	ἅμ’· ἅμα, ὁμοῦ
alpha 3386	ἅμα· ὁμοῦ, ἐν τῷ αὐτῷ χρόνῳ. καὶ ἐκ διαφόρων τόπων καὶ εἰς ἕνα τόπον. καὶ ὁμόσε
alpha 3387	ἁμάδρυα· κοκκύμηλα. Σικυώνιοι
alpha 3388	†ἁμάδην· ἁπαλήν (Χ 310)
alpha 3389	ἁμαδρυάδες· βάλανοι
alpha 3390	†ἁμαζακάραν· πολεμεῖν. Πέρσαι
alpha 3391	ἁμαζανίδες· αἱ μηλέαι
alpha 3392	*Ἀμαζών· μία τῶν Ἀμαζόνων S
alpha 3393	*ἀμαθαίνει· ἀμαθής ἐστι. vgSw
alpha 3394	ἀμαθεῖν· θερίζειν
alpha 3395	ἀμαθής· σκαιός. βίαιος
alpha 3396	ἀμάθοιο· ἡ κατὰ τὸ πεδίον κόνις (Ε 587)
alpha 3397	*ἄμαθος· ἡ μεσόγαιος ἄμμος, ἡ δὲ παρὰ θαλάσσῃ ψάμμος λέγεται vgS καὶ ψάμαθος (Ε 587)
alpha 3398	†ἀμαδύνας· ἀφανίσας
alpha 3399	ἀμαθύνει· ἄμαθον ποιεῖ. ⸤ἀφανίζει (p) καὶ φθείρει (Ι 593)
alpha 3400	*ἀμαιμακέτην· ἀκαταμάχητον SP μεγάλην. χαλεπήν (Ζ 179)
alpha 3401	ἁμάκις· ἅπαξ. Κρῆτες
alpha 3402	*ἀμάλαι· αἱ δεσμαὶ τῶν δραγμάτων (g)
alpha 3403	ἀμάκιον· κάμαξ b Λάκωνες
alpha 3404	ἄμαλα· τὴν ναῦν. ἀπὸ τοῦ ἀμᾶν τὴν ἅλα. Αἰσχύλος Πρωτεῖ Σατυρικῷ (fr. 214)
alpha 3405	ἀμαλδῦναι· ἀφανίσαι (Μ 18)
alpha 3406	ἀμαλδύνομεν· ἀφανίζομεν, ⸤μαραίνομεν (p)
alpha 3407	*ἁμαλεκέλαδος· θόρυβος 〈ὁμοῦ〉 (Eur. Hec. 928) Sw
alpha 3408	ἀμαλη· ἁπαλή, νέα, εἰ ὀξύνοιτο (Χ 310) ἢ δράγματα, παροξυ‐ νόμενον
alpha 3409	*ἀμαλθάκτους· σιδηροῦς. σκληρούς. ἀμαλάκτους S
alpha 3410	Ἀμαλθείας κέρας· τὸ πάντων ἐπιτυγχάνειν. ἐπειδὴ οἱ εὐχόμε‐ νοι τῇ οὐρανίᾳ αἰγὶ ἐπιτυγχάνουσιν· ἢ ὅτι Ἑρμῆς Ἡρακλεῖ
alpha 3410	ἔδωκε τὸ κέρας, ὅταν τὰς Γηρυόνου βοῦς ἔμελλεν ἐλαύνειν	119 in vol. 1
alpha 3411	ἀμαλθεύει· πληθύνει, πλουτίζει. ἢ τρέφει (Sophocl. fr. 95 P.)
alpha 3412	ἀμαλλοῖ· ἀφανίζει, 〈ἀδηλοῖ〉
alpha 3413	ἀμαλόν· ἁπαλόν S ἀσθενῆ. Εὐριπίδης Ἡρακλείδαις (75) [δηλοῖ]
alpha 3414	*ἀμαλλοδετῆρες· οἱ τὰς ἀμάλλας δεσμεύοντες (Σ 553) S(b)
alpha 3415	ἀμαλλόν· ἰσχυρόν
alpha 3416	ἀμάλλιον· σχοινίον, ἐν ᾧ τὰς ἀμάλλας δεσμεύουσιν, [ἤτοι δράγματα]
alpha 3417	ἄμαλλαι· δράγματα, δέσμη τῶν ἀσταχύων. Σοφοκλῆς Τρι‐ πτολέμῳ (fr. 550) ἀγκάλη, δράγματα ρʹ, ὥς φησι Ἴστρος (fr. 54 M.), Φιλίτας δὲ ἱστορεῖ ἐκ σʹ (gloss. fr. 46) καὶ Ὅμηρος χρῆται τῇ λέξει
alpha 3418	ἄμαλλος· πέρδιξ. Πολυῤῥήνιοι
alpha 3419	ἄμαλλοι· φυτὰ σικύων, ἢ τῶν ὁμοίων
alpha 3420	ἀμαλῶς· μετρίως, εὐκόλως. ἀσθενῶς. ἁπαλῶς (Hippocr. aff. int. 30 ..)
alpha 3421	ἁμαμηλίς· ἀπίου γένος, ἢ μήλου, ἢ μεσπίλου (Hippocr. mul. 1,44)
alpha 3422	ἁμματίξαι· ἀποπνῖξαι
alpha 3423	†ἀμαλάττει· ἀπολλύει. πορθεῖ
alpha 3424	ἀμαλδύνει· μαραίνει S σήπει, φθείρει
alpha 3425	ἀμάμαξυς· ἄμπελος, ἢ γένος σταφυλῆς (Epich. fr. 24?) εἴρηται δὲ καὶ ἐπὶ χωλοῦ τινός, δύο βακτηρίαις ὑπὸ τὰς μασχάλας ἐρειδομένου, καὶ ἐκκρεμάμενον ἔχοντος τὸν πόδα ὡς βότρυν (Com. ad.)
alpha 3426	*ἀμᾶν· θερίζειν vgS ἀπὸ τοῦ ἅμα Σ ἀνέχειν
alpha 3427	†ἀμανάν· ἅμαξαν
alpha 3428	ἀμανδαλοῖ· ἀφανίζει, βλάπτει
alpha 3429	ἀμάνορες· δοθιῆνες. Ἠλεῖοι
alpha 3430	Ἄμαντοι· ἔθνος Ἠπειρωτικόν
alpha 3431	ἁμαξακάρινον· ἅμαξα
alpha 3432	Ἁμαξαντειά· δῆμος τῆς Ἱπποθοωντίδος φυλῆς
alpha 3433	ἁμαξάων· ἁμαξῶν (Η 426)
alpha 3434	ἁμαξεύς· ζευγηλάτης	120 in vol. 1
alpha 3435	ἁμαξήποδες· τῆς ὑπερτερίας τὰ †εἴδη τὰ τοῖς ἄξοσι προστιθέ‐ μενα στρεφομένοις περὶ αὐτά
alpha 3436	ἀμαξιτόν· *ὁδὸν δημοσίαν vgS ἁμάξαις διαπορευτὴν ὁδόν (Χ 146)
alpha 3437	ἀμαξίς· γένος σταφυλῆς ἀπὸ ἀναδενδράδος. καὶ τὸ μικρὸν ἁμάξιον Ἀττικοὶ οὕτως καλοῦσιν
alpha 3438	ἆμαρ· ἦμαρ, ἡ ἡμέρα
alpha 3439	ἀμάρακος· γένος μύρου, ἀπὸ φυτοῦ ἀμάρακος καλουμένου
alpha 3440	ἀμάραν· αὔλακα
alpha 3441	*ἀμαράντινον· ἄσηπτον (i Petr. 5,4) Sp
alpha 3442	ἀμάραντος· εἶδος φυτοῦ, ἀφ’ οὗ στέφανοι πλέκονται
alpha 3443	†ἀμαρασαι· αἱ σῦς. οἱ δὲ κύνας
alpha 3444	ἀμαρεῖν· ἀκολουθεῖν. πείθεσθαι. [ἁμαρτάνειν]
alpha 3445	ἀμαρεύματα· ἀθροίσματα βορβόρου (Greg. Naz. c. 2,2,7,111)
alpha 3446	*ἀμαρεύων· διοδεύων S
alpha 3447	ἀμάρη· ἡ ἐν τοῖς κήποις ⸤ὑδροῤῥόη b παρὰ τὸ ἅμα καὶ ἴσως καὶ ὁμαλῶς ῥεῖν, ἢ οἷον ἁμαρόη τις οὖσα
alpha 3448	ἀμάρη ς· ὑδρορόης S ὀχετοῦ (Φ 259)
alpha 3449	ἀμάρῃσι· πόροις
alpha 3450	ἀμάη· Ἑβραϊστί, †βαβαὶ Συριστί, Ἑλληνιστὶ σύγχυσις
alpha 3451	†ἀμαρία· ὁμοῦ, παραγώγως
alpha 3452	ἁμαρτάδας· ἁμαρτίας (Hdt. 8,140 α1 Aesch. fr.)
alpha 3453	*ἅμαρτεν· ἀπέτυχεν Sb ἐψεύσθη (Δ 491 ..)
alpha 3454	ἁμαρτῇ· ἅμα, κατ’ ἐπακολούθησιν, ὡς Ὅμηρος (Ε 656 ..) χρῆται
alpha 3455	ἁμαρτῆσαι· στερηθῆναι
alpha 3456	ἁμαρτῇ· ὁμοῦ b προῆκαν τὰ δόρατα (Ε 656) [Εὐριπίδης Σκείρωνι]
alpha 3457	ἁμαρτεῖν· ἀκολουθεῖν. 〈Εὐριπίδης Σκείρωνι (fr. 680)〉 Σοφοκλῆς δὲ ἐν Φιλοκτήτῃ (231) ἐπὶ τοῦ ἀποτυχεῖν
alpha 3458	ἁμαρτήδην· ὁμοῦ
alpha 3459	ἁμαρτήσεσθαι· δι’ ἁμαρτίαν στερηθῆναι (ʹ 511)
alpha 3460	ἁμαρτήσαντες· συντυχόντες, ὁμοῦ γενόμενοι. ἢ ὁμοῦ προέμενοι,
alpha 3460	ὅ ἐστι ἐκπέμψαντες (φ 188)	121 in vol. 1
alpha 3461	ἁμαρτοεπής· ἁμαρτάνων ἐν τῷ λέγειν (Ν 824)
alpha 3462	*ἁμάρτοις· ἀποτύχοις (Eur. Med. 191) S
alpha 3463	ἁμαρτωλόν· πανοῦργον, μοχθηρόν, αἱμύλον
alpha 3464	ἁμαρτων· ἀκολουθῶν. ἀγνοήσας
alpha 3465	ἀμάρυγγες· ἀκτῖνες, λαμπηδόνες. ὄψεις
alpha 3466	*Ἀμαρυγκέα· ὄνομα κύριον (Ψ 630) S
alpha 3467	*ἀμαρύγματα· λαμπηδόνες T. Sb
alpha 3468	†ἀμαρυγκυσία· βοστρύχια
alpha 3469	Ἀμαρύσια· ἑορτὴ Ἀθήνῃσι
alpha 3470	ἄμαρυς· ἄπλετος, πολύς
alpha 3471	ἀμαρύσσει· στίλβει, λάμπει
alpha 3472	ἀμαρύσσων· λάμπων b ἀστράπτων
alpha 3473	[ἀμαρύκαρ· ἀπ’ ἀρχῆς]
alpha 3474	ἀμάρυγγας· τοὺς ὀφθαλμούς
alpha 3475	ἁμάς· ἡμετέρας. Δωρικῶς (Κ 448)
alpha 3476	ἀμᾶσθαι· ἐφέλκεσθαι τὴν γῆν
alpha 3477	ἁμασυκάδες· ἅμα τοῖς σύκοις γινόμενοι ἄπιοι
alpha 3478	ἀματίζει· ἀναφυρᾷ
alpha 3479	ἁμάτις· ἅπαξ. Ταραντῖνοι
alpha 3480	*ἀμάτορος· μητέρα μὴ ἐχούσης (Eur. Phoen. 666) S(P)
alpha 3481	ἅμα τοῖσι· σὺν τούτοις (Α 348 ..)
alpha 3482	ἁματροχιαί· τῶν ἁρμάτων συνάφεσις
alpha 3483	ἁματροχιάς· τὰς χαράξεις τῶν τροχῶν. καὶ ὁμοδρομίας (Ψ 422)
alpha 3484	ἁματροχόωντα· ἅμα συνεκτρέχοντα (ο 450)
alpha 3485	ἀμαυρῇ γλώσσῃ· ἡσύχως
alpha 3486	ἀμαυροῖ· ἀναιρεῖ. μαραίνει (Eur. Hipp. 816)
alpha 3487	*ἀμαυρούμενοι· σκοτιζόμενοι vgS
alpha 3488	ἀμαυρώσας· σκοτώσας
alpha 3489	*ἀμαυρόν· σκοτεινόν (Lev. 13,4) (vgSP)b
alpha 3490	†ἀμαχητηρία· εἶδος ἀκάνθης
alpha 3491	*ἄμαχον· ἀκαταμάχητον, ἀκαταγώνιστον (Eur. Rhes. 456) vg
alpha 3492	ἄμβαινα· ἀναδενδράς
alpha 3493	†ἀμβαδέως· ἀφροντίστως. ἀπρονοήτως
alpha 3494	*ἄμβασιν· ἀνάβασιν (vg)S
alpha 3495	ἀμάσεται· ἀπὸ τῆς ἀμήσεως, οἱονεὶ σφάξαι. Σοφοκλῆς Τρωίλῳ
alpha 3495	(fr. 568)	122 in vol. 1
alpha 3496	[ἀμβαίδην· ἐμβολάδην. μετὰ ὀλολυγμοῦ]
alpha 3497	*ἀμβαλλώμεθα· ἀναβαλλώμεθα (Β 436)
alpha 3498	ἀμβατός· ἀναβατός. προσβατός (Ζ 434)
alpha 3499	†ἀμβές· δύσκολον. ἢ ἀβλαβές
alpha 3500	ἄμβη· ἡ τῆς ἴτυος ὀφρῦς τῶν κυλλῶν ἀσπίδων
alpha 3501	ἄμβικα· χύτραν. κάδον
alpha 3502	*ἀμβιτιῶν· ἐπιτηδεύων παρεκβάλλειν τινὰ τῆς αὐτοῦ ἐξουσίας S
alpha 3503	ἀμβλακεῖν· ἁμαρτεῖν
alpha 3504	*ἀμβλάκημα· ἁμάρτημα (Dan. 6,6 Theod.) S
alpha 3505	ἀμβλήδην· ἀναβολάδην, ἀπὸ προοιμίου. ἢ μετὰ ὀλολυγμοῦ ἀναβάλλων (Χ 476)
alpha 3506	[*ἀμβλοθρίδιον· ἄμβλωμα. βρέφος. ἔκτρωμα vb]
alpha 3507	*ἀμβλύ· βραδύ vgS
alpha 3508	*ἀμβλυωπεῖ· τυφλώττει Pp (b)
alpha 3509	*ἀμβλυώττοντες· τυφλώττοντες vgS
alpha 3510	ἀμβλύτερον· ὀκνηρότερον
alpha 3511	ἀμβλύσκει· ἐξαμβλοῖ. κυρίως δὲ ἐπὶ ἀμπέλου. καὶ ἐκτιτρώσκει. Σοφοκλῆς Ἀνδρομέδῃ (fr. 128)
alpha 3512	ἀμβλῶνες· χαλβάνη. Διονύσιος
alpha 3513	*ἀμβλώσκειν· ὠμοτοκεῖν S
alpha 3514	*ἀμβλωθρίδια· τὰ ἐξημβλωμένα, ἔμβρυα (Dion. Ar. eccl. hier. 3,3,6) (vgS) Σ
alpha 3515	*ἄμβλωμα· ἔκτρωμα (A)
alpha 3516	ἀμβλωπή· τυφλή
alpha 3517	ἀμβλώσσει· ἀμβλυωπεῖ
alpha 3518	ἀμβολάδην· ἀναβολῇ χρώμενος. ἀναζέων. ἀναβάλλων (Φ 364)
alpha 3519	ἄμβος· ἡ ἐπίγειος πλάτη
alpha 3520	ἀμβρίζειν· θεραπεύειν ἐν τοῖς ἱεροῖς
alpha 3521	*ἀμβρόσια· θεῖα θαυμαστά vgS. ll τροφή, ἢ μάννα (Sap. 19,21) S(b)
alpha 3522	*ἀμβρόσιον· εὐῶδες. ἡδύ (Ξ 178)
alpha 3523	ἀμβροσίη· θεία, καὶ ἀθάνατος. καὶ ἡ τῶν θεῶν τροφὴ [βαρυτό‐
alpha 3523	νως γὰρ ὁ βρότος τὸν ἀνθρώπινον φόνον κατὰ στέρησιν δηλοῖ] ἡ καθαρὰ καὶ ἀθάνατος καὶ ἄφθαρτος σημαίνεται. Κορίνθιοι δὲ τὸ κρίνον (Nicand. fr. 126)	123 in vol. 1
alpha 3524	*ἀμβροσίου· θείου (Ε 338) S
alpha 3525	ἀμβροτῖνον· ἄμοιρον
alpha 3526	ἄμβροτα· θεῖα, ἀθάνατα (Π 670 ..)
alpha 3527	*ἄμβροτα τεύχεα· θεῖα ὅπλα (Ρ 202) Sb
alpha 3528	*ἄμβροτος· ἄφθαρτος, θεῖος vgSp ἀθάνατος (γ 358) p
alpha 3529	*ἀμβρόσιος· θεῖος P ἀθάνατος (Β 19) (vgb) ἡδύς. καὶ ὄνομα κύριον
alpha 3530	ἀμβροτεῖν· ἁμαρτεῖν. ἀποτυχεῖν βροτοῦ, ὅ ἐστι ἀνθρώπου. καὶ κρύπτειν
alpha 3531	ἀμβροτίξας· ἀπαρξάμενος. Λάκωνες
alpha 3532	ἄμβροτες· †καινεῖ ἀποτυγχάνει
alpha 3533	ἀμβρυχαί· αἱ τῶν χειρῶν ἐμβολαί
alpha 3534	ἄμβρυττοι· εἶδος ἐχίνων θαλασσίων. Ἀριστοτέλης (h. an. 4,530 b 5) δὲ αὐτοὺς βρύττους καλεῖ
alpha 3535	Ἀμβώνιον· χωρίον τῆς Ζελείας
alpha 3536	ἄμβωνες· αἱ προσαναβάσεις τῶν ὀρῶν. Αἰσχύλος Κερκύωνι (fr. 103) καὶ Σισύφῳ (fr. 231)
alpha 3537	ἀμέγαρτον· ἀφθόνητον S ἀζήλωτον (Β 420) ἢ πολύν, ἢ μέγαν. ὡς τό· ἀμέγαρτε συβῶτα (ρ 219) ᾧ οὐκ ἄν τις φθονήσειεν.
alpha 3538	ἀμέθυσος· βοτάνη. καὶ λίθος
alpha 3539	ἀμείβεται· παραιτεῖται. Εὐριπίδης Ἀνδρομέδᾳ (fr. 156)
alpha 3540	*ἀμείβοντα· ἀλλάσσοντα vgS
alpha 3541	*ἀμείβου· ἀνταποδίδου vgS
alpha 3542	*ἀμείβων· ἀλλάσσων (Λ 546) SΣ
alpha 3543	*ἀμειδές· στυγνόν vgb ἀγέλαστον
alpha 3544	*ἀμειδήτοις· σκυθρωποῖς S Μειδιᾶν γάρ ἐστι τὸ γελᾶν (Sap. 17,4) Svg
alpha 3545	*ἀμείδητον· ἀγέλαστον S(g)
alpha 3546	ἀμείλικτον· πικράν. οὐ προσηνῆ (Λ 137)
alpha 3547	ἀμειλέοις· ἀθλίοις
alpha 3548	*ἀμείλικτον· ἄμικτον, ἀπάνθρωπον, σκληρόν vgS [καὶ πικρόν, οὐ προσηνῆ]
alpha 3549	ἀμείλιχος· ἀπροσηνής, ἀπειθής. σκληρός. πικρός (Ι 158)	124 in vol. 1
alpha 3550	[ἀμεῖναι· πληρωθῆναι]
alpha 3551	ἀμείνασις· ἡδύοσμον 〈ὑπὸ Περγαίων〉
alpha 3552	*ἄμεινον· κάλλιον vgSP βέλτιον gS κρεῖσσον (Α 116 ..) gP
alpha 3553	*ἀμείνονα· βελτίονα (Β 239) vg
alpha 3554	[ἁμιλλώμενος· ὁρίζων. ἢ ἐρίζων]
alpha 3555	ἀμεριμνεῖν· ἀμελεῖν
alpha 3556	ἀμείρεσθαι· στερεῖσθαι
alpha 3557	ἀμείροντες· στερίσκοντες, ἀφαιρούμενοι
alpha 3558	[ἀμεῖς· εὑρήσεις]
alpha 3559	*ἀμειφθήσεται· ἀλλαγήσεται Sp
alpha 3560	ἀμείψασθαι· ἀποκρίνασθαι (β 83)
alpha 3561	(*)ἄμειψεν· ἤλλαξεν
alpha 3562	ἀμειψικοσμίη· μετακόσμησις (Democr. fr. 138)
alpha 3563	ἀμειψιρυσμεῖν· ἀλλάσσειν τὴν σύγκρισιν, ἢ μεταμορφοῦσθαι (Democr. fr. 139)
alpha 3564	ἀμειψίχρον· μεταβάλλοντα 〈τὴν χρόαν〉
alpha 3565	*ἀμειψώμεθα· ἀνταποδώσωμεν vgSPb
alpha 3566	ἀμεθόδευτος· ἀτέχναστος
alpha 3567	*ἀμέλγει· ἐπισπᾶται τὸ γάλα vgS
alpha 3568	ἀμέλδειν· τήκειν. στερίσκειν
alpha 3569	ἀμελῆσαι· ἀφροντιστῆσαι
alpha 3570	ἀμέλει· διό. ἁπλῶς. οὕτως οὖν d *τοιγαροῦν bΣ
alpha 3571	*ἀμέλεια· καταφρόνησις S
alpha 3572	*†ἀμέλατον· τὸ ἴσον S
alpha 3573	ἀμελίου δίκη· ζημία
alpha 3574	*ἀμελλητί· ταχέως, μελλήσεως χωρίς (Ios. Ant. 19,301) vgSb
alpha 3575	†ἀμελοῦσαν· ἄκουσαν. ἢ ἀνελοῦσαν
alpha 3576	Ἀμελοῦς γωνία· χωρίον Λιβύης
alpha 3577	[ἀμεμακέτην· ἀκαταμάχητον S]
alpha 3578	*ἀμέμπτους· ἀκαταγνώστους S
alpha 3579	*ἀμεμφῶς· ἀμέμπτως S ἀφειδῶς
alpha 3580	*ἄμεναι· πληρωθῆναι (Φ 70) S
alpha 3581	ἀμενεῖς· ἀσθενεῖς
alpha 3582	ἀμενήνωσεν· ἀσθενῆ ἐποίησεν (Ν 562) b Ἡλιόδωρος δὲ ἐπὶ τῶν νεκύων ‚ἀμενηνὰ κάρηνα‛ (κ 521 ..) τὰ ἀδιανόητα
alpha 3582	ἀπέδωκεν	125 in vol. 1
alpha 3583	ἀμένητα· ὑμένα. Αἰολεῖς
alpha 3584	ἀμενηνά· ἀσθενῆ T κατὰ στέρησιν τῆς δυνάμεως. μένος γὰρ ἡ δύναμις. ἢ ἄψυχα (κ 521 ..)
alpha 3585	*ἀμενηνῶν· ἀσθενῶν (τ 562) Sp
alpha 3586	*ἀμενηνόν· ἀσθενές (Eur. Tro. 193) (b)
alpha 3587	*ἀμενηνός· ἀδύναμος (Ε 887) P
alpha 3588	ἁμέρας· ἡμέρας (Eur. Tro. 849)
alpha 3589	ἀμεργομένη· δρασσομένη. ὑφαιροῦσα
alpha 3590	ἀμερτόν· ἡ εἱμαρμένη. Κρῆτες
alpha 3591	*ἄμερδεν· ἠμαύρου b ἔβλαπτεν (Λ 340)
alpha 3592	ἀμέρδειν· στερίσκειν (φ 290?)
alpha 3593	*ἀμερεῖ· ἀμερίστῳ. ταχυτάτῳ (Macc. 3,6,29) S
alpha 3594	*ἀμερσινόου· ἀποτυχόντος τοῦ νοῦ (Greg. Naz. c. 2,1,46,17)
alpha 3595	[ἀμερεφές· τὰ ἀμφοτέροθεν]
alpha 3596	ἀμέρδει· ἀποστερεῖ T
alpha 3597	ἀμερθείς· στερηθείς
alpha 3598	*ἀμερθῇ· στερηθῇ (S)
alpha 3599	ἁ μερία· τριακάδες δέκα
alpha 3600	ἁμέριον ἔργον· τὸ ἡμερήσιον
alpha 3601	ἀμέρμερα· πολλά. Λάκωνες
alpha 3602	[ἀμερνός· ἄπειρος]
alpha 3603	ἁμεροκοίτης· ὁ καλλιώνυμος ἰχθῦς. ἢ μύρον
alpha 3604	*†ἀμερής· τυφλός g
alpha 3605	*ἀμέρσαι· ἀποστερῆσαι, συλῆσαι (Π 53) S
alpha 3606	ἀμερσίφρων· βλαβερά
alpha 3607	ἄμερσεν· ἄμοιρον ἐποίησεν. ἐστέρησεν (θ 64)
alpha 3608	ἀμέρυτος· ἀναπόσχετος. ἀτελεύτητος
alpha 3609	ἀμερφές· αἰσχρόν
alpha 3610	ἀμέρσαι· ἀμαυρῶσαι. ἄμοιρον ποιῆσαι
alpha 3611	ἀμέσω· ὠμοπλάται
alpha 3612	ἀμετάθετος· ἄτρεπτος, ἀκίνητος
alpha 3613	*ἀμεταποίητον· ἀμετάθετον SΣw
alpha 3614	ἀμεταστρεπτί· δίχα τοῦ μεταστραφῆναι (Plat. rep. 620e ..)
alpha 3615	ἀμεταχείριστα· δύσληπτα (Ar. fr. 710)
alpha 3616	†ἀμετέναι· ἀποδοῦναι	126 in vol. 1
alpha 3617	ἄμετρα· †ἄκερα, ἀκεράμια μαχόεσα
alpha 3618	*ἀμετρίαν· ὑπερβολήν vgS(b)
alpha 3619	*ἀμετροεπής· φλύαρος b ἄμετρος ἐν τῷ λέγειν (Β 212) Sb
alpha 3620	ἀμετουσίαστον· ἀμέτοχον
alpha 3621	*ἀμέτοχον· ἀμετάληπτον Sb
alpha 3622	*ἄμετρον· ἀμέτρητον, ἄπειρον (S)
alpha 3623	ἀμεύσασθαι· ἀμείβεσθαι. διελθεῖν. περαιώσασθαι (Pind. fr. 23?)
alpha 3624	ἀμευσιεπής· διαλλάσσουσα καὶ ἀμειβομένη τοῖς λόγοις (Pind. fr. 24)
alpha 3625	ἄμη· σιδηροῦν σκεῦος. καὶ σκάφη, εἰς ἣν ἐβάλλοντο ἐρίφων πόδες πρὸς τὸ μὴ βαίνειν
alpha 3626	ἁμῆγε· ἁμηγέπω
alpha 3627	[ἄμητος· ὁ καιρὸς τοῦ θερισμοῦ]
alpha 3628	[*ἀμητός· ὁ θερισμός]
alpha 3629	*ἁμηγέπη, ἁμηγέποι· ὅποι ποτέ S(g)
alpha 3630	*ἃ μὴ θέμις· ἃ μὴ πρέπει (Soph. O. C. 1641) vgSb
alpha 3631	†ἀμήκωα· δεινά. Ταραντῖνοι
alpha 3632	ἀμήλιον· ἀκολάκευτον. Κρῆτες
alpha 3633	†ἀμημένοι· σῖτον συλλέγοντες S
alpha 3634	ἀμῆν· πλακοῦντος εἶδος b
alpha 3635	ἀμηνίτως· ἀμέμπτως. Ἀχαιὸς 〈Ἀλκμέωνι〉 (fr. 15)
alpha 3636	ἅμ’ ἠοῖ· ἅμα ἡμέραι (δ 407 ..) b [Αλκαιῶνι]
alpha 3637	ἅμηροι· ὅμηροι
alpha 3638	*ἀμήρυτον· ἄφθαρτον, ἀτελεύτητον vgS πολύ g Σ
alpha 3639	ἀμῆσαι· θερίσαι b
alpha 3640	ἀμησάμενος· συναγαγών (ι 247) θερίσας
alpha 3641	*ἀμήσαντα· θερίσαντα (vgA) ἀποτεμόντα (Σ)
alpha 3642	ἀμητορίδας· [καθαριστάς] Κρῆτες [ἢ] κιθαριστάς
alpha 3643	ἄμητες· πλακοῦντος εἶδος
alpha 3644	*ἀμητῆρες· θερισταί (Λ 67) PbΣ
alpha 3645	†ἀμητόν· ἀποίητον
alpha 3646	*ἀμήτορες· μὴ ἔχοντες μητέρα S
alpha 3647	*ἄμητος· θερισμός (Prov. 6,11a) vgPb
alpha 3648	ἀμητός· ὁ καιρὸς 〈τοῦ θερισμοῦ〉 (Τ 223) Σ	127 in vol. 1
alpha 3649	*ἀμήχανον· ἄπορον vb πρὸς ὃν μηχανὴν οὐκ ἔστιν εὑρεῖν SP ἢ δυσχερές. ἢ ἐνδεές (Eur. Andr. 770)
alpha 3650	ἀμήχανε· ἀπροσμάχητε (Ο 14)
alpha 3651	ἀμητος· τῆς μὲν πρώτης ὀξυνομένης, ⸤αὐτὰ τὰ τεθερισμένα b τῆς δὲ τελευταίας, ⸤ὁ καιρὸς b τῆς συγκομιδῆς τῶν καρπῶν (Τ 223)
alpha 3652	ἀμήτωρ· κακομήτωρ. Σοφοκλῆς Ἠλέκτρᾳ (1154)
alpha 3653	†ἀμία· φυλάκια
alpha 3654	ἀμίαι· ἰχθύες (Epich. fr. 124,5)
alpha 3655	†ἀμιερεῖ· δείξει
alpha 3656	ἀμμηρά· ἀμμώδη. ἔρημα
alpha 3657	(*)ἀμειδῆ· στυγνά. ἀγέλαστα
alpha 3658	ἀμιθρόν· ἀριθμόν (Simon. fr. 228)
alpha 3659	ἀμιθάς· ἔδεσμα ποιόν, καὶ ἄρτυμα, ὡς Ἀνακρέων (fr. 138)
alpha 3660	ἀμιθρεῖν· ἀριθμεῖν (Nicochar. fr. 5 D.)
alpha 3661	†ἀμίθιος· μυλών
alpha 3662	ἄμμιξ· συγκομιστὸς ἄρτος. Ταραντῖνοι
alpha 3663	ἀμικτίσας· διαστήσας. χωρισάμενος
alpha 3664	*ἅμιλλα· φιλονεικία gPb πόλεμος P ἀγών (Eur. Hec. 226 ..)
alpha 3665	ἁμιλλᾶν· τὸ ἐρίζειν. καὶ εἰς τάχος γράφειν
alpha 3666	*ἁμιλλᾶσθαι· φιλονεικῆσαι vgS ἀγωνίζεσθαι (Eur. Hipp. 426 ..) S
alpha 3667	ἀμίλλακαν· οἶνον. Θηβαῖοι
alpha 3668	ἁμιλλᾶται· ἐρίζει b
alpha 3669	ἁμιλλότεροι· ἐπὶ πλέον ἐρίζοντες
alpha 3670	ἀμίλλυκα· δρέπανον. Ἠλεῖοι
alpha 3671	*ἁμιλλώμεθα· φιλονικῶμεν S
alpha 3672	*ἁμιλλώμενος· ἐρίζων gSPb
alpha 3673	ἁμιλλητήριος· ὁ ἐρίζων πολύ
alpha 3674	[ἀμείλικτον· σκληρόν v(g)S]
alpha 3675	Ἀμιναῖον· δι’ ἑνὸς ν τὸν οἶνον λέγει. ἡ γὰρ Πευκετία Ἀμιναία λέγεται
alpha 3676	ἀμῖξαι· οὐρῆσαι. ἢ ἐκχύσαι. ἢ ὀμῖξαι
alpha 3677	ἅμιπποι· δύο ἵπποι συνεζευγμένοι
alpha 3678	ἁμιλλητηρίους λόγους· τοὺς ἐναγωνίους
alpha 3679	ἀμίς· σταμνίον	128 in vol. 1
alpha 3680	ἀμίσαλος· δυσάρεστος (Callim?) b
alpha 3681	ἄμιτρα· μικρά. Κρῆτες
alpha 3682	ἀμιτροχίτωνας· ἀζώστους b ἔχοντας τοὺς χιτῶνας (Π 19)
alpha 3683	*ἀμιχθαλόεσσα· ἀπροσόρμιστος ἐκ θαλάσσης (A) καὶ δύσορμος (Ω 753)
alpha 3684	ἄμισθος· χωρὶς μισθοῦ
alpha 3685	*ἅμμα· δεσμός (Eur. Hipp. 781) SPb
alpha 3686	ἀμμάθω· μεταμέλωμαι
alpha 3687	†ἀμμαλλῆς· ἀνοστία S
alpha 3688	Ἀμαλῷα· ἑορτὴ 〈παρὰ Τενεδίοισ〉 ἀγομένη Διί
alpha 3689	ἀμ μακρύ· τὸ ἀπ’ ἀρχῆς
alpha 3690	ἀμαμιθάδες· ἥδυσμά τι σκευαστὸν διὰ κρεῶν εἰς μικρὰ κεκομ‐ μένων δι’ ἀρτυμάτων
alpha 3691	ἀμμάξαι· αἰωρεῖσθαι, καὶ κρέμασθαι. ἢ ἀποπνῖξαι
alpha 3692	Ἀμμάς· ἡ τροφὸς Ἀρτέμιδος. καὶ ἡ μήτηρ. καὶ ἡ Ῥέα. καὶ ἡ Δημήτηρ
alpha 3693	ἁμματίζει· περιπλέκει, δεσμεύει S
alpha 3694	ἄμμε· ἡμᾶς b [ἢ ἡμεῖς, ἢ ἡμῖν] [ἢ] οἴομαι (A59)
alpha 3695	ἀμμεδαπήν· ἐγχώριον
alpha 3696	ἄμμες· [ἡμᾶς,] ἡμεῖς d [ἡμῶν] (ι 303)
alpha 3697	ἀμμία· μήτηρ. τροφός
alpha 3698	*ἄμμι δέ· ἡμῖν δέ (Α 394) Sb
alpha 3699	[ἀμμία· καὶ ἀποπνίξαι]
alpha 3700	†ἀμμιρός· πεπληρωμένος
alpha 3701	[ἀμιλλᾶσθαι· εἴρηται ὡς φιλονεικῆσαι]
alpha 3702	[ἀμμισκόμιστον· συγκόμιστον ἄρτον]
alpha 3703	*ἀμοιβάς· τιμωρίας. ἐκτίσεις vg
alpha 3704	ἀμοιβοί· οἱ διαδεχόμενοι τοὺς προεστρατευκότας (Ν 793)
alpha 3705	*a) ἄμμορον· ἀμέτοχον (ε 275) S b) 〈ἄμοιρον〉 ἀθάνατον S
alpha 3706	ἀμμορίην· τὴν κακὴν μοῖραν, κακομοιρίαν (υ 76)
alpha 3707	ἄμμορον· δύσμορον, κακόμορον· καὶ ἔμ’ ἄμμορον (Ζ 408), καὶ ἀμέτοχον, ὡς τό· οἴη δ’ ἄμμορός ἐστι λοετρῶν (ε 275)
alpha 3708	ἄμμος· ψάμμος
alpha 3709	Ἀμμούς· ὁ Ζεύς. Ἀριστοτέλης (fr. 530)	129 in vol. 1
alpha 3710	Ἀμμών· ἑορτὴ Ἀθήνηισιν 〈Ἄμμωνι〉 ἀγομένη, καὶ ὄφεις Κυρη‐ ναῖοι
alpha 3711	*[ἄμμωνος· υἱός, ἀπόγονος]
alpha 3712	ἀμμωχεῖν· ἀργεῖν
alpha 3713	*ἀμνάδας· παρθένους (Clem. Al. protr. 12,119,1) ἢ πρόβατα (Theocr. 8,35) S
alpha 3714	ἀμνάμους· τοὺς ἐγγόνους
alpha 3715	*ἄμναμος· υἱοῦ υἱός S
alpha 3716	*ἀμνημόνει· ἐπελάθετο S
alpha 3717	ἀμνὴν θερίζειν· .............
alpha 3718	ἀμνημύοντες· ἀθυμοῦντες
alpha 3719	[ἀμνήνοσεν· ἀσθενῆ ἐποίησεν]
alpha 3720	ἀμνησικακία· τὸ μὴ μιμνήσκεσθαι κακῶν (3. Macc. 3,21)
alpha 3721	*ἀμνηστία· τὸ μὴ μιμνήσκεσθαι vgS
alpha 3722	Ἀμνισία· ἡ Εἰλείθυια
alpha 3723	ἀμνίον· τὸν ὑμένα τοῦ σώματος
alpha 3724	ἀμνήστευτος γυνή· ἡ παλλακή. Εὐριπίδης Φοίνικι (fr. 818)
alpha 3725	†ἀμνόα· πρόβατον. οἱ δὲ ἀμνός
alpha 3726	ἀμνόν· μαλλόν. *ἢ τὸ ἄρτι τεχθὲν πρόβατον q. Spn
alpha 3727	ἀμνοὶ τοὺς τρόπους· πρᾶοι καὶ μαλακοί (Ar. Pac. 935)
alpha 3728	ἀμνοκόπος· ποιμήν
alpha 3729	ἀμοιβαί· χάριτες (Eur. Or. 841) καὶ τιμωρίαι, ⸤*ἀνταποδόσεις
1	(v)g καὶ ἐκτίσεις Σg χρέα
alpha 3730	*ἀμογητί· ἄνευ κακοπαθείας p χωρὶς μόχθου (Λ 637) vgS
alpha 3731	*ἀμόγῳ· ἀκοπιάστῳ S(pP)
alpha 3732	ἁμόθεν· ἀπό τινος μέρους, ὁπόθεν θέλεις· τῶν ἁμόθεν γε θεὰ θύγατερ Διὸς εἰπέ (α 10). δηλοῖ δὲ καὶ τὸ μηδαμῶς, κατὰ μηδένα τρόπον.
alpha 3733	ἀμοιβαδίς· ἐναλλάξ (b) παρὰ μέρος (Σ 506?)
alpha 3734	*ἀμοιβαδόν· ἐφεξῆς vgb
alpha 3735	ἁμοιγέποι· εἴς τινα τόπον. ἢ καθ’ ἕνα τρόπον
alpha 3736	ἄμοιος· κακός. Σικελοί
alpha 3737	*ἀμοιρεῖ· ἐστέρηται S
alpha 3738	ἄμοιροι· ἄχωροι. ⸤ἄκληροι p	130 in vol. 1
alpha 3739	*ἀμοιρῆσα ι· ἀποτυχεῖν vgSb
alpha 3740	(*)ἄμοιρος· ἐκτός, ἄνευ (Sap. 2,9)
alpha 3741	*ἀμοιρῶν· ἀστοχῶν Ppb
alpha 3742	ἀμολγάζει· μεσημβρίζει
alpha 3743	ἀμολγὸν νύκτα· Εὐριπίδης Ἀλκμήνῃ (fr. 104) ζοφερὰν καὶ σκοτεινήν. οἱ δὲ μέρος τῆς νυκτός, καθ’ ὃ ἀμέλγουσιν
alpha 3744	ἀμολγοί· οἱ ἀμέλγοντες τὰ δημόσια (Eratosth. fr. 9 Str.)
alpha 3745	ἀμολγῷ· τῷ μεσονυκτίῳ, ἤτοι ἐν ἐκείνῃ τῇ ὥρᾳ, ἐν ᾗ ἀμέλγουσιν (Λ 173)
alpha 3746	ἀμόργη· τρυγία b ἐλαίου. ἰλύς
alpha 3747	ἀμόργινα· λεπτοϋφῆ ἐνδύματα
alpha 3748	ἄμορος· ἀμέτοχος (Eur. Med. 1395)
alpha 3749	[ἀμόμηλις· ἀπιοσάχρας]
alpha 3750	ἀμόρα· σεμίδαλις ἑφθὴ σὺν μέλιτι
alpha 3751	ἀμοργίτας· πλακοῦντας
alpha 3752	ἀμορβεύσασθαι· ὁδοιπορῆσαι. ὁρμῆσαι
alpha 3753	ἀμορβεύων· ἀκολουθῶν. ἀπαλλαττόμενος
alpha 3754	ἀμοργίς· καλάμη τις, ἐξ ἧς ἔνδυμα γίνεται. ἢ ὕφασμα. ἢ χιτών
alpha 3755	ἄμοργμα· σύλλεγμα. ἄρτυμα
alpha 3756	ἀμοργίδα· ἐξεσβηκυῖαν τὸ γάλα
alpha 3757	ἀμόρξαι· ἀποψῆσαι. ἢ ὀμόρξαι
alpha 3758	ἀμόῤῥωτον· ἀθάνατον
alpha 3759	ἀμορφύνειν· οὐ δεόντως πράττειν (Antim. fr. 112 W)
alpha 3760	ἀμόρφωτον· ἀδιατύπωτον. Σοφοκλῆς Θυέστῃ τῷ ἐν Σικυῶνι (fr. 228)
alpha 3761	*ἄμοτον· ἀπλήρωτον gP πολύ (Δ 440 ..) SPn
alpha 3762	*ἀμοῦσι· θερίζουσιν S
alpha 3763	*ἄμουσον· ἀπαίδευτον S(Σ)
alpha 3764	ἀμουσχρά· καθαρεύουσα. Λάκωνες
alpha 3765	*†ἀμόωλον· ἅγιον, εἰλικρινές gSw
alpha 3766	*ἄμομφος· ἄπταιστος vgSw
alpha 3767	[ἀμπαδίην· φανερῶς]
alpha 3768	ἀμπάζονται· ἀναπαύονται	131 in vol. 1
alpha 3769	ἄμπαιδες· οἱ τῶν παίδων ἐπιμελούμενοι παρὰ Λάκωσιν
alpha 3770	ἀμπαλίνωρον· τὸ ἀνακάμψαι πάλιν τὴν αὐτὴν ὁδόν (Cratin. fr. 5 D Philet. com. fr. 11)
alpha 3771	ἀμπαξαι· παῦσαι. Λάκωνες
alpha 3772	ἀμπαυλίς· ἡ τὰ πράγματα διαφέρουσα
alpha 3773	*ἂμ πεδίον· κατὰ πεδίον (Ε 87 ..) S
alpha 3774	ἀμπαιστόν· ἀναπαιστόν (Epicharm. fr. 88)
alpha 3775	*ἀμπείρας· διχάσας (Eur. Rhes. 515) Sp
alpha 3776	ἄμπειρος· ἔμπειρος
alpha 3777	ἀμπελόπρασον· πόα τις. ἔστι δὲ καὶ βοτάνη
alpha 3778	ἄμπελος· ἡ μηχανή. καὶ ἄκρα Μυκάλης [ἤγουν ὄρους]. Κυρη‐ ναῖοι δὲ αἰγιαλός. καὶ πόλις Θρᾴκης. καὶ ἡ ἄμπελος
alpha 3779	ἀμπέλιοι, ἀμπέλια· φυτόν τι. οὕτω κατὰ στελέχη τῆς ἀμπέλου
alpha 3780	*ἀμπελόεσσαν· ἀμπέλους ἔχουσαν (Γ 184 ..) (b)
alpha 3781	ἀμπερέως· διαμπάξ
alpha 3782	*ἀμπεπαλών· διασείσας, κινήσας (Γ 355) gS
alpha 3783	ἀμπέσσαι· ἀμφιέσαι. Λάκωνες
alpha 3784	ἀμπαιανίσαι· ἀνιερῶσαι
alpha 3785	*ἀμπέτασον· ἀνακάλυψον (Eur. Hipp. 202) S
alpha 3786	ἀμπεπαλών· κραδάνας. σείσας (Γ 355)
alpha 3787	ἄμπνευσις· ἀνάψυξις
alpha 3788	ἀμπέχειν· περιβάλλεσθαι
alpha 3789	ἀμπεχές· ἔνδυμα, ἀπὸ τοῦ ἀμπέχειν
alpha 3790	ἄμπεχε· περικέχυτο. κατεῖχε (ζ 225)
alpha 3791	*ἀμπεχόμενος· περιβαλλόμενος gSP
alpha 3792	ἀμπέχονον· σύμμετρον ⸤περίβλημα (Ar. fr. 320,7) S(p)
alpha 3793	*ἀμπεχόνην· λεπτὸν ἱμάτιον v
alpha 3794	*ἀμπεχόνιον· ὁμοίως SPp b
alpha 3795	*ἀμπιλίδιον· πιλίον Sp
alpha 3796	ἀμπέμψει· ἀποπέμψει (o 83 v. l.)
alpha 3797	ἄμπηρον· πεπηρωμένον
alpha 3798	ἀμπίθυρον· πυλῶνα. Ταραντῖνοι
alpha 3799	ἀμπιστατήρ· ἐξεταστής
alpha 3800	ἀμπίστασθαι· ἐξετάζειν
alpha 3801	ἀμπίσχειν· περιβαλεῖν
alpha 3802	ἀμπισχόμενον· περιβαλλόμενον	132 in vol. 1
alpha 3803	†ἀμπίτιαρ· παραταττομένη
alpha 3804	ἀμπλακεῖν· ἁμαρτεῖν
alpha 3805	*ἀμπλάκημα· ἁμάρτημα (Eur. Phoen. 23) vgn
alpha 3806	*ἀμπλακίῃσιν· ἁμαρτήμασιν (Greg. Naz. c. 1,2,9,47) S
alpha 3807	*ἀμπλακήματα· ἁμαρτήματα S(b)
alpha 3808	*ἀμπλακών· ἀποτυχών. ἁμαρτάνων Sp
alpha 3809	*ἀμπνύνθη· ἀνέπνευσεν (Ε 697) S
alpha 3810	ἄμπνυτο· ἀνεσωφρονίσθη (Λ 359)
alpha 3811	ἀμπνύνθη· ἀνεπινύσθη. ἀνεσωφρονίσθη (Ε 697)
alpha 3812	ἀμπόχοι· τὶς ἐν Συρακούσαις ἀρχή
alpha 3813	†ἀμπρακόν· μακρόθεν
alpha 3814	ἀμπρεύειν· προτονίζειν. ἕλκειν. ἁμαξηλατεῖν
alpha 3815	ἀμπρεύωμεν· ἕλκωμεν
alpha 3816	ἄμπρον· τὸ τεταμένον σχονίον, ᾧ ἐχρῶντο ἀντὶ ῥυμοῦ (p)
alpha 3817	ἄμπυκα, κεκρύφαλον· κόσμον γυναικῶν (Χ 469) S
alpha 3818	*ἄμπυξ· χαλινός. (gΣ) τριχόδεσμος g(Σ)
alpha 3819	ἄμπυκες· τὰ διαδήματα (Χ 469) ἢ χαλινοί (Ε 358) ἢ τροχοί· οὕτως Σοφοκλῆς ἐν Φιλοκτήτῃ (678) διὰ τὸ κυκλοτερές
alpha 3820	ἀμπυκτήρια· τὰ φάλαρα. Σοφοκλῆς Οἰδίποδι ἐν Κολωνῷ (1069)
alpha 3821	*ἄμπωτις· ἀνάποσις q. vgSP ξηρασία vgSP ὅπου ἀναποδίζει τὸ ὕδωρ καὶ πάλιν ἔρχεται (Hdt. 2,11,2 ..) vgP
alpha 3822	[ἀμυτημών· ἁμαρτωλός]
alpha 3823	ἀμυγδαλη· τὸ δένδρον. καὶ τὰ τραγήματα
alpha 3824	*ἀμύγμασιν· σχίσμασιν S(p)
alpha 3825	[ἀμυβαδόν· ἐφεξῆς]
alpha 3826	Ἄμυτρον· πόλις τῆς Θρᾴκης
alpha 3827	[ἄμυτρον] ἀμυδᾶναι· κρύψαι
alpha 3828	*ἄμυδις· ἅμα, ⸤ὁμοῦ (Ι 6 ..) Sb
alpha 3829	*ἀμυδρά· τὰ ἀσθενέστερα SP
alpha 3830	*ἀμυδρός· σκοτεινός (v)g (SPb)
alpha 3831	[ἄμυδροι· τόποι οἱ κάθυδροι καὶ ἄγαν ἔοντες, παρὰ τὸ μυρεῖν, ὅ ἐστι ῥεῖν]
alpha 3832	ἀμυδρότερα· ἀμαυρότερα. ἀσθενέστερα
alpha 3833	ἀμύητος· βέβηλος p
alpha 3834	ἀμύθητοι· ἀναρίθμητοι, πολλοί	133 in vol. 1
alpha 3835	*ἀμυθήτου· ἀνεκδιηγήτου vgSb
alpha 3836	ἀμύκαρις· πλῆθος S ἄθροισμα. ‖ πλούσιον, πολύ
alpha 3837	ἀμυκάλαι· αἱ ἀκίδες τῶν βελῶν παρὰ τὸ ἀμύσσειν
alpha 3838	ἀμυκλᾶιδες· εἶδος ὑποδήματος πολυτελοῦς Λακωνικοῦ. Καὶ ⸤πόλις Ἀμύκλαι b
alpha 3839	ἀμυκλί ς· γλυκύς, ἡδύς
alpha 3840	*ἄμυκτο ν· γλυκύ S οἱ δὲ ἄμικτον
alpha 3841	ἄμυλ α· μήτρα
alpha 3842	*ἀμύλου ς· πλακοῦντας gS
alpha 3843	ἄμυλο ς· βρῶμα τὸ ἐκ πυροῦ
alpha 3844	ἀμυλιδωτό ν· χιτῶνος εἶδος (Hermipp. fr. 2 D)
alpha 3845	*ἄμυμος· ἀγαθός vgSn ἀμώμητος vg ἄμεμπτος gS καὶ ἀμύμων
alpha 3846	*ἀμυνάθειν· ἀμύνειν, ⸤βοηθεῖν (Eur. Andr. 1079) S
alpha 3847	*ἀμῦναι· ἐκδικῆσαι. ⸤βοηθῆσαι (Eur. Or. 556) b
alpha 3848	ἀμῦναι· ἀπαλεξῆσαι (Α 67) τιμωρία
alpha 3849	Ἀμυνανδρίδαι· γένος, ἐξ οὗ ἱερεῖς Ἀθήνησιν
alpha 3850	ἀμύνανδρος· δυνάμενος ἄνδρας ἀμύνεσθαι
alpha 3851	ἀμυνίας· ὁ ἀμυντικός, παρὰ τὸ ἀμύνειν (Ar. Eq. 570)
alpha 3852	*ἀμύνει· βοηθεῖ (Π 265 ..) Pb
alpha 3853	*ἄμυνον· βοήθησον (Α 456 ..) b
alpha 3854	ἀμυνίων· ἀμώμητος (Α 92 ..) [ἄμυνον]
alpha 3855	*ἀμυνόμενος· τιμωρούμενος (Π 622) S
alpha 3856	*ἀμύνου· ἀποδίδου vgb
alpha 3857	*ἀμυντήριον· ξίφος δίστομον. ἢ βάκλον. ἢ 〈ἄλλο〉 τι τῶν πλητ‐ τόντων vgSn
alpha 3858	ἀμύντορας· βοηθούς (β 326)
alpha 3859	ἀμύντωρ· *βοηθός SPn ἐπίκουρος (Ν 384) SΣp ἐκαλεῖτο δὲ καὶ ὁ τοῦ Φοίνικος πατὴρ Ἀμύντωρ (Ι 448)
alpha 3860	*ἀμυνεῖ· ἀνταποδώσει
alpha 3861	ἀμύξ· ἀμυχη〈δόν〉
alpha 3862	ἄμυξα· ἔξυσα. ἐσπάραξα (Greg. Naz. c. 2,1,1,330) T
alpha 3863	ἀμύξαι· καταμύξαι, ⸤καταξύσαι n στενάξαι
alpha 3864	ἀμύξανο ς· ἀνόσιος
alpha 3865	*ἀμύξει ς· καταξέσεις Sg σπαράξεις g τὴν ψυχὴν ἀνιώμενος
alpha 3865	(Α 243)	134 in vol. 1
alpha 3866	(*)ἀμυρεῖν· μὴ ἔχειν μέρος
alpha 3867	*ἀμύρημα· ἀτύχημα S
alpha 3868	ἄμυροι τόποι· οἱ κάθυγροι, καὶ ἄγαν ῥέοντες, ἀπὸ τοῦ μυρεῖν (Sophocl. fr. 512 P.)
alpha 3869	ἀμυρόραινος· ὁ μὴ μυσαττόμενος τὸ ῥαίνεσθαι ...
alpha 3870	ἀμυρτόν· ἱμάτιον. Κρῆτες
alpha 3871	ἅμυς· ὁμοῦ, σὺν αὐτῷ
alpha 3872	*ἄμυσσε· ἔξεσεν S ἐσπάραξεν (Τ 284)
alpha 3873	ἀμύσσειν· *ξέειν (Hdt. 3,76,2) (vgSb) σπαράττειν (gS) λυπεῖν
alpha 3874	ἄμυσσος· κῆτος. Λάκωνες
alpha 3875	*ἄμυστιν· τὴν συνεχῆ πόσιν (Eur. Rhes. 419) S
alpha 3876	ἀμυστία· μέτρον τι
alpha 3877	ἄμυστις· τὴν ἀπνευστὶ καὶ ἀθρόαν πόσιν Τίμαρχός φησιν οὕτως λέγεσθαι
alpha 3878	ἀμυσχῆναι· καθᾶραι, ἁγνίσαι
alpha 3879	ἀμυσχαία· οἰνάνθη. ἢ ἀναδενδράς
alpha 3880	†ἀμύσχεσθαι· τὸ ξέειν τὰς σάρκας τοῖς ὄνυξιν
alpha 3881	ἀμυσχρόν· καθαρόν S ἁγνόν b ὁλόχροον (Soph. fr. 909?)
alpha 3882	ἀμυττέτωσαν· κνιζέτωσαν. σπαραττέτωσαν S
alpha 3883	*ἀμυχή· ἐπιπόλαιον ἕλκος vgS
alpha 3884	*ἀμυχούσης· στυφούσης ἐπὶ πλέον S
alpha 3885	ἀμφαγαπαζόμενος· ὑπερβαλλόντως περιαγαπώμενος καὶ πε‐ ριαγαπαζόμενος (Π 192)
alpha 3886	ἀμφαγαπῶντες· ἀσπαζόμενοι (Hes. op. 58)
alpha 3887	ἀμφαγέροντο· περιηθροίζοντο (Σ 37)
alpha 3888	ἀμφαδίην· φανερῶς. ἀναφανδόν (Η 196)
alpha 3889	*ἀμφαδόν· φανερῶς (Η 243) Sn
alpha 3890	ἀμφάϊκος· κύκλῳ σειομένης
alpha 3891	ἀμφαής· πρόσκοπος, †περισκελής, οἶκος περίσκεπτος
alpha 3892	ἀμφ’ Ἀκίριος ῥοάς· Ἄκιρις ποταμός (Archil. fr. 21)
alpha 3893	ἀμφακές· ἀξίνη (Sophro)
alpha 3894	*ἀμφ’ ἅλα· περὶ τὴν θάλασσαν (Α 409) vg	135 in vol. 1
alpha 3895	ἀμφαλλάξαι· διαμφοδῆσαι. οἱ δὲ ὁμοῦ βαδίζοντας ἐφ’ ἑτέρας ὁδοῦ χωρισθῆναι
alpha 3896	ἀμφ’ ἄλητα· περὶ τὰ ἄλευρα. 〈ἢ〉 [ἀμφ]ἀνὰ φάλητα (Sophr. fr. 39)
alpha 3897	ἀμφαξονεῖν· τὰ γόνατα περικλᾶσθαι. καὶ μὴ εὐτονεῖν (com. ad. fr. 925)
alpha 3898	†ἀφαρμένη· δίκελλα. Λάκωνες
alpha 3899	†ἀμφαρής· περιορωμένη, κατολιγωρουμένη. καὶ γυμνός, ἐπιφα‐ νής
alpha 3900	ἀμφαρίστερος· ἀμφοτέρωθεν ἀριστερός. οὐκ αἴσιος. οὐ δεξιός. ἐναντίος τῷ περιδεξίῳ (Ar. fr. 512)
alpha 3901	†ἀμφὰς ἀσπαζόμενος· πάνυ φιλοφρονούμενος (Π 192)
alpha 3902	ἀμφασία· *ἀλογία vgn ἀφωνία, ἀγρυξία (Ρ 695)
alpha 3903	ἄμφασμα· ψαιστά, οἴνῳ καὶ ἐλαίῳ βεβρεγμένα ἐν θυσίαις. Συρα‐ κούσιοι
alpha 3904	*ἀμφαυγεῖ· ἀντιλάμπει (Eur. Or. 1529?) S
alpha 3905	ἀμφ’ αὖον 〈ἀύτευν〉· περιήχουν (Μ 160)
alpha 3906	*ἀμφ’ αὐτούς· περὶ αὐτούς vg
alpha 3907	ἀμφαφάᾳς· ψηλαφᾷς
alpha 3908	ἀμφαφόῳεν· ψηλαφήσαιεν
alpha 3909	ἀμφαφόωντα· διὰ χειρὸς ἔχοντα καὶ περιψηλαφῶντα (Ζ 322 ..)
alpha 3910	ἀμφέθετο· περιέθετο (φ 431)
alpha 3911	ἀμφεικάς· ἡ περὶ εἰκάδα
alpha 3912	ἀμφεκάλυψεν· περιεσκέπασεν. περιέσχεν (δ 618)
alpha 3913	ἀμφεκτέον· περιβλητέον
alpha 3914	ἀμφελαΐς· μάζα ἐλαίου πλήρης
alpha 3915	ἀμφελάσασα· περιεγείρασα. κινήσασα
alpha 3916	ἀμφελάχαινε· περιέσκαπτεν, περιέσκαλλε, περιώρυσσεν (ω 242)
alpha 3917	[ἀφέμενον· τὸ ἐν μάχαις [καὶ] λοιδορίας ἀφίστασθαι καὶ μεγαλο‐ ψυχεῖν Λακώνων]
alpha 3918	*ἀμφενέμοντο· οἰκοῦσαν, ⸤ἐδιοικοῦσαν (Β 521) p
alpha 3919	*ἄμφεπεν· ἐνήργει (Π 124) n
alpha 3920	ἀμφέπει· *περιέπει (n) θεραπεύει. παρακολουθεῖ (Eur. Phoen.
alpha 3920	149)	136 in vol. 1
alpha 3921	ἀμφεπένοντο· ἐνήργουν (Δ 226) ἀπέφερον. ἤσθιον (Φ 203) p
alpha 3922	ἀμφέπλεον· περιέπλεον
alpha 3923	ἀμφεποτᾶτο· περιεπέτατο (Β 315)
alpha 3924	ἀμφερέεθρα· περὶ τὰ ῥεῖθρα (Β 461)
alpha 3925	ἀμφέρετο· ἀνεφέρετο
alpha 3926	ἀμφερκῆ πίθον· τὸν πάντοθεν κύκλῳ περιειργόμενον. Ἀχαιὸς Πειρίθῳ (fr. 36)
alpha 3927	ἀμφεκτήρ· χιτὼν διπλοῦς p
alpha 3928	ἀμφερειχθήσεται· περισχισθήσεται
alpha 3929	*ἀμφέχυτο· περιεκέχυτο (Β 41) n
alpha 3930	ἀμφέχανε· περιεκάλυψε (Ψ 79)
alpha 3931	ἀμφεωρία· περισειομένη Sp
alpha 3932	[ἀμφενώτας· ὁ Κριτικὸς χιτών]
alpha 3933	ἄμφηκες δέ· ἐξ ἑκατέρου μέρους ἠκονημένον vgSb βέλος (Κ 256) ἢ κεραυνός ἢ ξίφος vgSb
alpha 3934	ἀμφήλυθεν· περιῆλθεν. περιήχησεν. περιέλαβεν ἀμφοτέρωθεν (ζ 122) [ὅρμους ἀμφιορέας]
alpha 3935	[ἀμφήν· αὐλήν Sp]
alpha 3936	ἀμφήρεις· νῆες ἀμφοτέρωθεν ὁρμώμεναι, ἢ ἐρεσσόμεναι
alpha 3937	ἀμφηρεφής· ἀμφίστεγος. πλήρης
alpha 3938	ἀμφηρεφέα· ἀμφηρεφῆ, ἀμφοτέρωθεν ὠροφωμένην, ὅ ἐστιν ἐσκε‐ πασμένην (Α 45)
alpha 3939	ἄμφην· αὐχήν, τράχηλος
alpha 3940	ἀμφήριστον· ἀμφοτέρωθεν ἐξισούμενον. *ἀμφίλογον, ἀμφιβαλ‐ λόμενον. vgS παρὰ τὸ ἄμφω καὶ ἐρῶ τὸ λέγω, ῥῆμα (Ψ 382) S
alpha 3941	ἀμφής· οἴνου ἄνθος. οἱ δὲ μέλανα οἶνον
alpha 3942	*ἀμφί· περί vgn [χωρίς. δίχα]
alpha 3943	ἀμφιάλῳ· ὑπὸ θαλάσσης περιεχομένῃ πάντοθεν (α 386)
alpha 3944	ἀμφὶ ἄνακτα· ἀρχὴ νόμου κιθαρῳδικοῦ (Terp. fr. 2)
alpha 3945	ἀμφίας· γένος οἴνου (Nicostr. com. fr. 18)
alpha 3946	ἀμφίασιν· σκέπην (Iob 22,6)
alpha 3947	ἀμφίασμα· ἔνδυμα
alpha 3948	ἀμφιαχυῖα· *περὶ τῶν τέκνων ὀδυρομένη vgS ἢ κραυγάζουσα, ἢ φωνοῦσα (Β 316)
alpha 3949	ἀμφιβαλέσθαι· περιθέσθαι (ζ 178)	137 in vol. 1
alpha 3950	ἀμφιβαλεῦμαι· καθοπλισθήσομαι (χ 103)
alpha 3951	ἀμφίβασις· κύκλωσις. ὁρμή
alpha 3952	ἀμφηρικὸν ἀκάτιον· λῃστρικόν, ἐν ᾧ εἷς ἐλαύνει δύο κώπας (Thuc. 4,67,3)
alpha 3953	ἀμφίβασις· ὑπὲρ νεκροῦ μάχη· περιβάντες γὰρ τὸν νεκρὸν ἐμάχοντο περὶ τοῦ σώματος, ἵνα μὴ σκυλευθῇ· ἀπὸ δὲ τῶν ἀλόγων ζῴων ἡ μεταφορά (Ε 623)
alpha 3954	ἀμφιβατεῖν· ἀμφισβητεῖν
alpha 3955	ἀμφιβαλών· [μαχόμενος] περιλαβών (Eur. Hipp. 1270)
alpha 3956	ἀμφίβια ζῷα· τὰ ἔνυδρα καὶ χερσαῖα
alpha 3957	*ἀμφίβιον· ἐν γῇ καὶ ὕδατι ζῆν δυνάμενον (Dion. Ar. div. nom. 4,2) vgPn
alpha 3958	ἀμφίβλημα· ἀναβόλαιον (Eur. Phoen. 779)
alpha 3959	ἀμφιβέβηκας· ἐπεκδικεῖς. ⸤προΐστασαι. ὑπερμαχεῖς p καὶ σώζεις (Α 37)
alpha 3960	ἀμφιβέλεσι· περὶ τοῖς ὀβελίσκοις (Α 465 ..)
alpha 3961	ἀμφὶ βειήν· περὶ τὴν δύναμιν (Ε 781)
alpha 3962	(*)ἀμφιβολεῖς· ἁλιεῖς (Esai. 19,8)
alpha 3963	ἀμφίβολοι· ἑκατέρωθεν περιβαλλόμενοι ὡς Θουκυδίδης (4,36,3)
alpha 3964	*ἀμφίβληστρον· δίκτυον (Matth. 4,18) pd
alpha 3965	*ἀμφιβρότης· [περὶ] ὅλον τὸν βροτὸν περιεχούσης (Β 389) (p)
alpha 3966	ἀμφιβῶτις. περιβόητος. Ἴων Τεύκρῳ (fr. 35)
alpha 3967	ἀμφιγνοεῖς· ἀμφισβητεῖς
alpha 3968	*ἀμφιγυιοῖσι· τοῖς ἑκατέρωθεν χωλοῖς vg
alpha 3969	*Ἀμφιγυήεις· ἀμφοτέρους τοὺς πόδας χωλοὺς ἔχων (Α 607 ..) Pn
alpha 3970	ἀμφὶ γυναικί· περὶ γυναικός (Γ 157)
alpha 3971	Ἀμφιγένεια· πόλις τῆς Πύλου (Β 593)
alpha 3972	ἀμφίγενυς· ἀξίνη
alpha 3973	ἀμφιγνοεῖν· τὸ μὴ ἀκριβῶς γινώσκειν
alpha 3974	ἀμφίγονος· υἱὸς ὁ ἐκ προτέρας γυναικός
alpha 3975	ἀμφιγυιῶσαι· ἀκρωτηριάσαι. ἢ ἑκατέρωθεν εἰς γῆν πῆξαι
alpha 3976	ἀμφιδασεῖαν· ἐξ ἑκατέρου μέρους κροσσοὺς ἔχουσαν. ἢ κυκλόθεν δασεῖαν (Ο 309)
alpha 3977	ἀμφὶ δὲ νῆες· περὶ τὰ πλοῖα (Β 333)	138 in vol. 1
alpha 3978	ἀμφὶ δέ· περὶ δέ (Π 276)
alpha 3979	*ἀμφιδεές· περιδεές pΣ
alpha 3980	ἀμφιδεδίνηται· κύκλῳ περίκειται (Ψ 562)
alpha 3981	ἀμφιδέαι· *ψέλια (Hdt 2,69,2) (vg) κρίκοι. δακτύλιοι (Ar. fr. 320,11?)
alpha 3982	ἀμφὶ δὲ ἕ· περὶ αὐτὸν δέ (Η 473?)
alpha 3983	ἀμφιδέδηε· κύκλῳ ἀνακέκαυται (Ζ 322)
alpha 3984	ἀμφιδεκάτη· ἡ μετὰ εἰκάδα ἡμέρα, παρὰ Ἀρκάσιν
alpha 3985	ἀμφιδέξιον· τὴν ἑκατέροις μέρεσι τῆς μήτρας ἄῤῥεν καὶ θῆλυ γεννᾶν δυναμένην ἵππον
alpha 3986	*ἀμφιδέραια· ψέλια Σ
alpha 3987	ἀμφιδήριτος· ἀμφισβητήσιμος (Thuc. 4,134,1)
alpha 3988	ἀμφιδῆ †τιοιως· κρίκοι διάκενοι, παρὰ Δημοκρίτῳ (fr. 130)
alpha 3989	ἀμφιδήσασθαι· ὑποδήσασθαι
alpha 3990	ἀμφιδεξίοις χερσί· ταῖς τῶν τοξοτῶν, διὰ τὸ ἑκατέραν χεῖρα ἐνεργεῖν ἐν τῷ τοξεύειν. Αἰσχύλος Τηλέφῳ (fr. 240)
alpha 3991	ἀμφίδοξοι μῦθοι· οἱ διχογνωμονούμενοι
alpha 3992	ἀμφίδουλος· ἐξ ἀμφοτέρων τῶν γονέων δοῦλος (Eubul. fr. 2D.)
alpha 3993	ἀμφίδοχμοι λίθοι· μέγεθος ἔχοντες (Xen. eq. 4)
alpha 3994	ἀμφιδρανές· ἱμάτιον διπρόσωπον, 〈ὃ〉 ἐν τῷ πεποικίλθαι τὴν αὐτὴν ἔχει ἐπιφάνειαν 〈ἑκατέρωθεν〉
alpha 3995	ἀμφιδρόμια· ἡμέρα ἀγομένη 〈ἐπὶ〉 τοῖς παιδίοις, ἐν ᾗ τὸ βρέφος περὶ τὴν ἑστίαν ἔφερον τρέχοντες κύκλῳ, καὶ ἐπετίθεσαν αὐτῷ ὄνομα, ὅτε 〈καὶ〉 ὑπὸ τῶν οἰκείων καὶ φίλων δῶρα ἐπέμπετο (Ar. Lys. 757)
alpha 3996	Ἀμφίδρομος· Αἰσχύλος Σεμέλῃ (fr. 222) ἔπλασε δαίμονα καὶ περὶ τὰ ἀμφιδρόμια, ὡσεὶ ἔλεγες τὸν Γενέθλιον. δηλοῖ δὲ καὶ ἐξ ἑκατέρου μέρους θεόμενον, ἢ προηγούμενον, ἢ ὁρμᾶν δυνάμενον, ὡς Αἰσχύλος Ἠδωνοῖς (fr. 65)
alpha 3997	ἀμφιδρυπίς· δένδρον, βατίς
alpha 3998	ἀμφιδρυφής· ἀμφοτέρωθεν κατεξεσμένη καὶ περιεσπαραγμένη τὸ πρόσωπον διὰ τὸ τοῦ ἀνδρὸς πένθος· δρύψαι γὰρ τὸ ξέσαι (Β 700)
alpha 3999	ἀμφίδρυφοι· πένθος ἔχουσαι (Λ 393)
alpha 4000	ἀμφίδυμοι· διπλοῖ ἐξ ἑκατέρου μέρους εἴσπλουν ἔχοντες (δ 847)	139 in vol. 1
alpha 4001	ἀμφίδυμος· ἐξ ἑκατέρου μέρους εἴσδυσιν 〈ἔχων〉 (δ 847)
alpha 4002	ἀμφιδύς· ἐνδυσάμενος
alpha 4003	ἀμφίδυσις· ἐπίθετον φιάλης, παρὰ Ἀναξανδρίδῃ (fr. 74)
alpha 4004	[ἀμφιδὲσφάγανον·] ... ζῷόν τι πολύπουν, σκολόπενδρα καλούμενον
alpha 4005	ἀμφὶ ἓ γινώσκων ἑτάρους· πειρώμενος (Ο 338)
alpha 4006	ἀμφιέλισσος· ἀμφοτέρωθεν ἐλαυνόμενος
alpha 4007	ἀμφιελίσσας· οὕτως (Β 165 ..)
alpha 4008	ἀμφιεκτίς· χιτὼν διπλοῦς
alpha 4009	†ἀμφιελόν· ἄφθονον
alpha 4010	*ἀμφιέπουσα· περιέπουσα Sn
alpha 4011	*ἀμφίεπον· περιεῖπον (Ω 804) S
alpha 4012	ἀμφιέποντες· περὶ ἔργον πονούμενοι, καὶ ἀσχολούμενοι. ἢ περὶ τὸν αὐτὸν πονούμενοι (γ 118)
alpha 4013	ἀμφιέννυμι· ἐνδύομαι
alpha 4014	ἀμφιέπων· περιθάλπων
alpha 4015	*ἀμφὶ ἓ παπτήνας· περι〈βλεψάμενος περὶ〉 αὑτόν
alpha 4016	ἀμφιετιζομένας· τὰς κατ’ ἐνιαυτὸν περιερχομένας
alpha 4017	*ἀμφίζανε τέφρην· ἐκαθέζετο περὶ τὴν τέφραν (Σ 25) S
alpha 4018	*ἀμφίηκες· ἀμφοτέρωθεν ἠκονημένον (Κ 256) Sn
alpha 4019	ἀμφιθαλής· *ἐπ’ ἀμφοτέροις τοῖς γονεῦσι θάλλων Sn ἢ ἐφ’ ᾧ ἀμφότεροι θάλλουσιν οἱ γονεῖς (Κ 496)
alpha 4020	ἀμφιθέντε· περιβάλλοντε, δυϊκῶς
alpha 4021	ἀμφίθετος φιάλη· ἑκατέρωθεν τίθεσθαι δυναμένη S ἢ ἀμφο‐ τέρωθεν τετορευμένη. ἢ κύκλον ἔχουσα. 〈ἢ〉 πυθμένα ἄνευ ὤτων. ἢ διὰ μέγεθος ἀμφοτέραις ταῖς χερσὶν αἱρουμένη καὶ τιθεμένη (Ψ 616)
alpha 4022	*ἀμφί θ’ ἕπον· περιενήργουν (θ 61) (S)
alpha 4023	(*)ἀμφιθέτοις· εὐμεταπτώτοις (Greg. Naz. c. 1,1,8,104?)
alpha 4024	*ἀμφιθῇ· ἐπιθῇ (Eur. Med. 787) S
alpha 4025	*ἀμφίθυρος· οἰκία ἔχουσα ἀμφοτέρωθεν θύρας (Soph. Phil 159) q. SPp
alpha 4026	ἀμφικαλύπτειν· σκέπειν (Β 262 ..)
alpha 4027	ἀμφὶ κάρη κεκοπώς· περὶ τὴν κεφαλὴν κόπτων καὶ τύπτων. ὅπερ ἐστὶ κονδύλους διδούς (ς 335) ἢ ἀμφικέφαλα 〈ἀμφοτέρω‐ θεν τὰς κεφαλὰ〉ς ἔχοντα. λέγεται δὲ ὑποπόδιον (ρ 231)	140 in vol. 1
alpha 4028	ἀμφικαλύψῃ· ἔσω παραδέξηται (θ 511)
alpha 4029	ἀμφικάς· ὑστέρα
alpha 4030	[ἀμφικὲς ξίφος· δίστομον καὶ ἑκατέρωθεν ἠκονημένον Sn]
alpha 4031	ἀμφικεύθων· περικρύπτων
alpha 4032	*ἀμφίκρημνον· ἑκατέρωθεν ἐπικίνδυνον (S)p
alpha 4033	ἀμφίκαυστις· ἡ πρώτη τῶν ἀσταχύων ἔκφυσις. λέγεται δὲ καὶ καῦστις (trag. ad. 586)
alpha 4034	ἀμφίκορος· ὁ μέσος τριῶν ἀδελφῶν
alpha 4035	ἀμφίκουρον· ἀμφοτέρωθεν κεκαρμένον
alpha 4036	ἀμφικελεμνίς· κατ’ ὀβελῶν περικρέμασις ἰσοῤῥόπως
alpha 4037	ἀμφικέλεμνον· ἀμφιβαρές. οἱ δὲ τὸν βασταζόμενον ὑπὸ δύο ἀνθρώπων δίφρον, ἄλλοι δὲ ἀμφί〈κοιλον〉 ξύλον
alpha 4038	*ἀμφικαλύπτει· περιέχει (Β 262) (S)
alpha 4039	ἀμφικεάσσας· περισχίσας. περικόψας (ξ 12)
alpha 4040	ἀμφίκεστον· περιτμητόν. ἢ περιγραφόμενον
alpha 4041	ἀμφικέφαλος· κλίνη ἑκατέρωθεν ἔχουσα ἀνάκλιντρον (Plat. fr. 34)
alpha 4042	ἀμφικτύονες· περίοικοι Δελφῶν συναγόμενοι ἐπο...λέαν, πυλα‐ γόροι καὶ ἱερομνήμονες
alpha 4043	ἀμφίκρανον· ἀμφοτέρωθεν ἔχον κεφαλάς (trag. ad. 616)
alpha 4044	ἀμφικόμῳ· φυλλώδει (Ρ 677)
alpha 4045	*ἀμφικύπελλον· περιφερὲς ποτήριον (Α 584) gS
alpha 4046	*ἀμφιλαφές· πολύ, ⸤δαψιλές, καὶ μέγα vgS πανταχόθεν S πλῆρες. ⸤κατάσκιον (Pl. Phaedr. 230b) vgSn
alpha 4047	*ἀμφιλαφῆ· μεγάλα, δαψιλῆ (gS)h
alpha 4048	ἀμφιλιασθείς· περιελασθείς
alpha 4049	ἀμφιλάφειαν· συγκρότησιν. ὠφέλειαν
alpha 4050	*†ἀμφιλάων· περικυκλούντων S
alpha 4051	*ἀμφίλεκτος· ἀμφίβολος (Eur. Phoen. 500) S(p)
alpha 4052	ἀμφιλέξαντες· ἀμφισβητήσαντες (Xen. Anab. 1,5,11)
alpha 4053	ἀμφίλινα κρούπαλα· Σοφοκλῆς Αἰχμαλωτίσι· πατὴρ δὲ
alpha 4053	†χρυσυς δὺς ἀμφίλινα κρούπαλα (fr. 41)	141 in vol. 1
alpha 4054	ἀμφιλίτην· τὴν λιτανευτήν
alpha 4055	†ἀμφιλιχῆ· περιμάχητον
alpha 4056	ἀμφιλύκη· ὄρθρος, τὸ λεγόμενον λυκόφως (Η 433)
alpha 4057	ἀμφιλύκη νύξ· ὃ ἡμεῖς λυκόφως λέγομεν· λύγη γὰρ ἡ σκοτία κατ’ ἔλλειψιν αὐγῆς λέγεται (Η 433)
alpha 4058	ἀμφιμάσασθαι· περιψήσασθαι. περικαθᾶραι. ἀπομάξαι (υ 152)
alpha 4059	ἀμφίμαστα· ψαιστά, 〈ἄλφιτα μέλιτι δεδευμένα· Λάκωνεσ〉
alpha 4060	†ἀμφιμάντορα· δύσμορον, κακοθάνατον. ⸤*ἄμφω τοὺς γονεῖς [ἢ] ἔχων (Σ) [ἀποβαλλόμενος] [ἀμφιμάντορα·] [ἄλφιτα μέλιτι δεδευμένα. Λάκωνες]
alpha 4061	ἀμφίμαλλος· 〈μαλλὸν〉 ἔνιοι τὸν ἐν τοῖς ἱστοῖς καῖρον ἀποδι‐ δόασιν. καῖρον δὲ τὸν μίτον ἔλεγον (Pherecr. fr. 1D.)
alpha 4062	ἀμφιμάσχαλος· χιτὼν χειριδωτὸς S ἐλευθέρων, ὡς Πλάτων (fr. 229) δύο χειρῖδας ἔχων, ἃς μασχάλας ἔτι καὶ νῦν λέγουσιν
alpha 4063	ἀμφιμέμυκε· περιηχεῖ. μυκᾶται (κ 227)
alpha 4064	ἀμφιμήτωρ· ὁμοπάτριος, ἀλλ’ οὐχ ὁμομήτριος
alpha 4065	ἀμφιμήτορες· οἱ ἐκ πολλῶν μητέρων γεγονότες ἀδελφοί. Αἰσχύλος Ἡρακλείδαις (fr. 76)
alpha 4066	ἀμφιμήτρια· τὰ μετὰ τὴν τρόπιν τῆς νεὼς ἐξ ἑκατέρου μέρους ἐπιτιθέμενα
alpha 4067	ἀμφιμήτριον· τὸ σημαντικὸν τῶν περὶ τὴν μήτραν παθῶν. Ἱπποκράτης (Epid. 6,19?)
alpha 4068	ἀμφιμιγές· πολυμιγές· ἢ πολυσύγκρατον. καὶ σπαρτίον, πρὸς ὃ τὸν μίτον αἱ γυναῖκες προσάγουσιν
alpha 4069	ἀμφιμέλαινα· βαθεῖα. συνετή (Α 103 ..)
alpha 4070	†Ἀμφιμυσίων· Δημήτρια ζῷα
alpha 4071	†Ἀμφιμυσίων· ἡ Δημήτηρ
alpha 4072	ἀμφινώτας· χιτῶνας ἢ φαινόλας Κρῆτες [φελώνην λέγουσιν]
alpha 4073	ἀμφίνεικες· περιμάχητον ... ἐναντίους ἔχων λόγους. Σοφοκλῆς Τραχινίαις (527)
alpha 4074	ἀμφινωτίζοντα· προσπελάζοντα, προσφερόμενον
alpha 4075	ἄμφιον· ἔνδυμα vgS Σοφοκλῆς Μώμῳ (fr. 387)
alpha 4076	(*)Ἀμφιονίη· κιθάρα (Greg. Naz. c. 2,2,5,195)	142 in vol. 1
alpha 4077	ἀμφιορκία· ὅταν οἱ δικαζόμενοι ἀλλήλοις ὀμνύωσιν
alpha 4078	ἀμφίπαστον· †ἀλφίτοις ἀναδεδευμένοις ἐλαίῳ
alpha 4079	ἀμφὶ πελέκκῳ· πελέκιον δίστομον, Κυρηναῖοι. ὁ δὲ Ἀρίσταρχος τὸν τῆς ἀξίνης στελεὸν ἀπέδωκεν (Ν 612)
alpha 4080	ἀμφιπέληται· περιγένηται (α 352)
alpha 4081	ἀμφιπήρους· τυφλούς. ἢ μηδὲν λέγοντας
alpha 4082	ἀμφίπλεκτα· ἐμπλεκόμενα
alpha 4083	ἀμφιπλήξ· ἑκατέρωθεν πλήσσουσα. Σοφοκλῆς Οἰδίποδι Τυ‐ ράννῳ (417)
alpha 4084	ἀμφιπλήκτοις· ἀμφιθαλάσσοις, παρ’ ὅσον ἑκατέρωθεν θαλασ‐ σεύεται· 〈οἱ ἰσθμοί〉
alpha 4085	ἀμφίποκοι· [οἱ ἰσθμοὶ] τάπητες ἀμφίμαλλοι S
alpha 4086	ἀμφιπεριστρώφα· περιέστρεφε (Θ 348)
alpha 4087	ἀμφιπολεύειν· ἐργάζεσθαι
alpha 4088	*ἀμφίπολοι· θεράπαιναι (α 331 ..) (vg) S(Σ)
alpha 4089	ἀμφιπολεύοι· ὑπηρετοῖ. φροντίζοι. περιέποι (ς 254) ἢ ἀνα‐ στρέφοιτο
alpha 4090	ἀμφίπρυμνον· πλοῖον ἑκατέρωθεν πρύμνας ἔχον. Σοφοκλῆς Ἀνδρομέδᾳ (fr. 127) καὶ τὰ ἐπὶ σωτηρίᾳ παρελκόμενα πλοῖα
alpha 4091	ἀμφὶ πυρήν· περὶ πυράν (Η 336) S
alpha 4092	ἀμφί ῥά ἑ· περὶ δ’ αὐτόν
alpha 4093	*ἀμφηρεφέα· ἑκατέρωθεν ἐστεγασμένα (Α 45) S(Σ)
alpha 4094	*ἀμφιρεφές· ἑκατέρωθεν ῥιπτόμενον S
alpha 4095	*†ἀμφιρίοτον· ἀπὸ ἀμφοτέρων ἐρετός S
alpha 4096	ἀμφίριστον· ἐπίμαχον
alpha 4097	†ἀμφιρόν· ἀμφορέα
alpha 4098	*ἀμφιρύτῃ· πανταχόθεν περιρεομένῃ g τῶν ὑδάτων (α 198)
alpha 4099	a) [ἀμφιρῶτις· περιβόητος] b) [κεφαλὴν ἔχων ἑκατέρωθεν]
alpha 4100	ἀμφὶς ἀρωγοί· κεχωρισμένως βοηθοῦντες, οἱ μὲν τῷδε, οἱ δὲ τῷδε (Σ 502)
alpha 4101	ἀμφὶς ἀριζήλω· ἄγαν περιφανεῖς (Σ 519)
alpha 4102	ἀμφίσβαινα· εἶδος ὄφεως μακροκέφαλον, ἰσόπαχυ, τὴν οὐρὰν κολοβὴν ἔχον, καὶ ταύτῃ πολλάκις τὴν πορείαν ποιούμενον, ὥστε τινὰς ἀμφισβητεῖν μὴ δύο κεφαλὰς ἔχειν. λέγεται δὲ καὶ
alpha 4102	διὰ τοῦ μ ἀμφίσμαινα	143 in vol. 1
alpha 4103	ἀμφίσβατα· ἀμφισβητήσιμα (Hellanic. 4,193 J)
alpha 4104	*ἀμφισβητεῖν· ἀμφιβάλλειν vSn
alpha 4105	ἀμφίσγονοι· ἑτερόγονοι
alpha 4106	ἀμφὶς ἐέργει· χωρίζει (Ν 706)
alpha 4107	ἀμφὶς ἕκαστον· περὶ ἕκαστον (Λ 634)
alpha 4108	ἀμφὶς ἐόντες· *χωρὶς ὄντες (Ω 488?) Sn ἀποδημοῦντες
alpha 4109	ἀμφὶς ἔχοιεν περιέχοιεν (θ 340)
alpha 4110	*ἀμφὶς ἰδών· φανερῶς (Β 384?) S
alpha 4111	*ἀμφίσκοντες· ἐνδυόμενοι S (gp)
alpha 4112	ἀμφίσκωμοι· οἱ περιοικοῦντες τὰς κώμας
alpha 4113	*ἀμφιστεφής· πάντοθεν πλήρης (Λ 40 v. l.) (gΣ)
alpha 4114	ἀμφίστασθαι· ἐξετάζειν
alpha 4115	ἀμφιστερῆ· καταρχὴ τῶν θυσιῶν. Λάκωνες
alpha 4116	ἀμφίστερνον· δεινήν
alpha 4117	ἀμφίστομος φάλαγξ· ἡ τοὺς ἡμίσεις ἔχουσα ἀντιτεταγμένους
alpha 4118	ἀμφιστροφή· ἐκχώρησις. ὑποστροφή
alpha 4119	ἀμφιστρατόωντο· περιεστρατοπεδεύοντο (Α 713)
alpha 4120	ἀμφιστρεφέες· ἀλλήλαις περιπεπλεγμέναι. ἢ πάντοθεν πλήρεις (Λ 40)
alpha 4121	ἀμφίσφυρα· εἶδος ὑποδήματος γυναικείου
alpha 4122	*ἀμφιτάπης· χιτὼν ἑκατέρωθεν ἔχων μαλλούς Sp
alpha 4123	*ἀμφιτάποις· ταπητίοις vgS ἀμφιμάλλοις (Prov. 7,16) S(Σ)
alpha 4124	ἀμφὶ τεοῦ· περὶ τοῦ σοῦ
alpha 4125	ἀμφιτάλαντον· ἀμφοτέρωθεν ῥέψαι δυνάμενον (Greg. Naz. c. 1,1,8,103?)
alpha 4126	ἀμφίτερμον· ἀποτετερματισμένον
alpha 4127	ἀμφιτέρμως· ἀποτετερματισμένως. Σοφοκλῆς Ἀμφιτρύωνι (fr. 119)
alpha 4128	ἀμφιτρίβας· περιττῶς τετριμμένους (Archil. fr. 134)
alpha 4129	ἀμφιτρίτη· θάλασσα. ἀπὸ τοῦ φόβῳ περιβάλλειν τοὺς δια‐ πλέοντας αὐτήν (μ 97)
alpha 4130	Ἀμφιτροπή· δῆμος τῆς Ἀντιοχίδος φυλῆς
alpha 4131	*ἀμφιτρυχῆ· κατεῤῥωγότα (Eur. Phoen. 325) gS
alpha 4132	ἀμφὶ τεοῖο· περὶ σοῦ
alpha 4133	ἀμφίτοροι· ἄλφιτα ἐλαίῳ δεδευμένα. Λάκωνες	144 in vol. 1
alpha 4134	ἀμφισωπόν· περίωπον, πάντοθεν ἀναπεπταμένον. Αἰσχύλος Γλαύκῳ Ποτνιεῖ (fr. 41)
alpha 4135	ἀμφίτυπα· ἐπτισμένα
alpha 4136	ἀμφίφαλος· κύκλῳ φάλους ἔχουσα. Φάλοι δὲ οἱ ἧλοι (Ε 743)
alpha 4137	ἀμφιφανέα· ἄστρα 〈δὶς φαινόμενα〉
alpha 4138	ἀμφιφορεύς· σορός (Ψ 92) ὑδρία. *κέραμος S ἢ μέτρον Σ ἐλαίου
alpha 4139	*ἀμφιφορῆας· ἀγγεῖα τὰ ἑκατέρωθεν ὦτα ἔχοντα (Ψ 170) S
alpha 4140	ἀμφιφῶν· πλακοῦς ποιὸς Ἀρτέμιδι μετὰ δάιδων προσφερόμενος
alpha 4141	(*)ἀμφιχανόντες· καταπιόντες (Greg. Naz. c. 2,1,1,58)
alpha 4142	ἀμφιχυθείς· περιπλακείς (Ξ 253) S
alpha 4143	ἀμφίχυτον· περικεχωσμένον g ἔξωθεν καὶ ἔσωθεν, ὥστε προ‐ βάσεις ἔχειν φανεράς (γ 145)
alpha 4144	*ἄμφοδα· αἱ ῥῦμαι SP ἀγυιαί pb δίοδοι (Ierem. 17,27) vg
alpha 4145	*ἀμφοῖν· τῶν δύο, καὶ τοῖς δυσίν vgS ἐπ’ ἀμφοτέρων gn
alpha 4146	ἀμφόνη· ἀκρατής. ἁμαρτωλός. μὴ δυναμένη νηστεῦσαι
alpha 4147	ἂμ φόνον· περὶ τὸν φόνον (Κ 298)
alpha 4148	*ἀμφορεαφόρους· τοὺς μισθῷ τὰ κεράμια φέροντας (Men. fr. 431) gSΣ
alpha 4149	ἀμφορείῳ· φορτίῳ
alpha 4150	ἀμφ’ ὀστεόφιν· περὶ τοῖς ὀστοῖς (μ 45)
alpha 4151	ἀμφοτέρωσε· εἰς ἑκάτερον μέρος (Θ 223 ..)
alpha 4152	ἀμφότερα· δύο
alpha 4153	ἀμφουδίς· περὶ τὸ ἔδαφος. ὁ δὲ Ἡλιόδωρος ἀμφοτέραις ταῖς χερσὶν εἰς τὸ οὖδας ῥίπτων (ρ 237)
alpha 4154	ἀμφ’ οὔροισιν· περὶ ὅρων γῆς (Μ 421)
alpha 4155	ἀμφράσσατο· ἐγνώρισεν
alpha 4156	†ἀμφιδαρκανές· ὁμαλόν
alpha 4157	ἀμφύσκῃ· τῇ χειρὶ κυρτωθείσῃ. ἔνιοι δὲ τὸ λίκνον
alpha 4158	*ἄμφω· ἀμφότεροι vgb (PN)
alpha 4159	ἀμφώβολα· ἡ διὰ τῶν σπλάγχνων μαντεία (Soph. fr. 910)
alpha 4160	*ἄμφω μὲν ἤστην· ἀμφότεροι μὲν ὑπῆρχον vgS
alpha 4161	ἄμφω δ’ ἱέσθην· ἀμφότεροι ἐπεβάλλοντο, ἢ προεθυμοῦντο (Σ 501)
alpha 4162	ἀμφώδων· ὄνος gp ἐπεὶ καὶ κατὰ τὴν ἄνω καὶ κάτω ὀδόντας
alpha 4162	ἔχει, μερικῶς	145 in vol. 1
alpha 4163	[ἀμφῶμος· ἐν ταῖς ὀνομασίαις ὁ λιβανωτός]
alpha 4164	ἀμφώμοις· ἀναβλήμασιν. ἀναθήμασιν
alpha 4165	ἀμφωμοσία· ὅταν τῶν δικαζομένων ὁ μὲν προομόσῃ, ὁ δὲ ἐπομόσῃ. λέγεται δὲ καὶ ἀμφορκία
alpha 4166	ἄμφωξις· ὑδρεῖον ξύλινον ἀγροικικόν, εἰς ὃ καὶ ἀμέλγουσιν
alpha 4167	ἄμφωτος· χιτῶνος εἶδος
alpha 4168	*ἄμφω χεῖρε· ἄμφω τὰς χεῖρας (Δ 523) Σ
alpha 4169	ἄμφωτον· δίωτον. ἑκατέρωθεν ὦτα ἔχον (χ 10)
alpha 4170	ἄμφωτις [ἢ ἀμφώνυξ]· γαστρίμαργος, ἀκρατής
alpha 4171	ἀμφωτίδες· ἃς ἔχουσιν οἱ παλαισταὶ περὶ τοῖς ὠσίν (Aesch. fr. 102?)
alpha 4172	ἀμφωτίς· σκεπαστήριον 〈ὠτόσ〉
alpha 4173	ἀμῷεν· ἀμάοιεν, θερίζοιεν (ι 135)
alpha 4174	ἄμωμον· ἐν ταῖς ὀνομασίαις ὁ λιβανωτός
alpha 4175	Ἀμώς· προφήτου γένος. Ἀμως ἑρμηνεύεται στερέωσις, ἢ ἰσχύς
alpha 4176	ἀμώμητος· ἄμωμος. ἄψογος. ἀγαθὸς ἢ σώματι ἢ ψυχῇ
alpha 4177	ἀμώνας· τὰς ἀνεμώνας. Αἰολεῖς
alpha 4178	ἄμωρος· πλακοῦντος εἶδος
alpha 4179	*ἄμωμος· ἄμεμπτος. καθαρός vgS ἄψεκτος (Ps. 14,2 ..) Sn
alpha 4180	*ἀμώντων· θεριζόντων vS
alpha 4181	†ἁμώσας· κρεμάσας. Ταραντῖνοι
alpha 4182	*ἁμωσγέπως· ὁπωσδήποτε SP καὶ ἐκ παντὸς τρόπου P
alpha 4183	ἄν· ἀνά, κατά, περί, hb ἐπί, καὶ ἄνω· πρόθεσις, τὸ δὲ ἂν καὶ σύνδεσμος
alpha 4184	*ἄνα· ἀνάστηθι (Σ 178)ns ἄναξ (Π 233) ⸤βασιλεῦ np
alpha 4185	*ἀναβάδη ν· ἀνάβατα καὶ μετέωρα καὶ σύνποδα καθέζεσθαι A
alpha 4186	*ἀναβάλλετ ο· προοιμιάζετο (α 155) (s)
alpha 4187	ἀναβαίνει· κατέχει (ζ 29)
alpha 4188	ἀναβαλλίδα· [τὴν ὑάκινθον] ταινία. ἢ σφαῖρα
alpha 4189	ἀναβαλλογῆρας· φάρμακόν τι, καὶ λίθος ἐν Σάμῳ
alpha 4190	ἀνάβαλλε· ἀναβολὴν δίδου (τ 584) καὶ ἀναβάλλου
alpha 4191	ἀναβασμοί· ἀναβαθμοί	146 in vol. 1
alpha 4192	*ἀναβάτης· ἵππος ὀχευτής Ap
alpha 4193	*ἀναβεβρασμένη· ἀνακεκινημένη (Ar. fr. 5 D.) A
alpha 4194	ἀναβέβρυχεν· ἀναβάλλει Ab [Ἀμμὼν υἱοί· μεθ’ ἡμῶν λαός (Esai. 11,14)] ἀναπηδᾷ An ἀναβλύζει, ἀναβρύει· 〈πεποίηται δέ〉 (Ρ 54)
alpha 4195	ἀναβεβλημένος· ὑπερτεθείς [πεποίηται δὲ]
alpha 4196	ἀναβήσομαι· ἐπανελεύσομαι ἐπὶ τὰ ἐξ ἀρχῆς (Democr. fr. 144 a)
alpha 4197	ἀναβησάμενοι· ἀναβιβάσαντες ἐπὶ τὴν ναῦν (o 475)
alpha 4198	*ἀναβιβάζων· ἀναφέρων vgAn
alpha 4199	ἀναβίωσις· ἀνανέωσις ζωῆς
alpha 4200	*ἀναβιώσκεσθαι· ἀναζῆν (Plat. Phaed. 71 e ..) vgA
alpha 4201	*ἀνάβλησις· ἀναβολή d ὑπέρθεσις (Β 380) pd
alpha 4202	ἀνάβλυδες· πηγαί
alpha 4203	ἀναβλύει· ἀναζεῖ. ἀναβρύει
alpha 4204	*ἀναβλύζουσα· ἀναβρύουσα An
alpha 4205	*ἀναβοθρεύουσιν· ἀνασκάπτουσι Ap
alpha 4206	ἀναβόλιμοι δίκαι· αἳ διὰ περίστασιν εἰς ὑπέρθεσιν ἐμπίπτουσιν
alpha 4207	ἀνὰ βουνόν· ἀνὰ βουνίον, ἀν’ ὀρεινήν
alpha 4208	ἀνάβραχε· ἤχησε, ποιὸν ἦχον ἀπετέλεσεν (Τ 13)
alpha 4209	ἀναβρόξειεν· [ἠχήσειεν] ἀναρροφήσειεν [ἀναβροχθήσειεν ἀνα‐ ροφήσειεν] ἀναπίοι. ἔστι δὲ τῶν πεποιημένων (μ 240)
alpha 4210	[ἀναβρόξειν· ἀναροφήσειν]
alpha 4211	ἀναβρώσκων· κατεσθίων (Greg. Naz. c. 2,2,5,113) n
alpha 4212	ἀναβροχέν· ἀναποθέν. ῥοφηθέν (λ 586)
alpha 4213	ἀνάβωνες· βαθμοῦ εἶδος
alpha 4214	*ἀνάγαιον· ἀνὰ τὴν γῆν, 〈ὑπερῷον〉 A
alpha 4215	*ἀνὰ Γαργάρῳ ἄκρῳ· Γάργαρον ἀκρωτήριον 〈Ἴδησ〉 (Ξ 352) A
alpha 4216	ἀναγαργαρισμός· διάχυσις
alpha 4217	ἀναγαγγανεύουσιν· ἀναβοῶσιν
alpha 4218	ἀναβήμεναι· Ὅμηρος τὸν ἐπὶ τὴν Τροίαν πλοῦν ἀνάβασιν λέγει. δηλοῖ δὲ καὶ τὸ ἀναχωρῆσαι (α 210)
alpha 4219	a) ἀναβλυστανεῖται ... b) 〈ἀναβλυστονῆσαι·〉 ἀναβλύ‐ σαι (Eupol. fr. 105)
alpha 4220	ἀναγαλλίς· πόα τις. λέγεται δὲ καὶ ἀῤῥενικῶς
alpha 4221	ἀνάγειν· ἄγειν. πείθειν. ἀναγινώσκειν	147 in vol. 1
alpha 4222	ἀναγής· ὁ ἐναγής, ἢ βέβηλος
alpha 4223	*ἀνάγεσθαι· ἀνέρχεσθαι vgA
alpha 4224	[ἀναγεστρίς· μάζας. Ταραντῖνοι]
alpha 4225	ἀνάγεται· ὁδηγεῖται
alpha 4226	ἀναγγέλλει· κηρύσσει, λέγει
alpha 4227	ἀναγής· 〈μὴ〉 καθαρός
alpha 4228	[ἀναγκαίνισμα· ἀνακίνημα]
alpha 4229	ἀναγινώσκειν· ἀναγνωρίζειν (Hdt. 2,91,6)
alpha 4230	ἀναγκαίᾳ· ἐξ ἀνάγκης
alpha 4231	ἀναγκαίῃ· ἀνάγκῃ (Δ 300 ..)
alpha 4232	ἀναγκαῖοι πολεμισταί· κατὰ ἀνάγκην πολεμικοὶ γεγονότες, γέροντες ὄντες, ὅ τε Λαέρτης καὶ ὁ Δολίος (ω 499)
alpha 4233	ἀναγκαῖον· τὸ δεσμωτήριον q
alpha 4234	ἀνάγκη· ἡ δικαστικὴ κλεψύδρα (Ar. fr. 584)
alpha 4235	ἀναγκομόναρχος· ὁ τύραννος
alpha 4236	ἀναγκοφαγεῖν· πρὸς ἀνάγκην ἐσθίειν, ὅπερ ἀθληταὶ πάσχουσιν
alpha 4237	ἀναγνούσῃ· ἀναγνωρισάσῃ (τ 250)
alpha 4238	*ἀνάγνωσις· ἀναγνωρισμός Σ
alpha 4239	ἀναγνῶναι· ἀναπεῖσαι (Hdt. 3,61 ..)
alpha 4240	ἀναγνωστήριον· ἀναλογεῖον
alpha 4241	*ἀναγωγότερος· ἀτακτότερος (vgA)
alpha 4242	ἀνάγοντο· ἀνέπλεον (Α 478)
alpha 4243	ἀνάγου· ἀνάπλευσον
alpha 4244	ἀνὰ γουνόν· ἀνὰ τὴν γόνιμον γῆν (α 193)
alpha 4245	*ἀναγραπτόν· φανερῶς γεγραμμένον vgA
alpha 4246	*ἀναγρετόν· ἀνυπόστροφον A
alpha 4247	†ἄναγρον ἢ ἄνιγρον· ἐναγές
alpha 4248	Ἀναγυράσιος· δῆμος τῆς Ἀττικῆς, ἔνθα καὶ φυτὸν δυσῶδες φύεται q
alpha 4249	ἀνάγυρον κινεῖν· παροιμία· q Κινήσω τὸν ἀνάγυρον. διὰ τὸ δυσῶδες φυτὸν αὐτόθι φύεσθαι
alpha 4250	ἀναγέτρια· ἡ ταῖς τικτούσαις ὑπηρετοῦσα γυνή, παρὰ Ταραν‐ τίνοις οὕτως λεγομένη, ἣν Ἀττικοὶ μαῖαν καλοῦσιν
alpha 4251	ἀνάγχρεμψις· ἀνάβηξις
alpha 4252	ἀναγωγή· ἡ τῶν πραθέντων ἀνδραπόδων ἀνάδοσις, ἐχόντων αἰτίαν τινά q ἢ ὁ ἐκ τῆς Ἑλλάδος εἰς τὴν Τροίαν ἀπόπλους (Cratin. fr. 11D?) καὶ ὁ 〈ἐκ〉 τοῦ ναυστάθμου ἐπὶ τὴν Ἴλιον πλοῦς	148 in vol. 1
alpha 4253	*ἀνάγωγος· ὑβριστής. ὁ τῆς δεούσης ἀγωγῆς 〈μὴ〉 τετυχηκώς A
alpha 4254	*ἀναγώγους· ἐκλελυμένους (vg)
alpha 4255	ἀναδαιμονίζειν· τὸ ἐκ δευτέρου κληροῦσθαι
alpha 4256	*ἀναδάσασθαι· ἀναμερίσασθαι (Thuc. 5,4,2) vA
alpha 4257	ἀναδάστως· ἀνωμάλως ἔχων τις τοῦ σώματος (Democr.?)
alpha 4258	ἀνὰ δέ· ἀνέστη δέ (Β 100)
alpha 4259	ἀναδείγματα· ἡνίας περὶ τραχήλοις. καὶ τὰ ἐν ταῖς τραγικαῖς σκηναῖς εἴδωλα δεικνύμενα
alpha 4260	*ἀναδείμασθαι· ἀνοικοδομῆσαι vgAn
alpha 4261	ἀναδεῖσθαι· ἀναδήσασθαι
alpha 4262	ἀναδέσμη· μίτρα, διάδημα. οἱ δὲ εἶδος κόσμου ἐπὶ κεφαλῆς (Χ 469)
alpha 4263	*ἀναδήσομαι· στεφανώσω (vA)
alpha 4264	*ἀνὰ δ’ ἐβόασεν λεώς· ἀνεβόησε δὲ ὁ λαός (Eur. Tro. 522) A
alpha 4265	ἀναδέδρομεν· ἄνω ἔδραμεν, καὶ εἰς ὕψος ἀνῆλθεν. ἢ ἐχώρησεν εἰς τοὐπίσω (ε 412)
alpha 4266	ἀναδέρω· [*ὑπερτίθημι A ἢ] ἀποδύω
alpha 4267	ἀναδέρειν· γυμνοῦν
alpha 4268	ἀναδεύειν· φυρᾶν
alpha 4269	ἀνὰ δ’ ἔφλυε· ἀνέβαλλεν (Φ 361) (A)
alpha 4270	ἀνάδημα· στέμμα, ᾧ τοὺς ἱερονίκας ἀναδεσμοῦσιν
alpha 4271	ἀναδῆσαι· ταινιῶσαι
alpha 4272	ἀνάδικοι· οὕτως ἐλέγοντο δίκαι αἱ εἰς ἀκεραίαν ἐγκαθιστάμεναι ἤτοι διὰ πολιτικὴν αἰτίαν ἢ τῶν μαρτύρων ἁλόντων ψευδο‐ κατηγόρων
alpha 4273	ἀναδινίω· περιπατῶ
alpha 4274	ἀνὰ δ’ ἴσχεο· ἀνάσχου δέ (Η 110)
alpha 4275	ἀναδινήσας· ἀνακινήσας
alpha 4276	ἀναδούμενος· ἀναδεσμούμενος (Thuc. 2,90,6)
alpha 4277	ἀναδοιδυκίζειν· ἀναταράσσειν (Com. ad. 926) p
alpha 4278	ἀνάδοχος καὶ ἀναδοχεύς· διχῶς ἐλέγετο
alpha 4279	ἀναδραμεῖν· ἀναβῆναι. 〈ὁ〉 αὐτός	149 in vol. 1
alpha 4280	*ἀναδρᾶσαι· ἀναπρᾶξαι A
alpha 4281	ἀναδρομαί· αὐξήσεις. βλαστήσεις. Εὐριπίδης †Ἱκέτισιν. Ὑψι‐ πύλῃ (fr. 766)
alpha 4282	ἀναδρύψει· ἀναξηρανεῖ
alpha 4283	†ἀναδρύγματα· θύματα
alpha 4284	*ἀναδύεσθαι· ἀναβάλλεσθαι q. APn ἀπωθεῖσθαι (n) μὴ βού‐ λεσθαι
alpha 4285	*ἀναδύῃ· μεταβουλεύηται (ι 377) A
alpha 4286	ἀναδύμεναι· ἀναβάλλεσθαι
alpha 4287	ἀναδῦναι· ἐκκλῖναι. ἀναφυγεῖν. ⸤*ἀναχωρῆσαι (Η 217?)nΣ ἢ ἀνανήξασθαι, ἢ ἀναπνεῦσαι
alpha 4288	*ἀναδύομαι· φεύγω. ἀνανεύω. ὑποχωρῶ A
alpha 4289	*ἄνα Δωδωναῖε· βασιλεῦ ἐν Δωδώνῃ τιμώμενε (Π 233) A
alpha 4290	ἀνάεδνον· ἄπροικον, *χωρὶς ἕδνων. Ἕδνα δέ ἐστι τὰ An πρὸ τῶν γάμων ταῖς γαμεῖσθαι μελλούσαις παρὰ τῶν μνηστήρων ⸤διδόμενα δῶρα (Ι 146) An
alpha 4291	*ἀνάειρεν· ἐπῇρεν S ἀνεβάστασεν (Ψ 614)
alpha 4292	*ἀναζεύξας· ὑποστρέψας vgA ἐκ μεταφορᾶς ἁρμάτων (1. Macc. 11,22)
alpha 4293	*ἀναζυγαί· ἀναλύσεις (A) ἀναστροφαί (Exod. 40,32) (vgA)
alpha 4294	ἀναζυγοῦν· τὸ ἀνοίγειν κιβωτὸν p 〈ἢ〉 ζύγαστρον· λέγεται δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ ἀναφωνεῖν. ἀναζυγοῦντες· ἀνοίγοντες
alpha 4295	*ἀναζωπυρεῖν· ἀνεγεῖραι (2. Tim. 1,6?) (s)
alpha 4296	*ἀναζωπυρῆσαι· ἀνανεῶσαι. ἀνεγεῖραι. ζωῶσαι (Gen. 45,27 ..) vgA
alpha 4297	*ἀναθέης· βασιλίσσης (Ξ 326) w(p)
alpha 4298	*ἀνάθεμα· ἐπάρατος, ἀκοινώνητος (Rom. 9,3)n
alpha 4299	*ἀναθεῖναι· ἐπιθεῖναι APn
alpha 4300	ἀναθεις· ἀνατρέχεις. ὑποθέμενος
alpha 4301	ἀναθέσθαι· ὁμολογῆσαι A ἐπὶ τῶν πεσσῶν ἐλέγετο· οἱ γὰρ παίζοντες καὶ τὰς ψήφους διώρθουν
alpha 4302	ἀναθήκη· ἀνάθεσις
alpha 4303	ἀναθηλάσαν· ἀναβλαστῆσαν (Greg. Naz. c. 2,1,1,555?)
alpha 4304	*ἀναθηλήσει· ἀναβλαστήσει (Α 236) Σ	150 in vol. 1
alpha 4305	*ἀνάθημα· κόσμημα P
alpha 4306	ἀναθήματα δαιτός· καὶ κοσμήματα τῆς εὐωχίας (α 152)
alpha 4307	*ἀνά θ’ ἱστία· ἄρμενα (Α 480 ..) A
alpha 4308	ἀναθόλωσις· μολυσμός (Plat. leg. 7,824)
alpha 4309	ἀναθορυβεῖ· ἀναταράσσει
alpha 4310	*ἀναθορόντες· ἀναπηδῶντες gb
alpha 4311	ἀναθρήσας· ἀναβλέψας
alpha 4312	ἀναθρώσκων· ἀναπηδῶν (Ν 140) (vgAP)
alpha 4313	ἀναθυᾶν· ἀνασκιρτᾶν. καὶ αὖθις ἐξ ἀρχῆς ἀνανεάζειν
alpha 4314	ἀναθυήσασα· ἀνασκιρτήσασα
alpha 4315	ἀναθυμιάσεις· ἀναδόσεις. ἀτμοί. καπνοί
alpha 4316	ἀναθύοντες· ἀνιεροῦντες. παραθέντες
alpha 4317	ἀναθῶ· προσφέρω
alpha 4318	ἀναθωΰξας· ἀναβοήσας
alpha 4319	[*ἀναιέστιον· μηκέτι ἐσθιόμενον S]
alpha 4320	ἀναιδέος· ἀναισχύντου (Χ 139)
alpha 4321	ἀναιδείας φάρος· †πίων. Σοφοκλῆς Ἰνάχῳ (fr. 269) παρὰ τό· χλαῖνάν τ’ ἠδὲ χιτῶνα τά τ’ αἰδῶ ἀμφικαλύπτει (Β 262)
alpha 4322	[ἀναίδεστον· ἄμοιρον. ἄτιμον]
alpha 4323	ἀναιδής· σκληρός Sn ἀναίσχυντος Pn μεταφορικῶς γὰρ τὸν λίθον ἀναιδῆ λέγει Ὅμηρος· λᾶας ἀναιδής (λ 598)
alpha 4324	ἀναιδείην· ἀναισχυντίαν (Α 149) (p)
alpha 4325	ἀναίη· τροφός. τιθήνη
alpha 4326	ἀναιθύσσω· ἀνασείω. Σοφοκλῆς Σίνωνι (fr. 499)
alpha 4327	*ἀνάλιπος· ἀνυπόδητος (Theocr. 4,56 v. l.) g
alpha 4328	ἀναίκλεια· ἄδειπνα
alpha 4329	*ἀναιμακτί· ἄνευ αἵματος AP καὶ ἀναίμονες pb καὶ ἀναι‐ μωτί (Ρ 363 ..) gA
alpha 4330	ἀναιμώδητον· ἡ ἀνδράχνη
alpha 4331	*ἀναίμων· ἀναιμάκτων A
alpha 4332	*ἀναίνομαι· ἀρνοῦμαι (Ι 116) (vg) Ab
alpha 4333	*a) ἀναΐξας· ἀνορμήσας (Α 584 ..) A b) ......· ἀνῆλθεν. ἀνήγαγεν
alpha 4334	ἄναιρον· ὄνειρον. Κρῆτες
alpha 4335	ἀναιρεῖν· κρύπτειν. *τὸ ἐν γαστρὶ συλλαβεῖν (Hdt. 6,69,4) τὸ
alpha 4335	τεχθὲν ἀνατρέφειν Σ καὶ κυΐσκειν. καὶ ἀμέλγεσθαι	151 in vol. 1
alpha 4336	ἀναίρεσις· ἡ τῆς κάρας ἐκτομή. καὶ ἄλλως θανατῶσαι. καὶ ἥ τινός τι ἀφαίρεσις. λαμβάνεται δὲ καὶ ἐπὶ ἀνατροπῆς
alpha 4337	ἀναιρετής· φονευτής. ἐκτομεύς
alpha 4338	ἀναιρῶ· φονεύω
alpha 4339	ἀναισιμοῦν· δαπανᾶν, ἀναλίσκειν (Hdt. 1,185,4 ..)
alpha 4340	ἀναισιμώματα· ἀναλώματα (Hdt. 5,31,2)
alpha 4341	ἀναίτιος· ἀθῷος, ἀνέγκλητος
alpha 4342	*ἀνακαίειν· ἀνάπτειν (η 13 ..?) A
alpha 4343	ἀνακεκαλυμμένως· ἀκατακαλύπτως, φανερῶς
alpha 4344	Ἀνακείοις· Διοσκόρων ἑορτὴ τὰ Ἀνάκεια
alpha 4345	*ἀνακαλυπτήριον· ὅτε τὴν νύμφην πρῶτον ἐξάγουσιν 〈τοῦ θαλάμου〉 τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ A
alpha 4346	ἀνακαμψέρως· φυτόν τι, ὃ καὶ ἀρθὲν ἀπὸ γῆς ζῇ
alpha 4347	ἀνακαμψίπνοος· ὁ καικίας καλούμενος
alpha 4348	ἀνάκανδα· ἐν ὑπερῴῳ. Λάκωνες
alpha 4349	ἀνακας· τοὺς Διοσκόρους. ἢ ἄνωθεν, ἐν ὕψει, ἄνω
alpha 4350	ἀνάκης· ὄρνεόν τι Ἰνδικόν, ὅμοιον ψάρῳ
alpha 4351	ἀνακῆσαι· ἡσυχάσαι
alpha 4352	ἀνακηκίει· ἀναφέρεται (Ν 705)
alpha 4353	ἀνακείρει· ἀποτέμνει
alpha 4354	*ἀνακεφαλαιοῦται· συμπληροῦται. ἐπαναλαμβάνει (Rom. 13,9) A(vg)
alpha 4355	ἀνακλάσεις· ἐπιστροφάς
alpha 4356	ἀνακλέπτεσθαι· ἀναχωρεῖν
alpha 4357	ἀνάκλισιν· ἀνάπαυσιν
alpha 4358	†ἀνακνίδεσι· τῇ ὀσφύϊ
alpha 4359	*ἀνακλῖναι· ἀνοῖξαι (Ε 751) Σ
alpha 4360	ἀνάκλισις· τόπος τις ἐν τῇ νηΐ
alpha 4361	Ἀνάκειον· τὸ Διοσκούρειον. καὶ ἑορτὴ Ἀθήνῃσιν
alpha 4362	*ἀνάκλιτον· ἀνακεκλιμένον (Cant. 3,10?) A
alpha 4363	[ἄνικμος· ἄνυγρος. ξηρά]
alpha 4364	Ἀνάκοιν· τοῖν Διοσκόροιν
alpha 4365	ἀνακογχυλιάσαι· ἀναγαργαρίσαι (Pl. conv. 185d) p
alpha 4366	*ἀνακομιδή· ἀναγωγή vgAPn
alpha 4367	ἀνοκομίσαι· θεραπεῦσαι. *ἀνενέγκαι AP
alpha 4368	ἀνακραγγάνειν· κράζειν
alpha 4369	ἀνακραδάει· σείει T σαλεύει	152 in vol. 1
alpha 4370	*ἀνακραθέντες· ἀνακερασθέντες (vg) A
alpha 4371	*ἀνὰ κρατος· ἰσχυρῶς. ἐν κεφαλαίῳ, ἢ κατὰ τὴν κεφαλήν. ἢ παντελῶς gA
alpha 4372	*ἀνακρινόμενος· ἐξεταζόμενος A
alpha 4373	ἀνακρούεται· ἀναχαιτίζει
alpha 4374	ἀνακρουσία· παιδιᾶς εἶδος ἐπὶ σφαίρας
alpha 4375	ἀνάκρουσις· ἐν ναυμαχίᾳ ἐλέγετο ἐπὶ τοῦ πρύμναν κρούειν
alpha 4376	*ἄνακτα· βασιλέα (γ 163 ..) vgAP
alpha 4377	ἀνακτᾶται· ἀπ’ ἀρχῆς κτᾶται
alpha 4378	a) ἀνακτητικόν· γλήχων b) ἄνακτος· βασιλέως (Α 75 ..)
alpha 4379	*ἀνακτορία· βασιλεία v δεσποτεία vA
alpha 4380	ἀνακτορίῃσι· ταῖς δεσποτικαῖς ἢ βασιλικαῖς ὑπηρεσίαις. ὁ δὲ Ἡλιόδωρος ταῖς ἀπὸ λείας· δειπνήσας ἅμ’ ὕεσσιν ἀνακτορίῃσιν ἑπέσθω (o 397)
alpha 4381	*ἀνάκτορον· ἱερόν (Eur. Tro. 330) AS
alpha 4382	*ἀνακτόρων· ναῶν (Eur. Andr. 380 ..) ἢ οἴκων βασιλέων vgA
alpha 4383	*ἀνακτοτελεσταί· οἱ τὰς τελετὰς ἐπιτελοῦντες τῶν ἱερῶν (Clem. Al. protr. 2,19,2) AP
alpha 4384	*ἀνάκτωρ· θεός. βασιλεύς (Eur. Tro. 1217) vgA
alpha 4385	ἀνακτορίη· δεσποσύνη
alpha 4386	ἀνακυΐσκειν· †ἀναπηδᾶν
alpha 4387	*ἀνακύκλει· ἀνόρθου (Eur. Or. 231) AP(p)
alpha 4388	ἀνακυπῶσαι· ἀνατρέψαι (Antim. fr. 115 W)
alpha 4389	ἀνακυρτάσαι· ἀνασκιρτῆσαι. ἀναπηδῆσαι
alpha 4390	ἀνάκτορον· τὸ τῆς Δήμητρος· ὅ τινες μέγαρον καλοῦσιν. ὅπου τὰ ἀνάκτορα τίθεται
alpha 4391	ἀνακωδώνισον· ἀνάσεισον (Ar. fr. 303)
alpha 4392	ἀνακωνᾶν· ἀναστρέφειν
alpha 4393	*ἀνακῶς· ἐπιμελῶς, πεφροντισμένως (Thuc. 8,102,2) A
alpha 4394	ἀνακυντεῖν· ῥέγχειν
alpha 4395	ἀνακωχεῖν· ἀναχωρεῖν
alpha 4396	*ἀνακωχεύειν· ὅταν χειμῶνος ὄντος ἐν πελάγει στείλαντες τὰ ἄρμενα ἑαυτοὺς σαλεύωσιν (Soph. El. 732) (vgA)
alpha 4397	ἀνακωχή· ἀναχώρησις διὰ τῶν νεῶν. *ἢ ἀνάπαυσις vgP
alpha 4398	*ἀνακωχῆς· τῆς ἀναπαύσεως (Thuc. 1,40,4 ..) vgA	153 in vol. 1
alpha 4399	ἀνακωχήσαντες· ἀναχωρήσαντες. ἢ μετεώρως κατέχοντες τὰς ναῦς (Hdt. 6,116)
alpha 4400	ἀναλαβοῦ· στρέφου εἰς τοὐπίσω
alpha 4401	ἀναλακάτα· οὐ πρὸς ἠλακάτην ἐργαζομένη
alpha 4402	ἀναλαμβάνειν ξένον· δειπνίζειν. φιλοφρονεῖσθαι
alpha 4403	ἀνάλγητοι· ἀνηλεεῖς. *ἢ ἀμέριμνοι (A)
alpha 4404	ἀναλδές· ἀναυξές, ἄτροφον (Hippocr. aer. aqu. 15) [ἀνυγεία‐ στον]
alpha 4405	ἀναλεαίνει· σχολάζει. Ταραντῖνοι
alpha 4406	ἀναλέγειν· ἀνοικοδομεῖν. ἀναγινώσκειν
alpha 4407	ἀναλελάφθαι· ἀνειλῆφθαι (Hippocr. off. med. 11)
alpha 4408	ἀνάλημμα· μέρος τι τοῦ ἥπατος. *ἢ ὕψωμα vgA 〈στήριγμα〉 (2. Paral. 32,5)vg
alpha 4409	†ἀναλῆσαι· ἀνατρέψαι
alpha 4410	ἀναλθές· ἀνίατον. ἀνυγίαστον. ἀναίσθητον
alpha 4411	ἀναλίγκιον· ἀνόμοιον
alpha 4412	ἄναλλα κάταλλα· ἄνω καὶ κάτω
alpha 4413	*ἀναλκές· ἀδύναμον vg ἀσθενές vgAn
alpha 4414	*ἀναλκής· ἄνανδρος AP ἀσθενής P
alpha 4415	ἀνάλκιδα· ἀσθενῆ (Θ 153 ..)
alpha 4416	*ἀναλλοίωτον· ἄτρεπτον, τὸ μὴ ἀλλοιούμενον vgA ὅ ἐστι ἄλλο ἐξ ἄλλου γινόμενον A
alpha 4417	*ἀναλογάδην· κατ’ ἀναλογίαν A
alpha 4418	*ἀναλογίαν· κατὰ μέτρον ἢ κανόνα (Rom. 12,6) A
alpha 4419	*ἀναλόγως· ἴσως vg
alpha 4420	[ἀνάλογος· ἰσχυρός]
alpha 4421	ἄναλτον· ἀναυξές, τουτέστιν ἱκανόν. ἢ ἀπλήρωτον (ρ 228) παρὰ τὴν ἄλσιν.
alpha 4422	ἀναλύζων· ἀνανύττων
alpha 4423	ἀναλῦσαι· τὸ βεβλαμμένον τινὰ δι’ ἐπῳδῆς ἀπαλλάξαι (Men. fr. 213)
alpha 4424	ἀναλυσάμενος· ἀνακομίσας
alpha 4425	*ἀνάλυσις· ἀνατροπή A
alpha 4426	ἀναλφάβητος· ἀπαίδευτος (Nicochar. fr. 2 D.)
alpha 4427	ἀνάλωμα· ἔξοδος	154 in vol. 1
alpha 4428	ἀναλῶσαι· ἀφανίσαι. Ποιμέσιν (Soph. fr. 473)
alpha 4429	*ἀνάλωτος· ἀπόρθητος. ἰσχυρός vgAP
alpha 4430	*ἀναμάθω· ἐξ ἀρχῆς μάθω gA
alpha 4431	ἀναμαιμάει· ἀναφαίνεται. ἀναφέγγει. ἀναζεῖ (Υ 490)
alpha 4432	ἀναμάξεις· ἐναποψήσεις. ἐναποτυπώσεις. ἀναδείξεις (τ 92)
alpha 4433	ἀναμασχαλιστήρ· εἶδος γυναικείου κόσμου (Philippid. com. fr. 1)
alpha 4434	*ἀναμασσόμενος· ἀνειληφώς A
alpha 4435	*ἀναμαστεύων· ἀναζητῶν A
alpha 4436	*ἀναμάττεσθαι· ἀναφυρᾶν A
alpha 4437	ἀνάμματοι· ἅμματα μὴ ἔχοντες (Xen. cyn. 2,5)
alpha 4438	*ἀναμέλποντες· ἀνυμνοῦντες vgAn
alpha 4439	*ἀνὰ μέρος· ἐν μέρει (Eur. Phoen. 486 ..) vgA
alpha 4440	ἀνὰ μέσον· ἐν μέσῳ
alpha 4441	ἀναμετρήσαιμι· διέλθοιμι, πλεύσαιμι (μ 428)
alpha 4442	ἀναμιλῶσαι· [μη] ἀναγλύψαι
alpha 4443	*ἀναμίλλητον· ἀφιλονείκητον vAn καὶ ἀναμφίλεκτον
alpha 4444	*ἀναμίξ· ἀναμεμιγμένως gAP
alpha 4445	ἀνάμνησις· ὑπόμνησις
alpha 4446	ἀναμονή· μακροθυμία
alpha 4447	ἀναμορμύρεσκεν· ἀνέζει. ἀνετάραττεν (μ 238)
alpha 4448	*ἀναμύειν· ἀναβλέπειν vA
alpha 4449	*ἀναμυλλᾶναι· ἀνανεῦσαι, ἀρνήσασθαι A
alpha 4450	*ἀναμυρησάμενος· χρηματισάμενος Aps
alpha 4451	ἀναμφιλέκτως· ἀνενδοιάστως
alpha 4452	*ἀναμφήριστον· ἀναμφίβολον vgA
alpha 4453	ἄναν· ἄνυσιν
alpha 4454	*ἄνανδρος· ἀσθενής (Eur. Or. 786 ..) Pp
alpha 4455	†ἀνανδές· οὐκ εὐάρεστον. ἢ ἀληθές
alpha 4456	ἀνανεύει· οὐ συντίθεται πρός τι (A)
alpha 4457	ἀνάνευσις· ἀναβίωσις. ἀνάπαυσις. ἀνάνηψις
alpha 4458	*ἀνανεύων· παραιτούμενος gA
alpha 4459	*ἀνανήξασθαι· ἀνακολυμβῆσαι vgA
alpha 4460	ἀνανήξας· διαπλεύσας
alpha 4461	†ἀνανῆσαι· σφάξαι
alpha 4462	†ἀνανέσαι· καταστῆσαι. Κρῆτες	155 in vol. 1
alpha 4463	*ἀνάνιος· ἀβλαβής. ἢ ὑπερήφανος. ἢ ἄλυπος s
alpha 4464	ἄναντα· *ἀνωφερῆ (Ψ 116) APn [ὑψηλόν]. τινὲς δὲ τὰ μὴ βεβρεγμένα. Σοφοκλῆς δὲ Ἰνάχῳ (fr. 272) τὰ μὴ κεκομμένα, παρὰ τὸ αἵνειν, ὅ ἐστι κατακόπτοντα πτίσσειν
alpha 4465	ἀνανομήν· ἀναδασμόν. Ἀνανέμειν γὰρ τὸ μερίζειν. Εὐριπίδης Τημένῳ (fr. 748)
alpha 4466	*ἀνανταγώνιστος· ἀήττητος (vg)A
alpha 4467	*ἄναντες· ἀνωφερές vgS(APn) ὑψηλόν. ἄνισον S
alpha 4468	*ἀναξαίνειν· ἀνακινεῖν A
alpha 4469	*ἀναντιῤῥήτως· ἀναμφιβόλως A
alpha 4470	*ἄναξ· βασιλεύς vg (A 7 ..) ἄρχων, δεσπότης (Eur. Hec. 349 ..) vgA
alpha 4471	ἀναξίαν· βασιλείαν. Αἰσχύλος Αἰτναίαις (fr. 283)
alpha 4472	Ἀναξιδώρα· ἡ ἀνάγουσα καὶ ἀνιεῖσα τοὺς καρποὺς ἐκ γῆς Δημήτηρ (Soph.)
alpha 4473	*ἀναξυρίδες· φημινάλια, βρακία vgA βαρβαρικὰ ἐνδύματα ποδῶν P ὑποδήματα βαθέα Σ ἢ βασιλικά (Hdt. 1,71,2)
alpha 4474	*ἀνὰ οὐλαμὸν ἀνδρῶν· κατὰ τὸ ἄθροισμα τῶν ἀνδρῶν (Δ 251) A
alpha 4475	ἀνάπαιστα· κυρίως τὰ ἐν ταῖς παραβάσεσι τῶν χορῶν ἄισματα· καὶ ἰδίως τὰ τῶν ῥυθμῶν
alpha 4476	ἀναπαιστρίδες· σφῦραι, παρὰ τοῖς χαλκεῦσιν
alpha 4477	*ἀνάπαλιν· ἐκ τοῦ ἐναντίου, πάλιν (Sap. 19,21) vgA
alpha 4478	ἀναπάταὁν· ἄνοιξον 〈τοὺς ὀφθαλμούσ〉
alpha 4479	ἀναπατάξασθαι· ἀνακρούσασθαι ἆισμα
alpha 4480	†ἀναπαντοῦσιν· ἀνακύπτουσιν
alpha 4481	*ἀνὰ πᾶσαν· κατὰ πᾶσαν vA
alpha 4482	*ἀνάπαυλαν· ἀνάπαυσιν vgA
alpha 4483	†ἀνάπαυλις· ἀνάπαυσις. κατάπαυσις
alpha 4484	ἀνάπαυστον· τὸ μηκώνιον
alpha 4485	[ἀνάπαυστα· ἀνεκλάλητα, ἄῤῥητα. ἔκδηλα. ἐξάκουστα]
alpha 4486	ἀνάπειρα· ῥυθμὸς αὐλητικός
alpha 4487	ἀναπειρᾶσθαι· μελετᾶν
alpha 4488	*ἀνάπηρος· πηρός. τυφλός PAps νοσώδης
alpha 4489	ἀναπελάσας· ἀναῤῥωσθείς A
alpha 4490	ἀναπεμπάζει· *ἀναπέμπει A ἀριθμεῖ	156 in vol. 1
alpha 4491	ἀναπεμπάζεσθαι· ἐπαναλαμβάνειν τὰ προειρημένα (Plat. Lys. 222 e)
alpha 4492	ἀναπεμπάσαι· ἀνασκέψασθαι. ἀναριθμῆσαι
alpha 4493	*ἀναπεποιημένης· ἀναζυμωθείσης, ἀναπεφυραμένης (Num. 15,6) v(g)A
alpha 4494	*ἀναπεπταμένον· ἀνεῳγμένον (vP)
alpha 4495	ἀναπεπτωκότες· τὰς διανοίας ἀνατετραμμένοι q
alpha 4496	*ἀναπεπτωκώς· ἀναπεσών A
alpha 4497	*ἀναπετάσωμεν· ἁπλώσωμεν vgA
alpha 4498	ἀναπεφλασμένον· ἀνατεταμένον ἔχων τὸ αἰδοῖον. Ἀναφλᾶν γὰρ λέγουσιν Ἀττικοὶ τὸ ἀναμαλάσσειν τὰ αἰδοῖα
alpha 4499	*ἀναπεφοίτηκεν· ἀνῆλθεν An
alpha 4500	*ἀναπηγάζει· ἀναδίδωσιν vgA
alpha 4501	ἀναπῆξαι· ἀνεγεῖραι
alpha 4502	*ἀναπήροις· τυφλοῖς (A)
alpha 4503	*ἀναπίμπλασθαι· πληροῦσθαι APn
alpha 4504	ἀναπίτνασθαι· ἀνοῖξαι [ἢ ἀνοιμῶξαι]
alpha 4505	ἀνάπλασμα· ψεῦσμα
alpha 4506	*ἀνάπλεως· μεστός vgAP πλήρης (b)
alpha 4507	ἀνάπλουν· 〈κοῦφον〉 καὶ ἔχον εὐρυχωρίαν (Hippocr.) A
alpha 4508	ἀναπνῶ· ἀναπνέω, καὶ ἀναπνεύω
alpha 4509	ἀνὰ πόδα· ἔμπαλιν, ὀπίσω
alpha 4510	ἀναποδίζειν· τὸ ἀκριβῶς ἐξετάζειν καὶ συγκρούειν (Hdt. 5,92 ζ 2). Ποδίζειν γὰρ τὸ μετρεῖν
alpha 4511	*ἀναποδισμός· ἐπανάλυσις A
alpha 4512	*ἀναπόδραστον· ἄφευκτον (vg)A ἄπρακτον A φεύγειν μὴ δυνάμενον (vgA)
alpha 4513	ἀνάποινος· ἀλύτρωτος. 〈Κυρηναῖοι δὲ ὁ〉 μάταιος
alpha 4514	ἀναπολεῖ· μνημονεύει. †Λάκωνες
alpha 4515	ἀνάπυστα· ἀνεκλάλητα καὶ ἀνεξάκουστα. ὁ δὲ Ἡλιόδωρος ἀνάγγελτα, ἔκδηλα. καὶ ἐξάκουστα. καὶ ἄῤῥητα. καὶ ἐξάγγελτα (λ 274)
alpha 4516	*ἀναπόλαυστος· ἄγευστος AP
alpha 4517	ἀναποδίζουσαν· ἐπαναλύουσαν
alpha 4518	*ἀναπολεῖ· ἀναπτύσσει Sw
alpha 4519	ἀναπομπαζόμενον· ἐν ἀναπολήσει γινόμενον	157 in vol. 1
alpha 4520	*ἀναπότριπτον· ἀνεξάλειπτον gA
alpha 4521	ἀναπρῆσαι· *ἀναφυσῆσαι (Ι 433 ..) (n) ἀναφεψαλῶσαι. ἀνενέγκαι
alpha 4522	ἀνὰ πρόθυρον τετραμμένος· εἰς τὸ πρόθυρον βλέπων. τοιοῦτον γὰρ τὸ σχῆμα τῆς τῶν νεκρῶν προθέσεως (Τ 212)
alpha 4523	*ἀνάπτειν· περιθεῖναι (Β 86) vgA
alpha 4524	ἀνάπτεται· φλέγεται
alpha 4525	ἀναπτερώσω· μετέωρον ποιήσω
alpha 4526	ἀναπτησικέρας· ὁ ἰκτῖνος 〈Ἀττικῶσ〉
alpha 4527	*ἀναπτήτω· ἀναπετασθήτω vAP
alpha 4528	ἀναπτομένας· ἀναπετασθείσας
alpha 4529	ἄναπτος· ἄληπτος, ἀπίαστος
alpha 4530	ἀναπτυχαί· ἀνατολαί (Eur. Hipp. 601)
alpha 4531	*ἀναπτύξαντες· ἀνακαλύψαντες An(P)
alpha 4532	ἀνάπτω· ἀνεγείρω
alpha 4533	ἀνάπυστα· φανερά. *ἀνήκοα AP ἀναφανδά (λ 273)
alpha 4534	†ἄναρ· [ὄναρ ἢ] ἤκουσα
alpha 4535	[ἀνάπυνος· ἄνευ λύτρων. Κυρηναῖοι δὲ ματαίως]
alpha 4536	[ἀναράκτος· δημόσιος]
alpha 4537	ἀναραθαγῆσαι· ἀναψοφῆσαι. †ἀναπηδῆσαι
alpha 4538	*ἀναραΐσαι· παύσασθαι 〈τοῦ〉 ὀδυνᾶσθαι A
alpha 4539	ἀνάρβηλα· τὰ μὴ ἐξεσμένα. Ἀρβήλοις γὰρ τὰ δέρματα 〈ξέουσι〉
alpha 4540	†ἀναρῆ· κύουσα
alpha 4541	*ἀνάρημα· κήρυγμα Σ
alpha 4542	[ἀναρεῖν· ἀμέλγεσθαι. κυΐσκεσθαι]
alpha 4543	*ἄναρθρα· ἀτύπωτα vgA ἀμέριστα. κάταρθρα A
alpha 4544	ἄναρθρος· ἄτονος. ἀσθενής. Εὐριπίδης Οἰδίποδι (fr. 557)
alpha 4545	[ἀναροιζοῖ· φονεύει]
alpha 4546	ἀναρίθμιον· ἐχθρόν
alpha 4547	*ἀναριπίζειν· ταράσσειν vgA ἐκσείειν A
alpha 4548	ἀναρίτης· ζῶον κοχλιῶδες 〈ἐν πέτραισ〉 (Ibyc. fr. 22. Herod.
alpha 4548	fr. 13 Kn.)	158 in vol. 1
alpha 4549	*ἀναρριχᾶσθαι· ἀναβαίνειν A [ἐν πέτραις]
alpha 4550	ἄναρκτον· ἀνυπότακτον, 〈οὗ〉 οὐδεὶς ἦρξε. Σοφοκλῆς Αἰθίοψι (fr. 27)
alpha 4551	†ἀναρκτῆ· ἀνυπότροπον
alpha 4552	ἀναροδανισθῆναι· ἀναβληθῆναι
alpha 4553	ἀναροιβδεῖ· ἀναῤῥοφεῖ A Αἰσχύλος Σαλαμινίαις (fr. 217) ἀντὶ τοῦ διαπνεῖν. Ὅμηρος (μ 105) δὲ ἀναπίνει καὶ ἀναροφεῖ μετὰ ποιοῦ ἤχου. καὶ Σοφοκλῆς ἐν Ναυσικάᾳ (fr. 407) ἀντὶ τοῦ ἀναρρίπτει
alpha 4554	ἀναρός· ἄγγελος. Ταραντῖνοι
alpha 4555	*ἀνάῤῥησις· προανακήρυξις gSPn πρόῤῥησις SPn προαγόρευσις Sn
alpha 4556	*ἀναῤῥηθῆναι· ἀνακηρυχθῆναι q. vgAPn
alpha 4557	*ἀναῤῥήσεως· ἀνακηρύξεως S(gA)
alpha 4558	*ἀναῤῥύει· σφάζει. ⸤θύει (A)
alpha 4559	ἀνάῤῥυσιν· τὴν τελετήν
alpha 4560	[ἀναῤῥίπτειν· διδάσκειν]
alpha 4561	ἀναῤῥυσμεῖν· διδάσκειν. ἀναδιδάσκειν
alpha 4562	ἀνάρσιοι· *ἀνάρμοστοι vAP πολέμιοι. ἀπὸ τοῦ μὴ συνηρμόσθαι τοῖς ἤθεσιν (κ 459 ..)
alpha 4563	ἀνάρσιον· ἀβάστακτον. ἀκαταφόρητον. ⸤ἄδικον. ἀνάρμοστον T
alpha 4564	ἀναρτῆσα ι· ἀνακρεμάσαι s
alpha 4565	*ἀναρυστῆρ α· ἐν ᾧ ὁ οἶνος ἀνιμᾶται AP
alpha 4566	*ἄναρχο ν· τὸ μὴ ἔχον ἀρχήν (Greg. Naz. c. 1,1,1,25 p. 400 M) A
alpha 4567	ἀνὰ ῥῶγας μεγάροιο· τὰς τῆς οἰκίας διόδους ἐν τοῖς ὑπερῴοις οἴκοις. Ῥῶγας δὲ οἷον ῥήγματα καὶ ἀνοίγματα (χ 143)
alpha 4568	ἀνασαρῶσαι· εἰς ὀροφὴν ἐμπῆξαι
alpha 4569	*ἀνασείεις· ἀναπείθεις A
alpha 4570	ἀνασειράζει· ἀνορούειν ποιεῖ, ἀνερεθίζει. Εὐριπίδης Ἱππολύτῳ στεφανηφόρῳ (237)
alpha 4571	*ἀνασειράζουσιν· ἀνθέλκουσιν, ἀνακόπτουσιν A
alpha 4572	*ἀνασειράζων· ἄγχων, ὡς ἀπὸ τῆς σειρᾶς. εἰς τὰ ὀπίσω ἕλκων A
alpha 4573	ἀνασεσιλλῶσθαι· ἐστραμμένας ἔχειν τὰς τρίχας. Ἀνάσιλλος †στέφανος
alpha 4574	ἀνασεσυρμένη· ἡ συρόμενον ἱμάτιον ἐπαίρουσα, καὶ μέρος
alpha 4574	γυμνοῦσα q	159 in vol. 1
alpha 4575	†ἀνασίνδης· ἀναπήδησις
alpha 4576	ἀνάσιλλον· τρίχωμα τὸ ἀπὸ τοῦ μετώπου ἐπὶ κορυφὴν ἐστραμ‐ μένον
alpha 4577	ἀνασιμοῦν· τὸ τὰ ζῶα πρὸς ὀχείαν ὁρμῶντα ὀσφραίνεσθαι. [δηλοῖ δὲ καὶ ἀναλίσκειν]
alpha 4578	*ἀνασκαλεύοντες· ἀνακινοῦντες (vg)A ἢ ἐρευνῶντες A
alpha 4579	ἀνασκέλισμα· ἀνακίνημα
alpha 4580	ἀνασκευάζειν· μετατιθέναι
alpha 4581	ἀνασκευαζόμενοι· μετοικιζόμενοι
alpha 4582	ἀνὰ σκήπτρῳ· ἅμα τῇ βασιλικῇ ῥάβδῳ (Α 15)
alpha 4583	*ἀνασκινδυλεύεσθαι· ἀνασκολοπισθῆναι (Plat. rep. 2,362 a)A
alpha 4584	*ἀνασκιρτῆσαι· ἀναπηδῆσαι Aps
alpha 4585	ἀνασκολοπίσει· ἀνασταυρώσει (A?)
alpha 4586	ἀνασκολύψας· γυμνώσας
alpha 4587	ἀνασοβεῖ· ἀνακινεῖ. [Ταραντῖνοι]
alpha 4588	ἀνᾴσσειν· ἀναφέρεσθαι
alpha 4589	*ἀνασπᾷ· ἐπαίρει n ἐκριζοῖ
alpha 4590	ἀνασπάζουσιν· ἀναταράσσουσιν
alpha 4591	ἀνασπαστόν· ἀνεσπασμένον
alpha 4592	*ἀνασπάσω· ἐκβαλῶ A
alpha 4593	ἀνᾷξαι· πηγάσαι. ἀναδοθῆναι
alpha 4594	*ἄνασσα· δέσποινα (ζ 149) vgA
alpha 4595	†ἀνάσσεσθαι· παρῶσαι. γηρᾶσαι. αὐλῶσαι†
alpha 4596	*ἄνασσεν· ἐβασίλευσεν (Α 252 ..) (S)
alpha 4597	*ἀνάσσεις· βασιλεύεις (Α 38) vgAn
alpha 4598	*ἀνασσέμεν· κελεύειν (Ξ 85)
alpha 4599	*ἀνάσσων· βασιλεύων (Ζ 397 ..)
alpha 4600	*ἀνασταδόν· ἀνιστάμενοι (Ι 671) g
alpha 4601	*ἀναστατοῦντας· ἀνατρέποντας (A)
alpha 4602	*ἀναστάτους· κατεστραμμένους (g)AP
alpha 4603	ἀνασσύτῳ· τῷ ἀνασεσεισμένῳ
alpha 4604	ἀνάστατα ἐποίει· [ἐθαυμάζετο]
alpha 4605	ἀνάστατοι· πλακοῦντος γένος
alpha 4606	ἀναστατήριαι· θυσίαι ἐπὶ ἀναῤῥώσει 〈ἐκ〉 νόσου
alpha 4607	ἀναστέλλω· κωλύω, ἀναφράσσω	160 in vol. 1
alpha 4608	ἀναστήσειεν· ἀναστάτους ποιήσειεν (Α 191)
alpha 4609	*ἀνάστημα· ὕψωμα (Zach. 9,8) s
alpha 4610	ἀναστήσειν· ἀνάστατα ποιήσειν, ἀναστατώσειν
alpha 4611	†ἀναστίδωνος· ἀνατεταμένος
alpha 4612	*ἀναστοιχειουμένης· ἀναπλαττομένης A(P)n
alpha 4613	*ἀνὰ στόμα· διὰ στόματος (Β 250) A
alpha 4614	*ἀνὰ στρατόν· κατὰ στράτευμα (Α 10) s
alpha 4615	*ἀναστρέφειν· ἀνατρέπειν (Eur. Hipp. 1228) (P)
alpha 4616	*ἀναστρεφόμενος· περιερχόμενος (Matth. 17,22 v. l.)(A)
alpha 4617	ἀναστρέφων· ἀρνούμενος. Σοφοκλῆς (fr. 912)
alpha 4618	ἀναστροφάδην· ἀνεστραμμένως
alpha 4619	ἀναστροφῆς· ζωῆς (Hebr. 13,7) (vg)A
alpha 4620	ἀναστῦψαι· ἐπᾶραι τὸ αἰδοῖον, ἢ στυγνάσαι. Σοφοκλῆς Μώμῳ (fr. 388)
alpha 4621	ἀναστυφελιζομένη· ἀνερειδομένη
alpha 4622	ἀναστρωφῶν· ἀναστρέφων (φ 394)
alpha 4623	ἀνασῦραι· ἀποκαλύψαι, ἢ περιποιῆσαι
alpha 4624	ἀνασυροίμεθα· τὸ πολὺ ἀργύριον ἤ τι ἄλλο λαμβάνειν σῦραι ἔλεγον Ἀττικοὶ μεταφορικῶς, ἀπὸ τῶν τὰς †σωτῆνας ἀρόντων
alpha 4625	ἀνασφαδάζειν· ἀναπηδᾶν, ἀνάλλεσθαι, λακτίζειν
alpha 4626	*ἀνασφήλας· ὑγιάνας SPn ἀνανήψας. ἀναστάς (A) ἀνελθών vgP(A)
alpha 4627	†ἀνασφοδῆξαι· ἀναπηδῆσαι. ἐξελάσαι
alpha 4628	ἀνασχέμεναι· ἀνασχεῖν (Ω 301)
alpha 4629	*ἀνασχών· ἀνατείνας (Α 450 ..) gAPn αὐξήσας. ἀναφήνας P
alpha 4630	*ἀνατάξασθαι· εὐτρεπίσασθαι (Luc. 1,1) APn
alpha 4631	ἀνατεθυμιαμένος· ἀνακεκαπνισμένος. ἀνακεκαυμένος
alpha 4632	*ἀνατεῖλαι· ἀνθῆσαι vA
alpha 4633	*ἀνατείνασθαι· ἀπειλῆσαι As
alpha 4634	ἀνατέξεται· ἀναγεννήσει
alpha 4635	*ἀνατέταλκεν· ἀνέτειλεν (Hebr. 7,14) vgA
alpha 4636	*ἀνατί· ἄνευ ἄτης καὶ βλάβης (Eur. Med. 1357) A
alpha 4637	ἀνατιμήσας· ὑπερβαλλόμενος τῇ τιμῇ
alpha 4638	ἀνατοιχάσαι· περὶ τοῖχον περιπατῆσαι
alpha 4639	ἄνατος· ἀβλαβής (Soph. O. C. 786)
alpha 4640	*ἀνατιναγμός· μετάστασις, μετακίνησις (Nah. 2,11) vgA
alpha 4641	ἀνατιτήσαντες· πληρώσαντες	161 in vol. 1
alpha 4642	*ἀνατλῆναι· ὑπομεῖναι vgAP
alpha 4643	*ἀνατλάς· ὑπομείνας (Eur. Phoen. 60) An ὅθεν τλήμων ὁ πολλὰ παθὼν ἢ πάσχων A
alpha 4644	†ἄνατλος· ἀκρατής (Greg. Naz. c. 1,2,10,593) A
alpha 4645	*ἀνατολίην· ἀνατολήν vgA
alpha 4646	ἀνατρέπειν· ἀναστρέφειν
alpha 4647	*ἀνατρέχειν· μεταπλάσσειν A
alpha 4648	... ἀνατροπῆς, ἀντὶ τοῦ ἤχου. Ὅμηρος (Π 379)
alpha 4649	ἀνατύπωσις· τύπωσις
alpha 4650	ἀναύδατον· ἀνεξήγητον, ἄλεκτον (Soph. Ai. 715)
alpha 4651	ἀναυδέα· ἄῤῥητα, ἄφωνα
alpha 4652	*ἄναυδος· ἄφωνος (ε 456) vAPn
alpha 4653	Ἄναυρον· ὄνομα ποταμοῦ
alpha 4654	*ἀναύροις· δίχα ἀνέμου (Greg. Naz. c. 1,2,9,5)n
alpha 4655	ἀν’ α〈ὐτὰ τὰ〉 τυχόντα· κατὰ τὰ γινόμενα
alpha 4656	ἄναυτα ἢ πάραυτα· Ταραντῖνοι παραχρῆμα λέγουσιν
alpha 4657	*ἀναφαιρέτων· ἀμετακλήτων, μηκέτι ἀφαιρουμένων (vg) A
alpha 4658	ἀναφαίνειν· λέγειν (δ 159)
alpha 4659	*ἀναφαλαντώματι· φαλακρώματι (Lev. 13,42)A
alpha 4660	*ἀναφανδόν· φανερῶς (Π 178) A [ἀναφωτά.] ἀναφανδά (γ 221 ..)
alpha 4661	*ἀναφευγέτω· πάλιν φευγέτω A
alpha 4662	ἀναφής· ἄψαυστος, *ὁ μὴ ψηλαφώμενος A
alpha 4663	ἀναφῆναι· φανερῶσαι (ps)
alpha 4664	[ἀναμφήριτον· ἄμαχον]
alpha 4665	ἀναφλύει· ἀναζεῖ (Φ 361)
alpha 4666	†ἀναφλᾶ· λάχανον φέρει ἄνθος, ὡς ἡ μαλάχη καὶ τὸ ἄνηθον
alpha 4667	ἀναφλᾶν· χειροτριβεῖν αἰδοῖον. οἱ δὲ στύειν, ἢ μαλάττειν (Ar. fr. 36)
alpha 4668	ἀναφοιβάσας· ἀνακαθάρας
alpha 4669	*ἀναφορά· δέησις, παράκλησις (Ps. 50,21?) A
alpha 4670	ἀναφορεῖς· οἱ ἀνέχοντες, οἱ ἀναβαστάζοντες (Ex. 25,13) vA
alpha 4671	ἀνάφορον· τὸ τῶν ἐργατῶν ξύλον (Ar. Eccles. 833)
alpha 4672	ἀναφράξαντες· ἀναπτύξαντες, ἀναπετάσαντες
alpha 4673	ἀναφρονέων· ἀναλογιζόμενος
alpha 4674	*ἀναφῦναι· ἀναφανῆναι APn	162 in vol. 1
alpha 4675	ἀναφυομένων· ἀναφαινομένων
alpha 4676	*ἀναφώνημα· ἀνειμένη βοή A
alpha 4677	ἀναχαιτίζει· ἀπειθεῖ, ἀναχαλινοῖ, ἀνακρούεται. *ἀναποδίζει vg(A) κυρίως δὲ ἐπὶ τῶν ἵππων. Σοφοκλῆς Ἑλένης ἀπαιτήσει (fr. 180)
alpha 4678	Ἀνάχαρσις· ἰχθῦς ποιός. καὶ ὄνομα κύριον
alpha 4679	ἀναχασσάμενος· ἀναποδίσας (Η 264)
alpha 4680	*ἀναχασσαμένη· ἀναχωρήσασα, κωλύσασα (Φ 403) A
alpha 4681	*ἀναχειροῖ· οἰκειοῦται A
alpha 4682	*ἀνὰ χεῖρα· ἐγγὺς τῆς χειρός (2. Sam. 15,2) APn
alpha 4683	ἀναχαιτίσαντι· *ἀνορμήσαντι. ἀποστρέψαντι A ἀνακρού‐ σαντι. 〈ἀνα〉χαλινώσαντι. ἀναποδίσαντι. ἀπειθήσαντι
alpha 4684	ἀναχοαί· πόροι
alpha 4685	ἀναχρήση· ἀνατεμῇ
alpha 4686	ἀνάχυσιν· φυρμόν vgA βλακείαν (1. Petr. 4,4) vg
alpha 4687	ἀναψαθάλλων· ψηλαφῶν. βλιμάζων
alpha 4688	*ἀνάψαι· ἀναθεῖναι A κοσμῆσαι (γ 274)
alpha 4689	*ἀναψῦξαι· ἀνεμίσαι A
alpha 4690	ἀνάψυξις· ἀνάπαυσις (Exod. 8,11)
alpha 4691	ἀναψύχειν· ῥιπίζειν
alpha 4692	*ἀναψυχήν· παραμυθίαν (Os. 12,8) vgA
alpha 4693	ἀναψύχουσα· ξηραίνουσα, ῥιπίζουσα. Σοφοκλῆς (fr. 913)
alpha 4694	ἀναψύχοντα· ἀναπνέοντα
alpha 4695	ἀνάψω· ἀναθήσω πρὸς τὴν τοῦ ἀνέμου πνοήν
alpha 4696	ἀναψυχῆναι· ἀναπαύσασθαι (Amips. fr. 13)
alpha 4697	†ἄνδα· αὕτη. Κύπριοι
alpha 4698	*ἁνδάνει· ἀρέσκει (β 114) g
alpha 4699	*ἁνδάνον· ἀρέσκον vgAn εὐάρεστον S
alpha 4700	*ἁνδάνοντα· ἀρέσκοντα (Eur. Alc. 1108) SPn
alpha 4701	ἂν δ’ ἄρ’ ἔβαινεν· ἀνέβη δέ (Γ 311)
alpha 4702	ἄνδας· βορέας, ὑπὸ Τυῤῥηνῶν
alpha 4703	ἂν δ’ αὐτήν· καὶ αὐτήν (Α 143) n
alpha 4704	ἀνδειράδες· πρασιαί. ὀχετοὶ ταφρώδεις
alpha 4705	ἄνδειγμα· ὁ ἐπὶ τῆς τραγικῆς σκηνῆς παραγόμενος †παράκοτος
alpha 4706	ἄνδειρον· ἄκρον, *ἢ τὰ χείλη τῶν ποταμῶν vb	163 in vol. 1
alpha 4707	ἄνδικε· ἀνάρριψον. Δικεῖν γὰρ τὸ ῥίπτειν· ὅθεν καὶ ὁ δίσκος ἀπὸ τοῦ ῥίπτεσθαι. τὸ δίκτυον τὸ δικούμενον εἰς τὴν θάλασσαν
alpha 4708	ἀνδίκτης· τὸ ἀναριπτόμενον τῆς μυάγρας ξύλον (Callim. fr. 177,33)
alpha 4709	ἄνδινος· περίπατος
alpha 4710	ἀνδικα· ὁ βόλος. δίκη ἡ ἐξ ὑπαρχῆς δικαζομένη, παρὰ Ταραντί‐ νοις
alpha 4711	*ἄνδιχα· διχῶς vgAn εἰς δύο μέρη (Π 412 ..) S
alpha 4712	*ἂν δ’ ἴσχων· ἀνατείνων 〈δέ〉 (Ε 798) (n)
alpha 4713	ἀνδοκάνας· δοκούς [δέ]
alpha 4714	ἀνδοκάδην· ἐκ διαδοχῆς
alpha 4715	ἀνδοκεύς· ἀνάδοχος
alpha 4716	Ἀνδοκίδου Ἑρμῆς· ἐπειδὴ πρὸ τῆς οἰκίας τῆς Ἀνδοκίδου εἱστήκει ὁ Ἑρμῆς, ἀνάθημα φυλῆς
alpha 4717	ἄνδρα· τὸν ἀνδρεῖον (Δ 498 ..) καὶ τὸν κατὰ κοινωνίαν τῆς γυναικὸς ὑπολαμβάνει (Τ 291)
alpha 4718	*ἀνδραγαθία· καλοκαγαθία ἔπαινος vgS
alpha 4719	*ἀνδραγαθίζεται· συνήδεται τῷ ἀγαθῷ AS
alpha 4720	*ἀνδράγρια· σκῦλα, τὰ τῶν πιπτόντων ASP ἐν τῷ πολέμῳ ἀνδρῶν ὅπλα, ⸤ἀγρεύματα ASP ὄντα (Ξ 509)
alpha 4721	ἀνδρακάς· κατ’ ἄνδρα ἕνα ἕκαστον. ἐπιῤῥηματικῶς S ὡς εἰπεῖν καθ’ ἕνα, ἢ κατ’ ἄνδρα (ν 14) οἱ δὲ μερίδες, μοῖραι
alpha 4722	ἀνδραπόδητοι· οἱ σὺν ἀνδραπόδοις ἀποδημοῦντες
alpha 4723	ἀνδραπόδεσσι· τοῖς αἰχμαλώτοις, τοῖς δούλοις (Η 475)
alpha 4724	ἀνδραποδίζεσθαι· τὸ βιάζεσθαι. καὶ τὸ σύνηθες
alpha 4725	*ἄνδραγχος· δήμιος vgAS
alpha 4726	ἀνδραποδίζει· αἰχμαλωτίζει. βιάζει. καὶ ὑπεραίρει
alpha 4727	*ἀνδραποδισμός· αἰχμαλωσία SPn
alpha 4728	*ἀνδραποδώδεις· ἀνάστατοι n δουλοπρεπεῖς vgA
alpha 4729	ἄνδρας γράφειν· τὸ ἐν διδασκάλου τὰ παιδία ὀνόματα γράφειν
alpha 4730	ἀνδραποδοκάπηλον· ἀνδραπόδων μετάβολον
alpha 4731	ἀνδραφάσσειν· κατ’ ἄνδρα ἐφάπτεσθαι
alpha 4732	ἀνδραφυκτεῖν· φεύγειν, ἢ ἐπὶ φόνῳ διώκειν
alpha 4733	ἀνδραχθέσι· τοῖς δυναμένοις καὶ ἀνδράσιν ἄχθος ποιῆσαι
alpha 4733	(κ 121)	164 in vol. 1
alpha 4734	ἀνδρεια· ἰσχύς. καὶ τὰ συσσίτια Κρῆτες
alpha 4735	*ἄνδρε δύω· ἄνδρες δύο (κ 102) A
alpha 4736	*ἀνδρείων· γενναίων (Prov. 10,4) (vg) A
alpha 4737	ἀνδρεών· ὁ μέγας οἶκος (Hdt 1,34,3 ..)
alpha 4738	ἀνδρηλάται· κατήγοροι. καὶ ἐπὶ φόνῳ διώκοντες
alpha 4739	*ἀνδρείκελον· ἀνδρὶ ὅμοιον vgA ἀνθρώπῳ ὅμοιον (g)
alpha 4740	Ἀνδρέας· δύναμις εὐπρεπής, ἢ ἀποκρινόμενος
alpha 4741	ἀνδρείκελον· χρώματος εἶδος. καὶ τὸ ὅμοιον 〈ἀνδρί〉
alpha 4742	*ἀνδρειφόντης· ἀνδροφόνος (Β 651 ..) vgA
alpha 4743	ἀνδρὶ χέρηϊ· ἀνδρὶ ἐλάττονι καὶ ἰδιώτῃ (Α 80)
alpha 4744	ἀνδρόβασμος· στενὴ ὁδός
alpha 4745	ἀνδρόγυνος· ὁ ἑρμαφρόδιτος (Hdt 4,67,2) (*) καὶ ὁ ἀσθενής, ἤγουν ὁ ἀνίσχυρος (Prov. 18,8)
alpha 4746	ἀνδροδμής· ὕπανδρος γυνή
alpha 4747	ἀνδροδόμων· τρικλίνων
alpha 4748	ἀνδροκάδες· πόα τις
alpha 4749	ἀνδροκάς· μερίς
alpha 4750	Ἀνδροκλεῖδαι· γένος Ἀθήνῃσιν
alpha 4751	*ἀνδροκμήτῳ· ἐν ᾧ ἀνὴρ ἀποθανὼν κεῖται. ἢ ὑπὸ ἀνδρὸς οἰκοδομηθέντι (Λ 371) A
alpha 4752	ἀνδροκόβαλος· κακοῦργος. πανοῦργος
alpha 4753	ἀνδροκόνοι· ἀνδροφόνοι
alpha 4754	*ἀνδροκτασίαι· ἀνδροφονίαι (Ω 548 ..) (v)
alpha 4755	*ἀνδροκτασιάων· ἀνδροφονιῶν (Ε 909) AP
alpha 4756	ἀνδροκτόνοιο· ἀνδροκτόνου
alpha 4757	*ἀνδρολημψία· ... ἐνεχύραζον γὰρ τοὺς ἔχοντας ἀνδροφόνους Σ
alpha 4758	*ἀνδρολογεῖ· στρατολογεῖ A
alpha 4760	ἀνδρομανής· ἐπιμεμηνυῖα τοῖς ἀνδράσιν
alpha 4761	*ἀνδρομέης· ἀνθρωπίνης (Greg. Naz. c. 1,2,1,124) (T. n)
alpha 4762	ἀνδρομέοιο· ἀνθρωπίνου (Ρ 571)
alpha 4763	*ἀνδρομέου· ἀνθρωπίνου vA (gP)
alpha 4764	ἀνδρόμεον· ἱμάτιον. Κρῆτες
alpha 4765	ἀνδρομητόν· συσπαστὸν ἐγχειρίδιον τραγικόν [καὶ ἀνδρό‐ μηρον]
alpha 4766	ἀνδρολήμην· ἀνδρὸς ἔχουσαν λῆμα
alpha 4767	*ἀνδρόμεον· τὸν τῶν ἀνδρῶν (Λ 538)	165 in vol. 1
alpha 4768	ἀνδρόπαις· ἀνδρούμενος ἤδη παῖς ἢ ἀνδρὸς φρόνησιν ἔχοντα. Σοφοκλῆς Τρωΐλῳ (fr. 562)
alpha 4769	ἀνδροσάθης· ἀνδρὸς αἰδοῖον ἢ μεγάλα αἰδοῖα ἔχων (Com. ad. fr. 932)
alpha 4770	ἀνδρόπρωρον· ἀνδροπρόσωπον (Soph. Trach. 223)
alpha 4771	ἀνδροπορφυρεύς· ἀνδροκογχυλευτής, ἀναλέγων τὰς κόγχους
alpha 4772	ἀνδρότητα· ἀνδρείαν (Π 857) p
alpha 4773	ἀνδρόφικες· σύνθετον σῶμα ἐξ ἀνδρὸς καὶ γυναικός, ὑπὸ δη‐ μιουργοῦ γεγονός (Hdt. 2,175,1)
alpha 4774	ἀνδροφόνοιο· ἀνδροφόνου (Α 242)
alpha 4775	[ἀνδροχμήτωρ· ... ἀνὴρ ἀποθανών]
alpha 4776	*ἀνδρώδους· ἀνδρὸς ἐπαινετοῦ A
alpha 4777	*ἀνδρωθεῖσα· ἀνδρὶ συνοικήσασα A διακορηθεῖσα
alpha 4778	ἀνδρώσασθαι· συγγενέσθαι
alpha 4779	[ἀνδρώσασθαι] ...· ὠμότερον
alpha 4780	ἀνδύεται· ἀναβαίνει, 〈ἀνα〉δύεται n ὑπεκκλίνει. μεταφορικῶς ἀπὸ τῶν ἀφηνιαζόντων ὑποζυγίων καὶ οὐ θελόντων ... (Π 225)
alpha 4781	*ἀνεβάλλετο· ἀνεκρούετο g ἀνήρχετο (α 155) Σ
alpha 4782	*ἀνέβαλλεν· ἀναβολὴν ἐδίδου Σ
alpha 4783	*ἀνεβίω· ἀνέζησεν, ἀνέστη vgA
alpha 4784	*ἀνεβλύζετο· ἀνεδίδοτο A
alpha 4785	[ἄνεβοι· ὥσπερ δώδεκα ἐτῶν ὄντες A]
alpha 4786	*ἀνέβραχεν· ἤχησεν (Τ 13) A
alpha 4787	ἀνεγκαλύπτοις· μὴ κεκαλυμμένοις
alpha 4788	ἀνέγγυος· ἄπιστος
alpha 4789	*ἀνεγκλήτους· ἀνευθύνους (1 Cor. 1,8) vgA
alpha 4790	ἀνεγχώρητον· ἀμήχανον
alpha 4791	ἄνεγμα· αἴνιγμα. Ταραντῖνοι. καὶ ἐκβολῇ τοῦ ἑνὸς ι, καὶ τροπῇ τοῦ δευτέρου εἰς ε ψιλόν
alpha 4792	ἀνέγναμψαν· ἀνέλυσαν (ξ 348) ἀνέκαμψαν. ἀνετράπησαν
alpha 4793	*ἀνεγνάμφθη· ἀνεκάμφθη (Η 259) gA
alpha 4794	ἀνέγνω· ἐπέγνω (α 219)
alpha 4795	ἀνεδάρδανε· ἀνεμόλυνε. Δαρδαίνει γὰρ μολύνει
alpha 4796	ἀνεδέγμεθα· ὑπεμείναμεν (ρ 563)
alpha 4797	*ἀνεδείματο· ἀνῳκοδόμησεν gAPn
alpha 4798	*ἀνεδέξατο· ὑπέσχετο. ὡμολόγησεν A	166 in vol. 1
alpha 4799	*a) ἀνεδείματο· 〈ἀνῆλθεν〉 Σ b) ἀνεβίωσεν· 〈ἀνέζη〉
alpha 4800	ἀνέδην· Αἰσχύλος· Φεύγειν ἀνέδην διὰ κῦμ’ ἅλιον (Suppl. 15) [*ἢ ἐκκεχυμένως P] κατὰ στέρησιν τοῦ ἕσαι, ὅ ἐστι ἱδρῦσαι, ἀναστάτους γενομένας, ἐκ τοῦ ἐδάφους ἀνεστηκυίας. ἄλλοι δὲ ἐκκεχυμένως
alpha 4801	ἀνεθολοῦτο· ἀνεταράσσετο (Pherecr. fr. 116)
alpha 4802	†ἀνεθύραξεν· ἀνεθυμώθη †
alpha 4803	*ἀνέεργεν· ἐκώλυεν. ἀνέκοπτεν (Γ 77) A
alpha 4804	*ἀνεζεύγνυσαν· ὥδευον gA
alpha 4805	*ἀνέηκεν· ἀνέπεισεν (Ε 882) b
alpha 4806	*ἀνεθέμην· ὡμολόγησα (Gal. 2,2) A
alpha 4807	ἀνεθήσεται· λυθήσεται
alpha 4808	*ἀνέθορεν· ἀνεπήδησεν gA
alpha 4809	ἀνείῃ· ἀφῇ. ἀνῇ (Β 34 ..)
alpha 4810	*ἀνείλατο· ἀνέλαβεν n ἐπανεκαλέσατο (Act. 7,21)
alpha 4811	*ἀνεῖλεν· ἐφόνευσεν vgAP
alpha 4812	ἀνεῖλεν· ἐχθρῶς ἔχρησεν
alpha 4813	ἀνειληθέντες· ἄνω εἰληθέντες
alpha 4814	ἀνειληφότων· λαβόντων
alpha 4815	*ἀνειμένον· ἀπολελυμένον vg ἐκλελυμένον (Esai. 27,10) (n)
alpha 4816	*ἀνειμώμενος· ἀντλῶν, ἀναφέρων (g)P
alpha 4817	*ἀνείμονες· μὴ ἔχοντες ἱμάτια (Greg. Naz. c. 2,2,3,144) (gn)
alpha 4818	ἀνείμονος· γυμνοῦ (γ 348)
alpha 4819	†ἀνεῖν· ἀνακαθαίρειν. ἀναπλύνειν. οἱ δὲ ἀνακινεῖν κριθὰς βεβρεγ‐ μένας
alpha 4820	ἀνεῖναι· *ἀφιέναι Pn ἀνιέναι. στρέφειν. ἀνασείειν
alpha 4821	ἀνεικάσασθαι· ἀποσκῶψαι (Cratin. fr. 63)
alpha 4822	*ἀνεῖργεν· ἀπεκώλυεν vgAn
alpha 4823	†ἀνοίγειν· ἀνέστελλεν, [ἀπεκώλυεν]
alpha 4824	*ἀνιεμένη· ἀνέλκουσα καὶ ἀναχαλῶσα τὸν πέπλον, καὶ τὸν μασθὸν δεικνύουσα, καὶ ἐκ τοῦ αὐχένος προβάλλουσα· κόλπον ἀνιεμένη (Χ 80)
alpha 4825	ἀνειλείθυιαν· ἄτοκον. Εὐριπίδης Ἴωνι (453)
alpha 4826	*ἀνειλυσπῶ· ἀνέβαινες Σ	167 in vol. 1
alpha 4827	*ἀνείλεσθαι· συστρέφεσθαι καὶ ἀλλήλους τοῖς δόρασι τύπτειν Σ
alpha 4828	†ἀνεῖσαι· ἐρευνῆσαι, ζητῆσαι
alpha 4829	ἀνειλυσπᾶσθαι· ἀναρριχᾶσθαι
alpha 4830	†ἀνείμασθος· ἄφθορος. ἄπληστος
alpha 4831	*ἀνειαρῶς· οἰκτρῶς s
alpha 4832	*ἀνεῖπεν· ἐκήρυξεν g διὰ κήρυκος εἶπεν
alpha 4833	ἄνειρε· ἐρώτησον, πύθου
alpha 4834	†ἀνειρεσίαν· οὐσίαν πολλήν
alpha 4835	[ἀνείρετον· ἀπαραίτητον]
alpha 4836	ἀνειρήκασιν· κεχρηστηριάκασιν
alpha 4837	*ἀνεῖρπεν· ἐβάδιζεν P
alpha 4838	*ἀνεῖρφ’ ὑ.....· ἐβάδιζεν (Eur. Phoen. 1178) A
alpha 4839	ἀνείρων· [ἁμαρτωλῶν] ἀναπείρων
alpha 4840	*ἀνείς· ἀφείς vgA ἐάσας A
alpha 4841	ἀνεῖσθαι· ἀφεῖσθαι
alpha 4842	*ἄνεισιν· ἀνέρχεται vgPn
alpha 4843	*ἀνεῖται· ἀπολέλυται (Esai. 3,8) gAPn
alpha 4844	*ἀνέκαθεν· μακρόθεν n ἤτοι ἐκ πολλοῦ. ἢ ἀπ’ ἀρχῆς. Ἑκὰς δέ ἐστι μακρόν vgA
alpha 4845	[ἀνέκαιρεν· ἀνεβάλλετο, ἀνήρχετο, ἀνεφέρετο]
alpha 4846	*ἀνεκαλαμήσατο· ἀνεθέρισεν vgA
alpha 4847	ἀνεκαλέσατο· ἀπέστρεψεν
alpha 4848	ἀνεκδιήγητον· ἀνεκλάλητον, ἄῤῥητον
alpha 4849	*ἀνεκήκιεν· ἀνεπήδα p ἀνεβάλλετο, ⸤ἀνεφέρετο (Η 262) p
alpha 4850	ἀνεκολυμβήθη· ἐκ βυθοῦ ἀνηνέχθη
alpha 4851	[ἀνέκναψαν· ἀνέλυσαν, ἀνέκαμψαν]
alpha 4852	[ἀνεκάμφθη· ἀνεκλάσθη]
alpha 4853	ἀνεκόρει· ἔσαιρεν, ἐσάρου
alpha 4854	ἀνεκνάδαλλον· ἀνέκνων, ἔκνιζον, ὡς οἱ ὀρτυγοπῶλαι
alpha 4855	ἀνεκκλήτως· ... ἐξαίρεσιν ποιεῖσθαι, παρὰ Ῥοδίοις
alpha 4856	*ἀνεκρούσατο· ἐκιθάρισεν vg(A)
alpha 4857	ἀνέκτημαι· ἀνείληφα. Σοφοκλῆς Κρεούσῃ (fr. 331)
alpha 4858	*ἀνεκτόν· φορητόν, ὑπομονητικόν (v 83) A
alpha 4859	*ἀνεκτοτέρων· ἐλαφροτέρων, ἡμερωτέρων vgAS
alpha 4860	*ἀνεκτῶς· πρᾴως, ἐπιεικῶς ASP	168 in vol. 1
alpha 4861	ἀνεκυμβαλίαζον· ἀνετρέποντο ἐπὶ κεφαλήν, παρὰ τὸ κύμβαχος. ἢ ἦχον ἀποτελεῖσθαι, ἀπὸ τῶν κυμβάλων (Π 379)
alpha 4862	ἀνέκφραστον· ἀνερμήνευτον
alpha 4863	ἀνεκώκυσεν· ἀνεστέναξεν
alpha 4864	ἀνελέσθαι· ἐξελέσθαι
alpha 4865	*ἀνελευθέρως· 〈τὸ〉 ἐκτὸς τῆς ἀληθείας ποιεῖν τι vgAPn
alpha 4866	ἀνελίξεις· ἀνοίξεις
alpha 4867	ἀνειλίπους· ὁ τοῖς ποσὶ μὴ ἁλλόμενος, ἤτοι χωλός
alpha 4868	*ἀνεπίληπτον καὶ ἀνέγκλητον· τὸ ὑγιῶς καὶ ὀρθῶς ἔχον S
alpha 4869	ἀνελίττεται· ἀποτυλίττεται
alpha 4870	ἀνελοίμην· ἀναλάβοιμι, ἐκθρέψαιμι (ς 356)
alpha 4871	ἀνέλοιο· λάβοις
alpha 4872	*ἀνέλω· φονεύσω vgA
alpha 4873	ἀνελών· ἀναλαβών (Α 301)
alpha 4874	ἀνεμέσητον· ἄμεμπτον (Aeschin. 3,66)
alpha 4875	ἀνέμητα· ἀμέριστα
alpha 4876	ἀνεμιαίων· ἐκ τῶν ἀνέμων
alpha 4877	ἀνέμιμνον· ἀνέμενον (Λ 171)
alpha 4878	ἀνέμιον· ὑπηνέμιον ὃ καλοῦσιν ᾠόν
alpha 4879	Ἀνεμοκοῖται· οἱ ἀνέμους κοιμίζοντες. γένος δὲ τοιοῦτόν φασιν ὑπάρχειν ἐν Κορίνθῳ
alpha 4880	ἀνεμυμάχθη· ὑπείδετο
alpha 4881	ἀνεμώλια· *μάταια Pn ἄκαιρα. ἀπὸ τοῦ μετὰ τῶν ἀνέμων μολί‐ σκειν καὶ φέρεσθαι τὰ τοιαῦτα (δ 837 ..)
alpha 4882	ἀνεμώνη· μάζης εἶδος. καὶ φίλημα. καὶ ἡ μήκων. καὶ τὸ ἄνθος. καὶ πᾶν φυτὸν ταχέως ὑπὸ ἀνέμων φθειρόμενον καὶ μάταιον καὶ ἀνεμῶδες
alpha 4883	Ἀνεμώρεια· πόλις τῆς Φωκίδος (Β 521)
alpha 4884	ἀνεμοσκεπέων· τῶν πρὸς ἀνέμου σκέπην ἐπιτηδείων χλαμύ‐ δων (Π 224) (S)
alpha 4885	ἀνεμοτρεφές· τὸ ὑπὸ τοῦ ἀνέμου τρεφόμενον, τυπτόμενον καὶ κινούμενον, οἱονεὶ στερεὸν καὶ εὔτονον. ἔστι δὲ πάλιν ἀνεμο‐ τρεφὲς ἔγχος στεῤῥὸν δόρυ (Λ 256)
alpha 4886	ἀνεμώτας· ὄνος ἄφετος, ἱερός, τοῖς ἀνέμοις θυόμενος ἐν Ταραν‐ τίνοις
alpha 4887	ἀνένδοτον· ἄκλιτον, ἀκατάστρεπτον	169 in vol. 1
alpha 4888	(*)ἀνένδεκτον· ἀπαράδεκτον (Luc. 17,1)
alpha 4889	*ἀνενδοιάστως· ἀναμφιβόλως vgA ἀδιστάκτως Pn
alpha 4890	*ἀνενέγκατο· ἐστέναξεν S ἐκ βάθους (Τ 314 v. 1.)
alpha 4891	*ἀνενέργητος· μὴ ἐργασθείς, ἤγουν ἐλθὼν εἰς ἐνέργειαν vgA
alpha 4892	ἀνενεχθείς· ἀναβιώσας (Hdt. 1,116,2?)
alpha 4893	ἀνενήνοθεν· ἀνῆγεν. ἢ ἀνέβη (ρ 270)
alpha 4894	ἀνέντονον· ἱμάτιον. Λάκωνες
alpha 4895	ἀναίνεται· ἀρνεῖται, ἀπὸ τοῦ ἄνω νεύειν. ἢ ἀπαρνεῖται (Ι 679)
alpha 4896	ἀνεμοτραφές· εὔτονον. ὑπὸ ἀνέμου γεγυμνασμένον (Λ 256)
alpha 4897	a) ἀνένευεν· ἀνένευσεν (φ 129 ..) b) Ἀνέντες δὲ ἀπήμονα ἀφέντες (Ε 761) n
alpha 4898	*ἀνεξαπάτητος· μὴ ἀπατώμενος, ἢ χλευαζόμενος A
alpha 4899	*ἀνεξέλεγκτος· ἀβασάνιστος (Prov. 25,3) AS
alpha 4900	ἀνέξεται· ὑπομενεῖ (Eur. Med. 38) ἐνδέχεται, μακροθυμεῖ
alpha 4901	*ἀνεξίκακος· ὑποφέρων κακά (2. Tim. 2,24) A
alpha 4902	ἀνεξικώμη· ἧς οὐκ ἀνάσχοιτο ὅλη κώμη. παρὰ Κρατίνῳ (fr. 383)
alpha 4903	ἀνεξινάσκετο· ἐξινάσκετο, ἀνεξηραίνετο
alpha 4904	*ἀνεξίτητον· ἀνεξέλευστον vgS ἀσάλευτον ASn ἀδιάβατον SP μὴ ἔξοδον S
alpha 4905	*ἀνεξιχνίαστος· ἀκατάληπτος (Eph. 3,8) (vgA)
alpha 4906	ἀνέξομαι· ὑπομενῶ (τ 27)
alpha 4907	[ἀνεοί· ἥσυχοι, ἄφωνοι]
alpha 4908	ἀνεοστασίη· θάμβος
alpha 4909	ἀνεπάγγελτοι· οἷς οὐ παρηγγέλη ἐπὶ δεῖπνον ἐλθεῖν. ἄκλητοι (Cratin. fr. 44)
alpha 4910	*ἀνεπάλλετο· ἀνεκινεῖτο S
alpha 4911	ἀνεπάτασεν· ἐξ ὕπνου ἀνέβλεψεν
alpha 4912	ἀνεπάφλαζον· ἀνεκάχλαζον
alpha 4913	*ἀνέπαφος· ἀψηλάφητος (Pn)
alpha 4914	*ἀνέπαλτο· ἀνήλατο (Θ 85) (gS)
alpha 4915	ἀνεπής· ἄφωνος
alpha 4916	*ἀνεπίδεκτον· ὅλως μὴ ἐπιδεχόμενον vgA
alpha 4917	ἀνεπινόητα· ἀσύνετα
alpha 4918	ἀνεπικόῤῥιστος· ἀράπιστος. ἀνύβριστος
alpha 4919	*ἀνεπίληπτον· ἄμεμπτον g ἀκατάγνωστον (1. Tim. 3,2?) (AP)
alpha 4920	*ἀνεπιλόγιστον· τὸ μὴ διὰ λογισμοῦ συνιστώμενον A
alpha 4921	ἀνεπίπλη· ἀνεπλήρου
alpha 4922	*ἀνεπιπλήκτοις· ἀμέμπτοις (v)	170 in vol. 1
alpha 4923	*ἀνεπιπλήκτως· ἀμέμπτως. ⸤εὐσεβῶς. ὑγιῶς ἔχον. A
alpha 4924	*ἀνεπιστάτητο ν· ἀφύλακτον gA ἀνεπίσκοπον (A)
alpha 4925	*ἀνεπιστρέπτως· μὴ ὑποστρέφων (A)
alpha 4926	*ἀνεπιτήδευτον· ἀμελέτητον, μὴ σπουδαζόμενον εἰς τέχνην ἢ μάθησιν A
alpha 4927	ἀνεπιβούλευτον· ἀσύλητον
alpha 4928	ἀνεπίτμητοι μισθώσεις· αἷς ὑποτιμήσεις οὐ δίδονται ἐπὶ βλάβῃ καὶ ἀφορίᾳ
alpha 4929	ἀνεπίτμητος ἀπολογία· ἡ μὴ ἔχουσά τι ἀπότομον
alpha 4930	*ἀνεπίφατον· ἀπροσδόκητον καὶ ἀμιγές A
alpha 4931	ἀνεπιχάδην· οὐκέτι χωροῦν
alpha 4932	ἀνεπιχείρητοι· ἀνεπιβούλευτοι
alpha 4933	*ἀνεπόδισεν· ἀνέκαμψεν, ἀνέλυσεν (Sir. 48,23) vgA
alpha 4934	ἀνέπνεον· ἀνεκτῶντο (Λ 327)
alpha 4935	*ἀνεπόλησα· ἀνεμνήσθην vg
alpha 4936	ἀνεπταμένας· ἀναπεπετασμένας. ἀνεῳγμένας
alpha 4937	*ἀνεπταμένη· ἀνεῳγμένη Pn
alpha 4938	*ἀνεπτερωμένος· μετεωρισμένος, καὶ κεκουφισμένος (Prov. 7,11) A
alpha 4939	ἀνεπτυξάτην· ἀνέπτυξαν, δυϊκῶς
alpha 4940	ἆνερ· ἀνήρ, κλητικῶς (Ω 725)
alpha 4941	ἀνέρας· ἄνδρας (Α 262)
alpha 4942	*ἀνέρες· ἄνδρες (Β 1) vgA
alpha 4943	*†ἀνέρεξα· ἔπραξα A
alpha 4944	*ἀνερεψάμενοι· ἀναρπάσαντες Σ
alpha 4945	*†ἀνερεπτομένη· χωριζομένη. ἀναλίσκουσα Σ
alpha 4946	*ἀνεριπίσθη· ἀνεκινήθη gA
alpha 4947	[ἀνερίψαντο· ἀφήρπασαν]
alpha 4948	*ἀνερμάτιστα· ἀστήρικτα (A) ἀπόφρακτα (Plat. Theaet. 144a)
alpha 4949	*ἀνερμάτιστος ναῦς· κούφη σαβούρας Σ
alpha 4950	*ἀνέρπει· ἀνέρχεται APn
alpha 4951	ἀνερπύσαι· ἀναχωρῆσαι
alpha 4952	*ἀνεῤῥίπιζον· ἀνήγειρον. ἀνεκίνουν A
alpha 4953	ἀνέῤῥιψαν· *ἀνεβάλοντο Σ ἀνελαύνοντες εὐτόνως ἤλασαν (κ 130)
alpha 4954	ἀνεῤῥοίβδησεν· ἀνέπιεν, ἀνερρόφησεν (μ 236)
alpha 4955	*ἀνεῤῥώθημεν· ἀνελάβομεν, ὑγιεῖς γεγόναμεν vgA
alpha 4956	ἀνέρυσαν· εἰς τοὐπίσω ἔκλασαν (Α 459)	171 in vol. 1
alpha 4957	ἀνθρύσκος· ἄνθους εἶδος (Sapph. fr. 5,5,14L?)
alpha 4958	*ἀνερχομένῳ· ὑποστρέφοντι (Δ 392) (p)
alpha 4959	*ἀνέρσει· ἀναρτήσει, κρεμάσει (Thuc. 1,6,3) Σ
alpha 4960	*ἄνες· ἄφες, ἀπόλυσον A παῦσον (Sir. 33,26)
alpha 4961	*ἀνέσαιμι· ἀναπείσαιμι AΣb καὶ παρορμήσαιμι (Ξ 209)
alpha 4962	ἀνέσαντες· ἀνακαθίσαντες (Ν 657) gΣ †ἀνοίξαντες ⸤ἀναλαβόν‐ τες Σ
alpha 4963	(*)ἄνεσις· ἀνάπαυσις (2. Cor. 2,13)
alpha 4964	ἀνέσει· σώσει. ἀναπέμψει. καὶ ἐπανάληψιν ποιήσει εἰς τὴν οἰκίαν (ς 264)
alpha 4965	ἄνεσθαι· αὐξάνεσθαι. οἱ δὲ φθίνειν
alpha 4966	[ἀνεσίτων· ἀμέμπτων]
alpha 4967	*†ἀνεσθίων· μηκέτι ἐσθιομένων An
alpha 4968	*ἀνεσκολόπισαν· ἀνεσταύρωσαν n
alpha 4969	*ἀνεσκολοπίσθη· ἀνεσταυρώθη P
alpha 4970	ἀνεσπάκασιν· εὑρήκασιν, εἰλήφασιν (Men. fr. 429)
alpha 4971	*ἀνέσπερον· ἀσκότεινον vg
alpha 4972	ἀνέσσυτο· *ἀνήρχετο A ἀνεπήδησεν (Λ 458)
alpha 4973	*ἀνεστάλη· ἐσείσθη, μετεκινήθη (Nah. 1,5) vgA
alpha 4974	*ἀνεστάλησαν· ἐκρύβησαν A
alpha 4975	*ἀνέσταν· ἀνέστησαν (Α 533 ..) A
alpha 4976	ἀνεστέλλοντο· ὑπεχώρουν
alpha 4977	ἀνεστενάχιζεν· ἀνέστενεν (Κ 9)
alpha 4978	*ἀνέστιοι· ἄοικοι, ἑστία γὰρ ἡ οἰκία (Ι 63?) vgA
alpha 4979	*ἀνεσύρατο· ἄνω τὰ ἱμάτια ἔσυρεν (Greg. Naz. or. 4 p. 141 c) (g)
alpha 4980	*ἀνέσφηλεν· ἀνέζησεν Σ [ἄνω ἔσχεν]
alpha 4981	ἀνέσχεν· *ἐκράτησεν A ἄνω ἔσχεν (Sir. 48,3) ἐπῆρεν, ὕψωσεν Σ
alpha 4982	ἀνέσχεθεν· ἀνέσχεν. ἀνέτεινεν (Η 412)
alpha 4983	*ἀνέσχον· ἀνάστασιν ἐποίουν (Am. 4,7 ..) An
alpha 4984	ἄνεται· ἀνύεται A καταναλοῦται (Κ 251)
alpha 4985	ἀνέτειλεν· ἀνεβλάστησεν (Ε 777)
alpha 4986	†ἀνειέτῃσι· πόρπαις ἢ φίβλαις (Ξ 180)
alpha 4987	ἀνέτρεχον· ἐν συνθήκῃ οὐκέτι ἔμενον
alpha 4988	ἀνετράπετο· ἀνετράπη, ἔπεσεν ὕπτιος (Ζ 64)
alpha 4989	ἀνετῶς· ἀνατεταμένως. Σοφοκλῆς Τυμπανισταῖς (fr. 583)	172 in vol. 1
alpha 4990	ἄνευ· ἄνευθεν (Ν 556)
alpha 4991	*ἄνευθε· χωρίς (Β 27) nps
alpha 4992	ἄνευ· δίχα (Ν 556)
alpha 4993	*ἀνευθέτου· ἀχρήστου (Act. Ap. 27,12) vgA
alpha 4994	ἀνεύθυνον· ἀζήμιον. ἀνέγκλητον
alpha 4995	ἄνευ πρυτανείων· δίκαι τινές, αἲ δίχα τοῦ τεθῆναι πρυτανεῖα ἐκρίνοντο
alpha 4996	ἀνευρόντες· εὑρόντες (Act. Ap. 21,4) A
alpha 4997	ἀνεύροι· ἐξερευνήσαι
alpha 4998	ἀνευρύνει· ἐξαπλοῖ
alpha 4999	ἀνευφημήσει· ἀνοιμώξει, κατὰ ἀντίφρασιν. Σοφοκλῆς Τραχι‐ νίαις (783)
alpha 5000	ἀνέφαινον· ἀνέκαιον (ς 310)
alpha 5001	*ἀνέφικτον· ἀκατάληπτον gAP ἀδύνατον An
alpha 5002	*ἀνεφίκτου· ἀσυγχωρήτου A(P)
alpha 5003	ἀνέφλυεν· ἀνέβλυζεν, ἀνέζει, ἀνέβαλλεν (Φ 361)
alpha 5004	*ἀνέφυ· ἀνῆλθεν vgP
alpha 5005	ἀνεχέγγυος· ἄπιστος
alpha 5006	ἀνέχαζεν· *ἀνεπόδιζεν A ἀνεχώρει
alpha 5007	ἀνεφυσίαζεν· ἀπέθανεν
alpha 5008	*ἀνεχαίτισεν· ἠπείθησεν, ἀνεκρούετο A ἀνέτρεψεν (Dem. 2,9) Σ
alpha 5009	*ἀνέχει· ἀνατέταται A
alpha 5010	*ἀνέχειν· ἄνεσιν ἔχειν A
alpha 5011	ἀνέχεσθαι· ἀναδέχεσθαι καὶ τρέφειν (ρ 13)
alpha 5012	ἀνέχῃσι· αὔξει καὶ ἄνω ἔχει καὶ μὴ καταβάλλει (τ 111)
alpha 5013	ἀνέχομαι· καταδέχομαι
alpha 5014	*[ἀνεχομένων· ὑποστρεφόντων] A
alpha 5015	ἀνεχόμην· ἄνω εἰχόμην σεμνυνόμενος
alpha 5016	*ἀνέχουσιν· ἀκρατοῦσιν A
alpha 5017	ἀνέχραυεν· ἀνέχριμπτεν, ἀνήρειδεν, ἐκούφιζεν
alpha 5018	*ἀνεχρήσαντο· διέφθειραν (Thuc. 1,126,11 v. l.) Σ
alpha 5019	ἀνέχω· κωλύω
alpha 5020	*ἀνεψιοί· ἀδελφῶν υἱοί (Ι 460) As(p)
alpha 5021	ἀνεψαινυγμένως· ἐσπουδασμένως
alpha 5022	ἀνεψιαδοῦς· ἐκ τοῦ ἀνεψιοῦ γεγονώς, ἢ τῆς ἀνεψιᾶς
alpha 5023	ἀνεψιότης· ἡ μέχρι ἀνεψιαδῶν συγγένεια (Lex Sol. ap. Dem. 43,57)
alpha 5024	ἀνέψυχθεν· ἀνεκτήσαντο (Κ 575)	173 in vol. 1
alpha 5025	ἀνέψυξα· ἀνεπαυσάμην (Diphil. fr. 81)
alpha 5026	(*)ἀνέψυξεν· ἀνέπαυσεν (2. Tim. 1,16)
alpha 5027	*ἀνέψυχον· ἀνέπνεον (Ν 84) n
alpha 5028	ἄνεῳ· *ἄφωνοι A ἐνεοί, καὶ ἐκπλήξει ἥσυχοι (Γ 84)
alpha 5029	*ἀνέῳγον· ἄνωιγον A
alpha 5030	ἄνη· ἄνυσις, καὶ πρᾶξις (Aesch. Sept. 713)
alpha 5031	ἀνηβᾷ· ἐκ δευτέρου ἀνθεῖ. νεάζει (Eur. Ion 1465)
alpha 5032	*ἀνηβητηρίαν· πᾶν ἀνανεάζον νεότητος (Eur. Andr. 552) A
alpha 5033	ἄνηβος· *ὁ μήπω 〈ἐπι〉φθάσας τὴν ὀφειλομένην ἡλικίαν vgA τουτέστιν δωδεκαέτης AP ἢ βόλου ὄνομα
alpha 5034	[ἀνήβραχεν· ἤχησεν]
alpha 5035	*ἀνήγγειλεν· εἶπεν A ἀπήγγειλεν (d)
alpha 5036	ἀνῆγες· ἄνω ᾖξας. ἀνῇξας
alpha 5037	ἀνηγμένον· *ηὐξημένον (Σ) ἐξειργασμένον
alpha 5038	*ἀνήϊξαν· ἀνώρμησαν (Ο 86) n
alpha 5039	ἀνήῃ· ἀναπείσῃ (Χ 346) *ἀφῇ (Β 34) n
alpha 5040	ἀνηθείη· ὁμιλία
alpha 5041	ἀνῆκα· *ἀφῆκα An ἀνέπεισα
alpha 5042	ἀνῆκεν· *εἴασεν n ἀπέλυσεν (Β 71) vgAn ἐῤῥύσατο. ἐξήγαγεν. παρώρμησεν (θ 73)
alpha 5043	ἀνηκές· ἀνήκεστον Σοφοκλῆς Αἰχμαλωτίσιν (fr. 46)
alpha 5044	ἀνήκεστον· ἀνίατον (Ε 394)
alpha 5045	ἀνηκέσαι· ἀναπαῦσαι
alpha 5046	*ἀνηκέστου· ἀθεραπεύτου (A)
alpha 5047	*ἀνηκέστων· ἀνιάτων A(n) ἀνυπομονήτων (Greg. Naz. or. 21,20)
alpha 5048	ἀνηκίδωτοι· ἄνευ ἀκίδος. Αἰσχύλος Ψυχοστασίαι (fr. 279)
alpha 5049	ἀνηκούστησε· *παρήκουσεν, ἀνήκοος ἐγένετο A ταχέως ἤκου‐ σεν (Ο 236)
alpha 5050	ἀνηλεγές· ἀφρόντιστον
alpha 5051	ἀνηλεές· οἴκτιστον. ⸤ὠμόν (b)
alpha 5052	*ἀνηλεῶς· ἀνοίκτως A ἀσπλάγχνως vA
alpha 5053	a) ἀνήνιον· ἀδούλευτον b) *〈ἀνήλιον〉 ⸤καὶ τὸ μὴ ἔχον ἥλιον (Eur. Andr. 534) w
alpha 5054	ἀνηλόκισμαι· ἀνέσχισμαι (Soph. fr. 376 P)
alpha 5055	†ἀνήμισεν· χωρῶ
alpha 5056	ἀνήλυσιν· ἄνοδον	174 in vol. 1
alpha 5057	*ἀνημμένος· ἐξηρτισμένος gAPn ἡτοιμασμένος An
alpha 5058	*ἀνημέρων· ἀγρίων (2 Timoth. 3,3?) (b)
alpha 5059	ἀνήμυκτος· ἀχάρακτος
alpha 5060	ἄνην· ἄνυσιν (Call. h. 1,90) [ἢ δεινήν]
alpha 5061	*ἀνήνασθαι· παραιτεῖσθαι. ἀρνεῖσθαι (Η 93) vgA
alpha 5062	*ἀνήνατο· παρῃτήσατο (Ψ 204) g
alpha 5063	ἀνηνέχθη· ἀνήνεγκεν. ἐξ ἀφωνίας καὶ λειποψυχίας ἐφθέγξατο (Men. fr. 435)
alpha 5064	*ἀνηνεχυῖαν· ἀναφέρουσαν (A)
alpha 5065	ἀνήνηται· ἀποτρέψηται. ἀπαρνήσηται (Ι 510)
alpha 5066	ἀνήνοθεν· ἀνεφέρετο. ἀνεπήδα ἐξ ἀρχῆς (Λ 266)
alpha 5067	ἀνήνορα· ἀδύνατον. *ἄνανδρον (κ 301) vgA
alpha 5068	†ἀνήνυεν· ἐτέλει, ἐξεπόνει
alpha 5069	ἀνηνύστῳ· ἀπράκτῳ, ἀτελειώτῳ (π 111)
alpha 5070	*ἀνήνυτα· ἄπρακτα (vg) δύσκολα n ἀκατόρθωτα A μὴ ἀνυόμενα (vgA)
alpha 5071	ἀνήνωρ· ᾧ τέκνα οὐ γίνεται. ἄτεκνος
alpha 5072	*α νήξεις· κολυμβήσεις (A)
alpha 5073	ἀνηπελίη· ἀσθένεια
alpha 5074	†ἀνήπλυσσον· ἀνήγαγον
alpha 5075	†ἀνῆπται· ἀνάκειται. ἀνιεροῦται A
alpha 5076	ἀνῃρέθη· ἐξηλείφθη
alpha 5077	ἀνηρεοί· κρίκοι, δι’ ὧν οἱ κάλοι διαδέχονται
alpha 5078	*ἀνήρεστον· 〈οὐκ〉 ἀρεστόν A
alpha 5079	ἀνῄρει· κουφίζει
alpha 5080	ἀνήρης· †ἀνδρώδης, 〈οἱ δὲ ἀνάρμοστοσ〉· Αἰσχύλος Σαλαμινίαις (fr. 218)
alpha 5081	*ἀνήρετο· ἠρώτησεν (Φ 508) A
alpha 5082	†ἀνηρήμεθα· ἠρωτήθημεν
alpha 5083	*ἀνηρείψαντο· ἀνήρπασαν (α 241) An
alpha 5084	ἀνήριστα· ἀνέριστα. ἄπαστα
alpha 5085	†ἀνηρίπτεσθαι· χωρίζεσθαι
alpha 5086	ἀνηρίναστος· ἐρινεοῦ τῆς συκῆς περιάπτονται ὄλυνθοι, ἀγρίας οὔσης, ὑπὲρ τοῦ τελεσφορῆσαι καὶ τὴν ἡμέραν (Hermipp. fr. 59)
alpha 5086	καὶ τὸ μὲν ἐρινάζειν λέγεται, ... οἱ δὲ μαλακὸς καὶ ἄγονος	175 in vol. 1
alpha 5087	ἀνήρτισαν· ἀνεκαίνισαν
alpha 5088	*ἀνήροτα· οὐκ ἀροτριώμενα (vgP) ἀγεώργητα (ι 109) (gn)
alpha 5089	ἀνήῤῥησα· ἀνελεξάμην ἐμαυτὸν ἐκ πόνου (Eupol. fr. 221)
alpha 5090	ἀνήρυσαν· ἀνήντλησαν
alpha 5091	*ἀνήροτον· μὴ ἀροτριώμενον vgA
alpha 5092	*ἀνήσει· ἀναπείσει (Β 276) An ἀφήσει A
alpha 5093	*ἀνήσειν· ἀφήσειν An
alpha 5094	*ἀνήσω· ἀφήσω (Esai. 2,9) vgAn
alpha 5095	[ἄνησιν· ἀνέρχεται]
alpha 5096	Ἀνησιδώρα· ἡ γῆ b διὰ τὸ τοὺς καρποὺς ἀνιέναι (Soph. fr. 826 P.)
alpha 5097	†ἀναχαίας· χάσμη
alpha 5098	ἄνηστις· ἀντὶ τοῦ νῆστις, προσκειμένου τοῦ α, ὡς ἀσταφίς (Cratin. fr. 45)
alpha 5099	ἀνήφθω· ἐξήφθω, δεδέσθω (μ 51)
alpha 5100	ἀνῆψαν· ἔδησαν (μ 179) *ἀνέθηκαν (γ 274) (g)
alpha 5101	ἀνήψατο· προσέθηκεν. ἀνέθηκεν. *προσήνεγκεν APn
alpha 5102	[ἀνήωχμον· κατὰ τὴν ταραχήν]
alpha 5103	ἄνθεα· φάρμακα ποικίλα
alpha 5104	Ἄνθειαι· Ὧραι
alpha 5105	Ἄνθεια· πόλις τῆς Πελοποννήσου (Ι 151) καὶ Ἀφροδίτη, παρὰ Κνωσίοις
alpha 5106	*ἀνθείλαντο· προέκριναν. ἐπελάβοντο vgA
alpha 5107	ἀνθ’ ἑκατόν· ἐξεναντίας 〈τῶν〉 ἑκατόν (Θ 233)
alpha 5108	ἀνθελέσθαι· χειροτονῆσαι
alpha 5109	*ἀνθέλκει· ἀντεπισπᾷ vgA
alpha 5110	*ἀνθελομένην· προκρίνασαν A
alpha 5111	ἄνθεμα· ἀνάθεμα. καὶ μᾶζα τις
alpha 5112	ἀνθήμασιν· ἐξανθήμασιν
alpha 5113	ἀνθέμιον· *τὸ ἐκλεκτὸν χρυσίον vgAn ἢ γραμμή τις ἑλικοειδὴς ἐν τοῖς κίοσι. καὶ τόπος Ἀθήνησιν ἐν τῇ ἀκροπόλει
alpha 5114	ἀνθεμίς· ἡ ὑπ’ ἐνίων ἀμάρακος πόα A
alpha 5115	*ἀνθεμόεντα· εὖ πεποικιλμένον (ω 275) 〈ἀναθηματικόν〉 g
alpha 5116	〈ἀνθεμόεντι·〉 ἀνθοφόρῳ. ἀνθηρῷ, ἢ εὐώδει (γ 440 ..) [ἀνθη‐ ματικόν]
alpha 5117	*ἀνθεμόεσσα· ὑψηλὰ ἄνθη ἔχουσα AP
alpha 5118	Ἀνθεμοῦς· πόλις. χώρα. ποταμός	176 in vol. 1
alpha 5119	Ἀνθεμουσία· τάγμα τι παρὰ Μακεδόσιν ἐξ Ἀνθεμοῦντος, πόλεως Μακεδονίας
alpha 5120	*ἀνθεμώδη· ἄνθος ἔχοντα (Eur. Bacch. 462) An
alpha 5121	*ἀνθέξεται· ἀντιλήψεται (Prov. 4,6) vgAPn [ἢ λίει ἀνθερεῶν]
alpha 5122	ἀνθέξομαι· κρατῶ
alpha 5123	*ἀνθερεών· ὁ ὑπὸ τὸ γένειον τόπος q An ἀφ’ οὗ μέρους ὁ πώγων ἄρχεται (Α 501 ..)
alpha 5124	ἀνθέρικες· *τὰ τῶν σταχύων ἄκρα (Υ 227) καὶ αἱ προβολαί vgAP καὶ 〈ὁ〉 ἀσφοδελοῦ καυλός (Hdt. 4,190) καὶ βοτάνης εἶδος. καὶ τὰ ἐν τοῖς στάχυσι κέντρα
alpha 5125	ἄνθεσι μήλων· τοῖς ἀκροδρύοις. ἀπὸ μεταφορᾶς τῶν μήλων [τοῖς ἀκροδρίοις]. πᾶς καρπὸς δένδρου μῆλον λέγεται (Ι 538)
alpha 5126	Ἀνθεστήρια· τὰ Διονύσια
alpha 5127	ἀνθεστρίδας· τὰς ἐχούσας ὥραν γάμου. Ῥόδιοι q
alpha 5128	ἄνθετοι· ἀπελεύθεροι, παρὰ Ταραντίνοις
alpha 5129	ἄνθη· τὰ χρώματα
alpha 5130	ἀνθηδών· ἡ μέλισσα (iamb. ad. 24) καὶ πόλις Βοιωτίας (B 508)b καὶ Παλαιστίνης
alpha 5131	ἀνθήλια· περίδερμα
alpha 5132	ἀνθήλη· πώγων [ἢ περιδέρμα]
alpha 5133	†ἀνθηλήπυρος· ἀνθεῖ. ἀνθήσει
alpha 5134	ἀνθήλιον· τῆς σελήνης 〈ἀποσκίασμα〉
alpha 5135	ἀνθ’ ἡμέρας· δι’ ὅλης τῆς ἡμέρας
alpha 5136	ἀνθήμερον· 〈τῇ〉 σήμερον ἡμέρᾳ. Σοφοκλῆς Δανάῃ (fr. 171)
alpha 5137	*ἀνθῃρημένος· ἀντιλαμβανόμενος An
alpha 5138	ἀνθηρόν· τὴν σανδαράκην
alpha 5139	ἀνθίνας· ὁ προσφάτως συντεθειμένος τυρός
alpha 5140	ἀνθίνης οἶνος· ἡδυσμένος ἀπὸ βοτανῶν
alpha 5141	*ἀνθινόν· ἀνθηρόν A βαπτόν gA
alpha 5142	ἀνθιππασιῶν· τῶν ἱππέων ἄσκησις, καὶ ἀγῶνες αὐτῶν
alpha 5143	ἀνθοβοσκόν· ἀνθοτρόφον. Σοφοκλῆς Αἰθίοψι (fr. 28)	177 in vol. 1
alpha 5144	[ἀνθολεῖν· ἀνθολογεῖν]
alpha 5145	*ἀνθολκόν· ἀντίῤῥοπον A ἑτεροκλινές
alpha 5146	ἀνθοπωλεῖν· οἰνοπωλεῖν. φαρμακοπωλεῖν
alpha 5147	ἀνθορισθήσεται· ἀντιτεθήσεται
alpha 5148	ἄνθος· βλάστησις
alpha 5149	*ἀνθοσμίας· οἶνος vn εὔπνους n ἢ ἄνθος ἔχων
alpha 5150	*ἀνθοῦσα· βλαστήσασα A
alpha 5151	ἄνθος ἀφιεῖσα· ἐκ τοῦ ἄνθους εἰς ὄμφακα μεταβάλλουσα (η 126)
alpha 5152	*ἀνθ’ ὅτου δέ [δή]· ἀνθ’ οὗτινος δή (Eur. Hec. 1136?) vgΣ(A)
alpha 5153	ἀνθράκιον· τὸ μικρὸν τριπόδιον. καὶ λίθος τίμιος ὁ ἐν δακτυλίῳ. καὶ χυτροπόδιον. καὶ πᾶσα μικρὰ κάμινος
alpha 5154	ἀνθρεῖ· κρύπτει
alpha 5155	ἀνθρηδών· ἡ τενθρηδών
alpha 5156	ἀνθρήνη· εἶδος μελίσσης b Ἀριστοφάνης (Nub. 947) παρ’ ᾧ καὶ ἀνθρήνια τὰ μελισσεῖα (Vesp. 1080)
alpha 5157	*ἀνθρήνιον· τὸ τῶν μελισσῶν b πλάσμα Σ
alpha 5158	ἀνθρίσκιον· λάχανον ἔχον ἄνθος, ὡς ἄνηθον. ἢ τὸ ἄννησον
alpha 5159	ἀνθρωπώ· ἡ γυνή, παρὰ Λάκωσιν
alpha 5160	ἀνθρωπείους ἡμέρας· τὰς ἀποφράδας. Ῥόδιοι
alpha 5161	ἄνθρωσκε· ἄνω θρῶσκε, ὀρχοῦ. Σοφοκλῆς Μώμῳ (fr. 389)
alpha 5162	ἀνθυπόμνυσθαι· τὸ ἀναβάλλεσθαι δίκην, ἢ χειροτονίαν μεθ’ ὅρκου
alpha 5163	ἀνθυπούργησιν· ἀντευεργέτημα
alpha 5164	*ἀνθυποφορά· ἀνταπόκρισις vgA ἀνθυφαίρεσις
alpha 5165	ἀνθυφεστῶτα· ἀντικαθεστῶτα
alpha 5166	†ἀνθοπολιός· λαμπόμενος
alpha 5167	ἀνθώπλισαν· ὥπλισαν
alpha 5168	ἀνθωπλισμένοι· ἀντιτεταγμένοι
alpha 5169	ἀνίαζεν· ἠνιᾶτο (δ 460)
alpha 5170	ἀνιαρόν· *λυπηρόν vgnAP μοχθηρόν (Eur. Or. 230)
alpha 5171	*ἀνιᾶσιν· ἀναδιδόασιν n
alpha 5172	*ἀνιᾶται· ὀδυνᾶται, λυπεῖται (o 335)Pn
alpha 5173	*ἀνίατον· ἀθεράπευτον AP
alpha 5174	*ἀνίαχεν· ἀνεβόησεν An
alpha 5175	*ἀνιγρόν· ἀκάθαρτον. φαῦλον vgA κακόν gA δυσῶδες vg ἀσεβές
alpha 5176	ἀνιδρωτί· ἄνευ ἱδρῶτος (Ο 228)
alpha 5177	ἀνίει· ἐλύπει, ἔλυεν	178 in vol. 1
alpha 5178	ἀνίεις· *ἀφίεις (Ε 80)vgAn ἐρεθίζεις
alpha 5179	*ἀνιεῖσα· ἀναπείθουσα (Ε 422)n
alpha 5180	†ἀνιάκειν· ὄζειν
alpha 5181	†ἀνιγροδέτης· βυρσοδέψης
alpha 5182	ἀνιδιτί· ἀνιδρωτί (Plat. leg. 4,718d)
alpha 5183	ἀνιεμένη· ἀνέλκουσα καὶ ἀναχαλῶσα τὸν πέπλον, καὶ τὸν μασθὸν δεικνύουσα. καὶ ἐκ τοῦ αὐχένος προβάλλουσα (Χ 80)
alpha 5184	ἀνιεμένους· ἐκ τῶν κάτω μερῶν ἐπὶ τὰ ἄνω ἕλκοντας, καὶ ἐκδέροντας κάτωθεν ἀρξαμένους ἢ διὰ πυρὸς ... ἢ δερομένους (β 300)
alpha 5185	ἀνιέναι· δέρειν
alpha 5186	*ἀνιέντα· ἐνδόντα gAn
alpha 5187	*ἀνίερα· κακά, βέβηλα (vgAP)
alpha 5188	*ἀνιεροῦσθαι· εἰς θυσίαν κρίνεσθαι A
alpha 5189	ἀνιερῶσαι· ἀναπαιωνίσαι
alpha 5190	ἀν ἰθύν· ἀνὰ τὸ ὀρθόν (Φ 303)
alpha 5191	*ἀνίεσθαι· τὸ ἀπολύεσθαι. συγχωρεῖσθαι A κουφίζεσθαι
alpha 5192	*ἀνιερώσαντες· ἀναθέντες vgAn
alpha 5193	*ἀνιηθέντα· λυπηθέντα (Β 291)n
alpha 5194	†ἀνίηρ· βοτάνη τις
alpha 5195	*ἀνίησιν· ἐᾷ. ἀπολύει, ἀναπαύει vgA ἐνδίδει (g)
alpha 5196	*ἀνίησιν· ἐνδίδωσιν (δ 568)A ἀναβάλλει (μ 105)
alpha 5197	*ἄνιθι· ἄνελθε vgA
alpha 5198	[ἀνήκεστον· ἀνίαστον]
alpha 5199	ἀνικμώμενον· ἀνακαθαιρόμενον
alpha 5200	*ἄνικμος· ξηρά. ἰκμάδα ὅ ἐστιν ὑγρασίαν μὴ ἔχουσα A
alpha 5201	ἀνίλλεσθαι· συστρέφεσθαι
alpha 5202	*ἀνιμᾶται· πιπίζει (Aw)
alpha 5203	[ἄνιος· ἀνατεπείς]
alpha 5204	*ἀνιμᾶσθαι· ἀντλεῖν vAn
alpha 5205	ἀνιμέναι· ἐκλελυμέναι
alpha 5206	ἀνίξειαν· ὁρμήσειαν (Δ 114)
alpha 5207	ἀνιόντα· ὑποστρέφοντα (Ζ 480)
alpha 5208	*ἀνιόντος· ἀνερχομένου (n) ἀνατέλλοντος (α 24)
alpha 5209	*ἀνιπταμένη· ἠνεῳγμένη A
alpha 5210	*ἀνιπτάμενος· ἀναπετασθείς (Eur. Hec. 1100)A
alpha 5211	ἀνίπτοισιν· ἀνίπτοις (Ζ 266)	179 in vol. 1
alpha 5212	ἀνιπτόποδες· δι’ ἁγνείαν χρείαν μὴ ἔχοντες νίπτεσθαι (Π 235)
alpha 5213	†ἀνίργου· χαλεποῦ. λυπηροῦ
alpha 5214	†ἀνίσει· ἀναφέρει
alpha 5215	*ἀνισοφυές· ἀνόμοιον vgAP
alpha 5216	ἀνιστάμενος· ἀναστάς (Α 58)
alpha 5217	*ἀνίστη· ἤγειρεν gAn οἱονεὶ ἀναστάς (Ω 515)
alpha 5218	*ἀνίσχει· ἀνατέλλει vgAn
alpha 5219	*ἀνίσχουσαν· ἀναδύουσαν A ἀνατέλλουσαν (s)
alpha 5220	ἀνίσχων· ἀνατέλλων (Eur. fr. 711,3)
alpha 5221	ἀνισῶσαι· τὸ ἴσον ποιεῖν 〈πιεῖν〉 τοὺς ὕστερον ἐλθόντας (Com. ad. fr. 937)
alpha 5222	*ἀνιχνεύων· ἀναζητῶν τὰ ἴχνη (Χ 192) vgAn
alpha 5223	ἀνίψαλον· οὐ βεβλαμμένον p οἱ δὲ ἡλικίας τάξιν (Stesich. fr. 76)
alpha 5224	*ἀνιωμένους· λυπουμένους, δακνομένους (Xen. Mem. 3,9,8) (vg)A
alpha 5225	ἀν’ ἰωχμόν· κατὰ τὴν δίωξιν, *ἢ τὴν ταραχήν (Θ 89)A
alpha 5226	ἀννέμειν· ἀναγινώσκειν (Epich. fr. 224)
alpha 5227	ἀννεῖται· ἀνατέλλει. ἀναφέρεται (κ 192)
alpha 5228	ἀννησοειδές· κώνειον
alpha 5229	ἀννίς· μητρὸς ἢ πατρὸς μήτηρ
alpha 5230	ἀννωδεῶς· τρυφερῶς. ἁβρῶς
alpha 5231	ἄννωμα· θρυπτόμενα. Ταραντῖνοι
alpha 5232	ἀννέφελος· ‚〈πέπταται〉 ἀννέφελος.‛ τουτέστιν αἰθρία (ζ 45)
alpha 5233	*ἀν’ ὄγμους· κατὰ τὰς ἐπὶ στίχον φυτείας. τὴν σχιζομένην αὔλακα (Σ 546) A
alpha 5234	ἄνοδος· ἀνάβασις. ἡ ἑνδεκάτη τοῦ Πυανεψιῶνος, ὅτε αἱ γυναῖκες ἀνέρχονται εἰς Θεσμοφόριον, οὕτω καλεῖται
alpha 5235	ἀνόδοντος· ὀδόντας οὐκ ἔχων (Pherecr. fr. 74)
alpha 5236	ἀνόζωτα· τὰ μὴ ἐξεσμένα
alpha 5237	ἀνοήμων· ἄνους, ἄφρων (β 270)
alpha 5238	ἀνοηταίνει· μωραίνει
alpha 5239	ἀνόητος· μωρός, ἠλίθιος, ἀσύνετος, ἄφρων
alpha 5240	*ἀνόθευτος· γνήσιος (vgAP)
alpha 5241	ἀνοθηρόν· νωθρόν
alpha 5242	*ἀνοίας· μωρίας (Eur. Hec. 641)A
alpha 5243	[ἀνοικτές· ἀταλαιπώρητον]	180 in vol. 1
alpha 5244	*ἀνοίκτως· ἀνηλεῶς A ἀταλαιπωρήτως
alpha 5245	*ἀνοιμώζοντα· ἀναστενάζοντα (vg)
alpha 5246	ἀνοιμῶξαι· *στενάξαι (A) ὀλολύξαι
alpha 5247	*ἀνοίσω· ἀναφέρω. ἀναβιβάσω (Iob 7,13)vgA
alpha 5248	ἄνοιτο· ἀνύοιτο. τελειοῖτο (Σ 473)
alpha 5249	ἀνόκαιον· ὑπερῷον. γράφεται καὶ ἀνώγεων (Xen. Anab. 5,4,29)
alpha 5250	ἀνοικῆ διάλεκτον· τὸν παρὰ τὸ εἰκὸς εἰρημένον ...
alpha 5251	ἀνοκωχή· ἀναχώρησις, ἀνοχή
alpha 5252	*ἀνόλεθρον· ἀθάνατον vg ἀκίνδυνον. ⸤Ὄλεθρος γὰρ ὁ θάνατος vg καὶ ὁ κίνδυνος (Ν 761)
alpha 5253	†ἀνάλκητον· ὑφ’ οὗ τι ἀνέλκεται
alpha 5254	ἀνόλβους· ἀπόρους. ἀνοήτους. κακοδαίμονας
alpha 5255	ἀνομβρεῖ· ἀναβλύει
alpha 5256	ἄνομεν· πορευθῶμεν
alpha 5257	ἀνώμαλον· τραχεῖαν
alpha 5258	ἀνομιλον· *κατὰ τὸ πλῆθος (Γ 449)n ἢ ἔκφυλον
alpha 5259	ἀνομένῳ· ἀνυομένῳ
alpha 5260	ἀνομολογίαι· αἱ διὰ λόγων συγκαταθέσεις
alpha 5261	ἀνόθως· γνησίως
alpha 5262	ἄνομον· τὸ μὴ ὑποκείμενον νόμῳ. ⸤παράνομον (b) πρὸ τοῦ νόμου
alpha 5263	ἄνομος γνώμη· ἡ ἔξω †μᾶλλον νόμου
alpha 5264	†ἀνονδόκως· ἄνωθεν
alpha 5265	*ἀνόνητον· ἀνωφελῆ vgn ἄκερδον (Eur. Or. 1501)
alpha 5266	〈ἄνοντος·〉 [ἢ] ἀνύοντος. ἢ δρῶντος
alpha 5267	ἀνοπαῖα· ὀρνέου ὄνομα καὶ εἶδος. ἢ ἀνὰ τὴν ὀπὴν τῆς θύρας, ἢ ἀνὰ τὴν θυρίδα. ἢ ἄφωνος (α 320)
alpha 5268	*ἀνόπιν· εἰς τοὐπίσω vgAn
alpha 5269	ἄνορ· νοῦς, ὑπὸ Σκυθῶν
alpha 5270	ἀνοργάζειν· ἀνακινεῖν. [ἀνάλλεσθαι. καὶ τὸ τὰ παιδία ταῖς χερσὶν ἀναβάλλειν]
alpha 5271	*ἀνοργίας· ἀμυησίας vgA
alpha 5272	ἀνοροῦσαι· ὁρμῆσαι. κατάγουσαι
alpha 5273	*ἀνόρουσεν· ἀνώρμησεν (Α 248)np
alpha 5274	ἀνόρεος πόλεμος· ἀνδρεῖος. ὁ πρὸς τοὺς ἄνδρας. Σοφοκλῆς
alpha 5274	Ναυπλίῳ (fr. 403)	181 in vol. 1
alpha 5275	ἀνορταλίζειν· ἅλλεσθαι 〈καὶ τὸ τὰ παιδία ταῖς χερσὶν ἀνα‐ βάλλειν〉. ἐντεῦθεν καὶ οἱ νεοττοὶ ὀρτάλιχοι (Ar. Eq. 1344)
alpha 5276	†ἀνοσάμικτον· ὀλιγόρρυτον ὕδωρ
alpha 5277	ἀνόσια· βέβηλα (Ezech. 22,9) ἄδικα, ἄνομα (Eur. Or. 563 ..)
alpha 5278	ἀνόστιμος· 〈ᾧ〉 νοστῆσαι οὐκ ἦν (δ 182)
alpha 5279	*ἀνοσιουργηθέντων· ἀνοσίως ἐργασθέντων vgA
alpha 5280	*ἀνόστεος· ὁ θαλάσσιος ⸤πολύπους. σκώληξ (Hes. op. 524)A
alpha 5281	ἄνοστοι· μὴ ἐπιστρέφοντες, ὅθεν ἦλθον (ω 528?)
alpha 5282	†ἄνου· ἄνω. Ἴωνες
alpha 5283	*ἄνους· ἀσύνετος An
alpha 5284	ἀνούτατος· ἄτρωτος ἐκ χειρός (Δ 540)A
alpha 5285	〈ἀν’ οὖς ἔχων· ἄνω τὸ οὖς ἔχων.〉 Αἰσχύλος Λυκούργῳ (fr. 126)
alpha 5286	ἀνοσχήν· ἄνανδρος
alpha 5287	ἀνότιστον· ἀθρήνητον
alpha 5288	ἀνούλιοι· ἀνώλεθροι
alpha 5289	ἄνουροι· ἄβρεκτοι. ὑψηλοί
alpha 5290	*ἀνοχῇ· μακροθυμία vg παρὰ τὸ ἀνέχειν d καὶ ἀνέχεσθαι. ‖ ἢ ἀνατολή ‖ ἢ χάριτι (Rom. 3,26)
alpha 5291	ἀνοχαίου· ἀνατολικοῦ
alpha 5292	ἀνοχλίζων· ἀναμοχλεύων
alpha 5293	ἀνοψίην· τὸ μὴ βλέπειν
alpha 5294	*ἀνστάντες δέ· ἀναστάντες δέ (Β 398)
alpha 5295	ἀνσάττεν· ἅψασθαι. συνάψαι. Κρῆτες
alpha 5296	ἀνσατήρ· βουβών. Λάκωνες
alpha 5297	ἀνσερίσασθαι· τὸ μόνον πρὸς τὸ πῦρ στῆναι. Λάκωνες
alpha 5298	ἀνστήτην· ἀνέστησαν, δυϊκῶς (Α 305)
alpha 5299	*ἄνστησον· ἀνάστησον (Κ 176)AP
alpha 5300	*ἄντα· ἐξεναντίας, κατὰ πρόσωπον (Π 184)AP
alpha 5301	*ἀνταγωνιστής· ἀντίπαλος (Eur. Tro. 1006)AP
alpha 5302	Ἀνταγορίδας· γένος Ἀθήνησιν
alpha 5303	*ἀντᾴδεται· ἐναντιοῦται (AP)
alpha 5304	*ἄνται· ἄνεμοι A
alpha 5305	ἀνταίας· πολεμίας. ἐχθρᾶς. Σοφοκλῆς Πολυΐδῳ (fr. 368)
alpha 5306	ἀνταίαν· ἔκτοπον, χαλεπήν. Σοφοκλῆς Ἀκρισίῳ (fr. 69)
alpha 5307	ἀνταια· ἐναντία. ἱκέσιος. Αἰσχύλος Σεμέλῃ (fr. 223) σημαίνει δὲ καὶ δαίμονα (Soph. fr. 311) καὶ τὴν Ἑκάτην δὲ Ἀνταίαν λέγου‐ σιν, ἀπὸ τοῦ ἐπιπέμπειν αὐτά	182 in vol. 1
alpha 5308	ἀνταίρουσιν· ἀντιλέγουσι A Σοφοκλῆς Θυέστῃ (fr. 243)
alpha 5309	[ἀντακάς· σήμερον]
alpha 5310	ἀντακαῖοι· ἰχθῦς κητώδεις (Hdt. 4,53,3)
alpha 5311	ἀντακές· σημεῖον ...
alpha 5312	ἀντάλλαγμα· ἀνθόμοιον (Eur. Or. 1157)
alpha 5313	ἀνταλλαγῆναι· ἀναπαύσασθαι. Κρῆτες
alpha 5314	†ἀνταλλές· ταύτης τῆς ἡμέρας
alpha 5315	*ἀντάμειψιν· ἀνταπόδοσιν (Ps. 118,112)vgA
alpha 5316	ἀνταμιλλᾶσθαι· ἀντερίζειν
alpha 5317	ἀντᾶν· ἀντιάζειν, ἱκετεύειν
alpha 5318	ἀνταναγνῶναι· ἀντιβάλλειν An βιβλίον (Cratin. fr. 386)
alpha 5319	*ἀνταναιρεθῇ· ἀφανισθῇ (Ps. 72,7)vgAP
alpha 5320	*ἀνταναιρεῖται· ἀφαιρεῖται (Ps. 10,5) A
alpha 5321	*ἀντανακλωμένη· κατ’ ἀνάκλασιν διά τινος μεταγομένη. γίνεται δὲ τοῦτο ἐπὶ φωνῆς vgA ἣν καλοῦσιν ἠχώ A καὶ ἐπὶ φωτός vgA ἢ ἀντιπίπτουσα (Sap. 17,18) An
alpha 5322	*ἀντανελέσθαι· ἀντιλαβεῖν An χείρονα
alpha 5323	ἀντανελών· †ἐκ κόπων ἀφελών
alpha 5324	ἀντάταν· ἐπίβουλον. ἀντίδικον
alpha 5325	ἀνταλλάξ· ἐν μέρει
alpha 5326	*ἀντάξιον· ἴσον A κατὰ τὴν ἀξίαν (Α 136) s
alpha 5327	†ἀντάποτος· συνδεδεμένος
alpha 5328	ἄνταρ· ἀετός, ὑπὸ Τυῤῥηνῶν. Εὐφορίων δὲ δίασμα (fr. 156 Sch.)
alpha 5329	*ἀντάρτης· τύραννος, ἀντιβαίνων βασιλεῖ A
alpha 5330	*ἀντάς· πνοάς (Ξ 254) A
alpha 5331	*ἀντᾶσθαι· συναντᾶν A
alpha 5332	*ἀντεγράψατο· ἀντεδικάσατο A
alpha 5333	ἄντα τιτυσκόμενος· ἐξεναντίας τιτρώσκων (ω 180)
alpha 5334	ἀντεβόλησα· ἀπήντησα (ω 87)
alpha 5335	ἀντ’ ἔτους· τοῦ αὐτοῦ ἔτους. Λάκωνες
alpha 5336	†ἀντεῖν· ὁ ἐναντίος τῇ ἀγωγῇ	183 in vol. 1
alpha 5337	*ἀντείχοντο· κατέσχον A
alpha 5338	ἀντεδύσατο· ἀνέδυ. ἀνέβη
alpha 5339	ἀντεκκομιεῖ· ἀντεξοίσει
alpha 5340	*ἀντεκκομίσει· ἀντεκφέρει A
alpha 5341	*†ἀντέκτασις· ἀνταπόδοσις vgA (n) καὶ ἀντέκτισις
alpha 5342	*ἀντεμβιάζειν· ἀντεξετάζειν A
alpha 5343	ἀντεμμάξασθαι· ἀνταποδοῦναι. ἐπιπλῆξαι. †Εὐριπίδης πολία‐ σιν (fr. 611?)
alpha 5344	ἀντεμφανίζων· ἀντιδεικνύς
alpha 5345	*ἀντεξάγοντες· ἀντεπιφέροντες A
alpha 5346	ἀντεξάγω· ἀντεκφέρω. *ἀντιστήκω (n)
alpha 5347	ἀντεξετάζω· ἀντερωτῶ
alpha 5348	*ἀντεπήει· ἀντεπήρχετο vgA
alpha 5349	*ἀντέπιπτεν· ἐναντιοῦτο n
alpha 5350	ἀντεποισόμεθα· ἀντεπενέγκω〈μεν〉
alpha 5351	ἀντεραστής· ὁ ἀντερῶν
alpha 5352	ἀντερίσεις· [ἀντείπεις]. ἀντιζηλώσεις
alpha 5353	ἀντέσχεν· ὑπέμεινεν
alpha 5354	ἄντεσθαι· ποτὲ μὲν λιτανεύειν· ποτὲ δὲ ἐξεναντίας παραγίνεσθαι (Β 595) [ἢ παραγίνεσθαι πρὸς λιτανείαν]
alpha 5355	ἄντεσο· ἄντησον, ἄντικρυς ἐλθέ
alpha 5356	†ἀντεταιῶς· ἀναγεγραμμένως
alpha 5357	*ἀντεφέροντο· ἐναντιοῦντο An ἀντέπραττον (Ε 701) A
alpha 5358	*ἀντέχεται· ἀντιλαμβάνεται vgAn φροντίζει. περιποιεῖται A
alpha 5359	*ἀντετόρησε· διεπερόνησε, ⸤διέτρησε A [διέπρησεν] (Ε 337)
alpha 5360	ἀντήλιοι θεοί· οἱ πρὸ τῶν πυλῶν ἱδρυμένοι. Εὐριπίδης Μελεάγρῳ (fr. 538)
alpha 5361	ἀντήλιος· ὁ ἴσος καὶ ὅμοιος ἡλίῳ φαινόμενος (Eur. Io 1550?) καταχρηστικῶς δὲ ὁ ἀντικρὺ ἡλίου ἱδρυμένος βωμὸς ἢ θεός
alpha 5362	ἄντην· ἐξεναντίας, *ἐναντίον An φανερῶς (Α 187)
alpha 5363	ἀντήρεις· ἀντιθέτους Σοφοκλῆς Ἠλέκτρᾳ (89) ἀπὸ τῶν ἐρεσ‐ σόντων, ὅταν κατ’ ἴσον ἐλαύνωσι, καὶ μὴ ἐπὶ θάτερα περιωθῆται ἡ ναῦς
alpha 5364	ἀντηρέται· ἴσοι, ἀπὸ τῶν ἐξ ἴσου ἐρεσσόντων, ἤγουν κωπη‐ λατούντων
alpha 5365	ἀντήρη· ἀντωπίαν (Eur. Tro. 221)	184 in vol. 1
alpha 5366	*ἀντίον· τὸ ἐξεναντίας ἀντιπαραταττόμενον A
alpha 5367	ἀντηρίδες· τὰ ἀντερείδοντα ξύλα, ἢ λίθινα κατασκευάσματα (Thuc. 7,36,2)
alpha 5368	ἀντήριος· στήμων. καὶ ὁ κανὼν 〈ὁ〉 προσκείμενος τῇ θύρᾳ, ὃν ἔνιοι καλυπτῆρά φασι
alpha 5369	ἀντηδίς· ἱκετευτικῶς
alpha 5370	†ἀντῆ· δῶρον ἱκέσιον
alpha 5371	*ἀντῆσαι· τυχεῖν A ἀντιάσαι
alpha 5372	ἀντήσει· λιτανείαις. ἀντήσεσιν
alpha 5373	ἀντήσεις· ἱκεσίαι, λιτανεῖαι, ἱκετεῖαι
alpha 5374	ἀντι· πρόθεσις. ἢ ἀντίον γυναικείου ἱστοῦ (Γ 425?)
alpha 5375	ἀντιάαν· μεταλαβεῖν (Ν 215)
alpha 5376	*ἀντιάζει· ἀπαντᾷ, συναπαντᾷ A
alpha 5377	ἀντιάζων· ἀπαντῶν
alpha 5378	ἀντιάσας· *μεταλαβών A ἢ συντυχήσας (Α 67) ἢ ἵλεως γενό‐ μενος
alpha 5379	ἀντιάσειεν· [ἐπιτύχοιεν ἢ] ἐπιτύχοι (Ν 290)
alpha 5380	ἀντιάσητον· μεταλάβητον (Μ 356)
alpha 5381	ἀντιάουσαν· ὑποστρωννύουσαν (Α 31)
alpha 5382	ἀντιάνειραι· Ἀρίσταρχος ἴσανδροι· τὸ δὲ ἐπίθετον τῶν Ἀμαζό‐ νων. ἤτοι διότι ἀνδράσιν ἠναντιοῦντο, οὐ θέλουσαι αὐτοῖς συνευνασθῆναι (Γ 189)
alpha 5383	*ἀντιβαίνων· ἀνθιστάμενος A
alpha 5384	ἀντιβάλανος· ἡ †κικκίς
alpha 5385	ἀντιβάλλει· ἀντιστρέφει. ἢ διαβάλλει. ἢ διορθοῖ. ἢ ἐπιστρέφει
alpha 5386	[ἀντιβάλμους· ἀντιστρόφους]
alpha 5387	†ἀντιβαρνικί· ἡ κασσία
alpha 5388	ἀντίβιον· ἐναντίον ἀλλήλων (Γ 20)
alpha 5389	*ἀντίβιος· ἐξ ἐναντίας (Α 304) gA
alpha 5390	ἀντίβοιον· ἰσόβοιον. ἀντὶ βοὸς καθαγιαζόμενον. Σοφοκλῆς Μελεάγρῳ (fr. 372)
alpha 5391	ἀντίβιον· ἐξ ἐναντίας πολεμοῦντες (Η 40)
alpha 5392	ἀντιβολεῖν· συναντᾶν. καὶ ⸤ἱκετεύειν (n)
alpha 5393	ἀντιβολήρ· στρωτὴρ μικρός. Λάκωνες
alpha 5394	*ἀντιβολῆσαι· μεταλαβεῖν AP συναντῆσαι (Δ 342) APn
alpha 5395	*ἀντιβολῶ· παρακαλῶ vg
alpha 5396	ἀντιγόνιον· βοτάνη, καὶ ἄνθος
alpha 5397	Ἀντιγόνειος· βόλος τις οὕτως ἐκαλεῖτο
alpha 5398	*ἀντίγονον· ἀκακία gA	185 in vol. 1
alpha 5399	ἀντιγράφεσθαι· [ἀντιποιεῖσθαι κλήρου. ἢ ἀντικατηγορεῖν.] Ἀττικοὶ τὸ ἀντιποιεῖσθαι κλήρου, ἢ ἀντικατηγορεῖν
alpha 5400	ἀντιγραφή· [τῷ] ἐν ἴσῳ τῇ ἀντωμοσίᾳ. σημαίνει δὲ καὶ τὸ [ἐν ἴσῳ τὸ] ἀντιποιεῖσθαι
alpha 5401	ἀντιδιαπλέκειν· ἀντιμηχανᾶσθαι (Aeschin. 3,28)
alpha 5402	*ἀντιδιαιρεῖται· ἀντιμερίζεται ps
alpha 5403	*ἀντιδιαστέλλεται· ἀντιβάλλει, ⸤ἀντιδιίστησιν vgAn
alpha 5404	ἀντιδικεῖ ν· ἐν δίκῃ ἀντιβαίνειν
alpha 5405	ἀντίδικο ς· *ἀντίπαλος A ἐχθρός. ἐναντίος
alpha 5406	ἀντίδοξο ς· ἐναντίος κατὰ τὴν δόξαν
alpha 5407	ἀντίδοσι ς· ἡ μετάληψις
alpha 5408	*ἀντιζήλο υ· ...
alpha 5409	*...· στρογγύλον, στραγγαλιώδη ἐν κύκλῳ 〈πείσματα, λέγεται δὲ καὶ ἐπὶ γυναικόσ〉 A
alpha 5410	ἀντίζυγα· ἰσόζυγα
alpha 5411	*ἀντίθεον· ἰσόθεον (Α 264) vgAP
alpha 5412	*ἀντίθεσις· ἀντιλογία. ἐρώτησις (1. Tim. 6,20) A
alpha 5413	*ἀντίθετα· ἐναντία vgA
alpha 5414	[ἀντιθόντων· ὑπαντώντων]
alpha 5415	ἀντικαθεστώσας· ἀντικειμένας
alpha 5416	ἀντίκαινον· ἰσόκαινον
alpha 5417	ἀντικάρδιον· τόπος ὁ μετὰ τὴν κλεῖδα
alpha 5418	ἀντὶ κασιγνήτου· ἴσος τῷ ἀδελφῷ (θ 546)
alpha 5419	†ἀντικαταλαβεῖν· τὸ ἀντιλαχεῖν δίκην
alpha 5420	ἀντίκειται· ἐναντίος κεῖται
alpha 5421	(*)ἀντικένσωρ· ὁ τοὺς νόμους μεμαθηκώς
alpha 5422	*ἀντικρύ· κατέναντι, ἐξ ἐναντίας (Γ 359) vgAS
alpha 5423	*ἄντικρυς· φανερῶς An ἀπέναντι. ἀντικρύς Pb
alpha 5424	Ἀντικυρικόν· ὁ ἐλλέβορος
alpha 5425	ἀντικύων· ἀλώπηξ
alpha 5426	ἀντιλαχεῖν· τὸ δίκην ἐπὶ διαιτητοῦ λαχόντα ἐρήμην ὀφλεῖν, καὶ πάλιν περὶ τὰ αὐτὰ δικάζεσθαι q
alpha 5427	ἀντιλαβεύς· ὁ πόρπαξ τῆς τοῦ ὁπλίτου ἀσπίδος
alpha 5428	*ἀντιλάζυσθαι· ἀντιλαβέσθαι A
alpha 5429	ἀντιλαμβάνεται· βοηθεῖ. ἢ κωλύει.
alpha 5430	ἀντιλαοί· τῶν ἄρτων κλάσματα	186 in vol. 1
alpha 5431	ἀντικρὺ δ’ ἀπόφημι· φανερῶς λέξω (Η 362)
alpha 5432	ἀντιλαβαί· λογικαὶ ῥήσεις ἐξ ἡμιστίχων λεγόμεναι κατ’ ἀμοι‐ βὴν παρὰ 〈τοῖσ〉 τραγικοῖς. †Ἱπποκράτης
alpha 5433	†ἀντιλήπτωρ· *ἀντιλαμβανόμενος (Ps. 3,4) A ὑπερασπιστής. βοηθός
alpha 5434	ἀντιλογικός· ἀντιλογητικός (Ar. Nub. 1173)
alpha 5435	*ἀντίλυτρον· ἀντίδοτον (1. Tim. 2,6) vgAn
alpha 5436	ἀντίμηνα· κατὰ μῆνα
alpha 5437	ἀντιμισθωτός· ὁ ἀντ’ αὐτοῦ ὑπηρετῶν
alpha 5438	†ἀντίνη· ἄντινι ἐνέγμεθα. ἐναντιώμεθα
alpha 5439	ἀντί νυ πολλῶν· ἴσος πολλοῖς (Ι 116)
alpha 5440	[ἀντίζωοι· ἀντίπαλοι]
alpha 5441	ἀντίξοοι· *ἐναντίοι (bs) ἀντίπαλοι (Hdt. 6,50,2)
alpha 5442	ἀντίον· ἐξ ἐναντίας (Α 230)
alpha 5443	*ἀντιόφρων· ἐναντίον φρονῶν A
alpha 5444	ἀντιόων· ὑπαντῶν. ἢ μεταλαμβάνων (a 25)
alpha 5445	*ἀντιοώντων· ὑπαντώντων. ἢ μεταλαμβανόντων (Ψ 643) A
alpha 5446	ἀντιόωσα· ἀπαντῶσα, παραγινομένη. εὐτρεπίζουσα (Α 31)
alpha 5447	ἀντιξοεῖ· ἐναντιοῦται
alpha 5448	ἀντίπαις· νέος παῖς
alpha 5449	*ἀντίπαλον· ἐναντίον n ἐχθρόν P Θουκυδίδης (2,45,1)
alpha 5450	ἀντιπαράθεσις· ....
alpha 5451	*ἀντιπαρεξάγει· ἀντιτάσσει (vgA)
alpha 5452	ἀντίπερα· τὸ ἐν τῷ πέρα, *ἢ ἀντικρύ n πέρα τῆς θαλάσσης, ἢ ἐναντίον
alpha 5453	ἀντιπελαργεῖν· ἀντιτρέφειν
alpha 5454	ἀντιπεφάσθαι· 〈ἀντι〉τεθνάναι. *〈ἀντ〉αναιρεῖσθαι (Ν 447) n
alpha 5455	ἀντιπεφυκότων· ἐναντίως πεφυκότων
alpha 5456	*ἀντίπηξ· κιβωτός Ab
alpha 5457	ἀντίπηγα· κίστην. Εὐριπίδης Ἴωνι (1338) ἤγουν ἀγγεῖον
alpha 5458	*ἀντιπέραια· τὰ ἐν τῇ πέρᾳ, καὶ τῷ πέραν (Β 635)
alpha 5459	ἀντιπιφάσκει· ἀνταποδίδωσιν
alpha 5460	ἀντίπλαστον· Σοφοκλῆς Ἰνάχῳ· πατὴρ δὲ ποταμὸς Ἴναχος τὸν ἀντίπλαστον ἔχει νόμον κεκμηκότων (fr. 262) ἀντὶ τοῦ
alpha 5460	ἰσόπλαστον, ὅμοιον	187 in vol. 1
alpha 5461	ἀντιπολέμους· πολεμίους (Hdt. 4,140,3)
alpha 5462	*ἀντιπράττεται· ἀντιμάχεται A ἐναντιοῦται vgn
alpha 5463	ἀντίπροικα· τὰ ἐπευωνισμένα καὶ ἰσόπροικα
alpha 5464	*ἀντιπροΐσχειν· ἀντιδοῦναι A
alpha 5465	*ἀντιπροκλήσεις· ἀντιλογίαι. ἀντεγκλήματα g
alpha 5466	ἀντίπρωρα· ἀντιπρόσωπα. Πρώρα γὰρ τὸ πρόσωπον, καὶ ἀνδρόπρωρον· ἀνδροπρόσωπον. Σοφοκλῆς Τραχινίαις (223)
alpha 5467	ἀντίπυργος· ἰσόπυργος. ἴσον κατὰ τὸ ὕψος τοῦ μήκους τὸ ἀνάστημα ἔχων
alpha 5468	ἀντίῤῥησις· ἔστι λόγος τὸ πιθανὸν ἑτέρου λόγου διαβάλλων
alpha 5469	ἀντίῤῥινον· ἀντίῤῥιζον. οἱ δὲ βοτάνης εἶδος
alpha 5470	*ἀντίῤῥοπον· ἴσον gn ἰσόσταθμον (vg) ἰσόζυγον
alpha 5471	ἀντίῤῥωται· ἀντὶ τοῦ ἀποπέμπεται
alpha 5472	ἀντίσπαστον· φιλήματος ὄνομα
alpha 5473	*ἀντήσειεν· ἀπαντήσειεν (Η 158)
alpha 5474	[ἀντίσεις· λιτανείαις]
alpha 5475	†ἀντισκνεῖται· ἀναβάλλεται
alpha 5476	ἀντιστάτης· ὁ ἀνθεστὼς 〈ἐν〉 τῇ μάχῃ· καὶ σημεῖον ἐν θυτικῇ
alpha 5477	*ἀντιστρατευόμενον· ἀνθιστάμενον (Rom. 7,23) A
alpha 5478	ἀντιστρέφω· ἀνταξιῶ. Σοφοκλῆς Τυμπανισταῖς (fr. 584)
alpha 5479	ἀντιστήσεται· ἀνταλλάξεται
alpha 5480	ἀντιστοιχεῖν· κατὰ στοῖχον ἑστάναι
alpha 5481	ἀντίστομος· ἡ ἐξ ἑκατέρου μέρους τάξις 〈παρὰ τοῖς τακτικοῖσ〉
alpha 5482	ἀντίστροφος· ἴση, ὁμοία
alpha 5483	ἀντ’ ἰσχάδος· τὸ μηδενὸς ἄξιον (Ar. Pac. 1223?)
alpha 5484	ἄντιτα· ἀντέκτιτα. ⸤ἀντιτιμώρητα (Ω 213) T
alpha 5485	ἀντιτάλαντον· ἀντίσταθμον. ἴσον
alpha 5486	*ἀντιτάσσεται· ἀντίκειται (Ep. Iac. 4,6) A
alpha 5487	ἀντιτεχνήσει· ἀντικατασκευάσει
alpha 5488	ἀντιτείνει· ἐρίζει
alpha 5489	ἀντίτιμα· τὰ ἄποινα. τὰ ἀντέκτιτα
alpha 5490	ἀντιτιμᾶσθαι· ἐν τοῖς δικαστηρίοις ὃ χρὴ παθεῖν ἢ ἀποτῖσαι τὸν ἁλόντα
alpha 5491	ἀντιτίμημα· ἡ ἀντιτίμησις
alpha 5492	ἀντιτίσασθαι· ἀνταποδοῦναι (Eur. Med. 261) An
alpha 5493	ἀντί τοί εἰμ’ ἱκέταο· ἴσος ἱκέτῃ σοί εἰμι (Φ 75)	188 in vol. 1
alpha 5494	ἀντιτορήσας· διορύξας, κατακόψας. [ἀντιτορήσας] (Κ 267)
alpha 5495	ἀντίτομον· φάρμακον ἀντιπαθές, ὅπερ ὁ πιὼν οὐ βλάπτεται ὑπό τινος. ἀλεξιφάρμακον
alpha 5496	ἀντίτυπα· 〈ἀντιπίπτοντα〉
alpha 5497	ἀντιτυπῆσαι· ἐναντιωθῆναι. ἀντειπεῖν
alpha 5498	*ἀντιτυπίαι· ἀντιλογίαι. ἐναντιώσεις (vg) A (b)
alpha 5499	*ἀντιτύποις· σκληροῖς (s)
alpha 5500	ἀντιφάρα· ἀντιλογία. μάχη. ζάλη. οἱ δὲ μητρυιά
alpha 5501	ἀντίφασις· ἀπόκρισις
alpha 5502	ἀντιφαρές· ἐναντίον
alpha 5503	Ἀντιφάτης· ὁ τῶν Λαιστρυγόνων βασιλεὺς οὕτως ἐκαλεῖτο (κ 106)
alpha 5504	*ἀντιφέρεται· ἐναντιοῦται vg(A)
alpha 5505	*ἀντιφέρεσθαι· ἐριστικῶς ἢ ἀντιλέγειν n ἢ ἀντιτάσσεσθαι ἢ ⸤ἐναντιοῦσθαι (Α 589) A
alpha 5506	†ἀντέκτιστα· οἷα εἰργάσαντο εἰς ἡμᾶς ...
alpha 5507	*ἀντιφερίζειν· ἐξισοῦσθαι g ἀντιστῆναι (Φ 357) A
alpha 5508	*ἀντιφέροιντο· ἐξισοῖντο A
alpha 5509	*ἀντιφιλοτιμούμενοι· πρὸς τὴν οἰκείαν ἕκαστος ὁρῶντες φιλοτι‐ μίαν καὶ δόξαν A
alpha 5510	ἀντέφολκος· μέρος τῆς πολεμικῆς νεώς
alpha 5511	ἀντίφρουροι· τὴν ἴσην ἔχοντες φρουράν
alpha 5512	ἀντίφωνα· ἐναντιόφωνα
alpha 5513	ἀντίχειρε· ἔνια τῶν βαρβάρων ἐθνῶν τοὺς ἀντίχειρας ὑποτι‐ θέντα τοῖς γενείοις καὶ τοὺς δακτύλους ἐκτείνοντα προσκυνεῖ τοὺς ἡγουμένους αὐτῶν
alpha 5514	ἀντιχέλυσμα· μέρος τι τῆς μακρᾶς νεώς
alpha 5515	ἀντίχορδα· σύγχορδα. ἰσόχορδα
alpha 5516	ἀντιχόρτοις· συνόροις
alpha 5517	ἀντίψυχοι· οὕτως καλοῦνται οἱ Μέμνονες ὄρνιθες
alpha 5518	ἀντιψάλμους· ἀντιστρόφους. Εὐριπίδης Ἰφιγενείᾳ τῇ ἐν Ταύ‐ ροις (179)
alpha 5519	*ἀντλεῖται· γεμίζεται ps
alpha 5520	ἀντλητήρ· κάδος ναυτικός
alpha 5521	ἀντλία· σκάφη, ἐν ᾗ μάσσουσι. καὶ τοῦ πλοίου τὸ σκαφίδιον [καὶ ἡ ἀντλία]
alpha 5522	*ἀντλίαν· τὸν καδίσκον A	189 in vol. 1
alpha 5523	ἄντλον· κάδον ἀντλητήριον. τινὲς δὲ καὶ τὴν θάλασσαν (o 479) καὶ τὸν σωρὸν τῶν δραγμάτων 〈καὶ ἡ ἀντλία〉
alpha 5524	*ἀντοίσομεν· ἀντιδώσομεν A
alpha 5525	*ἀντολίη· ἀνατολή vgA
alpha 5526	ἀντολαί· γενέσεις
alpha 5527	ἀντομαι· 〈διὰ〉 παντὸς ἱκετεύω. ἢ αἱ καλάμαι 〈ὑπὸ Ταραντίνων〉
alpha 5528	*ἀντόμεναι· ὑπαντῶσαι (Β 595) A [ὑπὸ Ταραντίνων]
alpha 5529	ἀντομένη· ὑπαντήσασα T ἐντυχοῦσα (Θ 412) ἱκετεύουσα
alpha 5530	ἀντόμους· σκόλοπας. Σικελοί
alpha 5531	*ἄντομαί σε· παρακαλῶ σε (Eur. Med. 709) An
alpha 5532	ἀντοναί· αἱ τῶν χειρῶν φοραί
alpha 5533	†ἄντος· εὖρος. οἱ δὲ Εὐριπίδης
alpha 5534	ἀντοχεύς· πόρπαξ ἀσπίδος
alpha 5535	ἀντόφρυς· βοτάνης εἶδος
alpha 5536	*ἀντρέσας· ἀναφοβηθείς A
alpha 5537	*ἄντρον· σπήλαιον gAPn ἢ ὑπόγαιος τόπος A ἢ βαθύς n [ἢ]
alpha 5538	*〈ἄντρα νύχια〉· σκοτεινὰ σπήλαια gA
alpha 5539	*ἀντρώδη· σπηλαιώδη (2. Macc. 2,5) (v)gAPn
alpha 5540	†ἀντρώδων· ἀνανεάζων. ἢ σπηλαίων v
alpha 5541	Ἀντρών· πόλις Θεσσαλίας (Β 697)
alpha 5542	Ἀντρώνιος ὄνος· 〈ἐπὶ τῶν μεγάλων〉 (Pherecr. fr. 15)
alpha 5543	†ἄν τυ· ἄν τινα. [Ῥόδιοι]
alpha 5544	ἀντύα· τὸ ὑποπόδιον. 〈Ῥόδιοι〉
alpha 5545	*ἄντυγος· περιφερείας τοῦ ἅρματος (Ε 262) A
alpha 5546	ἀντύγων χνόαι· αἱ περιφέρειαι τοῦ ἅρματος, οἱ τροχοί (Eur. Rhes. 118)
alpha 5547	ἀντυγωτός· ἀναδεδεμένος, ὅτι αἱ ἄντυγες καταδέονται
alpha 5548	ἀντυκάρτερα· ἀντίσχυρα. Λάκωνες
alpha 5549	*ἄντυξ· ἅρματος περιφέρεια vgAn
alpha 5550	ἄντυπος· *ἴσος, ὅμοιος (A) ἢ ἐναντίος
alpha 5551	ἀντωμοσία· ἑκατέρου μέρους ὅρκος, τοῦ μὲν †διαφεύγοντος, ὅτι μὴ ἠδίκησεν, τοῦ δὲ ἐγκαλοῦντος, ὅτι ἠδίκηται
alpha 5552	*ἀντωπεῖ· ἀντοφθαλμεῖ A (vgn)
alpha 5553	ἀντωπόν· ἀντόφθαλμον	190 in vol. 1
alpha 5554	ἀντωπός· λαμπρός. ἀντίος τοῖς ὄμμασιν
alpha 5555	ἀνυδρευόμενος· ἐκ φρέατος ἀντλῶν
alpha 5556	ἄνυδρος· ἄταφος. οὐ λελουμένος, οὐδὲ τῶν νομιζομένων τυχών (Eur. Tro. 1085)
alpha 5557	ἄνυμφον· κακόνυμφον. ἢ τὴν μὴ δυναμένην νυμφευθῆναι (Soph. El. 1183?)
alpha 5558	ἀνῦξαν· ἀνώρμησαν (Ο 86)
alpha 5559	†ἀνύξιον· ἄβρωτον. †Εὐκλείδης
alpha 5560	ἀν’ ὑλήεντα· κατὰ τὸν ὑλώδη (ξ 2)
alpha 5561	ἀνύοντα· ἀναπληροῦντα
alpha 5562	*ἀνυπαίτιος· ἀναίτιος ASn
alpha 5563	ἀνυπείκαστον· ...
alpha 5564	ἀνυπέρβλητον· ἀνυπομόνητον. *προῦχον AS ἢ βόλος τις
alpha 5565	*ἀνύπηνον· ἀγένειον ASPb
alpha 5566	*ἀνύπεικτον· ἀνυποχώρητον AS
alpha 5567	ἀνύποδας· ταχύποδας. ἀπὸ τοῦ τοῖς ποσὶν ἀνύειν
alpha 5568	*ἀνύποιστον· ἀφόρητον vgP ἀνυπομόνητον vgASPn
alpha 5569	*ἀνυπόκριτος· ἄδολος vgAn ἀπροσωπόληπτος (Rom. 12,9)
alpha 5570	*ἀνυποστόλως· ἀνυπόπτως vgAS
alpha 5571	*ἀνύπουλος· ἀνύποπτος ASP(n)
alpha 5572	[ἄνυρις· ἄδικος, ἀσεβής]
alpha 5573	*†ἄνυρος· ἄδικος AS
alpha 5574	*ἀνύσας· συνελών ASn
alpha 5575	ἀνύει· πληροῖ. ἀπαιτεῖ
alpha 5576	*ἀνύσεις· τελειώσεις Sb κατορθώσεις S [δύναμις πράξεων ἀπο‐ τελεστική]
alpha 5577	*ἄνυσις· σπεῦσις. πρᾶξις (Β 347) AS αὔξησις. ἐπίδοσις (AS)
alpha 5578	*ἄνυσις· περαίωσις. κατόρθωμα AS δύναμις πράξεων ἀποτελε‐ στική
alpha 5579	ἄνυται· τελειοῦται (Κ 251)
alpha 5580	*ἀνύω· τελειῶ, ἐκτελῶ S ὠφελῶ ASn ἀπαιτῶ AS
alpha 5581	ἄνω· ἐπὶ τοῦ ἀνωτέρου τόπου καὶ χρόνου τὸ ἐπίῤῥημα τάσσεται
alpha 5582	†*ἀνφιθῇ· ἀπειθῇ A
alpha 5583	*ἀνώγει· παρακελεύεται (Ζ 439 ..) AS
alpha 5584	*ἄνωγεν· ἐκέλευσεν (ε 276) vgA
alpha 5585	*ἀνώγῃ· προστάξει (α 316) S
alpha 5586	ἀνωϊστί· ἀνυπονοήτως. ἀπροσδοκήτως (δ 92)
alpha 5587	*ἀνώϊστον· ἀνυπονόητον, ἀπροσδόκητον (Ρ 39) (S)	191 in vol. 1
alpha 5588	*ἀνῳκισμένος· ἐν τοῖς ἀνωτάτοις γενηθείς AS ἄνω οἰκῶν vgSp
alpha 5589	ἄνω κοιλία· παρὰ τοῖς ἰατροῖς λέγεται ἡ τὰ ποτὰ καὶ τὰ σιτία δεχομένη (Plat. Tim. 85e)
alpha 5590	ἄνωκται· κελεύεται
alpha 5591	ἀνωδόρκας· βρίγκος ὁ ἰχθῦς, ὑπὸ Θηβαίων
alpha 5592	[ἀνώλεως· ἰσχυρός]
alpha 5593	ἀνωλόφυκτον· ἀδάκρυτον
alpha 5594	ἀνώμαλα δάσσειν· ἀνωμάλως μερίζειν
alpha 5595	ἀνωμαλία· 〈ἀρρωστία, ἀσθένεια〉 S
alpha 5596	ἀνωμαλόκουρος· ἀνωμάλως κεκαρμένη, οἱ δὲ λελυμένως
alpha 5597	ἄνων· ἀνύων
alpha 5598	*ἀνώνυμος· ἄδοξος (Eur. Hipp. 1 ..) ps
alpha 5599	ἀνωνύμους· ἀδόξους
alpha 5600	ἄνωξις· βούλευσις
alpha 5601	ἀνώπιστον· ἄφραστον. ἀπαράδεκτον. ἀνεπίστροφον
alpha 5602	ἄνω ποταμῶν· παροιμία ἐπὶ τῶν ἐπ’ ἐναντία γινομένων. κέχρηνται καὶ Αἰσχύλος (fr. 335) καὶ Εὐριπίδης (Med. 410)
alpha 5603	ἀνωρέας· οὐκ ἀπολλυμένους
alpha 5604	*ἄνωρον· ὀξύν AS
alpha 5605	ἀνωστόν· ἐγβλητόν
alpha 5606	ἀνώσαντες· ἀναστρέψαντες (ο 553)
alpha 5607	*ἄνω φύουσα· ἀναβλαστάνουσα (Hebr. 12,15) AS
alpha 5608	*ἄνωχθι· παρακελεύου (Eur. Alc. 1044) AS
alpha 5609	ἀνώχθω· κελευέτω (Λ 189)
alpha 5610	ἄνωχμον· κελευστικόν
alpha 5611	*ἄξαι· κλάσαι S προστακτικόν
alpha 5612	ἄξαντες· κατεάξαντες (Ζ 40) vgASn
alpha 5613	ἀξέμεναι· ἐνεγκεῖν (ψ 221)
alpha 5614	ἄξενοι· οἱ μὴ ἔχοντες τὸν ξενιοῦντα
alpha 5615	ἄξενος· ἀνεπίμικτος
alpha 5616	ἄξεσθαι· ἀγαγέσθαι. *ἀφίξεσθαι. παραγενέσθαι AS
alpha 5617	ἀξέστους· τραχείας. Σοφοκλῆς Σίνωνι (fr. 298)
alpha 5618	ἀξία· τιμή. καθῆκον. ἀξίωμα
alpha 5619	ἀξιαπηγητότατον· ἀξιολογώτατον, ἄξιον ἀφηγήσεως (Hdt.
alpha 5619	2,99,4)	192 in vol. 1
alpha 5620	ἀξιέπαινος· ἐπαινετός
alpha 5621	*ἀξιεπαινότατος· ἄξιος ἐπαίνου (Xen. Hell. 4,4,6) gA
alpha 5622	*ἀξιέραστον· ἀγαπᾶσθαι ἄξιον n ἀξιεπιθύμητον vAS, ἐπέραστον (Xen. Cyr. 5,2,9) AS
alpha 5623	*ἀξίνη· δίστομος πέλεκυς A (S)
alpha 5624	ἀξιοῖς· βούλει, προαιρεῖ
alpha 5625	*ἀξιόληπτον· ἐπαινετόν vgn
alpha 5626	ἀξιομανεῖς· δυνατώτεροι
alpha 5627	ἀξιόμαχοι· ἱκανοὶ μάχεσθαι (Hdt. 3,19,2?)
alpha 5628	*ἀξιομνημόνευτος· ἄξιος μνημονεύεσθαι vA
alpha 5629	ἄξιον· εὔωνον p
alpha 5630	ἀξιόπιστος· ἀξιόχρεως
alpha 5631	*ἀξιόχρεως· ἀξιόπιστος (Eur. Or. 596?) q. vgASP
alpha 5632	*ἀξιοχρέως· ἱκανῶς q. AS
alpha 5633	*Ἀξιός· ποταμὸς Παιονίας (Β 849) S
alpha 5634	ἀξιούμενος· παρακαλούμενος
alpha 5635	ἀξιῶ· *παρακαλῶ nh ἢ ἄξιον ἡγοῦμαι
alpha 5636	[Ἀξιῶται· ἔθνος Τρωάδος]
alpha 5637	ἄξονα· ξύλον τὸ τοὺς τροχοὺς φέρον
alpha 5638	*ἄξοον· ἄτμητον AS
alpha 5639	ἄξος· ὕλη, παρὰ Μακεδόσιν
alpha 5640	ἀξύλιστον· ἄκοπον
alpha 5641	ἄξυλον· πολύν, ὅθεν οὐδεὶς ξυλοφορεῖ. ἢ ἱερὸν τόπον
alpha 5642	ἀξύλῳ ὕλῃ· πολυξύλῳ vgAS ἢ ἐξ ἧς οὐδείς πω ἐξυλεύσατο (Λ 155)
alpha 5643	ἀξύμβλητον· ὃ μηδενὶ ἀπαντᾶν δυνατόν, ἢ ἀσυνάντητον. Σοφοκλῆς Λημνίαις (fr. 355)
alpha 5644	*ἄξυνος· ἀκοινώνητος AS πολύξενος
alpha 5645	ἀξυγγενές· ἀλλότριον κατὰ γένος
alpha 5646	ἀξυνέτου· ἀσυνέτου, ἀνοήτου, ἄφρονος
alpha 5647	ἀξυρές [*ἄξυρον· ἄστομον AS] ἄτομον. ἀμβλύ
alpha 5648	*ἄξω· ἀγάγω, φέρω vgA
alpha 5649	ἄξων· τὸ διὰ τῶν τροχῶν διῆκον ξύλον, περὶ ὃ στρέφονται.
alpha 5650	ἄοζοι· μάγειροι. ὑπηρέται (p) θεράποντες. ἀκόλουθοι. Καλλί‐ μαχος (fr. 563)
alpha 5651	ἀόζεον· ἐθεράπευον
alpha 5652	ἀοζήσω· διακονήσω, ὑπουργήσω p Αἰσχύλος Ἐλευσινίοις (fr. 54)	193 in vol. 1
alpha 5653	*[ἀοί· νέοι. ἀείμνητοι AS]
alpha 5654	Ἀοῖα· δένδρα κοπτόμενα καὶ ἀνατιθέμενα τῇ Ἀφροδίτῃ, ὡς ἱστορεῖ Ἡγήσανδρος, πρὸς ταῖς εἰσόδοις
alpha 5655	*ἄοιγον· τὸν ὄλεθρον A
alpha 5656	*ἀοιδάων· ᾠδῶν AS φωνῶν
alpha 5657	*ἀοιδή· ᾠδή (α 159) (vgA)S φωνή
alpha 5658	*ἀοίδιμος· ἀείμνηστος vA διαβόητος q. Sn ἀεὶ ᾀδόμενος. εὐκλεής S ὀνομαστός q. n
alpha 5659	ἀοιδιάει· ἄιδει, ὑμνεῖ (κ 227)
alpha 5660	[ἀοιδοί· περιβόητοι. ὀνομαστοί. ἢ εὐνοῦχοι]
alpha 5661	(*)ἀοιδοπόλος· περὶ τὰς ᾠδὰς ἀναστρεφόμενος (Greg. Naz. ep. 122,1?)
alpha 5662	*ἀοιδός· ᾠδός. ⸤κιθαρῳδός. καὶ ὁ ποιητής vgn καὶ ὁ θρηνῳδός AS ὁ εὐνοῦχος (vg) A σπάδων
alpha 5663	*ἀοιδούς· ὁμοίως (Ω 720) P
alpha 5664	†ἄοιμα· ἱερά, τὰ καὶ νηφάλια
alpha 5665	*ἄοιμος· ἄπορος AS ἢ ἀληθὴς ἢ ἀπρόστυχος S
alpha 5666	ἄοιμον· ἄῤῥητον
alpha 5667	*ἀσκηθής· ὑγιής AS
alpha 5668	*ἀολλέες· ἀθρόως S ὁμοῦ πάντες (γ 412) vgAS
alpha 5669	*ἀολλεῖ· συνάγει (Dion. Areop. div. nom. 4,4) gAS
alpha 5670	*ἀολλίσασα· ἀθροίσασα (Ζ 270) vg(n)
alpha 5671	*ἀολλισθῆναι· συναθροισθῆναι (Ο 588) AS
alpha 5672	[ἀολλόπους· ταχεῖς πόδας ἔχων]
alpha 5673	ἀόξοος· ἀδιάγλυφος
alpha 5674	ἄοπος· ἄφωνος. ἀόρατος p
alpha 5675	*ἄορ· ξίφος, μάχαιρα (Ξ 385?) Sps
alpha 5676	*ἄορας· ξίφη P ἀρσενικῶς
alpha 5677	*ἄορι· τῷ ξίφει (Κ 484) vgASPn
alpha 5678	ἄορες· γυναῖκες vgAS λέγονται καὶ τρίποδες (ρ 222)
alpha 5679	ἀόρατον· μὴ θεωρούμενον
alpha 5680	*ἀορίστως· ἀπολύτως (vg) AS(n)
alpha 5681	*ἀόρκτους· ὁμιλίας AS
alpha 5682	ἄορον· μοχλόν. πυλῶνα. θυρωρόν. Κύπριοι
alpha 5683	ἄορος· ἄϋπνος. Μηθυμναῖοι
alpha 5684	Ἄορνος· [λιμὴν ἢ] λίμνη	194 in vol. 1
alpha 5685	*ἄορ τανυηκές· ξίφος ἐκτεταμένον (Ξ 385) A
alpha 5686	ἀορτεύς· φορεὺς τοῦ ξίφους
alpha 5687	ἀορτής· [ξιφιστής S,] ὑπὸ Μακεδόνων [ἄγγος] ⸤ἄγγος δερ‐ μάτειον ἱματίων S
alpha 5688	ἀορτήρεσι ν· *οἱ ἀναφορεῖς τοῦ ξίφους (Λ 31) AS ἢ οἱ κρίκοι τῆς θήκης
alpha 5689	ἀόρων· γυναικῶν
alpha 5690	[ἄος· πνεῦμα. ἢ ἴαμα]
alpha 5691	*ἀοσσητήρ· βοηθός (Χ 333) (A)S
alpha 5692	[ἄοστον· ἄριστον]
alpha 5693	†ἀούματα· τὰ τῶν πτισσομένων κριθῶν ἄχυρα. Κύπριοι
alpha 5694	*ἄουτον· ἀνήκοον. ἄτρωτον (Σ 536) AS
alpha 5695	ἀούρους· τὰς μακροτάτας πέτρας, οἱ δὲ μεγίστας. ἄλλοι ἀφυ‐ λάκτους
alpha 5696	ἄοψ· ἀνόφθαλμος.
alpha 5697	ἀπαβοίδωρ· ἐκμελῶς. Λάκωνες
alpha 5698	ἀπαγαγών· ἀφελών
alpha 5699	*ἄπαγε· παῦσαι (Eur. Phoen. 1733) vgASn ἀναχώρει vgSn πέπαυσο S
alpha 5700	ἀπάγει· ἀναχωρεῖ
alpha 5701	ἀπάγεσθαι· εἰς θάνατον ⸤ἕλκεσθαι n
alpha 5702	ἀπάγελο ς· ὁ μηδέπω συναγελαζόμενος παῖς, ὁ μέχρι ἐτῶν ἑπτακαίδεκα. Κρῆτες
alpha 5703	ἀπαγκωνισάμενο ι· ἐντείναντες τοὺς ἀγκῶνας (Archipp. com. fr. 1 D)
alpha 5704	ἀπάγνυται· διόλου κατάγνυται
alpha 5705	†ἀπαγγῆ· φανερὸν ποιῶ
alpha 5706	ἀπαγορεύει· κάμνει. διαλέγεται. *⸤κωλύει g ἀποφαίνεται
alpha 5707	ἀπαγόρευσι ς· ἀπόφασις
alpha 5708	ἀπαγρευθεί ς· ἀφαιρεθείς
alpha 5709	ἄπαγρο ς· ἀτυχὴς περὶ τὰς ἄγρας
alpha 5710	ἀπαγωγ ή· ἡ τῶν κακούργων πρὸς τοὺς ἕνδεκα παράδοσις. ἢ ἀπαίτησις, ἀποκομιδή
alpha 5711	*ἀπᾷδο ν· ἀπρεπές vgASn οὐχ ἁρμόζον
alpha 5712	*ἀπᾴδοντ α· ἀλλότρια AS
alpha 5713	*ἀπαειρόμενο ν· ἀπαίροντα (Φ 563) S	195 in vol. 1
alpha 5714	ἀπαθής· ἀνάλγητος. ἀβλαβής g ἄτρωτος. ⸤σκληρός g
alpha 5715	†ἀπαιάζε ι· παρεῖσθαι. παραλελύσθαι
alpha 5716	ἀ π ’ αἰγείρω ν· „Ἀνδροκλέα τὸν ἀπ’ αἰγείρων“ (com. ad. 48) ἀντὶ τοῦ συκοφάντην, ἐπειδὴ [δὲ] ἐκ τῆς ἐν τῇ ἀγορᾷ αἰγείρου τὰ πινάκια ἐξῆπτον, τουτέστιν ἐξήρτων, οἱ ἔσχατοι
alpha 5717	ἀπάιδειν· τὸ μὴ λέγειν προσόμοια
alpha 5718	ἀπαιδευσία· ἀγυμνασία
alpha 5719	ἀπαίδευτον· ἀμαθῆ
alpha 5720	*ἀπαιδοτρίβητος· ἀγύμναστος (vgAS)
alpha 5721	*ἀπαινύμενον· ἀφαιρούμενον (Λ 582) ASp
alpha 5722	ἀπαιδοίωται· ἀπηναισχύντηκε, 〈ἐκ〉τέτμηται
alpha 5723	ἀπαΐξαι· ἀπελθεῖν, ἀποχωρῆσαι
alpha 5724	ἀπαΐξας· ἀποχωρήσας (Φ 234)
alpha 5725	ἀπαιόλη· ἀπάτη p ἀποστέρησις. Αἰσχύλος Πεῤῥαιβίσιν (fr. 186)
alpha 5726	ἀπαιολᾶν· παραλογίζεσθαι
alpha 5727	ἀπαιόλημα· ἀποκάθαρμα. *ἢ ἀπάτημα g ἢ ἀποπλάνημα. Σοφοκλῆς (fr. 915)
alpha 5728	ἀπαιόλησις μισθοῦ· ἀποστέρησις μισθοῦ, ὡς ὑστεροῦντας τῶν μισθῶν τοὺς ὑπουργοῦντας
alpha 5729	ἀπαίρει· ὁδεύει, *ἀποδημεῖ, ἀναχωρεῖ vgAS
alpha 5730	*ἀπαίρονται· ἀποδημοῦνται (n)
alpha 5731	ἄπαις· μὴ ἔχων τέκνον
alpha 5732	*Ἀπαισός· ὄνομα πόλεως (Β 828) (S)
alpha 5733	ἀπαιτίζοντα· ἀπαιτοῦντα (β 78)
alpha 5734	ἀπαιώνιστον· δύσφημον. Εὐριπίδης Ἀλκμέωνι διὰ Κορίνθου (fr. 77)
alpha 5735	*ἀπαίσιον· δύσφημον vgAS
alpha 5736	ἀπ’ ἄκρας μάχη· ἡ ἑνὸς πρὸς ἕνα μάχη. Λάκωνες
alpha 5737	ἀπακταίνων· ὁ κινεῖσθαι μὴ δυνάμενος
alpha 5738	*ἀπάλαμνος· ἀσθενής Sn ἀμήχανος (Ε 597) S
alpha 5739	†ἀπαλαύξινα· εἰς αὐτὸν καταστρέφοντα
alpha 5740	ἀπαλαστήσασα· σχετλιάσασα
alpha 5741	ἀπαλέξασθαι· ἀποφυλάξασθαι. Σοφοκλῆς Ἱππόνῳ (fr. 282)
alpha 5742	ἀπαλεξήσειν· βοηθήσειν (ρ 364)	196 in vol. 1
alpha 5743	a) ἀπαλεξίκακον· ἀθεράπευτον b) *ἀπαλθήσεσθαι· 〈θερα‐ πευθήσεσθαι〉 AS
alpha 5744	ἀπαλθήσεσθον· δυϊκῶς. ἀποθεραπεύονται, ἢ θεραπεύουσιν (Θ 405)
alpha 5745	ἀπαλεῖν· ἀμελεῖν
alpha 5746	ἀπαλέντες· ἀμελοῦντες
alpha 5747	[ἄλλακες· ἱερῶν κοινωνοί]
alpha 5748	ἀπάλλαξις· ἀπαλλαγή (Hdt. 9,13,3)
alpha 5749	ἀπαλλαξείοντες· ἀπαλλακτικῶς ἔχοντες (Thuc. 1,95,7)
alpha 5750	ἀπαλλαξήσαιμι· ἀποστήσαιμι
alpha 5751	†ἀπαλλητόν· θαυμαστόν, ἔξαλλον, πολὺ παρηλλαγμένον
alpha 5752	*ἀπ’ ἄλλων· μόνον (ψ 110 ..) (S)
alpha 5753	†ἀπαλλᾶσθαι· ἀπαντλεῖν
alpha 5754	ἀπαλασίξαι· ὀμόσαι. Λάκωνες
alpha 5755	ἁπαλοβραχέα· ἁπαλοανθῆ. ἁπαλῶς θάλλοντα
alpha 5756	†ἀπάλιον· θῦμα, δελφάκιον
alpha 5757	ἄπαλον· ἀνοχὴ ἀπὸ τοῦ παλαίειν
alpha 5758	*ἁπαλοῖς· μικροῖς S
alpha 5759	*ἁπαλός· μικρός. ⸤τρυφερός ps
alpha 5760	*ἀπαμείβομα ι· ἀνταποκρίνομαι S
alpha 5761	*ἀπαμειβόμενο ς· ἀνταποκρινόμενος (Α 84) gASn
alpha 5762	ἀπαμβρακοῦ· ἀνδρίζου. καρτέρει (Plat. fr. 5 D.)
alpha 5763	ἀπαμείρεται· ἀφαιρεῖται
alpha 5764	ἀπαμήσεται· ἀποθερίσει
alpha 5765	*ἀπαμῦναι· ἀποστρέψαι AS
alpha 5766	ἀπαμυνταί· βοηθοί
alpha 5767	*ἀπαμφιάσαντες· ἀποδύσαντες vgASn
alpha 5768	ἀπαμφιεῖ· ἀπογυμνώσει (Men. fr. 339)
alpha 5769	*a) ἅπαν· ὅλον AS b) ἅπαντα· 〈ὅλον〉 S
alpha 5770	*ἀπαναίνου· ἀποστρέφου (Iob 5,17 ..) vgAS
alpha 5771	*ἀπανᾶν· καλεῖν AS
alpha 5772	ἀπανεῖ· καλεῖ (S)
alpha 5773	*ἀπανάστασις· ἀποικία (Greg. Naz. or. 10,175 c) vgASn
alpha 5774	ἀπάνεσον· κάλεσον. Λάκωνες
alpha 5775	*ἀπάνευθεν· μακρόθεν, ἄποθεν AS προσωτέρω (Α 35) S
alpha 5776	†ἀπανιζόμενοι· ξηραινόμενοι
alpha 5777	*ἀπανηνάμενοι· ἀπαρνησάμενοι (vg) AS	197 in vol. 1
alpha 5778	ἀπανθρακίδες· οἱ πρὸς ὄπτησιν ἐπιτήδειοι ἰχθύες. καὶ πέμ‐ ματος εἶδος ἀπανθρακίς
alpha 5779	ἀπάνθρωπος· *σκληρός P ἀνόητος, ἄφρων. ἀνελεήμων p Σοφοκλῆς †ἀπανίν ..(fr. 916)
alpha 5780	ἀπαντίξοα· ἐναντία
alpha 5781	†ἀπαντινά· ἀνέντροπα. ἐκτετημένα
alpha 5782	*ἀπαντλοίην ἄν· ἐπικουφίσαιμι ἄν (Eur. Alc. 354) AS
alpha 5783	*ἀπαξιοῖ· οὐκ ἀξιοῖ. ὑπερηφανεύεται AS
alpha 5784	ἁπαξοί· μοναχοί
alpha 5785	*ἅπαξ· ἐπίῤῥημα ἀριθμητικόν d
alpha 5786	ἀπᾷξον· ἀποῤῥίπισον
alpha 5787	[ἀπατάλη· ἀπαντήτρια ἤγουν] ἀπατηλή· ἀπατήτρια, ἀλα‐ ζών, ἢ μαντευομένη
alpha 5788	*ἀπαράβλητος· ἀσύγκριτος. ἀνόμοιος (Cyrill in Esai. 55,8) vgAS
alpha 5789	*ἀπαραίτητον· ἄφευκτον, ὃ οὐ δύναταί τις παραιτήσασθαι (Sap. 16,4) S
alpha 5790	ἀπαράλλακτον· ἀναλλοίωτον
alpha 5791	*ἀπαραλλάκτῳ· ὁμοίῳ, κατὰ μηδὲν παραλλάσσοντι AS
alpha 5792	*ἀπάραξεν· ἀπέτεμεν (Π 116) (S)
alpha 5793	*ἀπαραποδίστως· ἀνεμποδίστως AS
alpha 5794	*ἀπαραποιήτως· ἀπλάστως gAS
alpha 5795	ἀπάρας· σκεψάμενος. *ὁρμήσας (Sir. 33,33)
alpha 5796	ἀπαράσσεται· ἀποκατάγνυται
alpha 5797	ἀπαράσημον· *ἀσινές gASn τὸ μὴ παραχάρακτον. ἀπαραλό‐ γιστον, ἀψευδές, ἀληθές
alpha 5799	†ἀπαράντινα· ἀπαράλλακτα
alpha 5800	ἀπάρατον· ἀπευκτόν. [ἀπέραντον]
alpha 5801	ἀπαράχυτος οἶνος· ᾧ οὐ προστέθειται θάλασσα
alpha 5802	(*)ἀπαράβατον· πιστόν (Hebr. 7,24)
alpha 5803	ἀπάργματα· ἀπαρχαί
alpha 5804	*ἀπαρεμφάτως· ἄνευ δηλώσεως [ἢ] προσώπου vgASn
alpha 5805	ἀπαρές· ὑγιές. ἀπήρωτον
alpha 5806	*ἀπαρέσασθαι· εἰς ἀρέσκειαν ἀγαγεῖν (Τ 183) S
alpha 5807	ἀπαρθένευτος· ἀκέραιος, καθαρά. Σοφοκλῆς Ἱππόνῳ (fr. 283)	198 in vol. 1
alpha 5808	ἀπαρθένευτα· οὐ πρέποντα παρθένοις. [Σοφοκλῆς] Ἰφιγενείᾳ τῇ ἐν Αὐλίδι (Eur. I. A. 993)
alpha 5809	ἀπαρίνη· φυτάριόν τι. ἔνιοι δὲ ὀροβάκχην
alpha 5810	ἀπαρκῆ· ἁρμόζοντα. αὐτάρκη
alpha 5811	ἀπαρκίας· οὕτως ἄνεμος ...
alpha 5812	†ἀπαρκτεῖν· ἀποτυχεῖν
alpha 5813	ἀπαρτῆσαι· 〈ἀπ〉αρθῆναι (Thuc. 6,21,2)
alpha 5814	*ἀπαρτῆσαι· χωρίσαι, διαστῆσαι w πληρῶσαι
alpha 5815	ἀπαρτί· ἀπηρτισμένως g ἀκριβῶς. Αἰσχύλος Ἀθάμαντι (fr. 4)
alpha 5816	ἀπαρτία· τὰ ἔπιπλα (Hippon. fr. 15 Kn.)
alpha 5817	*ἀπαρτίαν· μετάβασιν. ἀποσκευήν. τέλος. ἀπαρτισμόν (Num. 31,8) vgAS
alpha 5818	*ἀπαρτίζει· τελειοῖ vgAS
alpha 5819	ἀπαρτικός· πρὸς ἄπαρσιν καὶ ἀποδημίαν ἕτοιμος
alpha 5820	ἀπαρτιλογία· ἀπηρτισμένη ψῆφος
alpha 5821	ἀπαρτύειν· ἀποκηρύσσειν. Ταραντῖνοι
alpha 5822	ἀπαρτῦναι· 〈δια〉τάξαι
alpha 5823	ἀπαρυόμενον· ἀφαιρούμενον
alpha 5824	ἀπάρχεσθαι· μεταδιδόναι
alpha 5825	*ἀπαρχή· προσφορά AS ἀφαίρεμα (Ez. 20,46) (n)
alpha 5826	*ἀπαρχὴ Χριστός· πρῶτος Χριστός (1. Cor. 15,23) AS
alpha 5827	ἀπάρχου· τὰς ἀπαρχὰς πρόσφερε (Prov. 3,9) vgAS
alpha 5828	ἅπασα χαλκῆ· λαμπρὰ ὅλη [Κρῆτες]
alpha 5829	ἀπαστίας· διαγωγῆς ...
alpha 5830	*ἄπαστος· ἄγευστος (ζ 250 ..) g
alpha 5831	ἄπαστον· τὸ δεσμωτήριον. 〈Κρῆτεσ〉
alpha 5832	ἀπασκαρίζειν· σπαίρειν (Ar. fr. 495)
alpha 5833	†ἀπασσείονται· παμποίκιλον. οἱ δὲ λινοῦν χιτῶνα· οἱ δὲ μαλ‐ λωτόν
alpha 5834	ἀπαστί· ἀγευστί
alpha 5835	ἀπατεύων· ψευδόμενος	199 in vol. 1
alpha 5836	†ἀπαστακώς· ἁμαρτών
alpha 5837	*ἀπατᾷ· πλανᾷ. φενακίζει vgASn
alpha 5838	*ἀπάτη· πλάνη ASPn ψεῦδος
alpha 5839	*ἀπατηλόν· ψευδές n ἀπατητικόν (g) παραλογιστικόν (Α 526)
alpha 5840	ἀπάτητον· τὸ ἀνωμάλως συγκείμενον. παρὰ Δημοκρίτῳ (fr. 131)
alpha 5841	ἀπάτερθεν· ἄποθεν, ⸤ἢ χωρίς (Β 587) S
alpha 5842	Ἀπατούρια· ἑορτὴ Ἀθήνησιν ἐπὶ ἡμέρας τέσσαρας, ὧν ἡ πρώτη δορπία καλεῖται, ἡ δευτέρα ἀνάῤῥυσις, ἡ τρίτη κουρεῶτις, ἡ τετάρτη ἐπίβδα
alpha 5843	ἀπατουργός· λωποδύτης
alpha 5844	*ἀπαύγασμα· ἡλίου φέγγος (Hebr. 1,3) vgAS
alpha 5845	ἀπαυγέος· λαμπροῦ, φωτεινοῦ
alpha 5846	*ἀπαυδῶ· ἀπαγορεύω (Eur. Andr. 579) vgAS
alpha 5847	*ἀπαυθαδιάζοντας· μεγαλοφρονοῦντας vgAS
alpha 5848	ἀπ’ αὐτόφιν· ἀπ’ αὐτῶν, ἢ ἀπ’ αὐτοῦ (Λ 44)
alpha 5849	ἀπαυλεῖσθαι· τὸ μὴ προαυλεῖν κατὰ τρόπον
alpha 5850	ἀπαύλια καὶ ἐπαύλια· διχῶς λέγεται ἡμέρα, ἐν ᾗ 〈πρῶτον〉 ἐπαυλίζεται τῷ ἀνδρὶ ἡ νύμφη
alpha 5851	ἄπαυλον· ἀπόκοιτον
alpha 5852	ἀπαυστρίδας· ἀπαρυστίδας
alpha 5853	*ἀπαυτομολήσει· 〈φεύξεται· αὐτομολῆσαι γάρ ἐστι τὸ〉 ἀφ’ ἑαυτοῦ ἐλθεῖν vgASn παρὰ τὸ μολεῖν, ὅ ἐστιν ἐλθεῖν (Prov. 6,11 a) AS
alpha 5854	ἀπ’ αὐτομάτου· ἐξαίφνης
alpha 5855	ἀπαφίνιον· Λάκωνες κάρδοπον λιθίνην, ἐν ᾗ †μένουσιν, ἣν †κτητί καλοῦμεν
alpha 5856	ἀπαφίσκειν· ἀπατᾶν (p) ἀφαιρεῖσθαι (λ 217)
alpha 5857	ἄπαφος· ἔποψ, τὸ ὄρνεον
alpha 5858	ἀπαφουλίστωρ· σταφυλῖνος. Λάκωνες
alpha 5859	ἀπάφω· ἀπατήσω (ψ 79)
alpha 5860	*ἀπέβη· συνέβη. ἐγένετο (Eur. Andr. 1288 ..) vgAS
alpha 5861	ἀπέβλισεν· ἀπεπίασεν (Ar. Av. 498) S
alpha 5862	*ἀπεβήσατο· ἐπορεύθη (Α 428)
alpha 5863	[ἀπέβαισεν· ἀπέασεν]
alpha 5864	*ἀπεβίω· ἀπέθανεν vgASPn	200 in vol. 1
alpha 5865	ἀπεγγυαλίζειν· ἀποκαθιστᾶν
alpha 5866	*ἀπεγένετο· ἀπέθανεν (Thuc. 2,98,3) Σ
alpha 5867	*ἀπεγνωσμένος· ἀνέλπιστος (P)
alpha 5868	ἀπεδέξατο· ἀπέλαβεν (Α 95)
alpha 5869	*[ἀπέδετο· ἐκδέδωκεν n]
alpha 5870	ἁπεδίζειν· ὁμαλίζειν
alpha 5871	ἀπεδικάσθη· κατεδικάσθη
alpha 5872	ἅπεδον· ὁμαλόν *ἰσόπεδον, ἐπίπεδον (Thuc. 7,78,4) AS
alpha 5873	[ἄπεδος· ἀνάπαλιν]
alpha 5874	*ἀπέδοσθε· ἀπημπολήσατε (Act. ap. 5,8) vgAS
alpha 5875	*ἀπέδοτο· ἐκδέδωκεν (Eur. Or. 652) vgAS
alpha 5876	ἀπέδου· παρέδου
alpha 5877	*ἀπέδρα· ἀπέφυγεν (Esai. 35,10?) vgASn
alpha 5878	ἀπέεργεν· ἀπεκώλυσεν (Ω 238)
alpha 5879	ἀπέῃσιν· ἄπεστιν (τ 169)
alpha 5880	ἀπέειπεν· ἀπηρνήσατο. ἀπεῖπεν (Ι 431)
alpha 5881	*ἀπέθρισεν· ἀπέκειρεν vgAS ἀπέκοψεν (Eur. Or. 128) AS
alpha 5882	ἀπεέργει· ἀπείργει, κωλύει
alpha 5883	*ἄπει· [ἄπιθι· ἄπελθε S] βάδιζε (Soph. O. R. 431) AS
alpha 5884	ἀπίης γῆς· τῆς πολὺ ἀφεστώσης γῆς (Α 270)
alpha 5885	*ἀπειθεῖ· ἀντιλέγει AS
alpha 5886	ἀπειθής· ἀνυπότακτος. ἄπιστος. Σοφοκλῆς Αἰχμαλωτίσιν (fr. 47)
alpha 5887	*ἀπίθησεν· 〈οὐκ〉 ἐπείσθη (Α 220 ..) AS
alpha 5888	*ἀπεικάσματα· ὁμοιώματα (Sap. 13,10) vgAS
alpha 5889	*ἀπεικός· ἄτοπον, οὐ πρέπον vgASn
alpha 5890	*ἀπειλή· ὀργή (Prov. 19,12 ..) ps
alpha 5891	ἀπειλεῖται· ...
alpha 5892	*ἀπείπατο· ἠρνήσατο (Iob 6,14) AS
alpha 5893	*ἀπεῖπεν· ἡρνήσατο n
alpha 5894	*ἀπειπάμεθα· ἀπεῤῥιψάμεθα (2. Cor. 4,2) vgAS
alpha 5895	*ἀπείπαντο· παρῃτήσαντο ἀπετάξαντο AS
alpha 5896	ἀπείπετε· ἀποτάσσετε. ἀπαρνεῖσθε
alpha 5897	ἀπειραίη· ἠπειρωτική (η 8)
alpha 5898	ἀπειράκις· πολλάκις. πλειστάκις
alpha 5899	*ἀπεῖργον· ἐκώλυον v(g) AS
alpha 5900	ἀπειρηκότων· ἀπειπαμένων
alpha 5901	*ἀπειρημένοι· ἀπεγνωκότες ASPn
alpha 5902	[ἀπεγνωκότες· ἀπηγορευμένοι]	201 in vol. 1
alpha 5903	[ἀπειρήδιον· πολύ, ἄπειρον πλῆθος]
alpha 5904	*ἀπειρέσια· ἄπειρα τῷ πλήθει, πολλά n ἐν δ’ αἶγες ἀπειρέσιαι (ι 118)
alpha 5905	[ἀπείρρητον· ἄῤῥητον, ἀνεκλάλητον]
alpha 5906	*ἀπείρητος· ἄπειρος (β 170) (S)
alpha 5907	*ἀπείρηται· ἀπηγόρευται vgAS
alpha 5908	*ἀπεῖρξεν· ἐκώλυσεν vgAS
alpha 5909	ἄπειρον· πολύ. ἄγευστον. περιφερές, στρογγύλον, διὰ τὸ μήτε ἀρχὴν μήτε πέρας ἔχειν
alpha 5910	*ἀπείρονα· πέρας μὴ ἔχοντα (δ 510) AS
alpha 5911	ἀπείρονας· ἀπειράτους. Σοφοκλῆς Θυέστῃ (fr. 244)
alpha 5912	*ἀπείρου· ἀγνώστου vgAS μεγάλου S
alpha 5913	*ἀπείρῳ· πολλῇ AS
alpha 5914	*ἀπειρομένων· ἀποφευγόντων (AS)
alpha 5915	ἀπείρων· μεγάλων, ἀναριθμήτων, πέρας μὴ ἐχόντων
alpha 5916	ἀπειροπλάσιον· πολυπλάσιον
alpha 5917	ἄπεισιν· *ἀπέρχεται v(g) ASn ἀπέθανεν
alpha 5918	†ἀπεισουτῆρες· σκόλοπες
alpha 5919	ἀπεῖτε· ἀπέλθατε
alpha 5920	*ἀπεκάκησεν· ἐσιάνθη (Ierem. 15,9) AS
alpha 5921	ἀπεκαίνυτο· ἐνίκα p διαφέρεται (θ 127)
alpha 5922	*ἀπέκαμον· ἠτόνησαν AS
alpha 5923	†ἀπεκέλλερεν· ἀπέκλεψεν
alpha 5924	ἀπεκέντησαν τὴν ἀλήθειαν· οἷον ἐδείχθη ὁποῖον ἦν τῷ πράγματι
alpha 5925	ἀπέκιξαν· ἀποπεσεῖν φυσῶντες ἐποίησαν (Ar. Ach. 869)
alpha 5926	*ἀπεκομίσθη· ἀπηνέχθη vgASn
alpha 5927	†ἄπεκτον· τοῦ τέκοντος ἐγένετο
alpha 5928	ἀπεκορύφου· εἰς κορυφὴν ἢ τέλος ἦγεν (Hdt. 5,73,2?)
alpha 5929	ἀπεκόσμεον· ἀπετίθουν, ἀπετίθεντο (η 232)
alpha 5930	ἀπέκτητον· ἄκαρτον, ἀπόκαρτον (p)
alpha 5931	ἀπεκυπάρωσεν· ἀπέκτεινεν
alpha 5932	ἀπεκωλύθη· ἀπεχωρίσθη
alpha 5933	ἀπελλάζειν· ἐκκλησιάζειν. Λάκωνες
alpha 5934	ἀπελασία· διωγμός
alpha 5935	[ἀπελαιθρόνην· τὴν δύναμιν τὴν ἀμέτρητον]
alpha 5936	ἀπέλεθρον· ἀμέτρητον Πλέθρον γὰρ εἶδος μέτρου (ι 538 ..)	202 in vol. 1
alpha 5937	*ἀπέλεθρον ἶνα· τὴν δύναμιν τὴν ἄμετρον (Ε 245) AS(n)
alpha 5938	*ἀπεληλαμένοι· διωχθέντες gASn
alpha 5939	*ἀπέλεξα· ἀπεῖπον. ἀπηγόρευσα AS
alpha 5940	ἀπελάπη· ἀπελεπίσθη
alpha 5941	†ἀπέλυκα· ἀπέῤῥωγα. Κύπριοι
alpha 5942	ἀπέλαστον· ἀπρόσιτον
alpha 5943	ἀπελήκησεν· ἀπεδήμησεν. καὶ τοῖς δακτύλοις ἐψόφησεν
alpha 5944	ἀπέλλαι· σηκοί. ἐκκλησίαι. ἀρχαιρεσίαι
alpha 5945	ἀπελλεῖν· ἀποκλείειν
alpha 5946	*ἀπελεύθερος· ἐκ δούλου ἐλεύθερος d
alpha 5947	*ἀπελεύσῃ· ἀπέρχῃ AS
alpha 5948	†ἀπελιγκόμην· ἀπεῤῥιπτούμην
alpha 5949	ἀπελλόν· αἴγειρος, ὅ ἐστι εἶδος δένδρου
alpha 5950	ἀπελλακάς· ἱερῶν κοινωνούς
alpha 5951	ἀπελύκησεν· ἀπέτεμεν (ε 244)
alpha 5952	ἀπελυμαίνοντο· ἀπεκαθαίροντο gn ἀφηγνίζοντο (Α 314)
alpha 5953	*ἀπέλυσεν· ἀπελύτρωσεν (Α 95) S
alpha 5954	†ἀπελύωσεν· ἀπέτεμεν, ἀπέκοψεν
alpha 5955	*ἀπεμάσσετο· καθήψατο AS ἀπῴκησεν ASn
alpha 5956	*†ἀπεμέω· ματαίω AS
alpha 5957	*ἀπεμορξάμην· ἐδάκρυσα vgAS
alpha 5958	*ἀπεμόρξατο· ἀπεψήσατο (Β 269) AS
alpha 5959	*ἀπεμόργνυ· ἀπέμασσεν S ἐξέρασεν (Ε 798)
alpha 5960	ἀπεμπολᾶι· πιπράσκει S
alpha 5961	*ἀπεμπολήν· ἀπαλλαγήν. πρᾶσιν. ἐμπορίαν AS
alpha 5962	*ἀπεμπολήσας· πωλήσας. πεπρακώς vgASn πραγματευσάμε‐ νος AS
alpha 5963	ἀπεμπολῆσαι· τὸ ἐπὶ κέρδος ἀποδόσθαι τι
alpha 5964	ἀπεμυθεόμην· ἀπηγόρευον· πόλλ’ ἀπεμυθεόμην (Ι 109). γρά‐ φεται δὲ καὶ ἐπεμυθεόμην, ὅ ἐστι ἐπέλεγον, καὶ συνεβούλευον
alpha 5965	*ἀπεμφαίνοντα· ἀπεοικότα. ἐκ τοῦ μὴ ἐμφαίνειν τὸ ὅμοιον vg
alpha 5966	*ἀπέναντι· κατὰ ἀνατολὰς 〈ἢ ἀπὸ〉 νότου AS
alpha 5967	ἀπενάσθη· ἀπῳκίσθη (Eur. Med. 166?)	203 in vol. 1
alpha 5968	ἀπενάσσατο· ἀπῴκησεν (Β 629)
alpha 5969	*ἀπενεγκάμενος· κτησάμενος vgAS
alpha 5970	*†ἀπενδονικώς· φυγών AS
alpha 5971	*ἀπενέγκασθαι· λαβεῖν AS
alpha 5972	ἀπένεικας· ἀπήνεγκας (Ξ 255)
alpha 5973	ἀπενεγκεῖν γραφήν· τὸ γράψασθαι δίκην
alpha 5974	*ἀπένειμεν· ἀπεκλήρωσεν (Deut. 4,19) vgASn
alpha 5975	ἀπενήσω· ἀπέβαλες. Εὐριπίδης Αὔγῃ (fr. 279)
alpha 5976	*ἀπενήνατο· ἀπεῖπεν, ἀπηρνήσατο (Ps. 76,3) n(S)
alpha 5977	ἀπενιαυτισμός· ἡ εἰς ἐνιαυτὸν φυγὴ τοῖς φόνον δράσασιν
alpha 5978	*ἀπενθέα· ἀπενθῆ AS
alpha 5979	*ἀπεννέπῃ· ἀπαγορεύσῃ (Eur. Phoen. 1657) AS
alpha 5980	ἀπενώτισαν· ἀπέστρεψαν τὰ νῶτα. Σοφοκλῆς Φινεῖ (fr. 647)
alpha 5981	ἀπεξέβδει· τὸ ἀποπατεῖν Κρῆτες
alpha 5982	ἀπεξεβίω· ἀπέθανεν
alpha 5983	*ἀπεξενωμένη· ἀλλοτρία vg(AS)
alpha 5984	*ἀπεξεσμένον· ἐκτετορνευμένον. ἠκριβωμένον vgAS
alpha 5985	ἀπεξινησάμην· ἀπεξεφόρησα. ἢ ἐξεκένωσα. ἢ ἀπεθέμην
alpha 5986	*ἀπεοίκασιν· ἀνομοιοῦσιν vgAS
alpha 5987	*ἀπεοικός· ἀνόμοιον vgAS
alpha 5988	*ἀπεόντος· ἀπόντος (Ζ 362) n
alpha 5989	†ἀπεπάνωτος· ὁ μὴ παλαιούμενος S
alpha 5990	†ἀπεπορίανεν· ἀπεχλωρίασεν
alpha 5991	ἀπεπετόμην· ἀπεχώρησα. ἀπεπήδησα
alpha 5992	ἀπέπρησεν· ἀπεδάκρυσεν. ἀπεφύσησεν. ἀπέπαρδεν
alpha 5993	ἀπέπτυσε λόγους· ἀπεμύξατο τοὺς λόγους, ἀντὶ τοῦ ἀπε‐ στράφη. Σοφοκλῆς Φαίδρᾳ (fr. 617)
alpha 5994	*ἅπερ· καθάπερ (β 156) n
alpha 5995	*ἀπεράντοις· ἀπείροις (1. Tim. 1,4) n
alpha 5996	ἀπειπέμεν· ἀπειπεῖν. ἀπαγορεῦσαι (α 91)
alpha 5997	*ἀπέραντον· μέγαν. ἀτελείωτον. ἐκ τοῦ πέρας μὴ ἔχειν (Eur. Med. 213) vgAS
alpha 5998	ἀπέργαθεν· ἀπεκώλυσεν (Φ 599)
alpha 5999	*ἀπέρατοι· ἀόριστοι, τέλος μὴ ἔχοντες AS
alpha 6000	ἅπερ ἐστίν· ἅ τινά ἐστιν
alpha 6001	ἀπεργός· ἀργός
alpha 6002	ἀπερημάσαι· ἀποικῆσαι	204 in vol. 1
alpha 6003	ἀπεριάγιστος· ὁ μὴ καθαρὸς ἀπὸ φόνων, περιαγίζειν γὰρ τὸ περικαθαίρειν ἔλεγον
alpha 6004	ἀπεριλάλητον· ἀνεξαπάτητον. ἀφελῆ (Ar. Ran. 839)
alpha 6005	*ἀπερίβλεπτον· ἀπερινόητον gPn
alpha 6006	[ἀπερίγασεν· ἀπεφθάρη]
alpha 6007	*ἀπερίγραπτον· ἀπεριόριστον vgASn
alpha 6008	*ἀπερίγραφος· ἀπερινόητος A ἀνίκητος AS
alpha 6009	ἀπεριέργως· ἀπερισκέπτως. ἀπολυπραγμονήτως
alpha 6010	*ἀπερινόητον· ἀπερίβλεπτον (vgA)
alpha 6011	*ἀπερεισαμένοις· στηριχθεῖσιν ASn
alpha 6012	ἀπερίληπτος· ἀκατάσχετος
alpha 6013	*ἀπερισκέπτως· ἀβουλήτως A ἀπρονοήτως AS
alpha 6014	*ἀπερισπάστως· ἀμερίμνως, ἀφροντίστως AS ἡσύχως (1. Cor. 7,35) S(A)
alpha 6015	ἀπερίστατον· [*μωρόν AS] ἀφορμὰς μὴ ἔχον
alpha 6016	*ἀπεριμερίμνως· ἀμερίμνως AS
alpha 6017	*ἀπηρείσατο· ἀπετινάξατο vA
alpha 6018	[ἀπερεισαμένοις· στηριχθεῖσιν]
alpha 6019	ἀπερείσεται· στηρίξεται
alpha 6020	*ἀπερείσια· πολλά. ἄπειρα (Α 13) n
alpha 6021	*ἀπερισκέπτως· ἀπερινοήτως A
alpha 6022	*ἀπερίτρεπτον· τὸ μὴ περιτρεπόμενον AS ἤγουν τὸ μὴ κατα‐ στρεφόμενον
alpha 6023	[ἀπέρονα· πέρας μὴ ἔχοντα]
alpha 6024	ἄπεῤῥε· ἀποφθείρου. πορεύου μετὰ φθορᾶς
alpha 6025	ἀπέῤῥηκται· τέτμηται
alpha 6026	ἀπεῤῥήσεις· ἀπελεύσῃ, ἀποφθαρήσῃ (Cratin. fr. 123)
alpha 6027	ἀπεῤῥίγασι· πεφρίκασιν (β 52)
alpha 6028	ἀπεῤῥώοντο· ἐῤῥωμένως ἤλουν (υ 107)
alpha 6029	ἀπερύκειν· κατέχειν. κωλύειν. *ἀποδιώκειν (Greg. Naz. c. 2,1,1,193) A
alpha 6030	*ἀπερύκοι· κωλύοι (Δ 542) S
alpha 6031	ἀπερωεύς· κωλυτής (Θ 361) Ἐρωεῖν γάρ ἐστι τὸ ὁρμᾶν
alpha 6032	ἀπέρωπος· ἀπάνθρωπος (Aesch. Choe. 600)
alpha 6033	ἀπερώπως· θαυμαστῶς. ἀδοκήτως	205 in vol. 1
alpha 6034	*ἀπερωήσειας· ἀποχωρήσειας (Π 723) S
alpha 6035	*ἀπέσαξεν· [ἔτρωσεν.] ἀπέστρωσεν (Gen. 24,32) AS
alpha 6036	*ἀπέσβη· ἐσβέσθη (Eur. Med. 1218) vgASn
alpha 6037	*ἀπεσείσατο· ἀπεβάλεν (Greg. Naz. c. 1,1,10,3) n
alpha 6038	[ἄπεσθαι· ἀκολουθῆσαι]
alpha 6039	ἀπεσίμωσεν· ὕψωσεν, πρὸς μετέωρον ἀνήγαγεν. Σῖμαι γὰρ αἱ μετέωροι προσαναβάσεις
alpha 6040	ἀπέσεισεν· ἀπεώσατο. ἀπέῤῥιψεν
alpha 6041	*ἀπεσκευάζετο· ἀκύρους ἐποίει AS
alpha 6042	ἀπεσκευασάμην· ἀπέῤῥιψα, ἀπεδοκίμασα
alpha 6043	ἀπεσκῆ· ‚τόξον ἀπεσκῆ‛ ... ἔνιοι δὲ γυμνὰ θήκης τόξα. Σοφοκλῆς Τρωΐλῳ (fr. 569)
alpha 6044	ἀπέσκλη· ἀπέθανεν
alpha 6045	*ἀπεσκληκώς· ἀναισθήτως ἔχων vgAS
alpha 6046	ἀπεσκόλυπτεν· ἀπεσκέπαζε τὸ δέρμα. ὅθεν καὶ σκυλοδέψης
alpha 6047	ἀπεσκοράκιστο· καταπεφρόνητο
alpha 6048	ἀπεσκόρδαζεν· ἀπεσύρατο
alpha 6049	ἀπεσκοτωμένα· ἐσκιαγραφημένα. τὰς γὰρ χρίσεις σκότους καλοῦσιν οἱ ζωγράφοι (Ar. fr. 712)
alpha 6050	ἀπεσκύθισται· κέκαρται
alpha 6051	ἀπεσόϊξεν· ἀπέσωσεν. Λάκωνες
alpha 6052	†ἀπεσουτήρ· ἀπεσώθη. Λάκωνες
alpha 6053	ἀπεστύπαζον· ξύλοις ἀπεδίωκον (Archil. fr. 127)
alpha 6054	ἀπεσποδικότων· φλεγομένων ἐν τῇ τέφρᾳ
alpha 6055	†ἀπεσπάδαντο· ἀπέστησαν
alpha 6056	ἀπεσποδῆσθαι· ἀπεῤῥῖφθαι. ἀποθανεῖν
alpha 6057	ἀπεσσύα· ἀπέσσυται, ἀπέδρα, ἀπηλλάγη. ἠφανίσθη
alpha 6058	ἀπεσταύρωσαν· ἀπέφραξαν ξύλοις
alpha 6059	ἀπέστη· ἐχωρίσθη
alpha 6060	ἀπέστιχεν· ἀπῆλθεν (μ 143)
alpha 6061	ἀπεστλεγγισμένον· ἀπεξυσμένον. Στλεγγὶς γὰρ ἡ ξύστρα (Ar. Eq. 580)
alpha 6062	ἀπετύλουν· ἀπέσυρον. ἀπεγύμνουν τὸ αἰδοῖον (Pherecr. fr.
alpha 6062	204)	206 in vol. 1
alpha 6063	*ἄπεστιν· ἀπέχει (Iob 6,13) AS
alpha 6064	ἀπεστύς· ἀποχώρησις
alpha 6065	ἀπεστυφέλιξεν· ἀπέῤῥιψεν. [ἀπέσφηλεν]. ἀπέκρουσεν. *ἀπο‐ διέσεισεν. (Π 703) ἐδίωξεν A
alpha 6066	ἀπεστω· †ἀγνοία, ἢ ἀπείη. ἢ μὴ γένοιτο
alpha 6067	ἀπεσφακέλισεν· ἐσάπη. Ἀριστοφάνης Ὁλκάσιν (fr. 424) οἱ δὲ ἰατροὶ τὴν ἐκ τῆς σήψεως μελανίαν vgAS ἢ ἀντὶ τοῦ προσ‐ εσπάσθη. ἢ αἰφνιδίως ἀπέθανεν Σ
alpha 6068	*ἀπέσφηλεν· ἀποτυχεῖν ἐποίησεν (n)
alpha 6069	ἀπεσφραγίσθαι· ἀποκεκλεῖσθαι
alpha 6070	ἀπέσχας· ἀπέσχασας
alpha 6071	ἀπ’ ἐσχαρόφιν· ἀπὸ τῆς ἐσχάρας (η 169)
alpha 6072	*ἀπεσχεδιάζετο· ἀσκέπτως ἐγένετο n
alpha 6073	*ἀπεσχεδιάζετο· ἡτοιμάζετο vgA
alpha 6074	ἀπεσχοινισμένος· [ὡς] διεστηκώς, διεζευγμένος, *ἀποκεκλει‐ σμένος (Dem. 25,28) An
alpha 6075	*ἀπετείχιζον· ἀπεχώριζον (Thuc. 6,103,1 ..) (vg)An
alpha 6076	*ἀπετέλεσεν· ἀπήρτισεν (Hdt. 5,92 η 1) An
alpha 6077	ἀπετέλουν· ἀπεπλήρουν
alpha 6078	*ἀπετίννυον· ἀπεδίδουν (Ps. 68,5) vgAPn
alpha 6079	*ἀπετίννυτο· ἀπελάμβανεν (Π 398) An
alpha 6080	*ἀπέτισεν· ἀπέδωκεν (g) A
alpha 6081	*ἀποτμήγουσι χαράδραι· ἀποτέμνουσιν αἱ ὑδροῤῥόαι (Π 390) A
alpha 6082	*ἀπετράπημεν· ἀπεφύγομεν A
alpha 6083	ἀπετυμπάνισαν· ξύλῳ ἀνῃρήκασιν
alpha 6084	*ἀπευθανατίζειν· ἀποθνήσκειν (2. Macc. 6,28) A
alpha 6085	ἀπευήκασιν· ἐξηραμμέναι εἰσίν
alpha 6086	ἀπευθής· οὐδὲν ἀκούσας (γ 184)
alpha 6087	[ἄπευτος· ἀνήκοος. ἢ ἀπαθὴς ὢν παντὸς κακοῦ]
alpha 6088	*ἀπευθῦναι· κολάσαι An
alpha 6089	*ἀπευθύνει· κολάζει (Eur. Bacch. 884) (vg)Pp
alpha 6090	ἀπευκταίοις· ἀχρησίμοις
alpha 6091	*ἀπευκτόν· μισητόν vgAn τὸ μὴ εὐχῆς ἄξιον gA
alpha 6092	(*)ἀπεύδα· ἀπηγόρευσεν
alpha 6093	*ἄπευστος· ἀνήκοος A	207 in vol. 1
alpha 6094	†ἀπευτελεῖσθαι· ἀπάρξασθαι
alpha 6095	ἀπεύχεται· ἀρᾶται
alpha 6096	ἀπέφατο· ἀπέθανεν
alpha 6097	ἀπέφατο· ἀπείπατο. ἀπεφήνατο
alpha 6098	ἀπέφησεν· ἠρνήσατο (Men. fr. 995)
alpha 6099	*ἀπεφθαρμένον· ἀποθνήσκοντα A
alpha 6100	ἀπέφθιθεν· ἀπεφθάρησαν (γ 110)
alpha 6101	ἀπέφρησαν· ἀφῆκαν. Κρατῖνος Θρᾴσσαις (fr. 78)
alpha 6102	[ἀπέφρυσεν· ἀπέξεσεν. ἀπέβαλεν]
alpha 6103	ἀπέχεσθαι· φεύγειν
alpha 6104	ἄπεχε χροΐ· ἀπέχεσθαι ἐποίει τοῦ χρωτός (Ω 19)
alpha 6105	*ἀπέχῃ· λάβῃς A
alpha 6106	ἄπεχε· ἐκώλυε (Ω 19)
alpha 6107	*ἀπέχθεια· ἔχθρα. μῖσος vgA
alpha 6108	*ἀπεχθάνοντο· [ἐμισεῖτο] ἐμισοῦντο b
alpha 6109	ἀπεχθέος· ἐχθροποιοῦ
alpha 6110	(*)ἀπεχθαίρων· μισῶν (Greg. Naz. c. 2,1,34,152)
alpha 6111	*ἀπεχθής· ἐχθρός gAn
alpha 6112	*ἀπέχθετο· ἐμισεῖτο (Ζ 140) An
alpha 6113	*ἀπεχθήρω· μισήσω (Γ 415) As
alpha 6114	*ἀπέχθομαι· μισοῦμαι (Eur. Hipp. 1260 v. l.?) As
alpha 6115	*ἀπεχθῶς· ἐχθρωδῶς vgA
alpha 6116	ἀπέχω· πόῤῥω εἰμί
alpha 6117	ἀπεχοιρίασεν· ἀπεσκίρτησεν. οἱ δὲ ἀπὸ τῶν χοίρων, ἀπέ‐ πληξεν
alpha 6118	*ἀπέχρα· ἤρκει (Hdt. 1,66,1) vn
alpha 6119	*ἀπέχρησεν· ἤρκεσεν s
alpha 6120	ἀπεχρήσαντο· ἀπέκτειναν (Ar. fr. 358)
alpha 6121	ἀπέψα· ἀπέμασσεν (Eur. I. T. 311) A
alpha 6122	ἀπεψύχη· ἀπεπνευματίσθη. Αἰσχύλος Κερκυόνι Σατυρικῷ (fr. 104)
alpha 6123	*ἀπεψύχοντο· ἐξηραίνοντο ἀνέμῳ (Λ 621) (n)
alpha 6124	*ἀπεώρητον· ἀμετεώριστον An
alpha 6125	*ἀπεωρούμενον· κρεμάμενον vgA
alpha 6126	*ἀπεώσατο· ἀπεσείσατο vgA κατεβάλετο
alpha 6127	*ἀπέωστο· ἀπώθητο A (b)
alpha 6128	*ἀπηνήνατο· παρῃτήσατο d	208 in vol. 1
alpha 6129	[ἀπέωστον· ἀπόθητον]
alpha 6130	*ἀπηβηκώς· τὴν ἀκμὴν παρελθών A
alpha 6131	[ἀπῆγε, ἐλεῶς· σκληρός]
alpha 6132	[ἀπηνής· ἀπήρητος]
alpha 6133	*ἀπηγμένων· κρατηθέντων. ⸤ἀποφερομένων (A)
alpha 6134	*ἀπηγορευμένα· ἄνομα (A)
alpha 6135	ἀπηγόρευται· κεκώλυται
alpha 6136	ἀπηγορευμένος· ἀποβεβλημένος
alpha 6137	ἀπηγόρευμα· ἀπολόγημα
alpha 6138	ἀπηγορήσομαι· ἀπολογήσομαι
alpha 6139	ἀπηγενέες· ἀποτεταγμένοι
alpha 6140	ἀπηγκωνισμένος· ἐν σχήματι τὸν ἀγκῶνα ἀποτετακώς
alpha 6141	ἀπηδέσθη· †ἄμορφος ἐγένετο
alpha 6142	ἀπῃθάλωσεν· ἐξεπύρωσεν. ἢ ἀπέσβεσεν
alpha 6143	ἀπήκει· ἀπέχει. ἢ εἰς ὀξὺ συνάγει
alpha 6144	†ἀπηκολλύρισεν· ἐν τῷ παραβεβλῆσθαι ἀπέστροφε. Λάκωνες
alpha 6145	ἀπήκοοι· οἱ μὴ ὑπήκοοι
alpha 6146	*ἀπῆκτο· ἀπηνέχθη (Gen. 40,3) vgA
alpha 6147	ἀπηλλάξῃ· ἀπηλλαγμένος ἔσῃ
alpha 6148	*ἀπηλγηκότες· μηκέτι θέλοντες πονεῖν (n) ἀναίσθητοι γενόμε‐ νοι (vgAb) ἀποκαμόντες (Eph. 4,19) gPn
alpha 6149	*ἀπηλγηκώς· ἀναίσθητος, παρὰ τὸ ἄλγος A
alpha 6150	ἀπηλεγέως· ἀπολελεγμένως. ⸤ἀποτόμως T. AN 2 κεκριμένως (Ι 309) b
alpha 6151	*ἀπηλοίησεν· ἀπηλόησεν. ⸤ἀπέκοψεν (Δ 522) AS
alpha 6152	*ἀπημάλδυνεν· ἤμβλυνεν. ⸤ἠφάνισεν (Greg. Naz. c. 1,2,14, 115?) T
alpha 6153	*ἀπήμαντος· ἀβλαβής. Πῆμα γὰρ ἡ βλάβη (τ 282) vg(A)
alpha 6154	*ἀπήμβροτε· ἀπέτυχεν (Ο 521) A
alpha 6155	ἀπήμησαν· ἀπεθέρισαν
alpha 6156	*ἀπήμονα· ἀβλαβῆ gA ἀπήμαντον (ε 268 ..)
alpha 6157	ἀπήμπλακον· ἀπέτυχον
alpha 6158	ἀπημύλλαινεν· ἐξηυτέλιζεν
alpha 6159	ἀπήμων· *ἀβλαβής (δ 519) Ab
alpha 6159b	ἀπήμαντος· ἀναμάρτητος (Aesch. Suppl. 575?)
alpha 6159c	*ἀπηναῖος· ἀπάνθρωπος. ὠμός A
alpha 6160	*ἀπηνές· σκληρόν Pp ὠμόν (Sap. 17,19) s	209 in vol. 1
alpha 6161	ἀπηνέος· σκληροῦ d ὠμοῦ (Α 340)
alpha 6162	ἀπηνεμήθη· ὑπ’ ἀνέμου ἔπεσεν
alpha 6163	*ἀπηνέστερον· ἀποτομώτερον vgAn
alpha 6164	*ἀπηνέμοις· μὴ ἔχουσιν ἀνέμους vgA [ἢ ξηρασία.] ἢ ἄποθεν ἀνέμων gA
alpha 6165	ἀπήνη· ἅμαξα. οἱ δὲ ζεῦγος ἡμιόνων
alpha 6166	*ἀπηνής· σκληρός. ὠμός (Sap. 17,17) vgAn χαλεπός (n) κακός
alpha 6167	ἀπηξίωσεν· ἀπέβαλεν
alpha 6168	ἀπήοροι· ἀποκρεμεῖς. ἀπαρτιζόμενοι
alpha 6169	ἀπήορα· μετέωρα, ὑψηλά
alpha 6170	ἀπήορον· ἀπέχον
alpha 6171	*ἀπῆραν· ὥδευσαν (Num. 20,20) vgA
alpha 6172	ἀπηρεῖς· ἀπήρωτοι, οὐ πεπηρωμένοι
alpha 6173	*ἀπηρείσατο· ἔπηξεν gA
alpha 6174	*ἀπῆρεν· μετέστησεν (Ps. 77,26) (n)
alpha 6175	*ἀπῆρκεν· ἀπεδήμησεν A
alpha 6176	ἀπήρξατο· ἀπαρχὰς ἔδωκεν (2. Paral. 30,24) (vg) A
alpha 6177	ἀπηρτημένη· κρεμαμένη
alpha 6178	*ἀπηρτημένοι· μακρὰν ὄντες A
alpha 6179	ἀπηρτισμένον· τέλειον
alpha 6180	ἀπήτρια· ἀκέστρια
alpha 6181	ἀπηύδησαν· ἀπέγνωσαν, ⸤ἀπηγόρευσαν (gA)
alpha 6182	*ἀπηύρα· ἀφῆκεν. ἀφεῖλεν (γ 192 ..) A
alpha 6183	ἀπηύρων· ἀφείλαντο N Εὐριπίδης †Ἀνδρομάχῃ (Eur. fr.)
alpha 6184	*ἀπηχές· ψευδές. ἀηδές An
alpha 6185	*ἀπηχεστάτων· ἀηδεστάτων A
alpha 6186	ἀπήχεια· δυσοιωνισμός. ἀπέχθεια. μῖσος
alpha 6187	ἀπηχής· ἀπεχθής
alpha 6188	*ἀπήχθετο· ἐμισεῖτο (Ζ 140) g
alpha 6189	*ἀπηχθημένον· ἀπόβλητον (n) psΣ
alpha 6190	*ἀπηχθημένος· μεμισημένος A
alpha 6191	ἀπηχῶς· σκληρῶς. ἀπεχθῶς
alpha 6192	ἀπήωροι· μακροί, καὶ ἐκτεταμένοι (μ 435)
alpha 6193	Ἀπιακὸς ἄρτος· ὁ Μεμφιτικός
alpha 6194	ἀπιαλεῖς· ἀποπέμψεις
alpha 6195	*ἀπίαλος· ῥῖγος ps
alpha 6196	*ἀπίδω· ἴδω (Phil. 2,23) A (vgP)
alpha 6197	(*)ἄπιτε· ἔλθετε	210 in vol. 1
alpha 6198	ἀπίει· ἀπέρχεται
alpha 6199	ἀπίη· ἀλλοδαπή, ἀλλοτρία (Α 270)
alpha 6200	*ἀπίης· πολὺ ἀπεχούσης (Γ 49) A
alpha 6201	ἀπίης γαίης· τῆς μακρὰν ἀπεχούσης γῆς (η 25)
alpha 6202	†ἀπίθετο· ἀπεζημιοῦτο
alpha 6203	ἀπιθοῦντι· ἀνυποτάκτῳ
alpha 6204	ἀπ’ ἰκριόφιν· ἀπὸ τοῦ ἰκρίου. λέγεται γὰρ καὶ ἡ τοῦ κυβερνή‐ του καθέδρα ἰκρίον (μ 414)
alpha 6205	ἀπικρόχολον· τὸ οὐκ ἔχον ξανθὴν χολήν
alpha 6206	ἀπικμῶντο· ἀπεψῶντο
alpha 6207	ἀπιλημμένη· κρατηθεῖσα
alpha 6208	ἀπινεῖται· ἀπορυποῦται. Πίνος γὰρ ὁ ῥύπος
alpha 6209	ἀπινύσσων· ἀπινύτως ἔχων, οὐ σωφρονῶν. Πινὺς γὰρ ἡ σωφροσύνη (Ο 10)
alpha 6210	ἄπιος· ἡ ὄγχνη καλουμένη. βοτάνη
alpha 6211	*ἀπιόντος· πορευομένου A
alpha 6212	Ἆπις· βασιλεύς, ὡς Αἰγύπτιοι. καὶ ὁ παρ’ αὐτοῖς ἆπις
alpha 6213	ἀπιστεῖ· ἀπειθεῖ. Σοφοκλῆς Αἰθίοψιν (fr. 29)
alpha 6214	ἄπιστος· ἀπαράπειστος. ἀπειθής. Σοφοκλῆς Τρωΐλῳ (fr. 570)
alpha 6215	ἄπιχθυς· ὁ μὴ ἐσθίων ἰχθύν (Ar. fr. 565)
alpha 6216	*ἀπιών· πορευόμενος, ⸤ἀπερχόμενος A
alpha 6217	*ἁπλ ᾶ· εὐθέα (s)
alpha 6218	*ἄπλαστος· ἀληθινός (Gen. 25,27?) vg
alpha 6219	ἁπλαῖ· ὑποδήματος εἶδος 〈Λακωνικοῦ〉 q
alpha 6220	ἀπλάκητον· ἀναμάρτητον. Σοφοκλῆς Τραχινίαις (120)
alpha 6221	*ἄπλετον· πολύ (n) μέγα vA ἀμέτρητον (n) οἷον ἄπλεθρον. ἢ τὸ μὴ πλεόμενον
alpha 6222	*ἄπλετος· ἀπροσπέλαστος (Pn)
alpha 6223	*ἁπλῆν· ἀκακούργητον vg
alpha 6224	*ἀπλήξ· ὁ μὴ πεπληγμένος (Greg. Naz. c. 2,1,11,732) A
alpha 6225	ἄπλητον· ἀπρόσιτον. *⸤ἀχώρητον A μέγα
alpha 6226	†ἄπλαντ α· ῥυπαρά
alpha 6227	ἀπλαν ῆ· πολλά. Κύπριοι
alpha 6228	ἀπλήμω ν· ἄπληστος	211 in vol. 1
alpha 6229	ἁπληγί ς· σύμμετρος χλαῖνα (n) οὐ δυναμένη διπλωθῆναι (Ar. fr. 54)
alpha 6230	ἁπλήγιος· ἁπλοῦς (Eupol. fr. 222)
alpha 6231	ἄπλευρος· ἡ μὴ ἔχουσα βοηθόν, ἢ πλευράν
alpha 6232	*ἄπληστος· ἀχόρταστος (Prov. 28,25) P
alpha 6233	ἁπλοΐδες· ἱμάτιον μικρόν (Ω 230?)
alpha 6234	ἁπλοϊκός· ἁπλοῦς
alpha 6235	ἁπλοϊκώτερος· ἁπλούστερος
alpha 6236	*ἄπλοοι· οἱ μὴ δυνάμενοι πλέειν gA
alpha 6237	ἁπλοΐς· ἱμάτιον μικρόν
alpha 6238	ἁπλοῦν· ἀσύνθετον. ἢ τὸ μὴ πλάγιον
alpha 6239	ἄπλυτοι ῥαφανίδες· οὕτως ἔνιοι ὡς Εὔπολις (fr. 312), ἃς καὶ Θασίας τινὲς ἔλεγον
alpha 6240	ἁπλῶς· συντόμως, καθάπαξ
alpha 6241	ἄπνευστος· οὐκ ἀναπνέων κατὰ φύσιν (ε 456)
alpha 6242	†ἀπνίγμου· οὐ πεπνιγμένου· ‚ἀπνίγμον κνώδοντοσ‛
alpha 6243	*ἄπνους· ἄψυχος A νεκρός P ἄφωνος
alpha 6244	*〈ἄπο·〉 ἄποθεν An μακρόθεν (ζ 40) g
alpha 6245	[ἀπόαιμαι· ἀποδιώξω]
alpha 6246	ἀποάγνυς· [ἀπο]καθαιρεῖς
alpha 6247	ἀποαἵρει· ἀποκαθαίρει. Κύπριοι
alpha 6248	*ἀποαίνυμαι· ἀφαιροῦμαι (Α 262) n
alpha 6249	ἀποαίνυτο· ἀφῃρεῖτο (μ 419)
alpha 6250	ἀποβάθρα· ἀποβατήρια, ἢ κλῖμαξ νεώς. Σοφοκλῆς Μυσοῖς (fr. 382)
alpha 6251	ἀποβαίνει· ἐξέρχεται
alpha 6252	ἀποβαίνοντες· ἀναβαίνοντες
alpha 6253	*ἀπὸ βαλβῖδος· ἀπὸ τῆς ἀφετηρίας A
alpha 6254	ἀποβάλλειν· ἀπολέσθαι τὰς τρίχας, τίλλειν
alpha 6255	ἀπ’ ὀβελίσκου ἰχθῦς· οἱ ἀναπεπαρμένοι (Com. ad.?)
alpha 6256	ἀποβήσεται· γίνεται (Luc. 21,13)
alpha 6257	ἀπὸ βηλοῦ· ἀπὸ τοῦ οὐδοῦ (Α 591)
alpha 6258	*ἀπόβλεπτον· ἔνδοξον (Cyr. in Esai p. 388a Aub.) gAPn
alpha 6259	*ἀπόβλητον· 〈ἀποβολῆς ἄξιον〉 (Β 361) n	212 in vol. 1
alpha 6260	*ἀποβλίσαι· ἀποθλῖψαι Σ
alpha 6261	ἀποβλύζων· ἀναβάλλων p τὸ αὐτὸ καὶ τὸ ἀναφλύων. ἔστι δὲ ἡ λέξις τῶν πεποιημένων (Ι 487)
alpha 6262	*ἀπόβολον· ἀποβεβλημένον A
alpha 6263	*ἀποβουκολήσας· ἀπατήσας (vg) Σ [ἀποστήσας A]
alpha 6264	ἀποβράσαι· τὸ διαττῆσαι πυροὺς ἢ ἄλευρα ὀθόνῃ (Callim. Hec. fr. 334)
alpha 6265	ἀπόβρασμα· κάχλασμα
alpha 6266	ἀποβράσματα· τὰ σκύβαλα τῶν πυρῶν
alpha 6267	ἀποβρίξαι· ... μετὰ βορὰν ἀπονυστάξαντας (μ 7)
alpha 6268	ἀποβρόχθι〈σον〉· κατάπιε (Ar. fr. 236?)
alpha 6269	ἀποβώμιος· ἄθεος. (Eur. Cycl. 365?) καὶ θυσίαι ἀποβώ‐ μιοι· αἱ μὴ ἐν τοῖς βωμοῖς ...
alpha 6270	ἀπόγεμε· ἄφελκε. Κύπριοι
alpha 6271	*ἀπογενόμενοι· ἀποθανόντες (1. Petr. 2,24 ..) A
alpha 6272	ἀπόγνοια· ἀπόγνωσις (Thuc. 3,85,4)
alpha 6273	ἀπογνώμων· ἀποβεβληκὼς πάντας τοὺς ὀδόντας, καὶ μὴ ἔχων δι’ οὗ γνωσθῇ
alpha 6274	ἀπόγνωσις· ἀνελπιστία
alpha 6275	ἀπογνώστης· ἀνέλπιστος
alpha 6276	ἀπόγονος· υἱός, ἢ ἔκγονος, ἢ συγγενής
alpha 6277	ἀπογραφή· *ἀρίθμησις (Luc. 2,2) vgAn ἢ ἡ γινομένη μήνυ‐ σις
alpha 6278	ἀπόγυιοι εὐχαί· σιωπώμεναι
alpha 6279	*ἀπογυιώσης· ἀσθενῆ ἢ χωλὸν ποιήσῃς (Ζ 265) A
alpha 6280	ἀπογυμνῶ· φανερὸν ποιῶ
alpha 6281	ἀποδαιμονίζει· ἀποκαρτερεῖ ἐν τῷ ἐνθουσιᾶν
alpha 6282	*ἀποδαρθάνει· ἀποκοιμᾶται A
alpha 6283	*ἀποδάσεται· ἀπομερίζει (Greg. Naz. c. 2,2,5,35) (g)
alpha 6284	ἀποδάσμιοι· ἀποδεδασμένοι (Hdt. 1,146,1)
alpha 6285	ἀποδαστύς· ἀπομερισμός
alpha 6286	ἀπόδαστοι· μετοικισθέντες
alpha 6287	ἀποδάψαι· ἀποκόψαι
alpha 6288	*ἀποδεῖν· ἀποδεσμεῖν gAS
alpha 6289	ἀπόδειπνος· ἄδειπνος	213 in vol. 1
alpha 6290	*ἀποδειροτομήσω· ἀποτεμῶ τοὺς τραχήλους (Σ 336) vgASn
alpha 6291	ἀποδεχθέντα· ἀποδοχῆς ἀξιωθέντα
alpha 6292	ἀποδέκται· ἀρχὴ Ἀθήνησι τῶν ἀποδεχομένων τὰ χρήματα ...
alpha 6293	*ἀπόδεκτον· ἐπαινετόν (1. Tim. 2,3) vgAS
alpha 6294	ἀποδέοντες· ἐλλείποντες
alpha 6295	*ἀποδέουσα· λείπουσα. ὑστεροῦσα gA Δεῖ γὰρ τὸ ὑστερεῖ σημαίνει, ὅτε ῥῆμά ἐστι. τὸ ἐπίῤῥημα δὲ τὸ χρὴ σημαίνει A
alpha 6296	*ἀποδέει· λείπει
alpha 6297	*ἀποδέων· λείπων (A) n
alpha 6298	ἀπόδεσμος· κόσμιόν τι γυναικεῖον. περικεφάλαιον (Ar. fr. 320,13?)
alpha 6299	ἀπὸ δὲ χλαῖναν βάλε· ἀπέβαλε δὲ τὸ ἱμάτιον (Β 183)
alpha 6300	ἀποδημεῖ· ἀναχωρεῖ
alpha 6301	*ἀποδιδράσκων· ἀποφεύγων P δραπετεύων
alpha 6302	*ἀποδιΐστανται· χωρίζονται A
alpha 6303	ἀποδικεῖν· ἀπολογεῖσθαι δίκην (Antiphan. fr. 313)
alpha 6304	*ἀποδιοπομπεῖσθαι· ἀποστρέφεσθαι p, τὸν ἀποτρόπαιον ⸤ἐκπέμπεσθαι μακράν, ἀποκαθαίρεσθαι AS
alpha 6305	ἀποδίωμα ι· ἀποδιώξω (Ε 763)
alpha 6306	ἀποδοθῇ· πραθῇ
alpha 6307	*ἀποδοκιμάζει· ἀποβάλλει vgAS
alpha 6308	ἀποδομένου· πωλήσαντος
alpha 6309	[ἄποδον· βραδύ. ἢ ἀπαγόρευσις]
alpha 6310	ἀπόδοντο· ἀπώλοντο (Β 162)
alpha 6311	*ἀποδόσθαι· πιπρᾶσαι (psΣ)
alpha 6312	ἀπὸ δόξης· ἀπὸ δοξασμοῦ g ἀπὸ ὑπονοίας (Κ 324)
alpha 6313	ἀπὸ δορός· ἀπὸ δόρατος βολῆς, ἢ μέγεθος βολῆς διαστήσας
alpha 6314	*ἀποδοῦ· ἀπόλυσον A
alpha 6315	ἀποδοῦν· ἀποδοῦναι
alpha 6316	ἀποδοχμώσας· πλαγιάσας, ἢ πλατὺς ἀνακλιθείς (ι 372)
alpha 6317	ἀπόδραγμα· ἀπομερισμός
alpha 6318	ἀποδρέπειν· ἀφαιρεῖν
alpha 6319	ἀπόδρομον· ἐλαττούμενον τοῖς δρόμοις. ἢ παλίνδρομον. ἢ μετ’ ἐπάνοδον. Ἀκρισίῳ (Soph. fr. 70)
alpha 6320	ἀποδρύφοι· ξαίνοι, ἢ ἀποξέσει (Ψ 187 ..) AS
alpha 6321	ἀποδρύψωσι· καταξέσωσι (ρ 480)
alpha 6322	ἀπόδυθι· ἀπόδυσαι AS [ἀποδυθῇ]	214 in vol. 1
alpha 6323	ἀποδύοι· ἀποδύσοι
alpha 6324	*ἀποδυσπετεῖ· ἀποδύρεται vgASn
alpha 6325	ἀποδυρόμενος· θρηνῶν. πενθῶν
alpha 6326	*ἀποδώσεται· πωλεῖ (Prov. 28,21) AS
alpha 6327	ἀπὸ δ’ ὀστέον ἄχρις ἄραξεν· ἄχρι τοῦ ὀστοῦ τὴν σάρκα διέκοψεν (Π 324)
alpha 6328	*ἀπὸ ἕθεν· ἀπὸ ἄνωθεν. ἀπὸ ἑαυτοῦ (Ζ 62) AS
alpha 6329	[ἀποεῖπεν· ἀπαρνῆσαι]
alpha 6330	ἀπόειπε· ἀπόφησον, ⸤ἀπάρνησαι (Α 515) AS
alpha 6331	*ἀπὸ ἕο· ἀφ’ ἑαυτῆς (Ε 343) n
alpha 6332	ἀπόερσε· ἀπέπνιξε, τουτέστι ποταμοφόρητον ἐποίησεν (Ζ 348)
alpha 6333	ἀποέρσει· ἀποστεφήσῃ. ⸤ἀποπνίξει (Φ 283) S
alpha 6334	ἀποέργαθεν· ἐχώριζεν, ἠφόριζεν (φ 599)
alpha 6335	ἀποέργει· χωρίζει (γ 296)
alpha 6336	ἀποένυται· ἀφαιρεῖται (ρ 322)
alpha 6337	†ἀποέσαν· ἀπῆσαν
alpha 6338	ἀπόθεα· ἄθεα, ἐκτὸς θεῶν. Σοφοκλῆς Θυέστῃ (fr. 245)
alpha 6339	ἄποθεν· ἐκτός. ⸤ἔξωθεν g
alpha 6340	ἀπόθεσι ς· ἀπόδοσις
alpha 6341	ἀπόθεστο ς· 〈οὐκ〉 ἐπιζήτητος (ρ 296)
alpha 6342	ἀπόθετος· κείμενος
alpha 6343	ἀποθήσεσθαι· κεκτήσεσθαι
alpha 6344	ἀποθησαμένη· ἀποσωρεύσασα
alpha 6345	ἀπόθητος· μὴ φιλούμενος
alpha 6346	ἀποθλίψαντες· *ἐκπιάσαντες (g) A ἀποστάξαντες
alpha 6347	ἀπόθου· θές
alpha 6348	ἀπόθρεκτα· φευκτά
alpha 6349	ἀποθριάζειν· τὸ ἀφαιρεῖν φύλλα συκῆς. καταχρηστικῶς δὲ καὶ τὸ ὁτιοῦν ἀφαιρεῖν
alpha 6350	ἀπόθριξ· ἄνηβος. ἄθριξ (Callim. fr. 543)
alpha 6351	ἀποθρώσκοντα· ἀποπηδῶντα (Β 702)
alpha 6352	ἀποθύμια· *ἀπαρέσκοντα τῇ ψυχῇ n(AS) ἢ ἐχθρά. [ἀπὸ ψυχῆς, ἀπὸ θυμοῦ. ἢ] (Ξ 261)
alpha 6353	ἀπὸ θυμοῦ· ἀπὸ ψυχῆς. ἢ ἄποθεν τῆς ψυχῆς (Α 562)
alpha 6354	ἀποθυρούμενος· ἀποκεκλεισμένος
alpha 6355	ἀποθύσκειν· ἀποτυγχάνειν
alpha 6356	ἀποθύσσῃ· ἀποπνεύσῃ. ἀποζεύξῃ. ἀποσείσῃ	215 in vol. 1
alpha 6357	ἀπὸ Ἰδαίων ὀρέων· ἀπὸ τῶν τῆς Ἴδης ὀρέων (Θ 170) AS
alpha 6358	ἀποίζειν· †ἀπομωκᾶσθαι
alpha 6359	*〈ἀποικίαν·〉 ἀποίκησιν μετανάστασιν (Sap. 12,7?) AS
alpha 6360	ἀποικιστής· κατοικιστής
alpha 6361	ἄποινα· *λύτρα vgASn καὶ δῶρα n ἔστι δὲ καὶ ἀντί τινος ἐκτίσματα (Α 13)
alpha 6362	*ἀποινᾶν· ἀπολυτροῦν AS
alpha 6363	ἄποινον· ἀτιμώρητον. ἢ λύτρον
alpha 6364	*ἄποιον· ἀνήδονον. ἄνοστον vgASn
alpha 6365	*ἀποίσει· ἀπενέγκῃ ASP
alpha 6366	*ἀποίσω· ἀποφέρω (A)
alpha 6367	*ἀποίχεται· ἀφίσταται (n)
alpha 6368	ἄποκα· ἀπόκιστα. οὐ κεκαρμένα
alpha 6369	ἀποκαθημένη· αἱμοῤῥοοῦσα (Lev. 20,15 ..)
alpha 6370	*ἄπο καὶ κλισιάων· ἀπὸ τῶν σκηνῶν (Β 91) AS
alpha 6371	ἀπὸ καιροῦ· ἀκαίρως
alpha 6372	†ἀποκαραδοκία· προσδοκία (Rom. 8,19) vgAPn ἀπεκδοχή vg
alpha 6373	(1)ἀποκάλυψις· πρόγνωσις, προθεωρία (Rom. 16,25 ..)
alpha 6374	*ἀποκαταλλάξαι· φίλον ποιῆσαι (Col. 1,20 ..) vgAn
alpha 6375	(a)ἀποκατάστασις· τελείωσις (Act. 3,21 ..)
alpha 6376	ἀποκαταρτῦσαι· τελειῶσαι
alpha 6377	ἀπό κ’ ἐστίλαι· ἐκδείραι 〈ἄν〉
alpha 6378	*ἀπόκειται· ἡτοίμασται (2. Tim. 4,8) gAS
alpha 6379	ἀποκεκλεῖσθαι σιτίων· ἀνορέκτως ἔχειν τροφῆς (Dem. 54,11)
alpha 6380	†ἀπόκετον· ἀποκομίζων
alpha 6381	*ἀποκηδήσαντε· ἀφροντιστήσαντες (Ψ 413) ASn
alpha 6382	ἀποκέλλειν· ἀποδιώκειν
alpha 6383	ἀποκήρυκτος· ὁ ἐπὶ ἁμαρτήμασιν ἐκπεσὼν τῆς πατρῴας οἰκίας q 〈ἐκποίητος δὲ ὁ ἑτέρῳ δοθεὶς εἰσποιήσασθαι· οὕτως Ἐρατοσθένησ〉 q
alpha 6384	*ἀποκηρυχθέντα· ἀποβληθέντα vgA
alpha 6385	ἀποκλαίω· κλαίω
alpha 6386	*ἀποκλήρωσιν· τὸ μέρος (vg) An
alpha 6387	*ἀπόκλεισμα· φυλακή (Ierem. 36,26) AS
alpha 6388	ἀποκλείσαντες· φυλακίσαντες
alpha 6389	ἀπόκλωμα· ἀπολογία ἐπὶ τὸ χεῖρον	216 in vol. 1
alpha 6390	ἀποκλωνεῖ· ἀποστροφεῖ. Ταραντῖνοι
alpha 6391	*ἀποκναίει· λυπεῖ. φονεύει vgAn [ἀποκλάνει· ἀποκάμνει AS] ἀπολλύει. ἀποτρίβει (n) ἀποκόπτει (Dem. 21,153) ASn
alpha 6392	*ἀποκναίεις· ἀναιρεῖς (Men. fr. 341) AS
alpha 6393	*ἀποκνεῖ· ἀποκάμνει. [βέβαιος, ἀσφαλής] ἢ ἀποσπᾷ. ἀφέλκει †τὸν πατέρα (Levit. 1,15 ..) AS
alpha 6394	ἀπόκναισις· ἡ κατὰ βραχὺ ἀναιροῦσα λύπη
alpha 6395	ἀποκναισθέντες· λυπηθέντες
alpha 6396	ἀποκναισάμενοι· ἀποξύσαντες
alpha 6397	ἀπόκνησιν· ὄκνον. ἀποκάκησιν (Thuc. 1,99,3)
alpha 6398	*ἀπόκνιζε· ἀπότιλλε (1. Regn. 9,24) ASn
alpha 6399	†ἀποκολοκαύτωσις· παρ’ †Ἰνδοῖς ἡ συνουσία. οἱ δὲ παρὰ Παφλαγόσι †τινῶν χριομένων τὰ αἰδοῖα δονεῖν †παρέχει
alpha 6400	*ἀποκομίζεσθαι· ἀποφέρεσθαι AS(n)
alpha 6401	ἀποκοπῆναι· ἐπὶ τῶν ἰχνευόντων λέγεται, ὅταν μὴ εὕρωσιν
alpha 6402	ἀποκοπησαμένη· στερνοκοπησαμένη. ἀποκοψαμένη
alpha 6403	ἀποκορεῖν· ἀποψᾶν ἀπὸ τραπέζης
alpha 6404	ἀποκορσωσαμέναις· ἀποκειραμέναις· κόρσας γὰρ τρίχας. Αἰσχύλος Ὑψιπύλῃ (fr. 248)
alpha 6405	ἀποκοτταβίζειν· τὸ λειπόμενον πόμα τοῦ ποτηρίου ἐκχέειν οὕτως, ὥστε ψόφον ποιεῖν
alpha 6406	ἀποκραιπαλισμός· †ἀπανθρακισμός
alpha 6407	†ἀποκρισάμενοι· ἀπολουσάμενοι, ἐπιπλυνάμενοι
alpha 6408	ἀποκλύσασθαι· ἀποκαθαίρεσθαι (Plat. Phaedr. 243?)
alpha 6409	*ἀποκριθῆναι· χωρισθῆναι p(n) Σ
alpha 6410	*ἀπόκριμα· κατάκριμα vgA ψῆφον (2. Cor. 1,9)
alpha 6411	*ἀποκρίνου· ἀποφαίνου ASn
alpha 6412	ἀπόκρισις· ἀπολογία. ἢ εἶδος ὀρχήσεως
alpha 6413	ἀπόκροτον· σκληρόν
alpha 6414	*ἀποκρούεσθαι· ἀποβάλλεσθαι gAn
alpha 6415	ἀποκτᾶσθαι· τὸ ἀποβάλλεσθαι
alpha 6416	ἀπόκυνον· μάζα μεμαγμένη φαρμάκῳ, πρὸς ἀναίρεσιν κυνῶν.
alpha 6416	ἢ εἶδος βοτάνης	217 in vol. 1
alpha 6417	ἀποκυπαρῶσαι· ἀποκτεῖναι
alpha 6418	ἀποκυριάζειν· ἀποκακεῖν. ἀποφεύγειν. ἀποσκιρτᾶν
alpha 6419	ἀπολάκημα· ῥάπισμα. ἀπὸ τοῦ ψοφεῖν
alpha 6420	ἀπολαχόντες· ἀποκληρώσαντες (Hdt. 4,115,1 ..)
alpha 6421	ἀπόλυμα· †δαίμων ἢ θυσία, ζῶντες ἄνθρακες
alpha 6422	ἀπολαύει· τρυφᾷ
alpha 6423	ἀπολελασμένον· ἀπολαθόμενον
alpha 6424	*ἀπολέγει· παραγγέλλει AS(n)
alpha 6425	ἀπολέγειν· ἀπολέγεσθαι. ἀπαυδᾶν
alpha 6426	ἀπολέγομαι· ἀπαγορεύω
alpha 6427	*ἀπολέγοντες· ἀπαγορεύοντες ASn
alpha 6428	(a) ἀπολείπεται· ἀπομένει (Hebr. 4,9)
alpha 6429	*ἀπολείψεται· ἐάσεται AS
alpha 6430	*ἀπολεκτῶν· ἐκλεκτῶν (vg) A
alpha 6431	ἀπολελάγνευται· εἰς λαγνείαν ἀνάλωται (Com. ad.?)
alpha 6432	ἀπολελαμμέναι κοιλίαι· παρὰ Ἱπποκράτει (Prorrhet. 1,41)
alpha 6433	*ἀπολέξας· ἐκλεξάμενος (Thuc. 4,70,2)
alpha 6434	ἀπολέξω· ἐρῶ. δηλώσω
alpha 6435	ἀπολέλασται· ἀπολέλησται
alpha 6436	†ἀπολελεψειμέναι· ἀποκειραμένου· ‚ἀπολελεψειμένου τὰ καλά.‛
alpha 6437	ἀπόλειψις· ἡ ἀπὸ γυναικῶν ἐγκατάλειψις
alpha 6438	ἀπολέψομεν· ἀποδέρομεν. Λέψαι γὰρ τὸ ἀποδεῖραι
alpha 6439	ἀπόλεμον· ἀπειροπόλεμον (Eur. Hec. 1034)
alpha 6440	*ἀπολέσθαι· ἀποθανεῖν (γ 234 ..) AS
alpha 6441	ἀπολιβάξαι· ἀπολεῖψαι. ἐκνοτίσαι. ἄλλοι ποῤῥωτέρω ἀπελ‐ θεῖν (Eupol. fr. 206)
alpha 6442	*ἀπόληγε· παύου (Α 230) ASn
alpha 6443	ἀπολείβοντες· ἀποστάζοντες. ἀποσπένδοντες
alpha 6444	ἀποληρός· ἡ τοῦ θανάτου γραφή. Ταραντῖνοι
alpha 6445	ἀπολιβάσαι· ἀποπεσεῖν
alpha 6446	ἀπολισθῆναι· ἀποστραφῆναι
alpha 6447	ἀπολιγαίνειν· ἀφηδύνειν. ἀποφθέγγεσθαι. ἢ βάζεται [ἀπο‐ τρέχειν]
alpha 6448	†ἀπολεῖνα· ἀποστρέφειν. Λάκωνες
alpha 6449	*†ἀπόλιον· θαῦμα ASp (Theocr. 1,56)	218 in vol. 1
alpha 6450	ἀπολιταργίσαι· ταχέως ἀποδραμεῖν (Ar. Nub. 1253)
alpha 6451	(*)ἃ πολλά· ἅτινα πολλά
alpha 6452	(*)ἀπολλύει· λυπεῖ, φονεύει
alpha 6453	*ἀπόλλυε· φόνευε εἰς ἀπώλειαν (Rom. 14,15) AS
alpha 6454	*ἀπολιχμήσονται· ἀπολείξουσιν (Φ 123) ASn
alpha 6455	Ἀπολλωνιάς· ἡ δάφνη
alpha 6456	Ἀπολλωνιεῖς· δῆμος τῆς Ἀτταλίδος φυλῆς
alpha 6457	ἀπολογία· πληροφορία
alpha 6458	a) ἀπολογίζεσθαι· ... b) ἀπολυμαίνεσθαι· ...
alpha 6459	*ἀπολογισμός· ἀπολογία ASn
alpha 6460	ἀπόλογος· ἀπολογισμός Mosq.
alpha 6461	ἀπὸ λοιγὸν ἀμῦναι· ἀποσοβῆσαι τὸν θάνατον (Α 67)
alpha 6462	ἀπολοίμιον φανόν· τὸν ἐπὶ δόλῳ
alpha 6463	ἀπολοισθεῖν· ἀποτελεῖν. Κύπριοι
alpha 6464	ἄπολον· ἀστρεφές. βαρύ. ἀκίνητον
alpha 6465	ἀπόλοιτο· ἀπώλετο (Ε 311)
alpha 6466	ἀπολουσέμεν· κολοβώσειν (Φ 455 v. l.)
alpha 6467	ἀπολοφύρεσθαι· ἀποδύρεσθαι
alpha 6468	ἀπολύγματος· ἀπογύμνωσις. Κύπριοι
alpha 6469	*ἀπολυμαίνεσθαι· ἀποκαθαίρεσθαι (Α 313) gn
alpha 6470	ἀπολυμαντῆρα δαιτῶν· τὸν τὰ δεῖπνα λυμαινόμενον (ρ 220)
alpha 6471	*ἀπολυσάμενος· ἀπολυτρωσάμενος vgAS
alpha 6472	*ἀπολύτρωσιν· ἀποφυγήν (Rom. 8,23) vgAn [ἀπολύφειν]
alpha 6473	*ἀπολῶ· ἀπολέσω. ἀφανίσω (1. Cor. 1,19) vgAS
alpha 6474	ἀπόλωλεν· ἀπώλετο (Eur. Hipp. 1140)
alpha 6475	ἀπομαγδαλία· στέαρ, ἐν ᾧ τὰς χεῖρας ἀπεμάττοντο ἐν τοῖς δείπνοις. βαλόντες δὲ αὐτὸ τοῖς κυσίν, ἀναλύοντες ἀπὸ τῶν δείπνων (Ar. Eq. 414?) ...
alpha 6476	ἀπομάγματα· περιθειώματα (Soph. fr. 31)
alpha 6477	ἀπομάκτης· περικαθαρτής (Com. ad. 589)
alpha 6478	ἀπόμακτρα· ξύλα. τὰς σκυτάλας, ἐν αἷς ἀποψῶσι τὰ μέτρα (Ar. fr. 712)
alpha 6479	*ἀπομαρξάμενοι· ἀπομαξάμενοι (Ψ 739 v. l.) AS
alpha 6480	ἀποματαιάσαι· ἐξευτελίσαι
alpha 6481	*ἀπομάττεσθαι· ἀναλαβεῖν. μιμήσασθαι vgA	219 in vol. 1
alpha 6482	ἀπομερμηρίσαι· ἀπονυστάξαι, ἀποκοιμηθῆναι. Μέρμηρα γὰρ 〈ἡ εἰσ〉 ὕπνον καταφορά (Ar. Vesp. 5)
alpha 6483	ἀπομηνίειν· τὴν μῆνιν ἀπαγγέλλειν (π 378)
alpha 6484	*ἀπομηνίσας· χολωθείς (Β 772 ..) ASn
alpha 6485	ἀπὸ μισθωμάτων· θυσίας δημοσίας οἱ Ἀττικοὶ ἔλεγον 〈ἃσ〉 ἐργολαβοῦντες 〈ἐτέλουν〉
alpha 6486	*ἀπόμοιρα· μερίς (Ezech. 45,20) vgASn
alpha 6487	*ἀπομνύμενοι· ἀποβάλλοντες δι’ ὅρκων ASn
alpha 6488	*ἀπομόρξατο· ἀπεψήσατο (ρ 304) n
alpha 6489	ἀπομυξίαι· ἀκαθαρσίαι
alpha 6490	ἀπομύττειν· ἐξαπατᾶν. γοητεύειν (Men. fr. 493)
alpha 6491	[*ἀπώμοτον· φευκτέον ⸤ἀπὸ ὠμότητος b]
alpha 6492	ἀπόναιο· ἐπαύραιο. ὄνοιο (Ω 556)
alpha 6493	ἀποναρκήσαντες· ὀκνήσαντες
alpha 6494	*ἀπόνασθαι· ἀπολαῦσαι vgAn κατατρυφᾶν vgA
alpha 6495	*ἀπονέμει· παρέχει ASn δίδωσιν
alpha 6496	*ἀπονέεσθαι· ἀποκομίζεσθαι AS ἐπανελθεῖν (Β 113 ..)
alpha 6497	*ἀπαναίνεται· ἀποστρέφεται AS
alpha 6498	ἀπονέοντο· ἀπήρχοντο (Γ 313)
alpha 6499	*ἀπονευρούμενος· τὰ νεῦρα κοπτόμενος A
alpha 6500	ἀπονησαμένη· ἀποσωρεύσασα (Eur. Io 875)
alpha 6501	†ἀπονήσασθαι· ἀφίξεσθαι. ἀνελεῖν
alpha 6502	ἀπονήσεται· ὄνησιν λήψεται (Λ 763)
alpha 6503	ἀπονημένος· ὄνησιν εἰληφώς (ω 30)
alpha 6504	ἀπονηστίσασθαι· τὸ ἀπὸ νηστείας ἐπὶ πρώτην ἐλθεῖν
alpha 6505	*ἀπονίζεσθαι· ἀπονίπτεσθαι vgA
alpha 6506	†ἀπονιζόμεναι· πλυνοῦμαι
alpha 6507	ἀπόνιπτρον· ἀπόνιμμα (Ar. Ach. 616)
alpha 6508	ἀπόνοιμον· ἀπογύμνωσιν
alpha 6509	[ἀπόνοια· ἀπολογισμός]
alpha 6510	ἀπονομή· ἀπομερισμός
alpha 6511	(*)Ἀπόλλων· ὁ τῶν Ἑλλήνων θεός. ἐτυμολογεῖται δὲ ὁ μὴ μετὰ πολλῶν συναριθμούμενος
alpha 6512	†ἀπονήνισι· τὴν τιμὴν ἀποδοῦναι	220 in vol. 1
alpha 6513	ἀπονοστήσειν· ἀποκομίσειν. ἐπανελθεῖν, ὑποστρέψειν (Α 60)
alpha 6514	*ἀπονοστήσω· ἀπονοσφίσωμαι ASn
alpha 6515	*ἀπονοσφίζεσθαι· χωρίζεσθαι gA
alpha 6516	*ἀπονοσφισθείς· χωρισθείς (vgAS) στερηθείς ASPn
alpha 6517	ἀπονοούμενοι· οὐ μνημονεύοντες
alpha 6518	ἀπ’ ὄνου καταπεσών· 〈παροιμία, ὡς Ἀριστοφάνης·〉 ‘ἀπὸ τύμβου πεσών‘ (Vesp. 1370) καὶ Εὔπολις· ‘ὥσπερ †ἀπόχθου πεσών‘ (fr. 371) οἷον ἀπὸ νοῦ
alpha 6519	ἀποξανᾶν· κακοπαθεῖν
alpha 6520	*†ἀποξίννυται· ἀποσβέννυται AS
alpha 6521	ἀποξιφίζειν· ὀρχεῖσθαι ποιὰν ὄρχησιν. ὁ γὰρ ξιφισμὸς σχῆμα τῆς ἐμμελείας τραγικῆς ὀρχήσεως
alpha 6522	ἀποξίφισται· ἀποδεδοκίμασται
alpha 6523	*ἀποξύσας· ἀφελών (Ι 446) n
alpha 6524	ἀποπαλώσει· [ἀποπαλαιώσει] .. καὶ ἀποκρούσεται (Hippocr. nat. hom. 10 v. l.)
alpha 6525	ἀπόπαξ· ξύμπαν, *⸤ἢ σύμπαν A
alpha 6526	ἀποπαπτανέουσ ι· περιβλέπουσιν, ὅπως φύγωσιν (Ξ 101 v. l.)
alpha 6527	ἀποπαρδακᾷ· τοῦτο εἴρηται παρὰ τὸ ἀποπαρδεῖν (Com. ad. 82)
alpha 6528	ἀπὸ πατρὶ φίλῳ δόμεναι· ἀποδοῦναι τῷ προσφιλεστάτῳ πατρί (Α 98)
alpha 6529	ἀπὸ πατρὸς ἁμαρτών· ἀμοιρήσας, ἢ ἀποτυχὼν τοῦ πατρός (Χ 505)
alpha 6530	[ἀποπεθασμένον· ἀπειρημένον]
alpha 6531	*ἀποπέμποντες· παραιτοῦντες n
alpha 6532	ἀποπέπεκται· ἀποκέκαρται
alpha 6533	*ἀποπερανῶ· ἀποπληρώσω, ἀποτελέσω vgAn
alpha 6534	ἀποπεφάνθαι· ἀποδειχθῆναι
alpha 6535	*ἀποπεφασμένον· ἀπειρημένον gA
alpha 6536	ἀποπεφασμένως· φανερῶς (Dem. 59,67)
alpha 6537	*ἀποπεφοίτηκεν· ἀπῆλθεν vgA ἀπεδήμει S
alpha 6538	ἀποπεφυκέναι· ἀλλοτρίας φύσεως εἶναι
alpha 6539	[ἀποπηλώσειν· ἀποπηδώσειν]
alpha 6540	*ἀποπλαγχθεῖσα· ἀποκρουσθεῖσα (Ν 578) AS	221 in vol. 1
alpha 6541	ἀποπλάγξαντες· ἀποπλανήσαντες
alpha 6542	*ἀποπλαγχθείς· ἀποπληγείς (Ν 592?), ἀποτμηθείς AS
alpha 6543	ἀπόπλανοι· κακοί. γόητες
alpha 6544	ἀπόπληκτον· θαυμαστόν. ἀναίσθητον
alpha 6545	ἀποπλήκτῳ· ᾧ οὐκ ἄν τις ἑκὼν προσπελάσειεν, οἷον μοχθηρῷ
alpha 6546	ἀποπλήκτῳ ποδί· μανιώδει. Σοφοκλῆς Θυέστῃ Σικυωνίῳ (fr. 227)
alpha 6547	ἀποπνείων· ἀποπνέων (Δ 524)
alpha 6548	(*)ἀποπλεῖν· πλέειν (Act. ap. 27,1)
alpha 6549	*ἀποπληξία· μανία vgA (n) ἢ ἄνοια vg (n)
alpha 6550	ἀποπλοκίαι· ἐμπλοκαί. Λάκωνες
alpha 6551	ἀπόπλουν· τὸ μηκέτι πρὸς πλοῦν ἐπιτήδειον ὂν πλοῖον
alpha 6552	*ἀποπομπαί· ἡμέραι τινές, ἐν αἷς θυσίαι ἐτελοῦντο τοῖς ἀπο‐ πομπαίοις θεοῖς A
alpha 6553	ἀποπομπαῖος· ὁ ἀποστραφείς. ἄπρακτος. καὶ ὁ κεκαθαρμένος
alpha 6554	ἀποπομπεῖν· τὸ ἀποπέμψασθαι. καὶ ἀποκαθήρασθαι
alpha 6555	ἀπόπεμπτοι· οἱ ἄξιοι ἀποπεμφθῆναι διὰ μοχθηρίαν ἤθους
alpha 6556	ἀποπόμπιμοι· αἱ ἀποφράδες ἡμέραι
alpha 6557	(*)ἄποθεν· χωρίς
alpha 6558	*ἀπόπροθεν· πόῤῥωθεν (Κ 209) S
alpha 6559	*ἀποπτεῖν· ἀπελθεῖν AS
alpha 6560	ἀποπρὸ νηῶν· ἄποθεν τῶν πλοίων (Η 334)
alpha 6561	ἀποπροσωπίζεσθαι· ἐκμάσσεσθαι τὸ πρόσωπον (Pherecr. fr. 9), ἢ ἐσοπτρίζεσθαι
alpha 6562	*ἀποπταίη· πετασθῇ. ἀπέλθῃ vgA
alpha 6563	ἀποπτάμενος· ἀποπτάς (Β 71)
alpha 6564	ἀποπτερύσσεται· ἀποτινάσσεται τὰ πτερά [ἢ πτάρνυται]
alpha 6565	*ἀπὸ πτόλιος· ἀπὸ τῆς πόλεως (Δ 514) AS
alpha 6566	*ἄποπτον· πόῤῥωθεν ὁρώμενον An ἢ ἀθεώρητον (Soph. Ai. 15) vgA ἢ πολύοπτον A
alpha 6567	ἄποπτος· ὁ ἄνωθεν καὶ ἔξω τῆς ὄψεως
alpha 6568	ἀποπτύσαι· ἀπομύξασθαι
alpha 6569	ἀπόπτυσον· ἀπόῤῥιψον
alpha 6570	*ἀπόπτυστον· ἀπόβλητον (n) κατάπτυστον vgAS ἔκβλητον (Eur. Med. 1373) S
alpha 6571	[ἄποπτος· ἀσφαλής, βέβαιος. καὶ ὁ ἄνωθεν τῆς ὄψεως]
alpha 6572	ἀποπυρίας· ἄρτος ἐπ’ ἀνθράκων ὀπτώμενος (Cratin. fr. 99?)	222 in vol. 1
alpha 6573	ἀποπυρίζων· ἀπὸ πυρὸς ἐσθίων
alpha 6574	[ἀποράξ· ἀπόῤῥογα. ἀπόσπασμα. ἀπότμημα]
alpha 6575	*ἀπορεῖ· ἀδημονεῖ. ἀγωνιᾷ AS
alpha 6576	ἀπόρθητοι· ἀδιαμέριστοι. ἀναιχμάλωτοι
alpha 6577	*ἀπ’ ὀρθίου· ἐπὶ ὑψηλοῦ (Eur. Phoen. 1223) ASn
alpha 6578	ἀπορία· ἀγνωσία
alpha 6579	ἀπορνύμενοι· ὁρμῶντες (Hes. theog. 9?) T
alpha 6580	ἀπόροις· ἀμηχάνοις
alpha 6581	ἄπορος· ἐνδεής
alpha 6582	*ἀπορούμενοι· πενόμενοι (2. Cor. 4,8?) AS
alpha 6583	*ἀποροῦντες· ἀμηχανοῦντες AS
alpha 6584	ἀπόρουσεν· ἀφήλατο (Ε 20)
alpha 6585	ἀποροῦσαι· ἀφορμῆσαι
alpha 6586	ἀποῤῥαῖσαι· ἀφελέσθαι. †κύειν
alpha 6587	ἀποῤῥαίσει· ἀπολεῖ. διαφθερεῖ (α 404) [ἀποφθαρήσεται]
alpha 6588	ἀποῤῥαίνειν· τὸ ἐκ πολλῶν ὀλίγα διδόναι
alpha 6589	ἀποῤῥαντίσεις· οἱ καθαρμοί
alpha 6590	ἀπόῤῥαξιν· παιδιὰν διὰ σφαίρας
alpha 6591	ἀπόῤῥησις· ἀπορία. προσαγόρευσις
alpha 6592	ἀπόῤῥημα· ἀπαγόρευσις
alpha 6593	*ἀποῤῥήξας· ἀποκόψας (ι 481 ..) n
alpha 6594	(*)ἀποῤῥίψας· ἀτιμάσας
alpha 6595	*ἀπόῤῥητοι· ἄφραστοι. ῥηθῆναι μὴ δυνάμενοι (vg) A
alpha 6596	ἀποῤῥήτους· ἀπηγορευμένους
alpha 6597	*ἀποῤῥήτως· ἀφράστως AS(n)
alpha 6598	*ἀπόῤῥητα· ἀνεκλάλητα (Sirac. 13,22) gAPn
alpha 6599	ἀποῤῥοάς· εἴδωλα, καὶ σκιαί
alpha 6600	*ἀποῤῥοή· ἡ ἀπό τινος ῥέουσα 〈σταγών〉 vg(A)
alpha 6601	[ἄποῤῥον· πάλιν]
alpha 6602	*ἀπόῤῥοια· σταλαγμός (Sap. 7,25) AS
alpha 6603	ἀποῤῥυταλίξαι· ἀποσπάσαι
alpha 6604	*ἀποῤῥῶγας· ἀπεσχισμένας vgAn
alpha 6605	*ἀποῤῥῶγες· αἱ ἀνέχουσαι πέτραι (ν 98) AS
alpha 6606	*ἀποῤῥώξ· ἀπόσταγμα AS ἀπόῤῥηγμα. ἀπόσπασμα gS ἀπόῤ‐ ῥοια (ι 359) AS
alpha 6607	*ἀπόρυξ· σχίσμα 〈γῆσ〉 s	223 in vol. 1
alpha 6608	ἀπορυπτόμενος· ἀπονιπτόμενος
alpha 6609	ἀποσαλεύσας· ἐπιτηρήσας
alpha 6610	ἀποσβέστῳ· νεκρῷ
alpha 6611	ἀποσεσύκασται· τὰ σῦκα ἀποβέβληκε βρωθέντα (Amips. fr. 33)
alpha 6612	*ἀποσεμνύνει· μεγαλύνει vgAn
alpha 6613	ἀποσηκώσας· ὡς ἐν σηκῷ κατακλείσας
alpha 6614	ἀποσημανῶ· ἀποδιώξω
alpha 6615	*ἀποσημήνασθαι· σημειώσασθαι vgA
alpha 6616	ἀποσχεῖν· ἀποδιώκειν (Ζ 96)
alpha 6617	*[ἀπόσεται] ἀπόσιτος καὶ ἄσιτος· 〈ἄτροφοσ〉 (A) n
alpha 6618	ἀποσιμοῦν· ἀποστρέφειν 〈τὴν ἀκήν, ἢ〉 πρὸς τὸ σιμὸν φέρεσθαι
alpha 6619	ἀποσισάμενοι· ἀποῤῥίψαντες
alpha 6620	ἀποσκαμυνθίζειν· ἀπομυκτηρίζειν
alpha 6621	ἀποσκελίσαι· παιδικὴν ὄρχησιν ὀρχήσασθαι
alpha 6622	*ἀποσκευαζόμενος· ἀποχωριζόμενος AS ἀποβαλλόμενος, ἀποῤ‐ ῥιπτόμενος (vgAS)
alpha 6623	*ἀποσκευάζονται· ἀποφέρονται (ASn)
alpha 6624	*ἀποσκευάζετο· ἀκύρους ἐποίει (AS)
alpha 6625	ἀποσκευάζων· ἀποφέρων. ἀφανίζων
alpha 6626	*ἀποσκευάσαι· ζημιῶσαι AS
alpha 6627	ἀπόσκημμα· ἀπέρεισμα, Αἰσχύλος Ἀργείοις (fr. 18)
alpha 6628	*ἀποσκιρωθέν· ἀποσκληρανθέν vgAS
alpha 6629	ἀποσκλαίη· ἀποξηραίνοιτο, *⸤ἀποθάνοι Σ
alpha 6630	ἀποσκνίψῃ ς· σκεδάσῃς. κρούσῃς
alpha 6631	μὴ ἀποσκορακίσῃς μ ε· μὴ ἀποδοκιμάσῃς με, μὴ ἀποῤῥίψῃς με (Ps. 26,9)
alpha 6632	ἀποσκόλυπτε· ἀπολέπισον καὶ ἀποκόλουε. φασὶ καὶ τὸν περι‐ τετμημένον τὸ αἰδοῖον ἀπεσκολυμμένον. Σοφοκλῆς Μώμῳ (fr. 390)
alpha 6633	*ἀπὸ σκοποῦ· οὐκ ἐκτὸς σκοποῦ AS ἢ ἀπροσκέπτως (λ 343) S
alpha 6634	ἀπόσκοπος· ἄποθεν σκοπῶν
alpha 6635	ἀποσκορακίζειν· ἀποδοκιμάζειν
alpha 6636	*ἀποσκορακισμός· ἐξουδένωσις (Esai. 56,15) ASPn
alpha 6637	ἀποσκαλιδώματα· τῶν σκαλίκων τὰ †ἀνοειδῆ ἄκρα. Ξενοφῶν
alpha 6637	(Cyneg. 10,7)	224 in vol. 1
alpha 6638	ἀποσκυθίσαι· περιτεμεῖν vgA
alpha 6639	*ἀποσκύδμαινε· ὀργίζου. χολοῦ. μέμφου (Ω 65) AS
alpha 6640	ἀποσκύζει· ἀπομέμφεται. ἀπαξιοῖ. τελευτᾷ εἰς τὸ διχοστατεῖ
alpha 6641	ἀποσκώμματα· μυκτηρίσματα
alpha 6642	*ἀποσοβεῖ· ἀπελαύνει, ἀποδιώκει (Sirac. 22,20) vgAS
alpha 6643	*ἄποσον· τὸ ποσότητι ἢ μέτρῳ οὐχ ὑποπῖπτον vgAn
alpha 6644	ἀποσπαρθάζουσι· σπαίρουσι. σφύζουσιν (Hippocr. morb. 2,10)
alpha 6645	*ἀπόσπασμα· μέρος vgAS ἀπότμημα (Ierem. 46,20)
alpha 6646	ἀποσπεύδει· 〈ἀποπηδᾷ〉
alpha 6647	ἀποσποδήσας· ἀποκόψας καὶ θραύσας
alpha 6648	ἀπὸ σπυρίδος δειπνεῖν, ἢ δειπνίζειν· τὸ ἀντὶ δείπνου ἀργύριον καὶ μερίδα ἐν σπυρίδι λαβεῖν, ἢ δοῦναι
alpha 6649	ἀποσπῶμαι· μερίζομαι
alpha 6650	*ἀποσταδόν· ἀφεστηκότες, ⸤πόῤῥωθεν ρ ἐξ ἀποστήματος (Ο 556) ASp
alpha 6651	ἀποστασίου δίκη· ἡ κατὰ τῶν ἀπελευθέρων, ὅτε ἀποστῶσιν τῶν ἐλευθερωσάντων
alpha 6652	*ἀπὸ σταθμοῖο· ἀπὸ τῆς ἐπαύλεως (Ρ 110) AS
alpha 6653	ἀποσταλέντων· ἀποσπασθέντων
alpha 6654	ἀποστάς· φυγών. Αἰσχύλος Ἰσθμιασταῖς (fr. 80) καὶ ... Ἀλκ‐ μήνῃ (Eur. fr.)
alpha 6655	(*)ἀποστάσιον· τὸ ἀπολῦσαι τὴν γυναῖκα, καὶ γράψαι ἀπο‐ στάσιον (Matth. 5,31 ..)
alpha 6656	†ἀπόσταδον· δίκτυον μεμολυβδωμένον καὶ καλάμου †περιεννη‐ μένον
alpha 6657	ἀποστερεῖται· στερεῖται
alpha 6658	ἀποστέλλεις· ἀπείργεις. κωλύεις. Εὐριπίδης Μηδείᾳ (281)
alpha 6659	ἀπόστιχε· ἄπιθι. ⸤ἀναχώρει p ἄπελθε (Α 522)
alpha 6660	ἀπόστημα· ...
alpha 6661	ἀποστήσας· πωλήσας σταθμῷ
alpha 6662	ἀποστήσασθαι· ἀποδοῦναι χρέος
alpha 6663	ἀποστήσωνται· ἀποκομίσωνται. σταθμῷ γὰρ ἀπεδίδοσαν (Ν 745)
alpha 6664	ἀποστιβής· ἀποπεφοιτηκώς. οὐ τὴν αὐτὴν τρίβον στείβων,
alpha 6664	τουτέστι φοιτῶν. Σοφοκλῆς Σκυρίαις (fr. 514)	225 in vol. 1
alpha 6665	*ἀποστολαί· ἀποπέμψεις (3. Reg. 9,14?) vgAn
alpha 6666	ἀποστολεύς· τὰ πρὸς πλοῦν παρασκευάζων τοῖς πλέουσιν ἀποστελλομένοις ἀπὸ στόλων τὴν διὰ θαλάσσης (Dem. 18,107 ..)
alpha 6667	ἀπόστολος· στρατηγὸς κατὰ πλοῦν πεμπόμενος (Dem. 18,107)
alpha 6668	*ἀποστοματίζειν· ἀπὸ μνήμης ἀξιοῦν λέγειν (Luc. 11,53) Σ
alpha 6669	ἀποστομίζων· φιμῶν
alpha 6670	*ἀποστρακισθῆναι· ἐξορισθῆναι. τὸ παλαιὸν γὰρ ἐν ὀστράκῳ αἱ ἐξορίαι γραφόμεναι τοῖς ὑπεροριζομένοις ἐδίδοντο vgA
alpha 6671	ἀπὸ στρατόφιν· ἀπὸ στρατοῦ (Κ 347)
alpha 6672	ἀποστρέφεται· ἀποτρέπει τὸ πρόσωπον
alpha 6673	*ἀποστροφή· προδοσία AS
alpha 6674	†ἀποτρωμάξαι· ἀποφράξαι
alpha 6675	ἀπόστοργον· ἀπεχθές, καὶ μὴ στεργόμενον
alpha 6676	ἀποστύφων· τῇ φωνῇ σκληρός
alpha 6677	*ἀποστυγοῦντες· μισοῦντες (Rom. 12,9) vgA
alpha 6678	〈ἀποδρύφει·〉 ἀποσύρει. ἀποσπᾷ. Σοφοκλῆς Μυσοῖς (fr. 383)
alpha 6679	†ἀποσσοῦν· ἀπορᾶν
alpha 6680	ἀποσυκάζειν· σῦκα ἐσθίειν
alpha 6681	†ἀποσυμβολήν· συναντᾶν
alpha 6682	ἀπὸ συμβόλων δικάζειν· ἐδίκαζον Ἀθηναῖοι ἀπὸ συμβόλων τοῖς ὑπηκόοις. καὶ τοῦτο ἦν χαλεπόν
alpha 6683	ἀπόστησον· ἀντὶ τοῦ παράδος
alpha 6684	ἀπόσφαγμα· παρήθημα τρυγῶδες
alpha 6685	*ἀποσφαλείς· ἀποτυχών AS
alpha 6686	ἀποσφάξ· τὸ ὑψηλόν
alpha 6687	*ἀπὸ σφείων· ἀφ’ ἑαυτῶν (Δ 535) AS
alpha 6688	*ἀπόσφηλεν· ἀποτυχεῖν ἐποίησεν (Ε 567) AS
alpha 6689	ἀποσφήλωσι· ἀπενέγκωσι (γ 320)
alpha 6690	ἀποσχᾶν· διαιρεῖν
alpha 6691	ἀποσχάσαι· διαῤῥῆξαι. διαλῦσαι. φλεβοτομῆσαι (Cratet. fr. 41. Plat. fr. 127)
alpha 6692	*ἀποσχεδιάσας· συντομίσας AS ψευσάμενος gASn
alpha 6693	*ἀπόσχῃ· παύσῃ (Ζ 96) AS
alpha 6694	ἀποσχήσει· ἀποχωρίσει (τ 572)	226 in vol. 1
alpha 6695	*ἀποσχοινίσαντες· ἀποστερήσαντες gAn
alpha 6696	ἀποσχολάζειν· κατασχολάζειν
alpha 6697	ἀποτάδην· ἐκτεταμένως
alpha 6698	*ἀποταμιεύεται· ἀποκλείει gAn ἀποφυλάττει A
alpha 6699	ἀποτάξιον· ἀπόπομπον
alpha 6700	*ἀποταυρούμενος· θρασυνόμενος (Cyr. in Gen. 1 p. 16b) vgAS
alpha 6701	*ἀπὸ ταὐτομάτου· ἐξαίφνης vgASn
alpha 6702	ἀπόταφοι· οἱ συνηριστευκότες 〈μετὰ〉 τῶν ἐλευθέρων δοῦλοι, καὶ μὴ συνταφέντες αὐτοῖς
alpha 6703	*ἀποτείνεται· ἐκτείνει. φιλονικεῖ vgAn
alpha 6704	(*)ἀποτεμεῖ· ἀποκόψει
alpha 6705	(*)ἀποτεμεῖν· ἁγνίσαι
alpha 6706	*ἀποτεθρίακεν· ἀποπεφύλλικεν. ἀποκεκάθαρκεν Σ ἡ δὲ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν συκοφύλλων (Ar. Ach. 158)
alpha 6707	ἀποτεθημμένοι· κεκαυμένοι
alpha 6708	*ἀποτενεῖτε· ἀποδώσετε An
alpha 6709	*ἀποτετίνακται· ἀπέῤῥιψεν (1 Reg. 10,2) vgAS
alpha 6710	*ἀπότευγμα· ἀποτυχία n
alpha 6711	*ἀποτεύξασθαι· ἀποτυχεῖν vgAn
alpha 6712	ἀποτίθεται· συνάγει εἰς τὰς ἀποθήκας
alpha 6713	ἀποτηλόθεν· μακρόθεν
alpha 6714	ἀποτίθησιν· ἀποθνήσκει
alpha 6715	ἀποτίμαστος· ἀνύβριστος (Τ 263)
alpha 6716	ἀποτιμήματα· 〈αἱ〉 πρὸς τὰς φερνὰς ὑποθῆκαι
alpha 6717	ἀποτιμήσασθαι· τὸ λαβεῖν εἰς ὑποθήκην
alpha 6718	ἀποτιμᾷ· ὑποτίθησιν
alpha 6719	ἀπότιμος· ἄτιμος
alpha 6720	*ἀποτίνῃ· τιμωρίαν παρασχῇ An
alpha 6721	ἀποτίπλατον· ἀπροσπέλαστον
alpha 6722	*ἀποτείσει· ἀποδώσει (Exod. 21,36 ..) AS
alpha 6723	ἀποτῖσαι· ἀποδοῦναι (ν 193)
alpha 6724	ἀποτίσεται· τιμωρήσεται (α 268)
alpha 6725	*ἀποτειχίζων· περιφράττων vgAS
alpha 6726	ἀπότμημα· ἐκκεκομμένον
alpha 6727	*ἀποτμήξαντες· ἀποτεμόντες ASn ἀποχωρίσαντες (Λ 468) S
alpha 6728	ἀπότμηται· ἀποκέκοπται	227 in vol. 1
alpha 6729	*ἀπότμου· δυστυχεστάτου (Ω 388) ASn
alpha 6730	ἀπὸ τοῖϊν· ἀπὸ τούτων (Λ 110)
alpha 6731	†ἀπὸ τόκου· τὰς ἀπογεννήσεις τῶν γεννημάτων (Hippocr. art. 49)
alpha 6732	ἀποτομάδα· σχίζαν. καὶ ἀκόντιον πεντάθλου
alpha 6733	ἀπότομοι· οὐκ ἐνεργοί
alpha 6734	ἀπότομον· τὸν μὴ ἄξιον προσόψεως
alpha 6735	*ἀποτόμως· σκληρῶς AS ἀπαραιτήτως (Tit. 1,13)
alpha 6736	ἀποτράγημα· λείψανον βρώματος (Eupol. fr. 284 v. l.)
alpha 6737	*ἀποτραχύνεται· θρασύνεται g
alpha 6738	*ἀποτραχύνοιτο· θρασύνοιτο AS
alpha 6739	*ἀποτρέξοντες· ἀναχωροῦντες AS
alpha 6740	ἀποτρέψαι· διαλῦσαι φιλονείκως
alpha 6741	*ἀποτριψάμενοι· ἀποῤῥιψάμενοι AS
alpha 6742	ἀποτριάξαι· τρεῖς πληγὰς δοῦναι
alpha 6743	*ἀποτρόπαιος· φευκταῖος vgASP φοβερὸς τὴν ὄψιν. κακὸς ASPn [ἀποτροπήν]
alpha 6744	*ἀποτροπιάσματα· ἐξιλεώματα ἀποτρέποντα τὸ φαῦλον An
alpha 6745	ἀπότροπον· ὅ τις ἂν ἀποτράποιτο. Σοφοκλῆς Οἰδίποδι (O. R. 1313)
alpha 6746	ἀπότροπος· οὐκ ἐπιστρέφων εἰς τὴν πόλιν. ἀποτετραμμένος τῆς τοῦ ἄστεως ἐπιστροφῆς (ξ 372)
alpha 6747	*ἀπὸ τρόπου· ἔξω τοῦ τρόπου (n)
alpha 6748	ἀπότροφος· μακρὰν τεθραμμένος (Hdt. 2,63,4)
alpha 6749	ἀποτρόχου· ἐξ ἅρματος δρόμου (Ar. fr. 637?)
alpha 6750	ἀποτρυπῶν· λάθρα ἐξιών
alpha 6751	ἀποτρωπᾶσθαι· ἀποτρέπεσθαι
alpha 6752	ἀποτυλῶσαι· ἐπᾶραι αἰδοῖον (Pherecr. fr. 204?)
alpha 6753	ἀποτυχισθείς· ἀντὶ τοῦ ἀποτιλθείς. καὶ τὸ ἀποτυχίσαι ἐπὶ τοῦ ἀποπελεκῆσαι τὸν λίθον, ἀπὸ τῶν τύχων. ἔστι δὲ λιθοξοϊκὸν σιδήριον
alpha 6755	ἀποτύψωνται· παύσωνται τοῦ τύψασθαι
alpha 6756	*ἀπ’ οὔατος· μακρὰν τῆς ἀκοῆς (Σ 272) AS
alpha 6757	*ἀπ’ οὔδεος· ἀπὸ τοῦ ἐδάφους (Μ 448) AS
alpha 6758	ἀπὸ κρατός· ἀπὸ τῆς 〈περι〉κεφαλαίας (Ε 7 ..)	228 in vol. 1
alpha 6759	ἀπούρας· [ἀφελόμενος. ἢ] ἀφορίσας, 〈καταχρηστικῶς δὲ ἀφελό‐ μενοσ〉 (Α 356 ..)
alpha 6760	ἀπούργους γωνίας· εὐτελεῖς, καὶ ὅπου τὰ σαρώματα συνά‐ γεται
alpha 6761	*ἀπουρίσσουσιν· ἀφαιρήσονται (Χ 489) AS
alpha 6762	ἄπους· μὴ ἔχων πόδας
alpha 6763	*ἀπουσία· ὅταν τις ἀπῇ gA ἤ τις ἀπέχῃ. καὶ ἡ ⸤ἀπόλειψις gA
alpha 6764	*ἀποφαίνε ι· φανεροποιεῖ gAn
alpha 6765	*ἀποφαίνουσ ι· ἀποδεικνύουσιν (vg) A
alpha 6766	ἀποφανθείς· ἐν τῷ φανερῷ καταστάς. Σοφοκλῆς Ἀκρισίῳ (fr. 71)
alpha 6767	ἀπόφαρσις· ἡ ἑταίρα, ὡς Ἡγήσανδρος
alpha 6768	ἀπόφασθε· ἀπαγγείλατε (Ι 422)
alpha 6769	*ἀποφάσκει· ἀπαγορεύει Σ vgAPn
alpha 6770	ἀπόφασις· κρίσις. ψῆφος. δίκη
alpha 6771	*ἀποφεῖν· ἀπατῆσαι AS
alpha 6772	ἀποφῆσαι· ἀρνήσασθαι
alpha 6773	ἀπόφημι· ἀπολέγω. *ἀποφαίνομαι ASn ἀπαρνοῦμαι (Η 362) AS
alpha 6774	*ἀποφῆναι· ἀποδεῖξαι gASPn
alpha 6775	*ἀποφήνας· εἰπών APn
alpha 6776	[ἀποφθαναῖνον· ἀποθνήσκοντα]
alpha 6777	*ἀποφθάρηθί μου· ἀπαλλάγηθί μου AS [μάντευμα]
alpha 6778	ἀπόφθεγμα· σύντομος λόγος, 〈μάντευμα〉
alpha 6779	ἀποφθείσθω· ἀποθανέτω (Ζ 429)
alpha 6780	ἀποφθίμην· ἀπολοίμην. ἀποθάνοιμι (κ 51)
alpha 6781	*ἀποφθίμενον· ἀποθανόντα (Γ 322) n(AS)
alpha 6782	†ἀποφθαράξασθαι· τὸ τοῖς μυκτῆρσιν εἰς τὸ ἔξω ἦχον προέσθαι
alpha 6783	ἀποφλάσαι· ῥογχάσαι A Κρῆτες, καὶ Σάμιοι
alpha 6784	ἀποφλαυρίζεσθαι· ἐξευτελίζεσθαι
alpha 6785	ἀποφλύειν· ἀπερεύγεσθαι
alpha 6786	*ἀποφοιτᾶν· ἀποπηδᾶν gAS
alpha 6787	*ἀποφοίτησις· χωρισμός. ἀναχώρησις (vgA)
alpha 6788	ἀποφορα· *ὀσμή Pp ἢ δένδρα μὴ φέροντα καρπόν
alpha 6789	ἀποφόρος· ἀσθενέστερος
alpha 6790	*ἀποφορτίσασθαι· τὸ βάρος ῥῖψαι vgA	229 in vol. 1
alpha 6791	ἀποφράδας· κακάς. παρατηρησίμους
alpha 6792	ἀποφράδες· ἡμέραι ἑπτὰ οὕτως ὀνομαζόμεναι, ἐν αἷς ἐναγίζουσι τοῖς νεκροῖς. Μεταφέρουσι δὲ τὴν λέξιν καὶ ἐπὶ τοὺς πονηρούς (Eupol. fr. 309) *Ἢ ἀπαγορευόμεναι vgAS πρὸς τὰς πράξεις A
alpha 6793	ἀποφύλιοι· ξένοι, οἱ μὴ ἔχοντες φυλήν. Αἰσχύλος ... σατυρικῷ (fr. 287)
alpha 6794	ἀποφῦναι· διαστῆναι
alpha 6795	ἀποφυσήσασα· ἐκρύψασα
alpha 6796	ἀποφύσιας· ἐκφυσήσεις. ἐξοχάς
alpha 6797	ἀποφώλια· †ἀποφίλια (ε 182)
alpha 6798	†ἀποφώλιος· μάταιος. ⸤ἀδόκιμος s εὐτελής. ἢ ⸤ἀπαίδευτος (θ 177) p
alpha 6799	(*)ἀπὸ φῶρας· κλέπτας (Greg. Naz. c. 2,1,1,390)
alpha 6800	*ἀποχασθῇ· ἀποθάνῃ AS [ἀποχή]
alpha 6801	*ἀπόχασον· ἀποχώρησον AS
alpha 6802	ἀποχή· 〈πλήρωσισ〉 ps
alpha 6803	[ἀπόχρη· ἐξαρκεῖ]
alpha 6804	ἀποχειρόβιοι· οἱ ἁλιεῖς. καὶ χειρώνακτες, καὶ ἐγχειρογάστορες, οἱ τεχνῖται
alpha 6805	†ἄποχον· ἀπότεχνον. οἱ δὲ ἄγροικον. οἱ δὲ μάταιον
alpha 6806	ἀποχλωρίας· οὗ ἀπὸ αἰσχύνης ἢ μανίας ἡ χρόα τῆς ὄψεως ἀλλάσσεται
alpha 6807	ἀποχραίνειν· τὸ ἀπολειφθὲν τῶν χρωμάτων παρὰ τοῖς ζωγρά‐ φοις ... (Plat. leg. 6,769 a)
alpha 6808	ἀποχρέμματος· ἀποπτύσματος
alpha 6809	*ἀπόχρη· ἐξαρκεῖ gAPn
alpha 6810	ἀποχρησαμένοις· ἀποσεισαμένοις
alpha 6811	ἀποχριμφθέντα· ἀποχωρισθέντα
alpha 6812	*ἀποχρῶν· πεπληρωμένος ASn πρὸς τὰς πράξεις
alpha 6813	ἀπόχρωμος· ἀκάλυπτος. ἀπροφάσιστος
alpha 6814	*ἀποχρώντως· ἀρκούντως, αὐτάρκως, ἱκανῶς vgA
alpha 6815	ἀποχρῶσιν· ἐξαρκοῦσιν
alpha 6816	ἀποχοιριάζειν· ἀποσοβεῖν, ὡς χοῖρον ἐξελαύνειν
alpha 6817	ἀποψάλλειν τὰς τρίχας· τίλλειν. ἀπὸ μεταφορᾶς τῶν χορδῶν
alpha 6818	ἀπόψηστρον· τὸ ἀπόμακτρον τοῦ μετρουμένου σίτου
alpha 6819	ἀπόψυγμα· ἀφόδευμα, κόπρος	230 in vol. 1
alpha 6820	*ἀποψύχειν· ἀποπατεῖν ASn ἀποπνευματίζεσθαι (AS) ἀφο‐ δεύειν
alpha 6821	ἄππας· ὁ τροφεύς
alpha 6822	†ἄππιλος· ἀσπάργαντος
alpha 6823	[ἀππαλλάζειν· ἐκκλησιάζειν. Ἴωνες]
alpha 6824	†ἄππιρ· ὕσπληξ. Λάκωνες
alpha 6825	ἀπραγμοσύνη· ἀργία. ἢ φυτὸν ἐν Ἀκαδημίᾳ (Ar. Nub. 1007)
alpha 6826	ἄπρηκτα· ἀνωφέλητα
alpha 6827	ἄπρατα· μὴ πιπρασκόμενα
alpha 6828	*ἄπρηκτον· ἄπρακτον (Β 121) AS(n)
alpha 6829	ἀπρήκτως· ἀπράκτως
alpha 6830	ἄπρητον· ἀφλόγιστον
alpha 6831	*ἀπριάτην· ἄνευ πράσεως (Α 99) gASn
alpha 6832	ἀπρίξ· προσπεφυκότως. *ἰσχυρῶς. σφοδρῶς A ὃ οὐχ οἷόν τε πρῖσαι, διὰ τὴν σύμφυσιν
alpha 6833	*ἀπροϊδῆ· ἀφανῆ (Greg. Naz. 2,1,1,58)
alpha 6834	*ἀπρόϊτος· ἀνέξοδος (Ioh. Chrys. sac. 6,12) AS
alpha 6835	ἀπρονόμευτος· οὐ προνομευθείς. προνομὴ ἡ ἐπὶ τῆς χώρας ἁρπαγή
alpha 6836	ἀπρόοπτος· ἀπροόρατος
alpha 6837	*ἀπροόπτως· ἀπροοράτως q. vgn λαθραίως vgn
alpha 6838	ἄπροπον· [ἄτροπον]. ἀπρεπές 〈εἰδεχθές, μοχθηρὸν ἰδεῖν〉
alpha 6839	*ἀπρόσβλητον· γενναῖον (Cyr. hom. Pasch. 25 p. 301) vgAS
alpha 6840	*ἀπροσδεής· ὁ μηδενὸς χρείαν ἔχων (2. Macc. 14,35) vgAS
alpha 6841	*ἀπροσδιορίστως· ἀορίστως. μὴ πρός τι διωρισμένον gAS
alpha 6842	ἀπρόσειλος· ᾧ οὐδεὶς προσειλεῖται, ἀλλ’ εὐθέως πίπτει. ἢ ἀκαυμάτιστος, ἀπὸ τῆς εἴλης. Εὐριπίδης Ἀλόπῃ (fr. 845)
alpha 6843	*ἀπροσεξία· ῥᾳθυμία παρὰ τὸ μὴ προσέχειν τινὰ ἑαυτῷ ἢ τοῖς πρακτέοις vgAS
alpha 6844	*ἃ προσήκει· ἃ δεῖ vgAS
alpha 6845	*ἀπρόσιτος· ἀπροσπέλαστος. ἀπάνθρωπος. ἀχώρητος AS ἀπροσέγγιστος (1 Tim. 6,16)S(n) [εἰδεχθές, μοχθηρὸν ἰδεῖν]
alpha 6846	ἀπρόσκλητος δίκη· ἡ μὴ τυχοῦσα τῶν καλουμένων κλητόρων κατὰ τὸν νόμον. καὶ διὰ τοῦτο οὐκ ἦν εἰσαγώγιμος
alpha 6847	*ἀπροσκοπεῖν· μὴ προορᾶν AS	231 in vol. 1
alpha 6848	*ἀπρόσκοπον· ἀσκανδάλιστον (Act. ap. 24,16) vgASn
alpha 6849	ἀπρόσοιστος· ἀνυπομόνητος (Aesch. Pers. 91)
alpha 6850	*ἀπροσπέλαστος· ἀπροσέγγιστος vgA (P)
alpha 6851	ἀπροσπλήστῳ· ᾧ οὐκ ἄν τις προσπελάσειεν
alpha 6852	*ἀπροσπταίστῳ· ἀσκανδαλίστῳ AS
alpha 6853	ἀπροστασίου δίκη· κατὰ τῶν προστάτην μὴ ἐπιγραψαμένων μετοίκων
alpha 6854	*ἀπροστάτευτος· μὴ ἔχων προστασίαν τινός vgAS
alpha 6855	ἀπροτίμαστος· ἀπρόσθικτος, ἄψαυστος. Μάσασθαι γὰρ τὸ ἅψασθαι (Τ 263) [ἀπρόσβατον]
alpha 6856	*ἀπροτίμαστον· ἀπροσδόκητον AS
alpha 6857	*ἀπρόσφορον· ἀνάρμοστον n
alpha 6858	ἀπρόσωπος· οὐκ εὐπρόσωπος. καὶ ὁ προσωπείῳ μὴ χρώμενος, ἢ λανθάνων
alpha 6859	ἀπροτιόπιστος· ἀπρονόητος
alpha 6860	ἀπροτίοπτοι· ἀόρατοι
alpha 6861	ἁπτά· φάρμακα
alpha 6862	†ἀπταυτίτας· τοῦτο ἐν συνηθείᾳ λέγεται. σημαίνει δὲ ἀπτὰν πένητα, τιτὰν δὲ παιδεράστην
alpha 6863	†ἀπτάν· ἀναχωρήσιον
alpha 6864	ἀπταρύσσεται· πέτεται
alpha 6865	Ἀπταρεύς· ὁ ἀπὸ Κρήτης· Ἄπταρα γὰρ πόλις Κρήτης
alpha 6866	ἄπτερα· ἰσόπτερα. ταχέα. ἡδέα
alpha 6867	ἄπτερος· αἰφνίδιος· παρὰ Ὁμήρῳ ὁ προσηνὴς ἢ ταχύς (ρ 57) Αἰσχύλος Ἀγαμέμνονι (276) [αἰφνίδιον]
alpha 6868	ἀπτέρωτα· ταχέα. αἰφνίδια
alpha 6869	ἀπτίλους· λείας
alpha 6870	ἅπτεσθαι· ψαύεσθαι
alpha 6871	ἀπταίστως· ἀκαταγνώστως
alpha 6872	ἅπτει· συνάπτει
alpha 6873	ἀπτῆσι· μηδέπω πετομένοις (Ι 323) AS
alpha 6874	*ἀπτίστων· ἀκόπων AS
alpha 6875	*ἁπτόν· ψηλαφητόν vgAS
alpha 6876	ἀπτοεπές· ἀπτόητον τοῖς ἔπεσιν. οὐ σκάζων. ἢ κακολόγε, ἢ ἀνόητε (Θ 209)
alpha 6877	*ἀπτόλεμος· πολέμου ἄπειρος (Β 201) AS	232 in vol. 1
alpha 6878	ἅπτομαι· ψαύω, ψηλαφῶ
alpha 6879	†ἄπτορος· ἰσόπτερος (Aesch. Ag. 276)
alpha 6880	*ἁπτῷ· ψηλαφητῷ Sn
alpha 6881	*ἄπτωτον· τὸ μὴ πῖπτον, ἀλλ’ ἑστός AS
alpha 6882	ἄπυγοι· οἱ λεῖοι τὰς πυγάς. ἐσκώπτοντο δὲ ἐπιεικῶς Ἀθηναῖοι εἰς αἰσχρότητα
alpha 6883	ἀπυθύσσομεν· ἐξιλασκόμεθα. ἢ ἀποπνεύσομεν
alpha 6884	ἄπυθεν· ἄποθεν
alpha 6885	†ἀπυθυμίω· ἀποφαίνω. Κρῆτες
alpha 6886	ἀπυνδάκωτος· ἀπύθμενος. Σοφοκλῆς Τριπτολέμῳ (fr. 554). ἐν δὲ Ἰφιγενείᾳ (fr. 290) πύνδακα τοῦ ξίφους τὴν λαβὴν ἔφη
alpha 6887	†ἀπυξῖνος· ἀπὸ νευρᾶς. Τιμοκλῆς (fr. 39)
alpha 6888	†ἀπυλλέτω· αἰνείσθω
alpha 6889	ἄπυρα σκεύη· τὰ 〈μὴ〉 παρέχοντα χρῆσιν ἐν πυρί
alpha 6890	ἀπύρου· ἀθύτου. Σοφοκλῆς Μυσοῖς (fr. 384)
alpha 6891	*ἀπύρους 〈νέκυας·〉 καινοὺς νεκρούς A
alpha 6892	ἀπύρους τρίποδας· τοὺς ἀναθηματικούς, καινούς, καὶ οὐδέ‐ ποτε πεπυρωμένους, ἀλλ’ ἕνεκα κόσμου ἀνακειμένους. ἐξ ἐναν‐ τίου δὲ 〈ἐμ〉πυριβήτας, ἐν οἷς θερμαίνουσιν ὕδωρ (Ι 122)
alpha 6893	ἄπυργος· ἀτείχιστος. Εὐριπίδης Τημένῳ (fr. 749)
alpha 6894	ἄπυρος· ἄκαυστος νεκρός. καινός
alpha 6895	ἀπύρωτον· καινήν S ἢ ἀναθηματικήν (Ψ 270)
alpha 6896	†ἀπύτησιν· ἀπότησιν
alpha 6897	†ἄπυστος· ἀνήκουστος (T. g) περὶ οὗ μηδεὶς πέπυσται (α 242)
alpha 6898	†ἀπυστρόπεον· ἀπέστρεφον
alpha 6899	ἀπφία· ἀδελφῆς ἢ ἀδελφοῦ 〈ὑποκόρισμα〉
alpha 6900	†ἀποδέον· δυσῶδες
alpha 6901	ἀπφῶ· πατρός. ἢ διπλασία χάρις (4. Regn. 2,14)
alpha 6902	ἀπφύς· ὁ πατήρ. [ἢ πνεύματος ἁγίου διττὴ ἐνέργεια (4. Regn. 2,9)]
alpha 6903	*ἄποθεν· μακρόθεν gSn
alpha 6904	*ἀπῴκισεν· ἠχμαλώτευσεν (Eur. Hipp. 629?) AS
alpha 6905	*ἀπῴκισται· ἐμακρύνθη (1. Regn. 4,22) A
alpha 6906	ἀπώλλυον· ἀνῄρουν
alpha 6907	ἀπωμοσία· ὅταν τις κρινόμενος σκήπτηται μὴ εὐσχολεῖν πρὸς τοὺς δικαστάς, ἀνθυπομνύῃ δὲ ὁ ἀντίδικος. καὶ περὶ αὐτοῦ τού‐ του προδικάζονται	233 in vol. 1
alpha 6908	ἀπώμοτον· *φευκτέον gSn ἢ ὅπερ ἄν τις ἀπομόσειεν
alpha 6909	*ἀπών· μακρὰν ὤν AS
alpha 6910	*ἀπόνασθαι· κατατρυφᾶν. ἀπολαῦσαι vgAS
alpha 6911	*ἀπονηθήσεται· πεπράσεται (g)
alpha 6912	*ἀπώρυγας· ὑδρηγούς (Ezech. 17,6) AS
alpha 6913	ἀπώσατο· μακρὰν ἔῤῥιψεν (ν 276? Ps. 77,60?)
alpha 6914	*ἀπώσθησαν· ἀπεῤῥίφησαν (Ps. 87,6) AS
alpha 6915	*ἀπῶσμαι· ὤθησα (Am. 5,21) AS
alpha 6916	*ἀπωστός· φυγάς S
alpha 6917	*ἀπῶσμαι· ἀπεῤῥίφην (Ion. 2,5 ..) vgASn
alpha 6918	*ἀπωτάτω· μακράν A
alpha 6919	*ἀπωτέρω· πόῤῥω gASn
alpha 6920	ἄρ [μεγάλως· ὅθεν καὶ ὁ ἀρίζηλος ὁ μεγάλως ζηλωτός. καὶ] σύνδεσμος ἰσοδύναμος τῷ δή
alpha 6921	*ἀρά· κατάρα (Prov. 12,23 ..) An(sΣ)
alpha 6922	ἀρά· εὐχή. κατάρα A βλάβη. καὶ σύνδεσμος ⸤ἄρ α· λοιπόν s τάχα. δῆτα. δή
alpha 6923	Ἀραβί α· τόπος Συρίας. καὶ ⸤κόσμος γυναικεῖος P
alpha 6924	ἀράβησε ν· ἐψόφησεν, *ἤχησεν (Δ 504 ..) AS
alpha 6925	Ἀραβίδες· αἱ μετὰ κονιορτοῦ πνοαί
alpha 6926	Ἀραβικὴ πνοή· ἡ τυφωνική
alpha 6927	Ἀράβιος ἄγγελος· (Men. fr. 32) παροιμία, παρὰ τὸ ⸤Ἀρά‐ βιος αὐλητὴς q παραλαμβανομένη, ⸤ἐπὶ τῶν ἀπαύστως διαλεγομένων q μετῆκται δὲ ἀπὸ τοῦ Ἀραβίου αὐλητοῦ, ὃς ‘ηὔλει μὲν δραχμῆς, ἐπαύετο δὲ τεττάρων‘ (com. ad. fr. 268)
alpha 6928	*ἄραβος· ψόφος, θόρυβος (Κ 375) ASPp
alpha 6929	ἀραβύλας· ὑποδήματος εἴδη φορτικὰ καὶ βαρβαρικά
alpha 6930	ἀράβῳ· ψόφῳ [†ἐγχύρω μνήστρα]
alpha 6931	†ἀράγειν· σπαράσσειν
alpha 6932	ἀραγμός· ψόφος (Eur. fr. 631?)
alpha 6933	ἀραδῇ· θορυβήσῃ, ταράξῃ S
alpha 6934	ἀραδῆται· κεκόνιται. συγκέχυται
alpha 6935	ἄραδος· ἡ ἀπὸ τῶν γυμνασίων τῆς καρδίας κίνησις. καὶ πόλις
alpha 6936	[ἀράδους· βλαβεράς. λεπτάς]	234 in vol. 1
alpha 6937	*ἀράζουσιν· ἐρεθίζουσιν AS(p)
alpha 6938	†ἀραιή· ἁρμοστὸν ποιήσῃ (Π 212)
alpha 6939	ἀραιήν· ἀσθενῆ (Ε 425)
alpha 6940	ἀραιῇσι· λεπταῖς Sn καὶ μακραῖς (Π 161)
alpha 6941	*ἀράμενοι· ἐπάραντες vgAS
alpha 6942	ἄραντες· ἀπενεγκάμενοι
alpha 6943	ἀραιὴ γαστήρ· τὰ λεπτὰ ἔντερα
alpha 6944	†ἀραιητόν· στρεπτόν
alpha 6945	*ἀράξαι· συντρῖψαι (S) n
alpha 6946	ἀραίας· βλαβεράς. Σοφοκλῆς Ἀλκμέωνι (fr. 106)
alpha 6947	ἀραῖον· κατάρατον. ἢ Ὁ πρόσθεν ἐλθὼν ἦν ἀραῖός μοι νέκυς. οἷον ἀρὰν προσετρίβετο καὶ κατευχήν. Σοφοκλῆς Πολυΐδῳ (fr. 367)
alpha 6948	Ἀραιθυρέη· ὄνομα πόλεως (Β 571)
alpha 6949	ἀραιαί· ἐπὶ μὲν τοῦ ἀσθενοῦς· ‚ὑπὸ δὲ κνῆμαι ῥώοντο ἀραιαί‛ (Σ 411), ἐπὶ δὲ τοῦ λεπτοῦ καὶ στενοῦ· ‚ἀραιὴ δ’ εἴσοδός [δέ] ἐστιν‛ (κ 90)
alpha 6950	ἀραιότερος· βραδύτερος
alpha 6951	ἄραιτο· ἀπενέγκαιτο. λάβοι (Eur. Or. 3)
alpha 6952	ἄρακιν· φιάλην, καὶ ἀράκτην
alpha 6953	ἄρακοι· ὄσπριόν τι. τὸ δὲ αὐτὸ καὶ λάθυρον
alpha 6954	ἄρακος· ἱέραξ. Τυῤῥηνοί
alpha 6955	ἀρακτῆρα· ἀμελκτῆρα
alpha 6956	ἄραμα· βόρβορος
alpha 6957	ἀράμεν· μένειν
alpha 6958	ἀράμεναι· ἡσυχάζειν
alpha 6959	ἀράμενοι· τὰ ἀπόχυτα ὕδατα
alpha 6960	ἀράντισιν· ἐρινύσι. Μακεδόνες
alpha 6961	ἀρανίς· ἔλαφος
alpha 6962	ἀρᾶραι· ἁρμόσαι. πλέξαι
alpha 6963	ἄρασιν· ἀράχνην
alpha 6964	[ἄραρισεεν ορκος]
alpha 6965	ἄραρεν· ἡρμόσθησαν (Eur. Or. 1571) *ἢ παγίως δέδοκται gASn ἢ κέκριται (Eur. Or. 1330 ..) vgASn
alpha 6966	ἀράραχνος· τὸ αὐτό	235 in vol. 1
alpha 6967	ἀραρινοί· ὅσα παρασφηνοῦται λιθάρια εἰς τὰς ῥαγάδας
alpha 6968	ἀράρισκε· περιάρμοζεν (ξ 23)
alpha 6969	ἄραμος· ἐρωδιός
alpha 6970	ἀράμ· μετέωρος
alpha 6971	*ἀραρός· πάγιον. βέβαιον ASn [κατάρατον]
alpha 6972	*ἀραρότως· ἁρμοδίως προσηρμοσμένως n ἁρμοζόντως vgASn ἀσφαλῶς gASb ὅθεν καὶ τὸ ἄραρεν παγίως δέδοκται AS
alpha 6973	*ἀραρυῖαν· ἡρμοσμένην (ζ 70 ..) gAS
alpha 6974	*ἀραρυίας· ἡρμοσμένας (Γ 331) Sn
alpha 6975	[ἀρασάμεναι· ἀλειψάμεναι, ποιοῦσαι]
alpha 6976	ἀρὰς ἐπισπεῖραι· ἔθος Κυπρίων σπειρόντων κριθὰς μεθ’ ἁλὸς καταρᾶσθαί τισιν
alpha 6977	ἀρασύνη· πύελος
alpha 6978	Ἀρᾶς ἱερόν· ἱερὸν Ἀρᾶς Ἀθήνησιν. Ἀριστοφάνης Ὥραις (fr. 575), ἔνιοι δὲ τὴν βλάβην λέγειν αὐτὸν ἐνόμισαν
alpha 6979	†ἄρας μῶσαι· δῆσαι
alpha 6980	ἀράσσει· συντρίβει. τύπτει. †ἀμέλγει
alpha 6981	[*ἀρᾶται· 〈καταρᾶται AS]
alpha 6982	*ἄρασθαι· ἀπενέγκασθαι,〉 ἑλεῖν, λαβεῖν A
alpha 6983	*ἀρασσόμενα· προσρηγνύμενα vgAS πλησσόμενα. θορυβού‐ μενα S(A)
alpha 6984	ἀρασχάδες· τὰ περυσινὰ κλήματα S
alpha 6985	*ἀρᾶται· καταρᾶται (1 Regn. 14,24) ASP εὔχεται (Ι 240) nS
alpha 6986	*ἀράττων· κρούων ASPn
alpha 6987	†ἀράνη· μεσάγκυλον
alpha 6988	†ἀρατειχεύειν· καταρᾶσθαι. οἱ δὲ στρατεύεσθαι
alpha 6989	Ἀραύκηλις· ἡ νῦν Αἴγυπτος
alpha 6990	ἀραχθείς· διωχθείς S
alpha 6991	ἀραχνία· ἀράχνη. Ἀττικοί
alpha 6992	ἀράχνηκες· ἀράχναι
alpha 6993	ἀράχνου· ἀπ’ εὐθείας ὁ ἀράχνης. Αἰσχύλος Λαΐῳ (fr. 121)
alpha 6994	*ἀραχνοϋφεῖς· ὡς ὑπὸ ἀράχνης ὑφασμένας AS
alpha 6995	ἀράχνους· εἶδος ὀσπρίου	236 in vol. 1
alpha 6996	*ἀράων· τῶν εὐχῶν (Ο 378) ASn [ἢ ἱερέων]
alpha 6997	†ἀρβάκις· ὀλιγάκις
alpha 6998	ἀρβάλη· τήγανον ὀστράκινον. Ταραντῖνοι
alpha 6999	ἀρβίννη· κρέας. Σικελοί
alpha 7000	†ἀρβόν· διεστός. ἀραιόν. ἐλαφρόν
alpha 7001	ἀρβύλης· τοῦ ὑποδήματος (Eur. Or. 140)
alpha 7002	ἀρβύλαι· εἶδος ὑποδημάτων S
alpha 7003	ἀρβυλίδα· λήκυθον. Λάκωνες
alpha 7004	ἀργάδες· εἶδος φυτοῦ ἢ ἀργαὶ γυναῖκες S
alpha 7005	ἀργαίνειν· λευκαίνειν. Εὐριπίδης Ἀλκμέωνι διὰ Ψωφῖδος (fr. 73)
alpha 7006	ἀργαίνουσα· λευκαίνουσα [φοιτῶσα]
alpha 7007	[ἀργαλαίῳ· ἀργῷ]
alpha 7008	*ἀργαλεώτατοι· δεινότατοι ASn
alpha 7009	*ἀργαλέους· χαλεπούς, δεινούς (Ξ 87) (SP)
alpha 7010	*ἀργαλέη· χαλεπή, δεινή (Μ 63) A
alpha 7011	*ἀργαλεωτέροις· δεινοτέροις vg χαλεπωτέροις (vgA) S
alpha 7012	[Ἄργεϊ παντί· διόλου λευκή]
alpha 7013	ἀργᾶς· ὄφις (Achae. fr. 1) καὶ ποιητὴς μοχθηρὸς ... ἀργᾶν ἐκάλουν. καὶ Δημοσθένης ὑπὸ Αἰσχίνου (2,99) Ἀργᾶς ὀνο‐ μάζεται. οἱ δὲ ὄνομα τυράννου
alpha 7014	ἀργεῖαι· ὑποδήματα πολυτελῆ γυναικεῖα (Eupol. fr. 266)
alpha 7015	Ἀργεία φορά· ὡς φιλοδίκους καὶ συκοφάντας Ἀργείους κωμῳ‐ δοῦσιν
alpha 7016	Ἀργεῖος· κυβευτικοῦ βόλου ὄνομα (Eubul. fr. 57,3)
alpha 7017	Ἀργείη· Πελοποννησία (δ 184 ..) λευκὴν δὲ †Ἡσίοδος
alpha 7018	ἀργινόεντα· λευκόν. λευκόγειον. ἀργιλλώδη (Β 647)
alpha 7019	Ἀργεῖοι· οἱ Ἕλληνες. καὶ ἐκ τῶν εἱλώτων οἱ πιστευόμενοι οὕτως ἐλέγοντο. ἢ λαμπροί
alpha 7020	Ἀργείους ὁρῶ· παροιμιῶδες (Alex. fr. 153)
alpha 7021	Ἄργεισα· πόλις Θεσσαλίας (Β 738 v. l.?)
alpha 7022	*Ἀργειφόντης· ὁ Ἑρμῆς 〈ὁ〉 ἀργὸς φόνου (ε 43 ..) A
alpha 7023	Ἀργείων· Ἑλλήνων (Α 79 ..)	237 in vol. 1
alpha 7024	Ἀργείωνας· τοὺς Ἀργείους
alpha 7025	ἀργέμων· τῶν ἐν τοῖς ὀφθαλμοῖς λευκωμάτων. οἱ δὲ ὀφθαλμῶν. Σοφοκλῆς ἐπὶ Ταινάρῳ σατυρικῷ (fr. 212)
alpha 7026	ἄργεμα· τὰ ἐπὶ τῶν ὀφθαλμῶν λευκώματα (p)
alpha 7027	ἀργεμώνη· εἶδος βοτάνης
alpha 7028	ἀργεννάων· λευκῶν AS ἢ λαμπρῶν (Γ 198)
alpha 7029	[ἀργεννῆισι· λαμπραῖς, λευκαῖς]
alpha 7030	*ἀργεννῇσι· λευκαῖς AS λαμπραῖς (Γ 141) S
alpha 7031	*ἀργῆτι· λαμπρῷ (Γ 419) AS
alpha 7032	ἀργεννῶν· λευκῶν. λαμπρῶν (Σ 529)
alpha 7033	ἀργεσταί· οἱ ἐτησίαι
alpha 7034	ἀργεστᾶο νότοιο· τοῦ λεγομένου λευκονότου τινές, [δὲ] οὐ καλῶς· Ὅμηρος γὰρ τέσσαρας οἶδεν ἀνέμους, ἔστιν οὖν ταχέος (Λ 306)
alpha 7035	ἄργετος· ἡ ἄρκευθος. Κρῆτες
alpha 7036	ἀργέτι δημῷ· λευκῇ πιμελῇ (Λ 818)
alpha 7037	Ἀργειφόντης· καθαροφόντης, λευκοφόντης. ἢ ἐν Ἄργει πρῶτον πεφηνώς. ἢ καταργῶν τοὺς φόνους. ἢ ταχέως καὶ τρανῶς ἀπο‐ φαινόμενος. ἀμφότερα δ’ ἂν εἴη περὶ τὸν θεὸν ταῦτα· διὰ τὴν εὐπορίαν τῶν ὀνομάτων τὸ ταχέως, διὰ δὲ τὴν θειότητα τὸ
5	σαφῶς ἑρμηνεύειν. Ἑρμῆς γοῦν ὠνομάσθη διὰ τὸ εἴρεμός τις εἶναι, ὅτι εἴρειν ἐμήσατο (Plat. Crat. 408b) ὅπερ ἐστὶν λέγειν. ὁ γὰρ Ἑρμῆς λόγος ἐστί
alpha 7038	*ἀργή· στεῖρα AS
alpha 7039	ἀργῆτα· λευκόν λαμπρόν ‚ἀργῆτα κεραυνόν‛ (Θ 133) *τὸν λαμπρὸν AP ἢ ταχὺν S
alpha 7040	Ἀργῆν ἔπεφνε· ὄφιν. ἔστι δὲ ἐπίθετον δράκοντος (trag. ad. fr. 199)
alpha 7041	ἀργίλλη ψιλή· γῆ βλαστάνουσά τι
alpha 7042	†ἀργοιβίαντον· Βοιωτίας
alpha 7043	Ἀργίλια· δῆμος τῆς Ἀττικῆς
alpha 7044	ἄργιλος· ἡ σμηκτρὶς γῆ, ἢ λευκόγειος
alpha 7045	ἀργίλοφοι· λαπάραι κωδίων. οἱ δὲ πρωκτόν. καὶ μηλωταί
alpha 7046	ἀργιμήτας ταῦρος· ταχύμητις. ἢ λευκὸς παραγώγως. λέγεται
alpha 7046	δὲ ἐπὶ τοῦ διακομίσαντος τὴν Εὐρώπην (Phryn. trag. fr. 16)	238 in vol. 1
alpha 7047	*ἀργιόδοντος· λευκοὺς ὀδόντας ἔχοντος (Κ 264) (A) S
alpha 7048	ἀργός· λευκός. ταχύς (β 11 ..)
alpha 7049	ἀργιόπους· ἀετός. Μακεδόνες
alpha 7050	[ἄργιστα· ἐκ τῶν στεμμάτων [μέρη ὡς] διαπεπλεγμένον δίκτυον]
alpha 7051	[ἀργιάφης· ὁ ἀπηρτισμένος τῷ λόγῳ]
alpha 7052	ἀργιφόντῃ· καθαροφόνῳ (Β 103 v. l.)
alpha 7053	ἄργματα· ἀπαρχάς (ξ 446)
alpha 7054	*ἀργόν· ἀργύρεον AS ταχύ s λευκόν
alpha 7055	ἀργός· μιλός. βραδύς
alpha 7056	*Ἄργος· Πελοπόννησος (Β 108 ..) AS
alpha 7057	*ἀργούς· ταχεῖς (S) λευκούς (Α 50) (AS)
alpha 7058	*ἀργυραμοιβοί· κολλυβισταί. τραπεζῖται ASP
alpha 7059	ἀργυράσπιδες· τάγμα τι στρατιωτικὸν ὑπὸ Ἀλεξάνδρου
alpha 7060	ἀργύρεαι λόγχαι· οἱ μισθοφόροι
alpha 7061	ἀργυρέα λιμός· ἀργυρίου σπάνις
alpha 7062	ἀργυρέα ὕνις ἢ ἀργυρέα αὖλαξ· παρὰ Θουκυδίδῃ (2,16,2)
alpha 7063	ἀργυρέοιο· τοῦ λαμπροῦ. καὶ καλλίστου (Α 49 ..)
alpha 7064	ἀργύρεον· λαμπρὸν καὶ καθαρόν. ἀργῶς καὶ καθαρῶς ὑφασμένον
alpha 7065	ἀργυρηλάτης· ἀργυροκόπος
alpha 7066	ἀργύριος· εἶδος βοτάνης
alpha 7067	ἀργυρίτης· ὁ ἐν ἀργυρίῳ τὴν οὐσίαν ἔχων καὶ ἡ ἐκ τῶν ἐναργύ‐ ρων μετάλλων γῆ
alpha 7068	[ἀγύρινον γραμματεῖον, ὃ καὶ Βοιωτικὸν καὶ κοῖλον λέγεται]
alpha 7069	ἀργυρῖτις· λιθάργυρος
alpha 7070	*ἀργυρογνώμονες· τραπεζῖται, δοκιμασταί (g) AS
alpha 7071	*ἀργυρόηλον· τὸ ἀργυροῦς ἥλους ἔχον (Β 45 ..) S
alpha 7072	ἀργυροθήκη· τὸ ἀργυρικὸν γραμματεῖον (Antiph. fr. 157) 〈ὃ καὶ Βοιωτικὸν καὶ †κοιλον λέγεται〉
alpha 7073	ἀργυροκοπιστήρ· τραπεζίτης. ἢ ὁ τὰ ἀργυρεῖα ἐργαζόμενος (Cratin. fr. 226)
alpha 7074	*ἀργυροδίνην· λευκὰ ῥεύματα ἔχουσαν (Φ 8?) κρήνην AS
alpha 7075	*ἀργυρολόγος· τελώνης AS
alpha 7076	ἀργυρόπεζα· λευκόπους. g Πέζα γὰρ ὁ πούς. καὶ καλλίπους (Α 538 ..)
alpha 7077	ἄργυρος· ὁ στατήρ. ἦσαν δὲ ὀβολοὶ .. ἀσημίου	239 in vol. 1
alpha 7078	*ἀργυρότοξος· καλλίτοξος (η 64 ..) AS
alpha 7079	ἀργύρου κόπις· ἀργυρολόγος. ἐκ τοῦ παρεπομένου
alpha 7080	*ἀργυρώνητος· οἰκέτης AS ἀργυρίου ἀγορασθείς (Eur. Alc. 676) vgAS
alpha 7081	*ἀργυφέη· λαμπρά S λευκή AS
alpha 7082	*ἀργύφεον· λαμπρόν. λευκόν (Σ 50) (vg)AS
alpha 7083	ἀργυφέοισι· λαμπροῖς. καθαροῖς
alpha 7084	ἀργώ· εἶδος φυτοῦ, ἀφ’ οὗ ἡ Ἀργὼ ναῦς
alpha 7085	ἄρδα· μολυσμός (Pherecrat. fr. 53) (S)
alpha 7086	ἀρδάλια· τοὺς πυθμένας τῶν κεραμίδων, οὓς ἔνιοι γοργύρας καλοῦσιν
alpha 7087	Ἀρδαλίδες· αἱ Μοῦσαι
alpha 7088	ἄρδαλος· μόλυσμα
alpha 7089	ἀρδάλους· εἰκαίους
alpha 7090	ἀρδαλωμένους· ταρασσομένους
alpha 7091	ἀρδάνια· αἱ τῶν κεραμίων γάστραι, ἐν αἷς τὰ βοσκήματα ἐπότιζον, ἃ Δωριεῖς κύμβαλα καλοῦσι. ταῦτα δὲ πρὸ τῆς αὐλείου θύρας ἐτίθεσαν ὕδατος πλήρη [ἵνα] ὁπότε τις τελευτή‐ σειεν, [οἱ] πρὸς ἀφαγνισμὸν 〈ἵνα οἱ〉 ἐξιόντες περιῤῥαίνωνται
alpha 7092	*ἀρδεία· ποτισμός vg
alpha 7093	*ἀρδείας· ποτισμούς ASn
alpha 7094	[ἄρδεται· πίμπλαται]
alpha 7095	*ἀρδεύει· ποτίζει SPn
alpha 7096	*ἀρδεύσαντες· ποτίσαντες vgASn
alpha 7097	ἄρδην· φοράδην. *ἢ σφόδρα g ἢ παντελῶς n ἢ ἀθρόως vgASP ἢ ἐξ ὁλοκλήρου (Eur. Hec. 887 ..) SP
alpha 7098	Ἀρδήττους· τοὺς ῥᾳδίως ἐπὶ τοὺς ὅρκους ἰόντας Ἀρδήττους ἐκάλουν. τόπος περὶ τὸν Ἰλισσόν, ἐγγὺς τοῦ Παναθηναϊκοῦ σταδίου, ἐν ᾧ τοὺς ὅρκους ἐποιοῦντο
alpha 7099	ἄρδιας· τὰ ἐκ χειρὸς ὅπλα (Hdt. 4,81,4) S
alpha 7100	ἀρδικός· φαρέτρα (Hdt. 1,215,1) S
alpha 7101	ἄρδις· ἀκίς. Αἰσχύλος Προμηθεῖ δεσμώτῃ (879)
alpha 7102	*ἀρδμός· ποτισμός vgAS ἐν ποταμῷ (Σ 521)
alpha 7103	ἄρδοι· ἀρδεύοι. ποτίζοι (Eur. Suppl. 207)
alpha 7104	*ἄρδων· ποτίζων gn
alpha 7105	(*)ἀρειάς· ἀπειλάς	240 in vol. 1
alpha 7106	[Ἀρείας· πώλους Περσικάς. Ἄρειοι γὰρ ἔθνος Περσικόν]
alpha 7107	Ἀρέθουσα· κρήνη ἐν Ἰθάκῃ, καὶ ἐν Σικελίᾳ, T. n ἐν ᾗ ὁ ἐν τῇ Ἤλιδι ῥέων ποταμὸς Ἀλφειὸς ἀργύριον κο〈μίζειν〉 νενόμισται
alpha 7108	*ἀρειή· ἀπειλή (Ρ 431) ASPn βλάβη S
alpha 7109	ἀρειθύσανοι· Ἡνίοχοι (Aesch. fr. 203)
alpha 7110	*ἄρειον· βέλτιον (vg) AS κάλλιον. ⸤κρεῖσσον (Τ 56) S
alpha 7111	*ἀρείονα· βελτίονα (υ 133) g
alpha 7112	*ἀρείοσι· βελτίοσιν (Α 260) n
alpha 7113	Ἄρειος πάγος· ἐν Ἀθήναις δικαστήριον ἐν τῇ ἀκροπόλει
alpha 7114	†ἀρειούζει· αὐξήσει
alpha 7115	†ἀργυῖτας· τὴν λαμίαν. Φρύγες
alpha 7116	Ἀρειμάνης· ὁ Ἅιδης, παρὰ Πέρσαις
alpha 7117	ἀρείφατον λῆμα· ἰσχυρόν, ἀντὶ 〈τοῦ〉 Ἄρει ἐοικός. Αἰσχύλος Νεανίσκοις (fr. 147)
alpha 7118	*ἀρείων· βελτίων (Β 707) vgAS
alpha 7119	[ἀρενοβοσκός· προβατοβοσκός]
alpha 7120	*ἄρεκτον· ἄπρακτον, ἀτελείωτον (Τ 150) AS
alpha 7121	*Ἀρεοπαγίτης· ὁ δικάζων. καὶ σιωπῶν δι’ ὅλου κατὰ ἀνάγκην gASPn
alpha 7122	*ἆρ’ οὖν· ἆρα οὖν Sw
alpha 7123	*ἀῤῥενωπός· φοβερός vgAS
alpha 7124	ἀρεσάμεναι· φιλοφρονήσασαι, ἀρεστὸν ποιήσασαι
alpha 7125	*ἀρέσασθαι· ἱλάσασθαι. ἀρεστὸν ποιῆσαι AS
alpha 7126	ἀρέσσατο· ηὔφρανεν
alpha 7127	ἀρεσάσθω· εὐάρεστον καταστησάτω (Τ 179)
alpha 7128	ἀρέσθαι· λαβεῖν. ἆραι (Η 203)
alpha 7129	*ἄρ’ ἔσθορεν· ἐπήδησεν (Μ 462) AS
alpha 7130	ἄρεσκος· ὁ προσηνής. καὶ ἡ διδομένη ῥάβδος 〈τοῖς πορνο‐ βοσκοῖς παρὰ〉 τοῖς κωμικοῖς
alpha 7131	ἀρεσκεύεσθαι· φιλοφρονεῖσθαι
alpha 7132	*ἀρεσσόμεθα· ἐξιλασόμεθα (Δ 362) AS
alpha 7133	ἀρεστήριον· ἱερεῖον, καὶ θῦμα
alpha 7134	ἀρεστήρ· πέμμα πρὸς θυσίαν
alpha 7135	ἀρεσίπονον· σύμμετρον. ἀρέσκον
alpha 7136	*ἀρετῶσα· ἡ ὑπερέχουσα τὰς ἄλλας, καὶ βελτίων τῶν ἄλλων P
alpha 7137	ἄρεσχαι· κλήματα. βότρυες	241 in vol. 1
alpha 7138	ἀρετᾷ· ἐν ἀρετῇ ἐστιν ‚οὐκ ἀρετᾷ κακὰ ἔργα‛ (θ329) τουτέστιν οὐκ ἀπολήγει εἰς ἀρετήν. ἀνεγνώσθη δὲ περισπωμένως
alpha 7139	ἀρετή· ἡ τῶν καλῶν νομιζομένων ἐμπειρία
alpha 7140	ἀρετή· θεία δύναμις (2. Petr. 1,3 ..) vgASPn διάθεσις ἀγαθή. ἢ τὸν ἐνάρετον βίον
alpha 7141	†ἀρέτησαν· ἥρμοσαν
alpha 7142	ἀρετῶσιν· ἀρεταίνωσιν, εὐδαιμονῶσιν, ἐν ἀρετῇ ὦσιν (τ114)
alpha 7143	Ἄρῃ· [λήψῃ] πολέμῳ (Β 385)
alpha 7144	ἄρῃ· λήμψῃ. οἴσῃ. Σοφοκλῆς Αἴαντι μαστιγοφόρῳ (129)
alpha 7145	ἀρή· εὐχή ‚ἀράων ἀΐων‛ (Ο 378) καὶ βλάβη ἡ ἐν τῷ Ἄρει, τουτέστιν ἐν πολέμῳ (Σ 100) ἀπειλή. εὐχή. κατάρα
alpha 7146	*ἀρήγει· βοηθεῖ (Ο 42) vgASn
alpha 7147	ἀρήγων· βοηθῶν (Ε 507) (PS)
alpha 7148	ἀρηγομέναις· βοηθουμέναις
alpha 7149	*ἀρηγόνες· βοηθοῦντες (Δ 7) gASn
alpha 7150	ἀρηϊθόων· πολεμιστῶν, ἐν τῷ Ἄρει θεόντων (Θ 298)
alpha 7151	*ἀρηϊθόων· τῶν ἐν τῷ πολέμῳ εὐκινήτων S
alpha 7152	*ἀρήϊα· πολεμιστήρια (Ζ 340) S
alpha 7153	*ἀρήϊος· ἀλλαχοῦ θρασύς, ἀγαθός AS πολεμικός ASP
alpha 7154	*ἀρηΐφατοι· ἐν πολέμῳ πεφονευμένοι (λ 41) (A)
alpha 7155	ἀρηΐφιλος· ὑπὸ τοῦ Ἄρεος φιλούμενος, ἢ ὁ φιλῶν τὸν Ἄρεα. δι’ ἀμφοτέρων δὲ ὁ πολεμικὸς δηλοῦται (Γ 21 ..)
alpha 7156	ἀρημένος· βεβλαμμένος (Σ 435) S εὐχόμενος (τ 367) ASPb
alpha 7157	Ἀρήνη· ὄνομα πόλεως (Β 591)
alpha 7158	*ἀρήξειν· βοηθήσειν (Α 77)
alpha 7159	*ἀρῆξαι· βοηθῆσαι ἐν πολέμῳ. ἀπὸ τοῦ Ἄρεος (Α 408)
alpha 7160	*〉α ῥηξήνορα· τὸν τὴν ἀνδρείαν 〈διαφθείραντα〉 (Η 228) A
alpha 7161	ἀρηνοβοσκός· προβατοβοσκός. Σοφοκλῆς Τυροῖ βʹ (fr. 594) γράφεται δὲ ἐῤῥηνοβοσκός, διά τε τοῦ ε καὶ τῶν δύο ῥῶ
alpha 7162	ἀρήρει· ἥρμοζεν (Γ 338)
alpha 7163	*[ἄρῃος· θρασύς. ἀγαθός. πολεμικός S]
alpha 7164	[ἀρήρασθαι· εὔξασθαι]
alpha 7165	ἀρηρομένη· [ἀρουριομένη] ἀροτριωμένη (Σ 548) ASn
alpha 7166	*ἄρηρεν· ἰσχυρῶς ἥρμοσται (γ 248)
alpha 7167	*ἀρηρός· ἰσχυρῶς ASP ἡρμοσμένον (Λ 31) S
alpha 7168	*ἀρηρότα· ἡρμοσμένα (η 45) P(n) (AS)	242 in vol. 1
alpha 7169	ἀρηρυμένου· ἀπηντλημένου
alpha 7170	*ἀρήσασθαι· εὔξασθαι (Ζ 115) vgA
alpha 7171	(*)ἀρήσαιο· εὔξῃ (Greg. Naz. c. 2,2,3,295)
alpha 7172	*ἀρήσῃ· εὔξῃ (Ν 818) AS
alpha 7173	[ἀρήσθορεν· ἐπήδησεν]
alpha 7174	Ἄρης Τύραννος· παροιμία
alpha 7175	*ἄρηται· ἀπενέγκηται (Μ 435) Sn
alpha 7176	*ἀρητῆρα· ἱερέα (Α 11) gASn
alpha 7177	Ἀρητήριον· τόπος ἐν τῇ Ἀττικῇ ἔξω τοῦ ἄστεως n
alpha 7178	ἀρητόν· βλαβερόν n πολυχρόνιον (Ρ 37 ..) [Σοφοκλῆς συνώ‐ νυμον ὕστερος]
alpha 7179	Ἄρητος· Ἡρακλῆς, παρὰ Μακεδόσιν
alpha 7180	†ἄρθεος· τράγος
alpha 7181	*ἀρθείς· μετεωρισθείς (Ν 63) n
alpha 7182	ἄρθεν· συνηρμόσθησαν (Π 211)
alpha 7183	ἀρθῆναι· [ἀπολέσαι, ἢ] ἀπολέσθαι
alpha 7184	*ἀρθμήσαντε· φιλιωθέντες, δυϊκῶς (Η 302) AS [ὁμοίως καὶ ἀριθμήσαντες]
alpha 7185	ἄρθμιοι· φίλοι. παρὰ τὸ ἡρμόσθαι καὶ συμφωνεῖν ἡμῖν (π 427)
alpha 7186	ἀρθμός· εἰρήνη, συνθήκη. φιλία (Aesch. Prom. 191?)
alpha 7187	ἀρθμόν· πρότμησις, ἢ μετάφρενον. ἢ αἰδοῖον ἀνδρὸς καὶ γυναι‐ κός
alpha 7188	*ἄρθρα· μέλη ἄκρα (Eur. Andr. 1078) ASPn
alpha 7189	*ἀρθρέμβολα· δαμαστήρια. ὄργανα βαλλόμενα εἰς τὰ ἄρθρα. καὶ βασανιστήρια SP καὶ ὄνομα στρεβλωτικῶν P ὀργάνων εἰς ἃ ⸤ἐξαρθροῦσιν οἱ δήμιοι τὰ τῶν καταδίκων μέλη (Greg. Naz. or. 4,165) vg
alpha 7190	*ἀρθρούμενον· τρανούμενον AS
alpha 7191	ἀρθύσανοι· ἀποσχίσματα. καὶ ἀποβλαστήματα (Aesch. fr. 203?)
alpha 7192	ἄρι· μεγάλως. ὅθεν καὶ ἀρίζηλος ὁ μεγάλως ζηλωτός
alpha 7193	*ἄρθρον· μέρος λόγου vgAS δι’ οὗ τρανωτέρα ἡ λέξις πέφυκε γίνεσθαι vgn
alpha 7194	ἀριβάσκανος· πεποίηται ὡς ἀριπρεπής
alpha 7195	*ἀρίγνωτοι· εὔγνωστοι (Ν 72) n τὸ γὰρ ἄρι μέγα δηλοῖ.
alpha 7195	⸤πάνυ ἐγνωσμένοι (AS)	243 in vol. 1
alpha 7196	*ἀρίδακρυς· ταχέως Α ...
alpha 7197	*ἀριδάκρυσι· πολυδάκρυσιν S
alpha 7198	ἀριδάκρυτον· πολυδάκρυτον
alpha 7199	*ἀριδείκετον· ἄγαν ἔνδοξον (Ξ 320) AS ἢ μεγάλως (S) ἀσπα‐ στόν, φανερόν (S)
alpha 7200	[ἀρίδες· αἱ μετὰ κονιορτοῦ πνοαί]
alpha 7201	Ἀριήδαν· τὴν Ἀριάδνην. Κρῆτες.
alpha 7202	ἀρίδηλον· ἔκδηλον. [φανεροῦν] ⸤φανερόν (Β 318 v. l.) n
alpha 7203	*ἀριδήλους· φανερούς AS
alpha 7204	*ἀριδήλως· φανερῶς vAS
alpha 7205	*ἀριδηλότατα· φανερώτατα (A) S
alpha 7206	[Ἀρισβῆθεν· ἀπὸ Ἀρίσβης πόλεως]
alpha 7207	*ἀριζήλη· θαυμαστὴ AS ἄγαν. ἐκδηλοτάτη (Σ 219) S
alpha 7208	ἀρίζηλον· μέγα. φανερόν
alpha 7209	ἄριζος· τάφος. Κύπριοι S
alpha 7210	ἀρία· φυτὸν ἡ ἀρία
alpha 7211	*ἀριζήλως· μεγάλως ἐκδήλως (μ 453) (S)
alpha 7212	[*ἀριή· ἀπειλή S]
alpha 7213	ἀριήλ· λέων
alpha 7214	Ἀρίας πώλους· 〈ἐξ〉 Ἀριανῆς 〈Περσικάς. Ἄριοι γὰρ ἔθνος Περσικόν〉
alpha 7215	†ἀριηρέστερον· χαλεπώτερον (β 190)
alpha 7216	ἀριήκοος· πολυήκοος (Call. h. 4,308?)
alpha 7217	[ἀριθάτων· τῶν πολέμων]
alpha 7218	ἀριθμεῖν· τοῦτο τίθεται καὶ ἐπὶ τοῦ κλήρου
alpha 7219	ἀριθμεῖται· ἐξετάζεται
alpha 7220	ἀριθμηθήμεναι· εἰς φιλίαν ἐλθεῖν (Β 124) np
alpha 7221	ἀριθμητά· τὰ ὀλίγα
alpha 7222	*ἀριθμόν· ὁμοῦ εἰσιν ἔτη διακόσια AS(n)
alpha 7223	a) ἀριθμός· μέτρον b) *〈ἐν〉 ἀριθμῷ ὀλίγους· ... (Ezech. 5,3) AS
alpha 7224	ἀρίκεσσι· χαλεπαῖς S
alpha 7225	ἀρικύμων· εὐσύλληπτος (Hippocr. steril. 219)
alpha 7226	†ἀριμάζει· ἁρμόζει
alpha 7227	†ἀριμάπου· γαστὴρ σὺν κόπρῳ
alpha 7228	ἄριμος· πίθηκος	244 in vol. 1
alpha 7229	Ἄριμα· πόλις Κιλικίας, οἱ δὲ ὄρος (Β 783)
alpha 7230	ἀρίξαι· ὑποστηρίξαι
alpha 7231	*ἀριπρεπέα· ἄγαν 〈ἐκπρεπῆ〉 S μεγάλως ἔκδηλα (Θ 556) AS
alpha 7232	ἀριπρεπές· μεγαλοπρεπές (θ 176)
alpha 7233	ἀρίπικρον· μεγάλως πικρόν
alpha 7234	ἀρίς· εἶδος βοτάνης
alpha 7235	Ἀρίσβη· πόλις †τοῦ δήμνου. οἱ δὲ ⸤Τροίας (Β 836) S
alpha 7236	*Ἀρίσβηθεν· ἀπὸ Ἀρίσβης πόλεως (Β 836) AS
alpha 7237	*ἀρίσκος· κόφινος AS
alpha 7238	ἀριστεία· ἀνδραγαθία
alpha 7239	†ἀρισταρχαμία· ἀριστία
alpha 7240	ἀριστέα· τὸν ἐν τῷ πολέμῳ ἀνδραγαθήσαντα
alpha 7241	ἀριστεροστάτης· ὁ πρωτοστάτης τοῦ χοροῦ (Cratin. fr. 215)
alpha 7242	ἀριστεύει· ἀνδραγαθίζεται
alpha 7243	*ἀριστεύς· ἀνδρεῖος vg ASn
alpha 7244	ἀρισπής· εὔλαλος, ἄρτιος τοῖς ἔπεσιν (Χ 281)
alpha 7245	*ἀρίστη· βελτίστη (Β 5) ASn
alpha 7246	*ἀριστίνδην· ὁ ἐκ τῶν ἀρίστων ἐκλελεγμένος gAS
alpha 7247	*ἀριστῆραι· δοῦλαι (κ 349) S
alpha 7248	Ἀριστόδημος· Ἀριστόδημον οἱ κωμικοὶ τὸν πρωκτόν (Cra‐ tin. fr. 151. Ar. fr. 231) καὶ Θεόδωρον καὶ Τιμησιάνακτα ἔλε‐ γον, ἀπὸ τῶν ἡταιρηκότων. Φορμισίους δὲ τὰ γυναικεῖα αἰδοῖα (Ar. Eccles. 97) καὶ Βασιλείδας, καὶ Λαχάρας
alpha 7249	*ἀριστοκρατούμενοι· ὑπὸ ἀρίστων κρατούμενοι, ἢ δήμου, ἢ ἑτέρων τινῶν καλλίστων AS
alpha 7250	ἀριστολοχεία· βοτάνη τις
alpha 7251	ἀριστομένειον· βοτάνη
alpha 7252	ἄριστον· τὸν πρωϊνὸν ἀκρατισμόν (Ω 124. π 2) ὃν ἡμεῖς λέγομεν ἄριστον, τοῦτο ὁ ποιητὴς καλεῖ δεῖπνον (Σ 560) τὸ δὲ δεῖπνον δόρπον (β 20 ..)
alpha 7253	*ἀριστονομία· εὐνομία. Ἄριστον γὰρ τὸ καλόν gASn
alpha 7254	*ἄριστος· μέγιστος AS ἔξαρχος SP ἐξοχώτατος SPn
alpha 7255	ἀριστοτέχνης· ἐν τῇ τέχνῃ χρήσιμος (Pind. fr. 57?)
alpha 7256	Ἀρίστυλλος· Ἀριστοκλῆ (Ar. fr. 538). ἀρίστου ὥρα
alpha 7257	ἀρισφαλές· μεγάλως σφαλλόμενον
alpha 7258	ἀριστοκράτεια· ὑπὸ ἀρίστων διοικουμένη, γενναίων, ἢ ἄλλως
alpha 7258	πως ἀγαθῶν	245 in vol. 1
alpha 7259	*ἀριφραδέα· δῆλα (Ψ 240) ASn
alpha 7260	*ἀριφραδές· ἄγαν φανερόν (λ 126) T. S(n)
alpha 7261	ἀριστερεών· φυτὸν τῶν εἰς τοὺς καθαρμοὺς παραλαμβανομέ‐ νων
alpha 7262	ἀριστόδειπνον· ὅταν τὸ ἄριστον τῷ δείπνῳ συνάψωσιν (Alex. fr. 294. Men. fr. 998)
alpha 7263	ἄριχα· ἄῤῥεν πρόβατον
alpha 7264	ἀρίχεται· γλίχεται, ἐπιθυμεῖ
alpha 7265	†ἀρίχωταν· ἐκδύειν ζητῶν
alpha 7266	ἀριώθ· ἡ λέαινα, ὑπὸ Σύρων
alpha 7267	*Ἀρίων· ὁ ἵππος, Ποσειδῶνος υἱὸς καὶ μιᾶς τῶν Ἐρινύων AS
alpha 7268	Ἀρκάδας μιμούμενος· παροιμία ἐπὶ τῶν ἄλλοις πονούντων καὶ μοχθούντων. οἱ γὰρ Ἀρκάδες πολλὰ πολεμήσαντες οὐδε‐ μίαν νίκην ἰδίαν ἔσχον g
alpha 7269	†ἄρκαλλα· †λευκὰ καὶ ἐνώτια ἐξ ὑάλου περίχρυσα. οἱ δὲ *ξύλα ξηρά S
alpha 7270	ἀρκαλᾶν· παραχαλᾶν, ῥυτίζειν
alpha 7271	ἀρκάνη· τὸ ῥάμμα, ᾧ τὸν στήμονα ἐγκαταπλέκουσι διαζόμεναι
alpha 7272	ἀρκαλέον· ξηρόν. ῥυσόν
alpha 7273	Ἀρκὰς κυνῆ· Ἀρκαδικὸς πῖλος. Σοφοκλῆς Ἰνάχῳ (fr. 25o)
alpha 7274	ἀρκεῖ· προσαρκεῖ. βοηθεῖ. Εὐριπίδης Πηλεῖ (fr. 624)
alpha 7275	ἀρκήλα· 〈τὸ〉 ζῷον. Κρῆτες τὴν ὕστριχα
alpha 7276	ἀρκής· ταχύς
alpha 7277	*ἄρκιον· ἀρκετόν ASn αἱρετώτερον S ἱκανόν Sn ἕτοιμον (Β 393) S
alpha 7278	ἀρκίως· ἀρκετῶς, ἱκανῶς
alpha 7279	ἀρκόν· σχολήν. Μακεδόνες
alpha 7280	ἄρκος· ἄρκεσμα. βοήθεια. ἢ τὸ παιόνιον. καὶ τὸ ζῷον. καὶ ἱέρεια τῆς Ἀρτέμιδος
alpha 7281	ἀρκτεία· ἡ τῶν ἀρκτευομένων παρθένων τελετή. Ἀρκτεύειν δὲ τὸ καθιεροῦν
alpha 7282	ἀρκτῆ· ἡ τῆς ἄρκτου δορά (Anaxandr. fr. 65)
alpha 7283	ἄρκτος· *ζῴδιον ἐν οὐρανῷ vgAS μεσημβρία
alpha 7284	ἀρκτοῦρος· βοτάνης εἶδος. καὶ ἄστρον	246 in vol. 1
alpha 7285	*ἀρκτοῦρον· ἀρκτῷος τόπος· διὰ τοῦτο καὶ οἱ ἑπτὰ ἀστέρες ὁμοῦ καλεῖται ἀρκτοῦρος, ἐπειδὴ ἐπὶ τὸ ἀρκτῷον †κατανοεῖ‐ ται. λέγεται καὶ ἅμαξα (Iob 9,9) vgAS
alpha 7286	*ἀρκτῴων· βορείων τόπων vgASn
alpha 7287	*ἄρκυα· δίκτυα n λίνα nP
alpha 7288	ἄρκυες· δίκτυα τὰ πρὸς θήραν [θηρείαν] ...
alpha 7289	ἀρκύλον· δίκτυον
alpha 7290	ἄρκυμα· ἀκρίς, ὑπὸ Περγαίων
alpha 7291	ἄρκυν· μεσάγκυλον. καὶ γυναικεῖον κεκρύφαλον
alpha 7292	*ἄρκυς· δίκτυον vgASn
alpha 7293	*ἄρκυσι· δικτύοις An
alpha 7294	ἀρκύστατα· οἱ τόποι, ἔνθα αἱ ἄρκυες πήγνυνται
alpha 7295	*ἀρκύων· δικτύων gAS βρόχων
alpha 7296	ἀρκυωρεῖσθαι· φυλάσσειν τὰς ἄρκυς (Eupol. fr. 313?)
alpha 7297	ἅρμα· *ὄχημα, καροῦχα (Act. ap. 8,38) n δίφρος (K438 ..) πόλις Βοιωτίας (Β 499)
alpha 7298	ἀρμακίας· στοάς
alpha 7299	ἁρμαλιά· ἡ τροφή
alpha 7300	ἁρμαλιᾶς ὄχος· ὁ τὴν τροφὴν τῇ στρατείᾳ ἐμπεριφερόμενος. ἢ τροφή τις, καὶ θρεπτικός
alpha 7301	*ἁρμαλιήν· τὴν τροφήν. παρὰ 〈τὸ〉 ἁρμόζειν καὶ ἰσχυροποιεῖν τὰ μέλη (Hes. op. 767) AS
alpha 7302	ἁρμάτειον μέλος· ... ἔνιοι δὲ τὸν τῆς Ἀθηνᾶς νόμον. ἄλλοι τὸ ταχὺ ἀπὸ τοῦ ἅρματος (Eur. Or. 1384)
alpha 7303	*ἁρματηλάτης· ἡνίοχος vg(AP) n
alpha 7304	ἁρματροχιαί· αἱ τῶν τροχῶν ἐν τῇ γῇ ἀποχαράξεις
alpha 7305	ἁρματροχιή· ἡ τῶν τροχῶν ἀποχάραξις (y 505)
alpha 7306	〈ἁρματοπηγός·〉 ἁρματοποιός, τέκτων. [ἢ ἁρματοπηγός] (Δ 485)
alpha 7307	Ἀρμεθεῖς· οἱ εὐπατρίδαι ἐν Κύπρῳ
alpha 7308	ἄρμενα· τὰ πρὸς τὸ ὑποκείμενον πρᾶγμα ἐπιτήδεια καὶ ἁρμόδια. τὰ ὑγιῆ καὶ ἡρμοσμένα S
alpha 7309	*ἄρμενον· φίλον S
alpha 7310	ἄρμη· οὐλή. καὶ σύνοδος τραύματος (Hippocr.)
alpha 7311	ἁρμογή· ἦχος τόνου καὶ φωνῆς (Eupol. fr. 11)	247 in vol. 1
alpha 7312	†ἁρμογλώσσας· ἄνθη πάντα
alpha 7313	ἁρμόδιοι· οἰκεῖοι. συγγενεῖς. φίλοι
alpha 7314	[ἀρμόγαλα· τὰ ἀρτύματα. Ταραντῖνοι]
alpha 7315	ἁρμόδιον μέλος· μέτρον. καὶ τόπος ἁρμόδιος, καὶ προσφιλής
alpha 7316	ἁρμοδιοτυπές· ὁμοίως ἢ ἴσως διακείμενον
alpha 7317	Ἁρμοδίου μέλος· τὸ ἐπὶ Ἁρμοδίῳ ποιηθὲν σκόλιον ὑπὸ Καλλι‐ στράτου οὕτως ἔλεγον
alpha 7318	*ἁρμόζεται· συζεύγνυται (Prov. 19,14) vgASn
alpha 7319	*ἁρμόζουσα· συμφωνοῦσα. συνοικειουμένη. ἢ κοσμοῦσα (Prov. 8,30) AS
alpha 7320	ἁρμοῖ· ἀρτίως. ἡσυχῇ. ἐξαίφνης. προσφάτως (Callim. fr. 274)
alpha 7321	ἀρμώματα· ἀρτύματα. 〈Ταραντῖνοι〉
alpha 7322	ἁρμονίας· *συμφωνίας vgASn συνθήκας. σπονδάς
alpha 7323	*ἁρμονιάων· ἁρμονιῶν 〈συνθηκῶν〉 (Χ 255) S
alpha 7324	*ἁρμονίης· συζεύξεως n
alpha 7325	ἁρμοστής· ὁ πεμπόμενος ἐπιμελητὴς εἰς ὑπήκοον πόλιν q καὶ λίθοι δύο πρὸς τῷ †αὐτῷ τῆς φλιᾶς τιθέμενοι ἁρμοστῆρες λέγονται
alpha 7326	ἁρμόσυνοι· ἀρχή τις ἐν Λακεδαίμονι, ἐπὶ τῆς εὐκοσμίας τῶν γυναικῶν
alpha 7327	ἄρμυλα· ὑποδήματα. Κύπριοι
alpha 7328	†ἀρμώατος· σπασμός. Κύπριοι
alpha 7329	ἁρμῷ· ἀρτίως (Pherecr. fr. 111)
alpha 7330	ἄρμωλα· ἀρτύματα. Ἀρκάδες. καὶ ἀρμώμαλα
alpha 7331	*ἁρμῶν· ἁρμονιῶν (Hebr. 4,12) vgAS
alpha 7332	ἄρναν· τὸν ὅρκον Κλαζομένιοι. ὅθεν καὶ τὸ ἔξαρνος
alpha 7333	ἄρνα προβάλλειν· νόμος ἦν Ἀθήνησι, μὴ πρότερον συμβάλ‐ λειν, πρὶν ἢ τὸν ἄρνα προειμένον τις λάβῃ τῶν πολεμίων
alpha 7334	ἀρνακίδες· ἀρνῶν κῴδια
alpha 7335	ἀρνάριον· τὸν ἄρνα
alpha 7336	*ἄρνας· πρόβατα (Γ 117) vgAS
alpha 7337	ἄρνες· μικρὰ πρόβατα (Θ 131 ..)
alpha 7338	ἄρνε· πρόβατον (Γ 246)
alpha 7339	ἀρνεῖα· τὰ κρεοπωλεῖα τῶν προβάτων
alpha 7340	ἀρνειός· ὁ τριετὴς κριός (ι 432) n
alpha 7341	ἄρνες· 〈καὶ〉 οἱ [καὶ] τέλειοι καὶ τὰ νεογνά (Δ 102 ..)
alpha 7342	ἀρνευτῆρες· δύται. οἱ δύνοντες	248 in vol. 1
alpha 7343	ἀρνευτῆρι· κυβιστῆρι (Π 742) (T). S(n)
alpha 7344	ἀρνεώνιον· ὅρκον βασίλειον S
alpha 7345	Ἄρνη· πόλις ASP Βοιωτίας (Β 507) S. ἔστι δὲ καὶ Θεσσαλίας
alpha 7346	*ἀρνίον· πρόβατον. ἀμνός AS
alpha 7347	ἀρνόγλωσσον· βοτάνη τις
alpha 7348	ἀρνορκίη· ὁ μετὰ τοῦ ἀρνὸς †αἰρομένου γινόμενος ὅρκος
alpha 7349	ἀρνόφιλον· κύτισον. ἔστι δὲ πόα θαμνώδης
alpha 7350	†ἄρνυθεν· ἠγωνίζοντο. ἐνήργουν
alpha 7351	ἀρνύμενοι· ἀντικαταλλασσόμενοι. ἀντιπρασσόμενοι (Α 159)
alpha 7352	ἀρνύμενος· *φυλάσσων. σώζων AS ἀντιπεριποιούμενος (α 5 ..)
alpha 7353	*ἀρνύσθην· ἀντήλλαττον AS ἢ ἐλάμβανον (Χ 160) S
alpha 7354	*ἄρνυται· λαμβάνει AS ἀντικαταλλάσσεται (Eur. Andr. 696)
alpha 7355	ἀρνῳδοί· οἱ ῥαψῳδοί· [Ἀρνῶν· φωτισμός] ἄρνα γὰρ ἔπαθλον εἶχον
alpha 7356	*†ἀρνυτός· [εὔπνους] εὔνους S
alpha 7357	ἄρξαι· ἄρχειν, κατακρατεῖν
alpha 7358	ἄρξιφος· ἀετός, παρὰ Πέρσαις
alpha 7359	Ἀροανδικόν· νόμισμα, ᾧ χρῶνται Αἰγύπτιοι, ἀπὸ Ἀροάνδου (Hdt. 4,166,2)
alpha 7360	†ἀροάτους· ἀβάτους. καὶ ἀνιαρούς
alpha 7361	*ἀροίμεθα· ἀπενεγκοίμεθα (Ε 273) n
alpha 7362	*ἄροιο· λάβοις n, ἀπενέγκοιο (Δ 95) Sn
alpha 7363	[ἀροῖσιν· ἀροτριᾶν]
alpha 7364	*ἄροιτο· λάβοι, ἀπενέγκοιτο (Ε 3) gAS
alpha 7365	[〉αριστεύς· ὁμιλητής]
alpha 7366	ἀρόμενος· ἀντιλαβών
alpha 7367	ἄρον· τρυβλίον μέγα. καὶ βοτάνης ῥίζα
alpha 7368	ἀροπῆσαι· πατῆσαι. Κρῆτες
alpha 7369	Ἀροπάνοι· οἱ ἐν Ἀλεξάνδρου ἐπιστολαῖς
alpha 7370	ἄρος· ὄφελος (Aesch. Suppl. 883?) S καὶ 〈πέτρασ〉 κοιλάς, ἐν αἷς ὕδωρ ἀθροίζεται ὄμβριον. καὶ ⸤βλάβος S ἀκούσιον
alpha 7371	ἀρόσπακε ς· δρύες ἐπικεκομμέναι	249 in vol. 1
alpha 7372	*ἀροτή ρ· ἀρότης (ψ 835) S(n)
alpha 7373	ἀροτῆρες· *οἱ ἀροτριῶντες vgAS γεηπόνοι (s) γεωργοί (Σ 542)
alpha 7374	ἅροπον· τὸν ὁλκὸν τοῦ Ἕκτορος. ἢ τὸ ἀντίσταθμον. Αἰσχύλος Φρυξί (fr. 270)
alpha 7375	ἀροτούς· ἐνιαυτούς. Σοφοκλῆς Τραχινίαις (69)
alpha 7376	*ἄρουρα· γῆ, χώρα vgAS πλέθρα
alpha 7377	*ἀροῦν· ἀροτριᾶν vgASn
alpha 7378	ἄρουρα· ἡ γῆ. ἀπὸ τοῦ ἀροῦσθαι. *ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ δὲ ἡ σπόρι‐ μος vgAS
alpha 7379	ἀρουραία θεός· ἡ Εὐριπίδου μήτηρ, διὰ τὸ λαχανόπωλις εἶναι (Ar. Ran. 840)
alpha 7380	ἀρουραῖοι· οἱ κατ’ ἀγροικίαν μύες. καὶ ἐργάται. ἤδη δὲ καὶ βίος ἀρουραῖος, ὁ ὀρυσσόμενος χρυσός
alpha 7381	ἀρουραῖος Οἰνόμαος· Δημοσθένης (18,242) Αἰσχίνην οὕτως ἔφη, ἐπεὶ κατὰ τὴν χώραν περινοστῶν ὑπεκρίνετο Σοφοκλέους τὸν Οἰνόμαον
alpha 7382	(*)ἀρούς· τὰ λιβάδια
alpha 7383	ἄρουρα· σωρὸς σίτου σὺν ἀχύροις. Κύπριοι
alpha 7384	ἆρ’ οἴσει τρία· ἐπὶ οἴνου ἐλέγετο, ἐπεὶ τὸ πάλαι ἐκιρνᾶτο τρία ὕδατος λαμβάνων, τὸ δὲ τέταρτον οἴνου (Cratin. fr. 183,3)
alpha 7385	*ἀρούρης· γῆς ἀροσίμης (Ζ 195) Pn
alpha 7386	〈ἀρούριον·〉 χωρίον, ἢ κῆπος
alpha 7387	[ἀρόχεται· γλίχεται, ἐπιθυμεῖ]
alpha 7388	ἀρόωσιν· ἀροτριῶσιν (ι 108) gS
alpha 7389	ἁρπάγη· ἐξαυστήρ. ἔστι τὸ σκεῦος ἔχον ὀγκίνους, ᾧ τοὺς κάδους ἀνασπῶσιν ἀπὸ τῶν φρεάτων, ὁ καὶ λύκος. Εὐριπίδης (Cycl. 33)
alpha 7390	ἁρπαγὴ τὰ Κοννίδα· παροιμία. ὅτι οὗτος πορνοβοσκὸς ὢν καὶ μετοικήσας εἰς Σελινοῦντα εὔπορος ἐτελεύτα καὶ τὰ ὄντα προὔθηκεν εἰς ἁρπαγήν (Callim. fr. 201)
alpha 7391	*ἁρπαλέα· ἁρπακτικά S
alpha 7392	ἁρπαλέως· ἁρπακτικῶς gS προθύμως g προσηνῶς (ζ 250) καὶ ‚κερδέων ἁρπαλέων‛ (θ 164) τῶν ἁρπακτικῶν
alpha 7393	ἁρπάλιμα· ἁρπακτά. προσφιλῆ
alpha 7394	ἁρπάναι· μάνδραι βοσκημάτων	250 in vol. 1
alpha 7395	[ἅρπη· ἄνεμον. δρέπανον. ἢ ὀρνέου γένος, κατὰ Λατίνους]
alpha 7396	ἁρπεδόεν· ὁμαλόν S
alpha 7397	ἁρπεδόεσσα· ἰσόπεδος, ὁμαλή (p)
alpha 7398	ἁρπεδόναι· τῶν ἀμαυρῶν ἀστέρων σύγχυσις
alpha 7399	ἁρπαλίζομαι· ἀσμένως δέχομαι
alpha 7400	ἁρπεδονίζειν· λωποδυτεῖν. καὶ διὰ σπάρτου θηρᾶν
alpha 7401	ἁρπεδίσαι· ὁμαλίσαι, ἐδαφίσαι
alpha 7402	ἀρπέζας· τοὺς αἱμασιώδεις τόπους. οἱ δὲ τείχη καὶ περιβόλους. οἱ δὲ τὰ κλιμακώδη χωρία
alpha 7403	†ἁρπετόν· ἀκόμιστον. ἢ ἰκτῖνον. Κρῆτες
alpha 7404	*ἅρπη· εἶδος ὀρνέου (Τ 350) gS καὶ δρέπανον vgASn ἢ ἄνεμον AS
alpha 7405	ἀρπίσθος· φοίνιξ, καὶ ἀρπίαλος
alpha 7406	ἀρπίδες· μαλακαὶ κρηπῖδες ἢ ὑποδήματα. Λάκωνες
alpha 7407	ἄρπισαι· αἱμασιαί. ἢ τάφρους
alpha 7408	ἄρπιξ· εἶδος ἀκάνθης. Κύπριοι
alpha 7409	ἅρπυιαι· αἱ τῶν ἀνέμων συστροφαί, θύελλαι (α 241 ..)
alpha 7410	ἅρπυια· ἁρπακτικὴ διὰ τάχους
alpha 7411	Ἁρπυίας· ἁρπακτικοὺς δαίμονας (p)
alpha 7412	ἄρπυν· ἔρωτα. Αἰολεῖς
alpha 7413	*ἁρπῶμαι· ἁρπάζω. δρεπάνῳ κέχρημαι (Ose. 5,14) vgAS
alpha 7414	ἀῤῥάβακα· ὀρχηστήν. ἀπὸ τοῦ ἀραβάσσειν, ὅ ἐστι ὀρχεῖ‐ σθαι. οἱ δὲ τὸν βλάσφημον
alpha 7415	ἀῤῥαβών· πρόδομα. καὶ ἄγκιστρον
alpha 7416	ἀῤῥαβῶνα Σίφνιον· διαβεβλημένον, ὡς τῶν Σιφνίων ἀσελγῶν ὄντων (com. ad. 712)
alpha 7417	*ἀῤῥαβωνίζεται· ἀῤῥαβῶνι δίδοται 〈ἀργυρίζεται〉 AS
alpha 7418	ἀῤῥάβη· θύρα, οἷον γέρρον
alpha 7419	ἀῤῥαγὲς ὄμμα· οὐ δακρύον· ᾧ τρόπῳ φαμὲν ‚κατεῤῥάγη μου δάκρυον.‛ Σοφοκλῆς ... σατυρικῷ (fr. 670)
alpha 7420	ἀῤῥαγέσι· στερεοῖς. ἀκαταπονήτοις
alpha 7421	ἀῤῥαγίδες· στήμονες. κρόκαι
alpha 7422	†ἀῤῥάξει· κρατεῖ. ἀράσσεται
alpha 7423	ἀῤῥαθάγησεν· ἐψόφησεν
alpha 7424	ἀῤῥαχθές· ἀσύνετον S
alpha 7425	ἀῤῥάχνιον· τὸ λεπτὸν ὕφος
alpha 7426	ἄῤῥεκτον· ἀποίητον. ἄθετον (Τ 150)	251 in vol. 1
alpha 7427	ἄῤῥενα· *ἄρσενα AS ἢ τῶν κονδύλων τὰ ἐξέχοντα, καὶ τὰ εἰς κοιλότητα ἐμπίπτοντα
alpha 7428	*ἀῤῥεπῶς· ἀκλινῶς gPn
alpha 7429	ἀῤῥενωπάδες· ἀνδρόγυνοι (Cratin. fr. 389?)
alpha 7430	ἀῤῥήδην· οὐ κατατιθέμενος τῇ ῥήσει
alpha 7431	ἀῤῥενικόν· χρώματος εἶδος χλωρόν, ὅπερ ἡμεῖς ἀρσενικόν λέγο‐ μεν
alpha 7432	*ἀῤῥήκτοις· ἀσχίστοις AS
alpha 7433	ἄῤῥηκτον· *στερεόν n ἰσχυρόν ASn ἀρραγές (Hdt. 2,68,4 ..) n ἄπτωτον. μὴ ῥηγνύμενον
alpha 7434	ἀῤῥηνεῖν· λοιδορεῖν S καὶ 〈ἐπὶ〉 γυναικί· πρὸς ἄνδρα διαφέρεσθαι
alpha 7435	ἀῤῥηνές· ἄγριον. δυσχερές
alpha 7436	†ἀῤῥῆσαι· ἀβουλῆσαι. ἀπαγορεῦσαι
alpha 7437	ἄῤῥητον· ἄφραστον, ἀνιστόρητον, ἀπόῤῥητον. ἄφωνον. αἰ‐ σχρόν. Σοφοκλῆς Σίνωνι (fr. 500)
alpha 7438	*ἀῤῥητοποιός· αἰσχροποιός SP(n)
alpha 7439	ἄῤῥητος κόρη· ἡ Περσεφόνη. Εὐριπίδης Ἀλεξάνδρῳ (fr. 63)
alpha 7440	*ἀῤῥητουργία· αἰσχρουργία gAS κακουργία. τὸ ἄῤῥητα ἐξερ‐ γάζεσθαι AS
alpha 7441	*ἀῤῥήτως· ἀλέκτως vgSn
alpha 7442	ἀῤῥηφορία· ἑκατέρως λέγουσιν οἱ συγγραφεῖς, κἂν μὲν διὰ τοῦ ε ἐρρηφορία, διὰ τὸ τῇ Ἕρσῃ ἐπιτελεῖσθαι τὴν πομπήν· ἐὰν δὲ διὰ τοῦ α, ἐπεὶ ἐπ’ ἀῤῥήτοις συνέστη
alpha 7443	ἀῤῥηφόρος· μυσταγωγός
alpha 7444	ἀῤῥιχᾶσθαι· εἰς ὕψος ἀναβαίνειν χερσὶ καὶ ποσίν
alpha 7445	ἄῤῥιχος· *κόφινος q(v) g(AS) n ἢ ἀγγεῖον λύγινον
alpha 7446	[ἀῤῥωγεῖ· βοηθεῖ
alpha 7447	ἀῤῥωγή· βοήθεια]
alpha 7448	〉αῤῥοθος· ἀρωγός. βοηθός (Ε 808 ..)
alpha 7449	ἄῤῥυ· ἐπίφθεγμα κωπηλατικόν. ὡς τὸ σίζε ἐπὶ κυνηγούντων, καὶ τὸ σίττα ποιμένων
alpha 7450	ἀῤῥυθμεῖ· ἀκοσμεῖ, ἀσχημονεῖ
alpha 7451	ἀῤῥυσίαστον· ἄσυλον. ἀνενεχυρίαστον
alpha 7452	ἀῤῥωστία· νόσος, ἀσθένεια
alpha 7453	ἀῤῥώξ· οὐκ ἐῤῥωγός
alpha 7454	ἄρσαι· ἁρμόσαι. ποτίσαι. [πληρῶσαι] σκευάσαι	252 in vol. 1
alpha 7455	ἄρσακες· οἱ βασιλεῖς Περσῶν
alpha 7456	ἀρσάμεναι· ἀλειψάμεναι, ἀπολούσασαι
alpha 7457	ἄρσαντες· *ἁρμόσαντες ASn εὐαρεστήσαντες (Α 136)
alpha 7458	ἄρσεα· λειμῶνες
alpha 7459	ἄρσει· μέμφεται
alpha 7460	*ἄρσεις· ἀποτριάσεις S βαστάγματα AS
alpha 7461	†ἄρσει· τὸν πύελον. Ἀργεῖοι
alpha 7462	*ἄρσεων· βασταγμάτων (Ps. 80,7) vgASn
alpha 7463	*ἄρσιν· ἀφανισμόν AS
alpha 7464	*ἄρσιον· δίκαιον S
alpha 7465	ἄρσις· ζύμη
alpha 7466	Ἀρσίππη· ἡ Ἄλκηστις
alpha 7467	*ἄρσω· ἁρμόσω ASn
alpha 7468	†ἄρανον· τὴν οὐσίαν. καὶ τὸ λευκόν
alpha 7469	ἀρσωμίδες· ὑπόδημα γυναικεῖον
alpha 7470	*ἀρτᾷ· ἀναρτᾷ AS κρεμνᾷ gASn
alpha 7471	ἀρτάβη· μέτρον Μηδικὸν σίτου ps Ἀττικὸς μέδιμνος
alpha 7472	ἀρτάδες· οἱ δίκαιοι, ὑπὸ Μάγων
alpha 7473	ἀρταῖοι· οἱ ἥρωες, παρὰ Πέρσαις
alpha 7474	Ἀρτάκη· πολίχνιον Ἑλλησπόντου. καὶ ὑπὸ Ἀρμενίων κρήνη
alpha 7475	[ἀρτάκης· αὐτάρκης]
alpha 7476	Ἀρτακία· κρήνη (κ 108)
alpha 7477	ἂρ τμάγεν· ἐχωρίσθησαν (Π 374)
alpha 7478	*ἀρταμοῦσιν· ἐσθίουσιν (Eur. Alc. 494) AS
alpha 7479	ἀρταμεῖν· κατακόπτειν. Εὐριπίδης Πελιάσι (fr. 612)
alpha 7480	ἀρταμῆσαι· κρεανομῆσαι
alpha 7481	ἄρταμος· μάγειρος p
alpha 7482	ἀρτάνας· βαθμίδας καὶ στάσεις
alpha 7483	ἀρτάνη· ἡ διὰ καλῳδίων ἀγχόνη, 〈Σοφοκλῆς δὲ〉 ἐν Αἰχμαλω‐ τίσιν ἐπὶ τοῦ δεσμοῦ
alpha 7484	Ἄρτας ... μέγας καὶ λαμπρός (Demetr. com. fr. 1, I 795 K.) Θουκυδίδης (7,33,4)
alpha 7485	ἀρταχήλας· τὰ χελύνια. τὰ χείλη
alpha 7486	*ἀρτεμές· ὑγιές S	253 in vol. 1
alpha 7487	*ἀρτεμέα· ὑγιᾶ S ὑγιῆ (Ε 515) AS
alpha 7488	ἀρτεμέοντα· ὑγιαίνοντα. ἰσχύοντα
alpha 7489	ἀρταλέονται· ὁπλίζονται
alpha 7490	Ἄρτεμι Σαμορνίη· ἡ Ἔφεσος Σάμορνα καλεῖται. οἷον οὖν Ἐφεσία
alpha 7491	Ἀρτεμισία· βοτάνη
alpha 7492	ἀρτεμῆ· σῶον. ὑγιᾶ. σώφρονα
alpha 7493	ἀρτήματα· ὁρμιὰ τοῖς ἀγκίστροις προσαρτωμένη. καὶ κοσμία τινά
alpha 7494	ἀρτηρίαι· τὰ ἀγγεῖα
alpha 7495	*ἀρτήρ· ὑπόδημα (Pherecr. fr. 38), οἱ δὲ ζῶστρα (2. Esdr. 14, 11) S
alpha 7496	ἀρτῆσαι· *δῆσαι (AS) n ἀναρτῆσαι (Eur. Andr. 811)
alpha 7497	ἀρτηρά· [θαυμαστά] κρεμαστά
alpha 7498	ἄρτι· πρὸ μικροῦ n ἢ τότε. ἢ εὐθύς. ἢ νῦν
alpha 7499	*ἄρτια· ἀπηρτισμένα, τέλεια ASn προσηρμοσμένα (Ε 362 ..) AS
alpha 7500	ἀρτιάζειν· [σκευάζειν.] παίζειν (Plat. Lys. 206 e) (s)
alpha 7501	ἀρτίγαμοι· νεόγαμοι
alpha 7502	[ἀρτίγονος· εὔτονος. εὐάρμοστος]
alpha 7503	ἀρτίδακρυς· εὐχερὴς πρὸς δάκρυον (Eur. Med. 903)
alpha 7504	ἀρτιεπής· *ἀπηρτισμένος ἐν τῷ λέγειν gASn Λέγεται δὲ οὕτως καὶ ὁ ἐπιτροχάδην φράζων· ὅθεν καὶ ἐπὶ ψόγου τάσσεται (Χ 281)
alpha 7505	ἀρτίζωα· ὀλιγοχρόνια (Hippocr. superfet. 15)
alpha 7506	ἀρτίη· ἀγαθή
alpha 7507	ἀρτίκολλα· ἡρμοσμένα
alpha 7508	ἀρτικροτεῖν· συμφωνεῖν. ἀπὸ τῶν ἐρεσσόντων (Men. fr. 904)
alpha 7509	ἀρτιμαζές· νέον
alpha 7510	[ἄρτημα· διαθήκη. δίκη ἀρτήματος]
alpha 7511	Ἀρτίμπασαν· Οὐρανίαν Ἀφροδίτην ὑπὸ Σκυθῶν (Hdt. 4,59,2)
alpha 7512	†ἀρτιμήτας· νέους
alpha 7513	ἀρτιμελεστέραν· ὑγιεστέραν. ἐντιμοτέραν
alpha 7514	*ἄρτιον· ὑγιές ASPn(g) ὁλόκληρον (g)P (1. Tim. 3,17)
alpha 7515	†ἀρτιπλακέες· πεινῶντες
alpha 7516	ἀρτίπνουν· ὀρθόπνουν	254 in vol. 1
alpha 7517	ἀρτίπους· ἄρτιος τοῖς ποσίν, ὑγιόπους (Ι 501)
alpha 7518	*ἀρτίπουν· ὑγιῆ τοὺς πόδας S ἔχοντα
alpha 7519	ἀρτίσαι· ἁρμόσαι. συναγαγεῖν. πλέξαι
alpha 7520	ἀρτίσασθαι· παρασκευάσασθαι
alpha 7521	ἀρτίτονον· εὔτονον. εὐάρμοστον
alpha 7522	ἀρτίφατος· νεωστὶ πεφονευμένος
alpha 7523	ἄρτιφος· ὀρίγανον
alpha 7524	*ἀρτίφροσιν· ὑγιεῖς ἔχουσι τὰς φρένας. Ἄρτιον γὰρ τὸ ἀνελ‐ λιπές· διὸ καὶ ὑγιές AS
alpha 7525	*ἀρτίφρων· ὑγιὴς τὴν φρένα (ω 261) vgASn σώφρων, συνετός (Eur. Med. 294)
alpha 7526	ἀρτιχείλης· ὑπερέχων τοῖς χείλεσιν, †ὑπόμακρος
alpha 7527	*ἀρτίως· πρὸ μικροῦ (Eur. Hec. 955 ..) Sb ἢ ὑγιῶς, ὁλοκλήρως. τελείως AS
alpha 7528	ἀρτιωργά· βραχυτάτῳ χρόνῳ συντετελεσμένα
alpha 7529	ἄρτοι πίονες· οὕτως πλακοῦντες
alpha 7530	ἀρτοπόπος· ὁ πέσσων ἐν ἐργαστηρίῳ
alpha 7531	ἄρτος· βόλος τις. καὶ ὁ Ἀθηναίων ξένος (Thuc. 7,33,4)
alpha 7532	*ἀρτοῦ· ἀρτίζου. ⸤ἑτοιμάζου S
alpha 7533	ἀρτύνε ι· ἡδύνει
alpha 7534	[ἄρτυες] ἄρτυεν· ‚ὁ Τιτὰν ἄρτυεν‛ (Epich. fr. 192?) ἀντὶ τοῦ διέτασσεν, ἐβασίλευεν
alpha 7535	ἀρτύλλεν· λόγχην. ἀγκύλην
alpha 7536	[*ἀρτυλία· διαθήκη gAS]
alpha 7537	ἄρτυμα· διαθήκη. δίκη
alpha 7538	ἀρτύμασι· τοῖς πρὸς τὴν θυσίαν εὐτρεπιζομένοις. Σοφοκλῆς Φινεῖ βʹῳ (fr. 643)
alpha 7539	ἀρτύν· φιλίαν. καὶ σύμβασιν. ἢ κρίσιν
alpha 7540	*ἀρτῦναι· διαθεῖναι AS
alpha 7541	ἀρτυνθῆναι· παρασκευασθῆναι (Λ 216)
alpha 7542	*ἀρτύναντες· κατασκευάσαντες ASn συντάξαντες (Μ 43) AS
alpha 7543	ἄρτυνος· ἄρχων
alpha 7544	ἀρτύς· σύνταξις
alpha 7545	*ἀρτωμένη· βρόχῳ ἀπαγχομένη (Eur. Tro. 1012) AS
alpha 7546	ἄρυα· τὰ Ἡρακλεωτικὰ κάρυα
alpha 7547	ἀρυβαλίδα· λήκυθον. Δωριεῖς. οἱ δὲ μάρσυππον	255 in vol. 1
alpha 7548	ἀρύβαλλοι· τὰ μαρσύππια. ἀπὸ τοῦ ἀρύειν καὶ βάλλειν εἰς αὐτούς
alpha 7549	ἀρυβάσσαλον· κοτύλη ἢ φλάσκων. Φλάσκων δέ ἐστι εἶδος ποτηρίου
alpha 7550	ἀρύεται· ἀντλεῖ
alpha 7551	*ἀρυέτωσαν· ἀντλείτωσαν n
alpha 7552	ἀρύει· ἀντιλέγει. βοᾷ
alpha 7553	*ἄρυθμος· ἄμετρος (Eur. Hipp. 529) n
alpha 7554	ἀρύθμων· ἀσυμφώνων. Σοφοκλῆς Αἰγίσθῳ (fr. 24)
alpha 7555	*ἀρύομαι· ἀντλῶ vgASn
alpha 7556	†ἄρυον· εἷλκον
alpha 7557	ἀρύουσαι· λέγουσαι. κελεύουσαι
alpha 7558	ἀρύσασθαι· ἐπικαλέσασθαι
alpha 7559	*ἀρύσαι· ἀντλῆσαι SPn
alpha 7560	*ἀρυσάμενος· ἀντλήσας Σ
alpha 7561	ἀρυστήρ· οἴνου ἀρυστήρ. κοτύλη (Alcae. fr. 36,9 L. Callim. fr. 178,17)
alpha 7562	ἀρύστεις· τὰς ἀπνευστὶ πόσεις ... τὰ δὲ αὐτὰ καὶ ἀρυστῆρας καὶ ἀρυστίχους ἐκάλουν
alpha 7563	ἀρυσμεῖ· ἀσχημονεῖ. ἀκοσμεῖ S
alpha 7564	ἀρυσμίη· ἀκοσμία. ἀρυθμία
alpha 7565	ἀρυστίχους· τὰς οἰνοχόας, οἷον κοτύλας, ἀπὸ τοῦ ἀρύειν, ἔνθεν καὶ ἡ ἀρύταινα. ἔλεγον δὲ καὶ ἔφηβον τὸ τοιοῦτον σκεῦος
alpha 7566	ἀρυφῆνα· ῥυτίδα. ἀρυφή· ...
alpha 7567	ἄρφα· ἀῤῥαβών
alpha 7568	ἀρφύς· ἱμάς. Μακεδόνες
alpha 7569	ἀρφύτνον· ὁ δίσκος, ὑπὸ Λυδῶν
alpha 7570	ἀρχά· ἀῤῥαβών
alpha 7571	ἀρχαῖα· τῶν δανείων τὰ κεφάλαια (Ar. Nub. 1156)
alpha 7572	ἀρχαία φύσις· ἡ πρὸ τοῦ νοσεῖν κατάστασις. παρὰ Ἱππο‐ κράτει (Epid. 2,1,6)
alpha 7573	ἀρχαίοις· τοῖς ἐξ ἀρχῆς παραδεδομένοις
alpha 7574	ἀρχαῖον· παλαιόν, πρῶτον. *ἁπλοῦν. ἄκακον. εὔηθες AS
alpha 7575	ἀρχαιρεσιάζειν· τὸ πρὸς χάριν τοῖς πολλοῖς ζῆν
alpha 7576	ἀρχάς· ὑποθέσεις. βαθμίδας	256 in vol. 1
alpha 7577	*ἄρχειν· λάμπειν AS
alpha 7578	*ἀρχέκακος· ἀρχὴ τῶν κακῶν (pn)
alpha 7579	ἀρχέλας· τὸν ἐπιστάτην τοῦ Λυκείου παρὰ τὴν ἀρχὴν οὕτως ὠνόμασεν. ἔνιοι δὲ τὸν ἄρχοντα τοῦ λαοῦ θέλουσιν ἀκούειν
alpha 7580	ἀρχένομα· ξύλα ASP
alpha 7581	*ἀρχέτυπον· πρωτότυπον, ἀφ’ οὗ πᾶσιν ὁ τύπος (Dion. Areop. eccl. hier. 3,3) vgAS
alpha 7582	ἀρχή· εἶδος μελίσσης ἀκέντρου
alpha 7583	ἀρχηγέται· ἥρωες ἐπώνυμοι τῶν φυλῶν, ἢ θεοὶ ἐν Ἀθήναις (Ar. fr. 126?)
alpha 7584	*ἀρχηγέτας· ἄρχοντας vgAS
alpha 7585	*ἀρχηγέτης· ἄρχων (2. Macc. 2,30) S
alpha 7586	*ἀρχέκακοι· τῶν κακῶν ἀρχὴ 〈γενόμενοι〉 AS(n)
alpha 7587	ἄρχευε· ἡγοῦ. ἄρχου (Β 345)
alpha 7588	ἀρχεύειν Τρώεσσιν· ἡγεῖσθαι Τρώων (Ε 200)
alpha 7589	ἄρχει· κατάρχει, κρατεῖ (Β 805)
alpha 7590	ἀρχὴ Σκυρία· παροιμία ἐπὶ τῶν εὐτελῶν καὶ μηδὲν λυσιτελὲς ἐχόντων. ἔστι γὰρ καὶ λυπρὰ καὶ πετρώδης ἡ Σκῦρος
alpha 7591	*ἀρχῖα· ἔνθα οἱ δημόσιοι χάρται 〈ἀποκέκλεινται〉 ἢ χαρτοφυ‐ λάκια n
alpha 7592	ἀρχιλᾴαν· ἀρχιποίμενα. Κρῆτες
alpha 7593	ἄρχματα· ἀπάρχματα θεοῖς
alpha 7594	ἀρχολίπαροι· οἱ λιπαροῦντες ἵνα ἄρξωσιν, ἢ ἐκ τοῦ ἄρχειν λιπαινόμενοι
alpha 7595	*ἀρχός· ἡγεμών (Α 311) AS
alpha 7596	ἀρχούς· ἡγεμόνας (Β 493)
alpha 7597	*〉αρχύσωσι· θάψωσιν (Η 85) g
alpha 7598	ἄρχων· *ἡγεμών ASn πρύτανις, Ἀθήνῃσιν ἐπώνυμος τῶν ἀρχόν‐ των
alpha 7599	ἀρχώνης· ὁ προηγούμενος 〈ὠνῆσ〉, [ἀρχολαβών ἢ] ἐργολαβῶν·
alpha 7600	ἀρχωνίδας· δρυὸς ... Πλάτων (fr. 233)
alpha 7601	*ἀρῶ· ἐκτενῶ (Deuteron. 32,40) vgAS
alpha 7602	*ἀρωγή· βοήθεια ASPn
alpha 7603	*ἀρωγός· βοηθός (Δ 235) vgASPn
alpha 7604	ἀρώματα· ἀροτριάματα. καὶ ἀπὸ τοῦ ἀροῦν τὰ ἄλφιτα οὕτω
alpha 7604	λέγεται. Σοφοκλῆς Ἀκρισίῳ (fr. 72)	257 in vol. 1
alpha 7605	ἀροτριαμάτων· γεννημάτων
alpha 7606	*ἀρώμενος· καταρώμενος (τ 367) vgAS(n)
alpha 7607	ἀρῶς· ἀριθμοῦ ὄνομα, παρὰ Πέρσαις
alpha 7608	ἀρόσει· ἀροτριάσει. [ποτίσει]
alpha 7609	ἀρωστορυσμῶν· ἀσθενῶς ἕλκων
alpha 7610	ἇς· ἕως, ὅπως, μέχρι οὗ
alpha 7611	*ἆσαι· κορέσαι vgASn χορτάσαι S θρέψαι. vgAS πληρῶσαι (Ε 289) gASn ψάλαι, ὑμνῆσαι AS
alpha 7612	ἀσάζειν· λυπεῖσθαι
alpha 7613	ἀσαίνειν· λυπεῖν
alpha 7614	*ἄσαιμι· πληρώσαιμι. κορέσαιμι (Ι 485) n
alpha 7615	ἀσαίνων· ὑβρίζων. λυπῶν
alpha 7616	ἀσαλεῖν· ἀφροντιστῆσαι. ⸤Σάλα γὰρ ἡ φροντίς p
alpha 7617	ἀσαλαμίνιο ς· ἄπειρος θαλάσσης. οἱ δὲ οὐ κεκοινωνηκὼς ὑπὲρ Σαλαμινίων (Ar. Ran. 204)
alpha 7618	†ἀσάλγαν· ὕβριν. ἀμέλειαν. τὴν †πενίαν
alpha 7619	ἀσαλγάνας· φοβερός. εἴρηκε δὲ οὕτως παραβαρβαρίζων
alpha 7620	ἀσάλπικτον ὥραν· τὸ μεσονύκτιον. ἑσπέρας γὰρ καὶ ὄρθρου ἐσάλπιζον. Σοφοκλῆς Λημνίαις (fr. 357)
alpha 7621	ἀσάμινθος· πύελος vg ἢ λίθος εἰς βάθος κεκολαμμένος, ἔμβα‐ σιν (AS) ἢ λέβης μέγας (γ 468 ..) καὶ πᾶν τὸ κοῖλον *ἢ κιβωτός (AS)
alpha 7622	Ἀσαναίων πόλιν· τὰς Ἀφίδνας
alpha 7623	ἄσαντος· οὐ σαίνων (Aesch. Choe. 422)
alpha 7624	ἄσαρον· ἀσάρωτον
alpha 7625	ἀσαρόν· λυπηρόν, ἀηδές
alpha 7626	ἄσας· βλάψας n [ἔβλαψας] Σοφοκλῆς Τρωΐλῳ (fr. 571)
alpha 7627	†〉ασατον· θόρυβον, ταραχήν
alpha 7628	ἀσᾶται· λωβήσεται. ἀνιᾶται
alpha 7629	*ᾄσατε· ψάλατε (Ps. 97,1 ..) (ps)
alpha 7630	ἄσβεσε· διέφθειρε. Κρῆτες
alpha 7631	ἀσβηνοί· ὄρνιθες
alpha 7632	*ἄσβεστος· ἀκατάπαυστος gASn δυσκατάπαυστος (Α 599)
alpha 7633	ἀσβολόεν· μέγα ὑψηλόν. μέλαν
alpha 7634	*ἄσβολος· ἀσβόλη ASn	258 in vol. 1
alpha 7635	*ἅ σε· ἅτινά σε AS ..
alpha 7636	ἀσεβής· ἄθεος. ἁμαρτωλός (Eur. Bacch. 502)
alpha 7637	*ἄσειν· πληρώσειν (Λ 817) (S)
alpha 7638	*ἀσέλγεια· πορνεία (Sap. 14,26) gASn
alpha 7639	ἀσελγής· ἀκόλαστος. ἀκάθαρτος. Ἔστι δὲ ἀσελγὴς ὁ μέγας ἢ σφοδρός, ὡς Πλάτων (fr. 210) ἀσελγόκερων τὸν μεγαλόκε‐ ρων
alpha 7640	ἄσειρος ἵππος· ὁ μὴ ἔχων σειράν, μηδὲ δέσιν, ἀλλ’ ἄφετος καὶ ἄνετος (trag. ad. 200?)
alpha 7641	ἄσεκτος· ἀγαθός. παρὰ Ῥίνθωνι Ταραντίνῳ †φιλοσόφῳ (fr. 15)
alpha 7642	ᾄσει· ὑμνήσει
alpha 7643	ἆσεν· ἐνέδησεν (λ 61)
alpha 7644	ἄσεπτον· ἀσεβές. Σοφοκλῆς Αἰχμαλωτίσιν (fr. 49)
alpha 7645	ἀσαρθά· πεντηκοστὴ παρὰ Ἰουδαίοις
alpha 7646	ἀσάριον καὶ λεπτὸν ἕν εἰσιν, ἤγουν ἑξακισχιλιοστὸν ταλάντου, ὅ ἐστι ἓν ἥμισυ νουμμίου. τὰ δὲ δύο λεπτὰ κοδράντης εἷς, ἤγουν νουμμία γʹ (Marc. 12,43)
alpha 7647	ἀσηθείς· λυπηθείς
alpha 7648	(*)ἀσηκορίς· ἀκηδία
alpha 7649	*ἀσήκορος· ἀκηδιαστής AS
alpha 7650	*ἄσημα· ἄφθογγα. ἄμορφα AS
alpha 7651	ἀσήμαντα· ἀφύλακτα
alpha 7652	ἀσημάντοις· *ἀφυλάκτοις (Κ 485) gn ἀδιδάκτοις
alpha 7653	ἀσήμων· ἀφανῶν. ἀγνώστων (Anacr. fr. 38)
alpha 7654	*ἀσήμως· ἀτρανῶς vgAS
alpha 7655	*ἄσιν· ἀκαθαρσίαν ASn
alpha 7656	*ἄσης· λύπης ASn
alpha 7657	ἀσήσῃ· λυπηθήσῃ. βλαβήσῃ
alpha 7658	*ἄσθματος· συνεχομένης ἀναπνοῆς vgAS πνεύματος AS
alpha 7659	ἀσθενής· ἄῤῥωστος (Eur. Phoen. 837)
alpha 7660	*ἄσθμα· ἀναπνοὴ vg βιαία. σύρισμα (Sap. 11,18)
alpha 7661	*ἀσθμαίνει· πνευστιᾷ (Sir. 31,19) vgAS
alpha 7662	ἀσθμαίνων· πνευστιῶν (Ε 585)
alpha 7663	ἄσθματι· φυσήματι. *τῷ συνέχοντι πνεύματι (Ο 10) gASn
alpha 7664	†ἀσιάσκει· σκευάζει	259 in vol. 1
alpha 7665	Ἀσιάς· ἡ 〈τρίχορδοσ〉 κιθάρα p διὰ τὸ ἐν Ἀσίᾳ εὑρῆσθαι
alpha 7666	ἀσίαρος· ἐπισκάζων. ἢ ἀσίδαρος
alpha 7667	*ἀσίδα· ἐρῳδιόν 〈καὶ ἡ καλουμένη ἅμαξα〉 (Iob 39,13 ..) AS (np)
alpha 7668	(*)ἄσημος· ἄργυρος
alpha 7669	Ἀσίνη· *ἀβλαβῆ (3 Macc. 6,7) vgAS ἢ πόλις (Β 560)
alpha 7670	ἄσιν· τὴν μετ’ ὀστράκων 〈καὶ〉 λίθων ἰλύν (Φ 321)
alpha 7671	ἄσιον· λειμῶνα (Β 461) [ἐροδιόνα καὶ ἡ καλουμένη ἅμαξα]
alpha 7672	*ἄσις· κόνις A [ἢ 〈ἀσίδα·〉 εἶδος ὀρνέου (Iob 39,13 ..) ASPn]
alpha 7673	ἀσιτία· ἡ ἀνορεξία
alpha 7674	ἀσίχηρ· δοτικός
alpha 7675	ἀσίῳ· ἄσιν ἔχοντι καὶ ἰλύν (Β 461)
alpha 7676	Ἀσιώτας· Ἀσέα ἐστὶ κώμη Ἀρκαδίας, ὅθεν Ἀλφειὸς δοκεῖ τὰς πηγὰς ἔχειν
alpha 7677	*ἄσκαλα· ἀκάθαρτα (Theocr. 10,14) AS
alpha 7678	*ἀσκάλαβος· γαλεός AS 〈καὶ〉 Ἀσκαλαβώτης [καὶ] 〈ὁ〉 αὐτός
alpha 7679	*ἀσκελέως· ἄγαν S σκληρῶς AS ἐπιμόνως (Τ 68 v. l.) S
alpha 7680	[ἀσχαλιάζοντες· χωλεύοντες, ἐφ’ ἑνὸς κώλου βαδίζοντες]
alpha 7681	ἄσκαλτοι· κακῶς εἰργασμένοι. ἀτύπωτοι
alpha 7682	*ἀσκάνη· ἀγανάκτησις AS
alpha 7683	[ἀσκανδής· ἄγγελος]
alpha 7684	Ἀσκανίη· πόλις Φρυγίας (Β 863)
alpha 7685	ἀσκάντης· *κράβατος gASn κλινίδιον εὐτελές (Ar. Nub. 633)
alpha 7686	ἀσκαρδαμύκτοις· ἀκαμμύστοις
alpha 7687	*ἀσκαρές· ἀκίνητον (ASP) καὶ ἄσκαρθμος (n)
alpha 7688	ἀσκαρίδες· εἶδος σκωλήκων (Hippocr. Prorrh. 1,138)
alpha 7689	ἄσκαροι· γένος ὑποδημάτων ἢ σανδαλίων. οἱ δὲ κρόταλα
alpha 7690	ἀσκαροφόρον· φορτηγόν
alpha 7691	ἀσκαληνές· ἰσόπλευρον, παρὰ Δημοκρίτῳ (fr. 132)
alpha 7692	ἀσκεία· θρησκεία, εὐσέβεια. κόσμησις
alpha 7693	*ἀσκεῖ· μελετᾷ ASP γυμνάζεται SP φιλοπονεῖ SPn
alpha 7694	ἀσκελές· σκληρόν p χαλεπόν. ἀδιάλειπτον. πικρόν. ἢ σεμνόν
alpha 7694	(α 68)	260 in vol. 1
alpha 7695	ἀσκελόν· ἄγαν—τὰ αὐτά
alpha 7696	ἀσκελέες· κατεσκελετωμένοι. ἄσαρκοι. ξηροί (κ 463)
alpha 7697	ἀσκέρα· εἶδος ὑποδήματος (p)
alpha 7698	ἀσκεύοις· ψιλοῖς. ἀπαρασκεύοις. Αἰσχύλος Μέμνονι (fr. 127)
alpha 7699	*ἀσκηθῆ· ἀβλαβῆ T. n
alpha 7700	*ἀσκηθής· ἀβλαβής gS ὑγιής, gAS ἐξ ἐπιμελείας (Κ 212)
alpha 7701	*ἀσκήσας· κοσμήσας ASn κατασκευάσας (Δ 110) S
alpha 7702	*ἀσκήσασα· μετ’ ἐπιμελείας ὑφάνασα (Ξ 179) gASn
alpha 7703	*ἀσκητής· ἀθλητής
alpha 7704	*ἄσκησις· ἐπιμέλεια (g)
alpha 7705	ἄσκιον· μὴ ἔχον σκιάν
alpha 7706	*ἄσκιος ὕλη· ἡ δασεῖα ὕλη gAS
alpha 7707	ἀσκηρά· εἶδός τι τῶν καστανίων
alpha 7708	ἀσκότονοι· κυνοῤῥαῖσται, κρότωνες
alpha 7709	ἄσκη· ἄσκησις (Plat. fr. 234)
alpha 7710	Ἀσκληπιάς· ἡ δάφνη
alpha 7711	ἀσκόλαχα· ἀσκαλαβώτης
alpha 7712	ἄσκοπον· ἄθετον. Σοφοκλῆς Αἴαντι μαστιγοφόρῳ (21)
alpha 7713	ἄσκοπος· ἀνόητος S ἀπροόρατος (Ω 157)
alpha 7714	ἀσκὸν λήψεται· ἀσκὸς νικητήριον ἐτίθετο, καὶ μετὰ σάλπιγγος ἔπινον. νικητήριον στέφανον (Ar. Ach. 1002)
alpha 7715	ἀσκορδίνητος· ἀσάλευτος. μὴ κινῶν τὰ μέλη. Σκορδινᾶσθαι γὰρ λέγουσιν τὸ παρὰ φύσιν ἐκτείνειν, ὅπερ γίνεται παρὰ τοῖς ἐγειρομένοις ἐξ ὕπνου
alpha 7716	ἀσκός· ὑδρία
alpha 7717	*ἀσκούμενοι· γυμναζόμενοι, παιδευόμενοι vgASn
alpha 7718	†ἀσκουρῶτις· ἄρκτος ἡ μικρά
alpha 7719	ἄσκρα· δρῦς ἄκαρπος
alpha 7720	ἄσκυροι· βοτάναι τινές
alpha 7721	†ἀσκώσατο· ἠχθέσθη
alpha 7722	ἀσκωλιάζοντες· ἐφ’ ἑνὸς ποδὸς ἁλλόμενοι (Plat. conv. 190 d v. l.) (p) (AS)
alpha 7723	ἀσκωλιάζειν· κυρίως μὲν τὸ ἐπὶ τοὺς ἀσκοὺς ἅλλεσθαι, ἐφ’ οὓς ἀληλιμμένους ἐπήδων γελοίου ἕνεκεν
alpha 7724	ἄσκωμα· δερμάτιον, ὃ ἐν ταῖς τριήρεσιν ἔχουσιν	261 in vol. 1
alpha 7725	ἀσκῷ φλαυρίζεις· οὐδενὶ ἐπιπλήττῃ, τῇ σκιᾷ μορμύσσῃ, του‐ τέστιν †κενὸς δὲ νοῦς κενώματι †ἢ φλυαρεῖς
alpha 7726	*ᾆσμα· ᾠδή, ⸤ὕμνος vgA δίασμα. καὶ μέλος ᾠδῆς vgSn
alpha 7727	*ἀσμενέστατ α· χαίρων (Plat. rep. 10,616a) ASn
alpha 7728	*ἀσμενίζει· χαίρει ns ἀγάλλεται
alpha 7729	ἄσμενοι· χαίροντες (ι 63 ..)
alpha 7730	*ἀσμένῳ· χαίροντι (Ξ 108) Sb
alpha 7731	*ἀσμένως· μετὰ χαρᾶς. ἡδέως vgAS εὐκταίως S προθύμως (Act. ap. 21,17) n ἑκουσίως
alpha 7732	ἄσμηκτον· τὸ ἀπόλουτρον (Pherecr. fr. 195)
alpha 7733	ἀσμωλεῖ· ἀγνοεῖ. ἀναπνεῖ
alpha 7734	ἀσόλοικον· ἥμερον, προσηνές. οὐ βάρβαρον. Σοφοκλῆς Τρωΐλῳ (fr. 572)
alpha 7735	ἅ σου· ἅτινά σου
alpha 7736	ἀσοῦρ· κρατήρ, ὑπὸ Φοινίκων
alpha 7737	ἀσπασμός· ἡ ἐγγύα
alpha 7738	[ἀσπάζει· συμπεριπατεῖ]
alpha 7739	ἀσπάζομαι· ἀσπάζω (Eur. Hipp. 102)
alpha 7740	ἀσπάθητα· τὰ μὴ κεκρουσμένα τῇ σπάθῃ ἱμάτια
alpha 7741	ἀσπάθητον χλαῖναν· τὴν δοράν, παρόσον οὐχ ὕφανται (Soph. fr. 793)
alpha 7742	*ἀσπαίροντας· σκαρίζοντας (Γ 293) (g)AS
alpha 7743	ἀσπακάζομαι· τὸ ἀσπάζομαι. πέπαικται (com. ad. 953?)
alpha 7744	*ἀσπακῶς· φιλοφρόνως AS
alpha 7745	*ἀσπάλαθοι· ἄκανθαι AS
alpha 7746	ἀσπάλαξ· ζῷον ἐστερημένον ὄψεως
alpha 7747	*ἀσπάλαθος· φυτὸν ἀκανθῶδες (Sir. 24,15) (AS)
alpha 7748	ἀσπαλία· τοῦ ἁλιέως ἐργασία. *ὁρμιά. ἁλεία vgAS
alpha 7749	ἀσπαλιεύς· ἁλιεύς. Ἄσπαλος γὰρ ὁ ἰχθύς. Ἔνιοι δὲ ἀπὸ τοῦ σπᾶν τῷ λίνῳ. Λίνον δὲ ἡ ὁρμιά, ὡς Πλάτων ἐν Ταῖς ἀφ’ ἱερῶν (fr. 11) ‚πόθεν ὁρμιὰ καὶ κάλαμοσ‛
alpha 7750	*ἀσπαλιευτής· τῇ ὁρμιᾷ χρώμενος vgAS
alpha 7751	ἄσπαλος· ἰχθύς
alpha 7752	ἄσπαλον· σκύτος	262 in vol. 1
alpha 7753	ἀσπάλους· τοὺς ἰχθύας. Ἀθαμᾶνες
alpha 7754	ἀσπανίον· πάσσαλον
alpha 7755	ἀσπάραγος· τὸ ἐκ τῶν ἀκανθῶν φυόμενον τραχύ
alpha 7756	*ἄσπαρτον· μὴ σπειρόμενον vgAS
alpha 7757	ἀσπαρίζειν· σκαρίζειν, ἐπὶ ἰχθύων, καὶ ἀσπαίρειν τὸ αὐτό
alpha 7758	*ἀσπάσιος· ἀσπαστός. χαρτός (Κ 35) AS
alpha 7759	ἀσπαστήν· θαυμαστήν. Ἐπίχαρμος
alpha 7760	ἀσπασίως· ἀσμένως. ἡδέως. περιχαρῶς vg ἀγαπητῶς (Η 118 ..)
alpha 7761	ἀσπαστοί· *ἥδιστοι AS χαρτοί
alpha 7762	*ἀσπαστόν· ἐπιθυμητόν (ε 398) gAS
alpha 7763	ἄσπερμος· ἄγονος n ἀφανής (U 303)
alpha 7764	ἀσπερχές· συνεχές S δαψιλές. ‖ σχολαῖον. *καὶ ἀδιαλείπτως (Δ 32 ..) ASn
alpha 7765	*ἄσπετος· λίαν S πολύς Sn μέγας (Θ 558) S(n)
alpha 7766	ἄσπετα· ἀπαρακολούθητα. πολλά (Λ 245)
alpha 7767	*ἄσπετον· καὶ πολύ (Γ 373) T. n
alpha 7768	ἄσπετον κῦδος· δόξαν μεγάλην (Σ 165)
alpha 7769	Ἄσπετος· ὁ Ἀχιλλεὺς ἐν Ἠπείρῳ, ὥς φησιν ὁ Ἀριστοτέλης ἐν Ὀπουντίων Πολιτείᾳ (fr. 563)
alpha 7770	†ἀπεκτόνια· ὠφελήματα
alpha 7771	*ἀσπίδα· σκουτάριν· ἢ ⸤ὅπλον (Sap. 5,19) (n)
alpha 7772	*ἀσπιδὲς πεδίον· περιφερές· ἢ ἀσπίδας ἔχον (Λ 573)
alpha 7773	ἀσπιδεῖα· τὰς πτυχὰς τῶν ἀσπίδων. καὶ μέρος τῆς νεὼς πρὸς τῇ πρύμνᾳ
alpha 7774	ἀσπιδήϊα· ἀσπίδας
alpha 7775	*[ἀσπιδιότης· πολεμιστής] Pn
alpha 7776	ἀσπίδι γινώσκων· ἐκ τῆς ἀσπίδος γινώσκων (Ε 182)
alpha 7777	*ἀσπιδίσκας· πελτάρια. σκουτάρια vgAS ἢ περιφερὴς κόσμος ὅπλοις ἐοικώς (Exod. 28,13) AS
alpha 7778	ἀσπιδίσκοι· τῆς κιθάρας τὰ ἐπ’ ἄκροις πήχεσιν
alpha 7779	*ἀσπιδιώτας· ὁπλίτας, πολεμιστάς (Β 554) AS
alpha 7780	*ἀσπίς· ὅπλον ASn πολεμικόν. ⸤τὸ σκουτάριον vg
alpha 7781	ἀσπίνθιο ν· ἀψίνθιον
alpha 7782	*ἄσπιλο ς· ἄμωμος. ⸤καθαρός (P)
alpha 7783	*ἀσπιστάων· ὁπλιτῶν vgASn μαχητῶν (Δ 90 ..) S
alpha 7784	ἄσπιλος· χείμαῤῥος, ὑπὸ Μακεδόνων	263 in vol. 1
alpha 7785	ἄσπλαγχνος· δειλός (Soph. Ai. 472)
alpha 7786	Ἀσπληδών· πόλις τῆς Βοιωτίας (Β 511)
alpha 7787	ἀσπληνίς· βοτάνης εἶδος
alpha 7788	*ἀσπονδεῖ· οὐκ εἰρηνεύει. ἀδιαλλακτεῖ AS
alpha 7789	*ἄσπονδοι· ἄγριοι. ἐχθροί vgAn καὶ μὴ μνημονεύοντες φιλίας ἢ διαθέσεως (2. Tim. 3,2) S
alpha 7790	ἄσπορον· ἄγονον, χωρὶς σπέρματος
alpha 7791	*ἀσπουδεί· χωρὶς σπουδῆς Sn ἢ κακοπαθείας. καὶ ἄνευ πόνου S καὶ μόχθου (Θ 512)
alpha 7792	†ἀσπόλην· ἀρίστην
alpha 7793	ἄσσα· ἅτινα. λεγέσθω δὲ ψιλῶς (τ 218) S Ἀττικοὶ δὲ ἄττα λέγουσιν. ἢ ὅσα
alpha 7794	[ἅσσα] [ἀσυμφανές· ἄδηλον]
alpha 7795	*ἅσσα· ἅτινα n ἄττα· τινά, ψιλῶς AS
alpha 7796	*ἄσσει· κατάσσει AS
alpha 7797	*〉ας σεο· ἀπὸ σοῦ AS
alpha 7798	ἄσσιος· προκόλπιος
alpha 7799	ἄσσιστα· ἔγγιστα. Αἰσχύλος Ἠδωνοῖς (fr. 66)
alpha 7800	*ἆσσον· πλησίον n ἐγγύς (Act. 27,13?) vgAS
alpha 7801	ἆσσον ἴτ’· ἐγγὺς ἔρχεσθε (Α 335)
alpha 7802	Ἀσσυρία· ἡ Χαλδαϊκή
alpha 7803	Ἀσσυρίῃ· τῇ Χαλδαϊκῇ
alpha 7804	ἀσσύτερα· ἄλλα ἐπ’ ἄλλοις
alpha 7805	ἀσταγάνα· ἱμάς
alpha 7806	ἀσταγές· πολὺ καὶ λάβρον (Callim. fr. 317)
alpha 7807	*ἀσταθῆ· ἀβέβαιον AS
alpha 7808	*ἀστάθμητος· ἄνισος (Eur. Or. 981) gASPn
alpha 7809	[†ἀσταινεῖ· δυσπαθεῖ. ἁμαρτάνει. μοχθεῖ]
alpha 7810	ἀστάλακτον· [ἀσθενές ἢ] νοτερόν
alpha 7811	ἀσταλής· μὴ περιβεβλημένος (Callim. fr. 673?)
alpha 7812	ἀστάλη· πολύπους ὁ ἐν μυκτῆρι. ἔνιοι σκώληκα οὐρὰν ἔχοντα
alpha 7813	ἀσταλύζειν· ἀναβλύζειν. κλαίειν
alpha 7814	ἀστάνδης· ἡμεροδρόμος. [ἢ κράββαττον.] ἢ ἄγγελον. Ταραν‐ τῖνοι
alpha 7815	ἄστακτον· οὐ καταστάζον, ἀλλὰ ῥύδην
alpha 7816	*ἀστασίαστον· ἀθόρυβον (Thuc. 1,2,5?) AS
alpha 7817	*ἀσταφίς· σταφίς AS	264 in vol. 1
alpha 7818	*ἀσταχύεσσι· τοῖς στάχυσιν (Β 148) AS
alpha 7819	*ἄστεγον· τὸ μὴ ἔχον στέγην vgASn ἢ ἀκαρτέρητον AS καὶ ἀνυπομόνητον (Prov. 26,28) (vg) AS
alpha 7820	(*)ἀστέγους· οἱ μὴ ἔχοντες οἴκους (Esai. 58,7)
alpha 7821	*ἀστεΐζεσθαι· πολιτεύεσθαι AS
alpha 7822	*ἀστεϊζόμενος· ὡραϊζόμενος Σw
alpha 7823	*ἀστεῖος· ὁ χαρίεις vg ὁ ἐπίχαρις (Act. ap. 7,20) ASP
alpha 7824	*ἄστεκτος· ἀφόρητος, ἀβάστακτος vgASn
alpha 7825	ἀστέκτως· ἀνυπομονήτως (p) ἀνυποστάτως
alpha 7826	ἀστέλεχος· ὁ δακτύλιος. ἕδρα
alpha 7827	ἀστέλεφος· τὸ περὶ τὴν κιθάραν δέρμα
alpha 7828	[ἀστελοφοῦν· δέρμα τὸ εἰς τὰ ἄκρα]
alpha 7829	†ἀστηταί· οι..δεῖοι †καὶ Ἀττικοί
alpha 7830	ἀστείων· τῶν ἐν ἄστει διατριβόντων. καὶ γελωτοποιῶν
alpha 7831	ἀστεΐζεται· ἀγλαΐζεται, ὡραΐζεται, κομψεύεται
alpha 7832	ἀστεμβής· ἀθαμβής, ἀτάραχος
alpha 7833	*ἀστεμφέα· ἀμετακίνητα (Β 344) AS
alpha 7834	*ἀστεμφέας· ἀμετακινήτους n βεβαίους p
alpha 7835	*ἀστεμφῆ· τραχύν, χαλεπόν. ἀκίνητον AS
alpha 7836	ἀστέρι ὀπωρινῷ· τῷ κυνί, τῷ κατὰ τὴν ὀπώραν ἀνατέλλοντι (Ε 5)
alpha 7837	Ἀστερίη· ἡ Κρήτη καὶ ἡ Δῆλος οὕτως ἐκαλοῦντο
alpha 7838	Ἀστέριοι· οἱ πρῶτοι τὴν Τένεδον κατοικήσαντες
alpha 7839	Ἀστερίς· ὄνομα νήσου (δ 846)
alpha 7840	Ἀστέριον· πόλις ἐν Θεσσαλίᾳ (Β 735)
alpha 7841	ἄστεκτα· τὰ οὐ δυνάμενα κατασχεθῆναι. Αἰσχύλος Σεμέλῃ (fr. 224)
alpha 7842	*ἀστερόεν· λαμπρόν S ποικίλον AS
alpha 7843	*ἀστερόεντι· ἀστέρας ἔχοντι (Δ 44) (g) ASn
alpha 7844	*ἀστεροπάς· ἀστραπάς vgASn
alpha 7845	ἀστεροπητής· ἀστράπτων AS ἢ ὁ Ζεύς, ἀπὸ τῆς ἀστραπῆς. αὕτη γὰρ ἀναστρέφειν ποιεῖ τοὺς ὦπας
alpha 7846	*ἀστερωπός· κατάστικτος (Eur. Phoen. 129) ASn
alpha 7847	*ἀστέρων τέθριππος· τὸ ἅρμα ἡλίου (Eur. Tro. 855) gASPn
alpha 7848	*ἄστεος· πόλεως (Γ 140) vgASn
alpha 7849	*ἄστεσι· πόλεσιν vgASn
alpha 7850	ἄστυ· ἡ πόλις, [οὐκ Ἀθῆναι] ἀλλὰ καὶ ὁ περίβολος [καὶ πολί‐
alpha 7850	της]	265 in vol. 1
alpha 7851	ἀστὴ ἐλαία· ἡ ἐν ἀκροπόλει (com. ad. 745) ἡ καλουμένη πάγκυφος (Ar. fr. 727) διὰ χθαμαλότητα
alpha 7852	ἀστηνεῖ· ἀδυνατεῖ
alpha 7853	ἀστηνόν· δύστηνον (p) χαλεπόν (Callim. fr. 275)
alpha 7854	ἀστῆνες· ταλαίπωροι, δυστυχεῖς
alpha 7855	ἄστηρ· ἡ φαρέτρα S ἤγουν βελοθήκη
alpha 7856	[ἀστήρει· σῖτος]
alpha 7857	ἀστήρικτον· ἄπιστον
alpha 7858	*ἀστηρίκτους· ἀσθενεῖς (2. Petr. 2,14) vgAS
alpha 7859	*ἀστιβῆ· ἄβατον (Soph. Ai. 657) vgASn
alpha 7860	ἀστίβους· ἀπατήτους
alpha 7861	ἀστίβητοι οἶκοι· τὰ ἄδυτα
alpha 7862	ἄστλιγγας· αὐγάς. ἢ ἄστριγγας (Philit. fr. 24 Kuch.)
alpha 7863	ἀστικοὶ νόμοι· οἱ κατὰ τὴν Ἀθηναίων πόλιν. ἦσαν γὰρ καὶ ἐμπορικοί
alpha 7864	*ἀστικῶν· πολιτικῶν vgASn
alpha 7865	ἄστικτον· τὸ ἀνέπαφον χωρίον (Men. fr. 1 D.) τὸ γὰρ ὑπο‐ κείμενον ἐστίχθαι ἐλέγετο
alpha 7866	ἁστιχάζει· συμπεριπατεῖ
alpha 7867	*ἀστεῖον· καλόν AS ἢ πολιτικόν (n) ἢ ἐπίχαριν AS ἢ ⸤κεχαρι‐ τωμένον (Exod. 2,2) (n)
alpha 7868	ἀστίοχος· ἄγγος περιφερές, εἰς ὃ ἐγχέοντες πίσσαν καὶ θεῖον καὶ στυππεῖον ἠφίεσαν καὶ ἔνθα ἐφέρετο, ἔκαιε τὰ προστυγχά‐ νοντα. ἔστι δὲ καὶ γένος λίθου καὶ ξηροῦ ξύλου καὶ πεπισσω‐ μένου
alpha 7869	*ἀστείως· γελοιωδῶς, χαριέντως AS
alpha 7870	ἄστιππος· ἱππέων ἑβδομήκοντα 〈τάγμα〉
alpha 7871	ἄστοβον· ἀλοιδόρητον
alpha 7872	*ἀστοῖσι· πολίταις (Λ 242) vgAS
alpha 7873	*ἀστοιχείωτα· μὴ ἔχοντα ἀρχάς ASn
alpha 7874	ἄστομος· ὁ μὴ δυνάμενος λέγειν. Σοφοκλῆς Ἀκρισίῳ (fr. 73)
alpha 7875	*ἀστόν· πολίτην AS [ἢ πυκνόν] (Eur. Med. 223)
alpha 7876	ἄστονον· ἄλυπον. μεγαλόστονον (Aesch. Sept. 857 v. l.?)
alpha 7877	ἀστόξενοι· οἱ γένει μὲν προσήκοντες, ἐπὶ δὲ τῆς ἀλλοδαπῆς γεγο‐
alpha 7877	νότες. οἱ δὲ τοὺς ξένους μὲν ὄντας, ἐπὶ τιμῇ δὲ ἀστοὺς γενομένους	266 in vol. 1
alpha 7878	*ἀστόργους· μὴ ἀγαπῶντάς τινας (Rom. 1,31) AS
alpha 7879	ἀστόριον· μέγα, καὶ διακεχυμένον
alpha 7880	*ἀστός· πολίτης, πολιτικός S
alpha 7881	*ἀστοχεῖ· ἀποτυγχάνει AS ἁμαρτάνει
alpha 7882	ἀστράβη· τὸ ἐπὶ τῶν ἵππων ξύλον, ὃ κρατοῦσιν οἱ καθεζόμενοι. τίθεται δὲ καὶ ἐπὶ τῶν ἀναβατικῶν ὄνων. οἱ δὲ κατὰ τὸ πλεῖστον μὲν τὴν σωματηγὸν ἡμίονον οὕτως ἔλεγον· ἐνίοτε δὲ πάντα ἁπλῶς τὰ σωματηγοῦντα ὑποζύγια
alpha 7883	ἄστρα· Ἀττικοὶ τοὺς ἀστέρας
alpha 7884	ἀστραβαλίζειν· ὁμαλίζειν, εὐθύνειν
alpha 7885	ἀστραβές· ἄστρεπτον. ἀσφαλές
alpha 7886	ἀστραβιστήρ· ὄργανόν τι, ὡς δίοπτρον
alpha 7887	ἀστραγάλας· τὰς πονηρὰς κύνας. κακοήθεις κύνες
alpha 7888	ἀστραγάλη· ἡ τῆς ἴρεως ῥίζα. ἢ κακοήθης κύων
alpha 7889	ἀστράγαλον· *τὸν σπόνδυλον (Ξ 466?) ASn καὶ τὸ ὑποκάτω τοῦ σκέλους
alpha 7890	ἄστρα δὲ δὴ προβέβηκε· παρῴχηκεν δὲ πλέω νύξ
1	τῶν δύο μοιράων, τριτάτη δ’ ἔτι μοῖρα λέλειπται (Κ 252 sq). ἤτοι εἰς τρεῖς μοίρας διαιρετέον, καὶ τὸ πλέω ἀντὶ τοῦ πλήρης ἀκουστέον, ἵνα ᾖ, ὅτι πλήρης τῶν δύω μοιρῶν ἡ νὺξ παρελήλυθεν
alpha 7891	[ἀστραπὴ δι’ ἅρματος· Ἀθηναῖοι]
alpha 7892	ἀστράπτων· ὑπερλάμπων
alpha 7893	ἀστρακλεῖν· ἀδυνατεῖν
alpha 7894	Ἀστραλίαν· τὸν Θρᾷκα. Λυδοί
alpha 7895	ἀστραλός· ὁ ψάρος, ὑπὸ Θετταλῶν
alpha 7896	ἀστραπαῖοι· ἄνεμοι ... πνέοντες, ἀφ’ ὧν ἀστραπαὶ γίνονται
alpha 7897	ἀστραπὴ δι’ Ἅρματος· Ἀθηναῖοι, ὁπότε δι’ Ἅρματος αὐτοῖς ἀστράψειεν, ἔπεμπον εἰς Δελφοὺς τοὺς λεγομένους Πυθαϊστάς
alpha 7898	ἀστραφής· σκληρός. Σοφοκλῆς Μυσοῖς (fr. 385)
alpha 7899	ἀστραφές· ἄστρεπτον. ἀσφαλές
alpha 7900	ἀστράψῃ διὰ πυκνός· ἀντὶ τοῦ δι’ Ἅρματος (com. ad. fr. 49)
alpha 7901	†ἀστρεκίας· ἀστροφανείας
alpha 7902	ἄστρεπτον· ἄπειστον. ὀρθόν
alpha 7903	ἀστρηνές· δύσθετον. σκαιόν. ὀξύ
alpha 7904	ἄστριες· ἀστράγαλοι (Callim. fr. 276) ἄστριχοι· τὸ αὐτό
alpha 7904	(Antiphan. fr. 92)	267 in vol. 1
alpha 7905	ἀστρόβιλον· τὸν ταχυλόγον. ἔνιοι τὸν συνεστραμμένον, ἢ δεδονημένον
alpha 7906	ἀστροβολήτους· τοὺς ὑπὸ τοῦ Κυνὸς βαλλομένους
alpha 7907	ἀστροβοληθῆναι· νόσῳ τινὶ κατασχεθῆναι. ἐπὶ τῶν παιδίων
alpha 7908	ἀστροβόλως· ἐντρεχῶς (Plat. com.)
alpha 7909	Ἀστροβόλιον· ἐν Ἰταλίᾳ. [ἔνιοι δὲ τὸ δεδονημένον. ἢ ἀστρό‐ βιλον]
alpha 7910	ἀστρόβολον· ταχύ. συνεστραμμένον. ἐντρεχῆ
alpha 7911	ἄστροις σημειοῦσθαι· μακρὰν ὁδὸν καὶ ἐρήμην βαδίζειν. ἡ δὲ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν πλεόντων
alpha 7912	ἀστρολόγος· γενεθλιολόγος
alpha 7913	ἀστροφαές· λαμπρόν, λευκόν
alpha 7914	ἄστυ· πόλις ἀπὸ τοῦ εἰς ὕψος ἀνίστασθαι
alpha 7915	Ἀστυάναξ· ἰχθύς τις οὕτως καλεῖται. καὶ ὁ τοῦ Ἕκτορος παῖς
alpha 7916	Ἀστυάνασσα· Ἑλένης θεράπαινα ἥτις πρώτη ἐξεῦρεν Ἀφρο‐ δίτην καὶ ἀκόλαστα σχήματα
alpha 7917	*ἄστυ, ἀστός· ⸤πόλις vgASPn πολίτης
alpha 7918	*ἀστύγειτο ν· πλησιόχωρον (vg) AS
alpha 7919	*ἀστυγείτων· τῇ πόλει γειτνιῶν ASn
alpha 7920	Ἀστυδάμεια· Ἀκάστου γυνή
alpha 7921	[†ἀστυλάζει· λυπεῖ μετὰ κλαυθμοῦ]
alpha 7922	ἀστυλίς· φυτόν, ὅθεν ὁ ἰξός
alpha 7923	ἀστυλόν· τὸ τραχὺ ἱμάτιον, καὶ φαῦλον μηλώτιον, καὶ †ἀναιδές
alpha 7924	ἀστυνόμος· ὁ διοικῶν κατὰ τὸ ἄστυ
alpha 7925	Ἀστυνόμη· ἡ Χρυσηΐς, ὑπὸ τῶν νεωτέρων
alpha 7926	ἄστυ νυμφέων· τὴν Σάμον Ἀνακρέων, ἐπεὶ ὕστερον εὔϋδρος ἐγένετο
alpha 7927	ἀστύξενοι· οἱ μὴ ἔχοντες ἐν τῇ πόλει τὴν [οἰκείαν] ἰδίαν. Ταραντῖνοι
alpha 7928	ἀστυπολεῖ· ἀγγελοφορεῖ. ἀχθοφορεῖ
alpha 7929	ἄστυρον· πόλισμα (Callim. fr. 75,74)
alpha 7930	ἄστυ· πόλις ἢ ἀκρόπολις [ὁ ἐν πόλει ἀναστρέφων]
alpha 7931	ἀστύτριψ· ἐν ἄστει διατρίβων (Critias fr. 72)
alpha 7932	ἀστυφίη· ἀστυσία
alpha 7933	ἀστυφέλικτον· ἄσειστον. ⸤ἄκακον (n) ἀδιάφορον	268 in vol. 1
alpha 7934	*ἀσύγγνωστος· οὐκ ἔχων συγγνώμην AS
alpha 7935	*ἀσύγκριτον· ἀνόμοιον n ὑπερέχον (g) AS
alpha 7936	ἀσύγχυτον· ἄμικτον, ἤγουν μὴ συγκιρνώμενον
alpha 7937	ἀσυλλόγιστον· μὴ καλῶς γεγονός
alpha 7938	*ἄσυλον· ἀβλαβές AS
alpha 7939	*ἀσύμβατον· ἀφιλίωτον vgASn πολέμιον vgAS ἀνειρήνευτον (Thuc. 3,46,3?) (S)
alpha 7940	ἀσύμβλητον· ἀσύγκριτον
alpha 7941	*ἀσυμφανές· περικεκαλυμμένον AS
alpha 7942	*ἀσυμφανῶς· ἀδήλως, αἰνιγματωδῶς vgAS ἐπικεκαλυμμένως (Cyr in Ose. 2 C) vgS(A)
alpha 7943	†ἀσύμφιλος· ἀνόητος. ἄτιμος
alpha 7944	*ἀσύμφορον· τὸ μὴ συμφέρον, ἢ πρέπον. καὶ ἀπρόσφορον vgAS
alpha 7945	*ἀσυμφυὲς τῇ κτίσει· ἐκτὸς κτίσεως ASn
alpha 7946	(*)ἀσύνακτος· ὁ μὴ συναγόμενος. ἐξώβλητος (Greg. Naz. c. 2,1,43,24)
alpha 7947	ἀσυνδέτους· μὴ συνδεσμουμένους
alpha 7948	ἀσύνετος· ἄφρων (Eur. Phoen. 1602)
alpha 7949	*ἀσυνδύαστος· ἀσύμπλοκος vgAS παρὰ τὸ μὴ συνδυάζειν, ὅ ἐστι ἐκ δυάδος καὶ τῆς σὺν προθέσεως AS
alpha 7950	*ἀσυνθέτους· μὴ ἐμμένοντας ταῖς συνθήκαις vgASn (Rom. 1,31) μὴ συντεθειμένους
alpha 7951	*ἀσυνθεσία· παραβασία (Ierem. 3,7 ..) vgAS
alpha 7952	ἀσύνθροον· ἀσύμφωνον
alpha 7953	*ἀσύντακτον· μὴ τεταγμένον vgAS
alpha 7954	*ἀσυντελές· ἐκτὸς τοῦ τεταγμένου ASn
alpha 7955	*ἀσυντελής· ἀσύμφορος (v) gAS(n)
alpha 7956	ἀσυρές· (*) βδελυρόν. προπετές. βλοσυρόν. θρασύ
alpha 7957	*ἀσυρῆ· ἀκάθαρτα (Sir. 23,13) gAS
alpha 7958	[Ἀσυρίων· Χαλδαίων]
alpha 7959	ἀσύφηλον· ἀπαίδευτον (vg) AS κακόν, ἁμαρτωλόν. ⸤ἀδόκι‐ μον (n) μηδενὸς ἄξιον (Ι 643)
alpha 7960	*ἀσφάλειαν· σωτηρίαν vgAS
alpha 7961	ἀσφάζει· ἀντέχεται
alpha 7962	ἀσφακέλιστον· ἀπερίστατον. οὐ μελανθέν
alpha 7963	ἀσφάλισαι· 〈φύλαξαι〉
alpha 7964	*ἀσφαλτῖτις· Ἐρυθρὰ θάλασσα 〈μᾶλλον δὲ Νεκρά〉 AS
alpha 7965	*ἀσφαλτώσεις· χρίσεις. πισσώσεις (Gen. 6,14) AS	269 in vol. 1
alpha 7966	ἀσφάραγος· φάρυγξ S ἢ βρόγχος (Χ 328) d ἢ λάχανον εὐτελές, ἀσπάραγος AS
alpha 7967	ἄσφηλοι· ἀσθενεῖς. Σφηλὸν γὰρ τὸ ἰσχυρόν
alpha 7968	ἀσφόδελος· εἶδος φυτοῦ, οὗ τὴν ῥίζαν ἐδώδιμόν φησι Ἀρί‐ σταρχος, καὶ ἅπαν εὔοσμον· ἀσφοδελὸς δὲ ὀξυτόνως λειμών, παράδεισος (λ 539)
alpha 7969	ἀσχαδές· †ἀμετάσχετον (Aesch. fr. 418)
alpha 7970	ἀσχαλάᾳ· δυσανασχετεῖ (Β 293)
alpha 7971	ἀσχάλλει· ὀχλοῦται, *λυπεῖται, ἀθυμεῖ, vg (AS) ἀδημονεῖ gn ἀγανακτεῖ
alpha 7972	*ἀσχαλόωντα· ἀδημονοῦντα ASn λυπούμενον An ἀγανακ‐ τοῦντα (Χ 412) (g)
alpha 7973	ἀσχέδωρος· ὁ σύαγρος, παρὰ Ἰταλοῖς (Aesch. fr. 261)
alpha 7974	ἀσχέδιον· τραχύ. Κρῆτες
alpha 7975	ἄσχεο· ἀνάσχου (Ψ 587 v. l.)
alpha 7976	*ἄσχετος· ἄμετρος (gASPn)
alpha 7977	ἄσχετον· *ἀκατάσχετον vgAS οὐκ ἀνασχετόν. ἄφιλον. οἱ δὲ ἰσχυρόν (Π 549)
alpha 7978	ἀσχημονεῖ· ἀκοσμεῖ
alpha 7979	ἀσχήμονα· ἄμορφον, ἀνείδεον
alpha 7980	*ἀσχήμονι· ἐπονειδίστῳ θανάτῳ (Sap. 2,20) AS
alpha 7981	ἀσχολία· ἐνδελεχισμός
alpha 7982	ἄσχολος· σχολὴν μὴ ἄγων, ἀσχολούμενος
alpha 7983	*ᾄσω· ψαλῶ, αἰνέσω, ⸤ὑμνήσω vgAS
alpha 7984	ἀσώδη ς· ἀμμώδης
alpha 7985	ἀσωμέν η· λυπουμένη
alpha 7986	Ἀσώπιο ν· τόπος Ἀθήνησι
alpha 7987	Ἀσωπό ς· ποταμὸς ἐν Θήβαις (n) τῆς Βοιωτίας (Δ 383)
alpha 7988	*ἀσώτως· αἰσχρῶς vgAS ἀπλήστως (Luc. 15,13)
alpha 7989	ἆτα· ὦτα A Ταραντῖνοι
alpha 7990	(*)ἀταβέες· ἄφοβοι (Greg. Naz. c. 1,2,15,39)
alpha 7991	Ἀταβυρία· ἡ Ῥόδος πάλαι
alpha 7992	(*)Ἀταβύριον· ἔνθα [ὄρος] θηρία συνάγονται (Ose. 5,1 v. l.?)
alpha 7993	ἆται· πληροῦται
alpha 7994	†ἄταιθα· λαμυρά
alpha 7995	ἀταισόν· ἀναδενδράς. Τυῤῥηνοί
alpha 7996	†ἀταής· ἀγύμναστος	270 in vol. 1
alpha 7997	†ἀταθήνιον· χαλκός. ἔλυτρον
alpha 7998	*ἀταλά· νήπια. ἁπαλά (Σ 567) ASPn
alpha 7999	*ἀταλαιπώρως· ἄνευ κόπου n ἀκοπιάστως (Ar. fr. 254) vgAS
alpha 8000	*ἀτάλαντον· ἰσόζυγον (S) ἴσον gn ὅμοιον (Β 169) (AS)n
alpha 8001	*ἀταλοῖς· νηπίοις n ἁπαλοῖς vg [ἁπλοῖς]
alpha 8002	ἀτάλλει· τρέφει. τιθηνεῖ (Soph. Ai. 559) σκιρτᾷ. χαίρει (Ν 27) φιλεῖ, ἀγαπᾷ
alpha 8003	ἀτάλματα· ἀντὶ τοῦ ἅλματα. παίγνια
alpha 8004	*ἀταλόφρονα· νήπια gAS ἁπαλόφρονα (Ζ 400) S
alpha 8005	*ἀταμίευτα· ἀδιοίκητα gS ἀναπόθετα. ἀφύλακτα vgAS
alpha 8006	†ἀταποῦ· χαλεπῆς
alpha 8007	*ἀτὰρ δή· [ἢ ἢν ποτέ, ἐὰν δήποτε S] τὶ οὖν καὶ δή, [δή] ἤδη (Iob 6,21 v. l.)
alpha 8008	[ἀτάρ ἄν ποτε· ἐὰν δήποτε]
alpha 8009	*ἀτάρβητος· ἄφοβος (Γ 63) vgAS
alpha 8010	ἀταρβίζεται· †ἄτηρος φαίνεται
alpha 8011	*ἀτὰρ δέ· πλήν, ὅμως δέ (Iob 6,21) vgASn
alpha 8012	*ἀτὰρ δή· ἀλλὰ δή. διὰ τοῦτο vgAS ἤν ποτε. ἐὰν δήποτε AS
alpha 8013	*ἀτὰρ ἤν ποτε· ἐὰν δήποτε (Α 166) AS
alpha 8014	ἀτὰρ μὲν νῦν γε· καὶ δή, καὶ ἄρτι (ς 123)
alpha 8015	*ἀτάρ μιν νῦν γε· νῦν δὲ αὐτόν (Α 506) n
alpha 8016	ἀτάρμυκτον· ἄφοβον, θρασύν. ἄθικτον, ἄψεκτον
alpha 8017	ἀτάρνη· βρόχος
alpha 8018	*ἀτὰρ οὐ· διὰ τοῦτο οὐ n ‚ἀτὰρ οὐ τέλος ἵκεο μύθων‛ (Ι 56)
alpha 8019	*ἀταρπιτός· ἡ ὁδός (Σ 565) ASn
alpha 8020	*ἀταρπιτός 〈ἢ〉 ἀταρπός· ὁδός, ἀτραπός S
alpha 8021	ἀταρτᾶται· βλάπτει. πονεῖ. λυπεῖ
alpha 8022	ἀταρτηροῖς· βλαβεροῖς ASn ἀτηροῖς (Α 223) AS
alpha 8023	ἀτάραχον· ἀχείμαστον
alpha 8024	*ἄτας· εἰκαιολογίας. ἀπάτας (Ι 115) AS
alpha 8025	*ἀτάσθαλα· ἁμαρτωλά, ἄδικα (γ 207) b
alpha 8026	ἀτασθαλίαι· ἁμαρτίαι· ἀπὸ τοῦ ταῖς ἄταις θάλλειν (φ 146)
alpha 8027	*ἀτάσθαλος· ἁμαρτωλός vgASn πονηρός, ⸤φρενοβλαβής Sn
alpha 8028	ἀτάρχυτο ς· ἄταφος
alpha 8029	*ἄτας κελαδεῖ ν· μάταια εἰπεῖν, ἢ ἠχεῖν (Eur. Tro. 121) AS
alpha 8030	*ἅτε· καθάπερ (Λ 779) vgSn	271 in vol. 1
alpha 8031	ἀταύρωτος· ἄζυγος. καὶ παρθένος, παρ’ ὅσον ἐζεῦχθαι γάμοις αἱ γημάμεναι λέγονται (Aesch. Ag. 244)
alpha 8032	*ἄτεγκτοι· ἄβροχοι. vgAS σκληροί gAS ἀσυμπαθεῖς. ἄβρεκτοι Sn
alpha 8033	ἀτέγκτοις· ξηροῖς, ⸤ἀβρόχοις n
alpha 8034	ἄτεγκτο ς· ὁ μήτε δακρύων, μήτε ἱδρῶν q ἀνένδοτος. καὶ γὰρ ὁ ἐλεῶν δακρύει
alpha 8035	*ἁτεδ ή· ἐπειδή S ὡς δηλαδή Svg
alpha 8036	ἀτειρή ς· ὁ στερεός S καὶ ἄτρωτος, οὐ τειρόμενος ὑπὸ Ἄρεως. *ἀκαταπόνητος (Ε 292 ..) ASn
alpha 8037	ἀτέκμαρτον· *ἀτελείωτον (Greg. Naz. or. 4,47) vgAS ἄγνω‐ στον. ⸤ἄσημον (n)
alpha 8038	ἄτεκνος· ἄγονος
alpha 8039	ἀτεκνία· ...
alpha 8040	*ἀτέλεια· ἀλειτουργησία gASn
alpha 8041	ἀτελεῖς· ἐλλιπεῖς
alpha 8042	ἀτελεύτητον· τὸ μὴ ἔχον τέλος (Α 527)
alpha 8043	ἀτελῆ· ἀδάπανα. οὐκ ἔχοντα τελέσματα. Σοφοκλῆς Θυέστῃ (fr. 246)
alpha 8044	ἀτέμβεσθαι· στέρεσθαι. ὀδυνᾶσθαι
alpha 8045	*ἀτεμβόμενος· στερισκόμενος (Ψ 834) AS
alpha 8046	ἀτέμβονται· στερίσκονται (Ψ 445) (g)
alpha 8047	ἀτενές· ἰθύ. ἀναλγές. συνεχές
alpha 8048	ἀτενής· ‚ἥκω δ’ ἀτενὴς ἀπ’ οἴκων‛ Εὐριπίδης Ἀλκμαίωνι τῷ διὰ Ψωφῖδος (fr. 65), συντείνασα. καὶ ἀτενίζειν λέγουσι τοὺς συντείνοντας καὶ ἐπερείδοντας τὴν ὄψιν
alpha 8049	ἀτενίζει· 〈ἄκρωσ〉 προσέχει vgAn βλέπει
alpha 8050	*ἀτέοντα· [ἀτιμάζοντα S] ἀτώμενον. ⸤βλαπτόμενον, παρὰ τὴν ἄτην (Υ 332) AS
alpha 8051	*ἀττέλαβος· εἶδος κνωδάλου AS
alpha 8052	*ἄτερ· χωρίς vgSPn ἄνευ g ἐκτός vgASn
alpha 8053	ἀτέραμνον· τὸ μὴ ἐνδιδοῦν. σκληρόν. Τέρεν γὰρ τὸ ἁπαλόν (ψ 167)
alpha 8054	*ἀτεράμων· σκληρός gASn ἀκαμπής. ⸤ἀκαταπόνητος vgAS ἀνελεήμων S
alpha 8055	*ἀτεράμοσ ι· σκληροῖς n
alpha 8056	†ἀτερέ α· ὄρος γοργόν. Κρῆτες	272 in vol. 1
alpha 8057	ἀτέρεμν α· τὰ μὴ ἑψόμενα ὄσπρια p
alpha 8058	ἀτέρεμνο ν· σκληρόν
alpha 8059	*ἄτερ ἥμενο ν· χωρὶς καθήμενον (Α 498) ASn
alpha 8060	*ἀτέρ γε· χωρίς (Ο 292) AS
alpha 8061	*ἀτερμάτιστος· ἀβέβαιος, ἀθεμελίωτος g(ASn)
alpha 8062	*ἀτέρμονες· ἀόριστοι (Eur. Hec. 926) AS
alpha 8063	ἅτεροι· ἕτεροι. ἑτέρωθεν
alpha 8064	ἁτεροῖον· τὸ ἕτερον καὶ χωρισθέν
alpha 8065	*ἅτερος· ὁ ἕτερος, ὁ εἷς τῶν δύο (Eur. Phoen. 1384) gASn
alpha 8066	*ἀτευχῆ· ἄνοπλον (Eur. Andr. 1119) gAS
alpha 8067	ἀτεύκτου· ἀνεπάφου. [ἀτερπές]
alpha 8068	ἄτακτον· ἀσκεύαστον, ἀσύνθετον, 〈ἀπρεπέσ〉
alpha 8069	[ἀτερέψατο· ἠθέτησεν]
alpha 8070	ἀρετήσιον· ἀπρομηθές
alpha 8071	†ἀτετόν· λευκόν
alpha 8072	ἀτετῶς· ἀφροντίστως
alpha 8073	ἀτεχνῶς· τὸ παράπαν, καὶ τῷ ὄντι, καὶ καθόλου. οἱ δὲ ἁπλῶς, ἢ καθάπαξ
alpha 8074	*ἄτη· βλάβη (Β 111) SPn
alpha 8075	ἀτημέλητος· ἠμελημένος
alpha 8076	*ἀτημελῶς· ἀνεπιστημόνως. ἀμελῶς (Cyr. in Zach. 14) vgAn
alpha 8077	ἀτήνειν· μοχθεῖν
alpha 8078	*ἀτηρόν· βλαβερόν (Eur. Hipp. 630) gASn
alpha 8079	[ἀτεωρόχοι· ἄγαν αὐθάδεις]
alpha 8080	[ἀτηρής· ἀκαταπόνητος]
alpha 8081	*Ἀτθίδων· Ἀθηναίων vgn
alpha 8082	ἀτιαλλεῖ· ἀγαπᾷ
alpha 8083	ἀτίζει· *ἀτιμάζει vgn ἢ ἀφροντιστεῖ (Eur. Rhes. 253)
alpha 8084	*ἀτίζεις· ὑπονοεῖς (Eur. Rhes. 327) gAS [πένεις]
alpha 8085	ἀτίζεται· [πένεται] ἀτιμάζεται
alpha 8086	ἀτίζων· ἤτοι *ἀφροντιστῶν AS ἢ ἄταις περιβάλλων, ἤγουν βλάβαις (Eur. Alc. 1037)
alpha 8087	*ἀτίθασον· ἀνήμερον. Τιθασεύειν γὰρ λέγεται τὰ ἄγρια θηρία
alpha 8087	ἡμεροῦν καὶ χειροήθη ποιεῖν vgAS	273 in vol. 1
alpha 8088	*ἀτιμαγέλας· ὁ ἀτιμάζων. καὶ τῇ ἀγέλῃ μὴ συνυποταττόμενος AS
alpha 8089	*ἄτιμος· ὁ μὴ ἔχων τιμήν (Α 171) P
alpha 8090	ἀτιμαλφοῦσι· τιμὴν οὐχ εὑρίσκουσιν
alpha 8091	ἀτιμοτάτη· ἄτιμος (Α 516)
alpha 8092	ἀτίνακτα· ἄσειστα
alpha 8093	ἅτιν’ οὖν· ἅ τινα οὖν
alpha 8094	ἀτηρὴς χαλκός· ἀκαταπόνητος σίδηρος (Ε 292 ..)
alpha 8095	ἀτισανδρεῖν· ἀτιμάζειν ἄνδρα, καὶ ὑπερηφανεῖν
alpha 8096	ἄτισεν· ἠτίμησεν. ἔβλαψεν. ἄτιμον ἐποίησεν
alpha 8097	ἀτίσεις· ἀτιμάσεις. Αἰσχύλος Κερκύωνι (fr. 105)
alpha 8098	[ἀτισιλινοῖς· περὶ τὰ λινὰ ἐξαμάτων δέσιν]
alpha 8099	*ἀτίταλλον· ἔτρεφον (Ξ 203) AS
alpha 8100	*ἀτίταλλε· ἀγάπα. μετὰ ἐπιμελείας τρέφε (S)
alpha 8101	ἀτίται· ἄδικοι
alpha 8102	*ἀτίτηλα· ἀνέθρεψα (Ω 60) gASn
alpha 8103	ἀτίτην· ἀτιμώρητον. ἄπορον. ἄτιμον. τὸν μὴ ἔχοντα ἀποτῖσαι
alpha 8104	Ἄτης λόφος· οὕτως τὸ Ἴλιον ἐκαλεῖτο πρῶτον
alpha 8105	ἀτιτεῖν· ἀδικεῖν
alpha 8106	[ἀτίτηστον· ἀπρομηθεύς]
alpha 8107	*ἄτιτος· ἀτιμώρητος (T). ASn κατὰ στέρησιν τῆς ἄτης (Ν 414)
alpha 8108	ἄτλαντα· ὠμοφόρον
alpha 8109	ἄτλας· ἄτολμος. ἀπαθής S καὶ ἡ διϊοῦσα εὐθεῖα ἕως τῶν πόλων
alpha 8110	ἀτλατεῖ· ἀγωνιᾷ. ἀθυμεῖ. φοβεῖται
alpha 8111	ἀτλατέω· ἀγωνιῶ
alpha 8112	ἀτλησία· ἀμηχανία. ἀνυποστασία
alpha 8113	*ἄτλητον· ἀνυπομόνητον (Τ 367) v(g) AS
alpha 8114	[ἄτματα· καθάρματα]
alpha 8115	ἀτμενία· δουλεία. δυστυχία
alpha 8116	ἄτμενον οἶτον· δουλικὸν μόρον
alpha 8117	ἄτμενον· †ἄπαυστον οἰκέτην
alpha 8118	ἀτλησίφρων· ... οὐδὲ τόλμης ἔννοιαν ἔχων
alpha 8119	ἄτμητον· ἀμέριστον, ἀτραυμάτιστον· Σοφοκλῆς Ἀμφιτρύωνι (fr. 120)
alpha 8120	ἀτμιδοῦχον· ἀτμίδα ἔχον
alpha 8121	*ἀτμίς· ἀπαύγασμα. πνοή (Sap. 7,25) w	274 in vol. 1
alpha 8122	*ἀτμίς· ἀναθυμίασις vgASP σπινθήρ SP ἀνάδοσις vgSPn
alpha 8123	*ἀτμοῖς· ἀναδόσεσιν vgASn
alpha 8124	*ἀτμός· ἡ ἐκ τοῦ ὑγροῦ ἀνάδοσις S ἢ καπνός. ἢ ἀτμίς. ⸤ἢ πνοή n
alpha 8125	ἀτμοῦσα ν· ἀναθυμιάζουσαν
alpha 8126	ἀτόκιο ν· βοτάνη
alpha 8127	*ἄτομ α· λεπτά vgn τομὴν μὴ δυνάμενα λαβεῖν vg
alpha 8128	ἀτονί α· ἀδυναμία
alpha 8129	*ἄτοπ α· πονηρά vgASn αἰσχρά (Iob 4,8)
alpha 8130	*ἀτοπία· αἰσχρότης. ⸤πονηρία AS
alpha 8131	ἀτόπαστο ν· ἀνείκαστον. Τοπάζειν γὰρ τὸ εἰκάζειν· καὶ τὸ ὑποτοπάσαι δὲ ἐνθένδε λέγεται. Αἰσχύλος Κρήσσαις (fr. 119)
alpha 8132	ἄτοπα· ξένα. ἐνίοτε δὲ ἄτοπον τὸν δεινὸν καὶ ἔκθεσμον καὶ παρηλλαγμένον, ἢ καὶ πονηρὸν καὶ αἰσχρὸν λέγει καὶ χαλεπόν
alpha 8133	ἄτοπος· παράδοξος λόγος, ἢ θαυμαστός
alpha 8134	*ἄτρακτος· βέλος [βέλος] μεταφορικῶς (Eur. Rhes. 312) g ὁ καὶ ἄδρακτος
alpha 8135	ἀτρακτυλλίς· φυτὸν ἀκανθῶδες. οἱ δὲ τὴν ἀγρίαν κνῆκον
alpha 8136	ἀτραπίζειν· βαδίζειν. ὁδοιπορεῖν (Pherecr. fr. 26)
alpha 8137	ἀτραπιτοῖς· ὁδοῖς (ps)
alpha 8138	ἀτραπός· ὁδὸς τετριμμένη, μὴ ἔχουσα ἐκτροπάς, ἀλλ’ εὐθεῖα S
alpha 8139	[ἀτρέχως· ἀτρίβως]
alpha 8140	*ἀτρεκές· ἀληθές (Ε 208) vgASn
alpha 8141	*ἀτρεκέως· ἀληθῶς vgASn ἀκριβῶς (Β 10 ..) n
alpha 8142	*ἀτρεκῆ· ἀληθῆ gAS ἀκριβῆ
alpha 8143	ἀτρεκήσασα· ἀκριβωσαμένη. Εὐριπίδης Βουσίριδι (fr. 315)
alpha 8144	ἀτρέμας· ἡσύχως, ἡσυχῇ (Eur. Or. 149 ..)
alpha 8145	[ἀτρέμη· ὑγεία]
alpha 8146	ἀτρεμῆσαι· ἡσυχάσαι
alpha 8147	ἀτρέμητον· ἀσάλευτον
alpha 8148	*ἀτρεμία· ἡσυχία vgASn
alpha 8149	(*)ἀτρεμέων· ἡσυχάζων (Greg. Naz. c. 1,1,36,26)
alpha 8150	*ἄτρεπτον· ἀκίνητον AS
alpha 8151	*ἀτρέστοις· ὀξυβλέπτοις AS
alpha 8152	*ἄτρεστον· ἀφόβητον ASn
alpha 8153	Ἀτρείδα δέ· τοὺς Ἀτρέως παῖδας (Α 16)
alpha 8154	Ἀτρείδαο· τοῦ Ἀτρέως παιδός (α 35 ..)
alpha 8155	Ἀτρείδης· ὁ τοῦ Ἀτρέως παῖς Ἀγαμέμνων (Α 7)	275 in vol. 1
alpha 8156	ἀτριάκαστοι· οἱ μὴ μετέχοντες τριακάδος Ἀθηναῖοι
alpha 8157	*ἀτρίζεται· πηνίζεται AS
alpha 8158	ἄτριον· ὕφος λεπτόν. καὶ εὐάτριοι· εὐυφεῖς
alpha 8159	*ἄτρομον· ἄφοβον (Ε 126) AS
alpha 8160	(*)ἄτροπον· ἄτρεπτον
alpha 8161	ἀτροπίη· ἀωρία. μεσονύκτιον
alpha 8162	ἄτροπος· ἀμετάτρεπτος
alpha 8163	ἄτρυφος· τυρὸς ὁ πησσόμενος ὑπὸ Λακώνων (Alcm. fr. 34)
alpha 8164	*ἀτρύτοις· ἀκαταπονήτοις vgAS
alpha 8165	*ἀτρυγέτοιο· ἀκάρπου ἀβύσσου καὶ ἀπείρου (α 72 ..)
alpha 8166	ἀτρύνων· ἐγείρων (Ι 709)
alpha 8167	*ἀτρύγετος· ἄκαρπος. ἀκαταπόνητος (Λ 316 ..) (A) S(n)
alpha 8168	*ἄτρυγον· καθαρόν. μὴ ἔχον τρύγα (Exod. 27,20) vgAS
alpha 8169	ἀτρυγηφάγου· πολυφάγου. Τρύγη γὰρ ὁ Δημητριακὸς καρ‐ πός (Archil. fr. 97)
alpha 8170	ἄτρυτον· ἄπονον. ἄκοπον. ἄπληστον
alpha 8171	ἄτρυτος· πολύπονος
alpha 8172	ἀτρυτώνη· *ἀκαταπόνητος AS ἀκοπίαστος S ἄτρωτος ἐν μάχῃ· ἡ Ἀθηνᾶ (Β 157)
alpha 8173	*ἀτρώτως· ἀνικήτως (vgAS)
alpha 8174	αττα· *τινά. ἅτινα vg ὁμοίως καὶ ὁ Δημοσθένης (19,304) ‖ καὶ προσφώνησις φιλοφρονητικὴ νέου πρὸς πρεσβύτερον καὶ τρο‐ φέα, ὡς ἡ πάππα πρὸς τὸν πατέρα. σημαίνει δὲ καὶ ἅτινα καὶ ὁπόσα. καὶ ψιλῶς, ταχέως
alpha 8175	*ἄττα· τινά. ὀλίγα τινά gASn
alpha 8176	*ᾄττει· πηδᾷ, ἅλλεται (d)
alpha 8177	ἀτταβυγάς· εἶδος ὀρνέου, καὶ τὸ ἀτταγᾶς
alpha 8178	ἀτταγάθη· ἀθάρη, παρὰ τῷ Ξάνθῳ
alpha 8179	ἀτταλαγώσεται· μολυνθήσεται
alpha 8180	[ἀτταλασίξαι· ὀμόσαι]
alpha 8181	*ἀττελάβους· ἀκρίδας AS
alpha 8182	*ἀττέλαβος· ἀκρὶς μικρά Pn καὶ εἶδος κνωδάλου, ζώου μικροῦ καὶ λεπτοῦ (Nah. 3,17) AS [γρ. καὶ ἀκρίδος]
alpha 8183	ἄττεσθαι· διάζεσθαι στήμονα (Sophr. fr. 79? Hermipp. fr. 2?)	276 in vol. 1
alpha 8184	ἀττάλη· φόρυξις, ὑπὸ Φρυγῶν
alpha 8185	ἀτταλίζομαι· πλανῶναι. Σικελοί
alpha 8186	ἄττανα· τήγανα. καὶ πλακοῦς ὁ ἐπ’ αὐτῶν σκευαζόμενος ...
alpha 8187	ἀτταλίδες· πλακοῦντες, ἔνθρυπτοι
alpha 8188	ἀττανίτας· τηγανίτας (Hippon. fr. 17 Kn.)
alpha 8189	ἀττάραγος· τὸ ἐλάχιστον (Callim. ep. 46,9) οἱ δὲ τὰς ἐπὶ τῶν ἄρτων φλυκταίνας. οἱ δὲ τὰς καλουμένας ψίχας
alpha 8190	ἀττάρυμα· πόμα, σόφισμα Κρητικόν
alpha 8191	ἄττασι· ἀνάστηθι 〈Λάκωνεσ〉
alpha 8192	Ἄττης· τὸν Ἄττιν φασί (Dem. 18,260) [Λάκωνες]
alpha 8193	Ἀττικὰ γράμματα· τὰ ἀρχαῖα, ἐπιχώρια (Dem. 59,76)
alpha 8194	Ἀττικουργῆ· τὰ ἐπὶ τῆς Ἀττικῆς εἰργασμένα (p)
alpha 8195	*Ἀττικῶς· Ἀθηναίως (vgASPn)
alpha 8196	*Ἀτθίς· Ἀθῆναι AS
alpha 8197	*ᾄττοντες· ὁρμῶντες. πηδῶντες. Λέγεται δὲ ὡς ἀπὸ τῶν σκορ‐ πίων AS
alpha 8198	*ᾄττουσα· ὁρμῶσα. πηδῶσα (n)
alpha 8199	ἀτύζει· ἐπιτιμᾷ, ταράσσει, ἀπολύει, φοβεῖ
alpha 8200	ἀτυζηλόν· φοβερόν, ἀφανές, ἄσημον
alpha 8201	ἀτύζεσθαι· φοβεῖσθαι, ταράσσεσθαι, ἀπὸ τῆς ἄτης
alpha 8202	*ἀτυζομένη· φοβουμένη. θορυβουμένη. ταραττομένη (Ο 90) AS
alpha 8203	*ἀτυζόμενος· λυπούμενος vgASn ἐκπλησσόμενος S
alpha 8204	ἄτυκτον· ἄκοσμον. σκληρόν. ἀκατασκεύαστον
alpha 8205	†ἀττύλλα· ἀγκύλη
alpha 8206	ἀτυλόν· μικρόν. ἀγεννές
alpha 8207	ἀτυπίδες· κριθαὶ ἀπίτυροι, λεγόμεναι ἀλέπυροι
alpha 8208	[ἀτυχής· καταπλαγής]
alpha 8209	ἀτυχήσεις· ἀποτεύξεις (Eupol. fr. 114)
alpha 8210	*ἀτυχθείς· ἀποστραφείς. ἐκπλαγείς (Ζ 468) AS
alpha 8211	ἀτύχημα· ταλαιπωρία
alpha 8212	*ἀτυχῶν· μέτριος (g) A
alpha 8213	ἄτωρ· ἡ μελία, ὑπὸ Αἰγυπτίων
alpha 8214	ἀτωμένη· βλαπτομένη. στερισκομένη (Soph. Ant. 17)
alpha 8215	*αὖα· ξηρά (ε 240)
alpha 8216	αὖ· πάλιν. ἢ ἐπὶ τοῦ δὴ vgSPn συνδέσμου. ἢ ἐπὶ τοῦ παρόντος
alpha 8217	αὖαι· ξηραί (S) φθαρταί	277 in vol. 1
alpha 8218	*αὐαίνεται· ξηραίνεται vg φθείρεται
alpha 8219	*αὐαινομένοις· ξηραινομένοις AS(n) φθειρομένοις
alpha 8220	*αὖον· ξηρόν vgAS
alpha 8221	αὐαλέον· λίαν ⸤ξηρόν S
alpha 8222	[Αὐαλό ς· ὁ Διόνυσος]
alpha 8223	*αὐανθείς· ξηρανθείς (ι 321) gAS
alpha 8224	αὐαρά· τὰ Ποντικὰ κάρυα
alpha 8225	αὔας· ξηράς (Μ 137) n
alpha 8226	*αὐγάζομαι· βλέπω (Ψ 458) Sn
alpha 8227	αὔγαρος· ἄσωτος, ὑπὸ Κυπρίων
alpha 8228	αὐγάζουσα· ὁρῶσα
alpha 8229	αὐγάσασθαι· ἰδεῖν
alpha 8230	Αὐγειαί· πόλεως ὄνομα (Β 532)
alpha 8231	αὐγεῖν· ἀλγεῖν
alpha 8232	*αὐγή· χροιά gAS λαμπρότης. καὶ φῶς vgAS
alpha 8233	αὐγῶ· αὐγάζομαι
alpha 8234	*αὔδα· λέγε SPn φώνει (Ξ 195) s
alpha 8235	αὐδάς· φωνάς
alpha 8236	*αὐδᾶται· λέγεται (Eur. Phoen. 125) gAS
alpha 8237	*αὐδή· φωνή (Α 249) vgSPn
alpha 8238	αὐδηέντων· τῶν λόγον καὶ φωνὴν ἐχόντων (ζ 125)
alpha 8239	*αὐδήεσσα· ὀνομαστή g ἔνδοξος (ε 334) (n)
alpha 8240	*αὐδή· φωνή vgAS καὶ φθόγγος
alpha 8241	*αὐδήσας· φωνήσας ASn λέξας
alpha 8242	*αὐδῶ· φωνῶ, λέγω vgASn
alpha 8243	αῦε· ψιλῶς μὲν ⸤ἐφώνει Sn ἐβόα AS δασέως δὲ καὶ ⸤ἐξέκαιεν, ἀνῆπτε πῦρ (Υ 51) S
alpha 8244	ἄυελλαι. ἄελλαι. παρὰ Ἀλκαίῳ (fr. 125)
alpha 8245	†αὐεκίζει· σφακελίζει. Κύπριοι
alpha 8246	†αὐερός· σκιά
alpha 8247	αὐερύοντα· εἰς τοὐπίσω ἕλκοντα (Θ 325)
alpha 8248	†αὐῆλαι· ἆισαι
alpha 8249	ἀυετῆ· τὸν αὐτοετῆ
alpha 8250	ἄυητο· ἔπνεεν AS
alpha 8251	*αὐθάδες· ἐξουσιαστικόν AS
alpha 8252	*αὐθάδης· ὑπερήφανος vSPb θυμώδης vgSn παράνομος AS αὐτά‐
alpha 8252	ρεσκος vgASPb	278 in vol. 1
alpha 8253	*αὐθαδία· προπετία (Esai. 24,8) n
alpha 8254	αὐθαδιάζεται· ὑπερηφανεύεται
alpha 8255	*αὐθαίρετοι· αὐτεπάγγελτοι AS αὐτοπροαίρετοι S αὐτάρεσκοι P ἑκούσιοι b αὐτόκλητοι (2. Cor. 8,3 ..) P
alpha 8256	αὐθέκαστα· ἁπλᾶ. αὐστηρά
alpha 8257	*αὐθέκαστος· ἀκριβής. αὐστηρὸς τῷ λόγῳ. ἀπαρακάλυπτος, ἢ τῷ τρόπῳ ἁπλοῦς vgASn ἐλευθέριος gAS ἀξιόπιστος AS αὐτά‐ ρεσκος S
alpha 8258	αὔθαιμοι· ἀδελφοί (Soph. O. C. 1078) p
alpha 8259	*αὐθεντεῖν· ἐξουσιάζειν (1. Tim. 2,12) AS
alpha 8260	αὐθέντης· ἐξουσιαστής. *αὐτόχειρ, φονεύς (Sap. 12,6) vg
alpha 8261	*αὐτεπισπάστῳ· αὐθαιρέτῳ AS
alpha 8262	*αὐθαιρέτως· ἑκουσίως (2. Macc. 6,19 ..)
alpha 8263	*αὐθημερόν· σήμερον, αὐτῇ τῇ ἡμέρᾳ (Prov. 12,16) gAS
alpha 8264	*αὖθι· ἐπὶ τόπου vgASn αὐτόθι (Α 492) vgASn
alpha 8265	*αὐθιγενής· αὐτόχθων γνήσιος vgAS ἰθαγενής AS
alpha 8266	αὐθιγενές· ἐγγενές, ἐπίγονον
alpha 8267	αὖθι μένων· ἐπὶ τόπῳ μένων (Α 492)
alpha 8268	*αὐθίξας· κινήσας AS
alpha 8269	αὖθις· πάλιν, ἐξ ἀρχῆς, εὐθύς. [ἐπὶ τόπου] ἢ μετὰ ταῦτα· τὸ δὲ αὖτις· ἐκ δευτέρου· τὸ δὲ αὖθι τοπικῶς διχῇ, ὡς ἐπὶ τοῦ παρόντος· ‚εἰ μέν κ’ αὖθι μένων‛ (Ι 412) ἀντὶ τοῦ ἐν τούτῳ 〈τῷ〉 τόπῳ, ποτὲ δὲ ἀναφορικῶς· ‚αὖθι λιπεῖν ἵππους τε καὶ
5	ἀνέρασ‛ (Μ 111) [ἤγουν ἄνδρας]
alpha 8270	†αὐθόρης· αὐτὸν βλέπων
alpha 8271	αὐθωρόν· σύντομον
alpha 8272	[ἀθρίζειν· ῥιγοῦν. Κύπριοι]
alpha 8273	αὐθύπαρκτον· αὐτοΰπαρκτον
alpha 8274	*†αὐθορίτους· συντόμους gAn
alpha 8275	αὐΐαχοι· *ἄνευ βοῆς gA μετὰ 〈πολλῆσ〉 ἰαχῆς S ἢ ἀΐαχοι S σιωπῇ. ἄφοβοι. καὶ αὖοι ἠχοῦντες (Α 41)
alpha 8276	ἀυϊδέτου· ἀφανοῦς, ἀοράτου
alpha 8277	αὐκάν· ἀλκήν. Κρῆτες
alpha 8278	†αὐκήλως· ἕως, ὑπὸ Τυῤῥηνῶν
alpha 8279	[*αὐκηρεσίη· ἀφθαρτή S]	279 in vol. 1
alpha 8280	αὐκυόνα· ἀλκυόνα. Κρῆτες
alpha 8281	αὐλὰ πανδέκτης· ...
alpha 8282	*αὐλαία· ἐν αὐλῇ διατρίβουσα AS ἢ τὸ τῆς σκηνῆς παραπέ‐ τασμα (Hyperid. fr. 165) vgA
alpha 8283	*αὔλακας· κοίλους τόπους (Ps. 64,11?) A (S)
alpha 8284	αὖλαξ· τὸ σχίσμα gAS τοῦ ἀρότρου. διόρυξ. σπήλαιον
alpha 8285	αὐλαρός· αὐλωρός, οἰκοφύλαξ p
alpha 8286	αὐλάχα· ἡ ὕννις
alpha 8287	αὐλεία· ἡ τῆς αὐλῆς θύρα n
alpha 8288	αὐληταί· ἀκροάματα, αὐλοῦντες
alpha 8289	αὔληρα· ἡνίας (Epich. fr. 178) μανδάκας
alpha 8290	*αὔληρον· χαλινόν. σχοινίον· οἱ δὲ σειράν P
alpha 8291	αὐλῆς· ἐπαύλεως· n ‚αὐλῆς ἐν χόρτῳ‛ (Λ 774) ἐν τῷ περιφράγ‐ ματι τῆς αὐλῆς S περιωρισμένῳ. καὶ γὰρ τὰ ὅμορα σύγχορτα λέγουσιν
alpha 8292	*αὐλῆς· τῆς κατ’ ἀγροὺς ἐπαύλεως λέγει (Ε 138 ..) (S
alpha 8293	αὐλητηρία· αὐλῶν θήκη
alpha 8294	αὐλητήριον· τόπος παρὰ Ταραντίνοις
alpha 8295	αὐλητής· εἶδος σφηκός
alpha 8296	αὐλήτην· τὸν τοῦ κόπρου ἐπιμελούμενον τῶν προβάτων (Soph. fr. 461)
alpha 8297	*αὐλία θύρα· πυλών vgASn
alpha 8298	Αὐλίδα· λιμένα (Β 303)
alpha 8299	*αὐλίζεται· κοιμᾶται. φυλάττεται vgASn κοιτάζεται (Iob 38,19)
alpha 8300	*αὐλίζομαι· μένω AS ἐνδιατρίβω (Prov. 19,23) ASn
alpha 8301	*αὐλιζομενάων· εἰς κοίτην ἐλαυνομένων (μ 265) S
alpha 8302	*αὐλίκουροι· φύλακες vgAS
alpha 8303	*αὖλιν· κοίτην (χ 470) n ἐπαυλισμόν (Ι 232) ASn
alpha 8304	αὐλίξαι· στασιάσαι. δραμεῖν
alpha 8305	Αὐλίς· πόλεως ὄνομα †ἢ κίλλα τις δίδυμος †ἐπίθετον Ἀπόλλωνος, ὁμοίως καὶ Διός
alpha 8306	*αὐλίξ· φλέψ vgAS
alpha 8307	αὐλίσκοι· ἐνώτια. †Πέρσαι
alpha 8308	*αὐλισμός· διανυκτέρευσις gASn
alpha 8309	αὐλός· κιθάρα. ἢ σῦριγξ
alpha 8310	αὐλόν· τὴν ῥύσιν τοῦ αἵματος (Ρ 297)
alpha 8311	ἀΰλους· ἀσωμάτους	280 in vol. 1
alpha 8312	αὐλουρός· οἰκοφύλαξ
alpha 8313	αὐλωλάζειν· τὸ σύρειν διὰ τῶν δακτύλων
alpha 8314	αὐλών· στενὴ ἀναφορὰ τοῦ ὕδατος. καὶ λειμών, ἢ ἔφυδρος τόπος
alpha 8315	αὐλῶνες· οἱ ἐπ’ εὐθείας τόποι. Αἰσχύλος καὶ τὴν τάφρον καὶ τὴν πυράν (fr. 419)
alpha 8316	αὐλωνίζουσα· ἐν αὐλῶσι διάγουσα S
alpha 8317	a) αὐλώνων· (Eur. Rhes. 112) ... b) *〈αὐλῶνες〉 φάραγγες 〈ἢ〉 τόποι πλατεῖς περὶ τὰ ὄρη (Paralip. 1,12,16) vgAS
alpha 8318	αὐλωπίαι· αὐλοὺς ἔχουσαι
alpha 8319	αὐλωπίας· κοιλόφθαλμος
alpha 8320	αὐλώπιδι· στενῇ περὶ τοὺς ὀφθαλμούς (Ε 182)
alpha 8321	αὐλῶπιν· αὐλοὺς ἔχουσαν. 〈Σοφοκλῆς δὲ τὴν λόγχην τὴν μακρὰν αὐλῶπιν εἶπεν〉 (fr. 923)
alpha 8322	αὐλῶπις· εἶδος περικεφαλαίας, παραμήκεις ἐχούσης τὰς τῶν ὀφθαλμῶν 〈ὀπὰσ〉 καὶ εἰς ὀξὺ ληγούσης. οἱ δὲ ἐκτεταμένον ἔχουσα τὸν λόφον
alpha 8323	αὐλωτοὶ φιμοί· οἱ κημοί. διὰ τὸ τοῖς κημοῖς κώδωνας προσῆ‐ φθαι, εἰς οὓς ἐμφυσῶντες οἱ ἵπποι φωνὴν σάλπιγγος προΐεντο (Aesch. fr. 326)
alpha 8324	αὕμα· ἅλμη, ὑπὸ Κρητῶν
alpha 8325	[αὔξας· ὁρμήσας]
alpha 8326	*αὔξην· αὔξησιν (v) gAS 〈καὶ〉 αὖξιν S
alpha 8327	*αὔξησις· βλάστησις AS
alpha 8328	Αὐξίδημος· Ἑρμῆς, ἀπὸ τῆς ἱδρύσεως ...
alpha 8329	*αὖοι· ξηροί gAS
alpha 8330	*αὖον· ξηρόν (Μ 160) vgASn
alpha 8331	αὐονάν· αὐχμόν. [ξηρόν. νεκρόν]
alpha 8332	*αὖον ὡς 〈ξύλον〉· ξύλον ξηρόν AS
alpha 8333	*αὖ πάλιν· πάλιν αὖθις (Greg. Naz. c. 1,1,5,18) S
alpha 8334	ἀΰπνους· κακοΰπνους (ι 404)
alpha 8335	*αὔραν· πνοὴν λεπτήν (Eur. Or. 1427) gAS
alpha 8336	*αὖραι· πνοαί (gn)
alpha 8337	†αὔη· πνοή (ε 469) ἢ ἅψηται (ε 490 v. l.?)
alpha 8338	αὐριβάτας· Αἰσχύλος τὸ αὐρί ἐπὶ τοῦ ταχέως τίθησι (fr. 420) καὶ
alpha 8338	ὁ αὐτὸς Ψυχοστασίᾳ οὕτως φησὶ τὸ ὄνομα (fr. 280) ταχυβήμων	281 in vol. 1
alpha 8339	αὐρίζειν· ῥιγοῦν. καὶ τὸ εἰς αὔριον ὑπερτίθεσθαι
alpha 8340	†αὐροί· λαγοί [ἴσαυροι] vgASn
alpha 8341	αὐς—· αὐτός. Κρῆτες καὶ Λάκωνες
alpha 8342	αυσαι· βοῆσαι (ι 65) κλαῦσαι n φλέξαι
alpha 8343	〉αυρότερον· ἀσθενέστερον (Μ 458)
alpha 8344	*ἀϋσάντων· κραυγασάντων (Β 334) gS
alpha 8345	ἀΰσας· φωνήσας vgASn κράξας (Δ 508) vgAS
alpha 8346	†αὐσαῖς· πνοαῖς. κραυγαῖς
alpha 8347	†αὐσόν· ξηρόν
alpha 8348	αὖσος· ἄλσος. Κρῆτες
alpha 8349	ἀυσταλέος· *κατάξηρος AS αὐστηρός S αὐχμηρός. ἀστόλιστος (τ 327)
alpha 8350	αὐστηρός· σκυθρωπός. ξηρός
alpha 8351	αὐστήρ· μέτρου ὄνομα
alpha 8352	*Αὐσωνίοις· 〈τοῖσ〉 ὑπὸ τὴν Ἰταλίαν 〈νόμοισ〉 S
alpha 8353	(*)Αὐσωνίοισι· Ῥωμαϊκοῖς
alpha 8354	*Αὐσωνίων 〈γλωττῶν〉· Ἰταλικῶν vgAS
alpha 8355	αὐτάγγελοι· ἑαυτοῖς χρώμενοι ἀγγέλοις
alpha 8356	αὐτὰ κέλευθα· *τὰς αὐτὰς ὁδούς n τὴν αὐτὴν ὁδόν (Μ 225)
alpha 8357	†αὐτάλεν· ἐσκίρτα (Ν 27)
alpha 8358	αὐτάγρετα· αὐθαίρετα. αὐτόλημπτα, ἑτοίμως λαμβανόμενα (π 148)
alpha 8359	*αὐτάδης· αὐτὸς ἐφ’ ἑαυτοῦ ...
alpha 8360	αὐτάγητοι· ἀγάμεναι ἑαυτὰς καὶ θαυμαστικῶς ἔχουσαι ἑαυτῶν, Ἴων Ἀλκμήνῃ (fr. 8). ἔνιοι δὲ αὐθάδεις. καὶ Ἀνακρέων οὕτω κέχρηται (fr. 142)
alpha 8361	αὐτάλκης· ζωμός. καὶ ὁ αὐτάρκης
alpha 8362	αὐταν· αὐτῶν, ἢ αὐτήν
alpha 8363	*αὔτανδρον· σὺν αὐτοῖς τοῖς ἀνδράσιν vgAS
alpha 8364	αὐταιώρητος· ὑφ’ ἑαυτοῦ μετεωριζόμενος
alpha 8365	[αὐτανίδας· αὖθις πάλιν]
alpha 8366	*αὐτὰρ δή. ἢ εὐθέως ASP ἢ ἐπειδή P
alpha 8367	αὐτάντας· ὁ προεστώς τινος πράγματος, καὶ αὐθεντῶν	282 in vol. 1
alpha 8368	αὐτάρ· δέ (Α 118 ..) [ἐγὼ δέ]
alpha 8369	*αὐτὰρ ἔπειτα· μετὰ δὲ ταῦτα (Α 51 ..) Sp
alpha 8370	αὐτάρεστος· ὁ ἐφ’ ἑαυτῷ ἀγαλλόμενος
alpha 8371	[αὐτόγυον· μονόβολον]
alpha 8372	†αὐτάρ· αὐτομάτη, ἑκουσία
alpha 8373	*αὐτάρκης· ἱκανός vgASn 〈ἀρκετόσ〉 AS
alpha 8374	*αὐτὰρ ὁ· ὁ δέ AS ἢ ὁ δή (Α 333 ..)
alpha 8375	*αὐτὰρ ἐγώ γε· ἐγὼ δέ (Α 282 ..) gAS
alpha 8376	*αὖτε· πάλιν (Α 206) ASn
alpha 8377	αὐτὰρ ὑπὸ χθών· ὑπὸ δὲ τῶν ποδῶν αὐτῶν ἡ γῆ (Β 465)
alpha 8378	αὐτεξούσιος· ὁ ἀφ’ ἑαυτοῦ ἐξουσιάζων
alpha 8379	αὐτεπίβουλος· αὐτοφονεύς
alpha 8380	αὐτερέται· αὐτοὶ ἐρέσσοντες (Thuc. 1,10,4)
alpha 8381	*ἀύτευν· ἐφώνουν, ἐβόων (Eur. Hipp. 168) AS
alpha 8382	ἀυτή· ἐπὶ μὲν τῆς φωνῆς· ‚ἀυτὴ δ’ οὐρανὸν ἷκεν‛ (Β 153) ἐπὶ δὲ τῆς μάχης· ‚ῥεῖα δέ κ’ ἀκμῆτες κεκμηότας ἄνδρας ἀυτῇ‛ (Π 44)
alpha 8383	ἀυτῇ· βίᾳ, τῇ δυνάμει (Λ 802)
alpha 8384	αὐτὴ κάμινος· παροιμία, ἐπὶ τῶν τὰ παραπλήσια πρασσόντων εἰρημένη. ἀπὸ γὰρ τοῦ κεραμεικοῦ τροχοῦ ἡ μεταφορά
alpha 8385	*αὐτῆμαρ· ἐν αὐτῇ ἡμέρᾳ (Α 81) gSn
alpha 8386	*ἀυτήν· κραυγήν ASn φωνήν, βοήν (Α 492 ..) gn
alpha 8387	ἀυτῆς· κραυγῆς, ⸤βοῆς (Β 97) S
alpha 8388	αὐτῇ κεν γαίῃ· σὺν αὐτῇ τῇ γῇ (Θ 24)
alpha 8389	αὐτῇσι ῥίζῃσι· σὺν αὐτῇ τῇ ῥίζῃ (Ι 542)
alpha 8390	*ἀύτει· ἐβόα (Λ 258) S
alpha 8391	*αὐτίκα μάλα· εὐθὺς λίαν S πάνυ Sn πάλιν S παραχρῆμα vgAS σήμερον Sn
alpha 8392	αὐτίκα Ἀριστοφάνης μὲν ἐπὶ τοῦ ἐνεστῶτος· Ὅμηρος δὲ ἐπὶ μόνου τοῦ νῦν. διὸ καὶ παραλλήλως λέγει αὐτίκα νῦν (υ 63)
alpha 8393	*αὐτίκα δὴ μάλα· πάραυτα Sn ταχέως δὴ καὶ καλῶς AS
alpha 8394	*αὖτις· πάλιν ἐκ δευτέρου (Α 27) n
alpha 8395	ἀυτμή· *πνοή (Ι 609) ASn φλόξ (π 290)
alpha 8396	ἀυτμένα· τὴν ἀναπνοὴν ASn πνευμάτων (Ψ 765) ἢ καὶ πεφυ‐ σημένα
alpha 8397	ἀυτμενώπης· πεφυσημένος, πεπνευσμένος
alpha 8398	αὐτοβοεί· τὸ παραχρῆμά τι συντελεσθῆναι ἐν πολεμικοῖς ἔργοις q
alpha 8398	ἅμα βοῇ. ⸤Θουκυδίδης (2,81,4 ..) q	283 in vol. 1
alpha 8399	*αὐτοβοεί· αὐθημερόν gAS πάραυτα. ἔτι τῶν βοῶν ἐν τοῖς ζυγοῖς ὄντων AS ἢ αὐτοὶ βοῶντες, κράζοντες ἀπέκτειναν αὐτούς AS
alpha 8400	[αὐτόγε· ἐπ’ ἐκεῖνον τὸν τόπον]
alpha 8401	*αὐτογένεθλον· αὐτογέννητον vgASn
alpha 8402	*αὐτογενής· αὐτογένεθλος, οὐκ ἔκ τινος γεννώμενος AS
alpha 8403	*αὐτόγυον· μονόβολον (Hes. op. 433) vgASn
alpha 8404	αὐτοδάϊκτος· ὁ ἑαυτὸν φονεύσας, ἢ καὶ κακοποιήσας
alpha 8405	αὐτοδακὴς μῆνις· πικρά
alpha 8406	αὐτοδάξ· παραχρῆμα ἢ τὸ ἐκ [τῶν] χειρῶν ἀποδεδώκασιν
alpha 8407	αὐτὸ δείξει· παροιμία ἔξω τοῦ ἐπιλόγου λεγομένη, ἧς μνη‐ μονεύει καὶ Πλάτων (Theaet. 200 e. Hipp. mai. 288 b)
alpha 8408	αὐτόδειπνος· ὅταν τις κεκλημένος ἑαυτῷ φέρῃ τὰ ἐπὶ τὸ δεῖπνον
alpha 8409	*αὐτοδικεῖ· αὐθεντεῖ. ὅταν αὐτὸς λέγῃ AS
alpha 8410	αὐτόδικοι· οἱ ἑαυτοῖς δικασταῖς χρώμενοι, καὶ οὐκ ἀλλαχόθεν παραγινομένοις
alpha 8411	αὐτόδιον· ἐξ αὐτῆς τῆς ὁδοῦ ἐληλυθότα (θ 449)
alpha 8412	αὐτοεθείρας· κόμας, ἢ καὶ κόσμους
alpha 8413	*αὐτοέντης· αὐτόχειρ S
alpha 8414	*αὐτοετές· ἐν αὐτῷ τῷ ἔτει (γ 322) S
alpha 8415	*αὐτόθεν· ἐκεῖθεν (ν 56 ..) vgAS
alpha 8416	*αὐτόθι· ἐκεῖσε. ἐν αὐτῷ τῷ τόπῳ vgASn ἐπὶ τόπου (Ι 617 ..)
alpha 8417	αὐτοὶ θύομεν· ἀντὶ τοῦ αὐτοὶ πίνομεν ἐνηλλαγμένως, παρό‐ σον οἱ καλούμενοι εἰς ἑστίασιν λέγουσι· καὶ αὐτοὶ θύομεν· ἐπὶ γὰρ τῶν καλουμένων ὑπό τινων λέγεται. Ἀριστοφάνης Γηρυτάδῃ (fr. 171)
alpha 8418	*αὐτοῖο· αὐτοῦ (Α 360) vgn
alpha 8419	*αὐτοῖσιν· αὐτοῖς (Α 51) vgAS
alpha 8420	αὐτοὶ χελώνας ἔσθετε· παροιμία. ἁλιεῖς γὰρ ἑλκύσαντες χελώνην μεγάλην καὶ ἀνασπάσαντες αὐτὴν διαμερίζονται τοῖς παριοῦσιν ...
alpha 8421	αὐτοκάβδαλα· αὐτοσχέδια ποιήματα. εὐτελῆ (Eup. fr. 200)
alpha 8422	†αὐτοκαλές· τὸ ἐπιτυχόν, συμβεβηκός
alpha 8423	αὐτόκαρνος· αὐτοζήμιος. Κάρνη γὰρ ἡ ζημία
alpha 8424	αὐτοκασίγνητος· γνήσιος ἀδελφὸς Sn ἐξ ἀμφοτέρων τῶν
alpha 8424	γονέων (Β 706)	284 in vol. 1
alpha 8425	αὐτοκέρας· ὥρας μέτρον οὐκ ἐπιδεόμενον ἢ θερμοῦ 〈ἢ ψυχροῦ〉, τουτέστιν τὸ τοῦ ἀέρος αὐτόκρατον, εὐκραές
alpha 8426	αὐτοκτίστους δόμους· οὐ κατεσκευασμένους, ἀλλ’ ἐκ ταὐτο‐ μάτου γεγενημένους, ἢ τοὺς οἰκουμένους. Σοφοκλῆς Κηδαλίωνι (fr. 309)
alpha 8427	αὐτόκλητοι· αὐτεπάγγελτοι (n)
alpha 8428	αὐτόκλητον· †ὅταν ἐπὶ δοχὴν μὴ κληθέντα ὑπό τινος, 〈ἀφ’〉 ἑαυτοῦ δὲ ἀπαντῆσαι
alpha 8429	αὐτόκρανα· αὐτόδηλα, ἑαυτὰ δηλοῦντα. ἢ κίονα μονόλιθον
alpha 8430	*αὐτοκράτωρ· αὐτεξούσιος n ἢ κοσμοκράτωρ vgASn
alpha 8431	αὐτόλειον· †λειτόν
alpha 8432	αὐτόλαβον· ἑαυτοῦ λαβὴν ἔχον
alpha 8433	αὐτολήκυθοι· οἱ πένητες, οἱ μόνην λήκυθον ἔχοντες· ἢ δι’ ἑαυτῶν βαστάζοντες τὴν λήκυθον, οὐ δι’ οἰκετῶν (Dem. 54,14)
alpha 8434	*αὐτολόχευτος· 〈ὁ〉 θεὸς 〈ὁ〉 ἀγέννητος, αὐτογέννητος (Cyr. in Esai. 44 p. 589 C) vgAS
alpha 8435	*αὐτόμαρτυς· ὁ ἑαυτῷ μαρτυρῶν AS
alpha 8436	αὐτόλυσις· δέμα, ἐφ’ ᾧ ἀγκύλη ἐφῆπται, καὶ οὐχ ἅμμα γέγονεν
alpha 8437	†αὐτομάττιτα· σπέρμα ἀνδρός
alpha 8438	*αὐτοματίσαντες· ἀφ’ ἑαυτῶν πράξαντες (Xen. Cyr. 4,5,21) ASn
alpha 8439	αὐτόματοι δ’ ἀγαθοί· παροιμία
alpha 8440	*αὐτόματον· αὐτοφυές vgASPn
alpha 8441	αὐτομαχεῖν· αὐτοδικεῖν (p)
alpha 8442	αὐτόμοιρος· μονόμοιρος. Σοφοκλῆς Θυέστῃ Σικυωνίῳ (fr. 229)
alpha 8443	αὐτόμολος· ὁ πρὸς τοὺς πολεμίους ἀπελθών, προδότης
alpha 8444	αὐτομόλπως, αὐτόμολπα ὁμοίως ἐκείνοις
alpha 8445	*αὐτομόλως· προδοτικῶς vgASn [Σοφοκλῆς Φαίδρᾳ (fr. 629)]
alpha 8446	*αὐτονυχί· αὐτῇ τῇ νυκτί (Θ 197) vgASn
alpha 8447	αὐτόξυλον· αὐτοδημιούργητον ξύλον. ἢ ξύλινα (Soph. Phil. 35)
alpha 8448	αὐτοξενεῖν· ἐν ἴσῳ τῷ προξενεῖν
alpha 8449	αὐτόπαιδα· αὐτὸν τρόπῳ τινὶ παῖδ’ ὄντα. 〈Σοφοκλῆς Φαίδρᾳ〉 (fr. 925)
alpha 8450	†αὐτοπέλις· κλῖμαξ
alpha 8451	αὐτόπαστοι πύλαι· παστάδας ἔχουσαι, ποικίλαι	285 in vol. 1
alpha 8452	αὐτόποδον καὶ αὐτοποδητί· τὸ ἐκ ποδὸς βαδίζειν
alpha 8453	αὐτοποίητον· εὐτελές
alpha 8454	αὐτοπάμονα· ἐπίκληρον
alpha 8455	αὐτοπόκιστον· μὴ κεκαρμένον. οἱ δὲ εὐτελὲς ἱμάτιον
alpha 8456	*αὐτόπρεμνος· αὐτόῤῥιζος (vgASn)
alpha 8457	*αὐτόπτης· θεατής vgAS
alpha 8458	αὐτορέγμων· ἑαυτῷ ἐργαζόμενος
alpha 8459	αὐτορέγμονος πότμου· ὅσον ἑαυτὸν ἔρεζε καὶ κατέθυσε. 〈ἢ〉 αὐτορέγμονος, παρὰ τὸ ὀρέγειν τὴν χεῖρα. Αἰσχύλος Κρήσσαις (fr. 117)
alpha 8460	αὐτός· ἢ ἐγώ. ἢ σύ. ἢ ἐκεῖνος
alpha 8461	*αὐτόσε· ἐκεῖσε vgASn
alpha 8462	αὐτόσιτον· τὸν ἑαυτὸν τρέφοντα. ἢ τὸν σὺν ἑτέρῳ δειπνοῦντα, καὶ ἑαυτῷ φέροντα τὰ ἐπιτήδεια πρὸς τὸ δεῖπνον (Crobyl. com. fr. 1,3,379 K)
alpha 8463	αὐτόσσυτον· αὐτοκέλευστον. Σοφοκλῆς Σκυρίοις (fr. 515)
alpha 8464	αὐτοστέριφον· ἰσχυρόν. αὐτοφυές
alpha 8465	αὐτόστολον· αὐτοσκεύαστον
alpha 8466	αὐτοσχεδές· ὑποδήματος εἶδος γυναικείου (Hermipp. fr. 18)
alpha 8467	*αὐτοσχεδιάζει· πάραυτα λέγει AS
alpha 8468	αὐτοσχεδίῃ· ἀπὸ χειρός. ⸤ἀπὸ τοῦ σύνεγγυς (Ο 510) S
alpha 8469	*αὐτοσχέδιον· τὸ εὐθὺς ῥηθὲν vgAS ἢ ὑπαγορευθέν g ἢ γενό‐ μενον vgAS
alpha 8470	*αὐτοσχεδίως· αὐτομάτως vg ταχινῇ δυνάμει (Sap. 2,2) n
alpha 8471	αὐτοσχεδόν· ἐγγύς, *ἐκ τοῦ σύνεγγυς (Η 273) An παρ’ ἄλληλα (Ο 386?)
alpha 8472	αὐτότεγον· ἀπηρτισμένον, πλῆρες ὅσον δεῖ
alpha 8473	αὐτόταγος μύλη· ἀδέσποτος, παρόσον οὐδεὶς ἔλαυνεν αὐτήν· ταγοὺς γὰρ τοὺς ἡγουμένους ἔλεγον. ἔνιοι δὲ αὐτάγγελον
alpha 8474	αὐτοτελὲς ψήφισμα· τὸ μὴ προβεβουλευμένον
alpha 8475	*αὐτοτελής· τέλειος vgAS(n)
alpha 8476	αὐτοτελὴς δίκη· ἀφ’ ἧς μὴ ἔστι ἐφιέναι
alpha 8477	αὐτοῦ· *ἐκεῖ vgAS αὐτόθι. ἐπὶ τόπου (Α 428) εὐθύς
alpha 8478	αὐτοῦ ἐνεύναιον· τὸ ἴδιον ἐγκοίτιον (ξ 51)
alpha 8479	*αὐτουργός· ὁ δι’ ἑαυτοῦ ἐργαζόμενος (Eur. Or. 920) vgASn
alpha 8480	αὐτοφαρίζειν· αὐτοματεῖν
alpha 8481	αὐτόφλοιον· αὐτόδερμον	286 in vol. 1
alpha 8482	αὐτόφορβος· αὐτοφάγος p Αἰσχύλος Κίρκῃ (fr. 114)
alpha 8483	αὐτόφορτοι· αὐτοδιάκονοι. κυρίως δὲ οἱ ἐν τοῖς ἰδίοις πλοίοις. Σοφοκλῆς Θυέστῃ Σικυωνίῳ (fr. 230). ὁ δὲ Κρατῖνος ἐν Χείρωσι (fr. 248) τοὺς τὰ κοινὰ φορτιζομένους ἔφη
alpha 8484	αὐτοφωρία· τὸ ἐπὶ αὐτῇ φωρᾷ
alpha 8485	αὐτόχειρ· φονεύς.
alpha 8486	*αὐτόχειρες· οἱ ταῖς ἰδίαις χερσὶ φονεύοντες (Act. ap. 27,19) AS(vg)
alpha 8487	αὐτοχειρί· ὁ ἑαυτὸν φονεύων (Eur. Or. 1040)
alpha 8488	αὐτοχειρία· τὸ τῇ ἑαυτοῦ χειρὶ ποιῆσαί τι
alpha 8489	αὐτόχειρος· ὁ ἑαυτὸν ἐγχειρίσας
alpha 8490	*αὐτόχθοσι· τοῖς ἐν ἰδίᾳ γῇ ἢ τόπῳ οἰκοῦσιν (Levit. 17,15) AS
alpha 8491	*αὐτόχθων· ἐντόπιος n ἐγχώριος, ⸤πολίτης, γνήσιος vg
alpha 8492	αὐτόχθων ἑστί α· ἡ τοῦ Χείρωνος παρόσον ἐν τοῖς ὄρεσι διῆγεν (trag. ad. fr. 201)
alpha 8493	†αὐτοχθηδόν· αὐτοποίητον
alpha 8494	*αὐτόχρημα· αὐτὸ τὸ πρᾶγμα vgAS
alpha 8495	*αὐτοχόωνον· αὐτοχώνευτον (Ψ 826) S
alpha 8496	αὐτοχόωνον· αὐτοχώνευτον. ἀπ’ αὐτῆς τῆς χωνείας τὸ τέλειον ἔχοντα, καὶ μὴ προσδεόμενον ἄλλου τινὸς εἰς συμπλήρωσιν. ἢ αὐτόχυτον. ὅλον στερέμνιον, οὐ κοῖλον (Ψ 826)
alpha 8497	αὐτοχροιηδόν· πρὸς τὸν χρῶτα
alpha 8498	αὐτόχρυσα· τὰ τίμια
alpha 8499	αὐτώδης· ὑπέρφρων. ἰδιογνώμων
alpha 8500	αὐτώλης· ὑβριστής. αὐτόχειρ
alpha 8501	*αὔτως· μάτην Sb ἁπλῶς n ὡς ἔτυχεν (Α 133 ..) g
alpha 8502	αὔτως· ἐπὶ μὲν τοῦ ματαίου καὶ κατακένου· ‚αὔτως γὰρ ἐπέες’ ἐριδαίνομεν‛ (Β 342). ἐπὶ δὲ τοῦ ὁμοίως· ‚ὣς δ’ αὔτως ...‛, (Γ 339 ..), 〈ἐπὶ δὲ τοῦ αὔτωσ〉· ‚φαγέμεν καὶ πιέμεν αὔτωσ‛ (π 143)
alpha 8503	αὐχάν· καύχησιν
alpha 8504	αὐχαλέοι· σεμνοί (Xenophan. fr. 3,5 D.)
alpha 8505	αὐχάττειν· ἀναχωρεῖν. καὶ τὸ ἐμμένειν ἐγχάττειν
alpha 8506	〉αυχέες· καυχώμενοι (Θ 230)
alpha 8507	αὐχένιοι· χιτῶνος εἶδος, ὑπὸ Ἀντιφάνους (fr. 315)
alpha 8508	*αὐχεῖν· καυχᾶσθαι AS	287 in vol. 1
alpha 8509	*αὐχέω· εὔχομαι AS
alpha 8510	αὐχήεις· σεμνός
alpha 8511	*αὔχημα· καύχημα, ἔπαρσις P ὑπερηφάνεια (Eur. Phoen. 1137)
alpha 8512	*αὐχήμασιν· ὑπερηφανείαις ASn
alpha 8513	*αὐχήματα· καυχήματα. σεμνολογήματα vgASn
alpha 8514	*αὐχήν· τράχηλος (κ 559) vgAS
alpha 8515	*αὐχήσασθαι· καυχήσασθαι (P)
alpha 8516	*αὔχησις· σεμνότης AS
alpha 8517	*†αὐχθῇ· αὐξηθῇ S
alpha 8518	*αὐχμεῖν· ξηραίνειν S
alpha 8519	†αὐχμεῖς· ἀστεῖος
alpha 8520	αὐχμηρόν· ξηρόν. *σκοτῶδες (Eur. Alc. 947) v
alpha 8521	*αὐχμηρῷ· ξηρῷ. σκοτώδει (2. Petr. 1,19) gAS
alpha 8522	*αὐχμοί· ἀνομβρίαι AS
alpha 8523	*αὐχμός· ξηρασία, AS ἀνομβρία. ἔνδεια. AS καυματινὸς ἀήρ. g Sn ἢ λιμὸς ἀπὸ ἀβροχίας γενόμενος S
alpha 8524	*αὐχμώδης· ξηρός. ῥυπώδης (Eur. Or. 223 ..) AS(vg)
alpha 8525	*αὐχμῶντα· ῥυπῶντα vgASn
alpha 8526	αὔω· διαχέω. θερμαίνω· τὰ γὰρ προσηνῆ τοῖς θερμοῖς παρέ‐ βαλλον
alpha 8527	αὔως· ἡμέρα (Sapph. fr. 18 ..)
alpha 8528	ἀφαγνίσας· ἀποδύσας, ἢ συλήσας
alpha 8529	*〈ἀφαγνίσασθαι·〉 καθιερώσασθαι, ἀφοσιώσασθαι (Num. 6,2) (AS)
alpha 8530	ἀφάδιος· ἐχθρός, ἀπὸ τοῦ ἀφανδάνειν. λέγεται δὲ καὶ ἀνφά‐ διος
alpha 8531	ἀφαδίαν· τὴν πολεμικὴν ναῦν, διὰ τὸ ἀφανδάνειν (Eupol. fr. 34)
alpha 8532	ἁφάζει· ἀναδέχεται, ἀπὸ τῆς ἁφῆς
alpha 8533	Ἀφαία· ἡ Δίκτυννα, καὶ Ἄρτεμις
alpha 8534	ἀφαιμάσαι· δαπανῆσαι, ἀπολειτουργῆσαι καὶ ἀπολέσαι. ὁ αὐτὸς Δελφοῖς (com. ad. 1128)
alpha 8535	ἄφαιμοι· ἀπόγονοι. εὐγενεῖς
alpha 8536	[ἄφακες· εὐηθές]
alpha 8537	*ἀφαιρεῖται· ἀποσπᾷ (Α 182) vgAS
alpha 8538	*ἀφαίρεμα· ἀνάθημα. δῶρον (Exod. 29,28 ..) vgASn	288 in vol. 1
alpha 8539	ἀφαιρήσασθαι· λαβεῖν. στερήσασθαι (Α 160?)
alpha 8540	*ἀφελοῦνται· ἀποστεροῦνται AS
alpha 8541	*ἁφαῖς· πληγαῖς (2. Reg. 7,14) vgAS
alpha 8542	ἀφάκη· ὄσπριον
alpha 8543	ἀφαλέον· συνηγμένον, κοινόν
alpha 8544	ἄφαλον· φάλον μὴ ἔχον (Κ 258)
alpha 8545	*ἄφαλόν τε· μήτε προμετωπίδα (Κ 258) ASn
alpha 8546	ἄφαλος· περικεφαλαία S μὴ ἔχουσα φάλους. Φάλοι δέ εἰσιν οἱ λαμπροὶ ἧλοι, ἢ τὰ ποικίλματα (Κ 258)
alpha 8547	ἄφαλτοι· οἱ ἀναπηδῶντες
alpha 8548	ἀφαμιῶται· οἰκέται ἀγροῖκοι, περίοικοι
alpha 8549	ἀφανδάνει· ἀπαρέσκει (π 387)
alpha 8550	a) ἄφαντος· ἀθεώρητος b) *ἀφανές· μὴ φαινόμενον (Pp)
alpha 8551	*ἀφανῆ· μὴ ὁρώμενον (AS)
alpha 8552	†ἀφανίαν· συναγωγὴν ἑστιάσεως
alpha 8553	ἀφανίζειν· σήπειν. ἀπολλύειν
alpha 8554	*ἀφανίσαι· σκεπάσαι (Matth. 6,16?) ⸤προνομεῦσαι (Ezech. 30,9 ..) n
alpha 8555	†Ἀφάνναι· χωρίον τῆς †Δαμαρτίδος φυλῆς, πόῤῥωθεν ...
alpha 8556	*ἀφάμαρτεν· ἀπέτυχεν (Θ 119) Sn
alpha 8557	*ἀφαμαρτοεπής· ἁμαρτάνων ἐν τῷ λέγειν (Γ 215) n
alpha 8558	*ἄφαρ· ταχέως ἢ εὐθέως (Α 349) vgASn 〈ῥᾳδίωσ〉 (θ 270) S
alpha 8559	[ἄσπετος· πολύς.] ἄριστος. βοηθός [ῥᾳδίως]
alpha 8560	ἄφαρβαν· ἐλεύθερον
alpha 8561	†ἀφαρεῖ· ἱδροῖ †ἀνιμᾶται
alpha 8562	ἀφαρεύς· τοῦ θήλεος θύννου τὸ ὑπὸ τῇ γαστρὶ πτερύγιον
alpha 8563	ἀφαρκίδευτον· ἄγρυπτον. ἀρυτίδωτον
alpha 8564	ἄφαρκτος· ἀφύλακτος
alpha 8565	ἀφάρμακον χρῶμα Οἰδίποδος· ἄνευ ἄνθους. Ἄνθη γὰρ τὰ φάρμακα. καὶ τὰ βαφεῖα φαρμακῶνας Σοφοκλῆς (fr. 1004) ἔφη
alpha 8566	ἄφαρον· ἀνήροτον (Callim. fr. 287)
alpha 8567	ἄφαροι· ἀνείματοι, ἀνένδυτοι	289 in vol. 1
alpha 8568	[ἄφαρ· εὐθέως]
alpha 8569	*ἀφάρτερος· ταχύτερος (Ψ 311) (AS)
alpha 8570	ἀφάρυμος· ἄτολμος
alpha 8571	ἀφάρωτος· ἀναροτρίαστος pd
alpha 8572	ἀφασία· ἀφωνία vgP ἔασις. στέρησις. σιωπή A ἀναυδία
alpha 8573	*ἁφάσσειν· ψηλαφᾶν g(P) παρὰ τὴν ἁφήν (Hdt. 3,69,3 ..)
alpha 8574	[ἀφατῆλες· μαστοί, θῆλες]
alpha 8575	ἄφατον· ἀμήχανον. *πολύ. ἄῤῥητον. ἀμέτρητον vgAS δεινόν
alpha 8576	ἀφαυροῖσιν· ἀσθενέσι AS ταπεινοῖς
alpha 8577	ἀφαυρότατος· ἀσθενέστατος S ταπεινότατος (Ο 11)
alpha 8578	*ἀφαυροῦ· ἀσθενοῦς (Η 235) (vg)AS
alpha 8579	*ἀφαυρότερος· ἀσθενέστερος (Η 457) (vg)ASP
alpha 8580	ἀφάψαι· συνδῆσαι. σμῦξαι
alpha 8581	ἀφείδιτος· ἡμέρα παρὰ Λάκωσιν, ἐν ᾗ θύουσιν
alpha 8582	†ἀφεδρῆ· ἀποπνίγη
alpha 8583	†ἀφεδνήν· ἀναιδῆ
alpha 8584	ἀφεδρεῦσαι· ἐπὶ δίφρῳ καθίσαι
alpha 8585	*ἀφέδρῳ· ἀκαθαρσίᾳ (Levit. 15,19 ..) vgAS
alpha 8586	*ἀφεδρῶνες· σέλλαι vgn σελλάρια gn σωτήρια vg ἀναγκαῖα
alpha 8587	*ἀφεθῆναι· ἀπολυθῆναι AS
alpha 8588	*ἀφειδήσας· μὴ φεισάμενος. καταφρονήσας, ἢ περιϊδών vgASn
alpha 8589	*ἀφειδία· καρτερία (Coloss. 2,23) vgASn
alpha 8590	ἀφεικνούμενος· παραγενόμενος
alpha 8591	*ἀφείλαντο· ἀπεστέρησαν (Iob 24,10 ..) vgAS
alpha 8592	ἀφεῖλεν· ἦρεν. ἔκοψεν (Matth. 26,51)
alpha 8593	ἀφελής· ἀσινής. καθαρός. ὁλόκληρος, ὁ μήτε πλεονάζων μήτε δέων τι τοῦ σώματος. καὶ πεδία ἀφελῆ· τὰ σύνδενδρα (Ar. Eq. 524)
alpha 8594	ἀφελγύνουσα· κακοῦσα
alpha 8595	ἀφελλίαι· μέλανες ἀλφοί
alpha 8596	ἄφελμα· τὸ κάλλυντρον (Hippon. 51,4)
alpha 8597	*ἀφελομένη· ἐπάρασα AS
alpha 8598	*ἀφέμενον· ἀποστάντα, ἀντιλέγοντα gASn
alpha 8599	ἄφενος· ὁ ἐξ ἑκάστου ἐνιαυτοῦ πλοῦτος. ἢ ἄπενος, ὁ κεχωρισμένος πενίας
alpha 8600	*ἄφενος· ὁ ἐνιαυσιαῖος καρπός· ἔνος γὰρ 〈ὁ〉 ἐνιαυτός vgASn [καὶ
alpha 8600	ἔνος ὁ ἐνιαυτός (Α 171 ..) S]	290 in vol. 1
alpha 8601	*ἀφέξει· ἀποστήσει ἢ ἀποκωλύσει vgAS ἢ ἀποσχήσει AS
alpha 8602	ἀφέξομαι· ἀποστήσομαι (τ 489)
alpha 8603	[ἄφεος· ἄφωνος]
alpha 8604	[ἀφέρεμα· ἀνάθημα. δῶρον. ξένιον]
alpha 8605	ἀφέριστα· ἄχρηστα
alpha 8606	*ἀφέρτεροι· ἥσσονες An
alpha 8607	ἀφερτέρους· πολὺ φερτέρους. ταχυτέρους (Ψ 311 v. l.)
alpha 8608	ἀφέρτερος· ταχύτερος
alpha 8609	ἄφερτος· ἀφόρητος
alpha 8610	*ἀφέσθαι· ἀποσχέσθαι g
alpha 8611	*ἄφεσιν· ὕσπληγα AS
alpha 8612	*ἄφεσις· ἀπόλυσις (Act. ap. 13,38 ..) vgASn συγχώρησις n
alpha 8613	†ἀφεστακέναι· ἀπεσταλκέναι
alpha 8614	*ἀφέστατε· ἀφεστήκατε (Δ 340) (S)
alpha 8615	*ἀφέστηκας· ἐμακρύνθης (Ps. 9,22) S
alpha 8616	*ἀφεστηκώς· μακρυνθείς S
alpha 8617	ἀφεστής· †ἀγαθός
alpha 8618	ἄφετος· ἀφειμένος
alpha 8619	ἀφ’ Ἑστίας ἀρχόμενος· παροιμία. μετενήνεκται δὲ ἀπὸ τῶν περὶ τὰ ἱερὰ δρωμένων. ἔθος γὰρ ἦν τῇ Ἑστίᾳ τὰς ἀπαρχὰς ποιεῖσθαι
alpha 8620	ἀφέτην· ἀφήκασιν (Λ 642)
alpha 8621	*ἀφετηρία· ἀρχή g(ASn) [ἡγεμονία]
alpha 8622	ἄφετοι· οἱ ἱεροὶ βόες. *καὶ ⸤ἀπολελυμένοι (vgASn)
alpha 8623	*ἀφέξομαι· παύσομαι n
alpha 8624	ἀφεύς· ἀδύνατος
alpha 8625	ἀφεψάλου· ἄνευ σπινθῆρος λαμπροῦ
alpha 8626	ἀφέψειν· βάπτειν τρίχα
alpha 8627	ἀφεψιασάμην· ἀφωμίλησα. Σοφοκλῆς Ἀντηνορίδαις (fr. 134)
alpha 8628	*ἁφή· αἴσθησις SΣ χειρῶν, ἤγουν ψηλάφησις. ἢ χροιὰ λέπρας (Levit. 14,3 ..) vgAS
alpha 8629	*ἀφηγεῖσθαι· διηγεῖσθαι vgASn
alpha 8630	ἀφηγήμων· ὁ ἀφηγούμενος ὁδοῦ, ὁδηγός
alpha 8631	ἀφηγητής· ὁμοίως
alpha 8632	†ἀφήγουσα· μεταστρέφουσα
alpha 8633	*ἀφῆκεν· ἐξέπεμψεν (Gen. 45,2 ..) S	291 in vol. 1
alpha 8634	†ἀφηκές· εὐηθές
alpha 8635	*ἀφηλικεστέραν· νεωτέραν ASn
alpha 8636	*ἀφῆλιξ· καταδεής AS, ἀτελὴς S τὴν ἡλικίαν ASn
alpha 8637	*ἀφήμαρτεν· ἀπέτυχεν (Θ 319) ASn
alpha 8638	ἀφ’ ἡμείων· ἀφ’ ἡμῶν (Ε 258)
alpha 8639	ἀφήμενος· ἄποθεν καθήμενος (Ο 106)
alpha 8640	ἀφημιάστους· ἀγροικίας
alpha 8641	ἀφημίζεσθαι· ἀθερίζεσθαι
alpha 8642	ἄφημοι· ἀνώνυμοι, ἀκλεεῖς
alpha 8643	ἀφήμονες· ἄῤῥητοι. οὐκ ὀνομαζόμενοι
alpha 8644	ἀφημοῦντας· ἀγροίκους
alpha 8645	(*)ἀφ’ ἡμῶν· ἄποθεν (Greg. Naz. c. 1,2,10,583)
alpha 8646	ἀφήμως· ἐν κόσμῳ, ἡσυχῇ (Thuc. 3,104,5)
alpha 8647	ἄφηνα· ἔκοψα
alpha 8648	ἀφῆναι· τὸ τὰς ἐπτισμένας κριθὰς ταῖς χερσὶ τρῖψαι
alpha 8649	*ἀφηνιάζετο· ἐχωρίζετο Sn
alpha 8650	*ἀφηνιάσαντες· ἀποχωρισθέντες vgAS ἐκ μεταφορᾶς ἵππων ἁρμάτων AS
alpha 8651	*ἀφηνιαστήν· ὑπερήφανον, ἀνυπότακτον AS
alpha 8652	†ἀφηράαν· μακράν
alpha 8653	ἀφῄρημαι· ἐστέρημαι
alpha 8654	ἀφης· ἀδύνατος, †ἄλλος. ἢ ἐξ ἧς
alpha 8655	ἁφήσασθαι· ἅψασθαι
alpha 8656	ἀφητορεία· μαντεία
alpha 8657	ἀφήτορος· προφητεύοντος. ἢ τοῦ τοξότου (Ι 404)
alpha 8658	ἀφθίβορον· ὁ βορῶς ἐσθίων
alpha 8659	ἄφθα· ἡ ἐν στόματι ἕλκωσις. καὶ φθόη δὲ τὸ αὐτό
alpha 8660	*ἄφθιτον· ἄφθαρτον ASP θεῖον (Β 46)
alpha 8661	ἀφθίτους γνώμας· ἀμετατρέπτους. Σοφοκλῆς Μυσοῖς (fr. 381)
alpha 8662	ἀφθονία· *πλῆθος n καὶ ἀκακία
alpha 8663	ἄφθονον· πολύ. καὶ πλούσιον
alpha 8664	ἀφθόνους· τοὺς ἅλας
alpha 8665	ἀφίας· βωμός
alpha 8666	*ἀφῖγμαι· παραγέγονα (Eur. Tro. 58) vgASn
alpha 8667	ἀφιγμένος· παραγεγονώς, *⸤παραγενόμενος (Eur. Alc. 772 ..) vgASn
alpha 8668	*ἀμφιγύοισιν ἔγχεσι· δόρασι ἑκατέρωθεν ἐστομωμένοις (N
alpha 8668	147 ..) AS	292 in vol. 1
alpha 8669	*ἀφιδήσας· ἀφροντιστήσας S
alpha 8670	Ἄφιδνα· δῆμος τῆς Πτολεμαΐδος φυλῆς
alpha 8671	†ἀφνιδρόν· ἀκοίμητον
alpha 8672	*ἀφίδρυμα· ἱερόν vgS
alpha 8673	*ἀφίει· ἀπέπεμπεν (Α 25) S
alpha 8674	ἀφ’ ἱερᾶς· οὕτως ἐλέγετο γραμμὴ [ἱερὰ] παρὰ τοῖς πεττεύουσιν
alpha 8675	ἀφιερισμένα· περικεκαθαρμένα
alpha 8676	*ἀφιερωμέναι· αἱ τῷ θεῷ ἀνακείμεναι S
alpha 8677	*ἀφιέρωσε· τῷ θεῷ ἀνέθηκεν vgS
alpha 8678	ἀφίζειν· ἀποκαθίζειν
alpha 8679	*ἀφικάνει· παραγέγονεν (Ζ 388) S
alpha 8680	ἀφ’ ἱκετηρίας· ἐπὶ τῶν κατασπουδαζομένων καὶ λόγου τυγχα‐ νόντων οὕτως ἔλεγον
alpha 8681	*ἀφίκετο· παρεγένετο (α 332) vgAS
alpha 8682	*ἀφικνεῖται· παραγίνεται Sn
alpha 8683	ἀφικμῶντο· ἀπεσείοντο. ἢ ἀπηλοῶντο
alpha 8684	*ἀφικομένῳ· παραγινομένῳ v(g) AS
alpha 8685	ἀφικόμην· ἀφῖγμαι (Eur. Or. 215)
alpha 8686	*ἀφίκου· παραγενοῦ (Iob 11,7) vgSn
alpha 8687	*ἀφῖκται· παραγέγονεν vgASn
alpha 8688	ἀφικτόν· ἀκάθαρτον. μισητόν
alpha 8689	Ἀφίκτορα· τὸν ἱκέσιον Δία (Aesch. Suppl. 1)
alpha 8690	ἀφικτρός· ἀκάθαρτος. μιαρός
alpha 8691	[ἀφίλης· καθαρός. ὑγίης. ὁλόκληρος]
alpha 8692	[ἀφιλία· καρτερία]
alpha 8693	*ἀφιλοικτίρμονες· ἀνελεήμονες v(g)
alpha 8694	*ἀφιλότιμος· ταπεινός. παρὰ τὸ μὴ φιλεῖν τιμὴν 〈ἢ〉 ἡττᾶσθαι 〈δόξησ〉 vgAS
alpha 8695	ἀφινιάζει· ...
alpha 8696	*ἀφίξεται· παραγενήσεται (Σ 270) vgASn
alpha 8697	*ἄφιξις· ἔφοδος vg(n) παρουσία gP
alpha 8698	ἄφιπποι· οἱ ἀπείρως ἔχοντες ἱππικῆς (Plat. rep. 1,335 c)
alpha 8699	ἀφίστησιν· σταθμῷ παραδίδωσιν
alpha 8700	[ἀφλάσαι· ἀπολέσαι]
alpha 8701	ἄφλαστον· τὸ ἀκροστόλιον p τὸ ἄκρον τῆς πρύμνης, ἀποτετα‐ μένον εἰς ὕψος (Ο 717)
alpha 8702	ἀφλετῆρες· μαστοί, θηλαί	293 in vol. 1
alpha 8703	[ἀφλοισβός· ἀφρὸς ὁ ἐκ ταραχῆς]
alpha 8704	*ἀφλοισμός· ἀφρός (Ο 607) Sn
alpha 8705	ἄφλους· ἄφλοιος
alpha 8706	ἀφνίδια· ἀφνίδαν, ἄφνω
alpha 8707	*ἀφνειός· πλούσιος (Ε 9) vgSn
alpha 8708	ἀφνός· ἐξαίφνης
alpha 8709	ἀφνύει, ἀφνύνει· ὀλβίζει
alpha 8710	*ἄφνω· ἐξαίφνης S αἰφνιδίως (Prov. 1,27) Sn
alpha 8711	*ἄφοδος· ἀποχώρησις n ἐπὶ τὸ ἀφοδεῦσαι
alpha 8712	ἀφόδιοι· ἐχθροί
alpha 8713	ἀφοίβατον· ἀκάθαρτον. Αἰσχύλος Νεανίσκοις (fr. 148)
alpha 8714	ἀφοιδεῖν· μὴ φροντίζειν
alpha 8715	ἀφοίνους· 〈ἀ〉φόνους. ὑγιεῖς
alpha 8716	[ἀφοισμός· ἀφρός]
alpha 8717	ἀφόπλισον· ἀπόδυσον
alpha 8718	ἀφοπλίζειν· ἀφαιρεῖσθαι ...
alpha 8719	ἀφοπλίττονται· ἀπολύονται στρατείας
alpha 8720	*ἀφόρητον· ἀβάστακτον vgSn ἀνυπομόνητον (2. Macc. 9,10?)
alpha 8721	*ἀφορήτως· δεινῶς, ἀβαστάκτως (g) S
alpha 8722	ἀφορίαν· ἀκαρπίαν
alpha 8723	[ἀφόριος· θρασύς. ἄπιστος]
alpha 8724	*ἀφωρισμένος· ἐκλελεγμένος, διακεκριμένος (Rom. 1,1) n
alpha 8725	ἄφορκος· θρασύς. ἄπιστος
alpha 8726	ἀφορμή· ἡ νῦν ἐνθήκη λεγομένη. Ἀριστοφάνης· μέλλει δὲ πέμπειν [τοὺς] εἰς ἀφορμήν 〈τοὺς—〉 (fr. 724) *ἢ πρόφασις. ἢ αἰτία. vgSn
alpha 8727	ἄφοροι· ἀσύλητοι
alpha 8728	ἀφόρτιον· ἄχρηστον. ἀκάθαρτον
alpha 8729	*ἀφορολόγητον· φόρον μὴ τελοῦν (3. Esdr. 4,50) vgS
alpha 8730	ἄφορτος· οὐκ ἠγμένος τὴν Λυκουργείαν ἀγωγήν
alpha 8731	*ἀφορῶντες· ἀποβλέποντες (Hebr. 12,2) (vg) S
alpha 8732	ἄφος· ἡ τραγάκανθα
alpha 8733	*ἀφοσιούμεθα· τὸ ὅσιον ποιούμεθα gSn
alpha 8734	*ἀφοσιούμενοι· ἐν ὑποκρίσει gSn θωπεύοντες S τιμῶντες Sn
alpha 8735	*ἀφοσιούμενος· πληροφορῶν gS ποιήσας τὴν ὁσίαν (Hdt. 4,
alpha 8735	154,4) gSn	294 in vol. 1
alpha 8736	*ἀφοσιοῦν· καθαίρειν S
alpha 8737	ἀφοσιοῦσθαι· ἀποκαθαίρεσθαι
alpha 8738	ἀφοσιώματα· καθάρματα, καθάρσια.
alpha 8739	*ἀφοσίωσις· 〈θυσία, καθιέρωσισ〉 p
alpha 8740	ἀφοσιωμέναι· ἀνόσιαι. ἄποθεν τοῦ ὁσίου γεγενημέναι. Σοφο‐ κλῆς Θυέστῃ βʹ (fr. 232)
alpha 8741	*ἀφοσιούμενοι· τιμῶντες wΣ
alpha 8742	ἀφοσιώσεται· ἀπάρξεται ὁσίας χάριν
alpha 8743	ἀφ’ οὗ γοῦν μνῆστις· ἀφ’ οὗ μέμνημαι
alpha 8744	*ἁφόωντα· ψηλαφῶντα (Ζ 322) S
alpha 8745	*ἀφραίνεις· μωραίνεις. παραφρονεῖς (Η 109) S
alpha 8746	*ἀφραίνοντι· παρανοοῦντι. ἀσυνετοῦντι S
alpha 8747	ἀφραδέα· [ἐχθρά, πολέμια] †ἀδιαμέλητα. μωρά
alpha 8748	ἀφραδέες· ἀδιανόητοι (λ 476)
alpha 8749	*ἀφραδέοντι· παρανοοῦντι (Ι 32) S(s)
alpha 8750	ἀφραδέουσιν· ἀφρονεύονται (η 294)
alpha 8751	ἀφραδέως· ἀνεπιστημόνως. *ἀπείρως gS ἀδιανοήτως (Γ 436) vgSP
alpha 8752	ἀφραδίῃ· ἀπειρίᾳ. ἀμηχανίᾳ (Β 368)
alpha 8753	ἀφραδίῃσι· μωρίαις, ἀνοίαις, ἐξηχίαις (Κ 122 ..)
alpha 8754	ἄφρακτος· ἀφύλακτος. Σοφοκλῆς Αἴαντι μαστιγοφόρῳ (910)
alpha 8755	ἀφράκτους οἰκήσεις· τὰς μὴ ἐχούσας περιβολάς (Thuc. 1,6,1)
alpha 8756	ἀφράδμων· ἀσύνετος. ἀμαθής. Σοφοκλῆς Τριπτολέμῳ (fr. 556)
alpha 8757	[ἀφράσμων· ἀσύνετος]
alpha 8758	ἀφράσσει· ἀσυνετεῖ
alpha 8759	ἄφραστον· ἀπρονόητον, ὥστε μηδένα νοῆσαι. *ἀνεκλάλητον SP ἀνεκδιήγητον, ὃ μὴ φράζεται. ἄλεκτον (Eur. Hipp. 820) vgSn
alpha 8760	ἀφραττίας· ἰσχυρός. Κρῆτες
alpha 8761	†Ἄφραττος· ἡ Ἑκάτη, παρὰ Ταραντίνοις
alpha 8762	*ἄφρεον· ἤφριζον n ἵδρουν (Λ 282)
alpha 8763	*ἀφρήτωρ· φρατρίαν οὐκ ἔχων S οἷον συγγένειαν (Ι 63)
alpha 8764	ἀφρίους· ἀθέρας
alpha 8765	ἀφρῖνον· τάλαρον. †τῶν ἐκ τῶν ἑλκυσμάτων τῶν ἐρίων	295 in vol. 1
alpha 8766	ἄφρις· μύρτον
alpha 8767	ἀφροδισία ἄγρα· Σοφοκλῆς Δανάῃ (fr. 169). ‘†γόνοιον μήλων καὶ ἀφροδισίαν ἄγραν‘ οἱ μὲν τοὺς πέρδικας, οἳ δὴ πρὸς τὸν καθαρμὸν ἁρμόζουσιν (τῇ δὲ θηλείᾳ παλεύοντες αἱροῦσιν αὐτούς), κακῶς δέ· χοίρῳ γὰρ καθαίρουσι καὶ ἀρνίῳ, ἀλλ’ οὐ
5	πέρδικι. λέγει οὖν τὴν τῶν συῶν διὰ τὸ καταφερὲς εἶναι τὸ ζῷον πρὸς συνουσίαν. Καπρᾶν γέ τοι καὶ κάπραιναν ἀπὸ τούτου. Δύναται δὲ καὶ τὴν τῶν αἰγῶν γονὴν δηλοῦν. καὶ γὰρ καὶ τοῦτο τὸ ζῷον λίαν ἐπτόηται πρὸς τὰ ἀφροδίσια· ὥστε καὶ εἰς ἑαυτὸ ὑβρίζειν
alpha 8768	ἀφροδισιάζεσθαι· γυναικίζεσθαι
alpha 8769	Ἀφροδίτη ψίθυρος· ...
alpha 8770	Ἀφροδίσιον· Ἀφροδίτης ἄγαλμα, *ἢ Ἀφροδίτης ἔργον vgS
alpha 8771	ἀφροδίσιος ὅρκος· παροιμία, ἣν καὶ ἀναγράφουσιν· Ἀφρο‐ δίσιος ὅρκος οὐ δάκνει· πρῶτος δὲ Ἡσίοδος (fr. 187 Rz.) ἔπλασε τὰ περὶ τὸν Δία καὶ τὴν Ἰώ. Ὤμοσεν, ἀλλὰ 〈λέγουσιν〉 ... (Callim. ep. 25,3)
alpha 8772	〈Ἀφροδίτης·〉 περὶ μὲν τῆς θεοῦ Ἀφροδίτης· ‚ἐϋστεφάνου τ’ Ἀφροδίτησ‛ (θ 267), ἐπὶ 〈δὲ〉 τῆς συνουσίας· ‚καὶ ἐκλελάθοιντ’ Ἀφροδίτησ‛ (χ 444)
alpha 8773	Ἀφρόδιτος· Θεόφραστος μὲν τὸν Ἑρμαφρόδιτόν φησιν, ὁ δὲ τὰ περὶ Ἀμαθοῦντα γεγραφὼς Παίων εἰς ἄνδρα τὴν θεὸν ἐσχηματίσθαι ἐν Κύπρῳ λέγει
alpha 8774	ἀφρονῆσαι· ἄφρονα γενέσθαι
alpha 8775	ἀφρόν· κυρίως θαλάσσιον. καὶ ἀφρῶδες δὲ διαχώρημα, ὡς Ἀριστοφάνης (Lys. 1258)· πολὺς †δέμας κατὰ τὴν ...
alpha 8776	*ἀφροντιστεῖν· ἀμελεῖν S
alpha 8777	ἀφροντιστίας· ἀμελείας
alpha 8778	[ἀφρός] *ἄφρων· μωρός n ἄνους (Eur. Med. 885) S
alpha 8779	ἀφύα· μεμβράς
alpha 8780	ἀφυδραίνεσθαι· περιῤῥαίνεσθαι. ἀπολούεσθαι (Eur. Ion 97)
alpha 8781	ἀφύει· ἀπολευκαίνεται, καὶ ὥσπερ ἀφύης χρῶμα ἴσχει (Hippocr. aff. int. 40)
alpha 8782	ἄφυζε· ἀπόλαβε
alpha 8783	ἀφύη· τὰ μικρὰ ἰχθύδια	296 in vol. 1
alpha 8784	*ἀφυής· δυσχερής vgS
alpha 8785	*ἄφυκα· ἀκαλλώπιστα· παρὰ τὸ μὴ ἔχειν φυκάριον vgSPn ὃ βάλλουσιν αἱ γυναῖκες Sn πρὸς φιλοκαλίαν. ῥοιδάριον S
alpha 8786	*ἀφύκτοις· οἷς οὐκ ἔστιν ἐκφυγεῖν (Eur. Hipp. 1422) vgSPn
alpha 8787	ἄφυκτον· *ἄφευκτον S ἀνεξάλειπτον (Eur. Med. 634)
alpha 8788	ἀφύκτως· ἀνεξαλείπτως
alpha 8789	ἀφύλλοις· ξηροῖς (Β 425) (p)
alpha 8790	ἀφύλλου στόματος· ἄνευ ἱκετηρίας. Εὐριπίδης Ὀρέστῃ (383)
alpha 8791	ἀφύλλωτον πέτραν· ἄπορον. ἄδενδρον. οἷον λεωπετρίαν. Σοφοκλῆς Ἰοβάτῃ (fr. 276)
alpha 8792	ἄφυλλον· λεῖον. ξηρόν. ἄνοζον. ψιλόν
alpha 8793	ἄφυλλος αὐχήν· οἱ δὲ ἄτρακτον
alpha 8794	*ἀφύξειν· ἀπαντλήσειν (Α 171) Sn
alpha 8795	ἀφυπνίσας· ἀφύπνισεν· ...
alpha 8796	ἅφυρσιν· ἀκαθαρσία〈ν〉
alpha 8797	*ἀφυσγετόν· συρφετόν (T)S(n) ἀκαθαρσίαν S(n) κόπριον [συρφετόν] (Λ 495)
alpha 8798	*ἀφυσσάμενοι· ἀντλήσαντες (Γ 295) S
alpha 8799	ἄφυσσαν· τὴν κοτύλην 〈παρὰ〉 Ταραντίνοις
alpha 8800	ἀφύσσειν· [ψηλαφᾶν]. ἀπαρύεσθαι, ἀπαντλεῖν
alpha 8801	ἀφύσσων· *ἀπαντλῶν gn ἐκχέων (Α 598)
alpha 8802	ἀφύστα· κοτύλη. στάμνος
alpha 8803	ἀφυτρίς· ἀρύταινα
alpha 8804	ἀφύων τιμή· τὸ ἔλαιον, ἐπεὶ ἐν τούτῳ ἕψονται (Ar. Ach. 640). λέγουσι δὲ Ἀττικοὶ πληθυντικῶς τὰς ἀφύας, ἑνικῶς δὲ οὐδέποτε· λέγουσι δὲ καὶ αὐτὰς ἀφρὸν διὰ τὴν λευκότητα
alpha 8805	ἀφωσιωμένε· ἄποθεν τοῦ ὁσίου ἀφωρισμένε ...
alpha 8806	Ἀχαία· ἐπίθετον Δήμητρος. ἀπὸ τοῦ περὶ τὴν Κόρην ἄχους, ὅπερ ἐποιεῖτο ἀναζητοῦσα αὐτήν. Λάκωνες δὲ ἀγαθά. οἱ δὲ ⸤ἔρια p μαλακά
alpha 8807	[ἀχαία ς· λύπας]
alpha 8808	Ἀχαΐδα γαῖα〈ν〉· ἡ τῶν Ἑλλήνων γῆ (Η 124)
alpha 8809	ἀχαΐζειν· ἑλληνίζειν
alpha 8810	Ἀχαιμένης· Πέρσης, ἀπὸ Ἀχαιμένους βασιλέως· καὶ Ἀχαι‐
alpha 8810	μενίδαι αἱ Περσεῖδαι	297 in vol. 1
alpha 8811	ἀχαιῖναι 〈καὶ σπαθίναι〉· ἐλάφων ἡλικίαι
alpha 8812	ἀχαίνει· σαίνει. ⸤παίζει (S) κολακεύει
alpha 8813	Ἀχαιοί· οἱ Ἕλληνες S κυρίως δὲ Ἀχαιοὶ οἱ κατοικοῦντες μέρος τι τῆς Πελοποννήσου, τὴν καλουμένην Ἀχαΐαν (Α 22 ..)
alpha 8814	ἀχαιομάντεις· οἱ τὴν τῶν ... θεῶν ἔχοντες ἱερωσύνην ἐν Κύπρῳ
alpha 8815	*Ἀχαιοῖς· τοῖς Ἕλλησιν (Α 2) n
alpha 8816	Ἀχάζ· κατάσχεσις
alpha 8817	ἀχανά· κλήματα s
alpha 8818	ἀχάνας· τινὲς μὲν Περσικὰ μέτρα. Φανόδημος (fr. 19 J.) δὲ κίστας, εἰς ἃς κατετίθεντο τοὺς ἐπισιτισμοὺς οἱ ἐπὶ θεωρίας [ἰόντες οἱ εἰς θεοὺς] στελλόμενοι (Ar. Ach. 108)
alpha 8819	ἀχάλκευτα τρύπανα· τὰ φρύγια πυρεῖα. Σοφοκλῆς Φινεῖ βʹῳ (fr. 642)
alpha 8820	*ἀχανεῖ· ἀνανοίκτῳ (Sap. 19,17) gS
alpha 8821	*ἀχανές· ἡπλωμένον gSPn
alpha 8822	ἀχάνη· μέτρον σίτου ἐν Βοιωτίᾳ, χωροῦν μεδίμνους μεʹ
alpha 8823	ἀχανής· ἄφθογγος. *ἄφωνος vg μὴ ἀνοίγων στόμα
alpha 8824	[ἀχανόωσαν· ἐπιθυμοῦσαν]
alpha 8825	*ἀχαρές· λυπηρόν vgS
alpha 8826	ἀχάριστα· ἀγνώμονα
alpha 8827	ἀχάριστα· ἀχαρίστως, ἢ ἄνευ χάριτος (θ 236)
alpha 8828	ἀχαριστεῖν· μὴ χαρίζεσθαι
alpha 8829	ἀχαρίστερον· ἀχαριστότερον ‚δόρπου δ’ οὐκ ἄν πως ἀχαρί‐ στερον‛ (υ 392) οἱ δὲ λυπηρότερον
alpha 8830	ἀχάρνα· εἶδος ἰχθύος
alpha 8831	Ἀχάρνη· δῆμος τῆς Ἀττικῆς. Ἀχαρνικαὶ πύλαι Ἀθήνησιν
alpha 8832	Ἀχαρνικοὶ ὄνοι· ἐπὶ τῶν μεγάλων οὕτως ἔλεγον
alpha 8833	*ἄχεα· λύπη (Γ 412 ..) Sn
alpha 8834	*Ἀχαιΐς· γυνή (Β 235) vgSn
alpha 8835	ἄχεϊ προτραπέσθαι· τῇ λύπῃ ὑπεῖξαι, καὶ οἷον ὑποχωρῆσαι (Ζ 336)
alpha 8836	ἄχειλον· ἄτροφον. πολύχορτον
alpha 8837	ἀχείμαστον· ἀτάραχον (Aesch. Suppl. 136)	298 in vol. 1
alpha 8838	*ἀχείρωτος· ἀπόρθητος SPn ἀήττητος, ἀνίκητος vgS. Χειροῦ‐ σθαι γὰρ λέγεται νικᾶσθαι S
alpha 8839	ἀχέλιον· τὸ λεπτομερές 〈τῶν ἀχύρων〉
alpha 8840	ἀχέλουρις· [τῶν ἀχύρων] ποίμην τις, παρὰ Ταραντίνοις
alpha 8841	*Ἀχελῷος· ποταμὸς Ἀκαρνανίας vgS καὶ πᾶν ὕδωρ οὕτως λέγεται (Φ 194) Sn
alpha 8842	ἄχεος νεφέλη· περιφραστικῶς λύπη (Ρ 591)
alpha 8843	*ἄχερδος· ἄκανθα ποιά S ‚καὶ ἐθρίγκωσεν ἀχέρδῳ, (ξ 10)
alpha 8844	†ἄχερλα· ἰχθὺς ποιός
alpha 8845	*ἀχερούσια· ὕδατα S ἑλώδη
alpha 8846	ἀχερωΐς· δένδρου γένος ἀκάρπου. λεύκη (Ν 389) (S)
alpha 8847	*Ἀχέρων· ποταμὸς ἐν ᾅδου (κ 513) g
alpha 8848	†ἄχεται· στυγεῖ. μέμφεται
alpha 8849	ἀχέτας· ὁ τέλειος, καὶ φωνήεις
alpha 8850	*ἀχέτης· ὁ ἄῤῥην τέττιξ, ὁ λαλίστερος S
alpha 8851	*ἀχεύων· λυπούμενος (Ε 869) Sn
alpha 8852	ἀχήν· ἄπορος
alpha 8853	*ἀχηνεῖς· κενοί S
alpha 8854	ἀχῆνες· πένητες
alpha 8855	ἀχηνία· ἀπορία (Ar. fr. 20) gS ἀπὸ τοῦ μὴ ἔχειν. καὶ οἱ πένητες ἀχῆνες· τινὲς δὲ ὅτι τὰ κενὰ ἠχεῖ
alpha 8856	ἀχείμονα· ἁγνήν
alpha 8857	ἀχειρές· ἀχρεῖον
alpha 8858	ἄχηρον· ἀχράδα. Κρῆτες
alpha 8859	Ἀχηρώ· ἡ Ἀχηρὼ καὶ Ὠπὶς καὶ Ἐλλήγηρις καὶ Γῆ καὶ Δημήτηρ ἡ αὐτή
alpha 8860	ἀχητεῖς· ἀζήτητοι. ἀσύνετοι. ἄποροι
alpha 8861	ἄχθεος· βάρους
alpha 8862	†ἄχητι· λυπήθητι
alpha 8863	Ἀχθεία· ἡ Δημήτηρ, μυστικῶς
alpha 8864	*ἄχθεσθαι· βαρεῖσθαι n
alpha 8865	*ἄχθεται· λυπεῖται gSn
alpha 8866	[ἄχθη· ἀκαθαρσία. ἀφρὸς θαλάσσης]
alpha 8867	ἀχθηδόνα· λύπην. ὀδύνην. βάρος (Thuc. 4,40)
alpha 8868	ἀχθηρές· λυπηρόν
alpha 8869	*ἀχθίσας· γομώσας AS ἤγουν πληρώσας
alpha 8870	ἀχθηφόρος· νωτοφόρος. βάρη φέρων	299 in vol. 1
alpha 8871	ἀχθεινόν· ἐπίπονον. ὀδυνηρόν (Eur. Hec. 1240)
alpha 8872	*ἀχθομένη· βαρυνομένη (Ε 354) S
alpha 8873	*ἀχθόμενος· βαρούμενος. λυπούμενος ASn
alpha 8874	*ἄχθος· λύπη. βάρος (Μ 452 ..) gSPn
alpha 8875	ἀχθών· κορμὸς ἐκ †λιπαροῦ †δαδίου. Λάκωνες
alpha 8876	ἇχι· ὅπου. *ἢ χόρτῳ χλωρῷ (Sirac. 40,16) AS
alpha 8877	[ἀχιά· ἔρια μαλακά]
alpha 8878	[ἀχίκητα· ἀκατάληπτα S]
alpha 8879	Ἀχίλλειον πλάκα· τὴν Ἀχιλλέως νῆσον, τὴν Λεύκην λεγο‐ μένην (trag. ad. 202) 〈εἰσὶ δὲ καὶ Ἀχιλλέως δρόμοι περὶ ταύτην τὴν νῆσον〉
alpha 8880	Ἀχιλλείων· Ἱππεῦσιν Ἀριστοφάνης (819) καὶ Σοφοκλῆς Σκύθαις (fr. 507) Ἀχιλλείων, ἔνιοι δὲ τῶν λευκῶν. τινὲς δὲ σπόγγον φασί, οἷς τοὺς ὀφθαλμοὺς ἀποψῶνται
alpha 8881	†Ἀχινάων· τῶν Ἐχινάδων (Β 625)
alpha 8882	†ἀχληρόν· ἀπεχθές
alpha 8883	ἀχλιδιᾶν· θρύπτεσθαι
alpha 8884	[ἀχλύμενος· λυπούμενος]
alpha 8885	*ἀχλύν· σκοτίαν AS καὶ ἀορασίαν (Ε 127) S
alpha 8886	*ἀχλυοέσσης· σκοτεινῆς (Greg. Naz. c. 2,1,1,206) S
alpha 8887	ἀχλύς· ἡ ἐν τοῖς ὀφθαλμοῖς λεπτὴ ὕλη. *ὀμίχλη. σκοτία. ἀμ‐ βλυωπία (Act. Ap. 13,11) vgAS
alpha 8888	*ἄχνα· ἄχυρα gAS λεπτά (Ε 499) g, ἀποβράσματα (Ο 626) AS
alpha 8889	ἀχνάζει· ἄχθεται, μισεῖ, ψέγει
alpha 8890	ἄχναν· τὴν †οἴκησιν. καὶ τὴν ἐπὶ τοῦ σίτου λεπτὴν καλάμην
alpha 8891	ἄχνη· τὸ ἄχυρον ‚ὡς δ’ ἄνεμος ἄχνας φορέῃ‛ (Ε 499) ἄχνη δὲ καὶ *⸤ὁ ἐπιπολάζων S ἀφρὸς vgn τῷ κύματι S τῆς θαλάσσης g
alpha 8892	[ἄχνημο ς· νῆστις]
alpha 8893	ἄχνην Λυδῆς κερκίδος· Σοφοκλῆς Αἰχμαλώτοις (fr. 42) Ἄχνην τὸ ἄκρον, κατὰ τὴν ἐργασίαν ἄκρως ἔχον, ἢ ἀπὸ τῆς θαλασσίας ἄχνης· [ἔστι γὰρ λαμπρὰ καὶ διαφανής. γράφεται δὲ καὶ ἴχνη]
alpha 8894	ἄχνη πυρός· ὁ καπνός (Aesch. fr. 336) καὶ Ἀριστοφάνης (Vesp. 92) οὕτως ἄχνην ὕπνου. ὁ δὲ Ἱπποκράτης (Vect. 2?)
alpha 8894	τοῦ λίνου ἄχνη· δηλοῖ δὲ καὶ τὸ λεπτὸν ξύσμα.	300 in vol. 1
alpha 8895	†ἀχνητόν· δαψιλές. ἄφατον. πολύ. ἄφθονον
alpha 8896	ἄχνυλα· κάρυα. Κρῆτες
alpha 8897	*ἀχνύμενος· λυπούμενος (Α 102 ..) AS
alpha 8898	ἀχνῶδες· ἄχνῃ ὅμοιον
alpha 8899	ἄχολον· ἀποσκευαζόμενον τὴν ὀργήν. κωλυτικὴν ὀργῆς δύναμιν ἔχον ‚νηπενθές, ἄχολόν τε, κακῶν ἐπίληθον ἁπάντων‛ (δ 221)
alpha 8900	ἄχορα· τὰ πίτυρα. ἔνιοι δὲ κρανίον
alpha 8901	ἀχώρητος· ὁ μὴ χωρούμενος
alpha 8902	ἀχώριστος· ὁ μὴ χωριζόμενος
alpha 8903	*ἀχόρους· κακοχόρους (Eur. Andr. 1037 v. l.) vgASn
alpha 8904	ἀχόρταστος· ἄπληστος
alpha 8905	*ἄχος· λύπη vgAS
alpha 8906	ἄχουσα· κραυγάζουσα (Ι 567)
alpha 8907	ἀχράδα· ἄπιον (p) καὶ βοτάνη
alpha 8908	ἀχραδαμύλα· ὁ κοχλίας. Ταραντίνοις
alpha 8909	ἀχράδας· τοὺς ἀπίους
alpha 8910	ἀχράδα· ἄπιον Λάκωνες
alpha 8911	ἀχραδῖναι· ζῶά τινα [καὶ] ξυλοφάγα
alpha 8912	[ἀχρανές·] *ἄχραντον· ἀμόλυντον n καθαρόν, Pn ἀμίαντον. ASPn Χραίνειν γάρ ἐστι τὸ μιαίνειν AS
alpha 8913	ἄχρατοι· οἱ πολέμιοι
alpha 8914	ἀχρέα· βλάσφημον. ἄμορφον. ἀχρεῖον. λυπηρόν
alpha 8915	ἀχρεῖον ἰδών· εἰς οὐδεμίαν χρείαν ἐμβλέψας. σκυθρωπάσας, καὶ διαστρέψας τὴν ὄψιν B 269 καὶ ἐπὶ τῆς Πηνελόπης· ‚ἀχρεῖον δ’ ἐγέλασε‛ (ς 162) τὴν μὴ ἀπὸ γνώμης γελῶσαν δηλοῖ
alpha 8916	ἀχρήματον· ἀδάπανον. Σοφοκλῆς Σκυρίοις (fr. 516)
alpha 8917	ἀχρημοσύνη· πενία. ἔνδεια. ἀπορία (ρ 102)
alpha 8918	ἀχρήεις· μάταιος. ἐλαφρός. ἄχρηστος
alpha 8919	ἀχρήϊστον ὄλεθρον· μέχρι τοῦ ἐσχάτου καὶ ἀπεράντου
alpha 8920	ἄχρηστος· ὁ μὴ χρηστηριασάμενος
alpha 8921	ἀχρήμων· πένης s καὶ αὐτάρκης
alpha 8922	ἄχρις ἀπηλοίησεν· παντελῶς ἀπέκοψεν (Δ 522)
alpha 8923	*ἄχρι, ἄχρις· μέχρι. ἕως. vgASn
alpha 8924	*ἄχριον· ἄχριστον n
alpha 8925	†ἀχρισατέες· ἀληθές
alpha 8926	ἀχροΐην· ὁμόχροιαν, καὶ συγχρωματισμόν	301 in vol. 1
alpha 8927	ἄχρονον· τὸ μὴ ἀρξάμενον ἀπὸ χρόνου S
alpha 8928	*ἀχρονοτριβές· σύντομον. ταχύ. παρὰ τὸ μὴ τετρῖφθαι ἐν χρόνῳ, ἢ χρόνον πολὺν διατρῖψαι AS
alpha 8929	ἄχροοι· πυῤῥαὶ ἡμίονοι
alpha 8930	[.. ἄχροον, πονηρόν. Λακωνόθον]
alpha 8931	ἀχύνετον· πολύν S
alpha 8932	*ἀχυρμιαί· τόποι, εἰς οὓς τὰ ἄχυρα ἐκπίπτει gS λικμώμενα (Ε 502) g
alpha 8933	ἄχυρος· ὁ ἀχυρών. ἀχυροδόκη. ἀποθήκη τῶν ἀχύρων
alpha 8934	ἀχώνευτον· ἄκαυστον
alpha 8935	ἀχῶρα· ‚τὸν ἀχῶρα.‛ εἴρηται δὲ τὸ πιτυρῶδες 〈τῆσ〉 κεφαλῆς p
alpha 8936	ἄχωρος· ἐν κατάρᾳ λέγεται ὁ μήτε τάξιν βίου μήτε κατάστασιν οἰκίας ἔχων
alpha 8937	*ἄψ· πάλιν. vgASn εἰς τὰ ὀπίσω. ἐκ δευτέρου A6o gSn
alpha 8938	†ἀψάκειν· ἀποτυχεῖν S
alpha 8939	†ἄψαλα· ἀψοφητὶ πορεύεται
alpha 8940	ἀψάλακτος· ἀκίνητος. ἀψηλάφητος. ἀκράτητος. Σκύθαις Σοφο‐ κλῆς (fr. 89)
alpha 8941	ἀψάμαθον· ἄψ〈αμμ〉ον
alpha 8942	ἅψασθαι· ἀναφθήσεσθαι· ‚ἅψασθαι, χλωρός περ ἐών‛ (ι 379)
alpha 8943	ἁψάσθην· ἐπελάβοντο· ‚χειρῶν ἁψάσθην‛ (Κ 377)
alpha 8944	*ἄψαυστον· ἀπροσπέλαστον vgAS ἀνέπαφον (n) ἀψηλάφητον
alpha 8945	*ἄψ ἀπιών· πάλιν ὑποστρέφων (Κ 289) s(p)
alpha 8946	ἂψ αὖθις· πάλιν ἐκ δευτέρου (Θ 335)
alpha 8947	ἂψ δέ· πάλιν δέ (Μ 390)
alpha 8948	ἅψεα· αἱ συναφαὶ τῶν μελῶν. οὐχὶ τὰ μέλη (δ 794) Sh
alpha 8949	ἄψεκτον· ἄμωμον, ἄμεμπτον [ἀψευδές]
alpha 8950	†ἀψελές· ὑγιές S
alpha 8951	ἄψερον· ὕστερον S πάλιν
alpha 8952	ἀψεφές· ἀφρόντιστον. Σοφοκλῆς Φαίδρᾳ (fr. 630)
alpha 8953	ἀψεφέων· ἀμελῶν (S)
alpha 8954	ἀψηλάφητον· ἀνέπαφον
alpha 8955	ἄψητος· ἀνυπότακτος p
alpha 8956	ἄψηφον· πολύ. μέγα. ἰσχυρόν
alpha 8957	ἀψίαι· ἑορταί. S Λάκωνες	302 in vol. 1
alpha 8958	ἁψῖδες· τὰ κύκλα τῶν τροχῶν. αἱ περιφέρειαι. *ἢ καμάραι vgAS
alpha 8959	ἁψίκορον· ἄπλησμον. ἢ ἅμα τῷ ἅψασθαι κορεννύμενον καὶ ταχέως 〈πληρούμενον〉
alpha 8960	*ἁψίκορος· καματηρός. S ταχέως ὀλιγωρῶν, καὶ κόρον λαμβά‐ νων AS
alpha 8961	*ἁψικόρως· εὐμεταβλήτως (vg) AS
alpha 8962	ἄψιλον· ἄπτερον S ἢ πολύπτερον
alpha 8963	*ἁψιμαχία· συναφὴ μάχης vgASn
alpha 8964	ἁψίμαχος· ἐπίμαχος. ἐπίφορος μάχης
alpha 8965	*ἁψιμεσία· πρὸς ὀλίγον διαφορά gAS
alpha 8966	ἀψίον· τὸ πρόσωπον
alpha 8967	[ἀψίορ· μέγα. πλατύ. πολύ. ἰσχυρόν S]
alpha 8968	ἁψῖσι· συναφαῖς (Ε 487)
alpha 8969	*ἁψῖσι λίνου· ἅμμασιν gSn ἀπὸ τῆς συναφῆς (Ε 487)
alpha 8970	ἂψ ἴτω· ἐπανίτω
alpha 8971	ἁψός· θηρίον τι κατεσθίον ἀμπέλους S
alpha 8972	ἄψοῤῥον· ὀπισθόρμητον (Δ 152) (vgAn)
alpha 8973	ἄψοῤῥον· παλινόρμητον, *ἐξ ὑποστροφῆς AS
alpha 8974	ἀψοῤῥόου· ἀνάπαλιν ⸤ῥέοντος gS ταχυρρόον (Σ 399) A
alpha 8975	ἀψοφητί· ἠρέμα. ἡσύχως vgA Κόλακι (Men. fr. 298) vg
alpha 8976	ἀψόφητος· ἄνευ κραυγῆς
alpha 8977	ἀψυθές· ἀληθές, S οὐ ψευδές
alpha 8978	ἀψυχίη· λειποθυμία
alpha 8979	ἄψυχον· εἴδωλον μὴ ἔχον ψυχήν
alpha 8980	ἄψυχος· δειλός. καὶ ὁ τῶν Πυθαγορικῶν βίος
alpha 8981	ἅψω· προσεγγίσω. δήσω. Κρατῖνος (fr. 390)
alpha 8982	a) ἀῶ· ὑγεία. b) *〈ἀῶ〉· ἡμέραν Sn
alpha 8983	ἀωδυνεῖν· ἀπονεῖν. ὑγιαίνειν
alpha 8984	ἀώϊος· πρωϊνός, ⸤ὀρθρινός n
alpha 8985	ἀώλυπο ν· τὸ οὐκ ἀπολλύμενον
alpha 8986	ἀώ ν· ἰχθὺς ποιός
alpha 8987	Ἄωο ι· θεοὶ οἱ ἐκ Δρόμου μετακομισθέντες εἰς Σαμοθράκην νῆσον. καὶ Κίλικες ἀπὸ Ἀώου τοῦ Κεφάλου 〈ἢ〉 τοῦ παραρέοντος
alpha 8987	ποταμοῦ	303 in vol. 1
alpha 8988	*ἀωρεῖν· ὀλιγωρεῖν. ἀπειθεῖν n ... φυλάσσειν
alpha 8989	ἀώρησις· κρέμασις Sp
alpha 8990	*ἀωρία· σκοτία. μεσονύκτιον. ἄπρακτος ὥρα (Ps. 118,147) vgAS
alpha 8991	ἄωροι· εἰ μὲν δασέως γράφεται τὸ ω ὠμοί, ὥριμοι γὰρ οἱ πέπειροι· εἰ δὲ ψιλῶς ⸤ἀφύλακτοι S βέλτιον δὲ μὴ δυνάμενοι ὀρούειν· ἐνεῤῥίζωται γὰρ ταῖς πέτραις ἡ Σκύλλα S καθάπερ οἱ κοχλίαι (μ 89)
alpha 8992	[ἀώριοι· ὠμοί. ἄγριοι. σκληροί]
alpha 8993	*ἄωρον· ἀπρεπές. vgASn ἄχαρι. ἄκαιρον. AS ἄμορφον n
alpha 8994	*ἄωρτο· ἐκρέματο (Γ 272) vgAS
alpha 8995	*ἀωτεῖτε· ἀπανθίζετε S τὸν ὕπνον (Κ 548) p
alpha 8996	*ἀωτεύειν· [ἀπανθίζεσθαι] 〈ὑφαίνειν〉 vgAn
alpha 8997	ἄωτοι· ὦτα μὴ ἔχοντες
alpha 8998	*ἄωτον· ἐρίου S ἄνθος vgAS ‚ἀώτου θεσπεσίοιο‛ (Ι 657) ἐρίου θείου. Ἄωτον γὰρ τὸ ἄνθος
alpha 8999	†ἀωτόρ· παρήρτητο (Γ 272) n
alpha 9000	ἄωτος· τὸ ἄνθος, n ἀρσενικῶς. ἢ ⸤μὴ ἔχων ὦτα p
alpha 9001	ἀωτοῦσι ν· ἀνθοῦσιν p
alpha 9002	*ἀωτεῖ ς· ἀπανθίζεις. κοιμᾷ. (Κ 159) gp
beta 1	Βαβάζειν· τὸ 〈μὴ〉 διηρθρωμένα λέγειν. ἔνιοι δὲ βοᾶν
beta 2	*βαβαί· θαυμαστικὴ φωνή ASPnΣ
beta 3	βάβακα· τὸν γάλλον (ps)
beta 4	βαβάκινον 〈καὶ βάκινον〉 χύτρας εἶδος pl
beta 5	βάβακοι· ὑπὸ Ἠλείων τέττιγες· ὑπὸ Ποντικῶν δὲ βάτραχοι
beta 6	βαβάκτης· ὀρχηστής, ὑμνῳδός, μανιώδης (Cratin. fr. 321) p κραύγασος q ὅθεν καὶ Βάκχος
beta 7	βάβαλον· κραύγασον. Λάκωνες
beta 8	[βάβαλον· αἰδοῖον]
beta 9	βάβαξ· μάταιος, bh λάλος, φλύαρος. bhp (Archil. fr. 33) ἐνθου‐
beta 9	σιῶν. ἀναιδής pq	304 in vol. 1
beta 10	βαβάξαι· ὀρχήσασθαι bhf. 〈Λυδοί〉 h
beta 11	†βαβήρ· ὁ ἄρης
beta 12	[βαλβῖδες· αἱ θύραι τοῦ ἱππικοῦ. καὶ βαλβίδες]
beta 13	βαβράζων· κεκραγὼς συντόνως
beta 14	βάβρηκες· τὰ οὖλα τῶν ὀδόντων. οἱ δὲ σιαγόνας. οἱ δὲ τὰ ἐν τοῖς ὀδοῦσιν ἀπὸ τῆς τροφῆς κατεχόμενα q
beta 15	βαβρήν· ὑπόστασις ἐλαίου, κατὰ Μακεδόνας
beta 16	βαβύας· βόρβορος, S πηλός vgAS
beta 17	βαβύη· χείμαῤῥος. οἱ δὲ πόλις
beta 18	Βαβύκα· γέφυρα ps
beta 19	Βαβυλώνιοι· οἱ βάρβαροι, παρὰ τοῖς Ἀττικοῖς
beta 20	βαβύρτας· ὁ παράμωρος
beta 21	βαγαία· ματαία. Λυσικράτης· βαγαία γὰρ ὥς τις ἐπικουρεῖ
beta 22	βαγαῖος· ὁ μάταιος. ἢ Ζεὺς Φρύγιος. [μέγας. πολύς, ταχύς]
beta 23	βάγαρον· χλιαρόν. Λάκωνες
beta 24	*βᾶσαι· εἰσελθοῦσαι An
beta 25	*βάγιον· μέγα gASn
beta 26	βάγος· κλάσμα AS ἄρτου 〈ἢ〉 μάζης S καὶ βασιλεὺς καὶ ⸤στρατη‐ γός. Λάκωνες AS
beta 27	[βάδο ς· ὁ καὶ βάτος, λξʹ εσται. ἤγουν δʹ μη]
beta 28	βαδάς· κίναιδος. ὡς Ἀμερίας
beta 29	*†βαδελεγεῖ· ἀμέλγει gASn
beta 30	*βάδην· ἠρέμα vSn σχολῇ. κατὰ βῆμα. Sn (Ν 516)
beta 31	*βάδην, περιπάτῳ ἐρχόμενον gAS
beta 32	*βαδδίν· βύσσινον g(n) ἔνδυμα ἐξαίρετον (Dan. 10,5)
beta 33	βάδος· ὃ καὶ βάτος. νʹ ξέσται, ἤγουν λίτραι μηʹ
beta 34	βαδίζει· περιπατεῖ (Eur. Phoen. 544)
beta 35	*†βάδιος· ... υἱός vgASn
beta 36	*[βαδιστοι· βαδύτατοι gAn]
beta 37	βάδομαι· ἀγαπῶ p
beta 38	[βάδηδοι· ἠχεῖοι]	305 in vol. 1
beta 39	βαδακίζων· κακῶς ἕρπων
beta 40	*βάζει· λέγει (ξ 127) vgA (Sn)
beta 41	*βάζομεν· λέγομεν (γ 127?) AS
beta 42	*βαθεῖαν· κεκρυμμένην (Aesch. Sept. 533 Pl. rep. 362 a) AS
beta 43	βαθείης· *ὑψηλῆς. g μελαίνης. δαψιλοῦς. ἢ 〈βαθέησ〉 ‚ἐξάλλεται‛ (Ε 142). κεκρυμμένης
beta 44	βάθιστον· βαθύτατον (Θ 14)
beta 45	*βάθρων· θεμελίων, ἢ ἀγαλμάτων AS
beta 46	[βαθάκων β κακῶς]
beta 47	Βαθάλη· κρήνη. Ἀμερίας
beta 48	βαθμίδες· ἀρχαὶ λόγων
beta 49	βαθμοί· ἴχνη. πόδες. καὶ δίφροι, παρὰ στρατηγικοῖς 〈ἡ ἐφ’ ἕνα τῆς φάλαγγος στάσισ〉 q
beta 50	*βάθρα· ἀγάλματα. gAn βάσεις
beta 51	βάθος· στίχος. ἐπιστάσις καὶ τὸ βαθύ [καὶ μέγα.] καὶ ὑψη‐ λόν. καὶ μέλαν q
beta 52	βάθρον· *βῆμα, gASn βάσις. ὑποπόδιον q 〈καὶ ἀνδριάσ〉
beta 53	*βαθύγλωσσοι· ἐλλόγιμοι gAS [καὶ ἀνδριάς]
beta 54	*βαθυδίνης· ἐν βάθει ἔχων τὰ ῥεύματα, vgAS ἢ βαθείας δίνας ἔχων, ἢ μεγάλα ῥεύματα (γ 73 etc.)
beta 55	βαθύζωνοι· εἰς βάθος ζωννύμεναι τοὺς [χιτοὺς] χιτῶνας
beta 56	βαθυζώνους· ἐν βάθει ζωννυμένας (Ι 594 γ 154)
beta 57	*βαθὺ κομῶσαν ληΐοις· ἐν βάθει ἔχουσαν στάχυας ASn
beta 58	βαθύκολπος· ἀρχαία παλαιά. κοίλη
beta 59	βαθυκόλπων Τρωιάδων· ἀπὸ τοῦ μεγέθους. καὶ βαθυζώνων (Σ 122)
beta 60	*βαθὺ λήϊον· πολύκαρπον πεδίον (Β 147) gA (vS)
beta 61	*βαθύλειμον· βαθὺν λειμῶνα ἔχουσαν (Ι 151) A
beta 62	βαθύμαλλον· κνεωροῦ τοῦ μέλανος τάπης. ἀπὸ ἱστορίας, ἀπὸ κνεωροῦ φυτοῦ, ᾧ ἐχρῶντο πρὸς κάθαρσιν. ἀπὸ δὲ τοῦ αὐτοῦ αὐχμηροῦ
beta 63	Βαθυμῆδαι· γένος παρὰ Λυδοῖς
beta 64	βαθυπέπλων· καλὰ ἱμάτια ἐχουσῶν
beta 65	βαθυρρηγάλη· ἰκτῖνος, ὑπὸ Λυδῶν
beta 66	βαθύῤῥιζοι· βαθεῖαι	306 in vol. 1
beta 67	*βαθυῤῥόου· βαθέως καὶ ταχέως ῥέοντος (Η 422) (gS)
beta 68	βαθυῤῥίζου πέτρας· τῆς ὑψηλῆς (trag. ad. fr. 203)
beta 69	βαθυσπόρος· βαθεῖαν σπείρων γῆν
beta 70	Βαιάγις· ἑορτὴ παρὰ Ἀσσυρίοις, ὡς Λέων ὁ Ἀλαβανδεὺς ἐν τρίτῳ
beta 71	βαίβυκος· πελεκᾶνος Φιλίτας (fr. 47 K.), Ἀμερίας δὲ βαυβυκᾶ‐ νας
beta 72	βαίδειον· ἕτοιμον. Ἠλεῖοι
beta 73	†βαιδύμην· ἀροτριᾶν. Βοιωτοί
beta 74	*βλίσσα· βότρυς AS
beta 75	βαιῇσι· μικραῖς
beta 76	*βαιήν· ὀλίγην, μικράν gn [ἢ ἔβησαν, ἢ ἐπορεύθησαν (Α 327)]
beta 77	βαῖκαν· ...... Κρῆτες
beta 78	βαίκυλος· προβατώδης
beta 79	†βαιμάζειν· †βασιλεύειν. ἢ †βαστάζειν
beta 80	†βαίμεναι· βαίνειν (θ 518 etc.)
beta 81	[βαίνη· ὕβρις]
beta 82	*βαίνειν· [φιλεῖν. ⸤κολακεύειν. AS] βιβάζειν. πορεύεσθαι. περιπα‐ τεῖν vgA
beta 83	βαίνετον· βαδίσατε. δυϊκῶς
beta 84	βαῖνον· ἐξέβαινον (Α 437)
beta 85	βαίνοντα· ἐπιβαίνοντα (δ 653)
beta 86	†βαίομαι· βιώσομαι (Χ 431)
beta 87	βαιόν· ὀλίγον. μικρόν vgAS Σοφοκλῆς δὲ Οἰδίποδι Τυράννῳ (750) ἀντὶ τοῦ †ἄφθονος καὶ πολλός γράμμα. [*Βαιθήλ· οἶκος θεοῦ p] [βαιών· ἐκβαλών.] καὶ ἐν Αἰχμαλωτίσι (fr. 39) βαιόν [ἐν]
beta 88	[Βαρκάθοις ὄχλος· Λιβυκός] (Soph. El. 727)]
beta 89	βαΐς· ῥάβδος φοίνικος. καὶ βαΐων
beta 90	βαΐς· ῥάβδος φοίνικος. καὶ βαΐων
1	βαισήνης· παρ’ Ἰνδοῖς στρατόπεδον
beta 91	βαίσηνος· ὁ στρατός
beta 92	†βαισσόν· βάθος
beta 93	βαίταν· Ἕλληνες	307 in vol. 1
beta 94	βαιτάς· εὐτελὴς γυνή. ἀρχαία δὲ ἡ λέξις
beta 95	βαιτάδα· εὐτελὴς γυνή
beta 96	βαιτρεύειν· ἀροτριᾶν
beta 97	βαίτιον· βοτάνη ἐμφερὴς δικτάμνῳ, ἤγουν γλήχωνι
beta 98	βαίτη· δερμάτινον ἔνδυμα, ὅπερ ἔνιοι σισύραν· ἔνιοι δὲ σκηνὴν δερματίνην (Soph. fr. 928)· οἱ δὲ διφθέραν (Sophr. fr. 38)
beta 99	Βαίτυλος· οὕτως ἐκαλεῖτο ὁ δοθεὶς λίθος τῷ Κρόνῳ ἀντὶ Διός q
beta 100	βλίτυξ· βδέλλα
beta 101	[βαιτῶνα· τὸν εὐτελῆ ἄνδρα]
beta 102	βαιῶμφαι· αἱ αἶγες, ἐν ἱερατικῆι
beta 103	βαιών· ἰχθύς p (Epich. fr. 64), 〈ὁ καὶ βλέννος, παραπλήσιος κωβίῳ〉 p. οὕτως καὶ μέτρον παρὰ Ἀλεξανδρεῦσι
beta 104	Βαιῶτις· Ἀφροδίτη, παρὰ Συρακουσίοις
beta 105	βακάϊον· μέτρον τι
beta 106	βάκηλος· ὁ μέγας. ἢ ἀνόητος. vgA ἢ ὁ ἀπόκοπος, ὁ ὑπ’ ἐνίων γάλλος. οἱ δὲ ἀνδρόγυνος. ἄλλοι παρειμένος, γυναικώδης vgA. παρὰ Μενάνδρῳ Ὑμνίδι (fr. 477). καὶ τὸ σύνηθες ἡμῖν
beta 107	βάκκαρις· μύρον ποιὸν ἀπὸ βοτάνης ὁμωνύμως· ἔνιοι δὲ ἀπὸ μυρσίνης· ἄλλοι δὲ μύρον Λυδόν. ἔστι δὲ καὶ ξηρὸν διάπασμα τὸ ἀπὸ τῆς ῥίζης
beta 108	[βακνίδες· εἶδος ὑποδημάτων]
beta 109	[βάκοα· βάθρον]
beta 110	βακόν· πεσόν. Κρῆτες
beta 111	βάκται· ἰσχυροί
beta 112	βακτηρία· ῥάβδος ASn
beta 113	[*βακοίας· πηλός ASvg]
beta 114	†βάκτρον· κάμηλος
beta 115	*βακτρεύμασιν· τοῖς ἐρείσμασιν στηριζόμενος gA (Eur. Phoen. 1539)
beta 116	βακχᾶν· ἐστεφανῶσθαι κισσῷ
beta 117	Βακχέβακχος· ὁ Διόνυσος οὕτως ἐκαλεῖτο ἐν ταῖς θυσίαις (Ar. Eq. 408)
beta 118	Βακχεία· ἑορτὴ Διονύσου [βακχεύτρια]
beta 119	*βακχεύει· μαίνεται P τραγῳδεῖ
beta 120	*βακχευθεῖσα· ἐξηχευομένη, ἐξεστηκυῖα vgAS	308 in vol. 1
beta 121	*βακχεύοντες· μαινόμενοι, vgAS σειόμενοι
beta 122	βακχεῖον· τελεστήριον. νάρθηξ
beta 123	Βάκχη· γένος ἀπίου. ἢ μία τῶν Βακχῶν, ἢ τοῦ Διονύσου 〈βακχεύτρια〉
beta 124	Βακχιάδαι· οὐ μόνον οἱ Μιλήσιοι, ἀλλὰ καὶ Κορίνθιοι, ἀπὸ Βάκχιδος
beta 125	βακχία· μανία (S)
beta 126	βακχόαν· βόθρον. Αἰολεῖς
beta 127	βάκχος· ὁ ἱερεὺς τοῦ Διονύσου. καὶ κλάδος ὁ ἐν ταῖς τελεταῖς, οἱ δὲ φανὸν λέγουσιν· οἱ δὲ ἰχθύν q
beta 128	Βάκχου Διώνης· οἱ μὲν βακχευτρίας Σεμέλης· οἱ δὲ Βάκχου τοῦ Διονύσου καὶ Ἀφροδίτης q τῆς Διώνης. παρόσον διωνυμία περὶ τὴν θεάν (trag. ad. fr. 204). Πράξιλλα δὲ ἡ Σικυωνία (fr. 8) Ἀφροδίτης παῖδα τὸν θεὸν ἱστορεῖ
beta 129	βάκχυλον· σποδίτην ἄρτον. Ἠλεῖοι
beta 130	βάκχον· κλαυθμόν. Φοίνικες
beta 131	[βάλαικες· δεσμωτήριον καὶ βαλαικάκες]
beta 132	βαλαιόν· μέγα, πολύ. οἱ δὲ ταχύ
beta 133	a) βάλανοι· δρύες. ASb) 〈βάξιν·〉 φήμην (Eur. Or. 1458) gASn
beta 134	*βαλάντιον· μαρσίππιον (Prov. 1,14. Luc. 10,4) ASP
beta 135	*βαλβῖδες· ὕσπληγες AS
beta 136	βαλβίς· *ἀφετηρία. καὶ ἡ ἀρχὴ τῆς εἰσόδου καὶ ἐξόδου. καὶ ἡ ἄφεσις τῶν ἵππων. καὶ ἡ θύρα τοῦ ἱππικοῦ. AS ἔνιοι δὲ καμπ‐ τῆρα. καὶ παρὰ Ἱπποκράτει (Mochl. 1) βαλβιδῶδες τὸ ἔχον ἑκατέρωθεν ἐπαναστάσεις. ἔστιν δὲ καὶ βαθμός, καὶ ἔρεισμα
beta 137	βάλε· ἔρριψε. (Α 245) ἢ ὄφελον (Call. fr. 254?)
beta 138	*βαλεῖν· τρῶσαι, S πλῆξαι (Ν 387)
beta 139	*βάλεκες· δεσμωτήριον ASn (vg)
beta 140	*βάλλε· ἐτίτρωσκεν (Α 52) n
beta 141	*βάλλετο· περιεβάλλετο (Β 43) g
beta 142	βάλλετον· βάλλουσιν. δυϊκῶς
beta 143	βαλίαν· κατάστικτον gAS ποικίλον (Eur. Hec. 90). [Κρῆτες.]
beta 143	ταχύ. ἐλαφρόν [πηρόν, βάλιον]	309 in vol. 1
beta 144	*βαλανάγρα· κλείς (Hdt. 3,155,6) Σp
beta 145	βαλανεύειν· λαμπροφωνεύεσθαι. παρόσον οἱ βαλανεῖς, ὅταν παραχέωσιν τὸ ὕδωρ, κραυγάζουσιν
beta 146	βαλανεύς· πολυπράγμων, περίεργος. p καὶ παραχύτης
beta 147	βαλανομφάλους· οὕτω Κρατῖνος (fr. 50) ὠνόμασε 〈τὰς φιάλασ〉 τὰς ἐχούσας ὀμφαλοὺς ἄνευ προσώπων, ὁποῖοι οἱ θόλοι 〈ἐν τοῖς βαλανείοις q οἱ δὲ〉 ἀπὸ τῶν ὀμφαλῶν τῶν ἐν ταῖς πυέλοις [ἐν τοῖς βαλανείοις]
beta 148	βάλανοι· τὰ ἐξηρτημένα τῶν ὅρμων περὶ τὸν τράχηλον. καὶ τῶν δρυῶν 〈ὁ〉 καρπός, καὶ ὁ τῶν φοινίκων (Xen. An. 1,5,10). καὶ κλεῖδες, καὶ ἰατροὶ τὰ ἐντιθέμενα τῇ ἕδρᾳ βαλάνους λέγουσιν q
beta 149	βάλαρες· οἱ μαλακοί, βανά γὰρ γυνὴ παρὰ Βοιωτοῖς
beta 150	βαλάσαι· ἀγοράσαι
beta 151	βαλαύστιον· εἶδος ῥοιᾶς, φέρον ἄνθος ἁρμόζον πρὸς θεραπείαν
beta 152	βαλβιδοῦχον· τερματοῦχον
beta 153	†βαλῆρα· ἀχρεῖα
beta 154	βαλήν· βασιλεύς. Φρυγιστί (Soph. fr. 472)
beta 155	βάλλεκα· ψῆφον
beta 156	βαλία· ὀφθαλμία. καὶ τὸν βάλιον πηρόν· Κρῆτες
beta 157	[βακχιάδος· μαινομένης]
beta 158	Βαλιαρίδες· νῆσοι αἱ περὶ Κύρνον. αἱ δὲ αὐταὶ καὶ Γυμνησίαι
beta 159	βαλικιώτης· συνέφηβος. Κρῆτες
beta 160	βαλιῶται· πρόγονοι
beta 161	*βαλλαντιοτόμος· κλέπτης (Pl. rep. 552d) vgAS
beta 162	βάλλαρις· βοτάνη τρίφυλλος
beta 163	βᾶλλαι· βαθμοί, ὑπὸ Κυπρίων
beta 164	βάλλ’ ἐς Ἄκραν· οἱ μὲν ἄκρα πλησίον Λέσβου· οἱ δὲ Ἀκτήν
beta 165	βάλλ’ ἐς Μακαρίαν· Ἡρακλέους θυγάτηρ Μακαρία, ἣν λόγος κατὰ τὴν Εὐρυσθέως 〈ἐπὶ τὰς Ἀθήνας στρατείαν αὐτοκέλευστον ἑαυτὴν ὑπὲρ τῆς πόλεως εἰς. σφαγὴν ἐπιδοῦναι〉
beta 166	βαλλήσομεν· βαλοῦμεν (Ar. Vesp. 222)	310 in vol. 1
beta 167	Βαλλητύς· ἑορτὴ Ἀθήνησιν, ἐπὶ Δημοφῶντι τῷ Κελεοῦ ἀγο‐ μένη
beta 168	†βαλλήιαι· οἱ ἀκροβολισμοί
beta 169	†βαλμός· στῆθος vgAS
beta 170	βαλλομένων· καταστρεφομένων (i 574)
beta 171	βαλοιτήσειρον· παρὰ τὸ διεστραμμένον 〈εἶναι〉 τοὺς πόδας
beta 172	*βαλόν· οὐδόν. καὶ οὐρανόν. (gAS) καὶ βαλός
beta 173	βάλσαμον· ἀρωματικὸν ἄνθος
beta 174	βᾶμα· βάσις, ⸤βῆμα ps
beta 175	βάμβαλ α· χειμερινὰ ⸤ἱμάτια ps
beta 176	βάμβαλο ν· ἱμάτιον. καὶ τὸ αἰδοῖον. Φρύγες
beta 177	βαμβαλεῖ ν· τρέμειν. ψοφεῖν τοῖς χείλεσι
beta 178	*βαμβαίνω ν· τρέμων τοῖς ποσίν, SPn (vgA) ἢ τοὺς ὀδόντας 〈συγκρούων〉 (Κ 375)
beta 179	βαμβακεύτριαι· μαγγανεύτριαι. οἱ δὲ φαρμάκισσαι. οἱ δὲ λα‐ λοῦσαι· τὸ δὲ βαμβακείας χάριν· φαρμακείας χάριν hf.
beta 180	βαμβαλύζει· τρέμει. τοὺς ὀδόντας S συγκρούει. *ῥιγοῖ σφόδρα (Hippon. fr. 56 Kn.) (A) S
beta 181	βάμμα· τὸ χρῶμα. καὶ μύρου τι γένος. καὶ τὸ ἔμβαμμα. Συρακού‐ σιοι h
beta 182	βάμμα Κυζικηνόν· Κυζικηνοὶ διὰ τὸ Ἴωνες εἶναι ἐκωμῳδοῦντο ἐπὶ μαλακίᾳ (Ar. Pac. 1176) [καὶ τὸ ἔμβαμμα. Συρακούσιοι. καὶ μύρου τι [μέρος, ἢ] γένος]
beta 183	βάμμα Σαρδανιακόν· τὸ φοινικοῦν. διάφορα γὰρ ἦν τὰ ἐν Σάρδεσι βάμματα (Ar. Ach. 112. Pac. 1174).
beta 184	βανά· γυνή, ὑπὸ Βοιωτῶν
beta 185	*βαναυσίας· ἰδιωτείας. ἢ ἀλογίας AS
beta 186	*βαναυσία· πᾶσα τέχνη διὰ πυρός. κυρίως δὲ ἡ περὶ τὰς καμίνους. καὶ πᾶς τεχνίτης χαλκεὺς ἢ χρυσοχόος βάναυσος
beta 187	βανῆκας· γυναῖκας. Βοιωτοί
beta 188	*βάναυσοι τέχναι· v 〈....〉
beta 189	βανόν· λεπτόν
beta 190	βάνισος· εἶδος θυμιάματος
beta 191	*βαυκόν· μωρόν AS
beta 192	†βαθίοι· τόποι
beta 193	βάννας· βασιλεὺς παρὰ Ἰταλιώταις. οἱ δὲ μέγιστος ἄρχων	311 in vol. 1
beta 194	βαννάται· αἱ λοξοὶ καὶ μὴ ἰθυτενεῖς ὁδοὶ παρὰ Ταραντίνοις. τὸ δὲ αὐτὸ καὶ βάννατροι
beta 195	βάννεια· τὰ ἄρνεια. καὶ βάννιμα τὸ αὐτό
beta 196	[βάνος· κλάσμα. μωρός, καὶ τυφλός]
beta 197	βανθῶσαι· σκοτοδινιᾶσαι
beta 198	βανούς· ὄρη στρογγύλα
beta 199	βανύσει· μωραίνει, ἐπιμαίνεται
beta 200	βάξις· *λόγος, φωνή (Sg) κληδών
beta 201	βάξον· κάταξον. Λάκωνες
beta 202	βαπαίνει· παρακαλεῖ
beta 203	*βάρ· μικρόν (i. Reg. 2,18)
beta 204	*βαπτάν· ἀντλουμένην, βαπτομένην (Eur. Hipp. 123) AS
beta 205	βάρα· νόσημά τι καρηβαρικόν. ἢ θρέμματα. Λάκωνες
beta 206	*βάραθρον· ὄρυγμα, vgASn βάθος γῆς, ASn βόθρος
beta 207	*βαρακινῇσιν· ἀκάνθαις. σκόλοψι (Iud. 8,7. 16) vgAS
beta 208	βαράχνια· τὰ βραγχία τῶν ἰχθύων
beta 209	βάρβαροι· οἱ ἀπαίδευτοι
beta 210	*βαρβαρισμός· παράτονος διάλεκτος vgASn
beta 211	βάρβιτος· εἶδος κιθάρας, ἢ ὀργάνου μουσικοῦ. ἢ λύρα. *οὕτως καὶ βαρβίτῳ· 〈τῇ λύρᾳ, τῇ κιθάρᾳ〉 AS
beta 212	βαρβός· μύστρον ἐν Θεσμοφοριαζούσαις (Ar. fr. 341)
beta 213	βάρακες· τὰ προφυράματα τῆς μάζης. Ἀττικοὶ δὲ βήρηκας. δηλοῖ δὲ καὶ τὴν τολύπην (Epilyc. fr. 3)
beta 214	βάρακος· ἰχθὺς ποιός
beta 215	βάρακον· τὸν ἄνουν, καὶ βάρβαρον (s)
beta 216	βάρβαξ· ἱέραξ, παρὰ Λίβυσι. [καὶ φύραμα στρογγύλον, ἀφ’ οὗ αἱ μάζαι γίνονται. καὶ ἐρίων τολύπαι]
beta 217	βάρβαρα· ἀσύνετα. ἄτακτα
beta 218	βαρβαρόφωνοι· οἱ Ἠλεῖοι καὶ οἱ Κᾶρες, ὡς τραχύφωνοι καὶ ἀσαφῆ τὴν φωνὴν ἔχοντες (Β 867)
beta 219	βαρυόπην· βαρύφωνον (Pind. Pyth. 6,24)
beta 220	βάρακος· βάτραχος
beta 221	βαρακίς· γλαύκινον ἱμάτιον
beta 222	†βαρακάκαι· †ἅγιοι διαφέραι†, παρὰ Κελτοῖς	312 in vol. 1
beta 223	*βάρδιστοι· βραδύτατοι gAn κατὰ ἀντίθεσιν τοῦ ρ, ὡς κραδία ἡ καρδία (Ψ 310. 530)
beta 224	βαρδῆν· τὸ βιάζεσθαι γυναῖκας. Ἀμπρακιῶται
beta 225	βαρδοί· ἀοιδοὶ παρὰ Γαλάταις
beta 226	βαρεῖα χείρ· ἡ μιαιφόνος
beta 227	[βαρπύργος· πορμεῖο περὶ ἀμφωδῶν]
beta 228	*βαρείης· ἰσχυρᾶς. S βλαβερᾶς
beta 229	βᾶριν ἀπέλαγον· τὸν δούριον ἵππον
beta 230	†Βαρθει ...· γένος ἰθαγενῶν
beta 231	*βάριον· πρόβατον. gAnp [καὶ τὸ βαρύ. καὶ τὸ βράδιον]
beta 232	*βᾶρις· πλοῖον. ἢ τεῖχος. ἢ στοά. ἢ πύργος S (AvgΣ)
beta 233	†βαρισίκται· οἱ μὴ γεννῶντες
beta 234	βάριχοι· ἄρνες
beta 235	Βάρκη· πόλις Λιβύης (s)
beta 236	βαρκίων· βοτάνη τις ἐν Αἰγύπτῳ
beta 237	Βαρκαίοις ὄχοις· Λιβυκοῖς (Soph. El. 729). οὗτοι γὰρ ἐσπού‐ δαζον περὶ ἱπποτροφίαν. φασὶν αὐτοὺς καὶ πρώτους ἅρμα ζεῦξαι διδαχθέντας ὑπὸ Ποσειδῶνος, τὸ δὲ ἡνιοχεῖν ὑπὸ Ἀθη‐ νᾶς, ὡς Μνασέας ἐν τοῖς περὶ Λιβύης (frg. 40 M)
beta 238	†βαρμίγκαλλος· ὑπέρκαλλος
beta 239	*Βᾶρος· ὄνομα κύριον AS
beta 240	βάρρει· ἀπόλωλε
beta 241	βαρραχεῖν· [ἠχεῖν] σκιρτᾶν
beta 242	†βαρύαρον· ἰσχυρόν. στερέμνιον
beta 243	βαρύ· τινὲς μέν φασι θυμίαμα εὐῶδες [τὴν βαρεῖαν]. δηλοῖ δὲ καὶ μέγα, καὶ χαλεπόν, καὶ ἰσχυρόν, καὶ ἀναιδές q
beta 244	Βαρυγέτας· βάρος μὲν ἔχοντας, Γέτας δὲ ὄντας [ομα]
beta 245	*βαρυβρόμου· μεγαλοφώνου ASg
beta 246	βαρύες· δένδρα [βαρυκάνσου]
beta 247	*βαρυθυμήσαντος· ὀλιγωρήσαντος AS
beta 248	βαρύθων· βεβαρημένος
beta 249	*Βαρούχ· εὐλογημένος	313 in vol. 1
beta 250	*Βαρθολομαῖος· υἱὸς κρεμάσας ὕδατα (Matth. 10,3)
beta 251	βαρύκαν· σφῦραν
beta 252	βάρκα· αἰδοῖον, παρὰ Ταραντίνοις. καὶ περόνη
beta 253	*βαρυκάρδιοι· ἀσύνετοι, μωροί (Ps. 4,3) AS
beta 254	βαρὺν ἀστράγαλον· δυσκίνητον
beta 255	βαρύνει· ὀδυνᾷ. b) 〈...〉ων· κωλύων
beta 256	βάρυνθεν· ἐβαρύνθη〈σαν〉 Αἰολικῶς
beta 257	βαρύκτυπος· μεγαλόηχος, μεγαλόψοφος (Hes. Theog. 818)
beta 258	βαρύς· κακός. ἀηδής. σκληρός (Eur. Hipp. 980?)
beta 259	βαρύστονος· κακοδαίμων
beta 260	βαρυσυμφορώτατος· βαρέως φέρων τὰς συμφοράς (Hdt 1,45,3) q
beta 261	βαρὺ τὸ σκάφιον· τοῦτο λέγεται ἐπὶ τῶν δυσαρεστουμένων
beta 262	[βαρυδάνειν,] βαρίβαν· τὸν ναυσιβάτην, ἐν ναυσὶν ἐλθόντα (Soph. fr. 474)
beta 263	βάς· ἐπιβάς (Σ 65)
beta 264	[βασά· αἰσχύνη. ὅ ἐστι δρῦς]
beta 265	βασαγεῖ· †ἀλεσχοῖ
beta 266	*βασάν· αἰσχύνη (Ps. 67,23) np
beta 267	βασαγικόρος· ὁ θᾶσσον συνουσιάζων, παρὰ Ἱππώνακτι (fr. 107 Bgk.)
beta 268	βασανεύεται· διελέγχεται. ἢ διακρίνεται. βασανίζεται
beta 269	βασανιστής· ὁ δημόκοινος [τί πολλὰ δὲ ὁ διαιτητής] καὶ παρὰ τῶν ἀνδραπόδων τὴν ἀλήθειαν πυνθανόμενος
beta 270	βασανίτης λίθος· οὕτω λέγεται Λυδικοῦ λίθου γένος. καὶ λίθος βάσανος, ᾧ παρατρίβοντες τὸ χρυσίον ἐδοκίμαζον q
beta 271	*βάσανος· δοκιμασία P
beta 272	†βαθανίαν· νεοσσείαν. Κρῆτες
beta 273	*βασιλεύει· κρατεῖ, ἄρχει (Matth. 2,22) AS
beta 274	βασίλειοι δικασταί· παρὰ Ἡροδότῳ (3,31,3) οἱ βασιλεῖ παράνομον ἐργαζομένῳ ἐναντιούμενοι
beta 275	βασίλεια· γένος ἰσχάδων
beta 276	βασίλειον· εἶδος [τυροῦ καὶ] μύρου (Cratet. fr. 2)	314 in vol. 1
beta 277	βασίλειος στοά· δύο εἰσὶν Ἀθήνησιν βασίλειοι στοαί, ἥ τε τοῦ λεγομένου Βασιλέως [Διός], καὶ ἡ 〈Διὸσ〉 τοῦ Ἐλευθερίου q
beta 278	βασιλειῶντα· βασιλείᾳ ἐπιβαλλόμενον
beta 279	βασιλεύς· ἄρχων τις Ἀθήνησιν, μυστηρίων προνοῶν
beta 280	βασίλη· βασίλεια. Σοφοκλῆς Ἰφιγενείᾳ (fr. 289)
beta 281	βασιλέως ὀφθαλμός· ἐπέμπετό τις ὑπὸ βασιλέως ἐπίσκοπος, q ὃς ἐφεώρα τὰ πράγματα, 〈ὃν〉 τοῦ βασιλέως ὀφθαλμὸν ἐκάλουν (Ar. Ach. 192)
beta 282	βασιλίδες· ὑπόδημα γυναικεῖον, καὶ αὐλητικόν, ὡς Ἐρατοσθέ‐ νης (frg. 28 Str.) ἀπὸ τοῦ βασιλέως κληθέν
beta 283	*βασιλῆα· βασιλέα vASn 〈Ἀττικῶσ〉 vn
beta 284	βασιλίνδα· παιδιᾶς εἶδος, ᾗ βασιλέας καὶ στρατιώτας ἀπομι‐ μούμενοι ἐχρῶντο ... παρὰ Ταραντίνοις δὲ καὶ ἡ Ἀφροδίτη Βασιλίς
beta 285	*βάσιμα· ἐπίβατα vgASn
beta 286	βάσιμον· ἑδραῖον, βέβαιον, στάσιμον. *ἢ πορευτικόν (vgASP)
beta 287	βάσις· ὁ ῥυθμός. δηλοῖ καὶ τὴν πορείαν. καὶ βῆμα. καὶ ὁδόν
beta 288	βάσις· στήριγμα. vgAS ἕδρα. στάσις. Σ ῥυθμός. πορεία. βῆμα. ὁδός
beta 289	βάσκα· μακέλη [βασκανία]
beta 290	βασκαίνει· λυπεῖ. φθονεῖ. μέμφεται (Dem. 18,189) q vgAS
beta 291	βάσκανος· *φθονερός (Dem. 18,119) AS [ἀχάριστος. συκοφάν‐ της]. Σοφοκλῆς (fr. 931) δὲ ἰδίως τὸ βάσκανον ἐπὶ τοῦ ἀχάριστος. καὶ ὁ συκοφάντης παρὰ τοῖς ῥήτορσιν
beta 292	βασκαρίζειν· σκαρίζειν. Κρῆτες
beta 293	βασκάς· ὄρνεόν τι (Ar. Av. 883?)
beta 294	βασκεπικρολεα· πλησίον †ἐξεθόαζε. Λυδιστί (Hippon. fr. 14 A1 D.)
beta 295	βάσκε· πορεύου S [λέγε] ἀνάστηθι
beta 296	βάσκειν· [λέγειν] κακολογεῖν h καὶ ἀναστῆναι	315 in vol. 1
beta 297	βασκευταί· φασκίδες. ἀγκάλαι
beta 298	*βάσκ’ ἴθι· ἐκ παραλλήλου· πορεύου (Β 8) g
beta 299	βάσκιοι· δεσμαὶ φρυγάνων
beta 300	βάσκιλλος· κίσσα
beta 301	βάσκον· ἐχώρουν
beta 302	[βάσκου· πορεύου]
beta 303	*βασμός· βαθμός ASP (g)
beta 304	βασσαίας· τὰς ἐν βήσσῃ γεγονυίας. ἔλεγον δὲ βήσσας τοὺς κοίλους καὶ δενδρώδεις τόπους. ἔνιοι τοὺς βασίμους τῶν ὀρῶν
beta 305	βασσάραι· χιτῶνες, οὓς ἐφόρουν αἱ Θρᾴκιαι Βάκχαι q
beta 306	*βάσσαρος· ἀλώπηξ vgAS [καὶ βασσάτη] παρὰ Κυρηναίοις (Hdt. 4,192,2)
beta 307	βασσάρια· τὰ ἀλωπέκια οἱ Λίβυες λέγουσιν (Hdt. 4,192,2)
beta 308	βᾶσσος· οὐδετέρως· ἡ βῆσσα
beta 309	βασταγή· βάρος
beta 310	βαστά· ὑποδήματα. Ἰταλιῶται
beta 311	Βάστας ὁ Χῖος· Δημοκρίτου ἐπώνυμον, καθὰ καὶ Εὔπολις (fr. 81) ἐν Βάπταις. ἔστι δὲ ἱστοριογράφος
beta 312	Βάτα Κάρας· δύο ταῦτα ὀνόματα. ἐπιγέγραπται δὲ ἐπὶ ἀναθή‐ ματος ἐν Σάμῳ ἐν τῷ τῆς Ἥρας ἱερῷ οὕτω· Βάτα Κάρας Σάμιος Ἥρῃ τήνδε θήρην ἀνέθηκε
beta 313	βάστακας· τοὺς πλουσίους καὶ εὐγενεῖς
beta 314	βαστιζα κρόλεα· θᾶσσον ἔρχου. Λυδιστί
beta 315	βαστραχηλίζει· τραχηλίζει
beta 316	βάστραχας· τοὺς τραχήλους. Βοιωτοί
beta 317	*Βάταλος· καταπύγων καὶ ἀνδρόγυνος S κίναιδος. ἔκλυτος (Dem. 18,180) AS
beta 318	βατάνια· τὰ λοπάδια. ἡ δὲ λέξις Σικελική
beta 319	βαταίνει· καλεῖ
beta 320	†βαθάρα· πυκλιή, Μακεδόνες. πυρλός, Ἀθαμᾶνες
beta 321	βατᾶς· ὁ καταφερής. Ταραντῖνοι
beta 322	βατήν· †αἰχμήν. [ἐπορεύετο, ἐβάδιζεν]
beta 323	βατήρ· βαίνων. βαδιστικός	316 in vol. 1
beta 324	βατῆρα· τὸ ἄκρον τοῦ σκάμματος τῶν πεντάθλων, ἀφ’ οὗ ἅλλονται τὸ πρῶτον q
beta 325	βατηρίαν· ῥάβδον. *καὶ βακτηρίαν (ASn)
beta 326	βάτης· πίθηκος. ἀναβάτης
beta 327	βάτια· ὁ τῆς συκαμίνου καρπὸς 〈ὑπὸ Σαλαμινίων〉, καλεῖται δὲ καὶ ἅβρυνα ἢ μόρα q
beta 328	βατίδες· εἶδος ἰχθύος πλατύ, [ἢ βατία]· διαφέρει δὲ τοῦ βάτου ἰχθύος, ὡς Ἀριστοτέλης ποιεῖ φανερόν q
beta 329	Βατίεια· πόλις Τρωϊκή (Β 813)
beta 330	βατιάκη· φιάλη. οἱ δὲ εἶδος ποτηρίου
beta 331	Βατιῆθεν· ἐκ δήμου Βατῆς, τῆς Αἰγηΐδος φυλῆς
beta 332	†βάτηρος· ἐξ ἐχίνου σφάκελος
beta 333	*βατόν· βάσιμον, ἐν ᾧ δύναταί τις ἐπιβαίνειν AS
beta 334	βάτινος· δαυλός. Μεσήνιοι
beta 335	βάτος καὶ βατίς· ἰχθύες διαφέρουσιν ἀλλήλων. καὶ ἀκάνθης εἶδος
beta 336	*βατός· διαπεράσιμος AS τόπος Σ ἡ δὲ ἄκανθα βάτος
beta 337	*βαπταῖς· πορφυρίσιν n [ἢ ὁδοί]
beta 338	βατταρισταῖς· τοῖς βατταρίζουσιν
beta 339	βατεῖν· πορεύειν. πορεῖν
beta 340	*βαττολογία· ἀργολογία. ἀκαιρολογία (vg)
beta 341	*a) βάτρα AS 〈καὶ b) βάττος〉· S βάσις 〈καὶ〉 βασιλεύς (Hdt. 4,155,2) ASn
beta 342	βάτραχος· ἐσχάρας εἶδος
beta 343	βατραχίς· ἱματίου εἶδος (Ar. Eq. 1406)
beta 344	βατραχίς· ἱματίου χρῶμα, ὃ βάπτεται ὑπὸ βατραχίου πόας q
beta 345	βατραχίσκοι· μέρος τι τῆς κιθάρας
beta 346	βατταρίζειν· ἐμοὶ μὲν δοκεῖ κατὰ μίμησιν τῆς φωνῆς πεποιῆ‐ σθαι, ὡς τὸ ποππύζειν. λέγουσι δέ τινες ἀπὸ Βάττου τοῦ
beta 346	ἰσχνοφώνου πεποιῆσθαι, ᾧ καὶ ἡ Πυθία εἶπεν· ‚Βάττ’ ἐπὶ φωνὴν ἦλθεσ‛ ἔστι δὲ 〈ἀσήμωσ〉 φθέγγεσθαι, ποππύζειν, τραυ‐	317 in vol. 1
5	λίζειν. q
beta 347	*βατταρισμοῖς· φλυαρίαις (vg) AS
beta 348	[βάττικες· γυναῖκες. Βοιωτοί]
beta 349	Βάττος· βασιλεύς, τύραννος· Λίβυες. —τραυλόφωνος, ἰσχνό‐ φωνος (Hdt 4, 155)
beta 350	Βάττου σίλφιον· παροιμία ἐπὶ τῶν τὰς ὑπερβαλλούσας τιμὰς εὑρισκομένων. Μετενήνεκται δὲ ἀπὸ τοῦ Κυρηναίους ἑνὶ τῶν Βαττιαδῶν μεταδοῦναι ἐξαίρετον σίλφιον, ὃ ἐκτετίμηται παρ’ αὐτοῖς, ὥστε καὶ ἐν τῷ νομίσματι ὅπου μὲν Ἄμμωνα, ὅπου δὲ
5	σίλφιον ἐγκεχαράχθαι
beta 351	Βάττου σκοπιά· χωρίον Λιβύης, ἀπὸ Βάττου
beta 352	βᾶϋ· εἶδος ἄνθους
beta 353	βαυβᾷ· κοιμίζει
beta 354	βαυβᾶν· καθεύδειν (Eur. fr. 694? trag. ad. 165?)
beta 355	βαυβυκᾶνες· πελεκᾶνες
beta 356	Βαυβώ· τιθήνη Δήμητρος. ps σημαίνει δὲ καὶ κοιλίαν, ὡς παρ’ Ἐμπεδοκλεῖ (fr. 153)
beta 357	βαΰζειν· *ὑλακτεῖν (ps) ἀσαφῶς λέγειν (Aesch. Ag. 449?)
beta 358	*[βρύκει· μασᾶται] gA
beta 359	βαυκά· ἡδέα (Arar. fr. 9)
beta 360	βαυκαλᾶν· κατακοιμίζειν. ⸤τιθηνεῖν 〈τὰ〉 παιδία μετ’ ᾠδῆς p κοιμίζειν
beta 361	[βαυκανήσεται· [βοήσεται.] βοήσει]
beta 362	βαυκαλιζόντων· τιθηνούντων
beta 363	βαυκίδες· εἶδος ὑποδήματος γυναικείου q
beta 364	βαυκίζεσθαι· θρύπτεσθαι gp
beta 365	βαυκιζόμενον· τρυφερὸν καὶ ὡραϊστήν (Alex. 222,9) g
beta 366	βαυκίσματα· τρυφερώματα g
beta 367	βαυκισμός· Ἰωνικὴ ὄρχησις. καὶ εἶδος ᾠδῆς πρὸς ὄρχησιν πεποιημένον
beta 368	βαύνη· κάμινος ἢ χωνευτήριον
beta 369	βαῦνοι· χυτρόποδες καὶ κάμινοι. ἔνιοι δὲ καὶ ἐφ’ ὧν ἐπικαθίζουσι	318 in vol. 1
beta 370	*βαῦνος· χυτρόπους A
beta 371	βαφά· ζωμός. Λάκωνες
beta 372	βάφιον· ὀξύβαφον. Ταραντῖνοι
beta 373	*βακχεία· τελετὴ ἐν ὀρχήσει gn χορεία
beta 374	†βάχθει· τέλμα ὕδατος. ἢ βάθος
beta 375	βάψας· δεύσας. πλεύσας, ἢ τὴν κώπην βάψας (Ar. fr. 225?)
beta 376	*βδάλλει· ἀμέλγει
beta 377	βδαλοί· ῥαφίδες θαλάσσιαι. καὶ φλέβες κρισσώδεις
beta 378	βδάλληται· θηλάζηται, ἢ ἀμέλγηται (Hippocr.)
beta 379	βδαροί· δρύες, δένδρα
beta 380	*βδέλλα· εἶδος σκώληκος (Prov. 30,15) ἢ βδέλλιον AS
beta 381	[βδέλεσθαι· κοιλιολυτεῖν]
beta 382	*βδελυγμίαις· δυσωδίαις (vgAS)
beta 383	βδελυγμίαι· ναυσίαι S
beta 384	βδελυκτός· μισητός P ἐξουδενημένος (Prov. 17,15. 2. Macc. 1,27) καὶ βδελυρός
beta 385	βδελύξεται· 〈μισήσει〉 (Hippocr. aff. mul. 1,39) S
beta 386	*βδελυρά· μίσους ἀξία vgAS
beta 387	*βδελυροί· μισητοί, (vgAS) κακοί, ἐξουδενημένοι (Dem. 21,123)
beta 388	βδελυρῶν· ὑφορωμένων, μισητῶν
beta 389	[βδελύσσεσθαι· κενοῦσθαι τὴν κοιλίαν]
beta 390	*βδελυσσόμενοι· μισοῦντες AS
beta 391	*βδελύττεται· μισεῖ gn ὑφορᾶται (Ps. 5,7?)
beta 392	βδύλλων· τρέμων. ἢ βδέων
beta 393	*βδύλλειν· δεδιέναι, τρέμειν AS ἢ βδεῖν S
beta 394	*βδέννυσθαι· κενοῦσθαι κοιλίαν gASph
beta 395	*βεβάασι· βεβήκασιν. AS ἐνεστήκασι. παρεληλύθασι (Β 134)
beta 396	βεβαδικώς· παρών
beta 397	*βεβαίαν· ἀσάλευτον, μένουσαν (Hebr. 6,19; 2. Petr. 1,19) vgAS
beta 398	*βέβαιον· ἀσάλευτον, ἀσφαλές, ἀμετάβλητον (vg)
beta 399	βεβαιῶ· κυρῶ
beta 400	βεβαιώσεως δίκην· τὸ ἐπὶ τῶν ὠνησαμένων τὸ μετὰ ταῦτα
beta 400	ἀμφισβητούμενον q	319 in vol. 1
beta 401	*βέβακεν· οἴχεται. ⸤ἀπέθανεν (Eur. Or. 971) AS
beta 402	βέβακται· εἴρηται (θ 408) S
beta 403	βεβάμεν· βεβηκέναι (Ρ 359)
beta 404	†βέβασις· τὸ εὐζόμενον
beta 405	*βεβαώς· βεβηκώς vgAS ἱστάμενος (Ξ 477)
beta 406	βεβῶσα· βεβηκυῖα. ἢ περιβεβηκυῖα (υ 17)
beta 407	βέβηκεν· οἴχεται. τέθνηκε, πεπόρευται (Eur. Alc. 393. Or. 971 ..)
beta 408	βέβηκα· ἵσταμαι
beta 409	*βεβήκει· ἐπορεύετο (Α 221) AS ἥδραστο, πεπαγίωτο (Ρ 137) vgAS
beta 410	*βεβηκός· ἀσφαλές gAS
beta 411	βεβηκότας· βεβαίως ἐνεστηκότας
beta 412	βέβηλον· τὸ μὴ ἱερὸν καὶ ἄθεον. καὶ ἀβέβηλον· 〈τὸ θεῖον〉 q
beta 413	*βέβηλος· ἀνίερος. g ἀμύητος (hebr. 12,16?) g Pp
beta 414	*βεβηλοῦνται· μιαίνονται. ASn ἁμαρτάνουσιν (Ps. 9,26) AS
beta 415	βεβίηκε· βεβίασται (Κ 145) S
beta 416	*βεβίωκα· ἔζησα (Dem. 18,10) vgAS
beta 417	βεβιωμένα· ἃ ἐπράξαμεν (Dem. 18,265) (p)
beta 418	βεβλημένος· τετρωμένος (Λ 591 etc.)
beta 419	*βεβλήκει· ἔβαλε (Δ 108) n
beta 420	βέβλεσθαι· μέλειν. φροντίζειν
beta 421	βέβλην· μέλειν
beta 422	βεβλιχασμένον· μεμολυσμένον
beta 423	Βεθηλ· οἶκος θεοῦ p
beta 424	βέβλωκεν· ἠρεμεῖ. φύεται, 〈φαίνεται〉 q
beta 425	βεβολημένος· βεβλημένος. ASn [βεβουλευμένος.] ἠπορημένος. τεταραγμένος (Ι 9) ἢ ⸤τετρωμένος (κ 247) S
beta 426	βεβολήατο· τέτρωντο (Ι 3)
beta 427	βεβοημένα· διαβόητα (Hdt. 3,39?)
beta 428	*βεβουκόλημαι· πέπαιγμαι πεπλάνημαι vgAS
beta 429	βεβράδα· ἀθερίνην
beta 430	βεβράξαντα· συντόνως κεκραγότα. Λέγουσι γὰρ τὸ ἔνδον τῶν
beta 430	σιαγόνων μέρος βέβρηκας	320 in vol. 1
beta 431	βεβρασμένων· [εἱμαρμένων.] τετιναγμένων
beta 432	βέβρηκες· τὸ ἔνδον τῶν σιαγόνων μέρος
beta 433	βεβρενθυμένον· παρὰ Ἱππώνακτι (fr. 109 B.) ὀργιζόμενον
beta 434	βεβρίθασι· βεβαρημέναι εἰσίν, οἱ δὲ πεπληρωμέναι. Βρῖθος γὰρ τὸ βάρος καὶ ἡ ἰσχύς (o 334)
beta 435	*βέβριθε· βεβάρηται (Π 384) gSn
beta 436	*βεβριθυῖαι· βαρεῖαι, ἰσχυραί (v. l. Δ 282) (g)AS
beta 437	*βεβριθώς· βαρούμενος (vg) ASn
beta 438	βεβρεγμένος· ὑπομεθύων (Eubul. fr. 126)
beta 439	βέβροξ· ἀγαθός, χρηστός, καλός
beta 440	βεβρός· ψυχρός, τετυφωμένος (Hippon. fr. 71 Kn.)
beta 441	βεβροτωμένα· ᾑματωμένα, μεμολυσμένα (λ 41)
beta 442	*βέβρυχεν· ἤχησε (ε 412) gASn
beta 443	βεβρυχότες· †θυμοφονοῦντες
beta 444	βεβρώθοις· καταφάγοις (Δ 35) ASn
beta 445	βεβυκῶσθαι· πεπρῆσθαι, 〈παρὰ〉 Θετταλοῖς
beta 446	βεβυλλῶσθαι· βεβύσθαι
beta 447	*βεβυσμένη· πεπληρωμένη AS πεφραγμένη (vg)
beta 448	βεβυσμένον· πλῆρες (δ 134)
beta 449	*βεβῶτα· βεβηκότα gAS
beta 450	†Βεβέηκος· ὁ Ἠριδανὸς ὑπὸ τῶν Ἐνετῶν
beta 451	βειέλοπες· ἱμάντες, p οἷς ἀναδοῦσι Λακεδαιμόνιοι τοὺς νικη‐ φόρους
beta 452	[βυίκας· μακράν]
beta 453	βεικάδες· δέρματα θρεμμάτων νόσῳ θανόντων. Λάκωνες
beta 454	βείκατι· εἴκοσι. Λάκωνες
beta 455	*Βεζέκ· ἀστραπή (g) τις. Ἰεζεκιήλ (Ezech. 1,14)
beta 456	βιβάσθων· κατ’ ὀλίγον προβάς (Π 534)
beta 457	βειλαρμοστάς· ἰλάρχας. Ταραντῖνοι
beta 458	βείῃ· ζήσεις S, βιώσεις, ⸤βιώσῃ S, πορεύσῃ (Π 852 Ω 131)
beta 459	βείομαι· πορεύσομαι. ζήσομαι (Ο 194 Χ 431)
beta 460	βείομεν· πορευθῶμεν. ζήσωμεν
beta 461	βείρακες· ἱέρακες
beta 462	βειρακή· ἡ ἁρπακτική	321 in vol. 1
beta 463	βείριξ· ἔλαφος
beta 464	βειρόν· δασύ
beta 465	βεικηλᾶ· νωχελῆ. ἀχρεῖα. Λάκωνες
beta 466	βινεῖν· παρὰ Σόλωνι τὸ βίᾳ μίγνυσθαι. τὸ δὲ κατὰ νόμον ὀπύειν
beta 467	βινητιᾶν· τὸ πασχητιᾶν. καὶ τὸ ὄρεξιν ἐπὶ συνουσίαν ἔχειν
beta 468	βείω· πορευθῶ (Ζ 113)
beta 469	[βείωνται· καταπονῶνται]
beta 470	βεικούς· τοὺς πίθους (Hdt. 1,194,2)
beta 471	βεκάς· μακράν
beta 472	βεκός· ἄρτος. [ἢ ἄβητος]. Φρύγες (Hdt. 2,2,3)
beta 473	†βεκῶς· μακρόθεν
beta 474	βεκκεσέληνος· σεληνόπληκτος (Ar. Nu b. 398)
beta 475	βεκός· ἀνόητος
beta 476	βέλα· ἥλιος, gASn καὶ αὐγή, S ὑπὸ Λακώνων
beta 477	βελάς· εἴρων, καὶ καταγελαστής
beta 478	*Βελβίνα· κώμη Λακωνική (Hdt. 8,125) np
beta 479	Βελέβατος· ὁ τοῦ πυρὸς ἀστήρ. Βαβυλώνιοι
beta 480	βελεβέκη· βελόνη.
beta 481	[Βελγαῖος· ἀπὸ πόλεως Βέλγης]
beta 482	*βέλεμνα· βέλη, vgAS τόξα (Ο 484)
beta 483	βελέων· βελῶν (Δ 465)
beta 484	βέλεα· βέλη (Θ 67)
beta 485	βέλεκκος· ὄσπριόν τι ἐμφερὲς λαθύρῳ μέγεθος ἐρεβίνθου ἔχον (Ar. fr. 755)
beta 486	βελάσεται· ἡλιωθήσεται
beta 487	[βέλλαι· ῥαφίδες θαλάσσιαι]
beta 488	βέλλειν· μέλλειν
beta 489	Βέλλερος· ὑπὸ Βελλεροφόντου κτανθείς. ἢ ὁ Βελλεροφόντης
beta 490	βέλλιον· ἀτυχές. Κρῆτες
beta 491	*βέλιαι· 〈διάβολοι〉 S εὐκίνητοι AS
beta 492	Βελίαρ· δράκων (2 Cor. 6,15)
beta 493	βέλλιρ· τρυφαλίς. Λάκωνες	322 in vol. 1
beta 494	*βεελφεγώρ· εἴδωλον 〈τοῦ Βήλ〉 (Ps. 105,28) n
beta 495	βελλούνης· τριόρχης. Λάκωνες
beta 496	βελονοποικίλτης· ὁ τῇ ῥαφίδι ὕφη ποιῶν καὶ ζωγραφῶν
beta 497	βέλος· μάχαιρα. ⸤τραῦμα. (Θ 513) gn ἀκίς. καὶ πᾶν τὸ βαλλόμενον. (Μ 458) καὶ τὴν ἀλγηδόνα (n) βέλος λέγει (Λ 269 Ξ 439)
beta 498	Βέλτη· χωρίον Φρυγιακόν
beta 499	*βέλτερον, βέλτιον, κρεῖσσον, AS ἄμεινον, κάλλιον
beta 500	βελτιωτέρας· τὰς βελτίους. Τελέσιλλα (fr. 6)
beta 501	†βελτός· ὁ βλητός
beta 502	βέμβιξ· ῥόμβος. στρέβλα. δίνη. ἢ συστροφὴ ἀνέμου
beta 503	βέμβικος δίκην· ῥόμβου τρόπον. ἐπὶ τοῦ φεύγοντα μὴ 〈ἐπ’〉 εὐθείας τὴν φυγὴν ποιεῖσθαι, ἀλλ’ εἱλεῖσθαι
beta 504	[βεμεῖ· δονεῖ]
beta 505	βεμβικίζει· ῥομβεῖ. στρέφει. διώκει
beta 506	[βεμβεύει· δινεύει]
beta 507	βεμβίδιον· ἰχθύδιον λεπτόν
beta 508	βέμβλωκεν· ἐντυγχάνει. ἕστηκε. πάρεστι
beta 509	[βεμόλετο· ἐφρόντισε]
beta 510	βεβροντῆσθαι· παραπεφρονηκέναι
beta 511	[βεμβρός· τετυφωμένος. πάρετος]
beta 512	βέμβιξ· κῶνος. [συστροφὴ ἀνέμου. ῥόμβος. στρέβλα] *τροχός vgAS
beta 513	βεμβρεῖ, βεμβρεύει· δινεύει
beta 514	Βενδῖς· ἡ Ἄρτεμις, Θρᾳκιστί· παρὰ δὲ Ἀθηναίοις ἑορτὴ Βεν‐ δίδεια
beta 515	*βένθεσι· βάθεσι (Α 358) vgAS
beta 516	βένθος· βάθος. πυθμήν
beta 517	βερβίνια· ξύλα καθηλωμένα, ἐξ ὧν τὰς ληκύθους ἐκρέμων (Hermipp.). οἱ δὲ γένος τι Ἀρκαδικὸν τοὺς Βερβενίους
beta 518	Βεργαῖος· ὁ ἀπὸ πόλεως βέργης (Alex.)
beta 519	Βέργιος· ποταμὸς ἐν Λιβύῃ
beta 520	*βέρεθρον· βάθος. (Θ 14) ASP βάραθρον. κατώτατον. ἔσχατον (Greg. Naz. c. 1,2,9,9. 2,1,1,502 ..) ἢ πηλώδης τόπος. ⸤ἢ
beta 520	κοίλωμα καταχθόνιον (gn)	323 in vol. 1
beta 521	Βερεκύνδαι· δαίμονές τινες [καὶ ῥόμβοι]
beta 522	Βερεκύνται· Φρυγῶν τι γένος. καὶ πρότερον Βερεκυντία ἡ Φρυγία. καὶ αὐλὸς Βερεκύντιος
beta 523	Βερέκυντα βρόμον· Φρύγιον αὐλόν. Σοφοκλῆς Ποιμέσιν (fr. 470)
beta 524	Βερεκυντίας· ἄνεμος οὕτως καλούμενος
beta 525	Βερενίκης [*Βερονίκη· πόλις ASn] πλόκαμος· τοῦτον κατη‐ στερίσθαι φησὶ Κόνων. καὶ βόλος δέ τις ἀστραγάλων οὕτω καλεῖται
beta 526	Βερενικίδαι· δῆμος Πτολεμαΐδος φυλῆς
beta 527	Βερενικίδες· 〈εἶδοσ〉 ὑποδήματος γυναικείου
beta 528	Βερενίκιον· εἶδος βοτάνης
beta 529	βέρκιος· ἔλαφος, ὑπὸ Λακώνων
beta 530	[βρέκται· φυσσῆται]
beta 531	βερκνίς· ἀκρίς
beta 532	βερνώμεθα· κληρωσώμεθα. Λάκωνες
beta 533	βέῤῥης· δραπέτης
beta 534	βεῤῥόν· δασύ
beta 535	βεῤῥεύει· δραπετεύει
beta 536	†βερρέαι· κληρῶσαι
beta 537	†βερωνετῶν· ἀλλὰ ἀνετῶν
beta 538	βέσκεροι· ἄρτοι, ὑπὸ Λακώνων
beta 539	βεστόν· ἔσθος καὶ .. ὁ τῶν †ἐθῶν ἔμπειρος. Λάκωνες δὲ βεστη‐ κότα ἕσσαντα
beta 540	[βέτεθρον· βάθος]
beta 541	βέτης· τὸ ἀπόκρυφον μέρος τοῦ ἱεροῦ
beta 542	βεῦδος· στέμμα τι, καὶ ἱμάτιον γυναικεῖον (Sapph. fr. 155) καὶ πόλις. καὶ ἄγαλμα
beta 543	βῆ· ἔβη, ἐπορεύθη (Β 665?)
beta 544	[βεβῆσαι· τὸ βιῶσαι, βιῶναι]
beta 545	βηβήν· πρόβατον
beta 546	βήζει· φωνεῖ
beta 547	βῆ δ’ ἄρ’· ἐπορεύθη (Β 16)
beta 548	*βῆ δέ· ἐπορεύθη δέ (Α 34) ASg	324 in vol. 1
beta 549	βῆκα· ἀναδενδράς
beta 550	βῆθι· βάδιζε. μέτρει
beta 551	〉βῆμα· πρόβατα (Ε 140)
beta 552	βήκη· χίμαιρα
beta 553	βηκώνιον· εἶδος βοτάνης
beta 554	βὴ λέγει· βληχᾶται. ἢ θύει (Aristoph. fr. 642)
beta 555	βήλημα· κώλυμα. φράγμα ἐν ποταμῷ. Λάκωνες
beta 556	Βῆλθις· ἡ Ἥρα. ἢ Ἀφροδίτη
beta 557	βηλήσσει· βληχᾶται
beta 558	βῆλος· οὐρανός Sn 〈βαρυτόνωσ〉 καὶ Ζεὺς An 〈καὶ〉 Ποσειδῶνος υἱός nq
beta 559	βηλός· οὐδὸς οἴκου. ἀπὸ τοῦ βαίνεσθαι. *ὁδός v σταθμός q
beta 560	*βηλοῦ· σταθμοῦ (Α 591) vgAS
beta 561	†βλοσέμεν· σκοτωθῆναι
beta 562	*βηλῷ· βαθμῷ. ⸤βατῆρι. οὐδῷ (Ψ 202) AS
beta 563	βῆμα· πλείονα μὲν σημαίνει κοινότερον· 〈ἐστὶ〉 δὲ οὕτως καὶ τὸ λογεῖον, ὥσπερ 〈καὶ τὸ〉 ἐν ἐκκλησίᾳ καὶ δικαστηρίῳ. σημαίνει δὲ καὶ τὸ [κύκλημα γράφεται δὲ καὶ] ἐκκύκλημα. ἦν δὲ καὶ ἐν Ἀρείῳ πάγῳ 〈βῆμα〉 q
beta 564	[βῆνος· κιβωτός]
beta 565	βηματίζει· τὸ τοῖς ποσὶ μετρεῖν. ἔστι δέ πως ἡ λέξις Μακεδονική
beta 566	†βηνῶσα· ἡ φωνὴ τῶν προβάτων
beta 567	βήξ· βηχίον
beta 568	βήρ· τὸ φρέαρ. Σύροι
beta 569	βήρβη· κωδία μήκωνος
beta 570	βήραξ· μάζα μεγάλη
beta 571	βηράνθεμον· νάρκισσος. οἱ δὲ τηράνθεμον λέγουσι
beta 572	βήρηκες· μάζαι ὀρθαί. οἱ δὲ ἁπλῶς μάζας. ἄλλοι μάζας ἄνωθεν κέρατα ἐχούσας q ........
beta 573	βηρίδες· ὑποδήματα, ἃ ἡμεῖς ἐμβάδας λέγομεν
beta 574	βῆ ῥ’ ἴμεναι· ὥρμησεν ἰέναι (π 341. ρ 604)
beta 575	βηρίχαλκον· τὸ μάρανθον. Λάκωνες
beta 576	βηρυσσεύειν· σπείρειν	325 in vol. 1
beta 577	βηρύς· ἰχθύς
beta 578	βήρυλλος· *λίθος (Tob. 13,17) AS ἢ βοτάνης εἶδος
beta 579	βῆσσαι· κλίμακες, κοιλίαι. καὶ ὑδρηλοὶ τόποι. κρημνοί. καὶ τὰ βάσιμα ὄρη. καὶ πόλις (Β 532) καὶ βάσιμοι τόποι τῶν ὀρέων
beta 580	βήσσας· ὁμοίως
beta 581	βήσατο· ἐπέβη (Γ 262)
beta 582	*βήσσῃς· τόποις βασίμοις τῶν ὀρέων (Γ 34) AS
beta 583	*βήσεται· ἀποβήσεται (Β 339) vAS
beta 584	*βησίον· ποτήριον AS
beta 585	βήχιον· βοτάνης εἶδος (Hippocr. art. 63)
beta 586	*βήσομεν· ἐπιβιβάσομεν, ἐμβιβάσομεν (Α 144) AS
beta 587	βητάρμονες· ὀρχησταί, [οἱ διὰ τῶν ποδῶν ὀρχούμενοι.] ἀπὸ τοῦ ἡρμοσμένως βαίνειν (θ 250) q(n)
beta 588	βηχίον· νόσος ἐν λάρυγγι
beta 589	*βία· δύναμις AS ἰσχύς. ⸤ἀνάγκη P
beta 590	βιάζετα ι· βιαίως κρατεῖται (Λ 588)
beta 591	*βίαιος· παράνομος AS
beta 592	βία πυρός· δύναμις n πυρός, ἢ ἀνάγκη
beta 593	βιάτωρ· κυάθιον μικρόν, ἤγουν κοχλιάριον
beta 594	βιᾶται· γυναῖκας βιάζεται
beta 595	*βιβάζει· ὀχεύει. gAS ἐπὶ τῶν θρεμμάτων. ὑβρίζει
beta 596	βιβάς· βαίνων. ἕρπων. *διαβαίνων (Η 213) AS
beta 597	*βίβασις· κοίτη. στιβάς AS
beta 598	*βιβάσθων· διαβαίνων (Ν 809) S
beta 599	*βιβλία· βυβλία. AS ἐπιστολαί
beta 600	*βιβῶντα· διαβαίνοντα (Γ 22) AS
beta 601	βίδην· εἶδος. κροῦμα. Σοφοκλῆς Ἀκρισίῳ (fr. 57) [Βηρσαβεέ· μήτηρ Σολομῶντος. καὶ τόπος περὶ τὴν ὀρεινὴν τῆς Παλαι‐ στίνης]· ‚ὡς ἐπιψάλλειν βίδην τε καὶ ξυναυλίαν ...‛ ἄλλοι βίθυν
beta 602	[βιζῆαι· κοῖται. στιβάδες S]
beta 603	βίην Ἡρακληείην· περιφραστικῶς τὸν Ἡρακλέα (Ε 638 etc.) S
beta 604	*βίῃ· δυνάμει. AS [ἢ δύναμις] (Α 430)	326 in vol. 1
beta 605	*βίηφι· δυνάμει. βίᾳ (α 403) AS. [ὡς Πολέμων (p. 94 P.) ἐν Ἐρατοσθένους Ἐπιδημίᾳ]
beta 606	Βῖκας· σφίγγας
beta 607	*βῖκος· στάμνος ὦτα ἔχων (Ier. 19,1) vgAS
beta 608	*βιμβικίζεται· περικρούεται vgAS
beta 609	Βίβλινος· εἶδος οἴνου (Hes. op. 589) καὶ γένος ἀμπέλου ἐν Θρᾴκῃ. καὶ ὁ παλαιὸς οἶνος. Ἐπίχαρμος (fr. 174) δὲ ἀπ’ ὀρῶν Βιβλί‐ νων. ἔστι δὲ Θρᾴκης q
beta 610	βιοῖο· τοῦ τόξου (Α 49)
beta 611	*βιόν· τόξον (Κ 260) n
beta 612	βιός· τόξον ἀπὸ τῆς κατὰ τὴν ἔντασιν βίας (Δ 125)
beta 613	*βίος· ζωή P, περιουσία
beta 614	*βιότοιο· τῆς ζωῆς (Δ 170) S
beta 615	βιοτεύειν· τὸ ζῆν. Θουκυδίδης (1,130,1)
beta 616	*βιοτῆς· ζωῆς vg
beta 617	βιοτεύων· συνζῶν. συναναστρέφων
beta 618	βιοῦν καὶ βιοτεύειν· βιοῦν μὲν τὸ διάγειν, τὸ ζῆν, βιο‐ τεύειν δὲ τὸ πορίζειν τὰ πρὸς τὸν βίον
beta 619	*βίοτος· τὸ ζῆν, ἢ ⸤ζωή. S καὶ τὰ πρὸς τὸ ζῆν· Σ βίοτον κατα‐ κείρειν (Δ 686)
beta 620	[βιοῤῥός· δουλεία]
beta 621	βίον μεμαγμένον· ἐπὶ τοῦ εὐδαίμονος βίου
beta 622	βιότου· βίου (ξ 527)
beta 623	βιόσσαο· τὸ ζῆν ἔδωκας, βιῶσαι ἐποίησας (θ 468)
beta 624	βιόωνται· καταπονοῦσι. βιάζονται (λ 503)
beta 625	βιπτάζειν· ἐπιβάπτειν (Epich. fr. 175)
beta 626	βίῤῥη· πυράγρα. οἱ δὲ δρέπανον
beta 627	βίῤῥοξ· δασύ. Μακεδόνες
beta 628	βιῤῥωθῆναι· ταπεινωθῆναι
beta 629	βίσβης· δρέπανον ἀμπελοτόμον λέγουσι Μεσάπιοι. καὶ ἑορτὴν Βισβαῖα, ἣν ἡμεῖς κλαδευτήρια λέγομεν
beta 630	Βίσσαιον· 〈τόπου〉 ὄνομα ἐν Ἰλίῳ· Πολέμων
beta 631	βίσκαρις· εἶδος βοτάνης	327 in vol. 1
beta 632	βίσταξ· ὁ βʹ 〈μετὰ〉 βασιλέα παρὰ Πέρσαις
beta 633	βιστήνη· ἡ καρδία
beta 634	Βιστονίς· Θρᾳκίς
beta 635	[Βίστρας· Θρᾴκιον ὄνομα]
beta 636	βιστιάριον· τόπος, ἐν ᾧ τὰ χρήματα τίθενται καὶ τὰ ἱμάτια †τοῦ κοινοῦ
beta 637	Βισύρας· ἥρως Θρᾷξ. Θεόπομπος (115, 302 J.) δὲ Χερσοννη‐ σίτην λέγει [Βισσύρας]
beta 638	βίσχυν· ἰσχύν. σφόδρα †ὀλίγον. Λάκωνες
beta 639	βιωμένων· βιαζομένων
beta 640	βείω· βῶ, πορευθῶ (Ζ 113)
beta 641	*βιώνης· ὁ τὰ δημόσια ἀγοράζων gAS
beta 642	βιῳ· τῷ τόξῳ. ἢ τῇ ζωῇ
beta 643	*βιῶναι· ζῆσαι (Κ 174) gSn
beta 644	*βιώτω· ζήτω (Θ 429) gAn
beta 645	βίὡρ· ἴσως. σχεδόν. Λάκωνες
beta 646	βλαί· βληχή. Λάκωνες
beta 647	βλάβεν· ἐσφάλησαν. ἐστέροντο. ἐβλάβησαν (Ψ 545)
beta 648	βλάβεται· βλάπτεται (Τ 82) S
beta 649	*βλάβη· λύμη. φθορά (Eur. Hipp. 511) ASn
beta 650	βλάβος· βλάβη (Dem. 20,9? Hdt. 1,9,13)
beta 651	βλαβυρίαν· εἰκαιολογίαν
beta 652	βλαβύσσειν· βλάπτεσθαι
beta 653	βλαγίς· κηλίς. Λάκωνες
beta 654	*[βλαδά· ἄωρα. μωρά. AS ὠμά]
beta 655	βλάδαν· νωθρῶς
beta 656	*βλαδαρά· ἄωρα. μωρά. ὠμά AS
beta 657	βλαδαρόν· ἐκλελυμένον. χαῦνον
beta 658	βλαδόν· ἀδύνατον
beta 659	βλαδεῖς· ἀδύνατοι, ἐξ ἀδυνάτων
beta 660	βλάζειν· μωραίνειν
beta 661	βλαβύρει· πτερύσσεται
beta 662	βλάθρον· φυτὸν πτέρει ὂν ὅμοιον, ὅπερ ἔνιοι βλάχνον
beta 663	*[βλαιμάζειν· ψηλαφᾶν. δοκιμάζειν, πειράζειν] AS	328 in vol. 1
beta 664	βλᾶκα καὶ βλακεύειν· τὸν ἀργὸν καὶ ἀργεῖν Ἀθηναῖοι. ἔνιοι προβατώδη
beta 665	*βλᾶκα· μωρόν A
beta 666	βλακείας· ἰχθὺς ποιός
beta 667	βλακεύει· διατρίβει. ληρεῖ, μωραίνει. νωθρῶς τι ποιεῖ. *ῥᾳθυ‐ μεῖ. μαλακίζεται AS
beta 668	*βλακεία· μαλακία ASPn
beta 669	βλακεύειν· μωραίνειν. εἴρηται δὲ ἀπὸ ἰχθύος τοῦ καλουμένου βλακός
beta 670	βλακικώτερα· εὐηθικώτερα
beta 671	*βλάξ· μωρός. ἀπό τινος ἰχθύος δυσώδους. S ἢ ὁ διὰ νωθείαν ἡμαρτηκὼς ἐν τοῖς προδήλοις AS
beta 672	*βλάσκει· [λέγει.] καπνίζει AS
beta 673	βλασκείας· ἰχθὺς ποιός
beta 674	βλαστά· βλαστήματα. S πλαταγώνια. Σικελοί
beta 675	[βλαστάζειν· βλιμάζειν.] [οἱ αὐτοί]
beta 676	βλάξ· ἀργός. τρυφερώδης. μαλθακός
beta 677	βλάστην· φυήν. βλάστημα. βλαστός
beta 678	βλαταγίζουσα· ἐπικροτοῦσα
beta 679	[βλάνος· τυφλώδης]
beta 680	*βλάτταν· χόρτος. AS ἢ λάχανον S
beta 681	βλαττοῖ· παιδαριεύεται
beta 682	*βλαύτια· σανδάλια vgAS
beta 683	[βλαχάν· ὁ βάτραχος]
beta 684	βλᾶχρον· πόα τις
beta 685	βλάσταν· βλάστησιν, Κύπριοι
beta 686	βλαῦδες· ἐμβάδες, κρηπῖδες, σανδάλια, ὑποδήματος ... [οἱ δὲ βλακεύς]
beta 687	Βλαύτη· τόπος Ἀθήνησι
beta 688	βλαυτοῦν· ὑποδέειν. ἢ πλήσσειν σανδαλίῳ, οἱ δὲ ὑποδήματι (Men.)
beta 689	†βλεερεῖ· οἰκτείρει. Βοιωτοί
beta 690	βλείης· (Epich. fr. 219) βληθείης. καὶ βλεῖο (Ν 288) ὅτι†	329 in vol. 1
beta 691	βλέθραν· λεῖον ἰχθύν
beta 692	βλεκέμυξος· βλακώδης. μυξώδης. εὐαπάτητος
beta 693	*βλεμεαίνειν· γαυριᾶν, (AS) ἐπαίρεσθαι. πεποιθέναι. εὐθυμεῖν. χαίρειν. πιστεύειν. ἀφρίζειν. ὀργίζεσθαι (Greg. Naz. c. 1,2,9, 113 [37,676])
beta 694	βλένα· μύξα. οἱ δὲ διὰ τοῦ π πλένα καὶ πλέννα τὰ ἀσθενῆ καὶ δυσκίνητα
beta 695	βλεννόν· νωθῆ. μωρόν (Sophr. fr. 51)
beta 696	*†βλεόερον· βάθος. δεσμωτήριον AS
beta 697	*βλεσός· παραλυτικός vgAS
beta 698	βλεπάζοντες· βλέποντες
beta 699	βλεπεδαίμων· ὁ ὑπὸ νόσου κατεσκληκὼς καὶ κακόχρους ὑπὸ δαιμόνων (Com. ad. fr. 85; 3,415 K)
beta 700	βλεπετύζει· σκαρδαμύττει. βλέπει
beta 701	βλέπησις· βλέψις (Ar. fr. 757)
beta 702	βλιτόνουν· βλιτώδη
beta 703	βλέτυγες· φλυαρίαι. οἱ δὲ βλέκυγες
beta 704	βλέτυες· αἱ βδέλλαι
beta 705	βλεφαρίδες· αἱ ἐν τοῖς ὀφθαλμοῖς τρίχες
beta 706	†βλεῖ· βλίσσει. ἀμέλγει. βλίζει
beta 707	βλήδην· μετὰ τοῦ βάλλειν
beta 708	βλῆμα· ἄρτος ἐντεθρυμμένος
beta 709	†βληθρήν· τραχεῖαν. οἱ δὲ ἁπαλήν
beta 710	βλιμάζειν· ὑποθλίβειν τοὺς μαστούς
beta 711	βλήμενος· τετρωμένος (Δ 211)
beta 712	†βλῆναι· ἀληθεῖς
beta 713	βλῆρ· δέλεαρ. τὸ δὲ αὐτὸ καὶ αἶθμα. παρὰ Ἀλκαίῳ ἡ λέξις
beta 714	βλῆραι· αἱ κνίδαι. ἄλλοι χόρτον. οἱ δὲ τῶν ὀσπρίων τὴν καλάμην
beta 715	βλήσσανον· φυτὸν σχίνῳ ὅμοιον
beta 716	βλίσσα· βότρυν ἡμιπέπειρον	330 in vol. 1
beta 717	*βλῆσθαι· βληθῆναι. ⸤τρωθῆναι (Δ 115) A
beta 718	βληστάς· ὁ χερσαῖος σκορπίος
beta 719	βληστρισμός· ῥιπτασμός. καὶ ἄλυσις (Hippocr. Epid. 1,26 β)
beta 720	βλητιεῖ· καταβαλεῖ. νικήσει
beta 721	βλητεύει· καταβάλλει
beta 722	*βλῆτο· ἐβέβλητο (Δ 518) n
beta 723	βλητός· ὁ ἀπόπληκτος
beta 724	βλήτροισι· τῆς ἁμάξης τροχοί. σφῆνες. ἐμβλήματα. οἱ δὲ γόμφους καὶ συμβολὰς ἀξόνων (Ο 678)
beta 725	βλητρώσας· ἐμβαλών
beta 726	*βληχή· φωνὴ προβάτων (μ 266) vgPp
beta 727	βληχᾶται· φωνεῖ
beta 728	βλήχημα· μωρός. προβατώδης
beta 729	*βληχήματα· βοαὶ προβατώδεις AS
beta 730	βληχήσασθαι· ὡς πρόβατα βοῆσαι
beta 731	*βληχράν· ἀσθενῆ (Ε 337?) AS
beta 732	βλῆχρος· πτέρις
beta 733	*βληχρόν· ἀσθενές. AS νωθρόν. ἁπαλόν. λελυμένον
beta 734	βλήχων· γλήχων· καὶ 〈γὰρ〉 οὕτως λέγεται. ἔστι δὲ εἶδος βοτάνης. καὶ τὸ ἐφήβαιον (Ar. Lys. 89)
beta 735	βλιαρόν· ἀβλεμές
beta 736	βλιβρόν· λαγρόν
beta 737	βλίδες· ψεκάδες
beta 738	βλίκανον· βάτραχον. καὶ βλίχαν
beta 739	βλικάς· σύκου φύλλον
beta 740	[βλιηχῶδες] βλιχῶδες· παρὰ Ἱπποκράτει (cap. vuln. 19) τὸ λελεπισμένον, καὶ καθαρόν
beta 741	βλιμάζειν· τὸ τιτθολαβεῖν. οἱονεὶ θλίβειν, [ἢ †βαστάζειν,] καὶ τὸ τοὺς ὄρνιθας ἐκ τῶν στηθῶν πειράζειν. Ἀριστοφάνης Ὄρνισιν (530)
beta 742	βλίμασις· ἡ τῶν τιτθῶν θλῖψις	331 in vol. 1
beta 743	βλιμάξαι· †βαστάσαι. ἀτιμάσαι
beta 744	βλίμη· προπηλακισμός. ὕβρις
beta 745	βλινόν· δαλόν
beta 746	βλίξ· συνεχῶς
beta 747	βλίσαι· καπνίσαι μελίσσας, S καὶ ἐξελάσαι τῶν σμηνῶν, ὑπὲρ τοῦ 〈τὸ〉 μέλι τρυγῆσαι
beta 748	Βλίσσιοι· οἱ Βοιωτοὶ πρότερον οὕτως ἐκαλοῦντο
beta 749	βλιτάς (Men. fr. 955) ... καὶ βλίτωνας· τοὺς εὐήθεις
beta 750	βλιτάχεα· παρὰ Ἐπιχάρμῳ (fr. 193). οἱ μὲν τὰ κογχύλια· οἱ δὲ τὰ ὑφ’ ἡμῶν σελάχια
beta 751	βλίταχος· βάτραχος
beta 752	*βλίττειν· τὸ ἀφαιρεῖν τὸ μέλι ἀπὸ τῶν κηρίων (Plat. rep. 8,564e) vgAS
beta 753	βλίτον· λαχάνου εἶδος
beta 754	βλίτυρι 〈καὶ σκινδαψός〉· Ἰόβας τὸν σκινδαψὸν ὄργανον [ὂν] μουσικὸν ἀποδίδωσι, τὸ δὲ βλίτυρι χορδῆς μίμημα
beta 755	*βλοσυρόν· φοβερόν. g καταπληκτικόν (Η 212 Ο 608) (v)gS(P)
beta 756	*βλοσυρῶπις· καταπληκτικοὺς 〈τοὺσ〉 ὀφθαλμοὺς ἔχουσα (Λ 36) gASn
beta 757	*βλύδιον· ὑγρόν. ζέον. gAS [ἢ ὑποδήματα] S
beta 758	*βλύζει· βρύει, πηγάζει, P ἀναβρύει ὕδατα
beta 759	*βλωθρή· εὐαυξής. (Ν 390) AS ... ἢ 〈παρὰ τὸ〉 προβαίνειν καὶ ἄνω θρώσκειν
beta 760	*βλωμοί· στραβοί vgAS
beta 761	*βλωμός· [ἰσχνή,] AS ψωμός (Call. fr. 508) gAS
beta 762	*βλωρός· σύκου φύλλον AS
beta 763	*βλῶσις· παρουσία gAS
beta 764	*βλώσκει· ἀνατέλλει. ἕρπει AS
beta 765	*βοᾷ· κραυγάζει (Ξ 394?) AS
beta 766	*βοάγρια· ἀσπίδας (Μ 22) S
beta 767	*†βοαδεῖ· ὀκνεῖ S
beta 768	βόας αὔας· ξηρὰς βύρσας (Μ 137)	332 in vol. 1
beta 769	*βοείας· βύρσας (Λ 842) S
beta 770	*βόεσσι· βουσί (Β 481) S
beta 771	βοέοισιν ἱμᾶσι· βοείοις (Ψ 324)
beta 772	βοῆ· βύρσα. ἀσπίς S
beta 773	*βοηδρομεῖν· μετὰ σπουδῆς παραγίνεσθαι (Eur. Or. 1510) vgS
beta 774	*βοὴν ἀγαθός· ὁ κατὰ τὴν μάχην ἀνδρεῖος (Β 408) S
beta 775	βοηθήσων· βοηθῶν S
beta 776	*βοηθόον· κατὰ τὴν μάχην ταχύν (Ρ 481) S
beta 777	βόθρος· ὄρυγμα γῆς (Sirac. 21,10)
beta 778	*βολάων· βολῶν. ἢ πληγῶν (ρ 283) gS
beta 779	*βόλβιτα· ἀφόδευμα βοός vg
beta 780	*βόλβυθον· τὸ αὐτό S
beta 781	βολίδες· ἀκόντια. λογχάρια (Sap. 5,21) S
beta 782	βολίς· βέλος. λόγχη· ἀκόντιον (Ierem. 9,7) vgS
beta 783	βολῇσι· τρώσεσι, πληγαῖς (ω 160)
beta 784	*βολίτοις· βολβίτοις (Ar. Eq. 658) S
beta 785	βόλοι· βολισμοί S
beta 786	βόλος· θήρα S παλμός. βόλου ὄνομα. καὶ δίκτυον
beta 787	βόμβαξ· τοῦτο παρεμβολοειδές ἐστι. σημαίνει δὲ διασυρμόν (Ar. Thesm. 45?)
beta 788	βομβαύλιος· ὁ αὐλητής. ἀπὸ τοῦ βομβεῖν (Ar. Ach. 866)
beta 789	βομβῆσαι· ὡς περιστερὰ φωνῆσαι
beta 790	*βόμβησεν· ἐψόφησεν (θ 190 etc.) gS
beta 791	Βομβυλεία· ἡ Ἀθηνᾶ ἐν Βοιωτίᾳ
beta 792	*βόμβος· ἦχος, vg(P) ψόφος (P) (Pl. Prot. 316a?)
beta 793	βόμβους· ἤχους, S ψόφους
beta 794	βομβοία· ἡ κολυμβὰς ἐλαία, παρὰ Κυπρίοις
beta 795	βομβοιλαδόνας· †ἐνιαυτούς
beta 796	βομβρύζων· τονθρύζων. βοῶν
beta 797	βομβρυνάζειν· βρενθύεσθαι
beta 798	Βομβυλία· κρήνη ἐν Βοιωτίᾳ
beta 799	βομβύλην· λήκυθον
beta 800	[βόμβυκες· γένος αὐλῶν. ἢ εἶδος ζώου πτερωτοῦ, κατὰ σφῆκα]
beta 801	βομβυλίδας· πομφόλυγας	333 in vol. 1
beta 802	βομβυλιός· ποτηρίου γένος, κατὰ μικρὸν ποτὸν στάζοντος· ὅθεν διὰ τὸν ἦχον οὕτω κεκλῆσθαι (Antisth. p. 20,1 Winck.) ἢ ζῶον, ἦχόν τινα ποιοῦν τοῦ γένους τῶν σφηκῶν (Isocr. 10,12). *ἢ μέλισσα μεγάλη. Sn ἢ μυῖα S
beta 803	βόμβυξ· στάμνος. Λάκωνες. καὶ αὐλοῦ εἶδος. S(g) καὶ ζῶον, ἀφ’ οὗ τὰ βομβύκινα ὑφάσματα συντελεῖται S(gn). ἔνιοι δὲ βομβύλιον οὕτω λέγουσιν· οἱ δὲ †ῥυμόν. ἢ ἦχος βομβυλισμοῦ Sn
beta 804	βομβῶνας· βουβῶνας
beta 805	(*)βοῶντες· κραυγάζοντες (Act. Apost. 17,6)
beta 806	†βομβυθυλεύματα· τὰ μαγειρικὰ ἀρτύματα· κατεσκευασμένα· ἔνιοι τὸ σὺν τῇ ὄνθῳ ἀρτύειν
beta 807	βοώνητα· τιμῆς βοῶν ἠγορασμένα. [ἢ ἀνόσιος]. παρὰ Κυπρίοις δὲ ἀνόσιος
beta 808	βοὸς κέρας· τὸ περιτιθέμενον τῇ ὁρμιᾷ κέρας κατὰ τὸ ἄγκιστρον. οἱ δὲ τρίχα (Ω 81)
beta 809	†βόοσκον· βουφορβόν. ὀρεινόμον
beta 810	βοοσσόος· μάστιξ (Call. fr. 301) καὶ βούτης
beta 811	βορά· θοίνη (Eur. Or. 189) βρῶσις (vg.) σῖτος τροφή (Iob 38,39) (vgSP)
beta 812	*βοῤῥᾶς· ἄνεμος PS ψυχρός. καὶ παγώδης vgS καὶ σκληρός, τροπικῶς καλούμενος διάβολος, ὁ παρὰ τὸ ὁρᾶσθαι ἐπιδέξιος (Prov. 27,16)
beta 813	*βόρβορος· ὀχετὸς δυσώδης (Ierem. 45,6) S
beta 814	βορβορυγή· ποιός τις ἦχος, ὃν καὶ κορκορυγὴν καλοῦσιν
beta 815	βορβορίζει· γογγύζει. μολύνει. Κύπριοι
beta 816	βορβορωπόν· αἰσχρόν, βορβόρῳ ἐμφερές
beta 817	βορβύλα· πέμμα στρογγύλον διὰ μήκωνος καὶ σησάμης μεγέ‐ θους ἄρτου
beta 818	Βορέας· σκόλιόν τι ᾀδόμενον οὕτως ἔλεγον. καὶ ὁ ἄνεμος
beta 819	Βορεασταί· Ἀθήνησιν οἱ ἄγοντες τῷ Βορέᾳ ἑορτὰς καὶ θοίνας,
beta 819	ἵνα 〈οὔριοι〉 ἄνεμοι πνέωσιν. ἐκαλοῦντο δὲ Βορεασμοί	334 in vol. 1
beta 820	βορέην· τὴν φῦσαν. γράφεται δὲ καὶ βορῆ
beta 821	βορεῖον· γαστὴρ ἐσκευασμένη πως
beta 822	βορθαγορίσκια· χοίρεια κρέα, καὶ μικροὶ χοῖροι βορθαγορί‐ σκοι. Λάκωνες
beta 823	†βορηά· βοτάνη πᾶσα
beta 824	[βοῤῥᾶς· ἄνεμος ψυχρὸς παγώδης καὶ σκληρός, ὃς τροπολογού‐ μενος σκαιὸς καὶ ἀποπομπαῖος λέγεται, ὃς σημαίνει τὸν διά‐ βολον. περὶ δὲ τῶν ἀσεβῶν ἐπιδέξιος]
beta 825	βόρμαξ· μύρμηξ
beta 826	βόρμος· ὃν καὶ βρόμον λέγουσιν. ἔστι δὲ τροφὴ τετραπόδων, τὸ πολλαχοῦ μὲν σπειρόμενον, ἐνίοτε δὲ καὶ αὐτομάτως φυό‐ μενον
beta 827	[βρότος· αἷμα. μολυσμός. Ἄμβροτοι θεοί· ἄναιμοι καὶ ἀμό‐ λυντοι. Ἄμβροτοι θεοί· ἀθάνατοι, τῷ ἄμοιροι εἶναι βρότου, τουτέστι αἵματος καὶ μολύσματος]
beta 828	*βορόν· βρωτικόν gS καταβρῶσκον Sn
beta 829	βορός· πολυφάγος, S ἄπληστος. καὶ ὁ ἐκ τῶν στεμφύλων ἐπὶ τῆς ἀρυστίδος ὁλκός. Λάκωνες
beta 830	βοῤῥάζων· ψοφῶν
beta 831	βορρᾶς· [*βρώσεως SΣ ἢ] βορέας. Πλάτων (Criti. 112 b v. l.)
beta 832	[βορρόν· βροτικόν]
beta 833	βοῤῥοῦ· τοῦ βορέου. ἡ γενικὴ παρὰ Ἀριστωνύμῳ (fr. 8, I 669)
beta 834	βορσόν· σταυρόν. Ἠλεῖοι
beta 835	βόρταχος· βάτραχος
beta 836	βόρμος· ἔνιοι δὲ τὴν ἱππάκην· ἔνιοι δὲ τὴν σιτώδη πόσιν
beta 837	Βορυσθένης· ὁ Ἑλλήσποντος. ἔστι δὲ 〈καὶ〉 ποταμός
beta 838	*βόσις· βόσκησις vgS
beta 839	βοσκημάτων· θρεμμάτων q
beta 840	βοσκόμενον· δαπανώμενον n
beta 841	*βόσκων· τρέφων (Ierem. 38,10) g
beta 842	βοσκάς· φασκάς †Λίβιοι
beta 843	βοσκέων· ὁ τροφεύς	335 in vol. 1
beta 844	βοσκή· τροφή
beta 845	βόσκομεν· τρέφομεν
beta 846	Βόσπορος· οὐ μόνον ὁ Σκυθικός, ἀλλὰ καὶ Θρᾴκιος οὕτως ἐκαλεῖτο (Soph. Ai. 884)
beta 847	βοστρυχοειδῆ· πολυκαμπῆ
beta 848	βοστρύχια· στέμφυλα
beta 849	βοστρυχίζεται· κοσμεῖται
beta 850	*βόστρυχοι· πλόκαμοι vgS
beta 851	βοστρυχῶδες· τὸ [θάλπον, ἢ] θάλλον
beta 852	βοτά· βοσκήματα. g κατὰ πάντων δὲ καὶ χερσαίων καὶ πτηνῶν καὶ ἐνύδρων καὶ ἀγρίων ζώων λέγεται, [δὲ] ἀπὸ τοῦ βόσκεσθαι
beta 853	βοτεῖν· βόσκειν
beta 854	βοτῆρα· ποιμένα (Eur. Andr. 281) (vgS)
beta 855	βότις· †βόλτιον (Sophr. fr. 64)
beta 856	*βοτοῖσι· βοσκήμασι (Σ 521) (S) n
beta 857	βοτρύδια· ἐνωταρίων εἶδος. οἱ δὲ βότρυς. ἢ Θεσμοφοριαζούσαις (Ar. fr. 320,10)
beta 858	[βοτρυδιόν· κατὰ συντροφήν]
beta 859	*βοτρυδόν· ἑτέρα τῆς ἑτέρας ἐχομένη, ὡς οἱ βότρυες τὰς ῥᾶγας ἔχουσιν g πυκνάς. καὶ κατὰ συστροφήν. ἢ ⸤συνηγμένοι ὁμοῦ (Β 89) n
beta 860	βοτρυμός· τρυγητός
beta 861	[βοτιανείρη· τροφὴν ἀνδράσι παρέχουσα]
beta 862	[βοτύσι· βοσκήμασι]
beta 863	*βοτῶν· θρεμμάτων n
beta 864	βοῦ· τὸ μέγα καὶ πολὺ δηλοῖ. [Λάκωνες]
beta 865	βοῦα· ἀγέλη παίδων. 〈Λάκωνεσ〉
beta 866	βουαγετόν· ὑπὸ βοῶν εἱλκυσμένον ξύλον. Λάκωνες
beta 867	βουαγόρ· ἀγελάρχης, ὁ τῆς ἀγέλης ἄρχων παῖς. Λάκωνες
beta 868	βουάκραι· οἱ φοίνικες, ὑπὸ Λακώνων
beta 869	βουβάλιες· οἱ βούβαλοι (Hdt. 4,192,1). ἢ ἀστράγαλοι
beta 870	βουβάλιον· γυναικὸς κοσμάριον (Diph. fr. 59 Nicostr. fr. 33) καὶ ἄγριος σικυὸς παρὰ Ἱπποκράτει
beta 871	βούβαλος· δορκάδιον. καὶ μέγα καὶ πολύ	336 in vol. 1
beta 872	[βουβάραι· μεγάλαι
beta 873	βούβαρα· μεγάλα
beta 874	βουβάρας· μεγαλοναύτης, παρὰ τὴν βᾶριν. καὶ μέγα βάρος ἔχων καὶ αὐχηματίας ἢ ὁ μέγας καὶ ἀναίσθητος ἄνθρωπος]
beta 875	βούβαρις· νεὼς ὄνομα, παρὰ Φιλίστῳ (fr. 56,69 J.)
beta 876	βούβελα· κρέα βόεια
beta 877	βουβίλιξ· σιταποχία
beta 878	βούβοσις· πολυφαγία
beta 879	βουβωνιασκόπος· ὁ βουβῶνι ἐπᾴδων
beta 880	βουγάϊος· *μεγάλως ἐφ’ ἑαυτῷ γαυριῶν. gS δηλοῖ δὲ καὶ ἀναίσθητον καὶ ἀλαζόνα καὶ μεγάλαυχον ἢ ἀγλαϊζόμενον (N 824)
beta 881	βούβρωστις· μεγάλη πενία. λύπη (Ω 532). ζωύφιον. *μέγας λιμός vg λύμη. φθορά. φθόνος
beta 882	βουγενέων· τῶν μελισσῶν. Καλλίμαχος· ‚ἁρμοῖ γὰρ Δανάου γῆς ἐπὶ 〈βου〉γενέοσ‛ (fr. 383,4), καὶ ἡ μέλισσα βουγενής, ὅτι ἐκ βοείων ὀστέων γεννᾶται
beta 883	βούγλωσσον· ἰχθὺς ποιός (Epich. fr. 65). καὶ βοτάνης εἶδος
beta 884	βουδάκη· ἡ βούπρηστις
beta 885	βουδεψήιον· τὸ βυρσεῖον
beta 886	Βούδειον· πόλις (Π 572) S
beta 887	Βούδιος· παρὰ Λυσίππῳ τὸ ὄνομα· κύων δέ τις ἐβόα δεδεμένος ὥσπερ Βούδιος (fr. 8, I 702). Σέλευκος ἀποδίδωσιν ἄ〈φρ〉ων, ἀνόητος
beta 888	βουδόρῳ· νόμῳ, ᾧ βοῦς δέρουσιν· οἱ δὲ ἀσκῷ
beta 889	Βουζύγης· ἥρως Ἀττικός, ἢ πρῶτος βοῦς ὑπὸ ἄροτρον ζεύξας· q ἐκαλεῖτο δὲ Ἐπιμενίδης. Καθίστατο δὲ παρ’ αὐτοῖς καὶ ὁ τοὺς ἱεροὺς ἀρότους ἐπιτελῶν βουζύγης
beta 890	βουθερεῖ· ἐν ᾧ βόες θέρους ὥρᾳ νέμονται (Soph. Tr. 188). καὶ †βούθοροι τὸ αὐτό
beta 891	βουθοίνης· †βούχειλος	337 in vol. 1
beta 892	βούθουτον· ὅ τινες ἀνέκφορον· Ἀχαιοὶ δὲ ἰσόμοιρον. Ἀριστοφά‐ νης (p. 189,34 Nauck). Λάκωνες
beta 893	Βοῦθος περιφοιτᾶι· παροιμία ἐπὶ τῶν εὐήθων καὶ παχυφρό‐ νων, ἀπὸ Βούθου τινὸς μετενεχθεῖσα τοῦ Πύθια νικήσαντος, ὃν ἀναγράφει καὶ Ἀριστοτέλης νενικηκότα (Cratin. fr. 245)
beta 894	βοῦν ἱέρευσεν· βοῦν ἔθυεν (Η 314)
beta 895	βουκαῖος· βουκόλος. οἱ δὲ θεριστής (Theocr. 10,1)
beta 896	βουκανῆ· ἀνεμώνη τὸ ἄνθος. Κύπριοι
beta 897	βουκάπαι· τῶν βοῶν αἱ φάτναι
beta 898	βουκέντας· βοηλάτας
beta 899	βούκερας· τὸ σπερμάτιον, τῆλις
beta 900	Βουκέφαλος· ἵππος ἐγκεχαραγμένον ἔχων τοῖς ἰσχίοις βούκρα‐ νον (Ar. fr. 41.42) καὶ ὁ Ἀλεξάνδρου ἵππος, ἀφ’ οὗ πόλιν ἐν Ἰνδοῖς κτίσαι λέγεται
beta 901	*βουκολέοντι· 〈βοῦς νέμοντι〉 (Ε 313) Sn
beta 902	βουκολητής· ἀπατεών
beta 903	βουκόλια· ἀγέλη βοῶν (Hdt. 1,126,2? 1. Reg. 14,32?)
beta 904	βουκολίη· κακολογία
beta 905	βουκολίνη· κίγκλος τὸ ὄρνεον
beta 906	βουκολιασμός· μελοποιΐας τινὸς εἶδος καὶ ὀρχήσεως· ἀμφότερα δὲ ἀγροικικά. καὶ Θεοκρίτῳ γέγραπται
beta 907	*βουκολεῖσθαι· 〈ἀπατᾶσθαι〉 χρησταῖς ἐλπίσι, 〈πλανᾶσθαι〉 n
beta 908	βουκολήσομεν· μεριμνήσομεν. ἀπατήσομεν
beta 909	βουκόλοι· οὐ μόνον οἱ τῶν βοῶν νομεῖς, ἀλλὰ καὶ ζῷά τινα οὕτω καλοῦνται
beta 910	*βουκόλος· βοονόμος, Sn βοοβοσκός S
beta 911	βουκολοῦμαι· ἀπατῶμαι
beta 912	βουκολουμένας· ἀπατωμένας. ἀπολουμένας
beta 913	*βουκολοῦντες· ἀπατῶντες SP
beta 914	*βουκολῶν· ἀπατῶν Sn σοφιζόμενος
beta 915	Βουκόλω Φαρσαλίας· πόλις Θρᾴκης
beta 916	βουκόρυζος· ἀναίσθητος. ἀσύνετος
beta 917	†βούκτησις· φυσητική
beta 918	βουλαῖα· τὰ βεβουλευμένα
beta 919	βουλαχά· βόλου ὄνομα
beta 920	*βούλει· βούλῃ S	338 in vol. 1
beta 921	βουλεῖα· [ἡ τοῦ] βουλευτήρια καὶ 〈ἡ ⸤τοῦ〉 βουλεύειν ἀρχή S [βουλείας βουλεύειν (Κ 147)]
beta 922	†βούλεον· βούλευμα
beta 923	βουλεύσαντε· βουλεύσαντες, δυϊκῶς (Α 531)
beta 924	βούλευμα· αἱ βουλαί (Eur.)
beta 925	βουλεύσεως ἔγκλημα· τὸ ἐπιβεβουλευκέναι θάνατον οὕτως Ἀθήνησιν ἐλέγετο
beta 926	βουλευτικόν· τόπος τις Ἀθήνησιν ἐν τῷ θεάτρῳ, ὅπου οἱ βουλευτικοὶ καθήμενοι ἐθεῶντο· καὶ οὗ οἱ ἔφηβοι, ἐφηβικὸν ἐκαλεῖτο
beta 927	*βουλευτικός· φρόνιμος (Plat. rep. 4,441a) vgS
beta 928	βουλευτός· ἀντὶ τοῦ βουλευτής
beta 929	βουλεψίη· ἡ λέξις παρὰ Ξάνθῳ (4 p. 629 M.). λέγει δὲ τὰς Ἀμαζόνας, ἐπειδὰν τέκωσιν ἄῤῥεν, ἐξορύσσειν αὐτοῦ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοχειρίᾳ
beta 930	βουλή· *γνώμη. (Α 5) vgS θέλημα S ἢ τόπος. ἄνδρες. πρᾶγμα [βουλῆς λαχεῖν]
beta 931	βουλῆς λαχεῖν· τὸ λαχεῖν βουλευτήν, καὶ δραχμὴν τῆς ἡμέρας λαβεῖν
beta 932	βουληφόροι· καὶ ἐπιθετικῶς μὲν αἱ ἐκκλησίαι (ι 112), κυρίως δὲ βασιλεῖς (Κ 414)
beta 933	βουληφόρον· σύμβουλον· οἱ δὲ δεινὸν βουλεύσασθαι· οἱ δὲ βουλευτήν (Β 24)
beta 934	*βούλιμος· μέγας λιμός S(n)
beta 935	Βουλίς· γυνὴ οὕτω καλουμένη
beta 936	βουλυτόν· τὴν δείλην ὥραν, ἐν ᾗ τὸ ἄροτρον λύεται τῶν βοῶν (Π 779 ι 58)
beta 937	βουμανὲς καὶ †βορύπαστον· εἴδη βοτανῶν
beta 938	βουμέτρης· ὁ ἐπὶ θυσιῶν τεταγμένος, παρὰ Αἰτωλοῖς
beta 939	βούμυκοι· φωναὶ μυκηθμῷ 〈παραπλήσιαι〉
beta 940	[βοῶναι· οἰκίαι]
beta 941	βοῦνις· γῆ. Αἰσχύλος (Suppl. 116)
beta 942	βούνιον· πόας εἶδος	339 in vol. 1
beta 943	βούνομα· ἑλώδεις λειμῶνες S
beta 944	βούνομον· ὑπὸ βοῶν νεμόμενον (Soph. El. 181)
beta 945	βουνός· στιβάς. Κύπριοι
beta 946	*βουνοί· βωμοί (Sn?)
beta 947	βούπαις· *νέος S, μέγας g, ἀφῆλιξ vgS, μέγας παῖς. ἢ ἰχθύς
beta 948	βουπαλίδες· περισκελίδες
beta 949	Βούπαλον· μέγα. καὶ ὄνομα
beta 950	βούπειναν· μέγαν λιμόν (Callim. fr. 24,11)
beta 951	βούπλευρον· λαχάνων εἶδος
beta 952	[βουόφθαλμος· βοτάνη τις]
beta 953	*βουπλήξ· μάστιξ πέλεκυς. vgSn βουκόπος (Ζ 135) vgS
beta 954	βουπόλον· βουκόλον
beta 955	βουπόρους ὀβελούς· μεγάλους ὀβελίσκους (Hdt. 2,135,4)
beta 956	Βουπράσιον· τόπος τῆς Ἤλιδος, S ἢ κώμη ἐν Ἤλιδι (Β 615)
beta 957	βουπρηόνες· κρημνοὶ μεγάλοι, καὶ λόφοι
beta 958	βούπρηστις· λαχάνου εἶδος
beta 959	βούπρῳρον· θυσία τις ἐξ ἑκατὸν προβάτων καὶ βοὸς ἑνός· οἱ δὲ τὴν ἡβῶσαν ἢ βουάρχην· σημαίνει δὲ καὶ τὴν βουπρόσωπον (trag. ad.)
beta 960	βούπρως· ἀσθένεια
beta 961	βούπτινον· βοτάνη, λεγομένη τρίφυλλον
beta 962	Βοῦρα· πόλις τῆς Ἀχαΐας
beta 963	βουρικυπάρισσος· ἡ ἄμπελος. Περγαῖοι
beta 964	βούρυγχος· ἰχθὺς κητώδης
beta 965	βούρυτος· ποταμὸς μέγα ῥεῦμα ἔχων S
beta 966	Βούσβατον· τὴν Ἄρτεμιν. Θρᾷκες
beta 967	βοῦς· πόπανόν τι τῶν θυομένων οὕτως ἐν ταῖς ἁγιωτάταις Ἀθήνησι θυσίαις. ἦν δὲ βοῒ παραπλήσιον. κυρίως δὲ βοῦς. ἢ ἀσπίς. [βάρος. ἀργός]
beta 968	βοῦς ἐπὶ γλώσσῃ· παροιμία ἐπὶ τῶν μὴ δυναμένων παῤῥησιά‐ ζεσθαι. ἤτοι διὰ τὴν ἰσχὺν τοῦ ζῴου· ἢ διὰ τὸ τῶν Ἀθηναίων 〈νόμισμα〉 ἔχειν βοῦν ἐγκεχαραγμένον, ὅνπερ ἐκτίνειν τοὺς πέρα τοῦ δέοντος παῤῥησιαζομένους ἦν ἔθος
beta 969	βοῦς ἐν αὐλίῳ· παροιμία ἐπὶ τῶν ἀχρήστων. Κρατῖνος Δηλιά‐
beta 969	σιν (fr. 32)	340 in vol. 1
beta 970	βοῦς ἐν πόλει· χαλκοῦς ὑπὸ τῆς βουλῆς ἀνατεθείς (Henioch. com. fr. 2)
beta 971	βοῦς ἐπὶ δεσμά καὶ βοῦς ἐπὶ φάτνην καὶ ἐπὶ σφαγήν καὶ κύων ἐπὶ σῖτον καὶ ὗς ἐπὶ δεσμά
beta 972	βουσή· δούλη S
beta 973	[βοῦς· μάστιγξ]
beta 974	βουσία· γογγυλίδι ὅμοιον. Θετταλοί
beta 975	†βουσκητήριον· εἰς εὐρύην εἴρηται κακοσχόλως ἐπὶ τοῦ γυναι‐ κείου αἰδοίου
beta 976	βοῦς Κύπριος· κοπροφάγος, εἰκαῖος, ἀκάθαρτος. σημαίνει δὲ ἀτοπίαν τῶν Κυπρίων. καὶ Εὔδοξος ἀφηγεῖται, ὅτι κοπροφα‐ γοῦσιν (Men. fr. 300)
beta 977	βοῦς πετηλός· ὁ ἀναπεπταμένα τὰ κέρατα ἔχων
beta 978	βοῦς ἐμβαίη μέγας· Στράττις (fr. 67) εἶπε παρὰ τὴν παροι‐ μίαν τὴν βοῦς ἐπὶ γλώσσῃ
beta 979	βοῦς ἕβδομος· μνημονεύει δὲ τοῦ ἑβδόμου βοός (Euthycl. I 805 fr. 2 Philem. fr. 86) ... ὅτι δὲ πέμμα ἐστὶ καὶ τῆς Σελήνης ἱερόν, Κλειτόδημος (fr. 323,12 J.) ἐν Ἀτθίδι φησί
beta 980	βουστροφηδόν· οὕτως ἔλεγον, ἐπὰν ὁμοίως ἀροτριῶσι βουσὶ τὰς ἀντιστροφὰς ποιῇ τις. ἔλεγον δὲ ἐπὶ τοῦ γράφειν τρόπῳ τοιούτῳ
beta 981	βούσυκα· τὰ μεγάλα σῦκα
beta 982	βουστάνη· βοοστασία, ἡ τῶν βοῶν στάσις. ἢ μάστιξ, καὶ πληγή
beta 983	Βουτάδαι· γένος Ἀθήνησιν, ἀπὸ τῆς Βούτου γενεᾶς
beta 984	βοῦται· βουκόλοι, νομεῖς, βοτῆρες
beta 985	[βοῦς ἐμβαίη μέγας στραττής εἶπε παρὰ τὴν παροιμίαν τὴν Βοῦς ἐπὶ γλώσσῃ]
beta 986	βουτάνη· μέρος τι τῆς μακρᾶς νεώς. ἢ μάστιξ. ἢ τάνυσις τῆς βοείας. μέρος δὲ τῆς νεώς, πρὸς ὃ τὸ πηδάλιον δεσμεύεται. δηλοῖ δὲ καὶ μάχην, ἀηδίαν
beta 987	βούταρος· ὁ παχὺς [ἢ ὁ πάχης] 〈παρὰ Λάκωσι〉 hf
beta 988	*βούτας· βουκόλους (Eur. Hec. 646). βοσκήματα (Eur. Hipp. 537?) S
beta 989	βουτελέστην· θύτην	341 in vol. 1
beta 990	βούτης· ὀρίγανος ὑπὸ Κυδωνιατῶν· καὶ βουκόλος· καὶ παροιμία ἐπὶ τῶν ῥᾳδίως συντελουμένων· καὶ ὁ τοῖς Διπολίοις τὰ βουφό‐ νια δρῶν
beta 991	*[βουτιανείρη· τροφὴν ἀνδράσιν παρέχουσα (Α 155) S]
beta 992	βούτιμοι· βοώνητοι, ὥσπερ ἀλφεσίβοιαι
beta 993	βουτοί· τόποι παρ’ Αἰγυπτίοις, εἰς οὓς οἱ τελευτῶντες τίθενται
beta 994	*βούτομον· φυτὸν βουσὶ διδόμενον τροφή, ὅμοιον χόρτῳ (Iob 8,11) (Sn)
beta 995	†βούτορον· ψάκαστρον, νιφάδ’ ὑετοῦ. βουκέντη. καὶ βούτουρος τὸ αὐτό†
beta 996	†βουτόων· ὁδὸν ἀτραπόν h
beta 997	βούτρωκτον· ὄροβον
beta 998	[*βουτύπον· βουθύτην (Σ)] ... Ἀθήνησιν ἐκαλεῖτο, ἐκ τοῦ Θαυλωνιδῶν γένους καθιστάμενος
beta 999	*βουτύπος· ὁ βοῦν καταβάλλων 〈πελέκει〉 SΣ. ἢ εἶδος ζῴου καλουμένου ἐμπίς S
beta 1000	βούτυρος· βοτάνης εἶδος. Διονύσιος
beta 1001	*βουφάγος· πολυφάγος vg
beta 1002	βουφαρῆ· τὴν εὐάροτον γῆν· φάρος γὰρ ἡ ἄροσις. καὶ ἐπίθε‐ τον βοός
beta 1003	βούφθαλμον· βοτάνη τις, ὑφ’ ἡμῶν ἐσθιομένη
beta 1004	βουφόνια· ἑορτὴ Ἀθήνησιν. ἐν γὰρ τοῖς Διϊπολίοις φασὶ βοῦν καταφαγεῖν τὸ παρεσκευασμένον πόπανον τῇ θυσίᾳ (Ar. Nub. 985) [οἷον πλακούντιον ἐξ ἄρτου]
beta 1005	βουφάρας· γεφύρας
beta 1006	*βουφορβός· βοῦς τρέφων (Eur.) S
beta 1007	βουχανδέα· πολυχώρητα
beta 1008	βουχανδέα· τὸν μέγαν λέβητα
beta 1009	βούρωστος· ἰσχυρός. [ἢ ἰξηρός]
beta 1010	βούλευμα· φρόνημα (Thuc. 8,76,6?)
beta 1011	[βοῶνα· ὁδόν]
beta 1012	βοῶν· τῶν τετραπόδων, τῶν βοῶν (μ 265). ἢ ἀσπίδων (Π 636).
beta 1012	καὶ φθεγγόμενος (Β 224)	342 in vol. 1
beta 1013	βοῶνας· ἀγροικίας
beta 1014	βοώνητα· ἐπὶ ὠνῇ βοῶν δοθέντα
beta 1015	βοώνια· αὔλειος θύρα. Κρῆτες
beta 1016	βοῶπις· *μεγαλόφθαλμος, vg εὐόφθαλμος S μεγαλόφωνος. Εὔπο‐ λις δὲ τὴν Ἥραν (fr. 403)
beta 1017	Βοώτης· ὁ Ὠρίων. οἱ δὲ ⸤φύλαξ S (ε 272)
beta 1018	βοωτεῖν· ἀροτριᾶν (Hes. op. 391), ὅταν ὁ Ὠρίων δύνῃ. Λά‐ κωνες
beta 1019	βραβέα· ἄρχοντα
beta 1020	*βραβεία· διάλλαξις (Eur. Phoen. 453) (n)
beta 1021	*βραβεῖον· ἐπινίκιον, vgAS ἔπαθλον, n νικητήριον. ἀμοιβή (1. Cor. 9,24) vgAS, ἢ στάδιον
beta 1022	*βραβεύει· διακρίνει. ἐπιψηφίζεται vgS μεσιτεύει. διοικεῖ n
beta 1023	*βραβευέτω· μεσιτευέτω. μηνυσάτω. ἰθυνέσθω (Col. 3,15) ASw
beta 1024	*βραβευτής· διαλλακτής n
beta 1025	*βράβυλος· εἶδος φυτοῦ κακοῦ (Theocr. 12,3) AS
beta 1026	βρα· ἀδελφοί, ὑπὸ Ἰλλυρίων
beta 1027	βράγος· ἕλος
beta 1028	βραγχία· ἡ περιτράχηλος ἀλγηδών
beta 1029	βραγχιάζοισθε· πνίγοισθε
beta 1030	βραγχίον· τῆς καταφράκτου νεὼς τὸ κύτος
beta 1031	βράγχος· νόσημά τι τῶν ἐν τῷ σώματι γιγνομένων 〈περὶ〉 τὸν βρόγχον, ὃ τὰς ὗς μάλιστα διαφθείρει (Thuc. 2,49,3)
beta 1032	βραγχῶντος· βρόγχοις ἁλόντος
beta 1033	βραγχῶν· φλεγμαίνων, ἢ πνευμονῶν
beta 1034	βραδανίζει· ῥιπίζει. τινάσσει
beta 1035	*βραδέως· μελλητικῶς (2. Macc. 14,17) AS
beta 1036	βράιδιον· ῥάιδιον. Αἰολεῖς
beta 1037	βράδων· ἀδύνατος
beta 1038	βράζειν· τὸ ἡσυχῇ ὀδύρεσθαι h
beta 1039	βράθυ· πόα τις θεοῖς θυομένη
beta 1040	βράκαλον· ῥόπαλον
beta 1041	βράκανα· τὰ ἄγρια λάχανα (Pherecr. fr. 13,1)	343 in vol. 1
beta 1042	βρακεῖν· συνιέναι
beta 1043	βράκες· ἀναξυρίδες
beta 1044	βράκετον· δρέπανον. κλαδευτήριον. οἱ δὲ πλῆθος
beta 1045	βρακίας· τραχεῖς τόπους
beta 1046	βρακίς· συνείς
beta 1047	βράκος· κάλαμος. ἱμάτιον πολυτελές (Sapph. fr. 70)
beta 1048	βράξαι· συλλαβεῖν. δακεῖν. καταπιεῖν
beta 1049	βράπτειν· ἐσθίειν. κρύπτειν, ἀφανίζειν. τῷ στόματι ἕλκειν. ἢ στενάζειν
beta 1050	*βράσσει· ζέει. ἀναβάλλει gAS
beta 1051	βρασμοῖσι· τοῖς σεισμοῖς
beta 1052	βράσσιος· τροχὸς κεραμικὸς ὁ †μὴ ἐῤῥωγώς
beta 1053	βράσκη· κράμβη. Ἰταλιῶται
beta 1054	βράσσον· βραδύτερον. ἀσθενέστερον. ἢ ἑτεροκλινές, ἐπὶ τροχοῦ. ἔνιοι βράσσονας· ταπεινοτέρας
beta 1055	βράσσων· ἐλάσσων· ἢ ἄτακτος, ἀπὸ τοῦ βρασμοῦ, ὁ οὐ σταθερός· ‚βράσσων τε νόοσ‛ (Κ 226) *οἷον ἀκαταστατῶν, vgAS ἀσθενέστερος ὤν
beta 1056	βρατάναν· τορύνην. Ἠλεῖοι
beta 1057	βρατάνει· ῥαΐζει ἀπὸ νόσου. Ἠλεῖοι
beta 1058	βρατάχους· βατράχους
beta 1059	*βράττειν· πληθύνειν. βαρύνειν AS
beta 1060	βραυκανᾶσθαι· ἐπὶ τῶν κλαιόντων παιδίων λέγεται, ὡς μί‐ μημα φωνῆς
beta 1061	βραύκας· ἀκρίδας hf
beta 1062	βραύλα· φθείρ hf
beta 1063	βραῦλον· κοῖλον
beta 1064	*βραῦνα· κήλη. κύστις. ἐντεροκήλη v
beta 1065	βραυνία· κοιλώματα τῆς γῆς
beta 1066	Βραυρών· τόπος τῆς Ἀττικῆς
beta 1067	Βραυρωνίοις· τὴν Ἰλιάδα ᾖδον ῥαψῳδοὶ ἐν Βραυρῶνι τῆς Ἀττικῆς. καὶ Βραυρώνια ἑορτὴ Ἀρτέμιδι Βραυρωνίᾳ ἄγεται καὶ θύεται αἴξ	344 in vol. 1
beta 1068	βραυῶσα· κεκραγυῖα hf
beta 1069	βράχαλον· χρεμετισμόν
beta 1070	*βράχε· ἐψόφησε (Μ 396 etc.) n
beta 1071	(*)βραχεῖν· ἠχῆσαι (Sn) ψοφῆσαι (n)
beta 1072	†βραχιόνα· τὸν τράχηλον
beta 1073	*βραχεῖς· ὀλίγοι (Psalm. 104,12) vgAS
beta 1074	βράχιστον· ἐλάχιστον (Soph. fr. 172)
beta 1075	βραχίων· βραχύτατος
beta 1076	Βραχμᾶνες· οἱ παρ’ Ἰνδοῖς Γυμνοσοφισταὶ καλούμενοι
beta 1077	βραχύ· ἀντὶ τοῦ οὐδέν (Eur. Tro. 1248) ὀλίγον, *μικρόν (Eur. Phoen. 738) g
beta 1078	[βραχυτελόν· μικρόν]
beta 1079	a) βραχύλον· ... b) *βραχυτελῆ· μικρόν (Sap. 15,9) vgAS
beta 1080	βραχμάζουσαι· χρεμετίζουσαι
beta 1081	*βραχέα ἄττα· ὀλίγα τινά Aps
beta 1082	βραχώδης· τραχύς
beta 1083	βράψαι· συλλαβεῖν. ἀναλῶσαι. κρύψαι. θηρεῦσαι
beta 1084	Βρέα· Κρατῖνος (fr. 395) μέμνηται τῆς εἰς Βρέαν ἀποικίας. ἔστιν δὲ πόλις Θρᾳκίας, εἰς ἣν Ἀθηναῖοι ἀποικίαν ἐξέπεμπον
beta 1085	[βρέγμα· τὸ μέσον τῆς κεφαλῆς]
beta 1086	βρέγμα· τὸν βρεγμόν
beta 1087	Βρέκυν· τὸν Βερέκυντα, τὸν Βρίγα. Βρίγες γὰρ οἱ Φρύγες Βερεκύνδαι· δαίμονες. οἱ Φρύγες
beta 1088	*βρέμει· ἠχεῖ. ASg φωνεῖ. σίζει. ⸤ταράσσει. ASg ἀπειλεῖ (Δ 425) AS
beta 1089	βρεμεαίνων· ἠχῶν (Δ 425)
beta 1090	*βρέμεται· ἠχεῖ. ASPn ψοφεῖ. n προσρήσσεται (Β 210) ASP
beta 1091	*βρέμοντι· ἠχοῦντι. ἀπειλοῦντι vgA
beta 1092	[βρέμβος· ἔμβρυον] vgA
beta 1093	βρεμούσας· ἠχούσας (Diog. trag. fr. 1,4 p. 776?)
beta 1094	βρενθύεται· δυσχεραίνει. q προσποιεῖται
beta 1095	βρένδον· ἔλαφον
beta 1096	βρενθινῷ· ἀνθίνῳ	345 in vol. 1
beta 1097	βρενθινά· ῥιζάρια τινά, οἷς ἐρυθραίνονται αἱ γυναῖκες τὰς παρειάς· οἱ δὲ ἄγχουσαν, οὐκ εὖ ...... οἱ δὲ φῦκος παρεμφερὲς κύδει Ἀφροδίτης
beta 1098	βρένθιξ· θριδακίνη. Κύπριοι q
beta 1099	βρένθον· μύρον τι 〈τῶν παχέων〉, ὡς βάκκαρις. οἱ δὲ ἄνθινον μύρον. καὶ ὄρνεον βρένθος, ὅπερ ἔνιοι κόσσυφον λέγουσι. Βρένθος καὶ ὁ τύμβος λέγεται q
beta 1100	*βρενθύεται· μεγαλοφρονεῖ, ὑπερηφανεύεται, ἐπαίρεται vg
beta 1101	βρενθύεσθαι· θυμοῦσθαι, ⸤ὀργίζεσθαι q. ἀναξιοπαθεῖσθαι, δυσχεραίνεσθαι ⸤προσποιεῖσθαι q
beta 1102	βρενθύετα ι· ἀναξιοπαθεῖ. βαρεῖται. ⸤σεμνύνεται (Ar. Pac. 26) S
beta 1103	βρενθυόμενοι· ἐναβρυνόμενοι, τρυφῶντες
beta 1104	[βρενός· πυθμήν. τύμβος. καὶ ὄρνεον, ὃ καὶ βρένθον]
beta 1105	Βρέντιοι· ἔθνος ἐν Ἰταλίᾳ q
beta 1106	βρέτας ἅγιον· εἰκών, ὁμοίωμα (Ar. Lys. 262?)
beta 1107	βρενταί· βρονταί
beta 1108	*βρέτας· ξόανα (S) εἴδωλα (vgAS) ὁμοίωμά S τι, παρὰ τὸ βροτῷ ἐοικέναι. vg(A) ὅπερ φασὶν οἱ νεώτεροι δείκηλον
beta 1109	βρέτη· ἀπεικονίσματα q
beta 1110	*Βρεττανία· νῆσος ἡ περὶ τὸν ὠκεανόν vgAS n 〈ἧς τὸ περί‐ μετρόν φησιν Σκύμνος ὁ Χῖος (Apollon. hist. mirab. 15) σταδίων τρισμυρίων〉 AS
beta 1111	βρέττανα· φοβερά. [ἀκρὶς μικρὰ ὑπὸ Κρητῶν]
beta 1112	Βρεττία· μέλαινα 〈πίσσα〉 (Aristoph. fr. 629) ἢ βάρβαρος. ἀπὸ τοῦ Βρεττίων ἔθνους q
beta 1113	βρεῦκος· ἡ μικρὰ ἀκρίς, 〈ὑπὸ Κρητῶν〉 q
beta 1114	βρέφος· *ἔμβρυον (Ψ 266) AS νήπιον, παῖς (e. g. Eur. Phoen. 25)
beta 1115	βρεχμόν· τὸ κρανίον
beta 1116	βρεχμός· q βρέγμα. τὸ μέσον τῆς κεφαλῆς (Ε 586)
beta 1117	βρῆγμα· ἀπόπτυσμα ἀπὸ θώρακος, παρὰ Ἱπποκράτει (morb. 2,47) 〈καὶ〉 βρήσσει· βήσσει q
beta 1118	βρηνεύομαι· ἔλεγον .... [βρήσσει· βήσσει]	346 in vol. 1
beta 1119	βρῆσσαι· βῆσσαι
beta 1120	Βρησσαῖος· ὁ Διόνυσος
beta 1121	βρήσσουσιν· βληχῶνται. φωνεῖ τὰ πρόβατα
beta 1122	βρητός· ἀλεκτρυὼν ἐνιαύσιος
beta 1123	†βρηχανώμενοι· φωνοῦντες. ἢ χασμώμενοι
beta 1124	βρί· ἐπὶ τοῦ μεγάλου, καὶ ἰσχυροῦ, καὶ χαλεποῦ τίθεται
beta 1125	βριαγχόνην· βάτραχον. Φωκεῖς
beta 1126	βρίακχος· [βρίαρος] βριαρῶς [βριάγχως], βαρέως ἰακχά‐ ζουσα (Soph. fr. 711)
beta 1127	βριάει· θρασύνει (Hes. op. 5)
beta 1128	βρίαν· τὴν ἐπ’ ἀγροῖς κώμην
beta 1129	Βριάρεων· ἄνθρωπον ἑκατοντάχειρα (Α 403)
beta 1130	*βριαρήν· βαρεῖαν, vg ἰσχυράν (Λ 375 etc.)
beta 1131	*βριαροί· βαρεῖς, q ἰσχυροί vgAS
beta 1132	*βριαρόν· κραταιόν, ἰσχυρόν. μέγα. βαρύν. ἄγριον (AS)
beta 1133	Βριάρεω στῆλαι· αἱ Ἡράκλειοι λεγόμεναι (Euphor. fr. 166)
beta 1134	Βρίγες· οἱ μὲν Φρύγες (Hdt. 7,73) οἱ δὲ βάρβαροι· οἱ δὲ σολοικι‐ σταί. Ἰόβας δὲ ὑπὸ Λυδῶν 〈ἀπο〉φαίνεται βρίγα λέγεσθαι τὸν ἐλεύθερον
beta 1135	βρίγκα· τὸ μικρόν. Κύπριοι
beta 1136	βρίγκος· ἰχθὺς κητώδης
beta 1137	βριγκώμενον· ὀργιζόμενον. †μιμούμενον
beta 1138	βρίζει· ἐσθίει. πιέζει. κύει. καθεύδει· ‚ἔνθα οὐκ ἂν βρίζοντα ἴδοισ‛ (Δ 223)
beta 1139	Βριζώ· μάντις, ἐνυπνιομάντις
beta 1140	βρίζω· καθεύδω
beta 1141	*βρίζοντα· νυστάζοντα. vgAS κοιμώμενον (Δ 223) gAS
beta 1142	βριήπυος· μεγαλόφωνος. ST μέγας. δεινός (Ν 521)
beta 1143	βριηρόν· μεγάλως κεχαρισμένον
beta 1144	*βρίθει· βαρύνει. (Sap. 9,15) αὔξει. SP ἢ εὐθηνεῖ. gP διατρέφει
beta 1145	βρίθεται· βαρύνεται καρπῷ (Aesch. fr. 116,2?)
beta 1146	βρίθειν· γέμειν (Eur. Tro. 216)	347 in vol. 1
beta 1147	βρίθοντα· βαροῦντα
beta 1148	*βριθοσύνη· βάρος (Ε 839) (AS)
beta 1149	*βρίθουσαν· λάμπουσαν. n βαροῦσαν (Σ 561)
beta 1150	βριθύ· ἰσχυρόν. μέγα. ⸤βαρύ (Ε 746) S
beta 1151	βρίθων· γέμων. κομῶν ὑπὸ καρπῶν
beta 1152	βρίκελοι· οἱ μὲν τοὺς ἱστόποδας, ἀπὸ τοῦ βάρους καὶ τοῦ ξύλου· οἱ δὲ βαρβάρους· Δίδυμος δὲ τὰ τραγικὰ προσωπεῖα, παρὰ Κρατίνῳ, οἷον βροτῷ εἴκελοι, ἐν Σεριφίοις (fr. 205)
beta 1153	βρικίννη· εἶδος βοτάνης
beta 1154	βρικίσματα· ὄρχησις Φρυγιακή
beta 1155	βρικοί· πονηροί
beta 1156	βρικόν· ὄνον, Κυρηναῖοι. βάρβαρον
beta 1157	βριμάζει· ὀργᾷ εἰς συνουσίαν. Κύπριοι
beta 1158	*βριμάζων· τῇ τοῦ λέοντος χρώμενος φωνῇ vgAS
beta 1159	βριμῶν· ἀπειλῶν
beta 1160	βριμαίνεται· θυμαίνεται, ὀργίζεται
beta 1161	βρίμη· ἀπειλή. καὶ γυναικεία ἀῤῥητοποιΐα
beta 1162	*βρίμημα· ἐπίπληξις AS 〈ἀπειλητική〉 AS
beta 1163	βριμήσασα· δεινή, χαλεπή
beta 1164	βριμός· μέγας. χαλεπός
beta 1165	*βριμοῦσθαι· θυμοῦσθαι g ὀργίζεσθαι
beta 1166	*Βριμώ· ἰσχυρά (Clem. Al. protr. 2,15,1) A (S)n
beta 1167	†βρινδεῖν· θυμοῦσθαι. ἐρεθίζειν
beta 1168	†βρίννια· τὰ ἄρνεια κρέα
beta 1169	βρίξαι· ὑπνῶσαι, νυστάξαι
beta 1170	βρῖσαι· βαρῦναι. ὁρμῆσαι. καὶ Νύμφαι
beta 1171	βρισθείς· ὑπνώσας
beta 1172	βρίσαντα· ἰσχύσαντα. βαρύναντα
beta 1173	βρίξ· θριδακίνη. καὶ εἶδος ἄνθους. οἱ δὲ περιστερεῶνα
beta 1174	βρίτος· ἔτος
beta 1175	Βριτόμαρτις· ἐν Κρήτῃ ἡ Ἄρτεμις (Call. h. 3,190)
beta 1176	βριτύ· γλυκύ. Κρῆτες
beta 1177	†[βρόγχος· βάτραχος]
beta 1178	βρογχιάζει· καταπίνει
beta 1179	βρόδα· Αἰολεῖς ῥόδα (Sapph. fr. 98,13 D ..)	348 in vol. 1
beta 1180	*βρόγχος· [ῥούφισμα.] ὁ λάρυγξ. ὁ καταπότης gS
beta 1181	βρόκοι· ἀττέλεβοι. ἀκρίδες
beta 1182	βροκός· μωρός· Ἕλληνες
beta 1183	†βρομέον· ὀζόμενον
beta 1184	*βρομέωσιν· ἠχῶσιν (Π 642) (vg)AS
beta 1185	βρομήσει· φυσήσει. ψοφήσει
beta 1186	Βρόμιος· παρὰ Τηλεκλείδῃ (fr. 55) ὁ Σάτυρος, *ἢ ὁ Διόνυσος (Eur. Bacch. 115) vgAS
beta 1187	*βρόμος· βοτάνη ὁμοία σίτου ASn, μὴ ἔχουσα γόνατα AS
beta 1188	βρόμος· ἰδίωμα ἤχου. ἦχος (Ξ 396). καὶ ὁ τόπος, εἰς ὃν ἔλαφοι οὐροῦσι καὶ ἀφοδεύουσι. καὶ σπέρμα λεπτῆς κριθῆς. καὶ ὀσμή. καὶ χόρτος
beta 1189	βροντάζων· βροντῶν
beta 1190	βρόντημα· ὁ ἐμβρόντητος
beta 1191	βρόξαι· ῥοφῆσαι
beta 1192	βρόκων· ἀμαθής, ἀπαίδευτος, οἷον βόσκημα
beta 1193	βρόσσονος· βραχυτέρου
beta 1194	βρόταχος· βάτραχος (Xenoph. fr. 40)
beta 1195	*βροτέης· ἀνθρωπίνης (Greg. Naz. c. 1,1,18,37 [37,485]) S
beta 1196	*βροτήσια· ἀνθρώπεια n καὶ ἀνθρώπινα (Eur. Andr. 1255)
beta 1197	*βροτόεντα· ᾑμαγμένα gS οἱ δὲ τὰ λαμπρά (Ζ 480)
beta 1198	βροτοδαίμων· ἡμίθεος
beta 1199	*βροτολοιγέ· ἀνθρωποφθόρε (Ε 31) S
beta 1200	*βροτολοιγός· ἀνθρωποκτόνος. vg(AS) αἱμοφθόρος (Ε 518 ..)
beta 1201	[βροτήσεια· ἀνθρώπεια]
beta 1202	βροτοί· γυναῖκες
beta 1203	*[βρότος· αἷμα] βρότον· τὸ αἷμα gAS ὀξυτόνως μὲν ἄνθρωπον AS· παροξυτόνως δὲ σημαίνει τὸν ἐκ φόνου λύθρον
beta 1204	*βροτός· φθαρτός, n ἢ γηγενὴς S ἄνθρωπος (Iob 4,17) gAS
beta 1205	βροτόφηλος· ἀνθρώπους φηλῶν, τουτέστιν ἀπατῶν
beta 1206	βροῦκος· ἀκρίδων εἶδος, Ἴωνες. Κύπριοι δὲ τὴν χλωρὰν ἀκρίδα βρούκαν. Ταραντῖνοι δὲ ἀττέλεβον. ἕτεροι ἀρουραίαν μάντιν
beta 1207	βροῦνος· ἐνεὸς ἢ μαινόμενος	349 in vol. 1
beta 1208	βρούξ· τράχηλος. βρόγχος
beta 1209	βροῦλος· πόα ἔνυδρος
beta 1210	βροῦ· πιεῖν
beta 1211	βροῦτος· ἐκ κριθῶν πόμα
beta 1212	βρούχετος· βάραθρον. βάτραχον δὲ Κύπριοι
beta 1213	βρούχαλον· ἕρμα
beta 1214	βροχέως [ἢ βρουκέων·] σαφῶς. συντόμως. Αἰολεῖς (Sapph. fr. 2,7)
beta 1215	βροχμώδης· ἡ νοτερὰ καὶ ἁπαλή. Δημόκριτος (fr. 133)
beta 1216	*βροχμόν· τὸ βρέγμα vgS
beta 1217	βρόχοι· ἅμματα (Eur. Or. 1315 ..)
beta 1218	*βρόχος· [ἀγκοίλη. Δημόκριτος]. ἀγχόνη (Eur. Hipp. 770), vgAS δεσμός (Eur. Andr. 556 ..)
beta 1219	βρύα· ἃ γίνεται μὲν ἐπὶ πετρῶν, λέγεται δὲ καὶ σφακὸς ἢ †σκαφίς· ἐπετίθετο δὲ ἁγνισμοῦ χάριν
beta 1220	*βρυάζει· θάλλει. τρυφᾷ vgAS
beta 1221	βρυάζειν· γαυριᾶν. ἥδεσθαι
beta 1222	βρυαζούσης λέαιν’ ὥς· ἐν Ἀθάμαντι (trag. ad. fr. 1). ἀκμα‐ ζούσης ἢ ἐγκύμονος
beta 1223	βρυαθμόν· βρυασμόν
beta 1224	βρυαλιγμόν· ψόφον, ἦχον
beta 1225	βρυαλίζων· διαῤῥήσσων
beta 1226	βρυαλίκται· πολεμικοὶ ὀρχησταί· ‘μενέδουποι‘ Ἴβυκος καὶ Στησίχορος (fr. 79)
beta 1227	βρυανιῶν· μετεωριζόμενος καὶ κορωνιῶν
beta 1228	βρυάσομαι· ἀναβακχεύσομαι μετά τινος κινήσεως
beta 1229	βρυγμός· κατανάλωσις. καὶ νόσος, ἀπὸ τοῦ βρύχειν, ὅ ἐστι τοῖς ὀδοῦσι πιέζοντα ψόφον ἀποτελεῖν, ὡς ἐν ῥίγει συμβαίνει (Hippocr. diaet. 3,84). *ἢ ἀκόνησις μύλων. vgAS ἢ τρισμὸς ὀδόντων (Matth. 8,12 ..) vg(AS)
beta 1230	βρυγκός· ἄφωνος. νεκρός
beta 1231	βρύκουσα· δάκνουσα. κατεσθίουσα (Ar. Lys. 367)
beta 1232	βρυγχός· βρόχος	350 in vol. 1
beta 1233	*βρύει· ῥέει ⸤πηγάζει P, ἀναβλύζει. πηδᾷ. AS (Jac. 3,11) ἀνθεῖ. gn ἀνίησιν. αὔξεται (Ρ 56)
beta 1234	βρύθακες· οἱ χιτῶνες βομβύκινοι. ἢ γένος ἰθαγενῶν
beta 1235	βρύκαιναι· ἱέρειαι. ὑπὸ Δωριέων
beta 1236	βρυκανήσομαι· βοήσομαι
beta 1237	βρυκεδανός· πολυφάγος. οἱ δὲ †μακρός
beta 1238	βρύκειν· λάβρως ἐσθίειν. ἀπὸ τοῦ τρίζειν τοὺς ὀδόντας. *οἱ δὲ μασᾶσθαι (gA)
beta 1239	βρυκετός· ταυτὸν τῷ βρυγμῷ. καὶ βρυκηθμός ὁμοίως Δωριεῖς
beta 1240	βρυκός· κῆρυξ. οἱ δὲ βάρβαρος. οἱ δὲ ἀττέλεβος
beta 1241	βρυκταία· εἶδος βοτάνης
beta 1242	βρύκων· συνερείδων τοὺς ὀδόντας μετὰ ψόφου
beta 1243	βρυδαλίχα· πρόσωπον γυναικεῖον. παρὰ τὸ γελοῖον καὶ αἰσχρὸν †ὄρρος τίθεται †ὀρίνθω τὴν ὀρχίστραν καὶ γυναικεῖα ἱμάτια ἐνδέδυται. ὅθεν καὶ τὰς †μαχρὰς βρυδαλίχας καλοῦσι Λάκωνες
beta 1244	βρυδακίζειν· ἐκτείνειν
beta 1245	βρυλλιχισταί· οἱ αἰσχρὰ προσωπεῖα περιτιθέμενοι γυναικεῖα καὶ ὕμνους ᾄδοντες
beta 1246	βρύλλων· ὑποπίνων (Ar. Eq. 1126)
beta 1247	βρῦν· πιεῖν (Ar. Nub. 1382)
beta 1248	βρύματα· μηρύματα
beta 1249	βρύον· θάλλον (Aesch. fr. 350,6) [βρύσμα]
beta 1250	βρυνχόν· κιθάραν. Θρᾷκες
beta 1251	βρύξαι· δακεῖν. καταπιεῖν
beta 1252	βρύοχον· κήρυκα
beta 1253	βρύγδην· χύδην
beta 1254	[Βρύσια· πόλις]
beta 1255	Βρυσιαί· κρημνοί. καὶ πόλις κρημνώδης (Β 583)
beta 1256	βρύτανα· κονδύλους
beta 1257	βρυτιγγοί· χιτῶνες
beta 1258	βρυτταί· τὰ λείψανα	351 in vol. 1
beta 1259	βρύτεα· στέμφυλα. ἔνιοι εἶδος σκορόδου
beta 1260	βρύττειν· ἐσθίειν
beta 1261	βρύττιον· πόμα ἐκ κριθῆς
beta 1262	βρύττος· εἶδος ἐχίνου πελαγίου, ὥς φησιν Ἀριστοτέλης (h. an. 4,530b5) οἱ δὲ ἰχθύν. οἱ δὲ τρισυλλάβως. ‘〈ἄμ〉βρυττον, ἤν, Λάχης ποιεῖ‘
beta 1263	〉βρύχα· ὑποβρύχιον. βυθιζόμενον (ε 319)
beta 1264	*βρύχανα· σάλπιγγι g καμπύλῃ
beta 1265	βρυχετῶ· πυρεταίνω
beta 1266	βρυχηθμός· στεναγμός. οἰμωγή
beta 1267	βρυχίς· κλῆμα
beta 1268	βρυχμοί· ψόφοι
beta 1269	βρυχήσασθαι· ὡς λέων
beta 1270	*βρύχιον· βυθιζόμενον vgAS
beta 1271	Βρύχων· ποταμὸς περὶ Παλλήνην
beta 1272	Βρυτίδας· γένος παρὰ Ἀθηναίοις
beta 1273	βρυτίνη· ἐν Μαλθακοῖς· ‚ἄμοργιν ἔνδον βρυτίνην ἠθεῖν τινα‛ (Cratin. fr. 96). ἔπαιξε πρὸς τὸ πόμα τὸ βρύτινον. ἔστι δὲ καὶ ζῶον βρύτον ὅμοιον κανθάρῳ, καὶ τὸ ἀπ’ αὐτοῦ βρύτινον πήνισμα, ὅπερ ὑπ’ ἐνίων βομβύκινον λέγεται
beta 1274	βρυτίνην· βυσσίνην
beta 1275	βρῦτον· πᾶν τὸ ἐκ κριθῆς ποτόν
beta 1276	βρυτονία· ῥίζα τις οὕτως καλουμένη
beta 1277	βρύτιχοι· βάτραχοι μικροὶ ἔχοντες οὐράς
beta 1278	*βρύχεται· μαίνεται n
beta 1279	βρυχός· κήρυξ
beta 1280	*βρυῶδες· δυσῶδες Σc
beta 1281	*βρωμᾶσθαι· ὀγκᾶσθαι vgAS
beta 1282	*βρώμην· βρῶσιν (κ 460 ..) (g)AS
beta 1283	βρωμωμένου· ὀγκωμένου
beta 1284	*βρωτόν· βρώσιμον (Iob 33,20) vgAS
beta 1285	*βρωτύν· βρῶσιν. τροφήν (Τ 205) S
beta 1286	[βρυατά· βεβυσμένα αὕτη]	352 in vol. 1
beta 1287	βυβὰ ταῦτα· ἐπὶ τοῦ μεγάλου τάσσεται (Sophr. fr. 115)
beta 1288	*βυβλία· βιβλία vASn
beta 1289	†βυγή· πηγή
beta 1290	βύβλιοι· οἱ τῶν τάφων φύλακες, παρὰ Κυπρίοις. καὶ πόλις Φοινίκης Βύβλος
beta 1291	[βυδοί· οἱ μουσικοί. ἢ κροῦμά τι. σοφῶς Κρησίν]
beta 1292	βύει· καμμύει. φράσσει τὰ ὦτα
beta 1293	†βύζαντες· πλήθοντες
beta 1294	Βυζαντία· εἶδος ὁρμιᾶς
beta 1295	*Βυζάντιος· Κωνσταντινουπολίτης (g) A
beta 1296	βύζην· ἱκανῶς. ἀθρόως. vgAS δαψιλῶς. *πυκνῶς. ἐπαλλήλως. ἢ πληροῦν (Thuc. 4,8,7) vgAS
beta 1297	βύζειν· τὸ πεπιασμένως κατέχειν
beta 1298	βυζόν· πυκνόν. συνετόν. γαῦρον δὲ καὶ μέγα
beta 1299	*βύθιος· φόσσα vgAS
beta 1300	βυθίζων· ποντίζων ἐν βυθῷ. Σκύθαις (Soph. fr. 508)
beta 1301	[βυθμός· ἄντρον. πυθμήν, καὶ βυθμήν]
beta 1302	βυκανισταί· †εἰκασταί
beta 1303	βυκήης· ὑπνηλός
beta 1304	βυκός· δασμοφόρος
beta 1305	βυκτά· σχέτλια, δείλαια
beta 1306	βυκτάων· πνεόντων, φυσητῶν (κ 20)
beta 1307	βύκτης· ὁ ἐκ βυθοῦ ταράσσων. φυσῶν
beta 1308	βυλλά· βεβυσμένα
beta 1309	[βυλλίχαι· χοροί τινες ὀρχηστῶν, παρὰ Λάκωσι
beta 1310	βυλλίχης· χορευτής
beta 1311	βυλλιχίδες· †ῥαχίδες]
beta 1312	βύνη· θάλασσα. (Euphor. fr. 127 P.?) πεύκη. [b) βύθαλον· βύσμα. c) βύξ· βυθός. d) βυνεύς·] σκεύασμά τι κρίθινον
beta 1313	βυννεῖν· τὸ ἐν τῷ στόματι κατέχειν τι
beta 1314	βύπτειν· βαπτίζειν
beta 1315	βύρθακος· βάτραχος
beta 1316	βυρικόμενος· πνιγόμενος. τραχηλιζόμενος	353 in vol. 1
beta 1317	βυριόθεν· οἴκοθεν (Cleon. eleg. II 263 B.)
beta 1318	βύριον· οἴκημα
beta 1319	βύρμακας· μύρμηκας
beta 1320	βυρμός· σταθμός
beta 1321	βυρσάτονος· τύμπανον (Eur. Bacch. 124)
beta 1322	Βυρσίνης· Μυρσίνης· ἦν δὲ αὕτη γυνὴ Ἱππίου τοῦ τυράννου. ἐν τοῖς Ἱππεῦσι (Ar. Eq. 449)
beta 1323	βυρσίς· δέρμα
beta 1324	βυῤῥός· κάνθαρος. Τυῤῥηνοί
beta 1325	βυρσαίετον· Ἀριστοφάνης ἀπὸ τῆς βύρσης καὶ τοῦ ἁρπάζειν τὸν Κλέωνα εἶπε (Ar. Eq. 197)
beta 1326	Βύρσαν· πόλιν θεῶν Ἀριστοφάνης ἐν Δράμασι παίζων ἔφη (fr. 292)
beta 1327	βυρσιμώλους· βυρσοδεψίμους
beta 1328	*βυρσοδέψης· σκυτοδέψης, ⸤βυρσεύς (Plat. conv. 221 e?) P
beta 1329	βυρσόκαππον· τὸν Κλέωνα (Com. ad. fr. 61)
beta 1330	*βύουσαν· κρύπτουσαν (P)
beta 1331	βῦσαι· ἐπιθεῖναι. φορτῶσαι. κρύψαι
beta 1332	βύσας· πλήσας. φράξας
beta 1333	βύρτη· λύρα
beta 1334	βυσαύχην· ὁ συνέλκων τὸν τράχηλον καὶ τὸν αὐχένα μικρὸν ποιῶν καὶ τοὺς ὤμους ἀνέλκων (Xenarch. com. fr. 1,4)
beta 1335	βύσσαλοι· βόθροι
beta 1336	[βύσσινον· πορφυρόν]
beta 1337	βυσσαλεύοντι· τῷ βυθῷ ἐφικνουμένῳ
beta 1338	βυσσοβαρῆ· μεγάλα. ἀπὸ τῶν καταφερομένων εἰς βυθὸν διὰ τὰ βάρη
beta 1339	βυσσοδομεύει· ἐνθυμεῖται. μηχανᾶται. ἀποκεκρυμμένως βουλεύ‐ εται, καὶ ἐκ βάθους
beta 1340	βυσσοδομεύειν· ἐνθυμεῖσθαι. κατὰ βυθοῦ δομεῖν, ἤγουν οἰκο‐ δομεῖν (θ 273)
beta 1341	*βύσσινα· πορφυρᾶ (Exod. 28,39) AS
beta 1342	βυσσός· *βυθός (Hdt. 2,96,5). vg ἄντρον. πυθμήν. καὶ χρῶμα ἀντὶ τῆς ὕσγης παραλαμβανόμενον
beta 1343	†βυσσοφαρεῖ· μεγαλοφαρεῖ
beta 1344	βυσσόφρων· κάτωθεν ἐκ σπλάγχνων βουλευόμενος. καὶ ἐκ
beta 1344	βυθοῦ φρονῶν (Aesch. Cho. 652)	354 in vol. 1
beta 1345	*βύσωσι· φράξωσι vgAS
beta 1346	βύσταγα· πώγωνα
beta 1347	βυστίχοις· τοῖς ἐν θαλάττῃ βρόχοις
beta 1348	βῦστραι· αἱ τῶν λαχάνων ἐνθέσεις. ἔνιοι δὲ τοὺς ἐκ τῶν λαχάνων ψωμούς (Anaxandr. fr. 23. Antiph. fr. 180)
beta 1349	βύτθαν· τὸν ψᾶρα
beta 1350	βυτθόν· πλῆθος
beta 1351	βύτανα· κονδύλοι. οἱ δὲ βρύτανα
beta 1352	βυτίνη· λάγυνος, ἢ ἀμίς. Ταραντῖνοι [ἤγουν σταμνίον]
beta 1353	βύττος· γυναικὸς αἰδοῖον
beta 1354	*βύων τὰ ὦτα· ἐπιφράττων (Ps. 57,5) AS
beta 1355	*βυούσης· πληρούσης. καλυπτούσης. ASn κωφωθείσης (Ps. 57,5) AS
beta 1356	†βυωτήν· τὴν ἄρσιν
beta 1357	*βῶ· ἐπιβῶ P
beta 1358	βωβός· πηρός.
beta 1359	*βωβούς· χωλούς
beta 1360	βωβύζειν· σαλπίζειν
beta 1361	Βωβώ· οὕτως ἡ Μάκρις ὠνομάζετο
beta 1362	βώδιον· βοίδιον
beta 1363	βωθεῖν· ὁμιλεῖν. βοηθεῖν
beta 1364	*βωθέοντες· βοηθοῦντες gAS
beta 1365	βωθύζειν· βοᾶν. θωύσσειν
beta 1366	βῶκα· θύννον (Epich. fr. 60)
beta 1367	†βωκός· τρυφερὸς χιτών
beta 1368	Βώκαρος· ποταμὸς ἐν Σαλαμῖνι ἐκ τοῦ Ἀκάμαντος ὄρους φερό‐ μενος
beta 1369	βωλάκιον· χωρίον βώλους ἔχον
beta 1370	*βῶλαξ, βῶλος· S(n) γῆ
beta 1371	βωλία, βωλίς· μάζης εἶδός τι ἐν ταῖς θυσίαις
beta 1372	βωλίνας· καλιάς. ἢ πλινθίνας οἰκίας
beta 1373	βωλόναι· οἱ μὲν κολώνας· οἱ δὲ τὸ Κίλλαιον ἀκούουσι, διὰ τὸ ἀνακεχῶσθαι, παρὰ Σοφοκλεῖ (fr. 933)
beta 1374	[βῶλοι· γῆ]
beta 1375	βωλώρυχα· τὴν σῦν. Λάκωνες	355 in vol. 1
beta 1376	βωμακεύμασι· βωμολοχεύμασι. παραλογισμοῖς. πανουργήμασι κολακευτικοῖς
beta 1377	βώμαξ· βωμολόχος. καὶ ὁ μικρὸς βωμός, ὑποκοριστικῶς
beta 1378	βώμευσις· βωμοῦ ἵδρυμα
beta 1379	βώμηνεν· ὤμοσε
beta 1380	*Βώμιοι· οἱ περὶ τοὺς λόφους τοὺς Βωμοὺς καλουμένους οἰκοῦντες (Thuc. 3,96,3) AS
beta 1381	[βώμενος· βωμός]
beta 1382	βωμίδας· ἀναβάσεις (Hdt. 2,125,1)
beta 1383	βωμίσκοι· ἀριθμοὶ ἄνισοι
beta 1384	βωμοῖς· βαθμοῖς
beta 1385	*βωμοῖσι· βάσεσι (Θ 441) n
beta 1386	βωμοί· ἔμβολοί τινες οὕτω λεγόμενοι
beta 1387	βωμολοχία· γένος κολακείας φορτικὸν καὶ γελωτοποιόν
beta 1388	*βωμός· ἱερόν. τέμενος (Θ 48) vgAS
beta 1389	*βωμολόχος· σκώπτης. vgASn ἱερόσυλος· παρὰ τὸ λοχεῖν εἰς τοὺς βωμούς, ὅ ἐστιν ἐνεδρεύειν. vgAS πανοῦργος. ἀσεβής. ἀπατεών (Greg. Naz. or. 5,18) (vgA)S
beta 1390	*βῶν· βοῦν. ὅπλον (Η 238) AS
beta 1391	*βωνίτας· τοὺς ἐν ἀγρῷ. οἱ δὲ βουκόλους (n) ἢ ἀγροίκους (Call. fr. 251)
beta 1392	βώνημα· †εἴρημα. Λάκωνες
beta 1393	Βωρθία· Ὀρθία
beta 1394	Βῶρμον· θρῆνον ἐπὶ Βώρμου νυμφολήπτου Μαριανδυνοῦ
beta 1395	*βῶροι· ὀφθαλμοί (AS)
beta 1396	*Βῶρος· ὄνομα κύριον (Ε 44 ..) AS
beta 1397	βῶς· ἀσπίς. πέλτη. βύρσα. καὶ ποιὸς ἰχθύς
beta 1398	*βώσομαι· βοήσομαι, ⸤ἐπικαλέσομαι S
beta 1399	βῶσο ν· κάλεσον, βόησον (Cratin. fr. 396)
beta 1400	βώσαντι· βοήσαντι (Μ 337)
beta 1401	[βωστῆρες· νομεῖς]
beta 1402	βωστρεῖν· βοᾶν. καλεῖν. ἐπικαλεῖσθαι (μ 124)
beta 1403	βωσόμεθα· μαρτυρώμεθα. ἐπικαλεσώμεθα (Κ 463)
beta 1404	*βωσσοῦσι· βομβοῦσιν S ἠχοῦσι (ν 106)
beta 1405	βωτάζειν· βάλλειν
beta 1406	βωτιάνειρα· τοὺς ἄνδρας τρέφουσα (Α 155)	356 in vol. 1
beta 1407	βωτίον· σταμνίον
beta 1408	βώτορες· βωτῆρες. νομεῖς. ποιμένες (ξ 302 ..)
beta 1409	*βώχ· βοτάνης εἶδος S
beta 1410	*βωῶμεν· ὀμόσωμεν S
gamma 1	[γάαθον· ἧσσον]
gamma 2	γαβαλάν· ἐγκέφαλον, ἢ κεφαλήν S
gamma 3	γάβαθον· τρυβλίον
gamma 4	γάβενα· ὀξυβάφια, ἤτοι τρυβλία
gamma 5	γαβεργός· 〈ὁ〉 ἀγροῦ μισθωτής. S Λάκωνες
gamma 6	γαγγαλᾶν, γαγγαλίζεσθαι· ἥδεσθαι S
gamma 7	γαγγαλίδες· γελασῖνοι
gamma 8	γάγγαλος· ὁ εὐμετάθετος καὶ εὐρίπιστος τῇ γνώμῃ καὶ εὐμε‐ τάβολος S
gamma 9	γαγγαμεύς· ἁλιεύς, S ὁ τῇ γαγγάμῃ ἐργαζόμενος
gamma 10	γαγγάμη· σαγήνη ἢ δίκτυον ἁλιευτικόν. καὶ σκεῦος γεωργικὸν S ὅμοιον τῇ κρεάγρᾳ
gamma 11	γάγγαμον· δίκτυον. (Aesch. Ag. 361) καὶ τὸ περὶ τὸν ὀμφαλὸν S τῶν ὑποχονδρίων
gamma 12	γαγγαμουλκοί· σαγηνευταί
gamma 13	γαγγαίνειν· τὸ μετὰ γέλωτος προσπαίζειν
gamma 14	γαγγλιωδέων· γαγγλίοις ἐοικότων. Γαγγλίον δὲ νεύρου συ‐ στροφή (Hippocr. art. 40)
gamma 15	[γαγγίας ἢ γαγγαλίας· οἱ μὲν γελασῖνον· οἱ δὲ τὴν τῶν νεύρων συστροφήν. ἄλλοι ὑποστάθμην]
gamma 16	*Γάγγης· Φεισὼν ποταμός (Gen. 2,11)
gamma 17	*γάγγραινα· φαγέδαινα· S οἱ δὲ καρκίνος, vgAS πολυδιάχυτον h ἐν τῷ σώματι πάθος (2. Tim. 2,17) ASPh(vg)
gamma 18	(*)〉γαλλιᾶν· χαίρειν (Luc. 1,47 ..)
gamma 19	γαδεῖν· χαρίσασθαι
gamma 20	γαδεώ· χαρά	357 in vol. 1
gamma 21	γάδεσθαι· ἥδεσθαι
gamma 22	γάδεται· ἥδεται
gamma 23	*Γάδειρα· νῆσος ἔξω τῶν Ἡρακλείων στηλῶν 〈ἡ πρότερον ἐκαλεῖτο Κοτινοῦσα〉 n
gamma 24	Γάδειρα· τὰ περιφράγματα. Φοίνικες
gamma 25	Γαδειρικὸν τάριχος· τὸ ἀπὸ Γαδείρων κομιζόμενον· ἐκεῖθεν γὰρ ἐκομίζετο (Eupol. fr. 186; Antiph. fr. 77)
gamma 26	†γαδή· κιβωτός
gamma 27	(*)Γαδείρων· χώρας ὄνομα (Greg. Naz. or. 43,24 p. 588 C)
gamma 28	γάδιξις· ὁμολογία
gamma 29	γάδονται· εὐφραίνονται
gamma 30	γᾶδος· γάλα s, ἄλλοι ὄξος
gamma 31	γάδου ἀΐδων· ....... (Corinn. fr. 17)
gamma 32	Γάζα· πόλις, παρὰ δὲ Πέρσαις βασίλειον. ἢ οἱ ἐκ τῶν πολλῶν φερόμενοι φόροι, ἢ τὰ τίμια
gamma 33	γάζαν· πλοῦτον
gamma 34	γάζας· ἰχθὺς ποιός
gamma 35	γάζης κεκορεσμένος· ........ (Callim.? fr. 764)
gamma 36	*γαζοφυλάκιον· θησαυροφυλάκιον (Marc. 12,42) vgPnq βαλάν‐ τιον. σκευοφυλάκιον (En. Ioh. 8,20?)
gamma 37	γᾶθε νάον· ἐκ γῆς ῥέον
gamma 38	γάθια· ἀλλάντια
gamma 39	Γαθιάδας· ἥρωος ὄνομα, ὃς καὶ τοὺς καταφεύγοντας εἰς αὐτὸν ῥύεται ἐκ θανάτου
gamma 40	γαῖα· ἡ κόνις (Aesch. Sept. 735). *καὶ ἡ γῆ (Β 95 ..) np
gamma 41	†γαιάδας· ὁ δῆμος, ὑπὸ Λακώνων
gamma 42	γαιαλόχος· ἠπειρώτης
gamma 43	γαῖα χάνοι· καταπίοι ἡ γῆ (Ζ 282)
gamma 44	γαιᾶται· κερτομεῖ. καταμωκᾶται
gamma 45	γαίειν· χαίρειν. γαυριᾶν. σεμνύνεσθαι q
gamma 46	γαίεσκον· ἔχαιρον q
gamma 47	Γαιηΐδα· τὴν Φοίβην. Ἀντίμαχος (fr. 116 Wyss)
gamma 48	Γαιήϊον· τὸν γῆς υἱόν, Τιτυόν (η 324)
gamma 49	*γαίην· τὴν γῆν. g τὸ χῶμα	358 in vol. 1
gamma 50	γαιήοχος· ὁ τὴν γῆν συνέχων, Sn ἢ ἐπὶ τῆς γῆς ὀχούμενος. (α 68 ..) ἢ ὁ ἱππικός, ὁ ἐπὶ τοῖς ὀχήμασιν 〈ἢ〉 ἅρμασι χαίρων. q Λάκωνες
gamma 51	Γαλιλαία· κατακυλιστή
gamma 52	Γαλλίμ· κεκριωμένον ἤγουν [κριῶ] κριῶν (Esai. 15,8)
gamma 53	γαιηόχῳ· τῷ τὴν γῆν ὀχοῦντι, καὶ συνέχοντι (Ι 183)
gamma 54	γαίῃ Θεσπρωτῶν· ἡ Ἤπειρος μοίρας ἔχει τέσσαρας Θεσπρω‐ τοὺς Χάονας Μολοττοὺς Κασσωπαίους (ξ 315)
gamma 55	†γαίνεται· ἀνύει
gamma 56	[γαῖντα· σπλάγχνα]
gamma 57	γαιθυλλάδαι· ἀμπελόπρασα
gamma 58	γαιογράφοι· τὰ ἐν τῇ γῇ γράφοντες
gamma 59	γάϊος· ὁ ἐργάτης βοῦς. καὶ ὁ ἀπόγειος ἄνεμος qS
gamma 60	γαίουσα· ὑπερφρονοῦσα q
gamma 61	γαῖσος· ἐμβόλιον ὁλοσίδηρον 〈τριήρων〉. q καὶ ὄνομα ποταμοῦ. (ps) οἱ δὲ μισθόν. q ἢ ὅπλον ἀμυντήριον
gamma 62	γαῗται· γεωργοί (ps)
gamma 63	γαίων· γαυριῶν (Α 405) q
gamma 64	*γαισός· μακροκέντης. ἢ κοντός, gAS λαμβάνων ... (Ios. 8,18) S
gamma 65	γακέα· ἡδέως
gamma 66	*Γαιών· ποταμός. παρ’ Ἕλλησι Νεῖλος (Gen. 2,13)
gamma 67	γακεῖαι· γλυκεῖαι
gamma 68	γακίνας· σεισμὸς γῆς
gamma 69	γακινίαν· τὸν σεισμόν
gamma 70	γακού· ἡδύ, γλυκύ
gamma 71	γακούδια· ἡδύσματα
gamma 72	γακουπώνης· ἡδυπότης
gamma 73	γακτύς· κλάσμα
gamma 74	*γαλαθηνόν· ὑποτίτθιον. vgA νέον (1. Reg. 7,9) (n) q	359 in vol. 1
gamma 75	[γάλα· ἡδέως]
gamma 76	γαλακτοκόμος· ποιμήν q
gamma 77	γαλακτώδης· οἶνός τις q
gamma 78	γαλακτιῶντες· γάλακτος μεστοί
gamma 79	*γαλακτοφάγων ἀβίων· γάλα ἐσθιόντων καὶ τόξα μὴ ἐχόν‐ των (Ν 6) AS
gamma 80	Γαλάξια· ἑορτὴ 〈Ἀθήνησι μητρὶ θεῶν ἀγομένη〉 ἐν ᾗ ἕψουσι γαλαξίαν. ἔστι δὲ πόλτος κρίθινος ἐν γάλακτι q
gamma 81	γαλαρίας· ἰχθύς, ὁ ὀνίσκος q
gamma 82	γάλας· γῆ, παρὰ Εὐκλίτῳ
gamma 83	γάδασμον· ἐνηρόσιον
gamma 84	Γαλαάδ· πόλεως ὄνομα. ἢ μέτοικος (Ose. 6,8)
gamma 85	Γαλαλά· πόλις 〈ἔνθα〉 ἔθυον (Ose. 4,15. 12,12)
gamma 86	γαλατμόν· λάχανον ἄγριον
gamma 87	[γαλερόν, γαληνόν· ἱλαρόν. q εὔδιον]
gamma 88	Γαλεοί· μάντεις. (Archipp. com. fr. 15) οὗτοι κατὰ τὴν Σικελίαν ᾤκησαν. καὶ γένος τι, ὥς φησι Φανόδημος (fr. 23 M) καὶ Ῥίνθων Ταραντῖνος (fr. 17)
gamma 89	γαλεώτης· ὁ ἀσκαλαβώτης. vgAS 〈Ἀττικῶσ〉 vg καὶ ἰχθύς. καὶ ζῷον χερσαῖον
gamma 90	γάλη· ἐξέδρας εἶδος. καὶ †ἐν *ἢ γαλέα gAS τὸ ζῷον AS
gamma 91	γαλήνη· τὸ ἐπιπολάζον ἐν τῇ μεταλλείᾳ τοῦ ἀργύρου χωνευο‐ μένου
gamma 92	γαληνόν· *ἥσυχον. vgAS ἱλαρόν. εὔδιον
gamma 93	γαληρόν· τὸ αὐτό, καὶ ⸤γαλερόν (p)
gamma 94	γαλῆ Ταρτησία· ἡ Ταρτησὸς ἔξω τῶν Ἡρακλείων στηλῶν, ἧς Ἀργανθώνιος ἐβασίλευσεν. ἔστι δὲ ἡ πόλις αὕτη πρὸς τῷ Ὠκεανῷ, μεγάλη λίαν· ὡς οὖν ἐκεῖ μεγάλων γινομένων γαλῶν εἶπε q
gamma 95	Γαληψός· παίζει μὲν Εὔπολις (fr. 404) παρὰ τὸ λαμβάνειν· ἔστιν δὲ καὶ πόλις. καὶ βοτάνης εἶδος q
gamma 96	γάλι· ἱκανόν
gamma 97	γαλιάγκων· ὁ τὸν βραχίονα ἐλάττονα ἔχων q (n)	360 in vol. 1
gamma 98	[γαλίαι· οἱ ὀνίσκοι]
gamma 99	Γαλήνη· ὄνομα κύριον ἑταίρας (Philet. com. fr. 9)
gamma 100	γαλιδέως· Κρατῖνος (fr. 265). λέγει δὲ ὡς γένει εὐτελῆ καὶ ὡς γαλῶν παῖδα γαλιδέα
gamma 101	γάλινθοι· ἐρέβινθοι. οἱ δὲ γάλιθοι
gamma 102	[γαλιός· παράδεισος]
gamma 103	γάλις· †γαλαός
gamma 104	γαλιώσης· ἀκολασταινούσης
gamma 105	γάλλαρος· Φρυγιακὸν ὄνομα [παρὰ Λάκωσι]
gamma 106	γάλλια· ἔντερα
gamma 107	γάλλοι· ἧλοι
gamma 108	γαλλιῶται· ἀσκαλαβῶται. Λάκωνες
gamma 109	γάλλος· ὁ ἀπόκοπος, ἤτοι ὁ εὐνοῦχος (p)
gamma 110	γαλόως· ἡ τοῦ ἀνδρὸς ἀδελφή (Γ 122) vgASn
gamma 111	γαλωνίς· χρῶμα ἵππων τὸ ὀνοειδές
gamma 112	γάλως· ἡ τοῦ ἀνδρὸς ἀδελφή, καθάπερ Κασάνδρα τῇ Ἀνδρομάχῃ (Ζ 378)
gamma 113	γαμάλη· κάμηλος, παρὰ Χαλδαίοις
gamma 114	†γάμβριον· τρυβλίον
gamma 115	γάμβρια· δῶρα ἢ δεῖπνα γαμβροῦ
gamma 116	*γαμβρός· ὁ ἀνὴρ τῆς θυγατρός (Ι 142 ..) AS
gamma 117	γαμέσσεται· εἰς γάμον ἄξει (Ι 394)
gamma 118	γαμήλια· φερνή, εἰς γάμον παρασκευή, καὶ δεῖπνον, ὃ τοῖς φράτορσιν ἐποίει ὁ γαμῶν
gamma 119	γαμήλιος· ὁ εἰς τοὺς γάμους πεσσόμενος πλακοῦς q
gamma 120	Γαμηλιών· ὁ 〈ζʹ〉 τῶν μηνῶν, τῆς Ἥρας ἱερός
gamma 121	γαμησείειν· γαμητικῶς ἔχειν. καὶ γαμεῖται μὲν ἡ γυνή, γαμεῖ δὲ ὁ ἀνήρ
gamma 122	*γ’ ἄμμοροι· ἀμέτοχοι. ἐστερημένοι (Eur. Hec. 421) gA
gamma 123	γάμοι· ἡ πρώτη ἡμέρα τῶν γάμων. ἡ δὲ δευτέρα ἐπαυλία
gamma 124	γαμοτελεῖν· γάμους ἐπιτελεῖν	361 in vol. 1
gamma 125	γαμόροι· οἱ περὶ τὴν γῆν πονούμενοι. ἢ μοῖραν εἰληχότες τῆς γῆς. ἢ οἱ ἀπὸ τῶν ἐγγείων τιμημάτων τὰ κοινὰ διέποντες
gamma 126	γαμφηλαί· γνάθοι, σιαγόνες. 〈Ὅμηρος δὲ ἐπὶ ἀλόγων〉
gamma 127	γαμφαί [γναμφαί]· γνάθοι [Ὅμηρος δὲ ἐπὶ ἀλόγων]
gamma 128	*γαμφηλῆισι· σιαγόσι (Π 489) gAS
gamma 129	[Γάμψηλοι· πόλις Μακεδονίας]
gamma 130	*γαμψόν· ποικίλον, καμπύλον, ἐπικαμπές (AS)
gamma 131	γαμψωλά· καμπή (p), οἱ δὲ ἄκρον, ἢ περιφέρεια
gamma 132	*γαμψώνυχας· ἐπικαμπεῖς ὄνυχας ἔχοντας (Π 428) vgAS
gamma 133	γάμων ἔθη· τὰ προτέλεια καὶ ἀπαρχαὶ καὶ τριχῶν ἀφαιρέσεις τῇ θεῷ πρὸ μιᾶς τῶν γάμων τῆς παρθένου
gamma 134	†γᾶν· ἀγγεῖον, σκύφῳ παραπλήσιον
gamma 135	γάνα· χέρσος. γῆ
gamma 136	γᾶναι· περιπτίσαι
gamma 137	γανάσσαι· σμῆξαι, πλῦναι.
gamma 138	γανάσσας· καλῶς 〈...〉
gamma 139	*γαναυγέας· τέλειος ἐν τῷ ὁρᾶν AS
gamma 140	[γανδᾶν ἢ] γανᾶν· λάμπειν
gamma 141	γανδάνειν· ἀρέσκειν
gamma 142	Γάνδαρος· ὁ ταυροκέρατος, παρ’ Ἰνδοῖς
gamma 143	γάνδιον· κιβώτιον
gamma 144	γάνδομα· πυροί
gamma 145	γανδόμην· ἄλευρα
gamma 146	γάνδος· ὁ πολλὰ εἰδὼς καὶ πανοῦργος. τινὲς δὲ γάσος
gamma 147	γάνεα· κήπους
gamma 148	γανεῖν· λευκαίνειν
gamma 149	γανῖται· δάπανοι. ἄσωτοι
gamma 150	γάνος· παράδεισος. S χάρμα. φῶς. αὐγή. λευκότης. *λαμπηδών, (ASn) ἡδονή (Eur. Bacch. 383) vgASn καὶ ἡ ὕαινα, ὑπὸ Φρυγῶν καὶ Βιθυνῶν
gamma 151	*γανόωντες· λελαμπρυσμένοι gAS, λάμποντες (Ν 265) S
gamma 152	*γάνυμαι· χαίρω vgS
gamma 153	*γανύμενος· χαίρων g
gamma 154	γανυρόν· λευκόν. ἡδύ. ἱλαρόν	362 in vol. 1
gamma 155	γανύρματα· ἀρτύματα q
gamma 156	γανύσσεται· χαρήσεται, S διαχυθήσεται, αὐξηθήσεται, εὐφραν‐ θήσεται q (Ξ 504)
gamma 157	γάνυται· *χαίρει. qASP εὐφραίνεται. ASP λαμπρύνεται. SPn καὶ γελᾷ. ἥδεται (γ 405) q
gamma 158	†γανυτελεῖν· [γανυπελεῖν] ἡδύσματα ποιεῖν
gamma 159	γανωθείς· λαμπρυνθείς
gamma 160	γανῶσαι· λαμπρῦναι
gamma 161	γάπεδα· ἄγροικοι καὶ οἰκεῖαι
gamma 162	γαπελεῖν· ἀμελεῖν
gamma 163	γάπος· ὄχημα. Τυῤῥηνοί
gamma 164	γάραβος· ὀλολυγών
gamma 165	γάργα· αἴγειρος
gamma 166	γαργαίρειν· λάμπειν (Sophr. fr. 30?), πληθῦναι (Cratin. fr. 290), κινεῖσθαι, σπαίρειν
gamma 167	γάργαλα· πλῆθος. πολλά
gamma 168	γαργαρισμός· κνῆσις σώματος (Heges. com. fr. 1,16)
gamma 169	*γαργαρίζει· ἐρεθίζει vgAS
gamma 170	γαργαλισμός· γαγγαλισμός, ἡδυπάθειά τις· τὸ δὲ αὐτὸ καὶ γάργαλος καὶ γαργάλη (Ar. fr. 175. Diphil. fr. 25)
gamma 171	γαργαρίς· θόρυβος
gamma 172	γαργαρεών· κιονίς, ἡ καὶ σταφυλίς (Hippocr. progn. 23) q
gamma 173	Γάργαρον· *ἀκρωτήριον ὄρους Ἴδης (Θ 48) AS καὶ πόλις Τροίας πλησίον Ἀντάνδρου
gamma 174	γάργασις· γαργάλη ὑπὸ †σταθμοῦ
gamma 175	γαργάρται· λίθοι αὐτοφυεῖς
gamma 176	γαρέλαιον· γάρος καὶ ἔλαιον
gamma 177	Γαργηττός· δῆμος Ἀθήνησι 〈Αἰγηΐδοσ〉 φυλῆς, ὅπου δοκεῖ κεῖσθαι τὸ σῶμα Εὐρυσθέως
gamma 178	Γαρίμαντας· τοὺς βαρβάρους. οἱ δὲ ἔθνος Λιβυκόν (Hdt. 4,174)
gamma 179	γάρκαν· ῥάβδον. Μακεδόνες
gamma 180	[γαρμαφών. λευκότης. λαμπηδών]
gamma 181	γάρνον· τὸ ἔσω τῆς πλήμνης σιδήριον, ὃ τὸν ἄξονα τρίβει q	363 in vol. 1
gamma 182	γάρρα· ῥάβδος
gamma 183	γάρρης· ἄῤῥης
gamma 184	γαρρίαι· γάμοι
gamma 185	γαρριώμεθα· λοιδορούμεθα
gamma 186	γάρσανα· φρύγανα. Κρῆτες
gamma 187	γᾶς· χῶρας, γῆς (Eur. Hec. 940 ..)
gamma 188	γᾶσσαν· ἡδονήν
gamma 189	γάσος· ὁ ἀπατεών. ὁ πολλὰ εἰδὼς καὶ πανοῦργος [ὡς Ἡσίοδος ἐν τῇ Θεογονίᾳ]
gamma 190	γαστέρες οἶον· τροφῆς μόνης ἐπιμελούμενοι q, 〈ὡς Ἡσίοδος ἐν τῇ Θεογονίᾳ〉 (26)
gamma 191	γαστερόχειρες καὶ ἐγχειρογάστορες· οἱ ἀπὸ τῶν χειρῶν ζῶντες q
gamma 192	γαστέρι μάργῃ· τῇ γαστριμαργίᾳ (ς 2)
gamma 193	γάστρα· γογγυλίς. ἢ κράμβη
gamma 194	γάστραι· τὰ ὀπίσθια τῶν μηρῶν
gamma 195	γαστρίαν· στρόφον ἢ διάρροιαν
gamma 196	γάστριδες· οἱ τὰς ἕλμινθας ἔχοντες. γίνονται δὲ ἐν ταῖς κοιλίαις αὗται, ὥσπερ τὰ θηρία ... q
gamma 197	*γαστρίζεσθαι· λαβρότερον τρέφεσθαι ὑπὲρ τὴν χρείαν, ἤγουν γαστριμαργεῖν vgAS
gamma 198	γαστρίμαργοι· τῇ κοιλίᾳ μαινόμενοι. ἀκρατεῖς. q ἄπληστοι. (s) πολυφάγοι (sd)
gamma 199	γάστριον· πέμμα σησαμῶδες, παρὰ Κρησί q
gamma 200	γάστρις· ὁ πολυφάγος, ἢ ἀκρατὴς περὶ τὴν γαστέρα (Ar. Av. 1604 ..) qp
gamma 201	γαστρίσαι· εἰς γαστέρα πλῆξαι (Ar. Vesp. 1529). ἢ χορτάσαι
gamma 202	γαστροοίδης· προγάστωρ. καὶ γαστροπίων
gamma 203	γαστρόπτης· σκεῦός τι μαγειρικόν
gamma 204	γαστραία· ἡ γογγυλίς. Λάκωνες
gamma 205	γατειλαί· οὐλαί
gamma 206	†γάστρι· τὰ σπαρθέντα πρὸς τὸ λιστρευθῆναι. οἱ δὲ κύαμοι 〈ἢ〉
gamma 206	ῥάφανοι, οἷς ἀντὶ κόπρου χρῶνται, ὅταν αὐξηθέντα λιστρευθῇ	364 in vol. 1
gamma 207	γαυλός· [*ὁ ἐξ ἀλλοτρίων ζῶν vgAS] ἢ κάδος, q ἐν ᾧ τὰ πλοῖα ἀντλεῖται
gamma 208	γαυλοί· τὰ ποιμενικὰ τοῦ γάλακτος ἀγγεῖα (ι 223) S καὶ τὰ Φοινικικὰ πλοῖα γαῦλοι καλοῦνται (Hdt. 8,97 ..) καὶ γαυ‐ λικὰ χρήματα τὰ ἀπὸ τῶν πλοίων (Xen. Anab. 5,8,1). τινὲς δὲ καὶ τὰς χύτρας γαυλοὺς καλοῦσι (Antiph. fr. 224,5) q
gamma 209	γαύρηξ· ὁ γαυριῶν (Alcae. fr. 37 B)
gamma 210	γαύρης· ὁ σεμνυνόμενος
gamma 211	*γαυριᾷ· σεμνύνεται. χαίρει (Iob 39,21 ..) SPn
gamma 212	*γαυρίαμα· καύχημα. n ἔπαρμα. P φρύαγμα (Sirac. 43,1 ..)
gamma 213	*γαυριῶν· χαίρων. ἀγαλλόμενος. ἐπαιρόμενος. ἀλαζονευόμενος AS
gamma 214	γαῦρος· αὐθάδης. σεμνός. μεγαλοπρεπής. ἢ μετέωρος. q Εὐριπί‐ δης Φιλοκτήτῃ (fr. 788)
gamma 215	*γαύρῳ· μεγάλῳ. vgAS ἀκαταπλήκτῳ gAS
gamma 216	γαυσάδας· ψευδής
gamma 217	γαυσαλίτης· ὄρνεον, παρὰ Ἰνδοῖς
gamma 218	γαυσόν· σκαμβόν, στρεβλόν (Hippocr. artic. 77 ..) q
gamma 219	γαυσῶσαι· περιελάσαι. κάμψαι
gamma 220	γαφάγας· σκώληξ, ὃν ἡμεῖς γῆς ἔντερον λέγομεν. Συρακούσιοι q
gamma 221	γάφυτον· γηγενές
gamma 222	γάχυτον· ἐκ γῆς ῥέον
gamma 223	[δούπησεν· ἐψόφησεν]
gamma 224	γέαρ· ἔαρ
gamma 225	†γεβοῦς· ζυγά
gamma 226	[γεάγια· κουράλλια]
gamma 227	γεγάασι· γεγενημένοι εἰσίν (p), ὑπάρχουσι (Δ 325 ..)
gamma 228	*γδοῦπον· ψόφον (S)
gamma 229	γεγακώς· γεγενημένος
gamma 230	[γεγάλημαι·] γεγαλήνισμαι· διακέχυμαι
gamma 231	*γεγανωμένη· λελαμπρυσμένη vgAS
gamma 232	γεγαυῖα· 〈ἐκ〉γεγενημένη (Γ 418) s
gamma 233	*γεγαώς· γεγονώς n, ὑπάρχων
gamma 234	*γεγαῶτα· γεγονότα, ὑπάρχοντα (Ι 456) (vg)	365 in vol. 1
gamma 235	*†γέγγει· βρέχει gAS
gamma 236	γέγηθεν· *χαίρει (Θ 529). vgAS ἥδεται. γελᾷ (Eur. Hipp. 631)
gamma 237	*γεγηθότες· χαίροντες (Greg. Naz. c. 2,2,7,74 [37,1556]) Sn
gamma 238	*γεγηθώς· χαίρων (Dem. 18,291 ..) P(ps)
gamma 239	γενειάτας· τρίγλας. (Sophr. fr. 31) οἱ δὲ τράγον
gamma 240	γεγλάφαται· κεκοίλανται
gamma 241	†γεγλύπονται· ἀντεγκλέονται
gamma 242	γεγραμμένοι· ἐξωστρακισμένοι. ἢ ἐζωγραφημένοι
gamma 243	γεγριφώς· ὁ ταῖς χερσὶν ἀλύων
gamma 244	γεγυναικωμένα· πέμματά τινα, ὧν γυνὴ ἥψατο, καλεῖται οὕτω
gamma 245	γεγυρωμένον· κεκαμμένον, ἠτονηκότα τῷ σώματι (q)
gamma 246	γεγωναί· αἱ ὁμιλίαι
gamma 247	γεγωνεῖν· μεγαλοφωνεῖν. ἤδη δὲ ⸤φθέγγεσθαι (Plat. Hipp. mai. 292 d) q
gamma 248	γεγωνοκώμη· ἡ μέγα κεκραγυῖα ... (p)
gamma 249	*γεγωνόν· τὸ ἐξάκουστον. gAS μεγαλόφωνον
gamma 250	γεγωνός· μεγαλόφωνος
gamma 251	γεγωνέειν· ἐξάκουστον βοῆσαι (Μ 337)
gamma 252	*γέγονεν ἐν καλῷ· ἐν καλλίστῳ 〈διέπρεψεν〉 AS(vg)
gamma 253	γεγωνήσω· βοήσω
gamma 254	*γεγωνέμεν· ἐξάκουστον φωνεῖν (Θ 223 ..) AS
gamma 255	γεγωνίσκει· λέγει
gamma 256	γεγωνώς· κράξας (Θ 227)
gamma 257	γεγωνώς· κραυγάζων, s βοῶν (Λ 275) p
gamma 258	*γεγώς· γεγονώς, ὑπάρχων (Eur. Phoen. 123 ..) AS
gamma 259	*γέῃ· τῇ γῇ vgAS
gamma 260	*γεηπόνος· γεωργός AS
gamma 261	[γειγνοῖα· γείτονα]
gamma 262	γειναμένη· ἐνεγκαμένη, ἡ πατρίς, ἀφ’ ἧς ὑπάρχει (Eur. Tro. 825)
gamma 263	γειναμένοις· γονεῦσι (Xen. Apolog. 20)
gamma 264	*γείνατο· ἐγέννησε (Α 280) AS
gamma 265	γείνεαι· γεννήσεις (υ 202)	366 in vol. 1
gamma 266	γεῖθρον· ἔνδυμα
gamma 267	γεῖσα· τὸ ἐν ταῖς οἰκίαις, ἢ τειχῶν ἐξέχον κυμάτιον (Eur. Phoen. 1158). οἱ δὲ πρὸ τῶν θυρῶν στέγασμα. καὶ τὰς ὤας τοῦ ἐνδύ‐ ματος γεῖσα λέγουσιν (Ar. fr. 762) q
gamma 268	*γειοκόμον· γεωργόν (AS)
gamma 269	*γείσας· ἐξοχὰς τῶν οἰκοδομῶν AS
gamma 270	*γείση· ἐκθέματα AS
gamma 271	γεισηποδίζειν· τὸ προσβάλλειν τὰ γεῖσα ἐν τοῖς τοίχοις q
gamma 272	*γεῖσον· στεφάνωμα οἴκου (Eur. Or. 1570) gAS
gamma 273	γείσωσις· τὸ τῆς στέγης ἐξέχον q
gamma 274	[γείτη· βάμματα ἐξ ἐρίων]
gamma 275	γειτνία· πλησιασμός s
gamma 276	*γειτνιῶντες· πλησιόχωροι AS
gamma 277	*γειτνιῶν· ἐγγίζων n
gamma 278	(*)γειτνίαι· γειτονίαι
gamma 279	(*)γειτνιᾶν· γειτονεῖν
gamma 280	γείτον’· ἐγγύς q [καὶ γεῖτος γράφεται αὐτό]
gamma 281	*γειτόνημα· γειτνίαμα AS
gamma 282	*γειώρας· γείτονας ἐξ ἄλλου γένους κολλωμένους τῷ Ἰσραήλ, ASn(vg) προσηλύτους. q (Exod. 12,19) ἢ τοὺς περὶ τὴν γῆν διαπονουμένους (nΣ)
gamma 283	γέκαλον· ἥσυχον
gamma 284	γέκαθα· ἑκοῦσα
gamma 285	γέλαν· αὐγὴν ἡλίου
gamma 286	γέλανοι· εἶδος ἵππων δυσγενῶν καὶ εἰς πόλεμον οὐκ εὐθέτων
gamma 287	γελαρής· γαληνή. Λάκωνες
gamma 288	γέλαρος· ἀδελφοῦ γυνή, Φρυγιστί
gamma 289	†γελαιώς· ὁ γέλως
gamma 290	γέλας· αὐγάς
gamma 291	γέλγει· βαπτίζει. χρωματίζει
gamma 292	γέλγη· *ὁ ῥῶπος AS καὶ βάμματα. (Eupol. fr. 304) ἄτρακτοι. καὶ κτένες
gamma 293	γελγοπωλεῖν· ῥωποπωλεῖν. παντοπωλεῖν (Hermipp. fr. 13)	367 in vol. 1
gamma 294	γέλγια· πήνη. σπάθη. κουράλια
gamma 295	γέλγιθες· αἱ τῶν σκορόδων κεφαλαί p
gamma 296	γελγιθεύειν· ἀπατηλογεῖν
gamma 297	[γέλεα· τέλεα]
gamma 298	γελεῖν· λάμπειν. ἀνθεῖν
gamma 299	γέλενος· ἀσφοδελός. νάρκισσος
gamma 300	γέλιν· ὁρμιάν
gamma 301	γελανδρόν· ψυχρόν
gamma 302	γέλινθοι· ἐρέβινθοι
gamma 303	γελλίζειν· γαργαλίζειν
gamma 304	γέλλαι· τῖλαι
gamma 305	γελίκη· ἕλιξ
gamma 306	γελλίξαι· συνειλῆσαι
gamma 307	Γελλώ· εἴδωλον Ἐμπούσης τὸ τῶν ἀώρων, τῶν παρθένων
gamma 308	Γελλώ δαίμων, ἣν γυναῖκες τὰ νεογνὰ παιδία φασὶν ἁρπάζειν
gamma 309	γελοδυτία· ἡλιοδυσία
gamma 310	*γελοίϊον· γέλοιον, ⸤γέλωτος ἄξιον (Β 215) n
gamma 311	γελοῖος· ἱλαρός. γελοιαστὴς καὶ ὁ καταγέλαστος ἄνθρωπος καὶ λοίδορος
gamma 312	γέλων· γέλωτα. [ἢ γέλιον] (ς 350? Eur. Med. 383 ..?)
gamma 313	γέλουτρον· ἔλυτρον, ἤγουν λέπυρον
gamma 314	γελσόν· ἀτυχές
gamma 315	Γελχάνος· ὁ Ζεύς, παρὰ Κρησίν
gamma 316	†γελυνμάξαι· γελοιάσαι
gamma 317	γέλως Μεγαρικός· ὁ σκωπτικός (Ar. Vesp. 57)
gamma 318	γελωτῖνος· καταγέλαστος
gamma 319	γέμματα· ἱμάτια
gamma 320	γέμειν· κύειν (Eur. fr. 106)
gamma 321	γεμπός· κοῖλος
gamma 322	γέμος· γέμισμα, πλήρωμα (Aesch. Ag. 1221)
gamma 323	γεμπύλους· τοὺς ἰχθύς, τὰς πηλαμύδας
gamma 324	*γενάρχου· πατρός vgAS
gamma 325	*γένεθλα· γενήματα (Eur. Hipp. 62 ..) nhd	368 in vol. 1
gamma 326	γενεά· φυλή. ⸤ἐπὶ διαστήματος χρόνου τῶν μὴ κατ’ αὐτὸ βεβιωκό‐ των. q τῷ δ’ ἤδη δύο μὲν [γὰρ] γενεαὶ μερόπων ἀνθρώπων (Α 250) ⸤τὴν δὲ γενεὰν ὑφίστανται ἐτῶν οἱ μὲν κʹ, οἱ δὲ κεʹ, οἱ δὲ λʹ. q
gamma 327	*γενε ή· ἡλικία. (Α 250) vgAS εὐγένεια. (Δ 60) συγγένεια (Ζ 211) (s) ἢ πρότερος (Ο 166) προγενέστερος (Ι 161) q
gamma 328	*γενέθλης· γενεᾶς, γένους (Ε 270) n
gamma 329	γενέθλια· τὰ ἐπὶ τῇ πρώτῃ ἡμέρᾳ δῶρα. καὶ ἡ εὐωχία (Plat. Alc. I 121c ..)
gamma 330	γένεθλον· τέκνον (Eur. Andr. 1274)
gamma 331	γενειάδες· αἱ περὶ τὸ γένειον τρίχες (π 176)
gamma 332	γενειάς· ἴουλος (Theocr. 2,78?)
gamma 333	γενειήτης· πωγωνίας (Call. Dian. 90)
gamma 334	*γένει ὕστερος· νεώτερος (Γ 215) AS
gamma 335	†γενέος· εἶδός τι πελέκεος p
gamma 336	γενεολογία· .....
gamma 337	γενέσια· ἑορτὴ πένθιμος Ἀθηναίοις. οἱ δὲ τὰ νεκύσια. q καὶ ἐν ᾗ ἡμέρᾳ τῇ γῇ θύουσι
gamma 338	*γένεσιν· πατέρα AS ἢ μητέρα (Ξ 201)
gamma 339	γένεσις Κύπρου· ἡ σπονδή, παρὰ Κυπρίοις
gamma 340	(*)γενεσιουργία· ......
gamma 341	*γενέταν· πατέρα AS καὶ γενέτην (Eur. Or. 1011)
gamma 342	γενέτας· ἔκγονος (Soph. O. T. 470)
gamma 343	Γενετυλλίς· γυναικεία θεός, πεποιημένου τοῦ ὀνόματος παρὰ τὰς γενέσεις, ἐοικυῖα τῇ Ἀρτέμιδι. διὸ καὶ ταύτῃ ἐκείνας προσετί‐ θεσαν. ἔστι δὲ ξενικὴ ἡ θεός. καὶ ἑορτὴ τῶν γυναικῶν (Ar. Thesm. 130)
gamma 344	*γενετῆρι· πατρί vgA
gamma 345	γενετυλλίδας· δαίμονας
gamma 346	*γένη· διαφοράς (1 Cor. 12,10) AS ἢ γενεᾷ (Act. Ap. 7,13) ἢ βλαστήματα (2. Cor. 9,10?)
gamma 347	γενηΐδα· ἀξίνην, πέλεκυν (Soph. Ant. 259)
gamma 348	[γενιᾶς· ἔκγονος]
gamma 349	*γενικαί· γενναῖαι
gamma 350	*γενικόν· τὸ καθόλου περιεκτικόν vgAS
gamma 351	*[εὐγενεῖς] γεννάδαι· εὐγενέστατοι, γενναιότατοι vgAS
gamma 352	*γεννάδας· γενναῖος q. ASP ἀνδρεῖος. ⸤εὐγενής Pn συγγενής. μέγας	369 in vol. 1
gamma 353	γενναῖο ν· τὸ εὐγενές. n καὶ τὸ τῆς γενέσεως ἀρχηγόν. καὶ συγγενικόν (Ε 253)
gamma 354	*γενναῖος· ἀνδρεῖος q. P εὐγενής q. s
gamma 355	[γέννας· μητρὸς ἀδελφός]
gamma 356	γέννημα· S παιδίον (Soph. Ant. 628)
gamma 357	γεννῆται· οἱ τοῦ αὐτοῦ γένους μετέχοντες καὶ ἄνωθεν ἀπ’ ἀρχῆς σχόντες κοινὰ ἱερά. οἱ δὲ ὁμογάλακτας, καὶ φράτορας, συγγενεῖς τοὺς γεννήτας q
gamma 358	γεννησιουργός· δημιουργός (Sap. 13,5)
gamma 359	γεννήτορες· γονεῖς
gamma 360	γεννητός· γνήσιος υἱός (Plat. leg. 11,923 e)
gamma 361	γεννήτορε· γονεῖς, δυϊκῶς
gamma 362	γέμοις νυ· λαβέ. Κύπριοι. καὶ κάθιζε
gamma 363	γενούστης· ἐπὶ τοῦ θεοῦ ἐννοίας. ὁ γεννητικός (Plat. Phileb. 3od) q
gamma 364	Γεννοί· οἱ Γυμνοσοφισταί
gamma 365	γεννόν· ἀρχαῖον
gamma 366	γεννός· κοῖλον
gamma 367	*γεννικῶς· ἰσχυρῶς. γενναίως gP
gamma 368	*γενοίατο· γένοιντο (Β 340) S
gamma 369	*γένυν· σιαγόνα (λ 320 v. l.) vgAS
gamma 370	*γένυς· γένειον. vgAS πέλεκυς (p) μάχαιρα
gamma 371	Γεννισαρέτ· παράδεισος ἀρχόντων
gamma 372	*γένυσσι· ταῖς σιαγόσιν, h ἢ γνάθοις. (Λ 416) [ἢ μητέρες]
gamma 373	†γενύσθην· γένοιντο, δυϊκῶς
gamma 374	*γένυσι· σιαγόσι (Eur. Phoen. 32) A
gamma 375	*γέντο· ἔλαβεν. gSn ἀνέλαβεν (Θ 43 ..)
gamma 376	[γένσιμος· ἄκρον τοῦ ἁλιευτικοῦ καλάμου]
gamma 377	γέντα· κρέα. σπλάγχνα (Callim. fr. 322)
gamma 378	†γεντελισταί· οἱ ἐργάζοντες, καὶ παίζοντες
gamma 379	γεντιανή· ῥίζα τις οὕτω καλουμένη, χρήσιμος οὖσα εἰς τὰς
gamma 379	ἀντιδόσεις	370 in vol. 1
gamma 380	γέντινοι· οἰκεῖοι
gamma 381	γέντινος· ὕπνος
gamma 382	*γέντερ· ἡ κοιλία s
gamma 383	[γένυξ· πέλεκυς]
gamma 384	γενύων· τῶν παρειῶν (ψ 688)
gamma 385	*γεοῦχος· ὁ τὴν γῆν ἔχων vgAS
gamma 386	*γέρα· τὰ τίμια (Thuc. 1,25,4) S
gamma 387	*γέρα· αἱ τιμαί [τιμά] (Β 237 ..) vgAS
gamma 388	γεραιάς· *ἐντίμους γυναῖκας, (vgA) SP τὰς γέρας τι ἐχούσας (Ζ 270)
gamma 389	†γέραδος· αἰγιαλός (Φ 319)
gamma 390	γέραϊ· τιμῇ
gamma 391	*γεραίρειν· τιμᾶν, (g) p σέβειν (Η 321 ..)
gamma 392	*γεραλέον· γέροντα. (gAS) ἢ ἀσθενῆ
gamma 393	*γεραρόν· ἔντιμον. n [ἱλαρόν.] μεγαλοπρεπῆ (Γ 170)
gamma 394	*γεραίροντες· τιμῶντες, εὐφημοῦντες vgASPn
gamma 395	γεραιός· πρεσβύτης (Α 35)
gamma 396	*γεραιῶν· γερόντων. ἐντίμων. AS [ἢ τιμῶν, ἢ σεβῶν]
gamma 397	γεραίρεται· τιμᾶται
gamma 398	*γεραίρει· τέρπει. τιμᾷ Σ
gamma 399	γεράνδρυες· αἱ παλαιαὶ δρύες. καὶ τὰ παλαιὰ δένδρα γεράν‐ δρυα
gamma 400	Γερανεῖδαι· οἱ τὴν Φωκικὴν οἰκοῦντες
gamma 401	γεράνιος· βοτάνης εἶδος
gamma 402	γεραραί· ἱέρειαι κοινῶς. ἰδίως δὲ αἱ τῷ Διονύσῳ τῷ ἐν Λίμναις τὰ ἱερὰ ἐπιτελοῦσαι, τῷ ἀριθμῷ ιδʹ q
gamma 403	γέρανος· ὄρνεόν τι. καὶ 〈ποιά τισ〉 ὄρχησις. καὶ ὄργανον ξύλινον, ἐν ᾧ κόπτουσιν οἱ ἀλφιτοποιοὶ τὰ ἄλφιτα, 〈ὅθεν καὶ γεράνια τὰ ἄλφιτα καλεῖσθαι. γέρανος καὶ ἐν τῇ σκηνῇ ἅρπαξ κατε‐ σκευασμένος ὑπὸ τοῦ μηχανοποιοῦ, ἐξ οὗ ὁ [ἐσκευασμένος]
5	ὑποκριτὴς τραγῳδεῖ〉 q
gamma 404	γερανουλκός· ὁ τοῦ χοροῦ τοῦ ἐν Δήλῳ ἐξάρχων
gamma 405	*γεραρώτερος· ἐντιμότερος. πρεσβύτερος (Γ 211) nh
gamma 406	γέρας· τιμή, vgAS σέβας. ἆθλον ἀρετῆς. ⸤ἀμοιβή. vgAS [θέαμα. ASh] δωρεά (Α 120 ..) P (vgAS)
gamma 407	γεράσμιον· τίμιον (Eur. Phoen. 927)	371 in vol. 1
gamma 408	*γερασφόρος· ὁ τὰς τιμὰς φέρων (Pind. Pyth. 2,81?) AS
gamma 409	[Γέραντες· Αἰθίοπας]
gamma 410	γέργανα· ἐργαλεῖα
gamma 411	γέργερα· πολλά
gamma 412	γεργέριμος· ἐλάας εἶδος. τὸ τῆς ἐλάας ῥυσόν
gamma 413	[Γεργεσηνός· διάβολος]
gamma 414	γέργερος· βρόγχος
gamma 415	γεργέλοψ· ζῷον
gamma 416	Γέργιθες· πόλις
gamma 417	[Γεργῖνος· διάφορος. διάβολος]
gamma 418	γέργυπες· νεκροί
gamma 419	γέργυρα· αὐλή. δεσμωτήριον (Hdt. 3,145)
gamma 420	*γέρδιος· ὑφάντης vgAS
gamma 421	†γερέρα· ἐτίμου, ἐτίμησα
gamma 422	*Γέρεστος· ἀκρωτήριον τῆς Εὐβοίας (γ 177) gA
gamma 423	γέρην· [ἔντιμος. οἱ δὲ] γέρανος
gamma 424	*γερήνιος· ἔντιμος. γέρων (Β 336 ..) vgAS
gamma 425	[γερῆραν· ἐτίμητο]
gamma 426	γεραράδες· αἱ τῶν ἀρίστων ἀνδρῶν γυναῖκες. 〈καὶ αἱ τὸ τῆς Ἀθηνᾶς ἐν Ἄργει ἄγαλμα ἐνδύουσαι〉 q
gamma 427	†γερθυρεόν· ἱλαρόν
gamma 428	[γέρινθοι· ἐρέβινθοι]
gamma 429	γερητηρία· ἀπώλεια
gamma 430	[γεροιτάν· πάππον. Κρῆτες]
gamma 431	*Γερμανικός· ἔθνος AS
gamma 432	γέρων· πρεσβύτερος (Α 33)
gamma 433	γεροντίας· πάππος
gamma 434	*γερουσία· πρεσβυτέριον (Act. ap. 5,21), ⸤πλῆθος γερόντων (Exod. 3,16) AS
gamma 435	γέροντες· ἔντιμοι (Ι 574)
gamma 436	*γερούσιον· τὸ τοῖς ἐντίμοις κατὰ γέρας διδόμενον (Δ 259) n
gamma 437	γερῶα· γεροντία. ἦν γὰρ σύστημα γερόντων	372 in vol. 1
gamma 438	γέρων· ἐπὶ μὲν τοῦ ἐντίμου· ‚κίκλησκεν δὲ γέροντας ἀριστῆασ‛ (Β 404) γέρας γὰρ ἡ τιμή· ἐπὶ δὲ τῆς ἡλικίας· ‚ὦ γέρον‛ (Θ 102)
gamma 439	γέρα ἢ γέρεα· τιμάς (Hdt. 7,104,2)
gamma 440	γέῤῥα· τὰ σκεπάσματα πάντα ἢ τὰ δερμάτινα σκεπάσματα
gamma 441	γέῤῥα· *τὰς σκηνάς (Dem. 18,169). n καὶ τὰ γυναικεῖα καὶ ἀνδρῷα ⸤αἰδοῖα S γέῤῥα (Epich. fr. 235)
gamma 442	*γεῤῥάδια· στρωτηρίδια gAS
gamma 443	*γέῤῥα· τὰ ἀπὸ καλάμων ἢ παπύρων ἐργαστήρια (Dem. 18,169) AS
gamma 444	γέῤῥω· ἀπόλωλα
gamma 445	γέρσιμον· ἄκρον ἁλιευτικοῦ καλάμου
gamma 446	γέρυς· γέρων
gamma 447	γερύτας· γέρων
gamma 448	†γεροάκται· οἱ δήμαρχοι, παρὰ Λάκωσιν
gamma 449	[γερωνία] γεροντία· παρὰ Λάκωσι [καὶ Λακεδαιμονίοις] καὶ Κρησί
gamma 450	†γερώνοιον· κοῖλον, κενόν
gamma 451	(*)γέρως· τιμήματος, οἷον τιμῆς (Xen. Ages. 1,5)
gamma 452	[γέσμα· γεῦμα]
gamma 453	[γέστα· γογγυλίς]
gamma 454	γέστρα· ἔνδυσις, στολή, ἱμάτια
gamma 455	[γέστρα· στολή]
gamma 456	†γέτις· ἐλπίς
gamma 457	γέτορ· ἔτος
gamma 458	γέτος· ἐνιαυτός
gamma 459	γεῦμα· γεῦσις. ἔδεσμα
gamma 460	*γούνων· γονάτων (Α 407) AS
gamma 461	†γεῦ· γυνὸν τὶ ἄρα
gamma 462	γεύσασθαι· πειρᾶσαι. ἅψασθαι (υ 181)
gamma 463	γεύσει· ἀποπειράσει
gamma 464	γευστρίνην· γαυλόν
gamma 465	γεύλοφα ἢ γεώλοφα· ὄχθαι, τινὲς δὲ ὄρη γεώδη q	373 in vol. 1
gamma 466	γευσώμεθα ἀλλήλων· πεῖραν λάβωμεν (Υ 258) Sn
gamma 467	*γέφυρα· διάβαθρα Sn ὁδός, n στράτα, πέραμα, διάβασις (Ε 88) S
gamma 468	γεφύρας· διόδους. τάξεις. ὑπεροχάς. τὰ μέσα τῆς φάλαγγος (Δ 371) q
gamma 469	γεφυρίς· πόρνη τις ἐπὶ γεφύρας, ὡς Ἡρακλέων. ἄλλοι δὲ οὐ γυναῖκα, ἀλλὰ ἄνδρα ἐκεῖ καθεζόμενον 〈ἐπὶ〉 τῶν ἐν Ἐλευσῖνι μυστηρίων συγκαλυπτόμενον ἐξ ὀνόματος σκώμματα λέγειν εἰς τοὺς ἐνδόξους πολίτας
gamma 470	γεφυρισταί· οἱ σκῶπται· ἐπεὶ ἐν Ἐλευσῖνι ἐπὶ τῆς γεφύρας τοῖς μυστηρίοις καθεζόμενοι ἔσκωπτον τοὺς παριόντας
gamma 471	*γεφύρωσε· διαβατὴν ἐποίησε Sn τὴν ὁδόν (Ο 357)
gamma 472	†Γεώγους· ὁ Ἡρακλῆς
gamma 473	γεώδους· πηλώδους S
gamma 474	*γεωμέτρης· ὁ τῆς γῆς μετρῶν s τὰ μόρια
gamma 475	*γεωμόρος· γεωργός S(n)
gamma 476	*γεωμόριον· τὸ τῆς γῆς μόριον gS
gamma 477	[γέωνα· ὓς θηλεία. Λάκωνες]
gamma 478	γεωνόμαι· οἱ ἐν ταῖς ἀποικίαις διαιτώμενοι κληροῦχοι καὶ νέμοντες τὴν γῆν
gamma 479	γεωπεῖναι· οἱ γῆς πεινῶντες, καὶ ἀπορούμενοι (Hdt. 2,6,2)
gamma 480	γεωργίτης· γεωργός
gamma 481	*Γέωρες· γεωφύλακες. μέτοικοι. πάροικοι (Exod. 12,19) S
gamma 482	γεωφάνειον· μέταλλον τῆς κεραμίτιδος ἢ ἄλλης ἐργασίας q
gamma 483	γηγενεῖς· ἄνδρες. γυναῖκες (Psalm. 48,3)
gamma 484	*γηγενέται· γῆς †αἱρεταί Sg
gamma 485	γηγενέταις· γηγενέσι
gamma 486	*γηγενής· ὁ ἐκ τῆς γῆς τὴν γένεσιν ἐσχηκώς (Eur. Phoen. 931) vgS
gamma 487	*γηγενῶν· τῶν τὰ γέϊνα ἐργαζομένων, καὶ ἁμαρτανόντων. κατὰ κοινοῦ δὲ καὶ πάντες 〈οἱ〉 ἄνθρωποι νοοῦνται γηγενεῖς· καθὸ τὴν ὑπόστασιν ἀπὸ γῆς ἔχοντες (Prov. 2,18) vgS
gamma 488	†γηγγήλιξ, γήλιγρος· ὁ ἄγριος μῦς
gamma 489	†γηγυρίδαι· οἰκτροί
gamma 490	[γῆθεν· χαίρη]
gamma 491	*γήθησεν· ἐχάρη (Α 330) vgS
gamma 492	*γηθῆσαι· ἡσθῆναι, ⸤χαρῆναι A	374 in vol. 1
gamma 493	*γηθήσε ι· χαρήσει (Θ 378) n
gamma 494	*γηθόσυνοι· χαίροντες (Η 122)
gamma 495	γήθια· ἤθη
gamma 496	*γηθόσυνος· χαίρων, ASn περιχαρής (Δ 272) Sn
gamma 497	*γηθόσυνον· χαίροντα, g ἱλαρόν, χαροποιόν
gamma 498	*γηθοσύνη· χαρά gS τέρψις, ἡδονή (Ν 29 ..)
gamma 499	*γήθους· χαρᾶς vgS
gamma 500	γήθυα· ἀμπελόπρασα, S οἱ δὲ γηθυλλίδας, οἱ δὲ μεγάλα κρόμμυα, ἄλλοι χλωρά (Phryn. com. fr. 12)
gamma 501	γηΐτης· ὁ τὴν γῆν ἐργαζόμενος, γεωργός (Soph. Trach. 32)
gamma 502	*γηλεχέες· χαμαικοῖται (Callim. h. Del. 286) (g)
gamma 503	†γηλιᾶσθαι· κατέχεσθαι
gamma 504	γηλουμένους· συνειλημμένους
gamma 505	γηλιώμενοι· κατεχόμενοι
gamma 506	γῆμα· ἱμάτιον
gamma 507	γῆμαι· συνοικῆσαι (φ 72)
gamma 508	γημαμένη· συνοικήσασα (λ 273)
gamma 509	γήμασθαι· γαμηθῆναι (β 128)
gamma 510	†γήνεια· ὅσα ἐκ τῆς γῆς ὠφέλιμα
gamma 511	[γήνεσθαι· κατέχεσθαι]
gamma 512	γηοῦχος· ὁ τὴν γῆν συνέχων q
gamma 513	γήπεδα· χωρία. κτήσεις
gamma 514	*γηπόνος· γεωργός p γεωμόρος (Greg. Naz. c. 1,2,2,468 [37,615])
gamma 515	γήραϊ· τῷ γήραι (Ε 153 ..)
gamma 516	γηράλιον· δριμύ. μέλαν
gamma 517	γηράλιος· γέρων, γηρανθείς
gamma 518	γηράμων· †γράζα
gamma 519	*γηρᾶναι· γηρᾶσαι (Soph. O. C. 870) hdΣ
gamma 520	γηράνιον· γεραν〈ογέρων〉
gamma 521	[[γηράσας] γήρας· γηράσας, κατὰ συγκοπήν]
gamma 522	γηράς· γηράσας· ‚γηράς. ἀλλ’ οὐχ υἱὸς ἐν ἔντεσι πατρὸς ἐγήρα‛ (Ρ 197)
gamma 523	*γηράσκει· φθίνει, ns λήγει (η 120)
gamma 524	γηράσκοντα κομίζω· γηροκομῶ (Ω 541)
gamma 525	γῆρας· ὄφεως δέρμα	375 in vol. 1
gamma 526	†γηρεῖν ποίοις
gamma 527	γηροί· γεωλόχοι
gamma 528	γήρεια· τὰ τῆς ἀκάνθης ἐξανθήματα, ἅπερ ἔνιοι πάππους λέγουσι
gamma 529	*γηροβοσκῶ· γηροτροφῶ (Eur. Alc. 663 ..) vg
gamma 530	γηροκόμος· γηροτρόφος (Hes. Theog. 605) S
gamma 531	γηρουχεῖται· ὑπὸ γήρως ὀχεῖται, ἢ γέρας τῆς ἀρχῆς ἔχει
gamma 532	*γηρύεσθαι· φθέγγεσθαι g λέγειν
gamma 533	*γηρύοντες· φωνοῦντες, λέγοντες n
gamma 534	*γῆρυν· φωνήν (Eur. Phoen. 960 ..) q. vgn
gamma 535	γῆρυς· φωνή. ὅθεν καὶ κήρυξ, τοῦ κ πρὸς γ συγγένειαν ἔχοντος (Δ 437?)
gamma 536	γηρωπίζεται· γεροντεύεται
gamma 537	γῆς ὀμφαλός· ἡ Πάφος. καὶ Δελφοί (Eur. Med. 668. Soph. O. R. 899 ..)
gamma 538	γήτεια· κρόμμυα vgSn, ἃ καὶ γήθυα καλοῦνται (Ar. Eq. 677)
gamma 539	γητικά· παρὰ Ἀλεξάνδρῳ Ἐπιστολαῖς, ποτήρια οὕτω καλού‐ μενα
gamma 540	γηφάγοι· πένητες, ἄποροι, ὡς τὰς ἐκ γῆς βοτάνας σιτίζεσθαι τροφῆς ἀμοιροῦντας. q Καλλίμαχος ἐν Ἑκάλῃ (fr. 290)
gamma 541	γήχυτον· τὸ ἁπαλὸν τῆς γῆς (Hippocr.?)
gamma 542	γία· ἄνθη S
gamma 543	*γίαι· ὀδύναι S
gamma 544	γίαρ· ἔαρ S
gamma 545	†γιγαλία· ἡ γῆ S
gamma 546	*γίγας· δυνάστης. ⸤ἰσχυρός (Gen. 10,8) s
gamma 547	Γιγαντία· ἡ Λυκία τὸ πρότερον. καὶ οἱ κατοικοῦντες Γίγαντες q. S
gamma 548	γίγαντος· μεγάλου. ἰσχυροῦ. q ὑπερφυοῦς (Aesch. Ag. 692)
gamma 549	γιγαρτίς· σταφίς S
gamma 550	*γίγαρτον· τῆς σταφυλῆς τὸ ἔνδον (Num. 6,4) vgSn
gamma 551	*γιγγλισμός· γαργαλισμὸς ἀπὸ χειρῶν, γέλως vgS
gamma 552	*γιγγλισμοῖς· κιχλισμοῖς Sh(n)
gamma 553	γιγγλίαν· κάλυμμα κεφαλῆς ἐρεοῦν
gamma 554	γίγγλος· νᾶνος	376 in vol. 1
gamma 555	γίγγλυμος· ὁ στρεφόμενος γόμφος ἐπὶ τῶν θυρῶν. καὶ ἐπὶ τοῦ θώρακος οἱ στροφεῖς. καὶ φιλήματος εἶδος q
gamma 556	γιγγρασμός· ἦχος
gamma 557	γιγγρί· ἐπιφώνημά τι ἐπὶ καταμωκήσει λεγόμενον. καὶ εἶδος αὐλοῦ
gamma 558	γιγγρίαι· αὐλοὶ μικροί, ἐν οἷς πρῶτον μανθάνουσιν
gamma 559	γίγγρος· αὔλημά τι, ὅπερ ἔνιοι γίγγρον· οἱ δὲ αὐλοῦ γένος
gamma 560	Γιγγρών, οἱ δὲ Γιγῶν· Πάταικος ἐπιτραπέζιος. οἱ δὲ Αἰγύπτιον Ἡρακλέα
gamma 561	γίγνωσκε· ἐγίγνωσκε (Ζ 191) S
gamma 562	γιλός· ἑτερόφθαλμος
gamma 563	[γίμασαι· σιαγόνες]
gamma 564	γιμβάναι· ζεῦγλαι
gamma 565	γίν· σοί
gamma 566	γνίς· γέρανος. Τυῤῥηνοί
gamma 567	γίννος· 〈ζῷον οὗ〉 ὁ πατὴρ ἵππος, ἡ δὲ μήτηρ ὄνος ps, νόθη
gamma 568	γῖξαι· χωρῆσαι
gamma 569	γίο· αὐτοῦ (Rhinth. fr. 13)
gamma 570	γῖπον· εἶπον
gamma 571	γίς· ἱμάς. [καὶ γῆ.] καὶ ἰσχύς
gamma 572	γισάμεν· εἰδέναι
gamma 573	γίσας· φθείρας
gamma 574	γίσγον· ἴσον
gamma 575	*[γίσιον· μικρὸν τεῖχος] vgSn
gamma 576	γιστία· ἐσχάρα
gamma 577	γιστίαι· ἱστουργοί
gamma 578	γιστιῶ· παύσομαι
gamma 579	γισχύν· ἰσχύν
gamma 580	γιτέα· ἰτέα
gamma 581	γίτονας· τὰ δύο αἰδοῖα
gamma 582	*〉γλαγέας· γεγαλακτωμένας (Π 642) (S)	377 in vol. 1
gamma 583	*γλαγγάζει· πτερύσσεται. κέκραγε vgSnh
gamma 584	*γλάγος· γάλα (Β 471) vgAS
gamma 585	γλάμος· μύξα S
gamma 586	γλάματα· ἀστράγαλοι
gamma 587	γλαμυρόν· γλαμῶδες. ἔνυγρον. ὑπόδακρυν
gamma 588	γλαισμοί· λόφοι
gamma 589	γλαινοί· τὰ λαμπρύσματα τῶν περικεφαλαίων, οἷον ἀστέρες
gamma 590	γλακκόν· γαλαθηνόν
gamma 591	γλακῶντες· μεστοὶ γάλακτος
gamma 592	γλαμῶντες· λημῶντες
gamma 593	*γλαμῶν· λημῶν (Ar. Ran. 588) pΣ
gamma 594	[γλαμάν· λειμῶνα]
gamma 595	Γλαμία· πόλις. Κρῆτες
gamma 596	γλαμυξιᾶν· γλαμᾶν. ⸤λημᾶν p
gamma 597	γλανί ς· ἀργός. καὶ ⸤εἶδος ἰχθύος. p οἱ δὲ γλάνιος
gamma 598	γλανο ί· ἀχρεῖοι
gamma 599	γλαμψο ί· χαλινοὶ στόματος S
gamma 600	γλάμπτει ν· πίνειν
gamma 601	γλαρί ς· ὄρυξ (Callim. fr. 512)
gamma 602	γλαυκή· ἰσχυρά. φοβερά. λευκή (Π 34)
gamma 603	γλαυκία ἢ γλαύκιον· βοτάνη τις
gamma 604	γλαυκίζειν· ἀμβλυωπεῖν
gamma 605	γλαυκιόων· καταπληκτικός, ἔμπυρον καὶ φοβερὸν βλέπων (Υ 172)
gamma 606	*γλαυκός· λευκός vgAS
gamma 607	γλαυκοφόρβιδας· ἵππους εὐγενεστάτας
gamma 608	γλαυκῶπις· φοβερὰ ἐν τῷ ὁρᾶσθαι. λαμπρόφθαλμος. *εὐόφ‐ θαλμος (Α 206 ..) vgAS
gamma 609	*γλαῦξ· νυκτόβαϋς. πετεινὸν νυκτερινόν vgS
gamma 610	γλαῦξ· νόμισμα Ἀθήνησιν τετράδραχμον. ἐλέγετο δὲ καὶ ὄρχησίς τις. καὶ ὄρνεον. καὶ φυτόν
gamma 611	γλαυσόν· *λαμπρόν. g θρασύ. ἰταμόν	378 in vol. 1
gamma 612	γλαύσσει· λάμπει, (s) φαίνει, φαύσκει
gamma 613	[γλαυρόν· σεμνόν]
gamma 614	γλαῦκ’ Ἀθήναζε· παροιμία ἐπὶ τῶν μάτην τι πραττόντων, ὥσπερ 〈εἰ〉 γλαῦκας Ἀθήναζε ἄγοι. πληθύουσι γὰρ ἐνταῦθα γλαῦκες (Ar. Av. 301)
gamma 615	γλαῦκες Λαυριωτικαί· Ἀριστοφάνης Ὄρνισιν (1106), οἱ ἀργυ‐ ροστατῆρες· ἐν Λαυρίῳ γὰρ τὰ μέταλλα τὰ ἀργυρεῖα· γλαῦξ δὲ τὸ ἐπιχάραγμα τοῦ στατῆρος
gamma 616	Γλαύκου τέχνη· παροιμία ἐπὶ τῶν ῥᾳδίως κατεργαζομένων· Διονυσόδωρος δὲ τὴν περὶ τὸν σίδηρον κόλλησιν· Γλαῦκος γὰρ Χῖος σιδήρου κόλλησιν εὗρεν (Plat. Phaed. 108d)
gamma 617	γλαῦξ ἐν πόλει· παροιμία. ταῖς ἀληθείαις ἀνέκειτο γὰρ ὑπὸ Φαίδρου ἐν τῇ ἀκροπόλει
gamma 618	γλαῦξ ἔπτατο· πρὸ τῆς μάχης ἐν Σαλαμῖνι γλαῦκά φασι διαπτῆναι τὴν νίκην προσημαίνουσαν (Ar. Vesp. 1086) q
gamma 619	γλάφει· γλύφει. ὀρύσσει. *κοιλαίνει (g) Sn
gamma 620	γλάφυ· σπήλαιον. ἄντρον (Hes. op. 533)
gamma 621	*γλαφυραί· κοῖλαι. gS βαθεῖαι (Β 516) S
gamma 622	γλαφυρᾶς· ἀνθηρᾶς, ἄλλοι δὲ κοίλης ἢ βαθείας
gamma 623	*γλαφυρόν· τερπνόν SP κοῖλον. vgSP ἡδύ. βαθύ vgPn
gamma 624	*γλαφυρός· ἀνθηρός. S(P) λαμπρός. τερπνός. s κοῖλος. ἡδύς. βαθύς S
gamma 625	γλάψαι· κοιλᾶναι. γλύψαι. ἐκτρῖψαι. σκαλεῦσαι. βαθῦναι
gamma 626	γλευκήσας· 〈ὑπὸ〉 γλεύκους γενόμενος ἔκλυτος καὶ παρειμένος, ἀπὸ τῶν οἴνῳ ν〈έῳ μεθυσθέντων〉
gamma 627	*γλεῦκος· τὸ ἀπόσταγμα τῆς σταφυλῆς, q πρὶν πατηθῇ (Act. ap. 2,13) vgSP
gamma 628	γλεῦξις· οἶνος ἕψημα 〈ἔχων〉
gamma 629	*†γλέβα· ἀξίωμα συγκλήτου S
gamma 630	γλέφαρα· βλέφαρα. sp ὀφθαλμοί
gamma 631	γλήνεα· ... οἱ δὲ ποικίλματα καὶ γληνὸν τὸ ποικίλον· καὶ ζῴδια, ἀγάλματα· ἔνιοι κήρινα πλάσματα ἀξιοθέατα (Ω 192)
gamma 632	*γλῆνος· φάος n	379 in vol. 1
gamma 633	γλήνη· κόρη ὀφθαλμοῦ. (Ξ 494) vgPn καὶ παίγνιον. οἱ δὲ τὸ οὐδενὸς ἄξιον. καὶ τὴν πεπλασμένην κόρην. πρόσοψιν. καὶ γλήνας τὰ κηρία τῶν μελισσῶν. ἢ κόρη (Θ 164) gP
gamma 634	γληνῶσαι· 〈διαφθεῖραι〉 n
gamma 635	〈γληχυλίς·〉 †πονηρά np
gamma 636	γληχωνοειδές· δίκταμνον
gamma 637	γλίον· εὔτονον. ἰσχυρόν
gamma 638	γλία· κόλλα p
gamma 639	*γλοιός· ῥύπος (Hdt. 3,112) vg
gamma 640	γλίσχραι· κνῆμαι
gamma 641	γλίσχρον· ἐνήλατον
gamma 642	*γλίσχρος· φειδωλός. σκνιφός. λίαν ῥυπαρός. gSPn [ἐνήλατος.] κολλώδης (n)
gamma 643	*γλίσχρως· ὀλισθηρῶς S
gamma 644	*Γλισᾶς· πόλις 〈ὡς Τρύφων〉 (Β 504) n
gamma 645	γλιᾶται· παίζει. ἀπατᾷ
gamma 646	γλιττόν· γλοιόν
gamma 647	γλίχει· ἐπιθυμεῖς (Ar. fr. 102)
gamma 648	*γλίχεται· [παίζει.] ἐπιθυμεῖ. S προθυμεῖται (Dem. 18,207)
gamma 649	*γλιχόμενοι· ἐπιθυμοῦντες (Hdt. 4,152,2) PS
gamma 650	†γλιχόμενος· ἐπιθυμῶν (Pl. Phaed. 117a) vg
gamma 651	†γλιχύτης· ἀτυχής. ἢ ἐπίπονος. ἢ ἐρωτική
gamma 652	γλιχός· φειδωλὸς καὶ γλίσχρος, οἱ δὲ πολυπράγμων, περίεργος
gamma 653	†γλίδου χοάναι· εἰς οὓς τύπους κατέρχεται τὸ ἐν τῇ χώνῃ διὰ τῶν κεντημάτων. ἦσαν δὲ πήλινοι. Σοφοκλῆς (fr. 32)
gamma 654	γλοίας· ἡ κακοήθης ἵππος καὶ πολυδήκτης παρὰ Σοφοκλεῖ (fr. 935) καὶ γλοίης τὸ αὐτό
gamma 655	γλοιάζειν· τὸ καταφερόμενον εἰς ὕπνον [καὶ] ἐπιμύειν τοῖς ὄμμασι καὶ κατιλλώπτειν, οἱ δὲ διεγγελᾶν q
gamma 656	γλοίητα· κακοήθη
gamma 657	*γλοιός· νωθρός. ⸤ἀσθενής (g) ῥυπαρός vgn	380 in vol. 1
gamma 658	γλοιωδῶς· νυστακτικῶς
gamma 659	γλούρεα· χρύσεα. Φρύγες 〈καὶ〉 γλουρός· χρυσός
gamma 660	*γλουτοί· τὰ τῆς κοτύλης σφαιρώματα (Ε 66) vgSn
gamma 661	γλουτόν· τὸ περὶ τὰ ἰσχία
gamma 662	*γλουτός· σφαίρωμα S
gamma 663	γλυκεῖα· ἡ γλυκύῤῥιζος
gamma 664	γλυκίων· ἡδίων (Α 249 ..)
gamma 665	[γλυκύωνον· ἔμπυρον καὶ φοβερὸν βλέπων]
gamma 666	γλύκη· βοτάνη τις ἐδώδιμος
gamma 667	γλυκίννας· διὰ γλυκέος οἴνου πλακοῦς
gamma 668	γλυκερῷ Σιδωνίῳ· (Com. ad. fr. 1317) δρᾶμα δέ ἐστιν, ἐν ᾧ τῆς †θεμέλης ἄρχεται οὕτως· ‚Σιδώνιον ἄστυ λιπόντες καὶ δροσερὰν Ἄραδον‛ (Phryn. fr. 9). διεβεβόητο δὲ τὸ μέλος τοῦτο.
gamma 669	a) γλύκιον· ἥδιον. (ι 34) b) γλυκύς· ἡδύς (Α 610)
gamma 670	γλύκκα· ἡ γλυκύτης
gamma 671	γλυκκόν· γλυκύ
gamma 672	γλυκεῖαν· τὸ γάλα, καὶ τὴν χολήν (Eubul. fr. 95)
gamma 673	γλυκύ· μελιχρόν
gamma 674	*γλυκυδερκές· ἡδὺ ἐν τῷ ὁρᾶσθαι gSnh
gamma 675	γλυκυθυμία· ἡδονή q
gamma 676	γλυκύθυμος· ἀνειμένος. ἡδύς. *ἁπαλόψυχος. vgS ἤπιος. προση‐ νής. γλυκύς (Υ 467)
gamma 677	γλυκυσίδη· φυτὸν ποιόν, συντελοῦν πρὸς ἀτόπημά τι τῶν γυναικῶν
gamma 678	γλυκύφαιον· τὸ ἐρυθρόδανον. Κρῆτες
gamma 679	†γλυκύφρουροι· τὰ ἐν οἴκῳ φρουροῦντες καὶ ἔνδον μένοντες
gamma 680	γλύκων· ὁ εὐήθης
gamma 681	γλύξις· ὁ ἀνειμένος οἶνος καὶ ἄτονος, ὃν ἔνιοι μὲν ἁπαλόστομον, οἱ δὲ γλεῦξιν
gamma 682	Γλυφεῖον· ἄντρον τι καὶ ὄρυξ
gamma 683	γλυφίδες· αἱ χηλαὶ τοῦ βέλους, ἀπὸ τοῦ γεγλύφθαι καὶ κεκοιλάνθαι Σ, εἰς ἃς ἡ νευρὰ ἐντίθεται τοῦ τόξου. ἐνίοτε δὲ καὶ τὰς τῶν ἀκίδων χηλὰς gΣ λέγει Ὅμηρος (Δ 122). καὶ αἱ θαλάμαι	381 in vol. 1
gamma 684	γλύψαι· ξύσαι. χαράξαι
gamma 685	γλυκὺς ἀγκών· παροιμία, ἥν φησιν εἰρῆσθαι ἀπὸ τοῦ λεγομένου μακροῦ ἀγκῶνος ἐν τῷ Νείλῳ, κατ’ ἀντίφρασιν. εἶναι γὰρ δυσκόμιστον διὰ τὸ ῥεῦμα καὶ ἀηδῆ· ὅθεν λέγεσθαι τὴν παροι‐ μίαν ἐπὶ τῶν αἰσχρόν τι δοκιμαζόντων, ἐπαινούντων δὲ ὡς
5	καλόν. ἢ 〈ἐκ〉 τοῦ ἐναντίου σπουδαῖον μὲν ἡγουμένων, χλευα‐ ζόντων δὲ ὡς φαῦλον. Κλέαρχος (fr. 6 M) δέ φησιν 〈τοὺς Λυδοὺσ〉 ἐξυβρίζειν εἰς τὰς τῶν καταδεεστέρων γυναῖκας καὶ παρθένους, καὶ τὸ χωρίον, ἐν ᾧ ταῦτα ἔδρων, ὀνομάσαι Γλυκὺν ἀγκῶνα
gamma 686	Γλῶς· ὄνομα Αἰγυπτίου τινός
gamma 687	*γλωσσαλγία· φλυαρία (Eur. Med. 525 ..) vgAPn
gamma 688	γλῶσσαι· φωναί. καὶ σημεῖα ἐπὶ τοῦ ἥπατος, παρὰ τοῖς θύταις
gamma 689	γλώσσας· τὰς γλωσσίδας τῶν αὐλῶν, καὶ τῶν ὑποδημάτων. καὶ τὰς λαλιάς
gamma 690	γλώσσαργον· στόμαργον. ταχύγλωσσον (trag. ad. 562?) (p)
gamma 691	*γλωσσόκομον· σορός A, θήκη ξυλίνη τῶν λειψάνων vgAn
gamma 692	γλωσσοστροφεῖν· περιλαλεῖν, καὶ στωμύλλεσθαι (Ar. Nub. 792)
gamma 693	[γλώνη· οὐδενὸς ἄξιον]
gamma 694	†γλωρεῖν· χρονίζειν
gamma 695	†γλωρόν· νόμον
gamma 696	γλωττοκομεῖον· ἐν ᾧ οἱ αὐληταὶ ἀπετίθεσαν τὰς γλωσσίδας. καὶ τὸ γυναικεῖον αἰδοῖον (Eubul. fr. 142)
gamma 697	γλωττοποιός· ὁ τὰς αὐλητικὰς γλωσσίδας ποιῶν
gamma 698	γλωχῖνα· τὴν γωνίαν τοῦ βέλους (Ω 274) καὶ ‚τριγλώχινας ὀιστούς‛ (Ε 393 ..) καὶ γλῶσσαν. καὶ ἄκρον. κυρίως δὲ γλωχῖνες αἱ τῶν ἀκίδων ἐξοχαὶ καὶ αἱ τοῦ ζυγοῦ γωνίαι (Ω 274)
gamma 699	γλῶσσαν οὐκ ἐμπήξετε· οὐκ ἂν καταφάγοιτε, οὐκ ἂν γεύοισθε (trag. ad. fr. 205?)
gamma 700	γλωσσάσπιδας· τοὺς τῇ γλώσσῃ ὅπλῳ χρωμένους ὥσπερ
gamma 700	ἀσπίδι. μεταφορικῶς	382 in vol. 1
gamma 701	*γναθμοί· γνάθοι. AS σιαγόνες (π 175) S
gamma 702	γναθμόν· τομώτατον καὶ διαιρετικώτατον
gamma 703	γνάθους θηλείας· ἢ γυναῖκας
gamma 704	γναθοῦν· τὸ εἰς γνάθους τύπτειν (Phryn. com. fr. 28)
gamma 705	Γνάθων· παράσιτος h
gamma 706	γναμπτά· καμπύλα. πλεκτά. ὑγρά
gamma 707	γναμπτῆισιν· ἀνακεκλασμέναις. ἐπικαμπέσι (Λ 416)
gamma 708	γναμπτόν· εὔπειστον. ἔνυγρον. εὔγναμπτον (Ω 41) *εὐμετά‐ βολον n
gamma 709	γναφέως· καθαίροντος ῥύπον
gamma 710	γναμπτούς· χαλινούς
gamma 711	γνάμψαι· κάμψαι. κλάσαι. πεῖσαι
gamma 712	γνάψεν· ἔξεσεν. ἤμυξεν
gamma 713	*γναπτὰς ἕλικας· τὰ καμφθέντα ψέλια (Σ 401) vgAS
gamma 714	γνάπτει· κάμπτει
gamma 715	〉γναται· ἀκταί
gamma 716	[γναφάδιον] γναφάλλιον· βοτάνη
gamma 717	γνάφαλλον· τύλη. λέγεται δὲ καὶ διὰ τοῦ κ κνάφαλλον· καὶ ὁ γναφεὺς κναφεύς
gamma 718	γνάφαλλος· πτίλον
gamma 719	γναφεύς· εἶδος ἰχθύος
gamma 720	γναφῆναι· κλασθῆναι. καμφθῆναι
gamma 721	γνήσιος· ὁ ἐξ ἰσονόμων, ἴδιος, οἰκεῖος
gamma 722	*γνοῖεν· μάθοιεν (Σ 125) vgAS
gamma 723	γνοίης· †ψεύδῆς (S?)
gamma 724	〉†γνοιΐσαι· ἰγνοῦσαι
gamma 725	γνόφεον· μέλαν
gamma 726	*γνόφος· συννέφεια. δῖνος. ἄνεμος. vgAS ἀχλύς s σκοτομηνία (Deut. 4,11)
gamma 727	γνώμην δίδωμι· συμβουλεύομαι (1. Cor. 7,25)
gamma 728	γνύθοι· βόθροι. (ps) κοιλώματα. ⸤σπήλαια (g) θαλάμαι. καὶ τὰ ἐν τῷ βαδίζειν προσκόμματα. ἔνιοι γνυθούς
gamma 729	γνυπτῶν· νωθραίνων
gamma 730	*γνύξ· ἐπὶ τὰ γόνατα (Ε 68 ..) vgAS
gamma 731	γνυπτεῖν· ἀσθενεῖν. μαλακίζεσθαι	383 in vol. 1
gamma 732	γνυπτήσει· [εἰς] γονυπετήσει
gamma 733	*γνυπετόν· ἀργόν. οἱ δὲ ἔκλυτον q. g
gamma 734	γνύπετοι· ἐκτεταμένοι. δειλοί. ἄλλοι δὲ κατηφεῖς. καὶ κατεγνυ‐ πτῶσθαι κατεστυγνᾶσθαι q
gamma 735	γνυπτοῦντι· ἀσθενοῦντι
gamma 736	γνύπωνες· στυγνοί. κατηφεῖς. ἄτολμοι. παρειμένοι. καὶ μαλακοί, ἀπὸ τοῦ εἰς γόνυ πεπτωκέναι
gamma 737	γνυφαί· νάπαι
gamma 738	*γνώριμοι· μαθηταί vgAS
gamma 739	γνωρίμω· γινωσκομένω, δυϊκῶς (Xen. Mem. 2,3,1)
gamma 740	γνώριμος· οἰκεῖος. ⸤γινωσκόμενος (π 9) p
gamma 741	γνωρίσματα· τὰ συνεκτιθέμενα τοῖς παισὶ ἔξω τῶν περιδεραίων (Men. Epitr. 86)
gamma 742	(*)γνωρίσαι· φανεροποιῆσαι (Ephes. 6,19. Rom. 9,22)
gamma 743	γνῶθι σαυτόν· ἀπόφθεγμα Χείλωνός φασι q
gamma 744	γνῶμα· τὸν βαλλόμενον ὀδόντα, δι’ οὗ τὰς ἡλικίας ἐγνώριζον τῶν τετραπόδων. καὶ ὁ κατηρτυκὼς ἤδη λειπογνώμων. λέγεται δὲ καὶ γνῶσις
gamma 745	γνῶμαι· τὰ ψηφίσματα q
gamma 746	*γνώμη· διάθεσις ποιά τις. p qΣ [καὶ γνώμη.] καὶ ἐπιστήμη q
gamma 747	γνωμοτυπία· γνωμολογία (g)
gamma 748	〈γνώμων· ὁ〉 ἀκριβής, ἀπὸ τοῦ γνῶναι. λέγεται καὶ τὸ ἐν τοῖς ἡλιοτροπίοις κέντρον. καὶ τὸ παρὰ τοῖς τακτικοῖς
gamma 749	*γνώμων· συνετός. pΣ Σοφοκλῆς (fr. 936)
gamma 750	γνῶναι· κρῖναι. καὶ τὸ συνουσιάσαι (Men. fr. 558) q
gamma 751	γνωσιμαχῆσαι· τινὲς μὲν τὸ γνῶναι τὴν ἑαυτοῦ ἀσθένειαν τήν τε τῶν ἐναντίων ἰσχύν· (Hdt. 3,25,5 ..) ἄλλοι τὸ γνόντα, ὅτι πρὸς κρείττονα ἔχοι αὐτῷ 〈ἡ〉 μάχη, ἡσυχάσαι (Ar. Av. 555) *ἢ μετανοῆσαι gASP
gamma 752	γνῶσις· σύνεσις, εἴδησις, νόησις
gamma 753	*γνωτή· ἀδελφή· (Ο 350) Σp ἢ ἐρωμένη
gamma 754	*γνωτοί· ἀδελφοί. (Γ 174) (vgAS) γνωστοί
gamma 755	γνωτόν· εὐεπίγνωστον. (Η 401) ποτὲ δὲ ἀδελφόν (Ξ 485)	384 in vol. 1
gamma 756	γόβαλα· τὸ ὅριον. Φοίνικες
gamma 757	γοβρίαι· φανοί, λαμπτῆρες
gamma 758	γόγγρος· ἰχθύος εἶδος. καὶ ἡ γογγρώδης τῆς ἐλαίας ἔκφυσις, τὸ κάτω τοῦ στελέχους
gamma 759	γογγρύζειν· τονθρύζειν. τὸ ὡς ὗς φωνεῖν, ὅπερ ἔνιοι γογγύ‐ ζειν. τὸ αὐτὸ καὶ γρυλίζειν λέγεται
gamma 760	γογγρύσαι· ὡς χοῖρος φωνῆσαι
gamma 761	γογγρώνη· ἀπόστημα ἐν φάρυγγι (Hippocr. epid. 6,3,6)
gamma 762	γογγύζειν· φθέγγεσθαι. τονθρύζειν
gamma 763	γογγύλον· στρογγύλον. p σκληρόν (Soph. fr. 363,2)
gamma 764	γογγύλλειν· συστρέφειν (Ar. Thesm. 56)
gamma 765	γογγυλόσκηνος· στρογγύλον ἔχων τὸν οἶκον, ἢ τὸ σῶμα
gamma 766	γογγυλεύματα· στρογγυλεύματα
gamma 767	γογγυλωπά· στρογγύλα. εὔτονα. γοργά
gamma 768	γόγγων· μωρός
gamma 769	γόλα· ἔντερα. Μακεδόνες
gamma 770	γοᾶναι· κλαίειν. Κύπριοι
gamma 771	γόδατος· θήρα
gamma 772	γοδόν· γόητα
gamma 773	*γοεραῖς· θρηνώδεσι, πενθικαῖς (Eur. Hec. 84) (gn)
gamma 774	*γόης· μάγος, κόλαξ, περίεργος (Eur. Hipp. 1038) vgAS
gamma 775	*γοητεύει· ἀπατᾷ. μαγεύει. n πείθει. φαρμακεύει. ἐξᾴδει
gamma 776	γοησίοδος· ᾠδός, ἀπατεών
gamma 777	γοητικόν· ἀπατηλόν. μαγικόν. τὸ δι’ ἐπαοιδῶν ἐσκευασμένον
gamma 778	γοί· αὐτῷ
gamma 779	γοῖδα †φάρυξ· οὐκ οἶδα
gamma 780	γοιδύες· ῥυτῆρες
gamma 781	γοίδημι· ἐπίσταμαι
gamma 782	γοιδοῦλος· λαλιός. οἱ δὲ γοδοῦλος
gamma 783	γοίνακες· βλαστοί
gamma 784	γοῖνος· οἶνος
gamma 785	γοιναῦτις· οἰνοχόη
gamma 786	γοινέες· κόρακες
gamma 787	γοῖσος· μέλαν. πλατύ	385 in vol. 1
gamma 788	γοῖτα· οἶς
gamma 789	†γοιταί· κριθαί. γράστις
gamma 790	γοῖτος· ῥύπος. (s) πάτος
gamma 791	Γοιτόσυρον· τὸν Ἀπόλλωνα. Σκύθαι (Hdt. 4,59)
gamma 792	γολοινά· χλωρά. ἢ γολονά
gamma 793	γολομένη· βοτάνη
gamma 794	γολύριον· κέλυφος. οἰκεῖον Ταραντίνοις
gamma 795	γολμοί· στολμοί
gamma 796	γόλμις· ψὰρ τὸ ὄρνεον
gamma 797	γολαμός· διωγμός
gamma 798	γόλανα· ἀγκύλη. ἀντιλαβεύς
gamma 799	γόλησις· κακοδαιμονία
gamma 800	γολλάκιον· λάκκον
gamma 801	γόμος· θωμός
gamma 802	[γόμνη· ὀρίγανον]
gamma 803	*γομφία ἤγουν γομφωτήρια· ξύλα εἰς γόμφους AS
gamma 804	*γομφιασμόν· συνθλασμόν, AS ἢ συντριμμόν, ἢ αἱμωδιασμὸν ⸤ὀδόντων (Am. 4,6) AS
gamma 805	*γόμφοι· μύλοι. σφῆνες. δεσμά. ἄρθρα. σύνδεσμοι. vgAS καὶ ὀδόντες vg γόμφιοι
gamma 806	γόμφοις· ταῖς τῶν ξύλων ἁρμογαῖς (ε 248)
gamma 807	*γόμφους· ὀδόντας. καὶ τοὺς συνδέσμους τῶν ξύλων. AS ἢ μύλους S
gamma 808	γομφωτήρια· ἧλοι
gamma 809	Γόμοῤῥα· [*μέτρον] n(p) στάσις
gamma 810	*γόμφοισι· σφηναρίοις (ε 248) n
gamma 811	γομφοπαγῆ· συνηρμοσμένα (Ar. Ran. 824)
gamma 812	γομφῶσαι· συμπῆξαι
gamma 813	γονάδες· μητέρες
gamma 814	γονᾷ· κύει, γεννᾷ, φύει. ‖ καὶ γυναικεῖον αἰδοῖον
gamma 815	γονάρ· μητέρα Λάκωνες
gamma 816	γονάς· τέκνα (Eur. Med. 717 ..)
gamma 817	*γονορρυής· οὗ ἡ γονὴ φέρεται ἀκουσίως (Lev. 15,4 ..) vgAS
gamma 818	γονόρροια· πάθος περὶ τὴν γονήν	386 in vol. 1
gamma 819	γόνος· *υἱός. (Eur. Phoen. 283 ..) vgAS γέννημα. φυλή. καὶ ὁ ἀπόγονος παρ’ Ὁμήρῳ (Ν 449)
gamma 820	γόνοις· τέκνοις
gamma 821	*γόνυ κάμψαι· ἀναπαύεσθαι (Η 118) S
gamma 822	γονή· γένεσις. μήτρα καὶ τὸ σπέρμα s (Hippocr. epid. 2,1,6 ..)
gamma 823	γονής· νάρκισσος τὸ φυτόν
gamma 824	γονίμη ἡμέρα· ἡ περισσὴ καὶ μὴ ἄρτιος (Hippocr. epid. 2,6,8)
gamma 825	γόνιμος· γνήσιος υἱὸς γεγονώς, ὁ οὐκ εἰσποιητός
gamma 826	γόνιμον· εὔκαρπον
gamma 827	γονίας· εὐχερής. Αἰσχύλος Ἀγαμέμνονι (Choe. 1068?)
gamma 828	γονοειδές· γόνῳ ἐοικός (Hippocr. epid. 2,3,11)
gamma 829	Γονόεσσα· πόλις (Β 573)
gamma 830	γόνυ· ἀγκών
gamma 831	γονοτύλη· τὸ τετυλωμένον 〈ἐν〉 τῷ γόνατι. Τύλας γὰρ λέγουσιν, ἃ ἡμεῖς τυλώματα
gamma 832	†γουνουνία· σάμψυχος
gamma 833	γονύκροτοι· ἤτοι βλαισοί, οἷς τὰ γόνατα συγκρούει. ἢ δειλοί. (Anacr. fr. 144) ὑπὸ γὰρ δέους ἔσθ’ ὅτε συγκρούουσι τὰ γόνατα 〈ἢ ἡ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν γερόντων μηκέτι σθένειν δυναμένων τοῖς γόνασι〉
gamma 834	*γονυπετεῖ· παρακαλεῖ. δέεται. ἱκετεύει (Matth. 17,14 ..) vgAS
gamma 835	Γονόεσσα· πόλις Πελοποννήσου
gamma 836	†γόνυγρον· τὰ ἄκαρπα καὶ ξηρὰ πεδία (Hdt. 3,4,3) [ἢ ἡ μεταφορὰ ἐπὶ τῶν γερόντων μηκέτι σθένειν δυναμένων τοῖς γόνασι]
gamma 837	†γόνον· μίτον
gamma 838	γονώνη· ὀρίγανος
gamma 839	*γόοιο· θρήνου (δ 103) S
gamma 840	*γόον· θρῆνον (Ε 156) Sn
gamma 841	*γόος· θρῆνος (κ 398) vg ἢ θρηνητικός AS
gamma 842	*γοόωσα· θρηνοῦσα (Ε 413) S
gamma 843	Γοργάδων· ἁλιάδων. Δαιδάλῳ Σοφοκλῆς (fr. 166)
gamma 844	γόργεια· προσωπεῖα p
gamma 845a	Γοργίδες· αἱ Ὠκεανίδες
gamma 845b	γοργόνες· αἰγίδες. οἱ δὲ τὰ ἐπὶ τῶν αἰγίδων πρόσωπα	387 in vol. 1
gamma 846	γοργολόφας· ἀπὸ τοῦ λόφου τῆς περικεφαλαίας, καὶ τῆς [ἀσπίδος] Γοργόνος ἣν ἐπ’ αὐτῆς 〈τῆς ἀσπίδοσ〉 εἶχεν ὁ Λάμαχος, ἵνα τὸν Λάμαχον εἴπῃ (Ar. Ach. 567) ...
gamma 847	γόργευσον· τάχυνον, σπεῦσον
gamma 848	*γοργός· εὐκίνητος, vgAS ταχύς p, σκληρός, λιπαρός, εὐτραφής (Eur. Andr. 458) gAS
gamma 849	γοργῶπιν· φοβερόφθαλμον (Soph. fr. 760,2)
gamma 850	*γοργωπὸν ἕδραν· φοβερὰν [καὶ] καθέδραν. ἢ ὄψιν (Eur. Rhes. 7) AS
gamma 851	Γοργῶπις· Κρατῖνος ἐν Πυλαίᾳ· (fr. 178) λίμνην φασὶ εἶναι ἐν Κορίνθῳ, εἰληφέναι δὲ τοὔνομα διὰ τὸ Γόργην ἐμπεσεῖν εἰς αὐτήν
gamma 852	γοργωπόν· πικρὸν τὴν βλέψιν, [καὶ †γορδελίζειν· ἀδολεσ‐ χεῖν] αὐστηρόν (Aesch. Prom. 356?)
gamma 853	γοργώ· γοργότης. πέπλασται δὲ ὥσπερ τοῖς ἄλλοις ποιηταῖς [ὡς] Ζηλώ, Χρυσώ. τὰ γὰρ περὶ τὴν Δανάην καὶ τὰ 〈περὶ〉 Περσέα καὶ τὰς Γοργόνας Ὅμηρος οὐκ οἶδε. (Λ 36)
gamma 854	γοργώψατο· πικρὸν ἔβλεψε
gamma 855	γοργείην κεφαλήν· οὐ τὴν Γοργόνα ἐκληπτέον, ἀλλὰ γοργό‐ τητά τινα καὶ φόβητρον. Ἡσίοδος δὲ πλανηθεὶς ἀνέπλασεν ἐκ τούτων τὰ περὶ τὸν Περσέα, ὅτι ἀπέτεμε τὴν κεφαλὴν Γοργόνος (Theog. 280. λ 634. E 741)
gamma 856	γοργοτάτω· γοργότατοι, δυϊκῶς
gamma 857	γοργύρα· ὑπόνομος, δι’ οὗ τὰ ὕδατα ὑπεξῄει pq
gamma 858	†γοράπιες· ῥάφανοι
gamma 859	Γόρτυνα· πόλις (Β 646) s
gamma 860	γόρτυξ· ὄρτυξ
gamma 861	γόρυνος· μικρὸς βάτραχος
gamma 862	γοτάν· ὗν. Μακεδόνες
gamma 863	*γορός· κυρτός vgn
gamma 864	[γόρυτος· θήκη τόξου]
gamma 865	*γοῦν· τοίνυν vgAS
gamma 866	†γοράτου· ἠφινόν. οἱ δὲ ῥανῶ
gamma 867	γουναζέσθην· ἐλιτάνευον (Λ 130)
gamma 868	γουνάζομαι· ἱκετεύομαι (Ο 665 ..)
gamma 869	γουνούμενος· ἱκετεύων (Ι 583)	388 in vol. 1
gamma 870	γουνοῦσθαι· ....... γουνιαῖος τόπος
gamma 871	*γουνῶι ἀλωῆς· ἐν τῷ γονιμωτάτῳ τῆς ἁλωνίας (Ι 534) AS
gamma 872	*γούνων· τῶν γονάτων (Α 407) Sn
gamma 873	γουνῷ· γονίμῳ τόπῳ (Σ 57 ..)
gamma 874	*γοῶσα· θρηνοῦσα Sn
gamma 875	[γοργώ· κατάπληξις. φόβος. πικρία. αὐστηρία. καὶ γοργοί, δυϊκῶς. τὰ λοιπὰ ζήτει ὄπισθεν (γ 853) εἰς ἕτερον Γοργώ]
gamma 876	γρᾶ· φάγε. Κύπριοι
gamma 877	γράβαν· σκαφίον. βόθρον
gamma 878	Γραῖα· πόλις. (Β 498) γῆ. καὶ Δημήτηρ
gamma 879	γραῖαν· †κάρδοπον
gamma 880	γραιβία ἢ γραιτία· πανήγυρις. Ταραντῖνοι
gamma 881	Γραικιστί· Ἑλληνιστί
gamma 882	Γραικός· Ἕλλην Sd(p)
gamma 883	γραίνειν· ἐσθίειν g
gamma 884	γραιωπίας· γραίᾳ ἐμφερής
gamma 885	γραιολέας· πονηράς, ἢ ὀλεθρίας γραίας
gamma 886	γράμματα· τὰ γεγραμμένα. καὶ συλλαβαί. καὶ τὰ ζωγραφήματα. καὶ τὰ ἐν ταῖς δικαστικαῖς ψήφοις. καὶ ὑ〈ποτελῶν〉 ἀπογραφαί (Plat. leg. 12,955 d)
gamma 887	γραμμαί· ἐν τῇ ὀρχήστρᾳ ἦσαν, ὡς τὸν χορὸν ἐν στοίχῳ ἵστασθαι
gamma 888	γραμματίαι· γραμματευτά
gamma 889	*γραμματίας· περιεσπασμένους AS
gamma 890	γραμματεύειν· γράφειν. ἀναγινώσκειν
gamma 891	*γραμματεύς· ὁ ἀναγνώστης. q γράμματα εἰδὼς καλῶς (1. Cor. 1,20) AS
gamma 892	γραμματίδιον· ὁτὲ μὲν τὸ πινακίδιον, ὁτὲ 〈δὲ〉 ὅμοιον γλωσσο‐ κόμῳ. λέγεται δὲ καὶ ἐπιστόλιον
gamma 893	γραμματιστής· γραμματοδιδάσκαλος
gamma 894	γραμμή· ἡ ἐπὶ τοῦ δρόμου, ἧς ἐπέβαινον οἱ δρομεῖς (Ar. fr. 619?)
gamma 895	γραμμὴ μακρά· εἰώθει ὁ δικαστὴς καταδικάζων ἐν τῷ γραμμα‐ τιδίῳ μακρὰν γραμμὴν ἕλκειν, ὁ δὲ ἀπολύων μικράν (Ar.
gamma 895	Vesp. 106)	389 in vol. 1
gamma 896	γράμμαθ’ ἑπτά· δραπέτα
gamma 897	γραμματικός· πεπαιδευμένος. καὶ παιδευόμενος
gamma 898	†γρανθέωνα· γέροντα
gamma 899	γράμμα δημόσιον· ἡ διαθήκη
gamma 900	γραο͂ς· γραῦς, γυνὴ γηράσασα
gamma 901	γράπιν· γῆρας τέττιγος, ἢ ὄφεως, καὶ τῶν ἐκδυομένων. καὶ εἶδος ὀρνέου. καὶ ῥυσσόν, ἀπὸ τοῦ γραμμὰς ἔχειν τὰς ῥυτίδας. ὅθεν καὶ ἡ γραῦς ἠτυμολόγηται [παρὰ τὸ εἰς γῆν ῥέειν]
gamma 902	γραπίνης· οἶνος τραχύς
gamma 903	γραπτῦς· τὰς ἀμυχὰς καὶ καταξύσεις τῶν ἀκανθῶν (ω 228)
gamma 904	γράσος· δυσοσμία (Eupol. fr. 242)
gamma 905	*γράσων· μωρέ, ἀνούστατε vgASn
gamma 906	γραύκαλος· ὄρνις τεφρός
gamma 907	γραῦς· τὸ συναγόμενον καὶ ἐπιπηγνύμενον ἐπάνω, ὅταν γάλα ἕψηται, τοιοῦτον ὑγρόν. καὶ ἡ ἐν τοῖς χείλεσι τῶν ποτηρίων γραμμή. καὶ βόλος τις ἀστραγάλων
gamma 908	γραῦς Ἔριφος· Ἀπολλόδωρός (244,301 J.) φησιν, ὅτι ἔστι τις παροιμιώδης λεγομένη Ἐριφία γραῦς· εἶναι δὲ αὐτὴν οἷον γραῦν ἔριφον, τὴν ἐν παρθενίᾳ καταγεγηρακυῖαν. οἱ δὲ ἀπὸ τῆς ἀκρίδος· τὴν γὰρ ἀρουραίαν ἀκρίδα ὑπό τινων μάντιν
5	λεγομένην 〈κατὰ Σικελίαν γραῦν ἔριφον καλεῖσθαι〉
gamma 909	*γράφεται· ἀντιγράφει. ἢ κατηγορεῖ vgAS
gamma 910	γραφεύς· ζωγράφος (Dem. 21,147)
gamma 911	*γραφὴ 〈καὶ ἔγκλημα〉· κατηγορία vgAn 〈καὶ ἔγκλημα〉 vgAS
gamma 912	γραφή· ἡ δημοσία δίκη, ὡς ὅταν ἢ ψηφίσματος ἢ νόμου τις κατηγορῇ. καὶ ἡ ἐπὶ δίκην κλῆσις. καὶ ἡ παράγραφος γραφή. καὶ ἐπίκλημα [κατηγορίαν καὶ ἔγκλημα]
gamma 913	γράψαι· ξύσαι, S χαράξαι, ἀμύξαι
gamma 914	*γρηῒ καμινοῖ· ἐπεὶ εὔλαλοι αἱ γρᾶες· διὰ τὸ παντοδαποῖς ἀν‐ δράσιν ὁμιλεῖν (ς 27) S
gamma 915	γρήιον· παλαιόν (Callim. fr. 490)
gamma 916	γρήνη· ἄνθη σύμμικτα
gamma 917	Γρήνικος· ποταμός (Μ 21)
gamma 918	γρίντης· βυρσεύς p
gamma 919	γρῖνος· δέρμα
gamma 920	γριπίζει· ἁλιεύει	390 in vol. 1
gamma 921	γριπεύς· ὁ ῥάπτων τὰ ἁλιευτικὰ λίνα. καὶ ὁ ἁλιεύων
gamma 922	γριπώμενα· συνελκόμενα. καὶ σπασμωδῶς συμπαθοῦντα. οἱ δὲ ἐγγίζοντα (Hippocr. Prorrhet. 1,100)
gamma 923	Γρίσων· ὗς. (p) Ἀριστοφάνης (fr. 97 Nauck) δὲ ὄνομα δρο‐ μέως νενικηκότος ἐν Ὀλυμπίᾳ στάδιον
gamma 924	γριφᾶσθαι· γράφειν, οἱ δὲ ξύειν καὶ ἀμύσσειν· Λάκωνες.
gamma 925	γριφεύειν· αἰνίττεσθαι
gamma 926	*γρῖφοι· τὰ ἐν τοῖς πότοις 〈προ〉βαλλόμενα ζητήματα (q) ASPn
gamma 927	*γριφοειδές· δυσεύρετον (gn)
gamma 928	γρῖφος· τὸ δίκτυον pn καὶ συμποτικὴ ζήτησις αἰνιγματώδης· καὶ πρόστιμον τῷ μὴ λύσαντι τὸν γρῖφον, ἐκπιεῖν τὸ συγκεί‐ μενον, ἤτοι ἄκρατον, ἢ ὕδωρ, τουτέστι κάδον ὕδατος
gamma 929	*γρίφους· ζητήματα v(g) AS
gamma 930	γριφώμενα· γραφόμενα. ἢ ἐπανειλούμενα
gamma 931	*γρομφάς· ὗς παλαιά, σκρόφα. vgASn ὁμοίως καὶ ἡ γρόμφις
gamma 932	γρόνθων· ἀναφύσησις, ἣν πρώτην μανθάνουσιν αὐληταὶ καὶ κιθαρισταί
gamma 933	γρονθωνεύεται· θυμοῦται
gamma 934	†γρόσυνον· τάραξον
gamma 935	γροῦμος· στρόβιλος
gamma 936	γρούσσεται· μηρύεται, ἤγουν ἐκτείνεται
gamma 937	γροφεῖς· οἱ ζωγράφοι
gamma 938	γρῦ· *ὁ ὑπὸ τῷ ὄνυχι ῥύπος. Ap ἤδη δὲ καὶ τὸ ἐλάχιστον. καὶ ἡ γρύτη. καὶ ⸤τὸ βραχύ p
gamma 939	γρυβό ς· γρύψ
gamma 940	γρύζει ν· φθέγγεσθαι, λέγειν (Ar. Plut. 454)
gamma 941	γρυήλιον· ῥωχμὴν δρυός
gamma 942	γρυλίων· ὁ χοῖρος
gamma 943	γρυλίζοντα· γρύζοντα
gamma 944	γρυλίζειν· γογγύζειν
gamma 945	γρύλλη· ὑῶν φωνή	391 in vol. 1
gamma 946	*γρύλλος· χοῖρος AS
gamma 947	[γρύμνη· ἄνηκος]
gamma 948	γρυμέα· [ἐσθής. καὶ] ἀγγεῖον, ⸤σκευοθήκη, p ἐν ᾧ ἡ γρύτη (Diph. fr. 127), ἤδη δὲ καὶ τὰ λεπτὰ σκευάρια, ⸤ἃ καὶ γρύτην λέγομεν (Sapph. fr. 156) q
gamma 949	γρυμπάνειν· γρυποῦσθαι. συγκάμπτειν
gamma 950	γρῦνος· ὁ γρύψ
gamma 951	*γρύξ· ὁ ῥύπος τοῦ ὄνυχος AS
gamma 952	*γρύξαι· ἠρέμα κράξαι vgAS, ἢ ἠρέμα φθέγξασθαι, (Jos. 10,21) Σ ἢ ὑλακτῆσαι (Exod. 11,7) n
gamma 953	γρύπαι· αἱ νεοσσιαὶ τῶν γυπῶν· οἱ δὲ γύπαι
gamma 954	γρυπάλιον· γερόντιον. ἢ γρυπάνιον
gamma 955	γρῦπες· μέρος τῶν τῆς νεὼς σκευῶν, καὶ ἄγκυραι. καὶ εἶδος ζώου πτερωτοῦ, ὃ καλοῦσι γυπονέμεσιν
gamma 956	†γρυπνόν· στυγνόν, κατηφές
gamma 957	*γρυπός· τὰ ἔξω τοῦ στόματος 〈ἐπικαμπῆ ἔχων〉 S καμπυλόρρις AS ὁ ἐπικαμπῆ τὴν ῥῖνα ἔχων (Xen. Inst. Cyr. 8,4,21) gAS
gamma 958	[γρυπόν· γρύψ κατηφῆ, στυγνόν] (S)
gamma 959	γρύπτειν· γρυποῦσθαι. συγκάμπτεσθαι
gamma 960	*γρῦται· σκεύη AS(gh)
gamma 961	γρυτεύεται· παρασκευάζεται s
gamma 962	γρωθώνη· σαπρὰ γραῦς. οἱ δὲ τὴν παλαιὰν ὄνον ἢ σῦν
gamma 963	γρωθύλοι· γωλιοί. σπήλαιον
gamma 964	γρωνάδες· θήλειαι σύες
gamma 965	γρώνους· τοὺς ἀκούοντας, καὶ τοὺς μὴ λαλοῦντας. καὶ παλαιὸν ἀγγεῖον σκύτινον. καὶ 〈τὸ〉 κοῖλον τοῦ δίφρου, οὗ 〈αἱ〉 λόγχαι κεῖνται. ἄλλοι δὲ τὴν ὀπὴν τῆς πέτρας, δι’ ἧς τὰ σχοινία πρὸς τῶν νεῶν στάσιν ἠσφαλίζοντο
gamma 966	γύαι· ὁδοί. *πλέθρα vg
gamma 967	γύαια· ἀπόγεια σχοινία, τὰ πρυμνήσια, ἐπίγυα ‖ ποτήρια. πτυχαί
gamma 968	*γύαλα· θησαυροί. ταμεῖα. κοῖλα. (Eur. Phoen. 237) gAS	392 in vol. 1
gamma 969	γύαλον· κοῖλον, ἄλλοι περίβολον. (Eur. Andr. 1093) ἄλλοι τὸ κύτος τοῦ θώρακος· (Ν 507) τιθέασι δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ κοιλώματος. (Hes. Theog. 499) καὶ δηλοῦται διὰ περιφράσεως ὁ πᾶς θώραξ
gamma 970	γυβᾷ· κολυμβᾷ
gamma 971	Γυγᾶ· Ἀθηνᾶ ἐγχώριος
gamma 972	†γυγαί· πάμποι
gamma 973	*γύας· γῆς AS 〈μέτρα〉 (Eur. Alc. 687) S
gamma 974	Γυγαίη λίμνη· ἐν Λυδίᾳ (Β 865) S
gamma 975	*†γυγαίη νύξ· ἡ σκοτεινή [γῆ] s
gamma 976	*γυλομένος· 〈ὀλέθριοσ〉 s
gamma 977	γυέλιον· κόλπον
gamma 978	γυήτης· χωλός
gamma 979	*γύη· μέτρον πλέθρου AS
gamma 980	γύης· τὸ κατώτατον μέρος τοῦ ἱστοβοέως ἐν τῷ ἀρότρῳ· αὐτόγυον (Hes. op. 433) δὲ τὸ μὴ σύνθετον, ἀλλ’ ἐξ ἑνὸς ξύλου. δηλοῖ δὲ καὶ μέτρον γῆς ‚δίγυον‛ καὶ ‚πεντηκοντό‐ γυον‛, (Ι 579), καὶ αὐτὴν τὴν γῆν. ἔτι δὲ καὶ ἡ τῶν ἀστραγά‐
5	λων σύνθεσις
gamma 981	γύης· Διονύσιος (av. 2,16?) αὐτὴν γύτης εἴρηκε
gamma 982	γυθίσσων· διορύσσων
gamma 983	γυῖα· μέλη. (Γ 34 ..) vgASPn χεῖρές τε καὶ πόδες καὶ τὰ λοιπά vg
gamma 984	γυιώσω· χωλώσω p ἐκλύσω. χωλοὺς ποιήσω, πηρώσω (Θ 402)
gamma 985	γυιή· [ὄρυξ. ὀργυιά.] χωλή. ἀσθενής
gamma 986	γυιός· χωλός. νοσώδης. πηρώδης
gamma 987	γυλλίσκοι· ἰχθύες ποιοί
gamma 988	Γυλιός· ὁ Ἡρακλῆς. καὶ ἀγγεῖον ὁδοιπορικὸν εἰς ἀπόθεσιν τῶν ἀναγκαίων, ᾧ ἐχρῶντο οἱ στρατιῶται (Ar. Pac. 527?)
gamma 989	*γύλλιον· ἀγγεῖον πλεκτόν vgASn
gamma 990	γυλλάς· εἶδος ποτηρίου, παρὰ Μακεδόσιν
gamma 991	γύλλινα· ἐρείσματα. γεῖσοι	393 in vol. 1
gamma 992	γυλλός· κύβος, ἢ τετράγωνος λίθος
gamma 993	γυλλοί· †στολμοί
gamma 994	*γυμνάζεται· ἀσκεῖται AS
gamma 995	γυμνασία· ἄσκησις. ⸤μελέτη ps
gamma 996	γυμνασιάρχη ς· ἄρχων τοῦ ξυστοῦ. AS ἢ βόλου ὄνομα
gamma 997	γυμνάσιο ν· τόπος, ἐν ᾧ ἀγωνίζονται
gamma 998	γυμν ή· ἄνηβος
gamma 999	γυμνηλο ί· οἱ ἀκτήμονες, καὶ πένητες
gamma 1000	γυμνῆτε ς· οἱ μὴ ἔχοντες ὅπλα· οἱ δὲ τοὺς σφενδονητάς· οἱ δὲ τοὺς γυμνοὺς μαχομένους (Eur. Phoen. 1147?)
gamma 1001	γυμνόν· ἀνυπόδητον. ἢ ἀπεσκυθισμένον, ὡς Ἀρχίλοχος (fr. 161)
gamma 1002	Γυμνοπαίδια· ἔνιοι μὲν ἑορτήν φασι Σπαρτιατικήν, ἐν ᾗ τοὺς ἐφήβους κύκλῳ περιθεῖν τὸν ἐν Ἀμυκλαίῳ βωμὸν τύπτοντας ἀλλήλων τὰ νῶτα. ταῦτα δέ ἐστι ψευδῆ. ἐν γὰρ ἀγορᾷ ἑορτά‐ ζουσι· πληγαὶ δὲ οὐ γίνονται, ἀλλὰ πρόσοδοι χορῶν γεγυμ‐
5	νωμένων
gamma 1003	γυμνότερος λεβηρίδος· Ἀριστοφάνης (fr. 35) φησὶ τυφλό‐ τερος λεβηρίδος. ἔστι δὲ λεβηρὶς τὸ τοῦ ὄφεως γῆρας, διὰ τὸ λέπος εἶναι. κενὸν δὲ τελέως ἐστὶ τοῦτο καὶ τυφλόν. τὰς γὰρ ὀπὰς μόνας ἔχει τῶν ὀφθαλμῶν. τάττουσι δὲ τὴν
5	λέξιν ἐπὶ τέττιγος, καὶ συνόλως ἐπὶ τῶν ἀποδυομένων τὸ γῆρας. Τριχῇ δὲ ἀναγράφουσι τὴν παροιμίαν. καὶ οἱ μὲν τυφλότερος λεβηρίδος, οἱ δὲ κενώτερος, οἱ δὲ γυμνό‐ τερος
gamma 1004	γυμνῷ φυλακὴν ἐπιτάττειν· παροιμία ἐπὶ τῶν 〈μὴ〉 δεομέ‐ νων προστάξεως, διὰ τὸ ἀναγκαίως καὶ χωρὶς ἐπικελεύσεως τοῦτο πράττειν. Φερεκράτης Τυραννίδι (fr. 144)
gamma 1005	γυναικεῖα· τὰ ἔμμηνα. καὶ οἱ γυναικεῖοι τόποι (s)
gamma 1006	γυναικίσκιον· παιδίσκιον
gamma 1007	*γυναικωνῖτις· οἶκος γυναικῶν AS
gamma 1008	*γύναιξ· γύναι s
gamma 1009	γύναιον· γυνή
gamma 1010	γυναιμανές· γυναικομανές. ἐπὶ γυναιξὶ μεμηνώς, ἢ τὰς γυναῖκας ἐκμαίνων· *ἢ ἐπὶ γυναιξὶ μαινόμενος gSn ἢ γυναῖκας εἰς μανίας
gamma 1010	ἄγων διὰ τὸ κάλλος (Γ 39)	394 in vol. 1
gamma 1011	γυναίου· γυναικείου (s)
gamma 1012	γυναίων εἵνεκα δώρων· διὰ γυναικῶν δωροδοκίαν (λ 520) S
gamma 1013	γυναῖκες εἰλίποδες· διὰ τὴν δέσιν τῶν σκελῶν καὶ πλοκὴν τὴν κατὰ τὴν συνουσίαν. (Eupol. fr. 161) καὶ Ἀνακρέων (fr. 164) πλέξαντες μηροῖσι πέρι μηρούς
gamma 1014	γυνή· ἡλικία τις παρὰ Πυθαγόρᾳ. *ἡ ἄνθρωπος AS
gamma 1015	γύννις· δειλός, ἄνανδρος, γυναικώδης· Ἀριστοφάνης (Thesm. 136). *γύννιδας· μαλακούς AS
gamma 1016	γυναικὸς ἄρ’ ἀντὶ τέτυξο· ἀντὶ γυναικὸς ἄρα γεγένησο (Θ 163)
gamma 1017	γῦπες· ὄρνεα σαρκοφάγα καὶ νεκροφάγα (Δ 237 ..)
gamma 1018	γύπας· καλύβας, καὶ θαλάμας. οἱ δὲ γυπῶν νεοσσιάς, ἄλλοι στενὰς εἰσόδους. οἱ δὲ τὰς κατὰ γῆς οἰκήσεις. οἱ δὲ σπήλαια. καὶ γυπάρια τὰ αὐτά. οἱ δὲ ἀζώστους, ἀνασεσυρμένους
gamma 1019	γύπη· κοίλωμα γῆς. θαλάμη. γωνία
gamma 1020	γυπόν· μακρόν
gamma 1021	γυπὸς σκιά· παροιμία, ἐπὶ τῶν μηδὲν ἄξιον ὑπὸ φθόνου πρατ‐ τόντων
gamma 1022	Γυράς· ὄρος ἐν Τήνωι
gamma 1023	γύργαθον· σκεῦος πλεκτόν, ἐν ᾧ βάλλουσι τὸν ἄρτον οἱ ἀρτο‐ κόποι (Ar. fr. 217)
gamma 1024	Γυρῇσι πέτρηισιν· οὕτω καλοῦνται Γυραὶ πέτραι ἐν τῷ Ἰκαρίῳ πελάγει πρὸς Μυκόνῃ τῇ νήσῳ (δ 500)
gamma 1025	γῦρις· παλή, καὶ σποδός
gamma 1026	γυρίτας· αὐτοπύρους ἄρτους
gamma 1027	γυρόν· κατακεκαμμένον. *⸤κυρτόν, στρογγύλον. (τ 256) (vgAS) κυκλοειδῆ
gamma 1028	γύρινον· τὸ ἐκ τοῦ βατράχου παιδίον
gamma 1029	γυρτόν· κυφόν [γυρτόν· σκυφόν]
gamma 1030	γῦροι· βόθροι
gamma 1031	γυρτεύς· †ἀνακρωτόφονον
gamma 1032	Γυρτώνη· πόλις ἐν Θεσσαλίᾳ (Β 738)
gamma 1033	γυρῶσαι· πληρῶσαι
gamma 1034	γῷ· ἑαυτῷ. ἰδίῳ. καὶ ᾧ	395 in vol. 1
gamma 1035	[γωγώνη· φάρυγξ]
gamma 1036	γωγγάμη· ἐν ᾧ οἱ ἁλιεῖς συνάγουσι τὰ ὄστρεα. εἴρηται καὶ γαγγάμη
gamma 1037	γωλειοί· σπήλαια. (p) s καὶ αἱ πρὸς θάλασσαν καταδύσεις
gamma 1038	γωνιασμός· τοίχων συμβολὴ ἐγγώνιος. οἱ δὲ γεωμετρικὸν θεώρημα. Ἀριστοφάνης Βατράχοις (956)
gamma 1039	γῶνορ· γωνία. Λάκωνες
gamma 1040	*γῶν ὁρίσματα· [γνωρίσματα] τοποθεσίαι (Greg. Naz. c. 2,1,39, 102 [37,1336]) w
gamma 1041	γῶνος· γουνός. ἕδος. καὶ παιδιά τις παλαιστρική. οἱ δὲ κώπη
gamma 1042	[*〉γώνυμος· φερώνυμος vgAS]
gamma 1043	γῶος· μνημεῖον
gamma 1044	γῶπας· κολοιούς. Μακεδόνες
gamma 1045	γωροῦται· σαρκοῖ. Λάκωνες
gamma 1046	γωρυτός· τοξοθήκη. (φ 54) gAS θύλακος. οἱονεὶ χωρυτός
delta 1	†δαάναι· διάζεσθαι, ὅσον εἰς τὴν χρείαν τοῦ στήμονος μεριζό‐ μενον καθάπτεσθαι
delta 2	δαβῇ· καίηται. Λάκωνες
delta 3	δαβελός· δαλός. Λάκωνες
delta 4	δαβούλ· ἡ ἄρκτος. Χαλδαῖοι
delta 5	†δάγμνος· οἰκτρός. πένης. ἐλεεινός
delta 6	δάγκλον· δρέπανον
delta 7	†δαγνόν· πυκνόν
delta 8	δαγόμενον· ἐρρωμένον
delta 9	*δᾷδα· λαμπάδα vAS
delta 10	*δᾷδας· λαμπηδόνας (g) SP
delta 11	*δᾷδες· λαμπάδες g
delta 12	[δαδαίνειν· ἀντέχειν. ἀτενίζειν. μεριμνᾶν. φροντίζειν. ἀθρῆσαι]	396 in vol. 1
delta 13	[δαδεῦνται· διαιροῦσιν. εὐωχοῦνται]
delta 14	*δᾳδουχεῖ· λάμπει, φέγγει. φωτίζει. ⸤φαίνει vgS
delta 15	*δᾳδουχία ς· λαμπαδηφορίας AS λυχναψίας. φωτισμοῦ (2. Macc. 4,22)
delta 16	*δᾳδοῦχος· λυχνάπτης. ⸤λαμπαδηφόρος SP
delta 17	*δᾳδουχοῦντα ι· φαίνονται AS
delta 18	*δᾳδουχῶ ν· διαλάμπων. SPn φωτίζων SP
delta 19	δαδύσσεσθα ι· ἕλκεσθαι. ⸤σπαράσσεσθαι (Sophr. fr. 117) (pn)
delta 20	δαείω· οἶδα, ἐπίσταμαι (Φ 61 ..)
delta 21	δαείς· μαθών (δ 396?) S
delta 22	δάειν· κακουργεῖν
delta 23	δάειρα· δαέρα γὰρ εἶναι .... τὸν τοῦ ἀνδρὸς ἀδελφὸν δηλοῖ. [καὶ δαήμων ἔμπειρος.]
delta 24	δαῖσαι· χορτάσαι σιτίων (Eur. Or. 15 ..)
delta 25	δᾶερ· ἀνδράδελφε (Ζ 355)
delta 26	*δαείω· μάθω (Κ 425) AS
delta 27	*δᾶερ ἐμεῖο κυνός· τοῦ ἀνδρός μου ἀδελφὲ τῆς ἀναιδοῦς (Ζ 344) AS
delta 28	[δαεινόν· κλαύσιμον]
delta 29	†δάελον· διάδηλον
delta 30	δαερόν· μέλαν. καὶ τὸ καιόμενον
delta 31	*δαέρων· τοῦ ἀνδρὸς ἀδελφῶν (Ω 762 ..) AS
delta 32	Δαήλης· ἱερεὺς Ἀρτέμιδος
delta 33	a) δαήμεναι· 〈μαθεῖν〉 (Ζ 150) S b) 〈δαήμονες〉· ἔμπειροι vgA γυναῖκες
delta 34	(*)δαήμων· ἔμπειρος τεχνίτης
delta 35	*δαήμονος· ἐμπείρου τεχνίτου (Ο 411) S
delta 36	δαήμων· εἰδήμων, ⸤ἐπιστήμων r *ἔμπειρος Σ
delta 37	*δαῆνα ι· μαθεῖν (δ 493) g
delta 38	δαηρόν· θερμόν, καυματηρόν, λαμπρόν, προφανές
delta 39	δάης· μάχης μεγάλης
delta 40	*δάηται· καίηται (Υ 316) S
delta 41	†δάθεα· ἅρπη φρεατία. Ταραντῖνοι
delta 42	*δαίδαλα· κατασκευάσματα ποικίλα (Ε 60) vgAS
delta 43	δαιθμόν· ἐμπρησμόν	397 in vol. 1
delta 44	*δαΐα· μεγάλη, ἄπειρος s σεμνή, φοβερά
delta 45	†δαΐαν· τὴν ἀρουμένην σεμνήν
delta 46	*δ’ αἰάζω· ἀναβοῶ. στενάζω (Eur. Or. 80) gASP
delta 47	*δαιδαλέην· ποικίλην (Σ 612) AS
delta 48	Δαιδάλεια· Ἀριστοφάνης τὸν ὑπὸ Δαιδάλου κατασκευασθέντα ἀνδριάντα, ὡς διὰ τὸ ἀποδιδράσκειν δεδεμένον
delta 49	*δαιδαλέοισιν· εὖ πεποικιλμένοις (Ν 331 ..) AS
delta 50	*δαιδάλεον· ποικίλον S εὐεργές (Χ 314)
delta 51	*δαιδάλων· ποικίλων (r) AS
delta 52	*δαί· δέ, n ‚τίς δαί‛ (Eur. Med. 1012 ..) S
delta 53	*δαΐδες· λαμπάδες. g λύχνοι
delta 54	*δαΐδων· λαμπάδων (Σ 492) S
delta 55	Δαιδάλου ποίημα· ... καὶ τὸ κοσμούμενον ὑπὸ Πλαταιέων ξύλον
delta 56	δαιδήσσουσι· βασανίζουσι
delta 57	δαιδύσσεσθαι· ἕλκεσθαι
delta 58	δᾳδῶχορ· λυχνία
delta 59	*δαῖε· [διεμέριζεν] ἔκαιεν (Ε 4) gAS
delta 60	δαίειν· καίειν (P) φλέγειν
delta 61	[δαιεμῶν· δαιμόνων]
delta 62	δαΐζοι· διαμερίζοι
delta 63	*δαίεται· διαμερίζεται s καίεται g (α 48) [αἰσχύνεται δικάζεται s]
delta 64	δαιέλιξι· τοῖς πεπυρακτωμένοις ξύλοις κατὰ τὸ ἀρχαῖον μετὰ προσβολῆς πυρσῶν, παρὰ Ἀργείοις
delta 65	*δαϊζόμενος· κατακοπτόμενος. κατακαιόμενος AS
delta 66	*δαΐζων· διακόπτων (Η 247 ..) ASg
delta 67	δαιθμός· διαίρεσις, μερισμός
delta 68	*δαῆσαι· διδάξαι rg
delta 69	δαῖμα· σπιθαμήν. καὶ τὸ ἔγκωλον τοῦ σχοινίου. στήμονα δὲ Ταραντῖνοι
delta 70	δαιμονᾷ· ὑπὸ δαίμονος κατέχεται (Aesch. Choe. 566) r(p)
delta 71	†δαιμοί· οἱ καταδικασθέντες τὰς οὐσίας εἰς βασιλέως
delta 72	δαιμόνιον· θεῖον. μόρσιμον (Eur. Phoen. 352)
delta 73	δαίμονες· οἱ θεοί, δαήμονές τινες ὄντες, r οἷον ἔμπειροι· ἢ ὅτι
delta 73	πάντα μερίζουσιν, ἀπὸ τοῦ δάσασθαι	398 in vol. 1
delta 74	*δαιμόνιε· μακάριε. (r) vgAS κακόδαιμον (Β 190 ..) (r) Sn
delta 75	δαιμονίζειν· τὸ δαίμονα ἡγεῖσθαι, καὶ ἀποθεοῦσθαι (Soph. fr. 173)
delta 76	δαιμονίην· μακαρίαν. θειοτάτην
delta 77	*δαιμονίη· μακαρία (Γ 399) S
delta 78	δαιμονητιᾷ· δαιμονίζεται. Κρῆτες
delta 79	δαίμων· δαήμων. θερμόφρων. ἢ ⸤θεός (Γ 420 ..) s
delta 80	†δαιμοδία· ἡ τῶν ἀρίστων ἐπιβολή r
delta 81	*δαίνυ· ἑστίασιν, εὐωχίαν ⸤παρασκεύαζε (Ι 70) S
delta 82	*δαΐ· μάχῃ, A ὡς γραῦς γραΐ, καὶ ναῦς ναΐ (Ν 286)
delta 83	δαΐν· μάχην. νίκην λαμπάδων (Callim. fr. 518)
delta 84	[δαϊνόν· πυκνόν. καύσιμον]
delta 85	*δαίνυντο· εὐωχοῦντο (Α 468) Sn
delta 86	δαίνυσθαι· εὐωχεῖσθαι. vgAS τρέφεσθαι (Ε 805) AS
delta 87	δαιομένων· μεριζομένων
delta 88	δαϊζόμενος· μεριζόμενος. τὴν γνώμην διαιρούμενος. (Ξ 20)
delta 89	*δαΐξας· κατακόψας vgAS
delta 90	δάϊξε· κατέκοψε
delta 91	[δαΐζομαι· διελεύσομαι]
delta 92	*δάϊον τέρας· τὸ πολεμικὸν σημεῖον (Eur. Phoen 1023) gAS
delta 93	*δαιόμενον· καιόμενον (Θ 75) (S) μεριζόμενον
delta 94	δαίμονα δώσω· λείπει κακόν, ἵνα 〈ᾖ〉 κακὸν δαίμονα δώσω (Θ 166)
delta 95	*δαϊκταμένων· ἐν πολέμῳ ἀναιρεθέντων (Φ 146) AS
delta 96	δαΐζει· διασπᾷ. τέμνει. σχίζει. θάπτει. πορθεῖ. σκυλεύει.
delta 97	†δαίε λέμυθον· δίελε. σαφήνισον
delta 98	δαίνυνται· ἑστιῶνται. θερμαίνονται
delta 99	δάϊον· ἰσχυρόν. ἀγαθόν
delta 100	Δαῖρα· ἡ αὐτὴ τῇ Δαείρᾳ (Aesch. fr. 277)
delta 101	†Δαῖροι· Θάσιοι
delta 102	δαί· σύνδεσμος ἴσος 〈τῷ〉 δέ συμπλεκτικῷ παρὰ τῷ ποιητῇ (α 225 ..)
delta 103	δαίς· πεύκη, λαμπάς [εὐωχία. ἢ μάχη καὶ σώφρων]
delta 104	δαίς· Σοφοκλῆς, ‚ἦλθε δὲ Δαὶς θάλεια πρεσβίστη θεῶν‛ (fr. 548) ἡ δι’ ἐράνων εὐωχία· ἔνιοι δὲ τὰς Μούσας. Τριπτολέμῳ.
delta 105	*δαῖτα· εὐωχίαν (Α 424) vgAS	399 in vol. 1
delta 106	δαίσιμον· ἐδώδιμον r
delta 107	δαιταλεύς· *ὁ ἐπὶ τὰ δεῖπνα πορευόμενος. Tnw δαιτυμών (Aesch. Prom. 1024)
delta 108	*[δαιταί· λαμπάδες] s
delta 109	Δαισιανός· δρομεύς ἐστιν ἐπὶ βραδυτῆτι καὶ πενίᾳ κωμῳδού‐ μενος (Com. ad. fr. 822)
delta 110	*δαίτας· μεριστάς Sn 〈Μακεδόνεσ〉 nw
delta 111	δαίτηισιν· εὐωχίαις (Κ 217)
delta 112	*δαιτός· εὐωχίας, εὐφρασίας (Α 468 ..) AS
delta 113	δαιτὸς ἀκουάζεσθον· ἐν εὐωχίᾳ τιμῆς ἀξιοῦσθε, ἢ οὐ πρῶτοι καλεῖσθε; (Δ 343)
delta 114	*δαιτροί· μερισταί Σ
delta 115	*δαιτὸς ἐΐσης· τῆς ἐξ ἴσου μεριζομένης εὐωχίας, AS ἤτοι τροφῆς (Α 468 ..)
delta 116	*δαιτρεύειν· διαιρεῖν, n(g) διανέμειν (Λ 704)
delta 117	δαιτρόν· μεμετρημένον πρὸς μέρος. (Δ 262) 〈οἱ〉 μὲν διαιρετόν, μεριστόν, οἱ δὲ μάγειρον (α 141)
delta 118	*δαιτρός· μάγειρος διαιρῶν gn τὰ κρέα, n ἢ ὁ ἐν τραπέζῃ κόπτων τὰ μέρη (α 141) AS Δαὶς γὰρ ἡ εὐωχία S
delta 119	δαιτροπόνος· σιτοπόνος, σιτοποιός
delta 120	δαιτυμόνες· *σύνδειπνοι. Sn ἀριστηταί. vg(A) εὐωχούμενοι. (δ 621) Sn ἢ μάγειροι
delta 121	δαΐφρονος· συνετοῦ vgAS περὶ τὸν πόλεμον (Β 23 ..)
delta 122	*δαΐφρων· συνετός S πολεμικός, AS πολεμικὰ φρονῶν (Β 875 ..) [Δαὶς γὰρ [μάχη] εὐωχία A] καὶ σώφρων
delta 123	[δαΐω· μάθω]
delta 124	δαίων· καίων S
delta 125	*δαίω· καίω ἐξάπτω vgAS
delta 126	δάκε· ἐλύπησε (Ε 493)
delta 127	(*)δακέθυμον· λυποῦντα τὴν ψυχήν (Greg. Naz. c. 2,1,13,25 [37,1229])
delta 128	δάκετον· θηρίον (Callim. fr. 515) (p)
delta 129	*δάκη· θηρία (Eur. Hipp. 646) gS καὶ δάκος· ἑρπετόν
delta 130	δάκια· τὰ ἄγρια ὀρνιθάρια
delta 131	*δάκνει· λυπεῖ (Eur. Hipp. 1313) s
delta 132	δακνίς· ὀρνέου εἶδος	400 in vol. 1
delta 133	δαιῶσαι· πορθῆσαι
delta 134	δακρυόεντα· κλαίοντα
delta 135	δακρυόεσσαν· δακρύειν ποιοῦσαν (Ζ 455)
delta 136	δακρυοέσσης· δακρύων παραιτίου (Ν 765) (S)
delta 137	δακρυπλώειν· πλημμυρεῖν τοῖς δάκρυσιν (τ 122)
delta 138	*δακρυροῶν· δάκρυα ῥέων vgS
delta 139	δακρυώτατον· ἀτυχέστατον
delta 140	δακτύλιοι· οἱ τετρημένοι λίθοι, ἐξ ὧν τὰ ἀπόγεια σχοινία ἐξάπτεται. καὶ τῆς θύρας τὸ ἐπίσπαστρον 〈καὶ τοῦ πηδαλίου τὸ ἄκρον δακτύλιοσ〉
delta 141	δακτύλιος· Ἀττικῶς διέστελλεν (Ar. fr. 320,12). καὶ τὸ μὲν ἁπλοῦν δακτυλίδιον ἐκάλουν, τὸ δὲ γλυφὴν ἔχον σφραγί‐ διον. [καὶ τοῦ πηδαλίου τὸ ἄκρον δάκτυλος]
delta 142	δακτύλιος φαρμακίτης· ὃν οἱ φαρμακοπῶλαι εἰώθασι πιπρά‐ σκειν ἀντιφάρμακον. (Eupol. fr. 87)
delta 143	δάκτυλος· οὕτω καλεῖται ῥυθμοῦ εἶδος καὶ κρούματος. χρῶνται δὲ αὐτῷ μάλιστα οἱ αὐληταί (Ar. Nub. 651)
delta 144	δακτυλοδείκτων· ... (Aesch. Ag. 1332)
delta 145	δακτυλωτὸν ἔκπωμα· ἔνιοι τὸ κέρας. ἄμεινον δὲ τὸ ξυστρω‐ τὸν λεγόμενον. ἢ διὰ τὸ ὦτα ἔχειν ἔξωθεν καὶ δύνασθαι τοῖς δακτύλοις κρατεῖσθαι, οἱ δὲ ὅτι ἔξωθεν οἱ δάκτυλοι ἐνείροντο (Ion trag. fr. 1)
delta 146	†δάλα· ἄμπελος
delta 147	*δάκω φρένα· λυπήσω τὴν διάνοιαν (Eur. Phoen. 383) S
delta 148	δαλάγχαν· θάλασσαν
delta 149	δάλαν· λύμην
delta 150	δάλεμον· δηλήμονα
delta 151	δάλεστον· ὄνον. Κρῆτες
delta 152	δαλῇ· κακουργῇ
delta 153	δαλήσασθαι· λυμήνασθαι, ἀδικῆσαι
delta 154	†δαλίδας· τὰς μεμνηστευμένας
delta 155	δαλίον· δαλόν. ἐν ταῖς ἱεροποιΐαις εἰώθασι τὸν δαλὸν ἐμβάλλειν εἰς τὴν χέρνιβα καὶ περιῤῥαίνειν τὸν βωμόν (Ar. Pac. 959)
delta 156	δαλιοχεῖν· τὸ παιδὶ συνεῖναι. Ἀμπρακιῶται. τινὲς δὲ τὸ μοιχεύειν
delta 157	δαλιοχός· μοιχός S 〈δαλιοχεῖον· ὁ τόπος τῆς μοιχείασ〉 s	401 in vol. 1
delta 158	δαλής· μωρός S
delta 159	δάλλει· κακουργεῖ
delta 160	δαλλώ· ἡ ἀπόπληκτος. οἱ δὲ τὴν ἔξωρον παρθένον, ἢ γυναῖκα [καὶ] πρεσβυτέραν, ὅταν συμπαίζῃ ταῖς παρθένοις. ὑπερῆλιξ
delta 161	δᾶλον· ζῆλον. *ἢ λαμπάδα, ἢ ξύλον κεκαυμένον, (Ν 320) δαλίον ἡμίφλεκτον (ε 488) S(vg)
delta 162	δαλός· μελάνουρος ἰχθύς S *ἢ λαμπάς, vgS ἢ ξύλον κεκαυμένον, vg τὸ ἐξημμένον ξύλον· S παρὰ τὸ δαίεσθαι ἤγουν καίεσθαι (Ο 421)
delta 163	†δαλμᾶναι· εἰκάσαι
delta 164	†δαλοῦν· σύντομον
delta 165	[δαλῶ· ὑπερῆλιξ. νεώτερος]
delta 166	δάλτιον· πινάκιον. οἷον γραμματίδιον
delta 167	*δαμᾷ· δαμάζει (Α 61) vgS
delta 168	δαμᾷ· δαμάζων. δαμάζει, ὑποτάσσει
delta 169	δάμαλις· μόσχος. καὶ κατὰ παντὸς νέου
delta 170	δαμάλην· τὸν ἔρωτα. ἤτοι τὸν δαμάζοντα. ἢ ἀγέρωχον (Anacr. fr. 2,1)
delta 171	δαμάλλοντες· δαρδάπτοντες
delta 172	*δάμαρ· γυνὴ vgSP ἔχουσα ἄνδρα (Ξ 503 ..)
delta 173	[δάμαρης· ὀχετός]
delta 174	δαμαρίππεως· εἶδος ἰσχάδων. Εὔπολις (fr. 407)
delta 175	δαμαρούσιος· ὀχετὸς δημόσιος
delta 176	*δάμαρτι· γυναικὶ Sn γαμετῇ (Γ 122)
delta 177	*δάμαρτος· τῆς γαμετῆς (Eur. Or. 361 ..) S
delta 178	δάμασσεν· ἀνεῖλεν (Ε 106)
delta 179	δαμάσσετο· ἐδάμασε (Ε 278)
delta 180	δαμάσῃ· ἀποκτείνῃ (ε 468)
delta 181	Δαμασικόνδυλον· Εὔπολις, ὡς ἂν τὸν Δαμασίστρατον, ὄντα Χῖον παλαιστήν, οὕτως λέγει (fr. 408)
delta 182	Δαμασκός· αἷμα σάκκου
delta 183	Δαμάστης· οὕτως ὁ Προκρούστης ἐκαλεῖτο
delta 184	δαματρίζειν· τὸ συνάγειν τὸν Δημητριακὸν καρπόν. Κύπριοι	402 in vol. 1
delta 185	δαμάτριον· ἄνθος ὅμοιον ναρκίσσῳ
delta 186	Δάμεια· ἑορτὴ παρὰ Ταραντίνοις
delta 187	*δαμείς· δαμασθείς S ἐν πολέμῳ ἀναιρεθείς (Γ 429)
delta 188	δαμεῖσα· δαμασθεῖσα (Aesch. Prom. 602?)
delta 189	δαμεῦσαι· αἰσχῦναι. κοινοποιῆσαι
delta 190	δαμῆναι· δαμασθῆναι S ἐπὶ γυναικός (γ 262), ἀναιρεθῆναι ἐπὶ ἀνδρός (δ 397 ..)
delta 191	*δαμήμεναι· ὑποταχθῆναι (Κ 403) (g) S
delta 192	δαμιουργοί· αἱ πόρναι
delta 193	*δάμνα· ἐδάμαζε (Π 103) Σ
delta 194	δαμάσαιμι· δαμάζοιμι (δ 637)
delta 195	*Δανάη· θυγάτηρ Ἀκρισίου (Ξ 319) S
delta 196	δαμνάμενοι· δαμαζόμενοι, βιαζόμενοι (Ν 16 ..)
delta 197	δάμναται· ἕλκει. βιάζεται. φθείρει (Hes. Theog. 122)
delta 198	*δαμνᾶι· δαμάζει (λ 221) vgS
delta 199	*δάμνησι· δαμάζει (Ε 746) S (Σ)
delta 200	δάμνηται· δαμάζηται
delta 201	δαμνάμεναι· δαμαζόμεναι
delta 202	†δαμνόν· δεινόν
delta 203	δάμνος· ἵππος. Τυῤῥηνοί
delta 204	δαμνῆτις· δαμάζουσα. τιμωρός
delta 205	δάμνια· θύματα, σφάγια (γ 444 v. l.)
delta 206	†δαμοσόνιος· εἶδος βοτάνης
delta 207	†δαμοῦαι· οἱ ἐπὶ †Μελαντίας πεμπόμενοι. Λάκωνες
delta 208	δαμοῦχοι· οἱ τὸν δῆμον ἔχοντες (Soph. O. C. 1087). ἦσαν δὲ καὶ κατά τινας πόλεις ἀρχαὶ ἀποδεδειγμέναι δημούχων
delta 209	δαμοφανής· τὸ ἱμάτιον. οἱ Λάκωνες
delta 210	δαμπόν· τὸ πυρίεφθον [Λάκωνες]. Κρῆτες
delta 211	†δαμώσικτον· δεδοκιμασμένον. Λάκωνες
delta 212	δαμώματα· κοινώματα, δημοσιώματα (Ar. Pac. 797 = Stesich. fr. 37)
delta 213	δαμώμενος· ἀγαλλόμενος. οἱ δὲ παίζων
delta 214	δαμώδεις· δημόται. ἢ οἱ ἐντελεῖς, παρὰ Λάκωσι
delta 215	δάν· μακρῶς, ἢ πολὺν χρόνον. Ἠλεῖοι [καὶ χώρα περὶ Δαμασκὸν
delta 215	καὶ Σιδῶνα]	403 in vol. 1
delta 216	*δανά· ξηρά, sp καύσιμα ⸤ξύλα (ο 322) p
delta 217	[δαινά· ἢ δή, ὡσδί]
delta 218	*Δαναοί· οἱ Ἕλληνες (Α 42 ..) sp
delta 219	δανάκη· νομισμάτιόν τι βαρβαρικόν, δυνάμενον πλέον ὀβολοῦ ὀλίγῳ, Γʹ. ἐλέγετο δὲ καὶ ὁ τοῖς νεκροῖς διδόμενος ὀβολός (Callim. fr. 278)
delta 220	δάνας· μερίδας. Καρύστιοι
delta 221	δανδαλίδες· κάχρυες. κριθαί. ἢ σῖτος πεφρυγμένος
delta 222	δάνδαλος· ὁ ἐριθακός, τὸ ὄρνεον
delta 223	δανδαρίκαι· οἱ †βολευταί
delta 224	δανδαίνειν· ἀτενίζειν. φροντίζειν, μεριμνᾶν
delta 225	δανδαλίδαι· αἱ δοῦλαι. Ταραντῖνοι
delta 226	δανειστήν· καὶ τὸν δανεισάμενον
delta 227	†δανές· ἀληθές. —ἢ δῶρον. ἢ μερίδα. ἢ ἰσχύν. γέρας. ἢ δάνειον
delta 228	δανήλοφα· μακροτράχηλα, ἐκτεταμένους ἔχοντα τοὺς λόφους. ἢ ὑψηλοτράχηλα, μετεώρους ἔχοντα τοὺς λόφους. ἢ πίονας
delta 229	Δανιήλ· κρίσις p Θεοῦ. ἑρμηνεύεται δὲ ἡ δὰν κρίσις
delta 230	[δανιεῖν· κακουργεῖν· οἱ δὲ δανίζειν]
delta 231	(*)δανίζει· μεταδίδει τοῖς ἐνδεέσι. κιχρᾷ (Psalm. 36,26)
delta 232	(*)δάνειον· ὄφλημα, χρέος. (Matth. 18,27) ⸤δῶρον p
delta 233	*δαν ῷ· ξηρῷ g(S) h
delta 234	〉δάντα· ζυγά (Θ 69)
delta 235	[δάνυντο· εὐωχοῦντο]
delta 236	δανῶν· κακοποιῶν. κτείνων. Μακεδόνες
delta 237	δάξα· θάλασσα. ps Ἠπειρῶται
delta 238	δᾴωι νόσῳ· ἐπικρατεῖ νόσῳ
delta 239	δαναιόν· πολυχρόνιον (s)
delta 240	δάοχος· μοιχός snw
delta 241	δάος· *φῶς, S δᾷδα. (δ 300) πῦρ, φλόξ, φέγγος, αὐγή. καὶ ὑπὸ Φρυγῶν λύκος
delta 242	*Δᾶος, Σαγγάριος· δούλων ὀνόματα S [εἰ καὶ ἐλεύθερος. καὶ]
delta 242	εἰς κωμῳδίαν εἰσαγόμενα S	404 in vol. 1
delta 243	[δάρπακες· θαυμάλωπες]
delta 244	δάπανα· ἀναλωτικά, ἢ τὰ δαπανώμενα
delta 245	δαπάνη· τροφή (Thuc. 3,31,1)
delta 246	δαπέδοις· οἴκοις, ἐρειπίοις (Eur. Hipp. 230)
delta 247	*δάπεδον· ἔδαφος, vgs γῆ. d (κ 227) [δριματόψυχος]. ἢ οἶκος, s ἐρείπιον (Eur. Or. 330)
delta 248	*δάπις· τάπης (Ar. Plut. 527 ..) s
delta 249	*δάπτειν· ἐσθίειν (Λ 481 ..) S
delta 250	δάπιδες· ποικίλα ὑφάσματα. τάπητες
delta 251	δάπτης· δεινός
delta 252	*δάπτουσιν· ἐσθίουσιν (Π 159) S
delta 253	δάπτομαι· διασπαράσσομαι. κατεσθίομαι. τρύχομαι (Aesch. Prom. 437)
delta 254	*δάπτων· κατεσθίων (Greg. Naz. c. 2,1,1,32 [37,972])
delta 255	δ’ ἄρ’· δή S ‘〈Ἰνώ〉‘ (ε 461)
delta 256	δ’ ἄρα· ὡς δή. Εὐριπίδης [Ἰνοῖ] (Bacch. 166)
delta 257	*Δαρδανίη· χώρα (γ 216) (S)
delta 258	†δάραι· θυμῷ
delta 259	δάρδα· μόλυσμα
delta 260	Δάρδανος ἀνήρ· ὁ πατὴρ τοῦ Δαρδάνου (Β 701 ..)
delta 261	δαρδαίνει· μολύνει
delta 262	Δαρδάνιαι πύλαι· αἱ τῆς Ἰλίου, ἤτοι ἀπὸ Δαρδάνου κληθεῖσαι, 〈ἢ〉 διότι ἐπὶ τὴν Δαρδανίαν χώραν ἔφερον. τὰς δὲ αὐτὰς καὶ Σκαιὰς Ὅμηρος καλεῖ (Ε 789 ..)
delta 263	*δαρδάπτειν· λάβρως ἐσθίειν. vg σπαράσσειν (Λ 497 ..)
delta 264	*δαρδάπτουσιν· ἐσθίουσι, gSn σπαράττουσιν, Sn μετὰ σπαρα‐ γμοῦ κατεσθίουσιν· PS κυρίως μὲν ἐπὶ θηρίου (Λ 497), λέγει δὲ Ὅμηρος καὶ ἐπ’ ἀνθρώπων· ‚χρήματα δαρδάπτουσι‛ (ξ 92) διασπῶντες ἀναλίσκουσι.
delta 265	δαρδάψαι· ῥῆξαι. σπαράξαι. [ταράξαι]
delta 266	Δαρεῖος· ὑπὸ Περσῶν ὁ φρόνιμος, ὑπὸ δὲ Φρυγῶν ἕκτωρ· καὶ ἀστραγάλων δέ τις βόλος οὕτως καλεῖται
delta 267	δαρεικοί· οἱ χρυσοῖ στατῆρες· ἐκλήθησαν δέ, ὥς τινές φασιν, ἀπὸ Δαρείου τοῦ τῶν Περσῶν βασιλέως
delta 268	δάριρ· τὸ ἀπὸ τοῦ μεγάλου δακτύλου ἐπὶ τὸν μικρὸν διάστημα
delta 269	δάριν· σπιθαμήν. Ἀρκάδες	405 in vol. 1
delta 270	δάρκες· δέσμαι
delta 271	δαρόν· μακρὸν χρόνον, καὶ ἐπιπολύ (Eur. Or. 55). —καὶ ἑορτήν. καὶ ἄρτον τινὲς τὸν ἄζυμον
delta 272	δάρος· τὸ βουτύπιον
delta 273	δάρπη· σαργάνη. κόφινος
delta 274	Δάῤῥων· Μακεδονικὸς δαίμων, ᾧ ὑπὲρ τῶν νοσούντων εὔχονται
delta 275	δάρτινον· πέπλον λινοῦν
delta 276	δάρυλλος· ἡ δρῦς, ὑπὸ Μακεδόνων
delta 277	δαρχμάς· δραχμάς
delta 278	δας—· ἐπὶ τοῦ πολλοῦ καὶ μεγάλου. *ἢ [λαμπάδας. ἢ] λαμπάς gSΣ
delta 279	δάσσαντο· ἐμερίσαντο (Α 368)
delta 280	*δάσασθαι· μερίσασθαι (Σ 511 ..) S
delta 281	*δασάμενοι· μερισάμενοι (Hdt. 7,119,2) vgS
delta 282	δασάσκετο· ἐμερίζετο (Ι 333)
delta 283	*δασέως· πυκνῶς S
delta 284	δασθῆναι· διαιρεθῆναι, μερισθῆναι
delta 285	δασκάζει· ὑποφεύγει
delta 286	δάσκιον· μεγάλως σκιάζον διὰ τὸ σύνδενδρον καὶ δασύ (ε 470 ..)
delta 287	[δασκόν· δασύ]
delta 288	δάσματα· διαμερίσματα
delta 289	δάσμευσις· διαίρεσις (Xen. Anab. 7,1,37?)
delta 290	δασμολογεῖ· ἐπιμερίζει
delta 291	*δασμολόγοι· φορολόγοι. μερισταί vgS
delta 292	δασμολογοῦσι· φορολογοῦσι
delta 293	*δασμόν· μερισμόν Sn τέλος (Soph. O. R. 36) S
delta 294	*δασμός· φόρος. μερισμός (Α 166) Σ
delta 295	*δασμούς· μερισμούς. φόρους (v) S
delta 296	*δάσονται· βρώσονται. μεριοῦνται (Χ 354) g
delta 297	δασμοφόροι· μερισταί
delta 298	δάσος· σύνδενδρος τόπος, ὑλώδης, δασύτης
delta 299	δασπέταλον· πολύφυλλον
delta 300	δασπλής· μεγάλων κακῶν ἀναπιμπλαμένη. πολλοῖς πλησιά‐ ζουσα. οἱ δὲ ἄπληστος, τιμωρητική, καὶ χαλεπή. ἐπὶ τῆς Ἐρινύος
delta 301	δάσπλητα· πολυμιγῆ. καὶ τολμηρόν (Simon. fr. 38)	406 in vol. 1
delta 302	δασπλῆτις· δυσχερὴς τοῖς προσπελάζουσι. δυσπροσπέλαστος. (o 234) πολλοὺς μισοῦσα, ἢ μετιοῦσα. τολμηρά, θρασεῖα
delta 303	δάσσα· λάχανα
delta 304	δασσάσκετο· διενείματο. ἔτρωγεν, ἔφαγε
delta 305	δασύ· τραχύ. πυκνόν (ξ 51) S συνεχές
delta 306	δασύς· †παράγωγος
delta 307	δασύπους· λαγωός (Levit. 11,5) (vg)S
delta 308	δατεῖται· νέμει. s διαιρήσει
delta 309	δατέεσθαι· μερίζεσθαι (Greg. Naz. c. 2,2,4,169)
delta 310	δατέν· ζητεῖν
delta 311	δατεῦ· λάβε s
delta 312	δατεῦντο· ἐπορεύοντο ‚ποσὶ δατεῦντο‛ (Ψ 121)
delta 313	δάτησις· διαίρεσις, μερισμός
delta 314	Δᾶτις· στρατηγὸς Περσῶν
delta 315	δατός· ὁ τρυγητός, ‖ ἢ πόλεως ὄνομα, ἐπὶ λίαν εὐδαιμόνων
delta 316	δατούμενοι· μεριζόμενοι
delta 317	Δατύλλου ἡμέρα· ἐπὶ Πανδίων φησί
delta 318	δατύς· κουράλλιον. νύμφη λευκόκηρος (Theocr. 2,110)
delta 319	δατύσσειν· λαφύσσειν. ἐσθίειν
delta 320	δατῶναι· ζειαί
delta 321	δαύακες· θυμάλωπες
delta 322	δαύειν· κοιμᾶσθαι (Sapph. fr. 83)
delta 323	†δανάς· μέλαινα. καὶ πονηρά
delta 324	δαῦκος· ὁ θρασύς. καὶ βοτάνη τις Κρητική
delta 325	Δαυλίαν κορώνην· ἀντὶ τοῦ ἀηδόνα. οὕτως δὲ [ἀηδὼν] ἐλέχθη 〈ἀπὸ τοῦ τὰ περὶ τὸν Τηρέα ἐν Δαυλίᾳ τῆς Φωκίδος συστῆναι〉 (Ar. fr. 716)
delta 326	Δαῦλις· ἑορτὴ ἐν Ἄργει, μίμημα τῆς Προίτου πρὸς Ἀκρίσιον μάχης
delta 327	Δαυλίς· πόλις
delta 328	δαῦλον· δασύ. ‖ ἡμίφλεκτον ξύλον
delta 329	δαυμάσαι· ἐκκαῦσαι
delta 330	δαῦτα· λάχανα. οἱ δὲ χλωραί	407 in vol. 1
delta 331	δαυχμόν· εὔκαυστον ξύλον δάφνης
delta 332	[δαῦγος· δασύς]
delta 333	Δαφνίτης· Ἀπόλλων, παρὰ Συρακουσίοις
delta 334	δαφοινοί· λίαν φοίνιοι (Λ 474)
delta 335	δαφοινόν· μέλαν. δεινόν. ποικίλον. ἐρυθρόν, πυῤῥόν (Κ 23)
delta 336	δαφνοπώλην· τὸν Ἀπόλλωνα λέγουσιν, ὡς Ἀριστοφάνης (fr. 764)
delta 337	δάψαι· σπαράξαι g καταφαγεῖν μετὰ σπαραγμοῦ. τὸ δὲ αὐτὸ καὶ δαρδάψαι καὶ διακόψαι. g καὶ ῥῆξαι
delta 338	*δαψιλέστατος· πολυ〈τελέστατοσ〉. λέγεται δὲ καὶ ἐπὶ 〈τῶν〉 ῥευμάτων, καὶ 〈ἐπὶ τῶν〉 μεγαλοψυχούντων vgS
delta 339	δαψιλῇ· πολλῆι (Hdt. 3,130 v. l.) (S)
delta 340	δαψιλῶς· ἀφθόνως
delta 341	*δαῶμεν· μάθωμεν (Β 299) ns
delta 342	δέα· θεά, ὑπὸ Τυῤῥηνῶν. ‖ καὶ δείματα, φόβοι
delta 343	δέαται· φαίνεται, δοκεῖ
delta 344	δεάμην· ἐδοκίμαζον. ἐδόξαζον
delta 345	δέατος· δέους. Σοφοκλῆς Κηδαλίωνι (fr. 305)
delta 346	δέγμενος· προσδεχόμενος n, προσμένων (Β 794)
delta 347	δεγμόν· ὅρμον
delta 348	〉δεγμών· χρόνος
delta 349	δέδαεν· ἐδίδαξεν. (ζ 233) ἐπίσταται. φαίνεται
delta 350	δεδάηκας· ἔμαθες, ἔγνως (θ 146)
delta 351	δεδάηκεν· ἔμαθεν, s μεμάθηκεν, ἔγνω (θ 134)
delta 352	†δέδαλοι· προμαχῶνες
delta 353	†δεδάλας· δεσμάς
delta 354	δεδάμωται· ἐπιτετήδευται
delta 355	δέδαον· ἔδειξαν. ἐδίδαξαν
delta 356	δεδάρδαφε· καταβέβρωκε
delta 357	*δέδασται· διῄρηται, ⸤μεμέρισται (Α 125) SPp
delta 358	δεδάμασται· ὑποτέτακται
delta 359	δεδαυμένον· περιπεφλεγμένον (Semon.? fr. 30)
delta 360	*[δέ· δέ ‚τί δέ‛] S
delta 361	[δέδεια· φοβοῦ]
delta 362	δεδεγμένος· [διακεκομμένος (Τ 211 ..) n] ἐπιτηρήσας. ἐκδεχό‐
delta 362	μενος (Δ 107) (g) S	408 in vol. 1
delta 363	δεδέηται· ἐν χρείᾳ καὶ ἐν ἐνδείᾳ γεγένηται (Xen. Anab. 7,7,14)
delta 364	*δεδέημαι· δέομαι. S ἐδεήθην (3 Reg. 8,59) vgS
delta 365	δεδέξο〈μαι〉· ἐνεδρεύσω (Ε 238)
delta 366	δεδειαί· δειλίαι (Dem. 4,8?)
delta 367	*δὲ δεῖσαι· φοβῆσαι vA
delta 368	*δείδεσθαι· εὐλαβεῖσθαι, nw φοβεῖσθαι w
delta 369	*δεδιττόμενος· ἐκφοβῶν (Plat. Phaedr. 245 b) hdSΣ
delta 370	*δέδειχα· ἔδειξα (Deut. 4,5) vgS
delta 371	(*)δεδείχασι· κατέδακον. ἐλύπησαν (Greg. Naz. c. 2,1,35,8 [37,1323])
delta 372	*δεδιώς· φοβούμενος (Dem. 18,263) vgS
delta 373	*δεδεκώς· δήσας vS
delta 374	δέδεξο· ὑπόμεινον (Ε 228) (S)
delta 375	δεδέξομαι· δέξομαι (Ε 238)
delta 376	δεδήει· ἐφλέγη (Μ 466)
delta 377	δέδηεν· ἔλαμπεν (Υ 18)
delta 378	*δεδήσεται· δεθήσεται (Plat. rep. 2,361 e) S
delta 379	δεδῇσθε· δεδεμένοι εἴητε
delta 380	*δεδήει· ἐξεγήγερτο. διεκέκαυτο (Β 93) Snp
delta 381	δεδήιωται· πεπόρθηται
delta 382	δεδηνῶσθαι· ἐνεχυράσασθαι, ἐνδήσασθαι ἐνεχύροις
delta 383	δεδηγμένος· βεβλημένος. Ταραντῖνοι
delta 384	δεδμήατο· δεδαμασμένοι 〈ἦσαν ἢ〉 κατεσκευασμένοι (Γ 183)
delta 385	δεδιακόνηκε· διῴκηκε. διηκόνησε (Archedic. com. fr. 3,8)
delta 386	†δεδιαλμένον· κεκοσμημένον. διατεταγμένον
delta 387	δεδείκελον· ἀεὶ φοβούμενον, δειλόν
delta 388	δεδίνηται· εἴληται
delta 389	*a) δεδίξασθαι· ἐκφοβῆσαι Σ διῶξαι (Σ 164) Σs b) 〈δεδίξεσ‐ θαι·〉 τὰ παιδία ἀπὸ φρέατος εἰς δέος ἄξειν. (Υ 201)
delta 390	δεδίσκετο· δίδωσιν (ς 121) ‖ ἐκφοβεῖ
delta 391	δεδίσκηται· ἔῤῥιπται
delta 392	*δεδίσσεσθαι· εὐλαβεῖσθαι. φοβεῖσθαι (Β 190) g
delta 393	*δέδιθι· εὐλαβοῦ. φοβοῦ (Ε 827) n
delta 394	†δεδμάων· κριὸς ἡγεμών
delta 395	δεδμήαται· κρατοῦνται	409 in vol. 1
delta 396	δεδμήατο· ὑποτεταγμένοι εἰσί (Γ 183)
delta 397	*δεδμημένοι· [δεδοκιμασμένοι.] δεδαμασμένοι. (Ζ 245) ᾠκοδο‐ μημένοι (Κ 2) SP
delta 398	*δεδμήμεσθα· δεδμημένοι ἐσμέν (Ε 878) (Σ)
delta 399	(*)δεδμῆσθαι· κρατεῖσθαι. (Ω 678) οἰκοδομεῖσθαι. (Ζ 249) ὑποτετάχθαι (Ε 878)
delta 400	*δέδοικεν· ἐφοβήθη (Eur. Phoen. 959 ..) (vgP)S
delta 401	*δεδοκημένος· ἐπιτηρῶν (Ο 730) S (Σ)
delta 402	δεδόκητο· ἐπεθύμει. προσεδόκα. ἐσκοπεῖτο
delta 403	*δέδοκται· ἐφάνη. (Eur. Med. 1236) vgS ἐψηφίσατο. διέγνωστο
delta 404	*δέδορκε· βλέπει (Χ 95) SPΣ
delta 405	δεδορκότες· ὁρῶντες, ἰδόντες (Eur. Hipp. 1193?)
delta 406	δεδορκώς· βλέπων, ὁρῶν (τ 446? Eur. Phoen. 377 ..?)
delta 407	δέδουπε· τέθνηκεν, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἐν πολέμῳ
delta 408	*δεδουπότος· τεθνηκότος. πεπτωκότος (Ψ 679) p
delta 409	†δεδρίομεν· †ῥέξομεν
delta 410	δέδρακας· ἐποίησας (Eur. Hec. 1048)
delta 411	†δεδροικώς· δοικώς
delta 412	δεδυημένη· κεκακωμένη
delta 413	*δέδυκεν· ὑπεισῆλθε (Ε 811) gΣ
delta 414	*δέει· φόβῳ. (Thuc. 1,26,2?) vn [χρείᾳ]
delta 415	*δέει· χρῄζεις (Ar. Nub. 493 ..) s
delta 416	*δέειν· χρείαν ἔχειν S
delta 417	*δέεις· ἀπέχεις (Isocr. 11,5?) S
delta 418	δέελον· δῆλον, φανερόν (Κ 466)
delta 419	δέελος· δεσμός. ἅμμα
delta 420	†δεήλαδες· φύλακες
delta 421	δέημα· ἐρώτημα, ἀπὸ τοῦ δεῖσθαι (Ar. Ach. 1059?)
delta 422	δέημος· νόμος. ἢ δεσμός
delta 423	δέησις· παράκλησις. r ἢ χρεία s
delta 424	δεθέντα· δεσμευθέντα
delta 425	*δεῖ· πρέπει. χρή. χρεία ἐστίν. δεσμεύει Σ
delta 426	δεία· ἔνδεια r
delta 427	δείασθεν· ἐδόκουν
delta 428	Δεῖγμα· τόπος ἐν Ἀθήναις οὕτως καλούμενος (Ar. Eq. 979)
delta 429	δειδέχατο· ἐδεξιοῦντο, ἐφιλοφρονοῦντο (Δ 4)	410 in vol. 1
delta 430	δειδεγμένοι· δεξιούμενοι
delta 431	δείδεκτο· ἐδεξιοῦτο. διὰ φιλίας ἠσπάζετο καὶ λόγων (Ι 224)
delta 432	δειδέχαται· ἤσπασται. διαδέχεται (Call. fr. 87)
delta 433	δειδήμονες· φοβεροί. αἰσχυντηροί. ⸤εὐλαβεῖς s δειλοί (Γ 56) (sr)
delta 434	*δείδια· [φοβοῦ δειλαίνου] δέδοικα. φοβοῦμαι (Ν 49 ..) S
delta 435	*δειδίξεσθαι· φοβήσειν (γ 201) nS
delta 436	*δείδιθι· εὐλαβοῦ n. φοβοῦ. (Ε 827 ..) ASn
delta 437	*δειδίσσεσθαι· εὐλαβεῖσθαι, φοβεῖσθαι n. φεύγειν (Β 190)
delta 438	*δείδοικα· φοβοῦμαι (Α 555 ..) S
delta 439	*δείδω· φοβοῦμαι (Κ 39) Sr
delta 440	δειδίσκετο· ἐδεξιοῦτο (υ 197)
delta 441	δειελιήσας· τὴν δειλινὴν ὥραν διατρίψας. ἢ τὸ δειλινὸν ἔμβρωμα λαβών. οἷον δειπνήσας (ρ 599)
delta 442	δειελιῆσαι· πληρωθῆναι τοῦ δειλινοῦ
delta 443	δείελος ὀψὲ δύων· ὁ ἑσπέριος ἀστήρ. ἀπὸ τοῦ ὑστερεῖν καὶ δεῖσθαι αὐτὸν τοῦ ἡλίου ἀπολειπόμενον ἐν τῇ δύσει. οὕτω γὰρ καὶ ἡ ἑσπέρα δειλινὴ καὶ δείλη ὠνόμασται (Φ 232)
delta 444	†δείεμα· βρῶμα
delta 445	*δείλαιοι· μάταιοι. ἄθλιοι S
delta 446	Δεηβών· κρίσις ἑρμηνεύεται. ἔστι δὲ τόπος, ἔνθα ἵδρυται ἱερὸν Μωαβιτῶν (Esai. 15,2)
delta 447	δεικανᾶσθαι· δεξιοῦσθαι
delta 448	[δεικεῖν· ἀφεῖναι. ῥῖψαι]
delta 449	*δείκελον· φάσμα AS ὁμοίωμα gAS
delta 450	〉δεικές· λαμπρόν. S περιφανές. ‖ καὶ γὰρ 〈δείκανα〉 τὰ ποικίλα ὑφάσματα καὶ μορφὰς ἔχοντα· καὶ γὰρ τὰ πρόσωπα 〈δείκανα καὶ δείκηλα〉
delta 451	*δεικανόωντο· ἐδεξιοῦντο (Ο 86) S
delta 452	δείκηλα· εἰκόνες, ὁμοιώματα. ἢ κατ’ εἶδος ὅμοια τοῖς πράγμασι (Democr. fr. 123) καὶ προσωπεῖα
delta 453	δεικηλισταί· μιμηταὶ παρὰ Λάκωσι
delta 454	[δείκηλα· τὰ ὁμοιώματα]
delta 455	δεικνύμενος· δεξιούμενος (Ι 196)
delta 456	*δεικνῦσι· δεικνύουσιν AS σημαίνουσιν. δεξιοῦνται	411 in vol. 1
delta 457	δεικνύμενος· φωνῇ ἀσπαζόμενος. (Ι 196) ἢ δωρούμενος. (δ 59) καὶ ἐπιδεικνύμενος. καὶ δεξιούμενος (Ψ 701)
delta 458	δείλαιον· μάταιον (P) r ἀχρεῖον. δειλόν, ἄναλκες
delta 459	δειλάκρα· δειλαία (Ar. Plut. 973)
delta 460	δειλακρίων· ἐλεεινός, ταλαίπωρος (Ar. Pac. 193)
delta 461	δειλανθείς· κλεφθείς. ἀπατηθείς
delta 462	δειλάσαι· δειλιάσαι
delta 463	δειλιῶν· φοβούμενος (r)
delta 464	[δείληθι· φοβοῦ]
delta 465	δειλήμονες· εἰδήμονες. εὐλαβεῖς. ἢ δειλοί, καὶ ἄτολμοι (Γ 56 v. l.)
delta 466	δείλη ὀψία· περὶ δύσιν ἡλίου (Thuc. 3,74,2 ..) s (gn)
delta 467	δειλίην· δειλότητα (Hdt. 8,26,2)
delta 468	δείλη πρωΐα· ἡ μετ’ ἄριστον ὥρα (Hdt. 8,6,1) r
delta 469	δειλοκοπήσας· ἐξαπατήσας p ἐκφοβήσας (Hermipp. fr. 88)
delta 470	δειλός· δείλαιος (ε 299)
delta 471	δειλόν· πονηρόν. ἀνάλγητον. ἀσθενῆ. κακόν
delta 472	δειλώ· δειλαίους, ἀθλίους, δυϊκῶς (Ε 574)
delta 473	*δεῖμα· δέος, A φόβος, vA φόβητρον (Ε 682)
delta 474	δεῖμαι· οἰκοδομῆσαι r
delta 475	Δειμάλωτα· τὰ λεπτὰ τῶν βοσκημάτων. οἱ δὲ Λάκωνες νεκρά
delta 476	δειμαλέον· φοβερόν
delta 477	*δειμαίνει· ἐκφοβεῖται gAS
delta 478	*δειμαίνων· φοβούμενος (Eur. Or. 6 ..) vgS
delta 479	*δειμαλέος· ὁ εὐλαβής vgAS
delta 480	*δειμάμενοι· οἱ οἰκοδομοῦντες, ἢ ⸤οἰκοδομήσαντες vgSP
delta 481	*δείμασ ι· φόβοις (Eur. Hec. 70) vgS
delta 482	*δείμασθαι· †φοβεῖσθαι (gΣ)
delta 483	*δείματα· φοβήματα (Sap. 17,8) gSn
delta 484	*δειματοῦται· φοβερὰ λέγει, gAS ἢ ἀκούει. ἢ φοβεῖται A
delta 485	δειματούτω· φοβείτω, ταραττέτω
delta 486	δειματουμένη· φοβουμένη, (v)r εὐλαβουμένη (Eur. Andr. 42) r
delta 487	δειματώδει· φοβερῷ (gΣ)
delta 488	*Δεῖμος· Φόβος (Δ 440) rgA
delta 489	*δειμάτων· φόβων PΣ
delta 490	*δείμομεν· οἰκοδομήσωμεν (Η 337) nΣ
delta 491	δεῖν· δεσμεύειν καὶ δέον r [καὶ δέησιν καὶ ⸤τὸ πνεῖν s φέρειν εὑρί‐
delta 491	σκειν.] καὶ στρέφειν. Κύπριοι	412 in vol. 1
delta 492	*δεῖν· χρή. ἀναγκαῖον vg πρέπον, ⸤ἢ προσῆκον (vg)
delta 493	δεινά· καταπληκτικά, φοβερά (Β 321)
delta 494	*δεῖναι· αἱ τῶν ὑδάτων συστροφαί (gAS)
delta 495	*δείναις· συστροφαῖς (Eur. Tro. 83) n
delta 496	*δείνας· κινήσεις. ⸤τὰ κοιλώματα τῶν ὑδάτων (Iob 28,10 v. l.) AShd
delta 497	δεινεύει· κυκλεύει
delta 498	δεινεύειν· βουλεύεσθαι κακά
delta 499	*δείνη· συστροφή vgAS
delta 500	δεινὰ δέ· φοβερὰ δέ (Soph. O. R. 1267)
delta 501	δεινήεντα· περιστρεφόμενα. (Φ 206 ..) [φοβερά]
delta 502	δεῖνος· τὸ περιστρεφόμενον
delta 503	δείνησιν· κίνησιν. S συστροφήν
delta 504	Δεινιάδες· ὑποδημάτων εἶδος ἀνδρείων
delta 505	δεινοί· σπουδαῖοι περὶ τὸ πρᾶγμα
delta 506	*δείνοις· κινήσεσι AS
delta 507	*δεινοπαθεῖ· δεινῶς ἔχει. χαλεπῶς ἔχει, ἢ καὶ πάσχει χαλεπῶς vgAS
delta 508	δεῖνος· δείνησις. εἶδος δέους. φοβερά. καὶ εἶδος ἐκπόματος (Stratt. fr. 34 ..) καὶ ὄρχησις (Apolloph. fr. 1) ἢ δέους ἄξιος
delta 509	δεινός· κακός. φοβερός. ἐστραμμένος. ⸤δυνατός *s ‖ πανοῦργος. ἱκανό ς. ἀκολάκευτος q. vgAS
delta 510	*δεινότατο ς· πάνυ φρόνιμος vgAS
delta 511	δεινοῖσ ι· φοβεροῖς (Κ 254)
delta 512	δεινὼ δέ οἱ· δεινῶς δὲ αὐτῷ (Α 200)
delta 513	*δεῖν ᾠήθην· ἀναγκαῖον ἐλογισάμην, δέον εἶναι ὑπέλαβον (Dem. 29,11?) vgAS
delta 514	*δεινωποί· δειματώδεις. φοβεροί gAS
delta 515	a) δεινῶς· πάνυ s b) 〈δείνωσις〉· σκότωσις. δεινότης Σ
delta 516	*δείνωσιν· δύναμιν. vAS δεινότητα. συστροφήν gAShd
delta 517	δεινωτήν· πεποικιλμένην ἐν κύκλῳ, ἢ τετορνευμένην, ἢ τὴν ἱμᾶσι διειλημμένην (Ν 407). χρῆται γὰρ Ὅμηρος ἐπὶ τῆς κοίτης τῇ λέξει (Γ 391)
delta 518	δεινωτοῖς· κυκλοτερέσι [πεποικιλμένην] (Γ 391)
delta 519	δεῖξαι· δηλῶσαι, ⸤φανερῶσαι r (Γ 452 ..)
delta 520	†δειομένη· δεισομένη
delta 521	Δειπάτυρος· θεὸς παρὰ Στυμφαίοις	413 in vol. 1
delta 522	δειπνήεντα· δειπνοφόρα, εὖ δυνάμενα τρέφειν ἡμᾶς
delta 523	δειπνηστύν· τὴν τοῦ δείπνου ὥραν
delta 524	δειπνολογία· οἱ περὶ δείπνου λόγοι
delta 525	*δεῖπνον· τὸ καθ’ ἡμᾶς ἄριστον. (Σ 560) r. gPn ἢ τροφὴν ἑσπερινήν
delta 526	δεῖπνον ἕλοντο· ἐδείπνησαν (Β 399)
delta 527	δειπνοφόροι· παρὰ Ἀθηναίοις καθίστανται ἐν τῇ τῶν Ὠσχο‐ φορίων ἑορτῇ αἱ δειπνοφόροι (Hyperid. ap. Harp. 52,23)
delta 528	δειρά· †δείμοιρα. τράχηλος. διαίρεσις
delta 529	δειράδας· ἐξοχάς, κορυφάς (Soph. Ant. 832)
delta 530	δειράζειν· κλέπτειν
delta 531	δειράδες· αὐχένες καὶ ⸤τραχηλοειδεῖς 〈τόποι〉 τῶν ὀρῶν. Σ καὶ ἐξέχοντα μέρη ἢ τὰς νάπας ἢ τὰς φάραγγας vgA
delta 532	δειράρ· κορυφή
delta 533	*δείραντες· ἐκδείραντες (Act. ap. 5,40) AS
delta 534	δείρειν· ἐκδείρειν r
delta 535	*δειρή· τράχηλος r vgS αὐχήν s
delta 536	*δειρήν· αὐχένα, ⸤τράχηλον (Γ 371) n
delta 537	δειριᾶν· λοιδορεῖσθαι. Λάκωνες
delta 538	†δειρεῖοι· λοίδοροι. οἱ αὐτοί
delta 539	δεῖρος· λόφος. καὶ ἀνάντης τόπος
delta 540	δειροτομῆσαι· διατεμεῖν, διατεμῆσαι (χ 349)
delta 541	*δεῖσαι· εὐλαβηθῆναι, φοβηθῆναι. δέος γὰρ ὁ φόβος S
delta 542	δεισίλος· δειλός r
delta 543	δεισιάδα· τὴν μοῖραν. οἱ δὲ διμοιρίαν
delta 544	δεισιδαίμων· *ὁ τὰ εἴδωλα σέβων SP εἰδωλολάτρης. ‖ ὁ εὐσεβὴς p καὶ δειλὸς περὶ θεούς
delta 545	*δεισιδαιμονία· φοβοθεΐα (Act. ap. 25,19) n
delta 546	*δεῖται· δέεται, g χρῄζει gAS
delta 547	*δειφήσαντες· ψηλαφήσαντες n
delta 548	(*)δειφόμενος· ψηλαφήσας
delta 549	*δειφῶν· ζητῶν δίκην τοῦ προσήκοντος gAp
delta 550	δεκάδα· τάξιν τινά
delta 551	δεκάβοιον· ἀριθμὸς ποσός. καὶ σταθμὸς ποσός, ἐφ’ ᾧ τετύπωτο
delta 551	βοῦς. ἔνιοι δὲ Δηλίων τὸν βοῦν νόμισμα εἶναί φασι	414 in vol. 1
delta 552	δεκαδάρχαι· οἱ τῶν δεκάδων ἡγεμόνες, οὓς καὶ δωδεκάρχους ἔλεγον. ἦσαν γὰρ σὺν τῷ δεκάρχῳ δώδεκα q
delta 553	δεκάδαρχος· οἱ μὲν ἀπὸ τοῦ δεκαδαρχεῖν. οἱ δὲ ἀπὸ τοῦ δεκάζειν, ὅπερ ἐστὶ τοὺς δικαστὰς πείθειν δώροις. ἦν δὲ καὶ ὄνομα. καὶ ὁ τελώνης
delta 554	δεκάδες· οἱ ἐκ τῆς τάξεως τῶν δέκα στρατιωτῶν συνεστῶτες (Β 123)
delta 555	δεκάδρομοι· οἱ δέκα 〈ἔτη〉 ἐν τοῖς ἀνδράσι 〈δρόμου μετ‐〉 εσχηκότες, ὑπὸ Κρητῶν
delta 556	*δεκάζειν· διαφθείρειν χρήμασιν ἢ δώροις q gAS
delta 557	*δεκάζεσθαι· δωροδοκεῖσθαι SΣ
delta 558	δεκάζων· ὁ εἰς δέκατον ἀριθμὸν ἥκων. ἔλεγον δὲ οὕτως καὶ τὸ κατὰ δέκα διαφθείρειν τὸν δικαστήν, ἢ τοὺς κριτάς· καὶ ἁπλῶς τὸ διαφθείρειν δικαστήν (Isocr. 8,50)
delta 559	δεκανᾶται· ἀσπάζεται
delta 560	δεκάπουν στοιχεῖον· οἱ ἐπὶ δεῖπνον κληθέντες τὰς ὥρας οὕτως ἐξελάμβανον, πρὸς τὴν σκιὰν ἀναμετροῦντες (Ar. Eccles. 652)
delta 561	*δεκασθείς· δωροδοκηθείς, ἐπιτιμηθείς AS, ἐντραπείς S
delta 562	δεκάτα· τάξις. ἄθροισμα. καὶ ἡ τῶν ηʹ ἁρμάτων τάξις
delta 563	δεκατεύειν· τελωνεῖν, δεκάτην εἰσπράττεσθαι (Ar. fr. 455). ἔλεγον δὲ καὶ τὸ ἀρκτεύειν δεκατεύειν, ἐπεὶ ἔπρασσον αὐτὸ αἱ παρθένοι περὶ τὸν δεκαετῆ χρόνον οὖσαι (Lys. fr. ap. Harp. 54,6) q
delta 564	δεκατευταί· τελῶναι, (p) οἱ τὴν δεκάδα ἢ δεκάτην ἐκλέγοντες. ὡς ⸤τὸ δεκάζειν δεκατεύειν q (Antiph. orat. fr. 10 Bl.)
delta 565	δεκάτη· τὸ δέκατον μέρος τῆς οὐσίας
delta 566	δεκατηλόγοι· τελῶναι (Dem. 23,177)
delta 567	δεκάτην θύομεν· τῇ δεκάτῃ ἡμέρᾳ τὰ ὀνόματα τοῖς βρέφεσιν ἐτίθεσαν. ὁ δὲ Ἀριστοτέλης τῇ ἑβδόμῃ φησί
delta 568	δεκάτη προτέρα· ἡ πρὸ εἰκάδος· ὡς ὑστέρα· ἡ μετ’ εἰκάδα
delta 569	δέκα τοὐβολοῦ· 〈ἐπὶ〉 οὐδενὸς ἀξίου. βέλτιον δὲ εἰς μικρότητα τίθεσθαι αὐτό (Com. ad. fr. 763)
delta 570	δεκαδώρῳ ἁμάξῃ· ἧς ἡ διάμετρος τῶν τροχῶν δέκα δώρων. Δῶρον δέ, ὡς μέν τινες, ἡ παλαιστή, ὡς δὲ ἕτεροι, ὅταν τοὺς τέσσαρας δακτύλους συστρέψας ἐγείρῃς τὸν ἀντίχειρα, ὡς Πλούταρχος (Hes. op. 424)
delta 571	δεκάφυια· δεκαπλάσια (Callim. fr. 162), δίφυια δὲ διπλάσια	415 in vol. 1
delta 572	†δεκάχειλε· πρὸς ἀποδοχὴν ἐπιτήδειον
delta 573	δεκάχειλοι· δεκακισχίλιοι (Ε 680 v. l.) (A)
delta 574	δεκάχοια· δεκαπλᾶ
delta 575	*δεκέτες· δεκαετές AS
delta 576	*δεκέτης· δεκαετής S
delta 577	δεκτή· χλαῖνα, χλανίς
delta 578	δεκτῆρες· ὑποδοχεῖς p
delta 579	δέκτης· πτωχός, ἐπαίτης. ἀπὸ τοῦ δέχεσθαι (δ 248)
delta 580	*δεκτόν· εὐπρόσδεκτον (Esai. 61,2 ..) vgAS
delta 581	(*)δεκτός· ἀρεστός (Luc. 4,24)
delta 582	δέκων· ὁ δεκαζόμενος
delta 583	*δελεάζει· ἐξαπατᾷ AS
delta 584	*δελεαζόμενος· παγιδευόμενος (Iacob. 1,14) AS
delta 585	*δέλεαρ· ἀπάτη, δόλος (Eur. Tro. 700) gAS
delta 586	*δελεασθείς· ἀπατηθείς (Ios. b. Iud. 5,120?) AS
delta 587	δελεδώνη· ὁ μύλλος ἰχθύς
delta 588	δελέαστρα· παγίδες (Nicoph. com. fr. 4) p
delta 589	δέλετρον· φανός, ὃν οἱ νυκτερεύοντες φαίνουσι
delta 590	Δελέφατ· ὁ τῆς Ἀφροδίτης ἀστήρ, ὑπὸ Χαλδαίων
delta 591	δελῆτι· δελέατι
delta 592	δελήτιον· [βελήτιον] 〈τὸ δέλεαρ〉 (Sophr. fr. 118) p
delta 593	[δελία· δάφνη]
delta 594	δελιχρά· τὰ †ἡμίχοιρα
delta 595	δέλλει· βάλλει A
delta 596	δέλλιθες· σφῆκες. ἢ ζῷον ὅμοιον μελίσσῃ
delta 597	δελλίθια· ἀνθρήνια. οἱ δὲ κηρία
delta 598	Δέλκος· λίμνη ἰχθυοφόρος περὶ τὴν Θρᾴκην
delta 599	δελφάκιον· χοιρίδιον. οὕτως ἔλεγον καὶ τὸ γυναικεῖον
delta 600	δελφακοῦσθαι· τελειοῦσθαι τὰς ὗς (Ar. Ach. 786)
delta 601	δελφίνιον· εἶδος βοτάνης
delta 602	Δελφικὸν τρίποδα· τὸν τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς
delta 603	Δελφικὴ μάχαιρα· ἀπὸ κατασκευῆς, λαμβάνουσα ἔμπροσθεν
delta 603	μέρος σιδηροῦν, ὡς Ἀριστοτέλης	416 in vol. 1
delta 604	δελφῖνες· πολεμιστήριον μηχάνημα ἐν ναυμαχίαις. καὶ ἡ ἔχουσα αὐτὸ δελφινοφόρος ναῦς (Pherecr. fr. 12?) οἱ δὲ διὰ τὰ κρεμαννύμενα βάρη, δελφίνων σχῆμα ἔχοντα, ἃ ταῖς λῃστρικαῖς ναυσὶν ἐμβάλλεται
delta 605	Δελφύς· *μήτρα A καὶ ὁ ἐν Δελφοῖς δράκων
delta 606	δελφύων· γαστέρων
delta 607	*δέλτος· πινακίδιον (Eur. Hipp. 856) Phn ἢ πλάκες
delta 608	δέμα· σχοινίον
delta 609	*δέμας· σῶμα gASn μορφή. (Α 115 ..) ἰδέα. τρόπος (Λ 596 ..) n [στρῶμα]
delta 610	*δέμας πυρὸς αἰθομένοιο· τρόπον πυρὸς S καιομένου (Λ 596 ..)
delta 611	*δέμει· οἰκοδομεῖ AS
delta 612	[δέμει·] ὁδός
delta 613	δεμελεῖς· βδέλλαι
delta 614	*δέμνια· στρώματα. κοῖται (λ 188) vgAS
delta 615	*δεμνίοις· κοίταις. στρωμναῖς (Eur. Or. 35 ..) AS
delta 616	δεμνιοτήρην· ἔγκοιτον. τὰ δέμνια τηροῦντα h
delta 617	δεμνιοτήρη πόνον· Αἰσχύλος Ἀγαμέμνονι. καθόσον οἱ νεοσσοὶ ἔτι τοιοῦτοί εἰσιν, ὡς τὰ δέμνια τηρεῖν καὶ κατέχειν, μηδέπω πέτεσθαι δυνάμενοι· πόνον δὲ τὰ περὶ τὴν τροφὴν αὐτῶν (Aesch. Ag. 53)
delta 618	[δεμῶν· χρόνος]
delta 619	*δεννάζων· λοιδορῶν (Soph. Ai. 243) (gAh)
delta 620	δενδρέῳ· τῷ δένδρῳ (Γ 152)
delta 621	δενδαλίδας· οἱ μὲν ἄνθος τι, ἄλλοι τὰς λευκὰς κάχρυς, οἱ δὲ τὰς ἐπτισμένας κριθὰς πρὸ τοῦ φρυγῆναι, οἱ δὲ τὰς ἐκ κριθῶν μάζας γενομένας (Nicoph. com. fr. 15)
delta 622	δενδίλλει· σκαρδαμύττει. διανεύει. σημαίνει. ἀτιμάζει. σκώπτει
delta 623	*δενδίλλων· τοῖς ὀφθαλμοῖς διανεύων (Ι 180) vgAS
delta 624	†δένεμορ· γῆ τις πετρώδης, εὔθρυπτος, παρὰ Λάκωσιν
delta 625	δενναστόν· καταγέλαστον. λοιδορούμενον μετὰ καταγέλωτος
delta 626	Δενδυρίτης· κροκόδειλος
delta 627	δενδρυάζειν· ταπεινῶς ὑποδύνειν καὶ ὑπὸ τὰς δρῦς παραφεύγειν,
delta 627	προστρέχειν σκέπῃ	417 in vol. 1
delta 628	Δένθις· οἶνος. Λάκωνες (Alcm. fr. 117)
delta 629	δεννόν· κακολόγον
delta 630	†δεντή· δέλεαρ
delta 631	δεξαμεναί· ὑδάτων δοχεῖα. καὶ 〈αἱ〉 ἐν τῷ σώματι φλέβες· Δημόκριτος· (fr. 135) καὶ †ἐπισκίαι
delta 632	δέξασθαι· λαβεῖν. παρὰ τῷ ποιητῇ (Α 112)
delta 633	Δεξιάδην· οἱ μὲν ὄνομα κύριον, [οἱ δὲ] Δεξιοῦ παῖδα. οἱ δὲ ἐπιῤῥηματικῶς ἐκ δεξιῶν, δεξιῶς. (Η 15) [ἐπεὶ ἐκδεξιὼν θεῶν βροτοὶ ἐπὶ δεξιμήλου]
delta 634	*δεξιάς· συνθήκας (Eur. Med. 21) AS
delta 635	δεξιαί· αἱ γινόμεναι κατὰ συνθήκας ἐπαφαὶ τῶν δεξιῶν χειρῶν, εἰς σύμβολον τοῦ βέβαια ἔσεσθαι, καὶ ἦν μετὰ τὰ συντιθέμενα (Β 341)
delta 636	δεξιμήλοις· ἐπηκόοις καὶ ἱλαροῖς θεοῖς· ⸤ἀπὸ τοῦ δέχεσθαι τὰ θυόμενα μῆλα p καὶ δεξίμηλοι ἐσχάραι (Eur. Andr. 1138)
delta 637	*δεξιός· συνετός (p) ἀγαθός, vgP καλός. P ἐπιδέξιος. εὔθετος
delta 638	*δεξιοῦται· προσάγεται vgAS
delta 639	δεξιότοιχοι· ἐρέται οἱ κατὰ τὸ δεξιὸν μέρος. τίθεται δὲ καὶ ἐπὶ χορευτῶν
delta 640	δεξιότερον· δεξιόν (Ε 393)
delta 641	δέξις· τῶν ἐν τῷ ἥπατι μερῶν παρὰ τοῖς θύταις 〈ἡ〉 καλουμένη δοχή
delta 642	δεξιώσασθαι· ἐγγυήσασθαι γυναικί
delta 643	δεξιόν· †εἶδος μέρους
delta 644	Δεξώ· ὁ Κρατῖνος (fr. 401) ὠνοματοποίησεν ἀπὸ τοῦ δέχεσθαι δῶρα
delta 645	δεξιωσάμενος· δεξάμενος
delta 646	δέοιμι· δεσμεύοιμι (θ 253)
delta 647	†δέομαι· δοκῶ
delta 648	δεόμενοι· χρῄζοντες. δεσμοῦντες
delta 649	[δεόμενος· καιόμενος]
delta 650	*δεομένων· χρῃζόντων AS
delta 651	[δεόμενος· νόμος. δεσμός]
delta 652	δέον· εἰς [δέησις] δέον. ⸤οὕτω Περικλέα φασὶ λογιζόμενον εἰς τὸ δέον προσγράφειν, ὃ σημαίνει εἰς προδοσίαν δεδομένον χρῆμα (Ar. Nub. 859) q *πρέπον, AS ἀναγκαῖον (Dem.
delta 652	18,288)	418 in vol. 1
delta 653	*δέοντα· χρῄζοντα. ASn λείποντα (Hdt. 1,14,4 ..) n πρέποντα (Dem. 18,108) AS
delta 654	*δέοντο· ἐδεσμεύοντο (Σ 553) gS
delta 655	δεόντων· δεσμευέτωσαν (μ 54)
delta 656	*δεόντως· προσηκόντως vgAS
delta 657	δέος· *φόβος. (Hebr. 12,28) vgAS ἢ θεός
delta 658	*δέουσι· δεσμεύουσιν (Hdt. 4,72,4) vgAS ἀπέχουσι (Dem. 24,142 ..) AS
delta 659	*δέπας· ποτήριον. gASnT παρὰ τὸ δέχεσθαι τὸ πόμα (Δ262) nT
delta 660	δεπάεσσι· ποτηρίοις (Δ 3)
delta 661	δέρα· ὑπερβολὴ ὄρους. οἱ δὲ τὰ σιμὰ τῶν ὀρέων
delta 662	δέραι· αἱ †συνάσκιαι. Λάκωνες
delta 663	δέραια· περιτραχήλια (Men. Epitr. 86). παίγνια. τὸ αὐτὸ καὶ δέραιοι
delta 664	δέρας· δέρμα προβάτου (Eur. Med. 5 ..)
delta 665	*δέργμα· ὀφθαλμός. r. s ὅρασις (Eur. Med. 187)
delta 666	δέργματα· ὄμματα (Eur. Hec. 1265)
delta 667	*δεργμάτων· ὄψεων, AS ὀμμάτων (Eur. Phoen. 660 ..) καὶ δεργμῶν
delta 668	δέρεθρον· λίμνη ἀποχώρησιν ἔχουσα
delta 669	δέρη· *τράχηλος. g (AS) αὐχήν
delta 670	*δέρις· τράχηλος gPn
delta 671	δερίαι· λοιδορίαι
delta 672	†δερίπιον· φλοιόν
delta 673	*δέρκειν· βλέπειν, vgA ὁρᾶν
delta 674	δέρκεσθαι· ὁρᾶσθαι (Ρ 675)
delta 675	δερκομένου· ὁρῶντος (Ξ 141 v. l.)
delta 676	*δερκομένῳ· ὁρῶντι, βλέποντι (Ξ 141) AP
delta 677	[δερκύλλειν· αἱμοποτεῖν. ἄλλοι δερμύλλειν διὰ τοῦ μ]
delta 678	*δέρκων· βλέπων, ὁρῶν (g)
delta 679	δέρμα· πήρα [καὶ δέσμη]
delta 680	δέρμα· δορά
delta 681	*δέρμη· ὁδός A 〈καὶ δέσμη〉
delta 682	δέρμα Λιβυκόν· ὡς κάλλιστον
delta 683	δέρμητες· οἱ ἐξ ἐφήβων περίπολοι	419 in vol. 1
delta 684	δερμηστής· ὁ σκώληξ, ἢ ὁ σὴς ὁ τὰ δέρματα ἐσθίων. Ἀρίσταρ‐ χος ὄφιν (Soph. fr. 411)
delta 685	δέρξιος· ὄψεως
delta 686	*δέρος· δέρμα (Eur. Phoen. 1120) r. AS
delta 687	δερμύλλει· αἰσχροποιεῖ. οἱ δὲ ἐκδέρει (p)
delta 688	δέῤῥεις· τὸ παχὺ ὕφασμα, ᾧ εἰς παραπέτασμα ἐχρῶντο. ἴσως δὲ καὶ δερματίνοις ἐχρήσαντο †περὶ τῶν αὐλῶν
delta 689	δεῤῥιδόγομφοι· πύλαι δέῤῥεις ἔχουσαι, παραπετάσματα (Com. ad. fr. 858)
delta 690	*δέῤῥις· δέρμα. βύρσα (Zach. 13,4) r. AS
delta 691	δερριστήρ· περιδέραιον ἵππου
delta 692	*δερριστήρ· συνάγχη περιαυχένιος (vgASn)
delta 693	*δέῤῥιον· τρίχινον σακίον r. AS
delta 694	δέρτρα· τύμπανα r
delta 695	δέρτρον· δέρμα. s ὑμήν. λαπάρα. ἦτρον. ἐπιγάστριον. Ἄμεινον δὲ τὸ περιτόναιον ἀκούειν. ἢ ὑμένα, ⸤ἐπίπλουν (λ 579) p
delta 696	δεσαύχενες· ἀσκοί, διὰ τὸ ἐκ τῶν αὐχένων δεδέσθαι
delta 697	*δ’ ἐς βρωτύν· δεῖπνον (Τ 205) gAS
delta 698	δεσμά· πέδαι (Eur. Bacch. 447 ..)
delta 699	δέσματα· ἐπιδέσμια (Χ 468)
delta 700	*δεσμεῖν ἀμάλλας· δεσμεῖν τὰς δεσμὰς τῶν σταχύων AS
delta 701	δεσμή· †ὁδός
delta 702	δεσμοί· ἧλοι (A)
delta 703	δεσμοὶ Τυῤῥηνικοί· οἷς ἐχρήσαντο Ἀθηναῖοι
delta 704	δεσμίης· μαστιγίας 〈ὃσ〉 ἄξιός ἐστι δεσμῶν
delta 705	δεσμόν· οὐδετέρως Ἀττικοί. καὶ σημεῖον παρὰ τοῖς θύταις
delta 706	δεσμός· [σῶμα. μορφή.] ἧλος. [εἶδος]
delta 707	δεσποίνας· γυναῖκας. Θεσσαλοί
delta 708	δεσπότην κεκαρμένοι· ἔνιοι μὲν ἵππου κουρᾶς εἶδος εἶναί φασιν. ἐκαλεῖτο δὲ ἀπὸ τοῦ κείρειν τοὺς αὐχένας, ἐπειδὰν ὁ δεσπότης τοῦ ἵππου τελευτήσῃ. βέλτιον ἦν δέ· δεσπότην πενθοῦντες· ἐπειδὴ καὶ τοὺς ἵππους ἀπέκειρον ἐπὶ τοῖς θανάτοις
5	τῶν δεσποτῶν (trag. ad. fr. 206)	420 in vol. 1
delta 709	[*δετρός· μάγειρος vgAS]
delta 710	†δέτις· παλάνθη
delta 711	δεταί· λαμπάδες (Λ 553) S καὶ αἱ πέδαι. καὶ τὰ δράγματα, παρὰ τὸ συνδεῖν
delta 712	[δέτρον· δέρμα τοῦ ἥπατος ἢ ⸤διάπυρον. διαφανές] AS
delta 713	Δευάδαι· οἱ Σάτοι, παρὰ Ἰλλυρίων
delta 714	Δεύας· τοὺς κακοὺς θεούς, Μάγοι
delta 715	δεύἁσθαι· γεύσασθαι
delta 716	δεύειν· μαλάττειν. τύπτειν
delta 717	*δεύει· μίσγει. ⸤βρέχει (Β 471) Ss φύρει (s) ἐνδεῖ
delta 718	δεύεσθαι· βρέχεσθαι. ἐπιδεῖσθαι (Ν 310)
delta 719	*δεύεται· βρέχεται s
delta 720	*δευθέντα· βραχέντα (gAS) Σ
delta 721	Δευκαλίδαι· οἱ Σάτυροι
delta 722	*δεύκει· φροντίζει g
delta 723	δευκές· [λαμπρόν.] ὅμοιον
delta 724	[δευλόν· πονηρόν. ἀχρεῖον]
delta 725	δευοίατο· ἐπιδέοιντο (Ε 202)
delta 726	δευοίατο· ἐπιδεεῖς γένοιντο (Β 128)
delta 727	δευόμενα· δεόμενα
delta 728	δευομένα· δεομένη (Eur. Tro. 276)
delta 729	*δευόμενος· δεόμενος. (Χ 492) βρεχόμενος AS χρῄζων (S)
delta 730	δεύοντο· ἐδέοντο. ἔχρῃζον. (Β 709) ⸤ἐβρέχοντο S
delta 731	*δεῦρ ο· ἐνθάδε gSΣ ἐλθέ dΣ εἰς τοῦτον τὸν τόπον AS ἢ ἐπὶ τοῦ παρόντος, vgAS ἢ νῦν. vg ἢ παρακελευστικῶς· δεῦρό νυν, ἢ τρίποδος περιδώμεθα (Ψ 485)
delta 732	*δεύρω· δεῦρο (Γ 240) n
delta 733	Δεύς· Ζεύς (Ar. Ach. 911?)
delta 734	δεῦσαι *βρέξαι. vgAS βάψαι (Eur. Phoen. 224) μαλάξαι (Xen. Oecon. 10,11)
delta 735	δευσοποιόν· τὸ ἔμμονον καὶ μὴ ἐκπλυνόμενον βάμμα. οἱ δὲ τὸ γνησίως βεβαμμένον, ἤτοι πορφύρα, ἢ ἄλλο τι (Plat. rep. 4,429 e)
delta 736	*δεύσω· βρέξω SP
delta 737	*δευσοποιός· βαφεύς vgAS	421 in vol. 1
delta 738	δεῦτ’ ἄγετε· δεῦτε φέρετε (Η 350)
delta 739	*δεύτατος· ὕστατος, ⸤ἔσχατος, gAS μεθ’ ὃν οὐκ ἔστιν ἕτερος (Τ 51)
delta 740	δεύτερα ἄλφιτα· τὰ δευτερεῖα καὶ εὐτελῆ
delta 741	*δευτεραγωνιστής· δεύτερος ἀγωνιζόμενος (Dem. 19,10) AS
delta 742	δευτέρα φθίνοντος· ἀπὸ τῆς τριακάδος
delta 743	δευτερίας· †καλλιπος οἶνος εὐτελής (Nicoph. com. fr. 20)
delta 744	δευτερίναρ· ὁ μετὰ τὸ ὕδωρ ἐπιχεθῆναι εἰς τὰ στέμφυλα οἶνος
delta 745	†δεῦρολαὸς· ὁ ἐξ ἐφήβων Ἀθηναίων
delta 746	δευτερόποτμος· ὁ ὑπό τινων ὑστερόποτμος. οὕτω δὲ ἔλεγον, ὁπόταν τινὶ ὡς τεθνεῶτι τὰ νομιζόμενα ἐγένετο, καὶ ὕστερον ἀνεφάνη ζῶν. ὁ δὲ Πολέμων (p. 93 Pr.) καὶ ἀπειρῆσθαι τοῖς τοιούτοις εἰσιέναι εἰς τὸ ἱερὸν τῶν Σεμνῶν φησι Θεῶν.
5	ἢ ὁ φημισθεὶς ἐπὶ ξένης τετελευτηκώς, ἔπειτα ἐπανελθών. ἢ ὁ δεύτερον διὰ γυναικείου κόλπου διαδύς· ὡς ἔθος ἦν παρὰ Ἀθηναίοις ἐκ δευτέρου γεννᾶσθαι
delta 747	δευτέρων ἀμεινόνων· παροιμία ἐπὶ τῶν θυομένων ἐκ δευτέρου, ὅταν αὐτοῖς τὰ πρότερα ἱερὰ μὴ καλὰ ὀφθῇ, καὶ ἐπὶ δεύτερα τραπῶσι λέγοντες ‚δευτέρων ἀμεινόνων.‛ Μνημονεύει Πλά‐ των (leg. 4,723 d)
delta 748	δέχεσθαι· λαμβάνειν (Eur. Rhes. 192?) (r) ἀσπάζεσθαι (Eur. Alc. 775)
delta 749	†δέγμα· νόμιμον
delta 750	δέχθαι· λαβεῖν (Α 23 ..)
delta 751	*δέχμενος· [προς] διαδεχόμενος (Ι 131 v. l.?) ASn
delta 752	δέχομαι· ὁμολογῶ
delta 753	δεψήσας· μαλάξας (μ 48) r
delta 754	δή· οὖν. σύνδεσμος r
delta 755	†δηγῆ καὶ σιωπᾷ
delta 756	δήλη· τάχα καὶ φθορὰ δένδρων
delta 757	†δήβοιλοι· κιθαρῳδοί
delta 758	δὴ γάρ· ἤδη γάρ (α 194)
delta 759	[*δηγῆρες· στρουθοί gAS]
delta 760	*δηγοῖ· πληροῖ AS
delta 761	*δῆγμα· [παράδειγμα. καὶ] σπάραγμα ὀδόντων (Xen. Mem. 1,3,12) AS
delta 762	*δήετε· εὑρήσετε (Ι 418) S	422 in vol. 1
delta 763	*δῄειν· πολεμεῖν. φονεύειν g
delta 764	δήεις· εὑρήσεις. r. S ὄψει. μαθήσῃ (Ν 260)
delta 765	*δηθά· πολὺν χρόνον. (Β 435) ASn συνεχῶς (φ 131) n
delta 766	δηθαγόρον· ἐπὶ πολὺ λέγουσαν
delta 767	*δηθαίωνας· μακραίωνας. μακροβίους (vg) An
delta 768	δηθάκι· r πυκνῶς, πολλάκις (p)
delta 769	*δηθὰ ματεύσομεν· ἐπιπολὺ ζητήσομεν (Ξ 110) AS
delta 770	δηθά τε καὶ δόλιχον· ἐπὶ πολὺν καὶ [δῆθεν ὡς δὴ] μακρὸν χρόνον (Κ 52)
delta 771	δῆθεν· *ὡς δή [ἢ] φησιν. (Eur. Or. 1320 ..) vgAS ἢ ἐντεῦθεν r
delta 772	*δῆθεν· ὡς μάλιστα P ὡς δή. vgAS ἐξεπίτηδες
delta 773	δηθύνειν· ἐγχρονίζειν (ρ 278)
delta 774	*δηθύνοντα· χρονίζοντα, AS βραδύνοντα (r) (A 27) (p)
delta 775	[δηθυρεῖν· σχολάζειν (p) διατρίβειν]
delta 776	δηϊάλωτοι· αἰχμάλωτοι (r)
delta 777	*δήϊοι· πολέμιοι (Ι 76) r. vgAS
delta 778	δηΐοιο· καυστικοῦ (S) πολεμικοῦ. φθαρτικοῦ (Β 415)
delta 779	δηϊοτής· πολεμικὴ διάθεσις. *μάχη. vgAS παρὰ τὸ δήϊον
delta 780	*δηϊοτῆτος· μάχης (Ε 348) Σ
delta 781	δηίοισι· τοῖς πολεμίοις (Δ 373)
delta 782	δηίουν· ἐμάχοντο. ἐπορθοῦντο (Λ 71)
delta 783	δηιοῦσι· πολεμοῦσιν
delta 784	[δηίεσθαι· διώξατο (Μ 276)]
delta 785	δηιωθέντων· αἰκισθέντων (Δ 417)
delta 786	*δηιῶν· διακόπτων (Ρ 65) AS
delta 787	*δηιώσας· κατακόψας (Ξ 518) SΣ
delta 788	*δηλαδή· φανερόν vg ἐστιν. r ἢ δηλονότι (Eur. Or. 789) r. vgAS
delta 789	δηλαίνουσι· παίζουσι s
delta 790	δηλαινομένη· βλαπτομένη (r)
delta 791	*δηλαϊστή· ἐλεεινή (Ezech. 5,15 v. l.) gAS
delta 792	*δηλάτωρ· κατήγορος AS. r
delta 793	*δηλαυγῶς· ἄγαν φανερῶς (Marc. 8,25 v. l.) S
delta 794	δήλεσθαι· θέλειν, βούλεσθαι
delta 795	δήλῃ· βούλῃ
delta 796	*[δηληγατιῶν· ἀφορίζων AS]
delta 797	†δηληθήσονται· θεωρηθήσονται	423 in vol. 1
delta 798	δηλήματα· βλαπτικά (μ 286)
delta 799	δηλήμονας· *βλαπτικούς, κλέπτας. AS κακούργους. λυμεῶνας
delta 800	δηλήμων· κακοῦργος. λυμαντήρ, λυμεών. [κακῶς] διαπραττό‐ μενος
delta 801	[δηλήσας· καμών. [διαπραξάμενος]]
delta 802	δηλήσασθαι· *βλάψαι. gAS διακόψαι. φθεῖραι (Δ 67)
delta 803	δηλήσατο· ἔβλαψεν. ἐφθείρετο. ἐκακοποίησε (χ 278)
delta 804	δηλήσεις· στάσεις (s)
delta 805	*δηλήσηται· βλάψῃ. φθείρῃ (Γ 107) g
delta 806	δήλησις· ὀργή s λώβησις. κακουργία. φθορά
delta 807	*δηλήσονται· ψεύσονται. βλάψουσι AS
delta 808	*δηλητήριον φάρμακον· βοτάνη θανάσιμος r. vgAS
delta 809	Δηλιασταί· οἱ εἰς Δῆλον πεμπόμενοι θεωροί (Lycurg. fr. ap. Harp. 55,14) p
delta 810	[δήλιοι· οἱ ἀδελφὰς γεγαμηκότες]
delta 811	*δῆλον· φανερόν, vgAS ὁρατόν. (υ 333) καὶ τὸ τοῦ Ἀπόλλωνος ἱερόν (ζ 162)
delta 812	δηλονότι· φανερὸν ὅτι (Dem. 18,130)
delta 813	δήλονται· θέλουσι
delta 814	*δήλων· ὁράσεων gAS ἐνυπνίων (Ose. 3,4) S (Σ)
delta 815	δήλως· ἀπερικαλύπτως
delta 816	*δηλῶσαι· φράσαι. δεῖξαι. σημᾶναι (Soph. O. R. 1041) vgAS
delta 817	Δηλιακὸς βωμός· τὸ περιτρέχειν κύκλῳ τὸν ἐν Δήλῳ βωμὸν καὶ τύπτειν· ἤρξατο τούτου Θησεύς, χαριστήριον τῆς ἀπὸ τοῦ λαβυρίνθου φυγῆς
delta 818	*δημαγωγεῖ· στρατηγεῖ r. gP (.r)
delta 819	*δημαγωγίας· ὀχλοποιήσεις AS
delta 820	*δημαγωγός· ἄρχων, ἐκ τοῦ τὸν δῆμον ἄγειν καὶ διοικεῖν vgAS [δημόσιος]
delta 821	*δημαγωγοῦντα· στρατηγοῦντα ASn
delta 822	Δημαρέτειον· νόμισμα ἐν Σικελίᾳ, ὑπὸ Γέλωνος κοπέν, ἐπιδούσης αὐτῷ Δημαρέτης τῆς γυναικὸς εἰς αὐτὸ τὸν κόσμον
delta 823	*δημαρχία· ὅτε δῆμος ἄρχει gAS
delta 824	δήμαρχοι· οἱ πρότερον καλούμενοι ναύκραροι· ἄρχοντες δὲ ἦσαν καὶ ἠνεχύραζον οὗτοι τοὺς ὀφείλοντας (Ar. fr. 484?)
delta 825	*δήμαρχον· τὸν ἐνεχυραστήν vgAS	424 in vol. 1
delta 826	*δημαστρεύεσθαι· ἐπιπολὺ ὑπερτίθεσθαι (Ο 512) gAS
delta 827	δημεῖαι· αἱ τῶν δήμων συστάσεις
delta 828	*δημελέητος· ἐλεεινός gAS
delta 829	δημεύειν· τὸ οὐσίαν τινὸς δημοσιῶσαι. καὶ τὸ ἐνδημεῖν. ἔνιοι τὸ δημαγωγεῖν λέγουσι q
delta 830	δημεύσεις· ἁρπάσεις
delta 831	*δημεύσας· δημοσιεύσας (g) AS
delta 832	δημεχθηλός· μισούμενος ὑπὸ τοῦ δήμου r
delta 833	*δημηγορῆσαι· ἐν δήμῳ λαλῆσαι vgAS
delta 834	*δημηγορῶν· εἰς τὸν δῆμον λέγων (Dem. 19,10) SPn
delta 835	Δήμητρα· τὸν σῖτον· Γλαύκων
delta 836	Δημητριάς· κριθὴ ἑξάστιχος
delta 837	Δημήτριος· τραγῳδῶν ὑποκριτής· καὶ ἴσως ὑπεκρίθη τὸν Ἀγαμέμνονος θάνατον, πελέκει κατὰ πολλοὺς γενόμενον (Com. adesp.)
delta 838	δήμια· *δημόσια. (Ρ 250) S καὶ δημιόπρατα
delta 839	Δημίασι πύλαις· κοιναῖς, ἐπεὶ προεστήκεσαν ἐν ταῖς πύλαις αἱ πόρναι. ὁ δὲ Ἀντίπατρος τὸ γυναικεῖον μόριον δημόσιον ἔφη. οἱ δὲ τὰς Κεραμεικὰς πύλας· πρὸς γὰρ αὐτάς φασιν ἑστάναι τὰς πόρνας. μήποτε οὖν ἀντὶ τοῦ Διομῇσι πύλαις Δημίασιν
5	εἶπεν διὰ τὴν ἐγγύτητα τῶν ὀνομάτων (Com. ad. fr. 805)
delta 840	*δήμιον· κοινόν. ⸤δημόσιον gΣ πολιτικόν (β 32)
delta 841	δημίην Κύπριν· πόρνην.
delta 842	δημιόπρατα· τὰ δημευθέντα κτήματα, καὶ ὑπὸ δήμου πιπρα‐ σκόμενα (Ar. Eq. 103)
delta 843	δήμιος· ὁ τοὺς καταγνωσθέντας ἀναιρῶν, *ἢ ὁ ὑπηρέτης τῶν βασάνων (Aeschin. 2,126) r. AS
delta 845	*δημιουργεῖ· τὰ μὴ ὄντα ποιεῖ (Plat. Soph. 219 c) AS
delta 846	δημιουργεῖον· χαλκεῖον. ἐργαστήριον
delta 847	δημιουργός· *χειροτέχνης. vgAS κατασκευαστής
delta 848	δημιουργός· ὁ ἥλιος, ὅτι πάντα πέσσει καὶ τελειοῖ
delta 849	δημιουργός· ἐπὶ μὲν τῶν ἀνδρῶν τὸ ἔθνος ἐκλήθη, ὅτι χειροτέ‐ χναι ἦσαν καὶ βάναυσοι· καὶ παρὰ τοῖς Δωριεῦσιν οἱ ἄρχοντες, τὰ δημόσια πράττοντες, ὥσπερ Ἀθήνησιν οἱ δήμαρχοι.
delta 849	Λέγονται καὶ οἱ τεχνῖται καταχρηστικώτερον. λέγεται δὲ καὶ	425 in vol. 1
5	γυνὴ δημιουργός, ἣ ἐν τοῖς γάμοις πέμματα πέσσει (Men. fr. 518,12? Antiphan. fr. 225,3)
delta 850	δημιουργῶν· τὸν δῆμον διοικῶν
delta 851	δημοαδῆ· περιβόητον
delta 852	δημοβόρος· ὁ τὰ κοινὰ τοῦ δήμου κατεσθίων S *ἢ ὁ τὰ δημόσια Σ (Α 231)
delta 853	*δημογέροντες· οἱ τοῦ δήμου ἐντιμότατοι (Γ 149) pΣ
delta 854	δημοειδέος· δημώδους, ὀχλικῆς (Hippocr. art. 78)
delta 855	Δημήτερος ἀκτή· τὸ ἀκρότατον καὶ ἐξοχώτατον τῶν Δημη‐ τριακῶν καρπῶν, τῶν πυρῶν. μεταφορικῶς ἀπὸ τῶν ἀκρω‐ τηρίων καὶ τῶν ἐξεχόντων τόπων τῶν παραθαλασσίων. ἢ ἄλευρον (Ν 322 ..)
delta 856	†δημοθέσεση· ἐθεώρει
delta 857	δημοθεές· θεωρούμενον
delta 858	*a) δημοθοινία· ἡ τοῦ δήμου εὐωχία. vgAS b) δημοθοινία ἡ τοῦ δήμου θυσία gAS
delta 859	δημοκαλλίας· τοὺς περὶ τὰ δημόσια ἀναστρέφοντας (Com. ad. fr. 69)
delta 860	*δημόκοινον· δημόσιον AS
delta 861	δημόκοινος· δημόσιος βασανιστής q πόρνος. καὶ δήμιος (Soph. fr. 712)
delta 862	*δημοκόμπος· δημηγόρος. S δήμῳ ἐπαιρόμενος r. AS
delta 863	*δημον· λίπος. (Φ 127) ἢ ὄχλον r. AS
delta 864	δημοκώκυτος· ἀθρήνητος. ⸤ἀνελεήμων r
delta 865	*δημωδέστερο ν· ἀσχημονέστερον, διὰ τὸ ἐν ὄψει πάντων γινόμενον vAS
delta 866	δημό ς· ὁ ἐπίπλους τοῦ ἱερείου, ἀπὸ τοῦ εὐκέατος εἶναι, δαϊμός τις ὠνομασμένος. καὶ τὸ λίπος, 〈ὀξυτόνως·〉 προπερισπωμένως δέ τι πολιτικὸν σύστημα
delta 867	δῆμον ἐόντα· [ὀξυτόνως] δημότην, καὶ ἕνα τῶν πολλῶν (Μ 213)
delta 868	δῆμον Ἐρεχθῆος· τὰς Ἀθήνας, περιφραστικῶς (Β 547)
delta 869	Δημοκλεῖδαι· οἱ ξένοι καὶ μοιχοί, ἀπὸ Δημοκλείδου τοιούτου ὄντος, (Com. ad. fr. 71) καθάπερ καὶ τοὺς ἡταιρηκότας Τιμάρ‐ χους ἔλεγον, (Aeschin. 1,157) τοὺς δὲ πονηροὺς Εὐρυβάτους,
delta 869	Κιλλικῶνας δὲ τοὺς προδότας (Ar. Pac. 363?)	426 in vol. 1
delta 870	Δημονήσιος χαλκός· δύο εἰσὶ πρὸς τῷ Βυζαντίῳ νῆσοι, κοινῇ μὲν Δημόνησοι λεγόμεναι, ἰδίᾳ δὲ διαλλάττουσαι· ἡ μὲν γὰρ Χαλκῖτις, ἡ δὲ Πιτυοῦσσα
delta 871	δημόσσους· τὸν δῆμον σώζων. ἢ ὁ δημοδίωκτος
delta 872	δημοσιεύειν· τὸ δημοσίᾳ ὑπηρετεῖν ἐπὶ μισθῷ (Ar. Ach. 1030?)
delta 873	δημοποίητον· ὁ κατὰ ψήφισμα δήμου ⸤γεγονὼς πολίτης, p ξένος ὢν φύσει
delta 874	*δημόσιο ν· δεσμωτήριον (Thuc. 5,18,7) s
delta 875	δημοστροφεῖν· ἐν δήμῳ ἀναστρέφειν
delta 876	Δῆμος καλός· Πυριλάμπους υἱὸς ἦν οὗτος Δῆμος ὄνομα καὶ τὴν ὥραν κάλλιστος· ἔθος δὲ ἦν τοῖς ἐρασταῖς ἐπιγράφειν πανταχοῦ τὰ τῶν παίδων ὀνόματα
delta 877	δημολάλητος· δημοβόητος
delta 878	δημοτελῆ ἱερά· καὶ δημοτελῆ μέν, εἰς ἃ θύματα διδῷ ἡ πόλις· δημοτικὰ δέ, εἰς ἃ οἱ δῆμοι
delta 879	δημοτεύεσθαι· τὸ μετέχειν δήμου καὶ πολιτείας κατὰ νόμον
delta 880	δημότης· ὁ ἐκ τοῦ δήμου. δηλοῖ δὲ καὶ ἰδιώτην
delta 881	δημοτικά· τὰ τοῖς πολλοῖς ἐμπρέποντα
delta 882	δήμου ἄνδρα· δημότην ἄνδρα (Β 198)
delta 883	δημοῦσθαι· εὐφραίνεσθαι, εὐθυμεῖσθαι δημοσίᾳ, ⸤παίζειν (Plat. Theaet. 161 e) ps
delta 884	δημοῦται· παίζει. θωπεύει
delta 885	δήμου τ’ ἄνδρα· δημότην ἄνθρωπον (Β 198)
delta 886	δήμου· πόλεως (Ζ 158 ..)
delta 887	δήμου ἀρίστω· δημότας ἀρίστους, δυϊκῶς (Λ 328)
delta 888	[δημοφάλιον· ἑτεροῖον, ἀλλοῖον]
delta 889	δημόφαντον· δημόσιον
delta 890	δημώδης· παιδιώδης
delta 891	δημώδη· δημόσια
delta 892	δημώματα· παίγνια p
delta 893	*δημωφελής· δῆμον ὠφελῶν vgAS
delta 894	*δήν· ἐπὶ πολὺν χρόνον (Α 512) n
delta 895	δηναιόν· πολυχρόνιον, (gAS) ἀρχαῖον
delta 896	δηναιά· ἀχρεῖα καὶ ἄφορα δένδρα
delta 897	*δηνάριον· τὸ νόμισμα r. vgAS ἢ εἶδος ἀργυρίου (Matth. 20,9 ..) SPn
delta 898	†δηνάσας· διεξελθών. διεξῆλθες	427 in vol. 1
delta 899	δὴν δ’ ἄνεω· ἐπὶ πολὺ ἀχανεῖς, ἥσυχοι, ἄφωνοι (λ 30)
delta 900	*δήνεα· βουλεύματα (Δ 361) pn
delta 901	δῆνος· βούλευμα r
delta 902	δὴν ἧστο· ἐπὶ πολὺ ἐκαθέζετο (Α 512)
delta 903	*δήξεται· δάκνει (Eur. Med. 1370) AS
delta 904	*δήξομαι· λυπήσω vgAS, ἀνιάσομαι (Eur. Bacch. 351) AS
delta 905	δῆος· βωβός. Κρῆτες
delta 906	*δῃουμένη· ἀπολλυμένη. ἠρημωμένη. καταστρεφομένη. πορθου‐ μένη AS
delta 907	δῃουμένων· ἀναιρουμένων
delta 908	*δῃοῦν· πορθεῖν vgAS
delta 909	δή· οὖν· χρὴ δή· [ἢ] χρὴ οὖν
delta 910	δῃοῦντες· διακόπτοντες. καίοντες. ἐλαττοῦντες. πολεμοῦντες
delta 911	δῃούντων· ἀνελόντων
delta 912	δήποθεν· λέξις συναπτική, ὡς καὶ τὸ δήπου
delta 913	δήποθεν· λέξις συναπτική, ὡς καὶ τὸ δήπου
delta 914	*δηπορτᾶτος· ἐξορισιμαῖος AS
delta 915	δή ῥα· ἄρα δή. ἤδη
delta 916	δηράδες· βουνοί
delta 917	δή ῥα δή· ὡς δή
delta 918	*δ’ ἠριγένεια· ἡμέρα (Α 477) (r.) ASh
delta 919	δῆριν· μάχην (Ρ 158) (r.) vgAS
delta 920	[*δηρή· τράχηλος (S)]
delta 921	*δηρίσασθαι· μαχήσασθαι (Ρ 734 v. l.) AS
delta 922	δηρίττειν· ἐρίζειν (r)
delta 923	[δηρότης] δηρόν· ἐπὶ πολὺν καιρόν (Β 435 ..) r. AS
delta 924	†δηρότη· κακουργία
delta 925	†〉δῆσαι· ῥῖψαι
delta 926	δῆσαι πρὸς σανίδι· Ἀττικῶς· βασανίσαι ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ (Ar. Thesm. 940?)
delta 927	δησάντων· δησάτωσαν (μ 50)
delta 928	δήσαντι· ὁμοίως
delta 929	*δῆτα· οὕτως. vgAS ἢ τοίνυν S
delta 930	†δητός· ὕστερος
delta 931	δητταί· αἱ ἐπτισμέναι κριθαί
delta 932	δὴ τότε· καὶ τότε δή (Α 476)	428 in vol. 1
delta 933	*δηφένσωρ· ἔκδικος r. ASp
delta 934	Δηώ· Δημήτηρ r
delta 935	δῃωθέντω· ἀναιρεθέντων. (Δ 417) *⸤καυθέντων (Greg Naz. arc. 1,483) g
delta 936	δῄωσαν· κατέκοψαν. AS ἔπρησαν. ⸤ἠφάνισαν (r)
delta 937	δῃώσαντες· *πραιδεύσαντες. vgAS πορθήσαντες. καταπολεμή‐ σαντες (Π 158) (Sn)
delta 938	δῄωσε· κατέκοψε. ἐφόνευσε
delta 939	δῃώσωσι· κατακόψωσι. φονεύσωσι. καταπολεμήσωσιν (Δ 416)
delta 940	*δια· τὸν Δία AS. [ἢ εὐγενής.] ⸤καὶ πρόθεσις. S ἐνδοξοτάτη, rs καὶ ἀγαθή
delta 941	διάβαθρ α· εἶδος ὑποδήματος γυναικείου
delta 942	διαβάλλε ι· καταγινώσκει. ὑβρίζει. παραπατᾷ. παραλογίζεται (Dem. 18,24)
delta 943	διάβασις· πορεία. r γέφυρα. πέραμα (Xen. Anab. 2,3,10)
delta 944	διαβάτης· ὄργανόν τι τεκτονικόν.
delta 945	διαβάσιμος· διαβατός
delta 946	*διαβαίνει· διαπερᾷ vgAS
delta 947	διαβεβαιοῦται οὐδέν· ἀντὶ τοῦ ἀσύμφωνον
delta 948	(*)διαβήματα· πορείας. περιπατήματα (Psalm. 84,14)
delta 949	διὰ βίου· διὰ παντός r, ἀεί
delta 950	*διαβιῶσαι· ζῆσαι (Exod. 21,21) ASn
delta 951	διαβόητος· ἐπὶ καλῷ φήμην ἔχων, ἢ κακῷ
delta 952	διαβολή· λοιδορία. ἢ διαβολή· ὑπόπτευσις. ἢ ὑπόληψις
delta 953	διαβολίαν· διαβολήν
delta 954	[διάβουλοι· διπλοῖ. δίβουλοι]
delta 955	διαβούλια· ἀμφιβολία. AS ἐνθυμήματα, vgAS διαλογισμοί Ose. 4,9 ..) AS
delta 956	διαβολεύρ· ὁ ἐν τοῖς ἱστοῖς πρόβολος. Λάκωνες
delta 957	†διαβουνίν· τὸ ἐν τοῖς πότοις τράγημα μεταξὺ ἐσθιόμενον
delta 958	*διαβριθῆ· βαρέα ASw
delta 959	*διαβριθοῦς· ἰσχυρᾶς AS
delta 960	διαβρόχους· βεβρεγμένους
delta 961	*διαβύσει· διακαμμύσει AS
delta 962	διαγέγραπται· διακέκοπται (Ar. Nub. 774)
delta 963	διάγειν· παρέλκειν. ἐξαπατᾶν (Thuc. 1,90,5?)	429 in vol. 1
delta 964	*διαγγέλλει· ἀπαγγέλλει. vAS διαδραμεῖ (Rom. 9,17) AS
delta 965	διαγγέλλω· ἀπαγγέλλω, διέξειμι τῷ λόγῳ
delta 966	διάγει· διατρίβει (Dem. 8,26?) AS
delta 967	*[διαγενής· εὐγενής] (AS)
delta 968	†διάγγαρον· δικέφαλον
delta 969	διαγλαίνειν· διαλυμαίνεσθαι
delta 970	διαγλάψας· διαγλύψας. διασκαλεύσας (δ 438)
delta 971	διάγματα· διακλάσματα
delta 972	*διαγνούς· διακρίνας. δίκαιον αἰσθόμενος. AS ἐπιγνούς, συνιείς, νοήσας
delta 973	*διαγνῶναι· ἐπιγνῶναι (Η 324) n
delta 974	*a) διάγνωθι· νόησον vgAS b) 〈διαγνώμη〉· διάγνωσις (Thuc. 1,87,6 ..) Σs
delta 975	Διαγόρας· Διόδωρος ὁ Ταρσεὺς ἀναγινώσκει περισπῶν δι’ ἀγορᾶς, διὰ τὸ τοὺς μύστας βακχάζειν, τουτέστιν ἄιδειν τὸν Ἴακχον δι’ ἀγορᾶς βαδίζοντας (Ar. Ran. 320)
delta 976	*διαγορεύει· θεσπίζει. (r) vgAS διαγγέλλει (Sus. 61) vgAS
delta 977	διάγραμμα· διάταγμα. ψήφισμα
delta 978	διαγραμμισμός· παιδιά τις ἑξήκοντα ψήφων λευκῶν καὶ μελαινῶν ἐν χώραις ἑλκομένων. τὸ δὲ αὐτὸ καὶ γραμμὰς ἐκάλει (Philem. fr. 209)
delta 979	διάγραπτος δίκη· ἥτις καὶ ἐξεσμένη ἐλέγετο
delta 980	διαγραφαί· αἱ συνθῆκαι
delta 981	διαγράφειν· διαξύειν. ἀπαλείφειν. ἀκυροῦν
delta 982	διαγραφή· ἐπὶ ζωγραφικοῦ πίνακος εἴρηται
delta 983	(*)διαγραφάριος· ὁ ἀπαιτῶν δημόσια
delta 984	διαγράφω· ἀποδοκιμάζω (Ar. Lys. 676)
delta 985	διαγωγάν· διαίρεσιν. διανομήν. διέλευσιν
delta 986	διαγωγή· ἀναστροφή r
delta 987	a) δι’ ἃ δή· δι’ ἅπερ gAS b) διαδέχεται· 〈κληρονομεῖ〉 s
delta 988	*διάδηλοι· φανεροί (Thuc. 4,68,5) AS
delta 989	*διάδημα· στέμμα βασιλέως, AS κεφαλῶν κόσμος· ἤγουν στέφα‐ νος ἢ βασιλέως σύμβολον (1. Macc. 13,32) SPn
delta 990	a) διαδιδράσκει· διαφεύγει gΣ b) διαδιδράσκετε· 〈δια‐ φεύγετε〉 ASPn
delta 991	διαδικαιοῦν· φανερῶς ἀποφαίνεσθαι (Thuc. 4,106,2)	430 in vol. 1
delta 992	διαδικασία· ἡ ἐπίκρισις S τοῦ ἐπιτηδείου πρὸς λειτουργίαν καὶ πρὸς τὰ ἄλλα. *ἢ ἀμφισβήτησις. κρίσις (Aeschin. 3,146) AS
delta 993	διὰ δίκης· τὸ εἰς δίκην καλεῖν. Ἀττικοί (Soph. Ant. 742)
delta 994	διαδοιδυκίζειν· ὀρχεῖσθαι ἀσχημόνως. (Com. ad. fr. 973) [διά‐ δοχος]
delta 995	διαδοκίς· οἱ μὲν [ὑπόθεμα τῶν δοκῶν, πλάγιον ὑπόθεμα,] ἡ τὰς ἄλλας δοκοὺς ἀναδεχομένη· οἱ δὲ δοκῶν πλάγιον ὑπόθεμα
delta 996	διαδέλλειν· διασπᾶν
delta 997	*διάδρα· διάφυγε SPn
delta 998	διαδοῦναι δίκας· τὸ τοῖς ἀδικουμένοις ἀποδοθῆναι τὸ δίκαιον ὑπὸ τῶν ἀδικησάντων
delta 999	διὰ δουρός· διὰ τοῦ ξύλου, καὶ δόρατος (Γ 61)
delta 1000	*διαδράκοι· θεάσοιτο (Ξ 344) AS
delta 1001	*διαδρᾶναι· διαφυγεῖν vgAS
delta 1002	*διὰ δρυμά· δι’ ὕλην (Λ 118) n
delta 1003	διαδύει· διαφθείρεται
delta 1004	*διαδύνειν· διαφυγεῖν AS [διὰ τὰ οἰκήματα]
delta 1005	διὰ δώματα· 〈διὰ τὰ οἰκήματα〉 (Α 600 ..)
delta 1006	διαείσεται· διαγνώσεται (Θ 534)
delta 1007	διαειπέμεν· διαλεχθῆναι (δ 215)
delta 1008	*διάζευξις· διαχώρισις r. vg
delta 1009	*διάησι· διαπνεῖ (Hes. op. 517) AS
delta 1010	διαείδεται· φαίνεται (Ν 277) p
delta 1011	†διέζετο· διεσχίζετο
delta 1012	*διαθέει· διαφεύγει. Sn διατρέχει AS
delta 1013	διαθέντε· διαθέμενοι. δυϊκῶς
delta 1014	*διάθεσις· σχῆμα. ἀγάπη (vgAS) ἀπόδοσις s προαίρεσις S(A)
delta 1015	διάθεσιν· διακόσμησιν
delta 1016	*δῖα θεάων· ἀντὶ τοῦ διοτάτη (α 14 ..) A
delta 1017	[διαθλέοιμεν· διαγωνιζοίμεθα, κάμοιμεν, ἐργαζοίμεθα· ἆθλος δὲ τὸ ἔργον καὶ τὸ ἀγώνισμα καὶ τὸ ἐπαθλεῖν]
delta 1018	διαθήκη· συνωμοσία· ἑνικῶς, οὐ πληθυντικῶς τὰς διαθήκας ἔλεγον· δηλοῖ δὲ καὶ διάστασιν, διαίρεσιν, διάκρισιν, διάθεσιν
delta 1019	διαθήσεις· νοήσεις
delta 1020	*διαθήσει· τιμωρήσεται, κολάσεται, †πράσει vgAS
delta 1021	*διαθήσομαι· συντελέσω AS
delta 1022	†διάθονται· διαθρήσαντα· διϊδόντα	431 in vol. 1
delta 1023	διαθρυλλῶ· διαομιλῶ. διαψιθυρίζω
delta 1024	*διαθρύψεις· συγκόψεις (Lev. 2,6) AS
delta 1025	διαίνεται· *βρέχεται. r(Sn) δακρύει [διαίνεσθαι]
delta 1026	διαιολᾶν· ἐξαπατᾶν. ποικίλλειν
delta 1027	διαιρεῖν· διακρίνειν. ἐξακριβοῦν. *⸤διαμερίζειν (vgAS)
delta 1028	διαιρῶσα· διαιροῦσα
delta 1029	*διαίρεσις· τομή, ⸤μερισμός (1. Cor. 12,4) g
delta 1030	δίαιτα· θεσμός. *διαγωγή, τροφή A, ἢ καθημερινὴ τροφή AS
delta 1031	*δίαιτα τοῦ ἀνθρώπου· τὸ φαγεῖν, τὸ πιεῖν (Iob 5,3) AS
delta 1032	διαιτηταί· Ἀθήνησιν ἕτεροί τινες τῶν δικαστῶν, οἷς ἐπέτρεπον οἱ ἀμφισβητοῦντες τὰ ἐγκλήματα, καὶ αὐτοὶ διῄτων· εἰ δὲ μή, ἀνέπεμπον ἐπὶ τοὺς δικαστάς. οἱ δὲ περὶ ξʹ ἔτη γεγονότες διῄτων
delta 1033	*διάιττειν· διατρέχειν. (v) A διανύειν
delta 1034	διαιτητής· κριτής. r βασανιστής
delta 1035	διαιτητός· ὁ μὴ κατὰ κλῆρον δικαστής
delta 1036	*διαιτωμένη· τρεφομένη r. AS
delta 1037	*διαιτός· κριτής r. s
delta 1038	*δίαιθρον· διαφανές. καθαρόν. r. A δίυγρον
delta 1039	[δίαιτρον· δίοπτρον διαφανές]
delta 1040	διαίνεται· βρέχεται, ὑγραίνεται. διαχεῖται, ὑπὸ ὄμβρου βρέχεται
delta 1041	διὰ καλάμας ἄρνες· παρὰ Ῥοδίοις ἔριφοι οὕτως εἴρηνται ἐν νόμῳ τινὶ οἱ τὴν καλάμην τῶν σπερμάτων ἐπιβεβοσκημένοι
delta 1042	[διάκινον· δυσκίνητον. Κρῆτες]
delta 1043	διακαυνιάσαι· διακληρώσασθαι· p καυνὸς γὰρ ὁ κλῆρος (Ar. Pac. 1081)
delta 1044	*διὰ κενῆς· ματαίως (Psalm. 24,3) vgAS
delta 1045	*διακένῳ· κούφῳ (Num. 21,5) AS
delta 1046	*διακεισομένων· διακειμένων ASn
delta 1047	διακεκριμέναι· διακεχωρισμέναι (ι 220) (sp)
delta 1048	διακεκρίσθω· ἀφοριζέσθω
delta 1049	διακέρσαι· διακόψαι pw παραβῆναι (Θ 8)
delta 1050	*διακεχειρίσθαι· πορθεῖσθαι AS
delta 1051	διακεχλοιδώς· διαρέων ὑπὸ τρυφῆς (Archipp. com. fr. 45)	432 in vol. 1
delta 1052	διακίγκλισον· διάσεισον. Κίγκλος δὲ ὄρνεον ἡ σεισοπυγίς (Ar. fr. 29)
delta 1053	διακλιμακίσας· διαπαλαίσας. p Κλίμακες γὰρ καὶ κλιμακισ‐ μοὶ παλαίσματος εἶδος (Plat. com. fr. 124)
delta 1054	*διακλῶν· θρύπτων vgAS
delta 1055	διακλονῶν· διασείων. δονῶν
delta 1056	*διακναιομένων· διαπονουμένων. AS φθειρομένων (r) (Eur. Alc. 109)
delta 1057	διακναισθέν· διαφθαρέν (Hippocr. mul. aff. 1,64)
delta 1058	διακοιρανέοντα· βασιλικῶς ἐπερχόμενον, ἢ ὡς κοίρανον διαπο‐ ρευόμενον, διέποντα (Δ 230)
delta 1059	*διακομισθείς· διελθών. vgAS βασταχθείς (Plat. leg. 10,905 b) vgA
delta 1060	*διακοσμηθεῖμεν· διαταχθείημεν (Β 126)
delta 1061	διάκονιν· δυσκίνητον. Κρῆτες
delta 1062	*διακονουμένων· ὑπηρετούντων ἢ ἀποκρίσεις τινὰς ἐκπληρούν‐ των AS
delta 1063	διακοπή· διαίρεσις. διαχωρισμός
delta 1064	*διακορεῖς· κεκορεσμένοι (Plat. leg. 7,810 e?) (g)P
delta 1065	διακορεύει· τὴν κόρην διαφθείρει
delta 1066	διακορίζεται· διαπαρθενεύεται
delta 1067	[διακοινώνησον· διασείσθητι ἐν τῇ πορείᾳ. ἔνιοι πόνησον]
delta 1068	διακονῆσαι· κατεργάσασθαι. ἀπολέσαι. βλάψαι
delta 1069	διακόνιον· μάζα ἢ ζωμός, καὶ ἡ κρηπὶς τοῦ πλακοῦντος (Pherecr. fr. 156), οἱ δὲ πέμματα ἐξαπτόμενα τῆς εἰρεσιώνης
delta 1070	διακονίς· ἐπὶ ὑφῆς ἱματίου ἀνωμάλου, ὅ φαμεν κονίζειν. καὶ ἄνθρωπος ὁ μὴ πυκνός
delta 1071	†διακονίς· διακόσμησις
delta 1072	διακοσμησαμένω· διακοσμησάμενοι. δυϊκῶς
delta 1073	διακορίζεσθαι· βλέπειν, ἀτενίσαι
delta 1074	διακεχλοιδέναι· θρύπτεσθαι
delta 1075	διακωχή· ὁ μεταξὺ χρόνος, καὶ διάστημα χρόνου (Thuc. 3,87,1)
delta 1076	*διακραδαίνοιντο· κινοῖντο. Κραδαίνειν γὰρ τὸ κινεῖν AS
delta 1077	Διακρεῖς· 〈οὐ〉 μόνον Εὐβοέων τινές, ἀλλὰ καὶ Ἀθηναίων· καὶ τόπος τῆς Ἀττικῆς καὶ ἡ χώρα Διακρία, ἡ ἀπὸ Πάρνηθος εἰς †βαλυλῶνος	433 in vol. 1
delta 1078	δι’ ἄκριας· κατὰ τὰς ἀκρωρείας (ι 400)
delta 1079	*διακριβοῦν· ἀκριβῶς σαφηνίζειν (2 Macc. 2,28) AS
delta 1080	*διακριδόν· ἐν διακρίσει ἄριστον (Μ 103) n
delta 1081	διακριδὸν διαστάντος· χωρὶς ὄντος
delta 1082	διακρινθέντας· χωρισθέντας (Υ 141) S
delta 1083	διακρινθεῖτε· διακριθείητε, διαλυθείητε (Γ 102)
delta 1084	διακρινθήμεναι· διακριθῆναι, χωρισθῆναι (Γ 98)
delta 1085	διακρῖναι· διαχωρίσαι
delta 1086	διακρινομένω· διακρινόμενοι. δυϊκῶς
delta 1087	*διακρινομένων· μαχομένων (AS)
delta 1088	διακρίνουσιν· *διαχωρίζουσιν (Β 475) (vgA) μεσιτεύουσι
delta 1089	*διάκρισις· διαίρεσις. r. AS φθορά. διάλυσις
delta 1090	διακρότως· σκληρῶς. ἀποκρότως
delta 1091	*διακρούεσθαι· ἐξωθεῖν. ἢ ὑπερτίθεσθαι, καὶ ἄλλοτε ἄλλως διαναβάλλεσθαι (Dem. 19,168 ..) vgAS
delta 1092	*διακρουόμενοι· διαφεύγοντες Sn
delta 1093	*διακρούσασθαι· ἀπορρῖψαι AS
delta 1094	διὰ κτῆσιν δατέοντο· τὴν οὐσίαν διεμέριζον (Ε 158)
delta 1095	διάκτορος· ἄγγελος, ἀπὸ τοῦ διάγειν τὰς ἀγγελίας· ἢ οἷον διατόρως καὶ σαφῶς διαλεγόμενος. ἄγγελος γὰρ ὁ θεός (B 103 .. ε 43)
delta 1096	*διάκτορος· εἰρηνικός (Β 103) ASn
delta 1097	*διάκτορσιν· ἡγεμόσι. βασιλεῦσιν n
delta 1098	*διάκτωρ· διάκονος, ἢ ἄγγελος, ἀπαγγέλλων gAS
delta 1099	διακυδόμεναι· διαχεόμεναι
delta 1100	*διακυκῶσι· διαταράττουσιν vgAS
delta 1101	διακυνοφθαλμίζεται· διυποβλέπεται. διανεύει. ἢ ἀναιδῶς ἀν‐ θίσταται (Com. ad. fr. 975)
delta 1102	διακυρίττεσθαι· ἀντιμάχεσθαι· κυρίως δὲ κριῶν
delta 1103	*διακωδωνίσαι· δοκιμάσαι (AS)
delta 1104	*διακωδωνισθέντες· διαφημισθέντες· gAS ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον δὲ ἐπὶ τῶν διαπαιζομένων vgAS καὶ χλευαζομένων S λαμβά‐ νεται vgAS
delta 1105	διακωμῳδῶ· διατραγῳδῶ	434 in vol. 1
delta 1106	διακωνῆσαι· διακλύσαι· ἀπὸ τοῦ κωνῆσαι, ὅπερ ἐστὶν πίσσῃ χρῖσαι
delta 1107	†διάλ· τὴν ἔλαφον, Χαλδαῖοι
delta 1108	διαλαβεῖν· παλαιστρικόν τι 〈σχῆμα〉
delta 1109	*διαλαβών· διαγινώσκων AS, [διαλλαγή· φιλία] διαχειρίσας, S δεξάμενος gSΣ [ἀγαθός, ἔνδοξος] [διαλλακτής· φιλιώτης, gASP μεσίτης] διελθών
delta 1110	διαλάμπει· ὡραΐζεται
delta 1111	[δι’ ἅλα· διὰ τῆς θαλάσσης]
delta 1112	*δι’ ἅλα πορφυροειδῆ· διὰ τῆς μελαίνης θαλάσσης (Eur. Tro. 124) AS
delta 1113	διάλας· τὰς δήλας καὶ φανεράς
delta 1114	διάλαυρος· οἰκία μεγάλη πανταχόθεν λαύραις διειλημμένη, ἡ λεγομένη περιάμφοδος
delta 1115	διαλεγδόν· διαφερόντως
delta 1116	διαλέγειν· ἀνακαθαίρειν, ᾗ δέον ἀπιέναι ἢ ἐκπλεῖν· ἀπὸ δὲ τῶν πεσόντων ἡ μεταφορά
delta 1117	διαλέγεσθαι· ἐπὶ τοῦ συνουσιάζειν (Hyperid. fr. 171 J.)
delta 1118	διαληκᾶσθαι· διασύρειν. διαμωκᾶσθαι
delta 1119	διαλεκτικός· πολύλαλος
delta 1120	*διάλεκτος· ὁμιλία. λαλιά AS
delta 1121	διαλαχόντα· κληρωσάμενα
delta 1122	*διάλλασσε· διάλυε AS
delta 1123	διαλελημμένων· διαδεδεμένων. ἢ διακρατουμένων ἑκατέρωθεν
delta 1124	*διαλελοίπασιν· ἐπαύσαντο AS
delta 1125	*διάληψιν· ἐνθύμησιν. ASn ἢ γνῶσιν (2. Macc. 3,32) Sn
delta 1126	*διάλειμμα· διάστημα r. Σp
delta 1127	*διαλείμματος· τοῦ διαχωρισμοῦ AS
delta 1128	διαληλιμμένη· ἠλειμμένη, κεχρισμένη
delta 1129	διαλέξαι· διορύξαι
delta 1130	διαλήξεις· [διαλέξεις] διαιρέσεις κλήρου (Antiph. fr. 64)
delta 1131	διάλεξις· ὁμιλία
delta 1132	διαλλαγαί· μεταβολαὶ καὶ διαλλάξεις, Λάκωνες ἐπὶ τῆς ἔχθρας
delta 1133	*διαλλαγῶ· διαχωρισθῶ s
delta 1134	δι’ ἀλλήλων· ...	435 in vol. 1
delta 1135	[*διαλλύος· ὁ ἀντὶ ἄλλου διακονῶν AS]
delta 1136	διαλογισμοί· ἀδολεσχίαι
delta 1137	διάλογος· λόγος. ποίημα
delta 1138	δίαλον· φανερόν
delta 1139	διαλουφῶν· διατίλλων, ὀλούφων. οἱ γὰρ Ἀττικοὶ τὸ τίλλειν. οἱ δὲ τὸ ἐκλέγειν τῶν σπορίμων τὴν πόαν
delta 1140	διαλύγισμα· διαπλοκή
delta 1141	διάλυσις· διάκρισις. φθορά. διαχωρισμός
delta 1142	*διαλυγίσαντες· κάμψαντες. περικλάσαντες AS
delta 1143	†διαλαος· οἱ μὲν ἐπιμυλίδιον δαίμονα· ἄλλοι δὲ παιδιᾶς εἶδος, ἐν ᾗ διαλέγουσι τὰς ψήφους. βούλεται δὲ λέγειν ὁ Κρατῖνος (fr. 402) τὸν ἔσχατον τῶν πόρνων
delta 1144	*διαμαρτάνει· ἀποτυγχάνει (AΣ)
delta 1145	διαμαρτυρία· δίκη τις ὁμοία τῇ παραγραφῇ· ταύτῃ δὲ ἐναντία ἡ εὐθυδικία
delta 1146	*διαμαρτών· ἀποτυχών, ἢ διασφαλείς (Dem. 24,48 ..) AS
delta 1147	*†διάμαστος· θεός AS [καὶ διάματος]
delta 1148	διαμάττειν· διαφυρᾶν τὰ ἄλφιτα πρὸς τὸ ποιῆσαι μάζας (Ar. Av. 463?)
delta 1149	*διαμάχη· μάχη (Phil. op. mund. 33 ..) AS [διαμελεοί· οἰκέται]
delta 1150	διαμαξαμένη· διασμηξαμένη. διαψησαμένη
delta 1151	*†διαμελεοί· οἰκέται AS
delta 1152	*διαμέλλει· ἀναβολῇ χρῆται AS
delta 1153	διαμεμετρημένην ἡμέραν· ἐπὶ τῶν μεγάλων δικῶν τὴν ἡμέραν ἐμέριζον εἰς διαστήματα (Dem. 19,120)
delta 1154	διάμεσοι· οὕτως ἐλέγοντο παρὰ Ἀθηναίοις οἱ μέσοι τῶν πλουσίων καὶ πενήτων
delta 1155	[διαμέστας· ἀλαζόνα. ἐξαλλάκτην]
delta 1156	διάμετρος· ὄργανον γεωμετρικόν. καὶ τὸ διδόμενον εἰς ἀπουσίας λόγον τοῖς τοὺς σιτικοὺς καρποὺς μετροῦσιν
delta 1157	διαμετρητῷ· διαμεμετρημένῳ (Γ 344)
delta 1158	*διαμευστάς· ἀλαζόνας (AS)
delta 1159	διαμῆσαι· διαθερίσαι. *⸤διακόψαι, Σ διατεμεῖν
delta 1160	διάμησ ε· διέκοψε, διέτεμε. διεθέρισε (Γ 359)
delta 1161	*διαμευτής· ψεύστης, ἀπατεών As	436 in vol. 1
delta 1162	διαμηρίσαι· τοῦτο καὶ ἐπὶ παίδων ἀῤῥένων (Ar. Av. 706) καὶ θηλείων (Ar. Av. 669) ἔλεγον
delta 1163	διάμοιος· ὁ ἀντ’ ἄλλου διακονῶν
delta 1164	*διαμοιρᾶσαι· διαμερίσαι (Eur. Hec. 1077 ..) AS(n)
delta 1165	διαμοιρωμένα· διαιροῦσα, καὶ διαμερίζουσα
delta 1166	*διαμπάξ· διόλου, r. vgASP καθόλου AS διηνεκῶς (Eur. Bacch. 994), ἐξεναντίας P
delta 1167	(*)διαμπείρας· διακεντήσας
delta 1168	*διαμπερές· διόλου r. gSn †παραγύρως. σαφῶς. τελείως διαμπάξ (Ε 112)
delta 1169	*διαμπερέως· σαφῶς. τελείως AS
delta 1170	διαμύθησις· παραλογισμός r
delta 1171	διαμυλλαίνειν· χλευάζειν. ἐπὶ τοῦ ⸤τὰ χείλη διαστρέφειν r διαμωκᾶσθαι.
delta 1172	διαμπερονήσε ι· διατρήσει· διατμήσει. διακόψει. διακεντήσει. προσηλώσει
delta 1173	διαπραθέει ν· διαπορθῆσαι (Η 32)
delta 1174	[διαμφάδιον· ἀλλοῖον AS 〈μέλοσ〉 S]
delta 1175	διαμφίδιον μέλος· ἀλλοῖον, διαπαντὸς κεχωρισμένον. Ἀμφὶς γὰρ χωρίς. Αἰσχύλος Προμηθεῖ δεσμώτῃ (556)
delta 1176	*διαμώμενοι· διασκάπτοντες (Thuc. 4,26,2) gnΣ
delta 1177	*διαμῶσαι· ζητοῦσαι (Eur. Bacch. 709) AS
delta 1178	δῖαν· *μεγάλην ἢ ἔνδοξον (Β 615) AS. τὸν οὐρανὸν Πέρσαι (Hdt. 1,133,2) καὶ τὴν νῦν καλουμένην Νάξον (λ 324)
delta 1179	διᾶναι· σμῆξαι. πλῦναι
delta 1180	διανακωχή· διανάπαυσις, οἷον ὁ μεταξὺ χρόνος
delta 1181	*διάνδιχα· διαφερόντως. χωρίς. S ἢ διχῶς (Α 189) gAS
delta 1182	διαναυσθλοῦσθαι· διαπλεῦσαι
delta 1183	†διανδής· πολυχρόνιος. Κρῆτες
delta 1184	*διανεῖμαι· διαδοῦναι vgAS
delta 1185	διανεκές· διὰ παντός (Plat. Hipp. mai. 301 b)
delta 1186	*διανέμεται· μερίζεται AS
delta 1187	*διανεμηθῇ· διαδοθῇ (Act. Ap. 4,17) AS
delta 1188	[διανεύει· τρέφει. κυκλεῖ]
delta 1189	διανείμαντε· διανείμαντες. δυϊκῶς
delta 1190	*διανηξάμενοι· διακολυμβήσαντες vgAS διαπεράσαντες S	437 in vol. 1
delta 1191	διανίζει· κρουνίζει. *⸤διακλύζει. πλύνει AS
delta 1192	*διανίζετα ι· νίπτεται. καθαίρεται vgAS
delta 1193	διάνιο ν· κονία
delta 1194	διανοητικό ν· ...
delta 1195	*διανοηθεί ς· μεταμεληθείς. ἐνθυμηθείς (Gen. 8,21) AS
delta 1196	διανοοῦμαι· λογίζομαι
delta 1197	*[διαντεθῆναι· τελειωθῆναι AS]
delta 1198	*διανυκτερεύοντες· ἀγρυπνοῦντες πᾶσαν τὴν νύκτα AS
delta 1199	*διανυσθῆναι· τελειωθῆναι gAS
delta 1200	διαξιφίσασθαι· ξίφεσι διαγωνίσασθαι 〈κυρίως· ἤδη δὲ〉 καὶ 〈τὸ〉 μαχέσασθαι (Ar. Eq. 781)
delta 1201	διὰ πάντων κριτής· Βοηθός φησι ἐν τοῖς περὶ Πλάτωνος, ὅτι ὁ νομοθέτης ἐκέλευσε τοῖς κρίνουσιν γράφειν τὰ κεφάλαια ἕκαστον (Plat. rep. 9,580a)
delta 1202	διαπαρθενεύει· φθείρει κόρας
delta 1203	*διαπαρατριβαί· ἐνδελεχισμοί, ⸤ἐνδελέχειαι (1. Tim. 6,5) vgAS
delta 1204	διαπατταλευθήσει· τρόπῳ βύρσης διαταθήσῃ παττάλοις (Ar. Eq. 371)
delta 1205	διαπεπαρμένον· τοῖς ἥλοις πεπηγμένον
delta 1206	*διαπείραντες· διακεντήσαντες AS
delta 1207	διαπέπλιχε· διαβέβηκε· πλίγματα γὰρ βήματα
delta 1208	διαπεπλιχώς· διεστώς. κεχηνώς (Hippocr. mul. 2,167?)
delta 1209	*διαπερᾶναι· τελειῶσαι (Plat. leg. 1,625b?) P (vgAS)
delta 1210	*διὰ περιόδων· διὰ κύκλων AS
delta 1211	διαπεττεύων· μεταφέρων· μετῆκται δὲ ἀπὸ τῶν πεττῶν
delta 1212	διαπεττεύεσθαι· πεττοῖς ἀποπαῖξαι. ἤδη δὲ καὶ τὸ συντελέσαι
delta 1213	διαπερδικίσαι· διαλινῆσαι. καὶ διαφυγεῖν (Com. ad. fr. 87)
delta 1214	διαπεπλίχθαι· διηλλάχθαι τὰ σκέλη, καὶ ἀντιβαίνειν
delta 1215	†διαπνεύστας· παραλογιστικῶς
delta 1216	διαπέφλοιδεν· διακέχυται
delta 1217	διαπεφρούρηται βίος· Αἰσχύλος Φρυξίν (fr. 265) οἷον ἡ διὰ τοῦ βίου φρουρὰ συντετέλεσται, ἢ διελήλυθεν ὁ χρόνος
delta 1218	*†διαπέφροιδεν· †ἐγείρει. διακέχυται AS
delta 1219	†διαπεφρυκέναι· διεσκέφθαι. καὶ καθεωρακέναι
delta 1220	διαπηνηκίσαι· διακεφαλαιῶσαι. Πηνήκη γὰρ γένος περικε‐
delta 1220	φαλαίας. οἱ δὲ τὸ ἀπατῆσαι, ἀπὸ τῆς πηνήκης (Cratin. fr. 282)	438 in vol. 1
delta 1221	*διαπεφωνήκαμεν· ἀπωλόμεθα (Ezech. 37,11) (vg)AS
delta 1222	διαπιδύει· ... διαπηδᾷ· ... (Hippocr. Hum. 11. Nat. puer. 21)
delta 1223	διαπίνειν· προπίνειν. Ἐπιγένης (fr. 8, II 419 K.)
delta 1224	*διαπληκτίζονται· διαμάχονται vgAS, φιλονεικοῦσι AS
delta 1225	†διαπλήσσειν· διέλκειν. διαπλέκειν
delta 1226	διαπλήσσοντες· διασχίζοντες (Ψ 120)
delta 1227	διαποδίζων· βασανίζων, ἐπιμελῶς ἐξετάζων
delta 1228	[διαποδισμός· εἶδος ὀρχήσεως, ἢ ἁλμοῦ]
delta 1229	*†διαπονδαρίζει· διαναβάλλεται, διαναῤῥίπτει AS
delta 1230	*διαπονηθείς· λυπηθείς (Act. Ap. 16,18) AS
delta 1231	*διαπόρησις· ἀμφιβολία, ἀπορία (v) ASP
delta 1232	*διαπορθμεῦσαι· [πραιδεῦσαι]. διαπερᾶσαι (Hdt. 5,52,4) SPn (vg)
delta 1233	*διαπορθμεύων· διακομίζων vgAS
delta 1234	διαπρήσσειν· κατεναντίον διελθεῖν. καὶ τάσσειν. ἢ σπεύδειν
delta 1235	διαπορπακίσαι· 〈τὸ〉 διὰ τοῦ πόρπακος [τῆς λαβῆς τὸ] διενεῖραι τὴν χεῖρα
delta 1236	*διαπραθέειν· ἐκπορθεῖν (Η 32) AS
delta 1237	*δι’ ἀπορήσεων· δι’ ἀμφιβολιῶν AS
delta 1238	*διαπρέπειν· διαφέρειν AS προκόπτειν
delta 1239	*διαπρεπής· ἔκδηλος, ἐπίσημος vgAS
delta 1240	*διαπρέψας· λαμπρὸς φανείς vgAS
delta 1241	*διαπρήσσουσα· διατέμνουσα, n διασχίζουσα (Α 483)
delta 1242	*διαπρίζει· διαπερᾷ (n) p
delta 1243	διαπρίεται· †διαγοράζει. ⸤μαίνεται r
delta 1244	*διαπρήσσε ι· τάσσει. ἀπατᾷ, ψεύδεται. AS διαπερᾷ p
delta 1245	διαπρήσσοντε ς· διατέμνοντες. καὶ διαπερῶντες
delta 1246	*διὰ πρ ό· 〈δι’〉 ὅλου AS διαμπάξ S, διηνεκῶς
delta 1247	διὰ πρό· διαμπάξ. δι’ ἐναντίας
delta 1248	διὰ πρὸ δέ· διαμπάξ, δι’ ὅλου (Ν 388)
delta 1249	διὰ πρὸ δὲ εἴσατο καὶ τῆς· διῆλθε δὲ καὶ δι’ αὐτῆς (Δ 138)
delta 1250	διαπρύσιον· *διαπορεύσιμον. SPn μακρόν S διὰ πάντων διεξιόν ASn ἐξάκουστον r A μέγα (Θ 227) (vgAS) διάτονον
delta 1251	*διαπτάντος· πετασθέντος (Sap. 5,11) vgAS
delta 1252	*διαπταῖσαι· σφαλῆναι n	439 in vol. 1
delta 1253	[διαπτεῖν· ὁρμᾶν]
delta 1254	[διαπτύς]· ... διαπτερῶσαι· ἀνευρῦναι. διαστῆσαι (Hippocr. acut. 58)
delta 1255	διάπτυε· διαπτύει· ...
delta 1256	διαπύλιον· τέλος τι παρ’ Ἀθηναίοις οὕτω ἐκαλεῖτο
delta 1257	*διαπυνθάνεται· ἐρωτᾷ vgASn
delta 1258	διαπυρισθέντα· διοργισθέντα
delta 1259	*διαπρύσιος· μέγας, διαβόητος (r) vgASw
delta 1260	*διάπυρος· θερμός r. g(AS)
delta 1261	*διαρθροῦν· ὁμολογεῖν w (S)
delta 1262	*διαρθρούμενον· ἀκριβούμενον vgAS
delta 1263	*διαρθροῦν· διαδηλοῦν SPnw
delta 1264	διαριθμουμένην· διαλογιζομένην
delta 1265	διαρικνοῦσθαι· ἐπὶ σχήματος ὀρχηστικοῦ τίθεται. ὁτὲ δὲ ἐπὶ τοῦ συνεστράφθαι (Cratin. fr. 219)
delta 1266	διάρινον· τὸ σίναπυ r
delta 1267	*διαριπίζεσθαι· διακοντίζεσθαι AS
delta 1268	*διαρκές· ἀρκέσαι [μὴ] δυνάμενον (g)
delta 1269	διαρκέσαι· βοηθῆσαι [διαρκές]
delta 1270	*διαρκῆ· ὠφελοῦσαν n ἢ ἐξαρκοῦσαν (Thuc. 1,15,1? Dem. 3,33?)
delta 1271	διαρκέστατοι· πλήρεις. ἀνενδεεῖς
delta 1272	*διαρκῶς· ἀσφαλῶς. δι’ ὅλου AS ἀρκούντως. δαψιλῶς vgAS ἱκανῶς gS
delta 1273	δίαρμα· κούφισμα np
delta 1274	Δι’ Ἅρματος· τόπος ἐν Πάρνηθι τῆς Ἀττικῆς
delta 1275	διάρογχας· τὰ μεταξὺ τῶν ἐπιδέσεων διαστήματα (Hippocr. med. off. 7?)
delta 1276	διαροθεῦντα· διασοβοῦντα
delta 1277	διαῤῥαίσει· διαφθερεῖ (Ι 78)
delta 1278	διαῤῥαισθέντος· διαφθαρέντος (Greg. Naz. c. 2,1,1,189 [37,984]) r
delta 1280	*διαῤῥαῖσαι· διαφθεῖραι (Β 473) r. gAS
delta 1281	διεῤῥαῖσθαι· διεφθάρθαι
delta 1282	διαῤῥαίειν· διαπορθεῖν
delta 1283	*διαῤῥεῖν· διαχεῖσθαι vgAS
delta 1284	*διαῤῥέοντες· χαῦνοι, καὶ διαλελυμένοι (A) S
delta 1285	*διαῤῥέουσα· τρυφηλή (g) S	440 in vol. 1
delta 1286	*διαῤῥέουσαι· διαφθείρουσαι Sn
delta 1287	*διαῤῥήδην· φανερῶς. r. vgAS σαφῶς (Greg. Naz. 21,33 p. 1121 c) vg
delta 1288	*διαῤῥήκτας· ἐπιβούλους AS
delta 1289	διαῤῥήξας· συντρίψας. r σχίσας (Marc. 14,63)
delta 1290	*διαῤῥήξωμεν· ἀποῤῥίψωμεν (Ps. 2,3) S(A)
delta 1291	*διαῤῥυῆναι· διαφθαρῆναι r. vgAS
delta 1292	διαρρύτους· διηντλημένους
delta 1293	*διαρτᾶν· διασείειν s καὶ ἀπαρτᾶν
delta 1294	*διαρτᾷ· κρεμνᾷ. ps διαρμόζει AS
delta 1295	διαρταμῆσαι· διελεῖν, κατακόψαι
delta 1296	διάρτασον· διάστειλον (Aesch. fr. 318)
delta 1297	διαρτίζων· ἀρτία καὶ συνετὰ φθεγγόμενος
delta 1298	*διαρτίσαι· ἀναπλάσαι (Iob 33,6?) vgAS
delta 1299	*διαρτωμένων· καταρτιζομένων gAS
delta 1300	διαρύτειν· ἀντλεῖν
delta 1301	δίαρχοι· οἱ Ἑλληνοδίκαι
delta 1302	διὰ ῥωπήϊα πυκνά· διὰ χωρίων, ἐν οἷς ῥῶπες φύονται πολλοί. οἱ δὲ ῥῶπες εἶδος φυτοῦ ἱμαντῶδες. *διὰ τῶν συμφύτων τόπων AS (Ψ 122)
delta 1303	διαρωχμίας· διαστάσεις
delta 1304	διασαλακώνισον· ἀντὶ τοῦ διασαλακώνευσον, οἷον τρυφερῶς βάδισον· τοὺς γὰρ θρυπτομένους σαλάκωνας ἔλεγον, ἴσως ἀπὸ τοῦ σαυλοῦσθαι, ὅπερ ἐστὶν θρύπτεσθαι· σαλάκωνα δέ φασιν τὸν οὗ μὴ δεῖ δαπανῶντα (Ar. Vesp. 1169)
delta 1305	†διασάτηρ· διαπαίζειν. Λάκωνες
delta 1306	διασαλακώνισον· διάνυσον. ἀπὸ τοῦ ἐγκεῖσθαι τὸν σαλά‐ κωνα (Ar. Vesp. 1169)
delta 1307	διασαλακώνισμα· ἀσελγές τι σχῆμα
delta 1308	διασαρδονίσαι· τὸ προσποιητῶς γελάσαι. τὸ δ’ αὐτὸ καὶ †σαρκωνίσαι
delta 1309	διασαυλούμενον· διακινούμενον, καὶ ἐναβρυνόμενον, ἢ διασειό‐ μενον (Ar. fr. 624)
delta 1310	*διασαφεῖ· διασαφηνίζει, ἀγγέλλει AS
delta 1311	*διάσημος· λαμπρότατος r. AS
delta 1312	(*)Διάσια· ἑορτὴ r Ἀθήνησι. καὶ σκυθρωποὺς ἀπὸ τῆς ἑορτῆς ἣν ἐπετέλουν μετά τινος στυγνότητος θύοντες 〈Διὶ Μειλιχίῳ〉 (Thuc. 1,126,5)	441 in vol. 1
delta 1313	διασιλλοῦν· διασύρειν
delta 1314	διασιλλοῦσι· διαμωκῶνται
delta 1315	*διὰ σκαιῶν· διὰ τῶν ἀριστερῶν, ἢ τῶν πυλῶν τῶν οὕτω καλουμένων (Γ 263) AS
delta 1316	διασκανδικίσῃς· διευριπιδίσῃς· ἡ γὰρ τοῦ Εὐριπίδου μήτηρ σκάνδικας ἐπίπρασκε· σκάνδικες δέ εἰσιν εἶδος ἀγρίου λαχάνου (Ar. Eq. 19)
delta 1317	διασκαριφῆσαι· ἐπὶ ὀρνέων τῶν τοῖς ὄνυξι σκαλευόντων τὴν γῆν κυρίως λέγεται
delta 1318	διασκεδάσει· διασκορπίσει (r) (Esai. 44,25)
delta 1319	†διασκελίδα· σπυρίδα, ἣν ἔνιοι †διασκάλων
delta 1320	διασκέπτεται· διαλογίζεται
delta 1321	*διασκευάζει· κατασκευάζει AS
delta 1322	διάσκεψις· λογισμός
delta 1323	διασκηνίψαι· διαφορῆσαι. διασπεῖραι. διεσκηνίφθη δὲ διεσω‐ ματίσθη
delta 1324	*διασκίδναται· διασκορπίζεται r. gAS
delta 1325	διασπαθᾶν· ἀσελγῶς ἀναλίσκειν
delta 1326	*διασμήχων· διαξέων (r) ASdw
delta 1327	διασπαράττει· διασπᾷ. διαιρεῖ, διαμερίζει
delta 1328	*διασπάσαι· διαιρεῖν p διασπαράξαι. ⸤διασχίσαι A
delta 1329	διασπᾶσθα ι· ὁμοίως
delta 1330	διασπιδέος πεδίοι ο· ἤτοι τοῦ μεγάλου πεδίου· ἢ τοῦ περιφε‐ ροῦς παραπλησίως ἀσπίδι· ἢ ἐν ᾧ πολλαὶ μαχομένων ἀσπίδες κατέπεσαν. λέγει 〈γάρ〉· ‘κτείνοντες ... διά τ’ ἔντεα καλὰ λέγοντες.‘ (Λ 754 sq.)
delta 1331	διασταδόν· κεχωρισμένον
delta 1332	διασταθμῆσαι· διελεῖν
delta 1333	*διασταλήσονται· ἀφορισθήσονται (Gen. 25,23) AS
delta 1334	διαστάντες· 〈διεστηκότεσ〉 (Μ 86) S
delta 1335	διέστησαν· ἐχωρίσθησαν
delta 1336	*διαστέλλεται· διαμερίζεται. (Pp) ἀφορίζεται [διαστελλόμενον]
delta 1337	*διαστελλόμενον· 〈διαμεριζόμενον〉 AS(gn)
delta 1338	*διαστέλλουσα· S ὁμοίως (1 Reg. 3,1)	442 in vol. 1
delta 1339	διάστημα· 〈χάσμα〉 r [πόῤῥω, μακράν]
delta 1340	διαστῆσαι· δίχα καὶ χωρὶς στῆσαι, χωρίσαι
delta 1341	διαστησαμένω· διαχωρίσαντες. δυϊκῶς
delta 1342	*διαστήτην· διέστησαν. δυϊκῶς (Α 6) r. gAS
delta 1343	*διαστίχειν· διαπορεύεσθαι, Sn διελθεῖν
delta 1344	*διαστίχονται· διαπορεύονται S
delta 1345	*διασχόντι· διαστήσαντι ASn
delta 1346	*διαστιχῶν· διαπορευόμενος (Eur. Andr. 1090) (vgA)Sn
delta 1347	*διαστιχοῦσα· διαπορευομένη, διερχομένη (gA)
delta 1348	διαστιχοῦσι· διαπορεύονται
delta 1349	διαστοιχισάμενος· διαταξάμενος, ἀκολούθως διαθέμενος
delta 1350	*διαστολή· διάκρισις, διαίρεσις (Rom. 3,22) r AS
delta 1351	διὰ στρεπτοῖο· ἁλυσιδωτοῦ, ἐκ συνεστραμμένων τινῶν γεγονό‐ τος, ὑφαντοῦ (Ε 113)
delta 1352	διαστρεφομένη· †διαπορευομένη
delta 1353	διαστύρακοι· οἱ τὴν μὲν κόρην καὶ τὴν ἅλω μέλαιναν ἔχοντες, τὴν δὲ ἶριν ἔνωχρον
delta 1354	διασυκάξαι· διασκεδάσαι. Ταραντῖνοι
delta 1355	διασύρει· ⸤διαπαίζει, χλευάζει (r)
delta 1356	*διασύροντες· χλευάζοντες, AS παίζοντες
delta 1357	διασφάγες· αἱ διεστῶσαι (r) πέτραι τῶν ὀρῶν (Hdt. 3,117)
delta 1358	διάστροφον· στραβόν (Eur. Bacch. 1122 ..)
delta 1359	διασφυδῶσαι· αὐξῆσαι [ἀπὸ τοῦ σφύζειν]
delta 1360	†διασαφῶν· δι’ ἑαυτοῦ παρὰ Ἱπποκράτει
delta 1361	διάσχεσις· οὕτω λέγεταί τις ἐν μουσικῇ ...., ὡς τὸ διά‐ στημα· Σέλευκος δὲ κροῦσμα μουσικόν
delta 1362	*[διασχῶ] διασχών· διαστήσας gPΣ
delta 1363	διαταξαμένω· διαθέμενοι. δυϊκῶς
delta 1364	διατάξεων· διοικήσεων
delta 1365	διατάττει· διακοσμεῖ. καθηγεῖται
delta 1366	διὰ τάχους· συντόμως
delta 1367	διατέθεικεν· εἰς συνήθειαν ἤγαγε
delta 1368	διατεθώκηται· διακεχώρισται
delta 1369	διατείνειν· διαῤῥήδην λέγειν, 〈ἀπο〉λογεῖσθαι
delta 1370	*διατείνεσθαι· διαβεβαιοῦσθαι. φιλονεικεῖν r AS
delta 1371	διατείνεται· ἀπολογεῖται. *ὁμοίως (An)	443 in vol. 1
delta 1372	διατείνομαι· ὁμοίως r
delta 1373	*διατεκμαίρεται· διαστοχάζει (g) S σημειοῦται
delta 1374	διατεκμαίρονται· σημειοῦνται (Greg. Naz. c. 1,2,1,556 [37,564])
delta 1375	*διατεκμαίρομαι· στοχάζομαι n(AS)
delta 1376	*διὰ τέλους· διαπαντός vgAS
delta 1377	διατέμνεται· διασπᾶται. ⸤διακόπτεται (s)
delta 1378	*διατερσαίνοντες· διαξηραίνοντες AS
delta 1379	†διατεύονται· μερίζονται
delta 1380	*†διατεύοντο· ἐμερίζοντο AS
delta 1381	διατινθαλέος· διάπυρος (Ar. Vesp. 329)
delta 1382	*δια τί· 〈χάριν τίνος αἰτίας, ἢ ἕνεκεν τίνοσ〉 A
delta 1383	*a) δόκησις· ὑπόνοια AS b) διατιμᾶται· 〈δοκιμάζεται〉 g [δια‐ τειχίζεται, διατείχισμα]
delta 1384	διατειχίζειν· ὅταν πολέμου ὄντος συγκλεισθῶσι, τὰς ῥύμας διατειχίζουσιν, ἵνα μὴ εὐκατάληπτοι ὦσιν
delta 1385	διατλάς· ὑπομείνας. καρτερήσας. κακοπαθήσας
delta 1386	διατμήξας· λεπτύνας. ἀφανίσας. ⸤διελών. r διασπάσας. *⸤δια‐ κόψας (Φ 3) (vgAS)
delta 1387	[διατινθάλεος· διάπυρος]
delta 1388	διάτοιχοι· οἱ ἀπὸ τοίχου ἐπὶ τοῖχον
delta 1389	*διατόνια· κρίκους (Exod. 35,11) AS
delta 1390	*διάτορον· ἐξάκουστον gAS
delta 1391	διατόρον· *ὀξύτονον gA καὶ στύραξ
delta 1392	διάτραμις· διεῤῥωγὼς τὴν τράμιν, τὸν ἀπὸ ὀσχέου ἐπὶ τὰ ἰσχία τόπον· (Stratt. frg. 74) τράμις γὰρ τὰ ἰσχία· καὶ φωνὴ δέ τις οὕτω καλεῖται ὑπὸ τῶν φωνασκῶν
delta 1393	*διατρανοῦν· σαφηνίζειν (r). n
delta 1394	*a) διατρίβει· διάγει, παρέλκει AS b) [...· ἐπὶ πολὺν χρόνον διατηρήσεις]
delta 1395	διατριβῆναι· ἀπολέσθαι (Thuc. 8,78)
delta 1396	διατρίβοιτε· παίζοιτε. παρ’ Ὁμήρῳ (Δ 42 ..) δὲ διατρίβειν· ἐμποδίζειν. παρέλκειν. παρακρούεσθαι
delta 1397	(*)διατροφάς· βρώματα (1. Tim. 6,8)
delta 1398	διατροχάδες· εἶδος ποιήματος, ὡς ἱστορεῖ Πραξιφάνης [ὄνομα κύριον]
delta 1399	διατρύγιος· τρυγήσιμος, ἔγκαρπος, διὰ τὸ τὴν τρύγην ἔχειν. τινὲς δὲ ὁ διὰ μέσων ἀμπέλων κατεσπαρμένος τόπος. οἱ δὲ τόπον ἀγροῦ ἤδη πεπείρων σταφυλῶν· οἱ δὲ ἀνθοῦντα (ω 342)	444 in vol. 1
delta 1400	διατρυφέν· κλασθέν, ἀνατριφθέν (Γ 363)
delta 1401	διαττᾶν· διασήθειν (Plat. Soph. 226 b?)
delta 1402	*διᾴττειν· ὁρμᾶν Sn
delta 1403	*διᾴττειν σθένος· ὁρμᾶν διὰ δυνάμεως AS
delta 1404	δι’ ἀτέλειαν· 〈διὰ〉 τὸ ἄπρακτον, παρὰ Σώφρονι (fr. 140). τινὲς δὲ γράφουσι δι’ ἀγγελίαν
delta 1405	†διαττερίσαι· διαδρᾶναι
delta 1406	δίαττος· ἡ ἀλευρόττησις, τὸ κόσκινον
delta 1407	*διᾴττοιεν· βαδίζοιεν AS
delta 1408	[διᾳττοῖαν· τρίβον]
delta 1409	*διᾴττουσιν· διατρέχουσι vgAS
delta 1410	(*)διᾴττοιεν τρίβον· ὁρμήσουσιν ὁδόν
delta 1411	*διατυποῦται· διατίθεται. διαπλάττεται AS
delta 1412	διατύψαι· διὰ στενοῦ διελθεῖν
delta 1413	*διαυγάσαι· φωτίσαι (2. Petr. 1,19) AS
delta 1414	διαυγεῖσθαι· διορᾶσθαι
delta 1415	*διαυγές· λαμπρόν, φωτεινόν (v) P
delta 1416	διαυλία· ὅταν δύο ᾄδωσι [γράφεται ἄιδωσι]
delta 1417	διαύλιον· ὁπόταν ἐν τοῖς μέλεσι μεταξὺ παραβάλλῃ μέλος τι ὁ ποιητὴς παρασιωπήσαντος τοῦ χοροῦ· παρὰ δὲ τοῖς μουσι‐ κοῖς τὰ τοιαῦτα μεσαύλια
delta 1418	*δίαυλος· μέτρον πηχῶν 〈σʹ〉 vgAS
delta 1419	*διαύλους· στενοὺς τόπους (AP) S ὁδούς AS
delta 1420	†δίαυρος δαλός· διάπυρος
delta 1421	†διαύχην· εὐεξίαν
delta 1422	*διαφαίνει· διαδείκνυσι gAS
delta 1423	διαφανής· ἐπιφανής. ⸤ἐπίσημος r
delta 1424	*διαφανέ ς· λαμπρόν. r διάπυρον A
delta 1425	διαφαυσκούσ ῃ· ... διαφαίνειν (Hdt. 3,84.9,45,2)
delta 1426	διαφάσσειν· διασιλλαίνειν
delta 1427	*διαφέρει· ἀνήκει. προύχει, ὑπερέχει, βέλτιόν ἐστι AS
delta 1428	*διαφέρονται· μάχονται AS
delta 1429	*διαφέρεσθαι· βαστάζειν. ἀμφιβάλλειν AS
delta 1430	*διαφερόντως· ἐξαιρέτως r. vgAS	445 in vol. 1
delta 1431	διαφθέρσει· διαφθερεῖ (Ν 625)
delta 1432	*διαφορᾶς· ἔχθρας. (Σ) βδελυρίας (Thuc. 1,81,4 ..)
delta 1433	διάφλοισβοι· τεταραγμένοι
delta 1434	*διαφόρημα· παίγνιον (Ierem. 37,16) AS
delta 1435	διάφορον· ἀμφίλεκτον. καὶ ἀνάλωμα διάφορον
delta 1436	†διαφοιγοιμόρ· ὑπὸ Λακώνων ἐπὶ πάσῃ ἡμέρᾳ τῆς τῶν φιδι‐ τίων σιτήσεως
delta 1437	*διαφορώτερον· κρεῖττον. ὑψηλότερον (Hebr. 1,4) AS
delta 1438	*διαφοροῦντές σε· παίζοντές σε (Ierem. 37,16) AS
delta 1439	†διαφράγιον· ἀλλοῖον, καὶ διάφορον
delta 1440	*διάψαλμα· μουσικοῦ μέλους ἢ ῥυθμοῦ τροπῆς γινομένης, ἢ διανοίας καὶ δυνάμεως λόγου ἐναλλαγῆς (Ps. 3,5) g
delta 1441	*διαφρονέων· διανοούμενος g
delta 1442	διαφλύξιες· ὑπερφλοισμοὶ ὑγροί [καὶ ὁ ἐν διαφορᾷ τινι γεγονώς]
delta 1443	διαφυαί· διακοπαί. διαλογαί
delta 1444	διάφρυκτος κλῆρος· κύαμος· ὁ γὰρ κύαμος παρὰ Ἀθηναίοις φρυκτός· ἐλάμβανον δὲ οἱ δικάζοντες τοῦτον ἀντὶ ψήφου
delta 1445	διαφυγετεῖν· παρ’ ἐλπίδα σωθῆναι
delta 1446	διάφυσος· φασκίς
delta 1447	διαφῦσαι· διελεῖν
delta 1448	διαφύσσειν· διαντλεῖν. καὶ χωρίζειν
delta 1449	*διαφωνεῖν· μὴ συμφωνεῖν (vgAS)
delta 1450	διαχαράττω· ξέω
delta 1451	διαχέαι· διαμελίσαι
delta 1452	†διαχεθῇ· διασχεθῇ
delta 1453	διαχειρίζει· διοικεῖ
delta 1454	*διαχέομαι· ἥδομαι. vgAS χαίρω
delta 1455	διὰ χειρὸς ἔχειν· τὸ φυλάττειν (Thuc. 2,13,2)
delta 1456	διαχειροτονία· ἡ τῆς χειροτονίας διάκρισις ἐν πλήθει γινομέ‐ νης (Dem. 22,9; 24,25)
delta 1457	*διαχεῖται· διαχέεται. χαίρει gP
delta 1458	*διαχειρίζεται· φονεύει vgAS
delta 1459	διαχεῦαι· διακόψαι
delta 1460	διαχοῦ· διαχώννυε
delta 1461	διαχρόν· χλιαρόν
delta 1462	διὰ χρόνου· διὰ παντός	446 in vol. 1
delta 1463	διαχρῆσθαι· καταχρῆσθαι
delta 1464	*διαχρώμενοι· ἀναιροῦντες AS
delta 1465	*διαχύσει· ἁπλώσει AS
delta 1466	*διάχυσις· ἔκστασις ὕδατος. AS χαρά. vgAS σύγχυσις S
delta 1467	διαχύτλαζε· διακίνει. πλάτυνε. ἢ διάχει. ἢ διακάθαιρε. ἢ διά‐ κρινε. οἱ δὲ πολλοὶ διύγραινε
delta 1468	διαχωρήσαντε· διαχωρήσαντες. δυϊκῶς
delta 1469	[διαψαθάλλειν· διαστέλλεσθαι πρὸς ἔρευνα]
delta 1470	διαψαίρειν· διακαθαίρειν (Eur. fr. 926)
delta 1471	διαψαίρουσι· διαπνέουσι. (r) καὶ ψαίρειν λέγομεν τὸ ἱστίον, ὅταν ἐλαφρῶς διαπνέηται (Ar. Av. 1717)
delta 1472	διαψαλάττεσθαι· τὸ εἰς ἔρευναν διαστέλλεσθαι
delta 1473	διαψηφίζεσθαι· τὸ ψηφοφορεῖν ἐν δικαστηρίοις
delta 1474	διαψήφισις· ἡ ἐξέτασις τῶν πολιτῶν ἡ κατὰ δήμους γινομένη
delta 1475	διαψοφεῖν· τὸ παραψοφεῖν
delta 1476	Δῖα βάλανα· κάρυα Ποντικά
delta 1477	†διάβαλον· μέλι καὶ 〈γάλα〉, μελίκρατον
delta 1478	[δίβαν· ὄφιν. Κρῆτες]
delta 1479	δίβολον· r φᾶρος διπλοῦν
delta 1480	διβόλους χλαίνας· οἱ μὲν διμίτους, οἱ δὲ διπλᾶς
delta 1481	δίγαμμα· στοιχεῖόν τι
delta 1482	[δίγηρες· στρουθοί]
delta 1483	δίγλωσσον· διχόμυθον
delta 1484	δίγονος· περιστερά
delta 1485	δίγονος μάσθλης· ὁ διπλοῦς. ἢ δυσὶ χρώμασι κεχρωμένος (Soph. fr. 125)
delta 1486	δίδραχμον· τὸ τέταρτον τῆς οὐγκίας
delta 1487	διδασκαλία· παραίνεσις, νουθεσία
delta 1488	διδάσκαλος 〈χοροῦ〉· πᾶς ὁ ἐνεργῶν τι περὶ τὴν δραματο‐ ποιίαν καὶ 〈τὴν〉 τῶν κυκλίων χορῶν παρασκευήν q
delta 1489	διδασκέτωσαν· διδαξάτωσαν
delta 1490	διδασκῆσαι· διδάξαι (Hes. op. 64)
delta 1491	διδέασιν· δεσμεύουσι (Xen. Anab. 5,8,24) r
delta 1492	δίδει· δεσμεύει r
delta 1493	δίδη· ἔδησεν (Λ 105)
delta 1494	*δίδημι· δεσμεύω g	447 in vol. 1
delta 1495	διδῆναι· δῆσαι
delta 1496	[διδίσκετο· ἠσπάζετο]
delta 1497	διδέντων· δεσμευόντων (μ 54)
delta 1498	διδίσσεται· φοβεῖ
delta 1499	[διδήμονες· δημοί. ἄθλιοι]
delta 1500	διδυμάονε· οἱ δίδυμοι (Ε 548), ἀδελφοὶ r δὲ οἱ κεχωρισμένοι τοῖς σώμασιν ἐν μιᾷ γαστρὶ γεγενημένοι· οἱ δὲ συμφυεῖς δίδυμοι λέγονται (Ψ 641)
delta 1501	διδράσκων· φεύγων (r)
delta 1502	διδυμίου ῥίζα· βοτάνης εἶδος. καὶ ὁ ὄρχις δὲ οὕτως λέγεται
delta 1503	δίδυμοι· παρὰ τῷ ποιητῇ διδύμους ἀκούουσι τοὺς διφυεῖς (Ψ 641), διδυμάονε δὲ οὓς ἡμεῖς διδύμους (Ε 548). δηλοῖ δὲ καὶ δύο
delta 1504	*[δίδυξ· τὸ τριβήδιν gS τοῦ ὀλβίου]
delta 1505	*δίε· ἐφοβεῖτο. ἐδεδοίκει (Ε 566) A
delta 1506	διεβάλλοντο· ἐξηπάτησαν
delta 1507	διέβη· παρῆλθεν r ἐπέρασε
delta 1508	διεβλήθη· ἐξηπατήθη
delta 1509	[διέβη· διὰ τέλους. ‖ δι’ ἑαυτοῦ]
delta 1510	*διεβοήθη· ἐνεφανίσθη (Gen. 45,16) gAS
delta 1511	διεγείρω· ἐξυπνίζω
delta 1512	διεγγύησις· ἡ γινομένη ⸤ἐγγύησις τῶν εἰς τὸ δεσμωτήριον ἀπαγομένων S
delta 1513	*διέγνωκ α· κέκρικα gAS διέγνω ν· ....
delta 1514	[διεγκρινισάμενο ι· διακρίνοντες]
delta 1515	διέγραφεν· διέξυε
delta 1516	*διέδην· διὰ τέλους r. AS
delta 1517	διεδοιδύκισε· διέτριψε, τὴν χεῖρα στρογγύλην 〈ποιήσασ〉 (Com. ad. fr. 974)
delta 1518	†δέδορκα· πόπανον παρὰ Συρακουσίοις τετρημένον δι’ οὗ ἔστιν διαβλέψαι
delta 1519	*διέδρα· ἀπέδρα. [καθέδρα] AS
delta 1520	δίεδρος· διαφανής. ἢ λαμπρά. καθέδρα	448 in vol. 1
delta 1521	*διέζευκται· κεχώρισται r. AS
delta 1522	*〈διέθει·〉 διέθεε vgAS διέτρεχε gAS
delta 1523	*διέθηκεν· ἐτιμωρήσατο AS
delta 1524	*διεθρύβη· ἐκλάσθη. διετρίβη (Habac. 3,6) ASn
delta 1525	*διειδές· λαμπρόν r. vgAS, διαυγές. vgAS εὔδηλον
delta 1526	διΐεται· διυλίζεται
delta 1527	*διϊέντα· διαπέμποντα Sw
delta 1528	διεκδῦσαι· ἀποδρᾶσαι
delta 1529	*διϊκνείσθω· φθανέτω. κεχαλάσθω. ἐγγιζέτω ASn
delta 1530	*διικνούμενος· διερχόμενος. vgAS διαδυόμενος vg
delta 1531	*διεῖλεν· ἐμέρισε (Gen. 32,8 ..) r. AS
delta 1532	*διειληφότες· ἀντὶ τοῦ νομίσαντες ASps
delta 1533	*δίειμι· διέρχομαι vgAS
delta 1534	[διείρεο· ἐρώτα]
delta 1535	διειπετέος· χειμάῤῥου πληρουμένου διὰ τοῦ Διὸς ὄμβρου (Ρ 263)
delta 1536	*διεῖπε· διέπει S
delta 1537	*διεῖπε· περιήρχετο gΣ περιεῖπε. μετήρχετο AS
delta 1538	διείρεαι· διερωτᾷς (δ 492)
delta 1539	*διείργων· κωλύων (g)
delta 1540	*διείρεο· ἐρώτα (Α 550) ASn
delta 1541	διείρηται· διήγγελται
delta 1542	διείς· ἀνείς. καὶ διηθήσας (Sotad. com. fr. 1,27). *⸤διαπέμψας. ἁπλώσας (Deuteron. 32,11) AS
delta 1543	*δίεισι· προέρχεται. AS διέρχεται vgASn
delta 1544	[διειλοκομπάσας· σχιᾷ καὶ κόμπῳ ἐξηπατήσας]
delta 1545	δίειξις· διάστασις
delta 1546	διειπεῖν· διηγήσασθαι. διαλεχθῆναι
delta 1547	διειρύσαι· διαστῆσαι. διελκύσαι
delta 1548	διεισόμεθα· διαπορευσόμεθα. διαγνωσόμεθα
delta 1549	διεκάναξε· διέσεισε. διεσάλευσε (Eur. Cycl. 158)
delta 1550	*διεκβολήν· δίοδον (Ierem. 12,12) AS
delta 1551	*διεκδικεῖ· διεξέρχεται. τιμωρεῖται AS
delta 1552	*διέκδυσιν· ἀπόδρασιν ASn
delta 1553	*†διεκθέστερον· ἀκριβέστερον AS
delta 1554	διὲκ θυρῶν· τοὺς νεκροὺς οὕτω φασὶν ἑδράζεσθαι, ἔξω τοὺς πόδας ἔχοντας πρὸς τὰς αὐλίους θύρας
delta 1555	διεκναίσθη· ἀπώλετο	449 in vol. 1
delta 1556	διεκνημώσατο· διέφθειρε
delta 1557	διεκομισάτην· δυϊκῶς. διεκόμισαν
delta 1558	*διεκόρησε· διέφθειρε κόρην, vgAS διεπαρθένευσε S
delta 1559	*διεκπαίσαντες· διεκτρώσαντες gASΣ
delta 1560	*διέκριθεν· διεκρίθησαν AS ἀπελύθησαν. S ἐπαύσαντο (Β 815) AS
delta 1561	*διεκρίθη· ἐμερίσθη. ἐδίσταζεν. AS εὐλαβήθη (Rom. 4,20) (AS)
delta 1562	διεκρινάτην· διέκριναν. δυϊκῶς
delta 1563	διεκρινάμην· διέστησα, διεχώρισα (S) ἐδοκίμασα (AS)
delta 1564	*διεκρουσάμεθα· ἐξεβάλομεν AS
delta 1565	*διεκτελέστερον· ἀκριβέστερον r
delta 1566	διελέγχοντος· αἰσχύνοντος. μεμφομένου
delta 1567	*διελεγχθῶμεν· εἰς ἔλεγξιν ἀλλήλων ἔλθωμεν (Esai. 1,18) AS
delta 1568	*διελεῖ· μεριεῖ (Dan. 11,39) ASw ἐπικρινεῖ
delta 1569	*διέλιπεν· ἐπαύσατο AS
delta 1570	*διελέξατο· διελέγετο (Λ 407 ..) AS
delta 1571	*διελέσθαι σκῦλα· διαμερίζεσθαι πραῖδαν (Ps. 67,13) vgAS
delta 1572	διελέτην· διεῖλαν. δυϊκῶς
delta 1573	*διελευσόμεθα· παρερχόμεθα vgAS
delta 1574	δειελιήσας· τὴν δείλην διεξαγαγών. δειπνήσας (ρ 599)
delta 1575	[διέλιτην· δόλιον, κακοῦργον, καὶ πανταχοῦ διερχόμενον]
delta 1576	*διέλθατε· κυκλεύσατε AS
delta 1577	*διέλθῃ· διαπεράσῃ AS
delta 1578	(*)διέλθωμεν· διαπεράσωμεν (Marc. 4,35 ..)
delta 1579	διέλθυρις· διάμφοδος
delta 1580	διελκυστίνδα· παιδιά τις οὕτω καλεῖται ὑπὸ τῶν παίδων ἐν τῇ παλαίστρᾳ
delta 1581	διελάφυξας· διεφόρησας. ἀνήλωσας· (r)· λαφυγμὸς γὰρ ἡ διαφόρησις, ἢ διακένωσις (Com. ad. fr. 979?)
delta 1582	[διελόησας· τὴν δείλην διαίταν]
delta 1583	διελομένου· ἐπικρίνοντος. διαχωρισαμένου
delta 1584	[δίελος· δείλη ὀψία]
delta 1585	*διελών· διαμερίσας. διανείμας AS
delta 1586	*διεμοιρήσαντο· διεμερίσαντο AS
delta 1587	διεμύλλαινε· τὰ χείλη διεκίνει καὶ διέστρεφε μυσαττόμενος (Ar. Vesp. 1315)
delta 1588	διέμπληντο· ἐνεπεφόρηντο
delta 1589	δίενος· διέτης	450 in vol. 1
delta 1590	*δι’ ἐναντίας· ἐχθρός AS
delta 1591	διένειμεν· διεμέρισε
delta 1592	διενειμάτην· διενείμαντο. δυϊκῶς
delta 1593	*δι’ ἔνδειαν φρενῶν· διὰ μωρίαν gAS
delta 1594	διενεγκόντα· κρείττονα φανέντα, *⸤ἢ διαφέροντα (AS) n
delta 1595	*διενεγυήσαμεν· ἐνεχυρισάμεθα AS
delta 1596	*διενηνοχώς· ὑπερέχων AS
delta 1597	*διενήνοχε· διαφέρει r. vgAS παραλλάττει vgAS
delta 1598	διενηνοχότων· διαφερόντων
delta 1599	διελινήσατο· ἐξέφυγε
delta 1600	*δίενται· διώκονται (Ψ 475) S
delta 1601	*δι’ ἐντεύξεως· διὰ παρακλήσεως (1. Tim. 4,5) vgAS
delta 1602	*διεξαγάγῃ· ... AS
delta 1603	διεξάγω· ὁδηγῶ
delta 1604	*διεξίμεναι· διεξελθεῖν n (Ζ 393) διαφθεῖραι AS
delta 1605	διεξερέεσθε· διερωτᾶτε (Κ 432)
delta 1606	*διέξεισι· διεξέρχεται vgA
delta 1607	διεξιφίσω· διεμαχέσω (Ar. Eq. 781)
delta 1608	*διεξιών· λέγων, διηγούμενος (Dem. 18,9 ..) r. vgAS
delta 1609	*διεξόδους· ὅθεν ἐκπορεύονται 〈ἐκροιαί, ῥύακες, ὀχετοί〉 (Ps. 1,3 ..) A
delta 1610	*διεξοδικῶς· πλατέως r. vgAS
delta 1611	*διεπάλυνεν· διεσύγχευσε. διερραπίσθη (Eur. Phoen. 1159) AS
delta 1612	διεπαλαμήσατο· διεπράξατο
delta 1613	δίεπε· διεῖπε. διέτασσε. διεξῆλθεν (Β 207) εἰπέ (Κ 425?) S
delta 1614	διέπει· διοικεῖ. (r) vgAS ἐπιστατεῖ, (r) S διατάσσει
delta 1615	†διεπέμφρακτο· διέφθαρτο
delta 1616	*διέπερσας· ἐπόρθησας nw
delta 1617	*διεπεραίνετο· ἠνύετο vgAS
delta 1618	*διέπεσεν· ἀπέθανε (Deut. 2,14) vgAS
delta 1620	διεπέφραδεν· ἐνετείλατο. διεσήμηνε (γ 340 ζ 47)
delta 1621	(*)διεπληκτίζετο· διεμάχετο, ἐφιλονείκει
delta 1622	†διέποντα· πληροῖ
delta 1623	διεπόρθμευε· διὰ σκαφιδίου ἔπλεε (Hdt. 8,130,1 v. l.)
delta 1624	διέπουσιν· ἐνεργοῦσι. κατορθοῦσι. διαπονοῦσι (Α 166)	451 in vol. 1
delta 1625	*διέπρησσον· διεπορεύοντο. r. S(n) διήνυον. ⸤διεπέρων (Β 785) n
delta 1626	διεπράθομεν· ἐπορθήσαμεν (Α 367)
delta 1627	*διεπρίοντο· ἐθυμοῦντο. r. vgAS ἔτριζον vgAS τοὺς ὀδόντας (Act. ap. 7,54) S
delta 1628	διέπρησσε· διεπέρασε
delta 1629	διερά· ὑγρά. ἢ σεσηπότα
delta 1630	διέργασαι· φόνευσον (Eur. Hec. 369)
delta 1631	διεργάθοι· διαλύσειεν
delta 1632	διερείξας· διασχίσας
delta 1633	διερέσσοντας· διασείοντας. (Eur. Tro. 1258) [διασχίζοντας]. διαπερῶντας
delta 1634	*διερέττοντα· διὰ παντὸς κωπηλατοῦντα gAS
delta 1635	*διερειδομένα· στηριζομένη (Eur. Hec. 66) ASps [τοὺς ὀδόντας] S
delta 1636	διερικνοῦντο· ἐκάμπτοντο· ἡ γὰρ ῥικνότης καμπυλότης ἐστίν, διὸ καὶ τὸ γῆρας ῥικνὸν λέγεται. οἱ δέ· ἐκίνουν τὰς ὀσφῦς ἀσχημόνως ὀρχούμενοι
delta 1637	*διερρίπισε· διεσκέδασεν· ὡς ἐκ τῆς ῥιπῆς, ἥτις τὸν ἄνεμον δηλοῖ AS
delta 1638	*†διέρκεο· ὅρα AS
delta 1639	*διερμηνεύων· σαφηνίζων AS
delta 1640	*διερευνᾷ· ἀναζητεῖ
delta 1641	διερόν· *ὑγρόν. r. gAS χλωρόν. ζωόν. ἔναιμον· ὑγρὸς γὰρ ὁ ζῶν, ὁ δὲ νεκρὸς ἀλίβας
delta 1642	διερός· λαμπρός. ζῶν. περιφανής (ζ 201)
delta 1643	διερούς· διύγρους
delta 1644	*διέρπει· διέρχεται ASn
delta 1645	διέρχεσθον· διέρχεσθε. δυϊκῶς
delta 1646	*διέρχεται· ἀναγινώσκει AS
delta 1647	διερχόμενος· περιερχόμενος, περιάγων (Ζ 392)
delta 1648	*διεῤῥωγότα· διεσχισμένα (1 Regn. 4,12 ..) (r). AS
delta 1649	διερῷ ποδί· ὑγρῷ ἔτι ἀπὸ τῆς βάσεως ποδί. οἱ δὲ ζώντως, ἐνεργῶς (ι 43)
delta 1650	διερυμβονήσατε· διεφορήσατε
delta 1651	διεσαρδάνισε· διέσυρε. κατεγέλασεν. οἱ δὲ διέχανε
delta 1652	*διεσάφησας· ἑρμήνευσας (vg) AS
delta 1653	διέσεισε· διήγειρε. διεσάλευσε (Plat. Tim. 85 e?)	452 in vol. 1
delta 1654	δίεσθαι· διώκειν (Μ 276) Sn τρέχειν. πορεύεσθαι. τρέπεσθαι [ζητεῖν, ἐρευνᾶν]
delta 1655	διεσίλληνε· διεχλεύασε
delta 1656	*δίεσιν· διαχωρισμόν (g) nΣ
delta 1657	δίεσις· παρὰ τοῖς μουσικοῖς καλεῖται μέρος τι τόνου S
delta 1658	διεσκεδάννυ· διεσκόρπιζε r
delta 1659	*διεσκέδασαν· ἀπέῤῥιψαν (Ps. 118,126) Sn
delta 1660	*διεσκευασμένης· διατετυπωμένης gAS
delta 1661	*διεσκευασμένοι· ἡτοιμασμένοι AS ἔνοπλοι. ξιφήρεις εἰς πόλεμον (Ios. 4,12) vgAS
delta 1662	*διεσκευασμένον· διατετυπωμένον Σ
delta 1663	*διεσμιλευμένων· λεπτολογηθέντων AS
delta 1664	*διεσμιλευμένως· ἠκριβωμένως (r) vgAS
delta 1665	διεσοῦτο· διήρχετο
delta 1666	*διεσπάρησαν· διεσκορπίσθησαν (Gen. 9,19 ..) AS
delta 1667	*διεσπάσθησαν· διεσχίσθησαν (Ierem. 4,20) AS
delta 1668	διεσσεύετο· διήρχετο
delta 1669	διεσπλεκωμένῃ· διεφθαρμένῃ (Ar. Plut. 1082)
delta 1670	διεσποδημένη· διακεκρουμένη
delta 1671	διεσποδήσατο· διέσεισε, διετίναξε
delta 1672	*διεσταλμένα· κατεσκευασμένα (Ierem. 22,14) AS
delta 1673	*διεστείλατο· διεσαφήσατο (Marc. 9,9 ..) nw
delta 1674	*διέστη· διεχωρίσθη (Exod. 15,8) vgAS
delta 1675	*διεστήκασιν· διεχωρίσθησαν. AS ἐμάκρυναν πόῤῥω
delta 1676	διέστηκε· διακεχώρισται
delta 1677	*διεστήσατο· διεχώρισεν gASn
delta 1678	διέσσυτο· διεπορεύετο (Β 450 ..)
delta 1679	*διεστῶτα· κεχωρισμένα r. (A), πόῤῥω ὄντα
delta 1680	διεστοιχίζετο· διετίθετο ἐν στοίχῳ καὶ τάξει, διῄρει ἀπὸ τῶν εἰς τοὺς σηκοὺς εἰσαγόντων τὰ ποίμνια, καὶ διακρινόντων ἐκ τῆς νομῆς ἑκάστῳ τὰ ἴδια (Aesch. Prom. 229)
delta 1681	διεστομαχίζετο· ἐλοιδόρησε, κακῶς εἶπεν
delta 1682	διεσφηκωμένον· διαδεδεμένον τῷ κέντρῳ, ἀπὸ τοῦ σφηκώμα‐ τος, ἢ κατὰ τὸ μέσον ὄντα σφῆκα. τὸ γὰρ κέντρον ἐκεῖ ἔχουσι (Ar. Vesp. 1072)
delta 1683	*διέσχε· διῆλθε (Υ 416) g	453 in vol. 1
delta 1684	διέσχε· διέσχισε. διέλειπε διεξῆλθε (Λ 253) Sn
delta 1685	διεσχοινισμένοι· διεσκορπισμένοι (r)
delta 1686	*δίεται· διώκει AS
delta 1687	διετάθη· διέτριβε, διῆγεν
delta 1688	διεταξάσθην· διετάξαντο. δυϊκῶς
delta 1689	διεταρίστριαι· γυναῖκες αἱ τετραμμέναι πρὸς τὰς ἑταίρας ἐπὶ συνουσίᾳ, ὡς οἱ ἄνδρες. οἷον τριβάδες (Plat. conv. 191 e)
delta 1690	διετεινάτην· διέτειναν. δυϊκῶς
delta 1691	*διετέλεσα· διέμεινα AS
delta 1692	διετεκτήνατο· ἐμηχανήσατο
delta 1693	διετεμόμην· διέκοψα. διεῖλον
delta 1694	*διέτμαγεν· ἐχωρίσθησαν. δυϊκῶς (Α 531 ..) AS καὶ τὸ διέτ‐ μαγον (v. l.) s
delta 1695	διετήσιος· δι’ ὅλου τοῦ ἔτους (Ar. fr. 766. Thuc. 2,38,1)
delta 1696	διέτρεσαν· διέφυγον. ηὐλαβήθησαν (Λ 481)
delta 1697	διέτριψεν· κατέσχεν
delta 1698	διευθύνεται· κυβερνᾶται εὐθέως, καλῶς
delta 1699	*διευκρινεῖ· σαφηνίζει .... λευκότερον ἢ τρανώτερον ... διετρά‐ νωσεν AS
delta 1700	*διευκρινησάμενοι· διακρίναντες gASP
delta 1701	*διευκρινήσας· σαφηνίσας AS
delta 1702	*διευλαβοῦντο· ἐφοβοῦντο (Iob 6,16) AS
delta 1703	*δι’ εὐφρόνης· διὰ τῆς νυκτός vgAS
delta 1704	[διέφερε· διῆγεν]
delta 1705	*διεφέροντο· διεμάχοντο ASps
delta 1706	διέφερε· διῆγεν. Εὐριπίδης Αὔγῃ (fr. 280)
delta 1707	διέφθορε· διέφθαρκεν (Eur. Hipp. 1014) ASn
delta 1708	*διεφόρησαν· διεσκόρπισαν (Thuc. 6,100,3) AS
delta 1709	*διεφύγγανον· διέφυγον (Aeschin. 3,10. Thuc. 7,44,8) AS
delta 1710	διεφύλαξας· διετήρησας. ἐσκέπασας
delta 1711	διέφυλλε· διέτιλλε. διέτεμεν
delta 1712	διέχειν· διεστάναι. διεληλυθέναι
delta 1713	διέχευαν· διέκοψαν. διεῖλον, διεμέρισαν (Η 316)
delta 1714	*διεχεῖτο· διεχέετο vgAS
delta 1715	διέχει· παρατείνει. διέλκει
delta 1716	*διεχής· S διμερής
delta 1717	διεχώλευον· διώδευον	454 in vol. 1
delta 1718	διεψάθαλλε· διέφθειρε (Com. ad. fr. 982?)
delta 1719	*διέψευσται· [διεφθάρη] διεσφάλη (Dem. 1,21?) vgAS
delta 1720	a) διεψήσατο· διεκάθαρε. b) διεψώμισε· ...
delta 1721	δίζα· αἴξ. †Λάκωνες
delta 1722	δίζειν· φροντίζειν. ἐρευνᾶν, ⸤ζητεῖν (r)
delta 1723	(*)δίζετο· ἐπεζήτει (Greg. Naz. c. 1,1,8,59 [37,451])
delta 1724	*διζημένη· ζητοῦσα (Δ 88) (AS)
delta 1725	διζησόμεθα· ζητήσομεν (π 239)
delta 1726	διηγανές· λαμπρόν r
delta 1727	*διήγημα· ἱστορία (Ezech. 17,2) AS
delta 1728	διηγκυλίσθαι· τὸ ἐνεῖραι τοὺς δακτύλους τῇ ἀγκύλῃ τοῦ ἀκοντίου· τίθεται δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ ἕτοιμον εἶναι (Xen. Anab. 4,3,28)
delta 1729	*διηγορευμένοις· παραγγελθεῖσι (3. Esdr. 5,49?) AS
delta 1730	*διήθει· διύλιζεν (AS)
delta 1731	*διηθεῖτο· διυλίζετο (vgAS)
delta 1732	*διηθήσεως· σειρώσεως. ἐκτήξεως AS
delta 1733	*διηθῶ· ἐκθλίβω AS
delta 1734	*διήκει· διέρχεται (Soph. O. C. 306) r. gAS
delta 1735	*διήκειν· φθάνειν AS
delta 1736	*διηκνεῖται· ‘διήκει 〈καὶ〉 χωρεῖ διὰ πάντων διὰ καθαρότητοσ‘ (Sap. 7,24) AS
delta 1737	[διηκνούμενος· διαδυόμενος. εἰσερχόμενος]
delta 1738	*διῆκον· διῆλθον gAS
delta 1739	*διήκουσα· διερχομένη, διελθοῦσα P(gAS)
delta 1740	*διήλασεν· διῆλθε, διεπέρασεν (Κ 564 ..) vgAS
delta 1741	διηλάσω· διηγήσω. διῆλθες
delta 1742	διηλασίην· δίοδον
delta 1743	a) διηλείφθη· διεφθάρη b) διῆλθον· διέβησαν, διεπέρασαν
delta 1744	*[διηλίτης· κακοῦργος. ἀπατεών]
delta 1745	διηλκύσασθον· διετρίψασθε. δυϊκῶς
delta 1746	*διήλυσις· δίοδος S χωρισμός AS ἐκδρομή S
delta 1747	*διημερεύοντες· πᾶσαν ποιοῦντες τὴν ἡμέραν (Xen. Cyrup. 7,5,86) (vg)AS
delta 1748	διήνεγκας· διήνυσας. διέστρεψας	455 in vol. 1
delta 1749	διηνεκές· δι’ ὅλου (Callim. fr. 1,3?) †σκληρόν
delta 1750	διηνεκέσιν· ἐκτεταμένοις. μεγάλοις (Μ 297)
delta 1751	*διηνεκῶς· ἀεί, s διαπαντός r. AS s πάντοτε. διόλου. διὰ βίου AS
delta 1752	*διηνέχθη· ἐμαχήσατο (2. Macc. 3,4) r. vgASn
delta 1753	διήντετο· διάζετο ἱστόν
delta 1754	*διήνυσαν· διῆλθον (2. Macc. 12,17) AS
delta 1755	*διῆρες· ὑπερῷον ASn ἢ κλῖμαξ (Eur. Phoen. 90) S
delta 1756	διήρεσαν· διενήξαντο
delta 1757	διήρεσα χερσί· ταῖς χερσὶν ὡς κώπαις ἐχρησάμην. διενηξάμην (μ 444)
delta 1758	διήρη· διπλᾶ τὰ ἐπαμπεχόμενα ζωστά ἐστιν, οἷον τὰ δι’ ὅλου τοῦ σώματος ἡρμοσμένα, ἀναλόγως τῷ ποδήρει
delta 1759	διήρης ναῦς· ἣν καὶ δίκροτον καλοῦσιν
delta 1760	*διηρθρωμένον· συντεταγμένον gAS
delta 1761	διήρικον· διῃροῦντο. ἐρήγνυντο
delta 1762	*διήρκεσεν· ἀντέσχεν (d)
delta 1763	*διήρτησαι· δέδεσαι (d)
delta 1764	†διήρχθην· ἐκωλύθην
delta 1765	διῆσαν· διέρεισαν
delta 1766	*δίηται· διώξει (Η 197) AS ἢ πορεύεται
delta 1767	διητανές· λιτόν. διατεταμένον
delta 1768	†διητία· ἡμιμέδιμνον
delta 1769	διηυλήθη· διεφθάρη
delta 1770	διηύληται· ἠχρείωται· λέγεται δὲ καὶ ἐξηύληται, ἀπὸ τῶν γλωσσίδων τῶν ἐν τοῖς αὐλοῖς
delta 1771	διήφυσεν· ἐξήντλησε (τ 450)
delta 1772	†διηχήτας· ἄρτου εἶδος
delta 1773	διθυμία· διχοστασία
delta 1774	*διθύροις· διπτύχοις gAS
delta 1775	δίθυρον γραμματείδιον· δίπτυχον (Men. fr. 327)
delta 1776	*διΐεται· διέρχεται vgAS
delta 1777	*διΐεις· διέπεμψας gΣa
delta 1778	*διϊέντα· διαπέμποντα gn
delta 1779	διϊθυνόμενοι· διοικούμενοι, κυβερνώμενοι
delta 1780	*διϊθυντής· διοικητής. r. AS ἰθυντής AS
delta 1781	†διϊκαδία· ἐπὶ ὁμοίων καὶ ἀπαραλλάκτων ἐτίθετο τοῦτο	456 in vol. 1
delta 1782	*διϊκνούμενος· διερχόμενος (Hebr. 4,12) v gASP
delta 1783	*διϊπετέος· ὑπὸ τοῦ Διὸς πληρουμένου (δ 477) AS
delta 1784	διϊπετέος· ἐπὶ μὲν τῶν ἄλλων ποταμῶν· ἀπὸ τοῦ Διὸς πληρου‐ μένων, χειμάῤῥων (π 174) ἐπὶ δὲ τοῦ Νείλου· διαυγοῦς, δια‐ φανοῦς, ἢ διαπεπετασμένου (δ 477. P 263)
delta 1785	Διϊπολίεια· ἑορτὴ Ἀθήνησιν, ἀπὸ τοῦ Πολιεῖ Διῒ θύειν Ἀθηναί‐ ους εἰς μνήμην τοῦ πελάνου καὶ τοῦ βοός (Ar. Pac. 420?)
delta 1786	*διΐστανται· διαχωρίζονται AS
delta 1787	*διϊστάς· χωρίζων gAS
delta 1788	*διΐσταται· διαχωρίζεται r. vgS
delta 1789	Διῒ Συκασίῳ· παραπεποίηται παρὰ τὸ συκοφαντεῖν (Com. ad. fr. 77)
delta 1790	Διῒ φίλε· Διῒ προσφιλέστατε (Α 74)
delta 1791	δικαζέμεν· δικαιοῦν. δικάζειν (Α 542)
delta 1792	*δίκαια· ἔννομα AS
delta 1793	*δικαιαρχία· ἀρχὴ δικαία AS
delta 1794	δίκαιον· εὔλογον (Hippocr. nat. hom. 1) ἴσον, ὅμοιον (art. 10) παρὰ Ἱπποκράτει
delta 1795	*δικαιοπραγεῖν· δίκαια πράττειν (AS)
delta 1796	δικαιότατος Κενταύρων· ἀντὶ τοῦ ὁ 〈μόνοσ〉 ἐν τοῖς Κενταύ‐ ροις δίκαιος (Λ 831)
delta 1797	δικαιωτήριον· r κριτήριον
delta 1798	*δικασπόλος· r δικαστής. gAS βασιλεύς (λ 186)
delta 1799	δικαιοῦν· μαστιγοῦν. νουθετεῖν. [δικαοζειν· δικάζειν]
delta 1800	δικαιούμενον· κολαζόμενον (Plat. leg. 11,934 b)
delta 1801	δικαιοσύνη· ἡ χοῖνιξ μυστικῶς
delta 1802	δικαιότητα· δικαιοσύνην
delta 1803	δικαιῶσαι· κολάσαι
delta 1804	δικαιωτήρια· κολαστήρια (Plat. Phaedr. 249 a)
delta 1805	δίκανα· ποικίλα ἱμάτια
delta 1806	δικανούς· τοὺς περὶ τὰς δίκας διατρίβοντας
delta 1807	δικανόωνται· ἐνδείκνυνται, λέγουσιν
delta 1808	*δικασπόλους· δικαστάς (Σ) ἢ περὶ τὸ δίκαιον πολουμένους
delta 1809	δικάσιμοι μῆνες οὕτως ἐλέγοντο, ἐν οἷς ἐδίκαζον (Plat. leg.
delta 1809	12,958 b?)	457 in vol. 1
delta 1810	δίκαρ· τοὺς κριτάς. Ἠλεῖοι
delta 1811	δικαμπίας· οἶνος ὁ δύο τροπὰς ὑπομείνας
delta 1812	δικαστήρια· Ἀθήνησιν Ἄρειος πάγος κρίνει τὰ φονικά, εἶτα ἡ βουλὴ τῶν φʹ· ἐπὶ Παλλαδίῳ [βʹ] δὲ τῶν ἀκουσίων ἐδικά‐ ζοντο, εἶτ’ ἐπὶ Δελφινίῳ ἐδικάζετο τοῖς ὁμολογοῦσιν ἀνῃρηκέ‐ ναι μέν, λέγουσι δὲ ἐννόμως· καὶ τὸ ἐν Πρυτανείῳ ...
delta 1813	δικαστικόν· Ἀριστοφάνης ἐν Ὥραις (fr. 574) τριώβολόν φησιν εἶναι· οὐ μέντοι ἕστηκεν, ἀλλ’ ἄλλοτε ἄλλως ἐδίδετο
delta 1814	*[δικάτωρ· ὁ διπλασίαν τὴν ἀρχὴν ἔχων vg]
delta 1815	*δικεῖν· βάλλειν, ῥίπτειν. AS ὅθεν καὶ δίκτυον καὶ δίσκον
delta 1816	a) δίκελλον· ... b) δικραδές· τὸ ἐξ ἑνὸς 〈πυθμένοσ〉 δύο κλάδους ἔχον
delta 1817	δικέντρων· βόλος τις ἀστραγάλων οὕτως ἐκαλεῖτο
delta 1818	δίκη· ὁ τρόπος ‘μνηστήρων‘ (ς 274)
delta 1819	*〈δίκῃ〉· δικαίως (Ψ 542) ἢ προνοίᾳ ASPn
delta 1820	*δίκηλον· ἐκτύπωμα, ὁμοίωμα, εἴδωλον. ἀνδριάς. ζῴδιον vgAS [παρὰ Λάκωσιν]
delta 1821	δίκηλον· φάσμα. ὄψις. εἴδωλον. μίμημα. ὅθεν καὶ ὁ μιμολόγος παρὰ Λάκωσι δικηλίκτας
delta 1822	*δίκην· καθάπερ, ὥσπερ, ὁμοίως AS δίκην τροχοῦ S
delta 1823	*δίκηλον· ἄγαλμα, ἀνδριάντος Sn 〈εἰκών〉 n
delta 1824	δίκη πρόδικος· ἡ πρὸ τοῦ ἀχθῆναι εἰς δίκην ὁμολογουμένη
delta 1825	δίκῃ τρέπει· φυγαδεύει
delta 1826	*δίκης· τρόπου n [ὁμοίωσις] ἢ κρίσις g
delta 1827	δικλίδες· αἱ θύραι
delta 1828	*δικλίδες· δίθυροι (β 345) AS(n)
delta 1829	*δίκορσος· δικέφαλος (vgASnp)
delta 1830	δικράνους· τὰς τριόδους· δεῖ δὲ νοεῖν δικράνους τὰς ἀπὸ μιᾶς ἀρχῆς ἐπὶ δύο ἐκνευούσας, οἷον δύο τέλη ἐχούσας
delta 1831	δίκρα ὄψις· ἡ διπλῆ. Αἰσχύλος Τροφοῖς (fr. 52)
delta 1832	*δίκρατον νόμισμα [ἢ δίκρανον]· AS ...
delta 1833	δικρόα ξύλα· ὁμοίως. δισχιδῆ
delta 1834	Δικταίῃσι· Κρητικαῖς (Callim. ep. 22,3?)	458 in vol. 1
delta 1835	δικταμνοειδές· γλήχων τινές, οὐκ 〈εὖ〉· ἔστι γὰρ βοτάνη δίκταμνος
delta 1836	*δικτάτωρ· ὁ διπλασίαν τὴν ἀρχὴν ἔχων r. gAS
delta 1837	δίκτυον· τοῦ κοσκίνου τὸ μέσον, ἐν ᾧ τὰ λεπτὰ τρήματα. καὶ τὸ ἁλιευτικὸν λίνον, *ἢ σαγήνη AS
delta 1838	*δικτυωτή· καγκελλωτή (Iud. 5,28) vgAS
delta 1839	δίκτυς· ὁ ἰκτῖνος, ὑπὸ Λακώνων
delta 1840	*δικτυωτὸν ὑπερῷον· τὸ πολλὰς θυρίδας ἔχον (4. Regn. 1,2) AS
delta 1841	δικών· βάλλων (r) (Eur. Or. 991)
delta 1842	δίλαξ· ἡ ἀρία, τὸ φυτόν. Λάκωνες
delta 1843	[δίλην ὀψεῖαν· ἀπὸ μεσημβρίας μέχρι δύσεως]
delta 1844	*διλητήριον· βλαβερόν (P)
delta 1845	*διλίτης· κακοῦργος. ἀπατεών. δόλιος gASp
delta 1846	†[διλιχοδείρων· μακροτραχήλων (Β 466)]
delta 1847	δίλογχον· τὴν Βενδῖν. οὕτω Κρατῖνος ἐν Θράιτταις (fr. 80) ἐκάλεσεν, ἤτοι ὅτι δύο τιμὰς ἐκληρώσατο, οὐρανίαν τε καὶ χθονίαν λόγχας γὰρ ἐκάλουν τοὺς κλήρους) ἢ ὅτι δύο λόγχας φέρει, κυνηγετικὴ οὖσα. οἱ δὲ ὅτι δύο φῶτα ἔχει, τὸ
5	ἴδιον καὶ τοῦ ἡλίου. τὴν γὰρ σελήνην Βενδῖν καὶ Ἄρτεμιν νομίζουσιν
delta 1848	διμάχαι· οἱ λεγόμενοι ἅμιπποι, οἵτινες ὁτὲ μὲν πεζῇ, ὁτὲ 〈δὲ〉 ἐφ’ ἵππων μάχονται
delta 1849	*δίνη· συστροφὴ ὑδάτων r. (g)
delta 1850	*διμέδιμνον· μέτρον χωροῦν δύο μοδίους (n)
delta 1851	*διμοιρίτης· διμοιραῖος AS
delta 1852	δίνεον· ἔστρεφον. ἀνεστρέφοντο (ι 384)
delta 1853	*δινεύοιτο· ἀναστρέφοιτο (gS)
delta 1854	*δινήεντος· [τὸ] συστροφὰς τῶν ῥευμάτων ἔχοντος (Β 877) gS
delta 1855	*δινωτήν· στρογγύλην, καὶ περιφερῆ (Ν 407) S
delta 1856	*δινήσας· στρέψας g κινήσας (Ψ 840)
delta 1857	δινωτοῖσι λέχεσσι· στρογγύλοις A ἀπὸ τῆς τῶν κλινοπόδων περιφερείας (Γ 391)
delta 1858	Δινδυμηνή· μήτηρ θεῶν, ἀπὸ Δινδύμων ὀρῶν τῆς Φρυγίας
delta 1859	διξός· δισσός (Hdt. 3,32,1)	459 in vol. 1
delta 1860	*διό· διὰ τοῦτο r. g
delta 1861	*διογενές· εὐγενέστατε (Β 173) gAS
delta 1862	*διογενής· ἀγαθός. ⸤εὐγενέστατος (Α 488) r. S(n)
delta 1863	Διογενίδαι· γένος Ἀθήνησιν ἰθαγενῶν
delta 1864	*διόδευσον· πέρασον AS
delta 1865	δι’ οἶκτον· δι’ ἔλεον. οἰκτιρμόν
delta 1866	δυοῖν θάτερον· ἓν ἐκ τῶν δύο (e. g. Dem. 23,195)
delta 1867	*διοιγνύντες· ἀνοίγοντες AS
delta 1868	διοίκησις· ἡ ἀνάλωσις τῶν χρημάτων
delta 1869	*διοίξας· ἀνοίξας AS
delta 1870	*διοίσει· παραλλάξει. ἢ κάλλιον ἔσται, ἢ συμφέρον. vgAS ἢ διαφέρει gA
delta 1871	διοίσεται· διακριθήσεται. ἢ διάξει, καὶ βιώσεται (Soph. Ai. 511). ἢ διαλελέξεται
delta 1872	*διοίσουσιν· διαφέρουσιν r. Pn
delta 1873	*διοκωχή· διάστασις χρόνου τινός (Thuc. 3,87,1) (Σ)
delta 1874	δι’ ὀλίγου· ἀντὶ 〈τοῦ〉 μετ’ ὀλίγον
delta 1875	Δίολκος· ὁ ἀπὸ Λεχαίου ἕως Κεγχρεῶν τόπος
delta 1876	διολλύει· ἀφανίζει, φθείρει, *διαπολλύει gAS
delta 1877	διολουφεῖν· διατίλλειν. ἢ διασιλλαίνειν. οἱ δὲ κακοσχόλως
delta 1878	*[διολύγιον· ἐξηχοῦν ἐπὶ πολύ S(n)]
delta 1879	διομανεῖς· ὑπὸ Διὸς μαινόμεναι· ἢ τῷ Διῒ βουλόμεναι μάχεσθαι διὰ μανίαν
delta 1880	Διομεῖς· δῆμος Ἀθήνησιν, ἀπὸ τοῦ Διόμου τοῦ Κολύττου παιδός
delta 1881	Διομήδειος ἀνάγκη· παροιμία. Κλέαρχος μέν φησι, Διομήδους θυγατέρας γενέσθαι πάνυ μοχθηράς, αἷς ἀναγκάζειν πλησιάζειν τινάς, καὶ εὐθὺς αὐτοὺς φονεύειν· ὁ δὲ τὴν μικρὰν Ἰλιάδα φησὶ (fr. 9 Allen) ἐπὶ τῆς τοῦ Παλλαδίου κλοπῆς γενέσθαι
delta 1882	διόμνυσθαι· τὸ ἀπόμνυσθαι (Dem. 18,286)
delta 1883	διον· *ἐδιώχθην (Χ 251) n μέγα ἢ πολύ. θεῖον ἢ τὸν ἐκ Διὸς γενόμενον, ἀγαθόν
delta 1884	διονῦς· ὁ γυναικίας καὶ παράθηλυς (Phryn. com. fr. 10?)
delta 1885	δίονται· διώκονται
delta 1886	δίοντο· ἀνεπορεύοντο
delta 1887	Διονύσια· ἑορτὴ Ἀθήνησιν Διονύσῳ ἤγετο, τὰ μὲν κατ’ ἀγροὺς μηνὸς Ποσειδεῶνος· τὰ δὲ Λήναια μηνὸς Ληναιῶνος· τὰ δὲ ἐν
delta 1887	ἄστει Ἐλαφηβολιῶνος q	460 in vol. 1
delta 1888	Διονυσιάδες· ἐν Σπάρτῃ παρθένοι, αἱ ἐν τοῖς Διονυσίοις δρόμον ἀγωνιζόμεναι
delta 1889	Διονύσου γάμος· τῆς τοῦ βασιλέως γυναικὸς καὶ θεοῦ γίνεται γάμος
delta 1890	Διονυσοκουροπυρώνων· Κρατῖνος ἐν Σεριφίοις (fr. 208)· †αἰσχρῶν Ἀνδροκλέων Διονυσοκουρώνων. Ἔνιοί φασιν, ἐν τῷ αὐτῷ πέντε κωμῳδεῖσθαι, Αἶσχρον, Ἀνδροκλέα, Διονύσιον, Κῦρον, †Πυρῶν, ἁμαρτάνοντες· οὐδεὶς γὰρ Ἀθηναίων ἀνα‐
5	γράφεται Κῦρος. Δεῖ οὖν γράφειν Διονυσιοκουροπυρώ‐ νων· τὸν γὰρ Διονύσιον κουρέα ὄντα κωμῳδεῖ· κουρεὺς δὲ ἦν πρὸς πάππου, ὡς δηλοῖ ὁ τὰς Ἀταλάντας συνθείς (Stratt. fr. 6 = Epicharm. fr. 15)
delta 1891	Διονυσιοφόροι· ἀρχή τις ἐν Συρακούσαις
delta 1892	δι’ ὀξειᾶν· παρὰ τοῖς Πυθαγορικοῖς (e. g. Philol. fr. 6) λέγεται. ἔστι δὲ ἐπὶ τῶν συστημάτων
delta 1893	διόπαι· εἶδος ἐνωτίων· τινὲς δὲ ὑποδημάτων (Ar. fr. 320,10)
delta 1894	*διοπετές· ἐξ οὐρανοῦ ἐρχόμενον (Act. ap. 19,35) (r). vgASnp
delta 1895	*διοπετής· ὑπὸ τοῦ Διὸς πληρούμενος A
delta 1896	διοπεύειν· ἐπιμελεῖσθαι νεώς (Dem. 35,20)
delta 1897	†διοπλῆκτα· ἰσχυροπλήκτην
delta 1898	δίοποι· ἐπιμεληταί (r) (Aesch. Pers. 44 fr. 232 ..)
delta 1899	δίοπος· *ἐπίσκοπος vAS ἄρχων. ναύαρχος. ἐπιστάτης. διόπτης
delta 1900	διοπομπεῖσθαι· καθαίρειν. ἰδίως δὲ τὸ καθαίροντας 〈πρὸσ〉 τὸν προστρόπαιον Δία 〈ἀποπέμπειν〉
delta 1901	διοπτεύειν· κατασκοπεῖν (r) (Critias fr. 53 D.?)
delta 1902	*διοπτεύσων· κατασκεψόμενος (Κ 451) gnΣ
delta 1903	*διοπτῆρα· κατάσκοπον (Κ 562) (r). nsΣ
delta 1904	διοπτήρ· ὁ κατόπτης τὸ μηχανικὸν ὄργανον
delta 1905	διόπτρα· γεωμετρικὸν ὄργανον. καὶ σημεῖον ἐν θυτικῇ v
delta 1906	διοργανώσεως· κατασκευῆς
delta 1907	διορίσαι, ὃ καὶ ἐξορίσαι λέγουσι· τὸ φυγαδεῦσαι (Plat. leg. 9,873 e ..)
delta 1908	*διορίαν· προθεσμίαν· ἐὰν δὲ διὰ τοῦ 〈ω〉 μεγάλου, καιρὸν
delta 1908	σημαίνει gAS	461 in vol. 1
delta 1909	*διορίζει· διακρίνει AS
delta 1910	*διορίζετο· διεβεβαιοῦτο vgAS διισχυρίζετο (Dem. 18,111) AS
delta 1911	*διορισμόν· χωρισμόν. μερισμόν (Plat. Tim. 38 c) AS
delta 1912	*διοριστέον· διαχωριστέον vgAS
delta 1913	δίορον· διαστάτην
delta 1914	διόροφα· δίστεγα (Gen. 6,16) vgAS
delta 1915	διορύττει· σκάπτει
delta 1916	δῖος· ὡς ἀπὸ Διὸς τὸ γένος ἕλκων· ‚δῖος Ἀχιλλεύσ‛ (Α 7) κατα‐ χρηστικῶς δὲ ὁ ἀγαθός
delta 1917	*Διὸς ἀμφίς· ἑκατέρωθεν τοῦ Διός (Θ 444) AS
delta 1918	*Διοσημεία· τεράστιον σημεῖον Ah
delta 1919	Διὸς ἄνθος· τοῦτο οὐ λάχανον, ἀλλὰ φυτὸν ἀκανθῶδές φασιν εἶναι οἱ περὶ Θεόφραστον (h. pl. 6,1,1)
delta 1920	Διὸς ἄγγελοι ἠδὲ καὶ ἀνδρῶν· ἄγγελοι, ὧν τὸ γένος [ἄγγε‐ λοι] καὶ 〈Διῒ〉 ἴδιον καὶ ἀνδράσι (Α 334)
delta 1921	Διὸς αὐγάς· τὰς ἡμέρας, τὸ φῶς, τὸν αἰθέρα (Ν 837)
delta 1922	Διὸς βάλανοι· Ἕρμιππος Φορμοφόροις (fr. 63,20) ‚τὰς Διὸς βαλάνους καὶ ἀμύγδαλα σιγαλόεντα‛ τὰ καστάνεια· τινὲς δὲ Ποντικὰ λέγουσιν, 〈ἢ〉 Ἡρακλεωτικά
delta 1923	Διὸς βοῦς· ὁ τῷ Διῒ ἄνετος βοῦς, ὁ ἱερός. ἔστιν δὲ ἑορτὴ Μιλησίων
delta 1924	διοσδότους· ὑπὸ Διὸς δεδομένους
delta 1925	Διὸς θᾶκοι καὶ πεσσοί (Cratin. fr. 7)· τινὲς γράφουσι ψῆφοι. Φασὶ δὲ ἐν τῇ τῶν Ἀθηναίων διαψηφίσει, ὅτε ἠμφισβήτει Ἀθηνᾶ καὶ Ποσειδῶν, τὴν Ἀθηνᾶν Διὸς δεηθῆναι ὑπὲρ αὑτῆς τὴν ψῆφον ἐνεγκεῖν καὶ ὑποσχέσθαι ἀντὶ τούτου τὸ τοῦ
5	Πολιέως ἱερεῖον πρῶτον θύεσθαι ἐπὶ βωμοῦ
delta 1926	διοσκεῖν· διαβλέπειν συνεχῶς τὴν ὅρασιν μεταβάλλοντα. τίθεται δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ διαφορεῖσθαι τῷ σώματι καὶ τῇ ψυχῇ (Anacr. fr. 3). [καὶ τὸ διαπολέσαι, καὶ τὸ διαφθεῖραι]
delta 1927	Διὸς ἐγκέφαλος· παροιμία, ἣν Κλέαρχός (fr. 5 M.) φησιν εἰρῆσθαι, οἷον ἐπὶ τῶν ἄγαν θείων
delta 1928a	Διὸς Κόρινθος· παροιμία ἐπὶ τῶν τὰ αὐτὰ λεγόντων καὶ πραττόντων, ὡς ὁ Πίνδαρός φησιν (Nem. 7,155)
delta 1928b	〈Δέχεται καὶ βῶλον Ἀλήτης· ἐπὶ τῶν πάντα πρὸς τὸ
delta 1928b	κρεῖττον ἐκδεχομένων〉. Ἀλήτην γάρ φασι φεύγοντα κατελθεῖν βουλόμενον εἰς Κόρινθον καὶ βουκόλου τινὸς ἀπαντήσαντος αἰτεῖν τροφήν· τὸν δὲ εἰπεῖν, τροφὴν μὲν οὐκ ἔχειν, ἄραντα δὲ	462 in vol. 1
5	βῶλον δοῦναι αὐτῷ ὡς τοῦ Διὸς ὄντα· τὸν δὲ εἰπεῖν ‚δέχεται καὶ βῶλον Ἀλήτης‛
delta 1929	Διόσκουροι· οἱ Ἑλένης ἀδελφοί. —Ζῆθος καὶ Ἀμφίων, Λευκό‐ πωλοι καλούμενοι (Eur. Phoen. 606 Antiop. p. XVIII C 55 N.) —καὶ ἀστέρες, οἱ τοῖς ναυτιλλομένοις φαινόμενοι. καὶ σημεῖον ἐν θυτικῇ
delta 1930	Διὸς κώδιον· οὕτως ἔλεγον, οὗ τὸ ἱερεῖον 〈Διΐ〉 τέθυται, ἐφ’ οὗ οἱ καθαιρόμενοι ἑστήκεσαν τῷ ἀριστερῷ ποδί. τινὲς δὲ τὸ μέγα καὶ τέλειον. ὁ δὲ Πολέμων (p. 140 Pr.) τὸ ἐκ τοῦ Διῒ τεθυμένου ἱερείου
delta 1931	Διὸς μάστιγι· τῷ κεραυνῷ (Μ 37)
delta 1932	[διοτήρ· κατάσκοπος]
delta 1933	διοτρεφεῖς· οἱ ἐν βασιλείᾳ τεθραμμένοι (γ 480)
delta 1934	διοτρεφέων· ἐκ τοῦ Διὸς ἑλκόντων τὸ γένος (Α 176)
delta 1935	διοχλεῖ· ἐκταράττει
delta 1936	διοχλίζει· ἀνακινεῖ
delta 1937	[δίοψ· οἰκονόμος]
delta 1938	δίοψιν· κατασκοπήν. ἢ δι’ ὅλου ὄψιν γινομένην, καὶ διαύγειαν
delta 1939	δίπαιδας· τοὺς διδύμους γεγεννημένους
delta 1940	*δίπλακα· διπλῆν, μεγάλην ps διπλοΐδα, ὥστε διπλῇ χρῆσθαι (Γ 126)
delta 1941	*δίπλακα δημόν· διπλοῦν λίπος (Ψ 253) A
delta 1942	διπλασιάσαι· διπλᾶ ποιῆσαι
delta 1943	διπλασιασμός· ἡ ἐν τακτικοῖς οὕτως ἐνόπλιος κίνησις
delta 1944	διπλασμός· ἡ διπλῆ εἰς †πόνον
delta 1945	διπλῆν· διπλασίονα. καὶ μεγάλην (Κ 134)
delta 1946	*διπλοΐδα· διπλουμένην χλανίδα ἐν τῷ φορεῖσθαι (1. Regn. 2,19) vgA
delta 1947	διπλοίζειν· διπλασιάζειν (Aesch. Ag. 835)
delta 1948	διπλῆ· ὀρχήσεως εἶδος, ἢ κρούματος
delta 1949	διπλοῦς ἄνδρας· τὰ δισύλλαβα ἀνδρῶν ὀνόματα. οἱ δὲ παλιν‐ βόλους
delta 1950	[διπλόϊδα· διπλοΐδα]	463 in vol. 1
delta 1951	δίπνοια τρώματα· εἰς κενὰ τραύματα (Hippocr.)
delta 1952	διποδία· 〈Λακωνικῆσ〉 ὀρχήσεως εἶδος (Cratin. fr. 162) οἱ δὲ διποδισμός
delta 1953	Διπόλια· ἑορτὴ Ἀθήνησιν. οἱ δὲ Διϊπόλια, ὡς προδεδήλωται (gl. 1785) [καὶ εἶδος Λακωνικῆς ὀρχήσεως]
delta 1954	δίπολοι· διπλαῖ. Αἰσχύλος Προπομποῖς (fr. 209)
delta 1955	δίπτυον· Κύπριοι μέτρον. οἱ δὲ τὸ ἡμιμέδιμνον
delta 1956	διπτύχιξον· δίπλωσον (Sophro?)
delta 1957	*δίπτυχα· δύο περιβολὰς ἔχοντα, [ἢ διπλοῦν] ὥστε τὸ μὲν ὑπεστρῶσθαι [τὸ ἐπίπλουν], τὸ δὲ ἐπιβεβλῆσθαι (Α 461) gΣ
delta 1958	δίπυλον· προστῷον
delta 1959	δίπυροι ἄρτοι· οἱ ἐκ δευτέρου ὀπτώμενοι (Alcae. com. fr. 5, I 717)
delta 1960	[διράδαι· αἱ τῶν ὀρέων ἐξοχαί]
delta 1961	*†δίρηγες· στρουθοί S
delta 1962	*Δίρκης· πηγῆς (Eur. Phoen. 102. Bacch. 5) r. A
delta 1963	δίσαλα· ἀκαθαρσία r
delta 1964	δισαλέος· ῥυπαρός r
delta 1965	δίσδημαι· ζητῶ
delta 1966	δεισίθεος· δεισιδαίμων
delta 1967	δισκάζεται· διαφέρεται
delta 1968	δίσκελλα· σπυρίς
delta 1969	*δισκεύει· δισκοβολεῖ A
delta 1970	δισκεῦσαι· δίσκον ῥῖψαι, ἤτοι λιθάσαι
delta 1971	δίσκην· δικεῖν. ὑπερβάλλειν
delta 1972	*δίσκοισι· τοῖς δίσκοις, λίθοις στρογγύλοις (Β 774 δ 626) (r). A
delta 1973	δίσκουρα· ὅσον ἄν 〈τισ〉 βάλοι δίσκῳ (Ψ 431) [δισκούρια· ὅσον ἄν τις βάλλει δισκεύων]
delta 1974	*δισσά· διττά (Eur. Alc. 760) vgA
delta 1975	δισσός· δύο τρόπους ἔχων, ⸤διπλοῦς r
delta 1976	διστάζε ι· διχονοεῖ, ἀπορεῖ, *⸤ἀμφιβάλλει (r). vgAn
delta 1977	διστάσιον· τὸ πρὸς διπλῆν ἱσταμένον τὴν τιμὴν χρυσίου ἢ ἀργυρίου, ὡς ἰσοστάσιον τὸ πρὸς τὴν ἴσην (Plat. Hipparch. 231 d)	464 in vol. 1
delta 1978	†διστόσῃ· τῇ ἡλικίᾳ. Ἀρχίλοχος
delta 1979	δίστομος· οὕτως ἡ Ἐπίδαυρος ἐκαλεῖτο, ἐπεὶ ἀμφιστόμῳ λιμένι ἐκέχρητο ... συγγραφή
delta 1980	διττάμενον· ἀρνούμενον· Κρῆτες
delta 1981	διτταχῶς· διχῶς
delta 1982	δίτοιχος· ἀναίσθητος
delta 1983	(*)διυλίζοντες· διηθμεύοντες, διηθοῦντες (Matth. 23,24)
delta 1984	*διφᾶν· ζητεῖν (A) ψηλαφᾶν n ἐρευνᾶν (Π 747) (A)
delta 1985	δίψακος· εἶδος βοτάνης
delta 1986	δίφαν· τὸν ὄφιν. Κρῆτες
delta 1987	*διφασία· διλογία. ἐκ τοῦ μὴ συμφωνεῖν τὰ λεγόμενα A (vg)
delta 1988	*δίφατον· διφάσιον, δισσῶς A λεγόμενον
delta 1989	διφαδεύσει· ἐξελεῖται
delta 1990	διφένσωρ· βασανιστής. κριτής
delta 1991	διφθέρα· δέρμα, ⸤βύρσα r δέλτος, γραμματεῖον
delta 1992	διφθεραλοιφό ς· γραμματοδιδάσκαλος παρὰ Κυπρίοις
delta 1993	δίφορο ς· Ἔφορος Κυμαῖος, ὅτι δὶς ἐτέλεσε τῷ διδασκάλῳ Ἰσο‐ κράτει τοὺς τῆς παιδεύσεως μισθούς
delta 1994	δίφουρ α· γέφυρα. Λάκωνες
delta 1995	δίφραγε ς· τινῶν στρατιωτῶν [τῶν] παρὰ Πάρθοις ταγαί
delta 1996	δίφραξ· κλιντήρ. θρόνος γυναικεῖος (Theocr. 14,41?)
delta 1997	διφρεῦσαι· διακαθίσαι
delta 1998	*διφρείας· ἁρματηλασίας A
delta 1999	δίφρις· ὁ ἑδραῖος, καὶ καθήμενος ἀεί, οἷον ἀργός
delta 2000	*δίφρον· ἅρμα. καθιστήριον (vg)A (n) κράββατον. ὄχημα (Γ 262 ..)
delta 2001	διφροφόροι· αἳ ταῖς κανηφόροις εἵποντο, δίφρους ἐπιφερό‐ μεναι
delta 2002	διφροφορουμένους· τοὺς φορείοις φερομένους (Hdt. 3,146,3)
delta 2003	*διφυᾶ· διφυῆ, δύο φύσεις ἔχοντα (vg) An
delta 2004	δίφυιον νυκτός· τὰ δύο μέρη, τὸ δίμοιρον
delta 2005	*διφώνους· διγλώσσους (ps)
delta 2006	*διφῶσα· ζητοῦσα. s ψηλαφῶσα (Hes. op. 374) r. (v)A
delta 2007	*δίχα· χωρίς. r. AP ἐκτός, ἄνευ (Eur. Bacch. 804 ..) A	465 in vol. 1
delta 2008	*δίχα λαλῆσαι· ἀκατάλληλα λαλῆσαι A
delta 2009	δίχαλον ζυγόν· τὸ ἑκατέρωθεν κεκοιλασμένον. Χηλαὶ γὰρ καὶ τὰ κοιλώματα. ἔνθεν καὶ 〈χηλὸσ〉 ἡ κιβωτὸς παρὰ τῷ ποιητῇ (Π 221 ..)
delta 2010	*διχανδόν· κεχωρισμένον r. A
delta 2011	δίχα νυκτός· τὸ μεσονύκτιον (Arat. 583)
delta 2012	*διχῇ· διχῶς r. AP δισσῶς (Dem. 1,17 ..) A
delta 2013	*διχηλοῦν· δύο ὁπλὰς ἔχον (Levit. 11,3) vgA
delta 2014	διχθαδίας· δισσάς, διπλᾶς (Ι 411)
delta 2015	*διχόθεν· ἐκ δύο μερῶν (Thuc. 2,44,2 ..) vgAn
delta 2016	διχόμυθος· διάβολος r
delta 2017	δίχολοι· διάφοροι. Ἀχαιὸς Καταπείραι· (fr. 39) ‘δίχολοι γνῶμαι‘ παρὰ τὸ δίχα· ἢ δίτροποι, κατὰ μετάληψιν. Χόλος γὰρ ἡ ὀργὴ καὶ 〈ὀργὴ ὁ〉 τρόπος. Βακχυλίδης (fr. 34 Sn.)· ὀργαὶ μὲν ἀνθρώπων διακεκριμέναι μυρίαι
delta 2018	*διχομηνία· τὸ ἥμισυ τοῦ μηνὸς nps 〈ἢ〉 τῆς σελήνης np ὅτε πληροσέληνός ἐστι (Sir. 39,12) n b) διχομηνία, ὅτε πεντε‐ καιδεκαταία vgA 〈τοῦ μηνὸς ἢ τῆς σελήνησ〉 vgn
delta 2019	†διχόνδις· †ἀπύγων
delta 2020	*διχόνοια· ἑτερογνωμοσύνη An διχοστασία (Pl. Alc. I 126 c?) r. vgP
delta 2021	διχονοεῖν· διστάζειν (r) (n)
delta 2022	διχοριάζειν· ἐν δύο χοροῖς ᾄδειν
delta 2023	*διχοστατεῖ· μάχεται r. A πολεμεῖ A
delta 2024	διχοτομία· ἀναίρεσις r
delta 2025	*διχοτομήματα· τμήματα (Exod. 29,17. Ezech. 24,4) vgA
delta 2026	διψακερόν· ταλαίπωρον
delta 2027	δίψαι· βλάψαι r
delta 2028	διψάρα· δέλτος. οἱ δὲ διφθέρα
delta 2029	διψάς· ἔχις. ὕδρα. καὶ σημεῖον ἐν θυτικῇ ἐπὶ τοῦ ἥπατος
delta 2030	διψία κόνις· ξηρά (Soph. Ant. 246. 429)
delta 2031	δίψιον· βλαπτικόν
delta 2032	〉δίψιον Ἄργος· Ἡσίοδος (fr. 24 Rz) μὲν τὸ ἄνυδρον, Ἀρίσταρ‐ χος δὲ τὸ πολυπόθητον (διψᾶν γὰρ τὸ ἐπιποθεῖν) ἢ ὑπὸ Διὸς βεβλαμμένον (Soph. fr. 274). ἶψαι γὰρ τὸ βλάψαι (Δ 171)
delta 2033	*διψῆν· διψᾶν vgA 〈Ἀττικῶσ〉 vg	466 in vol. 1
delta 2034	διψυχία· ἀπορία
delta 2035	δίῳ· τῷ ἐντίμῳ. τῷ ἀγαθῷ. τῷ εὐγενεστάτῳ (Β 57 ..)
delta 2036	δίωγμα· θυσία τις Ἀθήνησιν ἐν ἀποῤῥήτῳ τελουμένη ὑπὸ τῶν γυναικῶν ἐν τοῖς Θεσμοφορίοις. τὸ αὐτὸ καὶ ἀποδίωγμα ὕστερον ἐκλήθη
delta 2037	*διῴδει· ἐφλέγμαινεν (Phil. leg. Gai. 254?) Ahp
delta 2038	διωθεῖται· ἀνατρέπεται. ἀνατρέπει
delta 2039	*διωθεῖτο· ἀπεκρούετο [ἀνεκρούετο ἀπερίπτετο] ἀπέρριπτε APn
delta 2040	διωκάθειν· διώκειν (Plat. Euthyphr. 15 d)
delta 2041	*δίωκε· ζήλου. ἐπιτήδευε (1. Tim. 6,11 ..) vgAn
delta 2042	διώκειν· καταλαμβάνειν φεύγοντα. ἢ κατατρέχειν ἐν κλίμακι. καὶ φεύγειν μεθ’ ὁρμῆς
delta 2043	διώκετον· ἐδίωκον. δυϊκῶς. *ἢ διώκουσι (Κ 364) n
delta 2044	*διῳκισμένοι· κεχωρισμένοι (Dem. 19,81) (r). vgAP
delta 2045	*διωκόμενον· κατηγορούμενον n
delta 2046	*διωλισθηκόσι· πεσοῦσι An
delta 2047	*διωλύγιον· ἠχοῦν ἐπὶ πολύ A μέγα, psΣ καὶ σφοδρόν, διατετα‐ μένον
delta 2048	*διόμνυται· ὀμνύει vgA
delta 2049	διωμοσία· ἡ ἀντωμοσία. ἑκάτεροι γὰρ ὤμνυον· ὁ μὲν ἐγκαλεῖν δικαίως· ὁ δὲ ἐγκαλεῖσθαι ἀδίκως
delta 2050	δίωνται· διώξουσι (Ρ 110) r
delta 2051	*διώνυμος· περιβόητος, ὀνομαστός (vgAn)
delta 2052	†διώρη· νῖκος πολέμου Ahp
delta 2053	διωρίσαμεν· διεζεύξαμεν, διεστήσαμεν
delta 2054	διωρίαν· διαζυγίαν, διαχωρισμόν
delta 2055	δίωρον· ἀσύμφωνον. r οἱ δὲ ἀνόμοιον, διάφωνον
delta 2056	διῶρυξ· τάφρος r
delta 2057	διῶσε· κατέβαλε (φ 244) r
delta 2058	*διωσάμενοι· ἀπωθησάμενοι, n ἐκβαλόντες r. vgAn
delta 2059	*διωστῆρσιν· ἀναφορεῦσι (Exod. 38,10) Ahp
delta 2060	διώττας· ἐργοδιώκτας
delta 2061	†διωφέλλειν· διορύσσειν
delta 2062	διωχής· δίφρος r ὁ δυνάμενος δύο χωρεῖν (Pherecr. fr. 3)
delta 2063	*δματέα· δαμαστέα A	467 in vol. 1
delta 2064	*δμηθέντι· δαμασθέντι An
delta 2065	*[δμηκῶτες· πεπληρωμένοι ἢ δεινῶς διακείμενοι A]
delta 2066	δμῆσις· δάμασις (Ρ 476) (A)p
delta 2067	*δμήτειρα· δαμαστική A ἢ γεννήτρια (Ξ 259)
delta 2068	*δμήτειρα· δαμάστρια (Ξ 259) n
delta 2069	δμηθῆναι· κρατηθῆναι. διαπολέσθαι. ὑποταγῆναι
delta 2070	δμῆσαι· δαμάσαι. κρατῆσαι
delta 2071	δμητόν· †βοητόν. ἀναγκαστόν. οἰκοδομητόν
delta 2072	Δμία· Ὠκεανοῦ θυγάτηρ καὶ Δήμητρος ...
delta 2073	*δμῶες· δοῦλοι (δ 644 ..) r. nps
delta 2074	*δμωῆισι· δούλαις (Ζ 323 ..) A
delta 2075	*δμωΐς· θεράπαινα r. vgAn δούλη· vgAn ἀπὸ τοῦ δεδμῆσθαι (Eur. Andr. 137 ..)
delta 2076	δμῶες ἀναγκαῖοι· οἱ κατὰ ἀνάγκην δουλεύοντες, καὶ οὐ κατὰ προαίρεσιν (ω 209)
delta 2077	*δμωή· γυνὴ †μεγάλη v(g) A
delta 2078	*δμώς· δοῦλος r. nps θεράπων (ω 256) s
delta 2079	δνοπάλιζεν· διὰ τῶν χειρῶν ἐδόνει καὶ ἐκίνει (r) ἀναιρῶν. Δὶς κέχρηται τῇ λέξει ὁ ποιητής (Δ 472. ξ 512)
delta 2080	δνοπαλίξεις· οἷον δονήσεις ταῖς χερσὶ καὶ ἐκτινάξεις. οἱ γὰρ πτωχοὶ †ἐπικρύπτουσι τὰ ῥάκη. ἢ διὰ χειρῶν ἕξεις (ξ 512)
delta 2081	†δνος· ὁ κακοπλασσῶν†
delta 2082	[δνόσουσι· διακόψουσι. κακοπαθήσουσι]
delta 2083	δνοφέη· σκοτεινή
delta 2084	δνοφερόν· *σκοτεινόν r. vgAS μέλαν μ. Sn ἀπὸ τοῦ δνόφου· λέγεται γὰρ τοῖς Αἰολεῦσι δνόφος ἀπὸ τοῦ δονεῖσθαι τὰ νέφη (Ι 15) r
delta 2085	δνόψ· χιτῶνος εἶδος βαθέος
delta 2086	δοάζει· ἀμφιδοξεῖ. ⸤διστάζει p δικάζει
delta 2087	δοάσσατ ο· διενοήθη. ἐβουλεύσατο. ἔδοξε (Ν 458 ..) S
delta 2088	δοάσσεται· δοξάζει S ἀρέσκει, συμφέρον καταφαίνει
delta 2089	δοάσσετο· ἔδοξεν (ε 474 ..)
delta 2090	δοιά· δύο (β 46 ..)	468 in vol. 1
delta 2091	*δοιαί· δύο (Δ 7 ..) An δισσαί. [δοιαὶ δίκαι· βουλαὶ δύο Ah]
delta 2092	δοιαὶ γάρ τε πύλαι ἀμενηνῶν εἰσιν ὀνείρων· τὴν ἔκβασιν τῶν ὀνείρων Ὅμηρος μεταφορικῶς εἶπεν (τ 562)
delta 2093	*δόγματα· ζητήματα AS προστάγματα (r)
delta 2094	†δοειδές· διαφανές
delta 2095	*δοῖεν· παράσχοιεν (Α 18 ..) S
delta 2096	δοιάσαι· διστάσαι. βουλεύσασθαι
delta 2097	[δοῖδος· σπάδων]
delta 2098	δοιδύσσειν· ...
delta 2099	*δοῖδυξ· ἀλετρίβανος ns
delta 2100	δ’ οἱ δέατο· ἐβουλεύσατο
delta 2101	*δοίημεν· δῴημεν vAS
delta 2102	*δοίης· δώσεις (Π 625 ..) gA
delta 2103	*†δοίμασιν· ἀποφάσεσι, γνώμαις AS
delta 2104	δοιάς· δύο
delta 2105	δοῖτρον· πύελον. σκάφην
delta 2106	δοκάζει· μένει. ⸤ἐπιτηρεῖ (r) δοκεῖ. ⸤προσδοκᾷ (r)
delta 2107	δοκανά· καλά, ἄριστα, ἀγαθά
delta 2108	δόκαι· ἐνέδραι, παρατηρήσεις
delta 2109	δοκάν· θήκην
delta 2110	δοκεῖν· ἐοικέναι
delta 2111	δοκάναι· αἱ στάλικες, αἷς ἵσταται τὰ λίνα, ἢ κάλαμοι
delta 2112	*δοκεῖ· οἴεται, νομίζει vgAS
delta 2113	*δοκεύειν· τηρεῖν, φυλάσσειν, ἐπιτηρεῖν (r) AS προσδοκᾶν (Θ 340 ..) (r)
delta 2114	*δοκεύων· ἐκδεχόμενος AS
delta 2115	δοκήσει· ὑπονοήσει. ⸤νομίσει, προσδοκήσει p δοκιμάσει. στοχά‐ σεται
delta 2116	δοκή ν· δόκησιν. δοχήν (r)
delta 2117	*δόκησις· τὸ μὴ ὄν, νομιζόμενον 〈δέ〉, οἷον φαντασία vgAS
delta 2118	δοκησίσοφος· ὁ οἰηματίας p ἐπὶ σοφίᾳ
delta 2119	δόκησις· σκοπή. ἀπάντησις. *ὑπόληψις n
delta 2120	δοκίδες· οἱ ἰσάκις ἴσοι ἀριθμοὶ πλεονάκις
delta 2121	*δοκίδων· δοκῶν vgAS [ὑπολαμβάνων]	469 in vol. 1
delta 2122	δοκικῶ· ἀντὶ τοῦ δοκῶ. ἔπαιξε δὲ Ἕρμιππος ἐν Ἀρτοπώλισι (fr. 12)
delta 2123	δοκιμαίνονται· δοκιμάζουσι
delta 2124	*δοκιμάσας· κρίνας, ἐξετάσας AS
delta 2125	δοκιμασία· ἡ ἐξέτασις τῶν ἀρχόντων q
delta 2126	*δόκιμον· χρήσιμον P τέλειον (Rom. 16,10?)
delta 2127	δοκιμοῦν· δοκιμάζειν
delta 2128	δοκίμωμι· δοκῶ καὶ οἴομαι (Sapph. fr. 37.69 Bgk)
delta 2129	δόκον· τὴν ἀγχόνην (Ar. fr. 515)
delta 2130	δοκος· σκοπή. προσδοκία. καὶ τὸ ἐν οἰκοδομῇ ⸤ξύλον s
delta 2131	δοκουμένοι ς· δοκιμαζομένοις
delta 2132	δοκοῦντε ς· οἱ ἔνδοξοι (Eur. Hec. 295) r
delta 2133	δοκοί· εἶδος ἀστέρων ἐπισημασίαν τινὰ παρεχόντων θεωρεῖσθαι
delta 2134	*δοκῶμεν· νομιζοίμεθα (Sirac. prol. 14) (g)
delta 2135	*δόκωσις· στέγη (Eccles. 10,18) r. vgAS
delta 2136	*δόαν· ἀντὶ τοῦ δι’ ὅλου A
delta 2137	δολάνα· μαστροπός 〈Λάκωνεσ〉
delta 2138	*δολερῶς· ὑπούλως, δολίως (Ioseph. Ant. Iud. 14,350) AS
delta 2139	*δολεών· ὁ δοθιήν AS
delta 2140	δολίχαυλος· μακρὸν τὸν αὐλὸν ἔχων· αὐλὸς δὲ λέγεται τοῦ σιδηρίου τὸ κοῖλον, 〈εἰσ〉 ὃ ἐμβαίνει τὸ ὀξὺ τοῦ δόρατος (ι 156)
delta 2141	*δόλιος· πανοῦργος (Eur. Rhes. 894 ..) r
delta 2142	*δολιομῆτα· δολιόγνωμε (r) S
delta 2143	δόλιχοι· ὀσπρίου εἶδος
delta 2144	*δολιχά· μακρά (Δ 533 ..)
delta 2145	*δολιχήν· μακράν (δ 393 ..) (s)
delta 2146	*δολιχεύωσι· περιοδεύωσι A (Sp)
delta 2147	δολιχήρετμοι· μακρόκωποι r δηλοῖ δὲ τοὺς ναυτικούς (θ 191)
delta 2148	*δολιχόν· 〈κύκλον〉 μακρόν r. ASP
delta 2149	*δολιχοδείρων· μακροτραχήλων (Β 460 ..) (r) (nps)
delta 2150	*δολιχός· μακρός ⸤ἢ μέτρον γῆς AS
delta 2151	δολιχόσκιο ν· μακρὰν ἔχον σκιάν r. vg, μακρόσκιον Sp ἐξ οὗ τὸ μέγα δηλοῦται· ἢ μακρὰν ἰέναι δυνάμενον (Γ 346 ..)
delta 2152	δόλοι· οἱ παραλογισμοί. καὶ στρατηγήματα
delta 2153	(*)δολοῖ· φθείρει. ⸤κακουργεῖ (1 Cor. 5,6 v. l.) r
delta 2154	δολιχόφρων· πολύφρων s	470 in vol. 1
delta 2155	δολιχωπά· μακρά s
delta 2156	δολίσκος· δόλων. παραξιφίς
delta 2157	δολίφονον· πέπαικται δὲ τοῦ δολοφονίου (Com. ad. fr. 1357)
delta 2158	[δολομάν· μαστροπόν. Λάκωνες]
delta 2159	δολομῆτα· δολιόβουλε, κακότεχνε· μῆτις γὰρ ἡ βουλή (Α 540)
delta 2160	Δόλοπες· ἔθνος p οἱ τὰ ἔσχατα μέρη τῆς Θεσσαλίας οἰκοῦντες (Ι 484)
delta 2161	δόλοπα· κατάσκοπον vgAS μαστροπόν
delta 2162	*δολομήτεω· δόλια βουλευομένου AS
delta 2163	δολοπεύει· ἐπιβουλεύει (r) ἐνεδρεύει
delta 2164	δόλος· πάσσαλος
delta 2165	δόλου τράπεζα· ἐπὶ τοῦ ἥπατος. σημεῖον ἐν θυτικῇ
delta 2166	δολοπλοκίας· τὰς τῶν λόγων πλοκάς
delta 2167	[δόλοι· κατάσκοποι]
delta 2168	δόλαντρον· κέρας γλοιὸν ἔχον, ᾧ ἁμαξεῖς χρῶνται εἰς τὸν ἄξονα
delta 2169	Δολόπεσσιν· ἔστι δὲ ὄνομα ἔθνους Θεσσαλίας (Ι 484)
delta 2170	*δολοφρονέουσα· δόλια φρονοῦσα Sn ἀπατῶσα (Γ 405) n
delta 2171	δολβαί· θύματα. οἱ δὲ μικτὰ πλακούντια
delta 2172	δόλπαι· πλακούντια μικρά. Κῷοι
delta 2173	δολφός· ἡ μήτρα r
delta 2174	δόλωνες· οἱ μικροὶ ἱστοὶ ἐν τοῖς πλοίοις. ἢ ξιφίδια ἐν ξύλοις ἀποκεκρυμμένα
delta 2175	δολώσει· ἀπατήσει (Ar. Eq. 1067)
delta 2176	δόμα· τειχίον
delta 2177	*δόμεναι· δοῦναι, παρασχεῖν (Α 98) n
delta 2178	δομέοντι· οἰκοδομοῦντι
delta 2179	*δόμοισιν· οἴκοις (Ξ 202 ..) S
delta 2180	δομαίους· οἰκόπεδα. θεμελίους
delta 2181	δομή· τεῖχος. εἶδος, μορφή, πρόσοψις. σῶμα. οἰκοδομή. τρόπων κατασκευή
delta 2182	δόμορτις· γυνή AS
delta 2183	*δόμος· οἰκία sn ἀπὸ τοῦ δεδομῆσθαι
delta 2184	δόμος ἡμιτελής· ὁ ἀτελὴς οἶκος. Ἡμιτελής· ἡμίγαμος. Τέλος γάρ ἐστι ὁ γάμος, καὶ Ἥρα τελεία καὶ Ζεὺς τέλειος, ὅτι γαμήλιοί εἰσιν (Β 701)
delta 2185	δ’ ὁμώροφον· ὑπὸ τῷ 〈αὐτῷ〉 δόμῳ ἱδρυνθέντα	471 in vol. 1
delta 2186	δόνακα· κάλαμον r Κρῆτες, παρὰ τὸ δονεῖσθαι. καὶ ῥαδαλὸν 〈δονακῆα· τὸν διάσειστον καλαμῶνα〉 (Σ 576 v. l.)
delta 2187	δόνακα ὑπολύριον· πάλαι γὰρ ταῖς λύραις κάλαμος ἀντὶ κέρατος ὑπετίθετο (Ar. Ran. 233)
delta 2188	δόνακες· κάλαμοι pw ‘〈δονάκεσσιν〉 ἑλώδεσιν ἢ πτελέαισ〈ιν〉‘ [δονακῆα· τὸν διάσειστον καλαμῶνα]
delta 2189	δονακήματα· [ἀναλήμματα. καὶ] αὐλήματα
delta 2190	Δονάκταν· τὸν Ἀπόλλωνα. Θεόπομπος (Fr. Gr. Hist. 115,303 Jac.)
delta 2191	*δονάκων· καλάμων AS (Σ) ἢ αὐλῶν (Σ)
delta 2192	*δόναξ· κάλαμος ὁ ἁλιευτικός vgAS
delta 2193	*δονεῖ· κινεῖ, ταράσσει vgAS σαλεύει gh δονεῖται, δονοῦντι, δονούμενοι· ὁμοίως
delta 2194	*δόξα· φήμη AS τιμή r. gAS
delta 2195	*δόξαν ἑλεῖν· δόξαν λαβεῖν vgAS
delta 2196	*a) δοξαρίοις· εὐτελέσι δόγμασιν vgSPn b) 〈δοξαρίων·〉 ὑπονοιῶν vg AS ὑποκοριστικῶς PS
delta 2197	*δόξας· δοκήσεις AS
delta 2198	δοξασταί· δικασταί (Antiph. 5,94)
delta 2199	δόξειε· ὑπολάβοι
delta 2200	*δόξῃ· φανῇ AS ἢ δοκήσει
delta 2201	δόξης· δοκήσεως (Κ 324)
delta 2202	δοξοῦσθαι· κατοπτρίζεσθαι. φαντάζεσθαι
delta 2203	δορά· *δέρμα r. vg(A) n 〈Κρῆτες δὲ καὶ τὴν δοκόν〉
delta 2204	*δόρατα· λόγχαι vgAS
delta 2205	δοράζει· †λογχάζει
delta 2206	δορατιζόμενοι· δόρασι μαχόμενοι (v)
delta 2207	[δόραντον· κέρας, ἐν ᾧ τὸν γλοιὸν φέρουσιν οἱ ζευγηλάται ὑπὸ τῇ ἁμάξῃ]
delta 2208	[δορυάληπτον· δορύληπτον S]
delta 2209	*δοριάλωτος· αἰχμάλωτος, ὑπὸ δόρατος ληφθείς (Eur. Tro. 518) vgSn
delta 2210	δόρη (Eur. Rhes. 274) καὶ δορῶν· ἀντὶ τοῦ δόρατα καὶ δορά‐
delta 2210	των	472 in vol. 1
delta 2211	δορίδες· μάχαιραι μαγειρικαί, εἰς τὸ ἐκδεῖραι τὰ θύματα ἐπιτή‐ δειοι
delta 2212	*δορίκτητος· αἰχμάλωτος S πολέμῳ κτηθείς (Eur. Hec. 478?) (vg)
delta 2213	δορίληπτον· †κατηγορούμενον
delta 2214	δορίς· σκεῦος μαγειρικόν (Callim. fr. 75,11) (r)
delta 2215	*δῶρ’ ἄδωρα· S (Soph. Ai. 665) ...
delta 2216	δορκάζων· περιβλέπων (r)
delta 2217	δόρκαι· κονίδες (r)
delta 2218	†δόρκανα· ἀκριβῶς. Κρῆτες
delta 2219	δοροί· θύλακες δερμάτινοι, κώρυκοι, δέρματα (β 354)
delta 2220	*δόρπα· δεῖπνα (Θ 503 ..) S
delta 2221	*δορπῆσαι· δειπνῆσαι (η 215) AS
delta 2222	δορπία· ἡ τῶν ἀπατουρίων πρώτη ἡμέρα οὕτω καλεῖται
delta 2223	δορπιάζειν· δειπνεῖν (r)
delta 2224	δορπηστός· ὥρα τοῦ δείπνου (Xen. Anab. 1,10,17)
delta 2225	*δόρπον· δεῖπνον (Η 370) ns
delta 2226	δόρπον ἑλόμεθα· ἐδειπνοποιούμεθα (Λ 729)
delta 2227	*δόρπος· βορά. ⸤δεῖπνον r. vg
delta 2228	*δόρποισ ι· [δόρποισι]. δείπνοις vgS
delta 2229	δόρυ· ὅπλον. *⸤λόγχη (Sirac. 29,13) g ἀκόντιον. καὶ πᾶν ⸤ξύλον S ἢ δοκόν
delta 2230	δορύαλλο ς· τὸ τῶν γυναικῶν μόριον, ἀπὸ τοῦ δέρει ν, ἐφ’ ὕβρει τοῦ τραγῳδοποιοῦ Δορύλλου, οὗ μέμνηται ἐν Λημνίαις (Ar. fr. 367)
delta 2231	δορυθῆκαι· δουροδόκαι
delta 2232	δόρυ καὶ κηρύκειον· παροιμία, ἣν ἔνιοι πειθανάγκην λέ‐ γουσιν· εἴρηται δὲ ἐπὶ τῶν ἅμα παρακαλούντων καὶ ἀπειλούν‐ των, ἀπὸ τοῦ δόρυ κατέχειν καὶ κηρύκειον
delta 2233	δορύκνιον· εἶδος βοτάνης
delta 2234	*δορυμήστορας· τοὺς ἐμπείρους τῶν πολέμων vgAS
delta 2235	δορυμόλπης· ... ἢ προηγούμενος τοῦ θυομένου βοὸς τῷ Διΐ
delta 2236	δορυξεῖον· ὅπου τὰ δόρατα ξύεται	473 in vol. 1
delta 2237	δορυξένους· οὓς ἐμπεδοῦντας 〈τὰσ〉 ὁμολογίας φίλους ἐποιοῦντο καὶ προσηγόρευον δορυξένους, διὰ τὴν οἰκειότητα τῆς γενομέ‐ νης πράξεως. Δηλοῖ καὶ τὸν ἁγνίζοντα φόνον, καὶ πρόξενον
delta 2238	[Δόρυσσα· οὕτως ἐκαλεῖτο ἡ Σάμος]
delta 2239	δορυσσόον· ἀνδρεῖον [δόρυ ὁρμᾶν] ἢ δόρατι φοβοῦντα καὶ σοβοῦντα
delta 2240	*†δορυφία· καρποφορία ἀγαθή Sw
delta 2241	δορυφόνον· [τὸν δολοφονοῦντα]· Ἀριστοφάνης Δαιδάλῳ (fr. 196) ὅτι δὲ †Φιλόκτητος τῇ λέξει ἐχρήσατο πρῶτος, δηλοῖ Τηλεκλείδης ἐν Πρυτάνεσι (fr. 29) δηλοῖ δὲ τὸν δολοφονοῦντα
delta 2242	δορυφόρος· *ὁπλοφόρος r ὑπασπιστής vgSn ἢ φύλαξ τῶν τυράννων. καὶ πρόσωπον 〈κωφόν〉
delta 2243	δορυφοροῦντες· προβαδίζοντες ἔνοπλοι r
delta 2244	δορυφόρους· ἀναβαστάζοντας S τὰ ὅπλα
delta 2245	[δόρων· τῶν δοράτων]
delta 2246	δορχελοί· ἀστράγαλοι
delta 2247	δόσαν· παρέσχον, ἔδοσαν (Α 162)
delta 2248	†Δορσάνης· ὁ Ἡρακλῆς, παρ’ Ἰνδοῖς
delta 2249	δοσείειν· δοτικῶς ἔχειν
delta 2250	*δόσις· ἡ δωρεά (Κ 213 ..) r. Sn
delta 2251	*δόσκον· ἐδίδουν (Ι 331) S
delta 2252	*δοτῆρα· δότην (Greg. Naz. c. 1,1,27,66 [37,503]) S
delta 2253	δοτήρ· ὁ διδούς r
delta 2254	*δούλιον ἦμαρ· τὴν τῆς αἰχμαλωσίας ἡμέραν (Ζ 463 ..? Eur. Hec. 56?) S
delta 2255	Δουλίχιον· πόλις Κεφαλληνίας (Β 629 ..?)
delta 2256	δοῦμος· ἡ οἰκία, ἢ τὴν ἐπὶ τὸ αὐτὸ συνέλευσιν τῶν γυναικῶν
delta 2257	*δουλωσάμενοι· ὑποτάξαντες S
delta 2258	Δούλων πόλις· Εὔπολις Μαρικᾶι (fr. 197) ‘οὐκ ᾤμην εἶναι‘ λέγει ‘Δούλων πόλιν‘. ἔστι δὲ ἐν Κρήτῃ καὶ Λιβύῃ
delta 2259	δούξ· ἡγεμών, ἄρχων
delta 2260	δουπῆσαι· ψοφῆσαι. ἐν παρατάξει ἀποθανεῖν (Ν 426)
delta 2261	Δούλωνα· τὸν μουσικὸν Φιλόξενον, ἐπειδὴ δοῦλος ἐγεγόνει ὁ
delta 2261	Φιλόξενος. ἦν δὲ τὸ γένος Κυθήριος (Com. ad. fr. 74)	474 in vol. 1
delta 2262	*δούπησεν· ἐψόφησεν (Δ 504 ..) S
delta 2263	*δοῦπον ἀκόντων· τὴν μάχην (Λ 364) (S)
delta 2264	*δοῦπον· ψόφον (Δ 455) vgS θάνατον. ⸤φόβον S
delta 2265	*δοῦρ α· δόρατα s κοντά. καὶ ⸤ξύλα (Β 135) vgAS
delta 2266	δουράτεον· ξύλινον (θ 512)
delta 2267	δουρηνεκές· ὅσον δόρυ ἐκτείνεται, ἢ ἐφ’ ὅσον ἂν ἐνεχθείη βληθέν (Κ 357)
delta 2268	δοῦρε· δόρατα δυϊκως (α 256)
delta 2269	a) δουρηνηκές· δόρατος μῆκος (Κ 357) b) δουρί· δόρατι (Α 303)
delta 2270	(*)δουριαλής· αἰχμάλωτος (Greg. Naz. c. 2,1,1,355[37,996])
delta 2271	δουρικλυτός· ὁ κατὰ μάχην ἔνδοξος S ἀπὸ μέρους, τοῦ δόρατος (Β 645 ..)
delta 2272	[δουρικτῆτον] δουρικτήτην· αἰχμάλωτον (Ι 343) (p)
delta 2273	δουροδόκη· δόρατος θήκη (α 128)
delta 2274	δούριος ἵππος· Ἀθήνησιν ἐν ἀκροπόλει χαλκοῦς ἐστιν, καὶ ἐξ αὐτοῦ ἐκκύπτουσι δʹ
delta 2275	*δουρὸς ἐρωή· ὅσον δόρατος ὁρμή (Ο 358) S
delta 2276	*δούς· παρασχών S
delta 2277	Δουσάρην· τὸν Διόνυσον. Ναβαταῖοι, ὥς φησι Ἰσίδωρος
delta 2278	[δούς· δεσμευθείς]
delta 2279	*δοῦσι· δεσμεύουσι S
delta 2280	δοχεών· δοχή, σημεῖον ἐν θυτικῇ
delta 2281	*δοχήν· ἄριστον (Luc. 5,29 ..) vgSn
delta 2282	δοχμαλόν· χαμαίζηλον. ταπεινόν r
delta 2283	δοχμή· *σπιθαμή (vgPn) S παλαιστή (Ar. Eq. 318)
delta 2284	†δοχμῇσι· τὸ ἐπικάρσιον, τὸ δόχμιον, τὸ πρόσαντες
delta 2285	δόχμια· πλάγια, λοξά gS κεκαμμένα (Ψ 116)
delta 2286	δοχμόν· πλάγιον πεδίον
delta 2287	δοχμόκορσοι· οἱ πλαγιοχαῖται r
delta 2288	δοχμόλοφοι· οἱ ἐκ πλαγίου τοὺς λόφους ἔχοντες (Aesch. Sept. 114?)
delta 2289	δοχούς· δοχεῖα. λουτῆρας
delta 2290	*δράγμα· ὅσον περιλαμβάνει τῇ ἀριστερᾷ χειρὶ ὁ θερίζων vgSn	475 in vol. 1
delta 2291	†δραγμᾶναι· αἱ ἐν ταῖς τοῦ ἐγκεφάλου κοιλότησι ...
delta 2292	*δράγματα· δέσμαι s καὶ ὅπερ ἡ χεὶρ δράξηται (Ps. 128,7 ..)
delta 2293	[δραγκάζειν· κρύπτειν (p)]
delta 2294	†δραγκαλακτᾶν· βριμοῦσθαι
delta 2295	δραγματολόγος· ὁ τὰ δράγματα συνάγων
delta 2296	δραίνει· ποιεῖ. δύναται, ἰσχύει. ἐνεργεῖ. κυλίει. γυμνάζει
delta 2297	δραίνεις· δραστικῶς ἔχεις (Κ 96)
delta 2298	†δραιώμη· ὠφέλεια
delta 2299	δραιόν· μάκραν. πύελον
delta 2300	[δράκαλος· ἰδία τὸ συναυλίζεσθαι. Λάκωνες]
delta 2301	δραθεῖν· κοιμηθῆναι (υ 143)
delta 2302	δράκαιναν· τὸν μάστιγα, τὸν ὑστριχίδα ὁ Ἀριστοφάνης (fr. 767)
delta 2303	[δρακέν· ἐνεργεῖ, πράσσει]
delta 2304	Δρακάνιον· ὄρος Ἰκαρίας
delta 2305	Δράκαυλος· 〈μία τῶν Κέκροπος θυγατέρων διὰ τὸ συναυλί‐ ζεσθαι τῷ ἐν τῇ ἀκροπόλει δράκοντι,〉 ἐπειδὴ δοκεῖ ἡ Ἀθηνᾶ παρ’ αὐταῖς αὐλίσαι τὸν δράκοντα. Σοφοκλῆς Τυμπανισταῖς (fr. 585) ἢ ὅτι συνέστη Κέκροπι, 〈ὃσ〉 [ἢ ὅτι] εἰς δράκοντα
5	μετεμορφώθη
delta 2306	Δρακοντίδης· τὸν Κέκροπα Ἀριστοφάνης (Vesp. 438), ἐπειδὴ τὰ κάτω δράκοντος εἶχεν
delta 2307	δρακεῖν· ἰδεῖν, βλέψαι s
delta 2308	*δρακός· τῆς παλάμης, τῆς χειρός (Eccles. 4,6 ..) gS
delta 2309	δράλαινα· λαμυρά. Κῷοι
delta 2310	*δράματα· ποιήματα (Greg. Naz. or. 21,14,1096 c) (SP) ... πρᾶξις Sn ἢ λόγος περιέχων ὑπόθεσίν τινα SP
delta 2311	*δραματουργεῖν· πανουργεῖν. συντιθέναι (Σ) πράττειν
delta 2312	*δραματουργηθέντων· πραχθέντων S
delta 2313	*δραματούργημα· σύνθημα n
delta 2314	*δρᾶν· πράσσειν vgS θύειν S
delta 2315	*†δρᾶαι· ποιῆσαι S ἢ φυγεῖν g
delta 2316	δρανεῖς· δραστικοί. ὅθεν καὶ ἀδρανεῖς
delta 2317	δράνος· ἔργον. πρᾶξις. ὄργανον. ἄγαλμα. κατασκεύασμα. δύνα‐ μις
delta 2318	δράκοντα· τὸ κηρύκειον. Σοφοκλῆς Φιλοκτήτῃ (fr. 638)	476 in vol. 1
delta 2319	(*)δράξ· δράκα. 〈καὶ ξέστου τὸ τέταρτον〉 (3. Reg. 17,12)
delta 2320	δράξαι· κρατῆσαι [καὶ ξέστου τὸ τέταρτον]
delta 2321	δράξασθε παιδείας· ἐπιλάβεσθε παιδείας, καὶ ἐπιστήμης (Ps. 2,12) gS
delta 2322	δραξών· ἐν Σικελίᾳ 〈ἦν〉 ἱερόν ..., εἰς ὃ οἱ γεωργοὶ εὐχὰς ἔπεμπον· ὅθεν καὶ δραξόνες ἐκλήθησαν ...
delta 2323	δραπανίδες· εἶδος ὀρνέου S
delta 2324	*δραπέτης· φυγάς p
delta 2325	δραπετίνδα· δραπετικῶς
delta 2326	*δράσας· ποίησας vPSn κρατήσας. ⸤πράξας P
delta 2327	†δράσει ν· θύειν καὶ θυσίας ... Αἰολεῖς
delta 2328	δρασείοντε ς· ἐνεργητικῶς ἔχοντες S
delta 2329	δρασκάζει ν· κρύπτεσθαι. ἀποδιδράσκειν (Sol. leg. ap. Lys. 10,17)
delta 2330	[δράσκας· δρασμός]
delta 2331	δρασείων· δραστικῶς ἔχων (Soph. Ai. 326)
delta 2332	δράσκασις· ἡ διάδρασις. ἢ δραπετεία
delta 2333	δρᾶσται· δραπέται
delta 2334	δρασμάτων· πανουργημάτων
delta 2335	*δρασμός· φυγή vgSn, δρασμῷ φυγεῖν· δραπετεύειν
delta 2336	δρασσόμενοι· κρατοῦντες S
delta 2337	δραστείρας· τὰς θεραπαίνας, καὶ διακόνους
delta 2338	δράστην· κόφινον
delta 2339	δραστηρά· δραστικά
delta 2340	δραστῆρας· τοὺς ὀψοποιούς, μαγείρους (ps)
delta 2341	*δραστήριον· πρακτικήν SPn
delta 2342	δράστης· *πράττειν δυνάμενος Sn ἢ νοηματικὸς κατ’ ἐπιβουλήν
delta 2343	δράστις· ἡ βύσσος· καὶ ἐργαζόμενοι αὐτὴν δραστιουργοί
delta 2344	δραστικός· κραταιός, ἰσχυρός, δυνατός
delta 2345	δρακτά· φυλλάς· Σικελοί
delta 2346	δραστιουργοί· οἱ ἐργαζόμενοι τὴν βύσσον (ps)
delta 2347	δρατά· δαρτά, ἐκδεδαρμένα θύματα (Ψ 169)
delta 2348	δράγμα· τὸν τῆς σταφυλῆς βότρυν καὶ τὰς φοινικίνας βαλάνους
delta 2349	[δράγματα· συνθήματα]	477 in vol. 1
delta 2350	*δραχμή· εἶδος μέτρου vgSn, κεράτια ιηʹ S
delta 2351	δραχμὴ χαλαζῶσα· ἐπὶ Διοφάντου (395 / 4) τὸ θεωρικὸν ἐγένετο δραχμή. 〈ἐπεὶ δὲ ἔπεσε χάλαζα τότε, ἀπὸ τοῦ ἀέρος χαλαζῶσαν αὐτὴν ἐπέσκωπτον〉 (Com. ad. fr. 314)
delta 2352	δραχμή· τὸ ὄγδοον τῆς οὐγγίας
delta 2353	δραχμὴ χρυσίου· ὁλκὴ νομίσματος, εἰς ἀργυρίου λόγον διδράχμων εʹ
delta 2354	δρέχμονες· οἱ νεφροί
delta 2355	δρέμμα· κλέμμα. οἱ δὲ κλάσμα
delta 2356	δρεπανηφόρα ἅρματα· τοὺς Μακεδόνας φασὶ πρώτους χρήσασθαι
delta 2357	*δρεπανηφόρους· ξιφηφόρους (vgSn)
delta 2358	δρεπανίς· κεγχρίς
delta 2359	δρέπειν· τρυγᾶν (s)
delta 2360	*δρέπεται· τρυγᾷ vgn
delta 2361	*δρεπόμενοι· λαμβάνοντες. ἀπολαύοντες. vgSn τρυγῶντες vg
delta 2362	†δρεπεῖς· τρυγηταί p
delta 2363	δρεπτόν· εἶδος φιλήματος, ὡς Τηλεκλείδης (fr. 13)
delta 2364	*δρεφθῆναι· τρυγηθῆναι vgS
delta 2365	δρέψαι· ἀφελεῖν. τρυγῆσαι. ἀποκόψαι· ὅθεν καὶ δρέπανον
delta 2366	*δρέψας· ἀναλώσας. τρυγήσας. θερίσας n
delta 2367	*δρέψασθαι· τρυγήσασθαι vgSn ἀφελεῖν τῇ χειρί, ⸤ἢ λαβεῖν (Hes. theog. 31) vgSn
delta 2368	†δρῆες· στρουθοί (vgn) s Μακεδόνες
delta 2369	†δρηλοῖ· φοβεῖται
delta 2370	δρησμοσύνη· θεραπεία, 〈ὑπηρεσία〉
delta 2371	δρῆσται· οἰκέται. p ἢ δυνατοί (S)
delta 2372	δρηστῆρας· πράκτορας. θεράποντας
delta 2373	δρηστῆρες· ὑπηρέται, λειτουργοί, διάκονοι, θεράποντες (π 246)
delta 2374	δρηστῖναι· διάκονοι, θεράπαιναι
delta 2375	δρία· τόποι σύνδενδροι [τόποι] καὶ χλοώδεις
delta 2376	†δριαλεῖν· ποιεῖν
delta 2377	δριάεντα· χλωρά
delta 2378	δριάουσαν· θάλλουσαν	478 in vol. 1
delta 2379	δρίκκαι· ὄρνεα ποιά
delta 2380	δρίλακες· βδέλλαι. Ἠλεῖοι
delta 2381	*δρίμα· ψῦχος vgSs
delta 2382	δριμεῖα μάχη· ἔνθερμος, καὶ ἐνεργός (Ο 696)
delta 2383	δριμύ· ὀξύ. ⸤σφοδρόν, θερμόν s ταχύ
delta 2384	δριμύ ς· *ὀξύς vgS. στυπτικός
delta 2385	δρίος ὕλη ς· ὄρος. χόρτος. δρυμός (ξ 353)
delta 2386	δραχμή· τὸ ὄγδοόν ἐστιν τῆς οὐγγίας ἐν χαλκῷ καὶ σιδήρῳ, ἐν δὲ χρυσῷ καὶ ἀργύρῳ ὀγδοηκοστόν ἐστιν οὐγγίας· οὕτω γὰρ εὑρίσκονται οἱ εἴκοσι ὀβολοὶ δίδραχμον ἐν τῷ Λευιτικῷ (27,25)
delta 2387	δρίος· σύμφυτος τόπος καὶ σύνδενδρος καὶ χλοώδης. [ἢ ὄρος. ἢ χόρτος. ἢ δρυμός, ὕλη]
delta 2388	†δρίς· δύναμις, 〈ἰσχύσ〉 s
delta 2389	†δίφρακτος· κράββατος
delta 2390	δρίφον· τὸν δίφρον. Δωριεῖς (Sophr. fr. 10. Theocr. 15,2) κατὰ συστολὴν ὡς ...
delta 2391	Δριωδόνες· θεοὶ παρὰ Λακεδαιμονίοις τιμώμενοι
delta 2392	Δρόγγιλον· χωρίον Θρᾴκιον (Dem. 8,44)
delta 2393	δροιόν· καλόν. Κρῆτες
delta 2394	δροίτη· πύελος. σκάφη. καὶ εἶδος ὀρχήσεως
delta 2395	*〉δρομάδην· μετὰ δρόμου (Ε 80) vgS
delta 2396	δρομαλὸς λαγωός· ὁ ἐν δρόμῳ ἁλισκόμενος r, εὐναῖος δὲ ὁ ἐν κοίτῃ
delta 2397	δρομάς· ἡ ἑταίρα r
delta 2398	δρομάσσειν· τρέχειν
delta 2399	δρόμων· ὁ μικρὸς καρκίνος
delta 2400	δρομιάμφιον ἦμαρ· ἀμφιδρόμια. ἔστι δὲ ἡμερῶν ἑπτὰ ἀπὸ τῆς γεννήσεως, ἐν ᾗ τὸ βρέφος βαστάζοντες περὶ τὴν ἑστίαν γυμνοὶ τρέχουσι (Callim? fr. an. 157)
delta 2401	δρομοκῆρυξ· ὁ ἐπὶ σπουδῆς πεμπόμενος τὰς ἐπικηρυκείας ποιήσασθαι, ἡμεροδρόμος (Aeschin. 2,130)
delta 2402	δρόμος· ἡ ὀρχήστρα τοῦ Διονυσιακοῦ θεάτρου παρὰ Ταραντί‐ νοις
delta 2403	δροόν· ἰσχυρόν r Ἀργεῖοι
delta 2404	†δροπά· δρεπτά. Σοφοκλῆς Παλαμήδῃ (fr. 440)
delta 2405	δρόπις· τρυγητός r	479 in vol. 1
delta 2406	δροπίσκος· κάλαθος
delta 2407	δροσερά· δροσιζόμενα. (Eur. Hipp. 226) καὶ ὄνομα πηγῆς S
delta 2408	*δρόσοι· ψεκάδες (Eur. Hipp. 78 ..) SPn
delta 2409	δρόσους· ἀχρείους. Κύπριοι
delta 2410	δροῦνα· ἡ ἀρχή, ὑπὸ Τυῤῥηνῶν
delta 2411	δρυάζειν· φλυαρεῖν (ps)
delta 2412	δρύακες· 〈ἐπὶ〉 τῶν ξύλων τῶν βασταζόντων τὴν τρόπιν τοῦ πλοίου (S)
delta 2413	〉δρυάσαι· κατακολυμβῆσαι
delta 2414	δρυασταί· ἄπιστοι. ψεῦσται
delta 2415	Δρυαχαρνεῦ· ὦ δρύϊνε Ἀχαρνεῦ καὶ ἀναίσθητε. δοκοῦσι γὰρ οἱ Ἀχαρνεῖς σκληροὶ τὴν γνώμην εἶναι καὶ ἄτεγκτοι (Com. ad. fr. 75)
delta 2416	δρύες οἰνοχίτωνες· αἱ ἄμπελοι, διὰ τὸ τὸν οἶνον ἔχειν. καὶ ὁ χιτὼν δὲ παρὰ τὸ κεχύσθαι ὠνόμασται (Callim.? fr. an. 158)
delta 2417	*〉δρύεται· κρύπτεται Ss
delta 2418	δρύϊνος· ξύλινος (φ 43) p
delta 2419	δρυΐτης· βοτάνη
delta 2420	δρυμά· δρυμώδεις καὶ σύνδενδροι τόποι καὶ εὔξυλοι (κ 150)
delta 2421	δρυμάξεις· κυρίως μὲν σπαράξεις· χρῶνται δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ συνέσει, καὶ προσομιλήσεις (Com. ad. fr. 986)
delta 2422	δρυμάσσειν καὶ δρυμάξαι· τὸ τύπτειν ξύλοις καὶ τὸ †τρέχειν
delta 2423	δρυμίους· τοὺς κατὰ τὴν χώραν κακοποιοῦντας
delta 2424	δρυφάξαι· †δακεῖν
delta 2425	Δρυμός· *δάσος. σύμφυτος τόπος, αὐτοφυὴς καὶ σύνδενδρος (Λ 118) vgSn καὶ χωρίον τῆς Ἀττικῆς καὶ φρούριον (Dem. 19,326)
delta 2426	δρυόεντα· δρυώδη
delta 2427	δρυοβαφῆ ἱμάτια· τὰ ὑπὸ τοῦ κελύφους τοῦ δρυὸς βεβαμμένα
delta 2428	δρυοπαγῆ στόλον· τὸν πάσσαλον. Σοφοκλῆς Φιλοκτήτῃ (fr. 639)
delta 2429	δρυὸς ὑψικόμοιο· τὸ ἐν Δωδώνῃ μαντεῖον (ξ 328)
delta 2430	δρυοτόμος· ὑλοτόμος S δενδροτόμος
delta 2431	Δρυοῦσα· ἡ Σάμος τὸ παλαιόν
delta 2432	δρύοχοι· τῶν σιδηρῶν πελεκύων αἱ ὀπαί, εἰς ἃς τὸ στελεὸν
delta 2432	ἐνείρεται (τ 574)	480 in vol. 1
delta 2433	δρύοψ· ὄρνεόν p τι διαφέρον τοῦ δρυοκολάπτου
delta 2434	δρύπτεσθαι· καταξύεσθαι
delta 2435	δρυπετεῖς· ἀπὸ δένδρου πεπτωκυίας ὠμάς (Ar. Lys. 564?)
delta 2436	*δρύπτεται· ξέεται r. Sn ὅτε τις ἑαυτὸν κατατίλλῃ ἐπὶ θρήνου (Eur. Hec. 655) Snp
delta 2437	δρύπτουσα· σπαράττουσα
delta 2438	*δρῦς· πᾶν ξύλον καὶ ⸤δένδρον r. (S) s (Σ)
delta 2439	δρύπτην· ἀλήτην
delta 2440	*δρυτόμος· ὑλοτόμος (Λ 86) Sn
delta 2441	δρυπολεῖ· ταλαιπωρεῖ. ὀρειβατεῖ. ⸤πυρὶ πολιορκεῖ (p)
delta 2442	δρύπτερις· βοτάνη τις, ἐμφερὴς πτέρει
delta 2443	δρυφάδες· ὄνυχες. καταξύσματα
delta 2444	δρυφάδες· λῦπαι, ὀδύναι. ἢ τὰ ἀπὸ πληγῶν πελιώματα
delta 2445	δρύφακτοι· αἱ τοῦ δικαστηρίου θύραι. ἢ ⸤κάγκελοι (Ar. Vesp. 386) S *ἢ τὰ διαφράγματα. ἢ τὰ περιτειχίσματα vgS
delta 2446	†δρυφαίνηκα· τὸν οὐ μέγαν. Ἠλεῖοι
delta 2447	δρύφειν· περαίνειν
delta 2448	δρυφή· ἀμυχή, καταξυσμή
delta 2449	*δρύφη· ξέσματα Snp Σ
delta 2450	δρυφόμενοι· φθειρόμενοι
delta 2451	δρύψ’ ἀπὸ μυώνων· ἀφεῖλεν, ἀπέξεσεν ἀπὸ τῶν μυῶν τῶν ἐν τῷ σώματι, ἤτοι βραχιόνων, ἢ γαστροκνημίων (Π 324)
delta 2452	δρύψαι· ἀφελεῖν, ⸤καταξύσαι (S) p
delta 2453	δρύψελα· πέταλα δρυώδη
delta 2454	[δρύψ· ἀπὸ μυψώνων δρύψιεν ἐπιζητῶν]
delta 2455	δρυψόπαιδα· τὴν λαμυράν, οἱ δὲ ἁπαλόπαιδα ἢ ἐλεεινόν
delta 2456	δρυψογέροντας· τοὺς ἀτόπους πρεσβύτας, καὶ οἱονεὶ ἀτίμους
delta 2457	δροκτάζεις· περιβλέπεις
delta 2458	δρωμᾷ· τρέχει
delta 2459	*δρωμένων· πραττομένων S
delta 2460	*δρώμενα· πραττόμενα r. vgP πανούργως
delta 2461	δρωμίσσουσα· τρέχουσα
delta 2462	*δρῶντες· ποιοῦντες, gSn ἐργαζόμενοι (Sap. 15,6) n	481 in vol. 1
delta 2463	δρωπάζειν· ἐμβλέπειν
delta 2464	*δρώοιμι· ὑπηρετοίην (ο 317)
delta 2465	δρώπτειν· [διακόπτειν. ἢ] διασκοπεῖν. Αἰσχύλος Ψυχαγωγοῖς (fr. 278)
delta 2466	*δρώπτης· πλανήτης. πτωχός vS
delta 2467	*δρῶσι· πράττουσιν (Eur. Andr. 66 ..) vgS
delta 2468	δρώψ· ἄνθρωπος
delta 2469	δρώωσι· διακονοῦσιν, ὑπηρετοῦσι
delta 2470	δῦ· ἔδυ r, εἰσέδυ (Θ 85 ..)
delta 2471	*[δυάζει· φλυαρεῖ vhpΣ
delta 2472	*[δυαεῖ· φλυαρεῖ.] ἀλογεῖ hpΣ]
delta 2473	Δύαλος· ὁ Διόνυσος, παρὰ Παίωσιν
delta 2474	δύαν· †κρίνην
delta 2475	†δυαρεία· ἡ ἐν τοῖς Τέμπεσι δάφνη. τὸ δὲ αὐτὸ καὶ †δηλεία
delta 2476	δῦ δέ μιν Ἄρης· ἐπιθυμία αὐτὸν εἰσέδυ τοῦ πολεμεῖν (Ρ 210)
delta 2477	δυερός· ἐπίπονος. τολμηρός (ζ 201 v. l.)
delta 2478	*δύεται· δύνει. κρύπτεται r. vgSn
delta 2479	δύη· δυστυχία. ἢ ἔνδεια. πόνος. ταλαιπωρία (ξ 215) καὶ ἡ δυηπαθία
delta 2480	*δῦθι· ἔνδυσαι (Π 64) vgS
delta 2481	δυθμαί· θαλάμαι. καταδύσεις
delta 2482	δυθμαῖσι· δύσεσι. καταστροφαῖς
delta 2483	δύμεναι· δῦναι. ὑπεισελθεῖν (Ζ 185 ..)
delta 2484	Δύμη· ἐν Σπάρτῃ φυλή, καὶ τόπος
delta 2485	*δῦναι· κατελθεῖν (Γ 322) Sn
delta 2486	δύναμιν ἀρίστω· τὴν δύναμιν ἄριστοι. δυϊκῶς
delta 2487	()a) δύνασθαι· θέλειν b) δύναμις· ἰσχύς (β 62 ..) r. p
delta 2488	δύνασις· δύναμις (Soph. Ant. 951 ..) s
delta 2489	δυναστεία· δύναμις (Dem. 18,67?)
delta 2490	δύνασαι σιωπᾶν· πρῶτόν φασι Φοινικίδην Μεγαρέα κωμικὸν ποιητὴν ἐν ἄστει διδάσκοντα ἀποσκῶψαι τὴν σιωπωμένην ὁμολογίαν περὶ τῶν διαλύσεων Ἀντιγόνου καὶ Πύῤῥου βουλό‐ μενον, εἰπεῖν 〈ἐν〉 ταῖς Αὐλητρίσιν οὕτως· ‚δύνασαι σιωπᾶν; ⁚⁚
5	Ὥστε 〈τοὺσ〉 τὰς διαλύσεις συντιθεμένους κεκραγέναι δοκεῖν‛ (fr. 1). ἄλλοι δέ φασι παροιμιωδῶς εἰρῆσθαι ἐπὶ Ἀντιγόνου καὶ Πύῤῥου τῶν βασιλέων [ὧν] τὰς ὁμολογίας ἀποῤῥήτως ποιησαμένων οὕτως, ὥστε μηδὲ τοῖς γραμματεῦσι πιστεῦσαι.	482 in vol. 1
delta 2491	*δυνατῶς· ἰσχυρῶς. γενναίως. ἀσφαλῶς Sn
delta 2492	δυοδεκάτῃ· ἡμέρᾳ δωδεκάτῃ (Φ 46 ..)
delta 2493	δῦνε· ἐνεδύσατο (Ο 219) (S)
delta 2494	δύο· οἱ δύο, αἱ δύο, τὰ δύο
delta 2495	*δυοῖν· τῶν δύο. S τοῖς δυσί vgS
delta 2496	*δυοῖν θάτερον· ἓν ἐκ τῶν δύο vg
delta 2497	δυοῖς· τοῖς δύο (Hdt. 7,104,3 ..)
delta 2498	δυοχοῖ· πωματίζει παρὰ Δημοκρίτῳ (fr. 136), ἤγουν πωμάζει, σκεπάζει
delta 2499	δυοχῶσαι· πωμάσαι
delta 2500	†δύουσιν· ἀποῤῥέουσιν
delta 2501	δύπτης· κολυμβητής. δύτης (Callim. fr. 522) r
delta 2502	δύπτοντες· κολυμβῶντες ps
delta 2503	δέρεσθαι· τύπτεσθαι
delta 2504	δύρεσθαι· ὀδύρεσθαι. κλαίειν, θρηνεῖν (Eur. Hec. 740 ..)
delta 2505	*δυς· κακῶς r. gS ἐπίῤῥημα r. S
delta 2506	δυσάγωγοι· δυσκόλως φερόμενοι r. S
delta 2507	δυσάγωγος· δυσχερής p
delta 2508	δυσαέος· χαλεπῶς πνέοντος (Ε 865)
delta 2509	δυσαίατο· παραγένοιντο, εἰσίοιεν (Σ 376) (S)
delta 2510	δυσάντητον· δυσπρόσιτον
delta 2511	δυσαῆ· δύσπνουν. χειμέριον. νοσώδη. οἱ δὲ ἄνεμον δύσαντα ἐκ νεφῶν. ἄλλοι ψυχρὸν, ἢ ἀπὸ τῆς δύσεως πνέοντα· ἐπὶ τοῦ ζεφύρου (ε 295)
delta 2512	δυσαής· [δυστήνου.] δύσπνους (ε 295)
delta 2513	*δυσαλγής· δυσίατος (S) ἀσυμπαθής (vgSP)
delta 2514	*δυσαέος· δυσπνεύστου (Ε 865 ..) S
delta 2515	*δυσαλθέα· ἀθεράπευτα (Greg. Naz. c. 2,1,1,601 [37,1014]) r gSn
delta 2516	*δυσάλυκτον· μὴ ἔκφευκτον (Sap. 17,16) r. gS
delta 2517	*δυσάλωτον· δυσχερῶς κρατούμενον (Clem. Al. Str. 2,2,5,3?) r. vgS
delta 2518	δυσάμμορος· κακόμοιρος, δύστηνος, ⸤δυστυχής (Χ 428) S	483 in vol. 1
delta 2519	δυσάνιον· τὸ δυσχέρειαν χρώμενον. δυσάρεστον. τὸ δὲ ἐναντίον ἀνήνιον λέγουσιν. ἔγκειται δὲ ἡ ἀνία τῇ λέξει
delta 2520	*δυσανασχετεῖ· παραιτεῖται. βαρέως φέρει. δυσκόλως ἔχει. vgS δυσπετεῖ S
delta 2521	*δυσαναφορικός· δυσκόλως ἀναφερόμενος (vg) S
delta 2522	δύσαντα· κατελθόντα
delta 2523	*δυσάντεα· φοβερά (Greg. Naz. c. 1,1,7,75 [37,444]) Sn
delta 2524	δυσάντης· τραχεῖα. χαλεπή. δυσαπάντητος r
delta 2525	*δυσάντητον· δυσχερὲς vgSn ἀπαντᾶν
delta 2526	*δυσαρεστούμενοι· μὴ ἀρέσκοντες Sn
delta 2527	*δυσαρεστουμένην· ἀπαρεσκομένην (vgS)
delta 2528	δυσαρεστεῖ· δυσφροντίστως 〈ἔχει〉
delta 2529	δυσάρεστος· δυσχερής (Eur. Or. 232) r
delta 2530	*δυσαριστοτόκεια· ἐπὶ κακῷ ἄριστον τεκοῦσα. ἢ τὸν δι’ ἀριστείαν δύστηνον (Σ 54) Σ
delta 2531	δυσαύλητος· δυσεγκλήμων
delta 2532	δύσαυλος· δυσαύλιστος. Σοφοκλῆς Ἀλεξάνδρῳ (fr. 92)
delta 2533	*δυσαχθές· βαρύ r. S(P) n
delta 2534	*δυσαχθής· πάνυ ἀηδιζόμενος SPn
delta 2535	δύσβατον· *δυσχερές SP ἄβατον. δύσπορον. χαλεπόν
delta 2536	*δυσβάστακτον· βαρύ. [δυσαχθής· πάνυ ἀηδιζόμενος δύσπο‐ ρον· χαλεπόν]. δυσφερές, δύσοιστον, ⸤ἀφόρητον (Prov. 27,3) (n)
delta 2537	†δυσβηρές· δύσβατον S δυσχερές
delta 2538	*δυσβουλία· κακοβουλία (Sn) Σ ἀφροσύνη r
delta 2539	δυσβράκανον· δυσχερές· βράκανα γὰρ τὰ ἄγρια λάχανα· ἔστι δὲ δύσπλυτα. Λέγει οὖν ὁ Κρατῖνος (fr. 404) δυσκατανόη‐ τον, οἱονεὶ †δυσνόητον
delta 2540	δυσγάργαλις· δυσπράυντος. οὐχ ὑποτασσόμενος. δυσπρόσ‐ ιτος (Ar. fr. 43) ὁτὲ δὲ δυσγαργάλιστος
delta 2541	*δυσγένειαν· ἀγένειαν S
delta 2542	[*δυσγενής· ἐχθρός S]
delta 2543	*†δύσγω· ἀποδύω S
delta 2544	δυσδήλιδες· κακοῦντες· δηλήσασθαι γὰρ τὸ κακῶσαι
delta 2545	δυσδηνίας· δύσνους, κακὰ βουλευομένους
delta 2546	*δυσδιακόμιστον· δυσβάστακτον S	484 in vol. 1
delta 2547	δυσαιάκτου· δυσθρηνήτου (3. Macc. 6,31) SΣ
delta 2548	*δυσδιάφυκτον· δυσχερῶς λανθάνον vgS
delta 2549	δυσδιήλυτα· δυσδιόδευτα
delta 2550	*δυσδιόρθωτος· δυσχερῶς διορθούμενος vgS μὴ διορθούμενος S
delta 2551	δύσεα· τοῦ τοίχου τὰ πέριξ (r) Κύπριοι
delta 2552	δύσεαι· ἀναλάβοις (Ι 231)
delta 2553	*δυσειδής· κακὸν εἶδος ἔχων (Hdt. 6,61,3) vgSn
delta 2554	δυσείμων· ἀκτήμων
delta 2555	*δυσέκλυτα· δυσχερῶς λυόμενα SnΣ
delta 2556	δυσέκλυτος· δυσεύρετος
delta 2557	*δυσέμβατος· ἀτριβής, ἀπάτητος. τραχύς (Thuc. 4,10,3) Ss
delta 2558	*δυσέμβολος· δυσεπιχείρητος r. SnΣ
delta 2559	δυσεξάλυκτα· δυσέκφευκτα
delta 2560	*δυσεξίτητα· δυσκόλως ἐξοδευόμενα. ἢ δυσθεράπευτα S
delta 2561	*δυσέξοιστον· δυσερμήνευτον n ἢ δυσεκκόμιστον vgS
delta 2562	δύσεο δ’ ἀλκήν· δῦθι, ἀνάλαβε τὴν ἀλκήν, τουτέστιν τὴν δύναμιν· οἷον ἰσχυροποίησον σαυτόν (Τ 36)
delta 2563	*δύσεριν· φιλόνεικον. παρὰ 〈τὸ〉 δυς καὶ τὴν ἔριν (Plat. leg. 9,864 a) vgS
delta 2564	δυσερμία· κακὴ συντυχία (p)
delta 2565	δύσετο· κατῆλθε (Β 388 ..) S
delta 2566	*δυσέφικτον· δυσκατάληπτον r. vgSPn
delta 2567	δυσηλεγέος· δυσάντης, χαλεπός. ἢ δυσλεχέος, ἤγουν κακο‐ κοιμήτου (Υ 154)
delta 2568	δυσηλεγές· κακόπαθον. χαλεπόν
delta 2569	δυσηκῆ· δυσακῆ, δυσίατον
delta 2570	δυσηβόλον· δυσάντητον
delta 2571	*δυσήνεμον· δυστάραχον Pn τὸ κακοὺς ἀνέμους ἔχον r. vgSP
delta 2572	*δυσήνιοι· ἀπειθεῖς, δυσάγωγοι vgS (Σ) ἐπὶ πολὺ σκυθρωποί. ἐπὶ μικροῖς μεγάλα ὀργιζόμενοι. ⸤ἀνυπότακτοι Σ
delta 2573	*δυσήνυτο ς· δυσκατόρθωτος (Ios. b. Iud. 5,501?) r. vgS(n) [καὶ δυσήνυκτον]
delta 2574	δυσήριστοι· δυσέριστοι, φιλόνεικοι. ἢ ἀμφίβολοι
delta 2575	δυσήτορος· δυσθύμου
delta 2576	δυσηχέες· κακοὺς ἤχους ἔχοντες	485 in vol. 1
delta 2577	δυσηχέος· *κακοφώνου (r). Sn κακὸν ἦχον ἐπιφέροντος, διὰ τὰς γινομένας οἰμωγὰς καὶ θρήνους (Β 686)
delta 2578	δυσθαλής· δυσαυξής. Κρατῖνος (fr. 405)
delta 2579	δυσθαλπέος· κακοθαλποῦς, κακοῦ εἰς τὸ θάλπειν. ψυχροῦ (Ρ 549)
delta 2580	δυσθερέας· δυσαλθήτους
delta 2581	*δυσθήρατος· δυσεύρετος r. vgSn
delta 2582	*δυσθύμει· ἀθύμει (Hdt. 8,100,3) Ss
delta 2583	*δυσκάθεκτοι· δυσκράτητοι r. vgS δυσκόλως ἐπεχόμενοι (Greg. Naz. or. 20,36,513 D) vgS
delta 2584	δύσκαπνος· ὁ φοῖνιξ ὑπὸ Θεοφράστου (h. pl. 5,9,5; de ign. 72)
delta 2585	*δυσκάτοπτος· δυσθεώρητος S
delta 2586	*δυσκέλαδος· δύσφωνος (Eur. Med. 420) v, κακὸν ἦχον ἀπο‐ τελῶν (Π 357) (n)
delta 2587	δυσκηδέα· δυσφύλακτον. χαλεπόν (ε 466)
delta 2588	δύσκημον· ἄφρονα r, δυσοιώνιστον
delta 2589	δύσκεν· ἔδυνεν, ὑπεισήρχετο (Θ 271)
delta 2590	δυσκλέα· ἄδοξα. κακόδοξα (Β 115)
delta 2591	*δυσκλεές· ἄδοξον n, τὸ μὴ ἔχον κλέος (Eur. Or. 250 ..) S
delta 2592	*δύσκλειαν· κακοδοξίαν (Eur. Med. 218 ..) vgS
delta 2593	δύσκλυτος· ἄδοξος, ἄτιμος
delta 2594	δυσκολαίνει· δυσφορεῖ (r)
delta 2595	δύσκολος· ἄγριος, q δυσχερής (r.) S
delta 2596	[δυσκρανές· αὐχμηρόν]
delta 2597	δύσληπτα· ἀκατανόητα
delta 2598	δύσλοφον· δύσκολον, οὐχ ἁρμόζον τῷ λόφῳ· οἱ δὲ τὸ ⸤χαλεπῶς φερόμενον (p) ἀπὸ τῶν λόφων, οἵ εἰσι τράχηλοι (Eur. Tr. 303)
delta 2599	*†δυσλώσων· δυσχερῶν (Eur. Tr. 303) S
delta 2600	Δύμαιναι· αἱ ἐν Σπάρτῃ χορίτιδες Βάκχαι
delta 2601	*δυσμενεῖ· πολεμίῳ, ἐχθρῷ S
delta 2602	*δυσμενεῖς· ἐχθροί (vg) πολέμιοι
delta 2603	*δυσμένεια· ἔχθρα vg(S), μῖσος
delta 2604	δυσμεναίνει· διεχθρεύει, πολεμεῖ
delta 2605	*δυσμαῖς βίου· τῷ τέλει τῆς ζωῆς SP
delta 2606	δυσμεναίνων· ἐχθρεύων (Dem. 18,217)
delta 2607	*δυσμενής· ἐχθρός psd, πολέμιος p, ἀντίπαλος	486 in vol. 1
delta 2608	δυσμενέων· πολεμίων. (Κ 221) ἐχθρῶν, ἀντιπάλων
delta 2609	[δυσμήν· ἐχθρός]
delta 2610	*δύσμηνις· βαρύθυμος, ὀργίλος vg, ἐχθρός
delta 2611	δύσμητις· κακότεχνος r. S
delta 2612	*δύσμορος· κακοθάνατος, (vg) ἄθλιος (vgS) [ἢ κακόμορφος] δυστυχής (Χ 481 ..) (S)n
delta 2613	δύσμορφος· ἄμορφος, ἄσχημος. [δυστυχής] 〈ἢ κακόμορφοσ〉
delta 2614	δυσνοίας· κακοβουλίας (r)
delta 2615	δύσνους· ἐχθρός
delta 2616	δυσξύμβολος· δυσεπίγνωστος r. (p)
delta 2617	δυσξύνετος· ἀσύνετος (Eur. Phoen. 1506)
delta 2618	*δύσοδον· φαύλην ὁδὸν 〈ἔχουσαν〉 S, κακήν (Thuc. 1,107,3)
delta 2619	δυσοίζει· δυσχεραίνει. ὑπονοεῖ. Λάκωνες
delta 2620	δυσοίζειν· φοβεῖσθαι. ὑποπτεύειν
delta 2621	δυσοίζοντος· οἰωνιζομένου. καὶ ἄγαν ὑποπτεύοντος
delta 2622	†δύσοιο· φοβοῦ
delta 2623	δύσοιμος· ἐπὶ κακῷ ἥκουσα. ἢ δύσοδος (Aesch. Choe. 945)
delta 2624	*δύσοικτος· δυσθρήνητος Σ
delta 2625	*δύσοιστος· δυσυπομόνητος (Soph. Phil. 508) (vg)S
delta 2626	δυσόμοιοι· ἀνόμοιοι
delta 2627	δύσονται ἀγῶνα· εἰσελεύσονται S εἰς ἱερὸν τόπον (Η 298)
delta 2628	δύσοπον· δύσφωνον, δυσόρατον
delta 2629	δυσόργητον· ἀσεβῆ. ἀπηνῆ
delta 2630	*δυσπετοῦντα· δυστυχοῦντα, ⸤κακῶς ἔχοντα (w)
delta 2631	δυσοργός· κακοεργός S
delta 2632	*δυσόρφναια· μέλανα. ἀφανῆ (Eur. Phoen. 325) S
delta 2633	*δύσοσμον· δυσῶδες Sn
delta 2634	δύσουρον· δυσφύλακτον
delta 2635	δυσπάθεια· κακοπάθεια r (s)
delta 2636	δυσπαθεῖ· κακοπαθεῖ. δυσιάτως ἔχει
delta 2637	*δυσπαθῶν· πάσχων κακῶς S
delta 2638	*δυσπαίπαλον· δύσβατον S σκολιόν. δυσανάβατον
delta 2639	*δυσπάλαιστος· ἀκαταγώνιστος (Eur. Alc. 889) S
delta 2640	δυσπάλαμον· δυσχερές. κακότεχνον	487 in vol. 1
delta 2641	δυσπαλές· δυσχερές. δυστυχές. σκληρόν. δύσαντες
delta 2642	*[δυσπάμφαλος· δυστάραχος S, δυσκίνητος] (Π 748)
delta 2643	Δύσπαρις· ἐπὶ κακῷ Πάρις κληθείς (Γ 39)
delta 2644	Δύσπαρι· δυσώνυμε δύστηνε Πάρι, ἐπὶ κακῷ ὠνομασμένε· τινὲς δὲ τὸν Πάριν εἶπον ὠνομάσθαι ἐπὶ τοῦ ἐμ πήρᾳ ἐκτεθῆναι, ἄλλοι δὲ ἀπὸ τοῦ πηροῦν τῷ κάλλει τοὺς ὁρῶντας αὐτόν (Γ 39)
delta 2645	δυσπέμφελος· ἐπὶ μὲν τῆς θαλάσσης ἡ δυσχείμερος καὶ τραχεῖα καὶ ταραχώδης (Hes. Theog. 440) ἐπὶ δὲ τοῦ κολυμβητοῦ δυσάρεστος (Π 748)
delta 2646	[δυσπεῖσθαι· ὑφωρᾶσθαι. φοβεῖσθαι]
delta 2647	*δυσπέμφελον· δυστάραχον (Π 748) nΣ
delta 2648	δυσπετεῖ· δυσανασχετεῖ. ⸤παραιτεῖται r
delta 2649	*δυσπετημάτω ν· ἀποτυχημάτων (2. Macc. 5,20) S
delta 2650	δυσπετές· δυσχερές
delta 2651	δυσπετέστερος· δυσκολώτερος. δυσεπιτευκτότερος (Hippocr. morb. 1,22?)
delta 2652	δύσπειστος· [δεισιδαίμων. δυσσεβής.] ὁ δυσκόλως πιστεύων, καὶ ἀβέβαιος καὶ ἄπιστος μένων
delta 2653	*δυσπόριστον· δυσεύρετον (Ios. Ant. Iud. 19,210?) r. Sn
delta 2654	δύσπορον· δύσβατον. χαλεπόν
delta 2655	δύσποτμος· δυσθάνατος r δυστυχής (Eur. Tro. 289 ..)
delta 2656	δυσπραγία· ὅτε κακῶς ἐξάγῃ τις τὸν ἑαυτοῦ βίον
delta 2657	δυσπρεπεῖ· ἀπρεπεῖ. δυσμόρφῳ
delta 2658	*δυσπρόσιτον· ᾧ δυσκόλως τις προσέρχεται (2. Macc. 12,21) S
delta 2659	*δυσσεβής· ἀσεβής (2. Macc. 3,11 ..) Sps
delta 2660	*δύσσειστον· δυσχερῶς σειόμενον S
delta 2661	δύσστακτον· κακοδάκρυτον
delta 2662	δύστακτον· κακότακτον (Plat. leg. 6,781 a)
delta 2663	[δυστάλεος· ῥυπαρός]
delta 2664	*δυστεκμαρτότερον· δυσκαταληπτότερον S
delta 2665a	*δυστέκμαρτον· 〈δυσεύρετον, δυσζήτητον, δύσληπτον〉 (Soph. O. R. 109) (n)pw
delta 2665b	*〈δυστέρματον·〉 δυσχερὲς τέλος ἔχον, ἢ μὴ ἔχον τέλος S(n) w
delta 2666	δυστηνία· μοχθηρία r	488 in vol. 1
delta 2667	[δύστερον· δυσξήθατον]
delta 2668	δύστηνον· μοχθηρόν. ταλαίπωρον (Χ 59 ...) r. (vgSn)
delta 2669	δυστήνων· ὁμοίως. καὶ ἀθλίων δυστυχῶν κακοδαιμόνων (Ζ 127 ..)
delta 2670	*δυστοκία· ἐπὶ κακῷ τὸν καθαρὸν τετοκυῖα Snw
delta 2671	δυστοπάζοντες· δυσχερῶς ὑπονοήσαντες (r)
delta 2672	*δυστόπαστος· δυσκατάληπτος, S δυσυπονόητος r δυσείκαστος (Eur. Tro. 885) S
delta 2673	δυστραπελία· κακοτροπία r, κακοήθεια
delta 2674	δυστράπελος· δυσμετάθετος (Soph. Ai. 914) S
delta 2675	Δύστρος· ὑπὸ Μακεδόνων μήν
delta 2676	δύσσφαλτον· δύσμαχον
delta 2677	δυσφημίας· κακοφημίας (Soph. fr. 663,2?)
delta 2678	*δυσφορεῖν· βαρύνεσθαι (vg) Sn †σιαίνεσθαι (Eur. Rhes. 425?)
delta 2679	*δυσφόρητον· δυσβάστακτον r. gS
delta 2680	δύσφορον· χαλεπόν
delta 2681	δύσφυσιν· κακὴν φύσιν
delta 2682	δυσχαλέα· ἄκρατον, κακόν, λίαν ...
delta 2683	δυσχαλέες· βλάσφημοι. χαλεποί
delta 2684	δυσχάριστος· ἀχάριστος (Aesch. fr. 135,2)
delta 2685	δυσχεραίνει· μισεῖ. ἀπειθεῖ. ὑπερηφανεῖ. καὶ δυσάρεστός ἐστι
delta 2686	δυσχερῶν· μισητῶν. λυπηρῶν. ἀπειθῶν
delta 2687	δυσχιδώτερον· κακοτροπώτερον. Ταραντῖνοι
delta 2688	δυσχραής· δυσχερής
delta 2689	δυσχρανής· αὐχμηρός
delta 2690	*δύσχρηστος· κακός, εἰς οὐδὲν χρήσιμος (Esai. 3,10 ..) vgS
delta 2691	*δυσχωρία· στενοχωρία (vg) Ss
delta 2692	†δυσχῶται· †δυσχωρῇ. διακωλύεται
delta 2693	*δυσώδης· κακόοσμος r. S ἀκάθαρτος r. Sn
delta 2694	*δυσώνυμος· κακώνυμος r. vgS χαλεπός (Soph. Ai. 914)
delta 2695	δυσωπεῖσθαι· ὑφορᾶσθαι q φοβεῖσθαι q. p
delta 2696	δυσωρήσονται· δυσφυλακτήσωσι, (r) S κακὴν νύκτα διαγά‐ γωσι φυλάσσοντες· ὦρος γὰρ ἡ φυλακή (Κ 183)
delta 2697	δυσωχεῖν· δυσχεραίνειν
delta 2698	δύω· δύο (Α 16 ..) r	489 in vol. 1
delta 2699	δυῶν· δύο. Δωριεῖς
delta 2700	δυωδεκάβοιον· δώδεκα βοῶν ἄξιον (Ψ 703) p
delta 2701	*δῶ, δῶμα· οἴκημα, Sp (Α 426 .. Α 533 ..) σπήλαιον (ε 208) r
delta 2702	†δωαί· δικαίως, ὁσίως
delta 2703	δωδεκάδαρχοι καὶ δέκαρχοι· οὗτοί εἰσιν οἱ τῶν δωδεκά‐ δων καὶ δεκάδων ἡγεμόνες δύο πεμπαδάρχαι
delta 2704	δωδεκᾷδες· θυσίαι ἐκ δώδεκα ζώων, ὡς τριττύαι ἐκ γʹ
delta 2705	Δωδεκάκρουνος· Ἀθήνησιν κρήνη p ἣν ἔνιοι Ἐννεάκρουνόν φασιν, ἄλλοι δὲ Καλλιρόην καλοῦσιν (Cratin. fr. 186,2)
delta 2706	δωδεκαμήχανος· πόρνη τις ἐλέγετο, διὰ τὸ τοσαῦτα σχήματα ποιεῖν συνουσίας (Ar. Ran. 1327)
delta 2707	δωδεκάποδος· οὕτως ἔλεγον ἐλλειπτικῶς, στοιχείου, ἢ σκιᾶς. οὕτως γὰρ συνετίθεντο ἐπὶ δεῖπνον ἥξειν τοῦ στοιχείου ὄντος δωδεκάποδος, ὡς νῦν πρὸς ὥρας φασί (Men. fr. 364,3)
delta 2708	Δωδεκάτη· ἑορτὴ Ἀθήνησι ἣν Χόας ἔλεγον (Thuc. 2,15,4)
delta 2709	δωδεκεύς· χοεύς
delta 2710	δωδεκῆιδα· θυσίαν τὴν ἐκ δώδεκα ἱερείων. οἱ δὲ τὴν ἀπὸ τῶν δώδεκα μνῶν
delta 2711	δωδεκήις· τέλειος θυσία, ὁμοίως
delta 2712	Δωδωναῖε· ἐπίθετον Διός r, ἀπὸ Δωδώνης, διὰ τὸ ἐκεῖ τιμᾶσθαι τὸν θεόν (Π 233)
delta 2713	Δωδωνεύς· Ζεύς. ὁ αὐτὸς καὶ Νᾶιος
delta 2714	*†δωια· ὁμοΐα 〈ᾦα〉 Σ
delta 2715	†δῶλα· ὦτα. Κρῆτες
delta 2716	δωλέγγονος· ὑπόβλητος
delta 2717	δωλοδομεῖς· οἰκογενεῖς
delta 2718	*δώματα· οἴκους S οἰκήματα n ταμεῖα. οἰκοδομήματα. κέλλια (Α 600 ..) (vgSn)
delta 2719	*δωμάτια· τὰ αὐτά, (vgSn) ὑποκοριστικῶς
delta 2720	*δώμησις· οἰκοδομή vgS
delta 2721	δωμήσουσιν· οἰκοδομήσουσι s
delta 2722	δωμητύς· κατασκευή (p)
delta 2723	δῶν· δεσμεύων r
delta 2724	δώομεν· ἀποδῶμεν (π 184)
delta 2725	δῶρα· ξένια (θ 417)
delta 2726	δωρεάς· χάριτας (Dem. 19,147) (s)	490 in vol. 1
delta 2727	*δωρητοί· δώροις πειθόμενοι (Ι 526) (r). n
delta 2728	Δωριᾶς· Δωριέας (Thuc. 1,107,1) (r)
delta 2729	*δωρίζει· ὡς οἱ Δωριεῖς ᾄδει Sn(vg)
delta 2730	Δωρική· ὅπλισίς τις οὕτως ἐκαλεῖτο, καὶ κατασκευή. καὶ Δώριος ..
delta 2731	Δώριον· πόλις τῆς Πύλου (Β 594)
delta 2732	δῶρα· τὰ δωρούμενα. καὶ ἐπὶ μέτρου παλαιστή
delta 2733	δώραξ· σπλήν hw ὑπὸ Μακεδόνων
delta 2734	δωριάζειν· γυμνοῦσθαι. ἀπὸ τῶν ἐν Πελοποννήσῳ παρθένων, αἵτινες χορεύουσαι ἱματίδιον ἐπεπόρπηντο παραφαίνουσαι τὸ πολὺ τοῦ σώματος (Anacr. fr. 59)
delta 2735	*δωροδοκεῖ· δίδωσι δῶρα vgS
delta 2736	δωροδοκεῖν· δῶρα λαμβάνειν
delta 2737	*δωροδοκία· τὸ λαβεῖν ἢ δοῦναι δῶρα Sn
delta 2738	δῶρον· *παλαιστή r. pn ἔνιοι τετραδάκτυλον. καὶ τὸ σύνηθες ἡμῖν. Ἑκκαιδεκάδωρα δὲ ἑκκαίδεκα παλαιστῶν (Δ 109)
delta 2739	*δωρεῖται· χαρίζεται (Eur. Or. 117 ..) r. n
delta 2740	*δωροδόκος· δεχόμενος δῶρα (Dem. 19,201) rq. S pnΣ
delta 2741	δῶρον· παλαιστής, μέτρον
delta 2742	δωροξενία· τὸ ἐπὶ ξενίᾳ καλούμενον ἀποφυγεῖν δῶρα δόντα
delta 2743	δωροφορεῖ· δῶρα προσφέρει (r)
delta 2744	δωροφορικὴ ἐσθής· οὕτω λέγεται, ⸤ἣν βασιλεὺς Περσῶν δωρεῖται r
delta 2745	δωροφόρου ς· τοὺς οἰκέτας. Μαριανδυνοί
delta 2746	δώρω ν· γραφαί ...
delta 2747	Δωροῖ συκοπέδιλ ε· παρῳδεῖται τοῦτο ἐκ τῶν ἀρχαίων ποιημάτων (Ar. Eq. 529)
delta 2748	[δωρυφορεῖται· βαστάζεται]
delta 2749	δώς· δόσις (Hes. op. 355)
delta 2750	*†δοτῇ· τορνευτῇ vgn
delta 2751	*δώσει καὶ δώει· περιποιήσει, ἢ παρέχει (n)
delta 2752	δῶσι· ὅταν μὲν ἑνικῶς ᾖ [δώη δὲ,] σὺν τῷ ἰῶτα (Α 129 ..) ὅταν δὲ πληθυντικῶς, ἄνευ τοῦ ι (Γ 166)
delta 2753	δωσιάραις· κακὰ διδούσαις	491 in vol. 1
delta 2754	*δωτῆρες· δοτῆρες, δόται (θ 325) S
delta 2755	δώτην· παρεκτικόν (r)
delta 2756	*δώτειραν· παρεκτικήν (Greg. Naz. c. 2,1,1,224 [37,1987] n
delta 2757	δωτῆρας· δότας
delta 2758	*δωτίνηισι· δωρεαῖς (Ι 155 ..) Sn
delta 2759	δωτύς· δώς, φέρνη
delta 2760	δωτίνην· δωρεάν, δόσιν (ι 268)
delta 2761	δωτῖναι· αἱ δωρεαί
delta 2762	δωτινάζων· δῶρα προσδεχόμενος
delta 2763	Δωτάδης· Δώτου υἱός, ὁ Λυκάμβας
delta 2764	δωχεῖον· χωρίον δεκτικόν
delta 2765	†δωῶ· δώσω	492 in vol. 1
epsilon 1	ε· δασυνόμενον μὲν καὶ ἐγκλινόμενον δηλοῖ ἀντωνυμίαν τρίτου προσώπου πτώσεως αἰτιατικῆς αὐτόν (Α 236), ὀρθοτονού‐ μενον δὲ πάλιν τρίτον δηλοῖ ἑαυτόν
epsilon 2	ἑ· δασέως ὀρθοτονούμενον ⸤ἑαυτὸν .... ἢ αὐτὴν ἢ αὐτό S
epsilon 3	ε α· ψιλούμενον καὶ παροξυνόμενον· ἤμην ἢ ὑπῆρχον, δασυνό‐ μενον δὲ καὶ ὀξυνόμενον τὰ ⸤ἀγαθὰ καὶ ἴδια, καὶ τὰ ἑαυτοῦ S δηλοῖ
epsilon 4	*ἔ α· ἄφες. vg ἢ ἦν s, ἢ ὑπῆρχον (Δ 321) Ss
epsilon 5	*[ἐαγῇ· κλασθῇ κατεαγῇ, θραυσθῇ nps, συντριβῇ]
epsilon 6	ἐάγη· κατεάγη. καὶ τὰ αὐτά (Λ 559)
epsilon 7	ἔαδεν· ἤρεσεν S. ἔδοξεν. [ἦρεν. ἀφεῖλεν] (Hdt. 4, 201, 2 ..)
epsilon 8	ἔα δή· ἄγε δή (Ar. Thesm. 659) Sp
epsilon 9	ἑαδότα· ἀρέσκοντα [ἀγαθά] (Ι 173. ς 422) Sr
epsilon 10	ἑαδόσιν· ἀρέσκουσιν, θέλουσιν S
epsilon 11	*ἑαῖς· ἰδίαις vgnp
epsilon 12	ἔακεν· ἀλγεῖ sr
epsilon 13	*ἐακότες· ἀλγοῦντες S(p)
epsilon 14	ἐακώς· κακῶς ἔχων, παρειμένος, ἀναπεπαυμένος. ⸤ἀλγῶν r
epsilon 15	ἐαλεί ς· συσταλείς. συστραφείς (Φ 571)
epsilon 16	*ἐάλη· συνήχθη. ἐστάλη S συνεστράφη (Ν 408) Sbs r
epsilon 17	†ἐαλόν· [λυπηρόν] λυτήριον S
epsilon 18	†ἐαλός· τεθραυσμένος
epsilon 19	*ἑάλω· ἐκρατήθη rSs ἠλέγχθη (Dem. 19, 215 ..) S(p)
epsilon 20	*ἑαλωκότων· ληφθέντων (Dem. 23, 30 ..) vgS
epsilon 21	ἑάλωσαν· *ἐλήφθησαν (Dem. 7, 38) vgS ἡττήθησαν. ἀπέπε‐ σαν
epsilon 22	ἐᾶν· ἀφιέναι (Ο 347)	1 in vol. 2
epsilon 23	ἑανηφόρος [ἡ] ἠώς· παρὰ Ἀντιμάχῳ (frg. 117 Wyss) r
epsilon 24	*ἑανόν· λαμπρὸν ἱμάτιον γυναικεῖον (Γ 419) (vg). εὐδιάχυτον (Σ 613) (AS)
epsilon 25	ἑανός· πᾶν λαμπρὸν ἱμάτιον, καὶ ἔνδυμα γυναικεῖον, ὃ καὶ πέπλον λέγει Ὅμηρος· εἴρηται δὲ παρὰ τὸ ἕννυσθαι. Ἑανοῦ δὲ κασσιτέροιο (Σ 613) τοῦ εὐδιαχύτου. Ἑανῷ δὲ λιτί (Σ 352) [περιβολῇ λιτῷ ἢ] λεπτῷ ὑφάσματι, ἢ λινῷ περιβο‐
5	λαίῳ
epsilon 26	ἕαται· κάθηνται (Γ 134)
epsilon 27	[ἔαντο· ἦσαν]
epsilon 28	ἑανῷ· εὐώδει, ἢ λεπτῷ ἱματίῳ (Γ 419)
epsilon 29	ἑανῶν· [ἀγαθῶν, καλῶν S ἢ] ἱματίων λεπτῶν
epsilon 30	ἔαξεν· ἔκλασε vgAS, συνέτριψεν (Η 270)
epsilon 31	ἔαρ· αἷμα. r. p Κύπριοι
epsilon 32	ἔαρ· ὁ μετὰ χειμῶνα τριμηνιαῖος καιρός r
epsilon 33	ἐαρδάλη· ἐπλησίασεν
epsilon 34	ἐαρίδας· τὰς κανθαρίδας
epsilon 35	ἐάριον· τὸ ῥόδον r
epsilon 36	ἑαρόν· λουτῆρα, ἢ πρόχουν
epsilon 37	*ἐάρτερα· ἐαρινά. λεπτά. ἁπαλά Avg. πυκνά. ⸤χρόνια A
epsilon 38	ἐάρτερο ς· τοῦ ἔαρος, ἢ ἐαρινοῦ ..
epsilon 39	ἐάσαντε ς· καταλείψαντες (Thuc. 1, 67, 5 ..) b
epsilon 40	ἔασι· πέλουσιν, εἰσί, τυγχάνουσιν (Γ 168 ..)
epsilon 41	†ἐᾶσαι· κοιμηθῆναι
epsilon 42	†ἔασαν· ηὐλίσθησαν
epsilon 43	ἔασθεν· ἐχάρησαν
epsilon 44	*ἔασεν· ἤφιεν (Δ 226) ASvg
epsilon 45	†ἐασφόρος· ἑωσφόρος r
epsilon 46	*ἕαται· καθέζονται ASvg ἧνται (Γ 134)
epsilon 47	[〈ε〉αυτή· ἐκλάσθη]
epsilon 48	*ἑαυτούς· ἀλλήλους (p) Σ
epsilon 49	ἐάφθη· ἐκάμφθη. *ἐβλάβη (Ξ 419) AS
epsilon 50	*ἐάων· ἀγαθῶν. (Ω 528) gn [τῶν ἑαυτῶν]	2 in vol. 2
epsilon 51	ἔβα· ἐπῆλθε (Eur. Rhes. 710), καὶ ἦλθεν (Rhes. 555 ..)
epsilon 52	†ἐβαδίαστον· μελανόβροχον
epsilon 53	ἔβαζεν· ἔλεγε (S) καὶ ἐκακολόγει (Eur. Rhes. 719)
epsilon 54	ἐβάθη· ἐγεννήθη
epsilon 55	ἐβάζομεν· ἐλέγομεν (γ 127)
epsilon 56	*ἐβάμβαινεν· ἔτρεμεν. ἐδίσταζεν AS
epsilon 57	ἐβάμωσεν· ἡττήθη
epsilon 58	ἔβαλλεν· ἔῤῥαινεν
epsilon 59	ἔβαν· ἐπορεύθησαν, ἐβάδισαν (Α 391)
epsilon 60	ἔβαξας· ἐλοιδόρησας
epsilon 61	*ἐβαρυθύμησεν· ἐλυπήθη (Num. 16,15) Ab (vgSN)
epsilon 62	*ἐβαρυώπησαν· ἐβαρήθησαν, ἀσθενεῖς ἐγένοντο οἱ ὀφθαλμοί (Gen. 48,10) AS
epsilon 63	ἔβας· ἐπορεύθης (Eur. Phoen. 295 ..) ASn
epsilon 64	ἔβασκεν· ἐπορεύετο
epsilon 65	ἔβασον· ἔασον. Συρακούσιοι 〈καὶ Λάκωνεσ〉
epsilon 66	*ἐβεβήλωσεν· ἐμίανεν (g), ἐμόλυνεν, ⸤ἀκάθαρτον ἐποίησεν (Malach. 2,11) b
epsilon 67	*ἑβδομάτῃ· ἑβδόμῃ (Η 248) r. ASvg
epsilon 68	*ἐβδελύχθην· ἐμίσησα. προσέκοψα
epsilon 69	*ἐβεβήκει· ἐπεπόρευτο (Ζ 495) Sb
epsilon 70	ἐβεβρύχει· ἐπήχει πως (μ 242)
epsilon 71	†ἐβέβλις· θήκη ἀργυρίου. καὶ κίστη
epsilon 72	ἐβδηλάμην· ἀπήμελξα. Βδάλλειν γὰρ τὸ ἀμέλγειν· ὅθεν ἡ βδέλλα τὸ ζῶον, διὰ τὸ ἀμέλγειν τὸ αἷμα
epsilon 73	ἑβδομευόμενα· 〈δεκάτην〉 ἢ ἑβδόμην ἡμέραν ἀπὸ γενέσεως παιδίου ἑορτάζουσιν (Lys. frg. 46 Sauppe)
epsilon 74	ἕβδομον ἡμιτάλαντον· τὰ ἓξ ἥμισυ τάλαντα (Hdt. 1,50,3)
epsilon 75	ἕβδομος βοῦς· εἶδος 〈πέμματος κέρατα ἔχοντοσ〉
epsilon 76	ἔβη· ἦλθεν, ἀπῆλθεν, ⸤ἐπορεύθη (Β 47) r. ASP
epsilon 77	ἐβῆνοι· ἀλωπεκίδες
epsilon 78	ἔβησεν· ἐπέβη
epsilon 79	ἐβήτην· ἔβησαν. δυϊκῶς (Ζ 40)
epsilon 80	*ἐβιήσατο· ἐβιάσατο (Λ 558) S
epsilon 81	ἐβιάσατο· ἀπεστέρησεν
epsilon 82	ἐβιώσαο· ἔσωσας. τὸ ζῆν περιεποίησας, ἢ ἔδωκας (θ 468 v. l.)	3 in vol. 2
epsilon 83	ἐβίωσα· ἔζησα. διῆξα
epsilon 84	ἐβλάστησεν· ἐξέφυ (Num. 17,23)
epsilon 85	ἐβλιμάσθη· ἐμαλάχθη (Hippocr. epid. 5,1, V 204,4 L.)
epsilon 86	ἔβλιττεν· ἀπεπίαζεν
epsilon 87	ἔβλυεν· ἀνεφύσα, ἀνέζει μετὰ ποιοῦ ψόφου
epsilon 88	†ἐβλόν· ἀπόπληκτον
epsilon 89	*ἔβλω· [ἔδακε. διέσπασεν p]. ἐφάνη. ᾤχετο, ἔστη A
epsilon 90	ἐβόα· ἐκάλει
epsilon 91	ἐβόλοντο· ἐβούλοντο, ἐβουλεύσαντο (α 234 v. l.)
epsilon 92	ἐβόρισεν· ἐσίτισεν
epsilon 93	*[ἐβραμένον· εἱμαρμένον] AS
epsilon 94	ἔβραπτεν· ἔκρυπτεν. ἐλάφυξεν
epsilon 95	ἔβρασεν· ἀπέπτυσεν. ἐξέχεεν (c. 1, 1, 14, 4)
epsilon 96	†ἐβρατάγησεν· ἐψόφησεν
epsilon 97	ἔβραψεν· ἔκρυψεν. ἔπιεν. κατέφαγεν
epsilon 98	*ἔβραχεν· ἤχησεν. ἐβόησεν. [ἐβόησεν] ἐψόφησεν (Ε 859) AS
epsilon 99	ἔβρεμον· ἐφώνουν
epsilon 100	ἔβρισεν· ἐβάρησεν r
epsilon 101	*ἔβριξαν· ἐκοιμήθησαν AS vgp
epsilon 102	Ἕβερ· Ἑβραῖος. καὶ ὁ [Ἑβραῖος] περάτης (Gen. 10,24)
epsilon 103	ἔβρισαν· ὥρμησαν S. ἐβάρυναν. [ἐπορεύθησαν] ⸤ἐπέθεντο (Μ 346) S
epsilon 104	ἔβρος· τράγος βάτης. καὶ *⸤ποταμὸς Θρᾴκης Sp
epsilon 105	ἐβρύαζε ν· ηὐωχεῖτο
epsilon 106	*ἐβρυάζοντ ο· εὐφραίνοντο AS v
epsilon 107	ἔβρυε ν· ἐπλήθυεν. ἤνθει.
epsilon 108	†ἐβρύσθ η· ἔπεσεν
epsilon 109	ἔβρυχε ν· ἐψόφησεν, ἤχησεν n. r
epsilon 110	ἐβρωμήσατ ο· βρώσεως ἐδεήθη· βρωμήσασθαι γὰρ τὸ βρώ‐ σεως καὶ βρώμης δεηθῆναι
epsilon 111	*ἔβρ ω· ἔφαγεν. ἔδακεν. διέσπασεν A
epsilon 112	ἐβύλλω ν· ἔβρυον. ἐπλήθυον
epsilon 113	ἐβύνου ν· τὰ αὐτά (Ar. Pac. 645)
epsilon 114	*ἔβωσεν· ἐκάλεσεν. ἔκραξεν (Hippon. frg. 1 Bgk?) AS p
epsilon 115	Ἐβώθ· πόλις Μωαβιτῶν, ἣ καὶ Ὠβώθ (Num. 33,43)	4 in vol. 2
epsilon 116	†〉εγάν· ἐγένετο
epsilon 117	ἐγάνυσαν· ἐκόσμησαν. χαρῆναι ἐποίησαν
epsilon 118	*ἐγαργάλιζον· ἐκίνουν. ὑπεσήμαινον. προετρέποντο AS vgp
epsilon 119	ἔγγαλον· πρόβατον γάλα ἔχον
epsilon 120	ἐγγαμῶν· ὁ τὴν οἰκίαν κεκτημένος ἐνγυητήν
epsilon 121	ἐγγανᾶται· διέφθαρται
epsilon 122	ἐγγαστριμάχαιραν· τὴν ἐν τῇ γαστρὶ κατατέμνουσαν (Hip‐ pon. frg. 85 Bgk)
epsilon 123	ἐγγαστρίμυθος· τοῦτόν τινες ἐγγαστρίμαντιν, οἱ δὲ στερνό‐ μαντιν (Soph. frg. 56) λέγουσι. Φησὶ δὲ περὶ τοῦ τρόπου τῆς μαντείας καὶ Πλάτων ἐν τῷ Σοφιστῇ (252 c). τοῦτον ἡμεῖς Πύθωνα νῦν καλοῦμεν
epsilon 124	†ἔγγαυρον· νοτερόν. ὑγρόν. ἄωρον. πρόσφατον. ἐκλελυμένον. AS. ἔνικμον
epsilon 125	ἔγγαυσον· ἔνσκαμβον
epsilon 126	ἐγγέακλος· νεωκόρος
epsilon 127	ἐγγεγάασιν· εἰσί. γεγάασιν (Ζ 493)
epsilon 128	ἐγγεγαῶτα· γεγεννημένα
epsilon 129	ἐγγεγωνώς· βοήσας
epsilon 130	ἐγγελῶσα· καταγελῶσα (Soph. El. 807)
epsilon 131	*ἐγγενής· ἐντὸς τοῦ γένους (Eur. Rhes. 404) AS
epsilon 132	*ἔγγεον· ἰοῦγον AS
epsilon 133	ἐγγείνωνται· ἐγγεννήσωσιν (Τ 26)
epsilon 134	†ἐγγήναλοι· ὑπογράμματοι
epsilon 135	†Ἐγγῆρυς· ἡ γῆ, παρὰ Ἀττικοῖς
epsilon 136	ἐγγλαυκῶσαι· ἐμβλέψαι
epsilon 137	ἐγγλύσσει· ἐγγλυκάζει (Hdt. 2, 92, 3)
epsilon 138	ἐγχλοιούμενα· ἔνωχρα. ἄχροα (Hippocr. Prorrhet. 1,131, V 556,7 L.)
epsilon 139	ἐγκονεῖν· ἐνεργεῖν. σπεύδειν
epsilon 140	ἔγγεια· τὰ ἐν τῇ γῇ r
epsilon 141	*ἔγγιον· ἐγγύτερον AS vgn. r
epsilon 142	[ἐγγυῶνται· γεννῶσιν]
epsilon 143	ἔγγονα· τὰ τέκνα r τῶν τέκνων
epsilon 144	*ἔγγονος· υἱὸς υἱοῦ ASps
epsilon 145	ἐγγοργῶν· φοβερῶς βλέψας	5 in vol. 2
epsilon 146	ἐγοργώψατο· γοργὸν καὶ φοβερὸν ἔβλεψεν
epsilon 147	ἐγγρισμός· παροξυσμός r
epsilon 148	ἐγγριμᾶσθαι· ἐναγίσαι τοῖς τετελευτηκόσιν
epsilon 149	ἐγγυάζων· ἀντιφωνῶν
epsilon 150	ἐγγύαι· αἱ ἀναδοχαί
epsilon 151	ἐγγυαλίξαι· ἐγχειρίσαι (Α 353), ⸤δοῦναι εἰς χεῖρας· ἐπειδὴ τὰ κοῖλα γύαλα λέγεται. ὁ δὲ λαμβάνων τὴν κύλικα, τῇ χειρὶ 〈κοίλῃ〉 ταύτην λαμβάνει. καλοῦνται δὲ γυῖα αἱ χεῖρες S
epsilon 152	*ἐγγυαλίζω· παρέχω. (AS) χαρίζομαι AS
epsilon 153	ἐγγύαν· ὀψωνίαν. Λάκωνες
epsilon 154	ἐγγύδιον· ἔγγιον, πλησίον. προσῆκον
epsilon 155	ἐγγύη· γάμου ἀπογραφή. καὶ σημεῖον ἐν θυτικῇ
epsilon 156	*ἐγγύθεν· ἐγγύς (Ε 72) AS
epsilon 157	ἐγγυιώσεται· συμπλακήσεται. ἐναγκαλισθήσεται
epsilon 158	*ἔγγυος· ἀνάδοχος (Hebr. 7,22) ASn
epsilon 159	ἔγγυον· ἐγγυητήν. ἢ *⸤ἀσφαλές ASn
epsilon 160	[ἐγγύτητ α· ‚ἀκούσας δὲ ὡς ὁμοῦ εἶεν οἱ πολέμιοι‛]
epsilon 161	*ἐγγυῶ· ἐκδίδωμι AS vgb
epsilon 162	*ἐγεγήθει· ἔχαιρεν AS vg
epsilon 163	*ἐγεγώνεεν· ἐσήμαινεν S
epsilon 164	*ἐγείνατο· ἐγέννησεν (Ο 526) AS. r
epsilon 165	ἐγερεῖ· ἀναστήσει
epsilon 166	*†ἔγγαλαι· χαλινοί Ah
epsilon 167	ἐγέλωτοι· ἀστέρες
epsilon 168	ἔγεντο· ἔλαβεν. (Σ 476) ἐγένετο
epsilon 169	*ἐγείρεο· ἐγέρθητι. ἀνάστηθι
epsilon 170	ἐγερτί· γρηγόρως (Eur. Rhes. 524)
epsilon 171	ἐγείλησαν· συνήλασαν
epsilon 172	ἐγέλλιζε· τὰ ἑτέρων ἑτέροις ἐδίδου
epsilon 173	〉έγηρε γάρ· ἐφθόνησεν (Ψ 865)
epsilon 174	ἐγήρα· ἐγήρασεν (Η 148)
epsilon 175	ἐγείναο· ἐγέννησας (Ε 880)
epsilon 176	*[ἐγήγαρτος]. ἐπίχαρτος· ἐπιχαρής (Prov. 11,3) ASp
epsilon 177	ἐγκαθελεῖν· καταβαλεῖν	6 in vol. 2
epsilon 178	ἐγκαθειργμένος· ἐγκατακεκλεισμένος r
epsilon 179	*ἐγκάθετος· δόλιος 〈κατάσκοποσ〉 (Plat. Axioch. 368e) AS vg p. r
epsilon 180	*ἐγκαθειργνύντες· ἀποκλείοντες AS n
epsilon 181	ἐγκακοῦμεν· ἀψυχοῦμεν
epsilon 182	ἐγκαλεῖν· αἰτιᾶσθαι. προκαλεῖσθαι (Dem. 18,76 ..)
epsilon 183	*ἐγκαλινδούμενος· ἐγκυλιόμενος AS. r
epsilon 184	ἐγκαλινδεῖται· ἐναναστρέφεται. ἐνδιατρίβει
epsilon 185	ἐγκαλοσκελής· οἱ μὴ ἀποδιδόντες τὰ χρέα ἐν κάλοις ἐδεσ‐ μεύοντο τοὺς πόδας
epsilon 186	ἐγκαλύπτεσθαι· διατρέπεσθαι, αἰσχύνεσθαι
epsilon 187	*ἐγκαλύπτεται· συγκρύπτεται ASw
epsilon 188	ἐγκάναξον· ἔγχεε. ἔκπιε (Ar. Eq. 105)
epsilon 189	ἐγκανθίς· σὰρξ ἐν ὀφθαλμῷ αὐξηθεῖσα τὸ πάθος ποιεῖ
epsilon 190	ἐγκαρπῆ· ἐπικαρπία
epsilon 191	ἐγκαπύει· ἐμπνεῖ
epsilon 192	ἐγ καρὸς αἴσῃ· ἐγ κηρὸς μοίρᾳ, ἐν θανασίμῳ μοίρᾳ (Ι 378) S
epsilon 193	†ἐγκαρπασθέντας· ἐγκριθέντας. ἐντυχόντας
epsilon 194	*ἐγκάρσιον· πλάγιον AS vg(n)
epsilon 195	ἔγκαρτα· τοὺς κεκουρευμένους πυρούς· ἀλλὰ καὶ ἔγκαρπα Φρύνιχος Δαναΐσιν (frg. 4 N.)
epsilon 196	*ἔγκασιν· ἐντέροις AS, σπλάγχνοις (Λ 438)
epsilon 197	ἐγκαταθεμένω· ἐγκαταθέμενοι. δυϊκῶς
epsilon 198	*ἐγκαταλέξει· ἐναριθμήσει
epsilon 199	†ἐγκατάνα· κατὰ γνώμην, κατὰ νοῦν
epsilon 200	*ἐγκατειλεγμένος· ἐγκαταλεγόμενος (AS)
epsilon 201	*ἐγκατειλημμένη· ληφθεῖσα, κεκρατημένη (AS)
epsilon 202	*ἐγκατέσκηψαν· ἐφώρμησαν (Philo vit. cont. 2) AS vg
epsilon 203	ἐγκατέχεεν· ἐνέχεεν
epsilon 204	ἐγκατιλλῶψαι· ἐγκαταμυκτηρίσαι (Aesch. Eum. 113)
epsilon 205	ἔγκαφος· 〈ὅσον〉 ἐγκάψαι, ⸤ἐλάχιστον (Eupol. frg. 330 K.) p
epsilon 206	ἐγκεραύλης· ὁ τοῖς Φρυγίοις αὐλῶν. ἔχει γὰρ ὁ ἀριστερὸς προσκείμενον κέρας
epsilon 207	ἐγκεραυλῆσαι· τὸ αὐτό· προσκειμένου γὰρ κέρατος τῷ αὐλῷ ᾖδον. ὅθεν καὶ ὁ ἐγκεραύλης
epsilon 208	*ἔγκειται. ἐπίκειται (Dem. 18, 199) AS vg	7 in vol. 2
epsilon 209	ἐγκείσθω· τεθείσθω
epsilon 210	ἐγκεκλάρωται· ἐγκαταλέγει
epsilon 211	ἐγκέκλιται· ἐπήρεισται (Ζ 78)
epsilon 212	ἐγκέκλιται· ἔγκειται, ἐπήρεισται (Ζ 78)
epsilon 213	ἐγκεκοισυρωμένη· διὰ Κοισύραν, τὴν Μεγακλέους μητέρα τοῦ Ἀλκμαιονίδου [ἔστι δὲ ἐνειλημένη καὶ κεκορδυλημένη καὶ ἐγκεκαλυμμένη (Ar. Nub. 10) καὶ] σεμνυνομένην τῷ γένει (Ar. Nub. 48)
epsilon 214	ἐγκεκόμβωται· ἐνείληται (Epich. frg. 7 K.) AS
epsilon 215	Ἐγκέλαδος· ἡ Ἀθηνᾶ. *ἢ ὄρος AS [ἢ εὔηχος]
epsilon 216	ἐγκέντροις· κέντροις [ὅμοιον καὶ μύωπες. ἐγκεντρίοις] 〈οἷσ〉 οἱ ἵπποι κεντρίζονται· 〈ὅμοιον καὶ μύωπεσ〉
epsilon 217	*ἐγκεντρωθέντες· ἀσφαλισθέντες AS (vg)
epsilon 218	ἐγκέφαλος φθειρίασις· νόσος προβάτων
epsilon 219	ἐγκέφαλος δὲ παρ’ αὐλὸν ἀνέδραμε· ἐξεφύσησε τῷ ποτισμῷ τοῦ αἵματος (Ρ 297)
epsilon 220	ἐγκεχοιριλωμένην· λεπράν (Com. adesp.)
epsilon 221	ἐγκεχρημένοι· σπονδὰς ἔχοντες (Hdt. 7, 145,1 cod.)
epsilon 222	ἐγκέχρικεν· ἐγκεκέντρικεν
epsilon 223	ἔγκηροι· θνητοί r
epsilon 224	ἐγκίκρα· ἐγκίρνα (Sophr. frg. 48 K.)
epsilon 225	ἐγκιλικίζεται· κακοηθεύεται. κακοποιεῖ. p διεβέβληντο γὰρ ἐπὶ πονηρίᾳ οἱ Κίλικες. 〈Λέγεται καὶ ὁ Κιλίκιος ὄλεθρος〉
epsilon 226	ἐγκιλικίστρια· περιαγνίστρια
epsilon 227	ἐγκίλλαφον· οὐρά
epsilon 228	ἔγκιλλον· οὐράν [λέγεται καὶ ὁ Κιλίκιος ὄλεθρος]
epsilon 229	[ἐγκίς· εἰς χρῶτα κεκάρθαι]
epsilon 230	ἐγκισσεύεται· ἐμφύεται. πλέκεται (Hippocr. nat. oss. 14, IX 186,21 L.)
epsilon 231	*ἐγκισσήσωσιν· ἐπιθυμήσωσιν (Gen. 30, 39) AS vg
epsilon 232	ἐγκλεφές· ἐπιθυμητικόν
epsilon 233	ἐγκλεπίς· ἐπιθυμία
epsilon 234	ἐγκλησίφωνος· ἐρεθιστής. διεφθαρμένος	8 in vol. 2
epsilon 235	ἔγκλημα· πταῖσμα. r μέμψις. (Eur. Or. 766)
epsilon 236	ἔγκληρον· *ἐπίκληρον AS. πλούσιον, A ἐνούσιον
epsilon 237	*ἔγκλητον· τὴν 〈ἐπὶ〉 σύνοδον παραίτησιν AS vg
epsilon 238	ἐγκοακίσαι· ἐγχέαι λάθρα
epsilon 239	[ἔγκυος· ἐγγαστρωμένη γυνή]
epsilon 240	ἐγκολεήσατο· εἰς τὸν κολεὸν κατέθετο τὸ ξίφος
epsilon 241	*ἐγκομβωθείς· δεθείς AS
epsilon 242	*ἔγκομμα· πρόσκομμα AS
epsilon 243	*ἐγκονέοντες· σπεύδοντες (vgn). ἐνεργοῦντες. ἐπειγόμενοι (Greg. Naz. c. 2, 1, 13, 192)
epsilon 244	ἐγκόνως· ταχέως, ἐσπευσμένως
epsilon 245	*ἐγκοπήν· ἔνεδρον. ἐμπόδιον (1. Cor. 9,12) AS
epsilon 246	*ἔγκοποι· δυσχερεῖς (Eccles. 1,8) AS
epsilon 247	ἔγκοπρος· ἡ μὴ δεομένη κόπρου χώρα
epsilon 248	*ἐγκόπτει· ἀνακόπτει (Act. ap. 24,4) AS
epsilon 249	ἐγκορδυλῆσαι· ἐνειλῆσαι (Ar. Nub. 10)
epsilon 250	ἐγκοσμεῖτε· ἐν τάξει τίθετε (ο 218)
epsilon 251	(*)ἐγκοσμογενεῖς· τοὺς ἅμα τῷ κόσμῳ ἐγκριθέντας (Synes. h. 2, 224?)
epsilon 252	*ἐγκότημα· ὀργή. Sn s. r μανία (Ier. 31, 39)
epsilon 253	*ἐγκότως· ὀργίλως (Phil. Flacc. 15) AS (vgn) r
epsilon 254	ἐγκουράδες· τὰ ἐν τῷ προσώπῳ στίγματα, καὶ οἱ ἐν ταῖς ὀροφαῖς γραφικοὶ προνωπίων πίνακες. ἔστι γὰρ κουρὰς ἡ ὀροφή, καὶ ὁ γραπτὸς πίναξ, †ἐγκούρας δὲ ὁ †γεγραμμένος. Αἰσχύλος Μυρμιδόσιν (frg. 142) εἰ μὴ ἄρα ἰσοδυναμεῖ, ὡς κοτῶ καὶ
5	ἐνεκότουν παρὰ Σοφοκλεῖ (frg. 940).
epsilon 255	ἐγκράτεια· ἄσκησις r
epsilon 256	ἐγκραγγάνειν· ἐμβοᾶν p
epsilon 257	ἐγκρασίχολοι· εἶδος ἰχθύων
epsilon 258	ἐγκρατῆσαι· καρτερῆσαι
epsilon 259	*ἐγκρατῶς· καρτερικῶς. AS vgn ὑποτακτικῶς
epsilon 260	†ἐγκρί· κοίλῳ καὶ κενῷ
epsilon 261	ἐγκρίδες· πέμμα ἐλαίῳ ἑψόμενον καὶ μελιτούμενον. ἔνιοι δὲ ταγηνίας (Epich. fr. 52 K. Stesich. frg. 2 Bgk).
epsilon 262	ἐγκρικαδία· συναφὴ χειρῶν εἰς τοὐπίσω	9 in vol. 2
epsilon 263	ἐγκρίκια· ξύλα κεκαμμένα
epsilon 264	*ἐγκρίς· γλύκασμα ἐξ ἐλαίου ὑδαρές (Exod. 16,31) AS nvg
epsilon 265	*ἔγκριτος· ἐκλελεγμένος. AS vg ἐξειλεγμένος
epsilon 266	ἔγκριτοι· τὸ αὐτό
epsilon 267	ἐγκρυφίας· ἄρτου εἶδος, *ὁ ἐν σποδῷ γενόμενος, AS vg τῷ μὴ εἶναι κλίβανον (Gen. 18,6. Hos. 7,8) S
epsilon 268	ἔγκρυπτος· πέμματος εἶδος
epsilon 269	ἐγκρυψαμένω· ἐγκρυψάμενοι. δυϊκῶς
epsilon 270	*ἐγκυτί· εἰς χρῶτα κεκάρθαι (Callim. frg. 281 Pf.) AS
epsilon 271	[ἔγκυα· ἔγκυον]
epsilon 272	ἔγκυος· γυνὴ 〈ἐγγαστρωμένη〉 r
epsilon 273	ἐγκυδές· ἔνδοξον
epsilon 274	ἔγκυκλα· τὰ ἐγκυκλούμενα τῷ βίῳ, καὶ συνήθη
epsilon 275	*ἐγκυκλήσω· ἐγκαλύψω AS
epsilon 276	ἐγκύκλια μαθήματα· τὰ ἔξω
epsilon 277	*ἐγκύκλιον· τὸ πανταχοῦ κυκλοῦν S ἢ Ζεὺς παρ’ Ἀθηναίοις
epsilon 278	ἐγκύμονα· ἔγκυα
epsilon 279	ἐγκυσίχωλος· ἄνωθεν ἀπὸ τοῦ κυσοῦ χωλός (Com. ad. frg. 6 Dem.)
epsilon 280	ἔγκυτον· ἔγκατον. Λάκωνες
epsilon 281	*ἐγκωμιάζει· ἐπαινεῖ, καλῶς ἐξαίρει τῷ λόγῳ AS (vg)
epsilon 282	*ἐγκώμιον· ἔνδημον· κῶμαι γὰρ τὰ τοῦ δήμου συστήματα (Hes. op. 344) AS n
epsilon 283	[ἐγκωπή· ἐμπόδιον]
epsilon 284	[ἔγλασας· ὑπέμεινας]
epsilon 285	ἔγλαψεν· ἐσκάλευσεν
epsilon 286	ἐγλιξάμην· ἐπεθύμησα, ἀπὸ τοῦ γλίχεσθαι (Pl. Com. frg. 241)
epsilon 287	ἐγγλωττογάστορες· οἱ ἀπὸ τοῦ λέγειν βιοτεύοντες n (p)
epsilon 288	ἔγμα· ὀχύρωμα. στῦλος
epsilon 289	ἐκμαγεῖον· ἐκτύπωμα
epsilon 290	ἐκμάγματα· τύποι
epsilon 291	[ἔγμεν· ἔχειν]
epsilon 292	ἐγνάμφθη· ἐκάμφθη. ἐκλάσθη (Γ 348)
epsilon 293	ἔγναψεν· ἔπεισεν. ἔκαμψεν (Β 14 ..) r	10 in vol. 2
epsilon 294	ἐγνυπτωμένον· ταλαίπωρον. κατηφές
epsilon 295	ἐγνυπτώθη· τρυφᾷ. καὶ τὸ ἐναντίον
epsilon 296	*....· ἔγνω δ’ ὡς σὺν θεῷ ... (Π 119)
epsilon 297	ἔγνω· ὡμίλησεν ἀνὴρ πρὸς γυναῖκα (Men. frg. 382 Koerte)
epsilon 298	ἐγνωσιμάχησεν· ἑαυτοῦ κατέγνω, μὴ δυναμένου μάχεσθαι πρὸς τοὺς ἀντιπάλους
epsilon 299	ἐγοργωπίασκεν· ἀτενὲς ἔβλεπεν
epsilon 300	ἐγρεμάχας· ἐγερσιμάχας
epsilon 301	ἔγρεο· ἀνίστασο (Κ 159)
epsilon 302	*ἔγρετο· ἐγείρετο (Β 41 ..) AS
epsilon 303	ἐγρήγορεν· ἀγρυπνεῖ
epsilon 304	ἐγρήγορθε· γρηγορεῖτε (Η 371)
epsilon 305	ἐγρήγορος· εὐγρήγορος
epsilon 306	*ἔγρηνται· ᾕρηνται A
epsilon 307	†ἐγρήσασα· μαθοῦσα
epsilon 308	ἐγρήσσοντες· ἐγρηγορότες (Λ 551) S p
epsilon 309	ἐγρήσσων· ἐγρηγορώς. φυσῶν. ἀγρυπνῶν
epsilon 310	†ἐγρῆτα· παρακαταβολὴν ἢ δίκης, ἢ κρίσεως
epsilon 311	ἐγροάς· στόμα ἢ πόρου ...
epsilon 312	[ἐγρόμενοι· συλλεγόμενοι]
epsilon 313	[ἐγρυπνεῖ· ἀγρυπνεῖ]
epsilon 314	〉εγύμνασμαι· ἐγυμνήτευσα
epsilon 315	ἐγύρωσε· περιετείχισε πάντοθεν (Sirac. 43, 12)
epsilon 316	ἔγχαλις· νέον ἄκρατον
epsilon 317	[ἐγχίδιον· ἔγγιον]
epsilon 318	ἔγχελυς· διὰ τοῦ υ, εἶδος ἰχθύος
epsilon 319	ἐγχανεῖν· καταχασμᾶσθαι [Λάκωνες]
epsilon 320	ἐγχαλίδες· διαπεπαρμένοι ἥλοις. 〈Λάκωνεσ〉
epsilon 321	ἐγχάσκειν· καταγελᾶν (Ar. Vesp. 721?)
epsilon 322	ἔγχεα· δόρατα (Γ 135)
epsilon 323	ἔγχεϊ· δόρατι (Β 389)
epsilon 324	ἐγχείας· δόρατα, λόγχας (Γ 345)
epsilon 325	†ἐγχεῖδαι· τηρηταὶ δανείων
epsilon 326	ἐγχείῃ· δόρατι (Β 530)
epsilon 327	ἐγχείῃσι· δόρασιν (Β 818)	11 in vol. 2
epsilon 328	*ἐγχειρίας· [ἀδείας. ἢ] ἐπιχειρήματα AS (r)
epsilon 329	*ἐγχειρίδιον· ξιφίδιον μικρόν s ἢ τμητικὸν ὄργανον (Exod. 20,25) AS vg
epsilon 330	ἐγχειρίδια· σκεύη, καὶ ὄργανα σκευῶν. ἤγουν δόρατα. καὶ τὰ ἐν χειρί .....
epsilon 331	ἐγχειρίζω· 〈εἰς χεῖρας δίδωμι〉 r
epsilon 332	ἐγχείρισις· 〈ἡ εἰς χεῖρας παράδοσισ〉 r
epsilon 333	ἐγχείρημα· τόλμημα. ἐπιτήδευμα r
epsilon 334	ἐγχειροῦντας· τολμῶντας
epsilon 335	ἐγχειρογάστορες· οἱ ἀπὸ τῶν χειρῶν γαστριζόμενοι καὶ τῇ γαστρὶ πορίζοντες· λέγονται δὲ καὶ γαστρόχειρες
epsilon 336	Ἔγχειος· Ἀφροδίτη. Κύπριοι
epsilon 337	ἔγχεον· ἄπαρξαι θεοῖς (Ar. Equ. 118?)
epsilon 338	ἐγχεσίμαργος· ἔγχει μαινόμενος
epsilon 339	ἐγχεσίμωροι· περὶ τὰ δόρατα μεμορημένοι, τουτέστιν πεπονη‐ μένοι (Η 134)
epsilon 340	*ἐγχεσίμωρος· πολεμικός AS vg r
epsilon 341	ἐγχέσπαλοι· οἱ τὰ δόρατα πάλλοντες ... *πολεμισταί (Β 131) A
epsilon 342	[ἐγχεσίπαλος· πάλλοντος]
epsilon 343	ἔγχεσιν ἀμφιγύοις· γύον, ποῦς· ἐξ ἑκατέρου δὲ μέρους κατε‐ πήσσετο τὰ δόρατα (Ν 147)
epsilon 344	ἐγχέσπαλος· πολεμικός. δορύπαλος (Ο 605)
epsilon 345	ἔγχηλος· ἐπίδεσμος ἰατρικός
epsilon 346	ἐγχημώμενοι· ἐγχάσκοντες
epsilon 347	ἐγχήροντι δύη· ἐπιχαίρουσιν 〈λύπῃ〉 (Corinna)
epsilon 348	ἐγχλίαμα· μύρου ὄνομα
epsilon 349	ἐγχλίει· ἐντρυφᾷ
epsilon 350	ἐγχλοᾶσθαι· ἐμφῦναι
epsilon 351	†ἐγχόδια· ἀθρόα
epsilon 352	ἔγχος· ἐγχειρίδιον. *⸤δόρυ (Ζ 319) Σ
epsilon 353	ἔγχουσα· ῥίζα τις, 〈ᾗ τὰσ〉 παρειὰς ἐρυθραίνουσιν αἱ γυναῖκες (Ar. Lys. 48)
epsilon 354	ἔγχουτον· στεάτινον. Λάκωνες	12 in vol. 2
epsilon 355	ἔγχος· λόγχη. ἀπὸ τοῦ ἐν τῇ χειρὶ εἶναι
epsilon 356	ἔγχος ἔχ’ ἑνδεκάπηχυ· τὸ πλῆρες ἑνδεκάπηχυ· (Θ 494) ὅθεν ἐκ δύο συμβεβλημένον δυοκαιεικοσίπηχυ (Ο 678)
epsilon 357	ἐγχρίει· τύπτει. ἐγκεντρίζει (Plat. Phaedr. 251 d)
epsilon 358	*ἐγχρίπτων· προσπελάζων AS vg
epsilon 359	*ἐγχριπτᾶται· ἐγγίζει, ἐμπίπτει AS r
epsilon 360	*ἐγχριμφθείς· ἐμπελασθείς, ἐγγὺς γενόμενος (Η 272) AS
epsilon 361	ἐγχριμφθῆναι· ἐνερεισθῆναι. προσπελασθῆναι
epsilon 362	ἐγχριμφθήτω· ἐμπελασθήτω (Ψ 338) (S)
epsilon 363	*ἐγχρίμψαι· πλησιάσαι. ψαῦσαι AS ἐγγίσαι
epsilon 364	*ἐγ χρῶ· εἰς χρῶτα hw
epsilon 365	ἔγχρονος· πρόσκαιρος r
epsilon 366	ἐγχρώσας· χρίσας
epsilon 367	ἐγχύματα· πλακούντων εἶδος
epsilon 368	ἐγχυτριεῖς· ἀποκτενεῖς· μετενήνεκται δὲ ἀπὸ τῶν ἐν ταῖς χύτραις ἐκτιθεμένων παίδων (Ar. Vesp. 289)
epsilon 369	ἐγχυτρίζειν· ἐκτιθέναι βρέφος ἐν χύτρᾳ
epsilon 370	ἐγχώριον· †τόκος. δάνειον
epsilon 371	Ἐγχώ· ἡ Σεμέλη r οὕτως ἐκαλεῖτο (Com. adesp.)
epsilon 372	ἐγὼ δέ κε· ἐγὼ δὲ ἄν (Α 137)
epsilon 373	ἐγὼ δὲ μέν· ἐγὼ δὲ ναί
epsilon 374	*†ἐγώγυον· ἀρχαῖον np 〈καὶ ὠγύγιον〉 p
epsilon 375	*ἐγῷμαι· ἐγὼ οἶμαι, νομίζω AS vg
epsilon 376	ἐγών· αὐτὸς ⸤ἐγώ (Α 76 ..) b
epsilon 377	ἐγώνη· ἐγώ. Λάκωνες
epsilon 378	ἐγώ σου ὀναίμην· ἐγώ σου ἀπολαύσω (ep. Philem. 20)
epsilon 379	ἔδαες· ἔδειξας. ἔμαθες
epsilon 380	[ἐδάην· ἔμαθεν]
epsilon 381	ἐδάην· *ἔμαθον. ASn ἔγνων, συνῆκα, ἐνόησα (Γ 208)
epsilon 382	ἐδάης· ἔμαθες (Greg. Naz. ep. 10,1)
epsilon 383	ἔδαιε· ἔκαιε (Ι 211) S
epsilon 384	ἐδαΐζετο· κατεκόπτετο. ⸤ἐμερίζετο (Ι 8) S
epsilon 385	ἐδαίνυντο· ἤσθιον rS εὐωχοῦντο
epsilon 386	*†ἐδάαια· ἐρημία, 〈σπάνισ〉 Ap
epsilon 387	ἐδάϊζε· κατέκοψεν (Φ 147)
epsilon 388	*ἔδαισεν· εὐώχησεν (Eur. Or. 15) AS vg n	13 in vol. 2
epsilon 389	ἐδακτύλιζον· ἐδακτυλοδείκτουν
epsilon 390	†ἐδαλάχθη· ἐδήχθη. [ἀπώλετο]
epsilon 391	*ἐδάμη· ἐδαμάσθη (Β 860) AS
epsilon 392	ἐδάμνα· ἐδάμαζεν. AS ὤλλυεν (Ε 391)
epsilon 393	ἐδάμη· ἐδαμάσθη (Υ 94)
epsilon 394	ἔδαμνον· ἐδάμαζον
epsilon 395	ἐδανά· ἐδώδιμα, βρώσιμα 〈Αἰσχύλοσ〉 (Ag. 1408)
epsilon 396	ἐδανοῖς· βρωσίμοις [Αἰσχύλος]
epsilon 397	ἐδάνη· εἶδος ἀμπέλου
epsilon 398	ἐδανόν· εὐῶδες. ἡδύ. λιτόν (Ξ 172)
epsilon 399	*ἔδαπτον· ἤσθιον AS
epsilon 400	ἔδαπτεν· ὁμοίως
epsilon 401	ἔδαρ· βρῶμα
epsilon 402	ἔδαρθεν· ἐκοιμήθη
epsilon 403	ἐδάσθη· ἐμερίσθη. ἀπεκρίθη
epsilon 404	*ἐδάσαντο· ἐμερίσαντο (Ε 208) AS
epsilon 405	ἔδαυσεν· ἐκοιμήθη
epsilon 406	*ἐδάφισαν· κατέβαλαν (Ezech. 31,12 ..) AS
epsilon 407	*ἐδαφιοῦσι· προσκρούσουσι τῇ γῇ (Nah. 3,10) ASg
epsilon 408	ἐδαφίσθησαν· εἰς ἔδαφος ἀνῃρέθησαν
epsilon 409	*ἔδαφος· γῆ. [ἢ ἔλαφος] AS vg. r
epsilon 410	ἔδαψεν· διέκοψεν. r διῆλθεν (Ε 858)
epsilon 411	ἐδέγμην· ἐδεξάμην, b προσεδεχόμην (ι 513)
epsilon 412	*ἐδεδίειν· ἐφοβούμην (Hyperid. 2,6) AS (bp)
epsilon 413	ἐδέατρος· προγεύστης βασιλέως. ἐπιμελητὴς δείπνου (p)
epsilon 414	ἐδεδίει· ἐδεδοίκει. ἢ ἐξεκέκαυτο
epsilon 415	†ἐδέτμα· ἐδείκνυον
epsilon 416	*ἐδέδμητο· ᾠκοδομήθη (Ν 683) AS vg p
epsilon 417	ἐδεδίσκετο· ἐξεφοβήθη (Ar. Lys. 564)
epsilon 418	ἔδεαι· ἐσθίεις (Ω 129)
epsilon 419	ἐδαΐζετο· ἐπολεμεῖτο n
epsilon 420	ἐδέησέ μου· χρείαν μου ἔσχεν
epsilon 421	ἔδει· ἐχρῆν, ἔπρεπεν r
epsilon 422	*ἔδει· ἤσθιεν, ⸤ἢ ἐσθίει (Ο 636) Sb
epsilon 423	*ἐδειγμάτισεν· ἐδημοσίευσεν (ep. Col. 2,15) AS
epsilon 424	ἐδείδιμεν· ἐφοβούμεθα (Ζ 99)	14 in vol. 2
epsilon 425	ἐδεικανόωντο· ἠσπάζοντο (Ο 86)
epsilon 426	ἐδηλόμαν· ἐβουλόμην
epsilon 427	*ἔδειμαν· ᾠκοδόμησαν, ASb ἔκτισαν (Η 436)
epsilon 428	ἔδειμεν· ὁμοίως
epsilon 429	ἔδειν· ἐσθίειν· παρὰ τοὺς ὀδόντας
epsilon 430	*ἐδείναζον· δεινῶς ἔφερον (2. Maccab. 4,35) AS vg
epsilon 431	ἐδεινολογέετο· δεινοὺς λόγους ἔλεγεν (Hdt. 1,44,1 ..)
epsilon 432	ἔδεισεν· ἐφοβήθη (Α 33) s
epsilon 433	*ἔδειραν· ἐξέδειραν bΣ ἐξεδερμάτισαν (Α 459)
epsilon 434	*ἐδεῖτο· ἔχρῃζε, χρείαν εἶχεν, AS ἐδέετο
epsilon 435	ἐδελώνη· ἄνθος
epsilon 436	ἐδέμ· τρυφὴ 〈ἑρμηνεύεται〉 p
epsilon 437	*ἐδέννασεν· ἐχλεύασεν, ὕβρισεν (Eur. Rhes. 925) AS(b)
epsilon 438	ἐδεξιοῦτο· ἐξεναγώγησεν
epsilon 439	ἕδος· Θεσσαλικὸς θρόνος (Hippocr. art. 7 IV 92,10 L)
epsilon 440	*[ἐδεοῖν· ἱερεῖς] Av
epsilon 441	ἔδεσθον· ἔφαγον
epsilon 442	*ἕδεσιν· ἱεροῖς ASvg
epsilon 443	ἔδεσμα· βρῶμα r
epsilon 444	*ἐδέσματα· φάγια. ASvg βρώματα
epsilon 445	ἐδεσμευσάσθην· ἐδέσμευσαν. δυϊκῶς
epsilon 446	Ἐδεσσαῖος Ἡρακλῆς· ὁ ἐν Ἐδέσσῃ r
epsilon 447	*ἐδεστήν· βρωτήν ASb
epsilon 448	ἐδεστός· βρώσει ὑποπίπτων καὶ τροφῇ
epsilon 449	*ἔδεται· ἐσθίει gn
epsilon 450	ἐδεύεο· ἔλιπες (Ρ 142)
epsilon 451	ἐδεύησεν· ἐνδεὴς ἐγένετο. ἐνέλιπεν. †ἤγγισεν
epsilon 452	*ἐδεύετο· ἐκορέννυτο. ἐπαύετο. ηὐφραίνετο. ἐβρέχετο. ASvg ἐνδεὴς ἦν b, ἔχρησεν (Α 468) S
epsilon 453	*ἑδέων· οἰκιῶν. καθεδρῶν (Α 534) AS
epsilon 454	*ἕδη· καθέδραι. τὰ ἱερά. ἢ τὰ ἐδάφη AS
epsilon 455	*ἐδηδών· φαγέδαινα AS
epsilon 456	ἐδηδώς· καταβεβρωκώς r
epsilon 457	ἔδηεν· εὗρεν
epsilon 458	*ἐδηλήσατο· ἔβλαψεν, ⸤διέφθειρεν (Greg. Naz. c. 2, 1, 1, 69?) ASvg
epsilon 459	*†ἐδηλώσαντο· ἠκολούθησαν AS	15 in vol. 2
epsilon 460	ἐδημηγόρησεν· τῷ πλήθει εἶπεν, ἐλάλησεν (Dem. 19,18 ..)
epsilon 461	ἐδηλήσω· ἐκακοποίησας, ἔβλαψας
epsilon 462	ἔδησεν· ἐνέδησεν (Ξ 73)
epsilon 463	ἐδήτυεν· διεῖλεν, διῄρει
epsilon 464	ἐδητύος· βρώσεως AS, τροφῆς. ἀπὸ τοῦ ἔδειν (Α 469) r
epsilon 465	*ἐδητύς· τροφή, βρῶσις (Greg. Naz. c. 2, 1, 1, 345) ps. r
epsilon 466	ἐδῄωσαν· ἐπολέμησαν (Thuc. 1, 114,2) ps
epsilon 467	ἐδίηνεν· ἔβρεχεν S ἐμόλυνεν (Χ 495)
epsilon 468	*†ἐδίδον· κατέμαθον A
epsilon 469	ἐδίζησα ἐμεωυτόν· ἐζήτησα ἐμαυτόν (Heraclit. frg. 101) AS
epsilon 470	[ἐδεήδιεν· ἔβρεξεν]
epsilon 471	ἐδίηνεν· ἔβρεχεν (Χ 495)
epsilon 472	ἐδικραιώθη· ἴσως ἐμερίσθη (Hippocr.)
epsilon 473	*ἐδικανόωντο· ἐδεξιοῦντο (Ο 86) AS
epsilon 474	ἔδικεν· ἔβαλεν, ἔῤῥιψεν
epsilon 475	†ἐδίκοντο· ἐπορεύοντο
epsilon 476	*ἐδίνευον· ὠρχοῦντο (δ 19) ASvg
epsilon 477	ἐδινοῦντο· περιεστρέφοντο
epsilon 478	ἐδινήθη· περιηνέχθη
epsilon 479	[ἔδινον· ὠρχοῦντο]
epsilon 480	*ἐδίωσεν· ἐξέωσεν AS. r
epsilon 481	ἔδμεναι· ἐσθίειν (Ε 203)
epsilon 482	ἕδνα· φερνή, τὰ ὑπὸ τῶν μνηστήρων ταῖς μνηστευομέναις διδό‐ μενα. (Χ 472) Sr Μείλια δὲ τὰ ὑπὸ τῶν γονέων ταῖς γαμου‐ μέναις (Ι 147)
epsilon 483	ἑδνὰς ἐδητύς· ἡ ἀπὸ τῶν ἕδνων r
epsilon 484	ἑδνεύειν· ἐνεχυράζειν
epsilon 485	*ἕδνιος χιτών· ὃν πρῶτον ἡ νύμφη τῷ νυμφίῳ δίδωσιν AS. (r)
epsilon 486	ἐδνοπάλιζεν· ἀνῄρει. (Δ 472) ἀνέτρεπεν. ἐφόνευεν. ἐσκύλευεν. ἐκακοποίει. ἐτίνασσεν. εἷλκεν
epsilon 487	ἑδνωτήν· ἐγγαμιστὴν νυμφίῳ
epsilon 488	ἐδόκαζεν· ἀπεδέχετο
epsilon 489	ἐδομήθησαν· ᾠκοδομήθησαν
epsilon 490	ἔδον· ἔδοσαν (Hes. Theog. 30)
epsilon 491	*ἔδονται· φάγωσιν (Δ 237) vgb
epsilon 492	*ἔδονται τὰς σάρκας· τὰ μέλη φάγονται (Ierem. 19,9) AS	16 in vol. 2
epsilon 493	ἔδοξεν· ἐνομίσθη
epsilon 494	ἑδοξοεῖ· ἀγαλματοποιεῖ
epsilon 495	ἐδοξώθη· ἐδοξάσθη (Hdt. 8, 124, 1)
epsilon 496	†ἐδοργύπευσεν· ἔσφαξεν. ἢ ἐπέρανεν
epsilon 497	ἐδόρπησαν· ἐδείπνησαν· δόρπον γὰρ τὸ δεῖπνον
epsilon 498	ἕδος· ἔδαφος (Δ 406) S. γῆ. ⸤ἱερόν vg. ἄγαλμα. θρόνος. [λόγος. φρόντισμα, ὤρα.] ἢ βάσις. βρέτας. βάθρον. τέμενος. ἀσφάλισμα. ⸤ἕδρασμα (Ε 360). καθέδρα (Ι 194) AS
epsilon 499	*ἐδούπησαν· ἐψόφησαν (Xen. Anab. 1, 8, 18) ASvgn
epsilon 500	ἔδουσιν· ἐσθίουσιν (Ζ 142) Σ b
epsilon 501	ἕδρα· *βάσις. καθέδρα Σa ἢ συνέδρα. καὶ κατοχή
epsilon 502	ἔδραθεν· κατεκοιμήθη (υ 143)
epsilon 503	[ἕδραι] ἕδραι βουλῆς, αἳ ἐγίνοντο κατὰ πενταήμερον
epsilon 504	*ἑδραῖοι· σταθηροί, ἀσάλευτοι (1. Cor. 15,58) ASvg
epsilon 505	ἑδραῖον· βάσιμον. στερεόν (Plat. Tim. 64b?)
epsilon 506	*ἔδρακεν· εἶδεν AS
epsilon 507	[ἐδράκις· ὀλιγάκις]
epsilon 508	ἔδρακον· εἶδον (Eur. Or. 1456 ..)
epsilon 509	*ἐδραματουργήθη· ἐπράχθη ASvg
epsilon 510	ἕδρανον· δίφρον, καθέδραν
epsilon 511	*ἕδρασεν· ἐκάθισεν. Σa ἐκόσμησεν
epsilon 512	†ἐδράσσατο· †βοιήσσωνας ἦγεν
epsilon 513	ἐδρασάτην· ἔδρασαν. δυϊκῶς
epsilon 514	*ἑδρασθῆναι· παγῆναι. AS καὶ τὰ ὅμοια (Prov. 8,25)
epsilon 515	*ἑδρασμένη· βεβαιωθεῖσα (Sirac. 22,17) AS
epsilon 516	*ἐδρέψατο· ἐθέρισεν AS
epsilon 517	ἕδρῃ [προσεδρείᾳ καὶ] προεδρίᾳ (Θ 162) b
epsilon 518	†ἐδρίσο· κάθησο
epsilon 519	ἑδριᾶσθαι· καθέζεσθαι (Λ 645)
epsilon 520	[ἑδριᾶσθαι· καθῆσθαι]
epsilon 521	ἑδρίας· ἀεὶ πνέων
epsilon 522	ἕδρια· συνέδρια
epsilon 523	ἑδρήεσσα· βεβαία (Greg. Naz. c. 2,1, 13, 150) r (T)
epsilon 524	*ἑδριόωντο· ἐκαθέζοντο (Κ 198) ASnps
epsilon 525	ἕδρις· ἑδραῖος
epsilon 526	*ἔδρων· ἔπραττον. ἐπετέλουν ASvg
epsilon 527	ἐδρύμαξεν· ἔθραυσεν. ἔσφαξεν	17 in vol. 2
epsilon 528	ἐδρύπτοντο· κατεσπαράσσοντο (Xen. Cyr. inst. 3,1, 13)
epsilon 529	ἐδρύψατο· κατημύξατο
epsilon 530	*ἔδυ· ὑπεισῆλθε S, κατῆλθε, ⸤κατέδυ (Γ 36) g (AS)
epsilon 531	*ἐδεύετο· ἐνδεὴς ἦν (Δ 48) AS
epsilon 532	ἔδυν· ἔδυσαν, κατῆλθον (Λ 263)
epsilon 533	ἔδυσεν· ἐνεδύσατο
epsilon 534	ἐδεύησεν· ἤγγισεν. ἐνδεὴς ἐγένετο (ι 540)
epsilon 535	ἔδυνεν· ἐδύσατο, ἐνεδύσατο (Θ 43)
epsilon 536	ἐδύσετο· ἐνεδύετο (Β 578) ASvgn
epsilon 537	ἐδύσοιξα· ὑπενόησα
epsilon 538	ἐδύτην· κατῆλθον. ἢ ἀπέθανον (Ζ 19)
epsilon 539	〉ε δύων· ὀψὲ δύνουσα (Υ 232)
epsilon 540	[ἐδωγαθή· ἡ τροφή]
epsilon 541	ἐδωδή· τροφή (Θ 504)
epsilon 542	ἐδωδή· βρῶσις, βρῶμα
epsilon 543	ἐδώδιμος· τρωκτός. ⸤βρώσιμος S
epsilon 544	*ἐδωδίμω ν· τροφῶν, ⸤βρωσίμων 〈ἐδωδὴ γὰρ ἡ τροφή〉 AS (vg)
epsilon 545	ἔδωκα πολλά· παρ’ Ὁμήρῳ οὐδεὶς εὐεργετήσας μέμνηται, πλὴν τῆς Ναυσικάας (θ 462) καὶ αὐτὴ δὲ ὡς ἄκακος παρθένος αὐτὸ ποιεῖ
epsilon 546	ἔδωκεν· περιεποίησεν (Α 96 ..)
epsilon 547	ἑδώλια· τὰ τῆς νεὼς ζυγά, ἐφ’ ὧν οἱ ἐρέσσοντες καθέζονται. μεταφορικῶς καὶ τὰ τῆς οἰκίας ἕδρια
epsilon 548	ἐδωλιός· ὀρνέου εἶδος (Callim. frg. 425 Pf.)
epsilon 549	ἐδωλός· λόχος Λακεδαιμονίων οὕτως ἐκαλεῖτο
epsilon 550	*ἔδων· ἐσθίων sΣ
epsilon 551	[ἐδωνά· ζυγά. καταζῶμα νεώς] S
epsilon 552	ἑέ· αὐτόν. ⸤ἑαυτόν. αὐτό S
epsilon 553	ἑὲ δ έ· ἑαυτὸν δέ (Ω 134) S
epsilon 554	ἐείδεσθαι· δοξάζειν
epsilon 555	*ἐεδνωταί· πενθεροί. κηδεσταί (Ν 382) S
epsilon 556	*ἐειδόμενος· ὁμοιούμενος (Greg. Naz. c. 1, 2, 9, 44) A
epsilon 557	ἐεικοσόροιο· φορτηγοῦ τελείας, εἰκοσακώπου (ι 322)
epsilon 558	ἔειπεν· εἶπεν (Β 59)
epsilon 559	ἔεικται· ὡμοίωται
epsilon 560	ἐεικοσάβοιον· εἴκοσι βοῶν ἄξιον. ἢ εἰκοσαπλοῦν (χ 57)	18 in vol. 2
epsilon 561	ἐεισάμενος· ὁμοιωθείς (Β 22)
epsilon 562	*ἐεισάσθην· ὥρμησαν, ἐπῆλθον (Ο 544) S
epsilon 563	ἐείσατο· ὡμοιώθη (Callim. h. 6, 43)
epsilon 564	ἐΐσκεις· εἰκάζεις, ἀφωμοίωσαι (δ 148)
epsilon 565	ἐείσω· ὡμοιώθης
epsilon 566	ἐέλδεσθαι· ἐπιθυμεῖν
epsilon 567	ἐελδέσθω· ἐν ἐπιθυμίᾳ ἔστω (Π 494)
epsilon 568	*ἐέλδεται· ἐπιθυμεῖ (Ν 638) S
epsilon 569	ἐελδομένοισιν· ἐπιθυμοῦσιν (Η 4)
epsilon 570	*ἐέλδωρ· ἐπιθύμημα. AS εὐτυχὲς δῶρον. ⸤ἢ βούλημα (Α 41)
epsilon 571	ἐελμένοι· συγκεκλεισμένοι (S), ἐληλαμένοι (Μ 38)
epsilon 572	ἐέλπετο· ἤλπιζεν S. ᾤετο (Μ 407)
epsilon 573	ἐελποίμην· ἐλπίσαιμι 〈ἂν〉 (Θ 196) (S)
epsilon 574	ἔνδυνε· ἐνεδύσατο (Β 42)
epsilon 575	ἐέργει· κωλύει S. κατέχει (Β 617)
epsilon 576	ἐέργαθεν· ἐχώρισεν. (Ε 147) [ἢ φανῆναι. ἢ ὁμοιωθῆναι. δόξαι] ἐκώλυσε. [γνῶναι]
epsilon 577	*ἐέργετο· συνείχετο S
epsilon 578	ἔεργεν· εἶργεν. ἐκώλυσεν (Δ 130)
epsilon 579	*ἐεργόμενοι· κωλυόμενοι (Ν 525) S
epsilon 580	ἐέργων· κωλύων. χωρίζων. [ἐεργιεῖς· κάλλος. ἐριῶν·] ἀφο‐ ρίζων (Μ 201)
epsilon 581	ἐεργμένα· ἐγκεκλεισμένα
epsilon 582	ἐεργμέναι· πεφραγμέναι, ἠσφαλισμέναι (Ε 89)
epsilon 583	ἔερσαι· δρόσοι. ψεκάδες (Ξ 351) S(r)
epsilon 584	ἐερσήεις· καλός. δροσώδης. ἡ λέξις ἀπὸ τῶν δεδροσισμένων ἀνθῶν· ταῦτα γὰρ καλλίονα φαίνεται (Ω 419)
epsilon 585	ἐέρσης· δρόσου
epsilon 586	*ἔερτο· ἐκρέμνα (ο 460) (S)
epsilon 587	ἐέσσατο· ἐνεδύσατο Sr. περιεβάλλετο (Κ 23)
epsilon 588	†ἐέσθην· ἐμαράνθη
epsilon 589	ἕεστο· ἠμφίεστο. ἐνεδέδυτο (Μ 464)
epsilon 590	*ἐετῶς· εὐχερῶς. εὐκινήτως S
epsilon 591	†ἐεχμένη· συνεχομένη
epsilon 592	ἐώργει· εἰργάσατο, πεποιήκει (δ 693)	19 in vol. 2
epsilon 593	*†ἐζάνθη· ἐξηράνθη Svg
epsilon 594	ἐζάλωσεν· ἐμακάρισεν
epsilon 595	ἐζατωσάμην· διενοήθην
epsilon 596	ἐζατώθη· ᾔσθετο
epsilon 597	ἔζελεν· ἔβαλεν. [ἔλαβεν]
epsilon 598	ἕζεο· καθέζου (Ζ 354)
epsilon 599	*ἕζεσθαι· καθέζεσθαι AS
epsilon 600	*Ἐζεκίας· κράτησις θεοῦ
epsilon 601	ἑζέσθην· ἐκαθέσθησαν. δυϊκῶς (Η 59)
epsilon 602	*ἕζεται· καθέζεται ps
epsilon 603	*ἕζετο· ἐκαθέζετο (Α 246) ASvg
epsilon 604	*ἐζήλωσεν· ἐφθόνησεν S
epsilon 605	*[ἐζήων· νέων καὶ ἀκμαίων] S
epsilon 606	ἐζείνα· ἐπεσβέννυεν
epsilon 607	*ἑζόμενοι· καθεζόμενοι (Avg)
epsilon 608	ἕζου· καθέζου, κάθησο
epsilon 609	a) ἐζώγρουν· ζῶντας συνελάμβανον b) ἐζωμένοι· παρόντες. ἕτοιμοι
epsilon 610	ἐζωμένον· [τῇ ἰδίᾳ] ἐζωσμένον ζώνῃ
epsilon 611	εῃ· ὑπάρχῃ. (Κ 225 ..) 〈τῇ ἰδίᾳ〉
epsilon 612	*ἑῆς· ἰδίας AS vg
epsilon 613	ἕηκεν· ἐπαφῆκεν, προήκατο (Α 48)
epsilon 614	*ἑήλακεν· ἐλήφθη Sp
epsilon 615	εην· ὑπῆρχεν (Β 217). ἢ ἰδίαν (Ι 420)
epsilon 616	ἑῆος· ἑαυτοῦ. ἀγαθοῦ. νεανίου προσηνοῦς (Α 393) S
epsilon 617	ἑῇσιν· ταῖς ἑαυτοῦ S
epsilon 618	ἔησον· ἔασον
epsilon 619	ἐυτής· ἀγαθότης
epsilon 620	ἔθα· πάλιν
epsilon 621	[ἔθαγεν· ἠπάτα]
epsilon 622	*ἐθάδας· ἐθίμους, ⸤συνήθεις (Clem. Alex. qu. div. salv. 42) Avg
epsilon 623	ἐθάδων· ἐθίμων
epsilon 624	*ἐθαγενής· ἐγχώριος, ASvg ἐντόπιος S
epsilon 625	ἔθαλπον· ἐθέρμαινον
epsilon 626	*ἐθαμβήθη· ἐξεπλάγη, [ἐθαμβήθη] ASvg	20 in vol. 2
epsilon 627	ἐθάμβησεν· ἐθαύμασεν, ἐξεπλάγη
epsilon 628	ἐθάμιζεν· ἐπύκναζεν (θ 451)
epsilon 629	ἐθάς· εἰθισμένος r
epsilon 630	ἐθάσσατο· ᾠκήσατο. ἐκάθισεν
epsilon 631	*ἔθεεν· ἔτρεχεν ASvg. [ὤθει] (Α 483) S
epsilon 632	ἔθει· φθείρει. ἐρεθίζει. τρέχει (μ 407)
epsilon 633	ἔθειρα· κόμη τημελουμένη
epsilon 634	ἐθείρῃ· ἐπιμελείας ἀξιώσῃ (Φ 347) n
epsilon 635	ἐθείρῃσιν· θριξὶ τῆς ἐπιμελείας ἀξιουμέναις (Θ 42)
epsilon 636	ἔθειν· ἐξ ἔθους ἔρχεσθαι (Ι 540)
epsilon 637	ἐθειρόμενον· κοσμούμενον r. ἀγαλλόμενον
epsilon 638	*ἐθέλει· βούλεται n. ἐπιθυμεῖ
epsilon 639	*ἔθελγεν· ἠπάτα. vg κατεπόνει (Φ 276)
epsilon 640	ἔθελεν· ἐδύνατο (Φ 366)
epsilon 641	ἐθελημοί· πρόθυμοι (Hes. op. 118) (r)
epsilon 642	ἐθελήμως· προθύμως
epsilon 643	*ἔθελξεν· εἰς μεταβολὴν ἤγαγεν (κ 318) AS
epsilon 644	*ἐθελοθρησκείαν· ἐθελοσέβειαν (Col. 2,23) (g)S
epsilon 645	ἐθελοκάκων· τῶν κακὰ θελόντων
epsilon 646	ἐθελοκωφῶν· ἐθελόντως κωφεύων (Siracid. 19,27 v. l.)
epsilon 647	*ἐθελοντάς· τοὺς βουλομένους (AS) (Σ) (Dem. 18,68) ἢ χορη‐ γούς
epsilon 648	ἐθελοντῆρας· ἐθελουσίους, θέλοντας (β 292)
epsilon 649	*ἐθελοντής· ἑκουσίως, S αὐτοβουλήτως ASvg
epsilon 650	ἐθελοπρόξενος· ἑκὼν πρόξενος (Thuc. 3,70,3)
epsilon 651	*ἐθελουργός· ἕτοιμος, Σ ὁ κατὰ θέλησιν ἐργαζόμενος S
epsilon 652	*ἐθελουσίως· ἑκουσίως, παρὰ τὸ θέλειν (Xen. Hier. 11,12) ASvg
epsilon 653	ἐθέλω· βούλομαι (Α 116) Ab
epsilon 654	*ἕθεν· [ἐκάν] αὐτοῦ, αὐτῆς. (Α 114 ..) [ἄνωθεν] S
epsilon 655	ἐθέμωσεν· ἠνάγκασεν. ἐποίησεν (ι 486)
epsilon 656	ἕθεν· ἐγκλινόμενον μὲν αὐτοῦ, αὐτῆς, ὀρθοτονούμενον δὲ ἑαυτοῦ καὶ ἑαυτῆς r
epsilon 657	ἔθεντο· ἐποίησαν (Β 750)
epsilon 658	ἔθεον· ἔτρεχον
epsilon 659	ἐθερμάνθη· †ἐβαπτίσθη	21 in vol. 2
epsilon 660	ἐθερόμην· ἐθερμαινόμην
epsilon 661	*ἐθέσπισεν· προεῖπεν S
epsilon 662	*ἔθεσαν· ἐποίησαν (Α 290) ASpb
epsilon 663	ἔθεται· [καίεται. σκοτοῖ.] πειρᾶται
epsilon 664	*ἔθετο· ἐποίησεν (Eur. Or. 842 ..) Sp
epsilon 665	†ἔθη· ἀγαθά
epsilon 666	ἐθηεύμεθα· ἐθεωροῦμεν (ι 218) (S)
epsilon 667	[ἔθησαν· ἐποίησαν]
epsilon 668	ἐθήσατο· ἐθήλασεν (Ω 58)
epsilon 669	ἐθηήσαντο· ἐθεάσαντο (θ 17)
epsilon 670	*ἔθηκεν· ἐποίησεν (Α 2) b(S)
epsilon 671	ἐθήμων· ἐθῶν. ἢ ἔμπειρος. πρόθυμος. συνήθης
epsilon 672	*ἐθημοσύνη· συνήθεια Σ p. r
epsilon 673	ἔθησεν· ἔψισεν. ἐθήλασεν
epsilon 674	ἔθειραι· τρίχες κεκοσμημέναι (Τ 382)
epsilon 675	ἐθίζει· ἔθος ποιεῖ [ἐθίζοντας·] ...
epsilon 676	ἔθλασεν· συνέτριψεν, ἔκλασεν (ς 97)
epsilon 677	ἐθλιβόμην· ἐστενοχωρούμην
epsilon 678	ἐθμή· ἀτμός, καπνὸς λεπτός, ἀτμή
epsilon 679	ἐθμοί· πολλοί. ἑσμοί. πλόκαμοι
epsilon 680	*ἐθνῖται· οἱ ἐκ τοῦ αὐτοῦ ἔθνους Σ
epsilon 681	ἔθνεα· ἔθνη (Β 87 ..)
epsilon 682	ἐθόαζεν· ἐκαθέζετο
epsilon 683	*ἔθοντες· ἐθιζόμενοι (Π 260) (ASvgn)
epsilon 684	ἐθοινᾶτο· ἤσθιεν. εὐωχεῖτο. ⸤ἐτρύφα r
epsilon 685	ἐθόρνυτ ο· ὠχεύετο (Clem. Alex. Strom. 5 p. 716 P.?)
epsilon 686	*ἔθορεν· ἐπήδησεν. ASvg [ἔβη] (Δ 79 ..)
epsilon 687	ἔθος· συνήθεια
epsilon 688	ἐθόωσα· ὤξυνα (ι 327) (p)
epsilon 689	ἔθραξεν· ἐτάραξεν. ἔνυξεν. ⸤συνέτριψεν (Pl. Parm. 130 d ..) sb
epsilon 690	*ἔθραυσεν· ἔπαισεν (Exod. 15,6) ASPb
epsilon 691	ἔθρεξεν· ἐπῆλθεν. ἔδραμεν
epsilon 692	*ἐθρήσκευον· ἑτοίμως ἐσέβοντο (Sap. 11,15) (ASvg)
epsilon 693	[ἔθρια· εὐδία] b
epsilon 694	[ἔθρισεν· ἔφριξεν] r	22 in vol. 2
epsilon 695	ἐθρίγκωσεν· ἐπεγείσωσε· γεῖσος δέ ἐστι τῶν οἰκοδομημάτων ἡ ἀνωτάτω στεφανίς (Ε 10)
epsilon 696	ἐθρίς· τομίας. κριός
epsilon 697	ἐθρυλίχθη· περιεδρύφθη. ἀπεσύρη (Ψ 396)
epsilon 698	ἐθρύπτοντο· ἐφλυάρουν
epsilon 699	ἔθρωσκεν· ἥλλετο, ⸤ἐπήδα r
epsilon 700	ἔθρωσσε ν· ἐκινεῖτο
epsilon 701	†ἐθύει ν· ἄγειν
epsilon 702	†ἔθυζε ν· ἔκρουεν
epsilon 703	ἔθυιε ν· ἐνεμαίνετο. ἔτρεχεν
epsilon 704	†ἔθυνε ν· ἐδίωκεν
epsilon 705	ἐθώκατ ι· εἰώθασιν
epsilon 706	ἐθώκισ ε· κατήρτισεν
epsilon 707	ἐθώμιξε ν· ἐπέδησεν
epsilon 708	ἔθω ν· πορθῶν. φθείρων. [ἐθισμός·] εἰθισμένος. τῷ ἤθει ἀγόμενος, *⸤ἢ ἐξ ἔθους παραγινόμενος (Ι 540) Ab
epsilon 709	ἐθώπευσεν· ἐκολάκευσεν
epsilon 710	εἶ· πορεύου
epsilon 711	εἶ· ὑπάρχεις r
epsilon 712	εἰάζων· εἶα ἐπικελεύων. Εὐριπίδης Χρυσίππῳ (fr. 844)
epsilon 713	εἰαί· ἄλετοι καὶ ἀλέσματα. τῶν ὀσπρίων τὰ ἀποκαθάρματα (ε 368)
epsilon 714	†εἰακέν· ἀσθενεῖν s
epsilon 715	εἱαμεναί· τόποι κάθυδροι 〈βοτανώδεισ〉 (Δ 483)
epsilon 716	εἱαμενόν· νήνεμον. κοῖλον. [βοτανώδη]
epsilon 717	εἱαμενή· τόπος, ὅπου πόα φύεται ποταμοῦ ἀποβάντος· ἢ ἕλος παραποτάμιον κάθυδρον. ἢ ἀναβολὴ ποταμοῦ φυτὰ ἔχουσα
epsilon 718	εἶαρ· αἷμα. r. Avgp ἢ ψυχή r
epsilon 719	εἰαροπότης· αἱμοπότης r ψυχοπότης
epsilon 720	ἐΐα· λέγεται δὲ καὶ δισυλλάβως εἶα. Ἐπισκεπτέον δέ, εἰ ταυτόν ἐστιν ἤϊα καὶ ἐΐα· ὅταν γὰρ τὸ η, γίνεται βρῶμα, ὅταν δὲ τὸ ε, οὐ βρώματα, ἀλλ’ ἢ χόρτος, καὶ ἡ παράθεσις
epsilon 721	εἱανοῦ· εὐδιαχύτου 〈πέπλου〉 r (Σ 612)	23 in vol. 2
epsilon 722	εἴατο· ἦσαν (υ 106)
epsilon 723	*εἰαρινῆισιν· ἐαριναῖς (Θ 307 ..) S
epsilon 724	*εἴασεν· ἔασεν (Θ 125) S
epsilon 725	*εἴασκεν· συνεχώρει (Υ 408) Avg. r
epsilon 726	εἵαται· κάθηνται (Κ 422 ..) (r)
epsilon 727	εἵατο· ἐκαθέζοντο (Γ 149) (r)
epsilon 728	†εἰαγχοῦν· βοῶσαν
epsilon 729	εἴβει· δακρύει. *στάζει Avg. κλαίει. τήκεται (Τ 323)
epsilon 730	εἶβε· ἔσταζε. καὶ τὰ ὅμοια (δ 153)
epsilon 731	*εἰ γάρ· εἴθε γάρ (α 255 ..) Avg
epsilon 732	εἴγε· εἴπερ (ε 206)
epsilon 733	*εἰ δ’ ἄγε· ἄγε δή (Ζ 376) A. [εἰ δ’ ἄγε δή]
epsilon 734	*εἰ δ’ ἄγε δή· ἄγε δή (μ 112) Avg
epsilon 735	*εἰ δ’ ἄγε νῦν· ἄγε δὴ ἄρτι (Π 667) vgb
epsilon 736	εἰδαλίς· ὄρνις ποιός
epsilon 737	εἰδαλίμας· καλάς, †εὐώψεις. ἐπὶ τοῦ εἴδους εὐμόρφους, εὐπρεπεῖς (ω 279)
epsilon 738	[*εἰδάλλεται· φαίνεται s]
epsilon 739	[εἰδαλίζεται, ἐναλίζεται]
epsilon 740	*εἶδαρ· βρῶμα, rApsb σιτίον (Ε 379 ..). ὄφελος
epsilon 741	[εἶδας· εἰς αὔριον]
epsilon 742	εἴδατι· βρώματι
epsilon 743	*εἰδύλος· λόγιος Aphb(s)
epsilon 744	εἰ δὲ ἄγε· ἄγε δή
epsilon 745	εἰδεῖ· ἐλαύνει. κυλίει. κλείει. κατέχει. ἢ *κάλλει A, ἢ μορφῇ
epsilon 746	〉είδειεν· ἐφοβεῖτο. ἠνιᾶτο
epsilon 747	εἰδήμων· γνωστικός
epsilon 748	εἰδέναι· γνῶναι
epsilon 749	*εἰ δέον· εἰ πρέπον Avp
epsilon 750	εἴδεος· θάλπους, καύματος
epsilon 751	εἴδεος ἐνδίοιο· καύματος μεσημβρινοῦ (Callim. frg. 304 Pf.)
epsilon 752	εἴδεος ἧκε σέλας· μορφῆς ἀφῆκε φῶς (Greg. Naz. c. 1, 1, 22,12)
epsilon 753	*εἴδεται· φαίνεται vgb, δοκεῖ (Α 228)	24 in vol. 2
epsilon 754	*εἰ δ’ ἐτεόν· εἰ δ’ ἀληθές vg
epsilon 755	*εἰ δέ τῳ· εἰ δέ τινι Σa
epsilon 756	εἰδεχθές· ἀειδές, αἰσχρὸν τῷ ἰδεῖν, ἤτοι *ἄμορφον (A) b
epsilon 757	*εἰδεχθέστατος· μυσαρώτατος A, δυσειδέστατος
epsilon 758	εἴδη· εἶδος. [καῦμα.] χρῶμα. σῶμα. ὄψις, πρόσωπον
epsilon 759	εἰδηθμός· συστροφή. φυγή
epsilon 760	†εἰδηλήγε· ἀναμάρτητον
epsilon 761	εἰ δὴ ὁμοῦ· εἰ δὴ ἅμα (Α 61)
epsilon 762	εἰδημόνως· ἐπιστημόνως
epsilon 763	εἴδη παντοία· ἀντὶ τοῦ ὕλη. Αἰολεῖς 〈καὶ〉 Ἴωνες εἴδας τὰς ὕλας λέγουσι
epsilon 764	εἴδησις· γνῶσις (Sir. 42,18) r
epsilon 765	εἰ δή τοι· εἰ δή σοι. ἐάν σοι (Α 294?)
epsilon 766	†εἴδιον· νενοτισμένον, ὑγρόν
epsilon 767	*εἰδίω· ἱδρῶ. ἀγωνιῶ A
epsilon 768	εἴδωλον· σκιάν (δ 796)
epsilon 769	εἰδομένη· ἐοικυῖα, ὡμοιωμένη (Β 280) r
epsilon 770	*εἰδομένην· ὁμοιωθεῖσαν A
epsilon 771	εἰδόμενος· ἐοικώς, ⸤ὁμοιωθείς (Ε 462) r. vg
epsilon 772	εἰδοποιός· ἀναμορφωτής
epsilon 773	εἶδος· καῦμα r σῶμα. χρῶμα
epsilon 774	εἰ δ’ οὖν· εἰ δὲ οὖν
epsilon 775	[εἰδύει· καθεύδει]
epsilon 776	εἰδυίῃ· εἰδυίᾳ, ἐπισταμένῃ (Α 365)
epsilon 777	εἰδυίῃσιν· ἐμπείροις, ἐπιστήμοσι, συνεταῖς, ἐπισταμέναις (Α 608)
epsilon 778	εἰδώ· φρόνησιν. ὄψιν
epsilon 779	εἴδωλον· ὁμοίωμα r. ASvgn, εἰκών, σημεῖον χαρακτηριστικὸν σκιοειδές (Ε 449) ASvgn
epsilon 780	*ειδωμεν· μάθωμεν. vgb θεασώμεθα
epsilon 781	εἰδώς· ἔμπειρος, *ἐπιστάμενος Avg γνούς (Α 385, Γ 202) (vg)
epsilon 782	εἴελος· εἴλιγγος
epsilon 783	εἶεν· ὑπάρχοιεν (Β 372) *ἦσαν A ἢ ἄγε δή. vg καὶ ταῦτα μὲν οὕτως rp [ἢ ἐσμέν.] ἢ ἀναφώνησις
epsilon 784	[εἴεσθαι· ἀκολουθῆσαι. ὁμοιῶσθαι]
epsilon 785	*εἰ ἐτεόν· 〈εἰ〉 ἀληθές (Β 300) AnT	25 in vol. 2
epsilon 786	εἵετο· ἐπεθύμει. ὥρμα (Θ 301)
epsilon 787	*†εἴεο· ἐκπολεμιστοῦ νεανίσκου †ἀναφώνησις A
epsilon 788	*εἵζει· καθέζεται (Ν 281 ..) Ab
epsilon 789	εἵζεο· καθέζου (Γ 162)
epsilon 790	*εἴη· γένοιτο, ASvg ἔστω (2. Regn. 14,17)
epsilon 791	εἴη· ἔστιν ἄφεσις. *καὶ ἔξεστιν Ah
epsilon 792	εἶθαρ δέ· ταχέως b δέ, *εὐθέως ASvg ἤδη κατ’ εὐθύ, ὀξέως (Ε 337). καὶ χθές
epsilon 793	εἰθεῖν· μαθεῖν
epsilon 794	εἴθε· ὄφελον. μακάρι. αἴθε. εὐκτικὸν ἐπίῤῥημα r
epsilon 795	†〉ειθέσθων· ἐπείθοντο
epsilon 796	εἰθεῖα· δικαιοσύνη (Ψ 580)
epsilon 797	εἶθ’ οὕτως· μετὰ ταῦτα (2. Macc. 4,22 ..)
epsilon 798	εἰθύ· ἐπ’ εὐθείας (Υ 99 ..)
epsilon 799	εἰθύοντα· ὁρμῶντα (Hdt. 7,8 β 2)
epsilon 800	εἰθυνόμενον· ἐπίτονον
epsilon 801	εἰθυπτίωνα· ἐπ’ εὐθείας φερόμενον (Φ 169)
epsilon 802	εἰθύφαλλον· τὸ ἐντεταμένον αἰδοῖον (Cratin. fr. 14). Δημο‐ σθένης (54,14) δὲ νεανίσκους τινὰς ἀσελγεῖς τοὺς εἰθυφάλ‐ λους εἴρηκεν. Λέγεται δὲ καὶ ποιήματά τινα ἐπὶ τῷ ἱσταμένῳ φαλλῷ ᾀδόμενα
epsilon 803	εἶεν· ἐπορεύετο
epsilon 804	εἴημι· πορεύομαι
epsilon 805	εἰκαδάρχαι· προστάται τινὸς συστήματος
epsilon 806	εἰκάδες· μέρη τινὰ φυλῆς
epsilon 807	εἰκάζειν· σκώπτειν q ἐοικάζειν. τὸ λέγειν· ὅμοιος εἶ τῷδε
epsilon 808	εἰκάζομεν· ὁμοιοῦμεν
epsilon 809	εἰκαθέοιμεν· παραχωρήσωμεν (Greg. Naz. c. 2, 2, 5, 32)
epsilon 810	*εἰκαιοβουλία· ματαιότης An (vg)
epsilon 811	*εἰκαιολογία· ματαιολογία (Avg) s
epsilon 812	*εἰκαιομυθεῖ· ματαιολογεῖ p φλυαρεῖ A (vg)
epsilon 813	*εἰκαῖον· ἀνωφελές, μάταιον, ἀργόν A μωρόν (vg)
epsilon 814	*εἰ καί τις ἄλλος· ὡς οὐδεὶς ἄλλος (Greg. Naz. or. 12 p. 190 D) Avgp
epsilon 815	εἰκασία· ὁμοιότης r
epsilon 816	εἴ κε· ἐάν πως (Α 66)
epsilon 817	*εἶκε· ὑποχώρει n, δίδου χώραν (Ε 348)	26 in vol. 2
epsilon 818	[εἰκεῆς· τυχούσης]
epsilon 819	[εἴκει· παρεγένετο]
epsilon 820	*εἴκειν· ὑποχωρεῖν Avgp
epsilon 821	[ε]ἷκεν· ἦλθεν. [ἢ ἐάν πως] (Α 317)
epsilon 822	*εἴκελον· ὅμοιον (Ν 330) n (Avg)
epsilon 823	[ε]ἱκέσθαι· παραγενέσθαι (Α 19)
epsilon 824	[ε]ἵκετο· ἦλθε, παρεγένετο (Α 362)
epsilon 825	εἴκετε· ὑποχωρεῖτε, δότε χώραν (Δ 509)
epsilon 826	*εἰκῆ· μάτην, ὅθεν καὶ εἰκαῖος ὁ μάταιος Avg ἢ ἀκαίρως, ἢ ⸤ὡς ἔτυχεν (Eur. Bacch. 686?) Avg
epsilon 827	εἴ κα λῇς· ἐὰν τολμήσῃς
epsilon 828	†εἰκλεῖ· δειπνεῖ
epsilon 829	†εἰκλόν· δεῖπνον
epsilon 830	†εἰκνεῖται· ἄλλος αὐτὸν εἰσφέρει
epsilon 831	*εἴκοι· ὑποχωρήσοι (ς 374) A
epsilon 832	*εἴκομεν· ὑποχωροῦμεν, ἀναχωροῦμεν AS
epsilon 833	εἰκόνα· χαρακτῆρα, τύπον
epsilon 834	*εἰκός· τάχα. ἴσως. εὔλογον. ἀκόλουθον n. ἐνίοτε καὶ σημαίνει τὸ μὴ πάντως ὄν ASn
epsilon 835	εἰκοσάβοιον· εἴκοσι βοῶν ἄξιον. εἰκοσαπλοῦν (χ 57)
epsilon 836	*εἰκὸς ἦν· ἐνεχώρει AS
epsilon 837	*εἰκόσι· χαρακτῆρσιν ASvg
epsilon 838	εἰκοσινήριτ’ ἄποινα· ⸤εἰκοσαπλᾶ rS, πρὸς εἴκοσιν ἐξισούμενα. Ἐρίζειν γὰρ τὸ ἐξισοῦσθαι (Χ 349)
epsilon 839	εἰκοσόροιο· εἰκοσακώπου (ι 322)
epsilon 840	*εἰκότα· ὅμοια. πρέποντα ASvg ἁρμόζοντα Svg [ἢ ἐλθόντα]
epsilon 841	*εἰκοτολογῆσαι· ἐστοχασμένως εἰπεῖν ASh
epsilon 842	*εἰκότως· πρεπόντως ASvg εὐλόγως AS δικαίως N
epsilon 843	ἐΐκτην· ὡμοιωμένοι ἦσαν (Α 104)
epsilon 844	εἰκούς· εἰκόνας· ‘εἰκοὺς τῶν ἐγχέλεων‘ (Ar. Nubb. 559). Ἀρι‐ στοφάνης τοῦτό φησι, δυσχεραίνων ἐπὶ τῷ ἄλλοις ποιηταῖς ἀφορμὰς παρασχεῖν. ἐν γὰρ Ἱππεῦσί φησιν· ‘ὅπερ οἱ τὰς ἐγχέλεις θηρώμενοι πέπονθασ‘ (864)
epsilon 845	εἰκυῖα· ἐοικυῖα r *ὁμοία (Δ 78) Sn
epsilon 846	*εἰκώ, εἰκών· χαρακτήρ. ὄψις AS
epsilon 847	*εἴκων· ὑποχωρῶν n (S)	27 in vol. 2
epsilon 848	*εἰκώς· ἐοικώς (Φ 254) ASn
epsilon 849	εἴλα· ὀσπρίων καλάμη
epsilon 850	εἰλαδόν· ἀθρόως. *⸤κατὰ συστροφήν (Β 93) p
epsilon 851	*εἰλαπινάζων· εὐωχούμενος (Ξ 241) r. ASgp
epsilon 852	*εἰλαπίναι· εὐωχίαι (Σ 491) (ASvg)
epsilon 853	*εἰλαπιναστής· συμπότης, συνευωχητής, ὁμοτράπεζος (Ρ 577) ASn
epsilon 854	εἰλαπίνη· θυσία. ἑορτή. ⸤ἀπὸ τοῦ συνειλεῖσθαι εἰς αὐτὴν πλείονας r *εὐωχία (ASvn) r
epsilon 855	*εἰλαπίνηισιν· εὐωχίαις μεγάλαις (Κ 217) AS
epsilon 856	εἶλαρ· ἀλέξημα. βοήθημα vg. φυλακή. ἀσφάλεια. 〈ἕρκοσ〉 (Η 338 ..) Sb
epsilon 857	*εἴλας· ἀγέλας. (2. Macc. 5,3 v. l.) ASgn ἢ πυκνή. ἀγαθή. σκοτεινή [ἕρκος]
epsilon 858	εἰλάτινον· τὸ ἐπὶ τῆς τρόπεως τοῦ ἱστοῦ ἐλάτινον ξύλον (β 424)
epsilon 859	*εἵλατο· ἔλαβεν AS. ἠγάπησεν. ἠθέλησεν ASvg
epsilon 860	*εἷλεν· κατέλαβεν (Δ 421) r. Sg ἐχειρώσατο n
epsilon 861	*εἴλεα· †ἄθλια. χαλινοί. δεσμοί. φιμοί. δέραια AS
epsilon 862	Εἰλειθυίας· ἐνίοτε μὲν τὰς θεάς (Λ 270) ἐνίοτε δὲ τὰς ὠδῖνας· (Τ 119) ὁ ποιητὴς δὲ ἑνικῶς (Π 187) ... Ἥρα ἐν Ἄργει
epsilon 863	[εἰλεῖται· κρύπτεται. κακουργεῖ]
epsilon 864	εἰλέοντες· στρέφοντες
epsilon 865	εἰλεός· ἡ τοῦ θηρίου κατάδυσις n καὶ στρόφος
epsilon 866	εἰλέουσι· συγκλείουσι συνέχουσιν
epsilon 867	εἰλεῦνται· συγκλείονται
epsilon 868	εἰλεσίας· εἶδος καλάμου
epsilon 869	εἰλέτις· βλάσφημος
epsilon 870	*εἵλετε· ἐπορθήσατε AS
epsilon 871	*εἵλετο· ἠνέσχετο ἔλαβεν (Β 46) AS, ἀφεῖλεν
epsilon 872	*εἰλέωσι· συγκλείωσι rn συνέχωσιν (Β 294) b
epsilon 873	*εἰληθερῶν· ἡλιαζόμενος AS
epsilon 874	εἰληθερήσαντες· ἐν ἡλίῳ θαλφθέντες	28 in vol. 2
epsilon 875	εἴλη· ἡ τοῦ ἡλίου αὐγή, ἡ θερμασία. (Ar. fr. 627) r ἢ καὶ τὰ ἄχυρα, καὶ τῶν ὀσπρίων ἡ καλάμη. [καὶ θερμασία]
epsilon 876	εἰληθερεῖν· ἐν ἡλίῳ θερμαίνεσθαι· εἴλην γάρ φασι τὴν τοῦ ἡλίου αὐγήν
epsilon 877	εἰλήθη· ἐστράφη
epsilon 878	εἰληθερούμενος· ἐν ἡλίῳ θερμαινόμενος p
epsilon 879	εἰλήλουθα· ἦλθον (Ε 204)
epsilon 880	*εἰλήλουθεν· ἐλήλυθεν (Ο 131) (S)
epsilon 881	εἰλήϊον· ἐν ἡλίῳ θερμανθέν
epsilon 882	εἵληθι· ἵλεως γίνου (γ 380)
epsilon 883	*εἰλημμένον· συλληφθέντα AS
epsilon 884	*εἴλην· συστροφήν, AS πλῆθος A
epsilon 885	εἵληος εἶ· ἵλεως εἶ
epsilon 886	εἴληφεν· ἔλαβεν, ἐδέξατο
epsilon 887	*Εἰλήθυιαι· αἱ ἐπὶ τῶν τικτουσῶν θεαί g
epsilon 888	†Εἱλήτι· Ζεὺς ἐν Κύπρῳ
epsilon 889	εἴληχα· λέλογχα, ἔλαχον, εἴληφα
epsilon 890	*εἰλιγγιᾶν· σκοτοῦσθαι AS συστρέφεσθαι
epsilon 891	εἰλιγγιῶν· σκοτοδινιῶν
epsilon 892	*εἴλιγγον· σκότωσιν ASgn
epsilon 893	εἰλίγγους· σκοτοδινιάσεις
epsilon 894	[εἰλιθιότης· παντελῶς ἀπόγνωσις]
epsilon 895	*εἰλικρινές· καθαρόν vgp (ASP) ἄδολον, ⸤ἀληθές. ASP φανερόν
epsilon 896	εἶλιγ ξ· σκότωσις. στρόφος
epsilon 897	εἱλίξουσ ι· στρέψουσιν
epsilon 898	〉είλιον· παράφερνον
epsilon 899	εἰλίποδας βοῦς· ἐπιθετικῶς τὰς βοῦς (Φ 448), ⸤διὰ τὸ ἑλίσσειν τοὺς πόδας κατὰ τὴν πορείαν rp .. τὰς αὐτὰς καὶ εἰλίποδας ἕλικας διὰ τὸ οὕτως βαδίζειν λέγουσι (Ι 466)
epsilon 900	εἰλιπόδεσι· ταῖς βουσί (Ζ 424)
epsilon 901	*εἰλιπόδης· ἐν τῇ ἑλιγῇ τοὺς πόδας ἔχων AS
epsilon 902	εἱλίχθη· ἐστράφη
epsilon 903	εἵλκετο· ἐτείνετο
epsilon 904	εἱλκτής· αἴτιος
epsilon 905	[εἰλτῆρες· ἐνώτια]
epsilon 906	εἴλλῃ· εἴργῃ, κωλύῃ	29 in vol. 2
epsilon 907	εἰλλόμενον· εἰργόμενον. Αἰσχύλος Βασσάραις (fr. 25)
epsilon 908	εἰλόμενοι· περιειλούμενοι, συνεστραμμένοι. ἢ συγκεκλεισμένοι. ἢ συνηθροισμένοι (Ε 782)
epsilon 909	εἰλομένων· συστρεφομένων ἐν πολέμῳ (Ε 203)
epsilon 910	[εἰλός· πᾶν τὸ ἐπιπῖπτον βάρος. καὶ τὸ ἐν ταῖς πάγαις ἐπιπῖπ‐ τον ξύλον]
epsilon 911	εἰλούμενος· συστρεφόμενος
epsilon 912	εἰλύ· μέλαν
epsilon 913	†εἰλύει· κοιμᾶται
epsilon 914	εἴλυεν· ἐκρύπτετο
epsilon 915	εἰλύεται· εἰλεῖται, συστρέφεται r. κρύπτεται. κακουργεῖ. τε‐ τραποδίζει
epsilon 916	Εἰλήθυια· ἐπιτεταγμένη τοκετῷ
epsilon 917	εἴλυμα· ἐνείλυμα. ⸤περίβλημα. σκέπασμα (ζ 179) r
epsilon 918	*εἰλύος· τέλματος (Φ 318) S
epsilon 919	*εἰλύς· [εἰλύω]. τὸ πηλῶδες τοῦ ποταμοῦ S
epsilon 920	εἰλυόμην· ἐκρυπτόμην
epsilon 921	εἰλυθμός· ὅλκος. συρμός
epsilon 922	εἰλυθέντες· καλυψάμενοι r
epsilon 923	εἰλύσθαι· ἕλκειν
epsilon 924	εἰλυσπᾶσθαι· τὸ παραπλησίως τοῖς ὄφεσι καὶ τοῖς σκώληξιν ἰέναι rb
epsilon 925	εἰλυσπᾶτο· συνεσπᾶτο
epsilon 926	*εἰλυσπώμενος· εἰλούμενος r. SPn
epsilon 927	εἰλυσπῶνται· περὶ 〈τὸν〉 αὐτὸν τόπον στρέφονται μετὰ καμάτου
epsilon 928	εἰλύσσεται· εἰλεῖται
epsilon 929	εἰλύσω· ἐν ἰλύϊ κρύψω (Φ 319)
epsilon 930	[εἰλύϊος· θηρίον ἀπὸ φρυγάνων σκωληκοειδές, ᾧ χρῶνται πρὸς δέλεαρ]
epsilon 931	εἰλυφᾶι· στρέφει. ζητεῖ. τινάσσει τὴν φλόγα
epsilon 932	εἴλυται· καλύπτεται
epsilon 933	*εἴλυτο· κατεσκεύαστο. κατεκεκάλυπτο (Π 640) ASn
epsilon 934	εἰλυφάζει· εἰλεῖ S. παραγώγως (Υ 492)
epsilon 935	*εἰλυφάζετο· ἑλίσσετο, συνεστρέφετο AS
epsilon 936	εἰλυφόων· εἰς εἴλυσιν ἄγων, ἢ συνειλῶν τὸ φῶς μετὰ συστρο‐
epsilon 936	φῆς (Λ 156)	30 in vol. 2
epsilon 937	*εἰλυφόων 〈ἄνεμος〉· συστρέφων ἄνεμος (Λ 156) AS
epsilon 938	*εἰλυφάζει· συνάγει. ἰχνεύει. ⸤συστρέφει p
epsilon 939	εἰλυφῶντα ι· συστρέφονται. περιέρχονται
epsilon 940	*εἰλύ ω· περιβάλλω ASn
epsilon 941	[εἰλ ῶ]
epsilon 942	*εἱλόμην· ἐδεξάμην (Eur. Med. 396)
epsilon 943	*εἰλῶν· συστρέφων ASn
epsilon 944	*Εἵλωτες· οἱ Λακεδαιμόνιοι δοῦλοι ns, οἱ παρὰ Λάκωσι δου‐ λεύοντες
epsilon 945	εἰμάδες· ποιμένων οἰκίαι ps
epsilon 946	εἱμαρμένη· τὸ πῦρ. ἢ βία, καὶ ἀνάγκη μεμοιραμένη
epsilon 947	*εἵμασιν· ἱματίοις (Γ 392) nT
epsilon 948	εἰ μέμονας· εἰ προθυμῇ (Ι 247)
epsilon 949	*εἰ μέν· ἐὰν μέν (Α 135) AvN
epsilon 950	εἰμέν· ὑπάρχομεν. ⸤ἐσμέν (Ε 873) Sb
epsilon 951	εἱμένοι· περικείμενοι. ⸤περιβεβλημένοι (Δ 432) n (AS)
epsilon 952	εἰ μή· ἐὰν μή (Β 156)
epsilon 953	εἰ μή σφας· εἰ μὴ αὐτούς
epsilon 954	εἰ μὴ †καὶ λαγόνεσι· μή τι δ’ ἂν κατ’ ἀκριβολογίαν
epsilon 955	εἴμην· ὄντως Avgn ὑπῆρχον ἐγώ
epsilon 956	*εἶμι· πορεύσομαι (Α 169) r. gn
epsilon 957	*εἰμί· ὑπάρχω (Α 186) rS
epsilon 958	εἴ μιν· εἰ αὐτόν
epsilon 959	[ε]ἱμείρεται· ἐπιθυμεῖ (α 59)
epsilon 960	[εἴμορος· πεπρωμένος]
epsilon 961	ἑίν· ἀντωνυμία. ἐκεῖνον (Antim. fr. 92 W.) AS
epsilon 962	*εἶναι· πεφυκέναι r ὑπάρχειν (Α 91) r. gb
epsilon 963	εἰν ἀγορῇ σθένος ἕξομεν· βουλευσόμεθα δυνατῶς (Σ 274)
epsilon 964	*εἰνάνυχες· ἐπὶ ἐννέα νύκτας (Ι 466) pb
epsilon 965	†εἴναξ· κάλλος†
epsilon 966	[ε]ἶνας· νεῦρα
epsilon 967	εἰνάετες· ἐπ’ ἐννέα ἔτη (Σ 400)
epsilon 968	εἰν Ἀρίμοις· Ἄριμά τινες τὴν κατακεκαυμένην τῆς Φρυγίας
epsilon 968	χώραν (Β 783)	31 in vol. 2
epsilon 969	εἰνάτιον· λοξόν
epsilon 970	*εἰνάτερες· αἱ τῶν ἀδελφῶν γυναῖκες S αἱ σύννυμφοι (Χ 473) ASn
epsilon 971	Εἴνατον· τόπος Λυκίας, καὶ Κρήτης
epsilon 972	*εἴνατος· ἔνατος (Β 295) r (A)
epsilon 973	*εἵνεκεν· ἕνεκεν r AS χάριν Svg
epsilon 974	*εἰν ἐλεοῖσιν· ἐν τοῖς μαγειρικοῖς τραπεζίοις (Ι 215) AS
epsilon 975	[ε]ἶνες· νεῦρα (λ 219)
epsilon 976	εἰνεσίαι· ἐπιστολαί
epsilon 977	*εἰνὶ θρόνῳ· ἐν τῷ θρόνῳ (Θ 199) S
epsilon 978	*εἰνοδίοις· τοῖς πρὸς τῇ ὁδῷ τὰ οἰκία ἔχουσιν (Π 260) SN(g)
epsilon 979	εἴνοσις· κίνησις r
epsilon 980	εἰνοσίφυλλον· σύνδενδρον. κινησίφυλλον· ἔνοσις γὰρ ἡ κίνη‐ σις· καὶ ἐκ τοῦ παρακολουθοῦντος σύνδενδρος (Β 632)
epsilon 981	*εἴξαντα· ὑποχωρήσαντα ASvg ὑποστρέψαντα
epsilon 982	εἶξε δέ· ὑπεχώρησε δέ (Ω 100)
epsilon 983	*εἷο· ἑαυτοῦ. n [εἰπεῖν λέγειν] (Δ 400)
epsilon 984	[εἶοι· ὀσπρίων τὰ καθάρσια]
epsilon 985	εἰ οἷά τε· εἰ δυνατά
epsilon 986	†εἰπάδεον· ἐπικόπτον
epsilon 987	*εἰπέ· εὑρέ. ἐλθέ AS
epsilon 988	εἰπέμεν· εἰπεῖν (Η 373)
epsilon 989	εἴπερ τινές· ὡς ἄλλοι τινές
epsilon 990	*εἴπερ γάρ· ἐὰν γάρ (Α 81) S
epsilon 991	*εἴπεσκεν· εἶπεν (Β 271) AS
epsilon 992	*εἵπετο· ἠκολούθει (Β 675) r ASn
epsilon 993	εἱπόμην· ἠκολούθουν (Eur. Phoen. 1164) r
epsilon 994	εἵποντα· ἀκολουθοῦντα
epsilon 995	*εἵποντο· ἠκολούθουν (Ε 591) ASvgn
epsilon 996	εἶπος· παγίς. [πάγι] καὶ πᾶν βάρος
epsilon 997	*εἴ ποτέ τοι· εἴ ποτέ σοι (Α 39) n
epsilon 998	*εἴρ· λαῖλαψ ASvg
epsilon 999	*εἶραι· συνάψαι. συῤῥάψαι n
epsilon 1000	Εἰραφιώτης· ὁ Διόνυσος r παρὰ τὸ ἐῤῥάφθαι ἐν τῷ μηρῷ
epsilon 1000	τοῦ Διός. καὶ Ἐρίφιος παρὰ Λάκωσιν	32 in vol. 2
epsilon 1001	*εἰράων· ἐκκλησιῶν, παρὰ τὸ εἴρειν ἐν αὐταῖς καὶ λέγειν (Σ 531) AS
epsilon 1002	εἴργαθεν· διεῖργεν, ἐκώλυεν, ἔφρασσε. διεῖλε, διέκοψεν (φ 221)
epsilon 1003	εἰργάσατο· ἐποίησεν, ἐπράξατο (Ps. 73,12)
epsilon 1004	*εἶργε· κώλυε ASn κάτεχε (Eur. Hec. 874)
epsilon 1005	*εἴργεσθαι· κωλύεσθαι ASvgn συνέχεσθαι
epsilon 1006	*εἶργμαι· ἠρξάμην AS
epsilon 1007	εἱργμός· κώλυσις. δεσμός. σύνσχεσις
epsilon 1008	[εἶρε· αἶρε]
epsilon 1009	*εἴρεαι· ἐρωτᾷς (Κ 416) AS
epsilon 1010	[εἴρεαι· ἔρωτες] *〈εἴρει〉· λέγει. σύρει. ASb ἐρεῖ
epsilon 1011	εἰρέβαδε· εἰς ἔρεβος
epsilon 1012	εἰρεθύρη· ὀρσοθύρα. ὁ στροφεύς
epsilon 1013	*†εἰρεῖς· πνίγεις S(s)
epsilon 1014	[εἴρεον· δουλείαν. αἰχμαλωσίαν]
epsilon 1015	εἴρερον· δουλείαν (θ 529)
epsilon 1016	*εἰρεσιώνη· κλάδος ἐλαίας rASn
epsilon 1017	*εἰρεσίας· κωπηλασίας ASvgn
epsilon 1018	εἰρεσίη· κωπηλασίη (λ 640)
epsilon 1019	εἴρεται· ἐρωτᾷ, πυνθάνεται
epsilon 1020	*εἴρετο· ἔλεγεν. ἠρώτα Σ ἐπυνθάνετο (Α 513)
epsilon 1021	εἰρεῦντα· ἐρωτῶντα
epsilon 1022	εἰρεῦσαι· λέγουσαι. Εἴρω γὰρ λέγω, οὗ ὁ μέλλων ἐρῶ. Ἡσίοδος ἐν τῇ Θεογονίᾳ (38)
epsilon 1023	*εἰ μή τῳ· εἰ μή τινι
epsilon 1024	εἴρηκεν· εἶπεν, ἔλεγεν (Eur. Hec. 1178)
epsilon 1025	*[εἴρημαι· ἐρωτῶ AS]
epsilon 1026	εἰρημένος· λελεγμένος (Θ 524) r
epsilon 1027	εἴρη· ἐρώτησις. φήμη, κληδών
epsilon 1028	†εἰρήδεται· ἐρίζεται
epsilon 1029	εἰρηναῖον· εἰρηνικόν
epsilon 1030	εἰρήνη· κόρος †τέλος
epsilon 1031	εἰρηνάζει· κρατεῖ ...
epsilon 1032	εἰρηνεύσομεν· εἰρηνικῶς διάξομεν	33 in vol. 2
epsilon 1033	*[εἰρήσαντο· ηὔξαντο] AS
epsilon 1034	*εἰρήσεται· λεχθήσεται (Ψ 795) r. AS
epsilon 1035	*εἰρήσθω· λεγέσθω ASvg
epsilon 1036	εἰρήσομαι· ἐρωτήσω (η 237) r
epsilon 1037	[εἰρητής· αἴτιος]
epsilon 1038	εἴρητο· *ἔλεγε AS λέλεκτο (Κ 540)
epsilon 1039	*εἴρει· λέγει ASn ῥητορεύει
epsilon 1040	†εἴρη· ἡ ἐκ τοῦ ἡλίου γινομένη ταῖς νεφέλαις χρόα, τὸ καλού‐ μενον τόξον
epsilon 1041	εἷρκται· ἑάλωκε, κωλύεται
epsilon 1042	εἱρκτή· φυλακή, ἀσφάλεια. [ἢ κωλύει]
epsilon 1043	εἱρμός· 〈ἀκολουθία〉 rw
epsilon 1044	*εἷρξαι· κωλῦσαι. κατακλεῖσαι n συγκλεῖσαι (ASvgn)
epsilon 1045	*εἰροκόμῳ· ἐριουργῷ (Γ 387) Σ
epsilon 1046	*εἰροπόκοις· ἔρια κειρόμενα ἔχουσι· πέκειν γὰρ τὸ ξαίνειν, κείρειν (Ε 137) Σ
epsilon 1047	*εἴρομαι· ἐρωτῶ (Α 553) ASn
epsilon 1048	εἰρόμεναι· ἐρωτῶσαι (Ζ 239)
epsilon 1049	[εἰροκοπῶ· εἰρουργῶ]
epsilon 1050	εἴροντες· λέγοντες. συνείροντες
epsilon 1051	*εἶρος· ἔριον (δ 135) S πτωχός (ς 6 ..) ASvg
epsilon 1052	*εἷρπον· ἐπορεύοντο. μετὰ σχολῆς ἐβάδιζον (μ 395) Σ
epsilon 1053	[εἰρτή· ἀσφάλεια]
epsilon 1054	†εἴρηται· ἡτοίμασται
epsilon 1055	*εἰρύαται· ἀνελκυσμέναι S ἢ πεφυλαγμέναι ⸤εἰσίν (Δ 248) S
epsilon 1056	*εἰρύατο· εἱλκυσμέναι ἦσαν (Ξ 30) S
epsilon 1057	εἰρυμέναι· εἱλκυσμέναι (Ν 682)
epsilon 1058	*εἴρυντο· ἐφύλασσον (Μ 454) n
epsilon 1059	εἰρυόμεθα· φυλάττομεν (Φ 588)
epsilon 1060	εἰρυσαίμεθα· εἱλκύσαιμεν
epsilon 1061	*εἰρύσαο· ἐφύλαξας (Φ 230) (As)S
epsilon 1062	*εἰρύσασθαι· φυλάξαι (Α 216) r. AS(s)
epsilon 1063	*εἴρυσαν· εἵλκυσαν (Λ 9) r, AS
epsilon 1064	εἰρύσαιτο· γνοίη (Θ 143) καὶ ἐρύσασθαι· γνῶναι
epsilon 1065	εἴρυσεν· εἵλκυσεν (Γ 373)
epsilon 1066	εἰρύσατο· ἐκώλυσεν. *ἐφύλαξεν (Δ 186) r. A	34 in vol. 2
epsilon 1067	εἰρύσαι· ἑλκύσαι
epsilon 1068	εἴρυσθαι· εἰδέναι· ‘χαλεπόν σε θεῶν αἰειγενετάων δήνεα εἴ‐ ρυσθαι‘ (ψ 81) καὶ φυλάξαι (γ 268)
epsilon 1069	εἰρύσθη· εἱλκύσθη
epsilon 1070	*εἴρων· ὁ ἄλλα μὲν φρονῶν, ἄλλα δὲ λέγων vg
epsilon 1071	†εἰρωθέντα· κινδυνεύσαντα. σαλεύσαντα
epsilon 1072	*εἴρων· προσποιητός· μὴ ἀληθεύων. ἀργός. SP ἀλαζών
epsilon 1073	*εἰρωνεία· κολακεία sp ψευδολογία. ⸤ὑπόκρισις. nsp ἀπάτη. ⸤χλεύη (2. Macc. 13,3) ns
epsilon 1074	εἰρωνεία· ἔστι λόγος ἐκ τοῦ ἐναντίου τὸ ἐναντίον δηλῶν, μετά τινος ὑποκρίσεως
epsilon 1075	εἰς· ἀντὶ μὲν τοῦ πρός· ‘εἰς Ἀγαμέμνονα‘ (Η 312) ...
epsilon 1076	εἰσαγαγόντε· εἰσαγαγόντες. δυϊκῶς (Μ 18 v. l.)
epsilon 1077	*εἰσαγγελία· κατηγορία AS ἐμφανισμός. ⸤μήνυσις s
epsilon 1078	*εἰσαγείρατ ο· ἀνεκτήσατο (Ο 240) n
epsilon 1079	*εἰσαγηόχασιν· εἰσήνεγκαν AS
epsilon 1080	*εἰσαγηοχώς· εἰσενεγκών ASvg
epsilon 1081	εἰσαγωγῆς· ἀρχὴ r Ἀθήνησι τῶν τὰ ἐγκλήματα εἰσαγόντων
epsilon 1082	εἰς ἀγρὸν Μάνης· παροιμία, ἐπὶ τῶν εὐχρήστων. ἐμφαίνει γάρ, ὡς [ἐναγρῶς] ἐν ἀγρῷ χρησίμου μᾶλλον ὄντος τοῦ οἰκέτου
epsilon 1083	εἰσαγωγικούς· νεαρούς. ⸤ἀρχαρίους (r)
epsilon 1084	*εἴσαιτο· δόξειεν (Β 215) AS ὁμοιοῖτο
epsilon 1085	[εἴσατο· ὡμοιώθη]
epsilon 1086	*εἴσατο· ὡμοιώθη n ‘εἴσατο δὲ φθογγὴν υἷϊ Πριάμοιο‘ (Β 791)
epsilon 1087	*εἰς ἅλα· εἰς τὴν θάλασσαν (Α 141) ASnsp
epsilon 1088	*εἰσάμενος· ὁμοιωθείς (Ν 45) S (An)
epsilon 1089	*εἶσαν· [ὑπῆχον] ⸤συνῆκαν, ἢ ἤδεισαν, ἢ ἐπεγίνωσκον AS
epsilon 1090	εἴσαντ ο· ἔδοξαν. ⸤ἐφάνησαν (Μ 103) r
epsilon 1091	*ἐΐσης· ἐξ ἴσου πᾶσι μεριζομένης (Ι 225) AS
epsilon 1092	*εἴσατο· ἠμφιάσατο AS εἰσῆλθεν (Δ 138) S
epsilon 1093	ἐΐσας φρένας· εὐκράτους, ἀγαθάς (λ 337) ἰσοτοίχους
epsilon 1094	εἰσαφάσματα· εἰσπτήματα, ἀπὸ τοῦ εἰσαφιέναι. ἢ σπα‐ ράγματα. Αἰσχύλος Προμηθεῖ λυομένῳ (fr. 204)
epsilon 1095	*εἰσβάλλει· εἰσέρχεται ASvg	35 in vol. 2
epsilon 1096	εἰς βοός· Ἀθήνησιν ἡμέρα οὕτως καλεῖται τοῦ Βοηδρομιῶνος
epsilon 1097	*εἷς βροτός· εἷς ἄνθρωπος AS
epsilon 1098	εἰς δέον· οὕτω Περικλῆς τὰ εἰς προδοσίαν χρήματα ἀπεγρά‐ φετο (Ar. Nubb. 859)
epsilon 1099	εἰσδύεται· εἰσέρχεται
epsilon 1100	*εἰς Διονύσου· πρὸς Διόνυσον AS
epsilon 1101	*εἰσδυόμενα· εἰσερχόμενα (r) AS
epsilon 1102	*εἴσεαι· γνώσῃ (Η 226). γνῶθι AS [προσήκει, πρέπει] A
epsilon 1103	εἰσδύσῃ· εἰσελεύσει
epsilon 1104	*εἰς ἕ· πρὸς ἑαυτόν (Ψ 203) S
epsilon 1105	*εἰσέθει· εἰσέτρεχεν· θέειν γὰρ τὸ τρέχειν ASvg
epsilon 1106	*εἰσίτω· εἰσερχέσθω ASn
epsilon 1107	εἰσέδρακεν· ἐθεάσατο (ι 146)
epsilon 1108	*εἰσεκώμασεν· εἰσῆλθεν ASgnP
epsilon 1109	*εἰσελάσων· εἰστρέχειν μέλλων AS
epsilon 1110	*εἰσελαύνοντα· εἰσερχόμενα (A) S
epsilon 1111	εἰσεμπορεύεσθαι· τὸ εἰς πολεμίους ἐμπορίας χάριν ἀπιέναι
epsilon 1112	εἰς ἐμφανῶν κατάστασιν· ἣν ἡμεῖς καλοῦμεν ἐμφανείας ἐγ‐ γύην
epsilon 1113	εἰς ἔρερον· εἰς δουλείαν
epsilon 1114	εἷσεν· ἐκάθισεν (Γ 382) r. S ἵδρυσεν (ζ 8)
epsilon 1115	*εἰς ἐπίδοσιν· εἰς αὔξησιν ASvg
epsilon 1116	εἰς ἔνην· εἰς τρίτην (Ar. Ach. 172)
epsilon 1117	*[εἴσετο· δόξειεν AS]
epsilon 1118	*εἰς εὐνήν· εἰς κοίτην (Λ 115) ASvgN
epsilon 1119	*εἰσέφρησεν· εἰσήγαγεν r (ASvg)
epsilon 1120	εἰσέφρηκεν· εἰσεπήδησεν. εἰσαφῆκεν
epsilon 1121	ἐΐσης· εἰς ἴσον ἑκάστῳ μεμερισμένης [δε] ‘δαιτὸς ἐΐσησ‘ (Α 468 ..)
epsilon 1122	εἰσηγαγέτην· εἰσήγαγον. δυϊκῶς
epsilon 1123	*εἰσηγεῖται· συμβουλεύει. νουθετεῖ AS
epsilon 1124	εἰσηγήσασθαι· τὰ αὐτά
epsilon 1125	*εἰσηγήσεως· διδασκαλίας, παραινέσεως AS
epsilon 1126	*εἰσήγησις· τὰ αὐτά r. ASvg Pn
epsilon 1127	εἰσηγητήρια· ὅταν ἄρχηται βουλεύειν, ἢ θύειν
epsilon 1128	εἰσηγητής· *διδάσκαλος. Avgn παραινέτης. εἰσάκτης. σύμ‐ βουλος
epsilon 1129	εἰσηγοῦμαι· συμβουλεύω, παραινῶ διδάσκω, νουθετῶ	36 in vol. 2
epsilon 1130	*εἰσήλασεν· εἰσῆλθεν ASvg
epsilon 1131	*εἰσήλατο· εἰσεπήδησεν r. ASvg
epsilon 1132	εἰσηλεῖν· εἰσάγειν. εἰσελαύνειν
epsilon 1133	*εἰσηλύσιον· τίμημα εἰσόδου, ἢ τέλος AS
epsilon 1134	εἰσήῤῥησεν· εἰσεφθάρη (Ar. Equ. 4) (r)
epsilon 1135	ἐΐσης· ἰσομοίρου. ⸤ἴσης (Α 468) S
epsilon 1136	†εἴσηται· παύσηται
epsilon 1137	εἶσθα· πορεύσῃ, ἢ πορεύου (Κ 450)
epsilon 1138	*εἰσθμός· εἴσοδος ὕδατος S στενή
epsilon 1139	*εἶσι· πορεύεται n ἢ ἔρχεται (Γ 61) S
epsilon 1140	εἰσί· τυγχάνουσιν, *⸤ὑπάρχουσιν (Α 153) rAS
epsilon 1141	*εἰσίασιν· εἰσέρχονται (Hebr. 9,6) r. ASvg
epsilon 1142	*εἰσείεις· εἰσήρχου A
epsilon 1143	*εἰσίοις· εἰσέλθοις AS
epsilon 1144	*εἴσιθι· εἴσελθε (Eur. Andr. 876) r. ASvg
epsilon 1145	εἰσίθμη· εἴσοδος r στενή (ζ 264)
epsilon 1146	*εἴσιμεν· εἰσερχόμεθα (Eur. Or. 1119) AS
epsilon 1147	εἰσίοντο· εἰσήρχοντο r
epsilon 1148	*εἰσίουσιν· εἰσέρχονται AS
epsilon 1149	*εἰσίτω· εἰσελθέτω r. ASn Ps
epsilon 1150	εἰς κάλλος 〈γράφειν〉· τὸ καλλιγραφεῖν. ὅταν δὲ ἁμιλλᾶσθαι
epsilon 1151	εἰσκεκριμένον· ἐπεισαγόμενον, ἢ *⸤ἐπείσακτον np
epsilon 1152	ἐΐσκομε ν· εἰκάζομεν S
epsilon 1153	ἐϊσκόμενο ν· εἰκαζόμενον
epsilon 1154	ἐΐσκει ν· εἰκάζειν, ὁμοιοῦν, δοκεῖν
epsilon 1155	†Εἰσκονιανο ί· οἱ Ἐφέσιοι. ὡς Ἀντίμαχος (fr. 104 W.)
epsilon 1156	*εἰς κόρακας· εἰς τὸ σκότος ASvg
epsilon 1157	*εἰσκρίνει· εἰσχωρίζει. μερίζει (ASn)
epsilon 1158	εἰσκρίνοιτο· εἰσφέροιτο. κρίνοιτο S
epsilon 1159	εἰσκυκλεῖσθαι· περιφέρεσθαι
epsilon 1160	*εἰσκυκλήσας· περιελθών AS
epsilon 1161	*ἐΐσκω· εἰκάζω, ὁμοιῶ (Γ 197) ASn
epsilon 1162	*εἰς κόνιν· εἰς γῆν (Ps. 21,30 ςʹ) AS
epsilon 1163	*εἰς λῆξιν· εἰς τελειότητα ASvgn
epsilon 1164	εἰς μελίττας ἐκώμασας· παροιμία, ἐπὶ τῶν παρὰ δόξαν
epsilon 1164	ἀθρόως κακουμένων	37 in vol. 2
epsilon 1165	εἰς νέωτα· εἰς τὸ ἐπιόν
epsilon 1166	εἰσόδια· πρόσοδοι. ἀναλώματα
epsilon 1167	εἰς ὁδὸν ὁρμηθείς· ἀντὶ τοῦ μετέωρος πρὸς ἀπόπλουν
epsilon 1168	*εἰσοικίζεται· εἰσφέρει. ἢ εἰσφέρεται. ἢ ἰδιοποιεῖται (Men. fr. 765 Koe.) AS
epsilon 1169	*εἰσοίσει· εἰσενέγκῃ (Eur. Bacch. 367) r. ASvgn
epsilon 1170	εἰσοιχνεῦσιν· εἰσπορεύονται. καὶ ἐνεδρεύουσιν (ι 120)
epsilon 1171	*εἰς ὅ κεν· ἕως ἄν (Β 332) S
epsilon 1172	εἴσομαι· *γνώσομαι (Θ 532) ASvg ὄψομαι. χάσομαι. ἱδρύσο‐ μαι. εἰσελεύσομαι
epsilon 1173	εἰσομένας· γνωσομένας. ὁμοιωθείσας
epsilon 1174	〉εισόμενον· ὁδοιποροῦντα
epsilon 1175	ἔισον· ἀγαθόν
epsilon 1176	εἴσονται· γνώσονται, r ASvg μαθήσονται (Eur. Andr. 258)
epsilon 1177	*εἰσορόων· βλέπων (Ε 183) g
epsilon 1178	*εἰς ὅ τε· ἕως ἄν ASv
epsilon 1179	*εἰς παραβολήν· εἰς γέλωτα (Ps. 43,14 ..) ASvg
epsilon 1180	*εἰσπεπαικότες· εἰσπεπηδηκότες Sn (AS)
epsilon 1181	*εἰσπεποιημένη· ἔξωθεν γεγενημένη (AS)
epsilon 1182	*εἰσποιητόν· θετόν ASvgn νόθον
epsilon 1183	εἰσπράκτωρ· ἐπαίτης
epsilon 1184	εἰσπραξάμενος· μεθοδεύσας, ἀπαιτήσας
epsilon 1185	*εἰσπράττει· ἀπαιτεῖ q SPn
epsilon 1186	*εἷς ῥα· εἷς δή. περὶ ἑνός ASn
epsilon 1187	*†εἰσέω· ἱκετεύω (A) S
epsilon 1188	εἰς τέλος· ἕως γήμῃς
epsilon 1189	*εἷστο· ἐνεδέδυτο r. AS
epsilon 1190	*εἰς τὸ ἀπηχές· εἰς χεῖρον ASvg ἢ κακόν AShp
epsilon 1191	*εἰσφορά· τέλεσμα q ASvg
epsilon 1192	εἰσφρῆναι· εἰσάξαι, ἐνεγκεῖν
epsilon 1193	εἰσφρήσασθαι· †καυχάσασθαι. μετὰ σπουδῆς *εἰσενεγκεῖν (Dem. 8,15?) (AS Pn)
epsilon 1194	εἰσφρήσῃ· εἰσαγάγῃ, εἰσάξῃ
epsilon 1195	*εἰς χάος· εἰς ἀέρα. ἀντὶ τοῦ εἰς ἐρήμωσιν (Mich. 1,6) AS
epsilon 1196	εἰ σφῶϊν· εἰ ὑμῶν (Α 257)
epsilon 1197	*εἴσω· ἔσω, ἔνδον (Γ 322 Δ 460) r. ASn
epsilon 1198	*εἰς ὦπα· ἄντικρυς, ἢ [τὸ] πρὸς ὄψιν (Γ 158) Sg n	38 in vol. 2
epsilon 1199	εἰσωμίλει· ἐκολάκευεν
epsilon 1200	εἰσωποί· ἐναντίοι, ἢ ἔσωθεν βλεπόμενοι, ἢ ἔνδον τῆς ἐπιφανείας ὄντες· ‘εἰσωποὶ δ’ ἐγένοντο νεῶν‘ (Ο 653) κατὰ πρόσωπον εἶχον τὰς ναῦς
epsilon 1201	*εἶτα· ἔπειτα, r. g μετὰ ταῦτα
epsilon 1202	[ε]ἰτάκειν ἐληλυθέναι
epsilon 1203	εἴ τις καὶ πηγή· ἐπὶ τῆς Κλείτης (Greg. Naz. AP 8, 97,2)
epsilon 1204	*εἰ τό γε· εἰ τοῦτό 〈γε〉 (Α 116) n
epsilon 1205	εἴ τοι θυμός· ἐάν σου ἡ ψυχή (Α 173)
epsilon 1206	*εἴτω· ἐλθέτω (Η 75) AS v
epsilon 1207	εἰφθῇ· εἴβηται
epsilon 1208	[εἰχέαι· ἐοικέναι]
epsilon 1209	εἶχε· κατεῖχε S
epsilon 1210	εἰχέσθην· ἐνείχοντο. ἐθαύμαζον
epsilon 1211	[εἴχεται· οἴχεται]
epsilon 1212	*εἰχόμενος· κατεχόμενος A
epsilon 1213	εἴω· πορεύωμαι (Sophr. fr. 48) r
epsilon 1214	*εἴωθεν· ἔθος ἔχει (Sir. 37,14) r. n.
epsilon 1215	εἰωθότες· εἰθισμένοι, ἔθος ἔχοντες (Ε 203)
epsilon 1216	*εἰωθώς· σύνηθες ASpn ἔθος ἔχων (Ζ 508) Sn
epsilon 1217	*εἵως· ἕως, μέχρι τινός nS
epsilon 1218	εἴωσεν· ἀπεώσατο
epsilon 1219	*εἰῶσιν· ἐῶσιν (Λ 549) n
epsilon 1220	*εἵως· ὅπως, ἵνα, ἐφ’ ὃν χρόνον
epsilon 1221	ἐκ· καὶ ἀντὶ τοῦ πρό
epsilon 1222	ἐκάδευον· ἐπένθουν
epsilon 1223	ἑκάεργον· μακροβόλον, τοξότην (Α 147)
epsilon 1224	*ἑκάεργος· ὁ μακρόθεν εἴργων ASvg τοῖς βέλεσιν (Α 479)
epsilon 1225	ἕκαθεν· μακρόθεν, πόῤῥωθεν (Β 456)
epsilon 1226	ἐκάκιζον· ᾐτιῶντο, ἐμέμφοντο
epsilon 1227	ἐκαθίσατο· Ἀττικοί. ὅταν τις ὠνούμενός τι τῶν ὑπὸ κήρυκι πιπρασκομένων, παραχρῆμα αὐτὸ μὴ ἀπάγῃ, ἵνα δὴ κυρία αὐτῷ μένῃ ἡ ὠνή. καὶ ἱδρύσατο
epsilon 1228	ἐκαίνυτο· ἐνίκα (γ 282)
epsilon 1229	*ἐκάκωσα· 〈κακῶς διέθηκα〉 (Num. 16,15) (nw)
epsilon 1230	*ἐκαλαμήσαντο· ἀπεθέρισαν, ἐκ τῆς τοῦ σπόρου καλάμης (Iud.
epsilon 1230	20,45) AS	39 in vol. 2
epsilon 1231	Ἑκάλειος Ζεύς· ὃν 〈ἐφ’〉 Ἑκάλῃ ἱδρύσατο
epsilon 1232	ἑκαλία· πόῤῥωθεν
epsilon 1233	ἑκάλιμος· ἱερός, ἀφειμένος
epsilon 1234	ἐκαλιάξαντο· ἐσκήνωσαν
epsilon 1235	ἐκάμαξεν· ἔσεισεν
epsilon 1236	ἐκαμάτευσε· μετὰ κακοπαθείας εἰργάσατο. καὶ ἔφυγεν
epsilon 1237	ἔκαμεν· ἐπετέλεσεν, ἐποίησεν. ἠῤῥώστησεν. ἀπέθανεν. ἐκοπίασεν
epsilon 1238	ἐκάμοντο· κατειργάσαντο (ι 730)
epsilon 1239	*ἔκανεν· ἐφόνευσεν ASvg
epsilon 1240	ἑκανόμος· ἀγελαῖος φιμός
epsilon 1241	*ἐκάπυσσεν· ἐξέπνευσεν AS κάπυς γὰρ τὸ πνεῦμα. καὶ συνέσχεν (Χ 467)
epsilon 1242	*ἐκαραδόκουν· ἐκαρτέρουν. ἐπετήρουν ASn
epsilon 1243	ἐκαρβάνιζεν· ἐβαρβάριζεν· καρβὰν γὰρ ὁ βάρβαρος. τὸ δ’ αὐτὸ καὶ †ἐκαρβάνιζεν
epsilon 1244	†ἐκάρδικεν· οὐκ ἂν ἐπάη τὴν καρδίαν†
epsilon 1245	ἐκαρίωσας· ἀπέκτεινας
epsilon 1246	ἐκάρκαιρεν· ἐπλήθυεν
epsilon 1247	ἐκάρκαιρον· ψόφον τινὰ ἀπετέλουν
epsilon 1248	*ἐκαρποῦτο· παρεκέρδαινεν ASvg
epsilon 1249	ἐκαρτύνοντο· ὠχυροῦντο (Λ 215)
epsilon 1250	〈ἐκαρφύνοντο〉 ἐξηραίνοντο
epsilon 1251	ἐκαρώσαντο· ἐλιποθύμουν
epsilon 1252	ἑκὰς πόλιος· μακράν ASvg, χωρίς, ⸤πόῤῥω r ASvg μακρὰν ⸤τῆς πόλεως r
epsilon 1253	ἑκαστάτ ω· ποῤῥωτάτω, μακροτάτω (Κ 113)
epsilon 1254	*ἑκάστοις· ἐνίοις, θατέροις AS
epsilon 1255	*ἑκάστοτε· ἀεί. παρ’ ἕκαστα ASnh
epsilon 1256	ἑκαστέρω· ποῤῥωτέρω, κεχωρισμένως (Theocr. 15,7)
epsilon 1257	ἐκασώρευον· περιεφοίτων, ἐπόρνευον
epsilon 1258	ἑκάταια· τὰ πρὸ τῶν θυρῶν Ἑκάτης ἀγάλματα. τινὲς δὲ τὰ ἐν τριόδοις
epsilon 1259	ἑκατεράκις· δίς
epsilon 1260	ἑκατερεῖν· τὸ πρὸς τὰ ἰσχία πηδᾶν ἑκατέραις ταῖς πτέρναις
epsilon 1261	*ἑκάτερθεν· ἑκατέρωθεν Sn τῶν δύο μερῶν (Γ 343)
epsilon 1262	*ἑκάτερον· ἐπὶ δύο μεμερισμένον AS	40 in vol. 2
epsilon 1263	*ἑκατέρωθεν· ἐξ †ὅλων τῶν μερῶν (4. Macc. 6,3) AS
epsilon 1264	ἑκάτη· ξύλον ἐν τοῖς φυλακίοις r ᾧ τοὺς κακούργους προσδεσ‐ μεύοντες ἐμαστίγουν
epsilon 1265	*ἑκατηβελέταο· τοῦ μακροβόλου (Α 75) (Ap)
epsilon 1266	ἑκατηβόλος καὶ ἑκηβόλος· ὁ ἕκαθεν βάλλων καὶ ἐπιτυγχάνων. τινὲς δὲ (Simonid. fr. 26 A) ἐπεὶ ἑκατὸν βέλεσι τὸν ἐν Πυθοῖ δράκοντα ἀνεῖλεν Ἀπόλλων
epsilon 1267	Ἑκάτης ἄγαλμα· τὰς κύνας οὕτω φασί, διὰ τὸ ἐκφέρεσθαι Ἑκάτῃ κύνας. ἔνιοι δὲ καὶ αὐτὴν κυνοκέφαλον πλάττουσιν (Eur. fr. 968. Ar. fr. 594a)
epsilon 1268	ἑκάτοιο· μακροβόλου (Α 385)
epsilon 1269	Ἑκατόμβαια· ἑορτὴ ἐν Ἄργει, καὶ ἀγὼν τελούμενος
epsilon 1270	Ἑκατόμβαιος· ὁ Ἀπόλλων παρὰ Ἀθηναίοις· καὶ Ζεὺς ἐν Γορτύνῃ καὶ παρ’ Ἀρκάσι καὶ Κρησίν
epsilon 1271	ἑκατόμβας· θυσίας (Β 321)
epsilon 1272	Ἑκατομβεύς· μὴν παρὰ Λακεδαιμονίοις, ἐν ᾧ τὰ Ὑακίνθια
epsilon 1273	ἑκατόμβη· θυσία ποτὲ μὲν ἑκατὸν βοῶν, ποτὲ δὲ βοὸς καὶ προβάτου καὶ αἰγός. οἱ δὲ τὴν ἀπὸ παντὸς γένους θυσίαν. S ἢ θυσία †σύσκιος ἑκατὸν †βοῶν, vgA διὰ τὸ ἑκατὸν πόδας ἔχειν (Α 65)
epsilon 1274	ἑκατόμβοιον· ἑκατὸν βοῶν, ἢ πολλοῦ ἄξιον (Φ 79) (gS)
epsilon 1275	[ἑκατομβοίδιον· ἑκατὸν βοῶν τιμή]
epsilon 1276	ἑκατόμπεδον· τὸ θέατρον. ἢ *ἑκατὸν ποδῶν (Ψ 164) S
epsilon 1277	*ἑκατόνζυγος· ἑκατὸν καθέδρας ἔχουσα (Υ 247) S
epsilon 1278	Ἑκατοννήσους· αἱ περὶ Λέσβον
epsilon 1279	ἑκατονκάρανοι· ἑκατὸν αἱ ἐπιζήμιον πρασσόμεναι
epsilon 1280	ἑκατόνπεδος· νεὼς ἐν τῇ Ἀκροπόλει 〈τῇ〉 Παρθένῳ κατα‐ σκευασθεὶς ὑπὸ Ἀθηναίων, μείζων τοῦ ἐμπρησθέντος ὑπὸ τῶν Περσῶν ποσὶ πεντήκοντα
epsilon 1281	ἑκατόνπολιν· ἑκατὸν πόλεις ἔχουσαν (Β 649)
epsilon 1282	ἑκατὸν πόλεων πρυλέεσς’ ἀραρυῖαν· ἤτοι ἑκατὸν πόλεων ἔχουσαν ἄνδρας ἀριστέας ἐντετορνευμένους· ἢ ἑκατὸν πόλεων
epsilon 1282	ὁπλίταις πεζοῖς ἱκανὴν ἐφαρμόσαι (Ε 744)	41 in vol. 2
epsilon 1283	ἑκατόνσεμνον· πολύ. μέγα
epsilon 1284	ἑκατόνχειρον· κυρίως κατὰ τὸ μυθικόν· ἢ ἑκατόμπηχυν, διὰ τὸ μέγεθος· [ἢ νʹ πόδας] ἢ ἑκατὸν χεῖρας ἔχοντα (Α 402)
epsilon 1285	ἑκατοστύς· ὡς χιλιοστύς. συγγένεια
epsilon 1286	*†ἔκαχεν· ὑπήντησεν AS
epsilon 1287	ἐκβαβάξαι· ἐκσαλεῦσαι. Σοφοκλῆς Ἀντηνορίδαις (fr. 135)
epsilon 1288	Ἐκβατηρία· Ἄρτεμις ἐν Σίφνῳ
epsilon 1289	[Ἐκβατάνων· Περσικῶν]
epsilon 1290	Ἐκβατάνων· πόλις (Aesch. Pers. 16)
epsilon 1291	ἐκβακχεύει· ἐκταράσσει. ἢ ἀσέμνως ἑορτάζει
epsilon 1292	ἔκβασις· πέρας r τινὸς ὑποθέσεως. ἢ ἐκβλάστησις
epsilon 1293	ἐκβεβόλβισται· ἐξώρυκται p ἠφάνισται, ἀπὸ τῶν βόλβων (Com. ad. 992)
epsilon 1294	*ἐκ βελέων· ἐκ τῶν βελῶν (Ξ 130) b
epsilon 1295	ἐκβῆναι ὄρος καὶ ποταμὸν διαβῆναι
epsilon 1296	ἐκβήσεται· προβήσεται. [ἐκβαίνει]
epsilon 1297	*ἐκβιβάζει· ἀνύει. δοκιμάζει Sn
epsilon 1298	ἐκβιούζει· θρηνεῖ μετὰ κραυγῆς
epsilon 1299	ἐκβλίσαι· ἐκθλῖψαι, ἐκπιέσαι· βλίζειν γὰρ τὰ κηρία ἐκθλίβειν
epsilon 1300	ἐκβλιστέος· ἐκθλιπτέος
epsilon 1301	ἐκβολάς· γῆ χωστή
epsilon 1302	ἐκβολβίσαι· ἐκ ῥιζῶν ἀνασπάσαι
epsilon 1303	ἐκβολὴ σίτου· ὁ σπόρος
epsilon 1304	ἐκβολὴ λόγου· παράβασις, μετάβασις
epsilon 1305	ἐκβασιλίζεται· εἰς βασιλέως ἔθη τρέπεται
epsilon 1306	ἐκβόσκεται· διεσθίει, ἐκβιβρώσκει
epsilon 1307	*ἐκβρασθείη· ἐκβληθείη, ἀποῤῥιφείη (ASvgn)
epsilon 1308	*ἐκβρασμός· ἔκζεσις AS ταραχή, θόρυβος gn ταραγμός (Nah. 2,10 v. l.)
epsilon 1309	*ἐκγεγάμεν· ἐκγεγεννῆσθαι (Ε 248) (S)
epsilon 1310	ἐκγελοιώσαιμι· ἐκχλευάσαιμι
epsilon 1311	*ἔκγονα· τέκνα τέκνων r (ASg)
epsilon 1312	ἐκγρυτεύσῃ· ἐξερευνήσῃ
epsilon 1313	ἐκδαβῇ· ἐκκαυθῇ. Λάκωνες
epsilon 1314	ἐκ δ’ ἄγαγε· ἐξήγαγε δέ (Α 346)
epsilon 1315	ἐκ δ’ ἄγαγε πρὸ φόωσδε· προεξήγαγε δὲ εἰς τὸ φῶς τὸν
epsilon 1315	ἀλιτόμηνον (Τ 118)	42 in vol. 2
epsilon 1316	*ἐκ δ’ αἴνυτο· ἀφῃρεῖτο δέ (Δ 531) n
epsilon 1317	*ἐκ δ’ ἔβαν· ἐξέβησαν (Γ 113) ASvg
epsilon 1318	ἐκδεδασύνθαι· 〈τὸ〉 σῶμα δασὺ γεγονέναι
epsilon 1319	*ἐκδειματοῦντες· ἐκφοβοῦντες ASn
epsilon 1320	ἐκδείρεται· ἐκδερματοῦται
epsilon 1321	ἐκ δ’ ἕλον· ἐξέδωκαν (Α 369)
epsilon 1322	*ἐκ δεμνίων· ἐκ τῶν στρωμάτων (Eur. Or. 312) ASvgn
epsilon 1323	ἔκδεξαι· ἀνάμεινον r
epsilon 1324	*ἐκδέχεται· προσδοκᾷ, περιμένει (ep. Iac. 5,7) (AS)
epsilon 1325	ἐκ δὲ Χρυσηῒς νηός· ἐξέβη δὲ τῆς νηὸς καὶ ἡ Χρυσηΐς (Α 439)
epsilon 1326	ἐκδέψηται· ἐκμαστιγώσηται
epsilon 1327	ἐκ δὲ Καρδίης· Καρδία πόλις ἐν Χεῤῥονήσῳ. ὠνομάσθη δὲ ἀπὸ τοῦ ἁρπάσαι κόρακα καρδίαν ἀπὸ θυσίας καὶ κομίσαι εἰς τὸν τόπον, ἔνθα ἡ πόλις ἐκτίσθη (Hdt. 6, 36, 2 ..?)
epsilon 1328	ἐκ δ’ ἦλθεν· ἐξῆλθεν (Κ 140)
epsilon 1329	*ἔκδηλος· φανερός (Ε 2) ASPn ἢ ὑπερέχων ASP
epsilon 1330	*ἐκδημεῖ· ἀποδημεῖ AS ἀναχωρεῖ
epsilon 1331	*ἐκδιαιτηθῆναι· διαστραφῆναι (4. Macc. 18,5) AS [ἢ δια‐ πραχθῆναι] g (n)
epsilon 1332	†ἐκδιᾶν· σπᾶν. καὶ κέραμον συντετριμμένον ...
epsilon 1333	ἐκδιάστρα· κλῶσμα. ὁ στήμων
epsilon 1334	ἔκδικεν· ἐξέβαλεν
epsilon 1335	ἐκδίκησις· ἀνταπόδοσις (Sir. 27,28) r
epsilon 1336	ἐκδίδως· προδίδως
epsilon 1337	ἐκ Διὸς ὕδατα· τὰ ὄμβρια
epsilon 1338	ἐκδόται· προδόται, ἀποδόται
epsilon 1339	*ἔκδοτος· προδεδομένος ASn (vg) ἀποδεδομένος
epsilon 1340	ἐκδούπησαν· ἐβρόντησαν (Λ 451)
epsilon 1341	*ἐκδοχή· προσδοκία (Hebr. 10,27) Avgn
epsilon 1342	ἕκδραχμον· ἑξάδραχμον
epsilon 1343	ἐκδύειν· ἐξελθεῖν
epsilon 1344	ἐκδύετον· ἐξέδυσαν. δυϊκῶς
epsilon 1345	*ἐκδύνει· ἐξέρχεται (Prov. 11,8) AS
epsilon 1346	*ἐκ δυοῖν· ἐκ δύο ASp
epsilon 1347	†ἐκδύον· καλόν. κομψόν	43 in vol. 2
epsilon 1348	ἐκ δυοῖν τρία βλέπεις· τοῦτο ἐλέγετο ἐπὶ τῶν διὰ γῆρας ἢ ἄλλο τι πάθος οὐκ ὀξυδορκούντων οὐδὲ εἰλικρινεῖς ἐχόντων τὰς αἰσθήσεις
epsilon 1349	ἐκδύς· ἐξελθών (χ 334) ἐκδυσάμενος (ξ 460) r
epsilon 1350	ἐκ δ’ ὦσε· ἐξέωσε δέ (Ξ 494)
epsilon 1351	ἐκέασεν· ἔσχισεν (ε 132)
epsilon 1352	ἐκέδασεν· διεσκόρπισεν (Ε 88) [ἐκλαθέσθαι ἐποίησεν]
epsilon 1353	ἐκεῖ· μακράν, πόῤῥω
epsilon 1354	[ἐκεῖεν· ἐκέντησεν]
epsilon 1355	ἐκείνω· ἐκεῖνοι. δυϊκῶς
epsilon 1356	ἔκειρον· ἤσθιον, ἀνήλισκον (λ 578)
epsilon 1357	ἐκέκαστο· ἐνίκα. ἐδοξάζετο. *ἐκεκόσμητο (Β 530) ASg
epsilon 1358	ἐκεκεύθει· εἶχεν. ἀπέκρυπτεν (ι 348)
epsilon 1359	[ἐκεκήδει· ὑπεχωρήκει]
epsilon 1360	[ἐκέλαθον· ἐπελάθοντο. 〈ἐκλαθέσθαι ἐποίησαν〉]
epsilon 1361	†Ἐκελαοί· οἱ Ἀττικοί
epsilon 1362	ἐκέλευσεν· ἠνάγκαζεν. ἔλεγεν (Θ 318)
epsilon 1363	ἐκέκλετο· τὸ αὐτό (Ζ 66. Θ 184)
epsilon 1364	[ἔκελσεν· ἔσχισεν, διέλυσε. κατέβλαψεν]
epsilon 1365	ἐκέλησεν· ἐκέλευσεν
epsilon 1366	ἐκέλσαμεν· ὡρμίσαμεν (ι 546)
epsilon 1367	ἔκελσε· κατέλαβεν
epsilon 1368	*ἐκενώθησαν· ἐρημώθησαν (Ierem. 14,2) ASvg μετεβλήθησαν S
epsilon 1369	ἐκένωσεν· ἐρήμωσεν (ep. Phil. 2,7)
epsilon 1370	ἐκεράϊζον· ἀπώλλυον
epsilon 1371	ἔκερσεν· ἔκειρεν. ἔτεμεν, *ἔκοψεν (Ν 546) ASgPs
epsilon 1372	ἐκερτόμεον· ἠρέθιζον (β 323)
epsilon 1373	*ἐκεύθανον· ἔκρυπτον (Γ 453) ASg
epsilon 1374	*ἐκεχειρία· ἀργία ASvg ἀνάπαυσις, ⸤ἀνοχή Svg φιλία 〈τῶν ποτε ἐχθρῶν〉 bT
epsilon 1375	ἐκεχάνδει· ἐκεχωρήκει (Ω 192)
epsilon 1376	ἐκέχειρον· τὸ ἀργύριον
epsilon 1377	*ἔκηα· [διεσκέδασα.] κατέκαυσα (Α 40) Ag (S)
epsilon 1378	ἑκηβολίαι· προέσεις τῶν βελῶν, μακροβολίαι. εὐστοχίαι (Ε 54)
epsilon 1379	*ἑκηβόλος· τοξότης, μακροβόλος, (Avg) εὔστοχος (Α 96)	44 in vol. 2
epsilon 1380	ἔκηδεν· ἀπώλλυεν
epsilon 1381	ἐκήθεον· ἐβοήθουν
epsilon 1382	ἑκηλία· φιλοτησία, εἰρήνη
epsilon 1383	*ἕκηλος· ἥσυχος (AS)p πρᾷος (Ε 805) ASvg
epsilon 1384	ἐκηριώθη· ἐσκοτώθη. ἐπτοήθη. ἐθανατώθη. ἄμεινον δὲ ὠχρία‐ σεν
epsilon 1385	ἕκητι· ἕνεκα. r ἢ χωρίς
epsilon 1386	ἔκθαμβος· ἔκπληκτος (1. Regn. 4,13 ςʹ)
epsilon 1387	*ἐκθειάσαι· ἐπαινέσαι. S [ἢ ἔκθεμα]
epsilon 1388	ἐκθέβεν· ἐκτρέχειν
epsilon 1389	*ἔκθεσις· ὀφειλὴ παλαιά AS νομοθεσία r πρόσταξις, δόγμα
epsilon 1390	ἔκθεσμοι· παράνομοι (Σ) ἄδικοι, ἄνομοι (APn)
epsilon 1391	*ἔκθετα· ἐκριπτόμενα (Act. ap. 7,19) ASvgn
epsilon 1392	*ἐκθηριοῖ· μισεῖν ποιεῖ. διεγείρει AS
epsilon 1393	[ἔκθορ] ἔκθορεν· ἐξεπήδησεν (Π 427)
epsilon 1394	[ἔκθιβος· τὸ λῶμα τοῦ χιτῶνος, οἱ δὲ ἔκθροιβος]
epsilon 1395	ἐκθορνύμενος· ἐκπηδῶν
epsilon 1396	ἐκθοράψει· ἐκδιώξει. ἀπὸ τοῦ ἐκθορεῖν
epsilon 1397	*ἐκθορεῖν· ἐκπηδῆσαι, ἐκδραμεῖν gp
epsilon 1398	*ἐκθορών· ἐκπηδῶν vg ἐκπηδήσας AS
epsilon 1399	*†ἐκθόοντας· ἐξερχομένους AS
epsilon 1400	*ἐκθρώσκει· ἐκπηδᾷ (Κ 59) gn
epsilon 1401	ἐκθύει· ἐκζεῖ. ἐξεμεῖ (Hippocr. liqu. 6, VI 130 L.)
epsilon 1402	ἐκθύεσθαι· ἐξιλάσκεσθαι
epsilon 1403	ἐκθύματα· ἐξανθήματα (Hippocr. epid. 2, 2, 16, V 90,5 L) r
epsilon 1404	ἐκθύμενος· [λῶμα. κόμβος.] ταχύς
epsilon 1405	ἐκ θυμοῦ πεσέειν· μισηθήσεσθαι, μὴ εἶναι ἀρεστόν. ἐκπεσεῖν τῆς ψυχῆς (Ψ 595)
epsilon 1406	*ἐκθύμως· προθύμως ASps κατὰ ψυχήν (v)
epsilon 1407	ἐκθύωσιν· ἐκζέωσιν. ἐκπίπτωσιν
epsilon 1408	ἐκίαθεν· ἐπορεύετο
epsilon 1409	ἐκίγχανεν· ἐτύγχανεν, κατελάμβανεν, εὗρεν
epsilon 1410	*ἐκίδνατο· διεσκορπίζετο, ἐσκεδάννυτο (Θ 1) ASg
epsilon 1411	ἐκίνδαψεν· ἔψηλεν
epsilon 1412	ἐκινδάψασεν· ὑπέψηλεν, ἀπὸ κινδαψοῦ, ὅπερ ἐστὶν ὄργανον
epsilon 1412	κιθαριστήριον ποιόν, κινδαψός	45 in vol. 2
epsilon 1413	*ἔκιον· ἐπορεύοντο (μ 138) ASgn
epsilon 1414	*ἐκίσσησεν· ἐγέννησεν (Ps. 50,5) ASvgn
epsilon 1415	*ἐκίχανεν· ἔλαβεν, εὗρεν (Γ 383) ASgn
epsilon 1416	*ἐκιχήσατο· κατέλαβεν (Δ 385) gn
epsilon 1417	ἑκκαιδεκάδωρα· ἑκκαίδεκα παλαιστῶν· δῶρον γὰρ παλαι‐ στή (Δ 109)
epsilon 1418	*ἐκκακοῦμεν· ἀμελοῦμεν AS(vg) ἀκηδιῶμεν (2. Cor. 4,1 v. l.) S (vg)
epsilon 1419	†ἐκκακή· ὧδε
epsilon 1420	ἐκκαλάξαι· κλῖναι τὸ ἱστίον
epsilon 1421	*ἐκκαλεῖται· προκαλεῖται ASgn
epsilon 1422	ἐκκαλύπτων· φανεροποιῶν
epsilon 1423	ἐκκανάξειν· ἐκκενώσειν, ἀπὸ τοῦ κανοῦ. θορυβήσειν (Eup. fr. 272)
epsilon 1424	*ἐκκαπηλεύειν· δολοῦν ASg
epsilon 1425	ἐκκαυλῆσαι· ἐπιδοῦναι
epsilon 1426	ἐκκαχρύσω· ἐκκοκκίσω. ἐκτινάξω, ἢ συντρίψω. οἱ δὲ κρῖμνα
epsilon 1427	ἐκκέας· ἐκκαύσας (Ar. Pac. 1133)
epsilon 1428	†ἐκκεκελλήρικεν· ἐκκέκληκεν
epsilon 1429	ἐκκεκηριωμένη· ἐκπεπληγμένη, ἔξω τῆς ψυχῆς γεγονυῖα
epsilon 1430	*ἐκκεκολαμμένα· γεγλυμμένα (3. Regn. 6,35) AS
epsilon 1431	ἐκκεκομμένος· ὁ διὰ τοῦ κυβεύειν τὰ αὑτοῦ ἀπολέσας, ὅπερ νῦν ἐκκεκοττισμένος φαμέν. ἢ ὁ ἀποκεχωρισμένος
epsilon 1432	ἐκκεκονίσθαι· τὸ εἰς κονίαν ἀναλελύσθαι
epsilon 1433	*ἐκκεκρικώς· ἐκκεχωρικώς ASgn
epsilon 1434	ἐκκεκώπηται· ἐξήρτηται. Σοφοκλῆς Συλλόγῳ (Soph. fr. 148)
epsilon 1435	ἐκ κευθμῶν· τῶν κοίλων τόπων (Ν 138) S
epsilon 1436	*ἐκεχειρία· ἄνεσις. ἀργία. συνθήκη. ἀνοχὴ πολέμου ASvg εἰρήνη (A) S
epsilon 1437	*ἐκκέκυφεν· ἀνωρθώθη (Ierem. 6,1) AS
epsilon 1438	ἐκκεχιλωμένη· ἐψυγμένη. ἐκκεχερσευμένη (p)
epsilon 1439	ἐκκεχοιριλωμένη· οὐ Χοιρίλου οὖσα. Ἐκφαντίδῃ γὰρ τῷ κωμικῷ Χοιρίλος θεράπων ἦν, ὃς συνεποιεῖτο κωμῳδίας
epsilon 1440	*ἐκκήρυκτον· ἀπόβλητον (Ierem. 22,30) r. ASvg	46 in vol. 2
epsilon 1441	ἐκκλέπτει· ἐκπορεύεται
epsilon 1442	ἐκκλησία· σύνοδος, *συναγωγή ASg πανήγυρις
epsilon 1443	ἔκκλητοι δίκαι· αἱ ἐπὶ ξένης λεγόμεναι, καὶ οὐκ ἐν τῇ πόλει [τρίβοιεν]
epsilon 1444	ἐκ κλίμακος· τοῖς πύκταις, ὁπότε χρονοτριβοῖεν, κλῖμαξ ἐτίθετο, ὑπὲρ τοῦ [μὴ] μένειν ἐπὶ τῆς αὐτῆς χώρας
epsilon 1445	†ἐκκολλαβήσαντα· ἐκλακέντα. ἐκφρονήσαντα†
epsilon 1446	ἐκ κολεοῖο· ἐκ τῆς ξιφοθήκης (Α 194)
epsilon 1447	*ἐκκομιδή· ἐκφορά (2. Macc. 3,7) (ASvg)
epsilon 1448	ἐκκομίσαι· ἐξελάσαι
epsilon 1449	ἐκκομίζονται· ἐκτρέφονται
epsilon 1450	†ἐκκομοδεύειν· τὸ ἐν ἰπνῷ φρύγειν. καὶ καθόλου τὸ φρύγειν
epsilon 1451	*ἐκ κόπων· ἐκ τῶν ἀδικιῶν (Malach. 2,5) ASg
epsilon 1452	ἐκ κόρυθος· ἐκ τῆς περικεφαλαίας (Ε 4)
epsilon 1453	ἐκκοροῦσι· φθείρουσιν, ἐκκαλλύνουσιν
epsilon 1454	ἐκκοχύζειν· ἐκκοιτίζειν
epsilon 1455	*ἐκκόψαι· πορθῆσαι (Ierem. 26,13 v. l.) AS
epsilon 1456	ἐκκύλιστοι· στέφανοι μεγάλοι, ἁδροί (Archipp. com. fr. 40)
epsilon 1457	ἐκκραγεῖν· ἐκβοῆσαι
epsilon 1458	ἐκκρινεῖ· χωριεῖ
epsilon 1459	*ἐκκρίνεται· ἐκρίπτεται. ἐκρέει ASvg
epsilon 1460	*ἔκκρισις· ἔκρευσις ASvg ἱδρώς. οὖρον. κόπρον S ἢ τὸ φέρεσθαί τινα διὰ τῶν ἄνω καὶ κάτω AS
epsilon 1461	*ἔκκριτον· ἐπίλεκτον ASvg προκεκριμένον (Eur. Hec. 267) Σ
epsilon 1462	*ἐκκρούει· ἐκβάλλει A
epsilon 1463	*ἔκκριτος· ὁ ἐκλελεγμένος SP
epsilon 1464	†ἐκκύεις· ἐρεθίζεις. ἐπισείεις
epsilon 1465	*ἐκκυκλεῖ· ἐκκαλύπτει ASg
epsilon 1466	[ἐκκύματα· ἐξανθήματα] r
epsilon 1467	ἔκκυνοι· νόσημά τι κυνῶν (Xen. Cyn. 7,10)
epsilon 1468	†ἐκκονεῖ· ἐγχωρεῖ
epsilon 1469	ἔκλαγξαν· ἄναρθρον ἐβόησαν, *ἤχησαν ghp ποιὸν ἦχον ἀπε‐ τέλεσαν (Α 46) AS ἀετοῦ τρόπον ἐβόησαν
epsilon 1470	ἐκλακτισμός· σχῆμα χορικὸν ὀρχήσεως σύντονον	47 in vol. 2
epsilon 1471	ἐκλαμβανέτην· ἐλάμβανον. δυϊκῶς
epsilon 1472	ἐκ λάρνακος· νόθος (trag. ad.)
epsilon 1473	*ἐκλαχών· διαλαχών AS
epsilon 1474	ἐκλεανθείης· ἐκτριβείης
epsilon 1475	*ἐκλείποντα· δύνοντα (Iob 31,26) AS
epsilon 1476	ἐκλέλαθον· ἐξελάθοντο
epsilon 1477	*ἐκλείψει· ὑστερήσει AS ἀπολεῖται (AS)
epsilon 1478	ἐκλέλαθον· ἐπιλαθέσθαι ἐποίησαν (Β 600) [ἀπέδειξαν, ἐξήλα‐ σαν]
epsilon 1479	[ἐκλελαμμένον· ἐξεστραμμένον]
epsilon 1480	†ἐκλελαπτημένον· ἐκπεπονημένον
epsilon 1481	ἐκλελυγισμένος· ἐξεστραμμένος
epsilon 1482	ἔκλεο· κλέος εἶχες (Ω 202)
epsilon 1483	[ἐκλεπεῖ· ἐκπορεύεται]
epsilon 1484	*ἐκ λεχέων· ἐκ τῆς κοίτης (Λ i) vg
epsilon 1485	ἐκλέψαι· ἐκλεπίσαι
epsilon 1486	*ἔκλεψε· παρελογίσατο ASn ἠπάτησεν (Ξ 217) n
epsilon 1487	*ἐκληδονίζετο· ἐμαντεύετο [ὁ] ἀπὸ ἀκοῆς 〈τὰσ〉 μαντείας δεχό‐ μενος (4. Regn. 21,6) ASvg
epsilon 1488	ἐκ Λημνίης· ἐκ τῆς Λήμνου
epsilon 1489	ἐκληροδότει· ...
epsilon 1490	*ἐκλήτευσεν· ἐκάλεσεν ASs
epsilon 1491	ἐκλειᾶναι· λεπτῦναι
epsilon 1492	ἐκλίθης· ἐτράπης
epsilon 1493	ἔκλιναν· εἰς φυγὴν ἐτράπησαν (Ε 37)
epsilon 1494	ἐκλίνθη· κατεκλίνθη
epsilon 1495	*ἐκλιπαρεῖ· λίαν παρακαλεῖ Avgn
epsilon 1496	[ἔκλογον ὄν· μεταξὺ λόγων]
epsilon 1497	ἔκλιπεν· ἐξέλιπεν. ἐμειώθη
epsilon 1498	ἐκλιχάζει· ἐξορμᾶν ποιεῖ. ἐκσοβεῖ
epsilon 1499	ἐκλογῆ· κάλαθον. Λάκωνες
epsilon 1500	*ἐκλογιστίαν· ἀρίθμησιν (Tob. 1,21) ASvg
epsilon 1501	ἔκλογον· 〈μεταξὺ λόγων〉 διήγησιν. Αἰσχύλος Σαλαμινίαις
epsilon 1501	(fr. 219)	48 in vol. 2
epsilon 1502	ἐκλόνεον· ἔφθειρον
epsilon 1503	ἐκλονεῖτο· ἐταράσσετο· κλόνος γὰρ ἡ ταραχή
epsilon 1504	ἐκλούηται· ἐκνίπτηται
epsilon 1505	*ἔκλυε· ἐπήκουε. (Α 43 ..) S καὶ ἔκλυες AS, ἔκλυον ASvg ὁμοίως
epsilon 1506	†ἔκλυρον· χλωρόν. δίυγρον, ἢ νοτερόν, ἔνικμον, ὑγρόν
epsilon 1507	〉ε κλυτός· ἔνδοξος, τίμιος (Θ 440)
epsilon 1508	ἐλύτρωσον· [ἐκλύρισον] κάλυψον
epsilon 1509	ἐκλωπίζει· λωποδυτεῖ
epsilon 1510	ἐκλωτίζεται· ἐξανθίζεται. Ἀχαιὸς Οἰδίποδι (fr. 31)
epsilon 1511	*ἐκμαγεῖον· ἐκτύπωμα. ὑπογραμμός. σφραγίς (Plat. Tim. 72 c) ASvg
epsilon 1512	*ἐκμαγεῖσαι· ἐκτυπωθεῖσαι ASn
epsilon 1513	*ἐκμαγειωθείς· ἐξομοιωθείς ASvgn
epsilon 1514	ἐκμάσσει· 〈ἀποσπογγίζει〉 (r)
epsilon 1515	*ἐκ μελάθρων· ἐξ οἴκων (Soph. Phil. 147) AS
epsilon 1516	*ἐκμελής· ἀνάρμοστος, ἄτακτος n ἄρυθμος (Greg. Naz. c. 1,2, 33,66)
epsilon 1517	ἐκ Μελίτης μαστιγίας· Ἀριστοφάνης ἐν Βατράχοις (501) ὑπήλλαξεν ἀντὶ τοῦ φάναι ἐκ Μελίτης Ἡρακλῆς· μετημ‐ φίεσται γὰρ τὴν Ἡράκλειον στολήν. Καλεῖται δὲ ὁ ἐν Μελίτῃ Ἡρακλῆς Ἀλεξίκακος
epsilon 1518	ἔκμελος· ἀδύναμος r
epsilon 1519	ἐκμεταιωροῦνται· μετεωρίζονται
epsilon 1520	ἐκμαρτυρία· ἡ τοῦ ἀπόντος μαρτυρία
epsilon 1521	ἔκμισθοι· οἱ μισθὸν μὴ λαμβάνοντες
epsilon 1522	ἐκμήνιεν· ὠργίζετο n
epsilon 1523	*ἐκμηχανῶμαι· κατασκευάζομαι ASn
epsilon 1524	*ἐκμηχανώμενος· κατασκευάζων g
epsilon 1525	*ἐκμειλίσσεσθαι· καταπραΰνειν ASvgn
epsilon 1526	*ἐκμειλιχθείς· ἐξημερωθείς r. ASn
epsilon 1527	ἐκμιμούμενος· ὁμοιούμενος
epsilon 1528	*ἔκμολε· ἐξῆλθεν (Λ 604) ASvgn
epsilon 1529	ἐκμυζᾶι· ἐκπιέζει. [ἐκπιαίνει]
epsilon 1530	〈ἐκμυζηθ〉είς· ἐκπιεσθείς r ἐκθηλασθείς	49 in vol. 2
epsilon 1531	*ἐκμυκτηρισμός· χλευασμός ASvg
epsilon 1532	[ἐκνεύμυκτεν· κατέβαλλεν]
epsilon 1533	ἐκ νέας· ἐξ ἀρχῆς
epsilon 1534	†ἐκνῆναι· ἐξαπατῆσαι
epsilon 1535	ἐκνεύσας· ἐκκολυμβήσας
epsilon 1536	*ἐκνενεμήκασι· παραδεδώκασιν n
epsilon 1537	*ἐκνενέμηται· ἐξῆλθεν ASg ἐξῆκται
epsilon 1538	*ἐκνεφίας· 〈ἀπὸ〉 νεφελῶν τις ἄνεμος, Avg 〈ἢ〉 ὄμβρων vg βροχὴ ASn ἀπὸ νεφῶν S
epsilon 1539	ἐκνημοῦντο· ἐφθείροντο (Hippon. P. Ox. 22, 2323)
epsilon 1540	ἔκνιψις· ἀπόσμηξις. κάθαρσις
epsilon 1541	ἐκνόμιον· διακριτόν
epsilon 1542	ἐκνομίως· †καλῶς μεγάλως (Ar. Plut. 981)
epsilon 1543	ἔκνοον· ἔκνουν, ἀνόητον (Greg. Naz. c. 2,1,45,48) (n)
epsilon 1544	ἐκνοσηλεῦσαι· ἀναῤῥῶσαι ἐκ νόσου, †ἀναληψόμεθα
epsilon 1545	ἐκνοσφίσαι· ἐκβαλεῖν
epsilon 1546	ἐκοάθη· ἐπενοήθη. ἐφωράθη
epsilon 1547	ἐκοᾶμεν· ἠκούσαμεν, ἐπυθόμεθα
epsilon 1548	ἐκοδομεύετο· ἐφρύγετο. ἰπνεύετο
epsilon 1549	[ἐκόησεν· ἀνέλαβεν]
epsilon 1550	ἐκοινοβουλεῖτο· ἐκοινοῦτο
epsilon 1551	*ἐκολῴα· ἐθορύβει ASg ἠτάκτει (Β 212) S
epsilon 1552	ἐκολλόπωσε· συνήρμοσε κόλλῃ. καὶ γὰρ ἡ κόλλα ἀπὸ τῶν κολλόπων. ἔστι δὲ τὰ νωτιαῖα μέρη τῶν βοῶν, ἐξ ὧν γίνονται οἱ κόλλοπες. καὶ ᾧ ἐπιτείνουσιν τὰς χορδάς, κόλλοπα ἔλε‐ γον, διὰ τὸ δερματίνοις τὸ παλαιὸν χρῆσθαι. Ἀχαιὸς Ἴριδι
5	(fr. 22)
epsilon 1553	ἐκοοῦμεν· εἴδομεν. εὕρομεν. ᾐσθόμεθα
epsilon 1554	ἐκόμισεν· ἔλαβεν. [ἐποίησεν, εἰργάσατο] ἐπιμελῶς ἔθρεψεν
epsilon 1555	*ἐκοπίσθη· ἠπατήθη. εἰς ὅρκον διεψεύσθη Avg
epsilon 1556	*ἐκονδύλιζον· ἔτυπτον Agn κονδύλοις A ἤγουν δακτύλοις (Am. 2,7) gn
epsilon 1557	*ἐκονίετο· ἐπεσπάσατο κόνιν, ἢ ἐν κόνι ἔκαμνεν A	50 in vol. 2
epsilon 1558	ἐκόνιον· ἤνυον. [ἢ ἴδιον]
epsilon 1559	ἑκόντε· δυϊκῶς. βουλόμενοι
epsilon 1560	ἑκοντήν· θελήσει. ἑκουσίως
epsilon 1561	*ἑκοντί· ἐθελοντί r. gPn
epsilon 1562	*ἐκόπασεν· ἐπαύσατο (Ios. 14,15) r Avgn
epsilon 1563	ἐκορέσσατο· ἐκορέσθη. ἐπληρώθη (υ 59)
epsilon 1564	*ἐκορθύετο· ὑψοῦτο. ἐκορυφοῦτο ASvg
epsilon 1565	ἐκορίζετο· ὑπεκορίζετο. παρὰ τὸν παῖδα, ὃν κοῦρόν φασιν
epsilon 1566	ἐκορυβάντιζεν· τοῖς Κορύβασιν ἐτελεῖτο
epsilon 1567	ἐκορυπτίας· ἐγαυρίας
epsilon 1568	*ἑκουσιάζεται· προαιρεῖται A προσφέρει (Ag)
epsilon 1569	*ἑκούσιον· θελούσῃ διανοίᾳ (Lev. 7,6 ..) An
epsilon 1570	ἐκπάγλως· ἐκπληκτικῶς. ⸤ἐξόχως s μεγάλως, ⸤θαυμαστῶς s ἔξοχα (Α 268)
epsilon 1571	ἔκπαγλον ἐπεύξατο· ἐκπληκτικὸν ἐκαυχήσατο (Ν 413 ..)
epsilon 1572	ἔκπαγλον· θαυμαστόν r
epsilon 1573	ἐκπαγλεῖσθαι· θαυμάζειν r
epsilon 1574	ἐκπαγλότατε· θαυμαστότατε. ἐκπληκτικώτατε (Α 146)
epsilon 1575	ἔκπαγλα· θαυμαστά. μεγάλα, ἔξοχα, περιττά (Γ 415)
epsilon 1576	ἐκπαθές· ἀπόπληκτον
epsilon 1577	ἐκπάλαιστος· ἄνανδρος r
epsilon 1578	†ἔκπαλαι· δεινά. ὑπερήφανα
epsilon 1579	ἐκ παλαχῆς· ἐξ ἀρχῆς (Nic. Ther. 449?)
epsilon 1580	ἐκπαλές· ἔξαρθρον (Hippocr. art. 53, IV 238 L.)
epsilon 1581	ἐκπάλη· ἐχωρίσθη. ἀπέστη. ἐξέπεσεν
epsilon 1582	ἐκπαλήσαντες· ἐκπεσόντες
epsilon 1583	ἐκπαλλακίδιοι· οἱ νόθοι
epsilon 1584	ἔκπαμον· ἀκλήρωτον
epsilon 1585	ἔκπαλιν κοτεῖν· ἐναντιολογεῖν
epsilon 1586	†ἐκπλαγότητα· ἐξαισιότητα
epsilon 1587	[ἐκπάλτιον· ἔξαλλον, οὐχ ὅμοιον]
epsilon 1588	ἐκ παραβολῆς· ἐκ παρακινδυνεύματος
epsilon 1589	*ἐκ παραλλήλου· ἐξ ἰσότητος. 〈ἐξ ὁμοίου〉 Avg n
epsilon 1590	ἐκ παραλίας· ἐκ παραθαλασσίας	51 in vol. 2
epsilon 1591	[ἐκ παράλλου· ἐξ ὁμοίου]
epsilon 1592	ἐκ πασέων· ἐκ πασῶν (Ι 330)
epsilon 1593	ἐκπάτιον· τὸ ἔξω πάτου (Aesch. Ag. 49)
epsilon 1594	ἐκ πάτου· ἐκποδών
epsilon 1595	ἐκπάτιον· ἀνόμοιον (r)
epsilon 1596	ἔκπαυμα· ἀνάπαυμα
epsilon 1597	ἐκπεκτουμένη· κτενιζομένη. καὶ τίλλουσα (Plat. com.)
epsilon 1598	ἐκ πεδίου· ἐκ τοῦ ἡπλωμένου χωρίου καταστρέψαντας (Am. 1,5)
epsilon 1599	ἐκπέλει· ἔξεστιν
epsilon 1600	*ἐκπελλεύει· ἐξωθεῖ A
epsilon 1601	ἐκπεπαταγμένος· ἐκπεπληγμένος. ἔκφρων (ς 327)
epsilon 1602	*ἐκπεπολέμωται· ἐχθραίνει A
epsilon 1603	ἐκπεπότημαι· ἐκπέπληγμαι (Eur. El. 177)
epsilon 1604	ἐκπερδικίσαι· τὸ διολισθῆσαι καὶ διαδρᾶναι, ἀπὸ τῶν περ‐ δίκων μεταφορικῶς· πανοῦργον γὰρ τὸ ζῷον, καὶ διαδιδρᾶσ‐ κον τοὺς θηρῶντας (Ar. Av. 768)
epsilon 1605	[ἔκπερι· ἔξεστιν]
epsilon 1606	*ἐκ περινοίας· ἐξ ἐπινοίας Avg
epsilon 1607	*ἐκ περιουσίας· ἐκ πλήθους A ἐκ τοῦ ὑπερέχοντος (Dem. 18,3) Avgn
epsilon 1608	*ἐκ περιτροπῆς· ἐξ ἀποστροφῆς. ἐκ νίκης Avg
epsilon 1609	*ἐκπέρσαι· ἐκπορθῆσαι Agn ἑλεῖν, λαβεῖν (Α 19)
epsilon 1610	ἐκπέρσαντα· ἐκπορθήσαντα (Β 113)
epsilon 1611	ἐκπέρσωσιν· ἐκπορθήσωσιν (Α 164)
epsilon 1612	ἔκπεσον· ἐξέπεσον (Λ 179)
epsilon 1613	ἐκπετρίδδην· παχύνειν ἱμάτιον. Λάκωνες
epsilon 1614	ἐκπεφανωμένος· ἀπόπληκτος
epsilon 1615	ἐκπεφάνωται· ἀπο...
epsilon 1616	ἐκπεφύκασι· βεβλαστήκασι, γεγένηνται
epsilon 1617	[ἐκπέμψας· ἐκγυμνώσας. ἢ περιβαλλόμενος]
epsilon 1618	ἐκπηνιεῖται· ἐκμηρύσεται (Ar. Ran. 578)
epsilon 1619	*ἐκ πῖαρ· λιπαρόν (Λ 550) r. A
epsilon 1620	ἐκπιμπλάναι· ἀποπληροῦν
epsilon 1621	ἐκπίνειν· προπίνειν	52 in vol. 2
epsilon 1622	ἐκπαιφάσσειν· ἐνθουσιᾶν. ἐξορμᾶν (Ε 803)
epsilon 1623	ἐκπλαγείς· θαυμάσας r
epsilon 1624	[ἐκπιπαταγμένος· ἐκπεπληγμένος]
epsilon 1625	ἐκπλαγούμεναι· ἐκπληττόμεναι. μαινόμεναι (Eur. Hec. 1157)
epsilon 1626	[ἐκπλαγῶς· ἐξόχως. θαυμαστῶς]
epsilon 1627	ἔκπλαστο· ἐξεπήδησεν (Υ 483)
epsilon 1628	†ἐκπλήωρον· ἐκπεπληρωκυῖαν ἑαυτήν
epsilon 1629	ἐκπλήγνυσθαι· ἐκπλήττεσθαι φόβῳ
epsilon 1630	ἔκπληξις· ἐκφόβησις (Eur. Phoen. 729 ..) r
epsilon 1631	ἐκπλήξειν· ἐκπλαγῆναι ποιήσειν, ἐκφοβήσειν
epsilon 1632	ἐκπλήσσει· ἐκφοβεῖ, ἐκπλήττει (Eur. Or. 549)
epsilon 1633	ἐκπλίσσοιτο· διάγοιτο
epsilon 1634	ἔκπλυτον· τὸ παρά τισιν ἐξίτηλον καὶ ἀμαυρὸν βάμμα
epsilon 1635	*ἐκποδών· ἐκ μέσου (Eur. Hec. 1282) APvg ... ἐξαλείφεσθαι g (n)
epsilon 1636	ἐκποίητος· ὁ ἐκδοθεὶς ἑτέρῳ εἰσποιήσασθαι q υἱός
epsilon 1637	ἐκποκιῶ· ἐκτιλῶ
epsilon 1638	*ἐκπολιορκεῖ· ἐκπορθεῖ, 〈κατα〉πολεμεῖ πόλιν Avg
epsilon 1639	ἐκ πολίων· ἐκ τῶν πόλεων (Β 131)
epsilon 1640	*ἔκπομα· φιάλη, ποτήριον A (g) n
epsilon 1641	ἐκπομπή· ἀποστολή
epsilon 1642	ἐκπολεμῶσαι· πολεμοποιῆσαι (Dem. 1,7 v. l.)
epsilon 1643	ἐκπορθεῖ· αἰχμαλωτεύει ps
epsilon 1644	*ἐκπορποῦσθαι· φιβλοῦσθαι Sgn
epsilon 1645	*ἐκπορίσαι· ἐκλαβεῖν. ἐξανύσαι A
epsilon 1646	ἐκπρεπέα· ἐκπρεπῆ, ὡραῖον, περικαλλῆ (Β 483)
epsilon 1647	*ἐκπρεπές· ὡραῖον. παρὰ τὸ λίαν πρέπον AS (vg)
epsilon 1648	ἐκπρεπῶς· ἐκδήλως
epsilon 1649	ἔκπρησιν· ἐκπύρωσιν
epsilon 1650	*ἐκπρίου· ἀγόρασον. ἐλευθέρωσον (Prov. 24,11) Avgn
epsilon 1651	†ἔκπροθον· ἐκ παλαιοῦ
epsilon 1652	ἐκπροθορών· ὁρμήσας (g)
epsilon 1653	*ἐκπτήσονται· ἐκπετασθήσονται AvgN
epsilon 1654	*ἐκπύστων· φανερῶν. ἢ πολλοῖς ἀκουστῶν vg	53 in vol. 2
epsilon 1655	ἐκπωλεύεσθαι· προγυμνάζεσθαι
epsilon 1656	ἐκπώματα· ἀγγεῖά τινα, ἢ *ποτήρια q ASg
epsilon 1657	*ἐκραίαινεν· ἐπλήρου, ἐτελείου (Ε 508) n
epsilon 1658	*ἐκραταίωσεν· ἐδυνάμωσεν (Ps. 104,24 ..) Avg
epsilon 1659	ἐκρατύναντο· ἐκραταίωσαν (Μ 415 ..) bs
epsilon 1660	ἐκρατυνάσθην· ἐκράτυναν. δυϊκῶς.
epsilon 1661	†ἔκραινων· ἐτίμων
epsilon 1662	ἐκρᾳστωνῆσαι· εὐχερῆ ἀποφῆναι
epsilon 1663	ἐκρατηρίχθημεν· ἐμεθύσθημεν (Sophr. fr. 106)
epsilon 1664	ἐκ ῥεθέων· ἐκ τῶν μελῶν (Π 856)
epsilon 1665	ἐκρήμνισαν· ἐκρέμασαν, κατεπόντισαν
epsilon 1666	ἐκρήξω· ἀνοίξω
epsilon 1667	ἐκρήσσων· ἐγρηγορῶν. φυσῶν
epsilon 1668	*ἐκρίθη· ὡρίσθη (1. Esdr. 8,90) Avg
epsilon 1669	ἐκρίνατο· ἐπελέξατο. ἠρίθμησεν (δ 778)
epsilon 1670	*ἔκρινεν· ἐξελέξατο. (Α 309) nps ἐδίκασεν
epsilon 1671	ἐκρόαινον· ἐπεθύμουν
epsilon 1672	ἐκροιήν· ἔκρυσιν
epsilon 1673	†ἔκρουεν· ἤσθιεν
epsilon 1674	ἐκρούσω· ἐπεκρούσω
epsilon 1675	ἐκρυῆναι· παύσασθαι. παρὰ τὸ ὕδωρ τὸ ἐκρέον
epsilon 1676	*ἐκσεσοβημένοι· ἐκτεταραγμένοι (Sap. 17,10 v. l.) Avgn
epsilon 1677	*ἐκσιφωνισθείη· διασκορπισθείη (Iob 5,5) Avg
epsilon 1678	ἔκσκευα· τὰ †παρεπόμενα πρόσωπα ἐπὶ σκηνῆς
epsilon 1679	*ἐκ σπείρης· ἐκ τάγματος. ἐκ νουμέρου (Act. Ap. 10,1) Avgn
epsilon 1680	*ἔκστασιν· ὕπνον. (Gen. 2,21) vg φόβον (2. Chron. 29,8)
epsilon 1681	ἐκστέψας· ὅλον γυμνώσας, ἐκκενώσας
epsilon 1682	†ἐκστύψῃς· ἐκκαύσῃς
epsilon 1683	ἐκ σῶν· ἐκ τῶν σῶν
epsilon 1684	ἐκταθῆναι· ἁπλωθῆναι r
epsilon 1685	ἐκταδίην· μεγάλην, ὥστε διπλῇ χρῆσθαι (Κ 134)
epsilon 1686	ἑκταῖον· αἱ δέκα κοτύλαι
epsilon 1687	ἑκταίους· τοὺς ἐκ χοινίκων ἕξ
epsilon 1688	ἐκτάμνῃσιν· ἐκτέμνει (Γ 62) (b)	54 in vol. 2
epsilon 1689	ἐκτονθορύζω· τρέμω
epsilon 1690	*ἔκταν· ἔκτειναν (Κ 526)
epsilon 1691	ἔκταλος· ἀκάνθης εἶδος
epsilon 1692	ἐκταρβούμενον· ἐπτοημένον
epsilon 1693	ἐκτάσσοντα· χαράσσοντα, γράφοντα (4. Regn. 25,19)
epsilon 1694	ἐκτεθηλυσμένον· ἐκτετηκός
epsilon 1695	*ἐκτεθηλυσμένοι· μαλακισθέντες. κεκοπιακότες. ἢ ὡς θήλειαι γενόμενοι Avg
epsilon 1696	ἐκτεθυμμένα· ἐκτετυφωμένα
epsilon 1697	ἐκτεθύμμεθα· ἐκτετυφώμεθα
epsilon 1698	ἐκτείνας· ἁπλώσας, τανύσας
epsilon 1699	*ἐκτελέουσιν· ἐπιτελοῦσιν (Β 286) s
epsilon 1700	*ἐκτείνεται· ἁπλοῦται S
epsilon 1701	ἐκτείνου· ἁπλώθητι
epsilon 1702	ἔκ τε κονίης· ἐκ τῆς κόνεως (Λ 163)
epsilon 1703	ἐκτενεῖ· ἐπιμελεῖ
epsilon 1704	ἐκτενές· διατεταμένον r. ASPn
epsilon 1705	ἐκτένεια· ἅπλωσις
epsilon 1706	ἐκτενίᾳ· συνεχῶς ποιεῖν τὸ αὐτό (Act. ap. 26,7 ..)
epsilon 1707	*ἐκτενῶς· προθύμως. ἢ διατεταμένως (Iud. 4,12 ..) S
epsilon 1708	ἑκτέον· ληπτέον
epsilon 1709	†ἔκτεμπροι· προσμένοντες
epsilon 1710	ἐκτεταμένως· ἁπλωμένως
epsilon 1711	*ἐκτετάφρευτο· ἐξώρυκτο ASvg
epsilon 1712	*ἐκτετεικότας· ἀποπληρώσαντας. καταβαλόντας ASvg
epsilon 1713	ἐκτετραμμένος· ἀπεστραμμένος
epsilon 1714	*ἐκτετρυχωμένους· καταπεπονημένους. ἐκνενευρισμένους (ASvg)
epsilon 1715	ἐκ τεφρωδέων· ἐκ τεφροειδῶν (Hippocr. Prorrh. 1, 156 v. l.)
epsilon 1716	ἑκτήμοροι· οἱ ἕκτῳ μέρει τὴν γῆν γεωργοῦντες
epsilon 1717	*ἐκ τῆς ὀσφύος· ἐκ τοῦ σπέρματος (Hebr. 7,5) ASvgn
epsilon 1718	ἕκτη, τρίτη, τετάρτη· νομίσματα ἀργυρίου καὶ χρυσίου καὶ χαλκοῦ
epsilon 1719	*ἑκτικῶς· σχετικῶς. ἢ κατὰ ἕξιν· ἕξις δέ ἐστι δυσμετακίνητος τρόπος, ἤτοι διάθεσις ASg
epsilon 1720	ἐκτῖλαι· ἐκτινάξαι (Eccl. 3,2) r
epsilon 1721	ἐκτιλωμένοι· συνηθισμένοι, συνήθεις. †ὁμοίως
epsilon 1722	ἔκτιμα· τὰ ἐπιτεταμένα τῇ τιμῇ	55 in vol. 2
epsilon 1723	ἐκ τιμημάτων· τίμημα διανέμησις τῆς πολιτείας. Διῄρητο γὰρ ἡ πολιτεία κατὰ Σόλωνα εἰς τέσσαρα· Πεντακοσιομεδίμνων ...
epsilon 1724	*ἐκτινάξαι· ἀποκινήσαι (2. Esdr. 15,13) S
epsilon 1725	*ἐκτινύς· ἀποδιδοὺς (ASvg) τιμωρίας
epsilon 1726	ἔκτισαν· ᾤκισαν. κατεσκεύασαν (λ 363)
epsilon 1727	*ἐκτίσει· ἀποδώσει (Iob 2,4) S
epsilon 1728	ἐκτίσων· ἀποδώσων. *ἀποδώσας S
epsilon 1729	ἐκτιστής· ἀποδότης r
epsilon 1730	*ἐκ τοῖο· ἐκ τούτου (Α 493) Svgn
epsilon 1731	ἔκτοθι· ἐκτός, *ἔξωθεν (Ο 391) Sg
epsilon 1732	*ἐκ τόκων· ἐκ τοκετῶν (Hos. 9,11) S
epsilon 1733	*ἐκτολυπεύσας· τελειώσας (Hes. scut. 44) Sn
epsilon 1734	ἐκτομαδία· εἶδος δόρατος
epsilon 1735	ἐκτομάς· περικεφαλαία, ἧς οἱ ὀφθαλμοὶ διαλάμπουσιν
epsilon 1736	ἐκτομεύς· τομεύς, τμητής
epsilon 1737	*ἐκτομίας· εὐνοῦχος ASvgn σπάδων
epsilon 1738	ἔκτομον· ἐλλέβορος. καὶ ἄτμητος λιβανωτός
epsilon 1739	ἔκ τ’ ὀνόμαζε· καὶ ἔλεγεν. ἐπείθετο (Α 361 ..)
epsilon 1740	*ἔκτοπα· ξένα SPnps
epsilon 1741	ἐκτροπάν· ἔξοδον
epsilon 1742	ἔκτοπον· χαλεπόν. ⸤ξένον r
epsilon 1743	*ἐκτοπώτατο ν· ἐξεστραμμένον (A) Sgn
epsilon 1744	*ἐκτόπως· ὑπερβολικῶς, rS μεγάλως Sn ἀπρεπῶς Sgn
epsilon 1745	Ἑκτόρειοι κόμαι· ὡς Δαύνιοι καὶ Πευκέτιοι, ἔχοντες †τὸν ἀπ’ Ἰλίου τοῖς ὤμοις περικεχυμένην τρίχα
epsilon 1746	Ἑκτόρεον δέ· τὸν δὲ τοῦ Ἕκτορος (Β 416)
epsilon 1747	ἐκ τορμῶν· ἀπὸ τοῦ καμπτῆρος, ἢ τοῦ σύμπαντος δρόμου
epsilon 1748	ἐκτορμεῖν· ἐκτετράφθαι τοῦ δρόμου
epsilon 1749	ἐκ τόρμης· ἐκ †μύθου. ἐκ τοῦ καθήκοντος 〈δρόμου〉
epsilon 1750	ἕκτορες· πάσσαλοι ἐν ῥυμῷ. Σαπφὼ δὲ τὸν Δία (fr. 180 L.—P.). Λεωνίδης τὸν κροκύφαντον
epsilon 1751	ἐκτός· δίχα, πάρεξ, ἢ ἔξω
epsilon 1752	ἔκτοσθεν· ἔξωθεν (Ι 552)
epsilon 1753	*ἐκ τοῦ δή· ἐξ ἐκείνου τοῦ χρόνου Sn
epsilon 1754	*ἐκ τοὔμπαλιν· ἐκ τοῦ ἐναντίου (Thuc. 3,22, 5) ASvgn	56 in vol. 2
epsilon 1755	*ἐκ τοῦ παραχρῆμα· ἐκ τοῦ αὐτομάτου (Plat. conv. 185 c) n
epsilon 1756	ἐκτραγῳδεῖ· ἀποιμώζει, ἀποθρηνεῖ
epsilon 1757	[ἕκτρας· ἐν ῥυμῷ πάσσαλος]
epsilon 1758	ἐκτραχηλισθῆναι· ἐκπεσεῖν 〈τῶν ἵππων〉
epsilon 1759	ἐκτρέπειν· ἀποστρέφειν ὕδωρ
epsilon 1760	ἐκτριβῆναι· ἀφανισθῆναι p φθαρῆναι (Exod. 12,13)
epsilon 1761	ἐκτριβαί· τριβαί. χωρισμοί. προφάσεις
epsilon 1762	ἐκ τρίτης· λόγος ...
epsilon 1763	ἐκ τριτημόρου· ἐκ τεσσάρων ἡμιεκτέων
epsilon 1764	ἐκτροπαί· τρίβοι. προφάσεις. χωρισμοί. καὶ ὀφθαλμῶν τι πάθος
epsilon 1765	ἐκ τροφωλέων· σποδοειδῶν
epsilon 1766	ἐκτρόχαλον· ἔκτροχον
epsilon 1767	ἐκτρυπῆσαι· ἐξελθεῖν λεληθότως· τρυπῆσαι δὲ τὸ παρελθεῖν
epsilon 1768	ἐκτρύχωσον· ἔκτριψον
epsilon 1769	ἐκτρυχωθείς· φθαρείς
epsilon 1770	ἔκτρωμα· παιδίον νεκρὸν ἄωρον r *ἐκβολὴ γυναικός (Num. 12,12 ..) nsp
epsilon 1771	ἐκτυφῆναι· ἐκτυφωθῆναι
epsilon 1772	ἐκ τύμβοιο θορών· ἐκπηδήσας †μεγάλως ἐκ τοῦ τάφου, καὶ τῆς γαστρός (Greg. Naz. c. 1, 2, 15, 133)
epsilon 1773	ἔκτυπε· ἐβρόντα (Θ 75)
epsilon 1774	ἐκτύπωμα· [ἀλλοίωμα.] ὁμοίωμα (Exod. 28,32 ..) r. sp
epsilon 1775	*ἐκτυπώτερον· κυριώτερον. ⸤φανερώτερον r. A (n)
epsilon 1776	ἐκυΐσκετο· ἐν γαστρὶ ἐλάμβανεν
epsilon 1777	*ἐκυκᾶτο· ἐταράσσετο g
epsilon 1778	ἐκύκων· ἐτάραττον
epsilon 1779	ἐκύπταζον· †ἐκπλήρωτον. ἔκυπτον. †ἠλογήθην
epsilon 1780	*ἑκυρέ· πενθερέ (Γ 172) n
epsilon 1781	ἑκυρός· ἀνδρὸς πατήρ. *πενθερός (Γ 172) Avgn
epsilon 1782	ἑκυρά· ἡ μήτηρ τοῦ ἀνδρός. ⸤πενθερά (Ω 770) r
epsilon 1783	ἐκύρησα· εὗρον. ἔτυχον, ἐπέτυχον
epsilon 1784	ἔκυρσαν· τὸ αὐτό
epsilon 1785	ἐκύρωσαν· ἐβεβαίωσαν
epsilon 1786	ἔκυσεν· ἐφίλησεν (Θ 371) r
epsilon 1787	ἔκυψεν· ἀπήγξατο
epsilon 1788	[ἐκφάδην· φανερῶς]
epsilon 1789	ἐκφᾶναι· φανερῶσαι (Sir. 19,25) r	57 in vol. 2
epsilon 1790	*ἐκφαίνει· δηλοῖ, ⸤φανεροποιεῖ (Sir. 27,6) ASvg
epsilon 1791	*ἐκφάνδην· φανερῶς AS ἢ ἐξειπεῖν 〈φανερῶσ〉 np
epsilon 1792	ἔκφαντον· φανερόν r
epsilon 1793	ἐκφανίζεται· μηνύεται
epsilon 1794	ἔκφαντα· πρόδηλα
epsilon 1795	ἐκφατνίσματα· τὰ ἐκβαλλόμενα, ὅτε καθαίρωσι τὰς φάτνας
epsilon 1796	ἔκφανσις· ἀπόδειξις
epsilon 1797	*ἔκφερεν· ἐξέφερεν (Ψ 259) n
epsilon 1798	*ἐκφαντορίας· 〈θεολογίας, θεοφανείασ〉 Avg
epsilon 1799	ἐκφοινίξαι· ἀναχρῶσαι
epsilon 1800	ἐκφοράν· ἔξοδον. *ταφήν. ἐκ τοῦ ἐπὶ μνῆμα ἐκφέρεσθαι (Eur. Alc. 422) Avgn
epsilon 1801	ἔκφρητε· ἄφετε 〈ἔξω〉
epsilon 1802	ἐκφροντίζων· βουλευόμενος
epsilon 1803	*ἐκφόρια· καρπούς (Lev. 25,19 ..) Ag
epsilon 1804	*ἐκφορεῖ· σπανίζει ὑπάρχοντα A
epsilon 1805	*ἔκφρασις· ἐπιμυθία. λόγος ἐναργής APs
epsilon 1806	*ἐκ φρυαγμοῦ· ἐξ ἐπαρμοῦ Avg (n)
epsilon 1807	*ἔκφρων· ἐκτὸς φρενῶν. μωρός ASvgn
epsilon 1808	ἐκφυλάσαι· ἐκσπάσαι
epsilon 1809	*ἔκφυλον· τὸ μὴ συγγενές. ἀλλόφυλον Agn
epsilon 1810	ἐκφῦναι· ἐκβλαστῆσαι r *γεννηθῆναι (Eur. Phoen. 419 ..) Agn
epsilon 1811	ἐκ φυράματος· ἐκ σπέρματος
epsilon 1812	ἔκφυσις· *βλάστησις r(g). ἔντερον 〈ὃ〉 ἔνιοι πυλωρός
epsilon 1813	ἐκφυσήματα· πέτραι ὑπερέχουσαι τῆς γῆς
epsilon 1814	ἐκφοιτᾷ· ἐξέρχεται (Eur. El. 320)
epsilon 1815	ἐκχαρεών· μαγειρεῖον
epsilon 1816	ἐκχαυνῶν· μεταίρων (Eur. Suppl. 412)
epsilon 1817	*[ἐκχείρημα· τόλμη] (A)
epsilon 1818	*ἔκχεον· ἔκχυσον (Ps. 68,24) Avg
epsilon 1819	*ἐκχέων· περιχέων (Am. 5,8) (g)
epsilon 1820	†ἐκχοίρηξες· ἐκχοιρηλωμένοι. Λάκωνες
epsilon 1821	ἐκχυθήσεται· ἁπλωθήσεται (Hos. 12,14)	58 in vol. 2
epsilon 1822	ἐκχυμωθῆναι· ἐκπυῆσαι (Hippocr.)
epsilon 1823	ἐκχύτριζε· ἔκβαλλε
epsilon 1824	ἐκχυμώματα· αἱ πυώδεις συλλογαί (Hippocr. fract. 11)
epsilon 1825	†ἔκχωνε· ἔκκλινε. Λάκωνες
epsilon 1826	*ἐκ χώρης· ἐκ τῆς χώρας, ⸤ἐκ τοῦ τόπου (Ζ 516) g
epsilon 1827	ἐκψύχουσι· λιποθυμοῦσιν (Hippocr. morb. 1,5)
epsilon 1828	*ἐκωδωνίζοντο· περιβόητοι ἐγένοντο gn
epsilon 1829	ἐκωδώνισεν· ἐδοκίμασεν
epsilon 1830	*ἐκωθωνίζοντο· εἰς τὰ μεγάλα ἔπινον vg, ἐμεθύσκοντο Avg, ἐχόρευον (1. Esdr. 4, 63) A
epsilon 1831	*ἐκωμῴδησεν· διέπαιζεν. διεθρύλησεν Avg
epsilon 1832	*ἑκών· θέλων, βουλόμενος (Δ 43) np
epsilon 1833	ἐκώνη· ἔστρεφεν r
epsilon 1834	[ἐκώπασεν· ἐπαύσατο]
epsilon 1835	ἔλα· [ἐκρίναμεν. καὶ] ἥλιος, αὐγή, καῦμα. Λάκωνες. βάδιζε. λέγε
epsilon 1836	[Ἔλα· τὸ τοῦ Διὸς ἱερόν, ἡ Δωδώνη. καὶ οἱ ἱερεῖς Ἐλοί]
epsilon 1837	ἐλάαν· ἐλαύνειν (Ε 366) p
epsilon 1838	ἐλάεως· ἀμπέλου εἶδος
epsilon 1839	†ἐλάζετο· ἐκαλινδεῖτο
epsilon 1840	ἐλαθερές· ἡλιοθαλπές
epsilon 1841	†ἐλαθρά· ἐλαφρά. ἢ ἐν ἐλαίῳ ἑφθά
epsilon 1842	Ἐλαιοῦς· Διὸς ἱερὸν ἐν Κύπρῳ
epsilon 1843	ἐλαία· δίφρου Κυρηναϊκοῦ μέρος
epsilon 1844	ἐλαίανεν· ἐλέπτυνεν
epsilon 1845	ἐλαιάεσσα νηδύς· Σοφοκλῆς Ὀδυσσεῖ ἀκανθοπλῆγι (fr. 419)· ἤτοι λαιάεσσα ἀντὶ τοῦ σκαιά, ἀγρία, ἢ ἀπὸ τοῦ ληΐζεσθαι πάντα ληϊζομένη καὶ κατεσθίουσα, ἢ ἀπὸ τοῦ ἐλαίου λιπαρά
epsilon 1846	*ἐλαΐζων· ἐλαιόχρους A
epsilon 1847	ἐλαιοῦται θρίξ· Σοφοκλῆς Τρωΐλῳ (fr. 567). Ἀρίσταρχος ῥυπαίνεται, βέλτιον δὲ λαμπρύνεται
epsilon 1848	ἐλαιωτῷ· ἐλαιοβαφεῖ
epsilon 1849	ἐλαιότρυγον· ἀμόργη	59 in vol. 2
epsilon 1850	Ἐλαιοῦς· ἐν Κύπρῳ ὁ Ζεύς
epsilon 1851	ἐλαιοχύτας· περιραινόμενος
epsilon 1852	ἐλαιός· φαρμακεύς, παρὰ Ῥοδίοις
epsilon 1853	ἐλαΐς· αἰγίλωψ
epsilon 1854	*ἔλακεν· ἐφθέγξατο (Eur. Or. 163) APvn
epsilon 1855	ἔλακεν· ἐψόφησεν
epsilon 1856	*ἐλάμαν· ὑπέρθυρον (Ezech. 40,6)
epsilon 1857	[Ἐλαμῆται· Πάρθοι]
epsilon 1858	*ἐλάμ· ὀδός (Ezech. 40,6, σʹ)
epsilon 1859	ἔλανος· ἰκτῖνος
epsilon 1860	†ἐλαναψεῖν· ἐλαύνειν
epsilon 1861	ἐλαπάχθη· συνεστάλη
epsilon 1862	〉ελάπεδον· τέμενος (Eur. Andr. 117)
epsilon 1863	*εἰλαπίνῃσιν· ἑορταῖς (Κ 217)
epsilon 1864	ἔλαρ· βοήθεια (r)
epsilon 1865	ἐλάραι· τὰ ἐν τῷ αὐλῷ τῶν δοράτων ἁρμοζόμενα
epsilon 1866	ἐλάργει· ἔλαβεν, ἐπόρησεν. καθεῖλεν
epsilon 1867	ἐλάσαι· *φθάσαι A πατάξαι. διῶξαι. ὀρύξαι. ποιῆσαι. ἀγαγεῖν
epsilon 1868	*ἐλάσασκεν· ἐνέπληττεν (Β 199) Avg
epsilon 1869	ἔλασε· ἐκ χειρὸς ἔτρωσεν (Χ 326) ἔσκαψεν (Ι 349) ἔπληξεν (Λ 109)
epsilon 1870	ἐλασθαίνομεν· ἠκολασταίνομεν
epsilon 1871	ἐλασία· δίωξις r
epsilon 1872	ἐλασίβροντα· ἐλαυνόμενα ὡς αἱ βρονταί· ἐπεὶ δοκεῖ ὄχημα τοῦ Διὸς ἡ βροντὴ εἶναι (Ar. Equ. 626)
epsilon 1873	ἔλασκεν· [ἤλασεν.] ἐκάλεσεν
epsilon 1874	ἔλασμα· ὑπέρπυρον
epsilon 1875	Ἐλαμῖται· Πάρθοι (Act. ap. 2,9)
epsilon 1876	ἐλασμίη· συρμαία
epsilon 1877	ἔλα πόδ’ ὧ· ἔνρυθμον ...
epsilon 1878	ἔλασεν· διέτεμεν
epsilon 1879	ἔλασεν· ἤλασεν. ἐπέρασεν
epsilon 1880	*ἐλάσσω· μικρόν, ἥττονα Avg
epsilon 1881	ἐλάσωσιν· διώξωσι (Π 388) διάγωσιν	60 in vol. 2
epsilon 1882	ἐλάστρει· [ἐκακοπάθει. ἐσκόπει.] ἐδίωκεν. ἐκυνήγει. ἤλαυνεν
epsilon 1883	*†ἐλαστριῶν· διαγινώσκων †g
epsilon 1884	*ἐλάστρεον· ἤλαυνον (Σ 543) A (g)
epsilon 1885	*ἐλαστροῦται· ἐλαύνεται A διώκεται
epsilon 1886	ἐλᾶται· ἡλιοῦται
epsilon 1887	ἐλάτη· λαχάνου εἶδος (Epich. fr. 160?) καὶ κώπη ‘ξεστῇς ἐλάτῃσιν‘ (Η 5) καὶ αὐτὸ τὸ δένδρον, ἀφ’ οὗ ἡ κώπη. καὶ πόλις τῆς Φωκίδος μεγίστη. καὶ τοῦ φοίνικος ἡ πρώτη ἔκφυσις
epsilon 1888	ἐλατήρ· τὸ πλατὺ πόπανον, ἀπὸ τοῦ ἐληλάσθαι εἰς μέγεθος, ἢ πέμμα. καὶ *ἡνίοχος (Δ 145) Avgn
epsilon 1889	ἐλατήριον· φάρμακον καθαρτικόν (Hippocr. epid. 5,7 V 208,1 L)
epsilon 1890	Ἐλάτης· ὁ Ποσειδῶν, ἐν Ἀθήναις
epsilon 1891	*ἐλάτῃσι· κώπαις, ὅτι ἐξ ἐλατίνων ξύλων (Η 5) A
epsilon 1892	ἐλάτη· εἶδος δένδρου (Ε 560)
epsilon 1893	ἐλατικαὶ κύνες· θηρατικαί r
epsilon 1894	ἐλατόν· ἔλασιν. ἢ ἐληλασμένον (3. Regn. 10,16 ..)
epsilon 1895	ἔλατρα· πέμματα πρὸς θυσίαν [καὶ] πλασσόμενα
epsilon 1896	ἐλατράβιζον· τὸ βωμολοχεύειν καὶ πανουργεῖν λατραβίζειν ἔλεγον.
epsilon 1897	*[ἐλάτρευον καὶ] ἐλάστρευον· ἐδίωκον A
epsilon 1898	ἐλατρεύς· ὁ τρίτην πύρωσιν ἔχων τοῦ σιδήρου, παρὰ τοῖς μεταλλεῦσιν
epsilon 1899	ἔλατρον· Εὐκράτης ἐν Ῥοδιακοῖς (Fr. Gr. Hist. 514,1 J.) ἔν‐ δυμα, κατάζωσμα
epsilon 1900	ἔλαττον· μικρόν, ἧσσον, ἧττον (Exod. 16,18)
epsilon 1901	ἐλαττούμενον· λειπόμενον (Sir. 25,2)
epsilon 1902	ἐλάττωσις· σμικρότης (Sir. 20,11) r
epsilon 1903	ἐλαύνει· ποιεῖ. παραβάλλει
epsilon 1904	ἐλαύνετον· μακρὸν ποιεῖτε. [ἐλαύνητον]. ἐμποιεῖτε. κινεῖτε (Α 575)
epsilon 1905	ἐλαύνοντες· διώκοντες. τύπτοντες (Η 6)
epsilon 1906	εἰρεσίαν· κωπηλασίαν
epsilon 1907	[ἐλαύτατον· δεινότατον]
epsilon 1908	ἐλαύνωσιν· θερίζωσιν ‘ὄγμον ἐλαύνωσιν‘ (Λ 68), ἐλάσαι γὰρ
epsilon 1908	τὸ ἐκ χειρὸς πλῆξαι	61 in vol. 2
epsilon 1909	ἐλαφίαι· οἱ τῶν ἐλάφων ἀστράγαλοι (Eupol.)
epsilon 1910	ἐλαφίνης· νεβρός
epsilon 1911	ἐλάφιον· κώνειον
epsilon 1912	*ἐλαφηβόλος· κυνηγός. APvgn ἀπὸ εἴδους ἑνὸς τῶν κυνηγου‐ μένων (Σ 319)
epsilon 1913	ἐλαφοβοσκός· εἶδος βοτάνης
epsilon 1914	ἐλαφογενές· τῆς ἐλάφου ὁ μυελός
epsilon 1915	ἔλαφον κεραόν· ἄῤῥενα. ὁ γὰρ ἄῤῥην ἔχει κέρατα (Γ 24)
epsilon 1916	ἔλαφος· νεβρός
epsilon 1917	ἐλάφου πηρίς· οὗτος δοκεῖ βρωθεὶς πρὸς συνουσίαν ἁρμόζειν (Nic. Ther. 586?)
epsilon 1918	ἐλαφρά· τὰ μὴ βαρέα. ἢ κοῦφα (Ε 122)
epsilon 1919	*ἐλαφρία· μωρία r A
epsilon 1920	*ἐλαφρία· κουφότης (2. Cor. 1,17) npb
epsilon 1921	ἐλαφρίζων· παρασκευαζόμενος ῥᾳδίως (Archil. fr. 87 Bgk)
epsilon 1922	Ἐλαφρός· *εὐβάστακτος A κοῦφος Avgn ἢ Ζεὺς ἐν Κρήτῃ
epsilon 1923	ἐλάχαινεν· ἔσκαπτεν. ὡμάλιζεν· ἀφ’ οὗ καὶ τὸ λάχανον. ἢ τὸ μεγάλως χαῖνον [ἢ χαῦνον] (ω 242)
epsilon 1924	ἐλάχεια· μικρά. ἢ βαθύγειος, καὶ εὔγειος (ι 116 v. l.)
epsilon 1925	ἐλαχία· ἐδάρη. Κρῆτες
epsilon 1926	[ἐλαχίζει· πλανᾶται]
epsilon 1927	ἐλάχιστος· μικρὸς πάνυ, ὕστερος, ἔσχατος
epsilon 1928	ἔλαχον· ἐκληρωσάμην (Ι 367) ἐκληρώσαντο (Κ 430)
epsilon 1929	ἐλαχύν· εὐτελῆ. ἢ μικρόν (Callim. fr. 525 Pf.)
epsilon 1930	ἔλαψα· διέφθειρα. Κύπριοι
epsilon 1931	*[ἐλγόωνται· ἐλπίζουσιν] A
epsilon 1932	*ἔλδεται· ἐπιθυμεῖ (Ε 481) vg
epsilon 1933	*ἔλδομαι· [ἐλδῶ.] ἐπιθυμῶ. vn θέλω (ε 219)
epsilon 1934	*ἔλδωρ· ἐπιθυμία r (A) vgn
epsilon 1935	ἕλε· λάβε. κατάσχες. ἢ ἔλαβεν (Α 197)
epsilon 1936	ἐλεά· κάνεα, πλέγματα. [κατάκλισις. κρύψις]
epsilon 1937	ἐλέαγνος· φυτὸν θαμνῶδες
epsilon 1938	ἐλεαίρει· οἰκτείρει, ἐλεεῖ (Β 27)
epsilon 1939	ἐλεαίρεις· ἐλεεῖς, οἰκτείρεις (Ζ 407)
epsilon 1940	ἐλεᾶς· ὀρνέου εἶδος (Ar. Av. 302)	62 in vol. 2
epsilon 1941	[ἐλέατοι· οἱ δειπνοκλήτορες]
epsilon 1942	Ἐλεαλή· Θεοῦ ἀνάβασις, ἐν ὑπερηφανείᾳ (Isai. 15,4)
epsilon 1943	Ἐλεάτης· κατὰ μὲν Ἀπολλώνιον Ἐλεατικός, ἀπὸ πόλεως Ἐλέας, διὰ τὸ Φωκαέων εἶναι τοὺς Ἐλεάτας ἀποίκους
epsilon 1944	ἐλλέβορον· δηλητήριον φάρμακον r ἤτοι βρῶμα
epsilon 1945	*ἐλεγεινή· χαλεπή (gp)
epsilon 1946	ἐλεγεῖα· τὰ ἐπιτάφια ποιήματα
epsilon 1947	ἐλεγεῖαι· εὐμέλειαι
epsilon 1948	ἐλέγξει· βασανίσει. ἐτάσει (Ps. 140,5 ..)
epsilon 1949	ἐλεγκτά· ἐπονείδιστα, ἐλέγχου ἄξια, εὐεξέλεγκτα
epsilon 1950	ἐλέγξεις· ὀνείδει περιβαλεῖς ἢ ἐλέγχῳ (Ι 522?)
epsilon 1951	*ἔλεγξις· ὀνείδισις ASgn ἀτιμία, ὕβρις (Iob 21,4)
epsilon 1952	*ἐλεγχέες· ἐπονείδιστοι (Δ 242) ASn
epsilon 1953	ἐλεγχέμεν· ἐλέγχειν (Greg. Naz. c. 2, 2, 1, 137)
epsilon 1954	ἐλεγχές· αἰσχρόν r
epsilon 1955	[ἐλεγχθεεῖς· ἐπονείδιστοι]
epsilon 1956	ἐλεγχθεῖσαι· αἰσχυνθεῖσαι
epsilon 1957	ἐλεγχείη· ὄνειδος, μέμψις, αἰσχύνη (Χ 100) (S)
epsilon 1958	*ἐλέγχιστος· ἐπονείδιστος, ASvg αἴσχιστος (Δ 171)
epsilon 1959	*ἔλεγοι· μῦθοι. ᾠδαί, θρῆνοι (g) ἔνθεν καὶ ἐλεγεῖα τὰ ἐπιτάφια ποιήματα r
epsilon 1960	*ἐλεεῖ· οἰκτείρει (Ps. 114,5) ASvgb
epsilon 1961	ἐλεεινά· οἰκτρά. *⸤οἰκτρῶς, ἐλεεινῶς (Β 314) Sn
epsilon 1962	ἐλεεινοί· ταλαίπωροι
epsilon 1963	ἐλεδώνη· ὁ πολύπους r
epsilon 1964	*ἑλεῖν· λαβεῖν AS ἀνελεῖν (Ε 118) N
epsilon 1965	〉ε λεϊστή· ληπτή (Ι 408)
epsilon 1966	Ἐλεήμων· ἐν Κύπρῳ καὶ Καρχηδονίᾳ Ἀφροδίτη
epsilon 1967	*ἐλέηρεν· ἠλέησεν gn
epsilon 1968	†ἐλεθαινομένη· ἀκολασταίνουσα
epsilon 1969	ἐλεία ἢ ἔλα· ἡ τοῦ ἡλίου αὐγή. ἢ πόμα. ἢ ὕδωρ ἅλας ἔχον καὶ εἶδός τι μέλους. καὶ Ἥρα ἐν Κύπρῳ. καὶ Ἄρτεμις ἐν Μεσ‐ σήνῃ
epsilon 1970	ἐλείη· ἀγρία νόσος r
epsilon 1971	[ἐλεήσατο· ἐξεχμαλώτευσεν]
epsilon 1972	ἑλειθερεῖ· εὐδίᾳ	63 in vol. 2
epsilon 1973	ἑλειθερεῖς· ἐν ἡλίῳ τιθέμενοι, ἢ θερμοί
epsilon 1974	ἑλειογενές· ὄρυζα S
epsilon 1975	ἑλειόριζον· κύπειρος S
epsilon 1976	ἐλειός· εἶδος ἱέρακος
epsilon 1977	ἐλειούς· Ἀρίσταρχός φησι γίνεσθαι ἐν τοῖς φρυγάνοις ὡς σαύρας. ὁ δὲ Καλλίστρατος σκωληκοειδές τι, ᾧ χρήσασθαι εἰς δέλεαρ τοὺς ἁλιεῖς· εἶναι δὲ ἐν ταῖς δρυσίν. οὐκ 〈εὖ〉 .. ἔστι γὰρ ζῷον τετράπουν ὁ ἐλειὸς καλούμενος μῦς, ὁ σκίουρος
epsilon 1978	[ἐλεινύειν· στρατεύεσθαι]
epsilon 1979	ἐλελεῦ· ἐπιφώνημα πολεμικόν. οἱ δὲ προαναφώνησις παιανισμοῦ. τίθησι δὲ αὐτὸ Αἰσχύλος ἐπὶ σχετλιασμοῦ ἐν Προμηθεῖ δεσμώτῃ (877)
epsilon 1980	ἐλελιζομένη· σειομένη (Ar. fr. 500)
epsilon 1981	ἐλέλικτο· συνέστραπτο (Ν 558)
epsilon 1982	ἐλελιξάμενος· σείσας. *ἐπιστραφείς g συστρέψας (Β 316) S
epsilon 1983	ἐλέλιξεν· *διέσεισεν AS ἐκίνησεν (Α 530) ἐκράδανεν. συστρα‐ φῆναι ἐποίησεν
epsilon 1984	ἐλελίστροφε· εὔστροφε. ὁλόστροφε
epsilon 1985	ἐλελίσφακος· πόα τις ὁμοία δικτάμῳ
epsilon 1986	*ἐλελιχθέντες· συστραφέντες. συναχθέντες (Λ 587) AS
epsilon 1987	ἐλελίχθημα· σεισμόν
epsilon 1988	ἐλελιχθῆναι· συστραφῆναι, μεταβάλλεσθαι
epsilon 1989	*ἐλελίχθησαν· μεταβαλλόμενοι συνεστράφησαν (Ε 497) AS
epsilon 1990	[ἐλεμοσπέρμα· ὅπερ ἑψῶντες Λάκωνες ἐσθίουσιν]
epsilon 1991	ἕλεν· ἔλαβεν. (Ε 136) ἀφεῖλεν. ἐνίκησεν (Δ 457)
epsilon 1992	Ἑλένεια· ἑορτὴ ἀγομένη ὑπὸ Λακώνων
epsilon 1993	ἑλένιον· βοτάνη τις, ἥν φασιν Ἑλένην σπεῖραι πρὸς τοὺς ὄφεις, ὅπως βοσκόμενοι ἀναιρεθῶσιν
epsilon 1994	[ἐλέννας· ἐχλεύαζεν, ὕβριζεν]
epsilon 1995	ἑλένη· λαμπάς, δετή
epsilon 1996	ἑλένιος· ἀγγεῖον, χωροῦν τέταρτον
epsilon 1997	[ἐλείπαναν· πλουσίαν ἐποίησαν]
epsilon 1998	ἑλινοί· κλήματα [τὰ] τῶν ἀμπέλων
epsilon 1999	ἐλεητύν· ἔλειον (Ξ 82)
epsilon 2000	ἐλεξάτην· ἐκοιμήθησαν. δυϊκῶς
epsilon 2001	ἐλέξατο· ἐκοιμήθη (Ι 666)	64 in vol. 2
epsilon 2002	ἔλεξεν· εἶπεν. ἠρίθμησεν. κατέκλινεν. ἐπέλεξεν
epsilon 2003	ἐλέξω· διελογίσω
epsilon 2004	*ἐλεόθρεπτον· τὸ ἐν ἕλει τραφέν n, ἢ ἑλοτρεφές (Β 776)
epsilon 2005	ἐλεοῖσι· μαγειρικοῖς τραπεζίοις. καὶ οἱ μὲν δασύνουσιν, ἵνα ᾖ τοῖς ἐκ λύγων πεπλεγμένοις τῶν ἐξ ἕλους ληφθέντων· οἱ δὲ ψιλοῦσιν, ἐξ ἐλαΐνων εἶναι ξύλων τὰς τραπέζας λέγοντες (Ι 215)
epsilon 2006	ἐλεόν· μαγειρικὴ τράπεζα rp ἴκριον, κανοῦν
epsilon 2007	ελεος· *οἶκτος ASPps ἢ ἕλους, συνδένδρου τόπου, ἢ ⸤καθύδρου (Δ 483) S
epsilon 2008	ἐλέποκες· ἰχθὺς ὅμοιος φυκίδι
epsilon 2009	ἑλεπόδιον· εἶδός τι †βάναυσος
epsilon 2010	ἑλεπόλεις· *μηχανήματα, οἱ κριοί ASn ἢ οἱαδήποτε S δι’ ὧν αἱ πόλεις καθαιροῦνται (1. Macc. 13,43) Svg παρὰ δὲ Κρησὶ τὰ τῶν πλοίων ὄργανα
epsilon 2011	ἐλέπουν· οἷον ἐλέπιζον τύπτων καὶ μαστιγῶν
epsilon 2012	*ἑλέσθαι· θέλειν. λαβεῖν (Ν 268) AS
epsilon 2013	ἕλεσθε· λάβεσθε S παρασκευάσασθε (Ε 529)
epsilon 2014	†ἐλέταιον· ἔπαιον, ἐπάτασσον
epsilon 2015	ἑλετή· ληπτή (g) αἱρετή (Ι 409)
epsilon 2016	ἑλέτην· εἷλον, ἔλαβον. ἀπέκτειναν. δυϊκῶς (Η 8)
epsilon 2017	ἕλετο· ἔλαβεν (Μ 102) ἀφείλετο (Ι 368)
epsilon 2018	ἐλεύθεραι αἶγες ἀρότρων· τοῦτο παροιμιωδῶς ἐλέγετο ἐπί τινος ἀπολελυμένου
epsilon 2019	ἐλεύθερον ἦμαρ· τὴν ἐλευθερίαν. περιφραστικῶς (Ζ 455)
epsilon 2020	Ἐλευθέριος Ζεύς· τὸν Μῆδον ἐκφυγόντες ἱδρύσαντο τὸν Ἐλευθέριον Δία. τοῦτον δὲ ἔνιοι καὶ Σωτῆρά φασι. τιμᾶται δὲ καὶ ἐν Συρακούσαις καὶ παρὰ Ταραντίνοις καὶ ἐν Πλαταιαῖς καὶ ἐν Καρίᾳ ὁ Ἐλευθέριος Ζεύς
epsilon 2021	ἐλευθέριον ὕδωρ· ἐν Ἄργει ἀπὸ τῆς Κυνάδρας πίνουσι κρήνης 〈οἱ〉 ἐλευθερούμενοι τῶν οἰκετῶν, διὰ τὸ καὶ τὸν Κέρβερον κύνα ταύτῃ διαδρᾶναι καὶ ἐλευθερωθῆναι
epsilon 2022	Ἐλευθερεύς· Διόνυσος ἐν Ἀθήναις, καὶ ἐν Ἐλευθεραῖς
epsilon 2023	*ἐλευθεροστομῶ· παῤῥησιάζομαι (Eur. Andr. 153) r. ASgn	65 in vol. 2
epsilon 2024	*ἐλεύσεως· ἀφίξεως (Act. ap. 7,52) AS
epsilon 2025	ἐλεύθω· ἔρχομαι. Εἰλείθυια
epsilon 2026	Ἐλευσίνια· ἀγὼν θυμελικὸς ἀγόμενος Δήμητρι παρὰ Λάκωσιν. καὶ ἐν Σικελίᾳ τιμᾶται Ἄρτεμις, καὶ Ζεὺς Ἐλευσίνιος παρ’ Ἴωσιν
epsilon 2027	ἐλευσίω· οἴσω
epsilon 2028	ἐλεύσομαι· ἔρχομαι, ἐπανέλθω (Ζ 365)
epsilon 2029	ἐλεφαίρειν· ἀπατᾶν
epsilon 2030	ἐλεφαίροντα· ἐξαπατῶντα. βλάπτοντα. ἀδικοῦντα (τ 565?)
epsilon 2031	ἐλεφαίρεται· βλάπτει. ἀδικεῖ
epsilon 2032	ἐλεφαντίασις· εἶδος λέπρας
epsilon 2033	ἐλεφάντινα· τὸ ἐλεφάντινον ὀστοῦν· ‚ὡς δ’ ὅτε τις ἐλέφαντα γυνή‛ (Δ 141). οἱ δὲ λευκὰ ἔρια. καὶ ῥυτὸν τρεῖς χόας χωροῦν. ἔνιοι δὲ καὶ τοὺς ὀδόντας. καὶ τὸ σωματικὸν [ἢ] πάθος
epsilon 2034	ἐλεφάντινα· λευκά r
epsilon 2035	*ἐλεφῆραι· ἀπατῆσαι AS
epsilon 2036	†ἐλεφηρέα· ἢ βάψαν. ἢ βλέφαρα†
epsilon 2037	ἐλεφηράμενος· βλάψας S διαψευσάμενος (Ψ 388)
epsilon 2038	ἐλέγχει· ψηλαφᾷ
epsilon 2039	ἐλέχθη· ἠριθμήθη
epsilon 2040	ἐλεγχόμην· ἐξηλεγχόμην
epsilon 2041	ἐλευσέαν· τὴν βρυωνίαν
epsilon 2042	*ἔλεψεν· ἐλέπισεν (Α 236) rpΣ
epsilon 2043	Ἐλεών· πόλις τῆς Βοιωτίας (Κ 266) καὶ θάμνος. καὶ ὄφις, ὃν ἔνιοι σκυτάλην καλοῦσιν
epsilon 2044	ἐλεώτερον· ἐλεεινότερον
epsilon 2045	*ἕλη· σύνδενδροι τόποι (Ies. 33,9 ..) ASnvg
epsilon 2046	*ἐληΐζοντο· διηρπάζοντο AS(gn)
epsilon 2047	*ἐλήισατο· ᾐχμαλώτευσεν. διήρπασεν, ἀφείλατο ASvg ἐλῄστευ‐ σεν (Eur. Tro. 866)
epsilon 2048	ἐληΐσθη· ἐλῃστεύθη
epsilon 2049	ἐληλακότες· διαπεράσαντες, ὁδεύσαντες (Ev. Io. 6,19)
epsilon 2050	ἐληλαμένον· ἠλασμένον
epsilon 2051	*ἐλήλατο· [ἐλήλασεν.] ἢ ἥρμοστο. ἢ πεπερόνητο (Δ 135) AS
epsilon 2052	ἐλήλαται· συνέχεται p πεπερόνηται (Π 518)
epsilon 2053	*ἔληξαν· ἐπαύσαντο (Ζ 107?) Sn (Avg)
epsilon 2054	ἕληται· πορθήσεται	66 in vol. 2
epsilon 2055	ἐλθέμεν· ἐλθεῖν (Ο 146 ..)
epsilon 2056	ἐλθέτως· ἀντὶ τοῦ ἐλθέ. Σαλαμίνιοι
epsilon 2057	ἔλθητον· ἔλθητε. δυϊκῶς (Κ 444)
epsilon 2058	ἐλθοῦσα· ἀπελθοῦσα (Α 394) (S)
epsilon 2059	ἐλιάνθη· ἐχλιάνθη
epsilon 2060	ἐλίασεν· ἐτίναξεν
epsilon 2061	ἐλιάσθη· *ἐκλίθη, AS ἐστράφη, ἔφυγεν. ὤλετο. ἔπεσεν. ἀπε‐ χωρίσθη (Ο 543)
epsilon 2062	ἑλίβοτρυς· ἄμπελός τις μέλαινα
epsilon 2063	†ἔλιγεν· ὤλισθεν
epsilon 2064	ἐλίγαινον· ὀξὺ ἀνεβόων (Λ 685)
epsilon 2065	Ἐλυφεύς· Διόνυσος ἐν Σάμῳ
epsilon 2066	ἑλίγματα· ψέλλια
epsilon 2067	†ἐλιγρόν· ὑγρόν
epsilon 2068	Ἐλιεύς· Ζεὺς ἐν Θήβαις
epsilon 2069	*ἕλικα· κύκλον AS ἐνώτια. ἢ δακτύλιοι. ἢ τὰ περὶ τοὺς καρποὺς ψέλλια ASvgn
epsilon 2070	ἕλικας· ἑλικοκεράτους S ἐπικαμπῆ τὰ κέρατα ἔχοντας (Ι 466)
epsilon 2071	*ἕλικες· τῆς ἀμπέλου τὰ κληματώδη. ἢ ἐνώτια. ἢ ψέλλια (Σ 401) AS ἢ δακτύλιοι S ἢ ἑλίγματα
epsilon 2072	Ἑλίκη· πόλις Βοιωτίας ἐν ᾗ Ποσειδῶν τιμᾶται (Θ 203) καὶ ἡ ἰτέα. τινὲς καὶ σπέρμα τοῦ ὑοσκυάμου
epsilon 2073	ἑλικηδόν· κυκλοειδὴς στροφή
epsilon 2074	*ἕλικι· κλήματι ἀμπέλου (Gen. 49,11) ASvgb
epsilon 2075	ἑλικοβλέφαρος· καλλιβλέφαρος (Hes. Theog. 16) s
epsilon 2076	*ἑλικοειδῶς· κυκλοειδῶς ASvg
epsilon 2077	ἕλικας βοῦς· ἤτοι ἀπὸ τῶν κεράτων, ἢ ἀπὸ τῶν ποδῶν ἑλικοειδεῖς. ἑλικὸν γὰρ τὸ συνεστραμμένον (Φ 448)
epsilon 2078	ἑλικοί· οἱ ἀσφοδελοί
epsilon 2079	ἑλικόν· ὀρθόν. καὶ ⸤μέλαν r περιφερές
epsilon 2080	ἕλικος βοὸς ἀμφὶ φονῆισ ι· περὶ βοὸς φόνοις ἐκκειμένης (Ο 633)
epsilon 2081	ἑλικτά· στρεβλά, σκαμβά	67 in vol. 2
epsilon 2082	Ἑλικώνιον ἀμφὶ ἄνακτα· ... (Υ 404)
epsilon 2083	*ἑλίκωπας· εὐοφθάλμους A
epsilon 2084	ἑλίκωπες· οὐλότριχες
epsilon 2085	*ἑλικώπιδα· εὐόφθαλμον ASvg εὐειδῆ (Α 98)
epsilon 2086	ἑλικτῆρες· ἐνώτια r
epsilon 2087	ἑλικτοτέρας· πολυπλόκους
epsilon 2088	ἑλίκων ἀπὸ χειρός· νημάτων φερομένων ἐν τῷ ἀτράκτῳ
epsilon 2089	Ἑλικώνια μουσεῖα· ὡς †ἐπὶ τὴν γῆν
epsilon 2090	ἑλίκωπας πλοκάμους· ἀντὶ τοῦ ἑλικούς
epsilon 2091	ἑλίκωπες· μελανόφθαλμοι. ἢ ἑλικοὶ κατὰ πρόσοψιν, ἀνακεκλασ‐ μένα ἔχοντες τὰ βλέφαρα. ἢ περιφερεῖς τὰ πρόσωπα (Α 389)
epsilon 2092	ἑλικῶπι· εὐοφθάλμῳ
epsilon 2093	[ἐλιλίχθησαν· συνεστράφησαν]
epsilon 2094	ἐλίμαρ· κέγχρῳ ὅμοιον [ἐλινή] ἢ μελίνῃ ὑπὸ Λακώνων
epsilon 2095	ἐλινύειν· σχολάζειν (n), λήγειν, ⸤ὀκνεῖν (Λ), ἀναπαύεσθαι, *στραγγεύεσθαι, ἢ διατρίβειν AS(g)
epsilon 2096	Ἐλινύμενος· Ζεὺς ἐν Κυρήνῃ
epsilon 2097	*ἐλινύων· ἀναπαυόμενος ASn
epsilon 2098	ἕλιξ· νέος κλάδος ps μέλας. καὶ ὁ αἰγίλωψ. καὶ ἡ κατάγραφος καὶ ἡ ἀναγλυφὴ παρὰ τοῖς ἀρχιτέκτοσι. [καὶ ὁ καρπός]. καὶ ψέλιον. καὶ τοῦ ὠτὸς ἡ περιοχή. καὶ δεσμός τις. ἢ τύλιγμα. ἢ †παράκλησις
epsilon 2099	*ἑλιξάμενος· ἐπιστραφείς (Μ 408) An
epsilon 2100	ἑλίξας· πλέξας. ⸤κάμψας S, στρέψας (Ψ 466)
epsilon 2101	ἑλιξόκερως· στρεβλόκερως
epsilon 2102	*ἐλίπανας· ἤλειψας. ἐφαίδρυνας r. (AS) vg πλουσίαν ἐποίησας (Ps. 23,5) g(AS)
epsilon 2103	*ἐλιπάρει· ἠξίου, ἐκολάκευε, παρεκάλει Sgn
epsilon 2104	*ἐλιπάρησεν· ὁμοίως ASgb
epsilon 2105	Ἐλιπεύς· ὁ Ἐνιπεὺς ποταμός
epsilon 2106	[ἔλιπεν· ἐπιθυμητικῶς ἤσθιεν]
epsilon 2107	†ἕλις· μόνος. καὶ ὅλος
epsilon 2108	[ἐλισμός· ἥσυχος]
epsilon 2109	*ἑλυσθείς· ἑλίξας ἑαυτόν (Ω 510)
epsilon 2110	ἑλίσσει· πλέκει
epsilon 2111	[ἐλίσθη· ἔπεσεν]	68 in vol. 2
epsilon 2112	*ἐλίσσετο· παρεκάλει, ἐδέετο (Α 15) ASvgn
epsilon 2113	ἑλίσσεσθαι· στρέφεσθαι
epsilon 2114	*ἑλισσομένη· εἱλουμένη (Α 317) n
epsilon 2115	ἑλισσομένου· εἱλουμένου
epsilon 2116	ἑλίσσων· πλέκων. ψευδόμενος, οὐκ ἐπὶ εὐθείας λέγων. ἢ κινῶν. Εὐριπίδης Σισύφῳ (fr. 674)
epsilon 2117	ἐλίστρευον· ἐτάφρευον
epsilon 2118	ἐλιφαίμησεν· ἔξαιμος ἐγένετο
epsilon 2119	ἐλιχάζει· πλανᾶται
epsilon 2120	*ἑλιχθέντων· συστραφέντων (Μ 74) g
epsilon 2121	ἐλιχνῶντο· τοῦτο πέπαικται ἐπὶ τοῦ λιχνεύειν παρὰ Ἀριστο‐ φάνει ἐν Εἰρήνῃ (756)
epsilon 2122	ἑλίχρυσος· οἱ μὲν τὸ ἀῤῥενικὸν ... οἱ δὲ τὸ ἄνθος τῆς ἑλιχρύ‐ σου βοτάνης
epsilon 2123	ἑλιττόμενος· στρεφόμενος
epsilon 2124	ἕλκανα· τραύματα
epsilon 2125	ἑλκανῶσα· ἡλκωμένη, ἢ ἡλκοποιημένη ὑπὸ πυρός
epsilon 2126	*ἕλκεα· τραύματα (Θ 405) S
epsilon 2127	*ἕλκει· ἀνάγει, σύρει (Ω 52) gp
epsilon 2128	*ἑλκέμεν· καθέλκειν (Β 152) n
epsilon 2129	ἕλκεο· ἕλκε (Α 210)
epsilon 2130	ἕλκεος· τραύματος (Λ 811)
epsilon 2131	*ἑλκεσιπέπλους· ἐφελκομένας τὸν πέπλον (Ζ 442) S(g)
epsilon 2132	*ἕλκετο· ἥλκυσεν (Α 194) n
epsilon 2133	*ἑλκεχίτωνες· ποδήρεις χιτῶνας ἔχοντες S ἄζωστοι. (Ν 685)
epsilon 2134	ἕλκη· λῦπαι. Σοφοκλῆς Τριπτολέμῳ (fr. 557)
epsilon 2135	ἑλκηΐς· ἡ λιθάργυρος
epsilon 2136	*ἑλκηθμοῖο· ἑλκύσεως (Ζ 465) AS
epsilon 2137	*ἕλκος· πᾶν τραῦμα (Δ 190) ASbps
epsilon 2138	ἑλκοποιόν· κανθαρίς
epsilon 2139	ἕλκυσον· σῦρον (Iob 28,18) r
epsilon 2140	ἑλκυστάζων· ἕλκων, παρασύρων (Ψ 187)
epsilon 2141	ἑλκυστῆρα· φορβεά, ἤτοι καπίστριον
epsilon 2142	ἑλκυστῷ· λείῳ
epsilon 2143	ἕλλα· καθέδρα. Λάκωνες. καὶ Διὸς ἱερὸν ἐν Δωδώνῃ	69 in vol. 2
epsilon 2144	*ἐλλάμψεως· φωτισμοῦ ASvg
epsilon 2145	Ἑλλάς· πόλις ἐν Θεσσαλίᾳ. καὶ τὸ ἔθνος. ἡ Ἀχαΐα. (Β 683) καὶ ἡ αὐτόθεν γυνή
epsilon 2146	ἐλλάσαι· συγκλεῖσαι. κωλῦσαι
epsilon 2147	ἐλλέβορος· *βοτάνη, ἣν ἐσθίουσιν οἱ †ὄρτυγες AS ἢ κόσμος γυναικεῖος χρυσοῦς (Ar. fr. 320,6)
epsilon 2148	Ἐλλεσίη· ἡ Ἀθηνᾶ
epsilon 2149	ἔλλειν· ἴλλειν. κατέχειν
epsilon 2150	ἐλλεδανοί· δεσμοί, σχοῖνοι
epsilon 2151	*ἐλλεδανοῖσι· τοῖς δεσμοῖς (Σ 553) AS
epsilon 2152	ἔλλερα· ἐχθρά, πολέμια. ἄδικα (Callim. fr. 283)
epsilon 2153	ἐλλείχοντα τῶν Ἀθηνῶν· ... οἱ δὲ ἀττικίζοντα, ὃ καὶ ποιοῦ‐ σιν οἱ πρόσγραφοι, ἵνα φαίνωνται ἀστοί. Ἐλλείχοντα δὲ ἐμφορούμενον, ἀπὸ τῶν τὸ μέλι λειχόντων (Com. ad. 769)
epsilon 2154	Ἕλληνες· οἱ ἀπὸ τοῦ Διός, τοῦ Ἕλληνος. *ἢ φρόνιμοι (ASg) ἤτοι σοφοί
epsilon 2155	*Ἑλληνοδίκαι· οἱ κριταί, οἱ καθήμενοι εἰς τοὺς ἀγῶνας AS
epsilon 2156	Ἑλληνοταμίαι· οἱ τοῦ κομιζομένου φόρου παρὰ Ἀθηναίοις ταμίαι
epsilon 2157	[ἑλληνύει· ἑορτάζει. παύεται. ἀργεῖ]
epsilon 2158	Ἑλλήσποντος· *ποταμὸς ἐπὶ τῆς παραλίας ASn ἡ μεταξὺ Τροίας καὶ Χεῤῥονήσου θάλασσα r
epsilon 2159	ἐλλίζων· τίλλων
epsilon 2160	†ἑλλήθεις· οὐχ αἱ ἄγριαι μέλισσαι, ἀλλὰ φυτόν, ὁ αἰγίλωψ
epsilon 2161	*ἐλλόβια· ἐνώτια r. ASvg
epsilon 2162	*ἐλλόγει· καταλόγισαι (Ep. Philem. 18 v. l.) ASgn
epsilon 2163	*ἐλλόγιμος· γεγραμματισμένος ASvg
epsilon 2164	[ἐλλοδάνοισι· δεσμοῖς]
epsilon 2165	Ἑλλοί· Ἕλληνες οἱ ἐν Δωδώνῃ S καὶ οἱ ἱερεῖς (Π 234 v. l.)
epsilon 2166	ἐλλόμενα· περικλειόμενα
epsilon 2167	ἐλλόν· ἀγαθόν. γλαυκόν. χαροπόν. ἐνθαλάττιον. ταχύ. ἄφωνον. ὑγρόν. ἔλαφον νεογνόν (τ 228)
epsilon 2168	ἔλλοπες· ἐλλείποντες τῆς ὀπός, τουτέστιν ἄφθογγοι, ἄφωνοι
epsilon 2168	〈καὶ οἱ λεπιδωτοί.〉 καὶ δασεῖς. καὶ τραχεῖς. καὶ ποικίλοι	70 in vol. 2
epsilon 2169	ἐλλόπιδας· ἡ λέξις παρὰ Κρατίνῳ (fr. 408). γέγονε δὲ παρὰ τοὺς ἐλλούς, καὶ λέγει κοινῶς τοὺς νεβροὺς καὶ τοὺς στρου‐ θούς· ἢ νεοττοὺς ὄφεως ἀπὸ τοῦ ἅλλεσθαι
epsilon 2170	Ἐλλοπιεῖς· [ἄφωνοι. καὶ οἱ λεπιδωτοί]
epsilon 2171	[ἐλλοπίς· εὐόφθαλμος. χαροπή]
epsilon 2172	Ἐλλοπιῆες· οἱ νῦν Ὠρεῖται, παρὰ Χαλκιδεῦσιν
epsilon 2173	†ἐλλοπῶ· ἀγαθήν
epsilon 2174	ἐλόωσιν· ἐλάσωσιν (Ν 315)
epsilon 2175	ἐλλός· τὸ ἔκγονον τῆς ἐλάφου νεογνόν, ὁ νεβρός (τ 228), καὶ Δωδωναῖος. καὶ ὁ ἐνθαλάττιος
epsilon 2176	†ἔλλυες· ζῷα ἐν τῷ †Σμαράγδῳ ποταμῷ
epsilon 2177	ἔλλυσιν· ἔκλυσιν. Κρῆτες
epsilon 2178	ἐλλύτατον· οἰκτρότατον
epsilon 2179	ἐλλύτης· πλακοῦς τις
epsilon 2180	ἐλλυχᾶται· πλανᾶται. διατρίβει
epsilon 2181	Ἑλλώτια· ἑορτὴ Εὐρώπης ἐν Κρήτῃ
epsilon 2182	ἑλλωτίς· Εὐρώπης στέφανος πλεκόμενος, πηχῶν εἴκοσι
epsilon 2183	έλματα· ὁμιλήματα. ἐνειλήματα. σανιδώματα
epsilon 2184	ἐλμακίνη λειμῶνος· ἡ λεπτὴ [καὶ λευκὴ] σχοῖνος
epsilon 2185	*ἕλξεις· ἑλκύσεις ASPvgn
epsilon 2186	ἑλξίνη· ἡ περδίκιος βοτάνη
epsilon 2187	ἕλξω· ἑλκύσω, ἀνάξω
epsilon 2188	ἐλογίζετο· ἐνοεῖτο (Thuc. 3,83,7)
epsilon 2189	*ἑλοίμεθα· ἐπιλεξοίμεθα n λάβοιμεν (Β 127)
epsilon 2190	*ἕλοιο· ἀνάσχοιο. βουληθείης (υ 62) AS
epsilon 2191	*ἕλοιτο· θέλοι (Eur. Alc. 464) ASn
epsilon 2192	ἑλόμην· ἀφειλόμην (Θ 108) (S)
epsilon 2193	ἕλον· εἷλον, ἀφεῖλον. ἐπόρθησαν
epsilon 2194	*ἑλόντας· ἀφελόντας, λαβόντας. νικήσαντας gn
epsilon 2195	[ἑλόντες] ἑλόμενοι· ἀφελόμενοι, λαβόμενοι
epsilon 2196	*ἑλόντες· λαβόντες AgN ἀνελόντες (Eur. Or. 1213) πορθήσαν‐ τες. χειρωσάμενοι APg
epsilon 2197	[ἑλόντων· ἐλαυνόντων. καὶ τὰ ὅμοια]	71 in vol. 2
epsilon 2198	*ἕλος· σύμφυτος τόπος. (Ο 631) AS ἢ χεῖλος ποταμοῦ n. καὶ ὁ τελματώδης τόπος. καὶ πόλις ἐν Λακεδαιμονίᾳ (Β 584)
epsilon 2199	ἑλοῦ· λάβε. ⸤ἐπίλεξαι (Eur. Phoen 951) p
epsilon 2200	[ἐλούπησεν· ἐψόφησεν. ἐσχίσθη]
epsilon 2201	ἑλοῦσαι· ἀρξάμεναι. ⸤λαβοῦσαι (θ 436) (gn)
epsilon 2202	Ἐλουσία· Δημήτηρ παρὰ †Αλφουσίοις
epsilon 2203	*〉ε λόφον· τὸ ἄκρον τῆς περικεφαλαίας (Κ 573) AS
epsilon 2204	ἐλόχα· ἐνήδρευεν
epsilon 2205	*ἐλοχεύθη· ἐγεννήθη. [ἐγαμήθη] vg (ASPn)
epsilon 2206	ἐλόχησεν· εἰς λόχους ἤγαγεν (Hdt 1,103,1 v. l.)
epsilon 2207	*ἔλπεο· ἔλπιζε (Υ 201) AS
epsilon 2208	ἔλπεον· ἤλπιζον
epsilon 2209	ἔλπεται· δοκεῖ, *⸤ἐλπίζει vg προσδοκᾷ (Κ 105)
epsilon 2210	ἔλπει· ἐλπιδοποιεῖ (β 91)
epsilon 2211	*ἐλπίς· προσδοκία g
epsilon 2212	*ἔλπομαι· ἐλπίζω (Η 199) r. vgn
epsilon 2213	ἔλπομαι εὐχόμενος· καυχῶμαι ἐλπιδοποιούμενος (Θ 526 v. l.)
epsilon 2214	*ἔλπονται· ἐλπίζουσιν ASvg
epsilon 2215	*ἔλποντο· ἤλπιζον (Μ 261) AS
epsilon 2216	ἕλπος· ἔλαιον, στέαρ. εὐθηνία
epsilon 2217	*ἐλπωρή· ἐλπίς. r S δόκησις (β 280)
epsilon 2218	*ἐλπωρῇσιν· ἐλπίσιν (Greg. Naz. c. 1, 2, 2, 211) g
epsilon 2219	*[ἐλπτέοντες· ἐλπίζοντες] S
epsilon 2220	ἔλσαι· συσχεῖν. *συνελάσαι. συγκλεῖσαι (Α 409) Sn
epsilon 2221	ἔλσαν· συνήλασαν (Λ 413)
epsilon 2222	ἐλύμην· ἐλυτρωσάμην. ἐλυτρώθην (Φ 80)
epsilon 2223	[ἐλσούς· τὰς μυῖας]
epsilon 2224	*ἐλυμήνατο ὗς ἐκ δρυμοῦ· κατέφαγε χοῖρος ἐξ ὕλης (Ps. 79,14) AS
epsilon 2225	ἔλυμα· τὸ τοῦ ἀρότρου †πέριον. (Hes. op. 430) νύσσα. καὶ τὸ ἱμάτιον. καὶ ἡ ἀιών
epsilon 2226	Ἐλύμνιος· Ποσειδῶν ἐν Λέσβῳ. καὶ νῆσος τῆς Εὐβοίας (Soph. fr. 404. 802)
epsilon 2227	ἐλύμνιαι· δοκοὶ ὀρόφιναι	72 in vol. 2
epsilon 2228	ἔλυμοι· τὰ πρῶτα τῶν αὐλῶν, ἀφ’ ὧν ἡ γλωσσίς. οἱ δὲ ἁπλῶς αὐλούς (Soph. fr. 412). καὶ σιτῶδες σπέρμα. καὶ ἡ τῆς κιθάρας καὶ τοῦ τόξου θήκη
epsilon 2229	ἔλυμος· σπέρμα, ὃ ἕψοντες οἱ Λάκωνες ἐσθίουσιν (Ar. fr. 398) n
epsilon 2230	*ἐλυσάμην· ἀπέδωκα g
epsilon 2231	ἔλυσεν· ἀπελύτρωσεν (Λ 106)
epsilon 2232	ἐλυσθείς· κουφισθείς. ἑλισθείς (Ω 510)
epsilon 2233	*ἐλύσατο· ἐλυτρώσατο (Φ 42) r. ASvg
epsilon 2234	ἐλύσσει· εἱλεῖται
epsilon 2235	ἐλύσθη· παρελύθη. συνειλήθη. *ἔπεσεν (Ψ 393) vg, ἐνεποδίσθη
epsilon 2236	†ἔλυται· ἔρχεται
epsilon 2237	*ἐλύτροις· καλύμμασι, σκεπάσμασιν Av
epsilon 2238	ἔλυστα· ἄμπελος μέλαινα
epsilon 2239	[Ἐλύτιος· Ποσειδῶν ἐν Λέσβῳ]
epsilon 2240	ἔλυτρα· κυρίως τὰ ἐνειλήματα. ἢ τὰ καλύμματα (Soph. fr. 941) καὶ σκέπαι. καὶ σωλῆνες (Hdt. 4, 173) δέρματα
epsilon 2241	ἔλυτρον· *δέρμα ASvg θήκη. (Ar. Ach. 1120) λέπυρον. S ἐνείλημα. κάλυμμα, ⸤σκέπασμα Sh
epsilon 2242	ἔλφο ς· βούτυρον. Κύπριοι
epsilon 2243	ελ ω· κατέχω, πιάζω. ἐλάσω
epsilon 2244	*ἐλωβήσαντ ο· ἔβλαψαν AS(vg)
epsilon 2245	ἕλωμαι· πορθήσω. *ἀφέλω. λάβω (Α 324) vg (A)
epsilon 2246	ελων· ἤλαυνον. ἐπορεύοντο (Ω 696) *ἢ λαβών ἢ ἀρξάμενος (θ 500) ἢ ἀφελόμενος (Α 139) AS
epsilon 2247	ἐλώγη· ἔλεγεν
epsilon 2248	Ἐλωός· ὁ Ἥφαιστος παρὰ Δωριεῦσιν r
epsilon 2249	ἕλωρ· ἕλκυσμα v λύμη. ἄγρα. θοίνη· ‘μὴ δή με ἕλωρ‘ (Ε 684) εἴλημμα. θοίναν. ἄγρευμα. AS
epsilon 2250	ἕλωρα· ... (Σ 93)
epsilon 2251	ἑλώρια· ἑλκύσματα. καταστρέφει δὲ εἰς σπαράγματα. βρώματα (Α 4) ASvg
epsilon 2252	ἐλώρη· πελώρη
epsilon 2253	Ἐλώριος ἀγών· τελούμενος ἐπὶ Ἐλώρου ποταμοῦ	73 in vol. 2
epsilon 2254	ἐλώσθη· ἐφοβεῖτο. ἐμαλακίσθη
epsilon 2255	ελωσι· λάβωσιν (Δ 416) g ἐλαύνωσιν
epsilon 2256	*Ἕλωτες· μισθωτοί, ἐν τῷ ἕλει ἐργαζόμενοι g
epsilon 2257	ἐλώφησεν· ἔληξεν ... κυρίως ἐπὶ τῶν λόφων (r)
epsilon 2258	ἐμὰ δάκρυα· τῶν ἐμῶν δακρύων (Α 42)
epsilon 2259	ἐμαίμασσε· [προεωθεῖτο, ἢ] προεθυμεῖτο. *⸤ἐκυματοῦτο. ἐκλο‐ νεῖτο. ἐταράττετο (Iob 38,8) AS
epsilon 2260	ἐμετός· ἐξέραμα
epsilon 2261	ἐμαλάχθη· ἐνέδωκεν
epsilon 2262	*ἔμαρψα· κατέλαβον (Eur. Rhes. 681) ASvg
epsilon 2263	*ἔμαρψας· ἐκράτησας vgn
epsilon 2264	ἐμασάμην· εὗρον
epsilon 2265	ἔμασσε· ἠνώχλει
epsilon 2266	ἐμάσταζεν· ἐμασήσατο
epsilon 2267	ἐμάτησεν· *ἐματαιώθη ASvgn ἐλήρησεν. ὑστέρησεν. ἥμαρτεν (Π 474)
epsilon 2268	ἐμαραίνετο· ἐσβέννυτο (Ψ 228)
epsilon 2269	ἐμαργήναντο· ἐξεμήναντο
epsilon 2270	ἐμαρνάσθην· ἐμάχοντο (Η 301)
epsilon 2271	ἐμαρυκᾶτο· ἐμασᾶτο
epsilon 2272	ἐμαυτῷ βαλανεύσω· ἐμαυτῷ διακονήσω p Λέγεται δέ, ὅταν ὁ βαλανεὺς νωθρεύηται, καὶ ἑαυτῷ 〈τισ〉 λαμβάνων τὴν ἀρύ‐ ταιναν διακονῇ. ἢ ἀπὸ τῶν τὰς βαλάνους ἐγκρυβόντων εἰς πῦρ (Ar. Pac. 1104)
epsilon 2273	ἐμαυτῷ συνεπίσταμαι· ἐν ἑαυτῷ ἐπίσταμαι
epsilon 2274	*ἐμβαδόν· πεζῇ διὰ θαλάσσης (Ο 505) ASvg
epsilon 2275	ἐμβαθύνους· σεσοφισμένους, σοφούς
epsilon 2276	[ἐμβάδιον· παίζει ἐπὶ τούτου]
epsilon 2277	ἐμβάδια· τὰ ὑποδήματα
epsilon 2278	*ἐμβαίη· ἐμποδὼν γένηται. ἐναντιωθῇ AS
epsilon 2279	ἐμβακανίτης· τὸ μετὰ τοῦ ταρίχους καὶ στέατος σκευαζόμενον βρῶμα
epsilon 2280	ἔμβαλε κύλλῃ· οἱ αἰτοῦντες κατὰ παιδιὰν τὴν χεῖρά πως περιάγοντες καὶ κοιλοῦντες παρακαλοῦσιν ἐμβάλλειν (Ar.
epsilon 2280	Equ. 1083)	74 in vol. 2
epsilon 2281	ἐμβαλεῖν· κατακλῖναι. Λάκωνες
epsilon 2282	ἐμβάλλεο θυμῷ· ἐνθυμοῦ κατὰ ψυχήν (Κ 447)
epsilon 2283	†ἐμβάλλοντος· βλαισόπους
epsilon 2284	ἔμβαρος· ἠλίθιος, μωρός r ἢ νουνεχής. p Μένανδρος Φάσματι (fr. 2 Koe.)
epsilon 2285	ἐμβάς· εἶδος ὑποδήματος. r καὶ μέρος τι τῆς χελώνης
epsilon 2286	*ἐμβατεῦσαι· τὸ κατέχειν καὶ καρποῦσθαι χωρίον ἢ οἰκίαν ἢ ὅλον τὸν κλῆρον (Ios. 19,49 ..) AS ἢ ζητῆσαι
epsilon 2287	*ἐμβατεύσας· ζητήσας S ἐπιβαίνων APn (vg)
epsilon 2288	ἐμβατήρ· παρὰ τοῖς ἀρχιτέκτοσι οὐδός
epsilon 2289	ἐμβατήριον· εἶδος αὐλήματος
epsilon 2290	ἐμβαφίας· λοπάδες βαθεῖαι. ἀπὸ τοῦ βάπτειν ἐν βάθει
epsilon 2291	ἐμβάφιον· ὀξύβαφον, παρὰ Ἱππώνακτι (fr. 112 Bgk)
epsilon 2292	*ἐμβεβροντημένος· ἀναίσθητος ASPn
epsilon 2293	†ἐμβεβίωθεν· τέθνηκεν
epsilon 2294	[ἐμβεβρυττομένος· ἀναίσθητος. ἐμβρόντητος]
epsilon 2295	ἐμβεκανεῖται· ἐμπέπλεκται
epsilon 2296	*ἐμβεβώς· ἐπιβεβηκώς (Eur. Phoen. 2) AS
epsilon 2297	ἐμβείη· ἐμβῇ, ἐμποδίσῃ, χωρήσῃ
epsilon 2298	ἐμβήῃ· ἐμποδοστατῇ. ἐμποδὼν γένηται (Π 94)
epsilon 2299	†Ἐμβίανος· Ἄρης
epsilon 2300	Ἐμβλώ· πέπλασται παρὰ τὸ ἐμβλέπειν· ὡς ἡ Δωρὼ καὶ Δεξώ
epsilon 2301	†ἐμβλωκυῖαν· ἐν τῷ ἀνδρὶ ἡδοιοῦσαν†
epsilon 2302	*ἔμβολα· μοχλοί. ἀσφάλειαι (Eur. Phoen. 114 ..) Agn
epsilon 2303	ἐμβολήν· *πληθύν. ὁρμήν Avg ἐνθήκην. ἀπόθετον χρῆμα
epsilon 2304	ἐμβολίδες· αἱ περιθεταί ...
epsilon 2305	ἐμβόλιμα ἔπη· τὰ ὑπὸ τῶν γραμματικῶν ὡς ἀλλότρια καὶ νόθα ἀθετούμενα
epsilon 2306	ἐμβόλιμον· τὸν μῆνα, καὶ τὴν ἡμέραν. [καὶ †ἀνδραποδισμόν]
epsilon 2307	ἔμβολα· Εὐριπίδης Παλαμήδῃ (fr. 590) καὶ Σκίρωνι ( fr. 681) ἔμβολα. τὸ δὲ πολὺ ἀῤῥενικῶς λέγουσι τοὺς ἐμβόλους
epsilon 2308	ἔμβολον· Ἀριστοφάνης ἐν Θεσμοφοριαζούσαις (fr. 317) τὸ
epsilon 2308	αἰδοῖον. [ἀῤῥενικῶς δέ φασι τὸν τῆς νεὼς ἔμβολον, τὸ χάλ‐ κωμα, τὸ περιτιθέμενον κατὰ τὴν πρῷραν. καὶ ἔμβολον τοῦ θυρίου]	75 in vol. 2
epsilon 2309	ἔμβολος· εἶδος θηρίου ἐν λαχάνοις
epsilon 2310	ἐμβραμένα· εἱμαρμένη (Sophr. fr. 119) (AS)
epsilon 2311	ἔμβραχυ· μικρόν. ἢ καθόλου, ⸤ὅλως p ⸤συντόμως. ἁπλῶς qs
epsilon 2312	†ἔμβριο ν· θεῖον
epsilon 2313	ἔμβρατα ι· εἵμαρται
epsilon 2314	ἐμβρέμετα ι· ἐμπίπτει. ἐμφυσᾷ (Ο 621)
epsilon 2315	ἔμβρεος· ἐνεός. μωρός
epsilon 2316	*ἐμβριθές· βαρύ A στιβαρόν Ag στερεόν gh πλατύ A
epsilon 2317	*ἐμβριμήματι· κινήματι (Thren. 2,6) AS
epsilon 2318	ἐμβριμῆσαι· ἐπιτιμῆσαι. κελεῦσαι, προστάξαι μετ’ ἐξουσίας
epsilon 2319	*ἐμβριμώμενος· μετὰ ἀπειλῆς ἐντελλόμενος (Ev. Io. 11,38) ASn
epsilon 2320	ἐμβροντηθέντες· ἐνεοὶ γενόμενοι. μωρανθέντες
epsilon 2321	*ἐμβροντησίας· μανίας, φρενοβλαβείας A θάμβους
epsilon 2322	*ἐμβρόντητος· παραπεπληγμένος τὴν διάνοιαν r. AS μαινόμε‐ νος v (A)
epsilon 2323	ἔμβρυλλαι· ἁγναὶ ἡμέραι. καὶ γῆς ἔντερα
epsilon 2324	*ἔμβρυον· νεογνὸν βρέφος rg τὸ ἐν γαστρὶ γυναικὸς n ἔτι διάπλασμα. Avg ἢ ὀλίγον
epsilon 2325	†ἔμβαχον· ἔμβρυον
epsilon 2326	ἐμβρόνιον· μικρὸν καὶ ἀπόρφυρον ἱμάτιόν τι Ἰβηρικόν
epsilon 2327	ἐμβύσας· ἐμπλήσας
epsilon 2328	ἐμέγηρε· ἐφθόνησεν (Ψ 865)
epsilon 2329	ἐμέθεν· ἐμοῦ (Α 525)
epsilon 2330	*ἐμεῖο· ἐμοῦ (Α 174) ASvgn
epsilon 2331	ἐμεῖο· ἐμοῦ ἔστι δὲ ἀσύναρθρον
epsilon 2332	ἐμείρετο· ἐπεθύμει
epsilon 2333	ἐμειδία· ἐγέλα r
epsilon 2334	*ἔμελλεν· ἐῴκει (Β 39) g
epsilon 2335	ἐμέλλετε· ἐῴκειτε. ἐφαίνεσθε. οὐδαμοῦ γὰρ ἐπὶ χρόνου κέχρη‐ ται τῇ λέξει (Λ 817)
epsilon 2336	*ἐμέλησεν· [ἐφρόνησεν.] ἐφρόντισεν r. gn
epsilon 2337	*ἔμενον· παρέμενον (Ε 522) AS
epsilon 2338	*ἐμέμυξαν· ἐπέξεσαν AS	76 in vol. 2
epsilon 2339	*ἐμεῦ· ἐμοῦ (Α 88) S
epsilon 2340	ἐμίνη· ἐμοί (Rhinth. fr. 13)
epsilon 2341	ἐμήσατο· ἐτεκτήνατο. ἠπάτησεν. ἐμηχανήσατο. (ἐβουλεύ‐ σατο g ἐποίησεν (Ζ 157)
epsilon 2342	ἐμηχανησάσθην· ἐμηχανήσαντο. δυϊκῶς
epsilon 2343	ἐμίαινεν· ἐκ μίξεως διέφθειρεν (Ezech. 22,11 v. l.)
epsilon 2344	ἐμεσίας· †διαχρήματα, ἐμετούς (Hippocr. morb. 2,43)
epsilon 2345	ἐμίγνυτο· ὡμίλει
epsilon 2346	ἐμίν· ἐμοί
epsilon 2347	†ἐμήνυθεν· [ἔπραθεν], ἔπρασεν†
epsilon 2348	ἐμιμήσατο· ὡμοιώσατο
epsilon 2349	ἐμίως ἐμοῦ (Rhinth. fr. 13)
epsilon 2350	ἐμίσγομεν· ἐμιγνύομεν
epsilon 2351	ἐμίστυλλεν· εἰς ὀλίγον διῄρει
epsilon 2352	ἐμῇ πεντόζῳ· χειρὶ ἐμῇ
epsilon 2353	ἔμιχθεν· ἐμίχθησαν. πληθυντικῶς (Γ 209)
epsilon 2354	ἐμείωσεν· ἔφθειρεν
epsilon 2355	ἔμμα· ἱμάτιον. [ἢ καθαπτόμενον. καὶ ἀπομασσόμενον]
epsilon 2356	ἐμμακεδονίξαι· χρήσασθαι ...
epsilon 2357	ἐμμαλάξαι· †ἐμμεῖναι, τῇ χειρὶ ἐπιλαβέσθαι
epsilon 2358	*ἐμμαπέως· ἐσπουδασμένως (AS) ταχέως r ἅμα τῷ εἰπεῖν n προθύμως (Ε 836) r
epsilon 2359	ἐμμανῶς· ὀργίλως r ἐκθύμως
epsilon 2360	ἐμμάσαι· ἐνερεῖσαι
epsilon 2361	*ἐμματαιάζων· ματαιολογῶν ASvgn
epsilon 2362	ἐμματεῖται· ἐνερείδει. ἐνλαμβάνεται. ζητεῖ κατὰ μέρος
epsilon 2363	ἐμματέων· ψηλαφῶν. φιλονεικῶν. ὁρμῶν
epsilon 2364	*ἐμμελές· ἐπιμελές. ἔμμετρον ASPp
epsilon 2365	ἐμμελέεσσι· τοῖς φροντίζουσιν
epsilon 2366	ἐμμελέστατος· κηδεμών
epsilon 2367	ἐμμέλεια· εἶδος ὀρχήσεως. καὶ Πλάτων (Legg. 7,816b) ἐπαινεῖ τὴν ὄρχησιν, καί φησιν ἢ ἀπὸ τοῦ μέλους ὠνομάσθαι, ἢ ἀπὸ τοῦ πρὸς τὰ μέλη γίνεσθαι. Τραγικὴ δὲ ἡ ὄρχησις. ἀκύρως
epsilon 2367	δὲ Αἰσχύλος (fr. 10?) ἀντὶ τοῦ σατυρική, ἥ ἐστι σίκιννις	77 in vol. 2
epsilon 2368	ἐμμελής· καθήκων. ⸤προσηνής r
epsilon 2369	ἐμμελῶ ς· προθύμως. ἐῤῥωμένως. *συνετῶς ASvgn
epsilon 2370	*ἐμμεμαώ ς· ὁμοίως (Ε 142) AS
epsilon 2371	ἐμμεμηνότα· μαινόμενον
epsilon 2372	ἐμμέμυκεν· καταμέμυκε. ἢ ἐπικέκλιται. παρὰ τὸ μεμυκέναι. τινὲς δὲ ἐμνήμυκεν (Χ 491)
epsilon 2373	ἐμμένει· προθυμεῖται
epsilon 2374	*ἐμμεναι· καθέζεσθαι A εἶναι (Α 117) †ἕως αὐτοῦ AS ἢ ἐπί‐ μενε S
epsilon 2375	*ἐμμενές· ἀδιαλείπτως A πρόθυμον (Κ 361) (r) A
epsilon 2376	ἐμμενέως· προθύμως. βιαίως (Hes. Theog. 712)
epsilon 2377	ἐμμενέως· προθυμούμενος. ἐῤῥωμένως
epsilon 2378	ἐμμεσότροπος· μέτριος
epsilon 2379	†ἔμμεται· ὀρχεῖται
epsilon 2380	ἐμμηλάδας αἶγας· τὰς μετὰ τῶν προβάτων νεμομένας (Call. h. Ap. 51 v. l.)
epsilon 2381	ἔμμηνοι· αἱ κατὰ μῆνα τελούμεναι θυσίαι
epsilon 2382	ἐμμήρους· †ἐνομηρείεον ὄντας. παρὰ τοὺς ὁμήρους τοὺς ἐπὶ συμβάσει διδομένους
epsilon 2383	ἐμμόνιαι· συνθῆκαι
epsilon 2384	*ἔμμονος· ἐπιμένουσα AS ἀεί, ἤτοι ἀδιαλείπτως (Lev. 13,51 ..)
epsilon 2385	ἐμμόρατι· τετεύχασιν
epsilon 2386	*ἔμμορεν· ἔτυχεν ASn ἔλαχεν n ἐκλήρωσεν (Α 278)
epsilon 2387	ἔμμορον· εἱμαρμένον
epsilon 2388	ἔμμορος· τετευχώς r
epsilon 2389	ἐμόρμησεν· ἐπενόησεν
epsilon 2390	ἔμμοτος· τραυματίας. νοσώδης (Hippocr.)
epsilon 2391	ἐμνήμυκεν· εἰς ὑπόμνησιν ἤνεγκεν (Χ 491)
epsilon 2392	*ἐμνώοντο· μνήμην ἐποιοῦντο (Β 686) ASg
epsilon 2393	*ἐμόγησα· ἔκαμον, ἐκακοπάθησα (Α 162) ASvg
epsilon 2394	ἐμογήσατο· ἐκακοπάθησεν
epsilon 2395	[ἐμοί· ἐμοῦ. ἔστι δὲ σύναρθρον]
epsilon 2396	ἐμοῖο· ἐμοῦ (Α 259)
epsilon 2397	*ἔμολεν· ἦλθεν (Eur. Hec. 642 ..) gn	78 in vol. 2
epsilon 2398	[ἐμορίδαι· μέτοικοι]
epsilon 2399	ἔμορτεν· ἀπέθανεν
epsilon 2400	ἐμορμολύττετε· ἐδεδίττεσθε
epsilon 2401	*ἔμπα γε μήν· ὅμως μέντοι (Greg. Naz. c. 2, 2, 1, 344) S
epsilon 2402	ἔμπα δέ· ὅμως δέ, ἀλλ’ οὖν (Greg. Naz. ep. 18, 2 ..)
epsilon 2403	ἐμπάζεο· φρόντιζε (α 271)
epsilon 2404	ἐμπάζεσθαι· ἐπιστροφὴν ποιεῖσθαι. καὶ σέβεσθαι. *ἐντρέπε‐ σθαι. (Σ) φροντίζειν (Sp)
epsilon 2405	ἐμπάζεται· σέβεται
epsilon 2406	ἔμπαιον· ἔμπειρον. μέτοχον. ἢ ἐπίσιτον (υ 379)
epsilon 2407	ἔμπαις· ἐγκύμων (Cratin. fr. 287) An
epsilon 2408	*ἔμπα· ὅμως S
epsilon 2409	ἐμπαίττονται· ἐμπαίζουσιν
epsilon 2410	*ἔμπαλιν· εἰς τὰ ὀπίσω g ἐξ ἐναντίας (A) p ἢ ἐπὶ τὰ ἕτερα A
epsilon 2411	ἐμπαλάξαι· ἐμπλέξαι
epsilon 2412	ἐμπαλάγματα· αἱ ἐμπλοκαί (Aesch. Suppl. 295)
epsilon 2413	ἐμπάμονι· πατρῳούχῳ
epsilon 2414	ἔμπαν· πάντως. ὅμως (Pind. Pyth. 5,74?)
epsilon 2415	*†ἔμπα πόλιος· στήριγμα τῆς πόλεως (Π 549) A
epsilon 2416	*†ἐμπάρει· παρεκάλει As
epsilon 2417	*ἐμπαροινοῦντας· ὑβρίζοντας r. A (n)
epsilon 2418	ἔμπαρος· ἔμπληκτος
epsilon 2419	ἐμπάσεις· ἐγκτήσεις
epsilon 2420	†ἐμπασέντας· ἀρχεῖόν τι ἐν Λακεδαίμονι
epsilon 2421	ἐμπιστῆρας μύθων· πιστωτάς, μάρτυρας
epsilon 2422	ἐμπαστήρια· μελίπηκτα
epsilon 2423	ἔμπαστον· κατανθιζόμενον
epsilon 2424	ἔμπεδα· ἐπιτελῆ. ἀληθῆ. βέβαια, ἰσχυρά. ἀμετάλλακτα. ἀσφαλῆ (Ι 335)
epsilon 2425	ἐμπεδὴς γαμόρος μάρψεν Ἅιδης· ἔμπεδον ἔλεγεν τὸν Ἄιδην, ὡς Ἱππῶναξ ἀντὶ τοῦ †οὖνεμπέδου †χθόνιος. Οἱ δὲ οὕτως· ὁ Ἅιδης ἐπιμελής ἐστι γάμορος καὶ ἀσφαλής, οὐκ ἀμε‐ λῶν οὐδενός, ἀλλ’ †εἰς τὴν γῆν λαμβάνων †τὴν μερίδα, οἷον
5	τὴν γῆν μεριζόμενος (trag. ad. 208)	79 in vol. 2
epsilon 2426	ἐμπεδορκεῖν· εὐορκεῖν. παίζει δὲ Ἀριστοφάνης (fr. 772) παρὰ τὰς πέδας
epsilon 2427	*ἐμπεδοῖ· διδάσκει p βεβαιοῖ, np πιστοῦται, ⸤ἀσφαλίζεται An
epsilon 2428	*ἔμπεδο ν· βέβαιον, ἀσφαλές (Ε 254) r T
epsilon 2429	ἔμπεδος· *βέβαιος, ἀσφαλής (Δ 314) A ἀραρώς. ἀκίνητος
epsilon 2430	ἐμπέλανα· πόπανα
epsilon 2431	ἐμπέλα· ἐμπέλαζε. πρόσαγε. ἔγγιζε.
epsilon 2432	*ἐμπελάσαι· προσεγγίσαι A
epsilon 2433	*ἐμπέπαιχα· ἐνέπαιξα, ἐχλεύασα (Exod. 10,2) ASvgn
epsilon 2434	ἐμπολωρός· ἀγορανόμος. Λάκωνες
epsilon 2435	ἐμπεπαρμένον· ἐμπεπερονημένον. ἐνηλωμένον
epsilon 2436	ἐμπεπᾶσθαι· ἐνυπάρχειν. κεκτῆσθαι
epsilon 2437	†ἐμπεπειρακται· ἐμπεπόδισται
epsilon 2438	ἔμπεπτα· πλακούντια πύρινα, εἰς ἃ ἐντίθεται τὰ διὰ τυροῦ 〈σκευαζόμενα〉. Ῥόδιοι
epsilon 2439	ἔμπειρος· ὑπομονητικός
epsilon 2440	ἐμπεσεῖν· ἐμπίπτειν
epsilon 2441	ἐμπέραμον· ἔμπειρον
epsilon 2442	ἐμπερής· ἔμπειρος. Σοφοκλῆς Ὀδυσσεῖ μαινομένῳ (fr. 426)
epsilon 2443	ἐμπερκάζουσαν· ὑποθάλλουσαν. μελανίζουσαν
epsilon 2444	ἐμπερκαίνονται· ἐμποικίλλονται
epsilon 2445	ἐμπερονατρίς· ἱμάτιον διπλοῦν
epsilon 2446	*ἐμπερονῆσαι· διατρῆσαι ASvgn
epsilon 2447	ἐμπεσεῖν· εἰς δεσμωτήριον ἀχθῆναι (Isai. 10,4)
epsilon 2448	ἐμπεταλίς· ἔδεσμα διὰ τυροῦ σκευαζόμενον
epsilon 2449	ἐμπεφυυῖα· περιπλεκομένη (Α 513)
epsilon 2450	ἐμπηγός· ἧλος
epsilon 2451	ἐμπήκτης· ὁ τὰ δικαστικὰ γραμματίδια παρὰ τοῦ θεσμοθέτου λαμβάνων ὑπηρέτης, καὶ πήσσων εἰς τὴν κανονίδα
epsilon 2452	*ἔμπηρα· ἀνέξοχα An
epsilon 2453	ἐμπήρους· Δημήτριος ἐν Σικελίᾳ (fr. 2)· ‚Λακεδαιμόνιοί θ’ ἡμῶν τὰ τείχη κατέβαλον, καὶ τὰς τριήρεις ἔλαβον ἐμμήρους· ὅπως
epsilon 2453	μηκέτι θαλαττοκρατοῖντο Πελοποννήσιοι.‛	80 in vol. 2
5	Ἔμμηροι οὖν οἱ ἐνομήρεις ὄντες· τοὺς γὰρ ἐπὶ συμβάσει διδομέ‐ νους, ὥσπερ ἐνέχυρα τῶν ὡμολογημένων, ἔνθεν ὁμήρους λέγεσθαι
epsilon 2454	*ἔμπης· ὅμως (ε 205) πάντως. ὁμοίως (Ξ 174) ASvgn
epsilon 2455	*ἐμπίδες· εἶδος κωνώπων A (n)
epsilon 2456	ἐμπίνειν· πίνειν
epsilon 2457	*ἐμπίπλαται· πληροῦται. χορτάζεται (Eccles. 4,8) Avg
epsilon 2458	*ἐμπίπραται· καίεται, ἐμπυρίζεται n
epsilon 2459	ἐμπίπτων· ἀπορῶν
epsilon 2460	ἐμπίς· κώνωψ. ἢ εἶδος ζῴου παρὰ τοῖς ὕδασι γενόμενον, ὅμοιον κώνωπι, μεῖζον δέ
epsilon 2461	ἐμπίσειον· καὶ τὸ βραχὺ καὶ τὸ δαψιλῶς πιεῖν
epsilon 2462	ἔμπισον· πότισον
epsilon 2463	ἔμπλαστ’ ἐρεῖς· ψεύσῃ ἀκρίτως
epsilon 2464	ἐμπλακείς· περικρατήσας, περιλαβών (Eur. Hipp. 1236)
epsilon 2465	*ἔμπλεοι· πλήρεις (A)
epsilon 2466	*ἔμπλεῳ· [ἐμπλεῖς] πλήρεις (Agp)
epsilon 2467	ἐμπλευροῦ· ἐνάλλου εἰς τὰς πλευράς. Σοφοκλῆς Αἰχμαλωτίσιν (fr. 50)
epsilon 2468	ἐμπλήγδην· ἐμπληκτική. ἀκρίτως. εὐμεταβόλως (υ 132)
epsilon 2469	ἐμπλήκτους· μαινομένους, μεμηνότας. εὐμεταθέτους. καταπληκ‐ τικούς
epsilon 2470	ἔμπληκτον· εὐμετάβολον. μανιῶδες. καὶ τὰ ὅμοια
epsilon 2471	*ἔμπλην· χωρίς. ἐγγύς, πλησίον (Β 526) An
epsilon 2472	ἐμπλῆξαι· ἐμπεσεῖν. ἐγγίσαι
epsilon 2473	ἐμπλησμένην· πεπλησμένην
epsilon 2474	ἐμπλόκια· ἑορτὴ παρὰ Ἀθηναίοις. καὶ τὸ σὺν ταῖς θριξὶ πλε‐ κόμενον γυναιξίν (Isai. 3,18)
epsilon 2475	ἐμπνεῖ μου· ἐρᾶι μου, ποθεῖ με
epsilon 2476	†ἐμπνεῖ· πεπληρωμένος
epsilon 2477	*ἔμπνευσεν· ἐνέπνευσεν S
epsilon 2478	ἔμπνευστος· ἄφρων. [ἢ ἀφανής]
epsilon 2479	ἐμπνύθη· ἐν αὑτῷ ἐγίνετο, καὶ [ἐφρόνησεν] 〈ἀνεβίωσεν〉 (Ε 697 v. l.)
epsilon 2480	ἔμπνυτο· [ἀνεβίωσεν] 〈ἐφρόνησεν〉 (Χ 475 v. l.)	81 in vol. 2
epsilon 2481	ἔμπνοια· ἀναπνοή
epsilon 2482	ἐμποδίζειν· μασᾶσθαι. οἱ δὲ ἰσχάδας μασᾶσθαι ταῖς μελίσσαις, ἢ θλίβειν τοῖς ποσὶ τὰς ἰσχάδας
epsilon 2485	ἐμποδίζων ἰσχάδας· μασώμενος. τοῦτο δέ φασιν εἰρῆσθαι ἐπὶ τῶν μισθῷ ταῖς μελίσσαις ἰσχάδας μασωμένων. τοῦτο δέ φασί τινες εἶδος εἶναι παιδιᾶς (Ar. Equ. 755)
epsilon 2486	ἐμποιεῖ· κτᾶται
epsilon 2487	ἐμποίνιμον· τὸ ἐμ ποινῇ
epsilon 2488	*ἔμπυον· τὸ γαλακτῶδες ὑγρόν r. A
epsilon 2489	ἐμπεδοῦσθαι· βεβαιοῦσθαι, ἀσφαλίζεσθαι
epsilon 2490	*ἐμπολᾷ· περιέρχεται. A πραγματεύεται An(g)
epsilon 2491	Ἐμπολαῖος· ὁ κερδῷος Ἑρμῆς
epsilon 2492	ἐμπολέμια· τὰ εἰς πόλεμον εὔθετα (Plat. legg. 12,943 a)
epsilon 2493	ἐμπολή· *κέρδος AS οἱ δὲ τὰ φορτία. ἢ τὴν ἀργυρέην ἀλλαγήν
epsilon 2494	*ἐμπολήσαντες· πριάμενοι, ὠνησάμενοι ASvgn
epsilon 2495	ἔμπολις· ὁ πατρίδα ἔχων (Eupol. fr. 137)
epsilon 2496	ἐμπολόωντο· ἐνεπόλων. περιεποίουν (ο 456)
epsilon 2497	*ἐμπολῶντο· ἐνεβάλλοντο A
epsilon 2498	*ἐμπομπεύων· θριαμβεύων vg †καταστοχάζων
epsilon 2499	ἐμπόρευμα· πραγματεία, ἐμπορία r
epsilon 2500	ἐμπορίδαι· μέτοικοι. [ἐπιβάται]
epsilon 2501	ἐμποριοδονήτας· ἐνοικίου πρακτῆρας
epsilon 2502	ἐμπόριος· μέτοικος
epsilon 2503	ἔμπορος· *πραγματευτής Ag καὶ ὁ ἐπ’ ἀλλοτρίας νεὼς πλέων g μισθοῦ, ὁ ἐπιβάτης· ‘ἢ ἔμπορος εἰλήλουθας νηὸς ἐπ’ ἀλλο‐ τρίης;‘ (ω 300)
epsilon 2504	*ἐμπορποῦσθαι· φιβλοῦσθαι (1. Macc. 14,44) ASvg
epsilon 2505	ἐμπόρπημα· ὑφάσματος εἶδος
epsilon 2506	ἐμπόρω· ἔμποροι. δυϊκῶς
epsilon 2507	Ἔμπουσα· φάσμα δαιμονιῶδες ὑπὸ Ἑκάτης ἐπιπεμπόμενον καί, ὥς τινες, ἑνὶ ποδὶ χρώμενον (Ar. Ran. 293) Ἀριστοφάνης (fr. 501) δὲ τὴν Ἑκάτην ἔφη Ἔμπουσαν
epsilon 2508	[ἔμπρεον· ἔμπειρον]
epsilon 2509	ἐμπρέπον· ἐπιπρέπον, πρέπον. ὅμοιον
epsilon 2510	*ἐμπρέποντα· διαπρέποντα ASvgn	82 in vol. 2
epsilon 2511	*ἐμπρῆσαι· καῦσαι (Iud. 9,52) Agn
epsilon 2512	ἐμπριόεντα· τραχύν
epsilon 2513	ἐμπύλαιαι· νυμφαῖα
epsilon 2514	*ἐμ πυμάτοισιν· ἐν ἐσχάτοις (Λ 65) A
epsilon 2515	ἔμπυος· ὁ ἐμπυϊκὸς παρὰ Μενάνδρῳ (fr. 843 Koe.)
epsilon 2516	ἔμπυρα· τὰ καιόμενα ἱερά
epsilon 2517	*ἐμπύρευμα· λείψανον (Greg. Naz. or. 4,42 ..) r. Anps
epsilon 2518	ἐμπυρία· ὅρκος ὁ δημόσιος. καὶ μαντεία, παρὰ Βοιωτοῖς
epsilon 2519	ἐμπυριβήτην· τὸν ἐπιτιθέμενον τῷ πυρὶ (Ψ 702)
epsilon 2520	ἐμπυριβήτης· οὕτως Εὖκλος 〈ὁ〉 χρησμολόγος ἐκαλεῖτο. λέγε‐ ται δὲ καὶ τρίπους ὁ ἐν πυρὶ τιθέμενος
epsilon 2521	ἐμύλλανεν· ἐμυκτήρισεν
epsilon 2522	ἐμύδαινεν· ἔβρεχεν
epsilon 2523	ἐμύξατο· ἔπιεν
epsilon 2524	ἔμυζεν· ἔστενεν (Hippocr. epid. 5,6) ἀπεθήλαζεν (Archil. fr. 32 Bgk)
epsilon 2525	ἐμυήθην· ἐμυσταγωγήθην r
epsilon 2526	ἐμύθευεν· ἔλεγεν
epsilon 2527	ἐμυθεόμην· ἔλεγον (β 172)
epsilon 2528	ἔμυκεν· ἐψόφησεν. ἔχανεν
epsilon 2529	*ἐμυκᾶτο· ἐφώνει (Plat. rep. 10,615 e?) A
epsilon 2530	*ἐμύξατο· ἀηδίσθη ASvg
epsilon 2531	ἐμύς· ζῷον ἐν λίμνῃ καὶ ἐν πηγῇ γινόμενον. οἱ δὲ χελώνην τὴν ἔχουσαν οὐράν
epsilon 2532	[ἐμυσάκτετο· ἐβδελύσσετο. ἐμυσάττετο]
epsilon 2533	ἐμύσαττον· ἐσίκχαινον
epsilon 2534	ἐμυσάττετο· ἀηδίζετο. ἐβδελύσσετο
epsilon 2535	ἔμυσεν· συνῆλθεν
epsilon 2536	*ἐμφαίνειν· ἐνδείκνυσθαι gn σημαίνειν (g)
epsilon 2537	*ἐμφαίνων· δεικνύων ASvg σημαίνων
epsilon 2538	*ἐμφανές· φανερόν (Exod. 2,14 ..) ASvg
epsilon 2539	ἐμφανέστατα· ἄγαν φανερώτατα
epsilon 2540	ἐμφανίζων· φανεροποιῶν
epsilon 2541	ἐμφανισθήσονται· φανήσονται	83 in vol. 2
epsilon 2542	*ἐμφαντικῶς· ἐννοητικῶς ASvg
epsilon 2543	ἐμφανῶν· δηλαυγῶν ἐμφάσει τεκμηρίων
epsilon 2544	*ἐμφανῶς ἥξει· φανερῶς ἔλθῃ (Ps. 49,3) Anps
epsilon 2545	ἐμφαρυξάμενος· ἐμφαγών
epsilon 2546	*ἐμφάσεως· [ἐννοητικῶς] ἐννοήσεως Ag
epsilon 2547	*ἔμφασις· δήλωσις r (AS) μέγεθος Sgn (A) νόησις v (AS)
epsilon 2548	[ἐμφαντικῶς· ἐννοητικῶς. ἐμφανῶς]
epsilon 2549	*ἐμφαντικός· ἐμφανής AS
epsilon 2550	*ἐμφαντικώτερον· δηλωτικώτερον ASvgps
epsilon 2551	ἔμφατον· αἰνιγματοειδῶς εἰρημένον
epsilon 2552	†ἐμφάατον· πλακοῦντα τετυρωμένον
epsilon 2553	*ἐμφερές· ὅμοιον ASvgn
epsilon 2554	a) ἐμφέρεται· ἐφίεται. ⸤φέρεται ASvg περιφέρεται. b) 〈ἐμ‐ φερεῖς·〉 ὅμοιοι ASvg
epsilon 2555	*ἐμφερής· ὅμοιος r. Sn
epsilon 2556	*ἐμφέρεια· ὁμοιότης r. ASv(gnP)
epsilon 2557	*ἐμ φερέτρῳ· ἐν τῷ φορείῳ (Σ 236) A
epsilon 2558	*ἐμφῆναι· δεῖξαι r. AS
epsilon 2559	ἐμφιλοχωρεῖ· σχολάζει ἢ *τὴν χώραν φιλῶν (Agn)
epsilon 2560	*ἐμφιλοχωροῦντες· ἐνοικοῦντες n ἐν παραμοναῖς
epsilon 2561	ἔμφορα· προσβεβλημένα ἀγέλῃ προβάτων
epsilon 2562	ἐμφόρβιον· τελώνημα
epsilon 2563	*ἐμφορηθέντες· κορεσθέντες (n) χορτασθέντες, πληρωθέντες (ps)
epsilon 2564	*ἐμφοροῦμαι· χορτάζομαι, πληροῦμαι Svgn καὶ τὰ ὅμοια
epsilon 2565	ἔμφραξις· πόνος ὤτων
epsilon 2566	ἔμφρονι· ἐχέφρονι, συνετῷ, φρονίμῳ
epsilon 2567	*ἔμφρων· συνετός ASvn φρόνιμος v
epsilon 2568	*ἐμφύλιον· συγγενικόν g ἢ τῆς αὐτῆς φυλῆς vgS (An)
epsilon 2569	ἔμφυλον· τὸν ἐκ τῆς αὐτῆς 〈φυλῆσ〉· rn οὐ πολέμιον, ἀλλ’ ἐμ‐ φύλιον (ο 273)
epsilon 2570	ἐμφύσημα· πάθος περὶ τοὺς ὀφθαλμούς
epsilon 2571	*ἔμφυτον· ἐν τῇ φύσει ASvg
epsilon 2572	ἐμψηφίσαι· ὅταν δανειστὴς ἀποδιδόντος χρεώστου μὴ εὐθέως ἀναλαμβάνῃ εἰς ὄφλημα
epsilon 2573	ἐμψίουσα· ἐρέγματα διδοῦσα (Aesch. fr. 51)
epsilon 2574	ἐμφωλεύει· κρύπτεται
epsilon 2575	*ἔμψυχον· ζῷον AS	84 in vol. 2
epsilon 2576	ἐμωλύνθη· ἐπαύσατο. ἠμβλύνθη. [μενέων ἐμῶν ἐπιθυμιῶν ἢ προθυμῶν]
epsilon 2577	ἐμῶν μενέων ἀπερωεύς· τῶν ἐμῶν προθυμιῶν ὁ κωλυτής (Θ 361)
epsilon 2578	ἐμώσατο· εὗρεν. ἐτεχνάσατο. ἐζήτησεν
epsilon 2579	ἐν· ἀντὶ τοῦ εἰς. καὶ ἀγανακτοῦντος ἐπιφώνημα. καὶ πρόθεσις
epsilon 2580	ἐναβρύνεσθαι· ὡραΐζεσθαι ἢ ἐντρυφᾶν· ἁβρὸς γὰρ ὁ τρυ‐ φερός
epsilon 2581	ἐναβρύνεται· *μεγαλοφρονεῖ ASn ἐντρυφᾷ vgn σεμνύνεται. λαμπρύνεται
epsilon 2582	*ἐναγές· μυσαρόν, ἀκάθαρτον (n)
epsilon 2583	ἐναγής· πονηρός
epsilon 2584	*ἐναγῆ· μεμισημένον AS
epsilon 2585	*ἐναγές· μεμιασμένον (ASn)
epsilon 2586	ἐναγίζειν· τὸ χοὰς ἐπιφέρειν, ἢ θύειν τοῖς κατοιχομένοις (Hdt. 1,167,2) ἢ διὰ πυρὸς 〈δαπανᾶν〉 ἢ φονεύειν. Ἄγος γὰρ τὸ μίασμα
epsilon 2587	ἐναγίσματα· ὁλοκαυτώματα r
epsilon 2588	*ἐναγισμοί· τὸ αὐτό ASvgn
epsilon 2589	*ἐν ἀγκοίνηισιν· ἐν ταῖς ἀγκάλαις (Ξ 213) AS
epsilon 2590	ἐναγκωνιεῖς· ἀποκλινεῖς
epsilon 2591	ἐναγοράζειν· ἐναθροίζεσθαι
epsilon 2592	*ἐναγοῦς· ἀκαθάρτου ASvgn
epsilon 2593	Ἔναγρος· ἔπαγρος. καὶ Ἀπόλλων ἐν Σίφνῳ
epsilon 2594	*ἔναγχος· πρώην. προσφάτως, A πρὸ μικροῦ, ἀρτίως ASvgn νῦν, ἐγγύς, πρὸ βραχέος ASn
epsilon 2595	ἐναγῶν· ῥυπαρῶν
epsilon 2596	*ἐν ἀγωνίᾳ· ἐν μερίμνῃ (ev. Luc. 22,44) AS
epsilon 2597	Ἐναγώνιος· ὁ Ἑρμῆς
epsilon 2598	ἑνάδες· σύστημα
epsilon 2599	[*ἐνάδοντες· ἐμπεσόντες g Σ]
epsilon 2600	ἐναερίζει· μετεωρίζει
epsilon 2601	ἐνναΐζω· λιτανεύω πρὸς τοῖς ναοῖς r
epsilon 2602	*ἐν ἀέθλωι· ἄθλωι (Π 590) ASn
epsilon 2603	ἐναθρεῖν· ἀτενίζειν
epsilon 2604	*ἐναθύροντες· παίζοντες AS	85 in vol. 2
epsilon 2605	ἐναθύρσας· ἐμπαίξας
epsilon 2606	*ἔναιεν· ἔμενεν. ᾤκει (Ε 543) S (gb)
epsilon 2607	ἐν Ἅιδῃ· ἐν τῷ σκότῳ
epsilon 2608	*ἐν αἰθρίᾳ· ἐν [τῷ] φανερῷ ASgn
epsilon 2609	ἐν αἰνῇ· ἐν τῇ δεινῇ (Γ 20)
epsilon 2610	*ἐν αἰνίγματι· ἐν παρεικασίᾳ AS ἐν παραβολῇ (1. Cor. 13,12)
epsilon 2611	[ἐννεός· ἔκπληκτος]
epsilon 2612	ἐναίρει· ἀναιρεῖ, φθείρει
epsilon 2613	ἔναιρε· ἄνελε, *φόνευε (n), σκύλευε (Κ 481)
epsilon 2614	*ἐναίρειν· τὰ αὐτά (Φ 485) S
epsilon 2615	*†ἐναιρέσει· ἐνθλίψει AS
epsilon 2616	[ἐναίσασθαι· φθαρῆναι. γηρᾶσαι]
epsilon 2617	*ἐναίσιμα· ἀγαθά, καὶ καθήκοντα (Β 353) ASn
epsilon 2618	ἐναίσιμοι· μαντευτικοί. καθήκουσαι (Ω 40)
epsilon 2619	ἐναίσιμον· καθῆκον (Ζ 519) r (g) T πρᾷον. ἡδύ. ⸤αἴσιον r καλόν ⸤ἀγαθόν r ἀληθές
epsilon 2620	ἐναισιμί α· διοσημία
epsilon 2621	ἐναίσιμο ς· τὰ καθήκοντα, προσήκοντα εἰδώς. ἢ Ζεὺς ἐν Κο‐ ρωνείᾳ. καὶ καθήκων
epsilon 2622	ἐναισίο υ· ἀριστεροῦ. [οἱ δὲ ἐνάσαρι]
epsilon 2623	ἐναιχμάσαι· ἐνμαχέσασθαι
epsilon 2624	*ἐν ἀκαρεῖ· ἐν ῥιπῇ ASvgn Ἀκαρῆ, ἀκαρί, ἐν ἀκαρεῖ· η, ι, δίφ‐ θογγον
epsilon 2625	*ἐν ἀκμῇ· ἐν δυνάμει (Esth. 5,1 d) ASvg
epsilon 2626	*ἐν ἀλαλαγμῷ· ἐν εὐφήμῳ βοῇ (Ps. 32,3 ..) ASvg
epsilon 2627	*ἐνάλια· τὰ θαλάττια ASvg (n)
epsilon 2628	ἐνάλιαι κορῶναι· αἴθυιαι (ε 66)
epsilon 2629	*ἐναλίγκιος· ὅμοιος r. S (Avb) ἐοικώς (Ν 242)
epsilon 2630	ἐναλίσαι· ἐγκυλῖσαι
epsilon 2631	ἔναιμος· ἀνὴρ ζωός. συγγενής. καὶ ὁ Ζεύς
epsilon 2632	ἐναλλάξαι· δοῦναι, ἀμεῖψαι
epsilon 2633	*ἐνάλλονται· ἐπιπηδῶσιν AS
epsilon 2634	ἐνάλλοντας· ἐμπηδῶντας. ἢ *ἐμπεσόντας. AS
epsilon 2635	*ἐναλόντα· συλληφθέντα, κρατηθέντα Avg
epsilon 2636	ἐν ἅμματι· ἐν φλογί
epsilon 2637	ἐναμμένος· ἐγκεκομβωμένος	86 in vol. 2
epsilon 2638	〉ένανδρον· κενὸν ἀνδρῶν
epsilon 2639	ἐναμπυκίσαι· ἐγχαλινῶσαι
epsilon 2640	ἔναντα· φανερῶς
epsilon 2641	*ἔναντι· ἐξ ἐναντίας r. Sn
epsilon 2642	ἐναντίβιος· ἐναντίαν δύναμιν ἔχων
epsilon 2643	ἐναντίοι ἀλλήλοισιν· ἐρίζοντες πρὸς ἀλλήλους (Λ 67)
epsilon 2644	*ἐναντίον· ἐνώπιον. ἐμπρός ASP
epsilon 2645	ἐναντιότης· ἔρις. [καὶ ἐναντίοι ἀλλήλοις· ἐρίζοντες]
epsilon 2646	ἔναξεν· ἔσαξεν. ἐπίλωσεν. συνεπλήρωσεν. ἐπιμελῶς ἐμέστωσεν (φ 122)
epsilon 2647	ἐναπείληπτο· ἐγκατείχετο
epsilon 2648	*ἐναπερείσασθαι· ἐμπῆξαι AS στῆσαι (2. Macc. 9,4)
epsilon 2649	ἐναπέψυξε· τέθνηκεν
epsilon 2650	*ἐναπειλημένους· διακρατηθέντας A
epsilon 2651	ἐναποθέρομαι· †ἐνδέχομαι
epsilon 2652	ἐναπομάξασθαι· τὸν τύπον ἀναλαβεῖν
epsilon 2653	*ἐναπομάξεται· ἐναποτυπώσει AS
epsilon 2654	*ἐναπομάττεσθαι· ἀναλαμβάνειν. μανθάνειν AS
epsilon 2655	*ἐναποματτόμενοι· ἐντυποῦντες ASvgn
epsilon 2656	ἔναρ· εἰς τρίτην. Λάκωνες
epsilon 2657	ἔναρα· ὅπλα. σκῦλα, λάφυρα (Ζ 480)
epsilon 2658	ἐνάραι· ὑγιᾶναι
epsilon 2659	†ἐναράνει· ἐντρυφᾷ
epsilon 2660	*ἔναρα βροτόεντα· τὰ σκῦλα τὰ ἀνθρωπίνῳ αἵματι μεμιασμένα (Ζ 480 ..) A
epsilon 2661	ἐναργῆ· δῆλα, φανερά. βέβαια, ἀσφαλῆ
epsilon 2662	ἐναρεῖν· κυΐσκεσθαι. διαλέγεσθαι
epsilon 2663	ἐνάρης· ἐνηρμοσμένος
epsilon 2664	ἔναρθρον· εὐάρμοστον. ἡ ὑπὸ γράμμασι δηλουμένη φωνή
epsilon 2665	ἐναρίζει· συκοφαντεῖ
epsilon 2666	ἐναρίζειν· [συκοφαντεῖν] σκυλεύειν· ἔναρα γὰρ τὰ σκῦλα· ‘οὐδέ μιν ἐξενάριξε‘ (Ζ 417) καταχρηστικῶς δὲ ἀναιρεῖν (Χ 376) ... [‘Ἤτοι βέλτερόν ἐστι κατ’ οὔρεα θῆρας ἀναιρεῖν‘ (Φ 485)]
epsilon 2667	*ἐνάριζεν· ἀνεῖλεν, ἐφόνευεν A ἐσκύλευεν (Π 731)
epsilon 2668	*ἐναρίζοι· φονεύοι An καὶ τὰ ὅμοια (Α 191)
epsilon 2669	*ἐνάριζον· ἐσκύλευον A ἀνεῖλον (Ο 343)	87 in vol. 2
epsilon 2670	ἐναρίθμια· φίλα, συνήθη
epsilon 2671	ἐναρίθμιος· συμψηφισθείς, καταριθμηθείς (Β 202)
epsilon 2672	†ἐνάρεσθαι· ἀπολλύειν. φθονεῖν. ἐρείδειν. [ἀπολαύειν]
epsilon 2673	ἐναρίσασθαι· ἐξοπλίσασθαι
epsilon 2674	ἐναρκεῖ· ἐνδέχεται
epsilon 2675	ἐναρκτεύει· φωλεύει, κρύπτεται
epsilon 2676	*ἐν ἄρκυσι· 〈ἐν〉 δικτύοις (Greg. Naz. c. 2, 1, 1, 155) Avgn
epsilon 2677	*ἐναράξει· ἐνορμήσει A
epsilon 2678	*ἐναρσφόρος· σκυλοφόρος (Hes. scut. 192 v. l.) Agn
epsilon 2679	‘ἐναροκτάντας δὲ φθογγ.. σκότος ὑψοῦ τέλος ἀθανάτων ἀπολείψει‘ Αἰσχύλος ἐν Νηρηΐσιν (fr. 151). οἱ ὑπομνηματι‐ σταὶ παρὰ τὸ ‘οὐχ ὁσίη φθιμένοισιν ἐπ’ ἀνδράσιν εὐχετάα‐ σθαι (χ 412)‘ ἵνα ᾖ ὁ νοῦς· ὁ δὲ ἐναροκτάντας θάνατός
5	μοι ἐπικαυχώμενος τὸ ἐκ τῶν θεῶν τέλος ὑψοῦ ἀπολείψει, τὰ τῶν ἀθανάτων ὕψη, καὶ ἐπὶ τοὺς ἐχθροὺς ἥξει
epsilon 2680	ἔναρος· ἔνοχος. ⸤ἐπικατάρατος r
epsilon 2681	*ἐνάρω ν· σκύλων An
epsilon 2682	†ἐναρῶ ν· ἐπαύσατο σκύλων†
epsilon 2683	ἔνα ς· εἰς τρίτην
epsilon 2684	*ἐνασελγαίνω ν· πορνεύων A
epsilon 2685	ἐνᾶσθα ι· φθαρῆναι. γηρᾶσαι
epsilon 2686	ἐνάσθ η· ᾠκίσθη (Callim. fr. 680) r
epsilon 2687	ἐνάσσατο· ᾠκίσατο r
epsilon 2688	ἐν ἀσπίδος ἄντυγι πάλτο· ἐνεπλάκη τῇ ἀσπίδι (Ο 645)
epsilon 2689	ἔναστρος ὥστε μαινάς· Ἀχαιὸς Ἀλφεσιβοίᾳ (fr. 16) ἀντὶ τοῦ Ὑάς· τὰς γὰρ Βάκχας Ὑάδας ἔλεγον
epsilon 2690	*ἐν ἄστεσιν· ἐν πόλεσιν (Avgn)
epsilon 2691	ἐναστεϊζόμενον· ἐνοικοῦντα
epsilon 2692	*ἐν ἀτόμῳ· ἐν ῥιπήματι. An ἐν τάχει (1. Cor. 15,52) A
epsilon 2693	ἔναυδος· ἔμπνους. φωνήεις
epsilon 2694	*ἐναυάγησαν· ἐκινδύνευσαν (1. Tim. 1,19) A (vg)
epsilon 2695	*†ἐναυάζει· ἀμφιβάλλει As	88 in vol. 2
epsilon 2696	*ἐναυλίζεσθαι· ἐνδιατρίβειν A (g)
epsilon 2697	*ἐναυλισθήσεσθαι· ἐνοικισθήσεσθαι A (gs)
epsilon 2698	*ἐναύλισμα· νεωστὶ γενόμενόν τι AN οἴκημα ASvgb
epsilon 2699	ἔναυλοι· αἱ ἐπὶ τῶν χειμάῤῥων ποταμῶν καταβάσεις. τινὲς δὲ ποταμοὺς χειμάῤῥους (Π 71). ἢ διατριβαί
epsilon 2700	*ἔναυλον· νέαν ἔχον τὴν εὐεργεσίαν Avgn, οὐ πρὸ πολλοῦ· ἢ διατρίβοντα A
epsilon 2701	*ἔναυλος· ὁ ἀκουόμενος, παρὰ τὸν αὐλόν A
epsilon 2702	ἐναύλους· ποταμούς, χειμάῤῥους Agn. διόρυγας (Π 71) An
epsilon 2703	ἐναυλόχουν· κατὰ πλοῦν ἐλόχων
epsilon 2704	ἔναυὁν· ἔνθες. Κύπριοι
epsilon 2705	*ἐναύοντες· ἀνάπτοντες πυρί. τὰ γὰρ σμήνη τῶν μελισσῶν διώκουσι διὰ πυρὸς καὶ καπνοῦ A (n)
epsilon 2706	Ἔναυρος· ὁ Ἀπόλλων
epsilon 2707	ἐναύρω· πρωΐ. Κρῆτες
epsilon 2708	ἐναῦσαι· ἐνάψαι. ἢ μεταλαβεῖν
epsilon 2709	*ἐναύσασθαι· ἐξάψαι Anp
epsilon 2710	*ἔναυσμα· λείψανον. μετάληψις AS
epsilon 2711	*ἐναύσματα· ἀρχάς. ἐμπυρεύματα ASvgn φαντάσματα AS
epsilon 2712	ἐναυχῆσαι· ἐνλαμπρύνασθαι
epsilon 2713	ἐναυχοῦσα· ἐλλαμπρυνομένη. σεμνυνομένη. καυχωμένη [ἐνα‐ φρένει θυμόν]
epsilon 2714	ἐνάχθη· ἐσάχθη. ἐπληρώθη. ἐπιλώθη
epsilon 2715	ἐνναύων· πρὸς τῷ ναῷ διάγων, ἱκετεύων
epsilon 2716	*ἐν βένθεσιν· ἐν βάθεσιν (Α 358) AS
epsilon 2717	*ἔνβεννος· ὑελοειδής Avgp
epsilon 2718	*ἐν βουλῇ· ἐν φροντίδι (2. Esdr. 10,3 v. l.) ἐν συναγωγῇ. ἐν ὁδῷ (Ps. 1,1) AS
epsilon 2719	ἐμβρῆσαι· ἐν φόβῳ
epsilon 2720	*ἔν γε δή· ἐν πρόθεσις, γε, δὴ σύνδεσμοι ASv(g)
epsilon 2721	ἐνγείνωνται· ἐνγεννήσωσιν (Τ 26)
epsilon 2722	ἐνγηράσασθαι· [ἐν] γήρᾳ χρήσασθαι
epsilon 2723	*ἐν γήρᾳ πίονι· γῆρας λιπαρόν (Ps. 91,15) Avgp
epsilon 2724	†ἔνγλαυσιν· ἐνγλαύκεσιν
epsilon 2725	ἐν γούνασι· ταῖς φρεσί (Ρ 514 ..) καὶ μέλεσι	89 in vol. 2
epsilon 2726	*ἐνγράφει· ἐγχαράττει ASn
epsilon 2727	ἐνδακοῦσα· κατεσθίουσα
epsilon 2728	ἐνδαμεῖ· ἐμμένει
epsilon 2729	ἐνδαναία· ἐρημία
epsilon 2730	ἐνδανδαίνει· ἀτενίζει. κατατολμᾷ
epsilon 2731	†ἐνδαές· ἐν διανοίᾳ ἑκάστου
epsilon 2732	ἐν δ’ ἄνεμος πρῆσεν· ἐνέπρησε δὲ ὁ ἄνεμος. ἐνεφύσησεν, ἐγέ‐ μισεν, ἐκόλπωσεν (Α 481)
epsilon 2733	ἐν δαπέδῳ· ἐν τῷ ἐδάφει (λ 577)
epsilon 2734	ἐνδάπιον· ἐγχώριον
epsilon 2735	ἐν δ’ ἄρ’ ἔβη· ἀνέβη δέ (Γ 761)
epsilon 2736	ἔνδασαι· μέρισον
epsilon 2737	ἐν δ’ Αἴθυια· οὕτως Ἀθηνᾶ τιμᾶται παρὰ Μεγαρεῦσιν· ἐπειδὴ εἰς αἴθυιαν ἀπεικασθεῖσα ὑπὸ τὰ πτερὰ ἔκρυψε τὸν Κέκροπα, καὶ διεκόμισεν εἰς τὰ Μέγαρα
epsilon 2738	ἐνδατεῖται· ἀπομερίζει (Aesch. fr. 350)
epsilon 2739	ἐνδατουμένη· ἐπιλαμβανομένη. μερίζουσα
epsilon 2740	ἐνδατούμενος· μεριζόμενος. καὶ οἱονεὶ κακῶς λέγων σφοδρῶς. ἀπὸ τῆς δαιτός (Eur. Herc. 218)
epsilon 2741	ἔνδαυλον· λοχμῶδες. δασύ
epsilon 2742	[ἐνδέναι· γνῶναι]
epsilon 2743	ἐν δέ· πρὸς τούτοις δέ. ἐν αὐτῇ δέ (Σ 483 ..)
epsilon 2744	*ἐνδεεῖ· χρείαν ἔχοντι AS πτωχῷ (ASn)
epsilon 2745	ἐνδέειν· ἐλλείπειν
epsilon 2746	[ἐνδεῖ· ἐντέλλεται]
epsilon 2747	ἔνδεια· πενία, πτωχεία. πεῖνα (Prov. 6, 11)
epsilon 2748	[ἔνδεικτο· ἐσήμηνεν]
epsilon 2749	*ἐνδείξει· ἐπιδείξει A ἐντελεῖ
epsilon 2750	ἔνδειξις· ἀπόδειξις
epsilon 2751	*ἐνδείξομαι· ἀπολογήσομαι (Τ 83) ASvg
epsilon 2752	†ἐνδείξω· ἐντινάξω
epsilon 2753	ἐνδεῖν· *χρῄζειν, ASgN 〈ἐν〉 ἐνδείᾳ εἶναι, καὶ ἐλλείπειν
epsilon 2754	ἕνδεκα· ἄρχοντες, οἷς παρεδίδοντο οἱ θανάτῳ καταδικασθέντες
epsilon 2755	ἑνδεκαδικόρ· εἶδός τι φασκωλίου. 〈Λάκωνεσ〉 S
epsilon 2756	ἐδεκάτευσα· τὴν δεκάτην ἐπραξάμην	90 in vol. 2
epsilon 2757	*ἐνδελεχεῖ· πυκνάζει [Λάκωνες] (Sir. 41,6 v. l.) A
epsilon 2758	*ἐνδελεχισθήσεται· ἐνβραδυνεῖ (Sir. 20,19 ..) A
epsilon 2759	*ἐνδελεχισμός· ἐπιμονή (Sir. 7,13) (Ag)
epsilon 2760	*ἐνδελεχῶς· ἀδιαλείπτως, συνεχῶς, ἐπιμόνως (Exod. 29,38 ..) Avgn
epsilon 2761	ἐνδελιτές· παντελές (Epich. fr. 183)
epsilon 2762	ἐνδενδίλλειν· ἐμβλέπειν
epsilon 2763	Ἔνδενδρος· παρὰ Ῥοδίοις Ζεύς· καὶ Διόνυσος ἐν Βοιωτίᾳ
epsilon 2764	ἐν δεξιᾷ· ἐκ δεξιῶν, 〈οὐκ〉 ἐνδέξια· εἰ μὲν προπαροξυτόνως, οὐκ ἂν ἐπενέγκαιμεν τὸ ἀντικείμενον ‘ἔστι δὲ πόλις ἐν δεξιᾷ εἰσπλέοντι τὸν Ἰόνιον κόλπον‘ (Thuc. 1, 24, 1)
epsilon 2765	ἐν δέοντι· ἐν μέρει
epsilon 2766	ἐνδέοντες· δανειζόμενοι
epsilon 2767	ἐν δέ οἱ ἦτορ· ἐν δὲ τοῖς στήθεσιν αὐτοῦ ἡ ψυχή (Α 188)
epsilon 2768	*ἐν δ’ ἔπεσεν· ἔπεσεν 〈δέ〉 (Δ 134) A
epsilon 2769	*ἐν δὲ ῥυτῆρσι· τοῖς λώροις (Π 475) A
epsilon 2770	ἐν δὲ σθένος ὦρσεν· ἕκαστον ἐῤῥώννυσεν (Β 451)
epsilon 2771	†ἐνδεές· συνεχές
epsilon 2772	ἐνδευκέα· ἐμφερῆ, ὅμοια
epsilon 2773	ἐνδευκές· ὅμοιον
epsilon 2774	ἐνδεῶς· ἐλλιπῶς r
epsilon 2775	Ἐνδηΐδες· αἱ νύμφαι ἐν Κύπρῳ
epsilon 2776	ἔνδηλοι· φανεροί
epsilon 2777	ἐνδημία· παρουσία r
epsilon 2778	ἐνδήμου· συγγενικοῦ
epsilon 2779	ἐνδημησάντων· ἐλθόντων
epsilon 2780	ἔνδια· ὀδύνη. λεῖψις πράγματος. ἢ μεσημβρία. διατριβή
epsilon 2781	Ἐνδίαγρος· Ἄρτεμις
epsilon 2782	ἐνδιάθετος λόγος· πᾶς λόγος ἐν νῷ λαμβανόμενος
epsilon 2783	ἐνδιαθέτως· ὁλοψύχως r ἢ διηνεκῶς
epsilon 2784	ἐνδιάθηκος λόγος· πᾶς ἔγγραπτος
epsilon 2785	ἐνδιαιτᾶται· σύνεστι. διατρίβει
epsilon 2786	ἐνδιαιτᾷ· †ἀρκέσει
epsilon 2787	ἐνδιαίτημα· *διατριβή Pgn οἰκητήριον r οἴκημα
epsilon 2788	*ἐνδιατρίβων· ἐπιμένων (Thuc. 7, 81, 4) (A)
epsilon 2789	ἔνδειγμα· ἀπόδειξις (2. Thess. 1,5)
epsilon 2790	ἐνδιάζω· μεσημβρίας ὥρᾳ ...	91 in vol. 2
epsilon 2791	ἐνδιάασκεν· διετέλεσε διάγων ἐν 〈ὑπαίθρῳ〉 (Theocr. 22, 44)
epsilon 2792	ἐνδίεσαν· ἐπεδίωξαν, ἐπώτρυναν, ἐσπούδασαν (Σ 584)
epsilon 2793	ἐνδιές· ἔνυδρον
epsilon 2794	ἐν δίκῃ· δικαίως
epsilon 2795	[ἐνδίες ἵπποι· ἐν τῷ Ἀδρίᾳ ἵπποι· καὶ λυκοπαδεῖς καὶ λυκο‐ φόροι]
epsilon 2796	*ἔνδικον· ἀληθές n δίκαιον Avgn ἄξιον (Ep. Rom. 3,8) n
epsilon 2797	*ἔνδιος· μεσημβρινός (δ 450) n
epsilon 2798	*ἐνδίκως· δικαίως Avg ἀξίως (vgn) ἀληθῶς (Eur. Or. 505 ..) Avg
epsilon 2799	ἐνδίνων· τῶν μελῶν. ἀπὸ τοῦ ἐνδύσασθαι τῷ θώρακι καὶ τοῖς ἄλλοις ὅπλοις (Ψ 806)
epsilon 2800	*ἐνδίοις· ὀρθρινοῖς An
epsilon 2801	[ἐνδίσματα· ἐναλίσματα]
epsilon 2802	ἐνδιῶνται· μεσημβριάζουσιν
epsilon 2803	*ἐνδοιαστόν· ἀμφίβολον Ngp ἀμφιδοξούμενον
epsilon 2804	...· ἐν δισταγμῷ, ἐν φροντίδι
epsilon 2805	ἐν δοιῇ δέ· ἐν δισταγμῷ δέ (Ι 230)
epsilon 2806	ἐνδοιϊτίναι· οἱ ἀπὸ ἑπτὰ πατέρων καὶ μητέρων ἀστῶν κατά‐ γοντες τὸ γένος
epsilon 2807	ἐν δοκῇ· ἐν ἐπιβουλῇ
epsilon 2808	Ἐνδοκία· Δημήτηρ παρὰ Ἀθηναίοις
epsilon 2809	ἔνδοκος· ἐνέδρα
epsilon 2810	[ἐνδομαρία· ἡ κτίσις· ἢ παροιμία]
epsilon 2811	ἐνδομενία· κτῆσις. ἢ ἀποσκευή
epsilon 2812	†ἐνδόθρας· τὰς ἀποκοπὰς τῶν νεοδόρων δερμάτων
epsilon 2813	[ἐνδοιέμεναι· ὅσοι ἀπὸ ἑτέρων πατέρων καὶ μητέρων]
epsilon 2814	*ἐνδομυχί· ἐν ἀποκρύφῳ τόπῳ vg
epsilon 2815	*ἐνδόμυχοι· κάτοικοι AP
epsilon 2816	*ἔνδον· ἔσωθεν r. AP
epsilon 2817	*ἐνδόσθια· ἔγκατα (Exod. 29,17 ..) r. A
epsilon 2818	ἐνδόσιμον· τὸ πρὸ τῆς ᾠδῆς κιθάρισμα r
epsilon 2819	ἔνδοσις· ὁμοίως r
epsilon 2820	*ἐνδούμενοι· ἐνδεσμεύοντες A ἢ δεσμούμενοι Agp
epsilon 2821	ἐνδούπησα· ἐνέπεσα (μ 443)
epsilon 2822	ἔνδρατα· τὰ ἐνδερόμενα σὺν τῇ κεφαλῇ καὶ τοῖς ποσί	92 in vol. 2
epsilon 2823	ἐν Δριώνας· δρόμος παρθένων ἐν Λακεδαίμονι
epsilon 2824	[ἔνδροια· καρδία δένδρου καὶ τὸ μέσον]
epsilon 2825	*ἐνδρομίδες· ὑποδήματα ps
epsilon 2826	Ἐνδρομώ· Δημήτηρ ἐν Ἁλικαρνασῷ
epsilon 2827	*ἔνδρυον· καρδία δένδρου. καὶ τὸ μέσον A
epsilon 2828	ἐνδοιάζει· ἀπορεῖ. διστάζει (r) n
epsilon 2829	*ἐνδοιασμός· ἀμφιβολία r δισταγμός rg καὶ ἀπορία
epsilon 2830	†ἔνδυδαν· ἕωθεν†
epsilon 2831	ἐνδυκέως· φιλοφρόνως. *⸤ἐπιμελῶς (Ψ 90) A
epsilon 2832	ἐνδύκιον· πιστόν. φίλον. ἐμφερές. βέβαιον. ἀπόκρυφον
epsilon 2833	ἐνδυκές· συνεχές. συνετόν. ἀφελές. ἀσφαλές. γλυκύ. πρόθυμον. εὔνουν. πιστόν. ἐπιμελές
epsilon 2834	ἐνδῦναι· εἰσδῦναι. εἰσελθεῖν
epsilon 2835	ἐνδύλω· ἔνδοθεν
epsilon 2836	ἐνεβάτευσεν· κατέσχεν
epsilon 2837	*ἔνδυνεν· ἐνεδύσατο (Β 42) N
epsilon 2838	Ἐνδυμίωνα Κᾶρα· Ἀριστοφάνης (fr. 915) τὸν Ἐνδυμίωνα Κᾶρά φησι διὰ τὸ περὶ τὸν Λάτμον δοκεῖν αὐτὸν τεθάφθαι
epsilon 2839	ἔνδυσις· κατάδυσις
epsilon 2840	ἐνδύτας· αὐλωτὸς στάμνος
epsilon 2841	ἐνδωρότερον· ὠμότερον. ἀκρατέστερον
epsilon 2842	ἐνδώσω· ὑποσημανῶ. παρέξω. δηλώσω
epsilon 2843	†ἐνεασμός· ἐμπαιγμός. πανουργία, δόλος
epsilon 2844	*ἐνεβριμήσατο· ὠργίσθη r. APgn ἐτάραξεν (En. Io. 11,33) r. v
epsilon 2845	ἐνέβριθον· ἐνεκύουν
epsilon 2846	*ἐνέγκασθαι· ἐνέγκαι g φέρειν
epsilon 2847	ἔνεγκον· ἔνεγκε (Gen. 27,4 ..)
epsilon 2848	*ἐνεγκοῦσαν· τὴν μητέρα. ἢ πατρίδα Avg ἢ πόλιν
epsilon 2849	ἐνεγλαυκώς· φοβερὸς ἰδεῖν
epsilon 2850	†ἐνέδεκτο· ἐνεσήμηνεν. ἐνετείλατο
epsilon 2851	ἐνεδιάσθη· [εἰς] ἐνεπλάκη
epsilon 2852	*ἐνεδίδου· ἐχαυνοῦτο (Gen. 8,3) A
epsilon 2853	*ἐνέδρα· ἔγκρυμμα AN δολερὸν ὑποκάθισμα Avg	93 in vol. 2
epsilon 2854	*ἐνεδρεύει· δόλον μηχανᾶται Avg ἐνκαθέζεται AN κατατηρεῖ (Ps. 9,30)
epsilon 2855	ἐνέδρη· ἐνηδρεύθη
epsilon 2856	*ἔνεγκεν· ἤνεγκεν AS
epsilon 2857	[ἔνιεν· ᾤκει]
epsilon 2858	ἐνέεικαν· ἤνεγκαν
epsilon 2859	ἐνεείκω· ἐνέγκω
epsilon 2860	ἐνέηκεν· ἐνέβαλεν (Κ 89)
epsilon 2861	*ἐνεθουσία· ἐμαίνετο ASvg
epsilon 2862	*ἐνέθορεν· ἐνεπήδησεν AS
epsilon 2863	ἐνειπή· ἀπειλή
epsilon 2864	*ἐν εἴδεσιν· ἐν διαφοραῖς ASvg
epsilon 2865	ἐνέθρεξεν· προσωρμίσθη
epsilon 2866	ἐνεθρίωσαν· θρῖον ἐποίησαν, ὅπερ ἐστὶ βρῶμα
epsilon 2867	ἐνεθυμίαζον· ἐνεθυμούμην
epsilon 2868	ἔνει· Ἀττικοί. ἔνηθεν
epsilon 2869	ἐνείληται· ἐζημίωται
epsilon 2870	ἐνειλημμένους· πολιορκηθέντας
epsilon 2871	ἐνειμάμην· ἐμερισάμην
epsilon 2872	ἐνεῖκαι· ἐνέγκαι (Σ 334)
epsilon 2873	*ἔνειμεν· ἔδωκεν (ξ 449) N
epsilon 2874	ἐνειματιών· ὁ τὰ †ἐνπάσματα τοῖς ἀνδριᾶσιν ἐκτιθείς
epsilon 2875	ἔνειρα· ἐνέβαλον. ἐνεπερόνησα
epsilon 2876	*ἔνειρας· ἐνέρραψας. S ἐνέβαλας AS ἥρμοσας. συνῆψας (Iob 10,11)
epsilon 2877	ἐνείρων· ἐναρμόζων. συνάπτων
epsilon 2878	ἐνείς· ἐνθέμενος (Eur. Bacch. 851)
epsilon 2879	ἐνείσποι· εἴποι (Ξ 107)
epsilon 2880	*ἐνεῖχον· ἐχόλουν AS ὠργίζοντο (Gen. 49,23) s (gn)
epsilon 2881	ἕνεκα· τοὔνεκα, τούτου ⸤χάριν (Α 110) Sn
epsilon 2882	[ἐνεκές· εἰς τρίτην]
epsilon 2883	*ἐνσκήψαντα· ἐφορμήσαντα ASvg
epsilon 2884	ἐνεκολάβισε· κατέπιεν. ἀπὸ τῶν ἀκόλων. ἢ καὶ ἐπέρανεν, ὥς τινες. οἱ δὲ ἐνεκολήβασεν
epsilon 2885	*ἐνεκοπτόμην· ἐνεποδιζόμην (Rom. 15,22) AS
epsilon 2886	*ἐνεκότουν μοι· ἐμηνίαζον. ἐμνησικάκουν (Ps. 54,3) ASvg	94 in vol. 2
epsilon 2887	ἐνέκρουσεν· προσέβαλεν. ἐπέσχεν
epsilon 2888	ἐνεκρίκωσεν· ἐνέδησεν (Hippocr. oss. nat. 18, IX 194,8 L.)
epsilon 2889	ἐνέκυρσεν· ἐνέτυχεν S ἐπλησίασεν (Ν 145)
epsilon 2890	*ἐν ἐλλεδανοῖσι δέοντο· ἐν τοῖς δεσμοῖς ἐδέσμουν (Σ 553) AS
epsilon 2891	*ἐνέλειπεν· εἴασεν AS
epsilon 2892	*ἐνέλειψε· παρέλειψε AS(vg)
epsilon 2893	ἐνελήκησα· ἔπλησα. ἐψόφησα (Cratin.?)
epsilon 2894	†ἐνελήκισεν· ἐνεκύλισεν
epsilon 2895	ἐνελίπανεν· ἔπλησεν. [ἔπληξεν]
epsilon 2896	Ἐνελυσκίς· Δημήτηρ ἐν Σάμῳ
epsilon 2897	ἔνελος· νεβρός
epsilon 2898	*ἔνεμεν· ἔβοσκεν AS εἶχεν
epsilon 2899	*ἐνεμέσσα· ἐμέμφετο (Ν 16) ἢ ἐμεμψάμην AS
epsilon 2900	ἐνένωτο· ἐνενόητο (Hdt. 1, 77, 3)
epsilon 2901	ἐνένιπεν· *ἐπέπληξεν AS ἐλοιδόρησεν, ὠνείδισεν. ἠπείλησεν (Π 626)
epsilon 2902	*ἐνέμοντο· ᾤκουν (Β 496) gn
epsilon 2903	*ἐνέντος· ἐμβαλόντος ASN
epsilon 2904	ἐνέξεται· ἐνσχεθήσεται
epsilon 2905	ἐνεοί· ἄφωνοι (Act. ap. 9,7)
epsilon 2906	[ἐνεόλκον· ἰσόῤῥοπον] r
epsilon 2907	*ἐνεόν· κωφόν. καὶ μωρόν ASn ὅθεν καὶ 〈ὁ〉 ἀμνήμων (Prov. 17,28)
epsilon 2908	*ἐνεός· νωχελής. μετέωρος ASg κωφός vg μάταιος μωρός g ὃς οὔτε ἀκούει οὔτε λαλεῖ
epsilon 2909	*ἐνεόχμωσεν· ἐκίνησεν AS ἠλλοίωσεν Σ ⸤ἐκαινοποίησεν (Avg) Σ
epsilon 2910	*ἐνεπάγησαν· ἐνηλώθησαν (Ps. 37,2) ASvg
epsilon 2911	ἐνεπαρῴνησαν· ἐνύβρισαν
epsilon 2912	ἐνεπάρησαν· συνεπλάκησαν
epsilon 2913	ἐνέπασσεν· ἐνεποίκιλεν g ὅθεν καὶ παστός (Γ 126) [ἢ ἐνέτα‐ σεν. ἢ ἐπόκιλεν]
epsilon 2914	*ἐνέποντες· λέγοντες (Λ 642) Avgn
epsilon 2915	ἐνέπουσι· λέγουσιν (Eur. Or. 1461)
epsilon 2916	ἐνέπει· λέγει. κελεύει. ἱστορεῖ
epsilon 2917	ἐνεπιδημεῖν· ἔνδημον εἶναι	95 in vol. 2
epsilon 2918	ἐνέπνεον· ἐβίουν
epsilon 2919	ἐνεπνύνθη· ἀνεβίωσεν. ἠγέρθη (Ε 697 v. l.)
epsilon 2920	ἐνέπρηθον· ἔκαιον (Ι 585)
epsilon 2921	*ἐνεργεῖ· πράττει ASNs
epsilon 2922	ἐνέργησις· ἡ εἰς γλουτοὺς κάθεσις τῶν χειρῶν
epsilon 2923	*ἐνεργεῖται· κατασκευάζεται (1. Esdr. 2,20) AS
epsilon 2924	*ἐνεργεῖν· ἑτοίμως πράττειν (Ep. Phil. 2,13) ASvg
epsilon 2925	*ἐνεργής· δυνατός ASvg ἰσχυρός (Ep. Hebr. 4,12)
epsilon 2926	Ἐνεργίδα· Δημήτηρ
epsilon 2927	ἐνεργμός· κροῦσμα μουσικόν· τὸ δ’ αὐτὸ καὶ ἔνερξις (Phryn. com. fr. 6)
epsilon 2928	*ἐνεργοί· ἕτοιμοι πρὸς ἐργασίαν AS ἢ αἱ μὴ ἀργαί
epsilon 2929	*ἐνεργουμένη· εἰσακουομένη. τελουμένη (S)
epsilon 2930	*ἔνερθεν· κατωτάτω, ὑποκάτωθεν (Θ 16) ASvgn
epsilon 2931	ἐνερείσας· *ἐμπήξας ASvgn στηρίξας. ἢ ἐμβαλών
epsilon 2932	ἐνερείσομεν· ἐμβλέψομεν
epsilon 2933	*ἐνερείδοντες· ἐμπηγνύντες ASn
epsilon 2934	*ἐν ἕρκεσι· περιφράγμασι N τείχεσιν (φ 238)
epsilon 2935	*ἔνεροι· νεκροί. ὑποχθόνιοι n ἀσθενεῖς
epsilon 2936	*ἐνέροις· τοῖς ὑπὸ τὴν γῆν τόποις (Ο 188) n
epsilon 2937	ἔνερθεν· κάτω
epsilon 2938	ἐνέρτατον· κατώτατον r
epsilon 2939	ἐνέρτεροι· οὕτω λέγονται ⸤οἱ Τιτᾶνες r διὰ τὸ κατατεταρτα‐ ρῶσθαι.
epsilon 2940	*ἐνέρτερο ς· κατώτερος vgn ἐν 〈τῷ〉 κατωτέρῳ 〈διάγων τόπῳ〉 (Ε 898) n
epsilon 2941	*ἔνεσαν· ἦσαν S ἐνῆσαν (Ζ 244)
epsilon 2942	ἐνεσιάλευεν· ἔπτυεν, ἐνέπτυεν
epsilon 2943	ἐνεσίῃσιν· ἐννοίαις, καὶ βουλῇ (Ε 894)
epsilon 2944	ἐνεσκίμβηκεν· ἐνεστήρικται. ἐνεσκίρωται
epsilon 2945	*ἐνεσκίμφθη· κατεπάγη (Π 612) Sgn
epsilon 2946	*ἐνέσκιμψεν· ἐνέπεσεν g
epsilon 2947	*ἐνεσκιρωμένη· ἐῤῥυπωμένη (AS) b
epsilon 2948	ἐνεσκιρωμένον· τὸ †ἄγαν ἔχον (Isai. 27,1 Hex.?)	96 in vol. 2
epsilon 2949	ἐνεσκευάσατο· καθωπλίσατο
epsilon 2950	ἐνέστακται· ἔνεστιν κατά τι μέρος (β 271)
epsilon 2951	*ἔνεστιν· ἔξεστιν. ἐξόν AS
epsilon 2952	ἐνεστῶτα· παρόντα. προκείμενον (1. Esdr. 9,6)
epsilon 2953	*†ἐνέτας· τοὺς ἐνοικοῦντας AS
epsilon 2954	Ἐνετᾶν· ἐκκεῖτ..
epsilon 2955	*ἐνετείλατο· παρήγγειλεν r. AS διετάξατο. ἐσαφηνίσατο (Gen. 2,16 ..)
epsilon 2956	*ἐνέτῃσι· περόναις Sg ἀπὸ τοῦ ἐνίεσθαι, ἢ ⸤πόρπαις (Ξ 180) S
epsilon 2957	[ἐνέτησεν· ἐπερόνησεν]
epsilon 2958	Ἐνετίδας πώλους στεφανηφόρους· ἀπὸ τῆς περὶ τὸν Ἀδρίαν Ἐνετίδος· διαφέρει γὰρ ἐκεῖ ...
epsilon 2959	ἐνετός· ἐγκάθετος (Menand.)
epsilon 2960	ἐνετύλιξεν· ἐνείλησεν (Matth. 27,59 ..) r
epsilon 2961	ἐνετύρευσεν· ἐνετάραξεν. ἐνεσκεύασεν (Com. ad. 998?)
epsilon 2962	Ἐνετῶν· τελείων. ἢ ἐπὶ γένους τῶν ἡμιόνων (Β 852)
epsilon 2963	ἐνευναίου· ἐγκοιτίου
epsilon 2964	ἐνεύναιον μέγα καὶ πολύ· ἐγκοίτιον (ξ 51)
epsilon 2965	†ἐνεύνακτοι· οἱ παρθενίαι
epsilon 2966	ἔνευνοι· ἐπιτήδειοι τόποι εἰς κύπριν
epsilon 2967	*ἐν εὐσήμῳ· ἐν καλῇ καὶ ἀγαθῇ (Ps. 80,4) ASp
epsilon 2968	ἐν εὐφήμῳ· ἐν εὐβοήτῳ
epsilon 2969	ἐνεύχεσθαι· τὸ δεόμενόν τινος τυχεῖν ἐξορκίσαι τὸν ἀξιούμενον
epsilon 2970	†ἐνέφει· ἐρείδει
epsilon 2971	*ἐνέφηνεν· ἐνέδειξεν (2. Macc. 3,16 v. l.) ASvg
epsilon 2972	ἐνεφλεβοτόμει· πολλάκις διεῖλε τὰς φλέβας (Hippocr. nat. oss. 18,9. 194,8 L)
epsilon 2973	*ἐνεφόρησεν· ἐνεπλήρωσεν ASs
epsilon 2974	*ἐνεφορεῖτο· ἐχορτάζετο (AS)
epsilon 2975	ἐνέφραξε· συνέκλεισε. περιετείχισεν (Iud. 16,4 ..)
epsilon 2976	†ἐνέφενεν· ἐλάβετο
epsilon 2977	*ἐνέχεεν· ἐνέβαλεν ASvg
epsilon 2978	*ἐνέχει· μνησικακεῖ. ἔγκειται AS
epsilon 2979	*ἐνεχείρησεν· προέθηκεν (AS)
epsilon 2980	ἐν ἐχεγγύῳ· ἐν βεβαίῳ	97 in vol. 2
epsilon 2981	ἐν Ἐχελιδῶν· Ἔχελος ἥρως, ὡς δὲ ἔνιοι ἐπίθετον ἥρωος, ἀπὸ τοῦ ἕλος παρακεῖσθαι τῷ ἡρῴῳ. ἔστιν δὲ ὁ Ἀθηναίων ἱππό‐ δρομος ἐν Ἐχελιδῶν ἐν ᾧ ἱππικοὶ ἤγοντο ἀγῶνες καὶ ναὸς Ἐχέλου
epsilon 2982	*ἐνέχεσθαι· ἐγκαλεῖσθαι. κρατεῖσθαι AS συνέχεσθαι
epsilon 2983	ἐνέχεται· συνέχεται (Ezech. 14,4)
epsilon 2984	ἐν ἐχθέσει· ἐν ἐκρίψει (Sap. 11,14 v. l.)
epsilon 2985	*ἐνεχόμενοι· κρατούμενοι AS
epsilon 2986	ἐνεχρίμφθη· ἐνέπεσεν. ἐνεβλήθη
epsilon 2987	ἐνέχρισεν· ἐνεκέντρισεν
epsilon 2988	ἐνέχυρα· ἀῤῥαβῶνες r
epsilon 2989	*ἕνη· τριακάς. Ἀττικῶς AS
epsilon 2990	*Ἐνηάτεκ· ὄνομα κύριον AS
epsilon 2991	ἐνήδοιτο· ὠφελοῖτο. χαίροιτο. φαιδροῖτο
epsilon 2992	*ἐνηέας· προσηνεῖς (ASvg) ἀγαθούς. συνετούς. ⸤ἐπιεικεῖς (AS)
epsilon 2993	ἐνήει· ἐσώρευεν
epsilon 2994	ἔννεον· ἐκολύμβων (Φ 11)
epsilon 2995	ἐνηής· σώφρων s ἀγαθός Ss προσηνής. πρᾷος r
epsilon 2996	ἔνη καὶ ἔνης· τὸ μετὰ τὴν αὔριον
epsilon 2997	ἐνηείη· ὁμιλία. ⸤ἀγαθότης r
epsilon 2998	*ἐν ἠϊόσι ν· ἐν τοῖς αἰγιαλοῖς A
epsilon 2999	ἕνη καὶ νέ α· ἡ τριακάς
epsilon 3000	ἐνήκαμε ν· ἐνεβάλομεν (μ 401)
epsilon 3001	*ἐνῆκας· ἐνέβαλας. ἐναπέθου (Ι 700) (AS)
epsilon 3002	ἐνήνεικα· ἐντέθεικα
epsilon 3003	ἐνήλατον· μέρος νεώς
epsilon 3004	†ἐνηλεγείς· ἐν ἐπιθυμίᾳ ὤν
epsilon 3005	ἐνηχῆσαι· δογματίσαι
epsilon 3006	[ἐνηλίαζ· ἑορτὴ τοῦ Ἐνυαλίου]
epsilon 3007	ἐνηλινδήθημεν· ἐνεκυλίσθημεν
epsilon 3008	*ἐνηλινδοῦντο· ἐνεκυλίοντο AS
epsilon 3009	ἐνηλύσιος· ἐμβρόντητος. κεραυνόβλητος
epsilon 3010	ἐνηλύσια· τὰ κατασκηφθέντα χωρία ἐνηλύσια λέγονται· ἔνιοι δὲ εὐκίνητα, παρὰ τὴν ἔλευσιν· ἄλλοι δὲ τὰς ἐν τοῖς ἀβάτοις χωρίοις ἀφιδρυμένας †νύμφας
epsilon 3011	ἐν ἡμετέρου· παρ’ ἡμῖν, ἐν ἡμῖν	98 in vol. 2
epsilon 3012	*ἐνῆν· χρῆν ASvg ἢ δυνατὸν ἦν g (A)
epsilon 3013	[ἐνείους· πρᾴους, ἢ πρᾴας]
epsilon 3014	*ἐνήρατο· ἀπέκτεινεν (Ε 43) gS
epsilon 3015	ἐνηρείας· συναλλαγάς
epsilon 3016	*ἐνηρείψαντο· ἀνήρπασαν ἐκ τῆς γῆς (Υ 234) ASvg
epsilon 3017	*ἐνῆρκται· ἀρχὴν ἐποίησεν. ἐνήρξατο (Num. 16,47 v. l.) ASvg
epsilon 3018	†ἐνηρκτήν· γενναῖον
epsilon 3019	*ἐνῆρσεν· ἐνήρμοσεν r gn
epsilon 3020	ἕνης· τριακάδος
epsilon 3021	ἐνήσει· ἐμβαλεῖ (ο 198)
epsilon 3022	ἐνήσομεν· καθήσομεν. καθελκύσομεν (β 295) *ἐμβαλοῦμεν (Ξ 131) ASP
epsilon 3023	*[ἐνηυλισμένον· κεκαθαρισμένον AS]
epsilon 3024	*ἐνῆφθαι· ἐνηρτῆσθαι AS
epsilon 3025	*ἔνηφι· εἰς τρίτην (Hes. op. 410) ASgn
epsilon 3026	ἐνηχούμενος· κατεχόμενος
epsilon 3027	*ἐνηχούμενος· ὁ ἑτέρωθεν ἦχον ἐκδεχόμενος AS
epsilon 3028	*ἐνηχοῦντος· ἐπιφωνοῦντος. ἐμβάλλοντος ASP
epsilon 3029	ἔνθα· τότε, χρονικόν (Α 22) καὶ ἐν τόπῳ (γ 109)
epsilon 3030	ἔνθα· *ὅτε. ἢ ποῦ Sg ἢ ἐνταῦθα (Β 311) n ἢ ἐπὶ τόπῳ. ἢ ἐκεῖ
epsilon 3031	*ἐνθάδε· ἐνταῦθα (Α 171) ASn ὧδε AS εἰς τοῦτον τὸν τόπον
epsilon 3032	ἐνθάδιος· ἐντόπιος r
epsilon 3033	*ἔνθα καὶ ἔνθα· τῇδε κἀκεῖσε (Β 462) ASvgn
epsilon 3034	ἐνθαλάμια· πλάσματα ἐκ μήκωνος καὶ σησάμης
epsilon 3035	*ἐν θαλάμοις· ἐν οἴκοις (Eur. Andr. 788) AS
epsilon 3036	†ἐνθαλλῶς· οὐκ ὀρθῶς
epsilon 3037	ἔνθ’ ἄν· τότε (Δ 223)
epsilon 3038	ἐνθαλύξας· σφοδρῶς πυρακτώσας
epsilon 3039	ἐνθεμένω· ἐνθέμενοι. δυϊκῶς
epsilon 3040	ἔνθεν· αὐτόθεν (Δ 58) ἔσωθεν. ἐκεῖθεν. ἢ τότε. ἢ ὧδε. ἢ ἐκ τούτου
epsilon 3041	ἐνθεναρίζει· ἐνχειρεῖ
epsilon 3042	*ἔνθεο· ἔνθου (Δ 410) n
epsilon 3043	ἔνθεος· ἔνδοξος. ἔντιμος. θεῖος
epsilon 3044	ἐνθεσίδουλος· ψωμόδουλος 〈Ἀριστοφάνησ〉	99 in vol. 2
epsilon 3045	ἔνθεσις· ὁ ψωμός
epsilon 3046	*ἔνθεσμον· νόμιμον ASgn ἔννομον r
epsilon 3047	ἐνθορεῖν· ἐνορμῆσαι
epsilon 3048	†ἔνθολκον· ἰσόῤῥοπον r
epsilon 3049	ἐνθορίσκει· ἐνθρύπτει
epsilon 3050	†ἐνθοργάζει· πονεῖ
epsilon 3051	*ἔνθους· ἐνθουσιαστής AS μαινόμενος n πνευματοφόρος r (AS)
epsilon 3052	ἐνθουσία· ἔκπληξις r (b)
epsilon 3053	*ἐνθουσιάζουσι· θαυμάζουσιν AS
epsilon 3054	*ἐνθουσιασμός ἐστιν, ὅτε ἡ ψυχὴ ὅλη ἐλλάμπηται ὑπὸ τοῦ θεοῦ ASPvgn
epsilon 3055	*ἐνθουσιῶν· μαινόμενος AS ὁρμῶν. ἢ ⸤μανίαν ἔχων n
epsilon 3056	†ἐνθραδέ ς· ἐμμανές
epsilon 3057	†ἐνθρεῖ ν· φυλάσσειν
epsilon 3058	†ἔνθρι α· ζῴδια
epsilon 3059	ἐνθριάζει ν· παραπαίειν. ἀπὸ τῶν μαντικῶν θριῶν
epsilon 3060	ἐνθρίακτο ς· ἐνθουσιῶν καὶ ἔνθεος. Σοφοκλῆς Σίνωνι (fr. 501)
epsilon 3061	ἐνθρίζειν· ἐνατενίζειν. νύσσειν
epsilon 3062	ἐνθριμματίς· οἱ μὲν πλείους διὰ τοῦ ι, ἔνιοι δὲ διὰ τοῦ υ· ἤτοι ἀπὸ τοῦ θρύου, ἢ ἀπὸ τοῦ θρύβεσθαι
epsilon 3063	ἔνθρυπτα· τὰ ἐκ πεμμάτων, ἢ τὰ ἐνθρυβόμενα βρώματα. εἴδη πεμμάτων. ἔνιοι δὲ ταῖς τελεταῖς αὐτὰ προσοικειοῦσι. καὶ Ἀπόλλων δὲ παρὰ Ἀθηναίοις Ἔνθρυπτος (Dem. 18,260)
epsilon 3064	ἔνθρυσκον· λάχανον, †καρίῳ ὅμοιον. φέρει δὲ καὶ ἄνθος, ὥστε εἶναι καὶ βρωτὸν καὶ στεφανωτόν
epsilon 3065	*ἔνθυιον· ἐρωτικόν AS
epsilon 3066	ἐνθύμημα· ...
epsilon 3067	ἐνθυιάζω· ἐμπίπτω. καὶ ἐνορμῶ
epsilon 3068	*[ἐνθυμήσιον· ἄπειρον. ἔννομον Σ]
epsilon 3069	ἐνθύμιζε· ἐνθυμοῦ
epsilon 3070	*ἐνθυμιζόμενοι· ἐνθυμούμενοι (Thuc. 5, 32, 1 v. l.) Anp
epsilon 3071	*ἐνθύμιον· ἄπυρον (Ps. 75,10) [σεμνόν] Σ	100 in vol. 2
epsilon 3072	ἐνθυμῶ· ἐνθυμοῦ
epsilon 3073	ἐν θυμῶι· κατὰ θυμόν (Ζ 524)
epsilon 3074	ἓν θυμῷ μεμαῶτες· ἓν καὶ τὸ αὐτὸ φρονοῦντες (Γ 9)
epsilon 3075	ἐνθύριον· μέρος τι τῆς νεώς
epsilon 3076	ἐνθύσκει· ἐντυγχάνει
epsilon 3077	ἐνθυσκός· ὁ ἀσφαλός, τὸ ὄρνεον
epsilon 3078	ἐνθωκεῦσαι· ἐμφωλεῦσαι, ἐνκρύπτεσθαι
epsilon 3079	*ἔνι· ἔνεστιν ἐν τῷ A ἐν τῇ. ⸤ἔνεισιν S
epsilon 3080	*ἔνι α· [προσηνῆ.] ἄττα [ἅτινα] τινά ASvgn
epsilon 3081	ἐνιᾶσιν· ἐμβάλλουσιν r
epsilon 3082	*ἐνιαχοῦ· εἴς τινας τόπους ASvgn
epsilon 3083	ἐνὶ βένθεσιν· ἐν τοῖς βάθεσιν (Greg. Naz. c. 2, 1, 1, 569)
epsilon 3084	*ενὶ δαιτός· τῆς εὐωχίας ASn
epsilon 3085	*ἐνιδρύσασθαι· ἀσφαλῶς καθίσαι AS(n)
epsilon 3086	*ἐνίδρυται· ἐνκαθέζεται ASvg στερεοῦται
epsilon 3087	*ἐνιείς· ἐπαφίων ASn
epsilon 3088	*ἐνιεῖσα· ἐμβάλλουσα ASvn
epsilon 3089	[ἐνιεμένους· δέροντας]
epsilon 3090	*ἐνιέναι· ἐμβάλλειν ASn ἐναποθέσθαι AS
epsilon 3091	*ἐνιέντα· ἐμβάλλοντα AS(g) ἐγκελευόμενον
epsilon 3092	*ἐνίεται· ἐμβάλλεται gnp
epsilon 3093	ἐνιέντες· ἐγκελευόμενοι
epsilon 3094	*ἐνιζῆσαι· ἐγκαθίσαι ASvg
epsilon 3095	*ἐνιζήσαντα· ἐγκαθίσαντα A ἐγκαθήμενον S
epsilon 3096	[ἐνιῆλαι· κωλῦσαι]
epsilon 3097	*ἐνίημι· ἐμβάλλω. ἐναποτίθημι r. AS
epsilon 3098	†ἐνιηλίζειν· τὴν Ἐνυάλιον ἑορτὴν ἄγειν
epsilon 3099	[ενίηλος· ἀνόητος]
epsilon 3100	ἐνὶ ἤνοπι· ἐν κατόπτρῳ ἐνήχῳ λαμπρῷ (κ 360)
epsilon 3101	*ἐνίησιν· ἐμβάλλει ASvn ἐπιπέμπει (μ 65)
epsilon 3102	ἐνικλᾶν· *ἐμποδίζειν AS ἐγκόπτειν. ἀπὸ τῶν κατασσομένων, μεταφορικῶς (Θ 408)
epsilon 3103	*ἐνείκασθαι· ἐνέγκαι ASg
epsilon 3104	ἔνικεν· ἤνεγκεν, ἔφερεν (Ο 705)
epsilon 3105	*ἐνείκεον· ἐφιλονίκουν (Σ 498) AS	101 in vol. 2
epsilon 3106	*ἐνὶ καυλῷ· ἐν τῷ δόρατι (Ν 608) ASn
epsilon 3107	*ἐνὶ Κνωσῷ· πόλει τῆς Κρήτης (Σ 591) AS
epsilon 3108	ἐνιλλώπτειν· κεκλασμένῳ τῷ ὄμματι ἐμβλέπειν. καταμωκᾶσθαι
epsilon 3109	ἐνιλλώψας· καταμωκησάμενος· ἴλλους γάρ φασι τοὺς ὀφθαλ‐ μούς
epsilon 3110	ἐνὶ μεγάροις· ἐν τοῖς οἴκοις (Β 137)
epsilon 3111	*ἐνὶ νηΐ· ἐν πλοίῳ (ξ 345) ASs
epsilon 3112	*ἔνιοι· τινές ASvgn ἢ φανεροί g
epsilon 3113	ἐνὶ οἴκῳ· ἐν τῷ οἴκῳ. ἐν τῷ Ἄργει (Α 30)
epsilon 3114	*ἐνὶ οἴνοπι πόντῳ· ἐν τῇ μελαίνῃ θαλάσσῃ (ε 221 ..) AS
epsilon 3115	ἐνιπάζων· τύπτων
epsilon 3116	*Ἐνιπεύς· ποταμὸς n Θεσσαλίας (λ 238)
epsilon 3117	*ἐνιπή· ἐπίπληξις. λοιδορία. ὀργή n ψόφος. πληγή
epsilon 3118	*ἐνιπῇ· τῇ διὰ λόγων ἐπιπλήξει AS ἢ ἀπειλῇ (Ξ 104) A
epsilon 3119	ἐνιπῆσαι· ἀπειλῆσαι. βοῆσαι
epsilon 3120	*ἐνιπλήξαντες· ἐμπελάσαντες S πλησιάσαντες (Ο 344) ἢ ἐπι‐ πλήξαντες
epsilon 3121	ἐνὶ προδόμῳ· ἐν τῇ πρὸ τοῦ οἴκου στοᾷ (Ι 473)
epsilon 3122	ἐνὶ προμάχοισιν· ἐν τοῖς ἔμπροσθεν μαχομένοις (Δ 458)
epsilon 3123	ἔνιπτε· ἐπέπλησσεν. ἐλοιδόρει (Γ 438)
epsilon 3124	ἐνίπτειν· κακοῦν. ψέγειν. λοιδορεῖν
epsilon 3125	ἐνισκίμψαντες· ἐνερείσαντες (Ρ 437)
epsilon 3126	ἐνισκίμφθη· προσεπελάσθη, προσηγγίσθη. ἐνεπάγη (Π 612)
epsilon 3127	ἔνισπεν· ἐξεῖπεν, *εἶπεν (Β 80) r. n
epsilon 3128	ἐνισπεῖν· εἰπεῖν, ἀγγεῖλαι (γ 93)
epsilon 3129	ἐνισπέσθαι· ὃ νῦν †μὴ καταπίνειν
epsilon 3130	ἐνὶ σπλάγχνοισιν· ἐν τοῖς ἐντέροις (Greg. Naz. c. 2, 1,1, 7)
epsilon 3131	*ἐνισσέμεν· ἐπιπλήττειν (Ο 198) ASn
epsilon 3132	ἐνίσσων· *ἐπιπλήσσων ASn λοιδορῶν (Χ 497)
epsilon 3133	*ἐνὶ σταδίῃ· ἐν τῇ συστάδην μάχῃ. (Η 241) S
epsilon 3134	ἐνιστάμενον· ...
epsilon 3135	*ἐν ἴσῳ· ὁμοίως AS
epsilon 3136	ἐνίστασθαι· ἀμύνασθαι
epsilon 3137	*ἐνὶ στρατῷ· ἐν τῷ στρατοπέδῳ (Α 91) S	102 in vol. 2
epsilon 3138	ἐνισχημένων· κεκρατημένων
epsilon 3139	ἐνὶ φρεσὶ θῆκε· κατὰ νοῦν ἔσχεν (Α 55)
epsilon 3140	*ἐνὶ χηλῷ· ἐν τῇ κιβωτῷ. ἐν †τῷ πλοίῳ (Π 254) ASn
epsilon 3141	ἐνὶ χώρῳ· ἐν τῷ χώρῳ (κ 271)
epsilon 3142	ἐνίψει· λέξει AS ἐπιπλήξει. καὶ ἐρεῖ (Η 447)
epsilon 3143	*ἐνίων· τινῶν AS
epsilon 3144	ἐν καθέξει· ἐν κατοχῇ
epsilon 3145	ἐνκάθετοι· ἐνεδρεύοντες (Iob 19,12)
epsilon 3146	*ἐνκάθετος· ἐνεδρεύων, ἐπιτηρῶν AP(vg) ἐντόπιος (Iob 31,9) (A)
epsilon 3147	ἐν Καρὶ τὸν κίνδυνον· παροιμία ἐπὶ τῶν 〈ἐν〉 εὐτελέσι τὰς πείρας ποιουμένων
epsilon 3148	ἐν καρὸς αἴσῃ· ἐν θανατηφόρῳ μοίρᾳ· b Κῆρες γὰρ αἱ θανα‐ τηφόροι μοῖραι (Ι 378)
epsilon 3149	ἐνκαταμίξαι· ἐντίμους ποιῆσαι
epsilon 3150	ἐνκατακλώσαντες· ἐνείραντες
epsilon 3151	ἐνκατασυρφάζειν· ἐνυβρίζειν
epsilon 3152	ἐνκατασκήψασαν· ἐμπεσοῦσαν
epsilon 3153	ἐνκατελέγησαν· ἐνῳκοδομήθησαν (Thuc. 1, 93, 2)
epsilon 3154	*†ἐνκέσι· ἐν τύποις. ἐν γλυφαῖς ASgn
epsilon 3155	ἐν κεφαλαίῳ· ἐν συντόμῳ (Xen. Cyr. 6, 3, 18) p
epsilon 3156	ἐν Κέῳ τίς ἡμέρα; παροιμία ἐπὶ τῶν οὐκ εὐγνώστων· ‘οὐδεὶς γὰρ οἶδεν ἐν Κέῳ τίς ἡμέρα‘ (Eupol.) ὅτι οὐχ ἑστᾶσιν αἱ ἡμέραι, ἀλλ’ ὡς ἕκαστοι θέλουσιν ἄγουσιν. ὅθεν λέγεται· σεαυτῷ νουμηνίαν κηρύσσεις
epsilon 3157	*ἐν κημῷ· ἐν κουρκούμῳ (Ezech. 19,4 ..) AS
epsilon 3158	[ἐν κηρὸς αἴσῃ· ἐν καρὸς μοίρᾳ]
epsilon 3159	*ἐν κλήρῳ· ἐν μερίδι (Exod. 6,8 ..) AS
epsilon 3160	ἐν κονίῃ· ἐν μάχῃ. ἢ ἐπὶ γῆς (Ε 75)
epsilon 3161	*ἐνκολάψας· ἐγχαράξας A
epsilon 3162	*ἐνκομβωθείς· δεθείς A
epsilon 3163	ἐνκομβώσασθαι· ἐπισωρεύσασθαι. An στολίσασθαι (i Petr.
epsilon 3163	5,5) Avg	103 in vol. 2
epsilon 3164	*†ἔνκομον· ἐν τομαρίῳ, ἴσον θείας κελεύσεως AS
epsilon 3165	*ἐνκόπτων· ἐμποδίζων, διακωλύων A
epsilon 3166	ἐν κόσμῳ· ἐν σεμνότητι (Sir. 26,16)
epsilon 3167	ἐν κοτύλῃ φέρειν· παιδιᾶς εἶδος. ὁ γὰρ φέρων τινὰ ἐν κοτύλῃ, ἐποίει ὀπίσω τὰς χεῖρας, καὶ ὁ αἰρόμενος ἐνετίθει τὰ γόνατα, καὶ οὕτως ἐβαστάζετο
epsilon 3168	*ἔνκτητον· κτώμενον (Lev. 22,11) A
epsilon 3169	ἐν λαμπτῆρι· ἐν τῇ λυχνίᾳ
epsilon 3170	ἐνλαπιθάζεσθαι· μαχέσασθαι Λαπίθαις. ἢ ἐνθυμηθῆναι
epsilon 3171	ἐν λέκτροις· ἐν στρώμασιν (Χ 503)
epsilon 3172	ἐν λιμένι· τῷ ἐν τῷ γυμνικῷ θεάτρῳ
epsilon 3173	ἐνλιμενίζειν· τελωνίζειν τὰ ἀπὸ λιμένων καὶ θαλάσσης (Ar. fr. 455)
epsilon 3174	*ἐνλείπει· διαφωνεῖ A
epsilon 3175	ἐν λευκώμασιν· ἔθος ἦν τὰ πιπρασκόμενα χωρία ἢ σώματα δημοσίᾳ ἀπογράφεσθαι ἐν σανίσι λευκαῖς, οἱ δὲ πυξίοις κεχρισ‐ μένοις λευκῇ γῇ, τὰ ὀνόματα καὶ τῶν κτημάτων καὶ τῶν ἀνδραπόδων καὶ τῶν πριαμένων αὐτά, ἵν’ εἴ τις βουληθῇ
5	αἰτιάσασθαι ἐπ’ ἀδείας ἔχοι ἐντυχὼν τῷ λευκώματι
epsilon 3176	ἐνλόβια· ἐνώτια
epsilon 3177	*ἐν μακρύμασιν· ἐν ἀποστασίαις (2. Esdr. 9,1) AS
epsilon 3178	ἐνμαγαρεύειν· ἐγκεκλεῖσθαι παρὰ γειτόνων
epsilon 3179	*ἐν μεγάροισι· 〈ἐν〉 τοῖς οἴκοις (Α 418) n
epsilon 3180	ἐν μύρτου κλάδῳ· ἐν μυρσίνης κλάδοις (Ar. Lys. 632?)
epsilon 3181	[ἐννεοί· ἄφωνοι]
epsilon 3182	ἐννέα ἄρχοντες· ἀρχὴ διὰ ἐννέα ἀρχόντων
epsilon 3183	ἐννεάβοιον· ἐννέα βοῶν ἄξιον· ἢ ἐννάβυρσον. ὁ δὲ βοῦς νόμισμα (Ζ 236)
epsilon 3184	ἐννεάκροσσον· πολλοὺς κροσσοὺς ἔχον
epsilon 3185	Ἐννεάκρουνος· κρήνη Ἀθήνησι ἣν πρότερον Καλλιρόην ἔλεγον· τῶν δὲ τυράννων οὕτως αὐτὴν κατασκευασάντων ἐκλήθη Ἐννεάκρουνος, ὥς φησι καὶ Θουκυδίδης (1,15,5)
epsilon 3186	†ἐννεάπον· λοξόν
epsilon 3187	Ἐννέα ὁδοί· ἡ νῦν Ἀμφίπολις (Aeschin. 2, 31 ..)
epsilon 3188	ἐννεάμυκλος· ἰσχυρός. ἐνναέτης (Callim. fr. 650)	104 in vol. 2
epsilon 3189	*ἐννεάχιλοι· ἐννακισχίλιοι (Ε 860) Sn
epsilon 3190	ἐννεάψυχος· ὁ κύων. παροιμιωδῶς
epsilon 3191	ἔννεεν· ἐξέτεινεν
epsilon 3192	*ἐν νέμει· ἐν συμφύτῳ (Λ 480) AS
epsilon 3193	*ἔννεπεν· ἔλεγεν (Θ 412) ns (AS)
epsilon 3194	ἐννεσίῃσι· βουλήσεσιν. ἐννοήσεσιν (Ε 894)
epsilon 3195	ἐνένιπεν· ὠνείδισεν. ἠπείλησεν. ἐπέπληξεν (Ο 546)
epsilon 3196	ἐννέωροι· ἐνναετεῖς· ὦρος γὰρ ἐνιαυτός (λ 310)
epsilon 3197	*ἐννέωρος· ἐνναετής (τ 179) ASn (vg)
epsilon 3198	εννεω· ἐν ναῷ. ἢ εἰς ναῦν. ἢ εἰς νεοττούς
epsilon 3199	ἐννῆ· θʹ Κυρηναῖοι
epsilon 3200	ἐνηής· σώφρων. ἀληθής. ἀγαθός. ⸤πρᾷος p
epsilon 3201	ἐννῆμα ρ· ἐπὶ ἐννέα ἡμέρας (Α 53) r. An
epsilon 3202	ἐν νηπιέηι· ἐν νηπιότητι (Ι 491)
epsilon 3203	ἐννηπήχεες ἦσαν· ἐπαινοῦσί τινες τὴν ἀκρίβειαν. τὰ γὰρ σύμμετρα τῶν σωμάτων τοῦ πλάτους τὸ μῆκος 〈καὶ〉 τετρα‐ πλάσιον ἔχει (λ 311)
epsilon 3204	Ἐννησιάδες· Νύμφαι παρὰ Λεσβίοις
epsilon 3205	†ἐννήσει· φθείρει. ὁμοιοῖ†
epsilon 3206	ἐννήυσκλοι· ὑποδήματα Λακωνικῶν ἐφήβων
epsilon 3207	Ἐννήιος· ἐν Χίῳ ὁ Ἑρμῆς
epsilon 3208	ἐννήιον· κώπης μέρος, τὸ ἐπὶ τοῦ σκαλμοῦ ἔνδον ἐν τῇ νηΐ
epsilon 3209	ἐννοδίῳ· ἀγκυροβολίῳ (δ 785 v. l.)
epsilon 3210	*ἔννομον· ἔνθεσμον (Eur. Phoen. 1651) ASvg
epsilon 3211	ἐνναετείρας· ἐνοικούσας
epsilon 3212	[ἐννόσεμεν· ἐπιπλήττειν]
epsilon 3213	†ἐννοσία· ἀλογία. ἀργία
epsilon 3214	*ἐννοσίγαιε· σείων καὶ S κινῶν τὴν γῆν (Η 455) S (Ag) s
epsilon 3215	ἐννοσίγαιος· κινησίγαιος. ἐπίθετον Ποσειδῶνος (Ξ 135)
epsilon 3216	ἔννοσις· κίνησις
epsilon 3217	*ἐννοσίχθων· ὁ τὴν γῆν σείων (Η 445) (Sg)
epsilon 3218	ἐννοσίφυλλον· κινησίφυλλον (Β 632 v. l.)	105 in vol. 2
epsilon 3219	ἔννοια· βουλή (Prov. 2,11 ..)
epsilon 3220	ἐννοαί· πηγαί
epsilon 3221	ἑννύειν· ἐνδύειν r
epsilon 3222	ἔννυθεν· ἐκέχυντο
epsilon 3223	*ἐννουστάταις· φρονίμοις
epsilon 3224	ἐν νύσσῃ· τῷ καμπτῆρι (Ψ 338)
epsilon 3225	ἐννύχιον· διὰ τῆς νυκτός
epsilon 3226	ἐννύχιον κρύπτεις· σκοτεινῶς καὶ δολίως· τινὲς δὲ ἐμμύχιον ἐν τῷ μυχῷ
epsilon 3227	*ἐννύχιος· νυκτερινός (Φ 37) r. S
epsilon 3228	ἔννυχος· νυκτερινός rsp(g), αὐτονύχιος (Λ 716)
epsilon 3229	ἕννυτο· ἐνεδύετο (ε 229) r
epsilon 3230	ἐν ξυνοχῇσιν· ἐν ταῖς συμβολαῖς (Ψ 330)
epsilon 3231	Ἐνοδία· Ἄρτεμις. καὶ κυνηγετικά. ὡς Ἀνδρομενίδης
epsilon 3232	Ἐνόδιος· Ἑρμῆς 〈ἐν〉 Πάρῳ
epsilon 3233	*ἐν ὁδῷ· ἐν ἔργοις. ἐν πίστει. ἐν βίῳ (Ps. 24,12) g
epsilon 3234	ἑνοειδεῖς· ἑνὶ θεῷ ὅμοιοι
epsilon 3235	*ἐνόησεν· εἶδεν S κατὰ νοῦν (1. Regn. 4,20 ..)
epsilon 3236	ἕνοι· οἱ περυσινοὶ ἄρχοντες
epsilon 3237	[ἔνοιστρον· τὸ ἔσωθεν τῆς κοιλίας r ἐν ᾧ ἡ κόπρος]
epsilon 3238	*ἑνοῖ· συνάπτει, ἐκ δύο ἀποτελεῖ ἕν A
epsilon 3239	ἐνοιάδες· αἶγες, αἳ μὴ κορύπτουσιν
epsilon 3240	ἐν ὅλμῳ εὐνάσω· οἱ μὲν Ὅλμον μάντιν φασί· οἱ δὲ τοὺς ἐν ὅλμῳ κοιμηθέντας μαντικοὺς γίνεσθαι
epsilon 3241	ἐν ὁμίλῳ· ἐν ἀθροίσματι. ἐν μάχῃ (Θ 94)
epsilon 3242	ἐνομόρξατο· κατέμαξεν. ἐνέβαλεν (Greg. Naz. c. 1, 2, 14, 57 v. l.)
epsilon 3243	*ἐνόν· ἐνυπάρχον r ASvgn ἢ δυνατόν gpT ἐστι
epsilon 3244	ἐν ὀνείρῳ· ἐν ὕπνῳ (Χ 199)
epsilon 3245	*ἐνοπῇ· φωνῇ, βοῇ (Γ 2) (ASn)
epsilon 3246	ἐνοπτιλίζειν· ἐμβλέπειν
epsilon 3247	ἐνόπλιον· ἔνοπλον
epsilon 3248	*ἔνοπτρα· κάτοπτρα ASvgn. ἔσοπτρον (Eur. Tro. 1107) (sp) [ἔνηχον]
epsilon 3249	[ἐνόπτητος· ἐνωπίοις]	106 in vol. 2
epsilon 3250	ἐνορταλίας· τὰς νεοσσείας. Κρῆτες
epsilon 3251	*ἐνορμισθήσομαι· προσορμήσω AS
epsilon 3252	ἔνορμος· ἡ ἀγορὰ παρὰ Θετταλοῖς
epsilon 3253	*ἔνορχα· ὄρχεις ἔχοντα S (Avgn) ἔφηβα (Ψ 147)
epsilon 3254	ἐνόρχην λαόν· τὸν ἐπὶ ἥβης· ἀφ’ οὗ καὶ τὸ ὀρχηδόν (Com. ad. 90?)
epsilon 3255	Ἐνόρχης· Διόνυσος ἐν Σάμῳ
epsilon 3256	*ἐνόρσας· ἐμβαλών (Ο 62) AS
epsilon 3257	*ἔνος· ἐνιαυτός [ἐπέτιος], ἐπέτειος καρπός gT
epsilon 3258	ἐνοσηλεύετο· νοσῶν διῃτᾶτο
epsilon 3259	ἔνοσις· κίνησις r
epsilon 3260	ἐνοσιφύλλων· τῆς τῶν φύλλων κινήσεως
epsilon 3261	*ἐνοσίχθων· ὁ τὴν γῆν σείων (Η 445)
epsilon 3262	*ἐνόστησας· ἐπανῆλθες. ASvgn προσέπιπτες AS
epsilon 3263	*ἐνοσφίσατο· ἔκλεψε. ASvgn μετέσχεν (Act. ap. 5,2) AS
epsilon 3264	ἐνοσφίσθησαν· ἀπεστράφησαν. ἀπεχωρίσθησαν
epsilon 3265	ἐνοσφίσω· ἀπηλλοτρίωσας
epsilon 3266	ἐνούσιος· συμφυής. πολυκτήμων
epsilon 3267	ἐν οὐχ ἑνί· ἐπὶ τοῦ πολλοῦ λέγεται
epsilon 3268	ἐν ὀφθαλμοῖσιν· ἐν τοῖς ὄμμασιν (Α 587 ..) ἢ *θεαμάτων ASg
epsilon 3269	ἐνοχλεῖ· διοχλεῖ
epsilon 3270	*ἔνοχος· χρεώστης. ASvgn ὑπεύθυνος (1. Cor. 11,27) ASvg. ὑποκείμενος
epsilon 3271	*ἐν παλάμαισιν· ἐν ταῖς χερσίν (Ε 558) n
epsilon 3272	*ἔνπαλιν· ἐναντίον As
epsilon 3273	*ἐν παραβύστῳ· ἐν μυστηρίῳ gn, ἐν κρυπτῷ, λεληθότως vgp, λάθρα (Hyperid. fr. 57 Tur.)
epsilon 3274	ἐν περάτῃ· ἐν τῇ δύσει τῆς γῆς (Ψ 243)
epsilon 3275	ἐν πείσῃ· ἐν ἡσυχίᾳ. ἐν χώρᾳ. ἐν πεισμονῇ (υ 23)
epsilon 3276	ἐν πίθῳ τὴν κεραμείαν μανθάνω· παροιμία, ἐπὶ 〈τῶν〉 τὰς πρώτας μαθήσεις ὑπερβαινόντων, ἁπτομένων 〈δὲ〉 εὐθέως τῶν μεγάλων καὶ τελείων· ὡς εἴ τις μανθάνων κεραμεύειν, πρὶν μαθεῖν πίνακας ἢ ἄλλο τι τῶν μικρῶν πλάττειν, πίθῳ ἐγχει‐
5	ροίη. Δικαίαρχος (fr. 100 W) δέ φησι, ἕτερόν τι δηλοῦν τὴν παροιμίαν, οἱονεὶ τὴν μελέτην ἐν τοῖς οἰκείοις ποιεῖσθαι· ὡς κυβερνήτης ἐπὶ τῆς νεώς, καὶ ἡνίοχος ἐπὶ τοῦ ἵππου	107 in vol. 2
epsilon 3277	ἐν πέντε κριτῶν· ἐν ἀλλοτρίᾳ ἐξουσίᾳ ἐστίν· πέντε δὲ κριταὶ τοὺς κωμικοὺς ἔκρινον (Epich. fr. 229)
epsilon 3278	*ἐνίσπῃ· εἴπῃ A
epsilon 3279	ἐν πλάδῳ· ἐν χαλάσματι. καὶ ἐν ἀνέσει
epsilon 3280	ἐνπλατειάσασα· ἐν πλατείαις τύπτουσα ταῖς χερσίν. ἢ τρυφε‐ ρευομένη
epsilon 3281	ἔνπλην· πλησίον (Β 526)
epsilon 3282	*ἐν προβλήματι· ἐν ὑποκρίσει ASvgn
epsilon 3283	*ἐν προσχήματι· ἐν προφάσει. AS
epsilon 3284	ἐν Πυθίῳ χέσαι· Πεισίστρατος ᾠκοδόμει τὸν ἐν Πυθίῳ ναόν· τῶν δὲ Ἀθηναίων παριόντων 〈καὶ〉 μισούντων αὐτὸν ..., οὐδὲν ἐχόντων ποιεῖν, ἐνίους προσουρεῖν τῷ περιφράγματι καὶ πλησίον ἀφοδεύειν τῆς οἰκοδομῆς, ὥστε διοχλεῖσθαι τοὺς
5	ἐργαζομένους
epsilon 3285	ἐνραβδώσας· ἐγγράψας
epsilon 3286	ἐνριγισκάνειν· ἐνριγοῦν 〈Φερεκράτης Μυρμηκανθρώποισ〉 (Com. ad. 10 Dem.)
epsilon 3287	ἐν ῥύπῳ· οἱ ῥυπῶντες
epsilon 3288	ἐν Σάμῳ κομήτας· ἔνιοι Πυθαγόραν τὸν σοφόν φασι τὴν πυκτικὴν ἀσκῆσαι καὶ ἀπ’ αὐτοῦ τὴν παροιμίαν λέγεσθαι, ἁμαρτάνοντες ...
epsilon 3289	ἐνς ἀῶ· αὔριον.
epsilon 3290	ἐνδεῦσαι· βάψαι
epsilon 3291	*ἐνσείσεις· διασείσεις (4. Regn. 8,12)
epsilon 3292	ἐνσημαίνεται· ἐπιδείκνυται
epsilon 3293	*ἐν σηκοῖς· ἐν ναοῖς ASvgn
epsilon 3294	*ἐνσείεις· ἐπιβάλλεις AS
epsilon 3295	*ἐν σικυηράτῳ· τόπος σικυδίων (Isai. 1,8) A (S)
epsilon 3296	*ἐνσκιρωθείσης· ἐμπαγείσης· σκίρωμα γὰρ λέγεται τὸ ἀνία‐ τον πάθος r. AS
epsilon 3297	ἐνσκῆψαι· ἐνερεῖσαι
epsilon 3298	*ἐνσκήψαντες· ἐφορμήσαντες n
epsilon 3299	ἐνσκευάσασθαι· καθοπλίσασθαι
epsilon 3300	[ἐνσκίφθη· ἐνεπάγη]	108 in vol. 2
epsilon 3301	*ἐνσκυθίζειν· σπαράττειν A
epsilon 3302	ἔνσπονδοι· οἱ μετέχοντες σπονδῶν (Thuc. 1, 40, 4 ..)
epsilon 3303	ἔνστασις· ἀνταγώνισμα r
epsilon 3304	ἐνστάτης· ἐχθρός r *ἐνιστάμενος, καὶ μὴ ἀναχωρῶν ASn
epsilon 3305	*ἐν στέρνοις· ἐν στήθεσιν (Eur. Phoen. 134) ASvgb
epsilon 3306	*ἐνστερνισάμενος· περιπτυξάμενος r. ASvg
epsilon 3307	ἐν στερνομάντισιν· ἐνγαστρίμυθοις. Σοφοκλῆς Αἰχμαλωτίσιν (fr. 56)
epsilon 3308	ἐν στήθεσιν· ἐν ταῖς διανοίαις (Α 83)
epsilon 3309	ἐνστηνές· ἰσχυρόν. ἢ σαφές
epsilon 3310	ἐνστροβιλίσας· συστρέψας s
epsilon 3311	ἐνστρωφᾶσθαι· ἐνστρέφεσθαι
epsilon 3312	ἐν σφανίῳ· ἐν κλιναρίῳ
epsilon 3313	ἐνσών· ἐλθών
epsilon 3314	*ἐντακείς· ἐμφυείς ASgn
epsilon 3315	*ἐν ταλάροισι· τοῖς κοφίνοις, τοῖς καλαθίσκοις ASvg τοῦ τυροῦ (ι 247) S
epsilon 3316	*ἐνταλθέντα· ἐπιτραπέντα ASvg
epsilon 3317	ἐνταμιευόμενον· ἐνθησαυριζόμενον
epsilon 3318	ἔν τ’ ἄρα οἱ· τότε δὲ αὐτόν
epsilon 3319	*ἔν τ’ ἄρα οἱ φῦ χειρί· ἐν τῇ χειρὶ κατέσχεν AS, ἢ ἐλάβετο τῆς χειρὸς αὐτοῦ (Ζ 253)
epsilon 3320	*ἐν Τάραντι· [ἐν τόπῳ] ἐν πόλει τῆς Σικελίας. [καὶ] εἰσέρχονται AS
epsilon 3321	ἐνταῦθα· καὶ τὸ χρονικόν. καὶ τὸ ἐπὶ τόπου. καὶ ἔνθα δή, ἢ ὧδε
epsilon 3322	ἐνταυθοῖ· ἐνταῦθα (Φ 122) r
epsilon 3323	[ἐνταχείς· ἐμφυείς]
epsilon 3324	*ἔντεα· τεύχεα. ὅπλα (Κ 75) AS
epsilon 3325	ἔντεα δαιτός· σκεύη· τὰ μὲν γὰρ ἔντεα ὅπλα, τὰ δὲ ὅπλα σκεύη (η 232)
epsilon 3326	*ἐν τεγέεσιν· ἐν οἴκοις ASn
epsilon 3327	*ἐντεθηλότως· θαλλόντως AS(gn)
epsilon 3328	ἐντεθρίωκεν· ἐνείληκεν ἢ ἐσκεύακεν, ἀπὸ τῶν θρίων. (Men.
epsilon 3328	Sam. 241) Δηλοῖ δὲ καὶ τὸ βακχεύειν, ἴσως ἀπὸ τοῦ Διονύσου· Θρίαμβος γὰρ ἐλέγετο διὰ τὴν τῆς συκῆς καὶ τῶν θρίων εὕρεσιν	109 in vol. 2
epsilon 3329	*ἐντείλασθαι· προστάξαι r. AS
epsilon 3330	*ἐν τελαμῶνι· ἐν τῷ ἀναφορεῖ, ἐπιδέσμῳ AS
epsilon 3331	ἐν τελέεσιν· ἐν τοῖς τῶν στρατιωτῶν τάγμασιν (Σ 298)
epsilon 3332	ἐντεθετταλίσθαι· ἐνκεχλαμυδῶσθαι. σύνηθες γὰρ Θετταλοῖς χλαμυδοφορεῖν (Eupol. fr. 201)
epsilon 3333	ἐντέλεια· τάξις ἀρχοντική r
epsilon 3334	*ἐν τέλει· ἄρχοντας ASvgn
epsilon 3335	†ἐντεθόρυξον· ἔνσαξον
epsilon 3336	ἐν τέλει θέσιν· ἐν οὐρᾷ θέσιν ἐν τάγματι
epsilon 3337	*ἐντελεστέρῳ· τελειοτέρῳ (ASvgn)
epsilon 3338	*ἐντέλλεται· παραγγέλλει (Am. 6, 12) ASb
epsilon 3339	*ἐντελέχεια· ἐνέργεια r. n
epsilon 3340	ἐν τέλμασιν· ἐν βορβόροις· τέλμα γὰρ ἰλυώδης καὶ κάθυγρος τόπος
epsilon 3341	ἐντεῖναι· πληγὰς δοῦναι
epsilon 3342	ἐντελῆ· τετελεσμένα
epsilon 3343	ἐντελέστατοι· ἐντιμότατοι
epsilon 3344	ἐντελομίσθους· τέλειον μισθὸν λαμβάνοντας
epsilon 3345	ἐντελῶς· τελείως r
epsilon 3346	ἐντέμνουσι· τοῖς ἥρωσιν ἐναγίζουσιν
epsilon 3347	ἐντεομήστωρ· ὅπλων ἔμπειρος r
epsilon 3348	*ἐντεριώνη· τὸ ἐντὸς ASvgn τοῦ ἀγρίου σικυοῦ S ἢ τὰ ἔνδον
epsilon 3349	ἐντερόνεια· ἐντεριώνη, τὸ μεσαίτατον τῆς νεώς (Ar. Equ. 1185)· ἤτοι τὸ μέσον τοῦ ξύλου, καρδία, [καὶ] οἱ δὲ μυελός
epsilon 3350	ἔντερον οἰός· αἱ χορδαί (φ 408)
epsilon 3351	ἔντεσα· ἔσωθεν
epsilon 3352	ἐντεσιεργούς· τοὺς μὴ ψιλῶς νωτοφόρους, ἀλλ’ ἅμαξαν ἕλκον‐ τας (Ω 277)
epsilon 3353	*ἐντεσιμήστωρ· ἔμπειρος ὅπλων r
epsilon 3354	*ἔντεσιν· ὅπλοις S σκεύεσιν (Ε 220) [ὅπλοις]
epsilon 3355	*ἐντεσιουργούς· σκεύεσιν ἐργαζομένους, οὐ νωτοφόρους S
epsilon 3356	†ἐντεσμένας· κεκοσμημένας
epsilon 3357	ἐντέταται· τὸ παῖσαι ἐντεῖναί φασι	110 in vol. 2
epsilon 3358	*ἐντέτηκεν· ἐνκεκόλληται (4. Macc. 8,26) ASvg
epsilon 3359	*ἐντετηκότος· ἐμπεπηγότος An (S)
epsilon 3360	ἐντετηκώς· ἐμπεπηγώς
epsilon 3361	ἐντετύλικται· ἐμπέπλεκται. ἐνείληται
epsilon 3362	*ἔντυε· παρασκεύαζε g
epsilon 3363	*ἐντεῦθεν· ἔνθεν, παραυτά ASgn, ἐκ τούτου Agn
epsilon 3364	*ἔντευξις· ἀπάντησις κατὰ τῶν πλημμελησάντων. δέησις εἰς ἐκδίκησιν SP
epsilon 3365	ἐντύχῃ· ἐντυγχάνῃ [ὥπλισται]
epsilon 3366	*ἐν τῇ ἀδολεσχίᾳ· ἐν λύπῃ (Ps. 54,2) AS
epsilon 3367	ἐν τῇ ἑτέρᾳ· ἐν τῇ ἀριστερᾷ
epsilon 3368	*ἐν τῇ σαρκί· ἐν τοῖς πάθεσι τῆς σαρκός (Ep. Rom. 7,5) AS(n)
epsilon 3369	ἐντετεύχηται· ὥπλισται
epsilon 3370	ἐντί· εἰσίν
epsilon 3371	ἐντίθεσο· ψωμίζου
epsilon 3372	[ἐντίν· ἡμῖν]
epsilon 3373	*ἐν τίσιν· ἐν ποίοις ASvg
epsilon 3374	ἐντιτόν· ἔνδικον
epsilon 3375	ἔντομα· ὅρκια. καὶ καθάρματα
epsilon 3376	*ἐντομίαι· 〈εὐνοῦχοι〉 g
epsilon 3377	*ἐντομίας· εὐνοῦχος ASgh
epsilon 3378	*ἐντομίδας· σμιλάρια, ψαλίδια (Lev. 19,28 ..) ASg(n)
epsilon 3379	*ἐντομίδες· ξυσμαὶ ὀξέως γινόμεναι AS καὶ τοῖς [λοιποῖς] σώ‐ μασιν ἐντεμνόμεναι. τοιαῦτα δὲ εἰώθασι ποιεῖν ἐπὶ τοῖς νεκροῖς αὑτῶν οἱ ἄπιστοι ASvg
epsilon 3380	ἔντομοι· ἔνορκοι
epsilon 3381	ἔντονον· ἰσχυρόν. ὀξύ (Eur. Hipp. 118 v. l.)
epsilon 3382	ἐντός· ἔνδον, ⸤ἔσω (Β 845 ..) n
epsilon 3383	ἐντὸς ἑβδόμης· ἀπείρητο Ἀθήνησι στρατείαν ἐξάγειν πρὸ τῆς τοῦ μηνὸς ἑβδόμης (Callim.)
epsilon 3384	ἐντὸς σαρκός· ἐντὸς τοῦ σώματος
epsilon 3385	*ἔντοσθεν· ἔσωθεν (Δ 454) ASn
epsilon 3386	ἔντος· ὅπλον (Archil. fr. 6,2)
epsilon 3387	ἐντοσθίδια· τὰ σπλάγχνα r	111 in vol. 2
epsilon 3388	*ἐντραγεῖ· ἐντρυφᾷ AS
epsilon 3389	ἐντραγεῖν· ψωμίσαι. ψωμίσασθαι
epsilon 3390	[ἐντραγήτονον· ἰσχυρόν]
epsilon 3391	*ἐντραγούμενοι· μασώμενοι AS
epsilon 3392	*ἐντραγών· φαγών AS
epsilon 3393	ἐντρέπεται· μετατροπὴν λαμβάνει. ἐπιστρέφεται. (Ο 554) κάμπτεται. (α 60) λόγον ἔχει
epsilon 3394	*ἐντρέπονται· αἰδημονοῦσιν AS
epsilon 3395	*ἐντρεπτικῶς· ἐλεγκτικῶς AS
epsilon 3396	ἐντρέχειν· ἐναρμόζειν
epsilon 3397	*ἐντρεχέστερον· γοργότερον r. ASvgn
epsilon 3398	ἐντρέψασθαι· τὸ εἴσω τρέψαι τὸ ἱμάτιον
epsilon 3399	ἐντριβάσαι· ἐναντίαν τύψαι
epsilon 3400	*ἐντριβής· τετριμμένος. ἀκριβής r. ASvg
epsilon 3401	ἐν τριόδοισιν· ἐπὶ τῶν ἀδήλων πραγμάτων ἔλεγον, ἐπειδὴ ὁ ἐν τριόδῳ γενόμενος οὐκ οἶδεν, ποίᾳ χρήσεται ὁδῷ
epsilon 3402	†ἔντριτον· τὸ διονίου ἔμβρωμα, ὃ Γαλάται ἔμβρεκτόν φασιν†
epsilon 3403	ἔντριχον· ἀσθενές
epsilon 3404	ἐντριχώσεις· αἱ βλεφαρίδες τῶν ὀφθαλμῶν
epsilon 3405	[*ἐντρομίδες· ὑποδήματα AS]
epsilon 3406	ἐντροπάδην· ἐναλλάξ, μεταβολῇ χειρῶν
epsilon 3407	*ἐντροπαλιζομένη· κατ’ ὀλίγον AS ἢ συνεχῶς S ἐπιστρεφο‐ μένη (Ζ 496) A (Svg)
epsilon 3408	ἐντροπή· ἐπιστροφή
epsilon 3409	ἐντροπίας· εὐμετάβολος. ὀξίνης
epsilon 3410	ἐντροπῶσαι· ἐνδῆσαι
epsilon 3411	ἐντρυγηφάνιον· ὁ δευτερίας οἶνος
epsilon 3412	*ἐντυγχάνει· προσέρχεται AS
epsilon 3413	ἔντυεν· ὥπλιζεν (Ε 720)
epsilon 3414	ἐντύεσθαι· ὡπλίσθαι. κεκοσμῆσθαι
epsilon 3415	*ἐντύνασαν· κοσμήσασαν (Ξ 162) ASn
epsilon 3416	ἐντύνει· κελεύει. ἑτοιμάζει. σπεύδει
epsilon 3417	ἐντύνειν· κατασκευάζειν
epsilon 3418	*ἔντυνον· ἑτοίμασον, εὐτρέπισον (Ι 203) AS
epsilon 3419	*ἐντύνοντο· ηὐτρέπιζον (Ω 124) AS
epsilon 3420	ἔντυος· κόσμος r	112 in vol. 2
epsilon 3421	†ἐντυπαδία· ὅταν τῷ ἱματίῳ τὴν χεῖρα πρὸς πρόσωπα κα‐ τειλημμένος στήσῃ
epsilon 3422	*ἐντυπάς· πενθικῶς, ὥστε τὸν τύπον τοῦ σώματος φαίνεσθαι (Ω 163) A
epsilon 3423	ἐντυπές· πύγδην. ἔμπληκτον
epsilon 3424	ἐντυπάς· ἐντετυπωμένος. ἐγκεκαλυμμένος τὸ πρόσωπον τῷ ἱματίῳ. τὴν χεῖρα ἔχων πρὸ τοῦ προσώπου. ἢ κεκυφώς (Ω 163)
epsilon 3425	ἐντυπὰς ἐν χλαίνῃ· ἐντετυπωμένος τῷ ἱματίῳ (Ω 163)
epsilon 3426	*ἐντυπούμενον· ἐγγραφόμενον (2. Cor. 3,7) AS
epsilon 3427	ἐντυχαλός· ἐντευκτική
epsilon 3428	ἐντυψίω· ἐντινάξω
epsilon 3429	*ἐν τωὐτῷ· ἐν τῷ αὐτῷ, ὁμοῦ ASvg
epsilon 3430	ἐν τῷ ῥά σφι· ἐν τούτῳ δὴ αὐτοῖς (Λ 637)
epsilon 3431	Ἐνυάλιος· ὁ Ἄρης, ἢ ὁ τούτου υἱός· διὰ τὴν Ἐνυώ. ἢ *πολε‐ μικός ASp, ἢ ὁ πολεμιστής (Ρ 211) vgn
epsilon 3432	*Ἐνυαλίῳ· τῷ Ἄρηϊ (Β 651) Avg
epsilon 3433	ἐνυανεῖν· τρυφᾶν
epsilon 3434	ἐνυβρίζων· ἐκπλήττων
epsilon 3435	ἐνυγροθηρευτής· ἁλιεύς
epsilon 3436	ἐνυδρίς· ζῷον ποτάμιον ἀμφίβιον, ὅμοιον κάστορι (Hdt. 4, 109,2)
epsilon 3437	ἐνυδρώθη· ὑδρωπικὸς r ἐγένετο
epsilon 3438	ἐνύει· ἔνδον. Λάκωνες
epsilon 3439	ἐνύλαις· [ὑλικὸν] ὑλικαῖς
epsilon 3440	*ἐνυλισμένον· κεκαθαρμένον Svgn
epsilon 3441	ἐνύπνιον· ὄναρ
epsilon 3442	*†ἔνυον· ἔφερον AS
epsilon 3443	ἔνυρεν· ἔτρισεν
epsilon 3444	ἐνυρήσεις· θρηνήσεις
epsilon 3445	*ἔνυστρον· τὸ μέγα ἔντερον τῶν ζῴων. ἡ κοιλία (Malach. 2,3 v. l.) ASPs
epsilon 3446	*ἐν ὑφέσει· ἐν ἐλαττώσει ASn (vg)
epsilon 3447	Ἐνυώ· πολεμικὴ θεά. ἢ μάχη. ἔστι δὲ πλαστὸν πρόσωπον,
epsilon 3447	ὡς Φόβος, καὶ Ἔρις, καὶ Κυδοιμός (Ε 592)	113 in vol. 2
epsilon 3448	*ἐν φιλότητι· εἰς συνουσίαν (Β 232) N
epsilon 3449	ἐν φρέατι κυνομαχεῖν· παροιμία ἐπὶ τῶν δυσφεύκτων
epsilon 3450	ἐν Φρεάτου· ἐν τῷ δικαστηρίῳ, ἐν ᾧ ἐδικάζοντο ἐπὶ ἀκουσίῳ φόνῳ
epsilon 3451	*ἐν φρεσίν· ἐν τῇ διανοίᾳ (Ρ 111) ASvg
epsilon 3452	ἕνα φρεσὶ θυμὸν ἔχοντες· ὁμονοοῦντες (Ν 487)
epsilon 3453	*ἐν χορείᾳ· ἐν χορῷ (Iudith 15,13) AS
epsilon 3454	ἐνχριμφθεῖσαν· ἐμπελασθεῖσαν (Ε 662)
epsilon 3455	ἐνχρίμψας· ἐμπελάσας (Ψ 334)
epsilon 3456	ἐν χρῷ κουρά· ἡ ψιλή, καὶ πρὸς αὐτῷ τῷ χρωτί
epsilon 3457	*ἐνχώριοι· ἐκ τοῦ αὐτοῦ τόπου ὄντες AS
epsilon 3458	*ἐν ᾧ· ἐν ᾧτινι ASvg ἢ ὅταν
epsilon 3459	ἐνώλας· ἐν ᾧ ὁ ἴουλος ἐπιγίνεται
epsilon 3460	ἑνωθείς· ἓν καὶ τὸ αὐτὸ γενόμενος
epsilon 3461	*ἐνώμα· ἔστρεφεν A ἐκίνει (Γ 218) ASn
epsilon 3462	ἐν ὠμοῖς μάντεις· ὅταν ἀπ’ αὐτῶν τῶν σφαγίων μαντεύωνται· οἷον οἱ ἡπατοσκοπούμενοι ἐν ὠμοῖς λέγονται μαντεύεσθαι. καὶ ἐνωμοτεῖν ...
epsilon 3463	ἐνώμοτον· ὡρκισμένον, *ἢ τοῖς ὅρκοις ἔνοχον (ASvg)
epsilon 3464	ἐνωμοτία· τάξις τις διὰ σφαγίων ἐνώμοτος
epsilon 3465	ἐν ὠμῷ γήραϊ· ἐν χαλεπῷ γήρᾳ· ὠμὸς γὰρ ὁ χαλεπός (ο 357)
epsilon 3466	*ἔνωπα· ἐν ὄψει (Ο 320) n
epsilon 3467	ἐνωπῇ· ἐς ὄψιν, *προσόψει, φανερῶς. (Ε 374) ASvg ἐν μάχῃ AS
epsilon 3468	[ενώπηται· τεταπείνωται]
epsilon 3469	ἐνώπια· εὐθεῖα AS οἱ καταφωτιζόμενοι τοῖχοι. ἐμπρός AS
epsilon 3470	ἐνώπια· τὰ κατ’ ἀντικρὺ τοῦ πυλῶνος φαινόμενα S μέρη, ἃ καὶ διεκόσμουν 〈ἕνεκα〉 τῶν παριόντων. ὁ δὲ Κράτης τὰς φλιὰς ἀπέδωκεν †ἐνίνοχος (Θ 435 ..)
epsilon 3471	ἐνώπιον· ἐν ὀφθαλμοῖς, ἐν τῇ προσόψει (ep. Rom. 12,17 ..)
epsilon 3472	†ἐνωπάλιζεν· ἐνέτεινεν, ἐνεδίδου
epsilon 3473	ἐνωπῶς· ἐμφανῶς
epsilon 3474	ἔνωρος· ἔναιμος. ζῶν
epsilon 3475	ἐνῶρσεν· διήγειρεν (Ζ 499)
epsilon 3476	ἐνῶρτο· *ἐνώρμησε AS διεγήγερτο (Α 599)	114 in vol. 2
epsilon 3477	*ἑνώσας· συνάψας S
epsilon 3478	ἐνώσατο· διενοήθη
epsilon 3479	ἕνωσις· μῖξις. σύζευξις
epsilon 3480	ἐνώταις· ἐνωτίοις. τῇ προσῳδίᾳ ὡς φιλόπαις. Σοφοκλῆς Αἰχμα‐ λωτίσιν (fr. 51)
epsilon 3481	†ἐνωτία· ἀμέλεια
epsilon 3482	ἐνωτίζου· ἐν τοῖς ὠτίοις δέχου (Iob 33,1 ..)
epsilon 3483	ἐνώτισε· τὰ νῶτα περιεσκέπασεν (Eur. Phoen. 654) Agn (S)
epsilon 3484	*ἐνωχλήθην· ἠῤῥώστησα (1. Regn. 30,13) ASvg
epsilon 3485	ἐξ· ἡ πρόθεσις ‘ἐξ ἀκαλαρείταο βαθυῤῥόου‘ (Η 422) ...
epsilon 3486	ἐξάγαστον· ἄξιον θαύματος r. (Snp)
epsilon 3487	*ἐξάγειν· παροξύνειν A
epsilon 3488	ἐξάγγελος· ἄγγελος, ὁ τὰ ἔσω γεγονότα τοῖς ἔξω ἀγγέλλων
epsilon 3489	ἔξαγε κούρην· ἔξαγε τὴν κόρην (Α 337)
epsilon 3490	ἐξάγιστον· τὸ οὐ δεόντως εἰσενεχθὲν εἰς ἱερόν· ἢ τὸ ἀκάθαρτον
epsilon 3491	ἐξαγέτης· καλαμίνθη
epsilon 3492	ἐξάγιστα· πάντα τὰ ἱερὰ καὶ ἀφωσιωμένα, ἃ οὐχ οἷόν τε ἐκκομίζεσθαι τῶν ἱερῶν. ἔνιοι δὲ ἁγνὰ ἀπέδοσαν
epsilon 3493	*ἐξάγιστος· ἀκάθαρτος. πονηρός gn
epsilon 3494	ἐξαγκυρῶσαι θύραν· ἐκστροφῶσαι
epsilon 3495	*ἐξαγορεύει· φανεροῖ AS
epsilon 3496	*ἐξαγορεύων· πᾶσι δηλῶν. λέγων ASn
epsilon 3497	ἐξαγρεῖν· ἐξάγειν. ἐξαιρεῖν
epsilon 3498	ἐξάγων· ἐκβάλλων. προφέρων
epsilon 3499	ἐξαγκωνίζεσθαι· ...
epsilon 3500	*ἐξαγωνίοις· ἐξ ἀγώνων πόνον ἔχουσιν S
epsilon 3501	*ἐξαγώνιος· [τοῖς ἔξω τοῦ ἀγῶνος, ἢ] ἔξω τοῦ ἀγῶνος r Avg ὤν
epsilon 3502	ἐξάγω χωλὸν τραγίσκον· παιδιᾶς εἶδος παρὰ Ταραντίνοις
epsilon 3503	ἐξ ἀελπτίης· ἐξ ἀνελπίστου (Archil. fr. 54,4)
epsilon 3504	*ἐξ ἀήταο· ἐξ ἀνέμου AS
epsilon 3505	ἐξᾳρημένον· ἐξῃρημένον
epsilon 3506	ἐξαθελγόμεναι· ἐκθλιβόμεναι
epsilon 3507	[ἐξαινεῖτο· ἀφηρεῖτο]
epsilon 3508	ἐξαίνυται· ἐξαιρεῖται	115 in vol. 2
epsilon 3509	*ἐξαίνυτο· ἐξῃρεῖτο (Υ 459) S
epsilon 3510	*ἐξαΐξαντες· ἐξορμήσαντες ASvg
epsilon 3511	*ἐξαιρεῖται· ἐξυφαιρεῖται AS
epsilon 3512	ἐξαιρειν· λαμβάνειν. ⸤ὑψοῦν (Σ)
epsilon 3513	ἐξαίρετα· ἐπίλεκτα (vn)
epsilon 3514	ἐξαιρέταρ· ἁρπάγη, ἢ ἅρπαξ ὁ πρὸς τὰ ἀντλήματα
epsilon 3515	*ἐξαίρετον· ἐπίλεκτον vn προηγούμενον (Gen. 48,22)
epsilon 3516	ἐξαιρεύμην· ἐξαίρετα ἐλάμβανον (Ε 232)
epsilon 3517	*ἐξαιρήσοντες· πορθήσοντες AS (vg)
epsilon 3518	*ἐξαιρούμενος· ἀποκομιζόμενος. ῥυόμενος (1. Regn. 30,8 ..) ASvg
epsilon 3519	ἐξαίσια· ὑπέρμετρα. οὐκ ἐπιτήδεια. ἢ *παντὸς ἐπέκεινα 〈θαύ‐ ματοσ〉. ὑπερβάλλοντα (Iob. 9,10 ..) ASvgn
epsilon 3520	ἐξαίσιοι· κωλυτικοί. ἢ πολλοί, μεγάλοι. ἀνυπέρβλητοι. *ἐπέ‐ κεινα παράδοξοι (A)
epsilon 3521	ἐξαίσιος οἰωνός· ὁ ἀσύμφορος· ἀπέστησε γὰρ ὅλως. ἀλλότριος
epsilon 3522	ἔξαιτον· ἐξαίρετον (Μ 320) r. n μέγα. καλόν. ἀγαθόν
epsilon 3523	ἐξαίφνης· ἐξαπίνης r
epsilon 3524	ἐξακέσαιο· ἐξιάσαιο. θεραπεύσειας (Δ 36)
epsilon 3525	Ἐξακεστήριος· ὁ Ζεύς. καὶ ἡ Ἥρα
epsilon 3526	*ἐξάκουστον· περιβόητον A
epsilon 3527	*ἐξακριβάζει· ἐξιχνιάζει (Iob 28,3?) AS
epsilon 3528	ἐξάκτωρ· ὁ ἀπαιτῶν τὰ δημόσια r
epsilon 3529	†ἐξακολουθοῦσθαι· ἐκθρούζεσθαι†
epsilon 3530	*ἐξαλαπάξαι· ἐκπορθῆσαι (Α 129) AS (nP)
epsilon 3531	ἐξαλδαίνει· ἐκβλαστάνει
epsilon 3532	*ἐξαλέασθαι· ἐκκλίνειν (Hes. op. 105) AS
epsilon 3533	ἐξαλέεινεν· ἐξέκλινεν
epsilon 3534	*ἐξαλείφθησαν· ἀπώλοντο (Gen. 7,23) AS
epsilon 3535	*ἐξαληλιμμένος· ἀπαλειφθείς AS ἢ κεχρισμένος S
epsilon 3536	ἐξαλίζεται· συναθροίζεται s
epsilon 3537	ἐξαλῖσαι· κυλῖσαι. ἐκκομίσαι (Ar. Nubb. 32)
epsilon 3538	ἐξ ἀκαλαρρείταο· ἐκ τοῦ πρᾴως ῥέοντος (Η 422)
epsilon 3539	*ἔξαλλα· διάφορα (Sap. 14,23) λαμπρά. ἀλλόφυλα (2. Regn. 6,14) AS ἢ ἐξόχως (Dan. 11,36)
epsilon 3540	ἐξάλματα· πηδήματα r (p)	116 in vol. 2
epsilon 3541	*ἐξαλοῦνται· ἐκπηδήσουσιν (Mich. 2, 12 ..) ASvg
epsilon 3542	ἐξάλειπτρον· σκεῦος ἀργυροῦν, φιάλῃ παραπλήσιον, ἐξ οὗ ἐν τοῖς συμποσίοις ἠλείφοντο μύρῳ (Ar. Ach. 1063)
epsilon 3543	ἐξάλμενος· ἐξαλόμενος (Ο 571)
epsilon 3544	ἐξ ἁλός· ἐκ τῆς θαλάσσης S ἢ ἔξω τῆς θαλάσσης (λ 134)
epsilon 3545	ἐξάλφεις· εὑρίσκεις
epsilon 3546	ἐξαλύξωμαι· φυλάξωμαι. Σοφοκλῆς Αἴαντι Μαστιγοφόρῳ (656 v. l.)
epsilon 3547	ἐξαλφήσεις· ἐκτιμηθήσῃ μεγάλως. ἀπὸ τοῦ ἀλφαίνειν. καὶ γὰρ ἀλφηστὴς ὁ ἔντιμος· τινὲς δὲ ἐκλάμψεις
epsilon 3548	ἐξάπινα· ἐξαίφνης (Lev. 21,4 ..)
epsilon 3549	ἐξαμβλίσκει· διαφθείρει ἐγκυμονούμενον
epsilon 3550	ἐξαμβλωθείς· ἐκτρωθείς
epsilon 3551	ἐξαμβρακοῦται· ἐκλύεται. ἀπὸ τοῦ ἀμβρακεύειν, ὅ ἐστι καρτερεῖν
epsilon 3552	*ἐξαμαρτάνει· πλημμελεῖ AS
epsilon 3553	ἐξαμβλίσκοντα· διαφθείροντα
epsilon 3554	ἐξαμείψει· ἐκτελέσει. πορεύσεται. ἐναλλάξει
epsilon 3555	ἐξαμοιβάς· ἑτέροις καὶ ἑτέροις
epsilon 3556	ἐξαμοῦν· ἐκθερίζειν
epsilon 3557	ἐξ ἀμφοῖν· ἐξ ἀμφοτέρων
epsilon 3558	ἐξαμφοτερίσας· τὸ ἀμφίβολον ποιῆσαι. καὶ τὸ δύο πραγμά‐ των ἐκπεσεῖν
epsilon 3559	*ἐξαμβλοῦμεν· ἐκτιτρώσκομεν (Eur. Andr. 356) AS
epsilon 3560	ἐξανάξει· ἀνάξει πρὸς τὸν ἥλιον
epsilon 3561	ἐξανδήρισον· ἐκπέρασον
epsilon 3562	ἐξανδραποδίζεται· αἰχμαλωτίζεται
epsilon 3563	ἐξανεμοῦσθαι· ἐπαίρεσθαι. ἢ ξηραίνεσθαι. ἢ μετεωρίζεσθαι
epsilon 3564	†ἐξανέσασα· ἐπιστρέψασα
epsilon 3565	ἐξανεχώρει· λεληθότως ὑπέφευγεν
epsilon 3566	ἐξανθῆσαι· ἐκζέσαι
epsilon 3567	ἐξανθήσει· ἀνθήσει (Ps. 102,15)
epsilon 3568	ἐξανέψιοι· ὧν οἱ πατέρες ἀλλήλων ἀνεψιοί, ἢ αἱ μητέρες
epsilon 3569	[ἐξανήσας· ἐξαντήσας]
epsilon 3570	ἐξανίησιν· ἀναπέμπει r
epsilon 3571	[ἐξανόμεναι· ἐκκενούμεναι]	117 in vol. 2
epsilon 3572	ἐξάντες· ἐξεναντίας. ὁτὲ δὲ τὸ ὑγιές
epsilon 3573	ἐξάντης· ὁ τῆς νόσου ἔξω ὤν
epsilon 3574	ἐξαντῶν· ἀντιάζων. ... τῆς κόῤῥης καὶ τοῦ πώγωνος οἷον ὑπογενειάζων. ἢ οὕτως· ἐξαντῶν κατὰ τῆς ὑγείας αὐτοῦ ἐξορκῶν· τὸν ὑγιαίνοντα γὰρ ἐξάντη ἔλεγον
epsilon 3575	*ἐξ ἀντύγων· ἐκ τῶν περιφερειῶν τοῦ ἅρματος (Eur. Rhes. 567) A (gn)
epsilon 3576	ἐξανύω· ἐξανύσω. ἐκτελέσω. *⸤κατεργάσομαι (Λ 365) p (g)
epsilon 3577	a) ἐξάνω· ἄνωθεν b) ἐξάγῃ· ἐξενέγκῃ
epsilon 3578	ἐξαπαλλαγῇ· ὑποχωρήσῃ (Thuc. 4,28,4)
epsilon 3579	ἐξαπαλλάξει· ἐκπορθήσει, ἐκκενώσει (Υ 30)
epsilon 3580	ἐξαπατᾷ· χλευάζει. *⸤δελεάζει. φενακίζει As
epsilon 3581	ἐξαπάτερθε ν· ἐκ τοῦ ἑτέρου
epsilon 3582	ἐξαπάφ ω· ἐξαπατήσω (ψ 79)
epsilon 3583	ἐξαπαφών· ἐξαπατήσας
epsilon 3584	*ἐξαπίνης· αἰφνιδίως. ἐξαίφνης (Ε 71) APvg
epsilon 3585	ἐξαποπειρῆσθαι· πειρᾶσθαι
epsilon 3586	ἐξ ἀπίης γαίης· ἀλλοτρίας, ἢ ξένης. ἢ μακρὰν οὔσης (Α 270)
epsilon 3587	*ἐξάπινα· 〈αἰφνιδίωσ〉 r. g.
epsilon 3588	ἐξαποινᾶσθαι· παραλογίζεσθαι
epsilon 3589	*ἐξ ἀπόπτου· ἐπὶ τοῦ ὑψηλοῦ τόπου Ag, ὅθεν ἔστιν περισκο‐ πεῖν τὰ ὑποκείμενα (Greg. Naz. or. 3 p. 49) A
epsilon 3590	ἐξαπορηθῆναι· ἐξαφανισθῆναι. ⸤ἐν ἀπορίᾳ γενέσθαι (2. Cor. 1,8) Avg
epsilon 3591	ἐξ ἀποτρόχου· ἐκ περιδρόμου (Ar. fr. 637)
epsilon 3592	*ἐξ ἀπροσεξίας· ἐξ ἀμελείας A
epsilon 3593	*ἐξάπτεσθαι· κρατεῖσθαι τοῦ ἅρματος (A)
epsilon 3594	ἐξᾶραι· οὕτως λέγεται, ὅταν τι τῶν ὀρνέων εἰς μετέωρον ὕψος αἴρηται
epsilon 3595	*ἐξαράξαντες· ψοφήσαντες, κρούσαντες Avgn
epsilon 3596	ἐξαράξασθαι· διῶξαι
epsilon 3597	ἐξᾶρεν· ἐκτός ἐστιν
epsilon 3598	*ἔξαρθρος· ἐκμελής (4. Macc. 9,13) Avgn
epsilon 3599	ἐξαρῆξαι· ἐκφορῆσαι
epsilon 3600	*ἐξαρκεῖ· ἐπαρκεῖ (Eur. Hipp. 278) Avg
epsilon 3601	ἐξαρκέσει· ἐκποιήσει	118 in vol. 2
epsilon 3602	ἐξαρκῆ· ἀρκοῦσαν
epsilon 3603	ἐξ ἀρακίων· ἐκ φιαλῶν
epsilon 3604	*ἔξαρνος· ἀρνούμενος APvgn
epsilon 3605	*ἐξάρξατε· προκατάρξατε. καταλέξατε (Ps. 146,7) APvg
epsilon 3606	ἔξαρον· ἆρον. ἐξάλειψον (Sir. 36,6)
epsilon 3607	ἐξαρτηδόν· μετὰ τοῦ ἐκκρέμασθαι
epsilon 3608	*ἐξαρτίζει· πληροῖ. τελειοῖ gn
epsilon 3609	ἐξαρτῆσαι· ἐκκρεμάσαι. τελειῶσαι
epsilon 3610	ἐξαρτύειν· παιδεραστεῖν
epsilon 3611	ἐξαρύσαι· ἐξαντλῆσαι
epsilon 3612	ἐξαρώμεναι· ἐξ ἀγκῶνος φλεβοτομούμεναι
epsilon 3613	ἑξᾶς· εἶδος 〈νομίσματοσ〉 παρὰ Συρακουσίοις
epsilon 3614	ἐξασελγαίνωμεν· ἀναπληρώσωμεν ...
epsilon 3615	ἐξαυαίνεται· ἀποθνήσκει (Ar. fr. 612)
epsilon 3616	ἐξαύδα· *ἔξειπον Av (gn), λέγε. (Α 363) r φώνησον. βόησον
epsilon 3617	ἐξαῦσαι· ἐξελεῖν 〈Εὔπολισ〉 (s)
epsilon 3618	ἐξαυστήρ· κρεάγρα (Aesch. fr. 2?)
epsilon 3619	*ἐξαυτῆς· παραυτίκα Avgn
epsilon 3620	ἐξαῦτις· μετὰ ταῦτα r ἐκ δευτέρου (Α 223) n
epsilon 3621	ἐξαφάζων· ἔξω ἑαυτοῦ γιγνόμενος. καὶ περιβλέπων
epsilon 3622	†ἑξαφολέκτης·
epsilon 3623	ἑξαφορήσωσιν· εὐπορίσωσιν
epsilon 3624	ἐξαφύουσιν· ἐξαντλήσουσιν
epsilon 3625	ἐξέβλω· ἐξέτρωσεν
epsilon 3626	ἐξεγένετο· ἐξεποίησε
epsilon 3627	ἐξέγρετο· ἐξηγέρθη
epsilon 3628	ἐξέγρης· ἐξηγέρθης
epsilon 3629	ἐξεγρύτευσας· ἐξηρεύνησας
epsilon 3630	ἐξεδεδιῄτητο· ἔξω τῆς νομίμου διαίτης ἐγεγόνει (Thuc. 1,132,2)
epsilon 3631	*ἐξεδιῄτησεν· κακῶς διῴκησεν Avgp (b)	119 in vol. 2
epsilon 3632	ἐξεδίφησεν· ἐξεζήτησεν
epsilon 3633	†ἐξεδίωσεν· ἐπόρθησε. κατέκοψεν
epsilon 3634	*ἐξ ἑδέων· ἐκ τῶν καθεδρῶν (Α 533) An
epsilon 3635	ἐξ ἕδρης· ἐκ καθέδρας. ἢ ἐκπρεπής (Τ 77)
epsilon 3636	ἔξεδρον· τὸν οὐκ αἴσιον οἰωνόν, οὐκ εὔθετον ὄρνιν. οὐκ ἐν δέοντι τὴν ἕδραν ἔχοντα
epsilon 3637	ἐξεδύοντο· ἀπεδίδυσκον (Γ 114) r
epsilon 3638	ἐξέθανεν· ἐλιποθύμησεν. 〈ἐξέπνευσεν〉
epsilon 3639	*ἐξέθει· ἐξέτρεχεν Agn
epsilon 3640	ἐξεθίαζε· χορείας ἐπετέλει
epsilon 3641	*ἐξέθυσεν· ἀνεῖλεν (Eur. Or. 191) Avgn
epsilon 3642	*ἐξέθορεν· ἐξεπήδησεν (Φ 539) Avgn [ἐξέπνευσεν]
epsilon 3643	*ἐξαιθριασθέν· λαμπρυνθέν A (g)
epsilon 3644	ἐξέθρωσκεν· ἐξεπήδα r
epsilon 3645	ἐξέθωψεν· ἐξεθώπευσεν (Soph. fr. 773?)
epsilon 3646	ἐξεῖ· ἔξω. Λάκωνες
epsilon 3647	ἕξεια· τὰ ἑξῆς
epsilon 3648	ἐξειδεῖς· περισσοί. ἐκπρεπεῖς
epsilon 3649	ἐξείη· ἔξοδος. κέρδος
epsilon 3650	*ἑξείης· ἐφεξῆς (Α 448) n
epsilon 3651	ἐξεικάδιοι· οἱ ἐκ τῆς αὐτῆς εἰκάδος καὶ τάγματος τοῦ αὐτοῦ
epsilon 3652	*ἐξείκοιτο· παραγένοιτο A
epsilon 3653	ἐξ †εἴκλω· ἀπὸ δείπνου
epsilon 3654	*ἐξεικονισμένον· μεμορφωμένον (Exod. 21,22) Avg
epsilon 3655	ἐξείλατο· ἐῤῥύσατο (Sap. 10,1 ..)
epsilon 3656	ἐξειλεγμένων· ἐκλεκτῶν Avg (n)
epsilon 3657	ἐξειλλεῖν· ἐκβάλλειν
epsilon 3658	†ἔξειον· ἐπιζήμιόν τι καταδικάζειν τοῖς ἑκουσίως ... οἱ δὲ ἀπό‐ λυσιν ἐγκλήματος
epsilon 3659	ἐξείπω· φανεροποιήσω (Ι 61)
epsilon 3660	*ἐξείνισσα· ἐξένισα (Γ 207) np
epsilon 3661	ἔξειρα· σκορπίος, ὁ ἰχθῦς
epsilon 3662	*ἐξείρετο· ἠρώτα (Ε 756) r. n
epsilon 3663	ἐξερεείνων· ἐξερευνῶν (μ 259)	120 in vol. 2
epsilon 3664	ἐξειρύσας· ἑλκύσας
epsilon 3665	*ἔξεισιν· ἐξέρχεται (Eur. Alc. 215) r. Avg
epsilon 3666	*ἐξειλώτισεν· ὡς ἐπὶ †τοῦ λωτοῦ †ἐξεπόρθησεν A
epsilon 3667	ἐξείς· ἀφιείς
epsilon 3668	ἔξειτι· ἐξελεύσεται
epsilon 3669	ἐξεκαρυκεύθη· ὠψοποιήθη καὶ συνεκόπη· καρύκη γὰρ ἔδεσμα ἐκ πολλῶν συγκείμενον
epsilon 3670	*ἐξεκαλέσω· 〈παρῃτήσω〉 [ἐκ τῶν προμαχόνων] A
epsilon 3671	ἐξεκέδασεν· ἐξεπέτασεν
epsilon 3672	ἐξεκήλησεν· ἐξηύλησεν. ἔθελξεν
epsilon 3673	ἐξεκηρίωσας· ἐξέστησας
epsilon 3674	ἐξεκήρανεν· ἐξέφθειρεν
epsilon 3675	ἐξεκνημώθη· ἐξεφθάρη
epsilon 3676	ἐξεκοδόαξεν· ἐξέχεεν
epsilon 3677	[ἐξεκδούαζεν· ἐξήνεγκεν]
epsilon 3678	ἐξεκόμπασεν· ἐξέπληξεν
epsilon 3679	†ἐξεκ.νόθη· κατηντλήθη
epsilon 3680	ἐξεκορήθη· ἐξεκαλλύνθη
epsilon 3681	ἐξεκκλησίασεν· συνήθροισεν (Lev. 8,4 ..)
epsilon 3682	ἐξεκυλίσθη· ἔπεσεν. ἀπεῤῥίφη (Ζ 42) r
epsilon 3683	*ἐξεκώμασεν· ἐξεπόρνευσεν Avgn
epsilon 3684	ἐξελάαν· ἐξελάσαι. ἀποδιῶξαι (Θ 527)
epsilon 3685	*ἐξελαθῆναι· ἐκδιωχθῆναι A
epsilon 3686	ἐξελατέους· ἐκδιωκτέους
epsilon 3687	ἐξελάσωμεν· ἐκβάλωμεν
epsilon 3688	ἐξέχεα· ἐξήρασα
epsilon 3689	ἐξέλειπεν· ἐπαύσατο (Gen. 18,11 ..)
epsilon 3690	*ἐξελέσθαι· σῶσαι (Isai. 44,20 ..) As
epsilon 3691	ἐξέλιπον· ἐξώλισθον (Ps. 77,33 ..)
epsilon 3692	*ἐξελεύθεροι· οἱ τῶν ἐλευθερουμένων υἱοί A
epsilon 3693	†ἐξελθεῖν· ἐξωθεῖν
epsilon 3694	ἐξέλεψεν· ἐξέγλυψεν. ἐξελέπισεν
epsilon 3695	ἐξελιγμός· κίνησίς τις παρὰ τοῖς τακτικοῖς, ἡ ἐνόπλιος ...
epsilon 3696	*ἐξελίσσουσι· κινοῦσιν (Eur. Troad. 3) An
epsilon 3697	ἐξελκόμενος· περιαγόμενος. περισυρόμενος (Ep. Iac. 1,11)	121 in vol. 2
epsilon 3698	ἔξελον· ἐξαίρετον ἔδωκαν (Λ 626)
epsilon 3699	ἐξελύθη· ἐπαύσατο τῆς ὁρμῆς (Ε 293)
epsilon 3700	ἐξελύτρωσας· [ἐγύμνωσας] ...
epsilon 3701	ἐξελώπισεν· †ἀπήνθησεν. ἐξεσκύλευσεν, ἐξέδυσεν (Soph. Trach. 925)
epsilon 3702	*ἐξ ἐμέθεν· ἐξ ἐμοῦ (Α 525) Agn
epsilon 3703	ἐξέμεν· ἐξαφεῖναι (Λ 141)
epsilon 3704	ἐξεμέτρει· ἐπὶ ἅλωνος ἐμέτρει
epsilon 3705	ἐξεμήμεκεν· ἀπήρασεν. ἐξέχεεν
epsilon 3706	ἐξέμμορεν· ἔλαχεν (ε 335)
epsilon 3707	ἐξέμολεν· ἐξῆλθεν (Λ 603) r
epsilon 3708	ἐξεμοῦντες· ἀποβάλλοντες
epsilon 3709	*ἐξεμούσωσεν· ἐξεπαίδευσεν (Eur. Bacch. 825) As
epsilon 3710	ἐξέμπαλιν· ἐπαριστέρως
epsilon 3711	ἐξ ἐναντίων· ἐξ ἀντικειμένων (Greg. Naz. c. 2, 2, 8, 202)
epsilon 3712	ἐξενάριξας· ἐσκύλευσας (Π 692)
epsilon 3713	ἐξενάριξεν· ἐσκύλευσεν. ἀπέκτεινεν (Ε 151)
epsilon 3714	ἐξ ἐνάρων· ἐκ τῶν σκύλων (Ι 188)
epsilon 3715	ἐξ Ἐνετῶν· πόλις Παφλαγονίας (Β 852)
epsilon 3716	*ἐξ ἐνοπῆς· ἐκ τῆς μάχης vg, ἢ βοῆς (Ρ 714) An
epsilon 3717	†ἐξεντισμέναι· κεκοσμημέναι (Ar. Lys. 43)
epsilon 3718	*ἐξ ἐπάλξεων· ἐκ τῶν προμαχώνων (Eur. Phoen. 1009) Avgn
epsilon 3719	*ἐξέπαλτο· ἐξεπήδησεν (Α)
epsilon 3720	ἐξεπατάγησαν· ἐξεφώνησαν
epsilon 3721	ἐξεπατάχθη· ἐξεπλάγη
epsilon 3722	*ἐξ ἐπαφῆς· ἐκ ψηλαφήσεως An
epsilon 3723	ἐξέπερσεν· ἐξεῖλεν. ἐπόρθησεν
epsilon 3724	*ἐξεπέτασεν· ἥπλωσεν A ἀνέῳξεν (Prov. 13,16)
epsilon 3725	ἐξέπελεν· ἐξεγένετο
epsilon 3726	ἐξ ἐπιδρομῆς· ἐξαίφνης
epsilon 3727	ἐξέπινεν· προέπινεν
epsilon 3728	*ἐξ ἐπιπολῆς· ἄνωθεν g, ἄριζος
epsilon 3729	ἐξεπιτάξ· ἐξεπίτηδες
epsilon 3730	ἐξ ἐπιδιφριάδος πυμάτης· ἐξ ἄκρας τῆς ἄντυγος τοῦ δίφρου. ἐκ τῆς ἐπιβάσεως τοῦ παραβάτου γάρ. τοῦ δίφρου καὶ τοῦτο τὸ μέρος (Κ 475)
epsilon 3731	ἐξεπλάγη· ἐθαύμασεν. ἐξέστη	122 in vol. 2
epsilon 3732	*ἐξέπλει· ἐξέπλεεν Avgp
epsilon 3733	*ἐξεπολεμοῦντο· τὰ πολεμίων καὶ ἐχθρῶν ἔπραττον A
epsilon 3734	*ἐξεπολέμωσε· πολεμίους εἰργάσατο Avgp
epsilon 3735	ἐξεπράθομεν· ἐξεπορθήσαμεν (Α 125) r
epsilon 3736	*ἐξεπράξατο· ἐφόνευσεν (Eur. Bacch. 1161 v. l.) A
epsilon 3737	ἐξεπύρωσεν· ἐξέφλεξεν
epsilon 3738	ἐξ ἐράνου· ἔρανος εὐωχία
epsilon 3739	ἐξεργάσῃ· διαφθείρῃ
epsilon 3740	ἐξερέεινεν· ἠρώτησεν (Ι 672)
epsilon 3741	ἐξερεείνων· ἐξερευνῶν (μ 259) r
epsilon 3742	ἐξερέῃς· ἐξηγῇ
epsilon 3743	ἐξερεύειν· ἐξευρεῖν
epsilon 3744	ἐξέρευκα· ἐξηρεύνηκα
epsilon 3745	ἐξερεύμην· ἐξαίρετα ἐλάμβανον (ξ 232)
epsilon 3746	*ἐξερέω· λέξω (Α 212) n. [ἢ τὴν ἐπιθυμίαν ἐπλήρωσαν]
epsilon 3747	ἐξ ἐρέβευς· ἐκ τοῦ σκότους (Θ 368)
epsilon 3748	ἐξ ἐρέβευσφιν· ἐκ τοῦ ἐρέβους, ὅ ἐστιν σκότους (Ι 572)
epsilon 3749	ἐξέραμα· 〈ὁ ἔμετοσ〉 (2. Petr. 2, 22)
epsilon 3750	*ἐξερεύξεται· ἐξενέγκῃ (Exod. 7,28) A
epsilon 3751	†ἐξέρεκτα· ἐκπέση
epsilon 3752	†ἐξερίπῃ· ἐκπέσῃ (Ξ 414) n
epsilon 3753	ἐξ ἔρον ἕντο· ἐξήνεγκαν τὸν ἔρωτα, τουτέστιν τὴν ἐπιθυμίαν ἐπλήρωσαν (Β 432)
epsilon 3754	*ἐξερπετεῖν· ἐξιέναι Avgn
epsilon 3755	ἐξερύσαι· ἐξαγαγεῖν. ἑλκύσαι (Ε 666)
epsilon 3756	ἐξέροιτο· ζητοίη. καὶ διηρώτα
epsilon 3757	*ἐξερπύσαι· ἐξολισθῆσαι A
epsilon 3758	ἐξέρρον· ἐξεπορεύοντο
epsilon 3759	ἐξέῤῥωσας· ἐπ’ ἐμὲ ἀφῖξαι. ἤτοι ἐπὶ τῶν νεύρων
epsilon 3760	*ἐξερύησαν· ἔφυγον (1. Macc. 9,6) (vg)
epsilon 3761	ἐξερύοι· ἐξέλκοι (Κ 505)
epsilon 3762	ἐξερύσασκεν· ἐξεῖλκεν (Κ 490)
epsilon 3763	†ἐξέῤῥω· ἐκφῦναι
epsilon 3764	*ἐξερῶ· ἐξάξω (Eur. Or. 560) (nv)	123 in vol. 2
epsilon 3765	ἔξεσα· ἔξωθεν. Λάκωνες
epsilon 3766	ἐξεσίη· ἡ κατὰ πρεσβείαν ἔξοδος (Ω 235)
epsilon 3767	ἐξεσίας· πρεσβείας
epsilon 3768	ἔξεσκον· ὑπῆρχον
epsilon 3769	ἐξεσίην· δημοσίαν ἐκπομπήν. χρείαν. ἀγοράν. λῆμα. πρεσβείαν. δημηγορίαν. ἀπαίτησιν. χρήματα (φ 20)
epsilon 3770	ἐξέσμων· ἔσμηχον. καὶ ἔσμων δὲ τὸ αὐτό
epsilon 3771	ἐξεστηκότα· εἰς δίκην κεκληκότα ...
epsilon 3772	ἐξεστηκὼς οἶνος· ὁ ὀξίνης
epsilon 3773	*ἐξέσσυτο· ἐξώρμησεν, ἐξήρχετο (Η 1)
epsilon 3774	ἐξέσται· ἐπ’ ἐξουσίας ἔσται
epsilon 3775	*ἐξέστην· ἐθαύμασα. ἐξεπλάγην (Habac. 3,2) Ag
epsilon 3776	*ἔξεστιν· δυνατόν 〈ἐστιν〉 (Eur. Hec. 435 ..) Avgn
epsilon 3777	*ἐξέστησεν· εἰς ἔκστασιν ἤγαγεν Avg
epsilon 3778	ἐξέστρεψεν· μετέβαλεν
epsilon 3779	ἐξ ἑστίας ἄρχεσθαι· παροιμία
epsilon 3780	ἐξετάζεται· ἀριθμεῖται [οὐ δεόντως]
epsilon 3781	ἐξέταμον· ἐξέκοψαν (Α 460) r
epsilon 3782	*ἐξετανύσθη· ἡπλώθη (Η 271) r Ap
epsilon 3783	ἐξέτασις· βασανισμός (Sap. 1,9 ..)
epsilon 3784	*ἐξετασμός· κρίσις. Agbps ἐρώτησις (Prov. 1,32)
epsilon 3785	ἐξετέλειον· ἐπλήρωσαν (Ι 492)
epsilon 3786	ἐξέτειον· ἐκ τούτου τοῦ ἔτους, οἷον ἐπέτειον
epsilon 3787	*ἐξέτηξας· ἀνήλωσας (Ps. 38,11) Av
epsilon 3788	*ἐξέτηξεν· ἐλέπτυνεν (Ps. 118, 139) r (g)
epsilon 3789	*ἐξ ἔτι τοῦ· ἐξ ἐκείνου τοῦ χρόνου (Ι 106) vgn
epsilon 3790	ἐξετμήθη· διεκόπη
epsilon 3791	*ἐξετόξευσεν· ἐξέπεσεν (Eur. Andr. 365) A
epsilon 3792	ἐξετράπησαν· ἐξέκλιναν
epsilon 3793	ἐξετρίβετο· σφόδρα ἐκοσμεῖτο
epsilon 3794	ἐξευασμένου· τεθνεῶτος, γενομένου ...
epsilon 3795	ἐξευγενίσω· ἐλευθεροποιήσω
epsilon 3796	ἐξευδίασεν· εὐδίαν ἐποίησεν
epsilon 3797	ἐξέτρωσεν· ἐξήμβλωσεν, ἔῤῥιψε τὸ βρέφος
epsilon 3798	ἐξ εὐετηρίας· ἐξ εὐδαιμονίας
epsilon 3799	ἐξ εὐηγεσίης· ἐξ εὐδαιμονίας (τ 114)	124 in vol. 2
epsilon 3800	ἐξευμαρίσθη· παρεσκευάσθη
epsilon 3801	ἐξευμενίσασθαι· ἐξιλεώσασθαι, ἐξιλάσκεσθαι
epsilon 3802	*ἐξευμενίσονται· ἐξιλεώσονται (4. Macc. 4,11) Agn
epsilon 3803	ἐξ εὐνῆς· ἐκ κοίτης (Χ 190)
epsilon 3804	*ἐξ εὐπατριδῶν· ἐξ εὐγενῶν Avg
epsilon 3805	†ἐξεύχομαι· ἀφίξομαι
epsilon 3806	*ἐξ εὐωνύμων· ἐξ ἀριστερῶν (Exod. 14,22) Ag
epsilon 3807	*ἐξεφαάνθη· ἐφάνη (Δ 468) As
epsilon 3808	ἐξεφάνη· φανερὸς ἐγένετο
epsilon 3809	ἐξέφαινον· ὑπέφαινον
epsilon 3810	[ἐξέφατο· δεδαπάνητο]
epsilon 3811	ἐξεφαύλιζον· ἐξευτέλιζον
epsilon 3812	*ἐξ ἐφημερίας· ἐκ τοῦ συνεχοῦς (ev. Luc. 1,5) ASvg
epsilon 3813	ἐξέφθιτο· ἐξέφθαρτο. δεδαπάνητο (ι 163)
epsilon 3814	*ἐξεφόρουν· ἐξέφερον ASgp
epsilon 3815	ἐξέφρηκεν· ἀφῆκεν
epsilon 3816	*ἐξέφυ· ἐβλάστησεν r. ASvgn
epsilon 3817	*ἐξεφύρθης· ἐμιάνθης (Ierem. 3,2) AS(vg)
epsilon 3818	*ἐξεφύσησα· διεσκόρπισα. [ἐξεφυσίασα]. ἐβδελυξάμην (Mal. 1,13 ..) AS(vg)
epsilon 3819	†ἐξεχαρυβδαάνθη· ἀνεπόθη†
epsilon 3820	ἐξέχεαν ὅρκια· οἷον παρέβησαν
epsilon 3821	ἐξέχειν· ἀνατέλλειν ἥλιον
epsilon 3822	ἔξελ’ ἐμένα· χωρὶς ἐμοῦ. Λάκωνες
epsilon 3823	*ἐξέχεσθαι· ἐξέχειν AS
epsilon 3824	ἐξεχύθησαν· ἠφανίσθησαν (Lam. 4,1)
epsilon 3825	*ἐξαψάμενος· κατασχών. περιπλακείς ASgn
epsilon 3826	ἐξέωσαν· ἐξώρισαν, κατέβαλον, ἢ *ἐξέβαλον ASvgnP
epsilon 3827	*ἔξηβος· ἔξω τῆς ἥβης. τριάκοντα πέντε ἐτῶν AS
epsilon 3828	ἐξηγεῖσθαι· ἡγεῖσθαι
epsilon 3829	*ἐξηγήσατο· ἡρμήνευσε (en. Ioan. 1,18) AS
epsilon 3830	ἐξηγητής· ὁ περὶ ἱερείων καὶ διοσημειῶν ἐξηγούμενος
epsilon 3831	ἐξηγοῦ· καθηγοῦ (Eur. Bacch. 185)
epsilon 3832	*ἐξηγορίαν· ἐπαγγελίαν (Iob 22,22) ASvgn
epsilon 3833	ἐξηγορηκώς· ἐξειρηκώς
epsilon 3834	*ἐξῆπται· ἤρτηται. κρέμαται gΣ
epsilon 3835	ἐξέθυψεν· ἐξέκαυσεν	125 in vol. 2
epsilon 3836	ἐξήϊα· θυμιάματα
epsilon 3837	*ἐξῃκασμένοι· ὁμοιωθέντες (Eur. Phoen. 162?) ASg
epsilon 3838	Ἐξηκεστίδης· μοχθηρὸς συκοφάντης
epsilon 3839	Ἐξήκεστος· ἡταιρηκώς. ὅθεν καὶ τοὺς εὐρυπρώκτους ὁμωνύ‐ μως Ἐξηκέστους ἔλεγον
epsilon 3840	Ἐξηκεστιδαλκίδαι· παρὰ τὸν Ἐξηκεστίδην καὶ Ἀλκίδην
epsilon 3841	*ἐξήμβλωσεν· ἐξέτρωσεν gn ἐξέφθειρεν r οὐ διέ
1	ἐξήλατον· εὐποίητον. ἢ ⸤ἓξ πτυχὰς ἔχον (Μ 295) (b)
epsilon 3842	ἐξήλατος· συντετριμμένος
epsilon 3843	*ἐξήλεγκτα· φανερῶς γενόμενα AS
epsilon 3844	ἐξηλευθέρωται ὁ δοῦλος, ὁ δὲ πράγματος ἀπολυθεὶς ἠλευθέ‐ ρωται
epsilon 3845	ἐξήλατον· ψιλῶς μὲν ἐξ ἐλασμάτων καὶ πτυχῶν συγκείμενον· δασέως δὲ ἑξάπτυχον (Μ 295)
epsilon 3846	*ἐξηλιασμένον· κεκαυμένον (Ag) v ὑπὸ τοῦ ἡλίου (2. Regn. 21,13)
epsilon 3847	*ἐξ ἠλιθιότητος· ἐξ ἀναισθησίας ASvgn
epsilon 3848	†ἐξηλήμβωρ· ἔβλεπε. Λάκωνες
epsilon 3849	ἐξηλοιῶμεν· ἐξεκαθάραμεν
epsilon 3850	ἐξήλυξεν· ἐξέφυγεν (Eur. Hec. 1194)
epsilon 3851	*ἐξημεροῖ· πραΰνει (4. Macc. 1,29) ASvgn
epsilon 3852	*ἐξήμβλωσεν· ἐξέτρωσεν gn ἐξέφθειρεν r οὐ διέσωσεν
epsilon 3853	*ἐξήμευσε· ἀπεκίνησε AS
epsilon 3854	*ἐξημμένοι· ἐκδεδεμένοι. ASg ἢ ἐνδεδυμένοι S(n)
epsilon 3855	ἐξημερῶσαι· ἡμεροποιῆσαι (Eur. Herc. 20)
epsilon 3856	ἐξημοιβά· ἀλλακτὰ διὰ τὸ πλῆθος (θ 249)
epsilon 3857	ἐξημοιβαί· ἕτεραι
epsilon 3858	*ἐξῆν· ἐξεγένετο. ἢ δυνατὸν ἦν Avg
epsilon 3859	ἐξημάρευσε· ἐπέρασεν
epsilon 3860	ἐξηνδρωμένον· ὀρθιάζοντα
epsilon 3861	ἐξινήσαμεν· ἐξεβάλομεν
epsilon 3862	[ἐξηνηθησάμην· διῆλθον. ἀνέγνων. ἐξεφόρησα]
epsilon 3863	[ἐξηνέριξας· ἐσκύλευσας. ἀνεῖλες]	126 in vol. 2
epsilon 3864	*ἐξήνιοι· ἀλλότριοι, παρὰ τὸ ἔξω ἡνίων γενέσθαι· ἡνία δὲ τὰ λῶρα· AS(vg) ἀνυπότακτοι Svg (A)
epsilon 3865	*ἐξήνιον· ἔξω τοῦ ζυγοῦ AP
epsilon 3866	ἐξηντληκέναι· ἐξαπαντλῆσαι (Eur. Med. 79)
epsilon 3867	*ἐξηπάτησεν· ἐξεπλάνησεν (Sus. 56) ASn
epsilon 3868	*ἐξήπαφεν· ἠπάτησεν (ξ 379) r. AS
epsilon 3869	ἐξεπέδου· ἔλυε τὰ πέδα
epsilon 3870	ἐξηπειρῶσθαι· ἤπειρον γενέσθαι
epsilon 3871	ἐξηπέτριπται· δεδαπάνηται. Λάκωνες
epsilon 3872	[ἐξήπιλεν· ἐξεγένετο]
epsilon 3873	ἐξηρεύξατο· προεβάλετο (Ps. 44,1) r
epsilon 3874	*a) ἐξηρμένην· ὑψουμένην Sg b) 〈ἐξῃρημένην〉· περιῃρη‐ μένην AS
epsilon 3875	ἐξήριπεν· ἐξέπεσεν (Hippocr. med. off. 12, III 314,6 L.)
epsilon 3876	*ἐξῄρηνται· ἐξηρήμωνται ASn
epsilon 3877	*ἐξηρτημένοι· κρεμάμενοι ASg ἢ κεκοσμημένοι (Exod. 28,7?)
epsilon 3878	*ἐξηρώησαν· ἐξώρμησαν (Ψ 468) r. (S)
epsilon 3879	ἑξῆς· ἐφεξῆς
epsilon 3880	*ἐξησκημένον· δυσνόητον n
epsilon 3881	*ἐξησκληκότες· ξηρανθέντες AS (vg)
epsilon 3882	ἐξητασμένος· δεδοκιμασμένος
epsilon 3883	*ἐξῄτησαν· ᾔτησαν. ἐδυσώπησαν. παρεκάλεσαν AS
epsilon 3884	ἐξηυλημένον· ἄχρηστον. αἱ γὰρ παλαιαὶ γλωσσίδες τῶν αὐλῶν ἐξαυλίδες ἐλέγοντο, καὶ αἱ κατατετριμμέναι
epsilon 3885	†ἐξήχμησαν· ἠρήμωνται· διὰ τὸ τὰ ξόανα ἀπολελοιπέναι αὐτούς· ἢ ὅτι οὐκ ἐπέθυον αὐτόθι οἱ βάρβαροι τῷ θεῷ
epsilon 3886	*ἐξηχεῖτο· ἐξηκούετο (3. Macc. 3,2) ASvgn
epsilon 3887	*ἐξήχηται· ἐξῆλθεν. ἐκηρύχθη (1. Thess. 1,8) AS
epsilon 3888	ἐξίατρος· ἐκθυτικός
epsilon 3889	ἐξιεροῦν· χρήματα θεοῖς ἐπαγγέλλεσθαι
epsilon 3890	ἐξιθυίω· †ἔξω καθίσω
epsilon 3891	ἐξιθύνει· ὀρθοῖ (Ο 410) (S)
epsilon 3892	ἐξικνεῖσθαι· χωρεῖν
epsilon 3893	ἐξικμάζεται· ἐξόλλυται
epsilon 3894	ἐξικνεῖται· ...
epsilon 3895	ἐξικνούμενον· ἐξαρκοῦν. εἰσδυόμενον	127 in vol. 2
epsilon 3896	ἑξικόρ· ἑκτικός
epsilon 3897	*ἐξίκοιτο· παραγένοιτο N (p)
epsilon 3898	*ἐξιλάσεται· προσεύξεται. πραϋνεῖ (Lev. 4,20 ..) AS
epsilon 3899	*ἐξιλάσκεσθαι· ἐξευμενίσασθαι (Lev. 17,11 ..) ASPb
epsilon 3900	*ἐξίλασμα· ἀντίλυτρον. ἀνακτητικὸν δῶρον (Ps. 48,7 ..) ASvgn
epsilon 3901	ἐξίλλειν· ἀπείργειν, κωλύειν. κτείνειν. ἐκβάλλειν ASn
epsilon 3902	ἐξίμεναι· ἐξαφεῖναι. ἐξελθεῖν (λ 531 v. l.)
epsilon 3903	[ἐξίνε· ἐπεσβέννυεν]
epsilon 3904	ἐξινώμενον· ἐκκενούμενον. ἐκστραγγιζόμενον· λέγεται δὲ ἐπὶ τῶν χολὴν καθαιρομένων (com. ad. 1004 K.)
epsilon 3905	ἐξιποῦται· ἐκπιέζεται
epsilon 3906	[ἐξιπόμενος· καθαιρόμενος χολήν, ἢ ἐξεμῶν, ἢ ἐκρέων]
epsilon 3907	ἐξιονθίζω· ‘ἐξιονθίζω τρίχα‘ (Soph. fr. 661) ἐκδίδωμι. ἔστι γὰρ ἴονθος ῥίζα τριχῶν, ἢ 〈τὸ〉 ὑπερέχον
epsilon 3908	ἕξις· ἦθος, ἢ ἐκ τοῦ ἔχειν. φρόνησις. συνήθεια (Hebr. 5,14)
epsilon 3909	ἐξίθμη· ἔξοδος
epsilon 3910	*ἐξιστορήσαντες· ἀναζητήσαντες ASvn
epsilon 3911	*ἐξ ἰσοστασίου· ἐξ ἴσου· ἐκ τοῦ ὁμοίου AS
epsilon 3912	*ἐξιστακέναι· θαυμάσαι (Act. 8,11) ASvg
epsilon 3913	*ἐξίσταντο· ἐθαύμαζον (Act. 2,7) ASs
epsilon 3914	ἐξίστασθαι· διαφθείρεσθαι
epsilon 3915	ἐξίσταται· ἐκπλήττεται (Iob 36,28)
epsilon 3916	ἐξίστη· ἐξέπληττε
epsilon 3917	ἔξιστον· ἔχθιστον
epsilon 3918	ἐξίστιον· ἱερεῖον
epsilon 3919	ἐξίταλα· ἀναλώματα
epsilon 3920	ἐξίτηλα· ἀσθενῆ. ἀνόητα n ἄχρηστα. ἀδόκιμα. S ἐγγὺς ἀφανισμοῦ ASvgn
epsilon 3921	*ἐξιτηλία· μωρία (A) S
epsilon 3922	ἐξίτηλον· ἐξολλύμενον. ἀμαυρόν. *ἢ τὸ ἀπολλύμενον· παρὰ τὸ ἐξιέναι, ὅ ἐστι ἐξελθεῖν AS ἢ ἀνόητον S
epsilon 3923	*ἐξίτηλος· ὑπερήφανος. βλάξ (ASPn) διεφθαρμένος S(n)
epsilon 3924	ἐξιτήρια· ἡμέρα, ἐν ᾗ τὰς ἀρχὰς ἀπετίθεντο Ἀθήνησιν
epsilon 3925	*ἐξιτήριον· ἀποτακτικόν ASvg	128 in vol. 2
epsilon 3926	ἐξιτητός· ἐκπορευόμενος r
epsilon 3927	*ἐξιχνεύει· ἐξερευνᾷ. ἀναζητεῖ (Sir. 18,4) A
epsilon 3928	*ἐξιχνιασάμην· ἐξηρεύνησα, AS ἀνεζήτησα (Iob 5,27?)
epsilon 3929	ἓξ μέτρα· ἑξάμετρα
epsilon 3930	ἐξώβλητον· ἐξόριστον. ἀπόβλητον
epsilon 3931	*ἐξ οὗ δή· ἀφ’ οὗ δὴ χρόνου (Α 6) n
epsilon 3932	ἐξοδῆσαι· ἐξοδεῦσαι
epsilon 3933	ἐξοδίαν· ἐκστρατείαν (1. Esdr. 4,23)
epsilon 3934	ἐξόδιοι νόμοι· δι’ ὧν πάντες ἐξελεύσονται (Cratin. fr. 276)
epsilon 3935	*ἔξομπλον· ἴσον 〈ὑπόδειγμα〉 AS
epsilon 3936	*ἐξονομακλήδην· ἐξ ὀνόματος καλῶν (Χ 415) S
epsilon 3937	ἐξονομάσεις· ὀνομάσεις
epsilon 3938	*ἐξονομήνῃς· ἐξ ὀνόματος [εἰπών. ἢ] ἐξείπῃς (Γ 166) ASn
epsilon 3939	*ἕξοντες· ἔχοντες AS
epsilon 3940	ἐξ ὄνυχος· παροιμία
epsilon 3941	ἐξοπλίσας· ὁπλίσασθαι κελεύσας
epsilon 3942	*ἐξ ὀπός· ἐκ τῆς φωνῆς (Greg. Naz. c. 2, 1, 34, 80) nT
epsilon 3943	ἐξορίζειν· ὀρὸν ἐκπιέζειν τυροῦ
epsilon 3944	[ἐξ ὀρίου· ἐπιτηδείου ἀνέμου]
epsilon 3945	ἐξορίζομαι ...
epsilon 3946	ἐξόριστος· τῶν ὅρων ἐκτός (Dem. 21, 105)
epsilon 3947	*ἐξορμᾷ· ἐκπηδᾷ. ἔξεισιν AS ἐκτρέχει Sb
epsilon 3948	*ἐξοθύνει· παρορμᾷ AS
epsilon 3949	ἐξορμενίζεις· ἐκκεκαύληκας. ἐκκέχυσαι
epsilon 3950	ἐξορύξαι· ἐκφθεῖραι (1. Regn. 11,2)
epsilon 3951	ἐξορχήσομαι· χλευάσω, ὑβρίσω
epsilon 3952	*ἐξοσιοῦν· δικαιοῦν AS
epsilon 3953	*ἐξοσιούσθω· ὅσιος γινέσθω (Eur. Bacch. 70) AS
epsilon 3954	*ἐξωστρακίσθη· ἐξωρίσθη· ἐπειδὴ εἰς ὄστρακον ἔγραφον AP (S) g τὰς ἐξορίας g
epsilon 3955	[ἐξότολον· φανερόν]
epsilon 3956	*ἐξ οὗ· ἀφ’ οὗ (Α 6) ASv
epsilon 3957	ἐξουδένωσας· ἀπεδοκίμασας (Iud. 9,38 ..)
epsilon 3958	*ἐξουδενώκασι· κατευτέλισαν (1. Regn. 8,7) AS
epsilon 3959	ἔξουθα· ἐκτός
epsilon 3960	*ἐξουθενεῖ· παρακρίνει ASn
epsilon 3961	ἐξουθενούμενοι· κατευτελιζόμενοι
epsilon 3962	ἐξουλάς· ἐκβολάς	129 in vol. 2
epsilon 3963	ἐξουλῆς δίκη· ἐξουλῆς δικάζεταί τις, ὅταν φάσκῃ κατέχεσθαι αὐτοῦ κτῆμά τι ἐπιβάλλον αὐτῷ· ὅπερ ἐξίλλειν λέγεται, τουτέστιν ἐκβάλλειν
epsilon 3964	*ἐξ οὐρίου· ἐξ ἐπιτηδείου ἀνέμου ASvgn
epsilon 3965	*ἕξουσιν· ἐφέξουσιν (Ν 51) n(S)
epsilon 3966	*ἐξοφρυωμένοι· ἐπηρμένοι. ὑπερήφανοι ASn (v)
epsilon 3967	*ἐξ ὀχέων· ἐκ τῶν ἁρμάτων (Γ 29) AS
epsilon 3968	*ἐξοχετευόμενα· ἐκρέοντα, ἢ ἐκτὸς ἔχοντα τοὺς ὑδρηγούς AS
epsilon 3969	ἔξοχος· ἔνδοξος r ἢ ἄριστος (Β 480 ..)
epsilon 3970	ἐξοχώτατος· ὑπέρτατος
epsilon 3971	*ἐξόχως· ὑπερβαλλόντως ASg καλλίστως. ⸤πάνυ (3. Macc. 5,31?) ASgn
epsilon 3972	ἔξοχον· ἐκπρεπές (Ζ 194 ..)
epsilon 3973	ἐξπέδιτον· ...
epsilon 3974	ἐχυδαροῦται· ἐξυδατοῦται
epsilon 3975	ἐξυδατισθέν· ὡς ὕδωρ
epsilon 3976	ἐξ ὑμάλων· ἐξ ὁμοίων
epsilon 3977	*ἐξ ὑπαρχῆς· ἐξ ἀρχῆς ASvg
epsilon 3978	ἐξ ὑπερκρεμῶν· ἐξ ὑπεροχῆς, ἐκ κορυφῆς
epsilon 3979	ἐξύπισθα· ἐκ τοῦ ὀπίσω (Lyr. ad. fr. 67 Bgk)
epsilon 3980	*ἐξ ὑπογύου· ἐκ τοῦ σύνεγγυς r. ASvg
epsilon 3981	ἔξυς’ ἀσκήσασα· ὑφάνασα (Ξ 179)
epsilon 3982	*ἔξυσεν· ἐδημιούργησεν AS
epsilon 3983	*ἐξυφήνας· κατασκευάσας g
epsilon 3984	ἔξω ἀμέλγεται· ἐκθλίβεται
epsilon 3985	ἐξωβάδια· ἐνώτια. Λάκωνες
epsilon 3986	*ἐξώγκουν· ἔθαπτον (Eur. Or. 402) Sgn ἐμεγάλυνον
epsilon 3987	*ἐξώγκωσεν· ὕψωσεν ASvg
epsilon 3988	†ἐξωγύρου· εὐκαταπρήστου AS
epsilon 3989	ἔξω Γλαῦκε· τοὺς χειμαζομένους ἐν θαλάσσῃ φασὶ λέγειν. παροιμιῶδες δέ· ἐπεὶ δοκεῖ ὁ Γλαῦκος φανεὶς χειμῶνα σημαίνειν
epsilon 3990	[ἐξώδια· ἔξοδος. ἐξώδια]
epsilon 3991	ἐξώκοιτος· εἶδος ἰχθύος. 〈ὁ〉 καὶ ἄδωνις
epsilon 3992	*ἐξώκειλεν· ἐξέπεσεν. r. Sn ἐκ μεταφορᾶς τῶν πλοίων AS
epsilon 3993	*ἐξώκειλον· ἐξῆλθον S (APn)
epsilon 3994	*ἐξώκοιτος· ἔξω κοιταζόμενος r. AS	130 in vol. 2
epsilon 3995	ἐξωλίμας· οὐκ αἰσίους
epsilon 3996	*ἐξώλης· κίναιδος r. ASv(g)
epsilon 3997	ἐξώλιγξε· ὤλισθεν [ἐξώλλυται ἀπόλλυται]
epsilon 3998	*ἐξώμβρησεν· ἐπήγαγεν ὀξέως AS ἢ ἐπήνεγκεν (Sir. 1,19) (g)
epsilon 3999	ἐξωμίς· χιτὼν ὁμοῦ καὶ ἱμάτιον. τὴν γὰρ ἑκατέρου χρείαν παρεῖχεν· καὶ χιτῶνος μὲν διὰ τὸ ζώννυσθαι, ἱματίου δὲ ὅτι τὸ ἕτερον μέρος ἀνεβάλλετο. παρ’ ὃ καὶ οἱ κωμικοὶ ὁτὲ μὲν ἔνδυθι ὁτὲ δὲ περιβαλοῦ ...
epsilon 4000	*ἔξωμος· χιτὼν δουλικός ASvg
epsilon 4001	*ἐξωμόσατο· ἀπηγόρευσεν r. ASgn
epsilon 4002	ἐξωμοσία· ἄρνησις μεθ’ ὅρκου
epsilon 4003	*ἐξ ὠνίων· ἔξω τῶν πρασίμων AS πραγμάτων S
epsilon 4004	ἐξώπαζεν· ἐξέπεμπεν
epsilon 4005	ἐξώπιον· ἔκτοπον. ἔξω
epsilon 4006	*ἐξωραϊσμένον· κεκοσμημένον ASn, κεκαλλωπισμένον g
epsilon 4007	ἐξώργισα· ἐξεθύμωσα [ἐξώροις]
epsilon 4008	*ἐξώροις· γραίαις AS ἢ γέρουσιν
epsilon 4009	*ἔξωρον· τὸν παρηκμακότα, ἄκαιρον AS, ἢ παλαιόν
epsilon 4010	*ἐξώσθη· ἐξεβλήθη r. AS
epsilon 4011	*ἐξώσθησαν· κατεβλήθησαν. κατέπεσαν g
epsilon 4012	*ἔξωσον· ἄπωσαι, ἔκβαλε (Ps. 5,10 ..) ASvgn
epsilon 4013	ἐξώσω· ἀπώσω, ⸤ἐκβαλῶ (Ioel 2,10) r
epsilon 4014	ἐξώστρα· ἐπὶ τῆς σκηνῆς τὸ ἐκκύκλημα· 〈Φρύνιχοσ〉
epsilon 4015	[ἐξωστρακίσθη· ...]
epsilon 4016	*ἔξωθε πάγης· ἔξω παγίδος AS
epsilon 4017	ἔξω τριακάδος· οἱ μὴ μεταλαμβάνοντες παῖδες ἢ ἀγχιστεῖς κλήρου τελευτήσαντός τινος Ἀθήνησιν ἐκαλοῦντο
epsilon 4018	ἐξωτικὰς δίκας· τὰς ξενικάς
epsilon 4019	*ἐξ ὠτειλῆς· ἐκ τοῦ τραύματος (Δ 140) ASn
epsilon 4020	ἐξώτρυνεν· ἐξέπεισεν
epsilon 4021	ἐξώφελλεν· ἐπιπολὺ ηὔξησεν (ο 18)
epsilon 4022	ἐξωχέτευται· [ἐπιπολὺ ηὐξήθη]
epsilon 4023	*ἐξῴχοντο· ἐξεπορεύοντο r. ASPn	131 in vol. 2
epsilon 4024	ἕο, ἑοῖο, ἕθεν· ταῦτα ἰσοδυναμεῖ· καὶ ὀρθοτονούμενα δηλοῖ ἑαυτοῦ ἢ ἑαυτῆς, ἐγκλινόμενα δὲ αὐτοῦ, αὐτῆς S
epsilon 4025	*ἔοι· ἔσται. εἴη Sn, γένοιτο g, ὑπάρχοι (Ξ 333) ASvgn [αὐτοῦ, αὐτῆς]
epsilon 4026	*ἔοικεν· ὡμοίωται SPg πρέπον ἐστί n δοκεῖ. ἁρμόζει. φαίνεται (Α 119 ..) SPn
epsilon 4027	ἔοικέ τοι· πρέπει σοι (Ι 70)
epsilon 4028	*ἐοικός· πρέπον. ὅμοιον ASvg
epsilon 4029	ἐοικότα· καθήκοντα. πρόσφορα Σp ὡμοιωμένα
epsilon 4030	*ἐοικώς· ὡμοιωμένος (Β 20) ASn
epsilon 4031	*ἕοιμι· ἐμβάλλοιμι vgn
epsilon 4032	*ἑοῖο· τοῦ αὑτοῦ. ἢ ἑαυτοῦ (Β 662) AS
epsilon 4033	*ἑοῖσι· τοῖς ἑαυτοῦ (Α 83) ASvgn
epsilon 4034	ἑοῖσιν· ἰδίοις. οἰκείοις (Μ 222)
epsilon 4035	ἐόληται· τετάρακται. ἐπτόηται. ὠδύνηται
epsilon 4036	†ἔολον· πρόσφορον. χρηματιστόν
epsilon 4037	ἐολότων· εἰλημένων S
epsilon 4038	*ἔολπεν· ἐλπίζει. προσδοκᾷ. οἴεται (φ 317) (AS)
epsilon 4039	*ἑόν· ἴδιον gn τὸν ἑαυτοῦ. Sn ἑαυτόν ‘ἑὸν γένοσ‘
epsilon 4040	*ἐόντα· ὑπάρχοντα, ⸤ὄντα (Α 352) n
epsilon 4041	*[ἐόντες· ἐξ ἔθους ἐπιφοιτῶντες] A
epsilon 4042	*ἔοργας· εἰργάσω (Γ 57) n
epsilon 4043	*ἔοργεν· ἔπραξεν ASvg εἴργασται A διέθηκεν (Β 272)
epsilon 4044	ἐοργίζεται· τορυνᾶται. ἐόργη γὰρ ἡ τορύνη
epsilon 4045	†ἔορτα· ἔδοξε. κρεμνᾶται†
epsilon 4046	ἐορτάς· ἀρεσκούσας. καλάς
epsilon 4047	[Ἔορτος· ἢ] Ἐορδός· Μακεδών, ἀπὸ ἔθνους
epsilon 4048	ἔορ· θυγάτηρ. ⸤ἀνεψιός r
epsilon 4049	ἔορε ς· προσήκοντες, ⸤συγγενεῖς r
epsilon 4050	ἐοσσητή ρ· ἐπίκουρος. τιμωρός. ἀντὶ τοῦ ἀοσσητήρ
epsilon 4051	*ἑο ῦ· τοῦ ἑαυτοῦ (Α 496) AS
epsilon 4052	ἐοχμόν· 〈καθ’ ἃ συνδέδεται ὁ τράχηλοσ〉 p
epsilon 4053	ἐπάβολος· ἐπιτυχών	132 in vol. 2
epsilon 4054	*ἐπαγαλλιάζων· ἐπιχαίρων AS
epsilon 4055	*ἐπαγγείλωσιν· κελεύσωσιν
epsilon 4056	ἐπαγγεῖλαι· ἐκκαλέσαι. ἐντυχεῖν
epsilon 4057	*ἐπαγγελία· ὑπόσχεσις (Rom. 4,13 ..) AS καὶ ἐπάγγελμα (2. Petr. 3,13)
epsilon 4058	ἐπαγγέλλῃ· κελεύεις
epsilon 4059	ἐπάγει· ἐπιφέρει. ἐνποιεῖ. θηρεύει
epsilon 4060	ἐπαγείρειν· ἐπισυναθροίζειν (Α 126) r. b
epsilon 4061	ἐπάγη· ἐστερεώθη. ἐπήχθη (Κ 374) *ἐνεφυτεύθη g συνεπλάσθη. ἐγένετο. ὡς καὶ ἁρματοπηγὸς λέγεται
epsilon 4062	ἐπαγίνησεν· ἐπῆγεν
epsilon 4063	ἐπαγκομίζεσθαι· ἐπανάγεσθαι
epsilon 4064	†ἔπαγλος· κατόθριξ†
epsilon 4065	ἐπαγορίαν ἔχει· ἐπίμωμός ἐστιν
epsilon 4066	ἔπαγρον· ἀγρευτικόν, ἄγριον. ἐν τῷ ἀγρεύειν εὐτυχῆ
epsilon 4067	ἐπαγλάϊξον· ἄκρατον ἐπίχεον (Lyr. ad.)
epsilon 4068	ἐπαγχάσασθε· ἐπαναχωρήσατε
epsilon 4069	ἐπαγασσαμένη· ἐκπληγεῖσα
epsilon 4070	ἐπάγω· ἐπιφέρω (Gen. 6,17 ..)
epsilon 4071	〈ἐπαγωγά·〉 ἐπαγόμενα. τὰ ἐπαχθέντα. *⸤ἐφολκά g ἢ ἀπατη‐ τικά (4. Macc. 8,15) ASvg
epsilon 4072	*ἐπαγωγάς· αἰχμαλωσίας (Sir. 10,13?) AS
epsilon 4073	*ἐπαγωγή· συμφορά. πειρασμός. ἤτοι τὸ ὁπωσοῦν κακῶς ἐπαγόμενον (Sir. 3,28) ASvg
epsilon 4074	ἐπαγώγιον· ἀνηρτισμένον
epsilon 4075	ἐπαγωγή· αἰφνίδιος ... Κασάνδρᾳ (trag. ad.?)
epsilon 4076	*ἐπαγωνιεῖται· φιλονικήσει r ASvgn
epsilon 4077	*ἐπᾴδοντος· φαρμακοῦ (Ps. 57,6) r. ASvg
epsilon 4078	*ἐπαείρει· ἐπαίρει AS αἴρει A
epsilon 4079	*ἐπαΐεις· ἐπακούεις ASP
epsilon 4080	*ἐπαειράμενον· ἀφαιρούμενον AS
epsilon 4081	*ἐπαείρας· ἐπεγείρας (Κ 80?) AS
epsilon 4082	†ἐπαεσσούριον· κατήγορον
epsilon 4083	*ἐπ’ αἶαν· ἐπὶ γῆν (Θ 1) AS
epsilon 4084	[ἐπαΐχδην· ὅσον ἐπιψαῦσαι]
epsilon 4085	ἐπαιγίζοντα· σφοδρότερον πνέοντα ἄνεμον· καταιγίδες γὰρ
epsilon 4085	αἱ τῶν ἀνέμων ἐμβολαί (ο 293)	133 in vol. 2
epsilon 4086	ἐπαιγίζων· ἐπικαταιγίζων, τουτέστι ἐπιπίπτων (Β 148)
epsilon 4087	ἐπαιδεύσατο· τὸν υἱὸν ὁ πατήρ, ἐπαίδευσε δὲ ὁ διδάσκαλος
epsilon 4088	ἐπαινέσαντος· εὐφημίσαντος
epsilon 4089	ἐπαινή· ἐπαινετή. ἢ δεινή, καὶ φοβερά (Ι 457)
epsilon 4090	ἐπαΐειν· αἰσθάνεσθαι
epsilon 4091	[ἐπαίας· μετεωρήσας]
epsilon 4092	[ἐπαίμονες· ἀπόγονοι]
epsilon 4093	ἐπαΐξας· ἐπιδραμών, *⸤ἐφορμήσας (Β 146) (S)
epsilon 4094	ἐπαίνους· τὰς κρίσεις. καὶ τὰς συμβουλίας. καὶ τὰς μαρτυρίας Σοφοκλῆς Θυέστῃ Σικυωνίῳ (fr. 231)· καὶ †ἀλκέοι ταῖς ἐπαινέ‐ ταισιν
epsilon 4095	ἐπ’ Αἰνύρων ὁδόν· Αἴνυρα χωρίον τῆς Θρᾴκης ἀπὸ Αἰνύρου ὀνομασθέν (Archil. p. 439 Bgk.)
epsilon 4096	*ἐπαΐοι· αἰσθάνοιτο. ἐπακούοι AS
epsilon 4097	*ἐπαΐοντα· ἐπακούοντα ASvg
epsilon 4098	ἐπαῗραι· προτρέψασθαι
epsilon 4099	[ἐπαίσαι· λαβεῖν]
epsilon 4100	*ἐπαίρων· κουφίζων. ὑψῶν AS(g)
epsilon 4101	ἐπαΐσαι· αἰσθέσθαι. ἐπακοῦσαι. πεισθῆναι
epsilon 4102	ἐπᾶισας· *ἔτυψας, ἐπάταξας, ἔπληξας (Iob 4,19) (ASvg) ἔδειρας. ᾖσας, ἔψαλας
epsilon 4103	ἐπαίσιοι· καθήκοντες. ἐπιβάλλοντες
epsilon 4104	ἐπαΐσσων· ὁρμῶν. ἐπερχόμενος (Κ 369)
epsilon 4105	ἐπάϊστος· φανερός. κατάφωρος (Hdt. 2, 119,3 ..)
epsilon 4106	ἐπαϊών· ἐπακούσας
epsilon 4107	*ἔπαιτοι· αἴτιοι (Α 335) n
epsilon 4108	*ἐπ’ ἀκινήτοισιν· ἢ τάφοις. ἢ λίθοις (Hes. op. 750) AS
epsilon 4109	Ἐπακμόνιος· Ποσειδῶν ἐν Βοιωτίᾳ
epsilon 4110	ἐπακοντισμός· βόλου ὄνομα
epsilon 4111	ἐπάκοοι· οἱ μάρτυρες. καὶ οἱ ἐπισκοποῦντες τὰς δικαστικὰς ψήφους
epsilon 4112	Ἐπάκριος· Ζεύς. ὁ ἐπὶ τῶν ἄκρων τῶν ὀρῶν ἱδρυμένος. ἐπὶ γὰρ τῶν ὀρῶν τοὺς βωμοὺς αὐτῷ ἵδρυον ὡς ἐπιπολύ
epsilon 4113	ἐπ’ ἀκροτάτῳ· ἐπ’ ἄκρῳ (Β 793)
epsilon 4114	ἐπάκρισεν· ἐπέδραμεν
epsilon 4115	Ἐπακταῖος· Ποσειδῶν ἐν Σάμῳ	134 in vol. 2
epsilon 4116	*ἐπακτήρ· κυνηγός r. ASvgbp
epsilon 4117	[ἐπακτήρεσιν· ἀλλεπαλλήλοις, συνεχέσιν]
epsilon 4118	*ἐπακτῆρες· κυνηγοί, οἱ τοὺς κύνας ἐπάγοντες g καὶ δίκτυα καὶ δόλους (Ρ 135)
epsilon 4119	*ἐπακτόν· ἔξωθεν (Eur. Phoen. 343) ASvgn
epsilon 4120	Ἐπάκτιος· ὁ Ἑρμῆς ἐν Σικυῶνι
epsilon 4121	ἐπακτὸς ὅρκος· 〈οὐκ〉 ἐγχώριος, ἀλλ’ ἀπὸ ξένης ἐπηγμένος· ἢ ἐφ’ ὃν ἕτερος ἄγει, οὐκ αὐθαίρετος
epsilon 4122	ἐπακτούς· ἐπηγμένους
epsilon 4123	ἐπακτρίδας· τὰς ἁλιάδας· ἐπακτρεῖς γὰρ οἱ ἁλιεῖς καὶ καθόλου οἱ κυνηγοί. καὶ ἐπακτροκέλης δὲ εἶδος πλοίου
epsilon 4124	ἐπακτρεῖς· παροιμία· δοῦναι μὲν εἰς ἐπακτρέων, λαβεῖν δὲ μή. [καὶ οἱ κυνηγοὶ ἐπακτρεῖς]
epsilon 4125	*ἐπακτῶν· ἔξωθεν προσγινομένων. ἢ ἐπὶ τῶν αἰγιαλῶν ἢ τῆς πέτρας· ἀκτὴ γὰρ ἡ πέτρα καὶ ὁ αἰγιαλός AS
epsilon 4126	ἐπάκτωσαν· ἔκλεισαν, ⸤ἐφράξαντο (Archil. fr. 187) r
epsilon 4127	ἐπαλαζονευόμενον· καταθρασυνόμενον
epsilon 4128	ἐπαλείφων· γυμνάζων (vg)
epsilon 4129	ἐπαλείφοντας· γυμνάζοντας
epsilon 4130	ἐπαλάσσετο· κατεπίμπλατο (Λ 169)
epsilon 4131	ἐπαλλάξαντες· *ἐφαμματίσαντες. ἐπιπλέξαντες. (Ν 359) Sgp ἐναλλάξαντες AS ἐξ ἀντεμβολῆς ἐπεκτείναντες
epsilon 4132	ἐπαλλαχθεῖσα· ἐπαλλάξασα. Σοφοκλῆς Κολχίσιν (fr. 322)
epsilon 4133	*ἐπαλλήλων· ὁμοίων Avgb (S)
epsilon 4134	*ἔπαλλεν· ἔσειεν n
epsilon 4135	ἐπάλθημεν· ...
epsilon 4136	*ἐπαληθείς· πλανηθείς (δ 81) AS
epsilon 4137	*ἐπ’ ἀλλοδαπῆς· ἐπὶ ξένης AS
epsilon 4138	ἐπάμων· δοῦλος, λάτρις
epsilon 4139	ἐπαλαστήσασα· σχετλιάσασα, δεινοπαθήσασα, ἐπιχαλεπή‐ νασα (α 252)
epsilon 4140	ἐπαλῖναι· ἐπαλεῖψαι
epsilon 4141	ἐπαλλακεύετο· παλλακῇ ἐχρῆτο
epsilon 4142	ἐπάλλησεν· ἐφθάρη
epsilon 4143	ἐπάλμενος· πηδήσας AS, ἐφορμήσας r, ἐφαλόμενος (Η 260) s	135 in vol. 2
epsilon 4144	*ἐπάλξεις· οἱ προμαχῶνες τῶν τειχῶν (Μ 258) q. vgnp
epsilon 4145	*ἔπαλξις· πύργος ASvg. οἱ τῶν τειχῶν προμαχῶνες
epsilon 4146	†ἐπαλογῆς· σπουδῆς. ἀνταποδόσεως (Sir. 2,2)
epsilon 4147	Ἐπαλουσία· ἡ Ἀθηνᾶ
epsilon 4148	ἐπάλταξε· παλτῷ ἔβαλεν
epsilon 4149	ἐπάλυνεν· ἐλεύκανεν. ὕγρανεν, ἀνέδευσεν. ἢ ἐπεπάσθη. ἢ ἀπὸ τῆς πάλης, ἐλεύκανε χιόνι (Κ 7)
epsilon 4150	ἐπᾶλτο· ἐφήλατο. ἐπέδραμεν (Φ 140) [ἐκραδάνθη. ἐσείσθη.]
epsilon 4151	ἐπαμβλήδην· ἀναβαλλόμενος. ἀνακρουόμενος
epsilon 4152	ἐπαμειβόμενον· ἐπαλλαττόμενον
epsilon 4153	*ἐπαμείψομεν· ἀνταλλάξωμεν, ἀντιδῶμεν (Ζ 230) ASn
epsilon 4154	ἐπαμέτραιον· μέτρον τι παρὰ Κνιδίοις
epsilon 4155	ἐπ’ ἁμεροφάντῳ· ἐπὶ ἡμέραι φανέντι
epsilon 4156	ἐπαμήσατο· ἐπεβάλετο (ε 482)
epsilon 4157	ἐπαμησόμεθα· ἐπιφορήσομεν
epsilon 4158	ἐπ’ ἀμνηστείᾳ· ἐπ’ ἀμνησικακίᾳ
epsilon 4159	ἐπαμοιβαδίς· ἐναλλάξ (ε 481)
epsilon 4160	ἐπάμονες· [ἀπόγονοι.] ἀκόλουθοι (r)
epsilon 4161	*ἐπαμῦναι· βοηθῆσαι (3. Macc. 1,27) r. ASvg
epsilon 4162	†ἐπαμφάδησεν· ἐθαύμασεν. περιεβλέψατο
epsilon 4163	*ἐπαμφιάζοντες· ἐπενδύοντες AS
epsilon 4164	ἐπαμφιέσας· ἐγκρύψας
epsilon 4165	*ἐπαμφίσκοντες· ἐνδύνοντες A (g)
epsilon 4166	*ἐπ’ ἄμφω· ἐπὶ τοῖς δυσίν vgn
epsilon 4167	*ἐπάναγε· ἐπάνελθε AS. ἐπίστρεφε (Sir. 17,26)
epsilon 4168	*ἐπάναγκες ἔχω· ἀνάγκην ἔχω AS
epsilon 4169	ἐπαναγνῶναι· ἐξαναγνωρίσαι
epsilon 4170	ἐπαναζεῦξαι· ἐπανελθεῖν
epsilon 4171	ἐπαναθεῖναι· μεταθέσθαι
epsilon 4172	ἐπανακροῦσαι· εἰς τοὐπίσω χωρῆσαι. ἐπὶ τῶν κωπηλατούν‐ των, ὅταν στρέψαντες τὴν πρύμναν ἀνακρούωνται, ἵνα εἰς τοὐπίσω χωρήσῃ τὸ πλοῖον (Ar. Av. 648)
epsilon 4173	*ἐπαναλήψομαι· ἐπαναλαμβάνω ἄνωθεν ASvgp	136 in vol. 2
epsilon 4174	ἐπαναλύων· ἐπαναστρέφων
epsilon 4175	ἐπαναπτήσιμον· ἐπαναπτῆναι θέλοντα, καὶ πορευθῆναι
epsilon 4176	ἐπαναρύεται· μετὰ κρίσιν θύει, κρέα δίδωσιν
epsilon 4177	ἐπανάστασις· ἐπανέγερσις
epsilon 4178	ἐπανατείνει· ἐπανατείνεται. ἐφήπλωται
epsilon 4179	*ἐπ’ ἀναφορέων· ἐπ’ ὤμων (Num. 4,10) AS
epsilon 4180	*ἐπαναχθέντα· ἐπανακομισθέντα (2. Macc. 12,4) AS(n)
epsilon 4181	*ἐπανεῖτο· ἐνεργεῖτο AS
epsilon 4182	ἐπανεῖπαν· ἐπεκήρυξαν
epsilon 4183	*ἐπανελέσθαι· ἐπαναλαβεῖν AS
epsilon 4184	ἐπανελθεῖν· ἀναβῆναι
epsilon 4185	*ἐπανελθών· ὑποστρέψας. δεύτερον ἐλθών (Prov. 3,28) AS
epsilon 4186	ἐπανερέσθαι· ἐπερωτᾶν (Hippocr. prognost. 2, II 114,8 L.)
epsilon 4187	ἐπ’ ἀνέρι· ἐπ’ ἀνθρώπῳ (Greg. Naz. c. 2, 1, 1, 236)
epsilon 4188	ἐπάνεισιν· ἐπαναστρέφει r, ἀνακάμπτει
epsilon 4189	ἐπανέρχεται· ἐπαναστρέφει. ἐκ δευτέρου ἔρχεται
epsilon 4190	ἐπανέστησαν· μετ’ αὐτοὺς ἀνέστησαν (Β 85)
epsilon 4191	*ἐπανέχειν· ὑψοῦν ASgpb
epsilon 4192	*ἐπάνηκε· ὑπόστρεψον (Prov. 3,28) r. ASvg
epsilon 4193	*ἐπανήραντο· ἐπανέλαβον. παρὰ τὸ ἆραι AS
epsilon 4194	ἐπ’ ἄνθεσιν· ἐπὶ τὰ ἄνθη (Β 89)
epsilon 4195	ἐπανθρακίδες· τὰ ἐπ’ ἀνθράκων ὀπτώμενα ἰχθύδια
epsilon 4196	*ἐπανιτέον· ἐπανοδευτέον ASvgPn
epsilon 4197	ἐπανιών· ἐπαναστρέφων r
epsilon 4198	*ἐπαντέλλων· ἀναφέρων AS ἀνατέλλων (Eur. Phoen. 105)
epsilon 4199	*ἐπ’ ἀντολαῖς· ἐπ’ ἀνατολαῖς (Eur. fr. 482) AS
epsilon 4200	*[ἐπάξιοι· ἀκούοι AS]
epsilon 4201	*ἐπάξονται· ἐπιφέρουσι, βαστάζουσιν (Exod. 28,39) AS
epsilon 4202	ἐπαοιδία· φαρμακεία, γοητεία
epsilon 4203	*ἐπαοιδοί· φαρμακοί AS, γόητες (Exod. 7,11 ..) S(g)
epsilon 4204	ἐπ’ ἄπειρα· δυσνόητα. ⸤πολλά (b)
epsilon 4205	*ἐπ’ ἀπήνην· τὴν ἅμαξαν (Ω 590) AS
epsilon 4206	ἐπαποδρόμιον· [ἡ] ἱερεία, παρὰ Κρησίν
epsilon 4207	*ἐπαπόρησις· ἀπορία ASg
epsilon 4208	ἐπάρας· κουφίσας. ὑψώσας
epsilon 4209	ἐπαράς· κατάρας (Ι 456)
epsilon 4210	*ἐπαράσαι· κουφίσαι AS	137 in vol. 2
epsilon 4211	ἐπαράσασθαι· ...
epsilon 4212	*ἐπαραμένοι· οἱ παρὰ μοῖραν ἀπολλύμενοι ASP
epsilon 4213	[ἐπάρασας· ἀπέδυ, ἐπώλησας]
epsilon 4214	*ἐπάρατος· ἐπικατάρατος r SPn (A)
epsilon 4215	ἐπάργεμος· ἀποκεκρυμμένος. ἢ νόσος ὀφθαλμῶν. Ἐπάργεμα γὰρ λέγεται τὰ ὄμματα, ὅταν ᾖ τετυφλωμένα ὑπὸ λευκωμάτων· καὶ πάντα δὲ τὰ τυφλὰ καὶ ἀφώτιστα οὕτως λέγονται (Aesch. Ag. 1113)
epsilon 4216	ἐπάργεμα· ὄμματα τετυφλωμένα r
epsilon 4217	ἐπάργυρον· μισθωτήν r
epsilon 4218	ἐπάρη· ἐκεντήθη
epsilon 4219	*ἐπαρήγουσαν· βοηθοῦσαν (2. Macc. 13,17) ASgn
epsilon 4220	ἐπαρήξει· βοηθήσει
epsilon 4221	ἐπαρήρει· ἐφήρμοστο (Μ 456)
epsilon 4222	*ἐπαρίστερα· κακά. ἀηδῆ AS
epsilon 4223	*ἐπαρκεῖ· ὑπουργεῖ. χορηγεῖ. βοηθεῖ AS
epsilon 4224	ἐπαρκές· αὔταρκες
epsilon 4225	ἐπάρκιοι· ἔμπειροι. βοηθοί
epsilon 4226	†ἐπάρισμα· ἀφανῆ. ἄσημα
epsilon 4227	[ἐπαρμένοι· οἱ παρὰ μοῖραν ἀπολλύμενοι]
epsilon 4228	ἐπαρμόν· χῶμα κάθυγρον
epsilon 4229	ἐπαρξάμενοι· σπείσαντες (Α 471) Svgn ἐπιστάντες AS
epsilon 4230	ἐπαρξόμενος· ἐπαρχὰς ληψόμενος
epsilon 4231	ἐπάριτοι· τάγμα Ἀρκαδικὸν μαχιμώτατον. καὶ οἱ παρὰ Ἀρ‐ κάσι δημόσιοι φύλακες
epsilon 4232	*ἔπαρσις· ὑπερηφανία (Zach. 12,7 v. l.) (AS)
epsilon 4233	ἐπαρτέας· ἑτοίμους. ἀπηρτισμένους (τ 289)
epsilon 4234	*ἐπαρτᾷ· ἐπικρεμάζει AS
epsilon 4235	ἐπαρτέϊ νηί· εὐτρεπεῖ νηί (Greg. Naz. c. 1, 2, 2, 224)
epsilon 4236	ἐπάρουρος· ἐπίγειος. ἢ κηπουρὸς ἐπιμίσθιος (λ 488)
epsilon 4237	ἐπαρτηΐαν· παρασκευήν
epsilon 4238	*ἐπαρτήσας· κρεμάσας ASgn
epsilon 4239	*ἐπαρυστρίδες· ἐλαιοχύται (Zach. 4,2) vgn ἢ ἀντλητῆρες Agn
epsilon 4240	ἐπαρχία· φυλή. ἢ πατρίς
epsilon 4241	ἐπαρώμενοι· καταρώμενοι	138 in vol. 2
epsilon 4242	*ἐπᾷσαι· ᾆσμα εἰπεῖν γοητικόν. ἐπιλαλῆσαι (Ierem. 8,17 v. l.) AS
epsilon 4243	*ἐπάσαντο· ἐγεύσαντο (Α 464) ASg ἐκτήσαντο
epsilon 4244	*ἐπασθμαίνων· πνευστιῶν (4. Macc. 6,11) AS
epsilon 4245	[ἐπάσιοι· καθήκοντες]
epsilon 4246	ἐπασκεῖν· σέβεσθαι. ἁγνεύειν.
epsilon 4247	ἐπασκηταί· ἀθληταί
epsilon 4248	ἐπάσκιον· ἡ χώνη. Σικελοί
epsilon 4249	*ἔπᾳσμα· 〈ᾆσμα γοητικόν〉 n
epsilon 4250	ἐπ’ ἀσπίδα· εἰς εὐώνυμα
epsilon 4251	ἔπασσεν· ἐποίκιλλεν S. ὕφαινεν (Χ 441)
epsilon 4252	*ἐπασσύτεροι· ἄλλοι ἐπ’ ἄλλοις (Α 383) As
epsilon 4253	*ἐπασσύτερον· ἀλλεπάλληλον (Δ 423) r. AS
epsilon 4254	ἐπ’ ἀσφαλοῦς· ἀσφαλεῖς
epsilon 4255	ἐπάσω· ἐκτήσω. Αἰσχύλος Πρωτεῖ Σατυρικῷ (fr. 215)
epsilon 4256	ἐπάταξαν· *ἔτυψαν AS ἐτροπώσαντο. ἐνίκησαν (Iud. 3,29 ..)
epsilon 4257	ἐπάτερθεν· ἐπέκεινα
epsilon 4258	ἐπαίτια· ἐπιτίμια (Sol. legg.)
epsilon 4259	ἐπαύλια· ἡ [δὲ] δευτέρα τῶν γάμων ἡμέρα οὕτως καλεῖται, ἐν ᾗ κομίζουσι δῶρα οἱ οἰκεῖοι τῷ γεγαμηκότι καὶ τῇ νύμφῃ. ἴσως ἀπὸ τοῦ ἐπαυλίζεσθαι τὴν νύμφην
epsilon 4260	ἔπαυλις· μάνδρα βοῶν AS. ἢ οἴκημα. ἢ αὐλή AS. ἢ στρα‐ τοπεδεία. καὶ ἡ ποιμενικὴ αὐλή
epsilon 4261	ἔπαυλος· ἐπίσκηνος. ἔνοικος. [χαράδρα]
epsilon 4262	ἐπαύλους· ἐπαύλεις. μάνδρας (ψ 358)
epsilon 4263	ἐπαύρασθαι· ἀπολαῦσαι p ἐπιτυχεῖν. [ἐπιτελεῖν]. ἐπιψαῦσαι
epsilon 4264	ἐπαυρεθέντα· ἐπιβάλλοντα
epsilon 4265	ἐπαύρῃ· ἐπιτύχῃ. ἐπιψαύσῃ (Λ 391)
epsilon 4266	*ἐπαυρεῖν· ἀπολαῦσαι A
epsilon 4267	*ἐπαυρίσκονται· ἐπιτυγχάνουσιν (Ν 733) AS
epsilon 4268	*ἐπαύροι· ἀπολάβοι g. μεταλαμβάνοι
epsilon 4269	ἐπαύρους· τοὺς χειμάῤῥους ποταμούς
epsilon 4270	ἐπ’ αὐτατῶν· παρ’ αὑταῖς	139 in vol. 2
epsilon 4271	ἐπαύρωνται· ἐπαίσθωνται (Α 410)
epsilon 4272	ἐπ’ αὐτοφώρῳ· ἐπ’ αὐτόπτῳ. ἐπ’ ὄψει
epsilon 4273	ἐπ’ αὐτοφανέσι· ἐπ’ αὐτοφώρῳ. *Ἐπ’ αὐτοφώρῳ δὲ ὁ φανε‐ ρῶς καταληφθείς, ὑπεύθυνος γενόμενος, ἢ ἐπ’ αὐτῷ τῷ κλέμ‐ ματι εὑρεθείς, ἔτι κατέχων αὐτό AS
epsilon 4274	ἐπαυχεῖ· ἐπεύχεται
epsilon 4275	*ἐπαφᾶται· ψηλαφᾷ ASvgPn ἐπιψαύει ASP
epsilon 4276	ἐπαφῆκεν· ἐπαπέλυσεν Avg. ἐπέδωκεν. ἐξέβλυσεν
epsilon 4277	ἐπαφησαμένη· ἁψαμένη
epsilon 4278	ἐπάφησεν· ἐπαφήσατο
epsilon 4279	*ἐπαφίησιν· ἐπαπολύει A
epsilon 4280	*ἐπαφώμενος· ψηλαφῶν r. ASPg
epsilon 4281	ἐπαχθεῖς· ἐπίπονοι. ἀηδεῖς
epsilon 4282	*ἐπαχνώθη· ἠνιάθη, ἐλυπήθη AS
epsilon 4283	[ἐπαχνώθη· τὰ αὐτά]
epsilon 4284	*ἐπάχνωσεν· ἐλύπησεν ASP ἠνίασεν
epsilon 4285	*ἔπεα· λόγοι n, ῥήματα
epsilon 4286	ἔπεα πτερόεντα· τὰ ἔπη πτηνὰ εἶπε, διὰ τὸ ταχέως προ‐ φέρεσθαι τοὺς λόγους. τὰ ἁρμοστά· πτερῶν γὰρ οὐδὲν εὐαρ‐ μοστότερον (Α 201 ..)
epsilon 4287	*ἔπεα ηὔδα· λόγους AS
epsilon 4288	†ἐπεβάρος· ἐπανέκαμψεν
epsilon 4289	*†ἐπέβεις· ἐπιβάται A
epsilon 4290	*ἐπέβησαν· ἐπήρχοντο (χ 424) AS
epsilon 4291	ἐπεβήσατο· ἐπέβη (Κ 513)
epsilon 4292	ἐπέβησεν· ἐπιβῆναι ἐποίησεν (Θ 129)
epsilon 4293	ἐπέβρισεν· ἐπεβάρησεν (Μ 414) b
epsilon 4294	ἐπεγκανάξαι· ἐπεμπιεῖν. ἢ ἐπιχέαι
epsilon 4295	ἐπεγκλάσας· τοῖς ὄμμασί πως διανεύσας
epsilon 4296	ἐπέγναψαν· ἐπεκατέκλασαν. ἐπέγναμψαν
epsilon 4297	*ἐπέγνω· μετενόησεν AS
epsilon 4298	ἐπέγραψεν· ἐπεχάραξεν. *ἐπέγλυψεν AS. ἐπέξυσεν (Δ 139)
epsilon 4299	*ἐπέγρετο· ἐπεγείρετο (Κ 124) AS
epsilon 4300	ἐπ’ ἐδάφους· ἐπὶ γῆς (Iob 9,8)	140 in vol. 2
epsilon 4301	ἐπεδέετο· ἐδέετο, ἔχρῃζεν
epsilon 4302	ἐπέδησεν· κατέσχεν. ἐδέσμευσεν (Δ 517)
epsilon 4303	ἐπεζάρηκεν· ἐπεβάρυνεν
epsilon 4304	*ἐπεζάρει· ἐπεβάρει. ἐπέκειτο AS. ἐπεκράτει (Eur. Rhes. 441)
epsilon 4305	ἐπεζήτει· ἠνώχλει. ἐπεχείρει. ἐπετήρει
epsilon 4306	ἐπεζήτουν· τὰ αὐτά (1. Macc. 7,13)
epsilon 4307	ἐπεζύγωσε· προσέκλεισεν
epsilon 4308	ἐπέθελγον· κατεδαπάνων
epsilon 4309	*ἐπεθείαζεν· ἐχόρευεν. ἐθαύμαζεν ὡς θεόν ASvgn
epsilon 4310	*ἐπέθρωσκον· ἐπεπήδων ASvg
epsilon 4311	ἐπέθεντο· ἐπέκειντο. ἀντέκειντο (Ps. 58,3)
epsilon 4312	ἐπει· *λέγει SP. ὅτι. ἢ ἐπειδή (Β 115) Ag ἢ ἐπειδάν. ἢ ἐπεί τι. ἢ εἰ δὲ μή
epsilon 4313	ἐπεί· ἀφ’ οὗ χρόνου ‘ἐπεὶ Τροίης ἱερὸν πτολίεθρον ἔπερσεν‘ (α 2)
epsilon 4314	ἐπεὶ ἄρ τινα· ἐπὰν τινά (Θ 269)
epsilon 4315	*ἐπεὶ ἂρ τμάγεν· ἐπεὶ διεχωρίσθησαν (Π 374) S
epsilon 4316	ἐπιβουλεύων· λοιδορῶν, ἐφυβρίζων
epsilon 4317	ἔπειγε· πορεύου. σπεῦδε (Eur. Or. 799 ..)
epsilon 4318	ἐπείγει· κατάγει. καθέλκει (Μ 452 ..)
epsilon 4319	ἐπείγεται· σπεύδει, σπουδάζει
epsilon 4320	ἐπειγωλὴ καὶ ἔπειξις· ἡ σπουδή r
epsilon 4321	ἐπείγω· σπουδάζω r
epsilon 4322	*ἐπὶ δὲ ᾔνεον· ἐπῄνουν, καὶ συγκατετίθεντο (Γ 461) AS
epsilon 4323	ἐπειδήπερ· ἐπειδή
epsilon 4324	ἐπειδή· ἐξ ὅτου
epsilon 4325	ἐπειδὴ πρῶτα θεῶν ἰότητι δαμάσθη· εὐθέως ἀπὸ τῆς γενέσεως ὑπὸ τῶν μοιρῶν κατεκρίθη (Τ 9)
epsilon 4326	ἐπιείξω· ὑπείξομεν
epsilon 4327	*ἐπειή· ἐπειδή ASp
epsilon 4328	ἐπείθετο· ἐπείσθη (Α 33)
epsilon 4329	ἐπειδὴ πρῶτα· ἐπειδὴ ἅπαξ (Α 235)
epsilon 4330	ἐπειὴ πολὺ φέρτερος· ἐπειδὴ πολὺ κρείττων (Δ 56)
epsilon 4331	*ἐπεί κε· ἐπειδάν (Α 168) Sn
epsilon 4332	ἐπεί κ’ ἕωμεν πολέμοιο· ἐπειδὰν πληρωθῶμεν τοῦ πολέμου (Τ 402)
epsilon 4333	*ἐπειλημμένη· κρατοῦσα (Gen. 25,26) ASvg	141 in vol. 2
1	ἐπεὶ μάθον· ἐπεὶ ἔμαθον (Ζ 444)
epsilon 4334	ἐπεικτάς· ὑπόσχεσις. σπουδή
epsilon 4335	ἐπεί μ’ ἔτεκες· ἐπειδή μ’ ἐγέννησας (Α 352)
epsilon 4336	ἐπεκέκλετο· ἐπεκαλεῖτο (Ι 454)
epsilon 4337	*Ἐπειοί· οἱ Ἠλεῖοι (Β 619) A. καὶ οἱ πλησιόχωροι
epsilon 4338	*Ἐπειός· ὁ Ἠλεῖος. ἀπὸ πόλεως AS
epsilon 4339	ἐπεὶ οὐδὲ ἔοικεν· ἐπεὶ οὐδὲ πρέπει (Α 119)
epsilon 4340	ἐπεὶ οὐ ἕθεν· ἐπεὶ οὐκ αὐτῆς (Α 114)
epsilon 4341	ἐπεὶ οὔ ποτε· ἐπειδὴ οὔποτε (Ε 441)
epsilon 4342	ἐπεὶ οὔτι μοι αἴτιοί εἰσιν· ἐπεὶ οὔκ εἰσί μοι αἴτιοι (Α 153)
epsilon 4343	ἐπεὶ οὔ τοι· ἐπεὶ οὐδαμῶς σοι (Α 515)
epsilon 4344	ἐπείπασθαι· ἐξειπεῖν
epsilon 4345	Ἐπειός· οὕτως ἐκαλεῖτο Κρατῖνος ὁ Κωμικός· ἴσως διὰ τὸ ταξιαρχῆσαι τῆς Οἰνηίδος φυλῆς καὶ δειλότερος φανῆναι. καὶ γὰρ ὁ Ἐπειὸς δειλὸς ἦν. [σημαίνει] (Com. ad. 31)
epsilon 4346	ἐπεί ῥα· ἐπειδή (Α 458)
epsilon 4347	ἔπειραν· ἔπηξαν (Α 465)
epsilon 4348	ἐπειράτιζες· ἐπείραζες
epsilon 4349	ἐπειρᾶτο· ἐπείραζεν. ἐδοκίμαζεν (Δ 5)
epsilon 4350	ἔπειρεν· ἐπέρα (Υ 479). ἐνεῖρεν. ἐκέντησεν (Ι 210)
epsilon 4351	ἐπείρη· ἐπειρᾶτο
epsilon 4352	ἐπειπών· ἐπιβοήσας
epsilon 4353	*ἐπειρῶντο· ἐσπούδαζον. ἐβούλοντο (φ 184) AS
epsilon 4354	*ἐπεισάκτου· ἀλλοτρίου r. AS(gn)
epsilon 4355	ἐπεί σε λέοντα γυναιξίν· ... (Φ 483)
epsilon 4356	*ἔπεισιν· ἐπελεύσεται S. ἐπέρχεται (Α 29) ASPn
epsilon 4357	ἐπέρχονται· ἐπικαταλαμβάνουσιν (Iob 37,9)
epsilon 4358	*ἐπεισκρινόμενον· ἐπεισερχόμενον (A) S
epsilon 4359	*ἐπισπεῖν· ἐπακολουθοῦντας ἔχειν S
epsilon 4360	*ἐπεισρεύσαντα· ἐπεισελθόντα S(A)
epsilon 4361	*ἐπεισφρήσαντες· ἐπεισενέγκαντες An
epsilon 4362	*ἔπειτα· μετὰ ταῦτα (Α 121) Avgn. τάχιστα (λ 598) A. ἀντὶ τοῦ δή Avg
epsilon 4363	ἐπεὶ φίλον ἄϊον ἦτορ· ἐπεὶ ᾐσθόμην τῆς ψυχῆς ἀλγησάσης
epsilon 4363	(Ο 252)	142 in vol. 2
epsilon 4364	*ἐπεῖχεν· προσεδόκα. προσεῖχεν (Act. ap. 3,5) AS
epsilon 4365	ἐπεί χ’ ἕωμεν πολέμοιο· ἐπειδὰν πληρωθῶμεν τοῦ πολέμου (Τ 402). παρὰ τὸ ‘ἐξ ἔρον ἕντο‘ (Α 469 ..)
epsilon 4366	*ἐπειχθῶμεν· σπουδάσωμεν AS
epsilon 4367	*ἐπεῖχεν· ἐπέκειτο AgP(S)
epsilon 4368	ἐπέκελσεν· ἐπώκειλεν (ν 114)
epsilon 4369	*ἐπέκεινα· παρεκεῖ. ἀνωτέρω. ἐξωτέρω (Iesai. 18,1 ..) ASvg
epsilon 4370	ἐπέκερσαν· ἐπέκειραν (Π 394?)
epsilon 4371	ἐπεκεκήκαστο· ἐπωνείδιστο
epsilon 4372	*ἐπέκλυεν· ἐπήκουεν (ε 150) r. A
epsilon 4373	ἐπέκλωσαν· ἐπήγαγον
epsilon 4374	*ἐπεκλώσαντο· ἐπικατέκλωσαν. ἐπεμοιράσαντο. ἐκύρωσαν. ἐπε‐ κλήρωσαν (Ag). ἐπεμοίραναν (α 17 ..) (ASn)
epsilon 4375	ἐπεκονίθη· κατωρύχθη
epsilon 4376	ἐπεκραίαινεν· ἐπετέλει (Β 419)
epsilon 4377	ἐπεκρήηνεν· ἐπετέλεσεν. ἐπεκύρωσεν, ἐβεβαίωσεν (Callim. h. Dian. 40)
epsilon 4378	ἐπεκύλλωσεν· ἐπηύξησεν. ἐπὶ τῶν διαρτιζόντων, 〈οἳ〉 κατα‐ λείπουσιν ...σταῖς, ἵνα τῷ δοκοῦντι μικρὸν προστίθηται. καὶ τοῦτό ἐστιν ἐπικυλλῶσαι
epsilon 4379	*ἐπεκώμασεν· ἐπεδήμησεν, ἐπῆλθεν, ἐκ μεταφορᾶς τοῦ κώμου, ὅ ἐστι ἐνθουσιῶντος πλήθους AS
epsilon 4380	ἐπελάνθανεν· εἰς λήθην ἦγεν
epsilon 4381	ἐπελαύνειν· ἐπιπέμπειν
epsilon 4382	ἐπέκτασις· ἡ ἐπιπολὺ τάσις
epsilon 4383	ἐπέλαχεν· ἐκληρώσατο
epsilon 4384	ἐπελέξατο· τὰ γεγραμμένα ἀνέγνωσεν
epsilon 4385	*ἐπέλετο· ἐγένετο. ἐφάνη AS
epsilon 4386	ἐπελήκεον· ἐκρότουν τοῖς ποσί (θ 379)
epsilon 4387	*ἐπελήσθην· ἐληθαργήθην (Ps. 30,12) ASvg
epsilon 4388	ἐπέλιξεν· ἐπέδραμεν
epsilon 4389	ἐπέλυσας· ἐξείλου
epsilon 4390	ἐπελώβευον· ἐπετίμων. διέπαιζον τοῖς λόγοις. ἐπέσκωπτον.
epsilon 4390	ὕβριζον (β 323)	143 in vol. 2
epsilon 4391	ἐπεμαίετο· ἐφήπτετο n, ἐπέψαυεν. ἐπεθύμει (Ε 748)
epsilon 4392	ἐπέμαρψε· κατέλαβεν
epsilon 4393	ἐπεμάσσατο· συνετάραξεν (Υ 425 v. l.?). ἐφήψατο, ἐψηλάφη‐ σεν (π 172)
epsilon 4394	*ἐπεμβάλλεται· τρώγει AS
epsilon 4395	ἐπεμβεβαώς· ἐπιβεβηκώς (Ι 578)
epsilon 4396	ἐπεμβαίνει· ἀναβαίνει
epsilon 4397	ἐπέμεινεν· ἐπεκάθισεν
epsilon 4398	*ἐπεμήνατο· ἐμάνη (Ζ 160) gn
epsilon 4399	ἐπεμάνην· ἠράσθην
epsilon 4400	ἐπεμήνιεν· ἐπωργίζετο (Ν 460)
epsilon 4401	*ἐπέμυξαν· ἐπεμυκτήρισαν (g) n, ἐπεμύχθισαν AS. ἐξεφαύλισαν (Δ 20 ..)
epsilon 4402	ἐπεμύξατο· ἐπεστέναξεν, ἐπεγόγγυσεν
epsilon 4403	ἐπ’ ἔναρ· εἰς τετάρτην. Λάκωνες
epsilon 4404	*ἐπενάσθην· ἐπῳκίσθην AS
epsilon 4405	*[ἐπ’ ἐναύων· ἐπὶ τῶν ἀγκυρῶν] AS
epsilon 4406	ἐπενδίεσαν· ἐπηφίεσαν
epsilon 4407	ἐπενδόμενοι· ἐπερειδόμενοι
epsilon 4408	ἐπενείματο· ἐπῆλθεν
epsilon 4409	ἐπενεγκεῖν· ἔτι ἐνεγκεῖν
epsilon 4410	*ἐπένειμεν· ἐπέβαλλεν Ab(S)
epsilon 4411	*ἐπενήνεον· ἐπεσώρευον AS [ἐπεσωρεύθησαν] (Η 428)
epsilon 4412	ἐπενήνοθεν· *ἐπήνθει (Β 219) AS. ἔπεστιν. ἐπῆν (θ 365)
epsilon 4413	*ἐπενήχετο· ἐπεκολύμβα. ἐπεφέρετο ASvg
epsilon 4414	*ἐπένοντο· ἐνήργουν (Ω 124) AS
epsilon 4415	*ἐπέντυεν· εὐτρέπιζεν (Θ 374) AS
epsilon 4416	ἐπενώτισεν· ἐφώρμησεν. Ἀμφιτρύωνι δευτέρῳ (Archipp. fr. 5)
epsilon 4417	ἐπεξέλευσις· ἐκδίκησις
epsilon 4418	*ἐπεξέρχεται· ἐκδικεῖ (Sap. 14,31) AS
epsilon 4419	*ἐπέοικεν· πρέπον ἐστίν (Α 126) (n)
epsilon 4420	*ἐπεπαιώνιστο· ἐπεφήμιστο AS
epsilon 4421	ἐπέπαστο· ἐπεπλήρωτο. *ἐκτήσατο (Greg. Naz. c. 2, 1, 1, 172) gS
epsilon 4422	ἐπέπηλεν· ἐκλήρωσεν	144 in vol. 2
epsilon 4423	*ἐπέπιθμεν· ἐπεπιστεύκειμεν (Β 341) AS
epsilon 4424	ἐπέπληγον· πλήσσοντες ἐν τῷ τρέχειν (Ε 504)
epsilon 4425	ἐπεπλήξατο· ἔπαισεν
epsilon 4426	ἐπεπολέμωτο· πολεμίως διέκειτο
epsilon 4427	*ἐπεπωλεῖτο· ἐπεπορεύετο (Δ 231) vgn
epsilon 4428	*ἐπέρασα· ἐπώλησα (Φ 78) AS
epsilon 4429	*ἐπέραστος· ἐπιθυμητός A, ἐράσμιος ASvg
epsilon 4430	*ἐπερειδόμενος· ἐπιστηριζόμενος (Prov. 3,18?) APvgn
epsilon 4431	[ἐπέρεισαν· ἐπεβάρησαν]
epsilon 4432	ἐπέρεψα· ἐπεσκεύασα. ἐπεκόσμησα. ἐπεστέγασα (Α 39)
epsilon 4433	*ἐπερηρεισμένα· ἐποικοδομηθέντα ASg
epsilon 4434	*ἐπερείσασθαι· ἐπιστηριχθῆναι ASPb
epsilon 4435	*ἐπερείδεται· ἐμπήγνυται. εἰσβαίνει AS
epsilon 4436	*†ἐπεῤῥίσσαι· φιλοποιῆσαι (Ω 335) AS
epsilon 4437	ἐπέρχομαι· τολμῶ. ἐγχειρῶ
epsilon 4438	[ἐπέῤῥοον· ἔθαπτον. ἐκήδευον]
epsilon 4439	[ἐπέῤῥισεν· ἐφεστιάσατο]
epsilon 4440	ἐπεῤῥόθησε· [ἔσεισεν]. ἔκραξεν (Eur. Hec. 553 ..). [ὑγίασεν ἐποίησεν]
epsilon 4441	ἐπεῤῥώοντο· ἤλουν· καὶ ἔστιν οἷον μετὰ ῥώμης ἐκινοῦντο καὶ ἤλουν. καὶ ἐπηκολούθουν (υ 107)
epsilon 4442	ἐπεῤῥώσαντο· ἐῤῥωμένως *ἐπεσείσθησαν (Α 529) gn. ἢ ῥώ‐ μην καὶ ἰσχὺν ἐπέβαλον. ἢ ἐῤῥωμένως ὠρχήσαντο (Hes. Theog. 8)
epsilon 4443	†ἐπεῤῥώπτην· ὑπηρέτην
epsilon 4444	*ἔπερσεν· εἷλεν. ἐπόρθησεν (α 2) n [ἔθαπτεν. ἐκήδευεν]
epsilon 4445	ἐπέρτερα· μείζω. καὶ ὑψηλότερα
epsilon 4446	*ἐπερόνησεν· διέτρησεν ASb
epsilon 4447	[ἔπεσαν· ἐγεύσαντο]
epsilon 4448	*ἐπέσαξεν· ἔστρωσεν (Gen. 22,3) ASvg
epsilon 4449	ἐπεσβολίαι· λοιδορίαι. ἐπιτιμήσεις. πολυλογίαι. κακολογίαι (δ 159)
epsilon 4450	ἐπεσβόλος· λοίδορος. πρόγλωσσος. τοῖς ἔπεσι βάλλων (Β 275)	145 in vol. 2
epsilon 4451	ἕπεσθαι· ἀκολουθεῖν (Eur. Troad. 422) b
epsilon 4452	*ἔπεσι· λόγοις Pvgn, λέξεσιν (Α 77)
epsilon 4453	*ἐπέσκαζεν· ἐχώλευεν (Gen. 32,31) AS
epsilon 4454	ἐπεσκεμμένως· συνετῶς (Greg. Naz. or. 6,1 p. 190 d)
epsilon 4455	*ἐπέσκεψαν· ἐπέβλεψαν, ἐπεῖδον n
epsilon 4456	ἐπέσπεν· ἠκολούθησεν
epsilon 4457	ἐπέσπερξα· ἐφώρμησα
epsilon 4458	ἐπεσσεύοντο· ἐπῄεσαν. ἐφώρμων. ἐπηκολούθουν r μετὰ σπου‐ δῆς (Β 86)
epsilon 4459	*†ἐπέσσηθον· ἐπελέκων. ἐπελέπτυνον AS
epsilon 4460	ἐπέσσευον· ἐτάβλιζον n. ἐδαπάνιζον
epsilon 4461	ἐπεσσύμενος· ἐπελθών. ἐπορούσας, ἐφορμήσας (Ξ 147)
epsilon 4462	ἐπεσσύμενον· πορευόμενον. ⸤προθυμούμενον (Μ 388) (A)
epsilon 4463	*ἐπέσσυται· ἐφορμᾶται (Α 173) An
epsilon 4464	ἐπέσσυτο· ὥρμα. ἐπῆλθεν (Ε 438)
epsilon 4465	*ἐπεστενάχοντο· ἐπέστενον (Δ 154). καὶ ἤχουν A
epsilon 4466	ἐπεστέψαντο· ἐπεστεφάνωσαν. πλήρεις ἐποίησαν, *ἐπλήρω‐ σαν (Α 470) ASn
epsilon 4467	ἔπεστιν· ἐπέτυχεν (4. Macc. 1,10)
epsilon 4468	*ἐπεστιασόμεθα· εὐωχούμεθα AS
epsilon 4469	*ἐπέστιον· ἔποικον AS. κατάλυμα S
epsilon 4470	*ἐπεστράτευσαν· ἐπολέμησαν (Iesai. 29,7 ..) ASvg
epsilon 4471	ἐπ’ ἐσχαρόφιν· ἐπὶ ἐσχάρᾳ (ε 59)
epsilon 4472	ἕπ〈εται〉· ἀκολουθεῖ ASvg. συνεπάγεται. πρέπει
epsilon 4473	ἑπέται· ἀκόλουθοι, θεράποντες. ἐφέται· οἱ τὰς φονικὰς δίκας δικάζοντες
epsilon 4474	ἐπετέτακτο· ἐν τάξει ἢ ὄπισθεν ἠκολούθει (Xen. Hell. 1, 6, 30)
epsilon 4475	*ἐπέτειον· ἐπὶ τοῦ νῦν ἔτους (Deut. 15,18) ASvgn
epsilon 4476	ἐπέταξεν· ἐνετείλατο (Ps. 106,29)
epsilon 4477	*ἐπέτελλεν· ἐνετέλλετο (Δ 229) n
epsilon 4478	*ἐπετέλλετο· παρήγγειλε ASn. παρετίθετο (Δ 301) An
epsilon 4479	[*ἐπετέμετο· παρήγγειλεν A ἐπετίμησεν]
epsilon 4480	*ἐπετήδευσεν· ἐμηχανήσατο. ⸤ἐσπούδασεν (Esth. 8,12 m) AS
epsilon 4481	ἐπετιμήσατο· τιμωρίαν ἐπέθηκεν	146 in vol. 2
epsilon 4482	ἐπετοξάζοντο· *ἐτόξευον, ἐστοχάζοντο AS. ἐφώρμων τόξοις καὶ δόρασι βάλλειν ἢ τιτρώσκειν (Γ 79)
epsilon 4483	ἐπέτρεψεν· ἐπέτρεπεν. ὑπεχώρει (Κ 116)
epsilon 4484	ἐπέτριψαν· ἦραν
epsilon 4485	*†ἔπεττον· ἐπίτινων† AS
epsilon 4486	[ἐπέβεις· ἐπιβάται. ἐπίβησαν
epsilon 4487	ἐπεβήσαντο· ἐπήρχοντο
epsilon 4488	ἐπεβήσατο· ἐπέβη
epsilon 4489	ἐπεβῆσαι· ἐπεβῆναι ἐποίησεν
epsilon 4490	ἐπέβρυσεν· ἐπεβάρυσεν]
epsilon 4491	*ἐπετώθαζεν· ἐπενέβη. ἐπέπληττεν. ἐπέχαιρεν ASPvg
epsilon 4492	*ἕπευ· ἕπου, ἀκολούθει (Κ 146) S
epsilon 4493	ἐπευθόμεθα· ἠκούομεν (S)
epsilon 4494	*ἐπευκτή· ἐπιθυμητή (Ierem. 20,14) r. ASvg
epsilon 4495	ἐπευνακτοί· οἱ συγκοιμηταί
epsilon 4496	ἐπ’ εὐνάων· ἐπὶ τῶν ἀγκυρῶν (Ξ 77)
epsilon 4497	*ἐπεύξατο· ἐκαυχήσατο (Υ 388) n
epsilon 4498	ἐπ’ εὐρέα· ἐπὶ τὰ πλατέα (Β 159)
epsilon 4499	ἐπ’ Εὐρυγύῃ ἀγών· Μελησαγόρας (fr. 330,2 J.) τὸν Ἀν‐ δρόγεων Εὐρυγύην εἰρῆσθαί φησι τὸν Μίνωος, ἐφ’ ᾧ τὸν ἀγῶνα τίθεσθαι ἐπιτάφιον Ἀθήνησιν ἐν τῷ Κεραμεικῷ. καὶ Ἡσίοδος· Εὐρυγύης δ’ ἔτι κοῦρος Ἀθηνάων ἱεράων (fr. 104 Rz.)
epsilon 4500	ἐπ’ εὐσεβίῃ· ἐπ’ εὐσεβείᾳ (Greg. Naz. c. 2, 1, 10, 3 ..)
epsilon 4501	ἐπεύχεο· καυχῶ (ψ 59)
epsilon 4502	ἐπεύχεται· καυχᾶται (Ε 119)
epsilon 4503	ἐπεφάνη· ἐπ’ αὐτοφώρῳ ὤφθη (ep. Tit. 2,11)
epsilon 4504	*ἐπευφήμησεν· ἐν εὐφήμῳ βοῇ εἶπεν (Α 22) (gn)
epsilon 4505	ἐπάφεσαν· ἐφῆκαν
epsilon 4506	ἐπέφλυσεν· βλαστῆσαι ἐποίησεν
epsilon 4507	*ἔπεφνεν· ἐφόνευσεν ASn, ἀνεῖλεν, ἀπέκτεινεν (Δ 397) ASvg
epsilon 4508	*ἐπέφραδεν· διεσάφησεν gn εἶπεν (Λ 795) g
epsilon 4509	*ἐπέφραδον· εἶπον ASn. ἐπέγνωσαν (Κ 127)
epsilon 4510	*ἐπέφρασαν· διεσήμαναν AS. εἶπον A
epsilon 4511	*ἐπεφύοντο· ἐπήρχοντο ASvgn
epsilon 4512	*ἔπεχε· ἐπίκεισο ASPgn. πρόσεχε. κάτεχε. ⸤ἐπίμενε (Sir. 5,1 ..) vg
epsilon 4513	†ἐπεχερ· ἀκόλουθον
epsilon 4514	*ἐπέχει· ἐπιμένει (Iob 27,8) ASvg	147 in vol. 2
epsilon 4515	ἐπέχεται· κωλύεται
epsilon 4516	ἐπεχείρεον· ἐπετίθεσαν. ἐπεχείρουν (ω 386)
epsilon 4517	ἐπεχθισμένου· βάρος βαστάζοντος b
epsilon 4518	*ἐπέχοντες· κρατοῦντες (ep. Phil. 2,16) AS
epsilon 4519	*ἐπεχωρίαζεν· ἐπεδήμει AS
epsilon 4520	*ἐπέχραον· ἐπεβάρησαν ASg ἐπῆλθον (β 50)
epsilon 4521	ἐπέχραον· ἐπέθεντο. ὥρμησαν. ἄθροι ἐπέστησαν (Π 352)
epsilon 4522	ἔπεψεν· ἐπραΰνθη n
epsilon 4523	ἐπέων· λέξεων, λόγων (Λ 702 ..)
epsilon 4524	†ἐπεβαλλομένη· ἐνθεαζομένη
epsilon 4525	ἐπηβολή· μέρος. ἢ ἐπιβολή
epsilon 4526	ἐπήβολος· *ἔμπειρος AS ἐπιστάτης. δεσπότης A. μέτοχος. ἐπι‐ βολὴν ἔχων. δεσπόζων (β 319)
epsilon 4527	*ἐπηβόλους· ἐπιτευκτικούς (gn), ἐπιτηδείους n, ἢ ἐπιτυχεῖν μέλλοντας· βάλλειν γὰρ τὸ ἐπιτυγχάνειν AS
epsilon 4528	*ἐπήγαγεν 〈λίβα·〉 ἐπήνεγκεν 〈ἄνεμον〉 (Ps. 77,26) AS
epsilon 4529	ἐπήγαγον· ἐπηγαγόμην εἰς τὸ πεῖσαι (ξ 392)
epsilon 4530	ἐπηγανίδες· †ἐπινύγματα
epsilon 4531	ἐπηγγελλόμην· παρεκάλουν. ἐπέστελλον. Σοφοκλῆς Ἠλέκτραι (1018)
epsilon 4532	*ἐπήγετο· ἐπεφέρετο ASvg
epsilon 4533	ἐπηγκενίδες· τὰ διηνεκῆ τῆς σχεδίας ξύλα. αἱ εἰς μῆκος καθηλού‐ μεναι σανίδες. οἱ δὲ τὰ παραθέματα, ἢ πλάγια (ε 253)
epsilon 4534	ἐπηγμένως· κατασπουδαζόντως
epsilon 4535	ἐπηγορίαν· ὀνομασίαν r
epsilon 4536	*ἐπῄει· ἐπήρχετο (Eur. Phoen. 1164) r. ASv
epsilon 4537	*ἐπῄεσαν· ἐπήρχοντο (λ 233) r. Agn
epsilon 4538	ἐπηετανόν· συνεχές. ἀδιάλειπτον. παρατεταμένον διὰ παντὸς τοῦ χρόνου. δαψιλές (δ 89 ..)
epsilon 4539	*ἐπηετανῶν· ἀδιαλείπτων AS
epsilon 4540	†ἐπιεθανις· λεπτὸν πρόβατον
epsilon 4541	ἐπ’ ἤϊα· ἐπὶ σιτία
epsilon 4542	ἐπήκοοι· κριταί. καὶ οἱ μάρτυρες. καὶ οἱ δικάζοντες
epsilon 4543	Ἐπήκοος· Ἀφροδίτη ἐν Καρχηδόνι
epsilon 4544	[ἐπηκουρία· βοήθεια. συμμαχία]	148 in vol. 2
epsilon 4545	ἐπήκρισεν· ἐπ’ ἄκρον ἤγαγεν. τέλος ἐπέθηκεν (Aesch. Choe. 932)
epsilon 4546	*ἐπήλεγεν· ἐπῇρεν. ἐκίνησεν AS
epsilon 4547	ἐπηλήθισεν· ἠλήθευσεν
epsilon 4548	ἐπῆλθε· κατέλαβεν
epsilon 4549	ἐπῆλθέ μοι· ἦλθέ μοι
epsilon 4550	ἐπηλύγαιον· ἐπινεφές. σκοτεινόν
epsilon 4551	ἐπηλυγασάμενος· ἐπίπροσθεν 〈ποιησάμενοσ〉
epsilon 4552	ἐπήλπιζον· ἠλπιδοποίουν
epsilon 4553	*ἐπηλυγίζονται· ἐπισκιάζονται ASn. ἐπικρύπτονται
epsilon 4554	ἐπήλυδας· νεωστὶ ἐλθόντας ἐξ ἑτέρας γῆς. ἐπιλεκτούς. ἢ οὐκ ἰθαγενεῖς
epsilon 4555	*ἔπηλυς· ξένος APgn, νεωστὶ ἐλθών ASn, ἄλλοθεν ἐλθών g
epsilon 4556	ἐπηλυσία· ἐπῳδὴ φαρμάκων. ἢ ἔφοδός τινος
epsilon 4557	ἐπήλυσις· ἔφοδος. ἐπαγωγή
epsilon 4558	*ἐπήλυθεν· ἐπῆλθεν g
epsilon 4559	*ἐπήλυτος· ἔποικος An. προσήλυτος r
epsilon 4560	ἔπηλις· τὸ πῶμα τῆς λάρνακος (Soph. fr. 944)
epsilon 4561	ἐπ’ ἤματος· τὸ ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ ποιῆσαί τι
epsilon 4562	*ἐπημοιβοί· ἐνηλλαγμένοι (Μ 456) g
epsilon 4563	ἐπ’ ἤματι· ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ (Τ 229)
epsilon 4564	ἐπημοιβοί· διπλοῖ. παράλληλοι. ἀλλασσόμενοι
epsilon 4565	ἐπημύει· ἐπικατακλίνει (Β 148). [ἐπιστενάζει. ἐπιγογγύζει.] ἐμπίπτει
epsilon 4566	*ἐπήμυνον· ἐβοήθουν r. ASPn
epsilon 4567	*ἐπήν· ἐπειδάν (Α 168) r. Sn
epsilon 4568	*ἐπῄνεον· ἐπῄνουν (Γ 461) AS
epsilon 4569	ἐπήνθησεν· ἐβλάστησεν
epsilon 4570	[ἐπήνιον· προσορμηστήριον. τόπος παραθαλάσσιος]
epsilon 4571	ἐπήν κεν· ἐπάν, ὅταν (Greg. Naz. c. 1, 2, 15, 17)
epsilon 4572	ἐπήνυσεν· ἐπετέλεσεν r
epsilon 4573	ἔπηξεν· ἔστησεν (Ν 570) r
epsilon 4574	*ἐπήπυον· ἐπεβόων (Σ 502) ASg
epsilon 4575	*ἐπήρατε· καλέ AS	149 in vol. 2
epsilon 4576	*ἐπηρᾶτο· ἐκρέμασεν AS
epsilon 4577	ἐπήρατον· ἐπέραστον (Σ 512)
epsilon 4578	*ἐπηράτου· ἐπεράστου (Ι 228) ASvgn
epsilon 4579	ἐπηρεάζει· βιάζει
epsilon 4580	ἐπήρεια· βία
epsilon 4581	ἐπῆρεν· ἀνέπεισεν (4. Regn. 14,10)
epsilon 4582	*ἐπήρετο· ἐπηρώτα r. AS
epsilon 4583	ἐπήρετμοι· ἐπίκωποι (β 403)
epsilon 4584	[ἐπηρέσιον· τὸ προσκεφάλαιον]
epsilon 4585	ἐπηρέσσατο· εὐαρέστους ἐποίησεν
epsilon 4586	ἐπηρεφέας· ἐπεστεγασμένας
epsilon 4587	[ἐπηρεφέος· ἐπεστεγασμένους]
epsilon 4588	*ἐπήρθη· ὑψώθη (2. Regn. 5,12 ..) AS
epsilon 4589	*ἐπήρκεσεν· ἐβοήθησεν (Β 873) g
epsilon 4590	ἐπῆρξε· κατῆρξεν
epsilon 4591	*ἐπῆρσεν· ἐφήρμοσεν. ἐπέρασεν (Ξ 167) AS
epsilon 4592	*ἐπηρτημένην· ἐπικειμένην ASPg. ἐπικρεμαμένην SP (Av)
epsilon 4593	ἐπήρτυεν· ἐφήρμοζεν (θ 447)
epsilon 4594	*ἐπήρωσεν· ἐκάκωσεν (4. Macc. 18,21) AS
epsilon 4595	ἐπησθεῖεν· ἐπιχαρεῖεν
epsilon 4596	*ἐπησθέντες· χαρέντες ASn
epsilon 4597	*ἐπῄσθετο· 〈ἔγνω〉 AS
epsilon 4598	ἐπήσκηται· ἐπικεκαλλώπισται. κεκόσμηται (ρ 266)
epsilon 4599	[ἐπιστάν· ἐπὶ πολὺ ἀνατεταμένον]
epsilon 4600	ἐπῇσται· ἐπιδέδεται ἐπῳδῇ
epsilon 4601	ἐπητέος· εὐλογίστου. εὐγνώμονος, συνετοῦ. πρᾴου (φ 306 v. l.)
epsilon 4602	ἐπητές· αἴσιον
epsilon 4603	ἐπητής· σώφρων. λόγιος. ἀληθής. δίκαιος. φρόνιμος. παρὰ τὰ ἔπη. πρᾷος. χρηστός (ν 332)
epsilon 4604	*ἐπήτριμα· ἄλλα ἐπ’ ἄλλοις, πυκνά (Σ 552) g
epsilon 4605	ἐπίτριπτος· λόγιος. πανοῦργος
epsilon 4606	*ἐπηύδων· ἐπεφώνουν ASPn
epsilon 4607	ἐπηύρουν· ἐπέτυχον r παρὰ τὸ ἐπαυρεῖν
epsilon 4608	ἐπήορα· κρεμάμενα. μετέωρα
epsilon 4609	*†ἐπήωρσαν· ἐφόρμησαν n	150 in vol. 2
epsilon 4610	ἔπι· ἔπεστιν (Α 515) S, ἔνεστι. καὶ ἐπὶ τόπῳ ἡ πρόθεσις ἐπί· ‘αὐτὰρ ἐπὶ κρατὸς λιμένος ῥέει‘ (ι 140)
epsilon 4611	ἐπιαλές· τερπνόν
epsilon 4612	ἐπιάλης· ὁ ἐφιάλτης· ὃν Αἰολεῖς †ἐφέλην, ἄλλοι ἐπιάλ‐ λην, καὶ ἐπωφέλην καλοῦσιν
epsilon 4613	*ἐπιαλμένον· ἐφαλλομένον (Η 15) S
epsilon 4614	ἐπιανδάνει· συναρέσκει (Η 407)
epsilon 4615	†ἐπιανέω· ἐπιτρέπω
epsilon 4616	[ἐπὶ ἂρ τμάγεν· ἐπειδὴ ἐχαρίσθησαν]
epsilon 4617	Ἐπίασσα· Δήμητρος ἐπώνυμον
epsilon 4618	ἐπίασσεν· ἐβόησεν
epsilon 4619	ἐπίαχον· ἐπεβόησαν (Ξ 148)
epsilon 4620	*ἐπιβάθρα· ἐπίβασις (AS) g
epsilon 4621	ἐπίβαθρον· μισθὸς τῆς βάσεως τῆς εἰς τὴν ναῦν, τουτέστιν ναῦλον (ο 449)
epsilon 4622	ἐπίβδαι· αἱ μεθέορτοι ἡμέραι· ἀπὸ τοῦ ἐπιβιβάζεσθαι ταῖς ἑορταῖς οὐκ οὔσας ἐξ αὐτῶν. ἢ ἐπίδαι κατὰ πρόσθεσιν τοῦ
1	β, διὰ τὸ ἐπὶ τῇ δαιτὶ καὶ ἑορτῇ ἄγεσθαι αὐτάς
epsilon 4623	*ἐπιβαλεῖ· ἐπιρρίψει (Prov. 20,26 ..) AS
epsilon 4624	ἐπίβαλοι· πτέρναι
epsilon 4625	ἐπιβαλλόμενος· ἐπιβολὴν κατὰ πρόθεσιν ἔχων. ἐπιθυμῶν (Ζ 68)
epsilon 4626	ἐπίβαμα· ὑποπόδιον
epsilon 4627	ἐπίβασιν· ἀνάβασιν. *βάδισιν (Ps. 103,3) AS
epsilon 4628	ἐπιβασκέμεν· [φθονεῖν]. ἐπιβιβάζειν (Β 234)
epsilon 4629	ἐπιβατεύουσιν· ἀμφισβητοῦσι q. ζητοῦσι
epsilon 4630	ἐπιβάτην· τὴν πτέρναν τοῦ ποδός
epsilon 4631	ἐπιβάτης· *ἐπὶ νῶτον βαίνων AS. ἢ ὁ μὴ κωπηλάτης, ἀλλὰ πλέων μαχητής (Ezech. 27,29)
epsilon 4632	ἐπιβατόν· ὁδευομένην
epsilon 4633	ἐπιβήματα· εἴδη χορικῆς ὀρχήσεως
epsilon 4634	Ἐπιβήμιος· Ζεὺς ἐν Σίφνῳ	151 in vol. 2
epsilon 4635	[ἐπιβήσει· ἐπιβαρήσει Sn. ἐπισχύσει] S
epsilon 4636	ἐπιβήσομαι· καταφύγω
epsilon 4637	ἐπίβησον· μετασχεῖν ποίησον (Θ 285)
epsilon 4638	*ἐπιβιβῶ· ἀναφέρω (Ose. 10,11) AS
epsilon 4639	ἐπιβατικά· ἃς ἡμεῖς λέγομεν παρενθήκας, ἐπὶ τῶν ἐμπορι‐ κῶς πλεόντων
epsilon 4640	[ἐπιβλάς· συννεφὲς νιφετῷ]
epsilon 4641	ἐπίβλημα· πῶμα. ἢ ⸤ῥάκος (Matth. 9,16) r
epsilon 4642	ἐπιβλής· μοχλός (Ω 453) Sp
epsilon 4643	ἐπιβλήτης· δοκός. μοχλός
epsilon 4644	ἐπιβλύξ· συνεχής (Pherecr. fr. 130,4)
epsilon 4645	ἐπιβοᾷ τὸν Μύσιον· ὅταν θρηνῶσιν αἱ Μυσαί, τὸν Μύσιον [τὸν] Ὕλαν ἀνακαλοῦνται
epsilon 4646	ἐπιβλαί· περόναι
epsilon 4647	*ἐπιβόλαια· ἐπιβλήματα (Ezech. 13,18 ..) AS
epsilon 4648	Ἐπιβολεύς· ὁ Ἡρακλῆς παρὰ Θουρίοις
epsilon 4649	ἐπιβολή· ὁρμή (AS). ἐγγραφή. ⸤ζημία A
epsilon 4650	ἐπιβουλεύε ι· ὁρμᾷ. ζημιοῖ
epsilon 4651	ἐπίβουλο ς· ἐχθρός (ASgn). ἐπηρεάζων (A). λοίδορος (3. Regn. 5,18)
epsilon 4652	ἐπιβόλως· φρονίμως
epsilon 4653	ἐπιβότορι· ποιμένι S, βοσκήτορι. ἐνόρχει, μὴ ἐκτετμημένῳ, ἐπιβαίνοντι
epsilon 4654	ἐπιβοῶνται· ἐπικαλοῦνται
epsilon 4655	ἐπιβρέμοντες· ἐπηχοῦντες
epsilon 4656	ἐπιβρέξαι· ἐπαρύτειν. βρέξαι
epsilon 4657	[ἐπὶ βρεχμόν]· ἐπὶ βρέγμα. ἐπὶ στόμα καὶ κεφαλήν (Ε 586)
epsilon 4658	*ἐπιβρίσει· ἐπισχύσει. ἐπιβαρήσει (Ε 91) Ag
epsilon 4659	*ἐπιβρίθων· ἐπιβαρῶν (Iob 29,4) ASvg
epsilon 4660	ἐπιβρέμει· ἐπιφωνεῖ (Eur. Bacch. 151)
epsilon 4661	ἐπιβρῖσαι· ἐπαγαγεῖν. ἐπελθεῖν. ἐπιστηρίξαι. ἐπιβαρεῖν. ἐφορ‐ μῆσαι. βιάσασθαι
epsilon 4662	*ἐπιβυσάτωσαν· φραξάτωσαν ASn. φιμωσάτωσαν AS
epsilon 4663	ἐπιβωμίζοντι· θύοντι
epsilon 4664	ἐπιβώσομαι· ἐπικαλέσομαι (n), ἐπιβοήσομαι (α 378)	152 in vol. 2
epsilon 4665	ἐπίβωτος· λεῖος, ὁμαλός
epsilon 4666	ἐπιβώτορι μήλων· βοσκήτορι τῶν ποιμνίων. ἐπιστάτῃ. ἢ ἐφιππαστῆρι. οἱ γὰρ τῶν βασιλέων υἱοὶ πρῶτον ἐπὶ τῶν κριῶν ἱππεύειν ἐμάνθανον (ν 222)
epsilon 4667	ἐπιγαμία· *συγγένεια ASb. ἢ τὸ παρ’ ἀλλήλων ἄγεσθαι
epsilon 4668	ἐπίγαμος· πατρωὸς 〈ἐπιγήμασ〉
epsilon 4669	*ἐπιγάνυσθαι· χαίρειν AS (ng)
epsilon 4670	ἐπίγαυρον· ἰσχυρόν (s)
epsilon 4671	ἐπιγαυρωθείς· ἐπαρθείς
epsilon 4672	ἐπιγεινομένοις· ἐπιγενομένοις (Κ 71)
epsilon 4673	ἐπιγελαστάς· ὁ καταγελῶν. Λάκωνες
epsilon 4674	ἐπιγλωσσώμεναι· ἐπιλαλοῦσαι
epsilon 4675	ἐπιγλωσσῶ· ἐποιωνίζου διὰ γλώττης. Αἰσχύλος Ἡρακλείδαις (fr. 77)
epsilon 4676	ἐπιγνάμψασα· ἐπικατακλάσασα. συμπείσασα. στυγνάσασα (Α 569)
epsilon 4677	ἐπιγνάμψω· ἐπικλάσω
epsilon 4678	ἐπίγνωθι· μάθε, γνώρισον (Gen. 31,32 ..)
epsilon 4679	ἐπιγνώμη· συγγνώμη. διάγνωσις
epsilon 4680	*ἐπιγνώμονος· συνετοῦ. γνῶσιν ἤτοι γνώμην ἔχοντος AS
epsilon 4681	ἐπιγνώμων· ἐπόπτης
epsilon 4682	ἐπειγομένων· ἐπὶ πάντων σπευδόντων
epsilon 4683	ἐπιγονή· γέννημα (Am. 7,1)
epsilon 4684	ἐπὶ γούνασι· παρὰ γόνασιν (Ζ 92)
epsilon 4685	ἐπιγουνίδα· τὸ ἐπάνω τοῦ γόνατος g. Λέγει δὲ τὸν μηρόν, ἀφ’ οὗ ἐκδεκτέον τὴν τοῦ σώματος εὐεξίαν (ρ 225)
epsilon 4686	*ἐπιγράβδην· ἐπ’ ἄκρων ξύσαι, ἐπιξεστικῶς (Φ 166) r. ASn
epsilon 4687	ἐπιγράμματα· αἱ ἐπιγραφαί
epsilon 4688	ἐπιγραφεύς· ζωγράφος
epsilon 4689	ἐπιγράψαι· ἐπιτελεῖν. ἐπιξύσαι (Ν 553)
epsilon 4690	ἐπιγράφεται· ξύεται, χαράσσεται. *ὀνομάζεται AS
epsilon 4691	ἐπιγύων· τῶν πρυμνησίων κάλων, ἅ τινες πείσματα καλοῦσιν
epsilon 4692	ἐπίδαιτρον· ὄψον
epsilon 4693	ἐπιδαιτήσομαι· ἐπιστελῶ. εὐωχηθήσομαι
epsilon 4694	†ἐπιδακρυνθέντα· ἐπιγραφέντα
epsilon 4695	ἐπίδαλον· λοιμικόν	153 in vol. 2
epsilon 4696	Ἐπιδαύριον· τὸ Τροιζηνικόν
epsilon 4697	*Ἐπιδαύριοι· ἔθνος Πελοποννήσου AS
epsilon 4698	Ἐπίδαυρος· πόλις ἐν Ἄργει (Β 561)
epsilon 4699	ἐπιδαψιλεύσει· μεγαλοψυχήσει
epsilon 4700	ἐπιδαψιλευόμενος· μεγαλοψυχούμενος. ἐπιχορηγὼν πλου‐ σίως
epsilon 4701	*ἐπιδεᾶ· ἐνδεῆ. ἐλλιπῆ ASvgn
epsilon 4702	*ἐπιδείκνυται· φανεροποιεῖ AS
epsilon 4703	*ἐπιδεικτιῶντα· ἐπιδείκνυσθαι θέλοντα AS, [ἢ θέλων]
epsilon 4704	ἐπίδειξις· ἐπιδεικτικός
epsilon 4705	ἐπιδινήσας· συστρέψας. συσσείσας
epsilon 4706	ἐπὶ δὲ κληῖδ’ ἐτάνυσσεν ἱμάντι· τὴν δὲ κληῖδα παρήγαγε τῷ ἱμάντι (α 442)
epsilon 4707	ἐπιδεκτικός· ἐπίδεκτος
epsilon 4708	ἐπιδέξιος· καλός, ἀγαθός. εὔμορφος
epsilon 4709	*†ἐπιδεξιπολίης· ἐκ τῶν δεξιῶν μερῶν περιστρέψας A
epsilon 4710	ἐπίδεσον· ἐπίστρεψον
epsilon 4711	ἐπιδευεῖς· ἐνδεεῖς S, χρῄζοντες (Ν 622)
epsilon 4712	ἐπιδεύετο· ἐπιδεής, ἢ ἐλλιπὴς ἦν (Ω 385)
epsilon 4713	[ἐπιδεύσω· ἐπικρύψω]
epsilon 4714	*ἐπὶ δ’ ἕψονται· ἐπακολουθήσουσιν (Δ 63) ASn
epsilon 4715	†ἐπιδεῦσαι· ἐπιστρέψαι
epsilon 4716	ἐπίλεκτον· ἐπίσημον. μέγα
epsilon 4717	ἐπιχειλέα σκύφον· τὸν μὴ κενόν
epsilon 4718	ἐπὶ Δελφινίῳ· τοῦτο δικαστήριον, ἐφ’ οὗ οἱ ὁμολογοῦντες πεποιηκέναι φόνους ἐκρίνοντο
epsilon 4719	ἐπιδεχόμεθα· προσδοκῶμεν
epsilon 4720	ἐπιδειπνίς· Μακεδονικὸς κώθων, ἥδυσμα. †ἐθισμός
epsilon 4721	ἐπιδημεύεις· ἐν τῷ δήμῳ ἀναστρέφεις (π 28)
epsilon 4722	ἐπιδημία· παρουσία
epsilon 4723	*ἐπιδήμιον· κοινόν, δημόσιον Σ ἢ ἐμφύλιον ASg
epsilon 4724	ἐπιδημίου· ἐνδήμου. ἐμφυλίου. καὶ μὴ πρὸς πολεμίους γινο‐ μένου (Ι 64)
epsilon 4725	ἐπίδημον· ὡς ἐπὶ πολὺ [ἢ] τὸν ὑπὸ δήμου τεταγμένον. ἢ *ἐν
epsilon 4725	τῷ δήμῳ ὄν (n)	154 in vol. 2
epsilon 4726	ἐπὶ Δηλίῳ μάχη· Δήλιον, τὸ ἐν Βοιωτίᾳ τοῦ Ἀπόλλωνος ἱερόν, ὃ ἐτείχισαν Ἀθηναῖοι. καὶ περὶ αὐτοῦ Βοιωτοῖς μαχεσθέν‐ τες ἡττήθησαν Ἱπποκράτους στρατηγοῦντος
epsilon 4727	*ἐπιδικάζεται· ἀντιποιεῖται ASvg
epsilon 4728	ἐπίδικος· †ἥτις οὐκ ἔστιν ἄνευ δικασίας. παῖς, εἰς πλείους συγ‐ γενεῖς καὶ οὐσίας ἐστὶ δικάζοντες†
epsilon 4729	[ἐπὶ δή· ἐπὶ πολύ]
epsilon 4730	*ἐπιδίφρια· τὰ ἐπὶ τῷ ἁρματείῳ δίφρῳ (ο 51) (r) g
epsilon 4731	ἐπιδιφριάδος· ἐκ τῆς περιφερείας τοῦ ἅρματος (Κ 475)
epsilon 4732	†ἐπίδναι· πέλειαι ἢ πίλαι†
epsilon 4733	ἐπίδοκα· προσδόκιμα
epsilon 4734	ἐπιδοκίδες· προσδοκίαι
epsilon 4735	ἐπίδοξα· προσδοκώμενα
epsilon 4736	*ἐπίδοξος· προσδόκιμος Σ
epsilon 4737	*ἐπιδορατίς· ὁ σίδηρος τοῦ ἀκοντίου, τὸ ἄνω ASvg 〈μέροσ〉 vg
epsilon 4738	ἐπιδορπίσασθαι· ἐπιδειπνῆσαι
epsilon 4739	ἐπιδορπίσματα· τραγήματα, ἐπίδειπνα
epsilon 4740	ἐπίδοσις· ἡ προῖξ. καὶ *αὔξησις vS (Ag)
epsilon 4741	ἐπιδούριτον· ἐπιπαραστροφίδα
epsilon 4742	ἐπιδραμέτην· ἐπεδίωκον. ἐπήρχοντο (Ψ 418)
epsilon 4743	ἐπιδράμωμεν· ἐπιδιώξωμεν
epsilon 4744	ἐπιδράττονται· κρατοῦνται
epsilon 4745	*ἐπιδρομάδην· παρέργως. κατὰ σπουδήν (Greg. Naz. c. 2, 2, 7,304) ASPvg
epsilon 4746	ἐπιδρομή· ἔφοδος. ἁρπαγή. *ἐπίβασις (AS)
epsilon 4747	ἐπίδρομον· κατωφερές, καθ’ ὅ ἐστιν ἐπιδραμεῖν κατερχόμενον ἀπὸ τοῦ τείχους. ὡς· ‘καὶ ἐπίδρομον ἔπλετο τεῖχοσ‘ (Ζ 434). καὶ τὸ ἱστίον τὸ ἐν τῇ πρύμνῃ κρεμάμενον, ὃ καλοῦσι σίφαρον καὶ ἔλασσον
epsilon 4748	ἐπιδυοχεῖν· ἐπιπωμάζειν
epsilon 4749	ἐπιδώμεθα· ἐπιδῶμεν θεούς, ἴδωμεν (Χ 254)
epsilon 4750	Ἐπιδώτας· Ζεὺς ἐν Λακεδαίμονι
epsilon 4751	*ἐπίεζεν· ἐξεπίασεν (Π 510) S	155 in vol. 2
epsilon 4752	ἐπιεικέα· τὸν ἀστεῖον. ἢ τὸν ἀψευδῆ. ἄλλοι τὸν ἐγχωροῦντα καὶ πρέποντα (Ψ 246)
epsilon 4753	ἐπιεικές· *καθῆκον, πρέπον, προσῆκον (Α 547) ASvg, ἱκανόν. ἐπεοικός. προσηνές. εὔγνωμον. μέτριον. εὐφυές. σπουδαῖον. πρᾷον. ἀγαθόν
epsilon 4754	*ἐπιεικτά· φορητά, ὑποχωρητά (θ 307) g
epsilon 4755	*ἐπιεικεύσατο· ἠγάθυνεν (2. Esdr. 9,8) AS
epsilon 4756	ἐπιεικῶς· πάνυ, λίαν πρᾴως (1. Regn. 12,22 v. l.)
epsilon 4757	ἐπιειμένε· ἠμφιεσμένε, ἐνδεδυμένε (Α 149)
epsilon 4758	ἐπιείξας· ἐπιδεικτικῶν. κενοδοξῶν
epsilon 4759	ἐπιεισαμένη· ἐφορμήσασα (Φ 424) S, ὁμοιωθεῖσα
epsilon 4760	ἐπιείσεται· ἐπελεύσεται
epsilon 4761	ἐπιείστορε· ἐπιμάρτυρας. δυϊκῶς ἡ λέξις
epsilon 4762	*ἐπιέναι· ἐπελθεῖν r. ASPvg
epsilon 4763	†ἐπὶ ἐπιτοῦτο· ὑπέρθεσις. Λάκωνες†
epsilon 4764	ἐπίεσσαν· ἐπήρχοντο
epsilon 4765	ἐπιέπεται· ἀκολουθεῖ
epsilon 4766	ἐπιέσασθαι γῆν· ταφῆναι (Alcae. fr. 129,17 L.—P.?)
epsilon 4767	ἐπιεσάμενος· λαβόμενος
epsilon 4768	ἐπιέψω· ἐπιτελέσω
epsilon 4769	†ἔπιξα· ὄρνεα. Κύπριοι
epsilon 4770	ἐπιζάξ· ἐπὶ τὰ ἀριστερά. καὶ ἐπ’ εὐθείας. καὶ ἐπὶ τὴν σύντομον. καὶ ἐπίτηδες. ἐκ πλαγίου. ἢ συντόμως. Ἀθηναῖοι
epsilon 4771	ἐπιζαφελές· θυμῶδες, ὀργίλον S. χαλεπόν. ἰσχυρόν. ἐπίκοτον
epsilon 4772	*ἐπιζαφελῶς· ηὐξημένως ἄγαν (Ι 512) AS
epsilon 4773	ἐπιζευκτήρ· σπεῖρα. καὶ σειρά
epsilon 4774	ἐπιζύγιον· μέρος τῆς νεώς
epsilon 4775	†ἐπιζυγκεῖν· ἐπισκαρδαμύττειν. ἐπιστέγειν. ἐπικατακλείειν
epsilon 4776	ἐπιζυγοῦσα· ἐπικλείουσα. μύουσα
epsilon 4777	ἐπιζυγῶν· ἀπολαμβάνων. συνέχων
epsilon 4778	ἐπηγορέων· κατηγορῶν
epsilon 4779	ἐπίηλεν· ἐπεξέτεινεν. ἔπεμψεν. ἐπήγαγεν. ἐπηύξησεν (χ 49)
epsilon 4780	ἐπίηρα· τὴν μετ’ ἐπικουρίας χάριν r μεγάλην (Α 572), ἢ ἐκ τῆς περιουσίας ὡς Ἀντίμαχος (fr. 143 Wyss)
epsilon 4781	ἐπιήρανα· ἐπικουρητικὰ τῆς ψυχῆς· ‘ποδῶν ἐπιήρανα θυμῷ
epsilon 4781	ποδάνιπτρα‘ (τ 343)	156 in vol. 2
epsilon 4782	ἐπιήρανος· ἐπίκουρος. ἐπιθυμητός
epsilon 4783	ἐπίηρος· βοηθός. χάριν ἀποδιδούς
epsilon 4784	ἐπιήρανα· ἐπιχάριτα
epsilon 4785	[ἐπιθαγγάνει· ἐφάπτεται]
epsilon 4786	Ἐπιθαλαμίτης· Ἑρμῆς ἐν Εὐβοίᾳ
epsilon 4787	ἐπιθάλπωντι· ἐπιφλεγμαίνωσιν
epsilon 4788	ἐπιθαλπές· τερπνόν s
epsilon 4789	*ἐπὶ θάτερα· ἐπὶ τὰ ἕτερα ASvg
epsilon 4790	*ἐπιθαρσύνων· προτρεπόμενος (Δ 183) (n)
epsilon 4791	*ἐπιθάνατος· προσδοκώμενος ἀποθανεῖν Σ
epsilon 4792	ἐπιθεάζει· θεοὺς ἐπικαλεῖται
epsilon 4793	ἐπίθετα· τὰ 〈μὴ〉 πάτρια ἱερὰ παρὰ Ἀθηναίοις
epsilon 4794	ἐπιθειάσας· κατευξάμενος (Thuc. 2, 75, 1)
epsilon 4795	ἐπίθεος· σημεῖον ἐν θυτικῇ
epsilon 4796	ἐπίθεσις· ὁ τῶν δύο ἀριθμὸς παρὰ τοῖς Πυθαγορικοῖς
epsilon 4797	ἐπίθετον· ἡ στοιβή
epsilon 4798	*ἐπίθεμα· τὸ ἐπιτιθέμενον S
epsilon 4799	*ἐπιθεῖναι· κλεῖσαι (Ε 751) g
epsilon 4800	*ἐπιθέτωσαν· ἀντικείσθωσαν AS
epsilon 4801	ἐπιθήκη· φερνή ... ‘μείζων δ’ ἐπιθήκη‘ (Hes. op. 38o)
epsilon 4802	*ἐπίθημα· πῶμα (Ω 228) (ASn)
epsilon 4803	*ἐπιθήσει· ἐπιβαλεῖ (Δ 190) AS
epsilon 4804	*ἐπιθήσοντας· ἐποξύνοντας. ἐπιφέροντας AS
epsilon 4805	*ἐπιθειάσας· τὸ θεῖον δεξάμενος ASvgn θεοφορηθείς n
epsilon 4806	*ἐπιθιγγάνει· ἐφάπτεται ASPvgn
epsilon 4807	†ἐπιθλάσας· συντόμως εἰπών
epsilon 4808	*ἐπιθολοῦσιν· ἐπισκοτοῦσιν. ταράττουσιν AS (vg)
epsilon 4809	ἐπιθράνιον· μέρος τι τῆς νεώς
epsilon 4810	ἐπιθρέξαντος· *ἐπιδραμόντος An, ἐπιξύσαντος (Ν 409)
epsilon 4811	ἐπιθορνύμεναι· σπερμαίνουσαι καὶ ζωογονοῦσαι· θόρος γὰρ τὸ σπέρμα
epsilon 4812	ἐπιθρᾶξαι· †ἐπιθρύξαι. ἐπινύξαι
epsilon 4813	Ἐπιθριδάκια· ἑορτὴ Ἀπόλλωνος
epsilon 4814	ἐπιθρώσκει· ἐφάλλεται, ἐπιπηδᾷ
epsilon 4815	*ἐπιθρώσκουσιν· ἐπιπηδῶσιν (Ε 772) (gn)	157 in vol. 2
epsilon 4816	ἐπὶ θρωσμῷ πεδίοιο· ὁδῷ πεδίου μὴ ἐπιδρόμῳ (Κ 160)
epsilon 4817	ἐπιθυμελίαν ἀγῶνα· τὴν τῶν διαφραγμάτων στάσιν
epsilon 4818	ἐπιθυμίδες· τὰ παντοδαπὰ στεφανώματα
epsilon 4819	*ἐπιθυμῶν· ὀρεγόμενος (Luc. 16,21) An
epsilon 4820	ἐπιθύω· ὥρμημαι
epsilon 4821	*ἐπίθωνται· σπουδάζουσιν. ἐπιτίθενται (Gen. 11,6 ..) AS
epsilon 4822	[ἐπιθωτάζοντες· ἐπιχλευάζοντες]
epsilon 4823	ἐπιθωΰσσειν· ἐπικελεύεσθαι
epsilon 4824	[ἐπιισθέντες· ἐπιχαρέντες]
epsilon 4825	ἐπιείκελον· ὅμοιον (Α 265 ..)
epsilon 4826	*ἐπιΐστορα· ἔμπειρον (φ 26) vgn
epsilon 4827	*ἐπικαγχάζων· ἐπιγελῶν ASvg
epsilon 4828	ἐπὶ κάρ· ἐπὶ κεφαλήν· δι’ οὗ δηλοῖ τὸ καταφερὲς τοῦ ῥεύματος. *ἐπὶ κάρα (Π 392) vgn
epsilon 4829	ἐπικαρπία· καρποφορία
epsilon 4830	Ἐπικάρπιος· Ζεὺς ἐν Εὐβοίᾳ
epsilon 4831	*ἐπίκαιρος· εὔκαιρος A (vg)
epsilon 4832	ἐπικάρπιον· καρπόν
epsilon 4833	ἐπικάρσια· ‘ἐπικάρσια δὴ προπεσοῦμαι‘ (Com. ad. 640) πλά‐ για, οὐ κατ’ εὐθεῖαν φερόμενα
epsilon 4834	ἐπικαρυκεύεται· ἀρτύει
epsilon 4835	ἐπικαχλάζεται· διακινεῖται
epsilon 4836	*ἐπεί κε λάβῃσιν· ἐπὰν λάβῃ (Ι 324) AS
epsilon 4837	†ἐπικέλια· ἔπερα ἱμάτια
epsilon 4838	ἐπικαταδαρθεῖν· ἀφυπνῶσαι
epsilon 4839	ἐπικεῖραι· διακόψαι. διαφθεῖραι
epsilon 4840	ἐπικεκλιμένας· ἐπικειμένας. ἐπικεκλεισμένας (Μ 121)
epsilon 4841	ἐπικεκόνημαι· ἐξέφθαρμαι, ἀπόλωλα
epsilon 4842	ἐπικέλσαντες· ὁρμήσαντες, ἢ ἐπὶ τὸ ξηρὸν ἀγαγόντες τὴν ναῦν (ι 138)
epsilon 4843	*ἐπικερτομέων· ἐπισκώπτων (Π 744) ASvgn
epsilon 4844	*ἐπικεύσω· κρύψω (Κ 115) ASgn
epsilon 4845	*ἐπὶ κεφαλήν· ταχέως g
epsilon 4846	ἐπικέφαλον· τὸ ἐπικεφάλιον
epsilon 4847	*ἐπικεχήνασι· προσέχουσιν AS
epsilon 4848	*ἐπικήδειον· ἐπιθανάτιον (Eur. Troad. 514) r. ASvgn	158 in vol. 2
epsilon 4849	*ἐπίκηρα· ἐπίνοσα. μοῖρα. ἢ ἐπιθανάτια Avgn
epsilon 4850	ἐπικηραίνειν· ἐπιδυσμεναίνεσθαι
epsilon 4851	*ἐπικήραν· ἐπιμοίραν. ἐπιθανατίαν A σαθράν (AS)
epsilon 4852	ἐπικηρότατοι· ἐπισαθρότατοι
epsilon 4853	ἐπικηρυκεύεται· προκηρύσσεται ns
epsilon 4854	*ἐπικίδναται· σκορπίζεται g ἐφορμᾶται. ⸤ἐφαπλοῦται (Β 850) An
epsilon 4855	*ἐπικίδνανται· ἐφαπλοῦνται S
epsilon 4856	Ἐπικιχράδας· ὁ Ζεὺς ἐν Κῷ
epsilon 4857	ἐπικλασθῆναι· συμπαθῆσαι, ἐλεῆσαι
epsilon 4858	Ἐπικλείδια· ἑορτὴ Δήμητρος Ἀθήνησι
epsilon 4859	†ἐπικλενύσας· ἀπελθὼν λάθρα
epsilon 4860	ἐπικλέπτοιτο· ἐπιθυμοίη
epsilon 4861	ἐπικλεηδόνα· ἐπικληδόνα
epsilon 4862	ἐπίκλην· ἡ ἐπίκλησις παρὰ Ἀττικοῖς
epsilon 4863	*ἐπίκλην· ἐπωνυμίαν ASg
epsilon 4864	*ἐπίκλημα· μέμψις ἢ ἔγκλημα (Eur. Or. 569) ASgn
epsilon 4865	*ἐπίκληρος· ἐνούσιος γυνὴ. ⸤δέσποινα Sb, εἰς ἣν κατήντησαν πολλοὶ κλῆροι ASn
epsilon 4866	ἐπίκλητο ς· *ἐπίξενος ASn. ἔξωθεν ἐπεισερχόμενος (Am. 1,5) ASgn. δαιτυμών. καὶ οἱ σύμμαχοι
epsilon 4867	*ἐπικλινής· ἐπιπίπτων A. προσρέπων An
epsilon 4868	Ἐπικλόπειος· Ζεὺς οὕτως καλεῖται
epsilon 4869	ἐπίκλοπος· δόλιος, πανοῦργος. ἢ ἐπιθυμῶν τοῦ κλέπτειν (φ 397)
epsilon 4870	*ἐπίκλυσις· ἐπιῤῥοή r. AS (vg)
epsilon 4871	ἐπικλυτόν· ἐπονείδιστον. ἐπίδοξον
epsilon 4872	ἐπὶ κοινῆς· ἀντὶ τοῦ κοινῇ
epsilon 4873	ἐπὶ κνάφου ἕλκων· διαφθείρων. τὸ γὰρ πρότερον οἱ γναφεῖς ἀκανθῶν σωρὸν συστρέψαντες, τὰ ἱμάτια ἐπὶ τοῦ σωροῦ ἔκναπτον· ὁ δὲ σωρὸς ἐλέγετο γνάφος. ὁ οὖν Κροῖσος τὸν ἐχθρὸν περιέξαινε ταῖς ἀκάνθαις καὶ οὕτως ἔφθειρεν (Hdt.
5	1,92,4)
epsilon 4874	ἐπικοιμητηριάσασθαι· ὑπηρετικὸν ὄνομα
epsilon 4875	Ἐπικοίνιος· Ζεὺς ἐν Σαλαμῖνι
epsilon 4876	ἐπικομπῶν· ἐπικαυχώμενος (Thuc. 8, 81, 3)	159 in vol. 2
epsilon 4877	†ἐπικόκκουρος· ὁ παρατηρητὴς ἐν σταδίῳ παρὰ Λάκωσιν
epsilon 4878	ἐπίκοπος· χάραγμα ἐκ δευτέρου πληγέν
epsilon 4879	ἐπίκορον· ἐπίκοπον. Πάφιοι
epsilon 4880	*ἐπὶ κόῤῥης· ἐπὶ κεφαλῆς, ἢ γνάθου ASvg
epsilon 4881	†ἐπίκοῤῥι· ἐπὶ κονδυλίῳ†
epsilon 4882	ἐπικόῤῥιστον· κατακονδύλιστον
epsilon 4883	ἐπίκοτα· ἐπίμομφα, ἃ πᾶς ἄν τις μέμψαιτο. Σοφοκλῆς Ναυ‐ πλίῳ καταπλέοντι (fr. 395)
epsilon 4884	ἐπικότως· ἐπιστρεφῶς
epsilon 4885	*ἐπίκουρος· βοηθός (Eur. Andr. 509 ..) r. Avg
epsilon 4886	*ἐπικουρίας· βοηθείας S, συμμαχίας (Sap. 13,18) ASb
epsilon 4887	*ἐπικουρήσοντας· βοηθήσοντας (Ε 614) A
epsilon 4888	*ἐπίκουροι· βοηθοί b, σύμμαχοι (Β 130) Sn. [ἐπίσκοποι. ⸤καὶ ἧλοι ξύλινοι S]
epsilon 4889	ἐπικράδιον· ἐπικάρδιον
epsilon 4890	ἐπίκρανα· περικεφάλαια, καλύμματα. ἐπιστύλια
epsilon 4891	*ἐπικρανεῖς· ἐπιτελέσεις. ἐπιμεληθήσῃ ASn
epsilon 4892	ἐπικρανής· ἐπιμελητής
epsilon 4893	ἐπικρᾶναι· τῇ κεφαλῇ ἐπινεῦσαι. τελέσαι
epsilon 4894	[ἐπίκρανος· ἐπιμελητής. ἐπίχαρις]
epsilon 4895	ἐπικρατεῖ· ἐξουσιάζει (1. Macc. 14,17)
epsilon 4896	ἐπικρατίδιον· στημονικὸν κάλυμμα ἄχρι τῆς κεφαλῆς
epsilon 4897	ἐπικρατύνειν· ἐπισχύειν, ὀχυροῦν
epsilon 4898	Ἐπικρήναια· ἑορτὴ Δήμητρος παρὰ Λάκωσιν
epsilon 4899	ἐπίκρηνον· κεφαλόδεσμον r
epsilon 4900	ἐπικρήνωμεν· ἐπιτελέσωμεν
epsilon 4901	ἐπικριδόν· ἐπίλεκτον
epsilon 4902	ἐπικρίνασθαι· ἀριθμῆσαι καθ’ ἕνα ἕκαστον
epsilon 4903	ἐπίκροκον· σπαθητόν s
epsilon 4904	ἐπίκρουμα· ἐπίπληγμα, ἢ ἐπιχάραγμα· διὰ τὸ παρωνομάσθαι τῷ Ἄργει· ‘Ἐπίκρουμα χθονὸς Ἀργείας.‘ Σοφοκλῆς Ἰνάχῳ (fr. 265)
epsilon 4905	ἐπικτένια· τὰς ἠλακάτας. καὶ τοῦ ποδὸς τὸ πρὸς τοῖς δακτύ‐
epsilon 4905	λοις μέρος	160 in vol. 2
epsilon 4906	ἐπὶ κτέρεα· ἐντάφια (Ω 38) r
epsilon 4907	ἐπίκτητον· ἔξωθεν r ἐπανελθόν
epsilon 4908	ἐπικύλλωμα· ἐπικορύφωμα
epsilon 4909	ἐπικύθριον· τὸ πῶμα τῆς χύτρας
epsilon 4910	*ἐπικυδέστερος· ἐπικρατέστερος. ἐνδοξότερος ASvg
epsilon 4911	Ἐπικυκλίδιος· Ζεύς
epsilon 4912	*ἐπικύψ· ἐπικύψας AS
epsilon 4913	ἐπίκωλος· τὸν πόδα σκάζων
epsilon 4914	ἐπικωμάζω· χλευάζω r μυκτηρίζω
epsilon 4915	†ἐπικωμάσας· κρατήσας ταῖς θριξίν
epsilon 4916	*ἐπίκωμος· ὁ ἐπᾴδων τῇ φίλῃ. ἢ ἀπὸ οἴνου ᾄδων AS. ὑβριστής Svgn. συγχαίρων gn
epsilon 4917	[ἐπίκωπα· ἐπίμεμπτα]
epsilon 4918	ἐπικωπητήρ· τροπωτήρ
epsilon 4919	*ἐπιλαμφθέντες· φωτισθέντες AS
epsilon 4920	ἐπὶ λείαν· ἐπὶ λῃστείαν (Sol. legg.)
epsilon 4921	ἐπιλεγόμενος· ἐπιλογιζόμενος
epsilon 4922	*ἐπιλειψάσης· καταλιπούσης. παρελθούσης A
epsilon 4923	*ἐπιλείψει· καταλείψει (Hebr. 11,32) AS
epsilon 4924	ἐπιλεξαμένη· ἐπικαλεσαμένη (Aesch. Suppl. 49?)
epsilon 4925	ἐπιλεξάμενος· διαλεγείς. ἐνθυμηθείς
epsilon 4926	*ἐπιλελησμένη· ἐπιλανθανομένη (Prov. 2,17 ..) AS
epsilon 4927	ἐπιληΐδες· οὕτω τῶν ἑσπερίων ... τινὲς ἐκαλοῦντο
epsilon 4928	ἐπιλήμητος· ὁ τετυφλωμένος
epsilon 4929	*ἐπιλημένος· κατέχων. τετυχηκώς A
epsilon 4930	ἐπιληπτικός· πασχικός. κατεχόμενος
epsilon 4931	ἐπίληπτος· καταφανής. καὶ ὁ τῇ ἱερᾷ νόσῳ συνεχόμενος
epsilon 4932	*ἐπιλήπτῳ· ὑπαιτίῳ AS. δαιμονιζομένῳ A (S)
epsilon 4933	ἐπὶ Ληναίῳ ἀγών· ἔστιν ἐν τῷ ἄστει Λήναιον περίβολον ἔχον μέγαν καὶ ἐν αὐτῷ Ληναίου Διονύσου ἱερόν, ἐν ᾧ ἐπετε‐ λοῦντο οἱ ἀγῶνες 〈τῶν〉 Ληναίων, πρὶν τὸ θέατρον οἰκοδομη‐ θῆναι
epsilon 4934	†ἐπιλησμονείη· ἐπιλαθείη†
epsilon 4935	ἐπιλήσονται· ἐπιλανθάνονται (Η 452)	161 in vol. 2
epsilon 4936	ἐπιλλίζουσα· καταμωκωμένη
epsilon 4937	ἐπιλλίζουσι· διανεύουσιν. ἐγκελεύονται (ς 11)
epsilon 4938	ἐπιλίγδην· *ἐπιράγδην 〈ἐξ〉 ἐπιδρομῆς AS 〈ὅσον〉 ἐπιψαῦσαι, ἐπιξύσαι, ἐφάψασθαι [ὅσον] ἐξ ἐπιπολῆς. ἐπιγράβδην, ἐξ ἐπι‐ γραφῆς (Ρ 599)
epsilon 4939	Ἐπιλίμνιος· Ποσειδῶν
epsilon 4940	ἐπιλίημι· ἐπιτρέπω
epsilon 4941	ἐπιλινᾶν· ἐπιπορεύεσθαι τὰ ἑστῶτα λινὰ καὶ ἐπιβλέπειν
epsilon 4942	ἐπιλιπές· ἐλλιπές
epsilon 4943	ἐπιλιτρίς· τὸ μέσον τοῦ ζυγοῦ
epsilon 4944	ἐπιλοβίς· μέρος τοῦ ἥπατος
epsilon 4945	ἔπιλλοι· ὕπουλοι
epsilon 4946	ἔπιλλος· παράστραβος, ἡσυχῆ διάστροφος· παρὰ τοὺς ἰλλούς, οἵ εἰσιν οἱ ὀφθαλμοί· δενδίλλων εἰς ἕκαστον (Ι 180)
epsilon 4947	Ἐπιλύκειον· ἀρχεῖον τοῦ πολεμάρχου Ἀθήνησιν
epsilon 4948	[ἐπιλύγεον· ἐπινέφελον, σκοτεινόν]
epsilon 4949	*[ἐπιλύς· ξένος] AS
epsilon 4950	Ἐπιλυσαμένη· ἐλευθερία. καὶ μία τῶν Εἰλειθυιῶν. καὶ ἐπώνυ‐ μον Δήμητρος, παρὰ Ταραντίνοις καὶ Συρακουσίοις
epsilon 4951	ἐπὶ Λειψυδρίῳ μάχη· οἱ φυγάδες Ἀθήνηθεν, 〈ὧν〉 οἱ Ἀλκ‐ μαιωνίδαι ἡγοῦντο, κατιέναι θέλοντες, πολλάκις ἔπταιον, καὶ Λειψύδριον τειχίσαντες ...
epsilon 4952	ἐπιλώγεον· τὸ μέγα ἄχυρον
epsilon 4953	ἐπιμαίεσθαι· ἐπιζητεῖν. ἐπιλαμβάνεσθαι. ἐπιψαύειν
epsilon 4954	ἐπίμαλθα· ἀγαθά. προσηνῆ. ἢ μαλακά. ἢ ἀσθενῆ λίαν
epsilon 4955	ἐπὶ μάστακα· τὸ στόμα. ἐν τῇ Ὀδυσσείᾳ (δ 287)
epsilon 4956	ἐπίμαστον· ἐπαίτην, ἐπιζητοῦντα τροφήν. [ἐπὶ τοῦ μα‐ σάσθαι] ἐνδεᾶ τῶν ἀναγκαίων. [ἐνδεής] (υ 377)
epsilon 4957	ἐπίμαστον κακόν· ἐπισπαστόν, ἐφειλκυσμένον. δεινόν
epsilon 4958	ἐπίμαστος· ἐπίληπτος. ὀχληρός. δραπέτης. πεινητικός, τρο‐ φὴν ἐπιζητῶν, ἐνδεής (υ 377)
epsilon 4959	ἐπὶ μακρὸν ἄϋσεν· μεγάλως ἐφώνησεν (Ε 101)
epsilon 4960	ἐπιμάρτυρος· μάρτυς ἐπὶ τοῖς γινομένοις (Η 76)
epsilon 4961	ἐπιμασσάμενος· ἐφαψάμενος, ψηλαφήσας (ι 446)	162 in vol. 2
epsilon 4962	ἐπιμάσσεται· ἐπαύξεται ἐπὶ πλέον, ἀπὸ τοῦ μάσσονος, ὅ ἐστι μακροτέρου· οἱ δὲ ἐφάψεται, ψηλαφήσει (Δ 190). ἢ οἷον οὐ λιμώσσει, ἀλλὰ καὶ προσεπιμάσσεται πλείω. Σοφοκλῆς Αἰχμαλώτισιν (fr. 52)
epsilon 4963	ἐπιμαχία· ἡ τοῖς ἀμυνομένοις ⸤βοήθεια (Thuc. 1, 44,1) r
epsilon 4964	ἐπίμαχοι· ἐπίκουροι, βοηθοί
epsilon 4965	ἐπίμαχον· χωρίον, ᾧ οὐ δύναταί τις προσιέναι μαχόμενος (Thuc. 4, 31,2)
epsilon 4966	*ἐπιμέλεια· σπουδή (Prov. 3,22) AS
epsilon 4967	ἐπιμειλίξαι· δοῦναι
epsilon 4968	ἐπιμελείας οἶκος· ἔνθα τὰ δημόσια ἔγγραφα ἔκειτο
epsilon 4969	ἐπιμελῶς· συνεχῶς. ⸤σπουδαίως AS
epsilon 4970	ἐπιμέμφετα ι· ἐγκαλεῖ. ἐπιδεῖται. ἐπαιτιᾶται (Α 65)
epsilon 4971	ἐπιμερής· ἀριθμὸς οὕτως λέγεται, ὅταν ὁ μείζων τοῦ ἐλάττονος ὑπερέχῃ μέρει τινί
epsilon 4972	[ἐπίμερος· μοιχεύεται]
epsilon 4973	ἐπίμεστα· πλήρη, τουτέστιν ἐπὶ κεφαλῆς, καὶ μὴ ἀπεψημένα. Φερεκράτης· ‘βριθομένης ἀγαθῶν ἐπίμεστα τραπέζησ‘ (fr. 190)
epsilon 4974	ἐπιμάξας· ἐπισπάσας
epsilon 4975	ἐπιμετρίδα· τὸ ἐπίμετρον, ὃ προσάπτεται τῷ χιτῶνι
epsilon 4976	ἐπὶ μήδεα κείρει· τὰ βουλεύματα ἐπικόπτει. ἢ *τὰ ἔργα ἐπιτέμνει χειρί (Ο 467) AS
epsilon 4977	ἐπιμηλίς· πόρπη. καὶ ἀπίου γένος
epsilon 4978	ἐπιμήνιοι· οἱ ἱεροποιοί. Ἐκαλεῖτο δὲ καὶ θυσία τις ἐπιμή‐ νια, ἡ κατὰ μῆνα τῇ νουμηνίᾳ συντελουμένη
epsilon 4979	ἐπὶ μηρῶν· ... (Gen. 50,23)
epsilon 4980	*ἐπιμίλεια καὶ δώσω· τὰ ἀπόθετα χρήματα (Ι 147) n
epsilon 4981	*ἐπιμίξ· ἀναμεμιγμένως (Ψ 242) ASvgn
epsilon 4982	ἐπίμονοι· κάτοχοι
epsilon 4983	ἐπὶ μοῖραν· ἐπὶ θάνατον s
epsilon 4984	ἐπιμόριος· ἀριθμὸς ὑπερέχων ἑτέρου μέρει
epsilon 4985	ἐπίμορτος· σπόριμος γῆ. ἢ ἐπιμεριστή. λέγεται οὕτω καὶ ὁ 〈ἐπὶ〉 μέρει ἐργαζόμενος (Sol. legg.). Μορτὴ γὰρ τὸ μέρος ἐκαλεῖτο καὶ ἑκτήμοροι οἱ τὸ ἕκτον τελοῦντες
epsilon 4986	*ἐπιμορφάζουσι· σχηματίζονται (r) AS	163 in vol. 2
epsilon 4987	ἐπίμοχθον· ἐπίπονον (Sap. 15,7)
epsilon 4988	ἐπιμοχθῆσαι· σὺν μόχθῳ ἐπιπονῆσαι
epsilon 4989	ἐπιμυλίδας· ἐπιγονατίδας (Hippocr. Mochl. 1, IV 340,11 L.)
epsilon 4990	ἐπίμυξις· στεναγμός r
epsilon 4991	*ἐπιμύσας· καμμύσας. κλείσας AS
epsilon 4992	†ἐπιμωρέων· ἀδικουμένοις ἐβοήθουν
epsilon 4993	ἐπινάξαι· ἐπιπακτῶσαι
epsilon 4994	ἐπινάκτιον· τὸν ἐπιδιδόμενον ἔξω ναύτην
epsilon 4995	ἐπινειμάτω· ἐπαναγνώτω
epsilon 4996	ἐπινείσεται· ἐπελεύσεται
epsilon 4997	*ἐπινέμησις· ἐπιμερισμός r. AS
epsilon 4998	ἐπινένακται· τέτρωται, συντέτριπται τὰς φρένας
epsilon 4999	ἐπινενύχθαι· παραφρονεῖν
epsilon 5000	ἐπινενυγμένον· τὸ ἐπίτριπτον
epsilon 5001	*ἐπινεφρίδιον· τὸ ἐπὶ τῶν νεφρῶν λίπος (Φ 204) Sg
epsilon 5002	*ἐπὶ νῆας· ἐπὶ τὰς ναῦς (Α 12) n
epsilon 5003	*ἐπὶ νηόν· ἐπὶ τὸν ναόν n
epsilon 5004	ἐπὶ νέωτα· εἰς ἕτερον ἔτος
epsilon 5005	†ἐπινήαται· ἐφέλκεται
epsilon 5006	ἐπίνητρον· ἐφ’ ᾧ τὴν κρόκην τρίβουσιν
epsilon 5007	*ἐπινίκιον· νικητήριον AS. βασιλέως σύμβολον ASPp
epsilon 5008	*ἐπίνειον· μικρὸς λιμὴν AS. [λίμναι] καὶ αἱ περὶ αὐτὸν στοαί AS
epsilon 5009	ἐπίνοια· ἐπιτήδευμα (Sap. 14,12)
epsilon 5010	ἐπινομίς· ἐν τοῖς ναυτικοῖς λέγεται
epsilon 5011	ἐπίνομοι· κληρονόμοι
epsilon 5012	*ἐπινυκτίς· φυλακὴ δοκοῦντι ἀδικεῖν AS
epsilon 5013	[ἐπινύσκειν· διδάσκειν]
epsilon 5014	†ἐπίνυσεν· ἐσωφρόνισεν (Ξ 249) AS
epsilon 5015	†ἐπιξενοδοκεῦμαι· ἐπιμαρτυροῦμαι
epsilon 5016	ἐπίξενος· ἐπιχθόνιος
epsilon 5017	ἐπιξενοῦσθαι· μαρτύρεσθαι. πορεύεσθαι. Σοφοκλῆς Ἀχαιῶν Συλλόγῳ (fr. 149) καὶ Αἰσχύλος Κρήσσαις (fr. 120)
epsilon 5018	ἐπίξηνον· ξύλον, ἐφ’ οὗ τὰ κρέα τιθέντες ἔκοπτον, οἷον τὸ
epsilon 5018	κρεωκόπον ξύλον 〈καὶ τὸ παρ’ ἐνίοις ἐπίκοπον〉	164 in vol. 2
epsilon 5019	ἐπιξήνου δίκη· ἣν συνηγορεῖ 〈ἐπὶ ἐπιξήνῳ〉, καὶ ἡττηθεὶς ἀπόλλυται
epsilon 5020	ἐπίξομεν· ἐφήξομεν
epsilon 5021	ἐπίξυλον· [τὸ] ἐπιπαραστροφίδα τοῦ ὑφαινομένου ἱματίου. [καὶ τὸ παρ’ ἐνίοις ἐπίκοπον]
epsilon 5022	ἐπιξύνῳ· ἐπικοίνῳ (Μ 422) [γάρ ἐστιν τὸ ξανθόν]
epsilon 5023	ἐπὶ ξυροῦ· *ἐπὶ κινδύνου ASvgn. ἢ ἐπὶ τοῦ ὀξυτάτου, ἢ ἀκροτάτου (Κ 173)
epsilon 5024	[Ἔπιοι· οἱ Ἴλιοι A]
epsilon 5025	ἐπίορα· χωρίου μέρος ἐν Σικελίᾳ
epsilon 5026	†ἐπιοραντές· τερπνόν. ἁρπαλέον
epsilon 5027	ἐπιορκία· ψεῦσμα (Sap. 14,16) r
epsilon 5028	ἐπίορκον· ὅρκου μὴ φροντίζοντα
epsilon 5029	ἐπιορεξάμενος· ἐπιδούς
epsilon 5030	ἐπιόσσομαι· ἐφορῶ. προαγορεύω. ἐπισημαίνομαι
epsilon 5031	ἐπίουρα· ὅρια (Κ 351)
epsilon 5032	ἐπίουροι· ἐπίσκοποι. καὶ ἧλοι ξύλινοι
epsilon 5033	ἐπίουρος· εἰ μὲν προπερισπωμένως περισσὴ ἡ πρόθεσις· οὖρος γὰρ ὁ φύλαξ. εἰ δὲ προπαροξυτόνως πάλιν ὁ φύλαξ, ἀπὸ ξυλίνου ἐπιούρου (Ν 450)
epsilon 5034	*ἐπιοῦσα· ἐπερχομένη (Prov. 3,28 ..) r. Ag
epsilon 5035	ἐπιοψάμενος· ἐπιδών. ἐπιλέξας
epsilon 5036	ἐπιόψονται· προχειρίσονται. προΐδωσιν. ἐπιλέξονται
epsilon 5037	ἐπίπαγος· τὸ ἐπὶ τῶν ἑψομένων, ἡ γραῦς
epsilon 5038	ἐπιπαιδειάζειν· τὸ μὴ 〈ἐν καιρῷ〉 θύειν φρατρίαν. Λάκωνες
epsilon 5039	ἐπίπταιμα· ἐπίπταισμα, πρόσκομμα
epsilon 5040	ἐπιπαιωνίζουσα· ἀλαλάζουσα
epsilon 5041	ἐπὶ Παλλαδίῳ· δικαστήριον, ἔνθα ἐδίκαζον οἱ ἐφέται τοῖς ἀκουσίων φόνων δικαζομένοις
epsilon 5042	ἐπιπαματίδα· τὴν ἐπίκληρον
epsilon 5043	ἐπιπάξ· συντόμως. ἐπίτομος ὁδός, καὶ ἡ ἐπ’ εὐθείας. καὶ εἰκῇ. ἢ ἐπὶ τὰ ἀριστερά
epsilon 5044	ἐπίπαππος· ὁ τοῦ πάππου πατήρ
epsilon 5045	ἐπὶ παρατάξεως· ἐν πολέμῳ	165 in vol. 2
epsilon 5046	ἐπιπαστάς· ἑταίρας ἐπώνυμον
epsilon 5047	ἐπίπαστα· τὰ ἐπιπασσόμενα τῷ ἔτνει ἄλφιτα. οὕτως γὰρ ἤσθιον αὐτά (Ar. Equ. 103)
epsilon 5048	[ἐπίπαστον· τὸν βρόχον· ὅταν γὰρ ἐπισπασθῇ σχοινίον, συν‐ άγεται καὶ ἀποπνίγει]
epsilon 5049	*ἐπίπεδον· ἐπὶ τὴν γῆν. χαμόγαιον ASvg. ἰσόπεδον
epsilon 5050	ἐπιπείθηται· πεισθῇ (Α 218)
epsilon 5051	ἐπιπεῖν· καταλαβεῖν
epsilon 5052	ἐπὶ πείραι· ἐπὶ διαπείραι ἢ ἐπὶ λῃστείαι καὶ πειρατικῇ βλάβῃ (Ar. Av. 583)
epsilon 5053	ἐπιπείρει· μοιχεύεται, ἢ μοιχεύει
epsilon 5054	ἐπιπελάνιαι· ὀλαί. καὶ πόπανα
epsilon 5055	*ἐπὶ παιπαλοέσσῃ· ἐπὶ τραχείᾳ (Μ 168) AS
epsilon 5056	†ἐπίπεται· φθίνει καὶ συμπίπτει
epsilon 5057	ἐπίπετρον· εἶδος βοτάνης παρὰ Θεοφράστῳ (h. pl. 7, 7,4)
epsilon 5058	ἐπιπήχη· τῶν πηχῶν τὰ ἄνω
epsilon 5059	ἐπιπίσσειν· ἐπιπάσσειν
epsilon 5060	ἐπιλίσσασα· σείσασα. διατινάξασα
epsilon 5061	ἐπιπειθείη· ἀναπεισμονή· †σα (Semon. fr. 1,6?)
epsilon 5062	*ἔπιπλα· ἱμάτια γυναικεῖα A. ἢ χρήματα AS, ἢ σκεύη, τὰ S μὴ ἔγγεια, ἀλλ’ ⸤ἐπιπόλαια S
epsilon 5063	*†ἐπίπλαδο ν· φέρεσθαι †AS
epsilon 5064	*ἐπὶ πλακό ς· ἐπὶ μνήμης πάσης (Prov. 3,3 v. l.) ASg
epsilon 5065	ἐπίπλατορ· πλακοῦντος εἶδος
epsilon 5066	ἐπιγλέποι· ἐπόψεται
epsilon 5067	*ἐπιπλεῖ· ἐπιπλέει A
epsilon 5068	ἐπίπλευρα· τὰ παρὰ τοῖς μαστοῖς ὑπὸ τὰς μασχάλας
epsilon 5069	ἐπιπλήξειν· ἐπελθεῖν. ἐπιτιμῆσαι (Ψ 580). ὑβρίσαι
epsilon 5070	ἐπίπλοον, ἐπίπλοιον· ὁ πιμελώδης ὑμὴν ἐπὶ τῆς κοιλίας καὶ τῶν ἐντέρων, ἐπίπλους λεγόμενος (Philet. com. fr. 17)
epsilon 5071	ἐπιπλομένων· κυκλουμένων. πληρουμένων. *ἐπερχομένων (Hes. scut. 87) (Sg)
epsilon 5072	*ἐπιπλώσας· πλεύσας (Γ 47) r. Avgn
epsilon 5073	ἐπιπνείηται· ἐπιθυμῇ	166 in vol. 2
epsilon 5074	ἐπιπνείουσι· ζῶσι. πνέουσιν (Hes. Theog. 872) n
epsilon 5075	ἐπιπνεῦσαι· ἐφορᾶν, ἐπισκοπεῖν
epsilon 5076	ἐπιπνεύων· ἐπιβλέπων. Αἰολικῶς. καὶ Ἀλκαῖος. ἤπου σύναγ’ ἄνδρων †δὰσμενον στρατὸν νομισμένοι† πνέοισα (Alcae. fr. 382 L.—P.)
epsilon 5077	*ἐπιπνοίας· ἐπιπνεούσης AS
epsilon 5078	ἐπίπνοι· οἱ ὑπὸ θεοῦ κατεχόμενοι
epsilon 5079	ἐπιποθῶ· ἐπιθυμῶ (ep. Rom. 1,11)
epsilon 5080	Ἐπιπολαία· οὕτως ἐν Λακεδαίμονι ἡ Δημήτηρ ἱδρυμένη τιμᾶ‐ ται
epsilon 5081	*ἐπιπολάζει· ἐπιπλέει APvgn
epsilon 5082	*ἐπιπολαιοτέρων· τῶν μὴ βαθέων AS
epsilon 5083	*ἐπιπολάσαντες· ἐπάνω τοῦ ὕδατος περιφερόμενοι AS
epsilon 5084	ἐπιπόλαιον· τὸν ἐπίπλουν ὑμένα (Eubul. fr. 95)
epsilon 5085	ἐπιπολῆς· ἀνωτάτω. *〈τὸ〉 ἐπάνω ἐπιπλέον vg
epsilon 5086	Ἐπιπολίαιος· Ἑρμῆς ἐν Ῥόδῳ, ὡς Γόργων ἱστορεῖ (515 fr. 21 J.)
epsilon 5087	ἐπιποληΐδες· αἱ περόναι, αἷς αἱ γυναῖκες περονῶνται
epsilon 5088	ἐπιπόλισον· ἐποικοδόμησον
epsilon 5089	*ἐπίπονον· καματηρόν (Sir. 7,15) ASvg. [ἢ Ζεὺς ἐν Μιλήτῳ]
epsilon 5090	Ἐπιποντία· ἡ Ἀφροδίτη
epsilon 5091	ἐπιπόρπαμα· τὸ ἐπάνω τῆς πόρπης. καὶ τῶν ἱππέων ἡ τὰς χλαμύδας συνέχουσα πόρπη. [ἐπειδὴ τῆς πόλεως ἐπίσκοπον ..]
epsilon 5092	ἐπὶ πότμῳ· ἐπὶ θανάτῳ
epsilon 5093	*ἐπιπρηνές· ἐπικάτω κατεστραμμένον (A)
epsilon 5094	ἐπιπρηνής· ἐπὶ στόμα. λοξός. ἐπικλινὴς *ἐπ’ ὄψιν n
epsilon 5095	ἐπιπρητήν· αἰγὸς ἡλικία
epsilon 5096	ἐπιπρίων· τοὺς ὀδόντας τρίζων
epsilon 5097	ἐπιπροίηλεν· ἐξέτεινε. παρέθηκεν (Λ 627)
epsilon 5098	ἐπίπροικος· ἐπὶ προικὶ ἐκδοθεῖσα
epsilon 5099	ἐπίπροικα· τὸ δεύτερον ἐπὶ προικὶ δῶρον
epsilon 5100	†ἐπακούη· ἐπικαλοῦ
epsilon 5101	ἐπιπροσθεῖ· ἀντιπίπτει
epsilon 5102	ἐπὶ πρύμνῃσιν· ἐπὶ ἄκραις (Ν 762)	167 in vol. 2
epsilon 5103	ἐπιπρῴρους· τὰς μὴ κατὰ πρύμναν προσεσχηκυίας
epsilon 5104	ἐπιπτάρνυμαι· μετακαλῶ. κατέχω· ἐπισχετικὸν γὰρ ὁ πταρ‐ μὸς πολλάκις
epsilon 5105	ἐπιπτέσθαι· ἐπιπτῆναι (Δ 126)
epsilon 5106	ἐπιπτύξαι· ἐπερεῖσαι
epsilon 5107	Ἐπιπυργῖτις· ἡ Ἀθηνᾶ οὕτως ἐν Ἀβδήροις ἐκαλεῖτο
epsilon 5108	*ἐπιπωλεῖται· ἐπιπορεύεται (Γ 196) n
epsilon 5109	ἐπίρεγμα· ἐπίθυμα
epsilon 5110	ἐπιρέκων· ἐπισπεύδων
epsilon 5111	ἐπιρέζεσκον· ἐπετίθεσαν. ἔθυον (ρ 211)
epsilon 5112	Ἐπιρνύτιος· Ζεὺς ἐν Κρήτῃ
epsilon 5113	ἐπιρέξαι· ἐπιθῦσαι. ἐπαγαγεῖν
epsilon 5114	ἐπιρρέπῃ· *ἐπιβαρῇ (S) b. ἐπικρατῇ. ἐπιστήκῃ. ἐπικρέμηται (Ξ 99)
epsilon 5115	ἐπιρρεπής· ἐμβριθεστέρα
epsilon 5116	ἐπίρρημα· ποιημάτιον τετράμετρον
epsilon 5117	ἐπιρρήματα· οὕτω προσαγορεύεται τὰ μετὰ τὴν παράβασιν τασσόμενα τετράμετρα, ὑπὸ τοῦ χοροῦ λεγόμενα μηδέπω τοῦ ἑξῆς μέλους ἐπεληλυθότος. ἄλλοι δὲ ἐπῴδια μεταξὺ τῶν χορι‐ κῶν μελῶν ἰαμβεῖα βραχέως ἐπιλεγόμενα καὶ ἐφύμνια
epsilon 5118	ἐπιρρήξας· ἐπαγαγών
epsilon 5119	ἐπὶ ῥηγμῖνι· ἐπὶ τῷ αἰγιαλῷ (Α 437)
epsilon 5120	ἐπιρρήσσει· ἐπικλείει
epsilon 5121	ἐπιρρήσεσκον· ἐπεσπῶντο. ἐπεβάλλοντο. ἐπέκλειον μεθ’ ὁρ‐ μῆς (Ω 454)
epsilon 5122	ἐπίρρησις· ψόγος (Archil. fr. 8 Bgk.)
epsilon 5123	*ἐπιρρησσέσκοντο· ἔπραττον A. ἐπέκλειον
epsilon 5124	†ἐπίρρηται· ἐπικάτακται
epsilon 5125	*ἐπίρρητον· ἐπίψογον. αἰσχρόν (ASvgn)
epsilon 5126	*ἐπίρρητος· ἐπὶ κακῷ λεγόμενος, ἐπ’ αἰσχρότητι ASn
epsilon 5127	[ἐπιρριείσκοντο· ἔπραττον]
epsilon 5128	*ἐπιρροήν· ἐπίρροιαν ὑδάτων ASvg
epsilon 5129	ἐπιρροιζεῖν· ἐπισίζειν. ἐπισεύειν. ἐπεγκελεύειν
epsilon 5130	*ἐπιρρόθησαν· ἐπήχησαν An, ἐπεβόησαν (Eur. Hec. 553
epsilon 5130	v. l.?) A	168 in vol. 2
epsilon 5131	ἐπιρρόθητα· ἐπίψογα
epsilon 5132	*ἐπίρροθος· ἰσχυρός AS. ἐπίκουρος A. βοηθός (Δ 390) ASn
epsilon 5133	ἐπιρρόγανον· ἀπόμακτρον
epsilon 5134	ἐπὶ ῥοπῆς· ἐπὶ μικροῦ
epsilon 5135	ἐπιρρύσασα· ἐπιθεμένη. ἐπιστάξασα
epsilon 5136	*ἐπιρρωγολογοῦσι· καλαμωμένοις ἀμπελῶνα AS
epsilon 5137	*ἐπιρρωννύς· ἐνισχύων r Avg, ἐκ τῆς ῥώσεως ἢ ῥώμης A
epsilon 5138	*ἐπιρρώννυσιν· ἰσχυροποιεῖ r. ASvg
epsilon 5139	ἐπίρρωσις· *βεβαίωσις. διόρθωσις AS. ὑγεία r
epsilon 5140	*ἐπιρρυθμίζει· διατυποῖ. ἐπανορθοῦται AS
epsilon 5141	ἐπιρύσμιον· ἐπιρέον
epsilon 5142	ἐπιρύζειν κύνας· ἐπαφιέναι. καὶ παρορμᾶν
epsilon 5143	ἐπιρρώπια· εὐτελῆ
epsilon 5144	ἐπιρρωσθῆναι· ἐπιθέσθαι. ἐπισωθῆναι. ἐπείγεσθαι
epsilon 5145	[ἐπίσακτον· ἀλλότριον]
epsilon 5146	ἐπίσαλον· ἡ ἐξ ... ἐπικινουμένη
epsilon 5147	ἐπίσαμον· λευκόν
epsilon 5148	†ἐπισαχθής· χρεωφειλέτης
epsilon 5149	ἐπισείειν· ἐκφοβεῖν. ἀνατείνεσθαι
epsilon 5150	ἐπισειούσης· ἐπικελευομένης. ἀπὸ τῶν τὰς ἡνίας ἐπιχαλών‐ των. Σοφοκλῆς Ἀχαιῶν Συλλόγῳ (fr. 150)
epsilon 5151	ἐπίσειον· ἐφήβαιον. καὶ τὸ αἰδοῖον ἀνδρός τε καὶ γυναικός
epsilon 5152	ἐπίσειστος· εἶδος κουρᾶς
epsilon 5153	†ἐπισέπτυλον· ἐπίταξον
epsilon 5154	ἐπισέληνα· πόπανα μηνοειδῆ (Plat. com. fr. 174,10)
epsilon 5155	ἐπίσημα· τὰ ἐπὶ προσώπῳ σημεῖα. *ἢ εὔφωνα. ἢ εὔμορφα AS
epsilon 5156	*ἐπίσημος· ἐπιφανής. ἔνδοξος ASvg. προφανέστερος (Eur. Hip‐ pol. 103 ..)
epsilon 5157	[ἐπισθέντες· ἐπιχαρέντες]
epsilon 5158	ἐπίσθμιον· σκέπασμα περὶ τὸν τράχηλον
epsilon 5159	ἐπίσιγμα· ἐπεγκέλευμα κυσίν
epsilon 5160	[ἐπισίδιον· ἐπισιτιζόμενον]
epsilon 5161	[ἔπισιν· ἐπέρχεται. ἐπιτρέχει. ἐπινικᾷ]
epsilon 5162	ἐπισινές· βλαβερόν
epsilon 5163	ἐπισινής· ἀσθενής r
epsilon 5164	ἐπισίνιος· ἐπίβουλος r	169 in vol. 2
epsilon 5165	ἐπισίξαι· ἐφορμῆσαι
epsilon 5166	*ἐπισίξας· ἐπαφεὶς ἐπὶ ὁρμήν S. ἢ ἐπιτάξας AS
epsilon 5167	ἐπισίτιος· ὁ τροφῆς χάριν ἐργαζόμενος (Plat. rep. 4,420 α)
epsilon 5168	*ἐπισιτισμόν· ἐφοδιασμόν (Gen. 42,25 ..) AS
epsilon 5169	ἐπισίττειν· κυνηγετικῶς παρορμᾶν
epsilon 5170	ἐπισίφλιον· αἰσχρόν. μωμητόν
epsilon 5171	ἐπισκαλμίς· τὸ ὑπὸ τῷ σκαλμῷ σανίδιον
epsilon 5172	ἐπισκαφεύς· ὁ μετὰ τὸν ἀροτῆρα ἐπισκάπτων
epsilon 5173	Ἐπισκάφια· ἑορτὴ παρὰ Ῥοδίοις
epsilon 5174	*ἐπὶ σκέλος· εἰς τὰ ὀπίσω AS
epsilon 5175	*ἐπισκέπτει· ἐπιβλέπει, ἐφορᾷ n
epsilon 5176	*ἐπισκευασάμενοι· εὐτρεπισθέντες (Act. Ap. 21,15) AS
epsilon 5177	Ἐπίσκηνα· ἑορτὴ ἐν Λακεδαίμονι
epsilon 5178	*ἐπισκήνιον· τὸ ἐπὶ τῆς σκηνῆς καταγώγιον AS
epsilon 5179	*ἐπισκήπτει· σημειοῦται. μέμφεται ASPg. προνοεῖται. ἐντέλ‐ λεται S. ἐπιτιμᾷ gn
epsilon 5180	*ἐπισκηπτέτω· ἐπιμεμφέσθω An
epsilon 5181	ἐπισκήπτω· ἐπαρῶμαι. καὶ ἐνερείδω τὴν γνώμην, ἐπισκη‐ ρίπτω (Eur. Phoen. 774?)
epsilon 5182	ἐπισκήψασθαι· ἐπιβαρῆσαι
epsilon 5183	*ἐπισκηψάμενον· ἐπισημειωσάμενον (ASvg)
epsilon 5184	ἐπισκιασμόν· κάλυμμα
epsilon 5185	ἐπίσκοιος· ἐπίσκοτος
epsilon 5186	ἐπίσκοπα· τυγχάνοντα τοῦ σκοποῦ
epsilon 5187	*ἐπισκοπή· ἐκδίκησις (Lev. 19,20 ..) (A) S
epsilon 5188	*ἐπίσκοπος· βασιλεύς. ἐπήκοος. φύλαξ. ἐπόπτης ASn(g). κατά‐ σκοπος (Κ 342 Ω 729) An (g)
epsilon 5189	*ἐπισκύζονται· ὀργίζονται (Ι 370) gnp
epsilon 5190	*ἐπισκυκλεῖν· εἰσφέρειν AS. συνάπτειν S (vg)
epsilon 5191	*ἐπισκυκλήσας· συνάψας AS
epsilon 5192	ἐπισκύνιον· *τὸ ἐπάνω τῶν ὀφθαλμῶν ὀφρύδιον AS, ἢ τὸ μεσόφρυον (Ρ 136)
epsilon 5193	ἐπίσκυρος· ὁ μετὰ πολλῶν σφαιρισμός. [καὶ ἄρχων, βραβευ‐ τής. βοηθός. ἐπίσκοπος, ἔφορος, ἐπήκοος]
epsilon 5194	†ἐπισμηγεῖν· ἐπικόπτειν. ἐπικωλύειν	170 in vol. 2
epsilon 5195	ἐπισμῇ· ἐπιτρίβει, ἀπὸ τοῦ σμήχειν ἢ τρίβειν ἢ πλύνειν· λοιδορεῖ, πλήττει. σμῶξαι γὰρ τὸ πατάξαι (Ar. Thesm. 389). ἔνθεν σμῶδιξ αἱματόεσσα (Β 267)
epsilon 5196	ἐπισμυγερῶς· ἐπιπόνως (δ 672)
epsilon 5197	ἐπισμυκτόν· ἐπιμυκτηρισμόν
epsilon 5198	ἐπίσπαστον· αὐθαίρετον, ὅπερ ἑαυτῷ τις ἐπισπᾶται κακόν (ς 73)
epsilon 5199	*ἐπίσομαι· ἐπελεύσομαι (Λ 367) AS
epsilon 5200	ἐπὶ σοί· κατὰ σοῦ (Ε 244)
epsilon 5201	ἐπισπάσει· ἐπιτεύξεται. Σοφοκλῆς Ἀτρεῖ ἢ Μυκήναις (fr. 137), ἀπὸ τῶν ταῖς λίνοις λαμβανόντων
epsilon 5202	*ἐπισπάσθω· ἑλκυέτω τὸ δέρμα (1. Cor. 7,18) ASvgnp
epsilon 5203	*ἐπισπᾶται· 〈ἐφέλκει〉 A
epsilon 5204	[ἔπισπε· εἰπέ]
epsilon 5205	ἐπίσπαστρον· βρόχον r
epsilon 5206	ἐπὶ σπείρας σχοινίον· τὸ ἀναγκαιότατον. ἐν γὰρ χειμῶσι τοῖς σχοινίοις πιστεύουσι. δηλοῖ οὖν τοὺς ἀναγκαίους φίλους
epsilon 5207	*ἐπισπέρχειν· ἐπισπεύδειν AS. ἐπείγειν (S)
epsilon 5208	ἐπισπέρχουσαι· ἐπισπεύδουσαι. ἐπειγόμεναι
epsilon 5209	ἐπισπερχῶς· μετὰ σπουδῆς
epsilon 5210	ἐπισπέσθαι· ἐπακολουθῆσαι (Ξ 521)
epsilon 5211	*ἐπισπομένη· ἐπακολουθοῦσα (Sn)
epsilon 5212	ἐπίσπῃ· ἐπισπάσηται. πληρώσῃ. *καταλάβῃ (Β 359) ASn
epsilon 5213	ἐπίσπορα· τὰ λάχανα
epsilon 5214	ἔπισσα· ὕστερον γενομένη. νεωτέρα (Hecatae. 1, 363 J. Cal‐ lim. fr. 735)
epsilon 5215	ἐπισσεύας· ἐφορμήσας (ξ 399)
epsilon 5216	ἐπισσεύουσα· παρακελεύουσα
epsilon 5217	ἔπισσον· τὸ ὕστερον γενόμενον
epsilon 5218	ἐπισσοῦ· ἐφώρμησας
epsilon 5219	ἐπίσσοχον· ἀκόλουθον
epsilon 5220	†ἐπισσυτέρη· ὁρμητικωτέρα. ταχεῖα. †τομωτέρα
epsilon 5221	ἐπίσσωτρα· τὰ ἐπικείμενα τοῖς τροχοῖς σιδήρια, ἐπὶ τὴν γῆν
epsilon 5221	σοούμενα (Ε 725)	171 in vol. 2
epsilon 5222	ἐπισταδόν· ἐφεστῶτες (μ 392). ἢ ἐφιστάμενοι ἐμπείρως. ἢ κατὰ τάξιν ἑστῶτες
epsilon 5223	ἐπισταδόν· *ἐφεστηκώς. ἢ προστασία AS ἢ κατὰ τὸ ἑξῆς (ν 54)
epsilon 5224	ἐπισταθμία· ὑποδοχὴ ξένων
epsilon 5225	ἐπίσταμαι· δύναμαι. οἴομαι
epsilon 5226	*ἐπιστάμεθα· δυνάμεθα (Ν 223) S
epsilon 5227	ἐπισταμένως· ἐμπείρως (Η 317). δυνατῶς. ἐπιστημόνως, συν‐ ετῶς
epsilon 5228	*ἐπιστασίαν· προστασίαν AS. παραμονήν S (An)
epsilon 5229	ἐπίστασις· *γνῶσις ASg. ἢ μέρος τι τῆς νεώς
epsilon 5230	ἐπιστατέον· ἐπανοδευτέον. γνωστέον
epsilon 5231	ἐπιστάτῃ· μεταίτῃ. ἀπὸ τοῦ ἐφίστασθαι τῇ τραπέζῃ (ρ 455)
epsilon 5232	ἐπιστατήρ· τὸ στόμα τῆς νεώς
epsilon 5233	ἐπιστατῆρες· ἀγορανόμοι. καὶ οἱ τῶν ποιμνίων νομεῖς
epsilon 5234	Ἐπιστατήριος· Ζεὺς ἐν Κρήτῃ
epsilon 5235	ἐπιστάτης· ἐφέτης ἢ ἐπαίτης, ἀπὸ τοῦ ἐφίστασθαι. ἢ ἐπί‐ τροπος. ἢ διδάσκαλος. καὶ ὁ τακτικός. καὶ ὁ βραβευτής. καὶ ἄρχων τις Ἀθήνησι. καὶ ὁ ἐφεστηκώς
epsilon 5236	ἐπιστῇ· ἐφιστῇ
epsilon 5237	*ἐπιστείβοντες· πατοῦντες n
epsilon 5238	*ἐπιστελεῖ· [μέμψει ἢ] πέμψει AS
epsilon 5239	ἐπιστέφει· κεραννύει. οἰκοδομεῖ
epsilon 5240	ἐπιστεφέας οἴνοιο· ἐπεστεφανωμένους (Θ 232)
epsilon 5241	ἐπιστεφές· πλῆρες. κεκραμένον
epsilon 5242	*ἐπίστῃ· εἰδῇς (Gen. 47,5 ..) ASvg
epsilon 5243	*ἐπίστηθι· γνῶθι ASPn
epsilon 5244	ἐπίστημα· στήλη (Isae. fr. 159 Tur.)
epsilon 5245	*ἐπιστήμης· γνώσεως (Exod. 31,3 ..) AS (g)
epsilon 5246	*ἐπιστημονικώτατος· ἀκριβής. εἰσηγητής. ὑφηγητής ASvg
epsilon 5247	*ἐπιστήμων· σοφός (Sir. 10,25 ..) r. AS (vg)
epsilon 5248	ἐπιστῆναι· φανῆναι. ἐπικηδεύειν
epsilon 5249	*ἐπίστηται· γινώσκηται (Π 243?) ASn
epsilon 5250	ἐπισίγματα· ἐπικελεύσματα. Σοφοκλῆς Ἀθάμαντι (fr. 8). ἐπι‐ στάλματα
epsilon 5251	ἐπισίξαι· ἐφορμῆσαι	172 in vol. 2
epsilon 5252	ἐπὶ στίχας· κατὰ τάξεις. ἢ κατὰ τὸ ἑξῆς (Γ 113)
epsilon 5253	ἐπίστιον· οἴκημα. κατάλυμα (Hdt. 5, 72,1)
epsilon 5254	ἐπίστιον· ἐποίκιον (ζ 265)
epsilon 5255	ἐπιστολαί· ἐντολαί, ἐπιταγαί. Αἰσχύλος Προμηθεῖ(3). δια‐ γράμματα. καὶ ἐπιστάλσεις
epsilon 5256	ἐπιστομίζων· φιμῶν. ἐλέγχων
epsilon 5257	ἐπιστιχθεῖσαν· παρασημειωθεῖσαν στιγμῇ
epsilon 5258	ἐπίστρατα· ἀποπίπτοντα τῶν πεμμάτων. καὶ ἕρματα
epsilon 5259	*ἐπιστραβὴς ὄχημ’ ἀκινδύνως φέρων AS
epsilon 5260	ἐπὶ στρατόν· ἐπὶ στρατιάν
epsilon 5261	ἐπιστροφάδην· *ἐπιστρεφόμενος AS. ἰσχυρῶς. ἢ ⸤μετὰ ἐπι‐ στροφῆς g τοῦ σώματος, οἷον ἐπεστραμμένως. καὶ ἐνεργῶς (Κ 483)
epsilon 5262	ἐπιστρέφομαι· πλανῶμαι. *φροντίδα ποιοῦμαι (g)
epsilon 5263	ἐπίστροφος· ἐπιστροφὴν ποιούμενος, καὶ φροντίζων. ἢ εἰς ἑαυτὸν ἐπιστρέφων τοὺς ἀνθρώπους. ἢ ἐπιμελητής
epsilon 5264	ἐπιστροφαί· διατριβαί. δίαιται. Αἰσχύλος Φρυξίν (fr. 271)
epsilon 5265	ἐπιστροφίς· τρίχες συνεστραμμέναι. ἢ ὅταν ἡ ὀσφὺς ᾖ στρεβλή
epsilon 5266	†ἐπιστύξῃ· ἐπαφῇ
epsilon 5267	†ἐπιστυνιής, ἐπισυνιής· ἢ ἐπιμελητής†
epsilon 5268	ἐπισυρόμενοι· προκυλινδούμενοι
epsilon 5269	*ἐπισύστητε· συνάχθητε (Ierem. 20,10) ASvg
epsilon 5270	ἐπιστώθη· ἐπείσθη. ἐπληροφορήθη (Ps. 77,8)
epsilon 5271	*ἐπισφαλής· βλαβερός (Ag) s(p). ἐπικίνδυνος r. Anps
epsilon 5272	ἐπίσφατον· ἐπιμωμητόν. ἢ †συνομιλητόν. ἢ ἐπὶ κακῷ ὠνο‐ μασμένον
epsilon 5273	ἐπισφελίτης· ὁ θρανίτης· σφέλας γὰρ τὸ ταπεινὸν διφρίον, τὸ ὑποπόδιον. τοιοῦτος δὲ καὶ ὁ θρᾶνος. ἔχει δὲ τὴν ἄνω ἕδραν
epsilon 5274	ἐπισφοραῖς· δῶρα, ξένια. καταδίκαις ASn
epsilon 5275	ἐπισφύρια· τὰ καλύπτοντα τὰ σφυρά (Γ 331)
epsilon 5276	ἐπισφραγίζω· σφραγίζω
epsilon 5277	*ἐπεισφρήσας· ἐπεισενεγκών n
epsilon 5278	ἐπίσχειν· κρατεῖν. ἢ κωλύειν (Ρ 465)
epsilon 5279	ἐπίσχεο· ἐπέχου
epsilon 5280	ἐπίσχες· ἀπέχου (Eur. Phoen. 92 ..)	173 in vol. 2
epsilon 5281	ἐπισχεδόν· σύνεγγυς.
epsilon 5282	ἐπισχερώ· ἐφεξῆς Sgn, κατὰ τὸ ἑξῆς (Λ 668)
epsilon 5283	ἐπισχεσίη· πρόφασις (φ 71)
epsilon 5284	*ἐπισχοίης· ἐπιβάλοις (Ξ 241) S
epsilon 5285	ἐπισχόμενον· καταστοχαζόμενον (χ 15)
epsilon 5286	ἐπισχύρους· ἐπικούρους
epsilon 5287	ἐπισχών· προσάγων (Ι 489)
epsilon 5288	ἐπίσωτρα· ἡ ἔξω τοῦ τροχοῦ ἐπιφάνεια (Ε 725)
epsilon 5289	*ἔπειτα· εἶθ’ οὕτως. ἢ μετὰ ταῦτα
epsilon 5290	†ἐπιτάδιος· ὁ ἐραστής r
epsilon 5291	ἐπὶ τὰ κανᾶ· τοῖς ἐπιτηδείοις
epsilon 5292	ἐπιταδόν· πολυχρόνιον
epsilon 5293	ἐπιταλαιπωρεῖν· ἐπικάμνειν. ἢ ἐπιπονεῖν (Thuc. 1, 123, 1)
epsilon 5294	ἐπὶ τὰ Μανδροβούλου· παροιμία ἐπὶ τῶν ἀεὶ ἐπὶ τὸ χεῖρον τρεπομένων, ἀπὸ Μανδροβούλου τινός (Plat. com. fr. 54)
epsilon 5295	†ἐπιταξίδις· σιδηραῖ τινες, ὡς ἄγκυραι
epsilon 5296	ἐπιτάρροθος· ἰσχυρός. *βοηθός ASvg σύμμαχος (Ε 808)
epsilon 5297	*ἐπὶ τὰ πρόσω· ἐπὶ τὰ ἔμπροσθεν Av
epsilon 5298	ἐπίταρχον· ἐπιτάφιον, ἐντάφιον
epsilon 5299	[ἐπίταυρον· ἰσχυρόν]
epsilon 5300	ἐπεὶ τὰ χερείονα· ἐπεὶ τὰ κακά (Α 576)
epsilon 5301	ἐπιτελής· ὡραία γαμεῖσθαι
epsilon 5302	ἐπιτεῖλαι· ἐντείλασθαι (Δ 64)
epsilon 5303	ἐπίτειλον· ἔντειλον, ἐπίταξον, πρόσταξον (Ω 112) r
epsilon 5304	ἐπιτεθυμμένων· ἐκκεκαυμένων
epsilon 5305	ἐπιτειμήτωρ· ἔκδικος r, τιμωρός (ι 270)
epsilon 5306	ἐπιτεῖναι· μεγαλῦναι, μακρῦναι
epsilon 5307	*ἐπιτείνεται· ἐπὶ τῷ ὄντι πλεονάζει, ἢ αὔξει AS, ἢ εἰς ἐπίδοσιν ἄγεται (Sap. 16,24) S
epsilon 5308	*ἐπιτειχίζουσιν· ἐποικοδομοῦσιν A (vg)
epsilon 5309	ἐπιτεκταντῆρες· οἱ παρασκευασταί
epsilon 5310	ἐπιτέλλει· ἐντέλλεται. ἐπέρχεται
epsilon 5311	ἐπιτέλλειν· ἐντέλλεσθαι
epsilon 5312	ἐπιτέλλεο· ἐντέλλου (Α 295)	174 in vol. 2
epsilon 5313	ἐπιτελέωμα· τὸ ἐπὶ θυσίᾳ γινόμενον
epsilon 5314	ἐπιτελεῶσαι· ὅπερ νῦν ἀφιερῶσαι λέγομεν
epsilon 5315	ἐπιτελείωσις· αὔξησις
epsilon 5316	ἐπιτερῆ· ἐκπιάσματα ἐλαιῶν r
epsilon 5317	ἐπιτέρεναι· εἶδος ἄρτων
epsilon 5318	ἐπιτέρμιον· ἐπὶ τοῦ τέρματος, οἷον ἐπὶ τοῦ τέλους (Aesch. Niob. PSI 1208, 5)
epsilon 5319	Ἐπιτέρμιος· Ἑρμῆς
epsilon 5320	*ἐπιτετανύσθαι· ἡπλῶσθαι AS
epsilon 5321	ἐπιτέτραπται· ἐπ’ ἐξουσίας ἐστίν (Ε 750)
epsilon 5322	*ἐπιτετράφαται· ἐπιτετραμμένοι εἰσίν (Β 25) r g
epsilon 5323	*ἐπιτέταται· αὔξει S
epsilon 5324	*ἐπιτέτατο· ηὔξανεν. ἤκμαζεν (Ο 413) S
epsilon 5325	ἐπιτέτροφεν· ἐπιπέπηγεν
epsilon 5326	*ἐπιτετυφωμένον· ἐπικεκαυμένον ASgn
epsilon 5327	*ἐπίτευγμα· ἐπιτυχία r. ASgn
epsilon 5328	*ἐπίτευκται· ἐν ἐπιτυχίᾳ ἐστί AS
epsilon 5329	*ἐπιτευξόμενος· ἐπιτυχών AS
epsilon 5330	ἐπιτεχνήσεως· μηχανῆς (Thuc. 1, 71,3)
epsilon 5331	ἐπίτηδες· ἑκούσιον. ἐπιμελές. ὀξυτόνως δὲ καὶ ἐπιτηδείους (Α 142)
epsilon 5332	ἐπιτήδειον· ἕτοιμον. ὠφέλιμον
epsilon 5333	ἐπιτήδειος· ὁ φίλος g ἀνεπιτήδειος ὁ ἐχθρός
epsilon 5334	*ἐπιτηδείως· ἐπιμελῶς. ἁρμοδίως AS
epsilon 5335	ἐπιτήδευμα· ἐπίνοια. ἔργον, ποίημα
epsilon 5336	ἐπὶ τῇ ἐμῇ αἰτίᾳ· ὃ νῦν τῷ ἐμῷ κινδύνῳ
epsilon 5337	ἐπιτιμᾷ· τιμωρεῖται. ἢ τὴν τιμὴν αὔξει
epsilon 5338	ἐπιτιμήτορα· βοηθόν. τιμωρόν
epsilon 5339	*ἐπίτειλον· παράγγειλον (Ω 112)
epsilon 5340	ἐπιτίμιον· πρόστιμον. τιμωρία (Antiph. 3 α 4)
epsilon 5341	ἐπίτιμον· *πλούσιον Σ. τιμωρόν. τιμητόν
epsilon 5342	ἐπιτμήγειν· ἐπιτέμνεσθαι. σπεύδειν
epsilon 5343	ἐπίτονος· δεσμός, ᾧ κατησφάλισται ... τὸν ἱστὸν τῆς νεώς (μ 423)
epsilon 5344	ἐπὶ τὸ αὐτό· ὁμοῦ, εἰς τὸν αὐτὸν τόπον
epsilon 5345	*ἐπιτοθάζει· κολακεύει. χλευάζει, ἐπιγελᾷ n	175 in vol. 2
epsilon 5346	ἐπιτολή· ἀνατολὴ ἄστρου, ἢ *φανερώσεως Σ
epsilon 5347	ἐπὶ τοῦ ἐνεστῶτος· ἐπὶ τοῦ παρόντος, ἢ τοῦ ἐνισταμένου
epsilon 5348	ἐπὶ τούτοις· πρὸς τούτοις
epsilon 5349	ἐπιτραπεζώματα· τὰ ἐπιτιθέμενα ταῖς τραπέζαις βρώματα (Plat. com. fr. 74)
epsilon 5350	ἐπιτραπεζίδιος· ὁ παράσιτος
epsilon 5351	ἐπὶ τραφερήν· ἐπὶ τὴν ξηρὰν γῆν (Ξ 308)
epsilon 5352	ἐπιτρέχων· συντόμως
epsilon 5353	ἐπιτρέψαι· ἐπιτροπὴν δοῦναι. (φ 279). [ἢ ἀπολέσαι]
epsilon 5354	ἐπιτρίβεται· ἐπιφέρεται
epsilon 5355	*ἐπιτριβόμενοι· ἐπαιρόμενοι (An) g
epsilon 5356	*ἐπιτρίμματα· ποικίλματα A
epsilon 5357	*ἐπιτριμμοί· ἀλλεπάλληλοι (Σ 211) AS
epsilon 5358	*ἐπιτρίψεις· συντρίψεις. συντελέσεις (Ps. 92,3 v. l.) ASg
epsilon 5359	ἐπιτροπάδην· ἐπιθέτως. οὐκ ἐκ ψυχῆς. [ἐπεσπευσμένος]
epsilon 5360	ἐπιτροπή· ἔφοδος
epsilon 5361	ἐπίτροπος· ὁ προστατῶν χωρίων καὶ ὅλης τῆς οὐσίας καὶ ὀρφανῶν
epsilon 5362	*ἐπιτροχάδην· ταχέως (Γ 213) ASvg
epsilon 5363	ἐπιτρόχαλον· πυκνῶς. καὶ ταχέως
epsilon 5364	ἐπίτροχον· ῥᾴδιον. ἕτοιμον. γοργόν
epsilon 5365	ἐπιτρύζουσιν· ἐπιγογγύζουσιν. ἐπιλέγουσιν (Callim. fr. 1,1)
epsilon 5366	ἐπιτρύσσειν· ἐπίμεινον. Λάκωνες
epsilon 5367	ἐπιτυφῇ· ἐπικαῇ. ἐπιπυρωθῇ (Ar. Lys. 221)
epsilon 5368	ἐπιτυφῶ· ἐπαπολύω. Συρακούσιοι
epsilon 5369	ἐπιτυφῶσα· ἐπιπυριάσασα
epsilon 5370	ἐπιτυχόντων· εὐτελῶν
epsilon 5371	ἐπὶ τῷ δήμῳ· ἐπὶ τῇ τοῦ δήμου καταλύσει (Sol. legg.?)
epsilon 5372	ἐπιτωθάζοντες· *χλευάζοντες AS, ἐπιγελῶντες. [ἢ ἡμεροῦν‐ τες]
epsilon 5373	ἐπὶ Φαληνίου· τὸν Ἀλκιβιάδην φησὶ ὁ Ἀριστοφάνης (fr. 554) ἐπὶ Φαληνίου γεγενῆσθαι, σκώπτων παρὰ τὸν φάλητα· ἐπασχητία γάρ [ὁ φαλής]
epsilon 5374	ἐπιφάμεναι· συγκαταθέσθαι	176 in vol. 2
epsilon 5375	*ἐπίφατος· ὁ πρὸς εὐμορφίαν φαινόμενος. ἐπιθέτης AS
epsilon 5376	ἐπιφάτνιος. ὁ ἑωσφόρος ἀστήρ
epsilon 5377	*ἐπιφαύσκοντα· ἀνατέλλοντα AS, φαίνοντα (Iob 31,26)
epsilon 5378	ἐπιφημισμοῖς· ὀδυρμοῖς (s)
epsilon 5379	ἐπιφερομένους· ὡρμηκότας
epsilon 5380	ἐπιφέρει· προσήκει
epsilon 5381	ἐπιφέρεται· ἀλαζονεύει
epsilon 5382	ἐπιφημητῆρες· οἱ εὐφημοῦντες. ἢ ἐπιφωνοῦντες. ἢ συγκατα‐ τιθέμενοι
epsilon 5383	ἐπιφημίζουσα· εὐφημουμένη. ἐπιφημιζομένη
epsilon 5384	ἐπιφημίσμασιν· οἰωνίσμασιν (Thuc. 7,75,7)
epsilon 5385	ἐπ’ ἰφθίμῳ· ἐπὶ τῇ ἰσχυρᾷ (Γ 336)
epsilon 5386	ἐπιφλέγει· ἐπικαίει (Β 455)
epsilon 5387	*ἐπιφοιτᾷ· παραγίνεται ASgps
epsilon 5388	*ἐπιφοιτήσεως· ἐπελεύσεως ASvgn. παρουσίας
epsilon 5389	*ἐπιφοράς· καταδίκας (g)
epsilon 5390	ἐπιφορήματα· τραγήματα μετὰ τὸ δεῖπνον (Ar. fr. 774)
epsilon 5391	ἐπιφόριμα· ἐπίδρομα
epsilon 5392	ἐπίφορον· τὴν φέρουσαν σῦν, ἔγκυον. Λάκωνες. καὶ ἀμπέλου ὄνομα
epsilon 5393	ἐπίφορος· τοῦ τεκεῖν ἐγγὺς οὖσα
epsilon 5394	ἐπιφράγματα· τὰ ὑπὸ τὸ στόμα
epsilon 5395	ἐπιφραδέστερον· [συντομώτερον]. συνετώτερον r
epsilon 5396	*ἐπιφρασαίμεθα· σκεψαίμεθα (Ν 741) AS
epsilon 5397	ἐπιφράσασθαι· ὑπονοῆσαι. ἢ ἐπινοῆσαι
epsilon 5398	ἐπιφράδμων· ψευδολόγος
epsilon 5399	ἐπίφρενα· ὑποχόνδρια
epsilon 5400	ἐπὶ φρεσί· ἐν ταῖς διανοίαις (Α 55 ..)
epsilon 5401	ἐπίφρονα· φρόνιμον, ⸤συνετόν (π 242) n
epsilon 5402	ἐπιφρονέουσιν· ἐπακούουσιν (α 351 v. l.?)
epsilon 5403	ἐπιφροσύνη· σωφροσύνη r ἐπιλογισμός (ε 437)
epsilon 5404	*ἐπίφρων· φρόνιμος (g)
epsilon 5405	ἐπιφυέσθω· βλαστησάτω
epsilon 5406	*ἐπιφυλλίς· βοτρύδιον μικρόν r. vg, ἐπὶ τέλει βλαστάνον (Iud. 8,2)
epsilon 5407	*ἐπιφύοιντο· ἐπιγίνοιντο AS	177 in vol. 2
epsilon 5408	ἐπιφωνεῖ· βοᾷ, κράζει
epsilon 5409	ἐπιχαλκίδα· τὴν τὸ κανοῦν φέρουσαν εἰς τὰς θυσίας θερά‐ παιναν
epsilon 5410	ἐπιχαλκῖται· ὁπλῖται
epsilon 5411	ἐπίχαλκον στόμα· τὸ τῶν αὐλητῶν, διὰ τὴν φορβειάν, οἱονεὶ ἐπιστομίδα (Alcae. com. fr. 20)
epsilon 5412	ἐπίχαλκος· ἀσπίς· ἔχει γὰρ χαλκῆν τὴν ἐπιβολήν· ἔνιαι δὲ βόειαί εἰσιν (Amips. fr. 17)
epsilon 5413	ἐπὶ Χαριξένης· ἐπὶ μωρίαις ἡ Χαριξένη διεβεβόητο, ἀρχαία οὖσα· ἔνιοι δὲ καὶ ποιήτριαν αὐτὴν ἐρωτικῶν λέγουσιν. Ἔστι δὲ καὶ παροιμία οἷα τὰ ἐπὶ Χαριξένης (Ar. Eccl. 943)
epsilon 5414	ἐπίχαρις· ἡ παρὰ Ἀττικοῖς ἅβρα
epsilon 5415	ἐπίχαρμα· *χάρμα, ᾧ τινι χαίρει τις (Iud. 4,12 ..) AS. καὶ ὁ ἐπίχαρτος
epsilon 5416	ἐπιχαίρειν· συγχαίρειν
epsilon 5417	[ἐπιχαταί· ἐνδεεῖς]
epsilon 5418	ἐπίχειρα· τὰ ὑπὲρ τὸν μισθὸν διδόμενα τοῖς χειροτέχναις
epsilon 5419	*ἐπεχείρεον· ἐπετίθεσαν
epsilon 5420	ἐπιχειρεῖ· τολμᾷ
epsilon 5421	ἐπίχειρον· ἀνταπόδοσις
epsilon 5422	*ἐπιχειρονομοῦντες· ταῖς χερσὶν ὡς νόμοις χρώμενοι (Phil. leg. spec. 4,215) AS
epsilon 5423	†ἐπιχερία· χάριν ἐπιφέρουσα
epsilon 5424	ἐπιχητίας· ἐνδεής
epsilon 5425	†ἐπιχιλάδιον· τὸ χιλιοστόν
epsilon 5426	ἐπιχειλές· τὸ ἐλλιπές
epsilon 5427	ἐπιχειλοῦντες· πληροῦντες
epsilon 5428	ἐπίχνουν· ἐπεσκοτισμένον
epsilon 5429	*†ἐπιχθεῖσθαι· βεβαιοῦσθαι AS
epsilon 5430	*ἐπὶ χθονί· ἐπὶ γῇ (Α 88) Avgn
epsilon 5431	ἐπιχοά· κατάχυσις
epsilon 5432	ἐπίχρονος· ἐπίχαρτος
epsilon 5433	ἐπιχρίσας· περιχέας
epsilon 5434	ἐπιχρισταί· ἐπιχρωννύμεναι
epsilon 5435	ἐπιχρώζω· χρίω
epsilon 5436	*ἐπίχυσις· κονίασις AS	178 in vol. 2
epsilon 5437	ἐπίχυτον· εἶδος πέμματος, καὶ νομίσματος ἐξ ἀργύρου καὶ μολύβδου κεχυμένον
epsilon 5438	ἐπιχώνια· κάρυα
epsilon 5439	ἐπιχώρησον· ὕπαγε. μείωσον
epsilon 5440	ἐπιχώρια· συκοφαντικά. εἰς τοῦτο γὰρ Ἀθηναῖοι κωμῳδοῦν‐ ται (Ar. Ach. 523)
epsilon 5441	*ἐπὶ χώρας· ἐπὶ τόπου (Exod. 14,27) ASvg
epsilon 5442	*ἐπιχωρεῖ· ἐπιγειτνιᾷ AS
epsilon 5443	ἐπὶ ψαμάθοις· ἐπὶ ταῖς παραθαλασσίαις ψάμμοις (Α 486)
epsilon 5444	*ἐπιψαῦσαι· ἐφάψασθαι ASPn
epsilon 5445	ἐπιψαύσῃ· ἐπιθίγῃ, ἅψηται (θ 547)
epsilon 5446	*ἐπιψίσει· ἐπιψιεῖ. ἐπιψωμιεῖ ASn
epsilon 5447	*ἐπιψηφιεῖται· ψῆφον παρέχει καὶ νίκην 〈τοῖς ἡμετέροισ〉 AS
epsilon 5448	*ἐπιψηφιζόμενος· ἐπικρίνων ASgn
epsilon 5449	ἐπιωγαί· οἱ ἀνειμένοι τόποι καὶ ἀλίμενοι, ὑπαγωγὰς δὲ ἔχον‐ τες καὶ ὑποσκέπην καὶ καταγωγάς (ε 404)
epsilon 5450	ἐπιωγάς· ἀνειμένοι τόποι, ἐφ’ οὓς δύναται ἡ ναῦς ἐπέρχεσθαι (ε 404)
epsilon 5451	*ἐπιών· ἐπιπορευόμενος (Σ 546) r. An
epsilon 5452	*ἐπλάγχθην· ἐπλανήθην AS
epsilon 5453	ἐπλαζόμην· ἐπλανώμην
epsilon 5454	ἐπλάδα· κατέδευεν
epsilon 5455	ἐπλακίζετο· τὰς κοιλίας ἐξεῖλεν
epsilon 5456	ἐπλατάγησεν· ἐψόφησεν, ἔνθεν τὸ πλαταγώνιον παίγνιον ξύλινον, ᾧ ψοφοῦσιν
epsilon 5457	ἔπλει· ἐπορεύετο (Eur. Or. 63) s (vg)
epsilon 5458	*ἔπλεο· ἐγένου (Α 418) ASgn
epsilon 5459	ἔπλετο· *ἐγένετο Agnps. ἠνύετο. ⸤ὑπῆρχεν (Α 506) r
epsilon 5460	*ἔπλευ· ἐγένου (Ι 54) n
epsilon 5461	*ἐπλήγην· ἐμάνην (Ps. 101,5 v. l.) ASvg
epsilon 5462	*ἔπληντο· ἐπλησίαζον r. ASn ἤγγιζον (Δ 449)
epsilon 5463	*ἐπλήσθη· ἐγεμίσθη (Υ 156) ASvg
epsilon 5464	ἐπλίνθευσαν· οἱ αἰχμάλωτοι πλίνθους ἐβάσταζον, ἕως τοῦ λύτρα εἰσενεγκεῖν
epsilon 5465	[ἐπνύθη· ἠγέρθη. ἀνεβίωσεν]
epsilon 5466	[ἔπνυτο· ἐφρόνησεν]	179 in vol. 2
epsilon 5467	*ἐποβελία· τόκος AS
epsilon 5468	ἐπόγδοον· τόνος μουσικός r
epsilon 5469	ἐπογκίαι· αἱ τοῦ πλοίου παρενθῆκαι
epsilon 5470	*ἔποι· λέγοι A Pn
epsilon 5471	[ἐποίθετο· ἠρώτα]
epsilon 5472	[ἐποιθόμην· ἠρώτουν. ἐμάνθανον]
epsilon 5473	Ἐποικιδίη· Δημήτηρ ἐν Κορίνθῳ
epsilon 5474	ἐποικτίσας· οἰκτείρας r
epsilon 5475	ἐποίπνυον· διηκόνουν. ἐπορεύοντο. ἐθεράπευον. ⸤ἐνήργουν (Σ 421) r
epsilon 5476	ἐποίνασεν· λύτρον ἀπέδοτο. ποινὴν ἔλαβεν τοῦ νεκροῦ
epsilon 5477	*ἐποίσει· ἐπενέγκοι (Α 89) r. ASgn
epsilon 5478	*ἐποισθήσεται· ἐπενεχθήσεται ASvg (n)
epsilon 5479	ε ποιπνύοντα· ἐνεργοῦντα (Ξ 155)
epsilon 5480	*ἐποίχεται· ἐπιπορεύεται ASvg ἐργάζεται A
epsilon 5481	*ἕποιτο· ἀκολουθοίη (Δ 314) ASvg bs
epsilon 5482	ἐποιχόμεναι· διακονοῦσαι. ἐπιπορευόμεναι. ἐργαζόμεναι. ὑφαί‐ νουσαι. αἱ γὰρ ἡρωΐδες ὀρθαὶ ὕφαινον (ε 62)
epsilon 5483	ἐποιχνεῖ· ἐπιφοιτᾷ
epsilon 5484	ἐποκεῖλαι· ἐπὶ τὸ ξηρὸν ἐλθεῖν
epsilon 5485	ἔπολμις· εἶδος μάντεως
epsilon 5486	*ἐπολυώρησας· πολὺ ἐφύλαξας (Ps. 11,9) ASvg
epsilon 5487	*ἐπολολύζει· θρηνεῖ S
epsilon 5488	*[ἐπόλια· αἰγίδια] AS
epsilon 5489	*ἑπόμενοι· ἀκολουθοῦντες APvgn
epsilon 5490	ἐποπίζεο· ἐντρέπου. ἐπιστρέφου. κατασκεύαζε. φυλάσσου (ε 146)
epsilon 5491	*ἔποπος· ὄρνεον (Zacch. 5,9) Agn
epsilon 5492	*ἐπόπται· θεαταί AS
epsilon 5493	[ἐποπτεύοι· ὑπολάβοι. νομίζοι]
epsilon 5494	Ἐπόπτης· Ζεύς. ἢ θεατής
epsilon 5495	*ἐποπτεύσαντες· θεωρήσαντες (1. Petr. 3,2) AS
epsilon 5496	†ἐπορβεῖται· φθονεῖ
epsilon 5497	ἐπ’ ὄρει· ἐπὶ τῷ ὄρει
epsilon 5498	*ἔπορεν· ἔδωκεν vgnps ἐχαρίσατο (Ζ 168)
epsilon 5499	ἐπ’ ὀργῇ· ἐπὶ τρόπῳ	180 in vol. 2
epsilon 5500	ἐπορεξάμενος· ἐφορμήσας. ἐπελθών. ἐπιλαβόμενος (Ε 335)
epsilon 5501	*ἐπόρησεν· διεπέρασεν A
epsilon 5502	ἐπόρθμευεν· ἔπλεεν
epsilon 5503	*ἐπόρθουν· κατέσκαπτον ASvg. ἐδίωκον (Gal. 1,13)
epsilon 5504	ἐπορθρεῦσαι· ἐπαγρυπνῆσαι
epsilon 5505	ἐπόρκιον, ἐπορκίσει· ἐπιορκίσει
epsilon 5506	*ἔπορσον· ἐφορμῆσαι ποίησον (Ε 765) ASps
epsilon 5507	ἐπορσύνετο· ἡτοιμάζετο r
epsilon 5508	*ἔπος· ῥῆμα, λόγος (Β 361). φωνή Ag
epsilon 5509	*ἔπος τ’ ἔφατ’ ἔκ τ’ ὀνόμαζε· τόν τε λόγον εἶπε καὶ τὰ μέρη αὐτοῦ διεξῄει (Α 361) S
epsilon 5510	†ἐπισσόμενος· προσορώμενος
epsilon 5511	ἐποστρακίζειν· ὀστράκοις παίζειν
epsilon 5512	ἐποτούδιζε· κατέβαλλεν ἐπὶ γῆν (Sophr. fr. 141)
epsilon 5513	ἐπ’ ὅτευ· διατί. ἢ ἐπὶ τίνος
epsilon 5514	ἐποτρύνει· παροξύνει ASvgn. παρορμᾷ (Ζ 439)
epsilon 5515	ἕπου· ἀκολούθει (Eur. Phoen. 1274 ..)
epsilon 5516	ἐπ’ οὖδας· ἐπὶ τὸ ἔδαφος (Eur. Med. 1195 v. l.)
epsilon 5517	ἐπουδαῖοι· ἐπιχθόνιοι
epsilon 5518	*ἐπ’ οὔρεϊ· ἐπὶ τῷ ὄρει (Greg. Naz. c. 2, 1, 1, 2) ASg
epsilon 5519	ἐπούρισας· ἐφώρμησας (Eur. Andr. 610)
epsilon 5520	ἐπούρισεν· ὥρμησεν. ἀπέπεμψεν
epsilon 5521	ἔπουρος· εἶδος ἰχθύος
epsilon 5522	ἕπουσαν· *ἐπ’ εὐθείας ἤγαγεν APn ἢ συνεργοῦσαν (Κ 516)
epsilon 5523	ἑπούσῃ· πονουμένῃ. φοιτώσῃ. [ποιουμένῃ]
epsilon 5524	ἕπουσιν· *ἐνεργοῦσιν (Ο 555) ASvg. ἀκολουθοῦσιν
epsilon 5525	†ἐπουτίς· θυσία παρὰ Ῥοδίοις
epsilon 5526	ἐποφρύδιον· μέτωπον
epsilon 5527	ἔποχοι· οἱ ἐπὶ τῶν ὀχημάτων διαβαίνοντες
epsilon 5528	ἐποχωτέρα· ἐπιμονωτέρα
epsilon 5529	[ἐπόχεται· ἐπιπορεύεται]
epsilon 5530	ἔποχος· ὁ ἐπὶ τοῦ ὀχήματος
epsilon 5531	*ἐποχούμενος· βασταζόμενος r. ASPvgnp
epsilon 5532	ἔποψ· ἐπόπτης. δυνάστης. καὶ εἶδος ὀρνέου
epsilon 5533	Ἐπόψιος· Ζεύς. καὶ Ἀπόλλων	181 in vol. 2
epsilon 5534	*ἐπόψομαι· θεωρήσω An
epsilon 5535	*ἐπὶ τὸ σίνεσθαι· ἐπὶ τὸ βλάπτειν AS
epsilon 5536	*ἔπραθον· ἐπόρθησαν (Σ 454) S
epsilon 5537	ἐπράνιξε· κατέβαλεν
epsilon 5538	ἔπρασσεν· ἐπραγματεύετο (Dan. 6,4)
epsilon 5539	ἐπρέσβευε· πρεσβύτατος ἦν
epsilon 5540	[ἔπρηξεν· ἔπεσεν. ἐκρύβη]
epsilon 5541	ἔπρηξας· *ἐτέλεσας (Σ 357) AS, ἐπλήρωσας, ἐφύσησας. ἐκύρ‐ τωσας
epsilon 5542	*ἐπρίατο· ἠγόραζεν (Prov. 31,16) r ASvgbp
epsilon 5543	*ἔπρησεν· ἔκαυσεν (Θ 217) ASvg
epsilon 5544	*ἐπρυτάνευεν· ἐδιοίκει nΣ
epsilon 5545	*ἔπρωσεν· ἐμοίρασεν Σ
epsilon 5546	*ἑπταβόειον· ἑπτάβυρσον (Η 220) rg
epsilon 5547	ἑπτὰ γράμματα· τὸ ὀργίλον. ἢ σκληρόν. καὶ Σάραπιν
epsilon 5548	ἐπτάγρυτο· ἐπτάρνυτο
epsilon 5549	ἑπτάενον· ἑπταετῆ
epsilon 5550	ἐπταικότα· πεσόντα
epsilon 5551	ἐπταικώς· σφαλείς ASvgn. ἢ πεπτωκώς (2. Macc. 14,17)
epsilon 5552	ἐπτακέναι· κεκρυφέναι
epsilon 5553	ἑπταπόδην· τηλικοῦτον τῷ μεγέθει, ἑπτὰ ποδῶν 〈μέγεθοσ〉 ἔχοντα (Ο 729)
epsilon 5554	Ἑπτάπορος· ποταμὸς ἐν Τροίᾳ (Μ 20)
epsilon 5555	ἑπτάπους σκιά· τοῖς ποσὶ κατεμέτρουν τὰς σκιάς, ἐξ ὧν τὰς ὥρας ἐγίνωσκον (Ar. fr. 675)
epsilon 5556	*ἑπτάστομον· ἑπτάπυλον (Eur. Phoen. 287 ..) AS
epsilon 5557	ἔπτατο· διεφορήθη. ἠφανίσθη (Ν 592)
epsilon 5558	*ἑπτάτονος· ἑπτάχορδος (Eur. Alc. 446) AS
epsilon 5559	ἕπταχα· εἰς ἑπτὰ μέρη (ξ 434)
epsilon 5560	ἑπτάχορδα· παλαιὰ μέλη δι’ ἑπταχόρδου ᾀδόμενα (Ar. fr. 659)
epsilon 5561	ἑπτάπεκτος· ἡ βαθείας τρίχας ἔχουσα
epsilon 5562	*ἐπτέρνισεν· ἐσκέλισεν (Ose. 12,4) ASvgp
epsilon 5563	ἐπτερύγη· ἀνέπτη
epsilon 5564	ἐπτερύξατο· προσετρίψατο
epsilon 5565	ἔπτηξαν· ἐκρύβησαν. ἔπεσαν. ⸤ἐφοβήθησαν (Iob 38,17) r(p)	182 in vol. 2
epsilon 5566	ἔπτη· [ἔπτηξαν] 〈ἐπετάσθη〉 (Iob 20,8)
epsilon 5567	[ἐπίστην· ἐξεπλάγην]
epsilon 5568	ἐπτόημαι· πεφόβημαι r (vg)
epsilon 5569	ἐπτοιῆσθαι· τὸ ὀργᾶν πρὸς συνουσίαν
epsilon 5570	[ἐπτόκασεν· ἐκάλυψεν]
epsilon 5571	ἕπτυσχλοι· ἀνδρεῖον ὑπόδημα (Hermipp. fr. 67)
epsilon 5572	ἐπτύσσοντο· ἐκραδαίνοντο (Ν 134)
epsilon 5573	ἐπύθετο· *ἤκουεν. ἠρώτα. ἐμάνθανε ASvg τὸ αὐτὸ καὶ †τὸ ἐπιθμός†
epsilon 5574	ἐπύκασεν· ἐνεκάλυψεν (Sapph. fr. 100 L.—P.)
epsilon 5575	*ἐπυλλίοις· στίχοις AS
epsilon 5576	ἐπυστιᾶτο· ἐπυνθάνετο
epsilon 5577	*ἐπῳάζουσι· νεοττεύουσιν S ἐπὶ τοῖς ᾠοῖς βοῶσιν ASg
epsilon 5578	ἐπωβελία· παραβόλιον τῆς δίκης. ἔστι δὲ τὸ ἀκόλουθον τῷ τῆς καταδίκης τιμήματι ὄφλημα, ὡς Δίδυμος, τὸ ἕκτον μέρος τοῦ τιμήματος· οἱ δὲ τὸ †ιτʹ
epsilon 5579	ἐπῴζειν· ἐπικαθῆσθαι τοῖς ᾠοῖς. Αἰσχύλος Νιόβῃ μεταφορι‐ κῶς· ἐφημένη τάφον τέκνοις ἐπῴζει ... τοῖς τεθνηκόσιν (fr. 157, PSI 1208)
epsilon 5580	*ἐπῳδός· ἡ ἐπᾴδουσα τοῖς νοσοῦσι παισίν Σ
epsilon 5581	*ἐπωμάδιον· τὸ ἐπὶ τῶν ὤμων r. g
epsilon 5582	*ἐπώκειλαν· ἐπανέπαυσαν (Act. ap. 27,41 v. l.) r. ASn
epsilon 5583	*ἐπωμίδα· ὡς λέντιον AS, ἱερατικὸν περιβόλαιον (Exod. 25,7) r. Sg
epsilon 5584	ἐπ’ ὤμων· ἐπὶ τῶν ὤμων (Α 46)
epsilon 5585	ἐπώνασθε· [ἐπώνυμος] ...
epsilon 5586	ἐπώνυμοι· οἱ τῶν φυλῶν ἐπώνυμοι ἥρωες, οἵπερ ἦσαν δέκα
epsilon 5587	*ἔποπα· ἀλεκτρυόνα ἄγριον AS
epsilon 5588	ἐπωπᾷ· ἐφορᾷ, ἐποπτεύει
epsilon 5589	ἐπωπάζει· τὰ αὐτά
epsilon 5590	Ἐπωπέτης· Ζεὺς παρὰ Ἀθηναίοις
epsilon 5591	ἐπώπῃ· ἐπόπτῃ, ἐφορῶντι
epsilon 5592	ἐπωπίδες· ἐπίσκοποι. ἀκόλουθοι. παρὰ Λακεδαιμονίοις	183 in vol. 2
epsilon 5593	Ἐπωπίς· Δημήτηρ παρὰ Σικυωνίοις. [καὶ Ἐπωτίς]
epsilon 5594	ἐπώρεον· ἔθαπτον
epsilon 5595	[ἐπωρεῖν· πενθεῖν, κλαίειν]
epsilon 5596	ἐπωρεύει· ὡραῖα συντελεῖ
epsilon 5597	ἐπωριάζειν· μεριμνᾶν
epsilon 5598	ἐπώρουσαν· ἐφώρμησαν (Δ 472) (r)
epsilon 5599	†ἐπωρυδόν· ἐπιρρεόντως r
epsilon 5600	*ἐπωρύετο· ἐπένθει ἢ φωνὴ θηρίων ASn
epsilon 5601	ἐπώχατο· ἐπικεκλιμέναι ἦσαν (Μ 340)
epsilon 5602	*ἐπωρώθησαν· ἐτυφλώθησαν (ep. Rom. 11,7) ASvg
epsilon 5603	ἐπωστρίδες· αἱ κατὰ Σάμον ταῖς γυναιξὶ τὴν δεξιὰν χεῖρα ἐπέχουσαι κατὰ τὴν ὀσφύν
epsilon 5604	Ἐπωφέλης· ὁ καλούμενος Ἐφιάλτης
epsilon 5605	*ἐπῴχετο· ἐπορεύετο (α 143) vgn
epsilon 5606	εραι· [εἰσπνεῖ. ἡ κοιλία.] γῆ. *καλὴ [γῆ] 〈καὶ〉 ποθεινή A. ἐπιθυμεῖ (Eur. Med. 974) ASvg
epsilon 5607	ἐράασθε· ἐπιθυμεῖτε (Π 208)
epsilon 5608	ἔραδος· παρὰ τὸ ἐρίζειν. †παιδίονα νῖκος συνδρομή. λοιδορία. ἀνεξικακία
epsilon 5609	ἐρᾳδιούργησεν· ...
epsilon 5610	ἔραζε· χαμᾶζε. *εἰς τὴν γῆν. χαμαί (Μ 156) ASvgn
epsilon 5611	*[ἔραζεν· ἔθαζεν. ἐποίησεν S]
epsilon 5612	ἐραίσθη· ἀπώλετο. διεσκεδάσθη. διεχωρίσθη
epsilon 5613	*ἔραμαι· ἐρῶ, ἐπιθυμῶ (Γ 446) n
epsilon 5614	*ἐράμενος· ἐπιθυμήσας AS
epsilon 5615	*ἔρανα· ἐκ συνεισφορᾶς δῶρα ASg. ἢ †δόσις πολλῶν αὐτῶν† γινόμενα συμπόσια
epsilon 5616	†ἐράναι· βωμοί†
epsilon 5617	ἐρανέμπολοι· οἱ ἐξ ἐράνων ἐμπολῶντες
epsilon 5618	*ἐρανίζεται· συλλέγει ASvg
epsilon 5619	ἐράνιζε· ἀνῄρει. ἐσκύλευεν
epsilon 5620	*ἐράνιον· ἐκ συνεισφορᾶς δῶρον r. pΣ 〈ἢ ἀνταπόδοσισ〉
epsilon 5621	*ἐραννῆς· ἐπεράστου. καλῆς ASnT. τιμίας (Ι 531)	184 in vol. 2
epsilon 5622	ἔρανον· συνεισφορά r. δῶρον. εὐωχία. ἢ ἀνὰ μέρος δεῖπνον. ἢ ἐκ συμβολῆς δεῖπνον
epsilon 5623	*ἐράνου· συλλογῆς ASb
epsilon 5624	[ἔραζε· εἰς γῆν. χαμαί]
epsilon 5625	ἐράπεδα· ἃ ἡμεῖς δαπέδα
epsilon 5626	ἐράπτομεν· ἐβουλεύομεν (π 379)
epsilon 5627	[ἐραπτήρ· θηρευτής]
epsilon 5628	[ἐράραστον· ἐράσμιον]
epsilon 5629	*ἔρας· γῆς A (Sg)
epsilon 5630	ἐρᾶσαι· κενῶσαι
epsilon 5631	ἐρασιχρημάτους· φιλαργύρους r
epsilon 5632	ἐράσμιον· ἐπίδοξον, ἐπέραστον, ἀγαπητόν, *ἐπιθυμητόν n
epsilon 5633	ἐραστής· φίλος. ⸤ἐπιθυμητής r. p ἢ 〈ὁ〉 παρὰ τὸν μικρὸν τοῦ ποδὸς δάκτυλος
epsilon 5634	ἐρατά· ἐραστά. καλά. ἐαρινά. ἐπέραστα, ἐράσμια (Γ 64)
epsilon 5635	*ἐρατίζων· ἐρῶν b. ἐπιθυμῶν (Λ 551) Sbs
epsilon 5636	ἐρατεινή· ἐρασμία. ἐπιθυμητή r
epsilon 5637	†ἐρατεινεύειν· στρατεύεσθαι. ἢ δυσφορεῖν
epsilon 5638	Ἐρατινοί· ἔθνος ὑπεράνω Ἀράβων
epsilon 5639	ἐρατινόν· ἐπέραστον. ἔνδοξον.
epsilon 5640	ἐρατόν· ἐράσμιον. ἡδύ. ποθεινόν, ἐπιθυμητόν
epsilon 5641	[ἐρατοθέν· ἀνεπανάσατο]
epsilon 5642	ἐραχάται· οἱ δεσμεύοντες
epsilon 5643	ἔραχος· τὸ δράγμα. Βοιωτοί
epsilon 5644	ἔραται· ἐπιθυμεῖ. ἐρᾷ (Ι 64)
epsilon 5645	†ἔρθει· φθέγγεται
epsilon 5646	ἔρβως· εὔρως
epsilon 5647	ἔργα· ποτὲ μὲν τὰ περὶ τὴν ταλασιουργίαν· ποτὲ δὲ τὰ κατὰ τὴν γεωργίαν. ἢ ἐργάζει
epsilon 5648	ἔργαθεν· ἐκώλυσεν r
epsilon 5649	Ἐργαῖος· ἀέριος Ζεύς r
epsilon 5650	ἔργανα· ἐργαλεῖα, σκεύη χειρῶν
epsilon 5651	ἐργαλεῖον· ἐργαστήριον παρὰ Ταραντίνοις
epsilon 5652	Ἐργάνη· ὡς δαπάνη. ἐργασία. [ἐργατική· †δόρυ τεχνῖτις.
epsilon 5652	ἐργάτις]. παρὰ δὲ Σαμίοις ἡ Ἀθηνᾶ ἐλέγετο ὡς ...	185 in vol. 2
epsilon 5653	ἐργαστῖναι· αἱ τὸν πέπλον ὑφαίνουσαι
epsilon 5654	ἐργάται· οἱ παρ’ ἡμῖν ἐργαστικοὶ παρὰ Ἀττικοῖς. τοὺς παρ’ ἡμῖν ἐργάτας ἐκεῖνοι μισθωτούς
epsilon 5655	Ἐργάτια· ἑορτὴ Ἡρακλεῖ τελουμένη παρὰ Λάκωσιν
epsilon 5656	ἐργατίναι· ἐργάται
epsilon 5657	ἐργᾷ· ἐργάζῃ (Gen. 29,27 ..)
epsilon 5658	ἐργάτις· τὴν Νεοβουλείαν λέγει, καὶ παχεῖαν (Archil. fr. 184)
epsilon 5659	ἐργατῶνες· οἱ ἐν τοῖς ἀγροῖς τόποι, ἔνθα οἱ οἰκέται κοιμῶνται, οἱ παρὰ Ἀττικοῖς †ἐργαῶνες· παρὰ δὲ Κρησὶν ἐργάτωνες οἱ ἐπὶ τῆς ταφῆς τῶν τεθνηκότων τεταγμένοι
epsilon 5660	ἔργει· κωλύει
epsilon 5661	ἔργεσθαι· κωλύεσθαι
epsilon 5662	[ἐργεῖται· οἱ ἐπ’ ἀγρὸν οἰκέται]
epsilon 5663	ἐργέτην· ἐργασίαν
epsilon 5664	ἔργετος· φραγμός
epsilon 5665	ἔργμασι· κωλύμασι. περιφράγμασιν
epsilon 5666	*ἔργματα· πράγματα (Eur. Or. 160) (ASvg)
epsilon 5667	ἔργνυσι· κρύπτει. κατακλείει s
epsilon 5668	ἐργομωκῶν· ἐμπαίζων (r)
epsilon 5669	ἔργον· [διόρθωμα. στήριγμα. βάσις. ἐνώτιον. ὄχημα.] ὁ δὲ ποιητής, ὅταν ψιλῶς λέγῃ μηδενὸς συμφραζομένου, τὸ κατὰ γεωργίαν δηλοῖ
epsilon 5670	ἔργον· δυσχερές, *δύσκολον A. ἢ ποίημα
epsilon 5671	ἐργότρυς· κατάσκοπος ἔργων r
epsilon 5672	ἐργύλον· ἐργάτην. Ἴωνες
epsilon 5673	ἐργῶδες· ὀχληρόν. *⸤δύσκολον AS
epsilon 5674	*ἐργωδέστερο ν· δυσκαταληπτότερον. σπουδαιότερον APgn(v). ἢ πλέον τι APSn
epsilon 5675	*ἔρδε· πρᾶττε (Δ 29) Sg
epsilon 5676	*ἔρδοι· πράττοι (Ξ 261) Avgn
epsilon 5677	ἔρδειν· πράττειν (Ο 148). θύειν. [πράσσειν]
epsilon 5678	ἐρδόμενον· θυόμενον
epsilon 5679	ἐρδόντων· πλουτούντων. θυόντων. τελούντων. πρασσόντων
epsilon 5680	*ἔρεαι· ἐρευνᾷς AS
epsilon 5681	ἐρέας· τέκνα. Θεσσαλοί	186 in vol. 2
epsilon 5682	*ἐρεβεννή· σκοτεινή [ἐρέβη] (Θ 488) Avgn
epsilon 5683	ἐρέβινθος· 〈εἶδος ὀσπρίου〉. τὸ αἰδοῖον r
epsilon 5684	ἐρεβίνθινος Διόνυσος· οὐδενὸς ἄξιος. παρά τινα παροιμίαν ἐρεβίνθινος ζωμός (Com. ad. fr. 862)
epsilon 5685	*ἔρεβος· σκότος r. ASvgn. ζόφος, ⸤νύξ (Π 327) s
epsilon 5686	*†ἔρει· ἀνιᾷ. ἀπολλύει AS
epsilon 5687	ἐρέειν· ἐρωτᾶν. ⸤ζητεῖν. λέγειν S
epsilon 5688	ἐρέεινε ν· (δ 137) ...
epsilon 5689	ἐρεείνων· ...
epsilon 5690	*ἐρεείνω· ἐρωτῶ Anp(S)
epsilon 5691	ἔρεζεν· ἔθυεν (Β 400) ἔπραττεν
epsilon 5692	ἐρέεσφι· τέκνοις
epsilon 5693	ἔρεθε· ἐρέθιζε (Γ 414)
epsilon 5694	ἐρέθει· ἐρεθίζει, παροξύνει
epsilon 5695	*ἐρεθέντα· ἐν ὕδατι ἀποπνιγέντα (Φ 282) AS
epsilon 5696	*[ἐρεθωτι· ληφθέντι] AS
epsilon 5697	*ἐρέθιζε· παρόξυνε (Α 32) Pn
epsilon 5698	ἐρεθίζει· παροξύνει A [νηρύεται]. λυπεῖ (Deut. 21,20). †μηρύε‐ ται
epsilon 5699	*ἐρεθισμός· παροξυσμός (Deut. 31,27 ..) n
epsilon 5700	Ἐρεθίμιος· ὁ Ἀπόλλων παρὰ Λυκίοις. καὶ ἑορτὴ Ἐρεθίμια
epsilon 5701	ἐρέθοιμι· ἐρεθίζοιμι. [ἐρωτήσοιμι]
epsilon 5702	*〉ερέθονται· κρέμανται (Β 448) r. AS
epsilon 5703	[ἐρέθων· διακόπτων. κατεπείγων. ἀπὸ τούτου καὶ ἐρεγμὸς ὁ κύαμος ὁ διακεκομμένος]
epsilon 5704	*ἐρεῖ· λέγει ASn. ἐρωτᾷ n
epsilon 5705	ἔρειδε· συντόμως ἔσθιε. ἡ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν ἐρεσσόντων
epsilon 5706	ἐρείδει· ἐπιστηρίζει, ὑποστηρίζει (Prov. 29,23)
epsilon 5707	*ἐρείδει· στηρίζει PS
epsilon 5708	ἔριθος· ἐρεθιστής. παροξυντικός r
epsilon 5709	*ἐρεικόμενος· περισχιζόμενος (Ν 441) Sg
epsilon 5710	*ἔρειο· ἐρώτησον (Λ 610) g
epsilon 5711	ἐρείσματι· ὑποβαστακτῆρι
epsilon 5712	ἐρεῖσαι· ἐπερεῖσαι, ⸤ἐπιστηρίξαι (Eur. Rhes. 487) r	187 in vol. 2
epsilon 5713	ἐρεισάμενος· ἐπερεισθείς, ἐπιστηριχθείς (Β 109)
epsilon 5714	†ἐρεκρούων· στηρίζων
epsilon 5715	*ἐρείομεν· ζητήσομεν. ⸤ἐρωτήσομεν (Α 62) r
epsilon 5716	Ἐρεμβοί· νομάδες. Αἰθίοπες, Ἄραβες, ⸤Ἰνδοὶ r Ἀράβιοι (δ 84)
epsilon 5717	ἐρεμνή· σκοτεινή (AS). μέλαινα. οἱ δὲ ἐρεβεννὴ παρὰ τὸ ἔρεβος. καταπληκτική (Δ 167) (S)
epsilon 5718	*†ἐρέμοισιν· ἀποκλείσμασιν AS
epsilon 5719	*ἔρεξα· ἔπραξα (Ι 453) (A)n. ἔθυσα (n)
epsilon 5720	*ἐρέοντο· ἠρώτων (Α 332) r. AS
epsilon 5721	ἐρέοι· εἴποι
epsilon 5722	ἐρέουσα· ἐροῦσα, λέξουσα, ⸤φέρουσα (A). ἀγγέλλουσα (Α 419)
epsilon 5723	*†ἔρεπτα· τροφεῖα r. ASgb
epsilon 5724	ἐρέπτει· ἐρέφει
epsilon 5725	ἐρεπτόμενοι· *ἐσθίοντες ASgn. ἀπὸ τοῦ τῆς ἔρας τουτέστι τῆς γῆς ἅπτεσθαι r. ἐπὶ γὰρ τῶν νεμομένων τετραπόδων τάσ‐ σεται ἡ λέξις (Ε 196)
epsilon 5726	*ἐρεσσέμεναι· κωπηλατεῖν (Ι 361)
epsilon 5727	*ἔρεσθαι· πυνθάνεσθαι. ⸤ἐρωτᾶν (α 405) ASvgp
epsilon 5728	ἐρησιμετρίην· τὴν γεωμετρίαν
epsilon 5729	Ἐρέσιος· Ἀπόλλων
epsilon 5730	[ἐρεσκίη· θρησκία]
epsilon 5731	†ἐρεσμεῖ· καταπνεῖ
epsilon 5732	†ἐρεσμεί· κώπη
epsilon 5733	†ἐρεσμίονες· αἱ χεῖρες
epsilon 5734	ἐρέσσει· [ἐρεσχελοῦντες· φλυαροῦντες.] ἐλαύνει κώπῃ
epsilon 5735	ἔρεσσον· ἤλαυνον. ἐκωπηλάτουν (ι 490)
epsilon 5736	ἐρεσχελεῖ· ἀηδίζεται. ὀχλεῖται. ἐρεθίζει. ἀδολεσχεῖ. *χλευάζει, παίζει, σκώπτει (Σ). διαμάχεται (AP)
epsilon 5737	*ἐρεσχελία· φιλονεικία. φλυαρία Σ (A). ἔνστασις (A)
epsilon 5738	ἑρετή· ἐπιθυμητή
epsilon 5739	*a) ἐρέταις· κωπηλάταις (An). b) 〈ἐρευταί·〉 κατάσκοποι
epsilon 5740	*ἐρετμαῖς· κώπαις g [ἐρετμαί]	188 in vol. 2
epsilon 5741	ἐρετμόν· κώπη (λ 77) (Avg). καὶ τὸ ἀνδρεῖον αἰδοῖον
epsilon 5742	ἔρετο· ὡρμήθη
epsilon 5743	*ἐρετμῶσαι· κώπαις ἁρμόσαι (Eur. Med. 4) Ag
epsilon 5744	Ἐρέτρια· πόλις 〈Εὐβοίασ〉 (Β 537) r
epsilon 5745	ἐρετριάζει· σκώπτει. ἢ παίζει
epsilon 5746	Ἐρετριακὸς κατάλογος· ἐπὶ Διφίλου ψήφισμα ἐγράφη ἐξ Ἐρετρίας καταλέξαι ὁμήρους τοὺς τῶν πλουσιωτάτων υἱούς. τοῦτο οὖν τὸ ψήφισμα ἔχει ἐπιγραφὴν Ἐρετριακὸς κατά‐ λογος (Com. ad. fr. 29?)
epsilon 5747	Ἐρετριέων ῥῶ· Ἐρετριεῖς τῷ ρ κατακόρως χρῶνται
epsilon 5748	ἐρέτανεν· ἤλαυνε τὴν ναῦν
epsilon 5749	ἐρετίνης· ναύτης
epsilon 5750	*ἐρεύγεται· ἀναβάλλει (Lev. 11,10) Agn
epsilon 5751	*ἐρεύγετο· ἐβρύχετο. ἔβρυεν (ι 374) A
epsilon 5752	*ἐρευγομένη· βράττουσα (Ρ 265) (n)
epsilon 5753	ἔρευε· ἐρεύνα
epsilon 5754	ἐρεύθει· ἐρυθρὸν ποιεῖ
epsilon 5755	*ἐρεύξεται· βρύσεται (Osc. 11,10 ..) g
epsilon 5756	ἐρεύθεται· πίμπλαται. λάμπεται (Sapph. fr. 105a 1 L.—P.)
epsilon 5757	ἐρευθιόωντες· ἐρυθριῶντες
epsilon 5758	ἔρευθος· ἐρύθημα. αἰδώς. ἄνθος
epsilon 5759	*ἐρεύθων· ἐρυθριῶν, ⸤φοινίσσων, ἐρυθραίνων (Λ 394) n
epsilon 5760	ἐρευνᾶν· ζητεῖν
epsilon 5761	ἐρεῦσαι· ἐρυθρὰν ποιῆσαι τῷ αἵματι (Σ 329), ἢ βρέξαι
epsilon 5762	ἐρεύσομεν· ζητήσομεν
epsilon 5763	Ἐρεχθεύς· Ποσειδῶν ἐν Ἀθήναις
epsilon 5764	ἐρεχθομένη· σαλευομένη. †ἐλαμβανομένη. *βαρυνομένη (Ψ 317) (Avg). ὑπὸ τῶν ἀνέμων ⸤ταρασσομένη (n)
epsilon 5765	ἐρέχθων· διακόπτων (ε 83) ...
epsilon 5766	*ἔρεψα· ἐστεφάνωσα Agn, ἔστεψα. ἐστέγασα gn, ᾠκοδόμησα. ⸤ὠρόφωσα (Α 39) g
epsilon 5767	*ἐρέψιμον· στεγάσιμον Sn(g), ἢ βοσκηματῶδες χωρίον
epsilon 5768	ἐρέψομεν πρὸς αἰετόν· στεγάσομεν πρὸς ἀέτωμα (Ar. Av. 1110)
epsilon 5769	ἐρέω· λέξω. ἀπαγγελῶ (Β 257). σημαίνω (Ψ 226). ἐπερωτῶ	189 in vol. 2
epsilon 5770	ἐρέων· μαντευσόμενος. ἐρωτήσων. ζητήσων
epsilon 5771	ἔρημα· ἀφύλακτα n. δειλά. οἰκτρά (Ε 140)
epsilon 5772	†ἔρημαι· βούλομαι ἐρωτῆσαι
epsilon 5773	ἐρήμη· μονομερὴς δίκη, ὅταν μὴ ἀπαντήσας ὁ διωκόμενος ἐπὶ τὴν κρίσιν καταδιαιτηθῇ
epsilon 5774	ἐρήμῃσιν· νομάσιν
epsilon 5775	Ἐρημήσιος· Ζεὺς ἐν Λέσβῳ
epsilon 5776	ἐρήμωσον· ἀποσκέδασον
epsilon 5777	ἐρημία· ἡ ἐκπύρωσις (Eur. Troad. 26)
epsilon 5778	*ἐρημικῷ· εἰς τὰς ἐρήμους διάγοντι (Ps. 101,6) An(g)
epsilon 5779	ἐρημόθωκος· ἐρημόδομος
epsilon 5780	ἔρημον· μάταιον. καὶ τὸ πλανᾶσθαι
epsilon 5781	*ἐρήμους· ἀπεριστάτους A
epsilon 5782	ἐρήμους λόγους· τοὺς ἀπόρους. ματαίους
epsilon 5783	ἐρηρέδαται· ἐρηρεισμέναι εἰσί (Ψ 284). [καὶ ἐνήρμοσται]
epsilon 5784	*ἐρηρεῖσθαι· ἡρμόσθαι. ἠσφαλίσθαι Avgn
epsilon 5785	*ἐρίηρες· εὐάρμοστοι (Γ 378) r (A)
epsilon 5786	[ἐρηρετλᾶται· ἐρηριασμένοι εἰσίν]
epsilon 5787	ἐρήριπται· πέπτωκεν (p)
epsilon 5788	*ἐρήρεισται· πέπηγεν Avg
epsilon 5789	ἐρηρεισμένος· ἀσφαλής. πεπηγμένος r
epsilon 5790	ἐρήρισται· ἐρίζει (Clem. Al. Protr. p. 63 P.)
epsilon 5791	*ἐρίσαντες· φιλονεικήσαντες (Ν 109) A
epsilon 5792	ἐρήσεο· ἐρωτήσειας
epsilon 5793	*ἐρήσομαί σε· ἐρωτήσομαί σε (Greg. Naz. or. 3 p. 98 D) r. APgnps
epsilon 5794	†*ἐρήτυεν· παρεσκεύαζεν A (vg)
epsilon 5795	ἐρητύειν· παύειν. ⸤κωλύειν n. πραΰνειν. ⸤κατέχειν (Β 75) n
epsilon 5796	ἐρήτυθεν· διακατέσχον (Β 99)
epsilon 5797	*ἐρήτυον· ἐπεῖχον. ἐκώλυον (Β 97) AP
epsilon 5798	ἐρητύσαι· πραῧναι r. ἀνακόψαι. ἀναπαῦσαι. ⸤κωλῦσαι r
epsilon 5799	ἐρ ι · πολὺ μέγα. ἰσχυρόν
epsilon 5800	ἐριαύχενε ς· [μεγάλοι.] γαῦροι. μεγαλαύχενες. μεγάλοι, ἀπὸ μέρους (Λ 159)
epsilon 5801	ἐριβρεμέτης· μεγαλόψοφος, μεγαλόηχος	190 in vol. 2
epsilon 5802	ἐριβρεμέτεω· μεγάλα βροντῶντος (Ν 624)
epsilon 5803	ἐρίβοια· νύξ r. καὶ μεγάλως τιμωμένη
epsilon 5804	ἐρίβρομον· μεγαλόηχον (Greg. Naz. c. 1, 1, 1, 23) r
epsilon 5805	ἐριβώλακι· μεγαλοβώλῳ. *εὐγείῳ (Α 155) A
epsilon 5806	ἐρίβωλος· μεγαλόβωλος (Φ 154 ..) r
epsilon 5807	ἐρίγδουποι· μεγαλόψοφοι
epsilon 5808	ἐριγδούποισι· μεγαλοκτύποις (Greg. Naz. c. 2, 2, 7, 7) r
epsilon 5809	*ἐρίγδουπος· μεγάλους ψόφους ποιῶν διὰ τῶν βροντῶν (Η 411) Avg
epsilon 5810	ἐρίγηρυς· μεγαλόφωνος r. ps
epsilon 5811	ἐριγνύειν· κρύπτειν. κατακλείειν
epsilon 5812	ἔριγεν· ἔφριττεν
epsilon 5813	ἔριδα· ἔριν. μάχην (Ε 861)
epsilon 5814	Ἐριδάντας· Ἡρακλῆς παρὰ Ταραντίνοις
epsilon 5815	*ἐριδαίνωσιν· ἐρίζωσι. φιλονεικῶσιν
epsilon 5816	*ἐρίδεται· μανθάνει. ἐξετάζει A
epsilon 5817	ἐριδήσασθαι· ἁμιλληθῆναι. φιλονεικῆσαι (Ψ 792)
epsilon 5818	ἔριδι· φιλονεικίᾳ (Α 8)
epsilon 5819	Ἐριδίμιος· Ζεὺς ἐν Ῥόδῳ
epsilon 5820	ἐριδία· ἅμαξα
epsilon 5821	ἔριδας· τὰς ἐν οὐρανῷ ἴριδας. Ἀττικῶς
epsilon 5822	*ἐριδμαίνουσιν· ἐρεθίζουσιν (Π 260) g
epsilon 5823	*ἐριδόμενος· ἐπιστηρίζων APv. ἐπακολουθῶν (Prov. 30,28) A
epsilon 5824	ἐρίδων· βαστάζων (b)
epsilon 5825	Ἐριέντης· Ἀφροδίτης ἐπώνυμον
epsilon 5826	*ἐριζέμεναι· ἐρίζειν gn. φιλονεικεῖν (Α 277) n
epsilon 5827	ἐριζώοισι· πάνυ ζῶσιν (Greg. Naz. c. 2, 1, 32, 18)
epsilon 5828	ἐρίηρες· μεγάλως τιμώμενοι. ἀγαθοί. πρόθυμοι. εὐχάριστοι, *εὐάρμοστοι Ap n T. μεγαλωφελεῖς. [μεγάλως θάλλοντες] (Γ 378 ..)
epsilon 5829	ἐριθάκη· ἡ ὑπὸ τῶν μελισσῶν παρατιθεμένη τροφή. καὶ τὸ ἐγκοίλιον τῶν ἰχθύων τῶν μαλακῶν. καὶ τὰ τῶν ὑῶν ἔμβρυα
epsilon 5830	ἐριθαλές· εἶδος δένδρου
epsilon 5831	ἐριθαλῶν· πολυθαλῶν	191 in vol. 2
epsilon 5832	ἐριθαλεῖς· μεγάλως θάλλοντες
epsilon 5833	Ἐριθασεύς· Ἀπόλλων ἐν τῇ Ἀττικῇ
epsilon 5834	*ἐριθεύει εἰκῆ· ἐργάζῃ μάτην gn
epsilon 5835	ἐριθεύς· ὁ ἐριθακός, τὸ ὄρνεον
epsilon 5836	*ἐριθηλέα· μεγάλως θάλλουσαν (Greg. Naz. c. 1, 1, 27, 32) A
epsilon 5837	*ἐριθηλές· μεγάλως καὶ καλῶς ἢ πάνυ θάλλον (Ρ 53) rg
epsilon 5838	ἐριθηλέων· μεγάλως θαλλουσῶν (Ε 90)
epsilon 5839	*ἐριθεῖαι· ἐργασίαι. ἐρεθισμοί (2. Cor. 12,20)
epsilon 5840	*ἔριθοι· οἱ γεωργοί. παρὰ τὸ τὴν ἔραν ἐργάζεσθαι, ἥτις ἐστὶ γῆ vgn. καταχρηστικῶς δὲ καὶ οἱ ἐριουργοί (Σ 550) ἢ μισθωτοί
epsilon 5841	a) ἐρίθοισιν· ... (Σ 560) b) *〈ἔριθοι·〉 ἐργάται A γεωργοί
epsilon 5842	ἑρικάνην· φραγμόν n
epsilon 5843	ἐρικάς· ὁ ἐρεγμός, Κρῆτες δὲ †ὠστριμάς· λέγουσι δὲ οὕτως καὶ τὰ ἰτρία. τὰ ὑπό τινων λάγανα
epsilon 5844	ἑρίκεα· φράγματα
epsilon 5845	ἐρίκει· σχίζει (g) πρίζει. ῥηγνύει. ἐσθίει
epsilon 5846	ἑρίκεος· φραγμοῦ s
epsilon 5847	Ἐρίκη· θυγάτηρ τοῦ Ἀναγύρου
epsilon 5848	ἐρικευθές· πυθμήν
epsilon 5849	*ἐρικνωμένον· ῥυτίδας ἔχον r. Avg
epsilon 5850	ἐρικόμενος· σχιζόμενος (Ν 441)
epsilon 5851	ἐρίκη· εἶδος φυτοῦ
epsilon 5852	*ἐρικτά· σῖτος πεφρυγμένος· καὶ κοπτόμενος εἰς ἄλφιτα gn. σχιστὰ ἄλευρα (Lev. 2,14) Avgn
epsilon 5853	*ἐρικτόν· κοπανιστόν (Lev. 2,14) r. Ag
epsilon 5854	*ἐρικυδέα· λίαν ἔνδοξα A (g). μεγάλως ἔνδοξα (Γ 65) A
epsilon 5855	[ἐρίμη· ἔξοδος]
epsilon 5856	*ἐριμύκων· μεγαλοφώνων (Ψ 775) A. ἢ μυκώμενος, μεγάλως μυκῶν (A)
epsilon 5857	ἐρινάδες· ὄλυνθοι. ἢ συκαῖ ἄῤῥενες
epsilon 5858	ἐρινάζειν· συκᾶς περιάπτειν τοῖς ἐρινοῖς r εἰς τελεσφορίαν
epsilon 5859	†ἐρινάς· νέας βοῦς
epsilon 5860	[ἐρινάξαι· τὸ λεγόμενον] ἐρινάσαι· ἀπὸ 〈τῶν〉 λεγομένων
epsilon 5860	〈ἐρινεῶν〉. οὕτω δὲ λέγεται συκῆ φέρουσα ὀλύνθους, ἐξ ὧν οἱ ψῆνες γίνονται. Ψῆνες δέ εἰσι τὰ ἄνθη τῶν ἐρινῶν. γίνονται δὲ ἐπὶ τῶν φοινίκων ἐρινοί	192 in vol. 2
epsilon 5861	ἐρινάσει· ἐρωτήσει. ἐρευνήσει
epsilon 5862	ἐρίνεμος· ἄνεμος μετὰ συστροφῆς
epsilon 5863	*ἔρινε· ἐρώτα A
epsilon 5864	*ἐρινεός· ἀγρία συκῆ (Ζ 433) nps
epsilon 5865	〉ερινον· νέφος
epsilon 5866	ἐρινός· ὄλυνθος ἢ σῦκον ἄῤῥεν
epsilon 5867	ἐρινύας· τὰς ἁμαρτίας νῦν n
epsilon 5868	Ἐρινύς· *δαίμων καταχθόνιος r Avg. ἢ Ἀφροδίτη n ἢ εἴδωλον
epsilon 5869	ἐρίξει· κωλύσει
epsilon 5870	*ἐριοῖ· ἐργάζεται A
epsilon 5871	ἐριούνης· *μεγάλως ὠφελῶν An, ἢ μεγάλην ὄνησιν καὶ ὠφέ‐ λειαν τοῖς ἀνθρώποις παρέχων (Υ 34)
epsilon 5872	ἐριούνιον· †πόρον τὸν ὑποχθόνιον
epsilon 5873	ἐριούνιος· πολυωφελής. ἀγαθός (Ω 360) r
epsilon 5874	ἐρίπει· καταβάλλει
epsilon 5875	ἐρίπεια· †σκηνώματα ἐπίπεδα †καὶ τὰ ἐπὶ τὴν ἔραν [τὴν] καταπεσόντα
epsilon 5876	ἐριπεῖν· καταπεσεῖν
epsilon 5877	ἔριπες· δαλοί
epsilon 5878	ἐρίπεσθαι· φθίνειν
epsilon 5879	ἐριποῦσα· πεσοῦσα (Ε 357)
epsilon 5880	*ἐρίπιον· τὸ ἡμίπτωτον οἴκημα (Eur. Bacch. 7) Avgn. ἢ πτῶ‐ μα An
epsilon 5881	*ἐριπίων· πτώσεων τῶν τειχῶν Avg
epsilon 5882	*ἐρίπνας· ὑψηλὰ μέρη ... (Eur. Phoen. 1168) Ag
epsilon 5883	[ἐριποῦσα· καταπεσοῦσα]
epsilon 5884	*ἔριπε· κατέπεσεν (Ε 68) APvg
epsilon 5885	ἐρίπναι· αἱ ἀπεῤῥωγυῖαι πέτραι r
epsilon 5886	ἐρίπνη· κορυφή. ἄκρα. κρημνός
epsilon 5887	ἐριπών· ἀνατρέπων. καταπεσών (Ε 309)
epsilon 5888	*ἔρις· φιλονικία (Α 177). μάχη r. vgn
epsilon 5889	*ἐρίσαι· παῖξαι A	193 in vol. 2
epsilon 5890	ἐρίσει· *ὑποστηρίξει A στερεώσει. παίξει. φιλονικήσει
epsilon 5891	ἔρισεν· ἔπεσεν. ἤρεττεν
epsilon 5892	ἐρισθενέος· μεγαλοσθενοῦς (Τ 355). μεγαλοδυνάμου
epsilon 5893	ἐρισθενές· μέγα. ἰσχυρόν
epsilon 5894	ἐρίσμασιν· εἰρεσίαις
epsilon 5895	*ἔρισμα· στήριγμα (Prov. 14,26) APv
epsilon 5896	ἐρίσκηπτα· ἱερὰ βοτάνη, εἰς ἣν ἂν εἶρις ἐπισκήψῃ
epsilon 5897	ἐριστάφυλον· καλλιστάφυλον. πολύν. ἢ τὸν ἐξ εὐγενοῦς στα‐ φυλῆς ἢ μεγάλης (ι 111)
epsilon 5898	†ἐριστήρ· μαρσίππιον, σάκκος. ἢ ἔρκτης καὶ πράκτης
epsilon 5899	ἐρισύβη· ὁ ὡς κονιορτὸς κατερχόμενος καὶ ἀφανίζων τὸν σῖτον (Deut. 28,42 ..)
epsilon 5900	ἐρισφάραγος· μεγαλόηχος. ὑψηλόφωνος (Pind. fr. 15?)
epsilon 5901	ἐριταρβής· μεγάλως δειλός r
epsilon 5902	ἐρίτιμον· ἰσχυρῶς τετιμημένον, *ἄγαν ἔντιμον Agn, μεγαλότι‐ μον (Β 447) g
epsilon 5903	[ἑρίτω· λαμβανέτω]
epsilon 5904	ἐριφίας· χίμαρος
epsilon 5905	ἐριφήματα· ἔριφοι. Λάκωνες
epsilon 5906	Ἐρίφιος· ὁ Διόνυσος
epsilon 5907	[Ἔριφος· ὁ μικρὸς αἴξ, ὁ ἐν τῷ ἔαρι φαινόμενος, ἤγουν ὁ πρώϊ‐ μος· χίμαρος δὲ ὁ ἐν τῷ χειμῶνι]
epsilon 5908	*Ἐριφύλης· τῆς χρυσίου προδεδωκυίας τὸν ἴδιον ἄνδρα An (g)
epsilon 5909	Ἐριφύλλιον· τὸν Ἀπόλλωνα καὶ τὸν Ἑρμῆ(ν)
epsilon 5910	ἐρίφυλλος δρῦς· ἡ πλατύφυλλος r καὶ ἡ καλουμένη φελλός
epsilon 5911	†ἔριψ· σωμάτιον
epsilon 5912	ἐρίψαι· ἀφανίσαι. στεγάσαι. καταρρῖψαι
epsilon 5913	*ἐρίψιμα· πτώσιμα APvgn
epsilon 5914	ἐριωδία· ἅμαξα
epsilon 5915	ἐριώδυνον· μεγαλώδυνον r
epsilon 5916	ἐριώδων· μεγάλους ἔχων ὀδόντας r
epsilon 5917	ἐριῶλαι· ἀνέμων συστροφαί, αὖραι, πνοαί
epsilon 5918	ἐριώπιδος· εὐώπιδος	194 in vol. 2
epsilon 5919	[ἐριωπιζόμην· ἢ τεχνητευόμην. ἢ σύμμικτα σχήματα εἶχον]
epsilon 5920	Ἐριῶπις· μεγαλόφθαλμος. καὶ ἡ Ἀγχίσου γυνή
epsilon 5921	*ἔρκαδε τεῖχος· ἔπιπτεν A
epsilon 5922	ἐρκάζειν· σκώπτειν
epsilon 5923	ἑρκάνη· φυλακή (ps)
epsilon 5924	[ἕρκατος· φραγμός]
epsilon 5925	*ἕρκεϊ χαλκείῳ· τῷ τῶν ἀσπίδων κυκλώματι (Ο 567)
epsilon 5926	ἑρκεῖαι· οἰκίαι. τείχη. φραγμοί. σκηναί
epsilon 5927	ἑρκίοις· τειχίοις (b)
epsilon 5928	ἑρκείου Διός· τοῦ ἀσφαλίου. ἢ τοῦ κατὰ τὴν οἰκίαν. ἔστι δὲ ἕρκειος Ζεὺς παρὰ Ἀθηναίοις (χ 334)
epsilon 5929	ἕρκεσι· δικτύοις. Σοφοκλῆς Ἀθάμαντι δευτέρῳ (fr. 2)
epsilon 5930	ἑρκῖται· οἱ ἐν ἀγρῷ οἰκέται
epsilon 5931	Ἑρκύνια· ἑορτὴ Δήμητρος
epsilon 5932	ἕρκη· ὅπλα. Σοφοκλῆς Τρωίλῳ (fr. 573)
epsilon 5933	*ἑρκίον· κύκλος αὐλῆς (ς 102) Ab. οἰκία. τειχίδιον Avg. στε‐ φάνη δώματος An
epsilon 5934	ἑρκόπεζα· τὰ τῶν νεῶν ἔξωθεν περιτιθέμενα πρὸς τὸ μὴ ὑπερβατὰ εἶναι, ἀκανθώδη ξύλα
epsilon 5935	ἕρκος· *ἀσφάλεια (Δ 299) An. τεῖχος Avgn. περίβολος. περί‐ φραγμα (Α 284) Ag ὡς τῶν ὀδόντων τὰ χείλη (Δ 350) A ἕρκος ἤγουν φραγμός ‘αἱμασιὰς λέξοντες ἀλωῆς ἔμμεναι ἕρκοσ‘ (ω 224). καὶ λίνον· ‘ἕρκει ἐνιπλήξωσιν‘ (χ 469)
epsilon 5936	ἕρμα· ἔρεισμα (Δ 117) A. [ἢ ἕργμα]. ἢ τὸν πετρώδη καὶ ἐπι‐ κυματιζόμενον, ὥστε μὴ βλέπειν, τόπον τῆς θαλάσσης· καὶ Ἀνακρέων· ‘ἀσήμων ὑπὲρ ἑρμάτων φορεῦμαι‘ (fr. 38 Bgk) καὶ τὸ τὴν ναῦν ἔρεισμα στηρίζον. καὶ τὸ σκήνωμα τῆς νεώς
epsilon 5937	ἑρμαῖ· παραφυάδια δένδρων ἄχρηστα. οἷς παίζοντας ἑρμο‐ μαχεῖν λέγουσιν
epsilon 5938	*ἕρμαιον· εὕρημα, ἢ κέρδος Avg
epsilon 5939	Ἕρμαιος λόφος· τοὺς σωροὺς τῶν λίθων ἑρμᾶς, τοὺς ἐν ταῖς ὁδοῖς γινομένους εἰς τιμὴν τοῦ θεοῦ· ἐνόδιος γάρ (π 471)
epsilon 5940	ἕρμακες· αἱ ὕφαλοι πέτραι r. ἢ αἱμασιαί
epsilon 5941	ἕρμακον· ὄρνεον	195 in vol. 2
epsilon 5942	ἑρμάσαι· ἐλαφρῶς περιελίξαι
epsilon 5943	ἑρμάσει· †μαλάσσει. στηρίζει
epsilon 5944	ἕρματα· περιφράγματα. *ὑπερείσματα (Α 486). ἐνώτια r. Agn, ἀπὸ τοῦ εἴρεσθαι (Ξ 182) r καὶ ὕφαλοι πέτραι A
epsilon 5945	Ἕρμειος· ἀπὸ δήμου. λέγονται γάρ τινες Ἕρμειοι τῆς Ἀκα‐ μαντίδος φυλῆς
epsilon 5946	[ἕρμεον· σωρὸς λίθων]
epsilon 5947	[ἑρμή· ἔξοδος]
epsilon 5948	ἑρμηνεύοντες· φράζοντες
epsilon 5949	Ἕρμηνοι· Σειληνοί
epsilon 5950	*Ἑρμῆς· κήρυξ 〈θεῶν〉 A
epsilon 5951	Ἑρμῆς ἀμύητος· Ἀθήνησιν ἐν τῇ ἀκροπόλει
epsilon 5952	Ἑρμῆς· τὸν Ἑρμῆν ἐπὶ πόσεως ἰδέας ἔλεγον, καθάπερ Ἀγαθοῦ δαίμονος καὶ Διὸς σωτῆρος. καὶ ἐν τοῖς κλήροις· οἷον ἀγαθὸς οἰωνός. καὶ πέμματος εἶδος κηρυκειοειδές
epsilon 5953	Ἑρμῆς τρικέφαλος· Ἀριστοφάνης ἐν Τριφάλητι (fr. 553). τοῦτο ἔφη παίζων κωμικῶς, παρόσον τετρακέφαλος Ἑρμῆς ἐν τῇ τριόδῳ τῇ 〈ἐν〉 Κεραμεικῷ ἵδρυτο
epsilon 5954	Ἑρμῆς στροφαῖος· ὁ παρὰ στρόφιγγι τῆς θύρας ἱδρυμένος
epsilon 5955	[ἔρμια· πόδες κλίνης]
epsilon 5956	ἑρμῖνα· πόδα κλίνης. ἀπὸ τοῦ ἐνείρεσθαι τῷ ἐνηλάτῳ. ἢ ἀπὸ τοῦ Ἑρμᾶς ἐγγεγλύφθαι (ψ 198) n
epsilon 5957	Ἑρμιόνη· καὶ ἡ Δημήτηρ καὶ ἡ Κόρη ἐν Συρακούσαις. καὶ πόλις ἐν Ἄργει (Β 560). καὶ ἡ θυγάτηρ Μενελάου (δ 14)
epsilon 5958	ἑρμίς· τόρνος. *ποὺς κλίνης Ag
epsilon 5959	ἑρμοκοπίδαι· οἱ περικόψαντες τοὺς Ἑρμᾶς Ἀθήνησιν, ἐπὶ Ἀριμνήστου ἄρχοντος, τοῦ Πελοποννησιακοῦ ἐνεστῶτος πολέ‐ μου
epsilon 5960	Ἕρμος ἢ Ἕρμοι· δῆμος Ἀττικῆς. καὶ ⸤ποταμὸς Λυδίας r
epsilon 5961	Ἑρμοῦ κλῆρο ς· ὁ πρῶτος ἑλκόμενος κλῆρος Ἑρμοῦ νομίζεται (Eur. fr. 39)
epsilon 5962	Ἑρμοχύμιος γῆ· ἡ Αἴγυπτος τὸ πρότερον οὕτως ἐκαλεῖτο
epsilon 5963	Ἑρμοῦ ψῆφος· τὰ ἐν ταῖς ὁδοῖς ἕρμαια	196 in vol. 2
epsilon 5964	Ἑρμώνιος χάρις· παροιμία ἀπὸ Ἕρμωνός 〈τινος τῶν〉 τῆς Λήμνου τυράννων, 〈ὃσ〉 ἐπελθόντων τῶν Ἀθηναίων, μὴ δυνά‐ μενος αὐτοῖς ἐναντιοῦσθαι, ἔφη τὰ προστασσόμενα ὑπ’ αὐτῶν διὰ χάριν ποιεῖν. τάσσεται οὖν ἐπὶ τῶν κατ’ ἀνάγκην τι
5	ποιούντων, καὶ προσποιουμένων χαρίζεσθαι
epsilon 5965	ἔρνατις· ἀναδενδράς
epsilon 5966	ἔρνη· κέρατα. ἢ *βλαστήματα Av
epsilon 5967	ἐρνοκόμων· παραδεισαρίων (Greg. Naz. c. 1, 2, 1,243)
epsilon 5968	ἔρνος· κλάδος. στέλεχος Avgn. δένδρον εὐθαλές. βλάστημα Avgn. φυτόν (Ρ 53)
epsilon 5969	ἔρνυγας· ἔρνη. βλαστήματα. κλάδοι
epsilon 5970	ἔρξεν· ἔπραξεν
epsilon 5971	†ἔρξιν· ἡ ἔδρια†
epsilon 5972	ἔρξον· ποίησον, πρᾶξον (Δ 37) δῆσον. πνῖξον. θῦσον. κώλυσον
epsilon 5973	ἐρόεντα· ἐπέραστα
epsilon 5974	ἔριοι· †καινοί
epsilon 5975	†ἐρόδανα· ἔργον ἐρινάξει
epsilon 5976	Ἐροιάδαι· δῆμος τῆς Ἱπποθοωντίδος φυλῆς
epsilon 5977	ἔροιτο· ἐρωτήσειεν Avg, ἐπύθετο (α 135)
epsilon 5978	*ἐρόμενος· ἐρωτῶν g, πυθόμενος
epsilon 5979	*ἐρομένῳ· φίλῳ A. ἐρωτῶντι Avgn
epsilon 5980	*ἔρον· ἐπιθυμίαν, Αἰολικῶς. ἔρωτα (Α 469) n
epsilon 5981	*ἐρόντι μάλα· λίαν, πάνυ A
epsilon 5982	*ἔροτιν· ἑορτήν A
epsilon 5983	*ἐροῦντες· λέγοντες APs (b) [Κύπριοι]
epsilon 5984	ἐρούα· [πορεύου] ἀναπαύου. 〈Κύπριοι〉
epsilon 5985	ἔροψ· ὄρνις ποιός
epsilon 5986	*ἕρπε· βάδιζε (Eur. Hec. 1019 ..) AP
epsilon 5987	ἔροτις· ἑορτή. πανήγυρις
epsilon 5988	ἐρπεδόεσσα· ἐπίπεδος
epsilon 5989	*ἕρπει· βαδίζει τῇ κοιλίᾳ vgn περιπατεῖ A. παραγίνεται
epsilon 5990	ἑρπετά· τὰ ἄποδα, παρὰ τὸ εἰς τὴν ἔραν πεπτωκέναι· κα‐ ταχρηστικῶς δὲ καὶ τὰ λοιπὰ τῶν ἀλόγων ζῴων καὶ ἄνθρω‐
epsilon 5990	ποι· γήϊνα γὰρ καὶ ἐπίγεια πάντα	197 in vol. 2
epsilon 5991	ἑρπύζει· ἑρπυστάζει· [παρὰ τὸ πορεύεσθαι.] *〈ἐκ〉 μετα‐ φορᾶς. βαδίζει (Agn) ἢ πορεύεται
epsilon 5992	ἑρπυλλίς· τέττιξ r
epsilon 5993	ἑρπύσῃ· βαδίσῃ
epsilon 5994	*ἑρπυσμός· ἡ φωνὴ τῶν χοίρων n
epsilon 5995	ἔρυξ· τὸ ἕρκος τῶν πρασιῶν
epsilon 5996	ἔρυμα· φρούριον. ἀσφάλισμα. κώλυμα
epsilon 5997	ἔρυμα· ἀσφάλεια (Δ 137)
epsilon 5998	ἔρρα· ζιζάνια
epsilon 5999	ἐρράγη· ἐσπάσθη. ⸤ἐσχίσθη (g) ἠνοίχθη (Num. 16,31 ..)
epsilon 6000	ἐρράδαται· ἐῤῥασμένοι εἰσίν (υ 354)
epsilon 6001	ἐρράδατο· ἔῤῥαντο. πέφυρτο (Μ 431)
epsilon 6002	*ἔρρει δέ· ἔρεε δέ Ag. ἐλθὲ ὧδε A
epsilon 6003	ἐρραθάγει· ἐκρότει
epsilon 6004	ἐρραθάμιζε· †ἐρόφη
epsilon 6005	ἐρράσθαινεν· ὕγραινεν, κατέβρεχεν
epsilon 6006	ἐρραίσθη· διεφθάρη (Π 339)
epsilon 6007	ἔρρε ὡς ... ταχέως
epsilon 6008	[ἐρραγέως· ταχέως]
epsilon 6009	ἔρραος· κριός
epsilon 6010	ἐρράχιζον· διέκοπτον
epsilon 6011	*ἐρράπτομεν· ἐβουλεύομεν (π 379)
epsilon 6012	ἐρραχώθης· ὑβρίσθης, ἐρραπίσθης
epsilon 6013	ἔρρε· *φθείρου gn ἀπαλλάσσου (Θ 164)
epsilon 6014	ἔρρει· ἀπόλωλεν, ἔφθαρται (Eur. Phoen. 1272 ..). οἱ δὲ ἔρρα
epsilon 6015	ἐρείδων· τύπτων
epsilon 6016	†ἐρρεγένοντο· ἔρεψαν
epsilon 6017	*ἔρρεις· ἐφθάρης Agn
epsilon 6018	ἔρεξα· ἔπραξα (Ι 453)
epsilon 6019	[ἐρρέσθη· διεφθάρη] r
epsilon 6020	ἔρρετε· φθάρητε
epsilon 6021	ἐρρετός· φθόρος r
epsilon 6022	*ἐρρέτω· ἀπίτω. ⸤οἰμωζέτω Ag. †ὀζεσάτω A
epsilon 6023	ἐρρέξομα ι· φθέγξομαι	198 in vol. 2
epsilon 6024	ἐρρήεντ α· δροσώδη. καταψυκτικά
epsilon 6025	ἐρρήσε ι· ἥξει, εἰσελεύσεται
epsilon 6026	Ἑρρηφόρο ι· οἱ τῇ Ἕρσῃ ἐπιτελοῦντες τὰ νομιζόμενα
epsilon 6027	ἐρρίγασ ι· φοβοῦνται, εὐλαβοῦνται (Greg. Naz. c. 2, 1,1,310)
epsilon 6028	*ἔρριγε· φοβεῖται (Ag) φρίττει (Η 114)
epsilon 6029	ἐρρίγοι· φοβηθείη, φρίξειεν
epsilon 6030	[ἔρρικεν· ἥκει]
epsilon 6031	ἐρρίζωται· ἵδρυται (η 122) r
epsilon 6032	ἐρρικνωμένον· ἐσπιλωμένον r
epsilon 6033	ἔρρ’ ἰών· εἰς φθόρον, εἰς ὄλεθρον (Eur. fr. 1125)
epsilon 6034	*ἔρριπτο· ἔκειτο (2. Macc. 3,29) Avg
epsilon 6035	ἔρρον ἐρρεντί· ἀπολώλασιν ...
epsilon 6036	Ἔρρος· ὁ Ζεύς
epsilon 6037	*ἐρρύησαν· ἔβρυον (Prov. 3,20) A
epsilon 6038	[ἐρρύθημα]
epsilon 6039	ἐρυθρά· πυρρά
epsilon 6040	ἐρρύξει· κράξει b
epsilon 6041	ἐρυσάμενος· σπασάμενος (Α 190)
epsilon 6042	*ἐρύσομεν· ἑλκύσωμεν (Α 141) A [φυλάξομεν, σώσομεν]
epsilon 6043	*ἐρρώγασιν· ἐσχίσθησαν (Ios. 9,13) A ὑγιαίνουσιν
epsilon 6044	*ἔρρωμαι· ὑγιαίνω np νήφω (3. Macc. 3, 13 ..)
epsilon 6045	*ἐρρωμενέστερον· ὑγιεινότερον APvg (n)
epsilon 6046	ἐρρῶσθαι· ὑγιαίνειν (3. Macc. 7,1 ..) r
epsilon 6047	ἐρρωγότες· διεσκορπισμένοι. διεστῶτες
epsilon 6048	*ἔρρων· μετὰ φθορᾶς παραγινόμενος n ἢ μόλις παραγινόμενος (Σ 421). ἢ φθειρόμενος
epsilon 6049	ἐρρώοντο· κίνησιν ἐλάμβανον (Ψ 367)
epsilon 6050	ἐρρωπίζομεν· Ἴων Ὀμφάλῃ (fr. 31). Τινὲς ῥωπίζειν ἀπέδο‐ σαν τὸ ἀτεχνεύεσθαι καὶ †ἀματεύεσθαι, κακῶς· ἔστι γὰρ ῥῶ‐ πος ὁ λεπτὸς φόρτος καὶ ποικίλος καὶ †βέβαιος, καὶ τὰ ἐκ τῶν ῥωπῶν πλέγματα, κανᾶ καὶ σῆστρα κυρίως
epsilon 6051	ἐρρώσαντο· ἐτάχυναν (Ω 616)
epsilon 6052	*ἐρρῶσθαι φράσας· οἰμώζειν εἰπών Ag	199 in vol. 2
epsilon 6053	*ἔρρωσο 〈ἐν κυρίῳ〉· ὑγίαινε 〈ἐν θεῷ〉 Avgp
epsilon 6054	ἔρσαι· οἱ ἐν τῷ χειμῶνι γινόμενοι ἔριφοι. καὶ τὰ ἁπαλὰ τῶν προβάτων (ι 222) αἱ καὶ δρόσοι
epsilon 6055	ἐρσαῖα· ἐαρινά. νέα. ἁπαλά. δροσώδη
epsilon 6056	ἐρσαίη· δροσώδης
epsilon 6057	ἔρσεο· διεγείρου
epsilon 6058	ἔρση· δρόσος (Ψ 598). νοτία. ὁμίχλη
epsilon 6059	ἔρσῃ· ὁρμήσῃ
epsilon 6060	*ἐρσήεις· δροσώδης (Ξ 348) r. A [νεαρόν]
epsilon 6061	*ἐρσῆεν· ἁπαλόν g. δροσῶδες. 〈νεαρόν〉 r. vg
epsilon 6062	ἐρσήεντα· καλόν. ἔνικμον. δροσινόν
epsilon 6063	ἔρτις· κρημνός
epsilon 6064	*ἐρυγαί· ἐρεύξεις (r) A
epsilon 6065	ἐρυγάστωρ· μεγαλογάστωρ
epsilon 6066	*ἐρυγγάνων· ἐρευγόμενος A
epsilon 6067	ἐρυγεῖν· φωνεῖν
epsilon 6068	*ἐρυγή· ἔκβρασις ASPg [ἐρυγήτωρ] φωνὴ καὶ βοή τις
epsilon 6069	ἐρυγεία· ζῷον. στάχυς. βοτάνη
epsilon 6070	ἐρυγμήλη· ἐπίθετον ῥαφάνου
epsilon 6071	ἐρυγμαίνουσα· ἡ βοῦς. καὶ ὁ ταῦρος ἐρυγμαίνων. ἀπὸ τῆς ἐρυγμῆς
epsilon 6072	ἐρύγμηλον· *ἐρευγόμενον g καὶ μεγάλως μυκώμενον (Σ 580) ASg, μεγαλόφωνον (p) καὶ μέγα πρόβατον τέλειον
epsilon 6073	[ἐρυγμός· πόλεμος]
epsilon 6074	*ἐρύεσθαι· σῴζειν n σῶσαι (Ι 248)
epsilon 6075	ἐρύειν· ἕλκειν (Ρ 235) [πλήθειν]
epsilon 6076	Ἐρυθῖνοι· πόλις καὶ χώρα ἐν Παφλαγονίᾳ (Β 855). καὶ εἶδος ἰχθύος
epsilon 6077	ἐρύετο· ἐφύλασσεν (Ζ 403)
epsilon 6078	*ἐρυθαίνει· πυῤῥὸν ποιεῖ. ὅθεν καὶ ἐρύθημα ἡ ῥίζα ἡ λεγο‐ μένη ἐρυθρόδανον ASvgn
epsilon 6079	*ἐρύθημα· βαφή (Isai. 63,1) r. An
epsilon 6080	ἐρυθήνας· βάψας (Sap. 13,14 v. l.) r
epsilon 6081	*ἐρύθμισεν· ἐκανόνισεν (Isai. 44,13) ASvg
epsilon 6082	Ἐρυθρά· πόλις ἐν Βοιωτίᾳ (Β 499)	200 in vol. 2
epsilon 6083	Ἐρυθραί· πόλις Ἰωνίας
epsilon 6084	*ἐρυθραίνετο· ἐρυθρὰ ἐγένετο, πυῤῥά AP
epsilon 6085	*ἐρυθροδανωμένα· πυῤῥά AS. κόκκινα. πυροειδῆ (Exod. 25,5 ..)
epsilon 6086	ἐρυΐσκετο· ἔῤῥεεν. ἐχεῖτο
epsilon 6087	ἐρύκειν· κατέχειν. κωλύειν
epsilon 6088	*ἐρυκέμεν· τὰ αὐτά (Θ 206) Sn
epsilon 6089	ἐρύκοις· ἀποκωλύοις
epsilon 6090	ἐρυθρόπους· ὀρνέου εἶδος (Ar. Av. 303)
epsilon 6091	ἐρύκεσθαι· κωλύειν r
epsilon 6092	*ἔρυμα· ὀχύρωμα (Eur. Bacch. 55). φυλακή Ag. κάλυμμα (Eur. Phoen. 983) ASn. φύλαγμα (Δ 137) Sgp
epsilon 6093	Ἐρύμανθος· πόλις Ἀρκαδίας. καὶ ποταμός. καὶ ὄρος
epsilon 6094	ἐρυμνόν· ἰσχυρόν A μέγα. ὑψηλόν, καὶ ⸤ὀχυρόν (AS) g. οὗ ταχέως οὐδεὶς ἐπιβαίνει A. ἢ σκοτεινόν (Ag) [ἐπιβαίνει]
epsilon 6095	ἐρυμνῶδες· λύπην καὶ φλεγμονὴν παρέχον. ἢ ὑπερήφανον
epsilon 6096	Ἐρυμός· Ζεύς. καὶ ζυγός. καὶ ζεύγλη
epsilon 6097	[ἐρύμυλον· τὸν μεγάλως μυκώμενον ταῦρον]
epsilon 6098	†ἐρυνόν· σκοτεινόν. ἠσφαλισμένον
epsilon 6099	ἐρύξας· ποιήσας. κωλύσας
epsilon 6100	*ἔρυξαν· κατέσχον, ἐκώλυσαν (Γ 113) r. ASg
epsilon 6101	ἐρύοντα· ἕλκοντα (Δ 467). κυρίως λύοντα
epsilon 6102	ἐρύουσιν· ἐρύσουσιν. ἑλκύσουσιν. ἐξ οὗ τὸ κατέδονται· οὕτω γὰρ οἱ γῦπες ἐσθίουσιν (Ο 351)
epsilon 6103	ἐρυκομένη· κατεχομένη. κωλυομένη
epsilon 6104	ἐρύσαι· καθελκύσαι (Ρ 419). [κατασχεῖν]
epsilon 6105	ἐρύσαιτο· φυλάξαιτο (Ω 584)
epsilon 6106	*ἐρυσάμενος· ἐκσπάσας A, ἑλκύσας (Μ 190) r. Ag
epsilon 6107	ἐρυσάρματες· ταχεῖς. ταχεῖαι. καὶ *οἱ ἕλκοντες τὰ ἅρματα (Π 370) (S)
epsilon 6108	*ἐρύσατο· ἔσωσεν (Ε 344) Sb
epsilon 6109	ἔρυσεν· εἷλκεν (Ν 598)
epsilon 6110	ἐρύσειεν· ἑλκύσειεν. [φυλάξειεν]
epsilon 6111	ἐρυσίβη· νόσος τις 〈ἐξ〉 ἀέρος ἐπιγινομένη τοῖς φυτοῖς καὶ καρ‐ ποῖς
epsilon 6112	ἐρύσιμον· κάρδαμον ἄγριον r	201 in vol. 2
epsilon 6113	ἐρυσίπτολις· σωσίπολις
epsilon 6114	ἐρυσίπτολι· ῥυομένη τὴν πόλιν, καὶ φυλάσσουσα (Ζ 305)
epsilon 6115	ἐρυσμός· πόλεμος
epsilon 6116	ἐρύσονται· περιποιήσονται. ἑλκύσωσιν
epsilon 6117	ἔρυσος· σπυρίς, κάλαθος
epsilon 6118	ἐρύσταζεν· εἷλκεν
epsilon 6119	*ἔρυτο· ἐρύσατο A. ἔσωσεν n. ἐφύλαξεν (Ε 23) r. s
epsilon 6120	ἐρύφαζε· κατεπάτησεν. ἐτόξευσεν
epsilon 6121	ἔρχατο· καθειργμένοι ἦσαν (ι 221)
epsilon 6122	ἐρχανήεντα πυλῶνα· τὸν πεπυκνωμένον, καὶ συνεχόμενον
epsilon 6123	[ἔρχαο· ἔρχου. πορεύου]
epsilon 6124	ἔρχαται· πέφρακται. συνέχονται (Π 481)
epsilon 6125	ἔρχατος· φραγμός
epsilon 6126	ἐρχατόωνται· συνέχονται (ξ 15)
epsilon 6127	Ἑρχιά· δῆμος φυλῆς τῆς Αἰγηΐδος
epsilon 6128	*ἔρχεο· ἀπέρχου n ἔρχου (Ζ 270)
epsilon 6129	*ἐρχθέντα· ἐν ὕδατι πνιγέντα (Φ 282) ASgn
epsilon 6130	a) ἔρχομαι· ἀπέρχομαι. b) 〈ἔρχομαι〉 λέξων· μέλλω λέ‐ γειν
epsilon 6131	ἐρῶ· λέξω, εἴπω, *λέγω r PS
epsilon 6132	ἐρωάζει· ἡσυχάζει
epsilon 6133	ἐρωγάς· [ἐρωδιός]
epsilon 6134	*ἐρῳδιός· εἶδος ὀρνέου (Κ 274) (A) gn
epsilon 6135	*ἐρωή· ὁρμή (Π 302) An. ὑποχώρησις p. ῥεῦσις. κώλυσις S
epsilon 6136	ἐρωδία· ἅμαξα r
epsilon 6137	ἐρωῆσαι· ἡσυχάσαι r. χωρῆσαι. κωλῦσαι. ὑποχωρῆσαι (Τ 170)
epsilon 6138	ἐρωήσει· χωρήσει. ῥεύσει. καὶ τὰ ὅμοια (Α 303)
epsilon 6139	*ἐρώει· [ὑπεχώρει] ὑποχώρει (Β 179) S
epsilon 6140	*ἔρωι· ἔρωτι AS
epsilon 6141	ἐρωτίδα· ἐρωμένην (Theocr. 4,59)
epsilon 6142	[ἔρωκε· κώλυε]
epsilon 6143	*ἔρωμαί σε· ἐρωτήσω σε ASvn
epsilon 6144	ἐρώμεθα· ἐρωτήσωμεν Avn. πυθώμεθα. ἀγαπώμεθα
epsilon 6145	*ἐρωμένη· ἀγαπωμένη (Av) g. ἀγαπηθεῖσα (A)
epsilon 6146	*ἐρώμενος· ἀγαπώμενος r. A. [ἐρωτήσας]	202 in vol. 2
epsilon 6147	ἐρωμένους· *[ἐρωτῶντας An]. ἠγαπημένους
epsilon 6148	†ἐρωμήσει· ῥωμαλέως βαδίσει
epsilon 6149	ἐρῶν· ἐρωτῶν. *ποθῶν. λέγων A
epsilon 6150	ἐρωπεύομεν· προεπωλοῦμεν
epsilon 6151	ἔρως· πόθος AS. ἀγάπη. φιλία
epsilon 6152	[ἐρώσει· ῥεύσει]
epsilon 6153	ἔρωσις· ἐρώμενος
epsilon 6154	*ἔρωτι· προθυμίᾳ S
epsilon 6155	ἐρώτιον· ἐρώμενον. Ταραντίνοις
epsilon 6156	ἐς· εἰς. ἐν. ἐκ. πρός. ὑπέρ
epsilon 6157	ἐσαθρεῖν· ἐνατενίζειν
epsilon 6158	ἐσανύριζεν· ᾔκαλλεν
epsilon 6159	*ἐς ἀεί· διαπαντός Avg p
epsilon 6160	ἐσάκουσεν· εἰσήκουσεν (Θ 97)
epsilon 6161	†ἐσαλάλαζεν· ἐποτνίαζεν
epsilon 6162	ἐσάμεθα· ἐθεωροῦμεν. Λάκωνες
epsilon 6163	ἔσαν· ἦσαν (Β 311). ἐπορεύοντο
epsilon 6164	[ἔσα· εἱμαρμένη]
epsilon 6165	ἐς ἅπασαν· εἰς ἅπασαν
epsilon 6166	ἐς Αὐλίδα· ἐς τὸν λιμένα (Β 303)
epsilon 6167	*ἐς ἀῶ· εἰς μίαν ἡμέραν (Eur. Or. 1004) ASg
epsilon 6168	*ἐσαώθην· ἐσώθην vgn
epsilon 6169	*ἐσαώρας· εἰς καιρούς Ap
epsilon 6170	ἐσάωσεν· ἔσωσεν (Θ 500)
epsilon 6171	*ἔσβη· ἐσβέσθη (Ι 471) r. gn
epsilon 6172	ἔσβηκε· πέπαυται πνέων. ἐσβέσθη
epsilon 6173	ἔσβηνες· εἶδος ποτηρίου
epsilon 6174	ἐς βόθυνον· εἶδος παιδιᾶς παρὰ Κρατίνῳ (fr. 170)
epsilon 6175	ἔς γε μίαν· κατὰ τὸ αὐτό (Β 379)
epsilon 6176	*ἐς δ’ ἄγε· εἰσήγαγε δέ (Λ 646) vg
epsilon 6177	ἐς δέ· εἰς δέ
epsilon 6178	*ἐς δεκάδας· εἰς δεκανίας (Β 126) ASvg
epsilon 6179	ἐς δ’ ἐρέτας· εἰς ταύτην δὲ κωπηλάτας (Α 142)
epsilon 6180	*ἐς δῆριν· εἰς μάχην (Greg. Naz. c. 2,1,42,15) vg
epsilon 6181	ἐς δόκον· εἰς ἐνέδραν
epsilon 6182	ἐσδραμύλιξον· εἴσδραμε	203 in vol. 2
epsilon 6183	*ἐσεβάσθησαν· σεβάσμασι προσεκύνησαν (Rom. 1,25) Avg
epsilon 6184	Ἐσεβών· διαλογισμός. καὶ πόλις Μωαβιτικῆς. χωρία ἄκαρπα
epsilon 6185	ἐσεμάσσατο θυμόν· καθήψατο τῆς ψυχῆς. *⸤ἐλύπησεν As εἰς τὸν θυμόν (Ρ 564). [ἐμάστιξεν]
epsilon 6186	†ἐσεμάχθην· ἐβλάβην. ⸤ἐκολάσθην ps
epsilon 6187	ἐς ἔνα ς· εἰς τρίτην
epsilon 6188	ἐσεργνῦσ ι· ἐγκλείουσιν (Hdt. 2,86,7)
epsilon 6189	*ἔσεσθαι· γενήσεσθαι (Ε 644 ..) Svgn
epsilon 6190	ἔσευα· ὥρμησα. 〈ῥυῆναι〉 ἐποίησα (Ε 208). ἐδίωξα. εἰς φυγὴν ἔτρεψα
epsilon 6191	ἔσευαν· ὤρχηντο. *ἐσπούδαζον S
epsilon 6192	†ἐπεσφάσσεται· λαθεῖν. Λάκωνες
epsilon 6193	ἐσέφθην· ἐσεβάσθην. ἡσύχασα. ᾐσχύνθην. Σοφοκλῆς Δαιδάλῳ (fr. 167)
epsilon 6194	ἐσέχυντο· ἀθρόως προσῇσαν (Μ 470)
epsilon 6195	*ἔσῃ· γίνῃ (τ 254 ..) Avg
epsilon 6196	ἐς ἠγάθεον· ἄγαν θαυμαστόν (Φ 58?)
epsilon 6197	ἐσήκασθεν· συνεκλείσθησαν, κατὰ σηκοὺς ἠλάσθησαν. κυρίως ἐπὶ προβάτων (Θ 131)
epsilon 6198	ἐσήλατο· *εἰσῆλθε ASvg λαθών A. ἢ ἔσεισεν. κατέβαλεν. ἐτί‐ ναξε. κατέπεσεν
epsilon 6199	ἐσημήναντο· ἐφανεροποίησαν (r. p)
epsilon 6200	*ἐσημειώθη· ἐτυπώθη (Ps. 4,7) AS
epsilon 6201	ἐς θατύν· εἰς θεωρίαν
epsilon 6202	ἔσθενεν· ἴσχυεν (3. Macc. 3,8)
epsilon 6203	*ἐσθήματα· ἱμάτια (Avgn)
epsilon 6204	[ἐσθῆτα· ὁρατά]
epsilon 6205	ἔσθιε· ἀνάλισκε, τρῶγε
epsilon 6206	*ἐσθλά· ἀγαθά (Β 272) Avgn
epsilon 6207	ἐσθλαί· ξύλινα παίγνια. Ἀμαθούσιοι. καὶ †λαίεσθλα· ὀρθά
epsilon 6208	[ἔσθοντο· ἔγνωσαν]
epsilon 6209	ἔσθορεν· εἰσεπήδησεν (Μ 462)
epsilon 6210	ἔσθος· περίβλημα. *ἱμάτιον vS. οὐδετέρως (Ω 94)
epsilon 6211	*ἔσθ’ ὅτε· ἔστιν ὅτε. ἢ ἴσως. ἐνίοτε ASvg. πολλάκις
epsilon 6212	*ἔσθων· τρώγων (Ω 476) ASvg
epsilon 6213	ἐσιάλλοντι· ἐκτείνουσιν. ἐκπέμπουσιν	204 in vol. 2
epsilon 6214	*ἐσιγάθη· ἐσιωπήθη (Eur. Phoen. 349) ASvgn
epsilon 6215	*ἐσιώθην· ἐσώθην AS
epsilon 6216	ἐς γωνίαν· εἰς κοπρῶνα
epsilon 6217	ἐσιναμώρεον· ἐσίνοντο. †μεμωρημένοι ἦσαν (Hdt. 8,35,1)
epsilon 6218	ἐσίνετο· ἔβλαψεν
epsilon 6219	ἐσίνευσεν· ἐσίμηνεν
epsilon 6220	ἐσιτήριον· τὸ ἐν μέσῳ αὔλημα r
epsilon 6221	ἐσιτέσκοντο· ἐμέτρουν τὸν σῖτον. ἤσθιον
epsilon 6222	ἐσίχναι· συγχαράξαι καὶ συμπηκτεῦσαι. Λάκωνες
epsilon 6223	*ἔσκαζεν· ἐχώλαινεν AS
epsilon 6224	*ἐς καιρόν· εὐκαίρως (Eur. Phoen. 106 ..) AS
epsilon 6225	*ἐσκάλευεν· ἐκινεῖτο ASvg. ὤρυσσεν. ἀνελογίζετο vg
epsilon 6226	*ἔσκαλλον· ἀνεζήτουν. ἀνηρεύνουν (Ps. 76,7) ASg
epsilon 6227	ἐς κάλλος γράφειν· καλλιγραφεῖν
epsilon 6228	ἐσκατάμιζεν· ἐσκάριζεν
epsilon 6229	*ἔσκεν· ἦν, ὑπῆρχεν (Γ 180) vgn
epsilon 6230	ἐσκένιψε· διέφθειρε. διεσκέδασεν
epsilon 6231	*ἐσκευώρησεν· ἔβλαψεν. ἐπεβούλευσεν (A) Svg
epsilon 6232	*ἐσκήνωσεν· ὤκησεν (Ev. Io. 1,14) ASvg
epsilon 6233	*ἐσκέψαντο· ἔγνωσαν vgn
epsilon 6234	†ἐσκίδαμαν· ἐπέτυχον. Λάκωνες
epsilon 6235	*ἐσκίδνατο· ἐσκορπίζετο ASvgn. ἐσκεδάζετο vg
epsilon 6236	ἔσκιμψεν· ἐνέσκηψεν
epsilon 6237	ἐσκίμψαντο· ἐστηρίχθησαν
epsilon 6238	ἐσκλείει· εἰσάγει
epsilon 6239	ἔσκλεπεν· διέτριβεν
epsilon 6240	*ἐσκληκότα· ἀντὶ τοῦ προσλιπαροῦντα 〈προσεσκληκότα· με‐ τῆκται δὲ〉 ἀπὸ τῶν προσξηραινομένων Σ οἱ δ’ ἀφινήσονται Νέδαν ἐσκληκότα. [ἐπὶ τῶν προσξηραινομένων]
epsilon 6241	ἐσκλητόρ· ὁ δοκιμαζόμενος
epsilon 6242	ἔσκλητος· ἡ τῶν ἐξόχων συνάθροισις ἐν Συρακούσαις
epsilon 6243	ἐσκνᾶσθαι· ξυρῆσαι
epsilon 6244	ἔσκον· ἤμην, ὑπῆρχον (Η 153)
epsilon 6245	ἐσκολυμμένον· ἀποσεσυρμένον	205 in vol. 2
epsilon 6246	*ἐς κόρακας· εἰς ἔρημον AS. εἰς τὸ σκότος vg. εἰς ὄλεθρον ASvg
epsilon 6247	ἐσκοράκισεν· ἐλοιδόρησεν
epsilon 6248	ἐσκορδινήθη· ἐχασμήσατο
epsilon 6249	ἐσκοροδισμένος· σκόροδα βεβρωκώς. Ἀριστοφάνης ἐν Ἀχαρ‐ νεῦσι (166) παίζει ἅμα μὲν ὅτι σκοροδοφαγοῦσιν οἱ Θρᾷκες, ἅμα δὲ ὅτι παροξύνονται οἱ ἀλέκτορες πρὸς τὰς μάχας, ὅταν ἐμφάγωσι τῶν σκορόδων
epsilon 6250	ἐσκόροδοι· τόρμοι
epsilon 6251	ἐς κουλεόν· εἰς τὴν ξιφοθήκην (Α 220)
epsilon 6252	ἐσκύζοντο· ἐμέμφοντο
epsilon 6253	ἐσκυθισμένης· κεκαρμένης
epsilon 6254	†ἐσκύκληνται· διεσκεδασμένοι εἰσίν
epsilon 6255	ἐσκύλατο· διεσπάσατο
epsilon 6256	*ἐσκύλευον· ἐγύμνουν τῶν ὅπλων AS
epsilon 6257	ἐσκύλευσεν· ἐρήμωσεν (2. Macc. 9,16 ..)
epsilon 6258	ἐσκύλωσεν· ἀπὸ τοῦ σκῦλον, τὸ κεκαλύφθαι
epsilon 6259	ἐσλῶν· ἀγαθῶν (Sapph. fr. 137 L.—P. ..)
epsilon 6260	ἐσμασσόμενος· ἐμβαλλόμενος
epsilon 6261	ἐσματτευόμενον· ζητοῦντα, ἐρευνῶντα. κακοπαθοῦντα (Hip‐ pocr. Art. 38)
epsilon 6262	ἐς μέσον· τὸ δίκαιον
epsilon 6263	ἐς Μενέλαον· εἰς Μενέλαον
epsilon 6264	ἐς μέσον ἀμφοτέροισι· μεσολαβήσατε τὸ πρᾶγμα ἢ τὴν δίκην (Ψ 574)
epsilon 6265	ἐς μέσον συνῄεσαν· εἰς τὸ φανερὸν ἀλλήλοις ὡμολόγησαν
epsilon 6266	ἐσμέν· ὑπάρχομεν
epsilon 6267	*ἐσμιλευμένος· κατακεκομμένος r. vgn
epsilon 6268	*ἑσμός· ὄχλος g. πλῆθος. συναθροισμός ASPg. κυρίως δὲ ἐπὶ μελισσῶν ἀθροίσμασιν AS
epsilon 6269	ἔσμιον· νόστιμον
epsilon 6270	ἐσμολίω· ἐξελεύσομαι
epsilon 6271	*ἑσμός· ὄχλος [δεσμός.] πλῆθος Σ. [Κρῆτες]
epsilon 6272	ἔσμυξα· ἔφθειρα
epsilon 6273	ἐσμυριγμέναι· μεμυρισμέναι (Archil. fr. 30?)
epsilon 6274	ἐσμυρνισμένον· διασμυρνισθέντα	206 in vol. 2
epsilon 6275	ἐσμυρνισμένον· χρίσματα ἔχον. σμύρνης ἐνεστυμμένον (Macc. 15,23)
epsilon 6276	ἔσμωξεν· ἐπάταξεν, ἔπαισεν
epsilon 6277	*ἔσο· γενοῦ ASvg
epsilon 6278	ἐς ὅ· †ἐξ ὅσου
epsilon 6279	ἐσόβδην· εἰς ἐμφάνειαν (Callim. fr. 218?)
epsilon 6280	ἐς ὄλεθρον· εἰς Ἅιδην
epsilon 6281	ἐσόμεθα· βιώσομεν
epsilon 6282	*ἐσομένους· γενησομένους ASv
epsilon 6283	*ἔσονται· γενήσονται (Α 546) n
epsilon 6284	*ἔσοπτρον· κάτοπτρον (Sir. 12,11) ASg
epsilon 6285	a) ἐσόρα· 〈βλέπε〉 ps b) 〈ἐσοπίσω·〉 ὄπισθεν, ὀπίσω
epsilon 6286	ἐς ὁρμὴν ἔγχεος ἐλθεῖν· ἐντὸς βέλους γενέσθαι (Ε 118)
epsilon 6287	ἐς ὃ ἄν· μέχρις ὅτου. ἄχρι
epsilon 6288	*ἐσοφισάμεθα· ἐτεχνασάμεθα AS
epsilon 6289	ἐσπάθα· ... τὸ μὲν γάρ ἐστι σπάθῃ καθυφαίνειν· τὸ δὲ δια‐ φορεῖν τὰ οἰκεῖα. ἔστιν οὖν διέφθειρεν. ἢ ὕφαινεν, ἀπὸ τῆς σπάθης (Ar. Nubb. 53)
epsilon 6290	*ἐσπαθημένος· πεπυκνωμένος pΣ
epsilon 6291	ἐς πάνδοκον· εἰς τὸν πάντας δεχόμενον (Greg. Naz. c. 2, 1, 1,388)
epsilon 6292	ἐσπάραξαν· διέφθειραν
epsilon 6293	ἐσπαργάνωσε· περιετύλιξεν, ἔδησεν, ἔσφιγξε πρὸς τὴν ζώνην
epsilon 6294	ἐσπάργων· ἐν περιστάσει ἦσαν
epsilon 6295	ἐσπάρθαι· εὖ συγκεκρίσθαι
epsilon 6296	ἐσπάριξεν· ἔσπαιρεν
epsilon 6297	*ἐσπάσατο· εἵλκυσεν (1. Chron. 11,11 ..) (AS) vgp
epsilon 6298	*ἐσπασμένη· γεγυμνασμένη (1. Chron. 21,16) AS
epsilon 6299	ἕσπεο· ἠκολούθεις (Κ 285)
epsilon 6300	ἐσπερέθοντο· [ἕσπερον] ἔσπειρον
epsilon 6301	ἑσπέρια· δυτικὰ p μέρη
epsilon 6302	Ἑσπερίδων μῆλα· ἐν Λακεδαιμόνι ἄβρωτά τινα μῆλα
epsilon 6303	ἑσπέριον ξένον· τὸν ἑσπέρας ἥκοντα
epsilon 6304	ἑσπέριος· ἕσπερος
epsilon 6305	ἐσπερξάμην· ἠπείλησα. ὠργίσθην
epsilon 6306	*ἕσπερον κέλευθον· τὴν 〈πρὸσ〉 ἑσπέραν ὁδόν (Eur. Or. 1003
epsilon 6306	v. l.) ASvgn	207 in vol. 2
epsilon 6307	ἔς περ ὀπίσω· εἰς τὸ μέλλον (υ 199)
epsilon 6308	ἕσπερος· ὁ ἀστήρ r. S ‘ἕσπερος, ὃς κάλλιστοσ‘ (Χ 318) p
epsilon 6309	*ἔσπερχεν· ἤπειγεν g. ἤλαυνεν
epsilon 6310	ἔσπετε· *εἴπατε (Β 484) AS, ἐξηγεῖσθε. ⸤ἀκολουθεῖτε n. ἱστο‐ ρεῖτε. ἀκούσατε
epsilon 6311	*ἕσπετ ο· ἠκολούθησεν (Γ 376) AS (n)
epsilon 6312	*ἔσπευσεν· ἐτάχυνεν (Gen. 18,7) g
epsilon 6313	ἐς Πηλῆ’ ἱκέτευσε· πρὸς Πηλέα ἀφίκετο (Π 574)
epsilon 6314	†ἐσπινθεύετο· ἠξήροντο†
epsilon 6315	[ἔσπισε· προσήνεγκεν, ἔθυσεν]
epsilon 6316	ἐς πλησίον ἄλλον· εἰς ἄλλον τὸν ἐγγύς, πρὸς τὸν πλησίον (Β 271)
epsilon 6317	ἐς πόθ’ ἕρπες· πόθεν ἥκεις. Πάφιοι
epsilon 6318	ἑσπόμεθα· ἠκολουθήσαμεν (Α 158)
epsilon 6319	ἑσπόμενοι· ἀκολουθοῦντες
epsilon 6320	*ἐσπωμένου· ἀποσπῶντος. ἁρπάζοντος A
epsilon 6321	†ἐσπόδηρεν· ἠσφάλισεν
epsilon 6322	†ἐσπόζεται· ἐκτένισεν
epsilon 6323	ἐς πῦρ κορίζομεν· εἰς πῦρ ἐξαίνομεν
epsilon 6324	ἕσσας· καθίσας
epsilon 6325	*ἑσσάμενος· ἐνδυσάμενος (β 3) r. gT
epsilon 6326	ἕσσασθαι· περιβαλέσθαι
epsilon 6327	[ἔσσεσθαι· ἐννηνέχθαι]
epsilon 6328	*ἔσσι· ὑπάρχεις (Α 176) n
epsilon 6329	ἕσσεν· ἐνέδυσεν (Π 680). εἷσεν, ἐκάθισεν
epsilon 6330	ἔσσευαν· ἐδίωκον
epsilon 6331	ἐσσεύαται· ἔρχονται
epsilon 6332	ἐσσεύοντο· ἔτρεχον. *ἐδίωκον. ὥρμων (Β 808) AS
epsilon 6333	ἔσσευται· ὥρμηται
epsilon 6334	[ἐσσήματο· ἐλύπησεν]
epsilon 6335	ἐσσήν· βασιλεύς. ἡγεμών
epsilon 6336	ἐσσῆαι· ἐκχέαι
epsilon 6337	ἐσσείῃ· ἐκχεύσῃ n
epsilon 6338	ἐσσήτιοι· μάντεις	208 in vol. 2
epsilon 6339	ἔσσεται· γενήσεται (Α 239)
epsilon 6340	*ἐσσεῖται· ἔσται (Β 393) n
epsilon 6341	[ἐσσίνευσεν· ἐσίμηνεν]
epsilon 6342	ἐσσίταλα· πρόσοδος. ἐμπολή
epsilon 6343	ἕσσο· ἐνεδέδυσο (Γ 57)
epsilon 6344	ἑσσόν· ἱμάτιον
epsilon 6345	ἐσσοημένον· τεθορυβημένον. ὡρμημένον
epsilon 6346	*ἐσσομένοις· μεταγενεστέροις (Β 119) Sn
epsilon 6347	ἐσσοῦσθαι· ἐνηνέχθαι
epsilon 6348	*ἐσσύμενον· προθυμούμενον (Ζ 518) (A)
epsilon 6349	ἐσσυμένως· ταχέως. *προθύμως gn. ἠπειγμένως (Ο 698)
epsilon 6350	ἔσσυντο· ἐπορεύοντο. ὥρμων
epsilon 6351	ἔσσυτο· ὥρμησεν (Ξ 519) r. ἔθανεν
epsilon 6352	ἐσσύτερον· ἰσχυρότερον
epsilon 6353	†ἐσσυρευτόν· βλοσυρόν. †δοκερόν
epsilon 6354	ἐσύλα· ἀφῄρει. ἐπονηρεύετο. ἐσκύλευεν. ἐγύμνου. ἐλάμβανεν (Ε 164)
epsilon 6355	ἐσταθευμένος· ἠρέμα ὑπὸ πυρὸς ὠπτημένος. σταθεῦσαι γὰρ τὸ τῷ πυρὶ ἡσυχῆ χλιᾶναι κρέας ἢ ὁτιοῦν
epsilon 6356	ἕστα· ἐνδύματα
epsilon 6357	*ἔσται· γενήσεται (Α 325 ..) ASn. ἢ μέχρι τέλους AS
epsilon 6358	ἔσται μήν· ἔσται δή
epsilon 6359	ἕστακε· κεῖται (Eur. Phoen. 832)
epsilon 6360	ἐστάλαξεν· ἔσταξεν (Mich. 2,11)
epsilon 6361	*ἕσταμεν· ἑστήκαμεν (λ 466)
epsilon 6362	*ἐσταλμέναι· ἐστολισμέναι ἢ φοροῦσαι ...
epsilon 6363	ἐς τὰ λωπία· ἡ τῶν ἱματίων ἀγορά, ὑπὸ Ταραντίνων
epsilon 6364	ἐσταλάδατο· ἐστολισμένοι ἦσαν (Hdt. 7,90 v. l.)
epsilon 6365	†ἐστάμενον· περίστειλον
epsilon 6366	*ἔσταξεν· ἔῤῥανεν S(A)
epsilon 6367	*εσταν· ἕως οὗ. ὅτε ἄν Avg ἢ ἔστησαν (Α 535) An
epsilon 6368	ἑσταότα· ἱστάμενον (Β 170)
epsilon 6369	ἑστᾶσιν· ἑστήκασιν (Ε 196)
epsilon 6370	ἔστασαν· ἐδάνεισαν σταθμῷ	209 in vol. 2
epsilon 6371	ἕστατο· ἐκάθητο
epsilon 6372	*ἐστε· ὑμεῖς ὑπάρχετε ὀξυτόνως A. βαρυτόνως δὲ γίνεσθε
epsilon 6373	ἐστείρωται· συνείληται. συνέστραπται
epsilon 6374	*ἐστείλατο· ἔπεμψεν (2. Macc. 5,1) AS
epsilon 6375	ἔστειλα· [ἔστειλα] ὁμοίως r
epsilon 6376	*ἐστείλαντο· συνέστειλαν n. ἢ ἀπέστειλαν
epsilon 6377	ἔστελσεν· ἔστειλεν
epsilon 6378	ἐστέλλετο· ἡτοιμάζετο
epsilon 6379	ἐσταλμένον· ἐξεφθαρμένον
epsilon 6380	ἐστελεχώθη· ἐπάγη
epsilon 6381	ἐστεφάνωται· περιέχει (Σ 485)
epsilon 6382	ἐστέφθαι· κεκοσμῆσθαι, ἐστεφανῶσθαι
epsilon 6383	ἔστη· στολή. Κύπριοι. ἠγέρθη, ἵστατο (Ε 108)
epsilon 6384	ἐστηλίτευται· δεδημοσίευται
epsilon 6385	ἐστήλωτο· εἱστήκει
epsilon 6386	ἑστήξεται· σταθήσεται
epsilon 6387	ἐστηρίξαντο· ἐνήρεισαν
epsilon 6388	*ἐστηρίσατο· ἐστερέωσεν (Isai. 59,16) AS
epsilon 6389	ἔστησαν· εἵλοντο
epsilon 6390	*ἑστία· βωμός. ἢ οἰκία Agn
epsilon 6391	*ἑστιάθη· εὐωχήθη. εὐφράνθη ASvgn
epsilon 6392	Ἑστίαια· ἡ πάλαι Παλλαντία ὀνομαζομένη (Β 537)
epsilon 6393	Ἑστίαι θύομεν· ἦσάν τινες θυσίαι, ἀφ’ ὧν οὐχ οἷόν τε ἦν μεταδοῦναι ἢ ἐξενεγκεῖν
epsilon 6394	*ἑστιᾶν· τρέφειν. ἀριστίζειν ASgnp
epsilon 6395	ἑστίασεν· ηὔφρανεν [ἢ τροφή]
epsilon 6396	ἑστίασις· εὐωχία. τροφή. [οἰκία]
epsilon 6397	Ἑστίας χῶρος· μέρος τοῦ ἥπατος ἐν θυτικῇ
epsilon 6398	ἑστιατήρ· ὁ †δοκιμαζόμενος
epsilon 6399	*ἑστιατορία· εὐωχία (Dan. 5,1) (Avgn) S
epsilon 6400	*ἑστιάτωρ· ὁ δειπνίζων. ⸤ὁ εἰς εὐφροσύνην καὶ εὐωχίαν καλῶν AS. ἤγουν τροφεύς (Phil. Ioseph. 205)
epsilon 6401	ἐστίβακα· πεπάτηκα
epsilon 6402	ἑστιᾶχος· οἰκουρός. οἰκῶναξ. καὶ Ζεὺς παρ’ Ἴωσιν
epsilon 6403	ἔστιβεν· ἐπάλυνεν
epsilon 6404	ἐστιγμένην οἰκίαν· ὑποκειμένην χρεώσταις	210 in vol. 2
epsilon 6405	Ἑστίη· πῦρ. καὶ ἡ γῆ. καὶ ἡ θεός
epsilon 6406	ἔστιν ἄρα· ἔστιν ὡς ἔοικεν
epsilon 6407	ἐστίχαται· ἔρχεται
epsilon 6408	*ἔστιχον· ἐβάδιζον (Π 258) ASn
epsilon 6409	ἐστιχόωντο· ἐπορεύοντο. *ἠκολούθουν. εἵποντο AS στοιχη‐ δόν (Β 92)
epsilon 6410	*ἑστιώμενοι· ἐσθίοντες, εὐωχούμενοι Avg
epsilon 6411	*ἑστιῶν· ἀριστοποιῶν g
epsilon 6412	*ἑστιῶντος· ἀριστοποιοῦντος AN
epsilon 6413	ἕστο· περιβέβλητο (Ψ 67) r b
epsilon 6414	*ἐστοιβασμένη· συγκειμένη σύνθεσις (Ios. 2,6) r. ASg
epsilon 6415	ἔστ’ ὅκα· ἐνίοτε παρὰ Ταραντίνοις
epsilon 6416	ἐστόμφασα· ἠλαζονευσάμην· στόμφος γὰρ ἡ ἀλαζονεία
epsilon 6417	ἐστόν· *ἐστίν An, ὑπάρχετε, ἐστέ (Α 259)
epsilon 6418	ἐς τὸν λιμένα· εἰς τὸν λιμένα. Ἀριστοφάνης ἐν Βαβυλωνίοις (fr. 85). παρὰ τὴν παροιμίαν· Ἀττικὸς ἐς λιμένα. οἱ γὰρ Ἀθηναῖοι συντόνως ἤλαυνον καταπλέοντες διὰ τὸ θεωρεῖσθαι ὑπὸ τῶν ἐκ τῆς γῆς
epsilon 6419	ἕστορα· τὸ κοίλωμα τοῦ ἁρματίου, ἤτοι ζυγοῦ, ἔνθα ὁ τράχη‐ λος τῶν ἵππων ἐντίθεται, ἢ τὸν πρὸ τοῦ κρίκου τοῦ ῥυμοῦ 〈τόπον〉· οἱ δὲ κατὰ Ἀρίσταρχον τὸν πάσσαλον τὸν πεπη‐ γότα περὶ ἄκρον τῶν ῥυμῶν, περὶ ὃν δεσμεῖται καὶ εἰλεῖται
5	τὰ ζυγόδεσμα (Ω 272)
epsilon 6420	ἐστόρεσαν· ἔστρωσαν (Ω 648) (g)
epsilon 6421	*ἐστορέσθη· [ἐστορήθη]. ἐστρώθη ASvgn
epsilon 6422	ἐστόρχαζον· ἔκλειον
epsilon 6423	ἐστρέβλουν· ἐβασάνιζον
epsilon 6424	ἐστρατόωντο· ἐστρατοπεδεύοντο (Γ 187)
epsilon 6425	[Ἐστρῆνες· Σειρῆνες]
epsilon 6426	ἔστυγμαι· κατεστύγνωμαι r
epsilon 6427	ἔστυγεν· κατεπλάγη (Ρ 694)
epsilon 6428	ἔστυγον· ἔδεισαν. ἐμίσησαν. κατεστύγνασαν (κ 113)
epsilon 6429	ἐστυφέλιξε· διέσεισε (Ε 437). προεπηλάκισεν (ρ 234)
epsilon 6430	ἐστω· *γενέσθω (Α 144) ASvgn. ἀίδιον ὑπάρχον, ὕπαρξις
epsilon 6431	ἕστωρ· σφήν. ἔμβολος. γόμφος. στῦλος, ἐν ᾧ ὁ ζυγὸς προσδεῖ‐
epsilon 6431	ται	211 in vol. 2
epsilon 6432	*ἐσύλα· ἐγύμνου. ἀφῃρεῖτο (Δ 105) r. n
epsilon 6433	*ἐσύλευον· ἐσκύλευον (Ε 48) A
epsilon 6434	*ἐσφάδαζον· διηπόρουν. ἐφρόντιζον AS
epsilon 6435	ἐσφάλιξεν· ἔσφηλεν. ἔδησε. σφαλὸς γὰρ ὁ δεσμός
epsilon 6436	ἔσφαλτο· διημαρτήκει r
epsilon 6437	ἐσφαράγιζον· ἐδόνουν. μετὰ ψόφου ἤχουν (Hes. Theog. 706)
epsilon 6438	ἐσφηκωμένον· ἐσφιγμένον
epsilon 6439	*ἐσφήκωντο· ἐδέδεντο ASn, ἐσφιγμένοι ἦσαν S. συνεσφιγμένοι (Ρ 52) Avg
epsilon 6440	ἔσφηλεν· σφαλῆναι ἐποίησεν. *κατέβαλεν ASvgn
epsilon 6441	[ἐσφίκωνται· καταπεπλεγμένοι ἦσαν, καὶ συνεσφιγμένοι]
epsilon 6442	ἐς φοινικίδα 〈καταξῆναι〉· αἱματόῤῥυτον ποιῆσαι (Ar. Ach. 320)
epsilon 6443	ἐς Φρεάτου· ἕν τι τῶν ἀρχαίων δικαστηρίων Ἀθήνησιν ἐν Φρεάτου λεγόμενον, ἔνθα ἐκρίνοντο οἱ φυγάδες οἱ δράσαντες ἐν τῇ φυγῇ ἀκούσιον φόνον ἑστῶτες ἐπὶ πλοίου
epsilon 6444	†ἔσφυται· εἰσπέμπεται
epsilon 6445	[*ἐσχαλάα· λυπεῖται Sg]
epsilon 6446	ἐσχάρα· βωμὸς ἰσόπεδος, οὐκ ἐκ λίθου ὑψούμενος. ἢ *ἱστία AS. σιδηρᾶ φακαραῖα. ⸤τὸ πῦρ, καὶ ὁ τόπος αὐτοῦ AS. χυ‐ τρόπους ἢ πυρφόρον σκεῦος ASvgn
epsilon 6447	ἐσχάρα ι· πυραί. *ἐπὶ ἐδάφους ἀνθρακιαί rASg καὶ αἱ τῶν γυναικῶν φύσεις. ἐξώστρας τετράγωνα
epsilon 6448	[ἐσχατογοράω ν· ἐσχρὰ ἀγορεύων, δημηγορῶν]
epsilon 6449	*ἐσχαρίτην· ψωμίον ἐπὶ κλιβάνου (2. Regn. 6,19) ASvg
epsilon 6450	ἐσχάριον· κοῖλον θυμιατήριον
epsilon 6451	ἔσχαρος· ἰχθῦς
epsilon 6452	ἐσχαρίτης· ἄρτος ἔγκρυπτος r
epsilon 6453	ἐσχατιά· ἄκρα, τὸ ἔσχατον μέρος ASvgn χωρίου, τὸ συνάπ‐ τον τοῖς ὄρεσιν. ⸤ἐρημία ASvgn
epsilon 6454	ἐσχατι ή· ἐρημία. ἄκρα r. τελευταία
epsilon 6455	ἔσχατο ν· ἐσώτατον (φ 9). πρῶτον. τελευταῖον. *ὕστερον, ὕστατον (A)
epsilon 6456	ἔσχατος Μυσῶν· παροιμία, ἣν ἐξηγοῦνται οὕτως· Μετὰ 〈τὰ〉 Τρωϊκὰ λοιμοῦ καὶ ἀκαρπίας τὴν Ἑλλάδα κατασχόντων, μαντευομένων περὶ τούτων, χρῆσαι τὴν Πυθίαν ἐ〈πὶ τὸν ἔσχατον Μυσῶν πλεῖν〉	212 in vol. 2
epsilon 6457	ἐσχάτως· ὑπεραγόντως. ⸤ἄκρως (Men. fr. 729 Koe.) p
epsilon 6458	*ἔσχεν· ἐπέσχεν (Β 275) S
epsilon 6459	*ἐσχεδιάζομεν· ἠγγίζομεν (Bar. 1,19 v. l.) AS
epsilon 6460	ἐσχεδίασε· δυσχερές τι διέλυσεν. *ἑτοίμως εἶπεν ASn
epsilon 6461	*ἔσχεθεν· κατέσχεν (Μ 184) n
epsilon 6462	ἐσχεθέτην· συνέσχον (Μ 461)
epsilon 6463	ἔσχεν· [ὑπέσχεν], ἐπέσχεν, κατέσχεν (Men. fr. 846 Koe.)
epsilon 6464	ἐσχελύνασεν· ἐφλυάρησεν
epsilon 6465	ἐσχετλίαζεν· ἤλγει. ἐλίσσετο
epsilon 6466	*ἔσχετο· κατεσχέθη AS. ἠκολούθει S
epsilon 6467	ἐς χεῖρα· παραχρῆμα (Eur. Heracl. 429?)
epsilon 6468	ἔσχον· προσέσχον. κατήχθησαν
epsilon 6469	ἔσχοντο· κατεσχέθησαν. *ἐπαύσαντο (Γ 84) AS(vg)
epsilon 6470	ἔσω· ἐντός, ἔνδον
epsilon 6471	ἐσωληνευόμην· συμπεριεφερόμην
epsilon 6472	ἐσομματώσασθαι· εἰσηγήσασθαι
epsilon 6473	ἔσοπτρον· κάτοπτρον. ⸤καθρέπτην r
epsilon 6474	ἐσωρῆα ἱ· ὑπουργῆσαι τοὺς αὐτούς ...
epsilon 6475	ἔσωσε ν· ἐῤῥύσατο, ἐλυτρώσατο (Ier. 38,7 ..)
epsilon 6476	†ἐτράβλιζον· ἔτρωγον
epsilon 6477	ἐτά· ἀληθῆ S. ἀγαθά
epsilon 6478	ἐτάζεσθαι· ἀριθμίζεσθαι. κρίνεσθαι. βασανίζεσθαι
epsilon 6479	ἔται· ἑταῖροι n. συνήθεις. πολῖται Snp. δημόται. φίλοι. ἐπί‐ κουροι (Ζ 239. Ι 464)
epsilon 6480	*ἑταίρα· φίλη (Ι 2). πόρνη ASvg. καὶ ἑταιρεύουσα
epsilon 6481	Ἑταίρας ἱερόν· τῆς Ἀφροδίτης Ἀθήνησιν. ἀπὸ τοῦ τὰς ἑταίρας καὶ τοὺς ἑταίρους συνάγειν
epsilon 6482	*ἑταιρήσας· πορνεύσας r. ASvg
epsilon 6483	Ἑταιρεῖος· Ζεὺς ἐν Κρήτῃ (Hdt. 1,44,2)
epsilon 6484	ἑταιρίζειν· συνεργεῖν (p) s
epsilon 6485	*ἑταιρικῆς· πορνικῆς A
epsilon 6486	ἑταιρικός· πρὸς ἑταίρας εὐφυής	213 in vol. 2
epsilon 6487	*ἑταιρίδων· πορνῶν (Ose. 4,14 ςʹ) AS (vg)
epsilon 6488	ἑταιρίσαιτο· συνεργὸν λάβοι (Ν 456)
epsilon 6489	*ἑταιρίστριαι· τριβάδες ASvg
epsilon 6490	[ἑταιρίσοιτο· προσλάβοιτο]
epsilon 6491	ἑταῖροι· φίλοι· ‘κακά περ πάσχοντες ἑταῖροι‘ (μ 271). καὶ συν‐ εργοί. ναῦται (Α 179)
epsilon 6492	ἑταῖρον· συνεργόν. *φίλον (Δ 491) Ag. παράνυμφον A
epsilon 6493	*ἑταῖρος· ὁ φίλος A 〈καὶ ἕταρος ὁ αὐτόσ〉 r.
epsilon 6494	[ἑτερόφθαλμος· μονόφθαλμος]
epsilon 6495	Ἐταιφίλη· ἡ Περσεφόνη r
epsilon 6496	ἐτάθη· διέτριβεν. [ἐτάθη]. ⸤ἡπλώθη r. ἐκρεμάσθη
epsilon 6497	ἐταλαιπώρησ α· ἐκακοπάθησα (Ps. 37,7) r
epsilon 6498	*ἐταλάνισα· τάλας, ἄθλιος· παρὰ τὸ ὑπομένειν A τὰ ἀβού‐ λητα. ⸤ἐθρήνησα Avg
epsilon 6499	*ἐτάλασα ς· ὑπέμεινας (Ρ 166) Sb
epsilon 6500	ἐτάλασεν· ἐτόλμησεν. ὑπέμεινεν
epsilon 6501	ἔταμον· ἐποιησάμην s
epsilon 6502	ἔταμνον· ὁμοίως
epsilon 6503	*〉ε τανηλεγέος· μακροκοιμήτου (Θ 70) AS
epsilon 6504	[ἐτανθόριζον· ἔτρεμον]
epsilon 6505	ἐτανόν· ἀληθῶς. σφόδρα
epsilon 6506	ἐτανταλίχθη· ἐσείσθη
epsilon 6507	ἐταντάλιζεν· ἔτρεμεν
epsilon 6508	ἐτανύσθη· ἐξετανύσθη, *ἡπλώθη (Η 271) r A
epsilon 6509	ἐτάρβει· ἐδεδίει
epsilon 6510	*ἑτάρη· φίλη ἑταίρα. συνεργός (Δ 441) n
epsilon 6511	ἑταρίσσαιτο· ἑταῖρος, συνεργὸς γένοιτο (Ν 456)
epsilon 6512	ἐτάρπη· ἐπλήσθη, ἐκορέσθη
epsilon 6513	ἔτας· τοὺς κατ’ ἐπιγαμίαν οἰκείους. καὶ πολίτας (Ζ 239)
epsilon 6514	ἔτασιν· ἐξέτασιν ἢ βάσανον (Iob 31,14)
epsilon 6515	ἐτασμός· ἐξέτασις. ἢ ὁ ἀριθμὸς παρὰ τοῖς Πυθαγορικοῖς
epsilon 6516	†ἐταυτῶς· ἀληθῶς
epsilon 6517	ἔταφεν· ἐθαύμασεν. ἐθάμβησεν
epsilon 6518	ἐτεα· ἔτη p. ἀγαθά. ἀληθῆ (Υ 255)
epsilon 6519	ἐτεὰ τύχη· ἀγαθὴ τύχη
epsilon 6520	ἐτεαὶ τύχαι· ἀληθεῖς τύχαι	214 in vol. 2
epsilon 6521	ἐτεθήλει· ἔθαλλεν
epsilon 6522	ἐτεθήπεα· ἐξεπλάγην. ἐθαύμασα (ζ 166)
epsilon 6523	ἐτεθήπει· ἐξεπέπληκτο. ἐτεθαυμάκει
epsilon 6524	ἔτεια· ἐπέτεια. νέα
epsilon 6525	*ἔτειον· τὸ κατ’ ἔτος AS, ἐτήσιον (Eur. Rhes. 435)
epsilon 6526	*ἔτειρε· κατεπόνει (Ε 796) ASvg. ἠνία
epsilon 6527	ἐτεκμήραντο· ἐπὶ τέλος ἤγαγον (Ζ 349)
epsilon 6528	ἐτεκμηρίωσεν· ἐβεβαίωσεν
epsilon 6529	ἐτεκνώθη· τέκνον ἔσχεν (Eur. Phoen. 868)
epsilon 6530	*ἐτεκτήνατο· κατεσκεύασεν r. Sp (Avg)
epsilon 6531	ἐτεκτόνουν· κατεσκεύαζον οἱ τέκτονες
epsilon 6532	ἐτέλεθεν· ἐγένετο
epsilon 6533	*ἐτέλει· ἐτέτακτο ASgn
epsilon 6534	*ἐτελείετο· συνετελεῖτο (Α 5) (An)
epsilon 6535	*[ἔτελλεν· ἔπεσεν AS]
epsilon 6536	ἐτελέσθη· ἐγένετο (Ο 228) r
epsilon 6537	*ἐτελέσθησαν· μετέσχον ASvgn. ἐκοινώνησαν (Ps. 105,28) Sv
epsilon 6538	ἐτέλεσεν· ἔλαβεν. ἐπλήρωσεν (Δ 160)
epsilon 6539	*ἔτελλεν· ἔλεγεν ASn. ἐπέτασσεν, προσέταττεν (Α 25)
epsilon 6540	ἐτελεσιούργει· ἐτελείου. ἔτελλεν
epsilon 6541	ἐτέλει· ἐλάμβανεν. ἐπλήρου
epsilon 6542	ἐτελίς· χρύσοφρυς ὁ ἰχθῦς
epsilon 6543	†ἔτεμεν· ἤμελγεν
epsilon 6544	Ἐτεοβουτάδαι· γένος Ἀθήνησι πάνυ λαμπρόν
epsilon 6545	Ἐτεόκρητες· οἱ αὐτόχθονες (τ 176)
epsilon 6546	ἐτεόν· *ἀληθές (Β 300) SbpsT. ἐπέτειον. ἢ νέον. πρόσφατον
epsilon 6547	ἐτεοδμώων· τῶν εὖ 〈καὶ〉 γνησίως δουλευόντων (π 305 v. l.)
epsilon 6548	ἑτεραλκέα δῆμον· τοῖς ἑτέροις τὴν ἀλκὴν διδοῦντα. ἢ τὸν παρεχόμενον ὄχλον εἰς βοήθειαν (Ο 738)
epsilon 6549	ἑτεραλκέα νίκην· ἑτεροκλινῆ Spg, ἑτερορρεπῆ. τὴν τοῖς προ‐ τέροις νενικημένοις ἀλκὴν περιποιοῦσαν (Θ 171)
epsilon 6550	ἑτερεγκεφαλᾶν· παραφρονεῖν (Ar. fr. 778)
epsilon 6551	ἑτερήμεροι· διηλλαγμένοι. παρ’ ἡμέραν ζῶντες (λ 303)	215 in vol. 2
epsilon 6552	*ἑτερήμερος· ὁ μίαν παρὰ μίαν ἡμέραν ... (Greg. Naz. c. 1, 2,15,31) vgn
epsilon 6553	ἑτερήρυσμος· οἶος, μονότροπος
epsilon 6554	ἑτερήρεα· ἀμφίβολα
epsilon 6555	[ἑτερήσας· πορνεύσας]
epsilon 6556	ἑτερόκλιτον· ἐφ’ ἑτέρῳ [ἕτερον] κείμενον κανόνι. ἑτέρωθεν κεκλιμένοι καὶ 〈οὐ〉 συνέχοντες
epsilon 6557	ἑτερόγναθος· σκληρόστομος. ἀπειθής. ἐπὶ τῶν ἵππων (Xen. r. equ. 1,9)
epsilon 6558	ἑτερόζυγοι· οἱ μὴ συζυγοῦντες
epsilon 6559	ἑτερογενές· ἀλλογενές, ἀλλόφυλον
epsilon 6560	(*)ἑτερόδοξος· ὁ αἱρετικός
epsilon 6561	*ἑτεροδοξία· τὸ ἄλλως δοξάζειν ἤπερ ἔχει ἡ ἀλήθεια Avgp
epsilon 6562	ἑτερόθρουν· ἀλλόφυλον
epsilon 6563	ἑτεροῖον· ἀλλοῖον r (ps)
epsilon 6564	*ἑτεροίως· ἄλλως πως ASvg
epsilon 6565	ἑτεροκλινές· πλάγιον. καταρρεπές
epsilon 6566	Ἐτεοκληείης· τοῦ Ἐτεοκλέους (Δ 386)
epsilon 6567	ἕτερον· ἄλλον. ἢ ἀλλοῖον. ἢ ἓν τῶν δυοῖν. ἢ ἀριστερόν. νέον. δεύτερον
epsilon 6568	ἑτερομάσχαλος· χιτὼν δουλικὸς ἐργατικός· ἀπὸ τοῦ τὴν ἑτέραν μασχάλην ἔχειν ἐῤῥαμμένην
epsilon 6569	ἕτερον πόδα· τὸν ἕνα πόδα [πόδα] τὸν εὐώνυμον
epsilon 6570	*ἑτερορεπές· ἐπὶ τὸ ἕτερον ῥέπον καὶ βαροῦν (AS)
epsilon 6571	ἑτερόρυσμα· ἀνόμοια
epsilon 6572	ἑτερομόλιος δίκη· εἰς ἣν ἀντίδικοι οὐκ ἦλθον
epsilon 6573	[ἐτέρορεν· ἐτρύπησεν. ἐνέγλυψεν. ἔτεμεν. ἔφρασεν. ἔξυσεν]
epsilon 6574	*ἑτέρωσε· εἰς τὸ ἕτερον μέρος (π 179) r. ASvg
epsilon 6575	ἑτερόστοιχα· ἀσύμφωνα
epsilon 6576	ἑτερουατίδα· τρυβλίον μόνωτον
epsilon 6577	*ἑτερόφθαλμος· μονόφθαλμος (Dem. 24,141) ASvgn
epsilon 6578	*ἑτεροφυές· ἀλλοφυές vg
epsilon 6579	ἑτερόφυλος· ἀλλόφυλος
epsilon 6580	*ἐτέρσατο· ἐξηράνθη ASn	216 in vol. 2
epsilon 6581	ἔτερσεν· ἐφόβησεν
epsilon 6582	*ἐτέρσετο· ἐξηραίνετο (Λ 267) ns
epsilon 6583	*ἑτέρωθεν· ἀλλαχόθεν Avgn. ἐκ τοῦ ἐναντίου (Α 247)
epsilon 6584	ἑτερώνιον· ὡσαύτως ἑτέρωθεν, ἀλλαχόθεν, [εἰς τὸ ἕτερον μέρος]
epsilon 6585	*ἑτέρωσε· εἰς τὸ ἕτερον μέρος (Δ 492) ASvgn
epsilon 6586	*[ἔτεσιν· ἑταίροις. πολίταις] AS
epsilon 6587	[ἐτεστράφησαν· ἔκλιναν]
epsilon 6588	*[ἐτεταί· οἱ πολῖται] AS
epsilon 6589	ἐτέταλτο· ἐντεταλμένον ἦν, ἐπετέτραπτο (Β 643)
epsilon 6590	*ἔτετμε· κατέλαβεν AS(g), εὗρεν (Δ 293)
epsilon 6591	*ἐτετάχατο· [τετραμμένοι ἦσαν, ἢ] τεταγμένοι 〈ἦσαν〉 An (vg)
epsilon 6592	*[ἐτετάχοντο· ὁμοίως] S
epsilon 6593	ἐτετεύχατο· πεποιημένοι 〈ἦσαν〉 (Λ 808)
epsilon 6594	ἐτέτυκτο· κατεσκεύαστο. ἦν (Ε 78)
epsilon 6595	ἐτέτυξο· ἐτύγχανες (Μ 164)
epsilon 6596	ἐτήτυμον· ἀληθές (Α 558). ἢ ἀληθῶς
epsilon 6597	ἐτεύξατο· ἔτυχε. κατεσκεύασεν
epsilon 6598	*ἔτευξε· τὸ αὐτό (Σ 483) Ss
epsilon 6599	*ἔτευχεν· ἐποίει (Ν 209 ..) n
epsilon 6600	*ἐτέφρισεν· ἐνέπρησεν (AS)
epsilon 6601	ἐτεωνεῖ· ἀληθεύει
epsilon 6602	ἐτεώνια· ἀληθῆ
epsilon 6603	Ἐτεωνός· πόλις Βοιωτίας (Β 497)
epsilon 6604	ἔτη· χρόνοι r
epsilon 6605	*ἐτήσιον· κατ’ ἔτος γινόμενον (Eur. Alc. 336) g
epsilon 6606	*ἐτήτυμος· ἀληθής (Χ 438) AS
epsilon 6607	*ἐτητύμως· ἀληθῶς A
epsilon 6608	*ἔτι· πάλιν S. ἀκμήν r. AS
epsilon 6609	*ἓ ταρχύσωσιν· αὐτὸν θάψωσιν (Η 85) AS
epsilon 6610	*ἐτισεν· ἐτίμησεν (Α 354) vg
epsilon 6611	ἐτιθηνήσατο· ἔθρεψεν r
epsilon 6612	ἐτιθήνευσεν· ἐτρόφησεν. ἐτιθηνήσατο
epsilon 6613	*ἐτιμησάμην· τιμῆς ἄξιον ἡγησάμην AS
epsilon 6614	*ἐτιμογράφησεν· ἐγγράφως καὶ ὡρισμένως αὐτοὺς ἐζημίωσεν
epsilon 6614	(4. Regn. 23,35) AS	217 in vol. 2
epsilon 6615	*ἐτίναξεν· διέσεισεν (Ν 243) S
epsilon 6616	*ἐτίομεν· ἐτιμῶμεν (Ε 467) n
epsilon 6617	*ἔτισας· ἐτίμησας (Α 244) A
epsilon 6618	*ἐτίσατο· ἐτιμωρήσατο (Β 743) ASvg
epsilon 6619	*ἐτίταινεν· ἔτεινεν ASn. εἷλκεν (Θ 69) S
epsilon 6620	*[ἐτίταλλον· ἔτρεφον] r. AS
epsilon 6621	*ἐτιτίει· ἐτίμα AS
epsilon 6622	*ἐτιτρωσκόμεθα· ἐβαλλόμεθα AS (vg)
epsilon 6623	ἐτήτυμα· ἀληθῆ (Hes. op. 10). ἢ ἀλλαχοῦ ...
epsilon 6624	*ἔτλης· ὑπέμεινας (Ρ 153) r. ASvgn
epsilon 6625	ἔτμαγον· [ἐφοβήθησαν]. ἔτεμον r
epsilon 6626	ἔτμηξεν· διεῖλεν. διεσκέδασεν
epsilon 6627	ἐτνήρυσις· ἔπαιξεν Ἀριστοφάνης (fr. 779), ἀντὶ 〈τοῦ〉 φάναι τὴν †σανίδα τὴν ἐτνήρυσιν εἰπών· παρὰ τὸ ἔτνος. ἔστι δὲ ἐτνήρυσις ...
epsilon 6628	ἐτνίτας ἄρτος· οὕτως ὁ λεκιθίτας
epsilon 6629	ἔτνος· ἐρεγμός. ἕψημα ἀθηρῶδες p *καὶ εἶδος ὀσπρίου ASvg. [ἔτνη δὲ πῦρ ὡσεὶ ποταμὸς χεόμενον ἐν Σικελίᾳ] (ASvg)
epsilon 6630	ἕτοιμος· εὔτροπος. ηὐτρεπισμένος (Σ 96). ταχύς
epsilon 6631	ἐτονθόρυζον· ἐψιθύριζον r
epsilon 6632	*ἐτόπαζον· ὑπενόουν. ὑπώπτευον S(n)
epsilon 6633	*ἔτορεν· ἔτρησεν r AS. ἔτρωσεν. διέτρησεν (Λ 236)
epsilon 6634	ἔτος· ἐνιαυτός (α 16 ..)
epsilon 6635	ἐτός· μάτην r p
epsilon 6636	†ἔτουσα· σταλαγμός
epsilon 6637	ἔτραπεν· παρέτρεψεν ἀλλαχόσε (Ε 187)
epsilon 6638	ἔτραπεν· ἐνίκα
epsilon 6639	*ἐτράπετο· ἐτρέπετο (Α 199)
epsilon 6640	ἔτρεψεν· ἐπέτρεψεν. ἠπάτησεν. παρέτρεψε (Δ 381) Ἀρχί‐ λοχος (fr. 166?)
epsilon 6641	ἔτρεμεν· ἐφοβήθη (Κ 390)
epsilon 6642	ἔτριβον· κατανήλισκον
epsilon 6643	ἐτριακάδιξεν· εἰς τριακάδας ἐνέγραψε. Σικελοί	218 in vol. 2
epsilon 6644	*ἐτρέψατο· ἐφυγάδευσεν (Ex. 17,13) ASvgps
epsilon 6645	ἐτρίβην· συνετρίβην
epsilon 6646	ἐτρόπωσεν· ἐνίκησεν, κατέβαλεν (Iud. 20,35 v. l. ..)
epsilon 6647	*ἐτροφοφόρησεν· ἔθρεψεν (Deut. 1,31) r. ASvg
epsilon 6648	ἐτρύγη· ἐξηράνθη, ἐπὶ λίμνης
epsilon 6649	ἐτρύφη· ἐκλάσθη. διέπεσεν
epsilon 6650	*ἐτρύχοντο· ἐταλαιπώρησαν. κατεπονοῦντο (Sap. 11,11) ASvg
epsilon 6651	*ἐτρώθη· ἐπλήγη r. AS
epsilon 6652	ἔτρωσεν· ἔβλαψεν. ἔφθειρεν (Eur. Hipp. 392)
epsilon 6653	ἔττασαν· ἔστησαν
epsilon 6654	ἐττημένα· σεσησμένα (Pherecr. fr. 211)
epsilon 6655	ἐττία· ἑστία
epsilon 6656	ἐττῶν· ἐκ τῶν
epsilon 6657	ἐτύγχανεν· ἐπετύγχανεν (ξ 231)
epsilon 6658	*ἐτύθη· ἐσφάγη r ASvg
epsilon 6659	*〉ετυκτο· ἐτύγχανεν ASn
epsilon 6660	ἐτύλιξεν· ἐνείλησεν r
epsilon 6661	†ἐτυμᾶναι· σιτοποιῆσαι
epsilon 6662	ἐτυμβοχόησεν· ἔθαψεν
epsilon 6663	ἐτυμόδρυς· ἡ τὰς γλυκείας βαλάνους ἔχουσα
epsilon 6664	ἔτυμον· ἐτήτυμον, *ἀληθές ASnp
epsilon 6665	ἐτυμώνιον· ἀληθές
epsilon 6666	ἐτύμως· ἀληθῶς (Eur. Or. 1357) p
epsilon 6667	*ἐτυμπανίσθησαν· ἐκρεμάσθησαν ASvg. ἐσφαιρίσθησαν (Hebr. 11,35) S
epsilon 6668	*ἐτυρώθη· ἐσκληρύνθη (Ps. 118,70) r. ASvg
epsilon 6669	ἐτύφωσεν· ἐνέπρησεν r
epsilon 6670	*ἐτύχθη· ἐποιήθη n. ἐγένετο ASvgn. κατεσκευάσθη vgn, ἐτε‐ λειώθη (Δ 470) [ἐπτοήθη]
epsilon 6671	*ἐτύχθης· ἐγένου gn. καὶ τὰ ὅμοια
epsilon 6672	ἔτυψεν· ἔθιγεν
epsilon 6673	*ἐτώσια· μάταια. ἄπρακτα (χ 256) ASvg. [ἀληθῆ]
epsilon 6674	*εὖ· καλῶς (Β 253) ASvg. ἰσχυρῶς. δασέως δὲ ⸤αὐτοῦ S. ἢ αὐτῆς (Ω 293 ..)
epsilon 6675	εὖα· ἐπευφημιασμὸς ληναϊκὸς καὶ μυστικός. καὶ ἔα
epsilon 6676	εὐαγγέλια· μηνύματα. κηρύγματα (2. Regn. 18,25 ..)	219 in vol. 2
epsilon 6677	Εὐάγγελος· ὁ Ἑρμῆς
epsilon 6678	*εὐαγές· ἁγνόν vg. καθαρόν (s). εὐσεβές, ὅσιον vg. εὔοπτον (S). ἅγιον
epsilon 6679	εὐάγκαλον· εὐβάστακτον r εὐπροσαγκάλιστον (Aesch. Prom. 350)
epsilon 6680	*εὐαγοῦς· ὁσιωτάτης ASvgn
epsilon 6681	*εὐάγωγον· εὐχερές Avgn. καλῶς, εὐκόλως ἀγόμενον ASp
epsilon 6682	*εὔαδεν· ἤρεσκεν (Ξ 340) ASn. ἢ ἀρέσκει
epsilon 6683	εὐαές· εὔπνουν (Soph. Phil. 828)
epsilon 6684	[εὐαδής· εὐήνεμος. οἱ δὲ εὐαής]
epsilon 6685	εὐαεῖ· εὐκράτῳ
epsilon 6686	*εὐάζει· θρηνεῖ (A), καλῶς ὑμνεῖ (AS), ἐπιφθέγγεται ASbs
epsilon 6687	εὐαής· εὐήνεμος
epsilon 6688	εὐαίων· ἀγήρως. εὔμοιρος
epsilon 6689	*†εὐαλῶς· εὐχερῶς θηρώμενος ASn
epsilon 6690	εὐαλδῆ· εὐαυξῆ
epsilon 6691	Εὐαλωσία· Δημήτηρ, ὅτι μεγάλας τὰς ἅλως ποιεῖ καὶ πληροῖ
epsilon 6692	εὐάλωτον· εὐθήρατον (Prov. 24,63) r. g
epsilon 6693	εὐαμερία· θεοσημία
epsilon 6694	εὐάν· ὁ κισσός, ὑπὸ Ἰνδῶν
epsilon 6695	Εὐάνασσα· ἡ Δημήτηρ
epsilon 6696	*εὐανδρείας· καλῆς ἰσχύος (2. Macc. 8,7 ..) ASvg
epsilon 6697	εὐανδρία· πλῆθος νέων
epsilon 6698	a) εὐανδρίας ἀγών· ... b) ... βάραθρον οὕτως ἐκαλεῖτο ἐν τῇ Θεσπρωτίᾳ
epsilon 6699	εὐάνθεμον· ἠράνθεμον
epsilon 6700	*εὖ ἂν ἔχοι· καλῶς ἂν ἔχοι Avg
epsilon 6701	εὐάνιος· ὁ μηδενὶ ἀνιώμενος. πρᾷος. πειθήνιος
epsilon 6702	*εὐάντητος· καλῶς ὑπαντῶν ASPvgn
epsilon 6703	*εὐαπόδεικτος· φανερός ASvgp
epsilon 6704	εὐάρεστον· πάνυ ἀρέσκοντα
epsilon 6705	†εὐάρητος· †ὄνειρος εὔτακτος
epsilon 6706	εὐαρχιῶ· ἀπάρξομαι
epsilon 6707	εὐαρχίσασθαι· ἀπάρξασθαι
epsilon 6708	[εὐάρης· εὔοπτος]
epsilon 6709	Εὔας· Διόνυσος
epsilon 6710	*εὐαφές· εὐμάλακτον r. Avg (S)	220 in vol. 2
epsilon 6711	*εὗ ἀφείδησεν· †ἀφρόντισεν αὐταῖς †ἰσχυρόν A
epsilon 6712	†εὐάσκεται· εὐωδεῖται
epsilon 6713	*εὖ βεβηκότι· εὐσταθεῖ (ASvgn)
epsilon 6714	*Εὐβοίας μυχόν· τὸ ἐνδότατον τῆς Εὐβοίας (Eur. Troad. 84) AS
epsilon 6715	Εὐβοεύς· ὁ Παλαμήδης, ὁ πολλῶν εὑρετής· ἢ ἐπίφθονος
epsilon 6716	Εὐβοίης· ὄνομα τῆς Τυχίου μητρός
epsilon 6717	εὐβοϊκά· τὰ καστάνια
epsilon 6718	εὐβοσίης· εὐτροφίας
epsilon 6719	*εὔβοτοι· εὔτροφοι (Avgn). εὐανθεῖς (ο 406) (AS)
epsilon 6720	Εὐβουλεύς· ὁ Πλούτων παρὰ [δὲ] τοῖς πολλοῖς, ὁ 〈δὲ〉 Ζεὺς ἐν Κυρήνῃ
epsilon 6721	*εὐβουλία· φρόνησις Ss (An), σύνεσις (Eur. Phoen. 721)
epsilon 6722	*εὔβουλος· φρόνιμος s, συνετός (Eur. Rhes. 105) S (An)
epsilon 6723	εὐγάλακτες· εὔτροφοι
epsilon 6724	εὔγαμος· ἐπίθετον Ἀθηναίων
epsilon 6725	*εὖγε· καλῶς. ὁσίως (Iob 31,29 ..) Avgs
epsilon 6726	εὐγενής· ἐλεύθερος τῷ γένει (Eur. Phoen. 442 ..)
epsilon 6727	εὐγένιος· εὐγενής. καὶ εἶδος ἀμπέλου
epsilon 6728	εὐγενέστατος· εὐγενέστερος τῷ γένει
epsilon 6729	*εὐγηρότατος· καλὸς γέρων ASvg
epsilon 6730	εὔγματα· καυχήματα (χ 249)
epsilon 6731	*εὐγμένος· εὐξάμενος ASgn
epsilon 6732	εὐγνάπτοις· καλῶς κατεσκευασμένοις (ς 294)
epsilon 6733	*εὖ γνοίης· εὖ μάθοις AS
epsilon 6734	εὐγνωμόνως· εὐδιαθέτως (Clem. Al. Strom. 5,722 P.)
epsilon 6735	*εὐγνωμοσύνη· εὔνοια (Esth. 8,12 f) vg (AS)
epsilon 6736	*εὔγνωστος· δῆλος, φανερός (Prov. 3,15 ..) ASn
epsilon 6737	*εὐδαιμονεῖ· εὖ πράττει (Eur. Andr. 420) Avgn
epsilon 6738	εὐδαίμονες· θεῖοι. μακάριοι
epsilon 6739	*εὐδαιμονία· πλοῦτος. μακαριότης, εὐτυχία ASg
epsilon 6740	*εὐδαιμονίζει· μακαρίζει r. A
epsilon 6741	εὐδαίμων γῆ· ἔχουσα πλοῦτον, Ἀραβία
epsilon 6742	Εὐδαλαγῖνες· αἱ Χάριτες
epsilon 6743	εὐδάμας· εὐδάμαστος
epsilon 6744	Εὑδάνεμος· ἰθαγενεῖς παρὰ Ἀθηναίοις	221 in vol. 2
epsilon 6745	εὖ δ’ ἀσπίδα θέσθω· εὐθετισάτω τὴν ἀσπίδα (Β 382)
epsilon 6746	εὖ δέ· καλῶς δέ (Β 383)
epsilon 6747	*εὗδε· ἐκοιμήθη (Κ 155)
epsilon 6748	εὐδαρκής· εὐόφθαλμος ps
epsilon 6749	εὐδείελον· εὔδηλον. εὖ πρὸς δείλην κείμενον, οἷον πρὸς δύσιν. ⸤εὐπεριόριστον (β 167 ..) p
epsilon 6750	*εὕδειν· καθεύδειν n, κοιμᾶσθαι
epsilon 6751	εὐδείπνοις· θυσία τις παρὰ Ἀθηναίοις ἐπ’ Ἠριγόνης. καὶ αἱ τοῖς νεκροῖς ἐπιφερόμεναι σπονδαί, ἤγουν χοαί (Aesch. Choe. 485)
epsilon 6752	εὕδεις· κοιμᾶσαι (Β 23) (n)
epsilon 6753	εὕδῃσι· ἡσυχάζῃ (Ε 524)
epsilon 6754	*εὔδια· εἰρηνικά n
epsilon 6755	*εὐδιάβολον· διαβολῆς ἄξιον Avg
epsilon 6756	εὐδίαιον· τὸ γυναικεῖον μόριον· ἀπὸ τῶν ἐν τοῖς πλοίοις γινο‐ μένων τρημάτων διὰ τοὺς ὄμβρους. οἱ δὲ τὸν βρόχον ... ἢ τὸν χείμαρρον εὐφημιζόμενοι
epsilon 6757	εὐδιάλλακτος· ταχέως καὶ καλῶς διαλλαττόμενος
epsilon 6758	εὐδικίας· δικαιοπραγίας. δικαιοσύνας (τ 111)
epsilon 6759	*εὐδινά· πραέα. [πραέα] κατεσταλμένα ASvg
epsilon 6760	εὔδιον· ὃν ἡμεῖς σκεπεινὸν τόπον
epsilon 6761	εὐδιόωσαν· γαληνιῶσαν n
epsilon 6762	εὔδμητον· εὖ κατασκευασμένον. *εὖ ᾠκοδομημένον (Α 448) Svn (Ag)
epsilon 6763	εὐδόκησαν· ἐβούλοντο, *ἠθέλησαν (g). ἠγάπησαν (Iud. 19,25 v. l.)
epsilon 6764	*εὐδοκία· παρὰ τὸ καλῶς καὶ εὖ δεδόχθαι προσαγορεύεται (Sir. 1,27) Avg
epsilon 6765	εὐδοκιμεῖ· 〈χρησιμεύει〉 r
epsilon 6766	*εὗδον· [ἔλεγον n]. ἐκοιμῶντο An, ἐκάθευδον (Β 2) (g)
epsilon 6767	εὕδοντι δ’ αἱρεῖ πρωκτός· παροιμία ἀπὸ τῆς εὕδοντι κύρτος αἱρεῖ. λέγουσι δὲ ὅτι, ὅταν τοὺς κύρτους καθῶσιν, αὐτοὶ μὲν καθεύδουσιν, ὁ δὲ κύρτος αἱρεῖ τοὺς ἰχθῦς. Κρατῖνος Ἀρχιλόχοις (fr. 4)
epsilon 6768	*εὐδράνεια· ἰσχύς (Sap. 13,19) g	222 in vol. 2
epsilon 6769	εὐέδρως· εὐθέτως. βεβαίως
epsilon 6770	*εὖ δρῶσι· καλῶς ποιοῦσιν Avgn
epsilon 6771	†εὐδυκήμερος· εὔστοχος
epsilon 6772	Εὐδώρου σύλας· ἱερόσυλος ὁ Εὔδωρος (Com. ad. fr. 754)
epsilon 6773	†εὔεδνα· ἀγλαΐα
epsilon 6774	Εὐδωσώ· ἡ Ἀφροδίτη ἐν Συρακούσαις
epsilon 6775	εὐέθωκεν· εἴωθεν
epsilon 6776	*εὐειδέα· εὔμορφα (Γ 48) AS (n)
epsilon 6777	*εὐΐους· Διονυσιακούς (Eur. Bacch. 238) AS
epsilon 6778	εὐείκαστος· εὔκολος εἰς τὸ εἰκασθῆναι r
epsilon 6779	*εὔεικτον· εὐπειθῆ r. ASvg
epsilon 6780	*εὐεκτεῖ· εὐρωστεῖ. ὑγιαίνει (Prov. 17,22) ASvg
epsilon 6781	*εὐεκτικῶς· σχετικῶς ASvg
epsilon 6782	εὖ εἱμένος· εὖ ἠμφιεσμένος (ο 331)
epsilon 6783	εὐέλιον· ἐλλιπὲς ἐν ἱερείῳ
epsilon 6784	εὐείρῳ· εὐπόκῳ
epsilon 6785	†Εὐελίδης· αὐθάδης. καὶ ὁ Ζεὺς ἐν Κύπρῳ
epsilon 6786	†εὐελιέστερα· εὐάγωγος
epsilon 6787	εὔελον· εὐήλιον
epsilon 6788	*εὐέμπτωτος· εὐχερῶς πίπτων AS(vg)
epsilon 6789	*εὖ ἐντύνασα· εὖ κοσμήσασα (Ξ 162) A
epsilon 6790	*εὐεξία· ὑγίεια r ASvg. εὐφυΐα
epsilon 6791	*εὔεξος· εὐφυής ASn
epsilon 6792	*εὐεπής· εὔλαλος r. gS (Avgn)
epsilon 6793	εὐεπιβούλευτος· ῥᾳδίως καὶ εὐχερῶς ἐπιβουλευόμενος
epsilon 6794	εὐεπίγνωστος· εὐκατάληπτος
epsilon 6795	εὐεργέα· καλῶς κατασκευασμένα (θ 567 v. l.)
epsilon 6796	Εὐεργεσία· Ἥρα ἐν Ἄργει
epsilon 6797	*εὐεργέος· εὖ εἰργασμένου (Ε 585) S
epsilon 6798	εὐεργέτης· *ἀγαθοποιός r. APn. ἢ Διονύσου ἐπίθετον
epsilon 6799	εὐεργία· τορύνη. εὐπιστία
epsilon 6800	εὐερκείας· ἀσφαλείας (Plat. legg. 6,778 c)
epsilon 6801	εὐερκέος· εὐστίχου. εὐπεριβόλου (Ι 472)
epsilon 6802	εὐερκές· ἀσφαλές
epsilon 6803	εὐερμία· εὐτυχία. ἔμπαλιν δὲ δυσερμία ἡ δυστυχία
epsilon 6804	εὐερμής· εὐτυχής	223 in vol. 2
epsilon 6805	*εὐερνές· εὐθαλές A, καλῶς βλαστῆσαν
epsilon 6806	*εὐερνέστατα· εὐστελεχῆ AS
epsilon 6807	*εὐερνεῖς· καλῶς βλαστάνοντες A
epsilon 6808	εὐερνής· εὐμήκης r
epsilon 6809	εὐεστώ· εὐθηνία· ἀπὸ τοῦ εὖ εἶναι. καὶ εὐδαιμονία· ἀπὸ τοῦ εὖ ἑστάναι τὸν οἶκον. ἢ ἀπὸ τοῦ δαψιλεῖν τὰ πρὸς τὸ ἐσ‐ θίειν. εὐετηρία
epsilon 6810	*εὐετηρία· εὐθηνία q ASvg. καλὸς ἐνιαυτός SPn. ἢ καλῶς δια‐ κεῖσθαι q ASvg. καλοκαιρία n
epsilon 6811	[εὐδές· εὔυπνον, εὐήνεμον]
epsilon 6812	εὔζηλος· ἐπὶ καλῷ ζηλουμένη
epsilon 6813	*εὐζωΐα· καλὴ ζωή (g) Ps
epsilon 6814	*εὐζωΐου· καλῆς ζωῆς ASn
epsilon 6815	*εὔζωνοι· εὔοπλοι Svg ἔνοπλοι (Ios. 4,13)
epsilon 6816	εὐζώνοιο· καλῆς n. ἀπὸ μέρους (Α 429)
epsilon 6817	εὔζωνος· εὔτοκος. καλή
epsilon 6818	εὐζώνως· εὐστόλως. μὴ ἔχων φορτίον
epsilon 6819	*εὔζωρον· εὐκέραστον (Eur. Alc. 757) ASvgn
epsilon 6820	*εὐηγενέος· εὐγενοῦς (Λ 427) ns
epsilon 6821	εὐηγενέων· εὐγενῶν. εὐδαιμόνων (Ψ 81)
epsilon 6822	εὐηγεσίη· εὐαρχία. εἰ μὲν δασέως παρὰ τὸ εὖ ἡγεῖσθαι· εἰ δὲ ψιλῶς εὐδαιμονίας. Ἠγὸν γὰρ τὸν †εὐδαίμονα Ἴωνες λέγου‐ σιν (τ 114)
epsilon 6823	*εὐηγορεῖν· εὐλογεῖν (ASgns)
epsilon 6824	*εὐηγορία· καλολογία r. ASPps. καλορρημοσύνη ASPps
epsilon 6825	*εὐήθεια· μωρία, ἄνοια r. ASvgn
epsilon 6826	εὔηθες· ἁπλοῦν. *μωρόν, ἀνόητον ASvg. ἀσύνετον (2. Macc. 2,32)
epsilon 6827	*εὐήθης· βλάξ. χρηστοήθης q ASv. ἀνόητος r. ASvg
epsilon 6828	εὐήθης γύη· καλὰς †ὑπ’ αὐτὸ ἔχουσα διατριβάς
epsilon 6829	εὐήθως· ἀνοήτως r
epsilon 6830	*εὐήκεος· τῆς καλῶς ἠκονημένης (Χ 319) ASn
epsilon 6831	εὔηκες· [εὐήκοον.] ὀξύ. εὐεκτοῦν. εὖ ἠκονημένον. ἀκμάζον. εὐρωστοῦν. εὔπλευρον
epsilon 6832	εὐηκέστατοι· εὖ ἥκοντες
epsilon 6833	εὐήκης· ἀκμάζουσα. εὐεκτοῦσα. [εὐήκοος]	224 in vol. 2
epsilon 6834	εὖ ἥκων· πλουτῶν. εὖ πράττων. σῳζόμενος. εὐδαίμων
epsilon 6835	εὐηλάκατος· περὶ βέλη ἢ ἔργα εὐπρεπής
epsilon 6836	[εὐήμικτον· εὐπαγές]
epsilon 6837	εὐήλατον· *καλῶς ἐληλαμένον ASp, ἢ ἐλαυνόμενον r
epsilon 6838	εὐήλατος· ὁ πεδεινὸς καὶ εὐάροτος χῶρος. εὐέλατος
epsilon 6839	εὐημερία· εὐδαιμονία r
epsilon 6840	εὐημονία· ἐμπειρία ...
epsilon 6841	Εὐηνίνης· Εὐήνου θυγατρός (Ι 557)
epsilon 6842	εὐήνιον· *καλῶς ἡνιοχούμενον r. ASvg. ἐπὶ μηδενὶ ἀνιώμενον, πρᾷον
epsilon 6843	*εὐηνέμους· εὐδινούς. καλούς. ἀχειμάστους AS
epsilon 6844	εὐήνορα· ἀγαθά. λαμπρά. ὀνήσιμα
epsilon 6845	εὐήνορα χαλκόν· τὸν εὖ εἰς ἀνδρείαν διατιθέντα ἐν τῷ κα‐ θοπλίζεσθαι. εὐόρατον. καλόν. λαμπρόν, στίλβοντα (ν 19)
epsilon 6846	Εὔηνος· ποταμὸς Αἰτωλίας (Hes. Theog. 345)
epsilon 6847	*εὐήνυτα· εὐκατόρθωτα ASvgn
epsilon 6848	εὐηπελεῖς· πρᾷοι. εὐήνιοι
epsilon 6849	εὐηπελία· εὐθηνία. εὐεξία (Callim. h. Cer. 136) r
epsilon 6850	εὐήρεας ἵππους· εὐαγώγους. καὶ ⸤εὖ ἡρμοσμένους S
epsilon 6851	εὐῆρε ς· εὐέλαστον. εὖ πεποιημένον πρὸς τὸ ἐρέσσειν (λ 129)
epsilon 6852	εὐηργημένοι· τετορυνημένοι
epsilon 6853	εὐηρότατον· εὔδιον. καλὴ γῆ S. εὐήροτον. *εὔγειον An
epsilon 6854	εὖ ἴσθι· καλῶς γίνωσκε
epsilon 6855	*εὖ ἤσκηται· καλῶς κατεσκεύασται (Κ 438) AS
epsilon 6856	[εὐητηρία· εὐδαιμονία. καλὸς ἐνιαυτός]
epsilon 6857	εὐήτριον· εὐκοίλιον
epsilon 6858	εὐηφενέων· εὖ πλουτούντων (Ψ 81 v. l.)
epsilon 6859	εὐηχές· εὔφωνον. εὔφημον ps
epsilon 6860	εὐήρεια· εὐχέρεια. εὔπλοια
epsilon 6861	εὐθαλέοντι· εὐδαιμονοῦντι
epsilon 6862	†εὐθαλεῖς· εὐθησαυροφύλακες†
epsilon 6863	εὐθεῖν· ἐλθεῖν s
epsilon 6864	εὐθενεῖν· εὐπαθεῖν
epsilon 6865	εὐθενής· εὐπαθοῦσα. ἰσχυρά
epsilon 6866	εὔθῃ· ἥκῃ
epsilon 6867	εὐθέρα· μέρος τι τῆς νεώς	225 in vol. 2
epsilon 6868	εὐθετίζει· εὖ διατίθησιν, ὀρθῶς
epsilon 6869	εὐθήμονα· εὔθετον. εὐσχήμονα
epsilon 6870	*εὐθηνῶν· καὶ εὐδαιμονῶν, ⸤πλουτῶν (Iob 21,23 ..) AS
epsilon 6871	*εὐθίκτως· εὐψηλαφήτως (2. Macc. 15,38) r A (S)
epsilon 6872	*εὔθραυστα· ἀσθενέστερα (Sap. 15,13) AS (g)
epsilon 6873	*εὐθρόοισιν· εὐήχοις ASvg
epsilon 6874	εὐθύ· ὀρθόν. ἁπλοῦν. ἐγγύς. παραχρῆμα. εἰς εὐθεῖαν
epsilon 6875	*εὐθυβόλῳ· πλεομένῳ ἐξ εὐθείας ASn
epsilon 6876	*εὐθυβόλως· εὐστόχως r. An. εὐσκόπως n
epsilon 6877	εὐθύδημον· ἁπλοῦν δημότην. Εὐριπίδης Ἀντιόπῃ (fr. 227)
epsilon 6878	*εὐθυεπείαις· ὀρθολογίαις (A) vgp
epsilon 6879	εὐθύκαινα· ἡ σχοῖνος· διὰ τὸ εὐθέως κτείνειν. καὶ δύναται εἶναι εὐθύκταινα
epsilon 6880	εὐθυκρέων· παχύς
epsilon 6881	εὐθυκτέανον· εὖ πεφυκυῖαν, εἰς ὀρθόν
epsilon 6882	εὐθυμία· εὐθημοσύνη. ⸤ἀμεριμνία n χαρά
epsilon 6883	εὔθυμο ν· ἁπλοῦν. εὔπνουν. εὐμενῆ. καλῶς διακείμενον
epsilon 6884	εὔθυμο ς· καλόψυχος. ⸤εὔψυχος (Avgn) S
epsilon 6885	εὔθυνα· δικαία διόρθωσις. ἐξέτασις
epsilon 6886	*εὐθῦναι· ἐξετάσαι. διορθῶσαι ASg
epsilon 6887	*εὐθύνας· τιμωρίας. δίκας ASvg. τὸ δοῦναι λόγον ἐφ’ ἑκάστῳ ἁμαρτήματι ASP. [Ἀριστοτέλης ἐν τῇ Πολιτείᾳ (rep. Ath. 56,1)· Λαμβάνουσι δὲ καὶ παρέδρους ὅ τε ἄρχων καὶ ὁ πολέ‐ μαρχος, δύο ἑκάτερος οὓς ἂν βούληται, καὶ οὗτοι δοκιμάζονται
5	ἐν τῷ δικαστηρίῳ πρὶν παρεδρεύειν, καὶ εὐθύνας διδόασιν ἐπὰν παρεδρεύωσιν]
epsilon 6888	*εὐθυνθῇ· δικασθῇ AS (vg)
epsilon 6889	εὐθύνει· διοικεῖ. ἐλέγχει. ζημιοῖ. κυβερνᾷ
epsilon 6890	*εὐθύνοιτο· κρίνοιτο ASvgn
epsilon 6891	†εὐθύνιον· εὔτακτον. εὐπειθές
epsilon 6892	εὐθύνονται· κρίνονται. *⸤ἐρωτῶνται. δίκας εἰσπράττονται AS(p), ἢ ἀπαιτοῦνται n. ἢ ἡνιοχοῦνται
epsilon 6893	εὔθυνος· εὐθυντήρ. δικαστικός. ⸤χρεώστης n. κυβερνήτης. διορθωτής
epsilon 6894	εὐθυντή ς· τὰ αὐτά. καὶ εὐθυντήρ r
epsilon 6895	εὐθυντηρί α· τὸ ἐν τῷ ἐδάφει σύμμαγμα ὑπὸ τῶν ἀρχιτεκτό‐
epsilon 6895	νων. καὶ μέρος τι τῆς νεώς	226 in vol. 2
epsilon 6896	εὐθύν ω· τιμωροῦμαι
epsilon 6897	*εὐθυρρήμω ν· ἑτοιμολόγος ASnps
epsilon 6898	εὐθύ ς· ἀντίον
epsilon 6899	εὐθύτριχα ς· ὀρθότριχας
epsilon 6900	εὐθυφερέ ς· εἰς ὀρθὸν φερόμενον
epsilon 6901	*εὐθὺ φέρεσθα ι· ἐναντίον ὁρμᾶν AS
epsilon 6902	†εὔϊ α· δέδια†
epsilon 6903	εὐϊάδε ς· ἄμπελοι Ss
epsilon 6904	εὐϊσατί α· εὐπιστία s
epsilon 6905	εὔϊρο ν· πρόβατον μαλακόν
epsilon 6906	εὐΐλατο ς· ἵλεως (Ps. 98,8)
epsilon 6907	*εὐϊλατεύειν· εὐμενῆ εἶναι (Deut. 29,20) ASvgn
epsilon 6908	*εὖ ἴσθι· καλῶς γνῶθι (Eur. Hipp. 656 ..) ASvgn
epsilon 6909	*εὐΐων· Διονυσιακῶν (Eur. Bacch. 791) AS
epsilon 6910	εὐκαλεῖ· ἀτρεμίζει
epsilon 6911	εὐκαλεία· ἡσυχία. εὐκαμία
epsilon 6912	εὔκαλον· ὅσιον
epsilon 6913	*εὐκατάπρηστον· εὔκαυστον, εὐχερῶς καιόμενον (Avg)
epsilon 6914	*εὐκατάτροχος· εὐκατάφορος AS
epsilon 6915	εὐκεάτοιο· ξηρᾶς (ε 60)
epsilon 6916	εὐκέατον· ξηράν. εὔσχιστον. εὔκαυστον
epsilon 6917	*εὔκηλα· εὐπρεπῆ AS
epsilon 6918	εὐκηλήτειρα· ἡσυχάστρια (Hes. op. 464)
epsilon 6919	εὔκηλος· ἥσυχος (Α 554). πρᾷος. σῶος (γ 263). εὐόμιλος. στά‐ σιμος. [εὔδοξος]
epsilon 6920	*εὐκλεᾶ· ἔνδοξον (Eur. Phoen. 1251 ..) AS
epsilon 6921	εὐκηλία· ἡσυχία
epsilon 6922	εὔκλεια· εὐδοξία, ἐνδοξότης (Eur. Andr. 321 ..)
epsilon 6923	*εὐκληρία· εὐημερία. εὐτυχία g. [εὐκαμία. ἡσυχία] A
epsilon 6924	ἐὺ κληῖς’ ἀραρυῖα· εὔκλειστος καὶ ἀσφαλής (Ω 318)
epsilon 6925	εὔκηλον δρυός· εὔσχιστον. εὔξυλον. εὔκαυστον (Ion trag. fr. 28)
epsilon 6926	Εὐκλῆς· ὁ Ἅιδης. καὶ ὀνομαστός. καὶ εὐειδής
epsilon 6927	ἐϋκλειῶς· ἐπιφανῶς (Χ 110)
epsilon 6928	Εὐκλέος· Διὸς ἱερὸν ἐν Μεγάροις καὶ ἐν Κορίνθῳ	227 in vol. 2
epsilon 6929	εὔκυκλος· εὔχωρος
epsilon 6930	*εὔκμητον· εὐπαγῆ (AS)
epsilon 6931	ἐυκνήμιδας· *εὐόπλους A ἢ εὔοπλοι ἀπὸ μέρους τῶν ὅπλων, ἤγουν τῶν κνημίδων (Γ 156)
epsilon 6932	εὔκολος· εὐχερής. καὶ ὁ ἐναντίος τῷ δυσκόλῳ. καὶ Ἑρμῆς παρὰ Μεταποντίοις
epsilon 6933	εὐκολίδες· [εὖ] τῆς εὐκολίας ποιητικαί
epsilon 6934	εὐκομιδής· εὖ ἠγμένος. εὐκόμιστος, ἐν ἐπιμελείᾳ ...
epsilon 6935	εὐκόμιστος· ἐπιμελείας εὖ τετυχηκώς· κομιδὴ γὰρ ἡ ἐπι‐ μέλεια
epsilon 6936	εὔκομοι· εὔτροφοι. καλλίκομοι
epsilon 6937	εὐκλεΐζεσθαι· ἐνδοξάζεσθαι
epsilon 6938	*[εὔηραξ· πλάγιον] SP
epsilon 6939	εὐκράς· εὐκέφαλος. εὔκρατος (Eur. fr. 197)
epsilon 6940	*εὐκρινές· εὐχερές AS. σαφές vg. εὐδιαίρετον (vg)
epsilon 6941	*εὐκρινῆ· εὔκολα ASn
epsilon 6942	εὐκρινής· ὁ ἐξ ἀῤῥωστίας ἀναλαμβάνων. καὶ ὁ νεκρός
epsilon 6943	*εὐκταίως· ὑγιῶς ASvg
epsilon 6944	εὐκτάζου· εὔχου
epsilon 6945	εὐκταῖον· τὸ κατ’ εὐχὴν ἀποδιδόμενον
epsilon 6946	εὐκτιτόν· καλῶς κατεσκευασμένον, εὖ ἐκτισμένον (Β 592)
epsilon 6947	ἐυκτιμένη· εὖ οἰκουμένη (Ι 129 ..)
epsilon 6948	ἐυκτίμενον· εὖ οἰκούμενον (Β 501 ..)
epsilon 6949	*εὐκτόν· εὐχῆς ἄξιον r. AS
epsilon 6950	εὐκυβεῖν· ὅπερ νῦν εὐβολεῖν. Ἄμφις ἐν Γυναικομανίᾳ (fr. 11)
epsilon 6951	*εὐκύκλους· στρογγύλας (Ε 453) ASn (vg)
epsilon 6952	εὐλάβεια· σεμνότης r
epsilon 6953	*εὐλαβεῖσθαι· φυλάττεσθαι. φοβεῖσθαι (2. Macc. 8,16) ASvgn
epsilon 6954	*εὐλαβεῖτο· ἐφοβεῖτο AS. ἐφυλάσσετο (Exod. 3,6)
epsilon 6955	εὐλάζει· σαπριᾶι. σκωληκιᾶι S
epsilon 6956	εὐλαί· οἱ ἐν τοῖς τραύμασι γινόμενοι σκώληκες (Χ 509)
epsilon 6957	Εὐλοχία· Ἄρτεμις
epsilon 6958	*εὐλάς· σκώληκας (Τ 26) Avgn
epsilon 6959	εὐλῶν· σκωλήκων (Hippocr. mul. aff. 1,75, VIII 166 L)	228 in vol. 2
epsilon 6960	εὐληματεῖ· λήματος καὶ ἀνδρείας εὖ ἔχει. Αἰσχύλος Κερκυόνι σατυρικῷ (fr. 106)
epsilon 6961	εὐληνής· εὐέριος n
epsilon 6962	εὔληρα· ἱμάντες, ἡνίαι. λέγεται παρὰ τὸ εἱλεῖσθαι ταῖς χερσίν (Ψ 481)
epsilon 6963	εὔληρον· ἱμάς
epsilon 6964	εὐληρωσίων· πληγῶν
epsilon 6965	*εὔληπτον· εὐκόλως λαμβανόμενον ASg
epsilon 6966	*εὐληπτότερον· εὐχερέστερον ASvn
epsilon 6967	†εὔλητο· ἐπέφυρτο. ἐτετάρακτο
epsilon 6968	*εὐλογείτω· ἐπαινείτω (Ps. 144,21) ASPn
epsilon 6969	*εὐλόγησεν· ὕμνησεν (Iob 29,13 ..). εἴρηται δὲ παρὰ τῇ γραφῇ καὶ κατὰ ἀντίφρασιν ἀντὶ τοῦ ⸤ἐβλασφήμησεν (3. Regn. 20,10) n
epsilon 6970	εὐλογιστία· εὐβουλία (4. Macc. 5,22)
epsilon 6971	εὐλύτρωσον· ἀπάλλαξον
epsilon 6972	εὐλογχεῖν· εὐμοιρεῖν
epsilon 6973	εὔλοφος· ῥᾴδιος. εὐχερής
epsilon 6974	εὔλωστοι· εὐυφεῖς
epsilon 6975	*εὖ μάλα· καλῶς πάνυ (χ 190 ..) ASvgn
epsilon 6976	εὐμάρεια· *εὐχέρεια g (APn). ἡσυχία. ἀπόπατος
epsilon 6977	εὐμάριδες· εἶδος ὑποδήματος
epsilon 6978	εὐμαρές· εὐχερές. ὑγιές n. ῥᾴδιον. ἀσφαλές (Eur. Alc. 492)
epsilon 6979	εὐμειλές· εὐμείλικτον
epsilon 6980	ἐυμελίω· τοῦ εὖ ποτε τῇ μελίᾳ χρησαμένου, οἷον πολεμικοῦ· μελία δὲ εἶδος δένδρου εὐθέτου εἰς δόρατος κατασκευήν. ἢ καλοῦ, ἀπὸ τῶν μελῶν τοῦ σώματος. ἢ εὐκτήμονος, πολυχρη‐ μάτου (Δ 47)
epsilon 6981	εὐμενέσι· φίλοις b
epsilon 6982	εὐμένεια· φιλία. διαλλαγή. συγχώρησις
epsilon 6983	εὐμενές· ἀγαθόν. σπουδαῖον
epsilon 6984	εὐμενέτειρα· εὐμενής
epsilon 6985	εὐμενέτῃσι· φίλοις. προσηνέσι. τοῖς οἰκείως ἔχουσι, καὶ ἰδίοις (ζ 185)
epsilon 6986	*εὐμενῶς· πρᾴως. ἱλαρῶς (Sap. 6,16) ASvgP
epsilon 6987	ἐυμελίης· εὔοπλος, ἀπὸ τῆς μελίας (Ρ 9)	229 in vol. 2
epsilon 6988	*εὐμελίω· πολεμικοῦ (Δ 47) ASgn
epsilon 6989	εὐμετάβλητον· ἀλλοπρόσαλλον
epsilon 6990	Εὐμενής· Ἀφροδίτη
epsilon 6991	εὐμεζέος· εὐφυοῦς τοῖς αἰδοίοις
epsilon 6992	εὐμείλιχοι· εὐμείλικτοι. εὐαφεῖς. μείλιχος γὰρ ὁ ἡδύς
epsilon 6993	εὐμερδής· εὔρωστος
epsilon 6994	εὐμολπία· εὐφωνία. εὐυμνία n
epsilon 6995	Εὐμολπίδαι· οὕτως οἱ ἀπὸ Εὐμόλπου ἐκαλοῦντο, τοῦ πρώτου ἱεροφαντήσαντος. πολλοὶ δὲ γεγόνασιν ὁμώνυμοι Εὔμολποι
epsilon 6996	εὐμοίρησεν· εὐτύχησεν. ἐκληρώσατο
epsilon 6997	εὐμόχθων· τῶν ἐπ’ ἀγαθῷ ἱδρώτων
epsilon 6998	εὔμωλα· εὔθετα. εὔοπλα
epsilon 6999	εὔμωλος· ἀγαθὸς πολεμιστής. εὔοπλος
epsilon 7000	εὐμωλύτατον· ἁπαλόν. νεώτατον
epsilon 7001	εὐναί· ἄγκυραι ‘ἐκ δ’ εὐνὰς ἔβαλον‘ (Α 436) καὶ κοίτη (ξ 14)
epsilon 7002	εὐναῖαι· αἱ ἄγκυραι, ἀπὸ τοῦ εὐνάζεσθαι αὐτάς (trag. ad. 589). εὐναὶ ...
epsilon 7003	εὐναῖος· λαγώς. Σοφοκλῆς Δόλοψι (fr. 176). κατεπτηχώς
epsilon 7004	*εὐνάς· κοίτας. ἢ ἀγκύρας ASvgn
epsilon 7005	*εὐναστήριον· συνοίκησιν (Eur. Or. 590) AS
epsilon 7006	*εὐνάτορα· κοιμώμενον ASvgn
epsilon 7007	Εὐνεῖδαι· γένος ἀπὸ Εὔνεω κεκλημένον, τοῦ Ἰάσονος υἱοῦ, οἷον γένος ὀρχηστῶν καὶ κιθαριστῶν. ἐνταῦθα γὰρ ᾤκησαν οἱ ἀπό‐ γονοι αὐτοῦ. οἱ δὲ γένος τι Ἀθήνησι κιθαριστῶν
epsilon 7008	*εὖ ναιομένων· καλῶς οἰκουμένων n
epsilon 7009	Εὔνεως· Ἰάσονος καὶ Ὑψιπύλης υἱός
epsilon 7010	εὐνή· κοίτη ASvg. στρωμνή s, κλίνη g. ἄγκυρα p
epsilon 7011	*εὐνηθέντας· κοιμηθέντας (θ 292) An (gS)
epsilon 7012	εὐνηθῆναι· κοιμηθῆναι (Ξ 331) r
epsilon 7013	εὐνήτης· ἀνήρ s
epsilon 7014	ἐΰνητον· εὖ κατασκευασμένον (Ω 580)
epsilon 7015	εὐνήτων· καλῶς νενησμένων (Greg. Naz. c. 2, 1, 45, 248) (r)
epsilon 7016	εὔνιδες· χῆραι
epsilon 7017	εὐνικές· εὐκρινές	230 in vol. 2
epsilon 7018	εὐνίκμητον· εὐλίκμητον
epsilon 7019	εὐνίκῳ· εὐκρινεῖ. πολὺ νικώσῃ
epsilon 7020	*εὖνις· ἐστερημένος. ὀρφανός. ἐνδεής (ι 523?) Ag
epsilon 7021	*εὔνοια· φιλία (Eur. Troad. 7 ..) v (ASg)
epsilon 7022	*εὐνοϊκῶς· φιλικῶς r. ASvgn
epsilon 7023	*εὐνομουμένη· καλῷ, ἀγαθῷ νόμῳ διοικουμένη (Dem. 24,139) ASvg
epsilon 7024	Εὔνοστος· ἀγαλμάτιον εὐτελὲς ἐν τοῖς μυλῶσιν, ὃ δοκεῖ ἐφορᾶν τὸ ἐπίμετρον τῶν ἀλεύρων, ὅπερ λέγεται νόστος· ὡς Κεράων· ἀπὸ τοῦ κεράσαι
epsilon 7025	εὔνουν· συνετόν. ἢ γνήσιον φίλον (Eur. Alc. 511)
epsilon 7026	εὐνουχίαι· κάλαμοι
epsilon 7027	εὐνοῦχος· σπάδων, τομίας. [κάλαμος]
epsilon 7028	εὐνόως· προσηνῶς
epsilon 7029	εὖ νυ· ἀκριβῶς δέ (Θ 32)
epsilon 7030	*εὖνιν· ἐστερημένον (Χ 44) AS
epsilon 7031	εὔξατο· ἐκαυχήσατο (Θ 254)
epsilon 7032	εὔξεινος· εὐμενής. *καὶ ὄνομα πελάγους APgn
epsilon 7033	*ἐϋξέστῃ· καλῶς ἐξεσμένῃ (Ω 280) (n)
epsilon 7034	*εὔξοος· καλῶς ἐξεσμένος (Β 390 ..) (Sgp)
epsilon 7035	εὔξουν· εὐποίητον
epsilon 7036	*εὐοδία· εὐπραξία (Prov. 25,15 ..) AS
epsilon 7037	*εὔοδμος· εὐώδης r. ASvgn
epsilon 7038	εὐόδμων· ἡδέων
epsilon 7039	*εὔοδος· ἀγαθή (Prov. 11,9) AS
epsilon 7040	εὐοδώσει· κατευθυνεῖ (Gen. 24,40) r
epsilon 7041	*εὐοδωθῇ· ἑτοιμασθῇ (1. Paral. 13,2 ..) AS
epsilon 7042	*εὐοδῶται· προθύμως εἰς τὸ παρέχειν (1. Cor. 16,2) ASn
epsilon 7043	*εὑόμενοι· φλογιζόμενοι (Ι 468) AS
epsilon 7044	[εὐοίαιον· οὕτως εὐφημιζόμενοι λέγουσι τὸν καλούμενον χεί‐ μαρρον, τὸ τῆς νεὼς τρῆμα]
epsilon 7045	εὔομφα ὀνόματα· ...
epsilon 7046	εὐόργητος· ὁ τῇ ὀργῇ εὖ χρώμενος
epsilon 7047	εὐοργία· εὐπειστία	231 in vol. 2
epsilon 7048	εὐόργοις· ‘ὄχλος γὰρ οὐδὲν τοῖσιν εὐόργοις’ ἔποσ‘ (Archil. II p. 439 Bgk) νῦν ἐπὶ ψόγου, τοῖς μὴ ὀργιζομένοις ἐφ’ οἷς δεῖ, ἀλλὰ πάντα εὖ φέρουσιν. ἔσθ’ ὅτε δὲ ἐπὶ ἐγκωμίου
epsilon 7049	εὐωχεῖται· εὐφραίνεται
epsilon 7050	*εὐόρμου· ἐπιτηδείου ... (Φ 23)
epsilon 7051	εὐοχθεῖν· εὖ ἔχειν, εὐθυμεῖν. πλήρη εἶναι. εὐτροφεῖν· ὀχὴ γὰρ ἡ τροφή
epsilon 7052	εὐπαλές· ῥᾴδιον
epsilon 7053	εὐπαράφοροι· ἐξεστηκότες. †ὅμοιοι
epsilon 7054	*εὐπαθεῖν· εὐεργεῖν AS
epsilon 7055	*εὐπαθείας· εὐθαρσίας A
epsilon 7056	*εὐπαθοῦντες· εὔρωστοι (Ps. 91,14) AS
epsilon 7057	*εὐπαρακολούθητοι· ὀξεῖς εἰς τὰ πράγματα, καὶ οὐ νωχελεῖς ASvgn
epsilon 7058	*εὐπάρεδρον· καλῶς παραμένον (1. Cor. 7,35) Avb (gS)
epsilon 7059	*εὐπάροιστοι· εὐπαράγωγοι ASvg
epsilon 7060	*εὐπάρυφα· καλῶς ὑφασμένα Sn (Avg)
epsilon 7061	εὐπάρυφος· ἀγαθοῦ πατρὸς θυγάτηρ ἢ υἱός
epsilon 7062	†εὐπαρύφων· εὐμεταχειρίστων
epsilon 7063	εὐπατέρειαν· ἀγαθοῦ πατρὸς θυγατέρα (Ζ 292)
epsilon 7064	*εὐπατρίδαι· αὐτόχθονες An 〈καὶ μὴ〉 ἐπήλυδες
epsilon 7065	[εὐπατρίδες· οἱ αὐτόχθονες οὐχὶ ἐπίλυδες]
epsilon 7066	εὐπειθεῖς· πειθηνίους (r)
epsilon 7067	*εὐτειχῆ πάγον· 〈πόλιν〉 καλῶς τετειχισμένην, καὶ ἐν ὄρει κειμένην (Eur. Andr. 1009) AS
epsilon 7068	εὐπέκτων· εὐπόκων
epsilon 7069	*εὐπερίστατον· εὔκολον, εὐχερῆ (Hebr. 12,1) ASP (g)
epsilon 7070	*εὐπέταστον· πλατύ. εὐρίπιστον ASn
epsilon 7071	*εὐπετές· εὐχερές r. SP (g) s
epsilon 7072	*εὐπετῶς· εὐχερῶς Avgn. ῥᾳδίως g. εὐκόλως vgn. εὐθέτως g. ἀρτίως
epsilon 7073	εὐπηγής· εὖ τεθραμμένος. εὐπαγὴς τῷ σώματι (φ 334)
epsilon 7074	εὔπηκτος· εὐπαγής, καλῶς πεπηγμένη (np)
epsilon 7075	εὐπινῆ· πεπινωμένον
epsilon 7076	*ἐυπλοκαμῖδες· καλλιπλόκαμοι (β 119) Avg	232 in vol. 2
epsilon 7077	εὔπλουτον κανοῦν· εὖ ἔχον πλούτου, διὰ τὰς ἐπ’ αὐτῷ ὀλάς (trag. ad. 213). πλοῦτον γὰρ ἔλεγον τὴν ἐκ τῶν κριθῶν καὶ τῶν πυρῶν περιουσίαν· καὶ οὐλοχύτας τὰ κανᾶ, ἃ οἱ Δωριεῖς ὀλβάχνια (Dinoloch. fr. 13 K.)
epsilon 7078	εὐποιοί· εὐποιητικοί. δίκαιοι
epsilon 7079	Εὐπορία· ἡ Ἄρτεμις ἐν Ῥόδῳ
epsilon 7080	εὐπόρητος· ὁ καλῶς διοικῶν
epsilon 7081	εὐπραγία· εὐποιΐα (p)
epsilon 7082	εὐπότμως· εὐτυχῶς
epsilon 7083	εὖ πράσσειν· εὖ πράττειν, εὐτυχεῖν
epsilon 7084	*εὐπρέμνοις· εὐστελεχέσιν ASvgn
epsilon 7085	*εὐπρέπεια· εὐμορφία (2. Regn. 15,25 ..) (A) Sp
epsilon 7086	*εὐπρεπῶς· εὐκόσμως (1. Esdr. 1,10 ..) r. ASvg
epsilon 7087	εὔπρηκτον· ἐξεργαστικόν
epsilon 7088	ἐῢ πρήσσεσκον· ὑπηρέτουν (θ 259)
epsilon 7089	*εὔπρηστον· εὐφύσητον (Σ 471) gn
epsilon 7090	εὔπρῳρον· εὐπρόσωπον. εὐκέφαλον
epsilon 7091	*εὐπρόσιτοι· εὐχερεῖς AS. εὐπρόσδεκτοι S (Avg)
epsilon 7092	*εὐπρόσιτος· ᾧ τις εὐκόλως προσέρχεται· ἀπρόσιτος δέ, ᾧ ἀμήχανον προσελθεῖν AS
epsilon 7093	εὐπροσφθέγκτους· εὐήχους
epsilon 7094	Εὐπυρίδαι· δῆμος καὶ τόπος Ἀθήνησιν
epsilon 7095	εὔπωνος ὄμβρος· εὔποτος
epsilon 7096	εὐραί· πλῆμναι
epsilon 7097	*εὔπυργον· εὖ τετειχισμένην (Η 71)
epsilon 7098	*εὔπωλον· καλοὺς πώλους ἔχουσαν (Ε 551)
epsilon 7099	εὐράξ· ἐκ πλαγίου n (AS). ἐκ δεξιῶν (Λ 251)
epsilon 7100	*εὐρεῖα· μεγάλη n. πλατεῖα (Δ 182) Avn
epsilon 7101	ἐυρεῖος· καλῶς ῥέοντος n, μεγάλως
epsilon 7102	ἐυρείταο· τοῦ καλῶς ῥέοντος (Ζ 34)
epsilon 7103	*εὑρεσιεπίαις· εὑρεσιλογίαις Avn (g). ἐτυμολογίαις
epsilon 7104	*εὑρεσίλογος· φλύαρος r. ASvg
epsilon 7105	[εὐρέσφι· γυναιξίν]
epsilon 7106	εὕρημα· ἐπιτυχία. ἐπινόημα
epsilon 7107	εὑρήματα· *βουλεύματα ASvg. ἢ τὰ ἐν τοῖς μετάλλοις εὑρισκό‐ μενα
epsilon 7108	εὔρημον· καλλιεπές	233 in vol. 2
epsilon 7109	†εὑρήσει· λοιδορήσει
epsilon 7110	†εὑρητοῖς· τοῖς ἀτιμασθεῖσιν
epsilon 7111	*εὐρίζων· πλατύνων Avg
epsilon 7112	*εὐρίζων ἀγαλλιάματι· καλὰς ῥίζας ἔχοντι καὶ χαροποιούς (Ps. 47,2) A (vg)
epsilon 7113	εὔρινος· εὔπνους r
epsilon 7114	*εὐρινοτάτην· εὐοσφραντικωτάτην AS
epsilon 7115	Εὐρίπιος· Ποσειδῶν
epsilon 7116	εὔριπος· θαλάσσιος τόπος r †πολύχροος τὸ πλάτος τῆς μεσό‐ τητος †τῶν ὑδάτων. ἢ ⸤ὁ εὐχερῶς μεταβαλλόμενος (Aeschin. 3,90?) r
epsilon 7117	εὐρίπους· δοχὰς ὑδάτων
epsilon 7118	[εὐρόεντα· πλατεῖα. σκοτεινά]
epsilon 7119	†εὐροῖ· τράπεζα ἐπιμήκης, ἐν τοῖς †σκήδεσι παρατιθεμένη
epsilon 7120	*εὖρος· πλάτος. καὶ ἄνεμος· ἀπηλιώτης (Β 145 ..) AvgS
epsilon 7121	εὔροος· ἰσχυρῶς ῥέων (Φ 130)
epsilon 7122	εὔροον· καλῶς ῥέοντα (Η 329)
epsilon 7123	εὐρύ· μεγάλως. πλατέως (Ε 545)
epsilon 7124	*εὐρυάγυια· μεγάλη καὶ πλατεῖα ῥύμη ASP 〈πλατυάμφοδον〉 (Β 12) g
epsilon 7125	Εὐρύαλος· ὁ Ἀπόλλων [πλατυάμφοδον]
epsilon 7126	Εὐρυάνασσα· ἡ Ἥβη. [καὶ ἡ πλατεῖα, καὶ ἡ μεγάλη ἐν τῷ πλανᾶσθαι ὁδός]
epsilon 7127	Εὐρυβάλινδος· ὁ Διόνυσος
epsilon 7128	Εὐρυβάτης· πανοῦργος s, ἀπατεών, ⸤κέρκωψ s
epsilon 7129	*Εὐρυβάτου πρᾶγμ α· δεινός τις ἦν ἄνθρωπος ὁ Εὐρυβάτης (Dem. 18,24) ASn
epsilon 7130	†Εὐρυθίωνι· τάφος ἐπ’ Εὐρυθίωνι. καὶ ἑορτὴ Δήμητρος. καὶ παιγμάτια ἐν τοῖς σκοτοταρίοις
epsilon 7131	[εὐρυκακέει· κωλύειν, κατέχειν]
epsilon 7132	[εὐρύκλενα· σχοῖνος ταχέα ἔχουσα τὰ ἄκρα]
epsilon 7133	Εὐρυκλῆς· ὁ ἐνγαστρίμυθος. ἦν [δὲ] δὲ γένος μάντεων, οὓς ὁμωνύμως Εὐρυκλεῖς ἔλεγον (Ar. Vesp. 1019)
epsilon 7134	εὐρυκόας· μεγαλόνους. μέγα ἰσχύων. εὐήκοος. εὔνομος. εὔτονος.
epsilon 7134	εὐμενής	234 in vol. 2
epsilon 7135	εὐρυκόωσα· εὐρυνόμος. ἢ πολυάστερος νύξ. ἢ μεγάλη. ἢ πολλὰ κοιλώματα ἔχουσα· κώους γὰρ οἱ ἀρχαῖοι τὰ κοιλώματα ἔλεγον
epsilon 7136	[εὐρυκαήσσειν· κωλύειν, κατέχειν]
epsilon 7137	*εὐρυκρείων· μεγάλως βασιλεύων (Α 102 ..) vgn
epsilon 7138	Εὐρυμᾶς· Ὠλένιος τὸ γένος, διάβολος δέ, ὅθεν ἀνῃρέθη ὑπὸ Πολυδεύκους. κεῖται 〈ἡ〉 ἱστορία παρὰ Φερεκύδῃ (3,164 J.) (Archil.)
epsilon 7139	Εὐρυμέδων· ὁ Περσεύς. ἢ Ποσειδῶν. ἢ ἀετός. καὶ Ἑρμῆς
epsilon 7140	[εὐρύμναν· εὐρύχωρον]
epsilon 7141	[εὐρυμνάσαι· ἐρευνῆσαι]
epsilon 7142	*εὐρύ· πλατύ. μέγα ns
epsilon 7143	εὔρυναν· πλατύτερον ἐποίησαν (θ 260)
epsilon 7144	εὐρύνειν· αὔξειν. [ἰχνεύειν]
epsilon 7145	Εὐρυόδεια· μεγαλάμφοδος. καὶ ἡ Δημήτηρ οὕτως ἐν Σκαρφίᾳ. καὶ ἡ γῆ
epsilon 7146	εὐρυοδείης· ὁμοίως (Π 635)
epsilon 7147	[εὐρυκακέω· κωλύω, ἐπέχω, κατέχω]
epsilon 7148	εὐρυμέτωπον· πλατυμέτωπον (Κ 292)
epsilon 7149	εὐρυπόροιο· πλατεῖς πόρους ἐχούσης, ἢ μεγάλους (Ο 381)
epsilon 7150	εὐρυπυλές· μεγαλόπυλον (Ψ 74)
epsilon 7151	εὐρυπύλω· πλατείας ἔχοντος πύλας
epsilon 7152	εὐρυσάκης· ὁ μεγάλην ἔχων ἀσπίδα r καὶ γενναῖος
epsilon 7153	εὐρυσθενέα· μεγάλως ἰσχύοντα
epsilon 7154	εὐρυσθενές· μεγάλως ἰσχύον, μεγαλοδύναμον, μεγαλοσθενές (Η 455)
epsilon 7155	Εὐρυσθεύς· Σθενέλου καὶ Νικίππης υἱός (Τ 123) (n)
epsilon 7156	εὐρύστερνος· ὁ μεγάλα στήθη ἔχων. καὶ συνετός
epsilon 7157	*εὐρυτέρα· πλατυτέρα r. Avg (n)
epsilon 7158	*εὐρύχωρον· μεγάλως πολύχωρον (Isai. 30,23) n
epsilon 7159	εὐρώεντα· πλατέα ASn. ἀναπεπταμένα. σκοτεινά (Υ 65) ASn. καὶ ἃ περὶ τοὺς ἄρτους γίνεται
epsilon 7160	εὐρώεντος· σκοτεινοῦ, ἀπὸ τοῦ εὐρῶτος
epsilon 7161	εὐρύοπα· μεγαλόφθαλμον. ἢ μεγαλόφωνον. ἢ τὸν μεγάλως ἐφορῶντα. οἱ δὲ τὸν μεγάλους ἤχους ἀποτελοῦντα διὰ τῶν
epsilon 7161	βροντῶν (Α 498)	235 in vol. 2
epsilon 7162	εὐρωΐαν· εὐεξίαν. ὑγείαν
epsilon 7163	Εὐρωπία· ἡ Ἥρα
epsilon 7164	*Εὐρώπη· χώρα τῆς δύσεως ASPn. ἢ σκοτεινή r
epsilon 7165	εὐρῶπις· ἡ πατρίς
epsilon 7166	εὐρωπόν· σκοτεινόν r. πλατύ
epsilon 7167	εὐρωστίαν· ῥῶσιν. ὑγείαν
epsilon 7168	*εὐρώστως· ὑγιῶς ASvg. ἰσχυρῶς (Sap. 8,1 ..)
epsilon 7169	*Εὐρώτας· ποταμός ASn
epsilon 7170	εὐρωτίαν· ἰόν. μελανίαν
epsilon 7171	*εὐρωτιῶν· ἠφανισμένος. ἐκ μεταφορᾶς τῶν ἄρτων, ὅταν ἄζυμοι ὄντες χρονίσωσιν, ἢ ὑγροὶ τῷ ἡλίῳ καὶ μὴ ξηρανθέντες (Ios. 9,5) AS
epsilon 7172	*εὐρωτιῶντες· σαπέντες A
epsilon 7173	ἐΰς· ἀγαθός S, καλός s μέγας. εὐτυχής (Β 819)
epsilon 7174	εὖσαι· καῦσαι
epsilon 7175	†εὔσαμα· ἀναφώνημα εὐαστικόν, καὶ βακχικὸν ἐπίφθεγμα. καὶ γὰρ τὸ βακχεύειν εὐάζειν, καὶ σαβαῖοι βακχεύοντες
epsilon 7176	εὕσανα· χύτρα. ὄρυγμα, ἐν ᾧ τοὺς ὗς βυθίζουσι. καὶ τὰ ἐγκαύ‐ ματα
epsilon 7177	εὐσέληνος· εὐφεγγής
epsilon 7178	εὐσέλανον Διὸς οἶκον· ἤτοι παρὰ τὸ σέλας, ἢ παρὰ τὴν σελήνην· ἵνα ᾖ ἀπὸ μέρους ἔναστρον
epsilon 7179	εὔσελμος· εὔζυγος
epsilon 7180	ἐϋσέλμοιο· εὐκώπου. εὐκαθέδρου. εὐσανιδώτου (Β 170)
epsilon 7181	*ἐϋσέλμου· ὁμοίως (μ 358) ASvg
epsilon 7182	ἐϋσέλμων· τὰ αὐτά (Η 419 ..)
epsilon 7183	εὗσεν· ἐμάδισεν (ι 389)
epsilon 7184	*εὔσημον· εὔδηλον, φανερόν (1. Cor. 14,9) AS(vg)
epsilon 7185	*εὐσθένεια· δύναμις r. S (Agv)
epsilon 7186	εὔσκαιροι· ταχεῖς
epsilon 7187	ἐΰσκαρθμοι· εὔποδες n, *εὐκίνητοι gn, ταχεῖς· σκαρθμὸς γὰρ ἡ κίνησις, τὸ δὲ σκαίρειν τὸ κινεῖσθαι (Ν 31)
epsilon 7188	εὔσκοπος· ἄνετος (n)
epsilon 7189	εὔσμακτον· εὔχαρι
epsilon 7190	εὐσμερδής· εὔρωστος
epsilon 7191	εὐσμίλωτα· εὖ κατασκευασμένα· ἀπὸ τῆς λατυπικῆς σμίλης.
epsilon 7191	δύναται δὲ καὶ τὰ σμιλάκινα εὔβαφα	236 in vol. 2
epsilon 7192	εὔσοια· εὐθηνία· σωτηρία
epsilon 7193	εὔσοοι· ἀσφαλῶς σῳζόμενοι
epsilon 7194	εὕσοντας· ἐκδέροντας
epsilon 7195	εὔσους· ὁ διευτυχῶν. καὶ ἥρως ἐγχώριος. καὶ εὐκίνητος. εὐφόρος
epsilon 7196	[εὐσότρου· εὐδρόμου]
epsilon 7197	εὐσπαλές· εὐσταλές
epsilon 7198	εὔσπλαγχνον· εὔκηλον
epsilon 7199	εὐσπάρτεος ἱστός· οὗ μήτε ἀραιὸς μήτε πυκνὸς ὁ στήμων τυγχάνει
epsilon 7200	εὔσπολον· εὐείμονα. εὐσταλέα
epsilon 7201	εὐσταλεῖ· ἀτρεμεῖ
epsilon 7202	*εὐστάθεια· παγιότης. 〈τὸ〉 ἐρηρεισμένον (Sap. 6,24) Avg
epsilon 7203	*εὐσταθειῶν· ἡδονῶν AS
epsilon 7204	ἐϋσταθέος· καλῶς βεβηκότος. εὐποιήτου (Σ 374)
epsilon 7205	*εὐσταθής· βέβαιος r. AS
epsilon 7206	*εὐσταθήσουσιν· ἡσυχάσουσιν AS
epsilon 7207	*εὐσταθῶς· ἑδραίως. καλῶς ἑστώς A (ps)
epsilon 7208	*εὐσταλεῖς· καλῶς ἐσταλμένους AS
epsilon 7209	*εὐσταλής· καλῶς ἐστολισμένος gp(n)
epsilon 7210	εὐσταλέσιν· εὐσχήμονα γὰρ ἐστολισμένα
epsilon 7211	εὐστείλεον· καλὴν λαβὴν ἔχουσαν
epsilon 7212	εὐστέφανος· εὐκέφαλος. εὔκοσμος· γυναικεῖος γὰρ κόσμος ἡ στεφάνη (Φ 511) καὶ ἐπὶ πόλεως μεταφορικῶς εὔπυργος, *εὔτειχος (g). καλὸν στέφανον ἔχων (Τ 99) A
epsilon 7213	*εὐστιβές· καλῶς πεπατημένον ASn. τετριμμένον S (Avgn)
epsilon 7214	εὐστόν· τὸ σειόμενον
epsilon 7215	εὔστομον· ἀπὸ μέρους, εὐπρόσωπον
epsilon 7216	εὕστρα· βόθρος, ἐν ᾧ τοὺς ὗς εὕουσι. καὶ ὁ στάχυς, ὅταν μήπω πέπειρος ὢν ἀποφλογισθῇ
epsilon 7217	ἐϋστρέπτοισιν ἱμᾶσι· σειραῖς δερματίναις
epsilon 7218	ἐϋστρόφῳ· καλῶς ἐστραμμένῳ (Ν 599)
epsilon 7219	εὐσύμβολον· εὐσυνάλλακτον
epsilon 7220	*εὐσυναλλάκτως· εὐμεταδότως (Prov. 25,10) ASPg(v)
epsilon 7221	εὐσύνοπτον· φανερόν, *εὐθεώρητον, σαφές gSp (A)	237 in vol. 2
epsilon 7222	εὔσφυρος· καλλίσφυρος. ἀπὸ μέρους, καλή (Hes. Theog. 254)
epsilon 7223	εὐσχήμονες· εὐσχημόνως καὶ εὖ σχήματα ἐν ὀρχήσει ποιοῦντες
epsilon 7224	*εὐσχημόνως· εὐλαβῶς ASvg
epsilon 7225	*εὐσχολῶ· σχολὴν ἄγω ASn
epsilon 7226	εὐσωπία· ἡσυχία
epsilon 7227	εὔσωτρον· εὐκύλιστον· σωὴ γὰρ ἡ ἐφορμὴ καὶ φορά, ἧς εἶδος ἡ κύλισις
epsilon 7228	*ἐυσώτρου· εὐδρόμου (Ω 578 v. l.) ASPg
epsilon 7229	*εὖτ’ ἄν· ὅταν. ὁπόταν (Α 242) ASP [εὖγε]
epsilon 7230	[εὐταλεῖ· ἀτρεμεῖ]
epsilon 7231	εὐταξία· εὐκοσμία (2. Macc. 4,37 ..)
epsilon 7232	εὖτε· ἡνίκα, ὅτε. καὶ καλῶς
epsilon 7233	εὖτε κενοῖο· ὁπότε †αὐτοῦ (Greg. Naz. c. 1, 2, 9, 124 v. l.?)
epsilon 7234	εὐτέκμαρτον· καλῶς τυπούμενον
epsilon 7235	εὐτελές· ὀλίγης δαπάνης. καὶ σύντομον
epsilon 7236	εὐτελής· σύντομος· πολυτελὴς γὰρ ὁ πολλὴν σκευωρίαν ἔχων χρόνου καὶ ἀναλωμάτων (Men. fr. 800 Koe.)
epsilon 7237	εὐτέλεια· ταπείνωσις. πενιχρότης
epsilon 7238	εὖτε πυκασθῇ· ὅτε σκεπασθῇ (Greg. Naz. c. 1, 2, 14, 13)
epsilon 7239	*εὖτέ τις· ὁπότε τις (Greg. Naz. c. 2, 2, 1, 89) n
epsilon 7240	εὐτεχνία· σοφία, σύνεσις
epsilon 7241	†εὐτμαδιέων· εὐτυχημένων
epsilon 7242	*ἐυτμήτοις· εὖ κατασκευασμένοις (Φ 30) ASn
epsilon 7243	*εὐτονία· ἀνεξικακία S(A). καρτερία. ὑπομονή (Eccles. 7,8)
epsilon 7244	*εὔτονος· εὐμενής S. γενναῖος r. ASvps
epsilon 7245	εὐτόνως· ἰσχυρῶς. ἐλαφρῶς
epsilon 7246	*εὐτραπελία· κουφότης. μωρολογία Avgn (S). αἰσχρολογία (Eph. 5,4)
epsilon 7247	*εὐτράπελος· γελοιώδης r. AS
epsilon 7248	εὐτρεπῆ· ἡτοιμασμένον
epsilon 7249	εὐτρεπής· ἕτοιμος. δίκαιος
epsilon 7250	Εὔτρη· πόλις Ἀρκαδίας
epsilon 7251	Εὐτρηἵους· τοὺς ἀπὸ Εὔτρης, τῆς πόλεως τῆς Ἀρκαδίας. Δωρικῶς δὲ εἴρηκε Τηλεκλείδης (fr. 57). θέλει γὰρ εἰπεῖν Εὐτρη‐ σίους
epsilon 7252	*ἐϋτρήτοισι· καλῶς τετρημένοις (Ξ 182) S	238 in vol. 2
epsilon 7253	εὐτρόσσεσθαι· ἐπιστρέφεσθαι. Πάφιοι
epsilon 7254	εὐτρόχαλον· εὔκυκλον. ταχινόν [εὐτυχές, εὐεργές]
epsilon 7255	εὐτυκάζου· εὔτυκον ἔχε, ἕτοιμον (Aesch. Sept. 150)
epsilon 7256	〈εὐτυκές· εὐεργέσ〉. εὐχερές. εὐποίητον. ῥᾴδιον
epsilon 7257	εὐτυκῶς· ῥᾳδίως καὶ τὰ ὅμοια
epsilon 7258	εὐτυκίσων· εὐτυκῆ ποιήσων
epsilon 7259	Εὔυπνος· ὁ Ζεὺς [ἢ καλὸς ὕπνος.] παρὰ Δελφοῖς
epsilon 7260	εὐφάλαρα· λαμπρά
epsilon 7261	[εὔφαλον· ἐπιθαλάσσιον. βραχυθάλασσον]
epsilon 7262	Εὐφάμιος· ὁ Ζεύς
epsilon 7263	εὐφάρμακον· εὔχροον
epsilon 7264	εὐφημίαν· σιωπήν. εὐλογίαν
epsilon 7265	[εὔφαπτον· ὑπὸ θεοῦ κατεχόμενος]
epsilon 7266	εὐφεγγεῖς· λαμπρούς
epsilon 7267	εὖ φερόμενοι· εὐδοκιμοῦντες (Thuc. 5, 15,2)
epsilon 7268	*εὔφημα· καλά ASps. ἐπαινετά
epsilon 7269	*εὐφημεῖ· καλὰ λαλεῖ, ἢ ἐπαινεῖ APvgn
epsilon 7270	εὐφημῆσαι· βοῆσαι μετ’ εὐφημίας (Α 22)
epsilon 7271	Εὔφημος· ὁ Ζεὺς ἐν Λέσβῳ
epsilon 7272	εὐφημοῦσι· στένουσι. κωκύουσι, κατὰ ἀντίφρασιν
epsilon 7273	εὐφήμως· ἡδέως
epsilon 7274	εὐφήμοις γόοις· δυσφήμοις, κατὰ ἀντίφρασιν. Αἰσχύλος Γλαύκῳ Ποτνιεῖ (fr. 40)
epsilon 7275	εὔφλεκτα· εὐκαῆ ξύλα
epsilon 7276	*εὐφορία· εὐθηνία S. καλὸς ἐνιαυτός A (S)
epsilon 7277	εὐφορῶν· καλῶς φέρων
epsilon 7278	a) *εὐφραδής· 〈καλῶς φράζων〉 vgn b) Πάταικος ἐπιτραπέζιος
epsilon 7279	Εὐφράτης· ποταμός, παρὰ Ἰουδαίοις Ἐδδεκελ (Dan. 10,4 θʹ). καὶ ἰχθύς
epsilon 7280	εὐφρόνη· νὺξ καὶ εὐφροσύνη (Eur. Rhes. 518) s
epsilon 7281	εὐφρονέων· εὖ τὰς φρένας διακείμενος. φρόνιμος. χαίρων
epsilon 7282	εὐφροσύνη· εὐθυμία
epsilon 7283	εὔφρων· ἡδύς n, αἰδέσιμος. *ἱλαρός ASvgn. καλόφρων (Ο 99?) AP
epsilon 7284	*ἐϋφρονέων· καλῶς φρονῶν (Α 73) n
epsilon 7285	εὐφυΐα· ὀξύτης. γνῶσις r	239 in vol. 2
epsilon 7286	εὐφυής· ὁ ἐξ ἑτοίμου λέγων, καὶ σκώπτων. μέτριος. σπουδαῖος. ὡραῖος. ἐπιεικής
epsilon 7287	εὐχάς· τάγματα
epsilon 7288	εὐχατῆσαι· ἐπικαυχήσασθαι
epsilon 7289	εὐχατότερον· πλουσιώτερον
epsilon 7290	εὔχεαι· καυχᾷ. αὐχεῖς. λέγεις (Λ 388)
epsilon 7291	εὔχιλον· εὔτροφον. εὔχορτον
epsilon 7292	εὔχεο· ἐκαυχῶ. ηὔχου (Γ 430)
epsilon 7293	εὐχερής· εὔκολος r(g) εὔστομος
epsilon 7294	εὐχέρεια· κουφότης
epsilon 7295	εὔχεσθαι· ἱκετεύειν (Ζ 240). καυχᾶσθαι. αὐχεῖν. λέγειν
epsilon 7296	*εὔχεται· καυχᾶται (Α 91) Avgn
epsilon 7297	εὐχετάασθαι· εὔχεσθαι (Ζ 268)
epsilon 7298	εὐχετίαζον· ηὔχοντο
epsilon 7299	εὐχήμονα· εὐχῆς ἄξιον
epsilon 7300	εὐχόμεθα· φαμέν (Δ 405)
epsilon 7301	*εὐχομένης· καυχωμένης (Α 397) n (A)
epsilon 7302	εὖχος· *καύχημα ASvg. βούλησις. νίκη (Ε 285)
epsilon 7303	εὔχους· χώνη. Σαλαμίνιοι
epsilon 7304	εὔχρηστος· χρήσιμος
epsilon 7305	εὐχωλή· *εὐχή ASPgn. καύχησις (Δ 450) Sgn. θυσία sΣb. νίκη. τέρψις. χαρά
epsilon 7306	*†εὐχώλησεν· ἐχώλησεν †Agn
epsilon 7307	*εὔψυχος· ἱλαρός (Eur. Andr. 764 ..) ASvp
epsilon 7308	*εὕω· καίω, φλογίζω r. AS sp
epsilon 7309	*εὐώδεϊ· εὐόσμῳ (Γ 382) n
epsilon 7310	*εὐωδία· εὐοσμία (Gen. 8,21 ..) (A)
epsilon 7311	*†εὔολον· συνετόν (A)
epsilon 7312	εὔωνον· *εὔπρατον, εὐαγόραστον ASvg. ἢ ὃ μὴ ἄξιον λόγου
epsilon 7313	Εὐώνυμον· *ἀριστερόν (Act. ap. 21,3) (Avgn)P. καὶ δῆμος φυλῆς τῆς Ἐρεχθηΐδος
epsilon 7314	*εὐώνῳ· εὐτελεῖ ASPn
epsilon 7315	εὐῶπα· εὐόφθαλμον. φίλον
epsilon 7316	εὐῶπι· Οὖπις θεὰ παρθενικὴ ἐν Τροιζῆνι (Call. h. Dian. 204)
epsilon 7317	*εὐωρεῖ· παίζει ASvg ps
epsilon 7318	εὐωρεῖν· τὸ μηδενὸς ἔχειν λόγον, ἢ μηδενὸς φροντίζειν	240 in vol. 2
epsilon 7319	εὐωρία· ὀλιγωρία, ἀμέλεια
epsilon 7320	εὐωριάζειν· ὀλιγωρεῖν, μὴ ἔχειν φροντίδα. παρακούειν (Soph. fr. 517)
epsilon 7321	εὐώροιο· δικαίας
epsilon 7322	εὔωρος· καταφρονητικός. ἢ φροντιστής
epsilon 7323	εὔωρος· γῆ ἡ τὰ ὡραῖα ἔχουσα. ἢ ὥριος. ἢ ὀλίγωρος
epsilon 7324	εὔωρος γάμου· Σοφοκλῆς Ἔριδι (fr. 190). ἤτοι ὥριος. ἢ ὀλί‐ γωρος. οὕτω γὰρ λέγουσι κατὰ ἀντίφρασιν· ὡς ὁ αὐτὸς ἐν Σκυρίοις (fr. 517) χρῆται τῷ εὐωριάζειν
epsilon 7325	εὐωχηθέντα· εὐφρανθέντα
epsilon 7326	*εὐωχία· εὐφροσύνη r. S
epsilon 7327	[ἔφαιδον· διῄρουν ἱερεῖον]
epsilon 7328	ἐφαιδύνθησαν· ἱλαροὶ ἢ λαμπροὶ ἐγένοντο
epsilon 7329	ἐφαίνετο· ἔδοξεν (Eur. Hipp. 1217)
epsilon 7330	*ἔφαλον· ἐπιθαλάσσιον βραχυθαλάσσιον (Β 538) (An)
epsilon 7331	ἐφαλῶν· προσηλῶν
epsilon 7332	*ἐφαλλόμενος· πηδήσας AS
epsilon 7333	[ἐφαμεροφαρίῳ· ἀνεφημέρῳ. Ταραντῖνοι]
epsilon 7334	ἐφάμην· ᾠήθην. *ἔλεγον Avgn. ὑπέλαβον. ἐδόκουν (Γ 366)
epsilon 7335	*ἐφάμιλλον· ὅμοιον (Dem. 20,102?) r. ASvgn
epsilon 7336	[Ἐφάμιος· Ζεύς]
epsilon 7337	*ἔφαν· εἶπον (Γ 161) An (g)
epsilon 7338	ἐφάπτεται· προσεγγίζει
epsilon 7339	ἔφανεν· ἔδειξεν, ἐφανέρωσεν
epsilon 7340	ἐφαπτίδας· πόρπας (Ezech. 26,16 Aqu.)
epsilon 7341	ἐφαπτός· ὑπὸ θεοῦ κεχαρισμένος
epsilon 7342	ἐφάργνυσαν· ἔφραξαν
epsilon 7343	ἐφαρδμόν· ἀρδευτὸν πεδίον
epsilon 7344	ἐφατίξαντο· ἐψηφίσαντο
epsilon 7345	*ἔφασαν· διηγοῦντο. ἔλεγον (Ο 700) ASvg
epsilon 7346	*ἔφασκεν· ἔλεγεν (μ 275) APvps (g)
epsilon 7347	ἐφάτισαν· εἶπον. διεφήμισαν
epsilon 7348	*ἔφατο· εἶπεν (Α 33) A
epsilon 7349	*ἐφαύλιζον· εὐτέλιζον ASnp
epsilon 7350	*ἐφαύλισα· ἀπέβαλον, φαῦλον ἡγησάμην (Iob 31,13) AS
epsilon 7351	*ἐφαύλισεν· ἀπεδοκίμασεν (Gen. 25,34 ..) AS
epsilon 7352	*ἐφ’ αὑτάς· πρὸς αὑτάς A	241 in vol. 2
epsilon 7353	ἐφάψαι· δῆσαι ἱμάντα
epsilon 7354	ἐφέασθεν· ἐγέλασαν. διεχύθησαν
epsilon 7355	*ἐφ’ ἑαυτοῦ· καθ’ ἑαυτοῦ A
epsilon 7356	ἐφέβοντο· ἔφευγον (Ε 527)
epsilon 7357	ἐφεγρήσσων· ὁ ἀγρυπνῶν
epsilon 7358	ἐφεδές· ἐπίπεδον, ταπεινόν, χαμαί
epsilon 7359	ἐφεδέται· ἀρχή τις ἐν Σάμῳ
epsilon 7360	ἐφέδρα· πόα τις, ἣν καὶ ἵππουριν καλοῦσι. καὶ κίονος μέρος. καὶ οἱ γλουτοί. καὶ ὄργανα ἰατρικὰ εἰς καταρτισμούς (Hip‐ pocr. fract. 8; 3,444 L.)
epsilon 7361	ἐφ’ ἕδρανα· ἐφ’ ὧν καθῆντο 〈οἳ〉 τὰς λύρας ἔχουσι. Φρύνιχος Ταντάλῳ (fr. 7)
epsilon 7362	ἐφέδριζεν· †ἐδιέσκευεν. ἔπαιζεν
epsilon 7363	ἐφεδρίζειν· παίζειν τὴν λεγομένην ἐφεδριασμὸν παιδιάν, ὅταν περιαγαγὼν τὰς χεῖράς τις κατὰ νώτου, ἐκ τῶν κατόπιν βαστάζῃ τὸν νικήσαντα. ταύτην δὲ τὴν παιδιὰν Ἀττικοὶ ἐν κοτύλῃ λέγουσιν· ἄλλοι δὲ ... τὴν συναφὴν τῶν χειρῶν,
5	παρὰ τὸν κρίκον
epsilon 7364	*ἐφεδρήσσων· παρακαθήμενος (Greg. Naz. c. 2,1,1,87) (Ags) T
epsilon 7365	ἐφεδριστῆρας· τοὺς ἐπικαθημένους ἐν τῇ εἰρημένῃ παιδιᾷ
epsilon 7366	*ἔφεδροι· ἐπιτηροῦντες ASs
epsilon 7367	ἔφεδρον· [τὶ] ὀστοῦν τι ἐν ἡμῖν
epsilon 7368	ἔφεδρος· *ταβλιστὴς τρίτος. ἐνεδρεύων ASPvg. καὶ ὁ ὑφ’ ἡμῶν ἐπίκληρος. καὶ δίφρος τις. καὶ ὁ ἐπιδίφριος [καὶ] χειροτέχνης
epsilon 7369	*ἐφέζεται· ἐπικαθέζεται ASvgn
epsilon 7370	*[ἐφηβία· νεότης g]
epsilon 7371	[ἐφείλατο· ἐφίλησεν]
epsilon 7372	ἐφεῖτο· ἐνετείλατο r [ἐνετέλλετο]
epsilon 7373	*ἐφείω· ἐπενέγκω r. ἐπιβάλω (Α 567) n
epsilon 7374	ἐφέλης· ἐπίαλτος
epsilon 7375	ἐφελγύνοντες· ἀλγύνοντες
epsilon 7376	[ἔφελλεν· ἐπεχείρησεν]
epsilon 7377	ἐφέλκυσον· ἕλκυσον
epsilon 7378	ἐφέμεν· παρεῖναι	242 in vol. 2
epsilon 7379	*ἐφενάκιζον· ἐχλεύαζον ASPn (vg)
epsilon 7380	ἐφεπτᾶσθαι· ἐπακολουθῆσαι. Λάκωνες
epsilon 7381	*ἐφέξει· σταθῇ vg. ἀποκαθέξει. παύσει n
epsilon 7382	*ἔφεξιν· χάριν. ἕνεκα. κώλυσιν. ἢ πρόφασιν AS (vg)
epsilon 7383	ἔφεξιν· [χάριν, ἕνεκα]. ἐποχήν. πρόφασιν. Εὐριπίδης Πειρίθῳ (fr. 599). [ἔπεξις]
epsilon 7384	ἐφέξω· πέμψω
epsilon 7385	[ἐφέξεται· ἐπικαθέζεται]
epsilon 7386	ἐφέπειν· ἐπακολουθεῖν (r). ἐπιπορεύεσθαι
epsilon 7387	ἔφεπε· ἐφεῖπε. κατήπειγεν (Λ 496)
epsilon 7388	ἐφέπεσκεν· εἷπεν. περιέτρεχεν
epsilon 7389	ἐφέπεσκον· ἐπεπορεύοντο (μ 330)
epsilon 7390	*ἐφεπόμενοι· ἐπακολουθοῦντες (Avg)
epsilon 7391	ἐφ’ ἑπταπόδην· ζυγὰ νεώς, ἢ θρόνον, ἢ ὑποπόδιον ἑπτὰ πόδας ἐπὶ †δώδεκα (Ο 729)
epsilon 7392	ἔφεπεν· ἐπεδίωκεν (Λ 177) s
epsilon 7393	ἐφέποντες· ἐπερχόμενοι. ἐπιδιώκοντες. ἐπιπορευόμενοι (ι 121)
epsilon 7394	*ἔφερβεν· ἔτρεφεν (Eur. Or. 869) ASvgn
epsilon 7395	*ἐφ’ ἕργμασιν· ἔργοις n
epsilon 7396	ἔφερσεν· ἐκύησεν
epsilon 7397	ἔφες· ἄφες. ἐπιβαλοῦ. *ἐπίπεμψον (Ε 174) gnp
epsilon 7398	ἐφέσει· ὀρέξει
epsilon 7399	ἐφέσεως· ἐπιθυμίας, ὀρέξεως
epsilon 7400	Ἐφέσια· ἀγὼν ἐν Ἐφέσῳ ἐπιφανής (Thuc. 3, 104,3)
epsilon 7401	Ἐφέσια γράμματα· ἦν μὲν πάλαι 〈ςʹ〉, ὕστερον δὲ προσέθεσάν τινες ἀπατεῶνες καὶ ἄλλα. Φασὶ δὲ τῶν πρώτων τὰ ὀνόματα τάδε· ἄσκιον, κατάσκιον, λίξ, τετράξ, δαμναμενεύς, αἴσιον. Δηλοῖ δὲ τὸ μὲν ἄσκιον σκότος, τὸ δὲ κατάσκιον φῶς, τὸ
5	δὲ λὶξ 〈γῆ, τετρὰξ δὲ ἐνι〉αυτός, δαμναμενεὺς δὲ ἥλιος, αἴσιον δὲ ἀληθές. Ταῦτα οὖν ἱερά ἐστι καὶ ἅγια
epsilon 7402	ἐφέσασθαι· ἐπικαθῆσθαι
epsilon 7403	ἐφεσίαν· ἀντιποίησιν. ἐπιθυμίαν
epsilon 7404	*ἐφέσιον· ἐγκλητεύσιμον AS	243 in vol. 2
epsilon 7405	*ἔφεσις· ἔκκλησις Ag. ἐπιθυμία, ὄρεξις. καὶ ἡ ἐκ δικαστηρίου εἰς ἕτερον δικαστήριον μεταγωγή ASvgn
epsilon 7406	ἐφεσπερεύεσθαι· ἑσπέρας ἐγρηγορέναι (r)
epsilon 7407	*ἐφεσπόμεθα· ἀκολουθοῦμεν S (vg)
epsilon 7408	ἐφέσσατο· ἐπεβάλλετο (Greg. Naz. c. 1, 1, 8, 115)
epsilon 7409	ἐφέσσαι· ἐπικαθίσαι τῇ νηΐ (ν 274)
epsilon 7410	ἐφέσσεσθαι· ἐφέζεσθαι, καθέζεσθαι (Ι 455)
epsilon 7411	*ἐφεστιασάμενος· εὐωχηθείς, εὐφρανθείς ASvg
epsilon 7412	ἐφέστιοι· ἔνοικοι, ὅσοι ἑστίαν καὶ οἶκον ἔχουσι. ξένοι, ἐπίδημοι. οἰκέται. Σκυθῶν βασιλέως ἀποστάται
epsilon 7413	ἐφέστιος· αὐτόχθων r. ἢ πολίτης. ἢ *ἔνοικος (Β 125) r. n
epsilon 7414	†ἐφέστα· τὸ †ἑσπερινὸν δίκτυον
epsilon 7415	*ἐφεστρίς· χλανίς r. gn
epsilon 7416	ἐφεστρίδες· τὰ ἐπιβλήματα (r)
epsilon 7417	ἐφέται· δικαστῶν εἶδος Ἀθήνησι, 〈ἐπὶ〉 τῶν ἐφ’ αἵματι διω‐ κομένων
epsilon 7418	ἐφέτας· τοὺς ἡγεμόνας τῶν Περσῶν καταχρηστικῶς (Aesch. Pers. 79). κυρίως δὲ οἱ τὰς φονικὰς δίκας Ἀθήνησι δικάζοντες
epsilon 7419	*ἐφέτην· καταληπτήν AS
epsilon 7420	ἐφετίνδα· εἶδος παιδιᾶς, ὅταν σφαῖραν ἄλλῃ προτείναντες ἀλλαχῇ βάλλωσι. καὶ πεποίηται παρὰ τὸ φενακίζειν (Cratin. fr. 415?)
epsilon 7421	ἐφετίς· παιδίσκη. διάκονος
epsilon 7422	ἐφετμή· *ἐντολή r. ASg. ἐπιστολή, νουθεσία, πρόσταγμα (Ξ 249) b
epsilon 7423	*ἐφετμῶν· τὰ αὐτά (Α 495) Ag
epsilon 7424	ἔφευξαν· ἔφυγον
epsilon 7425	ἐφέψει· καταλήψεται (S)
epsilon 7426	ἐφεψιώμενοι· ἐπιπαίζοντες, ἐπισκώπτοντες
epsilon 7427	ἐφεψιόωνται· ἐπιπαίζουσιν. ἐπικαταλαμβάνουσιν. ἐφήδονται (τ 331)
epsilon 7428	ἐφέωται· ἐφεῖται
epsilon 7429	ἔφη· *εἶπεν Avgn. ἔδοξεν. ἀπεκρίθη
epsilon 7430	*ἐφηβίαν· νεότητα (2. Macc. 4,9) ASg (r)
epsilon 7431	ἔφηβοι· οἱ ἡβῶντες. ἐλέγετο δὲ καὶ ἐπὶ παρθένων
epsilon 7432	*ἔφηβος· παῖς μικρός, ἐν τῇ ἀκμῇ ASvgn	244 in vol. 2
epsilon 7433	*ἐφήβων· νεωτέρων (2. Macc. 4,12) n
epsilon 7434	*ἐφήδεσθαι· ἐπιχαίρειν, ἐπιτέρπεσθαι ASvgp
epsilon 7435	*ἐφήδοιτο· τέρποιτο ASvn
epsilon 7436	*ἐφηδόμενοι· χαίροντες An
epsilon 7437	[ἐφήθη· συνεχωρείσθη]
epsilon 7438	ἐφησθείς· ἐπιχαρείς
epsilon 7439	ἐφήκατο· ἐνετείλατο
epsilon 7440	*ἐφῆκεν· ἐξεκαλέσατο ASgn. ἐφώρμησεν. ⸤ἔπεμψεν (Α 445) r. sn (Ag)
epsilon 7441	ἐφήκει· ἐφορμᾷ. ἐπέρχεται
epsilon 7442	ἐφήλιδες· περόναι. καὶ πάθος ἐπὶ προσώπου τραχύτητα 〈παρέχον〉. καὶ αἱ τοῦ ἡλίου ἐπικαύσεις, αἱ καὶ ἐφήλεις
epsilon 7443	*ἔφηλος· [ἔφυλος] ἡλοφόρος. ἢ ⸤ἐφήλιδας [ὡς ἥλους] ἔχων εἰς τὴν ὄψιν (Lev. 21,20) ASgn
epsilon 7444	ἐφήλωσεν· ἠπάτησεν (Aesch. Ag. 492) r. s
epsilon 7445	ἐφήμερα· μετάβολα. φθαρτά
epsilon 7446	*ἐφ’ ἡμέραι· ἐφ’ ἑκάστης ἡμέρας AS
epsilon 7447	*ἐφημερία· ἡ τῆς ἡμέρας λειτουργία (I Esdr. 1,2 ..) r. AS
epsilon 7448	ἐφημέριοι· ἄνθρωποι θνητοί, ἐπιθετικῶς
epsilon 7449	ἐφημερίων· ἀνθρώπων
epsilon 7450	ἐφήμερον· τὸ κώνειον. καὶ μύρον τι. καὶ ζῷον οὕτω καλούμενον, ὅπερ ζῇ μίαν ἡμέραν
epsilon 7451	†ἐφημίαι· ἀγροί. καὶ βέλτιον ἀφημίαι
epsilon 7452	*ἐφημοσύνη· ἐντολή (Ρ 697) (AS)
epsilon 7453	ἐφ’ ἡμῶν· ἐπὶ ἡμῶν. ἐν τοῖς χρόνοις ἡμῶν
epsilon 7454	[ἐφήμως· εὐφήμως]
epsilon 7455	*ἔφηνεν· ἔδειξεν r. gn. ἐποίησε φανερόν (Β 318) r. n
epsilon 7456	ἐφήσεις· ἀναπείσεις (Α 518)
epsilon 7457	ἐφῆπται· περιῆπται. πρόσκειται. ἐπίκειται (Β 15)
epsilon 7458	*ἔφησθα· εἶπας (Α 397) ASg
epsilon 7459	*ἐφησθεῖεν· ἐπιχαρεῖεν ASvgn
epsilon 7460	*ἐφήσθης· ἐχάρης AS (vg)
epsilon 7461	*ἐφήσομαι· ἐπιθήσομαι. ἐντελοῦμαι ASg. ἐπισκήψω A. ἐπισκέψο‐ μαι (Ψ 82) S. πέμψω, ἀποστελῶ APn
epsilon 7462	*†ἑφθά· ἐμάλασσε διὰ τοῦ καίεσθαι AS	245 in vol. 2
epsilon 7463	*ἑφθαλέας· 〈ὀπτοῦ ἐξ οὗ καὶ ἑφθοῦν τὸ ὀπτᾶν〉 g Σa
epsilon 7464	*ἔφθης· προέλαβες. ἔφθασας (λ 58) (ASg)
epsilon 7465	[ἐφθιᾶ· ἀπέθανεν]
epsilon 7466	[ἐφθίεται· ἔφθιται. τεθνᾶσιν]
epsilon 7467	*ἐφθίατο· ἐφθάρησαν (Α 251) r (Sn)
epsilon 7468	ἐφθίσθη· ἀπέθανεν
epsilon 7469	*ἔφθιτο· ἐφθάρη SP, ἐτελεύτησεν (Σ 100)
epsilon 7470	ἑφθόν· τὸ ὠπτημένον (Num. 6,19 ..) r
epsilon 7471	ἐφίαλεν· ἐπεχείρησεν
epsilon 7472	*ἐφιάλτης· ὁ ἐπιπηδῶν S (Agn)
epsilon 7473	ἐφιγμένους· ἐπιτυχόντας
epsilon 7474	ἐφιδύειν· ὀκνεῖν
epsilon 7475	*ἐφίει· ἐπιπέμπει ASn
epsilon 7476	*ἐφιείς· ἐπιβάλλων, ἐπιπέμπων (Α 51) gn, συγχωρῶν ASvg
epsilon 7477	*ἐφίεμαι· ἐπιθυμῶ r. ASvg. καταλαμβάνω
epsilon 7478	ἐφιέμεναι· ἐνδιδόναι n
epsilon 7479	*ἐφιέμενοι· ἐπιθυμοῦντες (Eur. Rhes. 46) Agn
epsilon 7480	ἐφιέντα· ἐπιθυμοῦντα
epsilon 7481	ἐφιέμενος· *ἐπιθυμῶν APs. ἐντελλόμενος (ν 7)
epsilon 7482	ἐφιέρεια· τὰ ἐπὶ τοῖς ἱερείοις ἀποθυόμενα
epsilon 7483	*ἐφιζάνει· ἐπικαθέζεται r. ASvg
epsilon 7484	ἐφίημι· ἐφιέναι κελεύω, ἐπιτρέπω
epsilon 7485	*ἐφίησιν· ἐπιτρέπει ASgn
epsilon 7486	*ἐφικέσθαι· καταλαβέσθαι ASvgn
epsilon 7487	ἐφικνεῖται· καταλαμβάνει r
epsilon 7488	ἐφικνούμενος· νοῶν. φθάνων. ἐγγίζων. παραγενόμενος. ἢ γνούς
epsilon 7489	ἐφίκοιτο· παραγένοιτο r. *νοήσοι ASvgn
epsilon 7490	*ἐφικτόν· δυνατόν. καταληπτόν (2. Macc. 15,38) r. ASvgn
epsilon 7491	ἐφίλατο· ἐφίλησεν. φίλον ἐποιήσατο (Ε 61)
epsilon 7492	ἐφίληθεν· ἐφιλήθησαν (Β 668)
epsilon 7493	ἐφινίους· τὰς ἐπὶ τοῦ ἰνίου σάρκας
epsilon 7494	Ἔφιπνος· Ζεὺς ἐν Χίῳ
epsilon 7495	ἔφιππος· ἀγὼν γυμναστικὸς παρὰ Λάκωσιν
epsilon 7496	ἐφ’ ἵππων· ἐπὶ τῶν ἵππων (Ε 249)
epsilon 7497	*ἐφίεσαι· ὁρμᾷς AS	246 in vol. 2
epsilon 7498	*ἐφιστάνουσιν· ἐκζητοῦσιν Avgs
epsilon 7499	ἐφιστορεῖν· ἐπερωτᾶν
epsilon 7500	ἐφίτυσεν· ἐγείνατο, ἐγέννησεν
epsilon 7501	ἔφλα· ἐμάλασσεν (Ar. Plut. 718). συνεμίσγετο. συνῆν
epsilon 7502	*ἔφλεγεν· ἔκαιεν σφοδρῶς n
epsilon 7503	ἔφλιβεν· ἔθλιψεν, ἔθλιβεν
epsilon 7504	ἔφλιδεν· διέῤῥεεν. ἐῤῥήγνυεν
epsilon 7505	ἔφλυεν· ἀνέβαλλεν. ἔστι δὲ τῶν πεποιημένων (Φ 361)
epsilon 7506	ἐφλυάρει· ἐλήρει
epsilon 7507	ἐφλυήρει· ἐλήρει, ἐμωρολόγει
epsilon 7508	[ἐφνιδίως· ἀθρόως, ἄφνω]
epsilon 7509	ἐφόβει· εἰς φόβον ἦγεν
epsilon 7510	ἐφόβηθεν· ἐφοβήθησαν, ηὐλαβήθησαν (Ε 498)
epsilon 7511	ἐφόβησαν· ἐδίωξαν
epsilon 7512	*ἐφοδευσάτωσαν· κατασκοπησάτωσαν (Deut. 1,22) ASvg
epsilon 7513	*ἐφόδια· ἁρμόδια ASn εἰς ὁδόν Sn
epsilon 7514	Ἐφραῒμ ἀντίληψις τῆς κεφαλῆς (Ps. 107,9) καὶ Ἐφραῒμ ὁ παράκλητος· κεφαλὴ δὲ ἡ διάνοια
epsilon 7515	ἐφοδεία· τὸ ἐπιέναι τὰς φυλακὰς τὸν ἄρχοντα
epsilon 7516	ἔφοδος· ὁρμή ASn. ἄφιξις. ἐπιδρομή ASvg. παρουσία. *βλάβη AS
epsilon 7517	*ἐφοίτησε· παρεγένετο n (vg)
epsilon 7518	ἐφολκά· τὰ ἀγαγεῖν δυνάμενα (Thuc. 4, 108,5)
epsilon 7519	ἐφόλκαιον· ἐφολκίδα. πηδάλιον (ξ 350)
epsilon 7520	*ἐφόλκια· μικρὰ καράβια, παρὰ τὸ ἕλκεσθαι ὑπὸ τῶν κωπη‐ λατῶν ἢ τῶν μεγάλων πλοίων ASvg
epsilon 7521	*ἐφολκίδα· ἐπάχθειαν. σκάφος (Eur. Andr. 200) An
epsilon 7522	ἐφόλκιον· διὰ τοῦ ι τὸ πηδάλιον, ἀπὸ τοῦ ἐφέλκεσθαι
epsilon 7523	ἐφομαρτεῖτον· ἐπιδιώκετε. ἐπισπεύδετε. *ἐπακολουθεῖτε (Ψ 414) n
epsilon 7524	ἐφομαρτεῖτον· ὁμοζυγεῖτε
epsilon 7525	ἐφοπλίζει· παρασκευάζει, ἑτοιμάζει
epsilon 7526	ἐφόπτης· θεατής. αὐτόπτης
epsilon 7527	Ἐφόρκιος· Ζεύς, ἐν †Κιτάνω τάματι
epsilon 7528	ἐφορμήν· ὅθεν ἄν τις 〈ἐν〉 πολέμῳ ἐφορμήσειεν
epsilon 7529	*ἐφορμήσαντα· ἐπελθόντα AS	247 in vol. 2
epsilon 7530	ἔφορος· ἐπίσκοπος, ἐπιστάτης, θεατής. *θεός Ab. ἐπόπτης ASvg
epsilon 7531	ἐφόρμῳ· νεωλκίῳ
epsilon 7532	ἐφορεύειν· ἐποπτεύειν, ἀπὸ τῶν ἐν Σπάρτῃ ἐφόρων
epsilon 7533	*[ἐφοστρίδες· εἶδος ἱματίου ASv]
epsilon 7534	*ἐφ’ ὅτῳ· ἐφ’ ᾧτινι, ἐπί τινι Avgn
epsilon 7535	*ἐφουδ βαρ· ἱερατικὸν ἔνδυμα ASg. τὸ δὲ βαρ μικρὸν λέγεται (1. Regn. 2,18 ..) S
epsilon 7536	*ἐφουδ Ἑλληνικῇ ἐπωμίδι προσέοικε. γίνεται γὰρ τοῦτον τὸν τρόπον· ὑφανθὲν ἐπὶ βάθος πηχυαῖον, ἔκ τε χρωμάτων παντοίων, καὶ χρυσοῦ συμπεποικιλμένου, ἀπερίπτυκτον τὸ μέσον τοῦ στέρνου καταλιμπάνει, χειρῖσι τε ἠσκημένον, καὶ τῷ παντὶ
5	σχήματι χιτῶνα εἶναι πεποιημένον Σb. τοῦτο τὸ ἐφοὺδ ἦν, τὸ ἔχον τοὺς δώδεκα λίθους, καὶ ... εἰς αὐτὸ ἐπηρώτων, ὅτε ἀπήρχοντο εἰς πρᾶγμα
epsilon 7537	ἔφρασεν· ἐδήλωσεν ps
epsilon 7538	ἐφρασάμην· συνῆκα, ἔγνων (ρ 161)
epsilon 7539	ἐφράσθη· συνῆκεν, ἔγνω, ἐνόησεν (Eur. Hec. 546)
epsilon 7540	†ἔφρικα· πεπλήρωτο. ἀνεγνωρίσθη†
epsilon 7541	ἔφριξεν· ὀρθὰ δόρατα ἔσχεν (n). ἐδειματώθη. ἐπεῤῥώσθη (Ν 339)
epsilon 7542	*ἐφρύαξαν· ἐκινήθησαν S. ἐπήρθησαν vgn. συνήχθησαν (Psalm. 2,1) A
epsilon 7543	ἐφρύγη· ἡμίφλεκτος ἐγένετο
epsilon 7544	ἐφρυκτωρήθησαν· ἐπυρσεύοντο (Thuc. 3, 80,2) (r)
epsilon 7545	*ἔφυ· ἐγένετο (ψ 190) ASvgn
epsilon 7546	ἔφυγον κακόν, εὗρον ἄμεινον· νόμος ἦν Ἀθήνησιν ἀμφιθαλῆ παῖδα ἀκάνθαις μετὰ δρυείων στεφάνων στέφεσθαι, καὶ τὸ λίκνον ἄρτων ἀναλαμβάνειν πλῆρες, εἶτα ἐπιλέγειν· ἔφυγον κακόν, εὗρον ἄμεινον· τὸ γὰρ ἐκ τῶν δρυῶν καὶ ἀκανθῶν
5	ἅμμα κακὸν ἔλεγον
epsilon 7547	*ἐφ’ ὑγρήν· ἐπὶ τὴν θάλασσαν (α 97 ..) ASv
epsilon 7548	*[ἐφύξα· ἐφύσα ASvg]
epsilon 7549	*ἔφυδρος· ὕδωρ ἄγων (ξ 458) g
epsilon 7550	ἐφ’ ὕδωρ λαχεῖν· λαγχάνει τις ὕδωρ παρατηρήσων τὸ ἐν
epsilon 7550	ταῖς δίκαις	248 in vol. 2
epsilon 7551	ἐφυμνεῖς· ἐπάιδεις. Σοφοκλῆς Ἀλεάδαις (fr. 87)
epsilon 7552	ἐφύμνια· ᾠδαί
epsilon 7553	*ἐφύπερθεν· ὑπεράνωθεν (ι 383) ASvgn
epsilon 7554	ἐφυπνῶσαι· καθευδῆσαι
epsilon 7555	Ἐφύρη· ἡ νῦν Κόρινθος (Ζ 152) gn. καὶ Κίχυρος καλουμένη ἐν τῇ Ἠπείρῳ (α 259), καὶ ἡ Οἰνόη
epsilon 7556	*ἔφυρον· ἔβρεχον ASvgn, ἐμόλυνον S. ἔπλυνον (Ω 162) Avgn
epsilon 7557	Ἐφύρους· τοὺς Ἀκαρνᾶνας (Ν 301)
epsilon 7558	ἔφυς· ἐβλάστησας. ἐγένου (Eur. Alc. 686)
epsilon 7559	ἔφυρσαν· ἐπάτησαν
epsilon 7560	ἐφυσίασεν· ἀνέπνευσεν
epsilon 7561	ἐφυσίησεν· ἀνέπνευσεν
epsilon 7562	ἐφυσίησα· ἐπυῤῥίησα. ἐπεῤῥώσθην
epsilon 7563	Ἔφυροι· ἔθνος
epsilon 7564	†ἐφώδει· ἐπέληγε. Λάκωνες
epsilon 7565	*ἐφώδευσεν· ἐπέρασεν (Iudith 7,7) AS
epsilon 7566	*ἐφωδιάσθημεν· τὰς χρείας τῆς ὁδοῦ ἐλάβομεν (Ios. 9,12) AS
epsilon 7567	Ἐφωδίων· Ἐρατοσθένης διὰ τοῦ τ Ἐφωτίων ἀναγράφει (fr. 21 Str.) Μαινάλιον περιοδονίκην παγκρατιαστήν· ὁ δὲ Πολέ‐ μων διὰ τοῦ δ (Ar. Vesp. 1191)
epsilon 7568	ἐφ’ ᾧ πάρει· ἐπὶ ποίῳ σκοπῷ πάρει, καὶ παραγέγονας ἐνταῦθα (Matth. 26,50 v. l.)
epsilon 7569	ἐφωπλίζοντο· παρεσκευάζοντο
epsilon 7570	ἐφωράθη· ἠλέγχθη n. ἐθριαμβεύθη
epsilon 7571	*ἐφώρμησεν· ἐνέσκηψεν ASn
epsilon 7572	ἐφωσιωμένα· τὰ νομιζόμενα
epsilon 7573	*ἐφώτισεν· ἐδίδαξεν (4. Regn. 12,3) ASs
epsilon 7574	*ἐφ’ ὅτῳ· ἐφ’ ᾧ, ἢ ἐπὶ τίνι p
epsilon 7575	ἔχαδε· κατέσχεν. ἐχώρησεν (Δ 24)
epsilon 7576	*ἐχάζετο· ὑπεχώρει, ἀνεχώρει (Γ 32) n
epsilon 7577	*ἐχάζετο κῆρ’ ἀλεείνων· ἀνεχώρει τὸν θάνατον ἐκκλίνων (Γ 32 ..) An
epsilon 7578	ἐχάλασεν· ἐνέδωκεν. ἀφῆκεν
epsilon 7579	ἐχαλέφθη· ἐχαλέπηνεν
epsilon 7580	*ἐχάλεψεν· ἐκάκωσεν (Greg. Naz. c. 2, 1, 13, 132) n
epsilon 7581	ἐχάνδανεν· ἐχώρει (Ψ 742?)
epsilon 7582	ἔχανεν· *ἤνοιξεν (Gen. 4,11) AS. ἐκάλει. †συνεῖχεν	249 in vol. 2
epsilon 7583	ἐχάνη· σκεῦός τι ὁδοιπορικόν
epsilon 7584	*ἐχαράκωσεν· ἐκύκλωσεν. ἐπολιόρκησεν (Ierem. 39,2) S
epsilon 7585	*ἐχάραξαν· ἤρξαντο (4. Regn. 17,11) AS
epsilon 7586	ἐχάσατο· ἀνεχώρησεν. ἀπέστη (Ν 193)
epsilon 7587	ἔχε· ἐγεγαμήκει (Ν 173)
epsilon 7588	ἔχεαι· συνέχῃ (ς 123)
epsilon 7589	*ἐχέγγυος· ὁ ἀσφαλὴς ἐγγυητής vgbp
epsilon 7590	ἐχεγγύῳ· πιστῷ. βεβαίῳ. ἐξ αὑτοῦ ἔχοντι τὴν ἐγγύην (Eur. Andr. 192)
epsilon 7591	ἐχέγγυοι· ἀξιόπιστοι
epsilon 7592	†Ἐχεδημία· ἡ νῦν Ἀκαδημία καλουμένη
epsilon 7593	Ἐχεδωρίδες· αἱ νύμφαι
epsilon 7594	ἔχεεν· ἔχωσε Σ, χῶμα ἤγειρεν (Ζ 419)
epsilon 7595	ἔχει· *κατέχει (Α 82) n, κρατεῖ. νέμεται. διείργει. τημελεῖ. ἀξιοῖ. βαστάζει, φέρει. ὑπομένει
epsilon 7596	ἔχες· ἔχεις, ἢ εἶχες
epsilon 7597	ἐχειμάσθην· ἐταράχθην. τὴν ζάλην ὑπέμεινα (Soph. Ant. 391)
epsilon 7598	ἐχειμίων· ἐρίγουν. καὶ ἐχείμων 〈Λάκωνεσ〉
epsilon 7599	ἔχει τέλος· τετελεύτηκε [Λάκωνες]
epsilon 7600	ἐχειρούργει· ἔπραττεν
epsilon 7601	ἐχεκήλην· κηλήτην
epsilon 7602	*ἐχέμεν· ἔχειν (Δ 302) ASn
epsilon 7603	*ἐχεμυθεῖ· ἔχει ἐν ἑαυτῷ τὸν λόγον ASvg. σιωπᾷ (A) S
epsilon 7604	ἐχενηΐς· εἶδος ἰχθύος r. p
epsilon 7605	*ἐχεμυθεῖν· σιωπᾶν An, λόγους στέγειν
epsilon 7606	ἐχέμυθος· ἔχων ἐν ἑαυτῷ τὸν λόγον, ἤτοι κρατῶν τὸν λόγον σιωπῇ
epsilon 7607	*ἐχεπευκές· ἔχον πικρίαν (Α 51) ASn
epsilon 7608	ἐχέπωλοι· ἱππικοί. ἱπποτρόφοι
epsilon 7609	*ἐχερμάζομεν· τὴν γῆν εἰργαζόμεθα AS
epsilon 7610	ἐχεσαμία· ὅτε θέρους ὄντος ψακάζῃ, ἢ βροντήσῃ
epsilon 7611	*†ἐχέσκει· ἀνιᾶται AS
epsilon 7612	*ἔχεσκε· κατεῖχεν (Γ 219) ASn
epsilon 7613	ἔχεσφιν· ἅρμασιν
epsilon 7614	ἔχεται· ἕπεται. ἀντιλαμβάνεται
epsilon 7615	ἐχέτλαις· ἀροτριάμασιν. αὔλαξιν	250 in vol. 2
epsilon 7616	ἐχέτλη· ὃ κατέχει ὁ ἀροτὴρ τοῦ ἀρότρου. καὶ ἡ αὖλαξ. καὶ ἡ σπάθη τοῦ ἀρότρου
epsilon 7617	ἐχετλεύειν· ἀροτριᾶν
epsilon 7618	*ἔχετο· ἐγαμεῖτο (Ζ 398) ASvgn
epsilon 7619	Ἔχετος· ὄνομα βασιλέως τυράννου. οὗτος βασιλεὺς Ἠπειρωτῶν ὠμότατος, Αὐχήνορος καὶ Φλογίας παῖς, γνοὺς τὴν θυγατέρα ἐφθάρθαι, ἐτύφλωσε, καὶ ἠνάγκασεν ἀλεῖν σίδηρον, τινὲς δὲ χαλκᾶς κριθάς· ἐκαλεῖτο δὲ Μετώπη. καὶ εἰς τοσοῦτον ὠμότατος
5	ἦν, ὥστε καὶ τὰ ὦτα ἀφαιρεῖν καὶ τὰς ῥῖνας καὶ τὰ αἰδοῖα τῶν παριόντων. μέμνηται καὶ Ἀπολλώνιος (4,1093) τῆς ἱστορίας (ς 85)
epsilon 7620	*ἔχευαν· ἔχεαν AS. κατέχυσαν (Γ 270)
epsilon 7621	ἐχεύατο· ἐξεχύθη, *⸤διεχύθη (Η 63) n
epsilon 7622	ἔχευε· κατέχυσεν (Ι 215)
epsilon 7623	ἔχε φρεσί· μνημόνευε (Β 33)
epsilon 7624	*ἐχέφρων· συνετός gn. ἔχων φρένας n, σώφρων (Ι 341)
epsilon 7625	*ἔχε φύζα· [ἐφύσα A] εἶχε φυγή (Ι 2) ASn
epsilon 7626	*ἔχεων· ἐχιδνῶν A (vg)
epsilon 7627	ἔχει· κατέχει (α 53 ..)
epsilon 7628	*ἔχθεα· ἔχθρας n, μίση (Γ 416)
epsilon 7629	*ἐχθαίρειν· μισεῖν (Σ)
epsilon 7630	ἔχθεται· μισεῖται
epsilon 7631	*ἐχθειάσας· μεγάλως θαυμάσας SP
epsilon 7632	*ἐχθοδοπήσεις· ἐχθροποιήσεις vgn (A)
epsilon 7633	*ἐχθίστων· μεμισημένων, μυσαρῶν ASg(v). ἐχθροτάτων (Σ)
epsilon 7634	ἔχθιμα· μισήματα. Σοφοκλῆς Τυροῖ αʹ (fr. 590)
epsilon 7635	ἔχματα· στηρίγματα r
epsilon 7636	ἐχθοδοπῆσαι· διεχθρεῦσαι (Α 518)
epsilon 7637	ἐχθοδοπός· ὁ ἔχθραν ποιῶν r
epsilon 7638	ἐχθοῖ· ἔξω
epsilon 7639	ἐχθραίνειν· μισεῖν (1. Macc. 9,51)
epsilon 7640	*ἔχθος· [πόνος.] μῖσος. (Eur. Phoen. 879) r Σps
epsilon 7641	ἔχθρασμα· ἔχθρα
epsilon 7642	ἐχθῦσαι· ἐξεμέσαι
epsilon 7643	ἐχθύσσῃ· ἐκφυσήσῃ. ἐκπνεύσῃ	251 in vol. 2
epsilon 7644	[ἔχιγγος· σκότωσις]
epsilon 7645	ἐχῖνος· μικρὸν τῆς θαλάσσης ζῷον, ἢ τὸ πετεινόν
epsilon 7646	Ἐχινάων· νήσων, αἳ καλοῦνται Ἐχινάδες (Β 625)
epsilon 7647	ἐχῖνοι· πέμμα νησιωτικόν, ὡς πλακοῦς. καὶ κοιλίας μέρος τῶν μηρυκαζομένων ζώων. καὶ τῶν πτηνῶν ἡ κοιλία. καὶ σκεῦος μαγειρικόν. καὶ τῶν δρυῶν οἱ κύτταροι. καὶ τῶν πλατάνων ὁ καρπός. καὶ τῶν κιονοκράνων μέρος. καὶ τοῦ χαλινοῦ μέρος.
5	καὶ οἱ τῶν τειχῶν ἀγκῶνες. καὶ λοπάς. καὶ ζῷον θαλάσσιον ἐδώδιμον. καὶ εἶδος ῥοιῶν. καὶ μύες. καὶ ⸤οἱ ἀκανθόχοιροι (p)
epsilon 7648	[ἔχλυσεν· ἔκλυσεν]
epsilon 7649	ἐχμάζει· κωλύει. ἡσυχάζει. στηρίζει. κρατεῖ. δεσμεύει
epsilon 7650	ἔχμασον· ἐπίσχες, κατάσχες
epsilon 7651	ἔχματα· κωλύματα, ἀπὸ τοῦ ἐπέχειν, ἐρείσματα ὑδάτων (Φ 259)
epsilon 7652	ἔχμενος· ὑποτεταγμένος
epsilon 7653	ἔχναυον· ἐπέκνιζον
epsilon 7654	ἐχνόαζεν· πρῶτον ἤκμαζεν
epsilon 7655	ἔχοιτο· συνέχοιτο. *ἀντέχοιτο ASgn
epsilon 7656	*ἐχολώσατο· ὠργίσθη (Ο 155) r Ss
epsilon 7657	*ἐχόλωσεν· εἰς ὀργὴν ἤγαγεν (Σ 111) n
epsilon 7658	*ἐχόμενα τρίβου· πλησίον, ἐγγυτάτω (Ps. 139,6) ASvgp
epsilon 7659	*ἐχόμενοι· ἐγγίζοντες (Gen. 41,23 ..) Ss
epsilon 7660	ἐχόμενος· ἀντεχόμενος. *πλησίον An 〈ὤν〉 A (Num. 22,5 ..)
epsilon 7661	ἐχόμην· ἐξειχόμην (ι 435 ..). ἀπειχόμην
epsilon 7662	*ἔχον· εἶχον. ⸤ἤλαυνον. ἐφύλασσον (Ε 749) n
epsilon 7663	ἔχονσι· ἔχουσι. Κρῆτες
epsilon 7664	*ἔχου· μεταποιοῦ. φρόντιζε AS
epsilon 7665	*ἔχραε· ἐπεβάρησεν (ε 396) Ss
epsilon 7666	*ἔχραε κήδειν· ἐπεβάρησε πρὸς τὸ βλάπτειν (Φ 369) n
epsilon 7667	ἔχραον· ἐπέκλυσαν. ἐπέθεντο. ἐβάρησαν κατὰ βίαν. ἀθρόοι προσῆλθον (β 50?)
epsilon 7668	†ἔχρας· ἔφυ†
epsilon 7669	ἔχραυσεν· ἐπέτυχεν
epsilon 7670	ἐχραύτιζεν· ἴξευεν
epsilon 7671	ἔχρῃζεν· ἐδεῖτο. ἱκέτευεν
epsilon 7672	*ἐχρηματίσθη· προεφητεύθη (Act. ap. 10,22) AS s
epsilon 7673	*ἐχρῆν· ἔδει. ἔπρεπεν S	252 in vol. 2
epsilon 7674	ἔχρησεν· ἐμάντευσεν. ⸤ἠθέλησεν s. *ἔδωκε χρησμόν (Eur. Hec. 1268) ASvg
epsilon 7675	ἔχριμψαν· ἔπεσαν. ἐπλησίασαν
epsilon 7676	ἔχρισεν· ἐκέντησεν. ἐπήλειψεν (γ 466)
epsilon 7677	ἐχρωματίσθη· συνεχρώισθη. Σοφοκλῆς Ἀθάμαντι (fr. 9)
epsilon 7678	ἐχρέωντο· ἐλάμβανον. ἐξελάμβανον
epsilon 7679	ἐχρωτίσθη· ἐχρωματίσθη
epsilon 7680	ἐχύη· ἐχύθη
epsilon 7681	ἐχύμισαν· ἤρτυσαν (Ar. Thesm. 162)
epsilon 7682	ἐχυρά· πιστή, καὶ βέβαιος, ἀσφαλής, ἰσχυρά, *ὀχυρά ASb
epsilon 7683	ἐχυρῶσαι τῷ διὰ χειρὸς ὅρκῳ· συνθέσθαι. [καὶ κρατηθῆναι]
epsilon 7684	ἐχυρόν· δυσαντίρρητον. ἀσφαλές q
epsilon 7685	ἐχυρόφρονες· αἱ σπουδαῖα φρονοῦσαι. ἢ ⸤ἀσφαλεῖς ἐν φρο‐ νήσει p
epsilon 7686	*ἐχυρῶ ς· ἰσχυρῶς Agn, ἀσφαλῶς r ASvgn
epsilon 7687	*ἐχώλανα ν· ἔκλιναν ASvgsp
epsilon 7688	ἐχώμεθ α· ἀπεχώμεθα (Ξ 129). *ἀντεχώμεθα. ἀντιλαμβανώμεθα AS
epsilon 7689	ἔχων· φέρων. ⸤οἰκῶν. κατέχων (Α 14) n
epsilon 7690	*ἐχώσατο· ὠργίσθη r. n, ἐχολώθη (Α 64) AS
epsilon 7691	ἐψαθήλατο· ἐκνήσατο
epsilon 7692	ἐψάκασεν· ἔσταξεν
epsilon 7693	ἐψαλάξατο· ἔψαυσεν. ἐκινήθη
epsilon 7694	†ἑψάναι· αἱ τῶν λαχάνων δέσμαι
epsilon 7695	ἑψάνη· ἑψητήριον. λοπάς
epsilon 7696	ἕψατο· ἠκολούθησεν
epsilon 7697	ἕψεαι· ἐπακολουθήσεις (Ω 733)
epsilon 7698	ἑψία· παίγνια r
epsilon 7699	ἑψίη· γέλως. παιδιά r
epsilon 7700	ἕψειν· τὸ τὰς τρίχας βάπτειν (Com. ad. fr. 288)
epsilon 7701	ἕψημα· ὅπερ ἔνιοι σίραιον καλοῦσιν, ἄλλοι γλυκύ (Plat. com. fr. 149)
epsilon 7702	ἕψεο· ἀκολούθει, ἕπου
epsilon 7703	*ἕψεται· ἀκολουθήσει (Δ 415) ASvgn
epsilon 7704	ἐψεύσθη· ἠπατήθη. ἀπέτυχεν	253 in vol. 2
epsilon 7705	ἑψητήριον· ἑψάνη r. ἡ λοπάς rp
epsilon 7706	ἑψητοῖς· τὰ μικρὰ ἰχθύδια ... (Ar. Vesp. 679)
epsilon 7707	ἑψιήσεται· καταπαίξεται
epsilon 7708	ἑψία· γέλως, παιδιά, χλεύη. ἔφοδος· ἀπὸ τοῦ ἕπεσθαι. ὁμιλία. Σοφοκλῆς Ἀθάμαντι δευτέρῳ (fr. 3)
epsilon 7709	ἑψιᾶται· γελᾷ. ⸤παίζει r. p γυμνάζεται
epsilon 7710	ἑψιατέο ν· παικτέον r. p
epsilon 7711	ἑψιάτιμο ν· γυμναστικόν. παιγνιῶδες p
epsilon 7712	[ἑψιάωντα ι· ἀκολουθήσωσιν]
epsilon 7713	ἔψιδδεν· ἔκλαυσεν
epsilon 7714	ἑψιαάσθων· παιζέτωσαν. [ἀκολουθείτωσαν] (ρ 530)
epsilon 7715	ἑψίονται· ἀκολουθήσουσιν
epsilon 7716	ἐψιλωμένη· ἐὰν μὲν μακρῶς, ἔσται τετραμμένη καὶ ψιλή, ὅπερ ἔνιοι ἑτερόμαλλον· ἐὰν δὲ βραχέως, ἔσται δασεῖα παρὰ τὰ ψίλα 〈ἃ〉 τοὺς κροσσοὺς περὶ τὰ ἄκρα δηλοῖ
epsilon 7717	[ἑψίωνται· ἀκολουθήσουσιν]
epsilon 7718	ἑψιόωντο· ἔπαιζον (Callim. h. Cer. 38)
epsilon 7719	ἔψισεν· ἐψώμισεν (Hippon. fr. 33 Bgk.) (p)
epsilon 7720	ἐψίσθη· ἀπέθανεν
epsilon 7721	*ἑψόμενον· ἀκολουθησόμενον n
epsilon 7722	ἔψυθεν· ἐψεύσατο
epsilon 7723	ἔψυξεν· ἀπέπτυσεν. ἀπεδίωξεν
epsilon 7724	*ἐψυχαγώγησας· παρεμυθήσω. ηὔφρανας AS (vgp)
epsilon 7725	ἕψομαι· ἀκολουθήσω, ὀπαδήσω (Κ 108)
epsilon 7726	ἐψωμένω· παίζοντες
epsilon 7727	*εω· ψιλούμενον τὸ ὑπάρχω (Α 119) ἀνατολήν ASvg. ἢ ἰδίῳ An
epsilon 7728	εω· *τῷ ἑαυτοῦ (Κ 204) ASn. συγχωρῶ, παραχωρῶ, ἀφῶ
epsilon 7729	ἐῴα· ἀνατολή. καὶ ἡ τοῖς προβάτοις περιτιθεμένη διφθέρα. καὶ θυσία ἐν Κύπρῳ
epsilon 7730	ἕωθεν· 〈ἅμ’〉 ἡμέρᾳ, ὄρθρου. πρώϊμα	254 in vol. 2
epsilon 7731	ἑωθινὴ δίκη· ὡς μέν τινες ἡ ἕως τινὸς τιμήματος· ὡς δέ τινες ἀπὸ τόπου· ἔνιοι ἀπὸ τῆς ὥρας, τῆς ἕω, ὃ καὶ βέλτιον
epsilon 7732	*ἑωθινός· ὀρθρινός ASvgb
epsilon 7733	*ἐῴκει· ὡμοίωτο (Β 58) r. ASg
epsilon 7734	*ἑῷ· τῷ ἑαυτοῦ AS. τῷ ἰδίῳ. Ag
epsilon 7735	ἑωλοκρασία· χθεσινὴ μέθη. ἕωλος κρᾶσις, ἣ παρ’ Ἀθηναίοις κατεχεῖτο τοῖς παννυχίζουσι, διὰ τὸ μὴ δύνασθαι στέγειν τὸ παννυχίζειν (Dem. 18,50)
epsilon 7736	*ἕωλον· χθιζόν, ἐχθεσινὸν [〉ον· ἀνατολικόν, ὀρθρινόν (b)]. διὰ δασέος. [δὲ] ψυχρόν Avg
epsilon 7737	*ἐώλπει· ἤλπιζεν (Τ 328) ASn
epsilon 7738	ἑῶμεν· ἅδην ἔχωμεν, *κορεσθῶμεν (Τ 402) ASn. ἀφῶμεν
epsilon 7739	*†ἐωμοῦ· ἱματίου γυναικείου AS
epsilon 7740	εων· ἰδίων αὐτοῦ δασέως (Ω 211) ψιλῶς δὲ *ὑπάρχων (Α 131) Avgb
epsilon 7741	*ἐωνημένων· ἀγορασάντων ASvgn, ἢ ἠγορασμένων
epsilon 7742	ἐῳνοχόει· διηκόνει. ἐνέχει (υ 255)
epsilon 7743	ἐών περ· καίπερ ὤν
epsilon 7744	*ἐῶν χαίρειν· παραπεμπόμενος AS
epsilon 7745	*ἔῳξεν· ἀνέῳξεν r ASvg
epsilon 7746	†ἐώρα· νόσος
epsilon 7747	ἑῷος· ὀρθρινός, πρωϊνός
epsilon 7748	[ἐῶργεν· εἴργασται]
epsilon 7749	*ἐωρηθήτω· κρεμασθήτω ASgnps
epsilon 7750	*ἐωρίζεται· μετεωρίζεται. ἀναπατεῖ AS
epsilon 7751	*ἐωρούμενος· κρεμάμενος. ὑψούμενος ASvgps
epsilon 7752	[ἔωρτο· ἐκρέματο]
epsilon 7753	*ἕως· ἡ πρὸ τῆς τοῦ ἡλίου ἀνατολῆς ὥρα r. ASvgp
epsilon 7754	ἕως· ὄρθρος, ἡμέρα. ἀπὸ τοῦ ἕως ταύτης ἡμᾶς κατακεκλίσθαι, ἢ διὰ τὸ ἵεσθαι ἐν αὐτῇ
epsilon 7755	ἕως ῥά· οὕτω δή
epsilon 7756	ἔωσας· τὸ χαλᾶν τὸ αἰδοῖον ...
epsilon 7757	*ἑωσφόρος· ἀνατολικὸς ἀστήρ ASvg, ὁ τὸν ὄρθρον φέρων.
epsilon 7757	⸤λέγει δὲ τὸν φωσφόρον (Ψ 226) (vg)	255 in vol. 2
zeta 1	Ζα· μέγα. ἰσχυρόν. πολύ. ὅθεν καὶ ζάπλουτος ὁ μεγαλόπλου‐ τος
zeta 2	[ζάβατος· πίναξ ἰθυηρὸς παρὰ Παφίας]
zeta 3	ζαβάλλειν· ἐξαπατᾶν gp
zeta 4	ζαβλεμέως· μεγάλως πεποιθώς
zeta 5	ζάβοτον· πολύφορβον. πολύκτηνον
zeta 6	ζαβρόν· πολυφάγον (p) n
zeta 7	Ζάγκλη· δρέπανον. Sps. καὶ ὄνομα πόλεως
zeta 8	ζάγρη· βόθρος. λάπαθον
zeta 9	Ζαγρεύς· Διόνυσος 〈παρὰ ποιηταῖσ〉 ..... δοκεῖ γὰρ 〈ὁ Ζεὺσ〉 μιγῆναι τῇ Περσεφόνῃ, ἐξ ἧς χθόνιος Διόνυσος
zeta 10	a) [ζαγῶσαι· ὑποπτεῦσαι. Δωρικὴ ἡ λέξις.] b) [ἀντὶ τοῦ ἐπισχεῖν, κατασχεῖν]
zeta 11	ζάει· κινεῖ καὶ πνεῖ. Κύπριοι
zeta 12	ζαέντες· πνέοντες
zeta 13	Ζαβουλών· ῥύσις νυκτερινή, τουτέστι χύσις σκότους
zeta 14	ζαές· μέγα, πολύ. λαμπρόν. ⸤ἰσχυρόν Sp
zeta 15	ζαὴν ἄνεμο ν· σφοδρῶς, μεγάλως πνέοντα (μ 313) p
zeta 16	ζαής· μεγάλως πνέων, πολύπνους (Μ 157)
zeta 17	*ζαθέην· ἄγαν θείαν ASvgn. θαυμαστήν (Α 38) vg
zeta 18	ζάθεον· ἄγαν θεῖον. εὐῶδες
zeta 19	ζαθέου· ἄγαν θείου. θαυμαστοῦ (Greg. Naz. c. 1, 2, 1,488)
zeta 20	ζαθερές· μεσημβρινόν. ἰσχυρῶς θερμόν q. p
zeta 21	*ζάθεοι· θεῖοι (Eur. Bacch. 121) ASvgn
zeta 22	ζαιός· εἶδος ἰχθύος n
zeta 23	ζακαλλές· περικαλλές Sʹ	256 in vol. 2
zeta 24	ζακελτίδες· κολοκύνται. ἢ γογγυλίδες
zeta 25	[ζάικλον· δρέπανον]
zeta 26	ζακόρια· θυσία Ἀφροδίτης
zeta 27	ζάκοροι· νεωκόροι. *⸤ἱερεῖς. παρὰ 〈τὸ〉 τὸν ναὸν σαροῦν (ASvgn)
zeta 28	ζακόρων· νεωκόρων. ἱερέων
zeta 29	*ζάκοτον· ἄγαν ὀργίλον (Γ 220) ASvgn
zeta 30	ζακυνθίδες· κολοκύνται q Sʹ. pn
zeta 31	Ζάκυνθος· νῆσος. καὶ πόλις (ι 24)
zeta 32	[ζακρεεῖς· εὔχρηστοι]
zeta 33	ζάκτι· †κριμνοῦ ἐν ἔτνει ἑφθῷ
zeta 34	[ζάλ· μέγα. ἰσχυρόν. πολύ]
zeta 35	ζάλα· θόρυβος
zeta 36	ζάλαινε· μώραινε
zeta 37	ζάλακες· ἐχῖνοι Sʹ
zeta 38	†ζαλαύδα· κινοῦ
zeta 39	Ζαλείης· πόλις. (Δ 103) n [καὶ θάλασσα]
zeta 40	ζαλεῦ· μιμοῦ
zeta 41	ζάλη· συστροφὴ ἀνέμων μεγάλων. ἔνιοι δὲ μετὰ ὄμβρου πνοή, *⸤ταραχὴ ὑδάτων AS, ἢ κλόνος
zeta 42	ζάλο ν· πηλόν Sʹ n
zeta 43	ζαμάτιο ν· τρυβλίον Sʹ np
zeta 44	ζάματο ς· πίναξ ἰχθυηρὸς παρὰ Παφίοις
zeta 45	Ζάλμοξι ς· τοῦτον Ἡρόδοτος (4,95) μέν φησι τοὺς περὶ τὸν Πόντον οἰκοῦντας Ἕλληνας λέγειν δοῦλον Πυθαγόρου γενέσθαι, εἶτα ἐλευθερωθέντα καὶ πλεύσαντα ἀπελθεῖν, καὶ ἀφρονεστέραν μαθόντα .... δίαιταν καὶ Ἑλληνικήν, τοὺς πρώτους τῶν
5	Ἀστῶν συνάγειν καὶ εὐωχεῖν, λέγοντα, ὡς οὔτε αὐτός, οὔτε οἱ συμπόται τεθνήξοιντο. ἄλλοι δὲ 〈τὸν αὐτὸν〉 τῷ Κρόνῳ εἶναι λέγουσιν
zeta 46	*ζαμβύκη· μουσικὸν ὄργανον ASvgnp
zeta 47	ζαμενής· [μεγάλως πεποιθώς.] εὔψυχος. μέγα μένος ἔχων
zeta 48	ζαμενές· [μεγάλως ἔμψυχος], σφοδρῶς πνέον
zeta 49	*ζαμενής· ἄγαν ἰσχυρός ASvg	257 in vol. 2
zeta 50	*†ζαμένοισιν· σφοδροῖς n(T)
zeta 51	ζαμήτας· μεγαλουργός
zeta 52	[Ζάμολξις· ...]
zeta 53	ζαμία· βλάβη S. ζημία
zeta 54	Ζάν· Ζεύς Sʹ
zeta 55	ζανίδες· ἡγεμόνες Sʹ
zeta 56	†ζαροῦν· καθεύδειν Sʹ
zeta 57	ζάπεδον· μέγα ἔδαφος
zeta 58	ζαπιμελόν· μεγάλως πῖον, λιπαρόν
zeta 59	*ζάπλουτος· πλούσιος πάνυ (Eur. Andr. 1282?) (A) g S (n)
zeta 60	ζαπότην· ἰσχυροπότην
zeta 61	ζάρηκες· ἐπίθετον πελαργῶν
zeta 62	Ζαρῆτις· Ἄρτεμις. Πέρσαι
zeta 63	ζαρτός· ζωμὸς τριπτός
zeta 64	ζατές· ζητῇς
zeta 65	ζατήσασθαι· αἰσθέσθαι Sʹ
zeta 66	ζατράπης· ὁ βασιλεύς Sʹ n
zeta 67	ζατρεφές· εὐτραφές p
zeta 68	*ζατρεφέων· εὐτραφῶν gn. μεγάλως τεθραμμένων (Η 223)
zeta 69	ζατῶσαι· φωρᾶσαι. ⸤[φράσαι p. ζημιῶσαι Sʹ]. ὑπονοῆσαι
zeta 70	Ζαυάνας· θεός τις ἐν Σιδῶνι
zeta 71	ζαυκίτροφον· τὸ σεμνόν
zeta 72	*ζαφλεγές· σφοδρῶς, ἰσχυρῶς Ab 〈λάμπον〉 b
zeta 73	*ζαφεγγεῖς· λαμπροὶ καὶ ἐπιφανεῖς ASvgn πάνυ
zeta 74	ζαφελές· ἄγαν σκληρόν. ἢ μεγάλως ηὐξημένον. [πολύφλογον]. ἄγριον. θυμῶδες. ἰσχυρόν
zeta 75	ζαφελῶς· μεγαλοκότως (Ι 516)
zeta 76	ζαφλεγέες· σφόδρα λάμποντες. εὐθαλεῖς. μεγάλως πνέοντες ἢ μεγαλοφεγγεῖς (Φ 465)
zeta 77	ζαφορῆσαι· μεγάλως φορτίσαι
zeta 78	ζαφόρος· πολυφόρος Sʹ
zeta 79	†ζαγμά· ἡνία Sʹ
zeta 80	ζαχραεῖς· ἐξαπιναίους	258 in vol. 2
zeta 81	ζαχρεές· [ἰσχυρόν.] εὔχρηστον
zeta 82	ζαχρειῶν· ἰσχυρῶν ἐν ταῖς μάχαις. *⸤ἰσχυρῶς πνεόντων n. μεγάλως ἐμπελαζόντων (Ε 525)
zeta 83	*ζαχρηεῖς· πάνυ χρειώδεις (Μ 347) ASn
zeta 84	ζαχρειῶν· μεγάλως ἐπικειμένων (Ε 525)
zeta 85	ζβίχ· λευκόν
zeta 86	Ζέα· ἡ †ἐκάτη παρὰ Ἀθηναίοις. καὶ εἷς τῶν ἐν Πειραεῖ λιμένων, οὕτω καλούμενος ἀπὸ τοῦ καρποῦ τῆς ζειᾶς· ἔχει δὲ ὁ Πειραεὺς λιμένας τρεῖς κλειστούς
zeta 87	†ζενυται· σέσακται
zeta 88	ζεγερίαι· μυῶν γένος (Hdt. 4, 192,3)
zeta 89	ζεῖ· ταράσσει. ἰσχυρῶς καίεται (Φ 362)
zeta 90	ζέει· φλέγει
zeta 91	ζειά· οἱ μὲν σίτου εἶδος, οἱ δὲ τὰς ὀλύρας
zeta 92	ζειγάρη· ὁ τέττιξ παρὰ Σιδήταις
zeta 93	ζείδωρος· βιόδωρος, *⸤ἡ 〈τὰ〉 πρὸς τὸ ζῆν δωρουμένη A (S) np γῆ. ἄρουρα· (Β 548 ..)
zeta 94	ζείναμεν· σβέννυμεν
zeta 95	Ζειποίτης· ....ὁ περιχύτης r. p
zeta 96	ζείουσαν· ἀφρίζουσαν
zeta 97	ζειρά· οἱ μὲν εἶδος χιτῶνος, οἱ δὲ ζώνην· βέλτιον δὲ ἄλλο τι ἐπιβόλαιον κατὰ τῶν ὤμων φορούμενον, ἐοικὸς ἐφαπτίδι· καὶ Ἡρόδοτος μαρτυρεῖ ἐν ζῳʹ (7, 69,1) καὶ Θεόπομπος ὁ Χῖος (115, 304 J.)
zeta 98	ζειρατίς· ἱμάτιόν τι Σύρων
zeta 99	ζειρίς· ἀρωματοποιόν n
zeta 100	ζείρη· μίτρα. ταινία. διάδημα. †πέρα, ἤγουν ποδεᾶ†
zeta 101	Ζειρηνίς· Ἀφροδίτη ἐν Μακεδονίᾳ
zeta 102	ζειρόν· ποικίλον r. Sʹ s
zeta 103	ζεῖρος· εἶδος σταφυλῆς
zeta 104	ζειροφόρος· ὁ Ἅιδης παρὰ Ἀντιμάχῳ (frg. 98 Wyss) q
zeta 105	ζειροφόρους· ζωνοφόρους
zeta 106	ζέλλειν· βάλλειν Sʹ (r)
zeta 107	*Ζέλεια· πόλις Τροίας (Β 824) r	259 in vol. 2
zeta 108	ζέλκια· λάχανα. Φρύγες 〈καὶ ὁ πρασοειδὴς ἰχθὺς ζελκάνη〉 Sʹ
zeta 109	ζέμελεν· βάρβαρον Sʹ ἀνδράποδον. Φρύγες
zeta 110	ζέσις· θερμότης
zeta 111	ζέρεθρα· βάραθρα, ⸤κοῖλοι τόποι Sʹ
zeta 112	ζέσε ν· ἐθυμώθη. ὑπερεπόλασεν
zeta 113	Ζεῦ ἄν α· ὦ ἄναξ. κατ’ ἀποκοπήν (Γ 351)
zeta 114	ζεύγελα· διάβροχα ξύλα. καὶ τῶν βοῶν ἢ ἡμιόνων ζευκτά. καὶ τέμαχος ἐκ πλευρᾶς ἡλισμένης
zeta 115	*ζευγηλάτης· γεωπόνος AS
zeta 116	ζεῦγοι· βρόχοι ὀρνίθων
zeta 117	ζευγηλάτης· μεταβάτης. ἡνίοχος (Soph. frg. 559)
zeta 118	[ζευγήτης· μεταβάτης]
zeta 119	*ζευγύας· βοηλάτας
zeta 120	ζευγίσιον· τῆς ἐν Ἀθήναις πολιτείας τίμημα οὕτω καλούμενον. ἦν δὲ διῃρημένη ἡ πολιτεία εἰς τέσσαρα τιμήματα
zeta 121	ζεύγλας· ζυγοί, ἢ μέρη τοῦ ζυγοῦ. καὶ ζευκτῆρες ἱμαντόδεσμοι. καὶ τροπωτῆρες μεταφορικῶς. Εὐριπίδης Σκυρίαις (fr. 685)
zeta 122	*ζεύγλη· ζυγός A. ἢ τὸ ἄκρον τοῦ ζυγοῦ np, καθ’ ὃ ἐντίθησι τοὺς τραχήλους τὰ ζῷα ASvgn
zeta 123	*ζευγλόδεσμον· ὁ ἱμὰς τοῦ ζυγοῦ AS
zeta 124	ζεῦγος· πᾶν τὸ ἐζευγμένον. καὶ ὄχημα. καὶ ἐπὶ τριῶν, καὶ τεσ‐ σάρων ἔτασσον
zeta 125	ζεῦγος τριπάρθενον· Εὐριπίδης Ἐρεχθεῖ (fr. 357). καὶ Σοφο‐ κλῆς Σισύφῳ· Χαρίτων τριζύγων (fr. 502). Ἀριστοφάνης Ὥραις καταχρηστικῶς ἐπὶ τῶν τριῶν τὸ ζεῦγος ἔθηκε· ζεῦ‐ γος τρίδουλον· (fr. 576). παραδέδοται δέ, ὅτι καὶ τριζύ‐
5	γοις ἅρμασί τινες ἐχρήσαντο· καὶ ὅτι τάσσουσι τὸ ζεῦγος ἐπὶ γʹ καὶ δʹ
zeta 126	Ζευξαντίδαι· γένος ἰθαγενῶν παρὰ Ἀθηναίοις
zeta 127	ζευξίλεως· ζευκτὴς λαοῦ. ἢ ᾧ ὑπεζευγμένοι εἰσὶ λαοί. Σοφο‐ κλῆς Ἀνδρομέδᾳ (frg. 129)
zeta 128	ζεῦμαν· τὴν πηγήν. Φρύγες
zeta 129	Ζεὺς καταχθόνιος· ὁ Ἀΐδων, ἤγουν ὁ Ἅιδης
zeta 130	ζεύσασθαι· γεύσασθαι
zeta 131	ζεφύρια· ὑπηνέμια ᾠά	260 in vol. 2
zeta 132	ζεφυρίη· ἡ πνοὴ τοῦ ζεφύρου
zeta 133	*ζέφυρος· ἄνεμος, ὁ καλούμενος λίψ nps
zeta 134	[ζηβήνη· ὁλοσίδηρον ἀκόντιον]
zeta 135	*ζηλήμων· φθονερός n. ζηλότυπος (Avg)
zeta 136	ζηλοῖ· φθονεῖ. ἐρίζει. μισεῖ. μιμεῖται
zeta 137	ζηλοτυποῖ· ζηλοῖ
zeta 138	*ζηλοτυπία· ἐπὶ γυναικὸς ἀντιζήλου (Num. 5,15 ..) ASn
zeta 139	*ζηλότυπος· ὁ ἀντιζηλῶν ASn
zeta 140	*ζήλου· μίμου ASvgn. μεταδίωκε (Ps. 36,1)
zeta 141	ζηλῶ· μακαρίζω. Σοφοκλῆς Φιλοκτήτῃ ἐν Τροίᾳ (frg. 640)
zeta 142	ζηλῶ σε· μακαρίζω σε (Eur. Or. 1673) ASn. μιμοῦμαί σε
zeta 143	ζηλωτής· ἐρεθιστής. μιμητής
zeta 144	*ζηλωτός· μακαριστός (Eur. Or. 247 ..) ASvgn. r
zeta 145	ζημία· θυσία τις ἀποδιδομένη ὑπὲρ τῶν γινομένων ἐν Θεσμο‐ φορίοις
zeta 146	Ζηνὶ φόως ἐρέουσα· σημαίνουσα τῷ Διῒ τὸ τοῦ ἡλίου φῶς. Τρεῖς δέ εἰσι σημασίαι τοῦ φωτός· ἑωσφόρου, ἡμέρας, ἡλίου (Β 49)
zeta 147	ζητεῖν· βούλεσθαι. Ἀττικοί
zeta 148	Ζητήρ· Ζεὺς ἐν Κύπρῳ
zeta 149	ζητόρων· ζητούντων· γράφουσι δὲ ἔνιοι ζητητόρων
zeta 150	ζητρεῖον· τὸ τῶν δούλων κολαστήριον (Eupol. frg. 93). q. np
zeta 151	ζητρόν· τὸν δημόκοινον
zeta 152	[ζία· κριθή, ἢ σίτου γένος]
zeta 153	*ζιβύνη· ὁλοσίδηρον ἀκόντιον ἢ λόγχη ἢ σπάθη ἢ μάχαιρα (Isai. 2,4 ..) n
zeta 154	ζιβύνια· r λογχίδια μικρά
zeta 155	Ζιβυθίδες· αἱ Θρᾷσσαι, ἢ Θρᾷκες γνήσιοι
zeta 156	ζίγγος· ὁ τῶν μελισσῶν ἦχος r. Sʹ. ἢ τῶν ὁμοίων
zeta 157	ζίγλας· κῶλα
zeta 158	ζίγνις· ἡ χαλκὶς σαύρα
zeta 159	ζίεται· ζητεῖ r
zeta 160	ζιγνῶσαι· σκυθρωπάσαι Sʹ sp. r
zeta 161	ζίλαι· ὁ οἶνος παρὰ Θραιξί
zeta 162	*ζιραί· χιτῶνες ἀνάκωλοι (Xen. Anab. 7,4,4) AS
zeta 163	ζιτᾶνα· καταπύγονα	261 in vol. 2
zeta 164	ζοάσεις· σβέσεις
zeta 165	†ζόες· ζῇ
zeta 166	ζόασον· σβέσον
zeta 167	ζοάσω· σβέσω
zeta 168	ζόη· τὸ ἐπάνω τοῦ μέλιτος
zeta 169	ζοής· ἰσχυρός. ἢ σφοδρῶς πνέων
zeta 170	[ζοπαδασπίδας· λαθροφάγους]
zeta 171	ζόρξ· ἡλικία ἐλάφου, ἢ δορκάς
zeta 172	ζορωτέρα· ἀκρατεστέρα
zeta 173	ζούγωνερ· βόες ἐργάται. Λάκωνες
zeta 174	ζούϊον ἢ ζοῦον· θηρίον. ἢ ἐρυσίπελας
zeta 175	ζοῦσαι· δραχμαί
zeta 176	ζούσθω· ζωννύσθω
zeta 177	ζόφεον· μέλαν. σκοτεινόν
zeta 178	*ζοφερή· σκοτεινή r. As
zeta 179	ζοφοδορπίδας· σκοτόδειπνος, λαθροφάγος (Alcae. frg. 429 L.—P.) r. p
zeta 180	ζοφοειδές· σκοτοειδές (r)
zeta 181	ζοφομηνία· ὅταν κρύβηται ἡ σελήνη q
zeta 182	ζόφον ἠερόεντα· τὸν 〈ἐν〉 Ἅιδου τόπον ὁμιχλώδη (Ο 191). Λέγει δὲ ὁ ποιητὴς καὶ τὸ σκότος καὶ τὴν δύσιν ζόφον (Μ 240)
zeta 183	ζόφος· *σκότος Avgn, ἀχλύς, ὁμίχλη. δυσθυμία. δυσμή
zeta 184	ζυγά· τὰ ἐπιτιθέμενα τοῖς αὐχέσι τῶν ζώων r καὶ οἱ πήχεις τῶν κιθαρῳδικῶν ὀργάνων, εἰς οὓς οἱ κόλλοπες ἐνίενται 〈ἔστι δὲ ἐν τῇ 〈ἐνάτῃ〉 τῆς Ἰλιάδος (187). καὶ τὸ κατὰ μετώπου 〈ἐν〉 τοῖς χοροῖς 〈καὶ〉 τοῖς στρατιωτικοῖς τάγμασι〉
zeta 185	ζύγαινα· βοῦς θηλεία καὶ ἰχθὺς ποιός. [ἔστι δὲ ἐν τῇ τῆς Ἰλιάδος καὶ τὸ κατὰ μετώπους τοῖς χοροῖς τοῖς τραγικοῖς τάγμασι]
zeta 186	ζύγαστρον· κιβώτιον r
zeta 187	*ζύγαστρον· κιβωτός n p, σορός n †ζυγός (Soph. Trach. 692)	262 in vol. 2
zeta 188	ζυγείς· γαμήσας (Eur. Phoen. 338?)
zeta 189	Ζυγία· ἡ. Ἥρα καὶ εἶδος κώπης
zeta 190	Ζύγιος· Ζεύς. καὶ ὁ ὑπὸ ζυγὸν ἵππος. καὶ ὁ τρίτος ἐρέτης
zeta 191	†ζυγηλεῖ· μύει. †ὁρμᾷ. σκυθρωπάζει
zeta 192	ζυγόδεσμον· ὁ ἱμὰς τοῦ ζυγοῦ, ὃν ἔνιοι ζυγοδέτην (Ω 270)
zeta 193	*ζυγομαχεῖν· τὸ τοῖς οἰκείοις διαφέρεσθαι ASvn. ἢ ἀπλη‐ στεύεσθαι A
zeta 194	*ζυγόεις· βότρυς (ns)
zeta 195	*ζυγώθρισον· ζύγωσον. ἢ κινήσας διάστησον (p)
zeta 196	ζυγός· τρυτάνη τοῦ ζυγοῦ. καὶ ὁ περικείμενος ἱμὰς τοῖς δακτύ‐ λοις ἐπὶ τῶν σανδαλίων
zeta 197	*ζυγούμενον· ἐξισούμενον (An) S
zeta 198	ζυγοφορούμενον· ἐν ζυγῷ σταθμιζόμενον
zeta 199	ζύγωνερ· τοὺς ἐργάτας βοῦς. Λάκωνες
zeta 200	ζυγώσω· δαμάσω. κλείσω. καθέξω. Αἰσχύλος Κίρκῃ σατυρικῷ (fr. 115)
zeta 201	ζύθιον· 〈ἐξ〉 ἀλφίτου πόσις r
zeta 202	*ζύθος· οἶνος ἀπὸ κριθῆς γινόμενος r. AS
zeta 203	†ζυγητή· ἡ κλείς
zeta 204	ζύμη· φύραμα
zeta 205	ζυμίης· ἄρτος. Ἀθήνησι ζυμίτης ἄρτος οὕτως καλεῖται
zeta 206	ζωάγρια· λύτρα θανάτου, ζωῆς ἀγρεύματα, καὶ οἷς ζωὴ ἀγρεύεται. ὅθεν καὶ κρεάγρα καὶ πυράγρα, οἷς λαμβάνεται †ὁδοῖς πῦρ, κρέα
zeta 207	*ζωάγρια τίνειν· τὰ ὑπὲρ ζωῆς †παρεχόμενα δῶρα παρέχειν (Σ 407) An
zeta 208	*ζωαρκές· ἀρκοῦν πρὸς ζωήν r. ASvgn
zeta 209	*ζωᾶς· ζωῆς (Eur. Med. 976) ASpb
zeta 210	ζώγη· εἶδος βοτάνης
zeta 211	ζωγορίτης· ὁ ὀπὸς τοῦ ὀποβαλσάμου
zeta 212	ζώγρει· ζῶντα λάμβανε, ἄγρευε (Ζ 46)
zeta 213	*ζωγρεῖ· ζῶντας λαμβάνει ASvg
zeta 214	ζωγρεῖται· ζῶν πιάζεται, λαμβάνεται
zeta 215	*ζωγρήσεται· †ζωογονήσεται (Deut. 20,16 v. l.) AS	263 in vol. 2
zeta 216	ζωγρία· θῆκαι νεκρῶν r
zeta 217	*ζωγρίαν· ζῶντας ..(Deut. 2,34) A
zeta 218	ζωή· ἡ πρὸς τὸ ζῆν χορηγία
zeta 219	ζῶγρον· ἐγρήγορον (s)
zeta 220	ζῶγρος· τόπος ἐν ᾧ θηρία ἐμβάλλεται
zeta 221	ζωγύς· [ἢ ζωτύς] θώραξ n 〈λαγαρόσ〉
zeta 222	ζωδιωτὸς χιτών· 〈ὁ ποικίλοσ〉 r
zeta 223	ζωή· τὸ μέλιτι ἐφιστάμενον καὶ τῷ γάλακτι, ὃ καλεῖται γραῦς. καὶ ἡ πρὸς τὸ ζῆν χορηγία. ἢ χρόνος τοῦ εἶναι
zeta 224	ζωήν· οὐσίαν (ξ 208)
zeta 225	ζωθάλμιον· ζώσιμον. ⸤βιώσιμον r.
zeta 226	ζωπυρεῖ ν· θάλλειν ποιεῖν
zeta 227	[ζώιλλο ς· στρόφη]
zeta 228	*ζῶμα· θώραξ g. χιτών (Δ 187) q
zeta 229	ζῶμα φαεινόν· τὸν χιτῶνα. ἀπὸ τοῦ ζώννυσθαι. ἄλλοι τὸν θώρακα, οἱ δὲ 〈κυρίωσ〉 ζῶμα (ξ 482)
zeta 230	ζωμεύματα· ὑποζώματα, σχοινία κατὰ μέσην τὴν ναῦν δεσ‐ μευόμενα (Ar. Equ. 279)
zeta 231	ζωμήρυσις· ζωμάρυστρον
zeta 232	ζωμίλη· ἄνηθον r
zeta 233	ζώνας τε συλλαβὰς πέπλων· ἀντὶ τοῦ αἷς ζώννυμαι καὶ τοὺς πέπλους συλλαμβάνω (Aesch. Suppl. 457)
zeta 234	ζώνη· ὁ ὑπὸ τὴν γαστέρα τόπος (Β 479) r καὶ ὁ τόπος, 〈εἰσ〉 ὃν ζωννύμεθα. καὶ τοῦ θώρακος ἡ λεγομένη θωρακοζώνη (Λ 234)
zeta 235	Ζώϊλος· ὄνομα κύριον r
zeta 236	*ζώνιον· γυναικεῖον ζῶμα ASn
zeta 237	*ζώννυσθαι· καθοπλίζεσθαι (Λ 15) r. vgn
zeta 238	*ζωννύσκετο μίτρην· ζωννύσκετο τὴν χαλκῆν λεπίδα (Ε 857) An
zeta 239	ζωνογάστορες· οἱ τὰς γαστέρας ζωννύμενοι r
zeta 240	ζώντειον· τὸν μύλωνα, οἷον ζεώντειον, ὅπου τὰς ζειὰς ἔκοπτον
zeta 240	(Ar. frg. 93) qr	264 in vol. 2
zeta 241	ζωογόνος· ζωοποιός r
zeta 242	*ζωοδότειρα· ζωὴν παρέχουσα (ASvg) rp
zeta 243	*ζωόν· ζῶντα (Ε 515) ASn
zeta 244	ζώοντες· ζῶντες (Ζ 138)
zeta 245	ζωοπώλας· ὁ τὰ ἱερὰ ζῶα πιπράσκων. καὶ ὁ τόπος ζωο‐ πώλιον
zeta 246	*ζωοτρόφος· ζωοποιοῦσα AS (r)
zeta 247	ζωοφθόρος· καὶ σαλαμάνδρα q. καὶ ἀγγεῖον νεκροῦ
zeta 248	ζώπισσαν· τὴν ξηρὰν ῥητίνην
zeta 249	ζωπύρα· βοτάνη, ὑπὸ ἐνίων κλινοπόδιον. ἢ *⸤ἀνθρακιά AS. [φυσητῆρα]
zeta 250	*ζώπυρα· φυσητῆρας ASvgn ζωτικὰς ὅθεν οἱ χαλκευταὶ τὸ πῦρ ἐκφυσῶσι (4. Macc. 8,13) vg
zeta 251	*ζωπυρεῖ· ἀναζῆν ποιεῖ r. ASvgn
zeta 252	ζωπυρήσεις· ἐκκαύσεις (Ar. Lys. 682)
zeta 253	ζωπυροῦν· ἐξάπτειν ποιεῖν
zeta 254	Ζωπύρου τάλαντα· Κρατῖνος ἐν Πυλαίᾳ (fr. 176). Ζώπυρος ὁ Πέρσης, βασιλεῖ χαριζόμενος, μαστιγώσας ἑαυτόν, τῆς ῥινὸς καὶ τῶν ὤτων ἀφελόμενος, εἰσελθὼν εἰς Βαβυλῶνα, προὔδωκε τὴν πόλιν
zeta 255	ζωρόν· ἄκρατον (r)
zeta 256	ζωρός· ἐνεργής. ταχύς S
zeta 257	ζωρότερον· *ἀκρατότερον Avgn. ἔνιοι δὲ τάχιον, καὶ ἄμεινον ἐπιστρεφέστερον νοεῖν (Ι 203)
zeta 258	ζώσατο· τὴν ζώνην περὶ τὴν ὀσφὺν ἔσφιγξε. κατὰ γὰρ τοὺς Ὁμήρου χρόνους οὐδέποτε γυμνοὶ ἠγωνίζοντο, ἀλλ’ ἀπὸ τῆς ιεʹ Ὀλυμπιάδος (ς 67)
zeta 259	*ζωστάς· ζώνας N
zeta 260	*ζῶς· ζῶντας (Ε 887) ASbp
zeta 261	Ζώστειρα· Ἀθηνᾶς ἐπίθετον ἐν Βοιωτίᾳ
zeta 262	Ζωστήρ· *ᾧ ἐπάνω τοῦ θώρακος ἐχρῶντο gp. ζώνη, ζῶμα. περίζωμα, τὸ ἀπὸ τῶν μηρῶν καὶ μέχρι τῶν βουβώνων συ‐ ζευγνύμενον τῷ θώρακι (Δ 132 ..). καὶ Ἀπόλλων παρὰ Ἀθη‐ ναίοις. καὶ τόπος, ἔνθα Λητὼ ἐλύσατο τὴν ζώνην. καὶ τὸ
5	φῦκος	265 in vol. 2
zeta 263	ζῶστρα· τὰ ζώματα, καὶ ζώνας. ἢ χιτῶνας ζωστούς, ἢ χλαίνας ἀνδρείους. τινὲς δὲ τὰ ⸤ἐνδύματα (ζ 38) p
zeta 264	Ζωτεάτας· Ἀπόλλων ἐν Ἄργει, ἀπὸ τόπου
zeta 265	Ζωτελιστής· Ἀπόλλων ἐν Κορίνθῳ
zeta 266	ζωτικός· οἷός τ’ ἐνεργεῖν
zeta 267	*ζωυφίοις· μικροῖς ζώοις. ἢ κνωδάλοις. ἢ πτηνοῖς. ἢ σφηξίν ASn
zeta 268	*ζωροπόται· μεθυσταί. ⸤ἀκρατοπόται (Greg. Naz. c. 1, 1, 7, 77) rN
zeta 269	*ζωώσας· ζωοποιήσας vgp. r	266 in vol. 2
eta 1	Ἦ· ψιλούμενον καὶ περισπώμενον σύνδεσμον δηλοῖ παραπλη‐ ρωματικὸν ἴσον τῷ δή. καὶ ἀντὶ ἀπορηματικοῦ τοῦ ἆρα. καὶ ῥῆμα ἴσον 〈τῷ〉 ἔφη· ἦ ....... Ὅμηρος μὲν ἐπὶ προειρημένοις λόγοις ἐπιφέρει τὸ ἦ δηλοῦν τὸ ἔφη
eta 2	ἢ· ψιλούμενον καὶ βαρυνόμενον δηλοῖ σύνδεσμον διαζευκτικόν, καὶ συναπτικὸν 〈ἴσον〉 τῷ εἰ
eta 3	ἣ· δασυνόμενον καὶ βαρυνόμενον ἄρθρον θηλυκὸν προτακτικόν· καὶ ἀντωνυμίαν ἀναφορικήν· καὶ σύναρθρον τρίτου προσώπου ἀπὸ συζυγίας τῆς ἐμή, σή, δηλοῖ
eta 4	ᾗ· δασυνόμενον καὶ περισπώμενον ἄρθρον θηλυκὸν ὑποτακτικὸν δοτικῆς πτώσεως σημαντικόν· ἢ καὶ ἀντωνυμίαν σύναρθρον τρίτου προσώπου ἀντὶ τοῦ ἑῇ
eta 5	ἥ· ἥτις (Α 2 ..)
eta 6	ἦ· εἶπεν. ἀληθῶς, ὄντως. *ἦ· γένηται Avg. ἢ ἔφη. ἤμην A
eta 7	ἦα· ἤμην r καὶ ἐγενόμην. *ἢ ἦλθον ASvg. ἢ ὑπῆρχον rn (Ε 808)
eta 8	ἦαρ· αἷμα. ψυχή r. Ss
eta 9	*ἥατο· ἐκαθέζοντο (Γ 149) ASvg
eta 10	*ἡβᾷ· ἀκμάζει (Eur. Or. 696) ASvgn
eta 11	ἠβαιόν· *μικρόν g, οἷον ἄβαιον, 〈οὗ〉 οὐκ ἔστιν ἐπιβῆναι διὰ σμικρότητα. ἢ ὀλιγοχρόνιον (Β 380) τὸ δὲ αὐτὸ δηλοῖ καὶ τὸ βαιόν
eta 12	ἡβᾶν· *ἀκμάζειν r. A, νεάζειν. εὐωχεῖσθαι, μεθύσκεσθαι
eta 13	*ἡβάσκοντες· ἐκ δευτέρου νεάζοντες n, ἢ αὐξάνοντες (Greg. Naz. c. 1, 2,1, 291) g
eta 14	ἥβη· *νεότης, ἀκμή· r, AS καὶ δ’ ἔχει ἥβης ἄνθος (Ν 484) ⸤καὶ ἡ θεός· r. μετὰ δέ σφισι πότνια Ἥβη (Δ 2). ἔστι δὲ Διὸς καὶ Ἥρας θυγάτηρ, γυνὴ Ἡρακλέους. καὶ ἀκολασία. καὶ
eta 14	ἄμπελος	267 in vol. 2
eta 15	*ἡβήσας· τριχώσας (τ 410) ASvg
eta 16	ἡβητής· ἀκμάζων r, νεανίας, ἧλιξ
eta 17	ἠβολεῖν· †ἀργεῖν p
eta 18	ἡβητήρια· ἑστιατήρια. ⸤καταλύσεις (p)
eta 19	ἤβολον ἦμαρ· καθὸ ἀπαντῶσιν εἰς ταὐτόν. ἢ εὔκαιρον. ἱερόν (Callim.? frg. 767 Pf.)
eta 20	*ἡβόωντα· ἀκμάζοντα (Ι 446) Ags
eta 21	*〉η βρέτας· ἀνδρὸς ἄγαλμα, ξόανον ASvg
eta 22	*ἡβώοιμι· ἀκμάζοιμι (Η 157) r. ASn. [ἀκμάσεσιν]
eta 23	ἡβώωσα· ἀκμάζουσα, θάλλουσα (ε 69)
eta 24	ἠγάζοντο· ἐθαύμαζον
eta 25	*ἠγαθέοισι· τοῖς πάνυ θείοις (Greg. Naz. c. 2,2,7,5) T(g)
eta 26	ἠγάθεον· ἄγαν θεῖον r. εὔδαιμον, μακάριον (Ζ 133)
eta 27	ἠγαλέον· κολοβόν. κατεαγός. κοῖλον. εὔθλαστον
eta 28	ἠγάλλοντο· ἐγαυρίων (Hdt. 1, 143,3)
eta 29	ἠγάμην· ἀπεδεξάμην (Plat. rep. 2, 367 e?)
eta 30	ἠγάνεα· πέμματα τὰ ἀπὸ τηγάνου
eta 31	ἠγανές· καθαρόν. νέον
eta 32	ἠγάνεος· νεανίσκος
eta 33	η γάρ· τί δέ. αὕτη γάρ. *⸤ὄντως γάρ n
eta 34	ἢ γὰρ 〈ἄν〉· ἐπεὶ ἄν (Β 242)
eta 35	ἦ γάρ κεν δειλός· ὄντως 〈γὰρ ἂν〉 δειλός (Α 293) n
eta 36	ἦ γάρ με· ὄντως γάρ με (Α 355)
eta 37	ἦ γὰρ ὀΐομαι· ὑπολαμβάνω γάρ (Α 78)
eta 38	ἠγάσατο· ἐξεπλάγη (Γ 181)
eta 39	ἠγαλλιάσατο· ...... (Ps. 16,9)
eta 40	ἠγάσθη· ἐθαύμασεν. †ἐχάρη. δυσηρέστησεν
eta 41	ἤγαστο· ἐνεμέσησεν, ἐφθόνησεν, ὠργίσθη. ἐθαύμασεν. ἐνετράπη
eta 42	ἠγγυᾶτο ὁ λαμβάνων [ἤγετο]
eta 43	ἥ γε· αὕτη (Α 496) n. ἥτις
eta 44	[ἠγειρέθοντο· συνηθροίζοντο. ἀνήγοντο]
eta 45	ἡγεῖ· ἄρχεις
eta 46	*ἤγειρεν· ἀνέδειξεν n, ἀνέστησεν (Luc. 1,69) g
eta 47	ἡγεῖσθαι· δοκιμάζειν. δοκεῖν
eta 48	*ἡγείσθην· ἦρχον (Β 731 ..) ASn
eta 49	*ἡγεῖτο· ηὐθέντει A, ἦρχεν (Sap. 7,12) Avgn	268 in vol. 2
eta 50	ἡγέμαχος· πολέμαρχος
eta 51	*ἦγέ μιν· ἤγαγεν αὐτόν ASvg
eta 52	ἡγεμονεύεσθαι· ἄρχεσθαι (Thuc. 3, 61,2)
eta 53	Ἡγεμόνη· Ἄρτεμις. καὶ Ἀφροδίτη. καὶ ναῦς τις οὕτω καλεῖται
eta 54	*ἡγεμονικόν· ὁ νοῦς r. ASvgn
eta 55	ἡγεμών· ἄρχων rq. ὁδηγός
eta 56	*ἦγεν· ἔφερεν (Τ 273) AS
eta 57	ἡγεόμην· ἡγούμην n, ἠρχόμην (Ε 211)
eta 58	*ἠγερέθοντο· ἠγείροντο A. συνηθροίζοντο (Β 304) r Sb
eta 59	*ἠγερέεσθαι· συναθροίζεσθαι (Κ 127) r. Anps
eta 60	ἤγερθεν· συνηθροίσθησαν (Α 57) N
eta 61	*ἡγεσίης· ὁδηγίας (Greg. Naz. c. 2,2,7,320) (r) g (p)
eta 62	ἤγεσθ’ ἀεί· ἐφέρεσθ’ ἀεί
eta 63	ἤγετο· ἦρχεν. ἤρξατο
eta 64	ἡγήλασαν· συνήγαγον
eta 65	ἡγηλάζει· ἄγεται. ἐλαύνει. ἐπιμελεῖται. θεραπεύει. ἄγει (ρ 217)
eta 66	ἡγηλάζειν· ἄγειν. ἐλαύνειν
eta 67	ἡγήσατο· ἦρξεν. ὁδηγὸς ἐγένετο (Α 71)
eta 68	ἡγητηρία· παλάθη σύκων· ἐν γὰρ τῇ ἑορτῇ [παρὰ] Πλυντη‐ ρίων φέρουσι παλάθην συγκειμένην ἐξ ἰσχάδων διὰ τὸ τοὺς αὐτόχθονας ἥμερον καρπὸν φαγεῖν πρῶτον τῶν σύκων· παρὰ τὸ ἡγήσασθαι οὖν τῆς τροφῆς κέκληται ἡγητηρία
eta 69	ἡγητήρ· ἡγεμών r. ἄριστος
eta 70	ἡγήτορες· ἡγεμόνες. βασιλεῖς (Β 79 ..). ὁδηγοί. ἄρχοντες
eta 71	*[ἠγιᾶτο· ἐνεκάλει] A
eta 72	*[ἡγιλάζει· διάγει] A
eta 73	ἠγίνεον· ἦγον (Σ 493) S
eta 74	ἠγκάζοντο· ἐλάμβανον (Ρ 722)
eta 75	ἠγλαϊσμένον· φωτεινόν, ⸤λαμπρόν r
eta 76	ἠγμένο ς· τεθηρευμένος. πειθήνιος
eta 77	ἠγμένου ς· ἀγομένους
eta 78	*ἡγνικότε ς· καθαρίσαντες (1. Petr. 1,22) ASvg
eta 79	ἠγνόει· ἠπείθει. ἠγανάκτει
eta 80	ἠγνοίεις· ἠπείθεις
eta 81	ἠγνοίησεν· ἠπείθησεν r. *⸤ἠγνόησεν n. ὡς [ἔφαθ’] Ἕκτωρ
eta 81	δ’ οὔτι θεᾶς ἔπος ἠγνοίησεν (Β 807)	269 in vol. 2
eta 82	*ἤγνωσεν· ὠδυνήθη
eta 83	†ἤγομεν· ηὔξομεν
eta 84	ἠγόν· κατεαγός
eta 85	ἠγωνίασεν· ἐφοβήθη r
eta 86	ἤγοντο· ἐλαύνοντο
eta 87	ἠγόμην· διῆγον. Σοφοκλῆς Θυέστῃ δευτέρῳ (frg. 233)
eta 88	*ἠγόρευεν· ἐδημηγόρει (Eur. Or. 898 ..) AS
eta 89	*ἠγορόωντο· διελέγοντο (Δ 1) ASgN
eta 90	ἡγοῦ· παρακελευστικῶς· ἄρχε, ἡγεμόνευε, διάκρινε
eta 91	ἡγοῦμαι· ἡγεμονεύω r. νομίζω p, ὑπολαμβάνω r, λογίζομαι (p). προκρίνομαι
eta 92	ἤγουν· ἤτοι r. ἤγουν [ἠγοδαίμων βʹ]
eta 93	*ἤγρετο· ἠγέρθη (Β 41?) ASgn
eta 94	*ἠγροικισάμην· ἀγροίκως ἔπραξα ASvgn
eta 95	*ἥδω· εὐφραίνω. ⸤τέρπω AS
eta 96	[ἠδαίμω ν· αἰγιδίων]
eta 97	ἠδ’ αἰγῶν· αἰγιδίων. [ἠδαιμόνουν] (Α 41)
eta 98	ἠδ’ ἄκρας· καὶ τὰς ἐξοχάς
eta 99	ᾗ δ’ ἄν· ᾗτινι δὲ ἄν
eta 100	ἠδαξήσατο· ἐκνήσατο
eta 101	ἠδάφωται· κατῴκισται
eta 102	ἠδέ· ἀντὶ τοῦ καί r ἠδ’ ἀλλοίῳ ἐπὶ ἔργῳ (Δ 258) καὶ *⸤αὕτη n. ἔφη δή.
eta 103	ᾔδε α· ᾔδειν, ⸤ἐπιστάμην (Ξ 71) S
eta 104	*ἠδὲ βίηφι· τῇ αὐτοῦ ἰσχύι (Μ 256 ..) ASn
eta 105	ᾔδεε· ᾔδει, ἠπίστατο vnS. ᾔδεε μαντοσύνας (Β 832) [ἢ μάται]
eta 106	*ᾔδεες· ᾔδεις AS
eta 107	*ἥδει· τέρπει Avg
eta 108	ἢ δεῖ χελώνης κρέα φαγεῖν, ἢ μὴ φαγεῖν· τῆς χελώνης ὀλίγα κρέα βρωθέντα στρόφους ποιεῖ, πολλὰ δὲ καθαίρει· ὅθεν τὴν παροιμίαν [Δήμων φησὶ] λέγεσθαι
eta 109	*ἠδ’ ἐπίκουροι· καὶ βοηθοί (Β 815 ..) AS
eta 110	ᾔδεσαν· ἠπίσταντο, ἐγίνωσκον
eta 111	ᾐδέσθη· ἐνεθύμησεν
eta 112	*ἥδεται· εὐφραίνεται vg, τέρπεται (Or. 1523) ASvg	270 in vol. 2
eta 113	*ἠδὲ τοκήων· καὶ τῶν γονέων (Γ 140) AS
eta 114	ἤδη· ἐπὶ μὲν παρῳχημένου χρόνου ἀορίστου· ἤδη γάρ ποτ’ ἐγὼ καὶ ἀρείοσιν ἠέπερ ὑμῖν (Α 260), ἐπὶ δὲ ἐνεστῶτος· ἤδη γὰρ νῦν ἔλπομ’ Ἄρηΐ γε πῆμα τετύχθαι (Ο 110)
eta 115	ἦ δή· ἀληθῶς δή n. καὶ 〈δή〉 (Α 573)
eta 116	*ἢ δηθὰ στρεύγεσθαι· 〈ἢ〉 ἐπὶ πολὺ ἀναβάλλεσθαι (Ο 512) AS
eta 117	*ἤδη μοι· πρὸ τούτου μοι (Ζ 361) AS
eta 118	ἠδημόνησεν· ἐξεκάκησεν
eta 119	*†ἠδημόνως· αἰδεσίμως ASs
eta 120	*ᾔδησθα· ᾔδεις (τ 93) SN
eta 121	ἡδέα· γλυκέα
eta 122	ἠδίκησεν· ἔβλαψεν
eta 123	*ἠδικηκότες· ἀδικήσαντες As
eta 124	*ἠδίκτον· συνδοκτικόν ASgh
eta 125	*ἡδίονος· ἡδυτέρας AS
eta 126	*ἥδιστα· ἡδέα r. ἡδέως r. ASg. εὐθύμως. ⸤γλυκέως. ἢ κατα‐ θύμιον A
eta 127	*ἡ δόκωσι ς· ἡ στέγη (Eccl. 10,18) ASvg
eta 128	*ἠδολέσχουν· ἐμερίμνων g. ἐμελέτων r (Ps. 76,7)
eta 129	ἥδομαι· τέρπομαι. ἐσθίω
eta 130	*ἡδονή· ἐπιθυμία r. ASvgn
eta 131	*ἥδονται· τέρπονται ASg
eta 132	*ηδος· ἡδονή. καὶ ὄφελος (Σ 80) ASvgn. καὶ ἔφη ἐκεῖνος A. καὶ ὄξος S
eta 133	*ἠδ’ ὥς· κατὰ τοῦτο δέ, οὕτως.
eta 134	〈ἦδος·〉 ὠφέλημα. ἥδυσμα, ἀπὸ τοῦ ἔδειν· τινὲς δὲ ἡδονήν (Α 576 ..) καὶ ὄξος
eta 135	ἥδρασα· ἐθεμελίωσα, *ἐστήριξα (ps), ἔπηξα (Greg. Naz. c. 2,1,34,7)
eta 136	*ηδω· ἶρις, ἤγουν ⸤τόξον (Iob 36,30) p
eta 137	*ἡδυεπής· ἡδυλόγος (Α 248) vgn
eta 138	*ἡδυεποῦς· τοῦ γλυκεροὺς λόγους ἔχοντος A
eta 139	ἡδύκωμος· εἶδός τι ᾠδῆς
eta 140	ἡδυλίσαι· συνουσιάσαι
eta 141	ἡδυλισμός· συνουσία	271 in vol. 2
eta 142	ἥδυμον· ἡδύ. εὐῶδες. ⸤τερπνόν s
eta 143	ἡδυγέω ν· ὁ σικυός
eta 144	*ἡδυνθεί η· γλυκανθείη (Ps. 103,34) ASvg
eta 145	ἡδυντῆρες· οἱ ἅλες. Ἐρατοσθένης (frg. 53 Strecker)
eta 146	ἡδύοσμος· ὁ ἀρωματίτης κάλαμος r
eta 147	†ἡδύπημα· ὁ θάνατος
eta 148	ἡδυπαθεῖ· μιαίνεται ἡδονῇ
eta 149	*ἡδυπαθής· φιλήδονος r. ASvgn. πάθει χαίρων ASg, καὶ ἡδό‐ μενος τῷ πάθει
eta 150	*ἡδυπαθῶν· ἐν ἡδονῇ ὤν AS
eta 151	ἡδυπνοΐς· 〈εὐώ〉δης πόα. καὶ ἡ λιβανωτίς
eta 152	ἡδύπνουν· νεογνὸν καὶ ἁπαλὸν πρόβατον γαλαθηνόν, τὸ μήπω πόας γευσάμενον, †η ὁ Ρέμων †φησὶν ὑπὸ τοῦ Πυθίου κληθῆναι
eta 153	ἡδυποτίς· ἔκπωμα ποιόν. καὶ τὸ κρόμμυον
eta 154	ἡδύραβδον· κινάμωμον r. s
eta 155	*ἡδύς· γλυκύς r. g
eta 156	ἡδύσματα· ἀρτύματα (Exod. 30,23 ..) (r. ps)
eta 157	*ἡδυσμός· ἡδύοσμος (Exod. 30,34) AS
eta 158	†ἡδύτεραι· αἱ τρυγόνες
eta 159	*ᾖε· ἤϊε. (Μ 371) A
eta 160	ἥττω· ἥσσω [ἥτις αὐτόν]
eta 161	ἦες· ὑπῆρχες
eta 162	ἠέ· βαρυνομένης μὲν τῆς προτέρας ἀντὶ τοῦ ἤ σύνδεσμον δηλοῖ διαζευκτικόν· ἠὲ διατμῆξαι κοῖλον δόρυ (θ 507) περισπωμένης δὲ ἀπορηματικὸς ἔσται σύνδεσμος· ἦ ἑκὼν μεθιεῖς (δ 372)
eta 163	ἠέα· ἀγαθά
eta 164	ᾔει· ἐπορεύετο, ἤρχετο (Κ 286)
eta 165	ἠείδετο· ὡμοιοῦτο
eta 166	ἠεῖδος· πνῖγος
eta 167	ἠείδεν· ἐγίνωσκεν
eta 168	ἤεικτο· ὡμοίωτο (δ 796 ..)
eta 169	ἤειρεν· ἐβάσταζεν
eta 170	ἠέλδεται· ἱμείρεται (ο 66)
eta 171	†ἠελέεσσιν· ἀντὶ τοῦ ἐλεοῦσιν
eta 172	ἠέλμεθα· συνήμμεθα	272 in vol. 2
eta 173	*ἠὲ κολοιῶν· ἢ τῶν κολοιῶν (Ρ 755). εἶδος ὀρνέου A, καὶ ἰχθύος
eta 174	*ἠὲ κροσσόν· πέζαν AS
eta 175	ἠελίοιο πύλας· τοὺς κύκλους, δι’ ὧν τὰς πορείας ποιεῖ ὁ ἥλιος (ω 12). οἱ δὲ ἀλληγορικῶς τοὺς ὀφθαλμούς (Pythag.)
eta 176	ἠελίου αὐγή· ὁ φωτιζόμενος ὑπὸ τοῦ ἡλίου τόπος (Θ 480 ..). ὁμοίως δὲ ἔχει καὶ τοῦ πυρός 〈αὐγή〉 (Ι 206 ..)
eta 177	*ἠέ μιν· ἢ αὐτόν (Χ 175) ASn
eta 178	*ἦεν· ἦν, ὑπῆρχεν (Α 381 ..) gS
eta 179	ἠέξετο· ηὔξετο
eta 180	ἢ ἔπει· ἢ λόγῳ (Α 395)
eta 181	ἠέ πῃ· ἤ πῃ, ἤ που (Ζ 378)
eta 182	*ἡ ἐπιοῦσα· ἡ αὔριον ἐρχομένη (Prov. 27,1) A
eta 183	ἠέρα· ἀορασίαν. ὁμίχλην. σκοτίαν (Θ 50) r
eta 184	*ἠερέθοντο· μετεωρίζοντο AS, ἐκρεμῶντο (Β 448 v. l.) A
eta 185	ἠέρθη· ἠγέρθη. ὥρμησεν
eta 186	*ἠέρι· ἀορασίᾳ AS. ἀέρι (Γ 381) Avgn
eta 187	*ἠερίη· ἑωθινή, ὀρθρινή (Α 497) AS. [βλάβη]
eta 188	ἠέριοι· ὀρθρινοί (ι 52) (r)
eta 189	ἠέριον· μέγα. ⸤λεπτόν. μέλαν r
eta 190	ἠερέθοντα ι· μετέωροί εἰσιν N, εἰς ἀέρα αἴρονται. ἢ ⸤ἐρεθί‐ ζονται N. ὁρμῶσιν. [ἀθροίζονται]. αἰωροῦνται. πλανῶνται (Γ 108)
eta 191	ἠερέθοντο· ᾐωροῦντο. καὶ τὰ ὅμοια (Β 448 v. l.)
eta 192	†ἠέρεθον γάρ· εἰς ἀέρα διαίρονται
eta 193	ἠεροειδέα· μέλανα. ἢ ἀναπεπταμένον. σκοτεινόν (Ψ 744)
eta 194	ἠεροειδές· ἀερῶδες. μέγα. διὰ τοῦ ἀέρος ἔκτασιν τῶν ὀφθαλμῶν μηδενὸς ἐμποδίζοντος, ὥστε καὶ τὰ διεστῶτα ἐκ πολλοῦ ὁρᾶν (Ε 770). δηλοῖ δὲ καὶ τὸ ζοφῶδες, καὶ σκοτεινόν, καὶ ἀερῶδες τῇ χροιᾷ
eta 195	ἠερόεν· ἀερῶδες. σκοτεινόν r
eta 196	ἠερόεντα· σκοτεινόν n. ἀερώδη (Θ 13) Sn
eta 197	ἠεροποίναν· ἐπιτιμῶσαν ...
eta 198	ἠερόπομπα· κατὰ τὸν ἀέρα φαινόμενα (r)
eta 199	ἠαροπότης· αἱμοπότης r	273 in vol. 2
eta 200	ἠεροφοῖτις Ἐρινύς· ἡ ἐν τῷ ἀέρι φοιτῶσα, ἢ ἀέρα ἠμφιεσμένη, ἢ ἀοράτως φοιτῶσα, ἢ ἀεροπλάνος. οἱ δὲ ὅτι ἐν Ἅιδου ἐν σκοτίᾳ (Ι 571 ..)
eta 201	ἠεροφώνων· μεγαλοφώνων. πληρούντων φωνῆς τὸν ἀέρα (Σ 505)
eta 202	ἤερτο· ἐκρέματο
eta 203	ἠερτίζων· αἴρων
eta 204	a) ἠέρχαται· 〈καθειργμένοι ἦσαν b) ἤισκε·〉 ὡμοίωται
eta 205	*ᾔεσαν· ἐπορεύοντο ASvg, ἤρχοντο AS
eta 206	ἠέ τευ· ἤ τινος (Ν 252)
eta 207	ἠέ τῳ· ἤ τινι (Ν 327)
eta 208	†ἠέψεα· οἱ δὲ γήτεια καρτά
eta 209	Ἤζακας· γένος στικτὸν παρὰ Πάρθοις
eta 210	ἠζάνθη· ἐξηράνθη S
eta 211	ἤην· ἦν, ἤμην (Λ 808)
eta 212	ἠήρ· ὁμίχλη (Hippocr. aer. loc. 5 ..)
eta 213	ἠή· τὶ ἐπίφθεγμα
eta 214	*ἠθάδες· συνήθεις (ASvgn). τιθασοί (Eur. Andr. 818)
eta 215	*ἠθάς· τιθασός S. γνώριμος r, συνήθης r. S
eta 216	ᾔθετο· ἐπεκαίετο. ἐμελαίνετο
eta 217	ἤθε· μακάρι. ὄφελον
eta 218	ἤθεα· τοὺς συνήθεις τόπους, καὶ διατριβάς (Ζ 511)
eta 219	〉ήθεα διφῶν· ὄστρεα ζητῶν (Π 747)
eta 220	ἠθεῖ’· προσφώνησις νεωτέρου ἀδελφοῦ πρὸς πρεσβύτερον. οἱ δὲ ἄδελφε, ἥδιστε, φίλτατε (Ζ 518)
eta 221	ἠθεῖε· ὦ θεῖε, ὦ θαυμάσιε (Κ 37)
eta 222	ἠθείη· ὡραία
eta 223	ἠθεῖος· ἀδελφός. συγγενής. φίλος. ἢ καὶ πατρὸς ἀδελφός. ἢ ⸤σεπτικὴ προσαγόρευσις πρὸς πρεσβύτερον (p) ....
eta 224	ἠθικῆς φιλοσοφίας· διορθωτικῆς ἠθῶν
eta 225	ἠθικόν· κατηχητικόν r
eta 226	ᾗ θέμις· ὡς δεῖ, ὡς δίκαιον, ὡς πρέπει, ὡς χρή (Β 73 ..)
eta 227	*ἤθεος· ἤθους (Greg. Naz. c. 2,1,1,179) g
eta 228	〉ηθέσει· ἀηθεῖ. ἀγνοεῖ. παρορᾷ	274 in vol. 2
eta 229	*ἦ θήν· ἀληθῶς δή. ἀλλ’ ὅμως. πλήν. ἀλλ’ οὖν (Λ 365)
eta 230	ἠθημένος· διυλισμένος· 〈οὕτως Ἐπίλυκοσ〉 (frg. 6)
eta 231	*ἦ θήν μιν· ἤπου αὐτόν (Ο 288) ASn
eta 232	ἠθήνιον· ἠθάνιον. ἠθμός. [ἠθημένος]
eta 233	ἤθησεν· ἐφθάρη
eta 234	*ἤθιραι· τρίχες A
eta 235	†ἠθλίομαι· ἀκολάστως διαγήοχα
eta 236	ἠθμάριον· διυλιστήριον
eta 237	ἠθμούς· κοσκίνους
eta 238	*ἠθολόγος· θεατριστής r. ASvgn
eta 239	*ἠθοποιεῖ· λόγους ἁρμόζοντας τῷ ἤθει ποιεῖ gn
eta 240	*ἠθοποιΐα· πρὸς ἦθος μιμήσασθαι AS
eta 241	*ἦθος· γνώριμος τρόπος, ἀναστροφή AS (vgn)
eta 242	ἤθροιζεν· [ἐθρύβει.] συνῆγεν
eta 243	ἤθυρον· ἔπαιζον r
eta 244	ᾔθυσσεν· ἐρρίπιζεν. ἔνυσσεν
eta 245	ἢ θωήν· ἢ ζημίαν (Greg. Naz. c. 2, 2, 6, 29)
eta 246	ἠθῶν· κατηχήσεων
eta 247	ἤϊα· βρώματα· r θώων πορδαλίων τε λύκων τ’ ἤϊα πέλονται (Ν 103) καὶ ⸤ἄχυρα· r ἠΐων θημῶνα τινάξῃ (ε 368) καὶ ἐφόδια (ε 266). καὶ ἐπορευόμην· ἤϊα πολλὰ θεοὺς γουνούμενος (δ 433)
eta 248	ἠίδει· ᾔδει (ι 206)
eta 249	*ἤϊεν· ἐπορεύετο (Α 47) ASn
eta 250	ἠΐδημεν· ἠπιστάμεθα, ᾔδειμεν
eta 251	ἠΐθεοι· ἄφθοροι. παῖδες ἄγαμοι (Σ 567)
eta 252	ἠίθεος· ὁ ἀκμάζων νεανίας. ἀγένειος (Χ 127). [πατρὸς ἀδελφὸς καὶ μητρός. φίλος.] νέος. ἄπειρος. ἄγαμος. παρθένος
eta 253	†ἤιθισας· ἔδοξας. ἐπύθου
eta 254	†ἠΐθεσαν· ἐπορεύοντο. ἐπυνθάνοντο
eta 255	ἠικανός· ὁ ἀλεκτρυών
eta 256	ἤϊκτο· ἐφίετο. ⸤ὡμοίωτο (δ 796) rp
eta 257	ἠίλλοντο· ἐστράβιζον. [ἤλλοντο]
eta 258	ἤϊμεν· ἐπορευόμεθα	275 in vol. 2
eta 259	*ἤϊξεν· ὥρμησεν (Δ 78) Svg
eta 260	ἤϊον· ἐπορευόμην. καὶ παρειάν, ἢ γνάθον
eta 261	ἠϊόεντι· ἠϊόνας ἔχοντι gp. ἢ ἰοειδεῖ. ⸤καλὰς ἔχων ἠιόνας (Ε 36) r
eta 262	ἠϊόνα· ἀκτήν, *αἰγιαλόν (Η 462) ASvg
eta 263	ἠϊόνες· ἀκταί, αἰγιαλοί (Ρ 265). ὀφθαλμῶν τὰ ὑποκάτω. διὰ τὸ 〈δι’ αὐτῶν〉 φέρεσθαι τὰ δάκρυα, ὡς καὶ κατὰ τῶν τῆς θαλάσσης αἰγιαλῶν τὰ κύματα
eta 264	ἠιόνησας· κατήντλησας (Aesch. frg. 425)
eta 265	ἤϊος· πορεύσιμος. παιανιστής
eta 266	ἠιόσιν ἁρματεύσας· τῷ ἅρματι σύρας, ἐν τοῖς αἰγιαλοῖς ἐλαύνων (Eur. Or. 994) A
eta 267	*ἥιρει· κατελάμβανεν (Δ 23) ASn
eta 268	†ἠϊερέθησαν· ἐκρεμάσθησαν
eta 269	*ἤϊσαν· ἐπορεύοντο (Κ 197) r. (vg) s
eta 270	*ἧισιν· ταῖς ἑαυτῶν (Σ 430) ASg
eta 271	ἦισεν· ᾖσεν
eta 272	ἧισιν· ἰδίαις αὐτῶν· 〈ᾗσιν ἐνὶ φρεσίν〉 (Θ 446)
eta 273	ἠΐστωτο· ἔφθιτο
eta 274	ἤιστωσας· ἀφανῆ ἐποίησας (Soph. Ai. 515)
eta 275	ἤισχυνεν· ἐπαροίνησεν. ἐλυμήνατο. ἐπαρῴνει
eta 276	ἠϊχθήτην· ἐφάνησαν. ὥρμησαν (Ω 97)
eta 277	ἠϊόεντι· ἀφρώδει (Ε 36)
eta 278	ἠϊώμεθα· πεπληρώμεθα. ἐπισεσιτίσμεθα
eta 279	*ἠϊών· ἀκτή. ψάμμος S. ὄχθα AS
eta 280	ἠισθόμην· ἤκουσα
eta 281	a) ἦκα· πράως, ἡσύχως (Γ 155) r. b) 〈ἧκα r. AS, ἔπεμψα (Ε 125) ASvgn
eta 282	ἠκάδα· ἠνδρωμένην γυναῖκα
eta 283	ἠκαῖον· ἀσθενές
eta 284	*ηκεν· ὄντως γάρ 〈ἂν〉 (Α 255). ἢ ἐνέβαλεν, ἢ ἔπεμψεν (Δ 498 ..) S
eta 285	ἠκαῖος· ἀριστερίας. ἰσχυρός
eta 286	ἤκαχεν· ἔβλαψεν. *⸤ἐλύπησεν (Π 822) ASn
eta 287	ἠκαλέον γελόωσα· πράως, οὐκ ἐσκυθρωπακυῖα (Callim. frg. 768 Pf.)
eta 288	*ἦ κε· ὄντως ἄν (Η 125) A
eta 289	ἠκέα· ὀξέα	276 in vol. 2
eta 290	ἥκει· ἔρχεται AS. ἢ ἦλθεν A. ἢ ἠχεῖ
eta 291	ἧκεν· ἀφῆκεν g, ἔβαλεν, ἔπεμψεν An, ἐπαφῆκεν (Α 382 ..) Agn
eta 292	ηκες· ὀξύ. ἢ ἦλθες
eta 293	*ἠκεσάμην· ἐθεράπευσα As
eta 294	*ἠκέσατο· ἰάσατο, ἐθεράπευσεν (Ε 402) r. Agnp
eta 295	*ἠκέστας· ἀκεντρίστους. ἀδαμάστους (Ζ 94) (r) n
eta 296	ἠκή· ἀκωκή, ἐπιδορατίς, ἀκμή
eta 297	*ἥκιστα· οὐδαμῶς r. ASvg, οὐδ’ ὅλως An. ἐλάχιστα gSn
eta 298	*ἥκιστος· ἐλάχιστος SN. ἐλάσσων r. βραδύτατος (Ψ 531)
eta 299	*ἥκοντα· παραγενόμενον, ἐλθόντα ASvg
eta 300	*ἠκριβωμένος· ἔμπειρος (r) AS
eta 301	*ἠκρίβωτο· ἀκριβῶς ᾔδει AS
eta 302	*ἠκρωτηριασμένον· τῶν ἄκρων ἀφῃρημένον (Dem. 18,296) (ASvg)
eta 303	ἡ κύων ἐν τῇ φάτνῃ· παροιμία, πρὸς τοὺς μήτε αὐτοὺς χρωμένους, μήτε ἑτέρους ἐῶντας
eta 304	ἠλαιέ· μάταιε (β 243)
eta 305	ἠλαιθερές· τὸ ἐν ἡλίῳ τεθερμασμένον
eta 306	ἠλαίνει· μωραίνει
eta 307	ἠλακάτη· τὸ δεκτικὸν τῶν ἐρίων ἐργαλεῖον r. ἠλακάτη τετά‐ νυστο ἰοδνεφὲς εἶ〈ρος. ἔχουσα〉 (δ 135) καὶ ἄτρακτος· ἠλάκατα στρωφῶσα (ρ 97) καὶ τὸ βέλος, ἐν συνθέτῳ· χρυσηλάκατος κελαδεινή (Υ 70). διὰ δὲ τοῦ ε ἠλεκάτη
eta 308	ἠλακατῆνες· θαλασσίων ἰχθύων οἱ κητώδεις
eta 309	ἠλακάτη· δόναξ. ὁμοίως καὶ πολυηλάκατα τὰ τῶν ποτα‐ μῶν χείλη (Aesch. frg. 8). ἔνιοι δὲ κοινῶς τὰ γόνατα ἔχοντα, ὡς στάχυν, ὡς κάλαμον
eta 310	Ἠλακάτεια· ἀγὼν ἐν Λακεδαίμονι ἀπὸ Ἠλακάτου, ὃς ἦν ἐρώμενος [ἠρώμενος] Ἡρακλέους, ὥς φησι Σωσίβιος (frg. 595,16 J).
eta 311	ἡ Λακεδαιμονίων· ἡ Μεσσηνία τῇ Λακεδαιμονίᾳ προσετέθη
eta 312	ἡ λαλιά σου· ἡ λάλησις (Cant. 4,3 ..)
eta 313	ἤλαλκεν· ἤμυνεν, ἐβοήθησεν
eta 314	ἠλασάμεσθα· ἠλάσαμεν, ἐπὶ ἀπελάσεως (Λ 682)	277 in vol. 2
eta 315	ἤλασαν· ἔσκαψαν (Μ 6) ⸤ἀπήλασαν (Α 154 ..) r
eta 316	ἤλασεν ἐκ χειρὸς ἔτρωσεν (Ν 614 ..). ὤρυξεν
eta 317	ἠλασκάζει· ἐκκλίνει. κρύπτεται. πλανᾶται περὶ τὸν αὐτὸν εἱλούμενος τόπον (ι 457)
eta 318	ἠλάσκειν· κρύπτειν. ἀποδιδράσκειν. πλανᾶσθαι
eta 319	ἠλάσκουσι· περὶ τὸν αὐτὸν εἱλοῦνται τόπον, ἐν κύκλῳ πλανώμενοι (Β 470)
eta 320	ἠλάσκωσι· πλανῶνται n
eta 321	*ἠλάστει· ἐχαλέπαινεν AS
eta 322	*ἠλάστεον· ἐχαλέπαινον SN, ἐδεινοπάθουν (Ο 21) p [περιεφέ‐ ροντο]
eta 323	ἠλᾶτο· ἐπλανᾶτο (γ 302) S
eta 324	*〈ἥλατο〉· ἔδραμεν, ἐπήδησεν (Act. Ap. 14,10) ASvg
eta 325	ἤλαυνε· τὸν στρατὸν ἦγεν
eta 326	†ἠλαύνομεν· ἐκακολογοῦμεν
eta 327	ἤλγησεν· ὠδύνησεν, ἐλύπησεν
eta 328	ἤλδανεν· ἠλλοίου. ηὔξανεν (ς 70)
eta 329	ἠλδόμεναι· ἐφιέμεναι (Ψ 122)
eta 330	ἤλεγξεν· ᾔσχυνεν
eta 331	ἠλεέ· †τὸ ἐκ †‘φρένας ἠλεέ‘ μωρέ, ματαιοποιέ (β 243). ἠλεός, ὅστ’ ἐφέηκε (ξ 464)
eta 332	*ἤλειτεν· ἥμαρτεν (Ι 375) Ag
eta 333	*ἠλεκάτη· ἐργαλεῖον γυναικῶν ASvg (r)
eta 334	*ἤλεκτρον· ἀλλότυπον χρυσίον Σ p
eta 335	ἤλεκτρος· μέταλλον χρυσίζον. Φασὶ δὲ αὐτὸ ἀπὸ τοῦ ἐν τῇ Κελτικῇ χώρᾳ Ἠριδανοῦ τοῦτο κομίζεσθαι τῶν αἰγείρων. τὰ δάκρυα τῶν Ἡλιάδων
eta 336	ἠλέκτωρ· ὁ ἥλιος ἐπιθετικῶς. ἤτοι ὁ λαμπρός, παρὰ τὴν τοῦ ἠλέκτρου οὐσίαν, περὶ οὗ φησιν· χρυσοῦ τ’ ἠλέκτρου τε (δ 73). ἢ οἷον ἀλέκτωρ, ἄλεκτρος, ἀμέτοχος κοίτης (Ζ 513)
eta 337	ἠλέλιζον· ἐτίνασσον
eta 338	ἠλέματος· μάταιος r. p
eta 339	〉ἠλεμίστρια· θρηνήτρια	278 in vol. 2
eta 340	*†ἠλέμνια· ἡ φαρμακός (Dem. 25,79) ASvgnps
eta 341	*†ἠλενομένῳ· ὀδυνωμένῳ AS
eta 342	ἠλεής· ἄφρων, ἠλίθιος
eta 343	ἠλεός· *ὁ μωροποιός (ξ 464) ASg. μάταιος Sp, ἄφρων, ἠλίθιος
eta 344	ἠλεύατο· *ἐξέκλινεν, ἀπέφυγεν AS. ἐφυλάξατο. ὑπεχώρησεν (Ν 184 ..)
eta 345	ἠλεώτερος· ὁ μάταιος
eta 346	[〉ηληθμῷ· κηληθμῷ]
eta 347	ἠλήλατο· ἐπεπήγει. ⸤ἐμπέπηγεν (Ε 400) AS. [ἦλθε, παρεγέ‐ νετο]
eta 348	ἡλιάδες· αἱ κατάχρυσοι κλῖναι
eta 349	ἡλιαίης· θέρμης. αὐγῆς
eta 350	ἡλιαία· τὸ δικαστήριον r. διαφέρει δὲ ἐκκλησία καὶ βουλὴ καὶ ἡλιαία
eta 351	ἡλιάσαι· ἐν τῷ ἡλίῳ ἁπλῶσαι, ἢ θερμαίνεσθαι ἐν ἡλίῳ
eta 352	ἠλίβατον· ὑψηλήν, ἄβατον, ἧς ἐστιν ἀλιτεῖν βαίνοντα, δυσ‐ πρόσβατον. ἄλλοι δὲ ἣν ἥλιος πρώτην βάλλει. οἱ δὲ τὴν ἁλὶ βεβηκυῖαν. Στησίχορος (frg. 83) δὲ Τάρταρον ἠλίβατον τὸν βαθὺν λέγει. ἔνιοι ἡλίφατον ἀποδιδόασιν, ἡλίῳ φαινόμενον
eta 353	*ἠλίβατος· ὑψηλή (Ο 273) gn
eta 354	*ἠλιβάτοισιν· ὑψηλοῖς (Greg. Naz. c. 2, 1, 1, 560) (ASv)
eta 355	*ἡ λιγνύς· ὁ καπνός r. AS
eta 356	ἡλίζοντο· ἡθροίζοντο r
eta 357	†ἠλίηνεν· κατέκλυσεν
eta 358	ἤλιθα· ἀθρόως, δαψιλῶς, χύδην. παρὰ τὸ ἅλις. οἱ δὲ μάτην, εἰκῆ (ε 483)
eta 359	ἠλίθιον· μάταιον, ἀναίσθητον q, *⸤μωρόν, ἀνόητον, ἄφρονα (Plat. Phaed. 95 c) ASvg
eta 360	ἠλιθιότης· παντελῶς ἀπόγνωσις (Plat. Theaet. 176 e ..)
eta 361	*ἥλικα· ἴσον τῷ χρόνῳ ASn
eta 362	ἥλικες· ὄρχεις
eta 363	[ἥλισκεν· ἔπεσεν]
eta 364	*ἡλίκην· μεγάλην. τηλικαύτην ASn
eta 365	ἡλικία· μέγεθος σώματος r. μέτρον τι (Matth. 6,27 ..)
eta 366	ἡλίκον· ποταπόν. *⸤μέγα ASvg. ὁποῖον
eta 367	ἠλίνδησ ε· κατεπάλαισεν	279 in vol. 2
eta 368	ἠλινδημέν η· γεγυμνασμένη
eta 369	*ἧλι ξ· ἡλικιώτης Svgn
eta 370	ἡλιόκαυστο ς· κεκαυμένος ἐν τῷ ἡλίῳ
eta 371	Ἦλι ς· ὄνομα πόλεως (Β 615)
eta 372	Ἥλιος· ὁ θεός. καὶ τὸ ἄστρον. καὶ ἡ αὐγή. καὶ τόπος, ἐξ οὗ [καὶ] ὁ ἥλιος ἀνατέλλει. διὰ δὲ τὸ μέτρον τρισυλλάβως ἐνίοτε (θ 271), τὸ γὰρ πλεῖστον τετρασυλλάβως Ἠέλιος
eta 373	*ἠλισγημένους· μεμολυσμένους. ἠρτυμένους (Malach. 1,7) ASvg
eta 374	*ἡλίσκοντο· ἐλαμβάνοντο. εὑρίσκοντο (Thuc. 4,26,7) ASn
eta 375	*ἤλιτεν· ἥμαρτεν (Ι 375) Sgn, ἠδίκησεν, ἠσέβησεν
eta 376	*ἠλιτήσας· ἁμαρτήσας AS
eta 377	*ἠλιτόμηνα· ἐλαττούμενα τοῖς μησίν (Greg. Naz. c. 1, 2,1, 649) n
eta 378	ἠλιτόμηνις· ὁ μάτην ἐγκαλῶν
eta 379	ἠλιτόμηνον· πρόωρον r. ὠμόν. ⸤οὐκ ἐν τῷ δέοντι μηνὶ τεχ‐ θέντα r. λιπόμηνον, τὸν ἀλιτόντα, καὶ διημαρτηκότα τῶν μηνῶν ἐν τῇ κυήσει (Τ 118)
eta 380	ἠλκάζοντο· ἠμύνοντο
eta 381	ἥλκησεν· ἡλκοποίησεν. ἥλκωσεν. καὶ ὠδύνησε τὴν ψυχήν· ἢ μετὰ βίας καὶ ὕβρεως εἵλκυσε, καὶ ἐβιάσατο (λ 580)
eta 382	ἤλλαξεν· ἄλλον ἐξ ἄλλου ἐποίησεν (Eur. Bacch. 438)
eta 383	ἥλους· [ἥλους] λόγχας. καρφία. κέντρα
eta 384	ἠλόα· ἔτυπτε, δράγματα ἔτριβεν
eta 385	*ἧλοι· περόναι A. [ἐπίβουλοι]
eta 386	ἧλον· κατακεκαυμένον. λάγνον
eta 387	ἧλοι· καρφία σιδηρᾶ
eta 388	ἦλος· τόπος οὕτω καλούμενος, ἐν ᾧ οὐδὲν φύεται. καὶ τὸ μαινό‐ μενον καὶ ἐπίβουλον (Ο 128) καὶ σύμπτωμα ἐν σώματι γενόμενον
eta 389	ἤλυθε· ἐφοίτα
eta 390	ἠλύγη· σκιά. καὶ ἐπηλυγισμὸς ἐπισκιασμός, σκότος
eta 391	ἠλυγισμένος· κεκρυμμένος. ἐπεσκιασμένος. ἠλύγη γὰρ ἡ σκιὰ καὶ ⸤τὸ σκότος r
eta 392	ἠλυγίων ὀρέω ν· ἐν σκότῳ κατεχομένων
eta 393	†ἠλυκῦσα ι· σπαράξαι. φράξαι
eta 394	ἤλυθο ν· ἦλθον, παρεγένοντο (Δ 221 ..)
eta 395	ἤλυξεν· ἐξέφυγεν g. ἐξέκλινεν (Λ 476)
eta 396	†ἠλύξων· φυγών s	280 in vol. 2
eta 397	ἠλύσθη· ἔπεσεν (Ψ 393)
eta 398	ἠλυσίη· ὁδός
eta 399	ἠλύσιον· μακάρων νῆσος (δ 563) r. εἴρηται δὲ ἐν ἴσῳ τῷ οὐ λύσιον· ⸤ὅπου οὐ διαλύονται ἀπὸ τῶν σωμάτων αἱ ψυχαί r. καὶ οἱ μέν φασι περὶ Αἴγυπτον εἶναι, οἱ δὲ περὶ Λέσβον. Ἄλλοι κεκεραυνωμένον χωρίον ἢ πεδίον· τὰ δὲ τοιαῦτά εἰσιν ἄβατα,
5	καλεῖται δὲ καὶ ἐνηλύσι α· Πολέμων δὲ Ἀθηναίους φησὶ καὶ ἄλλοι τινὲς τὸ κατασκηφθὲν χωρίον *ἢ ἱερόν S. Καὶ παράδεισος ASvgn
eta 400	ἤλυσι ς· ἔλευσις. πορεία. σύνοδος
eta 401	ἦλφε ν· εὗρε τιμήν
eta 402	ἦλφο ν· εὗρον (Φ 79)
eta 403	*ἥλω· ἐλήφθη (χ 230) ASvg, ἐκρατήθη. ἐφωράθη, ἐκλάπη AS.
eta 404	*ἥλωκεν· ἥττηται ASps
eta 405	ἠλώμην· ἐπλανώμην (δ 91)
eta 406	Ἠλώνη· πόλις ἐν Θεσσαλίᾳ (Β 739)
eta 407	ἥλωσαν· ἐνικήθησαν. ἐλήφθησαν
eta 408	*ἧμα· ἀκόντισμα (Ψ 891) gp
eta 409	Ἠμαθίη· Μακεδονία (Ξ 226)
eta 410	Ἠμαθία· τὸ αὐτό r
eta 411	*ἠμαθόεις· ἀμμώδης (Β 77 ..) (ASg)
eta 412	ἠμαθόεντος· τὴν ψαμμώδη, ἤτοι πολλὴν ἄμαθον ἔχοντα· ἐξ οὗ ὁ πολύαμμος δηλοῦται. ἢ παρ’ ὃν ῥέει Ἠμαθόεις ποταμός. ἢ μεσημβρινοῦ. ἢ ἀπὸ Ἠμάθου ἥρωος (Β 77)
eta 413	ἠμάθυνε· διέφθειρε. κατέσκαψεν
eta 414	*ἧμαι· κάθημαι (Σ 104) ASn
eta 415	ἤμαιθον· ἡμιωβέλιον. διώβολον παρὰ Κυζικηνοῖς
eta 416	*ἦ μάλα· ὄντως λίαν (Γ 204 ..) Agp
eta 417	ἠμάλαψε· ... κρύψαι, ἀφανίσαι. Σοφοκλῆς Ὀδυσσεῖ μαινομένῳ (fr. 427)
eta 418	ἠμάλδυνεν· ἠφάνισεν (Greg. Naz. c. 2,2,7,292) r
eta 419	ἡμμάτιζεν· ᾐώρει. ἔπνιγεν
eta 420	†ἠμάλιον· μέγα
eta 421	*ἦμαρ· ἡμέρα (Δ 164 ..) ASvg	281 in vol. 2
eta 422	*ἦ μάν· ἀληθῶς δή (Ν 354) S
eta 423	ἦμαρ ἀναγκαῖον· τὴν εἰς ἀνάγκην δουλείας ἄγουσαν, τουτ‐ έστιν ἀναγκαίαν, ἢ κίνδυνον (Π 836)
eta 424	ἥμαρτεν· ἀπέτυχεν r. ἠγνόησεν
eta 425	ἡμάρτανεν· ἀπετύγχανεν (Κ 372)
eta 426	ἡμάρταζεν· ἐστέρησεν. ἐματαίου
eta 427	ήμασιν· *ἀκοντίσμασιν (Ψ 891) n. ἡμέραις
eta 428	ήματα· δασέως μὲν βλήματα, ῥίμματα, ἀκόντια· ψιλῶς δὲ ἡμέρας, ἡμέραι
eta 429	*ἤματα πάντα· πάντα χρόνον (Θ 539 ..) AS
eta 430	ἠματίη· δι’ ὅλης 〈τῆσ〉 ἡμέρας (β 104 ..) r
eta 431	ἠμάτιοι· ἡμερινοί, αὐθημερινοί
eta 432	*ἤματι τῷ· 〈ἐν〉 ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ (Β 351 ..) ASg
eta 433	*ἤματος· ἡμέρας (κ 86) ASgn
eta 434	ἠμαυρώθη· ἠμβλύνθη. ἠφανίσθη
eta 435	ἤμβλυνεν· ἐτύφλωσεν
eta 436	ἤμβλωκεν· ἠγόνησεν. ἐτύφλωσεν
eta 437	ἤμβροτον· ἥμαρτον (Π 336 ..)
eta 438	ἤμβροτεν· ἀπέτυχεν, ἥμαρτεν (φ 421)
eta 439	*ἤμβροτες· ἀπέτυχες τοῦ σκοποῦ (Ε 287) Sn
eta 440	ἡμέας· ἡμᾶς (Θ 211 ..)
eta 441	ἡμεδαποί· *ἐπιχώριοι AS. ὁμόφωνοι. ἐνθάδιοι (Greg. Naz. c. 2,2,3,138)
eta 442	ἡμεδαπῆς γῆς· ἡμετέρας γῆς
eta 443	ἡμεδαποῖο· ἡμετέρου (Greg. Naz. c. 2, 2, 1, 90)
eta 444	ἡμεδαπόν· τὸ ἀντικείμενον τῷ ἀλλοδαπῷ. τὸ ἐπιχώριον. δηλοῖ δὲ καὶ τὸ ἡμέτερον
eta 445	*ἠμείβετο· ἀπεκρίνετο (Α 292) ASvg
eta 446	*ἠμείφθη· ἠλλάχθη, ἠλλάγη ASvgn
eta 447	*ἤμειψα· ἤλλαξα ASvg
eta 448	*ἠμελημένος· ῥᾴθυμος AS
eta 449	ἤμειβον· ἤλλασσον
eta 450	ἥμεθα· καθήμεθα (Ο 740)
eta 451	ἡμεκτεῖ· δυσφορεῖ
eta 452	ἦμεν, εἶμεν· ὑπάρχειν (Λ 698)
eta 453	ἡμένη· καθημένη r (Α 358). *ἐν κόλποις βαστάζουσα AS
eta 454	[ἦμεν· ἄν]	282 in vol. 2
eta 455	ἡμένη πελειάς· παροιμία ἐπὶ τῶν ἁπλουστάτων, κατὰ ἀντεξέ‐ τασιν τὴν πρὸς τὰς παλευτρίας πελειάδας
eta 456	ᾗ μὲν κλέος, ᾗ δὲ καὶ ἦσθα· παροιμία ἐπὶ τῶν ὁμοίων τῇ περὶ αὐτῶν φήμῃ
eta 457	ἦ μέν μοι· ὄντως μέν μοι (Α 77)
eta 458	ἥμεναι, οἷά τε φύλλα μακεδνῆς αἰγείροιο· οὕτως ἔφη, ἤτοι ἐπεὶ τὰ φύλλα τῆς αἰγείρου ἀλλήλοις ἀντέστραπται, οὕτω καὶ 〈αἱ〉 Ἀλκίνου θεράπαιναι προσεῖχον τοῖς ἔργοις πάνυ, ἀλλήλοις ἀντεστραμμέναι· ἢ ὥσπερ πυκνὰ τὰ τῆς αἰγείρου
5	φύλλα, οὕτω κἀκεῖναι θλιβόμεναι ἐκρέκοντο (η 106)
eta 459	ἢ μεμάασι· προθυμοῦνται (Κ 208)
eta 460	ἥμενον· καθήμενον (Α 330 ..)
eta 461	Ἡμέρα· Ἀρτέμιδος ἐπίθετον
eta 462	ἡμέρα· τὰ γενέθλια (Iob 3,3)
eta 463	ἡμέριον· ἄνθρωπον. ἢ ἀνθρώπινον
eta 464	ἡμερίς· ἄμπελος· ἀπὸ τοῦ ἐξημεροῦν ἡμᾶς (ε 69) rs. καὶ ἡ κνίδη. τινὲς δὲ ἀναδενδράδα καὶ ἐλαίαν
eta 465	ἡμερίσιν· ἀμπέλοις
eta 466	*ἡμερίων· ἀνθρώπων (Greg. Naz. c. 2, 1, 45, 252)
eta 467	ἡμερόδρυς· εἶδος δρυός
eta 468	*ἡμεροδρόμος· ἀλληγορικῶς ὁ ἥλιος ASp
eta 469	ἡμεροῖ· πραΰνει
eta 470	ἡμεροκαλλές· τῶν σπορίμων ἄνθος. ἢ στεφάνωμα. οἱ δὲ ἐρίου βάμμα φοινικοῦν. οἱ δὲ ἄνθος πρὸς μίαν ἡμέραν ἀκμάζον (Cratin. fr. 98). οἱ δὲ τὴν νάρκισσον βοτάνην
eta 471	ἡμερόκοιτος· ὁ κλέπτης (Hes. op. 605) r(vg)
eta 472	ἡμερολόγιον· μέρος τι τῶν περὶ τὴν κύστιν
eta 473	ἥμερον· τὸ ἔλαιον r
eta 474	ἥμερος ὕλη· ἡ λεπτόφυλλος δρῦς
eta 475	ἡμερότητος· πραΰτητος (Plat. rep. 3, 410d) (r)
eta 476	ἡμεροῦν· Κράτης τὸ τὴν γῆν ἐξημεροῦν καὶ ἐργάζεσθαι. τιθέασι δὲ καθόλου ἐπὶ τοῦ γεωργεῖν τὴν λέξιν
eta 477	ἤμερσεν· ἐστέρησεν. ἀφείλετο r. τὸ δὲ αὐτὸ καὶ ἡμάρτιζεν
eta 478	[ἠμερτόν· ἐπέραστον]
eta 479	†ἡμερωλίας· τοὺς ἐν αὐλῇ διακόνους	283 in vol. 2
eta 480	ἡμερωρεῖν· ἡμεροφυλακεῖν p
eta 481	ἡμερωσάμενοι· πραΰναντες
eta 482	ἡμέων· ἡμῶν (Γ 101)
eta 483	*ημην· ἀλλ’ οὖν. ἀλλ’ ὅμως. ⸤ὄντως δή gA. ἢ ἐκαθήμην Sgn
eta 484	†ἥμυνεε ν· ἥμαξεν
eta 485	ἡμιάρτιο ν· εἶδος ἄρτου ἡμικυκλῶδες (Sophro fr. 27)
eta 486	ἠμείβετο· ἀπεκρίνετο (Α 292)
eta 487	*ἡμιδαής· ἡμίκαυστος (Π 294) ASg
eta 488	ἡμιδανάκιον· νόμισμα ποιόν
eta 489	[ἡμιδαπός· ἐπιχώριος. ἡμέτερος]
eta 490	ἡμιδεᾶ· τὰ οὐχ ὁλόκληρα
eta 491	ἡμιδιπλοίδιον· ἱμάτιον μικρόν· οἱ δὲ ἀναβόλαιον γυναικεῖον σύμμετρον, ὅπερ ἔνδοθεν ἐφόρουν (Ar. Eccles. 318)
eta 492	ἡμιδωδέκατον· τὸ ἡμίχουν
eta 493	ἡμίεκτον· τὸ τετραχοίνικον, ὅ ἐστιν ἥμισυ τοῦ ἑκτέως. ὁ γὰρ μέδιμνος χοινίκων τεσσαρακονταοκτώ· οὕτως ἕκτον ὀκτὼ χοίνικες. καὶ τὸ ἡμιωβέλιον (Crates frg. 20)
eta 494	ἡμικόγγιον· μέτρον οἴνου. οἱ δὲ ἡμιχοίνικον
eta 495	ἡμίκοπον· ἡμίπλευρον
eta 496	ἡμίκραιρα· ἡμικεφάλαιον. σιαγόνος τὸ ἥμισυ (Ar. Thesm. 227)
eta 497	ἡμικύκλιον· ἡμισφαίριον
eta 498	ἡμίκυπρον· ἥμισυ μεδίμνου (Hippon. fr. 24)
eta 499	Ἡμιλάμιον· μέρος Μεσαπίων
eta 500	ἢ Μιμαλλόνες· μαινάδες νύμφαι, αἱ βάκχαι
eta 501	ἡμιμέγιστον· ἡμιμναῖον
eta 502	ἡμίμιτρον· ὕφασμα, ὃ ἐκάλυπτε τὸ ......
eta 503	ἡμίνα· κοτύλη (Sophro fr. 105)
eta 504	*ἥ μιν ἀνώγει· ἥτις αὐτόν ... (Ν 329) AS
eta 505	*ἡμῖν ἀπό· ἀφ’ ἡμῶν (Α 67) An [ἡμῶν· ἡμῶν] λέγεται δὲ καὶ 〈ἡμῖν〉 αὐτοῖς
eta 506	ἡμιόγδοον· οἱ δύο χοεῖς
eta 507	ἡμιολία· ἡ δίκροτος ναῦς. *⸤τὸ ἥμισυ τοῦ κεφαλαίου ASvn
eta 508	ἡμιόλιο ν· πλοῖον μικρόν r	284 in vol. 2
eta 509	ἡμιόλιο ς· †δρικητής. καλεῖται δὲ καὶ ἀριθμός τις, καὶ λόγος ὁ τὸ ἥμισυ ἔχων 〈καὶ ἄλλο ὅλον〉
eta 510	ἡμιόνιον· πόας εἶδος. καὶ ὄρνις ποιός
eta 511	*ἡμίονος· μούσμων ἢ μοῦλα A
eta 512	ἡμίοποι· οἱ μὴ τέλειοι αὐλοί· τίθεται δὲ 〈καὶ〉 ἐπὶ ἄλλων μὴ τελείων (Aesch. fr. 91)
eta 513	ἡμίοπος· αὐλὸς ὁ ὑποτεταγμένος τῷ τελείῳ. μεταφορικῶς δὲ ἡμίοπος θράσος
eta 514	*ἡμιπέλεκκα· τὰ μὴ ἑκατέρωθεν ἐστομωμένα (Ψ 883) AS
eta 515	ἡμιπέλεκκον· τριμναῖον ἢ τετραμναῖον ἢ πεντάμνουν· τὸ γὰρ δεκάμνουν πέλεκυς καλεῖται παρὰ Παφίοις
eta 516	*ἡμιπέλεκκα· πελέκεις μονοστόμους (Ψ 883) ASgn
eta 517	ἡμίπολον· τὸ ἥμισυ τοῦ πόλου [ἤγουν τοῦ οὐρανοῦ]
eta 518	*ἡμισείας· τὸ ἥμισυ μέρος (Thuc. 5,20,3 ..) AS
eta 519	ἡμισάλευτος· ἐξ ἡμίσεος σεσαλευμένον. σαλεύονται γὰρ αἱ κινήσεις. τάσσεται δὲ ἐπὶ τῶν μεθυόντων
eta 520	ἡμίσικλον· νομισμάτιον
eta 521	ἥμισυ, †ἢ ἥμισυ· τὸ ἡμίεκτον· καὶ συνημμένως ἥμισυ τὸ ἡμίεκτον. ἔστι δὲ καὶ νόμισμά τι
eta 522	ἡμισύθλαστον· ἡμισύθραυστον
eta 523	ἥμισυ τρίτον· δύο ἥμισυ. Ἀρχίλοχος (fr. 167)
eta 524	ἡμιτιεύς· ἡμισευτής
eta 525	ἡμίτιον· τετράχουν
eta 526	ἡμίτομος· ἔκπωμα
eta 527	ἡμιτύβιον· λινοῦν ἔνδυμα, ἢ σινδόνιον δίκροσσον
eta 528	†ἡμιτύγια· τὰ ἡμισυδελφάδη. Λάκωνες
eta 529	*ἡμιτυμπάνιστος· ἡμιθανής ASp
eta 530	*ἡμιφάριον· ἥμισυ ἱματίου ASvg
eta 531	ἡμίφατον· ἥμισυ ...
eta 532	ἠμί· φημί. ἐνίημι
eta 533	[ἠμίφθη· ἠλλάχθη]
eta 534	*ἡμίφλεκτος· ἡμίκαυστος AS
eta 535	ἡμιφωσώνιον· σινδόνων ῥάκος
eta 536	ἡμίχα· ἡμιστατῆρα	285 in vol. 2
eta 537	ἡμίχους· μέτρον μεδίμνου 〈εἰκοστὸν〉 τέταρτον
eta 538	*[ἤμιψα· ἤλλαξα] ASvg
eta 539	ἡμιωβόλιον· τὸ ἥμισυ τοῦ ὀβολοῦ
eta 540	ἡμίωμον· ἐξωμίδα
eta 541	*ἡμμένοι· συνημμένοι. κατέχοντες AS
eta 542	*ἠμοιρηκώς· μὴ μετέχων ASvgp
eta 543	*ἥμονες· ἀκοντισταί ASvg. ῥήτορες (Ψ 886). ὀρχησταί n
eta 544	ἠμορίς· κενή. ἐστερημένη. Αἰσχύλος Νιόβῃ (fr. 165)
eta 545	ἠμόριξεν· ἄμοιρον ἐποίησεν
eta 546	ἤμορος· ἄμοιρος
eta 547	*ἦμος· ἡνίκα, ὁπηνίκα, ὅτε (Α 475) AS
eta 548	*ἤμων· ἐθέριζον (Σ 551) Σ
eta 549	ἡμοσύνη· βλῆσις, ἀκόντισις. ἐμπειρία
eta 550	ἤματι τῷδε· ἐν αὐτῇ ἡμέρᾳ (υ 116)
eta 551	ἤμπισχε· περιέσχε. περιέβαλεν
eta 552	*ἠμπέσχετο· ἐνεδύσατο. ἐφόρησεν. περιεβάλλετο (Eur. Med. 1159) Avg
eta 553	ἠμπισχόμενον· περιβαλλόμενον
eta 554	ἤμπλακεν· ἠδίκησεν. ἥμαρτεν
eta 555	ἤμπλακες· *ἀπέτυχες (Eur. Alc. 824) np. ἠδίκησας. ⸤ἥμαρτες p
eta 556	ἠμπολημένο ν· ὠνητόν
eta 557	ἠμπόλησε ν· ἀπέδοτο
eta 558	ἠμύε ι· κλίνει AS. πίπτει. πνίγει (Β 148)
eta 559	*ἠμύνατο· ἐτιμωρήσατο, ἐξεδίκησεν (Act. Ap. 7,24) ASvg
eta 560	ἠμύνοντο· ὑπερεμάχουν (Μ 179)
eta 561	ἠμύσειε· κλιθείη. πέσειεν (Β 373) n
eta 562	ἠμφιγνόουν· ἐδίσταζον ἐπιγνῶναι (Plat. Soph. 236 c)
eta 563	ἤμυσαν· ἐξέκλιναν (Θ 308)
eta 564	*ἠμφιάσαντο· ἐφόρησαν (4. Regn. 17,9 v. l.) ASvg
eta 565	ἠμφίσταντο· περιίσταντο
eta 566	*ἡμωδίαν· αἱμωδίαν AN
eta 567	*ᾑμωδίασαν· ἐνάρκησαν. αἱμωδίασαν (Ierem. 38,29) AS
eta 568	ην· ψιλούμενον μὲν καὶ περισπώμενον ῥῆμα σημαῖνον ἀντὶ τοῦ ὑπῆρχεν. [ἢν] δασυνόμενον δὲ καὶ ὀξυνόμενον ἄρθρον θηλυκὸν
eta 568	ὑποτακτικόν· καὶ σύναρθρον ἀντωνυμίαν τρίτου προσώπου	286 in vol. 2
eta 569	ην· τὴν ἑαυτοῦ Sn. ἤμην. ⸤ἐάν ASn
eta 570	ἣν ἀρετὴν διαείσετα ι· τὴν ἑαυτοῦ ἀρετὴν διαγνώσεται (Θ 535)
eta 571	ἥνας· κόψας
eta 572	*ἤνασσεν· ἐβασίλευσεν (Κ 33 ..) S
eta 573	*ἣν ἄτην· τὴν ἑαυτοῦ Sn. βλάβην (Α 412) n
eta 574	*ἥνδανεν· ἤρεσκεν n, [ηὔξανεν] ὡς τὸ· ⸤ἥνδανε θυμῷ (Α 24) ἤγουν ἤρεσκε τῇ ψυχῇ An
eta 575	ἦν δ’ ἐγώ· ἔφην δὲ ἐγώ p
eta 576	ἠνδραποδίσατε· κεκλόφατε
eta 577	ἠνδρωμένη· ἀνδρὸς πεπειραμένη· ἡ παῖς γὰρ ἔμπαις ἐστίν, ὡς ἠνδρωμένη (Cratin. frg. 287) ἀντὶ τοῦ συνελθοῦσα ἀνδρί
eta 578	ἠνέγκατο δόξαν· ἠγάγετο δόξαν (Ps. 28, 1 ..)
eta 579	ἠνείκαντο· ἤνεγκαν (Ι 127)
eta 580	[ἤνεις· ἐνιαυσίας τῇ ἡλικίᾳ. ἀδαμάστους. ἀνιῶνται γὰρ δαμα‐ ζόμεναι (Ζ 94)]
eta 581	ἠνεκές· μακρόν. δι’ ὅλου (Callim. frg. 26,8 Pf.)
eta 582	ἠνεμοειδές· ἠχῶδες
eta 583	ἠνεμόεν· ὑψηλόν, μετέωρον
eta 584	ἠνεμόεσσα· καταπνεομένη ὑπὸ τῶν ἀνέμων (Β 606) r
eta 585	ἠνεμόεσσα· *ὑψηλή (AS). καταπνεομένη ἀνέμοις (Β 606)
eta 586	*ἤνεμος· ἄνεμος n
eta 587	*ἡ νεοθηλής· νεωστὶ βλαστήσασα ASvgnp
eta 588	ᾔνεον· ἐπῄνουν r, ⸤συγκατετίθεντο (Γ 461) n
eta 589	*ἠνείπαπε· ἐπέπληξεν (Β 245) r. n
eta 590	*ἤνερθεν· κάτωθεν (Λ 252) AS
eta 591	*ἤνεσε· συγκατέθετο ASn, ἢ κατέθετο (Sir. 47,6)
eta 592	ἠνέσχετο· κατεδέξατο (r)
eta 593	ἠνήνατο· ὑπερηφάνησεν (Σ 450 v. l.) r
eta 594	*ἡνίαι· λῶρα χαλινοῦ (Nah. 2,4). ἐξουσία (1. Maccab. 6,28) A
eta 595	*ἠνιάθη· ἐλυπήθη vg. ἐθλίβη v
eta 596	*ἡνίαις· [χώροις. τόποις. ἢ] λώροις vgn τῶν χαλινῶν v
eta 597	*ἡνία σιγαλόεντα· λῶρα πεποικιλμένα (Ε 226 ..) AS
eta 598	ἠνιδάικτος· ἡμιθανής
eta 599	*ἡνίκα· ὅτε, ἢ ὅταν (Prov. 1,26 ..) ASvg
eta 600	*ᾐνίξατο· ὑπεσήμανεν (Plat. Theaet. 152 c ..) ASvgn	287 in vol. 2
eta 601	*Ἠνιοπῆα· ὄνομα κύριον (Θ 120) ASn
eta 602	*ἤνοπι· λαμπρῷ (Π 408) AS
eta 603	ἤνιος· τελείου. νέου. παρὰ τὸ ἦνις
eta 604	ἡνιοχάρτης· διδάσκαλος ἱππικῆς τῶν νέων. Λάκωνες
eta 605	*ἡνιοχεῖς· ἐλαύνεις ἵππους (AS), ὁδηγεῖς
eta 606	ἡνιόχησον· διοίκησον, οἰκονόμησον, κυβέρνησον
eta 607	ἠνίπαπε· διὰ λόγων ἐπέπληξεν, καὶ καθήψατο, *ἐλοιδόρησεν (Β 245) (A)
eta 608	ἤνις· ἐνιαυσίας. ἀδαμάστους (Ζ 94)
eta 609	ἤνοιγεν· ἐκέλευσεν
eta 610	ἤνοισται· προσηνέχθη, προσήνεκται
eta 611	ἦνον· ἤνυον (γ 496)
eta 612	ἤνοπα· λαμπρὸν πάνυ. ἔνηχον. διαφανῆ (Π 408). καὶ ὄνομα κύριον (Ξ 445)
eta 613	ἠνορέην· ἀνδρείαν, εἶδος ἀρετῆς (Ζ 156)
eta 614	ἠνορέηφι· τῇ ἀνδρείᾳ (Δ 303) [ἠνόησεν· ἀνδρεία]
eta 615	ἦνθον· ἦλθον
eta 616	*ἥν ῥα· ἥν τινα δή (ξ 7) S
eta 617	ἧνται· κάθηνται (Eur. Bacch. 38)
eta 618	*ἤντεον· ἀπήντων (Η 423) ASn (vg)
eta 619	ἤντετο· ἀπήντησε, συνήντα, ἤντησεν (Π 788)
eta 620	ἤντησα· συνήντησα, ⸤ἀπήντησα (Δ 375) r
eta 621	ἠντία· ἀντεῖχεν, συνήντα
eta 622	*ἠντίασας· συνήντησας, ⸤ἀπήντησας r. AS
eta 623	ἤντησε ν· ἀπήντησεν (Ζ 399). ἱκέτευσε. Θουκυδίδης (2,40,4 v. l.) δὲ τὸ ἠντιώμεθα ἐπὶ τῷ ἐναντιώμεθα
eta 624	*ἠντιβόλει· παρεκάλει (Lys. 1,25) ASvg
eta 625	ἤν τινα· ἐάν τινα (Η 39)
eta 626	ἧντο· ἐκαθέζοντο (Γ 153)
eta 627	*ἤν τοι· ἐάν σοι. ἢ ἐάν τινά σοι (Ο 32) AS
eta 628	[ἤντοτε· ὑπήντησεν]
eta 629	ἦν τοι ὅτ’ ἦσαν· ἔν τινί ποτε 〈χρόνῳ〉 ἦσαν
eta 630	ἤ νυ· ἢ ἄρα (ς 331)
eta 631	ἢ νῦν· ἢ ἐπὶ τοῦ παρόντος (Α 27)	288 in vol. 2
eta 632	ἤνυσα· πεπόρευμαι
eta 633	ἤνυσεν· ἐπέρανεν, ἐπέρασεν. (δ 357) ἐτέλεσεν. ἔκτεινεν. κατέβαλεν (Eur. Troad. 600)
eta 634	*ἤνυστρα· αἱ κοιλίαι τῶν βοῶν AS, ἢ τὸ παχὺ μέρος αὐτῶν S
eta 635	ἤνυστρον· ἡ πρώτη κοιλία τῶν μαρυκαζομένων ζῴων (Ar. Equ. 356). οἱ δὲ ὑπογάστριον ἡδυσμένον. οἱ δὲ τὸ κόλον
eta 636	ἤνυτον· ἤνυον. ἐτέλουν (Eur. Bacch. 1100)
eta 637	ἠνώγεα· ἐκέλευον (ι 44)
eta 638	*ἠνώγει· ἐπιτάσσει, ⸤κελεύει (Ζ 170) r. AS
eta 639	*ἤνωγον· ἐκέλευον (Ι 578) An
eta 640	ἤνωρ· ἄρχων
eta 641	〈ἧξις·〉 εἰσέλευσις, παρουσία (Eur. Troad. 396 v. l.)
eta 642	ἡνῶσθαι· συνῆφθαι
eta 643	*ἥξει· ἐλεύσεται. ἔλθῃ (Hebr. 10,37) ASvg
eta 644	ἧξεν· συνεπείσθη, ὑπήκουσεν (Sap. 18,25)
eta 645	*ἠξίου· παρεκάλει (Dem. 18,87 ..) r. ASv
eta 646	*ἠξίωσε ναίειν· ἄξιον ἡγήσατο οἰκεῖν (Eur. Alc. 571) ASvn
eta 647	ἢ ὁδόν· ἢ ἐπὶ ὁδόν· ἢ εἰς ἐνέδραν (Α 151)
eta 648	ἦ οἵ· οἵτινες ἀληθῶς
eta 649	*ἠοῖ· τῇ ἡμέρᾳ (Η 331 ..) S
eta 650	ἠοῖαι· ὁ κατάλογος Ἡσιόδου n
eta 651	ἠοίην· ὀρθρίαν. ἢ τὴν πρὸς ἀνατολήν. ἢ ⸤τὸν ἀπὸ πρωΐας μέχρι ἕκτης ὥρας χρόνον (δ 447) n
eta 652	Ἠοίην· τὸν Ἄδωνιν. Πανύασις
eta 653	ᾔομεν· πορευόμεθα. ἢ ἐπορευόμεθα (κ 251 ..)
eta 654	ᾐόνητο· ἐλέλουτο. καὶ ἤντλητο
eta 655	ᾐόνησας· κατήντλησας
eta 656	*ἠοῦς· ἡμέρας (Θ 508) vgn
eta 657	ἢ οὐχ ἅλις· ἢ οὐχ ἱκανόν (Ε 349)
eta 658	ἠπανᾷ· ἀπορεῖ. σπανίζει
eta 659	ἠπανία· ἀπορία. ἀμηχανία r
eta 660	ἠπανεῖ· ἀπορεῖ. σπανίζει. ἀμηχανεῖ
eta 661	ἧπαρ· ἔξω τοῦ σπλάγχνου ἡ βαθύγειος γῆ [καὶ ἀλήθεια]	289 in vol. 2
eta 662	ἠπάτηνται· πεπλάνηνται
eta 663	*ἡπατικός· ὁ τὸ ἧπαρ ἀλγῶν r. ASvg
eta 664	*ἤπαφεν· ἠπάτησεν. ἐχλεύασεν ng. ἐπλάνησεν (ξ 488)
eta 665	ἠπεδανός· οἷον ἀπέδανος ἤγουν ἄπους. χωλός. *⸤ἀσθενής. ἀναίσθητος. ἠλίθιος (Θ 104 ..) ASvg
eta 666	ἠπέδιζον· ὡμάλιζον. ἠδάφιζον (Clidem. 323,16 J.)
eta 667	[ἤπια· μαλθακά, προσηνῆ, ἥμερα]
eta 668	*ἠπείθησαν· οὐκ ἐπείσθησαν (Rom. 11,31 Idt. 2,6) S
eta 669	*ἠπείθησεν· ἀντεῖπεν (4. Regn. 5,16) AS
eta 670	ἠπείλησεν· *ηὔξατο Sn. ἐκαυχήσατο r. ὡρίσατο (Ι 682)
eta 671	[ἠπειόδωρος· ἤπεια καὶ προσηνῆ δωρουμένη κατὰ τὴν τρο‐ φήν]
eta 672	ἠπείροιο μελαίνης· τῆς Ἀκαρνανίας (ξ 97 ..)
eta 673	ἤπειρος· γῆ. χέρσος. πᾶσα ἡ ἔρημος. καὶ ὁδὸς ἄπειρος
eta 674	*ἠπειρώτης· ὁ ἐν γῇ οἰκῶν (Thuc. 1,9,4 ..) AS (vgn). r
eta 675	ἠπεροπεύειν· ἐξαπατᾶν, καὶ ψεύδεσθαι, ἤτοι παραλογίζεσθαι (Γ 399 ..)
eta 676	†ἤπερ· ὄπα
eta 677	ᾗπερ δή· ὃν τρόπον δή (Ι 310)
eta 678	ἠπερόπευεν· ἐξηπάτα
eta 679	ἠπεροπεύοντα· ἐξαπατῶντα
eta 680	ἠπεροπεύσας· ἐξαπατήσας (Hes. op. 55)
eta 681	*ᾗ περ οὖν· ὡσπερεί, καθάπερ οὖν ASvg
eta 682	ἥπετο· ἠκολούθει
eta 683	*ἢ πέφαται· ἢ πεφόνευται (Ο 140) ASvg
eta 684	ἠπειγμένως· συντόμως r. σπευδόντως
eta 685	ἦ πῄ με· ἆρά με. ⸤ἦ πού με (Γ 400) n
eta 686	*ἤπια· πραέα S, προσηνῆ, μαλθακά, ἥμερα AS, χρηστά (Δ 218 ..)
eta 687	ἠπίαλος· ῥῖγος πρὸ πυρετοῦ r. ἐκαλοῦντο δὲ οὕτω καὶ οἱ ψυχροί (Ar. frg. 332. Phryn. frg. 69)
eta 688	ἠπιαλῶν· ῥιγῶν. τὸ γὰρ πρὸ τοῦ πυρετοῦ ῥῖγος ἠπίαλόν φασιν (Ar. Ach. 1164)
eta 689	ἠπιάργυρον· τὸ βάλσαμον r
eta 690	ἠπιήθη· ἐταπεινώθη
eta 691	ἠπιόδωρος· ἤπια, καὶ χρηστά, καὶ ⸤προσηνῆ δωρουμένη vg. κατὰ τὴν τροφήν (Ζ 251)
eta 692	ἠπιόλιον· ῥιγοπυρέτιον	290 in vol. 2
eta 693	*ἤπιον· προσηνές, πρᾷον g. ἥσυχον, μαλθακόν, ⸤ἐπιεικῆ n, ἥμερον (κ 337)
eta 694	ἠπίτρια· ῥάπτρια
eta 695	*ἠπιότητι· πραότητι AS
eta 696	ἠπίταδες· ἐπίτηδες
eta 697	ἠπιστάμην· ἠδυνάμην. ᾔδειν
eta 698	ἠπίστησεν· ἠπείθησεν q. οὐκ ἐπείσθη
eta 699	*ἠπίως· πρᾴως Avg
eta 700	*ἠπιώτατος· πραότατος A
eta 701	[ἤπλακεν· ἥμαρτεν]
eta 702	ἡ πληθύς· οἱ ἐν τῷ πλήθει. ἢ ⸤πλῆθος (Β 278 ..) n
eta 703	ἢ ποθέν· ἀντὶ τοῦ ποῦ
eta 704	*ἠπορεῖτο· ἠμηχάνει (Gen. 32,8 ..) ASg
eta 705	ἦ που· ὄντως που (Γ 43)
eta 706	ἠπύει· φωνεῖ (κ 83)
eta 707	ἤπυεν· ἔκραξεν, ἤχει, ἐκήρυσσεν (ι 399)
eta 708	*ἠπύτα· φωνητής, ⸤βοητής, κήρυξ ASn. ⸤μεγαλόφωνος (Η 384) n
eta 709	*ἣ πυμάτη θέεν· ἥτις ἐσχάτη περιέτρεχεν (Ζ 118) AS
eta 710	ἤπυσεν· ἤχησεν. ἐσάλπισεν
eta 711	Ἠπυτίδης· Ἠπύτου υἱός (Ρ 324)
eta 712	ηρ· τὸ ἔαρ. καὶ τὸ πρωΐ. καὶ ἐπὶ τοῦ ἆρα. καὶ ἦρα τὸν ἀέρα. καὶ τὴν γῆν. ἢ ἀλκή. καὶ οἶνος
eta 713	ηρα· ἤτοι ὄντως. ἢ χάριν, βοήθειαν, ἐπικουρίαν· πατρὶ φίλῳ ἐπὶ ἦρα φέρων Διΐ (Α 578) ἢ ἔφη
eta 714	ἦ ῥα ἄν· ἆρα ἄν (η 22 v. l.?)
eta 715	ἠράβησεν· ἤχησεν
eta 716	〉ηραίνει· ληρεῖ
eta 717	Ἡραῖον· Ἡρακλέα n
eta 718	*ἦ ῥα καί· δή, οὕτως εἶπεν (Γ 310) Avgp
eta 719	ἦ ῥα, καὶ ἐξ ὀχέων· οὕτως εἶπεν, καὶ ἐκ τῶν ἁρμάτων (Δ 419)
eta 720	†ἤρακεν· ἠνίασεν
eta 721	Ἡρακλεία λίθος· ἣν ἔνιοι μαγνῆτιν λέγουσιν· οὐκ ὀρθῶς. διαλλάττουσι 〈γάρ.〉 καὶ ἡ μὲν ἐπισπωμένη τὸν σίδηρον
eta 721	Ἡρακλεία ἐστίν, ἡ δὲ ἑτέρα παραπλήσιος ἀργύρῳ. ὥστε Πλάτων ἁμαρτάνει τὴν αὐτὴν ὑπολαμβάνων μαγνῆτιν καὶ	291 in vol. 2
5	Ἡρακλείαν ἐν Ἴωνι (533 d). καὶ γὰρ αὐτὸς ἀλλαχοῦ (Tim. 80 c) ἑτέρως καὶ ἑτέραν φησί. κέκληται δὲ οὕτως ἀπὸ Ἡρακλείας, τῆς ἐν Λυδίᾳ πόλεως. διὸ καὶ Σοφοκλῆς (fr. 732) δίαν λίθον αὐτὴν καλεῖ, οἱ δὲ σιδηρῖτιν, οἱ δὲ Ἡρακλεῶτιν
eta 722	Ἡράκλεια λουτρά· Ἡρακλεῖ πολλὰ μογήσαντί φασι τὴν Ἀθηνᾶν θερμὰ λουτρὰ ἀναφῆναι, οἷς χρήσασθαι αὐτόν· τινὲς δὲ καὶ αὐτὸν τὸν Ἡρακλέα κατασκευάσαι φασὶν ἑαυτῷ τὰ λουτρὰ θερμά· ἄλλοι δὲ Νύμφας αὐτῷ ποιῆσαι ἐν Σικελίᾳ
5	(Ar. Nubb. 1051)
eta 723	*Ἡράκλεις· ὡς καλῶν τὸν Ἡρακλέα εἰς βοήθειαν [λίθον] 〈τῆσ〉 γενομένης βίας (Ar. Ach. 284) A
eta 724	Ἡρακλέους θυσία· παροιμία, ἐπὶ τῶν εἰκῆ ταῖς θυσίαις χρωμένων
eta 725	ἠρανέων· βοηθῶν. χαριζόμενος
eta 726	ἠρανίσθην· ἔρανον συνήγαγον
eta 727	ἤρανος· βασιλεύς, ἄρχων. σκοπός, φύλαξ
eta 728	ἤραντο· ἤροντο. [ἠρώτων]
eta 729	ἦ ῥά νυ· ἆρά γε (Δ 93 ..)
eta 730	ἦ ῥά νύ τοι· ἀληθῶς δή σοι (Κ 401)
eta 731	ἤραξεν· ἔσχισεν. συνέτριψεν. ἔῤῥηξεν
eta 732	ἤραρεν· ηὐφράνθη. *⸤ἥρμοσεν r. ASn. εὐτρέπισεν (Δ 110)
eta 733	ἠράρομεν· ἡρμόσαμεν. ἠρήσαμεν
eta 734	ἤραρον· ἔφραξαν. ἔδησαν. ἥρμοσαν
eta 735	*ἠρασάμην· ἠράσθην (Ξ 317) ASn
eta 736	Ἡράσιος· μὴν παρὰ Λάκωσιν
eta 737	ἦ ῥά τί μοι· ἀληθῶς δή μοι. *⸤ἆρά τί μοι (Ε 421) An
eta 738	ἦ ῥά τί οἱ· ἆρά τι αὐτῷ
eta 739	ἦ ῥά τι ...· οὐχ ὅτι δήποτε
eta 740	ἠρατο· προπαροξυτόνως μὲν ⸤ἔλαβεν, ἀπηνέγκατο (Ξ 510) n προπερισπωμένως δὲ ἠρᾶτο ηὔχετο ASvn, κατηρᾶτο r
eta 741	[ἠρᾶτον]· ἡρέα· τὸν στράτιον
eta 742	ἠργάνθη· ἐλευκάνθη. ἐπιάνθη
eta 743	ἠργμένον· ἀρξάμενον r. [εἰργόμενον. κωλυόμενον]
eta 744	*ἠρδαλωμένος· λεπρός. μεμιασμένος (Sir. 22,1) ASvgn
eta 745	[ἠρέα· ἡσυχῆ. πρᾴως. ἱλαρῶς]	292 in vol. 2
eta 746	*ᾕρει· [ἄρχει] A. κατελάμβανεν (Δ 23) Sns
eta 747	ἣ ῥεῖ· ἥτις ῥεῖ, ἥτις ῥέει
eta 748	ἤρειδε· σφοδρῶς κατηγόρει. ἐκ μεταφορᾶς τῶν ἐλαυνόντων
eta 749	*ᾑρεῖτο· ἠγάπα (1. Regn. 19,1) AS
eta 750	*ἠρέμα· ἀτρέμα. ἡσύχως. σχολαίως ASvgn
eta 751	*ἠρεμεῖ· ἡσυχάζει ASvgn
eta 752	*ἤρεμον· ἥσυχον. πρᾷον AS, ἥμερον (1. Tim. 2,2)
eta 753	ἠρεμῶν· ἡσυχάζων
eta 754	*ἦρεν· ἐπῆρεν (Iud. 9,48 v. l. ..) ASp
eta 755	ἤρεσεν· ἐμείλισσεν
eta 756	†ἤρεσθαι· κόπτεσθαι, τὰς τρίχας ...
eta 757	Ἠρεσίδες· κόραι αἱ λουτρὰ κομίζουσαι τῇ Ἥρᾳ
eta 758	*〉η ῥ’ ἐτεόν γε· ὄντως [μεγάλως] μετ’ ἀληθείας (Ο 53) vn
eta 759	*ᾑρετισάμην· ἠγάπησα AS, ἐπεθύμησα, ἠθέλησα, ἠράσθην (Ps. 118,30 ..)
eta 760	*ἤρετο· ἠρώτα ASvgn, ἐπύθετο (Thuc. 3, 113,3 ..) n
eta 761	*ἠρεύγετο· ἐμυκᾶτο AS. ἔβρυξεν
eta 762	ἠρέχθεται· πλανᾶται. ἀμηχανεῖ
eta 763	*ᾑρήκασιν· [εἶπον] πεπορθήκασιν ASg
eta 764	*ᾑρηκότων· πεπορθηκότων An(g). [εἰπόντων]
eta 765	*ᾑρηκώς· νενικηκώς AS. [εἰπών]
eta 766	*ᾑρημένοι· ἐκλελεγμένοι (ASvg). θελήσαντες (n). ἐπικριθέντες (ASv) g(n)
eta 767	†ἤρηντο· ἁρμόστως πράττειν
eta 768	a) ἠρήρει· 〈ἐπεπύκνωτο (Μ 56) b) ᾕρει·〉 ἐκράτει
eta 769	*ἠρήρειστο· ἥρμοστο gn. ἤριξεν. ⸤ἐπέπηκτο (Γ 358 ..) r. gn
eta 770	†ἤρης· ἄφρων
eta 771	ἠρήσατο· *ηὔξατο (Α 351) gS. κατηράσατο
eta 772	*ἤρθρωσας· ἐτράνωσας AS (vg)
eta 773	ἦρι· πρωΐ. αὔριον (Ι 360 ..) *⸤ἔαρι vgn ὄρθρῳ
eta 774	*ἠρί α· μνημεῖα AS
eta 775	ἠριγένει α· ἡ τὴν ἡμέραν γεννῶσα· r ἢ τῷ ὄρθρῳ, ἢ τῷ ἦρι γεννωμένη (Α 477 ..) καὶ παρ’ Αἰσχύλῳ (fr. 426) ἡ λέαινα ἠριγένεια ἢ ἡ ἐν τῷ ἀέρι τίκτουσα, ἢ ἡ ἐν τῷ ἔαρι
eta 776	ἠριγένιον· τὴν ἠρύγγιον πόαν
eta 777	Ἠριδανός· ποταμός r	293 in vol. 2
eta 778	ἠριεργής· τυμβωρύχος r
eta 779	ἠριεύς· νεκρός r
eta 780	*ἠριθεύετο· εἰργάζετο (Tob. 2,11) AS
eta 781	ἠριθευμένων· πεφιλοτιμημένων
eta 782	ἤρικεν· ἐῤῥάγη, ⸤διεσχίσθη (Ρ 295) Sn [ἔπεσεν]
eta 783	Ἠρικεπαῖος· ὁ Διόνυσος
eta 784	*ἦρι μάλ’· ὄρθρου (Ι 360 ..) An
eta 785	ἠρινόν· νέον (Eur. Hipp. 77 v. l.)
eta 786	ἠρινός· ὀρθρινός r
eta 787	[ἤρινε· χώριζε]
eta 788	ἠρισάλπιγξ· ὀρνέου τι εἶδος
eta 789	Ἦριν· τὴν Ἶριν
eta 790	ἠρινόθερμον· τὸ ἄνθεμον
eta 791	ἠρινολόγοι· οἱ τέττιγες
eta 792	ἠρινοτόκου· ἀπὸ τῶν ποιμνίων τῶν κατ’ ἔτος φόρους τελούν‐ των ἔαρι
eta 793	*ἠρινῶς· ἐαρινῶς Sn
eta 794	*ἠρίον· μνῆμα r. ⸤τάφος (Ψ 126) vgs
eta 795	*ἤριπε· κατέπεσεν (Δ 462) ASn
eta 796	ἠριπότην· ἡμέραν ἐξ ἡμέρας ......
eta 797	[ἤρισεν· ἔσχισεν, ἔῤῥηξεν. ἔπεσεν. *ἠγάπησεν. συνέζευξεν AS, ἥρμοσεν] A
eta 798	〉ηρισμένος· ἐστηριγμένος
eta 799	ἠρίστριον· ἱμάτιον ἠρινόν [ἠπίστρεον]
eta 800	ἠρίφακον· θαμνίσκον. Λάκωνες
eta 801	ἤριψε καὶ ἤριξεν· κατέβαλε. κατέπεσεν
eta 802	ἠρίχθη· ἐῤῥάγη
eta 803	ἠρίομεν· ἐζητοῦμεν
eta 804	*ἤρκεσεν· ἐβοήθησεν An καὶ ἤρκεσεν
eta 805	*ἦρκται· ἤρξατο (Iob 13,15) ASvgn
eta 806	ἡρμαλώσατο· συνέλαβεν
eta 807	†ἠρμανίζετο· οὐκ ἦν ἁρμόζον
eta 808	ἥρμαζεν· ἐσκέπασεν. ὠχύρωσεν
eta 809	ἠρμένος· [ἐπικριθείς]. κρεμασθείς
eta 810	ἡρμοσμένου· εὖ κατεσκευασμένου	294 in vol. 2
eta 811	ἤρξατο· συνεφώνησεν
eta 812	ἤρνευεν· ἐκυβίστα
eta 813	ἤρνυντο· ἐποίουν
eta 814	†ἠροικάκαι· κοιλώματα τῆς γῆς
eta 815	†ἠροίησεν· ἀπεσόβησεν
eta 816	*ἠρόμην· ἠρώτησα (Eur. Or. 1183) AS (vp. r)
eta 817	ἦρον· εἰρήνην
eta 818	*ἤροντο· ἠρώτων ASvg
eta 819	[ἠροπᾶν ἦμαρ· δι’ ὅλης τῆς ἡμέρας]
eta 820	ἦρος· συνθήκη. ἐκεχειρία. *ἔαρος p
eta 821	*ἤροσα· ἠροτρίασα ASg
eta 822	Ἠροσάνθεια· ἀνθολογία. ἑορτὴ γυναικεία λαμπρά, ἀγομένη ἐν Πελοποννήσῳ κατὰ τὸ ἔαρ
eta 823	ἤροσεν· ἐγέννησεν (Soph. O. R. 1497)
eta 824	ἠρόχια· τὰ θεοδαίσια. οἱ δὲ ἑορτήν· οἱ δὲ ἱερά
eta 825	*ἤρου· ἠρώτησας (Eur. Or. 1072) Avgp
eta 826	ἠρῶ· κατηρῶ
eta 827	ἠρούσταζον· ἐνήδρευον
eta 828	ἠροῦτο· ἠροτριᾶτο. ἐσπείρετο
eta 829	Ἡροφίλη· Σιβύλλης ὄνομα
eta 830	ἦῤῥεν· ἀπώλλυτο
eta 831	ἤῤῥηκεν· ἥκει. ἀφῖκται. παρ’ Ὁμήρῳ δὲ μετὰ δυσχερείας· ἔρρ’ ἐκ νήσου θᾶσσον, ἐλέγχιστε ζωόντων (κ 72)
eta 832	ἦρσεν· ἥρμοσεν r
eta 833	ἦρσαν· ἐπότισαν. [ἥρμοσαν]
eta 834	ἤρτα· ἐκρεμάννυεν
eta 835	ἠρταλέοντο· ὡπλίζοντο
eta 836	ἠρτάμησεν· ἐσπάραξεν. διοίκησεν. ἤρτυσεν
eta 837	*ἤρτηται· κρέμαται ASvg
eta 838	ἠρτιάζομεν· ἐπαίζομεν (Ar. Plut. 816 v. l.)
eta 839	ἠρτήσαντο· ἐτάξαν. ἡρμόσαντο
eta 840	ἤρτισται· ἥρμοσται. ἀνήρτηται
eta 841	*ἦρτο· ἀντὶ τοῦ ἐπῆρτο r. S
eta 842	ἤρτυε· παρεσκεύασεν (γ 152) S	295 in vol. 2
eta 843	ἠρτύνετο· *παρεσκευάζετο (Β 55) g (AS). ἡτοιμάζετο. ἡρμό‐ ζετο. κατηρτίζετο (Κ 302)
eta 844	ἠρτυλημένος· ἠρτυμένος
eta 845	†ἠρύγμαι· αἱ καμπυλότητες τῶν σκελῶν. καὶ πόας εἶδος
eta 846	ἠρυγγαίνετο· δεδάσυντο
eta 847	ἠρύγγιον· λεπτόν τι κάρφος ἀκανθῶδες, ὃ καὶ ἐπὶ τοὺς σωροὺς εἰώθασιν ἐπιτιθέναι τοῦ σίτου
eta 848	*ἤρυγεν· ἐμυκᾶτο (Υ 403) ASn. ἔπτυεν
eta 849	*ἠρύγετο· ἐπτύετο. ⸤ἐμυκᾶτο AS
eta 850	†ἠρυγκήμεθ α· ἐμπεφορήμεθα. εἰλήφαμεν
eta 851	*[ἠρύγω ν· μυκώμενος] AS
eta 852	[ἠρυθεύετο· ἐφιλονείκει (Tob. 2,11) S]
eta 853	*ἠρυθροδάνωται· πεπύρρωται. κεκοκκίνωται ASvg
eta 854	*ἠρύκακεν· ἐκώλυεν (Φ 594) r. S
eta 855	Ἡρακύλον· τὸν Ἡρακλέα Σώφρων (frg. 142) ὑποκοριστικῶς
eta 856	*ἤρυκεν· ἐκώλυεν Ag
eta 857	Ἥρυλλον· ὑποκοριστικῶς τὸν Ἡρακλέα (trag. adesp. 590)
eta 858	*ἠρύσατο· ἤντλησεν r. ASvg
eta 859	[ἤρυσεν· ἐβόησεν ἢ ἐβόα. ἐμυκᾶτο. ἰδίωμα φωνῆς]
eta 860	[ἤρυτο· ἐρύσατο]
eta 861	ἤρυτεν· ἐπὶ τῶν λουομένων. ἤντλει
eta 862	ἤρχατο· καθεῖρκτο
eta 863	ἦρχεν· *ἡγεῖτο r. v. κατῆρχεν. ὠφέλει
eta 864	ἦρχεν· ἐπὶ τοῦ ἤρξατο, χειρῶν ἀδίκων
eta 865	Ἡρῷσσαι· αἱ λεγόμεναι †Ἔννοιαι (Callim. frg. 66,1 Pf.)
eta 866	ἡρῶιον· μνημεῖον
eta 867	ἥρωες· οἱ διαφέροντες ἀρετῇ. *⸤ἡμίθεοι ASvg. ἄνδρες γενναῖοι Sg
eta 868	ἠρώησα ν· ἀνεχώρησαν, ⸤ὑπεχώρησαν r, ἐξεχώρησαν (Ψ 433)
eta 869	[ἠρωήσουσιν· μεθύσουσιν] (Ξ 101)
eta 870	†ἡρώπτει· σκοπεῖ
eta 871	ἥρως· δυνατός AS, ἰσχυρός. *⸤γενναῖος n. σεμνός
eta 872	ἥρως ποικίλο ς· ἐπὶ τῶν μεμαστιγωμένων. ἢ ὄφεις
eta 873	ἠρώτιζο ν· ἠρώτων	296 in vol. 2
eta 874	ἡρώω ν· πάντων τῶν κατ’ ἐκεῖνον χρόνον ἀνδρῶν· τοῖσι δὲ κρατῆρα κεράσατο Μούλιος ἥρως (ς 423)
eta 875	ἧς· ἄρθρον θηλυκὸν ὑποτακτικόν, ἀντὶ τοῦ τῆς σύναρθρον ἀντωνυμίαν δηλούσης· ἧς τε πλείστην μὲν καλάμην χθονὶ χαλκὸς ἔχευεν (Τ 222) καὶ τῆς ἑαυτοῦ καὶ τῆς ἑαυτῆς· ὡς οὐδὲν γλύκιον ἧς πατρίδος, οὐδὲ τοκήων (ι 34)
eta 876	ἧσαι· †παύσαι. καθέζῃ (Β 255)
eta 877	*ἦσαν· ὑπῆρχον AS [ἐκάθισαν E. ἢ ἔασαν]
eta 878	ἦσάν ποτ’ ἦσαν ἄλκιμοι Μιλήσιοι· παροιμία ἀπὸ χρη‐ σμοῦ ἐπὶ τῶν προγεγονότων (Anacr. fr. 85)
eta 879	*ἧσας· ἥδυνας S. [ἢ ἰάσασθαι καὶ θεραπεῦσαι]. ⸤ἢ χάριν ἐποίη‐ σας ASg
eta 880	ἥσατ ο· [ἔκτισεν, ἱδρύσατο. ἐκήδετο, ἐτεχνάσατο.] ἥσθη, εὐ‐ φράνθη, διεχύθη (ι 353)
eta 881	*ἥσειν· πέμψειν (θ 203) AS [θεραπεύειν]. ⸤ἀφήσειν S [τέρψειν. κορέσαι]
eta 882	ᾖσεν· ὕμνησεν
eta 883	ἦσεν· εἴασεν
eta 884	*ἦσθα· ἦς, ὑπῆρχες (Ε 898) r. ASvgn [ἐκάθισεν]
eta 885	ἧσθε· [ὑπήρχετε]. καθέζεσθε (β 240)
eta 886	*ἡσθείς· τερφθείς, χαρείς ASvg
eta 887	ᾔσθετο· ἐπειράσθη. *⸤ἔγνω (Eur. Med. 26) v. ἐθεώρει
eta 888	*ἥσθην· ἐχάρην (Ar. Ach. 2 ..) ASv. ἐκαθέζοντο S, δυικῶς (Δ 21)
eta 889	ᾔσθου· ἐνόησας, ἔγνως
eta 890	a) ἠσὶ ἢ φησί· λέξει, b) *〈ᾖσι〉· ὑπάρξῃ (θ 580) AS
eta 891	*Ἡσίοδος· ποιητοῦ ⸤ὄνομα r (AS)
eta 892	ἤσκαιρεν· ἐσκίρτα
eta 893	ἤσκει· ἐθεράπευεν. ἐπονεῖτο. ἐκόσμει, [ἐμελεῖτο] ἐπεμελεῖτο. εἰργάζετο
eta 894	[ἤσκειν· ἐργάζεσθαι, ἐπιμελεῖσθαι]
eta 895	*ἠσκημένος· μεμελετηκώς. πεπαιδευμένος r. ASvg
eta 896	Ἠσιονεῖς· οἱ τὴν Ἀσίαν οἰκοῦντες r Ἕλληνες (Callin. fr. 5)
eta 897	ἠσίπεπον· εὐτραφές
eta 898	ἤσιχερ· δαψιλής	297 in vol. 2
eta 899	*ἠσμένισαν· ἐχάρησαν (1. Regn. 6,19) ASvg
eta 900	[ἠσμά· νόστιμα]
eta 901	*ἧσο· καθέζου (Δ 412) r. S
eta 902	ἦ σοί· ἆρα σοί
eta 903	ἤσπαιρεν· ἐσκάριζεν. [ἔστιλβεν, ἔλαμπεν. †ἀπέπνιγεν]. ἔσπαι‐ ρεν (Ν 571)
eta 904	*〉ησπικότες· βοηθήσαντες AS
eta 905	*ἡσσήθη· ἡττήθη (Eur. Andr. 917) (ASg)
eta 906	ἡσσόνων· ἐλαττόνων (Iob 5,4)
eta 907	*ἡσσωμένων· ἐλαττόνων A. ἡττόνων AS. ὑστέρων (Eur. Phoen. 1258)
eta 908	*ἧσσον· ἧττον, χεῖρον (1. Cor. 11,17) Avg. ὕστερον
eta 909	*ἡσσόνων· ἐλαχιστοτέρων (Iob 5,4) Avg
eta 910	ἧς οὔτι χάριν ἴδε· παρ’ ἧς οὐδὲ μίαν χάριν ἔσχεν, οὐδὲ παιδο‐ ποιίας, οὐδὲ συμβιώσεως (Λ 243)
eta 911	ἤστην· [ἐκαθέζοντο]. δυϊκῶς ὑπῆρχον (Ε 10) Avg
eta 912	ἠστηνεῖν· ἐρᾶν. ἐρᾶσθαι
eta 913	ἡστόν· ἡδύ (r) p
eta 914	ἧστο· ἐκαθέζετο (Α 512) r
eta 915	ἠστόχησεν· οὐκ ἐπέτυχεν (1. Tim. 6,21)
eta 916	ἡσυχία· γαλήνη. ἠρεμία (Eur. Alc. 77)
eta 917	ἥσυχος· ἀπράγμων (Eur. Bacch. 636)
eta 918	ἤστραψεν· ἔλαμψεν (Soph. fr. 520)
eta 919	*ἥ σφιν· ἥτις αὐτοῖς (Δ 444 ..) n
eta 920	ἡσυχαῖον· τὸ μεθ’ ἡσυχίας (Soph. fr. 855,6) r
eta 921	Ἡσυχίδαι· γένος Ἀθήνησιν ἰθαγενῶν
eta 922	ἤσχαλον· ἐλυποῦντο (Hdt. 9,117 v. l.) r
eta 923	*ἠσχάτισεν· ὑστέρησεν (Iud. 5,28) ASvg
eta 924	ἠσχολήθημεν· σχολὴν ἐποιήσαμεν
eta 925	ἡσσόνων· ἡσσωμένων
eta 926	ἥσω· ἀφήσω. ἐάσω. ἀκοντίσω
eta 927	ἠτάκτησεν· μετὰ ἀταξίας ἔπραξεν
eta 928	*ἢ τὰν ἢ ἐπὶ τᾷ· ἢ ταύτην 〈ἢ〉 ἐπὶ ταύτῃ Avg
eta 929	ἤτᾳς· ἤλγυνας
eta 930	ἦ τ’ ἄν· ἐπεὶ ὥς (Ε 201 ..)
eta 931	*ἤτασεν· ἐβασάνισεν (Gen. 12,17 ..) ASvg
eta 932	ἦ τάχα· οὕτως γὰρ ἴσως (ς 73)	298 in vol. 2
eta 933	ἦ τάχα κεν· ἦ τάχα ἄν, ἴσως ἄν (Greg. Naz. c. 1, 1, 7, 92)
eta 934	ἥ τε· ἥ τις (Γ 287 ..)
eta 935	*ᾔτεεν· ᾔτησεν (Ε 358) ASn
eta 936	ᾔτει· παρεκάλει r
eta 937	ἢ τεόν· ἢ τὸ σόν (Α 138). 〈εἰ〉 ἀληθές (Β 300)
eta 938	ἡτέρα στροφή· ἐπὶ τῶν ἐξ ἀνάγκης ἑπομένων ἐν τοῖς μέλεσιν
eta 939	ἡ τετράγωνος ἐργασία· οἱ ἑρμαῖ (Thuc. 6,27,1)
eta 940	ἦ τ’ ἐφάμην· ὑπέλαβον (Γ 366)
eta 941	†ἠτιγώνιον· τέττιγι ὅμοιον. καὶ ἡ κερκώπη
eta 942	†ἠτίηθι· ἐκνίσθη
eta 943	†ἠτίζουσιν· αἰτιῶνται. ἐπιφημίζουσιν
eta 944	ἠτίμωσεν· ἄτιμον ἐποίησεν
eta 945	*ἠτιμωμένον· ἠφανισμένον (1. Regn. 15,9) AS (vg)
eta 946	ἠτίμασεν· ἠτίμασεν. ὕβρισεν (Α 11)
eta 947	ἥτιος· βολῆς
eta 948	ἥτις· ὅστις
eta 949	ἤτοι· σύνδεσμος ἰσοδυναμῶν τῷ δέ. τινὲς δὲ καὶ ἀντὶ τοῦ μὲν χρῶνται
eta 950	ἤτοι· καὶ δὴ οὕτως
eta 951	ἤτοι ὅ γε· οὗτος δέ (Α 68)
eta 952	ἤτοι ὁ μέν· καὶ δὴ οὗτος (n)
eta 953	ἦτορ· *ἡ ψυχή (Α 188) r. ASvg, θυμός. στῆθος
eta 954	ἠτρεμεῖ· ἡσυχάζει
eta 955	*ἦτρον· ὁ περὶ τὸ ὑπογάστριον τόπος g, τὸ ὑπὸ τὸν ὀμφαλὸν 〈μέροσ〉 ASvgn
eta 956	*ἤτριον· ὑμενῶδες ἔνδυμα g
eta 957	ἢ τρὶς ἕξ, ἢ τρεῖς κύβοι· παροιμία ἐπὶ τῶν ἢ ἐπιτυγχανόν‐ των ἢ ἀποτυγχανόντων. πάλαι γὰρ τρισὶν ἐχρῶντο πρὸς τὰς παιδιὰς κύβοις, καὶ οὐχ, ὡς οἱ νῦν, δύο. ἔστι δὲ ὁμωνυμία
eta 958	ἧττα· ἡ τροπή r
eta 959	*ἧττον· μικρότερον vg. ἀντὶ τοῦ οὐδ’ ὅλως
eta 960	*ἥττονες· καταδεέστεροι (Iob 20,10) ASvgn
eta 961	ἥττοσιν· ἐλάσσοσι. καταδεεστέροις
eta 962	ἠΰ· ἀγαθόν. ἰσχυρόν. (Ρ 456 ..) [τάσσεται δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ ὡς]
eta 963	*ηὔγει· ἔλαμπεν (Iob 29,3) Avg	299 in vol. 2
eta 964	*ἠϋγένειος· μέγα τὸ γένειον ἔχων. ἢ εὔτονος. [ἢ εὔγονος] ἢ εὐγενής ASg. ἢ καλογένειος (Ο 275 ..)
eta 965	*ηὔδα· ἔλεγεν Ag, εἶπεν (Α 92 ..) g
eta 966	ηὐδάξατο· ἔχρησεν (Hdt. 2,55,2). εἶπεν (Hdt. 5,51,2)
eta 967	*ηὐδόκησεν· ἐθέλησεν (Iud. 11,17 v. l.) A
eta 968	ἠυθεμείλιον· εὐθεμείλιον
eta 969	*ηὐθύνθη· ὑπὸ ἔγκλημα ἔπεσεν (Iud. 14,7 v. l.) [ηὔθυνεν]
eta 970	ἠΰκομος· καλὴ, ἀπὸ μέρους. εὔκομος, καλλιπλόκαμος (Α 36). [εὔκομος, καλή]
eta 971	ηὔληται· πεφύσηται. [λελύπηται] τετάρακται. στρέφεται
eta 972	*ἠϋκόμοιο· καλλικόμου (Β 689) S
eta 973	*ηὐλίσθησαν· ἐσκήνωσαν. ᾤκησαν (Nehem. 23,20) vg
eta 974	*ἠΰν· ἀγαθόν g, καλόν (Ε 628)
eta 975	*ηὔνασας· ἐκοίμισας. ἔπαυσας g
eta 976	*ηὐπόρησεν· ἐπλούτησεν (Sap. 10,10) AS
eta 977	*ἠΰς· καλός S, ἀγαθός ASvg. μέγας v. ⸤γενναῖος vg. ἀνδρεῖος (Β 653 ..)
eta 978	ἢ ὕστερον· μετὰ ταῦτα (Α 27)
eta 979	ἠΰτε· *καθάπερ ASvg. ὥστε. ὥσπερ, ὡς. ὅτε. καθά (Β 87)
eta 980	*ἠΰθ’ ὁμίχλη· καθάπερ ὁμίχλη, σκοτία, ὑδατώδης ἢ παχὺς ἀήρ (Α 359)
eta 981	*ηὐτομόλησαν· προσέδραμον τοῖς πολεμίοις (Ios. 10,1) Avg
eta 982	ηὔχει· ἤλπιζεν
eta 983	Ἡφαιστία· Ἀθηνᾶ. καὶ πόλις τῆς Λήμνου
eta 984	Ἡφαιστιάδαι· Ἀθηναῖοι
eta 985	ἡφαιστόδαπτα· πυρίκαυτα
eta 986	Ἡφαίστοιο· τοῦ πυρός (Β 426)
eta 987	Ἥφαιστος· ὁτὲ μὲν ὁ θεός· Ἥφαιστος ποίησεν ἰδυίῃσιν πρα‐ πίδεσιν (Α 608), ὁτὲ δὲ μετωνυμικῶς τὸ πῦρ. παρά τισι δὲ ὁ ἥλιος
eta 988	ἤφασσεν· ἐψηλάφα (Hdt. 3,69,6)
eta 989	*ἠφειδηκότες· μὴ φεισάμενοι ASvg. καταπτύσαντες gp
eta 990	ἠφείδουν· οὐκ ἐποιοῦντο φροντίδα, οὐκ ἐφείδοντο (Thuc. 2,51,5)
eta 991	*ἠφείθη· εἰάθη. συνεχωρήθη ASvg	300 in vol. 2
eta 992	*†ἠφερήφων· ἐξ ἀμφοτέρων τῶν μερῶν στεγάζων AS(g)
eta 993	ἠφίαλεν· ἐπεχείρησεν
eta 994	*ἠφίει· ἔπεμπεν. ἀπέλυεν AS
eta 995	*ἠφίεσαν· ἔπεμπον A εἴων
eta 996	[ἡφιστοῖο· τοῦ πυρός]
eta 997	*ἠφρονεύσαντο· ἐμώραναν (Ierem. 10,21) (r) ASvg
eta 998	ἠφυσάμην· ἐφειλκυσάμην (η 286)
eta 999	ἤφυσεν· διέτεμεν κόλον. ἀπήντλησεν. διέκοψεν (Ν 508). ἔπιεν. ἐξεφύσησεν. *⸤ἐξήνθησεν AS
eta 1000	ἡ χάραξ τὴν ἄμπελο ν· παροιμία (Ar. Vesp. 1291)
eta 1001	ἤχανεν· ἐπένετο p
eta 1002	ἠχεῖ· φωνεῖ, ψοφεῖ
eta 1003	ἠχεῖον· τὸν χαλκόν. οἱ δὲ μουσικοὶ τὸ πρὸς τῇ μαγάδι χάλ‐ κωμα
eta 1004	*ἠχέτα· ἠχητικός (Greg. Naz. c. 2, 1, 55,19) A (S)
eta 1005	ἠχέται· ἡδύφθογγοι τέττιγες
eta 1006	*ἠχή· φωνή, ἦχος Avg, βοή S (Eur. Phoen. 1378 ..)
eta 1007	ἤχησεν· ἐψόφησεν
eta 1008	ἠχήεσσα· ἠχώδης, εὔηχος. θορυβώδης (Α 157)
eta 1009	ἠχηταί· κήρυκες. κράκται. ᾠδοί. [τέττιγες ἡδύφθογγοι]
eta 1010	ἠχήεντα· εὔηχα (δ 72)
eta 1011	ἠχῆνες· κενοί. ⸤πτωχοί (g)
eta 1012	ἦχθαι· τεθηρεῦσθαι
eta 1013	*ἤχθαιρεν· ἐμίσει (Ρ 270 v. l.) ASp. r
eta 1014	ἤχθηρεν· ἐμίσησεν (Ρ 270 v. l.) r
eta 1015	ἤχθετο· ἔβριθεν. ἔτεμνεν. ἠνιᾶτο. *⸤ἐβαρύνετο (Eur. Hipp. 1402) AS (vg)
eta 1016	ἠχθισμένην· βεβαρημένην
eta 1017	ᾗχι· *ὅπου gp. ἵνα. ἐνθάδε, ἐν ᾧ τόπῳ (Α 607)
eta 1018	†ἤχλαν· τὴν λυπηράν
eta 1019	ἤχλυσεν· *ἐσκότισεν (Greg. Naz. c. 1, 2, 14, 113) g. ὁμίχλης ἐπληρώθη, ἐκαλύφθη ἀχλύι (μ 406)
eta 1020	ἤχθετο· ἐλυποῦτο. ἐθυμοῦτο
eta 1021	ἦχος· φωνή. κτύπος. *⸤ἐκφώνησις Avg
eta 1022	[ἤχο υ· ἐνθάδε]
eta 1023	ἠχώ· μακρὰ φωνή, ἀνακλωμένη ἀπὸ στεῤῥῶν καὶ ἀντιτύπων,
eta 1023	ἐπὶ τὸν προέμενον πάλιν ἐπανιοῦσα	301 in vol. 2
eta 1024	ᾗ χροιῇ· τῷ ἑαυτῆς χρωτί (Ξ 164)
eta 1025	ἠχὼ πετραίαν χυτρόπωλιν· λέγει [οἱ] δὲ τὴν Αἴγιναν, ἐπειδὴ ἐκεῖ ὄστρακα πολλά ἐστι· νῆσος γὰρ ἡ Αἴγινα (Com. ad. frg. 669)
eta 1026	ἥψατο· ἐλάβετο. προσέφυγεν (Α 512). παρεκράτησεν
eta 1027	ἡψήσατο· ἑψητῷ βάμματι ἐβάψατο
eta 1028	*ἥψησεν· ἐμαγείρευσεν (1. Regn. 9,24) ASvg
eta 1029	ἠώα· ἡ κέδρος, ἐθνικῶς
eta 1030	*[ἠωήματι· μίᾳ ἡμέρᾳ] (Ζ 422) AS
eta 1031	ἠῶθεν· πρωΐ, ἅμα ἡμέρᾳ, *⸤ὄρθρῳ (Η 372 ..) ASvg
eta 1032	ἠῶθι πρό· ὑπ’ αὐτὸν τὸν ὄρθρον. πρὸ ἡμέρας, πρὸ τῆς ἀνα‐ τολῆς (Λ 50)
eta 1033	*ἠώκοιτον· ὀρθρινὸν ὕπνον ASg
eta 1034	ᾐών· παραθαλάσσιος 〈τόποσ〉
eta 1035	ἠῷος· ὀρθρινός r
eta 1036	*ᾐωρεῖτο· ἐκρέματο r. ἐκινεῖτο g
eta 1037	ἤωρτο· ἀπεκρεμνᾶτο. ἀπήρτητο
eta 1038	ἠώς· ἡμέρα, τὸ πρῶτον φῶς, [ἤγουν αὖγος.] φῶς. *ὄρθρος g. [τὸ αὖγος] ἀνατολή Avg. ἡμέρα. καὶ ὁ ἀπὸ ἀνατολῆς μέχρι μεσημβρίας χρόνος· ὄφρα μὲν ἠὼς ἦν καὶ ἀέξετο ἱερὸν ἦμαρ (Θ 66), καὶ ὅλη ἡμέρα· ἥδε δέ μοι νῦν ἠὼς [ἡ] ἑνδεκάτη (Φ 155)
5	καὶ τὸ λυκόφως· παννυχίη μέν ῥ’ ἥ γε καὶ ἠῶ πεῖρε κέλευθον
5	(β 434)	302 in vol. 2
theta 1	Θάασσεν· ἐκαθέζετο (Ι 194) S(n)
theta 2	θαάσσει· κάθηται. διατρίβει
theta 3	θάβακον· θᾶκον. ἢ θρόνον
theta 4	Θαβώρ· ὄρος Συρίας (Hos. 5,1 ςʹ)
theta 5	θάγῃ· θήξῃς
theta 6	θάεο· θεώρει
theta 7	*〉θαζόμενος· σκώπτων (Plat. rep. 5,474a) AS
theta 8	θαίβει· ἐλαύνει
theta 9	†θαιμός· οἰκία. †σπόρος, φυτεία
theta 10	θαιροδύται· οἱ ἐν τῷ ζυγῷ δακτύλιοι, δι’ ὧν οἱ ῥυτῆρες ...
theta 11	θαιροδύτης· ὁ δακτύλιος τοῦ ζυγοῦ
theta 12	θαιρός· ὁ διήκων ἀπὸ τοῦ ἄνω μέρους ἕως κάτω στροφεὺς τῆς θύρας (Μ 459), ἢ ἄξων. Σοφοκλῆς Τριπτολέμῳ (fr. 539)
theta 13	*θακεύουσι· κάθηνται εἰς τὰς χρείας ASn
theta 14	*θᾶκος· καθέδρα, θρόνος AS (vg)
theta 15	θαλάμη· τρώγλη, [θυρὶς] κατάδυσις (ε 432) p
theta 16	θαλάμαι· στῆλαι ἐπικείμεναι τοῖς αἰδοίοις τῶν ἀποκόπων
theta 17	θαλαμηπόλος· ἡ περὶ τὸν κοιτῶνα ἢ περὶ τὸν θάλαμον δια‐ τρίβουσα ἢ ἀναστρέφουσα. Ἀπίων δὲ κοιτωνοφύλαξ, νυμφα‐ γωγός, τοῦ θαλάμου ἐπιμελουμένη (η 8 ..)
theta 18	θαλάμιαι κῶπαι· p αἱ κατωτάτω. καὶ οἱ ταύτην ἔχοντες τὴν χώραν θαλαμιοὶ λέγονται
theta 19	θαλαμιός· [ὁ κατωτάτω θαλάμιος] ἐρέτης ὁ κατωτάτω ἐρέσ‐ σων ἐν τῇ νηῒ θαλαμιὸς λέγεται, ὁ δὲ μέσος ζύγιος, ὁ δὲ ἀνώτατος θρανίτης
theta 20	θαλάμοιο νέοιο· κατασκευασμένου νεωστί· ὑπὸ γὰρ τῶν γάμων αὐτὰς τὰς ἡμέρας θαλάμους ἐπήγνυον· ὡς οὐκ ἔκπαλαι
theta 20	αὐτοῦ γεγαμηκότος (Ρ 36)	303 in vol. 2
theta 21	θάλαμος· *οἶκος Agn. μυχός. νυμφικὸς οἶκος
theta 22	θαλάμων ἄνασσα· Ἀφροδίτη
theta 23	θάλασσα κοίλη· ἡ χειμέριος. καὶ τὸ θέατρον (Com. ad. fr. 864 K.)
theta 24	θαλασσεύς· ἁλιεύς
theta 25	θαλάσσια ἔργα· ναυτικά (Β 614)
theta 26	θαλάσσιος Ζεύς· ἐν Σιδῶνι τιμᾶται
theta 27	θαλασσωθείς· ἁγνισάμενος
theta 28	θαλάσσια· τὰ τῆς θαλάσσης (Β 614)
theta 29	θαλαττοκοπεῖς· ματαιολογεῖς p
theta 30	θαλαττοπορῆσαι· πλεῦσαι διὰ θαλάσσης
theta 31	θαλέθει· θάλλει, ἀνθεῖ
theta 32	θαλέεσσι· πιότητι, λιπαρίαις (Callim. fr. 337)
theta 33	*θαλέθοντες· θάλλοντες (Ψ 32) ASgn
theta 34	θαλέθοντα· θάλλοντα, βλαστάνοντα, ἀνθοῦντα. εὐτροφοῦντα
theta 35	*θαλεία· 〈ὡσ〉 παιδεία. ⸤εὐθυμία n. ἡδονή. καὶ ⸤ἡ Μοῦσα n
theta 36	θαλεία ς· πότους, μέθας. †λινᾶς πήρας
theta 37	θαλί ῃ· εὐδαιμονίᾳ, εὐθηνίᾳ. ἀκμῇ. εὐφροσύνῃ (Ι 143)
theta 38	*θαλεῖον· καθαρόν g
theta 39	θαλεραί· οἰκτραί
theta 40	*θάλλει· ἀκμάζει S, ἀνθεῖ (Eur. Phoen. 812)
theta 41	θαλεροί· ἀκμάζοντες, ἀνθοῦντες (Γ 26). πολλοί. πρόσφατοι. ἀθρόοι. ὑγροί. οἰκτροί
theta 42	θαλερὸν δάκρυον· τὸ πολὺ καὶ 〈μὴ〉 ξηραινόμενον, ἀλλ’ ἐπὶ τῶν ὀφθαλμῶν ἀεὶ θάλλον (Β 266 ..)
theta 43	*θαλερός· ταχύς. ἰσχυρός ASn
theta 44	[θαλέων· τῶν θάλλειν ἐπιτηδείων]
theta 45	θαλέων· τῶν ⸤θάλλειν ποιούντων n ἡδονῶν. παιγνίων. ἡδέων. ⸤τῶν πρὸς τὸ θάλλειν ἐπιτηδείων (Χ 504) S
theta 46	θαλία· εὐθηνία. εὐωχία. πανήγυρις. τέρψις, εὐφροσύνη
theta 47	*θαλίη· τὰ αὐτά (Ι 143) An
theta 48	θαλλικοποιοί· οἱ τὰ σκυτούμενα κιβώτια, καὶ τοὺς δερματί‐ νους ῥίσκους ἐργαζόμενοι
theta 49	Θαλλιγόνους· οἱ πολλοὺς καὶ ἐνδόξους ἔχοντες 〈ἐκγόνουσ〉 g, ἢ γένος ἐν ὅπλοις ἔνδοξον
theta 50	θάλλικα· σάκκου εἶδος
theta 51	θαλλίς· μάρσιππος μακρός	304 in vol. 2
theta 52	*θαλλόν· ὃ ἐσθίουσιν οἱ βόες (ρ 224) AS
theta 53	*θαλλός· κλάδος ἐλαίας. ⸤ἄνθος AS. γέννημα S. καὶ πᾶν τὸ θάλλον. κυρίως δὲ κλάδος ἐλαίας ASvg, ἢ φοίνικος ⸤βλάστημα An
theta 54	*θάλλουσ α· αὐξάνουσα (Gen. 40,10) A
theta 55	θαλλοφόρος· ὁ πομπεύων Ἀθήνησι, καὶ ἐλαίας κλάδον φέρων. λέγουσι δὲ καὶ γέροντας θαλλοφόρους, πρὸς οὐδὲν ἄλλο χρησί‐ μους ἢ πρὸς τὸ θαλλοφορεῖν (Ar. Vesp. 544)
theta 56	[θάλπει· ἀκμάζει, ἀνθεῖ]
theta 57	*θαλπιώθ· ἐπάλξεις (Cant. 4,4)
theta 58	θάλπος· *καῦμα ([Plat.] Ax. 366 d) S παραμυθία
theta 59	θάλπω· *θερμαίνω An. παραμυθοῦμαι
theta 60	θαλπωρή· παραμυθία Sn. σκέπη. χαρά ASvg. σωτηρία S ἡδονή. ⸤θάλψις ASvg. ἐλπίς. ἀσφάλεια. ⸤ἢ διάχυσις ASvg (Ζ 412)
theta 61	θαλυκρέονται· ψεύδονται S
theta 62	θαλυκρόν· ἰταμόν (S). λαμπρόν. βλοσυρόν. ἀναιδές. ⸤πανοῦρ‐ γον. θερμόν (S). χλιαρόν (Callim. fr. 736?)
theta 63	θαλύνειν· θάλπειν. †ποιεῖ
theta 64	θαλύεσθαι· φλέγεσθαι (S)
theta 65	*θαλύσια· αἱ τῶν καρπῶν ἀπαρχαί (Ι 534) ASvgn
theta 66	θαλύσιος ἄρτος· ἀπὸ τῆς ἅλω πεττόμενος πρῶτος
theta 67	θαλυσσόμενος· φλεγόμενος
theta 68	θαλύψαι· θάλψαι. πυρῶσαι
theta 69	*θάλωμεν· βλαστήσωμεν An. βλαστάνωμεν
theta 70	*θαμά· θαμινά, ⸤συνεχῆ P
theta 71	θαμάκι ς· πλειστάκις, ⸤πολλάκις S
theta 72	*θαμ ά· τὰ πυκνά AS. καὶ θαμέα τὰ αὐτά
theta 73	θαματροχε ῖ· οὐχ ἡσυχάζει
theta 74	θαμβαλέο ν· φοβερόν. θαυμαστόν
theta 75	*θαμβε ῖ· ἐκπλήττει (n)
theta 76	θάμβος· θαῦμα. *⸤ἔκπληξις (Γ 342 ..) Avgnp
theta 77	*θαμέας· πυκνούς, συνεχεῖς (ξ 12) A
theta 78	*θαμέες (Κ 264) Sn καὶ θαμειαί· (Α 52) S τὰ αὐτά· καὶ θα‐ μειάς (Τ 383)
theta 79	*θαμίζεις· συνεχῶς ἔρχῃ ASgn, πυκνάζεις (Σ 386) (v) Σ
theta 80	θαμίζεται· ὁμιλεῖ (Soph. fr. 462,3)	305 in vol. 2
theta 81	θαμίζει· συνεχῶς διατρίβει καὶ παραμένει 〈τὴν〉 ἑαυτοῦ ναῦν φυλάσσων
theta 82	*θαμινά· πυκνά ASvg, πολλά
theta 83	*θαμινῶς· συνεχῶς, πυκνῶς Sg (n)
theta 84	θάμιξ· ἀλώπηξ
theta 85	θάμνους· δενδρώδεις τόπους, δασεῖς (ε 476)
theta 86	θάμνισον· ἀποκάλυψον
theta 87	*θάμνοι· δασέα καὶ πυκνὰ δένδρα. καὶ οἱ σύνδενδροι τόποι (Λ 156) ASn
theta 88	θάμνος· πυθμὴν δένδρου. ἢ ῥίζα πολλοὺς κλάδους ἐκπέμπουσα. ἢ καθ’ ἕνα τόπον τῆς ὕλης συντροφὴ καὶ ἡ συνεχὴς φυτεία. καὶ ἡ περιοχὴ τῆς ἐλαίας. καὶ ὄρμενοι. καὶ οἱ σύμφυτοι ἢ δεν‐ δρώδεις ..... *ἢ βάτος. ἢ ξύλον ἀκανθῶδες ASvg
theta 89	θαμύντεραι· πυκνότεραι
theta 90	θάμυρις· πανήγυρις, σύνοδος, ἢ πυκνότης τινῶν. καὶ ὁδοὺς θαμυρὰς τὰς λεωφόρους. ἔστι δὲ καὶ κύριον ὄνομα
theta 91	θαμυρίζει· ἀθροίζει, συνάγει
theta 92	Θάμυρις μαίνεται· παροιμία, ἐπὶ τῶν κατὰ σύνεσιν παρά‐ λογόν τι πραττόντων
theta 93	θανάτοιο μέλαν νέφος· περιφραστικῶς αὐτὸς ὁ θάνατος (δ 180)
theta 94	θάνατος· ὅ τε θεός· καὶ ὃ πάσχομεν, τέλος ἔχοντος τοῦ βίου. ὁ χωρισμὸς τῆς ψυχῆς ἀπὸ τοῦ σώματος. καὶ ὁ σωματοειδὴς θεός. καὶ ἡ δυσωδία
theta 95	*θανατῶν· θανάτου ἐπιθυμῶν (Ios. b. Iud. 3,208) ASvg
theta 96	*θανεῖσθαι· ἀποθανεῖσθαι (Eur. Troad. 430) AS
theta 97	*θάνοιεν· ἀποθάνοιεν (Eur. Troad. 391) Avg
theta 98	θᾶξαι· μεθύσαι
theta 99	θαέοντα· διδασκόμενον. θεωροῦντα
theta 100	θαεῦνται· ὁμοίως
theta 101	θάπαν· φόβον
theta 102	θάπτρα· μνῆμα. Κρῆτες
theta 103	*θαῤῥαλέως· εὐθαρσῶς ASg. ἀνδρείως (3. Maccab. 1,4 ..) g
theta 104	Θαργήλια· Ἀπόλλωνος ἑορτή. καὶ ὅλος ὁ μὴν ἱερὸς τοῦ θεοῦ. ἐν δὲ τοῖς Θαργηλίοις τὰς ἀπαρχὰς τῶν φυομένων ποιοῦνται,
theta 104	καὶ περικομίζουσι· ταῦτα δὲ θαργήλιά φασι· καὶ μὴν θαργη‐ λιών. καὶ τὴν εὐετηρίαν ἐκάλουν θάργηλον. καὶ Ἀρχίλοχός	306 in vol. 2
5	φησιν· †ὡς φαίε† νῦν ἄγει Ταργήλια (frg. 113) καὶ ὁ θάργηλος χύτρα ἐστὶν ἀνάπλεως σπερμάτων. [καὶ παρὰ Μιλησίοις ᾀδο‐ μένη ἐπὶ φρονήσει]
theta 105	Θαργηλία· ἔστιν ἡ Θαργηλία Μιλησία μὲν τὸ γένος, εὐπρεπὴς δὲ τὴν ὄψιν, καὶ τἆλλα σοφή, ὥστε στρατηγεῖν πόλεις καὶ δυνάστας. διὸ καὶ πλείστοις ἐγήματο τῶν διασημοτάτων
theta 106	θάργηλος· χύτρα ἱεροῦ ἑψήματος
theta 107	θαρνύει· [ὀχλεύει]. ὀχεύει. σπείρει. φυτεύει
theta 108	θαῤῥιά· τρασιά
theta 109	θάρνυσθαι· ὀχεύειν
theta 110	θάρνυται· μετεωρίζεται· θάρνυσθαι γὰρ τὸ συγγίνεσθαι. τοῦτο δὲ νῦν δηλοῖ τὴν διὰ λόγων ἔντευξιν καὶ ὁμιλίαν. σημαίνει δὲ καὶ ⸤ὀχεύει S [θαρσύνετα ι·], περὶ συνουσίαν ὁμιλεῖ
theta 111	*θάῤῥος· θάρσος Agn
theta 112	(*)θαρσαλέον· ῥᾴδιον
theta 113	*θαρσαλέως· ῥᾳδίως (ASg)
theta 114	*θάρσος· [ἢ θάργος]· τὸ θράσος. ἀνδρεία. δυναστεία (Ε 2 ..)
theta 115	θαρσύς· θρασύς
theta 116	*θάρσυνος· τεθαῤῥηκώς (Ν 823) Σ
theta 117	θάρσει· θάῤῥει. θράσει (Ζ 126 ..)
theta 118	θαῤῥῶ· θρασύνομαι
theta 119	Θασία ἅλμη· εἰς ἣν ὄψα ὀπτώμενα ἔβαπτον. καὶ ῥαφάνου εἶδος. οἱ δὲ βάμμα τι
theta 120	†θάσωμεν· καθήμεθα
theta 121	Θάσιος παῖς Ἀγλαοφῶντος· ...
theta 122	...· ἔστι δὲ σεμίδαλις, ἐπὶ τοῖς ἔργοις γενομένη, ἀπὸ Ἀγλαοῦ, τοῦ ἐξ ἀρχῆς ποιήσαντος, Θασίου ὀνομασθεῖσα
theta 123	*θᾶσσε· κάθισον s
theta 124	*θᾶσσον· θᾶττον, ⸤τάχιον S, ταχύτερον (An)
theta 125	*θάσσονας· ταχίονας (Ν 819) AS
theta 126	*θάσσοντας· καθημένους (ASg)
theta 127	*θάσσουσα· σπεύδουσα (ASvg)
theta 128	*θάσσω· παρακαθέζομαι (Eur. Or. 85 ..) AS
theta 129	*θάσσων· ταχύτερος (Ο 570) ASgn. καθεζόμενος Ag	307 in vol. 2
theta 130	*〉†θαστρεύεσθαι· ἀναβάλλεσθαι (Ο 512) AS
theta 131	θᾶτας· θῆτας, τοὺς δούλους. Κύπριοι
theta 132	*θάτερα· τὰ ἄλλα AS, ἑκάτερα, ἕτερα μέρη ( Eur. Bacch. 1129)
theta 133	*θατέρου· ἑνός gS
theta 134	θατῆρας· θεατάς
theta 135	*θᾶττον· εὐθύς, ⸤τάχιον, ταχέως gn
theta 136	θᾶττον ἢ Βούτη ς· παροιμία ἐπὶ τῶν 〈ῥᾳδίως ἐπιτελουμένων, ὅτι τῶν〉 ἐν τῇ στοᾷ μαχομένων τις ἦν, ᾧ ἐπεγέγραπτο Βούτης 〈οὗ ἐφαίνετο τὸ κράνος καὶ ὁ ὀφθαλμός.〉 Τάσσεται οὖν ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν ῥᾳδίως συντελουμένων· καὶ γὰρ ὁ Βούτης
5	ῥᾳδίως κατεσκεύαστο, ἅτε οὐχ ὁλοκλήρου τοῦ σώματος γε‐ γραμμένου
theta 137	[θαυλακίζειν· μετὰ βοῆς ἀπαιτεῖν τι. 〈Ταραντῖνοι〉]
theta 138	Θαύλια· ἑορτὴ [Ταραντῖνοι] ἀχθεῖσα ὑπὸ Κτεάτου· παρ’ ὃ καὶ θαυλίζειν λέγειν τοὺς Δωριεῖς ...
theta 139	Θαυλωνίδαι· γένος ἰθαγενῶν Ἀθήνησι
theta 140	θαυμάζειν· θεᾶσθαι. καὶ μανθάνειν
theta 141	θαῦμα· ἔκπληξις. ξένισμα
theta 142	θαυμαίνει· θεωρεῖ. θαυμάζει
theta 143	θαυμαλέον· φοβερόν. θαυμαστόν
theta 144	Θαυμακίη· πόλις (Β 716)
theta 145	θαυμανέοντες· θεώμενοι, ὀψόμενοι· ἀέθλια θαυμανέοντες (θ 108). τὸ δὲ καθ’ ἡμᾶς θαυμάζειν θηεῖσθαι λέγει· θηεῖτο δὲ κούρη (ζ 237) 〈καὶ〉 θηητὸς ὁ θαυμαστός
theta 146	θαυμάσιος· θαυμαστός
theta 147	θαύματα· ἃ οἱ θαυματοποιοὶ ἐπιδείκνυνται (Plat. rep. 7,514b)
theta 148	θαυματίζομαι· ἐκπλήττομαι
theta 149	Θαύλιος ἢ Θαῦλος· Ἄρης Μακεδόνιος
theta 150	θαῦνον· θηρίον
theta 151	θαυλέα· οὐρά, κέρκος
theta 152	θαυσίκριον· θεωρεῖον
theta 153	θαχθῆμεν· θωρηχθῆναι. Δωριεῖς
theta 154	θάψαι· κατορύξαι. καῦσαι, ἀπὸ τοῦ θάλπεσθαι (Eur. Alc. 729 ..)
theta 155	θάψινον· τὸ ξανθόν, ἀπὸ τοῦ ξύλου τῆς θάψου, [ὃ βάπτει] ᾧ
theta 155	ξανθίζουσι τὰ ἔρια καὶ τὰς κεφαλάς. τοῦτό τινες (Sapph. frg. 210 L.—P.) Σκυθικὸν λέγουσι. καὶ ὁ ποταμός, παρ’ ᾧ φύεται τὸ ξύλον, Θάψος καλεῖται. ἔστι δὲ καὶ ῥίζα θαψία καλουμένη	308 in vol. 2
theta 156	*θεά· ὦ Μοῦσα (Α 1) n
theta 157	*θέα· σκόπει (ASvgn) θεώρει, ⸤ὅρα n
theta 158	*θεάμονα ς· θεατάς ASvgn
theta 159	θέα ν· *ὄψιν. θεωρίαν (Eur. Hipp. 825) n. ὄμματα
theta 160	θεαγγελεῖς· οἱ τὰς πανηγύρεις ἐπαγγέλλοντες
theta 161	θεαγής· ὅσιος, ⸤θεοσεβής r
theta 162	θέαγο ν· τὸ θεῖον, ᾧ καθαίρουσι. Σαλαμίνιοι
theta 163	θέαμ α· θεώρημα (Eur. Med. 1167 ..)
theta 164	θεανὴ νόσος· ἡ ἐκ θεοῦ, θεία. Σοφοκλῆς Τυροῖ αʹ [ῥοιτοῦ] (fr. 589)
theta 165	θεανῶσται· οἱ ξυστῆρες ὑπὸ Θετταλῶν
theta 166	θέα παρ’ αἰγείρῳ· τόπος αἴγειρον ἔχων, ὅθεν ἐθεώρουν. εὐτελὴς δὲ ἐδόκει ἡ ἐντεῦθεν θεωρία· μακρόθεν γὰρ ἦν καὶ εὐώνου ὁ τόπος ἐπωλεῖτο (Cratin. fr. 339)
theta 167	θεατόν· τὸ ἐκλεκτόν. ⸤ὁρατόν (n), καὶ θεωρητόν
theta 168	θέατρον· θέαμα (1. Cor. 4,9). ἢ σύνταγμα
theta 169	*θέει· τρέχει (Ν 141) ASv
theta 170	*θεείου· θείου (Θ 135) ASn
theta 171	*θέειν· τρέχειν, δραμεῖν (Β 183) Avgs
theta 172	θέεν· ἔτρεχεν (Ζ 118)
theta 173	*θεηγόρων· θείων. ἢ ἐκ θεοῦ †λαμβάνων AS(v) gp
theta 174	θεήλατον· ὑπὸ θεοῦ πεπληγμένον, ἢ *⸤πεμφθέν (Eur. Or. 2 ..) ASvg
theta 175	*θέῃσι· τρέχῃ (Χ 23) AS
theta 176	*θειαζόντων· μαινομένων ASvg
theta 177	*θίασος· χορός v
theta 178	θειασμοῦ· [εὐωχίας] ἐνθουσιασμοῦ
theta 179	θειασμῷ· [εὐωχίαις] μαντείαις (Thuc. 7, 50,4)
theta 180	*[θειασῶται· χορευταί] ASv
theta 181	[θεῖα· ἴγδια. καὶ θεοῖς ἐοικότα. Κύπριοι]
theta 182	*θέειν δρομαῖς· ....AS
theta 183	θείης· ποιήσεις (Ω 661)
theta 184	θειητόν· θαυμαστόν (Hes. Theog. 31) r	309 in vol. 2
theta 185	θειλόπεδα· ὁ τόπος, ἐν ᾧ ξηραίνεται ἡ σταφυλή. εἴρηται δὲ ἀπὸ τοῦ θέρεσθαι ἐν τῷ ἡλίῳ καὶ τῷ πέδῳ (η 123) r
theta 186	†θεῖνιν· δραμεῖν ἢ ὁ αἰγιαλός
theta 187	*θειμωνειαί· οἱ σωροὶ τῶν δραγμάτων AS
theta 188	*θεῖναι· ποιῆσαι (Δ 26) r. n
theta 189	*θείναν· βρῶσιν, ἀνάλωμα (Sap. 12,5) AS
theta 190	θείνει· [ποιεῖ. τρέχει]. κτείνει. *⸤παίει (ς 63) s
theta 191	*θεῖνες· οἱ σωροί, ἤτοι βουνοὶ τῆς ψάμμου ASvgn
theta 192	*θεινομένην· τυπτομένην (Α 588) ASn
theta 193	*θεινῶν· αἰγιαλῶν A
theta 194	*θείομεν· ποιήσωμεν (Ψ 486) ASn
theta 195	*θεῖον ἄπυρον· θεάφιον (Avn) ἄκαυστον
theta 196	θεῖός μοι· ἐκ θεοῦ μοι (Β 56)
theta 197	θεῖος νόος μευ· ἐκ θεοῦ μοι νοῦς
theta 198	θεῖος ὄνειρος· θεόπεμπτος (Β 22)
theta 199	θεῖον δύσονται ἀγῶνα· τὸ τῶν θεῶν ἄθροισμα, ἐν ᾧ αὐτῶν τὰ ἱερά (Η 298)
theta 200	θειοῦται· θείῳ καθαίρει (ψ 50)
theta 201	θεῖον· τὸ ἐκ θεοῦ ἀφιγμένον. καὶ τὸ ἄξιον λόγου, ὥστε θαυμά‐ ζεσθαι (Δ 192). καὶ τὸ θεάφιον
theta 202	θείου πλῆτο· τοῦ κεραυνίου πυρὸς λέγει. ὀδμὴν γὰρ ἔχει ὁ κεραυνὸς θείου (μ 417)
theta 203	†θεῖται· ᾄδεται. †κομίζει
theta 204	[θειάσω· καθάρω]
theta 205	θειώσω· καθαρῶ (χ 482)
theta 206	†θέκλεον· θαυμαστόν (Ψ 107)
theta 207	θέλγει· *ἀπατᾷ. θάλπει ASg, ἀπὸ τοῦ εἰς τὸ θέλειν ἄγειν. μαλάσσει. κηλεῖ. τέρπει (Ω 343 ..)
theta 208	*θέλγητρα· εἰς ἡδονὴν ἄγοντα (Eur. Or. 211) ASvg
theta 209	θέλγμα· θαῦμα
theta 210	Θελγῖνες· οἱ Τελχῖνες. ⸤γόητες s, πανοῦργοι, φαρμακευταί
theta 211	*θελγόμενο ν· ἀπατώμενον. λέγεται δὲ ἐπὶ τῶν ἡδυνομένων τοῖς ᾄσμασι ASv
theta 212	θέλει ν· δύνασθαι (Φ 366?)
theta 213	θελεμόν· [οἰκτρόν.] ἥσυχον (Aesch. Suppl. 1028) (g)	310 in vol. 2
theta 214	θελεμῶς· ἡσύχως [οἰκτρῶς]
theta 215	θέλυμνον· ὅλον ἐκ ῥιζῶν (Empedocl. frg. 21,6?)
theta 216	†θελερόν· θελεκτόν. †καὶ τὸ θέλγον τὰ ὄμματα ἐπὶ κακώσει
theta 217	*θελητής· προαιρετικός (Mich. 7,18) ASvg
theta 218	θέλκαρ· θέλγμα
theta 219	θέλκτρον· φίλτρον. χαρά. θαυμαστόν. καὶ τὸ ἐφηδῦνον μετά τινος ἀνάγκης
theta 220	*θελκτήριοι 〈λόγοι·〉 θεραπευτικοί ASvgn, ἄγοντες εἰς ἀπά‐ την S (Eur. Hipp. 478)
theta 221	θέλξας· καταπραΰνας
theta 222	Θελξινόη· Ἥρα τιμᾶται παρὰ Ἀθηναίοις
theta 223	θέλω· χρῄζω. βούλομαι. εὐδοκῶ
theta 224	θέμα· ἕξις. τόπος. στάσις. μνῆμα
theta 225	*θεμάν· ἄνεμος AS νότος ASvgn. ἢ ἀνατολή (Ezech. 21,2)
theta 226	θεματίζει· *ἀποτίθεται AS. κυβερνᾷ
theta 227	θέμεθλα· ἕδραι. βάθρα. θεμέλια Avg θέσεις. ⸤ῥίζαι (Ξ 493) Avg
theta 228	θέμειλα· θεμέλιοι
theta 229	θεμελιωθέντα· ἐκ ῥιζῶν ἀρθέντα
theta 230	θέμεναι· καταβαλοῦσαι
theta 231	θέμενος· ἐνθείς. καταβαλών
theta 232	θεμερή· βεβαία. σεμνή. εὐσταθής
theta 233	θεμερόν· σεμνόν. ἀφ’ οὗ καὶ τὸ σεμνύνεσθαι θεμερύνεσθαι
theta 234	θεμερόφρονας· συνετούς, σώφρονας
theta 235	θεμερῶπις· ἐρασμία Ἁρμονίη (Empedocl. fr. 122,2).
theta 236	*θέμις· δίκαιον ASvg. ἄξιον. πρέπον Svg. καὶ δίκη n, ἢ ⸤προσή‐ κει. καὶ ἡ τιμή. καὶ τὸ ἀξίωμα. καὶ τὸ ἁρμόζον· S ᾗ θέμις ἐστί (Β 73). καὶ ⸤νόμος n
theta 237	θεμισσέτ ω· μαστιγούτω, νομοθετείτω. Κρῆτες
theta 238	*θέμισι ς· δικαιοσύνη AS. παραμυθία
theta 239	θέμιστ α· ἔννομα r, νόμιμα
theta 240	*θέμιστα ς· νόμους S. δίκας (Α 238) AS
theta 241	θέμιστες· μαντεῖα, χρησμοί (π 403). δίκαια. νόμοι (ι 112)
theta 242	θεμιστεύει· ἄρχει, κελεύει ἃ βούλεται, δικάζει (ι 114)
theta 243	θεμιστευτόν· νομοθετητόν	311 in vol. 2
theta 244	θεμιστεύοντα· δικάζοντα (λ 569)
theta 245	*Θέμιστι· τῇ Δίκῃ (Ο 87) An
theta 246	Θεμιστιάδες· Νύμφαι (Pherecyd.)
theta 247	θεμίστειον· δίκαιον
theta 248	*θεμιστός· δίκαιος Ag [βασιλεὺς ὅσιος]
theta 249	†θεμινήσασα· πρακτική, ἀνυσίμη, ἀποτελεσίμη
theta 250	*θεμιστισία· ὁσία s
theta 251	θεμιστοπόλοι· ἄρχοντες. δίκαιοι (Hes. fr. 7?)
theta 252	θεμιστόρων· συνετῶν (r)
theta 253	θέμηλα· [θεμέλαι] ἕδραι, βάθρα, θεμέλια
theta 254	*θέναρ· τὸ κοῖλον τῆς χειρός (Ε 339), καὶ τοῦ ποδός ASvg
theta 255	θεμούς· διαθέσεις. παραινέσεις
theta 256	†θεμῶν· θελήμων
theta 257	θέμωσεν· ἤγγισεν. ἐγγίσαι ἐποίησεν, ἠνάγκασεν (ι 486)
theta 258	θεναρίζει· τύπτει
theta 259	[θένει· κόπτει, τύπτει]
theta 260	θένιοι· οἱ προσήκοντες
theta 261	θεοβλάβειαν· οὕτως Αἰσχίνης εἶπεν (3,133)
theta 262	*θεοδέκτρια· θεὸν δεδεγμένη AS
theta 263	Θεοδαίσιος· Διόνυσος
theta 264	θεοδμήτων· ὑπὸ θεοῦ ᾠκοδομημένων Avg δεδομημένων, ⸤θεο‐ κτίστων AS (Θ 519)
theta 265	θεοδόσια· ὑπὸ θεοῦ δεδομένα
theta 266	θεόθυτα· ἱερόθυτα (Cratin. fr. 417)
theta 267	Θεόδωρος· Θεοδώρους ἔλεγον οἱ κωμικοὶ τοὺς εὐρυπρώκτους, ἀπὸ Θεοδώρου τινὸς οὐκ εὖ τὴν ἑαυτοῦ ὥραν χρησαμένου (Com. adesp. 310)
theta 268	*θεοειδεστέρας· θεῖον εἶδος ἢ ὁμοίωμα 〈ἐχούσησ〉 ASvg
theta 269	θεοειδής· καλός, θεοῦ εἶδος ἔχων (Β 623) s
theta 270	θεοείκελα· θεῖα, θαυμαστά, *⸤θεοῖς ὅμοια (ASvg)
theta 271	*θεόθεν· ἐκ θεοῦ (π 447) r. ASvg
theta 272	†θεοεπεῖς· ἐκ θεοῦ ἑπόμενοι, ἢ λεγόμενοι
theta 273	θεοὶ Μολοττικοί· ἤτοι 〈ὅτι〉 διάφοροι οἱ κύνες οἱ Μολοττικοί·
theta 273	ἢ ὅτι ψυχοπομπεῖόν ἐστιν ἐν Μολοσσοῖς	312 in vol. 2
theta 274	θεοίνια· θυσία Διονύσου Ἀθήνησι. καὶ θεὸς θέοινος Διόνυσος
theta 275	θεοὶ ξενικοί· παρὰ Ἀθηναίοις τιμῶνται, οὓς καταλέγει Ἀπολ‐ λοφάνης ἐν Κρησί (fr. 7)
theta 276	θεοῖο· τοῦ θεοῦ (Α 28)
theta 277	Θεοκήρυκες· γένος τὸ ἀπὸ Ταλθυβίου, παρὰ Ἐλευθερίοις
theta 278	*θεοκλυτεῖται· παρὰ θεοῦ ἀκούει AS
theta 279	*θεοκλυτήσαντες· θεοῦ ἀκούσαντες. θεὸν ἐπικαλεσάμενοι Agn
theta 280	θεοκλυτοῦσαι· θεὸν ἐπικαλούμεναι
theta 281	θεοκόλος· ἱέρεια
theta 282	*θεοκυδῆ· δόξαν θείαν ἔχουσαν AS
theta 283	*†θεομητεῖ· θεοφορεῖται, θεῖα φρονεῖ AS (vg)
theta 284	θεόμορος· σώφρων
theta 285	*θέοντες· τρέχοντες (Ψ 387) vgn
theta 286	θεοξένια· κοινὴ ἑορτὴ πᾶσιν τοῖς θεοῖς ...
theta 287	θεόπαιστος· ὑπὸ θεοῦ παιόμενος ps. ἢ κιθάρα ὑπὸ θεοῦ ἐνδι‐ δομένη
theta 288	[θεοπίς· ἀληθής. ἡδεῖα. ἀγαθή. ἰσχυρά]
theta 289	θεοπλάγκτους· δεισιδαίμονας
theta 290	θεοπομπεῖν· ἐνθουσιᾶν
theta 291	θεοπρεπεῖς· θεῷ ἁρμόζοντας (p)
theta 292	*θεοπρόπιον· μαντεῖον ἐκ θεοῦ (Α 85) r. ASvgn
theta 293	*θεοπρόποι· προφῆται, μάντεις ASn, ἐκ θεοῦ προλέγοντες
theta 294	*θεοπτίαν· θεοφάνειαν (r) gn
theta 295	*θεοπτίας· θείας θεωρίας Avg
theta 296	θέορτος· ὁ ὑπὸ θεοῦ παρορμώμενος
theta 297	*θεόρρυτον· ἐκ θεοῦ προϊόν, προχεόμενον (r) ASvgrv
theta 298	θεός· σημεῖον [ἢ ἀρχή]
theta 299	θεόσδοτος· ἐκ θεοῦ δεδομένος (Hes. op. 320) r
theta 300	θεός, θεός· ἔθος ἦν, ὅτε κατάρχοιντό τινος, λέγειν θεὸν ἐπιφη‐ μιζομένοις
theta 301	θεόσεπτον· εἰς σεβασμόν ...
theta 302	*θεοσέπτωρ· θεοσεβής (Eur. Hipp. 1364) ASvgn
theta 303	†θεοσκνεῖ· θεοὺς τιμᾷ s
theta 304	*θεοστυγεῖς· μισούμενοι ὑπὸ θεοῦ (Rom. 1,30) A (Sn)	313 in vol. 2
theta 305	*θεοτερπέος· θεοὺς τέρποντος ASn
theta 306	*θεότευκτον· θεοκατασκεύαστον r. Avgn
theta 307	*θεουδέα· θειώδη (Greg. Naz. c. 1, 1, 8, 60) g
theta 308	θεουδής· *δίκαιος s. εὐσεβής ns. εὐγνώμων. θεοῖς ἀρέσκων
theta 309	θεόσσυτον· θεοτίμητον
theta 310	θεουδής· θεῷ ἀρέσκων (ζ 121 ..) T
theta 311	θεοῦ δόσεσι· 〈ὑπὸ〉 θεοῦ δεδομένοις
theta 312	*θέουσα· τρέχουσα (Ζ 394 ..) (A)
theta 313	θεουργική· θεοὺς ποιοῦσα 〈ἀπαντᾶν〉
theta 314	θεοφάντορας· [ὑπὸ θεοῦ πεφημισμένους] ⸤θεολόγους (r)
theta 315	[θεώμενα· ἐκ θεοῦ μένοντα]
theta 316	θεόφατα· ἐκ θεοῦ σημαινόμενα (r)
theta 317	θεόφατα· λόγια, πεπρωμένα. πολλά. ἄφατα. ὑπὸ θεοῦ πεφη‐ μισμένα
theta 318	θεοφατίζει· μαντεύεται. περιττολογεῖ
theta 319	θεόφιν μήστωρ ἀτάλαντος· θεοῖς ἴσος ἐν τῷ βουλεύεσθαι (Η 366)
theta 320	θεόφιν· ⸤θεοῖς S. ἐκ θεοῦ. τὸ γὰρ σχῆμα τοῦτο πληθύει· πασ‐ σαλόφι ν , ζυγόφιν
theta 321	θεόφοβο ς· θεοσεβής
theta 322	θεοφραδί α· θεοῦ r γνώμη s, ἢ ⸤φράσις r
theta 323	θεοφραδίαι ς· θεοῦ γνώμαις, λόγοις, φράσεσι
theta 324	*θεόφρονο ς· θείου (Greg. Naz. c. 2, 1, 17, 103) AS
theta 325	θεοφροσύνη· αἱ περὶ τὸ θεῖον διατριβαὶ καὶ [οὐ] μαντεῖαι (s)
theta 326	*†θεπτάνων· ἁπτόμενος (Eur. Bacch. 1318) AS
theta 327	*θεραπαινίς· δούλη r. AS (v) g
theta 328	θέραπες· ὁμιλητῆρες
theta 329	θεραπευσία· θεραπεία. ἱκετεία
theta 330	θεραπευτής· ἰατρός (Plat. rep. 1, 341 c ..) s
theta 331	θεραπίς· θεραπεύουσα
theta 332	θεραπηΐας· τὰς βωμολοχίας
theta 333	θεράπναι· αὐλῶνες. σταθμοί (Eur. Bacch. 1043)
theta 334	θεραπαινίδες· ἔριθοι (s)
theta 335	Θεραπνατίδεια· ἑορτὴ παρὰ Λάκωσι
theta 336	θεράπνη· θεραπαινίς, δούλη
theta 337	θεράπνιον· θεραπαινίδιον, δουλίδιον	314 in vol. 2
theta 338	θεράποντες Διός· βασιλεῖς (λ 255)
theta 339	θεράποντες· οἱ ἐν δευτέρᾳ τάξει φίλοι· ἀπὸ τοῦ θεραπεύειν· *⸤δοῦλοί τε καὶ ὑπηρέται (Ε 48 ..) A
theta 340	θέραψ· θεράπων, οἰκέτης, δοῦλος, ἀκόλουθος
theta 341	θέρει· πρωΐ. *⸤θερμαίνει PA
theta 342	Θερελίμνιο ν· τόπου ὄνομα. καὶ Ἀπόλλων. καὶ Ζεύς
theta 343	θέρεσθα ι· θερμαίνεσθαι, καίεσθαι r, θάλπεσθαι, πρὸς ἥλιον χλιαίνεσθαι
theta 344	θερέσιμο ν· θεριστικόν
theta 345	θερήγανο ν· μέρος τῆς ἁμάξης· οἱ δὲ τὴν ἅμαξαν τὴν ἄγουσαν τὰ θέρη
theta 346	θέρηγνο ν· τὸ ἐπὶ τῶν ἁμαξῶν παράπλεγμα, τὸ ἐπὶ τῇ ἀστα‐ χύων παρακομιδῇ γινόμενον
theta 347	*θέρητα ι· [θέρεται.] ⸤καίηται (Ζ 331) n
theta 348	θερίζει· ἐνδιατρίβει τῷ θέρει, καὶ ἀλοᾷ
theta 349	*θερίκλειον· ποτήριον gns. κόνδυ
theta 350	θερινή· θέρος
theta 351	θερίσας· τὸ θέρος ἀγαγών
theta 352	θέριστρον· λεπτὸν ὕφασμα, *θερινὸν ἱμάτιον (Gen. 24,65) ASvg
theta 353	*Θερσίτης· ὄνομα κύριον (Β 212) ASn
theta 354	θερσίχθων· θερμαίνων γῆν, καίων
theta 355	θέρμα· πυρετός (Aristoph. frg. 690) s. ἄδεια. καὶ ἐκεχειρία
theta 356	θερμαστρῆθεν· ἐκ καμίνων [καὶ τὸ ἐπάνω ἐν τῇ κλίνῃ πάντων]
theta 357	[θέρκταρ· θέλγμα]
theta 358	θερμάστραι· κάμινοι (Callim. h. Del. 144)
theta 359	θερμαστρίς· σκεῦος παραπλήσιον καρκίνῳ, ᾧ χρῶνται οἱ χρυσοχοῖ. καὶ ὄρχησις ἔντονος καὶ διάπυρος τάχους ἕνεκα
theta 360	θέρμει· θερμαίνει
theta 361	θέρμεσθαι· θερμαίνεσθαι
theta 362	θέρμης· ὁ θέρους πνέων
theta 363	θέρμον· τὸ θέρος. Βυζάντιοι
theta 364	θερμόπλα· ἵππου νόσημα περὶ τοὺς πόδας	315 in vol. 2
theta 365	*θερόμενος· θερμαινόμενος An
theta 366	θέρονται· καίονται. χλιαίνονται, θερμαίνονται
theta 367	θέρος· σῖτος. τοῦ θερίζειν ἡ ὥρα (λ 192)
theta 368	θερσόμενος· θερμανθησόμενος. ἀπὸ τοῦ θέρω ἐνεστῶτος (τ 507)
theta 369	†θερουρότερος· ὁ χλωρὸς σῖτος ἀμηθείς
theta 370	†*θερτήρια· ἑορτή τις AS
theta 371	[θέσαι· θησαυρίσαι]
theta 372	[θεάσατο· ἐνεδύσατο]
theta 373	θέσθαι· ὑποθέσθαι (Hyperid. fr. 198 Tur.). θησαυρίζεσθαι (ν 207)
theta 374	*θέσθω· εὐτρεπιζέσθω (Β 382) np
theta 375	θέσκελα· *θαυμαστά Avg. θεοείκελα. ἢ θεοκέλευστα. ⸤θεῖα Avg. θαυμάσια (Γ 130)
theta 376	θέσεις· πράξεις. καὶ θεῖναι ποιῆσαι (Δ 26)
theta 377	*θέσμιον· δίκαιον (Eur. Troad. 267) ASvgn. r
theta 378	θεσμοθέται· ἄρχοντες. *⸤νομοθέται. νομοφύλακες ASn, οἱ τῶν νόμων ἐπιμεληταί
theta 379	*θεσμό ν· θεῖον νόμον ASn. ἔθος, νόμον (ψ 296) n
theta 380	*θεσμοῖς· νόμοις (Sir. 28,19 v. l.) (r. gs)
theta 381	*θεσμοποιεῖς· νομοθετεῖς (Eur. Phoen. 1645) ASvg (n)
theta 382	θεσμούς· *νόμους g θείους. ἢ τὰς συνθέσεις τῶν ξύλων
theta 383	*θεσμοφόρια· τὰ μυστήρια τῆς Δήμητρος An. ἢ ὄνομα ἑορτῆς ASgn
theta 384	*θεσμοφόρος· ὁ θεσμοὺς φέρων, ἤτοι νόμους AS (vg)
theta 385	θέσπιν· θείαν φωνήν (α 328) r
theta 386	θεσπέσιον· θεῖον, παραγώγως. ὅταν δὲ λέγῃ· γνώσεαι εἰ 〈καὶ〉 θεσπεσίῃ πόλιν οὐκ ἀλαπάξεις (Β 367) τῇ θεότητι λέγει, εἰ μὴ κατὰ συνεκδοχὴν ἀκούοιμεν θεσπεσίῃ, τῇ ἐκ θεῶν βουλήσει
theta 387	*θεσπέσιος· θεῖος. θαυμαστός r. ASvg (n)
theta 388	θεσπεσίῃ· μεγάλῃ, πολλῇ. θείᾳ. τῇ ἐκ θεοῦ βουλήσει (Β 367)
theta 389	*θεσπεσιώτερον· ἀξιολογώτερον ASgn
theta 390	θεσπιαοιδός· ποιητής
theta 391	θεσπέσιοι· θεῖοι
theta 392	θεσπιδαές· θείως καιόμενον, ἢ δαιόμενον
theta 393	*θεσπιδαὲς πῦρ· τὸ θείως καιόμενον πῦρ (Μ 177 ..) ASn	316 in vol. 2
theta 394	θέσπιδες· θυσίαι. θεοσέβειαι
theta 395	*θεσπίζει· μαντεύεται, προφητεύει, ἐνθεάζει. νομοθετεῖ AS
theta 396	θέσπιν· θείαν, ἡδεῖαν, θαυμαστὴν φωνήν (α 328. Eur. Med. 425)
theta 397	θεσπιόφημον· ... παροιμίαν τινά ...
theta 398	θεσπίσαι· προστάξαι. μαντεύσασθαι
theta 399	*θέσπισμα· θεῖον δόγμα Avgn. νομοθεσία r. n
theta 400	θεσπίσματα· μαντεύματα. καὶ τὰ ὅμοια (Eur. Or. 1666 ..)
theta 401	θέσπις· ἀγαθή. ἀληθής. ἰσχυρά. ἡδεῖα
theta 402	θεσπιῳδός· ἀληθὴς μάντις (Eur. Hec. 677)
theta 403	Θέσπιος· ποταμὸς n Βοιωτίας
theta 404	Θεσπρωτοί· ἔθνος περὶ Θεσσαλίαν
theta 405	Θεσσαλαί· αἱ Κῷαι παρὰ Φιλήτᾳ (fr. 16 K.) καὶ αἱ φαρμακίδες
theta 406	*Θεσσαλὸν 〈νόμισμα〉· τοῦτο παροιμιῶδες, τασσόμενον ἐπὶ ἀπάτης Σ
theta 407	†θεσσαλώπας· ἐναγισμός τις παρὰ Λάκωσι
theta 408	θέσσαντο· ἐξῄτησαν. [ἐκάθισαν.] ἱκέτευσαν. [ἐνεδύσαντο]
theta 409	θέσσεσθαι· αἰτεῖν. [καθῆσθαι.] ἱκετεύειν
theta 410	θεσσόμενος· δεόμενος. ζητούμενος. ἱκετεύων
theta 411	*Θεστορίδης· Θέστορος παῖς n ὁ Κάλχας (Α 69) r
theta 412	θέσφατα· θεόφατα. μαντεύματα ἐκ θεοῦ λεγόμενα. εἱμαρμέναι ἐκ μαντείας λεγόμεναι (Ε 64)
theta 413	θέσφατον· πολύφατον. ὑπὸ θεοῦ πεφατισμένον. θεῖον. μέγα. *ἀργόν. ἄπρακτον An. τὸ ἐκ θεοῦ μάντευμα. προφητεία (Θ 477) ASvg
theta 414	θεσφατοῦται· θεσφατίζει, μαντεύεται. περισσὰ λαλεῖ
theta 415	θετή· ποιητὴ θυγάτηρ
theta 416	θετήρ· τολμητής. πράκτης
theta 417	θέτης· ὁ προθέμενός τι
theta 418	*θετικῶς· τὸ ὀφειλόμενον γενέσθαι AS
theta 419	Θέτις· ἡ μήτηρ Ἀχιλλέως. καὶ ἡ θάλασσα. ἡ δὲ αὐτὴ λέγεται Τηθύς
theta 420	*θετόν· εἰσποιητόν, οὐ γνήσιον Avgn
theta 421	Θετταλικὰ πτερά· τοῦτο εἴρηται διὰ τὸ πτέρυγας ἔχειν τὰς Θεσσαλικὰς χλαμύδας. Πτέρυγες δὲ καλοῦνται αἱ ἑκατέρωθεν
theta 421	γωνίαι διὰ τὸ ἐοικέναι πτέρυξι	317 in vol. 2
theta 422	Θετταλικὴ ἔνθεσις· ἡ μεγάλη (Hermipp. fr. 41)
theta 423	Θετταλικὸς δίφρος· διάφοροί εἰσι τῷ κάλλει οἱ Θετταλικοὶ δίφροι· ἴδιον γάρ τι γένος αὐτῶν κατεσκεύασται (Eupol. fr. 58)
theta 424	θετταλίς· ὑπόδημα ποιόν. [Κρῆτες] (Lysipp. fr. 2 K.)
theta 425	Θετταλὸν σόφισμα· παροιμία ἐπὶ τῶν σοφιζομένων λεγομένη καὶ μὴ εὐθυμαχούντων (Eur. Phoen. 1408)
theta 426	θεῦ· δεῦρο. τρέχε
theta 427	θεύγεσθαι· θέλγεσθαι. Κρῆτες
theta 428	θευμορία· ἀπαρχή. θυσία. ἢ ὃ λαμβάνουσιν οἱ ἱερεῖς κρέας, ἐπει‐ δὰν θύηται. θεοῦ μοῖρα
theta 429	θευμοριαζέτω· θεῷ γέρας ἀναφερέτω
theta 430	Θευξένια· Ἀπόλλωνος ἑορτή
theta 431	*θεύσεσθαι· δραμεῖσθαι AS. διώξεσθαι (Λ 701)
theta 432	*θεύσεαι· δραμεῖ (Ψ 623) (S) n
theta 433	θευσόμεθα· δραμούμεθα. φευξόμεθα. πλευσόμεθα
theta 434	θεῦτιν· †σκαράδιν. Ἱππῶναξ (fr. 115 Bgk.)
theta 435	*θέων· βαδίζων, ⸤τρέχων (Ζ 54 ..) AS. r
theta 436	θεώματα· τὰ περικαθαρτήρια
theta 437	θεῶν ἀγορά· παροιμία ἐπὶ τῶν τολμώντων λέγειν ἐν τοῖς τοσοῦτον ὑπερέχουσιν, ὅσον οἱ θεοὶ τῶν ἀνθρώπων. καὶ τόπος Ἀθήνησιν ἀπὸ τοῦ συναγερθῆναι προσαγορευθείς
theta 438	θεῶν ἐπὶ Καλλικολώνῃ· τόπος ἐστὶ τῆς Τροίας ὑψηλός (Υ 53)
theta 439	θεῶν ἐν γούνασι κεῖται· παράκειται τῷ θεῷ, καὶ ἐν τῇ δυνάμει αὐτοῦ καὶ ἐξουσίᾳ κεῖται (Ρ 514)
theta 440	θεωρία· ὄψις, ⸤θέα r
theta 441	θεωρίδε ς· αἱ περὶ τὸν Διόνυσον Βάκχαι (trag.)
theta 442	θεωρικὰ χρήματα· τὰ εἰς θεῶν τιμὰς καὶ ἑορτὰς διδόμενα ἐν τοῖς Παναθηναίοις καὶ Διονυσίοις. ἅτινα ἐν τῷ θεάτρῳ ἐδίδοτο, καὶ ἐκ τοῦ θεάτρου συνήγετο ἀπὸ †μισθομένου τόπου
theta 443	θεωρικὸν ἀργύριον· τὸ εἰς θεῶν τιμὴν καὶ ἑορτὴν διδόμενον, θεωρίας ἕνεκα, τοῦ καὶ τοὺς πένητας μετέχειν τῶν θεωριῶν. καὶ
theta 443	πάντα τὰ διανεμόμενα θεωρικὰ ἐλέγετο	318 in vol. 2
theta 444	θεωρικῶς· ὡς θεωρὸς ἐστεφανωμένος· θεωροὺς δὲ ἐκάλουν τοὺς τοῖς θεοῖς τὰς ἀπαρχὰς ἀπάγοντας. ἐστεφάνουν γὰρ οὗτοι τὰς ἀπήνας
theta 445	Θεώριος· ὁ Ἀπόλλων r
theta 446	Θεωρίς· κύριον ὄνομα. καὶ θεωρία. καὶ ἡ Σικυωνία τὸ γένος 〈Σοφοκλέουσ〉 ἐρωμένη
theta 447	θεωροί· οἱ θεοπρόποι. καὶ οἱ θεώμενοι, ἢ οἱ φροντίζοντες περὶ τὰ θεῖα. λέγουσι δὲ καὶ τὴν ὁδόν, δι’ ἧς ἴασιν ἐπὶ τὰ ἱερά, θεω‐ ρίδα· καὶ τὰ διανεμόμενα ἀργύρια ἐν ταῖς ἑορταῖς 〈θεωρικά〉
theta 448	*θεωρούς· θεωρητάς (2. Macc. 4,19) AS ἐπόπτας
theta 449	*Θηβαῖοι· ἔθνος 〈Βοιωτίασ〉 ASn
theta 450	Θήβανις· ἄνεμος
theta 451	Θηβάνας· [θήρα] ἐκ τοῦ Πλακίου κόλπου πνέουσα 〈ζάλη〉
theta 452	*Θήβη· πόλις Βοιωτίας (Δ 378 ..) r. n [καὶ κιβώτιον (Exod. 2,3 v. l.)]
theta 453	θῆβος· θαῦμα Sʹ s
theta 454	θηγάνει· ὀξύνει (Aesch. Ag. 1535)
theta 455	θηγάνεον· ὀξύ, ⸤ἠκονημένον r
theta 456	θηγάν η· ἀκόνη rp. λέγουσι δὲ καὶ ⸤θήγανον 〈τὸ αὐτό〉 r
theta 457	θήγειν· ἀκονᾶν, ὀξύνειν (Eur. Or. 1036) (n)
theta 458	†θήγεια· θαυμαστά. ψευδῆ
theta 459	†θηγή· θήκη. ⸤θέσις. τάξις Sʹ s
theta 460	θηγό ν· ... οἱ δὲ ὀξύ, ἀκονητόν
theta 461	*θήγε ι· ἀκονᾷ ASg, ὀξύνει (Ν 475) g
theta 462	θηεῖσθαι· θαυμάζειν p
theta 463	θηεῖτο· ἑώρα. ἐθαύμαζε (ε 75)
theta 464	*θηεύμενοι· θεωροῦντες (Hdt. 7, 146,3) n
theta 465	*θηεῦντο· ἐθαύμαζον (Η 444 ..) r. ASgn
theta 466	θήῃ· ποιήσῃ (ο 51 ..)
theta 467	θήῃς· ποιήσῃς (Ζ 432 v. l.) Sʹ
theta 468	†θήημος· ἔθιμος
theta 469	†θηήμων· ἐθίμων
theta 470	θηήσασθαι· θεάσασθαι. θαυμάσαι
theta 471	θηήσεται· θαυμάσεται	319 in vol. 2
theta 472	θηητήρ· θαυμαστής r. θεατήρ (φ 397)
theta 473	θηητής· [ἀπατεών.] θεωρός
theta 474	θηητόν· θαυμαστόν. καλόν. καταθύμιον. περικαλλές. σύμφορον
theta 475	θηητός· θαυμαστός r
theta 476	θῆκαι· οἱ ἀπόθετοι τόποι (Eur. Hec. 1147). *⸤ἢ σοροί AS (g)
theta 477	*θήκατο· ἐπέθηκεν (Κ 31) g s
theta 478	θηκία· τὰ ἐντάφια r. δηλοῖ δὲ καὶ θησαυρόν. καὶ τάφον. καμψίον. γλωσσοκομεῖον
theta 479	θηκτόν· ὀξύ, ⸤ἠκονημένον (Eur. Med. 40) p
theta 480	θηλαί· τῶν μαστῶν τὰ ἄκρα [τῶν μαστῶν]. καὶ τῶν χειλῶν τὰ ἐκπτυσσόμενα
theta 481	θηλαμίνου· νεογνοῦ
theta 482	θηλαμών· τροφός r. ns
theta 483	θήλαντο· ἐθήλασαν s
theta 484	θηλάστρια· τροφός r. ἔστι δὲ Ἰακόν. Σοφοκλῆς Ἀλεξάνδρῳ (fr. 94)
theta 485	θήλεα· ἱμάντων τὰ τετρημένα, εἰς ἃ διωθεῖται τὰ ὀξέα. καὶ τῶν σπονδύλων τὰ κοῖλα
theta 486	*θηλή· μαστός r. ASvgn
theta 487	[θηλητήρ· κυνηγός]
theta 488	*θῆλυ· ἀσθενές (Eur. Med. 928). γυνή ASn
theta 489	θηλυγενής· ὁ ἐναντίος τῷ ἀῤῥενωπῷ
theta 490	*θηλυδρίας· ὁ τεθηλυμμένος r. ASvgn
theta 491	θηλυδριῶδες· τὸ κατακεκλασμένον (Ar. Thesm. 131)
theta 492	*θηλυμανεῖς· πόρνοι (Ierem. 5,8) (AS) vg
theta 493	*[θηλύματα· μέλιτι βεβρεγμένα ἄλφιτα] AS
theta 494	θηλύνει· μαλάσσει
theta 495	θῆλυς ἐέρση· ἡ τὰ φυτὰ θάλλειν ποιοῦσα δρόσος, καὶ θρε‐ πτική (ε 467)
theta 496	θηλύτεραι· αἱ γυναῖκες (Θ 520)
theta 497	θηλυτεράων· θηλειῶν, τῶν μόνων ἐγκυμόνων πλησιαζουσῶν ἀνδράσι. μόναι γὰρ αἱ γυναῖκες ἔγκυοι οὖσαι πλησιάζουσιν ἀνδράσι, τῶν δὲ ἄλλων ζῴων οὐδέν (λ 386 ..)
theta 498	θηλυφόνον· τὸ ἀκόνιτον
theta 499	θηλώ· τροφός, τήθη
theta 500	θῆμα· θήκη. τάφος r. ἀνάθημα. Σοφοκλῆς Σαλμωνεῖ (fr. 498)	320 in vol. 2
theta 501	*θημωνιαί· οἱ σωροὶ τῶν δραγμάτων (A) S (vg)
theta 502	θημωνιά· ἀπόθεσις
theta 503	θημών· πᾶν τὸ σεσωρευμένον, οἷον ἀχύρων ἢ πυρῶν (ε 368)
theta 504	θημῶνες· θημωνιαί Sʹn
theta 505	θήν· δή (Θ 448) n, ἤ που (Ρ 29)
theta 506	*†θήνιον· γάλα (Iob 15,7) Aps
theta 507	θῆξαι· ὀξῦναι, ἀκονῆσαι
theta 508	†θῆξις· ῥοπή. στιγμή. τάχος
theta 509	θηπαλέος· βωμολόχος
theta 510	θήπει· ψεύδεται
theta 511	θηπητής· ἀπατεών s
theta 512	θηπόν· καταθύμιον. ⸤θαυμαστόν r
theta 513	θήπ ω· ἐπιθυμῶ. ⸤θαυμάζω r. s
theta 514	θήπω ν· ἐξαπατῶν, κολακεύων (Hippon. fr. 14). θαυμάζων
theta 515	θήρ· θηρίον. ὁ λέων· ἀπὸ τοῦ θοῶς ὀρούειν
theta 516	*θήρα· κυνηγία ASgn, ἄγρα AS
theta 517	*θήραμα· εὕρεμα ASvgn 〈ἄγρευμα〉 Avgn
theta 518	θηρᾶν· ζητεῖν. εὑρεῖν. μηχανᾶσθαι
theta 519	θῆρας· τοὺς σατυρίσκους
theta 520	*θήρατρον· δέλεαρ. ⸤ἄγκιστρον (Xen. Mem. 3, 11,7) ASvgn
theta 521	*θηράτρων· θηρατικῶν AS
theta 522	[θήραυλος· ἀγρός τις]
theta 523	Θηραῖον πέπλον· τὸ ποικίλον 〈ἱμάτιον〉 s οἱ Ἀττικοί· δοκεῖ δὲ ἀπὸ Θήρας τῆς νήσου προσηγορεῦσθαι
theta 524	θηρία· τὰ ζῷα s. καὶ ἐπὶ τῶν ἵππων οὕτω λέγουσι
theta 525	*θηρητήρ· κυνηγός (Λ 292) (r. n)
theta 526	*θηρί· λέοντι (Γ 449) n
theta 527	Θηρίκλειος· κυλίκων εἶδος· ἀπὸ Θηρικλέους κεραμέως
theta 528	θηρίον· πάθος τι σώματος, ὃ καὶ καρκίνος καλεῖται (Hippocr. loc. hom. 29 ..)
theta 529	Θηρίτας· ὁ Ἐνυάλιος παρὰ Λάκωσιν
theta 530	θηριώδης· ἀγριαινόμενος (Hippocr. Epid. 2, 1,3)
theta 531	θηροειδεῖς· ἐφαπτίδες ποικίλως διηνθισμέναι
theta 532	θηροθῆραι· θηρευταί s	321 in vol. 2
theta 533	*θηρολέξης· ὁ τὰς λέξεις θηρώμενος r. ASvgp
theta 534	θηρολέτης· κυνηγός (Greg. Naz. c. 2,1, 87,7) Sʹ
theta 535	θηρός· λέοντος (Κ 184)
theta 536	θηροσύνας· κυνηγίας
theta 537	θηρότις· θηρεύτρια
theta 538	θηροφόνος· θηροκτόνος ps. Ἄρτεμις
theta 539	*θηρώμενοι· θηρῶντες A, ἀγρεύοντες ASvgn
theta 540	θής· δοῦλος rs, μισθωτός p. παράσιτος. ἢ ὁ τὴν μισθαρνικὴν ἐργαζόμενος παρὰ Ἀθηναίοις
theta 541	*θὴρ ὥς· ὡς θήρ (Eur. Hec. 1173)
theta 542	θῆσαι· θρέψαι, θηλάσαι
theta 543	θησαίατο· θαυμάσειαν (ς 191)
theta 544	θησάμενοι· αἰτησάμενοι. Κρῆτες
theta 545	*θήσαντο· ἐθαύμασαν (Ο 682 ..) AS
theta 546	θήσασθαι· θεάσασθαι. θηλάσαι. *⸤εὐωχηθῆναι. μεθυσθῆναι AS
theta 547	θησάσθ ω· κοιμηθήτω
theta 548	*θῆσσαν 〈τράπεζα ν·〉 δουλικὴν 〈τροφήν〉 (Eur. Alc. 2) AS
theta 549	θήσατο· ἐθήλασεν (Ω 58)
theta 550	θησαυρίσασαν· συνάξασαν
theta 551	θησαυρός· εἰς ἀγαλμάτων καὶ χρημάτων [ἢ] ἱερῶν ἀπόθεσιν οἶκος
theta 552	θήσει· ὑποθήσεται. ποιήσει (λ 101)
theta 553	Θησεῖα· ἑορτὴ Ἀθήνησι
theta 554	Θήσειον· νεὼς Θησέως, ἐφ’ ὃν οἱ ἀποδιδράσκοντες κατέφευγον. δηλοῖ δὲ καὶ φυτόν τι ποιόν· καὶ τὸ δεσμωτήριον παρὰ Ἀθη‐ ναίοις
theta 555	θήσεται· ποιήσεται
theta 556	θήσω· [ἥσω.] αἰτήσω. Βοιωτοί
theta 557	θησόμενοι· αἰτησόμενοι
theta 558	*θήσω· ποιήσω (Eur. Hec. 869) A
theta 559	†θηταλά· θαυμαστά, ψεύδεσιν ὅμοια
theta 560	*θητεῖαι· μισθώσεις A, 〈ἐπὶ〉 μισθῷ δουλεῖαι (Σa)
theta 561	*θητεύει· δουλεύει μισθῷ (Eur. Alc. 6) (A) Sn
theta 562	θητικόν· τὸ ἔσχατον τίμημα παρὰ Ἀθηναίοις	322 in vol. 2
theta 563	θητόν· βωμόν (s)
theta 564	*θῆτας· μισθωτούς r
theta 565	[θίασε· χόρευσε]
theta 566	θιαγόνες· ἄρτοι, οἳ παρετίθεντο τοῖς θεοῖς
theta 567	[θιάκχα· ἄνθη ἐν Συκιῶνι]
theta 568	[θιάλλαι· θῆμνες]
theta 569	θιάρατος· εὐκτός
theta 570	†*θιάσαι· χορεῦσαι ASn
theta 571	θιασεῦσαι· σπεῖσαι. προσενέγκαι
theta 572	θίασον· εὐωχίαν. καὶ πλῆθος, οὐ μόνον τὸ Βακχικόν, ἀλλὰ καὶ τὸ ἐρανικόν
theta 573	θίασος· *χοροῦ σύστασις ASn, ἢ σύλλογος Ap. καὶ τὸ ψιλὸν πλῆθος· ἔσθ’ ὅτε δὲ καὶ τὸ Βακχικόν· ἢ ἑσμὸς γυναικῶν (Eur. Bacch. 56 ..)
theta 574	θιασῶνες· οἶκοι, ἐν οἷς συνιόντες δειπνοῦσιν οἱ θίασοι
theta 575	*θιασῶται· χορευταί (r). AS(g) n
theta 576	Θίβεις· γόητές τινες
theta 577	*θίβις· πλεκτόν τι AS κιβωτοειδές S, ὡς γλωσσοκομεῖον (Exod. 2,3 ..) Ss
theta 578	θίβωνος· κιβωτοῦ. Κύπριοι
theta 579	θιβρήν· φιλόκοσμον, καλλυντικήν, ὑπερήφανον, καταφερῆ, καὶ θρασεῖαν (Euphor. fr. 93 Scheidw.) καὶ παρὰ μὲν Νικάνδρῳ τὴν ἔμπυρον, καὶ καυστικήν (Ther. 35). ⸤τινὲς δὲ χαλεπήν (s)
theta 580	θιβρόν· τρυφερόν. καλόν. σεμνόν. ἁπαλόν
theta 581	*θιγεῖν· ψαῦσαι p. ἅψασθαι n, ἅπτεσθαι (Eur. Alc. 1117) ASvg
theta 582	θιγμάτων· μιασμάτων
theta 583	[θίγωνος· κιβωτοῦ]
theta 584	θίημι· ποιῶ, 〈φιλῶ〉 s
theta 585	θιδρακίνη· θίδραξ καὶ *θρίδαξ AS
theta 586	θήϊον· θεῖον τὸ ὀρυκτόν. Κρῆτες
theta 587	θιῆσαι· ποιῆσαι. φιλῆσαι
theta 588	θίκελιν· τὴν γογγυλίδα. Λάκωνες
theta 589	θίλα· ὁ θημών	323 in vol. 2
theta 590	*[θιμῶνες· θιμωνίαι] AS
theta 591	θίν· ὁ αἰγιαλός, ἀπὸ τοῦ θείνεσθαι. καὶ θῖν’ ἁλὸς (Α 316 ..) πολλάκις τὸ αὐτὸ λέγει. καὶ ἀρσενικῶς Ὅμηρος ὁ θίν, καὶ ὁ σωρός· πολὺς δ’ ἀμφ’ ὀστεόφιν θίς (μ 45) καὶ ἄμμος
theta 592	*θῖνες· ψάμμοι. ὑψηλοὶ τόποι. ⸤καὶ αἱ τῶν καρπῶν συγκομιδαί (AS)
theta 593	*θινί· αἰγιαλῷ (Δ 248) gn
theta 594	*θινομένη· τυπτομένη (Α 588) ASn
theta 595	*θινῶν· αἰγιαλῶν. ἢ σωρῶν A πυρῶν (Gen. 49,26. Iob 15,7)
theta 596	*θίξεσθαι· ἅψεσθαι ASs
theta 597	θίξις· ἔφαψις
theta 598	θιός· θεός. Κρῆτες
theta 599	θιπόβρωτος [κακῶς δίχα τοῦ ρ λέγεται] καὶ θριπόβρωτος· ὁ ὑπὸ σητῶν βεβρωμένος
theta 600	θίς· ὄχθος. ⸤βουνὸς ἀμμώδης (S). ⸤αἰγιαλός Snp. θάλασσα s. σωρὸς p κυμάτων. τὸ κάτω βάθος τῆς θαλάσσης. ἢ ὀστέων σωρός
theta 601	θιγάνα χῶμα σωροειδές
theta 602	θισπῶσα ι· εἰκάσαι
theta 603	*θλαδία ς· εὐνοῦχος (Deut. 23,2). Anp [καὶ οἱ τῆς ψάμμου σωροί g (n)]
theta 604	θλάσας· κλάσας, συνθλάσας
theta 605	θλάσπις· πόα ἣν ἔνιοι σαύριον
theta 606	θλίβει· ὠθεῖ, *⸤πιέζει r Σ
theta 607	*θλίβετα ι· πατεῖται. τοῦτο δὲ ἐπὶ σταφυλῆς. λέγεται γὰρ καὶ ὅτε τις ὀλιγωρεῖ AS πιέζεται
theta 608	θλιβία ς· θλαδίας. σπάδων
theta 609	θλῖψι ς· στένωσις. λύπη (Prov. 1,27 ..)
theta 610	*〉θνάναι· ἀποθανεῖν Avg
theta 611	θνησίδια· νεκριμαῖα (p)
theta 612	θνήσκοντας· ἀποθνήσκοντας (Α 56)
theta 613	θοάζει· τρέχει. μαίνεται (Eur. Troad. 307) AS. σκιρτᾷ. †κτεί‐ νει. σπεύδει. ⸤ταράττει Ans. κάθηται. ⸤χορεύει A. ἀνύει. ἥδεται. τελεῖ. πλάττει. φοβεῖται. πλανᾶται. θεοφορεῖται (Eur. Bacch. 65)
theta 614	Θόαξος· Ἀπόλλων ... 〈τῆς Λακωνικῆσ〉	324 in vol. 2
theta 615	*θοας· ὀξείας. ⸤ταχείας [τῆς Λακωνικῆς] ὁρμάς ASvgn. ἢ ἡγε‐ μὼν Αἰτωλίας (Δ 527) A [ἢ ἐπὶ νῆας, ἢ τὰς ταχείας ναῦς (Α 12 ..)]
theta 616	*θοή· ταχεῖα ASvg. ἡ νὺξ μέλαινα S. δεινή. ⸤ὀξεῖα ns. ἰσχυρά
theta 617	θοὴν διὰ νύκτ α· θείαν. ταχεῖαν. ὀξεῖαν (Κ 394)
theta 618	θοὴν ἀλεγύνετε δαῖτα· τὴν ἀγαθήν (θ 38)
theta 619	*θοηρός· τεταραγμένος [ἐστίν] AS
theta 620	θοῇσι· ταχείαις· νηυσὶ θοῇσιν (Ι 435 ..) ὅταν δὲ εἴπῃ· νυκτὶ θοῇ (Μ 463 ..) ταῖς †τιναῖς, ἢ ταχείαις· ἔνιοι δὲ κατὰ σχῆμα ὀξεῖα. τῆς γὰρ γῆς σκιά ἐστιν· αὕτη γὰρ κωνοειδής. τὸ δὲ θοὸς ὀξύνεται
theta 621	θοία· ζεῦγος ἡμιόνων p
theta 622	*θοἰμάτιον· 〈τὸ〉 ἱμάτιον Avgps
theta 623	*θοινᾶται· εὐωχεῖται ASn
theta 624	*θοινᾶσθαι· εὐωχεῖσθαι (Eur. Alc. 542) n
theta 625	*θοίνη· εὐωχία vg, τροφή n, καὶ τρυφή vg. ἢ τράπεζα (Sap. 12,5) s (AS)
theta 626	*θοινητήριον· κατάβρωμα, τροφή (Eur. Rhes. 515) Anp
theta 627	θολία· πέτασος εἰς ὀξὺ συνηγμένος. σκιάδιον
theta 628	θολερεῖν· ταραχίζεσθαι
theta 629	θολερόν· ταραχῶδες vg. ἀκάθαρτον, βορβορῶδες, ⸤τεταραγ‐ μένον vgAS
theta 630	θολερῶς προβαίνει ς· μὴ καθεσταμένην καὶ ἀσφαλῆ πορείαν ἔχων, ἀλλ’ ἀστάτως καὶ τεταραγμένως προϊών (Com. ad. 865?)
theta 631	†θολερόφρον· μέγα ......
theta 632	θ’ ὁλκάζει· χαλιναγωγεῖ
theta 633	θολόν· τεταραγμένον 〈ὕδωρ〉
theta 634	*θολος· στρογγυλοειδὴς οἶκος ASvg, δι’ ὀστράκων †εἰλημμένος (A) S. ἢ τὸ τῆς σηπίας μέλαν S
theta 635	θόλος· κυρίως μὲν καμάρα· καταχρηστικῶς δὲ οἶκος εἰς ὀξὺ ἀπολήγουσαν ἔχων τὴν στέγην κατασκευασμένος· ἢ ὅπου οἱ πρυτάνεις καὶ ἡ βουλὴ συνεστιῶντο. θηλυκῶς δὲ ἔλεγον τὴν
theta 635	θόλον. καὶ τόπος, ἐν ᾧ τὰ συμποτικὰ σκεύη ἀπόκειται	325 in vol. 2
theta 636	*θολοῦσα· σκοτοῦσα ASvgn
theta 637	θολῶσαι· πληρῶσαι. στεγάσαι. *⸤ταράξαι. σκοτίσαι (As)
theta 638	†θονανία· ὀξεῖα
theta 639	θοόν· ὀξύ. λαμπρόν. σκοτεινόν. ἰσχυρόν. *⸤ταχινόν ASvg
theta 640	[θορ ᾶ· κατεπήδησεν]
theta 641	θόρανδε· τὸ ἔξω Πάφιοι ..
theta 642	Θοράτης· Ἀπόλλων παρὰ Λάκωσιν
theta 643	*θόρε· ἐπήδησεν (Θ 320 ..) ASgn
theta 644	θορεῖν· πηδῆσαι, ὁρμῆσαι. ὀχεῦσαι
theta 645	θορηνεύς· ὁ ξιφίας ἰχθύς
theta 646	Θορικός· δῆμος τῆς Ἀκαμαντίδος φυλῆς. ὠνομάσθη δὲ ἀπὸ Θορίκου [Κύπριοι]
theta 647	Θόρναξ· ὑποπόδιον. ἢ ἱερὸν Ἀπόλλωνος ἐν τῇ Λακωνικῇ, ἀπό τε Θόρνακος Θορνάκιος Ἀπόλλων
theta 648	θόρνυσθαι· γεννᾶν, μίγνυσθαι. ὀχεύεσθαι, σπερμαίνειν [γεν‐ νᾶν]
theta 649	θόρισμα· δέλεαρ ἰχθύσι
theta 650	θορός· βάτης, ἀφροδισιαστής. *ὀχεία, ⸤ἡ ἔκκρισις τοῦ σπέρ‐ ματος ASvg
theta 651	θορροῖ ο· ὀχετοῦ
theta 652	θόρυβο ς· ζάλη, ⸤ταραχή r
theta 653	*θορώ ν· πηδήσας, ὁρμήσας n(p), δραμών
theta 654	θοῦ· θές. ἐπίστησον (Ps. 140,3?)
theta 655	Θουκυδίδης· ἱστοριῶν συγγραφεύς. ὄνομα κύριον
theta 656	θοὐλκότατον· βαρύτατον
theta 657	θουμός· [λόγος, μῦθος] ἑστίασις
theta 658	θουράς· ἡ ὀρεκτικῶς ἔχουσα, καταφερής. καὶ †θουραι
theta 659	θουραίην· ἀνδρείαν. θρασεῖαν. ἰσχυράν
theta 660	θουρήεντος· λάγνου
theta 661	θοῦριν· βάτην
theta 662	θουρήτιες· αἱ τῶν ζῴων μίξεις
theta 663	θούρητρα· ὀχεῖα
theta 664	θούριδες· νύμφαι. Μοῦσαι. Μακεδόνες	326 in vol. 2
theta 665	θούριδος ἀλκῆς· τῆς πολεμικῆς S. ἀπὸ τοῦ θορεῖν, ὅ ἐστι πηδῆσαι (Δ 234 ..), ἀφ’ οὗ καὶ θοῦρος Ἄρης (Ε 507)
theta 666	θουριομάντεις· τοὺς περὶ Λάμπωνα. φασὶν γὰρ εἰς Σύβαριν τὴν ἀποικίαν Λάμπωνα ἀγαγεῖν· τινὲς δὲ ... μάντιν ὄντα (Ar. Nubb. 332)
theta 667	θουριῶν· ἐνεργῶν
theta 668	θοῦρον· *πηδητικόν vgAn, ὁρμητικόν An, πολεμικόν g (Ε 30 ..). θρασύ. μέγα. ἐῤῥωμένον (Eur. Rhes. 492)
theta 669	θούσχοινοι, ἢ θοόσχοινοι· ἁρπάγαι, ἀντλητῆρες
theta 670	[θοωθείς· πλασθείς]
theta 671	*θοώκους· συνέδρια (Greg. Naz. c. 2,1,1,153) gn
theta 672	θοωθείς· [πλησθείς. ἑστιαθείς]. παροξυνθείς. [εὐωχηθείς]
theta 673	θοῶς· σφοδρῶς. *⸤ταχέως (Γ 325 ..) ASns
theta 674	Θόωσα· μήτηρ Κύκλωπος (α 71)
theta 675	θοῶσαι· ὀξῦναι. λαμπρῦναι. ποιῆσαι. πυρῶσαι
theta 676	θοώτατος· ταχύτατος, τάχιστος
theta 677	θραίειν· λοιδορεῖν. Λάκωνες
theta 678	Θραικία· Ἀφροδίτη
theta 679	†θραννομένη· προορῶσα
theta 680	[θρανεύεται· συντρίβεται S]
theta 681	θρακτικόν· πορευτόν
theta 682	†θραμβόν· καπυρόν
theta 683	θράμις· κριός
theta 684	θρανίαι· θρόμβοι
theta 685	θρανίον· δίφρος. ὑποπόδιον. πάσσαλος. θρόνος. καὶ τὸ ὑπὸ τοῖς φατνώμασι σανίδωμα. καὶ λάσανα. καὶ νεὼς μέρος. καὶ τὸ ὑπὸ τὴν δοκὸν †τι ...
theta 686	θρανογράφους· τοὺς εὐτελεῖς τοιχογράφους
theta 687	θράνων· δίφρων
theta 688	θρανίτιδες κῶπαι· αἷς οἱ θρανῖται χρῶνται ἐν ταῖς κατα‐ φράκτοις ναυσί
theta 689	θρᾶξαι· ταράξαι. λυπῆσαι. Εὐριπίδης Πειρίθῳ (fr. 600)
theta 690	θραξεῖται· ταράξεται. πορεύσεται
theta 691	θρασεῖαν· ὀξεῖαν	327 in vol. 2
theta 692	*[θράσις] θραῦσις· φθορά. θάνατος. ἀῤῥωστία. ἧττα ἐν πο‐ λέμῳ ASvg
theta 693	θράσκειν· ἀναμιμνήσκειν
theta 694	†θρασύτην· τὸ ἀποδημοῦντα θρασύνεσθαι
theta 695	θράσος· δαίμων. ἀλαζονεία, φρύαγμα. ὀξύτης. μάχη
theta 696	*θρασυκάρδιος· εὔτολμος ASvg, θρασύς (A), τολμηρός (Κ 41) Anps
theta 697	θρασυμέμνονα· θρασὺν κατὰ τὸ μένος. γενναῖον. εὔτολμον, τολμηρόν (Ε 639).
theta 698	〈θρασύστομον·〉 ἀλαζόνα. τραχύν. σκληρόν. ἀπηνῆ. φλύαρον, ταραχώδη. ὑβριστήν
theta 699	*θράττειν· ἐνοχλεῖν Σ, ⸤ταράττειν pΣ
theta 700	†θράττη ς· ὁ λίθος ὑπὸ Θρᾳκῶν
theta 701	*θράττεύομα ι· συντρίβομαι A, συγκόπτομαι AS
theta 702	θράττο ν· ὕπερον. [κόλουρον]
theta 703	*θραύει· συντρίβει Avgs
theta 704	θραῦλον· κόλουρον. †ἄπυρον
theta 705	θραῦρον· †ῥαγανόν. θραυόμενον
theta 706	θραύσει· [θραύει] ἀμήσει. ἀπολεῖ (Num. 24,17)
theta 707	a) θραῦσις· ὀργή. πληγή (Num. 17,12) ASvgn b) 〈θραύ‐ στης·〉 σφῦρα ἡ τοὺς βώλους θραύουσα
theta 708	θραῦσμα· λύπη. πληγή. κατάπτωμα γῆς. καταστολή (Nah. 2,10(11)). παῦσμα (A), παῦσις
theta 709	θραχθείς· ταραχθείς
theta 710	*θρεκτικώτατος· ὀξύτατος 〈ἐν δρόμῳ〉 A
theta 711	θρέκτος· δρόμος ταχινός s. ἀπὸ τοῦ θρέξαι καὶ δραμεῖν
theta 712	θρέειν· θροεῖν
theta 713	θρεομένη· θρηνοῦσα (Eur. Med. 51) S
theta 714	θρέμματα· βοσκήματα, *πρόβατα gn. τέκνα ps
theta 715	θρέξαντες· ἐλαφρῶς ἐπελθόντες (Ν 409)
theta 716	θρεόμενον· ὀλοφυρόμενον
theta 717	*θρέπτρα· τροφεῖα p. τροφῶν ἀμοιβάς (Δ 478) AS
theta 718	θρεπτῆρες· τρέφοντες (r)
theta 719	θρέπτειρα· τροφός (Eur. Tro. 195) AS	328 in vol. 2
theta 720	θρεπτός· τρόφιμος, ὑπὸ τῶν τρεφουσῶν
theta 721	θρεκτοῖσι νόμοις· ἀντὶ τοῦ τροχαίοις Σοφοκλῆς Ὀδυσσεῖ μαινομένῳ. ἔνιοι δὲ κρεκτοῖς (fr. 425)
theta 722	†θρέξατο· ἐφυλάξατο. ἐσεβάσθη
theta 723	θρεσκή· ἁγνή. πάντα εὐλαβουμένη
theta 724	θρεσκός· περιττῶς δεισιδαίμων
theta 725	θρέττε· τὸ ἀνδρεῖον. ἢ θρασύ (Ar. Equ. 17) p
theta 726	θρεφθῆναι· τραφῆναι (Eur. Hec. 600) r. παγῆναι
theta 727	θρέψαι· πῆξαι (ι 246). καὶ τὸ σύνηθες. ἐκτρέφειν (Eur. Phoen. 804)
theta 728	*θρηνεῖ· πενθεῖ, ὀλολύζει A, ὀλοφύρεται (Eur. Hec. 675)
theta 729	*θρῆνυν· ὑποπόδιον (Ξ 240) ASgn
theta 730	θρήικια· ὑποδημάτων εἶδος ps Περσικῶν
theta 731	θρῆνος· γόος
theta 732	[θρής· ἡμίονος]
theta 733	θρῆνυν ἐφ’ ἑπταπόδην· τόπος τῆς νηὸς βάσιν ἔχων (Ο 729)
theta 734	θρῆνυς· ὑποπόδιον. καὶ ἡ ἐν τῷ μέσῳ πλοίου σανίς, ἀπὸ τοίχου εἰς τοῖχον n
theta 735	θρησκεία· σέβασμα (Ep. Iac. 1,26)
theta 736	θρησκεύει· σέβεται S, θεραπεύει. προσεδρεύει. *⸤ὑπηρετεῖ τῷ θεῷ Avg, λατρεύει S
theta 737	*θρησκό ς· ἑτερόδοξος r. ASvgn. εὐσεβής (Ep. Iac. 1,26)
theta 738	θρήσκω· νοῶ r
theta 739	†θρησόμενος· θερισόμενος. θερμανθησόμενος
theta 740	[θρήττανον· τῆς ἁμάξης, ἐφ’ ᾧ τὰ ἀγόμενα ἐπιτίθεται]
theta 741	θρῖα· φύλλα συκῆς, ἢ ἀμπέλου r. ASvn 〈ὡς Ἀπολλόδωροσ〉 n καὶ τὰ ἐν αὐτοῖς δεσμούμενα βρώματα
theta 742	θριάζειν· φυλλολογεῖν. ἐνθουσιᾶν, ἐνθουσιάζειν. Εὐριπίδης Λικυμνίῳ (fr. 478) καὶ Σοφοκλῆς Ὀδυσσεῖ μαινομένῳ (fr. 428)
theta 743	θριαί· αἱ πρῶται μάντεις. καὶ νύμφαι. καὶ αἱ μαντικαὶ ψῆφοι
theta 744	θριαμβεῦσαι· θορυβῆσαι. βοῆσαι
theta 745	*θριαμβεύσας· πομπεύσας (Col. 2,15) ASvgn
theta 746	θρίαμβος· *πομπή. ἐπίδειξις νίκης ASvg. ἢ Διονυσιακὸς ὕμνος,
theta 746	Ἴαμβος	329 in vol. 2
theta 747	†θριάτιον· ἁπαλωτέρα τροφή
theta 748	Θριάσιαι· πύλαι οὕτω καλοῦνται Ἀθήνησιν
theta 749	θριγκός· *ἡ στεφάνη Avg τοῦ τείχους. ⸤περίφραγμα AS καὶ ⸤περίβολος Sn (η 87). ἤγουν τὸ ἀνώτατον 〈τῆσ〉 τοῦ τείχους οἰκοδομῆς ἐφ’ οὗ καὶ ἡ στέγη κεῖται. καὶ ὁ ὑπὸ τὸν κλινόποδα τοῦ τοίχου τόπος. ἢ περιχαράκωμα. καὶ τριγχός
theta 750	*θριγκοῖς· φραγμοῖς (ρ 267) gn
theta 751	θριδακίναι· εἶδος μάζης παρὰ Ἀττικοῖς. καὶ αἱ παρ’ ἡμῖν θρίδακες, ⸤ἤτοι μαρούλια np
theta 752	θριῆσα ι· μαντεῦσαι
theta 753	†θριλιδεῖ ν· θρυλλεῖν
theta 754	θριήβολο ι· ἱερεῖς
theta 755	Θρινακί α· ἱερὰ Ἡλίῳ, ἡ νῦν Σικελία, τρία ἄκρα ἔχουσα (λ 107 ..) [Λιλύβαιον, Πάχυνον, Πελωριάδα· ἐν ᾗ φασι τὰς Ἡλίου βοῦς εἶναι]
theta 756	θρῖναξ· *πτύον σίτου ASvgn. ἢ τρίαινα
theta 757	θρινία· ἄμπελος ἐν Κρήτῃ
theta 758	†θριμμός· γογγυσμός
theta 759	θρῖον· *βρῶμα σκευαστόν ASgn. διττὴ αὐτοῦ ἡ σκευασία· ἡ μὲν διὰ ταρίχου, ἡ δὲ διὰ ᾠῶν ἐπιχεομένου μέλιτος. συκῆς δὲ φύλλα οὐχ ἁπαλὰ ἐπετίθετο· ἔχουσι γάρ τινα ὀσμήν. διὸ καὶ θρῖον ἐκλήθη
theta 760	Θριοῦς· δῆμος φυλῆς Οἰνηΐδος
theta 761	θριπόβρωτος· οἱ Λάκωνες σφραγῖσιν ἐχρῶντο ξύλοις ὑπὸ σητῶν βεβρωμένοις, κατασημαινόμενοι ὁπότε βούλοιντο. Φιλο‐ στέφανος δέ φησι πρῶτον Ἡρακλέα χρήσασθαι
theta 762	†θρίσκειν· τὸν θροῦν
theta 763	*θρησκεία· λατρεία p
theta 764	[θρόα· ἄνθη. ἀπὸ τοῦ θορεῖν ἄνω]
theta 765	θριπήδεστον· ξύλον ⸤ὑπὸ θριπῶν βεβρωμένον r. οἱ γὰρ ἐν τοῖς ξύλοις σῆτες οὕτως ἐκαλοῦντο
theta 766	[θρίττ ε· ἀνδρεῖον. θρασύ. ἔστι δὲ ἀμετάφραστον]
theta 767	θρίψ· γλίσχρος, φειδωλός	330 in vol. 2
theta 768	Θριώ· δῆμος. ἑορτὴ Ἀπόλλωνος· καὶ ἡ σύντροφος αὐτοῦ
theta 769	Θριῶζε· εἰς Θριάσιον πεδίον
theta 770	θροεῖ· λαλεῖ. ψοφεῖ. θορυβεῖ. ἠχεῖ
theta 771	〈θροεῖται·〉 ἐκπλήττεται r
theta 772	†θρόδακα· θρίδακα. †Κύπριοι
theta 773	*θρόμβοι 〈αἵματος·〉 αἷμα παχὺ πεπηγὸς, ὡς βουνοὶ 〈αἵματοσ〉 (Luc. 22,44) ASn
theta 774	θρόνα· ἄνθη. καὶ τὰ ἐκ χρωμάτων ποικίλματα (Χ 441) S
theta 775	θρονίτις· πρώτιστος
theta 776	Θρόνιον· πόλις 〈Λοκρίδοσ〉 (Β 533) r
theta 777	θρόνον τετράπουν· ... καὶ τὸν ἱερὸν δίφρον. καὶ ἐκπεποικιλ‐ μένον
theta 778	θρόνος· ἀνάκλιτος ⸤δίφρος r
theta 779	θρόνωσι ς· καταρχὴ περὶ τοὺς μυουμένους (Plat. Euthyd. 277d)
theta 780	θρόος· σκληρὰ φωνή. λαλιά. θροῦς. θόρυβος (Δ 437). φθόγγος. ψόφος. ἢ τεθραυσμένη φωνή
theta 781	θρώισκει· πηδᾷ, σκιρτᾷ (r)
theta 782	θρωσμός· ὑψηλὸς τόπος (Κ 160 ..) r (ASvg)
theta 783	*θροῦς· ὁ διὰ στόματος ἦχος n. λαλιά ASvg. ψιθυρισμός (Sap. 1,10)
theta 784	θρυαλλίς· ἐσχάρα. λύχνος. ἀκτίς. καὶ τῶν φυομένων τι, ἐξ οὗ ἐλλύχνια γίνεται. ἢ στυππίον ἐκ βοτάνης. ἤγουν *τὸ ἐλλύχ‐ νιον ASvgn
theta 785	θρίαμβοι· τρόπαια
theta 786	θρυλισμός· φωνή
theta 787	θρυγανᾷ· κνᾶται. ξύει
theta 788	θρυγανίς· ψίαθος
theta 789	[θρύδεσα· ἀπὸ τῆς Θρύου πόλεως]
theta 790	[θρυλλεῖ· ταράσσει, ὀχλεῖ]
theta 791	θρυλλήματα· ἄσημοι φωναί
theta 792	θρυλλίχθη· συνετρίβη. ⸤συνεθραύσθη r. n. ἀπεδρύφθη (Ψ 396)
theta 793	*θρύλλοι· ψιθυρισμοί. ὁμιλίαι ASvgn	331 in vol. 2
theta 794	θρυμματίς· ἡ ὑφ’ ἡμῶν ἐνθρυμματίς
theta 795	θρυμίς· ἰχθὺς ποιός
theta 796	θρύμματα· κλάσματα ἄρτου r
theta 797	Θρύον· πόλις ἐν Ἀρκαδίῃ (Β 592), ἣν Θρυόεσσαν Ὅμηρος λέγει (Λ 711) n. καὶ εἶδος βοτάνης (Φ 351)
theta 798	[Θρυόνιον· πόλις Λοκρίδος. ἢ Θρόνιον]
theta 799	θρύπτακον· κλάσμα ἄρτου. Κρῆτες
theta 800	*θρύπτεται· μαλακίζεται, τρυφᾷ, στρηνιᾷ. κλᾶται ASn
theta 801	θρυπτεύεται· ὑπερηφανεύεται
theta 802	θρύψαι· θραῦσαι. κόψαι. κλάσαι. καὶ ἀνακλάσαι. μαλάξαι
theta 803	〉θρύσκα· ἄγρια λάχανα
theta 804	θρύψιχος· τρυφερός r, μαλακός. αἰσχρός. ⸤χαῦνος r
theta 805	θρυψίχρω ς· τρυφερός
theta 806	θρώσκε ι· πηδᾷ, ἀφάλλεται. κολυμβᾷ
theta 807	[Θρ ῶ· λιμός]
theta 808	θρῶναξ· κηφήν. Λάκωνες
theta 809	θρώπτει· σκώπτει (r)
theta 810	θρώσκει· *πηδᾷ ASgn. σκιρτᾷ. τρέχει. ⸤ἅλλεται n. πίπτει. ὀχεύει, ἔγκυον ποιεῖ, γεννᾷ
theta 811	θρῶσι ς· διαίρεσις. σπαρτίον, σειρά. καὶ ἡ κάτω σχοῖνος τοῦ δικτύου
theta 812	θρώσσε ι· γεννᾷ. φοβεῖται
theta 813	θρώσκω γνώμα ν· Καλλίστρατος ἀντὶ τοῦ αἰσθάνομαι νοῦν κεῖσθαι λέγει. τινὲς δὲ ἀντὶ τοῦ ὀροῦσαι κατὰ τὸ πληθυντικόν
theta 814	θρώσκων κνώδαλ α· ἐκθορίζων, καὶ σπερματίζων. γεννῶν. Αἰσχύλος Ἀμυμώνῃ (fr. 15)
theta 815	θρωσμός· ὑψηλὸς τόπος r. ASvgn βουνοειδής n, ἀφ’ οὗ κατα‐ βαίνοντα θορεῖν ἔστι (Λ 56)
theta 816	*θόωσον· ὄξυνον AS
theta 817	θύα· ἀρτύματα. Κύπριοι. ἔνιοι τὰ ἀρώματα. Καλλίμαχος (fr. 564). Εὔπολις (fr. 108,2) τὰ πέμματα. λέγεται δὲ καὶ τὰ θυό‐ μενα ταῖν θεαῖν
theta 818	θυαλοῦν· τὸ θυτοῖς διαλαβεῖν. θυμιᾶσαι
theta 819	θυάματα· τὸ θύμον. καὶ θυμιάματα
theta 820	θυᾶν· καπρᾶν. ἐπὶ ὑός	332 in vol. 2
theta 821	θύανον· τὴν θυώνην. πέμμα δέ ἐστιν ἀντὶ βοός
theta 822	θυάρπαξ· ἱερόσυλος s
theta 823	†θύας· πηδήσας m
theta 824	*θυγατριδῆ· ἐγγόνη. θυγάτηρ θυγατρός ASpm
theta 825	θυγατριδοῖ· τέκνα θυγατρός
theta 826	θύει· μαίνεται. [ἀπάρχεται] ἐνθουσιᾷ (Α 342) n
theta 827	†θύειται· εὐθύνει. †εὐφραίνεται. [θύειται]
theta 828	θυήεις· τεθυωμένος. ⸤τεθυμιαμένος (Θ 48) m
theta 829	*θύελλα· ἀνέμου συστροφή r. ASvgn. καὶ ὁρμή, ⸤ἢ καταιγίς (Ζ 346) S
theta 830	θύελλαι· τῶν ἀνέμων καταιγιδώδεις πνοαί, καὶ συστροφαί (ζ 171)
theta 831	*θύεσσι· θυσίαις. ἢ θυμιάμασι (Ι 499) AS
theta 832	θύεστον· ποτὸν τὸ ἀπὸ ἀρωμάτων r [ὡς Ἡρόδοτος]
theta 833	θύεται· ἱεροσκοπεῖ 〈ὡς Ἡρόδοτοσ〉 (9,33,1 ..)
theta 834	θυέων· θυσιῶν (ο 261)
theta 835	θύη· θύματα n. ἀρώματα
theta 836	θυηέντων· εὐόδμων r
theta 837	θυηλάς· *ἀπαρχάς (Ι 220). ASvgn. ἢ τὰς διὰ θυμάτων μαν‐ τείας
theta 838	θυηκόοι· ἱερεῖς
theta 839	θυηλήν· θυσίαν
theta 840	θυλήματα· τὰ ἐπιφερόμενα ἄλφιτα εἰς θυσίαν n
theta 841	*θυηπόλος· ὁ περὶ τὰς θυσίας ἀναστρεφόμενος ASvgn ἱερεύς (Greg. Naz. c. 1, 1, 2,75) vgn
theta 842	Θυιάς· Βακχίς· οἱ δὲ μαινάς
theta 843	Θύϊος· Ἀπόλλων ἐν Μιλήτῳ
theta 844	θυιόεν· πλῆρες
theta 845	θυιόεντες· ἀνθοῦντες
theta 846	θυιωθείς· μανείς. ὁρμήσας
theta 847	*θυλάκια· ἀσκοὶ δερμάτινοι (Tob. 9,5) ASn
theta 848	θυλακίζειν· τὸ ἀπαιτεῖν τι ἑπόμενον μετὰ θυλάκου. Ταραντῖνοι
theta 849	θύλαξ· προσκεφάλαιον r
theta 850	θυλακοτρώξ· μῦς. οἱ δὲ ἀκρίς	333 in vol. 2
theta 851	θυλακοφόροι· οἱ μεταλλεῖς, θυλάκοις περιφέροντες τὰ βρώματα καὶ πήραις· ὅθεν ἐκαλοῦντο καὶ πηροφόροι (Aristoph. fr. 789?)
theta 852	*θυλήματα· βεβρεγμένα μέλιτι ἄλφιτα ASn, ἢ θυμιάματα ἐπὶ βωμῶν n
theta 853	θυλίδες· οἱ θύλακοι
theta 854	θύλλα· κλάδους, ἢ φύλλα. ἢ ἑορτὴ Ἀφροδίτης
theta 855	θυλλίς· θύλακος. γωρυτός. ἔλυτρον
theta 856	*[θύλον· ὀλέθριον. ὥριμον] AS
theta 857	θῦμα· ἱερεῖον, σφάγιον, ὁλοκαύτωμα
theta 858	*†θυμαδέων· ἀθυμῶν AS
theta 859	θυμαίνει· ὀργίζεται s
theta 860	*θυμαλγέα· λυπηρά, τὴν ψυχὴν ἀλγεῖν ποιοῦντα ASvgn, χαλεπόν (Δ 513)
theta 861	θυμάλωπες· οἱ ἀπὸ τῆς θυμιάσεως σπινθῆρες
theta 862	θυμάλωψ· ἡ λιγνυώδης τοῦ πυρὸς ἀναφορά r. τινὲς δὲ ξύλον κεκαυμένον, δαλόν
theta 863	θυμαμοργάς· ἡ νόσος. Ἐρετριεῖς
theta 864	*θυμαρέα· τῇ ψυχῇ ἀρεστήν (Ι 336) ASn(r)
theta 865	θυμαρές· εὐάρεστον r. εὔκρατον (ρ 199)
theta 866	θυμάρμενον· καταθύμιον. ἡδύ
theta 867	θύματα· σφάγια. ἀπαρχαί. ἱερεῖα. ὄργια
theta 868	Θύμβρα· τόπος τῆς Ἰλίου παρὰ τὸν Θύμβρον λεγόμενον ποτα‐ μὸν οὕτως ὀνομασθεὶς τῆς ἀρχαίας πόλεως ἀπέχοντα σταδίους δέκα, ὅπουγε καὶ ἱερὸν Ἀπόλλωνος Θυμβραίου (Κ 430. Eur. Rhes. 508)
theta 869	Θυμβραῖος· Ἀπόλλωνος ἐπίθετον ἀπὸ τόπου (Eur. Rhes. 224)
theta 870	*Θύμβρις· ὄνομα ποταμοῦ r. ASn
theta 871	θυμβροφάγος· ἀντὶ τοῦ δριμυφάγος· ἡ γὰρ θύμβρα δριμύ ἐστι βρῶμα (Ar. Ach. 254)
theta 872	θυμέλαι· οἱ βωμοί. καὶ τὰ ἄλφιτα τὰ ἐπιθυόμενα
theta 873	θυμέλη· οὕτως ἔλεγον ἀπὸ τῆς θυηλῆς τὸν βωμόν. οἱ δὲ τὸ ἐπίπυρον, ἐφ’ οὗ ἐπιθύουσιν, ἢ *⸤ἔδαφος ἱερόν ASs
theta 874	θυμηγερέω ν· ἀνακτώμενος τὴν ψυχήν, καὶ τὸν θυμὸν συλ‐
theta 874	λέγων (η 283)	334 in vol. 2
theta 875	θυμηδέα· θυμῷ ἁνδάνοντα (π 389)
theta 876	*θυμηδία· ἡδύτης, τέρψις Sp, ἀρέσκεια. παρὰ τὸ ἡδύνειν (AS)
theta 877	*θυμηρέα· καταθύμια g, ἀρέσκοντα
theta 878	Θυμαιτάδαι· δῆμος φυλῆς Ἱπποθοωντίδος τῆς Ἀττικῆς
theta 879	*θυμῆρες· ἡδύτερος (Sap. 3,14), ἀρέσκον ψυχῇ· ASgn θυμὸς γὰρ ἡ ψυχή (ρ 199) Ag
theta 880	θύμιζε· προθυμοῦ. ὀργίζου
theta 881	*θυμικώτερος· ὀργιλώτερος S μετὰ θυμοῦ (A)
theta 882	θυμιχθείς· πικρανθείς
theta 883	θυμοβόρον· χαλεπόν. ὑπὸ τοῦ θυμοῦ ἐσθιόμενον, ἢ τὴν ψυχὴν κατεσθίοντα
theta 884	θυμοβόροιο· ψυχοφθόρου (Η 301) (r)
theta 885	θυμοδακής· [λεοντόψυχος] ἁψικάρδιος. λυπῶν τὴν ψυχήν (θ 185)
theta 886	θυμοειδής· ὀργίλος. θυμώδης r
theta 887	θυμολέοντα· γενναῖον, ἤτοι ἀνδρεῖον κατὰ τοὺς λέοντας, ἢ λεοντόθυμον (Ε 639)
theta 888	θυμόμαντις· ὁ τὸ ἀποβησόμενον συλλογιζόμενος καὶ προγι‐ νώσκων. ψυχόμαντις. καὶ συνετῶς προορῶν τὰ ἀποβησόμενα (Aesch. Pers. 224)
theta 889	θυμὸν ἔδων· λυπούμενος πάνυ, καὶ δακνόμενος τὴν ψυχήν (κ 379)
theta 890	*θυμὸν ἀχεύων· τὴν ψυχὴν λυπούμενος (Ε 869 ..) Avgn
theta 891	θυμοραιστέων· τῆς ψυχῆς φθαρτικῶν. ἀνθρωποφάγων (Π 591)
theta 892	θυμοραιστής· θυμοφθόρος· ῥαῖσαι γὰρ τὸ φθεῖραι καὶ ῥῆξαι (Ν 544)
theta 893	*θυμός· ψυχή ASvgn. ἢ προαίρεσις gn ὀξύτης. πνεῦμα. ⸤ἐπιθυ‐ μία. ὀργή. λογισμός v
theta 894	θύμο ν· τὸ σκόροδον
theta 895	*θυμόσοφο ς· ὁ ἐκ φύσεως εὐμαθής, καὶ εὐφυής ASg, ὀξυμαθής, ἐκ φύσεως σοφός
theta 896	*θυμοφθόρ α· τὰ τὴν ψυχὴν διαφθείροντα (Ζ 169) ASvg
theta 897	θυμῷ· ἐν ψυχῇ (Α 24)
theta 898	θυμώδης· θυμῷ παρείξας καὶ ἰσχυρῶς θυμούμενος (Prov.
theta 898	11,25 ..)	335 in vol. 2
theta 899	*†θυνάσαι· τέμνειν A, κόπτειν ἀφειδῶς AS
theta 900	θυνᾶται· εὐωχεῖται. κατεσθίει
theta 901	*θῦνε· ὥρμα. ἤγαγε (Ε 87) ASm
theta 902	θύνει· ὠθεῖται. φέρεται. τρέχει. †χαίρει. ὁρμᾷ
theta 903	θυννάδες· τεμάχη ταρίχου
theta 904	θυννάζοντες· κεντοῦντες. τοὺς γὰρ μεγάλους θύννους τριόδου‐ σιν ἐλάμβανον (Ar. Vesp. 1087)
theta 905	*θυνᾶσαι· ἀπολαῦσαι. ἐνθουσιάσαι S
theta 906	θυννίδες· θύννων τεμάχη, ὑποκοριστικῶς
theta 907	θύννον· τὸν ὅρκυνον r λέγουσι· τὴν δὲ ⸤πηλαμίδα θυννίδα r
theta 908	θῦνο ν· ἔσπευδον. ἔτρεχον (Β 446 ..)
theta 909	θῦνος· πόλεμος. ὁρμή. δρόμος
theta 910	*θυοδόκοι· βωμοί, οἱ τὰ θυμιάματα δεχόμενοι (Eur. Andr. 1157) (An)
theta 911	Θυόεις· χωρίον ἐν Εὐβοίᾳ
theta 912	*θυόεν· εὐῶδες AS. τεθυμιαμένον (Ο 153)
theta 913	θυόεν νέφος· ἀνεμῶδες. *⸤τεθυμιαμένον AS, εὐῶδες (Ο 153)
theta 914	*θυοκοχθεῖς· μάντεις A
theta 915	θύον· ὄνομα δένδρου (ε 60)
theta 916	θύος· ἱερεῖον. θῦμα
theta 917	θυοσκεῖν· ἱεροῖς *παρέζεσθαι, ἢ θεοῖς (Aesch. Ag. 87)
theta 918	θυοσκόος· εἶδος μάντεως διὰ σπλάγχνων τὸ μέλλον δηλοῦντος. οἱ δὲ τὸν δι’ ἐμπύρων ἱερῶν τὰ σημαινόμενα νοοῦντα (φ 145 ..)
theta 919	*θυοσκόπος· ὁ διὰ τῶν σπλάγχνων ἢ θυμάτων μαντευόμενος A
theta 920	θύπτης· ὁ τυρός
theta 921	*θύραθεν, θύρασιν· ἔξωθεν, ἔξω vg
theta 922	θύραζε· *τὰ ⸤ἔξω τῆς θύρας (Ε 694) Avgps, ἐπὶ θύρας, ἢ ⸤εἰς τὴν θύραν r. [ἢ ⸤εἰς τὴν γῆν n]
theta 923	θύραζε Κᾶρες, οὐκέτ’ Ἀνθεστήρια· παροιμία, ἥν οἱ μὲν διὰ τὸ πλῆθος οἰκετῶν Καρικῶν εἰρῆσθαί φασιν, ὡς ἐν τοῖς Ἀνθεστηρίοις εὐωχουμένων αὐτῶν καὶ οὐκ ἐργαζομένων
theta 924	*θύραθεν· ἔξωθεν (Eur. Andr. 952) vgA
theta 925	*θυραία· ἀλλοτρία, ξένη vgn AS
theta 926	θυραία· ... καὶ ἡ μεταξὺ δύο οἰκιῶν θύρα	336 in vol. 2
theta 927	*θυρεός· εἶδος ἀσπίδος (AS). καὶ 〈θυραῖος〉 ὁ ξένος AS ὁ ἀλλότριος, καὶ ὁ ἐξωτικός n
theta 928	θυραίων· ἀλλοτρίων, καὶ μὴ συνοίκων (Eur. Alc. 814)
theta 929	θυράγματα· ἀφοδεύματα
theta 930	θύραν· τὴν πτύχας ἔχουσαν
theta 931	[θύραξ· πύργος. χιτών]
theta 932	θύραυλοι· τῶν ποιμένων οἱ ἀπόκοιτοι
theta 933	[θυράξαι· ἔξω τῆς θύρας]
theta 934	*θυραυλοῦσι· πρὸ θυρῶν διατρίβουσι (Philo Agric. 37) AS
theta 935	θυργανᾶν· κνήθειν
theta 936	Θυργωνίδαι· δῆμος ... τῆς Ἀττικῆς
theta 937	θύρδα· ἔξω. Ἀρκάδες
theta 938	Θυρεατικοί· στέφανοί τινες παρὰ Λακεδαιμονίοις
theta 939	*θύρεθρα· θύραι. [θυρεός] (Β 415) (AS)
theta 940	θυρεός· *ἀσπίς, ἢ σκουτάριον vg(A) Sp. καὶ ὁ ἐπικείμενος τῇ θύρᾳ τοῦ Κύκλωπος λίθος ἀντὶ θύρας (ι 240)
theta 941	*θύρετρα· θυρώματα (Β 415) ASn
theta 942	[θύρετραι· θύραι]
theta 943	θυρετρεᾶς φλιᾶς
theta 944	θυρηβόλιον· τὴν ἐπ’ ἀγρῷ οἴκησιν
theta 945	θύρηθ’ ἔα· ἔξω ἤμην (ξ 352)
theta 946	θυρίς· ὀπὴ μικρά. θυρίδας Ἀττικοὶ τὰς τῶν γραμματείων πτυχάς. καὶ δίθυρον λέγουσιν, οὐ τρίθυρον, ἀλλὰ τρίπτυχον
theta 947	θυροιγόν· θυρωρόν
theta 948	θυροκοπιστικὸν ἢ θυροκοπικόν· οὕτως ἐκαλεῖτο ....
theta 949	Θυροποιός· οὕτως ἐκαλεῖτο Ἀριστομένης, ὁ κωμικὸς ποιητής, σκωπτικῶς (Com. ad.)
theta 950	*θυραυλεῖν· ἔξω θυρῶν αὐλίζεσθαι A
theta 951	θύρσος· ⸤ῥάβδος ASn, βακτηρία ⸤βακχική, ἢ κλάδος ASn. καὶ αὐλητὴς οὕτως ἐκαλεῖτο
theta 952	θυρσοπλῆγε ς· οἱ ἐν τοῖς Βακχείοις ἐνθεαζόμενοι
theta 953	Θύρσο ς· αὐλητὴς ἦν γυναῖκα ἔχων ἑταίραν
theta 954	Θύρσου γυν ή· Ἀριστοφάνης ἐν Νήσοις οὐ τοῦ αὐλητοῦ μνημονεύων, ἀλλ’ ἀντὶ τοῦ φύλλα εἰπεῖν καὶ κλάδους (fr. 396)
theta 955	*θύρσοι· κλάδοι, λαμπάδες, λύχνοι (Idth. 15,12 ..) (AS)	337 in vol. 2
theta 956	θυρῶνας· τὰς σανίδας. καὶ τὰς εἰσόδους
theta 957	θυρωρός· ὁ παράνυμφος, ὁ τὴν θύραν τοῦ θαλάμου κλείων (Sapph. fr. 110 L.—P.)
theta 958	θῦσαι· ἀπάρξασθαι. θυμιᾶσαι. θυσιάσαι (Ι 219)
theta 959	θύσανοι· *κροσσοί (Avg). κόρυμβοι (Β 448)
theta 960	θυσάνουρος· δασύκερκος. ἄρσην
theta 961	θύσθλα· αἱ κράδαι. ἔνιοι μὲν τὰ φερόμενα τοῖς βωμοῖς Βακχικά. οἱ δὲ τὰ φύλλα τῆς ἀμπέλου. ἄλλοι κλάδους. *οἱ δὲ ῥάβδους, ⸤νάρθηκας n, θύματα, χοάς (Ζ 134)
theta 962	θυσιάδες· ἔνθεοι. τὴν τῶν Βακχῶν φωνὴν θυσιάδα φασί. ἐλέγοντο δὲ καὶ αἱ τῇ Περσεφόνῃ ἱερούμεναι
theta 963	θύσκα· κυρτία
theta 964	θυσπολίαι· θυηπολίαι
theta 965	*θυσανόεσσα· κροσσωτή. αἰθερία· θύσανος γὰρ ὁ κροσσός (Ε 738) r. AS
theta 966	*θυσάνοις· κροσσοῖς (Ξ 181) n
theta 967	[θύσσα· ὅπλα νήϊα]
theta 968	〉θύσσεται· τινάσσεται
theta 969	〉θυσσόμεναι· σειόμεναι, τινασσόμεναι
theta 970	Θύστα· Θυῖα
theta 971	*†θυσσῶν· θηριωδῶς ὁρμῶν (Eur. Bacch. 871) A
theta 972	Θυστάδες· Νύμφαι τινές. αἱ ἔνθεοι. καὶ Βάκχαι
theta 973	θύστας· ὁ ἱερεὺς παρὰ Κρησί
theta 974	*θυτηρίοις· θυμιατηρίοις AS(vg)
theta 975	*θύστινον· τρίχινον. οἱ δὲ μεσοτριβῆ
theta 976	θύτης· μάντις, ἱεροσκόπος
theta 977	θῦψαι· τὸ ἐπικαῦσαι· ἀφ’ οὗ τὸ τεθυμμένον. ἄλλοι τυφῶσαι, καῦσαι
theta 978	θύψαντα· πῦρ καύσαντα
theta 979	θυώδεα· εὐώδη, εὔοσμα, θυμιάματος ὀσμὴν ἔχοντα (ε 264)
theta 980	θυῶεν· εὐῶδες
theta 981	θύωμα· μύρον. ⸤ἄρωμα (Hdt. 2, 40,3) r
theta 982	*θύων· σπεύδων (Φ 234), θυσιάζων ASn	338 in vol. 2
theta 983	[θυωθείς· εὐωχηθείς]
theta 984	Θυώνη· ἡ Σεμέλη
theta 985	Θυωνίδας· ὁ Διόνυσος παρὰ Ῥοδίοις. τοὺς συκίνους φάλητας
theta 986	[θυωρεῖσθαι· θυωθεῖσθαι. ⸤εὐωχεῖσθαι r]
theta 987	θυωρίτης· τραπεζίτης
theta 988	θυωρόν· τράπεζαν τὴν τὰ θύη φυλάσσουσαν. καὶ τοὺς ἱερεῖς καὶ μυρεψοὺς οὕτω
theta 989	Θωμᾶς· ἄβυσσος. ἢ δίδυμος
theta 990	θωας· [ταχείας AS.] ζημίας. ⸤θῆρας ἐξ ὑαίνης καὶ λύκου γεννωμένους (ASvgp)
theta 991	*θῶες ὄρεσφιν· θηρία μικρὰ 〈ὅμοια μεγάλων〉 ἐν τοῖς ὄρεσι (Λ 474) An
theta 992	θωή· ζημία, βλάβη, ὅθεν ὁ ἀζήμιος ἀθῷος r.
theta 993	θωθῆναι· φαγεῖν. γεύσασθαι
theta 994	θωκεῖ· κάθηται. ὁμιλεῖ
theta 995	*θῶκος· καθέδρα An, θρόνος Sn, σύλλογος (Θ 439)
theta 996	θῶμα· θαῦμα
theta 997	θωμένους· θοινωμένους, εὐωχουμένους
theta 998	θωμεῦσαι· συμμῖξαι. συνταγεῖν
theta 999	θῶμιγξ· λεπτὸν σχοινίον r. p
theta 1000	θώμιγγες· δεσμοί, ὁρμιαί, σχοινία, χορδαί, *⸤σπαρτία κανά‐ βινα (g)
theta 1001	†Θῶμις· ὁ Κάνωπος, πόλις ...
theta 1002	θωμίζει· νύσσει. δεσμεύει
theta 1003	†θώμισσον· τὸν μισθόν
theta 1004	θωμιχθείς· μαστιχθείς s
theta 1005	θωμός· σωρὸς σταχύων r, ἢ κορμός
theta 1006	θῶνται· θοινῶνται, εὐωχοῦνται. εὐθηνοῦνται
theta 1007	†θῶξαι· μεθύσαι. πληρῶσαι. *θηριωδῶς βοῆσαι (Eur. Or. 168) A
theta 1008	θωός· ὄρνις ποιός
theta 1009	*θῶπες· κόλακες rg. εἴρωνες (Greg. Naz. c. 2,2,1,5)
theta 1010	*θωπικός· κολακευτικός r. ASvg
theta 1011	*θωπεία· κολακεία AS (vg) n
theta 1012	θώπτει· σκώπτει. θεραπεύει
theta 1013	*θωρηκτάων· ὁπλιτῶν (Μ 317 ..) ASg	339 in vol. 2
theta 1014	θώραξ· *ὅπλον. πύργος. χιτών. στῆθος. σῶμα. λωρίκιον ASvg. σφραγιδοφύλαξ. καὶ ἔρεα στέμματα. καὶ τὸ στῆθος ἡμῶν
theta 1015	θώρηκες· τὰ αὐτά (Ν 265)
theta 1016	θώρηκος γύαλον· περιφραστικῶς τὸν θώρακα (Ε 99). *⸤τινὲς δὲ τὸ κοῖλον τοῦ θώρακος, ἢ τὸ κύτος n. Γύαλον δὲ λέγεται τὸ κοῖλον. [θωρηκτῇσ ι· τεθωρακισμένοις] Ζητοῦσι δέ, πῶς πληγέντος κατὰ τοῦ ὤμου τοῦ Διομήδους φησί· θώρηκος
5	γύαλον; πρὸς οὓς λεκτέον, ὅτι πᾶν τὸ γύαλον λέγεται. τὸ δὲ θώρηκος γύαλον, ὅτι ἁλυσιδωτοί, ἢ λεπιδωτοί. ἀνάγκη γὰρ τοὺς λεπιδωτοὺς καὶ κοίλους λέγειν· τόν ῥ’ ἐφόρει γυάλοισιν ἀρηρότα, θαῦμα ἰδέσθαι (Ο 530)
theta 1017	θωρηκτῇσι· τεθωρακισμένοις (Φ 429)
theta 1018	θώρηξις· οἰνοποσία. καθόπλισις
theta 1019	θωρήσσεσθαι· καθοπλίζεσθαι r, ἀπὸ μέρους τοῦ σώματος. μάχεσθαι. ἑτοιμάζεσθαι (Λ 715)
theta 1020	*θωρηχθῆναι· καθοπλισθῆναι (Α 226) pn
theta 1021	Θωρυκίων· οὗτος τελώνης ἦν (Ar. Ran. 363)
theta 1022	θώς· εἶδος θηρίου, λύκῳ ὅμοιον
theta 1023	θώσασθαι· εὐωχηθῆναι. [μεθυσθῆναι]
theta 1024	θῶσθαι· δαίνυσθαι. θοινᾶσθαι. εὐωχεῖσθαι. Αἰσχύλος Δικτυουλ‐ κοῖς
theta 1025	θωστήρια· εὐωχητήρια καὶ ὄνομα 〈ἑορτῆσ〉 (Alcm. fr. 23,81)
theta 1026	θωτάζει· ἐμπαίζει, ⸤χλευάζει s
theta 1027	θῶτα ι· εὐθηνεῖται. θοινᾶται. [τρέχει]
theta 1028	*θωΰσσειν· βοᾶν (s) μέλπειν. ⸤κηρύσσειν (s) θηριωδῶς ὁρμᾶν (S)
theta 1029	θωχθείς· θωρηχθείς. ⸤μεθυσθείς r. Σοφοκλῆς Διονυσίσκῳ (fr. 175)
theta 1030	θώψ· κόλαξ A, ὁ μετὰ θαυμασμοῦ ἐγκωμιαστής
theta 1031	θώψεις· θωπεύσεις. Αἰσχύλος Σισύφῳ πετρακυλιστῇ (fr. 234)
theta 1032	θώων· εἶδος θηρίου, ὡς λύκος (Ν 103)	340 in vol. 2
iota 1	ια· μία ASgn, καὶ μόνη S, καὶ αὕτη ASg. καὶ φωνή (Eur. Rhes. 553) p, καὶ βοή. καὶ τὰ ἄνθη τὰ πορφυροειδῆ. ἢ ⸤βέλη ASvgn
iota 2	Ἱ ά· δασυνόμενον τὸ ἄλφα, καὶ ὀξυνόμενον τὸν θεὸν σημαίνει καθ’ Ἑβραίους
iota 3	Ἰάκωβο ς· πτερνιστής. πόνος. καὶ Ἰωάννης καὶ Ἰάκωβος Βοα‐ νεργὲς ἐκαλοῦντο, ὅ ἐστιν υἱοὶ βροντῆς
iota 4	Ἰακά ρ· ὁ κύων ἀστήρ
iota 5	[ἰάγχετο ν· στεφάνωμα]
iota 6	[ἰάδει· καθεύδει]
iota 7	[ἰάδος· στρεβλός]
iota 8	ἴα· εἶδος [ἄνθος] βοτάνης
iota 9	*[ι] ἄειρε· πρόσφερε (Ζ 264) ASgp
iota 10	†ιάζετο· ἵδρυτο
iota 11	Ἰαζήρ· ἰσχύς
iota 12	†ἰακλητί· πλευρά
iota 13	ἰαθενεῖ· διαπορεῖ ἐπί τινι κακῷ. Κῷοι
iota 14	ἴαθος· πρόθυμος
iota 15	ἰαθμός· κοίτη. ὕπνος. καὶ ὅπου τὰ κτήνη κοιμᾶται. καὶ αὐλή. οἱ δὲ ἰαυθμός
iota 16	ἰαίνεσθαι· διαχεῖσθαι
iota 17	ἰαίνεται· χολοῦται, πικραίνεται. παρὰ τὸν ἰόν. Φρύνιχος Αἰγυπτίοις (fr. 1)
iota 18	*ἰαίνομαι· εὐφραίνομαι (τ 537) m (p)
iota 19	〉ιαιφόνος· μιαιφόνος (Ε 844)
iota 20	*†ἰακαῖς· βοαῖς (Eur. Tro. 337 ..) AS
iota 21	ἰάκχα· στεφάνωμα εὐῶδες ἐν Σικυῶνι	341 in vol. 2
iota 22	ἰακχάζει· φυλλολογεῖ. καταβοᾷ
iota 23	Ἴακχον· τὸν Διόνυσον ASn .. ἢ μίαν ἡμέραν τῶν μυστηρίων, ἐν ᾗ τὸν Ἴακχον ἐξάγουσι. καὶ ἡ ᾠδή, ἣν οἱ μεμυημένοι ᾄδουσι· καὶ ἥρως, 〈οὗ〉 καὶ ναὸς ἐν τῇ Ἀττικῇ καὶ ἄγαλμα. τινὲς δὲ καὶ αὐτὸν τὸν Διόνυσον οὕτως ἔλεγον
iota 24	ἰᾶλαι· εὑρεῖν, ἐντυχεῖν, ⸤πέμψαι r
iota 25	†ἰάλασ ι· δεσμοῖς (Ν 572)
iota 26	ἰαλεμίζειν· θρηνεῖν (r)
iota 27	ἰάλεμοι· θρῆνοι. ὀρφανοί, στερόμενοι. *⸤θρηνητικοί (ASn). ἄνανδροι (ASvgn). δυστυχεῖς
iota 28	*Ἰάλεμος· υἱὸς Καλλιόπης. καὶ ὁ κακοδαίμων. καὶ ὁ καλός καὶ ὁ στερόμενος καὶ ὀρφανός. ἔνιοι δὲ οὐδενὸς ἄξιος Σ [καὶ ἰάλεμος χρόα. οἱ δὲ οὐδενὸς ἀξία]
iota 29	*ἰαλεμώδη· ψυχρά, οὐδενὸς ἄξια p. Σ. καὶ παροιμία· ψυχρότε‐ ρος καὶ οἰκτρότερος Ἰαλέμου
iota 30	*ἰαλέμων· θρήνων. δυστήνων gn, ἀθλίων (Eur. Or. 1390)
iota 31	†ἰαλία· φωνή. Κρῆτες
iota 32	ἰάλιον· ἐρέβινθον. ἢ τὴν θάλασσαν. Κρῆτες
iota 33	ἰαλλίς· χιὼν ἐθνικῶς
iota 34	*ἴαλλε· προὔπεμπε (ο 475) Sn
iota 35	ἰάλλει· παρέχει. ἐκτείνει. πέμπει. ἐπιβάλλει. εὑρίσκει. δίδει
iota 36	ἰάλλοις· ἐμβάλλοις. πέμποις (Greg. Naz. c. 2, 1, 54,14)
iota 37	*ἴαλλον· ἔπεμπον ASn. ἔκτεινον S ἐξέτεινον (Ι 91) Sn
iota 38	†ἰάλοι· θάλαμοι
iota 39	Ἰαλύσια· τὰ ἐν Ἰαλυσῶι νομίσματα
iota 40	*ἰάλλω· προπέμπω r .. ASvg (n)
iota 41	ἴαμα· θεραπεία r. ASg
iota 42	ἰαμβαυλεῖν· τὸ δι’ αὐλοῦ παριαμβίζειν ἅμα τῇ κιθάρᾳ καὶ ᾠδῇ
iota 43	Ἰάμβη· γυνή τις, ἐφ’ ᾗ ἡ Δημήτηρ ἐγέλασε πενθοῦσα. ἀφ’ ἧς ἰαμβίζειν
iota 44	ἰαμβίζειν· τὸ λοιδορεῖν, κακολογεῖν· ἀπὸ Ἰάμβης τῆς λοιδόρου
iota 45	ἰαμβύλος· λοιδορητικός
iota 46	ἰαμβίς· Αἰσχύλος Θεωροῖς (fr. 81). τοῖς κιθαρί‐ ζουσιν ὁ αὐλὸς συνῄει· καὶ αἱ τοιαῦται κιθαρίσεις ἐλέγοντο
iota 46	παριαμβίδες (Epich. fr. 109)	342 in vol. 2
iota 47	ἴαμβοι· ῥυθμοί τινες, καὶ μέλη, καὶ δάκτυλοι ..., καὶ *⸤στίχοι. εἶδος ποιήματος ASn
iota 48	†*Ἴαμβρο ς· ὄνομα πόλεως περὶ Τροίαν AS
iota 49	ἰαμβῦκα ι· ὄργανα μουσικά 〈τρίγωνα〉 ἐν οἷς τοὺς ἰάμβους ᾖδον (r.) p. ἡ δὲ σαμβύκη ἕτερον ὀψὲ εὑρημένον
iota 50	†ἰάμει· ἐβόα
iota 51	ἰαμεναί· οἱ ὑλώδεις καὶ ἔνυδροι τόποι, καὶ πόαν ἔχοντες· ἀπὸ τοῦ ἀνιέναι τὴν ὕλην. τενάγη, τέλματα
iota 52	ἰαμενάς· τὰς ποώδεις ...
iota 53	ἰαμενῇ· καθύδρῳ τόπῳ (Δ 483)
iota 54	ἴαμνοι· θάμνοι. κοῖται. νομοί
iota 55	ἱανά· τὰ βαλλόμενα· ἀπὸ τοῦ ἱέναι
iota 56	*ἰάνθη· ἐχάρη. διεχύθη. ηὐφράνθη (Ο 103) Avgm
iota 57	*ἰάνθην S, ἰάνθης· An τὰ αὐτά (Ψ 47 ..)
iota 58	ἴανθον· ἄνθος r, καὶ χρῶμά τι πορφυροειδές
iota 59	Ἴαινα· ἐν μὲν Αἰχμαλώτισι Σοφοκλέους (fr. 53) ἀπέδοσαν Ἑλληνική, ἐπεὶ Ἰᾶνας τοὺς Ἕλληνας λέγουσιν· ἐν δὲ Τριπτο‐ λέμῳ (fr. 560) ἐπὶ γυναικός, ὡς καὶ ἐν Ποιμέσι (fr. 476), τινὲς δὲ τὴν Ἑλένην. ἐπιεικῶς δὲ οἱ βάρβαροι τοὺς Ἕλληνας Ἴωνας
5	λέγουσι †μεν καὶ ἐν Τρωΐλῳ (fr. 574) βάρβαρον θρήνημα τὸ ιαι. ἢ ὄνομα γυναικός
iota 60	ἰανοκρήδεμνος· ἰοῖς ὅμοιον τὸ ἐπικράνισμα ...
iota 61	ἰανόκροκα· λεπτά (p)
iota 62	ἰανόν· 〈λεπτὸν〉 ἱμάτιον r
iota 63	Ἰαξάρτης· ὁ Τάναϊς ποταμός p. ἔστι δὲ τῆς Σκυθίας, ἐμπίπτων εἰς Μαιῶτιν λίμνην
iota 64	Ἰάονες· Ἀθηναῖοι. οἱ Ἴωνες r. n, ἀπὸ Ἴωνος, καὶ οἱ ἄποικοι αὐτῶν. ἔνιοι καὶ τοὺς Θρᾷκας καὶ Ἀχαιοὺς καὶ Βοιωτούς [Ἕλληνας] (Ν 685)
iota 65	Ἰαπετός· ἐπὶ διασυρμῷ, πρεσβύτερος, ἀρχηγός (Ar. Nubb. 998)
iota 66	ἰάπτειν· σπαράσσειν, ⸤αἰκίζεσθαι S †βοᾶν. βλάπτειν
iota 67	*ἰάπτει ς· βλάπτεις AS
iota 68	*ἰᾶπυ ξ· ἄνεμος ἐλαφρός r. ASvgnps
iota 69	ἶα ρ· αἷμα. ἢ μοῖρα	343 in vol. 2
iota 70	Ἰάκωβος Ἀλφαίο υ, ὁ καὶ Θαδδαῖος, καὶ Λευὶ παρὰ τῷ Μάρκῳ (2,14) παρὰ δὲ τῷ Ματθαίῳ Λεβαῖος (10,3) παρὰ δὲ Λουκᾷ (6,16) Ἰούδας Ἰακώβου
iota 71	Ἰασούβ· ἐπιστρέφων
iota 72	ἱάραξ· ἰχθὺς ποιός, Δωρικώτερον· διὰ τὸ ἐοικέναι τῷ πτηνῷ. καὶ λύχνος ὁ πρὸς τὰ ἱερά
iota 73	Ἰάρδανος· ποταμὸς ἐν Πελοποννήσῳ, ἢ Ἀρκαδίας, ἢ Ἠλείας, .. παραῤῥέει τὴν Πυλίων χώραν (Η 135)
iota 74	ἱαρεῖον· πρόβατον. βοῦς
iota 75	ἱαριγμόν· χαράν. καὶ θροῦν. Κρῆτες
iota 76	[ἰαροπότης· αἱμοπότης]
iota 77	ἰαροχρείαν· τὴν ὀσφῦν. Ἰταλοί
iota 78	ἰαροχρής· καθαρός. θύσιμος
iota 79	†ἰαρπάλαμος· ἀκρόχειρος
iota 80	ἱάρωμα· κοσμάριον παιδικόν. μηνίσκοι, καὶ τὰ τοιαῦτα
iota 81	†ἰάσθων· ἀφελόμενος
iota 82	ἰάσιμα· δυνατὰ ...
iota 83	ἴασιν· [ἴσασιν] οἴχονται (Π 160)
iota 84	ἴασις· θεραπεία r. [γνῶσις]
iota 85	ἰάσκειν· ἄγειν
iota 86	Ἴασον Ἄργος· ἡ Πελοπόννησος· ἀπὸ Ἰάσου βασιλέως. καὶ ἡ Ἀχαΐα (ς 246)
iota 87	ἰάσπιδος· εἶδος λίθου 〈ἡ〉 ἴασπις r
iota 88	ἰασσεῖν· θυμοῦσθαι. δάκνειν
iota 89	Ἰαστί· Ἑλληνιστί r. p
iota 90	Ἰασώ· παρὰ τὸ ἰᾶσθαι· φησὶ δὲ Ἀριστοφάνης καὶ ⸤Ἀμφιαράου θυγατέρα r εἶναι Ἰασώ (fr. 21)
iota 91	ἰατυῖ· θεραπείαι
iota 92	ἰατταταιάξ 〈καὶ ἰατταταῖ〉· φεῦ r
iota 93	ἰᾶται· θεραπεύει (Lev. 14,3) r
iota 94	ἴατρα· μισθοὶ θεραπείας
iota 95	ἰατροί· νύμφαι τινὲς καλοῦνται περὶ Ἠλείαν καὶ θεραπεύοντες
iota 96	Ἰατρός· θεραπευτής. ἢ ἐφαπτίς, ἢ ἥρως Ἀθήνησιν ἀρχαῖος. καὶ ὁ Ἀπόλλων
iota 97	*ἰαύει· κοιμᾶται (Eur. Rhes. 740) Avgn
iota 98	ἰαυθμοί· ὅπου τὰ κτήνη αὐλίζεται. καὶ κοίτη. καὶ ὕπνος	344 in vol. 2
iota 99	ἰαύειν· ἀναστρέφεσθαι. κοιμᾶσθαι. διατρίβειν. νυκτερεύειν (Τ 71)
iota 100	ἴαυον· ἐκοιμῶντο (Ι 470 ..) ἢ ἐκοιμώμην (τ 340)
iota 101	ἰαύεσκον· ἀνεπαύοντο. ηὐλίζοντο (ι 184)
iota 102	ἴαυος· κοίτη r. ἀπὸ τοῦ ἰαύειν
iota 103	ἰαύων· *κοιμώμενος ns. διάγων, διατρίβων (Σ 259)
iota 104	ἰαφθείς· φθαρείς r
iota 105	ἰαφθῆναι· ἀποθανεῖν. πεσεῖν. φθαρῆναι
iota 106	ἴαχε· φώνει, ψόφει, ⸤ἤχησε (Α 482) m
iota 107	†ἰάχεον· θαλπεινόν. σαπρόν
iota 108	*ἴαχεν· ἤχησεν, ἐβόησεν ASvgn, ἐκραύγασεν (Ν 822 ..)
iota 109	*ἰαχήσω· θρηνήσω (Eur. Tro. 515 ..) r. ASn
iota 110	ἰαχρόν· εὐδινόν
iota 111	ἰάψαι· φθεῖραι r
iota 112	ἰάψειεν· προβάλοι. φθείρειεν
iota 113	ἴαψε· προὔθηκεν. [*ἰαχῆς· φωνῆς, βοῆς, κραυγῆς A.] ἔπεμψεν. ἔβαλεν. ἔδωκεν (Α 3). ἔδεισεν. ἔφθειρεν. ἐνίκησεν
iota 114	ἰάψεται· νικήσει. βλάψει
iota 115	Ἰαωλκός· πόλις Θεσσαλίας (Β 712)
iota 116	[ἴβα· σιώπα]
iota 117	ἰβανᾷ· ἀντλεῖ s
iota 118	ἰβανατρίς· σχοινίον ἱμητήριον
iota 119	ἰβάνη· κάδος. ἀντλητήριον
iota 120	ἴβανον· κάδον, σταμνίον, χαλκίον
iota 121	[ἴβην· σορόν]
iota 122	ἰβάρβιον· χαλεπόν. ἀνυπόστατον
iota 123	ἰβῆνα· τὸν οἶνον Κρῆτες. οἱ δὲ βήλα
iota 124	ἴβηνοι· [σοροί, θῆκαι ὀστράκιναι. κιβωτοί.] εὔθυμοι. νοεροί
iota 125	ἴβηνος· πλησμονή
iota 126	ἴβηρ· χερσαῖόν τι θηρίον· ἀφ’ οὗ καὶ Ἴβηρες
iota 127	†ἰβίβυος· παιανισμός
iota 128	*ἰβυκτήρ· ἦν παρὰ Κρησὶν Ἵβρίας g ἐμβατήριον ποιησάμενος, ὅπερ ὁ ἄιδων οὕτω καλεῖται
iota 129	*ἴβινος· ἀετός s
iota 130	*ἰβρίκαλοι· χοῖροι (gps)
iota 131	ἰβύ· τινὲς τὸ βοᾶν· οἱ δὲ τὸ πολύ. ἔστι δὲ Λυδῶν	345 in vol. 2
iota 132	*ἰβυλῆνας· τοὺς εὐφημοῦντας· ἰβὺς γὰρ ἡ εὐφημία gw
iota 133	ἰβύει· τύπτει. βοᾷ
iota 134	ἰβύκη· εὐφημία
iota 135	ἰβυκηνίσαι· ἐπευφημῆσαι, βοῆσαι (r)
iota 136	ἰβυκηνίσαντες ...· ἀπὸ γὰρ τοῦ ἰβὺ παρῆκται ἡ λέξις. καὶ ἔστιν Ἰωνικὸν ἐπίῤῥημα, καὶ δηλοῖ τὸ πολὺ καὶ μέγα. τινὲς δὲ τὸ βοᾶν· οἱ δὲ τύπτειν. οἱ δὲ εὐφημεῖν. οἱ δὲ δηλοῦν. ἔστι δὲ καὶ ὅρκος Ἰωνικός (Teleclid. fr. 58(?))
iota 137	ἰβύκχα· σεμνότης s. ἢ σωρὸς κρεῶν
iota 138	ἶβυξ· ὀρνέου εἶδος r. καὶ ἶβις
iota 139	ἴβυς· εὐφημία. στιγμή
iota 140	ἰβῶν· εὐφημῶν. στάζων
iota 141	ἵγα· σιώπα s. Κύπριοι
iota 142	ἵγγια· εἷς. Πάφιοι
iota 143	*ἴγγι τινί· ἐπιθυμίᾳ τινὶ ἑλκομένη A
iota 144	ἴγδην· ἄρσην
iota 145	ἴγδις· θυία
iota 146	ἰγδόλης· ὁ ἐπὶ μέρει γεωργῶν. [ἢ ἰκμαλός].
iota 147	ἴγκρος· ἐγκέφαλος
iota 148	*ἰγμαλέην· ὑγρήν, δίυγρον A (vg) pw
iota 149	ἰγμή· βοή
iota 150	Ἴγνητες· οὕτως ὠνομάζοντο οἱ μετὰ τοὺς Τελχῖνας ἐποική‐ σαντες τὴν Ῥόδον
iota 151	*ἰγνύα· ψύη (Av). ἢ τὸ τοῦ γόνατος ὄπισθεν r. gSn μέρος n
iota 152	*ἰγνύι καὶ ἰγνύῃ· τὸ αὐτό r. ἤγουν τὸ ⸤ἀντικνήμιον n
iota 153	*〉ιγνυντο· ἠνοίγοντο (Β 809) AS
iota 154	ἴγνην· ἄρσην
iota 155	†ἴδα· τὸ εἰκὴν ἐν τῷ ἀστρωγαλίζειν
iota 156	†ἴδα· μάχη
iota 157	Ἰδαία· ἡ Δινδυμηνή, ἀπὸ τῆς Ἴδης
iota 158	Ἰδαῖοι Δάκτυλοι· οἱ μὲν ἀπὸ τῆς Φρυγίας, οἱ δὲ ἀπὸ τῆς Κρήτης αὐτοὺς ὠνομάσθαι φασὶν Ἴδης
iota 159	Ἰδαῖος· ἐπιθετικῶς οὕτως ἐλέγετο Ζεύς, ἀπὸ Ἴδης τοῦ ὄρους Τρωϊκῆς (Π 605). καὶ κύριον ὄνομα τοῦ Τρώων κήρυκος (Γ 248 ..). καὶ τοῦ Δάρητος, τοῦ ἱερέως τοῦ Ἡφαίστου, υἱοῦ
iota 159	(Ε 11)	346 in vol. 2
iota 160	*ἰδάλιμον· εὐειδές (ω 279) Avgn
iota 161	*ἰδάλιμον καῦμα· τὸ ἱδρωτοποιόν (Hes. op. 415) n
iota 162	ἰδάλιος· ὄρνις s ποιός
iota 163	*[ἰδάλλεται· φαίνεται (Ψ 460) gs]
iota 164	*[ἰδάλτα. ἴδιά τινα gA]
iota 165	ἰδανή· τρυφερή. ⸤εὐπρεπής (Callim. fr. 114,9) s
iota 166	ἰδανόν· εὐειδές. καὶ τὸ ἡδύοσμον. καὶ †ἀχίλιον ῥιζίον
iota 167	ἶδαρ· βρῶμα (Ε 369)
iota 168	Ἰδάρνας· ὁ ἐκτομίας. οἱ δὲ βάρβαρον· οἱ δὲ μάντεως ὄνομα· οἱ δὲ πόλιν τῆς Καρίας εἶναι Ἰδάρνην, καὶ ἀπὸ ταύτης τοὺς μάντεις λέγεσθαι
iota 169	ἴδας· εἶδος. καὶ πάντα τὰ ὑψηλά
iota 170	ἴδε· ἰδού (Ρ 179) ⸤ἐθεάσατο (Ε 241) r
iota 171	ἰδέα· ἡ ὁμοιότης, ⸤μορφή s εἶδος. καὶ τὸ ἐλάχιστον σῶμα. *⸤θεωρία r (AS)
iota 172	ἰδέ· ἀντὶ τοῦ ὅπως. καὶ ⸤σύνδεσμος ἴσος τῷ καί (Ε 3) r
iota 173	ἰδέατος· καλὸς ἀνήρ. Σικελοί
iota 174	ἴδεν· [ἰδεῖν] ἐθεώρησεν (Β 82 ..)
iota 175	ἴδεος· πνίγους (Callim. fr. 304)
iota 176	*ἰδὲ νυοί· σύννυμφοι (Ω 166) ASgn
iota 177	ἴδε πῦρ ἀφύη· παροιμία. τάττεται δὲ ἐπὶ τῶν ὀξὺ τέλος λαμβα‐ νόντων· ἐπειδὴ καὶ τὴν ἀφύην τάχιστα ἕψεσθαι συμβαίνει
iota 178	*ἰδέρως· ὁ ἅμα τῷ ἰδεῖν ἐρῶν pΣa
iota 179	*ἰδέσθαι· ὁρᾶσθαι AS, ἰδεῖν (Γ 194)
iota 180	ἴδεσκεν· ἔδερκεν (Γ 217) (n)
iota 181	ἰδέ σοι· καὶ σοί
iota 182	ἰδέω· γνώσομαι (π 236)
iota 183	†ἰδέων· φαινόμενος. καὶ εἶδος ἀετοῦ
iota 184	ἰδη· θεάσῃ (Δ 98). ἢ ὄρος Τροίας. ἢ ὕλη. [παρὰ δὲ Ῥοδίοις τὸ ξηροκόπιον]. δηλοῖ δὲ καὶ τὸν ὑψηλὸν τόπον. [καὶ μορφήν.] Ἴωνες δὲ δρυμῶν ὄρος (Hdt. 4,109,2)
iota 185	ἴδημα· ὅραμα s
iota 186	ἰδήμων· ἔμπειρος, γνωστικός	347 in vol. 2
iota 187	Ἰδουμαία· τόπος. φησὶν γὰρ ‚ἐπὶ τὴν Ἰδουμαίαν ἐκτενῶ τὸ ὑπόδημά μου, τουτέστιν· ἐπὶ τὴν ἐκλείπουσαν οἰκου‐ μένην ποιήσομαι τὴν πορείαν (Ps. 59,10)
iota 188	ἰδήρατος· καλός, ὡραῖος 〈καὶ ὁ ἡδυλάλος, διὰ τῆς διφθόγγου〉
iota 189	ἴδηφιν· ἴδαις· Βοιωτοί. [καὶ ὁ ἡδυλάλος διὰ τῆς διφθόγγου]
iota 190	*ἰδεχθής· ἀπρεπής Ss ἀσθενής
iota 191	ἴδια· τὰ ἰδιωτικά
iota 192	ἰδίων· ἰδιωτικῶν
iota 193	ἰδιάζεται· νοσφίζεται. μόνῳ προσφωνεῖ
iota 194	ἰδίαζον· κατ’ ἰδίαν ὡμίλουν
iota 195	*ἰδιαίτατος· ἴδιος, ὑπερθετικῶς r. AS
iota 196	ἰδιάσαι· κατ’ ἰδίαν ὁμιλῆσαι
iota 197	ἰδι’ ἄττα· ἴδιά τινα S
iota 198	ἰδίει· ἱδροῖ. ἀγωνιᾷ. δέδοικεν
iota 199	ἰδίειν· ἱδροῦν
iota 200	*ἰδικῶς· καὶ 〈ἰδίωσ〉 καταμόνας r. AS
iota 201	ἰδιόκοιτον· ἰδιόρρυθμον
iota 202	ἰδιόξενοι· οἱ κατ’ ἰδίαν ξένοι τινῶν, ἢ πάλαι, ἢ ἀπὸ πατέρων ὄντες ξένοι
iota 203	*ἴδιον· οἰκεῖον (δ 314?) r. AS
iota 204	*ἰδιόξενος· ἴδιος φίλος ASp
iota 205	*ἰδιοπραγεῖ· τὰ ἴδια πράσσει. ἡσυχάζει ASg
iota 206	ἰδιόρρυθμον· ἰδιότακτον (r)
iota 207	ἰδιοσυστάτως· καθ’ ὑπόστασιν ἰδίαν
iota 208	ἰδιωτείας· ἀγροικίας. ἀμαθίας (r)
iota 209	ἰδῖσαι· ἱδρῶσαι r
iota 210	*ἰδίως· ἰδικῶς AS
iota 211	ἰδιώτας· πολίτας (Thuc. 2,60,2). [ὁπλίτας] ἀπείρους, ἰδίους (q)
iota 212	.....· ἀφρονεστάτους
iota 213	[ἴδιος] ἰδιῶτις· αὐτή. Πολυΐδωι (Soph. fr.)
iota 214	*ἴδμαι· γινώσκω AS. οἶδα
iota 215	*ἴδμεν· οἴδαμεν (Α 124 ..) r. nps
iota 216	*ἴδμεναι· εἰδέναι (Ν 273) vg
iota 217	ἰδμήν· φρόνησιν (s)
iota 218	ἰδνῶν· κάμπτων
iota 219	ἴδμων· ἐπιστήμων, ἵστωρ	348 in vol. 2
iota 220	ἰδνώθη· ἐτανύσθη. *⸤ἐκάμφθη (Β 266) r. vgn
iota 221	ἰδνωθείς· *καμφθείς ASgn. τανυσθείς (Μ 205)
iota 222	†ἴδοι· ὀφθαλμοί†
iota 223	ἰδοίατο· βλέψαιεν (Σ 524)
iota 224	[.ιδοιδοπεῖ· ταράσσει]
iota 225	ἰδομαλίδαι· οἱ τὰς ὄψεις κοσμούμενοι (Alcae. fr. 150 Bgk.)
iota 226	[Ἰδουμαίαν· τόπον]
iota 227	ἰδόμην· ἐθεασάμην (Κ 47)
iota 228	ἴδονται· φαίνονται r
iota 229	ἶδος· †ὁδός. σῶμα
iota 230	*ἰδρείῃ· ἐμπειρίᾳ (Π 359) ASns
iota 231	ἴδρη· σοφία r
iota 232	*ἴδρις· ἐπιστήμων r. s, ἔμπειρος (Eur. Med. 285) r. Avgn
iota 233	ἴδριες· ἔμπειροι (η 108) r
iota 234	*ἴδρις· ἔμπειρος (ζ 233) Avgn
iota 235	*ἵδρυε· κάθιζε ASn, ἕδραζε (Β 191) S
iota 236	ἱδρύεσθαι· ἐπὶ τῇ ἱδρύσει στῆσαι χύτραν (Ar. Pac. 923?)
iota 237	*ἱδρύεται· καθέζεται An, ἑδράζεται A, ἀνακαλεῖται n
iota 238	ἱδρύματα· καθίσματα (Eur. Bacch. 951)
iota 239	*ἱδρυμένους· τεθεμελιωμένους ASvgn
iota 240	*ἱδρυμένα· ἀνατεθέντα. ἢ ἠσφαλισμένα An. τεθεμελιωμένα. κατεσκευασμένα (Ps. 143,12 v. l.)
iota 241	ἱδρῶ· ἱδρῶτα κατ’ ἀποκοπήν· r ἱδρῶ ἀπεψύχοντο (Λ 621) [⸤ἱδρῶτα] r
iota 242	ἱδρῶν· κοπιῶν (4. Macc. 3,8)
iota 243	ἰδυῖοι· μάρτυρες. ἢ οἱ τὰς φονικὰς δίκας κρίνοντες. οἱ δὲ συνί‐ στορας
iota 244	*ἰδυίησιν· ἐπιστημονικαῖς (Α 608) n
iota 245	†ἰδύβολαι· προφαίνεται
iota 246	ἰδύλευμα· μάθημα s
iota 247	*ἰδύαι· τρίχες n
iota 248	ἰδυναγής· μάντις
iota 249	*ἰδυίους· μάρτυρας. συνίστορας 〈παρὰ Ἀθηναίοισ〉 n
iota 250	ἰδών· θεασάμενος (Α 330 ..). ἀποψηφισάμενος	349 in vol. 2
iota 251	*ἴδωμαι· θεάσωμαι (Α 587) ASvgn
iota 252	ἰδωνόν· ὅμοιον
iota 253	ἴδωνται· φαίνωνται
iota 254	†ἴε· βάδιζε, πορεύου (Γ 390 ..)
iota 255	ἵει· ἀφίει. ἀπέπεμπεν (Δ 397) r. (S)n
iota 256	ἰείη· πορεύοιτο, διὰ ψιλῆς (Τ 209)
iota 257	ἱεΐας· τὰς κυρίας. οἰκογενεῖς. [ἢ ἀπέπεμπεν]
iota 258	ἱείς· βάλλων. ἢ πέμπων (Α 51) r
iota 259	*ἱεῖσα· ἀποβάλλουσα (Eur. Phoen. 231?) ASn
iota 260	*ἱέζεο· ἐκαθέζου (Ζ 354?)
iota 261	ἴελος· ὁ τῶν ἐντέρων ταραγμός
iota 262	ἵεμαι· προθυμοῦμαι r, βούλομαι. ὁρμῶ. τὰ αὐτὰ καὶ ἱεμένη
iota 263	ἱεμένη περ· καίπερ ⸤προθυμουμένη r, ὁρμωμένη, [καθημένη] (χ 409)
iota 264	ἵεν· [ὑπάρχοιεν] ἵεσαν (Μ 33)
iota 265	*ἰέναι· πορευθῆναι (Α 227) ASvgn
iota 266	*ἱέντα· πέμποντα gn
iota 267	†ἰεννά· πορφυρᾶ
iota 268	*ἵενται· ὁρμῶσιν (χ 304) ASp
iota 269	*ἰένεσθαι· εὐφραίνεσθαι (n)
iota 270	ἱέντας· *ἀφιέντας ASn. ἐξάγοντας. ἀκοντίζοντας. [ἢ παραγινο‐ μένους]
iota 271	ἱερά· *θυσία S. κειμήλια. ἢ συκῆ ἐν τῇ εἰς Ἐλευσῖνα ἀγούσῃ ὁδῷ
iota 272	ἱεράγγελοι· θεωροί, ἀγγέλλοντες τὰς πανηγύρεις
iota 273	ἱερόθυτα· ἅγια ἐπιθύματα, μηρία καὶ ὅμοια, θυσίαι θύματα
iota 274	ἱεραί· †ἄρχουσαι
iota 275	ἱεράμοιβοι· προφῆται θεῶν
iota 276	ἱερὰ νόσος· ἐπιληψία
iota 277	ἱεραοιδός· ποιητής
iota 278	ἱερὰ παρθένος· ἡ Δήμητρος 〈ἱέρεια〉
iota 279	[ἱέρας· σημεῖον]
iota 280	*ἱεράς· ἁγίας (Ios. 6,8) AS
iota 281	*ἱερᾶσθαι· ἱερουργεῖν Avgn. καὶ τὸ ἱερωσύνην ἔχειν
iota 282	ἱερᾶται· ἱεροσκοπεῖ	350 in vol. 2
iota 283	ἱερεῖα· θύματα (n)
iota 284	ἱέρεια· ἁγία, ᾗ οὐ θέμις ἰέναι πρὸς ἄνδρα, παρθένος
iota 285	*ἱερείαν· θυσίαν A, θῦμα (4. Regn. 10,20)
iota 286	*ἱερεῖον· πᾶν τὸ θυόμενον θεῷ S 〈θῦμα〉 Sn
iota 287	ἱερῖτιν· καθαρμοῦ δεομένην. ἱκέτιν. Αἰσχύλος Ἰξίωνι (fr. 93)
iota 288	*[ἱερένα· ἁπαλά]
iota 289	ἱερεύει· σφάζει
iota 290	ἱερεύς· ὁ διὰ θυσιῶν μαντευόμενος (Α 370)
iota 291	*ἱερεῦσαι· θυσιάσαι g
iota 292	ἱερεὺς Διονύσου· Εὔπολις Αἰξὶν Ἱππόνικον, σκώπτων ὡς ἐρυθρὸν τῇ ὄψει (fr. 19)
iota 293	ἱέρευσεν· ἔθυσεν n, ἐθυσίασεν (Β 402) r
iota 294	*ἱερῶσαι· ἀφιερῶσαι θεῷ
iota 295	*ἱερή· μεγάλη sp. ἀγαθή (π 476 ..) s
iota 296	*ἱερῆα· ἱερέα (Α 23) n
iota 297	ἱερὴ ἲς Τηλεμάχοιο· ὁ Τηλέμαχος. εἴρηται δὲ περιφραστικῶς (β 409)
iota 298	*ἱερήν· ἱεράν AS. μεγάλην (Α 99 ..) ASvgn
iota 299	*ἱερήϊον· κώδιον (Χ 159)
iota 300	*ἱερῆες· ἱερεῖς (Ω 221) ASvg
iota 301	[ἱερεῖ· ἀέρι]
iota 302	*ἱερεῖαι· θυσίαι A
iota 303	*ἱεροῖς· θείοις (κ 426)
iota 304	ἱερόμαος· τῶν ἱερῶν ἐπιμελούμενος
iota 305	ἱεροῖο δόμοιο· ναοῦ. μεγάλου οἴκου (Ζ 89)
iota 306	ἱερομηνία· ἑορτάσιμος ἡμέρα. *⸤ἱερὰ ἑορτὴ κατὰ μῆνα ASvg
iota 307	ἱερόλα ς· ἱερεύς. Σοφοκλῆς Αἰχμαλώτοις (fr. 54). ὡς καὶ τὸν γέροντα †γεροιδὰν ἢ γεροῦντας† λέγει
iota 308	*ἱερομνήματα· ὀχυρώματα AS
iota 309	ἱερομνήμονες· οἱ πεμπόμενοι εἰς Πυλαίαν ἱερογραμματεῖς
iota 310	*ἱερομύστας· ἱερὰ μυομένους ASm
iota 311	ἱερόν· ἔνυγρον. ἀγαθόν. μέγα. θεῖον. καὶ ναός
iota 312	ἱερὸν ἡ συμβουλή ’στιν· παροιμία, ἐπὶ τῶι δεῖν καθαρῶς
iota 312	συμβουλεύειν (Aristoph. fr. 33)	351 in vol. 2
iota 313	ἱερὸν ἰχθύν· τὸν μέγαν καὶ ἄνετον n λέγει· ἱερὸν γὰρ τὸ μέγα (Π 407)
iota 314	ἱερὸν ὀστοῦν· τὸ ἐν τῷ σώματι ἡμῶν μετὰ τοὺς σπονδύλους κείμενον
iota 315	*ἱερὸν μένος Ἀλκινόοιο· ὁ Ἀλκίνους (η 167)
iota 316	ἱεροποιοί· ἐπιμήνιοι
iota 317	ἱερὸν πόλεμον· ὃν ἐπολέμησαν Λακεδαιμόνιοι πρὸς Φωκέας ὑπὲρ τοῦ ἐν Δελφοῖς ἱεροῦ. ἐβοήθησαν δὲ Φωκεῦσιν Ἀθηναῖοι καὶ παρέδοσαν τὸ ἱερόν (Ar. Av. 557)
iota 318	ἱεροπρεπῶς· θεοπρεπῶς r
iota 319	Ἴεσσα· γεγονυῖα ἐντολὴ καθ’ ὑπόκρισιν (Isai. 15,4)
iota 320	ἱερός· σεμνός. †ἥμερος. ἀγαθός
iota 321	ἱερὸς ἀκτή· ἄλφιτα (Hes. op. 466)
iota 322	Ἱερὸς γάμος· ἑορτὴ Διὸς καὶ Ἥρας
iota 323	ἱερὸς λόχος· ἐν τοῖς τακτικοῖς ἡ πρώτη †ἀπολογή
iota 324	*ἱερόσυλος· τὰ ἱερὰ κλέπτων r (Svg)
iota 325	*ἱεροσυλημάτων· τῶν κλοπῶν τοῦ ἱεροῦ (2. Macc. 4,39) A (S)
iota 326	ἱερώτατος· θειότατος. ἅγιος
iota 327	*ἱερουργεῖ· θύει. ἱερὰ ἐργάζεται ASvgn
iota 328	*ἱερουργοῦντα· προσφέροντα θυσίαν (Rom. 15,16) ASg
iota 329	*ἱεροφάντης· μυσταγωγός ASvg ἱερεὺς AS ὁ τὰ μυστήρια δεικνύων (Greg. Naz. or. 5,30) r. S
iota 330	[ἱερομνήματα· ὀχυρώματα]
iota 331	ἱέρωμα· τὸν κόννον Λάκωνες, ὅν τινες μαλλὸν 〈ἢ〉 σκόλλυν
iota 332	*ἱερώματα· θυσίαι θεῖαι, θαυμασταί (2. Macc. 12,40) AS (g)
iota 333	ἱερωμένη· ἱερατεύουσα
iota 334	ἱερῶν· *θείων AS Ἀττικῶς ἐπὶ τῶν μελλόντων 〈βουλεύεσθαι ἐν〉 βουλῇ καὶ ἐκκλησίᾳ λέγεται.
iota 335	ἱερῶν δάνη· ἀπὸ τῶν θυσιῶν μερίς
iota 336	ἱερῶσθαι· θύειν καθαροὺς ὄντας (Thuc. 5,1)
iota 337	ἱερώσυνα· τὰ τῷ ἱερεῖ διδόμενα ἱερεῖα r
iota 338	*ἴεσαν· ἐπορεύθησαν (Κ 197 ..) ASvgn
iota 339	ἴεσσα· βαδίζουσα
iota 340	*ἵεσθαι· προθυμεῖσθαι. χωρεῖν AS
iota 341	*ἱέσθην· ἐπεθύμουν (Σ 501) (Snp)	352 in vol. 2
iota 342	*ἵεται· βαδίζει. ⸤προθυμεῖται. πορεύεται n. θέλει. ἐπείγεται. ⸤ὁρ‐ μᾶται (β 327) m
iota 343	ἰέττας· πατέρας. Κρῆτες. ἢ τοὺς ἀγρίους τράγους
iota 344	ἱζάνει· ἐπικάθηται (Κ 92) (np)
iota 345	ἵζανον· ἐπέσπιπτον. ἐκάθιζον (ω 209)
iota 346	*ἵζει· καθίζει (Ν 281) Avgn
iota 347	*ἷζεν· ἐκάθισεν (Ι 218 ..) n
iota 348	ἰζέλα· ἀγαθῇ τύχῃ. Μακεδόνες
iota 349	ἰζέλος· ὁ θαλάττιος σκορπίος s
iota 350	*ἵζεο· καθέζου (Γ 162) r. ASvgn
iota 351	ἰζίνες· οἰωνοί, ὄρνιθες, προχόοι, λέβητες, τρίποδες
iota 352	*ἱζήσαντα· καθίσαντα ASvgn
iota 353	ἰζοῦνα· βοόστασις S
iota 354	*ἵζευ· κάθισον (Γ 162) m
iota 355	*〉ϊζύομεν· ... καὶ ὑπομένομεν 〈κακά〉 (Ξ 89) A
iota 356	*†ἰζῶς· σχῆμα ὀρχήσεως AS
iota 357	*ἴη· μία Sgn. μόνη (Greg. Naz. c. 1, 2, 15, 93)
iota 358	ἰή· φωνή, ⸤βοή S
iota 359	†ἰηγορεῖ ν· ἐγρηγορέναι. Λάκωνες
iota 360	ἰηδονέ ς· εὐφροσύνη. ἐπιθυμία. χαρά
iota 361	ἰηθενέουσ α· ἐκπεπληγμένη, καὶ ἀποροῦσα
iota 362	[ἰήθεο ς· ἔφηβος. ἄγαμος]
iota 363	ἰήϊος· δασέως μὲν ὁ Ἀπόλλων ἀπὸ τῆς ἀφέσεως καὶ τῆς τοξείας. ψιλῶς δὲ ἀπὸ τῆς ἰάσεως· ἰατρὸς γὰρ ὁ θεός. Ἀλλὰ καὶ θρῆνον σημαίνει, ὡς Σοφοκλῆς Τρωΐλῳ (fr. 575) καὶ Ἴων Εὐρυτίδαις (fr. 12)· ὡς αἴλινον, ἰάλεμος
iota 364	ἰῄους καμάτους· τοὺς κατὰ τὸν τόκον, ἐν ᾧ ἱᾶσι φωνὰς διὰ τοὺς πόνους καὶ τὰς ὠδῖνας αἱ τίκτουσαι. τινὲς δὲ τοὺς θρη‐ νητικοὺς πόνους· ἀπὸ τοῦ ἰαλέμου. Σοφοκλῆς Οἰδίποδι Τυράν‐ νῳ (173)
iota 365	*ἴηλα· [ἀκρόδρυα] 〈ἐπέβαλον〉 (Ο 19) S
iota 366	ἴηλεν· ἐπέβαλεν. περιέβαλεν. ἔδησεν. ἔγραψεν. ἔπεμψεν (θ 447)	353 in vol. 2
iota 367	ἰηλεμιστρίας· θρηνητρίας (Aesch. Choe. 424)
iota 368	ἰηλενές· πορφυροῦν. μέλαν
iota 369	*ἰῆς· μιᾶς (Π 173) Avgn
iota 370	ἰήλω· ἐπιβάλω (β 316)
iota 371	*ἰήνῃ· διαχέῃ. ⸤εὐφράνῃ (Ω 119) Sn
iota 372	*ἰότητι· βουλήσει (Ε 874) AS
iota 373	ἴῃσιν· ἀπίῃ (Ι 701) (p)
iota 374	*ἰητήρ· ἰατρός (Δ 190) r. nps
iota 375	*ἰητῆρος· ἰατροῦ (Δ 194) r. ASvgn
iota 376	ἱήτης· τοξότης r, ἰοβόλος
iota 377	ἰήτωρ· ἰατρός
iota 378	ἰητορίη· ἰατρική (n)
iota 379	ἴθα· ἡ θηλία τῶν ὑδάτων φύσις. καὶ ὀρθή. μακρά. στενή. δικαία
iota 380	*ἰθαγενής· αὐτόχθων. γνήσιος r. ASvgn
iota 381	ἰθαγενέεσσι· γνησίοις τέκνοις καὶ καθαροῖς, οὐκ ἐκ παλλακίδος (ξ 203)
iota 382	ἰθαίνειν· †εὐφρονεῖν
iota 383	Ἴθακος καὶ Νήριτος καὶ Πολύκτωρ· υἱοὶ Πτερελάου (ρ 207)
iota 384	ἴθανα· σχοινία s 〈λευκέαι〉
iota 385	ἴθαρ· εὐθέως, ταχέως (Μ 353) s
iota 386	ἰθαραῖς· [ταχέσιν] ἱλαραῖς. καλαῖς. καθαραῖς. κούφαις. [λευ‐ κείαις. ταχείαις]
iota 387	Ἴθας· ὁ τῶν Τιτήνων κῆρυξ. Προμηθεύς. τινὲς Ἴθαξ
iota 388	*ἰθεῖα· ὀρθή (Ψ 580) r. vgn
iota 389	ἰθείη· ἁμαξιτός. Θεσσαλοί
iota 390	*ἰθέως· ὀρθῶς (Hdt 2,121 β 2 ..) ASvgn
iota 391	*ἰθείην· εὐθεῖαν. θαυμαστήν n
iota 392	ἰθή· εὐφροσύνη
iota 393	*ἴθι· πορεύου, ἧκε, ἔρχου (Prov. 6,6) ASvg
iota 394	ἰθίτας· ὁ βλέννος καὶ μωρός
iota 395	ἰθμαίνων· ἀσθμαίνων
iota 396	*ἴθματα· ὁρμάς. βήματα ASvg. ἀπὸ τοῦ δι’ αὐτῶν ἰέναι. καὶ
iota 396	⸤ἴχνη (Ε 778) Sp	354 in vol. 2
iota 397	ἰθμία· ἡ τῶν μελισσῶν ἐρυθρὰ κόπρος
iota 398	ἴθμιον· περιστόμιον. περιτραχήλιον. ἢ στεφανίς
iota 399	ἰθαίνεσθαι· θερμαίνεσθαι
iota 400	ἴθρις· σπάδων, ⸤ἐκτομίας r εὐνοῦχος
iota 401	ἰθ ύ· εὐθέως (Υ 99) r
iota 402	*ἰθύς· ἐπ’ εὐθείας. καὶ εἰς ὀρθόν, μεθ’ ὁρμῆς (Ε 506)
iota 403	[ἰθυγενές· εἰς εὐθύτητα τεταμένον]
iota 404	ἰθύει· βούλεται. ἐφορμᾷ, φέρεται (Λ 552)
iota 405	ἰθυκτέανον· τὸ ἰθὺ πεφυκὸς καὶ ὀρθὸν δένδρον
iota 406	ἴθυμβος· γελοιαστής. καὶ τὸ σκῶμμα. ἀπὸ τῶν ἰθύμβων, ἅτινα ποιήματα ἦν ἐπὶ χλεύῃ καὶ γέλωτι συγκείμενα. καὶ ᾠδὴ μακρὰ καὶ ὑπόσκαιος
iota 407	ἰθύν· ὀρθόν. φρόνησιν. τρόπον. ὁρμήν. βούλησιν. διάνοιαν (Ζ 79 ..)
iota 408	ἰθύνει· ἀπορθοῖ, ἐξισοῖ. διοικεῖ, εὐθύνει, κυβερνᾷ (Ρ 632)
iota 409	ἰθυνομένων· κατ’ εὐθὺ προϊεμένων, καταστοχαζομένων (Ζ 3)
iota 410	ἰθυνοῦμεν· εὐθυνοῦμεν
iota 411	*ἰθὺν πετεῖν· ἐπ’ εὐθείας ὁρμῆσαι A
iota 412	*ἰθύντατα· ὀρθότατα, δικαιότατα (Σ 508) AS
iota 413	*ἰθυντήρ· χαλινός. πηδάλιον. ὁδηγός ASvg. ὁρμητής p. n. καὶ εἴ τι ἰθῦνον, ⸤κανονίζον, καὶ ἰσότητα παρέχον ASvg
iota 414	*ἰθυνθήτη ν· ἐπ’ εὐθείας ἐγένοντο (Π 475) (b)
iota 415	*ἰθυπτίωνα· τὴν ἐπ’ εὐθείας πετομένην S καὶ καταντικρύ. καὶ ὀρθόβολον, κατ’ εὐθὺ φερομένην (Φ 169)
iota 416	ἰθυντήριον· ὃ φέρουσιν οἱ μάντεις σκῆπτρον ἀπὸ δάφνης
iota 417	†ἰθύρ· τὸ σιδήριον τοῦ ἄξονος τὸ τριβόμενον
iota 418	[ἰθύς· εἴθε, μακάρι, αἴθε]
iota 419	ἰθύς· εὐθύς. ὀρθός r
iota 420	*ἴθυσεν· εἰς ὀρθὸν ὥρμησεν (Π 582 ..) (g)n
iota 421	ἰθὺς νηῶν· εὐθεῖαν (Μ 254), ὡς .... ἐπὶ τὴν πόλιν (Φ 540)
iota 422	*ἰθὺς τετραμμένος· ἐπ’ εὐθείας ὁρμῶν (Ρ 227) AS
iota 423	*ἰθυτενές· ἐπ’ εὐθεῖαν τεταμένον Avgn
iota 424	*ἰθύφαλλοι· οἱ ἐπίκροτοι καὶ ἀκολουθοῦντες τῷ φαλλῷ, γυναι‐ κείαν ἔχοντες στολήν. λέγεται δὲ ὁτὲ μὲν τὸ ἐντεταμένον αἰδοῖον·
iota 424	ὁτὲ δὲ τὸ ποίημα τὸ ἐπὶ τῷ ἱσταμένῳ φαλλῷ ᾀδόμενον Σ	355 in vol. 2
iota 425	ἰθύω· ἐπιβάλλομαι
iota 426	ἰθών· πυγή. λαγαρός. καὶ πρωκτός. ἄλλοι δὲ τὰ γλουτά
iota 427	Ἰθώμη· πόλις r Θεσσαλίας (Β 729)
iota 428	ἰκάζει· στοχάζει. ἀπολαμβάνει
iota 429	*ἵκανε· παρεγένετο (Β 17) S
iota 430	*ἱκάνει· καταλαμβάνει (Α 254 ..) ASn
iota 431	ἱκανέμεν· ἱκετεύειν
iota 432	*ἵκανεν· κατελάμβανεν r. n. ἤρχετο n, παρεγένετο g Sn, ἀφίκετο (Α 431 ..) gn
iota 433	ἱκάνετον· ἀφίκεσθον (Ι 197)
iota 434	ἱκάνῃ· λάβῃ. παραγένηται
iota 435	ἱκανήν· ἀρκοῦσαν. πολλήν (Sir. prol. 7)
iota 436	ἱκάνομαι· ἱκετεύων ἀφῖγμαι (Σ 457)
iota 437	*ἱκανόν· διαρκές ASn. δόκιμον
iota 438	ἵκανον· παρεγένοντο (Γ 345)
iota 439	*ἱκανότης· δύναμις, ἰσχύς (2. Cor. 3,5) ASvg
iota 440	[ἱκανοῶν· ἐπιθυμῶν]
iota 441	ἵκαντι· ἥκουσιν
iota 442	ἴκατιν· εἴκοσιν (Callim. fr. 196,32) s
iota 443	ἱκάνω· καταλαμβάνω. ἱκετεύω (ε 147)
iota 444	ἱκανῶς· δυνατῶς. *⸤ἀρκετῶς (Iob 9,31) ASvg
iota 445	ἴκαρ· ἐγγύς, καὶ παρ’ ὀλίγον τοῦ ἐφικνεῖσθαι
iota 446	Ἰκαριεῖς· δῆμος Ἀθήνησι, φυλῆς Αἰγηίδος
iota 447	*Ἰκαρίοιο· ὄνομα πελάγους (Β 145) ASg
iota 448	Ἴκαρος· υἱὸς Δαιδάλου rT. [οὗτος, φασίν, ἐτεχνάσατο τὴν τεκτονικήν· ἐποίησε δὲ τῷ υἱῷ αὐτοῦ πτερὰ ξύλινα, καὶ ἐκόλ‐ λησεν αὐτὰ κηρῷ, καὶ ἐπετάσθη κατὰ τοῦ ἡλίου, καὶ ἐθέρμανεν ὁ ἥλιος τὸν κηρόν, καὶ ἔλυσεν αὐτόν, καὶ ἔπεσεν εἰς τὸ πέλαγος,
5	καὶ ἐπνίγη. ὅθεν ἐκλήθη ὁ τόπος Ἰκάριον πέλαγος.]
iota 449	ἰκασθείς· ὁμοιωθείς (Eur. Bacch. 1253)
iota 450	ἵκατο· ἐλάβετο
iota 451	ἵκει· ἥκει (Θ 192 ..)
iota 452	ἵκειν· ἐληλυθέναι (ν 325?)
iota 453	*ἰκέλη· ὁμοία (Δ 86 ..) ns
iota 454	*ἴκελον· ὅμοιον (Ε 450 ..) (vn)
iota 455	ἰκενάς· ὀρχήσεις
iota 456	*ἰκεολογίας· ματαιολογίας n	356 in vol. 2
iota 457	*ἱκέσθαι· παραγενέσθαι (Α 19) ASn. ἱκετεῦσαι AS
iota 458	ἱκεσίας· πρεσβείας. ἱκετηρίας. *⸤παρακλήσεις, δεήσεις g
iota 459	ἱκέσιο ς· ἱκέτης r. s. πρόσφυγος, ὡς ἱερὸν καταφεύγων δοῦλος
iota 460	ἱκέτευσε ν· μετῳκίσθη. ἱκέτης ἐγένετο (Π 574)
iota 461	*ἱκέτην· πρόσφυγα, ἀξιοῦντα, δεόμενον (Ω 570) AS
iota 462	[ἱκέτης· παῖς, δοῦλος. παράσιτος]
iota 463	*ἱκετηρία· παράκλησις (2. Macc. 9,18) ASvg
iota 464	ἱκετήσιος· ὁ ἐπὶ τῶν ἱκετῶν Ζεύς· ἢ ὁ τοὺς ἱκέτας ἐλεῶν (ν 213)
iota 465	*ἵκετο· παρεγένετο ASvgn. ἥψατο (Λ 352)
iota 466	[ἱκετορεύσομεν· ἱκετεύσομεν]
iota 467	ἱκετώσυνα· καθαρτήρια, λυτήρια. ἱκέσια
iota 468	*ἵκηαι· παραγένῃ (Θ 478) n
iota 469	Ἰκιάδες· αἱ ἐξ Ἴκου τῆς νήσου (Callim. fr. 185?)
iota 470	*..〉ι κιών· πορευθείς (Δ 251?) ASvg
iota 471	*ἰκμάδα· σταγόνα, ὑγρασίαν (Ierem. 17,8) ASg
iota 472	*ἰκμάζει· κατασκιάζει g [κατασκελετεύει]
iota 473	†ἰκμάζειν· κατασκελετεύειν
iota 474	*ἰκμαζομένην· ὑγραινομένην (AS). μαλασσομένην
iota 475	ἰκμαίνει· ὑγραίνει. μαλάσσει
iota 476	ἰκμαλέον· χλωρόν. ὑγρόν. στερεόν
iota 477	〉ικμᾶν· λικμᾶν, σῖτον καθαίρειν
iota 478	ἴκμαρ· ἐγγύς
iota 479	*ἰκμάς· νοτίς, ⸤ὑγρασία, ὑγρότης, ὑγρὰ σταγών (Ρ 392) ASvg
iota 480	*ἰκμασία· ὁ ἔνδροσος ἀήρ, ὑγρασία ASn
iota 481	ἰκμάσαι· ἐφορμῆσαι
iota 482	ἴκμενον· εἰ μὲν δασέως τὸν ἱκτικὸν λέγει, οἷον πορευτικόν, τὸν ἱκνεῖσθαι ποιοῦντα, ὅ ἐστιν πορεύεσθαι. εἰ δὲ ψιλῶς τὸν ἰκμα‐ τώδη καὶ ἔνικμον, οἷον ἔνυγρον (Α 479)
iota 483	ἴκμη· φυτόν τι γενόμενον περὶ τὸν Ὀρχομενόν
iota 484	ἰκμῶντο· ἐσείοντο. ἐπνέοντο
iota 485	[ἰκνά· τροφεῖα]
iota 486	*ἱκνεῖται· ἔρχεται r. Avg. νοστεῖ. ⸤καθάπτεται Avgn. δεῖται, ⸤ἱκετεύει (n)
iota 487	ἰκνείαν· τροφεῖα. [κονίαν]	357 in vol. 2
iota 488	ἴκνειος· τροφεύς. Ῥόδιοι
iota 489	ἰκνοτέρους· ἐσταλμένους
iota 490	*ἱκνοῦμαι· ἱκετεύω AvgΣa. ἔρχομαι vgΣa. παρακαλῶ (Eur. Or. 671 ..) g
iota 491	ἱκνουμένως· προσηκόντως (Hdt. 6, 65,3)
iota 492	ἵκωμαι· ἱκετεύσω (Χ 123)
iota 493	ἴκνυον· κονίαν. σμῆμα
iota 494	ἵκοιτο· φθάσοι. *⸤παραγένοιτο (Γ 233) n
iota 495	*ἱκόμαν· παρεγενόμην n
iota 496	ἱκόμενον· ἱκετεύοντα, παραγενόμενον
iota 497	〉ἴκοντες· ὑπακούοντες. παραχωροῦντες
iota 498	ἵκοντο· ἱκέτευον. *⸤παρεγένοντο (Α 484) r. gnΣa
iota 499	〉ἰκός· τάχα, ἴσως
iota 500	〉ἰκόσιν· εὐπρεπέσιν
iota 501	ἴκρια· ἡ καθέδρα τοῦ κυβερνήτου. οἱ δὲ τὰ πλάγια καὶ τὰ μακρὰ σανιδώματα τῆς νεώς. ἢ τὰ ἐπὶ τοῖς ξύλοις κατασκευα‐ ζόμενα θεωρεῖα. καὶ τὰ ὀρθὰ ξύλα, τὰ ἐπὶ τῆς πρύμνης καὶ πρῴρας, καὶ τὰ καταστρώματα αὐτῆς, καὶ τὰ ξύλινα οὕτως
5	ἐλέγοντο Ἀθήνησιν, ἀφ’ ὧν ἐθεῶντο, πρὸ τοῦ τὸ ἐν Διονύσου θέατρον γενέσθαι
iota 502	*ἰκρίον· σανίδωμα A. ἢ ξύλον, ἐν ᾧ οἱ κακοῦργοι ξέονται Avgs
iota 503	ἷκται· ἥκει, ⸤ἦλθεν r (n)
iota 504	ἰκταίνοντο· ἐσφάλλοντο (ψ 3)
iota 505	ἴκταρ· ἐγγύς. ἀπὸ τοῦ ἱκνεῖσθαι. πρόσφατον, ἄρτι, ταχέως. πυκνῶς. ἐξαπίνης. καὶ παροιμία· οὐδ’ ἴκταρ βάλλει (Plat. rep. 9,575 c)
iota 506	ἰκτάρα· ἐθνικῶς ἰχθύς
iota 507	ἰκτέα· ἀκόντιον
iota 508	*ἴκτερος· πόνος ὠχροειδής, ἀπὸ θυμοῦ ἐπεγειρόμενος Avg
iota 509	†ἴκτευ· κρατεῖς. Λάκωνες
iota 510	ἱκτῆρες· ἱκέται. θαλλοί (Soph. O. R. 143)
iota 511	ἵκτης· ὁ ἱκέτης, πτωχός. ἔπηλυς. οἱ δὲ ἱκτήρ
iota 512	ἰκτίς· αἴλουρος r Περγαῖοι
iota 513	ἱκτορεύσομεν· ἱκετεύσομεν. Σοφοκλῆς Αἰχμαλώτοις (fr. 55)	358 in vol. 2
iota 514	ἵκωμαι· [ἱκετεύω.] παραγένωμαι· ὁ δέ κεν κεχολώσεται ὅν κεν ἵκωμαι (Α 139) καὶ ἱκετεύσω· μή μιν ἐγὼ μὲν ἵκωμαι ἰών· ὁ δέ μ’ οὐκ ἐλεήσει (Χ 123)
iota 515	†ἰλάγματα· ἱμάτια
iota 516	*ἰλαδόν· ἀθρόως. ⸤κατὰ τάξιν g. κατὰ σύστημα A ἐπορεύοντο (Β 93) g
iota 517	ἱλάειρα σελήνη· (Empedocl. fr. 40 D.)
iota 518	ἵλαος· ἱλαρός (Τ 178)
iota 519	*ἱλάοντες· ἐξευμενιζόμενοι, ἐξιλεούμενοι A
iota 520	ἱλασμοῖς· λιταῖς
iota 521	ἵλαον· ἵλεων, εὐμενῆ (Ι 639)
iota 522	ἱλάονται· ἱλάσκονται (Β 550) (p)
iota 523	*ἵλαος· ἵλεως Avgn, ἱλαρός, εὐμενής gn
iota 524	ἱλαότι· ἱλαρῷ, ἱλέῳ
iota 525	*ἰλαπίνας· θυσίας. ἑορτάς (Eur. Med. 193) Av
iota 526	*ἶλαρ· ἀσφάλεια Agn. κώλυμα. φυλακή ps
iota 527	*ἱλαρός· περιχαρὴς τῇ ὄψει (Isai. 5,1) A
iota 528	(*)ἱλαρῶς· εὐθύμως. φαιδρῶς (Iob 22,26)
iota 529	*ἱλάσκεσθαι· ἐξιλεοῦσθαι (Α 386) g
iota 530	*ἱλασμός· εὐμένεια. συγχώρησις r. vg. διαλλαγή ASgn, καταλ‐ λαγή A. πρᾳότης (Ps. 129,4) vg
iota 531	*ἱλάσσεαι· ἐξιλεώσῃς (Α 147) m
iota 532	*ἱλαστήριον· καθάρσιον (Rom. 3,25). ⸤θυσιαστήριον (Amos 9,1 ..) r. Avg
iota 533	Ἱλάων· ἥρως, Ποσειδῶνος υἱός, ἀφ’ οὗ Ἀριστοφάνης ἐν Τρι‐ φάλητι (fr. 555) Ἱλάονας ἔφη τοὺς φάλητας μεταφέρων, ὡς ὑπερβάλλοντας τῷ μεγέθει· ὡσεὶ ἔλεγε Τιτυοὺς ἤ τινας τοιού‐ τους. ἄλλοι δὲ θεὸν πριαπώδη φασίν
iota 534	ἰλέοντο· ἐστρέφοντο
iota 535	ἵλεον, ἵλαον, ἵλεων· τριχῶς, τὸ ἱλαρόν
iota 536	[ἰληθμός· ἀθροισμός s]
iota 537	ἴλαξ· ἡ πρῖνος, ὡς Ῥωμαῖοι καὶ Μακεδόνες
iota 538	*ἵλεως· εὐμενής r. Ag(v). ἱλαρός (Exod. 32,12 ..) A (v)
iota 539	ἵλεοι· εὐμενεῖς. καὶ σταφυλῆς εἶδος	359 in vol. 2
iota 540	ἰλεός· θηρίου φωλεός. τίθεται ἡ λέξις καὶ ἐπὶ ἀλωπεκιῶν. ἢ ⸤ὁ τῶν ἐντέρων σπαραγμός r. s
iota 541	ἰλικρινεῖ ς· καθαροί
iota 542	ἰλέωσι ν· ἴσχωσιν
iota 543	Ἰλήϊο ν· τὸ ⸤Ἰλιακόν s, ἀπὸ Ἴλου· τὸ τῆς Ἰλίου πεδίον (Φ 558)
iota 544	ἵληθι· χαῖρε, ἵλεως ἴσθι (γ 380)
iota 545	ἱλήκοις· ἵλεως εἴης r. p
iota 546	ἱλήκοι· ἐν εὐμενείᾳ ἔστω
iota 547	[ἴλιλον· ἀθρόον. ἀθρόως]
iota 548	ἴλην· ὄχλου συναναστροφὴν ἐν τάξει ἱππικῇ
iota 549	ἴλια· δῶρα γυναικεῖα
iota 550	Ἰλιάδης· ὁ Ἰλέως παῖς (Ν 203 v. l.)
iota 551	Ἰλιάς· τὸ Ὁμήρου σωμάτιον. καὶ ὄρνις, ἡ κίχλη· Ἀριστοτέλης (h. an. 9 p. 617a 22)
iota 552	[ἰλίγγη· συστροφή. καὶ τὰ ὅμοια]
iota 553	ἰλιγγιᾶν· τὸ ἐσκοτῶσθαι. καὶ δοκεῖν περιφέρεσθαι, κύκλῳ συστρέφεσθαι
iota 554	*ἰλιγγιᾶν· συστροφοῦσθαι g. bp. σκοτοῦσθαι g. v
iota 555	ἴλιγγος καὶ ⸤ἶλιγ ξ· ὁ τῆς κεφαλῆς σκοτισμός r. g. ὁ γὰρ τῶν ἐντέρων θόρυβος ἰλεός λέγεται r, ὁ σπαραγμός. λέγουσι δὲ οὕτω καὶ τὴν τῶν πραγμάτων ταραχήν
iota 556	*〉ι λιγύφθογγοι· ἡδύφωνοι (Β 50 ..) Agp
iota 557	Ἰλίεια· ἑορτὴ ἐν [Ἀθήναις. ἐν] Ἰλίῳ Ἀθηνᾶς Ἰλιάδος καὶ πομπὴ καὶ ἀγών
iota 558	ἰλικρινές· ἄμικτον
iota 559	*ἶλιγξ· συστροφὴ ὑδάτων r. An
iota 560	*Ἰλιόθι 〈πρό〉· πρὸ τῆς Ἰλίου n πόλεως (Θ 561)
iota 561	ἴληοι· θηρία διὰ φρυγάνων, ἢ σκώληκες ἐν ταῖς δρυσίν, οἷς χρῶνται εἰς δέλεαρ. Ἀντίγονος δὲ ὁ Καρύστιος ἐν τῷ περὶ ζῴων τὸν καλούμενον μῦν ἐλειόν
iota 562	*Ἴλιον εἴσω· εἰς Ἴλιον εἴσω (Α 71) n
iota 563	ἴλιον· τὸ τῆς γυναικὸς ἐφήβαιον δηλοῖ. καὶ κόσμον γυναικεῖον παρὰ Κῴοις
iota 564	ἴλιος· μῦς τις [ἰλίς]
iota 565	ἰλικρινῶς· ψιλῶς. οὐ καλυψάμενος	360 in vol. 2
iota 566	[ἰλίσσαι· κατωχῆσαι]
iota 567	ἰλισπῶντες· συνειλοῦντες
iota 568	ἰλιτενής· κισσὸς ἄκαρπος
iota 569	ἰλιμένοι· διωκόμενοι
iota 570	ἴλκα· γλοιός. ῥύπος
iota 571	ἰλλάδας γονάς· ἀγελαίας. καὶ τὰς συντρόφους. Εὐριπίδης Φρίξῳ (fr. 837) καὶ Σοφοκλῆς Ἀκρισίῳ (fr. 67)
iota 572	ἰλλάδας· σειρὰς ἐξ ἱμάντων ἢ σχοίνων. παρὰ τὴν εἴλησιν (Ν 572)
iota 573	ἴλλαι· τάξεις. συστροφαί. δεσμοί. ἀγέλαι
iota 574	ἰλλάζει· δεσμεύει. συστρέφει. ἀγελάζει
iota 575	[ἰλλαοιδός· ἐπιμυλίδιος ᾠδός]
iota 576	ἴλλικον· τὸν τραγίσκον. ἐθνικῶς
iota 577	ἰλλίς· στρεβλή, διεστραμμένη
iota 578	*ἰλλός· στρεβλός, στραβός (Avgn), διεστραμμένος
iota 579	ἰλύει· στρέφει. κρύπτει
iota 580	Ἰλλυρὶς γονή· ἀντὶ τοῦ Ἰλλυρὶς γενεά. γράφεται δὲ καὶ γυνή. ὁ δὲ Καλλίστρατος γύη, ἀντὶ τοῦ γῆ· χρῶνται γὰρ οὕτως. Σοφοκλῆς Τριπτολέμῳ (fr. 544)
iota 581	ἰλλώπτειν· στραβίζειν, ἀπὸ τῶν ἴλλων τῶν ὀφθαλμῶν. ἐμβλέπειν. τὸ καταμύειν (Com. ad. fr. 1019)
iota 582	[ἰλός] ἰλύς· βόρβορος. γλοιός r
iota 583	ἰλούμενος· περιστρεφόμενος
iota 584	Ἴλου σῆμα· Ἴλου μνῆμα (Λ 166)
iota 585	ἰλύαται· περιειλημένοι 〈εἰσίν〉 (υ 352)
iota 586	ἰλιγγιζόμενον· συστρεφόμενον
iota 587	ἰλύαι· ἔνθα τὰ θηρία αὐλίζεται, φωλεοί
iota 588	ἰλύει· [κοιμᾶται.] κρύπτει. συστρέφει. [διατρίβει]
iota 589	ἰλύθματα· πέταλα
iota 590	ἰλύμενον· ἐρχόμενον, προβαίνοντα
iota 591	*〈ἰλυόεσσιν·〉 ἰλυώδεσι ⸤βορβορώδεσιν (Greg. Naz. c. 2,1, 1,36) g
iota 592	ἰλύωμαι· ἐῤῥύπωμαι
iota 593	*ἰλύς· πηλός Avg. ὑποστάθμη
iota 594	ἰλύος· πηλώδους ὑποστάθμης ποταμοῦ (Φ 318) (n)
iota 595	ἰλύσαι· κρύψαι, καλύψαι	361 in vol. 2
iota 596	ἰλυσπᾶσθαι· τὸ ⸤παραπλησίως τοῖς ὄφεσιν ἢ σκώληξιν ἰέναι, κυλίεσθαι r, εἰλεῖσθαι
iota 597	ἰλύσ ω· ἰλύϊ περικαλύψω, κρύψω (Φ 319)
iota 598	ἴλυται· κέκρυπται, καλύπτεται (Μ 286 v. l.)
iota 599	*ἱμαλίς· ἡ ἐπιμύλιος ᾠδή. ἢ σταφυλῆς εἶδος
iota 600	ἱμαῖος· ᾠδὴ ἐπιμύλιος, καὶ ἐπάντλιος, καὶ ἐπίνοστος (Callim. fr. 260,66)
iota 601	ἱμαλιά· τὸ ἐπίμετρον τῶν ἀλεύρων. ἐπιγέννημα ἀλετρίδος. [ἱμαλίην· ἱκανήν] καὶ ὁ ἀπὸ τῶν ἀχύρων χνοῦς καὶ περιουσία
iota 602	ἱμαλίοιο· πολλοῦ, δαψιλοῦς
iota 603	ἱμάλιον· πολυφόρον. καρποφόρον. νόστιμον. καὶ σταφυλῆς εἶδος
iota 604	ἱμαλίς· νόστος. δύναμις s. ἐπικαρπία. ἡδονή, ἀπαρχὴ τῶν γινομένων
iota 605	*ἱμᾶν· ἀντλεῖν Agn· ἱμονιὰ γὰρ τὸ ἄντλημα
iota 606	ἱμαντάρια· ἐν ταῖς ναυσὶν οὕτω καλεῖταί τινα ...
iota 607	ἱμάντες· *λῶροι Avgn, κάλοι ναυτικοί. καὶ ἔθνος οὕτως προσ‐ αγορευόμενον. καὶ τὰ κύκλῳ τῶν τροχῶν σιδήρια
iota 608	ἱμάντιον· τῆς ἐν τῷ στόματι κιονίδος ἔκτασις
iota 609	*ἱμάντωσις· σύνδεσμος τῶν κορριγίων τοῦ ὑποδήματος (Sir. 22,16) A
iota 610	ἱμαοιδός· ὁ πρὸς τῇ μύλῳ καὶ τῷ ἀντλήματι ἄιδων
iota 611	ἵμασο· πάταξον
iota 612	ἱμάς· λῶρος· οἱ δέ τ’ ἔνερθεν ὑποσείουσιν ἱμάντι (ι 385) καὶ ἐπὶ τοῦ κανονίου τοῦ συνέχοντος τὴν θύραν· παρὰ κληῗδος ἱμάντα (δ 802). ἐπὶ τῶν μυρμήκων· δῶκεν ἱμάντας ἐϋτμήτους βοὸς ἀγραύλοιο (Ψ 684) καὶ τὰ ὅπλα, οἷς τὸ κέρας ἀνάγεται
5	τῆς νεώς
iota 613	*ἵμασεν· ἐμάστιξεν (ε 380) Avgn
iota 614	*ἱμάσθλας· μάστιγας (An) g (T)
iota 615	ἱμάσθλη· μάστιξ s. ἀπὸ τοῦ ἱμάσσειν, ὅ ἐστι τύπτειν τῷ ἱμάντι
iota 616	*ἱμᾶσι· λώροις (Ψ 363) n
iota 617	*ἱμάσαι· πατάξαι, πλῆξαι (g), μαστίξαι
iota 618	†ἱμάσσα· μάστιξ
iota 619	ἵματα· ἱμάτια	362 in vol. 2
iota 620	*ἱμάσσω· ἱμάντι πατάξω As. ἐλάσω (Ο 17)
iota 621	ἴμβηρις· ἔγχελυς. Μηθυμναῖοι
iota 622	Ἴμβριος καὶ Λήμνιος· οἱ τὰς διαίτας ὑποφεύγοντες ἐσκή‐ πτοντο ἐν Λήμνῳ ἢ ἐν Ἴμβρῳ εἶναι. Ἴμβρος δὲ νῆσος Θρᾴκης (Com. adesp. III p. 71)
iota 623	ἱμείρει· ἐπιθυμεῖ, θέλει
iota 624	ἱμείρεται· ἐρᾷ, *⸤ἐπιθυμεῖ Avg, ποθεῖ (α 59)
iota 625	ἱμέρους· ἔρωτας, πόθους
iota 626	*ἱμερόεντα· ἐπέραστα (Γ 397) n
iota 627	ἱμερτοί· ποθεινοί Avb, ἐπιθυμητοί. ἀγαθοί. ἐραστοί, ἀγαπητοί. ἀγαστοί
iota 628	*ἴμεν· βαδίζειν, ⸤πορευθῆναι (Α 170 ..) n
iota 629	†ἴμενος· πολύσαρκος†
iota 630	*ἱμερτόν· ἐπέραστον, καλόν, ποθεινόν, ἐπιθυμητόν gn, ἐράσμιον (Β 751)
iota 631	Ἱμερτή· τὸ πάλαι ἡ Λέσβος
iota 632	ἱμερτῶν· ἐρασμίων, ποθεινῶν
iota 633	ἵμερα· τὰ πρὸς τοὺς καθαρμοὺς φερόμενα ἄνθη καὶ στεφανώ‐ ματα
iota 634	ἰμέσιτος· δίκη [Σικελή]
iota 635	ἱμητόν· ἀντλητόν r
iota 636	ἱμῆσαι· ἀντλῆσαι. ἑλκύσαι
iota 637	ἱμίνα· χοῖνιξ ἡμίνη· κοτύλη 〈Σικελοί〉
iota 638	ἰμιτραιον· ὑπόζωστον. Πάφιοι
iota 639	ἰμβούς· βοῦς. Λυδοί
iota 640	ἱμονιά· ᾗ χρῶνται πρὸς τὰς ἀνιμήσεις τῶν ὑδάτων. Κύπριοι δὲ ἵμας, ἤγουν *⸤τὰ σχοινία τῶν ἀντλημάτων (Agn)
iota 641	†ἴμοροι· πόλεμοι
iota 642	ἰμπάταὁν· ἔμβλεψον. Πάφιοι
iota 643	ἰμπόλης· λήμπτης
iota 644	ἰμφθείς· βλαφθείς. λωβηθείς. νυχθείς	363 in vol. 2
iota 645	ἴμψας· ζεύξας. Θετταλοί
iota 646	Ἴμψιος· Ποσειδῶν ὁ ζύγιος
iota 647	ἳν· αὐτῇ. αὐτήν. ⸤αὐτόν n. Κύπριοι
iota 648	*ιν α· ὅπου. ὅπως. καὶ ἐπίῤῥημα. ἢ νεῦρον r. vgn
iota 649	ἵνα γνώωσι ν· ἵνα ἐπιγνῶσιν (Α 302)
iota 650	ἰναία· δύναμις
iota 651	ἰν ἀκριἵαν· εἰς ἀκρισίαν
iota 652	ἰν ἄμμαυἱν· εἰς κρίσιν. [ἵνα λέγωσιν] [ἰνώδης]
iota 653	ἰν ἀνιάτοις· ἐν ἀπορίαις
iota 654	ἰνάρει· μαστεύει
iota 655	ἰνάρετος· ἱκανός. ἐνάρετος
iota 656	ἶνας· νεῦρα
iota 657	ἰνάσσαι· καταχέαι. καταπλάσαι. καταβαλεῖν
iota 658	ἰνάσσατο· κατέχεεν. ἐκάθαρεν. [ἐκαθάρθη]
iota 659	ἰνᾶσθαι· ἐκκενοῦσθαι. καὶ προΐεσθαι
iota 660	ἵνα τί· διὰ τί p. ἐς τί (Dem. 19,257 ..)
iota 661	ἰνατέρων· συννύμφων (Ζ 378 ..). λέγονται δὲ καὶ *αἱ τῶν ἀδελφῶν γυναῖκες ἰνάτερες n
iota 662	ἳν αὐτῷ· αὐτὸς αὐτῷ (Hes. fr. 11 Rz.)
iota 663	Ἰνάχεια· ἑορτὴ Λευκοθέας ἐν †Κρήτεσιν, ἀπὸ Ἰνάχου
iota 664	*Ἴναχος· ποταμός rA 〈Θεσσαλίασ〉 A
iota 665	ἰνδάλλεται· ὁμοιοῦται vg, φαίνεται (ψ 460) Avg, δοκεῖ. στοχάζεται. ⸤ἰσοῦται. σοφίζεται An
iota 666	*ἰνδάλλετ ο· ὡμοιοῦτο (Ρ 213) r. n
iota 667	*ἰνδάλλονται· φαίνονται An καὶ τὰ ὅμοια
iota 668	*ἰνδάλματα· φαντάσματα. ἀφομοιώματα, εἰκόνες (Ierem. 27,39) (r) Agn
iota 669	ἰν δέᾳ· μεσημβρίᾳ. Μακεδόνες
iota 670	*Ἰνδός· ὁ τὸν ἐλέφαντα ἄγων ἀπὸ Αἰθιοπίας (1. Macc. 6,37)
iota 671	ἰνδουρός· ἀσπάλαξ r
iota 672	ἵν’ ἔκδηλος· ἵν’ ἐπίσημος ᾖ (Ε 2)
iota 673	ἰνέκεσθαι· μαθεῖν
iota 674	*ἶνες· νεῦρα (λ 219) ASgn	364 in vol. 2
iota 675	ἰνεύει· τείνει
iota 676	ἰνηθεῖσα· καθαρθεῖσα, κενωθεῖσα (Hippocr.)
iota 677	[ἱνία· λῶρα]
iota 678	ἰν ἱμίνᾳ· ἐν ἡμίσει
iota 679	ἰνίον· τὸ ὄπισθεν τοῦ τραχήλου νεῦρον (Ε 73) r. καὶ ἡ συνα‐ γωγὴ τῶν χειρῶν πρὸς ἀλλήλας. ἢ μέτρον. ἢ υἱόν
iota 680	†ἰνιπίσας· κρούματα ποιά
iota 681	*ἶνις· υἱὸς νέος, παῖς, βρέφος, ἀπόγονος νήπιος (Eur. Troad. 571) ASvg
iota 682	ἰνκαπάταὁν· ἐγκατάβλεψον
iota 683	ἰνκαφότευε· ἐνκαταφύτευε
iota 684	ἴννην· κόρην μικράν· καὶ τὴν ἐν τῷ ὀφθαλμῷ
iota 685	ἴντυεν· ἐκάθιζε
iota 686	ἰννός· ὁ πῶλος, ὁ ἐξ ἵππου πατρὸς καὶ μητρὸς ἡμιόνου, ἄλλοι δὲ ὄνου. Ἀριστοτέλης (h. an. 6,577 b 21) δέ φησιν ἰννὸν ἡμίονον ἄρσενα, τουτέστιν ὀρέα, τὸν ἐπὶ θηλείας ἀναβαίνοντα· γίννον δὲ ἐξ ἵππου νοσήσαντος. ἄλλοι δὲ ἡμιόνιον ἢ ἱππάριον
5	ἀναυξές. Ἀριστοφάνης δὲ τοὺς ἰννοὺς γίνεσθαι ἐξ ἵππου πατρός, ὄνου δὲ μητρός b) ἱνούλεους· νεβρός. ἑνικῶς
iota 687	*Ἰνοῦς παῖδας· 〈Ἰνὼ Κάδμου θυγάτηρ〉 AS
iota 688	[ἰννοῦνται· ζῶσιν]
iota 689	ἰνπροαγόρας· ἐναντίος
iota 690	ἰν τυῖν· ἐν τούτῳ
iota 691	[ιννύεται· κλαίει, ὀδύρεται]
iota 692	Ἰνυκῖνος οἶνος· ἀπὸ Ἰνύκου τῆς Σικελίας. ἔστι δὲ πολίχνιον εὔοινον
iota 693	Ἰνύνια· ἑορτὴ ἐν Λήμνῳ
iota 694	[ἴνυξ· ὄρνεόν τι, ᾧ χρῶνται αἱ φαρμακίδες]
iota 695	〉ινύρετο· ἐμύρετο
iota 696	ἰντύεσθαι· κοσμεῖν. φαιδρύνεσθαι
iota 697	ἰν φάος· εἰς τὸ φῶς
iota 698	ἰνῶδες· ἰσχυρόν r, εὔτονον, ⸤νευρῶδες r. ἰσχνόν	365 in vol. 2
iota 699	Ἰν ώ· Κάδμου θυγάτηρ r
iota 700	ἰνώμενο ς· ἐξελών. ἐκκενούμενος, ἐκπροϊέμενος, ἀφ’ οὗ καὶ ὑπέ‐ ρινος λέγεται (Hippocr. epid. 6,5, 15 [V 320,9 L])
iota 701	ἴνωνται· ζῶσιν ..
iota 702	[ἰνώσατο· ἔπιεν. ἐδέξατο. κατέπιεν. κατεκαύθη]
iota 703	ἴξ· θηρίδιόν τι, ἀμπέλους ἐσθίον
iota 704	ἷξαι· διηθῆσαι. ἥκειν
iota 705	ἰξαλῆ· αἰγὸς δορά. [ἢ πηδητική] (Hippocr. fract. 29)
iota 706	ἰξάλου· πηδητικοῦ (ASvgn), ὀξέος· ἀπὸ τοῦ ἷξαι καὶ τοῦ ἅλλεσθαι. δηλοῖ δὲ καὶ ὀξέως ἁλλομένου (Δ 105)
iota 707	[ἰξάνει· ἐπικάθηται]
iota 708	*ἷξε· παρεγένετο Sn. ἐνέβαλεν. ⸤ἦλθεν (ε 392) AS
iota 709	*ἰξευτής· στρουθοπιαστής (Amos 3,5 ..) r. ASg
iota 710	*ἷξις· παρουσία. ἄφιξις (Eur. Troad. 396 v. l.) r. sἱκετεία
iota 711	ἰξία· κιρσὸς ὁ ἐν τοῖς σκέλεσιν. ὁμωνύμως δὲ καὶ τὰ ἐν τοῖς δένδροις. καὶ πόα τις, ἣ καὶ χαμαιλέων, καὶ ἑτέρα, ἀφ’ ὧν καὶ ἰξός
iota 712	†ἴξινα· νεῦρα
iota 713	ἰξοί· οἱ γλίσχροι, καὶ φειδωλοί
iota 714	*ἵξομαι· παραγενήσομαι (Ζ 367) AS
iota 715	*ἱξόμεθα· ἱκετεύσομεν (Aesch. Suppl. 159?) S
iota 716	ἷξον· ἀφίκοντο n, ἦλθον (Ε 773 ..)
iota 717	*ἰξός· εἶδος φυτοῦ. καὶ κάλαμος ἰξευτικός r. AS
iota 718	ἰξοφόρους δρύας· τὰς ἰξὸν φερούσας r. Σοφοκλῆς Μελεάγρῳ (fr. 370)
iota 719	ἰξύας· ἰχθύς τις
iota 720	*ἰξυῖ· ὀσφύϊ. ⸤λαγόνι (ε 231) ASvg
iota 721	*ἰξύος· ὀσφύος ASs
iota 722	*ἰξύς· ὀσφύς r. ASvg
iota 723	*[ἴξων· φέρων] AS
iota 724	Ἰόβακχος· ὁ Διόνυσος, ἀπὸ τῆς βακχείας
iota 725	ἰόβλης· κάλαμος παρὰ Κρησίν
iota 726	[ἰοβηλαῖος· χρόνοι τεσσαράκοντα ἐννέα]	366 in vol. 2
iota 727	ἰοβλέφαροι· καλλιβλέφαροι
iota 728	ἰοβόρον· παλίγκοτον, ἤγουν ὀργίλον. σκολιόν. ἐχθρόν
iota 729	ἰόβρωτος· ἀπὸ ἰοῦ τοὺς ... βρωτοὺς ἔχουσα
iota 730	ἰοβρυχέουσα· ἀνιωμένη, πικραινομένη
iota 731	ἰογλήνα· μελαίνας γλήνας ἔχουσα
iota 732	ἰοδνεφές· μέλανι ἄνθει παραπλήσιον· οἱ δὲ πορφυρίζον (δ 135)
iota 733	ἰοδόκον· τὴν φαρέτραν r, τῶν ἰῶν οὖσαν δεκτικήν (Ο 444) r. S
iota 734	ἰοειδές· μέλαν, ἢ ἀνθηρὸν ἐν τῷ ὁρᾶσθαι· πορφυροῦν
iota 735	ἰοειδέος· μέλανος (ε 56)
iota 736	*ἰοδόχη· βελοθήκη ASvg
iota 737	ἰόζωνος· πορφυρόζωνος (Callim. fr. 110,54)
iota 738	ἰοί· τὰ βέλη. ἀπὸ τοῦ ἰέναι· ἢ ἀπὸ τοῦ ἰοῦ. ἐχρίοντο γὰρ φαρμάκῳ τινὶ αἱ ἀκίδες αὐτῶν (Λ 387 ..)
iota 739	*ἴοι· ἀπέλθοι ASvg, πορεύοιτο Sv. εὐκτικῶς (Ξ 21)
iota 740	*ἰοῖσιν· ἰοῖς, βέλεσιν (Γ 80) ns
iota 741	*ἵοιτο· πορεύοιτο Avgn
iota 742	ἰολάδα· ἰοειδῆ χρώματα
iota 743	[ἰομαλίς· δύναμις]
iota 744	ἰόμωροι· ἰοὺς ὀξεῖς ἔχοντες, καὶ δι’ αὐτῶν ἢ ἐξ αὐτῶν μόρον, ὅ ἐστιν θάνατον, ἐπιφέροντες. βέλτιον δὲ οἱ τοὺς ἰοὺς μεμορη‐ μένοι ἤτοι πεπονημένοι (Δ 242)
iota 745	ιον· ἀφίκοντο. ⸤ἄνθος r. S. [πρόβατον.] ⸤εἷρπον S. καὶ ⸤βέλος r. ASvgn τοξικόν. καὶ μόνον
iota 746	ἰονθάδος αἰγό ς· Ἀπίων τῆς ἰούσης θοῶς· ἢ ἰόνθους ἐχούσης, οἷον ἐκφύματα σκληρά (ξ 50). [ἢ σκώληξ]
iota 747	ἰοέντα· 〈ἰὸν γεννῶντα〉 (Ψ 850)
iota 748	*Ἰόνιον· πέλαγος ASvg. ὁ νῦν Ἀδρίας vgnp
iota 749	ἰόντα· παραγενόμενον. ἐπανερχόμενον (Α 27) r. n
iota 750	ἰοπλόκαμος· μελανόθριξ
iota 751	ἰοπλόκος, ἰόπεπλος· ἀπὸ τοῦ χρώματος (Alcae. frg. 384 L.)
iota 752	†ἰόππα· μιξώδης
iota 753	ἴορκες· τῶν δορκάδων ζῴων. ἔνιοι δὲ ἡλικίαν ἐλάφου
iota 754	ἰότητι· βουλήσει, θελήσει. αἰτίᾳ. ὀργῇ. χάριτι (Ε 874)
iota 755	ἰότητος· βουλήσεως	367 in vol. 2
iota 756	ἰοτόκος· ὁ κατασκευάζων ὀργήν. καὶ τὰ ἰοβόλα θηρία. καὶ ὁ τὴν οἰκείαν βουλὴν ἱστῶν
iota 757	*ἰού· σχετλιαστικὸν ἐπίῤῥημα r. ASvg, ὡς τὸ ⸤φεῦ r. s, καὶ τὸ παπαί
iota 758	*Ἰουβά λ· κύριον ὄνομα τοῦ καταδείξαντος κιθάραν (Gen. 4,21) r. AS
iota 759	†ἴουκαι· πεπόρευται
iota 760	ἰούγερον· ...
iota 761	Ἰούδας· ἐξομολόγησις θεοῦ
iota 762	ἴουλοι· αἱ πρῶται τῶν 〈γενείων〉 ἐκφύσεις r. vgn. ἀπὸ τοῦ ἰέναι αὐτὰς οὔλας (λ 319). Ἴουλοι δὲ καὶ οὖλοι αἱ ἐκ τῶν δραγμάτων συναγόμεναι δέσμαι. καὶ ζῷον πολύπουν, ὅπερ ἡμεῖς λέγομεν ὄνον. τινὲς δὲ καὶ τὸν ἐπὶ ταῖς ὑδρίαις γινόμενον
5	ὄνον πολύποδα καὶ συστρεφόμενον ἴουλον καλοῦσιν
iota 763	*ἰούσης· πορευομένης (Α 482) ASn
iota 764	Ἰοφῶσσα· ἡ Χαλκιόπη, ὥς φησι Φερεκύδης (3,25 J.)
iota 765	ἰοχέαιρα· τοξοφόρος. ἢ ἰοὺς χέουσα. ἢ ἰσχυρά. ἡ βέλεσι χαί‐ ρουσα (Ε 53)
iota 766	Ἰόψαφος· Ἀπόλλωνος ἐπίθετον
iota 767	ἴπνασμα· κάπνη
iota 768	ἶπες· θηρίδια σκωληκοειδῆ, ἃ κατεσθίει τὰ κέρατα καὶ τὰ ξύλα (φ 395)
iota 769	ἰπνῆ· †ἐφιππίς. Σικελοί
iota 770	ἴπνια· τὰ καθάρματα τοῦ ἰπνοῦ p
iota 771	ἰπναστά· γαστὴρ παρὰ Ταραντίνοις
iota 772	ἰπνοκοδόμαν· τὴν φρύκτριαν. Κρῆτες
iota 773	ἰπνοκήϊον· φρύγιον. οἱ δὲ τὴν ὑπόκαυσιν τοῦ ἰπνοῦ
iota 774	ἰπνός· *κάμινος. φοῦρνος. φανός ASvgn. κλίβανος s. μαγειρεῖον. καὶ μέρος τι νεώς. Ἀριστοφάνης δὲ ἐν Κωκάλῳ (fr. 353) καὶ τὸν κοπρῶνα οὕτως εἶπεν
iota 775	ἶπος· τὸ ἐμπῖπτον τοῖς μυσὶ ξύλον (Callim. fr. 177,33)	368 in vol. 2
iota 776	ἱππαγρέτας· ἀρχὴ ἐπὶ τῶν ἐπιλέκτων ὁπλιτῶν
iota 777	ἱππάδα· τὰ τῶν ἱππέων τιμήματα. τινὲς δὲ στολὴν ἱππικήν. καὶ θυσίαν, ἣν τοῖς ἱππεῦσιν ἀπένειμον. καὶ πύλαι Ἀθήνησιν Ἱππάδες ἐκαλοῦντο
iota 778	ἱππάερον· τὸν ἐπὶ τοῖς ἵπποις ἔρωτα. Ἀριστοφάνης (Nubb. 74). ἢ ἵππερον
iota 779	ἱππάκη· Σκυθικὸν βρῶμα ἐξ ἵππου γάλακτος (Aesch. fr. 198?). οἱ δὲ ὀξύγαλα ἵππειον, ᾧ χρῶνται Σκύθαι. πίνεται δὲ καὶ ἐσθίεται πηγνύμενον, ὡς Θεόπομπος ἐν τρίτῳ αὐτοῦ λόγῳ (115,45 J.). καὶ μάνδραν ἵππων παρὰ Λάκωσιν
iota 780	ἱππαλεκτρυών· τὸν μέγαν ἀλεκτρυόνα, ἢ τὸν γραφόμενον ἐν τοῖς Περσικοῖς περιστρώμασι. γράφονται δὲ οἷον γρῦπες. ἔνιοι γῦπα (Aesch. fr. 134)
iota 781	ἱππάριον· ὄρνεον ποιόν, παραπλήσιον χηναλώπεκι
iota 782	[ἵπαρος· πάθος τι τῶν ὑπὸ τὸν ἴκτερον συμβαινόντων]
iota 783	Ἱππάρχειος Ἑρμῆς· Ἱππάρχειοι Ἑρμαῖ, ἃς ἀνέστησεν Ἵπ‐ παρχος στήλας ἐγγράψας εἰς αὐτὰς ἐλεγεῖα, ἐξ ὧν ἔμελλον βελτίους οἱ ἀναγινώσκοντες γίνεσθαι
iota 784	ἵππαρχος· ὁ τῶν νέων ἐπιμελητὴς παρὰ Λάκωσιν
iota 785	ἱππάρχου πίναξ· ἐπεὶ οἱ ἵππαρχοι ἐν πίναξι τὰ ὀνόματα τῶν ἀτακτούντων γράφοντες παρεσημειοῦντο
iota 786	ἱππάς· παρὰ Ἀθηναίοις μερὶς τῆς πολιτείας διῃρημένης εἰς τέσσαρα, πεντακοσιομέδιμνον ...· καὶ αἱ θυσίαι δὲ αἱ περὶ τῶν ἱππέων ἐπιτελούμεναι ἱππάδες ἐλέγοντο. καὶ ἡ εἰς τὴν θυσίαν λαμβανομένη βοῦς ἱππάς· καὶ τὸ τέλος, ὃ ἐτίθεσαν
5	οἱ ταύτης τῆς τάξεως, ἱππάς ἐκαλεῖτο
iota 787	ἱππαστὶ καθίζειν· ὅταν οἱ παῖδες ἐπὶ τῶν ὤμων περιβάδην καθέζονται
iota 788	ἱππίαν· τὴν 〈ἐξ〉 ἵππων. ἔνιοι δὲ τὴν τόξων νευρὰν τὴν ἐξ ἱππείων τριχῶν
iota 789	Ἵππιον· τὸ Ἄργος. ἀπὸ Ἵππης τῆς Δαναοῦ r
iota 790	ἵππιος δρόμος· τετραστάδιός τις
iota 791	Ἵππιος Ποσειδῶν· r φυσικῶς φασι. διὰ τὸ λέγειν 〈τὸν〉 ποιη‐ τήν· αἵθ’ ἁλὸς ἵπποι ἀνδράσι γίγνονται (δ 708), ἢ κατὰ τὸν μῦθον, ὅτι ἵππους ἐγέννησε Ποσειδῶν, [*ἱππεῖς· ἔφιπποι Av,
iota 791	ἵπποι] Ἀρίωνα Σκύφιον Πήγασον	369 in vol. 2
iota 792	ἵππερον· ἱππικῆς ἔρωτα (Ar. Nubb. 74)
iota 793	†ἱππετοῦμαι· ἠγώνισμαι. Λάκωνες
iota 794	ἱππεύς· [φυγάς.] καὶ εἶδος κοροσκομίου. καὶ ὁ [ἐπὶ] ἱππικῆς ἐπιστήμων
iota 795	ἱππῆες δ’ ὀλίγον μετεκίαθον· οἱ γὰρ ἱππεῖς μετ’ ὀλίγον ἐπορεύοντο καὶ σχολαίως μετὰ τῶν πεζῶν (Λ 52)
iota 796	*ἱππέως· ἀναβάτου, ἐπιβάτου (Ier. 4,29 ..) ASvg
iota 797	ἱππηλάτης· ἵππον ἐλαύνων ⸤ἱππικός r φυγάς
iota 798	ἱππικώτατο ς· εὔδρομος
iota 799	*〈ἱππήλατος 〉· πλατεῖα r (A) n ὁδὸς rn καὶ λεία r (vg), εὐρύ‐ χωρος vg, καὶ ἡ μεμαλαγμένη (δ 607 ..)
iota 800	ἱππημολγῶν· ἵππους ἐλαυνόντων, ἢ ἀμελγόντων· διὰ τὸ τροφῇ χρήσασθαι τῷ γάλακτι (Ν 5)
iota 801	ἱππῆς· Ἱππεῦσιν· ἀλλ’ εἰσὶν ἱππεῖς ἄνδρες ἀγαθοὶ χίλιοι· (Ar. Eq. 225) σύστημα πολεμικῶν ἀνδρῶν χιλίων ἵππους τρεφόν‐ των. [Λέγονται καὶ μύρμηκες οὕτως.] Φιλόχορος δὲ ἐν τετάρτῳ (fr. 328,39 J.) εἴρηκε, πότε κατεστάθησαν χίλιοι. διάφορα γὰρ
5	ἦν ἱππέων πλήθη κατὰ χρόνον Ἀθηναίοις
iota 802	Ἱππία· Ἀρσινόη, ἡ τοῦ Φιλαδέλφου γυνή
iota 803	ἱππίδιον· ἰχθὺς ποιός (Epich. fr. 44)
iota 804	ἱππικὴ βάσις· ἡ νευρὰ τοῦ τόξου, διὰ τὸ ἐξ ἱππείων γίνεσθαι νευρῶν. οἱ δὲ θώμιγγα νευρῶν ἱππικὴν (trag. ad. 215) καλοῦσιν
iota 805	ἱππικὸν τόρμον· ὁ καμπτήρ
iota 806	ἱππικὸν χλίδος· Ἴων Ἀγαμέμνονι (fr. 3). ἀντὶ τοῦ χλίδημα, φόρημα. οἱ γὰρ ἐποχούμενοι τοῖς ἵπποις ἐχρῶντο κόσμου χάριν πλατέσι χιτῶσιν, ἃς καλασίριδας καὶ ξυστίδας τινὲς λέγουσιν
iota 807	ἱππικόν· τὸ στάδιον
iota 808	ἱππιοχάρμης· ὁ ἐφ’ ἵπποις χαίρων, ἢ μαχόμενος· χάρμη γὰρ ἡ μετὰ χαρᾶς μάχη (Ω 257)
iota 809	ἱππίσκος· ἐπίθεμα κεφαλῆς. ἢ γυναικεῖον κόσμιον
iota 810	ἱππίτας· ἱπποφορβός
iota 811	ἱπποβάτης· ἱππεύς r	370 in vol. 2
iota 812	ἱπποβότοιο· ἱππικοῦ (Β 287 ..)
iota 813	ἱππόβοτον· ἵππους βόσκειν δυνάμενον. μεγαλόβοτον. καὶ εὔγειον. τὸ γὰρ ἵππος ὄνομα ἐπὶ τοῦ μεγάλου τίθεται (Γ 55 ..)
iota 814	ἱπποβουκόλους· τοὺς ἵππους νέμοντας (Eur. Phoen. 28)
iota 815	ἱππογνώμων· ἵππους διαγινώσκων r ἐγκύους ἢ μή
iota 816	Ἱπποδαμάντειος· οἶνος ποιὸς ἐν Κυζίκῳ
iota 817	Ἱπποδάμεια· ἡ Βρισηΐς. r καὶ Ἀφροδίτη
iota 818	ἱπποδάμοις· ἐφ’ ἵππων ... (Η 361)
iota 819	ἱππόδαμοι· ἔφιπποι. ἢ πωλοδαμασταί. ἢ ἵππους ἐλαύνοντες
iota 820	Ἱπποδάμου νέμησις· τὸν Πειραιᾶ Ἱππόδαμος, Εὐρυφῶντος παῖς, ὁ καὶ μετεωρολόγος, διεῖλεν Ἀθηναίοις. οὗτος δὲ ἦν καὶ ὁ μετοικήσας εἰς Θουριακούς, Μιλήσιος ὤν
iota 821	ἱπποδασείης· ἱππείων λόφον ἐχούσης τριχῶν (Γ 369 ..) Σ
iota 823	Ἱπποδέτης· Ἡρακλῆς ὁ ἐν Ὀγχηστῷ τιμώμενος· οἱ δὲ ἐν Θήβαις
iota 824	ἱπποδιώκτας· ἡνίοχος (Theocr. 14,12) r
iota 825	ἱπποδρομία· ἀγὼν r Ἀθήνησι Θησεῖ ἀγόμενος
iota 826	†ἱπποζώνη· ἡ τοὺς ἵππους θηλάσασα ...
iota 827	ἱππόθοος· ἱπποδιώκτης
iota 828	ἱπποθόρος· ὄνος ἵππους βιβάζων
iota 829	ἱπποθοίνην· τὴν μεγάλην εὐωχίαν
iota 830	Ἱπποθοώντειον· τὸ τοῦ Ἱπποθόωντος ἡρῶιον. ἦν δὲ υἱὸς Ποσειδῶνος
iota 831	†ἱππόκαμπτος· στρουθίον τι
iota 832	ἱπποκαμπάς· στήλην λίαν μεγάλην †ἱπποκελεκεμαίνην. [οἱ δὲ ζῶον]
iota 833	ἱπποκέλευθος· ἵπποις κέλευθον 〈ποιούμενοσ〉. ἱππεύς. ἢ ὁ πολλὴν ὁδὸν πορευόμενος (Π 126 ..)
iota 834	ἱπποκένταυρος· ἱππόμορφος ἀνθρώποις ...
iota 835	Ἱπποκλείδης· οὕτω κακοσχόλως τὸ τῆς γυναικὸς μόριον Ἀριστοφάνης εἶπεν (fr. 703)
iota 836	ἱπποκόμων τρυφαλειῶν· ἐξ ἱππείων τριχῶν τὸν λόφον
iota 836	ἐχουσῶν (Μ 339)	371 in vol. 2
iota 837	*ἱπποκορυσταί· ἵππους ὁπλίζοντες r. AS, ἱππικοί (Β 1 ..) n
iota 838	*ἱπποκόρυστοι· ἐν ταῖς περικεφαλαίαις τρίχας ἵππων ἔχοντες (r) An
iota 839	ἱπποκράτεια· τὸ τοῖς ἵπποις νικᾶν
iota 840	Ἱπποκούριος· ... ἥρωος
iota 841	ἱππολήμπτρα· τὰς τριχίνους σειρὰς Πάρθοι οὕτως καλοῦσιν
iota 842	ἱππολούστρας· ἔνθα τοὺς ἵππους ἀπένιζον
iota 843	ἱππομανές· τούτῳ χρῶνται πρὸς τὰ φίλτρα αἱ φαρμακίδες
iota 844	ἱππόμαχοι· ἀπὸ τῆς κόρυθος, ἐπεὶ ἵππουρις ... (Κ 431)
iota 845	ἵππον· τὸ μόριον καὶ τὸ τῆς γυναικὸς καὶ τοῦ ἀνδρός. καὶ τὸν μέγαν θαλάσσιον ἰχθύν
iota 846	ἱππόνομα· μισθὸς ἱππικός, καὶ τῶν ἡμιόνων
iota 847	ἱπποπόλων· τῶν ἡνιοχούντων, ἢ *⸤ἐφ’ ἵπποις πολουμένων m, ἢ περὶ ἵππους ἀναστρεφομένων n, ἱππικῶν (Ν 4)
iota 848	†ἱππόπορ· τόν τε ἵππον, καὶ τὸν τετράχαλκον. καὶ τῆς †ὄρνης τὸ στῆθος. Λάκωνες
iota 849	†ἱππόπορι· κοιλάς. αὐλή. δῶμα
iota 850	ἱπποσόον· ἱππάστρα
iota 851	ἵππος Λειμώνης· ὄλεθρος. [μάστιξ]
iota 852	ἱπποσύνα· τὸ ἱππεύειν
iota 853	ἱπποσύνῃσι· ταῖς ἱππικαῖς ἐμπειρίαις (r. n)
iota 854	ἱππότα· ἱππότης, ἱππικός. οἱ δὲ νεώτεροι φυγάς. οὐκ εὖ. κάλλιον γὰρ ἐπιστήμων ἱππικῆς, *ἱππικώτατος Av (g). ἄλλοι ἱππηλάτης (Β 336)
iota 855	Ἱπποτάδης· Ἱππότου υἱός (κ 2)
iota 856	ἱπποτακτικά· ἵππων τάξεις μισθοφόρων
iota 857	[ἱππουδάμος· ἵππους δαμάζων]
iota 858	Ἱππουκρήνης· τῆς ἐν τῷ Ἑλικῶνι, ἥτις ὠνομάσθη ἀπὸ τοῦ Πηγάσου ἵππου, ὃς διψήσας ἔκρουσε τὴν γῆν τῇ ὁπλῇ· ἡ δὲ τὴν πηγὴν ἀνῆκεν. Ἡσίοδος ἐν τῇ Θεογονίᾳ (6)
iota 859	*ἱππότης· ἱππεύς r. ASvg
iota 860	ἰποῦμεν· πιέζομεν (Cratin. fr. 91)
iota 861	ἰπούμενος· *πιεζόμενος (Ar. Equ. 924) ASn. καὶ 〈ἶποσ〉 τὸ
iota 861	ἐμπῖπτον ξύλον τοῖς μυσίν	372 in vol. 2
iota 862	ἵππουριν· ἱππείαις θριξὶ κεκοσμημένη, ⸤ἢ τὸν λόφον ἔχουσα περικεφαλαία r τοιαύτῃ κατεσκευασμένον (Γ 337). καὶ πόας εἶδος
iota 863	ἵππου τροχός· τοῖς γεγηρακόσιν ἵπποις ἐχάραττον ἐπὶ τὴν γνάθον σημεῖον, τροχοῦ σχῆμα ἔχον. ἐκαλεῖτο δὲ καὶ τρυσίπ‐ πιον
iota 864	*ἱπποφορβός· ἱπποτρόφος Avgn
iota 865	ἱπποφόρβιον· καπίστριον. ἢ ⸤ἀγέλη ἵππων (Hdt. 4,110,2) n
iota 866	ἱπποχαίτην· ἐξ ἱππείων τριχῶν
iota 867	ἵπτα· ὁ δρυοκόλαψ ἐθνικῶς. καὶ Ἥρα
iota 868	*ἵπταται· πέταται gSn
iota 869	ἱπύα· σιπύα
iota 870	ἵπφαρμος· ἀρχή τις
iota 871	*ἱρά· θύματα Avgn. [συνέδρια S. τιμαί S] θυσίαι Avgn. [θαύ‐ ματα] (α 66)
iota 872	ἴρανες· οἱ εἴρενες. οἱ ἄρχοντες ἡλικιώταις. Λάκωνες
iota 873	ἰράων· ἐκκλησιῶν r. n. ἀπὸ τοῦ ἐν αὐταῖς εἰρεῖν, ὅ ἐστι λέγειν (Σ 531)
iota 874	ἴρερον· δουλείαν. οἱ δὲ εἴρερον, διὰ τὸ κωλύεσθαι τοὺς δού‐ λους λέγειν (θ 529)
iota 875	[ἴρες· λόγοι]
iota 876	ἴρεσσιν ἐοικότες· 〈οὐ〉 τῷ χρώματι, ἀλλὰ [οὐ] τῷ σχήματι. ὅλοι γάρ εἰσι συνεστραμμένοι (Λ 27)
iota 877	ἱρεύει· μαγειρεύει s. [λέγει]
iota 878	ἱρεύς· ἱερεύς (Ε 10)
iota 879	ἰρεῖν· λέγειν. καὶ ἔρις δὲ ἀπὸ τούτου
iota 880	*ἴρεται· εἰσείρεται. συνάπτεται AS
iota 881	*ἴρη· [ἴρα.] ⸤ἐρώτησις s
iota 882	ἴρηκο ς· ἱέρακος (Φ 494)
iota 883	*ἴρηξ· ἱέραξ (Ν 62) r. ASvgn
iota 884	*ἱρητῆρα· ἱερέα, θύτην AS
iota 885	ἰρικάν· ἵππος οἰνωπὸς χρώματι
iota 886	[ἰρίνες· μελλέφηβοι]
iota 887	ἴριον· τράγος. κριός	373 in vol. 2
iota 888	Ἶρις· ἡ θεῶν ἄγγελος (Β 786 ..) r. καὶ *⸤ἡ ἐν οὐρανῷ ζώνη Sn. καὶ ἡ ἔρις. καὶ φήμη. καὶ ποπάνου τι εἶδος. καὶ τοῦ ὀφθαλμοῦ ὁ περὶ τὴν κόρην κύκλος. καὶ τῶν λίθων τις κρυσταλλώδης. καὶ ἀρωματική τις πόα
iota 889	ἴρισ ι· ταῖς ἴρισι ταῖς φαινομέναις ἐν τῷ οὐρανῷ (Λ 27)
iota 890	†ἰρίσειν· ἐκωλύοντο
iota 891	[ἱρμός· ἀκολουθία]
iota 892	ἱρμοσάμην· ἐνυμφευσάμην (2. Cor. 11,2)
iota 893	*Ἶρος· ἀπαγγέλλων. ⸤πτωχός, πένης vgn, γυμνός b, μηδὲν ἔχων (ς 7) Sn
iota 894	Ἶρος ἄϊρος· ὁ ἀτυχὴς Ἶρος (ς 73)
iota 895	Ἶρος ἀλήτης· Ἶρος πένης, ἐκ πλάνης τρεφόμενος (ς 25)
iota 896	ἰρῶ· ἐρῶ. λέγω (β 162)
iota 897	†ἰρωσινοῖς· ᾄδοις παισίν
iota 898	*ἰρῶν· εὐχῶν AS
iota 899	*ἰρωνεία· ὑπόκρισις (2. Macc. 13,3) Ss
iota 900	ἰρωστί· θεοπρεπῶς (Anacr. fr. 149 Bgk)
iota 901	*ἴς· ἰσχύς s, δύναμις. νεῦρα ASg. βία (ς 3 ..) s
iota 902	ἰς ἅλα· ἐς θάλασσαν (Α 314) [οἱ δὲ ἀγαθὴ καὶ ἴση μοῖρα]
iota 903	ἰσάζων· ἴσον ποιῶν. ὁμοιούμενος
iota 904	ἰσαία· μερίς. 〈οἱ δὲ ἀγαθὴ καὶ ἴση μοῖρα〉
iota 905	*Ἰσακίῳ· ἀνδρείῳ (4. Maccab. 7,14) ASg
iota 906	ἴσαι ψῆφοι· ἀπολύονται οἱ διωκόμενοι ἐν τοῖς δικαστηρίοις ἴσων γενομένων ψήφων (Aeschin. Ctes. 252)
iota 907	ἴσαμι· ἐπίσταμαι. Συρακούσιοι (Epich. fr. 254,1)
iota 908	†ἰσάμμορος· δύσμορος (β 351?)
iota 909	*ἴσαν· ἐπορεύοντο (Γ 8). ᾔδεσαν (δ 772) n
iota 910	ἰσάναν, ἰσάνιον· ῥητίνην
iota 911	*ἴσασιν· οἴδασι (Act. ap. 26,4), γινώσκουσι (Ζ 151) ASvg. [πορεύονται]
iota 912	*ἴσατο· ὡμοιώθη (Β 791) AS
iota 913	ἰσατέον· γνωστέον. ἰστέον
iota 914	ἴση· μοῖρα. ἢ τῆς αὐτῆς. ὁμοία
iota 915	*ἰσηγορεῖ· ἐφ’ ἴσης λέγει, 〈καὶ〉 ὁμοτίμως· ἰσολογεῖ Svg
iota 916	ἰσῆι· ἰσοῖ, ἰσάζει	374 in vol. 2
iota 917	*ἰσηγορία· ἰσολογία (Dem. 21,124) r. n
iota 918	ἴση μοῖρα· ἀγαθὴ μερίς. [καὶ κύριον ὄνομα, ἡ τοῦ Ἡλίου γυνή]
iota 919	[ἰσήμορτεν· ἀπέθανεν]
iota 920	*ἴσθι· γίνωσκε ASvg, γνῶθι vg, ἐπίστασο (β 356) g
iota 921	*ἴσθι· [γινώσκων v] ἔσο Avg γίνωσκε (Sirac. 4,30) np
iota 922	ἰσθλῆ· αἰγεία μηλωτή. δέρις
iota 923	ἰσθμιάσαι· παροιμία ἐπὶ κακοῦ βίου. ἐπίνοσος γὰρ ὁ καιρός, ἐν ᾧ τὰ Ἴσθμια ἄγεται
iota 924	ἴσθμα· ἆσθμα. [καὶ κόσμιον περὶ τράχηλον]
iota 925	ἰσθμαίνοντα· ἀγωνιῶντα, πνευστιῶντα
iota 926	ἰσθμαίνων· ἀσθμαίνων. φροντίζων, ἀνιώμενος
iota 927	*ἴσθμια· περιτραχήλια (ς 300) A (v)gn
iota 928	*Ἴσθμια καὶ Πύθια· πανηγύρεων ὀνόματα AS
iota 929	ἴσθμιον· περιτραχήλιον κόσμημα r. *περιστόμιον AS. καὶ ⸤γῆ στενὴ μεταξὺ δύο θαλασσῶν· q ὅθεν λέγονται τὰ τοῦ ἀνθρώπου παρίσθμια μεταξὺ ὄντα κεφαλῆς καὶ κοιλίας, αὐχήν τε καὶ τράχηλος. [καὶ στενὸν χωρίον μεταξὺ δύο θαλασσῶν]
iota 930	[ἴσι· γνῶσιν]
iota 931	*[ἰσιγέον· πορευτέον] A
iota 932	ἴσκε· ᾔκαζε. ὡμοίου (τ 203)
iota 933	Ἰσινδίη· Καρίνη
iota 934	ἴσιον· ἴσον. ἄμεινον. μεριστόν
iota 935	Ἶσις· ἔνιοι ὀμνύντες τὴν Ἶσιν ἐξ ἑτοίμου ἐνόσουν. ὅθεν Ὠφελίων (fr. 6) 〈διὰ〉 τὸ συνεχὲς τῶν νόσων ἐχρήσατο τῇ λέξει
iota 936	ἰσκάνδιον· σαλπίγγιον
iota 937	ἰσκανδοτόν· σαλπιγγωτόν
iota 938	*ἰσκιερῷ τόπῳ· σκιὰν ἔχοντι ASg
iota 939	ἴσκλαι· κίχλαι. [καὶ αἱ αἴγειαι μηλωταί]
iota 940	*†ισκός· κλέπτης gps
iota 941	*ἴσκω· εἰκάζω. ὁμοιῶ (Γ 197) ASgn
iota 942	ἶσμα· ἵδρυμα. κτίσμα
iota 943	ἰσμαίνει· ἀναψύχει. ὄζει. ἀποψύχει
iota 944	Ἴσμαρος· πόλις Θρᾴκης, ἡ νῦν Μαρώνεια (ι 40) r	375 in vol. 2
iota 945	ἴσμασιν· ἀναψύξασιν
iota 946	ἰσμέρα· τὸ εἰς τοὺς καθαρμούς ...
iota 947	ἰσμή· πρόφασις. σύνεσις, φρόνησις
iota 948	†ἰσμῆναι· θῆκαι. ἀκόλουθοι
iota 949	Ἰσμήνιος· ὁ Ἀπόλλων r
iota 950	*Ἰσμηνός· ποταμὸς 〈Θηβῶν〉 (Eur. Phoen. 347) ASn
iota 951	ἰσόβοιον· ἄνθος ὅμοιον μήκωνι
iota 952	ἰσοβόλων· ἰσοστασίων. ἔνιοι δὲ διπλῶν
iota 953	Ἰσοδαίτης· ὑπ’ ἐνίων ὁ Πλούτων· ὑπὸ δὲ ἄλλων ὁ Πλούτωνος υἱός
iota 954	*ἰσοδίαιτος· ὁ 〈τοῦ〉 αὐτοῦ 〈βίου〉 κοινωνός (Thuc. 1,6,4) AS
iota 955	*ἰσόζυγιον· ἴσον ζυγῷ, ἀντίσηκον ASvg
iota 956	ἰσόθεος· ψυχὴ ἀθάνατος
iota 957	ἰς ὅ κε· ἕως ἄν (Β 332 ..)
iota 958	*ἰσοκλέα καὶ ἰσοκλῆ· ἰσόδοξον An
iota 959	*ἴσομαι· γνώσομαι (Θ 532) AvS
iota 960	ἰσόκτιτον· ἴσον κατεσκευασμένον
iota 961	ἰσομάτωρ· ὁ τῇ μητρὶ ἴσος. Κρῆτες
iota 962	*ἰσομοιρεῖ· [ἰσάζοιτο, μερίζοιτο ἢ] μερίζεται ἐξ ἴσου καὶ ἰσότητα ἔχει (Thuc. 6,16,4) AS
iota 963	ἰσομοιροίη· ἰσάζοιτο 〈μερίζοιτο〉
iota 964	ἰσομόρῳ· ἰσομοίρῳ
iota 965	[ἰσομυθοῦντες· ἀκριβολογοῦντες]
iota 966	ἶσον· ὅμοιον. καλόν
iota 967	ἶσον ἐμοὶ φάσθαι· ἴσον ἐμοὶ εἰπεῖν (Α 187)
iota 968	ἶσον ἔχω γέρας· ἴσην τιμὴν ἔχω (Α 163)
iota 969	*ἰσωνία· ἰσοτίμημα (Ar. Pac. 1227) Agn
iota 970	ἰσονόμον· ἰσομερές
iota 971	ἴσονται· ἱδρύσονται. πορεύσονται
iota 972	ἴσοξ· ἰχθὺς ποιὸς κητώδης
iota 973	ἰσοπαλεῖς· ἐς ἴσον ἐμμένοντας. ⸤ἴσους (Thuc. 2,39,1) m
iota 974	*ἰσοπαλῆ· ἴσα ἐν κλήρῳ· πάλος 〈γὰρ ὁ κλῆροσ〉 ASv(g)
iota 975	ἰσόπαλοι· ἴσοι
iota 976	ἰσόπεδον· *ἴσον τῇ γῇ ASvg, ὁμαλὸν ἔδαφος r, ἰσόχωρον (Ν 142)
iota 977	ἰσοπέλεθρον· μέγα. ἰσόμηκες	376 in vol. 2
iota 978	ἰσόπτεροι· ἰσότιμοι
iota 979	*ἰσόῤῥοπον· ἰσοβαρές. ἴσον gn. ἐκ μεταφορᾶς τῶν μὴ ῥεπόν‐ των ζυγῶν AS. καὶ ἰσόσταθμον Sn, ἢ ὅμοιον
iota 980	*ἰσοσθενές· ἰσοδύναμον r. (ASvgn)
iota 981	†ἰσόσμασις· συνωμοσία
iota 982	ἰσόσταθμος· ἴσος σταθμῷ
iota 983	*ἰσοστάσιον· ἴσον τῷ σταθμῷ ASvgn
iota 984	ἰσοστάσιον μύρον· ἡ στακτή, σμύρνα
iota 985	ἰσοστάσιος· ἴσος χρυσῷ κατὰ ὁλκήν, τίμιος
iota 986	ἰσοτάλαντον· ἰσόζυγον (Greg. Naz. c. 2,1, 13,216)
iota 987	ἰσοτέλεια· ...
iota 988	*ἰσοτελεῖς· μέτοικοι A. ἴσα τοῖς ἀστοῖς τέλη διδόντες q. Avg
iota 989	ἰσοτελής· ὁ ἐξελεύθερος, καὶ 〈ὁ〉 μετέχων τῶν νόμων, μετοίκιον δὲ οὐ φέρων
iota 990	ἰσότης· φιλότης, διὰ τὸ ἰσότητι τὴν φιλίαν ἕπεσθαι
iota 991	*ἰσουργά· ἴσα ἐν ἔργοις AS, ἴσα ἐργαζόμενα (Avg)
iota 992	ἰσοῦται· ὁμοιοῦται r
iota 993	ἰσοφαρίζειν· ἰσοῦσθαι (n), ἐξ ἴσου τινὶ φέρεσθαι (Ζ 101)
iota 994	*ἰσοφαρίζοι· ἐξισοῖτο (Ι 390) (r) Avg
iota 995	ἰσοφόροι· ἴσον ἔχοντες, κατ’ ἴσον ἕλκοντες (ς 373)
iota 996	*ἰσοφυᾶ· ἴσα ASgn
iota 997	Ἴσσα· ἡ Λέσβος τὸ πρότερον
iota 998	ἴσσασθαι· κληροῦσθαι. Λέσβιοι
iota 999	ἰσσέλα· διφθέρα
iota 1000	ἴσσος· γαλήνη
iota 1001	Ἰσσωρία· ἡ Ἄρτεμις. καὶ ἑορτή. καὶ τόπος ἐν Σπάρτῃ
iota 1002	ἰστάκη· δρέπανον. Βοιωτοί
iota 1003	ἱστάμεθα· δανειζόμεθα
iota 1004	ἱσταμένοιο· ἐνεστῶτος, ἢ ἀρχομένου (ξ 162)
iota 1005	ἱστάνειν· δανείζειν
iota 1006	†ἵστακεν· ἵστατο. ἔστη
iota 1007	ἵστασθαι· δανείζεσθαι
iota 1008	ἵστασο· ἀνεγείρου r (n)
iota 1009	*ἴστε· γινώσκετε ASvgn. οἴδατε (Β 485) ng
iota 1010	*ἰστέον· γνωστέον ASvg. [πορευτέον]	377 in vol. 2
iota 1011	*ἱστεῶνα· ἱστῶνα An
iota 1012	†ἰστιῶ· ἐξιῶ†
iota 1013	ἴστημι· ἐξίστημι
iota 1014	ἴτην· ἐπορεύοντο (Α 347)
iota 1015	〉ιστήρ· σφῦρα
iota 1016	*ἱστία· ἐσχάρα (AS). καὶ τὰ ἄρμενα An τῆς νηός (Α 433)
iota 1017	ἱστία· ἡ ὑφαίνουσα γυνή. καὶ οἰκία. καὶ δεῖπνον
iota 1018	ἱστιάτορες· οἱ δειπνίζοντες
iota 1019	ἱστιατόρια· δειπνητήριον (Hdt. 4, 35,4?)
iota 1020	†ἵστινος· ῥύπος
iota 1021	*ἱστίον· ἄρμενον r. ASvg
iota 1022	*ἱστιοφόρος· ἀρμενοφόρος. καὶ ἱστοφόρος ASgn
iota 1023	ἱστοβοεύς· δεσμὸς ζυγοῦ ἐν τῷ ἀρότρῳ. ἄλλοι δὲ μέρος αὐτοῦ, ὅπερ ἐστὶν ὀρθὸν ἑστὸς ὥσπερ ἱστός (Hes. op. 429)
iota 1024	ἱστοδόκη· ἱστοθήκη. τὸ διὰ μέσου 〈τῆσ〉 νεὼς φράγμα, εἰς ὃ κατακλινόμενος 〈ὁ〉 ἱστὸς ἐντίθεται (Α 434)
iota 1025	ἱστὸν ἐποιχομένην· ὑφαίνουσαν. ὀρθαὶ γὰρ ὕφαινον (Α 31)
iota 1026	*ἱστοπέδη· ξύλον ὀρθὸν ἐπὶ τῆς τραπέζης, ᾧ προσδέδεται ὁ ἱστός (μ 51) g
iota 1027	ἵστορας· ἐμπείρους (n). μάρτυρας (S). συνετούς. συνθηκοφύλα‐ κας. [ἔρωτας]
iota 1028	ἱστορεῖ· *μαρτυρεῖ ASvg. μυθεύει. ἐρωτᾷ. †ἐρᾷ. πύθεται †ἀνα‐ κρίνει. ὁρᾷ
iota 1029	ἱστορία· μαρτυρία r. καὶ τὰ ὅμοια
iota 1030	†ἰσόρκον· μύρου εἶδος
iota 1031	ἱστός· τὸ ὀρθὸν ξύλον τῆς νεώς. καὶ τὸ ὑφαντικόν· ἀπὸ τοῦ ἑστάναι. καὶ νῆσος
iota 1032	[ἴστραξ· ὄρνις ποιός]
iota 1033	Ἰστριανά· Ἀριστοφάνης ἐν Βαβυλωνίοις (fr. 88) τὰ μέτωπα τῶν οἰκετῶν Ἰστριανά φησι, ἐπεὶ ἐστιγμένοι εἰσίν. οἱ γὰρ παρὰ τῷ Ἴστρῳ οἰκοῦντες στίζονται καὶ ποικίλαις ἐσθῆσι χρῶνται. Διονύσιος δέ φησιν, ἐπεὶ πρότερός τις Ἰστριανὸς
5	λέγεται ὁ λευκός, κατὰ ἀντίφρασιν εἰρῆσθαι, ὡς καθαρὰ καὶ λευκὰ τὰ μέτωπα, τοὐναντίον δὲ νοεῖσθαι ἐστιγμένα
iota 1034	Ἰστριάνιδες· αἱ Σκυθικαὶ στολαί. καὶ παρὰ Ἀθηναίοις σκεπά‐
iota 1034	σματα, οἷς ἐκάλυπτον τὰ ἱερὰ κανᾶ (Soph. Euryp. col. III 11).	378 in vol. 2
iota 1035	ἰστρίδες· ἐσθῆτές τινες οὕτω λεγόμεναι
iota 1036	*Ἴστρος· ποταμὸς ὁ καὶ Δανούβιος r. ASvg
iota 1037	†ἰστυάζει· ὀργίζεται
iota 1038	ἰσόστυλον· τὸ στοιχηδόν
iota 1039	*ἴστω· γινωσκέτω r. ASvgn, γνωριζέτω (Κ 329)
iota 1040	[ἴστωρ· συνετός, σοφός, ἔμπειρος. μάρτυρος οἰνοφύλαξ]
iota 1041	ἰσφαίνει· μεριμνᾷ s. ἀγωνιᾷ
iota 1042	ἴσφατον· βιαίως πεπληγμένον
iota 1043	ἴσφωρες· λῃσταί. κλέπται. Λάκωνες
iota 1044	*ἰσχιάζειν· τὸ ἐν τῇ πορείᾳ πολὺ ἐφ’ ἑκάτερα ἐγκλίνειν, ἢ ἐν τῷ ἑστάναι Σ
iota 1045	ἰσχαλέον· λεπτόν. ξηρόν (τ 233). ἰνῶδες
iota 1046	ἰσχανόν· ἰσχυρόν. ῥικνόν
iota 1047	ἰσχαλεῦσαι· θηλάσαι
iota 1048	ἰσχαλωμέναι· δεδερματωμέναι
iota 1049	ἰσχανάᾳ· ἐπιθυμεῖ (Ρ 572). ἢ ἰσχνὸν ποιεῖ. κατέχει, κρατεῖ. κωλύει
iota 1050	ἰσχανάασθαι· ἀπέχεσθαι. καὶ τὰ ὅμοια
iota 1051	ἰσχανέονται· κατέχονται. ἐπιθυμοῦνται. κωλύονται. καὶ τὰ ὅμοια (η 161)
iota 1052	*ἴσχανον· ἐκώλυον r. An 〈ἐπεθύμουν〉 r καὶ τὰ ὅμοια
iota 1053	*ἰσχανόωντο· κατείχοντο. ἐκωλύοντο (Μ 38) A
iota 1054	*ἴσχε· κάτεχε r. Agn, κράτει (Eur. Hec. 1129) r. n
iota 1055	*ἴσχειν· κατέχειν, κρατεῖν (Ι 256) (v) g
iota 1056	ἴσχεο· ἀπέχου. ἀνάσχου. *⸤κάτεχε. κώλυε. παύου (Α 214) gn
iota 1057	〉ισχερώ· ἑξῆς (Λ 668)
iota 1058	ἴσχεσθαι· παύεσθαι (ς 346)
iota 1059	ἴσχεται· ἐπίσχεται. 〈ἴσχε γὰρ〉 αἰδὼς καὶ δέος ... ἀλλήλοισιν (Ο 657)
iota 1060	ἰσχίον· ὀσφύς
iota 1061	*ἰσχία· τὰ ὑπεράνω τῶν μηρῶν (ASvg), καὶ τὰ κοῖλα τῶν γλουτῶν, ἐν ᾧ ἡ κοτύλη στρέφεται (Θ 340) (Avgn)
iota 1062	ἰσχναῖς· λεπταῖς m. ξηραῖς
iota 1063	[ἰσχναλέον· λεπτόν. ξηρόν]	379 in vol. 2
iota 1064	[ἰσχνεύειν· ὑφεῖναι. θηλάσαι]
iota 1065	*ἰσχνῆς· λεπτῆς ASvg. ξηρᾶς
iota 1066	ἰσχνίδες· ἄγκυραι ἰσχάδες. καὶ φιλήματος εἶδος
iota 1067	*ἰσχνομυθία· λεπτολογία (ASv)
iota 1068	*ἰσχνομυθοῦντες· λεπτολογοῦντες. ⸤ἀκριβολογοῦντες Agn
iota 1069	*ἰσχνόφωνο ς· λεπτόφωνος Avg. ἐπεχόμενος τὴν φωνήν (Exod. 4,10) (g)
iota 1070	ἰσχνός· λεπτός. δυσθεώρητος
iota 1071	*ἰσχυρίζεται· βεβαιοῦται (Thuc. 3, 44,3) r. ASvg
iota 1072	ἰσχυρόν· στιβαρόν r. ταχύ. ⸤βέβαιον r
iota 1073	ἰσχύ ς· δύναμις. καὶ μύρμηξ
iota 1074	*ἴσω ς· τάχα ASvg
iota 1075	*Ἰταβύριο ν· ὄρος, ἔχον πηγὴν μίαν ὅθεν τὰ θηρία πίνει (Ag) Sn. ἔστι δὲ εἰς τὴν Γαλιλαίαν ἐν Ἰουδαίᾳ (Ose. 5,1) (S)
iota 1076	ἰτέα· εἶδος δένδρου. καὶ δῆμος φυλῆς Ἀκαμαντίδος
iota 1077	Ἰταῖος· ὁ Ἄδωνις
iota 1078	ἴταλα· ἱστία, ἃ εἰς τοὺς ἱστοὺς διατείνουσιν
iota 1079	Ἰταλός· Ῥωμαῖος r. ταῦρος
iota 1080	ἰταλιάζειν· ἐν Ἰταλίᾳ διατρίβειν [δεδεμένον]
iota 1081	Ἰταλιώτης· Οὐδ’ Ἰταλιώτης, οὐδ’ ἀλαζὼν οὐδαμῶς (Com. ad. fr. 275) ἐπεὶ οἱ Πυθαγορικοὶ ἐν Ἰταλίᾳ διέτριβον, ἔνθα φασὶν αὐτοὺς καὶ ἐμπυρισθῆναι
iota 1082	*ἰταμός· θρασύς S. ἀναίσχυντος r. ASvg. ἰσχυρός (Ierem. 6,23) Ss
iota 1083	ἴτας· ὅρκος. καὶ ὁ Ἅιδης
iota 1084	ἴτω· πορευέτω (Eur. Alc. 619)
iota 1085	ἴτε· πορεύεσθε (Eur. Bacch. 83)
iota 1086	*ἰτέον· πορευτέον (Eur. Or. 786) ASvgn
iota 1087	ἰτέαι· αἱ ἀσπίδες· διὰ τὸ πρώτας ἐκ ταύτης τῆς ὕλης ἐγχει‐ ρήσασθαι κατασκευασθῆναι (Ar. fr. 65)
iota 1088	ἴτη· συρισμός. ῥοῖζος
iota 1089	ἴτηλον· τὸ ἔμμονον, καὶ οὐκ ἐξίτηλον r. Αἰσχύλος Γλαύκῳ Ποτνιεῖ (fr. 42)
iota 1090	*ἴτην· ἐπορεύοντο Sg. δυϊκῶς (Α 347) g
iota 1091	ἴτης· ἰταμός. θρασύς (Ar. Nubb. 445). ἰσχυρός. ἢ ἵστωρ καὶ
iota 1091	ἐπιστήμων (Plat. conviv. 203 d)	380 in vol. 2
iota 1092	ἴτθαι· καθίσαι
iota 1093	ἰτθέλαν· διφθέραν
iota 1094	ἰτλαί· οἷς ἐντείνουσι τὰς ὤας τοῦ ὑφαινομένου Πυγελεῖς. οἱ δὲ τοὺς μίτους
iota 1095	ἴτρια· δῶρα. κλάσματα. ἢ *καπυρώδη πλάσματα (Ar. Ach. 1092) ASg. [ἢ τὰ ὑπογάστρια], πέμματά τε καὶ τραγήματα (Anacr. fr. 17 Bgk)
iota 1096	†ἴττεο· οὐσία. Ἠλεῖοι
iota 1097	ἴττον· ἕν. Κρῆτες
iota 1098	ἴττυγα· ἐκπληκτικά. Αἰσχύλος (fr. 427)
iota 1099	ἴτυλος· μόνος, ⸤ὀρφανός p. νέος, ἁπαλός
iota 1100	ἴτυ ς· ἡ ἐσχάτη ἁψίς, ἢ περιαγωγὴ τῆς ἀσπίδος, καὶ τοῦ τροχοῦ (Δ 486), καὶ παντὸς περιφεροῦς τὸ τελευταῖον μέρος
iota 1101	*ἴτω· ἔστω v γενέσθω (Eur. Or. 793). ⸤πορευέσθω ASvg, ἀπο‐ χωρείτω
iota 1102	Ἰτωνί α· Ἀθηνᾶ ἐν Βοιωτίᾳ
iota 1103	Ἰυγγίη ς· ὁ Διόνυσος
iota 1104	ἴυγγί 〈τινι ἑλκόμενα ι·〉 ἐπιθυμίᾳ 〈τινὶ ἑλκόμεναι〉 S
iota 1105	ἰυγοδρομεῖν· ἐκβοηθεῖν. Βοιωτοί
iota 1106	[Ἰύγγυϊ· ὁ Διόνυσος]
iota 1107	ἰυγή· φωνή, κραυγή, βοή (Soph. Phil. 752)
iota 1108	ἰυγμός· τὰ τοιαῦτα καὶ αὐτά
iota 1109	ἰυκτόν· τορόν
iota 1110	*ἰυγμῶι τε· ποιᾷ φωνῇ (Σ 572) ASvgn
iota 1111	ἴυγξ· φίλτρον· ἀπὸ ἴυγγος τοῦ ὀρνέου. τὸ γὰρ ὄρνεον τοῦτό φασι εἶναι ἐπιτήδειον εἰς τὰς μαγγανείας. καλεῖται δὲ καὶ κιναίδιον. φασὶ δὲ καὶ Ἀφροδίτην αὐτῷ χρῆσθαι. ἀπὸ δὲ τοῦ ὀρνέου καὶ ⸤τὰ κατασκευαζόμενα εἰς ἔρωτας r ἴυγγας
5	καλοῦσιν
iota 1112	ἰΰζε ι· κραυγάζει, βοᾷ p. ποιῶς φωνεῖ (Ρ 66?)
iota 1113	ἴυρκες· αἶγες ἄγριαι. ὑστριχίδες
iota 1114	ἰυχμῷ· ἰαχῇ, φωνῇ	381 in vol. 2
iota 1115	*ἶφι· ἰσχυρῶς r. p. μεγάλως (Α 38 ..)
iota 1116	ἰφθίμη· ἀγαθή. ἰσχυρά. μεγάλη. ἰσχυρόψυχος. ἀνδρεία (π 332)
iota 1117	[ἴφι· ἰσχύτης]
iota 1118	ἴφια· μεγάλα μῆλα ἰσχυρά. ἀπὸ τοῦ ἰέναι σφοδρῶς, ἢ σκιρ‐ τᾶν
iota 1119	Ἰφίαλος· ὁ Ἐφιάλτης
iota 1120	Ἰφιάνασσαν· οἱ νεώτεροι ταύτην Ἰφιγένειαν λέγουσιν (Ι 145)
iota 1121	[Ἰφιάσται· δῆμος τῆς Ἀκαμαντίδος φυλῆς]
iota 1122	Ἰφιγένεια· ἡ Ἄρτεμις
iota 1123	Ἰφικρατίδες· ὑποδήματος εἶδος
iota 1124	ἰφίμωλος· δυσχερής
iota 1125	ἰφίν· καλήν
iota 1126	ἰφιντάν· κρύφα λαλοῦσαν, αἰνιγματώδως
iota 1127	ἴφιον· λιπαρόν
iota 1128	ἶφις· ταχύς
iota 1129	Ἰφίστιος· ἥρως τις Ἀθηναῖος· ἀφ’ οὗ καὶ δῆμος Ἰφιστιάδαι
iota 1130	ἰφίτην· ἁγνίτην
iota 1131	ἵφλημα· τραῦμα
iota 1132	ἴφυα· ἡ λυχνίς, ἄνθος. ἔνιοι ⸤λάχανον (p), ὃ ἡμεῖς λαβαντίδα καλοῦμεν. οἱ δὲ ἄνθη ἄγρια τῶν σπειρομένων (Ar. fr. 560)
iota 1133	ἰχανᾷ· ἐπιθυμεῖ (Ρ 572 v. l.) n
iota 1134	ἰχανᾶν· ἐπιθυμεῖν, γλίχεσθαι, θέλειν, ἥδεσθαι
iota 1135	*ἰχανόων· [ἀσθμαίνων, πνευστιῶν]. ⸤ἐπιθυμῶν, γλιχόμενος (θ 288 v. l.) ASgn
iota 1136	[ἰχθανῶν· ἐπιθυμῶν]
iota 1137	*ἰχανόωσαν· ἐπιθυμοῦσαν (Ψ 300 v. l.) ASvgnps
iota 1138	ἰχανῶ· ἐπιθυμῶ
iota 1139	ἰχθυᾶται· ἁλιεύει r
iota 1140	ἰχθυοβολεύς· ἁλιεύς r. p
iota 1141	ἰχθυάᾳ· ἰχθύας ἁλιεύει (μ 95)
iota 1142	*ἰχθυόεντα· ἰχθυοτρόφον. ἰχθῦς ἔχοντα (Ι 4 ..) n
iota 1143	*ἰχθυόκεντρον· τρίαιναν r. gp
iota 1144	*ἰχθυουλκός· ἁλιεύς g	382 in vol. 2
iota 1145	†ἰχθυόνερ· ἰχθυαγωγοί
iota 1146	ἰχθυοπτρίς· ἐσχάρα
iota 1147	ἱχθῦς· Ἀττικοὶ τὰ ἰχθυοπώλια οὕτως ἔλεγον
iota 1148	†ἴχθον· ἄστρον. ἐγχειράδιον. ξυλοφάνιον†
iota 1149	ἴχλα· κίχλα p
iota 1150	ἰχάλη· ἧπαρ ὑός, ἐσκευασμένος ἰχθύς· ἢ κίχλη τὸ ὄρνεον
iota 1151	ἴχματα· ἴχνια
iota 1152	ἴχνια· ὑποδήματα. σημεῖα
iota 1153	ἰχνᾶται· ἰχνοσκοπεῖ
iota 1154	Ἰχναίην χώραν· τὴν Μακεδονίαν (p), ἔνθα τὸ μαντεῖον ὁ Ἀπόλλων κατέσχε, καὶ τιμᾶται Ἰχναίη Θέμις (h. Apoll. 94)
iota 1155	ἰχνεύει· ἐρευνᾷ, ζητεῖ p
iota 1156	ἰχνευταί· οἱ νῦν ἰχνεύμονες λεγόμενοι (Hdt. 2,67,1)
iota 1157	*ἰχνηλατῆσαι· ἐκ τῶν ἰχνῶν ζητῆσαί ASvgn τινα, ψηλα‐ φῆσαι (Phil. opif. mund. 56), ἢ τὰ ἴχνη ἐλάσαι
iota 1158	ἴχνιππος· ὅπου οἱ λίθοι τρίβονται. ἀκόνη
iota 1159	ἴχνος· σημεῖον ποδὸς r τύπος
iota 1160	ἰχώρ· *αἷμα r. AS. κατὰ συμβεβηκός S, ἔμπυον, σηπεδών (Ε 340) r
iota 1161	ἴψ· εἶδος σκώληκος κερατοφάγον (φ 395) (r)
iota 1162	ἶψαι· φθεῖραι, βλάψαι r
iota 1163	*ἴψαντο· ἔβλαψαν Agn. ἐμίσησαν
iota 1164	*ἴψαο· κατέβλαψας n, ἔφθειρας (Α 454)
iota 1165	*ἶψας· ὠδύνησας ASvg. καὶ τὰ ὅμοια
iota 1166	ἴψεται· βλάψει, κακώσει, ἐνοχλήσει. καὶ τὰ ὅμοια
iota 1167	*ἴψεται· βλάψει (Β 193) n
iota 1168	ἰψόμενον· φθίνοντα
iota 1169	ἰψόν· τὸν κισσόν. Θούριοι
iota 1170	[ἶψας· ἔβλαψας]
iota 1171	*ἰψών· δεσμωτήριον AS
iota 1172	ἰῷ· ἑνί n οἱ μὲν πάντες ἰῷ κίον ἤματι (Ζ 422), καὶ ⸤τῷ βέλει n. ἴω δὲ βαδίζω
iota 1173	ἰ ώ· ἡ δύναμις. βοή
iota 1174	ἰώγ α· ἔγωγε. Βοιωτοί (Ar. Ach. 898)	383 in vol. 2
iota 1175	ἰωγή· σκέπη rp [ἡσυχία. φωνή. πνοή. βοή.] αἰγιαλός. κάτω γῆ. εὕδειν βορέῳ ὑπ’ ἰωγῇ (ξ 533) Ἀρίσταρχος σκέπῃ
iota 1176	[ἰωμός· θόρυβος]
iota 1177	*ἰῶι· βέλει (Ε 795) A
iota 1178	*ἰωή· ἀποφορά. πνοή (Δ 276) r. ASp. φωνή (Κ 139) ASvg. αὐγή S. ψυχή. καπνός S. ὁρμή. ⸤κραυγή (gn)
iota 1179	ἰῷ ἤματι· ἐν τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ (Ζ 422)
iota 1180	*ἰωθείς· ὀξυνθείς b
iota 1181	*ἰώθη· ὠξύνθη. ⸤ἐχολώθη vpb
iota 1182	[ἰωθῶ ς· συνήθως ἔθος]
iota 1183	[ἰωκά· δίωξις. ὁρμή]
iota 1184	*ἰωκάς· ὁρμάς. διώξεις (Ε 521) gp
iota 1185	Ἰὼ καλλιθύεσσα· καλλιθύεσσα ἐκαλεῖτο ἡ πρώτη ἱέρεια τῆς Ἀνθείας 〈Ἥρασ〉
iota 1186	ἰωκάν· πολέμου ἐπιφοράν. καὶ παλινδίωκτον βοήν. πόλεμον b
iota 1187	ἰωκή· δίωξις rp. μάχη. *⸤βοή ASvgps
iota 1188	ἰωκα ί· διώξεις. ὁρμαί
iota 1189	*〉ι ὦλκα· αὔλακα (ς 375) np
iota 1190	Ἰωλκός· πόλις Θεσσαλίας (Eur. Alc. 249) r
iota 1191	ἴωλον· μέλαν r
iota 1192	†ἰωλία· φήμη. δειλή†
iota 1193	*ἴωμεν· βαδίσωμεν, πορευθῶμεν ASvgn, ἔλθωμεν ASn
iota 1194	ἰῷ ἐμῷ· τῷ ἐμῷ βέλει
iota 1195	ἰών· πορευόμενος, βαδίσας, συντελικῶς ἐλθών (γ 286)
iota 1196	Ἴωνες· Ἀθηναῖοι ASvgn. οἱ Ἴωνες ἀπὸ Ἴωνος καὶ οἱ ἄποικοι αὐτῶν. ἔνιοι καὶ τοὺς Θρᾷκας καὶ Ἀχαιοὺς καὶ Βοιωτοὺς Ἕλληνας. [ζήτει ὄπισθεν]
iota 1197	*ἰωνιά· ὥσπερ ῥοδωνιὰ λέγεται, ὅπου τὰ ῥόδα φύονται, οὕτως καὶ ἰωνιά, ὅπου τὰ ἴα φύεται SΣ. καὶ ὄνομα πόρνης S
iota 1198	Ἰωνίδης· ἀπὸ δήμου. εἰσὶ γάρ τινες Ἰωνίδαι, φυλῆς Αἰγηΐδος
iota 1199	*Ἰωνίδος· Ἑλληνικῆς AS
iota 1200	Ἰωνικόν· τρυφερόν· ἢ ἐπὶ τοῦ κατεαγότος, καὶ θηλυκοῦ. ἐπὶ
iota 1200	τούτῳ γὰρ ἐκωμῳδοῦντο οἱ Ἴωνες	384 in vol. 2
iota 1201	ἰωνίσκος· ἰχθὺς ποιός
iota 1202	[Ἰώνιον πέλαγος· ὁ Ἀδρίας]
iota 1203	ἴωξις· δίωξις r. S
iota 1204	ἴωπι· δεῦρο. Λυδοί
iota 1205	†ἰωπάτερ· τὰ ἐν τοῖς ἱματίοις σημεῖα. Λάκωνες
iota 1206	ἰωρός· τὸ ὀρεινὸν χωρίον. καὶ τὸ ὄρος. καὶ οἶκος· καὶ ὁ τούτου φύλαξ
iota 1207	ἰῶτα· τὸ στοιχεῖον r. κεραία. καὶ γράμμα
iota 1208	*ἰωχμός· μάχη ASg. δίωξις A, διωγμός ASg. θόρυβος g. ὁρμή. κοπή (Θ 89)
iota 1209	ἴωψ· ἰχθὺς ποιὸς παρὰ Καλλιμάχῳ (fr. 460 Pf.)
iota 1210	ἰῶ· θεράπευε, ἰάτρευε (Aesch. fr. 349)
iota 1211	Ἰωάννης· χάρις. ἢ ἐχαρίσατο
iota 1212	Ἰωαθάμ· Ἰαὼ συντέλεια
iota 1213	Ἰωήλ· ἀγαπητὸς Κυρίου. ἀρχή
iota 1214	Ἰωνᾶς· ἑρμηνεύεται ὑψίστου πονοῦντος. ἢ περιστερά. προφή‐
iota 1214	της παρ’ Ἑβραίοις	385 in vol. 2
kappa 1	†Κααρτίας· βάτραχος
kappa 2	[καασσαύριον· πορνεῖον]
kappa 3	†κλάσσεται· ἄρχεται. Συρακούσιοι
kappa 4	[κάαυκα· περιδέραια. πλόκια]
kappa 5	κάβαισος· ἄπληστος· p. κάβος γὰρ μέτρον σιτικόν (Cratin. frg. 103)
kappa 6	καβάλλης· ἐργάτης ἵππος
kappa 7	καβάλλιον· καβάλλης. καὶ ἡ πρώτη τοῦ τρικλίνου κλίνη, διὰ τὸ ἀνάκλιτον
kappa 8	Κάβαρνοι· οἱ τῆς Δήμητρος ἱερεῖς, ὡς Πάριοι (Antim. frg. 67 W.)
kappa 9	κάββασι· κατάβηθι. Λάκωνες
kappa 10	*κάββαλεν· κατέβαλε (Ε 343) ASgn
kappa 11	κάββλημα· περίστρωμα. Λάκωνες
kappa 12	Καβείρια· ἑορτὴ ἀγομένη ...
kappa 13	†καββιόρνους· κατεσθίων
kappa 14	Κάβειροι· καρκίνοι. πάνυ δὲ τιμῶνται οὗτοι ἐν Λήμνῳ ὡς θεοί· λέγονται δὲ εἶναι Ἡφαίστου παῖδες
kappa 15	κάβειος· νέος. Πάφιοι
kappa 16	κάβηλος· ὁ ἀπεσκολυμμένος τὸ αἰδοῖον. οἱ δὲ ὄνος
kappa 17	Καβησός· πόλις Θρᾴκης, ἡ καὶ Γάργαρος. [καὶ ἄπληστος] (Ν 363)
kappa 18	κάβηλος· χηλὸς πλεκτός
kappa 19	καβλέει· καταπίνει
kappa 20	κάβις· στενοχωρία. [κάβις]
kappa 21	καβλή· μάνδαλος τῶν θυρῶν. Πάφιοι
kappa 22	κάβος· μέτρον σιτικὸν καὶ οἰνικόν οἱ δὲ σπυρίδα	386 in vol. 2
kappa 23	[καγαθῆσαι· νεκροῖς θῦσαι]
kappa 24	†κἄγη· κἄν
kappa 25	καγκαίνει· θάλπει. ⸤ξηραίνει A
kappa 26	κάγκανα ξύλ α· ξηρά An. ἐλαφρά (Φ 364)
kappa 27	καγκαλέα· κατακεκαυμένα
kappa 28	κάγκαμον· παρ’ Ἰνδοῖς ξύλου δάκρυον, καὶ θυμίαμα
kappa 29	καγκές· πτύελος
kappa 30	καγκομένης· ξηρᾶς τῷ φόβῳ
kappa 31	καγκύλας· κηκῖδας. Αἰολεῖς
kappa 32	καγρᾶ· καταφαγᾶς. Σαλαμίνιοι
kappa 33	καγριλαί· χειμεριναί
kappa 34	καγχαλάᾳ· χαίρει, γελᾷ, ἥδεται. ἀπὸ τοῦ ἐν χαλάσματι τὴν ψυχὴν ἔχειν
kappa 35	καγχαλάαν· χαίρειν. γαυριᾶν
kappa 36	καγχαλίζεται· χαίρει. ἱλαρύνει
kappa 37	κάγχαλος· κρίκος ὁ ἐπὶ ταῖς θύραις. Σικελοί
kappa 38	καγχαλόωσα· χαίρουσα (Ψ 1)
kappa 39	καγχαλῶ· χαλῶμαι. ὑπὸ χαρᾶς ἀνίεμαι
kappa 40	*καγχαλόων· γελῶν Avg, χαίρων (Ζ 514) An
kappa 41	*καγχαλόωσι· χαίρουσι ASn, γελῶσιν (Γ 43) n
kappa 42	κάγχαμος· κισσὸς ὑπὸ Κροτωνιατῶν
kappa 43	κἄγχαρμον· τὸ τὴν λόγχην ἄνω ἔχον. [Μακεδόνες]
kappa 44	καγχᾶται· γελᾷ ἀτάκτως
kappa 45	*καγχάζει· ἀθρόως γελᾷ mΣ
kappa 46	καδαλίων· κωλοβαθριστής
kappa 47	κάδαλοι· καλωβάται. κωλοβάθροι
kappa 48	κάδαμος· τυφλός. Σαλαμίνιοι
kappa 49	†καδαρόν· θολερόν
kappa 50	*κὰδ δέ· κατὰ δέ A. κατῆλθεν (Δ 79) AS
kappa 51	*κὰδ δ’ ἔθορε· κατεπήδησεν 〈δὲ〉 (Δ 79) An
kappa 52	κὰδ δέ κεν· κατὰ δὴ ἂν [ἢ] εὐχωλήν (Β 160)	387 in vol. 2
kappa 53	κάδδιχον· ἡμίεκτον, ἢ μέτρον. καὶ οἱ τοῖς θεοῖς θυόμενοι ἄρτοι κάδδιχοι
kappa 54	κάδδραθε· κάθισον
kappa 55	*κὰδ δ’ εἷσε· κατεκάθισε (Γ 382) n
kappa 56	*καδδῦσαι· καταδύσασαι (Τ 25) ASgn
kappa 57	καδδραθέτην· ἐκοιμηθήτην (ο 494)
kappa 58	καδία· Σαλαμίνιοι ὑδρίαν [Ἀττικοὶ δὲ κοιμηθῆναι]
kappa 59	καδίσκοι· σιπύαι, εἰς ἃς τὰ ἱερὰ ἐτίθεσαν. καὶ τὰ ἀγγεῖα, εἰς ἃ τὰς ψήφους ἔφερον
kappa 60	Καδμεῖοι· οἱ Πριηνεῖς, ὡς Ἑλλάνικος (fr. 4,101 J.)· ἢ οἱ Θη‐ βαῖοι ἀπὸ Κάδμου. τὴν δὲ νίκην τὴν Καδμείαν ἀποδιδόα‐ σιν ἐπὶ τῆς ἀλυσιτελοῦς νίκης. οἱ μὲν ἐπεὶ Ἐτεοκλῆς καὶ Πολυ‐ νείκης μονομαχήσαντες περὶ τῆς νίκης ἀμφότεροι ἀπώλοντο·
5	οἱ δὲ ὅτι τῶν ἑπτὰ ἐπὶ Θήβας στρατευσαμένων πάντων ἀπο‐ λομένων οἱ υἱοὶ πάλιν ἐπιστρατεύσαντες εἷλον τὰς Θήβας, ὡς ἔχειν αὐτοῖς ἀλυσιτελῆν 〈τὴν νίκην〉
kappa 61	κάδμος· δόρυ s. λόφος. ⸤ἀσπίς s. Κρῆτες
kappa 62	κάδο ς· κεράμιον
kappa 63	Κάδη ς· ἁγιασμός
kappa 64	κάδουσ α· εἶδος σταφυλῆς
kappa 65	καδρανέ ς· κατωφερές
kappa 66	[κάδρ ι· κάθισον]
kappa 67	κάδυρος· κάπρος ἄνορχις
kappa 68	[κάεια· καλαμίνθα]
kappa 69	Κάειρα· Καρίνη (Δ 142)
kappa 70	καμέτην· ἔκαμον (Δ 27)
kappa 71	καέκλετο· κατεκελεύετο (Ζ 287)
kappa 72	καθαγίσω· συντελέσω. καὶ καθιερώσω (Ar. Lys. 238). παρὰ δὲ Σοφοκλεῖ (Antig. 1081) ἐκ τῶν ἐναντίων ἐπὶ τῶν μιαινου‐ σῶν 〈κυνῶν〉 τέτακται
kappa 73	κάζελε· κατέβαλε
kappa 74	καηνά· τὰ εὖ καιόμενα ξύλα
kappa 75	καθαιρεῖ· καταλαμβάνει (Aesch. Ag. 398)
kappa 76	καθαιρεθήσονται· καταστραφήσονται (Ierem. 4,7) AS
kappa 77	καθαίρεσις· κατάλυσις s, καταστροφή (1. Macc. 3,43) ASvgp	388 in vol. 2
kappa 78	καθαίρομαι γῆρας· ἐκδύομαι. Αἰσχύλος Δαναΐσι (fr. 45)
kappa 79	καθαιρῶν· καθιστῶν. καταδικάζων. οἱ δὲ μαστιγῶν
kappa 80	καθανύσαι· συντελέσαι
kappa 81	*καθάπαξ· συλλήβδην Sp, παντελῶς (φ 349 ..) ASvg
kappa 82	καθάπτεσθαι· λοιδορεῖσθαι, *⸤ὀνειδίζειν (s). πραΰνειν (Α 582). n. ἐφάπτεσθαι. ἐγγίζειν
kappa 83	καθάπτομαι· πραΰνω. *⸤ὀνειδίζω (ASvgn). ἐγγίζω
kappa 84	κάθαμμα λύεις· ἐπὶ τῶν δύσλυτόν τι ἐπιχειρούντων λύειν
kappa 85	κάθαπτος, τῷ τόνῳ ὡς μόναρχος· λέγει δὲ τὸν καθημμένον, καὶ ἐπεῤῥαμμένας τὰς δορὰς καὶ τοὺς θύρσους †ἐξεσφηκωμένους φοροῦντα (Eur. fr. 752,2)
kappa 86	καθάρβυλος χλανίς· ποδήρης ἕως τῶν ἀρβυλῶν (Soph. fr. 565)
kappa 87	καθαρθῆναι· μαστιγωθῆναι
kappa 88	κάθαρμα· τὸ χοιρίδιον, ᾧ τὴν ἑστίαν ἐκάθαιρον ἐν ταῖς ἐκτρο‐ πίαις. ὁ δὲ ἐπιτελῶν δημοσίως περιστίαρχος ἐλέγετο
kappa 89	[Κάθαρνοι· ἱερεῖς Δήμητρος. ἢ σωροί]
kappa 90	καθαροποιεῖ· σαίρει
kappa 91	καθαρίζων· κομψευόμενος
kappa 92	καθαρῶς· σαφῶς, ἀκριβῶς (Eur. Rhes. 35)
kappa 93	καθαῦσαι· ἀφανίσαι (Alcm. fr. 95 Bgk)
kappa 94	*κάθελε· ἐπίδος AS
kappa 95	καθ’ ἑαυτόν· αὐτὸς δι’ ἑαυτοῦ
kappa 96	*καθεδεῖται· κάθηται (Ierem. 37,18) AS
kappa 97	*καθεδοῦμαι· καθεσθήσομαι ASg
kappa 98	*καθεδοῦνται· καθεσθήσονται (Ezech. 26,16) Ag
kappa 99	καθέδρα· θυσία Ἀδώνιδος
kappa 100	καθέδραι· πένθους ἡμέραι ἐπὶ τετελευτηκόσι
kappa 101	καθέζεσθαι· ἱδρυθῆναι. καὶ οἰκῆσαι
kappa 102	[καθειργμένος· κατελθών]
kappa 103	καθήκει· πρέπει. ἢ ἔχασεν
kappa 104	*καθίκεο· καθήψω ASg. ὕβρισας (Ξ 104) AS
kappa 105	*καθίκοντο· καθήψαντο (α 342) (n)
kappa 106	κάθεικται· παραγεγένηται, παρεγένετο	389 in vol. 2
kappa 107	*καθεῖλας· κατέλυσας A, ἀπέκτεινας. ⸤κατέβαλας (Ps. 9,7) (n)
kappa 108	*καθειμένον· [κατερχόμενον.] κεχαλασμένον AS
kappa 109	καθιμήσαντες· καθέντες
kappa 110	*καθ’ οἷμον· καθ’ ὁδόν ASn
kappa 111	*καθεῖναι· 〈ἐπὶ τὸ〉 κάτω ἀπολῦσαι Avg
kappa 112	καθιξόμενον· καθαψόμενον
kappa 113	*καθῖκται· καθήψατο A
kappa 114	*καθειργμένος· ἐγκεκλεισμένος AS
kappa 115	καθείργνυται· συγκλείεται (Cratin. fr. 72?)
kappa 116	καθεῖρκται· [καθήψατο.] ἠσφάλισται
kappa 117	*καθείρκτω· πεφυλακίσθω Avg. παρὰ τὴν εἱρκτήν A
kappa 118	καθειστόν· εἶδος φιλήματος
kappa 119	καθεκτόν· ἐφικτόν. ⸤καταληπτόν (n)
kappa 120	καθελεῖν σελήνην· ἐδόκουν αἱ Θετταλαὶ τὴν σελήνην κατάγειν
kappa 121	*καθέλῃς· κατενέγκῃς (Gen. 27,40) AS
kappa 122	καθέλκει· καταβάλλει
kappa 123	καθέλκομαι· παρασύρομαι
kappa 124	*καθέντος· καταχαλάσαντος S (n)
kappa 125	*κάθεμα· ὁ κατὰ στήθους ὅρμος (Ezech. 16,11) (g)
kappa 126	καθέμεν· χαλάσαι
kappa 127	*καθέξει· κρατήσει (Ο 186) ASvg
kappa 128	καθέξομαι· [ἀνέχομαι.] ἀνέξομαι
kappa 129	*κάθες· χάλασον ASvgn
kappa 130	καθεσάμενος· χαλάσας
kappa 131	κάθεσαν· κατέθηκαν
kappa 132	*κάθεσιν· καταγωγήν. οἴκησιν AS
kappa 133	καθεστηκότος· παρεστηκότος
kappa 134	καθέστηκεν· ἔστη (Eur. Hipp. 91)
kappa 135	καθεστός· παρεστός. αὐτόθεν ὑπάρχον. μόλιβδος
kappa 136	*κάθετο· κατέθετο (Ξ 223) n
kappa 137	καθεύδειν· κοιμᾶσθαι. ὑπνοῦν
kappa 138	*καθηγεμών· ὁδηγός (A) διδάσκαλος (2. Macc. 10,28) ASvgn
kappa 139	*καθ’ ἡδυπάθειαν· τὴν σαρκικὴν ἐπιθυμίαν AS
kappa 140	*καθῆκαν· κατέβαλον gn, ἐχάλασαν (A). ἐνέβαλον
kappa 141	καθήκοντα· προσήκοντα. *⸤ἀκόλουθα. ἁρμόζοντα n
kappa 142	καθήκοντ ο· κατεβάλοντο
kappa 143	*καθηκόντω ς· δεόντως AS, πρεπόντως gS, προσηκόντως	390 in vol. 2
kappa 144	*καθήκουσι ν· ἁρμόττουσι A
kappa 145	καθήμενο ν· τὸ κοῖλον καὶ ὁμαλὸν χωρίον, καὶ πεδίον
kappa 146	καθήλωσ ε· τοῖς ἥλοις ἔσφιγξεν
kappa 147	*καθίμησ ε· κατήνεγκεν. ἢ ⸤κατήντλησε ASg
kappa 148	καθήπτετ ο· ὕβριζεν, ὠνείδιζεν
kappa 149	[καθηρῶ ν· καταστρέφων]
kappa 150	κάθησο· καθέζου (Α 565)
kappa 151	*καθῆστο· ἐκαθέζετο (Α 569) ASgp
kappa 152	*καθιγμένον· κατελθόντα ASg. καταντήσαντα n. φθάσαντα ASg. ἢ καταγενόμενον
kappa 153	†κάθιδι· ὑδρίαι. Ἀρκάδες
kappa 154	*κάθιδρος· κεκμηκώς (Ierem. 8,6) ASvgp
kappa 155	*καθιδρῦσαι· καθιερῶσαι n. στῆσαι
kappa 156	καθιέμενον· κεχαλασμένον
kappa 157	*καθιέντος· καταχαλάσαντος g
kappa 158	*καθιεροῖ· θεῷ ἀνατίθησι ASvgn
kappa 159	*καθιζόμενον· καθαψάμενον ASn(ps)
kappa 160	καθέλοιμι· ἀπολύω
kappa 161	καθικέσθαι· ἐφάψασθαι. τύψαι
kappa 162	*καθικνεῖσθαι· καθάπτεσθαι ASvgn. καταβαίνειν A
kappa 163	*καθικομένοις· ἐλθοῦσι AS
kappa 164	*καθίκοντο· καθήψαντο A. [ἐχάλασαν]
kappa 165	καθιλύσας· ἀθροίσας
kappa 166	καθιμᾶι· καθίησι, χαλᾷ
kappa 167	*καθιμείσθω· καθιστάσθω AS
kappa 168	καθιμονεύει· καθίησι
kappa 169	*καθιμῶσι· χαλῶσιν ASg
kappa 170	*καθίξεσθε· καθάψασθε AS. κρατήσατε (Exod. 12,22) A
kappa 171	κάθιξον· κάθισον
kappa 172	καθίπταται· ἀπάνωθεν πέτεται
kappa 173	καθίππαξις· πομπῆς ὄνομα παρὰ Λακεδαιμονίοις
kappa 174	*κάθισαν· καθίδρυσαν (Τ 280) AS
kappa 175	καθίσατο· ἱδρύσατο
kappa 176	καθιστᾶν· στῆσαι. ποιῆσαι (Dan. 2,21)
kappa 177	καθιστῶ· δείκνυμι. ποιῶ
kappa 178	*καθόδοις· ἀγωγαῖς ASvg. κύκλοις (A)
kappa 179	καθολικά· γενικά. [Λάκωνες]	391 in vol. 2
kappa 180	καθ’ ὁμά· κατὰ τὸ αὐτό (Callim. fr. 1,26 Pf.)
kappa 181	καθ’ ὁμόν· κατὰ λόγον. καθ’ ὅμοιον. [καθ’ ὁδὸν τὴν προσή‐ κουσαν]
kappa 182	*καθοπτεύει· καθορᾷ AS
kappa 183	*κάθοπτρον· †ἀόρατον AS
kappa 184	*καθορίζει· ὁρίζει A (n)
kappa 185	*καθόρμια· τὰ ἐνόρμια S, περιθέματα ASvgn, ἀῤῥαβωνιακά AS, ἢ κόσμια ⸤περιτραχήλια (Hos. 2,13) gb
kappa 186	[κάθος· σπυρίς]
kappa 187	*καθοσιωμένος· ἀνακείμενος ASvgnΣ
kappa 188	καθ’ ὅσον· ὅσον (Ps. 102,12)
kappa 189	*καθ’ ὅσον οἷόν τε· καθόσον δυνατόν ἐστιν ASvg
kappa 190	†καθουφήν· ἀλώπεκα
kappa 191	†καθίεψεν· ἐξέθετο
kappa 192	καθυλομανούντων· ὕλην ἐχόντων πολλήν
kappa 193	*καθ’ ὕπαρ· [κατ’ ὄναρ] 〈κατὰ τὸ φανερόν〉 g
kappa 194	*καθ’ ὑπερβολήν· ὑπερβαλλόντως (4. Macc. 3,18) AS (vg)
kappa 195	*καθύπερθεν· ἄνωθεν S, ὑπεράνωθεν (Β 754) vg (AS)
kappa 196	καθυπερτέρους· πλεονεκτοῦντας (s)
kappa 197	καθυπισχνεῖτο· ὡμολογεῖτο
kappa 198	*καθυφεῖναι· ἐνδοῦναι AS. ὑποχωρεῖν. ⸤καθυποβάλλειν (Dem. 18,107 ..) ASn
kappa 199	*καθυφηκάμην· ἀφῆκα, εἴασα AS
kappa 200	*καθυφῆκεν· ἐνδέδωκεν ASvg
kappa 201	καθυφείς· προδούς. καταλιπών
kappa 202	καθωμηρευμένα· καθ’ Ὅμηρον εἰρημένα
kappa 203	*καθ’ ὥραν· ἐν πάσῃ ὥρᾳ ASn. κατὰ καιρόν (Zach. 10,1) (Avg)
kappa 204	καθώς· ὥσπερ, καθάπερ
kappa 205	καθωσίωσε· [κατέλυσεν] κατέθυσεν. Εὐριπίδης Μελεάγρῳ (fr. 539)
kappa 206	καὶ ἄλλως· καὶ ἄνευ τούτων (Ι 698)
kappa 207	καίοντο· ἐκαίοντο (Α 52)
kappa 208	καίατα· ὀρύγματα. ἢ τὰ ὑπὸ σεισμῶν καταῤῥαγέντα χωρία
kappa 209	καὶ αὖτις· καὶ αὖθις. καὶ πάλιν (Α 140)
kappa 210	καὶ αὐτῷ· καὶ ἐμοὶ αὐτῷ (Ζ 338)
kappa 211	καὶ ἀχνύμενοί περ· καίπερ λυπούμενοι (Β 270)	392 in vol. 2
kappa 212	*καὶ γάρ ῥα· καὶ γὰρ δή (Α 113) ASn
kappa 213	καὶ δή· ἐπὶ τοῦ ἤδη (Β 135)
kappa 214	καὶ γάρ τοι· τοιγαροῦν
kappa 215	καὶ δή μοι· καὶ δὴ ἐμοί (Α 161)
kappa 216	καί ἑ· καὶ αὐτόν (Γ 408)
kappa 217	*καὶ ἐν δαΐ· καὶ ἐν τῇ μάχῃ n
kappa 218	*καὶ ἐπεστήρισας· ὠργίσθης AS. ἢ ἐπεστήριξας (Ps. 37,3)
kappa 219	καιέτα· καλαμίνθη. Βοιωτοί
kappa 220	*καὶ ᾗ φησι· καθὼς λέγει AS
kappa 221	†καικάσαι· καταγελάσαι
kappa 222	Καικίνης· ὁ Καικίας ἄνεμος, ἀπὸ τοῦ Καΐκου ποταμοῦ
kappa 223	καὶ κλάει· καὶ αἰάζει
kappa 224	Κάϊκος· ποταμὸς 〈Μυσίας, ὡς Δημήτριος καὶ Φιλόξενος μαρ‐ τυρεῖ〉 n
kappa 225	καικύλην· τὴν κεφαλήν
kappa 226	Κάϊν· κτῆσις
kappa 227	*καὶ λεπτυνῶ· συντρίψω (Ps. 17,43) ASvg
kappa 228	καίλους· οὐρανός. Ῥωμαῖοι
kappa 229	*καὶ μάλα· καὶ λίαν vg. καὶ πάνυ (Α 217) Avgn
kappa 230	*καὶ μάλ’ εἰκότως· καὶ πάνυ δικαίως (Dem. 18,16 ..) vgn
kappa 231	*καὶ μάλ’ ἐν δίκῃ· δικαίως ASbs
kappa 232	καὶ μέν μευ· καὶ δὴ ἐμοῦ (Α 273)
kappa 233	καὶ μέντοι καὶ· καὶ ἔτι. καὶ μήν (Plat. Theaet. 144 c ..)
kappa 234	καὶ μὲν τῶν· καὶ τούτων μέν (Ζ 27 ..)
kappa 235	καί με πρὸς μῦθον ἔειπε· καὶ προσεῖπέ με τῷ λόγῳ (Β 59)
kappa 236	*καὶ μήν· καὶ ἔτι (λ 582) ASv
kappa 237	*καίγε· καίτοι (Act. ap. 2,18) (g)
kappa 238	*καί μιν· καὶ πρὸς αὐτήν (Α 201) (Sn)
kappa 239	*καίνει· φονεύει AS. κτείνει (Eur. Phoen. 44)
kappa 240	καινία· νίκη
kappa 241	καινίσαι· καινῶς χρήσασθαι. καὶ ἐγκαινίσαι (Eur. Tro. 889)
kappa 242	καἱνήτα· ἀδελφή
kappa 243	καἱνήτας· ἀδελφούς, καὶ ἀδελφάς
kappa 244	καινός· νέος, νεαρός
kappa 245	καινοτάφια· νεκροτάφια
kappa 246	καινοτομῆσαι· καινὸν ποιῆσαι	393 in vol. 2
kappa 247	καινοτομεῖν· καινὴν λατομίαν τέμνειν (Xen. vect. 4,27)
kappa 248	〉καινουργηκότα· νέα πράγματα ἐργασάμενον (Hipp. vet. med. 21?) AS
kappa 249	*καί νύ κε· καὶ ἄν (Θ 131 ..) An
kappa 250	*καί νύ κεν· καὶ δὴ ἄν (Γ 373) S
kappa 251	καίνυσθαι· νικᾶν. διαφέρεσθαι. σχοινεύεσθαι. μετρεῖν ἀγρόν
kappa 252	καινυμένα· διαφέρουσα
kappa 253	καίνυται· νικᾷ. προφέρει
kappa 254	καινύτω· νικάτω (Empedocl. fr. 23,9)
kappa 255	καιόντων· καιέτωσαν (Θ 521)
kappa 256	*καὶ οὐ διεφώνησεν· οὐ διέφυγεν (1. Regn. 30,19) ASg
kappa 257	καὶ πολλόν· καὶ πάνυ (Ψ 832)
kappa 258	καί ποτέ τοι· καί ποτέ σοι (Α 213)
kappa 259	†καίπετος· ἀξίνη
kappa 260	καὶ πρόκα τε δή· ἀντὶ τοῦ ἄφνω (Hdt. 1, 111, 5 ..)
kappa 261	*καί ῥα· καὶ δή gb, αὐτάρ (Α 360)
kappa 262	καί ῥ’ ἐπιεισαμένη· καὶ δὴ ἐπελθοῦσα (Φ 424)
kappa 263	καίραμα· μέρος νεός. ἢ ἀμφίεσμα
kappa 264	Καιράτιοι· οἱ Κνώσιοι, ἀπὸ ποταμοῦ
kappa 265	[καιρατιοῦσι· τοῖς κέρασιν πλήξουσι]
kappa 266	καίρια· τὰ μέρη τὰ λεπτά. *⸤βέβαια. ὠφέλιμα (AS) ἢ ἐπι‐ κίνδυνα (gb), θανάσιμα· Avg ἢ ἐπιτήδεια
kappa 267	†καιροθέοισι· κρατοῦσι. προτρέχουσιν
kappa 268	καιρός· χρόνος r. ἢ τόπος καίριος. ἢ ὁ τῶν ἑπτὰ ἀριθμός
kappa 269	καιροσέων· μεμιτωμένων· καῖρον δὲ τὸν μίτον φασίν· οἱ δὲ τὰς παρυφὰς τῶν ἀμπεχόνων. οἱ δὲ εὖ κεκαιρωμένων, τουτ‐ έστιν εὖ ὑφασμένων· καιρώματα γὰρ τὰ διαχωριστικὰ τῶν στημόνων πλέγματα (η 107)
kappa 270	καιρότερον· ἐνωρότερον. Ἀχαιοί
kappa 271	[καιρῷ· ῥοπάλῳ]
kappa 272	καίρωσιν· τοῦ στήμονος τοὺς συνδέσμους
kappa 273	καιρωστρίδες· ἐργαστρίδες. ὑφαστρίδες (Callim. fr. 640 Pf.)
kappa 274	*καιροφυλακῆσαι· καιρὸν ἐπιτηρῆσαι (Phil. mut. nom. 185 ..)
kappa 274	ASvg	394 in vol. 2
kappa 275	καισάραι· περικεφαλαῖαι (s)
kappa 276	†καισεκπρώπιον· δρέπανον. ξηροκόπιον
kappa 277	*καὶ συμβιβάσεις· καὶ διδάξεις (Deut. 4,9) ASvg
kappa 278	*καὶ σφῶϊν· καὶ αὐτοῖς (Α 338) AS
kappa 279	καὶ τὰν στοάν· καὶ τὸ ι..
kappa 280	*καὶ τί αἱρήσομαι; καὶ τί βουληθῶ; (Ep. Phil. 1,22) ASvgn
kappa 281	καίτοι γε· ....
kappa 282	καὶ τοὺς εἰς ἕνην· καὶ τοὺς εἰς τρίτην
kappa 283	καίτρεαι· ὅπλα Ἰβηρικά· οἱ δὲ κυρτίας
kappa 284	*[καὶ τῶν· καὶ ἐκ τῶν, κατὰ συναίρεσιν κἀκ τῶν] A
kappa 285	*καὶ τὼ πόδε· καὶ τοὺς πόδας Avg δυϊκῶς (Ar. Vesp. 608) vg
kappa 286	*καὶ χερσί· καὶ ἔργοις (Α 77) ASn
kappa 287	καὶ ὥς· καὶ ὅμως (Α 116)
kappa 288	*καὶ ὥς φησι· καὶ ὡς λέγει ASn
kappa 289	κάκα· κακία (Eur. Hipp. 161) ἢ ὄρνεον
kappa 290	κάκαιοι· βολβοί
kappa 291	κάκαλα· τείχη. Αἰσχύλος Νιόβῃ (fr. 166)
kappa 292	[κακαλίς· νάρκισσος]
kappa 293	κακὰ μήσατο· κακὰ ἐβουλεύσατο (Ζ 157)
kappa 294	*κακανδρίας· ἐπὶ κακῷ δυνάμεως AS
kappa 295	κακίας ἐπιβάθρας· τοὺς τῆς κακίας ὑπηρέτας· ἐπιβεβηκότας
kappa 296	κακείοντες· κατακοιμησόμενοι (Α 606)
kappa 297	*κάκ’ ἐλέγχεα· κακὰ ἐλέγχη (Β 235 ..) (A)
kappa 298	*κακέμφατον· ἄδοξον, δυσκλεῆ AS
kappa 299	κακεστοῦν· κακὴν κατάστασιν. ἢ ἀπραγίαν
kappa 300	κάκη· δειλία. ἢ κακία· ἀλλὰ τῆς ἐμῆς κάκης (Eur. Med. 1051), κακουχίας
kappa 301	*κακήγορος· κακῶς λέγων Ag, κακολόγος (Plat. Phaedr. 254e) ASvgn
kappa 302	*κακήν· κάκιον (m)
kappa 303	κακίζει· κακολογεῖ
kappa 304	κακὴ κόνις· κακὸς ὄλεθρος
kappa 305	*κακιζόμενος· ταπεινούμενος (g)
kappa 306	κακιθά· λιμηρά
kappa 307	κακιθής· ἄτροφος ἄμπελος
kappa 308	κακιθές· χαλεπόν. λιμηρές	395 in vol. 2
kappa 309	κακιμήν· τὸν ἀτυχῆ
kappa 310	κάκιον· εὐτελέστερον
kappa 311	κακίωσαι· ἱδροῦν ἀρχόμεναι. Λάκωνες
kappa 312	κακκάβα· πέρδιξ
kappa 313	κακκάβη· κρίκον. ἢ χύτρα, ἣν ἡμεῖς κάκκαβον
kappa 314	κάκκαβος· ἢ λοπάς (A). [ἢ πέρδιξ]
kappa 315	κακκάζειν· τὰς ὄρνις τὰς πρὸς τὸ τίκτειν φθεγγομένας Ἀττικοί
kappa 316	κακαλέα· κατακεκαυμένα
kappa 317	κακκεῖαι· κατακαῦσαι (λ 74). 〈κατα〉κοιμηθῆναι
kappa 318	*κακκείοντες· κοιμηθέντες, ⸤κοιμησόμενοι (Α 606) ASn
kappa 319	κακκέρσαι· κατακόψαι. Πάφιοι
kappa 320	†κάκκαλον· κάταξον
kappa 321	κάκκη· κόπρος. ἢ κάθευδε. Λάκωνες
kappa 322	κακκός· ὁ μικρὸς δάκτυλος s
kappa 323	κακκώνιον· σκαφίον
kappa 324	*κακορραφίῃσι· κακομηχανίαις (β 236)
kappa 325	κακόβας· ἐπὶ κακῷ ἥκων
kappa 326	κακοδαιμονίαν· ἀτυχίαν
kappa 327	*κακοδαίμων· ὁ θεῷ ἀπεχθής (Dem. 19,115) Avg
kappa 328	κακοδεκτεύουσα· κακῶς δεχομένη
kappa 329	κακοδιάβολος· κακοικονόμος. Λάκωνες
kappa 330	κακοεργός· ὁ τὰ κακὰ ἐργαζόμενος (ς 54)
kappa 331	κακοείμονας· ῥακκοδύτους (ς 41)
kappa 332	κακοηθείας· κακοτροπίας (Ep. Rom. 1,29 ..) AS
kappa 333	κακοί· ἄνανδροι, δειλοί (Λ 408 ..), δυστυχεῖς, κακοδαίμονες
kappa 334	κακόκνημος· κακόφθαρτος. ⸤κακόσιτος s
kappa 335	κακοκτερή ς· κακόθαπτος
kappa 336	κακολα ῆ· κακοδερκῆ
kappa 337	κακομήτι ς· κακόβουλος (Eur. Or. 1403)
kappa 338	*κακομήχανος· κακόβουλος (Ζ 344 ..) ASns
kappa 339	κακόνοια· ὕβρις (Dem. 21,204)
kappa 340	*κακόνους· κακονοῶν (Dem. 8,39) A
kappa 341	κακοπινής· κακός. μεθυστής	396 in vol. 2
kappa 342	[κάκονες· κακὸς ὄλεθρος] s
kappa 343	κακοπάθεια· μοχθηρία
kappa 344	κακοπράγμων· πανοῦργος
kappa 345	κακοπραγοῦς· κακοεργοῦ
kappa 346	†κακόρας· κατακόψας. παρὰ Εὔκλῳ
kappa 347	κακόρδαζε· ἀπεχώρει
kappa 348	*κακορραφίας· κακοσυνθεσίας vg (A), κακοβουλίας (Ο 16) n
kappa 349	*κακορραφίῃ· κακομηχανίᾳ AS, κακοβουλίᾳ S, κακουργίᾳ (μ 26)
kappa 350	κακορραφέας· κακοποιούς, κακοπράγμονας
kappa 351	κακοῤῥοθεῖ· κακολογεῖ, ⸤λοιδορεῖ, ὑβρίζει (Eur. Alc. 707) (ASvgn)
kappa 352	κακός· δειλός. δεινός. πονηρός
kappa 353	*κάκ’ ὀσσόμενος· δεινῶς ἐμβλεψάμενος (Α 105) (ASn)
kappa 354	κακοσχόλου· κακοῦ κατὰ τὴν σχολήν
kappa 355	κακότατος· κακότητος
kappa 356	κακότης· κάκωσις, βλάβη
kappa 357	κάκουλοι· κακοί, σκληροὶ κύαμοι
kappa 358	κακουργεῖ· κακὰ ἐργάζεται
kappa 359	a) κακοῦργος· δόλιος, κακὰ ἐργαζόμενος. b) *κακοήθης· κακότροπος ASg
kappa 360	κακουχία· ἀσθένεια. ἀμέλεια. ἀθεραπευσία
kappa 361	*κακόχαρτος· ὁ κακοῖς χαίρων (Greg. Naz. c. 1,2,9,20) vgnp
kappa 362	κάκτανε· φόνευε, ἄνελε, κατάκτεινε (Ζ 164)
kappa 363	κάκτος· ἄκανθα, ὑφ’ ἧς ἐὰν πληγῇ νεβρός, ἀχρεῖα ἴσχει τὰ ὀστᾶ εἰς αὐλούς
kappa 364	*κἀκ τῶν· καὶ ἐκ τούτων ASvgn
kappa 365	[κακυκία· ὀψοφαγία]
kappa 366	†κακῦναι· ὀψοφαγῆσαι
kappa 367	κακυνεῖ· κακώσει (vgs)
kappa 368	κακχαδίαι· ἰσχνόφωνοι
kappa 369	*κακχάζει· ἀτάκτως γελᾷ S, ἀσμένως Avg, ἀθρόως A, ἀπαι‐ δεύτως
kappa 370	κάκχαρτον· κατάχαρτον
kappa 371	κἀκχωρεῖ· δραπετεύει. κακουργεῖ
kappa 372	κακώτερον· χεῖρον (ο 343)
kappa 373	κακούς· δειλούς (Δ 299)	397 in vol. 2
kappa 374	κακῶν δὲ φέρτερον εἴη· τοῦτο τῶν κακῶν τὸ κρεῖττον (Ρ 105)
kappa 375	κακῶς· δεινῶς. ταπεινῶς
kappa 376	*κάκωσις· ταπείνωσις. ⸤†δείνωσις n
kappa 377	καλ α· ὀξυτόνως τὸ σύνηθες, καὶ ἀντὶ ἐπιῤῥήματος τοῦ καλῶς· παροξυτόνως δὲ τὰ ξύλα
kappa 378	καλαβί ς· τὸ περισπᾶν τὰ ἰσχία (Eupol. fr. 163)
kappa 379	καλαβῶται· ἐν τῷ τῆς Δερεατίδος ἱερῷ Ἀρτέμιδος ἀιδόμενοι ὕμνοι
kappa 380	Καλαβρίαν· τὴν Μεσαπίαν χώραν. Ῥίνθων (fr. 19)
kappa 381	*καλαβρισθείησαν· χλευασθείησαν (Iob 5,4) ASvgb
kappa 382	Καλαβρός· βάρβαρος
kappa 383	καλαβίς· καλαβώτης
kappa 384	καλαβύστας· τοὺς κωλώτας. Ἀργεῖοι
kappa 385	καλαδία· ῥυκάνη
kappa 386	καλαβώτης· ἰχθὺς ποιός. καὶ σαῦρος
kappa 387	καλὰ δὴ παταγεῖς· καλὰ λαλεῖς (Ar. frg. 116)
kappa 388	καλάζει· ὀγκοῦται. Ἀχαιοί
kappa 389	κάλαθα· †λάλαβοι. οἱ δὲ ἄνθη
kappa 390	καλάθαρβα· παροινία
kappa 391	καλαθηφόροι· οἱ τὰ μαγειρικὰ φέροντες
kappa 392	καλαθίσκος· εἶδος ὀρχήσεως. καὶ σκεῦος γυναικεῖον παρὰ Μενάνδρῳ (fr. 1018)
kappa 393	κάλαθος· ποτήριον, ὃ καὶ ψυκτήρ. καὶ τὰ ὑπὲρ τὸ πρόσωπον μέρη. καὶ ἀγγεῖον, ἐν ᾧ χωνεύουσι σίδηρον. καὶ γυναικεῖον σκεῦος εἰς ἐρίων παράθεσιν
kappa 394	Κάλαϊς· τὸ ἱστίον, καὶ ὄνομα κύριον
kappa 395	καλάμα· ὄγμος. ἰχθύς
kappa 396	καλαμαία· εἶδος ἀκρίδος, ἣν καὶ μάντιν καλοῦσι (Theocr. 10,18)
kappa 397	*καλαμᾶται· τρυγᾷ τὰ ἀνώτερα μέρη τῶν ἐλαιῶν (Deuter. 24,20) AS(vg)
kappa 398	καλάμη· τὸ τέλος φέρειν τοὺς παροίκους. δηλοῖ δέ, ὥς τινες, καὶ ἄκαρπον ἡλικίαν. ἄλλοι ἐπὶ τῆς εὐγενείας τοῦ σώματος· ἄλλοι τι λείψανον. ἔστι γὰρ καλάμη κυρίως τὸ ξυλῶδες τῶν σταχύων, ἢ τὰ ἐκ τῶν ἀμητῶν λείψανα, ἐξ ὧν περισσευμάτων
5	ἔστι γνῶναι πόσος ἦν ὁ καρπός (ξ 214)	398 in vol. 2
kappa 399	καλαμητρίδες· αἱ τὰ δράγματα συλλέγουσαι
kappa 400	καλάμια· τὰ στελέχια
kappa 401	καλαμίνδαρ· πλάτανος †ἡδονιεῖς
kappa 402	καλαμίνθη· πόα, ὁμοία ἡδυόσμῳ
kappa 403	καλαμίς· κοσμάριόν τι περὶ τοὺς πλοκάμους. ἔνιοι σύριγγα. ἄλλοι χρυσοῦν περιτραχήλιον καὶ γραφείων θήκη, 〈οἱ〉 δὲ τὸν τοῦ γάλακτος ταρσόν. καὶ ὁ ἁλιευτικὸς κάλαμος. Κερυνῆται δὲ τοὺς μικροὺς τέττιγας καλαμίδας καλοῦσι
kappa 404	Καλαμίτης ἥρως· τῷ Ληναίῳ πλησίον (Dem. 18,129)
kappa 405	κάλαμος· ὄροφος. Κῷοι. καὶ τὸ ὑποτιθέμενον ταῖς λύραις ἠχεῖον (Soph. fr. 33). καὶ τοῦ σίτου ὁ καυλός. καὶ αὐλός
kappa 406	καλαμοτύπος· ἰξευτής. Λάκωνες
kappa 407	καλαμώμενον· καλαμᾶσθαι λέγουσιν, ὅταν ἐκ τῶν τετρυ‐ γημένων ἀπολείμματά τινα συνάγωσιν ἢ στάχυας (Sir. 30,25)
kappa 408	καλαμωταί· εἶδος ἐσχάρας
kappa 409	καλαοίδια· ἀγὼν ἐπιτελούμενος Ἀρτέμιδι παρὰ Λάκωσιν
kappa 410	κάλαον· [καλὸν] ὑποπόδιον
kappa 411	κ’ ἀλαός· τυφλός (θ 195)
kappa 412	κάλοι· σχοῖνοι (ε 260)
kappa 413	καλαρῖνες· ὀχετοί. Λάκωνες
kappa 414	καλαῤῥυγαί· τάφροι. Ἀμερίας
kappa 415	καλάσιρις· χιτὼν πλατύσημος, ἢ ἡνιοχικὸς καὶ ἱππικὸς χιτών. ἔνιοι δὲ λινοῦν καὶ ποδήρη χιτώνιον ἰσχνόν. Ἀριστοφάνης Θεσμοφοριαζούσαις (fr. 320)
kappa 416	καλασίριτα· τὰ λώματα, ἃ καλοῦσιν ὤας
kappa 417	καλαυνεῖ· τρυφᾷ. ἐμπίπλαται
kappa 418	καλαυρεῖ· τρυφᾷ
kappa 419	καλαυρόφις· βακτηριοφόρος
kappa 420	*καλαύροπα· ποιμενικὴν ῥάβδον ASv(g), καὶ βουκολικήν (Ψ 847) (g)
kappa 421	καλαύροπα· ξύλον, ᾧ τοὺς βόας βάλλουσιν
kappa 422	*καλαῦροψ· ποιμενική 〈ῥάβδοσ〉 ASpb (N)
kappa 423	κάλαφος· ἀσκάλαφος. Μάγνητες
kappa 424	*κάλεα· τὸ γένειον τοῦ ἀλέκτορος (A)	399 in vol. 2
kappa 425	καλεοίμην· κληθείην (Α 293)
kappa 426	κάλεον· ἐκάλουν (Δ 477)
kappa 427	*καλέοντι· καλοῦντι ([Theocr.] epit. Bion. 112?) g
kappa 428	καλεός· ὄνομα. καὶ μοιχός
kappa 429	καλεσαμένη· καλέσασα (Ξ 188)
kappa 430	καλέεσθαι· εὔχεσθαι. καλέσασθαι (η 313)
kappa 431	καλέσατο· ἐκάλεσεν (Α 54). ἀνέλαβεν ἐκ λειποψυχίας
kappa 432	καλεύειν· λιθοβολεῖν
kappa 433	καλέχεο· κατάκεισο. Πάφιοι
kappa 434	κάληβος· ἀπεσκολυμμένος τὸ αἰδοῖον
kappa 435	†καλημνεῖ· καλεῖ σαφῶς (Callim. h. Dian. 67)
kappa 436	καλήν τ’ Ἐπικάστην· ἣν οἱ μεθ’ Ὅμηρον Ἰοκάστην καλοῦ‐ σιν (λ 271)
kappa 437	καλήτωρ· Ἰδαῖος κήρυξ (Ω 577)
kappa 438	καλιαί· νοσσιαὶ ἐκ ξύλων. καὶ ξύλινά τινα ... περιέχοντα ἀγάλματα εἰδώλων. δηλοῖ δὲ καὶ σκηνήν. *οἰκίαν. κυρίως νοσσιὰν ἐκ ξύλων (ASn)
kappa 439	καλλιγύναικα· καλὰς γυναῖκας φέρουσαν (Β 683)
kappa 440	καλίνδινα· ἔντερα ... Κύπριοι
kappa 441	*†καλιδύη· περιβόλαιον βαρβαρικόν (Iud. 3,16) ASgn
kappa 442	καλλιερεῖν· καλῶς τοῖς ἱεροῖς χρήσασθαι
kappa 443	καλλίζωνοι· ἀπὸ μέρους (Η 139)
kappa 444	*καλιήν· τὸν οἶκον. κυρίως δὲ τὸν ἀπὸ ξύλων οἶκον· κᾶλα γὰρ τὰ ξύλα (Hes. op. 374) A
kappa 445	κάλιθος· οἶνος. Ἀμερίας
kappa 446	κάλικον· βόθρον
kappa 447	κάλινα· ξύλινα
kappa 448	*καλινδεῖσθαι· κυλίεσθαι (ASvgn)
kappa 449	κάλινοι· δοκίδες
kappa 450	καλιοί· τὰ εὐτελῆ οἰκήματα
kappa 451	κάλιον· ξυλάριον. βακτηρίδιον
kappa 452	καλιός· τὸ δεσμωτήριον. καὶ ξύλον, ᾧ ἐδέοντο. καὶ οἱ μικροὶ οἶκοι καλιαὶ καὶ καλίδια
kappa 453	καλίς· σκέπαρνον
kappa 454	καλιστρεῖν· καλεῖν
kappa 455	καλίωμαι· καλοῦμαι	400 in vol. 2
kappa 456	καλιῶσαι· σπαράξαι. πατάξαι
kappa 457	καλχαίνεται· φροντίζει. ταράττεται
kappa 458	[κάλλα ἢ] κάννα· κάλαμος (Cratin. fr. 197)
kappa 459	κάλλαια· οἱ τῶν ἀλεκτρυόνων πώγωνες p. [καὶ πᾶν πορφυροει‐ δὲς χρῶμα. ἔνιοι δὲ τὰ ποικίλα. καὶ παρ’ Αἰγυπτίοις χρῶμα καλάϊνον. τίθεται δὲ καὶ ἐπὶ μύρου. κάλλη τὰ βαπτὰ ἔρια]
kappa 460	†Καλλαΐς· γένος ἰθαγενῶν
kappa 461	[καλλαροί· βάρβαροι]
kappa 462	*κάλλιπε· κατέλιπεν (α 243 ..) ASb
kappa 463	κάλλει· τῷ μύρῳ τῷ τῆς Ἀφροδίτης (ς 192)
kappa 464	κάλλιπον· κατέλιπον (Ι 364)
kappa 465	κάλλη· *ἄνθη An. πορφυρᾶ 〈ἱμάτια〉 (Eupol. fr. 333)
kappa 466	κάλλη· εἶδος ἄνθους ποιὸν πρὸς βαφὴν ἁρμόζον
kappa 467	*Καλλιρόη· κρήνη (Thuc. 2, 15,5) (ASvg)
kappa 468	†κάλλης· καρπίμου
kappa 469	καλλίαρ· πίθηκος. παρὰ Λάκωσι
kappa 470	Καλλίαρος· πόλις (Β 531)
kappa 471	καλλιβάντες· ὅμοια σμιλίοις καὶ ψαλίσιν, ἐν αἷς τὰς ὀφρῦς κοσμοῦσιν αἱ γυναῖκες. [ἄνθη.] [ἢ γένος ὀρχήσεως ἀσχημόνως τῶν ἰσχίων κρατουμένων]
kappa 472	Καλλιγένειαν· οὐ τὴν γῆν, ἀλλὰ τὴν Δήμητραν. οὐδεὶς γὰρ οὕτως ἔφη τὴν γῆν καλλιγένειαν. οἱ μὲν τροφὸν αὐτῆς· οἱ δὲ ἱέρειαν· οἱ δὲ ἀκόλουθον (Ar. Thesm. 298)
kappa 473	*καλλιέπεια· καλλιλεξία ASvg
kappa 474	Καλλιδώρα· †καλλιονύμφη
kappa 475	*καλλιερεῖν· θύειν Ag, ἱερουργεῖν, καλῶς τὰ ἱερὰ ποιεῖν S (gn)
kappa 476	Καλλικολώνη· χωρίον ἱεροπρεπές (Υ 53)
kappa 477	καλλικόμων· εὐπρεπῶν (Ibyc. fr. 5,2. Stesich. fr. 37?)
kappa 478	*καλλιέρημα· θυσία εὐπρόσδεκτος vgp
kappa 479	†καλλίκριτα· χελώνην. οἱ δὲ φώκην
kappa 480	κάλλιμος· κάλλιστος (λ 640). [ἢ λύρας τὸ ἠχεῖον. οἱ δὲ κάλα‐ μος]
kappa 481	Καλλίνικος· ὄνομα κύριον. καὶ εἶδος ὀρχήσεως ἐπὶ τῇ τοῦ Κερβέρου ἀναγωγῇ. ἢ *νικητής ASs
kappa 482	καλλιναωτάτη· κρήνη καλῶς ῥέουσα	401 in vol. 2
kappa 483	*καλλιπάρῃος· καλὰς παρειὰς ἔχουσα. εὐπρεπής (Α 143 ..) (AS)
kappa 484	καλλίπρῳρον· εὐπρόσωπον (Aesch. Sept. 533)
kappa 485	καλλίπυργον· καλὰ τείχη ἔχουσαν (Eur. Bacch. 1202)
kappa 486	καλλίπωλε· ἱππότα
kappa 487	*Καλλιρόη· κρήνη (ASvgn)
kappa 488	*καλλιρόοιο· καλῶς ῥέοντος (ε 441) (g)
kappa 489	Καλλίστη· ἡ Θήρα τὸ πρότερον (Hdt. 4, 147,4). καὶ ἡ ἐν τῷ Κεραμεικῷ ἱδρυμένη Ἑκάτη, ἣν ἔνιοι Ἄρτεμιν λέγουσιν
kappa 490	καλιστρεῖν· καλεῖν
kappa 491	Καλλιστώ· γυναικεία θεὸς ἐρωτική, διὰ τὸ κάλλος κληθεῖσα οὕτως (Empedocl. fr. 122,3?)
kappa 492	καλλίσφυρος· καλή, ἀπὸ μέρους. εὔρυθμος (ε 333)
kappa 493	καλλιτόκου· καλῶς τεκούσης, εὐτόκου
kappa 494	καλλιφεγγεῖς· λαμπροί
kappa 495	καλλιχέλωνος· ὁ ὀβολός. εἶχε γὰρ τὸ νόμισμα χελώνην ἐπι‐ κεχαραγμένην (Eupol. fr. 141)
kappa 496	Καλλίχορον· ἐν Κνωσσῷ ἐπὶ τῷ τῆς Ἀριάδνης τόπῳ
kappa 497	καλλείψειν· καταλείψειν (Ξ 89)
kappa 498	καλλιώνυμος· εἶδος ἰχθύος. μεταφέροντες δέ τινες τὴν λέξιν καὶ ἐπὶ τοῦ αἰδοίου ἔτασσον ἀνδρός τε καὶ γυναικός
kappa 499	κάλλος· τὸ τῆς Ἀφροδίτης μύρον· κάλλεϊ μέν οἱ ... πρόσωπα (ς 192) καὶ τὸ σύνηθες
kappa 500	*καλλύνεσθαι· κοσμεῖσθαι (vgn) καλλωπίζεσθαι
kappa 501	καλλυντήρια· κοσμητήρια
kappa 502	καλλυντής· κουρεύς
kappa 503	κάλλυντρα· σκόλοπες, χάρακες. κοσμητήρια
kappa 504	καλλωπίζεσθαι· κοσμεῖσθαι (Iudith 10,4 ..)
kappa 505	†καλόϊς· βασιλεύς
kappa 506	†καλλιτέαι· φυτόν τι θαμνῶδες
kappa 507	κάλοι· τὰ σχοινία, δι’ ὧν ἀνασπᾶται καὶ κατάγεται τὸ κέρας, καὶ τὸ ἄρμενον
kappa 508	*καλοκαγαθία· ἀγαθότης (4. Macc. 1,8) ASnps
kappa 509	κάλοι δὲ ὀρόχθουν· σχοινία δὲ ἐτίνασσον (Greg. Naz. c. 2,1,11, 135)
kappa 510	καλοκοπῆσαι· ξυλοκοπῆσαι. ἢ σχοινοκοπῆσαι	402 in vol. 2
kappa 511	*κλονέοντες· διώκοντες. θορυβοῦντες (Ξ 14) A
kappa 512	καλλονή· εὐπρέπεια (Plat. conv. 206 d)
kappa 513	καλόνης· εἴρων. Ῥόδιοι
kappa 514	*κάλος· σχοινίον (Num. 3,37) AS. καὶ καλώδιον ASvg
kappa 515	καλωπούς· εὐοφθάλμους
kappa 516	καλοτίθηνα· καλότροφα
kappa 517	καλότριχον· τὸ ἀδίαντον
kappa 518	καλοτύπος· ὁ δρυοκολάπτης
kappa 519	*καλπάζει· ὀξυποδεῖ ASn σακκάζει (Ier. 8,6 v. l.) S
kappa 520	*κάλπη· ὑδρία vgn, στάμνος (4. Macc. 3,12)
kappa 521	κάλπης· ἵππος βαδιστής S. καὶ εἶδος δρόμου
kappa 522	κάλπις· ποτηρίου εἶδος
kappa 523	κάλτοι· ὑποδήματα κοῖλα, ἐν οἷς ἱππεύουσι (Rhinth. fr. 5)
kappa 524	καλύβη· σκηνή. παστάς
kappa 525	*[καλυβός· παστός] AS
kappa 526	κάλυκες· τὰ ἔμβρυα
kappa 527	Καλύδναι· νῆσοι πλησίον Ῥόδου (Β 677)
kappa 528	†καλυδίλα· γέφυρα
kappa 529	†καλύδρα· ἡ παλαιά
kappa 530	†καλυδναῖον· ἀρχαῖον, παλαιόν
kappa 531	†καλυδναῖος· Ἀϊδωνεύς. καὶ πρωϊνός. καὶ ἀρχαῖος, παλαιός
kappa 532	Καλυδών· πόλις (Β 640 ..)
kappa 533	Καλυδώνιος αἴξ· Καλυδώνιον 〈διὰ τὸν〉 ἔνδοξον ὗν, αἶγα δέ, διὰ τὸ ὀδωδέναι φαῦλον, δασὺν ὄντα (Com. ad. fr. 866)
kappa 534	κάλυκα· κάλυψιν
kappa 535	*κάλυκας· ὅρμους, περιτραχηλίους κόσμους (Σ 401) ASgn
kappa 536	καλύκειος λίθος· ὁ ἐν ταῖς σάλπαις γινόμενος
kappa 537	κάλυκες· γυναικεῖος κόσμος
kappa 538	καλυκίζειν· ἀνθεῖν
kappa 539	*καλύκων· μικρῶν ῥόδων AS
kappa 540	καλύκων· τῶν ὀμματοφύλλων
kappa 541	καλυκωπός· εὐόφθαλμος
kappa 542	*κάλυντρα· κόσμητρα ASvgn	403 in vol. 2
kappa 543	κάλυξ· *τὸ ἄνθος τοῦ ῥόδου ASg, τὸ μὴ ἐκπετασθὲν ἄνθος Sgn. ἡ νύμφη. καὶ τὸ ἐνώτιον. καὶ ἡ χρυσῆ σῦριγξ ἡ τοὺς πλοκά‐ μους περιέχουσα (Σ 401). ἔνιοι ἔμβρυα ἀποδιδόασι κάλυκας, οἱ δὲ βλαστήματα. σημαίνει δὲ καὶ τὴν θαλασσίαν πορφύραν
kappa 544	*[καλύξεις· ῥόδων καλύκια S]
kappa 545	*κάλυξι· 〈ῥόδων ἀπανθίσμασι ἢ〉 A κόσμος τις ἐκ ῥόδων (Sap. 2,8) AS
kappa 546	καλύπτειν· σκεπάζειν, κρύπτειν
kappa 547	*κάλυπτρα· κόσμητρα. ⸤κεφαλῆς καλύμματα Sn
kappa 548	καλύφιο ν· ξυλήφιον
kappa 549	κάλυτρ α· σπάθαι φοινίκων. σκόλοπες, χάρακες, σταυροί (Lev. 23,40)
kappa 550	καλχαίνει· ταράσσει. πορφύρει. στένει. φροντίζει. ἄχθεται. κυκᾷ. ἐκ βυθοῦ ταράσσεται
kappa 551	Κάλχας· Στράττις τὸν ποταμόν φησι, ὅς ἐστι τῆς Χαλκίδος (fr. 68)
kappa 552	κάλχη· διφθέρα. πορφύρα. βοτάνιον ἀνθοφόρον (Alcm. fr. 39 Bgk. Epich. fr. 2). μέρος κεφαλῆς κίονος
kappa 553	*καλώδια· σχοινία (Iud. 15,14) (Avgn) p
kappa 554	κάλων· κάλον. ἀπ’ εὐθείας τῆς κάλως λαμβάνεις 〈κατὰ〉 τὸ σύνηθες
kappa 555	*κάμακας· κοντάρια ὀρθά, ἢ καλάμους ὀξεῖς AS
kappa 556	καμάκασος· ὡσεί τις λέγει ἐν τῷ βαράθρῳ, ἢ τῷ κρημνῷ, ἢ δεσμωτηρίῳ
kappa 557	*κάμακες· δοράτια ἱππικά. καὶ ὀρθὰ ξύλα ὑπὸ ταῖς ἀναδενδράσι (Σ 563) AS (g)
kappa 558	καμακίς· κοσμάριον, ὃ τοὺς πλοκάμους περιέχει. ἔνιοι σύριγγα
kappa 559	κάμαξ· δόρυ. σχίζα. καὶ τὰ ὑπὸ ταῖς ἀναδενδράσι ξύλα
kappa 560	†καμάν· τὸν ἀγρόν. Κρῆτες
kappa 561	κάμαξι· τοῖς ὑποβαστάζουσι τὰς ἀμπέλους ξύλοις (Σ 563)
kappa 562	καμάρα· κοιτὼν καμάρας ἔχων
kappa 563	καμάραι· ζῶναι στρατιωτικαί
kappa 564	καμαρεύουσα· φιλοπονοῦσα. πορίζουσα	404 in vol. 2
kappa 565	καμαρεύω· σωρεύω. φιλοπονῶ. πορίζω. κακοπαθῶ. συνάγω
kappa 566	καμάρης· δέσμης
kappa 567	καμάρια· κοιτὼν καμάρας ἔχων
kappa 568	καμαρινῶς λέγει· παροιμιακῶς. λέγει ἀποτόμως, ἀνδρείως
kappa 569	κάμαροι· στῆλαι, ἐν αἷς ἀναγέγραπται ὁ περιορισμὸς τῆς Ἀσίας
kappa 570	καμαρίς· κοσμάριον γυναικεῖον
kappa 571	[καμάρ· κοιτὼν καμάραν ἔχων]
kappa 572	καμάσαι· σεῖσαι
kappa 573	καμάσσειν· κραδαίνειν, τινάσσειν, σείειν †τὰ μέσω
kappa 574	καμασῆνες· ἰχθύες (Empedocl. fr. 72)
kappa 575	καμασός· βάραθρον
kappa 576	καμάσσυται· πτερύσσεται
kappa 577	καμαστίς· μέτρον τι. Ἀμερίας
kappa 578	κάματος· νόσος, κόπος, μόχθος, πόνος (Δ 230 ..)
kappa 579	καματηρόν· ἐπίπονον, ἐπίλυπον
kappa 580	καματώδης· νοσώδης (Hes. op. 584)
kappa 581	καματῶν· κοπιῶν
kappa 582	[κάμβαλεν· κατέβαλεν.] [κατέλαβεν]
kappa 583	καμβατηθείς· καταπονηθείς
kappa 584	*καμμύει· παύεται AS
kappa 585	καμβολίαι· κακολογίαι, λοιδορίαι
kappa 586	*〉κ ἂμ βρίζοντα· ἀμελοῦντα (Δ 223) A (S)
kappa 587	κάμεν· ἐκοπίασεν (Β 101 ..)
kappa 588	καμεῖν· κοπιάσαι. ἢ ὀκνῆσαι, νοσῆσαι. ἀποθανεῖν. ἐπιμελῶς κατασκευάσαι
kappa 589	καμινοῖ· καμινευτρίαι. τινὲς κεκμηκυίαι τὰς ἶνας, ἀπογεγηρα‐ κυίαι γρηῒ καμινοῖ (ς 27)
kappa 590	*καμεῖται· [κοποῖ] κοπιάσει (Β 389) n
kappa 591	κάμετον· ἐκάμετον. δυϊκῶς (Θ 448)
kappa 592	κάμινοι· εὔπλευροι βόες, ἰσχυροὶ καὶ εὐίσχιοι
kappa 593	κάμινος· μέρος τι τῆς νεώς
kappa 594	Κάμιρος· πόλις Ῥόδου (Β 656)
kappa 595	καμμάρψαι· καταλαβεῖν
kappa 596	κάμμαρψις· μέτρον σιτικόν, τὸ ἡμιμέδιμνον. Αἰολεῖς
kappa 597	καμμάρους· τὰς ἐρυθρὰς καρίδας (Epich. fr. 60?)	405 in vol. 2
kappa 598	καμάστην· μέτρον τι
kappa 599	κάμματα· φύλλα δάφνης, ἐν οἷς σκέπουσι τὰ ψαιστά. ὁμοίως καὶ αἱ καμματίδες
kappa 600	†κάμμει· καθέζει
kappa 601	καμμένειν· καταμένειν. Λάκωνες
kappa 602	[κάμμερος· ἀχλύς]
kappa 603	*καμμονίην· τὴν ἐκ καταμονῆς νίκην (Χ 257) (S)
kappa 604	κάμμορε· κακόμοιρε (ε 160)
kappa 605	καμμορέων· κακοπαθῶν
kappa 606	κάμνει· νοσεῖ. ἐργάζεται, *⸤κοπιᾷ g. [ὀργίζεται]. ἀποθνήσκει
kappa 607	κάμορος· κλήθρα τὸ δένδρον
kappa 608	καμπαλέας· καμπύλας
kappa 609	κάμπειος δρόμος· δρόμοι τινὲς ἦσαν κάμπειοι οὐκ εὐθεῖς καὶ ἁπλοῖ, ἀλλὰ καμπὰς ἔχοντες
kappa 610	καμπεσίγουνος· ἡ Ἐρινύς, ἀπὸ τοῦ κάμπτειν τὰ γόνατα τῶν ἁμαρτανόντων
kappa 611	*καμπεσίγυια· κάμπτοντα τὰ μέλη· ASg γυῖα γὰρ τὰ μέλη (Clem. Al. protr. 2, 17,2)
kappa 612	[καμπισήγυα· ὁμοίως]
kappa 613	κάμπη· κῆτος παρὰ Ἐπιχάρμῳ (fr. 194)
kappa 614	κάμπος· ἱπποδρόμος. Σικελοί
kappa 615	καμπουλίρ· ἐλαίας εἶδος. Λάκωνες
kappa 616	... καμπυλόχοις· ἀρότροις
kappa 617	κάμπτειν· τὸ ἐν τῇ ᾠδῇ καμπὰς ποιεῖν
kappa 618	καμπτόμενος· ἐπικλινόμενος
kappa 619	*καμπύλα· ἐπικαμπῆ, στρεβλά (Prov. 2,15) n
kappa 620	κάμψα· θήκη, γλωσσοκομεῖον
kappa 621	καμψικίζουσα· βαρβαρίζουσα
kappa 622	καμψόν· καμπύλον
kappa 623	κἄν· καὶ δὴ ἄν. ἀλλά
kappa 624	καμῶ· ἐργάσομαι
kappa 625	καμψίον· ......
kappa 626	κανᾶ· κανίσκια
kappa 627	κανάβια· κυνηγετικά, ὡς γύργαθοι. ἢ ὑποδήματα ποιά
kappa 628	κανάβιος κηρός· ᾧ χρῶνται οἱ ἀνδριαντοποιοὶ πρὸς πλάσιν	406 in vol. 2
kappa 629	κάναβοι· τὰ ξύλα, περὶ ἃ τὸ πρῶτον οἱ πλάσται τὸν κηρὸν τιθέασιν. ὅθεν καὶ οἱ λεπτοὶ καὶ ἄσαρκοι κάναβοι λέγονται (Strattis fr. 20)
kappa 630	καναδόκα· χηλὴ ὀϊστοῦ. Λάκωνες
kappa 631	κάναδοι· σιαγόνες, γνάθοι
kappa 632	†κάνακις· ξίφος
kappa 633	κανάξας· ταράξας
kappa 634	κάναστρον· ὄστρακον, τρυβλίον, κανοῦν
kappa 635	καναφόρος· μεσόδμη
kappa 636	*καναχή· ψόφος (Τ 365) AS. [ὄγκος] ⸤ἦχος AS, κραυγή (ASs)
kappa 637	καναχηδά· ἠχητικῶς (Hes. Theog. 367) (p)
kappa 638	καναχίζει· οἰμώζει (κ 399 v. l.) s
kappa 639	*κανάχιζεν· ἐψόφει (Μ 36) ASs, ἐφώνει, ἐκραύγαζεν
kappa 640	Κανδάκη· γυνὴ ἡ Κανδάκη ...
kappa 641	κάνδαλοι· κοιλώματα, βάθρα, κωλοβάθρα
kappa 642	κάνδαρος· ἄνθραξ s
kappa 643	Κανδαύλας· Ἑρμῆς (Hippon. fr. 1) ἢ Ἡρακλῆς
kappa 644	κανδαροφόρους· μελανειμονοῦντας (s)
kappa 645	[κανδόχα· κήλη. Λάκωνες]
kappa 646	κανδύλος· διὰ λαγώων καὶ γάλακτος καὶ τυροῦ καὶ μέλιτος πέμμα ἐδώδιμον (Aristoph. fr. 791)
kappa 647	*κάνδυς· χιτὼν Περσικός, ὃν ἐμπορποῦνται οἱ στρατιῶται AS
kappa 648	κανδυτάναι ἢ κανδύλαι· ἱματιοθῆκαι (s), ὅπου τὰ πολυτελῆ ἱμάτια ἔβαλλον (Men. fr. 82. Diphil. fr. 40)
kappa 649	κάνδαλος· κακοῦργος, ⸤λῃστής s
kappa 650	κανεῖ ν· κτείνειν, ἀνελεῖν. ὅθεν τὸ κανοῦ ν, ἀπὸ τῶν καινομέ‐ νων ἱερείων
kappa 651	*κανέοισ ι· κανοῖς, μαγίσι, κανισκίοις A
kappa 652	κάνεο ν· κανοῦν (s)
kappa 653	κανήτιον· κανίσκιον s
kappa 654	κανηφόροι· ἐν ταῖς πομπαῖς αἱ ἐν ἀξιώματι παρθένοι ἐκανηφό‐ ρουν, ὥσπερ καὶ ἐν τοῖς Παναθηναίοις. οὐ πάσαις δὲ ἐφεῖτο
kappa 654	κανηφορεῖν	407 in vol. 2
kappa 655	*κανηφόρος· ἀναφορεύς. τῶν νυμφῶν ἡ τὸ κανοῦν φέρουσα AS
kappa 656	κανθάρεως· ἀμπέλου εἶδος
kappa 657	κανθαρίς· χρυσοειδὴς ἰχθῦς. ἢ ζωύφιον λυμαντικὸν [ἢ] σίτου καὶ ἀμπέλου καὶ κήπων
kappa 658	κάνθαροι Αἰτναῖοι· μεγάλοι, ἀπὸ τῆς Αἴτνης (Aesch. fr. 233)
kappa 659	κάνθαρος· ποτηρίου εἶδος, ἀπὸ τοῦ κατασκευάσαντος. καὶ ποιὸς ἰχθῦς. καὶ πλοίου εἶδος. ἢ ὁ δακτύλιος τῶν ἱερῶν
kappa 660	κανθάρου σκιά· παροιμία ἐπὶ τῶν φοβουμένων τὰ μὴ ἄξια φόβου
kappa 661	Κανθάρου λιμήν· οὕτω καλεῖται ἐν Πειραιεῖ
kappa 662	κανθήλιος· [ὠμός] μωρός. *ὄνος vgn
kappa 663	κανθήλια· τὰ ἐν τῇ πρύμνῃ τῆς νεὼς ἐπικαμπῆ ξύλα, τιθέμενα πρὸς σκηνοπήγια. καὶ τὰ σάγματα τῶν ὄνων, καὶ τὰ τούτοις ἐπιτιθέμενα λύγινα πλέγματα. καὶ τῆς Βιθυνίας ὄρη
kappa 664	κανθύλας· τὰς ἀνοιδήσεις. Αἰσχύλος Σαλαμινίαις (fr. 220)
kappa 665	†κανθίαι· σπυρίδες
kappa 666	κανθίς· ὀνίς. καὶ ὄνος
kappa 667	κανθός· ὁ τοῦ ὀφθαλμοῦ κύκλος. καὶ ἡ ἀναπνοὴ τοῦ καπνοῦ ἐν τοῖς ἰπνοῖς. τινὲς δὲ καπνοδόχην. καὶ μήποτε οἱ χυτρόποδες. Σικελοὶ καὶ εἰς ὃ τὰς κάχρυς φρύγουσιν
kappa 668	*κάνθωνι· 〈τῷ ὄνῳ〉 g
kappa 669	〈κάνθων·〉 κάνθαρος (Ar. Pac. 82)
kappa 670	κἂν ἴσαι· παροιμία μετενηνεγμένη ἀπὸ τῶν ἐν τοῖς δικαστηρίοις φερομένων ψήφων ἴσων. ἀπολύονται γὰρ τοῦ ἐγκλήματος, ὁπόταν ἴσαι ἐξενεχθῶσιν αἱ ψῆφοι (Ar. Ran. 685)
kappa 671	[κανίας· κάλαθος]
kappa 672	κάγκανον ὕλην· ξηρὰν ὕλην (Greg. Naz. c. 1, 2, 29, 107)
kappa 673	κάνναβις· Σκυθικὸν θυμίαμα, ὃ τοιαύτην ἔχει δύναμιν, ὥστε ἐξικμάζειν πάντα τὸν παρεστῶτα. ἔστι δὲ φυτόν τι λίνῳ ὅμοιον, ἐξ οὗ αἱ Θρᾷσσαι ἱμάτια ποιοῦσιν. Ἡρόδοτος (4,74) ..τούτου τὸ σπέρμα θυμιῶσιν
kappa 674	κανναβισθῆναι· πρὸς τὴν κάνναβιν ἐξιδρῶσαι καὶ πυριασθῆ‐ ναι
kappa 675	κάνναθρα· ἀστράβη ἢ ἅμαξα, πλέγματα ἔχουσα, ὑφ’ ὧν πομ‐ πεύουσιν αἱ παρθένοι, ὅταν εἰς τὸ τῆς Ἑλένης ἀπίωσιν. ἔνιοι
kappa 675	δὲ ἔχειν εἴδωλα ἐλάφων ἢ γυπῶν	408 in vol. 2
kappa 676	κάνναι· ψίαθοι. καὶ τὰ Αἰγύπτια πλέγματα, ἀφ’ ὧν καὶ τὰ κάνναθρα. καὶ εἶδος γῆς χρυσολίθου
kappa 677	κάννηκες· πλέγματα ταρσῶν
kappa 678	Καννωνοῦ πανδοκεῖον· 〈πέπαικται παρὰ τὸ〉 Καννωνοῦ ψήφισμα· εἰσήνεγκε γὰρ οὗτος ψήφισμα, ὥστε διειλημμένους τοὺς κρινομένους ἑκατέρωθεν ἀπολογεῖσθαι (Com. ad.)
kappa 679	*κανοῦν· κανίσκιον ASvgn. δισκάριον (Exod. 29,3) AS
kappa 680	κάντορες· οἱ κρατοῦντες
kappa 681	κανών· κτείνας. ἢ τὸ ξύλον, περὶ ὃ ὁ μίτος (Ψ 761). καὶ αἱ τῆς ἀσπίδος ῥάβδοι, ἀφ’ ὧν ὁ τελαμὼν ἐξῆπτο (Θ 193)
kappa 682	καπανευτάς· ὀνηλάτας
kappa 683	[κάος· ἐκαλοῦντο]
kappa 684	καπανίζει· ζευγηλατεῖ
kappa 685	καπαλαί· [κάπηλοι] φάτναι
kappa 686	καπάνη· τριχίνη κυνῆ
kappa 687	καπάνια· ἁρπεδόνες
kappa 688	καπανικώτερα· ἀπὸ τῆς φάτνης, χορταστικώτερα. τινὲς δὲ ἀντὶ τοῦ μείζονα. καπάνας γὰρ ἀπήνας λέγουσιν (Ar. fr. 492)
kappa 689	καπαρδεῦσαι· †μαντεύσασθαι
kappa 690	κάπας· †μεμβρίς· ἢ φάτνας
kappa 691	καπατάξεις· κατακόψεις. Πάφιοι
kappa 692	καπατάς· καθορῶν παρὰ Εὔκλῳ
kappa 693	*κάπιτα· κτηνῶν τροφή AS
kappa 694	κἀπεμβαφίζων· ὁ ἐπεμβάπτων
kappa 695	κάπεσε· κατέπεσεν (Δ 523)
kappa 696	καπέτις· χοῖνιξ
kappa 697	*καπέτοιο· τῆς τάφρου Sn (A), παρὰ τὸ ἐσκάφθαι (Ο 356)
kappa 698	κάπετος· *τάφος g, σορός Avgs, ὄρυγμα S, βόθρος. οἱ δὲ σκα‐ πετόν
kappa 699	*Καπετώλιος· ὁ Ζεύς AS. 〈καὶ Καπετώλιον·〉 ὄρος
kappa 700	κάπη· φάτνη
kappa 701	κάπηισι· φάτναις. ἀπὸ τοῦ κάπτειν ἀπ’ αὐτῶν (Θ 434)	409 in vol. 2
kappa 702	καπήλα· ἡ κρεόπωλις ἀγορὰ παρὰ Ταραντίνοις
kappa 703	καπηλεύει· μεταπωλεῖ. οἰνοπωλεῖ. καὶ τὰ πρὸς τὰς τροφὰς καὶ πόσεις
kappa 704	*καπηλεύοντες· πραγματευόμενοι (2. Cor. 2,17) AS
kappa 705	*κάπηλος· μεταπράτης AS, ὁ τὰ πρὸς τὴν κάπην πιπράσκων· κάπη δὲ ἡ τροφή
kappa 706	*κἀπῄνει· ἐπῄνει Avg
kappa 707	καπηλοδύτης· ὁ ἐν τῷ καπηλείῳ ἀναστρεφόμενος
kappa 708	*καπήλη· ὅπου ὁ κυβερνήτης κάθηται. πάσσαλος, περὶ ὃν κατεί‐ ληται τὰ σχοινία. καὶ τὸ ἐν τῇ πρύμνῃ κοίλωμα, ἔνθα οἱ ναῦται πάντα ἀποτίθενται
kappa 709	καπήλτια· γυναικεῖα ἱμάτια
kappa 710	κάπηξ· ξύλον τι ἐν τῇ πρύμνῃ τῆς νεὼς ὑπερέχον
kappa 711	καπητόν· παράβλημα ἀλόγων
kappa 712	κάπια· τὰ σκόροδα. Κερυνῆται
kappa 713	καπίθη· ἀγγεῖον, χωροῦν Ἀττικὰς κοτύλας δύο (Xen. Anab. 1,5,6)
kappa 714	Καπίων· κιθαρῳδικοῦ νόμου ὄνομα
kappa 715	*καπίστριον· φορβειὰ ὄνου A
kappa 716	Καπνίας· Ἐκφαντίδης ὁ τῆς κωμῳδίας ποιητὴς Καπνίας ἐπεκαλεῖτο διὰ τὸ μηδὲν λαμπρὸν γράφειν. καὶ οἶνος δὲ κα‐ πνίας λέγεται ὁ κεκαπνισμένος. καὶ κάπνιος ἄμπελος ἡ μέ‐ λαινα (Ar. Vesp. 151)
kappa 717	*κάπνισαν· πῦρ ἀνῆψαν (Β 399) (A)
kappa 718	καπνίσαντες· καπνὸν ποιήσαντες
kappa 719	καπνοκορθυάζεται· σκιρτᾷ. παρὰ Ἐπιχάρμῳ (fr. 195)
kappa 720	καπνωμένας· καπνιζομένας
kappa 721	*καπύοντα· πνέοντα S
kappa 722	κάποις· κήποις
kappa 723	[καπυκτά· πνέοντα]
kappa 724	κάπος· *ψυχή S, πνεῦμα ASgn, καὶ ὁ τοῦ φοίνικος φλοιός, ἐν ᾧ κέκρυπται ὁ καρπός. καὶ ἡ πρώτη ἔκφυσις
kappa 725	καπουστάς· φάρυγξ
kappa 726	κάπουτ· ἡ κεφαλή. Ῥωμαῖοι	410 in vol. 2
kappa 727	κάππα· ... τινὲς δὲ τὸ ἐλάχιστον. οὐκ εὖ. καὶ γὰρ παρὰ Καλ‐ λιμάχῳ (fr. 565 Pf.) γράφεται κόππα, τὸ ἀνεστραμμένον ῥῶ
1	†σομυκτηρισμός
kappa 728	κάππαστον· ποικίλον
kappa 729	[καππάτια· γυναικεῖα ἱμάτια]
kappa 730	[κάππει· κατῆλθεν]
kappa 731	καπ πεδίον· κατὰ τὸ πεδίον (Ζ 201)
kappa 732	*κάππεσε· κατέπεσεν (Δ 523) (A) S
kappa 733	[καπητήρια· καταβατήρια]
kappa 734	†καπήτιοι· οἱ †πριεινεῖς τῆς κρήνης
kappa 735	†καπητός· καταπεσιονημένος
kappa 736	κάπρα· αἴξ. Τυῤῥηνοί
kappa 737	κάπραινα· ἡ καταφερής, ἀπὸ τῶν κάπρων
kappa 738	*†κάπρας· ἀκολασίας AS (s)
kappa 739	[καπρία· εἶδος ὀρχήσεως ἐνόπλου]
kappa 740	καπρίσκος· ἰχθῦς
kappa 741	Καπερναούμ· χωρίον παρακλήσεως
kappa 742	Καπρόνται· ἐκαλοῦντο οὕτως οἱ Θρᾷκες
kappa 743	κάπρος· σύαγρος, ὗς ἄγριος A. ἢ τὸν φάγρον ἰχθῦν. ⸤καὶ νόσημά τι γενόμενον ταῖς μελίσσαις A
kappa 744	[καπροσύρ η· περικάθαρσις]
kappa 745	Καπροφάγος· Ἄρτεμις ἐν Σάμῳ
kappa 746	καππίτνῃ· καταπέσῃ
kappa 747	κάπτοντες· ἀποδεχόμενοι. ἐσθίοντες
kappa 748	καπύνιοι· ἀκόλουθοι
kappa 749	κάπυς· πνεῦμα. †κῆπος
kappa 750	καπυρός· ......
kappa 751	καπύσσων· ἐκπνέων
kappa 752	κάπφαγε· κατάφαγε
kappa 753	Κάρ· θάνατος. †φθεῖρον. πρόβατον. γένος Καρικόν·
kappa 754	*κάρα· κεφαλή Avgn. τοῦτο Ἀττικοὶ διὰ τοῦ α λέγουσιν, Ὅμη‐ ρος δὲ Ἰακῶς κάρη
kappa 755	κάρα· αἲξ ἥμερος Πολυῤῥήνιοι. ὑπὸ Γορτυνίων ... ἄλλοι δὲ ἡ συκῆ. Ἴωνες τὰ πρόβατα. καὶ τὴν κεφαλήν
kappa 756	καραβαία· δίκρουν ξύλον
kappa 757	καραβίδες· γρᾶες. Μηθυμναῖοι	411 in vol. 2
kappa 758	κάραβος· ἔδεσμα, ὥς φασιν, ὠπτημένον ἐπ’ ἀνθράκων. ὑπὸ δὲ Μακεδόνων ἡ πύλη. καὶ τὰ ἐν τοῖς ξηροῖς ξύλοις σκωλήκια. καὶ τὸ θαλάττιον ζῷον
kappa 759	καραγός· ὁ τραχὺς ψόφος, οἷον πριόνων
kappa 760	καραδάλη· ἀρμενοθήκη
kappa 761	*καραδοκεῖ· προσδοκᾷ ASg, ἐκδέχεται AS(n). ἢ ἐπιτηρεῖ τὸ κεφάλαιον τοῦ πράγματος (Eur. med. 1117)
kappa 762	κάραι· συκαῖ
kappa 763	Καραιός· Ζεὺς παρὰ Βοιωτοῖς οὕτω προσαγορεύεται· ὡς μέν τινές φασι διὰ τὸ ὑψηλὸς εἶναι, ἀπὸ τοῦ κάρα
kappa 764	κεράμῳ· πίθῳ (Ε 387)
kappa 765	[καράμα· ἡ ἐπὶ τῆς ἁμάξης σκηνή]
kappa 766	καράμβας· ῥάβδον ποιμενικήν, ἣν Μυσοὶ συκαλόβον
kappa 767	καρανούσθω· τελειούσθω
kappa 768	κάραννος· κεκρύφαλος. κρήδεμνον. ἢ ἔριφος. ἢ ζημία
kappa 769	καρανώ· τὴν αἶγα. Κρῆτες
kappa 770	καρανώσει· κορυφώσει
kappa 771	†κάραξ· στρώσω
kappa 772	[καράρα· κεφαλή]
kappa 773	καραρύες· οἱ Σκυθικοὶ οἶκοι. ἔνιοι δὲ τὰς κατηρεφεῖς ἁμάξας
kappa 774	καράς· ὁ ἀποσπερματισμός
kappa 775	[καραταί· κεφαλαί]
kappa 776	*κάρη· ἡ κεφαλή m
kappa 777	καρή· ἡ ὥρα, ἐξ οὗ καὶ ἀκαριαῖον
kappa 778	*καρατομῆσαι· ἀποκεφαλίσαι (AS)
kappa 779	καρβανίζοντες· βαρβαρίζοντες
kappa 780	καρβανίζει· Καρικῶς λαλεῖ καὶ βαρβάρως
kappa 781	καρβανίζει· βαρβαρίζει
kappa 782	κάρβανοι· τὰ τῶν σφενδονῶν καρφία, ὡς Σέλευκος
kappa 783	κάρβανοι καὶ περσαῖοι· οἱ ἀλφὸν ἢ λέπραν ἔχοντες. Ἕλληνες δὲ τοὺς βαρβάρους, οἱ δὲ τοὺς Κᾶρας
kappa 784	καρβάρεοι· κάραβοι
kappa 785	καρβατίνη· μονόπελμον καὶ εὐτελὲς ὑπόδημα ἀγροικικόν
kappa 786	κάρβις· μαστροπός	412 in vol. 2
kappa 787	καρβίναι· βαρβαρικαί
kappa 788	κάρδακες· οἱ στρατευσάμενοι βάρβαροι ὑπὸ Περσῶν. καὶ ἐν Ἀσίᾳ οὕτω καλοῦσι τοὺς στρατιώτας, οὐκ ἀπὸ ἔθνους ἢ τόπου
kappa 789	κάρδαμα βλέπειν· ... (Ar. Vesp. 455)
kappa 790	καρδαμάλη· μάζα
kappa 791	καρδαμίνη· τὸ σίον, ὅ ἐστιν ἐμφερὲς καρδάμῳ· γίνεται δὲ ἐν ὕδασι
kappa 792	Καρδαμύλη· πόλις (Ι 150)
kappa 793	καρδάμυσσε· κατάμυε
kappa 794	Καρδίαι· οἱ Ἕλληνες παρὰ Σκύθαις· διὰ τὸ πόλιν αὐτοὺς Ἑλληνίδα Καρδίαν διαρπάσαι
kappa 795	καρδίας θαλάσσης· τοῦ βυθοῦ (Ion. 2,4)
kappa 796	*καρδιαλγίαι· λῦπαι καρδίας Σ
kappa 797	καρδίη· καὶ ὁ λογισμός (Π 435), καὶ τὸ σύνηθες
kappa 798	καρδιοβολεῖσθαι· λυπεῖσθαι
kappa 799	καρδιοῦσθαι· καρδιουργεῖν, ἐπὶ τῶν ἱερείων
kappa 800	καρδιώττειν· τὴν καρδίαν ἀλγεῖν. τινὲς δὲ δάκνεσθαι στόμαχον ὑπὸ λιμοῦ. τίθεται δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ ναυτιᾶν
kappa 801	*καρδιουλκίαι· [λῦπαι καρδίας AS]. ⸤τὰς καρδίας εἷλκον τῶν θυμάτων SΣ
kappa 802	καρδοπεῖο ν· τῆς καρδόπου τὸ πῶμα. *Κάρδοπος δὲ ἡ μάκτρα, Σ ἤγουν ἡ ⸤κάμπτρα, ὅπου τὰ ἄλευρα μάσσουσιν Agnp. ἤτοι ἀβάκην
kappa 803	καρδόπ ῳ· μάκτρᾳ †κατακαίει
kappa 804	Κᾶρε ς· ἔθνος βαρβαρικόν
kappa 805	καρέντ α· καταβρωθέντα
kappa 806	κάρ η· κάρα, ⸤κεφαλή (Β 259) (g) n
kappa 807	καρήατα· κεφαλαί (Ρ 437). τάξεις (Λ 309?)
kappa 808	καρηβαρεῖ· βαρύνεται κεφαλήν. ἐξ οἴνου μεθύει κάρην δὲ κεφαλήν
kappa 809	καρηκομόωντας· τὰς κεφαλὰς κομῶντας (Β 11)
kappa 810	*κάρηνα· ἄκρα. κεφαλαί (Β 869) Ag. κορυφαί (Λ 158) An. τείχη (Β 117) A
kappa 811	καρήνων· κορυφῶν. ἄκρων (Α 44) A
kappa 812	Καρησσός· πόλις. καὶ ποταμός (Μ 20)
kappa 813	*καρθμοί· κινήσεις As	413 in vol. 2
kappa 814	〉κάρθμοιο Μυρίνης· τραχὺς τόπος (Β 814)
kappa 815	Καρῖται· ἱππεῖς πειραταί. Κᾶρες
kappa 816	Καρικὰ μέλη· ἐλέγετό τις Καρικὸς ῥυθμὸς ἐκ τροχαίου καὶ ἰάμβου συγκείμενος (Plat. com. 69,12)
kappa 817	Καρική· ἀσύνθετος. καὶ ἄμπελος
kappa 818	Καρικόν· εὐτελές, μικρόν. δηλοῖ δὲ καὶ ἀφροδίσιον σχῆμα αἰσχρόν
kappa 819	καρικάζειν· βαρβαρίζειν
kappa 820	Καρικοὶ τράγοι· ὡς εὐτελῶν ὄντων. Σοφοκλῆς Σαλμωνεῖ· (fr. 497) εἰ μὴ ἄρα εἶπε συγχέων τοὺς Κιλικίους
kappa 821	Καρικῷ πλοίῳ· ...
kappa 822	Καρικῷ σχήματι· λέγεται δὲ ἐπὶ τῶν ἀκολάστων σχῆμα Καρικόν
kappa 823	καριμοίρους· τοὺς ἐν μηδεμιᾷ μοίρᾳ. ἢ μισθοφόρους, διὰ τὸ τοὺς Κᾶρας πρώτους μισθοφόρους γενέσθαι
kappa 824	Καρῖναι· θρηνῳδοὶ μουσικαί, αἱ τοὺς νεκροὺς τῷ θρήνῳ παρα‐ πέμπουσαι πρὸς τὰς ταφὰς καὶ τὰ κήδη. παρελαμβάνοντο δὲ αἱ ἀπὸ Καρίας γυναῖκες
kappa 825	καριῶσαι· ἀποκτεῖναι
kappa 826	κάρκαιρε· ἰδίωμα ἤχου (Υ 157)
kappa 827	καρκαίρει· ψοφεῖ
kappa 828	καρκανήρ· τάξις
kappa 829	κάρκαρα· †οὔλα ὁ διήτω †καὶ τὰ ποικίλα τῇ ὄψει καὶ ἐπιτυρὰ παρὰ Σιμωνίδῃ (Sem. fr. 33). ἔνιοι τοὺς μάνδρας. Ῥίνθων (fr. 20) †ταὶ τῇ οὐρανίᾳ ἦρι†
kappa 830	καρκαρίς· ξύλων ἢ φρυγάνων φορτίον. ἢ δεινή
kappa 831	κάρκαροι· τραχεῖς. καὶ δεσμοί (Sophr. fr. 147?)
kappa 832	καρκίνος· τὸ νῦν καρκίνωμα λεγόμενον. καὶ ὑποδήματα κοῖλα. καὶ δεσμός τις. καὶ ⸤ἡ πυράγρα T. ἢ *⸣εἶδος ζῴου. καὶ ἄστρον A
kappa 833	καρκινοῦται· ὅταν ῥιζοῦται ὁ σῖτος, καὶ σκληρύνεται
kappa 834	Καρκώ· Λαμία
kappa 835	κάρμα· γλεῦκος. τὸ πρῶτον ἀποθλιβόμενον διὰ τῶν χειρῶν. καὶ κούρευμα
kappa 836	*Κάρμηλος· ὄρος ἐν τῇ Φοινίκῃ (Amos 1,2 ..) Ans
kappa 837	κάρμορον· τὸν κηρὶ μεμορημένον	414 in vol. 2
kappa 838	Καρνεᾶται· οἱ ἄγαμοι, κεκληρωμένοι δὲ ἐπὶ 〈τὴν〉 τοῦ Καρνείου λειτουργίαν. πέντε δὲ ἀφ’ ἑκάστης ... ἐπὶ τετραετίαν ἐλει‐ τούργουν
kappa 839	κάρνη· ζημία
kappa 840	Καρνησσόπολις· Λύκτος ἡ Κρητικὴ οὕτως ἐκαλεῖτο
kappa 841	κάρνυξ· τὴν σάλπιγγα Γαλάται
kappa 842	Καρνεῖος· ἐπίθετον Ἀπόλλωνος· ἴσως ἀπὸ Κάρνου τοῦ Διὸς καὶ Εὐρώπης (Praxilla fr. 7 Bgk)
kappa 843	κάρνος· φθείρ. βόσκημα, πρόβατον
kappa 844	*καρνοστάσιον· στάβλος, ὅπου τὸ κάρνον ἵσταται A (s)
kappa 845	κάρνος· μεγάλη ἀκρίς s
kappa 846	καρόπαις· ἔπακμος παῖς
kappa 847	καρος· κωφός. οἱ δὲ σκοτόδινος. βόσκημα. ⸤ἐγκέφαλος s. ὠνή. ⸤καιρός s. ἢ *⸤φθορά AS
kappa 848	καρὸς αἴσ ῃ· καρὸς μοίρᾳ, οἷον θανάτου μοίρᾳ. 〈ἢ〉 διὰ τὸ πρώτους μισθοφόρους Κᾶρας γενέσθαι, μισθοφόρου μοίρᾳ (Ι 378)
kappa 849	καρορύς· ὑδρία. Κρῆτες
kappa 850	*κάρου· τοῦ ἐπὶ τὴν κεφαλὴν 〈ἐκ〉 πλησμονῆς βάρους A
kappa 851	κάρουα· κάρυα. Λάκωνες
kappa 852	καρούμενος· ὠνησάμενος
kappa 853	καροῦσθαι· ὠνεῖσθαι
kappa 854	καροῦχος· εὐχερής, εὔκολος
kappa 855	†καρπαλίον· κάρπημα†
kappa 856	Κάρπαθος· νῆσος
kappa 857	καρπαλίμοισι· ταχέσι (Π 342)
kappa 858	καρπάλιμον· ταχύ
kappa 859	Καρπάθιος τὸν μάρτυρα· παροιμία δὲ Καρπάθιος λαγὼν κατ’ ἔλλειψιν τοῦ ἐπηγάγετο. διὰ γὰρ τὸ μὴ εἶναι λαγωοὺς ἐν τῇ χώρᾳ ἐπηγάγοντο αὐτοί, καὶ τοσοῦτοι ἐγένοντο, ὥστε τόν τε σῖτον αὐτῶν καὶ τὰς ἀμπέλους ὑπ’ αὐτῶν βλάπτεσθαι.
5	ὁ γοῦν Ἀρχίλοχος (fr. 152) παρὰ ταύτην τὴν παροιμίαν ἔφη· Καρπάθιος τὸν μάρτυρα
kappa 860	*καρπάσινοι· κορτῖναι (Esth. 1,6) (A)g	415 in vol. 2
kappa 861	[καρπάτινον· ἀγροκικὸν ὑπόδημα μονόδερμον]
kappa 862	†καρπεῖν· πληώττειν†
kappa 863	καρπαία· ὄρχησις Μακεδονική
kappa 864	καρπίζεσθαι· καθαιρεῖν
kappa 865	κάρπη· τὰ σπέρματα. καὶ τήγανα ὀβελίσκους ἔχοντα
kappa 866	καρπία· κλώνια
kappa 867	*καρπίζεσθαι· προσοδεύεσθαι (Prov. 8,19) A
kappa 868	*καρπίζουσι· ποτίζουσιν. εὔκαρπα ποιοῦσι (Eur. Bacch. 408) Agn
kappa 869	κάρπιμα· δένδρα καρπὸν ἔχοντα
kappa 870	καρποβόλον· τὸ σιτοβόλον· Ἀργεῖοι
kappa 871	[κάρποδος· κάμπτρα, ὅπου τὸ ἄλευρον μαλάσσεται]
kappa 872	καρποῖς· βλαστήμασιν
kappa 873	καρπομανής· εἰς κόρον ἐξυβρίζουσα. Σοφοκλῆς Τυροῖ αʹ (fr. 591)
kappa 874	†καρπωμένη· καρπῷ πλήθουσα
kappa 875	καρπὸν ἔδουσιν· σῖτον ἐσθίουσιν (Ζ 142)
kappa 876	καρπός· τὸ ἄρθρον τῆς χειρός. καὶ σῖτος. καὶ τέκνα. καὶ τὰ ἔρια
kappa 877	καρποῦ δίκη· τῷ βλάψαντι καρπὸν οὕτως ἐδίκαζον
kappa 878	καρποῦμαι· τρυγῶ
kappa 879	[καρπύραι· ξύλων ξηρῶν κοπαί]
kappa 880	καρπῶ· καρπιοῦμαι
kappa 881	καρπωθέντα· τὰ ἐπὶ βωμοῦ καθαγισθέντα
kappa 882	κάρπωμα· κέρδος. γένος, σπέρμα. *προσφορά Aps, δῶρα, ⸤θυσία (Exod. 29,25 ..) vgp
kappa 883	κάρπωσις· θυσία Ἀφροδίτης ἐν Ἀμαθοῦντι
kappa 884	καῤῥάξ· καιρίως
kappa 885	κάῤῥαξον· Πάφιοι κατάραξον
kappa 886	καῤῥέζουσα· καταψῶσα n, καταψαύουσα (Ε 424)
kappa 887	καῤῥέξαι· καταῤῥέξαι πρᾶξαι. καταψῆσαι
kappa 888	κάῤῥον· βέλτιον, 〈⸤κρεῖττον s ἢ ἰσχυρόν〉
kappa 889	κὰρ ῥόον· κατὰ τὸ ῥεῦμα, κατὰ τὸν ῥόον (Μ 33)
kappa 890	κάρος· φυτόν. ἢ καιρόν [κρεῖττον. ἢ ἰσχυρόν]	416 in vol. 2
kappa 891	*〉κάρσιον· πλάγιον (ι 70) Avgn
kappa 892	*κάρτα· πάνυ, λίαν, μεγάλως (Eur. Alc. 811 ..) Agn
kappa 893	καρταίνειν· κρατεῖν
kappa 894	κάρταλλον· τὸ πλεκτὸν ἀγγεῖον, ἐν τοῖς ὀψαρτυτικοῖς. *⸤κλο‐ βός (Sir. 11,30) s
kappa 895	καρτάζεσθαι· κρατύνεσθαι. διϊσχυρίζεσθαι. καὶ διαμάχεσθαι
kappa 896	κάρτει· δυνάμει (Θ 226)
kappa 897	Καρτεμνίδες· οἱ Γορτύνιοι. Κρῆτες
kappa 898	καρτερία· ὑπομονή (4. Macc. 8,26)
kappa 899	καρτερός· κραταιός, ἰσχυρός (Α 178 ..) Avg. ἐγκρατής. κρα‐ τῶν, καὶ ἰσχύων
kappa 900	καρτή· εἶδος ἱματίου παρὰ Ἰόβᾳ ἐν ιεʹ περὶ ὁμοιοτήτων
kappa 901	†κάρτη· τὴν βοῦν Κρῆτες. καὶ τὸν οἰκέτην οἱ αὐτοί ... [ἢ πάνυ]
kappa 902	κάρτιστοι· *ἰσχυροί A (n), κράτιστοι, δυνατοί, ἔνδοξοι (Α 266 ..)
kappa 903	καρτοί· κεκουρευμένοι
kappa 904	καρτομιστής· χλευαστής
kappa 905	καρτύνεσθαι· ἀσφαλίζεσθαι. διϊσχυρίζεσθαι
kappa 906	κάρυα· τὰς ἀμυγδάλους, καὶ καστάνους. καὶ τόπος Ἀρτέμιδος καὶ ἑορτή [καρύα]
kappa 907	Καρυάτεια· θυσία. Λάκωνες
kappa 908	Καρυᾶτις· ἑορτὴ Ἀρτέμιδος, καὶ ἱερόν ...
kappa 909	[καρηβοᾶν· τὸ ὑπὸ ἤχου καὶ βοῆς τὴν κεφαλὴν ἀλγεῖν, καὶ ἰλιγγιᾶν]
kappa 910	[κάρυδοι· καρύλαλοι]
kappa 911	καρυήματα· κάρυα. Λάκωνες
kappa 912	καρυκάζειν· ταράττειν
kappa 913	*καρυκεύει· ἀρτύνει, ἡδύνει (Ag)
kappa 914	*καρυκευμάτων· τραγημάτων, ἀρτυμάτων πολυτελῶν Ag (vp)
kappa 915	καρύκη· *περίεργος ζωμός An βρῶμα Λύδιον ἐξ αἵματος καὶ ἄλλων ἡδυσμάτων συγκείμενον ἀφ’ οὗ τὸ συνταράττειν καὶ ἀναδεύειν καρυκεύειν φασί
kappa 916	*καρυκεία· ἡ ἡδύτης Agn τῶν ζωμῶν np, ὀψοφαγία (Greg.
kappa 916	Naz. c. 1, 2, 8,96)	417 in vol. 2
kappa 917	καρυκείαις· μαγειρεύμασιν, ἀρτύμασι. ταραχαῖς
kappa 918	καρύκινον· μέλαν
kappa 919	κᾶρυξ· κῆρυξ. ἢ κατάγγελος
kappa 920	καρύσσωσι· κηρύσσωσι
kappa 921	†καρυστεῖναι· κεκραγέναι. Λάκωνες
kappa 922	Καρύστιος· οἶνος (Alcm. fr. 117 Bgk.) καὶ εἶδος λίθου
kappa 923	Κάρυστος· πόλις Εὐβοίας (Β 539)
kappa 924	καρυτίζεσθαι· εὐφραίνεσθαι
kappa 925	καρυόχρους· καρυοβαφοῦς
kappa 926	καρυών· πλακοῦς ἔχων κάρυα
kappa 927	καρφαλέα· κατακεκαυμένα. ξηρά. ὀξέα. κατάξηρα
kappa 928	*καρφαλέην· κατάξηρον (Greg. Naz. 2, 1, 45, 271) (g)
kappa 929	καρφαματήρια· ἐν οἷς θερίζουσι τοὺς ξηροὺς στάχυας
kappa 930	κάρφεος κωλέα· δέσμη χόρτου
kappa 931	κάρφεται· ξηραίνεται (r. s)
kappa 932	κάρφη· ξύλα λεπτά, καὶ ξηρά
kappa 933	κάρφην· φορυτόν
kappa 934	[κάρ· φθεὶρ προβάτου εἶδος]
kappa 935	κάρφος· ἄχυρον, χόρτος. κεραία ξύλου λεπτή
kappa 936	*καρφόμενος· ξηραινόμενος Ag
kappa 937	†καρφύκτοι· φρῦνοι. Ῥόδιοι
kappa 938	καρφύνεσθαι· ξηραίνεσθαι. φθείρεσθαι
kappa 939	καρφυραί· νοσσιαί. θάμνοι
kappa 940	[κάρφυροι· νεοσσοί]
kappa 941	καρφυραί· αἱ ἐκ τῶν ξηρῶν ξύλων γινόμεναι κοῖται. Εὐριπίδης Ἴωνι (172)
kappa 942	κάρχαι· καρκίνοι. καὶ ὄχλοι. Σικελοί
kappa 943	*καρχαλέοι· κατάξηροι (Φ 541) An (gp). στρογγύλοι (s)
kappa 944	καρχαρίας· ὁ θαλάσσιος κύων. καὶ ἰχθύος εἶδος
kappa 945	*καρχαρόδους· τραχεῖς, ὀξεῖς ὀδόντας ἔχων (Ν 198) AgΣ (np)
kappa 946	καρχαρόδοντας· ὁμοίως. καὶ ἀμφώδοντας· ἀντεμβάλλον‐ τας εἰς ἀλλήλους τοὺς ὀδόντας
kappa 947	κάρχαροι· οἱ ἔσχατοι ὀδόντες, τραχεῖς τε καὶ ὀδόντες ὀξεῖς
kappa 948	*†καρχήματα· θέλγητρα An	418 in vol. 2
kappa 949	καρχήσιον· εἶδος ποτηρίου. καὶ τὸ ἐπικείμενον τῶν ἱστῶν ξύλον· καὶ ἐργαλεῖον τεκτονικὸν δελτοειδές
kappa 950	*καρχήσια· τὰ κέρατα τὰ ἐπάνω τῶν καταρτίων τῶν πλοίων (Eur. Hec. 1261) An. καὶ τὰ ἄκρα τῶν ἱστῶν (g)
kappa 951	κάρχνη· ἀργυρῆ ...
kappa 952	καρχῶδες· τραχύ
kappa 953	κάρψαι· ξηρᾶναι. ῥυσῶσαι. ἀφανίσαι. γεροντοποιῆσαι
kappa 954	*καρωθείς· τὴν κεφαλὴν σεισθείς Avg. μεθυσθείς. ἢ βαρηθείς (Ierem. 28,39?) vg
kappa 955	κάς· Κύπριοι ἀντὶ τοῦ καί [οἱ δὲ δέρμα]
kappa 956	κάσα· οἰκία, καλύβη, οἴκησις παρὰ Ῥωμαίοις. 〈οἱ δὲ δέρμα〉
kappa 957	κασαλβάς· πόρνη. αἰσχροποιός, ἀπὸ τοῦ καλεῖν, καὶ σοβεῖν
kappa 958	κασάνεις· ἀνύεις. Λάκωνες
kappa 959	κάσαργε· τοὺς ὀφθαλμοὺς ἀνάστρεφε
kappa 960	κασαύρα· κασωρίς. πόρνη s
kappa 961	κασαυρείοις· οἴκοις, ἐφ’ ὧν αἱ ἑταῖραι ἐκαθέζοντο· ὅθεν καὶ τὴν πόρνην κασαυράδα ἔλεγον (Ar. Eq. 1285)
kappa 962	κασέλλα· καθέδρα
kappa 963	κασελλατίαἱ· καθίσαι. Λάκωνες
kappa 964	κασεύδει· κοιμᾶται
kappa 965	†κασέρηνον· κάθελε. Λάκωνες
kappa 966	*κάσις· ἡλικιώτης (Eur. Hec. 428) A (ns)
kappa 967	Κασθανέα· πόλις Θεσσαλίας
kappa 968	†κασίαλτος· χωρὶς σιάλου
kappa 969	κασιγνήτοιο· ἀδελφοῦ ἰδίου (Γ 333). καὶ κασίγνητος ὁ ἀδελφός, οἷον ὁ κατ’ ἀμφοτέρους τοὺς γονεῖς (Ζ 430)
kappa 970	κασιοβόρος· ἐν κασίᾳ γινόμενος σκώληξ
kappa 971	κάσιοι· οἱ ἐκ τῆς αὐτῆς ἀγέλης ἀδελφοί τε καὶ ἀνεψιοί. καὶ ἐπὶ θηλειῶν οὕτως ἔλεγον Λάκωνες. καὶ Εὐριπίδης Ἑκάβῃ (361) ...
kappa 972	κασκαλίζεται· γαγγαλίζεται
kappa 973	κάσκανα· κασσύματα
kappa 974	κασκάνδιξ· ἡ γηθυλλίς
kappa 975	κασκός· ὁ μικρὸς δάκτυλος
kappa 976	κάσμορος· δύστηνος	419 in vol. 2
kappa 977	Κάσος· νῆσος περὶ Κόων (Β 676)
kappa 978	κασπέλλει· στορνύει
kappa 979	κάσσαν· κοττιστὴν πτωχὸν ὑπὸ Ἀχαιῶν
kappa 980	Κασσάνδρα· Ἀλεξάνδρα ἐν Λακεδαιμονίᾳ
kappa 981	κάσσας· ἀμφιτάπης. καὶ πιλωτά
kappa 982	κασίει· κάθες
kappa 983	κασπολέω· ὑποστορέσω (Sapph. fr. 46 L.—P.)
kappa 984	†κάσσει· νεοσσειᾷ
kappa 985	κάσσον· ἱμάτιον, παχὺ καὶ τραχὺ περιβόλαιον
kappa 986	κάστανα· Διὸς βάλανοι, Εὐβοϊκὰ κάρυα
kappa 987	*κάστελλος· ὄνομα τόπου A, [ἄνω φέροντος καὶ κάτω φέροντος καὶ] μερίζοντος τὸ ὕδωρ
kappa 988	κὰς τόδε· καὶ τόδε
kappa 989	κάστον· ξύλον. Ἀθαμᾶνες
kappa 990	Καστόριαι· εἶδός τι κυνῶν (Xen. Cyn. 3,1)
kappa 991	καστορνῦσα· καταστρωννύουσα (ρ 32)
kappa 992	καστρήριαι· στήρριγγες. ἐρείσματα. περιπήγματα
kappa 993	κάστρωμα· περισταύρωμα. κλεῖσις
kappa 994	κάστωρ· ζῶον. ἀφ’ οὗ ὄρχεις καστόρειοι
kappa 995	κάσσυμα· δέρμα
kappa 996	κασσύας· ὄρκυνος. Περγαῖοι
kappa 997	κασανδήριον· ἰκτῖνος
kappa 998	κασύτας· Συριακὸν βοτάνιον
kappa 999	κασφυράσσεται· κατασπείρει
kappa 1000	κάσχετο· κατέσχετο
kappa 1001	Κασωλάβα· οἱ μὲν πόλις, οἱ δὲ κώμη. Αἰσχύλος Ἱερείαις (fr. 88)
kappa 1002	κασωρίς· πόρνη p
kappa 1003	κασωρεῖον· πορνεῖον
kappa 1004	κᾆτα· καὶ εἶτα
kappa 1005	κατά· πρόθεσις, ἀντὶ τοῦ ἐξ. καὶ ἀντὶ τοῦ ἀπό. καὶ ἀντὶ τοῦ ἐν. καὶ ἀντὶ τοῦ εἰς
kappa 1006	*κατὰ ἀγυιάς· κατὰ ἀμφόδους (Ζ 391) A
kappa 1007	*καταβαλεῖ· ἀποκτενεῖ g. καταλύσει (Eur. Bacch. 202). νικήσει. ⸤ῥίψει. ἀφῇ (Sir. 8,16) n
kappa 1008	†καταβαικά· Λάκωνες. ἐκοίμησεν	420 in vol. 2
kappa 1009	καταβάπτει· κατερυθραίνει ἐρυθρῷ βάμματι, ἢ ποντίζει
kappa 1010	*καταβάτης· ὁ ἀπὸ τοῦ ἅρματος ἀποβάτης (Plat. Crit. 119b) g
kappa 1011	*καταβιβάζοντες· κατασπῶντες A
kappa 1012	καταβλακεύειν· [καταβλαβεῖν.] ῥᾳθυμεῖν. ἢ δαπανᾶν ῥᾳθύμως
kappa 1013	καταβλέθει· καταπίνει g
kappa 1014	καταβλής· μάνδαλος g
kappa 1015	καταβλώσκειν· κατατρέχειν, ὑποφεύγειν g
kappa 1016	καταβοή· καταβόησις, κραυγή g
kappa 1017	καταβολάδας· κλάδους
kappa 1018	*καταβολή· θυσία, τελετή Ag
kappa 1019	κατὰ βοὸς εὔξασθε· εὔχεσθε κατὰ βοός
kappa 1020	καταβόσκονται· τρέφονται. νέμονται. δαπανῶσιν
kappa 1021	*καταβραβεύεται· κατακρίνεται An. καταγωνίζεται (Ep. Col. 2,18) (g)ns
kappa 1022	καταβοᾷ· κατακράζει
kappa 1023	*καταβρίξας· κατακοιμηθείς vg
kappa 1024	καταβρόξαι· καταπιεῖν
kappa 1025	καταβρόξειε· καταπίοι (δ 222)
kappa 1026	καταβωσομένους· περιβοησομένους (Hdt. 6, 85,1) g
kappa 1027	καταγαγεῖν· καταφέρειν
kappa 1028	*καταγγέλλεται· κηρύσσεται (Ep. Rom. 1,8) A (n)
kappa 1029	κατάγειν· ἐπὶ τὸν ναύσταθμον ἄγειν, ἢ καταλῦσαι
kappa 1030	καταγεῶται· οἱ θάπτοντες τοὺς τελευτῶντας. οἰκοῦσι δὲ ἔξω τῶν πόλεων
kappa 1031	καταγινώσκω· μέμφομαι
kappa 1032	καταγληνίσαι· καταναλῶσαι g
kappa 1033	καταγλυπτόν· εἶδος φιλήματος g
kappa 1034	*καταγλωττίζειν· βλασφημεῖν (Ar. Ach. 380) A. καὶ 〈κατα‐ γλωττίσματα〉 τὰ ἐρωτικὰ καὶ ⸤περίεργα φιλήματα (Ar. Nubb. 51) Ag
kappa 1035	*κατάγματα· μηρύματα ἐρίου ἢ κατασπάσματα (Avg)
kappa 1036	καταγνῶναι· ἐπιγνῶναι. μέμψασθαι. Σοφοκλῆς Ἀθάμαντι αʹ (fr. 1)
kappa 1037	*κατάγραπτος· ποικίλος Agns
kappa 1038	καταγραφή· καὶ ἡμεῖς λέγομεν ἐν ζωγραφίᾳ κατάγραφον καὶ κατατομή
kappa 1039	κατάγρει· καθαιρεῖ. καταλαμβάνει (Sapph. fr. 149 L.—P. ..) g
kappa 1040	*καταγοητεύων· ἀπατῶν Ags
kappa 1041	κατάγχει· πνίγει. *⸤κωλύει. κατέχει vgn. ἀνακρούει g	421 in vol. 2
kappa 1042	καταγωγ ή· κατάλυσις, ⸤κατάλυμα vn, πανδοκεῖον, οἴκημα vn
kappa 1043	καταγωγί ς· ἱμάτιον ποιόν, παράπηχυ γυναικεῖον. καὶ σκεῦος πεντηρικόν. καὶ κράσπεδον. καὶ παράλωμα
kappa 1044	*καταγωνίζετα ι· νικᾷ (Agns)
kappa 1045	*κατάγνωσις· 〈μώμησις, μέμψισ〉 (Sir. 5,14) s
kappa 1046	*κατὰ δάκρυον εἴβεις· καταστενάζεις A μετὰ δακρύων. κλαίεις (Π 11)
kappa 1047	*καταδαρδάπτουσι· κατεσθίουσιν Ans
kappa 1048	*καταδαρθάνοντα· κατακοιμώμενον A
kappa 1049	*καταδαρθεῖν· κοιμηθῆναι (Ar. Nubb. 38 ..) g(m)
kappa 1050	καταδεᾶ· ἐλάχιστα s
kappa 1051	καταδεδάρθηκεν· καθύπνωκεν
kappa 1052	καταδάψαι· καταδαπανῆσαι (Χ 339)
kappa 1053	καταδέδασται· καταβέβρωται. καταμεμέρισται
kappa 1054	*καταδεδίττεσθαι· καταφοβεῖσθαι An
kappa 1055	καταδέδρομεν· κατέδραμεν
kappa 1056	*καταδεέστεροι· ταπεινότεροι Avg. ἐλλιπέστεροι. ⸤μικρότεροι (g)
kappa 1057	καταδεικνύων εἰ δὴ κατέβης· τουτέστιν ... (Com. ad.)
kappa 1058	*καταδείσας· φοβηθείς Agn
kappa 1059	[καταδήδωκε· καταβέβρωκεν]
kappa 1060	καταδημομερίσαι· μερίσαι δήμῳ
kappa 1061	κατὰ δ’ ἔστυγον· ἐμίσησαν (κ 113)
kappa 1062	κατὰ δὲ φρόνιν ἤγαγεν· ἐμίσησε. κατεφρόνησεν (δ 258)
kappa 1063	*καταδῃοῦν· κατακόπτειν Avgn
kappa 1064	κατὰ δ’ ᾕρεεν· κατελάμβανεν (Φ 327)
kappa 1065	[καταδήσας· φοβηθείς]
kappa 1066	καταδῃώσαντες· πολεμήσαντες. πορθήσαντες. πραιδεύσαντες. καταφανίσαντες
kappa 1067	κατὰ διάτασιν· κατ’ ἔκτασιν
kappa 1068	κατὰ διάστασιν· κατὰ χωρισμόν
kappa 1069	*καταδιελέσθαι· καταμερίσασθαι Ags
kappa 1070	*καταδιϊστᾶσι· καταχωρίζουσι Agns
kappa 1071	καταδίκη· κατάκρισις
kappa 1072	κατάδικος· κατακεκριμένος
kappa 1073	†καταδιχμᾶσαι· κατασχεῖν	422 in vol. 2
kappa 1074	κατὰ δίψιον εἶδος· καύματος ...
kappa 1075	*καταδουπήσειε· καταψοφήσειε Ans
kappa 1076	καταδρύπτοντες· σπαράττοντες
kappa 1077	κατάδουπος· ὀργίλος. *⸤καταῤῥάκτης An
kappa 1078	καταδράθο ι· καθυπνώσαι
kappa 1079	καταδρομ ή· ἁρπαγή g
kappa 1080	†καταδρύλη ν· κατέσχεν
kappa 1081	καταδραθέντε ς· κατακοιμηθέντες
kappa 1082	*καταδύετα ι· κρύπτεται. βυθίζεται Avg
kappa 1083	*καταδύντο ς· βυθισθέντος. Av
kappa 1084	καταδύμενα ι· λάθρα ⸤ὑπεισελθεῖν N
kappa 1085	καταδυναστεύ ω· βιάζω (Exod. 21,17 ..)
kappa 1086	καταδῦσα· εἰσελθοῦσα (Θ 375)
kappa 1087	καταδύσεις· οἱ λάθριοι τόποι, καὶ βαθεῖς
kappa 1088	καταδυσωπῆσαι· παρακαλέσαι
kappa 1089	*καταείμενοι· περικείμενοι. περιεχόμενοι. κατάσκιοι. ἢ κατάστε‐ γοι (g)
kappa 1090	καταείνυον· κατεκάλυπτον (Ψ 135)
kappa 1091	καταείσατο· κατῆλθεν (Λ 358)
kappa 1092	καταείσατο γαίῃ· κατέδυ, καὶ κατεπλήγη εἰς τὴν γῆν. ἢ κατεφάνη (Λ 358)
kappa 1093	καταέσας· κατακοιμηθείς
kappa 1094	καταέρξαι· κατακλεῖσαι
kappa 1095	καταζήνασκε· κατεξήρανεν (λ 587)
kappa 1096	καταζῶσται· ἱμάντες οἱ τὰ σκεύη τοῖς ἵπποις καταζωννύντες
kappa 1097	κατὰ ἤθεα· κατὰ συνηθείας (ξ 411)
kappa 1098	καταήσεται· καταπνεύσει
kappa 1099	†κατάηται· καταλελάληται
kappa 1100	*καθάπαξ· συλλήβδην S (Avg)
kappa 1101	*κάταιθε· κατάκαιε A
kappa 1102	*καταθεῖν· κατατρέχειν Avgn
kappa 1103	καταθεῖναι τὴν τιμήν· ἐγλυτῆσαι τὴν τιμήν
kappa 1104	καταθρυληθείς· λεχθείς, λαληθείς
kappa 1105	*καταθελγόμενα· καταπραϋνόμενα An
kappa 1106	[καταθέοιτο· βλέποιτο]
kappa 1107	*καταθεώμενοι· καθορῶντες A	423 in vol. 2
kappa 1108	*καταθεῷτο· βλέποι Avg
kappa 1109	*καταθῆξαι· παροξῦναι n
kappa 1110	*καταθλήσαντες· καταγωνισάμενοι (Avg)
kappa 1111	*καταθοινήσαντες· καταφαγόντες (Avgn)
kappa 1112	καταθαρσύνονται· κατατολμῶσι
kappa 1113	*καταθρέξαι· καταδραμεῖν g
kappa 1114	*καταθρῆσαι· κατασκοπῆσαι (Σ). κατανοῆσαι. κατιδεῖν
kappa 1115	*καταθρῆσαι ῥᾷον· κατιδεῖν εὐχερές Avgn
kappa 1116	*καταθύμια· ἀρέσκοντα τῇ ψυχῇ A, ἡδέα, εὔθυμα, ἢ ⸤κατὰ νοῦν (Esai. 44,9) ps (Avg)
kappa 1117	καταθύσασθαι· μαντεύσασθαι
kappa 1118	*καταθῶμαι· ἀναπαύσωμαι. ἀπερείσωμαι Σ
kappa 1119	κατ’ αἶσαν· κατὰ τὸ πρέπον (Γ 59 ..)
kappa 1120	Καταιβάτης· Διὸς ἱερόν ...
kappa 1121	καταιβολή· ἡ περιοδικὴ νόσος
kappa 1122	*καταιγίς· ἐπιφορὰ ἀνέμου σφοδροῦ Avg. καὶ ἡ τῶν ὑδάτων ζάλη vg
kappa 1123	κατ’ αἶγας ἀγρίας· παροιμία λεγομένη εἰς ἀγρίας αἶγας τρέπειν 〈τὴν νόσον〉, μάλιστα δὲ τὴν ἱεράν (Callim. fr. 75,13)
kappa 1124	*†καταιγίσας· κατασχίσας. οἱ γὰρ ἀνατιθέντες ἱμάτια κατέσχι‐ ζον αὐτά, ἵνα μὴ ἀρθῶσι παρά τινων Σ
kappa 1125	καταήτας· καταιγίδας
kappa 1126	κατ’ αἰγίλιπος· κατὰ τῆς ὑψηλῆς, ἧς καὶ αἲξ ἀπολείπεται (Ι 15)
kappa 1127	†καταιήδεσα· κατῄσχυνα
kappa 1128	καταιθαλωμένα· κατεσποδημένα (Eur. Troad. 60)
kappa 1129	καταῖθυξ ὄμβρος· ὁ καταιθύσσων. γράφεται δὲ καὶ καταί‐ φλεξ· καταφλεγόμενος καὶ ἀναζέων (trag. adesp. 216)
kappa 1130	κατάϊκες· καταπνοαί
kappa 1131	καταινέσαι· συγκαταθέσθαι
kappa 1132	κατᾶϊξ· κατάσεισις. ὁρμή (Callim. h. Dian. 114)
kappa 1133	καταιονεῖ· καταντλεῖ
kappa 1134	καταίρεσιν· κατάλυσιν
kappa 1135	*καταίροντες· καταπλέοντες Avgn
kappa 1136	κατ’ αἶσαν· κατὰ μοῖραν (Γ 59 ..)	424 in vol. 2
kappa 1137	καταίσια· καταίσιμα. ὅθεν καὶ καταισίμους ἐπευφημιζόμενοι λέγουσι τὰς ἐπ’ ἀγαθῷ μαντείας
kappa 1138	καταιτιῶμαι· μέμφομαι
kappa 1139	*καταῖτυξ· εἶδος περικεφαλαίας (Κ 258) Σ (n)
kappa 1140	*κατὰ κάθετον· ἐξεναντίας A (n)
kappa 1141	κατακαίειν· καταφλέγειν
kappa 1142	κατακανῶ· ἀποκτενῶ
kappa 1143	κατακαίριον· εἰς καίριον τόπον (Λ 439)
kappa 1144	κατὰ καιρόν· κατὰ χρόνον
kappa 1145	*κατακαλλύνοιτο· κατακοσμοῖτο n
kappa 1146	κατακαλύπτων· κατακρύπτων
kappa 1147	κατακανδόν· κατὰ θανάτου
kappa 1148	κατάκανε· ἀπόκτεινον
kappa 1149	κατακάνεον· φίλτρον
kappa 1150	κατάκαρπον· ἐπιτήδειον
kappa 1151	*κατάκαρπος· πλούσιος (Zach. 2,4) gn
kappa 1152	*κατακαρφαίρει· ἀφανίζει. ξηραίνει g
kappa 1153	κατακαύσεις· καταφλέξεις
kappa 1154	κατακάσαι· κακοδαίμονες. καὶ αἱ διὰ τὰ ὀνείδη ὑπὸ αἰσχύνης ἐπ’ οἰκίας μένουσαι, ἢ ἄξιαι κεκαῦσθαι
kappa 1155	*κατακαχρύσω· ῥήξω· ἐπεὶ αἱ κριθαὶ φρυγόμεναι ῥήγνυνται. τινὲς δὲ συνταράξω, καταχώσω Σ
kappa 1156	*κατακεντεῖ· τιτρώσκει (Ezech. 23,47) A
kappa 1157	*κατακερματίζει· ἀναλίσκει, εἰς πολλὰ διατέμνει A, ἢ λεπτύ‐ νει, ἢ ⸤μερίζει vg
kappa 1158	*κατακερτομε ῖ· χλευάζει (gn), φλυαρεῖ (An)
kappa 1159	κατακεχρημένη· κατακεχυμένη
kappa 1160	κατακεχρῆσθαι· κατακεχύσθαι 〈καὶ τὸ ἀποχρήσασθαι〉
kappa 1161	κατακέρασον· κατάχεον. [καὶ τὸ ἀποχρήσασθαι]
kappa 1162	κατακερχνοῦται· τραχύνεται, διὰ τὴν οὐλότητα. ἔνθεν καὶ κερχνῶσαι τὸ καταστίξαι, καὶ οἷον τραχῦναι· καὶ πίνακες κερχνωτοί· καὶ ὄσπριον κέρχνος
kappa 1163	κατακείσῃ· κατακλιθήσῃ
kappa 1164	κατακηλούμενοι· ἐξοιστρούμενοι, ⸤καταθελγόμενοι (A)
kappa 1165	*κατακισσᾶν· προσποιεῖσθαι A
kappa 1166	κατακλῄδην· συλλήβδην	425 in vol. 2
kappa 1167	κατάκλειστοι· ἐν Κορίνθῳ ἑταῖραί τινες
kappa 1168	κατακλησία· ὅταν τῶν μειζόνων τι δέῃ πρᾶγμα ἐπικρῖναι, κατακλησίας ἐποίουν τῶν ἐν τοῖς ἀγροῖς οἰκούντων
kappa 1169	κατάκλιτος· τελευταία
kappa 1170	κατακνῆστις· τυροκνῆστις
kappa 1171	κατ’ ἄκνηστιν· κατὰ τὴν ῥάχιν, ἣν μὴ ἔστι κνήσασθαι ῥᾴδιον (κ 161)
kappa 1172	κατακοιμίζει· καταπραΰνει (Plat. legg. 7,790d)
kappa 1173	κατακοιρανέοντα· κατακοσμοῦντα (Ε 824 v. l.?)
kappa 1174	κατὰ κόκκας ἢ κατὰ κίκκας· κατάπλασμα.
kappa 1175	κατάκομον· ... (Eur. Bacch. 1187)
kappa 1176	κατακονά· διαφθορά (Eur. Hipp. 821 v. l.)
kappa 1177	κατακορής· ὀχληρός
kappa 1178	κατακορμίσαι· κατακόψαι 〈ξύλον〉
kappa 1179	κατὰ κόῤῥης· κατὰ τοῦ κροτάφου ἢ κατὰ τῆς σιαγόνος πλῆξαι
kappa 1180	κατὰ κόσμον· κατὰ τρόπον, ἐν τάξει, κατὰ τὸ δέον, κατὰ τὸ καθῆκον (Κ 472)
kappa 1181	κατ’ ἄκρας ἑλεῖν· τὸ ἐξ ἐφόδου, καὶ τὸ αἰφνίδιον (Thuc. 4,112,3)
kappa 1182	*κατακρατήσατε· νικήσατε (Ierem. 27,15) A
kappa 1183	*κατὰ κράτος· ἰσχυρῶς Avg. τελείως. ἀντιστάντος
kappa 1184	†κατακρέη· κατάκριτος. 〈καταδικασθείσ〉
kappa 1185	*κατὰ κρῆθεν· κατὰ κεφαλῆς (Π 548) n [καταδικασθείς]
kappa 1186	κατ’ ἄκρης· κατὰ κορυφῆς. κατὰ κρατός (Ο 557)
kappa 1187	κατακρημνίζων· κατακρημνῶν
kappa 1188	κατακριδεύσει· καταλαλήσει· ἐπεὶ καὶ αἱ ἀκρίδες πολύφωνοί εἰσιν. ἢ καταναστήσει· ἐπεὶ καὶ αἱ ἀκρίδες ἀναστήματα γῆς καὶ λόφοι εἰσίν. ἢ καταγελάσει (Com. adesp.)
kappa 1189	*κατάκριμα· κατάκρισις (An), καταδίκη (Ep. Rom. 8,1)
kappa 1190	κατακρίτη· κατάδικος
kappa 1191	〈κατ’ ἄκρων·〉 ἄρδην. φοράδην. παντελῶς. σφόδρα (Eur. Phoen. 1176)
kappa 1192	*κατακροτεῖ· ἄγαν ἐπαινεῖ Avg, κατευφημεῖ (A) n
kappa 1193	*κατακτάμεναι· ἀποκτεῖναι (Γ 379) n
kappa 1194	κατάκτενος κόμη· κατεκτενισμένη
kappa 1195	κατάκτρια· ἐριουργός	426 in vol. 2
kappa 1196	κατακυνῶν ἢ κατακύων· ὅταν τὸ σχοινίον †ἐλίγηας τῶν ἄκρων προσκατακλείσῃς
kappa 1197	κατακυριεῦσαι· κατακρατῆσαι (Ps. 9,31)
kappa 1198	*κατακυρωθείς· κατακριθείς (Eur. Or. 1013) n
kappa 1199	*κατακωκῦσαι· καταθρηνῆσαι Agn
kappa 1200	[κατακωλῦσαι· θρηνῆσαι]
kappa 1201	*[κατακωμᾷ· καταγελᾷ A]
kappa 1202	καταλαβεῖς· πάσσαλοι
kappa 1203	καταλαβέσθαι· κατανοήσασθαι. φθάσασθαι. ἀφελέσθαι
kappa 1204	καταλαγνευθείς· εἰς ἡδονὰς κατενεχθείς
kappa 1205	†καταλαθισταί· ἐξηγηταί. ἢ ἐνδεικνύοντες τὰ δημόσια
kappa 1206	*καταλαλάζειν· κατεύχεσθαι. ἢ πολεμικῶς βοᾶν A
kappa 1207	*κατὰ λαπάρην· κατὰ τὴν λαγόνα (Ζ 64) Agn
kappa 1208	†καταλαπριώσει· ἀποκτονεῖ. καταδέξηται. κατατρυπήσει. ἢ καταπερίσεις†
kappa 1209	καταλοχισμός· τάξις
kappa 1210	καταλαλιάν· ...
kappa 1211	*καταλγύνεσθαι· λυπεῖσθαι An
kappa 1212	*καταλεάναντες· κατατρίψαντες A (vgp)
kappa 1213	*καταλεγείς· καταλεχθείς An
kappa 1214	καταλέγεσθαι· ὀδύρεσθαι τὸν τεθνεῶτα
kappa 1215	καταλείβεται· καταρεῖ (Eur. Troad. 605)
kappa 1216	*κατάλειμμα· ὑστέρημα As. μέρος (Gen. 45,7 ..)
kappa 1217	†καταλαγνώσας· καταλέξας
kappa 1218	*καταλειφθέντες· ὑστερηθέντες A
kappa 1219	καταλῖναι· καταμῖξαι
kappa 1220	καταλέξας· κατακοιμήσας. καταριθμήσας. ἀπαρτίσας
kappa 1221	καταλευγαλέα· κάθυγρος. καταληλιμμένη
kappa 1222	*καταλεύει· λιθοβολεῖ (Abs)
kappa 1223	καταλεῦσαι· ἐγκλῖναι. λιθοβολῆσαι
kappa 1224	καταλευέσθω· λιθασθήτω
kappa 1225	*†καταλευόμενοι· εἰς τὰ μέταλλα βαλλόμενοι A (n)
kappa 1226	*καταλήγει· παύεται n
kappa 1227	*καταληΐζεται· διαρπάζει Avgn
kappa 1228	*καταληϊσάμενος· λαφυραγωγήσας. καταπατήσας A	427 in vol. 2
kappa 1229	*καταλήξομεν· καταπαύσομεν A (n)
kappa 1230	κατάληξις· 〈κατάπαυσισ〉 s
kappa 1231	〈κατάλειψις·〉 παραχώρησις
kappa 1232	καταλειαινούσης· καταπραϋνούσης (n)
kappa 1233	*καταλειβόμενον· καταστάζον (Σ 109) (A)
kappa 1234	*καταλιπαίνειν· λιπαροποιεῖν (Avg)
kappa 1235	καταλίβῃ· καταδύνῃ
kappa 1236	[κατάλιψ· μεσοδμή]
kappa 1237	καταλλαγήν· τὴν ἀντί τινος διδομένην δωρεάν
kappa 1238	καταλλαγή· εἰρήνη, φιλία
kappa 1239	καταλλαγὴν δορός· ἀνάπαυλαν. μεταλλαγήν. κατάλλαγμα (trag. ad. 218)
kappa 1240	*κατάλληλον· ἁρμόδιον An. ὁμαλόν
kappa 1241	*κατάλληλος· ἁρμόζων Agp
kappa 1242	*καταλλήλως· ἀκολούθως Avg ἁρμοζόντως g (An) Σ
kappa 1243	*καταλογάδην· πεζῇ, ἢ ⸤τὰ πεζῷ λόγῳ γραφόμενα Avg
kappa 1244	καταλογ ή· τὸ τὰ ᾄσματα μὴ ὑπὸ μέλει λέγειν
kappa 1245	καταλογή σοι εἴ η· Ἀττικώτερον· ἀλλά σε αἰδεσθεῖεν οἱ θεοί
kappa 1246	*καταλογιεῖτα ι· καταριθμήσει Agn
kappa 1247	*καταλογισμ ῷ· καταριθμήσει A
kappa 1248	κατάλογο ν· ἀρίθμησιν
kappa 1249	*κατάλογο ς· ἡ ἀναγραφὴ τῶν ὀφειλόντων στρατεύεσθαι Σ, καὶ ⸤ἐξαρίθμησις g
kappa 1250	κατάλογο ν· τὸ μύρτον
kappa 1251	†*καταλού ς· λῃστεία Ab
kappa 1252	καταλοφάδι α· κατὰ τοῦ αὐχένος· λόφος γὰρ ὁ αὐχήν. ἢ κατὰ κεφαλήν· ὡς κατωμάδια καὶ κατωμαδὸν καὶ κατὰ τῶν ὤμων καὶ τοῦ τραχήλου (κ 169)
kappa 1253	*καταλοχισμῷ· περὶ τῆς γεννήσεως (1. Esdr. 5,39) A
kappa 1254	κατ’ ἀλλοθρόους· κατὰ τοὺς ἀλλοδαπούς, ἢ πόῤῥω ὄντας (γ 302)
kappa 1255	*καταλυγίζεται· δεσμεύεται. στρέφεται A
kappa 1256	*κατάλυμα· οἴκημα, καταγώγιον (1. Regn. 1,18 ..) A
kappa 1257	καταλῦσαι· *ἀπολαῦσαι, εὐωχηθῆναι. ⸤καταμεῖναι A (vg). κα‐ ταβαλεῖν (vg). ἢ τὸν ἀπαγξάμενον, οὐχὶ δὲ κατενεγκεῖν Σ.
kappa 1257	ἢ τὸ τὰ ἑψόμενα λάχανα ἐκπιάσαι	428 in vol. 2
kappa 1258	*καταλύτου· ξένου, παρόδου (Sap. 5,14) A (s). καθαιρέτου
kappa 1259	*καταμαλάσσοντα· κατασκληραίνοντα A (n)
kappa 1260	*καταμαλθάσσων· καταπραΰνων A
kappa 1261	κατ’ ἀμαξιτόν· τὴν κατημαξευμένην ὁδόν n, καθ’ ἣν αἱ ἅμαξαι διέρχονται (Χ 146)
kappa 1262	*καταμάρψαι· καταλαβεῖν (Ζ 364) g(n)
kappa 1263	*καταμεμυκέναι· ἀποπτῆξαι An, κατὰ μέρος
kappa 1264	†καταμήσας· καθάπαξ
kappa 1265	καταμήσατο· ἐπεσώρευσεν n. ἐπεσπάσατο· (Ω 165) ἄμη γὰρ τὸ σκαφίον, ᾧ ἐπισπώμεθα, καὶ ἀμητῆρες οἱ θερισταί
kappa 1266	καταμηλῶσαι· τῇ μήλῃ χρήσασθαι, καθεῖναι
kappa 1267	καταμηνύειν· κατακηρύσσειν. [ζητεῖν]
kappa 1268	†καταμηγγές· παρακμὴ σώματος
kappa 1269	καταμνιεῖ· καταπίνει. κατεσθίει. Μνιεῖν γὰρ τὸ ἐσθίειν g
kappa 1270	κατὰ μικρόν· κατὰ βραχύ
kappa 1271	*κατὰ μόθον· κατὰ τὸν πόλεμον (Σ 159) gn
kappa 1272	*κατὰ μοῖραν· κατὰ τρόπον n, κατὰ καιρόν, ἢ νόμον (Α 286)
kappa 1273	καταμονάς· τὰς μισθώσεις τῶν ἐργατῶν εἰς χρόνον
kappa 1274	κατάμουσον· κατάπτηξον
kappa 1275	καταμφωτοί· αὐλοί τινες οὕτω καλοῦνται
kappa 1276	*καταμωκᾶται· καταγελᾷ (Sir. 13,7) (gn)
kappa 1277	†κατανᾶ· κατὰ νοῦν
kappa 1278	καταναλίσκων· ἐσθίων, δαπανῶν
kappa 1279	κατανάξαντες· ἀναζεύξαντες, εἰς τοὐπίσω ἀναχωρήσαντες
kappa 1280	*κατανδρίζεσθαι· καταπαλαῖσαι Avgp
kappa 1281	*κατανεανιευόμενος· κατακαυχώμενος. κατισχύων A (vg)
kappa 1282	κατανεμεθείσης· καταλαβούσης
kappa 1283	κατανεῦαἱ· κατανεῦσαι
kappa 1284	κατανένοχεν· συνουσίακεν
kappa 1285	κατανενυγμένα· ἀμυχὰς ἔχοντα
kappa 1286	κατάνεται· κατανύεται. ἀναλίσκεται (β 58)
kappa 1287	*κατανεύοντα· κατακύπτοντα A. θεωροῦντα
kappa 1288	*〈κατανεῦσαι·〉 συνθέσθαι. ⸤ἐπινεῦσαι. συγκαταθέσθαι (Α 558) Avg
kappa 1289	κατανήσῃ· αὐξηθῇ
kappa 1290	κατανθρακῶσαι· κατακαῦσαι. κατοπτῆσαι (Aesch. fr. 281,4)	429 in vol. 2
kappa 1291	κατανίφεται· καταφθείρεται. καταχιονίζεται
kappa 1292	κατανομεύς· καταμεριστής
kappa 1293	*κατανοοῦντι· καταβλέποντι (Ep. Iac. 1,23) A
kappa 1294	*κάταντα· κατωφερῆ (Ψ 116) A
kappa 1295	κάταντες· ἐπὶ τὰ ἐμπρός
kappa 1296	*κατάντης· ῥᾴδιος, εὔκολος (Eur. Rhes. 318) g. ἢ 〈κάταν‐ τες·〉 κατάκρημνον. κατωφερές gvn
kappa 1297	καταντήσας· λαχών, κληρώσας
kappa 1298	*καταντησάτωσαν· φθασάτωσαν (2. Regn. 3,29) A
kappa 1299	κατάντηστιν· κατεναντίον (υ 387)
kappa 1300	κατ’ ἀντιβολίαν· κατ’ ἀντίβλησιν (Eupol. fr. 317?)
kappa 1301	κατάντικρυ· ἐναντίον (κ 559)
kappa 1302	[καταντήσειν· κατέναντι, ἐξ ἐναντίας]
kappa 1303	*κατανένυγμαι· ἡσύχασα. λελύπημαι (Esai. 6,5)
kappa 1304	κατανύγητε· ἡσυχάσατε. λυπήθητε (Ps. 4,5)
kappa 1305	κατάνυξις· ἡσυχία. ἢ λύπη (Ps. 59,5 ..)
kappa 1306	κατανύουσι· καταναλίσκουσι
kappa 1307	κατανύσαι· συντελέσαι
kappa 1308	καταξανεῖ· κατατρίψει. βασανίσει (Iud. 8,7 v. l.)
kappa 1309	κατ’ ἀξίαν· κατὰ δόξαν (Eur. Hec. 374)
kappa 1310	καταξόμενα· καταλυσόμενα
kappa 1311	κατάορα· κατάντη (Eur. Troad. 1090?)
kappa 1312	*καταπαίει· μαστίζει, τιμωρεῖται A
kappa 1313	καταπάλμενος· καταπηδήσας (Λ 94)
kappa 1314	καταπάλτης· βέλη 〈πέμπον〉 πολιορκητικὸν ὄργανον. καὶ τὸ ἀφιέμενον βέλος
kappa 1315	κατὰ πάντα· ὑπὲρ πάντα
kappa 1316	κατάπαστος· πεποικιλμένος (Ar. Eq. 502)
kappa 1317	καταπάγιον· ἀσαλές. ἢ ἀθροῦν
kappa 1318	*καταπείραντες· καταδήσαντες n
kappa 1319	*κατὰ πέλλας· κατὰ τοῦ γάλακτος ἀγγεῖα (Π 642) A
kappa 1320	καταπελτάσονται· καταδραμοῦνται. ἀπὸ τῶν πελταστῶν (Ar. Ach. 160)
kappa 1321	*καταπέλτης· εἶδος βασανιστηρίου, ὡς ὅπλον χαλκοῦν vn, ἐν ᾧ ἐξαρθροῦσι τὰ μέλη οἱ δήμιοι
kappa 1322	καταπεπεμμένα· καθειμένα	430 in vol. 2
kappa 1323	καταπέπυθα· κατεῤῥύηκα
kappa 1324	*καταπεπελτωμένα· καταπεπιναρωμένα (Ios. 9,5 v. l.) Avg
kappa 1325	καταπεπληγώς· καταπεπτηχώς
kappa 1326	καταπέφνῃ· ἀποκτείνῃ (Γ 281) (n)
kappa 1327	†κατάπεμνοι· καθαπτόμενοι
kappa 1328	*καταπεφρικότες· δειλιῶντες Ag(v)
kappa 1329	καταπέψαι· καταπραῧναι n. ἢ ἐν αὑτῷ κατασχεῖν. μεταφορι‐ κῶς, ἀπὸ τῶν πεσσομένων σίτων (Α 81)
kappa 1330	*καταπημήνειεν· καταβλάψειεν Agn
kappa 1331	[καταπίει· καταπίνει]
kappa 1332	a) *καταπίμπρασθαι· κατακαίεσθαι Avgn b) κατὰ Πίν‐ δαρον· ...
kappa 1333	κατὰ πίονα μηρί’ ἔκηα· κατέκαυσα τὰ λιπαρὰ μηριαῖα ὀστᾶ (Α 40)
kappa 1334	καταπειρητηρίη· ... τόπους βαθεῖς πειράζοντες (Hdt. 2, 5,2). καὶ ἡ λεγομένη βολίς
kappa 1335	καταπλαγέντα· θαυμάσαντα (2. Macc. 3,24)
kappa 1336	καταπλακών· [καταπλήξας.] διαμαρτών
kappa 1337	καταπλεκεῖσι· συνδεθεῖσι, περιπεπλεγμένοις
kappa 1338	καταπλήξ· καταπεπληγώς
kappa 1339	καταπλῆσαι· μολῦναι
kappa 1340	καταπλήσσει· καταταράσσει, φοβερίζει, κατεξανιστᾷ
kappa 1341	*καταπλήττεται· φοβεῖται, δειλιᾷ A
kappa 1342	καταπλιγήσει· 〈κατακρατηθήσῃ〉· τὸ βῆμα πλίγμα λέγουσι. τὸ οὖν κατακρατῆσαι μετάγοντες ἀπὸ τῶν κυλιομένων καὶ τοῖς ποσὶ κατεχόντων οὕτως φασί [κατακρατηθείσει] (Ar. fr. 198)
kappa 1343	*κατὰ πόδα· πάραυτα. κατὰ τάξιν Avg. ἢ ὀπίσω A
kappa 1344	*καταποθῇ· καταναλωθῇ (2. Cor. 2,7) A
kappa 1345	καταπολεμῶ· νικῶ
kappa 1346	καταπονουμένους· πειραζομένους (3. Macc. 2,2 ..)
kappa 1347	*κατὰ πορθμόν· στενὴν θάλασσαν (Eur. Troad. 102) An
kappa 1348	*κατὰ ποσόν· πλεονάκις Ags
kappa 1349	*καταπρανοῦς· κατωφεροῦς Avgn	431 in vol. 2
kappa 1350	καταπραϋνεῖς· ἡμεροποιήσεις. σιωπήσῃ
kappa 1351	κατάπρεμνος· κατάκλαδος
kappa 1352	*καταπρηνές· κατὰ πρόσωπον An, ἐπὶ στόμα, κατωφερές
kappa 1353	κατὰ †προΐθην· κατὰ πρεσβυγονίαν. ἔνιοι τὸ κατὰ δαίμονα
kappa 1354	καταπροιξάμενος· καταφρονήσας, καὶ οὐκ εὐλαβηθείς, προῖκα δὲ αὐτὸ ποιήσας
kappa 1355	καταπροίξει· καταφρονήσεις (Agn). ἢ δωρεὰν γελάσεις (Ar. Eq. 435 ..)
kappa 1356	*κατὰ πρόσκλισιν· κατὰ χάριν s. [κατὰ πρόσκλησιν] καθ’ ἑτεροβάρειαν (1. Tim. 5,21) Avgb
kappa 1357	*κατὰ πρότμηστιν· κατὰ τὸν ὀμφαλόν (Λ 424 v. 1.) Agn
kappa 1358	κατὰ πρωτείρενας· ἡλικίας ὄνομα οἱ πρωτείρενες παρὰ Λακε‐ δαιμονίοις
kappa 1359	*καταπτήσσει· δειλιᾷ, φοβεῖται (Sir. 35,18) Avg
kappa 1360	καταπτήτην· ἔπτηξαν, ἐφοβήθησαν. δυϊκῶς (Θ 136)
kappa 1361	κατὰ πτόλιν· κατὰ τὴν πόλιν (Β 130)
kappa 1362	κατάπτυστον· ἐξουθενημένον
kappa 1363	καταπτώσσει· φοβεῖται, ⸤δειλιᾷ (n). ταπεινοῦται (Ε 254)
kappa 1364	καταπυγοσύνη· ἡδονὴ μεγάλη
kappa 1365	καταπύγου· κιναίδου (b), ἤγουν ἀσελγοῦς
kappa 1366	καταπύγων· ὁ μέσος δάκτυλος. καὶ ὁ κατωφερής
kappa 1367	*†καταπύει· ἐνέπλησε. κατεγνόει †A
kappa 1368	καταπύθεται· εὐρωτιᾷ
kappa 1369	καταράκτης· ὀχετός, ῥύαξ. καὶ ὁ ἀετός, Σοφοκλῆς Λακόωντι (fr. 347). καὶ τὰς ἁρπυίας, ἐν Φινεῖ (Soph. (?) fr. 648)
kappa 1370	καταράξαι· κατᾶξαι
kappa 1371	καταραπατίτης· Γόργων ἐν τῷ περὶ θυσιῶν (fr. 515,20 J.)
kappa 1372	*καταράσσειν· κατακλάνεσθαι (Hos. 7,6) A
kappa 1373	καταρᾶσθαι· ἀρᾶσθαι θεοῖς
kappa 1374	*καταραψῳδῆσαι· φλυαρῆσαι (Α vg)
kappa 1375	καταρβύλοις χλαίναις· ποδήρεσιν, ὥστε καὶ ἐπὶ τὰς ἀρβύ‐ λας χαλᾶσθαι. Σοφοκλῆς Τρωΐλῳ (fr. 565)
kappa 1376	*κατάρδειν· εὐφραίνειν An. ποτίζειν A
kappa 1377	κατ’ ἄρ’ ἕζετο· ἐκαθέσθη (Α 68)
kappa 1378	καταρέξαι· [καταρῆξαι.] καταψῆσαι (Α 361)	432 in vol. 2
kappa 1379	καταράκτης· ὁρμητικός
kappa 1380	καταρεπές· ἑτερορεπές. ἑτεροκλινές
kappa 1381	κατάρασθαι· καταλύειν
kappa 1382	καταριπτάζονται· σκορπίζονται
kappa 1383	καταρήστην· †ὀρθὴν δουριστήν†, παρὰ Καλλιμάχῳ τὴν χάλα‐ ζαν (fr. 566)
kappa 1384	καταρρήσσων· ἐπικροτῶν, ἐπιψοφῶν
kappa 1385	κατάρξασθαι τοῦ ἱερείου· τῶν τριχῶν ἀποσπάσαι
kappa 1386	*καταρράσσειν· καταρίπτειν (Ose. 7,6) (A)
kappa 1387	*καταράσσοντες· περικτυποῦντες (Sap. 17,4 v. l.) n
kappa 1388	καταρράξαι· καταβαλεῖν. [ἢ καταψῆσαι]
kappa 1389	*καταρρεῖν· ἀναλίσκεσθαι (1. Regn 2,33)
kappa 1390	*κατάρρησιν· κατηγορίαν Av, καταβόησιν (m), καταλαλιάν, ⸤κακολογίαν (Am)
kappa 1391	*κατάρρυτα· ἀρδεύσιμα (Eur. Andr. 215 ..) A (vg)
kappa 1392	*καταρτίσαι· κατασκευάσαι (gn). τελειῶσαι. ⸤στερεῶσαι A
kappa 1393	καταρυβδήσα ς· καταπιών. ῥοφήσας
kappa 1394	καταρυῆνα ι· καταπεσεῖν
kappa 1395	καταρυθμίζεσθα ι· κατευθύνεσθαι, κανονίζεσθαι n
kappa 1396	†κάταρσο ν· κατάκλεισον
kappa 1397	καταρτυθεί ς· ἀσφαλής. τέλειος
kappa 1398	καταροΐζομα ι· ῥευματίζομαι
kappa 1399	καταρῶμα ι· εὔχομαι. προσκυνῶ
kappa 1400	καταρωγέ α· γῆν τινα πρὸς φυτείαν ἀμπέλων εὔθετον
kappa 1401	κατὰ σαυτό ν· ἐπὶ σοῦ
kappa 1402	κατὰ σ έ· ὅμοιός σοι
kappa 1403	*κατασείει ν· ταράσσειν Ans
kappa 1404	κατασβέσα ς· σβέσας
kappa 1405	κατασεσαλαγμέν α· κατασεσεισμένα
kappa 1406	*κατασημήνασθα ι· κατασημειώσασθαι Agn
kappa 1407	*κατασίνεσθα ι· καταβλάπτειν Avgn
kappa 1408	[κατασείειε ν· καταταράσειεν]
kappa 1409	κατασκαφής· κατεσκαμμένος (Soph. Ant. 891)
kappa 1410	κατασκαφόφιλος· καταισχύνων τοὺς φίλους (Com.)
kappa 1411	κατασκάψαι· κατορύξαι
kappa 1412	κατασκεδάσαι· καταχέαι
kappa 1413	κατασκέλλειν· κατασκελετεύειν. τὰς σάρκας καταφαγεῖν	433 in vol. 2
kappa 1414	κατασκευή· διασκευή
kappa 1415	*κατασκιδναμένης· κατασκορπιζομένης An (gs)
kappa 1416	*κατασκῆψαι· κατασπεῖραι (Eur. Med. 94) A
kappa 1417	κατάσκιος· πάντοθεν σκιὰν ἔχων (Zach. 1,8 ..)
kappa 1418	*κατάσκοποι· κατοπτεύοντες. ἐπίβουλοι (Gen. 42,9 ..) A (gn). ἢ δόλων ἐξιχνευταί. δολεροί, δόλιοι (Eur. Rhes. 645 ..)
kappa 1419	κατασμύξαι· μαρᾶναι. καῦσαι, ἐμπρῆσαι (Ι 653)
kappa 1420	*κατασοβεῖται· καταδιώκεται Agn
kappa 1421	*κατασοφισθεῖσα· χλευασθεῖσα Avg. τεχνασθεῖσα (Ab)
kappa 1422	κατασπᾶν· χαλᾶν. ἢ σιαλίζειν ἑτέρου ἐσθίοντος ἢ περὶ δείπνου διαλεγομένου. καταπίνειν τὸν σίαλον
kappa 1423	*κατασπαταλᾷ· τρυφᾷ (Prov. 29,21) A
kappa 1424	κατασπερχάδην· ἐπὶ τὴν οἰκίαν, ἢ ἐπὶ τὴν ἑστίαν κεκλημένον 〈κατὰ σπουδήν〉
kappa 1425	*κατασπερχόμενος· ἐπειγόμενος An. καταπλησσόμενος (vg)
kappa 1426	*κατασπιλάζων· μολύνων A
kappa 1427	κατ’ ἀσπίδα· ἐπ’ ἀσπίδα (Γ 347)
kappa 1428	κατασπλεκῶσαι· κατελάσαι
kappa 1429	κατασπόδησον· κατέλασον
kappa 1430	κατὰ στάθμην· κατ’ ὀρθόν. [κατ’ ἔπαυλιν]
kappa 1431	κατάστασις· ἀποδοχή. ἢ κόσμος. ἢ ἦθος
kappa 1432	καταστατήρια· ἀποπεμπτήρια· ἐν οἵῳ τρόπῳ λέγομεν ἀπό‐ πεμψον κατάστησον. ἢ καταπαυστήρια, κατάστασιν ἔχον‐ τα, ἀπόπεμπτα, καθεσταμένα
kappa 1433	καταστέλλει· περικαλύπτει
kappa 1434	καταστέξαι· καταγαγεῖν τὸν βοῦν
kappa 1435	κατὰ στεφάνης· ὄρους ἐξοχῆς, ἀκρωρείας (Ν 138). Στε‐ φάνη γὰρ εἶδος κόσμου περὶ τὴν κεφαλήν, ἢ περικεφαλαίας. ὡς Ὅμηρος· ‘αὐχέν’ ὑπὸ στεφάνης ἐϋχάλκου‘ (Η 12)
kappa 1436	*κατάστημα· ποίημα A στάσις. ὁρμὴ νοός (3. Macc. 5,45)
kappa 1437	καταστίζων· βεβαιῶν. καταψηφίζων. παρ’ ὅσον τῶν ἀτακ‐ τούντων τὰ ὀνόματα 〈παρέστιζον καὶ ἐζημίουν. καὶ Σώφρων κεντήματά φησι〉 (fr. 143)
kappa 1438	κατάστικτον· ποικίλον
kappa 1439	καταστίλβει· καταυγάζει. καταλάμπει
kappa 1440	κατὰ στίχας· κατὰ τάξεις (Γ 326)
kappa 1441	*καταστολήν· περιβολήν (Isai. 61,3) A (s)	434 in vol. 2
kappa 1442	*κατὰ στόμα· κατὰ τὴν ἀρχήν. μεταφορικῶς (Ο 389) An
kappa 1443	καταστομίς· μέρος τι τοῦ αὐλοῦ. τὸ ἐνόλμιον
kappa 1444	*καταστοχάζεται· κατὰ σκοποῦ βάλλει Avgn
kappa 1445	καταστρέφει· σκαλεύει
kappa 1446	*καταστροφῆς· ἐρημώσεως (1. Macc. 2,49) A
kappa 1447	καταστρώματα· τῆς νεὼς μέρος, ἐν ᾧ ἑστῶτες ναυμαχοῦσιν
kappa 1448	καταστύξαι· [κατασῦραι. συλλέξαι.] μισῆσαι
kappa 1449	καταστυφέλου· καταξήρου (Hes. Theog. 806) [κατάστυ‐ φλον· κατάξηρον] καὶ ἡμεῖς δὲ τὰς ἀνεργάστους χώρας καὶ σκληρὰς στυφλὰς καλοῦμεν
kappa 1450	*κατὰ συνδυασμόν· κατὰ κοινωνίαν. κατὰ σύμπραξιν Avg
kappa 1451	κατὰ συγκυρίαν· ... (Luc. 10,31)
kappa 1452	κατασῦραι· ἑλκύσαι σαγήνην
kappa 1453	κατὰ σφέας· καθ’ ἑαυτούς (Β 366) Avgn
kappa 1454	κατὰ σφέων· κατ’ αὐτῶν, ἢ καθ’ ἑαυτούς
kappa 1455	[*κατασφήκωνται· καθήλωνται A]
kappa 1456	κατασχάσαι· κατατυχεῖν. ἢ ἀμυχὰς ποιῆσαι
kappa 1457	κατασχεῖν· κατακρατεῖν. κατοικεῖν
kappa 1458	κατὰ τάξιν· κατὰ κόσμον (1. Cor. 14,40) s
kappa 1459	κατὰ ταὐτό· οἷον ὁμονοοῦσιν
kappa 1460	κατατεθήπειν· θαυμάζειν. δειλιάζειν. ἐκπλήττεσθαι
kappa 1461	*κατατεθήπεσαν· κατεθαύμαζον Agn
kappa 1462	*κατατεθηπότες· ἐκπεπληγμένοι A (vg)
kappa 1463	κατατεθηπώς· δειλιάσας b
kappa 1464	*κατὰ τέκν’ ἔφαγε· κατέφαγε τὰ τέκνα (Β 317)
kappa 1465	κατατείνεται· ἐφαπλοῦται
kappa 1466	*κατατίθεσθαι· συναινέσαι A
kappa 1467	*κατὰ τὸ αὐτό· ὁμοῦ (Act. ap. 14,1) A
kappa 1468	κατατοξεύω· ... (4. Regn. 9,16 ..)
kappa 1469	*κατὰ τὸ κρῖμα· κατὰ τὴν τάξιν. ἢ κατὰ τὸ πρόσταγμα (Ps. 118,149 ..) A
kappa 1470	κατατρίχιον· λεπτόν
kappa 1471	κατάτροπον· κάταντες, πρόστροπον δὲ τὸ ἐναντίον
kappa 1472	κατατρυφῶ· κατασπαταλῶ
kappa 1473	κατατρύχει· λυπεῖ. ⸤καταπονεῖ (Agn)
kappa 1474	†κατατοιόντα· κατασκευάζοντα
kappa 1475	κατατυχεῖν· ἐπιτυχεῖν	435 in vol. 2
kappa 1476	κατὰ τῶν συῶν· κατὰ τῶν χοίρων
kappa 1477	καταυγάσας· φωτίσας
kappa 1478	κάταυλον· κατηυλημένον. ἀναπεπταμένον
kappa 1479	καταῦσαι· καταντλῆσαι. καταδῦσαι
kappa 1480	καταύστης· [καταδύστης] ...
kappa 1481	κατ’ αὐτόν· ὅμοιον αὐτῷ
kappa 1482	καταφάγῃ· κατεσθίῃ (Am. 4,9 v. l.)
kappa 1483	κατὰ φάλαρα· κατὰ μετωπίδια (Π 106)
kappa 1484	*καταφάναι· κατειπεῖν g(n)
kappa 1485	*καταφατικήν· συγκατάθετον A (gb)
kappa 1486	[καταφήσας· ἀπορήσας. ἀνιάσας]
kappa 1487	καταφθατουμένη· καταντωμένη. κυρίως δὲ τὸ ἐκ προκαταλή‐ ψεως (Aesch. Eum. 398)
kappa 1488	*καταφιλοσοφήσαντες· διὰ τῆς σιγῆς νικήσαντες A (gb)
kappa 1489	καταφλάσαι· κατακόψαι
kappa 1490	*καταφοιτῆσαι· παραγενέσθαι An(vgp)
kappa 1491	καταφορήν· ὕπνον (Hippocr. epid. 3,6)
kappa 1492	*καταφορικός· γαστέρας ποιῶν 〈πολλάσ〉 A
kappa 1493	*κατάφωρον· ἐληλεγμένον. ⸤φανερόν. ὑπεύθυνον n. ἢ κατα‐ φανῆ g γενόμενον n
kappa 1494	*καταφορικῶ ς· σφοδρῶς Avg
kappa 1495	καταφράκτοις ψυχαῖ ς· ταῖς ἐπεσκοτισμέναις, καὶ μὴ τὸ μέλλον εἰδυίαις. Ἴων Ἀλκμήνῃ (fr. 6) καὶ εἴδη πολεμικῶν †ὡς καταφράκτου
kappa 1496	*κατὰ φρένα· κατὰ διάνοιαν (Α 193 ..) n
kappa 1497	*κατὰ φρήτρας· κατὰ φατρίας (Β 362) n
kappa 1498	καταφρονεῖ· ὑπερηφανεῖ (Eur. Bacch. 503)
kappa 1499	καταφρονέων· καταβουλευόμενος
kappa 1500	καταφρυγήσεται· καταξηρανθήσεται
kappa 1501	καταφρύγει· καταξηραίνει
kappa 1502	*καταφυέν· γεννηθέν Agns
kappa 1503	καταφυλαδόν· κατὰ ἔθνη b
kappa 1504	†καταφύξει· κατασβέσει	436 in vol. 2
kappa 1505	*κατάφυτος· σύνδενδρος A τόπος
kappa 1506	καταφωνεῖ· ταράσσει (Act. ap. 22,24 v. l.?)
kappa 1507	*καταφωραθείη· καταγνωσθείη A
kappa 1508	καταφωρᾶν· ἐρευνᾶν, ἐπιζητεῖν
kappa 1509	*κατάφωρος· φανερός Avs
kappa 1510	κατὰ φῶτα· κατὰ ἄνθρωπον
kappa 1511	*κατὰ χαλκόν· κατὰ βραχύ A
kappa 1512	καταχέει· κακολογεῖ (Iob 41,14)
kappa 1513	κατὰ χεῖρα· ἕτοιμα, εὐχερῆ. ἢ ὁ νῦν πρὸς χεῖρα καὶ εἰς πολλὰ χρήσιμος οἰκέτης
kappa 1514	καταχήνη· καταχάσμησις. ⸤κατάγελως s
kappa 1515	καταχήν ῃ· καταγελάσῃ, μυκτηρίσῃ, ἐξουθενίσῃ. [καὶ ὑπὸ Πεισιστράτου καλαμαίᾳ ἐμφερὲς ζῶον, ἀπὸ τῆς ἀκροπόλεως προβεβλημένον, ὁποῖα τὰ πρὸς βασκανίαν]
kappa 1516	*κατὰ χθονός· 〈κατὰ τῆς γῆσ〉 (Γ 217) ANs
kappa 1517	...· ὁ λιπαρός, ὁ τρόφιμος
kappa 1518	κατάχρεως· ἐπαρκῶν εἰς μαρτυρίαν
kappa 1519	καταχθόνιος· [κατὰ τῆς γῆς] ἢ ⸤ὁ Ἅιδης s
kappa 1520	καταχρήσε ι· ἀρκέσει
kappa 1521	*καταχρηστικῶ ς· ὅταν καταχρήσηταί τις ἀπὸ πράγματος εἰς πρᾶγμα An καταστοχαζόντως
kappa 1522	καταχρᾶτα ι· κακῶς χρᾶται
kappa 1523	καταχρυσῶσα ι· καταλιθῶσαι (Exod. 26,29 ..)
kappa 1524	*κατάχλυσις· ἀήρ 〈πίλημα νεφῶν〉 A
kappa 1525	καταχύσματα· τραγήματα. ἔθος γὰρ εἶχον κατὰ τῆς κεφαλῆς κάρυα καὶ ἰσχάδας καταχέειν τῶν νεωνήτων δούλων παρὰ τὴν ἑστίαν καθισάντων. κατεχεῖτο δὲ καὶ τοῦ νυμφίου. λέγεται δὲ καὶ ἐπὶ ζωμοῦ
kappa 1526	κατάχυτλον· τὸ βαλανευτικὸν σκαφίον
kappa 1527	*κατὰ χώραν· κατὰ φύσιν. ἢ ἀκίνητον (Lev. 13,23. 28 v. l.) (n)
kappa 1528	*καταψαίρουσι· κινοῦνται Ag
kappa 1529	καταψέφει· κατασκοτίζει· ψέφας γὰρ τὸ σκότος· παρὰ τὸ ψεφᾶσθαι, τὸ μεταμελεῖσθαι καὶ οἷον σκότος περιτιθέναι τοῖς λεγομένοις. [τὸ καταψεφεῖν] ἔσθ’ ὅτε δὲ καὶ τὸ φροντίζειν
kappa 1529	οὕτως λέγουσιν	437 in vol. 2
kappa 1530	*καταψηφίζεται· κατακρίνει vg (As)
kappa 1531	*καταψήχων· κολακεύων Agn. ἡσυχῇ τρίβων
kappa 1532	*καταψιλωθήσεσθαι· ψιλὸν γενέσθαι A
kappa 1533	*κατεαγότα· κατενηνεγμένα. κατακεκλασμένα A (n)
kappa 1534	[κατεάσας· κατακοιμηθείς]
kappa 1535	*κατεάχθη· κατεθλάσθη A
kappa 1536	κατεβάλλετο· ἐτίθετο
kappa 1537	κατέβασκε· κατέβλαψεν
kappa 1538	*κατεβαυκάλησε· κατεκοίμισεν Σ
kappa 1539	κατέβραψε· κατέλαβεν
kappa 1540	*κατεβήσατο· εἰσῆλθεν (ο 99)
kappa 1541	κατεβρότωσεν· ἐμόλυνεν
kappa 1542	*κατεβρόχθισε· κατέπιεν (Ar. Av. 503) Agn
kappa 1543	κατεγνωσμένος· κατακεκριμένος (Ep. Gal. 2,11)
kappa 1544	κατ’ ἔγκλησιν· κατὰ μέμψιν. κατὰ πταῖσμα
kappa 1545	κατεγοήτευσεν· ἠπάτησε. κατεμάντευσεν
kappa 1546	κατέδαπτε· κατήσθιε μετὰ σπαραγμοῦ
kappa 1547	*κατέδαρθε· κατεκοιμήθη An
kappa 1548	κατ’ ἐδάφους· ἐπὶ γῆς (3. Macc. 2,22)
kappa 1549	κατέδευσας· [κατέφαγας.] ἔβρεξας (Ι 490)
kappa 1550	κατεγλώττιζε· διέβαλλε, κατηγόρει
kappa 1551	κατεγκονῶν· ἐπειγόμενος
kappa 1552	κατεγνυπτωμένον· τὸ ... 〈καὶ〉 κατεγνυπτῶσθαι
kappa 1553	κατέγνωσαν· κατέλεξαν
kappa 1554	κατέγραψαν· κατέξυσαν
kappa 1555	κατεγυμνάσατο· ἐπὶ γυμνασίαν ἀνάλωσεν
kappa 1556	κατεδάη· κατεκάη
kappa 1557	κατέδαρθεν· ὕπνωσεν
kappa 1558	κατεδᾴωσε· κατέκαυσεν. ἐπολέμησεν
kappa 1559	κατέδευσε· κατέβρεξε. κατέφυρσε. καὶ [ὁτὲ μὲν ἁβρῶς διαι‐ τᾶσθαι καὶ τρυφᾶν, ὁτὲ δὲ τὸ κατηφῆ εἶναι.]
kappa 1560	κατεδηδεσμένον· καταβεβρωμένον (Plat. Phaed. 110 e)
kappa 1561	*κατεδήδοκε· καταβέβρωκε, ⸤κατέφαγεν Ag
kappa 1562	κατεδηδοκώ ς· καταβεβρωκώς Σ
kappa 1563	κατεδῄου ν· κατέκοπτον	438 in vol. 2
kappa 1564	κατέδησ α· κατεδέσμευσα. (ε 383 ..) κατῄσχυνα
kappa 1565	*κατεδιῄτησε· κατέκρινεν Avg b
kappa 1566	κατέδουπεν· τέθνηκεν
kappa 1567	κατέδουπον· τεθνήκεισαν
kappa 1568	κατέδραθον· κατεκοιμήθησαν
kappa 1569	κατεδρύπτετο· κατεκόπτετο. κατεξύετο
kappa 1570	κατέδυ· κατεπόθη, ⸤κατεποντίσθη Ag
kappa 1571	*κατέδω ν· κατεσθίων (Ζ 202) gn
kappa 1572	κατεζώμευεν· ἐτύρευεν, ὥσπερ ζωμὸν ἐκτροφήσας τὸ γάλα
kappa 1573	κατεδιείλοντο· κατεμερίσαντο (Ioël 3,2)
kappa 1574	*κατέθορε· κατεπήδησεν (Δ 79?) Ag
kappa 1575	κατετεθήπει· ἐπτοεῖτο
kappa 1576	κατεθραύσθη· κατεκλάσθη
kappa 1577	κατέθυψας· †περιέπλευσας
kappa 1578	κατείβετο· διεφθείρετο (ε 152). κατέρρει (Ω 794)
kappa 1579	κατειβόμενον· διαφθειρόμενον. ⸤καταρρέον (Ο 37) Ab
kappa 1580	κατεικής· ἐπιεικής
kappa 1581	κατειλάδα· ἡμέρα χειμερινή
kappa 1582	κατεῖλε· κατέλεξεν. ἐποίκιλεν
kappa 1583	κατείλεον· συνέστελλον
kappa 1584	κατειλεῖν· κατέχειν. καταλαβεῖν
kappa 1585	κατειληθέντας· συσχεθέντας. καταληφθέντας
kappa 1586	*κατειλῆφθαι· προκαταλαμβάνεσθαι A
kappa 1587	κατείλεα· τὰ ἐσώτερα οἰκήματα. Ἐρυθραῖοι
kappa 1588	*κατείλοχε· κατέλεξεν A
kappa 1589	κατειλυσπᾶσθαι· εἰλούμενον σπᾶσθαι
kappa 1590	κατειλυσπωμένην· ὁ μὲν Λυκόφρων καταρτωμένην. Ἐρα‐ τοσθένης (fr. 63 Strecker) δὲ συγκεῖσθαι τὴν λέξιν ἐκτοῦ εἰλεῖν καὶ σπᾶσθαι (Ar. Lys. 722)
kappa 1591	κατείλυται· κεκάλυπται (g)
kappa 1592	[κατειλωπτεῖν· καταβλεφαρίζειν]
kappa 1593	*κάτιμεν· κατερχόμεθα Ag
kappa 1594	κατειπών· διαβαλών (Num. 14,37)
kappa 1595	κατείργει· ἐκώλυεν
kappa 1596	*κατειργάσατο· [ἐκώλυσε.] κατηγωνίσατο Agns
kappa 1597	*κατειργμένος· ἐγκεκλεισμένος gn	439 in vol. 2
kappa 1598	[κατείρα· ἀσπίς. πέλτη]
kappa 1599	κατεῖρες· κατηρτισμένον, εὐήρετμον (Hdt. 8, 21,1)
kappa 1600	κατείρηκεν· λάθρα διαβέβληκεν
kappa 1601	*κατειρωνεύεται· μέγα φρονεῖ A. ἢ δολιεύεται Σ
kappa 1602	*κάτεισι· κατέρχεται (Λ 492 ..) Avg
kappa 1603	κατεκαμάρωσεν· κατέκρυψεν
kappa 1604	κατέκανον· κατέκτεινον
kappa 1605	κατεκείαθεν· κατεκοιμήθη
kappa 1606	κατεκερμάτισεν· συνέθραυσεν
kappa 1607	κατεκήλεε· δι’ ἐπῶν ἥδυνεν (Greg. Naz. c. 2,1, 16,37)
kappa 1608	*κατεκήλησε· κατεπράϋνεν g (An) ἔθελξεν. Κηλεῖσθαι γὰρ λέγεται τὸ ὑπὸ αὐλῶν θέλγεσθαι A
kappa 1609	κατεκλάδανεν· ἀφεῖλεν
kappa 1610	κατεκλᾴζετο· κατεκέκλῃστο, κατακεκλεισμένην εἶχεν (Theocr. 18,5)
kappa 1611	κατεκλάσθη· ἐνέδωκεν (Ν 608)
kappa 1612	*κατέκτα· ἀπέκτεινεν (Β 662) As
kappa 1613	κατεκνίδευεν· κατέξυεν
kappa 1614	*κατεκόπησαν· ἐφονεύθησαν A
kappa 1615	*κατέκταν· ἀπέκτειναν bs
kappa 1616	[κατέκπλησαν· κατεπράϋναν]
kappa 1617	κατελάσαι· κατατῆξαι
kappa 1618	†κατελεγχῶσαι· κατελέγξαι. καταλέξαι
kappa 1619	κατελέξαντο· κατεκοιμήθησαν
kappa 1620	[κατελελίβαντο· κατεμερίζοντο]
kappa 1621	*κατέλεκτο· κατεκοιμήθη (Ι 662) g
kappa 1622	κατέλεξας· κατεκοίμισας. κατέβαλες
kappa 1623	*κατέλεσα· ἐλέπτυνα, συνέτριψα (Deut. 9,21?) A
kappa 1624	*κατέλευσαν· λίθοις ἔβαλον (Hdt. 1, 167,1 ..) (Avgp)
kappa 1625	*κατέληξεν· ἐπαύσατο An (vgps)
kappa 1626	*[κατεμαξευμένην· κατατετριμμένην] (A) b
kappa 1627	*κατέμαρπτε· κατελαμβάνετο (Ε 65) An
kappa 1628	*κατέμαρψε· κατέλαβεν (Greg. Naz. c. 1,2, 1, 549) n. [ἢ κατέβα‐ λεν]
kappa 1629	κατ’ ἐμαυτόν· κατὰ τὴν ἐμὴν δύναμιν. ἢ *⸤κατὰ τὴν αὑτοῦ
kappa 1629	〈δύναμιν〉 (Α 271) n	440 in vol. 2
kappa 1630	κατ’ ἐμαυτοῦ· κατὰ τῆς ἐμῆς δυνάμεως
kappa 1631	κατεμεγαλαυχήσατο· μεγάλως ἐκαυχήσατο
kappa 1632	κατενάρκησα· ἐβάρυνα
kappa 1633	κατένασσε· κατῴκισεν (Hes. op. 168)
kappa 1634	†κατενέκουσιν· ἔρχονται
kappa 1635	*κατενεμήσατο· κατέφαγεν, ἀνήλωσεν (Ps. 79,13) A
kappa 1636	κατένευσεν· ἐπένευσεν. ὑπέσχετο (Β 112)
kappa 1637	κατενήρατο· ἀπέκτεινεν (λ 519)
kappa 1638	*κατεντευκτήν· κατεντυγχάνοντα (Iob 7,20) Agn
kappa 1639	κατ’ ἔντευξιν· κατ’ ἐντυχίαν
kappa 1640	*κατεντευχθέντα· κατεντυχηθέντα Ag (v) Σa
kappa 1641	*κατενύγησαν· ἐλυπήθησαν (Act. ap. 2,37) s
kappa 1642	*κατενῶπα· κατ’ ἐναντίον. κατ’ ὄψιν (Ο 320) A
kappa 1643	*κατεξανίσταται· κατεπαίρεται (Greg. Naz. or. 1 p. 184a) Avg
kappa 1644	*†κατεξανίει· διεσθίει A
kappa 1645	*κατεξευμαρίζοντος· κατευθύνοντος n
kappa 1646	[κατεξήνασκε· κατεξήρανεν]
kappa 1647	κατεπᾴδεσθαι· καταπραΰνεσθαι
kappa 1648	κατεπᾴδω· γοητεύω. ⸤πραΰνω A
kappa 1649	κα τ ’ ἐξωλεία ς· ἔξω τῶν ὅρων
kappa 1650	κατεπάλμενο ς· καθαλλόμενος (Λ 94)
kappa 1651	κατέπαλτο· καθήλατο (Τ 351)
kappa 1652	κατεπάσατο· κατεκτήσατο
kappa 1653	κατεπείγει· κατασπεύδει
kappa 1654	*κατέπεφνε· κατέσφαξε n. κατεφόνευσε (Ζ 183) b
kappa 1655	*κατεπερπερεύετο· ἐχαριεντίζετο Agn
kappa 1656	κατενώπια· κατὰ τὸ ἔμπροσθεν τῶν θυρῶν μέρος
kappa 1657	*κατεπιάνθη· ἐλιπάνθη, ἐτράφη· πίων γὰρ ὁ λιπαρός Avg
kappa 1658	*κατεπιφύεται· κατατρέχει A
kappa 1659	κατεπλάγη· κατέσκληκεν
kappa 1660	[κατέπλατο· καθήλατο]
kappa 1661	κατεπλατύνετο· καθυπερηφανεύετο
kappa 1662	κατέπλησαν· ἀνέπλησαν, ἀνεπλήρωσαν
kappa 1663	κατεπόθησαν· κατεποντίσθησαν. κατέπεσαν (Isai. 28,7 v. 1.)
kappa 1664	*κατεπτηχέναι· φοβηθῆναι A (ps)	441 in vol. 2
kappa 1665	*κατεπτήχασιν· τῷ φόβῳ ἐταπεινώθησαν A
kappa 1666	κατεπτηχότα· καταπτήσσοντα
kappa 1667	*κάτεργον· [πεπαλαιωμένον] 〈ἐργασίαν〉 (Exod. 30,16) A
kappa 1668	†κατέρεαι· κάθισαι. Πάφιοι
kappa 1669	κατέρεικτα· τὰ ἐρεικόμενα ὄσπρια καὶ σχιζόμενα, οἷον κυά‐ μους· ἔνιοι δὲ καὶ τοὺς πυρούς. οἱ δὲ κατερρωγότα ἱμάτια
kappa 1670	[κατέρεζε· καθέζου]
kappa 1671	*[κατερέζετο· ἐκαθέζετο] n
kappa 1672	*κατέρεξε· κατέψησεν (Α 361) n
kappa 1673	κατερίκνωσε· ...
kappa 1674	κατέρειξεν· ...
kappa 1675	*[κατέροντες· καταπλέοντες] b
kappa 1676	κατέρραξε· κατέβαλεν (Sir. 46,6)
kappa 1677	*κατερρηγότας· διερρηγμένους (Ios. 9,4) A
kappa 1678	*κατερρινημένοις· εὐτελέσιν Agn
kappa 1679	κατερρινωμένον· καταπεπυκασμένον. καταδεδερματωμένον (Aesch. Suppl. 747)
kappa 1680	*κατερρύηκεν· ἐσάπη (Ierem. 8,13) Avgs
kappa 1681	κατερύκει· κατέχει (ο 73)
kappa 1682	κατέρυκεν· ἐπέσχεν, ⸤ἐκώλυσεν (δ 284) ns
kappa 1683	κἀτέρωτα· καὶ ἄλλοτε (Sapph. fr. 1,5)
kappa 1684	*κατερυθραίνει· καταβάπτει ἐρυθρῷ βάμματι An
kappa 1685	κατέσκαψε· κατώρυξεν
kappa 1686	*κατεσκιρωμένης· πεπαλαιωμένης (3. Macc. 4,1) Ag (b)
kappa 1687	*κατεσκληκότα· κατεσκληρωμένα A (gn)
kappa 1688	κατέσπασε· κατέπιεν
kappa 1689	κατεσοφίσθη· ἐπλανήθη
kappa 1690	†κατεστάμενος· καταθύσας
kappa 1691	κατεστέμμεθα· ἐστεφανώθημεν
kappa 1692	κατεστήριξεν ἀρχῇ· νόμον ἀπέδειξεν, [ἀπέδωκεν.] κατεστη‐ λίτευσεν
kappa 1693	*κατεστιγμένος· πεποικιλμένος An (g)
kappa 1694	*κατεστόρεσε· κατέστρωσεν Avgn. [ἐθεάσατο]
kappa 1695	*κατεστρατοπέδευσε· κατεπολέμησεν (2. Macc. 4,22) (Avg)
kappa 1696	*κατέστυγε· κατεστύγνασεν (Ρ 694) An	442 in vol. 2
kappa 1697	κατέστυγον· κατεπλάγησαν. ἐμίσησαν (κ 113)
kappa 1698	*κατεστυγημένος· μεμισημένος g (Avp)
kappa 1699	κατέστυψεν· ἐσάρκωσεν
kappa 1700	κατεσφηκωμένον· περιεχόμενον
kappa 1701	*κατεσφήκωνται· καθήλωνται A
kappa 1702	*κατεσφραγίσθη· ἀπεκλείσθη A ἐσφραγίσθη (Sap. 2,5)
kappa 1703	κατέσχες· κατῆλθες (Eur. Ion 551) περιεκράτησας
kappa 1704	[κατεθήπεσαν· ἐθαύμαζον]
kappa 1705	[κατέταρπον· κατεκοιμήθησαν]
kappa 1706	κατετήρυεν· κατεῖχεν (ι 31)
kappa 1707	κατέτλα· κατετολμᾶτο
kappa 1708	κατετυμβοχόησα· ἔθαψα (Antim. fr. 156 Wyss)
kappa 1709	[κατέτυξ· γένος περικεφαλαίας]
kappa 1710	*κατευγμάτων· καταρῶν (Eur. Hipp. 1170) Ab
kappa 1711	*κατευθικτήσας· ἁψάμενος (2. Macc. 14,43) A (g)s
kappa 1712	*κατ’ εὐθύ· κατ’ εὐθεῖαν Avgn
kappa 1713	*κατευθυνομένη· διοικουμένη (Plat. Tim. 44 b) A
kappa 1714	κατευκτόν· τὴν ἐπί τινι εὐχῇ ὑπόσχεσιν
kappa 1715	*κατευμαρίζοντες· εὐχερίζοντες n(g). καθιστῶντες n(A)
kappa 1716	a) κατευμεγεθεῖν· καταδυναστεύειν Agn b) 〈κατευμε‐ γεθήσας·〉 ὑπερβάλλων. νικῶν As
kappa 1717	κατευμεγεθήσειεν· καταδυναστεύσειεν
kappa 1718	*κατευνάζει· κοιμίζει ns
kappa 1719	*κατευνάζεσθαι· κοιμίζεσθαι A (g) πραΰνεσθαι (g)
kappa 1720	κατεύξασθαι· κατά τινος εὔξασθαι (Plat. rep. 3,393a)
kappa 1721	*κατευρύνεται· μεγαλύνεται, ⸤πλατύνεται (n)
kappa 1722	†κατευρίσκοι· κωλύει
kappa 1723	κατεύχομαι· καταρῶμαι (ns)
kappa 1724	κατεύχου· καταρῶ (Eur. Iph. T. 536)
kappa 1725	*κατεφοίνιξας· ἔβαψας An
kappa 1726	κατέφυ· ἐγεννήθη
kappa 1727	κατεφωράθη· ἠλέγχθη
kappa 1728	*κατεφωρᾶτο· ἠλέγχετο Avg
kappa 1729	κατέχειν· κρατεῖν (Eur. Bacch. 880). κωλύειν. συνέχειν
kappa 1730	*κατεχειροῦτο· ἐνίκα. ὑπέτασσεν A
kappa 1731	κατέχεσθαι· θεοφορεῖσθαι
kappa 1732	κατέχευε· *κατέβαλεν A. κατέθηκεν. ἥπλωσεν (Γ 10)	443 in vol. 2
kappa 1733	*κατεχθραίνοντα· μισοῦντα b
kappa 1734	κατεχμάσας· κατασχών
kappa 1735	κατέχμασον· καταφόνευσον
kappa 1736	*κατεωνᾶσθαι· καταντλᾶσθαι A
kappa 1737	*κατεωνεῖ· καταντλεῖ A
kappa 1738	†κατεωνῶσι· καταμάσσουσιν†
kappa 1739	*καταιώρηται· 〈κατακρέμαται〉 A
kappa 1740	κατέχευεν· [δοξάζουσιν.] ἥπλωσεν. ἐπέβαλεν. ἐπέθετο. κατ‐ έῤῥιψεν
kappa 1741	κατηβολή· τὸ ἐπιβάλλον. Εὐριπίδης Τημένῳ (fr. 750) καὶ Πελιάσιν (fr. 614). 〈λέγεται δὲ οὕτωσ〉 καὶ ἡ τοῦ πυρετοῦ περίοδος. καὶ ὁρμή. καὶ μερίς. καὶ ἱερὰ νόσος. καὶ τέλος τῶν χρεῶν. τὸ καθῆκον. θυσία. τελετή. τὰ νομιζόμενα [λέγεται δὲ
5	οὕτως]
kappa 1742	[κατηγάσατο· κατηγωνίσατο]
kappa 1743	*κατηγλαϊσμένα· κατακεκοσμημένα (ns)
kappa 1744	*κατηγορευκότα· κατειπόντα Agn
kappa 1745	[κάτηδα· καταβεβρωμένα]
kappa 1746	*κατῄδεσα αὐτόν· αἰσχυνθῆναι ἐποίησα Avg αὐτόν A
kappa 1747	*κατῄθαλωμένη· τεφρωθεῖσα (Eur. Tro. 60) An
kappa 1748	[κατηθάτην· καθωμιλησάτην]
kappa 1749	[κατείθηκα· κατέθηκα]
kappa 1750	*κατῄκιζον· ὕβριζον. ἔξαινον An
kappa 1751	*κατῃκισμένους· βασανισθέντας A ὑβρισμένους gb
kappa 1752	κατῃκίσατε· εἰς τὸ σῶμα ὑβρίσατε
kappa 1753	κατῄκισται· αἰκίᾳ καὶ βλάβῃ συνέχεται (π 290)
kappa 1754	*κατηλαζονεύετο· κατεπαίρετο αὐτοῦ A
kappa 1755	κατῆλιψ· μεσόδμη. μεσότοιχον. δοκός, ἢ ὑπότονος βαστά‐ ζουσα τὸν ὄροφον. οἱ δὲ ἰκρίωμα τὸ ἐν τῷ οἴκῳ· ὃ καὶ βέλτιον
kappa 1756	[καθηλέτης· ἐπήκοος]
kappa 1757	κατήλυσις· κατέλευσις
kappa 1758	κατηλέγοντα· φροντίδας ποιοῦντα
kappa 1759	κατηλόκισται· κατατέτριπται
kappa 1760	*κατημαξευμένα· κοινά. ⸤καταπεπατημένα, κατατετριμμένα
kappa 1760	g (A)	444 in vol. 2
kappa 1761	κατημελής· κατήκοος
kappa 1762	κατήμυσσον· κατέξυον. κατεσπάραττον
kappa 1763	κατημύχθη· ἐσπαράχθη
kappa 1764	κατήναρε· κατέκτεινεν (Callim. h. Ap. 101?)
kappa 1765	κατηναρισμένα· ἀπολωλότα. ἐκδεδαρμένα. ἐσκυλευμένα. Σοφο‐ κλῆς Αἴαντι Μαστιγοφόρῳ (26)
kappa 1766	κατηνδράφυξας· κατέκτεινας
kappa 1767	κατήνοκα· κατενήνοχα
kappa 1768	*κατηντιβόλουν· παρεκάλουν (Ios. b. Iud. 1,131) A (vg)
kappa 1769	κατήνυσεν· ἀνάλωσεν (Eur. Or. 89)
kappa 1770	*[κατηπείθοντο· κατεπραΰνοντο (Ε 417) Ag]
kappa 1771	*κατηπιόωντο· ὁμοίως (Ε 417) An
kappa 1772	κατήραμεν· ἤλθομεν (Greg. Naz. c. 2,1,11,210)
kappa 1773	κατηρεγμένος· πεπτωκώς. καμπτόμενος
kappa 1774	†κατηργμένος· †κατηπεισμένος. κατεστιγμένος
kappa 1775	*κατηρέθετο· παρωξύνθη A
kappa 1776	κατηρεφέας· καταστέγους (Σ 589)
kappa 1777	κατηρεφές· κατεστεγασμένον (ε 367) (g) κυρίως δὲ ἐπὶ τῶν ταπεινοστεγῶν κατηρεφέας (Σ 589). οἱ δὲ πέτρας (ι 183)
kappa 1778	κατηρεφέστερον· κατεστεγασμένον μᾶλλον
kappa 1779	κατήρην· κρεμαμένην
kappa 1780	κατηρείκοντο· κατεσχίζοντο
kappa 1781	κατήρειξεν· ἀνήλωσεν
kappa 1782	κατήρη· τὸν κεκαλυμμένον καὶ κατεχόμενον (Eur. Suppl. 110)
kappa 1783	κατήριπες· κατέπεσας (n) πέπτωκας
kappa 1784	*κατηρτίσω· ἐποίησας. ἐτελείωσας (Ps. 10,4 ..) Ab
kappa 1785	κατήροσας· ἐφύτευσας. ἐγέννησας
kappa 1786	κατῆρξε· συνέκλεισεν
kappa 1787	κατηρτυκώς· τέλειος. κυρίως δὲ ἐπὶ τῶν ἀλόγων ζώων, ὅταν ἐκβάλῃ πάντας τοὺς ὀδόντας (Aesch. Eum. 473)
kappa 1788	κατήρυδες· αἱ βρίθουσαι καὶ καταρέουσαι ἄμπελοι. λέγει δὲ τὰς χρυσᾶς ἀμπέλους, παρόσον οὐκ ἐκλαδεύοντο
kappa 1789	κατῇσε· κατεκήλησε. καθωμίλησε
kappa 1790	κατῃσάτην· κατεκηλησάτην. καθωμιλησάτην
kappa 1791	*κατηφέα· κατηφῆ, ⸤στυγνά (Avg)
kappa 1792	κατήφεια· στυγνότης An, ὄνειδος, αἰσχύνη, αἰδώς b, ἀνία
kappa 1792	(Ρ 556)	445 in vol. 2
kappa 1793	κατήφησας· κατηνίασας
kappa 1794	κατηφήσας· κατανιαθείς (Χ 293) (b)
kappa 1795	κατηφίη· αἰσχύνη (Π 498), στυγνότης (Ρ 556)
kappa 1796	κατηφόνες· ἀναίσχυντοι n. κατηφείας ἄξια πράττοντες (Ω 253)
kappa 1797	κατηχίζειν· νουθετεῖν. ἐνηχεῖν
kappa 1798	*κατηχούμενος· διδασκόμενος (Rom. 2,18) A
kappa 1799	*κατηχήσω· οἰκοδομήσω (Ioseph. vit. 366) A
kappa 1800	*κατηχθίζετο· ἐμισεῖτο A (vg)
kappa 1801	*κατηχθισμένον· βεβαρημένον (Agn)
kappa 1802	κατηχούμενος· παιδευόμενος (Rom. 2,18)
kappa 1803	κάτθανεν· ἀπέθανεν (Φ 107)
kappa 1804	κατθᾶξαι· παρακονῆσαι. μεθύσαι
kappa 1805	κατθέμεν· θεῖναι (τ 4)
kappa 1806	κάτθεο· κατάθου (Ξ 219)
kappa 1807	*κάτιδε· ὅρα (Deuteron. 26,15) As
kappa 1808	κατιλλάνθη· κατεμυκτήρισεν
kappa 1809	κατιλλώπτω· καθορῶ
kappa 1810	κατιλύσαντες· περικαλύψαντες
kappa 1811	κατιμονεύει· καθιεῖ
kappa 1812	*[κατιβόμενον· καταρεόμενον A]
kappa 1813	κἀτίναξε· παρέσεισε
kappa 1814	[κατηρομάει· μεγαλοφρονεῖ]
kappa 1815	κατισχναινομένης· πεπαλαιωμένης
kappa 1816	κατίσχεαι· κατέχῃς (Β 233)
kappa 1817	*κατισχνοῦν· καταλεπτύνειν Agn
kappa 1818	κατιτήρια· ἡ ἐπὶ καθόδῳ θυσία
kappa 1819	†κατηφθείμενον· κατακείμενον (Eur. Rhes. 378)
kappa 1820	κατ’ ἴχνος· κατακολουθήσας τὰ ἴχνη (Eur. Hec. 1059)
kappa 1821	κατιώθη· ἐρυπώθη
kappa 1822	κατίωται· ἐρρύπωται (Ep. Iac. 5,3)
kappa 1823	†κατοιβωμένον· κατερρυπωμένον
kappa 1824	κατ’ οἶκον· κατὰ τὸν οἶκον (Eur. Androm. 804 ..)
kappa 1825	κατοικεῖαι· κατάχαλκα σκεύη
kappa 1826	*κατοιμώζοντες· στενάζοντες Avg
kappa 1827	†κατοινύσαι· κατακρύψαι	446 in vol. 2
kappa 1828	*κατοιόμενος· ὁ μετὰ πληροφορίας πιστεύων. ἢ ὁ ἐν ὑπολήψει φερόμενος A. καὶ ὁ ὑπερηφανευόμενος Σ (Habac. 2,5) n
kappa 1829	κατοίσεται· κατάξει (Χ 425)
kappa 1830	*κατοιχομένων· νεκρῶν, τεθνεώτων (Avg). ἀπελθόντων. ἀπο‐ θανόντων Avg
kappa 1831	*κατοιόμενος· ὑπερορῶν (Habac. 2,5) A
kappa 1832	*κατοκωχή· κατοχή A
kappa 1833	κατ’ ὀλίγον· κατὰ μικρόν
kappa 1834	*κατώλισθον· κατέπεσον Avb
kappa 1835	κατοκώχιμον· κάτοχον. ἐνέχυρον
kappa 1836	κατοπάζει· ἀκολουθεῖ (Hes. op. 324)
kappa 1837	κατοπάζων· διώκων
kappa 1838	*κατολοφυρόμενοι· θρηνοῦντες vgn
kappa 1839	κατόπιν· ὕστερον. ὄπισθεν (Avgn)
kappa 1840	*κατόπταν· κατάσκοπον (Eur. Rhes. 134) n
kappa 1841	κατοπτεύω· ἐποπτεύω, ἐπιβλέπω [ἢ καθορᾶν]
kappa 1842	κάτοπτον· κάταντες. ἢ φανερόν. ἢ ἄντικρυ
kappa 1843	κάτοπτρα· δίοπτρον
kappa 1844	κατοπτρίζεται· ἐν αἰσθήσει φαντάζεται, ἢ ὁρᾷ
kappa 1845	κατοργᾶν· ὑπερακμάζειν
kappa 1846	[κατοργῶν· πεπαλαιωμένων]
kappa 1847	†κάτορρα ἢ καταρόα· βώμενος ἐνόδειος†
kappa 1848	κατορρωδῶ· *φοβοῦμαι s (Avg) πτοοῦμαι, πτήσσω
kappa 1849	κατ’ ὀρούαν· ἡ ἀγορά ...
kappa 1850	κατορυχάς· θησαυρούς
kappa 1851	*κατ’ ὀρφναίαν· 〈κατὰ τὴν〉 σκοτεινήν [ποιεῖ] Abs
kappa 1852	κατορχούμενος· καταπαίζων
kappa 1853	*κατορώρυκται· κατακέχωσται (Plat. Euthyd. 288 e) Avg
kappa 1854	*κατ’ ὄσσων· κατ’ ὀφθαλμῶν (Eur. Hipp. 245) A
kappa 1855	κατουδαῖοι· νεκροί. κατώγειοι
kappa 1856	κατουλάδα· τὴν κατίλλουσαν καὶ εἴργουσαν. βέλτιον δὲ τὴν κατόλεθρον, ἢ ζοφώδη, καὶ συστροφὰς ἔχουσαν ἀνέμων (Soph. fr. 400)
kappa 1857	*κατ’ οὐράν· κατ’ ὀπίσω Avgn
kappa 1858	κατουρίσας· ἀθρόως πάντα κάλων καθείς, καὶ μὴ διαμελλήσας
kappa 1859	κατωφρυωμένος· μεγαλοφρονῶν	447 in vol. 2
kappa 1860	κατοχά· τοῦ τρυπάνου τὸ κατεχόμενον
kappa 1861	*κατόχιμοι· κατεχόμενοι ὑπὸ πνευμάτων ἀκαθάρτων Agn
kappa 1862	κάτοχοι· λίθοι, οἱ ἐπὶ μνήμασιν τιθέμενοι. καὶ οἱ ἱερεῖς Ἑρμοῦ. καὶ οἱ ὑπὸ νόσων κατειλημμένοι. ἢ ἐνθουσιῶντες, ἢ ἔνθεοι (n)
kappa 1863	(*)κατατραχηλιᾶν· καταμωκήσασθαι
kappa 1864	κατρεύς· ὄρνις ποιός
kappa 1865	κάτροπον· κάταντες
kappa 1866	[κατρός· κακός]
kappa 1867	*[καταρίζει· οἷον ποτηρίῳ ῥίπτει A]
kappa 1868	κατράγοντες· οἱ βόαγροι. Λάκωνες
kappa 1869	†κατευκανάθη· ἐῤῥάγη
kappa 1870	*καττύειν· συῤῥάπτειν g (Ans)
kappa 1871	*καττύεται· συντίθεται, [τὸ τῶν βυρσῶν περίκομμα] συσκευά‐ ζεται, ὡς ἐκ τῶν κασσυμάτων A
kappa 1872	*κάττυμα· ἀπάτη, δόλος Agn. συσκεύασμα. δολιότης n (A) 〈τὸ τῶν βυρσῶν περίκομμα〉
kappa 1873	καττύν· ἀπότριμμα δερματίου (Aristoph. fr. 285)
kappa 1874	*κατώδυνος· λυπηρά (1. Regn. 1,10) Av (g)
kappa 1875	*κατωθήσαντος· καταβαλόντος n (g)
kappa 1876	*κατωθούμενος· ἀνατρεπόμενος g
kappa 1877	κατώκλαξας· ἐπὶ πτέρναν ἐκάθισας
kappa 1878	κατωκάρα· κάτω κεφαλὴν ἔχοντα (Ar. Ach. 945)
kappa 1879	κατωλιγωρήσαντες· ἀμελήσαντες
kappa 1880	[κατώλισθων· καταπεσών]
kappa 1881	κατώλυψα· κατέξανα
kappa 1882	κατωμαδίοιο· κατὰ τοῦ ὤμου βαλλομένου (Ψ 431)
kappa 1883	*κατωμαδόν· κατὰ τῶν ὤμων (Ο 352) An (g)
kappa 1884	[κατώμαλον· κατὰ τῶν ὤμων]
kappa 1885	κατωμιστής· ὁ ἀπορίπτων ἐπὶ τὴν γῆν ἵππος
kappa 1886	κατώμορξεν· κατέμαξε. κατέψησεν
kappa 1887	κατωνάκη· ἱμάτιον, ἔχον ἐκ τῶν κάτω μερῶν νάκος προσερ‐ ραμμένον, ὅ ἐστιν μηλωτή. Δοκοῦσι δὲ τοῦτο ἀμφιέσασθαι
kappa 1887	Ἀθηναῖοι τῶν περὶ Πεισίστρατον τυράννων ἐπαναγκασάντων, ἵνα ὑπὸ εὐτελείας μὴ κατίωσιν εἰς τὸ ἄστυ οἱ πολῖται (Ar.	448 in vol. 2
5	Eccles. 724)
kappa 1888	κατωπιάσαι· κατηφῆσαι
kappa 1889	κάτω πόδε· καὶ τοὺς πόδας. δυϊκῶς (Ar. Vesp. 608)
kappa 1890	*κατωραΐζεται· σεμνύνεται gn
kappa 1891	κατώρης· κάτω ῥέπων
kappa 1892	κατωρυγῶσιν· ταφῶσιν (Ier. 32,19)
kappa 1893	κατώρυχες· κατωρυγμένοι (ζ 267)
kappa 1894	*κατωρχήσαντο· κατεχάρησαν (Zach. 12,10) Avg
kappa 1895	†κατωτίδες· ἅπερ οἱ νομεῖς κατὰ τῶν ὤμων φοροῦσι δέρματα
kappa 1896	κατωφερής· ὁ κάτω φερόμενος
kappa 1897	κατωχάνης· ὁ κάτοχος τοῦ τρυπάνου, κυρίως
kappa 1898	κατωχεύει· πηδᾷ. ἐπικάθηται
kappa 1899	κατῴχοντο· κατέβησαν. κατεγένοντο
kappa 1900	†καυάζοντα· ἀποσκάζοντα
kappa 1901	καυαλέον ἢ καυαλές· ὑπὸ Αἰολέων τὸ αἶθος. ἢ κατακεκαυ‐ μένον, καπυρόν, ξηρόν, θερμόν
kappa 1902	καυαλός· μωρολόγος
kappa 1903	καύαξ· λάρος
kappa 1904	καυάξαι· συντρῖψαι (Hes. op. 666)
kappa 1905	καυαρόν· κακόν. καπυρόν
kappa 1906	καυκαλίας· ὄρνις ποιός
kappa 1907	καυκαλίς· βοτάνη τις, ὁμοία κορίῳ. [καὶ ὄρνις]
kappa 1908	καυκόν· καυλίον. καὶ ἄγριον λάχανον
kappa 1909	Καύκωνες· ἔθνος βάρβαρον (Κ 429 ..)
kappa 1910	καυλός· τὸ ἄκρον τοῦ δόρατος pn, τὸ ἀπωξυμμένον, εἰς ὃ ἐμβιβάζεται τὸ κοῖλον τοῦ δόρατος (Ν 162). τὸ σύνηθες, ἐπὶ τῶν φυτῶν
kappa 1911	καυλίον· ὃ κατανέμονται οἱ ἰχθύες. καὶ τῶν κιόνων μέρος
kappa 1912	καῦμα· κατάκαυμα. ἢ θῦμα. ἢ πύρωσις
kappa 1913	καύματος εἰδαλίμου· τοῦ θερμοτάτου. ἢ ἱδρωτοποιοῦ (Hes. op. 415)
kappa 1914	καυνάκαι· στρώματα, ἢ ἐπιβόλαια ἑτερομαλλῆ
kappa 1915	Καύνιος Ἔρως· ἐν Καύνῳ τιμᾶται. καὶ ὁ σφοδρός
kappa 1916	καυνός· κακός. σκληρός As. κλῆρος. ⸤καὶ πόλις Ῥόδου A	449 in vol. 2
kappa 1917	καῦρο ς· κακός (Soph. fr. 956) Avg
kappa 1918	καυσαλίς· ἡ μέλαινα. καὶ ὑπέρυθρος
kappa 1919	καυσμένης· ἔνυδρος
kappa 1920	καῦσος· ὁ πυρετός (Hippocr. vet. med. 17)
kappa 1921	Καΰστερος· ποταμός n
kappa 1922	καυστειρῆς· καυστικῆς, θερμῆς. ὀξείας, δριμείας. διαπύρου (Δ 342)
kappa 1923	καῦστις· ἡ ἔκφυσις τῶν σταχύων. πυροὶ ἁδρυνόμενοι, καὶ χόρτος. τὸ δὲ αὐτὸ καὶ ἀμφίκαυστις. καὶ ἐπώνυμον Λήμη‐ τρος. Κρατῖνος (fr. 381) δὲ ἐπὶ τοῦ μορίου ἔταξεν αὐτό. κα‐ λεῖται δὲ καὶ εὕστρα, καὶ στρῶμα
kappa 1924	καὖτιν· καὶ εἰς τοὐπίσω
kappa 1925	καυτόν· θυσία τις, οὕτω καλουμένη. καὶ ἐσχάρα, καὶ ἑστία, ἔνθα καίουσιν
kappa 1926	καυχαλίς· φλύκταινα
kappa 1927	καυχᾶται· κομπάζει
kappa 1928	κάφα· λουτήρ. Λάκωνες
kappa 1929	Καφίσιος· μήν
kappa 1930	καφάζειν· γελᾶν
kappa 1931	καφάζοι· κακχάζοι. γελᾷ
kappa 1932	καφάν· κηφήν
kappa 1933	κάχαρις· δαγύς. καὶ πλαγγών. καὶ χρυσαλλίς, τὸ κοροκόσμιον. ἢ χαρίζεσθαι μὴ δυναμένη, ἢ οὐκ εὔχαρις (Sapph. fr. 49 L.—P.)
kappa 1934	[καχίλα· ἄνθη. Κύπριοι]
kappa 1935	καχλάζει· ψοφεῖ. τρύζει
kappa 1936	[καχλαίνει· ἐκ θορύβου ταράσσει]
kappa 1937	καχλίς· συμβολή
kappa 1938	*καχλάζει· κιχλίζει A. ἀθρόως γελᾷ (b), ⸤τετάρακται. γέγονε δὲ ἀπὸ τῶν κυμάτων A. ἐπαίρεται, φλεγμαίνει vg
kappa 1939	*κάχληκο ς· τοῦ κόχλου 〈ἢ κόχλακοσ〉 A
kappa 1940	[καχνάζει· κακχάζει]
kappa 1941	〈καχρυδίας ἄρτος· ὁ ἐκ κριθῆς γενόμενος· Πάξαμοσ〉 p	450 in vol. 2
kappa 1942	*καχρύων· πεφρυγμένων κριθῶν κυρίως (Ar. Vesp. 1306), κα‐ ταχρηστικῶς δὲ καὶ πάντα τὰ πεφρυγμένα. καὶ βοτάνη ἡ λιβανωτίς. καὶ τῆς πεύκης ἡ βλάστησις. καὶ πυροί τινες
kappa 1943	καχρύσω· συγχεῶ. ταράξω. καὶ κατακαχρύσω ὁμοίως
kappa 1944	καψάκιον· γλωσσόκομον
kappa 1945	καψάνιος· ἐλάττωμα ἵππου
kappa 1946	καψιδρώτιον· εἶδος χιτωνίσκου (Com. ad. 325)
kappa 1947	καψιπήδαλος· ὁ μετὰ τῶν τὰ ἄλφιτα †καὶ μὴ διδόντων ἀλλόμενος †(Com. ad.)
kappa 1948	κάψαι· 〈οἱ〉 τεύχη
kappa 1949	κέαρνος· ὄρυξ
kappa 1950	κεάζω· διασχίζω r. ἢ κλῶ
kappa 1951	κέαθοι· βοηθοί
kappa 1952	*κέαρ· ψυχή r. Avgn, διῃρημένως
kappa 1953	κέαρνα· σίδηρα τεκτονικά, ἢ λαξευτικά. ἢ ἀξίνην
kappa 1954	κεάσαι· σχίσαι. καῦσαι (ο 322)
kappa 1955	*κεάσθη· ἐκλάσθη (Π 412) r. An
kappa 1956	κεάσματα· κλάσματα, ῥήγματα, διαρρήγματα
kappa 1957	*κεάσσαι· διελεῖν A. συγχέαι
kappa 1958	κέαται· κεῖνται (Λ 659) p
kappa 1959	κεβαλή· κεφαλή. κύλιξ
kappa 1960	κεβλήνη· ἡ ὀρίγανος
kappa 1961	κέβλος· κυνοκέφαλος. κῆπος
kappa 1962	κέγκεις· ἐπιδάκνῃ
kappa 1963	κεγχραμίς· τὸ ἐντὸς τοῦ σύκου σπερμάτιον r. (p)
kappa 1964	†κέγνωται· τέτρωται
kappa 1965	†κεγνώειν· τεθραῦσθαι. τετρῦσθαι
kappa 1966	κεγχρανοπώλης· τραγηματοπώλης
kappa 1967	κεγχρίδων· σπερμάτων ὁμοίων κέγχρῳ
kappa 1968	κεγχρίλης κεγχρῄς, τριόρχης· ... (Ar. Av. 1181) [ὁ καρπός]
kappa 1969	κεγχρίνη· τὸ ἐκ κέγχρου ἕψημα	451 in vol. 2
kappa 1970	κεγχρίς· ὀρνέου εἶδος
kappa 1971	κέγχρος· εἶδος βοτάνης. καὶ σπερμάτιον μελίνῃ ἐμφερές
kappa 1972	κεγχρώμασι· ταῖς περιφερείαις (Eur. Phoen. 1386). καὶ τοῖς καταστρώμασιν
kappa 1973	κεδάσας· διασκορπίσας
kappa 1974	κέδασαν· διεσκόρπισαν
kappa 1975	κεδᾶται· σκεδάννυται
kappa 1976	κέδματα· αἱ χρονιώτεραι διαθέσεις νοσώδεις, περὶ τὰ ἄρθρα· οἱ δὲ περὶ τὰ γεννητικὰ μόρια· [οἱ δὲ] Ἱπποκράτης (Epid. 6,5,15)
kappa 1977	κεδνά· ἀγαθά (vg). συνετά n (vg), πιστά. φροντιστικά. κόσμια. ⸤σεμνά (s). σώφρονα. καλά vg. τίμια (v)
kappa 1978	κέδρακε· ῥιγοῖ, πέφρικεν
kappa 1979	[κεδράντης· τὸ πᾶν, ἢ λεπτὰ δύο, τὰ χερσαῖα]
kappa 1980	κεδρίδες· ὁ καρπὸς τῆς κέδρου
kappa 1981	κέδρινον· εὐῶδες (Ω 192)
kappa 1982	Κεδρίσιες· οἱ Κυδωνιᾶται
kappa 1983	κέδρον· Ἀττικοὶ οὐδετέρως *⸤[δάνειον] A
kappa 1984	κέδρος· ῥάβδος. κιβωτός, λάρναξ. *ἢ δένδρον r. (A) ἄκαρ‐ πον (A)
kappa 1985	κέδροπα· τὰ ὄσπρια (Hippocr. nat. pueri 12, VII 488,3 L. v. l.)
kappa 1986	κεῖα· καθάρματα
kappa 1987	κειάμενοι· καύσαντες (Ι 234) An
kappa 1988	*[κειανθί· καίοντες A]
kappa 1989	κείας· καύσας
kappa 1990	*κείατο· ἔκειντο (Λ 162) An
kappa 1991	*κένσαι· τῇ μάστιγι νύξαι (Ψ 337) Ag
kappa 1992	[κεθμῶνες· φωλεοί]
kappa 1993	[κείδεα· κακά] (Β 15)
kappa 1994	*κεῖον· ἐπορεύοντο (Β 509) (A)
kappa 1995	*κεῖθι· 〈ἐκεῖ〉 r Avg b) 〈κεῖσε·〉 .. ἐκεῖσε r. Avg. εἰς ἐκεῖνον τὸν τόπον (Γ 410)
kappa 1996	[κείηε· τέθνηκεν]
kappa 1997	κεικύνη· συκάμινος	452 in vol. 2
kappa 1998	κειμήλια· τὰ ἀπόθετα χρήματα r. ng, ἀπὸ τοῦ κεῖσθαι (Ζ 47)· καὶ τὰ ἐν παραθέσει. μεταφορικῶς δὲ καὶ ἐπὶ σώματι τίθεται
kappa 1999	κεινη· ἐκείνη (β 124). ⸤κενή (Γ 376) n
kappa 2000	κείνης· ἐκείνης (Ε 894)
kappa 2001	κεινῇσι· ματαίαις, κεναῖς (Δ 181)
kappa 2002	κεινόν· κενόν. ἢ ⸤ἐκεῖνον (Γ 408) (gn)
kappa 2003	κείν’ ὄχεα· ὅταν κενὸν 〈τὸ〉 ἅρμα ᾖ (Λ 160)
kappa 2004	κείοντες· κοιμηθησόμενοι (Ξ 340)
kappa 2005	[κεῖρα· γενεά. ἢ ἡλικία]
kappa 2006	κείρει· τέμνει. ⸤κατεσθίει (Λ 560) g
kappa 2007	Κειριάδαι· δῆμος φυλῆς Ἱπποθοωντίδος
kappa 2008	*κειρίαι· [κειραιαί] 〈ζῶναι εἴτουν ἱμάντες τῶν κλινῶν〉 (Ar. Av. 816) A
kappa 2009	κειρίδες· [κηρία]. ὄρνεα
kappa 2010	[κειριόνου· ἐπίκερός ἐστιν ὁ τόπος]
kappa 2011	κεῖρις· ὄρνεον r. ἱέραξ. ⸤οἱ δὲ ἀλκυόνα r
kappa 2012	κείροντε ς· ἀναλίσκοντες, ⸤ἐσθίοντες (Φ 204) n
kappa 2013	κειρύλος· τοῦτον ἔνιοι κηρύλον λέγουσι. ἔστι δὲ ὄρνεον. ὁ δὲ Ἀντίγονος (Mirab. 23) τῶν ἀλκυόνων τοὺς ἄρρενας κηρύλους φησί (Ar. Av. 299)
kappa 2014	*κεῖσε· ἐκεῖ gn. εἰς ἐκεῖνον τὸν τόπον
kappa 2015	κεῖσθαι· ὑποκεῖσθαι ἐνέχυρα
kappa 2016	[κεισιβδηλευμένοι· νόθροι]
kappa 2017	*κείσομαι· τεθήσομαι (χ 319) A
kappa 2018	κεισός· βοτάνης εἶδος
kappa 2019	κεῖσσα· κίσσα. Λάκωνες
kappa 2020	κεῖται· ἀεὶ ἐπὶ κακοῦ τίθεται τοῦτο, ἢ θανάτου, ἢ ἀπραξίας
kappa 2021	κεῖτο· πεπτώκει (Ν 392 ...)
kappa 2022	*κειχείς· καταλαβών (Π 342) A
kappa 2023	κειῶδες· εὐῶδες (Ζ 483)
kappa 2024	κείων· κοιμηθησόμενος (ξ 532) r
kappa 2025	κειώσασθαι· καθήρασθαι
kappa 2026	κεκαδησόμεθα· διασκορπισθησόμεθα. *⸤χωρισθησόμεθα (Θ 353) g
kappa 2027	κεκαδεῖν· χωρίσαι. στερῆσαι. σκεδάσαι	453 in vol. 2
kappa 2028	κεκαδέσθαι· φείδεσθαι. ἐντραπῆναι
kappa 2029	κεκαδῆσαι· βλάψαι, κακῶσαι. φείσασθαι. στερῆσαι (φ 153?)
kappa 2030	κεκαδών· χωρίσας. *⸤στερήσας Ab. φροντίσας (Λ 334)
kappa 2031	〈κεκαίνωται·〉 κεκαινοτόμηται. νεωτέρισται (Thuc. 1, 71,3)
kappa 2032	κεκαλαμευμένοι· καλάμη γεγονότες
kappa 2033	κεκάλακας· καλὴ γέγονας. [ἢ ἐκάλεσας]
kappa 2034	κεκαλμένον· ἐπὶ γῆς ἐκπεπτωκός
kappa 2035	κεκρανίς· τράγου δορά
kappa 2036	κεκαρμένον· περικεκομμένον. [ἢ κεκοσμημένον]
kappa 2037	κεκάρπωκε· τετελείωκε. καὶ ἀπέκαυσεν
kappa 2038	κεκάσθαι· κατεσκευάσθαι. *⸤κεκοσμῆσθαι An
kappa 2039	κεκασμένα ι· *κεκοσμημέναι (r. gn) δεδοξασμέναι. τετελειωμέ‐ ναι
kappa 2040	κέκασται· κεκόσμηται r. κατεσκεύασται. κρατεῖ. ὑπερέχει. ὥπλισται. τέτακται. πέποιθε. δεδόξασται
kappa 2041	*κεκαυτηριασμένοι· βεβασανισμένοι (A), μὴ ἔχοντες τὴν συνείδησιν ὑγιῆ (1 Tim. 4,2) An (g)
kappa 2042	κεκαφηότα· ἐκπεπνευκότα r (pb), κάπυς γὰρ τὸ πνεῦμα· r καὶ κῆπος ὁ περιπνεόμενος καὶ εὐήνεμος τόπος (Ε 698). [ἔνθεν καὶ καπιλλᾶτος, ἀπὸ τοῦ διασείεσθαι αὐτοῦ τὰς ἐν τῇ κεφαλῇ τρίχας ὑπὸ τοῦ πνεύματος. καὶ γὰρ καὶ αὐτὴ ἡ
5	κεφαλὴ ὑπὸ Ῥωμαίων κάπουτ κέκληται, ἀπὸ τοῦ ὑψηλοτέ‐ ραν εἶναι τοῦ ἄλλου σώματος αὐτὴν 〈καὶ〉 περιπνεῖσθαι]
kappa 2043	κεκαφηότι· ἐκπεπνευκότι
kappa 2044	κεκεῖνα· κισσός
kappa 2045	*κεκεπφωμέναι· ἐπῃρμέναι A (g)
kappa 2046	*κεκερτόμηται· κεχλεύασται q. Ag
kappa 2047	*κέκευθε· κέκρυπται (Χ 118) A vg n
kappa 2048	κέκηδε· φροντίζει. ἀλγεῖ (Tyrtae. fr. 12,28 Bgk?)
kappa 2049	*κεκηλίδωσαι· μεμίανσαι (Ierem. 2,22) Ag (v)
kappa 2050	κεκῆνας· λαγωούς. Κρῆτες
kappa 2051	κεκηρωμένη· κεκακωμένη
kappa 2052	[κεκήσας· βοᾷς]
kappa 2053	κέκηφε· τέθνηκεν	454 in vol. 2
kappa 2054	κεκιβδηλευμένοι· ἄτιμοι. ἀχρεῖοι. *⸤ἀδόκιμοι, νόθοι (Ar. Ran. 721) (Agn)
kappa 2055	κέκιλος· ἰσχνόφωνος
kappa 2056	[κεκλεγμένος· ἐπικαλούμενος]
kappa 2057	κεκλαμένον· κεκλαδευμένον. [κεκλυμμένον] ἀποκεκλασμένον (λ 194 v. l.)
kappa 2058	κέκλεο· κάλεσον
kappa 2059	κέκληκε· καλεῖ. κελεύει
kappa 2060	κέκληται· 〈καλεῖται, λέγεται〉 (Κ 258)
kappa 2061	κέκλετο· παρεκελεύετο An. ἐκάλει, ἐβόα. παρεκαλεῖτο (Ζ 287 ..)
kappa 2062	κεκλήατο· συγκεκλημένοι ἦσαν (Κ 195)
kappa 2063	κεκληγός· ψοφοῦν
kappa 2064	κεκληγώς· ψοφῶν. βοῶν, φωνῶν, ⸤κραυγάζων. (r. vgn) ἐπι‐ καλούμενος (Β 222 ..) r
kappa 2065	κεκλίαται· συνεληλασμένοι εἰσίν (Π 68)
kappa 2066	κεκλιμένοι· περικεκλεισμένοι. *⸤περιεχόμενοι (gn). κεκλειμένοι. προσανακείμενοι (Ο 740)
kappa 2067	[κέκλεινται· κεῖνται]
kappa 2068	*κεκλόμενοι· κελεύοντες (Λ 346 ..) A
kappa 2069	κέκλου· κάλεσον
kappa 2070	κέκλυθι· ἐπάκουσον (Κ 284) r
kappa 2071	*κέκλυτε· ἀκούσατε Agn ἀκούετε (Γ 86 ..)
kappa 2072	*κέκλυτέ μευ· ἐπακούσατέ μου (Γ 86 ..) Av
kappa 2073	*κεκλωσμένου· διανενησμένου (Exod. 26,1 ..) A
kappa 2074	κέκμακε· κεκοπίακεν (p)
kappa 2075	κέκμηκε· πεπόνηκεν. τέθνηκεν. ἀπείρηκε. κεκόπωται
kappa 2076	κεκμήκει· ἀπειρήκει ὑπὸ κακῶν
kappa 2077	*κεκμηκώς· κεκοπιακώς (4. Macc. 3,8) r. Ag
kappa 2078	κεκμηῶτες· οἱ κεκοπιακότες
kappa 2079	κέκνακεν· ὑπὸ κακῶν ἀπειρήκει
kappa 2080	κεκνιπωμένοι· καρποὶ ὑπὸ ἐρισύβης διεφθαρμένοι. ἢ κνιποὶ τοὺς ὀφθαλμούς ...
kappa 2081	κεκοισυρωμένη· ἐκπεπληγμένη. περιεσταλμένη
kappa 2082	κεκοκκυγωμένον· κεχρισμένον χρώματι κοκκυγίνῳ, ὅ ἐστιν πορφυροῦν· ἀπὸ κοκκυγέας δένδρου
kappa 2083	*κεκολαμμένη· γεγλυμμένη (Sir. 45,11) Ag
kappa 2084	κεκολάσθαι· μώλωπας ἔχειν	455 in vol. 2
kappa 2085	κεκολλυρωμένον· λευκῷ κεχρισμένον
kappa 2086	*κεκομψευμένης· κομψὸν τὸ σεμνόν, ἢ ἀστεῖον· ὅθεν λέγεται τὸ ῥῆμα A
kappa 2087	κεκονδυλωμένον· †διηρθρωμένον
kappa 2088	†κέκοκεν· ἔγνωκεν [ὅτι]. κεκακούργηκεν. ἢ πεφόνευκεν
kappa 2089	*κεκονιαμένος· κεκονιορτωμένος (Prov. 21,9 ...) Ag
kappa 2090	*κεκόπακεν· ἐπαύσατο (Gen. 8,8) r. Avg
kappa 2091	κέκοπας· ἐκόπασας. [ἢ κονδύλους ἔχων]
kappa 2092	κεκορυθμένος· καθωπλισμένος r, ἀπὸ τῆς κόρυθος (Δ 495 ..)
kappa 2093	[κεκορυσμένα· μεμετεωρισμένα. ὡπλισμένα]
kappa 2094	κεκόσμηται· τέτακται. κεκάθαρται
kappa 2095	κεκοτηότι· ὠργισμένῳ, κεχολωμένῳ (Φ 456)
kappa 2096	κεκράανται· ἐπιτετέλεσται (δ 616)
kappa 2097	κεκραγήσει· κραυγάσει
kappa 2098	κεκραδῖναι· ἄγριαι θρίδακες
kappa 2099	κεκραμένας· [κεκαρμένας. ἢ] εὐκράτους
kappa 2100	κέκρανται· τετέλεσται (Eur. Hipp. 1255 ..)
kappa 2101	*κεκραιπαληκώς· εὐφραινόμενος v, ἢ εὐφραμμένος (Ps. 77,65) A
kappa 2102	κέκρηται· ἥρμοσται
kappa 2103	κεκριγότα· κεκραγότα
kappa 2104	κεκριμένη· διακεχωρισμένη. τεταγμένη. σαφής. εὔδηλος. ἐπι‐ λεκτή (Κ 417)
kappa 2105	κέκραγε· βοᾷ. φανερῶς διαμαρτύρεται (Isai. 15,4)
kappa 2106	*Κεκροπίδας· Ἀθηναίους Ag, τοὺς αὐτόχθονας (Eur. Phoen. 855) A
kappa 2107	κεκρουμένῳ· ἐνδεεῖ, καὶ οὐ πλήρει
kappa 2108	*[κέκροψ· ἀπατεών. ἢ πίθηκος] Avgs
kappa 2109	κεκρυμμένην· †ἐπιμενῶς κειμένην (Bel 12)
kappa 2110	κεκρύφαλος· εἶδος κοιλίας τῶν μηρυκαζομένων ζώων. *σαβα‐ κάθιον Ag δεσμότριχον (Χ 469)
kappa 2111	κεκρυφάλους· τοὺς τῶν ἵππων κορυφαστῆρας, καὶ κροκυφάν‐ τους
kappa 2112	†κέκτηκε· τέτοκεν
kappa 2113	†κεκτισμένοι· πεφημισμένοι. κατεσφραγισμένοι	456 in vol. 2
kappa 2114	κεκύθωσι· κρύψωσι (ζ 303)
kappa 2115	κεκυπτάκασιν· ἀσχολοῦνται
kappa 2116	*†κέκυλτα· δῶρα τὰ τῇ χειρὶ ἑλκόμενα A
kappa 2117	κεκύκη· καμπύλη
kappa 2118	κεκυσῶσθαι· ἐκτετμῆσθαι
kappa 2119	*κεκυφότα· ταπεινοῦντα A (vg)
kappa 2120	κεκωδωνισμένοι· πεπειρασμένοι, καὶ ἐξητασμένοι. μετῆκται δὲ ἀπὸ τῶν περιπολούντων, καὶ τοῖς κώδωσι διαπειρωμένων, εἰ οἱ πρώτως 〈ἐν〉 ταῖς φυλαῖς τεταγμένοι ἐγρηγορέναι ... (Ar. Ran. 723)
kappa 2121	κεκωδώνισται· πεπείρασται, ἐξήτασται, δεδοκίμασται
kappa 2122	κεκώνηται· πεπίσσωται. κέκλυσται
kappa 2123	κεκώπευται στρατός· ὁ ἐπὶ κώπης (Soph. fr. 148?)
kappa 2124	κεκώπηται· ἡ ναῦς. [καὶ τὸ ἐν ἑτοίμῳ ἔχειν τὰ ξίφη (Eur. Or. 1288)]
kappa 2125	κελαδεῖ· βοᾷ
kappa 2126	κελαδεινή· κραυγή, βοή. ἢ κυνηγὸς ἐπιθετικῶς ⸤〈ἡ Ἄρτεμισ〉 (Υ 70) r
kappa 2127	*κελαδεινῆς· θορυβώδους (Π 183) gb
kappa 2128	*κελάδησαν· ἤχησαν (Θ 542) (g) ns
kappa 2129	*κέλαδος· ἦχος μουσικός A, κραυγή, βοή, ⸤θόρυβος (Eur. Hec. 928) Ag
kappa 2130	κελαδων· ἠχῶν, μέλπων (Φ 16) καὶ ποταμὸς Ἀρκαδίας (Η 133)
kappa 2131	*κελαινεφές· ὁ μελαίνων τὰ νέφη (Β 412) r. Ag
kappa 2132	κελαινεφὲς αἷμα· μέλαν (Δ 140) [παραγώγως ἢ συνθέτως, κελαινὰ συνάγων τὰ νέφη]
kappa 2133	*κελαινή· μέλαινα (Ε 310 ..) r. n
kappa 2134	κελαινιόων· μελαινόμενος r
kappa 2135	*κελαινόν· μελανόν (Α 303) r. Agsb
kappa 2136	κελαινόλοπα· κεράσια
kappa 2137	κελαινῶπα θυμόν· τὸν μὴ φανερόν. τὸν δόλιον. καὶ τῇ ψυχῇ δύσνουν (Soph. Ai. 954)
kappa 2138	κελαιούς· [ἡσύχους] ἤχους (r)	457 in vol. 2
kappa 2139	κελαρύζει· *ἠχεῖ Avgn. φωνεῖ. ἢ συνεχῶς ῥεῖ. ἔστι δὲ ἰδίωμα ἤχου (Φ 261)
kappa 2140	*κελαρύξεται· μετὰ φωνῆς ἠχήσει An
kappa 2141	κελαρύζειν· ἰδίωμα ψόφου A
kappa 2142	†κέλε· τέρπε (s)
kappa 2143	κέλεαι· κελεύεις (Α 74) r (b)
kappa 2144	κέλεαί με· κελεύεις με (Α 74)
kappa 2145	κελέβη· ποτηρίου εἶδος θερμηροῦ. καὶ ποιμενικὸν ἀγγεῖον r
kappa 2146	κελεΐς· ἀξίνη
kappa 2147	[κελεβρά· λεπτὰ καὶ νεκρὰ κτήνη]
kappa 2148	κελένδρυνον· δρύϊνον. †κελαιόν. λέγεται δὲ καὶ μυσκέλενδρον. καὶ τὸ μακρόν
kappa 2149	*κελαινόν· σκοτεινόν. μέλαν (Α 303) r
kappa 2150	κελεόν· ὄρνιν r ποιόν
kappa 2151	κελέοντας· [εἰς] ἱστόποδας (Ar. fr. 795). καὶ τὰ ὁπωσοῦν μακρὰ ξύλα, δοκούς, ἱστούς, καὶ πέτευρα οὕτω φασί· Σικελοὶ γὰρ τὰ ξύλα ...
kappa 2152	Κελεός· ἥρως Ἀθηναῖος
kappa 2153	*κέλεται δὲ θυμός· παρακελεύεται ἡ ψυχή (Κ 534) A (n)
kappa 2154	*κέλευθοι· ὁδοί (Κ 66) (An)
kappa 2155	Κελευθείας· τὰς ἐνοδίους δαίμονας
kappa 2156	κελευθείοντες· ὁδεύοντες
kappa 2157	κελευθιόων· πρὸς ὁδὸν ἔχων τὴν διάνοιαν (Ν 125 v. l.)
kappa 2158	*κέλευθος· ὁδός r. Avg (n)
kappa 2159	κελεύθρας· κελεύσεως
kappa 2160	κέλευσον· πρόσταξον (η 163)
kappa 2161	κέλευστρα ἢ κελεύστα· ἅμαξα ἡμιονική
kappa 2162	κελευτιόων· κελευστικῶς ἔχων (Ν 125)
kappa 2163	κελεύματα· παιδιᾶς εἶδος. καὶ ἀγάλματα
kappa 2164	κέλετρον· ᾧ τοὺς ἰχθύας θηρῶσιν ἐν τοῖς ποταμοῖς
kappa 2165	*κεληθίζειν· τοῖς ἵπποις ἐπιβαίνειν (Ο 679) A
kappa 2166	κελευσμοσύναις· κελεύσεσιν	458 in vol. 2
kappa 2167	κέλης· ἵππος r. An (g) καὶ ἱππαστής. καὶ μέρος. καὶ εἶδός τι [τῆς] νεώς. καὶ *⸤μονάτωρ r. An (g)
kappa 2168	κελητιᾶν· κελητίζειν. ἱππεύειν
kappa 2169	κελλάς· μονόφθαλμος
kappa 2170	κέλλειν· τὸ εἰς γῆν ἐκτιθέναι τὴν ναῦν. καὶ ἐξοκέλλειν
kappa 2171	†κέλλικας· δημότας
kappa 2172	κελλίων· ἡ τῶν χωλῶν βάσις
kappa 2173	κελλόν· στρεβλόν r πλάγιον
kappa 2174	κελλῶσαι· πλαγιάσαι
kappa 2175	κελμάς· θέρμη. [ἢ νεῦρον ἐλάφου]
kappa 2176	Κελμίς· παῖς †ἢ λύκιθον† καὶ ὄνομα ἑνὸς τῶν Ἰδαίων Δακτύλων
kappa 2177	*κελοίμην· κελεύοιμι (Ι 517) n (A)
kappa 2178	*κελόμην· ἐκέλευον (Α 386) n
kappa 2179	*κέλομαι· κελεύω (Γ 434) Ans
kappa 2180	[*κελόν· κελεύω [ἢ] ὅμοιον A]
kappa 2181	κέλσαι· ἐκκεῖλαι. ὁρμῆσαι. καταλαβεῖν. εὐτρεπίσαι. ἐξοκεῖλαι (κ 511). [συγκλεῖσαι. εἱλῆσαι]
kappa 2182	Κελτοί· ἔθνος ἕτερον Γαλατῶν
kappa 2183	κελύφανα· λεπίσματα
kappa 2184	κέλυφος· *λέπος Avgn. κυρίως δὲ καὶ τὸ τῆς ὀπώρας, καὶ τῶν δένδρων
kappa 2185	*Κελχῶνες· ἔθνος Σκυθικόν. ἢ Κελχοί Ab
kappa 2186	*κελῶ· ὁρμήσω Ag
kappa 2187	*[κελωι πυρί· τῷ καυστικῷ] (Θ 217) A
kappa 2188	κέλωρ· ἔγγονος, υἱός (Eur. Andr. 1033) (Avgn). ἐκτομίας, γάλ‐ λος, σπάδων
kappa 2189	κελώριον· παιδίον
kappa 2190	κέλωρ· φωνή, 〈ἀξίωμα〉 r
kappa 2191	κελωρύειν· κεκραγέναι, βοᾶν
kappa 2192	κελωρύσας· φωνήσας, βοήσας
kappa 2193	κεμάς· νεβρὸς ἔλαφος r τινὲς δὲ δορκάς (Κ 361)
kappa 2194	[κεμασῖνας· ἰχθύας]
kappa 2195	†κεμαντά· καθαρά. εὐώδη
kappa 2196	κέν· ἄν	459 in vol. 2
kappa 2197	*κεμάς· ἔλαφος g νέος
kappa 2198	κέμμερος· ἀχλύς, ὁμίχλη
kappa 2199	κέμμης· ὅριον
kappa 2200	Κέμμις· πόλις ἐν Αἰγύπτῳ (Hdt. 2, 91,1)
kappa 2201	†κέμμορ· μέγα κῆτος
kappa 2202	κεμπός· κοῦφος, ἐλαφρὸς ἄνθρωπος
kappa 2203	[κεμφάς· ἔλαφος]
kappa 2204	κέμων· ἑτερόφθαλμος
kappa 2205	*κενά· ἀπόκενα. ἄκυρα (χ 249) A
kappa 2206	κενεά· κενά, μάταια. Κύπριοι δὲ ἀναδενδράδας
kappa 2207	κενέαρος· κενός. ἐλαφρός
kappa 2208	*κενεαυχέες· μάταια καυχώμενοι nT. καὶ κενῶς αὐχοῦντες (Θ 230)
kappa 2209	κενέβρεια· τὰ θνησίδια, καὶ νεκριμαῖα κρέατα (Ar. Av. 538)
kappa 2210	*κενεῆς· ματαίας An. κενῆς n
kappa 2211	*†κενέφας· σπόγγος Avg np
kappa 2212	*κενεμβατεῖ· ματαίως πατεῖ (Avg)
kappa 2213	*κενεόν· κενόν g. ἄπρακτον (Β 298) (n)
kappa 2214	κενεῶνα· *τὸν περὶ τὸν λαγόνα τόπον Avg. τὸ διάκενον μέρος τῶν ὀστῶν. ἀρσενικῶς (Ε 284)
kappa 2215	*κενὴ δόξα· κενοδοξία (Avg bp)
kappa 2216	[κενίσαι· κεντρίσαι]
kappa 2217	[κενοῖο· αὐτοῦ]
kappa 2218	*κενόν· τὸ κενωθέν. μάταιον (Eur. Or. 1043 ..) r. An
kappa 2219	*κενοφωνίας· ματαιολογίας (1. Tim. 6,20) Avgn
kappa 2220	κέν πως· ἄν πως (Τ 81?)
kappa 2221	κενῶσι· κενεῶσι. λαγόσι
kappa 2222	κένσαι· *κεντρίσαι Agn. †κτίσαι. κελεῦσαι (Ψ 337)
kappa 2223	[κενταυρίσκος· ἀγροῖκος, ἄγριος]
kappa 2224	κενταυρικῶς· ἀγροίκως, ἀγρίως
kappa 2225	κένταυροι· λῃσταί. καὶ οἱ Τιτᾶνες. καὶ οἱ παιδερασταί, ἀπὸ τοῦ ὄῤῥου
kappa 2226	[κένταυρος· ὄῤῥος]
kappa 2227	κεντήματα· ζημιώματα (Sophr. fr. 143)	460 in vol. 2
kappa 2228	†Κενταταπίτη· χωρίον τι
kappa 2229	κέντορες· κεντρισταὶ ἐν τῷ ἐλαύνειν, ἐλατῆρες (Δ 391)
kappa 2230	Κεντριάδαι· τῶν περὶ τὰ μυστήρια
kappa 2231	κεντρῖναι· †φωνήν. γένος τι ζῴου
kappa 2232	κεντρηνεκέας· εὐπειθεῖς, ταχεῖς, καὶ διηνεκῶς κεντριζομένους, καὶ ⸤τοῖς κέντροις εἴκοντας r καὶ πειθομένους (Ε 752)
kappa 2233	κέντρον· δόρυ. μάστιξ. καὶ τὸ ἐν σιδήρῳ ἀδαμάντινον
kappa 2234	κεντροτυπος· μοχθηρός. φαῦλος. ἢ κεντροποιός. πανοῦργος
kappa 2235	*κεντυρίων· ἑκατόνταρχος (Marc. 15,39) r. Avg
kappa 2236	*κέντωρ· ἡνίοχος r. n
kappa 2237	*κενωθῇ· μάταιος ἀποφανθῇ (1. Cor. 1,17) n
kappa 2238	κεραϊσταί· κομῆται. πολεμικοί
kappa 2239	κεραϊστής· κομήτης. ἁλιεύς. εἶδος ὄφεως. καὶ ὁ κέρατα ἔχων
kappa 2240	*κενῶν φάους· τυφλῶν A
kappa 2241	*κέοιτο· κεῖτο Avgn
kappa 2242	*κέπφος· εἶδος ὀρνέου κουφοτάτου Agn. περὶ τὴν θάλασσαν διατρίβοντος, ⸤ὃ εὐχερῶς ὑπὸ ἀνέμου μετάγεται. ἔνθεν λέγεται ὀξὺς καὶ κοῦφος ἄνθρωπος κέπφος Agn
kappa 2243	*κεπφωθεί ς· ἐπαρθείς r. Agn. ἀπατηθείς (Prov. 7,22) r. A
kappa 2244	κέρα· κέρατα (Δ 109) s. τρίχες
kappa 2245	κέρα ἀγλαέ· τὴν τρίχα λαμπρέ Avgn. τῷ τόξῳ ἀγαλλόμενε (Λ 385)
kappa 2246	κεραία· ἐν τῷ πλοίῳ οὕτω τι καλεῖται
kappa 2247	κεραΐδες· τῶν προβάτων τὰ θήλεα, τὰ ἔνδον ὀδόντας ἔχοντα
kappa 2248	*κεραΐζειν· κτείνειν. πορθεῖν. διαρπάζειν A διαφθείρειν
kappa 2249	κεραϊζετον· διέφθειραν (Ε 557)
kappa 2250	*κεραΐζων· ἀναιρῶν. πορθῶν Avgn. φθείρων (Π 752) n
kappa 2251	*[κεραιλέα· τὴν κόμην καλλωπιζομένη A]
kappa 2252	κέρατ’ ἐλαιοῦντα· ὁ εἰς κέρατα ἔλαιον ἀλείφων
kappa 2253	†κερέεσιν· ἄλγεσι φθοραῖς
kappa 2254	κέραινε· κεράννυε n, κέρασον (Ι 203 v. l.)
kappa 2255	κεραιοῦχον· δικαιοδότην. ἀπὸ τοῦ ἐν τοῖς πλοίοις κεραιού‐ χου
kappa 2256	κέραιρε· κέρασον (Ι 203 v. l.) (r. b)
kappa 2257	κεραΐς· κορώνη	461 in vol. 2
kappa 2258	κεραία· σταυρός
kappa 2259	κεράμβηλον· κήπου προβασκάνιον. καὶ θηρίδιόν τι, ὃ περὶ τὰς συκᾶς δεσμευόμενον ἀποδιώκει τῇ φωνῇ τοὺς κνῖπας. ἔνιοι τοὺς κανθάρους, ὡς κέρατα ἔχοντας. τὸν Κέραμβον ...
kappa 2260	κεράμβυξ· ζῶον κανθάρῳ ὅμοιον
kappa 2261	κεράμεα· ὁ παντοδαπὸς κέραμος
kappa 2262	κεραμεῖα· ἔνθα τὰ ὀστράκινα σκεύη πιπράσκεται
kappa 2263	κεραμεικαί· πλατεῖαι πληγαί. ἀγὼν γὰρ Ἀθήνησιν εὐτελὴς ἐν τῷ Κεραμεικῷ, ἐν ᾧ τύπτουσι πλατείαις χερσὶ τοὺς μὴ τρέχοντας καὶ τοὺς ἄλλους ἀγωνιστὰς γέλωτος χάριν
kappa 2264	*κεραμεοῦν· ὀστράκινον r. Agn
kappa 2265	κεραμεὺς [ὁ] Λυκοῦργος· 〈ὁ Ἀθηναίων νομοθέτησ〉 (Com. ad.)
kappa 2266	κεραμικὴ μάστιξ· τὸν ὀστρακισμὸν λέγουσι· μάστιγα μὲν διὰ τὸ βασανίζειν τοὺς ὀστρακιζομένους καὶ κολάζειν, κερα‐ μικὴν δὲ διὰ τὸ ἐκ κεράμου τὰ ὄστρακα εἶναι
kappa 2267	Κεραμεικός· τόπος Ἀθήνησιν, ἔνθα οἱ πόρνοι προεστήκεσαν q. εἰσὶ δὲ δύο Κεραμεικοί, ὁ μὲν ἔξω τείχους, ὁ δὲ ἐντός
kappa 2268	κεραμίνας· πηλίνους
kappa 2269	κεραμίνῳ· εὐτελεῖ. ἢ ἀπὸ κεράμου
kappa 2270	κεράμιον· τὸ τοῦ οἴνου ἢ ὕδατος σταμνίον
kappa 2271	κέραμος· πίθος. καὶ πᾶν ⸤ὄστρακον r. καὶ δεσμωτήριον. καὶ ὀχύρωμα. καὶ πόλις Καρίας. ἤδη δὲ ἐπὶ χρώματος
kappa 2272	κερανίξα ι· κολυμβῆσαι. κυβιστῆσαι
kappa 2273	[κεράννυ ε· κέρασον]
kappa 2274	*κεραννύντος· κιρνῶντος Avg
kappa 2275	*κεραόν· τέλειον g. ἢ κέρατα ἔχοντα (Γ 24)
kappa 2276	*κεραοξόος· κερατοποιός (Δ 110) (ns)
kappa 2277	κεραὸς ἔλαφος· ... ἢ εὔκερως (Γ 24) r
kappa 2278	κέρας· θρίξ. τόξον. καὶ αἰδοῖον
kappa 2279	*κέρας· κεφαλή (A). θρίξ. σάλπιγξ. ⸤δύναμις g. ἢ πολέμου
kappa 2279	μέρος Avgn. καὶ ⸤ἡ ἐξοχή 〈καὶ ἡ τιμή〉 r	462 in vol. 2
kappa 2280	κεράσαι· μῖξαι. *⸤ἑνῶσαι. συνάψαι (Avg)
kappa 2281	κερασβόλα· *ἄκαρπα Ag, τὰ 〈μὴ〉 ἑψητὰ ὄσπρια. οἱ †περὶ τῶν κεράτων βοῶν δεσμοί †[καὶ οἱ ἐν ταῖς ἀρχαίαις λύραις κόλλαβοι]
kappa 2282	κέρας ὄρθιον· ἡ νευρά. Εὐριπίδης δὲ Αὔγῃ ... fr. 278)
kappa 2283	κερασός· δένδρον r. ὃ φύεται ἐστραμμένως. σχοινίον δὲ ποιεῖ ὁ φλοιὸς αὐτοῦ, μεθ’ οὗ ἀντὶ νεύρων δεσμεύουσιν
kappa 2284	Κεραστιάς· ἡ Κύπρος ποτέ
kappa 2285	*κερασφόρος· κερατοφόρος (Eur. Phoen. 248) Avg
kappa 2286	κεράσχειλοι· οἱ ἐπικαμπῆ ἔχοντες τὰ χείλη
kappa 2287	κέρατα· τῆς φάλαγγος τὰ ἄκρα. καὶ μετώπου μέρος. καὶ ἡ τῶν κεράτων χρῆσις
kappa 2288	†κερατεσσεῖς· οἱ τοὺς ταύρους ἕλκοντες ἀπὸ τῶν κεράτων. καλοῦνται δὲ καὶ κεραελκεῖς
kappa 2289	κερατουργός· ὁ ταῖς κιθάραις κέρατα ποιῶν
kappa 2290	κέρατος φυτόν· ὃ πρὸς τὰ τόξα ἐχρῶντο
kappa 2291	[κερατωνία· συκῆ Αἰγύπτου]
kappa 2292	κερατοβόλια· τὸ λαγωβόλον
kappa 2293	κεραυνίας· ὁ κεκεραυνωμένος
kappa 2294	κεραύνιος· ἐμβρόντητος. καὶ Ζεὺς ἐν Σελευκείᾳ. καὶ ἱμάτιον ποιόν
kappa 2295	κεραυνός· ψόφος, κτύπος. βροντή. ἀῤῥωστία. καὶ *τὸ τοῦ Διὸς ἀμυντήριον Avgn καὶ καύστρα
kappa 2296	κέραφος· χλευασμός, κακολογία
kappa 2297	κερβαλά· [ἀσθενῆ]. μέταλλα
kappa 2298a	κερβέριοι· ἀσθενεῖς. φασὶ δὲ καὶ τοὺς Κιμμερίους Κερ‐ βερίους· καὶ τὴν πόλιν οἱ μὲν Κερβερίαν καλοῦσιν, οἱ δὲ Κιμμερίην· ἄλλοι δὲ †Κιμμη. ἔστι δὲ τόπος ἐν ᾅδου (λ 14).
kappa 2298b	*Κέρβερος· 〈κύων μέγας Ἅιδου〉 τρικάρηνος r. np
kappa 2299	κερβοροκίνδυνος· τάρταρος †ὠχρός [καὶ κύων μέγας Ἅιδου]
kappa 2300	κερβόλλουσα· λοιδοροῦσα, βλασφημοῦσα. ἀπατῶσα
kappa 2301	*κερδαίνει· πορίζεται A	463 in vol. 2
kappa 2302	κερδαῖον· τὸ ἐπικερδὲς τοῖς παροῦσι, καθόσον ἐκβέβρασται
kappa 2303	*κερδαλέης· [πανοῦργος. ἐπικερδής (ν 291) An]. συνετῆς (Κ 44) (A)
kappa 2304	κερδαλέον· δόλιον, πανοῦργον. ἢ κέρδη περιποιοῦντα 〈καὶ〉 ὠφελείας (ζ 148). *ἢ ποικίλος As
kappa 2305	κερδαλεώτερον· ἐπικερδέστερον
kappa 2306	κερδαλεόφρων· ἐκ παντὸς κερδαίνειν φρονῶν διὰ δόλου. κερδοῦς φρόνημα ἔχων, τουτέστιν ἀλώπεκος, ὅθεν ὁ δόλιος (Α 149)
kappa 2307	*κερδαλέη· ἀλώπηξ (Archil. 89,5) r. gp
kappa 2308	κέρδεα· πανουργίας (Ψ 322)
kappa 2309	*κέρδεσι· πανουργίαις (Ψ 515) n
kappa 2310	†κερδείιαν· ἀλωπεκίαν
kappa 2311	κέρδιον· συμφορώτερον, ⸤ὠφελιμώτερον (Γ 41 ..) r. Avg
kappa 2312	κέρδιστος· συνετώτατος. φρόνιμος. πανουργότατος (Ζ 153) An
kappa 2313	[κέρδοπα· ὄσπρια]
kappa 2314	κέρδος· σύνεσις. τέχνασμα. ⸤ὠφέλεια (Κ 225) r
kappa 2315	κερδοσύνη· σοφία. τέχνη. σύνεσις. πανουργία (δ 251)
kappa 2316	*κερδώ· [κερδίστη A]. ἀλώπηξ r. Avg n
kappa 2317	[κερέα· ἀρχή. γράμματα]
kappa 2318	[κέρεζε· πορθεῖ]
kappa 2319	κερεῖ· ξυρεῖ
kappa 2320	*κερεῖς· θερίσεις (Prov. 27,25) A
kappa 2321	κερητίζει· βαλλίζει
kappa 2322	κέρκα· ἀκρίς
kappa 2323	κερδάλια· [ἐπιτάφια] 〈γυναικεῖα ἐνδύματα καὶ〉 ἐντάφια r
kappa 2324	κερκάς· κρὲξ τὸ ὄρνεον
kappa 2325	[κέρκαξ· ἱέραξ]
kappa 2326	κέρκαφα· ἐγγύη
kappa 2327	κερκέτης· τὸ μικρὸν πηδάλιον. ἀπὸ τῶν εὑρόντων
kappa 2328	Κερκέται· ἔθνος Ἰνδικόν
kappa 2329	κερκίδας· δονακίνας. ἐπεὶ ταῖς ἀνθήλαις ἐχρῶντο εἰς κερκίδας
kappa 2329	(Callim. fr. 284)	464 in vol. 2
kappa 2330	κερκιθαλίς· ἐρῳδιός
kappa 2331	κερκίς· ἡ τῆς πίτυος κορυφή, ἢ αἴγειρος. καὶ εἶδος ὄρνιθος
kappa 2332	κέρκνος· ἱέραξ. ἢ ἀλεκτρυών
kappa 2333	κέρκος· θηρίδιον τὰς ἀμπέλους βλάπτον. καὶ *⸤οὐρά r. Avgn. καὶ ἀνδρεῖον αἰδοῖον. ἢ ἀλεκτρυών. ἢ ἀρουραῖος μῦς
kappa 2334	*κέρκουρο ς· εἶδος πλοίου q. A. καὶ ἰχθῦς A
kappa 2335	κέρκω ψ· παιγνιώδης ἢ εἶδος θηρίου, μεγάλην οὐρὰν ἔχοντος
kappa 2336	κέρκ υ· διπλῆ αὕτη, καὶ διστέλεχος καὶ διθύσανος. ἐχρῆτο δὲ αὐτῇ μᾶλλον ὁ ἐν Κῷ πρύτανις
kappa 2337	Κέρκυρ α· νῆσος
kappa 2338	Κερκυραία μάστι ξ· περιττήν τινα τὴν κατασκευὴν εἶχον αἱ Κερκυραῖαι μάστιγες. οἱ δὲ καὶ διπλᾶς αὐτὰς ἔφασαν εἶναι. εἶχον δὲ ἐλεφαντίνους κώπας καὶ τὰ μεγέθη περιτταὶ ἦσαν. ὑπερηφάνους δὲ [καὶ] εὐπραγοῦντας τοὺς Κερκυραίους φησὶ
5	Ἀριστοτέλης [ποιεῖσθαι, ἢ] γενέσθαι (fr. 513 R3
kappa 2339	Κερκυραῖοι ἀμφορεῖς· τὰ Ἀδριανὰ κεράμια
kappa 2340	*κέρκωπες· ποικίλοι. πονηροί. ⸤πανοῦργοι (Prov. 26,22) A
kappa 2341	*κερκωπίζοντες· κατασκώπτοντες (Agn)
kappa 2342	κερκώπη· μικρὸν τεττίγιον τὸ καλαμαῖον λεγόμενον. εἶναι γὰρ τρία γένη τεττίγων φασί. οἱ δὲ τέττιξ θήλεια μὴ φωνοῦσα
kappa 2343	κερκώπων· *δολίων Avgn. πονηρῶν. σκωπτῶν. κακούργων. τεττίγων
kappa 2344	κέρματα· χρήματα. θραύσματα
kappa 2345	*κερματίζει· εἰς λεπτὰ διαιρεῖ Agn, ἤγουν εἰς μικρὰ συντρίβει
kappa 2346	κέρμηλος· ἀφ’ οὗ χαλκὸς γίνεται
kappa 2347	[κέρνα· ἀξίνη]
kappa 2348	κέρνεα· τὰ τῇ Μητρὶ τῶν θεῶν ἐπιθυόμενα
kappa 2349	κέρνος· στεφανίς. ἀγγεῖα κεραμεᾶ
kappa 2350	κερνοφόρος· ὁ τὰς θυσίας ἄγων
kappa 2351	κεροβάτης· ὁ Πάν· ἤτοι ὅτι κέρατα ἔχει, ἢ οἱονεὶ κερατοβάτης, τὴν βάσιν ἔχων κερατίνην 〈ἐπεὶ τὰ κάτω τράγου εἶχεν〉 (Ar. Ran. 230)
kappa 2352	*κερόδετα· τόξα· (Eur. Rhes. 33) Ag
kappa 2353	†κεράμεναι· λυπόμεναι. καὶ ὥσπερ παιόμεναι. [ἔπειτα κατὰ
kappa 2353	τράγου ἔχειν]	465 in vol. 2
kappa 2354	κεροπλάστης· λεπτουργός. ἢ τριχοκοσμητής (Archil. fr. 57 Bgk)
kappa 2355	κερουλκός· ὁ τοῖς κέρασιν ἕλκων (p) τὸ ἄροτρον. καὶ ὁ κε‐ ραιοῦχος κάλως
kappa 2356	κερουτιᾶι· γαυριᾶι. μετενήνεκται δὲ ἀπὸ τῶν ὑψαυχενούντων ταύρων
kappa 2357	[κερεκόψαι, ἢ σχίσαι ξύλα]
kappa 2358	κέρσα· Ἀσιανὸν νόμισμα
kappa 2359	κέρσαι· κόψαι r, *τεμεῖν A. κεῖραι. γαλλίσαι. †καὶ δραστήρια
kappa 2360	κέρσης· γάλλος
kappa 2361	Κέρτα· πόλις, ὑπὸ Ἀρμενίων
kappa 2362	*κερτομεῖ· χλευάζει vg, γελᾷ, ὑβρίζει vgn
kappa 2363	*κερτομίας· ἐρεθιστικός r. A (n)
kappa 2364	κερτομία· παίγνια. προβασκάνια. ἐρεθισμοί. παραλογισμοί
kappa 2365	〈κερτομισταί·〉 ψεῦσται, καὶ γελασταί (b)
kappa 2366	κερύχρη· εἶδος πλακοῦντος
kappa 2367	κερχαλέον· σκληρόν. ξηρόν. διψαλέον (Hippocr. epid. 7,7)
kappa 2368	κέρχανα ἢ κερχάνεα· ⸤ὀστέα (r), καὶ ῥίζαι ὀδόντων
kappa 2369	κέρχνει· τραχύνει
kappa 2370	κέρχνη· τὸ ἐκ τῆς μελίνης ἕψημα. ἢ τὰ νῶτα τῶν ἰχθύων. καὶ ὀρνέου εἶδος. καὶ ἡ μελίχρους
kappa 2371	κερχνώμασι· τραχύσμασι. κυκλώμασι. γαργαλισμοῖς. καλοῦσι δὲ καὶ τὸν περὶ τὰς ἴτυς τῶν ἀσπίδων κόσμον (Eur. Phoen. 1386?) καὶ ποτηρίων ἐπὶ χειλῶν ... λέγονται δὲ καὶ †νικα‐ κίδες
kappa 2372	κερχνωτά· τετορνευμένα ἐπὶ τοῦ χείλους τῶν ποτηρίων, ὥσπερ χερχνώδη. ποικίλα. τραχέα. πολύπαστα
kappa 2373	κερῶ· κεράσω. τελειῶ
kappa 2374	κερωνία· δένδρον. ἢ συκῆ Αἰγυπτία
kappa 2375	κέρως· κέρατος (Thuc. 2,90,2 ..)
kappa 2376	κέρωνται· κιρνῶνται (Δ 260)
kappa 2377	*κέσκετο· ἔκειτο (φ 41) A
kappa 2378	κεσκίον· στυπεῖον, τὸ ἀποκτένισμα τοῦ λινοῦ	466 in vol. 2
kappa 2379	Κέσκος· πόλις [κέσκον οὐκ ἔχουσα] καὶ 〈Νοῦσ〉 ποταμὸς Κιλι‐ κίας. ὅθεν καὶ παροιμία γέγονε· πόλις Κέσκον οὐκ ἔχουσα. εἴρηται δὲ ἐπὶ τῶν νοῦν μὴ ἐχόντων (Com. ad. 807) καὶ Σκυ‐ βελίτης οἶνος, ἀπὸ Σκυβέλων, τόπου Παμφυλίας
kappa 2380	†κέστερ· νεανίας. Ἀργεῖοι
kappa 2381	κεστὸν ἱμάντα· *τὸν ποικίλον ἱμάντα Ag. ἢ χιτῶνα ποικί‐ λον n. ἢ τὸν τῆς Ἀφροδίτης ἱμάντα. καὶ ὁ διακεκεντημένος χιτών (Ξ 214)
kappa 2382	κέστρα· ἀμυντήριον ὅπλον. σφῦρα. καὶ εἶδος ἰχθύος
kappa 2383	κεστρεύειν· κεχηνέναι πεινῶντα
kappa 2384	κεστρεῖς· τοὺς κεχηνότας καὶ πεινῶντας κεστρεῖς λέγουσι. καὶ τοὺς Ἀθηναίους οὕτως ἔλεγον καὶ προσηγόρευον· τὸ γὰρ ζῷον αὐτὸ λαίμαργόν τέ ἐστι καὶ ἄπληστον
kappa 2385	κέστραι σιδηρᾶι· ... (Soph. fr. 19)
kappa 2386	Κεστρινικοὶ βόες· οἱ ἐν Χαονίᾳ. ἡ γὰρ Χαονία πρότερον Κεστρίνη προσηγορεύετο· ἔστι δὲ μοῖρα τῆς Ἠπείρου διαφό‐ ρους ἔχουσα βοῦς
kappa 2387	κέστρος· ἡ πρώτη ἔκφυσις τῶν σπερμάτων. καὶ ἀκόντισμα. καὶ ἡ ἐν τῇ γλώττῃ τραχύτης
kappa 2388	κέστρωσις· †βαφικὴ μιμουμένη
kappa 2389	κεστρωτὸν ξύλον· βαρὺ ἔχον τὸ κέντρον. οὐκ ἔχει δὲ σίδη‐ ρον, οὐδὲ ἀκμήν. εἰώθασι δὲ οἱ βοτῆρες πυροῦν τὰ ἄκρα τῶν αὐτῶν ξύλων, ἕνεκα τοῦ πεπωρῶσθαι πυρίκαυστα
kappa 2390	*κεῦθε· κρύπτε (Α 363) vgn
kappa 2391	κεύθεα· κοῖλα. κρύφια
kappa 2392	κευθμός· κατάδυσις. ⸤πυθμήν r. θησαυρός. κοῖλον, ἢ κοιλάς
kappa 2393	κευθμῶνε ς· καταδύσεις· ἀπὸ τοῦ κεύθει ν, ὅ ἐστιν κρύπτειν· *⸤κρύφιοι τόποι (κ 283) (n)
kappa 2394	κέφαλα· κεφάλαιον. ἢ κόσμος τῶν νεῶν. ⸤ἢ κεφαλή. ἢ συνα‐ ρίθμησις q. ἢ ζήτημα p ἄκρον
kappa 2395	*κεφαλαίωσον συντόμισον συνάγαγε (Sir. 32,8) Avg
kappa 2396	Κεφαλίδαι· γένος Ἀθήνησιν
kappa 2397	κεφαλή· τὸ σύνηθες. καὶ ὄνομα. σῶμα. ψυχή. ὕψος
kappa 2398	κεφαλῖνος· ἰχθῦς r ποιός	467 in vol. 2
kappa 2399	κεφαλῖται· οἱ γωνιαῖοι λίθοι
kappa 2400	Κεφαλλῆνες· ἔθνος r περὶ τὴν Ἰθάκην (Β 631)
kappa 2401	κέφαλοι· τῶν κεστρέων τινὲς οὕτω καλοῦνται
kappa 2402	κέφαλον· μέρος ἐν τῷ πλοίῳ, ἢ κόσμος, ἢ τὰ ἐρείσματα
kappa 2403	*κεφφωθείς· καταγελασθείς. εἴρηται δὲ ἐπὶ τῶν ἀλόγου δίκην ἀνοήτως συνεπαγομένων A
kappa 2404	κέχανδε· χωρεῖ. [διὰ πλῆθος ψοφεῖ]
kappa 2405	*κεχανδότα· χωροῦντα (Ψ 268) Ag (n)
kappa 2406	κεχάνια σῦκα· τὰ αὐτομάτως κεχηνότα
kappa 2407	κεχαραγμένος· ὠργισμένος (Hdt. 7,1,1)
kappa 2408	*κεχάροντο· ἐχάρησαν [ἢ ἐχώρησαν] (Π 600) An
kappa 2409	*κεχάρημαι· χαίρω A [ἢ χωρῶ]
kappa 2410	*κεχαρηότα θυμῷ· χαίροντα n τῇ ψυχῇ (Η 312)
kappa 2411	[κεχαρειότα· χαίρειεν n ἥσειεν]
kappa 2412	κεχαρισμένα· ἄριστα. προσφιλῆ (Υ 298)
kappa 2413	κεχαρισμένος· ἄριστος. ⸤προσφιλέστατος (n). ⸤μετὰ χαρᾶς πάντα ποιῶν (β 54) Agn
kappa 2414	κεχαροίατο· χαρεῖεν (Α 256) r
kappa 2415	*κεχειροτόνηται· προβέβληται (Dem. 21,216) Avg
kappa 2416	*κεχειρωμένοι· ἡττημένοι. κεκρατημένοι Avgn
kappa 2417	κεχήλωμαι πόδας· δέδεμαι συνερραμμένος τοὺς πόδας· χη‐ λεύειν γὰρ τὸ ῥάπτειν, καὶ χήλινον τὸ πλεκτόν, ὡς Ἀνα‐ κρέων (fr. 37), καὶ χήλευμα τὸ ὀπήτιον. Σοφοκλῆς Πανδώρᾳ ἢ Σφυροκόποις (fr. 445)
kappa 2418	*κέχηνεν· ἔχασκε r An, τὸ στόμα ἤνοιγεν An προσεδόκησε g. ῥέμβεται (1. Esdr. 4,19)
kappa 2419	*κεχηνότας· χαύνους Ag, χαίνοντας A, ἐνεούς (vg)
kappa 2420	κεχιλιῶσθαι· χίλια ἐζημιῶσθαι
kappa 2421	κεχλιδότα· ἀνθοῦντα
kappa 2422	†κεχλάνδαν· χάσκειν
kappa 2423	†κεχλαδοῦσι· χάσκουσι
kappa 2424	κεχληδέναι· ψοφεῖν. προσλαλεῖν
kappa 2425	κεχλίαγκα· τεθέρμαγκα
kappa 2426	κέχλοιδεν· διέλκετο	468 in vol. 2
kappa 2427	κεχλοιδιάματα· διελκυσμένους
kappa 2428	κεχμάζει· ἀνθίζει, ἀνθεῖ. ἵσταται
kappa 2429	κεχολωμένον· πικρόν, ⸤ὠργισμένον (Α 217) n
kappa 2430	*κεχολώσεται· ὀργισθήσεται (Α 139) r. An
kappa 2431	[κέχραμαι· εἶδος πορνείας]
kappa 2432	κεχραμένη· ῥερυπωμένη. παραγαπωμένη. πικραινομένη
kappa 2433	†κεχρηματεῖσθαι· πεφρῦχθαι. Αἰσχύλος (fr. 429)
kappa 2434	κεχρημένος· ἐνδεὴς ὤν, χρῄζων (Τ 262). ἢ πεμφθείς (ρ 421 ..)
kappa 2435	*κεχρησμῳδημένα· μεμαντευμένα An (vg), προφητευθέντα (vgn), λεχθέντα μετὰ θείας ἀποφάσεως (Plat. ep. 6,323 c) (n)
kappa 2436	κέχρικεν· ἐγκέχρικεν. ἐκονίασεν. ἢ ἐγκεκέντρικεν
kappa 2437	κεχρῖσθαι· πεπλῆχθαι
kappa 2438	*κεχρισμένα· ἠλειμμένα (Ierem. 22,14) Avg
kappa 2439	κεχρυσωμένος· τετιμημένος (Exod. 26,32)
kappa 2440	†κέω· σκέψει. Λάκωνες
kappa 2441	κεώδης· καθαρός
kappa 2442	κεῶεν ὄζει· εὐωδεῖ
kappa 2443	κέων· κοιμησόμενος (η 342)
kappa 2444	†κεωρεῖν· πασχητιᾶν
kappa 2445	κεώσατο· καθήρατο
kappa 2446	κηδάζει· καθαίρει. κηδαλίζει
kappa 2447	[κηδαίνει· μεριμνᾷ]
kappa 2448	κήδαλον· αἰδοῖον. κέρας. σκάλαθρον
kappa 2449	κήδεα· λῦπαι (Ε 156 ..)
kappa 2450	κήδεεν· ἠνία, ἔβλαψεν (Ε 400)
kappa 2451	*Κηδάρ· πένθος A (n)
kappa 2452	κήδεα· μέριμναι, ⸤λῦπαι r, ἀνίαι χαλεπαί, [καλὰ] ἢ *⸤κακά An
kappa 2453	*κῆδε δ έ· ἐλύπει δέ (Ε 400) An
kappa 2454	*κήδει· λυπεῖ (Ρ 550) An
kappa 2455	κηδεία· οἰκειότης
kappa 2456	κήδειν· κακοποιεῖν, ἀνιᾶν, λυπεῖν (Ι 615)
kappa 2457	*κηδείαν· ταφήν (2. Macc. 4,49) (r) Avg	469 in vol. 2
kappa 2458	κήδειος· προσήκων. φροντιστής
kappa 2459	κηδείους· τοὺς προγενεστέρους, ἢ κατ’ ἐπιγαμίαν οἰκείους, ἢ συγγενεῖς (Τ 294)
kappa 2460	κηδεμόνες· φροντισταί (r. Avgn), εὐεργέται (g). καὶ οἱ κατ’ ἐπιγαμίαν οἰκεῖοι (Ψ 163)
kappa 2461	κηδεός· κηδεύσιμος, ὑπὸ κηδεμονίαν πίπτων, καὶ φροντίδος ἄξιος (Ψ 160)
kappa 2462	κήδεσθαι· φροντίζειν. λυπεῖσθαι (τ 23)
kappa 2463	κηδεσταί· πενθεροί (r. An), οἱ τῆς κόρης γονεῖς. καὶ οἱ τῶν γαμούντων οἰκεῖοι ἐκδιδόντες, καὶ ⸤συγγενεῖς An, καταχρη‐ στικῶς (Eur. Alc. 731)
kappa 2464	*κήδεται· φροντίζει, ἐπιμελεῖται Avgn. βοηθεῖ (Β 27) vg
kappa 2465	κηδεύειν· *φροντίζειν A, ἐνταφιάζειν r. ἐπιμελεῖσθαι. βοηθεῖν
kappa 2466	κηδεύοντα· ἐπιστατοῦντα, κηδόμενον (Eur. Or. 883)
kappa 2467	*κηδεύσω· ἐπιμελήσομαι, θεραπεύσω (Eur. Or. 791) Ag
kappa 2468	κηδέων· ἀνιῶν
kappa 2469	κήδιστοι· φίλτατοι. φροντιστικώτατοι. ἀναγκαιότατοι (Ι 642)
kappa 2470	κήδομαι· *φροντίζω Avgn, οἰκτείρω, λυποῦμαι, ἀνιῶμαι, ὀργίζομαι
kappa 2471	κῆδος· κηδεία. πένθος, λύπη (Ο 245). φθορά. ⸤συγγένεια (Ν 464) r. μνηστεία. *θεραπεία g. φροντίς r
kappa 2472	κήδων· ἀνιῶν, κακοποιῶν (Ω 542)
kappa 2473	†κηθα· τάφος
kappa 2474	κήθεια· κηθάρια. τὰ ὀξύβαφα, ἐν οἷς τοὺς κύβους ἔβαλλον
kappa 2475	κηθεῖν· βοηθεῖν. συντρέχειν
kappa 2476	Κηθείδης· διθυράμβων 〈ποιητήσ〉
kappa 2477	κήθευον· συνεπορεύοντο
kappa 2478	κηθοί· βοηθοί
kappa 2479	κήϊα· καθάρματα
kappa 2480	κηκάδδει· λοιδορεῖ. χλευάζει
kappa 2481	†κήκραν· ἐκεκράγεσαν
kappa 2482	κηκάς· κακή. τιμωρός. κακολόγος. δύσφημος (Callim. fr. 656)
kappa 2483	κῆκες· λάροι
kappa 2484	κηκίει· πηδᾷ r, πιδύει (Ν 705)
kappa 2485	κηκίειν· ἀναφέρεσθαι καὶ διϊδροῦν
kappa 2486	κήκιεν· ἀνεφέρετο p. ἀνεπήδα (Η 262) r	470 in vol. 2
kappa 2487	κηκίς· ἀτμίς. ⸤στύμμα. καὶ ὁ καρπὸς τῆς δρυός q. Κῷοι δὲ καὶ τοὺς ἀκάρπους στάχυας καὶ στερίφους
kappa 2488	κῆλ α· *βέλη θεῖα. σημεῖα (Α 53) n. ξύλα· ὅθεν καὶ καλόπους καὶ κηλώνειον. καὶ ἱερὰ ἀγάλματα. καὶ πυρετός
kappa 2489	κηλάδες· αἶγες, αἱ ἐν τῷ μετώπῳ σημεῖον ἔχουσαι τυλοειδές
kappa 2490	κηλαίνειν· θέλγειν. νοσεῖν
kappa 2491	κηλάς· νεφέλη ἄνυδρος. καὶ χειμερινὴ ἡμέρα. καὶ αἴξ, ἥτις κατὰ τὸ μέτωπον σημεῖον ἔχει τυλοειδές
kappa 2492	κηλάστραι· σκαφίδες, ἀγγεῖα ποιμενικά. ἢ δένδρα
kappa 2493	κηλεῖ· πραΰνει, *⸤θέλγει n, πείθει. καταμαραίνει
kappa 2494	[κηλάδησα ν· ἤχησαν. ἐβόησαν]
kappa 2495	*κηλέῳ· καυστικῷ n, θερμῷ. λαμπρῷ (Θ 217)
kappa 2496	κηλείῳ· ὁμοίως (Ο 744)
kappa 2497	κήληθρα· φίλτρα. παραμύθια
kappa 2498	*κηληθμῷ· [θέλγω, τέρπω (n)] τέρψει (n), χαρᾷ (λ 334)
kappa 2499	†κηλήνη· μέλαινα
kappa 2500	κηλήτειρα· ἡσυχάστρια
kappa 2501	*κηλητηρίους· τὰς ψυχὰς θεραπευούσας (Eur. Hec. 535) Agn
kappa 2502	κήλησις· ἡ δι’ ᾠδῆς ἡδονή p
kappa 2503	*κηλῖδες· μολυσμοί A
kappa 2504	*κηλίς· ἕλκος. οὐλή Avg. ὄνειδος b. ῥύπος Avg. καὶ εἶδος αἰσχρὸν ἐν ἱματίῳ
kappa 2505	κηλόν· ξηρόν
kappa 2506	κηλοῖ· εὔχεται θεῷ
kappa 2507	*κηλούμενος· [ἐν ἱματίῳ A] τερπόμενος Avg (n)
kappa 2508	κηλοῦν· εὔχεσθαι
kappa 2509	[κήλυγμα· ἀχρεῖον. ἀσθενές]
kappa 2510	*κηλώνια· ἀντλητήρια ξύλινα g
kappa 2511	*κηλώνειον· ξύλον, ἐν ᾧ ἕλκεται τὸ ὕδωρ gn
kappa 2512	κήλων· ὁ ἐν τῇ νηὶ λεγόμενος. καὶ ὀχευτής (Archil. fr. 97 Bgk) πεῦσις. καὶ ἄντλημα
kappa 2513	†κήμιψ· φλὲψ γεώδης ἐν πέτραις
kappa 2514	κημός· πλεκτὸν ἀγγεῖον, ἐν ᾧ λαμβάνουσι τὰς πορφύρας
kappa 2514	(Soph. fr. 463). ἔστιν δὲ ὅμοιον ἠθμῷ, καὶ ἐν αὐτῷ τὸ δέλεαρ. δηλοῖ δὲ καὶ ⸤τὸ ἐπιτιθέμενον τῇ τῶν δικαστῶν ὑδρίᾳ πε‐ πλεγμένον πῶμα, παρόμοιον χώνῃ q. καὶ ὁ περιτιθέμενος	471 in vol. 2
5	τοῖς ἵπποις, εἰς ὃν αἱ κριθαὶ βάλλονται. καὶ γυναικεῖον προ‐ κόσμημα. καὶ *⸤εἶδος χαλινοῦ Agn
kappa 2515	κημό ς· στομὶς τῷ χαλινῷ ἐμφερής
kappa 2516	*κήμωσι ς· φίμωσις A (n)
kappa 2517	[κήνεον· καθαρόν]
kappa 2518	*κηνσήτωρ· ὁ τὴν γῆν μετρῶν A
kappa 2519	κήνουι· ἐκεῖ 〈Κρῆτεσ〉
kappa 2520	κηνσός· βοτάνη τις. [τὸ δὲ τέλος κινσὸς διὰ τοῦ ι]
kappa 2521	κήνυγμα· τὸ κενὸν τοῦ σώματος, οἷον σκιά, καὶ εἴδωλον, φάν‐ τασμα, ἀσθενές, καὶ ἀχρεῖον (Aesch. Prom. 157)
kappa 2522	’κηνυσσόμην· εἴδωλον ἐγενόμην (Aesch. Choeph. 196)
kappa 2523	[κηνύει· καλεῖ]
kappa 2524	κήνω· ἐκεῖ
kappa 2525	κήξ· ὁ λάρος κατὰ Ἀπίωνα. λέγεται δὲ καὶ καύηξ. τινὲς καὶ αἴθυιαν ἀποδιδόασιν· οἱ δὲ κέπφον· οἱ δὲ διαφέροντα ἀλλήλων (ο 479)
kappa 2526	Κήπιδος σκέλος· παροιμιῶδες ἦν τὸ Πέρδικος σκέλος (Com. ad. 73)
kappa 2527	κηπεύων· [κηπεῦον] κηδόμενος ...
kappa 2528	κηποκόμος· κηπουρός r
kappa 2529	κῆπος· *παράδεισος παρὰ Πέρσαις An. ἢ εἶδος κουρᾶς, ἣν οἱ θρυπτόμενοι ἐκείροντο ὡς ἐπίπαν ἐν μιᾷ μαχαίρᾳ. καὶ τὸ ἐφήβαιον τῶν γυναικῶν. καὶ ζῷον ὅμοιον πιθήκῳ
kappa 2530	κηρ· περισπώμενον καὶ οὐδετέρως λεγόμενον ἡ ψυχή· ὀξυτο‐ νούμενον δὲ καὶ θηλυκῶς ἐκφερόμενον ἡ θανατηφόρος μοῖρα, ἢ θάνατος
kappa 2531	*κηρ· ψυχή. (Β 851) AΣ θάνατος (Α 228 ..) Avg
kappa 2532	κηραίνει· φθείρει. μεριμνᾷ, φροντίζει. δυσθανατεῖ
kappa 2533	κηραίνοντα· βλάπτοντα
kappa 2534	*κηραίνειν· βλάπτειν A
kappa 2535	κῆρ ἀπινύσσων· παραφρονῶν (Ο 10)
kappa 2536	κῆρας· ἀκαθαρσίας, μολύσματα. βλάβας
kappa 2537	κηραφίς· κάραβος
kappa 2538	κῆρες· [ψυχαί.] συμφοραί, *⸤μοῖραι θανατηφόροι (Β 302) Ag	472 in vol. 2
kappa 2539	κηρέσιον· ὀλέθριον, νοσηρόν
kappa 2540	κηρεσσιφορήτους· τοὺς ὑπὸ τῆς εἱμαρμένης μετενηνεγμένους ἢ ἀπωθησομένους ἐνθένδε ὑπὸ τῶν μοιρῶν (Θ 527)
kappa 2541	κηρί· εἱμαρμένῃ (Γ 454 ..)
kappa 2542	κῆρι· ψυχῇ (Δ 46 ..)
kappa 2543	κηρείαις· ἐπιθανάτια ἐντυλίγματα (Ev. Ioan. 11,44)
kappa 2544	κηρίναι· μάστιγες γίνονταί τινες κηρίναι, ὥσπερ οἱ λεγό‐ μενοι κηρίονες
kappa 2545	κήρινθος· ἡ λεγομένη ἐριθάκη. ἔστι δὲ τροφή, ἣν παρατί‐ θενται ἑαυταῖς αἱ μέλισσαι. καὶ πόλις Εὐβοίας (Β 538). καὶ ἕλκος ποιόν
kappa 2546	κηρίον· τὸ τῶν μελισσῶν. καὶ εἶδος πλακοῦντος
kappa 2547	κηριοῦσθαι· ἐκπλήττεσθαι
kappa 2548	κηρίφατοι· ὅσοι νόσῳ τεθνήκασιν
kappa 2549	κηρίῳ βύσασα· εἰς τὸ στόμα τῶν παίδων ἐτίθεσαν κηρίον, ὑπὲρ τοῦ μὴ βοᾶν ὁπότε ὑποβάλλοιεν
kappa 2550	κηριωθῆναι· ὑπὸ σκοτοδίνου ληφθῆναι
kappa 2551	κηρίωμα· κοίλωμα. ἔστι γὰρ τὸ κηρίον, ᾧ προσεικάζει τοὺς ὀφθαλμοὺς τῶν Φινειδῶν (Soph. fr. 649)
kappa 2552	κηρόθι· ἐκ ψυχῆς (Ι 300) r. np
kappa 2553	[κηρόν· λεπτόν. νοσηρόν]
kappa 2554	κηροπάζουσα· βαστάζουσα
kappa 2555	†κηροσσαίων· παλαιῶν
kappa 2556	[κηρούει· ἐκεῖ. Κρῆτες]
kappa 2557	Κηρουχίδαι· γένος ἐν Μιλήτῳ, ἀπὸ Κηρούχου
kappa 2558	κηρόφιν· ἐκ τῆς ψυχῆς
kappa 2559	κήρεα· τὰ κέρδη
kappa 2560	Κήρυκες· οἱ ἄγγελοι, οἱ διάκονοι, οἱ τὰς ὑπηρετικὰς ἐπιτε‐ λοῦντες πράξεις. ἐκαλεῖτο δὲ καὶ γένος ἰθαγενῶν, ἀπὸ Κήρυκος τοῦ Ἑρμοῦ. Φανίας. καὶ τοὺς ἐρινάζοντας τοὺς ἐρινοὺς κήρυ‐ κας λέγουσι
kappa 2561	κηρυκίνη· ἡ καταρωμένη
kappa 2562	κηρύκειον· σκῆπτρον. καὶ ἐφ’ ᾧ ἀναβὰς κηρύσσει
kappa 2563	[κήρυγμα· ἀχρεῖον. ἀσθενές]	473 in vol. 2
kappa 2564	Κηρύκειον· ὄρος τῆς Ἐφέσου r. p, ἐφ’ οὗ μυθεύουσι τὸν Ἑρμῆν κηρύξαι τὰς γονὰς Ἀρτέμιδος
kappa 2565	κηρῦλος· ἄρσην ⸤ὄρνις συνουσιαστικός r, τινες δὲ ἀλκυόνα
kappa 2566	κῆρυ ξ· ἄγγελος, διάκονος, πρεσβευτής (Β 184)
kappa 2567	κήρυξας· ἀντὶ τοῦ ἐκήρυξας
kappa 2568	κησσόν· εὔοδμον
kappa 2569	κῆτα· καλαμίνθη
kappa 2570	[κήτει ναίει· ἐρημίᾳ. στερήσει]
kappa 2571	κητεία· θυννῶν φορά
kappa 2572	Κήτειοι· γένος Μυσῶν· ἀπὸ τοῦ παραρρέοντος ποταμοῦ Κήτεος (λ 521). ἢ μεγάλοι
kappa 2573	κητίνη· πλοῖον μέγα ὡς κῆτος b
kappa 2574	κήτειον· μέγαν. [καὶ 〈εἰσ〉 ὃ τὰς ψήφους διωθοῦσιν ἐν τοῖς κληρωτηρίοις]. καὶ ἐμετήριον ἀπὸ λαχάνου ἀγρίου, ὅπερ ἀντὶ πτερῶν καθίεσαν εἰς τὸ στόμα, ὡς Κρατῖνος ἐν Ὥραις (fr. 266) σημαίνει. καὶ ἥδυσμα. καὶ τὸ νεαρὸν κρόμμυον. [ἔνιοι μέλος
5	τι·] οἱ δὲ τὰ Ὀψαρτυτικὰ συνθέντες διὰ τοῦ γ φασὶ γήτιον
kappa 2575	κῆτος· θαλάσσιος ἰχθῦς παμμεγέθης (Ion. 2,1). δηλοῖ δὲ καὶ ἀπορίαν
kappa 2576	κητώεσσα· ὑγρά. κοίλη. ⸤μεγάλη n. εὔυδρος. καλαμινθώδης. οἱ δέ, ὅτι ἐκεῖ ἡ θάλασσα συνεχῶς κήτη ἐκβάλλει (δ 1)
kappa 2577	κηφήν· μυῖα ἄκεντρος, ἀργή n, μὴ γεννῶσα
kappa 2578	*κηφῆνας· τοὺς ἄῤῥενας τῶν μελισσῶν, ἀπράκτους (g)
kappa 2579	κηφηνώδεις· τετυφωμένοι. κατασεσιγασμένοι
kappa 2580	Κηφισιεῖς· γένος ἰθαγενῶν
kappa 2581	Κηφισίς· λίμνη (Ε 709)
kappa 2582	Κηφισός· ποταμός
kappa 2583	*κηχί· ῥύπος vgn
kappa 2584	κήχρα· δανείζει
kappa 2585	κῆχος· τόπος. καὶ ποῖ κῆχος· ποῖ γῆς. ἄλλοι κῆγχος
kappa 2586	†κηώ· σύνθεσις
kappa 2587	κηώδει· εὐώδει (Ζ 483). τεθυμιαμένῳ, ἀπὸ τοῦ καίεσθαι τὰ θυμιάματα. ἔνθεν τὸ δυσῶδες
kappa 2588	κηῶδες· τεθυμιαμένον, εὐῶδες, εὔπνουν. φωτεινόν	474 in vol. 2
kappa 2589	κηῶεν· μέλαν. καθαρόν. ⸣εὔοδμον r, τεθυμιαμένον (Γ 382 ..)
kappa 2590	Κιανίς· ἑταίρα· Κιανὴ γὰρ ἦν
kappa 2591	†κιάντωρ· κιναιδῶς
kappa 2592	κίασθαι· κεῖσθαι
kappa 2593	κίατο· ἔκειντο
kappa 2594	κίβαλος· διάκονος
kappa 2595	[κίββα· πήρα. Αἰτωλοί]
kappa 2596	κιβδηλιᾶν· ὠχριᾶν
kappa 2597	κιβδηλιῶντας· ὠχρούς, ὑπὸ τῆς κιβδήλεως ἐνοχλουμένους. ἔστι δὲ ⸣κίβδηλις ἐν τοῖς μετάλλοις σκωρία g, ἀφ’ ἧς πᾶν φαῦλον κίβδηλον, μοχθηρόν, [φαῦλον] ψεῦσμα, *νόθον, ἀδόκιμον (Sap. 2,16) vgSn
kappa 2598	κίβδης· κακοῦργος. κάπηλος. χειροτέχνης
kappa 2599	[κιβικία κιβίνδα· κατὰ νότου]
kappa 2600	*κίβισις· πήρα Sgn. Κύπριοι
kappa 2601	κιβλεῦραι· στοχάσασθαι
kappa 2602	κίβον· ἐνεόν. Πάφιοι
kappa 2603	κιβώριον· Αἰγύπτιον ὄνομα ἐπὶ ποτηρίου ..
kappa 2604	*κιβωτός· λάρναξ vg ξυλίνη. ἢ σορός
kappa 2605	κίγκασος· κυβευτικός τις βόλος
kappa 2606	κιγκλίδες· θύραι, ἃς ἡμεῖς καγκελλωτὰς λέγομεν
kappa 2607	κιγκλίζειν· κινεῖν. πειράζειν
kappa 2608	κίγκλος· ὄρνεον πυκνῶς τὴν οὐρὰν κινοῦν r. ἀφ’ οὗ καὶ τὸ κιγκλίζειν, ὅ ἐστι διασείεσθαι. τινὲς δὲ σεισοπυγίδα
kappa 2609	κίγκρα· κίρνα
kappa 2610	κιγκράμας· ὄρνεον
kappa 2611	†κίγκριται· κνίζεται. ὀδύρεται
kappa 2612	κιγχάνειν· εἰσπράττειν. λαμβάνειν
kappa 2613	*κιγχάνω· τυγχάνω Ss
kappa 2614	*κιγχλίζει· σαλεύει. μοχλεύει. κινεῖ S
kappa 2615	*κιγχλίς· ὁ τοῦ δικαστηρίου κάγγελος Svg
kappa 2616	*κιγχλισμός· αἰσχρὸς ⸤γέλως μετὰ ἀταξίας S	475 in vol. 2
kappa 2617	κίδαλο ν· κρόμμυον
kappa 2618	κίδαρι ς· *πῖλος βασιλικός, ὃν καὶ τιάραν Avn· ἔνιοι δὲ κίτα‐ ριν διὰ τοῦ τ Av. ἢ στρόφιον, ὃ οἱ ἱερεῖς φοροῦσιν. ἔστι δὲ ἐκ σμύρνης καὶ λαβύζου. ἡ δὲ λάβυζός ἐστι πολυτιμοτέρα αὕτη τῆς σμύρνης καὶ ὄζει ἥδιστον καὶ θυμίαμά ἐστιν κάλλιστον
5	παρὰ βασιλεῖ· ἐκ τούτων ἡ κίδαρις πέπλασται. ἢ ἐκ τριχῶν ὕφασμα, ἢ [περικράνιον] *περίθεμα κεφαλῆς εὐκόσμιον, καλόν. εἶδος καμελαυκίου An (g). τινες δὲ περικράνιον ASvn. πίλινον (Exod. 28,4 ..) ASv
kappa 2619	κιδαφεύειν· πανουργεῖν· κιδάφη γὰρ ἀλώπηξ. ἢ ἐσθίειν, ἀπὸ τῶν κιῶν
kappa 2620	κιδαφίων· πανούργων· κιδάφην γὰρ τὴν ἀλώπεκα λέγου‐ σιν. ἔνιοι δὲ παρὰ τοὺς κίας φασὶ πεποιῆσθαι τὴν λέξιν καὶ δηλοῦν τὸν διαβιβρώσκοντα
kappa 2621	κίδαφος· δόλιος. καὶ 〈κιδάφη〉 ἡ ἀλώπηξ
kappa 2622	*κίδνασθαι· σκεδάννυσθαι, σκορπίζεσθαι (Θ 1) (ASvgn)
kappa 2623	κιδνόν· ἐνθάδε. Πάφιοι
kappa 2624	〉κιδνοτέρους· ἀσθενεστέρους
kappa 2625	κίδραι· αἱ ἐφώριοι πεφρυγμέναι κριθαί
kappa 2626	κίε· βάδιζε (γ 17). παρεγένετο (Ε 423)
kappa 2627	κίειν· πορεύεσθαι
kappa 2628	κιέλλη· φέγγος, αὐγή, φῶς. πάχνη. ὁμίχλη
kappa 2629	κίεν· ἐπορεύετο, παρεγένετο (Α 348)
kappa 2630	κίενεν· ἐπετέλεσεν (Ε 508)
kappa 2631	κίες· θηρίδια σιτοφάγα
kappa 2632	κίθαρις· κιθάρα. κιθάρισμα (Γ 54)
kappa 2633	κιθαριστήριοι· αὐλοί τινες
kappa 2634	κίθαρος· στῆθος. πλευρά (Hippocr. loc. hom. 3). καὶ ἰχθῦς
kappa 2635	κιθών· πῶμα πίθου
kappa 2636	Κιθωνέα· ἐπίθετον Ἀρτέμιδος
kappa 2637	κικαῖος· †ἴσον ἐλλύχνιον, τὸ τῶν καρπῶν λέπος
kappa 2638	κίκαμα· τῷ λαχάνῳ καυκαλίδι ὅμοιόν τι
kappa 2639	*κίκι· φυτόν r. AS
kappa 2640	κίκελος· τροχός	476 in vol. 2
kappa 2641	κίκιμον· τῆς κορώνης τὸ κόπριον
kappa 2642	κίκερος· ὁ χερσαῖος κροκόδειλος
kappa 2643	κίκεῤῥοι· ὦχροι. Μακεδόνες
kappa 2644	[Κικίνης· δῆμος τῆς Ἀκαμαντίδος φυλῆς]
kappa 2645	κικιννᾶς· τριχοπλάστης
kappa 2646	κικίρδης· συκῆ
kappa 2647	κίκιρρος· ἀλεκτρυών
kappa 2648	κικκάβιν· ἐλάχιστον. οὐδέν
kappa 2649	κίκκα· ἀλεκτορίς
kappa 2650	κίκκασος· ὁ ἐκ τῶν παραμηρίων ἱδρὼς ῥέων. καὶ βόλου ὄνομα
kappa 2651	κίκκη· συνουσία. ἡ ἀπὸ τῶν αἰδοίων δυσοσμία
kappa 2652	κικκίδαι· μίνθωνες
kappa 2653	κοκκιλόνδις· παιδὸς ἀφόδευμα
kappa 2654	κικκός· ἀλεκτρυών. κλέπτης. διαχώρησις
kappa 2655	κίκλην· τὴν ἄρκτον τὸ ἄστρον. Φρύγες
kappa 2656	*κικλήσκει· καλεῖ (χ 397) vgp (An)
kappa 2657	[κικλισμός· γέλως]
kappa 2658	Κίκονες· γένος Θρᾳκῶν (ι 47 ..) (n)
kappa 2659	κικνία· μικρὰ φθείρια
kappa 2660	†κίκνωψ· θηρίον
kappa 2661	κικοβαυλιτίδες· κογχυλίου τι γένος μέλαν. καὶ τὰ ἐκ στέατος σκωλήκια
kappa 2662	κίκους· ὁ νέος τέττιξ
kappa 2663	κικριβιντίς· ἀνδράχνη
kappa 2664	κικυμωνίς· γλαῦξ (Callim. fr. 608)
kappa 2665	κίκυμος· λαμπτήρ. ἢ γλαυκός. ὁμοίως καὶ κίκυβος
kappa 2666	κικυμωνεῖν· δυσβλεπτεῖν (p)
kappa 2667	Κικυννῆς· δῆμος τῆς Ἀκαμαντίδος φυλῆς
kappa 2668	*κῖκυς· δύναμις r. gn
kappa 2669	Κίκων· ὁ Κίκων Ἀμυθάονος ἦν, οὐδὲν αἴσιον προθεσπίζων (Hippon.)
kappa 2670	[κικλαίει· καλεῖ]
kappa 2671	κιλάριος· ὁ ἥλιος
kappa 2672	κιλίας· στρουθὸς ἄρσην	477 in vol. 2
kappa 2673	Κίλικες· οἱ Ὑποπλακίους Θήβας οἰκοῦντες (Ζ 397), ἢ δημόται
kappa 2674	κιλικίζεσθαι· κακοηθίζεσθαι
kappa 2675	Κιλίκιοι ἄρτοι· ῥυπαροί, μεγάλοι (Plat. com. fr. 82)
kappa 2676	Κιλίκιοι τράγοι· οὗτοι ἀναφέρονται εἰς [κύρβασιν, ἢ] κυρή‐ βασιν. ἢ τράγοι δασεῖς. καὶ τὰ ἐκ τριχῶν συντιθέμενα κιλίκια
kappa 2677	Κιλίκιος ὄλεθρος· πονηρός. πονηροὶ γὰρ οἱ Κίλικες
kappa 2678	Κιλικίους· πικρὰς τιμωρίας
kappa 2679	Κίλικι λιμῷ· ὀλέθρῳ. ἔλεγον γὰρ Κιλίκιον ὄλεθρον
kappa 2680	[κιλιβοῦς, τὸ ἓν κέρας εἶχον ἀπεστραμμένον]
kappa 2681	Κίλλα· πόλις, ἔνθα ἱερὸν Ἀπόλλωνος (Α 38) r
kappa 2682	κίλλαι· ἀστράγαλοι. ἢ ὄνοι
kappa 2683	κιλλακτήρ· ὀνηλάτης, κυνηγός
kappa 2684	κιλλαμαρίζειν· κατιλλώπτειν
kappa 2685	Κίλλεια· εἶδός τι λαχάνου. ἢ ἀκάνθαι τῶν ἐχίνων. ἢ πηγή, ἢ κρήνη. ἢ ὄρος τῆς Ἀττικῆς. χωρίον δασύ, ὅπερ διαφόρως προσαγορεύουσιν, οἱ μὲν Κάλλιον· οἱ δὲ Κυλίαν· ἄλλοι Κύλλου πέραν (Euphron. frg. 69 Strecker)
kappa 2686	κιλλίβαντες· τραπεζῶν βάσεις καὶ ὑποθέματα, ἢ τρισκελεῖς τράπεζαι (Ar. Ach. 1122)
kappa 2687	Κιλλικύριοι· οἱ ἐπεισελθόντες γεωμόροι. δοῦλοι δὲ ἦσαν οὗτοι καὶ τοὺς κυρίους ἐξέβαλον
kappa 2688	Κιλλίκων· προδότης οὕτως ἐπωνομάζετο, Ἀχαιὸς μὲν τοὔ‐ νομα, Κιλλίκων δὲ ἐπικαλούμενος, ὃς Μίλητον προέδωκε τοῖς βασιλέως στρατηγοῖς (Ar. Pac. 363)
kappa 2689	κίλλιξ· στάμνος. ἢ βοῦς τὸ ἓν κέρας ἔχων διεστραμμένον
kappa 2690	κιλλόν· εἶδός τι χρώματος φαιοῦ
kappa 2691	κίλλος· ὄνος. καὶ τέττιξ πρωϊνὸς ὑπὸ Κυπρίων
kappa 2692	κιλλυρός· σεισοπυγίς S
kappa 2693	κίμαι· χυμὸς πύρινος
kappa 2694	κιμαός· χυλὸς μορέας
kappa 2695	κιμβάζει· στραγγεύεται
kappa 2696	κίμβαζε· στραγγεύου. [κίμβαξ γὰρ ἡ ἀσπίς r]	478 in vol. 2
kappa 2697	κιμβερικόν· χιτωνίσκου εἶδος πολυτελοῦς, ὃ λέγεται στατός (Ar. Lys. 52)
kappa 2698	κιμβεύει· †ὁδοιπορεῖ
kappa 2699	κιμβικία· πανουργία r. ἐνδοιασμός
kappa 2700	*κιμβία· σκνιφία. μικρολογία r. ASn
kappa 2701	κίμερος· νοῦς. Φρύγες
kappa 2702	Κιμμερὶς θεά· ἡ μήτηρ τῶν θεῶν (trag. ad. 221)
kappa 2703	Κιμμέριοι· Σκύθαι r. καὶ ⸤ἔθνος περὶ τὸν ὠκεανόν (λ 14) T
kappa 2704	†κίμμυρος· μικρολόγος r [ἢ μακρολόγος]
kappa 2705	κίμψαντες· ἐρείσαντες, στηρίξαντες
kappa 2706	*κιμήλια· σκεύη, δῶρα A, καὶ τὰ ἀπόθετα χρήματα ASv
kappa 2707	†κιμώσεις· φιμώσεις (1. Cor. 9,9)
kappa 2708	Κιμώνεια ἐρείπια· ἔνθα ἠσχημόνουν περαινόμενοι (Cratin. frg. 151)
kappa 2709	κιναβεύματα· πανουργεύματα
kappa 2710	κινάβρα· δυσωδία τῶν τράγων r. p
kappa 2711	κίναδος· θηρίον qr. S. ὄφις (Dem. 18,162 ..)
kappa 2712	κιναθίας· κρυπτός
kappa 2713	κιναθίζειν· ἰδιάζειν, ἀποθησαυρίζειν κατὰ μικρὸν συλλέγοντα. ἔνιοι μινυρίζειν. καὶ κινεῖν
kappa 2714	κινάθισμα· κίνημα πλήθους, παραγώγως· ἐξ οὗ πλῆθος παρα‐ γινόμενον ὑπακούεται (Aesch. Prom. 124)
kappa 2715	κιναίδιον· ὄρνεον, ἴυγξ r
kappa 2716	*κίναιδος· ἀσελγής, πόρνος r ASvgp
kappa 2717	[κινάκεσθαι· μικρολογεῖν]
kappa 2718	[κινάνδρα· ἀλώπηξ]
kappa 2719	κίναρχος· ἄψυχος
kappa 2720	κιναρύζεσθαι· θρηνεῖν μετὰ τοῦ γογγύζειν. καὶ κινεῖσθαι
kappa 2721	κινουρίδες· ἰχθῦς
kappa 2722	κιναύρου ψῦχος· τὸ ἅμα ἡμέρᾳ. Κύπριοι
kappa 2723	κιναφεύειν· πανουργεύεσθαι	479 in vol. 2
kappa 2724	κιναιδία· πορνικὴ ἀσχημοσύνη
kappa 2725	κίνδαξ· εὐκίνητος
kappa 2726	κίνδακας· εὐκινήτους
kappa 2727	κινδαύει· κινεῖται. κερατίζει
kappa 2728	κινδάφη· ἀλώπηξ r
kappa 2729	κινδαφίων· πανούργων. ἀλωπέκων
kappa 2730	κινδαψοί· ὄρνεα r. καὶ ὄργανα κιθαριστήρια. καὶ Ἰνδοί
kappa 2731	κίνδυνος ἡ ἐν πρῷρᾳ σελίς· οἱ πολέμιοι γὰρ τὴν πρῴραν εὐθέως ἐφάλλονται. Σελὶς δὲ ἡ καθέδρα
kappa 2732	κίνερμοι· οἱ μικροὶ ἰχθύες
kappa 2733	κίνημα· κίνησις r, ταραχή, ὁρμή. χόλος, κότος, ἢ ὀργή
kappa 2734	[κινῆδος· ἀσελγής]
kappa 2735	*κιννάβαρι· εἶδος χρώματος ἀληθινοῦ, ὃ λέγομεν κόκκινον r. AS· καὶ παρὰ τοῖς ζωγράφοις
kappa 2736	κιναβρεύματα· ἀποκαθάρματα ὄζοντα
kappa 2737	κιναθίδα· χρῖσμα γυναικεῖον
kappa 2738	κιννάμωμον· *ἓν τῶν λιβανωτῶν, ἢ τῶν ἀρωματικῶν (Ex. 30,23 ..) (AS), λιβάνιον. καὶ ὄρνις. καὶ πόα εὐωδεστάτη
kappa 2739	κιννυρίδες· τὰ μικρὰ ὀρνιθάρια
kappa 2740	κινούρας· τοὺς κακούργους ἵππους
kappa 2741	*κινηθέντος· ὀργισθέντος (Α 47)
kappa 2742	*κίνσος· εἶδος νομίσματος. ἐπικεφάλαιον (Matth. 22,19)
kappa 2743	*κινύρα· ὄργανον μουσικόν, κιθάρα ASvg (1. Regn. 10,5 ..) οἰκτρά AS
kappa 2744	Κινυράδαι· ἱερεῖς Ἀφροδίτης
kappa 2745	Κινύρας· Ἀπόλλωνος καὶ Φαρνάκης παῖς, βασιλεὺς Κυπρίων
kappa 2746	*κινύρεσθαι· θρηνεῖν (ASn), κλαίειν
kappa 2747	κινυρή· ἁπαλή, νέα. λεχώ. οἰκτρά, *⸤θρηνητική (Ρ 5) n
kappa 2748	κινυρόν· λεπτόν. καπυρόν. ὀξύ. οἰκτρόν
kappa 2749	κίνυσθαι· κινεῖσθαι. ἐγείρεσθαι. ἄρχεσθαι. ἰδεῖν. διανοεῖσθαι. αἰδεῖσθαι. ὁρμᾶν
kappa 2750	κίνυται· τὰ αὐτά
kappa 2751	†κινύτιδος· [κιντικός] χαραδριός
kappa 2752	Κινύφιον· τὸν Ἀνταῖον. ἀπὸ Κινύφου τοῦ ποταμοῦ
kappa 2753	κινώ· κίνησις. Δωριεῖς (Empedocl. fr. 123,2) r	480 in vol. 2
kappa 2754	†κίνωσις· χρύσοφρους
kappa 2755	*κινώπετα· κνώδαλα, ⸤θηρία Ag
kappa 2756	κιξάλλα ι· κλέπται
kappa 2757	κιξάλλη ς· φώρ, κλέπτης. ἀλαζών (Democr. fr. 260)
kappa 2758	κιξαλλία· πᾶσα κακοτεχνία
kappa 2759	κίξαντες· ἐλθόντες. πορευθέντες
kappa 2760	κίξατο· εὗρεν. ἔλαβεν. ἤνεγκεν
kappa 2761	κίξιος· τέττιξ
kappa 2762	κιονίδα· σταφυλήν
kappa 2763	*κίουρος· ἐμβολεὺς οἰσύϊνος, κόφινος, ᾧ τὸν σῖτον ἀναβάλλου‐ σιν οἱ ναυτικοί. ἢ μέτρον τι
kappa 2764	[κίρα· ἀλώπηξ. Λάκωνες]
kappa 2765	κίραφος· ἀλώπηξ 〈Λάκωνεσ〉
kappa 2766	κίρβα· πήρα, διφθέρα 〈Αἰτωλοί〉
kappa 2767	Κιρβιαῖον· ἔθνος ἐχόμενον Λυδῶν
kappa 2768	[κίρεται· φθείραται. δαπανᾶται]
kappa 2769	κίρις· λύχνος Λάκωνες. ὄρνεον. ἢ Ἄδωνις. 〈Κύπριοι〉
kappa 2770	κίρκασμα· τοὺς βότρυας
kappa 2771	κίρκοι· κρίκοι. ἁρπάγαι. πάντα τὰ ἐπικαμπῆ κίρκοι λέγονται
kappa 2772	κίρκος· κρίκος. *⸤ἱέραξ vg. κωπηλάτης Avg. καὶ τῆς αἰγείρου ἡ βλάστη
kappa 2773	*κιρν ᾷ· οἰνοχοεῖ A
kappa 2774	κιῤῥ ά· ἰχθῦς ποιός
kappa 2775	*κιῤῥό ν· πυρρόν ASgn. ἐρυθρόν. ⸤ξανθόν S
kappa 2776	κίῤῥο ς· ὀρός. καὶ αἷμα. καὶ πόμα γάλακτος. Λάκωνες
kappa 2777	*κίρυλο ς· ἰχθὺς ποιός. καὶ ὀρνέου εἶδος
kappa 2778	κιρσό ς· πάθος τι περὶ τὸ σῶμα, ὅπερ τινὲς ἰξίαν καλοῦσιν· ἄλλοι κρισσόν
kappa 2779	κίρω ν· ἀδύνατος πρὸς συνουσίαν. καὶ αἰδοίου βλάβη. καὶ ἀπεσκολυμμένος. καὶ κυρίως μὲν ὁ σάτυρος, καὶ ἐντεταμένος, ὁ γυναικίας, καὶ μὴ δυνάμενος χρῆσθαι
kappa 2780	κί ς· ζωύφιον ἐν τοῖς ξύλοις καὶ τῷ σίτῳ γινόμενον (Ar. Geryt. fr. 21 Demianczuk) S
kappa 2781	κίσθος· θάμνος, ἧς τὸ μὲν ἄῤῥεν, τὸ δὲ θῆλυ
kappa 2782	κίσιρνις· ὄρνις ποιός	481 in vol. 2
kappa 2783	κίσπρα· πικρὰ τὸ ἦθος, παλίγκοτος. Κῷοι
kappa 2784	κίσσα· ἐπιθυμία. ⸤ὄρνεον r. καὶ ἰχθῦς ποιός. καὶ γυναικεῖον πάθος
kappa 2785	Κισσθήν η· πόλις καὶ ὄρος ἐν Θρᾴκῃ
kappa 2786	Κίσσιο ι· ἔθνος Περσῶν (Aesch. Pers. 119)
kappa 2787	*κίσσηρις· †βούνευρον ASvgp 〈ἢ εἶδος ὁμαλιστηρίου〉 p
kappa 2788	κρισσός· ὁ κιρσός. Ἀχαιοί
kappa 2789	Κισσοέντιοι· οἱ Κνώσιοι
kappa 2790	κισσός· εἶδος φυτοῦ r ἢ *βλάστημα ἑλισσόμενον AS
kappa 2791	Κισσοῦς· ὄρος ἐν Μακεδονίᾳ. καὶ πόλις Θρᾴκης
kappa 2792	Κισσηΐς· Κισσέως θυγάτηρ (Ζ 299)
kappa 2793	†κισσουάλλα· κισάλα. κρόμμυα
kappa 2794	κισσύβιον· τὸ ἐκ κισσίνου ξύλου ποτήριον. καὶ ὁ σκύφος (ι 346)
kappa 2795	†κίσταμα· τόξευμα. ὀϊστός
kappa 2796	κιστέρνα· λάκκος φρέατος r. βάραθρα. ἢ βυθός
kappa 2797	κίστας· κυρτός
kappa 2798	κίστη· †τέλη
kappa 2799	κίστη· ἀγγεῖον πλεκτόν, εἰς ὃ βρῶμα ἐνετίθετο καὶ ἱμάτια. κιβωτός. (Σa) [ἢ] ἅπαξ 〈εἰρημένον〉 (ζ 76)
kappa 2800	κιτρίον· τὸ Ἰνδικὸν μῆλον r
kappa 2801	κιτταί· πρόγονοι
kappa 2802	κιττᾶν· γλίχεσθαι S· ἐπὶ τῶν γυναικῶν· ⸤ἐπιθυμεῖν S
kappa 2803	κίτταλο ς· μυῤῥίνη
kappa 2804	κιττάναλο ν· ἡ κρησέρα
kappa 2805	κίττανο ς· ἡ κονιακὴ τίτανος
kappa 2806	κίτταρι ς· διάδημα, ὃ φοροῦσι Κύπριοι. οἱ δὲ τὰ διαδήματα φοροῦντες κίτταροι λέγονται
kappa 2807	κιττέ α· †ἄκιτος. Λάκωνες
kappa 2808	κιττό ν· καλόν. Λάκωνες
kappa 2809	κίττυλ α· τὰ κελύφη τῶν καρπῶν
kappa 2810	κιττ ῷ· καλῷ, χρηστῷ, ἀγαθῷ
kappa 2811	†κιτύμιν α· γλαυκά
kappa 2812	*†κιφφό ς· μανικός AS
kappa 2813	κιχάνει ν· εὑρίσκειν. καταλαμβάνειν. εἰσπράττειν
kappa 2814	κιχεῖ ν· κιχῆσαι. ⸤καταλαμβάνειν (S) εὑρεῖν. ἐνέγκαι	482 in vol. 2
kappa 2815	*κιχείς· καταλαβών (Π 342) An
kappa 2816	κιχείω· τὸ καταλαμβάνω r. n καὶ καταλήψομαι (Α 26)
kappa 2817	κιχῆλαι· αἱ κίχλαι, τὰ ὄρνεα (Epich. fr. 157)
kappa 2818	κιχῆναι· κιχήσασθαι. λαβεῖν (π 357)
kappa 2819	*κιχήσατο· εὗρε. ⸤κατέλαβεν (Δ 385) Avgn
kappa 2820	*κιχήσεσθαι· καταλήψεσθαι (Ζ 341) An
kappa 2821	κίχησις· ἡ λῆψις
kappa 2822	κιχητός· 〈εἰσ〉 ὃ ἐμβάπτεται ὁ λιβανωτός. Κύπριοι
kappa 2823	κίχλη· ἰχθὺς θαλάσσιος. καὶ ⸤ὄρνις r
kappa 2824	κιχλίζουσ ι· γελῶσι, μειδιῶσιν
kappa 2825	κιχληβῶτι ς· ἀνδράχνη
kappa 2826	*κιχλισμό ς· γέλως σφοδρός r. Avg
kappa 2827	κιχόρι α· λαχανίδια ἄγρια
kappa 2828	*κιχρήσε ι· δανείσει (Sg)
kappa 2829	κιχυβεῖν· δυσωπεῖν νυκταλωπεῖν
kappa 2830	†κίψει· κακοποιεῖ
kappa 2831	κίων· ὁ στῦλος. καὶ τὸ ἐν τῷ στόματι, ὃ καλεῖται σταφυλή
kappa 2832	κιών· ἐλθών, βαδίζων, *⸤πορευθείς r. ASsb
kappa 2833	κλαγγ ή· φωνή, ἠχή (Α 49), βοή. *⸤ἢ κλαγγὴ ὀρνέων (Γ 3) ASvg
kappa 2834	*κλαγγηδόν· μετὰ κραυγῆς (Β 463) Ab
kappa 2835	κλαγγεῖν· κλάγξαι, φθέγξασθαι
kappa 2836	*κλάγξαντος· κράξαντος (Κ 276) A (b)
kappa 2837	κλάγος· γάλα. Κρῆτες
kappa 2838	κλάδα· κλάδον. ῥάβδον
kappa 2839	κλαδεῖ· σείει, κινεῖ
kappa 2840	κλαδαρόμματοι· εὔσειστοι τὰ ὄμματα
kappa 2841	κλαδαρῶν· κλάδων ...
kappa 2842	κλαδαρόρυγχος· τροχίλου εἶδος
kappa 2843	κλαδάσαι· σεῖσαι
kappa 2844	κλάδεα· ῥᾶχοι, φραγμοί
kappa 2845	κλᾷδες· ζυγά. Αἰολεῖς
kappa 2846	κλαδόνες· κλάδοι
kappa 2847	κλάδος· ὄζος
kappa 2848	[κλαδεῖ· λοιδορεῖ. φθέγγεται]	483 in vol. 2
kappa 2849	κλάει· δακρύει. κλαίει (Eur. Alc. 201)
kappa 2850	Κλαζομένιοι· οὕτω κωμῳδοῦνται. δοκοῦσι γὰρ ἐπικύπτοντες προστιλᾶν
kappa 2851	Κλαζομένιος· οὗτος Ἡρακλείδης ὁ Κλαζομένιός τε καὶ [ὁ] βασιλεὺς καλούμενος (Com. ad. fr. 76)
kappa 2852	*κλάζοντες· κραυγάζοντες (Π 429) ASn
kappa 2853	κλάζων· βοῶν. [διασχίζων] [καίων] ἢ κελεύων· ἀντὶ τοῦ σημαίνων τῷ ψόφῳ τὴν πορείαν (Soph. Ant. 112)
kappa 2854	κλαήσει· κλαύσεται (Dem. 19,310 ..)
kappa 2855	†κλαιόν· τὸ κανοῦν. καὶ†
kappa 2856	κλᾶις· μοχλός
kappa 2857	κάβακος· ὁ κάχληξ
kappa 2858	κλᾶισαι· κλεῖσαι
kappa 2859	κλαμαράν· πλαδαράν. ἀσθενῆ
kappa 2860	κλαμμίς· ἀναδενδράς
kappa 2861	κλαμυστῆσαι· βοῆσαι, καλέσαι
kappa 2862	κλᾶν· κάμπτειν. ἐμποδίζειν. τέμνειν ἀμπέλους, ὅπερ ἡμεῖς κλα‐ δεύειν
kappa 2863	*κλανία· ψέλλια βραχιόνων ASvgn
kappa 2864	κλαπάζειν· χρονίζειν
kappa 2865	†κλαραγείων· ἐλαφρῶς καθεύδει. Σικελοί
kappa 2866	κλάρας· φοίνιξ, τὸ δένδρον
kappa 2867	κλάρες· αἱ ἐπὶ ἐδάφους ἐσχάραι
kappa 2868	κλαρία· κληρία S. κλήματα ἀμπελόφυλλα. ἢ *⸤χωρίων κλῆροι AS
kappa 2869	κλάριο ν· ἀμπελόφυτον. καὶ ἐπίθετον Ἀπόλλωνος
kappa 2870	κλάριο ι· κλάδοι. [δοῦλοι]
kappa 2871	[κλαρά· ψελία]
kappa 2872	κλαρῶται· εἵλωτες, 〈δοῦλοι〉
kappa 2873	†κλάσθεον· κλεῖθρον
kappa 2874	κλάσματα· συντρίμματα. θρύμματα (Lev. 2,6)
kappa 2875	κλαστήριον· δρέπανον S. τὸ τῆς ἀμπέλου 〈φύλλα τέμνον〉
kappa 2876	κλάστης· ἀμπελουργός
kappa 2877	*κλαυκτόων· λαμπρυνόμενος 〈κατὰ〉 τὰς ὄψεις (Υ 172) AS
kappa 2878	*κλαυθμυριζομένων· κλαιόντων AS (gs)	484 in vol. 2
kappa 2879	κλαυμυριόμενον· κλαίοντα. Ταραντῖνοι
kappa 2880	κλαυμυρεῖται· [ἢ] κλαίει
kappa 2881	κλαῦσιν· ἀγῶνα. ἄνθος τι
kappa 2882	*†κλαυτάν· ποιὰν φωνήν (Eur. Tro. 146) AS
kappa 2883	κλέα· τὰς ἀνδραγαθίας (Ι 189). Κλέος γὰρ ἡ δόξα, καὶ ἡ φήμη, καὶ ὁ λόγος
kappa 2884	†κλεαγης· βοηθήματα. ῥήματα
kappa 2885	[κλεαινόν· ὀνομαστόν
kappa 2886	κλεαινῶν· ὀνομαστῶν, ἐνδόξων]
kappa 2887	κλεῖδα· ὑποδήματος εἶδος. Κρῆτες
kappa 2888	Κλεῖδες· ἄκρα τῆς Κύπρου (Hdt. 5,108,2)
kappa 2889	*κλειθῇ· περιτραπῇ AS
kappa 2890	*κλεῖθρα· μοχλοί. ἀσφάλειαι vgAS. πύλαι (Eur. Or. 1366 ..) AS
kappa 2891	κλέει· νεοσσεία (Hes. op. 301)
kappa 2892	κλεηδόνα· κληδόνα, φήμην, δόξαν (δ 317)
kappa 2893	κλεῖ· ἐπαινεῖ, ὑμνεῖ
kappa 2894	κλειδοῦχος· γυνή (Eur. Hipp. 541)
kappa 2895	†κλούς· κλεινάριον μικρόν. Λάκωνες
kappa 2896	†κλειμάζειν· παλαίειν. σκελίζειν. ἀπατᾶν
kappa 2897	Κλίμακα· χωρίον Εὐβοίας
kappa 2898	κλιμακτήρ· κλῖμαξ, βαθμός (Ezech. 40,22 ..). ἢ χωρίον
kappa 2899	[κλείματα· ὑποδήματα]
kappa 2900	*κλεινός· ὡραῖος. ⸤ἔνδοξος gn (AS), ὀνομαστός (Eur. Andr. 456)
kappa 2901	*κλεῖν· κλεῖδα AS. λέγειν, ἐπιφημίζειν
kappa 2902	κλεινοί· οἱ εἰς τὰ παιδικὰ ἐπὶ κάλλει ἁρπαζόμενοι παῖδες
kappa 2903	κλείοιμι· ἄιδοιμι
kappa 2904	κλείομαι· ἐπικαλοῦμαι
kappa 2905	κλείουσαι· ὑμνοῦσαι
kappa 2906	†κλειόων· πυλῶν, ὅπου ζεύγεσιν ἦν τόπος εἰς στάσιν (Ψ 112) (n)
kappa 2907	κλείπους· κόσμος τις τοῦ καλουμένου γείσου
kappa 2908	κλεῖθρον· κλειδίον r
kappa 2909	κλείσατε· εἴπατε
kappa 2910	*κλεισίη· ἡ σκηνή (Α 329) AS
kappa 2911	κλισμός· θρόνος. κλίνη, κλιντήρ (Θ 436 ..)	485 in vol. 2
kappa 2912	†κλείτα· μέρη. καὶ ἡ οὐράνιος ἄρκτος
kappa 2913	Κλειταγόρα· ᾠδῆς τι εἶδος. καὶ 〈ποιήτρια〉 Λεσβία τὸ γένος (Ar. Lys. 1237)
kappa 2914	κλεῖται· λέγεται, ⸤ὑμνεῖται, ᾄδεται s
kappa 2915	κλειτόεν ὕδω ρ· ποταμὸς Ἀρκαδίας. †κλείταιόν φασιν εἶναι οἱ †Κρῆτες
kappa 2916	*κλείτ η· κλίματα. γωνίας (Exod. 25,12 ..) AS (g) ἢ ἀγαθὴ δόξα (AS). ἢ ὀνομαστή
kappa 2917	κλειτορίς· τοῦ γυναικείου αἰδοίου ἡ ὑποδορίς, ἔνθεν καὶ τὸ κλειτοριάζειν τὸ ψηλαφᾶν
kappa 2918	*κλειτός· ὁ ἔνδοξος (Γ 451 ..) vs (g)
kappa 2919	κλέζω· καλῶ, φωνῶ
kappa 2920	†κλέθος· κληδόνα
kappa 2921	κλεμμάδιον· κλοπαῖον (Plat. leg. 12,955 b)
kappa 2922	κλέμμιν· δίφρον ἀνακλιτόν
kappa 2923	κλεμμύς· χελώνη
kappa 2924	†κλεμμύειν· κηρύσσειν
kappa 2925	κλέομαι· ἐπικαλοῦμαι. εὔχομαι
kappa 2926	*κλέος· δόξα r. ASgn, τιμή s φήμη n ἀγαθή. [ὄνειδος (Ar. fr. 796)] ὅ ἐστιν ⸤ἔπαινος ps
kappa 2927	κλέπα ς· νοτερόν, πηλῶδες, ἢ δασύ, ἢ ὑγρόν
kappa 2928	κλέπτε ι· πονηρεύεται. ἐπιθυμεῖ. ἐξαπατᾶται
kappa 2929	κλέπτεσθα ι· †θέλειν. ἐπιθέσθαι. πονηρεύεσθαι. ζητεῖν. ἐπιθυ‐ μεῖν
kappa 2930	κλέπο ς· [ὑψηλόν.] [νοτερόν. δασύ. καὶ] φώριον, κλέμμα
kappa 2931	κλέπτε· παραλογίζου (Α 132)
kappa 2932	*κλέπτε νόῳ· παραλογίζου τῇ διανοίᾳ (Α 132) AS
kappa 2933	*κλεπτομένου· χλευαζομένου g
kappa 2934	κλεύθωμαι· κελεύθωμαι. παραγένωμαι, ὁδεύω (Ψ 244 v. l.)
kappa 2935	[κλεύσομαι· κελεύθωμαι. ὁδεύσω]
kappa 2936	κλευσόμεθα· ἀκούσομεν. φθεγξόμεθα
kappa 2937	†κλευτόν· τλευτόν
kappa 2938	κλέψαι· κλέπτειν τὸ τῶν ἀλλοτρίων ἐπιθυμεῖν	486 in vol. 2
kappa 2939	κλεψίαμβοι· Ἀριστόξενος, μέλη τινὰ παρὰ Ἀλκμᾶνι
kappa 2940	κλεψίῤῥυτον ὕδωρ· τὸ τῆς κλεψύδρας. αὕτη δέ ἐστιν κρήνη Ἀθήνησιν, ἀπὸ τῆς ἀκροπόλεως ἐπὶ σταδίους εἴκοσιν ὑπὸ γῆν φερομένη, εἰς ἣν τὰ ἐμβαλλόμενα πάλιν θεωρεῖται ἀρχομένων τῶν ἐτησίων (Callim? fr. 771 P.)
kappa 2941	Κλεψύδρα· κρήνη, ἥτις τὸ πρότερον Ἐμπεδὼ προσηγο‐ ρεύετο. ἔχει δὲ τὰς ῥύσεις ἀνατελλούσας εἰς τὸν Φαληρέων δῆμον. 〈σημαίνει δὲ καὶ τὸ σκεῦος.〉 ὡρολόγιον, *ὄργανον, ἐν ᾧ αἱ ὧραι μετροῦνται ASvgn
kappa 2942	Κλεωναῖαι· ῥαφανίδων τι γένος· ἀπὸ τοῦ ἐν Κλεωναῖς εἶναι
kappa 2943	†κλήδεα· φραγμοί
kappa 2944	κλήδην· καλεῖν ἐξ ὀνόματος (Ι 11) r. N
kappa 2945	κλήδην· ἐλθόντα ἐπὶ τὴν ἑκάστου σκηνήν. τὸ καλέσαι πρός τινα ἐλθόντα καὶ δημοσίᾳ κηρύσσοντα (Ι 11)
kappa 2946	κληδόν· σωρόν
kappa 2947	κληδονίσαι· ἀκοῦσαι r φήμην τινά, ⸤μαντεύσασθαι r
kappa 2948	*κληδόνο ς· πρεσβείας (Eur. Andr. 561) ASn
kappa 2949	κλῃδοῦχος· γυνή, ἀπὸ τοῦ τὰς κλεῖς τῆς οἰκίας ἔχειν (trag. ad. 222)
kappa 2950	*κληδόσι· φήμαις g
kappa 2951	κληδών· κλέος, δόξα, ⸤φήμη r
kappa 2952	*κληῖδα ς· τὰς κλεῖδας r. AN
kappa 2953	κλήθρ η· δένδρου εἶδος (ε 64) r
kappa 2954	κληῖδες· τῆς νεὼς τὰ ζυγά, ἐφ’ ὧν οἱ ἐρέσσοντες κάθηνται. ἐνίοτε δὲ καὶ ἡ κλεὶς κληΐς, καὶ θύραι· παρὰ τὸ ἐπικλείεσθαι. τάσσεται δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ ἀνθρωπείου μέρους. καὶ παρὰ Ἐφε‐ σίοις τῆς θεοῦ τὰ στέμματα
kappa 2955	*κληῖδα· τὴν κατακλεῖδα (Ε 146) AS
kappa 2956	*κληιζόμενος· φημιζόμενος r. g
kappa 2957	κληῖσι· ταῖς κατακλείσεσι τῶν περονῶν (ς 294)
kappa 2958	κληϊσταί· κλεισταί. ἢ κλείθροις ἠσφαλισμέναι (β 344)
kappa 2959	[κλῆμα· ὑπόδημα]
kappa 2960	κλημακόεσσαν· τραχεῖαν, καὶ ὀρεινήν (Β 729 v. l.)	487 in vol. 2
kappa 2961	κληματίδες· αἱ ἐκ τῶν κλημάτων δέσμαι
kappa 2962	κληνίδιον· κράββατος, ὑποκοριστικῶς
kappa 2963	*κλήνιος· ἔνδοξος vg
kappa 2964	*κλήομαι· καλοῦμαι ASg
kappa 2965	*κληπικοί· ἰσχυροί ASn. καὶ †ἄσιτοι AS
kappa 2966	κληροδοσία· κλῆρος. μερίς (1. Macc. 10,89) r
kappa 2967	*κληροδοτήσετε· λαχμῷ δώσετε (2. Esdr. 9,12 v. l.) AS
kappa 2968	κλῆρος· τὸ βαλλόμενον εἰς τὸ λαχεῖν. ἢ ψῆφος. ἢ *οὐσία ASg. ἢ μέρος. καὶ σκωλήκιόν τι 〈ἐν〉 σμήνεσι γινόμενον
kappa 2969	κληροῦται· διαιρεῖται
kappa 2970	κληρουχία· δεσποτία (2 Esdr. 21,20)
kappa 2971	κληροῦχος· ὁ δεσπότης r, καὶ ὁ γεωργός (Hdt. 5, 77,2)
kappa 2972	*κλήρων· μερίδων (Ios. 19,1 ..) AS
kappa 2973	*κληρώσει· μερίσει (Esai. 17,11) As
kappa 2974	*κλησιάδας· τὰς θύρας τῆς σκηνῆς AS
kappa 2975	*〉κλησίασον· σύναξον (Lev. 8,3 ..) A
kappa 2976	*κλησιάων· σκηνῶν (Β 91) AgN
kappa 2977	κλήτεσι· ταμείοις. σκηναῖς (Ps. 127,3)
kappa 2978	*κλητεύει· καλεῖ εἰς δικαστήριον ASg
kappa 2979	κλητεύεις· μαρτυρεῖς
kappa 2980	κλητήρ· ὁ εἰς δίκην καλῶν, ὁ κλητεύων, καὶ μαρτυρῶν τοῖς καλοῦσιν εἰς δίκην
kappa 2981	κλητῆρα· τὸν καλέσαντα. Ἴων Φρουροῖς (fr. 49)
kappa 2982	κλητεύων· μαρτυρῶν τοῖς καλοῦσι δικάσασθαι
kappa 2983	†κλητή· νεοσσεία
kappa 2984	*κλητῆρες· μάρτυρες ASvg
kappa 2985	κλητόν· κεκλημένον
kappa 2986	*κλητός· ὁ ἐξ ὀνόματος κεκλημένος (Ι 165). ἢ ὁ ἔνδοξος (Γ 451 ..) (g)
kappa 2987	κλητροί· κλήτορες
kappa 2988	κλητόν· καλούμενον. κληθέντα
kappa 2989	κλήτωρ· κήρυξ r. ἄγγελος. ὑπηρέτης. μάρτυς
kappa 2990	κλιδία· τάριχος ...
kappa 2991	κλίμακες· πάλης εἶδος (Soph. Trach. 520)
kappa 2992	κλιμακοφόρος· ὁ ἐπὶ κλιμακίου τιθεὶς τὸν νεκρόν	488 in vol. 2
kappa 2993	†κλιμακίας· ... τις τῶν πυρῶν
kappa 2994	κλιμακισμοί· πάλαισμα ποιόν
kappa 2995	κλιμακτῆρες· οἱ τῆς κλίμακος βαθμοί (Aristoph. fr. 277) r
kappa 2996	[κλίματα· ὑποδήματα]
kappa 2997	κλῖναι· τροπαὶ τῶν μαχομένων. καὶ τὸ περιέχεσθαι ἔξωθεν ὑπό τινος. καὶ τὸ σύνηθες
kappa 2998	κλῖναν· ἐτρέψαντο, ὑπεχώρησαν
kappa 2999	κλίνθη· κατεκλίθη. ἐπέκλινεν (Ψ 232)
kappa 3000	κλινθῆναι. ἀνακλιθῆναι. ἀνακλῖναι (Ψ 335)
kappa 3001	κλινίς· ἐπὶ τῆς ἁμάξης νυμφικὴ καθέδρα
kappa 3002	κλίνῃσι τάλαντα· μεταβάλλῃ τὰ ζυγά (Τ 223)
kappa 3003	κλινθήτην· ἐκλίθησαν (Κ 350)
kappa 3004	[κλῖθρος· εἶδος δένδρου. ἢ μοχλός]
kappa 3005	*κλινοπετεῖς· ἐπὶ δίφρου καθήμενοι r. AS (g)
kappa 3006	κλεινός· ἔνδοξος. ἀγαθός, καλός
kappa 3007	†κλινόστριχνον· τὴν ψαλίδα
kappa 3008	κλιντήρ· δίφρος r. ἀνακλιτός. 〈φορεῖον〉 r
kappa 3009	κλιντῆρες· δίφροι, κλῖναι
kappa 3010	κλίνη· κράββατος r
kappa 3011	κλινίδιον· r ὑποκοριστικῶς τὸ αὐτό
kappa 3012	*κλισία· κλίνη A. σκηνή r. Abs
kappa 3013	*κλισιάδες· αἱ δίπτυχοι θύραι vgnp. κλισίαι
kappa 3014	κλισίαι· αἱ αὔλειοι πυλῶνες
kappa 3015	κλισίη· σκηνή. καθέδρα (δ 123) καὶ ἡ ἔπαυλις (π 159)· ἀπὸ τοῦ κλίνεσθαι ἐν αὐτῇ τὰ θρέμματα. καὶ πρόθυρον. Νίκαν‐ δρος
kappa 3016	κλισία· στήλη. οἱ δὲ κρηπῖδα, ἐν ᾗ οἱ θρόνοι ἔκειντο. Διο‐ νύσιος δὲ Ποσειδῶνος οἶκον
kappa 3017	κλισίον· πανδοχεῖον r. s. ἢ βάσις, ἐφ’ ᾗ τίθεται ⸤ὁ θρόνος (ω 208) r
kappa 3018	κλισίον· προστάς. πρόστῳον. καὶ βοῶν στάσις καὶ εἴσοδος. ἔνιοι τὰς τοῦ πυλῶνος θύρας πλατείας, εἰς ἃς δύναται ζεῦγος
kappa 3018	βοῶν εἰσελθεῖν	489 in vol. 2
kappa 3019	*κλισμοί· θρόνοι [ἢ] ἀνάκλιτα 〈ἔχοντεσ〉 ASgn
kappa 3020	κλίσις· ὀνομασία
kappa 3021	κλίτα· στοαί. ἢ σέλλας εἰς τὸ κατακλίνεσθαι
kappa 3022	κλίτος· τόπος ⸤κατωφερής r
kappa 3023	κλιτῦς καὶ κλιτύε ς· τὰ ἀποκλίματα τῶν ὀρῶν. ἢ τὰ κατα‐ φερῆ τῶν ὑδάτων. ἢ κλίμακες. ἢ ὀρῶν λόφοι. καὶ αὐλῶνας. καὶ φάραγγας (Π 390)
kappa 3024	†κλιμαδόν· ὁ δερμάτινος δίφρος
kappa 3025	κλοιός· μέρος τι τῆς νεώς. ἢ *περιτραχήλιος δεσμός r ASg, κολλάριον S(A), ἤτοι μανιάκης (Gen. 41,42 ..)
kappa 3026	†κλοῖστρον· κλῶστρον†
kappa 3027	κλοιωτά· δεσμοῖς διεξειλημμένα. Κλοιὸς γὰρ εἶδος δεσμοῦ περιτραχηλίου
kappa 3028	κλοιώτης· ὁ δεσμώτης r
kappa 3029	*†κλοιτοιμωγεῖς· ἀκουσταὶ θρήνου AS
kappa 3030	κλοιῶν· εἶδος ὀρνέων (ρ 755)
kappa 3031	κλονεῖ· ταράσσει. φθείρει. φοβεῖ
kappa 3032	κλονεῖται· φθείρεται. εἴργεται
kappa 3033	*κλονέονται· ταράττονται (Ξ 59) A (g)
kappa 3034	κλονέοντο· ἐθορυβοῦντο, *⸤ἐταράσσοντο Sgn. καὶ τὰ ὅμοια (Ε 8)
kappa 3035	κλόνες· αἱ ἐκφύσεις τῶν δένδρων
kappa 3036	κλόνιν· ἰσχίον. ῥάχις. ὀσφύς. κοτύλαι, γλουτὰ καὶ τὰ ὅμοια
kappa 3037	*κλόνος· ταραχὴ πολέμου ASvg ἢ σεισμός n
kappa 3038	*κλονούμενος· ταρασσόμενος A (v) gn
kappa 3039	κλοτοπεύειν· παραλογίζεσθαι. ἀπατᾶν. κλεψιγαμεῖν. *⸤στραγ‐ γεύεσθαι (Τ 149) ASn
kappa 3040	κλονιστήρ· παραμήριος μάχαιρα. παρίσχιον
kappa 3041	κλοτοπευτής· ἐξαλλάκτης. ἀλαζών
kappa 3042	[κλύδιον· πέλαγος]
kappa 3043	κλύδων· †χώρα. καὶ ἡ τοῦ ὕδατος φορά, ἢ *⸤κυμάτων σφο‐ δρότης r (ASn)
kappa 3044	*κλυδωνίζεται· ταράττεται A. παρακρούεται (Isai. 57,20) AS
kappa 3045	κλυδώνιον· πέλαγος. χειμών. καὶ θόρυβος πραγμάτων (Eur. Hec. 48?)
kappa 3046	*κλύει· ἐπακούει (Eur. Hec. 1093) ASvgn	490 in vol. 2
kappa 3047	κλύειν· ἀκούειν, αἰσθάνεσθαι· μάλιστα δέ 〈τ’〉 ἔκλυον αὐτοί (ζ 185)
kappa 3048	κλύζει· πλημμυρεῖ, ῥέει. βρύει
kappa 3049	*κλῦθι· ἄκουσον r. gnps
kappa 3050	Κλύμενος· ἰατρὸς ἀφυής, ὃν Ἀριστοφάνης (fr. 704) φησὶν ἀναμεμίχθαι τῷ Μορσίμῳ διὰ τὸ καὶ τὸν Μόρσιμον ἰατρὸν εἶναι ἀφυῆ. ἦν δὲ καὶ τραγῳδοποιὸς ἀφυὴς ὁ Μόρσιμος. λέγεται δὲ καὶ ὁ κισσός, ὡς Ἀντίμαχος· κισσοῦ τε κλυμένοιο καὶ ἀμπε‐
5	λίνης (fr. 85 W.)
kappa 3051	[κλύοις· δεσμοῖς]
kappa 3052	*κλῦθί μευ· ἐπάκουσόν μου (Α 37) gnp
kappa 3053	κλυταί· ἔνδοξοι. ἀγαθοί, καλοί. τίμιοι. πολλοί. ἢ *πανταχοῦ κηρυττόμενοι (AS)
kappa 3054	Κλυτίδη· Κλυτοῦ παῖ (ο 540)
kappa 3055	*κλυτοπώλῳ· ἐνδοξοπώλῳ A. ἱππεὺς ἀγαθός (Ε 654)
kappa 3056	*κλυτοτόξῳ· τῷ κατὰ τὴν τοξείαν ἐνδόξῳ (Δ 101) A
kappa 3057	κλυτὸς ὄρνις· ὁ ἀλεκτρυών
kappa 3058	*κλυτοτέχνης· περιβόητος διὰ τὴν τέχνην (Α 571) (ASgn)
kappa 3059	κλύων· ἐπακούων
kappa 3060	κλωγμός· ὁ διὰ τῆς γλώττης περὶ τὸν οὐρανίσκον ψόφος r. S, ὃν λάκησίν τινές φασιν, οἷον οἱ ὀνηλάται ποιοῦνται κυρίως
kappa 3061	†κλῶδις· κλέπτης
kappa 3062	Κλώδωνας· τὰς Μιμαλλόνας, μαινάδας, βάκχας
kappa 3063	κλώζειν· τὸ ἐκβαλεῖν ἐκ τῶν θεάτρων· κλωγμοὺς γὰρ ἔλεγον κατὰ μίμησιν τῶν γινομένων ἐν τοῖς στόμασι ψόφων, οὓς πρὸς τὰς ἐκβολὰς ἐχρῶντο τῶν ποιητῶν (Dem. 21,226)
kappa 3064	κλώθει· κατασπᾷ g νήθει. ⸤ἐπιμερίζει ns. [βλαστάνει, καλῶς αὔξεται]
kappa 3065	Κλῶθες· Μοῖραι (η 197 v. l.)
kappa 3066	κλωκυδά· τὸ καθῆσθαι ἐπ’ ἀμφοτέροις ποσίν
kappa 3067	κλωμακόεν· κρημνῶδες. δύσβατον r
kappa 3068	κλωμακόεσσαν· πολλὰ ἀποκλίματα ἔχουσαν· ἀφ’ οὗ τὴν τραχεῖαν καὶ ὀρεινὴν σημαίνει, ἢ κρημνώδη, ἢ ⸤δύσβατον (Β 729 v. l.) (r)
kappa 3069	κλῶν· συντρίβων. κατασπῶν
kappa 3070	κλώνακα· ῥάβδον. [καὶ τὰ κλιμακώδη χωρία]
kappa 3071	κλῶναξ· κλάδος	491 in vol. 2
kappa 3072	κλῶντες· σπῶντες. συντρίβοντες r
kappa 3073	κλωπᾶσθαι· ἐπιθυμεῖν. θέλειν. καὶ τὸ λάθρα καὶ ἀψοφητὶ ἰέναι καὶ πράσσειν, καὶ κλέπτεσθαι
kappa 3074	κλωπεία· ὄρχησίς τις, ὡς Ἰόβας ἐν τετάρτῳ Θεατρικῶν
kappa 3075	*κλῶπες· κλέπται (Eur. Rhes. 645) Sgb
kappa 3076	κλωπωμένη· λάθρα καὶ ἀψόφως περϊοῦσα. καὶ ἐφιεμένη παρὰ τὸ κλέπτεσθαι. [δὲ οὕτως] τὸ προθυμεῖσθαι δὲ οὕτως ἔλεγον
kappa 3077	κλώσκων· ἐπικλώθων
kappa 3078	κλωστήρ· τὸ κεκλωσμένον ῥάμμα (Ar. Ran. 1349)
kappa 3079	*κλώψ· κλέπτης (Greg. Naz. c. 2,1, 55,3) AgNp
kappa 3080	〉κμητά· πεποιημένα, πεπονημένα.
kappa 3081	κναδάλλεται· κνήθεται
kappa 3082	*†κνάξει· βοήσει ASvgN
kappa 3083	κνακός· ψαρὸς ἵππος
kappa 3084	κνακόν· λευκόν. πυρρόν
kappa 3085	κνάμπτει· κάμπτει. καταξαίνει. κατίσχει
kappa 3086	†κνάξ· γάλα †λευκόν
kappa 3087	κνάμπτομαι· κακοῦμαι. καταπονοῦμαι. καταξύομαι
kappa 3088	κνάπτειν κελεύω γλῶσσαν· συνέχειν ἐντὸς τῶν ὀδόντων κελεύω τὴν γλῶτταν (trag. ad. 224)
kappa 3089	κναπτόμενον· ξαινόμενον
kappa 3090	κνᾶσαι· ὀλέσαι. λυπῆσαι 〈Λάκωνεσ〉
kappa 3091	[κναστήριον· ἐνήλατο. Λάκωνες]
kappa 3092	*κνάφοι· ἄκανθαι, αἷς κνάπτεται τὰ ἱμάτια AS
kappa 3093	κνάφου δίκην· ὅταν ἐν κύκλῳ οἱ κναφεῖς περιέλκωσι τὰ ἱμάτια περὶ τὸν λεγόμενον κνάφον. ἔστι δὲ τοῦτο φυτὸν ἀκανθῶδες
kappa 3094	*κνεομένων· πονουμένων ASg
kappa 3095	κνέφαλλον· τύλη. ἣν δὲ ἡμεῖς τύλην, Ἀττικοὶ τυλεῖον. καὶ †πιλός, καὶ προσκεφάλαιον, *ἢ τύλη ASg
kappa 3096	κνέφας· ἑσπέρα, σκοτία νύξ, κενὴ φάους
kappa 3097	*κνέφας· σκότος (Α 475) r. nps
kappa 3098	κνέωρον· φυτόν τι, ὃ τοῖς Θεσμοφορίοις ὑποστόρνυται, καὶ ὃ εἰς κάθαρσιν χρῶνται. καὶ γυναικεῖον μόριον
kappa 3099	κνῆ· ἔκοπτεν (Λ 638) r (n)	492 in vol. 2
kappa 3100	κνηθμός· κνησμός
kappa 3101	*κνηθόμενοι τὴν ἀκοήν· ζητοῦντές τι ἀκοῦσαι καθ’ ἡδονήν (2. Timoth. 4,3) AS
kappa 3102	κνηκίς· κνηκοειδὴς τοῦ ἀέρος κατάστασις r. καὶ δέῤῥις λεπτή. καὶ νεφέλιον λεπτόν. καὶ μελανία. καὶ ἔλαφος
kappa 3103	κνηκὶς ἐπενήνοθε· μελανία τις τῷ σώματι. ἄλλοι δὲ ἐπὶ τῶν νεφῶν εἶπον
kappa 3104	κνηκόν· τὸ κροκίζον χρῶμα, ἀπὸ τοῦ ἄνθους· ὅτε δὲ ἀπὸ καρποῦ, τὸ λευκόν
kappa 3105	κνῆκος· λευκός. καὶ εἶδός τι σπέρματος. καὶ πυρρός
kappa 3106	κνῆμαι· τὰ διερείδοντα ξύλα τὴν χοινικίδα τοῦ τροχοῦ. αἱ κερκίδες. αἱ τῶν τροχῶν ῥάβδοι χάλκεα ὀκτάκνημα (Ε 723) καὶ ὁδοὶ ἀνώμαλοι καὶ ἀναντώδεις. καὶ ἡμῶν κνῆμαι, ἤγουν τὰ σκέλη· ὑπὸ δὲ κνῆμαι ῥώοντο ἀραιαί (Υ 37).
kappa 3107	κνήμαργος· κνημώδης, ⸤παχύκνημος r
kappa 3108	*κνήμ η· μέρος ποδός A
kappa 3109	*κνημοῖσ ι· τοῖς τραχέσι ⸤τόποις καὶ δυσβάτοις (Β 821 ..) n
kappa 3110	κνημίαι· φθοραί. καὶ τὰ ὀρθὰ ξύλα τῶν θρόνων, ὅπου ἐστὶν ἐπικλίνειν
kappa 3111	κνημίας· τὰ ἀντικνήμια. καὶ τὰ ἐπὶ τῶν θρόνων ἑκατέρωθεν ξύλα διὰ τὴν καθέδραν πεπηγότα. καὶ τὰ ἐν τοῖς ἁρματείοις τροχοῖς. καὶ τὰ τῆς ἁμάξης περιθέματα
kappa 3112	κνημοῦμαι· φθείρομαι
kappa 3113	κνημούς· δασεῖς, τραχεῖς καὶ δυσβάτους τόπους (δ 337)
kappa 3114	κνημωθῆναι· φθαρῆναι r
kappa 3115	κνημῶσαι· περιχῶσαι, φράξαι. φθεῖραι. κλεῖσαι. περιελθεῖν
kappa 3116	κνηστήρ· φθορεύς r ὀλετήρ
kappa 3117	*κνῆν· κνήθειν AS
kappa 3118	κνῆστις· κοπὶς σιδηρᾶ. ξυστήρ, ἐν ᾧ ξύουσι τὸν τυρόν (Λ 640). τινὲς δὲ καὶ τὴν ῥάχιν ἀκούουσιν. ἔνιοι τὸ †ἀκνεῖν
kappa 3119	κνηστός· ἄρτος. Ἀρτεμίδωρος
kappa 3120	κνῆστρον· τὸ κνέωρον (Hippocr. mul. aff. 1,80)
kappa 3121	κνίδαι· ἀκαλῆφαι. καὶ πόα τις
kappa 3122	κνιδᾶται· δάκνεται. ἴσως ἀπὸ τῆς πόας
kappa 3123	*Κνίδος· νῆσος 〈ἐγγὺσ〉 Ῥόδου ASn	493 in vol. 2
kappa 3124	κνίζει· λυπεῖ (Eur. Med. 599)
kappa 3125	κνιδοῦντες· κνίδῃ μαστιγοῦντες
kappa 3126	*κνίζων· [ἢ κνιζίων.] λυπῶν. ἢ συκάμινα τέμνων (Amos 7,14) gSn
kappa 3127	κνιπή· πτιλή
kappa 3128	κνιπεῖν· σείειν, ξύειν [μέλαθρα καὶ δοκούς]
kappa 3129	κνῖπες· ὄμματα περιβεβρωμένα. καὶ ζωύφια τῶν ξυλοφάγων
kappa 3130	κνιπίδες· πέρασμα δορᾶς
kappa 3131	κνῖσα· ἀτμός, καπνὸς τῶν θυσιῶν (Α 317). καὶ τὸ λίπος τοῦ ἱερείου (ς 45) καὶ ὁ ἐπίπλους (γ 457)
kappa 3132	κνίσσαι· φθεῖραι, ὀλέσαι. λυπῆσαι
kappa 3133	κνισαλέῳ· περικαπνιστῷ
kappa 3134	*κνίσης τε· τῆς ἀναθυμιάσεως. ἢ τοῦ λίπους (ς 45) ASn
kappa 3135	κνισῆεν· εὐῶδες (κ 10) r
kappa 3136	κνισμός *ζηλοτυπία r. AS. ἢ μέλος τι κνισμῷ αὐλούμενον
kappa 3137	κνισολοιχός· λίχνος (Antiph. fr. 64 ..)
kappa 3138	κνιστὰ λάχανα· συγκεκομμένα (Ar. fr. 79)
kappa 3139	κνίφεα· κνίδας
kappa 3140	*κνίψ· ζῶον πτηνόν, ὅμοιον κώνωπι S(A)
kappa 3141	κνοῦς· ὁ ἐκ τοῦ ἄξονος ἦχος. λέγεται δὲ καὶ κνοή. καὶ ὁ τῶν ποδῶν ψόφος, ὡς Αἰσχύλος Σφιγγί (fr. 227). τινὲς δέ φασιν κνοῦν μὲν ἦχον, χνόην δὲ περὶ ὃ μέρος τοῦ ἄξονος, ἡ χοινικίς
kappa 3142	κνῦ· τὸ ἐλάχιστον
kappa 3143	κνύειν· κνήθειν, ξύειν (Men. frg. 859 Körte)
kappa 3144	κνύζα· [κνυζηθμός S, ἀπὸ τοῦ κνυζᾶσθαι· ἐπὶ τῶν κυνῶν. καὶ] ἡ κόνυζα κατὰ συγκοπήν
kappa 3145	κνύζεσθαι· μοχθεῖν. κλαίειν. †ἀφανίζεσθαι
kappa 3146	κνυζηθμός· ἰδίωμα ἤχου φωνῆς (π 163), καὶ *⸤κλαυθμός
kappa 3147	κνυζό ν· ἀέρα ἐπινέφελον καὶ πνευματώδη (r) rp
kappa 3148	κνυζοί· οἱ τὰ ὄμματα πονοῦντες (r)
kappa 3149	κνυζούμενον· στένοντα. [ἢ φωνὴ κυνῶν [ἢ] κνυζηθμὸς γοερὸν
kappa 3149	φθεγγομένων]	494 in vol. 2
kappa 3150	κνυζώσω· συσπάσω. κακώσω (ν 401)
kappa 3151	κνύζωψ· λάχανον, ὅμοιον σελίνῳ
kappa 3152	κνυθόν· σμικρόν
kappa 3153	κνυπώσω· θριγκώσω
kappa 3154	κνύφος· ἄκανθα μικρά r
kappa 3155	κνώδακες· οἱ ἐν τοῖς φυσητῆρσιν ἀσκοί S
kappa 3156	κνώδαλα· κυρίως, τὰ θαλάττια θηρία· ASvgn κινώδαλα γάρ ἐστιν τὰ ἐν τῇ ἁλὶ κινούμενα (r) Ὅμηρος δὲ ἐπὶ χερσαίου φησὶν (ρ 317) κνώδαλον, θηρίον, ἢ ζῷον μικρόν (Sap. 11,16) vgn
kappa 3157	κνώδαξ· κέντρον ἄξονος, γνώμων. ὄργανον χρυσοχοϊκόν. καὶ χαλινόν
kappa 3158	κνώδη· χωρία. θηρία
kappa 3159	κνώδων· ἡ ἀκμὴ τοῦ ξίφους καὶ τοῦ δόρατος (Soph. Ai. 1025)
kappa 3160	κνωσμός· ἡσυχία πάντων
kappa 3161	κνώσσειν· ὑπνοῦν, καθεύδειν, κοιμᾶσθαι. ῥέγχειν
kappa 3162	*κνώμενοι· κνηθόμενοι ASvg
kappa 3163	κνωπεύς· ἄρκτος. ἔνιοι κνουπεύς
kappa 3164	*Κνωσσός· πόλις 〈Κρήτησ〉 (Β 646) gSn
kappa 3165	*κνώσσοντι· καθεύδοντι (Greg. Naz. c. 2, 1, 45,229) (gn)
kappa 3166	Κνώσια κῶλα· τὰ ὁρμητικά (trag. ad. 225?)
kappa 3167	κοᾷ· ἀκούει. πεύθεται
kappa 3168	κοάλεμος· ἠλίθιος, ἀνόητος
kappa 3169	†κοαλδδεῖν· Λυδοὶ τὸν βασιλέα
kappa 3170	†Κοαλιδεῖν· βάρβαρον ἔθνος
kappa 3171	†κόαλοι· βάρβαροι
kappa 3172	κόαξ· βάτραχος r. S.
kappa 3173	κόαρον· ἐλάχιστον
kappa 3174	κοᾶσαι· αἰσθέσθαι
kappa 3175	[κοάχλικας· ἄρτους]
kappa 3176	κόβακτρα· κοβαλεύματα, ⸤πανουργήματα n
kappa 3177	κόβαλο ς· *πανοῦργος ASvgn. κακοῦργος. στωμύλος, λάλος, ἀφ’ οὗ καὶ ὁ κομψός. ἔνιοι μάταιος. ἄλλοι κροταφιστής, ἄσω‐
kappa 3177	τος, τωθαστής, ἀπατεών. κακόλαλος	495 in vol. 2
kappa 3178	κόβαρο ς· ὄνος
kappa 3179	κόβειρ α· γελοῖα
kappa 3180	κόβειρο ς· γελοιαστής, σκώπτης, λοιδοριστής
kappa 3181	κοβελίσκο ν· τρυβλίον
kappa 3182	[κόγκαλο ς· κονιορτός]
kappa 3183	κογκυλεύοντες· κογκύλιον ἐκπιάζοντες
kappa 3184	κόγξ· ὁμοίως πάξ. ἐπιφώνημα τετελεσμένοις. καὶ τῆς δικα‐ στικῆς ψήφου ἦχος, ὡς ὁ τῆς κλεψύδρας παρὰ [δὲ] Ἀττικοῖς βλόψ
kappa 3185	κογχαλίζειν· πεποίηται ἀπὸ τοῦ ἤχου τῶν κόγχων
kappa 3186	κόγχας· καὶ χήμας καὶ τὸ μέτρον [κόγχναι· αἱ ὄγχναι]
kappa 3187	κόγχην διελεῖν· παροιμία ἐπὶ τοῦ ῥᾳδίως τι ποιῆσαι (Tele‐ clid. fr. 19)
kappa 3188	κόγχης ἄξιον· ἐπὶ τοῦ εὐτελοῦς ἐτίθεσαν
kappa 3189	κογχίτης· εἶδος λίθου
kappa 3190	κόγχον διεῖλες· ἴσον ἐποίησας
kappa 3191	κόγχος· κοχλίας
kappa 3192	κογχυλαγόνες· γυναῖκες, νύμφαι
kappa 3193	κογχύλαι· κηκῖδες
kappa 3194	κογχύλια· τὰ ὄστρεα. καὶ πορφύραι (r)
kappa 3195	κογχυλίας λίθος· σκληρός, ἔχων ἐν ἑαυτῷ κογχυλίου τύπους (Ar frg. 193)
kappa 3196	κόδαλα· ἰχθῦς, κεστρεύς
kappa 3197	κοδαλεύεσθαι· ἔνδον διατρίβειν
kappa 3198	κοδαλεύομαι· ἐνδομυχῶ
kappa 3199	κοδαλευομένη· ἀρεσκευομένη. ἀπραγοῦσα
kappa 3200	κοδομεῖαι· φρυκτωρίαι
kappa 3201	κοδράντης· τὸ πᾶν, ἢ τὸ τέταρτον τῆς φόλλεως, ἢ λεπτόν· τὸ δὲ λεπτὸν ἑξακισχιλιοστὸν ταλάντου, ὅ ἐστι νουμμίον ἕν, ἢ κοκκία τρία. τὸ δὲ τάλαντον λίτραι ἑκατὸν εἰκοσιπέντε. ὁ δὲ κοδράντης νουμμία τρία. ὁ δὲ ἔσχατος κοδράντης τὸ
5	τέταρτον τῆς φόλλεως
kappa 3202	κοδομεύει· φρύγει τὰς κριθάς. καὶ 〈τὸ〉 ἔργον κοδομεία
kappa 3203	κοδομεύειν· τὸ ἐν ἰπνῷ φρύγειν, ἤ τινι ἀγγείῳ	496 in vol. 2
kappa 3204	κοδομεύς· ὁ ἐπιπάσσων τῷ φρυγεῖ, τὰς κριθὰς φρύγων
kappa 3205	κοδομή· ὄνομα θεραπαίνης. ἀπὸ τοῦ κοδομεύειν, ὅπερ ἐστὶν ἐν ἰπνῷ φρύγειν
kappa 3206	†κοδομία· ὑπνία. φρυκτία. ἀλετρία
kappa 3207	*κοδράντης· τὸ πᾶν, ἢ λεπτὰ δύο· ASvgn τὸ δὲ λεπτὸν ἑξακισχιλιοστὸν ταλάντου (Marc. 12,42 ..)
kappa 3208	Κόδρους· οὓς ἡμεῖς λέγομεν Κρονικούς τινας, τὸ ἀρχαῖον αὐτῶν ἐμφανίζοντες
kappa 3209	*〈Κόδρος〉· Ἀθηναῖος, λαμπρὸς τῷ γένει AS
kappa 3210	κοδύμαλον· τὸ στρουθίον μῆλον. οἱ δὲ κυδώνιον. οἱ δὲ ἄνθους εἶδος. οἱ δὲ κόσμος περιτραχήλιος
kappa 3211	κοδώνεα· σῦκα χειμερινά. καὶ καρύων εἶδος Περσικῶν
kappa 3212	†κοθεῖ· αἰσθάνεται, νοεῖ
kappa 3213	κόθημα· ἐπὶ τοῦ αἰδοίου. καὶ κότιλον ὁμοίως
kappa 3214	*κόθορνος· ὑπόδημα ἀμφοτέροις τοῖς ποσὶ πεποιημένον ASvg. τινὲς δὲ καὶ ἀνδράσι καὶ γυναιξὶν ἐφαρμόττειν φασὶ τὸ ὑπό‐ δημα τὸ κόθορνον (n)
kappa 3215	κοθοῦριν· ἀλώπεκα
kappa 3216	κόθουρος· ἀργός, ἄκεντρος. κολόβουρος. σιτοκοῦρος. ἀχρεῖος. κακοῦργος (Hes. op. 304). [ἀλώπηξ]
kappa 3217	[κοθώ· βλάβη]
kappa 3218	Κοθωκίδαι· δῆμος 〈Οἰνηίδοσ〉
kappa 3219	*κωθωνίσαι· μεθύσαι ASvg. Κώθων γὰρ τὸ μέγα ποτήριον (ASg)
kappa 3220	κώθων· περιφερὲς καὶ μέγα ποτήριον r
kappa 3221	†κοία· κλέψημα
kappa 3222	κοῖα· τὰ κοῖλα
kappa 3223	κοιάζει· ἐνεχυράζει
kappa 3224	κοίας· σφαίρας. ἢ λίθους (Antim. fr. 89 Wyss)
kappa 3225	κοίασον· σύνθες
kappa 3226	κοιᾶται· ἱερᾶται
kappa 3227	κοίελος· τὸ ἐν τοῖς κυάμοις θηρίδιον
kappa 3228	κοΐζειν· τὰ χοιρίδια μιμητικῶς λέγεται
kappa 3229	[κοίημα· γέννημα]	497 in vol. 2
kappa 3230	κοίης· ἱερεὺς Καβείρων, ὁ καθαίρων φονέα. οἱ δὲ κόης
kappa 3231	κόϊκες· ἐν Αἰθιοπίᾳ φοινίκων εἶδος. καὶ τὰ πεπλεγμένα ἐκ τῶν φύλλων τοῦ δένδρου σκεύη, φορμοί
kappa 3232	κοικύλλειν· περιβλέπειν· κύλα γὰρ τὰ ἐπάνω τῶν ὀφθαλ‐
kappa 3233	μῶν. οἱ δὲ τὸ περιστρέφεσθαι καὶ διατρίβειν περιβλεπόμενον. ἄλλοι φθονεῖν (Ar. Thesm. 852)
kappa 3234	κοιλάδες· πεδία. λιβάδες (Mich. 1,4)
kappa 3235	κοιλάς· τὸ εὔδιον. *καὶ ἡ βαθεῖα γῆ r. ASvgn
1	*κοίλῃσι· βαθείαις (Α 26) n
kappa 3236	Κοιλία· ὀχετὸς ἐν Κυρήνῃ. [καὶ τὸ ἐκ ξύλων οἴκημα]
kappa 3237	Κοίλη· δῆμος Ἀττικῆς
kappa 3238	κοιλίσκον· κοῖλον ...
kappa 3239	*κοιλώμασι· ταπεινώμασιν AS
kappa 3240	κοῖλον τοῦ ποδὸς δεῖξαι· ἐπὶ τῶν εἰς φυγὴν τρεπομένων
kappa 3241	κοῖλον λόχον· τὸν δούριον ἵππον (δ 277)
kappa 3242	κοιλότερα· βαθύτερα
kappa 3243	†κοιλοπίτυξ· †ὁπλίτης. τινὲς δὲ ὀϊστός
kappa 3244	†κοιλῶπαν· περίζωμα
kappa 3245	κόϊλον· κοῖλον
kappa 3246	κοῖλος θυρεών· οὐκ ἔχων θύρας
kappa 3247	κοῖλυ· τὸ κοῖλον
kappa 3248	[κοιλώτεα· δένδρον τι]
kappa 3249	κοίμαστρον· κοιτών
kappa 3250	κοιμηθέντι· κατακλιθέντι, οὐ πάντως ὑπνώσαντι (υ 4)
kappa 3251	κοιμηθῆναι· κατακλιθῆναι. ὑπνῶσαι (η 343)
kappa 3252	κοιμίζει· κατακλίνει
kappa 3253	a) κοινά· χόρτος. b) *κοινῇ· δημοσίᾳ AS
kappa 3254	*κοινεῖον· πορνεῖον r. ASvg
kappa 3255	κοινοβούλως· τοὺς συνέδρους
kappa 3256	κοινοδήμιον· τὸ δημόσιον. ἢ τὸ δικαστήριον
kappa 3257	*κοινολογεῖται· κοινῇ διαλέγεται (1. Macc. 15,28) ASvg
kappa 3258	κοινοκατθέτας· συνθηκοφύλακας r
kappa 3259	*κοινόν· βδελυκτόν, ἀκάθαρτον (Rom. 14,14) ASn	498 in vol. 2
kappa 3260	κοινός· δεσπότης. καὶ μέρος τι τῆς νεώς. δῆμος. ἀδελφός. Σο‐ φοκλῆς Ἀντιγόνῃ· ὦ κοινὸν αὐτάδελφον Ἰσμήνης κάρα (1) καὶ ἐν Ὑδροφόροις· πολύκοινον Ἀμφιτρίτην (fr. 612)
kappa 3261	κοινῶνας· κοινωνούς
kappa 3262	κοινῶσαι· προσανενεγκεῖν
kappa 3263	*κοινὸς Ἑρμῆς· παροιμία ἐπὶ τῶν κοινῇ τι εὑρισκόντων AS
kappa 3264	κοῖον· ἐνέχυρον r
kappa 3265	κοιόλης· ὁ ἱερεύς
kappa 3266	[κοιοφόρος· ἔγκυος, ἐγγαστρωμένη]
kappa 3267	†κοιπποίβα· πᾶν σπέρμα. Ἀχαιοί
kappa 3268	κοιρανέων· κοίρανος καθιστάς. ἢ τὰ τοῦ ⸤κοιράνου ἔργα ἐπι‐ τελῶν n, κελεύων βασιλικῶς ἢ βασιλεύων (Β 207)
kappa 3269	κοίρανος· ὁ ἐπικρατῶν, καὶ ἡγεμονεύων, *⸤βασιλεύς (Β 204 ..) ASvgn
kappa 3270	†κοίσκαι· δίκαιοι
kappa 3271	†κοισσοί· κορμοί
kappa 3272	*κοῖται· γυναικῶν ἐπιθυμίαι (ASvg)
kappa 3273	κοιτάσαι· κατακοιμῆσαι
kappa 3274	κοίτη· κίστη, ἐν ᾗ τὰ βρώματα ἔφερον. αἱ δὲ μικραὶ κοιτίδες
kappa 3275	κοιτίς· ἡ μικροτέρα κίστη, ἐν ᾗ 〈ὁ〉 γυναικεῖος κόσμος ἀπε‐ τίθετο
kappa 3276	*κοῖτον ἰαύει· εἰς τὴν κοίτην ἐγκοιμᾶται (Eur. Rhes. 740) Agn
kappa 3277	κοῖτος· ὁ ἐν τῇ κοίτῃ ὕπνος. (η 138) καὶ θηλυκῶς ἡ κοίτη
kappa 3278	κοιτών· τὸ δωμάτιον
kappa 3279	κοιφόν· κοῖλον
kappa 3280	κοιώσατο· ἀφιερώσατο, καθιερώσατο
kappa 3281	κόκκαλος· ῥόμβος. στρόβιλος. πεύκη (Hippocr. vict. acut. 2,10, II 456 L.)
kappa 3282	κοκκίδα· αἴγειρον
kappa 3283	κοκκόαξ· κορώνη r
kappa 3284	κοκκοῦσα· συκῆ
kappa 3285	κοκκοβάγη· γλαῦξ r
kappa 3286	κοκκοθραύστης· ὄρνις ποιός
kappa 3287	κόκκονοι· οἱ πυρῆνες τῶν ἐλαιῶν
kappa 3288	κόκκος· ἐξ οὗ τὸ φοινικοῦν βάπτεται. καὶ αὐτὸ τὸ χρῶμα r.
kappa 3288	καὶ τὸ γυναικεῖον μόριον. καὶ ὁ τοῦ σίτου κόκκος	499 in vol. 2
kappa 3289	κόκκον· τὴν τοῦ σίτου κεγχραμίδα r. [καὶ ἐπιβόημα οἰονόμου]
kappa 3290	κοκκοχλύζειν· συλλαβίζειν
kappa 3291	κοκκοποιόν· κοκκοβαφές
kappa 3292	κόκκυ· τὸ ἐλάχιστον (Ar. Av. 507)
kappa 3293	Κοκκυβίας· ὄνομα κύριον
kappa 3294	κόκκυγες 〈γε γʹ〉· ἐπὶ ὑπονοηθέντων πλειόνων εἶναι, καὶ ὀλί‐ γων ὄντων (Ar. Ach. 598)
kappa 3295	κοκκυγίαν· ἄνεμον, οἱ Κροτωνιᾶται
kappa 3296	κοκκύζει· ταράσσει. ⸤φωνεῖ ὀξέως r
kappa 3297	κοκκύμηλ α· ὁ καρπός ...
kappa 3298	κόκκυ ξ· τὸ ζῷον. ἢ τὸ ⸤ὄρνεον r. καὶ ἡ βοτάνη. καὶ ὁ πρό‐ βολος. καὶ τοῦ ἱεροῦ ὀστέου τὸ πρὸς τοῖς ἰσχίοις. καὶ λόφος, καὶ ⸤περικεφαλαία r
kappa 3299	[κόκκυ ς· λόφος]
kappa 3300	κόκκωνες· οἱ κόκκοι τῆς ῥοιᾶς. καὶ ὅθεν ἰξός (Solo fr. 40 B.)
kappa 3301	†κοκρύνδακοι· κυλλοί
kappa 3302	κοκρύδων· λῃστῶν. κλεπτῶν
kappa 3303	κοκύαι· οἱ πάπποι καὶ οἱ ⸤πρόγονοι (p)
kappa 3304	a) [κῶλα· ὀστᾶ. μέλη. ἢ ὅπλα. καὶ] b) ....· εἶδος ὀρχήσεως, ὃ καὶ ξιφισμός
kappa 3305	κολαβρίζειν· σκιρτᾶν
kappa 3306	κολαβρευομένη· κώλοις ἁλλομένη
kappa 3307	κόλαβρον· τὸ χοιρίδιον
kappa 3308	κολάζειν· περαίνειν, †ὀγκᾶσθαι
kappa 3309	Κολακοφωροκλείδης· Ἱεροκλείδης, ὃν ἐπὶ πονηρίᾳ κωμῳδοῦ‐ σιν, Ἕρμιππος μὲν ἐν Κέρκωψι (fr. 38), Φρύνιχος δὲ ἐν Κωμασταῖς (fr. 17). ὁ δὲ Ἀσκληπιάδης Κλεώνυμον εἶναι ὑπέλαβεν, οὐδὲ τὸ τέλειον τοῦ ὀνόματος ἐπιστήσας
kappa 3310	κολάττην· κόλακα
kappa 3311	Κολακώνυμος· Κλεώνυμος λέγεται Κολακώνυμος· κόλαξ γάρ (Ar. Vesp. 592)
kappa 3312	κολάπτει· κλώθει πρὸς τῷ γόνατι, ἢ *γλύφει ASvg	500 in vol. 2
kappa 3313	κόλασις· τιμωρία r
kappa 3314	[κολασσία· ἀνδριάντος σκιά. καὶ τὸ εἰς ὕψος ἀνάστημα]
kappa 3315	κολαφιζόμενος· ῥαπιζόμενος
kappa 3316	κόλαφος· κόνδυλος r. παρὰ δὲ Ἐπιχάρμῳ ἐν Ἀγρωστίνῳ καὶ παιδοτρίβου ὄνομα (fr. 1)
kappa 3317	κολέα· ποιά τις ὄρχησις
kappa 3318	κολεάζοντες· ὠθοῦντες [κολούοντες] περαίνοντες
kappa 3319	[κολεάμος· ματαιόφρων]
kappa 3320	κολεασμός· τὸ περαίνεσθαι. πεποίηται δὲ ἀπὸ τοῦ κόλου καὶ ἀπὸ τοῦ καθιέναι εἰς τὸ κόλον· τοῦτο δὲ κολεάζειν ἔλεγον
kappa 3321	κολέαρχος· κακόσχολον ὄνομα
kappa 3322	[κολεῖν· ἐλθεῖν]
kappa 3323	κολεκάνοι· τοῦτο ἐπὶ μήκους σὺν λεπτότητι ἐτάσσετο. Στράτ‐ τις δὲ ἔν τῳ φορτικῷ δραματίῳ· Ποῦ ’στιν; οὐκ ἄξει τις ἔξω τὴν †ἀποῦσαν μητέρα τῶν διδύμων †κολέκαν λέγων †(fr. 64)
kappa 3324	κολεός· *ἡ θήκη τοῦ ξίφους ASvgn. καὶ λάρναξ. καὶ ὑδρία
kappa 3325	κόλερα· [νόθα] νωθρά (Aristoph.). ἔνιοι δὲ πρόβατα τραχέα ...
kappa 3326	[κολεάσα· ἀναθήματα]
kappa 3327	Κολαινίς· Ἄρτεμις ἀπὸ Κολαίνου τοὔνομα λαβοῦσα
kappa 3328	κολετρῶσι· καταπατοῦσι. ἀπὸ τῶν τὰς ἐλαίας πατούντων, ὃ δὴ λέγουσι κολετρᾶν. ἔνιοι δέ· ἐνάλλονται εἰς τὸ κόλον, ὃ δηλοῖ εἰς τὴν γαστέρα (Ar. Nub. 552)
kappa 3329	κοληβάζει· ἐσθίει. καταπίνει
kappa 3330	κολία· ὀρχήσεως εἶδος. καὶ ἐπικήδεια. καὶ μέτρον τι· καὶ τὸ ἡμικόλιον. καὶ τὰ ἐκ μέλιτος τρωγάλια
kappa 3331	†κολιᾶν· ἐρίζειν. ἀγνωμονεῖν
kappa 3332	κολιάσαι· ὀρχήσασθαι
kappa 3333	κόλλεα· περιτμήματα δερμάτων, ἀφ’ ὧν ἕψεται ἡ κόλλα τοῦ βοός
kappa 3334	[κόλλα· τοῦ βοὸς τὸ νωτιαῖον δέρμα, ἐξ οὗ τὸ κολλᾶν]
kappa 3335	κόλλοπες· οἱ κόλλαβοι, περὶ οὓς αἱ χορδαί· τὸ γὰρ νωτιαῖον, τὸ τραχηλιαῖον τοῦ βοός, κόλλοψ, διὰ τὸ εἰς κόλλαν εὐθετεῖν. καὶ τοὺς σκληροὺς δὲ καὶ παρηβηκότας παῖδας ἐντεῦθεν κόλ‐
kappa 3335	λοπάς φασιν	501 in vol. 2
kappa 3336	κολλήεντα· †κακῶς ⸤κεκολλημένα n, ἢ τὰ ἐκ συμβλημάτων ⸤ἡρμοσμένα (Ο 389) n
kappa 3337	κολλητὰς σανίδας· τὰς θύρας, τὰ θυρώματα (Ι 583)
kappa 3338	Κολλίδαι· γένος ἰθαγενῶν
kappa 3339	†κόλιξ· τὸ γαρδούμιον p
kappa 3340	κόλλικας· εἶδός τι ἄρτου
kappa 3341	κόλλικος νόμον· τὸν κόρδακα κόλλικα λέγουσι καὶ κορδακίσ‐ ματα ...
kappa 3342	κόλλοπι κολλάβῳ (φ 407)
kappa 3343	κολλοπίζειν· καθέλκειν
kappa 3344	κολλοπῶσαι· κατακολλῆσαι
kappa 3345	κολλούρας· ἄρτος
kappa 3346	κόλλοψ· τοῦ νώτου ἡ φορίνη, καὶ τῆς λοφιᾶς τὸ ἄκρον
kappa 3347	κόλλυβα· τρωγάλια (r)
kappa 3348	κολλυβιστής· *τραπεζίτης· κόλλυβος γὰρ εἶδος νομίσματος (Ev. Marc. 11,15) r. ASgn, καὶ ὁ ἐν τῷ χαλκῷ κεχαραγμένος βοῦς
kappa 3349	κολλύρα· Θεόφραστος ἐπὶ τῶν ἐκ τέφρας πεπλασμένων, ἢ ἔγχουσα
kappa 3350	κολλυρίων· ὄρνις ποιός
kappa 3351	κολλύχνιον· καρύου λέπισμα
kappa 3352	κολοβάφινα· τὰ κολλοβαφῆ
kappa 3353	*κολοβοῖ· ἐπικόπτει ASvg
kappa 3354	κολοβός· κοντός r. σμικρός. ὀλιγοστός. ἢ ἐστερημένος. καὶ νόμος τις κιθαρῳδικός
kappa 3355	[κολοιβάζειν· ἀτάκτως ἐσθίειν]
kappa 3356	κολοίδιον· παραξιφίδιον
kappa 3357	κολοίδορον· ξύλον μάχας ποιούντων ἐπεισφερόμενον
kappa 3358	κολοιή· φωνή ...
kappa 3359	κολοιοί· σκῶπες, μικραὶ κορῶναι
kappa 3360	*κολοιός· 〈πετεινὸν〉 ὃ οὐ ταχὺ ὁρᾶται ἐν Ἀλεξανδρείᾳ ASn
kappa 3361	κολοίπρημα· ἄπληστον κάθαρμα	502 in vol. 2
kappa 3362	κολοιτέα· δένδρον τι
kappa 3363	κολοιτύποι· κακοί
kappa 3364	κολοίφρυξ· Ταναγραῖος ἀλεκτρυών. καὶ ὄρος Βοιωτίας
kappa 3365	κολοκάνοι· εὐμήκεις καὶ λεπτοί
kappa 3366	κολοκτρυών· ἀπὸ τοῦ κολοβοῦ 〈καὶ〉 ἀλεκτρυόνος μεγάλου γέγονεν (Ar. Ran. 935 v. l.)
kappa 3367	†κολοίστιον· ξηρόν
kappa 3368	κολόκυμα· τὸ τυφλὸν κῦμα r. οἱ δὲ τὸν σκώληκα καλούμενον, τὸ μακρὸν κῦμα
kappa 3369	κολοκώνας· τὰς βαλβῖδάς τινες
kappa 3370	κόλον· κολουστόν, μέγαν τράγον κέρατα οὐκ ἔχοντα. καὶ ἡ τῶν κεράτων ἔκφυσις αὐτὸ μόνον ἔχον τὸ ζῷον, καὶ μηδέποτε εἰς τὸ τέλειον κερασφοροῦν. ταύτας δὲ καὶ στολόκρους ἔλε‐ γον. δηλοῖ δὲ καὶ τὸ ἔντερον, καὶ τὸ κολοβόν. παρὰ δὲ Ὁμήρῳ
5	(Π 117) τὸ κολοβόν, τὸ κεκολοβωμένον
kappa 3371	κόλος· κολοβός. ἢ μάχη ἄκερος. [θόρυβος]. νοσώδης. πηρός. *κολοβός (A) s
kappa 3372	κολοσσοί· ἀγάλματα ὑπερμεγέθη. ἀνδριάντες
kappa 3373	*κοιλόσταθμος· ἔπαυλις, καμαρωτὸν ἔχουσα τὸν πυλῶνα (Agg. 1,4) ASn
kappa 3374	κολοσσία· ἀνδριάντος σκιά. καὶ τὸ εἰς ὕψος ἀνάστημα
kappa 3375	κολοσυρτεῖ· θορυβεῖ (r), ταράσσει
kappa 3376	κολοσυρτός· θόρυβος. συρφετός. κονιορτός. ὄχλος. ἀναφύραμα
kappa 3377	κολουᾶν· θορυβεῖν
kappa 3378	κολούει· καταστέλλει. σάττει. κωλύει. ἐμποδίζει. κολοβοῖ (θ 211)
kappa 3379	κολούεται· ἐλαττοῦται
kappa 3380	κολουραίη· κολοβή. νεωτάτη (Callim. fr. 235 Pf.)
kappa 3381	κολουρίᾳ· τῇ ἀποτομίᾳ
kappa 3382	κολουρῖτις γῆ· ... Σικελοί
kappa 3383	κόλουρον· κολοβόν r. μάστιγα
kappa 3384	*κόλου κώδιον· Λάκωνες
kappa 3385	[κολουμβᾷ· θορυβεῖ]
kappa 3386	〉κόλους· ψωμούς (ρ 222)	503 in vol. 2
kappa 3387	*κολοῦσθαι· κολοβοῦσθαι ASg
kappa 3388	κολούσματα· κλάσματα
kappa 3389	κολούων· μειῶν, ἐλαττῶν
kappa 3390	κολοφών· ὁ κολιός. καὶ ἰχθῦς ποιὸς θαλάσσιος. ἢ τὸ μέγα καὶ ὑψηλὸν ἀκρωτήριον. καὶ ἐπὶ παθῶν, ἤτοι συμφορῶν, λαμ‐ βάνεται AS. ἢ τὸ ὄνομα πόλεως. κεφάλαιον A, καὶ τὸ τέλος, ἤγουν τὸ πέρας τοῦ πράγματος AS
kappa 3391	Κολοφώνια· ὑποδήματα κοῖλα (Rhint. fr. 4) καὶ μεταλλικόν τι
kappa 3392	κολόχειρ· χείραργος
kappa 3393	κόλπον ἀνιεμένη· τὸ κατὰ τὸ στῆθος μέρος ἀνέλκουσα, ἵνα τὸν μαστὸν δείξῃ (Χ 80)
kappa 3394	*κόλπος· κοῖλος τόπος παραθαλάσσιος r. ASn
kappa 3395	κόλσασθαι· ἱκετεῦσαι
kappa 3396	κόλυβος· ἔπαυλις
kappa 3397	[κολυκρίζοντες· ἐκτελοῦντες]
kappa 3398	κολυμβητάς· τοὺς ἐκ τῶν φρεάτων ἀναπέμποντας τοὺς κάδους
kappa 3399	κολυμβίς· ὄρνις ποιός (Ar. Av. 304)
kappa 3400	κόλυμβοι· αἱ κολυμβάδες, τὰ ὄρνεα (Ar. Ach. 876). ἢ ζωΰφια ἐν κολυμβήθραις
kappa 3401	κολύρας· ἀρτίδια μικρά, καθάρεια S
kappa 3402	[κολύμφατος· φλοιός. λεπίδιον]
kappa 3403	κολυφίζοντες· ἐκκενοῦντες
kappa 3404	Κολυττός· ὄνομα δήμου
kappa 3405	κολύφανον· φλοιός. λεπύριον
kappa 3406	κολυφρόν· ἐλαφρόν
kappa 3407	κολῶ· κολάσω
kappa 3408	Κολῶναι· ἡ πόλις Τροίας
kappa 3409	κολωμένους· κολάσοντας (Ar. Vesp. 244)
kappa 3410	Κολωνός· παροιμία· ὀψὲ ἦλθες, ἀλλ’ εἰς τὸν Κολωνὸν ἵεσο· ἐλέγετο δὲ ἐπὶ τῶν μισθαρνούντων
kappa 3411	κολωνία· τάφος. Ἠλεῖοι
kappa 3412	*κολώνη· τόπος ὑψηλός n (g), καὶ ἐπανάστημα γῆς b βου‐ νοειδές (Β 811). ἢ ⸤πόλις μεγάλη ASgn
kappa 3413	*κολωνό ς· τόπος ὕψος ἔχων Avg
kappa 3414	κολῷον καὶ κολῶιον ἢ κολῳό ς· θόρυβος (An), ἀταξία (n),
kappa 3414	ταραχή (r). ἡ μεταφορὰ ἀπὸ τοῦ ζώου (Α 575)	504 in vol. 2
kappa 3415	Κολωνοῦ· τόπος ἐν τῷ ἄστει
kappa 3416	†κόλωψ· ἀμφιάτωρ†
kappa 3417	[κολωφών· πέρας, ἔσχατος τέλος]
kappa 3418	[κολοτέα· δένδρον τι]
kappa 3419	*κομᾷ· γαυριᾷ, μεγαλοφρονεῖ. ἢ χλοηφορεῖ Avgn. ἢ ἀγάλλεται
kappa 3420	κόμαι· τρίχες (Ρ 51)
kappa 3421	Κομαίθα· ἡ τυχοῦσα γυνή
kappa 3422	[κομαίονται· κοιμηθήσονται]
kappa 3423	κομάκτωρ· ἡ λέξις παρὰ Ῥίνθωνι ἐν Μηδείᾳ (fr. 9)
kappa 3424	†κομανίαν· πορνί. δαψιλιά ἀνίαν†
kappa 3425	κόμαρος· φυτόν τι, ὅπερ φέρει καρπὸν μιμαίκυλον
kappa 3426	κομάς· θεραπείας. καὶ τὰ συοφόρβια
kappa 3427	κόμβα· κορώνη. Πολυῤῥήνιοι
kappa 3428	κομβακεύεται· κόμπους λέγει
kappa 3429	κόμβαλα· πήγματά τινα
kappa 3430	Κόμβη· Κουρήτων μήτηρ r
kappa 3431	*κόμβησαν· ποιὸν ἦχον ἀπετέλεσαν (Π 118) ASn
kappa 3432	κομβολύτης· βαλλαντιοτόμος
kappa 3433	*κόμβωμα· στόλισμα. σκίρωμα A
kappa 3434	κομβίζων· φυσῶν
kappa 3435	κόμβος· κόσυμβος. τὸ ἔκπωμα
kappa 3436	[κόμβους· ἄδοντας γομφίους]
kappa 3437	κομβώματα· τὰ ἐν ταῖς ῥάβδοις μικρὸν †χρόνον ἔχοντα ὑπὸ †πεταλαίων
kappa 3438	*κομβώσασθαι· στολίσασθαι AS
kappa 3439	κομεῖν· ἐπιμελείας ἀξιοῦν
kappa 3440	κομέειν· κομεῖν. ἐπιμελεῖσθαι, θεραπεύειν (λ 250). ὅθεν καὶ κόμη καὶ ἱπποκόμος
kappa 3441	*κομενταρήσιος· τὰς ἐγγραφὰς τῶν ἐγκλημάτων δεχόμενος AS
kappa 3442	κόμαι· αἱ τρίχες τῆς κεφαλῆς. καὶ χωρίον g
kappa 3443	*κομιδή· ἡ ἐπιμέλεια N, θεραπεία
kappa 3444	κόμης· ἄρχων r. ἡγεμών
kappa 3445	κομβῆσαι· ἀναλαβεῖν
kappa 3446	κομῆτα· αὐχητά	505 in vol. 2
kappa 3447	κομήτης· εὔθριξ r, καλὰς τρίχας ἔχων. *ἢ ἀστήρ r. vgs
kappa 3448	[κομία· εὐωχία]
kappa 3449	*κομίατον· ἐξαίτησιν λαμβάνειν τοῦ ἀφεθῆναι ASvgn
kappa 3450	*κομιδῇ· ἄγαν, πάνυ, σφόδρα S n, παντελῶς An. ἢ συλλογή. ἢ λῆμψις. ἢ ἐπιμέλεια (Ψ 411) r AS(vgb)
kappa 3451	*κόμιζε· ἐπιμελείας ἀξίου (Ζ 490) ASn(g)
kappa 3452	κομίζεται· νομίζεται. λέγεται. ὅπερ ἐστὶν †ἢ Τυμπανιστρίαις
kappa 3453	κομίζων· βαστάζων, ἐπιφέρων (Eur. Andr. 1259)
kappa 3454	κομίσαι· φέρειν, σῶσαι. θρέψαι. ἀναλαβεῖν. ἀναγαγεῖν. ἐπιμε‐ λείας ἀξιῶσαι
kappa 3455	κομιστάς· ἐπιμελητάς
kappa 3456	κομίστρια· ἐπιμελήτρια. τροφός qr. [ἐμπλέκτρια]
kappa 3457	κομιούμενος· ὠνησόμενος
kappa 3458	κομιστά· τροφή
kappa 3459	κόμητα· ἕνα τῶν ἑπτὰ ...
kappa 3460	κόμμα καινόν· οὐ μόνον ἐπὶ τοῦ νομίσματος, ἀλλ’ ἤδη καὶ ἐπὶ τῶν καινῶν πολιτῶν (Ar. Ran. 890?)
kappa 3461	[κομμάραι ἢ κομάραι· καρίδες. Μακεδόνες]
kappa 3462	[κομμαρεύων· θηρεύων. μοχθῶν]
kappa 3463	*κόμμοι· [ὀδόντες γόμφιοι, ἢ κόμποι] ἢ κοπετοί ASn
kappa 3464	〈κόμμος〉 κρότος, ⸤κόσμος ASvg
kappa 3465	κομμοῦ ν· ὡραΐζειν τὸ σῶμα
kappa 3466	†κομμ ῶ· πλεκτάναι r. AS
kappa 3467	κομμωθεῖσ α· κοσμηθεῖσα
kappa 3468	*κομμώτρι α· ἡ ἐμπλέκτρια r. ASvgbs
kappa 3469	κόμμωσι ς· ὁ τοῦ σώματος ὡραϊσμός r. καὶ ὑπὸ τῶν μελισ‐ σουργῶν ἡ τοῦ σμήνους διάχρισις
kappa 3470	κομμῶσα ι· κοσμῆσαι
kappa 3471	*κομμώτρι α· ἡ κοσμοῦσα τὰς τρίχας καὶ ψιλοῦσα κούρισσα ASvg
kappa 3472	κομπάζε ι· καυχᾶται r. s
kappa 3473	κόμπαλο ς· παλαιστροφύλαξ	506 in vol. 2
kappa 3474	κομπολακήσε ι· προσαλαζονεύσει
kappa 3475	κομπάζει ν· ... καὶ καταλαζονεύειν
kappa 3476	κομπε ῖ· μεγαλορημονεῖ. ψοφεῖ
kappa 3477	κόμπο ι· ὀδόντες γόμφιοι
kappa 3478	κομποῖ ς· ὑπερηφάνοις
kappa 3479	*κόμπο ς· ψόφος An. κτύπος g, ἦχος ὀδόντων (Λ 417) ASn
kappa 3480	κομπῶδες· ἀλαζονικόν (Thuc. 5,68,2?) r
kappa 3481	κομψά· τὰ στρογγύλα (Eur. Troad. 651)
kappa 3482	κομψεία· ποικίλη λαλιά, καὶ ⸤πανουργία r. Ss. [ἢ οἱ σκόλυμοι. ἔνιοι τὰ τῶν κοσσύφων κρέα. οἱ δὲ γένος λαχάνων, ὅπερ τινὲς ἱπποσέλινο ν· καὶ σμυρνίο ν]
kappa 3483	*κομψεύεται· κολακεύει. σεμνύνεται. πιθανοποιεῖ AS
kappa 3484	*κομψόν· ἔντιμον. σπουδαῖον gn. γελοιαστήν. τωθαστήν. παν‐ οῦργον. λάλον. στωμύλον. σκωπτικόν (g). ἐπιχαρῆ (ASs)
kappa 3485	*κομψότερον· βελτιώτερον AS. ἐλαφρότερον (Ev. Io. 4,52) A
kappa 3486	*κομψούς· βελτίστους. πανούργους A. σπουδαίους. ἐντίμους. καλούς
kappa 3487	[κομωδοῦντες· θριαμβεύοντες. πομπεύοντες]
kappa 3488	*κομῶσα· γέμουσα ASs
kappa 3489	*κοναβῆσαι· ἠχῆσαι (ASn), ψοφῆσαι (Β 334 ..) (n)
kappa 3490	*κόναβος· ἦχος, ψόφος ASvgn κρότος
kappa 3491	κοναί· φόνοι
kappa 3492	κονάριχον· γλαφυρόν
kappa 3493	κοναρόν· εὐτραφῆ, πίονα. δραστήριον
kappa 3494	κοναρώτερον· δραστικώτερον
kappa 3495	*κονιάσουσιν· κονιορτὸν ἐγείρουσιν AS
kappa 3496	κόνδοι· κεραῖαι. ἀστράγαλοι
kappa 3497	κόνδυ· ποτήριον βαρβαρικόν r, κυμβίον S
kappa 3498	κονδούκτωρ· μισθωτής
kappa 3499	*κονδυλίζει· κολαφίζει AS
kappa 3500	κόνδυλος· ἕτερόν τι τοῦ κολάφου
kappa 3501	κονδυλούμεναι· ἀνοιδοῦσαι· καθάπερ ἐπὶ τῶν βρασσομένων ὑπὸ τοῦ πυρὸς ὑδάτων
kappa 3502	κόνει· σπεῦδε, τρέχε
kappa 3503	κονεῖν· ἐπείγεσθαι r. [αἰσθάνεσθαι]. ἐνεργεῖν	507 in vol. 2
kappa 3504	Κονεῖδαι· γένος ἰθαγενῶν
kappa 3505	Κονείδης· Θησέως παιδαγωγός καὶ μαΐστωρ
kappa 3506	κόνις· τέφρα, σποδός (ω 316)
kappa 3507	κονηταί· θεράποντες
kappa 3508	[κονθηλαί· αἱ ἀνοιδήσεις]
kappa 3509	κονία· σμῆμα. σποδός
kappa 3510	κονίαν· μαζονόμον
kappa 3511	*κονίασις· ἀσβέστωσις r (AS)
kappa 3512	*κονιαταί· ἀσβεστάριοι AS, καὶ οἱ χρῖσται
kappa 3513	κονίζεσθαι· κυλίεσθαι. φθείρεσθαι. *⸤κονιορτοῦσθαι ASvg
kappa 3514	κονί η· κόνις n, ἄμμος (Β 150). μάχη (Γ 55). ⸤ἀκαθαρσία (Am. 2,1 ..) (AS)
kappa 3515	κόνιν αἰθαλόεσσαν· τέφραν. [μάχην. ἀγήν. καὶ] σποδός (Σ 23)
kappa 3516	κονίοντες· ἀνύοντες λευκαίνοντες (Ν 820 ..) s
kappa 3517	κονίποδες· ὑποδήματα πρεσβυτικά. κονιορτόποδες. ἀγροῖκοι. ἐργάται
kappa 3518	κόνις· κονιορτός καὶ τὰ ὅμοια (Ι 385)
kappa 3519	κονῖσαι· ἀνύσαι
kappa 3520	κονισάλεος· κεκονιορτωμένος (Antimach. fr. 39 Wyss?) r
kappa 3521	Κονίσαλοι· ἀφροδισιακοί
kappa 3522	κονίσαλος· *κονιορτός (Γ 13) r. Ag(n). σκίρτησις σατυρικὴ ἡ τῶν ἐντεταμένων τὰ αἰδοῖα
kappa 3523	κονίσασθαι· ἀγωνίσασθαι
kappa 3524	κονίσουσι· κονιορτοῦ πληρώσουσιν (Ξ 145)
kappa 3525	[κόννα· σποδός]
kappa 3526	κονάβησαν· ἤχησαν (Β 334)
kappa 3527	κοναβίζει· ἦχον ἐπιτελεῖ. †δεσμεύει
kappa 3528	κόνναρον· καρπὸς δένδρου ὅμοιος παλιούρῳ
kappa 3529	κοννεῖν· συνιέναι, ἐπίστασθαι (Aesch. Suppl. 117)
kappa 3530	*Κοννᾶς· αὐλητὴς πενίαν ἔχων καίπερ ὢν ἄριστος AS
kappa 3531	κόννος· ὁ πώγων, ἢ ὑπήνη. ἢ χάρις
kappa 3532	κοννοῦσι· γινώσκουσιν
kappa 3533	κοννοφορῶν· σκόλλυν φορῶν	508 in vol. 2
kappa 3534	Κόννου ψῆφον· παροιμία ἐπὶ τῶν μηδενὸς ἀξίων (Ar. Vesp. 675)
kappa 3535	†κοννοειδῆ· εἰς ὀξὺ λήγων (Ag)
kappa 3536	†κοννόφροσιν· ἄφροσιν
kappa 3537	*κονσιστώριον· θεῖον συνέδριον ASvg
kappa 3538	*κονσουλάριος· ὑπατικός ASg
kappa 3539	κοντίλος· εἶδος ὀρνέου, ἢ ὄρτυξ. ἔστι δὲ καὶ ὄφις
kappa 3540	Κοτινοῦσα· τὰ Γάδειρα οὕτως ἐκαλεῖτο
kappa 3541	κοντός· δόρυ
kappa 3542	κοντουβερνάλιος· συστρατιώτης
kappa 3543	κοντῷ πλεῖν· προσηκόντως ζῆν
kappa 3544	κόνυζα· βοτάνη r. p ἄφυλλος. τινὲς δὲ φυτόν τι εὔφυλλον ἱκανῶς. διὸ καὶ στιβάδας ἐξ αὐτοῦ ἐποίουν. ἔστι δὲ ὅτε ἐν ταῖς στέγαις ἐπέβαλον ἐξ αὐτῆς ἀντὶ σωλήνων. καὶ ἐπὶ τὰ σαρώ‐ ματα
kappa 3545	[κονωεῖν· συνιέναι, ἐπίστασθαι]
kappa 3546	κόοι· τὰ χάσματα τῆς γῆς, καὶ τὰ κοιλώματα
kappa 3547	κοπάδες· τὰ ἐπικεκομμένα δένδρα
kappa 3548	κόπανον· ξύλον. ὄργανον ἐρεοπλυτικόν r
kappa 3549	*κόπασον· ἡσύχασον (Ierem. 14,21) (r) AS
kappa 3550	κόπελλα· αἰδοῖα, καὶ τὰ ὀστώδη τοῦ σώματος
kappa 3551	κοπετός· κομμός. *θρῆνος μετὰ ψόφου χειρῶν (Ps. 29,12 ..) ASvgn
kappa 3552	κόπηθρον· φυτὸν λαχανῶδες ἄγριον
kappa 3553	*κοπήσονται· φονευθήσονται (Ierem. 26,5) ASs
kappa 3554	†κοπίαι· ἡσυχίαι
kappa 3555	κόπιες· κέντρα ὀρνίθεια
kappa 3556	κοπίζειν· ψεύδεσθαι
kappa 3557	〉κοπιῆς· ὑψηλοῦ τόπου (Δ 275)
kappa 3558	κοπίς· μερίς, δεῖπνον, μάζα, ἄρτος, κρέα, λάχανον ὠμόν, ζωμός, σῦκον, τράγημα, θέρμος
kappa 3559	κοπταί· μελίπηκτα
kappa 3560	†κομπάτιον· μονόφθαλμον (r. s)
kappa 3561	κοππατίας· ἵππος κεκαυμένος, ἐντετυπωμένον ἔχων σημεῖον τὸ
kappa 3561	κόππα, ὅ ἐστι ἀπεστραμμένον Ρ [καὶ Ϲ]	509 in vol. 2
kappa 3562	κόπος· κοπανισμός
kappa 3563	κοπρευταί· φυτευταί
kappa 3564	κόπρος· ἥ τε τῶν κτηνῶν ἡ εἰς τοὺς κήπους βαλλομένη ‘τέμε‐ νος μέγα κοπρήσαντας (ρ 299)‘ καὶ ἡ στάσις τῶν βοῶν. καὶ ἡ κόνις· ‘κυλινδόμενος κατὰ κόπρον‘ (Χ 414)
kappa 3565	κοπροσύρα· τὰ συρόμενα κόπρια
kappa 3566	κόπτει· πενθεῖ
kappa 3567	κόπτε δὲ δεσμούς· τοὺς ἥλους κατεσκεύαζε καὶ ἐνήργει (Σ 379)
kappa 3568	κόπρου· τῆς βουστασίας, ἣν ἔνιοι μάνδραν καλοῦσιν (Σ 575)
kappa 3569	κοπτή· θαλάσσιον πράσον
kappa 3570	Κόπριος· τῆς Κόπρου (Ar. Equ. 899)
kappa 3571	κόπριον· θάκων σκύβαλον
kappa 3572	κοπτομένου· ταλαιπωρουμένου
kappa 3573	κόπτων· τύπτων, ἐλαύνων
kappa 3574	κοραγεῖν· τὸ ἀνάγειν τὴν Κόρην
kappa 3575	κορακεύς· εἶδος ἰχθύος
kappa 3576	κορακίας· ὁ μέλας [καὶ] κολοιός, καὶ κορακῖνος ὁμοίως
kappa 3577	κορακῖνοι· εἶδος ἰχθύος p
kappa 3578	Κόρακος πέτρη· τόπος ἐν Ἰθάκῃ κληθεὶς ἐντεῦθεν· ὁ Κόραξ παῖς ἦν Ἀρεθούσης· διο...〉θανεν. οὐ φέρουσα δὲ τὴν λύπην ἡ μήτηρ αὐτοῦ ἀπήγξατο. καὶ ἀπὸ τούτου Κόρακος πέτρα ὠνομάσθη, ἀπὸ δὲ τῆς μητρὸς κρήνη τῆς Ἰθάκης Ἀρέθουσα
5	(ν 408)
kappa 3579	Κορακοφοροκλείδη· ... ἔστι γὰρ Ἱεροκλείδης
kappa 3580	*κοράλλιον· λίθος θαλάσσιος ἐρυθρός ASvbs
kappa 3581	†Κόραννος· βασιλεὺς Μακεδονίας
kappa 3582	κόραξ· τὸ γινωσκόμενον ζῷον r, καὶ ἕτερον στεγανόπουν, καὶ ἰχθῦς ποιός. καὶ τῶν ἀλεκτρυόνων ἄκρα ῥύγχη
kappa 3583	κοράξαι· ἄγαν προσλιπαρῆσαι. πεποίηται παρὰ τοὺς κόρακας
kappa 3584	Κοραξοί· Σκυθῶν γένος (Hecat. 1 fr. 210 J.) καὶ τὸ γυναικεῖον αἰδοῖον
kappa 3585	κόραξ ὑδρεύσει· παροιμία ἐπὶ τῶν δυσχερῶς τινων τυγχα‐ νόντων
kappa 3586	κόρας· ὀφθαλμούς (Eur. Hec. 1117 ..)	510 in vol. 2
kappa 3587	κοράσσει· †ὀρχεῖται. καὶ ἄκλητος ἐλήλυθε
kappa 3588	κοράττειν· κορακεύεσθαι
kappa 3589	[κοραύλη· ἀπόστημα. κορύνη. ῥόπαλον]
kappa 3590	κόραφος· ποιὸς ὄρνις
kappa 3591	κόρμα· ἡ τοῦ κόρματος καὶ κορυβαντίας αἰτία
kappa 3592	κόρδαξ· εἶδος ὀρχήσεως ἀσέμνως κινούσης 〈τὴν ὀσφῦν〉
kappa 3593	*κορδακίζεια· αἰσχρὰ ὀρχεῖται ASgn
kappa 3594	κορδακισμοί· τὰ τῶν μίμων γελοῖα, καὶ παίγνια
kappa 3595	[κορδαξίας· ὀρχήσεως]
kappa 3596	κορδύλη· κορύνη. ῥόπαλον. ἢ τὸ ἐπάνω τῆς κάσιδος. [ἢ πα‐ νοῦργος]
kappa 3597	κορδύλος· ἰχθῦς ποιός
kappa 3598	[κορδύς· πανοῦργος]
kappa 3599	*†κορέζε· πόρθει AS
kappa 3600	κορέει· πληροῖ, ⸤χορτάσει (Θ 379) S
kappa 3601	Κόρεια· [θεραπεύεται, καλλύνει ἢ] θυσία τῇ Κόρῃ τελουμένη
kappa 3602	*κορεῖν· κοσμεῖν, καθαίρειν AS
kappa 3603	κορεῖον· περικράνειον
kappa 3604	[κόρεν· κορυφή, ἔπαλξις καινή]
kappa 3605	κορέννυται· χορτάζεται (s)
kappa 3606	κορέσαι· διεργάσασθαι. πληρῶσαι, χορτάσαι
kappa 3607	κορέων, κορέσκων· ἐξυβρίζων
kappa 3608	κόρζα· καρδία. Πάφιοι
kappa 3609	κόρη· νύμφη, ἣν ταῖς παρθένοις ἔπεμπον. καὶ παρθένος. καὶ ἡ ὄψις
kappa 3610	κόρην· παρθένον ASn. ὀφθαλμόν. (b) καὶ παῖδα ASn
kappa 3611	[κορθέλαι· συστροφοί. σωροί]
kappa 3612	κόρημα· κάλλυντρον, ὅ τινες σάρον
kappa 3613	κορθίλας καὶ κόρθιν· τοὺς σωρούς. καὶ τὴν συστροφήν
kappa 3614	*[κορθέλαι· συστροφαί AS. σωροί]
kappa 3615	κόρθιλος· ὄρνις, ὅν τινες βασιλίσκον
kappa 3616	κόρθυς· σωρός
kappa 3617	κόρθυας· τὰ κατ’ ὀλίγον δράγματα	511 in vol. 2
kappa 3618	κορθύεται· διεγείρεται r. A. καὶ εἰς ὕψος αἴρεται, μετεωρίζε‐ ται, φρίσσει, ὑψοῦται (Ι 7) r. Agn
kappa 3619	[κορθύεσθαι· αἴρεται εἰς ὕψος]
kappa 3620	κορθώ· βλάβη
kappa 3621	κοριάλαι· τρίγλαι, ἰχθύες
kappa 3622	κορίαννον· τὸ κόριον, καὶ γυναικεῖον κοσμάριον χρυσοῦν
kappa 3623	κορίζομαι· ὑποκορίζομαι
kappa 3624	κόρι· τὸ κορίανδρον, ἢ μᾶλλον κορίαμβλον
kappa 3625	*κορικῶς· γυναικικῶς, ὡς κόρη An
kappa 3626	κορινθιάζειν· μαστροπεύειν, ἑταιρεῖν (Ar. fr. 354)
kappa 3627	Κορίνθιαι· αἱ πέδαι, καὶ αἱ ἀπὸ Κορίνθου τῆς πόλεως γυναῖκες
kappa 3628	*Κόρινθος· πόλις Ἑλλάδος AS
kappa 3629	Κορίνθιος ξένος· ἐπὶ τῶν τὰς λάταγας ῥιπτούντων (Ar. Thesm. 404). [*κορίννουσι· κονιορτὸν ἐγείρουσιν A] ἀπὸ τῆς παρ’ Εὐριπίδῃ Σθενεβοίας τῷ Βελλεροφόντῃ ἀποχευούσης (fr. 664 N.), ὡς δὲ Ἄτταλος ἐν τῷ περὶ παροιμιῶν, ἐπὶ τῷ ...
5	διὰ κάλλος ὡς ὁ Βελλεροφόντης
kappa 3630	κοριοειδές· κορίῳ ἢ κόρῃ ἐοικός
kappa 3631	*κόριον· μικρὸν κοράσιον r. Avgn, ἢ κορίδιον. τὸ λάχανον AS
kappa 3632	κόρις· ἰχθῦς ποιός. ἢ πόα, ἣν ἔνιοι χαμαίπιτυν
kappa 3633	*κορίσαι· ὑψῶσαι ASs
kappa 3634	κόριψ· νεανίσκος
kappa 3635	κοριῶντα· γαυρούμενον r
kappa 3636	κόρκορα· ὄρνις. Περγαῖοι
kappa 3637	†κορκόδρυα· ὑδρόρυα
kappa 3638	κόρκορος· εἶδος ἰχθύος. ἢ λάχανον ἄγριον (Ar. Vesp. 239)
kappa 3639	κορκορυγή· κραυγή, βοή, ταραχὴ μετὰ θορύβου
kappa 3640	Κορκυραία μάστιξ· δοκεῖ ἐκείνη χαλεπωτάτη εἶναι κατὰ 〈τῶν〉 παιδευομένων [μάστιξ]
kappa 3641	κορκυρεύεται· ἀπονοεῖται n
kappa 3642	κορμάζειν· τέμνειν, πρίζειν	512 in vol. 2
kappa 3643	κορμηταί· κοσμηταί
kappa 3644	κορμός· πλάτη, ἀπὸ τοῦ εἰς ὀλίγον κεκορμάσθαι· πλάτη δὲ εἶδος πλοίου. καὶ ἕδρα. καὶ κώπη. καὶ ⸤τὸ εἰς βραχὺ συντετμη‐ μένον ξύλον r
kappa 3645	†κορκούτη ς· αἰδοῖον ἀνδρῶν
kappa 3646	κόρνο ς· κεντρομυρσίνη. Σικελοί
kappa 3647	κορνώπιδε ς· κώνωπες
kappa 3648	[κοροή ν· τὸ ἄκρον τοῦ τόξου, ἢ κρικίον]
kappa 3649	Κόροιβος· ἠλίθιος καὶ ⸤μωρός p. Ἐπὶ γὰρ τοῦ μωραίνοντος ἔταττον τὸν Κόροιβον, ⸤ἀπὸ Κοροίβου τινὸς p μωροῦ καὶ ἠλιθίου μετάγοντες, ὃν οἴονται τὸν Μυγδόνος εἶναι παῖδα τοῦ Φρυγός
kappa 3650	[κοροῖτι ς· ἀλώπηξ]
kappa 3651	*κοροκόσμια· τῶν παρθένων 〈κοσμήματα〉 Σ
kappa 3652	κορωνίδας κακῶν· κεφάλαια κακῶν. καὶ αἱ εἰς ἀγαθὸν ὑπερ‐ οχαί ...
kappa 3653	κόρος· *πλησμονή, χορτασία rg, τρυφή. παῖς. κάλλυντρον. καὶ μέτρον τι σιτικόν. καὶ πλέγμα μυρσίνης πεποιημένον (Lysipp. com. fr. 9)
kappa 3654	*[κορούεται· ὑψοῦται, κορυφοῦται] gΣ
kappa 3655	κόρος· †πλῆθος ἀνθρώπων. καὶ τὰ νέα βλαστήματα. καὶ μέτρον
kappa 3656	*κόρρη· τράχηλος g, ἢ τὸ ὀπίσω τοῦ τραχήλου, ἢ ⸤κρόταφος gs
kappa 3657	[κόῤῥιο ν· μικρὸν κοράδιον]
kappa 3658	κορσεύς· κουρεύς
kappa 3659	κορτάφοις· 〈κροτάφοισ〉 ὑπὸ Περγαίων
kappa 3660	κόρσαι· αἱ τῶν ὀφρύων τρίχες καταφέρουσαι εἰς τοὺς ὀφθαλ‐ μούς. ἢ γνάθοι. ἢ κορυφαί. Ἀχαιοὶ δὲ κεφαλίδας, ἐπάλξεις, προμαχῶνας. στεφάναι πύργων. ἢ κρόταφοι. ἢ κλίμακες
kappa 3661	κόρσακις· τράγος παρὰ Κρατίνῳ (fr. 338). Δίδυμος ἤκουεν ἀπὸ τῆς κόρσης· ... Κόρσαι γὰρ τῆς Κιλικίας
kappa 3662	*κόρση· κεφαλή. ἔπαλξις. κλῖμαξ. κρόταφος gS (An)
kappa 3663	†κορσίπιον· ῥίζα τις, ἢ νόμισμα παρ’ Αἰγυπτίοις τὸ κερσαῖον λεγόμενον
kappa 3664	†κορσίς· πυγή	513 in vol. 2
kappa 3665	κορσόν· κορμόν
kappa 3666	κορσοῦν· κείρειν
kappa 3667	κορτεῖν· κροτεῖσθαι
kappa 3668	κορσωτήριον· κουρεῖον
kappa 3669	κορτερά· κρατερά, ἰσχυρά
kappa 3670	κόρτην· Πάρθοι ἐσθῆτα καλοῦσιν, ἣν λαμβάνουσι παῖδες εἰς ἄνδρας ἀφικόμενοι
kappa 3671	κόρτος· ὁ ἐν τοῖς κυσὶ κρότων
kappa 3672	Κορτύνιοι· οἱ Ἀρκάδες· ἡ γὰρ Κόρτυς τῆς Ἀρκαδίας
kappa 3673	[κόρυ· περικεφαλαία]
kappa 3674	κορυβαντιᾷ· ἐν τελετῇ 〈ὀρχεῖται〉
kappa 3675	*κορυβαντιούσης· μαινομένης AS, ἢ ἐπιθετικῶς ⸤δαιμονιζο‐ μένης A (vg)
kappa 3676	*κορυβαντισμός· καθαρισμὸς μανίας ASgn
kappa 3677	*Κορύβας· Ῥέας ἱερεύς ASn
kappa 3678	*κορυπτεῖν· κερατίζειν ASg
kappa 3679	†κορύγης· κήρυξ. Δωριεῖς
kappa 3680	κορυδαλλός· ἢ πτηνὸν ζῷον. καὶ δῆμος τῆς Ἀττικῆς. ἢ κόρυδος παρ’ ἐνίων
kappa 3681	Κορυδεύς· ὄνομα κύριον. οὗτος ἐκωμῳδεῖτο ἐπὶ δυσμορφίᾳ, καὶ οἱ παῖδες αὐτοῦ
kappa 3682	*κόρυζα· μύξα ns, κατάῤῥους Ag. περὶ κεφαλὴν πάθος
kappa 3683	κορυζᾷ· †ξαίνει. μωραίνει
kappa 3684	*κορυζῶν· μεμωραμένος ASgb
kappa 3685	*κόρυθα· περικεφαλαίαν (Λ 375) ASvgb
kappa 3686	κορυθάϊκι· τῷ τὴν περικεφαλαίαν εὐκίνητον ἔχοντι, ἢ σείοντι, οἷον ⸤πολεμιστῇ (Χ 132) (S)
kappa 3687	κορυθαίολος· μαχητής, ἀπὸ τοῦ αἰολεῖν τὴν κόρυν r, ὅ ἐστιν ἐπισείειν. ἢ *ποικίλην ἔχων περικεφαλαίαν. ἢ εὐκίνητος (Β 816) AS
kappa 3688	κορυθαλία· δάφνη ἐστεμμένη. τινὲς τὴν εἰρεσιώνην. ἄλλοι δὲ †ὑπερορίθεον
kappa 3689	κορυθαλίστριαι· αἱ χορεύουσαι τῇ Κορυθαλίᾳ θεᾷ
kappa 3690	κόρυθα περίδρομον· τὸν περιβόλαιον στέφανον
kappa 3691	κόρυθες· περικεφαλαῖαι παρὰ τὸ κάρα	514 in vol. 2
kappa 3692	Κορυθία· αὐλήτρια
kappa 3693	[κόρυθοι· περικεφαλαῖαι]
kappa 3694	†κόρυθος· εἷς τις τῶν τροχίλων†
kappa 3695	κόρυθος φάλον· περικεφαλαίας 〈ἀνάστημα〉 (Γ 362)
kappa 3696	*κόρυθος· περικεφαλαίας A
kappa 3697	κορύθων· ἀλεκτρυών. †αἱ νεανίδες
kappa 3698	κορυλλίων· ὄρνιθος εἶδος
kappa 3699	[κόρυκος· θυλάκιον, ἢ πήρα]
kappa 3700	κόρυμβα· τὰ ὑπ’ ἐνίων ἄφλαστα, τὰ ἀκροστόλια, τὰ ἄκρα τῶν πρυμνῶν. τὰ ἀπεξυσμένα πρὸς κόσμον τῶν νεῶν ἄκρα, καὶ ἐπικεκαμμένα, ἅ ἐστι 〈κατὰ〉 τὴν πρύμναν καὶ κατὰ τὴν πρῶραν (Ι 241)
kappa 3701	κόρυμβον· τὴν ἀκρόπολιν, ἐπειδὴ ἐφ’ ὕψους ἐστί. τὴν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς τοῦ ὄρους ὕλην. καὶ καθόλου πάντα τὰ μετέωρα, καὶ εἰς ὕψος ἀνατείνοντα κορύμβους λέγουσιν, ὅθεν κόρυς, κύρβις, κυρβασία
kappa 3702	κόρυμβος· ὁ καυλὸς τοῦ ἀσπαράγου AS
kappa 3703	κορυμβάσι· περιδρόμοις, δι’ ὧν συσπᾶται γύργαθος καὶ κεκρύφαλος καὶ δεσμοί (Antimach. fr. 173 Wyss?)
kappa 3704	κόρυμνα· κόσμος τις γυναικεῖος περιτραχήλιος
kappa 3705	[κορύναι· μύξαι]
kappa 3706	κορύνη· ἑτεροβαρὲς ξύλον. οἱ δὲ *ῥόπαλον r. ASvgn. οἱ δὲ κολόροβον. ⸤οἱ δὲ ξύλον ἐπικαμπές (Η 141) ASv
kappa 3707	κορύνησις· βλάστησις
kappa 3708	κορυνήτης· κορυνομάχος, ῥοπαλομάχος (Η 9) r
kappa 3709	κορυνθεύς· κόφινος, κάλαθος. ἀλεκτρυών
kappa 3710	κόρυνθος· μάζης ψωμός
kappa 3711	κορυνῶδες· ὀζῶδες
kappa 3712	[κόρυξ· νεανίσκος]
kappa 3713	[κορυπτόληπτὸν· κερατιστήν]
kappa 3714	κορυπτόλης· κερατιστής (Theocr. 5,147)
kappa 3715	†κόρυρ· θριγκός
kappa 3716	*κόρυς· περικεφαλαία r. ASn
kappa 3717	κορύσσει· κρύπτει. μάχεται. ταράσσει. αὔξει. καθοπλίζει
kappa 3718	κορύσσεσθαι· ἐπαίρεσθαι
kappa 3719	*κορύσσεται· καθοπλίζεται (Η 206). ὑψοῦται (Δ 424) n
kappa 3720	κορυσσαμένη· καθοπλισαμένη	515 in vol. 2
kappa 3721	κορύσσων· ὁπλίζων n. καὶ τὰ ὅμοια (Β 273)
kappa 3722	κορυστής· ... ἀγαθός, ἢ *ὁπλίτης (Δ 457) (ASgn Σa)
kappa 3723	Κορύστιοι· οἱ Γορτύνιοι. [ἢ ὁπλῖται]
kappa 3724	κορυστόν· τὸ ἐπίμεστον
kappa 3725	[κορύτει· τῇ κεφαλῇ]
kappa 3726	κορυφᾷ· κορυφῇ, ἀκρωρείᾳ
kappa 3727	κορύφαινα· ποιὸς ἰχθῦς
kappa 3728	κορυφαῖος· τέλειος. ἡγεμών r. [κόρυμβος· οἱ δὲ μαλλόν, τὰ τῶν παιδίων κορυφάνια]
kappa 3729	*κορυφή· κεφαλή Agn. λόφος, ⸤ἀκρωτήριον A
kappa 3730	κορυφιστή ς· κόσμου γυναικείου τὸ περὶ τὴν κεφαλὴν χρυσίον, καὶ κεκρυφάλου τὸ μέσον ῥάμμα
kappa 3731	κορυφο ῖ· κατερέφει
kappa 3732	κόρυφο ς· κόρυμβος γυναικεῖος, 〈οἱ δὲ μαλλόν, τὰ τῶν παιδίων σκολλύφια〉
kappa 3733	*κορυφοῦται· αὔξεται r. ὑψοῦται r. ASgn Σa
kappa 3734	κορυφώσασαι· ἐκτελέσασαι
kappa 3735	*†κορφῶς· ἐλαφρῶς (Eur. Med. 449) ASs
kappa 3736	κόρχορον· λάχανον ἄγριον (AS). καὶ στέαρ
kappa 3737	κορωνά· ὑψηλά
kappa 3738	κορώνεως· ἀμπέλου ἢ συκῆς εἶδος (Ar. Pac. 628?)
kappa 3739	κορώνη· κόραξ. καὶ τὸ ἄκρον τοῦ τόξου, εἰς ὃ ἡ νευρὰ δέδεται (Δ 111). καὶ ὁ κρίκος τῆς θύρας (α 441). καὶ τὸ ζῷον. καὶ ὄρνεον. καὶ ἰχθῦς. καὶ λάρος. καὶ εἶδος στεφάνου (Sophr. fr. 163)
kappa 3740	κορώνη τὸν σκορπίον· παροιμία ἐπὶ τῶν δυσχερέσι καὶ βλαβεροῖς ἐπιχειρούντων
kappa 3741	κορῶναι· ἁλίαι αἴθυιαι, κολυμβίδες. τὰ περιφερῆ σχήματα
kappa 3742	*κορωνίς· τὸ τελευταῖον τῆς οἰκοδομῆς ἐπίθεμα ASvg 〈ἀκρώ‐ ρεια. τέλοσ〉 ASgb
kappa 3743	Κορωνεία· πόλις Βοιωτίας (Β 503). [ἀκρώρεια. τέλος]
kappa 3744	κορωνίδες· καμπυλόπρυμνοι ναῦς (Β 392). καὶ οἱ ἐκ τῶν ἴων
kappa 3744	πεπλεγμένοι στέφανοι. κυρίως δὲ τὰ βλαστήματα	516 in vol. 2
kappa 3745	κορωνιδεύς· ὁ τῆς κορώνης νεοττός (Cratin. fr. 179)
kappa 3746	κορώνιος· μηνοειδῆ ἔχων κέρατα βοῦς
kappa 3747	*κορωνίς· καμπυλόπρυμνος (S). ἢ στεφανίς r. n
kappa 3748	κορωνισταί· οἱ τῇ κορώνῃ ἀγείροντες, καὶ τὰ ἀιδόμενα ὑπ’ αὐτῶν κορωνίσματα
kappa 3749	κορωνιῶν· γαυριῶν (r)
kappa 3750	†κορωνόν· πονηρός†
kappa 3751	κορωνόπους· πόα τις, ἣν καὶ κορακόποδα λέγουσιν
kappa 3752	κορωνός· ὀρθόκερως ταῦρος (Archil. fr. 39 B.)
kappa 3753	κορώνη· τὸ ἐπικεκαμμένον τοῦ ῥυμοῦ
kappa 3754	[κόσαι· κριθαί]
kappa 3755	κόσαβος· σκεῦος συμποτικόν, ἐφ’ οὗ τὰς λάταγας ἔβαλλον ἐρίζοντες
kappa 3756	†κοσάλανον· τὸ βραχύ, καὶ τὸ δίκαιον†
kappa 3757	[κοσάλεφοι· κόλαφοι, ἢ κοσάλεφοι]
kappa 3758	κοσκινόριπος· εἰς κοσκίνου κατασκευὴν ῥίπος
kappa 3759	[κόσκικοι· οἱ κατοικίδιοι ὄρνιθες]
kappa 3760	*κοσκυλμάτια· τὰ τῶν βυρσῶν περικομμάτια ASgb
kappa 3761	κοσκυλματίοις· κολακευματίοις. ἢ παραλογισμοῖς (Ar. Eq. 49). λείμασι δορᾶς
kappa 3762	[κοσμᾶν· ἐρίζειν. ἀγνωμονεῖν]
kappa 3763	κοσμεῖν· διατίθεσθαι
kappa 3764	κοσμῆσαι· διατάξαι. στῆσαι (Β 554). στεῖλαι
kappa 3765	*κοσμησάμενος· παραταξάμενος (Β 806) g
kappa 3766	κοσμητής· κουρεύς. ἐνταφιαστής
kappa 3767	*κοσμήτορες· ἡγεμόνες (Α 16 ..) ASgn
kappa 3768	*κοσμίους· ἀνεπιλήπτους (1. Tim. 2,9 v. l.) (ASg)
kappa 3769	*κοσμιωτάτη· εὐκαλλώπιστος ASvg
kappa 3770	κόσμος· καλλωπισμός rA, κατασκευή, ⸤τάξις gs, κατάστασις. στρατηγὸς κεκοσμημένος. κάλλος
kappa 3771	κόσμου ἐκπύρωσι ς· ὄρχησις. ἢ ὑπόθεσις
kappa 3772	κοσσάβου ς· κοττάβους (Eur. fr. 562,3 ..)
kappa 3773	*κοσυμβωτόν· κροσσωτόν (Exod. 28,4) AS(gn)	517 in vol. 2
kappa 3774	κοσύμβη· *ἀνάδεσμα ASvgn, ἢ ἐγκόμβωμα. καὶ ὅπερ αἱ Κρῆσσαι φοροῦσιν, ὅμοιον ἀσπιδίσκῃ. καὶ περίζωμα Αἰγύπ‐ τιον. καὶ τὸ ἐγκομβοῦσθαι ...
kappa 3775	*κόσσυφος· ὄνομα πτηνοῦ AS
kappa 3776	〉κοσται· κριθαί
kappa 3777	κόστος· εἶδος ἀρώματος
kappa 3778	κοστίας· κοιλίας, κόμορος
kappa 3779	†κόσβατοι· οἱ ἐπὶ θυσιῶν τεταγμένοι
kappa 3780	[κοσσύμβη καὶ κόσσυμβος· ἐγκόμβωμα. καὶ περίζωμα Αἰ‐ γύπτιον. καὶ τὸ ἐγκομβοῦσθαι]
kappa 3781	κοσώλυφος· βόθυνος, ὄχθος, ἀνάστημα γῆς. ἢ σπέρμα
kappa 3782	κοτέει· ὀργίζεται. καὶ ὑφορᾷ (Hes. op. 25)
kappa 3783	κοτεῖν· διεχθραίνειν, χαλεπαίνειν
kappa 3784	κοτεῖται· ζηλοῦται, ἐπιθυμεῖται
kappa 3785	*κοτέοντες· ὀργιζόμενοι (Γ 345) ASgn
kappa 3786	*κοτέων· ὀργιζόμενος (Δ 168) As
kappa 3787	κοτεσσάμενος· μεμψάμενος, ⸤χολωθείς (Ε 177) r
kappa 3788	κοτέσσεται· χολωθείη (Ε 747)
kappa 3789	κοτήεις· [στέφανος ἐξ ἐλαίας]. ἢ ⸤ὀργίλως διακείμενος (Ε 191) (r) (pN)
kappa 3790	κοτιεῖ· φθονεῖ, ζηλοῖ
kappa 3791	κοτικᾶς· ἀλέκτωρ r
kappa 3792	[κοτήλλουσα· τήλλουσα]
kappa 3793	*κότινος· ἀγριέλαιος AS. ἢ ὁ ἐξ ἀγριελαίας στέφανος Sp Ὀλυμ‐ πιακός (Ar. Plut. 586). φασὶ γὰρ αὐτὸν κότινον εἶναι
kappa 3794	κότιξις· μέλους τι εἶδος
kappa 3795	κοτίλλιον· αἰδοῖον ἀνδρός
kappa 3796	[κοτίς] κότος· *ὀργή, ἔχθρα ASn, χόλος, ἔρις ἔμμονος, καὶ ἡ ἐγκειμένη ὀργὴ εἰς κακοποιΐαν (Ν 517)
kappa 3797	κοτταβεῖα· πλινθία, ἢ ἀκρωτήρια. ἄμεινον δὲ νοεῖν ἔπαθλον τῷ ἄριστα κοτταβίσαντι. ἔπαιζον γὰρ τὸ καταλειπόμενον ἐν τῷ ποτηρίῳ ἐκχέοντες καὶ πειρώμενοι ψόφον ἀποτελεῖν. ὁ δὲ ἐπιτυχὼν μάλιστα τῷ ψόφῳ ἐνίκα (Callim. fr. 227,6)
kappa 3798	*κοτταβίζει· οἶνον ποτηρίῳ ἀναῤῥιπτεῖ Ag	518 in vol. 2
kappa 3799	κοτταβία· οὐλόθριξ
kappa 3800	κοττάβινος· ὑπόθεμα, Λάκωνες ... ἐν ᾗ οἱ κότταβοι ἐγίνοντο
kappa 3801	κότταβος· λάταξ. Εὐριπίδης Πλεισθένει (fr. 631) καὶ παιδιὰ παρὰ Ἀττικοῖς, ἀπὸ Σικελίας παραδοθεῖσα
kappa 3802	κόττανα· εἶδος σύκων μικρῶν. καὶ ἡ παρθένος παρὰ Κρησὶ κόττανον
kappa 3803	κοττάρια· τὰ ἄκρα τῆς κέγχρου
kappa 3804	κόττειν· τύπτειν, †δορατεῖν
kappa 3805	[κόττικοι· αἱ περικεφαλαῖαι]
kappa 3806	κοττίδικα· πλαταγή, κρόταλον
kappa 3807	κοττοβολεῖν· τὸ παρατηρεῖν τινα ὄρνιν
kappa 3808	κοττανάβαθρον· ἔνθα οἱ ὄρνιθες κοιμῶνται
kappa 3809	κόττος· ὄρνις. καὶ ἵππων δέ τινας οὕτως ἔλεγον
kappa 3810	†κοττυλειοί· κατοικίδιοι ὄρνεις
kappa 3811	κοττύβη· τὸ φυόμενον ἐμφερὲς μύκητι
kappa 3812	*κοτύλαια· μικρά· παρὰ τὴν κοτύλην AS
kappa 3813	*κοτύλη· εἶδος μέτρου g. καὶ τρώγλη (A). ἢ τὸ κοῖλον τῆς χειρός rASp, καὶ πᾶν κοῖλον· ὅθεν καὶ (An) εἰς ὅπερ ἡ τοῦ μηροῦ κεφαλὴ ἐμβαίνει κοτύλη καλεῖται (g)
kappa 3814	κοτυληδών· πόας εἶδος
kappa 3815	*κοτυληδόνες· αἱ τοῦ πολύποδος πλεκτάναι r. ASg
kappa 3816	κοτυληδονόφιν· ἐπὶ τοῦ πολύποδος τῶν πλεκτανῶν. αἱ γὰρ ἐν τοῖς ποσὶν αὐτοῦ κοιλότητες κοτυληδόνες λέγονται (ε 433)
kappa 3817	*κοτυλήρυτον· πολύ AS, ὥστε κοτύλῃ ἀρύσασθαι (Ψ 34) Σ (g)
kappa 3818	κοτυλίσκος· κρατηρίσκος, ᾧ χρῶνται οἱ μύσται (Ar. fr. 380). καὶ τὸ κοίλωμα. τινὲς τὰ μόνωτα ποτήρια. καὶ πλακοῦντος εἶδος. ἢ βόθρος, εἰς ὃν τὸ αἷμα τῶν τῇ γῇ θυομένων ἐνέβαλλον
kappa 3819	κότυνα· σκύβαλα
kappa 3820	Κοτυττώ· ὁ μὲν Εὔπολις κατ’ ἔχθος τὸ πρὸς τοὺς Κορινθίους φορτικόν τινα δαίμονα διατίθεται (fr. 83)
kappa 3821	κοῦα· ἐνέχυρα
kappa 3822	κούαγμα· σμῆμα
kappa 3823	κουάνια· μέλανα. Λάκωνες	519 in vol. 2
kappa 3824	κουάσαι· ἐνεχυριάσαι
kappa 3825	κουβηζός· στιβεύς
kappa 3826	κουκᾶνα· †πάππον. ἢ κυκεῶνα
kappa 3827	κουλεόν· Ἰακῶς τὸ κολεόν (Α 220)
kappa 3828	*κουλεός· ξιφοθήκη (Α 220 ..) (S)p
kappa 3829	κουλυβάτειαν, κλύβατιν· τὴν σιδηρῖτιν πόαν, ἣν ἑλξίνην ἔνιοι
kappa 3830	κουλιβός· ἡ πίτυς
kappa 3831	κουμάσιον· τὸ τῶν ὀρνίθων οἴκημα
kappa 3832	†κούνημα· κόκων, ἢ ὁ κύων
kappa 3833	κούνουπες· κώνωπες
kappa 3834	κουπήϊον· καμάρα, ἡ ἐπὶ τῶν ἁμαξῶν γινομένη
kappa 3835	κοῦραι· κόραι (Β 598 ..)
kappa 3836	κουράνια· ἐκ μελίνης ἄλφιτα
kappa 3837	κουράς· ἡ ἐν τοῖς ὀροφώμασι γραφή. ὀροφικὸς πίναξ. παρὰ δὲ Αἰσχύλῳ ἐν Μυρμιδόσιν (fr. 142) ἀμφιβάλλεται ἐνκου‐ ράδι. ἔστι δὲ ἐγκουρὰς ὀροφικὸς πίναξ
kappa 3838	*κουρότεροι· νεώτεροι (Δ 316) AS
kappa 3839	κουράτωρ· τροφεύς, παιδοκράτωρ
kappa 3840	*κουράων· παρθένων. θυγατέρων (ζ 122) g
kappa 3841	κούρεων· τὸν [ἀκουντίτην] νακοτίλτην
kappa 3842	κουρεύς· ὄρνις ποιός, ἀπὸ τοῦ φθέγγεσθαι ἐμφερὲς ἤχῳ γνα‐ φικοῦ μαχαιρίου
kappa 3843	κουρεῶτις· μηνὸς τοῦ Πυανεψιῶνος ἡμέρα, ἐν ᾗ τὰς ἀπὸ τῆς κεφαλῆς τῶν παίδων ἀποκείροντες τρίχας Ἀρτέμιδι θύουσιν
kappa 3844	*κούρη· κόρη A (gb)
kappa 3845	Κουρῆτες· τῆς μὲν δευτέρας συλλαβῆς περισπωμένης οἱ τὴν Πλευρῶνα κατοικοῦντες (Ι 529), διὰ τὸ κουρικῶς ἀναδεδέσθαι τὰς κόμας. Κούρητες δὲ προπαροξυνομένου τοῦ ὀνόματος νεανίαι (Τ 248). καὶ ἔθνος Κρητῶν
kappa 3846	Κουρήτεσι· Κρησίν (Ι 551?)
kappa 3847	*Κουρήτων· ἔθνος A. Κρητῶν (Eur. Bacch. 120)	520 in vol. 2
kappa 3848	Κουρήτων στόμα· ἐδόκουν εἶναι μάντεις, 〈οἷον〉 θεσπιῳδὸν στόμα (trag. adesp. 580)
kappa 3849	κουριᾶν· κομᾶν. κουρᾶς ἐπιδεῖσθαι
kappa 3850	[κουρίας· ὀροφικὸς πίναξ]
kappa 3851	κουρίδες· καρίδες, ἢ τὰς μικρὰς ἐγχλώρους, τὰς δὲ ἐρυθρὰς καμμάρους (Sophr. fr. 26 ..)
kappa 3852	*κουριδίης· ἐκ παρθενίας γαμετῆς (Α 114) n
kappa 3853	κουρίδιον· παρθένιον, καὶ τὸν ἐκ παρθενίας ἄνδρα (Ε 414). Λάκωνες δὲ κουρίδιον καλοῦσι 〈τὸν〉 παρὰ [δὲ] αὐτοῖς τε‐ τράχειρα Ἀπόλλωνα
kappa 3854	κουρίξ· τῆς κόμης (χ 188)
kappa 3855	*κουρίζων· ἀκμάζων, νεάζων (Σ), ⸤νέος ὑπάρχων (χ 185) g
kappa 3856	κουριζόμενος· ὑμεναιούμενος, διὰ τὸ γαμουμέναις λέγειν· σὺν κούροις τε καὶ κόραις (Aesch. fr. 43) ὅπερ νῦν παρεφθαρμένως ἐκκορεῖν λέγεται
kappa 3857	κουρὶξ αἰνυμένους· τῆς κόμης λαμβανομένους. ἢ νεανικῶς, παρὰ τὸν κοῦρον· ἢ τῶν τριχῶν, παρὰ τὴν κουράν· ἢ τῆς κόμης ἀπρὶξ δράξασθαι, λίαν, καὶ βίᾳ. τινὲς δὲ ἀνδρικῶς καὶ νεανικῶς (Callim. fr. 772 Pf?)
kappa 3858	κούριξαν· ἀπέκειραν
kappa 3859	κούρειον· Σοφοκλῆς Ἀνδρομέδᾳ· (fr. 122) ἡ 〈δ’〉 ἔκθυτον κούρειον ᾑρέθη πόλει· νόμος γάρ ἐστι [τοῖς] βαρβάροις θυηπολεῖν βρότειον ἀρχῆθεν γέρας. τῷ Κρόνῳ
kappa 3860	κουριῶν· κουρᾶς δεόμενος. καὶ διαφέρειν φασὶ κομᾶν καὶ κουριᾶν. τὸ μὲν γὰρ κομᾶν ἐστιν ἐπιμελούμενον τρίχας ἔχειν· κουριᾶν δὲ τὸ κατὰ συμφορὰν ἄλλως καθιέναι κόμην
kappa 3861	κοῦροι· νέοι Avgn, παῖδες ἄῤῥενες (Α 470) (vg)
kappa 3862	κοῦρος· παῖς, νέος, υἱὸς ἄῤῥην, νεανίας, νήπιον (Δ 321 ..)
kappa 3863	κουροτέροισι· κούροις, ⸤νέοις (φ 310) n
kappa 3864	*κουρότερος· νεώτερος (Δ 316) (AS)
kappa 3865	κουροτρόφος· *παιδοτρόφος (ι 27) ASvg. ὑφ’ ἑτέρων ἡ Δημήτηρ
kappa 3866	*κουρῶν· πόκων (Deut. 18,4) AS
kappa 3867	*κουστωδία· βοηθεία στρατιωτική ASN	521 in vol. 2
kappa 3868	*κουστωδίας· τοῦ τῷ δεσμωτηρίῳ ἐπικειμένου στρατεύματος AS(g), ἢ συναγωγῆς (Matth. 27,65 ..)
kappa 3869	κούταρον· τῶν ὀπισθίων τοῦ βοὸς ἡ σὰρξ ὑπὲρ τὰ ἄρθρα
kappa 3870	κουτίδες· συκαλλίδες
kappa 3871	κουτίδια· δίκτυα τὰ πρὸς τὰς συκαλλίδας
kappa 3872	κοῦφα· τὰ μὴ βαρέα (Eur. Alc. 1029)
kappa 3873	κουφίζει· μετεωρίζει
kappa 3874	κόφινος· μέτρον χωροῦν χοᾶς τρεῖς
kappa 3875	κουφικὸν τρόπον· τὴν †κομητικὴν ὄρχησιν
kappa 3876	κουφολογία· φλυαρία (Thuc. 4,28,5)
kappa 3877	κοῦφον· ἄκοπον. μετέωρον
kappa 3878	*κοῦφος· ἐλαφρός ASvn. ταχύς (2 Regn. 2,18 ..). ⸤γοργός AS. εὐχερής
kappa 3879	*κουφόσκευο ς· οὐ βαστάζων τὴν πανοπλίαν AS
kappa 3880	κοὐχ ί· καὶ οὐχί
kappa 3881	κοχλία ι· τὰ ἐσθιόμενα ζῷα. καὶ τὰ ἐν τοῖς ὀργάνοις ξύλινα
kappa 3882	κόχλο ς· τοῖς θαλαττίοις ἐχρῶντο πρὸ τῆς τῶν σαλπίγγων εὑρέσεως. καὶ ὁ στρόμβος
kappa 3883	κοχ ύ· πολὺ πλῆθος
kappa 3884	κοχὺ δ ’ ἔρρε ι· ἰσχυρῶς καὶ μετὰ ψόφου καὶ λάβρως
kappa 3885	κοχυδεῖ ν· ὑπερχέειν
kappa 3886	κοχῶνα ι· τὸ ἱερὸν ὀστοῦν τὸ τῆς ῥάχεως r. πρὸς τῷ δακτυλίῳ. οἱ δὲ τοῦ ἱεροῦ ὀστέου τὰ ἑκατέρωθεν μέρη. τίθεται δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ ἰσχίου
kappa 3887	κοχών α· τὰ ἰσχία, καὶ τὰ ὅμοια
kappa 3888	κόψ α· ὑδρία
kappa 3889	κόψεν α· παραστάτης, χαλκός
kappa 3890	κόψε ν· ἔπληξεν (Μ 204). ἐπάταξε τὴν θύραν, ἔκρουσε. κατέαξεν
kappa 3891	κοψία· χύτρα
kappa 3892	*κόψεσθε· προσοχθιεῖτε (Ezech. 20,43) (n)
kappa 3893	κόψιχος· εἶδος ὀρνέου, ὃ κόσσυφος παρ’ ἐνίων λέγεται. τάσ‐ σεται δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ θαλασσίου
kappa 3894	κοῶ· αἰσθάνομαι
kappa 3895	κοεῖ· αἰσθάνεται
kappa 3896	[κόν· εἰδός]
kappa 3897	κοῶν· εἰδώς
kappa 3898	κράανον· τέλεσον (n)	522 in vol. 2
kappa 3899	κραἅρα· κόσκινον. ἢ ὄρυγμα
kappa 3900	κράβος· ὁ λάρος
kappa 3901	κράγιον· σύντριμμα ἐν κεφαλῇ
kappa 3902	κραγόν· κραυγήν (Ar. Equ. 487)
kappa 3903	Κράγον· βόημα. καὶ ὄρος (Eur. fr. 669?)
kappa 3904	κραγγών· ἔνυδρον ζῷον. καὶ εἶδος καρίδος
kappa 3905	κραγγών· κίσσα
kappa 3906	κραδαίνειν· κραδεύειν, σείειν, τινάσσειν
kappa 3907	*κραδαίνει· σείει, τινάσσει AS
kappa 3908	κραδαινόμενον· *σειόμενον AS, τινασσόμενον, ταρασσόμενον (Ρ 524)
kappa 3909	*κραδαίνων· ὁμοίως (2. Macc. 11,8) AS
kappa 3910	κράδαλοι· κλάδοι συκῆς
kappa 3911	*κραδάων· σείων (Η 213) n
kappa 3912	κράδεμνον· κάλυμμα. στεφάνη. μίτρα. τὸ ἐπικράνιον στεφά‐ νωμα (Eur. Phoen. 1490)
kappa 3913	κράδη· συκῆ ASvgn. κλάδος. καὶ ἀγκυρίς, ἐξ ἧς ἀνήπτοντο οἱ ἐν ταῖς τραγικαῖς μηχαναῖς ἐπιφαινόμενοι (Com. adesp.)
kappa 3914	κραδησίτης· φαρμακός, ὁ ταῖς κράδαις βαλλόμενος (Hippon. fr. 96 B.)
kappa 3915	*κραδία καὶ ⸤κραδί η· καρδία (Γ 60) gs
kappa 3916	κραδίην ἐλάφοιο· δειλότατον (Α 225)
kappa 3917	κραδίης· καρδίας (Κ 10)
kappa 3918	κραδίης νόμος· νόμον τινὰ ἐπαυλοῦσι τοῖς ἐκπεμπομένοις φαρμακοῖς, κράδαις καὶ θρίοις ἐπιραβδιζομένοις (Hippon. fr. 96 B.)
kappa 3919	κραδίης τυρός· ὁ ὑπὸ τοῦ ὀποῦ τῆς κράδης πησσόμενος
kappa 3920	κραδοφάγος· *συκοφάγος ASgn, ἰσχαδοφάγος. σημαίνει δὲ καὶ τὸν ἀγροῖκον
kappa 3921	[κραιάρα· κεφαλή. καὶ ἀκροστόλιον]
kappa 3922	κραίνειν· τιμᾶν. βασιλεύειν
kappa 3923	*κραίνουσι· πληροῦσι ASg, παρέχουσι S. τιμῶσι AS, βασι‐ λεύουσιν (Eur. Alc. 1160 ..) g
kappa 3924	κραίνων· ὁμοίως
kappa 3925	*κραιπάλη· ἡ ἀπὸ τῆς χθιζῆς μέθης κεφαλαλγία (Luc. 21,34) (AS)
kappa 3926	κραιπαλήσας· μεθύσας
kappa 3927	*κραιπνά· ταχέα ASn, ὀξέα (Ε 223)	523 in vol. 2
kappa 3928	*κραιπνόν· ταχύ (An) ὀξύ
kappa 3929	*κραιπνοῖσι· ταχέσιν A, ὀξέσιν (Ζ 505)
kappa 3930	κραιπνότερος· ὀξύτερος, ταχύτερος (Ψ 590)
kappa 3931	*κραῖρα· ἡ κεφαλή, [ἢ κραέρα.] καὶ ἀκροστόλιον AS
kappa 3932	κραῖραι· στόλοι νεῶν. μέτωπα. κεφαλαί
kappa 3933	Κρακαλίδαι· τῶν Κρισσαίων βασιλεῖς. ἢ διάφορον γένος (Aeschin. 3,107)
kappa 3934	*κράματα· κεράσματα (An)
kappa 3935	†κραμβατέλος· ξηρὸς καὶ καπυρός
kappa 3936	κράμβαλα· μνημεῖα
kappa 3937	κραμβαλίζουσιν· καπυρίζουσιν. κατασείουσιν
kappa 3938	κράμβη· ῥάφανος, καὶ ἕτερα λάχανα
kappa 3939	*κρᾶμα· κέρασμα Avgn. καὶ εὔκρατον N
kappa 3940	κραμβίον· τὸ κώνειον (Hippocr. mul. aff. 1,63, VIII 130,1 L.)
kappa 3941	κραμβόν· καπυρόν τινα γέλωτα καὶ ξηρόν φασιν. [ἢ τὴν κράμβην]
kappa 3942	κραμβότατον· καπυρώτατον (Ar. Eq. 539)
kappa 3943	κράμβωτον· ἰκτῖνος τὸ ζῶον
kappa 3944	[κράνα· κεφαλή]
kappa 3945	κρᾶναι· κρῆναι τέλειαι καὶ αἱ τῶν ὑδάτων 〈ἀγωγαί〉. καὶ ἐπιτελέσαι
kappa 3946	*κραναῆς· τραχείας (Γ 201) ASgn
kappa 3947	†κραναοίκορον· μοῖρά τις τοῦ ἱερείου
kappa 3948	κραναόν· ὑψηλόν. τραχύ
kappa 3949	Κραναοῦ υἱός· Ῥαρός
kappa 3950	Κραναὴν πόλιν· τὰς Ἀθήνας ἀπὸ Κραναοῦ
kappa 3951	κράνεα χηλευτά· πλεκτὰ ἐκ σχοίνου, ἢ ἄλλης τινὸς ὕλης μαλακῆς (Hdt. 7,89,3) κρανία· τὰ προσκεκολλημένα συρίγ‐ για, εἰς ἃ τὰ πτερὰ ἐμβάλλεται
kappa 3952	κράνεια· λεπτοκάρυα
kappa 3953	*κρανέεσθαι· τελέσαι, ⸤τελειῶσαι (Ι 626)
kappa 3954	*κράνεσι· περικεφαλαίαις ASn
kappa 3955	*κρανέω· ἐπιτελέσω g(n)
kappa 3956	κράνεος· περικεφαλαίας	524 in vol. 2
kappa 3957	κρανία· τόξον. εἶδος δένδρου. περικεφαλαία
kappa 3958	κρανίξαι· ἐπὶ κεφαλὴν ἀποῤῥῖψαι
kappa 3959	Κράνιοι· τῆς Κεφαλληνίας αὗται τέσσαρες 〈πόλεισ〉 ... Κράνιοι
kappa 3960	Κρανίον· [πλατύ, ὑψηλόν. σεμνόν. ἰσχυρόν, ὀχθῶδες.] καὶ ἡ κεφαλή. ἢ. γυμνάσιον
kappa 3961	*κράνος· περικεφαλαία Avgps
kappa 3962	κράντωρ· βασιλεύς (Eur. Andr. 507)
kappa 3963	κραντῆρες ὀδόντες· οἱ ὕστερον φυόμενοι, οἱ λεγόμενοι σω‐ φρονιστῆρες. [οἱ δὲ τόπον Κεφαλληνίας]
kappa 3964	†κραντήριοι· οἱ κραίνοντες, καὶ ἐπιτελοῦντες
kappa 3965	κράξαι· βοῆσαι b, ἠχῆσαι
kappa 3966	κράος· ἐν ᾧ τὴν γῆν σκάλλουσι. καὶ ἡ σκαλευομένη [ἀμπελών ἢ] ἄμπελος
kappa 3967	Κράπαθος· ἡ Κάρπαθος (Β 676)
kappa 3968	[Κράπαθα· τὴν Κάρπαθα]. νῆσον Ῥόδου
kappa 3969	κραπαταλίας· ἀνεμώδης, καὶ ἀσθενής. καὶ ἀνίσχυρα λέγων. ἄμεινον δὲ ληρώδης
kappa 3970	κραπαταλλοί· ἰχθύες τινές
kappa 3971	κραπαταλός· παρὰ πολλοῖς ὁ μωρός. ἢ νόμισμα (Pherecr. fr. 99)
kappa 3972	καράρα· πέπονθε τὴν κεφαλήν. οἱ δὲ βοῶν πυρετός. καὶ ἀκρο‐ στόλια νεῶν
kappa 3973	κρᾶς· κρέας. τινὲς δὲ κεφαλή
kappa 3974	κράσβολα· κόλλαβοι δερμάτινοι
kappa 3975	†κρασσέα· ἀλευρωτίς†
kappa 3976	κρασίν· κεφαλαῖς (Κ 152). καὶ κράτεσφιν (Κ 156)
kappa 3977	*κρᾶσις· κέρασμα ASs
kappa 3978	κράσπεδα· τὰ ἐν τῷ ἄκρῳ τοῦ ἱματίου κλωσμένα ῥάμματα, καὶ *⸤τὸ ἄκρον αὐτοῦ (Num. 15,38) A (S)nps
kappa 3979	[κραστῆναι· διάκονοι γυναῖκες]
kappa 3980	κραστήρια· τῶν ἐνηλάτων αἱ κεφαλαί, καὶ συμβολαί, καὶ τὰ ἄκρα
kappa 3981	κράστιν· Ἀττικοί. διὰ τοῦ γ οἱ νῦν γράστιν φασίν· ἔστι
kappa 3981	δὲ ὁ χλωρὸς χόρτος	525 in vol. 2
kappa 3982	[κραστόδετον· σφενδόνην δεδεμένην· τὰ γὰρ ἄκρα τῆς σφεν‐ δόνης κεφαλὰς ἐκάλουν]
kappa 3983	*κρᾶτα· κεφαλήν (θ 92) ASgn
kappa 3984	*κραταιᾶς· ἰσχυρᾶς (Sir. 46,5) AS
kappa 3985	κραταίγονον· βοτάνη μεθ’ ἧς πλέκουσιν
kappa 3986	κραταιγός· δένδρον
kappa 3987	κραταιγύαλοι· στεῤῥοὶ κατὰ κύτη, [τουτέστιν τὰ ὅπλα] (Τ 361)
kappa 3988	Κράταιϊς· προπαροξυτονεῖται, τὸ κύριον ὄνομα τῆς μητρὸς τῆς Σκύλλης (μ 124) τὸ δὲ προπερισπώμενόν ἐστιν ἐπὶ τοῦ Σισύφου προσηγορικόν (λ 597)
kappa 3989	κραταίλεων· ἔδαφος ἐκ σκληροῦ λίθου γεγονός
kappa 3990	κραταίλεων· ἡ Νιόβη (Aesch. fr. 167?)
kappa 3991	κραταιόν· ἰσχυρόν (Ios. 24,4) (Np)
kappa 3992	κραταίπεδον οὖδας· λιθόστρωτον ἔδαφος. [ἢ λιθόστρωτον ἔδαφος] (ψ 46)
kappa 3993	κρατεῖ· [μένει. κρύπτει]. κυριεύει. ⸤δυνάμει ἄρχει b
kappa 3994	κράτε ι· δυνάμει. [κεφαλή] (Η 142)
kappa 3995	κρατέει· κρατεῖ, καὶ ἄρχει (Ε 175)
kappa 3996	κρατέοντα· κρατοῦντα, ἰσχύοντα
kappa 3997	*κρατερόν· ἰσχυρόν ASvgn, δυνατόν (Α 25 ..)
kappa 3998	[κρατεροφόρος· γενναῖος]
kappa 3999	κρατερόφρονος· βουληφόρου
kappa 4000	κρατερόδοντες· καρτερούμενοι
kappa 4001	κρατερώματα· μίξις χαλκοῦ καὶ κασσιτέρου
kappa 4002	*κρατερώνυχες· ἰσχυροὺς ὄνυχας ἔχοντες (Ε 329) (gn)
kappa 4003	κρατευταί· ὀβελίσκοι
kappa 4004	κρατευτάων· τῶν βάσεων, ἐφ’ ὧν οἱ ὀβελίσκοι τίθενται πρὸς ὄπτησιν (Ι 214)
kappa 4005	κράτει· νίκῃ. ἀρχῇ, ἐξουσίᾳ
kappa 4006	*κρατῆρες· σιτλία, σκυφία (Exod. 25,33) ASn
kappa 4007	κρατηρίσκοι· οἱ τοῦ ὀφθαλμοῦ, 〈οἳ〉 καὶ μήκωνες λέγονται
kappa 4008	κρατί· κεφαλῇ (Γ 336)
kappa 4009	κράτιστα· καλά. κρατούμενα
kappa 4010	κρατιστεύει· δυναστεύει, κυριεύει
kappa 4011	κράτιστος· ἰσχυρότατος, δυνατώτατος	526 in vol. 2
kappa 4012	κρατόδετον· 〈σφενδόνην δεδεμένην〉 τὰ 〈γὰρ〉 ἄκρα τῆς σφεν‐ δόνης 〈κεφαλὰς ἐκάλουν〉
kappa 4013	κρατός· τῆς κεφαλῆς (Α 530)
kappa 4014	κράτος· βασιλεία. ἰσχύς, ⸤δύναμις. δόξα. ἐξουσία (Hebr. 2,14) n
kappa 4015	κρατὸς λιμένος· τῆς ἀρχῆς τοῦ λιμένος (ν 346)
kappa 4016	κρατύνει· κρατεῖ (Eur. Alc. 596)
kappa 4017	κρατύνεσθαι· ὀχυροῦσθαι
kappa 4018	κρατυνάμενος· ὀχυρωσάμενος
kappa 4019	*κρατυνθέν· κρατηθέν, βεβαιωθέν (Sap. 14,16) ASg
kappa 4020	κρατυντήρια· κατισχύοντα (Democr. fr. 8 b?)
kappa 4021	*κρατύς· [ἄρχει, ἐξουσιάζει] 〈κρατερός, ἰσχυρόσ〉 (Π 181) ASn
kappa 4022	[κραναίνει· φροντίζει, ἐπιθυμεῖ]
kappa 4023	[κραύγαρ· ὁ ἰσχυρός]
kappa 4024	κραυγή· βοή. ἢ γοήτευμά τι παιδίοις ἐπιφερόμενον, ὃ κατα‐ βλάπτει [τοῖς παιδίοις.] καὶ γὰρ ἡ γραῦς Σεριφία ἀκρίς ἐστιν ἡ λεγομένη βασκανία
kappa 4025	κραυγίας· ἵππος, ὁ ὑπὸ κραυγῆς καὶ ψόφου ταρασσόμενος
kappa 4026	κραυγάζει· βοᾷ, καλεῖ
kappa 4027	κραυγός· δρυοκολάπτου εἶδος
kappa 4028	[κραυγόν· ποιὸς ὄρνις]
kappa 4029	*κραυρότερον· ξηρότερον (Plat. Tim. 60 d) AS
kappa 4030	κραῦρος· νόσος μελισσῶν, ὅταν σκώληκας καὶ †ῥάχνας ποιήσῃ
kappa 4031	†κραῦσον· τὸ πῦρ
kappa 4032	κράφα· ᾧ οἱ κηπουροὶ τοὺς βώλους ἀπάγουσιν
kappa 4033	*κρεάγρα· ἐν ᾗ αἴρεται τὰ κρέα ASn. ἁρπάγη, καὶ λύκος AS, ἐν ᾧ τὰ ἐκ τῶν φρεάτων ἀνέλκουσι
kappa 4034	†κρεάνας· ἐλπίδας
kappa 4035	κρέας· καὶ τὸ σῶμα ἔλεγον (Ar. Ran. 191), καὶ τὸ διδόμενον τοῖς Ἀρεοπαγίταις. ἡ γὰρ ἐξ Ἀρείου πάγου βουλὴ κρέας ἐλάμβανεν
kappa 4036	κρέατα· κρέα
kappa 4037	κρέασι· συμποσίοις (Μ 311)
kappa 4038	κρεῖον· *ἀγγεῖον r. gn. εἰς ὃ κρέα βάλλεται (Ι 206)
kappa 4039	*κρείουσα· καλλιστεύουσα (Χ 48) ASgn	527 in vol. 2
kappa 4040	κρεῖσσον· κρεῖττον, *⸤βέλτιον AS, κάλλιον (ζ 182) r
kappa 4041	κρείττονας· τοὺς ἥρωας οὕτω λέγουσιν. δοκοῦσι δὲ κακωτικοί τινες εἶναι. διὰ τοῦτο καὶ οἱ παριόντες τὰ ἡρῶια σιγὴν ἔχουσι μή τι βλαβῶσι. καὶ οἱ θεοὶ δέ. Αἰσχύλος Αἴτναις (fr. 10)
kappa 4042	κρειττόνων· ἐναρέτων
kappa 4043	κρείων· *βασιλεύων ASg, ἄρχων Agn, κρατῶν gn, ἰσχύων, ἡγεμονεύων (Α 130 ..)
kappa 4044	*κρέκει· κιθαρίζει A
kappa 4045	κρέκελος· θρῆνος
kappa 4046	κρέκοντα· κερκίζοντα
kappa 4047	*κρεμόω· κρεμάσω (Η 83) n
kappa 4048	κρέμων· ἐκρέμασα
kappa 4049	κρεμβαλιάζειν· κογχύλια καὶ ὄστρακα συγκροτοῦντας ἔν‐ ρυθμόν τινα ἦχον ἀποτελεῖν τοῖς ὀρχουμένοις (Hermipp. fr. 31)
kappa 4050	κρέμβολα· ἐφ’ οἷς τὰς κρόκας ἐντυλίσσουσιν αἱ γυναῖκες
kappa 4051	κρέμυον· κρόμυον
kappa 4052	κρέξ· κορυφαία. καὶ ὄρνεόν τι, ὃ τοῖς γαμοῦσιν οἰωνίζονται (Callim. fr. 428). τάσσεται δὲ καὶ ἐπὶ τριχός (Callim. fr. 288).
kappa 4053	*κρήγυον· ἀγαθόν gn, ὠφέλιμον r, ὑγιές (Α 106) ASvg
kappa 4054	κρήδεμνα· τὰ χείλη
kappa 4055	*κρήδεμνον· ἐπιβόλαιον, ὅ ἐστι ⸤κεφαλόδεσμος r. ASvgn. ᾧ χρῶνται αἱ γυναῖκες (Ξ 184). ⸤κατὰ μεταφορὰν καὶ τὰ τείχη ASgn λέγεται κρήδεμνα (Π 100). ⸤στεφανίς. καὶ κόσμος n
kappa 4056	κρήδεσμο ν· κεφαλόδεσμον
kappa 4057	*κρήηνο ν· τέλεσον r. ASn, ἐπιτελείωσον (Α 41) AS
kappa 4058	*κρήηνεν· ἀπετέλεσεν AS, ἐτελείωσεν
kappa 4059	κρηθεῖν· κακολογεῖν
kappa 4060	κρῆθμον· λάχανον
kappa 4061	κρήϊα· ζῴδια
kappa 4062	κρήϊνον· κρεοθήκη
kappa 4063	κρήϊον· ἐπίκοπον. ⸤κρεοδόχον λέβητα (r)
kappa 4064	†κρημνοβάτης· νευροβάτης (Greg. Naz. c. 2,17,80) vg	528 in vol. 2
kappa 4065	κρημνός· ὄχθος, ἐξοχὴ πέτρας, καὶ ὄρους βάθος, χάος
kappa 4066	κρηναρχίη· ἀρχὴ ἐπὶ τῆς ἐπιμελείας ὕδατος
kappa 4067	κρηνῶν· πηγῶν *Agn, ὑδάτων
kappa 4068	κρήνη· *πηγή r. ASvgn, ὕδωρ ἀγώγιμον
kappa 4069	*κρήηνον ἐέλδωρ· τελείωσον τὸ ἐπιθύμημα (Α 41)
kappa 4070	Κρηνιᾶς· τοὺς Κεφαλλῆνάς τινες
kappa 4071	κρηνιῶν· καρηβαρῶν r
kappa 4072	κρηνοφύλαξ· ὁ τὴν κρήνην φυλάσσων
kappa 4073	*κρηπίδων [καὶ] βάθροις· βωμῶν (Eur. Troad. 16) AS
kappa 4074	κρηπίς· *ὑποβάθρα, θεμελίωσις, ὑπόδημα ASvgn. λέγεται δὲ καὶ τὸ περίθεμα τῶν ἐγχύτων πλακούντων. καὶ περὶ τὴν ἀρχιτεκτονίαν 〈τὸ〉 τῆς κτίσεως, ἐφ’ οὗ οἱ στυλοβάται. ἀπὸ ταύτης οἱ ποιηταὶ τὰς καταρχὰς καὶ θεμελίους λέγουσιν
kappa 4075	κρῆσαι· κεράσαι, ἐπιχέαι
kappa 4076	κρησίαι· καλλίονες
kappa 4077	†κρησίπαιδα· ἐν Σαμιακῇ θυσίαι ἡ λέξις φέρεται. δῆλον ὅτι μέρη ἱερείων λέγεται
kappa 4078	*Κρήσσας· Κρητικάς Sn, ἀπὸ Κρήτης
kappa 4079	*κρησφύγετα· τὰ πρὸς τοὺς χειμῶνας στεγνά. καὶ ὀχυρώ‐ ματα Σ. σπήλαια. ⸤διαλανθάνοντες τόποι AS
kappa 4080	Κρῆτα τρόπο ν· τὸ παιδικοῖς χρῆσθαι
kappa 4081	Κρήτηθε ν· ἀπὸ Κρήτης (Γ 233) r. p
kappa 4082	κρητήρ· ὁ φάρυγξ. καὶ τὸ οἰνοχόον ἀγγεῖον
kappa 4083	*κρητῆρας· [τοὺς κρατοῦντας] 〈κρατῆρασ〉 AS(vg) n
kappa 4084	κρητῆρα στήσασθαι ἐλεύθερον· 〈ὃν〉 εἰώθασι τῷ Διῒ ὑπὲρ ἐλευθερίας ἱστάναι τοὺς πολεμίους ἀπωσάμενοι (Ζ 528)
kappa 4085	κρητήριον· ἐπίχυσις· κατακρῆσαι γὰρ τὸ καταχέαι
kappa 4086	κρητίζειν· ἐπὶ τοῦ ψεύδεσθαι καὶ ἀπατᾶν. ἔταττον δὲ τὴν λέξιν ἀπὸ 〈τοῦ〉 τοὺς Κρῆτας ψεύστας εἶναι
kappa 4087	Κρητικόν· ἱματίδιον λεπτὸν καὶ βραχύ. τὰ γὰρ τοιαῦτα Κρητικὰ ἔλεγον (Eupol. fr. 311). καὶ γένος ὀρχήσεως
kappa 4088	Κρητικὸν μέλος· οὕτω Κρῆτες ῥυθμοὶ ἐλέγοντο ἀπὸ Κρητῶν
kappa 4088	(Cratin. fr. 222). καὶ γένος ὀρχήσεως	529 in vol. 2
kappa 4089	κρῖ· κριθή. εἶδος ὀσπρίου. ἢ ἄλφιτα. ἢ γένος τι
kappa 4090	κριδδέμεν· γελᾶν. Βοιωτία δὲ ἡ λέξις (Stratt. fr. 47)
kappa 4091	κριβάνας· πλακοῦντάς τινας (Alcm. fr. 20)
kappa 4092	κρίβανος· ὁ βαῦνος τῶν κριθῶν. κριθαῖς γὰρ τὸ πρότερον ἐχρῶντο, καὶ βαύνους τὰς καμίνους ἔλεγον. καταχρηστικῶς δὲ καὶ ὁ λέβης
kappa 4093	κρίγδανον· πέλτη, ἀσπίς
kappa 4094	κριγή· ἡ γλαῦξ. οἱ 〈δὲ〉 δαίμονες, εἴδωλα (Hippon. fr. 54)
kappa 4095	κρίδιον· ὁ μικρὸς κριός r
kappa 4096	†κρίες· ἡ χελιδών
kappa 4097	κρίζει· ὀξὺ αὐλεῖ
kappa 4098	κρίζειν· κεκραγέναι
kappa 4099	[κριζόν· ἐπίλεκτον, διάφορον]
kappa 4100	κρίζαος· ψώρα. κρίζα
kappa 4101	κρῖθα· κριθήν. καὶ ἵππου ἀῤῥώστημα
kappa 4102	κριθή· πυρόν. ἢ τὸ τοῦ ἀνδρὸς μόριον (Ar. Pac. 965). ἢ ὀφθαλ‐ μῶν ἐπανάστασις παρὰ ἰατροῖς (Hippocr. Epid. 2, 2, 5)
kappa 4103	κριθόγιτον· ἀφέψημα κριθῆς
kappa 4104	κριθόκανον· σπέρμα μελανθίῳ ὅμοιον
kappa 4105	κριθοφυλακία· ἀρχὴ ἐπὶ τῆς ἐξαγωγῆς τῆς κριθῆς ἢ σίτου
kappa 4106	κρίθων· ἐπώνυμον ἀνδρὸς μοιχαλίου
kappa 4107	κρίκα· κρίκον
kappa 4108	κριθῶν ὄχλος· ἐν Τροφωνίῳ (Cratin. fr. 227)· παρέθηκε δὲ παίζων τὸ ἀργύριον
kappa 4109	κρικαδία· τὸ ἐναλλάξαι τοὺς δακτύλους ὥσπερ κρίκους
kappa 4110	κρίκεν· ἐψόφησεν, ἔτρισεν (Π 470)
kappa 4111	*κρίκος· κίρκος AS, ἔνθα ἡ κώπη εἰσέρχεται AS
kappa 4112	*κρῖ λευκόν· κριθὴν λευκήν (Ε 196) n
kappa 4113	*κρίμα· ἀνταπόδοσις θεοῦ (Ep. Rom. 3,8) AS
kappa 4114	κρίματα· ψῆφοι, δίκαι (1. Cor. 6,7) (ns)
kappa 4115	κριμνίτης· πλακοῦντος εἶδος
kappa 4116	κριμνούς· λευκάς τινας βοτάνας
kappa 4117	κρίμνον· ἡ κριθή r. p.
kappa 4118	[κριμυεῖ· ῥίγε, πέφυκεν]
kappa 4119	κρίνα· ἄνθη καλλίπνοα εὐωδιάζοντα. ἢ μάζα. ἄμεινον δὲ θυμιά‐ ματα ἢ †τὸ μέλι φυρατὸν ἡδὺ τὸ λευκόν†
kappa 4120	κρῖναι· τάξαι. χωρίσαι. δοκιμάσαι. δικάσαι. ἐπιλέξασθαι	530 in vol. 2
kappa 4121	κρίναιμι· ἐπιλέξαιμι
kappa 4122	κρινάμενοι· ἐπιλεξάμενοι
kappa 4123	*κρινάμενος· ἐπιλεξάμενος (Ι 521) Sn
kappa 4124	*κρίνας· ἐπιλέξας vgn. χωρίσας (Ζ 188) n
kappa 4125	κρίνατο· ἐπελέξατο. ἐδίκασεν
kappa 4126	*κρῖνε· δίκαζε A. καὶ τὰ ὅμοια
kappa 4127	κρίνειν· ἀριθμεῖν. χωρίζειν. ἀνακρίνειν, συγκρίνειν. ἔνιοι κρι‐ νόμεθα ἀντὶ τοῦ μαχόμεθα. ἢ διαλεγόμεθα
kappa 4128	κρινεῖς· διαχωρίσεις
kappa 4129	κρίνθη· διεκρίθη. ἐχωρίσθη
kappa 4130	*κρινθέντας· χωρισθέντας (A) S(g)
kappa 4131	κρίνη· κνίδη
kappa 4132	*κρίνομαι· δοκιμάζομαι (Ierem. 2,35) A
kappa 4133	κρινόμεθα· μαχόμεθα. διαλυόμεθα
kappa 4134	κρινομένους· ἀναιρομένους, ἀποθνήσκοντας
kappa 4135	κρίνον· τὸ ξηρόν. τάσσεται καὶ ἐπὶ πτωχοῦ, καὶ νεκροῦ, καὶ ἐκπεπτωκότος. καὶ σχῆμα χορικῆς ὀρχήσεως (Apolloph. com. fr. 2)
kappa 4136	κρίνοντες· διαχωρίζοντες (Β 446) b
kappa 4137	κρίξαι· ἠχῆσαι, φωνῆσαι
kappa 4138	[κρίον· ἀγγεῖον]
kappa 4139	[κριόντων· βασιλευόντων]
kappa 4140	κριός· ῥόπαλον πολιορκητικόν. καὶ ὁ τῶν προβάτων ἄρσην. ὄργανον ἀσπίδων. Ἀθηναῖοι δὲ τὰς τραχείας κόγχας καλοῦσι κριούς. καὶ παρὰ Ταραντίνοις 〈εἰσ〉 τὰ μεταλλικὰ ἀναγράφεται κριός. καὶ παρὰ τοῖς ἀρχιτέκτοσι μέρος τι τοῦ Κορινθίου
5	κίονος
kappa 4141	κριὸς ἀσελγόκερως· ἦν ἐν τῇ ἀκροπόλει κριὸς ἀνακείμενος μέγας χαλκοῦς. ἀσελγόκερων δὲ αὐτὸν εἶπε Πλάτων ὁ κωμικὸς (fr. 210) διὰ τὸ μέγαν εἶναι, καὶ συναριθμεῖ αὐτῷ τόν τε δούριον ἵππον ....... τὸ γὰρ ἀσελγὲς οὐ μόνον
5	ἐπὶ τοῦ ἀκολάστου ἔταττον οἱ παλαιοί, ἀλλ’ ἔστιν ὅτε καὶ ἐπὶ τοῦ μεγάλου· καὶ γὰρ ἄνεμον ἀσελγῆ λέγουσιν, ὡς Εὔπολις (fr. 320). ἄμεινον δὲ τὸν ἀσελγόκερων δέχεσθαι εἶναι τὸν κυρίττοντα, καὶ οἱονεὶ ἐξυβρίζοντα τοῖς κέρασιν
kappa 4142	κριὸς τροφεῖα ἀπέτισε· παροιμία ἐπὶ τῶν ἀχαρίστων,
kappa 4142	ἐπεὶ τὰς φάτνας [γὰρ] οὗτοι πλήττουσιν [οἱ κριοί]	531 in vol. 2
kappa 4143	κριοῦ διακονία· ὅταν προστάσσωμεν παιδίῳ διακονῆσαι, λέγομεν· δώσω σοι εἰ τύχοι ἀστραγάλους, ἢ ἰσχάδας. καὶ ὁ κριὸς οὖν εἶπε· καταλείψω τοὺς ἀστραγάλους σοι [δώσω]
kappa 4144	κριοφάγος· θεός τις, ᾧ κριοὶ θύονται
kappa 4145	Κρῖσα· πόλις Φωκίδος (Β 520) r
kappa 4146	Κρίσαμις Κῷος· ἦν πολυθρέμματος. τούτῳ φασὶν ἔγχελυν ἐπιφαινομένην κατ’ ἔτος τὸ κάλλιστον τῶν προβάτων ἀφαρ‐ πάζειν. καὶ τὸν Κρίσαμιν ἀνελεῖν. φαινομένην δὲ αὐτῷ ὄναρ κελεῦσαι καταθάψαι αὐτήν, τὸν δὲ μὴ φροντίσαντα παγγενεὶ
5	ἀπολέσθαι
kappa 4147	*κρίσεως· δοκιμασίας (Num. 27,11 ..) Avg
kappa 4148	κρισίαι· τάξεις ἱππικαί
kappa 4149	*κρίσιν· ἀκολουθίαν (Deut. 17,11) AS
kappa 4150	κρίσις· ἀνάκρισις (Exod. 21,8)
kappa 4151	κρισσός· ἡ ἐν ταῖς δρυσὶ γινομένη διάφυσις, ὅθεν ῥέει ὁ ἰξός. ἢ ἡ ἐν τοῖς ἄρθροις διάφυσις σκληρὰ καὶ ὀζώδης
kappa 4152	κρίσμιον· φυλάκιον
kappa 4153	κριτάν· κριτήν
kappa 4154	κρίτανος· τέρμινθος
kappa 4155	κριτάς· ὀδόντας
kappa 4156	κριτήριον· δοκιμαστήριον, δικαστήριον (Exod. 21,6 ..)
kappa 4157	*κριτικὸς ἐνθυμήσεων· διακρίνων λογισμούς (Hebr. 4,12)
kappa 4158	*κριτός· ἄριστος. ἐπιλελεγμένος, ⸤ἐπίλεκτος (Η 434) gns
kappa 4159	Κριῶθεν· ἀπὸ δήμου. ἔστι γὰρ ὁ Κριωεὺς δῆμος φυλῆς τῆς Ἀντιοχίδος
kappa 4160	*κροαίνων· τοῖς ποσὶ κρούων ASvgn. ὁ ἐπιθυμῶν (Ζ 507) gn
kappa 4161	†κροβάντιον· πόλιον
kappa 4162	Κρόβυζοι· γένος Θρᾳκῶν (Hecat. fr. 170 J.)
kappa 4163	[κρόβαλος· ὁ ὁμαλὸς τῶν παίδων, καὶ αἱ τρίχες τῶν αἰδοίων]
kappa 4164	κροιός· νοσώδης, ἀσθενής
kappa 4165	Κροίσειοι στατῆρες· τινὰ ......
kappa 4166	κρόκα ἢ κρόκη· ...
kappa 4167	κρόκη· πέμματος εἶδος. ἢ *⸤ῥοδάνη ASb
kappa 4168	κρόκα ι· παραθαλάσσιοι ψῆφοι
kappa 4169	κρόκαλα ι· ψῆφοι. ἀκταί. ἄμμος
kappa 4170	[κροκαλεῖ τ ο· πανοῦργον παιδίον]	532 in vol. 2
kappa 4171	κροκόδειλος· τὴν τύλην, καὶ τὸ ζῷον, καὶ τὸ ἐν τῷ Νείλῳ, καὶ ⸤τὸ χερσαῖον r
kappa 4172	κροκόπεπλο ς· κροκοειδῆ ἱμάτια ἔχουσα (Θ 1 ..) (r)
kappa 4173	κρόκος· τὸ φυτόν. καὶ ἀλεκτρυόνες οἱ τὸν τράχηλον τοιοῦτον ἔχοντες. κρόκη
kappa 4174	κροκόττας· ζῷόν τι τετράπουν Αἰθιοπικόν
kappa 4175	κροκύδες· γνάφαλα
kappa 4176	κροκυλεγμός· τὸ κολακευτικῶς τὰς κροκύδας ἀπολέγειν τῶν ἱματίων
kappa 4177	Κροκύλεια· πόλις (Β 633) n
kappa 4178	κροκύς· ἐχῖνος ἡ βοτάνη
kappa 4179	κροκώδης· τινὲς ὡς δυσλύτων ὄντων τῶν ἐκ τῆς κρόκης δεσ‐ μῶν, ἔνιοι δέ, ὡς κρόκου φυομένου ἐκεῖ. τινὲς δὲ κροκώδη, ἐκ κροσσῶν συνεστραμμένων
kappa 4180	κρολίαζε· πλησίαζε θᾶττον
kappa 4181	κρόμβος· ὁ κόνδυλος. καὶ ὁ καπυρός
kappa 4182	κρομβότατον· καπυρώτατον. κατακεκονδυλωμένον
kappa 4183	κρόμμυα· τὰ κρομυοπώλια (Eupol. fr. 304)
kappa 4184	*κρόμνον πότωι ὄψον· τῷ πότῳ προσφάγιον· A ἐρεθιστικὸν τοῦ οἴνου S, τὸ δριμὺ κρόμμυον (Λ 629) A
kappa 4185	Κρόνια· ἑορτὴ Ἑκατομβαιῶνος μηνὸς Κρόνῳ
kappa 4186	Κρονίδαρ· πολυετής
kappa 4187	κρονικαὶ λῆμαι· παρὰ τὴν παροιμίαν γέγονε, τὴν χύτραις λημᾶν καὶ κολοκύνταις (Ar. Nubb. 327), ἐπὶ τῶν ἀμ‐ βλυωττόντων (Ar. Plut. 581)
kappa 4188	Κρόνιον· [ἑορτήν]. ἢ ⸤παλαιόν r
kappa 4189	κρόνιππο ν· παλαιόν (Ar. Nubb. 1070)
kappa 4190	Κρονίωνας· παλαιοὺς ἀνθρώπους
kappa 4191	κρονικώτερα· ἀρχαιότερα (Plat. Lys. 205 c v. l.)
kappa 4192	Κρόνοι· παλαιοί
kappa 4193	Κρόνου πυγή· τὸ ἀρχαῖον καὶ ἀναίσθητον †κέρας. ἀπὸ τοῦ Κρόνου
kappa 4194	*κροντᾷ· κατασήπεται AS	533 in vol. 2
kappa 4195	Κροντίδαι· μάντεων γένος
kappa 4196	Κρόντωνας· ὁμοίως
kappa 4197	κρόξ· κρόκη
kappa 4198	κρόπιον· ἀξίνη δίστομος
kappa 4199	[κρόσσαι] κρόσσας· κλίμακας np, ἄλλας ἐπ’ ἄλλαις. τινὲς δὲ τὰς κεφαλίδας τῶν τειχῶν, ἢ προμαχῶνας, ἢ στεφάνας τῶν πύργων, ἢ τὰ κρηπιδώματα. καὶ γὰρ κροσσοὺς ἄχρι νῦν, τὰ κατώτατα τῶν ἱματίων. ὃ καὶ βέλτιον. καὶ γὰρ τὸ ὄνομα
5	τῆς κλίμακος ἐγίνωσκεν ὁ Ὅμηρος, καὶ οὐδέπω ἦν πολεμικὰ ὄργανα (Μ 258)
kappa 4200	κροσσούς· τὰ κάτω τῶν ἱματίων τὰ ῥαμματώδη
kappa 4201	*κρόσταλλος· εἶδος ὑέλου AS
kappa 4202	κρόστινα· φυλακτήρια
kappa 4203	*κρόσσας πύργων· τὰς ἀναβαθμίδας τῶν τειχῶν (Μ 258) n
kappa 4204	κροταλίζει· κρούει ταῖς χερσίν
kappa 4205	κρόταλον· περίτριμμα. κρότημα
kappa 4206	κροταφίς· σιδηρᾶ σφῦρα. διπλῆ 〈ἐκ〉 τοῦ ἑτέρου ὀξὺ ἔχουσα, ἐκ δὲ τοῦ ἑτέρου κρόταφον
kappa 4207	*κροτεῖ· κρούει ASb
kappa 4208	κρόταφος· κόῤῥη
kappa 4209	κρότημα· ἐπὶ τῶν δολίων τάσσεται (Eur. Rhes. 499)
kappa 4210	*κροτήσας· κτυπήσας ταῖς χερσίν (g)
kappa 4211	*κροτήσατε χεῖρας· ἐπαινέσατε ταῖς χερσίν (Ps. 46,1) Av
kappa 4212	*κροτήσουσιν· ἐπαινέσουσι (Ps. 97,8) A
kappa 4213	κροτητά· ἐκγεγλυμμένα. εὐτίνακτα. *ἐπιτετριμμένα AS
kappa 4214	κρότοι· εὐφημίαι, ἔπαινοι
kappa 4215	κρόττονες· ὁμοίως
kappa 4216	κρότονοι· κρότονες
kappa 4217	Κροτωνία· σταφυλή. †αὐλίς
kappa 4218	κρότων· οὕτω καλεῖται, ὅ τινες κίκι Αἰγύπτιον, οἱ δὲ σησάμην ἀγρίαν. καὶ τὸ ζῷον τὸ ἐν κυσὶ καὶ βουσὶ γινόμενον. ἄλλοι δὲ πυρσός
kappa 4219	κροτώνη· τὸ ἐπιγινόμενον τοῖς δένδροις, μάλιστα τῇ ἐλαίᾳ
kappa 4220	κρότωνος ὑγιέστερος· ...... (Men. fr. 263 Koe.)	534 in vol. 2
kappa 4221	κρουερῶ· τοῦ φοβεροῦ
kappa 4222	κροῦμαι· μύξαι
kappa 4223	κροῦναι· τὰ ἄφορα δένδρα
kappa 4224	κροῦναι· κρῆναι τέλειαι
kappa 4225	κρουνοί· ῥεῖθρα, ὀχετοί, ὑδάτων ἐκβολαί
kappa 4226	κρουνοφόρον· οὕτω καλεῖταί τι τῶν ἐν ταῖς ναυσίν
kappa 4227	*κρουνῶν· ῥευμάτων (Δ 454) gn
kappa 4228	κρούπανα· ξύλινα ὑποδήματα. καὶ κλεῖς. καὶ κρουπέζια καὶ κρουπεζοφόρος, (Cratin. fr. 310) ὁμοίως
kappa 4229	κρουπαλίας· κλεῖδας
kappa 4230	κρουπεζούμενος· τὰ ξύλινα σανδάλια κρουπέζια λέγεται, καὶ ὑποδήματα ξύλινα, μεθ’ ὧν τὰς ἐλαίας πατοῦσι. θέλει οὖν δηλοῦν, τοὺς τραχεῖς πόδας ἔχοντας
kappa 4231	κρούπετα· ὑψηλὰ ἢ ξύλινα ὑποδήματα, ἢ γυναικεῖα
kappa 4232	[κρύπτει· σκώπτει]
kappa 4233	κρουσιδημῶν· κρουσιμετρῶν. ἀπὸ τῶν ἐν τῷ μετρεῖν ἀπα‐ τώντων (Ar. Equ. 859)
kappa 4234	κρουσιμετρεῖν· ἐλλιπῶς μετρεῖν καὶ ἐνδεῶς. οἱ γὰρ φαύλως μετροῦντες συνέκρουον τὰ μέτρα εἰς τὸ ἀποπίπτειν τὰ μετρού‐ μενα. ἐντεῦθεν καὶ τὸ παραλογίζεσθαι παρακρούεσθαί φασιν
kappa 4235	κρουσίης· ἐλλιπής
kappa 4236	κρουσίθυρον· μέλος τι οὕτως ἐκαλεῖτο
kappa 4237	κροῦσιν· τὴν ὑπόκρισιν, τὸν παραλογισμόν. καὶ μουσικὸν ὄνομα. καὶ ὅταν πρὸς τὸ λέγειν ἐν ταῖς ζητήσεσιν ὑποκρούων‐ ται
kappa 4238	κροῦσις· τὴν πρὸς τὸ λεγόμενον ἐν ταῖς ζητήσεσιν ἀντίῤῥησιν καὶ παράκρουσιν οὕτω φασί
kappa 4239	κρουτεῖται· κοκκίζει
kappa 4240	κρυβάζει· ἀποκρύπτει
kappa 4241	*κρύβδα· κρυφιμαίως (Σ 168) ASb
kappa 4242	*κρύβδην· λάθρα (λ 455) r. vg np
kappa 4243	κρυβηλός· κρυπτὸς πύργος
kappa 4244	[κρύβες· νεκροί]
kappa 4245	κρυβήσια· νεκύσια
kappa 4246	κρυβήτας· τετελευτηκότας
kappa 4247	κρυερήν· ψυχράν r. κρυσταλλώδη	535 in vol. 2
kappa 4248	κρυερόν· φρικτόν r. Anps. μισητόν. ἀναιδές. ⸤φοβερόν ps. ἐλεεινόν, οἰκτρόν, δεινόν, χαλεπόν. πονηρόν, κακόν, δυσχερές
kappa 4249	κρύμ α· εὕρημα
kappa 4250	[κρυμνός ἢ ] κρυμός· πάγος, ψῦχος, μέγα ῥῖγος
kappa 4251	κρυμώσσει· ῥιγοῖ, πέφρικε
kappa 4252	*κρυόεσσα· φρικτή g. μισητή. ⸤τραχεῖα ASn
kappa 4253	*κρυόεσσα ἰωκ ή· ἡ φρικτὴ καὶ φοβερὰ βοή (Ε 740) n
kappa 4254	*κρύος· ῥῖγος, ψῦχος Avg
kappa 4255	κρυπταδίῃ· λαθραίᾳ, κρυφιμαίᾳ (Ζ 161) (b)
kappa 4256	κρυπτεύομαι· ἐνεδρεύομαι
kappa 4257	*κρυπτάδιος· λαθραῖος r. n
kappa 4258	*κρύσταλλος· τὸ πεπηγὸς ὕδωρ ASvg ὑπὸ κρύους (Χ 152) r. AS
kappa 4259	[κρύφαλον· σαβάκανον]
kappa 4260	κρυφανδόν· κρυφίως r
kappa 4261	*κρυφῇ· λάθρα AS, ἀδήλως, ⸤κρυπτῶς (1. Regn. 19,2 v. l.) r
kappa 4262	[κρυφίνους· ὑπούλους]
kappa 4263	*κρυψίνους· δόλιος, πανοῦργος (Xen. Cyr. 1,6,27) r. ASvgp (n)
kappa 4264	κρυώδους· φρικώδους (r)
kappa 4265	*κρόβον· δρέπανον
kappa 4266	κρωβύλος· ὁ μαλλὸς τῶν παίδων ASvn, ἢ ὁ κόρυμβος τῆς ἐμπλοκῆς. ἔστιν γὰρ ἀνηνεγμένη ἀπὸ μέσου τοῦ μετώπου ἐπὶ τὴν κορυφήν. οὕτω δὲ καὶ ὁ ῥήτωρ Ἡγήσιππος †καὶ δήγγος †ἐκαλεῖτο (Aeschin. 1,64). Κρωβύλος καὶ ὁ μαλλὸς
5	τῶν αἰδοίων
kappa 4267	Κρωβύλου ζεῦγος· παροιμία ταττομένη ἐπὶ τοῖς ὑπερβαλ‐ λούσῃ κεχρημένοις πονηρίᾳ. μετενήνεκται δὲ ἀπὸ πορνοβοσκοῦ τινος
kappa 4268	*κρώζειν· ὡς κόραξ κράζειν (ASvg)
kappa 4269	κρεωδαίτης· ὁ δαιτρός
kappa 4270	κρωκαλέον· παιδίον πανοῦργον
kappa 4271	κρωμακόεν· κρημνῶδες r
kappa 4272	κρώμαξ· σωρὸς λίθων r. s 〈τάφος, μνῆμα〉 s
kappa 4273	Κρῶμνα· πόλις Παφλαγονίας (Β 855), καὶ Θεσσαλίας	536 in vol. 2
kappa 4274	κρώζει· κράζει n
kappa 4275	κρώπιον· δρέπανον. τινὲς δὲ διὰ τοῦ β κρόβιον (Pherecyd. 3,154 J.)
kappa 4276	κρωσσοί· ὑδρίαι, στάμνοι, λήκυθοι
kappa 4277	†κρωτάνεροι· βάναυσοι. πολῖται. καὶ ἐξελεύθεροι. ἰδιῶται
kappa 4278	〉κτα· ἔκτεινε (λ 324 ..)
kappa 4279	[κτᾶν] κτάναι· φονεύειν, ἀνελεῖν
kappa 4280	κτανεῖν· κτείνειν (Eur. Andr. 407 ..)
kappa 4281	κτάνθεν· ἀπώλοντο (Ε 558 ..)
kappa 4282	κτάρα· ἰχθῦς βραχύτερος πάντων
kappa 4283	*κτάσθαι· ἀναιρεθῆναι. κτανθῆναι (Ο 558) An
kappa 4284	κτᾶται· ὠνεῖται
kappa 4285	[κτάτεσι· κτήμασι]
kappa 4286	κτατο· ἐκτήσατο. ἀπέθανεν
kappa 4287	κτεανήχης· πένης
kappa 4288	κτέανον· κτῆμα r. S
kappa 4289	*κτεάνων· κτημάτων (Hes. op. 315) v
kappa 4290	κτέαρ· δῶρον r. *κτῆμα ASvgp. γέρας. σκεῦος
kappa 4291	*κτεάτεσι· κτήμασι Sgn. χρήμασιν (Ε 154) g
kappa 4292	*κτείνει· φονεύει A, ἀναιρεῖ (Eur. Phoen. 1601 ..) (vg) p
kappa 4293	*κτείς· κτένιον r. AS 〈αἰδοῖον〉 r. A
kappa 4294	κτεατίσασθαι· κτήσασθαι (Π 57?) (b)
kappa 4295	κτένας· τοὺς τῶν χειρῶν καρποὺς καὶ τῶν ποδῶν καὶ τὰ τιτθία μεταφέροντες ἀπὸ τῶν εἰς τὰς τρίχας ἐπιτηδείων κτενῶν. λέγουσι δὲ καὶ τὰς νωτιαίας πλευράς
kappa 4296	κτένια· τῶν κιθαρῶν οἱ ὑπερέχοντες ἀγκῶνες λέγονται
kappa 4297	κτενώμεθα· ἀναιρούμεθα
kappa 4298	κτενωτή· ὑφαντή r
kappa 4299	κτενωτὴν τρίχα· τὴν ἐφαπτίδα. κτενωτὴν τὴν ὑφαντήν, τρίχα δὲ ἐπεὶ τὰ ἔρια τρίχες εἰσὶν τῶν προβάτων
kappa 4300	*κτέρας· κτῆμα (Κ 216) ASn
kappa 4301	κτέρεα· ἐντάφια (Ω 38) r. S
kappa 4302	κτέρες· νεκροί s. καὶ ἀκτέριστοι οἱ ἄταφοι
kappa 4303	*κτερεΐζω· κτῶμαι. σκυλεύω AS. ἐνταφιάζω r(g)
kappa 4304	κτερίσαι s. καὶ κτερίξαι· ⸤θάψαι, ἐνταφιάσαι s
kappa 4305	κτερίσα ι· πάντα τὰ εἰς τιμὴν τοῖς κατοιχομένοις ἐπιφερόμενα ...	537 in vol. 2
kappa 4306	κτηδώ ν· τριόδους
kappa 4307	κτήματ α· πάντα τὰ ὑπάρχοντα (Act. ap. 2,45 ..)
kappa 4308	κτήνεα· χρήματα
kappa 4309	κτήνη· βοσκήματα (Gen. 26,14 ..)
kappa 4310	*κτηνωδέστερα· ἀλογώτερα· κτήνη γὰρ τὰ ἄλογα (r) (Ag)
kappa 4311	κτησάμενος· λαβών. ἔχων
kappa 4312	κτῆσις· πλοῦτος r. p
kappa 4313	κτήτορες οἰκιῶν· κτῆται (Act. ap. 4,34)
kappa 4314	κτιδέα· γένος περικεφαλαίας. καὶ κτὶς δέ ἐστι ζῷον ὅμοιον γαλῇ, οὗ τὸ δέρμα εὔθετον εἰς περικεφαλαίας. τινὲς δέ φασι δορὰν λύκου
kappa 4315	κτιλεύσασθαι ἢ κτιλώσασθαι· συληθῆναι
kappa 4316	κτίλος· τιθασός. πρᾷος. ἡγεμών
kappa 4317	κτίλον· συνήθη
kappa 4318	*κτίλος· ὁ προηγούμενος τῆς ποίμνης κριός (Γ 196) r. gn
kappa 4319	κτιμένη· κατῳκισμένη. καὶ πόλις Θεσσαλίας
kappa 4320	κτίμενον· τὸ οἰκούμενον (Β 501 ..)
kappa 4321	κτίσαι· ἱδρῦσαι. οἰκίσαι. ἄρξασθαι
kappa 4322	κτίσμα· ποίημα, ⸤οἰκοδόμημα (Sir. 38,34) r
kappa 4323	κτίστης· ποιητής, πλάστης (2. Macc. 1,24)
kappa 4324	κτίτωρ· κτίστης
kappa 4325	κτίται· κτίστορες (Eur. Or. 1621)
kappa 4326	κτίσω· θήσω. ἀπάρξομαι. ποιήσω
kappa 4327	*κτυπεῖ· τῇ χειρὶ κρούει An
kappa 4328	κτυπέων· κτυπῶν. βροντῶν (Η 479)
kappa 4329	κτυπία· ὁ ἐπιθαλάμιος κτύπος (r)
kappa 4330	κτυπιῶν· τῶν ἐπικρουμάτων τοῦ θαλάμου, ἃ ἐπικτυποῦσιν ἔξωθεν, ὅταν συγκατακλίνηται τῷ νυμφίῳ ἡ γημαμένη
kappa 4331	*κτύπος· ψόφος. βροντή Agn
kappa 4332	[κτύναι ἢ] κτοῖναι· †χωρήσης προγονικῶν ἱερῶν. ἢ δῆμος μεμερισμένος ...
kappa 4333	*κτωμένοις· κεκτημένοις AS
kappa 4334	*κύαθος· στάγιον, μικρὸν μέτρον n. ἢ ἀντλητήριον r. ASg (n)
kappa 4335	*κυάθους· σκαφιόλια. ὠάρια σιδηρᾶ, οἷα κύαθος. δέχεται ὑγροῦ τινος οὐγγίας δύο (Exod. 25,28 ..) AS
kappa 4336	κυαίνων· ἔγκυος ὤν
kappa 4337	*κυαιστεωνάριοι· βασανισταί AS (g)	538 in vol. 2
kappa 4338	κύαμος· ὄσπριον. *φάβα μέγα ASn. ἢ ὁ κλῆρος. καὶ τὸ ὑπὸ τὴν θηλὴν τοῦ μαστοῦ πρῶτον συνιστάμενον γάλα. καὶ τὸ Αἰγύπτιον κιβώριον λεγόμενον καὶ κολοκάσιον
kappa 4339	κυαμοτρώξ· ἐν ταῖς διαψηφίσεσι κυάμοις ἐχρῶντο καὶ ἐλάγχα‐ νον κυάμῳ, καὶ τοὺς τὸν λευκὸν κύαμον λαβόντας εἰληχέναι ἐνόμιζον (Ar. Equ. 41)
kappa 4340	κυάμῳ δικαστικῷ· ψήφῳ
kappa 4341	Κυαμίτης· †ὁ πάγκος καλούμενος
kappa 4342	κυαμεύειν· κληροῦσθαι
kappa 4343	κυάμῳ πατρίῳ· Σοφοκλῆς Μελεάγρῳ (fr. 371), ὡς καὶ τῶν Αἰτωλῶν τὰς ἀρχὰς κυαμευόντων. διεκλήρουν δὲ αὐτὰς κυάμῳ καὶ ὁ τὸν λευκὸν λαβὼν ἐλάγχανεν. ἀνάγει δὲ τοὺς χρόνους, ὡς καὶ ἐν Ἰνάχῳ κυαμοβόλον δικαστήν (fr. 266)
kappa 4344	κυανέῃ· μελαίνῃ, φαιᾷ (Ε 345)
kappa 4345	*κυανέῃσι· φαιαῖς, ⸤μελαναῖς (Α 528) ASn
kappa 4346	a) κυάνεος· μέλας, σκοτεινός b) *〈κυάνεος〉 ἐλέλικτο δράκων· μέλας ἐν τῷ ἀναφορεῖν (Λ 38) A
kappa 4347	*κυανέων· Μαύρων, ⸤Αἰθιόπων (Hes. op. 527) ASvn (g)
kappa 4348	*κύανον· εἶδος χρώματος οὐρανοειδές (η 87) AS (nT)
kappa 4349	*κυανόπεζα· μελανόπους (Λ 629) AS (n)
kappa 4350	κύανος· θαλάττιον ὕδωρ A. καὶ ὄρνις
kappa 4351	*κυανοχαίτης· μελανόθριξ. Ποσειδῶν (Ξ 390) Avg
kappa 4352	κύαρ· τὸ τῆς ῥαφίδος τρῆμα (Hippocr. morb. 2,33, II 516 L) καὶ τὸ τῆς κώπης τοῦ μύλου
kappa 4353	Κυάρη· ἡ Ἀθηνᾶ
kappa 4354	†κυβάβδα· αἷμα. Ἀμαθούσιοι
kappa 4355	Κύβαβος· θεός
kappa 4356	κυβαΐζοντες· λάσωνες
kappa 4357	κύβον τὸν ἐνθουσιῶντα, ἢ τὸν Ἑρμῆν
kappa 4358	κυβάσαι· καταστρέψαι
kappa 4359	κύβας· σορός
kappa 4360	κύββα· ποτήριον
kappa 4361	κύβεθρα· τὰ τῶν μελισσῶν 〈σίμβλα〉 r (g)	539 in vol. 2
kappa 4362	κυβεῖον· τόπος, εἰς ὃν συνῇσαν κυβεύσοντες· ὃ νῦν τόπον δεξιόν
kappa 4363	Κύβελα· ὄρη Φρυγίας. καὶ ἄντρα. καὶ θάλαμοι
kappa 4364	*Κυβέλη· ἡ μήτηρ τῶν θεῶν (Eur. Bacch. 79) r. g
kappa 4365	κυβερνᾷ· ἰθύνει. διοικεῖ
kappa 4366	κυβερνήσεις· προνοητικαὶ ἐπιστῆμαι καὶ φρονήσεις (1. Cor. 12,28)
kappa 4367	[κύβεσις ἢ κίβυσις· πήρα]
kappa 4368	κυβεῦσαι· *παῖξαι. ταβλίσαι gn. χλευάσαι
kappa 4369	κυβευτήν· σοφὸν κυβευτήν, ἀλλὰ μὴ στένειν τύχην (Soph. fr. 861) τὸν τοῖς κύβοις χρώμενον. ἐπιστήμην γάρ τινα ἐδό‐ κουν τὸ [δὲ] δεξιῶς χρῆσθαι. ἐπιστημονικωτέραν τὴν πεττείαν τῆς κυβείας ἐνόμιζον
kappa 4370	κυβέβις· γάλλος. κίναιδος. μανιῶν
kappa 4371	κυβηβᾶι· θεοφορεῖται, κορυβαντιᾷ
kappa 4372	Κυβήβη· ἡ μήτηρ τῶν θεῶν. καὶ ἡ Ἀφροδίτη [καὶ ὑποδήματα παρὰ Ἀρκάσιν] 〈ὑπὸ Λυδῶν〉 [η] καὶ Φρυγῶν παρ’ ὃ καὶ Ἱππῶνάξ (fr. 120 Bgk) φησι· καὶ Διὸς κούρη Κυβήβη καὶ Θρεϊκίη Βενδίς. ἄλλοι δὲ Ἄρτεμιν.
kappa 4373	κύβηβος· ὁ κατεχόμενος τῇ μητρὶ τῶν θεῶν (Cratin. fr. 82)
kappa 4374	κυβηλικὸν τρόπον· 〈τῷ πελέκει κακουργῆσαι〉
kappa 4375	κυβηλιστάς· καὶ κοβάλους. τοὺς κακούργους λέγει
kappa 4376	κύβηλις· μάχαιρα. ἄμεινον δὲ πέλεκυν, ᾧ τὰς βοῦς καταβάλ‐ λουσι
kappa 4377	κυβηλίσαι· πελεκίσαι· κύβηλις γὰρ ὁ πέλεκυς
kappa 4378	*κυβιστῆρας· πηδητάς ASgn, τινὲς ὀρχηστὰς ποικίλους (Eur. Phoen. 1151)
kappa 4379	κυβεία· κυβευτικὴ πραγματεία. κύβευμα
kappa 4380	κύβηλις· τινὲς τὴν τυροκνῆστίν φασιν. ἔπαιξεν δὲ ὁ Κρατῖνος (fr. 315) παρὰ τό· χαλκίδα κικλήσκουσι θεοί, ἄνδρες δὲ κύμιν‐ διν (Ξ 291)
kappa 4381	κυβῆ· κυβευτήν
kappa 4382	κύβηνα· σκήνωμα
kappa 4383	κυβῆναις· γλαῦξαις	540 in vol. 2
kappa 4384	[κυβησίαν· πήραν]
kappa 4385	κυβησίνδα· ἐπὶ κεφαλήν, ἢ τὸ φορεῖν ἐπὶ νώτου, ἢ κατὰ νώτου
kappa 4386	κυβισίς· κήλη
kappa 4387	κυβητίζω· ἐπὶ κεφαλὴν ῥίψω
kappa 4388	κυβιτίζω· τοῖς ἀγκῶσι πλήττω (Epich. fr. 213)
kappa 4389	κυβιτόν· ὁ ἀγκών
kappa 4390	*κύβον· 〈λίθον〉 τετράγωνον AS
kappa 4391	κύβος· *πᾶν τετράγωνον ASvg. ἢ σχῆμα γεωμετρικόν r. καὶ ἀριθμός τις. καὶ ᾧ οἱ κυβευταὶ χρῶνται. ἐκαλεῖτο δὲ τοῦ βόλου σχῆμα. καὶ 〈ὁ〉 παρὰ τοῖς μεταλλικοῖς κύβος. καὶ οἱ Σαλαμίνιοι λέγουσι κύβον τὸ τοῦ ἱματίου σημεῖον, Πάφιοι δὲ τὸ τρύβλιον
kappa 4392	κύβωλα· κῶλα. ἢ ὀσφύς. ἢ μεγάλα ὀστᾶ, καὶ ὀλέκρανα
kappa 4393	*Κυδαθήναιος· ἔνδοξος Ἀθηναῖος AS
kappa 4394	Κυδαθηναιεύς· δῆμος [τῆς] τῆς Πανδιονίδος φυλῆς ἐν ἄστει
kappa 4395	Κύδαθον· ὁμοίως
kappa 4396	κυδάγχας· μάχας. λοιδορίας
kappa 4397	κυδαγχόμενα· λοιδορούμενα
kappa 4398	κυδάσσει· ταράσσει. λοιδορεῖ
kappa 4399	κυδάζεσθαι· λοιδορεῖσθαι
kappa 4400	κυδαζόμενα· λοιδορησόμενα
kappa 4401	κυδαίνει· τιμᾷ. ἀξιοῖ. θαυμάζει. ἐγκωμιάζει (Ξ 73)
kappa 4402	[κυδάναν· τὴν γλαῦκα]
kappa 4403	*κυδαίνεται· δοξάζεται, σεμνύνεται ASb
kappa 4404	*κυδαλίμη· ἔνδοξος, τιμία (Avg)
kappa 4405	Κυδαντίδαι· δῆμος τῆς Πτολεμαΐδος φυλῆς
kappa 4406	[κυδάϊ· ἀρετῇ]
kappa 4407	κύδαρ· τάφος
kappa 4408	κύδαρος· νεὼς εἶδος
kappa 4409	κυδάττειν· ἐπιφωνεῖν
kappa 4410	κύδεϊ γαίων· τῷ καθ’ ἑαυτὸν ἀξιώματι (Α 405)
kappa 4411	κύδηνεν· ἐδόξασεν (n). ἐμετεώρισε κατὰ διάνοιαν (Ψ 793)
kappa 4412	*κυδιάνειρα· μεγάλους καὶ ⸤ἐνδόξους τοὺς ἄνδρας ποιοῦσα
kappa 4412	(Α 490) r. gp	541 in vol. 2
kappa 4413	*κυδιανείρῃ· τῇ τοὺς ἄνδρας δοξαζούσῃ (Ζ 124) AS (gp)
kappa 4414	κυδίας· τὰ ἄνθη τῶν ὀδόντων
kappa 4415	κύδιμος· ἔνδοξος, σεμνός, τίμιος
kappa 4416	*κυδίμων· τὰ αὐτά ASgn
kappa 4417	κύδιον· κρεῖττον, αἱρετώτερον (Eur. Alc. 960 ..)
kappa 4418	κυδιόων· σεμνυνόμενος r. *χαίρων. δόξῃ ἐπαιρόμενος (Β 578 ..) ASvg
kappa 4419	κύδιστε· ἐνδοξότατε n, σεμνέ, τιμιώτατε (Α 122)
kappa 4420	κύδνος· κύκνος
kappa 4421	κυδοιμός· πόλεμος (g). θόρυβος, ταραχή (Κ 523) Avg
kappa 4422	κυδοιδοπᾷ· ταράσσει, θορυβεῖ, κυκᾷ (Ar. Pac. 1152)
kappa 4423	*κυδοιμῶν· θορύβων AS, ταραχῶν (Iob 38,25) S
kappa 4424	κυδος· *δόξα ASvgn, ἀρετή, νίκη, τιμή, ἀριστεία (Α 279). λοιδορία S, κακολογία
kappa 4425	κυδρή· *ἔνδοξος r. ASn, σεμνή, τιμία, ἔντιμος (Σ 183)
kappa 4426	κυδρός· ἔνδοξος, καὶ τὰ ὅμοια. γαυριῶν. πεποιθώς. Εὐρυτίδαις (Ion fr. 13) συγκοπὲν δ’ ἐκ τοῦ κυδαρός [πεποιθώς]
kappa 4427	[κυδύλιον· ἔνδοξον]
kappa 4428	Κύδωνες· ἔθνος (γ 292)
kappa 4429	κυδώνιον· μέγα, καὶ ἀξιόλογον. ἢ ἀπατηλόν, δόλιον. λοίδορον. καὶ τὸ μῆλον. Κυδωνία δὲ πόλις Κρήτης. καὶ τὸ φυτόν
kappa 4430	*κυέει· ἐγκυμονεῖ, ἐν γαστρὶ ἔχει AS
kappa 4431	*κύει· ἐγκύμων ἐστί ASn, γεννᾷ ASvg
kappa 4432	κυέουσαν· ἔμβρυον ἐντὸς ἔχουσαν (Ψ 266) b
kappa 4433	[κύεσσαν· κύουσαν]
kappa 4434	*κυζηθμός· ἡ ἀσαφὴς τῶν κυνῶν βοή r. ASvgn
kappa 4435	Κυζικηνοὶ στατῆρες· διεβεβόηντο ὡς εὖ κεχαραγμένοι. πρό‐ σωπον δὲ ἦν γυναικὸς ὁ τύπος
kappa 4436	κύημα· τὸ κατὰ γαστρός. καὶ ἡ προβολὴ τῶν φυτῶν
kappa 4437	κυηρόν· ἔγκυον. ἁπαλόν, βλαστόν
kappa 4438	κύησεν· ἐν γαστρὶ ἔσχεν
kappa 4439	κύθεν· ἔκρυψεν, ἐκάλυψεν (γ 16)	542 in vol. 2
kappa 4440	Κυθέρεια· ἡ Ἀφροδίτη. καθ’ Ὅμηρον μέν, οὐχ ὅτι ‘προσέ‐ κυρσε Κυθήροισ‘ (Hes. Theog. 198), ἀλλ’ ὅτι κευθόμενον ἔχει ἐν ἑαυτῇ τὸν πάσης ἐρωτικῆς φιλίας ἐξηρτημένον [τὸν] κεστὸν ἱμάντα (Ξ 214), ἤγουν τὸν ποικίλον. ἢ ὅτι οἱ ἐρῶντες ἐν
5	αὑτοῖς κρύπτουσι τὸ ἐρωτικὸν πάθος (θ 288)
kappa 4441	κυθηγενέεσσι· κρυφογενέσιν
kappa 4442	Κύθηρα· νῆσος Κρήτης. καὶ πόλις Θεσσαλίας r. τινὲς δὲ νῆσον πρὸ Μαλέου. Μάλεον δὲ ἀκρωτήριον τῆς Λακωνικῆς
kappa 4443	Κυθηρίῳ· τῷ ἐκ Κυθήρων (Κ 268)
kappa 4444	Κυθηροδίκης· ἀρχή τις τὰ ξενικὰ διοικοῦσα (Thuc. 4, 53,2)
kappa 4445	Κύθηρος· δῆμος τῆς Πανδιονίδος φυλῆς
kappa 4446	*Κυθήρων· Ἀφροδίτης ἡ πόλις (ι 81) Avg
kappa 4447	κυθνώλης· ἐξώλης. ἔνιοι δὲ πεποιῆσθαι τὴν λέξιν φασὶ ἀπὸ Κύθνου τῆς νήσου· ἀπολέσθαι γὰρ αὐτὴν ὑπὸ Ἀμφιτρύωνος
kappa 4448	κυθωνύμου· αἰσχρὸν κλέος ἔχοντος. ἢ οὗ ἄν τις ἐπικρύψειε τὸ ὄνομα διὰ τὰς συμφορὰς καὶ τὰς πράξεις. ἢ ἀξίου κεκρύφθαι
kappa 4449	κυθνόν· τὸ ἄκυον φάρμακον. καὶ πολύκυθνα πολύσπερμα. κυθνὸν γὰρ τὸ σπέρμα
kappa 4450	κυθώδεος· δυσόσμου
kappa 4451	*[κυΐντατα· οἰκτρότατα S]
kappa 4452	κυΐσκει· συλλαμβάνει
kappa 4453	κυΐσκεται· ἔγκυος γίνεται
kappa 4454	κυκᾷ· *ταράσσει r. ASvgn. ἢ τὰ κάθυγρα ἄλφιτα ...
kappa 4455	Κύκαλα· δῆμος τῆς Αἰαντίδος φυλῆς
kappa 4456	*κυκεῶ· κυκεῶνα (κ 290) AS
kappa 4457	*κυκειῶ· πόμα ἐκ πολλῶν βοτανῶν συγκείμενον φαρμακίας (Λ 624), ποτὸν δηλητήριον ASvg
kappa 4458	[κυκεῖ· ταράσσει]
kappa 4459	κύκημα· τάραχος r
kappa 4460	*κυκηθήτην· ἐταράχθησαν, δυϊκῶς (Λ 129) Anps
kappa 4461	*κύκηθρον· ταραχήν (Ar. Pac. 654) ASvgn
kappa 4462	κυκεῶ· κυκεῶνα. ἐξ οἴνου καὶ μέλιτος καὶ ὕδατος καὶ ἀλφίτων ἀναμεμιγμένον πόμα. κατὰ ἀποκοπὴν τῆς να συλλαβῆς. τὸ
kappa 4462	δὲ αὐτὸ καὶ μετὰ τοῦ ι κυκειῶ (κ 290)	543 in vol. 2
kappa 4463	κυκήσεων· ταραχῶν
kappa 4464	κυκλήσομεν· ἐφ’ ἁμαξῶν ἄξομεν (Η 332)
kappa 4465	κύκκαρος· τὸ ἐλάχιστον
kappa 4466	κύκλα· οἱ κύκλοι. τροχοί (Ε 722). ἢ χοροί
kappa 4467	κυκλάζει· κύκλῳ περιέρχεται
kappa 4468	κυκλαίνει· στρογγυλοῖ
kappa 4469	κυκλάμινος· πόα τις ὑπὸ τῶν ῥιζοτόμων (p)
kappa 4470	*[κύκλετε· ἀκούσατε AS]
kappa 4471	[κύκλευον· εἶδος πόματος ἐξ εἰδῶν συγκείμενον]
kappa 4472	κυκλήσομεν· ἀνάξομεν, ἐφ’ ἁμαξῶν κομιοῦμεν (Η 332)
kappa 4473	κύκλιοι αὐλοί· οὕτω τινὲς ἐκαλοῦντο. εἶεν δ’ ἂν οἱ χορικοί
kappa 4474	κυκλιοδιδάσκαλον· κύκλιον χορὸν διδάσκοντα (Ar. Av. 1403)
kappa 4475	κύκλιοι χοροί· .....
kappa 4476	Κυκλοβόρος· ποταμός. τινὲς δὲ χαράδραν μετὰ ψόφου ῥέουσαν (Ar. fr. 636?)
kappa 4477	κύκλοι· *τροχοί ASgn. ὀφθαλμοί
kappa 4478	κύκλος· περίβολος. καὶ ἐν ἀγορᾷ τόπος, ἔνθα σκεύη καὶ σώματα πιπράσκονται. καὶ ἐν ταῖς κωμῳδίαις ὑπότροχόν τι κατα‐ σκεύασμα. καὶ παρὰ τοῖς γεωμέτραις ἐπίπεδον σχῆμα ὑπὸ μιᾶς γραμμῆς περιεχόμενον. καὶ εἶδος ἱππασίας
kappa 4479	κυκλοτερές· περιφερές r. ἐπικαμπές (Δ 124)
kappa 4480	κύκλους καὶ τροχούς· τὰ τείχη. τροχὸν δὲ τὸ τεῖχος, ὡς Σοφοκλῆς Ἡρακλεῖ· Κυκλώπιον τροχόν (fr. 207)
kappa 4481	κυκλοφορούμενος· κατὰ κύκλον φερόμενος AS
kappa 4482	κυκλοχανῶν· γλίσχρων, σμικρολόγων
kappa 4483	Κυκλώπων ἕδος· ἐπειδὴ Κύκλωπες ἐτείχισαν τὰς Μυκήνας
kappa 4484	Κυκλώπων· χαλκέων
kappa 4485	*κύκνος· ὄρνεον r. AS
kappa 4486	[κυκοίας· προγόνους]
kappa 4487	κυκύιζα· γλυκεῖα κολόκυντα
kappa 4488	κύκυον· τὸν σικυόν
kappa 4489	κυκῶν· ταράσσων. ἀναζέων. [θρηνῶν]
kappa 4490	*[κυκοῦντος· θρηνοῦντος] (ASs)
kappa 4491	*κυκλοστάθμοις· ὑψηλοῖς (Hagg. 1,4)	544 in vol. 2
kappa 4492	κύλα· τὰ ὑποκάτω τῶν βλεφάρων κοιλώματα r. τὰ ὑπὸ τοὺς ὀφθαλμοὺς κοῖλα. τὰ ὑπώπια
kappa 4493	κυληβίς· κολοβή
kappa 4494	κυλίκεια· παιδιά τις παρὰ πότον. Ἰόβας (fr. 275,99 J.)
kappa 4495	κυλικήρυτον αἷμα· ὡς τὸ κοτυλήρυτον, οἷον πολύ (Cal‐ lim.? fr. 773 Pf.)
kappa 4496	Κυλικράνων· Πολέμων φησί, ὅτι τοὺς ὤμους κεχαραγμένοι ἦσαν κύλικας. οἱ δὲ τοὺς ὑπὸ τῇ Οἴτῃ Ἡρακλεώτας ἀπό τινος 〈Κύλικος Λυδοῦ〉 ὠνομάσθαι
kappa 4497	*κυλίνδει· ἐπιφέρει. κυλίει (Ρ 688) Ag
kappa 4498	*κυλίνδεσθαι· ὁμοίως (Λ 147) (n)
kappa 4499	κύλινδροι· †ὄφεις. καὶ σφραγῖδος εἶδος. καὶ ὅλμοι. καὶ λίθοι στρογγύλοι
kappa 4500	*κυλινδούμενος· κυλιόμενος, περιστρεφόμενος ASn
kappa 4501	κυλίνθιον· προσωπεῖον ξύλινον
kappa 4502	*κύλιξ· κοτύλη, ⸤ποτήριον gns(p)
kappa 4503	κυλίχνη· φιάλη. καὶ ἡ ἰατρικὴ πυξίς
kappa 4504	κυλιχνίδες· πυξίδες. ἄλλοι λιβανωτρίδες. ἕτεροι ἀγγεῖα κερα‐ μεᾶ. ἄλλοι κύλικας. ἄλλοι πυξίδας ἰατρικάς
kappa 4505	κύλλας· σκύλαξ. Ἠλεῖοι
kappa 4506	κύλλαβοι· ὑπώπια
kappa 4507	[κυλλαίνει· θυμαίνει]
kappa 4508	κύλλαιος· βόστρυχος
kappa 4509	κυλλάραβις· δίσκος. ἢ γυμνάσιον ἐν Ἄργει
kappa 4510	κυλλᾶστις· ἄρτος τις ἐν Αἰγύπτῳ ὑποξίζων ἐξ ὀλύρας
kappa 4511	[κυλλατούς· τοὺς ὀφθαλμούς]
kappa 4512	κύλληβιν· κολοβόν[τα]. οἱ δὲ τὰ κέρατα κολόβια παρ’ Ἱπ‐ πώνακτι (fr. 122)
kappa 4513	κυλαίνων κάτω· Σοφοκλῆς Φαίδρᾳ. τὰ ὦτα καταβαλών, ἅπερ οἱ σαίνοντες 〈κύνεσ〉 ποιοῦσιν· ‘ἔσαινεν οὐρὰν ὦτα κυλλαίνων κάτω‘ (fr. 625). οἷον· οὐρῇ μέν ῥ’ ὅγ’ ἔσηνε καὶ οὔατα κάββαλεν ἄμφω (ρ 302)
kappa 4514	*Κυλλήνη· ὄρος Ἀρκαδίας (Β 603) ASg
kappa 4515	Κυλλήνιος· ὄνομα κύριον ⸤〈ὁ Ἑρμῆσ〉 (ω 1) r	545 in vol. 2
kappa 4516	κύλλια· ὑπώπια μελανά
kappa 4517	κυλίνδεσθαι· κυλίεσθαι
kappa 4518	*κυλλοποδίων· χωλός (Σ 371) ASn. [μονόχειρ]
kappa 4519	κυλλός· χωλός ps. καμπύλος
kappa 4520	†κόλλοβος· ξηρὰ συκῆ
kappa 4521	κύλλου πήρα· ζητοῦσι διὰ 〈τί〉 τὸ πορνεῖον Κύλλου πήραν Ἀριστοφάνης εἴρηκεν ἐν Δράμασιν ἢ Κενταύρῳ· ‘τὸ δὲ πορ‐ νεῖον Κύλλου πήρα‘ (fr. 273). ἔστι γὰρ χωρίον Ἀθήνησιν ἐπηρεφὲς καὶ κρήνη. ἀντὶ δὲ τοῦ Πέραν πήραν ἔφη
kappa 4522	Κυλώνειον ἄγος· ἀπὸ ἱστορίας. τοῦτο δὲ λέγει σαφῶς Θου‐ κυδίδης (1,126,3)
kappa 4523	κῦμα· ὕδατος ἐπιδρομὴ βιαία. καὶ τὸ ἔτι ὂν ἐν τῇ κοιλίᾳ. καὶ τὸ γεννώμενον κύημα
kappa 4524	κυμάδας· ἐγκύους
kappa 4525	[κυμάγχη· ἡ εἱρκτή]
kappa 4526	*κυμαίνεται· ταράσσεται ASvg
kappa 4527	κυμαίνουσα· ταράσσουσα. οἰδαίνουσα. ὑπερβλύζουσα (Isai. 17,12 ..)
kappa 4528	κύμαρος· κόμαρος. βόστρυχος
kappa 4529	κύματι κωφῷ· ἀήχῳ (Ξ 16)
kappa 4530	*κυμάτια· τὰ χείλη, διὰ τὸ κυμαίνειν AS. ἢ αἱ ὑπεροχαί g. παρὰ τέκτοσι καὶ λιθοποιοῖς (Exod. 25,10 ..) Σ
kappa 4531	κύματι κωφῷ· τῷ μὴ ἠχοῦντι S, ἀλλ’ ἀρχομένῳ μεγεθοῦσθαι (Ξ 16)
kappa 4532	κυματοφορτίδες· κόγχοι
kappa 4533	κυματωγή· ῥαχία. αἰγιαλοῦ ὑπαγωγή (Hdt. 4, 196,1)
kappa 4534	κύματα· ὑδάτων ἐπιδρομαὶ βίαιοι. κυήματα. τὰ γεννώμενα. καὶ τὰ ἐν ταῖς κοιλίαις ἔτι ὄντα· καὶ δένδρα. καὶ ὄρη
kappa 4535	κύμβαι· ὄρνιθες (Empedocl. 20,7)
kappa 4536	κύμβαχον ἀκρότατον· ... (Ο 536)
kappa 4537	[κυμβαλικὸς τρόπος· τῷ πελέκει κακουργῆσαι]
kappa 4538	κύμβαλον· *βακύλιον. βαβούλιον Avgn. εἶδος ὀργάνου μου‐ σικοῦ (1. Cor. 13,1) r
kappa 4539	κύμβας· ὄρνιθας. καὶ ... κοίλας καὶ περιφερεῖς. καὶ εἴδη ποτη‐ ρίων
kappa 4540	*κύμβαχος· ἐπὶ κεφαλῆς 〈πεσὼν〉, καὶ ἄνω τοὺς πόδας 〈ἔχων〉 (Ε 586) vgS. καὶ τὸ ἀνώτατον μέρος τῆς περικεφαλαίας (Ο
kappa 4540	536) rS	546 in vol. 2
kappa 4541	κύμβη· νεὼς εἶδος (Soph. fr. 123). καὶ ὀξύβαφον. καὶ πήρα
kappa 4542	*κυμβίον· εἶδος ποτηρίου, καὶ πλοίου AS
kappa 4543	κύμβοι· τὰ ἐμπολήματα
kappa 4544	†κύμβινον· τοῦτο ἐπὶ μικρολόγου ἔταττον
kappa 4545	κύμβος· κοῖλος μυχός. ⸤βυθός r. καὶ κεραμίου πυθμήν
kappa 4546	κυμβαγρευτα ί· ὀρνιθευταί
kappa 4547	κύμηχ α· κύαμον
kappa 4548	κύμινδι ς· εἶδος ὀρνέου (Ξ 291)
kappa 4549	†κυμίνδαλα· καταστροφή. Ταραντῖνοι
kappa 4550	κυμινοπρῖσται· οἱ φειδωλοί. ὁμοίως καὶ καρδαμογλύφοι
kappa 4551	κυνάγχη· τέχνη, μηχανή. ἔνιοι τὸν διὰ χειρῶν δεσμόν. οἱ δὲ τὸ κυνάγχα ἀντὶ τοῦ κλέπτα. καὶ νόσημα κυνῶν. καὶ ἀνθρώ‐ πων πνιγμός. καὶ εἱρκτή
kappa 4552	κυμοῤῥόον· τὸν ὑπὸ τῶν κυμάτων ῥοῦν
kappa 4553	κυνάδα· κυνόσβατον, ἢ φυτόν, ὅπερ τὰς αἶγας νέμεσθαί φασιν
kappa 4554	κυνάδες· αἱ ἀπομαγδαλιαί
kappa 4555	Κυνάδης Ποσειδῶν· Ἀθήνησιν οὐ τιμᾶται ...
kappa 4556	κυνάδης· ἀνελεύθερος
kappa 4557	κυναναιδής· λίαν ἀναιδής (Sophro fr. 169c K2)
kappa 4558	κυνάκτας· ἱμάντας. οἱ ἐκ βύρσης τοῦ σφαγιασθέντος Τετράχειρι Ἀπόλλωνι βοὸς ἔπαθλα διδόμενοι
kappa 4559	†κυναλοπιεντα· κυνοφθόρον. οἱ δὲ διελόντες κύνα ἄδικον ἀπέδοσαν
kappa 4560	κυναλώπηξ· Φιλόστρατον λέγουσιν οὕτως τὸν Ἀθηναῖον κωμῳδοῦντες (Ar. Eq. 1069). ἢ 〈ὅτι〉 ἐξ ἀλώπεκος καὶ κυνὸς τοὺς Λακωνικοὺς κύνας φασὶ γίνεσθαι
kappa 4561	κυνάμυια· ἀναιδής, ἰταμή, καὶ θρασεῖα. ὁ μὲν γὰρ κύων ἀναι‐ δής· ἡ δὲ μυῖα θρασεῖα (Φ 394)
kappa 4562	κύναρος 〈ἄκανθα〉· φυτόν τι. καὶ μήποτε ἡ κυνόσβατος, διὰ τὸ τραχὺ 〈καὶ〉 ἀκανθῶδες· κύνα γὰρ ξυλίνην τὴν κυνόσ‐ βατον ὁ θεὸς λέγει (Soph. fr. 651)
kappa 4563	κύνας ἀργούς· λευκούς, ἢ ταχεῖς κύνας (Α 50)	547 in vol. 2
kappa 4564	κυνδάλη· παιδιά τις. καὶ οἱ μὲν ὑπομνηματισταὶ κυνδάλας τὰς σκυτάλας ἀπέδοσαν, οἱ δὲ τὰ γεωμετρούμενα σχήματα, κακῶς. Κυνδάλους γὰρ ἔλεγον τοὺς πασσάλους καὶ κυν‐ δαλοπαίστην τὸν πασσαλιστήν
kappa 4565	κυνδός· ἄπαικτος. ἀπαράλλακτος
kappa 4566	Κύνδων· ποταμὸς ἐν Ἑλλησπόντῳ. οἱ δὲ ἐν Πελοποννήσῳ
kappa 4567	κυνεάγας· κυδώδων
kappa 4568	κυνεγκέφαλος· ὁ 〈διὰ〉 τῆς ῥάχεως ἀπὸ κεφαλῆς εἰς τὰ αἰδοῖα φερόμενος γόνος
kappa 4569	κυνέη· κυρίως μὲν ἡ ἐκ κυνείου δέρματος περικεφαλαία ... (Κ 257 ..). καὶ ἡ οἰκία 〈παρὰ τοῖς Τυρρηνοῖσ〉
kappa 4570	*κυνεῖ· φιλεῖ. προσκυνεῖ (Eur. Med. 1207 ..) Ags
kappa 4571	κύνειον θάνατον· ἄγαν φοβερόν (Ar. Vesp. 898?)
kappa 4572	κυνελφεῖ· κρύπτει r
kappa 4573	κύνεον· ἐφίλουν (φ 224)
kappa 4574	κύνεος· ἀναιδής (Ι 373) S
kappa 4575	†κυνέπασαν· ἐξέδοσαν· ἔνιοι κυνέπασαν τὸ αἰδοῖον †ἐπιτάνσπον‐ δον οἷον ἐπέπασαν†
kappa 4576	[κυναιρίου, ἢ] Κυνουρίου· Ἀργολικοῦ
kappa 4577	κύνες· τοῦ ἵππου τῆς ὁπλῆς μέρος. καὶ ἧλοι. καὶ ἀναιδεῖς. καὶ οἱ δράκοντες
kappa 4578	κύνεσσι· τοῖς κυσί (Α 4)
kappa 4579	Κυνετίαν· ἤτοι Ἄρεως κόρην. ἢ Ἀθηνᾶν. ἢ Πειθώ (Callim.?)
kappa 4580	[κυνζηθμός· ἡ ἀσαφὴς τῶν κυνῶν βοή]
kappa 4581	κυνῆ· περικεφαλαία. πέτασος. πῖλος Ἀρκαδικός. ἢ οἰκία
kappa 4582	κυνῆ Βοιωτία· ἐγένοντο γὰρ διάφοροι. ἀλλ’ αἱ ἐν Βοιωτίᾳ καλαὶ κυναῖ, ἃς οἱ κατ’ ἀγρὸν ἐφόρουν ([Dem.] 59,94?)
kappa 4583	*κυνηδόν· ὡς κύων r. Av(g)
kappa 4584	κυνθάνει· κρύπτει (r)
kappa 4585	κύνθιον· προσωπεῖον r ξύλινον
kappa 4586	κυνίας· πῖλος. ἢ †χείρ
kappa 4587	κυνίζει· μετὰ βλακείας περιπατεῖ
kappa 4588	κυνίξεις· ἀκροβολισμοί	548 in vol. 2
kappa 4589	κυνίσφειλον· ἀπατητικόν
kappa 4590	Κύννα· ὄνομα πόρνης (Ar. Vesp. 1032 ..)
kappa 4591	Κύννειος· Ἀπόλλωνος ἐπίθετον
kappa 4592	Κυννίδαι· γένος Ἀθήνησιν, ἐξ οὗ ὁ ἱερεὺς τοῦ Κυννείου Ἀπόλλωνος
kappa 4593	κυνοβάμων· ἵππος τις οὕτω προσαγορεύεται
kappa 4594	κυνόβλωπες· κύνειον ὁρῶντες
kappa 4595	κυνόγλωσσον· πόα τις (Epich. fr. 44)
kappa 4596	κυνοδέσμη· δεσμὸς ἀκροποσθίας
kappa 4597	κυνοειδεῖς· ἀναιδεῖς. κυνῶπας
kappa 4598	κυνοθαρσής· ἀναιδής (Theocr. 15,53)
kappa 4599	κυνόκεντρον· πόα τις
kappa 4600	κυνοκεφάλιον· πόα τις, ἥν τινες ἀνεμώνην καλοῦσιν
kappa 4601	κυνόμαλα· τὰ κοκκύμηλα
kappa 4602	*κυνόμυια· ἀναιδής, καὶ ἰταμή, καὶ θρασεῖα. τοιαῦτα γὰρ τὰ ζῷα ὁ κύων καὶ ἡ μυῖα (Exod. 8,21?) Ap
kappa 4603	κυνόπρηστις· ζῷόν τι
kappa 4604	*κυνοραισταί· κροτῶνες, οἱ τοὺς κύνας πιπιλίζοντες AS (vg) (p)
kappa 4605	κυνοραιστέων· τῶν κροτώνων· ἀπὸ τοῦ ῥαίειν, ὅ ἐστι φθεί‐ ρειν (ρ 300)
kappa 4606	κυνόροδον· κρίνον, ὅμοιον ὑακίνθῳ
kappa 4607	κυνορχίας· βόλου ὄνομα
kappa 4608	κυνος· τυφλοῦ S. ἢ *πόλις 〈Λοκρίδοσ〉 (Β 531) g
kappa 4609	Κυνόσαργες· τόπος ἱερός. ὠνομάσθη δὲ ἀπὸ τοιαύτης αἰτίας. Διόμου φασὶ θύοντος Ἡρακλεῖ, κύων ἁρπάσας τὰ μηρία ἔφευγε διωκόμενος. ἐκλήθη δὲ ὁ τόπος οὕτως, ἢ ἀπὸ τῆς λευκότητος τοῦ κυνός, ἢ τοῦ τάχους
kappa 4610	κυνὸς μέλη· τὸ ὠρύεσθαι
kappa 4611	κυνοσσόοι· θηρευταί
kappa 4612	κυνός· ἀναιδοῦς
kappa 4613	Κυνόσουρα· φυλὴ Λακωνική· καὶ ἄκρα τοῦ Μαραθῶνος, πρὸς τὴν Εὔβοιαν τετραμμένα. καὶ ἡ μικρὰ ἄρκτος. καὶ πᾶς χερσοει‐ δὴς τόπος. καὶ οἱ Κυδωνιασταὶ οὕτω καλοῦνται	549 in vol. 2
kappa 4614	κυνόλφη· σίλφη
kappa 4615	κυνοῦπες· ἄρκτος. Μακεδόνες
kappa 4616	κυνοῦραι· ἀστράγαλοι
kappa 4617	κυνουρία· ὅπου μετὰ χειμῶνος κῦμα ἐκβάλλει
kappa 4618	κυνοῦχος· θυλάκιον, βαλάντιον, ἢ μαρσίππιον
kappa 4619	κυνοφθαλμίζεται· ἀναιδῶς ἐμβλέπει
kappa 4620	κυνόφαλοι· Κορίνθιοι φυλή
kappa 4621	κύντατα· οἰκτρότατα
kappa 4622	κύντατον· ἀναιδέστατον. οἰκτρότατον. αἰσχρότατον (Κ 503)
kappa 4623	κύντερον· ἀναιδέστερον. χαλεπώτερον (Θ 483) r. p. χεῖρον
kappa 4624	κυνεῖν· τὸ ἀσπάζεσθαι
kappa 4625	κυνύπισμα· τὸ ἀπὸ στεμφύλων ποτόν. Κύπριοι
kappa 4626	[κυνήρη· θρηνητική]
kappa 4627	κυνώ· †ἀσφάλειά τις. καὶ οἷον ἀποκεκύνωται
kappa 4628	κυνώ· ἡ ἀναιδεστάτη
kappa 4629	κυνώλης· ἐξώλης r
kappa 4630	*κυνῶπες· ἀναιδέστατοι AS(gs)
kappa 4631	*κυνώπιδος· ἀναιδοῦς g ὄμμασι (Γ 180)
kappa 4632	κυνῶπις· ἀναιδής r, ἰταμή
kappa 4633	κύος· κύημα [ἔγκυος]. τὸ ἐν γαστρί
kappa 4634	κύπαι· εἶδός τι νεώς. καὶ αἱ ἐξ ὕλης καὶ χόρτου οἰκήσεις
kappa 4635	κύπαλον· κεκοιλαμμένον
kappa 4636	Κυπάρα· ἡ ἐν Σικελίᾳ κρήνη Ἀρέθουσα
kappa 4637	κυπαρίσσια· εἶδος ἀλεκτρυόνων
kappa 4638	Κυπαρισσήεις· καὶ Κυπάρισσος. πόλις (Β 593. 519). καὶ τὸ ⸤δένδρον r
kappa 4639	[κύπαρο ς· κυπάρους τὰ κοῖλα ἔλεγον ἀγγεῖα καὶ χωρητικά. διὰ τοῦτο καὶ τὰς τῶν σφηκῶν κατατρήσεις, καὶ τὰς τῶν αἰδοίων βαλάνους, ἐκ μεταφορᾶς κυπάρους λέγουσιν. ὁ δὲ Θεόφραστος (h. pl. 3,7,3) προάνθησίν τινα τῆς πεύκης καὶ
5	τῆς πίτυος κύπαρον προσαγορεύει]
kappa 4640	κύπασσις· περίζωμα. καὶ χιτῶνος εἶδος (Ion fr. 59)
kappa 4641	κυπάται· κίναιδοι, μαλακοί	550 in vol. 2
kappa 4642	*κύπελλα· ποτήρια (Γ 248) (Avgn)
kappa 4643	κύπελλον· εἶδος ποτηρίου διώτου
kappa 4644	κύπερα· τὰ σχοινία ἐκ κυπείρου πεπλεγμένα
kappa 4645	κύπειρον· ἄνθος ἵπποις ἐδώδιμον
kappa 4646	κύπειρος· φυτόν, ὃ καὶ ἐρυσίσκηπτρον
kappa 4647	κύπη· τρώγλη
kappa 4648	Κυπρία πάλη· ἣν ἔνιοι πάμμαχον καλοῦσιν, οἱ δὲ ἄγροικον καὶ ἀπάλαιστρον· διὰ τὸ τοὺς ἐν Κύπρῳ ἀτέχνως παλαίειν
kappa 4649	*κυπρίζουσαι· ἀνθοῦσαι (Cant. 2,15) ASvgn
kappa 4650	κυπρῖνος· ἰχθῦς ποιός (r)
kappa 4651	κύπριον· τὸ ἀρνόγλωσσον
kappa 4652	Κύπριος βοῦς· ἐπὶ κοπροφάγου εἰκαίου τάσσεται τοῦτο, ἐπειδὴ οἱ Κύπριοι βόες κοπροφαγοῦσιν (Men. fr. 214 Koe.)
kappa 4653	Κύπρις· πόρνη
kappa 4654	Κυπρογενέος προπόλον· προαγωγόν
kappa 4655	κύπρος· μέτρον σιτηρόν (Alcae. fr. 312 L.—P.). ἢ κεφάλαιον ἀριθμοῦ
kappa 4656	κυπτάζειν· διατρίβειν, στραγγεύειν. καὶ †ἐναισχύνειν. ἐπικύπ‐ τειν. καὶ χρονίζειν
kappa 4657	κύπτει· κάμπτει, ἑαυτὸν κλίνει
kappa 4658	*κύπτον· ταπεινούμενον (Baruch 2,18) A
kappa 4659	κυρβάδδωμεν· κρύψωμεν
kappa 4660	Κύρβαντες· Κορύβαντες
kappa 4661	κυρβασία· 〈τὴν〉 ἐπὶ πλέον κροῦσιν
kappa 4662	κυρβασία· ὀρθὴ τιάρα. ταύτῃ δὲ οἱ Περσῶν βασιλεῖς μόνοι ἐχρῶντο. καὶ *κορυφὴ ἀλέκτορος (Ar. Av. 486) ASvgnps
kappa 4663	κυρβάσαι· ἀποσκιρτᾶν
kappa 4664	κύρβις· στήλη τρίγωνος, ἢ ξύλινος ἄξων, ἐν ᾧ τὸ παλαιὸν οἱ νόμοι ἐγράφοντο
kappa 4665	κῦρε· ἐπιτυχεῖν ἐστοχάζετο (Ψ 821)
kappa 4666	*κυρεῖ· ὑπάρχει, τυγχάνει (Eur. Hec. 690) ASs
kappa 4667	†κυρεῦσαι· φυτεῦσαι
kappa 4668	κυρήβια· τῶν κριθῶν τὰ ἀποβρέγματα, καὶ κυάμων λέπυρα, καὶ τὰ τῶν κέγχρων ἄλφιτα
kappa 4669	[κυρῆναι] Κυρηναῖοι λίβες· .......	551 in vol. 2
kappa 4670	Κυρήνη· πόρνη τις ἥτις ἐκαλεῖτο δωδεκαμήχανος, διὰ τὸ τοσαῦτα σχήματα ἀφροδισίων ποιεῖν (Ar. Ran. 1328)
kappa 4671	κυρία ἐκκλησία· μία κυρία ἐκκλησία ἤγετο Ἀθήνησιν, ἐν ᾗ τὰς ἀρχὰς ἐπιχειροτονεῖν ἔδει
kappa 4672	κυριάζεις· ἀποκακεῖς
kappa 4673	*κυρίας· τῆς κατὰ φύσιν ὑπαρχούσης δυνάμεως (Isai. 40,10 ..) ASn(G)
kappa 4674	κυρηβάζεσθαι· λοιδορεῖσθαι. διαμάχεσθαι
kappa 4675	κυρηβάσασθαι· διαμαχέσασθαι. ἀπὸ τῶν κριῶν καὶ τῶν τράγων (Cratin. fr. 462) ἔνθεν καὶ τὸ κυρίσσειν
kappa 4676	κυρηβάτης καὶ κύρηβος· ὁ ἀσελγὴς ἐν τῷ λοιδορεῖν
kappa 4677	κυρίζεσθε· τρίβεσθε
kappa 4678	κύριθρα· προσωπεῖα ξύλινα
kappa 4679	κυρίξειν [ἢ κυρίζη]· κέρασι μάχεσθαι (Aesch. fr. 23)
kappa 4680	*κύριον· ἴδιον A, αὐθεντικὸν γραμμάτιον
kappa 4681	Κύρις· ὁ Ἄδωνις r. ἢ πλέγμα τι, σχοινίον. ἢ κυρτίς
kappa 4682	κυρίσσει· κερατίζει, τύπτει μετὰ τῆς κεφαλῆς. [ἢ βοᾷ]
kappa 4683	†κύριθον· τὴν σφαῖραν
kappa 4684	κυριττοί· οἱ ἔχοντες τὰ ξύλινα πρόσωπα κατὰ Ἰταλίαν, καὶ ἑορτάζοντες τῇ Κορυθαλίᾳ γελοιασταί
kappa 4685	κυρίττειν· πλήσσειν
kappa 4686	κυρίττολος· κορύπτης. πλήκτης
kappa 4687	[κυρίττον· ἐν γαστρὶ ἦν]
kappa 4688	κυρίττοντες· κερατίζοντες, κεφαλαῖς πλήσσοντες
kappa 4689	κυρίως· βεβαίως, ἰσχυρῶς, ἀσφαλῶς
kappa 4690	κυριότης· ἡμέρα, ἐν ᾗ τελειοῦται τὰ συμφωνηθέντα καὶ εἰσε‐ νεχθέντα
kappa 4691	κυρκανᾷ· κυκᾷ, ταράσσει
kappa 4692	κύρμα· κύρημα, ἐπίτευγμα (Ε 488) n. πολλοῖς ἐγκεκυρηκὸς πρᾶγμα
kappa 4693	κύρνα· κρανία
kappa 4694	Κυρνία γᾶ· ἐπεὶ Κύρνον ᾤκησαν Τυῤῥηνοί
kappa 4695	Κυρνικά· κώδια
kappa 4696	κύρνοι· οἱ νόθοι
kappa 4697	κυροῖ· βεβαιοῖ, πιστοῖ	552 in vol. 2
kappa 4698	κῦρον· οὔτ’ εἶπον οὐδὲν πρὸς 〈σὲ〉 κῦρον, ὦ γύναι (trag. ad. 226) σοὶ ἀνῆκον, εἰς σὲ τεῖνον
kappa 4699	*κῦρος· ἐξουσία r. ASvgn ἢ παῖς A
kappa 4700	Κῦρος· ἀπὸ τοῦ ὑπὸ κυνὸς τεθράφθαι. ἢ ἀπὸ τοῦ ἡλίου· τὸν γὰρ ἥλιον οἱ Πέρσαι κῦρον λέγουσιν. ἄλλοι βόθυνον. καὶ προσῆκον. καὶ ὄνομα ποταμοῦ. καὶ κύριον
kappa 4701	Κυῤῥάνη· ὄνομα γυναικείας θεοῦ (Men. fr. 865 Koe.)
kappa 4702	*a) κύῤῥασιν· τοῖς κέρασιν ἐπιτυχεῖν AS. b) ...· κρούσαντος
kappa 4703	*κύρσαι· ἐπιτυχεῖν (Eur. Alc. 472) AS
kappa 4704	κύρσαν· ἐνέτυχον (Greg. Naz. c. 2, 1, 1, 436)
kappa 4705	[κυρσανίας Λακωνικῆς]
kappa 4706	κυρσάνιοι· τοὺς μειρακίσκους οὕτως ἔλεγον 〈Λάκωνεσ〉
kappa 4707	κύρσας· ἐπιτυχών r. n. εὑρών n, κύριος γενόμενος (Γ 23)
kappa 4708	κυρσερίδες· τὰ τῶν μελισσῶν ἀγγεῖα. κυψελίδες
kappa 4709	κύριος· ἄρχων, βασιλεύς
kappa 4710	κυρσίον· μειράκιον
kappa 4711	κύρτα· οἰδοῦντα. μεμισημένα. ἔνιοι δὲ οὐκ ἀγαθά. ὑπὸ δὲ τῶν Ταραντίνων κόπρον καὶ τὰ ἔντερα τὰ δεκτικὰ κόπρων καὶ σκυβάλων τῶν βρωμάτων
kappa 4712	κυρτεύς· ἁλιεύς r
kappa 4713	Κυρτιάδαι· δῆμος τῆς Ἀκαμαντίδος φυλῆς
kappa 4714	κυρσεῖν· [τοῖς κέρασιν ἐπιτυχεῖν] εὑρεῖν. ⸤εὑρίσκω b
kappa 4715	κυρτία ς· Κελτοὶ τὰς ἀσπίδας
kappa 4716	κυρτί ς· ὀρνιθοτροφεῖον
kappa 4717	κυρτό ν· τὸ κυρίως κυρτόν. καὶ τὸ ὑψηλὸν καὶ μετέωρον κῦμα (Δ 426)
kappa 4718	κύρτος· ἀγγεῖον σχοινῶδες, ᾧ οἱ ἁλιεῖς χρῶνται. καὶ τάλαρον
kappa 4719	*κυρῶ· τυγχάνω (Eur. Troad. 685) n
kappa 4720	[κυρῶδα· ὀλέκρανα]
kappa 4721	*[κυρώκω· θυλάκω] A
kappa 4722	κυρῶ· κρατύνω, βεβαιῶ
kappa 4723	κυρωτῆρες· ἄρχοντες
kappa 4724	κύσαι· τῷ στόματι φιλῆσαι
kappa 4725	κυσαμένη· κυήσασα· ἄκυθον γὰρ τὸ ἀτόκιον
kappa 4726	κυσανίζει· ὁμιλεῖ
kappa 4727	*κύσας· φιλήσας r. vgp
kappa 4728	κύσεν· ἐφίλησεν (π 21) N	553 in vol. 2
kappa 4729	κυσέρη· πυθμήν. χάσμα
kappa 4730	[κυσήγη· ῥοιά]
kappa 4731	κυσθοκορώνη· νύμφη
kappa 4732	κυσιᾶι· πασχητιᾶι
kappa 4733	κυσοβάκκαρις· ἤτοι τὸν κυσὸν μυρίζων· ἢ τῷ κυσῷ μυριζό‐ μενος
kappa 4734	κυσοδακνιᾷ· ψωριᾷ
kappa 4735	κυσολάκων· Ἀρίσταρχός φησι τὸν Κλεινίαν οὕτω λέγεσθαι 〈ὡσ〉 τῷ κυσῷ λακωνίζοντα. τὸ δὲ τοῖς παιδικοῖς χρήσασθαι λακωνίζειν ἔλεγον (Ar. (?) frg. 907)
kappa 4736	κυσολαμπίς· ἡ περιλαμπομένη ταῖς νυξὶ κανθαρίς
kappa 4737	κυσονίπται· πόρνοι· ἀπὸ τοῦ παρακολουθοῦντος
kappa 4738	κυσός· ἡ πυγή. ἢ γυναικεῖον αἰδοῖον
kappa 4739	κυσοχήνη· εἶδος δεσμοῦ. οἱ δὲ εὐρυπρωκτίαν. οἱ δὲ ξύλον [ἓν] ἐν ᾧ ἁμαρτάνουσαι αἱ πόρναι ἐδεσμεύοντο
kappa 4740	κύστεροι· ἀγγεῖα τῶν μελισσῶν S. καὶ τυρίσκοι
kappa 4741	*κύστη· ἄρτος σπογγίτης AS
kappa 4742	κύστιον· τὸ ἁλικάκκαβον
kappa 4743	κύστις· ἡ φῦσα (Ar. Nubb. 405)
kappa 4744	*κύτη· μεγέθη An
kappa 4745	κύτινοι· τῆς ῥοιᾶς τὰ πρῶτα ἐξανθήματα S
kappa 4746	κύταρον· ζωμήρυσις
kappa 4747	κύτταροι· οὕτω ⸤τὰς τρήμας τῶν κηρίων S ἔφη Ἀχαιός (fr. 50). τινὲς δὲ σφηκιάς. καὶ τὰ τῆς πεύκης καὶ πίτυος προ‐ ανθοῦντα στροβίλια. καὶ πυθμένες. καὶ τῶν αἰδοίων αἱ βάλα‐ νοι. καὶ ⸤τῶν βαλάνων τὰ ἀγγεῖα (Ar. Vesp. 1111) S
kappa 4748	*κύτος· σῶμα. ὄγκος. χώρημα n. βάθος gn
kappa 4749	*κυττοί· τὸ δεκτικὸν χώρημα, καθὼς ποτήριον. ἢ εἶδος ἄνθους Διονυσιακοῦ AS
kappa 4750	Κύτωρον· πόλιν Παφλαγονίας (Β 853) r
kappa 4751	κύφελλα· τὰ νέφη r. νεφέλη γνοφώδης, ὁμίχλη, ὁμιχλῶδες κατάστημα (Callim. fr. 20)
kappa 4752	κύφερον ἢ κυφήν· κεφαλήν. Κρῆτες
kappa 4753	κυφόν· καμπύλον. κυρτόν. διὰ γῆρας ἐπικεκυρτωμένον (β 16). ἢ ξύλον βασανιστικὸν κολαστήριον, ᾧ †κατέτεμνον τοὺς
kappa 4753	θανάτῳ κατακεκριμένους	554 in vol. 2
kappa 4754	κύφων· ὅπερ ἔνιοι συνάγχην καλοῦσιν. δηλοῖ δὲ καὶ δεσμὸν ξύλινον. τάσσεται δὲ καὶ ἐπὶ πάντων τῶν δυσχερῶν καὶ ὀλε‐ θρίων. ἔστι γὰρ καὶ χιτῶνος εἶδος. καὶ κυφωνισμὸς ἐπὶ τῶν τιμωριῶν. καὶ ἐπικεκαμμένη ῥάβδος κύφων
kappa 4755	κύχραμος· εἶδος ὀρνέου
kappa 4756	κύψαι· ἀπάγξασθαι (Archil. fr. 35)
kappa 4757	κυψέλαι καὶ κυψελίδες· ὁ ἐν τοῖς ὠσὶν ῥύπος συνιστάμενος. καὶ τὰ σιτηρὰ ἀγγεῖα. καὶ τὰ κενὰ σμήνη. καὶ τοῦ ὠτὸς τὸ ἔγκοιλον. καὶ τῆς καμίνου μέρος τι q
kappa 4758	*κυψέλη· πλεκτὸν ἀγγεῖον μελισσῶν r. ASg
kappa 4759	*κυψελίδες· μελισσοφάτναι AS(n) s
kappa 4760	*κυψελίς· ὁ ἐν τοῖς ὠσὶ ῥύπος r. ASn
kappa 4761	*κυψέλην· κυβέρτιον μελισσῶν Σ
kappa 4762	κύψελος· ὄρνις ποιός, ὅμοιος χελιδόνι
kappa 4763	κύων· ὁ ἐλαυνομένου τοῦ σιδήρου τοῦ ἀργοῦ ἐξαλλόμενος σπινθήρ. οἱ δὲ τὴν Ἐρινῦν. οἱ δὲ τὴν νόσον τὴν οὕτω λεγο‐ μένην κύνα. δηλοῖ δὲ καὶ τὸ ἀνδρεῖον μόριον. καὶ τὸ ὑλακ‐ τοῦν ζῶον. καὶ τὸν ἀναιδῆ. καὶ τὸ ἄστρον. καὶ τὸ θαλάσ‐
5	σιον ζῶον. καὶ ὑπὸ τῶν κυβευτῶν βόλον τινά, ὃς Χῖος καλεῖ‐ ται
kappa 4764	κύων ἐπὶ δεσμά· παροιμία ἐπὶ τῶν ἑαυτοὺς εἰς κολάσεις ἐπιδιδόντων. λέγεται δὲ καὶ βοῦς ἐπὶ δεσμά
kappa 4765	κύων παρ’ ἐντέροισι· παροιμία ἐπὶ τῶν μὴ δυναμένων ἀπολαύειν τῶν παρακειμένων q
kappa 4766	κῷα· ἐνέχυρα
kappa 4767	κῳάζειν· ἀστραγαλίζειν. ἐνεχυράζειν
kappa 4768	κῳασθείς· ἐνεχυρασθείς
kappa 4769	κῶας· κώδιον. τάπητα. ὀφθαλμούς
kappa 4770	[κώβαλα· πανουργήματα]
kappa 4771	κώβαλοι· κύτινοι ῥοιῶν
kappa 4772	κῶβαξ· ὁ μέγας τέττιξ
kappa 4773	κωβήλη· συνουσία. καὶ βελόνη
kappa 4774	κωβηλίνη· ἠπήτρια
kappa 4775	κωβῖτις· ἡ λευκὴ ἀφύη
kappa 4776	Κωδάλου χοῖνιξ· παροιμία, ὡς μείζοσι μέτροις κεχρημένου
kappa 4776	ἀγορανόμου (Hippon.)	555 in vol. 2
kappa 4777	[κωδία· κωδίς. κεφαλὴ χωρὶς σώματος]
kappa 4778	*κωδίκιλλα· σύμβολα χάρται AS
kappa 4779	κώδιον· σκύλον, *ἢ δέρμα προβάτου ASvgn. χωρὶς σώματος AS
kappa 4780	κώδιξ· βιβλίον νόμιμον
kappa 4781	*κώδεια· ἡ τῆς μήκωνος κεφαλή (Ξ 499) r. An
kappa 4782	[Κωδειῆς· γένος ἰθαγενῶν Ἀθήνησιν]
kappa 4783	*κωδωνίσας· πειράσας. ἠχήσας AS
kappa 4784	κωδωνίσαι· δοκιμάσαι. διαπειράσαι. ἀπὸ τῶν φυλάκων, οἳ τοὺς κώδωνας ἐκρότουν ἐπὶ πειρασμῷ τῶν γρηγορούντων
kappa 4785	κωδωνίσω· δοκιμάσω g. ἀπὸ τῶν ἵππων, ἢ ὀρτύγων (Ar. Ran. 79)
kappa 4786	κωδωνοφορῶν· οἱ περιπολάρχαι ἐπὶ τοὺς φύλακας ἐρχόμενοι, κώδωνα διέσειον, καὶ οὕτως ἐξεπείραζον τὸν καθεύδοντα. ἀπὸ δὲ τῶν ὀρτύγων ἡ χρῆσις. τοὺς γὰρ ὑπομείναντας τὸν ἦχον τοῦ κώδωνός φασιν ἐπιτηδείως ἔχειν πρὸς μάχην. φασὶ δὲ
5	καὶ τοὺς ἵππους τοῖς κώδωσιν ἐξετάζεσθαι (Ar. Av. 842)
kappa 4787	κώδων· σάλπιγξ p. ἠχεῖον r. κύμβαλον. μήκων. κάλυξ
kappa 4788	κῶθα· ποτήρια
kappa 4789	κῶθος· κωβιός
kappa 4790	κωθύλους· ὄνους (r)
kappa 4791	*κώθων· ἄτακτος. μέθυσος S. μονόωτον ποτήριον AT. κερά‐ μειον. ⸤εἶδος ποτηρίου r. ASgb
kappa 4792	*κωθωνίσα ι· μεθύσαι r. ASvgn
kappa 4793	κῷο ι· ἀστράγαλοι
kappa 4794	κῶιο ν· ἐνέχυρον. καὶ ἱμάτιον r
kappa 4795	κώκαλο ν· παλαιόν r. καὶ εἶδος ἀλεκτρυόνος
kappa 4796	*κωκύε ι· βοᾷ p. θρηνεῖ, κλαίει (θ 527) S
kappa 4797	*κωκύσασα· θρηνήσασα (Σ 71) As
kappa 4798	*κώκυσε· μετὰ θρήνων ἀνεβόησε (Χ 407) ASn
kappa 4799	*κωκυτός· κοπετός, θρῆνος, ὀδυρμός (3. Macc. 6,32) vg
kappa 4800	*†κωκυτοιρεῖν· θρηνεῖν An
kappa 4801	*κωκυτός· θρῆνος Agb, καὶ τὰ ὅμοια. καὶ ὄνομα ποταμοῦ AS ἐν ᾅδου· A Κωκυτὸς ὃς δὴ Στυγὸς ὕδατός ἐστιν ἀποῤῥώξ
kappa 4801	(κ 514)	556 in vol. 2
kappa 4802	κῶλα· πόδες. σκέλη. ὀστᾶ. μέλη. κερκίδες
kappa 4803	κωλαβοί· λάσταυροι
kappa 4804	κωλαβρισθείησαν· κωπηθείησαν. ποδοκοπηθείησαν (Iob 5,4)
kappa 4805	κωλακρέται· ἀργυρικοὶ ταμίαι, οὕς τινες οἴονται μόνου τοῦ δικαστικοῦ προΐστασθαι
kappa 4806	κῶλ’ ἀνεμιζόμενοι· τάχει χρώμενοι, ἀνέμοις ἴσῃ
kappa 4807	*κῶλα πεσεῖν· τὰ ἄρθρα 〈πεσεῖν〉 (Hebr. 3,17) ASb
kappa 4808	[κωλαρίας· τοὺς ἐκ τῆς ἀγέλης παῖδας]
kappa 4809	κωλέα· *μέρος κρέατος (1. Regn. 9,24) ASg. ἀγκαλίς. δέσμη χόρτου. τινὲς σκέλος ὑὸς ὀπίσθιον. ἢ Περσικῆς τὸ ἐδώδιμον
kappa 4810	κωλίρ· τὸ προτιθέμενον ἆθλον τοῖς ἀγωνιζομένοις
kappa 4811	κωλετίναις· ἀσκαλαβώταις
kappa 4812	*κωλήν· κωλεός AN
kappa 4813	κωλῆνες· ἀκροκώλια
kappa 4814	κώληπα· ἰγνύαν rSn. τὴν γαστροκνημίαν. τὴν κνήμην
kappa 4815	Κωλιάς· ἀκτὴ εἰς θάλασσαν ἐξέχουσα· καὶ ἴσως παρὰ τὸ κῶλον
kappa 4816	Κωλιάς· Ἀφροδίτης ἐπὶ Κωλιάδος ἐστὶν ἱερὸν ἐν τῇ Ἀττικῇ. ὁ δὲ τόπος λέγεται Κωλιάς, ἐπεὶ ἐκκείμενός ἐστιν, ὅμοιος ἀν‐ θρώπου κώλῳ. ἔστι δὲ καὶ Δήμητρος ἱερὸν αὐτόθι πολύστυλον (Ar. Lys. 2)
kappa 4817	Κωλιεῖς· γένος Ἰθαγενῶν, ὅπερ ἐκ τῆς Κωλιάδος
kappa 4818	κωκαλική· Σικελική
kappa 4819	κωλύμασι· ἐμποδίοις
kappa 4820	κωλύμη· μεμφωλή (Thuc. 1,92,1 ..)
kappa 4821	Κωλυσανέμας· ὁ Ἐμπεδοκλῆς οὕτω καλεῖται, ὡς ὑπισχνούμε‐ νος ἐφέξειν τοὺς ἀνέμους
kappa 4822	κωλύσω· λυπήσω
kappa 4823	κωλυτήρ· σημεῖόν τι ἐν θυτικῇ. καὶ θυσία τις κωλυτήρια
kappa 4824	*κωλώτης· ἀσκαλαβώτης ASvgn. ἔλεγον δὲ αὐτὸν καὶ ⸤γα‐ λεώτην vgn. δοκεῖ δὲ αὐτὸς εὐστόχως ἅλλεσθαι περὶ τὰς
kappa 4824	μυίας	557 in vol. 2
kappa 4825	κῶμ α· κοίμημα (Ξ 359) n, ὕπνος rp. ληθώδης καταφορὰ ὕπνου βαθέος
kappa 4826	κωμάδδειν· ὀρχεῖσθαι
kappa 4827	*κωμάζει· κῶμον ... ἢ ᾄδει ASvg. ὑβρίζει Agn μετὰ μέθης ASn
kappa 4828	κῶμαι· ἀγυιαί, ῥῦμαι
kappa 4829	κωμαίνει· νυστάζει
kappa 4830	κώμακον· ἀρωματικόν τι
kappa 4831	*κωμαστής· τρυφῶν μετ’ ᾠδῆς vgn
kappa 4832	*κωμαστοῦ· τοῦ κωμάζοντος, τερπομένου AS μετ’ ᾠδῆς
kappa 4833	†κωμᾶται· μαγεύει
kappa 4834	κώμη· ἄμφοδον, ⸤χωρίον r. p
kappa 4835	*κωμικ ή· Ἀττική ASvg(n)
kappa 4836	κωμαίνεσθαι· κοιμᾶσθαι
kappa 4837	κωμῆτις· γείτων. Κῶμαι γὰρ τὰ ἄμφοδα (Ar. Lys. 5)
kappa 4838	[κωμμωνία· κοροκοσμία]
kappa 4839	*κῶμοι· ἀσελγῆ ⸤ᾄσματα πορνικά S, συμπόσια, ᾠδαί (2. Macc. 6,4) (ASgN)
kappa 4840	*κῶμος· εἶδος ὀρχήσεως ἢ μέλους τινός (Eur. Phoen. 791) g
kappa 4841	κώμυθα· δάφνην, ἣν ἱστῶσι 〈πρὸ〉 τῶν πυλῶν. δηλοῖ δὲ καὶ ⸤δέσμην χόρτου (p), καὶ τὰ †κατολίγον τῶν δραγμάτων (Cratin. fr. 299?)
kappa 4842	κωμῳδοί· κωμικοί, τραγῳδοί, καὶ χορευταὶ τραγῳδοί, οἱ τραγικοὶ ποιηταὶ διδάσκαλοι
kappa 4843	κωμῳδούμενοι· παιζόμενοι παρὰ τὴν τραγῳδίαν
kappa 4844	κωμῳδοῦντες· θριαμβεύοντες, πομπεύοντες
kappa 4845	Κῶν· νῆσος πρὸς τὴν Ῥόδον, μία τῶν Κυκλάδων, ἢ τῶν Καλυδνῶν (Β 677)
kappa 4846	κώνα· βέμβιξ
kappa 4847	κωνᾶν· περιδινεῖν, δίνῳ περιέρχεσθαι
kappa 4848	κωνεία· νάρθηκα. καὶ πόας εἶδος
kappa 4849	κωνῆσαι· πισσοκωνῆσαι· καὶ κύκλῳ περιενεγκεῖν p. καὶ πισ‐ σοκώνητον μόρον λέγουσιν, ὅταν πίσσῃ καταχρισθέντες τινὲς ὑπὸ πυρὸς ἀποθάνωσιν· Αἰσχύλος Κρήσσαις (fr. 118) καὶ Κρατῖνος (fr. 364). Πισσοκωνίαν Ἄρη νῦν φησι, διότι
5	〈πίσσῃ〉 χρίουσι τὰ παρίσθμια τῶν προβάτων	558 in vol. 2
kappa 4850	κώνητες· θύρσοι
kappa 4851	κώνειον· *δηλητήριον r. Sn, ἤτοι ⸤θανάσιμον Avgn. βοτάνη Sn, νάρθηξ (Callim. fr. 191,57?)
kappa 4852	κωνίς· ὑδρίσκη
kappa 4853	*κωνοειδῆ· τούτου τοῦ σχήματος Σ
kappa 4854	κῶνοι· οἱ θύρσοι. καὶ *στρόβιλοι ASvg. καὶ οἱ στρόμβοι
kappa 4855	κῶνον· περικεφαλαία. καὶ ⸤ὁ τῆς πίτυος καρπός r. καὶ παρὰ τοῖς γεωμέτραις σχῆμά τι στερεόν. καὶ ⸤στρόβιλος r. p
kappa 4856	Κῶνο ς· τόπος ἐν Κλαζομεναῖς (Hippon.?)
kappa 4857	κῶνος ἄρτον ξύει· 〈ἐπὶ τῶν ἀνταποδιδόντων〉
kappa 4858	κωνοφόρον· στροβιλοφόρον
kappa 4859	κωνωποθήρας· ὄρνις ὁ κώνωπας θηρεύων
kappa 4860	κῶον· ἱμάτιον. ἢ ἐνέχυρον r
kappa 4861	Κῶος Χῖον· ὁ Κῶος ἀστράγαλος, ὁ ἕξ. ὁ μὲν γὰρ Χῖος ἐδύνατο ἕν· ὁ δὲ Κῶος ἕξ
kappa 4862	Κωπαΐδες· ἐν τῇ Κωπαΐδι λίμνῃ ἐγχέλεις μέγισται γίνονται. ταύτας οὖν τὰς ἐγχέλεις Κωπαΐδας λέγουσι (Ar. Ach. 880)
kappa 4863	Κῶπαι· πόλις τῆς Βοιωτίας (Β 502)
kappa 4864	κώπης τὸ ἄνω κώπαιον, τὸ δὲ κάτω πλάτην
kappa 4865	κωπεῖς· τὰ εἰς κώπας εὔθετα ξύλα (Ar. Lys. 422) q
kappa 4866	κωπέτας· σφονδύλους μεγάλους ἰχθύων
kappa 4867	[κωπετός· θρῆνος] r
kappa 4868	κώπη· *ἡ τοῦ ξίφους λαβή ASg, καὶ ἐγχειριδίου, καὶ ἡ τῆς κώπης τῆς νεώς
kappa 4869	κωπηλάται· οἱ ταῖς κώπαις περιστρέφοντες τὸ πλοῖον (Ezech. 27,8 ..)
kappa 4870	κωπητήρ· ὁ σκαλμὸς τῆς κώπης r
kappa 4871	κωπηλά· κωπώδη. μακρά
kappa 4872	†κώρα· ὕβρις
kappa 4873	κωράλιον· παιδάριον, κόριον
kappa 4874	κωραλλεῖς· οἱ ἀναλέγοντες τὸ κουράλιον περὶ Σικελίαν
kappa 4875	κωραλίσκον· μειράκιον
kappa 4876	κωρέα· ἄκρα. ἀρχή. δέσμη
kappa 4877	κωρία· κουρίς, κουρεύτρια
kappa 4878	κωριδάμνας· ἀκρίς
kappa 4879	κωρίδες· γρᾶες. ζῶον θαλάσσιον (Epich. fr. 89)	559 in vol. 2
kappa 4880	†κωρίθιον· χόρτον
kappa 4881	κωρίς· ψαλίς
kappa 4882	Κωρυκαῖος ἠκροάζετο· παροιμία 〈παρὰ〉 τοῖς κωμικοῖς, ὡς θεοῦ τινος ἐπακροωμένου (Men. fr. 137 Koe.)
kappa 4883	κωρυκίδιον· ὅπερ οἱ τοξεύοντες δερμάτινον κοίλωμα τῷ εὐωνύμῳ πήχει περιτιθέασιν
kappa 4884	κώρυκος· θυλάκιον. ἔστι δὲ δερμάτινον ἀγγεῖον, ὅμοιον ἀσκῷ. οἱ δὲ πλοῖον· οἱ δὲ κόγχην
kappa 4885	Κῶς· νῆσος. καὶ δέρμα. εἱρκτή, δεσμωτήριον
kappa 4886	κωτίλλει· δολίως ἀπατᾷ
kappa 4887	*κωτίλλουσα· κολακεύουσα (Hes. op. 374) ASs
kappa 4888	κωτίλλω· κολακεύω r. N
kappa 4889	κωτίλη· λαλιστάτη
kappa 4890	κωτίλον· ἡδύ. τρανές. λάλον, εὔστομον
kappa 4891	*κωτίλος· πανοῦργος Avn, ἀπατηλός, ⸤κολακευτής vp, ἀπα‐ τεών ASvnp, δόλιος. λάλος
kappa 4892	[κωφ ᾷ· πληροῖ]
kappa 4893	κωφάν· κωφήν, ἀναίσθητον
kappa 4894	κωφεῖ· κακουργεῖ, βλάπτει. κολούει. πηροῖ (Callim. fr. 195,34)
kappa 4895	†κῶφες· νεκύσια. κωφά
kappa 4896	*κωφεῦσαι· ἀναισθητῆσαι. ἡσυχάσαι gb, σιωπῆσαι (Iud. 18,19 ..)
kappa 4897	κωφή· ἀναίσθητος. νεκρά
kappa 4898	κωφῆσαι· κολοῦσαι
kappa 4899	κώφησις· κόλουσις
kappa 4900	κωφητέος· βλαπτέος
kappa 4901	κωφίας· ὄφεως εἶδος, ὁ καὶ τυφλίας S
kappa 4902	κωφόν· ἀναίσθητον. μωρόν. τὸ ῥοῖζον μὴ ποιοῦν (Ξ 16)
kappa 4903	κωφός· οὔτε λαλῶν οὔτε ἀκούων. ἐννεός. ἀσθενής (Hdt. 1,34,2)
kappa 4904	*κωχεύει· μετεωρίζει. φέρει v κουφίζει. ⸤τὸ δὲ αὐτὸ καὶ κω‐ φεύει v
kappa 4905	κωχεύουσι ν· ὀχοῦσι. μετεωρίζουσι. Σοφοκλῆς Καμικίοις·
kappa 4905	πιστοί με κωχεύουσιν ἐμ φορᾶι δέμας (fr. 304)	560 in vol. 2
lambda 1	Λα· ἐπὶ τοῦ μεγάλου καὶ τοῦ λίαν ἐτάσσετο. ὅθεν καὶ λακάνη ἡ μεγάλως κεχηνυῖα
lambda 2	λααν· *λίθον (Eur. Phoen. 1157) Avgn. ἢ ὁρᾶν. ῥηγμίν. πόλις καὶ θυλάκιον, ἐν ᾧ οἱ ἡνίοχοι τὰς μάστιγας ἀποτίθενται (S), τινὲς δὲ μάστιγα [καὶ λίθον]
lambda 3	λαἅνα· ἐπίστατον
lambda 4	*λᾶας· λίθος Avgb πέτρα, ἢ πέτρος (Δ 521)
lambda 5	†λαβά· σταγών
lambda 6	*λαβάς· ἀντιλήψεις AS(vg)
lambda 7	λαβάβηρ· λακανίσκη
lambda 8	λάβδα· ὅπλον. ἢ στοιχεῖον ὑγρὸν καὶ ἀμετάβολον
lambda 9	λάβεν· ἔλαβεν (Α 387)
lambda 10	*λάβε γούνων· λαβοῦ τῶν γονάτων (Α 407) n
lambda 11	*λαβή· ἀφορμή AS. ὁρμή. καὶ ἡ τοῦ ξίφους A λαβή
lambda 12	*λαβήν· αἰτίαν AS
lambda 13	λαβήροις· ποτιστηρίοις
lambda 14	λάβιρος· βόθυνος
lambda 15	λαβίς· σκεῦος χρυσοχοϊκόν (Exod. 38,17 ..)
lambda 16	*λαβόμενος· δραξάμενος (2. Macc. 12,35) ASvgb
lambda 17	*λαβραγορεῖν· σφοδρῶς δημηγορεῖν (AS) g(n)
lambda 18	λαβραγόρης· λάβρος ἐν τῷ λέγειν, προπετὴς ἐν τοῖς λόγοις. τινὲς ἄκαιρον ἐν τῷ δημηγορεῖν (Ψ 479)
lambda 19	λαβράζει· λάβρος γίνεται. ἀκολασταίνει. προπετεύεται
lambda 20	λαβρεία· ἡ τοῦ λόγου †ἔκληψις
lambda 21	λαβρεύονται· ῥέουσι μεγάλα βουλεύονται. θορυβοῦσι σφόδρα
lambda 22	λαβρεῦσαι· λάβρως καὶ ἀθρόως λαλεῖν (N)
lambda 23	λαβρεύεαι· μεγαληγορεῖς. προγλωσσεύῃ. ἀθρόως λέγεις, ἀμέ‐
lambda 23	τρως (Ψ 478)	561 in vol. 2
lambda 24	λάβρον· ἅθρουν. προπετές, ταχύ (Ο 625). μαινόμενον. βορόν
lambda 25	λαβρώνιον· εἶδος ποτηρίου πλατέος (Men. fr. 24) (S)
lambda 26	*λάβρος· πολύς Sb, ⸤σφοδρός (Β 148) vSps (A)
lambda 27	λαβροσιάων· χορτασμῶν ἀκόσμων
lambda 28	λαβροστομία· ἡ δύσχρηστος λαλιά
lambda 29	*λαβρότατος· σφοδρότατος n (S)
lambda 30	[λαβρόϊον· εἶδος ποτηρίου]
lambda 31	λαβρύσσει· λαβρεύει
lambda 32	λαβρύσσει· δειλαίνει
lambda 33	*λαβύρινθος· κοχλιοειδὴς τόπος. λέγεται δὲ ἡ λέξις ἐπὶ τῶν φλυάρων, παρὰ τὸ πολλοῖς κύκλοις λόγων κεχρῆσθαι ASvgn
lambda 34	λαγαρίττεται· μετριεύεται
lambda 35	λαγαρόν· τὸ μὴ ναστόν
lambda 36	*λάγανα· εἶδος πλακουνταρίου, ὡς καπυρώδη, ἀπὸ σεμιδάλεως ASvgn ἐν ἐλαίῳ τηγανιζόμενον S, καὶ ἄρτοι βραχέντες ἐλαίῳ (Num. 6,5) (ASvgn)
lambda 37	λαγαριζόμενοι· σκαλεύοντες. δηλοῖ δὲ τὸ πρὸς τὰς λαγόνας τὸν ἀγκῶνα προσάγειν, πυκνὰ διατείνοντα τὴν χεῖρα (Phe‐ recr. fr. 121)
lambda 38	†λαγαγεῖ· ἀφρίζει
lambda 39	λαγάσσαι· ἀφεῖναι
lambda 40	λαγβατόν· ἀνατετραμμένον. οἱ δὲ λάγδην ἐμβάλλοντες
lambda 41	λάγγα· ἡ τῇ τροφῷ διδομένη μερίς
lambda 42	λαγγάζει· ὀκνεῖ. οἱ δὲ λαγγεῖ (Antiph. fr. 37?)
lambda 43	λαγγανώμενος· περιϊστάμενος. στραγγευόμενος
lambda 44	λαγγάσαι· περιφυγεῖν
lambda 45	λαγγεύει· φεύγει
lambda 46	λαγηίς· δόρυ
lambda 47	λαγγάζει· ἀποδιδράσκει
lambda 48	*†λαγγών· μετάβολος, ἔμπορος AS
lambda 49	λαγερός· σμῖλαξ
lambda 50	Λάγεσις· θεός. Σικελοί
lambda 51	λαγέτης· ἡγεμὼν ὄχλον συναγαγών
lambda 52	[λαγεινά· δεινά]	562 in vol. 2
lambda 53	†λάγκει· ἐῴκει
lambda 54	[λαγής· ὁ εἰς τὰ ἀφροδήσια καταφρής]
lambda 55	λαγύναρχος· ὁ ἐξουσίαν ἔχων τοῦ οἴνου
lambda 56	λάγνα· κάμπτρα. κιβωτός S
lambda 57	*λάγνης· καταφερὴς πρὸς τὰ ἀφροδίσια AS(vg)
lambda 58	*λάγνος· ὁ αἰσχρός Avg, περὶ πορνείαν ἐπτοημένος (A), πόρ‐ νος vg
lambda 59	λαγοθήρας· ἀετοῦ εἶδος
lambda 60	*λαγόνες· σχίσμα γῆς AS
lambda 61	λαγόριες· ἐκκλησίαι
lambda 62	[λαγόσι, λαγόνας]
lambda 63	λαγρονίτης· εἶδος πλακοῦντος
lambda 64	λαγρόν ἢ λαγρός· κραββάτιον
lambda 65	λαγχάνειν· κληροῦν
lambda 66	λαγωϊδίης· ὄρνις ποιός
lambda 67	*λαγών· ὁ κενεών. τὸ ἰσχίον AS
lambda 68	λαγώεια· λαγωοῦ κρέα
lambda 69	λαγώς· ὁ χερσαῖος, λαγός δὲ ὁ θαλάσσιος καὶ ποτάμιος
lambda 70	λαγὼς καθεύδων· παροιμία ἐπὶ τῶν προσποιουμένων καθεύ‐ δειν
lambda 71	λαγὼς περὶ τῶν κρεῶν· δειλὸν ἄγαν τὸ ζῷον ὁ λαγώς. ἐλέχθη δέ, ἐπεὶ ἐκωμῴδουν ἐπὶ δειλίᾳ τοὺς Ῥηγίνους. καὶ ἐλέχθη ἐπὶ τῶν διακινδυνευόντων τὰς ψυχάς, καὶ πρὸς τοῦτο καρτερῶς ἀγωνιζομένων
lambda 72	λάδανον· τὸ μὲν ἀπὸ τῶν πωγώνων τῶν αἰγῶν [καὶ τὸ κρέας]. τὸ δὲ ἀπὸ τῆς βοτάνης λήδου
lambda 73	λάδας· ἔλαφος νεβρίας
lambda 74	λάδδοιτο· λαμβάνοιτο
lambda 75	†λάδομαι· γνώμην τίθεμαι
lambda 76	Λαδωγενής· ἡ Ἀφροδίτη S. ὅτι ἐπὶ τῷ ἐν Ἀρκαδίᾳ ποταμῷ Λάδωνι ἐγεννήθη
lambda 77	Λάδων· ποταμὸς Ἀρκαδίας
lambda 78	λάε· ἐψόφησεν. οἱ δὲ ⸤ἐφθέγγετο S. ‘ὁ μὲν λάε νεβρὸν ἀπάγχων‘ (τ 230)
lambda 79	*λάεσσι· λίθοις (Γ 80) Sn	563 in vol. 2
lambda 80	λάετε· σκοπεῖτε, βλέπετε. S
lambda 81	†λαεντιάριος· λιθοξόος
lambda 82	λάζειν· ἐξυβρίζειν
lambda 83	λάζεσθαι· λαμβάνειν
lambda 84	*λάζετο μῦθον· ἐλάμβανε τὸν λόγον (Δ 357) n(AS)
lambda 85	λαζίνης· χαραδρίας, καλλαρίας ἰχθῦς
lambda 86	*λαζοίατο· λαμβάνοιντο (Β 418) N
lambda 87	〉λαζών· ἀλαζών
lambda 88	*λαζύμεναι· λαμβάνουσαι ASn
lambda 89	λαήμεναι· φθέγγεσθαι S
lambda 90	†λάηται· βούληται
lambda 91	λαθάδαν· λάθρα
lambda 92	λάθαργοι· σκώληκες. ἢ τὰ ξυόμενα ἀπὸ τῆς βύρσης ὑπὸ τῶν ἀρβήλων. ἢ κύνες κρυφίως δάκνοντες
lambda 93	λαθάργῳ· λαθραίῳ
lambda 94	λαθασμονίη· λήθη. λησμοσύνη
lambda 95	λάθει· ἀκηδίᾳ
lambda 96	λαθεῖν· ἑκόντα παραπέμψασθαι A. ἢ ὅλως εἰς νοῦν οὐκ ἦλθεν. διὸ ἐβλάφθη
lambda 97	λαθήβας· γέροντας
lambda 98	λαθικηδέα· λανθάνειν ποιοῦντα. *⸤λήθην τῶν κακῶν ἐμ‐ ποιοῦντα ASn τοῖς παισίν (Χ 83)
lambda 99	λαθικηδές· λυσίκακον. παυσίλυπον
lambda 100	λαθίποινον· οὐ τιμωρούμενον
lambda 101	λαθίνοστος· ὁ βραδύνων ἐπανελθεῖν
lambda 102	λαθίφρων· ἄφρων. ἐπιλήσμων
lambda 103	λάθρα· κρυφίως, ἠρέμα, ἡσύχως (ev. Ioan. 11,28 ..)
lambda 104	λαθραῖαι· ἰδικαί. Ἠλεῖοι
lambda 105	λαθρακτάζων· χαλιναγωγῶν. Σικελοί
lambda 106	λαθρέως· ἀγνώστως
lambda 107	λάθριος· λαθραῖος, κρύφιος, μύχιος
lambda 108	λαθροῦν· κλέπτειν S
lambda 109	λάθυρος· εἶδος ὀσπρίου
lambda 110	λαθών· ἀγνώστως πράξας τι (Eur. Bacch. 840 ..)
lambda 111	λαί· ἐπὶ τῆς αἰσχρουργίας	564 in vol. 2
lambda 112	*λαιά· ἀριστερά ASg
lambda 113	λαίαν· [ἐκκλησίαν] κτῆσιν. Δωριεῖς ἐπὶ τῆς λείας
lambda 114	[λαιάναι· λεπτύναι]
lambda 115	λαίας· ἀσπίδας. Κρῆτες
lambda 116	λαίβα· ἀσπίς. [τρίβος] πέλτη
lambda 117	†λαῖγμα· περικεφαλαίας κόσμος
lambda 118	λάϊγγες· λίθοι, ὑπὸ ὕδατος λελειασμένοι. ἔνιοι φράγγες. ἄλλοι χάλικες, μικροὶ λίθοι (ε 433)
lambda 119	λαίγματα· πέμματα. οἱ δὲ σπέρματα. ἱερὰ ἀπάργματα
lambda 120	λαίγυιος· λάσταυρος
lambda 121	[λαίδιον· ἀριστερόν, εὐώνυμον]
lambda 122	λᾶιδος· λῆδος. τριβώνιον (Alcm. fr. 97)
lambda 123	λαιδρή· [ἀριστερά.] θρασεῖα
lambda 124	λαιδρός· λαμυρός. ἀναιδής. δεινός. θρασύς. ταχύς (Callim. fr. 75,4?) [ἀριστερός]
lambda 125	λαίειν· φθέγγεσθαι
lambda 126	λαίεται· καταλεύεται. ἀπὸ τοῦ λᾶος
lambda 127	[λαίεται· [καὶ] κατελεύσεται]
lambda 128	λαιή· ἀριστερά
lambda 129	λαιθάργῳ ποδί· λαθραίῳ (trag. ad. 227)
lambda 130	λαίθαργοι· κύνες κρύφα δάκνοντες (Hippon.?)
lambda 131	λαιθαρύζειν· λαμυρῶσαι. διαπράξασθαι. [ληκαστής· ὁ πόρ‐ νος. καὶ ληκάστρια· ἡ πόρνη]
lambda 132	[λαιλάξαι· τὴν γλῶσσαν ἐξελεῖν]
lambda 133	λαιλαπετός· ὅταν συννεφὴς καὶ ἀνεμώδης ὁ ἀήρ ἐστιν
lambda 134	λαίλας· ὁ 〈μὴ ἐκ γένουσ〉 τύραννος S, ὑπὸ Λυδῶν
lambda 135	λαίλαψ· καταιγίς, ⸤ἀνέμου συστροφὴ ps μετὰ ὑετοῦ (Iob 21,18 ..)
lambda 136	λαιμά· λαμυρά
lambda 137	λαιμᾶι· εἰς βρῶσιν ὥρμηται (Hippon.)
lambda 138	λαιμάζουσιν· ἐσθίουσιν ἀμέτρως
lambda 139	[λαιμαλαιόν· ῥυσόν]
lambda 140	λαιμᾶν· ἐσθίειν ἀμέτρως
lambda 141	λαιμάζειν· ὁμοίως	565 in vol. 2
lambda 142	*λαίμαργος· φάγος Avg, ἄπληστος ἐπὶ τὸ φαγεῖν ASn, καὶ μανιώδης Avg
lambda 143	λαιμός· ὁ φάρυγξ. ὁ τράχηλος. ὁ λάρυγξ. ὁ βρόγχος
lambda 144	*λάϊνον· λίθινον (Γ 57) Ag †πελαργόν (AS) ἢ ⸤πύργος λίθι‐ νος (A)
lambda 145	λαινόχειρ· σκληρόχειρ
lambda 146	λᾶιον· καὶ ἡ σιτόσπορος γῆ. καὶ *⸤ἀριστερόν Avg
lambda 147	λαιό ς· ἀριστερός. καὶ λαός
lambda 148	λαῖπο ς· κίναιδος r, λάσταυρος
lambda 149	†λαιπτύηρο ν· ἀναπεπλασμένον, ἰσχυρόν
lambda 150	λαισηιοφόρο ς· ὁπλοφόρος
lambda 151	λαισά ς· ἡ παχεῖα ἐξωμίς
lambda 152	†λαίσε α· μήλη
lambda 153	λαισήϊ α· θυρεοῦ γένος
lambda 154	λαισήϊ α· ἐπεὶ δασέα ἐστὶ τῷ βύρσαις αἰγείαις περιβεβλῆσθαι. Πτερόεντα [εἶναι], ἢ πάνυ κοῦφα, ὡς καὶ τῇ λαιᾷ χειρὶ δύνασθαι βαστάζεσθαι. ὅπλα λάσια, ὅπερ ἐστὶ δασέα, αἰγείαις βύρσαις περιβεβλημένα ἔτι τὰς τρίχας ἐχούσαις (Ε 453)
lambda 155	λαίσιτος· κίναιδος. πόρνη
lambda 156	λαισκάπραν· λαμυράν
lambda 157	λαίσπαις· βούπαις. Λευκάδιοι
lambda 158	Λαισποδίας· ὄνομα κύριον. ἔνιοι δὲ τὸν Ἀλκμαίωνα ᾠήθησαν λέγεσθαι. οἱ δὲ τὸν δρεπανώδεις πόδας ἔχοντα (Eupol. fr. 102)
lambda 159	λαΐσασθαι· κτήσασθαι
lambda 160	[λαῖστρον· ξυστῆρα. πτύον (r)]
lambda 161	Λαιστρυγόνες· οἱ νῦν Λεοντῖνοι (κ 119)
lambda 162	Λαιστρυγονίη· ἡ τῶν Λαιστρυγόνων πόλις (κ 82)
lambda 163	λάϊτον· τὸ ἀρχεῖον S
lambda 164	λαΐτων· τῶν δημοσίων τόπων
lambda 165	λαῖτα· πέλτη
lambda 166	λαῖτμα· πέραμα gb. γέφυρα. ⸤οἱ μὲν ὅρμημα ASn. οἱ δὲ τὸ κύτος An. ἄλλοι τὸ διάστημα τοῦ πελάγους, ἐξ οὗ τὸ μέγα καὶ πλατύ. καὶ *⸤τὸ κῦμα (Τ 267 ..) ASgn
lambda 167	λαῖτμα· κῦμα p σφοδρὸν ὅρμημα· ἀπὸ τοῦ θοοῦ	566 in vol. 2
lambda 168	[λαῖτος· ἀκήρατος. καὶ ὄνομα κύριον]
lambda 169	λαῖφα· ἀσπίς
lambda 170	λαιφαί· ἀναιδεῖς. θρασεῖς. στυγναί. τολμηραί
lambda 171	λαίφια· ῥάκη
lambda 172	*λαιφάσσοντες· ψηλαφῶντες AS
lambda 173	λαίφεσιν· ἀρμένοις (Greg. Naz. c. 1, 2, 1,279) T
lambda 174	λαῖφος· τὸ ἱστίον (g), ἤγουν τὸ ἄρμενον (ν 399) p
lambda 175	λάφυξ· δάπανος S ἢ βορός
lambda 176	λαιψηρόν· ταχύ (Φ 264) (np)
lambda 177	*λαιψηρά· ταχέως n, ἢ ταχέα (Κ 358)
lambda 178	λαιψηρῶς· ταχέως. ταχὺ γὰρ τὸ λαιψηρόν
lambda 179	λακάζει· λέληκε, βοᾷ, ἀπὸ τοῦ λακεῖν
lambda 180	Λάκαινα· κυλίκων τι εἶδος (Ar. fr. 216)
lambda 181	[λακάρτη] λακάρη· δένδρον τι
lambda 182	λάκας· φάραγγας
lambda 183	[λακκατήσας· πατήσας]
lambda 184	λάκε· ἰδίωμα ἤχου. ἐθλάσθη, συνετρίβη. *⸤ἤχησεν (Ν 616) n
lambda 185	†λακεδάμα· ὕδωρ ἁλμυρὸν ἄλικι ἐπικεχυμένον, ὃ πίνουσιν οἱ τῶν Μακεδόνων ἀγροῖκοι
lambda 186	*Λακεδαίμων· ἡ Σπάρτη. καὶ ποτὲ μὲν [ἡ Πελοπόννησος] ἡ χώρα πᾶσα· ποτὲ δὲ πόλις ὁμώνυμος τῇ χώρᾳ (Β 581)
lambda 187	λακεῖν· ψοφῆσαι
lambda 188	λακερόν· εἰκαῖον
lambda 189	λακέρυζα· κράκτρια. λοίδορος. φλύαρος. *μεγάλα κράζουσα κορώνη (Hes. op. 747) ASvgn. ἢ λάλος
lambda 190	λακερύζεσθαι· τὰ αὐτά
lambda 191	λακερωτάν· συνεσταλμένον
lambda 192	λάκη· ῥάκη s. Κρῆτες
lambda 193	λακιδίξαι· διαῤῥῆξαι
lambda 194	λακηθμόν· ὃν οἱ Ἀττικοὶ γλωσσοκόμον καλοῦσιν
lambda 195	λακῆσαι· πατάξαι s
lambda 196	Λακιάδαι· δῆμος τῆς Ἀττικῆς, ῥαφανίδας φέρων, ὃν ἐπιβοῶν‐ ται κατὰ τῶν μοιχῶν (Posidipp. fr. 4)
lambda 197	†λακίδαι· βάλλει
lambda 198	λακίδες· σπαδόνες. σπαράγματα ἱματίων
lambda 199	λακιδαίμονος· ψοφοῦντος, ἠχοῦντος (Com. ad. 1068)	567 in vol. 2
lambda 200	*λακίδες· τὰ λεπτὰ τῶν ἀρμένων σχίσματα AS
lambda 201	λακιδοφορῶν· οὐχ ὑγιής
lambda 202	λακίζει· θωπεύει. ῥηγνύει. ῥήσσει
lambda 203	λακιναρίδιον· Ῥωμαῖοι, ὑπόδημα
lambda 204	λακίς· ῥαγάς. ἐμβολή. ῥαφή. τραῦμα. σχίσμα
lambda 205	*λάκισμα· τὰ αὐτά (Eur. Troad. 497) ASvg
lambda 206	λακισθῆναι· ῥαγῆναι
lambda 207	λακὶς χθονός· χάσμα γῆς (trag. ad. 228)
lambda 208	λακκόπεδα· τοῦ σκελετοῦ· 〈Εὐφρόνιόσ〉 φησιν διαχαλασθὲν τὸ ὄσχεον καὶ τῶν διδύμων κρεμασθέντων καλεῖσθαι λακκόπεδα· τοὺς δὲ διαπαντὸς καθειμένον ἔχοντας αὐτὸ λακκοσχέας· [Εὐφρόνιος] ἐπεὶ ὄσχεα λέγεται τὸ ἀγγεῖον, ὅπου οἱ δίδυμοι
5	ἐμβέβληνται· ἀπὸ μέρους τὸ μόριον. οὐκ εὖ. φασὶ γάρ, τοῦ ὀσχέου πάντοθεν καθειμένου λακκοσχέας προσαγορεύεσθαι τοὺς τοιούτους
lambda 209	λακκοσκάπερδον· λακκόπρωκτον
lambda 210	λακκόπλουτος· ὁ Καλλίας ὑπὸ τῶν κωμικῶν, διὰ τὸ περι‐ τυχεῖν χρυσῷ εἰς φρέαρ βεβλημένῳ
lambda 211	[λακέμεναι· φαγέσθαι]
lambda 212	λακοπεῖν· πυνθάνεσθαι
lambda 213	λακόπιον· †πυθίον
lambda 214	λακόποι· ἀρχή τις, ἔνθα οἱ κλέπται κρίνονται
lambda 215	λάκος· ἦχος, ψόφος
lambda 216	λακπατῆσαι· λακτίσαι. καταπατῆσαι. ἀνατρέψαι
lambda 217	Λακρατίδης· Ἀριστοφάνης (Ach. 220) φησὶ παλαιὸν Λακρα‐ τίδην, τὰ ψυχρὰ βουλόμενος δηλοῦν· ψυχροὶ γὰρ οἱ γέροντες
lambda 218	[λακρίς καὶ] λάκτις· κώταλις. τορύνη (Callim. fr. 286)
lambda 219	Λακτίδες· αἱ τῆς Δήμητρος ἱέρειαι· ἀπὸ τόπου
lambda 220	λάκτημα· λάκτισμα
lambda 221	λάκυρος· στεμφυλίας οἶνος
lambda 222	Λάκων· εἶδος ... παρὰ τακτικοῖς. ἢ *ὁ Σπαρτιάτης ἄντικρυς τῶν Ἀθηνῶν ASvgn
lambda 223	Λακωνικὸς χιτών· λεπτὴ ἐσθὴς διαφανής
lambda 224	λακωνίζειν· παιδικοῖς χρῆσθαι (Ar. frg. 338)	568 in vol. 2
lambda 225	Λακωνικαί· ὑποδήματα ἀνδρεῖα, ἃ καλεῖται Ἀμυκλᾷδες (Ar. Thesm. 142)
lambda 226	Λακωνικὸν τρόπον· τὸ περαίνειν, καὶ παιδεραστεῖν. 〈ἢ〉 τὸ παρέχειν ἑαυτὰς τοῖς ξένοις. ἥκιστα γὰρ φυλάττουσι Λάκωνες τὰς γυναῖκας
lambda 227	*Λακωνικός· στερρός. ἀνδρεῖος ASvgn
lambda 228	λάλαγες· χλωροὶ βάτραχοι S περὶ τὰς λίμνας, οὓς ἔνιοι †κεμ‐ βέρους. οἱ δὲ ὀρνέου εἶδός φασι
lambda 229	λαλαγεῦσαι· λαλοῦσαι. ἀθρόαι οὖσαι
lambda 230	λαλαγή, καὶ †λαλαγῆς· θόρυβος, κραυγή
lambda 231	λαλαγητής· ματαιολόγος
lambda 232	λάλαζε· βόα (Anacr. fr. 90)
lambda 233	λάλλα κόνις· ψηφώδης S κόνις
lambda 234	λάλαμις· λαῖλαψ, 〈οἱ δὲ〉 ἀντὶ τοῦ λαλαμίς λαιμάτμησις γράφουσιν
lambda 235	λαλάψαι· τὴν γλῶσσαν ἐξέχειν
lambda 236	λαλάξαντες· βοήσαντες
lambda 237	λαλεῖν· λέγειν. βλέπειν. λαμβάνειν
lambda 238	λάληθρον· λάλον
lambda 239	*λαλίστατον· κατὰ λόγον σοφόν AS(vgn)
lambda 240	*λαλίστερον· ἀδολεσχέστερον AS(g)
lambda 241	λάλλαι· λάλλας λέγουσι τὰς παραθαλασσίους καὶ παραποτα‐ μίους ⸤ψήφους (S)
lambda 242	λάλος· φλύαρος
lambda 243	λαλούμενον· λαλοῦντα· ...
lambda 244	[λαλύνει· πάσσει. πατεῖ]
lambda 245	λαλῶν· φθεγγόμενος (Ps. 100,7 ..)
lambda 246	λάμας· μῦς
lambda 247	λάμαχος· ἄμαχος, ἀκαταγώνιστος
lambda 248	Λάμια· Ἀριστοφάνης (fr. 700 b) φησὶν, [ὡς τηκούσης] ἐν τῇ ἀγορᾷ τινος λαμιώδους γυναικὸς ἐνδιατριβούσης 〈ὄνομα〉. τινὲς δὲ ἐν τῇ ἀγορᾷ περδομένην γυναῖκα 〈Λαμίαν εἶναι〉 (Cratet. fr. 18)
lambda 249	*Λάμια· θηρίον. καὶ γυνή τις ἀρχαία οὕτως καλουμένη Λίβυσσα
lambda 249	(Isai. 34,14 Sym.) Avgn	569 in vol. 2
lambda 250	λάμιαι· τὰ φάσματα. ἢ οἱ πολύφαγοι τῶν ἀνθρώπων. καὶ ἰχθῦς
lambda 251	Λάμιος τὸν πρίονα ἢ ὁ Λάμιος πέλεκυς· ἦν τις Ἀθήνη‐ σιν, ὃν ἐκωμῴδει ... λέγεται δὲ καὶ Μνησίθεός τις ἐξ ἐπιδέτου Λάμιος (Com. ad. fr. 823. 824)
lambda 252	Λάμος· ἡ χώρα τῶν Λαιστρυγόνων. ἢ ἐπιχώριός τις ἥρως, ἀφ’ οὗ ἡ χώρα ὠνομάσθη (κ 81)
lambda 253	λαμόπτης· ὁ ἐπιτηλείας
lambda 254	λαμπάδες· ὀφθαλμοί. τινὲς ἀστέρες
lambda 255	λαμπάδιον· τὴν λεπτὴν κειρίαν, ἐν ᾗ ἐπιδιδοῦσιν
lambda 256	λαμπάς· λαμπάδος ἀγών. καὶ ὁ νικήσας λέγεται λαμπαδη‐ φόρος
lambda 257	Λαμπετίη· Ἡλίου κόρη (μ 132)
lambda 258	*λαμπετόωντι· λάμποντι (Α 104) n
lambda 259	λάμπη· τὸν παχὺν ἀφρὸν τὸν ἐπιπολάζοντα τῷ οἴνῳ φασίν
lambda 260	λαμπηδών· λαμπυρίς. σπινθήρ
lambda 261	λαμπήνη· εἶδος ἁμάξης, ἐφ’ ἧς ὀχοῦνται. ἔνιοι ἀπήνη (Soph. fr. 408 ..). ἢ *ἅρμα ἁμάξης περιφανοῦς A βασιλικῆς. ἢ ῥαί‐ διον περιφανές, 〈ὅ〉 ἐστιν ἅρμα σκεπαστόν (1. Regn. 26,5 ..) vg
lambda 262	λαμπίας· ὁ ἥλιος. †λαμπεύς. φῶς
lambda 263	λάμπουρις· ἀλώπηξ (Aesch. fr. 433) S
lambda 264	Λαμπτραὶ καθύπερθεν καὶ Λαμπτραὶ ὑπένερθεν· δῆμοι Λαμπτραὶ Ἀθήνησιν· αἱ μὲν παράλιοι, αἱ δὲ καθύπερθεν
lambda 265	*λαμπρείμων· λαμπρὰ ἱμάτια ἔχων AS
lambda 266	*λαμπρόν· φαιδρόν. τηλαυγές (Eur. Hipp. 178 ..) An
lambda 267	λαμπρύνεται· φαιδρύνεται
lambda 268	λαμπτήρ· φέγγος, φῶς. λαμπάς. ἐσχάρα, ἐφ’ ἧς ἔκαιον ἐν μέσῳ τῶν οἴκων εἰς τὸ φωτίζειν αὑτοῖς ξηρὰ ξύλα καὶ δᾳδία. Ἀττι‐ κοὶ δὲ τοὺς καιομένους λύχνους λέγουσιν
lambda 269	λαμπυρίς· ζωύφιον ἐκ φρυγάνων γινόμενον [καὶ ἀλώπηξ]
lambda 270	*λαμυρόν· εὔλαλον. εὐτράπελον. καταπληκτικόν ASvg
lambda 271	λάψῃ τὰν δώσουσιν·
lambda 272	λαμμωδεῖ· δραπετεύει	570 in vol. 2
lambda 273	[λᾶν· ὁρᾶν. ἢ λίθος]
lambda 274	λανηθάς· δευτερίας οἶνος
lambda 275	λανθανόντως· κρυφαίως
lambda 276	λανίζει· λαγγάνει. βρέχει
lambda 277	[λανὸν κῆρ· σοφωτάτη ψυχή S]
lambda 278	[λανόν· λίθον]
lambda 279	*λάξ· λακτίσμα AS
lambda 280	[Λαξάδαι· Ἀθήνησι]
lambda 281	λάξαι· λακτίσαι
lambda 282	λάξασθαι· κληρώσασθαι (Hdt. 7, 144,1?)
lambda 283	λαξίων· λήξεων, κληρώσεων (Hdt. 4,21)
lambda 284	λαξόοι· οἰκοδόμοι. λιθουργοί
lambda 285	*λὰξ ἐντείνων· λακτίσμασι τύπτων ASg
lambda 286	*λαξευτήριον· λιθοτόμον n σιδήριον
lambda 287	*λαξευτηρίῳ· λίθῳ ὀξυτάτῳ τέμνοντι (Ps. 73,6) AS
lambda 288	λὰξ ποδὶ κινήσας· τῷ πλάτει τοῦ ποδὸς νύξας καὶ διακινή‐ σας, οὐχ ὑβριστικῶς λακτίσας (Κ 158)
lambda 289	λαοβότον· ἀνθρωποτρόφον
lambda 290	Λαοδίκην ἐσάγουσα· πρὸς Λαοδίκην πορευομένη. Λαοδίκην δὲ οἱ νεώτεροι Ἠλέκτραν λέγουσιν (Ζ 252)
lambda 291	λαοί· ὄχλοι, δῆμοι. δύνανται δὲ οὕτως εἰρῆσθαι ἄνθρωποι διὰ τὸ εἶναι λάλοι. ἔνθεν καὶ μέροπες, ἀπὸ τοῦ μεμερισμένην 〈ἔχειν〉 τὴν ὄπα, ὅ ἐστι φωνή (Α 10 ..)
lambda 292	Λαομεδοντιάδης· πατρωνυμικῶς ὁ Πρίαμος· ἦν γὰρ παῖς Λαομέδοντος (Γ 250)
lambda 293	λάσπαις· βούπαις
lambda 294	λαοργός· ἀνόσιος. Σικελοί
lambda 295	λαοσσόος· *τοὺς λαοὺς σώζουσα Sgn. ἢ σοοῦσα, τουτέστι ⸤παρορμῶσα Sn εἰς τὸν πόλεμον· ὅ ἐστιν ἐπίθετον Ἀθηνᾶς (Ν 128)
lambda 296	[λαοπίζειν ἢ] λαπίζειν· τοὺς λαοὺς εἰς ὄπιν ἄγειν καὶ ἐπιστροφὴν διὰ τῆς ἀλαζονείας
lambda 297	λαοφόνον· ἀνδρακτόνον (Theocr. 17,53?)
lambda 298	λαοφόρον· δημοσίαν ὁδόν, δι’ ἧς οἱ λαοὶ φέρονται, ἥνπερ
lambda 298	ὁδεύουσι. λεωφόρον (Ο 682)	571 in vol. 2
lambda 299	λαπάγματα· ... ἢ λαγαρά
lambda 300	λαπαγμῶν· ἐκκενώσεων
lambda 301	λαπάζειν· ἐκκενοῦν. ἀφ’ οὗ καὶ τὸ ὄρυγμα
lambda 302	λάπαθον· ὄρυγμα (Democr. fr. 122 D.) καὶ βοτάνη
lambda 303	λαπάξαι· κενῶσαι S
lambda 304	λαπάξαι· ἀφανίσαι. ἀλαπάξαι
lambda 305	λαπάραι· τὰ παρὰ ταῖς πλευραῖς τοῦ σκήνους. Διοκλῆς δὲ τὴν ἐκκεκενωμένην κοιλίαν
lambda 306	†λαπαραί· κατωφερεῖς πρὸς τὰ ἀφροδίσια
lambda 307	*λαπάρας· λαγόνας n. καὶ λαπάρην ὡσαύτως (Γ 359) ASvgn. ἢ κοιλίας ἐκκενωμένας
lambda 308	λαπαρός· ἰσχνός. ὑπεσταλμένος
lambda 309	*λαπάσσειν, λαπάττειν· κενοῦν AS
lambda 310	*λαπάττων· μαλάττων (A), λαγαρὸν ποιῶν
lambda 311	Λαπέρσαι· Λαπέρσας Δίδυμος τοὺς Διοσκόρους· ἀπὸ Λᾶ πόλεως (Soph. fr. 871)
lambda 312	[λαπετεῶντι· λάμποντι]
lambda 313	Λαπήθιον· ἡ λέξις ἀπὸ Λαπήθου πόλεως. τὸν ἠλίθιον
lambda 314	λαπῆναι· λεπισθῆναι
lambda 315	λαπίζει· γαυροῦται 〈οἷον〉 λαοπίζει· οἱ γὰρ Λαπίθαι ἔθνος Θεσσαλίας· ἀπὸ Λαπίθου, τοῦ Ἄρεως παιδός (Μ 128)
lambda 316	[λαπάθιον· ὄρυγμα. τὸ κενωτικόν. καὶ λάχανον ἄγριον ἐδώ‐ διμον]
lambda 317	λαπικτήν· καυχητήν καὶ ἄλλα
lambda 318	λαπιστής, φενακιστής, *ψεύστης ASvg, φλύαρος. τρυφηλός, μὴ ἔχων φροντίδα, ἐγγὺς τοῦ προπετοῦς (Sir. 20,7) AS
lambda 319	*λαπίστρια· ῥεμβομένη. μετεωριζομένη. θέλουσα εὐωχεῖσθαι ASgn
lambda 320	[λάπος· θής, δοῦλος]
lambda 321	λαπτής· λαπτὴν ἔλεγον τὸν παχὺν ἀφρόν, τὸν ἐπιπολάζοντα τῷ οἴνῳ πηλώδη. ἄλλοι βόρβορον, ἰλύν. ἄλλοι τὸν ἐπὶ τῇ ἅλμῃ ἐφιστάμενον καὶ ταῖς λίμναις. οἱ δὲ τὴν ἐπὶ τοῦ γάλακτος ὑμενώδη πηλόν
lambda 322	λάπτας· τοὺς ῥοφοῦντας
lambda 323	λάπτει· ἀναλαμβάνει. πίνει	572 in vol. 2
lambda 324	λάπτοντες· πίνοντες τῇ γλώσσῃ. πεποίηνται δὲ ἀπὸ τῶν κυνῶν 〈ἢ〉 τῶν τοιούτων, οὕτω πινόντων μετὰ ψόφου (Π 161)
lambda 325	[λεπτυήρ· σφοδρῶς πτύων]
lambda 326	λαπτόμενος ἢ λάπτων· ἀναλίσκων. ἀπὸ τοῦ λάπτειν
lambda 327	†λάγανον· ὀπὸς δριμύς
lambda 328	λάρεις· λάραβες. τοὺς κυρίτας Ῥωμαῖοι οὕτως
lambda 329	Λάρισσα· πόλις Συρίας κοίλης, καὶ Θεσσαλίας (Β 841)
lambda 330	†λαρίεθος· φλόϊνον στεγάστριον
lambda 331	λαριναῖον κύρτον· οἱ ἁλιεῖς τὸν ἐκ λευκέας, ἢ μέγαν
lambda 332	λαρινευτής· ἁλιεύς
lambda 333	λαρινοὶ βόες· εὐτραφεῖς
lambda 334	λαρινεύεσθαι· σιτεύεσθαι (Sophr. fr. 104)
lambda 335	λάρινος· ἰχθῦς ποιός
lambda 336	Λαρισαίη· ἡ Θεσσαλία
lambda 337	λάρκον· πλέγμα φορμῷ ὅμοιον, ἐν ᾧ ἄνθρακας φέρουσιν, ὁτὲ δὲ καὶ ἰσχάδας
lambda 338	λάρκος, ἀνθράκων φορμός (Ar. Ach. 333 ..)
lambda 339	*λάρναξ· κιβωτός, σορός, κάμπτρα (Σ 413 ..) ASn
lambda 340	*λαρόν· ἡδύ, προσηνές ASvgn, γλυκύ (Ρ 572) AS, ἀπολαυστι‐ κόν, ⸤καλόν AS. σπάνιον. ⸤ἄπληστον AS, λάβρον
lambda 341	λάρο ς· ὄρνις (ε 51). καὶ ἰχθῦς ποιός
lambda 342	*λαρυγγίζων· λάρυγγα θεραπεύων (Dem. 18,291) AS
lambda 343	λαρυγγός· ματαιολόγος
lambda 344	[λαρυδοί· στῦλοι οἱ ἐν τῷ ἀρότρῳ]
lambda 345	λαρύζει· βοᾷ. ἀπὸ τοῦ λάρυγγος
lambda 346	Λάρυμνα· πόλις Βοιωτίας
lambda 347	λαρωντίδων· ἐν τοῖς ἀθροίσμασιν ἔλεγον, ὡς ἐπῳδῶν
lambda 348	λᾶς· λᾶας. λίθος
lambda 349	λασία τράπεζα· S. πληρεστάτη
lambda 350	[λάσαγγες· οἱ περὶ τὰς λίμνας χλωροὶ βάτραχοι]
lambda 351	Λάσαν· τὴν Λάρισσαν
lambda 352	λάσανα· χυτρόποδες S. καὶ τὰ ὀπίσθια τῶν μηρῶν, ἀπὸ τῆς δασύτητος. διὰ τοῦτο καὶ τὰ βάθρα, τοὺς ἀφοδευτηρίους
lambda 352	δίφρους	573 in vol. 2
lambda 353	λασθάσθω· χλευαζέτω S
lambda 354	†λάσθας· συμφοράς
lambda 355	λάσθαι· παίζειν. ὀλιγωρεῖν. λοιδορεῖν
lambda 356	λασθαίνειν· κακολογεῖν (Hippon. P. Ox. 2175, fr. 3,14)
lambda 357	λάσθη· χλεύη AS. λήθη. ὀλιγωρία. αἰσχρολογία. ⸤αἰσχύνη p
lambda 358	λασθό ν· αἰσχρολοίδορον (S)
lambda 359	[λάσθω· χλευαζέτω]
lambda 360	λασθῶν· κακολογῶν
lambda 361	*λάσια· δασέα Σ
lambda 362	λασῖνος· ἄφρων. ἐπιλήσμων
lambda 363	*λάσιοι· πολύτριχοι ASvg δασεῖς vg
lambda 364	λασιόμαλον· μῆλον τὸ ἔχον χνοῦν
lambda 365	λασίοισι· δασέσι ‘στήθεσι λασίοισ‘ (Α 189) ἐκδέχονταί τινες ἀπὸ τῆς ἔξωθεν ἐπιφανείας ἀνδρώδεσιν. ἄλλοι πυκνοῖς καὶ συνετοῖς
lambda 366	†λασιδεύς· θρασύς. ἄπληστος
lambda 367	λασιοκώφους· τοὺς κωφούς
lambda 368	λάσιον κῆρ· ἡ πυκνή, καὶ σώφρων, καὶ λίαν θεία ψυχή, καὶ συνετή, ἀπὸ τοῦ περιέχοντος τὸ περιεχόμενον. τὸ γὰρ ἡγε‐ μονικὸν τῆς ψυχῆς ἐν τῇ καρδίᾳ, ἥτις ἐστὶν ἐν τῷ στέρνῳ, ὅπερ ὡς ἐπιτοπλεῖστον δασύ ἐστιν. καὶ *⸤ἰσχυρόψυχον (Β
5	851) (Avg)
lambda 369	λάσιον· ὕφος τὸ δασύ (S)
lambda 370	*λάσιος· δασὺς τὸ στῆθος ASgb. ἢ συνετός (An). δασύμαλλος (S). πολύτριχος (Ω 125)
lambda 371	*λασιουργίας· ἱστουργίας. δημιουργίας AS
lambda 372	Λασίσματα· ὡς σοφιστοῦ τοῦ Λάσου καὶ πολυπλόκου
lambda 373	λασιτός· κίναιδος. ἢ λεσιτός· πόρνη
lambda 374	λᾶς ἰχνεύουσα· πλανωμένη. Σικελοί
lambda 375	Λασιών· πόλις. ἢ χωρίον. οἱ δὲ δρυμοὺς λασιῶνας
lambda 376	λασκάζει· φλυαρεῖ S [θωπεύει. ῥηγνύει]
lambda 377	λάσκειν· λέγειν, φθέγγεσθαι
lambda 378	*λάσκεις· λέγεις (Eur. Andr. 671) ASn
lambda 379	λάσκουσι κύνες· ὑλακτοῦσιν
lambda 380	λασκωρεῖ· διαφεύγει	574 in vol. 2
lambda 381	[λασταγεῖ· ψοφεῖ]
lambda 382	λάσται· πόρναι
lambda 383	λαστάρνη· μάστιγξ
lambda 384	λάσταυροι· οἱ περὶ τὸν ὀῤῥὸν δασεῖς, καὶ πόρνοι τινὲς ὄντες
lambda 385	λᾶς τρυφαλίας· λίθος τετριμμένος
lambda 386	Λάστος· ὁ Ἀκράγας, τὸ παλαιόν· καὶ ἡ †σμῆλος
lambda 387	λαῶν· λίθων
lambda 388	λατάγῃ· κοττάβῳ τῷ ἀποῤῥιπτομένῳ ἀπὸ τῶν ποτηρίων, καὶ ἦχον ἀποτελοῦντι
lambda 389	λαταγεῖ· ψοφεῖ. κτυπεῖ
lambda 390	λάταξ· ψόφος, κότταβος, ὁ ἀπὸ ποτηρίου γενόμενος
lambda 391	λάταξ· τὸ πλεκτόν. αὕτη εἰσεφέρετο ἐπὶ τοῖς ἐρωμένοις. ἔβαλον δὲ αὐτὴν ἐπ’ αὐτόν. οἱ δὲ εἰς κοττάβιον, ὃ κότταβον ἔλεγον· οἱ δὲ εἰς ὀξύβαφα κενὰ ἔν τισιν ἀγγείοις, λουτῆρσιν ἐοικόσιν
lambda 392	*Λατῖνοι· Ῥωμαῖοι ASgn
lambda 393	*[λατμενεία· δουλεία S]
lambda 394	†Λάτμος· πόλις. καὶ ἥρως. καὶ ποταμός. καὶ †ἴχνη
lambda 395	λατόμος· λιθοξόος
lambda 396	λατράζειν· βαρβαρίζειν
lambda 397	λατραβίζειν· ἐσπουδασμένως καὶ ἀσήμως λαλεῖν
lambda 398	λατραβός· λαμυρός
lambda 399	λατραβῶν· ἀλαζονευόμενος
lambda 400	λατραπία· λαμυρία μετὰ ἐρυθριάσεως
lambda 401	λάτραψ· ὑετός S
lambda 402	λατρεία· δουλεία (Exod. 12,26 ..)
lambda 403	λατρεύει· ἐλεύθερος ὢν ⸤δουλεύει (n)
lambda 404	*λατρευτόν· δουλικόν (Exod. 12,16 ..) AS
lambda 405	*λατρεύω· σέβω, δουλεύω As
lambda 406	λάτριες· δοῦλοι (Greg. Naz. c. 2, 2, 1,26)
lambda 407	λάτριον· μίσθιον
lambda 408	λάτρις· μισθουργός. λειτουργός. ἢ *⸤μίσθιος ἐργάτης (Eur. Troad. 424 ..) S. θεραπαίνη Avgs, παιδίσκη ὑπηρετοῦσα A, ἢ δούλη (Iob 2,9) Avg
lambda 409	λάττας· μυῖα. Πολυῤῥήνιοι
lambda 410	λαταία· παραξιφίς. καὶ ἡ περὶ ζώνην μάχαιρα	575 in vol. 2
lambda 411	λατύπη· λίθου τὸ ἀποπελέκημα
lambda 412	λατύσσει· πτερύσσεται. νήχεται. ταράσσει. τινάσσει. τύπτει. ⸤λακτίζει S
lambda 413	λαυκανί α· τὸ ἀπηρτημένον τοῦ γαργαρεῶνος, λαιμός, φάρυγξ
lambda 414	*λαυκανίη ς· ὁμοίως (Χ 325) gN
lambda 415	*λαυκή· φοβερά (Π 34) ASs
lambda 416	[λαῦξις· κλῆρος, μερίς]
lambda 417	〉λαύζει· [κρατεῖ.] δαίνυται. εὐφραίνει
lambda 418	λαυξυᾷ· δαρήσει. Κρῆτες
lambda 419	λαύρα· *ῥύμη, δι’ ἧς ὁ λαὸς εἰσέρχεται ASvgn. ἡ φλόξ. οἱ δὲ τόπους πρὸς ὑποχώρησιν ἀνειμένους. οἱ δὲ ἄμφοδα. οἱ δὲ στενωπούς. καὶ δίοδοι
lambda 420	*λαύρη· δημόσιος στενωπός, καὶ ἄμφοδον, ῥύμη, ὁδός, δι’ ἧς οἱ λαοὶ ῥέουσιν Σ
lambda 421	Λαύρεια· τὰ Ἀθήνησι χρύσεα μέταλλα λεγόμενα
lambda 422	λαύρην· ὁδόν, τὴν ῥύμην (χ 128)
lambda 423	λαύρη· ῥύμη στενή
lambda 424	λαῦρον· τὴν δάφνην. [ἢ μέταλλον ἀργύρου παρὰ Ἀθηναίοις]
lambda 425	λαυροστάται· οἱ ἐν τοῖς μέσοις ζυγοὶ ὄντες ἔν τισι στενωποῖς μὴ θεωρούμενοι. οἱ δὲ χείρους μέσοι ἵστανται. οἱ δὲ ἐπιτεταγ‐ μένοι πρῶτοι καὶ ἔσχατοι (Cratin. fr. 422)
lambda 426	†λαῦσαι· παριππεῦσαι τοῖς δεσπόταις
lambda 427	λαυστήρ· μοχθηρός. ὅμοιον δὲ τῇ δυνάμει τὸ ὄνομα. ἢ οἴκου λαύρα
lambda 428	λαύστραν· ὃν τινὲς λύκον, τινὲς φρέατος ἅρπαγα
lambda 429	λαυχάνη· γλῶσσα
lambda 430	λαυφθάσσει· λάβρως ἐσθίει
lambda 431	λαυφθάζει· σπεύδει
lambda 432	λαφθία· ἡ ἀσπίς, ὅπλον
lambda 433	λάφνη· δάφνη. Περγαῖοι
lambda 434	*λάφονοι· λίαν φόνιοι AS
lambda 435	λαφός· ὁ ἀριστερᾷ χειρὶ χρώμενος	576 in vol. 2
lambda 436	Λαφριάδαι· φρατρία ἐν Δελφοῖς
lambda 437	λαφύειν· τὸ εἰς αὑτὸν ἀσχημονεῖν
lambda 438	λαφύξαι· καταπιεῖν S, ἀναλῶσαι
lambda 439	*λαφύξας· διασπαράξας, ἀφειδῶς θοινησάμενος vg
lambda 440	*λάφυρα· τὰ ἐκ τῶν πολεμίων ἔτι ζώντων λαμβανόμενα. τὰ δὲ τεθνεώτων αὐτῶν, σκῦλα vgps
lambda 441	*λαφυροπωλεῖ· αἰχμαλωτίζει AS
lambda 442	*λαφύρων· αἰχμαλωσιῶν (1. Chron. 26,27) Sn
lambda 443	λαφύσσει· μετὰ σκυλμοῦ ἐσθίει. *σπαράσσει AS. λάπτει, ⸤καταπίνει S. σπεύδει. μετὰ θυμοῦ ἐσθίει (Λ 176 ..)
lambda 444	Λαφύστιον· ὄρος τῆς Βοιωτίας. καὶ Λαφύστιος· ὁ ἐντεῦθεν
lambda 445	λαχαίνειν· ὀρύσσειν, σκάπτειν· ἀφ’ οὗ καὶ τὸ λάχανον· τὸ μεγάλως χαῖνον
lambda 446	λαχάννα· τὸ ἐπὶ τῆς ἀπήνης πεπλεγμένον, ἐν ᾧ καθέζονται
lambda 447	λάχεια· εὔσκαφος καὶ εὔγειος· παρὰ τὸ λαχαίνεσθαι, ὅ ἐστι σκάπτεσθαι πυκνῶς (ι 116)
lambda 448	*λαχεῖν δίκην· γράψασθαι, ⸤δικάσασθαι AS
lambda 449	λαχ ή· λῆξις. ἀποκλήρωσις (Aesch. Sept. 914)
lambda 450	λαχήνας· σκάψας
lambda 451	λαχμία· ἐν ὕλῃ οὖσα
lambda 452	λαχμόν· ἵππειον λακτισμόν (Antim. fr. 101 W.)
lambda 453	λαχμὸν κουρᾶς· βάρος. [λακισμός]
lambda 454	λαχμῷ στεινόμενος· τῇ δασύτητι καὶ τοῖς μαλλοῖς πεπυ‐ κνωμένος (ι 445)
lambda 455	λάχνη· δασεῖα θρίξ. χαίτη. κόμη. ὕλη. δασύτης παρὰ τὸ λάσιον. δηλοῦται δὲ [καὶ] οὕτως καὶ ἡ κροκὺς ἡ ἐποῦσα τοῖς ἱματίοις *⸤τρίχωσις (Κ 134) ASvgn. ἢ ἀφρὸς τῆς θαλάσσης vgp
lambda 456	λαχνήεντα· *τετριχωμένα Ag, δασέα g, ἢ τριχώδη (Σ 415). ἢ ὄροφον, τὸν κάλαμον, ᾧ ἐστέγαζον τοὺς οἴκους, ὃς ἔχει τινὰ δασύτητα. Ὄροφος γὰρ κάλαμος· ἀπὸ δὲ τοῦ καλάμου καὶ τὸ ἐρέφειν τὸ στεγάζειν εἴρηται (Ω 451)
lambda 457	λαχνοῦται· τριχοῦται. ⸤δασύνεται (Solon. fr. 27,6?)
lambda 458	[λαχνοστηνομένον· τοῖς μαλοῖς πεπυκνωμένον]
lambda 459	*λαχόντα· τυχόντα, ⸤κληρωσάμενον (Σ 327) Avgn
lambda 460	*λάχος· μέρος Sps, κλῆρος ps. ἐκ κλήρου
lambda 461	*λαχών· ὁ κληρωσάμενος (ε 40) gn	577 in vol. 2
lambda 462	λάψα· γογγυλίς. Περγαῖοι
lambda 463	*λάψαι· πιεῖν τῇ γλώσσῃ ASvgn
lambda 464	λαψάνη· τῶν ἀγρίων λαχάνων ἐσθιομένη (h)
lambda 465	*†λαψάρων· τῇ χειρὶ ποτίζων, ἢ ἁπτόμενος (Iud. 7,6) AS
lambda 466	λάψῃ· ὑποκοιλαίνων τὴν γλῶσσαν ἀναφέρει τὸ ὕδωρ μετά τινος ἤχου (Iud. 7,5) A
lambda 467	λάψοι· πίοι τῇ γλώττῃ
lambda 468	λάψοντες γλώσσῃ· τῷ ἄκρῳ τῆς γλώσσης πίνοντες (Π 161) An
lambda 469	λαώ· λαός, δυϊκῶς
lambda 470	*λάωμεν· λάθωμεν AS
lambda 471	λαώ· λαούς, ὄχλους
lambda 472	λάων· οἱ μὲν βλέπων, ἐξ οὗ καὶ λαός ὁ βλέπων· οἱ δὲ λάπτων τῇ γλώττῃ· οἱ δὲ ἀπολαυστικῶς ἔχων, ἐσθίων. ἀλαός γὰρ ὁ μὴ βλέπων (τ 229)
lambda 473	*λαιά· ἀριστερά v
lambda 474	λεάδα· ἡ ἐξοχὴ τῶν πετρῶν
lambda 475	λέαινα ἐπὶ τυροκνήστιδος· σχῆμα συνουσίας ἀκόλαστον (Ar. Lys. 231)
lambda 476	*λεαίνεται· λειοῦται. ἐξαλείφεται AS
lambda 477	*λεαντικός· λειῶσαι δυνάμενος A
lambda 478	λεανῶ· λεπτυνῶ (Ps. 17,43) r. ASvg
lambda 479	λέας· τὰς ἀπὸ τῶν ἱστῶν κρεμαννυμένας ἄγνυθας
lambda 480	λέβα· πόλις ὑπὸ Θρᾳκῶν
lambda 481	Λεβάδεια· πόλις Βοιωτίας, ἔνθα καὶ μαντεῖον Διὸς [τὸ] ἱερὸν κατεσκεύαστο
lambda 482	*Λεβήδων· τόπος τῶν Λεβητῶν, ἔνθα ἐθυσίαζον (Isai. 15,2 v. l.) AS(vg)
lambda 483	λεβηρίς· *τὸ τοῦ ὄφεως γῆρας, ὃ ἀποδύεται r. AS. τινὲς δὲ ἄνδρα Λέβηριν γενέσθαι πτωχόν. οἱ δὲ τὸ λέπος τοῦ κυάμου
lambda 484	*λέβης· χάλκειος ποδονιπτήρ ASg. τρίπους (Zach. 14,21)
lambda 485	λεβίαι· τὰ λεπίδας ἔχοντα ταρίχη. καὶ ἰχθῦς λιμναῖοι (Ar. fr. 414)
lambda 486	λεβίνθιοι· ἐρέβινθοι	578 in vol. 2
lambda 487	λέγειν· εἰπεῖν. οἰκοδομεῖν. ἀριθμεῖν. καὶ ὀνομάζειν. Ἀττικοί
lambda 488	λέγεσθαι· συνάγειν, ἀθροίζειν. ἐκλέγεσθαι
lambda 489	*Λεβήδων· τόπος, ἐν ᾧ ἐθυσίαζον οἱ κατὰ τὴν Λιβανησίαν Ἀραβίαν Μωαβῖται (Isai. 15,2) vgnp
lambda 490	*λεγεών· πλῆθος στρατεύματος, ἢ τάγματος, ⸤ἓξ χιλιάδων ἑξακοσίων ἑξήκοντα ἕξ (Ev. Luc. 8,30 ..) g
lambda 491	λέγμα· τὸ εἰπεῖν
lambda 492	λέγνα· τὸ ἔσχατον ...
lambda 493	λέγνη· τὸ παρυφαινόμενον τῇ παραστροφίδι, ὅπερ ἦν παχὺ περὶ τὴν ᾤαν ἐκ ῥάμματος
lambda 494	†λέγνος ἄνανδρος· †σῖτος ὁ μὴ ἁδρός
lambda 495	λεγνώδεις· ποικίλας
lambda 496	λεγνῶσαι· ποικῖλαι
lambda 497	*[λέγξε· ποιὸν ἦχον ἀπετέλεσεν (Δ 125) AS]
lambda 498	λεγοίμεθα· ‘εἰ γὰρ νῦν παρὰ νηυσὶ λεγοίμεθα‘ (Ν 276) οἷον, εἴ τις τοὺς ἀρίστους εἰς μάχην διαλέγοι
lambda 499	*λέγοιτο· συλλέγοιτο n
lambda 500	λέγοντες· ἢ ἐκλέγοντες. ἢ συνάγοντες, ἢ συναθροίζοντες (Λ 755)
lambda 501	*λέγοντο· συνήγοντο ASN. καὶ τὰ ὅμοια (Θ 547)
lambda 502	[λεδδά· ἡ ἐξοχὴ τῶν πτερνῶν]
lambda 503	†λεδρεῖται· φροντίζει. θέλει, βούλεται
lambda 504	λέη· ὁμοίως
lambda 505	*λεηλασία· αἰχμαλωσία r. ASvgn. μάχη. λῃστεία An. ἁρπαγή. ἀδικία
lambda 506	λεηλατῶν· πορθῶν σφόδρα (Eur. Hec. 1143 ..)
lambda 507	λεία· ἡ ἀπὸ τοῦ πολέμου κτῆσις, λάφυρα (Eur. Troad. 614)
lambda 508	λειάδες· οἱ λειμῶνες. καὶ κάθυγροι τόποι
lambda 509	λείαν· κτῆσιν λαφύρων. ἢ πόρθησιν
lambda 510	*λειανέω· λείαν καὶ A ὁμαλὴν ποιήσω (Ο 261) ASn
lambda 511	λείας· ὁμαλάς. εὐθείας (Isai. 40,4 ..)
lambda 512	λείβηθρον· ῥεῖθρον. ⸤ὀχετόν S. κρουνόν, καὶ τόπος ἐν Μακε‐ δονίᾳ καὶ 〈κατὰ〉 τὸν Ἑλικῶνα
lambda 513	Λειβῆνος· ὁ Διόνυσος r
lambda 514	λείβειν· σπένδειν ‘Διὶ λείβειν αἴθοπα οἶνον‘ (Ζ 266) καὶ δα‐ κρύειν, ὅ ἐστι τοῖς δακρύοις ῥέειν· ‘δάκρυα λείβων‘ (Σ 32),
lambda 514	καὶ στάζων	579 in vol. 2
lambda 515	*λείβω· σπένδω r. An(gS). στάζω r(gS) p
lambda 516	λείη· ἡ τῶν θρεμμάτων ἀγέλη. ἢ προσηνὴς καὶ ⸤ὁμαλή n. καὶ 〈ἡ ἐκ〉 πολέμου ὠφέλεια
lambda 517	λεηλατεῖν· προνομεύειν. βιάζεσθαι (2. Macc. 2,21)
lambda 518	λείκρικα· σειραί, σχοινία, πλέγματα
lambda 519	λείηναν δὲ χορόν· τὸν τόπον, ἐν ᾧ ἔμελλον χορεύειν, λεῖον ἐποίησαν (θ 260)
lambda 520	λεῖκνα· κανᾶ, ἐφ’ οἷς τὰ λήϊα ἐπετίθεσαν. οὕτως δὲ ἔλεγον τοὺς πυρίνους καρπούς
lambda 521	λείκνοισι προστρέπεσθε· λίκνα ἱστάντες προσάγεσθε· ἅ ἐστι κανᾶ, ἐφ’ οἷς τὰ λήϊα ἐπετίθετο, ἅπερ εἰσὶ καρποὶ πύρινοι (Soph. fr. 760,3)
lambda 522	λιλαιομένην· προθυμουμένην, ἐπιθυμοῦσαν (α 15 ..)
lambda 523	λείμακες· νοτεροὶ καὶ ⸤ποιώδεις τόποι r. ἔστι δὲ καὶ ζῷον ὅμοιον κοχλίᾳ, ὃ καλοῦσι λείμακα
lambda 524	*λείμακο ς· λειμῶνος (Eur. Bacch. 867) (Sgn)
lambda 525	*λεῖμαξ· [χωρίον, ἐν ᾧ λειμών, ἢ χωρίον ἐπίπεδον] 〈ἀνθηρὸς τόπος, λειμών Sg〉
lambda 526	λειμωνοειδής· [ἀνθηρὸς τόπος]. [ἢ λειμών] 〈χωρίον ἐν ᾧ λειμών, ἢ χωρίον ἐπίπεδον〉
lambda 527	λειμών· αὐλών. θάλασσα. ἢ *ἀνθηρὸς τόπος (ASg) np
lambda 528	λειμωνιὰς †ἄρκτος· νύμφαι· ἐπειδὴ αἱ νύμφαι ἐν τοῖς λει‐ μῶσιν
lambda 529	[λείνα· ἔρια. Κύπριοι]
lambda 530	λειξοῦρα· τὸ †δῶρον r. ἐκ τοῦ λείχω
lambda 531	λειόβατος· ἰχθῦς τις τῶν λευκοσάρκων
lambda 532	λειοκόνιτος S· ἡ τελείως εἰς κόνιν διαλελυμένη. λείως γὰρ τελείως
lambda 533	λεῖον· ὁ σῖτος. ἢ ὁμαλόν
lambda 534	†λειόμερος· ταχυδιάνοιος
lambda 535	λείουρος· αἴλουρος S
lambda 536	*λείους· ὁμαλούς ASvg
lambda 537	λειούσματα ἢ λεγούσματα· εἶδος καταφράκτου. Γαλάται
lambda 538	[λειπαρῶ· παρακαλῶ]
lambda 539	λείπετ’ ἄεθλα· ἀπετυγχάνετο (Ψ 640)	580 in vol. 2
lambda 540	λεῖπε φορῆναι· ἔλιπε φορεῖν (Β 107)
lambda 541	λειπογνώμων· ὁ μηκέτι βόλον ἔχων· ὁ δὲ τέλειος καὶ γεγη‐ ρακώς, μὴ ἔχων γνωρίσματα τῆς ἡλικίας
lambda 542	*λείποιτο· καταλείποι n
lambda 543	λειπομορία· δένδρον τὸ ἐκ τοῦ θωρακίου κατεαγός, ἐκ δὲ τῆς ῥίζης φέρον βλαστούς
lambda 544	λιποτακτήσας· φεύγων p, ἢ φυγών r
lambda 545	λεῖπον· τὸ ἐλλιπὲς r ὄν
lambda 546	*λείρια· ἄνθη r. Sn κρίνα S
lambda 547	λειριόεντα· ἁπαλά. λείριον γὰρ τὸ ἄνθος· διὰ τὴν λειότητα. διὰ τοῦτο καὶ 〈διὰ〉 τοῦ ε γραπτέον. ἢ *ποικίλον AS, εὔχρουν A. τὸ δὲ λιρός, ὃ δηλοῖ τὸν ἀναιδῆ, διὰ τοῦ ι. Καλ‐ λίμαχος· ‘λιρὸς ἐγώ, τί δέ σοι τόνδ’ ἐπέθηκα φόβον;‘ (fr. 74)
5	παρὰ τὸ λίαν. ἀμέτρως γὰρ †ὁδεύονται οὗτοι. τὸ δὲ χρόα λειριόεντα (Ν 830) καὶ ὄπα λειριόεσσαν (Γ 152) τὴν προσηνῆ καὶ ἡδεῖαν
lambda 548	†λειρώς· ὁ ἰσχνὸς καὶ ὠχρός. καὶ ληρίας λέγουσι κύνας τὰς κατισχνωμένας καὶ ἀποβαλούσας τὰς τρίχας. ἢ τὸν μικρὸν λαγών
lambda 549	Λιταί· ἱκεσίαι (Ι 502). [ἢ συνέστηκεν]
lambda 550	[λείτειραι· ἱέρειαι]
lambda 551	λειτῖνος· πέμματος εἶδος
lambda 552	λειτόν· βλάσφημον
lambda 553	[λείτορες· ἱέρειαι]
lambda 554	*λειτουργεῖν· μοχθεῖν (S). δουλεύειν AS
lambda 555	*λειτουργικάς· ἱερατικάς (Exod. 31,9 ..) AS(vg)
lambda 556	λειτουργός· ὑπηρέτης (2. Regn. 13,8 ..) r
lambda 557	[λειφαιμήσας· ἐπιλείψας τῷ αἵματι]
lambda 558	λείφητρα· λείψανα
lambda 559	λειχανός· φθόγγος τῆς κιθάρας r. ἀπὸ τοῦ φθόγγου
lambda 560	λειχῆνες· τῆς σαρκὸς κάκωσις r. καὶ ἐπὶ τῶν πετρῶν φυκία τινά. καὶ τῶν χωρίων τὰ ψιλά
lambda 561	λεῖψαν· κατέλιπον
lambda 562	λείψανα· περισσεύματα (r)
lambda 563	*λειψανδρία· λεῖψις ἀνδρῶν r. AS	581 in vol. 2
lambda 564	Λειψύδριον· χωρίον τι ὑπὲρ Πάρνηθος, ὃ ἐτείχισαν Ἀλκ‐ μαιωνίδαι
lambda 565	λειοκόρης· ὁ τελείως ἐκκεκαυμένους τοὺς ὀφθαλμοὺς ἔχων
lambda 566	λείως· ῥᾳδίως. δεινῶς, σφόδρα. τελείως. καλῶς
lambda 567	λεκανίδες· κεράμεαι λοπάδες. καὶ ἐν αἷς ἔνθρυπτα ἔφερον τοῖς νεογάμοις
lambda 568	λεκανίσκη· τὸ ἐκ πετάλων τρύβλιον. ἢ λεκάνη (Ar. fr. 805)
lambda 569	[λέκαιος· ὁ ἀποτεταλμένος]
lambda 570	*λέκιθον· τὸ τοῦ ὠοῦ λεπίδιον (r. gvn)
lambda 571	λεκίς· παροψίς (Epich. fr. 70 ..) r
lambda 572	[λέκκη· χλαίνα]
lambda 573	†Λέκκον· δῆμος Ἀντιοχίδος φυλῆς
lambda 574	λέκος, λεκίσκιον· [λυκάριον] ⸤τρύβλιον S, οἱ δὲ λεκάνιον (Hippon fr. 58. Hippocr. vict. acut. 2,30 L.)
lambda 575	λεκροί· ὄζοι τῶν ἐλαφείων 〈κεράτων〉
lambda 576	〉λέκρανα· τοὺς ἀγκῶνας
lambda 577	λέκρικα· σειραί. σχοινία
lambda 578	†λακτῆρες· εἶδός τι λαμνῶν
lambda 579	λεκτοί· ἀριστεῖς
lambda 580	λέκτη· χλαῖνα S
lambda 581	λέκτο· ἐκοιμήθη (δ 453). ἐπελέξατο. ἠρίθμει (δ 451)
lambda 582	*Λεκτόν· ὡς σεμνόν. ἢ ⸤ἀκρωτήριον 〈τῆς Ἴδησ〉 (Ξ 284)
lambda 583	λέκτρα· *κραββάτια ASvgn. ἢ ... κατὰ τὴν πόλιν ἐξέδρα. καὶ προσωπεῖα Λάκωνες
lambda 584	λεκτρίτῃ θρόνῳ S· ἀνάκλισιν ἔχοντι
lambda 585	*λέκτροισι· κοίταις (Χ 503) APn Σa
lambda 586	λελάθῃ· λήθην ποιήσῃ. παύσῃ (Ο 60)
lambda 587	*λελάθοντο· ἐπελάθοντο (Δ 127) n
lambda 588	*λέλακεν· ἐβόησεν (Eur. Hec. 1110 ..) r. An (S)
lambda 589	*λελακκωμένη· κεκενωμένη (A)
lambda 590	λελακυῖα· φωνοῦσα r, βοῶσα, ἠχοῦσα (μ 85)
lambda 591	λελαχεῖν· θάψαι	582 in vol. 2
lambda 592	λελάχωσι· *θάψωσι ASnp. λαχεῖν ποιήσωσιν, ὅ ἐστι· τυχεῖν τῶν δεόντων, καὶ νομιζομένων νεκροῖς (Η 80)
lambda 593	λελάσθαι· λαθέσθαι. [λαβέσθαι] (Ε 834)
lambda 594	λελασμένα· ἀφειμένα (Ν 269?)
lambda 595	λέλαπται· εἴληπται
lambda 596	λέλαφας· πέπωκας (Ar. fr. 598)
lambda 597	λελάχασι· τετεύχασι (Emped. fr. 115,5)
lambda 598	λελάχωμεν· λαχεῖν ποιήσωμεν
lambda 599	λελάχνωσαι· δασὺς εἶ
lambda 600	λέλεγα· εἴρηκα
lambda 601	Λέλεγες· ἔθνος βαρβαρικόν (Κ 429)
lambda 602	Λελεγηΐς· ἡ Λακεδαίμων πάλαι
lambda 603	λελέγιες· κόχλακες, ἢ κοχλώδεις τόποι
lambda 604	λελεπασμένον· εἰς πέψιν ἧκον (Stratt. fr. 77)
lambda 605	λέλεκται· εἴρηται (Eur. Alc. 706)
lambda 606	*λελέξεται· λεχθήσεται (Thuc. 3, 53,4 v. l.) ASvg
lambda 607	λελεπρίς· ἰχθῦς ποιός, ἡ καλουμένη φυκίς
lambda 608	λελεγμένος· διαλογιζόμενος, ἢ διαλεγόμενος
lambda 609	*λεληθότως· λανθανόντως (2. Macc. 6,11) ASg
lambda 610	λέληκε· βοᾷ, φθέγγεται (Semon. fr. 7,15)
lambda 611	*λεληκώς· κεκραγώς, ⸤φθεγγόμενος, κραυγάσας ASn
lambda 612	*λεληϊσμέν η· μεμερισμένη ASs
lambda 613	[λεληϊμένο ς· προθυμούμενος]
lambda 614	†λελήϊται· τεθέρμανται
lambda 615	λελημάτωμαι· λῆμα ἔχω εἰς τὸ ἔργον
lambda 616	λελημένοι· λεληϊμένοι. διανοούμενοι. ἐν τούτῳ τὸ λῆμα ἔχον‐ τες. Λεληματίσθαι γὰρ τὸ τῇ διανοίᾳ πρὸς πᾶν ὁρμητικῶς ἔχειν
lambda 617	*λελησμένη· ἐπιλαθομένη An
lambda 618	*λέλησται· ἐπελάθετο (Greg. Naz. c. 2,1, 1,482) Sv(g)
lambda 619	λελιῆσθαι· θέλειν. ὁρμᾶν. σπεύδειν
lambda 620	*λελιημένος· προθυμούμενος r. np. καὶ ἔνθερμος ὤν (Ε 690)
lambda 621	λελιημένοι· προθυμούμενοι, ὁμοίως (Μ 106)
lambda 622	*λελικμημένη· κοσκινευθεῖσα, πτυισθεῖσα ἐπ’ ἀνέμῳ (Isai. 30,24) AS
lambda 623	λελικκός· ἰχθῦς ποιός	583 in vol. 2
lambda 624	*λελειμμένος· λειφθείς. νικηθείς (2. Macc. 4,45) AS
lambda 625	*〉λέλιξε· διέσεισεν (Α 530) ASb
lambda 626	λέλογας· εἴρηκας
lambda 627	λελόγχασιν· ἔλαχον (λ 304)
lambda 628	λέλογχε· ἠξίωται
lambda 629	λελοχυῖα· λεχὼ γενομένη (Antim. fr. 178 W.)
lambda 630	*λελογχώς· τυχών (3. Macc. 6,1) ASg
lambda 631	†λελύθμωται· χωρίον ἀπεῤῥωγός
lambda 632	λελυκωμένα πρόβατα· τὰ λυκόσπαστα
lambda 633	λέλυται· διαλέλυται (Θ 103)
lambda 634	λέλυνται· ἀσθενῆ εἰσιν (Β 135)
lambda 635	λελώφηκεν· ἐπέσχηκεν
lambda 636	*λελώβηνται· ἐβλάβησαν (Plat. rep. 6,495d) ASn (vg)
lambda 637	[λέμβαρχοι] [λιπόδερμοι]
lambda 638	λέμβος· τὸ μικρὸν πλοιάριον nps(g), τὸ ἐφόλκιον. καὶ οἱ ἐφολ‐ κίοις πλέοντες 〈λέμβαρχοι〉
lambda 639	*λέμμα· φλοιός. ⸤λέπισμα (Plat. Tim. 76a) r. AS
lambda 640	[λεμός· λάρυξ. φάρυξ]
lambda 641	λέμφοι· αἱ πεπηγμέναι μύξαι
lambda 642	*λέμφος· ὁ μυξώδης gn καὶ μάταιος. ⸤δηλοῖ δὲ τὸν ἀνόητον ASn, καὶ ἀπόπληκτον
lambda 643	[λενλαστῶ ν· λεηλατῶν. πορθῶν]
lambda 644	λέντιον· περίζωμα ἱερατικόν (Ev. Ioan. 13,4) r
lambda 645	λεόντειος πόρος· ὁ Ἀλφειός· καθότι ἐπὶ ταῖς πηγαῖς αὐτοῦ λεόντων εἴδωλα ἀφίδρυται
lambda 646	λεόντειος δορά· r τὸ δέρμα αὐτοῦ
lambda 647	λεοντόκρανον· Ἀμαζονικὸν ὅπλον (trag. ad. 230)
lambda 648	λεοντοφόνον· θηρίδιόν τι, πλανώμενον ἐν Συρίᾳ
lambda 649	λέξαι· εἰπεῖν, ἐπιλέξαι, ἐπειπεῖν
lambda 650	*λέξασθαι· ἐπιλέξασθαι (Β 125) (Sn). κοιμηθῆναι b
lambda 651	λέξασθε· ἐπιλέξασθε. ἐκοιμήθητε
lambda 652	λέξεται· λήξῃ. κοιμηθῇ (δ 413)
lambda 653	*[Λεοβίδας· ἀπὸ Λέσβης τῆς νήσου A]
lambda 654	*λεοντηδόν· ἰσχυρῶς κατὰ τὸν λέοντα (2. Macc. 11,11 v. l.) AS
lambda 655	*λεώς· Ἀττικῶς, ὄχλος, λαός Ag	584 in vol. 2
lambda 656	*λεωφόρος· ὁδὸς λαὸν φέρουσα AS
lambda 657	λεπάδες· τὰ πρὸς ταῖς πέτραις κεκολλημένα κογχύλια ὀστρέων ἐλάττω
lambda 658	λέπαδνα· ἱμάντες πλατεῖς, οἷς ἀναδέονται οἱ τράχηλοι τῶν ἵππων πρὸς τὸν ζυγόν (Ε 730)
lambda 659	λεπαδευόμενος· συνάγων λεπάδας. εἰσὶ δὲ θαλάσσιαι κόγχαι μικραί, προσφυόμεναι ταῖς πέτραις
lambda 660	λεπανός [ἢ λέπανθος]· λιπόδερμος. Ταραντῖνοι
lambda 661	λεπάργου βοός· τοῦ λαπάρας λευκὰς ἔχοντος, ἢ ὅλον τὸ δέρμα
lambda 662	λεπας· τὸ ἄναντες. καὶ τὸ τῇ πέτρᾳ προσσχόμενον κογχύλιον. ἢ *ὑψηλόν, ἀκρότατον. ὀρεινόν (Eur. Andr. 295 ..) An
lambda 663	λεπαστή· κύλιξ
lambda 664	λεπαστής· οἰνοχόη. καὶ εἶδος κύλικος
lambda 665	λέπαστρον· σκεῦός τι ἁλιευτικόν
lambda 666	*λέπειν· τύπτειν (AS)
lambda 667	λεπίζω· ἐκδέρω r
lambda 668	[λεπιστής· ψεύστης. καὶ τὰ ὅμοια]
lambda 669	λέπος· λέπιον. φλοιός
lambda 670	λέπρα· πάγος τῆς ἐπιφανείας τοῦ σώματος (Lev. 13,8 ..)
lambda 671	Λεπρεᾶται· οἱ πάλαι Καύκωνες. Λέπρεον [ἢ Λεπρεᾶται·] τὴν Τριφυλίαν. οἱ δὲ τῆς Τριφυλίας, ἀπὸ Λεπρέου πόλεως ὠνομασμένοι
lambda 672	λεπταλέον· ἰσχνόν, λεπτόν
lambda 673	λεπτὰς καὶ παχείας· Ζάλευκος ἐν Νόμοις τὰς δραχμάς· λεπτὰς μὲν τὰς ἑξωβόλους· παχείας δὲ τὰς πλέον ἐχούσας
lambda 674	λεπτή· ἀσθενής b. ἰσχνή, [λεπτή]
lambda 675	λεπτένδυτον· σινδὼν λεπτή. [στενή. ἢ ἀκριβής]
lambda 676	λεπτήκεα· λεπτῆς ἐργασίας ποιηθέντα
lambda 677	λεπτὴν πλέκειν· ἐπὶ τῶν πενιχρῶν τοῦτο λέγεται 〈οἷον στενὴν ἢ ἀκριβῆ〉
lambda 678	λεπτὴ δ’ εἰσίθμη· στενὴ ὁδός (ζ 264)
lambda 679	*λεπτὴ δέ τε μῆτις· ἀσθενὴς βουλὴ καὶ ἡ ἐπίνοια (Κ 226)
lambda 680	λεπτήκεις· λεπτάς	585 in vol. 2
lambda 681	λέπτ’ ἠλάκατα στρωφῶσα· λεπτὰ μηρύματα ἀπὸ τῆς ἠλακάτης νήθουσα. τὸ γὰρ ἔτυμόν ἐστιν, οἷον ἠλακάτη ἀπὸ τοῦ ἐνειλίσσειν συνεχῶς. τινὲς δὲ ἠλάκατα τὸν στήμονα (ρ 97)
lambda 682	*λεπτόγεα· κακὸς ἀγρός. ἡ λεπτὴ γῆ An καὶ μὴ λιπαρά AS
lambda 683	λεπτομερῶς· μικρομερῶς r
lambda 684	*λεπτόμιτον· ἡ δασεῖα ὑφή ASn
lambda 685	*λεπτόμιτον φᾶρος· λεπτὸν ἱμάτιον (Eur. Andr. 831) Agp
lambda 686	*λεπτόν· ἀσθενές. ⸤ἀόρατον, ἀφανῆ A
lambda 687	λεπτὸν ἄωτο ν· ἰσχνὸν ἄνθος (Ι 661)
lambda 688	λεπυξίς· ἀπὸ τοῦ λέπους, καὶ τῆς χωρίσεως
lambda 689	λεπυριῶσαι· ἐξαχυριῶσαι
lambda 690	Λερναία χολή 〈καὶ〉 Λέρνη κακῶν· παροιμία· διὰ τὸ τοὺς Ἀργείους 〈τὰ〉 καθάρματα εἰς αὐτὴν βάλλειν· ἢ διὰ τὸ τὸν Δαναὸν τῶν Αἰγυπτιαδῶν ἐκεῖ καταθεῖναι τὰς κεφαλάς
lambda 691	Λέρνη θεατῶν· παροιμία τίς ἐστιν Ἀργολικὴ Λέρνη κακῶν, ἣν ἀποδιοπομπούμενοι ἔλεγον. τὰ γὰρ ἀποκαθάρματα εἰς τοῦτο τὸ χωρίον ἐνέβαλλον. Λέρνην οὖν θεατῶν ἔφη ὁ Κρατῖνος τὸ θέατρον διὰ τὸ σύμμικτον εἶναι καὶ παντοδαπὸν
5	ὄχλον ἔχειν (fr. 347)
lambda 692	λεσβιάζειν· πρὸς ἄνδρα στόμα μολύνειν· Λεσβιάδας γὰρ τὰς λαικαστρίας ἔλεγον
lambda 693	*Λεσβίδας· ἀπὸ Λέσβου τῆς νήσου (Ι 129) nS
lambda 694	Λέσβιος ᾠδός· οἱ μὲν τὸν Εὐαινετίδαν ἀκούουσι τὸν ἀπὸ Ἀντίσσης· οἱ δὲ Φρῦνιν, ὃ καὶ μᾶλλον· ὑπὸ πολλῶν γὰρ κεκωμῴδηται οὗτος, ὡς διαφθείρων τὴν μουσικὴν καὶ πρὸς τὸ βωμολοχεύειν τρέπων. καὶ παροιμία δὲ ἐντεῦθεν ἐλέχθη· μετὰ
5	Λέσβιον ᾠδόν. οἱ δὲ μετὰ τὸν Τέρπανδρον. μέμνηται καὶ Ἀριστοφάνης ἐν Νεφέλαις (970?)
lambda 695	Λεσβίων 〈ἄξια〉· παροιμία ἐπὶ τῶν ἀπράκτων
lambda 696	λεσβίσαι· αἰτίας εἶχον ἀτόπους αἱ ἀπὸ Λέσβου
lambda 697	Λέσβος· νῆσος. καὶ πόλις (Ι 129 ..)
lambda 698	*[λεσήϊα τὰ πτερόεντα· τὰ ἀσπιδίσκια. τὰ κοῦφα AS]
lambda 699	λέσπιν· μεγάλην. ὑδρηλήν. Δίδυμος τὴν καταδυομένην εἰς πέλαγος πέτραν. οἱ δὲ τὴν νοτεράν. ἄλλοι δὲ σπιλάδα βαθεῖαν.
lambda 699	οἱ δὲ λόχμην	586 in vol. 2
lambda 700	*λέσχαι· φλυαρίαι ASg. πολλαὶ ὁμιλίαι (Eur. Hipp. 384) (n)
lambda 701	λεσχαῖος· ἐξηγητής. ὁμιλητής
lambda 702	λέσχη· *ὁμιλία ASgN. καὶ ἡ φλυαρία gN. καὶ ὁ δημόσιος τόπος, ἐν ᾧ διέτριβον οἱ πτωχοὶ καὶ διελέγοντο ἀλλήλοις (Hes. op. 493). σημαίνει δὲ καὶ τὰ κοινὰ δειπνιστήρια, καὶ τοὺς ἐν αὐτοῖς λόγους. καὶ τοὺς ἀλεεινοὺς τόπους λέσχας
5	καλοῦσιν
lambda 703	λεσχηνεῖ· ὁμιλεῖ. μυθολογεῖ
lambda 704	λεσχηνευθέντα· μυθολογηθέντα, ⸤φλυαρηθέντα A
lambda 705	[λεσχηρε ῖ· κόπτει. ὁμιλεῖ]
lambda 706	†λετμὸς ἀναδρήσσει· τὸ σῶμα μερίας φησί†
lambda 707	λετωνῆσαι· ἀφειδῶς παῖσαι κατὰ τῶν ἰσχίων (Ar. fr. 804)
lambda 708	λευγαλέην· ὀλεθριώδη. οἰστρώδη. οἰκτρόν. κακόν, ἢ *χαλεπόν (Ag) S
lambda 709	λευγαλέοιο· ὀλεθρίου. δεινοῦ (Ν 97)
lambda 710	λευγαλέῳ· εὐτελεῖ. καὶ τὰ τοιαῦτα (Φ 281)
lambda 711	*λευγαλέῃσι· χαλεπαῖς n. καὶ τὰ ὅμοια (Ι 119)
lambda 712	λεύγη· μέτρον τι Γαλατικόν
lambda 713	λευκά· φαιδρά. λαμπρά
lambda 714	*λευκανθίζοντα· λάμποντα (Lev. 13,39 v. l.) AS
lambda 715	λευκάδα πέτρην· διὰ ταύτης λέγεται τῆς πέτρας τὸν ὠκεανὸν φέρεσθαι. ἢ ἀλληγορικῶς, τὸ στόμα ἡμῶν τῶν ἀνθρώπων, διὰ τὸ τοὺς ὀδόντας λευκοὺς εἶναι· αἱ γὰρ ψυχαὶ τῶν τελευτώντων διὰ τοῦ στόματος ἀνέρχονται (ω 11)
lambda 716	λεύκαινον ὕδωρ· κατὰ συνεκδοχὴν ἀντὶ τοῦ συντόνως ἤρεσ‐ σον (μ 172)
lambda 717	λευκαὶ φρένες· μαινόμεναι (Pind. P. 4,194), λαμπραί, ἀγαθαί, ἥμεροι
lambda 718	λευκανίη· φάρυγξ
lambda 719	Λευκάδος· Μένανδρος ἐν Λευκαδίᾳ· ‘εὐφημείσθω τέμενος πέρι Λευκάδος ἀκτῆσ‘ (fr. 258 Koe.)
lambda 720	λευκάσπιδα· λευκὴν ἀσπίδα χρώμενον (Χ 294)
lambda 721	λευκὰ ἄλφιτα· τὰ ἐκ κέγχρων. καὶ ἡ λευκὴ κέγχρος
lambda 722	λευκέα· σχοῖνος
lambda 723	λεύκ’ ἐλέφαντι· λευκὰ ὡς ἐλεφάντινα (Ε 583)
lambda 724	λευκερίνεως· εἶδος συκῆς	587 in vol. 2
lambda 725	λεύκη· πάθος τι τῶν περὶ τὸ σῶμα γινομένων (Hdt. 1, 138,1). καὶ ἐν ταῖς χωνείαις ἡ ὑφισταμένη ἄμμος. καὶ δένδρον
lambda 726	λευκὴ ἡμέρα· ἀγαθή (Soph. fr. 5)
lambda 727	λευκὴ θάλασσα· ἡ κατακλυζομένη
lambda 728	λευκὴν μᾶζαν φυρῶ σοι· παροιμία ἐπὶ τῶν μεγάλα ὑπισ‐ χνουμένων
lambda 729	λευκὴ στάθμη· ἐπὶ τῶν μηδὲν συνιέντων, παροιμία. λέγεται δέ· ἐν λευκῷ λίθῳ λευκὴ στάθμη. Στάθμη δέ ἐστι σπάρ‐ τος τεκτονική (Soph. fr. 307 (?).
lambda 730	λευκὴ ψῆφος· παροιμία ἐπὶ τῶν εὐδαιμόνως ἢ δυστυχῶς ζώντων
lambda 731	λευκοδίφθεροι· λευκοδέρματοι
lambda 732	λευκόζωτος· τῆς γῆς ἡ μὲν καλεῖται λευκόζωτος, ἡ δὲ μελάνζωτος
lambda 733	Λευκοθέαι· πᾶσαι αἱ πόντιαι ...
lambda 734	λευκοί· οἱ δειλοί
lambda 735	λευκοῖο γάλακτος· τοῦ φύσιν λευκοῦ καὶ ἀσκίου (ι 246)
lambda 736	λευκόκρας· λευκοκέφαλος
lambda 737	λευκόκρατες· ἢ διὰ τὸ τοὺς ἐν Εὐβοίᾳ βοῦς λευκοὺς εἶναι· ἢ ἴσως ἀντὶ τοῦ λαμπρούς
lambda 738	λευκόν· τό τε σύνηθες καὶ τὸ λαμπρόν. ἢ θεώρημά τι ἐν μου‐ σικῇ
lambda 739	λευκόπυγος· ὁ ἄνανδρος (Alex. fr. 321). ἔμπαλιν δὲ μελαμ‐ πύγους τοὺς ἀνδρείους ἔλεγον
lambda 740	Λευκόπυρα· τῆς Ἀντιοχίδος φυλῆς δῆμος
lambda 741	λευκοστεφῆ· τὰ κεραυνόβλητα
lambda 742	Λευκόσυρος· Βαβυλώνιος s. λευκόχροος
lambda 743	Λεύκου πεδίον· τοῦ Μεγαρικοῦ χωρίον
lambda 744	Λεύκοφρυς· ἡ Τένεδος τὸ πάλαι
lambda 745	λευκώλενος· λευκόπηχυς. ἀπὸ μέρους, ὅλη h λευκὴ καὶ καλή· ὠλέναι γὰρ οἱ πήχεις (Α 55)
lambda 746	λευκῶν πραπίδων· κακῶν φρενῶν h
lambda 747	λευκωπίας· λευκὸς ὀφθῆναι
lambda 748	λευρά· λεῖα (ps)	588 in vol. 2
lambda 749	*λευρᾶι· †εὑρίσκω (Eur. Hec. 700?) AS
lambda 750	λευρᾶς σωφροσύνης· τελείας. καὶ ταπεινῆς. κοίλης. ὁμαλῆς, μὴ τραχείας
lambda 751	*λευρῷ· ὁμαλῷ (S). πλατεῖ (η 123) (ASn)
lambda 752	*λεύσει· βλέψει S, θεωρήσει ASs
lambda 753	*λεύσετε· ὁρᾶτε, ⸤βλέπετε (Α 120) AS (n)
lambda 754	λευσθείς· λιθοβοληθείς b (g)
lambda 755	*λευσίμου δίκης· τῆς λιθοβολήτου τιμωρίας (Eur. Bacch. 356) ASn
lambda 756	*λεύσοντες· βλέποντες g. †μαίνοντες
lambda 757	*λεύσουσα· βλέπουσα A. [τρέπουσα] (Eur. Hec. 925)
lambda 758	λευστά· ὁρατά. λιθοβόλητα r
lambda 759	λευστῆρα· φονέα λίθοις ἀναιροῦντα
lambda 760	*λεύσων· βλέπων (Ε 771) Agn
lambda 761	λέχεται· κοιμᾶται (S)
lambda 762	Λέχαιον· ἐπίνειον Κορινθίοις. εἰς τούτους τοὺς τόπους ἀπεδί‐ δρασκον οἱ οἰκέται
lambda 763	λεχεποίην· τὸν πολλὴν πόαν ἔχοντα καὶ βαθεῖαν, εὐαυξῆ, ἐν ᾗ ἐστι καὶ λέξασθαι, τουτέστιν κοιμηθῆναι (Δ 383)
lambda 764	λεχέρνα· ὑπὸ Ἀργείων ἡ θυσία ἐπιτελουμένη τῇ Ἥρᾳ
lambda 765	*λευχείμων· λευκὰ ἱμάτια φορῶν r. ASgb
lambda 766	*λεχέων στυγερῶν· γάμων στυγνῶν (Eur. Troad. 598) ASb
lambda 767	*λέχεσσι· κοίταις (Γ 391) g (Sn)
lambda 768	*[λεχηρί· πλάγια] ASN
lambda 769	λέχη· ἐφ’ οἷς τοὺς νεκροὺς κοσμοῦσιν
lambda 770	λεχήρια· ἐνήλατα
lambda 771	†λεχῶεν· ὑλῶδες. βοτανῶδες
lambda 772	†λεχόες· κατακοιμησθείς
lambda 773	*λέχος· κοίτη r. Agbs. κλίνη. ⸤γάμος s, μῖξις, συνουσία Ags. γυνή s
lambda 774	λεχόωντ ο· συγκάθηντο
lambda 775	λεχμάδε ς· ἤλεκτρον
lambda 776	λέχν η· τρόπις
lambda 777	λεχρί η· πλαγία
lambda 778	λέχριο ν· πλάγιον r (Ag). λοξόν r
lambda 779	λεχώ· προσφάτως τετοκυῖα r (g)	589 in vol. 2
lambda 780	*[λεψιρῷ· ταχεῖ ASb]
lambda 781	λεῴ· λαοί. Ἀττικῶς
lambda 782	λεώβατος· ὁδός. καὶ ἰχθῦς σελαχώδης
lambda 783	λεωκόνιτος [λεωλέθριος.] ἢ λεωκόριτος· παντελῶς ἐξωλο‐ θρευμένος
lambda 784	Λεωκόριον· τῶν Λεὼ θυγατέρων μνημεῖον, τὸ καλούμενον Λεωκόριον, ἐν μέσῳ τῷ Κεραμεικῷ (Dem. 54,7)
lambda 785	λεώλεθρος· παντελῶς ἐξωλοθρευμένος
lambda 786	λεώλης· τελείως ἐξώλης
lambda 787	λέῳμι· θέλοιμι ἄν
lambda 788	λέων· τὸ θηρίον. καὶ παρθένος. καὶ ἰχθῦς
lambda 789	Λεοντίς· φυλὴ Ἀθήνησι
lambda 790	*λεωπετρία· λίθος λεῖος (Ezech. 24,7 ..) ASg (vn)
lambda 791	λεωργόν· κακοῦργον. πανοῦργον. ἀνδροφόνον (Aesch. Prom. 5)
lambda 792	*λεώς· Ἀττικῶς r. Agb ὄχλος n, λαός (Eur. Hec. 510 ..) Agn
lambda 793	*λεωφόρος· δημοτικὴ ὁδὸς ASvgn, πλατεῖα n, λαὸν φέρουσα ASvp πολύν
lambda 794	λῇ· θέλει (Epich. fr. 35 ..)
lambda 795	†ληαρίσιν· ἡδυτάταις. χλιαραῖς
lambda 796	ληβόλε· λιθοβόλε, ἄξιε λιθασθῆναι
lambda 797	ληβολία· δημοσία κοπρία
lambda 798	*λῆγε· παύου (Eur. Hipp. 473) bΣ
lambda 799	*λήγω· παύομαι r. np
lambda 800	†ληγείει· ἡδυπάτη (Ι 186)
lambda 801	[ληδεῖν· κοπιᾶν S, κεκμηκέναι]
lambda 802	[ληδήσας· κεκμηκώς, κοπιάσας]
lambda 803	*λῄδιον· τριβώνιον Σp εὐτελές Σ
lambda 804	ληθαία· λαθραία
lambda 805	ληθάνει· λανθάνειν ποιεῖ (η 221)
lambda 806	λήθαργος· *ἐπιλήσμων A. ἐπίβουλος r. καὶ κύων ὁ προσαίνων μέν, λάθρα δὲ δάκνων (Soph. fr. 800). καὶ τῶν ἵππων οἱ ἀβλεμεῖς καὶ νωθροί. καὶ πάθος τι σὺν πυρετῷ
lambda 807	ληθεδών· λῆσις Σ	590 in vol. 2
lambda 808	λήθη· ἀμέλεια
lambda 809	ληθηκέα· εἰς λήθην ἄγοντα φάρμακα
lambda 810	†ληθημόνοισι· ληθάργοις
lambda 811	λήθιος· λαθραῖος r
lambda 812	λῆθον· βαλιόν
lambda 813	*λήθω· λανθάνω (Α 561) r. nps
lambda 814	*λήϊα· κτήνη. πρόβατα AS. ἐφόδια. χρήματα ASn. ἢ σιτοφόρα χωρία (AS)
lambda 815	ληϊάδας· ἐκ λείας αἰχμαλώτους συλληφθείσας (Υ 193)
lambda 816	*[ληϊάδης· αἰχμάλωτος] ASvg
lambda 817	ληϊάνειρα· ἡ ποιοῦσα τοὺς ἄνδρας γυναικῶν ἐρᾶν
lambda 818	ληϊβοτείρης· τῆς τὸ λήϊον [πεδίον] καταβοσκομένης. νομάδος (ς 29)
lambda 819	ληίδα· *μερίδα Avgn. ἢ λείαν (ξ 86). τὴν ψιλὴν κτῆσιν
lambda 820	*[ληίδας· αἰχμαλώτους] A
lambda 821	*λήιδιον· εὐτελὲς ἱμάτιον AS (gb)
lambda 822	ληιδιώδεις· τριβωνίδες
lambda 823	*ληιζόμενος· σφετεριζόμενος ASn. αἰχμαλωτιζόμενος S
lambda 824	ληίη· προνομεία. οἰκονομία. βοσκήματα
lambda 825	λήιοι· ἱεροί. καὶ ἄγγελοι
lambda 826	λήιμος· εὔβοτος
lambda 827	λήιον· σιτοφόρον χωρίον An ἀπὸ τοῦ λειαίνειν τὴν τροφήν. ἀγριοῦνται γὰρ οἱ λιμώσσοντες. βέλτιον δὲ ψιλῶς, διὰ τὴν ἐπιφαινομένην κατὰ καιρὸν λειότητα τῶν ἀσταχύων (Β 147)
lambda 828	ληίς· κτῆσις ἡ ἐκ τῶν λαφύρων. καὶ βούλησις
lambda 829	ληίσασθαι· κτήσασθαι. ἀφελέσθαι
lambda 830	ληισθέντος· κλαπέντος, ἀφαιρεθέντος
lambda 831	ληισθιῶν· τρεπόμενος
lambda 832	ληισμαδία· αἰχμάλωτος. λεληϊσμένη
lambda 833	*ληΐσσατο· ἀπὸ λείας ἔλαβεν An, ἐμερίσατο, ἐλαφυραγώγησεν (Σ 28) ASn
lambda 834	ληισταί· πειραταί. καὶ αἱ ἀπὸ λείας πεποιημέναι
lambda 835	*ληϊστοί· κτητοί (Ι 406) ASn	591 in vol. 2
lambda 836	ληιστοσαλπιγκταί· οἱ Τυῤῥηνοί· ἐπειδὴ πρῶτοι σάλπιγγος εὑρεταὶ γεγόνασιν (Men. fr. 869 Koe.)
lambda 837	*ληϊστόριον· πτύον, ἐφ’ οὗ τὸ πῦρ φέρεται S
lambda 838	ληϊστά· κτήματα
lambda 839	ληιτεῖαι· ἡγεμονίαι. στρατιαί. [λαφυραγωγίαι]
lambda 840	ληίτιδι· λαφυραγωγῷ (Κ 460)
lambda 841	ληιτή· ἱέρεια, οἱ δὲ λῃτή
lambda 842	[λήιτο· ἐπέθετο]
lambda 843	ληιτάρχαι· οἱ καθηγούμενοι τῶν θυσιῶν καὶ ἑστιάσεων καὶ ἀρχαὶ καὶ ἱερεῖς
lambda 844	*ληιτουργεῖν· λήιτον γὰρ δημόσιον [λειτουργεῖν] ASn
lambda 845	ληιτουργοί· ὑπουργοί. δημιουργοί
lambda 846	*ληίων· σιτοφόρων ἀρουρῶν AS. χωρίων
lambda 847	ληκεῖν· ... τὸ πρὸς ᾠδὴν ὀρχεῖσθαι
lambda 848	ληκᾶσθαι· περαίνεσθαι. καὶ τὰ αὐτά
lambda 849	ληκεῖ· ψοφεῖ. βοᾷ. ⸤κροτεῖ (Theocr. 2,24?) S
lambda 850	†ληκῆσαι· [πατάξαι.] ὑλακτῆσαι r
lambda 851	†ληκοῦσι· τὰ αὐτά
lambda 852	ληπτός· καταληπτός
lambda 853	ληκυθιάδες· ἐνώτια ποιά
lambda 854	[ληθύθινον· τὸ εἰς λήθην ἄγον φάρμακον]
lambda 855	*ληκύθιον· πυρός τις περὶ καρπὸν κάλλιστος. τὸ δὲ αὐτὸ καὶ ληκυθηδόν
lambda 856	ληκυθιστής· κοιλόφωνος (Soph. fr. 960)
lambda 857	λήκυθος· τὸ μεταξὺ τοῦ λαυκανίου καὶ αὐχένος ἠχῶδες 〈ὥς φησι Κλέαρχοσ〉. καὶ μυροθήκη, βησίον ὑάλινον
lambda 858	ληκώ· τὸ μόριον
lambda 859	Ληλάντου πεδίον· τῆς Εὐβοίας, ὠνομασμένον ἀπὸ Ληλάντου βασιλέως
lambda 860	*λῆμα· βουλή. ἀξίωμα. ἀνδρεία (Hdt. 5,72,4) (AS). καὶ φρόνημα ASvg
lambda 861	λῆμαι· αἱ περὶ τοὺς κανθοὺς τῶν ὀφθαλμῶν πεπηγυῖαι συστά‐
lambda 861	σεις. ἐκρέουσαι τῶν ὀφθαλμῶν ἀκαθαρσίαι	592 in vol. 2
lambda 862	λημᾶν χύτραις 〈καὶ〉 κολοκύνταις· παροιμία· Χύτραις λημῶ καὶ κολοκύνταις. ἐπὶ τῶν ἀμβλυωττόντων πάνυ (Ar. Nubb. 327)
lambda 863	*λήματα· δόγματα. ⸤βουλεύματα (Eur. Med. 119) Sn
lambda 864	λημάτων ὀρθρινῶν· θελημάτων ταχινῶν
lambda 865	*λημάτια· φρονήματα AS, βουλεύματα An
lambda 866	*ληματίαν· φρονηματίαν (g)
lambda 867	*λήματος οἴσεις βάρος· τοῦ φρονήματος τὰς ὑποψίας AS
lambda 868	[λήμβωνι· ἐν σκαφίδι, ἢ ἐν πλοιαρίῳ]
lambda 869	*λήμη· λευκὸν ὑγρὸν ἐν ὀφθαλμοῖς συνιστάμενον ASvgb, ἀκα‐ θαρσία (AS) n
lambda 870	*λῆμμα· θράσος. δύναμις. τόλμα. ἀξίωμα AS. κέρδος. φρόνημα Avgn. ἢ δῶρον (AS) p
lambda 871	Λήμνια· φοβερά. μοχθηρά
lambda 872	Λημνίᾳ χειρί· ὠμῇ, καὶ παρανόμῳ· ἀπὸ τῆς μοχθηρίας
lambda 873	Λήμνιον βλέπει· 〈πυρῶδεσ〉, ἐπειδὴ τὸ πῦρ Λήμνιον
lambda 874	Λήμνιον κακόν· παροιμία, ἣν διαδοθῆναί φασιν ἀπὸ τῶν παρανομηθέντων εἰς τοὺς ἄνδρας ἐν Λήμνῳ ὑπὸ τῶν γυναικῶν
lambda 875	λημνίσκους· τὰς ταινίας. Συρακούσιοι
lambda 876	*Λῆμνον· νῆσον 〈οὕτω καλουμένην〉 AS
lambda 877	*Λῆμνος· νῆσος τῆς Θρᾴκης g πλησίον, ἱερὰ Ἡφαίστου (Α 593)
lambda 878	Λημυκαί· γένος τι ἐπισήμον ἐν Μεταποντίῳ
lambda 879	λίην· λίαν (Β 800)
lambda 880	λῆναι· βάκχαι. Ἀρκάδες
lambda 881	*Ληναῖος· Διόνυσος r. ASp
lambda 882	Ληναιών· μήν. οὐδένα τῶν μηνῶν Βοιωτοὶ οὕτω καλοῦσιν. εἰκάζει δὲ ὁ Πλούταρχος Βουκάτιον. καὶ γὰρ ψυχρός ἐστιν. ἔνιοι δὲ τὸν Ἑρμαῖον, ὃς μετὰ τὸν Βουκάτιόν ἐστιν ... καὶ γὰρ Ἀθηναῖοι τὴν τῶν Ληναίων ἑορτὴν ἐν αὐτῷ ἄγουσιν (Hes.
5	op. 504)
lambda 883	λήνεα· τὰ ἔρια. 〈Κύπριοι〉
lambda 884	λήνει· ἐρίῳ
lambda 885	ληνεύουσι· βακχεύουσιν	593 in vol. 2
lambda 886	ληνοί· σοροί, πύελοι. καὶ τῶν ἁρματείων δίφρων αἱ κοιλότητες
lambda 887	ληνός· ὅπου σταφυλὴ πατεῖται (Ioël 3,13) (r)
lambda 888	*λῆξαν· ἐπαύσαντο (Ζ 107) n
lambda 889	*λήξεως· κληρονομίας ASvg. τελειώσεως. ⸤μερισμοῦ (AS)
lambda 890	ληξιαρχικὸν γραμματεῖον· εἰς ὃ τοὺς νέους ἐνέγραφον
lambda 891	λῆξις· *τελείωσις r. vgn (A). ἀποκλήρωσις. ἢ ἐπὶ μερίδι δια‐ κληροῦσθαι
lambda 892	ληόν· ἔθνη. καὶ ὄχλον (Hdt. 5,42,2 v. l.)
lambda 893	ληπτέος· ἐπὶ τῶν μὴ εὐαλώτων ἐλέγετο
lambda 894	ληραίνειν· παραφρονεῖν, φλυαρεῖν q
lambda 895	ληροί· τὰ περὶ τοῖς γυναικείοις χιτῶσι κεχρυσωμένα (Com. ad.)
lambda 896	λῆρος· μάταιος, *φλύαρος r. Avgnp. ψεύστης
lambda 897	ληροπετώδη· ληρώδη
lambda 898	†ληρώδεις σανίδες· ἐν αἷς οἱ νόμοι γράφονται
lambda 899	*λήσεσθαι· λαθεῖν (λ 554) q An
lambda 900	*λήσεται· λανθάνει (2. Regn. 18,13) AS
lambda 901	[λησθέων· στρεφόμενος]
lambda 902	λῆσις· βούλησις S. αἵρεσις (Epich. fr. 182)
lambda 903	λησμαδία· λελῃσμένη
lambda 904	*λήσομαι· ἐπιλησθήσομαι (α 308) Agn
lambda 905	λῆσος· ὁ ἐν τῇ ῥάχει τοῦ σκορπίου λαμπρὸς ἀστήρ
lambda 906	λήσω· λάθω
lambda 907	λήσομεν· λανθάνομεν
lambda 908	λῄσταρχος· ἀρχιλῃστής r
lambda 909	*[λῆται· ἄνεμοι A]
lambda 910	*λῆτος· λιμήν, ἢ θάλασσα
lambda 911	[ληάζειν· λίαν σπουδάζειν]
lambda 912	λῃτῆρες· ἱεροὶ στεφανοφόροι. Ἀθαμᾶνες
lambda 913	λῄτειραι· ἱέρειαι τῶν σεμνῶν θεῶν (Callim. fr. 681)
lambda 914	λῃτή· ἱέρεια
lambda 915	λῇτο· ἐπελάθετο
lambda 916	λῃτόν· δημόσιον r
lambda 917	ληχμόν· λῆξιν (Antim. fr. 111 W.)
lambda 918	〉ληχόϊον· κανοῦν. οὐλοχόϊον	594 in vol. 2
lambda 919	λιάζει· ῥίπτει. ταράσσει. ἢ ⸤λίαν σπουδάζει (S)
lambda 920	*λιάζετο· ἡπλοῦτο (Ω 96) AS
lambda 921	λιαζόμενοι· σκιρτῶντες
lambda 922	λιαμάθῳ· αἰγιαλῷ λίαν ἀμαθώδει
lambda 923	*λίαν· σφόδρα gn, πολύ vn, πάνυ Avg, ἄγαν g
lambda 924	*λίαν ἔλαβον· ἰσχυρῶς ἔλαβον, ἢ πραίδαν (Thuc. 6,95,1) A
lambda 925	*[λιανέω· λίαν καὶ ὁμαλὴν ποιήσω S]
lambda 926	λίαξ· παῖς ἀρχιγένειος
lambda 927	*λιαρόν· χλιαρόν ASn. θερμόν (Λ 477) nps. ὑγρόν. καθαρόν. ἡδύ ASgn. προσηνές vg. εὔκρατον (Λ 830)
lambda 928	[λιαρῷ· τὰ αὐτά]
lambda 929	*λιάσαι· χωρίσαι ASvgn. ἐκκλῖναι
lambda 930	*λιασθείς· χωρισθείς AS, ἐκκλίνας (Α 349) ASvgn
lambda 931	*λιάσθη· ἀπεχωρίσθη, ἐξέκλινεν (Ο 520) (n)
lambda 932	*λιβάδα· σταγόνα ASvg. θεραπείαν
lambda 933	λιβάδιον· χωρίον βοτανῶδες
lambda 934	λιβαδίων λιπαρῶν· πιόνων, εὐτραφῶν
lambda 935	λιβάζω· ἀπηθῶ ὑγρόν
lambda 936	*λίβανος· τὸ δένδρον gSn. καὶ τὸ ὄρος Sn. ⸤λιβανωτὸς δὲ ὁ καρπὸς αὐτοῦ, εἶδος θυμιάματος gS
lambda 937	λιβάξει ς· ἀποῤῥυήσει, ἀποφθερεῖ. ἡ δὲ μεταφορὰ ἀπὸ τῆς λιβάδος (Ar. Av. 1467 v. l.)
lambda 938	λιβάσαν· στάξαν
lambda 939	λιβάσεις· σοβήσεις. φθαρεῖς
lambda 940	*[λιβδύειν· ἀφανίζειν AS]
lambda 941	λιβάς· πηγή. σταγών (Eur. Andr. 116 ..) s
lambda 942	λίβει· σπένδει S ἐκχύνει
lambda 943	λιβρόν· σκοτεινόν S, μέλαν. δίυγρον r. ἢ λιβρὸν σέλας (trag. ad. 232)
lambda 944	λιβύας· τὰς μελαίνας ὑδρίας, ἐπὶ τοῖς τάφοις τιθεμένας
lambda 945	λίβυες· τῶν ὄφεών τινες οὕτω καλοῦνται
lambda 946	Λιβυκοὶ λόγοι· Χαμαιλέων φησὶ Κυβισσὸν εὑρεῖν τοὺς λόγους τούτους
lambda 947	Λιβυκὸν θηρίον· ἐπεὶ θανάσιμα ἐκεῖ ἑρπετά, καὶ ὡς 〈τῆσ〉 Λιβύης ἐχούσης θηρία. καὶ τὸν ποικιλόμορφον
lambda 948	*λίβυρνον· πολεμικὸν πλοῖον gS	595 in vol. 2
lambda 949	Λίβυς τε ἀηδών· αἱ γὰρ ἐν Καρχηδόνι τῆς Λιβύης κλαίουσι γυναῖκες, αἳ τὰ ἴδια τέκνα κατά τι νόμιμον ἐσφαγίαζον Κρόνῳ. τινὲς δὲ τὴν ἐρημίαν ἀπέδοσαν· οὐ καλῶς (trag. ad. 233)
lambda 950	Λιβυάτιδες· τινὲς τῶν νυμφῶν οὕτω καλοῦνται
lambda 951	Λίβυς τε λωτός· ὁ ἀπὸ Λιβύης αὐλός (Eur. Troad. 544) n
lambda 952	Λιβυφοίτην· τὸ ἐπιμιγνύμενον Λίβυσι Νομαδικόν
lambda 953	*λίβων· στάζων (Sg)n. βάλλων (Ν 658) n
lambda 954	λίγα· λιγυρῶς. ἡδέως. λεπτῶς. ⸤ὀξέως S προσηνῶς. ταχέως (Τ 284)
lambda 955	λιγαίνει· μέλπει. ἄιδει. †μαστιγεῖ. κηρύττει. κλαίει. ἢ ὀξέως ἐφορμᾷ
lambda 956	λίγαινον· ἐκήρυσσον (Λ 685)
lambda 957	λιγαίνων· μέλπων, ἡδέως ὑμνῶν (r)
lambda 958	λιγάντωρ· εἶδος τέττιγος. Λάκωνες
lambda 959	λίγδα· [ἡ ἀκόνη. καὶ] ἡ ⸤κονία, 〈ἀλοιφή〉 S
lambda 960	λιγδαρεοχύται· οἱ ἐν τοῖς λίγδοις τὰς †σάρκας χέοντες, τουτέστιν χοάναις
lambda 961	λιγδεύει· ἀπηθεῖ. [ὅσον ἐπιψαῦσαι τῆς ἐπιφανείας]
lambda 962	λίγδην· ὅσον ἐπιψαῦσαι τοῦ χρωτὸς τῆς ἐπιφανείας, καὶ οὐ κατὰ βάθους. καὶ ὀλισθηρῶς. ἢ πλαγίως ‘ἄκρον ἐπιλίγδην‘ (Ρ 599)
lambda 963	λίγδην ἐκλάψαι· τὸ μὴ κατὰ βάθους, ἀλλ’ οἷον ἐπιγράφως
lambda 964	[λίγδοι· οἱ προστετριμμένοι τῶν ἀστραγάλων]
lambda 965	λίγδος· τόπος χοάνης, καὶ ἡ θυεία, καὶ ἐν ᾗ χωνεύουσιν (Soph. fr. 32)
lambda 966	λίγδου χοάνη· οἱ δὲ τὰ λίκνα τῶν ἀργυρείων
lambda 967	*λιγεῖαι· ἡδεῖαι ASn
lambda 968	λίγα· ὀξέως (Τ 284) S
lambda 969	*λιγέως· ὀξέως. ἡδέως. ταχέως (Γ 214) ASn
lambda 970	[λιγειπενές· ἀσθενές. ἀγενές]
lambda 971	*λιγείας· ἡδείας (vg)
lambda 972	λιγνύς· ἡ τοῦ λύχνου ἀτμίς. ⸤καπνός r. N καμίνου. ⸤φλόξ n	596 in vol. 2
lambda 973	λίγξαντ α· ἐπιθυμήσαντα. ἠχήσαντα
lambda 974	λίγξε ν· ἐψόφησεν. ὤλισθεν. ἤχησεν, ἦχον ἐποίησεν (Δ 125)
lambda 975	λίγξ πλάγιος· καμπτήρ. πλάγιον. ἢ σχιστήρια
lambda 976	a) †λιγρόν· πικρόν b) λιγυρόν· ἡδύ b, γλυκύ.
lambda 977	λιγυροῖσιν· ὀξέσιν καὶ τὰ ὅμοια
lambda 978	*λιγυρίζει· μελῳδεῖ AS
lambda 979	*λιγυρῶς· ἡδέως. ὀξέως AS. λαμπρῶς. καλῶς. καὶ τὰ ὅμοια
lambda 980	λιγύς· *ὀξύς. ἡδύς (Β 246) vgn. ἐπιτρόχαλος (Γ 214). ἐπιφω‐ νητής, οὐ τῇ φωνῇ, καθὰ καὶ αὐλοί, ἀλλὰ τοῖς ῥήμασιν. καὶ εὐεπὴς ἐν τῷ λέγειν (Α 248 ..)
lambda 981	λιγύφθογγοι· ὀξύφθογγοι (r. AS), ὀξύφωνοι (rns), εὐεπεῖς, εὔφωνοι (Β 442 ..)
lambda 982	†λιδρίον· τρυβλίον
lambda 983	λίζει· †βίσσει. στάζει†. παίζει
lambda 984	〉λιζον· ἔλαττον
lambda 985	〉λίζονες· ἐλάττονες rS
lambda 986	λίζουσι· παίζουσιν
lambda 987	λίημος· ψάμαθος
lambda 988	λίηνος· λιθοπυργία
lambda 989	λίηφος· δεινός
lambda 990	λιθάδεσι· λίθοις (ψ 193)
lambda 991	λίθακες· χάλικες, πέτραι
lambda 992	λίθακι πέτρῃ· τῇ τραχείᾳ· ἀπὸ τοῦ συμβεβηκότος (ε 415) (S)
lambda 993	λιθάκων· λίθων (Greg. Naz. c. 2,1,34,74 ..) n (S)
lambda 994	λίθαξ· ὀλισθηρὰ πέτρα, ἢ τραχεῖα. ἢ ψώρα
lambda 995	*λιθόλευστος· λιθοβόλητος ASvgbp
lambda 996	λιθολόγημα· ἐκ λίθων οἰκοδόμημα
lambda 997	λιθολόγοι· οἰκοδόμοι (Thuc. 6, 44,1 ..)
lambda 998	λίθον ἕψεις· παροιμία ἐπὶ τῶν ἀδύνατον ἐργάσασθαί τι θελόντων (Ar. Vesp. 280)
lambda 999	λίθος· βῶλος. βωμός. καὶ βάσις. τὸ ἐν τῇ Ἀθηναίων ἐκκλησίᾳ βῆμα
lambda 1000	λιθουλκεῖν· τὸ μόλις τι ἕλκειν
lambda 1001	*λιθουργός· λιθοκόπος. λιθογλύπτης (Sir. 45,11) ASgpb	597 in vol. 2
lambda 1002	λιθόωσα· πολύλιθος
lambda 1003	λιθωμόται· δημηγόροι ἐπὶ τοῦ λίθου ὀμνύντες. ὁ δὲ λίθος τὸ ἐν τῇ Ἀθηναίων ἐκκλησίᾳ βῆμα (Com. ad. 667)
lambda 1004	λίθων χοαί· αἱ διὰ λίθων ἐκχύσεις. καὶ χύτρινοι. Χοὰς δὲ ἐκ λίθων ὑπονόμους καὶ χυτρίνους, οὓς καὶ διώρυγας (Eur. fr. 1007?)
lambda 1005	†λίη· κρίνα, ἄνθη, ἴα
lambda 1006	†λικερτίζειν· σκιρτᾶν
lambda 1007	λίκηνον· ἀγγεῖον ὀστράκινον
lambda 1008	†λικμάζειν· περιέχειν
lambda 1009	*λικμηταί· διασκορπισταί r. AS
lambda 1010	λικμητήρ· 〈τὸ〉 ἀποχωρίζον τοὺς καρποὺς καὶ τὰ ἄχυρα 〈πύον〉 r
lambda 1011	λικμήσονται· λείξουσιν
lambda 1012	λικμίζει· ἀλοᾷ
lambda 1013	λικμητήριον· πτύον s
lambda 1014	λικμῷ· πτύῳ (Am. 9,9)
lambda 1015	λικμῶντες· ἀλοῶντες, ἢ τὰ ἄχυρα ἀπὸ τοῦ σίτου διαχωρί‐ ζοντες (Isai. 17,13?)
lambda 1016	Λικνίτης· ἐπίθετον Διονύσου· ἀπὸ τῶν λίκνων, ἐν οἷς τὰ παιδία κοιμῶνται
lambda 1017	λίκνον· κανοῦν
lambda 1018	λικνοστεφεῖ· λίκνον στεφανούμενος θρησκεύει (trag. ad.?)
lambda 1019	λικριφίς· *ἐκ πλαγίου AS. καὶ κατὰ μεσότητα. ἐλαφρῶς. ὀλισθηρῶς (Ξ 463 ..)
lambda 1020	λικροί· οἱ ὄζοι τῶν ἐλαφείων κεράτων S
lambda 1021	[λίκυθον· βῆσσα ἐλαίου]
lambda 1022	Λικυμνίοις βολαῖς· τῶν ἐν τῷ Εὐριπίδου Λικυμνίῳ μνημο‐ νεύοι ἂν ἴσως· κεραυνοῦται γὰρ ἡ ναῦς κατὰ τὸν ἐκεῖ λόγον· οὐχ ὡς αὐτοῦ τοῦ Λικυμνίου [τῆς Φωκίδος] κατεσκημμένου (Ar. Av. 1242)
lambda 1023	Λίλαια· πόλις 〈τῆς Φωκίδοσ〉 (Β 523)
lambda 1024	λιλαίεσθαι· ἐπιθυμεῖν, ὀρέγεσθαι. σπεύδειν (Π 89)
lambda 1025	*†λιλεῖ· †φθονεῖ, ⸤ἐπιθυμεῖ SN	598 in vol. 2
lambda 1026	*λιλαιόμενο ι· ἐπιθυμοῦντες (Γ 133) n
lambda 1027	*λιλαιόμενον· ἐπιθυμοῦντα (α 315) A (g)
lambda 1028	λιλουργετά· ἐν τῷ σώματι ἐξανθήματα
lambda 1029	λίλυ· τὸ ὕδωρ. Λίβυες
lambda 1030	λιμαλέον· ῥυσόν. λεπτόν
lambda 1031	λιμβόν· λίχνον. ἄπληστον
lambda 1032	λιμένα κλυτόν· τὸν ἀεὶ κλυδωνιζόμενον ὑπὸ τῆς θαλάσσης λιμένα· ἐκβεβλημένου τοῦ ς, οἷον λιμένα κλυστόν. καὶ Μεγα‐ κλείδης ἄκλυτον· τὸν ἀνήκουστον, περὶ οὗ μηδεὶς ἤκουσεν. ἢ τὸν ἔνδοξον καὶ ὀνομαστὸν καὶ ἀκουστόν (κ 87)
lambda 1033	λιμήν· ἀγορά, καὶ ἐνδιατριβή. Πάφιοι
lambda 1034	λίμα· ὑστέρημα (Isai. 37,4 S. Th.)
lambda 1035	λίμινθες· ἕλμινθες h
lambda 1036	Λιμηρά· ἡ Ἐπίδαυρος, διὰ τὸ λιμένας ἔχειν εὐφυεῖς. οἷον λιμε‐ νηρά
lambda 1037	λιμναγενές· ... Λίμναι· ἐν Ἀθήναις δὲ τόπος ἀνειμένος Διο‐ νύσῳ, ὅπου τὰ Λήναια ἤγετο
lambda 1038	λιμναῖοι· ἄνεμοι v ἀπὸ τῶν λιμνῶν πνέοντες h
lambda 1039	λίμνη· ἡ θάλασσα, καὶ ὁ ὠκεανός (ζ 116 v. l. γ i) h
lambda 1040	λιμνομάχαι· παῖδες οἱ πυκτεύοντες 〈ἐν〉 τόπῳ Λίμναις καλου‐ μένῳ
lambda 1041	Λιμοδωριεῖς· οὕτως ἐκλήθησαν οἱ ἀπὸ Πελοποννήσου, ἀφο‐ ρίας χαλεπῆς ἐκεῖ γενομένης, ἀποικισθέντες διὰ ταύτην τὴν αἰτίαν, καὶ κατοικήσαντες περὶ Ῥόδον καὶ Κνίδον. Δίδυμος δὲ τοὺς περὶ τὸ Κυτίνιον κατοικοῦντας οὕτως λέγεσθαι, διὰ τὸ
5	λιμώττειν καὶ μοχθηρὰν ἔχειν ταύτην (Eupol. fr.)
lambda 1042	Λιμοῦ πεδίον· τόπος τῆς Ἀττικῆς
lambda 1043	λιμφεύειν· ἀπατᾶν
lambda 1044	λιμφός· συκοφάντης. ψευδολόγος. ἢ μηνυτὴς παρανόμων
lambda 1045	λιμῷ Μηλίῳ· παροιμία, ἐπεὶ Ἀθηναῖοι ἐκάκωσαν Μηλίους πολιορκοῦντες λιμῷ· ὡς Θουκυδίδης (5,114 sqq.) (Ar. Av. 186)
lambda 1046	[λιμών· ἀνθοφόρον πεδίον, εὐανθὴς τόπος, ἀνθηρός]
lambda 1047	λιμώττοντος· πάνυ πεινῶντος
lambda 1048	λῖν· λέοντα (Λ 480)
lambda 1049	λίνα· ἱστία	599 in vol. 2
lambda 1050	λιναγρετουμένη· ἐνημμένη λινά, κακοείμων. λινεργοῦσα
lambda 1051	λίναμαι· ἐκτρέπομαι
lambda 1052	†λιναυτιά· ...
lambda 1053	[λιγνύς· καπνός]
lambda 1054	λίνδεσθαι· ἁμιλλᾶσθαι
lambda 1055	Λίνδιοι τὴν θυσίαν· παροιμία ἐπὶ τῶν δυσφήμως ἱερουρ‐ γούντων
lambda 1056	Λίνδος· πόλις Ῥόδου (Β 656) r
lambda 1057	[λίναια· ἔρια]
lambda 1058	[λίνῳ· ἐρίῳ]
lambda 1059	λίνεον· τὸ λινοῦν r
lambda 1060	λινεύς· ὁ κεστρεὺς ἰχθῦς (Call. com. fr. 3)
lambda 1061	λινοθώρηξ· λινῷ θώρακι χρώμενος (Β 529)
lambda 1062	λίνοιό τε λεπτὸν ἄωτον· [ὅτε δὲ] λεπτὸν λινοῦν ὕφασμα· διὰ τὸ λίαν κατανενῆσθαι (Ι 661)
lambda 1063	λινοκάρυκες· οἱ τὰ λίνα πωλοῦντες (r)
lambda 1064	λίνον· ᾠδῆς ὄνομα· κατὰ μέν τινας ἀπὸ τοῦ κλωστοῦ λίνου (Σ 570). σημαίνει δὲ καὶ τὸ ἁλιευτικόν, καὶ τὴν ὁρμιάν (Π 408). καὶ τὸ ὑποστρωννύμενον τοῖς κοιμωμένοις, ὅ τινες τύλην εἶναι νομίζουσι (ν 73). καὶ ὕμνου εἶδος
lambda 1065	λίνον λίνῳ συνάπτεις· παροιμία ἐπὶ τῶν τὰ αὐτὰ πρασ‐ σόντων (Plat. Euthyd. 298 c ..)
lambda 1066	λινοπλύτας· τριβεύς
lambda 1067	λινοπτάζει· λινοπτᾶι, ἐπιλινεύει, περιβλέπει
lambda 1068	λινόπτης· ὁ ἐν τοῖς κυνηγετικοῖς λίνοις ἑστὼς καὶ ἀποσκοπῶν τὰ ἐμπίπτοντα θηρία
lambda 1069	*†λινοπλῆγος· φρενοπλῆγος ASg
lambda 1070	λινοτόμοι· οἱ τὰ λίνα διατέμνοντες, καὶ ὑγιῆ δεικνύντες
lambda 1071	λινοχίτων· λινόπεπλος
lambda 1072	[λίξ· πλάγιος. καὶ λίθος πλατύς]
lambda 1073	[λίξαντα· ὁρμήσαντα]
lambda 1074	†λίξει· πνευμονία, νόσος
lambda 1075	λισχάσει· ἐκφεύγεται
lambda 1076	[λιολεθρίᾳ· παντελεῖ ὀλέθρῳ]
lambda 1077	[λιοπέτριον· λίθος λεῖος]
lambda 1078	λίπα· λίπος. λιπαρὸν ἔλαιον	600 in vol. 2
lambda 1079	λιπαίνει· λιπαρὸν ποιεῖ (Prov. 5,3 ..) AS †ζημιοῖ. ἢ κλαίειν ποιεῖ (S)
lambda 1080	λίπ’ ἀλείψασθαι· ἐλαίῳ ἀλείψασθαι (Ξ 171 ..)
lambda 1081	λιπανθείς· πιανθείς r
lambda 1082	λιπαρές· δεόμενον. καὶ τὸ παρεδρευτικόν· ἀπὸ τοῦ λίαν πα‐ ρεῖναι
lambda 1083	λιπαρεῖν· δεῖσθαι. κολακεύειν. προθυμεῖσθαι. φιλοτίμως δέεσθαι
lambda 1084	λιπαρέως· ἀφθόνως
lambda 1085	*λιπαράς· ἀνθηράς AS. ἀφθόνους (Ι 156)
lambda 1086	*λιπαροῖσιν· εὐτραφεστέροις A. πλουσιωτέροις
lambda 1087	λιπαροῖσι πόδεσσι· τοῖς εὐτραφέσι, καὶ εὐσάρκοις. ἀπὸ μέρους δὲ καὶ τὸ ὅλον σῶμα δηλοῖ. ἢ οὕτω κυρίως ἔφη, ἐπειδὴ ἠλείφοντο τοὺς πόδας οἱ ἀρχαῖοι πρὶν ὑποδήσασθαι
lambda 1088	λιπαρόν· καλόν. ἐλαφρόν. λευκόν, στίλβον. εὔδερμον
lambda 1089	*λιπαρῶ· παρακαλῶ rAvgp
lambda 1090	λιπαροὶ πόδες· 〈διὰ τὸ〉 τοὺς ἐκ τοῦ πολέμου παραγινομένους ἀλείφειν τοὺς πόδας
lambda 1091	λιπαρῶς· ἐπιμελῶς. καὶ προσεδρευτικῶς (δ 210)
lambda 1092	λιπαυρεῖ· αὔρα ἐπιλέλοιπεν
lambda 1093	λίπεν· κατέλιπεν. ἐλείφθη
lambda 1094	λίπεν αὐτοῦ· κατέλειψεν ἐπὶ τόπου (Δ 292)
lambda 1095	λίπει· ἐπιλείπει
lambda 1096	λιπέρνης· ὁ ἐκ πλουσίου (S) πένης A (S). ἢ ἐξ ἀγροῦ εἰς πόλιν πεφευγώς. ἢ ὁ λιπόπολις (Archil. fr. 50)
lambda 1097	λιπήμεροι· οἱ ἐν τῷ προσήκοντι χρόνῳ μὴ γεννώμενοι
lambda 1098	λιπόβιοι· νεκροί
lambda 1099	λιπογνώμων· ὁ τέλειος τῇ ἡλικίᾳ, καὶ ἀπογεγηρακώς, ὡς ἂν οὐκ ἔχων γνώρισμα τῆς ἡλικίας .. τῶν ὀδόντων, οἷα ἀποβε‐ βληκὼς αὐτούς
lambda 1100	*λιποζύγων· μοναζόντων A
lambda 1101	λιπόνεως· ὁ τὴν ναῦν ἀπολελοιπώς rp
lambda 1102	λίτυον· βακτηρία p
lambda 1103	λιπόνηρος· λίαν πονηρός
lambda 1104	λιποστρατίη· λιποταξία (Hdt. 5,27,2)
lambda 1105	*λιποτακτήσας· φυγὼν An τὴν τάξιν
lambda 1106	λιποταξίου· φυγῆς
lambda 1107	λιπῶμεν· παχύνωμεν. λιπαίνωμεν	601 in vol. 2
lambda 1108	λιρά· ἀναιδῆ (Alex. Aet. fr. 3,30 Pow.)
lambda 1109	*λιριόεντα· ἡδύν (S)
lambda 1110	*λιριόεσσα· ἡδεῖα. λαμπρά AS
lambda 1111	*λίριον· κρίνον ASN (vg), ἄνθος
lambda 1112	λιραίνει· ἀναιδεύεται
lambda 1113	λιρός· ἀναίσχυντος, *⸤ἀναιδής Sn. θρασύς
lambda 1114	λί ς· διὰ τοῦ ι ὁ λέων (Ρ 109), καὶ ἡ λεία πέτρα ‘πέτρη γὰρ λίς ἐστι περιξεστῇ εἰκυῖα‘ (μ 79) ὁμαλή. λῖν κατὰ τὴν αἰτια‐ τικήν (Λ 480)
lambda 1115	*λὶς ἠϋγένειος· λέων καλὸν γένειον ἔχων (Ρ 109) ASn
lambda 1116	λίσκος· δίσκος
lambda 1117	λίσπαι· οἱ ἠκρωτηριασμένοι τὰ κάτω μέρη
lambda 1118	λίσπη· λεία, καὶ ἐκτετριμμένη (Ar. Ran. 826). καὶ ἄπυγος λίαν
lambda 1119	λίσποι· οἱ ἐκτετριμμένοι τῶν ἀστραγάλων. καὶ Ἀθηναῖοι· ἀπὸ Θησέως, ἀπὸ τοῦ ἐν Ἅιδου προσσχεθῆναι τῇ πέτρᾳ. ἀπὸ τῶν γλουτῶν
lambda 1120	†λίσσαι· [λιάσσαι]. ὁρμῆσαι. βρῖσαι
lambda 1121	λισσάνιος· ἀγαθός. Λάκωνες
lambda 1122	λίσσεο· λιτάνευσον (Ω 467) (s)
lambda 1123	λίσσεσθαι· λιτανεύειν, ἱκετεύειν, παρακαλεῖν (Ι 520)
lambda 1124	λισσή· λεία (γ 293) (p)
lambda 1125	λίσσωμεν· ἐάσωμεν
lambda 1126	λισσομένη· παρακαλοῦσα r, δεομένη (Α 502) (b)
lambda 1127	λισσόν· ἄναντες. ἀπότομον. ὑψηλόν. ἔλασσον. ἄθλιον
lambda 1128	λισσούς· [δεομένους. καὶ] τοὺς ἡσυχῇ φαλακρούς
lambda 1129	*λίσσου· παρακάλει An
lambda 1130	λίστριον· τὸ ὑφ’ ἡμῶν λεγόμενον τηγανόστροφον. οἱ δὲ μέτρον τι, μεθ’ οὗ ἐπὶ τὸ τήγανον ἄλευρον ἐπιχέουσιν
lambda 1131	λίστρον· ξυστήρ. σκαφίον. πτύον σιδηροῦν. ὁμάλιστρον. ἔνιοι ἐδαφιστήριον
lambda 1132	λιστρεύοντα· ξύοντα. περισκάπτοντα (ω 227)
lambda 1133	λιστρωτόν· [λιθόστρωτον] ὁμαλόν S
lambda 1134	λισφώσασθαι· ἐλαττώσασθαι
lambda 1135	λίσχροι· τὰ στροφικὰ τῶν σπερμάτων	602 in vol. 2
lambda 1136	*〉λισχρῶς· φειδωλῶς. σκνιφῶς AS
lambda 1137	λῖτα· ἁπαλά. ποικίλα. λευκά, καθαρά (α 130)
lambda 1138	*λιτάζομαι· παρακαλῶ, δέομαι ASvg. εὔχομαι, ⸤ἱκετεύω s, ἀσπάζομαι, ⸤λιτανεύω (Greg. Naz. ep. 192,1) vs
lambda 1139	λίταινον· ἐκήρυσσον (r)
lambda 1140	*λιταῖς· παρακλήσεσιν (Eur. Phoen. 680 ..) ASvgn
lambda 1141	λιτανεῦσαι· παρακαλέσαι. καὶ τὰ ὅμοια
lambda 1142	λιταργίζειν· τροχάζειν (S)
lambda 1143	λιταργιοῦμεν· ὀξυνοῦμεν. ταχυνοῦμεν (Ar. pac. 562)
lambda 1144	λιτῆρας· τοὺς ἱερεῖς (r)
lambda 1145	*λιτέσθαι· παρακαλεῖν (Π 47) r. A
lambda 1146	λιτή· λιτανευτή
lambda 1147	λιτῆρα θαλλόν· τὸν ἱκέσιον (trag. ad. 234)
lambda 1148	λιτὴ χθών· ἀπὸ τοῦ προσκυνεῖσθαι, καὶ λιτανεύεσθαι
lambda 1149	λιτί· λιτῷ. λευκῷ ὑφάσματι, περιβολαίῳ, καὶ ὑποστρώματι, ᾧ καὶ ἐπὶ τῶν νεκρῶν ἐχρῶντο (Σ 352)
lambda 1150	λιτουργόν· κακοῦργον (Greg. Naz. c. 2,1, 85,5)
lambda 1151	λίτρα· ὀβολός. οἱ δὲ νόμισμα παρὰ Σικελοῖς. οἱ δὲ ἐπὶ σταθμοῦ (Epich. fr. 40. Sophr. fr. 148). οἱ δὲ Ῥωμαῖοι διὰ τοῦ β λίβρα
lambda 1152	λιστρῆρες· οἱ λιστρεύοντες. καὶ οἱ πρὸς ταῖς ὑποκαιομέναις χύτραις ἱστάμενοι σπινθῆρες
lambda 1153	λιτρίς· πυξὶς σμηματοδόχος
lambda 1154	*λιτοῖς· ψιλοῖς. εὐτελέσι ASvg
lambda 1155	(*)λιτοβόρος· εὐτελῶς τραφείς r
lambda 1156	*λιτόμην· παρεκάλουν AS
lambda 1157	λιτός· ἁπλοῦς. εὐτελής
lambda 1158	λιτῶν· λιτανειῶν
lambda 1159	λίτρον· †κακὸν ἀναιρετικόν
lambda 1160	λιτροσκόπους· ἀργυραμοιβούς. ἀπὸ τοῦ Σικελικοῦ νομίσμα‐ τος, ὃ καλεῖται λίτρα (Soph. fr. 962)
lambda 1161	Λιτυέρσας· ᾠδῆς εἶδος. ἔστι δὲ ὁ Λιτυέρσας Μίδου νόθος υἱὸς ἀδικώτατος
lambda 1162	λιγύριον· μουρρίνη (Exod. 28,19 ..)
lambda 1163	λιτῶς· ἀσθενῶς. ἁπλῶς. ἢ ἀφελῶς	603 in vol. 2
lambda 1164	*λιφαιμεῖ· λείπει τῷ αἵματι, ἢ αἱμοῤῥοεῖ ASgb
lambda 1165	*λιφαιμήσας· 〈ἐπιλείψας τῷ αἵματι〉 A
lambda 1166	a) λιφερνοῦντας· ... (Ios. Ant. Iud. 2,83 v. l.) AS b) 〈〉λὰ φρονοῦντες〉· ἐν συνδένδρῳ τόπῳ προσφιλῶς διάγοντες (Σ 567) A
lambda 1167	λιχάδες· ὄστρεα πάντα, οἱ δὲ λίθοι καὶ ψῆφοι καὶ κογχύλια
lambda 1168	λιχάζει· ἐπιθυμεῖ
lambda 1169	λίχανος· ὁ μετὰ τὸν μέγαν δάκτυλον r τῆς χειρός
lambda 1170	λιχάξαι· ῥῖψαι, βαλεῖν. Κρῆτες
lambda 1171	λιχάς· ἀπότομος
lambda 1172	λιχμάζει· †θρακίζει. περιλείχει τὸ ἴδιον στόμα
lambda 1173	λιχμάς· θρῖναξ. καὶ ἁπαλὴ πόα καὶ χαμαιπετής, ἣν τὰ ἑρπετὰ ἐπιλείχουσι
lambda 1174	*λιχμήσονται· λείξουσι rAS
lambda 1175	λιχνάζων· περιλείχων τὸ στόμα
lambda 1176	*λιχνεύειν· λιμβεύεσθαι AS
lambda 1177	*λιχνεία· λιμβεία. ἀπληστία r. AS
lambda 1178	*λίχνος· ὀψοφάγος, λαίμαργος. λιμβός AS. πολυπράγμων S. προαπτόμενος 〈κατ’〉 ἐπιθυμίαν 〈τῶν ὄψων〉 vgA
lambda 1179	λιχνοφειδάργυρος· ὁ λίχνος μέν, φειδωλὸς 〈δέ.〉 Φιλύλλιος Πόλεσιν (fr. 17)
lambda 1180	λίψ· [ἐπιθυμία] πέτρα, ἀφ’ ἧς ὕδωρ στάζει
lambda 1181	*†λιψοπροτόνοις· τὰ ἄρμενα τοῖς σχοινίοις AS. [τὰς ἐξ αἵματος ἀκαθαρσίας] A
lambda 1182	[λιώδης· λιθόλευστος]
lambda 1183	[λιωργός· κακοῦργος]
lambda 1184	[λόβα· αἰσχύνη]
lambda 1185	[Λιψύδριον· χωρίον Πάρνηθος ἄνυδρον]
lambda 1186	[λόβαι· χεῖρες. καὶ] λόβιον· τὸ ἄκρον τοῦ ἥπατος
lambda 1187	λοβοί· τὰ ἄκρα πάντα. κυρίως δὲ τῶν ὤτων τὰ κάτω. καὶ τὸ ἀγγεῖον. καὶ σημεῖον ἐν τῷ ἥπατι
lambda 1188	λοβοῖσι· τὰ αὐτά (Ξ 182) S	604 in vol. 2
lambda 1189	λογάδας· τοὺς ἐπιλέκτους. οἱ δὲ τὰς ὄψεις. ἄλλοι τὰ λευκὰ τῶν ὀφθαλμῶν (Sophr. fr. 49). οἱ δὲ κανθούς. καὶ ψήφους λευκάς
lambda 1190	*λογάδες· ἐπίλεκτοι ASvg. καὶ πολυπράγμονες AS
lambda 1191	*λογάδην· ἐπιλέκτως r. ASg
lambda 1192	λογγάσαι· ἐνδιατρῖψαι, στραγγεύεσθαι (Aesch. fr. 112)
lambda 1193	λογγάσια· ἐξ ὧν τὰ πρυμνήσια δέουσι τῶν νεῶν
lambda 1194	λογγάζει· ὀκνεῖ, διατρίβει
lambda 1195	λογγασίη· νεὼς καὶ ἱστίου ἔρεισμα
lambda 1196	[λογγεύειν· βάπτειν]
lambda 1197	[λόγγη· τάφος]
lambda 1198	λόγια· θέσφατα, μαντεύματα. προφητεύματα. φῆμαι. χρησμοί
lambda 1199	*λογεῖαι· ἐκλογαί. καρποφορίαι ASvgn. ἐπιλογαί (1. Cor. 16,2)
lambda 1200	*λογιεῖται· διαλογίζεται, ἐνθυμεῖται (Eccles. 10,3 ..) ASvg
lambda 1201	λογίζεται· φημίζεται (Sir. 40,19)
lambda 1202	λογίζομαι· τῇ χειρὶ ψηφίζω
lambda 1203	λογίζομαι· ἐνθυμοῦμαι. φημίζω (Eur. Andr. 398 ..)
lambda 1204	λογεῖον· εἶδος κρατηρίσκου. καὶ ὁ τῆς σκηνῆς τόπος, ἐφ’ οὗ 〈οἱ〉 ὑποκριταὶ λέγουσι
lambda 1205	λόγιος· ὁ τῆς ἱστορίας ἔμπειρος, πεπαιδευμένος (Act. ap. 18,24 ..)
lambda 1206	[λογούριον· ὕελος. Λάκωνες]
lambda 1207	*λογιούμενοι· ἀπαριθμούμενοι AS
lambda 1208	*λογισμοῖς· ψήφοις AS
lambda 1209	λογισμός· φροντίς, κίνησις ψυχῆς πρός τι, ἐπιθύμησις. τάτ‐ τεται δὲ καὶ ἐπὶ ψήφου
lambda 1210	[λογίστρια· ὀλοθρεύτρια]
lambda 1211	*λογιστής· κριτής r. g. δοκιμαστής, ἐξεταστής Σ
lambda 1212	[λογούριον· ὕαλος]
lambda 1213	*λογοποιήσαντες· πλασάμενοι λόγους ψευδεῖς AS (vgp)
lambda 1214	*λογοποιόν· συνήγορον AS
lambda 1215	λογογράφος· ὁ δίκας γράφων
lambda 1216	λόγος· ἡ τοῦ δράματος ὑπόθεσις q
lambda 1217	*λόγχαι· ἀπολαύσεις AS
lambda 1218	λόγχη· λῆξις, μερίς. καὶ ὁ τοῦ δόρατος σίδηρος
lambda 1219	λόγῳ παρθένοι· τὰ μὴ ὄντα μέν, λεγόμενα δέ	605 in vol. 2
lambda 1220	λόε· ἔλουεν (κ 361)
lambda 1221	*λοεσσαμένω· λουσαμένω (Κ 577) S
lambda 1222	λοετρά· λουτρά. †κρίκη (Ξ 6 ..)
lambda 1223	〈λοετρόν〉· πύελος, πυρία, λουτήρ
lambda 1224	λοετροχόον· τὸν λέβητα οὕτως λέγει, εἰς ὃν τὰ λουτρὰ ἐγχεῖ‐ ται (Σ 346) λέγει δὲ οὕτως καὶ αὐτὸν τὸν τὰ λουτρὰ παρα‐ σκευάζοντα ἄνδρα, ὃν ἡμεῖς παραχύτην λέγομεν (υ 297)
lambda 1225	[λοῖα· ἐκκλησία. ἢ ὀλέθρια]
lambda 1226	λοίαξ· ὁ ξηρὸς χόρτος r
lambda 1227	*λοιβᾶται· σπένδει. θύει ASp
lambda 1228	*λοιβή· σπονδή. θυσία r. vgn (AS) οἴνου
lambda 1229	λοιβίδες· σπονδεῖα (Antim. fr. 26 W.)
lambda 1230	*λοίγια· ὀλέθρια (Α 518) AS
lambda 1231	λοίγιον· ὀλέθριον r. p, ἐπίφθορον, θανατηφόρον
lambda 1232	*λοιγός· θάνατος S, ὄλεθρος (Θ 130) AS
lambda 1233	λοιγίστρια· ὀλοθρεύτρια
lambda 1234	†Λοιγωντίαν· φρατρίαν
lambda 1235	*λοίδορος· κακολόγος. ὑβριστής (1. Cor. 5,11) AS
lambda 1236	†λοίθον· λιμός
lambda 1237	λοῖκορ· κέγχρος
lambda 1238	λοιμός· πάθος τι ἀερῶδες, φθοροποιὸν ζῴων, ἐκ τῶν τῆς γῆς φλεγμονικῶν ἀναθυμιάσεων, καὶ τῆς τοῦ ἀέρος ἀταξίας γινό‐ μενον
lambda 1239	λοίσθημα· τέλος, πέρας. ἔσχατος
lambda 1240	*λοίσθιον, λοῖσθον· ἔσχατον (Eur. Or. 517 ..) r. AS
lambda 1241	*λοιμεύηται· φθοροποιῇ (Prov. 19,19) ASg
lambda 1242	*λοιμούς· τῆς λοιμικῆς νόσου A 〈μεταδιδομένουσ〉 (Ez. 28,7)
lambda 1243	*λοιμός· φθορά. νόσος r Svg
lambda 1244	λοιμῶν· φθοροποιῶν. ἢ ἁμαρτωλῶν. τῶν τοῦ κόσμου ἐμπαικ‐ τῶν (Ps. 1,1)
lambda 1245	*λοῖσθος· ἔσχατος (Ψ 536) vgs
lambda 1246	*[λοίσθοισι· τοῖς κατωτάτοις ἄκροις τῶν ὠτίων S]
lambda 1247	*λοίσθῳ· ἐσχάτῳ, τελευταίῳ AS
lambda 1248	λοίσθωνας· τοὺς ἀκρατεῖς περὶ τὰ ἀφροδίσια
lambda 1249	λοιτεύειν· θάπτειν	606 in vol. 2
lambda 1250	λοίτη· τάφος
lambda 1251	[λοιτός· λοιμός]
lambda 1252	λόκκη· χλαμύς, ἐφαπτίς
lambda 1253	[λοκός] 〉λοκρός· φαλακρός r
lambda 1254	Λοκρῶν ξύνθημα· παροιμία [λονηῦ αὐτὸς ἀνιστῶν] ἐπὶ τῶν παρακρουομένων. Λοκροὶ γὰρ τὰς συνθήκας τὰς πρὸς τοὺς Πελοποννησίους 〈προδόντες μετὰ τῶν Ἡρακλειδῶν ἐγέ‐ νοντο〉
lambda 1255	λολλοῦν· τὰ παιδία 〈τὸν〉 πόλτον· κέχρηται τῇ λέξει Ἕρμιπ‐ πος (fr. 89)
lambda 1256	λομβούς· τοὺς ἀπεσκολυμμένους
lambda 1257	λόμβαι· αἱ τῇ Ἀρτέμιδι θυσιῶν ἄρχουσαι, ἀπὸ τῆς κατὰ τὴν παιδιὰν σκευῆς. οἱ γὰρ φάλητες οὕτω καλοῦνται
lambda 1258	λόνδις· βωμολόχος. εἴρων
lambda 1259	λοξοβάμοισι· πλαγίως περιπατοῦσιν (Greg. Naz. c. 1,2,1,714)
lambda 1260	*λοξός· πλάγιος ASvg, ἐπικαμπής
lambda 1261	λόξωσις· πλαγίωσις
lambda 1262	λοπάς· 〈Συρακούσιοι〉 τὸ τήγανον· 〈παρὰ δὲ Θεοπόμπῳ ἐν Ἀδμήτῳ (fr. 92) ἡ σορὸς καὶ παρὰ τοῖς κωμικοῖς. καλεῖται δὲ οὕτωσ〉 καὶ ὁ ἐν τῇ †αλλαδη 〈γινόμενοσ〉 λίθος h
lambda 1263	λόπιμα· κάστανα. οἱ δὲ Εὐβοϊκά. †λουτήλου
lambda 1264	λοπίξαι· λαμπρῦναι S. ἢ λεπιδῶσαι
lambda 1265	*λοπός· λέπισμα (τ 233) r(AS)
lambda 1266	λοπῶντα· λεπιζόμενον, ἢ ⸤λοπιζόμενον (Aesch. fr. 76,6) S
lambda 1267	λορδόν· ὑπόκυρτον, *⸤ἀπεξυλωμένον, συγκεκαμμένον τῷ σώ‐ ματι (AS)
lambda 1268	λοῦ· λοῦσαι. Ἀττικοί
lambda 1269	λοῦκα· ῥόφημα ἐξ ἀλφίτων. ὡς Καύκωνες
lambda 1270	λουνόν· λαμπρόν
lambda 1271	λουσόν· κόλουρον, κολοβόν, τεθραυσμένον
lambda 1272	Λουσιεῖς· δῆμος Οἰνηΐδος
lambda 1273	λοῦται· λούεται	607 in vol. 2
lambda 1274	†λουταρίζημα· ὅ τινες ὄλισθον
lambda 1275	λουτήρια· λουτῆρα
lambda 1276	λουτηρίαι· λουτῆρες. [λουτρίαι]
lambda 1277	λουτρίδες· αἱ περὶ τὸ ἕδος 〈τῆς Ἀθηνᾶσ〉 δύο παρθένοι, αἳ καὶ πλυντρίδες λέγονται (Ar. fr. 841)
lambda 1278	λούτριον· τὸ ῥυπαρὸν ὕδωρ καὶ λελουμένον, ἤγουν ἀπό‐ νιμμα (Ar. fr. 306 ..)
lambda 1279	λουτρόν· τὸ αὐτό
lambda 1280	λουτροφόρα ἄγγη· τὰς ὑδρίας 〈ἃσ〉 τοῖς ἀποθανοῦσιν ἀγά‐ μοις ἔπεμπον. ἔπεμπον δὲ καὶ 〈εἰσ〉 τοὺς γάμους
lambda 1281	Λούζα· Βαιθήλ. ὅ ἐστιν οἶκος θεοῦ (Iud. 1,23)
lambda 1282	λουτροφόρος· κυρίως μὲν ἡ ὑδρία ἡ τοῖς παλαιοῖς εἰς τὰ λουτρὰ ἀπονεμομένη. ἐκάλουν δὲ οὕτω καὶ τὸν φέροντα τὰ λουτρά. ἤδη δὲ καὶ πᾶσα ὑδρία. ἕτεροι δέ, ἐπεὶ ἔπεμπον εἰς τοὺς γάμους λουτροφόρους, καὶ τοῖς ἀγάμοις ἀποθανοῦσι τὸ
5	αὐτὸ ἐποίουν
lambda 1283	λοφάδια· αὐχήν. οἷον ⸤〈τὰ〉 κάτω τοῦ αὐχένος (κ 169) g. ἢ χωρίον, ὃ καλοῦσι Λίβυσσα
lambda 1284	λοφᾷ· λόφου ἐπιθυμεῖ (Ar. Pac. 1211)
lambda 1285	λοφαδίσκος· τὸ περίπτισμα. καὶ τὸ τῆς γῆς ἔπαρμα
lambda 1286	λοφιάν· ἀκρώρειαν (Ios. 18,19). καὶ *⸤ἡ ἐπὶ τοῦ λόφου θρίξ (ASn)
lambda 1287	λοφιήν· νῶτον. τένοντα. αὐχένα (τ 446)
lambda 1288	λοφεῖον· τρίχωμα τῶν ὑποζυγίων. ἢ τὸ ἀκρώμιον. ἢ περικε‐ φαλαίας ἔλυτρον, θήκη τοῦ λόφου (Ar. Nubb. 751). καὶ τὰ πρὸς ταῖς ἀμπέλοις φυόμενα, οἷον μύκαι
lambda 1289	λόφιος· ἀκρώμιον, [ἢ ἀκρώνιον]
lambda 1290	λοφίς· περικεφαλαίας θήκη
lambda 1291	λοφνίδια· λαμπάδια
lambda 1292	λοφνίς· λαμπάς
lambda 1293	*λόφος· ὑψηλὸς τόπος r, γῆς ἐπανάστημα ASvg. καὶ ἄκρον περικεφαλαίας. ἢ τράχηλος r. g
lambda 1294	λοφοῤῥῶγα· τὸν ἀπεῤῥωγότα τὰς ἀκρωμίας
lambda 1295	λοφοπωλεῖς· οἱ τοὺς λόφους πιπράσκοντες συνεχῶς ἐπένευον ‖
lambda 1295	εἰώθεισαν γὰρ οἱ τοὺς λόφους πωλοῦντες τούτοις ἐπισείειν, δεικνύναι βουλόμενοι, ὅτι αἱ τρίχες οὐ βέβρωνται τῶν λόφων, ἐπιτιθέμενοι αὐτοὺς πρὸς ἐπαγωγὴν τῶν ὠνουμένων (Ar. fr.	608 in vol. 2
5	812)
lambda 1296	〉λοφυδνόν· οἰκτρόν (Ε 683) r
lambda 1297	λόφουρος· ἐπίσημος. Λόφος ἐπὶ τοῦ αὐχένος †νεῶν τάσσεται. ἢ ὑπερήφανος καὶ ὑψαύχην
lambda 1298	λόφῳ· τραχήλῳ
lambda 1299	[λοφωσός· ἐπιστήμων]
lambda 1300	*λοχᾷ· θηρεύει, λεληθότως ἐνεδρεύει (Sap. 14,24?) ASvgn
lambda 1301	*†λοχαγενεῖς· ἡγεμόνες, στρατηγοί ASn, ταξίαρχοι (AS). ἄρχοντες τῆς ἐνέδρας Sn, οἱ συνάγοντες τοὺς στρατιώτας A
lambda 1302	λοχάζεται· ἐνεδρεύει S
lambda 1303	λοχαῖος· κλινόμενος σῖτος ἀπὸ τοῦ εὐτροφεῖν (Eur. fr. 725) (S)
lambda 1304	*λοχεύει· τίκτει Sn. γεννᾷ (Σ)
lambda 1305	*λοχευομένων· γεννωμένων AS [ἢ γεννώντων] (Ps. 77,71) n
lambda 1306	*λοχῶντες· ἐνεδρεύοντες Avg
lambda 1307	λοχήσατο· ἐνήδρευσεν
lambda 1308	λοχια· κρυφαία ‖ γεννᾷ. αὔξει ‖ καὶ ἄρτος τῇ Ἀρτέμιδι γινόμε‐ νος. καὶ ἁδροὺς ἀστάχυας ἔχουσα
lambda 1309	λοχιάδες· αἱ ὗλαι
lambda 1310	λοχία· μαῖα
lambda 1311	λοχίαν· τὴν εὐτραφῆ γῆν καὶ ἁδροὺς στάχυας ἢ καρπὸν φέρουσαν
lambda 1312	λοχίζει· ἐπιβουλεύεται
lambda 1313	*λοχισθέν· γεννηθέν A. ἢ σφαλέν
lambda 1314	λοχίτης· ἐνεδρευτής r. [βασιλεύς]
lambda 1315	λόχμη· ἐνέδρα, ἐπιβουλή. ἢ σύμφυτος τόπος (τ 439) r. ASvgn. ἢ κρύφιμος, δασεῖαν ὕλην ἔχων, ὥστε ἐνλοχίσαι
lambda 1316	*λοχείαις· γεννήσεσι ASvg
lambda 1317	λόχοι· ... Λακεδαιμονίων φησὶν Ἀριστοφάνης (Lys. 453) τέτ‐ ταρας. πέντε γάρ εἰσιν, ὥς φησιν Ἀριστοτέλης (fr. 541 R3)
lambda 1318	λόχος· ἐνέδρα r. Agn. στρατηγικὸν τάγμα, τάξις Σ, φά‐ λαγξ s. ἀπὸ τοῦ λέχους· οἱ γὰρ ἐνεδρεύοντες κατακλίνουσιν
lambda 1318	ἑαυτοὺς ὡς ἐπὶ λέχους r. κρυπτοὶ τόποι	609 in vol. 2
lambda 1319	λύα· στάσις r
lambda 1320	λυάζει· φλυαρεῖ, μωρολογεῖ. στασιάζει
lambda 1321	λύαι· στάσεις, διαφοραί (Alcae. fr. 36,11 .. L.—P.)
lambda 1322	λυᾶται· στασιάζει, διαφέρεται
lambda 1323	λυβάζειν· λοιδορεῖν (r)
lambda 1324	λύγαια· τὰ περὶ ταῖς χερσὶ ψέλλια
lambda 1325	λυγαίαν· σκοτεινήν, συννεφῆ. δόλιον. ἀφανῆ
lambda 1326	*λυγαίως· ἀφανῶς, ⸤σκοτεινῶς r. ASg, λεληθότως AS
lambda 1327	λύγδο ς· λίθος εἰς τὰ ζῶια, ἢ ὁ Πάριος
lambda 1328	Λύγδαμι ς· οὗτος ἔκαυσεν τὸν ναὸν τῆς Ἀρτέμιδος
lambda 1329	λύγδ η· τὸ δένδρον, ἡ λεύκη. †καὶ οἱ ἄλλοι φησὶ τῶν νεῶν λύγδος†
lambda 1330	λυγγανώμενο ν· λύζοντα ἐν τῷ κλαίειν
lambda 1331	Λυγκαί η· πόλις Μακεδονίας
lambda 1332	λυγίζε ι· στρέφει, κινεῖ, κάμπτει
lambda 1333	λυγίζετα ι· συνδέδεται. ⸤στρέφεται (Soph. Trach. 779)
lambda 1334	*λυγιζόμενον· καμπτόμενον (Plat. rep. 3,405 c) ASn
lambda 1335	*λυγίσμασι· συγκλάσμασι ASvgnp
lambda 1336	*λυγισμός· ἀνάκλασις τῶν μελῶν r. ASn
lambda 1337	†λυγκαστήσει· αὔξει παραπλησίως. ἢ λυγκάσαι, ῥεῦσαι
lambda 1338	*λύγκες· θηρίον οὕτως λεγόμενον ASn
lambda 1339	λυγκούριον· τὸ ἤλεκτρον
lambda 1340	*λυγμός· ὀλολυγμός g, θρῆνος, ἀνανυγμός (i. Regn. 25,31 Aq. Th.) ASn
lambda 1341	λύγξ· τὸ πάθος ὁ λυγμός. καὶ τόξον. καὶ ζῷον
lambda 1342	*λύγξ· πάθος ἐμποδίζον τῷ λέγοντι AS
lambda 1343	[λυγόα· πονηρά, λυγρά, χαλεπά]
lambda 1344	λύγοισι· φυτῷ τινι ἱμαντώδει, ὃ ἡμεῖς κύτινον λέγομεν (Λ 105)
lambda 1345	λύγος· ῥάβδος ἁπαλή r. ἄγνος. ἢ δενδρύφιον θαμνῶδες, *ἱμαντῶδες φυτόν r. ASgn
lambda 1346	λυγράν· λυπηράν (Eur. Troad. 344)
lambda 1347	λυγρόν· λυπηρόν. ἐπίπονον, *κακόν, χαλεπόν. ἰσχυρόν. πεν‐
lambda 1347	θικόν ASvgn	610 in vol. 2
lambda 1348	λυγῶδες· ὄργανον, ἐν ᾧ τὰ κολλώμενα ἐμβάλλεται. οἱ δὲ τὸ στρεβλωτήριον ὄργανον
lambda 1349	Λυδία ἐσθής· S τὰ Λύδια ὑφάσματα
lambda 1350	Λυδία λίθος· ἡ βασανίζουσα τὸν χρυσόν (Bacchyl. fr. 14,1 Sn.) r. S
lambda 1351	Λυδίας μαχαίρας· S τὰς †μυεργεῖς
lambda 1352	Λυδίζων· χορεύων· διὰ τοὺς Λυδούς, οἳ σῴζονται μέν, δια‐ σκευασμένοι δέ εἰσιν (Ar. Eq. 523)
lambda 1353	Λυδικὴ λίθος· ... ‘〈λίθοσ〉 σίδηρον τηλόθεν προσηγάγου‘ (Soph. fr. 732). αὕτη γὰρ τὸν σίδηρον ἐπισπᾶται. ἡ δὲ Μαγνῆ‐ τις διαπατᾷ τὴν ὄψιν, ὡς δοκεῖν ἀργύριον εἶναι
lambda 1354	Λυδοί· οὗτοι τὰς θέας εὑρεῖν λέγονται. ὅθεν καὶ Ῥωμαῖοι λούδους φασί
lambda 1355	Λυδίῳ νόμῳ· ἀντὶ τοῦ μαντικῷ. οἱ γὰρ Λυδοὶ μάντεις ἐδόκουν εἶναι. ἢ Λυδῷ ἀντὶ τοῦ Μυσῷ. εἰσὶ γὰρ Λυδῶν ἄποικοι καὶ μαντικώτατοι. ἢ ἐπεὶ τὰς κεφαλὰς οἱ Λυδοὶ ἄμπυξιν ἐκοσ‐ μοῦντο
lambda 1356	Λυδὸς τὴν θύραν ἔκλεισε· παροιμία, ἐπὶ τῶν μωροκλεπ‐ τῶν
lambda 1357	Λυδὸς ἐν μεσημβρίᾳ· παροιμιακῶς παίζει, ἐπειδὴ ἐν ταῖς τοιαύταις ὥραις οἱ αἰπόλοι ἀκολασταίνουσιν
lambda 1358	*λύει· λυσιτελεῖ (Eur. Alc. 628) Agn. ἢ ἀδημονεῖ A
lambda 1359	λύθιος· ἠθμός. Ἡρακλεῶται
lambda 1360	λύη· στάσις, μάχη, διαφορά
lambda 1361	[λυκτρός· λύχιος]
lambda 1362	λύζει· †λυθάζει. κυλινδεῖ
lambda 1363	λύθρον μαστιγόφορον· [χῶρος αἵματος v. ἰχώρ. τὸ ἀπὸ φόνου 〈αἷμα〉 καὶ τὸ ἐξ αἵματος καὶ κόνεως μόλυσμα AS] ὁ μεθ’ αἵματος φόνος, ἀπὸ τοῦ λύειν τοὺς ἐναντίους τοῦ θορεῖν. ἢ ὁ ἐκ τοῦ αἵματος μολυσμός ASvg
lambda 1364	*λύθρῳ· φόνῳ. ἢ τῷ ἐκ μάχης μολύσματι συνισταμένῳ δι’ ἱδρῶ‐ τος καὶ κόνεως καὶ αἵματος (Ζ 268 ..) ASvgn
lambda 1365	λυκάβας· ὁ ἐνιαυτός. καὶ λυκάβαντες· οἱ ἐνιαυτοί. παρὰ τὸ λυγαίως βαίνειν, ὅ ἐστι σκοτεινῶς· λεληθότως γὰρ ὁ
lambda 1365	χρόνος διέρχεται (ξ 161)	611 in vol. 2
lambda 1366	Λυκαβηττός· ὄρος τῆς Ἀττικῆς. εἴρηται δὲ οὕτως διὰ τὸ λύκοις πληθύειν
lambda 1367	[Λυκαΐδες· παρθένοι τινές]
lambda 1368	Λυκαῖον καὶ Θυμβραῖον· τὸν Πύθιον. καὶ τὸν ἐν Χρύσῃ [Λυκαῖον]
lambda 1369	λυκαιμίας· ὁ λυκόβρωτος (Alcae. fr. 130,25 L.—P.) r
lambda 1370	λυκοβατίας δρυμός· ἐν ᾧ οἱ λύκοι διατρίβουσιν
lambda 1371	Λυκαμβὶς ἀρχή· ὁ Κρατῖνος ἐν Νόμοις (fr. 130), τὸν πολέ‐ μαρχον δηλῶν, πρὸς ὃ〈ν〉 ἀπεγράφοντο τὰς τοῦ ἀπροστασίου δίκας. Λυκαμβίδα δὲ εἶπε τὴν ἀρχήν ...
lambda 1372	Λύκαστος· πόλις 〈Κρήτησ〉 (Β 647)
lambda 1373	*λυκέη· λύκου δορά (Κ 459) r. AS
lambda 1374	λυκεῖον· φοβερόν (Aesch. Sept. 145?)
lambda 1375	Λυκεῖον ποτόν· ἀπὸ κρήνης τῆς ὑπὸ Ἀπόλλωνος εὑρεθείσης, 〈ἢ〉 ὑπὸ λύκων πινομένης, ... ἀπὸ οἴνου καὶ μέλιτος (Soph. Phil. 1461)
lambda 1376	Λυκηγενέι· τῷ ἀπὸ Λυκίας ὄντι, ἢ γενομένῳ (Δ 101)
lambda 1377	Λυκιάδες κόραι· τὸν ἀριθμὸν λʹ, αἱ τὸ ὕδωρ κομίζουσαι εἰς τὸ Λύκειον †Λακεδαιμόνων
lambda 1378	λυκηλάτους· τὰς ἐνχαλινωθείσας
lambda 1379	Λύκειος ἀγορά· ἐν τῇ τῶν Ἀργείων (Soph. El. 7)
lambda 1380	Λύκειον· τόπος Περικλέους ἐπιστατήσαντος τοῦ ἔργου. ἐποιοῦντο δὲ αὐτόθι τὰς στρατιωτικὰς ἐξετάσεις καὶ συλ‐ λόγους
lambda 1381	λύκιος· κολοιοῦ εἶδος
lambda 1382	λυκίσκος· ἡ μὴ ἔχουσα ἀξονίσκον τροχιλία, τρῆμα δὲ μόνον h ἢ *ἄνοδος δώματος gn
lambda 1383	λυκοειδές· τὸ πρὸς τὴν ἕω
lambda 1384	λυκοειδέος ἀοῦς· τοῦ λυκόφωτος
lambda 1385	λυκοειδής· διάλευκος
lambda 1386	λυκοθρασής· θρασύς
lambda 1387	λυκοδέρεια· ἐκ λυκείου δέρματος πεπονημένα
lambda 1388	λύκοι· μάνδαλοι θυρῶν
lambda 1389	λυκοκτόνος· ὁ Ἀπόλλων	612 in vol. 2
lambda 1390	λυκοκτόνου θεοῦ· Σοφοκλῆς Ἠλέκτρᾳ (6). Ἀρίσταρχος, διὰ τὸ τὸν θεὸν νόμιον εἶναι, καὶ τὴν τῶν βοσκημάτων φυλακὴν ποιούμενον τὸν Ἀπόλλωνα ἀναιρεῖν τοὺς 〈ἐπιβούλους αὐτῶν〉. οὐ καλῶς. ἔστι γὰρ ὁ λύκος ἱερὸν Ἀπόλλωνος
lambda 1391	Λυκομίδαι· γένος ἰθαγενῶν
lambda 1392	Λυκόποδες· οἱ Ἀλκμαιωνίδαι, οἱ μέν τινες διὰ τὴν τῶν ποδῶν λευκότητα ... ἦσαν γὰρ ἀεὶ ὑποδεδεμένοι (Ar. Lys. 665)
lambda 1393	Λυκόστρατος· ὁ μόναρχος. παρὰ †Ἱπποχάρμῳ†
lambda 1394	λύκος· τὸ τοῦ ἴρεως ἄνθος. καὶ ποιὸς ἰχθῦς. καὶ τὸ ἐν τοῖς χαλι‐ νοῖς σίδηρον. καὶ ὁ ἅρπαξ τῶν εἰς τὰ φρέατα καδίσκων. καὶ ὁ τῆς θύρας μάνδαλος. καὶ ἀράχνιόν τι. καὶ [ὁ] εἷς τῶν Τελχί‐ νων. ποταμός
lambda 1395	λύκος ἀετὸν φεύγει· παροιμία ἐπὶ τῶν ἀφύκτων
lambda 1396	λύκος ἔχανε· παροιμία ἐπὶ τῶν ἐλπιζόντων καὶ τῆς ἐλπίδος 〈διαμαρτόντων〉 (Ar. fr. 337)
lambda 1397	λύκος περὶ φρέαρ χορεύει· παροιμία ἐπὶ τῶν πονούντων περί τι τῶν ματαίων. καὶ ὅτι ἄπρακτος περίεισιν ὅταν διψήσῃ, [ἢ] μὴ δυνάμενος πιεῖν 〈ἢ〉 ἐπὰν διώκοντος αὐτοῦ ... ἐμπέσῃ εἰς φρέαρ
lambda 1398	λυκοσπάδες· ἵπποι ὑπὸ λύκων διεσπασμένοι, οἱ περὶ τὴν Ἀδρίαν
lambda 1399	Λύκου δεκάς· παροιμιῶδες· ἐπεὶ Λύκος ἥρως πρὸς τοῖς ἐν Ἀθήναις δικαστηρίοις ἵδρυτο, τοῦ θηρίου τὴν μορφὴν ἔχων
lambda 1400	λυκόφανον· τὸν ἐχινόποδα. Μεσσήνιοι
lambda 1401	λυκόφρων· δεινόφρων, †ὑψήφρων (S)
lambda 1402	λυκτά· οὐκ ἀνεκτά
lambda 1403	Λύκτος· πόλις (Β 647)
lambda 1404	λυκοκαρίς· θερμὸν ἀπ’ ἀλφίτου πιεῖν
lambda 1405	[Λύλιος ἢ Μύλλος· οὗτος ἐπὶ μωρίᾳ ἐκωμῳδεῖτο]
lambda 1406	λῦμα· κάθαρμα r
lambda 1407	λυμαίνεσθαι· καθαίρειν. φθείρειν
lambda 1408	λυμαίνεται· διαφθείρεται (Eur. Bacch. 354)
lambda 1409	*λυμεών· ὀλέθριος ASvgn. φθορεύς (Eur. Hipp. 1068) g (n)	613 in vol. 2
lambda 1410	λύματα· τὰ ῥυπάσματα τοῦ σώματος. [τὰ γὰρ τῆς νόσου, τουτέστι] τὰ καθάρματα
lambda 1411	λύμακες· πέτραι
lambda 1412	*λύματ’ ἔβαλλον· τὰς ἀκαθαρσίας ἔβαλλον (Α 314) A (n)
lambda 1413	λυμάχη· ἡ εἰς διαφορὰν λύπη, ὕβρις
lambda 1414	*λύμη· βλάβη, φθορά r. ASvgn
lambda 1415	λυμηνάμενος· αἰκισάμενος r
lambda 1416	*λυμήναντι· βλάψαντι AS
lambda 1417	λυμνός· γυμνός
lambda 1418	[λύμπη· πόνος]
lambda 1419	†λύμπρωσχος· τὸ λυχνίον S
lambda 1420	λύξ· λυγμόν
lambda 1421	λύπεια· ἑταίρα S
lambda 1422	λύπη· πόνος. ὕβρις, φθορά, ἀπώλεια, βλάβη
lambda 1423	λυπηρός· ἄθυμος
lambda 1424	λυπτά· ἑταίρα, πόρνη
lambda 1425	λυπρὰν γῆν· τὴν λεπτήν S
lambda 1426	*λυπράν· λυπηράν, μοχθηράν (Eur. Hec. 364) ASvg
lambda 1427	λυπρή· εὐτελής. μοχθηρά. ἀχρεία. σκοτεινή. ὀλεθρία (ν 243)
lambda 1428	*λυπρῶς· εὐτελῶς. λυπηρῶς (Eur. Phoen. 1207) r. Asn
lambda 1429	*λύρα· κιθάρα r. ASs
lambda 1430	λυρίτης· ζῷόν τι, ταῖς δρυσὶν ἐντίκτον
lambda 1431	Λύρκειον· ὄρος τῆς Ἀργείας (Callim. fr. 307)
lambda 1432	Λυρκείου δῆμον· τὸ Ἄργος· ἀπὸ Λύρκου τοῦ Λυγκέως. ἔστι δὲ καὶ ὄρος καὶ πόλις (Soph. fr. 249,6)
lambda 1433	Λυρνησός· ἡ Τένεδος. καὶ Κιλικίας πόλις r
lambda 1434	λυροφοῖνιξ· εἶδος κιθάρας
lambda 1435	*λυρῳδός· ψαλμῳδός, κιθαρῳδός Avg
lambda 1436	λῦσαι· ἀπολῦσαι, ⸤λυτρῶσαι r. n καθελεῖν. ἀφελεῖν. τεμεῖν
lambda 1437	*λῦσα ν· ἔλυσαν (Α 305) AS. ἐλυτρώσαντο (g)
lambda 1438	Λυσάνδρεια· πανήγυρις, ἀπὸ Λυσάνδρου ὀνομασθεῖσα. ἤγον‐
lambda 1438	το δὲ ἐν αὐτῇ ἀγῶνες καὶ θυσίαι	614 in vol. 2
lambda 1439	λυσανίας· ὁ λύων τὰς ἀνίας (Ar. Nub. 1163). καὶ δυσάνιος γυνή· ἡ ἐπὶ τοῖς τυχοῦσιν ἀχθομένη (Men. fr. 589 Koe.)
lambda 1440	[λυσίαν· ὁρμήν, ἐνθουσιασμόν]
lambda 1441	λύσειοι τελεταί· οὕτως ἐλέγοντό τινες τελεταί, ἐπεὶ καὶ Λύσιος ἐλέγετο Διόνυσος
lambda 1442	[Λυσείεις· δῆμος φυλῆς Οἰνήιδος]
lambda 1443	λυσίζωνος· γυνή, ἥτις ἐνυμφεύθη. καὶ ἐπίθετον Ἀρτέμιδος
lambda 1444	Λυσιμάχειος· βοτάνη, εὑρεθεῖσα ὑπὸ Λυσιμάχου
lambda 1445	λυσιμελής· ἐπιθετικῶς, ὁ ὕπνος. ἤτοι ὁ τὰ μέλη τοῦ σώματος λύων, ἢ τὰς μελεδῶνας, τὰς μερίμνας λύων, ‘μελεδήματα θυμοῦ‘ (υ 57)
lambda 1446	λύσις· ἡ λύτρωσις (ι 421) s
lambda 1447	*λυσιτελεῖ· συμφέρει AS, ἐπωφελεῖ
lambda 1448	*λυσιτελής· ὠφέλιμος, σύμφορος (Sir. 28,21) AS (vg)
lambda 1449	†λυσιπνεῖ· φοβεῖται
lambda 1450	〉λυσκάζει· περιφεύγει (r)
lambda 1451	*λυσόμενος· λυτρωσόμενος (Α 13) ASb(g)
lambda 1452	λύσω· ἀπολυτρώσω (Α 29)
lambda 1453	λύσσα· ὁρμή. *ἐνθουσιασμός (Ι 239) AS
lambda 1454	*λῦσας· ἔλυσας, ἐλυτρώσω g. ἔσωσας
lambda 1455	*λύσσεται· μαίνεται A
lambda 1456	*λύσσης· μανίας (Eur. Or. 401) An. ὄρεξις ἐπιβλαβής
lambda 1457	*λυσσήεις· μανιώδης (Greg. Naz. c. 2,1,1,52 ..) r (vg)
lambda 1458	*λυσσητῆρα· μανιώδη r. ASn
lambda 1459	*λυσσῶδες· μανικόν ASvgp
lambda 1460	λυσσῶσι· μαινομένοις
lambda 1461	Λυταίη· Θετταλή
lambda 1462	λυταρίς· μήκωνος εἶδος
lambda 1463	[λυταῶς· σκοτεινῶς]
lambda 1464	λυτήριον· φυλακτήριον
lambda 1465	λυτήριος· φύλαξ
lambda 1466	λύτρον· τίμημα r
lambda 1467	λύτρα· καθάρματα. λυτήρια. καὶ *πάντα τὰ διδόμενα εἰς ἀνάκτησιν ἀνθρώπων (AS)
lambda 1468	*λυτρούμενον· ἐξ αἰχμαλωσίας [ἀνθρώπων] λυτρούμενον A
lambda 1469	λυττεῖ· πολλὰ λαλεῖ
lambda 1470	λύττοι· οἱ ὑψηλοὶ τόποι	615 in vol. 2
lambda 1471	λυττῶντας ἢ λυσσῶντας· μαινομένους
lambda 1472	λύχνα· λύχνοι (Hdt. 2,133,4)
lambda 1473	λυχναῖος καὶ λυχνεύς· ὁ διαυγὴς λίθος (Clem. Al. protr. 4,47,3?) r (AS)
lambda 1474	λύχνιον· ἡ λυχνία
lambda 1475	*λυχνοκαΐαν· λυχναψίαν AS
lambda 1476	λυχνοκῶσαν· λυχνοκαυτοῦσαν (Teleclid. fr. 60)
lambda 1477	λύχνος· ἡ λαμπάς s, ἡ δαΐς, παρ’ Ὁμήρῳ (τ 34). καὶ ἰχθῦς κάλλιστος
lambda 1478	λυχνοῦχος· *ὁ φανός, λαμπτήρ gns. οἱ δέ, ἐφ’ οὗ ὁ λύχνος ὀχεῖται
lambda 1479	†λύχνον· τράχηλον
lambda 1480	λῶ· θέλω
lambda 1481	*λώβας· βλάβας AS, ὕβρεις
lambda 1482	*λωβᾶται· ἐξαπατᾷ AS. λυμαίνεται Sg
lambda 1483	λώβη· βλάβη. ὄνειδος. ἀπώλεια. χλεύη. ψεῦδος. ὕβρις
lambda 1484	λωβῆσαι· ὑβρίσαι, βλάψαι
lambda 1485	*λωβήσαιο· βλάψειας, ὑβρίσειας (Β 242) (ASN)
lambda 1486	λωβήεντα· βλαβερά
lambda 1487	*λωβητήρ· ὑβριστής (Λ 385) r. ASn (g)
lambda 1488	λωβητῆρα· βλαπτικόν, ὑβριστικόν (Β 275)
lambda 1489	λωβητῆρες· λώβης ἄξιοι, ἐπονείδιστοι (Ω 239)
lambda 1490	*λωβητόν· ἐνυβριστόν (Ω 531) AN (S)
lambda 1491	λωβεύειν· ψεύδεσθαι (S). καταισχύνειν
lambda 1492	λωβώμενος· χλευάζων
lambda 1493	λωγάνιον· τῶν βοῶν τὸ ἀπὸ τῶν τραχήλων χάλασμα
lambda 1494	λωγάλιοι· ἀστράγαλοι. ἢ ⸤πόρνοι (r)
lambda 1495	λωγάς· πόρνη
lambda 1496	λώγασος· ταυρεία μάστιξ
lambda 1497	λωγή· καλάμη S καὶ συναγωγὴ σίτου
lambda 1498	λώεσσαν· τὴν ἅμαξαν (S)
lambda 1499	*λώϊον· λωΐτερον, βέλτιον ASvn
lambda 1500	λωισμόν· λῶμα. ἢ κλωσμένον	616 in vol. 2
lambda 1501	*λώϊστα· συμφέροντα ASn. ἄριστα (Eur. Med. 127 ..)
lambda 1502	λωϊτέρη· συμφορωτέρα
lambda 1503	[λώλεσσαν· τὴν ἅμαξαν]
lambda 1504	*[λωλεύοντα· ἀνθοῦντα ASgb]
lambda 1505	λῶλον· βρῶμα, ἐκ γιγάρτων καὶ σύκων γενόμενον, παιδίοις πεφωσμένον
lambda 1506	λωλώ· ὅταν σῦκα μετὰ γιγάρτων φωσθῇ (S)
lambda 1507	λῶμα· ῥαφή. κλωσμός. ἢ *εἰς τὸ κατώτερον 〈μέροσ〉 τοῦ ἱμα‐ τίου 〈ἐπίβλημα ἐκ βύσσου καὶ πορφύρασ〉 ASvgnp λῶμα (Exod. 28,33 ..)
lambda 1508	[λωπεύει· ψεύδεται]
lambda 1509	λώπη· ἱμάτιον, περίβλημα
lambda 1510	λωπίζει· ἐκδύει, γυμνοῖ ἢ ὅπλων ἢ ἱματίων
lambda 1511	λωπιστός· ὁ Παλαμήδης ἐκ τῆς τῶν ἱματίων ἐπιρίψεως (Eur. Palam.?)
lambda 1512	λωποδύται· κλέπται, ἀποδύοντες, ἐν λουτροῖς κλέπτοντες
lambda 1513	*λῶπος· ἱμάτιον r ASvgn
lambda 1514	†λωρόν· πικρόν
lambda 1515	λωρυμνόν· βαθύτατα, κατώτατα
lambda 1516	λῶσα· θέλουσα
lambda 1517	λῶστοι· ἐραμμένοι. φίλοι
lambda 1518	λῷστος· βέλτιστος Ss. [ἢ βοτάνη. καὶ εἶδος φυτοῦ]
lambda 1519	λωτεῦντα· ἀνθοῦντα ASgbp. ἢ λωτὸν ἔχοντα (Μ 283)
lambda 1520	λῶτα· ἄνθη
lambda 1521	λωτεῦσι δὲ πάχνῃ· ἀνθεῖν ποιοῦσιν αἱ ψυχρότητες
lambda 1522	λωτίζειν· ἀπανθίζεσθαι. ⸤ἀπολαύειν (S)
lambda 1523	λωτίνας ἀηδόνας· τοὺς αὐλούς (Eur. fr. 931)
lambda 1524	λώτινος αὐλός· ἐκ λωτίνου ξύλου
lambda 1525	λώτισμα· οἱ πρῶτοι, καὶ ἐπίλεκτοι (Eur. Hel. 1593)
lambda 1526	λωτοβοσκὸν φῦλον· οἱ μὲν τὴν Θρᾴκην· οἱ δὲ τὴν Αἴγυπ‐ τον S. ἄλλοι Σκυθίαν (trag. ad. 236)
lambda 1527	λωτός· τράγημά τι. καὶ αὐλός. καὶ δένδρον. καὶ πόαν· κυρίως δὲ τὸ ἐν ταῖς λιβάσι φυόμενον. καὶ πᾶν ἄνθος. καὶ καρπὸς [τοῖς παρὰ] τοῖς Λωτοφάγοις
lambda 1528	*λώτου τ’ ἔρωτες· ... χόρτος γλυκύς, ὅθεν αἱ γλωσσίδες τῶν
lambda 1528	αὐλῶν (Eur. Troad. 439) AS	617 in vol. 2
lambda 1529	λωτρόν· δειλινὸν ἄλειμμα. Λάκωνες
lambda 1530	λωφᾷ· λήγει, παύεται
lambda 1531	λωφάξαλος· ἐμπηδήσας
lambda 1532	λῶφαρ· λώφημα
lambda 1533	λωφᾶν· ἠρεμεῖν r. πεπαῦσθαι
lambda 1534	λωφῆσαι· ἀπὸ τοῦ τραχήλου τὸ ἄχθος ἀποθέσθαι. παῦσαι, λῆξαι, ἀναπαῦσαι, ἡσυχάσαι [λωφῆσαι. καὶ τὰ ὅμοια]
lambda 1535	*λώφησις· ἀνάπαυσις r. ASgn. καὶ τὰ ὅμοια
lambda 1536	λωφήσεων· λήξεων, ἀναπαύσεων
lambda 1537	λωϊόνων· ὠφελίμων
lambda 1538	*λωφῶσι· παύουσιν ASvgn
lambda 1539	λωφούσῃ· παυούσῃ
lambda 1540	λώψ· χλαμύς
lambda 1541	λῴων· βελτίων (Eur. Med. 911) r
lambda 1542	[Μῆδος· ἱκανός· ἐπειδὴ ὁ Μαδαεί, κτίστης τῆς Μηδείας. ἑρμηνεύεται δὲ οὗτος ἐκμέτρησις, ἤγουν ἱκάνωσις (Procop. in Esai. 13,17) μεμυαλω‐ μένα· (Ps. 65,15) βαλλίζειν· Λώτ· ἐτυμπανίσθησαν. ἐπρίσθησαν (ep. Hebr. 11,35. 37) ὕπερον· (Prov. 23,31) μεμαράς· (Iob 15,35)
5	θυΐσκη· (Num. 7,14) ἐμφρενώμενος· ἀντισήκωσις· ἀσπάλαξ· [ἄσβεστος (Iob 20,26) μοιχαλίς (Prov. 18,22)] μῦς τυφλός, ὁ τὴν γῆν
5	τρυπῶν (Lev. 11,30)].	618 in vol. 2
mu 1	Μά· τοῦτο Ὅμηρος ὡς συλλαβῆς τάξιν ἔχον συζεύγνυσι καὶ κατομόσει καὶ ἀπομόσει, τοῦτ’ ἔστι καὶ συγκαταθέσει καὶ ἀποφάσει, τῷ τε ναί καὶ τῷ οὔ ἐπιῤῥήμασιν. ἔστι γὰρ αὐτοῖς κοινόν
mu 2	†μαατρόν· μωρόν. Λάκωνες
mu 3	μαγάδεις· αὐλοὶ κιθαριστήριοι. ὄργανον ψαλτικόν. ὅθεν καὶ τὸ ψάλλειν μαγαδίζειν λέγουσιν. Ἴων Ὀμφάλῃ· [ἢ] ‘μάγαδις αὐλὸς ἡγείσθω βοῆσ‘ (fr. 23) ἀντὶ τοῦ ὁ συνᾴδων τῇ μαγάδι
mu 4	μαγάδιν· ἀρχαῖον κιθάρισμα
mu 5	μαγαδίδες· ὄργανα ψαλτικά (Soph. fr. 217)
mu 6	μαγαρίς· μικρὰ σπάθη
mu 7	μαγαρίσκος· πινακίσκος
mu 8	*μαγάς· σανὶς τετράγωνος ὑπόκυφος, δεχομένη τῆς κιθάρας τὰς νευράς, καὶ ἀποτελοῦσα τὸν φθόγγον ASvgn. [ἢ τόκον προ‐ φέρουσα μνᾶν μίαν]
mu 9	μάγγανα· φάρμακα. [δίκτυα]. γοητεύματα
mu 10	μαγγανία· μηχανή p
mu 11	μάγγανα· μηχανήματα
mu 12	μάγδωλος· οἰκοδόμημά τι
mu 13	μαγεύταν αὐλόν· τὸν [τὸν] μαγεύοντα τοὺς ἀκροωμένους S
mu 14	μαγεύειν· γοητεύειν (S). θεραπεύειν θεούς
mu 15	μαγῆες· οἰκονόμοι δείπνου. ἢ τὰ ἄλφιτα μάττοντες
mu 16	μάγιν· ἀσπίδα (s)	619 in vol. 2
mu 17	μαγίδες· αἷς ἀπομάττουσι καὶ καθαίρουσι. καὶ μᾶζαι, ἃς κατα‐ φέρουσιν οἱ εἰς Τροφωνίου κατιόντες
mu 18	μαγίς· παλαθίς, ἄρτος (Iud. 7,13)
mu 19	*μαγίστωρ· ἐπιστάτης. διδάσκαλος s
mu 20	*μαγίστορας· διδασκάλους. ἐπιστάτας ASvg
mu 21	μαγμόν· τὸ καθάρσιον· ἀπομάσσειν γὰρ λέγουσιν, ὅταν περικαθαίρωσι τοὺς ἐνοχλουμένους τινὶ πάθει (Soph. fr. 429)
mu 22	Μάγνης· κυβευτικοῦ βόλου προσηγορία (S) .... καὶ ἄλλων πολλῶν λεγόμενα ὀνόματα βόλων
mu 23	Μάγνητες· ἔθνος Θεσσαλίας (Β 756)
mu 24	μαγνῆτις λίθος· αὕτη πλανᾷ τὴν ὄψιν, ἀργύρῳ ἐμφερὴς οὖσα. ἡ δὲ Ἡρακλεῶτις τὸν σίδηρον ἐπισπᾶται (Eur. fr. 567)
mu 25	μάγον· τὸν ἀπατεῶνα. φαρμακευτήν. τὸν θεοσεβῆ, καὶ θεολό‐ γον καὶ ἱερέα οἱ Πέρσαι οὕτως λέγουσιν (Dan. 2,10)
mu 26	[*μάγαρον· ὑπερῷον S]
mu 27	μαγύδαρις· ὀπὸς σιλφίου. οἱ δὲ ἕτερον τοῦ σιλφίου εἶναι μανότερον
mu 28	μαγῳδία· ὄρχησις ἁπαλή· ἀπὸ Χρυσογόνου μάγου
mu 29	μαδᾷ· ἐκρεῖ
mu 30	μαγδάλλει· τίλλει. ἐσθίει
mu 31	μαγδάλλοντες· τίλλοντες. ἐσθίοντες
mu 32	μαδάρεις· τὰς πλατυτέρας λόγχας τῶν κεράτων. Κελτοί
mu 33	μαδαρός· ἀραιόθριξ. ψεδνός
mu 34	μάδεγμα· δέλεαρ, πρόβλημα. οἱ δὲ ⸤μάδευμα S
mu 35	μάδισο ς· δίκελλα. οἱ δὲ μαδιβός
mu 36	*μαδίσα ς· τὰς τρίχας ἀποβαλών ASn
mu 37	μαδό ν· πόα. καὶ λεῖον
mu 38	μάδο ς· τὸ ψίλωθρον
mu 39	†μαδρυνθήσομα ι· κολασθήσομαι. ἐπιτριβήσομαι
mu 40	μ ᾶ· πρόβατα. Φρύγες
mu 41	*μᾶζ α· ἄλφιτα πεφυρμένα ὕδατι καὶ ἐλαίῳ ASs
mu 42	μαζάκι ς· δόρυ Παρθικόν
mu 43	μαζαγόα ς· ἐπὶ μάζῃ μεμψίμοιρος
mu 44	μᾶζα ν· ἀντὶ τῆς τροφῆς, καὶ τῆς μεμαγμένης †κόπρου	620 in vol. 2
mu 45	μαζάρυγ ξ· τὰ ἐπὶ τῷ ποτῷ ἐπόντα
mu 46	μαζινὸς βοῦ ς· ὁ ἐξ ἀλφίτων
mu 47	Μαζεύ ς· ὁ Ζεὺς παρὰ Φρυξί
mu 48	*μάζης ὤνιο ν· ἄρτου πρᾶσις ASg
mu 49	μάζινα ι· μαζοί
mu 50	μαζίο ν· ὀλίγον ...
mu 51	μαζο ί , μαζῶ ν· ...
mu 52	μαζονόμιο ν· κοῖλον, καὶ ξύλινον πίνακα
mu 53	μαζοπέπτη ς· ἀρτοκόπος
mu 54	μαζό ς· μαστός (S). ὄχθος. τιτθός
mu 55	μαζοφορίς· ὅμοιον κανῷ
mu 56	μαζῶντα· τὸν μάττοντα τὰς μάζας
mu 57	†μαεῖται· μυρολογεῖ
mu 58	μαθαλίδες· ἐκπώματά τινα. οἱ δὲ μέτρα, ὡς κύαθοι (Blaes. fr. 2 Kaib.)
mu 59	μάθαμι· ζητῶ
mu 60	μάθας· μαθήσεως
mu 61	μαθήματα· ἃ οἱ ὑποκριταὶ ἀνελάμβανον
mu 62	μάθυιαι· γνάθοι
mu 63	μαΐ· μέγα. Ἰνδοί
mu 64	μαῖα· πατρὸς καὶ μητρὸς μήτηρ. καὶ τροφός. καὶ περὶ τὰς τικτούσας ἰατρός, 〈ἣ〉 καὶ ὀμφαλοτόμος. καὶ προσφώνησις πρὸς πρεσβῦτιν τιμητική, ἀντὶ τοῦ· ὦ τροφέ (β 372)
mu 65	Μαίανδρος· ποταμὸς Μιλήτου· ἄλλοι Καρίας. καὶ κόσμος τις ὀροφικός. καὶ εἶδος ἱππασίας παρὰ ἱπποδαμάσταις
mu 66	*μαίεσθαι· ζητεῖν, ἐρευνᾶν (ξ 356) Ag(n). καὶ μαιμάσσειν τὸ αὐτό
mu 67	μαιεύονται· μαιοῦνται
mu 68	〈μαιεία· ἡ〉 μαίευσις (Plat. Theaet. 150 d ..) r
mu 69	†μαιθαῦ· οἴμοι
mu 70	μαίθη· καρδία πρὸς τοῖς ἱεροῖς. καὶ ὄνομα
mu 71	μαιμᾶι· ἐνθουσιᾷ καὶ ὀξέως ὁρμᾶι, ἢ ὀρέγεται, προθυμεῖται
mu 72	μαῖμα· τῶν ὀρνίθων ἡ κοιλία	621 in vol. 2
mu 73	*μαιμώοντι· ἐνεργῶς κινουμένῳ S
mu 74	μαιμάκτης· μειλίχιος. καθάρσιος
mu 75	μαιμᾶν· ὀρέγεσθαι, ἐπιθυμεῖσθαι
mu 76	μαῖμαξ· ταραχώδης
mu 77	μαιμάσασα· οἰστρήσασα
mu 78	*μαιμάσσει· σφύζει. προθυμεῖται (Ierem. 4,19) ASvgn
mu 79	μαιμώμενος· ὁρμῶν. ζητῶν
mu 80	*μαιμώων· ἐνθουσιῶν n
mu 81	*μαιμῶσα· ὀρεγομένη AS, προθυμουμένη n. κινουμένη AS
mu 82	[μαιμάωξ· κινουμένη] [ἢ ἀδελφός p]
mu 83	μαιμώωσιν· ἐνθουσιῶσιν n. ὀρέγονται, προθυμοῦνται (Ν 75)
mu 84	μαινάδες· αἱ Βάκχαι (Eur. Bacch. 103 ..)
mu 85	μαινάδι· Βάκχῃ n. μαινομένῃ (Χ 460)
mu 86	*μαινάς· Βάκχη (Eur. Troad. 307) Sgn
mu 87	μαίνεται· ὀργίζεται. ὑλακτεῖ
mu 88	μαινόλης· παράκοπος. ἔνθεος
mu 89	μαινομένοιο· ἐνθουσιωδῶς κινουμένου, ἢ μανίας παρασκευα‐ στικοῦ, μανιοποιοῦ (Ζ 132)
mu 90	μαινομένου Διονύσου· μανίας ἐμποιοῦντος. ἢ ἐπὶ τοῦ οἴνου, μετωνυμικῶς· ἔκφρονας γὰρ ποιεῖ καὶ εὐκινήτους (Ζ 132)
mu 91	[μαινοῶσιν· ἐνθουσιῶσιν]
mu 92	Μαιονία· ἡ Λυδία
mu 93	*μαιούμενος· ἐκλοχίζων ASn
mu 94	Μαῖρα· κύων τὸ ἄστρον, ἢ ἀκμαιότατον καῦμα r. οἱ δὲ τὴν σελήνην (Callim. fr. 75,35 Pf.). οἱ δὲ Προίτου θυγατέρα, Αἴθρας ἀδελφοῦ εἶναι. Ταραντῖνοι δὲ μαιριῆν· τὸ κακῶς ἔχειν
mu 95	μαίσωλος· ζῷον τετράπουν, γενόμενον ἐν τῇ Ἰνδικῇ, ὅμοιον μόσχῳ
mu 96	μαίσων· μάγειρον. ἄλλοι βορόν· ἀπὸ τοῦ μασᾶσθαι
mu 97	*μαιωθήσονται· λοχευθήσονται. γεννηθήσονται. θεραπευθή‐ σονται (Iob 26,5) Avgn
mu 98	*μαιώσασθε· ἐρευνᾶτε τὴν φύσιν AS
mu 99	Μαιωτίδα· λίμνην. Μαίονά φασιν εἶναι ποταμὸν τῆς Ἀχαΐας,
mu 99	καὶ Μαιῶτιν λίμνην ἐν Ἑλλάδι (Plat. com. fr. 27)	622 in vol. 2
mu 100	μάκαρ· μακάριε, εὐδαίμων (Γ 182 ..)
mu 101	μάκαιρα· τελεία. εὐτυχής. τιμία
mu 102	μάκαρες· μακάριοι, εὐδαίμονες, ἅγιοι
mu 103	μακαρία· βρῶμα ἐκ ζωμοῦ καὶ ἀλφίτων
mu 104	μακαρίνη· ἀνδράχνη
mu 105	*μακάριος· ὁ πάντοτε ἐν ἀγαθῷ ὤν, εὐδαίμων ASvg
mu 106	*μακαριότης· εὐδαιμονία (4. Macc. 18,19) As
mu 107	μακαρίτης· ὁ τεθνεώς. ὁ μακάριος. *ὁ νεκρός (AS)
mu 108	*μάκαρος· μακαρίου (α 217 ..) g
mu 109	*μακάρων· εὐδαιμόνων n, μακαρίων (Α 339) Avg
mu 110	Μακάρων νῆσος· ἡ ἀκρόπολις τῶν ἐν Βοιωτίᾳ Θηβῶν (Ar‐ menid. fr. 378,5 J.) Σ
mu 111	μακεδνὰ σκῦλα· τὰ οὐράνια καὶ μεγάλα. ἢ ὅτι 〈τὰ〉 τρόπαια μετέωρα ἵσταται
mu 112	μακεδνή· μηκεδανή. μακρά. ὑψηλή (η 106)
mu 113	μάκελλα· φράγματα, δρύφακτοι
mu 114	μακέλλη· δίκελλα. πλατὺ σκαφεῖον ... δὲ τῆς μακέλλης ὁ στελεός
mu 115	μακελλῶν· δρύφακτος
mu 116	*μάκελλα· τὰ αὐτά ASvgn
mu 117	μακεσίκρανος· ἔποψ. διὰ τὸ ἔχειν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς καθάπερ λόφον. καὶ κορυθαίολον αὐτὸν λέγουσι. πολυώνυμον δὲ [λέγε‐ ται] τὸ ζῷον· σίντην τε γὰρ αὐτὸν καὶ ἀλεκτρυόνα καὶ γέλα‐ σον λέγουσι
mu 118	Μακετία· ἡ Μακεδονία
mu 119	μάκιστος· ποῤῥώτατος. ὄφελος ἔχοντα
mu 120	μακιστήρ· βέλος. τάσσεται δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ μεγάλου (Aesch. Pers. 698)
mu 121	†μάκιστι· λοιμός
mu 122	Μάκκος· ... βασιλεύς
mu 123	μάκκορ· ἐργαλεῖον γεωργικόν, ὡς δίκελλα
mu 124	μακκούρᾳ· χειρὶ σιδηρᾷ, ᾗ χρῶνται πρὸς τοὺς ἵππους
mu 125	μακκοᾶν· παραφρονεῖν. προσποιεῖσθαι μὴ ἀκούειν
mu 126	μακούνιον· δίκτυον κιχλῶν, ὅπερ τινὲς νεφέλην	623 in vol. 2
mu 127	μακρά· μεγάλη 〈γραμμή〉. εἰώθασι γὰρ οἱ καταδικάζοντες ἐν τῷ γραμματιδίῳ μακρὰν γραμμὴν ἕλκειν, ὁ δὲ ἀπολύων μικράν
mu 128	μακραμβές· τὸ εὔκυκλον
mu 129	*μακρηγορία· μακρὰ διάλεξις, ἢ ὑπαγορία (ASvgn)
mu 130	μακρῇσι· μεγάλαις (Ν 782)
mu 131	Μάκρις· Εὔβοια ἡ νῆσος
mu 132	Μακρόβιοι· αἱ νύμφαι. Ῥόδιοι (Callim. fr. 228,62?)
mu 133	μακρὸν ἄϋσε· μεγάλως ἐβόησεν (Γ 81)
mu 134	*μακρὸν ὀχῆα· τὸν μακρόν, τὸν συνέχοντα (Μ 121) AS
mu 135	μάκται· οἱ μάττοντες τὰς μάζας
mu 136	μακτήρ· ἡ κάρδοπος. ἡ πυελίς. καὶ διφθέρα. καὶ ⸤ὀρχήσεως σχῆμα (s)
mu 137	μακτήριον· †ἱλαστήρια. κάλυμμα ἱερὸν κρυφίων. ἢ κύκλος ξύλινος
mu 138	*μάκτρα· ἀβάκιον, ⸤ἔνθα μάσσουσι τὸ ἄλευρον AS
mu 139	μακύνετα ι· μεγαλύνεται. ὀρθοῦται
mu 140	*μακώ ν· βοήσας (κ 163) ASg
mu 141	[μάλαγμα· ἴαμα]
mu 142	†μάλα· ἄθροισμα. βούνισμα
mu 143	μάλα βούλεται· πάνυ, σφόδρα, λίαν, μάλιστα, ἄγαν (Ο 51)
mu 144	*μάλαγμα· ἴαμα (Sap. 16,12 ..) n
mu 145	*μάλα εἰκότως· πάνυ πρεπόντως A (g) h
mu 146	μάλαι· μασχάλαι
mu 147	μαλακία· *νόσος r. ASvg. βλακία. εἶδος δὲ ἰχθύων, τευθίδες καὶ σηπίαι, μαλάκια
mu 148	μαλακίζεσθαι· ἀσθενῶς διακεῖσθαι (Thuc. 3, 37,2). *νοση‐ λεύεσθαι (ASn)
mu 149	μαλακίννης· παρθένος s
mu 150	μαλάκιον· γυναικεῖον κοσμάριον (Ar. fr. 320,10)
mu 151	*μαλακὸν ἱμάτιον· τετριμμένον. [Κῷοι δὲ εὐμετακόμιστον] ἢ πολυτελές. ἢ ἁπαλόν (Matth. 11,8 v. l.) A
mu 152	*μαλακὸν περὶ κῶμα· ἁπαλὸν κοίμημα (Ξ 359) An
mu 153	†μαλάγας· ἄδησυς† θῦλαξ, ἀσκός
mu 154	μαλακός· μαλθακός. ἔκλυτος. γυναικοήθης
mu 155	μαλακόστρακα· καράβους καὶ καρίδας
mu 156	μαλακῷ· ἁπαλῷ, τρυφερῷ, *⸤ἡδεῖ (Ω 678) An	624 in vol. 2
mu 157	μαλάνιον· σάκκος
mu 158	*μαλάντερον· μειλανώτερον A
mu 159	μαλάξαι· πραῧναι
mu 160	*μάλα σαφῶς· πάνυ φανερῶς vg (A)
mu 161	μαλασσός· τράχηλος
mu 162	μαλατῆρες· ναῦται
mu 163	μαλατθᾷ· αἱμωδιᾷ
mu 164	[μάλα τι τῶν ἀποκρύπτων]
mu 165	μαλαφῶν· ζητῶν 〈μήλῃ τι τῶν ἀποκρύπτων〉
mu 166	*μαλάχη· μολόχη Agnp
mu 167	μαλάχιος· ἰχθῦς ποιός
mu 168	*μάλα ἄν· λίαν, πάνυ (Plat. Conv. 194a ..) A
mu 169	[Μάλεοι· ὅριοι]
mu 170	*μαλεροῖο· καυστικοῦ (Greg. Naz. c. 1, 1, 8,7) gn
mu 171	μαλερόν· *καυστικόν AS. μαραντικόν (ASn). ὀξύ. λαμπρόν. ἰσχυρόν. ἀσθενές
mu 172	μαλερὰς φρένας· ἀσθενεῖς. καὶ ξηράς, καυστικάς
mu 173	μάλευρον· ἄλευρον. στέας (Achae. fr. 51)
mu 174	μάλη· [χλαῖνα] μασχάλη ps [μαλάχη]
mu 175	μαλήκῳ πέδᾳ· μοιριδίῳ δεσμῷ. τροχιλία καὶ παγὶς μαλικὰ καλοῦνται (Alcman)
mu 176	[μαλητέον· ζητητέον]
mu 177	μάλθαν· κηρὸν ἁπαλὸν ἤσθιον (Ar. fr. 157)
mu 178	μαλθακόν· ἀγαθόν (Ar. fr. 815) (s). μαλακόν AS. ἡδύ. προσ‐ ηνές. τρυφερόν AS. ἀσθενῆ
mu 179	μαλθάσσειν· μαλάσσειν. πείθειν
mu 180	*μάλθη· μεμαλαγμένος κηρός q. ASgb. [ἢ μαλακία. καὶ τρυφερή]
mu 181	μάλθη· ῥύπος ξηρός
mu 182	μαλθώσω· μαλακώσω
mu 183	Μαλέα· ἀκρωτήριον τῆς Λακωνικῆς b
mu 184	μαλίαν· εὔφημον, ἥσυχον, πραεῖαν
mu 185	μαλιή· τὸ περὶ τὰ ὑποζύγια πάθος, ὅτε βήττῃ	625 in vol. 2
mu 186	μαλοῖς· ζητεῖς
mu 187	μάλιον· μᾶλλον (Tyrtae. 12,6)
mu 188	Μάλικα· τὸν Ἡρακλέα. Ἀμαθούσιοι
mu 189	Μαλίρ· γῆ κιμωλία
mu 190	Μαλίς· Ἀθηνᾶ (Hippon. fr. 64 Bgk.) S. λαπαρά. ἄφθα. φλεγ‐ μονή
mu 191	μάλιστα· λίαν gn πάνυ n πλέον, σφόδρα, μᾶλλον
mu 192	μαλιωτέρα· προσφιλεστέρα
mu 193	μαλκενίς· ἡ παρθένος. Κρῆτες
mu 194	μαλκῆν· τὸ ἐπικόπανον. Πάριοι
mu 195	μαλκίειν· τὸ ὑπὸ ψύχους συνεσπάσθαι τὰς χεῖρας
mu 196	μαλκίετον· μαλακῶς καὶ ἀσθενῶς ἔχετον. ἐπιεικῶς δὲ τοὺς ὑπὸ κρύους ἐσκληκότας μαλκίειν λέγουσιν
mu 197	μαλκιώτατον· μαλακώτατον
mu 198	μαλκόν· μαλακόν
mu 199	†μαλλαθόντες· ἐσθίοντες
mu 200	*μᾶλλον· πλέον ASg. μάλιστα
mu 201	μᾶλλόν πως· ὅσον
mu 202	μαλλός· τὸ ἔριον. καὶ ἡ καθειμένη κόμη, ὁ καὶ κρὲξ καὶ σκόλ‐ λυς. καλεῖται δὲ καὶ τὰ ποίμνια. ὅθεν καὶ μαλλῶτιν καλεῖσθαι τὴν Ἴδην, διὰ τὸ πολυπρόβατον εἶναι. καὶ λευκός
mu 203	μάλλυκες· τρίχες
mu 204	μαλοπάραυος· λευκοπάρειος
mu 205	Μαλόεις· Ἀπόλλωνος ἐπίθετον, ἢ ἐπώνυμον (Thuc. 3, 3,3)
mu 206	[μαλόσα· ὁδὸς ᾗ τὰ πρόβατα βαδίζει]
mu 207	μαλουρίς· λευκόκερκος. καὶ ἥτις τὴν οὐρὰν ἔχει λευκήν (Cal‐ lim. h. Cer. 110 v. l.)
mu 208	μάλουρος· λεύκουρος
mu 209	μαλόχιον· σπαθητόν
mu 210	*μάλ’ ὦκα· πάνυ ταχέως (Β 52 ..) ASn
mu 211	Μαμάγκεια· ἐν Κλαζομεναῖς τόπος (S)
mu 212	μάμματα· †ποιήματα. βρώματα
mu 213	μαματίδες· ἀναδενδράδες. Δόλοπες	626 in vol. 2
mu 214	Μάμερτος· Ἄρης
mu 215	μαμᾶτραι· οἱ στρατηγοί, παρ’ Ἰνδοῖς
mu 216	μαμμάκυθος· μωρός S. ἔστι δὲ καὶ δρᾶμα πεποιημένον Πλά‐ τωνι
mu 217	Μαμβρή· ἀπὸ ὁράσεως
mu 218	μαμμᾶν· ἐπὶ τῆς παιδικῆς φωνῆς. ἐσθίειν
mu 219	μάμμη· ἡ μήτηρ τῶν γονέων. ἢ ὑποκόρισμα μητρὸς ἐκ παιδίου. Ἀττικοί
mu 220	†μαμμικόν· μικρόν
mu 221	†μάμμος· οἰκέτης
mu 222	†μαναύεται· πανέλκεται
mu 223	μανάκις· ὀλιγάκις, σπανίως. ἢ πυκνά (Plat. com. fr. 200)
mu 224	μανδαλωτόν· φίλημα ποιὸν οὕτως καλεῖται (Ar. Ach. 1201) 〈ὡς δράπετον〉
mu 225	μανδοτά· σημεῖα
mu 226	Μανδραγόρας· ὁ Ζεύς. *καὶ εἶδος βοτάνης ASvgn, οἰνικὸν Svgn καὶ ὑπνωτικόν (Gen. 30,14 ..) Sn
mu 227	Μανδραγορῖτις· Ἀφροδίτη
mu 228	μάνδραι· ἕρκη, φραγμοί, αὐλαί, σηκοὶ βοῶν καὶ ἵππων
mu 229	*μανδύας· εἶδος ἱματίου ASvg Περσῶν πολεμικοῦ S. [ἢ μαν‐ τείας] (Iud. 3,16 ..) (n)
mu 230	*μανδύη· λουρίκιον vg [ὡς δρέπανον]
mu 231	μαμωνᾶς· θησαυρὸς πλεονεξίας
mu 232	μανσούρ· κύων
mu 233	μανασσῆς· ἐπιλανθανόμενος
mu 234	*μανείην· μανῶ (Eur. Hec. 1278) A (vgp)
mu 235	μάνης· εἰς 〈ὃ〉 τὰς λάταγας 〈ἠφίεσαν〉
mu 236	Μάνης· κυβευτικοῦ βόλου ὄνομα [καὶ] βαρβαρικόν, καθάπερ Εὔβουλος (fr. 59) ἐν Κυβευταῖς· παρίστησι καὶ ἄλλων κατα‐ λεγομένων βόλων 〈ὀνόματα〉
mu 237	Μανέρως· τοῦτόν φασιν Αἰγύπτιον ἀμαλογῆσαι πρῶτον παρὰ μάγων διδαχθέντα, καὶ διὰ τοῦτο πᾶσιν ἀνὰ στόμα γενέσθαι,
mu 237	ὡς Κλέαρχος ἐν τοῖς Περὶ παιδείας ἱστορεῖ	627 in vol. 2
mu 238	μανία· ὀργή, θυμός. κότος
mu 239	*μανόν· ἀραιόν ASvg. μικρόν. ὀλίγον. ⸤χαῦνον Sg
mu 240	μανοστήμοι ς· ἀραιοστήμοις (Aesch. fr. 297)
mu 241	*μανότης· ἀραιότης (Plat. Tim. 72 c) A
mu 242	*μανότατον· ἀραιότατον ASg
mu 243	*μαντευόμενος· χρησμοδοτῶν (Deut. 18,10) ASn
mu 244	Μαντινέη· πόλις Ἀρκαδίας (Β 607)
mu 245	μαντεῖον· ἀντὶ τοῦ μάντευμα (Prov. 16,10)
mu 246	μάντιος· μάντεως
mu 247	μάντις· ὁ ἐν τοῖς κήποις βάτραχος. καὶ εἶδος ἀκρίδος
mu 248	*μαντοσύνην· μαντείαν (Α 72)
mu 249	[*μαντύας· μαντείας A]
mu 250	μανύ· μικρόν. Ἀθαμᾶνες
mu 251	μάνυζα· μονοκέφαλον σκόροδον, ὅπερ ἔνιοι μώλυζαν (Hip‐ pocr. nat. mul. 85 mul. 1,78)
mu 252	*μάνυσον· τὰ μήκιστα δήλωσον (Eur. Hec. 192) AS
mu 253	μανῶν· ἀραιῶν
mu 254	ματεῖ· πατεῖ
mu 255	μαραναθά· ὁ κύριος ἦλθεν. ἢ εἶδον τὸν κύριον
mu 256	μάραγνα· μάστιγξ, ῥάβδος, ταυρεία
mu 257	*μάραγνά γ’ ἢ· ταυρεία (Eur. Rhes. 817) ASN
mu 258	μάραγοι· οἱ ἀπόκρημνοι τόποι
mu 259	Μαραθών· δῆμος τῆς Ἀττικῆς· ὅθεν καὶ ποίημα ἦν Μαραθώ‐ νιον
mu 260	*μαργαίνει· μαίνεται Σ
mu 261	μαραινόπους· μεμαρασμένος τοὺς πόδας
mu 262	Μαράξας· μήν, ὁ Ἀπελλαῖος
mu 263	μαράσσαι· κύνες, ὄρνιθες
mu 264	μαργᾶι· μαργαίνει. ὑβρίζει. ἐνθουσιᾷ, μαίνεται. ὑβριστικαὶ γὰρ αἱ μάργαι
mu 265	μαργαίνων· μαινόμενος. δεσμῶν. ὑβρίζων. δεσμὸς γὰρ ἡ μαργάς
mu 266	[μαργαρίσκον· πινακίσκον]	628 in vol. 2
mu 267	*Μαργέτης· μωρός τις ἦν μὴ εἰδὼς μίξιν γυναικός· καὶ γυνὴ προτρέπεται αὐτόν 〈εἰποῦσα σκορπίον αὐτὴν δῆξαι καὶ ὑπὸ τῆς ὀχείας θεραπευθῆναι〉 A
mu 268	μαργηέντων· λυσσώντων
mu 269	Μαργίτης· μωρός τις, μαινόμενος
mu 270	μαργοτάτην· ἐπιμανεστάτην
mu 271	Μαργίτου· ἄφρονος, μωροῦ
mu 272	μαργοῖς· μαινομένοις. ὑβρισταῖς (Plat. leg. 792 e)
mu 273	*μαργῶντες· μαινόμενοι An
mu 274	*μάργος· μαινόμενος ASvgb. ὑβριστής
mu 275	*μαργῶσαν χέρα· μαινομένην χεῖρα (Eur. Hec. 1128) Avgn
mu 276	Μαρεῶτις· εἶδος ἀμπέλου
mu 277	[μαρήγει· λαμβάνει]
mu 278	†μαρηγηλλᾶι· ἀμφιπονεῖ. στραγγεύεται
mu 279	Μαριανδυνὸς θρῆνος· δαιμονίως γὰρ περὶ τοὺς θρήνους σπουδάζουσιν. ἄλλοι εἶδος ᾠδῆς τωθαστικῆς τὸν Μαριανδυνόν, ὡς Λιτυέρσαν
mu 280	μαριανδυνίζεις· εἰρωνεύεις
mu 281	μαριζεύς· λίθος τις, ὃς ἐπισταζομένου ὕδατος καίεται
mu 282	[μαρίειν· ὀχλεῖσθαι· πυρέττειν]
mu 283	Μαρικᾶν· κίναιδον. οἱ δὲ ὑποκόρισμα παιδίου ἄῤῥενος βαρ‐ βαρικόν
mu 284	μαρίλη· ὁ χνοῦς S. καὶ τὸ λεπτὸν ⸤τῶν ἀνθράκων S
mu 285	μαριλοκαυτῶ ν· ἀνθρακευτῶν· μαρίλη γὰρ τὸ ἀπόψημα τῶν ἀνθράκων (Soph. Indag. 34)
mu 286	μαρίν· τὴν σῦν. Κρῆτες
mu 287	μαρῖνος· κίθαρος. ἰχθῦς θαλάσσιος. καὶ ὄνομα κύριον
mu 288	*μαριώθ· ἀντιλογία (Ezech. 47,19 v. l.) n
mu 289	μάρις· [τὸν] ἓξ κοτύλας. καλεῖται δὲ ὁμωνύμως καὶ τὸ μακρὸν πέπερι
mu 290	Μαριταῖον· τὸν Δία
mu 291	μάκαρς· μακάριος. εὔμοιρος
mu 292	Μάρκος· ἐντολή
mu 293	*μαρμαίρει· λάμπει ASvgn. [ἐνθουσιᾷ]	629 in vol. 2
mu 294	μαρμάραι· αἱ τῷ ἐρυθροδάνῳ βεβαμμέναι
mu 295	μαρμάρειον· λευκόν, λαμπρόν. ἄνθος
mu 296	μάρμαρα· λαμπρά. ἐρισύβη
mu 297	μαρμαρόεντα· λάμποντα
mu 298	μάρμαρ· στερεόν ...
mu 299	*μαρμαίροντα· λάμποντα (Γ 397) ASn
mu 300	*μαρμαρέην· λαμπράν (Γ 126 v. l.) g
mu 301	μαρμαρέῃσι· λαμπηδόσι
mu 302	μάρμαρος· λευκὴ λίθος (Π 735)
mu 303	μαρμαρυγαί· αἱ συνεχεῖς τῶν ποδῶν κινήσεις (θ 265). ἢ *λαμπηδόνες (ASvg)
mu 304	μαρμαρυγή· *φῶς. ἀστραπή AS. βῆμα. πήδημα. ⸤λαμπηδών. ASg. κίνησις ποδῶν συνεχής. ⸤αὐγὴ ὀφθαλμῶν ASn
mu 305	[μαρμαρυκ ᾷ· ἀπὸ τοῦ μαρμαίρων]
mu 306	*μαρμάρω· λίθῳ ποιῷ (Eur. Phoen. 663)
mu 307	*μαρμάρῳ ὀκρυόεντι· λίθῳ τραχεῖ (Μ 380) ASn
mu 308	μάρμαρα· λαμπρά
mu 309	μαρμαῖρον· λαμπρόν
mu 310	*μαρνάμενοι· μαχόμενοι (Ζ 256) ASn
mu 311	*μάρναται· μάχεται ἐν πολέμῳ (Δ 513) ASvg
mu 312	μᾶρον· ὀπός. καὶ πόα
mu 313	μάρπτεν· *κατελάμβανε An, συνελάμβανε. καὶ μάρπτει, ὁμοίως (Eur. Hipp. 1188)
mu 314	*μάρπτῃσι· καταλάβῃ (Θ 405) ASn
mu 315	*μάρπτοντα· κρατοῦντα (Greg. Naz. c. 2,1, 1,91) g (Tn)
mu 316	μάρπτις· ὑβριστής (Aesch. Suppl. 826)
mu 317	μάῤῥον· ἐργαλεῖον σιδηροῦν
mu 318	μάρσεται· κτήσεται
mu 319	μαρσίππιον· βαλάντιον n. φασκώλιον (Prov. 1,14) 〈ἢ σάκκοσ〉
mu 320	μαρσίπεοι· οἱ γαστρίμαργοι. [ἢ σάκκοι]
mu 321	μαρτυρίαι· βουλήσεις
mu 322	μαρτυρίῃσι· βουλήσεσιν, ἐντολαῖς (λ 325)
mu 323	μαρτύρομαι· ἐπιφωνοῦμαι (Eur. Phoen. 626 ..)
mu 324	μάρτυς· μάρτυρ
mu 325	*μαρυκᾶσθαι· ἀναπέμπειν τὴν τροφὴν καὶ πάλιν αὐτὴν ἀναμα‐
mu 325	σᾶσθαι AS	630 in vol. 2
mu 326	μαρυκᾶται· ἀναμασᾶται
mu 327	*μάρψαι· συλλαβεῖν gn, καταλήψεσθαι (Eur. Hec. 1061) (Sg)
mu 328	μάρψει δ’· καταλήψεται (Ο 137)
mu 329	*μάρψω· καταλάβω (Eur. Alc. 847) An
mu 330	Μάσης· πόλις (Β 562)
mu 331	μάσασθαι· ἐφάψασθαι (λ 591). καθᾶραι
mu 332	μάσθλη καὶ μάσθλης· δέρμα, καὶ ὑπόδημα φοινικοῦν (Sapph. fr. 39 L—P). καὶ ἡνία. διφθέρα
mu 333	μάσθλητα δίτομον· τὰς ἡνίας. καὶ γὰρ 〈ὁ μάσθλης καὶ〉 ἡ μάσθλη. Σοφοκλῆς Ἀνδρομέδᾳ καὶ Συνδείπνοις (fr. 125. 151)
mu 334	μάσι· μεγάλως
mu 335	μασίγδουπον βασιλῆα· μεγαλόηχον, τὸν μέγαν ἐν ἤχῳ
mu 336	Μασιμάνας· τοὺς βαρβάρους οὕτως ἔλεγον
mu 337	μάσκη· δίκελλα
mu 338	μάσπετα· τοῦ σιλφίου τὰ πρῶτα πέταλα, ἢ τὸ τοῦ καυλοῦ ὀπτόν
mu 339	μάσσαι· ζητῆσαι. καθαρίσαι. φυρᾶσαι
mu 340	μάσσασθαι· [μάχεσθαι.] λαβέσθαι. ἀφαρπάζεσθαι. ⸤ἐφάψασθαι (λ 591) S
mu 341	*μάσσει· καθαρίζει. καὶ τὰ λοιπά AS
mu 342	μᾶσσον· πλέον S, μεῖζον (θ 203). μικρόν, ⸤ἔλασσον S
mu 343	μασσότερο ν· ποῤῥώτερον
mu 344	μάστ α· ἡγεμών. [ἢ μεγάλως]
mu 345	μαστάζει· μασᾶται
mu 346	μαστάζεται· διαμασᾶται S
mu 347	μάστακα· τὸ στόμα (δ 287)· ἀπὸ τοῦ μασᾶσθαι. ἢ τὸ μάσημα (Ι 324). οἱ δὲ ⸤ἀκρίδα (Soph. fr. 650) (s). ἢ σιαγόνα
mu 348	μαστίδες· ἀκίδες. ἢ ἀγκύλαι
mu 349	[μασταλίδες· χάρακες. κάμακες]
mu 350	*μάσταξ· ἔνθεσις. ἢ ἀκρίς AS. ἢ στόμα gS
mu 351	μασταρύζειν· μαστιχᾶσθαι. καὶ τρέμειν. ἢ σφοδρῶς, ἢ κακῶς
mu 351	μασᾶσθαι (Ar. Ach. 689)	631 in vol. 2
mu 352	μαστεύει· ζητεῖ S, ἐρευνᾷ, ψηλαφᾷ, ⸤ἐπιζητεῖ n
mu 353	*μαστή ρ· ἐρευνητής (Eur. Bacch. 986) AS
mu 354	*μαστῆρες· ζητοῦντες A, ἐρευνῶντες
mu 355	μάστι· μάστιγι (Ψ 500)
mu 356	*μάστιγας· δαρμούς A
mu 357	μάστιε· μάστιζε (Ρ 622)
mu 358	*μαστιγίας· ὁ μαστιζόμενος ASvg
mu 359	μαστίεται· μαστίζεται (Υ 171)
mu 360	μαστίζει· [μασᾶται. ἢ] τύπτει
mu 361	μαστίζει· πληγαῖς τύπτει
mu 362	μαστίζων· [μασόμενος.] πατάσσων
mu 363	μάστιν· τὴν μάστιγα (ο 182)
mu 364	*μάστιξ· φραγέλλιον (Sirac. 40,9) ASn
mu 365	μαστοί· τὰ ὑψηλὰ τῆς Ἀττικῆς μέρη
mu 366	μαστός· ποτήριον. ἢ λίθον. καὶ τὰ 〈εἰσ〉 ὕψος ἀνέχοντα 〈ἐν〉 χώραις καὶ ὄρεσι μαστούς
mu 367	μαστούειν· ἐπιζητεῖν
mu 368	μαστρεῖαι· αἱ τῶν ἀρχόντων εὔθυναι
mu 369	μαστροί· παρὰ Ῥοδίοις ἐρευνητῆρες
mu 370	μαστροπός· δύστροπος. ⸤πανοῦργος An. ἀπατεών. *ὁ τὰς γυναῖκας ἢ ἄνδρας προσκαλῶν καὶ μαυλίζων, ἢ προαγωγός A
mu 371	μαστροφό ς· τὰ αὐτά s
mu 372	μασύντη ς· παράσιτος
mu 373	μασχαλέο ν· κάνεον. πίναξ
mu 374	μασχάλην αἴρει ν· κωθωνίζεσθαι, καὶ πίνειν ‘ὡς ἄνω τὴν μασ‐ χάλην αἴρωμεν ἐμπεπωκότεσ‘ (Cratin. fr. 298) ἐν τῷ μεθύειν αἴρειν ἄνω τὴν μασχάλην. εἰώθεισαν γὰρ λέγειν μασχάλην αἴρεις ἀντὶ τοῦ κωθωνίζειν, καὶ καταμωκᾶσθαι ταῖς χερσίν·
5	οἷόν ἐστι καὶ τὸ παρ’ Ὁμήρῳ· ‘χεῖρας ἀνασχόμενοι‘ (ς 100)
mu 375	μασχάλη· μέρος τι τῆς πρῴρας, ὅπου καὶ τὸ τέρθρον, ὃ κα‐ λοῦσιν ἀρτέμωνα. ἢ τοῦ τῆς ἐλαίας φύλλου τὸ μέρος
mu 376	μασχαλῆν· τὸ τοῖς λευκίνοις σχοινίοις τὰς ἀγκύρας σχάσαντας περὶ τὸν ἀγκυρίτην λίθον περιθεῖναι
mu 377	μασχάλινον· φοινίκινον πλέγμα
mu 378	μασχάλιον· κάνεον φοινίκιον. Μασχάλη γὰρ ἡ τοῦ φοίνικος
mu 378	ῥάβδος. ἢ σχοινίον	632 in vol. 2
mu 379	μασχαλίσματα· 〈οἱ〉 φονεύσαντες ἐξ ἐπιβουλῆς τινας ὑπὲρ τοῦ τὴν μῆνιν ἐκκλῖναι ἀκρωτηρίασαν τὰ μόρια τούτων, οἷον ὤτων, ῥινῶν, καὶ διείραντες ἐκρέμνων ἐκ τοῦ τραχήλου διὰ τῶν μασχαλῶν. καὶ τὰ [τῶν] ἐπιτιθέμενα ἀπὸ τῶν ὤμων
5	κρέα ἐν ταῖς τῶν θεῶν θυσίαις
mu 380	μασχαλιστήρ· 〈ὁ〉 διὰ τῶν μασχαλῶν δεσμὸς (S) τοῦ ὑπο‐ ζυγίου. τὸ αὐτὸ καὶ μασχαλίς
mu 381	μασχαλισθῆναι· ἀνηρτῆσθαι ἐκ τῶν μασχαλῶν
mu 382	μασχαλίττει· ὑπὸ κόλπον καὶ ὑπὸ μάλην φέρει
mu 383	*μασχαλόν· τὸν χιτῶνα (S)
mu 384	ματᾶι· διατρίβει, χρονίζει
mu 385	ματαιολοιχός· ὁ περὶ τὰ μικρὰ πανοῦργος, καὶ λίχνος (Ar. Nub. 451)
mu 386	μάταιος· ἠλίθιος. τάλας
mu 387	ματαίαν· τάλαιναν, ἠλίθιον (Esai. 31,2)
mu 388	μάταισι· ταῖς ματαιότησιν
mu 389	ματαΐσσει· μωραίνει
mu 390	ματᾶν· ματαιΐζειν
mu 391	μάταν· ἡ λύγξ. ἔνιοι δὲ ματακὸς ἢ ματακόν
mu 392	μάταρος· στέφανος μεμαρασμένος
mu 393	ματεῖ· ζητεῖ
mu 394	ματήρ· ἐπίσκοπος, ἐπιζητῶν, ἐρευνητής
mu 395	†ματρίους· τοὺς ἀβελτέρους
mu 396	ματηρεύειν· ματεύειν. ζητεῖν
mu 397	μάτησεν· ἀπέτυχεν. *⸤μάταιόν τι ἔπραξεν n. ἠμέλησεν Sn. ἀπέσχεν (Ψ 510)
mu 398	ματήσετον· [ἑάλωσιν,] ἁλῶσιν. ἀποτύχωσιν (Ε 233) AS
mu 399	ματία· †μαρτυρία
mu 400	ματίῃ· ματαιότητι (κ 79)
mu 401	μάτιον· τῷ τόνῳ, ὡς βέλτιον· τὸ μικρόν, καὶ ὀλίγον, καὶ μάταιον. οἱ δὲ †δερμάτιον
mu 402	ματίς· μέγας. τινὲς ἐπὶ τοῦ βασιλέως
mu 403	ματῆναι· ματεῦσαι. ζητῆσαι
mu 404	ματρόξενος· τοὺς νόθους παῖδας. 〈Ῥόδιοι〉	633 in vol. 2
mu 405	*ματρυλεῖον· ⸤τόπος [τῶν πορνευόντων, τουτέστι πορνεῖον,] ὅπου οἱ μαστροποὶ [ἤτοι μαυλισταί,] διέτριβον ASgn
mu 406	Ματθαῖος· δεδωρημένος. Ματθίας δὲ δόμα θεοῦ
mu 407	ματτάβης· ἀπορῶν
mu 408	ματταβεῖ· περιβλέπει. ἀδημονεῖ
mu 409	μάτταβος· ὁ μωρός
mu 410	ματταβόμενος· μέλλων, καὶ ἀποκνῶν
mu 411	[ματύαι· γνάθοι]
mu 412	ματτύης· ἡ μὲν φωνὴ Μακεδονική, ὄρνις. καὶ τὰ ἐκ τοῦ ζωμοῦ αὐτοῦ λάχανα περιφερόμενα
mu 413	μὰ τὼ θεώ· οὐ μόνον γυναῖκες, ἀλλὰ καὶ ἄνδρες ὤμνυον
mu 414	ματῶν· ματαιοπραγῶν, ἢ μάτην ποιῶν
mu 415	μαῦλιν· λαοτομεῖον
mu 416	†μαυκυρόν· τὸ χλιαρόν
mu 417	μαῦλις· μάχαιρα (Callim. fr. 75,9). καὶ ἡ μίσθιον ποιοῦσα
mu 418	μαυλιστήριον· παρ’ Ἱππώνακτι, Λύδιόν τι λεπτὸν νόμισμα (fr. 126 Bgk.)
mu 419	μαῦρον· τὸ ἀμαυρόν. ἀσθενές. ἢ μωρόν
mu 420	Μαύσωλος· ὄνομα δυνάστου
mu 421	μάχαιρα· ξίφος. καὶ παραζώνιον. καὶ οἷς ἀποκείρεται τὰ πρό‐ βατα, καὶ ζῷα ἑρπετὰ πολύποδα, ἴουλος. καὶ ἐργαλεῖον τεκ‐ τονικόν
mu 422	〉μὰ φρήν· διάνοια (Eur. Hec. 85) s
mu 423	μαχαιροδέτης· ἐν τοῖς ὁπλισμοῖς καταληπτήρ
mu 424	μαχᾶν· 〈ἀντὶ〉 τοῦ θέλειν μάχεσθαι
mu 425	μαχατάρ· ἀντίπαλος
mu 426	μάχης ἐπὶ μήδεα κείρει· τὰ περὶ τῆς μάχης βουλεύματα κολοβοῖ, καὶ ἀποκείρει, ἢ κολούει (Π 120)
mu 427	μαχητής· στρατηγός (Ε 801)
mu 428	μαχησαμένω· μαχεσάμενοι, δυϊκῶς (Α 304)
mu 429	*μαχλάδα· πόρνην AS
mu 430	*μαχλάδας· πόρνας (Greg. Naz. c. 1, 2,29, 264) g
mu 431	μάχλης· ἀκρατής, πόρνος
mu 432	μαχλίς· ἑταίρα, πόρνη
mu 433	μάχλος· ἀκρατής, καταφερής, *πόρνος gSns	634 in vol. 2
mu 434	μαχλοσύνη· ἡ περὶ τὰ ἀφροδίσια [ὡσεὶ] καταφέρεια, *ἀκολα‐ σία ASn, πορνεία (Ω 30) ASgn
mu 435	μαχλῶντες· πορνεύοντες Avg 〈ἀκολάστωσ〉 vg
mu 436	†μαχλοίων· κρομμύων
mu 437	Μαχλύονας· τοὺς αὐτομόλους Αἰθίοπες οὕτω καλοῦσιν
mu 438	*μάψ· μάτην ns, ματαίως (Β 120) ASvgn
mu 439	μαψαῦραι· αἱ μάταιαι ἄελλαι, ἢ κοῦφαι πνοαί (Hes. Theog. 872)
mu 440	μαψίδιον· μάταιον vg. δαψιλές. χαλεπόν. δεινόν. ἑκούσιον
mu 441	*μαψιδίως· ματαίως (γ 72) AN. [μαψίφωνον]
mu 442	μαψίφωνον· ματαιόφωνον
mu 443	(*)μάψωτος· μάταιος
mu 444	*μαψώτου· ματαίου ASg
mu 445	μέγα· μεγάλως, πολύ (Β 111)
mu 446	Μεγαβύζειοι λόγοι· μεγάλοι· ἀπὸ τοῦ Περσῶν βασιλέως. οἱ δὲ βαρβάρους. καὶ οἱ τῆς Ἀρτέμιδος ἱερεῖς. καὶ οἱ στρατηγοὶ τοῦ Περσῶν βασιλέως Μεγάβυζοι
mu 447	μέγα δικαστήριον· ἐν ᾧ τὰς δημοσίας ἔκρινον δίκας
mu 448	*μεγάθυμοι· μεγαλόψυχοι, γενναῖοι N. θυμὸς γὰρ ἡ ψυχή (AS) [γενναῖοι] (Α 123)
mu 449	μέγα κεν· μεγάλως ἄν (Α 256)
mu 450	μεγακήτεα· μεγάλην παραγώγως, ἢ μεγάλως κοίλην. ἢ μέγα θηρίον, ἢ μέγα κῆτος (γ 158)
mu 451	μεγαίρειν· φθονεῖν, ζηλοῦν. στερίσκειν
mu 452	*μεγαίρω· φθονῶ (Δ 54) r. ASns (g)
mu 453	μέγα ἴαχον· μεγάλῃ φωνῇ ἀνέκραγον (Β 333)
mu 454	μεγαλαυχεῖ· σεμνύνεται, καυχᾶται (Ep. Iac. 3,5 v. l.)
mu 455	μεγαλήγορος· μεγάλως λέγων
mu 456	μεγάλη θεός· Ἀριστοφάνης ἔφη τὴν Βενδῖν (fr. 368). Θραικία γὰρ ἡ θεός
mu 457	μεγάλανδροι· μεγάλοι ἄνδρες. ἢ μεγάλοι κατὰ τὴν ἀνδρείαν. ἢ πολυανδροῦντες
mu 458	μεγαλαλκής· μεγαλοσθενής r
mu 459	μεγάλαυχος· μεγαλόφρων, μεγαλόψυχος
mu 460	μεγάλην κληῖδα θυράων· ὅλον τὸ θύραμα. τινὲς δὲ μοχλόν
mu 460	(Ω 455)	635 in vol. 2
mu 461	μεγάλη νόσος· ἡ ἐπιληψία
mu 462	μεγάλης δείλης· οἷον ὀψίας
mu 463	μεγαλήτορος· μεγαλοψύχου (Β 547)
mu 464	μεγαλήτορι· μεγαλοψύχῳ. ὑπερηφάνῳ (Ε 674)
mu 465	*μεγαλήτωρ· μεγαλόψυχος r. ASvgn
mu 466	μεγάλ’ ἴαχε· μεγάλως ἤχησεν (Α 482)
mu 467	μεγαλίζεο· μεγαλύνου, καυχοῦ. ἢ ὑπερυψώθης (Κ 69)
mu 468	μεγαλίζομαι· μεγαλύνομαι (ψ 174)
mu 469	Μεγάλλειον· μύρον [μέγεθος, ὕψος (Sir. 17,8)]
mu 470	*μεγαλομερῶς· μεγάλως (2. Macc. 4,22 ..) AS
mu 471	μεγαλομήτηρ· ἡ τῆς μητρὸς μήτηρ
mu 472	*μεγαλόνοια· ὑπερηφάνεια Avg. σύνεσις r. AS
mu 473	*μεγαλοπρεπής· μεγαλοφανής ASvg
mu 474	*μεγαλουργίας· μεγάλας ἐργασίας v (gAS)
mu 475	μεγαλορρημοσύνη· μεγάλα, λαλόνων (i. Regn. 2,3)
mu 476	μεγαλορρήμων· ὑπερήφανος (Ps. 11,3) r
mu 477	*μεγαλόφρων· μεγαλόψυχος (4. Macc. 6,5) r. ASvgn
mu 478	*μεγαλοφυίας· μεγαλονοίας ASn
mu 479	*μεγαλοφυέστερος· μεγαλόφρων Agn
mu 480	μεγαλοψυχία· μεγαλαυχία. ὑψηλοφροσύνη
mu 481	*μεγαλώνυμον· μεγαλόδοξον (Ierem. 39,19) ASvg
mu 482	μεγάμυκος· μεγαλομυκητής. ἢ ὄνος
mu 483	μέγαρα· οἱ μὲν τὰς κατωγείους οἰκήσεις, καὶ βάραθρα. οἰκία. καὶ θεῶν οἴκημα. τινὲς δὲ καταστέγους οἰκήσεις. ἢ πόλιν
mu 484	Μεγαρέων δάκρυα· δοκεῖ πλεῖστα φύεσθαι ἐν τῇ Μεγαρίδι σκόροδα, καθάπερ φασίν. καὶ παροιμία ἐπὶ τῶν προσποιητῶς δακρυόντων
mu 485	*μεγαρίζοντες· λιμώττοντες ASgN. [μεγάλα λέγοντες] (Clem. Al. protr. 14, 17,1 P.?) AS
mu 486	Μεγαρικαὶ σφίγγες· Καλλίας πόρνας τινὰς οὕτως εἴρηκεν (fr. 23)
mu 487	*μεγάροις· οἴκοις (Β 137) gn
mu 488	*μεγάροισιν· ἐν οἴκοις (Α 396) An
mu 489	μέγαρον· πολυτελὴς οἶκος. ἢ *ὑπερῷον ASvg
mu 490	μέγαρσις· φθόνος
mu 491	μέγαρτος· ἀγνώμων. καὶ φθονερός r. ἀμέγαρτος δὲ ὁ ἄφθονος	636 in vol. 2
mu 492	μεγασχιδεῖ· μέγα σχίσμα ἐχούσῃ
mu 493	μέγ’ ἄφρονες· μεγαλόφρονες. ἢ μεγάλως ἄφρονες
mu 494	μεγάσυρνος· εἶδος σταφυλῆς ἐν Κνίδῳ
mu 495	μέγ’ ἀχήσεται· μέγα βοήσει (trag. ad. 237)
mu 496	μέγεθος· μεγαλεῖον r
mu 497	μέγ’ ἔξοχος· μεγάλως ὑπερέχων (Β 480)
mu 498	μεγῆραι· φθονῆσαι, ζηλῶσαι r
mu 499	*μεγήρας· φθονήσας n, ζηλώσας. στερήσας (Ν 563)
mu 500	*μέγηρεν· ἐφθόνησε ASvgn. καὶ τὰ ὅμοια (Ψ 865)
mu 501	μεγήριτα· τίμια. μεγαλόχαρτα (Hes. Theog. 240 v. l.)
mu 502	μέγ’ ἴαχεν· μεγάλως ἴαχεν, ἤγουν ἤχησεν (Δ 125)
mu 503	μεγιστᾶνες· οἱ ἐν ὑπεροχῇ ὄντες (1. Esdr. 8,55 ..) r
mu 504	*μεγίστην· μεγάλην (Eur. Hipp. 16 ..) AS
mu 505	μέγιστος· μέγας
mu 506	μέδει· ἄρχει
mu 507	*μεδέοντα· βασιλεύοντα ASvg (T)
mu 508	*μέδοντες· βασιλεῖς ASgn Hom. (Β 79 ..)
mu 509	μέδεσθαι· ἐπιμελεῖσθαι, *φροντίζειν rgN. βασιλεύειν (Σ 245)
mu 510	μεδέσθω· φροντιζέσθω (Β 384). βασιλευέτω
mu 511	[μεδέων· βασιλέων ἢ φροντιζόντων]
mu 512	μεδέων· βασιλεύων, παρὰ τὸ μέδειν, ὅ ἐστι προνοεῖσθαι (Γ 276). καὶ πόλις (Β 501)
mu 513	μεδιμναῖον· μέτρον μοδίου
mu 514	*μέδιμνον· μέτρον ASg. ὅμοιον. ἢ χοινίκων τεσσαράκοντα ὀκτώ
mu 515	μεδίμῳ· ἥρωϊ
mu 516	μέδονται· ἐπιμελοῦνται. ἄρχουσι, βασιλεύουσι
mu 517	μέδοντε· ἄρχοντες δύο
mu 518	Μεδοντίδαι· οἱ ἀπὸ Μέδοντος Ἀθήνησι
mu 519	*μέδοντο· ἐφρόντιζον (Ω 2 ..) ASn
mu 520	*μεδώμεθα· φροντίζωμεν, ἐντρεπώμεθα ASn, προνοῶμεν (Δ 418) n
mu 521	μέδων· βασιλεύων g, βασιλεύς r. ps
mu 522	μέζος· αἰδοῖον
mu 523	*μεθείς· ἐάσας (Eur. Rhes. 482 ..) ASvg	637 in vol. 2
mu 524	*μέθαις· τοῖς σκεύεσι τοῖς θεατρικοῖς, κιθάρᾳ ἢ κυμβάλοις (Ep. Rom. 13,13) AS
mu 525	*μεθαρμοζόμενος· μετερχόμενος g
mu 526	*μεθεῖναι· ἀφεῖναι r. ASn, ἐᾶσαι (Eur. Hec. 554) An
mu 527	*μεθεκτός· ἐκ τοῦ μετέχειν A (S)
mu 528	†μεθησταί· ἀμεληταί
mu 529	*μετεκτόν· μέρος ἔχον r. g
mu 530	*μεθέμεν· ἀφεῖναι (Α 283) ASn
mu 531	*〉μέθεν· ἐμοῦ (Β 26) rS
mu 532	*μεθέντες· ἐάσαντες g. μὴ θελήσαντες An. ἀμελήσαντες n
mu 533	*μέθεξιν· κοινωνίαν (r.) ASvgn
mu 534	*μέθεπε· ἐδίωκε (Θ 126) (r.) n
mu 535	μεθέπει· παραγίνεται. ἐπακολουθεῖ. ⸤ζητεῖ S. διώκει. ἔρχεται
mu 536	μεθέπει ς· παραγίνῃ. καὶ τὰ ὅμοια
mu 537	μεθεστάνα ι· μεταβεβλῆσθαι (Thuc. 8, 76,3)
mu 538	*μεθέστηκεν· ἀφέστηκεν, μετῆλθεν (Eur. Med. 898) ASn
mu 539	μέθετέ 〈με〉· ἐάσατέ με (Eur. Alc. 266 Hippol. 1373) ASN
mu 540	μεθέψομεν· μετοίσομεν
mu 541	μεθήκειν· τὸ μεταγαγεῖν. ἢ μετελθεῖν
mu 542	*μεθημοσύνη· ἀμέλεια (Ν 108) r. nps(S)
mu 543	μεθήμων· εὔστοχος, ⸤συνετός s. προδότης. ἔμπειρος. ⸤ἀμελής [εἰ] (Β 241) r. n
mu 544	μεθῇς· ἐάσῃς. ἀμελήσῃς
mu 545	μεθήσει· ἀμελήσει. ἐάσει
mu 546	μέθη· κραιπάλη. σκότωσις οἴνου. ἢ θυμός
mu 547	μεθήσω· ἀφήσω (Λ 841)
mu 548	*μεθίει· ἀμέλει. ἀφῆκεν AS
mu 549	*μεθιεμένους· ἀμελοῦντας S. ἐῶντας ANΣa
mu 550	μεθιέντα· προϊέμενον (Ζ 330)
mu 551	*μεθίεται· μετέρχεται ASn
mu 552	μεθ’ ἵππων· ἐφ’ ἵππων
mu 553	*μεθίσταται· μεταίρει ASvg. μεταίρεται
mu 554	μεθίω· ἀμελήσω (Γ 414)
mu 555	μέθλην· τὸν ἄρνα
mu 556	*μεθοδείας· τέχνας (Ep. Eph. 6,11) ASvg. [ἐφόδια]	638 in vol. 2
mu 557	μεθόδιον· ὃ ἡμεῖς ἐφόδιον
mu 558	*μεθοδεύει· μετέρχεται ASvg. ἢ διέρχεται
mu 559	μεθοδευσάτωσαν· διελθέτωσαν
mu 560	μεθοδίτας· τεχνίτας
mu 561	μεθ’ ὁδόν· ἐν ἴσῳ τῷ καθ’ ὁδόν
mu 562	μεθομίλεον· ὁμίλουν. συνήμην, ἢ συνανεστράφην (Α 269)
mu 563	μεθόπιον· μέρος τι τῆς καλουμένης ὑπὸ τῶν ἀρχιτεκτόνων τριγλύφου
mu 564	*μεθόπωρον· 〈ὁ〉 μετὰ τὴν ὀπώραν 〈καιρόσ〉 ASvg. τροπὴ μετὰ θέρος AS
mu 565	μεθορίζει· μετέχει
mu 566	*μεθόριον· τὸ μεταξὺ τῶν ὁρίων r. ASg, τὸ διαχωρίζον τούς τινων ὅρους
mu 567	μεθορμηθῆναι· ἐφορμηθῆναι
mu 568	*μεθορμίζεται· μετάγεται ASvg ἀπὸ ὅρμου εἰς ὅρμον AS
mu 569	*[μεθορμιζόμενος· μετερχόμενος AS]
mu 570	μεθορμίσασθαι· μεταγαγέσθαι
mu 571	μέθυ· οἶνος (Ι 469) r. S. ὅθεν τὸ μεθύσκεσθαι
mu 572	μεθύει· πεπλήρωται
mu 573	μεθυδρίδες· εἶδος μικρῶν ὀρνίθων
mu 574	μεθύουσαν ἀλοιφῇ· διάβροχον τῷ λίπει, οἷον πεπληρωμένην ἐλαίου (Ρ 390)
mu 575	μεθύσιον· εἶδος ἀμπέλου
mu 576	μεθύσκομαι· πληροῦμαι
mu 577	μεθυστάδες· ‘ὡς οἰνοπλῆγες 〈—〉 μεθυστάδες γάμων‘ (trag. ad. 238) μεθύουσαι καὶ εἰς γάμους συνιοῦσαι, ὅθεν τὸ παρθέ‐ νους λέγεσθαι ἀπέβαλον. ἢ αἱ βαρυνθεῖσαι ὑπὸ μέθης οὐκέτι παρθένοι ἦσαν
mu 578	μεθύων· ἀπὸ οἴνου μεθύων (Isai. 19,14 ..)
mu 579	Μεθώνη· πόλις Θεσσαλίας (Β 716). καὶ γαστήρ
mu 580	μεθῶμεν· ἀφῶμεν. ἀμελήσωμεν (Κ 449)
mu 581	μειαγωγός· οὕτως ἔλεγον τὸ εἰσαγαγεῖν τὸ ἱερεῖον τὸ λεγό‐ μενον 〈μεῖον〉 ὑπὸ τῶν ἐγγραφομένων εἰς τοὺς φράτορας
mu 582	*μείδησεν· ἐμειδίασεν, ⸤ἐγέλασεν (Α 595) ASn
mu 583	*μειδιᾷ· γελᾷ ASvg
mu 584	μειδίαμα· γέλως r. Avgp	639 in vol. 2
mu 585	μειδιόων· γελῶν (Η 212)
mu 586	μεῖδος· μείδημα, γέλως
mu 587	†μείζοντες· μύοντες. λαλοῦντες†
mu 588	μείλανι· μέλανι (Ω 79)
mu 589	μειλεῖν· ἀρέσκειν
mu 590	μείλινον· μελέϊνον, ἐκ ξύλου τῆς μελίας, δόρυ (Ε 655)
mu 591	μείλια· μειλίγματα. ⸤χαρίσματα (Ι 147) AS
mu 592	μειλίγματα· ἀπάργματα. δῶρα (κ 217). καὶ ⸤ἡ προῖξ r
mu 593	μείλιο ν· μείλιγμα. λέγει δὲ τὴν προῖκα, τὰ χαρίσματα
mu 594	*μειλικτήριο ς· εὐμενιστικός AS
mu 595	μειλίσσε ο· φιλοφρονοῦ. προσάγου (γ 96)
mu 596	μελισσέμεναι· προσηνῆ, κεχαρισμένα πράττειν
mu 597	μείλιχα· ἥδιστα T, ⸤γλυκέα. προσηνῆ S. ἐπιεικῆ (Hes. Theog. 84)
mu 598	μειλιχία· γλυκεῖα, ἡδεῖα
mu 599	*μειλίχιον· πρᾷον. καὶ τὰ ὅμοια (Κ 288) Σa
mu 600	μειλιχίῃ· ἱκετείᾳ (Ο 741)
mu 601	*μειλίχιος· πρᾷος r(vN). συνετός. ἡδύς. ⸤προσηνής r(vN)
mu 602	μειλιχομειδής· πραΰγελως. ἡδύγελως. ἡδεῖα. πραΰνοος
mu 603	*μειξοβάρβαρος· οὔτε βάρβαρος, οὔτε Ἕλλην, ἀλλ’ ἀμφοτέ‐ ρων μετέχων (Eur. Phoen. 138) AS
mu 604	*μεῖον· μικρόν, ἔλασσον, ἔλαττον Avgn
mu 605	*μειονεκτεῖ· τὸ ἧττον φέρει Avgn
mu 606	*μειονεκτεῖται· ἐλαττοῦται A
mu 607	*μειονεκτούμενοι· ἐλαττούμενοι (r). g(Av)
mu 608	μειόφρων· ἐλαφρός, καὶ ἐλάττων φρενῶν, παράμωρος
mu 609	μείρακα· τὴν νέαν γυναῖκα S
mu 610	*μείρακες· νέοι, νεώτεροι, γενναῖοι (4. Macc. 14,6 ..) Avg
mu 611	μείρεο· μερίζου. λάμβανε, λάγχανε (Ι 616)
mu 612	μείρεται· στέρεται. κληροῦται, ⸤μερίζεται S
mu 613	*μεῖρα ξ· παῖς AS
mu 614	*μεί ς· μήν (Τ 117) ASN
mu 615	μεῖστον· ἐλάχιστον
mu 616	*μείωσιν· ἐλάττωσιν gN
mu 617	μείων· ἐλάσσων S, μικρότερος (Β 528)	640 in vol. 2
mu 618	μελαγκόρυφοι· οἱ ἀποκεκρυμμένοι. ἄμεινον δὲ νοεῖν οἱ ἄν‐ θρωποι
mu 619	μελαγκορύφους· μοιχούς. τοὺς γεννητικοὺς ἀνθρώπους
mu 620	μελάγκρανις· ὀξύσχοινος. ἢ τὰ ἄκρα μελανίζουσα
mu 621	μελαγχαίταν· 〈Ἴων〉 μεγάλῳ δράματι. ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων· οἷον ἀκμάζουσαν (fr. 16)
mu 622	μελάγχλαινος· †ἡ διαυγής†
mu 623	μέλαθρα· οἰκίαι. ὑπέρθυρα. δοκὸς δὲ καὶ ἡ διάτονος
mu 624	*μέλαθρον· οἴκημα Avgn. καὶ
mu 625	〈...〉· τὸ τῶν γυναικῶν μόριον
mu 626	μελαθρόφιν· ἐκ τῶν δοκῶν τῆς στέγης. τῶν μελάθρων, τῶν δοκῶν τῆς στέγης (θ 279)
mu 627	*μελάθρων λῶβαι· τῶν οἴκων αἱ βλάβαι (Eur. Hec. 649) ASn
mu 628	μέλαιναν· βαθεῖαν (Α 141)
mu 629	*μελαίνῃ· βαθείᾳ (Α 300) (A)
mu 630	μελαινῶν· μελανῶν. καὶ ὀδυνάων, ὀδυνῶν μελανοποιῶν ἐπεὶ κατηφεῖς ποιοῦσι τοὺς πάσχοντας (Δ 117)
mu 631	μέλαιναι νῆες· αἱ βαθεῖαι, καὶ πισσόχριστοι (Β 524 ..)
mu 632	μελαίνετο· βαθεῖα ἐγένετο
mu 633	μέλαιναι φρένες· αἱ βαθεῖαι, καὶ ἀγαθαί, καὶ πυκναί (Ρ 83), ἢ αἱ δειναί, καὶ ἰσχυραί, [καὶ δειλαί]
mu 634	[μέλαιος· ἄθλιος. μάταιος]
mu 635	[μελαίοις· ἀθλίοις. ματαίοις]
mu 636	μέλλακες· νεώτεροι
mu 637	μελάμβιος· σκοτεινὸς τὸν βίον, ἢ μελανός
mu 638	μελαμβίου· σκοτεινοῦ, ἢ μελανοῦ τὸν βίον
mu 639	μελάμπεπλος· πενθήρης (Eur. Or. 457) AS. [ἢ κλῆμα μέγα]
mu 640	†μελαμπέραμον· σκοτεινήν (S)
mu 641	μελάμπυγος· ἀνδρεῖος. τοὺς γὰρ δασεῖς τὰς πυγὰς ἀνδρείους ἐνόμιζον (Ar. Lys. 802)
mu 642	Μελάμφυλλος· ἡ Σάμος
mu 643	μέλανα βρότον· (ω 189) [ἄνομον. ἔρημον. ἀπάνθρωπον]
mu 644	μελαναθήρ· τῶν πυρῶν τις οὕτως καλεῖται	641 in vol. 2
mu 645	[μελαναί· βαθεῖαι]
mu 646	*μελαναυγεῖ· τῇ ῥύσει τοῦ αἵματος (Eur. Hec. 153) AS
mu 647	[μελανδανέως· ἀμπέλου εἶδος]
mu 648	μελάνδειρος· ὀρνιθάριον ποιόν
mu 649	μελάνδετον· πυκνὸν καὶ μακρόν, τὸ μέλαιναν ἔχον λαβήν, τουτέστι κερατίνην, ἢ τὸ πυκνῶς δεδεμένον (Eur. Or. 821)
mu 650	μελάνδετα· μελαίνας ἔχοντα λαβάς, τουτέστι κερατίνας (Ο 713)
mu 651	μέλαν δρυός· ἡ ἐν τοῖς δένδροις δασύτης. καὶ ἡ τῶν ξύλων ἐντεριώνη (ξ 12)
mu 652	*μελάνθει· ἡράθρια τὰ μελάνθρια†
mu 653	μελανθές· μέλαν (Aesch. Suppl. 154) r. S
mu 654	μελάνοφρυς· λασίοφρυς. βαθεῖα
mu 655	*μελάντατον· μελανόν, κατὰ ἐπίτασιν AS
mu 656	μελάνυδρος· *ἐν βάθει τὸ ὕδωρ ἔχουσα An. ἢ πολύϋδρος (Ι 14)
mu 657	Μελάντειοι ὅροι· τοὺς Μελαντείους σκοπέλους (Callim. fr. 19 Pf.?)
mu 658	μελαμψίθιος· οἶνός τις οὕτω καλεῖται
mu 659	Μελάντειος χοιράς· ἢ χοιράδες, ἤγουν σκόπελοι. καὶ υἱὸς Νάξου τοῦ Παρίου Μελάντιος
mu 660	μέλας· μελανός. βαθύς. ἢ ποταμός
mu 661	μέλδει· τήκει. ἕψει. φθίνει. ἐπιθυμεῖ
mu 662	μέλδειν· μέλδεσθαι
mu 663	μελδόμενος· μέλδων. ⸤τήκων (Φ 363) AS(vgn). ἐπιθυμῶν. ⸤φθίνων AS. καὶ τὰ ὅμοια
mu 664	μελέαγρο ς· ἡ κατοικίδιος ὄρνις r
mu 665	μελεαγρίδε ς· ὄρνεις, αἳ ἐνέμοντο ἐν τῇ ἀκροπόλει
mu 666	†μελαια ί· ἀστράγαλοι. ἢ νωθροί
mu 667	μελεδαίνε ι· φροντίζει (r)
mu 668	*μελεδήματα· φροντίδες, μέριμναι (Ψ 62) AS
mu 669	*μελεδωνός καὶ μελεδών· φροντιστής r. (Ss), μεριμνητής An. ἐπίτροπος (N), οἰκονόμος, ⸤προεστώς (S), φύλαξ. καὶ ⸤μελε‐ δῶναι αἱ φροντίδες T. καὶ τὰ ὅμοια
mu 670	*μελεδωνο ί· φροντισταί. καὶ τὰ ὅμοια (Clem. Al. protr. 58,1)
mu 670	Avg	642 in vol. 2
mu 671	μελεδών· ὁ βασιλεύς
mu 672	μελεδωνεύς· ὁ φύλαξ. καὶ τὰ ὅμοια
mu 673	μελέη· ματαία (ε 416)
mu 674	μέλει· φροντίζει
mu 675	[μελείην· τὴν ἐκ μελείας, ὅπερ ἐστὶ δένδρον
mu 676	μελείῃσι· δόρασι (Β 543 ..)]
mu 677	*μελεϊστί· τὸ κατὰ μέλος τι κόπτειν (Ω 409) AS
mu 678	*μέλεος· μάταιος (Ψ 795) r. ASvg
mu 679	[μελερόν· μαραντικόν. καυστικόν]
mu 680	*μελετᾷ· ἀσκεῖ. ἐπιμελεῖται. γυμνάζεται. Μελέτη γὰρ ἄσκησις AS. καὶ τὸ μελεταίνεσθαι γυμνάζεσθαι. ἐπιμελεῖσθαι. καὶ τὰ ὅμοια
mu 681	μελετητήριον· οἶκος, ἢ ὄργανον, ἐν ᾧ τις μελετᾷ. ἢ ⸤σχολεῖον (Anaxandr. fr. 15) r
mu 682	μέλεον· μάταιον (Κ 480) S (Σ). ἀτυχές (Σ). ἀσύνθετον. κακόν
mu 683	μελέων· κρεῶν
mu 684	μέλη· τὰ γυῖα r. καὶ ᾠδή. καὶ σκεύη
mu 685	μεληδών· τηκεδών. ⸤φροντίς r. ᾠδή
mu 686	μεληδόνε ς· τηκεδόνες. ἐπιθυμίαι. φροντίδες. ᾠδαί
mu 687	μέλημ α· οὗτινος ἄν τις φροντίζοι, ἀγάπημα (Theocr. 14,2)
mu 688	μελήματα· φροντίδες μάταιαι
mu 689	μελιρύτοισιν· ἐν πρώτοις ἡδέσι
mu 690	μελίρυτον· ἡδὺ πρώτιστον
mu 691	μελία· δένδρου εἶδος, ἀπὸ Μελίας Ὠκεανοῦ. ἢ *ὁδοί AS
mu 692	μελίαι· βέλη, ὑσσοί. ἢ ⸤δόρατα g, ἢ λόγχαι
mu 693	μελίας καρπό ς· τὸ τῶν ἀνθρώπων γένος
mu 694	[μελίβδεσθα ι· μέλλειν]
mu 695	†μέλιγγας ὄλοιτο παῖς θαλάσσας· παρὰ τὴν μελίαν τὸ ξύλον. ἀκούει δὲ ἐκ τούτου τὴν ναῦν. τινὲς δὲ τὸν αὐλόν. ἢ τὸν δι’ αὐλοῦ μελισμόν
mu 696	†μελίγηα· ἀκρόδρυα
mu 697	μελίγηρυς· εὔφωνος, ⸤ἡδύφωνος (μ 187) r
mu 698	μελίγληνος· ἡδυόφθαλμος r
mu 699	Μελιγουνίς· οὕτως ἡ Λιπάρα ἐκαλεῖτο νῆσος (Callim. h. Dian. 48). καὶ μία τῶν Ἀφροδίτης θυγατέρων
mu 700	μεληδόν· ἐπίῤῥημα, εἰς μικρὰ μέρη καὶ μέλη κοπτόμενον
mu 701	μελιείκελε· μέλιτι ὅμοιε	643 in vol. 2
mu 702	μελίζωρος· γλυκεῖα
mu 703	μελίη· δόρυ (Τ 390 ..) 〈ἢ εἶδος δένδρου〉 S
mu 704	μελιηδές· ⸤μελιτῶδες [ἥδιστον AS]. διὸ καὶ ἐψιλοῦτο. παρήχθη γὰρ παρὰ τὸ μέλι. ἔνιοι δὲ ὡς μέλι ἡδέος. διὸ καὶ ἐδάσυνον (Δ 346)
mu 705	μελιηδέος· μελιτώδους, προσηνοῦς, ἡδέος (Δ 346)
mu 706	μελιηδής· ἡδύτατος, γλυκύτατος
mu 707	*μελίης· δόρατος (Χ 225) An
mu 708	*μελίη ὥς· ὥσπερ μελία. εἶδος δένδρου, ὅθεν τὰ μέλινα (Ν 178) A
mu 709	†μελίκακι· σκεύασμά τι βρωτὸν διὰ τυροῦ ...
mu 710	μελίκηρα· τὰ ὑπὸ τῶν πορφυρῶν συντελούμενα, ἐμφερῆ κηρίοις ἐν τῇ θαλάσσῃ
mu 711	μελικηρίς· εἶδος ἀμπέλου. καὶ πόα τις. καὶ πάθος ἔνικμον, μελιτῶδες ὑγρὸν ἔχον (Hippocr. Prorrhet. 2)
mu 712	μελίλωτος· πόα τις. καὶ ⸤λωτοῦ εἶδος r
mu 713	μελίνεω ς· εἶδος ἀμπέλου
mu 714	μελίν η· ὀσπρίου εἶδος q, ὅμοιον κέγχρῳ. καὶ τοῦ πολύποδός τι μέρος
mu 715	*μελιοῦσ ι· κατακόψουσιν (Lev. 1,6) ASvg
mu 716	*μελίσματα· ᾄσματα rAS
mu 717	μέλισσα· ὀβολός, ὅς ἐστιν μέρος δραχμῆς
mu 718	Μελισσαῖος· ὁ Ζεύς r
mu 719	μέλισσαι· αἱ τῆς Δήμητρος μύστιδες
mu 720	*μελισσάων· μελισσῶν (Β 87) ASn
mu 721	μελίσσειον· τὸ σμῆνος r(p)
mu 722	μελισσέμεν· πραΰνειν, παρειπεῖν, παρηγορεῖν. πρὸς ἡδονὴν λέγειν
mu 723	μελισσοκράς· ἡ γλυκεῖα †δέλτος, ἡ μέλιτι κεκραμένη
mu 724	*[μελιστί· κατὰ μέλη N]
mu 725	Μελιταῖα· ὀθόνιά τινα διάφορα, ἐκ Μελίτης τῆς νήσου
mu 726	μελίτταινα· πόα τις, ἣν ἔνιοι μελίκταιναν, ἄλλοι μελισ‐ σόφυλλον
mu 727	Μελιταῖον· κυνίδιον r. μικρόν	644 in vol. 2
mu 728	Μελιτεὺς κάπρος· 〈Εὐκράτησ〉, τὸν γὰρ δῆμον Μελιτεύς ἐστι. καὶ σῦν αὐτὸν ἄντικρυς ἐκάλουν, ἴσως μὲν διὰ δασύτητα, ἐπεὶ καὶ ἄρκτον αὐτόν φασι πολλαχοῦ. ἴσως δὲ καὶ ὅτι μυλῶνας ἐκέκτητο, ἐν οἷς σῦς ἔτρεφεν (Ar. fr. 143)
mu 729	Μελιτέων οἶκος· ἐν τῷ τῶν Μελιτέων δήμῳ οἶκός τις ἦν παμμεγέθης, εἰς ὃν οἱ τραγῳδοὶ 〈φοιτῶντεσ〉 ἐμελέτων
mu 730	μελιτήμερον· ἡδύ, γλυκύ
mu 731	μελίττεια· τὰ βλιστά
mu 732	*Μελιτίδης· μωρός τις ἦν 〈μὴ εἰδὼς μετρῆσαι πλείω ἢ πέντε〉 AS
mu 733	μελύγιον· πόμα τι Σκυθικὸν μέλιτος ἑψομένου σὺν ὕδατι καὶ πόᾳ τινί
mu 734	μελιτέτροπα· τὴν χλαμύδα οὕτω καλοῦσιν
mu 735	μελιτόν· κηρίον. ἢ τὸ ἑφθὸν γλεῦκος
mu 736	μελιττοπολεῖν· ἐπὶ τοῦ ⸤κρούειν καὶ ψοφεῖν S ἐτάσσετο, πρὸς τὸ προσιέναι μελίσσαις (Σ)
mu 737	μελιτοῦττα· μᾶζα, μέλιτι δεδευμένη. τὸ δὲ αὐτὸ καὶ μελι‐ τόεσσα
mu 738	*μελιτοῦντας· πλακοῦντας (Ar. Av. 567 v. l.) A (g)n
mu 739	μελίφρονα· προσηνῆ, καὶ ἡδέα· διὰ τὸ γλυκαίνειν τὰς φρένας (Ζ 264). καὶ *μελίφρων· τὸ αὐτό (Β 34) Ag
mu 740	μελίφυλλον· βοτάνη τις, ὃ καὶ μελισσόφυλλον καὶ πρά‐ σιον
mu 741	μέλκιον· κρήνη. νύμφαι. παίγνιον
mu 742	μελλέβιος· ἡμιθανής. [καὶ μὴ συνιείς, ἢ ὁ ἐκδιδαγμένος]
mu 743	μέλλει· φαίνεται, *⸤ἔοικε. δοκεῖ (Α 564) S. ἢ μένει (Eur. Troad. 1258)
mu 744	μελλέποσις· ὁ μέλλων ἀνὴρ γίνεσθαι (Soph. fr. 965) (S)
mu 745	μέλλετε· ἐοίκατε. βραδύνετε, ὑπερτίθεσθε (Eur. Bacch. 1351 ..)
mu 746	*μελλήσας· ὑπερθέμενος, βραδύνας ASn
mu 747	μέλλειν· βάλλειν. μέμφεσθαι
mu 748	*μέλλησις· βραδυτής r. q (A) vgn
mu 749	*μελλησμοῦ· ὑπερθέσεως, βραδυτῆτος (g) n
mu 750	μελλήσω· *σπουδάσω ASvg. ἢ ὑπερθῶμαι	645 in vol. 2
mu 751	*μελληταί· ὑπερθετικοί ASvgn
mu 752	μελλητιᾶν· τὸ μέλλειν
mu 753	μελλείρην· μελλέφηβος
mu 754	μελλόγαμβρος· μελλονυμφίος
mu 755	μελλονικιᾶν· ἐπεὶ βραδὺς καὶ μελλητής. ὁ Νικίας ἐλέγετο (Ar. Av. 639)
mu 756	μελλόντων· μελετώντων
mu 757	μελλόπαις· ὁ ἀπὸ δέκα ἐτῶν, προκόπτων παῖς τῇ ἡλικίᾳ
mu 758	[μελεδόνοι· φροντίδες. ἐπίτροποι]
mu 759	*μελοθεσία· ἡ τῶν μελῶν θέσις (AS)
mu 760	μέλος· μέλημα S. ἢ μέρος τοῦ σώματος r. ἢ ἦχος ἡδύς, *⸤ᾆσμα, ῥυθμός AS. ἀλαλαγμός
mu 761	μέλπε ι· ᾄδει, παίζει, ὑμνεῖ
mu 762	μέλπετα ι· τέρπεται, ᾄδει. καὶ τὰ ὅμοια
mu 763	*μέλπεσθα ι· τὰ αὐτά ASn
mu 764	μέλπε ι· ἀλαλάζει, ἑορτάζει. καὶ τὰ ὅμοια
mu 765	*μέλπηθρ α· σπαράγματα ASg. παίγνια gpb. ἑλκύσματα. καὶ μέλπηθρα κυνῶ ν· ὁμοίως (Ν 233)
mu 766	μελπῳδοί· παίγνια μέλποντες, ὑμνοῦντες, ᾄδοντες
mu 767	*μέλπων· ᾄδων, ὑμνῶν ASvgN
mu 768	μέλει τάδε· ἐννοεῖ
mu 769	*μέλω· ἐν ἐπιμελείᾳ εἰμί (ι 20) g
mu 770	*μελῳδία· ἡδυφωνία (Eur. Rhes. 923) r. vg
mu 771	μελῳδοῦσι· μετ’ ᾠδῆς ὑμνοῦσιν
mu 772	μελώμεθα· μελησάτω ἡμῖν
mu 773	μέλων· ἀρέσκων (Eur. Troad. 842)
mu 774	μεμάασι· προτεθύμηνται (Κ 208)
mu 775	†μεμάθεται· φυλάσσεσθαι
mu 776	μεμαγμένα· ἀληλιμμένα
mu 777	μεμακυῖα· μεμυκυῖα. βληχομένη. φωνοῦσα, ⸤βοῶσα (Δ 435?) r
mu 778	μεμαλισμένους· μεμαλαγμένους. [ἢ παραφρονοῦντας, μαινο‐ μένους]
mu 779	μεμάμεν· προθυμεῖσθαι. ἐπιθυμεῖν. βούλεσθαι. σπεύδειν. πε‐ ποιθέναι
mu 780	μεμαρπώς· εἰληφώς S. ἡρπακώς
mu 781	†μεμάσωμαι· ἐκπιάζωμαι
mu 782	*[μεμάσσων· μεθ’ ὁρμῆς ἐξερχόμενος. πρόθυμος] A	646 in vol. 2
mu 783	μεμαχημένη· ἀπηχθημένη
mu 784	μεμαώς· ὁρμῶν. θέλων. σπεύδων. προθυμούμενος. πεποιθώς (Δ 40)
mu 785	μεμαῶτες· προθυμούμενοι. θέλοντες An. σπεύδοντες. [προθυ‐ μοῦντες] πεποιθότες. ἐπιθυμοῦντες (Β 473)
mu 786	μεμαῶτος· προθυμουμένου. καὶ τὰ ὅμοια (Θ 118)
mu 787	μεμβλάσαι· συνδῆσαι
mu 788	μέμβλεται· μέλει. φροντίζει. ἐπιμελεῖται. παραγίνεται (Τ 343)
mu 789	μέμβλεσθαι· φροντίζειν. καὶ τὰ ὅμοια
mu 790	*μέμβλετο· ἐφρόντιζεν (Φ 516) AS
mu 791	Μεμβλίς· Μῆλος, ἡ νῆσος
mu 792	*†μεμβληκότων· τυχόντων ASN
mu 793	μέμβλωκα· †νιάζω, οἴχομαι, ἔξω τοῦ βίου εἰμί
mu 794	μέμβλωκε· πάρεστι r. S, μεμόληκεν, ⸤ἐλήλυθε S, παρεγένετο (ρ 190)
mu 795	*μεμελημένως· πεπονημένως ASvg
mu 796	[μεμέρα· μερίμνης ἄξια. μέρμερα]
mu 797	μεμεστωμένοι· πεπληρωμένοι (Act. ap. 2,13)
mu 798	μέμηκε· βοᾷ, μέμυκε, κραυγάζει
mu 799	μεμηκυῖαι· φθεγγόμεναι, βληχώμεναι
mu 800	*μεμηκώς· κεκραγώς (Κ 362) ASn
mu 801	μέμηλεν· ἐν ἐπιμελείᾳ ἐστίν, ἢ *φροντίδι (Β 25) An
mu 802	[μεμήλω· φροντίζω]
mu 803	μεμήλωνται· βεβαμμένοι εἰσίν. Μήλωθρα γὰρ τὰ βάμματα
mu 804	*μεμηλώς· ἐπιμελῶς φροντίζων (Ε 708) ASn
mu 805	μεμιασμένα· μεμολυσμένα. μεμιαμμένα
mu 806	*μεμισθαρνηκότα· μισθῷ καμόντα AS(vg)
mu 807	μεμίχθων· μεμιγμένοι ἦσαν
mu 808	*μέμνησο· μνημόνευε (Eur. Or. 125 ..) r. ASvg
mu 809	μέμνων· ὁ ὄνος
mu 810	μεμνόνεια· τὰ ὄνεια κρέα
mu 811	*μεμογημένος· μετὰ καμάτου AS. κεκοπιακώς
mu 812	*μεμοιραμένη· κληρωσαμένη ASn
mu 813	μεμολυσμένα· καὶ τεθρασμένα. ἢ πεφυρμένα (Esai. 65,4 v. l.)	647 in vol. 2
mu 814	μέμονε· θέλει. ὁρμᾷ. καρτερεῖ. προθυμεῖται, ἢ προεθυμήθη (Μ 304)
mu 815	*μεμονωμένος· ἐγκαταλελειμμένος ASn
mu 816	μεμονώς· ὡρμηκώς. ἐπιθυμῶν, προθυμούμενος
mu 817	μεμορημένον· ἠσκημένον. ⸤πεπονημένον S
mu 818	μεμορυχμέν α· [μεμολυμένα] μυσαρά, μεμολυσμένα, ἐῤῥυπω‐ μένα, ⸤ἠσβολημένα S, μεμορωμένα ἅπαντα (ν 435 v. l.)
mu 819	†μεμόσει· μολύνει
mu 820	μεμυαλωμένα· ... (Ps. 65,15)
mu 821	μεμυδότος· ῥέοντος
mu 822	*μεμύημαι· πεπείραμαι r. ASvgn
mu 823	μεμυθῆσθαι· εἰρῆσθαι
mu 824	μέμυκε· σιγᾷ. συνέχει. τέθνηκεν. μυκᾶται. [τέθνηκεν.] ἀνέῳκται (κ 227). ἐψόφηκεν
mu 825	μεμυκήκασιν· ἐφώνησαν
mu 826	*μεμυκότα· βοῶντα A, φωνοῦντα, ⸤ἀνοικτὸν ἔχοντα στόμα (AS). βοῶντα
mu 827	μέμυκε· πεπύκνωται
mu 828	*μεμυκότων· πεπυκνωμένων, συνεσφιγμένων AS
mu 829	μεμύλληκε· διέστραπται, ⸤συνέστραπται (S)
mu 830	μεμυωμένων· πεπυκνωκότων
mu 831	μέμφεται· αἰτιᾶται, ἐξουδενεῖ, καταγινώσκει
mu 832	[μεμφίδες· αἱ τῶν πτηνῶν ψυχαί]
mu 833	μεμφωλή· μέμψις r
mu 834	μέμψις· κατάγνωσις (Sap. 13,6) r
mu 835	*μεμψίμοιρος· μεμφόμενος r. ASvg τὸ ἀγαθόν r. g, ἢ φιλεγκλή‐ μων ASvgn, ἢ φιλαίτιος An
mu 836	*μεμωκημένον· καταπεφρονημένον AS(vg)
mu 837	[μενάσσει· μολύνει]
mu 838	*μένεα· [μολυσμός] 〈προθυμία, δύναμισ〉 (Β 536 ..) n
mu 839	μενεαίνει· βούλεται. θυμοῦ καὶ ὀργῆς πίμπλαται. προθυμεῖται (Ο 507) ⸤λιποψυχεῖ (n)
mu 840	μενεαίνειν· τὰ αὐτά
mu 841	*μενεαίνων· προθυμούμενος n. καὶ τὰ ὅμοια (Γ 379)
mu 842	μενεδήϊος· ἀνδρεῖος, μένων ἐν τῇ μάχῃ (Μ 247) r
mu 843	μενέκτυπος· ὁ μὴ ψοφοδεής	648 in vol. 2
mu 844	*Μενέλεως· Μενέλαος (Eur. Andr. 40 ..) r. A
mu 845	*μένεος· θυμοῦ. ⸤δυνάμεως n. ἢ ὀργῆς (Ν 60 ..) ASn
mu 846	μενεπτόλεμος· κατὰ πόλεμον ὑπομονητικός A (n), κατὰ τὴν μάχην (Β 740). ὁμοίως καὶ ⸤μενεχάρμης (Ν 396) s
mu 847	μενέτην· ἔμενον. δυϊκῶς (Θ 79)
mu 848	*μενέων· δυνάμεων n. προθυμιῶν (Θ 361)
mu 849	μενθήρη· φροντίς
mu 850	μενθηριῶ· μεριμνήσω. διατάξω
mu 851	μενθήραις· μερίμναις
mu 852	μέννης· μενετικός
mu 853	μενοεικέα πολλήν· προσηνῆ r. δαψιλῆ (π 429) n
mu 854	μενοεικέα· †φατον, τὸν τῇ δυνάμει αὐτοῦ ἁρμόζοντα (ε 166)
mu 855	μενοινᾶι· φροντίζει AS, μεριμνᾷ. ⸤προθυμεῖται ASn, ὀρέγεται (β 92 ..)
mu 856	μενοίνας· φροντίσας. καὶ τὰ ὅμοια
mu 857	μενοινᾶι· προθυμεῖ, φροντίζει, βούλεται
mu 858	*μενοίνησε· προεθυμήθη ASn καὶ τὰ ὅμοια (β 36)
mu 859	μενοινήσωσι· προθυμηθῶσιν (Κ 101)
mu 860	μενοίνης· πρόθυμος r. φροντιστής
mu 861	*μένος· ἰσχύς, ⸤δύναμις ASg. ὀργή g. τόλμα. βία AS. θυμός g. λῆμα. νοῦς, [ψιλὴ] ψυχή AS
mu 862	μένος Ἄρηος· πόλεμος
mu 863	*μενοῦν, τοιγαροῦν, μέντοιγε καὶ μενοῦνγε· σύνδεσμοι ASgn
mu 864	μέν ῥα· ὡς δή (Β 1 ..)
mu 865	μεντιόπον· χλανίδα
mu 866	Μενωνίδαι· τῶν †εὐφήμων, ἐκ Μενωνιδῶν. τινὲς δέ φασι τὸν Μένωνα ἐξωστρακίσθαι
mu 867	μέρα· ὄμματα
mu 868	Μεραί· ποταμόν
mu 869	μέργιζε· ἀθρόως ἔσθιε
mu 870	μέρδει· κωλύει. βλάπτει
mu 871	μερεία· φυλῆς μέρος ἐκ δέκα τριάδων συνεστός	649 in vol. 2
mu 872	μερθεῖσα· στερηθεῖσα. ἀμερθεῖσα
mu 873	*μεριδαρχίας· μεριτείας (1. Esdr. 1,5 ..) ASgh 〈κατὰ δεκαρ‐ χίαν〉 gh
mu 874	μερίζειν· διανέμειν μερικῶς
mu 875	μεριμνηταί· οἱ φιλόσοφοι (Eur. Med. 1226)
mu 876	*μέρμερα· χαλεπά, δεινά, φροντίδος ἄξια (Θ 453) ASvg
mu 877	*μερμέρω· φροντίζω r. ASnps
mu 878	μερμήρα· ἡ εἰς ὕπνον καταφορικὴ φροντίς
mu 879	μερμῆραι· φροντίδες. βουλαί. ⸤μέριμναι (Greg. Naz. c. 2,1, 1,30) g
mu 880	μερμήριζεν· ἐμερίμνα S, ἐβουλεύετο (Β 3)
mu 881	μερμηρικοί· οἱ πειραταί
mu 882	Μερμερίδης· Μερμέρου υἱός (α 259)
mu 883	μέρμιθα· μέρμιθον, σπαρτίον, λεπτὸν σχοινίον, ἢ ἀργυροῦν δεσμόν (κ 23)
mu 884	μέρμνης· τρίορχος
mu 885	μερόεν· μεριστικόν
mu 886	μέροπες· *ἄνθρωποι· διὰ τὸ μεμερισμένην ἔχειν τὴν ὄπα, ἤγουν τὴν φωνήν (Β 285) ASvg. ἢ ἀπὸ Μέροπος, τοῦ πατρὸς Φαέθοντος, Κῴου. λέγονται δὲ καὶ Κῷοι Μέροπες· καὶ ὄρνεά τινα, ὡς Ἀριστοτέλης (h. an. 9,615 b 25)
mu 887	μερόπων· ἀνθρώπων
mu 888	μέρος τι· ὀλίγον τι μέρος
mu 889	†μερύτης· ἀναιδής
mu 890	[μερῶν· ἐλάσσων]
mu 891	μέρωον· πωλίον
mu 892	*μεσάγκυλα· ἀκόντια (Eur. Andr. 1133) ASn
mu 893	μεσαιπόλιος· οὐ σφόδρα πεπολιωμένος, ἀλλὰ μέσος, οὔπω γέρων (Ν 361)
mu 894	*μεσαίχμιον· μέσον αἰχμῆς. ἤγουν μέσον δόρατος, ἢ δύο στρα‐ τευμάτων AS
mu 895	μεσαίχμιος γῆ· ἡ διὰ πόλεμον ἀργή. καὶ μεσαίχμιον πᾶν τὸ μέσον τινός, κυρίως τῆς αἰχμῆς
mu 896	μέσακμον· κανὼν τοῦ ἱστοῦ, οἱ δὲ *⸤ἀντίον ASg. οἱ δὲ τὸ μεσάκτων ἢ μεσάκρων (1. Regn. 17,7?) [ἢ μεσάτων τριχῶν.
mu 896	ἢ τὸ μέσον τῆς αὐλῆς]	650 in vol. 2
mu 897	μεσημβρίη· μεταφορικῶς, ἐν τῇ ἀκμῇ καὶ μεσότητι τῆς ἡλικίας, μεσώριον
mu 898	μεσάτιον· μέσον. καὶ μέρος τοῦ ἅρματος
mu 899	*μέσαυλον· ἔπαυλιν (Ω 29) ASn
mu 900	μεσαύχενες· Ἀριστοφάνης (fr. 725) φησί· μεσαύχενας νέ‐ κυας· ἀσκούς. διὰ τοῦ μ γραπτέον μεσαύχενες, ὅτι μέσον τὸν αὐχένα αὐτοῦ πιέζει, 〈ὅπου〉 παρεβάλλοντο τὸ σχοινίον. παρῳδεῖ δὲ τὰ ἐν τῷ Φιλοξένου Σύρῳ (fr. 12). ἔνιοι δὲ διὰ
5	τοῦ δ γράφουσι δεσαύχενες, [καὶ] οὐ καλῶς
mu 901	*μεσέγγυον· μεσίτην (ASvgn)
mu 902	μεσεγγύημα· τὸ τίθεσθαί τινι συμφωνίᾳ μισθὸν ἐπ’ ἐγγύῃ
mu 903	Μεσέρκειον· Διὸς ἐπίθετον
mu 904	μεσηγύ· κατὰ μέσον (Θ 560)
mu 905	μεσήεις· μέσος b τῇ ἡλικίᾳ
mu 906	*μεσῆλιξ· ἀπὸ ἐτῶν τεσσαράκοντα ἕως πεντήκοντα ASn
mu 907	*μεσημβρία· τὰ τοῦ νότου μέρη AS. καὶ τὸ τῆς ἡμέρας μέσον S
mu 908	μεσηρεύειν· τὸ μηδετέροις συμμαχεῖν. Φίλιστος (fr. 556,70 J.)
mu 909	[μεσηῤῥοπῶν· μέσην ὁδεύων]
mu 910	μεσητίοισι· μέσοις
mu 911	[μέσκος· κώδιον, δέρμα. Νίκανδρος (Ther. 549)]
mu 912	μέσμα· μέστωμα
mu 913	μεσογάστορα ναύταν· τὸν ἐν τῇ μέσῃ νηΐ. βέλτιον δὲ τὸν διεζωσμένον μέσην τὴν γαστέρα, ζωνογάστορα
mu 914	*μεσόγειος· γῆ ἄνευ λιμένος (2. Macc. 8,35) AS
mu 915	μεσόδμα· γυνή 〈ὡς Λάκωνεσ〉 A
mu 916	μεσόδμαι καὶ μεσόδματα· τὰ μεσόστυλα. τινὲς δὲ τὰ τῶν δοκῶν διαστήματα (τ 37)
mu 917	[μεσόδμα· γυμνή]
mu 918	μεσόδμη· ξύλον, τὸ ἀπὸ τῆς τρόπεως ἕως τοῦ ἱστοῦ (β 424 ..)
mu 919	μεσοκόποι αὐλοί· οἱ ὑποδεέστεροι τῶν τελείων, μέσοι
mu 920	μεσοκουράδες· οὕτω καλοῦσι δένδρα τὰ ὑπὸ ἀνέμων κατα‐ γέντα, καὶ κουράν ...
mu 921	μεσολάνιον· μεσοδόμιον
mu 922	*μεσομφαλία· ἡ μέσος τῶν Δελφῶν πόλις A	651 in vol. 2
mu 923	μεσομφάλους· φιάλαι. Ἴων Ὀμφάλῃ (fr. 20)
mu 924	μέσον αἰόλοι· ἐπὶ τῶν σφηκῶν, οἱ μέσοι στρεφόμενοι (Μ 167)
mu 925	μέσον ἕρκος· τὸ μέσον τῆς αὐλῆς
mu 926	*μεσοπαγές· ἕως μέσου πεπηγὸς τὸ δόρυ (Φ 172 v. l.) AS
mu 927	μεσοπαλές· κραδαινόμενον ἐκ μέσου (Φ 172 v. l.)
mu 928	μεσοπέρδην· μεσοφέρδην, τὸν μέσον [τὸν] φερόμενον. τὸ γὰρ παλαιὸν τὸ π ἀντὶ τοῦ φ ἐχρῶντο, προστιθέντες τὸ τῆς δασύ‐ τητος σημεῖον (Com. ad. 1078 K.)
mu 929	μεσοπερσικαί· ὑποδήματα γυναικεῖα
mu 930	*μεσοπορῶν· μέσην ὁδεύων (Sir. 34,21) ASvgn
mu 931	μεσόρομβος· δεσμός, παρὰ τοῖς ἰατροῖς
mu 932	μεσοστροφώνιαι ἡμέραι· ἐν αἷς Λέσβιοι κοινὴν θυσίαν ἐπιτελοῦσιν
mu 933	[μεσοφέρδειν· μεσολαβεῖν]
mu 934	μέσπλη· ἡ σελήνη, παρὰ Σκύθαις
mu 935	μέσπιλα· φυτόν τι (r)
mu 936	μέσσαβον· ἐξ ὠμοβοείων ἱμάντων, ᾗ τὸν ἱστοβοέα πρὸς μέσον τὸν ζυγὸν προσδέουσιν, ὅ τινες ἐχέβοιον (Hes. op. 467)
mu 937	μεσσαῖον· τὸ ὑπὸ τοὺς τραχήλους ὑποτιθέμενον
mu 938	μέσαυλον· θυρωρόν. καὶ ἡ τῆς αὐλῆς θύρα (Λ 548). καὶ ἡ ἐν ἀγρῷ οἴκησις
mu 939	μεσαύχενες· οἱ ἀπὸ μέσου τοῦ αὐχένος δεσμευόμενοι
mu 940	*μεσσηγύς· μεταξύ gN, μέσον (Ε 41) b
mu 941	μέσση δὲ χίμαιρα· τὸ μέσον αἰγοπρόσωπον (Ζ 181)
mu 942	Μεσσηΐς· κρήνη ἐν Θεσσαλίᾳ (Ζ 457)
mu 943	Μέσσην· πόλις Λακωνικῆς (Β 582)
mu 944	Μεσσηνή· ἡ Ἀρήνη
mu 945	μεσσίδιος· μέσος. ἴσος
mu 946	μεσσογενεῖς· οἱ ἐν μέσῃ ἡλικίᾳ γεγονότες
mu 947	μεσοδόμα· γυνή. Λάκωνες
mu 948	μεσοικέται· μέτοικοι [ἢ οἱ τὰς λαγόνας οἰκοῦντες]
mu 949	μέσοπα· ἱμάντα, τὸν περὶ τὸν ζυγὸν καὶ τὸ ἄροτρον δεδε‐ μένον
mu 950	[μεσοπαλές· τὸ ἐκ τοῦ μέσου κραδαινόμενον δόρυ	652 in vol. 2
mu 951	μεσσόπλουτον προσόψημα· ...
mu 952	... · τὸ σκώληκα ποιῆσαν
mu 953	μεσσόρης· ὁ μέσος ὠκεανοῦ καὶ οὐρανοῦ τόπος
mu 954	μεσοτύλαρον· αἰδοῖον
mu 955	μεσόψηρον· ἡμίξηρον
mu 956	μέσσυϊ· ἐν μέσῳ. Αἰολεῖς
mu 957	μέσωρον· μέσον
mu 958	μέσωρ· μέσως
mu 959	μεσσωτήρ· ὁ μεσιτεύων κατὰ τὸν ἀγῶνα
mu 960	*μεστή· γέμουσα (Nah. 1,10) ASs
mu 961	μεστόν· πλῆρες (Esth. 5,2) r
mu 962	*μέστακα· τὴν μεμασημένην τροφήν AS
mu 963	μέσφα· ἕως r. ⸤μέχρι A καὶ ἀφ’ οἵου χρόνου
mu 964	μέσ φ ’ ὅτ ε· μέχρις ὅτε (Callim. fr. 260,4 ..)
mu 965	μέσωρα· ἐν τῇ δέκα ἐτῶν ἡλικίᾳ. καὶ παρήλικα. καὶ ἀγγεῖα, καὶ παίγνια, οἷς ἔχαιρον, καὶ τὰ ὅπλα, οἷς ἐχρῶντο καὶ παῖδες ὄντες, καὶ ἔφηβοι, καὶ τελειωθέντες
mu 966	μετά· *ἔπειτα AS, μετὰ τοῦτο (Α 48)
mu 967	μεταβαίνει· στρέφει. παρέρχεται. ἀναχωρεῖ
mu 968	*μεταβαλών· μεταβάς. ⸤στραφείς (Iob 10,8 ..) ASvg
mu 969	*μεταβοθρεύοντες· μεταφυτεύοντες. μετασκάπτοντες AS
mu 970	a) μετάβολοι· *πραγματευταί ASvg b) ...· καὶ οἱ Μετα‐ πόντιοι παρὰ Ἰταλοῖς
mu 971	†μετάβρασκος· μέτριος ἑρμηνεύς
mu 972	†*μεταβῶν· μετασχών (Eur. Bacch. 302) ASvgn
mu 973	μετάγει· μεταδιώκει. *⸤μετακινεῖται ASs
mu 974	*μεταγενή ς· μεταγενέστερος r. S (Ab)
mu 975	μεταγνώσθη· μετανεπείσθη
mu 976	μεταδαίσομαι· μεταλάβω. *εὐωχηθήσομαι (Ψ 207) (AS) n
mu 977	*μετὰ δέ 〈σφισιν〉· ἐν αὐτοῖς δέ ASn (Β 93 ..)
mu 978	†μετὰ δ’ ἐτράπετο· ἐπεστράφη δέ (Α 199) n
mu 979	μεταδεύκειαν· μετάνοιαν
mu 980	μεταδήα· μεταμελέτη	653 in vol. 2
mu 981	μεταδήμιος· ἔνδημος (θ 293). τιμητικός. ἢ μεταδότης
mu 982	μεταδόρπιος· δείπνου ὥρᾳ, ἤγουν 〈ἐν τῷ〉 δείπνῳ (δ 194)
mu 983	μεταδρομάδην· μετατροχάζων (Ε 80)
mu 984	μετάθεσις· μετάβασις
mu 985	μεταΐξας· μεταδιώξας (Φ 564)
mu 986	μεταίσιον· μεταχρόνιον
mu 987	μεταΐσεσθαι· μετελθεῖν. μεταγνῶναι
mu 988	*μεταίτου· ἐπαίτου AS
mu 989	μεταίφνιος· ἐξαπίνης
mu 990	†μεταιχμί· μοχθεῖ†
mu 991	μεταιχμίῳ· τόπῳ μέσον πολεμούντων (Eur. Phoen. 1361)
mu 992	μετακάρπιον· τῆς χειρὸς μέρος, τὸ μετὰ τὸν καρπόν
mu 993	μετάκερας· τὸ εὔκρατον ὕδωρ, ἢ χλιαρόν
mu 994	μετὰ κλέος ἵκετ’ Ἀχαιῶν· ἀκούσας τὴν κληδόνα καὶ τὴν φήμην τῆς τῶν Ἀχαιῶν στρατιᾶς †παρουσίας, ἦλθεν, ἀφίκετο (Λ 227)
mu 995	μετάκλησις· κλῆσις δι’ ἑτέρου τινός
mu 996	μετακλινθέντες· μετατραπέντες AS. ἢ μεταβαλλόμενοι (Λ 509 v. l.)
mu 997	μετακοίνωνον· κοινωνόν
mu 998	†μετακόκκω· ἡμέραι μεθέορτοι 〈δι’ ὧν〉 ἑορτὴ οὐκ ἔστι
mu 999	μετακόνδυλοι· [τῶν κονδύλων], τὸ μεταξὺ τῶν κονδύλων
mu 1000	μετακύμιον· τὸ μεταξὺ τῶν κυμάτων (Eur. Alc. 91?)
mu 1001	μετακοκκύγιον· φοινικοῦν
mu 1002	μεταλαβεῖν· μεταλαχεῖν, μετασχεῖν
mu 1003	*μεταλαγχάνειν· μετέχειν (ASvg) n. μεταλαμβάνειν (Plat. Gorg. 447a)
mu 1004	μετὰ Λέσβιον ᾠδόν· 〈εἰώθεσαν οἱ Λακεδαιμόνιοι〉 τοὺς ἀπο‐ γόνους τοῦ Τερπάνδρου ἀγαθοὺς ἡγούμενοι εἶναι κιθαρῳδούς, πρώτους εἰς τὸν ἀγῶνα προσκαλεῖσθαι, 〈εἶτ’〉 εἴ τις εἴη Λέσβιος ᾠδός
mu 1005	μεταλλᾶν· ἐρευνᾶν, ζητεῖν, ἐρωτᾶν
mu 1006	μεταλλᾷς· ἐπιζητεῖς (Γ 177)
mu 1007	μεταλλεῖς· τῶν μυρμήκων τινὲς οὕτω καλοῦνται	654 in vol. 2
mu 1008	μεταλλῖτις· γῆ τις
mu 1009	*μετάλλα· ἐπιζήτει (Α 550) b
mu 1010	*μεταλλεύει· ζητεῖ. ⸤ὀρύσσει, ἀνασκάπτει (Sap. 4,12) (ASvg)
mu 1011	Μετάλλειον μύρον· Ἀριστοφάνης· (fr. 536) μεταπέμπου νῦν ταῦτα σπουδῇ καὶ μύρον, εὕρημα Μετάλλου. Μέταλλος γάρ τις Σικελιώτης τὴν τοῦ Μεταλλείου μύρου κατα‐ σκευὴν εὗρεν. μνημονεύει δὲ καὶ Φερεκράτης ἐν τῇ Πετάλῃ
5	(fr. 140)
mu 1012	*μεταλλήξαντι· μεταβληθέντι ASn. παυσαμένῳ (Ι 157)
mu 1013	*μετάλλησαν· ἐπεζήτησαν (Ε 516) n
mu 1014	a) *μέταλλος· λίθος AS b) μεταλλῶσα· προμνήστρια
mu 1015	*μεταλλῶ· ἐπιζητῶ (Α 553) r. AS
mu 1016	μετάλμενος· ἐφαλλόμενος (Ε 336)
mu 1017	*μεταμάζιον· τὸ μεταξὺ τῶν μαζῶν n, ἢ ὑπὲρ τῶν μαζῶν, ἢ τὸ μετὰ μαζῶν (Ε 19)
mu 1018	*μεταμαθεῖν· μεταγνῶναι ASvg
mu 1019	*μεταμείβων· μεταλλάσσων AS
mu 1020	μεταμέλειαν· μετάνοιαν (r)
mu 1021	μεταμέμβλεται· μεταμελήσεται
mu 1022	μεταμήθεια· μετάνοια
mu 1023	μεταμορφοῖ· τὴν μορφὴν ἀλλοιοῖ
mu 1024	μεταμίξ· ἀναμίξ. †μετὰ μίαν
mu 1025	μετ’ ἀμύμονας· πρὸς τοὺς ἀγαθούς (Α 423)
mu 1026	*μεταμφίσκεσθαι· μετενδύεσθαι τὴν ἐσθῆτα ASvg
mu 1027	μετὰ μωλίας· ἐκ πολέμου. μετὰ μάχην καὶ φροντίδα
mu 1028	*μεταμώνια· μάταια AS. ἀνεμοφόρητα. ⸤ἀχρεῖα (Δ 363 v. l.) S
mu 1029	μετανάσται· *μέτοικοι ASvgn. φυγάδες vg(An). σύμμαχοι
mu 1030	*μεταναστεύου· μετέρχου n. μετοίκει ASvg. καὶ τὰ ὅμοια (Ps. 10,2)
mu 1031	μετανεγνώσθη· μετανεπείσθη. τὸ ἀναπεῖσαι ἀναγνῶναί φασι
mu 1032	μετ’ ἀνέρας· μετὰ τοὺς ἄνδρας (Η 209)
mu 1033	μετάνιπτρον ἢ μετανιπτρίς· ἡ μετὰ τὸ δεῖπνον, ἐπὰν
mu 1033	νίψωνται, διδομένη κύλιξ· οἱ δὲ τὴν ὑστάτην πόσιν	655 in vol. 2
mu 1034	*μετὰ νῶτα βαλών· τὰ νῶτα 〈δοὺς τοῖς πολεμίοισ〉 (Θ 94) n
mu 1035	μεταξύ· ἐξαίφνης. μετ’ ὀλίγον. *⸤ἀνὰ μέσον (Α 156) r (ASvg)
mu 1036	μετὰ πᾶσιν· ἐν πᾶσιν (Α 516)
mu 1037	*μεταπείσασθαι· μεταπεισθῆναι AS
mu 1038	μεταπεπεῖσθαι· μεταβληθῆναι
mu 1039	*μεταπεσεῖν· ἀπὸ δόξης εἰς ἀτιμίαν πεσεῖν ASvg
mu 1040	*μεταπέμπεται· μετακαλεῖται, μεταστέλλεται (Thuc. 8, 5,1 ..) AS
mu 1041	μετὰ πληθύν· ἐν τῷ πλήθει (Β 143)
mu 1042	μεταπλομένοισι· τοῖς ἐξ ἀνθρώπων γενομένοις θεοῖς
mu 1043	μεταπόντιος· διαπόντιος
mu 1044	μεταποιεῖται· μετασκευάζεται. *φροντίζει (ASvg). ἀντιποιεῖ‐ ται (Σ)
mu 1045	μεταπορεύδην· ἐπελθών, μετελθών
mu 1046	*μεταπρέπειν· ὑπερβαίνειν, ὑπερλάμπειν ASn
mu 1047	*μετ’ ἀπρήκτους· ἀπράκτους (Β 376) AS
mu 1048	*μετατροπαλίζεο· ἐπιστρέφου (Υ 190) ASn
mu 1049	μεταψαλάσσειν· μετατιθέναι
mu 1050	*μεταψαίρων· μεταφέρων (Eur. Phoen. 1390) A
mu 1051	μεταψέφειν· μεταμελεῖσθαι
mu 1052	μεταψέφω· μεταβουλεύομαι
mu 1053	μετάψυξις· μεταπνοή
mu 1054	μετὰ εἶμι· μετὰ σὲ ἐλεύσομαι
mu 1055	*μετίεται· [μεταπεποίηται, ἢ] μεταποιεῖται AS
mu 1056	*μέτειμι· μετελεύσομαι (Ζ 341) ASn
mu 1057	μετεῖναι· προσήκειν. διαφέρειν (Eur. Med. 886)
mu 1058	μετεισάμενος· μετελθών n. ἐφορμήσας (Ν 90)
mu 1059	μετείσασθαι· πρὸς αὐτοὺς ἐλθεῖν
mu 1060	*μετεκίαθε· μετῆλθε (Π 685) ASn
mu 1061	μετεκίαθον· μετήρχοντο b, περιήρχοντο, ⸤μετῆλθον b, ἐπε‐ δίωξαν (Σ 532)
mu 1062	*μετελεύσομαι· μετακαλέσομαι ASn. ἢ μετέλθω (Ζ 280)
mu 1063	*μέτελθε· ἄπελθε, μετάβα AS
mu 1064	†μετελύειν· μεταγινώσκειν, μετανοεῖν
mu 1065	*μετ’ ἐμέ· πρὸς ἐμέ n, ὡς ἐμέ
mu 1066	*μετεμόσχευσε· μετεφύτευσε ASn
mu 1067	*μετ’ ἐμφάσεως· φανερὸν ποιῶν ASn	656 in vol. 2
mu 1068	μετένδημος· μετάδημος
mu 1069	μετεξέτεροι· ὃ ἡμεῖς φαμεν ἔνιοι (Hdt. 2, 36,2 ..)
mu 1070	μετεωρίζει· ὑψοῖ
mu 1071	*μετέπειτα· μετὰ ταῦτα (Ξ 310 ..) ASvg
mu 1072	*μετεποίησε· μετεσκεύασεν AS
mu 1073	μετέπρεπεν· ἐκπρεπὴς b ἦν (Β 579)
mu 1074	μετερρυθμωμένα· μετεσχηματισμένα
mu 1075	μετέρχεται· ἀποδίδωσι
mu 1076	μετέρχομαι· ἱκανῶς ἱκετεύω. ἱλάσκομαι. ἐπεισέρχομαι
mu 1077	μετεσσεύοντο· μετεδίωκον, ⸤ἐφώρμων ASn, ἐπ〈επ〉ορεύοντο (Ζ 296)
mu 1078	*μετεστειλάμην· μετεπεμψάμην AS(vgn)
mu 1079	*μετέσχον· μετέλαβον (Eur. Or. 32) AS(vg)
mu 1080	*[μετέπρεπεν· εὐπρεπὴς ἐφαίνετο ASn]
mu 1081	μετετροπάζετο· μετεστρέφετο
mu 1082	μετέφη· προεῖπεν, ἐδημηγόρησεν (Α 58)
mu 1083	μετεωρισθήσονται· ὑψωθήσονται (Mich. 4,1)
mu 1084	*[μετέχμιον· ὁ μεταξὺ τῶν μαχομένων τόπος] ASv
mu 1085	*μετέχων· μεταλαμβάνων (1. Cor. 10,30) ASn
mu 1086	*μετεωρολέσχαι· φλυαροῦντες τὰ περὶ οὐρανὸν ASvgb με‐ τέωρα (Plat. rep. 6,489 c)
mu 1087	μετεωρολόγοι· μεγαλοῤῥήμονες (Plat. Crat. 396 c)
mu 1088	*μετεωροπόλων· τῶν τὰ οὐράνια σκοπούντων AS(vgn)
mu 1089	*μετέωρος· κοῦφος. ἐνεός AS
mu 1090	*μετῇ· ἐξῇ ASb
mu 1091	μετῄεισαν· ἱκέτευσαν (Thuc. 8, 73,5)
mu 1092	μετῆλθεν· ἐτιμωρήσατο. [μετεμελήθη] (4. Macc. 18,22)
mu 1093	μετῆκε· μετεμελήθη. ἱκέτευσεν
mu 1094	μετήλλαξαν· μετήμειψαν (Rom. 1,25 ..)
mu 1095	a) μεττάν· μέσην. b) 〈μετῆν· ...〉 μετουσίαν
mu 1096	μετήορα· μετέωρα (Θ 26)
mu 1097	*μετ’ ἤχους· μετὰ κραυγῆς (Ps. 9,7) AS
mu 1098	μετίδοιτο· ὑπερίδοιτο, ἀτιμάσειεν, καταφρονήσειεν
mu 1099	*μέτειμι· μετελεύσομαι AS
mu 1100	*μετεισάμενος· μεταμορφωθείς (Ν 90) AS
mu 1101	μετιτῆλαι· αἱ ἐξ ἑκατέρου μέρους τοῦ ἅρματος ῥάβδοι	657 in vol. 2
mu 1102	*μετ’ ὄγμους· τὰς ἐπὶ στίχον φυτείας ASb
mu 1103	μετοικεσίαν· τὸ ἐκ τόπου εἰς τόπον οἰκῆσαι (4. Regn. 24,16)
mu 1104	μετοικέται· κατὰ μέσον οἰκοῦντες
mu 1105	μετοικίας· παροικίας. αἰχμαλωσίας (3. Regn. 8,47)
mu 1106	μετοίκιον· τέλος οὕτως ἐκαλεῖτο, ὃ ἐτίθεσαν [ἐν] τῇ πόλει, δραχμὰς δώδεκα· τῷ δὲ τελώνῃ τριώβολον Σa
mu 1107	μέτοικοι· οἱ ἐνοικοῦντες ξένοι ἐν τῇ πόλει Σa. καὶ τελοῦντες ἀνὰ δραχμὰς δώδεκα τοῦ ἐνιαυτοῦ εἰς τὸ δημόσιον. *⸤μετα‐ νάσται (AS). δημόσιοι
mu 1108	*μετοίχεσθαι· ἀπελθεῖν, πορεύεσθαι, μετελθεῖν AS
mu 1109	*μετοκλάζει· γονατίζει (Ν 281) p (ASn)
mu 1110	μέτειμι· λιτανεύω, ἱκετεύω
mu 1111	μετοκωχή· μετοχή. ἐποχή. ἢ ὀχεία
mu 1112	μετόπιν· κατόπισθεν (Soph. Phil. 1189)
mu 1113	*μετόν· ἐξόν. προϋπάρχον ASn
mu 1114	μετόπισθεν· ὕστερον r, μετὰ ταῦτα Sb, ὕστερον. ἢ ὄπισθεν (Α 82 ..)
mu 1115	μετόπωρον· μετὰ τὴν ὀπώραν r. p, τροπὴ μετὰ θέρος
mu 1116	†μέτοποι· ἄνδρες
mu 1117	μετόσσομαι· περιβλέπω, ἀφορῶ, ἀποβλέπω
mu 1118	*μετῴχετο· ἐπορεύετο (Ε 148) ASb
mu 1119	*μετοχετεύσας· μεταγαγών ASvgn
mu 1120	*μετοχή· κοινωνία AS. σχέσις (Ps. 121,3 v. l.)
mu 1121	μετάμετρα· ἁρμόζοντα
mu 1122	μετρεῖ· δανείζει. καὶ μετρεῖσθαι· δανείζεσθαι (Hes. op. 349)
mu 1123	*μετριάζει· μετριοφρονεῖ ASvg(n)
mu 1124	μέτριοι· ἐπιεικεῖς (r. vg) An. μικροί, εὐτελεῖς. καὶ ⸤οἱ μεμετρη‐ μένην οὐσίαν ἔχοντες ASn
mu 1125	*μετριοπαθή ς· μικρὰ πάσχων AS. ἢ συγγινώσκων ἐπιεικῶς r
mu 1126	μέτρο ν· πέρας. ἢ ἄλλο τι ὡρισμένον
mu 1127	μέταυλο ν· μέσαυλον
mu 1128	μέττο ν· μεῖζον
mu 1129	*[μέτρι α· εὐθηνὰ ἄρχοντες γεγονότες]
mu 1130	μετώπιον· τὸ μέσον τῶν ὀφρύων (Λ 95) r. g
mu 1131	μετωπίς· ἰατρικὸς ἐπίδεσμος
mu 1132	[μεύει· κοιμᾶται]	658 in vol. 2
mu 1133	*μέχρι· ἕως r. AS τινός
mu 1134	μὴ [ἄν]· ἀντὶ τοῦ οὔ
mu 1135	μὴ ἀπώσῃ· ... (Ps. 43,24)
mu 1136	*μὴ ἀποσκορακίσῃς με· μὴ ἀποδιώξῃς με ASvg. μὴ ἀποδοκι‐ μάσῃς με (Ps. 26,9 v. l.) gn
mu 1137	*μήδ’ ἅζεο θοῦρον Ἄρηα· μηδὲ ἐντρέπου τὸν πηδητικὸν Ἄρη (Ε 830) A
mu 1138	*μηδαμινός· ἄτιμος ASvgn
mu 1139	μὴ ’δειν· μὴ ἐσθίειν
mu 1140	μηδαμῶς· μὴ δῆτα r
mu 1141	[μηδαπὴ γῆ· ἰδία]
mu 1142	μὴ δαπανῶμεν· μηδ’ εἰς δαπάνην ἐμβάλλωμεν
mu 1143	μήδεα· βουλεύματα. ‘ἐμ πυρὶ δὴ βουλαί τε γενοίατο μήδεά τ’ ἀνδρῶν‘ (Β 340). καὶ τὰ αἰδοῖα. ‘μήδεά τ’ ἐξερύσας δώῃ κυσὶν ὠμὰ δάσασθαι‘ (ς 87)
mu 1144	μηδὲ λόγον ἔχειν· μὴ φροντίζειν
mu 1145	μήδεο· βουλεύου (Β 360)
mu 1146	μηδὲ πόδας· μηδὲ τὴν ἄφιξιν καὶ τὴν παρουσίαν (Ι 523)
mu 1147	μήδεσθαι· τεχνήσασθαι. βουλεύσασθαι
mu 1148	μήδεται· βουλεύεται. τεχνάζεται (Φ 413)
mu 1149	μηδ’ ἐπ’ ἀρωγῇ· [μηδὲ βοηθήσῃ.] μηδ’ ἐπαρήγοντες μηδὲ βοηθοῦντες 〈μηδετέρῳ〉 (Ψ 574)
mu 1150	*μηδ’ ἕτερος· μηδὲ εἷς AS (vg)
mu 1151	*μήδετο· ἐφρόντιζεν. ἐτεχνάζετο. ἐβουλεύετο (Β 38) ASn
mu 1152	μὴ δὴ οὖν· μηδαμῶς οὖν
mu 1153	μὴ δῆτα· μηδαμῶς r
mu 1154	μηδόμενος· ποιῶν. βουλευόμενος
mu 1155	μὴ δόξῃ σοι· μὴ νομίσῃς [οι]
mu 1156	*μηδοτιοῦν· μηδέ τί g ποτε (n)
mu 1157	[μηδιᾷ· γελᾷ. καὶ ὄνομα ἡροΐδος]
mu 1158	Μηδικοὶ ὄρνεις· Μῆδοι ἀλεκτρυόνες
mu 1159	Μηδικὴ πόα· ἡ τρίφυλλος. οἱ δὲ λωτὸν κτήνεσιν ἁρμόζοντα
mu 1160	Μηδινεύς· Μηδεύς, [παρὰ μηδοτιοῦν. μηδαπλῶς.] παρὰ δὲ Λυδοῖς ὁ Ζεὺς [ζεῦσις]
mu 1161	μήδιος· μαλακός. καὶ βοτάνης εἶδος. καὶ λίθος τις Μηδιάτης
mu 1162	μὴ δώῃ σοι· μὴ δῷ (Sir. 11,33?)	659 in vol. 2
mu 1163	*μὴ ἐπαίρου· μὴ ὑπερηφανοῦ (Prov. 3,5 ..) AS
mu 1164	*μὴ ἐφικνούμενοι· μὴ καταλαμβάνοντες (2. Cor. 10,14) ASvghp
mu 1165	Μήθυμνα· πόλις Λέσβου (r)
mu 1166	Μηθυμναῖος· ὁ Διόνυσος r
mu 1167	Μηθών· πόλις r
mu 1168	[μῆκα· κέρατα]
mu 1169	[μηόνη· βάψει]
mu 1170	μηκάδες· ἢ ⸤αἱ μηκώμεναι αἶγες ASb, ἢ κραυγάστριαι. ἔνιοι δὲ τὰς κερατώδεις· μῆκα γὰρ τὰ κέρατα. Ἀπίων δὲ τοκάδας (Λ 383)
mu 1171	μηκᾶσθαι· κράζειν ὡς αἴξ
mu 1172	μηκᾶται· τοῖς ἐρίφοις ἴσως κράζει
mu 1173	μηκεδανόν· μακρόν (r)
mu 1174	*μὴ κεῦθε· μὴ κρύπτου (Α 363) ASvgn
mu 1175	μήκιστα· μέγιστα, ὑπερμεγέθη, ἔσχατα
mu 1176	μῆκος· μάκρος
mu 1177	μὴ κοίνου· μὴ ἀφάνιζε. μὴ μίαινε. ⸤μὴ ἀκάθαρτον νόμιζε (Act. ap. 10,15) ASvgn
mu 1178	μῆκος δ’ ἔπορ’ Ἄρτεμις ἁγνή· τὸ τῆς ζωῆς. αὕτη γάρ ἐστιν ἐπὶ τῶν θηλειῶν (υ 71)
mu 1179	μὴ κοτέῃσι· μὴ ὀργισθῇ (Greg. Naz. c. 1,2,2,486)
mu 1180	*μηκύνων· αὐξάνων, μακρύνων ASvg
mu 1181	μήκωνες· πόα τις λήθην ἐμποιοῦσα ASn. καὶ τὰ τῆς πίνης περιττώματα καὶ τῶν ὁμοίων. καὶ μέρος .... καὶ ὕφασμα βύσσινον. καὶ οἱ ἄγριοι. καὶ ἡμεροπίτυς
mu 1182	μῆλα· κοινῶς μὲν πάντα τὰ τετράποδα· ὅθεν καὶ πᾶσα βύρσα, [ὅ ἐστι πᾶν δέρμα] μηλωτή λέγεται. κατ’ ἐπικράτειαν δὲ τὰ πρόβατα καὶ αἶγες. καὶ παντὸς δένδρου καρπός, ἐξαιρέτως δὲ τῆς μηλέας. πάντα τὰ δένδρα
mu 1183	μηλάταν· τὸν ποιμένα. Βοιωτοί
mu 1184	μηλαφῆσαι· ψηλαφῆσαι
mu 1185	μὴ λεαγόρει· 〈μὴ〉 δημηγόρει
mu 1186	Μηλιάδες· νύμφαι
mu 1187	μήλιαι· ἀστράγαλοι
mu 1188	*μηλοβοτεῖ· ποιμαίνει (AS)	660 in vol. 2
mu 1189	*μηλοβοτῆρες· ποιμένες S(An). οἱ τὰ μῆλα νέμοντες (Σ 529)
mu 1190	*μηλόβοτος· τόπος ἀνειμένος προβάτων ASgn εἰς βρῶσιν AS
mu 1191	μῆλον· πᾶς καρπός
mu 1192	μηλολόνθη· εἶδος κανθάρων, οὕς τινες χρυσοκανθάρους λέγουσι (Ar. Nub. 763)
mu 1193	μηλονομεῖς· ποιμένες (r)
mu 1194	μηλονομιαῖον· ἐννόμιον
mu 1195	μήλοπα· μηλοειδῆ τῷ χρώματι. τοιοῦτος γάρ ἐστιν ὁ πυρός (η 104)
mu 1196	μήλοπα καρπόν· τὸν πυρόν, ὅτι μηλοειδής. [καὶ μήλη τὸ ἐργαλεῖον, ἐφ’ οὗ τὴν κρόκην ἔτριβον]. οἱ δὲ τὸ ἔριον, ἐπειδὴ καρπός ἐστι τῶν προβάτων (η 104)
mu 1197	μηλοσόη· ὁδός, δι’ ἧς 〈τὰ〉 πρόβατα ἐλαύνεται. Ῥόδιοι
mu 1198	*μηλοσφαγίαι· θυσίαι προβάτων (ASvg) p
mu 1199	μηλόται· ποιμένες
mu 1200	μηλοφόροι· θεραπεία Περσικὴ τοῦ βασιλέως
mu 1201	*μηλόβαι· μηλοβάται [ποιμένες]
mu 1202	μήλῳ βαλεῖν· πτοῆσαί τινα, καὶ εἰς ἔρωτα ὑπαγαγέσθαι (Ar. Nub. 997)
mu 1203	μήλωθρα· βάμματα. οἱ δὲ τὸ τῶν δερμάτων βάμμα. ἄλλοι τὸ παρύφασμα τῆς πορφύρας. οἱ δὲ καλλωπίσματα
mu 1204	μήλων· προβάτων
mu 1205	*μήλων· τὰ ἀκρόδρυα A. ἢ βάπτων (Ι 542)
mu 1206	Μήλων Ἡρακλῆς· ὀνομασθῆναί φασι τὸν θεὸν οὕτως διὰ τὸ μὴ ἱερεῖα θύειν αὐτῷ τοὺς Μελιτεῖς, ἀλλὰ τὸν καρπὸν τὰ μῆλα
mu 1207	μηλῶσαι· τὸ τὴν μήλην καθεῖναί που. καὶ ἐν τῷ ἐμεῖν καθιέν‐ τας τι εἰς τὸ στόμα καταμηλοῦν. καὶ τὸ τὰ βαπτόμενα ἔρια πιέζειν εἰς τὸ χαλκεῖον
mu 1208	μηλωτή· διφθέρα
mu 1209	*μή με· μηδαμῶς με S
mu 1210	μὴ μὲν δὴ καθαρῷ θανάτῳ· 〈ὁ〉 δι’ ἀγχόνης θάνατος οὐκ ἔστι καθαρός, ἀλλ’ ὁ διὰ ξίφους. ὅθεν οὐδὲ ἐναγίζουσι τοῖς
mu 1210	ἀπαγξαμένοις (χ 462)	661 in vol. 2
mu 1211	[μημωτά· ψεκτά]
mu 1212	*μή μ’ ἐρέθιζε· μή με παρόξυνε (Α 32) b
mu 1213	[μήνα· τὸ μέσον τοῦ ξύλου, ὅπερ καρδία καὶ ἐντεριώνη]
mu 1214	*μηναγύρτης· ὁ ἀπὸ μηνὸς συνάγων (Clem. Al. protr. 24,1) r. ASvgn. [πανήγυρις]
mu 1215	μήνατο· ἐμήνατο, ἐμάνη. ἤρατο
mu 1216	μῆνες· ἡμέραι ...
mu 1217	*a) μήνη· σελήνη (Ψ 455) ASvgn. [καὶ] b) μῆνις· ἔμμονος n καὶ παρατεταμένη ⸤ὀργή (Α 1) n
mu 1218	[μηνιάσας· ὀργισθείς]
mu 1219	*μήνιγμα· μῆνιν ASn
mu 1220	μήνιγγα· ἐγκέφαλον
mu 1221	μῆνιγξ· ὑμὴν τοῦ ἐγκεφάλου ASvg. καὶ τὸ ὑφιστάμενον τοῖς οἰνηροῖς πίθοις ἐν τῷ οἴνῳ πρὸ τοῦ ἀνθεῖν. ἐπίπλους. καὶ δημός
mu 1222	*μήνιε· ὀργίζου (Α 422) A
mu 1223	μηνίειν· ὀργίζεσθαι
mu 1224	*μηνιθμός· ὀργή (Π 62) r (ASb)
mu 1225	μήνιμα· μῆνις, ὀργή, χολή, κότος ἐπίμονος, μέμψις. Ἀπίων, μάνης· οἱ γὰρ ὀργιζόμενοι μαίνονται (Χ 358)
mu 1226	*μηνίσας· ὀργισθείς (Ε 178) ASn
mu 1227	μηνίσκοι· τὰ ἐπὶ ταῖς κεφαλαῖς τῶν ἀνδριάντων τιθέμενα ἵνα μὴ τὰ ὄρνεα ἐπικαθέζηται (Ar. Av. 1114). καὶ τὰ χαλκώματα τὰ τῶν πηδαλίων. *ὑμένες. πέταλα (AS). περιτραχήλια, μανιάκια AS. περιδέραια (Iud. 8,21) A [περιτραχήλια]
mu 1228	*μηνίω· ὀργίζομαι Agn
mu 1229	*μηνοειδές· σεληνοειδές r. ASn (vg)
mu 1230	*[μῆνος· κότος. ἔμμονος ὀργή] Avg
mu 1231	μηνύειν· κηρύσσειν [ζητεῖν]
mu 1232	μηνύεσθαι· μηνυτρίζεσθαι
mu 1233	μηνυθῆναι· βούλεσθαι
mu 1234	μηνύεται· μηνυτρίζεται, μήνυτρα δίδωσι
mu 1235	Μηνυτής· Ἡρακλῆς ἐν Ἀθήναις
mu 1236	*[μηνύριζε· θρηνώδης ὁ φθόγγος (Ε 889) ASn]
mu 1237	*[μή νύ τοι· μὴ δή σοι AS, οὐδαμῶς γάρ σοι (Α 28) P
mu 1238	*μὴ νῶϊν· μὴ ἡμῶν (ς 13) ASn
mu 1239	*Μῄονες· Λυδοί (Κ 431) r. ASn 〈καὶ οἱ Κύπριοι〉 r	662 in vol. 2
mu 1240	*Μῃονίς· Λυδή An. Μῃονία γὰρ ἡ Λυδία (Δ 142) r
mu 1241	†μηονέκτης· ὁ ἔλαττον ...
mu 1242	μὴ ὅτι· μήτιγε
mu 1243	μὴ οὖσα δίκη· οὕτω λέγονταί τινες οὐκ οὖσαι δίκαι, μὴ οὖσαι
mu 1244	μὴ ὄφελες· εἴθε μὴ ὤφειλες (Ι 698)
mu 1245	μὴ παιδὶ ξίφος· παροιμία
mu 1246	μὴ πάνχυ· μὴ παντελῶς (Ε 24)
mu 1247	*μὴ παραζήλου· μὴ ὁμοιοπαθῇς (Ps. 36,1) ASvgp
mu 1248	*μὴ παραρυῇς· μὴ ἐκπέσῃς Avgp. ἐκ μεταφορᾶς τῶν ὑδάτων (Prov. 3,21) A
mu 1249	μὴ ’π’ ἀχηνίῃ τρέπειν· μὴ αἰτιῶ τὴν πενίαν, ὅτε δέηται ....
mu 1250	*μὴ ’πίσειέ μοι· μὴ ἐπίσειέ μοι (Eur. Or. 255) ASn
mu 1251	μήπως· μήποτε (Ε 250 ..)
mu 1252	*μήρια· τὰ ἐκ τῶν μηρῶν ἐξαιρούμενα ὀστᾶ (Α 40) n
mu 1253	[μήριθμος· δέλτος. ἢ μήρινθος]
mu 1254	μήρινθος· δεσμός, *⸤σχοινίον r. vnp σπάρτης p, βρόχος (Ψ 869)
mu 1255	μῆριγξ· ἄκανθα, γινομένη ἐν τοῖς ἐρίοις τῶν προβάτων
mu 1256	μηρός· τόπος ἀμπέλου, καὶ ξύλον, καὶ τὸ τῆς καλάμης κῶλον. καὶ ὄρος
mu 1257	μήρυκες· ἰχθύες
mu 1258	μηρυκίζει· μαρυκᾶται
mu 1259	*μήρυμα· σπείραμα. ἢ ἐκτεινόμενον ASn
mu 1260	*μηρίνθῳ· σπάρτῳ (Ψ 854) ASn (vg)
mu 1261	*μηρυομένη· ἐκτεινομένη (Prov. 31,13) ASvgN
mu 1262	*μηρύσαντο· συνέστειλαν (μ 170)
mu 1263	*[μήρισμα· κάταγμα vg, ἢ σπάσμα ἐρίου]
mu 1264	*μησαμένη· βουλευσαμένη gn
mu 1265	μήσατο· εἰργάσατο, ἐτεχνάσατο (Κ 52)
mu 1266	μή σε· μηδαμῶς σε
mu 1267	*μή σε γέρον· οὐδαμῶς σε πρεσβῦτα (Α 26) n
mu 1268	[μῆστο· βουλεύσατο]
mu 1269	*μήστωρ· βουλευτής g. ἔμπειρος Agb. πολεμιστής AN. ἐριστής.
mu 1269	ἐπινοητικός, φρόνιμος N. μήστωρ μέν ...	663 in vol. 2
mu 1270	*μήστωρα φόβοιο· ἔμπειρον πολέμου (Ζ 97) ASn
mu 1271	*μήστωρες ἀϋτῆς· ἐργάται μάχης, κραυγῆς, βοῆς (Δ 328)
mu 1272	μήτεα· μητίματα
mu 1273	μήτειρα· φρονίμη. καὶ ἡ μήτηρ 〈ὡς παρὰ Καλλιμάχῳ〉
mu 1274	*μὴ τέκταινε· μὴ ἐργάζου, μὴ κατασκεύαζε AS. [μὴ κατὰ] (Prov. 3,29 v. l.)
mu 1275	*μητέρα θηρῶν· πολλὰ θηρία ἔχουσαν (Θ 47) n
mu 1276	*μητέρα μήλων· πολυθρέμμονα (Β 696) (n)
mu 1277	μή τευ μελαμπύγου τύχοις· μή τινος ἀνδρείου καὶ ἰσχυροῦ τύχοις (Archil. fr. 110 Bgk.)
mu 1278	μητέρι· μητρί
mu 1279	μήτηρ· [ἡ] πρεσβυτάτη πᾶσα
mu 1280	*μήτιγε· πόσῳ γε μᾶλλον (1. Cor. 6,3) ASvgn
mu 1281	μήτι ἐγώ· ἆρά γε ἐγώ (Matth. 26,22)
mu 1282	μητίετα Ζεύς· τεχνίτης σοφός, βουλευόμενος ἄριστα (Α 175)
mu 1283	*μητιέτης· βουλευτής r. AS
mu 1284	*μητίεται· βουλεύσεται r. Ans
mu 1285	*μήτι· βουλῇ (Ψ 315 ..) rN
mu 1286	μητιέτης· βουλευτής
mu 1287	*μητιόωσα· φροντίζουσα, βουλευομένη (ζ 14) b
mu 1288	μῆτις· σύνεσις. βουλή. τέχνη. γνώμη. δόλος, ἀπάτη. καὶ ἡ θεός
mu 1289	*μή τι φόβον δ’ ἀγόρευε· μηδέν μοι περὶ φυγῆς διαλέγου (Ε 252)
mu 1290	Μητίχου τέμενος· εἴη ἂν τὸ Μητιχεῖον δικαστήριον μέγα, ἐν ᾧ προσεκληρώθησαν 〈χίλιοι〉 δικασταί
mu 1291	μήτρα· εἶδος σφηκός. καὶ τῶν ξύλων τὸ ἐντός, ὃ καρδίαν τινές, ἢ ἐντεριώνην καλοῦσι. καὶ ὁ κλῆρος ὑπὸ Σολέων, ὡς Κλείταρχος. καὶ ἡ τῆς γυναικός. [καὶ κεφαλῆς διάδημα βαρβαρικόν]
mu 1292	*μητραλοίας· ὁ τύπτων τὴν μητέρα αὑτοῦ r. Agns
mu 1293	*μητροπάτωρ· ὁ τῆς μητρὸς πατήρ (Λ 224) Agns
mu 1294	μητροπόλους· τὰς πάλαι Μελίσσας
mu 1295	μητρὸς μέθυ· ἐκ τῆς ἀμπέλου (Eur. Alc. 757)	664 in vol. 2
mu 1296	μητρὸς Ἐρινύες· αἱ διὰ τὴν μητέρα εὐξαμένην ἐπήκοοι γενό‐ μεναι (λ 280)
mu 1297	μήτρωες· μητρὸς ἀδελφοί
mu 1298	*μὴ ὑπερίδῃς· μὴ καταφρονήσῃς (Deut. 22,1 ..) AS
mu 1299	μὴ φέρειν· ἀντὶ τοῦ μὴ λαμβάνειν. διὸ καὶ μισθοφόρους λέγουσι τοὺς μισθοὺς λαμβάνοντας καὶ μισθοὺς φερομένους
mu 1300	*μὴ φωραθῇς· μὴ ἐλεγχθῇς ASvg
mu 1301	μηχαναί· τέχναι. ἐπίνοιαι. βουλεύματα. ἅμαξαι. συμπεράσ‐ ματα. καὶ ὄργανά τινα μηχανικά, ἐν οἷς προσδεσμούμενα τὰ κτήνη ἀλήθουσιν
mu 1302	μηχανόωντα· βουλεύοντα (ς 143)
mu 1303	*μηχανορράφος· κατασκευαστής, ἐπινοητὴς κακῶν (Eur. Andr. 1116) ASvgn
mu 1304	*μηχανώματος· διαζώσματος (Levit. 8,7 S. Th.) AS
mu 1305	μῆχαρ· μηχάνημα. ὄφελος
mu 1306	*μῆχος· μηχάνημα (Β 342) r. Sgn
mu 1307	μιαίνει· μολύνει (Eur. Phoen. 1050)
mu 1308	μιαιφόνος· μεμιασμένος φόνῳ, μιαινόμενος τοῖς φόνοις, μεμο‐ λυσμένος, *φονεύς (Ε 844) ASvgn
mu 1309	μιαιφόνον αἷμα· μιαιφονικόν
mu 1310	μιᾶι μαχαίραι· τὴν λεγομένην κῆπον κουρὰν μιᾶι μαχαίραι ἐκείροντο (Ar. Ach. 849)
mu 1311	*[Μιάνδρος· ποταμός AS]
mu 1312	μία λόχμη οὐ τρέφει δύο ἐριθάκους
mu 1313	μιαρά· μεμιασμένα, ἀκάθαρτα
mu 1314	μιαραὶ ἡμέραι· τοῦ Ἀνθεστηριῶνος μηνός, ἐν αἷς τὰς ψυχὰς τῶν κατοιχομένων ἀνιέναι ἐδόκουν
mu 1315	μιαρός· μεμολυσμένος αἵματος ἀκαθάρτου (Ω 420?)
mu 1316	μίασμα ἢ μιασμός· μῶμος r, ῥύπος, μολυσμός, ⸤ἀκαθαρσία r, μιαρότης (Sap. 14,26)
mu 1317	*μιάστωρ· μυσαρός ASvg. λυμεών (Eur. Or. 1584 ..) S(Agn)
mu 1318	μία χελιδών· παροιμιῶδες τοῦτο, ὅτι μία χελιδὼν ἔαρ οὐ ποιεῖ. βούλεται δὲ εἰπεῖν, ὅτι μία ἡμέρα τὸν σοφὸν οὐκ ἐᾷ εἰς τελείωσιν ἐμβάλλειν, 〈ἢ〉 εἰς ἀμαθίαν
mu 1319	μιαχρόν· καθαρόν
mu 1320	μίαχος· μίασμα. ἀσέβημα. τίθεται δὲ ἐπὶ τοῦ δυσώδους
mu 1321	*μιγάδες· τὸ ἐκ πολλῶν ἄθροισμα ξένων ASvgn	665 in vol. 2
mu 1322	μιγαζομένους· μισγομένους
mu 1323	*μιγάς· μεμιγμένος r. AS
mu 1324	μίγδα· ἀναμίξ r, μεμιγμένως
mu 1325	*μίγδ’ ἄλλοισι· ἀναμεμιγμέναι (Θ 437) (n)
mu 1326	μίγδην· ἀναμίξ, ὁμοῦ r, ἐν ταὐτῷ (Greg. Naz. c. 2,1,1,209)
mu 1327	μιγδηράζειν· ὑβρίζειν
mu 1328	μιγέωσιν· μιχθῶσι (Β 475) n
mu 1329	Μίδα θεός· οἱ ὑπὸ Μίδα βασιλευθέντες ἐσέβοντο καὶ ὤμνυον τὴν Μίδα θεόν, ἥν τινες λέγουσιν μητέρα αὐτοῦ, 〈ἣν〉 ἐκτετι‐ μῆσθαι ...
mu 1330	μίδας· κυβευτικοῦ βόλου ὄνομα. καὶ θηρίδιον τι διεσθίον τοὺς κυάμους. καὶ ὁ πλούσιος· ἀπὸ Μίδα, τοῦ βασιλέως
mu 1331	[μίειν· ἐσθίειν]
mu 1332	*μιῆναι· μιᾶναι r. AS, ῥυπῶσαι (Greg. Naz. c. 1,2,2,193)
mu 1333	*μιήνῃ· βάψῃ (Δ 141) N. μολύνῃ, ῥυπώσῃ
mu 1334	μιῆς χθονός· τῆς αὐτῆς γῆς (Greg. Naz. c. 2,1,1,81)
mu 1335	μίθρας· 〈στέφανος ἢ〉 ὁ ἥλιος, παρὰ Πέρσαις n
mu 1336	Μίθρης· ὁ πρῶτος ἐν Πέρσαις θεός
mu 1337	μίθρος ἢ μίθρους· συνζευγνυμένους
mu 1338	μίκαι· λάχανα ὄμβρια
mu 1339	μικᾶς· μικρολόγος
mu 1340	†μίκλας· αἶγας
mu 1341	μίκρ’ ἄττα· μικρά τινα
mu 1342	*μικρολόγος· ἀκριβής ASn. φειδωλός ASvgn, [φειδωλῶ] σκιφός (Sir. 14,3) Σ
mu 1343	*μικρόρωξ· μικρόβοτρυς AS
mu 1344	μικρόψυχος· δειλός
mu 1345	*μικροῦ· παρὰ μικρόν ASvg
mu 1346	μικύθινον· τὸ μικρόν. καὶ νήπιον
mu 1347	μῖλαξ· ἡλικία. ἔνιοι δὲ μέλλαξ. καὶ παρ’ Ἑρμίππῳ ἐν Θεοῖς (fr. 33), ἀγνοήσας Ἀρτεμίδωρος· ἐκεῖ γὰρ μῖλάξ ἐστιν. δηλοῖ δὲ τὸν δημοτικόν
mu 1348	Μίλητος· δύο πόλεις Μίλητοι· ἡ μὲν Κρήτης (Β 647), ἡ δὲ
mu 1348	Ἀσίας (Β 868). αὗται ...	666 in vol. 2
mu 1349	*[μίλια· τὰ ἀπόθετα χρήματα AS]
mu 1350	μιλίγμασι· κολακείαις. ἐδέσμασιν
mu 1351	†μίλιον· δένδρον ὅμοιον ἐλάτῃ, ᾧ τοὺς νέους στεφανοῦσιν ἐν ταῖς πομπαῖς. ἢ *μέτρον ὁδοῦ, σταδίων ζʹ AS. οἱ δὲ ζʹ ἥμισυ ποδῶν ͵δωʹ v
mu 1352	[μιλίσσεο· κεχαρισμένα καὶ ἡδέα λέγειν]
mu 1353	[*μιλισσόμενος· παρακαλῶν ASvg]
mu 1354	[μίλιχα· προσηνῆ, ⸤ἥδιστα S]
mu 1355	[μιλιχῆ· πραότητι, προσηνίᾳ]
mu 1356	[μιλιχίῃ· ἱκετείᾳ]
mu 1357	[μιλιχίοις· γλυκίοις. πραϋτικοῖς]
mu 1358	[μιλίχιος· πρᾷος, ἢ πραΰς]
mu 1359	μιλός· βραδύς, χαῦνος
mu 1360	μιλτοπάρῃοι· μιλτόπρῳροι· τὰ ἑκατέρωθεν τῆς πρύμνης καὶ πρῴρας μεμιλτωμένα ἔχουσαι (Β 637). οἱ δὲ αὐτοὶ καὶ φοινι‐ κοπάρειοι ἐλέγοντο
mu 1361	*μίλτος· εἶδος ἐρυθρὸν AS Σινωπίδος Sn
mu 1362	μιλτῶ· †πλύνω
mu 1363	μιλτωρυχία· τόπος, οὗ μίλτος ὀρύσσεται (Amips. fr. 15)
mu 1364	μιλτῶσαι· βάψαι r
mu 1365	[Μιλίτης· Ἀφροδίτης]
mu 1366	μιμαίκυλον· ὁ καρπὸς τοῦ κομάρου. ἔστι δὲ ὡς μέσπιλον μικρόν, πυῤῥόν
mu 1367	Μιμαλλόνες· Βάκχαι (Callim. fr. 503). βοηδρόμοι
mu 1368	μιμάξασα· χρεμετίσασα. φωνήσασα
mu 1369	†μίμαρ· ἀναιδές†
mu 1370	[μιμάρκης· λαγωοῦ χορδή]
mu 1371	μίμαρκυς· κοιλία καὶ ἔντερα τοῦ ἱερείου μεθ’ αἵματος σκευαζό‐ μενα. μάλιστα δὲ καὶ ἐπὶ λαγωῶν αὐτῇ ἐχρῶντο· ὁτὲ δὲ καὶ ἐπὶ ὑός. ὁ δὲ Φερεκράτης (fr. 221) παίζων καὶ ἐπὶ ὄνου φησί
mu 1372	Μίμας· ὄρος †Αἰτωλίας
mu 1373	μίμαστα· ἄγρια λάχανα
mu 1374	μιμαυλεῖν· μιμεῖσθαι. ὑποκρίνεσθαι
mu 1375	Μίμαλις· ἡ νῦν Μῆλος (Callim. fr. 582)	667 in vol. 2
mu 1376	*μιμερά· ἡ μιμητικὴ τέχνη. καὶ ἡ μίμησις AS
mu 1377	μιμηλάζειν· μιμεῖσθαι
mu 1378	*μιμηλόν· ὅμοιον, ἐξ ὁμοίου. παρὰ τὸ μιμήσασθαι ASvg
mu 1379	μιμιχμός· τοῦ ἵππου φωνή
mu 1380	μιμνάζειν· μένειν (Β 392) r. ASn. καὶ μίμνειν (Θ 78) r
mu 1381	μιμνάζετε· μίμνετε. μένετε
mu 1382	†μίμνησιν· ἀνάμνησιν ποιῆς..
mu 1383	μιμνήσκεται· μνημονεύεται (ο 54)
mu 1384	*μιμνήσκῃ· μνημονεύεις AS
mu 1385	*μίμνον· ἔμενον (Ε 94) ASn
mu 1386	[μιμορτοβία· ναῦς, ᾗ ἄνθρωποι βεβήκασιν]
mu 1387	μίν· αὐτόν ASvg, αὐτήν, αὐτό vg. τρία γένη δηλοῖ
mu 1388	[μίνα· μύρια. καὶ τὰ μικρὰ σῦκα]
mu 1389	[μίναι· προφάσεις]
mu 1390	[μίναρ· χόρδη]
mu 1391	μινδαλόεσσα· ἀριθμῶν σύνταξις. καὶ τὰ περὶ 〈τὰ〉 οὐράνια ... Βαβυλώνιοι
mu 1392	μίνδαξ· θυμίαμα ποιόν (Amphid. fr. 27,3)
mu 1393	μίνθα· τὸ ἡδύοσμον. καὶ ἀνθρωπεία κόπρος
mu 1394	μῆνις· ἔχθρα
mu 1395	[μινίσκη· ὑμένα. πέταλα]
mu 1396	Μινύαι· οἱ Ὀρχομένιοι, καὶ Μάγνητες
mu 1397	μινυανθές· πόα, ἀσφάλτιον. καὶ τρίφυλλον
mu 1398	μινύζωον· ὀλιγόβιον r
mu 1399	Μινυήϊος· ποταμὸς Πύλου (Λ 722)
mu 1400	μινύθειν· ἐλαττοῦσθαι r
mu 1401	*μινύθει· ἐλαττοῦται ASgn, μειοῦται (Υ 242)
mu 1402	μινύθουσι· φθείρουσι, ἐλαττοῦσι, μειοῦσιν, ἀφανίζουσιν
mu 1403	μίνυνθα· ἐπ’ ὀλίγον χρόνον, ὀλιγοχρόνιον· ‘μίνυνθα δ’ ἐχάζετο δουρόσ‘ (Λ 539), ἐπ’ ὀλίγον δὲ ἀπείχετο μάχης
mu 1404	*μινυνθάδιον· ὀλιγοχρόνιον (Α 352) (r. ASn)
mu 1405	μινυνθαδία· ἡ σελήνη. ἀπὸ τοῦ μινύθειν
mu 1406	μινυνθοῦσι δέ· φθείρουσι δέ b. ἀφανίζονται δέ (Ρ 738)
mu 1407	[μινυνθοῦσι· φθείρουσιν]	668 in vol. 2
mu 1408	μινύον· τὸ βλίτον λάχανον, ἢ κιννάβαρι
mu 1409	μίνυρες· κλίνης ἱμάντες
mu 1410	μινύρεται· κλαίει, θρηνεῖ ASvg, ὀδύρεται ἢ ⸤εὐφώνως λέγει (Soph. O. C. 671) ASvg
mu 1411	μινυρίζει· ὀλίγῃ φωνῇ καὶ οἰκτρᾷ χρῆται
mu 1412	μινυρομένη· θρηνοῦσα. καὶ τὰ ὅμοια
mu 1413	μινυρόν· μικρόν, ὀλίγον. τῇ φωνῇ μινυρίζον
mu 1414	μινύρονται· προφωνοῦσι, προλέγουσι (Aesch. Sept. 122)
mu 1415	μινύον· ἀρωματικόν τι
mu 1416	μινυώριος· βραχύϋπνος. ἄχρηστος. ἀδύνατος. ὀλιγοχρόνιος. ὀλίγης ὥρας ἄξιος
mu 1417	μινῶδες· εἶδος ἀμπέλου
mu 1418	*μὶν ὦκα· αὐτὸν ταχέως (Π 672 ..) ASn
mu 1419	*Μίνως· βασιλεὺς 〈Κρήτησ〉 AS
mu 1420	*Μινώταυρος· Πασιφάης υἱός AS
mu 1421	μῖξαι· σπεῖραι. κεράσαι. συμβαλεῖν (Ο 510)
mu 1422	μιξίαμβος· λοίδορος. μεμιγμένος λοιδορίᾳ. ποιηματοκόπος
mu 1423	*μίξις· κοίτη, συνουσία AS
mu 1424	[μιξοβάρβαρος· ζήτει εἰς τὸ μει]
mu 1425	μιξοδίη· τρίοδος
mu 1426	μίξοδος· ὁδός, ἣ εἰς ἑτέραν συμβάλλεται
mu 1427	μιξοιφία· μίξις, πλησιασμός
mu 1428	[μιονεκτούμενον· ἐλαττούμενον]
mu 1429	[Μίονες· Κύπριοι]
mu 1430	[μιρακύλιον· παιδίον. ὑποκοριστικῶς]
mu 1431	μιργάβωρ· τὸ λυκόφως ...
mu 1432	μιργῶσαι· πηλοῦσαι. οἱ αὐτοί
mu 1433	μίρεα· λάχανα
mu 1434	μίρκα· εὐανθής, ποικίλη ἄνθεσι
mu 1435	μίργμα· ἐπὶ τοῦ κακοπινοῦς, καὶ ῥυπαροῦ, καὶ πονηροῦ
mu 1436	μιρόν· ὅταν ἀπονυστάζῃ τις, λέγουσι Ταραντῖνοι
mu 1437	μιονεξία· ἐλάττωσις
mu 1438	μιργούλον· μύσος. μίασμα
mu 1439	†μιρύκεον· σχοῖνον	669 in vol. 2
mu 1440	μισγάγκεια· κοῖλος τόπος, εἰς ὃν πανταχόθεν τὰ κάτω φερόμενα ἀπὸ τῶν ὀρῶν ὕδατα μίσγεται
mu 1441	μίσασθαι· μιτώσασθαι (Plat. com. fr. 267)
mu 1442	[Μισατίς] Μίση· τῶν περὶ τὴν μητέρα τις, ἣν καὶ ὀμνύουσι
mu 1443	*μισγάγκειαν· τόπος κοῖλος, ὅπου συμμίγνυνται ὕδατα πολλά (Δ 453) ASn
mu 1444	μίσγεαι· συνέρχῃ (Β 232)
mu 1445	μισγέσκετο· ἐμίγνυτο (ς 325)
mu 1446	μισγοδίη· ὅπου ἂν ὁδοὶ μίγνυνται
mu 1447	μισγόλας· θόρυβος
mu 1448	μισγονόμος· οὗ πάντες νέμουσιν γῆ
mu 1449	μίσησεν· ἐφθόνησεν (Ρ 272)
mu 1450	μισήτην· τὴν καταφερῆ λέγουσιν μισήτην· ‘μίσηται δὲ γυναῖκες ὀλίσβοισι χρήσονται‘ (Cratin. fr. 316), οἱ δὲ ἁπλῶς μισητὸν τὸν ἀνίκανον, ἢ ἄπληστον τῇ τροφῇ
mu 1451	μισήτιζε· μίσει, στύγει
mu 1452	μισητός· μίσους ἄξιος. ἄπληστος
mu 1453	μισθαρνής· ὁ λατρεύων μισθοῦ. ἢ ὁ μισθὸν ἀφαιρῶν, καὶ *ἀντικαταλλάττων Agb
mu 1454	*μισθαρνία· ἡ ἐπὶ μισθῷ γινομένη ἐργασία ASvgn
mu 1455	μισθαρχίδης· ὁ ἐπὶ τῇ ἀρχῇ μισθὸν λαμβάνων. ὠψωνιάζοντο γὰρ καὶ οἱ ἄρχοντες, καὶ μισθὸν ἐλάμβανον δημόσιον (Ar. Ach. 597)
mu 1456	μισθός· τὸ ἔπαθλον τῶν κωμικῶν. καὶ τὸν ἀμφορέα. †ἔμμισθοι δὲ πέντε ἦσαν
mu 1457	μισθοφορεῖν· τὸ ἐπὶ μισθῷ πράττειν τι q
mu 1458	*μισθοφόρος· μισθῷ ἐργαζόμενος ASgn
mu 1459	μίσκαιος· κῆπος
mu 1460	μίσκει· ἄρχεται ...
mu 1461	μίσκελλος· εὐτελὴς καὶ μέλας οἶνος
mu 1462	*μισογύνης· μισογύναιος ASs
mu 1463	μισόκαλος· ὁ μισῶν τὸ ἀγαθόν (Phil. migr. Abr. 183)
mu 1464	μιστῦλαι· τεμεῖν, κόψαι, μερίσαι, εἰς μικρὰ διελεῖν κρέα
mu 1465	μιστύλλειν· τὰ αὐτά
mu 1466	μίστυλλον· εἰς βραχέα κατέτεμνον (Α 465)	670 in vol. 2
mu 1467	μισσυνή· ἡ ὀξύτης παρὰ Χαλδαίοις
mu 1468	Μιχαίας· ἑρμηνεία· ταπείνωσις, ἢ ταπεινούμενος
mu 1469	μίσυ· τῶν μεταλλικῶν τι (Hippocr. mul. 1,103) S
mu 1470	μισυοί· οἱ ἔχοντες τὸ ἥμισυ λευκὸν τοῦ σώματος, τὸ δὲ ἥμισυ μέλαν, οὓς ἔνιοι μίσγους
mu 1471	μίσχη· πιλήματα, ταινίαι, μαλλοὶ οἱ τῶν ἐρίων
mu 1472	μίσχον· οὕτω λέγουσιν, ᾧ συνήρτηται πρὸς τὸ φυτὸν καὶ ὁ καρπὸς καὶ τὸ φύλλον
mu 1473	μίσχος· ὁ παρὰ τῷ φύλλῳ κόκκος SN
mu 1474	[μιτίτριζον· ἐθρήνουν]
mu 1475	*μίτρα· ἡ χαλκῆ λεπίς g. διάδημα vgn. ζώνη ASvgb. θώραξ. ταινία (Exod. 29,6 ..) A
mu 1476	*μίτρα χρυσᾶ· ὡς λεπὶς χρυσᾶ ASn, ἣ τῷ μετώπῳ φορεῖται AS
mu 1477	μίτρῃ· θώρακι
mu 1478	μίτρην· χαλκῆν λεπίδα (Δ 216)
mu 1479	μιτραῖον· ποικίλον r
mu 1480	μίτος· τάξις. σειρά. τόνος
mu 1481	μίτυλον· ἔσχατον. νήπιον. Λακεδαίμονες
mu 1482	μιχθαλόεσσα· ἀλίμενος (Ω 753)
mu 1483	*μιχθῆναι· ἀπαντῆσαι. συμμῖξαι. ὁμιλῆσαι Σ
mu 1484	μιχωκεῖ· ἠχεῖ
mu 1485	μείωσις· ἐλάττωσις. ἀκαθαρσία
mu 1486	*μνᾶται· μνηστεύεται (π 77) ASvgn
mu 1487	μναάδας· τὰς ἀμελγομένας αἶγας
mu 1488	μναμονόοι· Μοῦσαι. μνηστῆρες (Pind. fr. 341 Sn.?)
mu 1489	μναμονεύθημεν· διεκλήθημεν
mu 1490	†μναμοσύρειν· τὸ ἐπιτηρεῖν, ἢ μεμνῆσθαί τινι
mu 1491	μνάμων· ἱερομνήμων. ἢ μνήμονες, ἢ τὰς θυσίας ἀπομνημονεύον‐ τες
mu 1492	μνάριον· τὸ κάλλυντρον. Βοιωτοί
mu 1493	μναρόν· μαλακόν. ἡδύ. [κόρημα] θυμῆρες (Cratin. fr. 431)
mu 1494	μνασίον· μέτρον τι διμέδιμνον	671 in vol. 2
mu 1495	Μναστήρ· τῶν μηνῶν οὕτω καλεῖταί τις
mu 1496	[μνᾶται· μνηστεύει. μέμνηται]
mu 1497	†μνείω· μνησθῶ ASvgN
mu 1498	*μνῆμα· μνημεῖον, ⸤μνημόσυνον g. ἀνάθημα. ⸤τάφος g
mu 1499	μνημεῖ α· τὰ οἴκαδε πεμπόμενα ὑπὸ τῶν ἐν πολέμῳ τετελευτη‐ κότων τοῖς οἰκείοις (Aesch. Sept. 49)
mu 1500	μνήμη· μνημόσυνον
mu 1501	μνήμονες· ἀρχὴ †γυναικῶν †ἐπιμελουμένων τῶν ἱερειῶν
mu 1502	μνᾶ· λίτραι δύο. ὁ δὲ ἅγιος Ἐπιφάνιος λίτρας μιᾶς διμοίρου
mu 1503	μνημοσύνη· μνήμη. (Θ 181) r. g b καὶ ἡ θεός r
mu 1504	μνημύει· σκυθρωπάζει
mu 1505	μνήμυκεν· ὑποπτήσσει. δυσχεραίνει
mu 1506	μνήσατο· ἀνεμνήσθη (α 29)
mu 1507	μνησίκακον· ... (Prov. 12,28)
mu 1508	μνησιχάρη· ἡδονή
mu 1509	*μνήστεια· γάμου δῶρα r. AS
mu 1510	μνηστευόμενοι· ἀῤῥαβωνιζόμενοι
mu 1511	μνηστή· ἡ κατὰ μνηστείαν γαμηθεῖσα r (n). ἢ ἡ ἐκ παρθενείας μείνασα νῆστις, ἤγουν ἀπείρανδρος
mu 1512	μνηστῆρες· οἱ ἐπιβάλλοντες γῆμαί τινα. καὶ οἱ μεμνημένοι
mu 1513	μνήστωρ· ὁ δοὺς τοῦ γάμου ἀῤῥαβῶνα r
mu 1514	μήστωρι· βασιλεῖ. φρονίμῳ
mu 1515	μνῆστρον· ὁ τοῦ γάμου ἀῤῥαβών r
mu 1516	μνία· τὰ βρύα rn, καὶ τὸ φῦκος r
mu 1517	μνίει· ἐσθίει
mu 1518	μνοία· οἰκετεία
mu 1519	μνοιόν· μαλακόν (Euphor. fr. 156 Pow.?)
mu 1520	μνωῖται· δοῦλοι
mu 1521	†μνοῦνες· οἱ μηροί
mu 1522	†μνοῦς· ἔριον ἁπαλώτατον, καὶ ἡ πρώτη τῶν ἀμνῶν καὶ πώλων ἐξάνθησις. καὶ τὸ λεπτότατον πτερόν, κυρίως δὲ τῶν χηνῶν
mu 1523	μνῴα· δουλεία
mu 1524	μνώεο· μέμνησο (Greg. Naz. epigr. 84,2)
mu 1525	*μνώμενος· μνηστευόμενος. μεμνημένος r (AS). μηχανώμενος
mu 1526	μνώονται· μνηστεύονται r. καὶ τὰ ὅμοια (α 248)	672 in vol. 2
mu 1527	†μνώσκει· μίσγεται. ἔρχεται
mu 1528	μογίοντι· μογοῦσι. πυρέσσουσι. Δωριεῖς
mu 1529	*μογερᾶς· ἀθλίας ASn, πονηρᾶς, λυπηρᾶς, ⸤ἐπιπόνου (Eur. Tro. 783) N
mu 1530	*μογέοντας· μοχθοῦντας (Μ 29 ..) g
mu 1531	*μογήσας· κακοπαθήσας (β 343 ..) ASvgn
mu 1532	[μόξοντι· πυρέσσοντι. πονοῦντι]
mu 1533	[μογξοῦντες· πυρέσσοντες. πονοῦντες]
mu 1534	μόγος· πόνος. ὄχλησις. μόχθος, *⸤κακοπάθεια r. n
mu 1535	μογοστόκος Εἰλήθυι α· ἡ μογοῦσα καὶ πονουμένη περὶ τοὺς τοκετούς· τουτέστιν λοχεύτρια (Π 187)
mu 1536	†μόδα· στρώματα
mu 1537	[μόδυχνον· διοτάλεον]
mu 1538	μόθακες· οἱ ἅμα τρεφόμενοι τοῖς υἱοῖς δοῦλοι παῖδες
mu 1539	†μοεύων· ψέγων
mu 1540	μώλωψ· τραῦμα. καὶ ὁ ἐκ πληγῆς αἱματώδης τόπος. ἢ καὶ τὰ ἐξερχόμενα τῶν πληγῶν ὕδατα
mu 1541	μόθος· *πόλεμος, μάχη r. (ASn). πόνος. φόβος. στάσις, ⸤θόρυ‐ βος (vn)
mu 1542	μοθούρας· τὰς λαβὰς τῶν κωπῶν
mu 1543	μόθων· εἶδός τι ὀρχήσεως (Ar. Eq. 697)
mu 1544	μόθωνας· τοὺς παρατρεφομένους, τοὺς λεγομένους παιδίσκους. Λάκωνες. οἱ δὲ τοὺς δουλοπρεπεῖς. καὶ σπερμολόγους
mu 1545	μοθωνία· ἀλαζονεία r
mu 1546	[μοικηθμοί· τῶν βοῶν αἱ φωναί]
mu 1547	μοιμυᾶν· τὸ τὰ χείλη πρὸς ἄλληλα προσάγειν (Ar. Lys. 126)
mu 1548	μοιμύλλειν· θηλάζειν. ἐσθίειν. καὶ τὰ χείλη προσάπτειν ἀλλή‐ λοις (Com. ad. 1080)
mu 1549	μοιός· σκυθρωπός
mu 1550	μοιρηγενές· ἐν ἀγαθῇ μοίρᾳ γεγεννημένε (Γ 182)
mu 1551	*μοιρηγενής· ἀγαθῇ γεγονὼς μοίρᾳ g
mu 1552	μοιρήλογχοι· οἱ τὰ κοινὰ διαιροῦντες
mu 1553	μοιρῆσαι· μερίσαι, ἢ ⸤διελεῖν r
mu 1554	μοιρήσασθα ι· λαχεῖν. καὶ τὰ ὅμοια	673 in vol. 2
mu 1555	μοιρολογχεῖ ν· τὸ μερίδα λαγχάνειν. τινὲς δὲ διαιρεῖσθαι (trag. ad.?)
mu 1556	*μοίραις· μερίσι. φυλακαῖς
mu 1557	μοῖτον ἀντὶ μοίτου· παροιμία Σικελοῖς· ἡ γὰρ χάρις μοῖτον. οἷον χάριν 〈ἀντὶ χάριτοσ〉 (Sophr. fr. 168)
mu 1558	μοιχάγρια· τὰ τῆς μοιχείας ἀγρεύματα· ὁ γὰρ ληφθεὶς ἐπὶ μοιχείᾳ ζημιοῦται (θ 332)
mu 1559	μοιχοῖς· πόρνοις
mu 1560	μοιχοτύπη· ἡ ὑπὸ μοιχῶν τυπτομένη
mu 1561	†μοκκώνωσις· περιφρονεῖς. παρὰ Βλαίσῳ (fr. 3 K.)
mu 1562	μόκρωνα· τὸν ὀξύν. Ἐρυθραῖοι
mu 1563	[μολβίς· στάθμιόν τι ἑπταμναῖον]
mu 1564	†μολγῶ· νέφος, παρὰ Βλαίσῳ ἢ †ἀκόλουθος (fr. 4 K.)
mu 1565	μολγός· Ἀριστοφάνης (Equ. 963). τάχα ἂν εἴη ἐκ πλήρους ἀμολγός. ὁ δὲ ἀμέλγων τὰ χρήματα ἀμολγός. ἔνιοι δὲ μολ‐ γοὺς ἀκούουσι τοὺς μοχθηρούς, †τοῖς ἀμέλγουσι τὰ κοινὰ κλέπτας εἶναι· καὶ τὸ ἀμολγός. †ἄλλοι δὲ μολγὸν τὸν βόειον
5	ἀσκόν. τίθεται δὲ καὶ ἐπὶ τῶν ἁμαξῶν
mu 1566	μολεῖν· ἔρχεσθαι, τρέχειν, ἐλθεῖν, δραμεῖν
mu 1567	Μολίονε· μαχηταί. καὶ Μολιονίδαι· γυναικός τινος υἱοί (Λ 709)
mu 1568	μολοβόβαρ· ὁ τοῦ Διὸς ἀστήρ, παρὰ Χαλδαίοις
mu 1569	*μολοβρός· μολίσκων ἐπὶ τὴν βοράν (S) τουτέστι παράσιτος, ⸤γαστρίμαργος vg, ἐπαίτης (S) καὶ ὁ ἐρχόμενος φαγεῖν γλούτ‐ των (ρ 219) ASN
mu 1570	μολόβρια· τὰ τῶν ἀγρίων θηρίων †τινὰ οὕτω καλεῖται
mu 1571	μολόθουρος· ἀσφόδελος. ἢ ὄσπριόν τι. καὶ ἡ ὁλόσχοινος (Euphor. fr. 133 Pow.)
mu 1572	μολορός· λυπηρός, ἀηδής
mu 1573	μόλος· πόνος. μάχη. φρύαγμα
mu 1574	μολεύειν· ἐγκόπτειν τὰς παραφυάδας	674 in vol. 2
mu 1575	μολοῦρις· αἰδοῖον. κολοβὴ λόγχη. ἢ μόλις οὐρῶν
mu 1576	μολουρίδες· βατραχίδες. καὶ τῶν σταχύων τὰ γόνατα
mu 1577	μόλοφθος· ἐγκρυφίας
mu 1578	*μολοῦσα· πορευομένη, ἢ ⸤πορευθεῖσα (Ζ 286) ASgn
mu 1579	μολπαί· ὕμνοι, ᾠδαί
mu 1580	*μολπάν· ᾠδήν (Eur. Troad. 148 ..) A
mu 1581	μολπαστής· συμπαίκτης. μολπάστρια δὲ συμπαίκτρια
mu 1582	*μολπή· ᾠδή. παιδιά AS. ὕμνος, ᾆσμα
mu 1583	†μολπίς· ἐλπίς
mu 1584	μολπός· ᾠδός, ὑμνῳδός, ποιητής
mu 1585	μόλσον· σελίνου καυλός, καὶ ἄνθος. οἱ δὲ τὴν ὑποφυάδα
mu 1586	μόλσος· ὁ δημός. Αἰολεῖς
mu 1587	μολτύους· τὰ κοκκύμηλα
mu 1588	μολύβδαινα· καὶ τὸ εἶδος τῆς μεταλλικῆς, καὶ τὰ λεῖα
mu 1589	*μολυβδαίνῃ· μολυβίδι (Ω 80) Σ
mu 1590	μολυβδίς· στάθμιόν τι [ζʹ] ἑπταμναῖον. οἱ δὲ μολβίς (Soph. fr. 756?)
mu 1591	μολυβρόν· τὸ μολυβοειδές
mu 1592	μολύνει· μιαίνει. ἀναφύρει. πίμπλησι
mu 1593	μολυνίης· ἡ πυγή
mu 1594	μολυρόν· νωθρόν. βραδύ. ἀνιαρόν. ἀηδές, ἀχάριστον, λυπηρόν
mu 1595	μολυσμός· ἀκαθαρσία r, μίασμα. ἁμαρτία gn δυσέκπλυτος (Ierem. 23,15)
mu 1596	μόλυχνον· δεισαλέον
mu 1597	*μολών· χωρῶν, ⸤ἐλθών (Λ 173) s (n)
mu 1598	Μομβρώ· ἡ Μορμώ. καὶ φόβητρον
mu 1599	[μομοκύκια· τῶν τραγῳδῶν τὰ προσωπεῖα]
mu 1600	Μομμώ· ὃ ἡμεῖς Μορμώ φαμεν, τὸ φόβητρον τοῖς παιδίοις
mu 1601	*μομφή· μέμψις r. n. κατάγνωσις (Ep. Col. 3,13) (ASvg)
mu 1602	μόμφις· δύσκλεια (Teleclid. fr. 63). ἢ μόμφος (Eur. fr. 633)
mu 1603	μόναλκις· ἐξέχουσα. ἀνδρωδεστάτη
mu 1604	μονάρχου· τυράννου (Sol. fr. 9,3 Bgk.)
mu 1605	*μονάς· ἀριθμός AS. ἢ ἓξ μοῖραι τῶν ἑπτάδων
mu 1606	*μονή· παραμονή (Ev. Ioan. 14,23) ASvg	675 in vol. 2
mu 1607	*μονήρη βίον· μοναχικὸν βίον (Avg)
mu 1608	*μονητάριος· τὸ κέρμα ἐργαζόμενος ASgb
mu 1609	μονίας· νήφων. ‘τοὺς γὰρ μεθύοντας δευτέρους εἶναί φαμεν‘
mu 1610	μόνιμον· στάσιμον, βέβαιον (Eur. Phoen. 538)
mu 1611	μονίμων· βεβαίων, *αἰωνίων AS, ἐπιμόνων AS, στασίμων
mu 1612	*μονιμωτέρων· βεβαιοτέρων. παρὰ τὸ μένειν (ASvgn)
mu 1613	*μονιός· ὗς ἄγριος ὁ μὴ τοῖς ἄλλοις συναγελαζόμενος Sg. ἢ ὁ περὶ τράχηλον ὅρμος. [ὁ δὲ ἅγιος Κύριλλος ἐν τῇ ἑρμηνείᾳ Ὠσηὲ (14,8) τοῦ προφήτου ὄνον λέγει σημαίνειν· τινὲς δὲ μέγα θηρίον κατὰ ἀπόνοιαν καταμόνας νεμόμενον (Ps. 79,14)]
mu 1614	*μονόγληνος· μονόφθαλμος (AS)
mu 1615	μονόβας· ὁμοίως
mu 1616	μονοβάτας· κλέπτης
mu 1617	μονοδαμιουργοί· οἱ τὰς δίκας δικάζοντες
mu 1618	*μονόζωνοι· οἱ τῶν πολεμίων κατάσκοποι n. ἢ μάχιμοι, οὓς ἡμεῖς μονομάχους (4. Regn. 5,2)
mu 1619	μονολόγιστον· †μονοκλόνως
mu 1620	*μονόλοπα· μονόδερμα ASn. μονοχίτωνα n
mu 1621	*μονοκέρατος ἢ ⸤μονόκερω ς· θηρίον φοβερόν (Iob 39,9 ..) (n)
mu 1622	*μόνον οὐχί· σχεδόν, ἐγγύς ASvgn. ἄνω κάτω. ⸤εὐθέως. οὐδαμῶς s. [μόνον]
mu 1623	[μονόνουν· σχεδόν, ἐγγύς]
mu 1624	†μονόμματον· μονοειδῆ. ἁπλοῦν
mu 1625	μόνον· τὸ ἕν
mu 1626	μνωιονόμοι· τῶν εἱλώτων ἄρχοντες
mu 1627	μονοξύλοις· πλοίοις
mu 1628	μονοπείρας· τοὺς μὴ ἀθρόους, ἀλλὰ καθ’ ἕνα πειρατεύοντας (Men. fr. 882 Koe.)
mu 1629	μονορρήξ· ἀποῤῥηγμένος, ἀποσπασμένος
mu 1630	μονοστίλβης· ὁ ἐν ταῖς Ὑάσι λαμπρὸς ἀστήρ
mu 1631	μονοσταλής· ὁ καταμόνας στελλόμενος
mu 1632	*μονοστόλῳ· τῷ καταμόνας ἐλθόντι AS (gn)
mu 1633	μονοστραβὴς ὄχος· ἡμίονος (trag. ad. 239)
mu 1634	μονώτατος· μόνος ὤν, ὑπάρχων (2. Chron. 6,30 v. l.)	676 in vol. 2
mu 1635	μονότονος· μόνος ὤν, ὑπάρχων [μονομάχος AS]
mu 1636	*μονότροπος· μόνος στραφείς (Eur. Andr. 281) ASvgn
mu 1637	μόνουσα· τὰ λεπτὰ λέπαδνα
mu 1638	†μονούαλος· τὸν ἐπὶ τῇ καρδίᾳ τοῦ λέοντος λαμπρὸν ἀστέρα φασί
mu 1639	[μονουνουχί· μονονουχί]
mu 1640	μονόφαντος· μόνη ἐν φανερῷ, μόνη φαινομένη
mu 1641	[μονοφθόρους] μονοφόρους· ὄνους
mu 1642	μονόφορβος· μόνος βοσκόμενος, ἢ βόσκων μόνος (Greg. Naz. c. 2,1,1,191 ..)
mu 1643	[μονόχθηρος· ἐπίμονος. πονηρός]
mu 1644	μονοψίδης· μονιός. ἀτιμαγέλως (Com. adesp.)
mu 1645	μονῳδεῖ· μονοθρηνεῖ. *Μονῳδία λέγεται, ὅτε εἷς μόνος τὴν ᾠδήν, οὐχ ὁμοῦ ὁ χορός, ᾄδει An
mu 1646	μόρα· μέρη τινά. καὶ μέρη τοῦ στρατοῦ, ἢ τάγμα. παρὰ γὰρ Λακεδαιμονίοις οἵ ποτε λόχοι μόρα αὖθις ὀνομασθέντες
mu 1647	μοργίας· γαστριμαργίας, καὶ ἀκρασίας
mu 1648	μόργιον· μέτρον γῆς, ὅ ἐστι πλέθρον, καὶ εἶδος ἀμπέλου
mu 1649	μόργος· φραγμός, καὶ τὸ ἐπὶ ταῖς ἁμάξαις φράγμα, ἐν ᾧ τὰ ἄχυρα φέρουσι. καὶ σκύτινον τεῦχος· ἄλλοι τεῦχος βόειον
mu 1650	μοργυίων· σπαργάνων
mu 1651	μοργύλλει· χρονουλκεῖ
mu 1652	†μοργᾶται· παρῶπται
mu 1653	[μορῆσαι· μερίσαι. διελεῖν. ἐλθεῖν]
mu 1654	μορθῆναι· πειραθῆναι. γενέσθαι
mu 1655	μορίαι· ἐλαῖαι ἱεραὶ τῆς Ἀθηνᾶς q
mu 1656	*μορία· μερίς r (AS)
mu 1657	μορίδες· μάντεις
mu 1658	μορίες· μερῖται. κοινωνοί
mu 1659	*μόριον· μέρος (Eur. Andr. 541) ASn
mu 1660	[μόριος· ἄπληστος]
mu 1661	*μορίων· μερισμῶν AS
mu 1662	†μοριφόν· σκοτεινόν. μέλαν
mu 1663	μόρμη· χαλεπή. ἐκπληκτική
mu 1664	μορμοί· φόβοι κενοί
mu 1665	*μορμολυκεῖα· τὰ τῶν τραγῳδῶν προσωπεῖα r. ASvg(n)	677 in vol. 2
mu 1666	μορμολύξασθαι· ἐκφοβῆσαι
mu 1667	μορμολύττει· φοβερίζει
mu 1668	*μορμολύττεται· φοβεῖται AS
mu 1669	μορμόνας· πλάνητας (s) δαίμονας (Xen. Hell. 4,4,17)
mu 1670	μόρμορος καὶ μορμυραία· φόβος
mu 1671	[μορμύνει· δεινοποιεῖ]
mu 1672	μορμύρεσκεν· ἀνεκύκα (μ 238)
mu 1673	μορμύρει· ποιὸν ἦχον ἀποτελεῖ, ταράσσει, πλημμυρεῖ, δεινο‐ ποιεῖ
mu 1674	*μορμυρίζει· ταράττει A, ἠχεῖ
mu 1675	*μορμύροντα· τὰ αὐτά (Ε 599) (AS)
mu 1676	*μορμύρων· ταράσσων Avgb, ἀφροὺς ἀποβάλλων (Σ 403) n. κυρίως δὲ λέγεται ἐπὶ ποταμοῦ ῥεῦμα ἔχοντος (Φ 325) Avg
mu 1677	μορμύρος· ἰχθῦς r θαλάσσιος
mu 1678	μορμύσσεσθαι· ἐμβριμᾶσθαι
mu 1679	μορνάμενος· μαχόμενος
mu 1680	*μορόεντα· μετὰ πολλοῦ καμάτου πεπονημένα (Ξ 183) (r) (Sn)
mu 1681	μόροι· μοῖραι· κόποι, πόνοι. κλῆροι
mu 1682	*μόροιο· θανάτου gn
mu 1683	μόρος· φόνος. θάνατος r (ASvgn). φθόρος. πόνος. νόσος. μοῖρα τοῦ βίου (AS)
mu 1684	μοροπονοῦν· κακοπαθοῦν
mu 1685	μόροττον· ἐκ φλοιοῦ πλέγμα τι, ᾧ ἔτυπτον ἀλλήλους τοῖς Δημητρίοις
mu 1686	μορσική· †ἡ ἰνδική†
mu 1687	μόρσιμοι· ἀναγκαῖαι, *εἱμαρμέναι, μεμοιραμέναι (ASvgb). ἢ ἕτοιμοι εἰς θάνατον (AN)
mu 1688	μόρτος· ἄνθρωπος. θνητός (Callim. fr. 167). μέλας, φαιός. οἱ δὲ μορτόν φασι
mu 1689	μορτάν· τὴν γινομένην καταβολὴν ἀπὸ τῶν καρπῶν
mu 1690	μορτοβάτιν· ἀνθρωποβάτιν ναῦν
mu 1691	μορφάζειν· νεύειν
mu 1692	*μορφή· ἰδέα, εἶδος r. Ag
mu 1693	†μορφήεις· μωμητός
mu 1694	*μόρφνον· εἶδος ἀετοῦ (Ω 316) r. Sgn. καὶ ξανθός	678 in vol. 2
mu 1695	μόρφωμα· μορφή
mu 1696	μορέα· ἡ συκάμινος
mu 1697	Μορφώ· ἡ Ἀφροδίτη r
mu 1698	*μόρφωσιν· σχηματισμόν, εἰκόνα (ep. Rom. 2,20) Av(gn)
mu 1699	μορφύνει· καλλωπίζει, κοσμεῖ (Antim.? fr. 162 W.)
mu 1700	†μοσπνεῦσαι· ῥινηλατῆσαι
mu 1701	μοσποί· θυσίαι
mu 1702	μόσσυν· πύργος (Xen. Anab. 5, 4,26)
mu 1703	†μοσσύνειν· μασᾶσθαι βραδέως
mu 1704	μόσσυνες· ἐπάλξεις. πύργοι (Callim. fr. 43,68 Pf.). καὶ ἔθνος Σκυθικόν
mu 1705	μοσσυνικὰ μαζονομεῖα· Ποντικὰ ὁ Δίδυμος ἤκουεν· οἱ [δὲ] γὰρ Μοσσύνοικοι ἐν Πόντῳ εἰσί. λέγει δὲ τοὺς ξυλίνους πίνακας (Ar. fr. 417)
mu 1706	μοσσυνικοί· ξύλινοι πίνακες μεγάλοι, ὥστε ἐν αὐτοῖς καὶ ἄλφιτα μάσσειν· ἐν τῷ Πόντῳ δέ εἰσιν ...
mu 1707	Μόσυχλον· ὄρος Λήμνου (Antim. fr. 46 W.)
mu 1708	μοσχανὸς σῖτος· ὁ ἀπαρχόμενος. καὶ χόρτος ὁ ἤδη καρπὸν ἔχων
mu 1709	*μοσχεύματα· τὰ νεόφυτα (Sap. 4,3?) (ASn)
mu 1710	*μοσχεύσας· γεννήσας ASn
mu 1711	μόσχια· *ἁπαλὰ φυτά vgn. ἢ κρέα μοσχαρίου. ἢ κρομμύου τὸ σπέρμα
mu 1712	μοσχίδια· μοσχεύματα
mu 1713	μοσχίνδα· τὸ ἑξῆς. καὶ ἀνελλιπῶς
mu 1714	μοσχίναι· οἱ σκιρτητικοί
mu 1715	μόσχοι· οἱ νέοι βλαστοί
mu 1716	μόσχοισι· τοῖς νεοφύτοις βλαστήμασιν, ἁπαλοῖς κλαδίσκοις (Λ 105)
mu 1717	μόσχος· νέος λύγος. κλάδος. πτόρθος. καὶ ὁ ἁπαλὸς βοῦς. Λύγα δέ εἰσι τὰ ἱμαντώδη φυτά
mu 1718	μότα· τὰ πληροῦντα τὴν κοίλην τῶν τραυμάτων ῥάκη
mu 1719	[μοτήσας· κακοπαθήσας]
mu 1720	μοττοῖ· τιτρώσκει. ταράττει
mu 1721	μοττοφαγία· θυσία τις ἐν Σαλαμῖνι τῆς Κύπρου τελουμένη
mu 1722	μοτρογένειον· σπανίῳ πώγωνι ...	679 in vol. 2
mu 1723	μοττίας· ᾧ στρέφουσι τῶν ῥυτήρων τὸν ἄξονα
mu 1724	μόττυες· οἱ ἔγλυτοι καὶ παρειμένοι
mu 1725	μοττωνῆσαι· τῇ πτέρνῃ τύψαι
mu 1726	μοτῶσαι· πληρῶσαι
mu 1727	*μοτώσει· ἰάσεται δι’ ὀθονίων (Hos. 6,1) vgn
mu 1728	μουῖαι· σκώληκες, οἱ γενόμενοι ἐν τοῖς κρέασιν
mu 1729	Μουκερίναι· πόλις ἐν Αἰγύπτῳ, ἡ Σάϊς
mu 1730	μουκηροβαγός· καρυοκατάκτης
mu 1731	μουκίζει· σιγῇ μέμφεται τοῖς χείλεσι
mu 1732	μουκτηριᾷ· σκαρδαμύττει
mu 1733	*μουνάξ· καταμόνας (θ 371) A
mu 1734	μόνῳ νόμῳ· καθάπαξ νόμῳ καθ’ ἕν
mu 1735	μουνόκερω· τὸν μηκέτι ἔχοντα [τὴν] ἀλκήν, ὡς Ἀρχίλοχος (fr. 181 Bgk.)
mu 1736	μουνομήτορι· ᾗ τῶν ἀδελφῶν μόνῃ μήτηρ 〈οὐχ〉 ὑπάρχει
mu 1737	μουνοπάλαι· οἱ μόνῃ πάλῃ νικῶντες
mu 1738	μοῦνος· μόνος (Β 212)
mu 1739	μουνοσταλής· καταμόνας στελλόμενος
mu 1740	*μούνου· μόνου (Ι 335) (g)
mu 1741	[μοραίνει· παρακόπτει, μαίνεται]
mu 1742	μοῦσα· τέχνη. καὶ σοφοὺς καὶ μουσικοὺς τοὺς τεχνίτας ἔλεγον
mu 1743	*μούσαις· θεαῖς, ταῖς Μούσαις (Eur. Troad. 1245) ASv
mu 1744	μούσαξ· ὁ ὑπὸ τοῦ βοαγοῦ τρεφόμενος ...
mu 1745	μοῦσαι· ἐρωτικαὶ ᾠδαί. οἱ δὲ αἰνίγματα (Eur. Phoen. 50). καὶ τέχνας
mu 1746	μουσίδδει· λαλεῖ. ὁμιλεῖ
mu 1747	*μουσικά· τερπνά, τὰ δι’ αὐλῶν καὶ κινύρας, καὶ τὰ ὅμοια (Sirac. 40,20) ASvg
mu 1748	μουσικήν· πᾶσαν τέχνην, οἱ Ἀττικοί
mu 1749	μουσικός· ψάλτης. τεχνίτης
mu 1750	μουσικτάς· ὁμοίως
mu 1751	μουσοκερατίδας· τοὺς τὰ μουσικὰ ἢ μελικὰ μέλη ἄιδοντας· ἦν δὲ ταῦτα θρηνώδη
mu 1752	μουσουργός· ὁ αὐλητής	680 in vol. 2
mu 1753	μούσχανον· τὸ βλαστόν
mu 1754	*μουσοπόλος· ποιητής (Eur. Alc. 445) AS
mu 1755	†μοῦρκορ· μυχός. οἱ αὐτοί
mu 1756	μουρτάρ· πιλός
mu 1757	†[μούρτιβοι] μουστῆν ζʹ μό†
mu 1758	†μούρτιβοι· θυσίαι
mu 1759	μούσωνες· οἱ κορυφαῖοι τῶν μαγείρων. καὶ οἱ τεχνῖται
mu 1760	*μοχθεῖ· κακοπαθεῖ ASvgb
mu 1761	*μοχθηρά· κακή (Sirac. 27,15 v. l.) AS
mu 1762	μοχθηρία· [ἐπίπονος. κακοδαίμων] 〈κακία〉 r
mu 1763	μοχθίζοντες· κακοπαθοῦντες (Greg. Naz. c. 1,1,8,37) (r. n)
mu 1764	*μοχθηρός· ἐπίπονος. πονηρός ASvgn
mu 1765	μόχθος· πόνος s. κακοπάθεια
mu 1766	μοχλεύει· κινεῖ
mu 1767	μοχλοί· κλεῖθρα (r. g)
mu 1768	μοχοῖ· ἐντός. Πάφιοι
mu 1769	μόψος· κηλὶς ἡ ἐν τοῖς ἱματίοις. Κύπριοι
mu 1770	†μόων· μόθων
mu 1771	μυᾶτε· σκαρδαμύττετε
mu 1772	μύαγρος· ὁ μυοθήρας
mu 1773	*μυδαλέας· βεβρεγμένας (Λ 54) ASvgb
mu 1774	*〉μύγματα· καταξέσματα (Eur. Andr. 827) Avgnphm
mu 1775	μυδαίνει· στάζει. σήπει
mu 1776	μυδαλέον· δίυγρον (p). διάβροχον (Hes. op. 556) (g). τὸ ἐπί‐ δακρυ καὶ κάθυγρον ὄμμα. νοτερόν. ῥυπαρόν
mu 1777	μύδης· γέροντος ἀδυναμία p
mu 1778	μυδῆσαι· βραχῆναι. παραρυῆναι. σαπῆναι
mu 1779	[μύδος· ἄφωνος]
mu 1780	μυδρίασις· πάθος τι περὶ τὴν κόρην τοῦ ὀφθαλμοῦ πλατυ‐ νομένην
mu 1781	μυδροκτύπος· χαλκεύς
mu 1782	μύδρος· ὁ ἀργὸς σίδηρος. καὶ κραταιὸς λίθος. τίθεται δὲ καὶ
mu 1782	ἐπὶ ἀναισθήτου. *σίδηρος πεπυρακτωμένος r. ASvgn	681 in vol. 2
mu 1783	*μυδῶντες· διϋγραίνοντες. σηπόμενοι ASvgn
mu 1784	μυδῶσι· [σεσηπημένοις ἢ] σεσημμένοις
mu 1785	[μύει· πίπτει. κλίνεται]
mu 1786	μυελός· τροφή, ἔδεσμα. *τὸ ἐντὸς τῶν ὀστῶν (Χ 501) r. n
mu 1787	μυελαυξεῖ τροφῇ· τῇ τὸν μυελὸν τρεφούσῃ
mu 1788	μύες· ὀστρέου τι εἶδος. καὶ οἱ κατοικίδιοι καὶ ἐνάλιοι. καὶ αἱ πεπυκνωμέναι ἐν ἡμῖν σάρκες
mu 1789	μύζει· θηλάζει (hm), λείχει. πιέζει
mu 1790	μύζη· †ἀπόπληκτος
mu 1791	μύζοντος· μυκτηριζομένου
mu 1792	μύζουσι· θηλάζουσιν
mu 1793	[μυήλα· σάρξ τις, ἐπαίρουσα τὴν γαστέρα]
mu 1794	*μύησις· μυσταγωγία, μυστικὴ γνῶσις ASvgN
mu 1795	μῦθαρ· μῦθος
mu 1796	μύθα· φωνή. Κύπριοι
mu 1797	μύθαρχοι· οἱ προεστῶτες τῶν στάσεων
mu 1798	μυθεῖσθαι· λέγειν
mu 1799	*μυθήσασθαι· εἰπεῖν (Α 74) n
mu 1800	*μυθήσομαι· εἴπω n, ἢ εἴποιμι (Β 488)
mu 1801	a) μυθητῆρες· ... b) 〈μυθιῆται·〉 στασιασταί (Anacr. fr. 16 Bgk.) (n)
mu 1802	*μυεῖται· μυσταγωγεῖται v. διδάσκεται Avg
mu 1803	*μυθήσασθαι· διηγήσασθαι (g) διδάξαι
mu 1804	*μυθολογῶν· ληρῶν, φλυαρῶν g
mu 1805	μῦθος· *λόγος κενός, ψευδής, εἰκονίζων τὴν ἀλήθειαν Avgn. στάσις (φ 71). ὑπόσχεσις
mu 1806	*μύησις· μυσταγωγία p. πεῖρα. μετοχή. ⸤γνῶσις μυστική b
mu 1807	†μυθίαμμα ι· ῥάθυμαι
mu 1808	†μύφθε ι· σήπεται
mu 1809	μύθων ῥητῆρ α· ἃ δεῖ λέγειν ὑποδεικνύντα (Ι 443)
mu 1810	*μύιαι· αἱ συνεστραμμέναι σάρκες, καὶ διεφθαρμέναι AS
mu 1811	*μυῖαι καδδῦσαι· μυῖαι καταδύνουσαι (Τ 25) ASn
mu 1812	*[μυῖα· κύνα ἀναιδῆ AS]
mu 1813	μυῖα χαλκῆ· λέγεται παιδιά τις, ἣν οἱ παῖδες παίζοντες κατα‐ μύουσιν, ἀποτείνοντες τὰς χεῖρας ἄχρι ἄν τινος ἐπιλάβωνται.
mu 1813	καλεῖται δὲ καὶ τὸ πτηνὸν οὕτως	682 in vol. 2
mu 1814	*μυιάων· μυιῶν (Β 469) A
mu 1815	μυίνδα· παιδιά τις S οὕτω καλουμένη ἀπὸ τοῦ συμβαίνοντος· καταμύων γάρ τις τὸ ἐρωτώμενον ἀποφαίνεται σχεδιάζων, ἕως ἂν ἐπιτύχῃ· ἐὰν 〈δὲ〉 ἁμαρτὼν ἀναβλέψῃ, πάλιν καταμύει
mu 1816	μυών· ὁ μῦς τῆς χειρός, τοῦ βραχίονος (Π 315?)
mu 1817	μυῶνες· μύες. φλέβες. καὶ ⸤αἱ συνεστραμμέναι σάρκες n, καὶ πεπυκνωμέναι. ἢ βραχίονες (Π 324)
mu 1818	μυκά· μύκησις
mu 1819	Μυκάλη· ὄρος Καρίας (Β 869)
mu 1820	Μυκαλησός· πόλις Βοιωτίας (Β 498) r
mu 1821	μυκαρίς· νυκτερίς
mu 1822	μυκάς· μυκήσεις
mu 1823	μυκᾶσθαι· ὄνοις καὶ καμήλοις ὁμοίως βρύχεσθαι, καὶ βουσί
mu 1824	Μυκερίνα· ἡ Μέμφις. Δίδυμος τὴν Σάϊν. ταύτης γὰρ λέγει Ἡρόδοτος (2,130,1) βασιλεῦσαι Μυκερῖνον
mu 1825	*μυκηθμός· βοὴ βοῶν (μ 265) (ASvgn)
mu 1826	Μυκῆναι· πόλις ἐν Ἄργει r, ἧς ἐβασίλευσεν Ἀγαμέμνων (Β 569)
mu 1827	μύκηρος· ἀμυγδαλή. τινὲς δὲ μαλακὰ κάρυα
mu 1828	μύκης· ἀμανίτης r
mu 1829	μύκης· μύκητος καὶ μύκου. δίκλιτον
mu 1830	μύκης· τοῦ ξίφους 〈ὁ〉 κατὰ τὴν λαβὴν ὁ κρατητὴς καλού‐ μενος. καὶ περὶ τὴν μύξαν τοῦ λύχνου ἐφιστάμενος. ἢ πῖλος. καὶ δερμάτινον ὑπηρέσιον. καὶ τὸ ἀνδρεῖον μόριον (Archil. fr. 47 Bgk.). καὶ ὁ ἐν ταῖς ἐλαίαις ἐγγινόμενος ἧλος
mu 1831	μυκητάτη· μωροτάτη
mu 1832	μυκήσασθαι· τοῖς βουσὶν ὁμοίως βοῆσαι
mu 1833	μυκός· ἄφωνος, ὡς εἴ τις εἴποι μυσαττόμενος. [μύκλα· με‐ γάλη·] καὶ οἱ μὲν τὸν κακοήθη καὶ σκολιὸν ἄνθρωπον· οἱ δὲ τὸν ἀλαζόνα
mu 1834	μύκλαι· αἱ ἐπὶ τῶν ὄνων γραμμαὶ μέλαιναι, τοῖς τραχήλοις καὶ ποσὶν ἐγγινόμεναι
mu 1835	μυκληρόν· συνεχές. ἀχανές
mu 1836	μύκλοι· αἱ περὶ τὰ σκέλη, καὶ 〈ἐν〉 ταῖς ποσί, καὶ ἐπὶ νώτου τῶν ὄνων μέλαιναι γραμμαί. καὶ οἱ λάγνοι, καὶ ὀχευταί
mu 1837	μύκον· ἐψόφησαν. ἠνοίγησαν. ἐπετάσθησαν (Ε 749)	683 in vol. 2
mu 1838	Μυκόνιον· οἱ Μυκόνιοι διεβεβόηντο ἐπὶ γλισχρότητι. γλίσχρον οὖν λέγει (Cratin. fr. 328)
mu 1839	μῦκος· μιαρός
mu 1840	μυκτήρ· τῆς ῥινὸς τὸ τρῆμα
mu 1841	μυκτηρίζει· *χλευάζει (r) Avgb. καταγελᾷ (r). ἀπὸ τοῦ μύζειν τοῖς μυκτῆρσι (Prov. 11,12 ..)
mu 1842	μυκώ· †καρίς ἀπὸ τοῦ μυκᾶσθαι οὕτως εἴρηται
mu 1843	μυκών· ἠχήσας
mu 1844	μύκων· σωρός. θημών
mu 1845	μύλαι· αἱ ἐπιγονατίδες, ἢ *σιαγόνες (Ioël 1,6) r. AS
mu 1846	*μύλακες· λίθοι μυλώδεις (Μ 161) AS (n)
mu 1847	μυλακρίδες· [αἱ †βολακρίαι,] τὰ ζωύφια. ἢ ὄνοι. ἀλετρίδες. ἢ τὸ ἄκρον τῆς μύλης
mu 1848	μύλοι· γόμφιοι ὀδόντες
mu 1849	μυλαβρίδες· μυλαβρίς· ἡ μαλακὴ σίλφη· γίνεται δὲ τῇ χροιᾷ ἔλλευκος, ἀπὸ τῶν μύλων καὶ τῶν ἀλεύρων. ἔνιοι δὲ τὰς τρωξαλλίδας ἐν τοῖς ἀλεύροις εὑρίσκεσθαί φασι. ἢ ἀκρὶς σιτο‐ φάγος
mu 1850	Μυλάντειοι θεοί· ἐπιμύλιοι
mu 1851	Μύλας· εἷς τῶν Τελχίνων, ὃς τὰ ἐν Καμείρῳ ἱερὰ Μυλαντείων ἱδρύσατο
mu 1852	μυλάσασθαι· τὸ σῶμα ἢ τὴν κεφαλὴν σμήξασθαι. Κύπριοι
mu 1853	μύλη· ἐπιγονατίς, τὸ ὀστέον τὸ ἐπὶ τῷ 〈γόνατι〉. καὶ ἀργυρίου τάλαντον. καὶ οὕτω λέγεται καὶ *ὁ κάτω τῆς μύλης λίθος· τὸ δὲ ἄνω ὄνος ASvgn
mu 1854	μυληφάτου· μυλοκλάστου, ἀληλεσμένου, ὑπὸ μύλου ἠφα‐ νισμένου. ὅθεν καὶ τὰ φάρμακα ὀδυνήφατα, ἀφανεῖς τὰς ὀδύνας ποιοῦντα (β 355)
mu 1855	Μύλιτταν· τὴν Οὐρανίαν. Ἀσσύριοι (Hdt. 1, 131,3)
mu 1856	μύλλει· πλησιάζει (Theocr. 4,58)
mu 1857	μύλλα· χείλη
mu 1858	μύλλον· καμπύλον, σκολιόν. κυλλόν. στρεβλόν. καὶ εἶδος
mu 1858	ἰχθύος μύλλος. καὶ παροιμία ἐπὶ τῶν ἀκουόντων καὶ ...... 〈μὴ〉 προσποιουμένων. ἔστι δὲ καὶ κωμῳδιῶν ποιητὴς οὕτως καλούμενος (Cratin. fr. 89)	684 in vol. 2
mu 1859	*μύλιος· μύλων
mu 1860	[μυμεῖ· λεῖα]
mu 1861	μύλιον· ξύλινόν τι ἐργαλεῖον, καὶ σκεῦος
mu 1862	μυλοειδές· στρογγύλον. τραχύ (Η 270)
mu 1863	Μυλόεις· ποταμὸς Ἀρκαδίας
mu 1864	μύλος· σάρξ, ἣν αἱ κυοφοροῦσαι ἀντ’ ἐμβρύων φέρουσιν
mu 1865	*[〉μυλώτατον· προσηνές (Eur. Rhes. 498) AS]
mu 1866	μῦμα· θριδάκων τρῖμμα, καὶ ὑπόχυμά τι
mu 1867	μῦμαρ· αἶσχος. φόβος. ψόγος
mu 1868	μυμαρίζει· γελοιάζει
mu 1869	μυνδαρός· σιωπηλός
mu 1870	μῦν δ’ ἀλεύσας· περιφυγών. ἢ εὐλαβήσας
mu 1871	μύνδος· ἄφωνος. καὶ πόλις Ἀσίας r. ἢ ἐνεός (Soph. fr. 968)
mu 1872	μύνῃσι· προφάσεσιν, ἐπεγκειμένου τοῦ ν, ἀπὸ τοῦ μύειν τὰ ὄμματα τοὺς προφασιζομένους· εἶναι γὰρ μύησιν ἀπὸ τοῦ μύειν. ἐξ οὗ καὶ ἀμύμονες οἱ ἄμεμπτοι (φ 111)
mu 1873	μυννακωθείς· †Μυοναίων τὸν σκυτοτόμον· ἀφ’ οὗ καὶ τὸ ὑποδήσασθαι
mu 1874	*†μυντιζόμενος· μυωπάζων. παρακαμμύων Avg
mu 1875	*μυωξίαι· οἱ τῶν μυῶν χηραμοί (Greg. Naz. ep. 4 p. 25 A Migne) (vg)
mu 1876	μύξα· ἡ ἐν τοῖς μυκτῆρσι, καὶ ἡ κόρυζα. καὶ αἱ ῥῖνες, καὶ οἱ μυκτῆρες αὐτοί. καὶ οἱ ῥώθωνες
mu 1877	μυοδρέπανον· εἶδος λίθου εὐτελοῦς
mu 1878	[μυόμενος· τελούμενος]
mu 1879	μυόσωτον· πόα, ἐμφερὴς μυὸς ὠσί
mu 1880	*μυούμενος· τελούμενος, μυσταγωγούμενος (Clem. Al. protr. 14,2) ASvgn
mu 1881	μυοφόνον· πόα, ἣ καὶ ἀκόνιτον
mu 1882	μυόχοδος· οὐδενὸς ἄξιος (Men. fr. 363 Koe.)
mu 1883	μυραιδεῖ· θρηνῳδεῖ
mu 1884	μύραινα· ἐπὶ [τοῦ] κακοῦ ἐλέγετο, ὡς ἔχιδνα
mu 1885	μύραινος· ἡ μύραινα, ἀρσενικῶς. ἄλλοι δὲ μύρον αὐτὸν
mu 1885	καλοῦσιν. ἔστι δὲ καὶ ἄῤῥην	685 in vol. 2
mu 1886	μύργμα· ψῆγμα
mu 1887	μύρειν· ῥεῖν [ὕδωρ.] κλαίειν, θρηνεῖν. ἠχεῖν. ὀλοφύρεσθαι. καὶ ἁλιμυρηέντων, πρὸς τῇ θαλάσσῃ ἐχόντων ... (Φ 190)
mu 1888	μυρεψός· ὁ τὰ μύρα r. καὶ τὰ θυμιάματα ⸤σκευάζων (Sir. 38,7) (r)
mu 1889	μυρῆεν· λυπρόν, ⸤θρηνῶδες r
mu 1890	*μυρί α· πολλά (Α 2) Avgb
mu 1891	*μυριάκις· μυριοντάκις A
mu 1892	Μυρῖκαι· χωρίον ἱερὸν Ἀφροδίτης ἐν Κύπρῳ
mu 1893	μυρικᾶς· ἄφωνος, ἐν ἑαυτῷ ἔχων ὃ μέλλει πράττειν
mu 1894	μυρίκη· εἶδος δένδρου, ὀνομασθὲν ἀπὸ τοῦ μύρεσθαι τὴν εἰς αὐτὸ μεταβαλοῦσαν κατὰ τοὺς μύθους, [τὴν] Κινύρου θυγατέρα
mu 1895	μυρίκη· δυσώδης
mu 1896	*μυρικίνῳ· ἀπὸ μυρίκης. ἀγρίου δένδρου (Ζ 39) Ab
mu 1897	Μύρινα· ἡρωΐς, παρὰ Ἰλιεῦσι (Β 814)
mu 1898	*μυρ(ρ)ίνη· μυρσίνη· ὁ δὲ καρπὸς αὐτῆς μύρτα ASvg
mu 1899	μυρίον· πολὺ τῷ πλήθει (Σ 88)
mu 1900	μύρκος· ὁ καθόλου μὴ δυνάμενος λαλεῖν. Συρακούσιοι. ἐνεός. ἄφωνος
mu 1901	†μυρμεαί· νύσσειν†
mu 1902	μύρμηκας· ἔξω τοῦ ζῴου καὶ οἱ πυκτικοὶ ἱμάντες. καὶ τῶν θαλασσίων πετρῶν εἶδος. καὶ ζῷα ὑπόπτερα, ὡς κύνες τὸ μέγεθος
mu 1903	μυρμηκιά· τάσσεται δὲ καὶ ἐπὶ διδασκαλείου καὶ συμφοιτήσεως. ἦν δὲ καὶ λόγος, ὡς ὁ πτύσας εἰς μυρμηκιὰν οἰδεῖ τὰ χείλη, ὡς ὁ Δεινολόχος (fr. 12 K.)
mu 1904	Μύρμηκος ἀτραπούς· Ἀθήνησιν ἐν Σκαμβωνιδῶν ἔστι Μύρμηκος ἀτραπός, ἀπὸ ἥρωος Μύρμηκος ὀνομαζομένη (Ar. Thesm. 100)
mu 1905	Μυρμήκων ὁδοί· Ἀθήνησι τόπος. καὶ αἱ μονόκωλοι τρίβοι. ἀπὸ τῆς τοῦ ζῴου ὁμοιότητος κατὰ τὴν ὁδὸν γινομένου
mu 1906	μυρμηδόνες· οἱ μύρμηκες ὑπὸ Δωριέων
mu 1907	μυρμηκιών· ξυνοικία τῶν μυρμήκων
mu 1908	μυρμηκιῶν· ὁ ἥλους ἔχων ἐν ταῖς πτέρναις. ἄλλα δέ ἐστι τὰ ἐξανθήματα, καὶ τὰ οἰδήματα, τὰ περὶ τὸ σῶμα γινόμενα
mu 1908	(Levit. 22,22)	686 in vol. 2
mu 1909	μύρμοι· μύρμηκες (Callim. fr. 753)
mu 1910	μύρμος· φόβος
mu 1911	*μυρομένη· ὀδυρομένη (Ζ 373) ASgn
mu 1912	μυρμύρων· ταράσσων. τάσσεται δὲ ἐπὶ ποταμῶν ἐχόντων ῥεύματα
mu 1913	μύροντο· ἐβρέχοντο
mu 1914	μύρος· ἰχθῦς ποιός. καὶ ἡ ἄῤῥεν μύραινα
mu 1915	μυῤῥίνης κλάδος, ἢ δάφνης· παρὰ πότον μυῤῥίνης 〈κλά‐ δον〉 ἦν σύνηθες διδόναι τοῖς κατακειμένοις ἐκ διαδοχῆς ὑπὲρ τοῦ ᾆσαι, ἀντὶ τοῦ βαρβίτου
mu 1916	μυρρίνην· ἔνιοι μὲν οἶνον μυρρίνην καλοῦσιν· οἱ δὲ πότον ἐσκευασμένον· οἱ δὲ πόσιν φασίν, ᾗ ἐπεχεῖτο μύρον (Posid. fr. 34)
mu 1917	μύῤῥινος· ἐπειδὴ μύῤῥινον στέφανον περιετίθεντο. καὶ αὐτὴν τὴν μυῤῥίνην ἀρσενικῶς μύῤῥινον ἔλεγον
mu 1918	μυῤῥινῶν· ὃ δηλοῖ 〈τὸν〉 ἐπί τινα ἀρχὴν παρασκευαζόμενον. οὕτως δέ, ἔοικεν, ἐσχηματίσθη διὰ τὸ τοὺς ἄρχοντας ταῖς μυῤῥίναις στέφεσθαι
mu 1919	Μύρσινος καὶ Μύρσιον· πόλεις (Β 616)
mu 1920	μύρσος· κόφινος ὦτα ἔχων, ὃς καὶ ἄῤῥιχος (Callim. fr. 756)
mu 1921	*μύρτα· καρπὸς μυρσίνης ASvgbs
mu 1922	μυρταλίς· ἡ ὀξυμυῤῥίνη, ὡς Λάκωνες
mu 1923	μυρτίνη· εἶδος ἐλαίας
mu 1924	μυρτία, μυρτίνη, καὶ μυρτίς· 〈εἴδη ἀπίων〉
mu 1925	μυρτίλωψ· ζῷόν τι
mu 1926	μύρτος· ἡ μυῤῥίνη. καὶ τὸ γυναικεῖον αἰδοῖον· οἱ δὲ τὸ σχίσμα τῆς γυναικός
mu 1927	Μυρωνεία· κρήνη ἐν τῇ Ἀττικῇ
mu 1928	[μυρῶν· νύσσων]
mu 1929	μυσά· μιαρά, μεμιασμένα, μυσαρά
mu 1930	μῦσαι· *καμμῦσαι r. g. ἢ τὸ ὑπ’ ἀνάγκης 〈ὑπομεῖναι〉. Ἀττικοί [ἢ μιᾶναι]
mu 1931	μύσαν· ἐκλείσθησαν (Ω 637)
mu 1932	μυσάλμαι· πολὺ πεινῶντες καὶ 〈ὁτιοῦν〉 ἐσθίοντες
mu 1933	*μύσας· καμμύσας (Eur. Med. 1183) ASgn
mu 1934	μυσαράν· ῥυπαράν, ⸤ἀκάθαρτον (r)	687 in vol. 2
mu 1935	μυσάξει· μιανεῖ
mu 1936	μυσάττεται· δυσχεραίνει
mu 1937	*μυσαττόμενος· σικχαινόμενος S. βδελυττόμενος Svgn. ἀπο‐ στρεφόμενος S
mu 1938	μυσαχνή· μισητή. ἀκάθαρτος
mu 1939	μυσαχνόν· μεμολυσμένον. καὶ τὰ ὅμοια
mu 1940	μυσαχρόν· μυσαρόν, μυσαχθές
mu 1941	[〉μύσειεν· ἐκπορθηθείη] (Δ 290)
mu 1942	μύση· μιάσματα r. ῥυπάσματα
mu 1943	Μύσης· κώμη Ἀργείας
mu 1944	μυσιᾶν· ἀναπνεῖν, ἢ συνουσιάζοντα πνευστιᾶν. οἱ δὲ εὐτροφιᾶν
mu 1945	μυσημίεκτον· τοῦ ἡμιέκτου τὸ ἥμισυ. οὐ καλῶς δὲ νομισμάτιον μικρόν
mu 1946	μυσίκαρφι· Κρατῖνος ἐν Ὥραις (fr. 267). οἱ μὲν ἀνέγνωσαν ὡς ἀκονιτί, καί φασιν, ὅτι τὸ μεμυκότως καὶ ξηρῶς παίζειν οὕτω λέγουσιν· ἢ ὡς ὀνομαζομένου τινὸς οὕτω ὡς μηδὲν ἀφ’ ἑαυτοῦ γλαφυρὸν σκώπτοντος, ἀλλ’ ἐπιγελῶντος [τε] ἀηδῶς·
5	ὄνομα γάρ ἐστι Μυσίκαρφος, οὗ μνημονεύει καὶ Ἀπολλοφάνης ὁ κωμικός (fr. 8). ὥς τινες δὲ τὸν †ἀρχιμάχον
mu 1947	μυσίνη· ὁ κατοικίδιος πυλών
mu 1948	Μυσιῶν· σιλλαίνων
mu 1949	Μυσίων Ὀλυμπίων· ἐπεὶ πλείους εἰσὶν Ὄλυμποι Μακεδονίας καὶ Θετταλίας· ἔνιοι δὲ δεκατέσσαρας ἠρίθμησαν
mu 1950	μυσκελένδρα· ἃ ἡμεῖς μυόχοδα
mu 1951	μύσκλοι· σκολιοί. καὶ οἱ πυθμένες τῶν ξηρῶν σύκων
mu 1952	μύσκος· μίασμα. κῆδος
mu 1953	μῦς λευκός· ἐπὶ τῶν θηλυδριῶν ... κατωφερῶν (Philem. fr. 126)
mu 1954	Μυσοί· ἔθνος βαρβαρικόν (Β 858 ..)
mu 1955	μυσόν· τὴν ὀξύην. Μυσοί
mu 1956	*μύσος· μίασμα g. βδελυγμός vg. ἀποστροφή (2. Macc. 6,25)
mu 1957	μυσπαλεύματα· τὰ κατάλοιπα τῶν ἀλουμένων	688 in vol. 2
mu 1958	†μύσπαν· μύξαν. οἱ δὲ τὸ μυὸς τρόπον ἀναστρέφεσθαι
mu 1959	†μυσπίην· μυχοισμόν. μύσαγμα
mu 1960	μῦς πίττης γεύεται· παροιμία ἐπὶ τῶν νεωστὶ πραττόντων κακῶς. τινὲς δέ, ὡς μῦς ἐν πίσσῃ
mu 1961	μυσπολεῖ· ὡς μῦς περιπολεῖ (Ar. Vesp. 140) r
mu 1962	μυσπάγα· μυάγρα, παγίς
mu 1963	†μύσεις· κάρφεται
mu 1964	μυσσωτεύματα· ἀρτύματα
mu 1965	μυσσοτρίβον· ἀλετρίβανον
mu 1966	*μύστα· μυστηρίων μεταλαβών AS
mu 1967	*μυσταγωγεῖ· 〈εἰσ〉 μυστήριον ἄγει Avg
mu 1968	*μυσταγωγός· ἱερεὺς ASvg ὁ τοὺς μύστας ἄγων
mu 1969	[μυσταπάγη· παγὶς μυῶν]
mu 1970	μύσταξ· αἱ ἐπὶ τῷ ἄνω χείλει τρίχες
mu 1971	*μύστας· μυστήρια εἰδότας (Sap. 12,5) Av
mu 1972	μυστέα· παιδιά τις ἐπιτελουμένη ... καταλύοντα τοὺς ἐξάρχον‐ τας
mu 1973	μυστιλᾶσθαι· τὸ ἐκροφῆσαι τὸν ζωμὸν τοῖς ψωμίοις
mu 1974	μυστάδης· εἶδός τι ..., καὶ φατρία μάντεων
mu 1975	μυστίλη· ὁ κοῖλος ψωμός. ψιχίον. δρὰξ χειρός
mu 1976	μύστης· τελούμενος. σιωπηλός. *τὰ μυστήρια μαθών. μεμυη‐ μένος A
mu 1977	μυστικόν· λεπρόν, ἢ λεπτόν
mu 1978	*μυστικῶς· πνευματικῶς (3. Macc. 3,10) AS
mu 1979	[μυστείλει· τέμνει]
mu 1980	μύστιξ· ἅμα τῷ σκότει
mu 1981	*μύστις· μεμυημένη (Sap. 8,4) A
mu 1982	μυσφόνον· παγίς
mu 1983	μύσχαι· αἱ μυχαί
mu 1984	μύσχλης· μύλος
mu 1985	†μυσσωτά· γελοῖα
mu 1986	μύσχης· εὖρος. ὡς Ἀμφίλοχος
mu 1987	μύσχον· τὸ ἀνδρεῖον καὶ γυναικεῖον μόριον
mu 1988	μυσσοτόν· πάθος περὶ τὴν ὄψιν	689 in vol. 2
mu 1989	μυτικίζειν· κολάζειν
mu 1990	μύτις· ἰχθῦς θήλεια, ἥτις ἄνευ ἄῤῥενος οὐ νέμεται. καὶ ὁ ἐνεός. καὶ ὁ μὴ λαλῶν. καὶ ὁ πρὸς τὰ ἀφροδίσια ἐκλελυμένος
mu 1991	μύτιλον· ἔσχατον (Callim. fr. 691?)· ἀφ’ οὗ καὶ τὸν νεώτατον. οἱ δὲ καὶ τὸ ἀποβαῖνον. καὶ ὁ νήπιος. καὶ ὁ νέος
mu 1992	†μυττάλυτα· μεγάλου ...
mu 1993	μύττακες· μύκαι. Σικελοί. †Ἴωνες πώγωνα
mu 1994	μυττάξασα· στενάξασα
mu 1995	μύττηξ· ὄρνις ποιός
mu 1996	μυττικάζειν· στένειν
mu 1997	μυττιδανός· ἀπόπληκτος
mu 1998	μυττίς· τὸ μέλαν τῆς σηπίας, ὅπερ ἐν τῷ στόματι ἔχουσα ἐ(κ) κρίνει
mu 1999	μυττός· ἐννεός. καὶ τὸ γυναικεῖον
mu 2000	μυττωτεύσομεν· συγκόψομεν. ἀπὸ δὲ τοῦ μυττωτοῦ μετε‐ νήνεκται. κυρίως δὲ λέγεται τὸ διὰ σκορόδων τρῖμμά τι, ἐξ ἀρτυμάτων πολλῶν συντιθέμενον (Ar. Vesp. 63)
mu 2001	μυττωτόν· ὑπότριμμά τι διὰ σκορόδων (Ar. Pac. 273)
mu 2002	*μυχθίζουσι· μυκτηρίζουσι gn, χλευάζουσι (Greg. Naz. c. 2, 1, 1,548) g
mu 2003	μυχθισμός· στεναγμός (Eur. Rhes. 789) r
mu 2004	μυχλός· σκολιός. ὀχευτής, λάγνης, μοιχός, ἀκρατής. Φωκεῖς δὲ καὶ ὄνους τοὺς ἐπὶ ὀχείαν πεμπομένους
mu 2005	*μυσταγωγηθείς· διὰ μυστηρίων ἀναχθείς Avg
mu 2006	*μύστης· ὁ εἰσηγητής vg
mu 2007	μυχμός· ἰδίωμα ἤχου (ω 416?)
mu 2008	μυχοί· αἱ καταδύσεις, *οἱ ἐνδότατοι καὶ ἀπόκρυφοι τόποι ASvg. λιμένες. κοιλότητες. ἔσχατα. καὶ τὰ ποιήματα. ἢ τὰ ἐσώτερα μέρη
mu 2009	*μυχοῖσιν· ἐνδοτάτοις 〈τόποισ〉. ἀποκρύφοις g
mu 2010	μύω· καμμύω p
mu 2011	*μυωξία· ὑβριστικὸς λόγος ASvgn. εἰσὶ δὲ καί τινα εἴδη, ὡς σῦκα βιβρωσκόμενα, μυωξάρια AS
mu 2012	*μυωπάζων· ὀφθαλμιῶν (2. Petr. 1,9) ASvgn	690 in vol. 2
mu 2013	μυώπη· ῥάμνος
mu 2014	μυωξίαι· τρῶγλαι
mu 2015	*μυωπιζόμενος· ἄκροις τοῖς ὀφθαλμοῖς προσέχων Avgn
mu 2016	μυωτός· εἶδός τι χιτῶνος
mu 2017	μύωψ· * μυῖά τις, ἐρεθίζουσα τὰς βοῦς r. ASvg καὶ πᾶν ζῷον ἐλαύνουσα· οἶστρος μόνον βοῦν
mu 2018	μῶἁ· ᾠδὴ ποιά (Ar. Lys. 1249. 1298)
mu 2019	†μητεῖς· καλεῖς. βούλει
mu 2020	Μωαβ λέβης τῆς ἐλπίδος· ὅλων ἐθνῶν τὸ σύστημα διὰ τῆς τοῦ Μωαβ προσηγορίας αἰνίττεται. θυσία ἀληθινή, τῷ πυρὶ τοῦ θείου πνεύματος θερμαινομένη (Ps. 59,10)
mu 2021	[μώδα· ἄλφιτα σίτου]
mu 2022	μῶδιξ· φλέψ r. φλυκτίς
mu 2023	〉μῳδεῖ· λαλεῖ. ᾄδει
mu 2024	μόδιον· εἶδός τι σπυρίδος
mu 2025	μωδύει· θάλπει. μωραίνει. ἐκλύει
mu 2026	[μώδυξ· ἀπαίδευτος]
mu 2027	*μωκᾶται· χλευάζει r. AS
mu 2028	*μωκός· μωρός. χλευαστής Sg, σκώπτης (Sirac. 33,6) gp
mu 2029	*μωκωμένης· χλευαζομένης ASv. καὶ τὰ ὅμοια (Greg. Naz. c. 2,2, 8,18)
mu 2030	μῶλαξ· εἶδος οἴνου. οἱ δὲ τὸ ἐν τοῖς ὁρκίοις σπενδόμενον, ἀπὸ τοῦ Τμώλου. ὥς τινες Λυδοὶ τὸν οἶνον
mu 2031	μωλεῖ· μάχεται (r). καὶ ἀντιμωλία δίκη, εἰς ἣν οἱ ἀντίδικοι παραγίνονται
mu 2032	μωλήσεται· μαχήσεται. πικρανθήσεται
mu 2033	Μωλύχιον· ἔνθα Λυκοῦργος 〈τὸν〉 Κορυνήτην ἀνεῖλε τόπος
mu 2034	μῶλον Ἄρηος· πόλεμος, θόρυβος n, μάχη (Β 401 ..)
mu 2035	μῶλος· ὁ ἐνχρονισμὸς τῆς μάχης. *πόλεμος r. gn
mu 2036	μῶλυ· φυτοῦ εἶδος ἀλεξιφάρμακον, *ἢ βοτάνης g. ἀντιπάθιον ASghm. οἱ δὲ τὸν λόγον, δι’ οὗ τὰ πάντα μωλύεται, ὅ ἐστι πραΰνεται (κ 305)
mu 2037	[μωτάπει· ἰάσεται]
mu 2038	μώλυγερ· τὰ ἄνοζα ξύλα	691 in vol. 2
mu 2039	μωλύεται· γηράσκει
mu 2040	[μολύκνον· μεμολυσμένον]
mu 2041	μώλυκα· τὸν ἀπαίδευτον. Ζακύνθιοι. μῶλυξ
mu 2042	μωλυτική· φοβερά
mu 2043	μωλυρόν· νωθρόν r. βραδύ
mu 2044	μῶλυς· ὁ ἀμαθής. Σοφοκλῆς δὲ Φαίδρᾳ· μεμωλυσμένη· παρει‐ μένη (fr. 631)
mu 2045	*μωλύτερον· ἀμβλύτερον r. q. ASbp
mu 2046	*μώλωψ· ὁ ἐκ τῆς πληγῆς αἱματώδης τύπος g. ἔναιμον ἄλγος ASn θλασθέντος τοῦ σώματος ἐκ τῆς ἀντιτυπίας τοῦ πλήξαν‐ τος (Gen. 4,23 ..)
mu 2047	μῶμαρ· μέμψις. ὄνειδος, αἶσχος
mu 2048	*μωμᾶται· ψέγει, μέμφεται, σκώπτει ASg
mu 2049	μώμεθα· ζητοῦμεν
mu 2050	μωμήματα· ψέγματα (Sirac. 31,18 v. l.)
mu 2051	*μωμησαμένους· μεμψαμένους (Sap. 10,14) (S)
mu 2052	*μωμήσεται· ψέξει vg. μέμψεται (Prov. 9,7) Avg
mu 2053	μωμήσονται· μέμψονται (Γ 412)
mu 2054	*μωμητά· ψεκτά r. ASvgn. κατεγνωσμένα (Deut. 32,5) vg
mu 2055	*μῶμος· ψόγος (Sir. 20,24 ..) vgnps (A)
mu 2056	[μωμφαί· μέμψεις]
mu 2057	μῶν· μὴ 〈οὖν〉. οὐ δή. *ἆρα r. ASgn
mu 2058	*μῶν ἐστί· ἆρ’ ἐστί ASvgbp
mu 2059	μωνιή· ὀλιγωρία
mu 2060	μωνιόν· μάταιον, ἀχρεῖον
mu 2061	μῶνυξ· ὁ μίαν ὁπλὴν ἔχων, *μονώνυχος (Ε 236 ..) (Avgn)
mu 2062	μώνυχα· ἁπλῆν καὶ 〈μὴ〉 διεστῶσαν
mu 2063	[μῶρα· συκάμινα]
mu 2064	μωραίνει· ἀφραίνει, παρακόπτει, μαίνεται
mu 2065	μωρίαι· ἁμαρτίαι
mu 2066	μωρίαι· ἵπποι καὶ βοῦς ὑπὸ Ἀρκάδων
mu 2067	Μωριεῖς· οἱ τῶν Ἰνδῶν βασιλεῖς (Euphor. fr. 168 Pow.)
mu 2068	μώριον· πόα τις, ᾗ πρὸς φίλτρα χρῶνται r
mu 2069	μωρός· ἄφρων, μάταιος
mu 2070	μωρόν· ὀξύ. μάταιον. ἀμβλύ. βαρύ. δεινόν. νωθρόν. ὑλακτικόν.
mu 2070	δηλοῖ δὲ καὶ τὸ πεπονηκὸς περί τι. καὶ ἠλίθιον hm	692 in vol. 2
mu 2071	[μώρτα· σῖτος r]
mu 2072	μωρωσός· ὁ τὴν διάνοιαν παντελῶς πεπληγώς
mu 2073	μῶσο· ζήτει ([Epich.] fr. 288)
mu 2074	μῶται· ζητεῖ. τεχνάζεται
mu 2075	μωύς· ἡ γῆ. Λυδοί
mu 2076	μῶυ· τὸ ὕδωρ rp 〈παρ’ Αἰγυπτίοισ〉 r
mu 2077	μώχεται· φθονεῖ
mu 2078	*μώψ· ὁ μὴ ὀξυδορκῶν, καθαροὺς δὲ ἔχων τοὺς ὀφθαλμούς v	693 in vol. 2
nu 1	[*Ναάσατο· κατώκησεν S]
nu 2	νάβλα· εἶδος ὀργάνου μουσικοῦ. ἢ ψαλτήριον. ἢ κιθάρα (Soph. fr. 765?)
nu 3	νάβλας· κιθαριστής, εἶδος ὀργάνου μουσικοῦ δυσήχου AS. καὶ ὁ ἐνεργῶν. καὶ ⸤νάβλον τὸ αὐτὸ ὄργανον (1. Regn. 10,5 ..)
nu 4	*νάει· ῥέει, στάζει (ζ 292) ASvg
nu 5	*ναιδαμῶς· ἐναντίον τῷ οὐδαμῶς AS
nu 6	[ναελεῖς· πρόσφατοι. Θεσσαλοί]
nu 7	†νάεῤῥα· δέσποινα
nu 8	ναέται· οἰκήτορες. καὶ ναετῆρες
nu 9	ναέτωρ· ῥέων, πολύῤῥους
nu 10	Ναζιραῖος· *ὁ θεῷ κεχαρισμένος, καὶ ἀφιερωμένος g, βαπ‐ τιστής, ἱερεύς
nu 11	ναθμούς· τὰς χοιράδας. τάσσεται καὶ ἐπὶ τῶν στημόνων
nu 12	νάθραξ· νάρθηξ
nu 13	[ναιθροί· νεβροί, οἱ νέοι ἔλαφοι]
nu 14	νεδάλλειν· νηστεύειν
nu 15	*ναὶ δή· ὄντως δή AS, ἀληθῶς δή (Α 286 ..) gb
nu 16	*Ναιάδες ἢ ⸤Ναΐδε ς· νύμφαι ὑδάτιαι. πηγαί ASvg
nu 17	*ναίει ν· οἰκεῖν (Σ 87) gS [ῥέειν S]
nu 18	*[ναίεσθαι· πορεύεσθαι ASvg]
nu 19	Ναΐδες, Νηΐδες. Ζεφυρίδες· νύμφαι. [ἀπὸ τῶν ναμάτων g]
nu 20	ναιήσαντο· ᾤκησαν S *[ναίειν· τῶν δύο AS]
nu 21	*ναὶ μήν· ὄντως δή AS
nu 22	ναικισσορεύοντας· ἐπίτηδες διασύροντας, καὶ ἐξευτελίζοντας. τινὲς δέ φασι ναικισσήρεις λέγεσθαι ἐπὶ τοῦ ἐμφαίνοντος ὁμολογεῖν καὶ μὴ ὁμολογοῦντος (Pherecr. fr. 222). 〈ἐπὶ〉
nu 22	τῶν κατεψευσμένων ἡ λέξις	694 in vol. 2
nu 23	Ναβάν· ἐγκαθισμός (Isai. 15,2 v. l.)
nu 24	ναὶ μά· ἀντὶ τοῦ μή. νή (Α 234 ..)
nu 25	ναὶ μά· ὁμολόγησις· δηλοῖ δὲ ἄρνησιν νή
nu 26	*ναὶ μήν· ναί g [Φρύγες]
nu 27	[ναίμοιτο· καρποῖτο] S
nu 28	†ναινεύρη· νὴ τὸν Ἄρη. Ἀττικοὶ δὲ ποδοκάκη
nu 29	νάϊοι· ναυτικοί S
nu 30	ναῖον· ᾤκουν (Β 511). [ἔῤῥεον]
nu 31	*ναίοντα· οἰκοῦντα (Eur. Andr. 1261) ASn(g)
nu 32	[ναιός· οἶκος. ναός. καὶ νεώς]
nu 33	*ναίουσιν· οἰκοῦσιν (Β 130) ASvgn
nu 34	ναὶ πρὸς θεῶν· ναὶ ἐν θεῷ (Eur. Med. 1277)
nu 35	ναρᾶς· ῥευστικῆς (Aesch. fr. 347)
nu 36	†νέρας· νέος
nu 37	ναισιελία· ἡ ἀποπληξία. καὶ ἡ ἐμβροντησία. τινὲς δὲ ναισή‐ ματα
nu 38	ναὶ τάν· οὕτως οἱ ἀρχαῖοι, θεῶν ὀνόματα μὴ προστιθέντες
nu 39	ναίτειρα· οἰκοδέσποινα
nu 40	*ναίχι· ναί. Ἀττικῶς r. ASvgn
nu 41	*ναίων· οἰκῶν (Δ 166 ..) ASvgn
nu 42	*νάκεσι· δέρμασι προβάτων. τάπησι AS. κῳδίοις. καὶ ⸤νάκη ὁμοίως A
nu 43	νάκολο ν· τὸ ἀκάθαρτον
nu 44	*νάκο ς· κῴδιον. ⸤αἴγειον δέρμα μετὰ τριχῶν ASvg
nu 45	*νακοτίλτα ι· οἱ κείροντες τὰ πρόβατα ASg
nu 46	νακτ ά· τοὺς πίλους. καὶ τὰ ἐμπίλια
nu 47	[νάκυρο ν.] νακύδριον· δέρμα
nu 48	νάματα· ὕδατα. χεύματα. ῥεῦμα, πηγή (Eur. Phoen. 126 ..)
nu 49	νάματα· προβολαί
nu 50	ναμέρτεια· ἀλήθεια
nu 51	ναμερτέα· ἀληθῆ
nu 52	νάνναζον· παιζόμενον
nu 53	νάνναν· τὸν τῆς μητρὸς ἢ τοῦ πατρὸς ἀδελφόν· οἱ δὲ τὴν τούτων ἀδελφήν
nu 54	ναννάριον· οὕτω καλούμενον εἶδός τι ἀσώτων. ἄμεινον δὲ τὸν τρυφερὸν καὶ μαλακὸν ἀκούειν
nu 55	νανναρίς· κίναιδος	695 in vol. 2
nu 56	νανεῖ· ἵπταται
nu 57	νάννη· μητρὸς ἀδελφή
nu 58	νανῆσαι· ἵπτασθαι
nu 59	νάνιον· ἀμνίον. σφάγιον
nu 60	†νάνας· τὰς ῥυτάς. ἀπὸ τοῦ νάειν
nu 61	νανοκάκα· διὰ ῥινῶν λαλοῦσα
nu 62	νᾶνος· ἐπὶ τῶν μικρῶν. ὡς νᾶνον καὶ αἰδοῖον ἔχοντα μέγα· οἱ γοῦν νᾶνοι μεγάλα ἔχουσιν αἰδοῖα
nu 63	νάξαι· σάξαι. βῦσαι
nu 64	νάξει· ἐρείσει. λιθάσει
nu 65	Ναξία λίθος· ἡ ἀκόνη· ἀπὸ Νάξου πόλεως
nu 66	Νάξος· ἱερὰ Διονύσου
nu 67	ναοκόρος· ...
nu 68	νᾶμα· ῥεῦμα, πηγαῖον ὕδωρ (Eur. Phoen. 102 ..), ἢ ξύλινος ὀχετός
nu 69	*ναός· οἶκος, ἔνθα θεὸς προσκυνεῖται (Eur. Andr. 162 ..) Anp
nu 70	*νάουσι· ῥέουσιν (Φ 197) ASgn
nu 71	ναρεῖ· τηρεῖ
nu 72	νάπαι· οἱ φαραγγώδεις τόποι, καὶ ἐν τοῖς ὄρεσι τῶν πετρῶν κοῖλοι *ἢ ὀρεινοὶ τόποι, καὶ ἀναπεπταμένοι (Θ 558) gn
nu 73	*νάπα· σύμφυτος τόπος (Eur. Alc. 580) AS
nu 74	Νάπας· ἡ κρήνη ἐπὶ τῶν ὀρῶν τῆς Περσίδος ἱστορεῖται, ἡ φέρουσα τὴν ἄφθα
nu 75	[νάπιϊ· σινάπιϊ, σίνιπι]
nu 76	*νάπη· ὕλη. ἢ κοίλη, καὶ ὀρεινὸς τόπος (Eur. Bacch. 1084 ..) Avgps
nu 77	νάποινος· μάταιος
nu 78	νάπος· γυναικὸς αἰδοῖον
nu 79	*νᾶπυ [ἢ μάπυ]· τὸ σίνηπι ASgnp
nu 80	νάρειν· κύειν. κρύπτειν. ζητεῖν. κυΐσκεσθαι. ἀμέλγεσθαι
nu 81	νάρη· ἡ ἄφρων, καὶ μωρά
nu 82	ναρθακιῶντες· νάρθηξι πλήσσοντες
nu 83	ναρθηκοπλήρωτον δὲ θηρῶμαι πυρὸς πηγήν· (Aesch. Prom. 109) τὴν ἐν νάρθηκι θησαυρισθεῖσαν· παρόσον τῷ νάρθηκι ἐχρῶντο πρὸς τὰς ἐκζωπυρήσεις τοῦ πυρός, ὅθεν καὶ τῷ Διονύσῳ ᾠκείωσαν αὐτόν, διά τε τὰς ἐν ταῖς θοίναις τῶν
5	δένδρων ἁφάς, καὶ διότι θερμός ἐστι φύσει ὁ οἶνος, ἢ πυρώδης
5	‘οἶνός τοι πυρὶ ἶσον ἔχει μένοσ‘ Ἐρατοσθένης (fr. 36 Powell)	696 in vol. 2
nu 84	*νάρθηξ· εἶδος φυτοῦ καλαμοειδοῦς ἐλαφροῦ (Eur. Bacch. 147 ..) AS
nu 85	a) (*)νάρθηξ· στοά. b) ναρότης· ἡ ἥβη
nu 86	*νάρκη· μυρμηκίασις ASgn. ὀκνηρία vg
nu 87	ναρκίον· ἀσκόν
nu 88	νάρναξ· κιβωτός
nu 89	ναρκῶσαι· εἰς νάρκην ἀγαγεῖν
nu 90	ναρόν· [σάρον, κόρημα.] πλησμονήν. ὑγρόν
nu 91	ναρούς· τοὺς φύλακας
nu 92	νάπη· ὑλώδης, σύμφυτος τόπος. καὶ κοῖλος καὶ ὑδατώδης καὶ ὀρεινὸς τόπος
nu 93	*ναρκώσης· ἐκλύτου, ἐκλυομένης g
nu 94	νάρφη· σκευαστὸς ἄρτος, ὁ καὶ μασητρίς
nu 95	νάρα· συνίημι
nu 96	νᾶσαι· προβαλεῖν ‘ἐπηετανὸν γάλα νᾶσαι‘ ἢ ῥεῖν
nu 97	νάσθαι· σκευάσαι. οἰκῆσαι. κτίσαι
nu 98	*νάσθη· ᾠκίσθη ASvgn ‘πατὴρ δ’ ἐμὸς Ἄργεϊ νάσθη‘ (Ξ 119)
nu 99	νασμούς· τὰς ἀποῤῥοίας· οἱ δὲ πληρώσεις. ῥεύσεις
nu 100	νασμώδης· γῆ δίυγρος, παρὰ γεωργοῖς
nu 101	*νασμῶν· ῥευμάτων (Eur. Hipp. 225) AS
nu 102	νάσσα· ᾤκισα. ὡμάλισα (δ 174)
nu 103	*νάσσατο· κατῴκησεν AS. ἔθλιψεν (Hes. op. 639)
nu 104	†νάσσει· ὁμαλίζει. θλίβει
nu 105	ναστά· ψαιστά. Ῥόδιοι. καὶ Ἀττικοὶ ἄρτους καὶ ἱερὰ πέμματα
nu 106	Νάστης· οἰκιστής. καὶ κύριον ὄνομα (Β 867)
nu 107	*ναστόν· μεστόν. πυκνόν. πλήρη. μὴ ἔχον ὑπόκουφόν τι Avg
nu 108	ναστός· *συνεχής, †ὁδοιπόρος. ὁλοσφύρητος AS, μὴ ἔχων ὑπόκουφά τινα A. ἢ ἄρτος μέγας ὁ ζυμίτης. Ἀττικοὶ δὲ ἄρτον εἰς θυσίαν πλακουντώδη
nu 109	νατῆρες· †ὑπηρέται. ἢ κεραμίδες
nu 110	νατταρέον· πολύῤῥουν
nu 111	*ναυαγός· ὁ ἐν θαλάττῃ ἀπολλύμενος AS
nu 112	*ναύαρχος· ὁ τῶν νηῶν ἄρχων (AS) vg	697 in vol. 2
nu 113	†ναυαλεῖν· ὁ ἐνυάλιος
nu 114	ναυβάτης· νεὼς ἐπιβάτης Avg. καὶ ὄνομα κύριον
nu 115	ναύει· ῥέει, βλύζει
nu 116	ναεύειν· ἱκετεύειν. παρὰ τὸ ἐπὶ τὴν ἑστίαν καταφεύγειν τοὺς ἱκέτας
nu 117	ναυσθλώσουσιν· ἀποκομίσουσι (Eur. Troad. 162)
nu 118	ναύκλαροι· δήμαρχοι. [ἐπηρέται. ναύκληροι δὲ ἐρέται.] τινὲς δὲ ἀφ’ ἑκάστης φυλῆς δώδεκα, οἵτινες ἀφ’ ἑκάστης χώρας τὰς εἰσφορὰς ἐξέλεγον. ὕστερον δὲ δήμαρχοι ἐκλήθησαν
nu 119	ναύκληρον πλάτην· ναυτικήν. Ναυπλίῳ πυρκαεῖ (Soph. fr. 397)
nu 120	ναύκληρος· ὁ συνοικίας προεστώς. ἢ μεμισθωμένος ὅλην καὶ ἀπομισθῶν κατὰ μέρος καλούμενος σταθμοῦχος. καὶ ὁ δεσπότης τοῦ πλοίου
nu 121	ναυκληροῦμεν· ναυτιλλόμεθα
nu 122	ναυκληρώσιμοι στέγαι· τὰ πανδοκεῖα· ἐπεὶ ἔνιοι ἐμπορεῖα λέγουσιν· ὡς καὶ Στησίχορος ἐμπορικὸν οἶκόν φησιν (fr. 80 Bgk)
nu 123	Ναυκρατίτης στέφανος· ἀπὸ τῆς Αἰγυπτίας Ναυκράτεως, ὁ βύβλινος, ἢ ὁ ἐκ φιλύρας, ἢ ὁ σαμψύχινος (Anacr. fr. 83 Bgk)
nu 124	ναυκράτορες· οἱ τῶν νεῶν ἡγούμενοι (Thuc. 5,97)
nu 125	ναῦλα· τὰ ἐφόδια 〈παρ’ Αἰσχύλῳ〉 S (fr. 680 M.)
nu 126	ναῦλον· τὸ εἰς τὸ στόμα τῶν νεκρῶν ἐμβαλλόμενον νομισμάτιον
nu 127	ναυλοχεῖ· ἐν τῇ νηῒ κατατέτακται
nu 128	ναύλοχον· εὐδινόν, ἐν ᾧ αἱ ναῦς λοχῶσι· Σ ‘ναύλοχον εἰς λιμένα‘ (κ 141)
nu 129	*ναύλοχον· τὸν ὑποδεχόμενον τὰς ναῦς AS
nu 130	ναῦμα· πόα τις παρὰ Πέρσαις, ἥν τινες πολύγονον
nu 131	ναύμαχα· εἰς ναυμαχίαν ἐπιτήδεια μακρὰ δόρατα ‘ναύμαχα κολλήεντα‘ (Ο 389)
nu 132	*ναυμαχία· ἡ διὰ πλοίων μάχη ASvgn
nu 133	[ναῦν· πηγαῖον ὕδωρ. καὶ ἔριον. οἱ δὲ νάρδον]
nu 134	ναοῖ· ἱκετεύει
nu 135	νάουσι· ῥέουσι
nu 136	〉ναύποδα· μακρόποδα (ι 464)	698 in vol. 2
nu 137	ναῦρα ἢ ναυρόν· ὄγκος
nu 138	ναυρίζειν· καταμωκᾶσθαι
nu 139	*ναῦς· πλοῖον· ASvg ὀρθῆς πτώσεως
nu 140	ναῦσθλον· ναῦλον
nu 141	ναυσθλοῦν· ναυτολογεῖν
nu 142	ναυσθλωσάμενος· ναυτολογήσας
nu 143	ναυσίασις· βδελυγμός
nu 144	[ναυσί· ῥέουσι]
nu 145	*ναυσίπορος· πλεόμενος (Eur. Rhes. 48) AS
nu 146	ναυσίποδες· οἱ νησιῶται. καὶ ναυσθενεῖς
nu 147	*ναύσταθμα· λιμήν (Eur. Rhes. 244) g
nu 148	ναυστῆρες· οἱ οἰκέται
nu 149	ναυστῆρα· μεγάλην. φοβεράν
nu 150	*ναυστολίαν· πλοῦν (Eur. Andr. 795) ASgn
nu 151	*ναστοφαγοῦσι· πλακουντοφαγοῦσι AS
nu 152	Ναύσων 〈ναυκρατεῖ〉· Κρατῖνος (fr. 349) ὠνοματοποίησε τὸν Ναύσωνα παρὰ τὴν ναῦν καὶ τὸ ναυκρατεῖν. πολλὰ δέ ἐστι τοιαῦτα· καὶ ἀγαθῶν 〈Ἀγαθίδεσ〉 καὶ λευκότερος Λεύκωνος
nu 153	*ναυτιᾶσαι· ἐμέσαι. ἀποκινῆσαι. πλανῆσαι AS
nu 154	ναυτίλλεσθαι· πλέειν
nu 155	ναυτίλος· τὸ ἐν τῇ θαλάσσῃ ζῷον, ὃ τῷ ἑαυτοῦ σώματι πλοῖον ἀπομιμεῖται
nu 156	*ναυτιλλόμενοι· οἱ πλέοντες, ναῦται ASvg
nu 157	a) ναυτιλλόμενος· ἐμπλέων An. b) ...· νήχεται
nu 158	ναυτιῶντι· κλύδωνι περιφερομένῳ
nu 159	ναυτοδίκαι· οἱ ἐπὶ τοῦ ἐμπορίου δικασταί, ἐφ’ ὧν καὶ αἱ τῆς ξενίας ἐκρίνοντο δίκαι
nu 160	ναῦφιν· νεῶν, ⸤νηῶν (Β 794 ..) n (S)
nu 161	ναύφρακτος· ναύσταθμος. λιμήν
nu 162	*νάφθα· θεάφιον AS, θεῖον (Dan. 3,46) ASvg
nu 163	ναφρόν· λινοῦν ῥάμμα
nu 164	ναχαλόν· σαθρόν. ὁμοίως καὶ ναχαλές [τὸ αὐτὸ σημαίνει]
nu 165	†ναύω· λίσσομαι. ἱκετεύω
nu 166	*ναύων· νεωρίων	699 in vol. 2
nu 167	Νέα· νεώματα. καὶ χωρίον Λήμνου, 〈ὅπου δοκεῖ Φιλοκτήτης δηχθῆναι〉
nu 168	νεάζομεν· ἀφικνούμεθα ἢ νεωστὶ ἥκομεν
nu 169	νεάζων· μειρακιευόμενος (Eur. Phoen. 713)
nu 170	νέαι· ἀγωνισάμεναι γυναῖκες τὸν ἱερὸν δρόμον
nu 171	Νέαιρα· Ὠκεανοῦ θυγάτηρ (μ 133)
nu 172	Νεαιρῆισιν ἵπποις· ταῖς ἀπὸ †Νεαίρας. καὶ Σιμωνίδης· νέαιραν γνάθον (fr. 244 Bgk). [Νέαιρα δὲ χωρίον ἐν Λήμ‐ νῳ]
nu 173	νεακές· νεωστὶ ἠκονημένον 〈ξίφοσ〉 r
nu 174	*νεαλής· νεωστὶ ἁλούς r. AS
nu 175	νεαλεῖς· πρόσφατοι. κυρίως δὲ ἐπὶ τῶν ἁλσὶ παττομένων
nu 176	νεάλωτοι· νεωστὶ εἰλημμένοι
nu 177	νεᾶν· νεάσαι γῆν
nu 178	νέαν· νεωτέραν. ἢ νουμηνίαν
nu 179	Νεάνθης· †Ὀρέστης
nu 180	*νεανίας· τολμηρός (Eur. Phoen. 146) ASvg
nu 181	νεανιεύεται· *νέου ἔργα πράττει ASg. ἢ καυχᾶται, ἢ μεγαλο‐ φρονεῖ ἐπὶ ἀνδρείᾳ, κομπάζει κενῶς, ἢ τολμᾷ
nu 182	*νεανιεύων· μειρακιευόμενος AS
nu 183	νεανίσκος· νήπιος
nu 184	νέαον· ἀγκυροβόλιον
nu 185	νεαρά· τὰ εὐανθῆ. καὶ πρόσφατα
nu 186	νεαροί· νεογνοί, νήπιοι. οἱ νέοι. ἀνόητοι. καὶ εὐανθεῖς. πρόσφα‐ τοι
nu 187	νεάσαι· μεταβαλεῖν τὴν ἠροτριωμένην γῆν
nu 188	νεάσεται· νέος λόγος πορεύσεται
nu 189	νεάτη· ἐσχάτη gn. καὶ ἡ νήτη χορδὴ ὑπὸ τῶν μουσικῶν πρὸς ἀντιδιαστολὴν τῆς τε ὑπάτης καὶ τῆς μέσης
nu 190	νεβλᾶραι· περαίνειν (Ar. fr. 241)
nu 191	†νέβεστα· περιτάλματα τῶν ἱερῶν καὶ τῶν Σικελῶν†
nu 192	νέβρακες· οἱ ἄῤῥενες νεοττοὶ τῶν ἀλεκτρυόνων
nu 193	*νεβρίδων· δορῶν ἐλάφων (Eur. Bacch. 111 Phoen. 792) AS
nu 194	*νεβρίς· ἐλάφου δορὰ Anp
nu 195	*νεβροί· ἐλάφων γεννήματα (Δ 243?) (r. ASvgnp)	700 in vol. 2
nu 196	νεβρός· νεωστὶ εἰς βορὰν ἐληλυθώς. νεοβόρος
nu 197	[νεδίας· τὰς αἰθυίας]
nu 198	〉ν ἔεργε· ἤρκει. ἐχώριζε (δ 130)
nu 199	νέειν· νήχεσθαι. καὶ νεῖν
nu 200	*νέεσθαι· πορεύεσθαι Svgn. ἔρχεσθαι (Β 84)
nu 201	*νεετάζουσιν· οἰκοῦσι (Δ 45) AS
nu 202	ναιεταώσας· οἰκουμένας (Β 648) S
nu 203	νεήκεσι· νεωστὶ ἠκονημένοις, ὀξέσι (Ν 391)
nu 204	*νέηαι· πορευθῇς (Α 32) p (n)
nu 205	[νεηκλᾶ· λικνᾶ]
nu 206	*νεηκονές· ἠκονημένον A νεωστί (p)
nu 207	*νεηλαία· νεότης πᾶσα AS
nu 208	νεηλάτης· ὁ ἰθύνων ἢ ἐλαύνων τὸ πλοῖον
nu 209	νεήλατον· νεοτευχές r
nu 210	*νεήλυδες· νεωστὶ ἐλθόντες (Κ 434) ASvgn
nu 211	νεήλυδος· νεωστὶ κατοιχομένης, νεωστὶ τετελευτηκυίας
nu 212	νέην· νέαν, καινήν (Β 232 ..)
nu 213	*νέηλυς· νεωστὶ ἐλθών (r. g)
nu 214	νεῖ· πλέει
nu 215	νεῖαι· πορεύσῃ (λ 114) p
nu 216	νειαίρῃ· ἐσχάτῃ, κατωτάτῃ n. τουτέστι κατὰ τὸ ἔσχατον μέρος (Ε 539) (n)
nu 217	νεῖα· ξύλα, τὰ εἰς κατασκευὴν νεῶν ἐπιτήδεια
nu 218	νειάτη· κατωτάτη, ἐσχάτη
nu 219	*νείατον· ἔσχατον (Β 824) ASbp
nu 220	*†νειᾶνται· οἰκοῦνται ASb
nu 221	*νείκεα· φιλονεικία nAS, ἔχθρα (Β 376) vgn
nu 222	*νείκεε· ὕβριζε (Β 224) b
nu 223	*νεικεῖ· ὀνειδίζει (Α 521) n
nu 224	νείκει ἄριστε· ἐν τῷ ὀνειδίζειν ἄριστε (Ψ 483)
nu 225	νεικείεσκεν· ἐνείκησεν (Β 221)
nu 226	*νείκεσεν· ὕβρισεν ASvg. ἔκρινεν (Γ 38) n
nu 227	νείκεσσι· πολέμοις
nu 228	νειῆσαι· ἀρόσαι
nu 229	νείκησεν· ἐνείκησεν. [ὑμνεῖ, ᾄδει]
nu 230	νεικλητήρ· λικμητήρ. Μεγαρεῖς	701 in vol. 2
nu 231	νεῖκλον· τὸ λίκνον
nu 232	*νεικείων· ὀνειδίζων (Β 243) ASn
nu 233	*νεῖκος· διαφορά, μάχη g, φιλονεικία Ag
nu 234	*[νεῖκαι] νεῖμαι· μερίσαι AS, διελεῖν
nu 235	νεῖμεν· διέδωκεν (Ι 217)
nu 236	νεῖμον· ὄρχησαι
nu 237	νεῖν· νήθειν στήμονα. κολυμβᾶν, νήχεσθαι
nu 238	*νεῖν οὐκ οἶδε· κολυμβᾶν οὐκ οἶδεν ASvgb
nu 239	*νειόθεν· κάτωθεν (Κ 10) ASn
nu 240	*νειός· κυρίως μὲν ἡ νεωστὶ μεταβεβλημένη γῆ, τουτέστιν ἠροτριωμένη· νέα γὰρ φαίνεται. [ἀπὸ τοῦ νέα φαίνεσθαι] ‘νειῷ ἐνὶ τριπόλῳ‘ (ε 127). λέγεται δὲ καὶ πᾶσα πληθύουσα χώρα, ἢ θάλλουσα
nu 241	νείοις· μυχίοις. λέγει δὲ τὸν πυθμένα, ὥσπερ τῆς νεὼς τὸ †προτιθέμενον
nu 242	νειότατον· κατώτατον
nu 243	νειόφυρτον· νεόκρατον
nu 244	[νεῖπτα· ἔσχατα]
nu 245	νειραί· κατωτάται. οἱ δὲ κοιλίας τὰ κατώτατα
nu 246	νειρὴ κοιλίη· κοιλία ἐσχάτη
nu 247	νειρόν· σφοδρόν. ἔσχατον
nu 248	νείσεται· εἰσέρχεται
nu 249	[νείσαντο· ἐπορεύοντο]
nu 250	νεῖσθαι· πορεύεσθαι (ο 88)
nu 251	*νεισόμενος· πορευόμενος (δ 701?) (n)
nu 252	*νείσοντο· ἐπορεύοντο AS
nu 253	νεῖται· ἐλεύσεται, ἔρχεται (μ 188)
nu 254	νεκάδεσσι· νεκυάδεσι. ταῖς τῶν νεκρῶν τάξεσι (r). *νεκροῖς (Ε886) ASn(g). ἐλέγχεται δὲ ὁ Καλλίμαχος νεκάδας ψιλῶς τὰς τάξεις νενοηκώς· ‘ἡδομένη νεκάδεσσιν †ἐπισκυρῶν πολέ‐ μοιο‘ (fr. 567 Pf.)
nu 255	νέκες· νεκροί. ἀνίαι. ἀρχαῖοι. νέοι
nu 256	*νέκταρ· πόμα θεῖον (Δ 3) AS, ἢ βρῶμα
nu 257	*νεκτάρεος· θεῖος r. (ASn). ἡδύς, εὐώδης (Γ 385)
nu 258	νεκταίρουσιν· κολάζουσιν
nu 259	νεκτάρας· μάστιγξ	702 in vol. 2
nu 260	νεκτάρθη· ἐζημιώθη
nu 261	*νέκυας· νεκρούς (Η 418) ASvgn
nu 262	νεκύδαλλος· τὸ ἐκ τοῦ βόμβυκος ζῷον. ἢ ὁ σκώληξ τῆς κάμπης
nu 263	νέκυες· νεκροί A, οἱ ἐστερημένοι τοῦ κέαρος, ἤγουν τῆς ψυχῆς (Φ 302 ..)
nu 264	*νεκυομαντεία· νεκρομαντεία r. AS(vg) p
nu 265	νέκυρ· νεκρός. Λάκωνες
nu 266	νεκυώριον· νεκρομαντεῖον r
nu 267	νεκυώτατον· νεώτατον. προσφατώτατον
nu 268	*νέμεα· σύνδενδροι τόποι ASn
nu 269	Νεμεάδες πύλαι· ἔνιοι τὰς ἐν Τίρυνθι· οὐ καλῶς· τοῦ γὰρ Ἄργους εἰσί, τοὔνομα λαβοῦσαι διὰ τὸ πρὸς τῇ Νεμέᾳ τε‐ τράφθαι
nu 270	νεμεάδες· ἰχθύες. βλαστοί. ὄρη ἀνειμένα. ἀπόγονοι. λειμῶνες
nu 271	*νεμέθοντο· ἐνέμοντο n, ἀπὸ τῆς νεμήσεως (Λ 635)
nu 272	νέμει· μερίζει. βόσκει. διαιρεῖ. ἀναγινώσκει. χειρονομεῖ. νομίζει. ἔχειν διαδίδωσι
nu 273	νέμεις· ἀναγινώσκεις
nu 274	νεμηνίαν· νουμηνίαν
nu 275	νεμεσᾶι· φθονεῖ. ὀργίζεται. μέμφεται
nu 276	νεμέσα· μέμφου (Κ 145)
nu 277	*νεμεσίζῃ· μέμφῃ (n) [βόσκῃ] (Ε 757)
nu 278	*νεμεσῆσαι· βοσκῆσαι AS. μέμψασθαι Avg
nu 279	νεμέσησεν· ἐμέμψατο (Δ 507)
nu 280	*νεμεσήθητε· αἰσχύνθητε (Π 544)
nu 281	νεμεσητόν· ἐπίφθονον, μεμψίμοιρον. καὶ ὃ ἄν τις ἐντραπείη (Γ 410)
nu 282	*νέμεσις· ὕβρις. μέμψις. φθόνος (Γ 156) ASvg
nu 283	*νεμεσίζομαι· μέμφομαι. φθονῶ (Θ 407) AS
nu 284	*νεμέσθωσαν· βοσκηθήτωσαν (Exod. 34,3)
nu 285	νέμησις θέας· Ἀθηναῖοι τὰς ἐν τῷ θεάτρῳ καθέδρας, ψη‐ φίσματι νενεμημένας προεδρίας ἱερεῦσιν
nu 286	νέμησις ὑποκριτῶν· οἱ ποιηταὶ ἐλάμβανον τρεῖς ὑποκριτάς, κλήρῳ νεμηθέντας, ὑποκρινομένους τὰ δράματα, ὧν ὁ νικήσας εἰς τοὐπιὸν ἀκρίτως παρελαμβάνετο. ἔστιν οὖν ὡσὰν διαίρεσις
nu 287	*νεμεσῶ· μέμφομαι (ζ 286) s	703 in vol. 2
nu 288	*νέμοιτο· καρποῖτο gn. βόσκοιτο, τρέφοιτο. ⸤διαμερίζοιτο (Β 780) (g)
nu 289	νέμος· σύνδενδρος τόπος, καὶ νομὴν ἔχων (Λ 480). καὶ τὸ γυναικεῖον αἰδοῖον. καὶ νάπος. καὶ τὸ τοῦ ὀφθαλμοῦ κοῖλον
nu 290	νέμω· νομίζω. ἀναγινώσκω. ⸤βόσκω r
nu 291	νενεαμένη ν· ἠροτριωμένην
nu 292	νενασμένα ς· πεπλησμένας
nu 293	νενασμένω ς· ἐπιεικῶς
nu 294	*νεναυμαχηκώ ς· ἐν πλοίῳ πολεμήσας AS
nu 295	*νενευκότ ι· βλέψαντι ASvg
nu 296	†νενεκένα ι· τεθνηκέναι
nu 297	νενημένω ν· συγκειμένων
nu 298	νένητα ι· πεπλήρωται. σεσώρευται
nu 299	νενίηλο ς· τυφλός. ἀπόπληκτος. ἀνόητος (Callim. h. Iov. 63)
nu 300	[νεννάζει· κακολογεῖ]
nu 301	νέννος· 〈πατρὸσ〉 ἀδελφός
nu 302	νενός· εὐήθης
nu 303	νένοφε· νενέφωται. συννενέφωται. [νενόηται]
nu 304	νενώμεθα· διανενοήμεθα
nu 305	νενώπηται· τεταπείνωται. καταπέπληκται
nu 306	νένωται· ἐν νῷ ἔχει (Soph. fr. 183)
nu 307	νέξας· τὰ στρώματα
nu 308	νεοαλδέα· νεωστὶ αὐξανομένην
nu 309	*νεοαρδέα· νεοπότιστα (Φ 346) ASvg
nu 310	νεοβόρον· νεωστὶ βεβρωμένον
nu 311	νεόβροχοι· ἔγκυοι
nu 312	*νεογιλλόν· νεογνόν ASvg, νέον
nu 313	νεογιλλῆς· νεογνῆς, νεαρᾶς, νέας, νεωστὶ γεννηθείσης (μ 86)
nu 314	νεοδαμώδεις· οἱ κατὰ δόσιν ἐλεύθεροι ἀπὸ τῆς εἱλωτίας
nu 315	νεοδάρτης· ἔδεσμά τι ἀβυρτακῶδες
nu 316	νεοδμήτην· νεωτέραν. ἢ *〈νεωστὶ〉 δαμασθεῖσαν AS. ἢ οἰκο‐ δομηθεῖσαν
nu 317	νεοεργές· νεωστὶ εἰργασμένον, προσφάτως	704 in vol. 2
nu 318	νεολήνια· ἑορτὴ Διονύσου
nu 319	†νεοθάλαμος· καπνός
nu 320	*[νεοθαλής] νεοθηλέα· νεωστὶ θάλλουσαν (Ξ 347) ASn
nu 321	*νεοθαλής· νεωστὶ ἀνθῶν ASgn
nu 322	νεοθηλές· νεόβλαστον, νεόφυτον
nu 323	*νεοθηλής· νεωστὶ βλαστήσασα ASvg
nu 324	*νεόθρεπτον· τὸν νεωστὶ πεπηγότα τυρόν ASg
nu 325	νεοθόροις· νεοαυξέσιν. νεωστὶ ὁρμῶσιν, αὐξανομένοις
nu 326	νεοῖαι· ἀφροσύναι
nu 327	*νεοίη· ἡ νεότης (Ψ 604) ASns
nu 328	νεοκηδέϊ· νεωστὶ πενθήσαντι
nu 329	*νεοκμήτῳ· νεωστὶ κατεσκευασμένῳ (r) ASn
nu 330	*[νεοκόρος· ὁ τὴν ἐκκλησίαν κοσμῶν. κοσμεῖν γὰρ τὸ σαρεῖν n]
nu 331	νεοκράς· νεωστὶ κεκραμένος
nu 332	νεόκρατοι· τινὲς κρατῆρες ἐλέγοντο, ὧν ἡ χρῆσις διττὴ καθειστήκει· ἔν τε γὰρ τοῖς περιδείπνοις, καὶ ἐν ταῖς ἑστιάσεσιν, ἤγουν σπονδαῖς
nu 333	νεόκτιστον· νεοκαθίδρυτον, ἢ νεωστὶ κατεσκευασμένον
nu 334	*νεολαία· νέων ἄθροισμα r. gn. ἢ νεότης. ἢ ⸤νέος λαός (Eur. Alc. 103) g (ASv)
nu 335	*νεόλεκτος· νεοστράτευτος r ASvg
nu 336	[νεολιγόν· νεογνόν]
nu 337	νεολώφητοι· νεωστὶ λελωφηκυῖαι τῆς μανίας
nu 338	νέομαι· πορεύομαι, ἀπέρχομαι
nu 339	νέον· νεωστί (Α 391)
nu 340	*νεομηνία· ἡ πρώτη τῆς σελήνης ἡμέρα (Esai. 1, 13 ..) gn
nu 341	νέον ἡβώοντα· ἀρτίως ἡβῶντα, ἄρτι ἀκμάζοντα (Ι 446)
nu 342	νεοπαγῆ· νεωστὶ πεπηγμένον
nu 343	†νεοπειθής· αἰχμάλωτος
nu 344	νεοπευθῆ· τὰ οὐ πρότερον ἱστορημένα, ἀλλ’ ἀρτιμαθῆ
nu 345	νεόπτραι· υἱῶν ἢ 〈θυγατέρων〉 θυγατέρες
nu 346	*νεοργής· νεωστὶ εἰργασμένος AS
nu 347	νέον· νεωστὶ γενάμενον. θάλλον. πρόσφατον
nu 348	*νέος· νεώτερος Avg, ἔφηβος
nu 349	*‘νέος ἐστὶ καὶ ὀξύς‘ (Plat. Gorg. 463 e)· ἀμαθής, προπετής
nu 349	AS	705 in vol. 2
nu 350	νεοσμήκτων· νεωστὶ ἐσμηγμένων (Ν 342) (Sn)
nu 351	νεὸς κυανοπρῴροιο· τῆς κυανῷ κεχρισμένης καὶ μέλανι τὴν πρῷραν (Ο 693)
nu 352	νεοσπαδῆ· νεωστὶ τὰ σπάδη περικείμενον, ἅ ἐστι σπάργανα
nu 353	νεοστάλυγες· κεκλαυθμυρισμένοι παῖδες προσφάτως, νεο‐ δάκρυτοι
nu 354	νεοστεφέος· νεοκράτου
nu 355	νεοστασίη· ἑτεροίωσις. νεωτερισμός. ἔκπληξις
nu 356	*νεόστροφον· νεωστὶ ἐστραμμένον AS. καὶ καινόν (Ο 469) A
nu 357	νεόσσυτα· νεωστὶ ὁρμῶντα r. νεαρά (Greg. Naz. c. 1, 1, 9, 96)
nu 358	νεοτεύκτου· νεοποιήτου (Φ 592)
nu 359	νεοτευχέος· τὰ αὐτά
nu 360	νεότης· ἡ τῶν νέων ἡλικία
nu 361	νεοττιά· καλιά
nu 362	νεοττοί· νεοσσοί
nu 363	νεόττιον· Ἀττικοὶ τοῦ ᾠοῦ τὴν λέκιθον (Men. fr. 37 Koerte)· καὶ ὁ ὑφ’ ἡμῶν νεοττὸς νεοττίς καὶ νεοσσίς
nu 364	*νεουμένη· δευτερουμένη AS
nu 365	νεούτατος· νεότρωτος (Ν 539)
nu 366	νεόφατος· νεωστὶ τεθνηκώς
nu 367	νεόφθιτος κόρη· ἡ ἄρτι φθαρεῖσα, ἡ τελευτήσασα. νεόφθιτος (trag. ad. 240)
nu 368	νεοχμόν· *νέον ASg. πρόσφατον. ἄκοπον, ἄπονον. νεωστὶ εἰργασμένον (Eur. Hipp. 866)
nu 369	νεόχμωσιν· νεοκίνησιν. μετακίνησιν
nu 370	νεοχμίη· κίνησις πρόσφατος
nu 371	νεοχμούμενοι· μετακοσμούμενοι. νεωτεριζόμενοι
nu 372	νεοχμιζομένου· καινουργουμένου
nu 373	νέπιτα· ἡ καλαμίνθη
nu 374	νέποδες· νηξίποδες· τὸ γὰρ ἄποδες ἀποδιδόναι, ψεῦδος· ἔχουσι γὰρ πόδας αἱ φῶκαι νέποδες (δ 404)
nu 375	*νεπόδων· νηξιπόδων ἰχθύων (Callim. fr. 533) ASn
nu 376	*νέρθεν· κάτωθεν ASvg. ὑποκάτωθεν (Η 212 ..) r. n
nu 377	*νέρτερος· ὑποκάτωθεν. ἢ νεκρὸς ὑπὸ γῆν ASvg. κατώτερος Svg. καταχθόνιος (AS)
nu 378	νέρτος· ἱέραξ. οἱ δὲ εἶδος ὀρνέου (Ar. Av. 303)
nu 379	νέρτατα· ἔσχατα	706 in vol. 2
nu 380	νέρτεροι καὶ νερτέριοι· οἱ Τιτᾶνες, διὰ τὸ κατατεταρ‐ ταρῶσθαι. καὶ χθόνιοι. νεκροί
nu 381	[*νέρωπα· λαμπρόν Avgp]
nu 382	Νέσσος· ποταμός
nu 383	*νεύσταθμος· λιμήν A, ἔνθα ἵστανται τὰ πλοῖα
nu 384	Νεφθαλείμ· πλατυσμός
nu 385	*†νεσθώπραι· υἱῶν καὶ θυγατέρων 〈θυγατέρεσ〉 AS
nu 386	νέτωπον, νετώπιον· μύρον συντιθέμενον ἐκ πολλῶν μιγμά‐ των. οἱ δὲ μετώπια
nu 387	νεύει· ἐπανέρχεται. ἢ μᾶλλον, φεύγει
nu 388	νεῦμαι· ἥξω, ἐπανήξω (Σ 136)
nu 389	νευρά· 〈ἐπὶ〉 τοῦ τεταμένου νεύρου, καὶ τοῦ τόξου
nu 390	νευροῖ· ἐνδυναμοῖ (r), ἐνισχύει
nu 391	νευρομήτρα· μέρος τι τοῦ σώματος. οἱ δὲ ψύην
nu 392	νεῦρον· ᾧ συνδεσμεύεται τὸ σιδήριον τοῦ βέλους πρὸς τὸν κάλαμον, καὶ εἰς ὃ κατὰ τὴν ὀξεῖαν ἐντίθεται τὸ βέλος (Δ 151)
nu 393	νεῦσεν· ἐπένευσεν, ⸤ἐπέκλινε. συνεχώρησεν (Α 528) hm
nu 394	*νεῦσαι· ἐπινεῦσαι (Prov. 21,1) n
nu 395	νεῦσις· πλεῦσις
nu 396	νευσόμεθα· νηξόμεθα
nu 397	νεῦσον· βλέψον. κλῖνον
nu 398	*νευστάζων· νεύων A, ἐπινεύων (Υ 162) Sb
nu 399	νευστής· κολυμβητής
nu 400	νέφεα· νέφη· ‘νέφεα σκιόεντα‘ (Ε 525). καὶ λίνα θηρατικά
nu 401	νεφεληγερέτα· νεφεληγερέτης, ὁ τὰς νεφέλας ἀγείρων, ὅ ἐστι συναθροίζων r. n. ὁ τοὺς ὄμβρους ποιῶν. κλητικὴ ἀντὶ εὐθείας (Α 511 ..)
nu 402	νεφελογερέτης· τὰ αὐτά
nu 403	*νεώ· ναοῦ (r) v
nu 404	νέω· τὸ νήχομαι
nu 405	νέφος· σκότος, ἀχλύς. ἄθροισμα, *πλῆθος (Hebr. 12,1) ASvgn. ἀὴρ πεπυκνωμένος
nu 406	νέω· νεώτεροι S. δυϊκῶς
nu 407	[νεώβορτον ἢ νεώβρωτον· νεωστὶ κατεσθιόμενον]
nu 408	νεώμεθα· ἀπίωμεν, ⸤πορευώμεθα (Β 236) AS	707 in vol. 2
nu 409	*νεωκόρος· ὁ τὸν ναὸν κοσμῶν. κορεῖν γὰρ τὸ σαίρειν ἔλεγον (Act. ap. 19,35) ASvg
nu 410	νεῶν· ἱερῶν. ἢ πλοίων n
nu 411	*νέων· νηχόμενος (ε 344) (g)
nu 412	*νεώνητος· νεωστὶ ἀγορασθείς ASvg
nu 413	νεῶν δ’ ἀλάπαζε φάλαγγας· τὰς πρὸ τῶν πλοίων τάξεις (Λ 503)
nu 414	νεῶν ἰκρία· τὰ σανιδώματα τῶν πλοίων
nu 415	νεῶν οἴκους· τὰ νεώρια
nu 416	νεῶνας· νεῶν οἴκους. νεώλκια
nu 417	νεωνία· οὕτως τις τῶν ἐλαῶν ὠνομάζετο
nu 418	*νεῶν ὕπερ· ἤτοι πρὸ τῶν νεῶν, ἢ ὑπὲρ τῆς τῶν νεῶν σωτη‐ ρίας· ‘τεῖχος ἐτεκτήναντο νεῶν ὕπερ‘ (Η 449 v. l.)
nu 419	νεῶπας· ἀντὶ τοῦ νεοβλέπτους, ἢ νέας
nu 420	νεωρεῖν· νεωφυλακεῖν
nu 421	*νεώριον· λιμήν AS
nu 422	νέωρον· νέον
nu 423	νεωρός· νεωριοφύλαξ
nu 424	*νεώσατε· ἀροτριώσατε (Ierem. 4,3) ASvg
nu 425	νεώσοικοι· τὰ νεώρια, ἔνθα ἡ ναῦς χειμῶνος εἰσφέρεται
nu 426	νεώσσει· καινίζει
nu 427	*νεώς· ναός. Ἀττικῶς ASvg
nu 428	*νεωστί· ἀρτίως, προσφάτως ASvg. πρὸ μικροῦ
nu 429	*νέωτα· εἰς τὸ ἐπιὸν vg. ἢ νέον ἔτος AS
nu 430	νεωτάτῃ· ἀντὶ τοῦ ἐχομένῃ, τῇ ἐπιγενομένῃ. ἐσχάτῃ
nu 431	*νεωτερίζει· καινὰ πράττει ASvgn, νεαρά
nu 432	νεωτερὶς ἀνάστηθι πρεσβυτέρῳ· ἀντὶ τοῦ ἀνδραγάθησον
nu 433	νεώτερον· οὐ μόνον συγκριτικῶς, ἀλλὰ καὶ νέον. Ἀττικοί
nu 434	νεώχερμος· γῆ νεωστὶ εἰργασμένη
nu 435	*†νεωχμάτην· νεωτάτην AS
nu 436	νή· κατὰ τοῦ μὴ ὑπάρχοντος. καὶ †ἐάν
nu 437	*νῆα· ναῦν n
nu 438	νῆας ἐΐσας· τὰς ἰσοτοίχους ἐν τῷ πλεῖν (Α 306)
nu 439	νῆάς τε· καὶ τὰ πλοῖα, καὶ τὰς ναῦς
nu 440	νηγάτεον· νεωστὶ γεγονότα, ἢ κατεσκευασμένον λέγει, ἢ εὖ
nu 440	νενησμένον (Β 43)	708 in vol. 2
nu 441	*νήγρετος· ἀνάγρετος g. βαθύς (ν 80)
nu 442	*νηδύος· γαστρός ASvg, κοιλίας (Ν 290) (Ag). καὶ νηδύοισι (Ρ 524) [καὶ νηδύεισι]· ἐντέροις n
nu 443	νήδυμον· δυσέκδυτον. ἔσχατον AS. ἡδύ. βαθύ (An). καὶ ἄδυμον μὲν ὃ οὐκ ἔστιν ἀποδύσασθαι διὰ τὸ βάθος. οἱ δὲ ἀναγινώσκοντες ἥδυμος ὕπνος .... (Β 2 ..)
nu 444	[νηδύπους· ἀνυπόδετος]
nu 445	νηδὺς ἐλαιάεσσα· 〈Σικελὴ〉 ἀπὸ μέρους, μιᾶς πόλεως τῆς ἐλαιηρᾶς Ὕβλης (Soph. fr. 419)
nu 446	*νῆες· πλοῖα ASvgp, ναῦς, νῆες
nu 447	*†νηέρη· νόσος †Ag
nu 448	νήει· σωρεύει. καὶ ἐσώρευεν (Ψ 169)
nu 449	νήεσ(σ)ι· ταῖς ναυσί (Α 71)
nu 450	*νηήσας· σωρεύσας (Ι 358) n
nu 451	νηησάτω· πληρωσάτω, ⸤σωρευσάτω n
nu 452	*νὴ τὸν θεό ν· μὰ τὸν θεόν ASvg
nu 453	*νήεον ὕλη ν· ἐσώρευον ὕλην (Ψ 139, 163) Ag(Sn)
nu 454	νηΐ· τῷ πλοίῳ. δοτικῶς (Α 183)
nu 455	νήϊδα· ἄπειρον. καὶ δειλόν (Η 198)
nu 456	νήϊδες· πληθυντικόν, ὁμοίως· καὶ νηϊδέστεροι συγκριτικῶς
nu 457	Νηΐθ· ἡ Ἀθηνᾶ παρ’ Αἰγυπτίοις (Plat. Tim. 21 e)
nu 458	*Νηΐταις πύλαις· ταῖς πρώταις καὶ τελευταίαις (Eur. Phoen. 1104) AS
nu 459	*νήϊον· ναυπηγήσιμον ξύλον r. ASn, τὸ εἰς νεὼς χρείαν, καὶ εὔθετον (Γ 62)
nu 460	νῆϊς· ἄπειρος r, κατὰ στέρησιν τοῦ ἴσαι, ὅ ἐστι γνῶναι (θ 179)
nu 461	νήϊστα· ἔσχατα. κατώτατα. [ἐσκατία]
nu 462	νηΐτην στρατόν· τὸν ἐν ταῖς ναυσί
nu 463	*νηκερδέα· ἀκερδῆ. ἀνωφελῆ ASvg. ἄφρονα AS. καὶ νηκερδῆ ὁμοίως (Ρ 469)
nu 464	νήκεροι· μὴ ἔχοντες κέρατα (Hes. op. 529)
nu 465	νήκεστον· ἀνάκεστον, ⸤ἀθεράπευτον r
nu 466	νηκούστησε ν· οὐκ ἤκουσεν, ἠμέλησεν, *παρήκουσεν (Υ 14)
nu 466	ASvg	709 in vol. 2
nu 467	νηκτά· τὰ ἐν ὕδασι διαιτώμενα, *τὰ ἔνυδρα. παρὰ τὸ νήχεσθαι, ὅ ἐστι κολυμβᾶν ASvg, πλέειν (Sap. 19,19)
nu 468	νηλεγές· ἄνοικτον. ἀθρήνητον hm
nu 469	νηλεγής· ἀφρόντιστος. ⸤ἀθρήνητος r
nu 470	νηλεγέω ς· ἀνοίκτως
nu 471	†νηλέγ ῳ· θρήνῳ. ἢ δεινῷ
nu 472	*νηλεε ῖ· ἀνηλεεῖ. ⸤σκληρῷ A
nu 473	*νηλεὲς ἦμα ρ· ἡμέρα σκληρά (Λ 484) (ASv)g(n)
nu 474	*νηλεής· ἀνελεής r. ASvgs. σκληρά (AS) s
nu 475	*νηλέϊ χαλκῷ· τῷ ἀνηλεεῖ σιδήρῳ (Γ 292) A
nu 476	νηλεῶς· δεινῶς. ἀναιδῶς. καὶ τὰ ὅμοια
nu 477	νηλής· ὁμοίως (Ι 632) r
nu 478	νηλιτεῖς· ἀναμάρτητοι. παρὰ τὸ μὴ ἀλιτεῖν. καὶ νηλίτιδες τὸ αὐτό (π 317, τ 498)
nu 479	*Νηλήϊος· ὁ τοῦ Νηλέως παῖς (Β 20 ..) (An)
nu 480	νηλίπεζοι ἢ *⸤νήλιπο ι· ἀνυπόδετοι (ASvgT)
nu 481	νηλιτέες· [ἀνηλεεῖς. ἄνοικτοι.] ἀναμάρτητοι. ἀναίτιοι h. ἄχρηστοι
nu 482	*νηλός· ἔριον AS. ἄμεινον λῆνος
nu 483	νῆμα· ὕδωρ. ὕφασμα (β 98?)
nu 484	νημερτές· ἀναμαρτές. ⸤ἀληθές (ASvg) nps. σαφές (Α 514)
nu 485	νημερτής· ἀναμαρτής. καὶ τὰ ὅμοια
nu 486	νεῖν· νήθειν
nu 487	*νηνεμία· γαλήνη, ἀνέμων 〈ἀπουσία〉 ASvg
nu 488	*νηνεμίης· πνοῆς ἐκτός. εὐδίας (Ε 523) A
nu 489	νήνεμον· ἄνευ ἀνέμου. εὔπνουν. εὔδιον. ἥσυχον. ἄπνουν. καὶ *⸤ἀνήνεμον τὸ αὐτό (An)
nu 490	νηνεμούμενον· καθεσταμένον ἐκ ταραχῆς. εὔδιον. ἥσυχον
nu 491	νηνίαι· [σύγκειται. ἢ] νέοι
nu 492	*νηνυρίζοντα· θρηνοῦντα n. λαλοῦντα]
nu 493	*νηός· ναός rA. πλοῖον. ἱερόν A
nu 494	νηὸς ἰούσης· τῆς νεὼς πορευομένης (Α 482)
nu 495	*νηοῦχος· φύλαξ πλοίου AS
nu 496	νηπεκτέας· ἀκτενίστους
nu 497	*νηπενθές· ἀπενθές g, ἀπένθητον (δ 221)	710 in vol. 2
nu 498	νήπια· μικρὰ παιδία (Β 136)
nu 499	*νηπιάζεται· μωραίνεται Agp(v)
nu 500	*νηπιαχεύων· τὰ τοῖς νηπίοις ἁρμόζοντα πράττων AS, παι‐ δαριευόμενος, νηπιευόμενος (Χ 502)
nu 501	νηπίαχοι· νήπιοι. ⸤ἀνόητοι. μάταιοι S. νεογνοί (Π 262)
nu 502	νηπιέη· ἡ τῶν νηπίων ἡλικία (Ι 491)
nu 503	νηπιέῃσι· νεότῃσι (Ο 363 ..)
nu 504	νηπίη· ἀσθενής. νεογνή (Λ 560)
nu 505	νηπιάας ὀχέειν· νηπιότητας, ἀφροσύνας, καὶ ματαιότητας ἔχειν, ἢ ὑπ’ αὐτῶν ἔχεσθαι (α 297)
nu 506	νήπιον· νεογνόν, νεώτερον, ⸤μικρόν (Ε 480) gn. ἀνόητον, ἄφρον, ἢ *⸤ἀφρονέστατον gn
nu 507	*νήποδε ς· ἰχθύες S
nu 508	*νηποιν ί· ἄνευ τιμωρίας ASvgn
nu 509	νήποινο ν· ἀτιμώρητον, ἀνεκδίκητον, ἀνέκτιτον (α 160 ..)
nu 510	[νήπους ἢ νήποδες· ἀνυποδέτους]
nu 511	νηπτικωτάτην· νήφειν ποιοῦσαν
nu 512	νηπυθές· ἄπευστον
nu 513	〉ν ἠπύτα· βοητά. κήρυξ μακρόφωνος (Η 384)
nu 514	*νηπύτιον· νήπιον A. ἄφωνον. ⸤ἄφρονα A, ἀνόητον (Υ 200) (AS)
nu 515	νηρέα· μαράθου θάμνος
nu 516	Νηρεύς· θαλάσσιος δαίμων. Ἀλκμὰν (Parth. I 19) καὶ Πόρ‐ κον ὀνομάζει
nu 517	*νηρίθμους· ἀναριθμήτους, ἀπείρους ASg
nu 518	Νήρικος· πόλις Ἠπείρου (ω 377)
nu 519	νηρίδας· τὰς κοίλας πέτρας
nu 520	νηριπής· σεμνή
nu 521	νηρίται· μεγάλοι
nu 522	Νήριτον· ὄρος Ἰθάκης, ἀντικρὺ τῆς Ἠπείρου (ν 351). καὶ ⸤τὸ πολύ p. χλωρόν (Hes. op. 511?). ὑγρόν. θαλερόν. ἁπαλόν. ἀεὶ ῥέον
nu 523	νήριτος· ὁ νηρίτης, ὅ ἐστιν κογχύλιον κοχλιῶδες, ποικίλον
nu 524	νηριτόμυθος· ὑπὸ τῷ γήρᾳ πεπτωκώς ἢ 〈οὗ〉 οὐκ ἄν τις
nu 524	ἐρίσειε πρὸς 〈τοὺσ〉 μύθους	711 in vol. 2
nu 525	νηριτόφυλλον· πολύφυλλον
nu 526	νηρόν· τὸ ταπεινόν
nu 527	νῆς· τὸ ἔνης, ὅπερ ἐστὶν εἰς τρίτην, Δωριεῖς [δὲ] νῆς λέγουσι
nu 528	νησαίη λίθος· ἔνιοι τὴν Σαρδόνιον, διὰ τὸ ἐν Σαρδόνι γίνεσθαι. οἱ δὲ σμάραγδον
nu 529	Νησαίας ἵππους· μεταξὺ τῆς Σουσιανῆς καὶ τῆς Βακτριανῆς τόπος ἐστὶ Καταστιγωνα, ὅπερ Ἑλλάδι γλώσσῃ Νῆσος. ἐνταῦθα ἵπποι διάφοροι γίνονται, 〈εἰσὶν δὲ πᾶσαι ξανθαί. Ὁ δὲ Εὐριπίδης (fr. 1128) πρὸς τῇ Ἐρυθρᾷ θαλάσσῃ τὴν
5	Νησαίαν φησὶν εἶναι〉
nu 530	νησίγδα· ἐν Νυκτί (Philem. fr. 52). ἀποδιδόασι μάσημά τι ποιόν
nu 531	νῆσοι· τόποι ἐν μέσῳ θαλάσσης
nu 532	νησόμεθα· κορεσθησόμεθα
nu 533	†νῆσορ· νεοττός
nu 534	*νῆστις· ἄσιτος g, νηστεύων
nu 535	νῆσος· τόπος ὑψηλός, ἐξέχων ἐν ὕδασι
nu 536	νήστειρα· ἡ μήποτε ... στερομένη τροφῆς
nu 537	νῆστις· *ἀσιτία AS. καὶ τὸ μεταξὺ τῆς κοιλίας. καὶ τὸ τοῦ στομάχου ἔντερον ASgn, ἐν ᾧ οὐδέποτε κόπρος εὑρίσκεται· ὅθεν κέκληται νῆστις. τούτῳ δὲ τῷ ἐντέρῳ τὰς χορδὰς περιειλοῦσιν οἱ μάγειροι
nu 538	νητελέα· ἀνήνυτα
nu 539	*νὴ τήν· μὰ τήν Av
nu 540	*νὴ τὴν Ὑγεῖαν· μὰ τὴν Ὑγεῖαν AS
nu 541	νητός· ἔσχατος ἢ πολύς, σεσωρευμένος (β 338)
nu 542	νῆττον· πλῆρες, μεστόν
nu 543	νὴ τὼ θεώ· ὅρκος κατὰ Δήμητρος καὶ Κόρης
nu 544	νηυσί· ναυσί, πλοίοις (Α 179 ..) (A)
nu 545	νηφάλιοι· νήφοντες, μὴ πεπωκότες. ἢ θύματα καὶ βωμοί, ἐφ’ ὧν οἶνος οὐ σπένδεται. ἢ *σοφοί (A)
nu 546	νηφάλια ξύλα· τὰ μὴ ἀμπέλινα, ἢ συκάμινα, ἢ σύκινα· ἐκεῖνα γὰρ οἰνόσπονδα λέγονται
nu 547	〉νηφαλισμένον· ὕδατι, οὐκ οἴνῳ ἡγνισμένον	712 in vol. 2
nu 548	νῆφε· γρηγόρει. σωφρόνως βιοῦ (2. Tim. 4,5). [ἢ βρέχε· χιὼν γὰρ ἡ κατὰ μικρὸν φερομένη λεπτῶς, καὶ ὁ λεπτὸς ὄμβρος νιφετός· νίφει γὰρ τὸ χιονίζει]
nu 549	[νήφοντες· νήφοντες]
nu 550	*νήχεται· κολυμβᾷ (Iob 11,12) Avgnps
nu 551	[νήχι· ναὶ μήν]
nu 552	νήχυτον· πολύ (Philit. fr. 21 Pow.)
nu 553	†νήαις· κάδος
nu 554	[*νηαιρίη· ἐσχάτη AS. ἢ νηάτη]
nu 555	†νηεξίς· ἐν Καππαδοκίᾳ γενόμενος μῦς, ὃν σκίουρόν τινες λέγουσιν
nu 556	Νίβα· χιόνα. καὶ κρήνην
nu 557	νιβάδες· αἱ τοὺς λόφους ἔχουσαι αἶγες
nu 558	νιβατισμός· εἶδος ὀρχήσεως βαρβαρικῆς
nu 559	νιγλαρεύων· τερετίζων (Eupol. fr. 110 K)
nu 560	νίγλαροι· τερετίσματα, περίεργα κρούσματα (Pherecr. fr. 145,27)
nu 561	νίγλα· τρόπαια, παρὰ Πέρσαις
nu 562	*νίζει· νίπτει, πλύνει, κλύζει. σμήχει ASvgn
nu 563	νίδες· παίδων αἰδοῖα
nu 564	νίκαθρον· ἔπαθλον, ἐπινίκιον
nu 565	νικᾷ· κρατεῖ. [λικμᾷ]
nu 566	Νικάνωρ· ἥρως, ὃν καὶ τιμῶσί τινες
nu 567	νικατῆρες· οἱ ἀκμαιότατοι ἐν ταῖς τάξεσιν
nu 568	[*νίκεα· φιλονεικία, ἔχθρα Av]
nu 569	νικλεῖν· λικμᾶν. [κρατεῖν]
nu 570	[*νίκεσσεν· ὕβρισεν AS]
nu 571	νίκατρον· νικητήριον
nu 572	νικῆσθαι· ἀπολέσθαι
nu 573	νικητήριον· ἔπαθλον (n)	713 in vol. 2
nu 574	νίκλον· τὸ λίκνον
nu 575	[νίκορ· διαφθορά]
nu 576	Νικοστράτειος· εἶδος ἀμπέλου
nu 577	νικύρτας· δουλέκδουλος (Hippon. fr. 49,5 Bgk.)
nu 578	νίμματα· λουτρά, πλύματα
nu 579	νίν· αὐτόν r. n. αὐτήν, αὐτό
nu 580	†νινητός· ἀνόητος. οἱ δὲ νενίηλος καὶ νινιαστής
nu 581	νηνίατος· νόμος παιδαριώδης. καὶ Φρύγιον μέλος (Hippon. fr. 129 Bgk.)
nu 582	νίννον· τὸν †καταβάλλην ἵππον
nu 583	νίρνος· φθείρ. Ἀχαιοί. ἢ νίρμος
nu 584	νιρόν· μέγα
nu 585	νίτρον· σαπώνιον r
nu 586	*νίσεσθαι· πορεύεσθαι (Eur. Phoen. 1234) r. ASn
nu 587	Νισᾶν· ὁ Ἀρτεμίσιος μήν (2. Esdr. 12,1). καὶ †Ἰλίου πόλις
nu 588	*νισόμενον· πορευόμενον (Ν 186) Agn
nu 589	[νισυνόχος· φύλαξ νεώς]
nu 590	*νίτρον· σαπώνιον καὶ εἶδος ἰατρικόν gp
nu 591	νιφάδες· ἕλκη, τραύματα, *σταγόνες ASvg, ψεκάδες S
nu 592	[νιφάλιος· εὐγρήγορος τὸν νοῦν]
nu 593	νιφάς· ἡ τῆς χιόνος κατ’ ὀλίγον ἀπόῤῥοια· ‘νιφάδες δ’ ὡς [ἐ]πῖπτον ἔραζε‘ (Μ 156). τὰς γὰρ ψεκάδας ψιάδας [γὰρ]
nu 594	νίφαργον· νιφάδι λελευκασμένον
nu 595	*νίφει· χιονίζει ASvg(r)
nu 596	νιφετός· *ἡ τῆς χιόνος καταφορά (An), χιὼν λεπτή (Deut. 32,2) S, χιονισμός· ‘τεύχων ἢ πολὺν ὄμβρον ἀθέσφατον ἠὲ χάλαζαν 〈ἢ νιφετόν〉‘ (Κ 6)
nu 597	*νιφοβόλοις· χιονίοις (Eur. Phoen. 206) AS
nu 598	νιφοβόλον· ὑψηλόν (Eur. Phoen. 234) r
nu 599	*νιφόεν· χιονῶδες r. AS
nu 600	νιφόεντα· χειμέρια. χιονώδη, χιονιζόμενα (Ξ 227)
nu 601	νιφόεσσα Ἑλένη· ἀντὶ τοῦ λευκή. Ἴων Φρουροῖς (fr. 46)
nu 602	*νιφομένη· χιονιζομένη An	714 in vol. 2
nu 603	νίψεως· νουνεχείας
nu 604	*νιῷ ἐνί· ἠροτριωμένῃ γῇ (ε 127) AS
nu 605	νοά· πηγή. Λάκωνες
nu 606	νοαρέως· νουνεχόντως
nu 607	*νόει· συλλογίζου. σκόπει (Eur. Rhes. 131) An
nu 608	νοερόν· *πνευματικόν AS· νοερόν μέν ἐστι τὸ νοοῦν· νοητόν δὲ τὸ νοούμενον. τροφὴ δὲ τρόπον τινὰ τοῦ νοοῦντος τὸ νοούμενον. οὕτω μὲν οὖν κυρίως. λέγονται δὲ καὶ ἐναλλὰξ καταχρηστικῶς
nu 609	*νοεύσας· νοούσας n
nu 610	νόημα· σύνεσις (β 363 ..)
nu 611	νοήμων· συνετός, ἔμπειρος, γνωστικός (Prov. 1,5 ..)
nu 612	*νοήσει· ἐνθυμήσει (Ι 104) ASn
nu 613	νόησεν· ἐφράσθη (Γ 374)
nu 614	*νοητά· τὰ μὴ ὁρώμενα ASvg
nu 615	†νοθοῖ· φοβεῖται. ἀγριαίνει. νουθετεῖ
nu 616	*νοθεύει· ἀπαλλοτριοῖ. ἀπατᾷ. κολακεύει ASvg
nu 617	νοθογέννητα· *πορνειογέννητα (AS). οἱ μὴ γνήσιοι παῖδες, ἀλλ’ ἀπὸ πόρνης ἢ φίλης ἢ δούλης ἢ παλλακῆς. ἀλλότριοι ἢ δυσγενεῖς ἢ ψευδεῖς
nu 618	*νόθως· ψευδῶς (3. Macc. 3,17) AS
nu 619	*[νοῖοι· αἱ τῶν υἱῶν γυναῖκες ASg(v)]
nu 620	[νωμελέως· ἀδιαλείπτως]
nu 621	νομάδες· βοσκόμεναι ἀγέλαι (3. Regn. 3,1 ..) ASvg
nu 622	νομάδες· ἡμέραι αἱ φθίνοντος τοῦ μηνός S
nu 623	*νομάδων· βαρβάρων, ἀγρίων (2. Macc. 12,11) gn
nu 624	νομαί· βοσκήματα, βοσκαί
nu 625	νομαδόστοιχοι· ἀπὸ τῶν †νομῶν, κατὰ στοῖχον ὀρχούμενοι
nu 626	νομάριον· σκεῦος τραγικόν
nu 627	νομάρχης· ὁ νομῶν ἄρχων· νομοὺς δὲ λέγουσι τὰ μεγάλα χωρία
nu 628	νομέας· ξύλα περιφερῆ
nu 629	νομεῖς· βασιλεῖς. ἡγεμόνες. καὶ τῶν πλοίων τὰ ἐγκοίλια (Hdt. 1, 194,2). καὶ σχοῖνοι ἀρμένων
nu 630	[νομαλέως· ἀδιαλείπτως]
nu 631	νομεύς· ποιμήν. ὁ μεριζόμενος, ἢ μέρος ληψόμενος	715 in vol. 2
nu 632	νομή· διαίρεσις, μερισμός, νέμησις
nu 633	*νομῆες· ποιμένες (Σ 525) ASvgn
nu 634	νομή· *τροφή (A), βοσκή Avg. †ποινή. μερὶς ὕδατος
nu 635	νόμιμα· τὰ δικαιώματα
nu 636	νομίζειν· οἴεσθαι. λέγειν
nu 637	νομιζόμεθα· νόμιμα οἰόμεθα
nu 638	*νομιζόμενα· νόμιμα A, ἔννομα
nu 639	*νόμιον· δίκαιον ASgn
nu 640	*νομοθετεῖ· νομοποιεῖ An
nu 641	*νομοΐστορες· νομομαθεῖς (Cyr. in Esai. 53 p. 577 Aubert) ASvg(ps)
nu 642	*νομόν· νομήν (Eur. Rhes. 477) A
nu 643	*νόμος· θεσμός, συνήθεια ASvg. νομή A. τόπος. καὶ λόγος Ag. [καὶ ὁ ποιητὴς τῶν καθ’ ἡμᾶς νόμων]
nu 644	νόμος· ὁ ποιητὴς τὸν καθ’ ἡμᾶς νόμον οὐκ οἶδε· θέμιστας δὲ καὶ εὐνομίας λέγει· ἀπὸ τῆς νεμήσεως· [ὁ] ‘ἀνθρώπων ὕβριν τε καὶ εὐνομίαν‘ (ρ 487)
nu 645	‚νόμος ὁ πάντων βασιλεύς‛ (Pind. fr. 169,1)· κατὰ τὴν φύσιν ... (Plat. Gorg. 484 b, 488 b)
nu 646	*νομῷ· τῇ νομῇ (Β 475) An
nu 647	*νόον· νοῦν (Ι 554 ..) g
nu 648	νόον πολυκερδέα νωμῶν· τὸν ἀπατηλὸν καὶ ψεύστην νοῦν ἐπὶ πολλὰ τρέπων· ἄλλο ἐπ’ ἄλλο διανοούμενος (ν 255)
nu 649	*νόος· νοῦς (Β 192 ..) Sn(g)
nu 650	νόου· τοῦ νοῦ. τοῦ λογισμοῦ (β 346)
nu 651	*νοοῦσι· φρονοῦσιν g. ἢ συνιεῖσι
nu 652	νορβά· καλή
nu 653	νορβεῖ· ἐνθυμεῖται
nu 654	νορθακινοί· ἀσθενεῖς
nu 655	νόῤῥος· ἄνθος μήλινον λωτοῦ. γίνεται δέ τι καὶ δένδρον ἐν παραλίᾳ, ὅπερ ἔνιοι νορειὰν καλοῦσιν
nu 656	νορύην· [ὀρύειν] ... ἔστι δὲ εἶδος ὀσπρίου
nu 657	[νόροπα· λαμπρά S]
nu 658	νοσακερός· νοσώδης. τρυφερός, μαλακός (Com. ad. fr. 1089 K.)
nu 659	*νοσηλεύεται· νοσεῖ. ἢ νοσοῦντι ὑπηρετεῖ (AS)
nu 660	*νοσσεύουσαι· γεννῶσαι (Ierem. 31,28) AS	716 in vol. 2
nu 661	νοσσίδες· ὑπόδημα γυναικεῖον
nu 662	νόσος μεγάλη· ἐπιληψία
nu 663	νοσοῦν· στασιάζον
nu 664	*νοστῆσαι· περιελθεῖν AS, ἀφικέσθαι, ⸤ἀνακομισθῆναι, ὑπο‐ στρέψαι (Ο 374 ..) (AS)
nu 665	νοσηλεύεσθαι· νοσοκομεῖσθαι
nu 666	νόστιμον ἦμαρ· τὸ σωτήριον. καὶ ἀνακομιστικόν. ἀνακο‐ μιστικὴ ἡμέρα (α 9)
nu 667	*νόστιμος· σωτήριος AS. καὶ τὰ ὅμοια
nu 668	*νόστοις· βίβλοις οὕτω καλουμέναις AS
nu 669	νόστος· ἡ εἰς οἶκον ἀνακομιδή (Β 155) ἢ *⸤ἐπάνοδος. καὶ ἡ ἀνάδοσις τῆς γεύσεως ASvgp
nu 670	νόστου προμαχοῦντε ς· χρόνου πολλοῦ νόστου προμαχοῦν‐ τες
nu 671	*νοσφίδιο ν· κλοπιμαῖον, λαθραῖον ASg
nu 672	νοσφίζεσθα ι· λανθάνειν. πλεονεκτεῖν
nu 673	νοσφιζοίμεθ α· ἀρνοίμεθα. ἢ ἐπ’ ἄλλο τι τραποίμεθα. ἢ κρυπ‐ τοίμεθα (Β 81)
nu 674	νόσφιν· *χωρίς Anps, ἄνευ. λάθρα. δίχα. ἐκτός. μακράν (Α 541 ..)
nu 675	*νοσφίζεται· ἰδιοποιεῖ An. κλέπτει vg, ἀποστερεῖ, ⸤ἀφαιρεῖ vg. χωρίζει (Σ)
nu 676	νοσφιζόμενος· ἀφαιρούμενος AS. κλεπτόμενος. ἢ κλέπτων, στερῶν
nu 677	*νόσφιν ἐών· χωρὶς ὑπάρχων ASn
nu 678	νουμήνιος· ὄρνεον, ὅμοιον ἀτταγᾷ ὄν· ὁ καὶ τροχίλος
nu 679	νουνεχέσιν· ὀξυτέροις. νηπτικωτέροις. *⸤συνετοῖς Avg, σοφοῖς (vg)
nu 680	νοῦ πέρα παντός· ὑπεράνω παντὸς νοῦ
nu 681	νοῦς· ψυχή. ποταμός. καὶ ἡ μονάς. κυρίως δὲ σώφρονος ψυχῆς ἐνέργεια
nu 682	*νοῦσος· νόσος λοιμική (Α 10) Anps
nu 683	νοῦς οὐ παρὰ Κενταύροισι· παροιμιῶδες. ἔστι δὲ Πεισάν‐ δρου κομμάτιον, ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων ταττόμενον
nu 684	[νοχαλός· ῥᾴθυμος. χαῦνος]
nu 685	*νόῳ· ἐν τῇ διανοίᾳ (Α 132) n	717 in vol. 2
nu 686	*νύ· ἀντὶ τοῦ [καὶ] δή. [καὶ δὴ] (Α 28 ..) np
nu 687	νύγει· τῷ κέντρῳ πλήττει
nu 688	νυγμή· κέντρον
nu 689	νυθόν· ἄφωνον. σκοτεινόν
nu 690	νυθῶδες· σκοτεινῶδες
nu 691	νύκτα· σκότος. *⸤ἡ χειμέριος δὲ δασεῖα (A)
nu 692	νυκταίετος· ὄρνις ἱερὸς Ἥρας, ὁ καὶ ἐρῳδιός
nu 693	*〉νύηκες· ἐκτεταμένον ASg (Ξ 385 ..)
nu 694	νυκτελεῖν· ἐν νυκτὶ τελεῖν
nu 695	νυκτὶ ἐοικώς· φοβερὸς τὴν θέαν (Α 47)
nu 696	νυκτερεύειν· ἀγρυπνεῖν. Ἀττικοί
nu 697	νυκτερινοὶ κύνες· οἱ λύκοι. τινὲς δὲ εἶδος ὑποδήματος γυναι‐ κείου
nu 698	νυκτερίς· πετεινὸν νυκτερινόν (μ 433)
nu 699	*νυκτίβιος· ὁ ἐν νυκτὶ ὡς ἐν ἡμέρᾳ διάγων ASvg. τοιαῦτα δὲ τὰ θηρία καὶ τὰ πλείω τῶν πτηνῶν AS
nu 700	Νυκτίδαι· γένος τι τῶν τὰς λοιμικὰς νόσους ἐκδιωκόντων
nu 701	νυκτ(ὶ) ἐοικώς· καταπληκτικός, καθάπερ νύξ (Α 47)
nu 702	νυκτὶ θοῇ· τῇ ταχείᾳ. ἡ γὰρ ἡμέρα, πολύμοχθος οὖσα διὰ τὰ ἔργα, μακρὰ ἡμῖν φαίνεται· ἡ δὲ νὺξ διὰ τὴν ἀνάπαυσιν ταχεῖα (Μ 463)
nu 703	νυκτιπόλοις· νυκτὸς ἀναστρεφομένοις καὶ περιοῦσι (Eur. Ion 718) A
nu 704	νυκτιλόχους· τοὺς νυκτὶ ἐνεδρεύοντας, *ἢ ⸤λῃστάς (p Σ a )
nu 705	νυκτικόραξ· ὁ νυκτὶ πετόμενος (1. Regn. 26,20 ..) r
nu 706	νυκτόμαντις· μάντεως εἶδος
nu 707	*νυκτομαχία· 〈ὅτε〉 νυκτὸς μάχονται 〈οἱ〉 πολέμιοι, καὶ οὐχ ὁρῶσιν ἐν τῷ σκότει (Thuc. 7, 44,1) Avg
nu 708	νυκτὸς ἀμολγῷ· μεσονυκτίῳ· παρ’ ἣν ὥραν οὐδεὶς μολίσκει (Λ 173)
nu 709	νύκτωρ· νυκτός (Eur. Bacch. 486 ..)
nu 710	νυκχάσας· γράφεται δὲ καὶ †νυκχάσας, ὅπερ ἐστὶ νεανιευ‐ σάμενος. τὸ δὲ νυκχάσας νύξας
nu 711	*νυμφαγωγεῖ· νύμφην ἄγει AS
nu 712	νυμφαγωγός· ὁ μετερχόμενος ἑτέρῳ νύμφην καὶ ἄγων ἐκ τοῦ
nu 712	πατρὸς οἰκίας, ᾧ πρότερον γεγαμηκότι οὐκ ἔξεστι μετελθεῖν· διὸ ἀποστέλλουσι τῶν φίλων τινάς. Διαφέρει γὰρ ὁ νυμφα‐ γωγὸς τοῦ παρόχου· καλεῖται γὰρ πάροχος τῶν φίλων τις	718 in vol. 2
5	ὁ ἐπὶ τῷ ὀχήματι ἅμα τῇ νύμφῃ καὶ τῷ νυμφίῳ ὀχούμενος, οἷον παράνυμφος
nu 713	νύμφαι· οἱ πτερωτοὶ μύρμηκες. καὶ οἱ σκώληκες οἱ πτερο‐ φυοῦντες, οἱ ἐν τοῖς τῶν μελισσῶν κυττάροις. οἱ δὲ καὶ 〈τὸ〉 ἀνὰ μέσον τῶν γυναικείων αἱ νύμφαι. καὶ τῶν ῥόδων αἱ μεμυ‐ κυῖαι κάλυκες. καὶ αἱ νεόγαμοι κόραι. καὶ Μοῦσαι καὶ θεαί
nu 714	Νυμφαῖον ὄχθον· Ἴων (fr. 52). [ὁ] παρόσον ὁ Ἀλφειὸς τὴν Ἀρκάδων παραμειβόμενος τὰς λεγομένας Γλυφὰς διέρχεται. οἱ δὲ παραποτάμιον. Νυμφαῖον δ’ ὄρος ἀκούει τὸ περὶ τὴν Ἀρκα‐ δίαν
nu 715	*νυμφεύτρια· ἡ συμπεμπομένη ὑπὸ τῶν γονέων τῇ νύμφῃ AS παράνυμφος ASvgn
nu 716	*Νυμφαῖον· νυμφῶν ἱερόν nΣ
nu 717	νύμφη· ἡ νεωστὶ γαμηθεῖσα r. AS. καὶ ἡ ἐν τοῖς ἄστροις αἴξ, ἡ Ἀμάλθεια. καὶ ἡ Μοῦσα. καὶ τὸ μεταξὺ τοῦ γενείου καὶ τοῦ κάτω χείλους ἐν μέσῳ κοῖλον. καὶ ἡ τοῦ Διὸς μήτηρ. καὶ ὁ ἐν τοῖς μελισσείοις σκώληξ
nu 718	νύμφην γε νέην· νεωστὶ νενυμφευμένην
nu 719	νυμφικὰ λουτρά· γαμήλια λουτρά· ἦν ἀπὸ κρήνης ἀποδε‐ δειγμένης (Men. fr. 52. 430 Koe.)
nu 720	νυμφίδες· ὑποδήματα γυναικεῖα νυμφικά
nu 721	νυμφίον καὶ νύμφην· πάντα τὸν γήμαντα καὶ παιδοποιη‐ σάμενον, κἂν πολυχρόνιος ᾖ· ‘νυμφίου, ὅς ῥα θανὼν δειλοὺς ἀκάχησε τοκῆασ‘ (Ψ 223)
nu 722	νυμφόβας· Ἀχαιός (fr. 52). ὁ Σειληνὸς ἐπιβαίνων ταῖς Νύμ‐ φαις. καὶ ἐν Μοίραις· ‘βαβαί, βαβαί, βήσομαι γυναῖκασ‘ (Achae. fr. 28 N.). ἐπὶ τῆς Ἀφροδίτης
nu 723	*νυμφοκόμος· ἡ νυμφεύτρια. ἡ κοσμοῦσα τὴν νύμφην v
nu 724	νυμφόλημπτοι· οἱ κατεχόμενοι Νύμφαις. μάντεις δέ εἰσι καὶ ἐπιθειαστικοί
nu 725	νυμφοπόνος· ἡ περὶ τὴν νύμφην πονουμένη
nu 726	*νυμφοστόλος· νυμφαγωγός Avgnps
nu 727	νυμφοτηρεῖς· ἄρχοντές τινες	719 in vol. 2
nu 728	νῦν· ἐπὶ τοῦ παρόντος. ἐνίοτε δὲ ἀντὶ τοῦ δή παραπληρω‐ ματικοῦ. καὶ ἐπίῤῥημα χρόνου ἐνεστῶτος. δηλοῖ δὲ καὶ τὸ ἀρτίως
nu 729	*νῦν δέ· ἐπὶ τοῦ παρόντος gn
nu 730	νῦν δὲ θεοὶ μάκαρες· τοῦτό φασιν ἐξόδιον εἶναι ῥαψῳδῶν· νῦν δὲ θεοὶ μάκαρες τῶν ἐσθλῶν ἄφθονοί ἐστε hm
nu 731	*νυνδή· ἀντὶ τοῦ ἄρτι (Plat. leg. 3,683e) vhm
nu 732	νῦν κ’ εἴη· ἀντὶ τοῦ νῦν καιρός
nu 733	νύννιον· ἐπὶ τοῖς παιδίοις καταβαυκαλουμένοις φασὶ λέγεσθαι· ὁμοίως καὶ τὸ νύννιος
nu 734	νῦν τ’ ἦνθες ἐς χορόν, νῦν τ’ ἔπραδες· νῦν εἰς χορὸν ἦλθες, καὶ νῦν ἔπαρδες (Sophro fr. 144)
nu 735	Νύξ· ἡ σωματοειδὴς θεός· ‘εἰ μὴ Νὺξ δμήτειρα θεῶν ἐσάωσε‘ (Ξ 259). καὶ ἡ συνήθως λεγομένη νύξ (λ 330)
nu 736	*νυοί· νύμφαι (Ω 166) (r) A (ns)
nu 737	νύξεν· ἐκ χειρὸς ἔτρωσεν· νύξε δέ μιν 〈κατὰ〉 χεῖρα μέσην (Λ 252)
nu 738	νυός· νύμφη γεγαμημένη τοῖς τοῦ γήμαντος οἰκείοις ...
nu 739	νυρεῖ· νύσσει
nu 740	νυρίζει· νύσσει. ξύει
nu 741	νυρῶν· νύσσων. ξύων. [νύκτωρ]
nu 742	Νῦσα καὶ Νυσήϊον· ὄρος, οὐ καθ’ ἕνα τόπον. ἔστι γὰρ Ἀρα‐ βίας, Αἰθιοπίας, Αἰγύπτου, Βαβυλῶνος, Ἐρυθρᾶς, Θρᾴκης, Θετταλίας, Κιλικίας, Ἰνδικῆς, Λιβύης, Λυδίας, Μακεδονίας, Νάξου, περὶ τὸ Πάγγαιον, τόπος Συρίας
nu 743	νύσσει· παίει. ῥήσσει
nu 744	νύσσα· ὁ καμπτήρ· ἀπὸ τοῦ ἐλθόντας κατ’ αὐτὸν νεύειν τοὺς ἵππους (Ψ 332)
nu 745	νύσσαι· ἐκ χειρὸς πατάξαι
nu 746	*Νυσήϊον· ὄρος Διονύσου (Ζ 133) np
nu 747	νυσταγμός· ὕπνος (Dan. 4,32)
nu 748	νυσταλέον· ὑπνηλόν (r)
nu 749	†νυσταλωπιᾶν· νυστάζειν
nu 750	†νύστυχον· ὀλίγον ὑπνῶσαι
nu 751	νυττόμενος· κεντούμενος. προσωθούμενος	720 in vol. 2
nu 752	νύχα· νύκτωρ r νυκτί
nu 753	νυχεία· διανυκτέρευσις
nu 754	*νύχιαι· νυκτεριναί (Avgp)
nu 755	νυχεύει· κρύπτει. νυκτερεύει (Eur. Rhes. 520?)
nu 756	νύχμα· ὄνειδος. λοιδορία. ψόγος
nu 757	*νύχος· νύξ Avgps. σκότος r. s
nu 758	νώ· ἡμᾶς (Ε 219)
nu 759	Νῶβαι· Πυγμαῖοι
nu 760	νωγαλεύματα ἢ νωγαλίσματα· τὰ κατὰ λεπτὸν ἐδέσματα. οἱ δὲ τὰ μὴ εἰς χορτασίαν, ἀλλὰ τρυφερὰ ἀρτύματα
nu 761	*νωδός· ὁ ὀδόντας οὐκ ἔχων ASvgn. καὶ ἐννεός. κωφός A. μὴ λαλῶν (As)
nu 762	*νώδυνον· ἀνώδυνον ASvgn
nu 763	Νῶε· ἀνάπαυσις
nu 764	*νώθεια· νωθρία, ὀκνηρία AS
nu 765	*νωθεῖς· βραδεῖς, ἄλογοι ASvg
nu 766	νωθῆ· τὸν †ἐργάτην, ἢ τὸν μηκέτι σκιρτᾶν δυνάμενον
nu 767	νωθής· ὁ νωθρός, κατὰ στέρησιν τοῦ θεῖν. *βραδύς. ἀμβλύς (Λ 559) Avg
nu 768	νωθὴς ὁδός· ἡ μακρὰ ὁδός
nu 769	νώθητι· ἐνθυμήθητι, γνῶθι
nu 770	νώθουρος· ὁ ἀδύνατος συγγίνεσθαι (Com. ad. 1367). ἢ ὄνος
nu 771	νωθρὴ ὁδός· μακρά. ἢ νωθρά (Greg. Naz. c. 1, 2,2, 227?)
nu 772	νωθροκάρδιος· βραδὺς κατὰ λογισμόν (Prov. 12,8) ASvg
nu 773	νωθρόν· βραδύ. νωχελές. *ἀσθενές (Avn)
nu 774	νῶϊ· ἡμᾶς. ⸤ἡμεῖς hm. [ἡμῶν] (Δ 418)
nu 775	*νῶϊν· ἡμῶν v τῶν δύο. καὶ ⸤ἡμῖν (Θ 374 ..) ASvg
nu 776	νωϊτέρην· ἡμῶν τῶν δύο· ‘ἵνα νωϊτέρην ὄπ’ ἀκούσῃσ‘ (μ 185)
nu 777	νωΐτερον· ἡμῶν τῶν δύο Ag. ἡμέτερον· ‘καὶ νωΐτερον λέχος αὐτῶν‘ (Ο 39)
nu 778	νῶκαρ· νύσταξις. νώθεια. κακόσχολος ἔννοια
nu 779	νωλεμές· ἰσχυρόν, βίαιον. ἐντελές. καρτερόν. συνεχές (Ξ 58)
nu 780	νωλεμέως· ἀδιαλείπτως. καὶ τὰ ὅμοια (Δ 428)
nu 781	*νωλεμῶς· ἀδιαλείπτως. καὶ τὰ ὅμοια (AS)
nu 782	νῶμα· νόημα, ἐνθύμημα
nu 783	νωμᾷς· διοικεῖς (μ 218)	721 in vol. 2
nu 784	*νωμᾶται· κινεῖται ASns
nu 785	νωμῆσαι· κινῆσαι, μετενέγκαι. διανεῖμαι. κυβερνῆσαι (Η 238)
nu 786	νώματα· ἐπὶ τῶν ὑποζυγίων τὰ γνωρίσματα. οἱ δὲ τὰ θρέμ‐ ματα
nu 787	νώμησαν· διεμέρισαν (Α 471)
nu 788	*νωμῆσαι βῶν· κινῆσαι τὸ ὅπλον (Η 238) AS
nu 789	*νωμῶν· ἔχων AS. διανέμων. κινῶν g. διαιρῶν S
nu 790	Νώνακρις· τόπος ἐπώνυμος Ἀρκαδίας. τινὲς δὲ Νώναπις
nu 791	Νωνακρεύς· οἱ μὲν ἀλείπτην Ἀρκαδικὸν ἀποδιδόασιν. ἡ γὰρ Νώνακρις Ἀρκαδίας ἐστὶ τόπος ... (Aristoph. fr. 829)
nu 792	νῶντα· νήθοντα. ῥέοντα
nu 793	νωνυμία· ἄκλεια. ἀσάφεια
nu 794	νώνυμος· *ἀνώνυμος g (Sn). δύσφημος. ὃν οὐκ ἄν τις εὐφήμως εἴποι, ἀλλὰ δυστυχῆ
nu 795	νωρεῖ· ἐνεργεῖ
nu 796	νώροπα· *λαμπρόν An. αἴθοπα. στερητικὸν τῆς ὄψεως. τὸ γὰρ νω ἴσον τῷ α· ἄροπα, νώροπα (Β 578)
nu 797	νώροπι· λαμπρῷ. καὶ τὰ ὅμοια (Η 206)
nu 798	νώροπι χαλκῷ· τῷ λαμπρῷ χαλκῷ, ἢ *σιδήρῳ ASn. καὶ τὰ λοιπά (Η 206)
nu 799	νώροψ· *λαμπρός AS. ὀξύφωνος. ἔνηχος. ἢ ὅτι τὴν ὄψιν ἀσθενῆ ποιεῖ
nu 800	†νώρεμνος· μέγας. πολύς. κατώτατος, ἔσχατος. εὐσθενής πλατύς
nu 801	νωσάμενος· κατανοήσας (Callim. fr. 353 Pf.)
nu 802	νώσασθαι· αἰσθέσθαι, ἐνθυμηθῆναι, νοῆσαι
nu 803	νῶσις· ῥεμβός. πτωχός
nu 804	νωσίχολος· ἀμελής. ῥᾴθυμος
nu 805	νῶτα· τὰ ἀνώτατα. τὰ νωτιαῖα κρέα. καὶ συνήθως ἡμῖν
nu 806	νῶτα θαλάσσης· *τὴν ἐπιφάνειαν αὐτῆς Avg. ἢ τὰ πελάγη (Β 159)
nu 807	νωτεῖς· οἱ ἀχθοφόροι ἡμίονοι. οἱ 〈δὲ〉 ἕλκοντες ζύγιοι
nu 808	νωτίζειν· διώκειν. τρέπειν
nu 809	νωτίσαι· τὸ κατὰ νῶτα λαβεῖν, καὶ παραμείψασθαι φυγόντα
nu 810	νωτίσασθαι· ἀναθέσθαι ἐπὶ τῶν ὤμων. ἀπονωτίσασθαι δὲ τὸ καταθέσθαι
nu 811	*νωτοφόρος· ὁ μὴ ὑπὸ ζυγόν, ἀλλὰ τῷ νώτῳ ἀχθοφορῶν AS
nu 811	ἄνθρωπος (Paral. 2,17), ἵππος, ὄνος (Xen. Cyr. 6,2,34) S(An)	722 in vol. 2
nu 812	†νωφαιόν· ἀφανές
nu 813	νωχαλής· νωθρός
nu 814	*νωχαλίζει· βραδύνει An(S)
nu 815	νωχέλεια· *ἀσθένεια. βραδυτής An(S). ἀργεία. νώθεια. μιλό‐ της. ὁμοίως καὶ ⸤νωχελίῃ (Τ 411) n
nu 816	[νῶχμα· ὄνειδος]
nu 817	νώψ· ἀσθενὴς τῇ ὄψει
nu 818	*νωχελής· ὁ μιλός. βραδύς ASvg. ἄχρηστος g	723 in vol. 2
xi 1	Ξαίνει· *διαξέει AS. νήθει (ASvg), σωρεύει (vg). ἐργάζεται ἔρια AS. καὶ δέρειν ἱμάντι
xi 2	†ξενύει· λήγει
xi 3	ξάνδαρος· ζῷον ὅμοιον βοΐ, γενόμενον κατὰ τὸ Ἀτλαντικὸν πέλαγος
xi 4	ξανᾶν· κοπιᾶν A τὴν χεῖρα
xi 5	ξανῆσαι· κοπιᾶσαι (Soph. fr. 458)
xi 6	Ξανθή· ἡ Τροία. καὶ ἡ καλή. καὶ ἡ πυρρά, ἢ *πυρροειδής (ASvg)
xi 7	ξανθίζεσθαι· *κοσμεῖσθαι τὰς τρίχας q. ASvg. 〈Λάκωνεσ〉 q. ἢ βάπτεσθαι αὐτάς. 〈Ἀθηναῖοι〉 q
xi 8	ξανθιμίας· βόλου ὄνομα
xi 9	ξανθόν· πυῤῥόν. καλόν. εὖ εἰργασμένον. χλωρόν. ὁ δὲ ποτα‐ μὸς Ξάνθος. καὶ ὄνομα
xi 10	ξάνιον· κτένια, ἃ αἱ γυναῖκες χρῶνται πρὸς τὴν τρίχα, καὶ ἃ φοροῦσιν ἐν τοῖς δεραίοις
xi 11	Ξανθικά· ἑορτὴ Μακεδόνων, Ξανδικοῦ μηνὸς ἢ Ξανθικοῦ ἀγο‐ μένη. ἔστι δὲ καθάρσιον τῶν στρατευμάτων
xi 12	*ξανθοῖσιν ὀρνέοις· g ...
xi 13	†ξανίσσατο· διενοήθη
xi 14	ξανῶ· κοπιῶ
xi 15	ξέεσθαι· σπανίζεσθαι
xi 16	ξεναγεῖ· δέχεται ξένους. ἢ τῆς ὁδοῦ ἡγεμονεύει [ἢ ξενοδοχή‐ σας]
xi 17	*ξεναγοί· οἱ τῆς ξένης ὁδοῦ ἡγούμενοι AS
xi 18	*ξεναγός· ὁ τῶν ξένων ἡγούμενος ASgn
xi 19	*ξεναγωγήσας· ξένον ὁδηγήσας AS(gn)
xi 20	*ξεναγῶν· ξενοδοχῶν, ὁδηγῶν, καὶ ἄγων τοὺς ξένους Avg	724 in vol. 2
xi 21	ξεναγία· σύνταγμα 〈παρὰ Κρησί〉. καὶ ὁ τούτων ἡγεμών ξεναγός q
xi 22	*[ξενάλογος· ξένα συλλέγων] g
xi 23	*ξενία· κατάλυμα, καταγώγιον (Philem. 22) (vg)
xi 24	[*ξενίζειν· τὸ 〈ξένῃ〉 χρήσασθαι φωνῇ AS(g)]
xi 25	*ξενίζεται· ξενοδοχεῖται (Act. ap. 10,32) g
xi 26	*ξενίζουσα· ἀλλόφυλος. ἀήθης (vg). καινή (Esth. 3, 13e) (g)
xi 27	ξεστός· ὡμαλισμένος. ἐξεσμένος
xi 28	ξεστοῖο· ὡμαλισμένου. ἐξεσμένου (Ζ 244)
xi 29	*ξεῖνος· ὁ ἀπὸ ξένης φίλος (Av) g
xi 30	*ξεῖνος· φίλος (vn)
xi 31	ξείνια· τὰ ξείνια δῶρα, χαριστήρια ξενίας (Λ 779)
xi 32	ξεινοδόκος· ὑποδεχόμενος ξένους (ς 64). καὶ μάρτυς
xi 33	ξενοδόχος· ὁμοίως
xi 34	ξεῖνοι· Θεσσαλοί
xi 35	ξεῖνον· ξένον (Ρ 150)
xi 36	ξεινοσύνης προσκηδέος· τῆς τὴν οἰκειότητα ἐμποιούσης (φ 35)
xi 37	ξεινοῦσσαι· ξενῶνες
xi 38	ξειρίς· ἀρωματικόν τι φυτόν (Aristoph. fr. 831)
xi 39	*[ξενεοί· στρατιῶται] AS
xi 40	[ξενήϊον· φίλον]
xi 41	ξενηλασία· τὸ μὴ ἐᾶν ξένους ἐπιμίγνυσθαι
xi 42	ξενηλατοῦνται· τύπτεσθαι τοὺς ξένους ἐλαυνομένους (Ar. Av. 1013)
xi 43	ξενία· ὑποδοχή r, φιλοτιμία, *⸤φιλία AS. δῶρα (Eur. Hec. 794) [κατάλυμα p, ἢ καταγώγιον]
xi 44	ξενίας δίκη· ἐπὶ τῶν ὡς πολιτῶν μετεχόντων τῶν δημοσίων
xi 45	*ξενίζειν· ξένῃ χρῆσθαι φωνῇ q. AS(g) n. ἢ ξένοις ἤθεσι AS(g)
xi 46	*ξενίζουσαν· νεαράν (Esth. 3,13e) AS
xi 47	ξενοδοκοῦμαι· μαρτύρομαι
xi 48	*ξενοδοκῶν· ξενοδοχῶν. μαρτυρῶν AS
xi 49	ξένοι· οἱ πολέμιοι. οἱ δὲ τοὺς Πέρσας (Hdt. 9,11,2). οἱ δὲ τοὺς ἀπὸ ξενίας φίλους. ἢ ξένους
xi 50	*ξενολόγος· ξένους στρατιώτας συλλέγων ASn
xi 51	ξένος· ὁ ὀθνεῖος. ὁ ἐπιξενούμενος	725 in vol. 2
xi 52	ξεῖνος δ’ οὗτος ἐμὸς πατρώϊος· καὶ ξενοδοκῶν καὶ ξενο‐ δόχος (α 417)
xi 53	*ξενών· κατάλυμα. ἢ μέγας ἀνδρών A
xi 54	ξενῶνες· οἱ ἀνδρῶνες ὑπὸ Φρυγῶν
xi 55	ξενώσεται· ὑποδέξεται
xi 56	ξερόν· τὸ ξηρὸν τῆς γῆς. χέρσον (ε 402)
xi 57	ξέσαι· τεμεῖν, κόψαι. ποιῆσαι. τεκτήνασθαι
xi 58	ξέσμα· ξόανον
xi 59	*ξέσω· ξύσω AS
xi 60	[ξέσαι· κατασκεύασαι. εἰργάζου]
xi 61	ξεστήν· ἐξεσμένην· ‘παρὰ δὲ ξεστὴν ἐτάνυσσε τράπεζαν‘ (η 174). λέγει δὲ καὶ συνθέτως· ‘ἐϋξέστῃς ἐλάτῃσιν‘ (Η 5)
xi 62	ξεστόν· γλυπτόν r. λεῖον. ποιητόν
xi 63	*ξεστῇσιν· εὖ ἐξεσμέναις, καλῶς 〈κατεσκευασμέναισ〉 (Ζ 243) (Sn)
xi 64	ξέστριξ κριθή· ἡ ἑξάστιχος. Κνίδιοι
xi 65	ξηραλοιφεῖν· τὸ χωρὶς λουτροῦ ἀλείφεσθαι g. ἢ ξηροτριβεῖσθαι (Soph. fr. 454). ξηρολουτεῖν· τὸ αὐτό
xi 66	†ξήριγγοι· ποταμοὶ ἀεὶ ῥέοντες
xi 67	ξηροκόλλα· σύνθεσίς τις παρὰ τοῖς χρυσουργοῖς
xi 68	ξίμβαι· ῥοιαί. Αἰολεῖς
xi 69	†ξίφαι· τὰ ἐν ταῖς ῥυκάναις δρέπανα ἢ σιδήρια
xi 70	*ξιφήρους· ξίφος ἐχούσης AS ξιφηφόρου (vg)
xi 71	*ξιφήρεις· ξίφη κατέχοντες (Eur. Or. 1346) g
xi 72	ξιφίας· ἰχθῦς ποιός. [καὶ Δῆλος.] ξίφιος ὁμοίως r
xi 73	ξιφίζειν· ἀνατείνειν τὴν χεῖρα, καὶ ὀρχεῖσθαι
xi 74	†Ξιφίρου λιμήν· Αἰσχύλος Γλαύκῳ Ποτνιεῖ (fr. 33). ὁ πορθμός. ταῦτα γὰρ πάντα [τὰ] περὶ Ῥήγιον Ὠρίων ...
xi 75	ξιφισμός· σχῆμα ὀρχηστικὸν τῆς λεγομένης ἐμμελείας ὀρχήσεως
xi 76	ξιφιστής· φορεύς. τελαμών
xi 77	ξιφισμάτων· ὀρχημάτων
xi 78	ξιφιστύς· μαχαιρομαχία, μάχη ἐκ χειρῶν
xi 79	ξιφοδρέπανον· ἡ λεγομένη ἅρπη, ὅπλον
xi 80	ξιφομάχαιρα· ἡ μεγάλη μάχαιρα (Theopomp. com. fr. 25)	726 in vol. 2
xi 81	*ξιφοθήκη· βελοθήκη AS
xi 82	ξίφος· μάχαιρα. ἢ παραζώνιον. ὁμώνυμον φάσγανον. ξιφί‐ διον. καὶ πόα δέ τις
xi 83	ξιφύδρια· κοχλία
xi 84	ξόανα· *ἀγάλματα, εἴδωλα (ASvg), ζῴδια (g). κυρίως δὲ τὰ ⸤ἐκ ξύλων ἐξεσμένα, ἢ λίθων r
xi 85	ξοανῶν προθύρω ν· ἐξεσμένων
xi 86	ξοΐ ς· μεταλλικὸν σκεῦος, καὶ λιθουργικόν
xi 87	ξοό ς· ξυσμός. ὁλκός
xi 88	ξουθ ά· οὐ μόνον ξανθά, ἀλλὰ καὶ λευκὰ καὶ πυῤῥά
xi 89	Ξουθίδα ι· οἱ Ἴωνες. Ἴων γὰρ Ξούθου
xi 90	ξουθό ν· λεπτόν. ἁπαλόν. ἐλαφρόν. ὑγρόν. πυῤῥόν. χλωρόν. †ἄργυρον. ξανθόν. πυκνόν. ὀξύ. τινὲς δὲ ποικίλον, εὐειδές, διαυγές
xi 91	*ξύε ι· κατασπᾷ AS. γράφει· ASvg ὡς παρ’ Ὁμήρῳ. ἔνθεν καὶ ξύσματα τὰ γράμματα vg
xi 92	ξυήλ η· ξυάλη. ἔστι δὲ καὶ ξιφίδιον, ὅ τινες δρέπανον λέγουσιν
xi 93	[ξύλαχο ς· σύνδενδρος τόπος]
xi 94	ξυλεύς· τὰ ξύλα παρέχων q AS. 〈παρὰ Κρησίν〉 AS. δοῦλος
xi 95	ξυλεύεσθαι· ξυλίζεσθαι
xi 96	*ξυλιζομένην· ξύλα συλλέγουσαν AS(vgn)
xi 97	ξύλινον καρπόν· τῶν δένδρων (Lev. 27,30)
xi 98	ξυλίτης· ἰχθῦς ποιός
xi 99	ξυληβόρος· ξυλοφάγος
xi 100	ξυλλεκτόν· συνειλεγμένον. παρεστός
xi 101	ξύλον πρῶτον· βάθρον τὸ ἐν τῇ προεδρίᾳ, καὶ 〈ἐν〉 τῇ ἐκ‐ κλησίᾳ καὶ 〈ἐν〉 τῷ δικαστηρίῳ
xi 102	ξυλοφόρος· ζῷόν τι ἱστορεῖται σκωλήκιον
xi 103	*ξυλόχοιο· ὑλώδους τόπου (Φ 573) (r) (gn)
xi 104	ξύλοχος· *σύνδενδρος τόπος AS(g) ps. καὶ ξυλώδης (Ε 162). δρυμός, ὕλη. ἢ θηρίου κοίτη
xi 105	ξυλοδωνίη· τεκτοσύνη. ναυπήγησις. κωπηλασία. κυβέρνησις
xi 106	*ξυμβαίνοι· συμφωνοῖ (Thuc. 4,4,2) AS(g)n
xi 107	*ξυμβῇ· συμπέσῃ (Thuc. 1, 140,1 ..) ASn
xi 108	ξύμβλητε· συνετύχετε
xi 109	*ξύμβληντο· συνήντων, συνέβαλλον (Ξ 27 ..) AS	727 in vol. 2
xi 110	ξυμβολιμαίας δίκας· Ἀττικοὶ τὰς κατὰ συμβόλαια
xi 111	ξύμβολος· μάντις ἡ εὖ συμβάλλειν δυναμένη
xi 112	ξυμβόλους· τοὺς διὰ τῶν πταρμῶν οἰωνισμοὺς ἔλεγον. ἀνε‐ τίθεντο δὲ οὗτοι Δήμητρι. τινὲς δὲ τὰς διὰ τῆς φήμης γινο‐ μένας μαντείας, ἃς Φιλόχορός φησι Δήμητρα εὑρεῖν. Σοφο‐ κλῆ(ς) Ἀχαιῶν συλλόγῳ (fr. 152)
xi 113	*ξύμμαχοι· σύμμαχοι Avgn
xi 114	ξυμφορά· συντυχία. καὶ ἐπὶ ἀγαθοῦ τάσσεται 〈ὡς παρ’ Αἰσχύλῳ ἐν Καβείροισ〉, καὶ ἐπὶ κακοῦ 〈παρὰ Σοφοκλεῖ〉 hm
xi 115	ξυνά· κοινά (r.) S
xi 116	ξυνάγειραν· συνήθροισαν
xi 117	*[ξυναίρεται· συνάπτεται] ASg
xi 118	*ξυναλλαχθέντες· κοινωνήσαντες ASs
xi 119	ξυναμοργός· δρεψαμένη
xi 120	*ξυνάορον· τὴν συμβιοῦσαν γυναῖκα, ⸤γαμετήν (Eur. Or. 654) ASvgn
xi 121	ξυνάνεσθαι· συνανύεσθαι
xi 122	[ξυνῆνες· κοινωνοί]
xi 123	ξυνάοροι· ἀδελφοί S. ἀδελφαί
xi 124	*ξυναρμόσας· συνάψας vgSn. συνθήσας (Eur. Troad. 11?)
xi 125	ξυναυλίαν· πᾶν πρᾶγμα δισσόν. τὴν ὑπὸ δύο ἐπιτελουμένην αὔλησιν· ὅταν γὰρ δύο αὐλῶσι, ξυναυλία λέγεται
xi 126	*ξυνάωρ· εὐέα, δάμαρ, γυνή, ἄλοχος (Eur. Phoen. 1695) A
xi 127	*ξυναόρων· ἀνδρῶν (Eur. Or. 1136) AS
xi 128	*ξυνέηκε· συνέβαλεν (Α 8 ..) ASn
xi 129	*ξυνεμπόρους· κοινωνούς (Eur. Bacch. 57) A (S)
xi 130	*[ξυνερεῖται· συνέπεται] AS
xi 131	*ξυνερέται· συνερέται AS
xi 132	*ξυνέται· συμπολῖται AS
xi 133	*ξυνάοροι· ἀδελφοί S
xi 134	*ξυνεβέβλητο· συνεβέβλητο g. συνέτυχεν
xi 135	*ξυνελαύνεις· συμβάλλεις (Φ 394) (S)
xi 136	*ξύνες· σύνες. ἄκουσον (Β 26) ASvgn
xi 137	ξυνέσεσθαι· συνεῖναι. συμβαλεῖν (η 270)	728 in vol. 2
xi 138	ξύνεσιν· συνάφεσιν. συμβολήν (κ 515) AS
xi 139	ξύνεσις· ἡ εἰς τὸ αὐτὸ συμφωνία
xi 140	ξυνέχεται· συμφέρεται
xi 141	*ξυνεχῶς· συνεχῶς, διαπαντός ASvg
xi 142	*ξυνή· κοινή (Ο 193) As
xi 143	ξύνηβος· συμπότης. συνῆλιξ
xi 144	*ξυνήϊα· κοινὰ καὶ ἀδιαίρετα χρήματα (Α 124) vgAS
xi 145	ξυνῆκα· συνῆκα r. ἔγνων (Eur. Andr. 919)
xi 146	ξυνήλυσις· σύνοδος
xi 147	ξυνήονες· κοινωνοί (Hes. Theog. 595)
xi 148	*ξυνήορον· κοινωνόν AS
xi 149	ξυνηρετήσεις· συνήσεις. συζυγήσεις
xi 150	*ξύνθακος· συγκάθεδρος (Eur. Or. 1637?) ASvg
xi 151	[ξυνθήματος· σημείου (Thuc. 4,67,4 ..) ASvg]
xi 152	Ξυνιάς· ὄνομα λίμνης
xi 153	*ξυνιέναι· νοῆσαι ASvg. συνιέναι r. vg
xi 154	*ξύνιεν· ἤκουεν (Α 273 v. l.)
xi 155	*ξυνιέντες· συνιέντες (Plat. Theaet. 196 e?) AS
xi 156	ξυνίημι· πέπεισμαι
xi 157	*ξύνιον· ἤκουον AS. συνῆκαν (Α 273 v. l.) A
xi 158	*ξυνιόντας· συμπορευομένους (Φ 390) (A)
xi 159	ξύνισαν· συνήρχοντο (Ξ 393)
xi 160	ξυνίστορας· συμπράκτορας
xi 161	ξύνιστρον· νόμισμα
xi 162	*†[ξυνοθόκος· ξενοδόχος] ASvg
xi 163	ξυννενοφυῖαν· σκυθρωπήν (Ar. fr. 395)
xi 164	ξύνοδος· σύνοδος. σύμπτωσις
xi 165	ξυνοί· κοινοί. καὶ ὅροι
xi 166	ξυνομαρτεῖ· ἀκολουθεῖ. συνομαρτεῖ
xi 167	*ξυνόν· κοινόν (Π 262 ..) ASgn
xi 168	ξυνουσία· συνήθεια. *συνουσία ASvgn
xi 169	*ξυνοχή· συνοχή An
xi 170	ξυνοχῇσι· τῷ συνέχοντι τόπῳ τοῦ καμπτῆρος, καὶ στενοῦντι ἀμφοτέρων τοὺς δρόμους (Ψ 330)
xi 171	*ξυνπονῆσαι· συνάρασθαι. ἀντι[τοῦ]λαβέσθαι (Eur. Hec. 862 ..) AS
xi 172	ξυνστένομαι· συνσπῶμαι. ξύομαι	729 in vol. 2
xi 173	ξυνθήματος· συνθήματος. ἔστι δὲ σημεῖον, ἢ πρόσφθεγμα, διδόμενον ἐπὶ γνωρισμῷ τῶν οἰκείων ἐν πολέμῳ ἢ ἑτέρᾳ τινὶ ἐπιβουλῇ (Thuc. 4,67, 4 ..)
xi 174	ξυνέχοιτο· συνέχοιτο. συνείη h
xi 175	ξυντάσσεται· συσκευάζεται
xi 176	ξυντυχεῖν· συντυχεῖν
xi 177	*ξυνῳδά· συνῳδά (Eur. Med. 1008 ..) ASvg
xi 178	*ξυνών· συνών (Eur. Hipp. 17) Avgbp
xi 179	*ξυνωρίδα· ζυγήν, 〈κυρίως δὲ〉 ἐπὶ τῶν ἡμιόνων. Ὀρεύς γὰρ ὁ ἡμίονος ASvg
xi 180	*ξυνωρίς· ἅρμα 〈ἐκ δύο〉 ἵππων συνεζευγμένον AS(vg) n
xi 181	ξύομαι· δέφομαι
xi 182	ξυόεσσαν· εὖ ἐξεσμένην
xi 183	Ξυπεταία· δῆμος τῆς Κεκροπίδος φυλῆς
xi 184	ξυρεῖ· ἀκονᾷ
xi 185	ξύει· τρίβει
xi 186	ξυρμεύεσθαι· ἀδιακρίτως λαλεῖν. καὶ καυχᾶσθαι. Ἀττικοί
xi 187	ξυρόν· τομόν. ἰσχνόν. ὀξύ
xi 188	ξῦσαι· χαράξαι, ἐπιγράψαι
xi 189	ξυνεχῶς· συνεχῶς, διαπαντός
xi 190	*ξυμβαίνοι· συμφωνοῖ AS
xi 191	ξυσμά· κνήφη. λέπρα (Sophr. fr. 53)
xi 192	*ξυσμός· κνησμός r. Avgn
xi 193	ξυστάδες· αἱ πυκναὶ ἄμπελοι. ἄμεινον δὲ τὰς εἰκῆ καὶ μὴ κατὰ στοῖχον πεφυτευμένας ἀκούειν
xi 194	*ξυστίδα· τὸ λεπτὸν ὕφασμα ASvg. ἢ εἶδος ἐνδύματος (Theocr. 2,74)
xi 195	*ξυστίδες· ποδήρη ἐνδύματα AS. ἢ χλανίδας κωμικάς S
xi 196	ξυστίς· τραγικὸν ἔνδυμα (Cratin. fr. 268). τινὲς δὲ χιτῶνα ποδήρη γυναικεῖον. ἄλλοι τὸ λεπτόν ... παρὰ τὸ ξύεσθαι
xi 197	ξυστοῖς· ἀκοντίοις (Ν 497)
xi 198	ξυστόν· ἀκόντιον, δόρυ g κατεσκευασμένον. καὶ τόπος, ἔνθα οἱ ἀθληταὶ γυμνάζονται
xi 199	*ξυστός· ὁμοίως ⸤ἀνειμένος ἀθληταῖς τόπος q. ASvg
xi 200	ξυστρολήκυθο ν· κάδη καὶ βησσία ἐλαίου λουτρικά	730 in vol. 2
xi 201	*ξυστ ῷ· τῷ δόρατι (Δ 469) g (Sn)
xi 202	*〉ξωθεν· ἔξωθεν (Eur. Alc. 950) Avgn
xi 203	Ξώλων· ἔθνος βαρβάρων (Greg. Naz. epitaph. 146,1. 150,2)
xi 204	†ξώστρα· ψυκτρίς, ψυκτρία	731 in vol. 2
omicron 1	Ο· ἄρθρον προτακτικὸν ἀρσενικὸν ἑνικόν. καὶ ἀντὶ ἀρσενικοῦ ὑποτακτικοῦ πτώσεως ὀρθῆς τοῦ ὅς. καὶ ὑποτακτικὸν ἄρθρον οὐδετέρου ὀνόματος. καὶ ἀντὶ ἀναφορικοῦ τοῦ οὗτος (Α 9). καὶ ἀντὶ τοῦ διό (δ 206). καὶ ἀντὶ τοῦ ὅτι (Α 120)
omicron 2	ὄα· δένδρον κάρπιμον· καὶ ὁ καρπὸς αὐτοῦ οὕτω καλεῖται. Ὄα καὶ μηλωτή, ὄϊς δὲ τὸ πρόβατον, καὶ ἡ σὺν τοῖς ἐρίοις δορά. ἡ δὲ ἐν τοῖς ἱματίοις ὤα
omicron 3	*ὁ ἀγελαῖος· ὁ ἐν ἀγέλῃ διάγων A
omicron 4	†ὀάνυες· ἐνέδραι
omicron 5	†Ὀασεῖς· δῆμος τῆς Πανδιονίδος φυλῆς
omicron 6	ὀά· οἴμοι
omicron 7	ὀάριζε· ὡμίλει (Ζ 516)
omicron 8	ὄαρας· γάμους. οἱ δὲ γυναῖκας
omicron 9	ὀαρίζειν· ἄνδρας καὶ γυναῖκας ὁμιλεῖν· ‘παρθένος ἠίθεός τ’ ὀαρί‐ ζετον ἀλλήλοισι‘ (Χ 128)
omicron 10	ὀαρίζουσιν· εἰρηνεύουσιν
omicron 11	ὀαρισμοί· *διάλογοι Avg. ἢ ἀνδρὸς καὶ γυναικὸς ὁμιλίαι· ὄαροι γὰρ αἱ γυναῖκες (Χ 128)
omicron 12	*ὀαριστής· ὁμιλητής. συσχολαστής (τ 179) AS
omicron 13	ὀαριστύν· μάχην (Ν 291)
omicron 14	ὀαριστύς· *ὁμιλία ASn. ἢ παραλογιστικὴ διήγησις. ἢ ἀδο‐ λεσχία
omicron 15	*ὀάρων· γυναικῶν (Ι 327) ASvgn
omicron 16	ὄαροι· αἱ γυναῖκες, ἀπὸ τοῦ συνηρμόσθαι· ‘ὀάρων ἕνεκα σφε‐ τεράων‘ (Ι 327). μῦθοι, λόγοι. βουλεύματα. τινὲς δὲ θιάσους. καὶ παιδιὰν περὶ τὰ ἀφροδίσια
omicron 17	ὁ Βάκχιος· ὁ Διόνυσος
omicron 18	*ὀβελίας ἄρτος· ὁ ἐπὶ ὀβελίσκου ὀπτώμενος ASvg
omicron 19	ὀβελίσκοι· ὀβελοί	732 in vol. 2
omicron 20	ὀβελοῖς· ὀβελίσκοις (μ 395)
omicron 21	ὀβολοί· *νουμία (AS). καὶ τόκοι AS. καὶ εἴδη νομισμάτων (Prov. 17,6) (ASvg). καὶ ἐν ἄστει δικαστικοὶ μισθοί
omicron 22	ὀβολοστάτης· ὀβολοστάτας τοὺς δανειστὰς ἔλεγον. ἐδίδουν δὲ σταθμῷ οἱ δανείζοντες· διὸ ὀβολοστάται προσηγορεύθησαν. τινὲς δὲ τὸ δανείζειν ἱστάνειν φασίν (Ar. Nub. 1155)
omicron 23	ὀβολοστατεῖν· δανείζειν
omicron 24	ὀβρικάλοις· τοῖς τῶν θηρίων ἐκγόνοις (Aesch. Ag. 143)
omicron 25	*ὀβριμοεργός· ἰσχυρὰ ἢ μεγάλα ἐργαζόμενος ἔργα, μεγαλο‐ πράγμων (Ε 403) ASvg
omicron 26	ὄβριμον· βαρύ. ἰσχυρόν (Δ 453)
omicron 27	*ὀβριμοπάτρη· ἰσχυρὸν πατέρα ἔχουσα (Ε 747) ASn
omicron 28	*ὄβριμος· ἰσχυρός. γενναῖος. δυνατός ASvgn. [καὶ ὀβριμοπά‐ τρις λέγεται ὁ ἰσχυρὸς πατήρ]
omicron 29	ὁ βρισαύχην· ὁ τὴν αὐχένα βαρῶν (Greg. Naz. c. 1, 2,14, 101) (T)
omicron 30	ὁ γάρ· οὗτος γάρ n, οὗτός γε (Α 9)
omicron 31	ὀγάστωρ· ὁμογάστωρ
omicron 32	Ὄγγα Ἀθηνᾶ· ἐν Θήβαις, ἐπιχώριον ἐπώνυμον ἔχουσα .....
omicron 33	ὀγδόα· ἡμιχοίνικον
omicron 34	ὀγδοαῖον· θυσία παρὰ Ἀθηναίοις τελουμένη Θησεῖ
omicron 35	ὅ γε· οὗτός γε (Α 93 ..)
omicron 36	Ὄγκας Ἀθηνᾶς· τὰς Ὠγυγίας πύλας λέγει (Aesch. Sept. 487)
omicron 37	ὀγκᾶται· βοᾷ
omicron 38	ὀγκηθμός· κραυγὴ ὄνου
omicron 39	ὀγκίς· γωνία p. μέγεθος
omicron 40	ὀγκίαι· θημῶνες. χώματα. σιδηροθήκη
omicron 41	ὀγκίον· ἀγγεῖον, ἐν ᾧ αἱ ἀκίδες. ἢ πλέγμα κιστοειδές, ἐν ᾧ ἀπέκειντο οἱ πελέκεις. εἴρηται δὲ ἀπὸ τοῦ ὄγκου (φ 61)
omicron 42	ὄγκοι· αἱ ἐξοχαί, καὶ γωνίαι τῶν ἀκίδων. καὶ πώγωνες τοξικῶν βελῶν (Δ 151)
omicron 43	ὀγκολογῆσαι· γογγύσαι
omicron 44	ὀγκοπελεθίαν· πελέθου γέμουσαν
omicron 45	ὄγκος· φύσημα. ὑπερηφανία. ἔπαρσις. μέγεθος (Hebr. 12,1)	733 in vol. 2
omicron 46	ὄγκους· τοὺς πώγωνας τῶν ἀκίδων (Δ 151) A. [ἰσχυρῶς, γενναίως]
omicron 47	ὀγκοῦται· φυσιοῦται
omicron 48	ὀγκύλλεσθαι· ὑψαυχενεῖν (r). καὶ ἐπαίρεσθαι. καὶ ὄγκον περιβεβλῆσθαι
omicron 49	ὀγκύλον· σεμνόν. ⸤γαῦρον r
omicron 50	ὄγμο ς· ἡ ἐφεξῆς φυτεία. μεταφορικῶς δὲ καί, ὅταν πορεύωνται ἐφ’ ἕνα τεταγμένοι κατὰ στίχον, ὄγμον λέγουσιν. ὁ δὲ τῶν θεριζόντων στίχος ὀγμεύειν λέγεται
omicron 51	ὄγμου ς· τοὺς αὔλακας· διὰ τὸ †ὄγμους εἶναι (Σ 546)
omicron 52	Ὀγχηστός· πόλις Βοιωτίας (Β 506)
omicron 53	ὄγχναι· αἱ ἄπιοι (η 115) (r)
omicron 54	ὄγχνια· ἄπιον
omicron 55	〉ὸ γυῖα· μέλη (Η 6)
omicron 56	*†ὄγυρον· ἱμάτιον Ags. [οἱ δὲ μάταιον]
omicron 57	ὄδα· φορτία. ἢ ὤνια. οἱ δὲ †ὀδάβα
omicron 58	ὄδαγμα· βρῶμα, ἀντὶ τοῦ ... εἰς τὴν ὁδόν. ἐνεκάθητο γάρ φησι ἐν τοῖς ὁδοῖς
omicron 59	ὀδαῖον· πράσιμον r. καὶ εἰς ἐκδημίαν ἐφόδιον. 〈Δωριεῖσ〉
omicron 60	ὀδαίων· ὠνίων. ὀδῆσαι γὰρ τὸ ὠνήσασθαι (θ 163)
omicron 61	ὀδακτάσαι· δακεῖν τὴν καρδίαν. ἢ ἀκύρως τὸ τοὺς ὀφθαλμοὺς παρορύξαι
omicron 62	ὁδαγός· ὁδηγός s
omicron 63	ὀδάξ· τοῖς ὀδοῦσι ἐμπεφυκότες, ἐνδακόντες. ὅμοιον δὲ τὸ ἀπρίξ
omicron 64	*ὀδάξει· τοῖς ὀδοῦσι δάκνει ASvg
omicron 65	*ὀδαξησμός· τρισμὸς ὀδόντων vgn. δηγμός AS. κνησμός ASg
omicron 66	ὀδαρός· ὀκνηρός
omicron 67	ὀδασμένος· ὠνεῖσθαι ἐπειγόμενος h
omicron 68	ὀδαχᾶς· καταπύγων. Ταραντῖνοι
omicron 69	*ὁ δέ· ὁ δεῖνα ASvg. οὗτος δέ n. (Α 47) [αὐτὸς ἐγώ]
omicron 70	ο δέγμην· προσεδόκων
omicron 71	*ὅδε ἐγώ· αὐτὸς ἐγώ (π 205) ASvg. †αὐτῷ ἢ αὐτοί n
omicron 72	ὁδεῖν· πωλεῖν
omicron 73	*ὁδέον· πράσιμον. ἢ εἰς ἐκδημίαν ἐφόδιον. 〈Δωριεῖσ〉 A
omicron 74	ὅδερος· γαστήρ	734 in vol. 2
omicron 75	ὃ δέ τοι· οὗτός σοι (Α 239)
omicron 76	ὁδεύει· περιπατεῖ. ἀπέρχεται
omicron 77	ὃ δή· ὃς δή (Α 388) τοῦτο δή. ἢ στρώματα
omicron 78	ὀδήσεις· ὠνήσεις
omicron 79	ὀδῆσαι· πρίασθαι. ἀποδόσθαι. ὠνήσασθαι
omicron 80	ὄδησον· πώλησον r. S
omicron 81	ὁδηθείης· ληφθείης. πραθείης
omicron 82	†Ὁδία· ἡ Κόρη θεός†
omicron 83	*ὁ διμαλέος· εὐλαβής ASvgp
omicron 84	*ὁδίτης· ὁδοιπόρος (Π 263) ASvg
omicron 85	*ὁ δίοπος· κυβερνήτης ASvg
omicron 86	[ὀδίνουσα· ἀποφορά. ὀσμή]
omicron 87	†ὀδμαῖος· ὀλίγος. ἀτερπής. πονηρός. φορτηγός. πράσιμος. ὠνήτης
omicron 88	ὅδιος· οἰωνὸς αἴσιος. καὶ ἐπίθετον Ἑρμοῦ
omicron 89	*ὀδμή· ὀσμή ASvg. ὄσφρησις AS. ἀποφορά ASvg
omicron 90	ὀδμηνός· πολύοσμος. εὔοσμος
omicron 91	ὁδοιδοκεῖ· ὁδοσκοπεῖ
omicron 92	ὁδοιδόκος· κλώψ. ἐνεδρευτής. κακοῦργος ἔνοδος, ⸤λῃστής p
omicron 93	ὁδοιπόριο ν· ἡ ἐπὶ τῷ συνοδεῦσαι ἢ συμπλεῦσαι εὐωχία (ο 506) Σ
omicron 94	†ὀδολκαί· ὀβολοί. Κρῆτες
omicron 95	ὀδόλυνθοι· ἐρέβινθοι
omicron 96	ὀδοντίδας· πολυφάγος
omicron 97	*ὁδὸν εἰρήνης· τὴν κατὰ θεὸν πολιτείαν (Rom. 3,17) gn
omicron 98	ὀδοντισμός· εἶδος αὐλήσεως· ὅτε ἡ γλῶττα προσβάλλεται πρὸς τὸν ὀδόντα
omicron 99	ὁδουρούς· τοὺς ἐν ταῖς ὁδοῖς κακουργοῦντας (Eur. fr. 260)
omicron 100	ὁδούρης· ὁ τῆς ὁδοῦ ἄρχων, ἢ κατάρχων
omicron 101	ὁδουρός· ἐνεδρευτὴς καθ’ ὁδόν. ὁδοῦ κατάρχων. προοδοιπόρος. κακοῦργος hm
omicron 102	ὁδοῦται· καθ’ ὁδὸν πορεύεται (Hdt. 4,139,2)
omicron 103	*ὁδοιδόκος· ἐν ταῖς ὁδοῖς πανοῦργος AS κλώψ ASvg
omicron 104	*ὀδυνᾷ· λυπεῖ (A). καταπονεῖ (Sap. 14,24)
omicron 105	*ὀδύνη· λύπη. πόνος (ASvg). ταπείνωσις παρὰ ἀλλοτρίων. ἢ
omicron 105	ἀλγηδών (A)	735 in vol. 2
omicron 106	*ὀδυνάων· ὁμοίως A. ἢ θλίψεων (Δ 117) (AS)
omicron 107	ὀδυνηρόν· λυπηρόν r. ἐπίπονον
omicron 108	*ὀδυνήφατα· τὴν ὀδύνην παύοντα n, ἀφανίζοντα τὰς ὀδύνας S(g), ἢ παυσίπονα (Ε 401)
omicron 109	*ὁδοιπορεῖ· ὁδεύει AS
omicron 110	*ὀδυρμός· κλαυθμός (Ierem. 38,15) r. vgn
omicron 111	ὀδύσασθαι· χολωθῆναι
omicron 112	ὀδυσθῆναι· ὀδύσασθαι. χολωθῆναι, θυμωθῆναι, ὀργισθῆναι
omicron 113	*ὀδυσσαμένοιο· ὀργισθέντος (Θ 37) ASn
omicron 114	ὀδυσσάμενος· ὀργισθείς (τ 407) r
omicron 115	*ὄδωδεν· ὄζει, πονηρὰν καὶ βαρυτάτην ἀποφορὰν πνεῖ vg(n), ἢ εὐῶδές ἐστιν
omicron 116	ὀδωδή· ὀσμή r
omicron 117	*ὀδωδός· ὄζον ASn
omicron 118	ὀδώδυσται· ὤργισται (ε 423)
omicron 119	ὁδῷ ἔπι· παρ’ ὁδῷ. ἐπὶ ὁδῷ (Ζ 15)
omicron 120	Ὀδωνίς· ἡ Θάσος τὸ πάλαι
omicron 121	ὀδών· ὀδούς
omicron 122	[ἐὰ· μηλωτή]
omicron 123	ὁ δ’ ὡμάρτησε· συνηκολούθησεν οὗτος (Greg. Naz. c. 1,2,1, 559)
omicron 124	[ὀέα· μηλωτή]
omicron 125	ὄες· κῴδια
omicron 126	ὀέσχαι· μηλωταί. βαῖται, ἤγουν δερματίνη ...
omicron 127	ὀέτεας· ... παρὰ τοῖς βαρβάροις ὁ καλλίθριξ
omicron 128	ὀζεία· θεραπεία
omicron 129	ὀζήρεις· οἱ σφριγῶντες
omicron 130	ὄζος· κλάδος. καὶ ὁ ἀπὸ τοῦ στελέχους σχιζόμενος ἀκρεμών· ‘ὄζῳ ἐπ’ ἀκροτάτῳ‘ (Β 312)
omicron 131	Ὀζόλης· Λοκρῶν γένος τι
omicron 132	*ὄζος Ἄρηος· ὁ κλάδος τοῦ πολέμου. ὁ πολεμικός (Β 540 ..) An
omicron 133	Ὀζείας· ἰσχὺς Ἰαώ. ὁ αὐτὸς ἐν τῇ δευτέρᾳ τῶν Βασιλειῶν (15,34) Ἀζαρίας
omicron 134	*ὄζων· κλάδων (Eur. Bacch. 1070) (Sg)
omicron 135	*ὄζους· κλάδους (Α 234) ASn	736 in vol. 2
omicron 136	*[ὀζοφύδιον· θρηνητικόν] ASg
omicron 137	ὄζυγες· ὁμόζυγες r
omicron 138	Ὄη· δένδρον. καὶ δῆμος τῆς Ἀττικῆς
omicron 139	ὃ θαρσαλέως· εὐθαρσῶς, θαρσῶν (υ 269)
omicron 140	ὅθεν· ἔνθεν (Δ 58 ..)
omicron 141	*ὄθεσαν· ἐπεστράφησαν ASvgn
omicron 142	ὄθεσθαι· φροντίζειν. ἐντρέπεσθαι. μέμφεσθαι. δεδοικέναι
omicron 143	*ὄθεται· ἐπιστρέφεται (Ο 107) n
omicron 144	ὀθέτη· ἅμαξα ἡμιονική
omicron 145	ὀθεύει· ἄγει. φροντίζει
omicron 146	*ὀθέων· φροντίζων ASvg
omicron 147	ὄθη· φροντίς ASvg. ὤρα. φόβος. ⸤λόγος ASvg
omicron 148	*ὁ θηλυδρία ς· ὁ γυναικεῖος AS(vg)
omicron 149	ὅθι· ὅπου ASgn. ἔνθα (Β 722)
omicron 150	ὄθιζα· ἅμαξα ἡμιονική
omicron 151	ὄθματα· ὄμματα. Αἰολεῖς
omicron 152	ὀθνεῖα· μάταια. ἀλλότρια, ἀλλοεθνῆ, ξένα, ἀλλογενῆ
omicron 153	†*Οθοῖ· ὄνομα κύριον S
omicron 154	*ὄθομαι· ἐπιστρέφομαι, φροντίζω (Α 181) r. AS
omicron 155	ὀθόναι· τὰ περιβόλαια πάντα· παρὰ τὸ ἕσασθαι. τινὲς δὲ ζώνας ἀποδεδώκασιν
omicron 156	ὀθόνη· σινδών. ζώνη. τελαμών. γυναικεῖον ὀθόνιον λεπτόν. καὶ *πᾶν τὸ ἰσχνόν, κἂν μὴ λινοῦν ᾖ ASvgn
omicron 157	ὀθόνῃσι· λεπτοῖς ἱματίοις (Γ 141)
omicron 158	ὀθόνια· λινᾶ ἱμάτια (Iud. 14,13 ..) r
omicron 159	*[ὄθριζε· διελέγετο] AS
omicron 160	†ὀθρεῖν· ἄγειν
omicron 161	ὄθροον· ὁμόφωνον, σύμφωνον
omicron 162	ὀθρυόεν· τραχύ. ὑλῶδες. δασύ. κρημνῶδες
omicron 163	ὄθρυν· Κρῆτες τὸ ὄρος
omicron 164	Ὀθρωνός· ἡ πρὸς Κερκύρᾳ νῆσος
omicron 165	ὀθῶς· ταχέως
omicron 166	οἷ εἴη· γένοιτο
omicron 167	οἱ· αὐτῷ. αὐτῇ. ἢ οἵτινες. ἢ αὐτοῦ. ἢ ἄπιθι. ἢ πορεύου
omicron 168	οἱ· ἄρθρον προτακτικὸν ἀρσενικὸν πληθυντικόν, καὶ ὑποτακτι‐ κόν. καὶ ἀντὶ τοῦ οὗτοι. καὶ ἀντωνυμία τρίτου προσώπου
omicron 169	*[ὄθημον· ὑστερινόν g]	737 in vol. 2
omicron 170	[ὄθομαι· ἐπιστρέφομαι]
omicron 171	*οἷα· ὥσπερ ASvg, καθάπερ (Eur. Or. 1352 ..) vg
omicron 172	*οἷα δή· ἅτε δή AS, ὥσπερ δή (Eur. Bacch. 291 ..) vg [ἢ ἐνέχυρα]
omicron 173	*οἶαι· διφθέραι, μηλωταί AS
omicron 174	οἴακες· *πηδάλια ἤτοι αὐχένια AS. καὶ οἱ ταῦτα ἐπιστρέφοντες κανόνες (g). καὶ κρίκοι, δι’ ὧν ἱμάντες διείρονται
omicron 175	[οἵδε· οὗτοι]
omicron 176	*οἰακίζει· ἐλαύνει. διοικεῖ, ⸤κυβερνᾷ (Iob 37,10) Avgn
omicron 177	*οἰακοστρόφος· κυβερνήτης (Eur. Med. 523) r. AS
omicron 178	*οἰακοστροφῶν· κυβερνῶν AS (vg) b
omicron 179	*οἴαξ· πηδάλιον. ὁδηγός (Eur. Or. 795) ASn
omicron 180	οἴαξιν· αὐχενίοις, πηδαλίοις
omicron 181	ὄϊας· τὰ θήλεα πρόβατα
omicron 182	*οἴδημα· φλεγμονή. φύσησις. ὄγκωμα. ἀπόστημα. ὡς ἐκ μετα‐ φορᾶς δὲ τῶν σωμάτων, καὶ ἐπὶ τῆς ἐπάρσεως καὶ φυσιώσεως λέγεται AS
omicron 183	*οἵδε· οὗτοι ASvg
omicron 184	οἷα· τὰ δυνατά. [Αἰολεῖς]
omicron 185	οἰατᾶν· κωμητῶν (Soph. fr. 130). Οἶαι γὰρ αἱ κῶμαι. 〈Αἰο‐ λεῖσ〉
omicron 186	οἷα τε καὶ αὐτός· ὡς καὶ αὐτός
omicron 187	*οἱ αὐτοί· οἵγε οὗτοι
omicron 188	οἰάτιδος ἐκ νομοῦ· Σοφοκλῆς Οἰδίποδι ἐπὶ Κολωνῷ (1061). γῆς προβατευομένης ἐκ νεμήσεως. οἱ δὲ ἀπὸ τοῦ δήμου· κακῶς· οὐ γὰρ ἐγγὺς κεῖται
omicron 189	οἳ γάρ οἱ· οὗτοι γὰρ αὐτῷ
omicron 190	*οἴγει· ἀνοίγει ASvg. οἰγνύει
omicron 191	*οἰγόμενος· ἀνοιγόμενος r. AST
omicron 192	*οἰδαίνει· οἰδεῖ. ἐπαίρεται. σπαράσσει. φλεγμαίνει ASn
omicron 193	οἰδαίνουσι· φλεγμαίνουσι. φυσῶσιν AS. [οἴδεα πόντα· τὸν μέλαν A]
omicron 194	οἰδαίνεσθαι· θυμοῦσθαι. καὶ τὰ ὅμοια
omicron 195	οἱ δέ νυ· οἱ δὲ δή. ἢ *⸤οὗτοι ASvg δὲ S
omicron 196	οἴδημ α· *ὄγκωμα. ἀπόστημα ASvg. ταραχὴ κυμάτων
omicron 197	*οἰδήματ α· φλυκτίδες AS. καὶ τὰ ὅμοια
omicron 198	*οἰδήσει ς· ὁμοίως Avg. ἐπάρματα g	738 in vol. 2
omicron 199	*[οἰδημό ς· ψεκτός] AS
omicron 200	*οἶδμα· κῦμα. ἔπαρμα Svn. ῥεῦμα, πέλαγος (Eur. Phoen. 202). αὔξημα
omicron 201	*οἴδματα· τὰ αὐτὰ Av πληθυντικῶς
omicron 202	*οἱ δόσις· αὐτῷ δόσις (Κ 213) An
omicron 203	οἰδοῦντες· ὀγκοῦντες. καὶ τὰ ὅμοια
omicron 204	*οἵ ἑ· οἵτινες αὐτόν (Δ 534) n
omicron 205	*οἴεαι· νομίζεις ASvg. ὑπολαμβάνεις (κ 380) v
omicron 206	οἴεο· νόμιζε, ὑπολάμβανε
omicron 207	*οἶες· πρόβατα Avgn
omicron 208	*οἴεσθαι· ὑπονοεῖν, ὑπολαμβάνειν vg
omicron 209	οἱ εἰς τὸ γόνυ· ἦν συνθέματος στρατιωτικοῦ ἐπώνυμον
omicron 210	οἴεται· ὑπολαμβάνει, ὑπονοεῖ (ρ 586)
omicron 211	*οἰέτεας· ἰσοετεῖς. ὁμήλικας (Β 765) n
omicron 212	ὀΐζυε· κακοπάθει, μόχθει (Γ 408)
omicron 213	οἰζύει· μογεῖ, πάσχει
omicron 214	ὀϊζύομεν· κακοπαθοῦμεν, πάσχομεν (Ξ 89)
omicron 215	*ὀϊζύος· κακοπαθείας (Ζ 285) An
omicron 216	*οἰζυρά· πονηρά. ⸤μοχθηρά (Sn), ἐπίπονα (Sgvn), ταλαίπωρα (ASn), κακοπαθῆ (ASvg)
omicron 217	οἰζύς· πτωχεία. *κακοπάθεια, ταλαιπωρία ASn, κακουχία
omicron 218	οιη· μόνη n, μία s. νομίζεις, ὑπολαμβάνεις. ἢ ὁποία
omicron 219	οιη δέ· τὰ αὐτά. ὁποία δέ
omicron 220	οἰηθῆναι· δόξαι, ⸤ὑπονοηθῆναι r
omicron 221	οἰητᾶ ν· κωμητῶν (Soph. fr. 130)
omicron 222	οἰήϊα· πηδάλια ASn. ἡνίαι. οἴακες (Τ 43)
omicron 223	*οἴης· μόνης (g). ὁποίας (Ι 638)
omicron 224	*οἰήσεως· δοκήσεως ASvg. ἐπάρσεως vg. ὑπονοίας (AS). νομί‐ σεως
omicron 225	οἰΐας· τῶν προβάτων τὰ σκεπαστήρια δέρματα
omicron 226	οἷ κα· ὅπου 〈ἄν〉
omicron 227	οἴκαδε· οἶκόνδε, *εἰς οἶκον n. εἰς τὸν ἴδιον οἶκον ASvg, εἰς τὰ οἰκεῖα (Α 19) Σ
omicron 228	οἱ καθ’ ἡμᾶς· οἱ πρὸς ἡμᾶς	739 in vol. 2
omicron 229	οἰκάριον τὸ ὄπισθεν γυναικωνίτιδος (Lys. fr. 244 Tur.)
omicron 230	†οἰκανόν· τὸ οἰκεῖον
omicron 231	*οἰκεῖ· μένει AS
omicron 232	οἰκεία· ἰδία r
omicron 233	*†ὀικεῖλαι· ἐκβληθῆναι g
omicron 234	οἰκεῖοι· οἱ κατ’ ἐπιγαμίαν ἀλλήλοις προσήκοντες. ἢ ἴδιοι. καὶ κατὰ τὴν οἰκίαν πάντες
omicron 235	οἰκειώσαντο· ἰδιοποιήσαντο
omicron 236	οἵ κέ ἑ· οἵτινες αὐτόν (Ι 155)
omicron 237	οἵ κέ με· οἵτινες δή με (Α 175)
omicron 238	οἰκέοιτο· οἰκοῖτο (Δ 18)
omicron 239	οἰκέται· οἱ κατὰ τὸν οἶκον πάντες
omicron 240	οἰκετεύεται· συνοικεῖ
omicron 241	*οἰκέτης· δοῦλος g. ὑπουργός
omicron 242	οἰκέτις· κατοικίδιος
omicron 243	οἰκεύς· ὑπόχρεως οἰκέτης S
omicron 244	οἰκῆϊ· οἰκέτῃ, δούλῳ (δ 245)
omicron 245	οἰκῆας· οἰκείους (Ε 413). πάντας τοὺς κατὰ γένος προσήκον‐ τας. καὶ τοὺς δούλους. καὶ πάντας τοὺς κατὰ τὴν οἰκίαν· ‘κήδετο δ’ οἰκήων, οὓς κτήσατο δῖος Ὀδυσσεύσ‘ (ξ 4)
omicron 246	οἴκημα· τὸ δεσμωτήριον (Lys. fr. 326 Tur.). Ἀττικοὶ δὲ τὸ πορνεῖον
omicron 247	οἰκητήρια· σκεύη τὰ κατ’ οἶκον (Alcae. com. fr. 27)
omicron 248	Οἰκιάδης· Σιμωνίδης. καὶ Ἱππόνου πατήρ
omicron 249	οἰκία· οἶκοι
omicron 250	οἰκίδδειν· καθίσαι
omicron 251	οἰκίζουσιν· οἰκοῦσιν
omicron 252	οἰκιήτης· ὠνητὸς δοῦλος
omicron 253	*[οἰκιμβάζειν· στραγγεύεσθαι vn. διατρίβειν]
omicron 254	οἰκίσκος· ὁ τῶν ὀρνίθων [ἢ ἐλεεινός] (Ar. frg. 405. 406)
omicron 255	οἰκιστής· οἰκίζων
omicron 256	[οἴκιστρον] οἴκτιστον· ἐλεεινόν [ἢ οἶκον]
omicron 257	οἰκογενής· δοῦλος. ἢ συγγενής (Gen. 15,3 ..)
omicron 258	οἴκοθ’ οὖρος· οἰκουρὸς κύων
omicron 259	οἴκοθι· ἐν οἴκῳ s. [ἢ ἐξ οἴκου]	740 in vol. 2
omicron 260	*οἴκοι· οἴκοθι. ⸤ἐν οἴκῳ (Α 113) ASvg
omicron 261	*〈οἴκοθεν〉· ἐξ οἴκου ASg
omicron 262	οἰκονομία· βράβευσις. διοίκησις
omicron 263	οἰκονόμος· ὁ τὸν οἶκον νεμόμενος φύλαξ
omicron 264	οἶκος· ὅλη ἡ οἰκία· ‘οἴκῳ ἐν Ὀρτιλόχοιο δαΐφρονοσ‘ (φ 16). καὶ μέρος τι τῆς οἰκίας· ‘ἀλλ’ εἰς οἶκον ἰοῦσα τὰ σαυτῆς ἔργα κόμιζε‘ (Ζ 490). καὶ τὰ ἐν τῇ οἰκίᾳ· ‘νῦν αὖ καὶ πολὺ μεῖζον, ὃ δὴ τάχα οἶκον ἅπαντα ...‘ (β 48)
omicron 265	οἰκόσιτος· μισθωτὸς ἑαυτὸν τρέφων
omicron 266	*οἰκότριψ· οἰκογενὴς δοῦλος Avg
omicron 267	οἰκότριψ· ὁ θρεπτός. διαφέρει δὲ οἰκέτης οἰκότριβος· ὁ μὲν γὰρ οἰκότριψ γονέων δοῦλος· ὁ δὲ οἰκέτης οὐ πάντως· ἀλλὰ καὶ ὁ αἰχμάλωτος· καὶ ὁ ἐν οἴκῳ ὤν
omicron 268	οἰκοτρίβαιον· τὸ〈ν〉 ἐκ δούλου δοῦλον
omicron 269	οἰκούρια· κυρίως τὰ ὑπὸ τῶν μητέρων προσφερόμενα τοῖς νηπίοις παίγνια. ἢ *⸤ἡ κατ’ οἶκον φυλακή (A) S
omicron 270	οἰκουρὸν ὄφιν· τὸν τῆς Πολιάδος φύλακα δράκοντα. καὶ οἱ μὲν ἕνα φασίν, οἱ δὲ δύο ἐν τῷ ἱερῷ τοῦ Ἐρεχθέως. τοῦτον δὲ φύλακα τῆς ἀκροπόλεώς φασι, ᾧ καὶ μελιτοῦτταν παρα‐ τίθεσθαι (Ar. Lys. 759)
omicron 271	*οἰκουρός· ὁ φροντίζων [τὰ] τοῦ οἴκου ASvgn, καὶ φυλάτ‐ των n. οὖρος γὰρ ὁ φύλαξ ASvgn. λέγεται
omicron 272	οἰκοφθόρους· μοιχούς
omicron 273	*οἰκτείρημα· ἔλεος (Ierem. 38,3) AS
omicron 274	οἰκτείρειν· ἐλεεῖν
omicron 275	οἰκτίζει· θρηνεῖ
omicron 276	οἶμον· κύκλον. ἔνθεν καὶ παροιμία κέκληται, τὸ παροδικὸν διήγημα. ἔστι δὲ λόγος ὠφέλιμος. καὶ ὁδός
omicron 277	*οἴκτιστα· ἐλεεινά (χ 472) (ASvg)
omicron 278	*οἶκτος· θρῆνος. ἔλεος. συμπάθεια AS. φιλανθρωπία vg (b 81)
omicron 279	οἰκτρά· ἐλεεινά (Eur. Phoen. 627 ..). †ἐλάχιστα
omicron 280	*[οἰκριβάντες· ἐμβάται AS]
omicron 281	*οἰκτριζόμενος· ἐλεούμενος AS
omicron 282	οἰκτρογοοῦντας· οἰκτιζομένους, ἐλεουμένους
omicron 283	*οἰκτρός· ἐλεεινός vn. ἐλάχιστος. ἐλέου ἄξιος (Λ 242) vg(A). δειλός. βραδύς
omicron 284	*†οἴκων μωστορνύν· τῶν οἴκων μέσον τινὰ ὁρμᾶν ASn	741 in vol. 2
omicron 285	οἰκωφελίη· εὐπορία, ἐξ ἧς ὁ οἶκος ὠφελεῖται (ξ 223)
omicron 286	†οἰλάωμα· τὸ προστιθέμενον τῇ πλάστιγγι τοῦ ζυγοῦ, ἐὰν μὴ ἰσοῤῥεπῇ
omicron 287	*οἶμαι· νομίζω, ὑπολαμβάνω r. ASvgn
omicron 288	οἶμα· ὁρμή (Π 752) p
omicron 289	οἰμᾶν· δύεσθαι, ὑποβρύχιον εἶναι. καὶ ὁρμᾶν
omicron 290	οἴματα· ἀετοῦ ὁρμήματα· g (AS) ‘ἀετοῦ οἴματ’ ἔχων‘ (Φ 252)
omicron 291	οἴμη· φωνή. ὁδός. λόγος. ἱστορία. ᾠδή. ὅθεν προοίμιον τὸ πρὸ τῆς ᾠδῆς. καὶ κύκλος
omicron 292	*οἴμης· γενικῶς, τὰ αὐτά (θ 74) (A)
omicron 293	οἴμημα· ὅρμημα r
omicron 294	*[οἰμῆσαι] οἴμησεν· ὥρμησεν (Χ 140) g. [ἦσαν]
omicron 295	†οἴμηλα· [οἰμίηλα]. ἀκρόδρυα
omicron 296	οἶμοι· στίχοι, ὁδοί (Λ 24)
omicron 297	*οἴμοι· ἐπίφθεγμα θρήνου (Ioël 1,15 ...) r. ASvg
omicron 298	*οἶμον· 〈ὁδόν, κύκλον〉 (Eur. Or. 1252) ASvgn
omicron 299	οἶμος· ὁδός. κύκλος. τρίβος. ὅθεν καὶ τῆς ἀσπίδος κύκλους οἴμους ἐκάλεσαν (Λ 24)
omicron 300	*οἰμωγαί· θρῆνοι ASvg, ὀδυρμοί, στεναγμοί vgn (AS)
omicron 301	*οἰμώζει· τὰ αὐτά vgn
omicron 302	οἰμωκτιᾶν· τὸ οἰμῶξαι
omicron 303	οἶν· συνεῖρον τὸ ὄϊν ἀῤῥενικῶς Ἀττικοί
omicron 304	*οἴνα· τὰ τῆς ἀμπέλου φύλλα (Eur. Phoen. 229) r. AS
omicron 305	Οἰνάδας ἀκτάς· ἀντὶ τοῦ Οἰνωάτιδας
omicron 306	οἰνάδες· ἀμπελώδεις τόποι
omicron 307	Οἰνόαι· οἱ μὲν τῆς Ἀτταλίδος, οἱ δὲ τῆς Πτολεμαΐδος φυλῆς εἶναι ...
omicron 308	οἳ ναίουσιν· οἵτινες οἰκοῦσιν (Β 130) n
omicron 309	Οἰναῖοι τὴν χαράδραν· παροιμία τεθειμένη ἐπὶ τῶν ἑαυτοῖς κακόν τι προσελκομένων. φησὶ δὲ Δήμων, ὅτι τῆς Ἀττικῆς ἐστι τόπος Οἰνόη. οἱ δὲ ἐνταῦθα γεωργοῦντες, παροχετεύοντες τὴν ἄνω φερομένην χαράδραν, ἀρδεύειν τὰ δένδρα καὶ τὰς
5	ἀμπέλους ἐπεχείρουν· ὕδατος δὲ πολλοῦ γενομένου συνέβη καταῤῥαγέντα τὸν ποταμὸν τῶν κτημάτων πολλὰ διαφθεῖραι,
5	καὶ τῶν τόπων δὲ τοὺς κύκλους ἐγχῶσαι	742 in vol. 2
omicron 310	οἰνάνθη· ἡ ἔκφυσις τῆς ἀμπέλου. ἔστι δὲ καὶ ἕτερον φυτὸν οὕτως λεγόμενον
omicron 311	*οἰνάς· γένος κόρακος. οἱ δὲ ἀγρίαν περιστεράν AS
omicron 312	οἴναρα· τὰ τῆς ἀμπέλου φύλλα r
omicron 313	οἰναρίζειν· φυλλολογεῖν. ἀμπέλους ἐργάζεσθαι
omicron 314	οἰναρίς· κληματίς r
omicron 315	οἰνάς· εἶδος περιστερᾶς ἀγρίας
omicron 316	Οἰνᾶτις· Ἀρτέμιδος τῆς ἐν Οἰνόῃ τῆς Ἀργείας 〈ἐπώνυμον〉 (Eur. Herc. 379?)
omicron 317	*οἰναχθής· μέθυσος ASv. μεθύων
omicron 318	οἴνη· ἡ ἄμπελος. καὶ κυβευτικὸς λέγεται βόλος, ὁ κενὸς καὶ ἀντικείμενος τῷ ἓξ, ὁ καὶ Χῖος. Οἰνίζειν γὰρ τὸ μονάζειν κατὰ γλῶσσαν
omicron 319	οἰνήρυσις· ἀγγεῖον, ὡς κοτύλη, μεθ’ οὗ τὸν οἶνον ἀντλοῦσιν (Ar. Ach. 1067)
omicron 320	οἰνίαξ· εἶδος κόρακος
omicron 321	†οἰνιεῖς· ταχεῖς. ὀξεῖς
omicron 322	οἰνίζειν· τὸ μονάζειν κατὰ γλῶσσαν
omicron 323	οἰνίζεσθε· οἶνον ὠνεῖσθε (Θ 506)
omicron 324	οἰνίζοντο· ὅμοιον (Η 472 ..)
omicron 325	οἰνιστήρια· Ἀθήνησιν οἱ μέλλοντες ἐφηβεύειν, πρὶν ἀποκεί‐ ρασθαι τὸν μαλλόν, εἰσέφερον Ἡρακλεῖ μέτρον οἴνου, καὶ σπείσαντες τοῖς συνελθοῦσιν ἐπεδίδουν πίνειν. ἡ δὲ σπονδὴ ἐκαλεῖτο οἰνιστήρια (Eupol. fr. 135)
omicron 326	οἰνοβαρής· οἴνῳ βεβαρημένος. μέθυσος (Α 225)
omicron 327	*οἴνοπα· μέλανα Sn. οἰνώδη τῇ χροιᾷ (Α 350 ..) n
omicron 328	οἰνοπέδοιο· οἰνοφόρου, ἀμπελοφύτου γῆς (Ι 579)
omicron 329	οἰνοπήκτην· οἰνόδεσμον
omicron 330	*οἰνωπόν· μέλαν. ἀμαυρόν. ⸤οἰνοειδές (Eur. Phoen. 1160 ..) n
omicron 331	*οἰνοποτάζει· εὐωχεῖται. οἰνοποτεῖ gn. πίνει (ζ 309) (AS)
omicron 332	οἰνόπται· ἀρχὴ εὐτελής, καθ’ ἣν θρυαλλίδας καὶ λύχνους καὶ τὰ τοιαῦτα δεῖ τὸν αἱρεθέντα ἄρχοντα παρέχειν (Eupol. fr. 205)
omicron 333	Οἶνος· Διόνυσος	743 in vol. 2
omicron 334	οἰνόσπονδοι θυσίαι· ἐν αἷς οἶνος σπένδεται
omicron 335	Οἰνότροποι· αἱ Ἀνίου θυγατέρες (Callim. fr. 188)
omicron 336	οἶνος ἀμπέλινος· τοῦτο δηλοῖ καὶ ἐξ ἑτέρων γίνεσθαι οἶνον (Hdt. 2, 37,4)
omicron 337	Οἰνούσιος· εἶδος ἀμπέλου
omicron 338	οἰνοῦσσα· μάζα οἴνῳ πεφυραμένη A. ἢ ἡ διακονοῦσα τοῖς συμποσίοις
omicron 339	οἰνοῦσσαι καὶ οἰνοῦτται· τοιαῦται
omicron 340	*οἰνοφλυγίαι· μέθαι (Philo v. Mos. 2,185) (ASp)
omicron 341	*οἰνόφλυξ· αἰσχρός g. μέθυσος r. ASvgn
omicron 342	*οἰνόφλυξ· μέθυσος ASvg. ὁ κατεπίθυμος οἴνου, †οἰνοφερής, πάροινος
omicron 343	οἰνοχίτωνας ἐλαίας· ...
omicron 344	*οἰνοχοεῖ, οἰνοχοεύει· τὸ κιρνᾶν 〈οἶνον〉 ASgn
omicron 345	οἰνοχόην· τὴν κατάχυσιν. τὸ ἀγγεῖον
omicron 346	*οἰνοχόος· ὁ πιγκέρνης (2. Esdr. 11,11) r. ASvgnp
omicron 347	οἰνῶνες· αἱ ἀποθῆκαι r
omicron 348	οἰνῶντα· μονήρη
omicron 349	οἴνοπα. οἰνωπόν· πορφύρεον, ⸤μέλανα S
omicron 350	οἰνωρο ί· οἱ ἱεραγωγοὶ Διονύσου
omicron 351	οἴνωτρο ν· χάρακα, ᾗ τὴν ἄμπελον ἱστᾶσι. Δωριεῖς
omicron 352	οἰνώ ψ· οἶνοψ. μέλαν
omicron 353	*οἴξα ς· ἀνοίξας (Eur. Alc. 547) r(s) Σ
omicron 354	*οἴξασα· ἀνοίξασα (Ζ 89) r. ASn
omicron 355	*[οἶο· [οἴω] σου αὐτῶ μόνω] AS
omicron 356	*οἰοβίοισι· μονοβίοις (Greg. Naz. c. 1, 2, 5, 11) (n)
omicron 357	οἰόζωνον· μονόστολον
omicron 358	οἰόθεν· μοναχόθεν
omicron 359	*οἰόθεν οἶος· ἐκ μόνου μόνος ASn. τουτέστι ⸤μόνος πρὸς μόνον (Η 39 ..) n
omicron 360	*οἷοι· ὁποῖοι (Η 227) Sn. ἢ οἵ, οἵτινες (Δ 91?)
omicron 361	*οἴοιτο· νομίζοι ASvg. ἀρκούντως ἔχειν. ἢ ⸤ὑπολάβοι (ρ 580) vg
omicron 362	*ὀΐομαι· νομίζω, ὑπολαμβάνω (Α 78 ..) n
omicron 363	*[οἴομεν, οἶος· μόνος πρὸς μόνον] A	744 in vol. 2
omicron 364	οἰόμενον· οὐκ εἰδότα. νομίζοντα (Plat. rep. 3,409 c)
omicron 365	οἷον· *ὁποῖον ASgn. μόνον g. τρόπον τινά. δυνατόν. ⸤καθά‐ περ n. ἢ ποιόν
omicron 366	οἶο ν· ἅπαξ ἕνα
omicron 367	οἷον ἔτυχε ν· ὁποῖον ἐγένετο
omicron 368	οἱονε ί· ὡσπερεί r
omicron 369	†οἰονεῖ ς· οἰήσεις, δοκήσεις
omicron 370	οἰονίζε ι· μαντεύει
omicron 371	*οἱονεὶ χειᾶ ς· ὥσπερ φωλεοῦ AS
omicron 372	*οἷόν τ ε· δυνατόν ASvg [†λέγουσιν]
omicron 373	οἰὸς ἀώτῳ· προβάτου ἄνθει, τουτέστιν ἐρεῷ περιβολαίῳ· ‘ἔνθ’ ὅ γε παννύχιος κεκαλυμμένος οἰὸς ἀώτῳ‘ (α 443). καὶ αὐτὸ δὲ τὸ ἔριον οἰὸς ἄωτον λέγεται
omicron 374	*οἷος· ὁποῖος. ἢ μόνος r Svg
omicron 375	οἷος νόος· ὁποία διάνοια, οἷος νοῦς (Β 192)
omicron 376	οἰοπόλος· ἔρημος, ἐν ᾗ τις μόνος ἀναστρέφεται
omicron 377	οἰοπόλῳ· ἐν ᾧ ὄϊες πολοῦνται, ἢ μόνος τις πολεῖται· τουτέστιν ἐρήμῳ χωρίῳ (Ν 473)
omicron 378	*ὁ ἴουλος· ἡ πρώτη τοῦ γενείου βλάστη ASn(vg)
omicron 379	οἵου φωτός· οἵου ἀνδρός (Γ 53)
omicron 380	οἰοσφάγῳ σιδήρῳ· οἷον μηλοκτόνῳ
omicron 381	οἰοχίτων· δίχα ἱματίου (ξ 489). ἢ *μονοχίτων AS. ἢ προ‐ βατοχίτων (Greg. Naz. c. 2, 1, 45, 143)
omicron 382	οἷ παῖδα ἐοικότα· ἑαυτῷ παῖδα ὅμοιον (Ε 800)
omicron 383	*οἵπερ ἄν· ὅσοι περ ἄν, οἵπερ δή, οἵτινες 〈ἄν〉 ASvg
omicron 384	*οἰνοπορεῖν· κιρνᾶν, οἰνοχοεῖν AS
omicron 385	οἱ προσκείμενοι· οἱ κολλώμενοι (Deut. 4,4) ASvg
omicron 386	οἵ ῥα· οὗτοι δή, 〈οἵτινεσ〉
omicron 387	†οἱραῖοι· βλέπειν S [οἵτινες]
omicron 388	*οἵ ῥά μιν ὦκα· οἵτινες δὴ αὐτὸν ταχέως (Π 672) ASn
omicron 389	οἱρών· ἡ ἐκ τῆς καταμετρήσεως τῆς γῆς εὐθυωρία
omicron 390	*οἷς· πρόβατον AS. ἢ τοῖς ἑαυτοῦ S. ἢ τοῖς σοῖς
omicron 391	*οἵ σε· οἵτινές σε (ψ 14) g
omicron 392	*οἴσει· ἐνέγκῃ, προσφέρει. κομίσει (Exod. 28,26) ASg
omicron 393	*οἰσέμεναι· κομίσαι n καὶ τὰ ὅμοια (Γ 120)	745 in vol. 2
omicron 394	οἴσεται· ἄξεται. ⸤κομίσεται (Ψ 663) r
omicron 395	*οἶσθα· οἶδας, γινώσκεις (Α 85 ..) ASvgn
omicron 396	*οἶσθας, οἶδας· ἑκατέρως Ἀττικοί ASh
omicron 397	ὀϊσθῆναι· οἰηθῆναι. δόξαι
omicron 398	*ὀϊσθείς· αἰσθόμενος AS. εἰκάσας. δόξας (Ι 453)
omicron 399	[οἰσθλά· ἀγαθά]
omicron 400	*οἴσομεν· κομίσομεν (Γ 104 ..) ASvgn
omicron 401	οἰσόμενος· κομίσων (Ν 168)
omicron 402	οἶσον· κόμισον, φέρε. ἢ σχοινίον (Antim. fr. 121 W.)
omicron 403	οἴσπη· προβάτων κόπρος, ῥύπος (Hdt. 4, 187,2 v. l.)
omicron 404	ὀΐσσατο· ἐνόησεν
omicron 405	οἰστά· [*βέλη ASvgn]. ⸤φορητά n, ἐλαφρά, κοῦφα (Thuc. 7,75,7)
omicron 406	ὀϊστεύει· τοξεύει
omicron 407	*ὀϊστεῦσαι· τοξεῦσαι (Θ 269 ..) (Avgn)
omicron 408	οἰστέον [ἢ οἰτέον]· κομιστέον
omicron 409	οἰσπωτή· τῆς οἰὸς ὁ ῥύπος. ὁ δὲ Δίδυμος τὸν τῶν προβά‐ των ... (Ar. Lys. 575)
omicron 410	οἰστός· ἐλαφρός, κοῦφος, φορητός. τόξευμα, βέλος [θάνατος. βάρος]
omicron 411	*οἰστρεῖ· ἐκμαίνει r. ASn
omicron 412	οἰστρηλατεῖται· μαίνεται
omicron 413	*οἰστρηλατούμενοι· πυρούμενοι ASg
omicron 414	*οἴστροις· μανίαις (Eur. Bacch. 665) n
omicron 415	*οἰστροπλῆγας· τῇ μανίᾳ πληγείσας (Eur. Bacch. 1229) AS(vgn)
omicron 416	ὀϊστούχου φαρέτρας· ὀϊστοὺς ἐχούσης [καὶ εὐστόχου]
omicron 417	*οἶστρος· ἐρεθισμός ASvg, ὁ λεγόμενος μυῖα. ⸤μανία vg ἀφρο‐ δισίων AS. πύρωσις, ἔκκαυσις vg. λύσσα. φόβος. καὶ εἶδος πτηνοῦ AS, ὑφ’ οὗ κεντιζόμεναι αἱ βοῦς σκιρτῶσιν, ὃ μύωψ καλεῖται (χ 300) vg
omicron 418	οἰσοφάγος· βρόγχος [ἢ βρόχος]
omicron 419	οἰσυΐνοισιν· οἰσύϊνοι γένος σχοινίου (ε 256 v. l.)
omicron 420	οἰσυΐνῃσι· πλέγμασι τοῖς ἀπὸ οἰσύας γεγενημένοις, ἢ λύγου.
omicron 420	ἔστι δὲ εἶδος σχοινίου (ε 256 v. l.)	746 in vol. 2
omicron 421	*οἰσύπειον· ἔριον ῥυπαρὸν n προβάτων. τὸ αὐτὸ οἰσυπη‐ ρόν AS καὶ οἰσυπηρός
omicron 422	οἴσυπος· ὁ τῆς οἰὸς ῥύπος
omicron 423	οἰσύλος· βαίουλος. προύνικος
omicron 424	[οἴσωμεν· κομίσωμεν, φέρωμεν, ἄξωμεν]
omicron 425	[οἴχεα· δίδυμοι ὀρχιπέδων]
omicron 426	[Οἴτας· ὁ κορυνήτης]
omicron 427	οἵ τε· ὥσπερ
omicron 428	*οἱ τῆδε· οἱ ὧδε AS
omicron 429	οἶτος· μόρος (AS). [θρῆνος]. κακοπάθεια. ὄλεθρος. ⸤πόνος s. φθορά. ⸤νόσος s. θάνατος rp. καὶ ὁρμίσκος τις ἐξ αἱματίτου
omicron 430	Οἴτυλο ς· πόλις (Β 585) r
omicron 431	*οἱ φαλλοί· τὰ δερμάτινα μόρια Sn, καὶ τὰ ⸤αἰδοῖα r
omicron 432	οἰφεῖ ν· ὀχεύειν. καὶ τὰ ὅμοια
omicron 433	οἰφ ί· μέτρον τι τετραχοίνικον Αἰγύπτιον (Lev. 5,11 ..)
omicron 434	οἰφόλης· ὁ μὴ ἐγκρατής, ἀλλὰ καταφερὴς πρὸς γυναῖκα
omicron 435	οἰφόλις· γυνὴ καταφερής, μάχλος, πασχητιῶσα hm
omicron 436	Οἰχαλία· πόλις Θεσσαλίας, ἡ Εὐρύτου χώρα r
omicron 437	*Οἰχαλίηθεν· ἀπὸ Οἰχαλίας (Β 596) r. n
omicron 438	οἴχεσθαι· οἰχνεῖν. ⸤πορεύεσθαι. τρέχειν (ASg)
omicron 439	[*οἰχετηγός· ὑδραγωγός Sn]
omicron 440	*οἰχήσονται· πορεύσονται Avg. ἀπελασθήσονται (vg). ἢ ἔρχονται. ὁμοίως καὶ οἴχῃ· ἠφανίσθης
omicron 441	οἴχνεσκον· ἐπορεύοντο AS. καὶ τὰ ὅμοια (Ε 790)
omicron 442	οἰχμή· δούλη. οἱ δὲ οἰχμᾶν
omicron 443	οἰχομένη· πορευομένη. καὶ τὰ ὅμοια (Χ 223 ..)
omicron 444	οἰχομένοιο· [ἡ παρ’ ἐνίοις σόλα]
omicron 445	οἰχῶρος· οἰκουρός
omicron 446	οἴῳ· μόνῳ· ‘οἴῳ φαινομένη‘ (Α 198 ..) καὶ μόνοι, δυϊκῶς. καὶ
omicron 447	οἵω· ὁποίω
omicron 448	*οἰώθη· ἐμονώθη (Ζ 1) r. n
omicron 449	*ὀΐω· ὑπολαμβάνω (Α 59) r. ASs
omicron 450	*οἰων· μόνων AS. προβάτων ASvgn. αἰγῶν (Λ 678) AS
omicron 451	*οἰωνισάμην· παρετηρησάμην ASvg. ἢ ἐμαντευσάμην vgn
omicron 452	*οἰωνιστής· ὀρνεοσκόπος (Β 858) ASn	747 in vol. 2
omicron 453	*οἰωνοβρώτους· ὑπὸ ὀρνέων βρωθέντας (2. Macc. 9,15 ..) ASg(v) n
omicron 454	Οἰωνίχου μουσεῖον· τοῦτο δὲ Οἰωνίχου φησὶ μουσεῖον εἶναι τὸ ...
omicron 455	*οἰῶντα· μονάζοντα vh
omicron 456	οἰωνοί· σαρκοφάγα ὄρνεα καὶ πάντα, γῦπες, κόρακες. ⸤εἴρηνται δὲ οἰωνοί, δι’ ὧν οἰωνιζόμεθα τὰ μέλλοντα, ὅθεν καὶ οἰωνο‐ πόλοι οἱ μάντεις h. ἢ ὄφεις
omicron 457	οἰωνοπόλο ι· μάντεις. ὀρνεοσκόποι, ὀρνιθομάντεις (Α 69 ..)
omicron 458	οἰωνός· ὄφις. ἐπιεικῶς γὰρ λέγεται εἰς τὰς μαντείας τοὺς ὄφεις ἔχειν, οὓς καὶ οἰωνοὺς ἔλεγον
omicron 459	οἰω· δοκῶ. μόνῳ
omicron 460	*ὁ Ἰωθόρ· ὁ περισσός
omicron 461	†οἰοταζομένης· φιλοτιμουμένης
omicron 462	οἰωτός· χιτὼν ἀπὸ ἐρίων r
omicron 463	*ὁ καθείς· ὁ χαλάσας ASvg
omicron 464	ὁ καθ’ εἷς ἡμῶν· ἕκαστος ἡμῶν
omicron 465	*ὁ καυλός· ὁ κλάδος (Exod. 25,31) AS
omicron 466	ὀκείλασαν· τὴν ἐποκείλασαν ναῦν
omicron 467	ὀκέλλειν· ἐμβάλλειν. προσορμεῖν
omicron 468	*ὀκέλλει· προσορμεῖ (r.) ASvg. καὶ μὴ κρατεῖ ἑαυτοῦ
omicron 469	ὅκ’ ᾖ· ὅτε ᾖ
omicron 470	ὀκιμβάζειν· διατρίβειν. καὶ στραγγεύεσθαι v
omicron 471	ὄκκαβος· τὰ περὶ τὸν βραχίονα ψέλλια
omicron 472	ὅκκα σάζηι· ὅταν στοιβάζηι
omicron 473	ὄκκον· ὀφθαλμόν
omicron 474	ὀκκῦλαι· τὸ ὀκλάσαι, καὶ ἐπὶ τῶν πτερνῶν καθίζεσθαι
omicron 475	ὀκλαδίας· *θρόνος πτυκτός AS, δίφρος ταπεινός, ὃν οἱ ἀκό‐ λουθοι φέρονται τοῖς εἰς τὰς ἀγορὰς ἐξιοῦσι πλουσίοις. καὶ πεποίηται τοὔνομα παρὰ τὸ κεκλάσθαι
omicron 476	*ὀκλάζειν· λαγγάζειν A (vg) n. εἰς γόνυ κάμπτειν (ASvg). διστά‐ σαι (vg)
omicron 477	*ὀκλάξ· ἐπικεκαμμένως AS
omicron 478	ὀκνεῖ· δέδοικε. δειλιᾷ, εὐλαβεῖται. οὐ βούλεται [φόβος]
omicron 479	ὀκνείω· ὀκνῶ n. καὶ τὰ ὅμοια (Ε 255). καὶ ὀκνηρός	748 in vol. 2
omicron 480	*ὀκνόδραστον· πᾶν πρᾶγμα ἄγνωμον
omicron 481	ὄκνος· εἶδος ἐρῳδιοῦ. καὶ ⸤φόβος r
omicron 482	*ὀκνῶ ν· ἀναδυόμενος ASgn. φοβούμενος (r. s)
omicron 483	*ὁκοῖον· ὁποῖον. Ἀττικῶς vgn
omicron 484	ὀκορνούς· τοὺς ἀττελέβους. καὶ τὰ ἀκριδώδη οὕτω λέγουσιν (Aesch. fr. 256)
omicron 485	ὀκριάζων· τραχυνόμενος (Soph. fr. 971)
omicron 486	*ὀκρίβαντας· ἐνβάτας ASn
omicron 487	*ὀκρίβας· βῆμα ἡνιόχου gn
omicron 488	ὀκρίβας· οἱ μὲν ὄνον φασίν, οἱ δὲ ἄγριον κριόν, ἄλλοι κλίμακα. κυρίως δὲ τὸ λογεῖον, ἐφ’ οὗ οἱ τραγῳδοὶ ἠγωνίζοντο. τινὲς δὲ κιλλίβας τρισκελής, ἐφ’ οὗ ἵσταντο οἱ ὑποκριταὶ καὶ τὰ ἐκ μετεώρου λέγουσιν
omicron 489	*ὀκριόεντι βαλών· τραχείᾳ βαλών (Μ 380) A
omicron 490	ὀκριόεν· τραχύ r. σκληρόν. στερεόν. ⸤ὀργίλον r
omicron 491	*ὀκριόεντ ι· τραχεῖ (Δ 518) ASn
omicron 492	ὀκριόωντο· ἐτραχύνοντο g. ὠργίζοντο. μεταφορικῶς ἀπὸ τῶν ἄκρα πολλὰ ἐχόντων λίθων. ὄκρις γὰρ κυρίως ὁ τραχὺς λίθος (ς 33)
omicron 493	ὁ Κρὴς τὴν θάλατταν· ὡς Κρητὸς ἐν θαλάττῃ χειμασθέντος, εἶτα προσγαληνιῶσαν αὐτὴν ἰδόντος “Εἴ σε μὴ ᾔδειν, ἐπί‐ στευσα ἂν ὡς ἀληθευούσῃ εἰπόντος
omicron 494	ὀκρυόεν· φρικῶδες r. (T)
omicron 495	*ὀκρυοέσσης· φρικτῆς ASn. χαλεπῆς (Ζ 344) (r. p)
omicron 496	ὀκτάδιον· καλάθιον πρὸς ὀρνιθάρια
omicron 497	ὀκτάκνημα· ὀκτὼ κνήμας ἔχοντα (Ε 723)
omicron 498	ὀκτήσεις· οἴσεις [ὀκκήσεις]
omicron 499	Ὀκτώπας· ποταμός (Aesch. fr. 149)
omicron 500	ὀκτώπηχυ· τὸ ὀκτάπηχυ (Philem. fr. 212)
omicron 501	ὀκτώπους· σκορπίος (Cratin. fr. 77) Σ
omicron 502	ὀκχεῖν· φορεῖν. ἴσχειν
omicron 503	ὀκχή· στήριγμα, βακτηρία, ἔρεισμα, σκῆπτρον (Callim. fr. 355)
omicron 504	ὀκωχεύειν· ἔχειν, συνέχειν
omicron 505	ὅλα· τὰ ἐντὸς τῆς σηπίας στρογγύλα	749 in vol. 2
omicron 506	†ὀλαεῖ· ἐνοχλεῖ. καὶ ὀλαθεῖ ὁμοίως
omicron 507	ὀλαί· κριθαί. ἀπαρχαί
omicron 508	ὀλαιμεύς· τὸ τὰς ὀλὰς βάλλων
omicron 509	ὀλαιτοί· σπερμολόγοι. καὶ ὀλατοί
omicron 510	ὀλβάχνιον· κανοῦν. Δεινολόχος (fr. 13)
omicron 511	ὀλβιόδαιμον· τρισόλβιε. μακάριε. κατὰ τὴν εὐδαιμονίαν (Γ 182)
omicron 512	*ὄλβιος· πλούσιος, εὐδαίμων ASvgn. ὁ διὰ τοῦ ὅλου βίου μακαριστός (ρ 420)
omicron 513	*ὀλβοδότης· πλουσίως παρέχων Asg. ὄλβος γὰρ ὁ πλοῦτος (Eur. Bacch. 573)
omicron 514	*ὄλβος· πλοῦτος, χρῆμα (Sir. 30,15) AS. τιμή (γ 208?)
omicron 515	ὀλοθρευτής· λυμεών (1. Cor. 10,10)
omicron 516	ὄλεθρος βαθύς· ἔνιοι 〈παρὰ Ἀριστοφάνει (fr. 320,3)〉 ἐπὶ κόσμου γυναικείου· 〈ἄλλοι ἐπὶ δαπάνης· ἀποδυσπετοῦντα γὰρ εἰπεῖν τὸν παρὰ τῷ Ἀριστοφάνει. ὄλεθρος γὰρ ὁ θάνατοσ〉 hm. *ἀπώλεια g
omicron 517	ὀλέθρου πείρατ’ ἐφῆπται· ἐπιδέδεται καὶ ἐξῆπται τὸ τοῦ ὀλέθρου ὑμῶν πέρας· οἷον δέδεσθε τῷ ὀλέθρῳ (Η 402)
omicron 518	*ὀλεῖ· [ἐνοχλεῖ.] ἐξολοθρεύσει (Eur. Andr. 856) ASvg
omicron 519	[ὀλείρ· ἔλιος μῦς]
omicron 520	*ὀλέθριος· ἐξολοθρευτής (2. Thess. 1,9 v. l.?)
omicron 521	ὀλέκειν· ἀπολλύναι. πολιορκεῖν. *φονεύειν (vgS)
omicron 522	ὀλέκοντο· *ἀπώλλυντο An. ἐπολιορκοῦντο. ἐφονεύοντο. ἐξω‐ λοθρεύοντο (Α 10)
omicron 523	ὀλέκρανα· οἱ πήχεις, ⸤τὰ ἐπὶ τῶν ἀγκώνων ὀστᾶ q. καὶ *ὀλέ‐ κρανες AS. τὰ αὐτά
omicron 524	ὀλερό ν· βορβορῶδες. τεταραγμένον
omicron 525	*ὀλέσα ι· ἀπολέσαι (Ω 242) n
omicron 526	*ὀλετῆρες· φονεῖς (r) vgpn (Σ 114?)
omicron 527	†ὄλεχθον· τὸ μαζονόμον
omicron 528	*ὄληαι· ὀλοίης, ἀποθάνῃς (Γ 417) ASp
omicron 529	†ὀληθείς· ὀδυνηθείς
omicron 530	†ὀλήθη· καὶ τὰ ὅμοια n	750 in vol. 2
omicron 531	[ὀλητῆρες· φονεῖς]
omicron 532	ὀλιβράξαι· ὀλισθεῖν
omicron 533	ὀλιβρόν· ὀλισθηρόν. λεῖον. ἐπισφαλές
omicron 534	*ὀλίγα ἄττα· ὀλίγα τινά ASvgn
omicron 535	*ὀλιγαρχίαι· ... ὀλίγοι ἦρχον ASn
omicron 536	*ὀλιγαρχούμενοι· ὑπὸ ὀλίγων ἀρχόμενοι. τρεῖς δέ εἰσι πολι‐ τεῖαι, βασιλεία, ὀλιγαρχία, δημοκρατία q. ASvg
omicron 537	ὀλίγῃ ἐνὶ χώρῃ· ἐν στενωπῷ (Ρ 394)
omicron 538	ὀλίγῃ ὀπί· βραχείᾳ φωνῇ (ξ 492)
omicron 539	ὀλίγη δὲ ἀνάπνευσις πολέμοιο· ὀλίγον καιρὸν εἰς διάπνευ‐ σιν δίδωσιν ὁ πόλεμος (Λ 801)
omicron 540	ὀλιγηπελέων· ὀλίγον δυνάμενος, ἀσθενής, ἄτονος (Ο 24)
omicron 541	ὀλίγινθα· ὀλίγον
omicron 542	ὀλίγγοι· εἶδος ἀκρίδων. τινὲς ῥιζίον, ὅμοιον βολβῷ
omicron 543	ὀλίγιστος· ὀλιγοχρόνιος. ἐλάχιστος (Τ 223)
omicron 544	ὀλιγίστου· παρὰ μικρόν
omicron 545	*ὀλιγόγνωμον· ὀλίγωρον (ASvgn)
omicron 546	*ὀλιγοδεής· ὀλίγα χρῄζων ASvgn
omicron 547	ὀλιγοδρανέων· ὀλίγον δυνάμενος (Ο 246)
omicron 548	*ὀλιγοδρανής· ὀλίγον ἰσχύων r. ASvgn. ὀλίγον δυνάμενος AS
omicron 549	ὀλίγοισι· μικροῖς (μ 252)
omicron 550	ὀλίγον· μικρόν ἢ οὐδέν (Ε 800)
omicron 551	ὀλίγον γόνυ γουνὸς ἀμείβων· πόδα κατὰ τὴν πορείαν ὀλίγον ἐναλλάσσων, ἠρέμα ἀναποδίζων, καὶ οὐ προτροπάδην φεύγων· ὅπερ ἐστὶν εἰς τοὔμπροσθεν τετραμμένος, οἷον νῶτα διδοὺς τοῖς πολεμίοις (Λ 547)
omicron 552	ὀλιγωροῦντος· ἀδημονοῦντος
omicron 553	*ὀλίγου δεῖν· σχεδόν ASvgn, ἐγγύς
omicron 554	ὀλιγόφρων· μικρόψυχος
omicron 555	ὀλιγοψυχήσας· μικροψυχήσας
omicron 556	*ὀλιγωρεῖ· ῥᾳθυμεῖ, ἀμελεῖ AS
omicron 557	*〈ὀλιγωρήσας〉· [ἢ] ὀλίγην ἔχων φροντίδα ASn
omicron 558	*ὀλιγώρως· μικρολόγως. σκνιφῶς. ῥυπαρῶς A
omicron 559	ὀλίζονες· ἥσσονες, ἐλάσσονες (Σ 519)
omicron 560	ὀλιζοῦται· μειοῦται, ⸤ὀλιγοῦται sn
omicron 561	*ὀλιζοῦντα ι· μειοῦνται, ⸤ὀλιγοῦνται AS	751 in vol. 2
omicron 562	Ὀλιζώ ν· πόλις (Β 717). καὶ ὁ ἐλάσσων
omicron 563	ὁλκάς· εἶδος πλοίου
omicron 564	†ὀλίκοι· ἐκκομίδαι
omicron 565	*ὁλικῶς· ἐξ ὅλου. ἐπιῤῥηματικῶς ASgn
omicron 566	†ὄλινοι κριθῆς· δέσμαι. καὶ ὤλενος παρὰ Κυπρίοις
omicron 567	ὀλινύει· λήγει. ἀργεῖ
omicron 568	ὀλισβοκόλλιξ· παρὰ τὸ ἐτυμοκόλλιξ (Com. ad. 1094)
omicron 569	*ὀλισθαίνει· πίπτει (Sirac. 21,7 v. l.) ASvg
omicron 570	ὀλισθεῖν· δραμεῖν. πεσεῖν. ἐλθεῖν
omicron 571	*ὀλισθήμασι· πλάναις Avg. παραπτώμασιν (Ierem. 45,22) A (r)
omicron 572	ὀλισθηρόν· πτωτικόν r
omicron 573	*ὄλισθος· πτῶσις (Ps. 72,18 Sym.) r. g
omicron 574	ὀλίς· σκίουρος. ἔλειος
omicron 575	ὁλκά· δυνατά
omicron 576	ὁλκάδεσσι· ναυσί, πλοίοις (p)
omicron 577	*ὁλκάζει· ἕλκει, χαλιναγωγεῖ (r) n
omicron 578	ὁλκαῖον· λακάνη, νιπτήρ. κρατήρ
omicron 579	ὁλκάς· *πλοῖον AS, ναῦς φορτηγός. 〈⸤καὶ παρὰ Ἀλκμᾶνι ὁλκὰσ〉 ἀοιδὰ Σειρήνων [δυνατάς] P
omicron 580	*ὁλκαῖς· δυνάμεσι. τόνοις ASn
omicron 581	ὁλκεῖς· οἳ τὰ ἀμφίβληστρα ἐπισπῶνται
omicron 582	ὁλκή· δύναμις. ῥοπή. ἰσχύς. βάρος. ῥυτήρ, [ἢ ῥυρή] σταθμός
omicron 583	*ὁλκῇ μιᾷ· τόνῳ. δυνάμει AS
omicron 584	ὁλκῇ μιῇ· τὸ αὐτό
omicron 585	ὁλκεῖον· μέγας κρατήρ. λουτήρ (Iudith 15,11?)
omicron 586	ὁλκοί· λύκοι. καὶ οἱ τῶν ὄφεων συρμοί. καὶ αἱ μηχαναί, δι’ ὧν αἱ νῆες νεωλκοῦνται
omicron 587	*ὁλκόν· [ὁλκάς.] τὸν ἕλκοντα πλοῖον An
omicron 588	ὁλκός· ὁδός. ἰσχυρός (A). ῥυμός. συρμός. τόνος (g). βάρος
omicron 589	ὁλκότης· τὰ αὐτά
omicron 590	*ὁλκούς· ναυστάθμους. τὰς ἕλξεις τῶν πλοίων (Eur. Rhes. 673) ASn
omicron 591	*ὁλκῶν· ἐφέλκων An. καὶ τὰ ἑξῆς	752 in vol. 2
omicron 592	*ὀλλύει· ἀπολλύει. φονεύει ASvgn
omicron 593	Ὅλμιον· ὄρος Ἐφέσου r
omicron 594	Ὀλμειός· ποταμός (Hes. theog. 6) pn
omicron 595	ὅλμος· περιφερὴς λίθος, μάρμαρος, ἐν ᾧ τὰς βοτάνας τρίβουσι. καὶ ποτηρίου εἶδος. καὶ τὸ ὑπὸ ταῖς ὑπογλουτίσιν ἑκατέρωθεν κοῖλον. καὶ κύλινδρος
omicron 596	ὁλοβολάδες· θῖνες
omicron 597	ὁλόζινον· ὀζῶδες. συμπεφυκώς
omicron 598	†ὁλοεῖται· ὑγιαίνει
omicron 599	ὁλοθούριον· εἶδος θαλάττιον
omicron 600	ὀλόεργος· κακοῦργος
omicron 601	*ὀλοή· ὀλεθρία (Φ 83) (n)p
omicron 602	ὀλοίῃς· ἀποθάνοις
omicron 603	*ὀλοιῇσιν· ὀλεθρίαις (Α 342) n. [ἀπωλείας]
omicron 604	ὄλοισθε· ἀπόλοισθε (Eur. Med. 113)
omicron 605	ὄλυσος· ὁ ἀπολλύς
omicron 606	*ὁλοκαρπούμενον· ὅλον προσφερόμενον (4. Macc. 18,11) ASvgn
omicron 607	*ὁλοκαύτωμα· ὅλον πυρὶ καθαγιζόμενον, ὁλόκληρον (Exod. 29,18 ..) AS
omicron 608	ὄλοκες· αὔλακες
omicron 609	*ὁλόκληρον· σῶον (AS)
omicron 610	ὁλόκνημοι· ὁλομελεῖς (Pherecr. fr. 108,13)
omicron 611	ὁλοκληρία· ἕνωσις
omicron 612	ὀλολυγή· ποιὰ φωνὴ λυπηρά, ὀδύνην καρδίας ἀσήμῳ τινὶ φθόγγῳ παριστῶσα
omicron 613	ὀλολυγή· φωνὴ γυναικῶν, ἣν ποιοῦνται ἐν τοῖς ἱεροῖς εὐχόμε‐ ναι (Ζ 301). καὶ ἄνθος τι παρὰ λίμναις γινόμενον
omicron 614	ὀλολυγών· ζωύφιον γινόμενον ἐν ὕδασιν, ὅμοιον ἐντέρῳ. καὶ τοὺς εὐήθεις δὲ οὕτως ἔλεγον
omicron 615	ὀλολυγμός· θρῆνος vg, κλαυθμός (Eur. Or. 1137)
omicron 616	ὅλον οὐσιοῦται· ὅλον ἑνοῦται
omicron 617	ὀλοοῖο· δεινοῦ (Γ 133). ἢ †ἀγαθοῦ
omicron 618	ὀλοοίτροπα· παρὰ Ῥοδίοις ὀπτὰ πλάσματα εἰς θυσίαν
omicron 619	ὀλόμενον· δεινόν (Eur. Phoen. 1295?)	753 in vol. 2
omicron 620	ὀλοοίτροχος· *ὀλίγα τρέχων AS. ἢ κυκλοτερής Sn, στρογ‐ γύλος λίθος. ἢ ὁλότροχος, ἐπεὶ στρογγύλος, καὶ παντὶ μέρει ἐφαπτόμενος τῆς γῆς. ὁ γὰρ τετράγωνος ἑνὶ μέρει ἐφάπτεται (Ν 137)
omicron 621	ὀλοόν· κακόν, [κακόν,] χαλεπόν, *ὀλέθριον (Ξ 139) gnp. ἢ ἀγαθόν
omicron 622	Ὀλοοσσών· πόλις Θεσσαλίας (Β 739)
omicron 623	*ὀλοόφρονος· ὀλέθρια φρονοῦντος ASn, κακόφρονος s, δεινοῦ (α 52) ASn
omicron 624	ὀλόπτειν· λεπίζειν, τίλλειν, κολάπτειν
omicron 625	†ὁλόπτυον· συμπεφυκότα
omicron 626	ὀλός· τὸ μέλαν τῆς σηπίας r
omicron 627	ὁλοσπάδες· ὅλαι κατασπώμεναι, καὶ καταπινόμεναι (Soph. fr. 972)
omicron 628	ὁλοστός· ὅλος ὥς ἐστιν (r)
omicron 629	ὁλόσφυροι, ὁλοσφύρατοι
omicron 630	*ὁλοσχερής· διόλου, διαμπάξ. τέλειος, ὁλόκληρος AS. δυσχερής. ἐξ ὁλοκλήρου
omicron 631	*ὁλοσχερῶς· τελείως (1. Esdr. 6,28) ASvg
omicron 632	ὁλόσχοινος· ὀξύσχοινος
omicron 633	ὁλότροχος· περιφερὴς λίθος 〈καὶ στρογγύλοσ〉 b
omicron 634	ὀλουρίδας· εἶδος κόγχης
omicron 635	ὀλούροισιν· ἄνω τῆς θύρας στρόφιγγες
omicron 636	ὀλουφεῖν· τίλλειν
omicron 637	ὀλοφυγγόνα· φλυκτὶς ἐπὶ τῆς γλώττης (Theocr. 9,30 v. l.)
omicron 638	ὀλοφυδνόν· ὀλοφυρτικόν. λυπηρόν, *⸤θρηνητικόν AS, ὀδυρ‐ τικόν (Ε 683) Anvg
omicron 639	ὀλοφυκτίς· τὴν φλύκταιναν. οὐκ εὖ· ἐπὶ γὰρ τῶν δυναμένων φύεσθαί τι. ἐπινυκτίδα, ἢ δοθιῆνα (Hippocr. mul. aff. II 206?)
omicron 640	*ὀλοφύρεται· ὀδύρεται, κλαίει, θρηνεῖ ASvgn, κοπετεῖ (Θ 202 ..)
omicron 641	ὀλόφυς· οἶκτος. ἔλεος. θρῆνος (Sapph. fr. 21,3 L.—P.)
omicron 642	ὀλοφώϊα· ὀλέθρια, οἷον ὀλοποιά, δεινὰ βουλεύματα (δ 410. 460)
omicron 643	ὀλοφώϊος· πολύπειρος, πολύφρων. πανοῦργος, πονηρός
omicron 644	ὁλόφωνος· ὁ ἀλεκτρυών· ἢ ἀπὸ τοῦ λόφου, ἢ ἀπὸ τοῦ ἐν τῷ
omicron 644	ᾄδειν ὅλον αἴρεσθαι καὶ μετεωρίζεσθαι (Cratin. fr. 259)	754 in vol. 2
omicron 645	*ὀλοώτερος· ὀλέθρου αἰτιώτερος (Γ 365) Avgn
omicron 646	ὀλπα· ἡ ἐλπίς. καὶ χόνδρου τις ἕψησις. λήκυθος. ἔδεσμά τι. ἢ ὄλβος
omicron 647	ὄλπις· οἰνοχόη (Sapph. fr. 141,3 L.—P.)
omicron 648	ὀλλύει· φθείρει
omicron 649	[ὀλυμπία· δοκός]
omicron 650	Ὀλύμπια δώματ’ ἔχοντες· οἱ τὸν Ὄλυμπον κατοικοῦντες θεοί, ὅ ἐστιν ὄρος ἐν Μακεδονίᾳ, καὶ οὐρανός (Α 18)
omicron 651	Ὀλύμπια· ὁ Ἀθήνησιν ἀγών
omicron 652	Ὀλύμπιον· τοῦτο ἀτελὲς ἔμεινεν Ἀθήνησιν οἰκοδομούμενον, πολλάκις ἀρχὰς λαβὸν τῆς κατασκευῆς
omicron 653	*Ὀλυμπιονίκης· στεφανισθεὶς εἰς Ὀλυμπίαν AS(g)
omicron 654	*Ὀλύμπιος· οὐράνιος r. ASvg
omicron 655	Ὀλυμπίου πνοαί· Ὀλυμπίας ἄνεμός ἐστιν ὁ ἀπὸ τοῦ Ὀλύμ‐ που πνέων Ζέφυρος
omicron 656	*Ὄλυμπος· οὐρανός, θεοῦ οἰκητήριον. καὶ ὄρος ἐν Μακεδονίᾳ r. Avg
omicron 657	Ὀλύμπου νόμος· τῶν αὐλητικῶν τις (Ar. Equ. 9)
omicron 658	ὄλυνθος· τὸ μὴ πεπαμμένον σῦκον. 〈καὶ ὄνομα πόλεωσ〉 r
omicron 659	ὄλυνος· τὸ ἀπότριμμα, καὶ ἀποκάθαρμα
omicron 660	ὄλυρα· εἶδος σπέρματος. ἢ βρῶμά τι μεταξὺ σίτου καὶ κριθῆς ASn. οἱ δὲ αὐτὴν τὴν κριθήν. ἄλλοι καρπόν τινα σιτικόν. ζειάν [τινὲς ζέαν] (Ezech. 4,9) ASvg
omicron 661	ὄλλυται· ἀπόλλυται (Eur. Med. 1066)
omicron 662	ὄλχον· ἐνέδραν (s)
omicron 663	*ὀλώλαμεν· ἀπολώλαμεν, ἀπεθάνομεν (Eur. Rhes. 761 ..) ASvgn
omicron 664	*ὀλώλῃ· ἀπόληται (Δ 164 ..) n
omicron 665	ὄλωνται· ἀπόλωνται (Θ 34)
omicron 666	*ὅλως· παντελῶς AS, [ἢ ἄρα ὁμοῦ]
omicron 667	ὁμᾶ· ὁμοῦ rh 〈ἢ ἅμα〉
omicron 668	ὁμαδεύειν· ἀθροίζειν (r)
omicron 669	ὅμαδος· *ἄθροισις vg. θόρυβος ASvgn. ὄχλος. τάραχος. στρα‐ τός. ⸤ἀπὸ τοῦ ὁμοῦ 〈αὐδᾶν 〉 g
omicron 670	*ὅμαιμοι· ἀδελφοί, συγγενεῖς. ὁμόαιμοι (ASvg)
omicron 671	*ὁμαιχμίη· συμμαχία (Hdt. 7, 145,2) AS. [καὶ ὁμαίθρα] καὶ
omicron 671	ὁμαιχμία	755 in vol. 2
omicron 672	ὅμαιχμοι· σύμμαχοι (Thuc. 3, 58,4) (r)
omicron 673	ὁμαλεῖς· ὁμοῦ 〈ὄντεσ〉
omicron 674	ὁμαλόν· λεῖον. ἴσον AS, ἰσόπεδον. εὐχερές
omicron 675	*ὀμάρξασθαι· ἐκμάξασθαι. ὁμοιωθῆναι ASg
omicron 676	ὁμαρές· ὁμοῦ. συμφώνως
omicron 677	ὄμαρξον· ἀπόμαξον
omicron 678	*ὁμαρτῆ· ὁμοῦ (Eur. Hec. 839) n
omicron 679	ὄμβρον· βροχήν, ὑετόν
omicron 680	ὁμαρτεῖν· συντυχεῖν ASv. ἐπακολουθεῖν Av. συναθροίζειν
omicron 681	ὅμαυλον· ὁμόκοιτον AShm, 〈σύγκοιτον〉 hm. ὁμοῦ αὐλιζόμενον ASv. 〈Σοφοκλῆς Φινεῖ〉 (fr. 650 a) hm
omicron 682	ὄμβρος· [χοιρίδιον. ἢ] ὑετός r
omicron 683	ὀμβρεῖ· ἀτιμάζει, ἀκολουθεῖ. ὑπερισχύει. αὔξει. πιαίνει. πλήθει
omicron 684	[ὁμειλαδόν· μετατᾶγμα καὶ ἄθροισμα]
omicron 685	ὁμιλήσωσι· συμβάλωσιν (Τ 158)
omicron 686	[ὅμειλος· συστροφή. ἀπὸ τοῦ ὁμοείλας εἶναι. καὶ πλῆθος ὄχλου]
omicron 687	ὁμειρόμενοι· 〈ἐπιθυμοῦντεσ〉 (1. Thess. 2,8)
omicron 688	*ὁμείρονται· ἐπιθυμοῦσιν (Iob 3,21) ASvg
omicron 689	ὀμεῖται· ὀμνύει (Ι 274)
omicron 690	*[ὅμερρος· τυφλός v]
omicron 691	ὁμέστιοι· σύνοικοι
omicron 692	ὁμέστιον· σύνοικον
omicron 693	*ὁμέστιος· ὁμόοικος (Greg. Naz. c. 2,1 32,3?) (r) (AS)vg
omicron 694	[ὁμᾶ· ὅπερ ὠμοῦ]
omicron 695	*ὁμευνέτου· συγκοίτου (r). ASgn, ὁμολέκτρου (Eur. Med. 953)
omicron 696	*ὁμή· ὁμοία (Ψ 91) AS. ἢ ὀμνύεις ASvg
omicron 697	*ὁμηγερέες· ὁμοῦ ἀθροισθέντες (Α 57) r ASn
omicron 698	*ὁμηγερέεσσιν· ὁμοῦ πᾶσιν (Ο 84) A
omicron 699	ὁμήγοροι· ἰσήγοροι, ἐν ταὐτῷ συνήγοροι
omicron 700	*ὁμηγύρειν· τὸ συνάξαι AS
omicron 701	ὁμηγύρεως· συνόδου, συναθροισμοῦ
omicron 702	*ὁμήγυρις· πλῆθος r. Avg, ὄχλος, ⸤συναγωγή n, συνέλευσις g
omicron 703	ὁμηγυρίσασθα ι· ὁμοῦ συναγαγεῖν πολλούς (π 376)
omicron 704	*ὁμήθεα· συνήθη ASg	756 in vol. 2
omicron 705	ὁμιλεῖ· πολεμεῖ AS. συμμαχεῖ (Ε 834)
omicron 706	*ὁμηλικίη· τῆς αὐτῆς ἡλικίας, συνῆλιξ (Γ 49) AS
omicron 707	ὁμήν· ὁμοίαν. τὴν αὐτήν (Ω 57)
omicron 708	ὁ μήνιεν· ὠργίζετο (Α 488)
omicron 709	*ὁμὴ νῶϊ· ἡ αὐτὴ ἡμᾶς τοὺς δύο (Ψ 91) A
omicron 710	ὅμηρα· τὰ ἐπὶ συμβιβάσει διδόμενα ἐνέχυρα (1. Macc. 9,53 ..) r. p
omicron 711	*ὁμηρεύειν· συμφωνεῖν AS
omicron 712	ὁμηρεῦσαι· τὸ συμβολῆσαι. ὁμοφωνοῦσαι, ὁμοῦ λέγουσαι (Hes. theog. 39)
omicron 713	ὁμηρεῖν· ὁμοῦ ἡρμόσθαι. καὶ συμφωνεῖν
omicron 714	ὁμηρεῖ· ἐγγυᾶται. ἀκολουθεῖ
omicron 715	Ὁμηρίδαι· οἱ ῥαψῳδοί r
omicron 716	ὁμηρέταις· ὁμοψήφοις, ὁμογνώμοσιν
omicron 717	†ὁμηρητῆρες· ἀκόλουθοι. συνήγοροι
omicron 718	ὁμηρίδδειν· ψεύδεσθαι
omicron 719	*ὅμηροι· οἱ ἕνεκεν εἰρήνης διδόμενοι, ἐνεχυραζόμενοι Avgn
omicron 720	ὅμηρος· ὁ τυφλός. καὶ ὁ ἐνεχυραζόμενος
omicron 721	[ὀμηνήν· τροφήν]
omicron 722	*ὁ Μίδας· βασιλεὺς Φρυγῶν πλούσιος A (S) gn
omicron 723	ὁμιλαδόν· ἐν συστροφῇ καὶ τάξει μάχεσθαι, *⸤κατὰ τάγμα καὶ ἄθροισμα (Μ 3) S
omicron 724	*ὁμιλεῖ· συναναστρέφεται ASvgn. μάχεται
omicron 725	〈ὁμιλεῖν·〉 ἐπακολουθῆσαι νεκρῷ (Π 641). ἀναστρέφεσθαι. λα‐ λεῖν. τίθεται δὲ καὶ ἀντὶ φιλίας, καὶ διαλέξεως
omicron 726	*ὁμιλέομεν· διαλεγόμεθα (Λ 523?) AS
omicron 727	ὁμιλήσειε· συναναστραφῇ (α 265). ἢ ἐμαχέσατο, καὶ συνέβαλε πρὸς μάχην
omicron 728	ὁμιλία· διήγησις. ὅμιλος
omicron 729	ὁμιλίαι χθονός· ἀντὶ τοῦ φιλίαι, ἔρωτι τῆς πατρίδος. καὶ ἀντὶ τοῦ πάλῃ. περὶ γὰρ τὴν πάλην ἐσπούδασαν οἱ Θηβαῖοι (Eur. Phoen. 1408)
omicron 730	ὅμιλος· *ἄθροισμα. ὄχλος (ASvg) np. θόρυβος (AS). δῆμος. ⸤πλῆθος (ASvg). [μάχη.] σύνοδος s. μάχη. ἀπὸ τοῦ ὁμοῦ
1	εἰλεῖσθαι κατ’ αὐτὸν ὄχλον (Γ 36)
omicron 731	ὅ μιν· ὅτι αὐτόν S
omicron 732	*ὀμιχεῖν· οὐρεῖν (Hes. op. 727) (n)	757 in vol. 2
omicron 733	ὁμίχλη ἢ ὁμίχλα· ἀὴρ παχύς, σκοτεινός, ἀχλὺς [σκοτεινός] ὑδατώδης, σκοτία (Α 359)
omicron 734	ὀμίχματα· οὐρήματα (Aesch. fr. 435) r
omicron 735	ὀμματοστερεῖς· πηρούς. ἢ βλάπτεσθαι
omicron 736	ὀμμάτειος πόθος· διὰ τὸ ἐκ τοῦ ὁρᾶν ἁλίσκεσθαι ἔρωτι· ‘ἐκ τοῦ γὰρ ἐσορᾶν γίνεται ἀνθρώποις ἐρᾶν‘ (Agath. fr. 29). καὶ ἐν Ἀχιλλέως ἐρασταῖς· ὀμμάτων ἄπο λόγχας ἵησιν (Soph. fr. 161)
omicron 737	*ὁμοαιχμία· ὁμομαχία ASg
omicron 738	[ὁμοβόρος· ὁμοφάγος]
omicron 739	ὁμόβωμοι θεοί· ἐν Ἐλευσῖνι Δήμητρος καὶ Κόρης εἰσίν ...
omicron 740	ὁμογάλακτες· οἱ ἐκ τοῦ αὐτοῦ γένους. ἢ ἀδελφοί
omicron 741	*ὁμογάστριος· ἐκ τῆς αὐτῆς γαστρός (Φ 95) ASn
omicron 742	*ὁμογενῶν· συγγενῶν ASvg
omicron 743	*ὁμόγνια· ... ἢ γνήσια (AS) Σ (p)
omicron 744	ὁμοδάλιον· ἰσοετῆ
omicron 745	*ὁμοδίαιτος· ὁμότροφος (AS). ὁμοτράπεζος A (Svg), σύνοικος
omicron 746	ὁμόδοξος· μιᾶς καὶ τῆς αὐτῆς δόξης (Greg. Naz. or. 1 p. 194a)
omicron 747	*ὁμόδουλος· σύνδουλος (Eur. Hec. 60) ASvg
omicron 748	*ὁμοερκής· ὁμότοιχος g
omicron 749	*ὁμόζυγος· γαμετή ASvg
omicron 750	ὁμοήγορον· ὅμοιον
omicron 751	ὁμόθεν· ἐκ τοῦ αὐτοῦ τόπου· ἐξ ὁμόθεν πεφυκότες (ε 477)
omicron 752	*ὁμοθυμαδόν· ὁμοῦ. ὁμοψύχως (Iob 2,11) n
omicron 753	*ὁμόθυμος· ὁμόφρων ASvg, ὁμόψυχος vg
omicron 754	*ὅ μοι· ὅτι μοι (Α 120) vn
omicron 755	ὅμοια· ἴσα· ‘ὁμοίῃ ἔνθεο τιμῇ‘ (Δ 410)
omicron 756	ὁμοίης· ὁμοίας. τῆς ἴσης (Α 278)
omicron 757	[ὁμοιΐου πτολεμοῖο· ἐν ᾧ ὅ ... (Ν 358)]
omicron 758	ὁμοιΐου· τοῦ ὁμοῦ ἰέναι ποιοῦντος πτολέμοιο. ἐν ᾧ ὅμοιος πᾶσι καὶ ἴσος ὁ κίνδυνος· ξυνὸς Ἐνυάλιος, καί τε κτανέοντα 〈κατέκτα〉 (Σ 309). ὁμοίως δέ φησι καὶ ὁμοιΐου θανάτοιο
omicron 758	(γ 236?). καί· ἀλλά σε γῆρας τείρει ὁμοίϊον (Δ 315)	758 in vol. 2
omicron 759	ὁμοιογενῆ· ὁμόφυλον, συγγενικόν
omicron 760	ὁμοιόπτεροι· ὁμοιότιμοι
omicron 761	ὅμοιος· ἐν ταὐτῷ συνεστώς
omicron 762	*ὁμοιοῦσθαι· ἐξισοῦσθαι (Eur. Bacch. 1348) gn
omicron 763	ὁμοιωθήμεναι· ἐξισωθῆναι (Α 187). συμμιγῆναι
omicron 764	*ὁμοκλή· ἀπειλή, βοή AS
omicron 765	ὁμοκλῆς· ὁμώνυμος. ἢ ἀπειλῆς
omicron 766	*ὁμοκλήσας· [ὁμοῦ ἀπελθών.] ἀπειλήσας. βοήσας (Ε 439). στενάξας ASn
omicron 767	ὁμοκλήσασκεν· [ἢ ὁμοκλεῖν.] ἐβόα (Β 199)
omicron 768	ὁμοκλητῆρες· ἀπειλητῆρες
omicron 769	ὁμοκλητῆρος· ἀπειλητῆρος. τοῦ παρακελευομένου (Μ 273)
omicron 770	ὁμόκλητος· ὁ μιᾷ κλήσει καλούμενος μετὰ ἑτέρου
omicron 771	ὁμολογῶ· †ζοφῶ
omicron 772	ὁμολειῶν· ἰσάζων. καταλειαίνων
omicron 773	*ὁμόλεκτρος· σύγκοιτος (Eur. Or. 508) r. (ASn)
omicron 774	ὁ μολοβρός· αἰσχρός, ἀναιδής. περίτριμμα
omicron 775	*ὁμολόγως· συμφώνως (Hos. 14,5) ASvg
omicron 776	Ὁμολωΐδες· πύλαι ἐν Θήβαις (Eur. Phoen. 1119)
omicron 777	Ὁμολώιος Ζεύς· Θήβησιν οὕτω προσαγορεύεται ὁ Ζεύς
omicron 778	ὁμόν· ἕν, τὸ αὐτὸ ὅμοιον· ‘ἦ μὰν ἀμφοτέροισιν ὁμόν‘ (Ν 354)
omicron 779	ὁμοούσιον· τὸ ἐξ αὐτοῦ τοῦ ὑποκειμένου ὑπάρχον
omicron 780	ὁμοουσιότης· ταυτότης κατὰ τὸ ὑποκείμενον, καὶ τὸ ἀπαράλ‐ λακτον κατὰ τὴν οὐσίαν
omicron 781	ὁμόπαιδα κάσι(ν) Κασσάνδρας· ὁμοῦ παιδευθέντα, ἢ ὁμοῦ τεκνωθέντα· ἐπειδὴ δίδυμοί εἰσιν (Lyr. adesp. 79B Bgk)
omicron 782	ὁμόπτεροι· ὅμοιοι. ὁμότριχοι. ὁμόχρονοι, ἀδελφοὶ ἥλικες, ὁμοῦ ηὐξημένοι
omicron 783	ὁμορβεῖν· ἀκολουθεῖν. ὁδοιπορεῖν
omicron 784	ὀμόργνυ· ἀπέψα. ⸤ἀπέμασσεν (Ε 416) n
omicron 785	ὁμορίτας· ἄρτος ἐκ πυροῦ διηττημένου γεγονώς
omicron 786	ὀμόρξαι· ἀπομάξαι, ἀποψήσασθαι
omicron 787	ὀμόρξῃ· ἀποψήσῃ
omicron 788	*ὅμορος· πλησιόχωρος r. nΣ, γειτνιῶν vg
omicron 789	*ὁμοροῦσα· γειτνιῶσα r. As(S). πλησιάζουσα (Ierem. 27,40)
omicron 789	n (Σ)	759 in vol. 2
omicron 790	*ὁμοῤῥοθοῦντες· ὁμοφωνοῦντες n, ὁμόηχοι
omicron 791	ὁμοῤῥοθεῖν· ὁμοῦ ἕλκειν, καὶ *⸤συμφωνεῖν (Eur. Or. 530) (Avg) n
omicron 792	ὁμόῤῥοθα· ἀθρόα
omicron 793	[ὁμοροῦσα· γειτνιῶσα, πλησιάζουσα]
omicron 794	ὁμόροφος· ὁμοδίαιτος. *⸤σύνοικος v
omicron 795	*ὁμόρω ν· ἀστυγειτόνων (Thuc. 3,92,2) AS(g)
omicron 796	*ὁμός· ὅμοιος. ⸤ὁ αὐτός (Δ 437) n
omicron 797	[*ὄμοσαι· ὀμόσω. ὀμνύω Α]
omicron 798	*ὄμοσσον· ὄμοσον [ὀμνύω] (Α 76) A
omicron 799	*ὁμόσε· εἰς τὸν αὐτὸν τόπον AS· τῶν πάντων ὁμόσε στόματα ἔτραπε (Μ 24)
omicron 800	ὁμοσίπυοι· ὁμοτράπεζοι
omicron 801	ὁμόσκευοι· τῷ αὐτῷ ὁπλισμῷ χρώμενοι (Thuc. 2, 96,1)
omicron 802	*ὁμόσε χωρεῖν· συνδραμεῖν (Eur. Or. 921)
omicron 803	ὁμόσιτοι· ὁμοτράπεζοι
omicron 804	*ὁμόσπονδος· φίλος (Dem. 18,287) (Avgn) Ss
omicron 805	ὁμόσποροι· ἀδελφοί (Eur. Bacch. 1092)
omicron 806	ὁμόστιβοι· συμπράττοντες
omicron 807	ὁμοστιχάει· ὁμοστιχεῖ. ὁμοῦ πορεύεται (Ο 635)
omicron 808	ὁμόστολοι· συμπράττοντες. τῇ αὐτῇ ὁδῷ κοινωνοῦντες
omicron 809	ὁμόσφυροι· συνοδοιπόροι
omicron 810	ὁμόσφυρος· ἀδελφή. τῆς δὲ τρίτης συλλαβῆς ἐκτεινομένης, δηλοῖ τὸν ὁμόχωρον. Σφῦρα γὰρ τῆς σπορίμου γῆς τὸ μέτρον
omicron 811	ὁμοτελεῖς· οἱ ἀπὸ τῶν αὐτῶν τιμημάτων
omicron 812	ὁμοταγεῖς· οἱ ἐν τῷ αὐτῷ τάγματι
omicron 813	*ὁμοτέρμων· ὅμορος, γείτων ASn
omicron 814	ὁμότιμος· ὁμόδοξος. ἰσότιμος. ὅμοιος
omicron 815	ὁμοῦ· ἐγγύς. τοπικόν. ἢ ‘〈ὁμοῦ〉 ἄνδρες Ἀθηναῖοι δισμύριοι‘ ([Dem.] 25,51) [ὁμόφρονες]
omicron 816	*ὀμοῦμαι· ὀμνύω (Α 233) ASvgn
omicron 817	ὅμουρα· σεμίδαλις ἑφθή, μέλι ἔχουσα καὶ σησάμην
omicron 818	ὁμούρησιν· τὴν ὁμόρησιν [Ἀττικοί]	760 in vol. 2
omicron 819	ὁμουροῦσι· γειτνιῶσιν ἐν τοῖς ὅροις (Hdt. 2, 33,2 ..)
omicron 820	ὁμοῦ ’στιν· σχεδὸν ἐγγύς ἐστιν (Ar. Pac. 513)
omicron 821	ὁμοφροσύνη· προσηνία, πραότης
omicron 822	*ὁμοφυής· ὁμογενής (Plat. Phaed. 86 b?) ASvgn
omicron 823	ὄμπαι· θύματα. πυροὶ μέλιτι δεδευμένοι (Callim. fr. 655 Pf.)
omicron 824	†ὀμπάται· ὑβρίζει. προπηλακίζει
omicron 825	ὄμπια· παντοδαπὰ τρωγάλια
omicron 826	ὄμπνη· τροφή. εὐδαιμονία r
omicron 827	ὄμπνια· τὰ ζωτικά
omicron 828	ὄμπνια· καρποφόρος. [τροφή.] ἄφθονος. ἀγαθή. νόστιμος. ἡ τὸ ἀναπνεῖν ἡμῖν διδοῦσα (Callim. fr. 1,10 Pf.)
omicron 829	ὀμπνίῃ δαιτί· ἀντὶ τοῦ πολλῇ
omicron 830	ὀμπνίου νέφους· μεγάλου, πολλοῦ, ηὐξημένου (Soph. fr. 225)
omicron 831	ὄμπνιος λειμών· ὁ τῶν πυρίνων καὶ Δημητρίων καρπῶν· ἐπεὶ Ὄμπνια ἡ Δημήτηρ
omicron 832	ὀμπνιόχειρ· πλουσιόχειρ. ⸤πλούσιος r
omicron 833	ὀμπνηρὸν ὕδω ρ· τρόφιμον (Callim. fr. 357 Pf.)
omicron 834	ὀμφά· ὀσμή. Λάκωνες
omicron 835	ὄμφακες· πάντα τὰ αὐστηρὰ καὶ ὀξέα, ἤγουν ὄξινα
omicron 836	ὀμφακίας· πάροξυς
omicron 837	ὀμφαλητόμος· μαῖα (Hippon. fr. 1 Kn.)
omicron 838	Ὀμφαλίδαι· πατριά
omicron 839	ὀμφαλιστήρ· ᾧ τοὺς ὀμφαλοὺς ἀποτέμνουσιν
omicron 840	ὀμφαλόεσσα· ἡ Ἄρκτος· διὰ τὸ μέσον τὸν βόρειον πόλον περιέχειν. τινὲς δὲ τὴν εὔτροφον χώραν (Nic. Al. 7). καὶ ἀσπίδες ὀμφαλόεσσαι· ἢ ὀμφαλοὺς ἔχουσαι, ἢ στρογ‐ γύλαι (Δ 448)
omicron 841	ὀμφαλόεντα· ὀμφαλοὺς ἔχοντα ζυγόν. Ὀμφαλοὺς δὲ λέγουσι τὰς ἐν τῷ ζυγῷ τρώγλας, ἐφ’ ὧν αἱ ἡνίαι δέδενται (Ω 269)
omicron 842	ὀμφαλός· ζυγοῦ τὸ μέσον (Ω 273). καὶ Δελφοί, ἐπειδὴ μεσαί‐ τατοι
omicron 843	ὀμφαλὸς Αἰγαῖος· ζητεῖται πῶς τὴν Πυθὼ ὀμφαλὸν Αἰ‐ γαῖον 〈εἴρηκε〉· τινὲς δὲ παρὰ τὸ τῆς Αἰγαίων γῆς 〈μέσον
omicron 843	εἶναι〉	761 in vol. 2
omicron 844	*ὀμφή· φήμη θεία. κληδὼν θεία gnS. φωνή gn. δόξα. ⸤πνοή Ss. ὀνείρου φαντάσματα (Β 41) (A)Sn
omicron 845	ὄμφορα· ὅσα ἀπὸ τῶν ἱερῶν ἐκφέρεσθαι ὁ νόμος κωλύει
omicron 846	ὀμφύνειν· αὔξειν. ⸤σεμνύνειν r. ἐντιμότερον ποιεῖν
omicron 847	*ὁμωθῆνα ι· εἰς ὁμόνοιαν ἐλθεῖν (Ξ 209) AS
omicron 848	ὁμωρόφιος καὶ ὁμώροφος· ὁ ὑπὸ τῇ αὐτῇ στέγῃ ὑπάρ‐ χων (r)
omicron 849	a) ὅμως· πλήν r. s. b) ὁμῶς· ὁμοίως (Α 196) Snp
omicron 850	ὁμωχέται· οἱ συμμετέχοντες τῶν αὐτῶν σπονδῶν. ἢ ὁμοβώ‐ μιοι. καὶ ὁμόναοι (Thuc. 4, 97,4)
omicron 851	ὅν· ἄρθρον ἀρσενικὸν ἑνικὸν ὑποτακτικόν· ‘ὅν τινα μὲν βασιλῆα καὶ ἔξοχον‘ (Β 188). καὶ οὐδέτερον ὑποτακτικόν· ‘Ζεὺς δὲ πρὸς ὃν λέχος ἤϊ’ Ὀλύμπιοσ‘ (Α 609). καὶ ἀντωνυμία ἀρσενικὴ τρίτου προσώπου ἀντὶ τοῦ τὸν ἑαυτοῦ· ‘αὐτὰρ ὅγ’ ὃν φίλον
5	υἱόν‘ (Ζ 474). ἢ ὑπάρχον. ἢ τὸν αὐτόν
omicron 852	*ὀναίμην· τύχοιμι g, ἀπολαύσω, ὠφεληθείην (Eur. Hec. 997) vg
omicron 853	*[ὀναίμην· ἀπήλαυσα AS]
omicron 854	*ὄναιντο [ἢ ὄναιτο]· ὠφεληθεῖεν ASvg(n)
omicron 855	ὄναιον· ἄμεινον
omicron 856	ὄναρ· καθ’ ὕπνου ⸤φαντασία (Α 63) r
omicron 857	*ὀνάσθαι· ὠφελῆσθαι (Eur. Hipp. 517 ..) vg
omicron 858	ὄνειαρ· ὠφέλημα. ὀνήσιμον. ἀγαθόν (Χ 433 ..) r
omicron 859	ὀνᾶς· δοῦλον ἀνόητον, ἀχρεῖον
omicron 860	ὄνοται· ἀτιμάζει. μέμφεται
omicron 861	ὃγ γόνον· τοὺς ἑαυτοῦ προγόνους, ἢ τὴν ἑαυτοῦ γένεσιν (a 216?)
omicron 862	ὀνείατα· ὅσα ὄνησιν παρέχει καὶ ὠφέλειαν (g). ἀγαθὰ ⸤βρώ‐ ματα (Ι 91 ..) p
omicron 863	ὁ νείατος· οὐραγός
omicron 864	ὀνειάτων· ὀνησιφόρων
omicron 865	*ὀνείδη· ὕβρεις g. χλευάσματα. κατηγορίαι ASvg. αἰσχῦναι
omicron 866	ὄνειδος· αἶσχος. ⸤μέμψις r. κατήφεια. καὶ κλέος (Eur. Med. 514). καὶ εἶδος πόματος
omicron 867	[ὀνείνυεν· ὠφέλησεν]	762 in vol. 2
omicron 868	ὀνείλεον· θυσία Ποσειδῶνος ...
omicron 869	Ὄνειον· ὄρος ἐν Κορίνθῳ (Thuc. 4, 44,4) r
omicron 870	ὀνειρείῃσι πύλῃσι· ταῖς τῶν ὀνείρων πύλαις, ἃς ὑφίσταται μυθικῶς, ὧν τὴν μὲν μίαν κερατίνην, τὴν δὲ ἑτέραν ἐλεφαν‐ τίνην. [ἢ τῷ ὕπνῳ.] διὰ γὰρ τούτων ὄνειροι ἐκπέμπονται (δ 809) 〈ἢ τῷ ὕπνῳ〉
omicron 871	ὀνειρόπληκτος· ὀνείρῳ πεπληγώς [ἢ ὀνειροκρίτης]
omicron 872	*ὀνειροπολεῖ· ὡς ἐν ὀνείρῳ βλέπει, ἢ ὡς ἐν ὕπνῳ φαντάζεται (Ar. Nub. 16) ASvg
omicron 873	*ὀνειροπόλος· ὀνειροκρίτης Avgn. ἢ ὁ περὶ τοὺς ἰδίους ὀνείρους πολούμενος Ap, καὶ διὰ τούτων τοὺς πέλας μαντευόμενος· ἢ ὁ κρίνων αὐτούς (Α 63)
omicron 874	ὀνειροπολῶν· δι’ ὀνείρων μαντευόμενος
omicron 875	ὄνειρος· ὁ θεός. καὶ τὸ δι’ αὐτοῦ θέαμα
omicron 876	ὄναιτο· ὠφεληθείη (Ar. Nub. 1237?)
omicron 877	ὀνήμενος· ἄξιος ὀνήσεως· οἷον ὄνησιν ἑαυτοῦ λάβοι. τινὲς δὲ φρόνιμος (β 33)
omicron 878	ὀνήμεναι· ὠφεληθῆναι
omicron 879	ὀνήσεαι· ὄνησιν λήψῃ (Ζ 260)
omicron 880	ὄνησις· ἰσχύς. *⸤ὠφέλεια (Eur. Med. 254) r. ASvgn
omicron 881	*ὀνησιφόρος· ὠφέλειαν φέρων r. ASvg
omicron 882	ὀνησιφόρων· τὰ ὠφέλιμα φερόντων
omicron 883	*ὀνητά· μεμπτά ASvg
omicron 884	ὃν ἠτίμησεν· ὃν ἀτίμως ἔπεμψεν (Α 94)
omicron 885	ὀνήτωρ· ὄνησιν φέρων
omicron 886	*ὄνθον· κόπρον κτηνῶν, ἤτοι βόλβιτον (Ψ 781) vg
omicron 887	*ὄνθος· βόλβιτον, ⸤κόπρος βοῶν (Ψ 775) ASn
omicron 888	*[ὄνια· ὠφέλιμα A. ἢ βρώματα. ἢ κτήματα vg]
omicron 889	[ὄνιαρ· ὠφέλεια]
omicron 890	ὀνίας· σκάρου εἶδος
omicron 891	*ὀνιαῖα· τοῦ ἵππου τὸ ἀφόδευμαι AS(g)
omicron 892	ὄνιγλιν· εἶδος οἴνου (Alcm. fr. 117 Bgk)
omicron 893	*ὀνίνασθαι· ὠφελεῖσθαι r. ASn
omicron 894	*ὀνίνησιν· ὠφελεῖ r. ASg
omicron 895	†ὀνίνοιεν· ὠφελήσοιεν	763 in vol. 2
omicron 896	ὀνίσκος· τεκτονικὸς πρίων
omicron 897	†ὀνίστειοι· νεοσσοί
omicron 898	Ὀνείτης· ἥρωος ὄνομα, καὶ ἴσως ἂν εἴη ...
omicron 899	ὀνῖτις· ὀρίγανον (Nic. Al. 56) gn
omicron 900	[ὀνοβόστιδες] ὀνοβάτιδες· αἱ ἐπὶ μοιχείᾳ ἁλοῦσαι γυναῖκες καὶ ἐξενεχθεῖσαι ἐπὶ ὄνων
omicron 901	ὀνόγυροι· σειροί. καὶ πόα τις
omicron 902	†ὀνοδέστεροι· ἄγνωστοι
omicron 903	*ὄνοιτο· ὁμοίως (Ν 287 ..) (Sn)
omicron 904	*ὀνοκίνδιος [καὶ ὀνοκίνδας]· ἀστραβηλάτης. ὀνηλάτης (eu‐ pol. fr. 182) ASg
omicron 905	ὀνοκένταυροι· παρὰ Ἀκύλᾳ τριχιῶντες, δαιμόνων τι γένος, κάθυλον καὶ σκοτεινὸν τῇ ἐπιφανείᾳ, ὅπερ σίειμ ὠνό‐ μασαν οἱ τὴν Ἑβραϊκὴν φωνὴν μεταθέντες οἱ λοιποί (Isai. 13,22)
omicron 906	[ὀνοκύνδος καὶ ὀνοκίνδας· ἀστραβηλάτης, ὀνηλάτης]
omicron 907	ὀνομάκλυτος Ἄλτης· κατὰ μὲν τοὺς 〈ὑφ’〉 ἓν ἀκούοντας ἔσται ὁ ἔνδοξος κατ’ ὄνομα· κατὰ δὲ τοὺς διαιροῦντας ὁ τῷ ὀνόματι κλυτός (Χ 51)
omicron 908	*ὀνομαστοί· ἔνδοξοι, περιβόητοι (Num. 16,2 ..) ASvg
omicron 909	*ὀνομῆναι· ὀνομάσαι r. n, ἐπαγγείλασθαι
omicron 910	*ὀνομήνω· [ὀνομήσω] ὀνομάσω (Β 488) ASn
omicron 911	ὀνόπη· ἀμπέλου [εἶδος] μελαίνης εἶδος
omicron 912	ὀνόπορδον· τὴν ἑλξίνην. ἔστι δὲ λάχανον ἄγριον (Epich. fr. 161). καὶ εἶδος κογχυλίου
omicron 913	ὄνος· ὁ ἀνώτερος λίθος τοῦ μύλου. καὶ τὸ ὑποζύγιον. καὶ τὸ περὶ τὰ τῶν ὑδάτων ἀγγεῖα πολύπουν ζῷον καὶ συστρεφό‐ μενον, ὡς κύαμος. καὶ τὸ ἀχθοφόρον ζῷον. καὶ ἐφ’ οὗ 〈καὶ〉 τὴν κρόκην νήθουσι. καὶ ἰχθῦς ποιός, ὁ καὶ ὀνίσκος λεγόμενος
omicron 914	*ὀνόσαιτο· ἐκφαυλίσειε. μέμψαιτο (Ν 127) AS
omicron 915	ὄνος ἄγει μυστήρια· τοῖς μυστηρίοις ἐξ ἄστεος 〈εἰσ〉 Ἐλευ‐ σῖνα κομίζουσι τὰ πρὸς τὴν χρείαν διὰ τῶν ὄνων. τότε μάλιστα
omicron 915	εἶχον τοὺς ὄνους ἀχθοφοροῦντας (Ar. Ran. 159)	764 in vol. 2
omicron 916	ὄνος Ἀντρώνιος· παρόσον ἐν Ἀντρῶνι τῆς Θεσσαλίας ὄνοι μεγάλοι γίνονται (Pherecr. fr. 15)
omicron 917	ὄνος ἰσόσπριος· ἔστι δὲ ζῷον πολύπουν, ὀσπρίῳ ὅμοιον, ὃ καὶ ἴουλόν τινές φασιν (Soph. fr. 336)
omicron 918	*ὀνόσσεται· ὠφελήσει (Ι 55?) A
omicron 919	ὀνοστά· ἐκφαυλισμοῦ ἄξια, ψεκτά, μεμπτά, εὐτελῆ, φαῦλα. ἢ καὶ *⸤μεμπτά (Ι 164) vn
omicron 920	ὀνοστύππαξ· [ὀνοστύπτα.] διὰ μὲν τοῦ ὄνου τὸν μύλωνα ὀνειδίζων· διὰ δὲ τοῦ στύππακος, ὅτι στυππειοπώλης ἦν (Com. ad. 94)
omicron 921	ὀνοτάζειν· ὀνειδίζειν, ὑβρίζειν
omicron 922	ὀνοταζομένη· πορθουμένη. Ἴων μεγάλῳ δράματι (fr. 17). κυρίως δὲ ἐπὶ τοῦ ἐκφαυλίζεσθαι
omicron 923	*ὀνοτάζων· ὑβρίζων, ⸤ἐκφαυλίζων (Hes. op. 258) ASvgn
omicron 924	ὀνοτός· μεμψίμοιρος r. πτωχός. ⸤ἐπονείδιστος r
omicron 925	ὄνου γνάθο ς· Εὔπολις παίζει εἰς πολυφαγίαν (fr. 434). ἔστι δὲ καὶ τόπος οὕτω καλούμενος 〈ἐν Λακωνικῇ〉
omicron 926	ὄνου ποκαί· χωρίον ἐν ᾅδου διατετύπωκεν Ἀριστοφάνης (Ran. 186), οὕτω λεγόμενον πλάσας. ἔστι δὲ καὶ παροιμία τις· ὄνου ποκαί, ἐπὶ τῶν ἀνηνύτων καὶ ἀτελῶν· οὐδὲ γὰρ αἱ πέξεις τῶν ὄνων καὶ κάρσεις δύνανταί τι. ὥσπερ εἰ λέγοι
5	τις ὄνον κείρεις· παρόσον οὖν τὰ ἐν ᾅδου ἀνήνυτά ἐστι καὶ τὸ μηδέν, παρὰ τοῦτο τὰς τοῦ ὄνου ποκὰς ἔπλασεν
omicron 927	ὄνου σκιά· Ἀριστοφάνης Σφηξί (191)· ‘περὶ τούτου νῦν δὴ μαχεῖ περὶ ὄνου σκιάν‘, ἐπὶ τῶν 〈περὶ〉 μηδενὸς χρησίμου φιλοτιμουμένων
omicron 928	*ὄντως· ἀληθῶς (1. Cor. 14,25 ..) r. ASvg
omicron 929	*ὃν τρόπον· καθάπερ, ὥσπερ ASvg, καθ’ ὃν τύπον (Hos. 9,13 ..)
omicron 930	*ὀνυρίζεται· ὀδύρεται S
omicron 931	ὀνυχιεῖ· ἐπιμελῶς ⸤ἐξετάσει s
omicron 932	ὀξάλει α· εἶδος σύκων
omicron 933	ὀξαλί ς· ἡ ὀξεῖα τρύξ. ἢ ὀξίνης οἶνος
omicron 934	*ὀξέ α· μεγάλα. ἀνατεταμένα A
omicron 935	ὀξερία ς· τυρὸς ἀχρεῖος	765 in vol. 2
omicron 936	*ὀξέω ς· ταχέως (Sap. 3,18 ..) ASvg
omicron 937	ὀξίδες· λαγύνια μικρά (ASn). ἢ ὀξύβαφα
omicron 938	ὀξίνα· ἐργαλεῖόν τι γεωργικόν, σιδηροῦς γόμφους ἔχον, ἑλκό‐ μενον ὑπὸ βοῶν
omicron 939	ὄξος Σφήττιον· ἴσως οἱ Σφήττιοι ὀξεῖς ἦσαν. διὰ τοῦτο εἶπεν ὄξος Σφήττιον, ἤγουν δριμύ (Ar. Plut. 720)
omicron 940	a) ὄξους χόνδρος· ... b) ...· εἶδος ἐλαίας
omicron 941	ὀξύ· [ὀξέως· ταχέως.] ταχύ. ταχυδρόμον (Ep. Rom. 3,15?). μέγα. ἰσχυρόν
omicron 942	ὀξυάκανθον· οἱ ἐν Καρίᾳ καὶ Φρυγίᾳ τὰ αἱμα〈σιώδη φυτά〉
omicron 943	ὀξύβαφον· τὸ σκεῦος οὕτω λέγεται
omicron 944	ὀξυβελής· ὀξέως βληθείς, ἢ ⸤ταχέως βαλλόμενος (Δ 126) r
omicron 945	*ὀξυδερκής· ὀξέως βλέπων r. ASvgn
omicron 946	*ὀξυθήκτοις· ὀξυτάτοις (Eur. Andr. 1150) AS(n)
omicron 947	*ὀξύθηκτος· ὀξύτατος vg
omicron 948	ὀξυθύμια· τὰ ξύλα, ἐφ’ οἷς ἀπάγχονται· ἀπὸ τοῦ ὀξέως τῷ θυμῷ χρῆσθαι· οἱ δὲ τὰ καθαρτήρια καὶ ἀποτρόπιμα [ξύλα], ἅπερ εἰς τὰς τριόδους ἀποστρέφουσι καθαίροντες τὰς οἰκίας. τὰ οὖν ἀνακαθάρματά εἰσι τὰ λεγόμενα ὀξυθύμια
omicron 949	*ὀξυλαβῆσαι· ὀξέως λαβέσθαι πράγματος qA
omicron 950	ὄξυλον· 〈ξύλῳ〉 ὅμοιον, ἰσόξυλον
omicron 951	ὀξύμαλα· τὰ κοκκύμηλα
omicron 952	ὀξὺν Ἄρηα· ὀξὺν πόλεμον (Β 440 ..)
omicron 953	ὀξυόεντι· ὀξεῖ. ἢ ὀξυΐνῳ. Ὀξύα δὲ εἶδος δένδρου (Ε 50)
omicron 954	ὀξυοπείαν· ὀξυβλεψίαν
omicron 955	ὀξυπευκές· ὀξύπικρον (Aesch. Choë. 640)
omicron 956	ὀξύπετρος· γῆς ποιὸν εἶδος οἱ γεωργικοί φασιν
omicron 957	ὀξυπρῴρῳ· ὀξυκέρατι (Achae. trag.)
omicron 958	ὀξυρεγμία· ἀπεψία
omicron 959	ὀξυῤῥεπής· ὀξέως βαρῶν, ἢ ῥέπων, ἢ κινούμενος
omicron 960	*ὀξύς· ταχύς s. δριμύς Avg. φρόνιμος
omicron 961	*ὀξυτόνως· κυρίως ... ASph. 〈εἴρηται δὲ καὶ τὸ ἐπὶ τέλει τὴν ὀξεῖαν ἔχων ὄνομα〉 AS
omicron 962	†ὄοιγα· φαρέτρα	766 in vol. 2
omicron 963	[ὄοιτο· ὑπελάμβανεν]
omicron 964	ὅου κλέος· οὗ δόξα (Β 325)
omicron 965	ὀπά· θυρὶς ἡ ἐκ τοῦ κεράμου, καὶ *φωνήν r. Sgn
omicron 966	ὄπα γηρύοντες· φωνὴν φθεγγόμενοι (Greg. Naz. c. 2,1, 1,282)
omicron 967	*ὀπαδεῖ· ἐπακολουθεῖ r. A
omicron 968	*ὀπαδός· ἀκόλουθος r. ASvg. συνεργός n. δοῦλος (Eur. Hipp. 1151) ASvg
omicron 969	*ὀπάζει· κατόπιν ⸤διώκει (Θ 103) ASvgn. περιποιεῖ. ⸤δίδωσι g. παρέχει ASvgn
omicron 970	ὄπαζ ε· παρεῖχε, ἐδωρεῖτο (Μ 255). ἐδίωκεν
omicron 971	ὀπαζόμεναι· ἑπόμεναι. θεραπεύουσαι
omicron 972	ὀπαία· κεραμίς, ἡ τὴν κάπνην ἔχουσα (Diphil. fr. 84)
omicron 973	ὀπάονα· ἀκόλουθον (AS). παρὰ τὸ ἕπεσθαι (Ρ 610)
omicron 974	*ὄπας· ὀφθαλμούς AS
omicron 975	*ὀπάσαι· δοῦναι (δ 619) Sg
omicron 976	ὀπάσας· χαρισάμενος
omicron 977	*ὀπάσσατο· προσελάβετο (Τ 238) n
omicron 978	ὄπασεν· ἔδωκεν (Ω 461)
omicron 979	†ὀπασθείς· ἐκ τῶν ὀπίσω δεθείς, καὶ ἐξαγκωνισθείς
omicron 980	ὀπασσάμενος· ἀκολουθήσας
omicron 981	*ὄπασον· ἀπόδος, πάρεχε (Η 205) Avgn
omicron 982	*ὀπάσσω· χαρίσομαι (θ 430) (vg)
omicron 983	ὀπαστόν· τὸ ἐφόδιον. Πέρσαι
omicron 984	†ὀπάτα· τὸ ἐπήτειον
omicron 985	ὄπατρον· τὸν ἐκ τοῦ αὐτοῦ πατρός (Λ 257)
omicron 986	ὄπατρος· ὁ ἐκ τοῦ αὐτοῦ πατρός τινι γεγονὼς ἀδελφός (Μ 371) r. S
omicron 987	*ὀπάων· ἀκόλουθος (Η 165) As
omicron 988	*ὁ πέραν· ὁ ἐπέκεινα ASg
omicron 989	*[ὀπεύει· περισκοπεῖ AS, βλέπει]
omicron 990	ὀπή· θυρίς
omicron 991	*ὀπηδεῖν· ἀκολουθεῖν (Ε 216) (n)
omicron 992	ὀπηδητήρ· σύνοδος. ἀκόλουθος
omicron 993	ὀπηδοῖς· ἀκολούθοις. συνοδοιπόροις
omicron 994	ὀπιζόμενος· ἐντρεπόμενος. αἰσχυνόμενος	767 in vol. 2
omicron 995	*ὅπη κεν· ὅπου ἄν S
omicron 996	*ὁπηνίκα· ἡνίκα, ὁπόταν, ὅτε ASvgnp
omicron 997	*ὀπήσασθαι· θεωρῆσαι A
omicron 998	[ὄπιβαλ· πτέρνα. ἢ σφυρόν]
omicron 999	ὄπιδα· ἐπιστροφήν, ἐντροπήν (ξ 82)
omicron 1000	ὀπιδνή· φοβερά. πονηρά
omicron 1001	ὀπίζεο· †πονηρεύου. ἀπόφευγε (ε 146)
omicron 1002	ὀπίζεται· ἐντρέπεται. αἰσχύνεται
omicron 1003	ὄπισθεν· τῶν ἀπολελειμμένων
omicron 1004	ὄπιθεν δὲ δράκων· τὴν δ’ οὐρὰν δράκων (Ζ 181)
omicron 1005	*ὄπιν· ἐπιστροφήν v(n). φωνή (φ 28) n
omicron 1006	〉οπῖπα· *ἐξαπατᾷ AS, ἀπατεών, ἢ ἀπατῶν (Λ 385)
omicron 1007	*ὀπιπεύει· περιβλέπει (ASn), περισκοπεῖ (n)
omicron 1008	ὀπιπεύεις· περιβλέπεις, περισκοπεῖς· ‘ὀπιπεύεις δὲ γυναῖκασ‘ (τ 67 v. l.). ὁ δὲ παρθένους περιβλεπόμενος παρθενοπίπας
omicron 1009	ὀπιπευέτω· περιβλεπέτω
omicron 1010	ὀπιπηρά· ὀφθαλμιῶσα
omicron 1011	ὀπίσθια· τὰ παρελθόντα. [ὀπίσθια] ἄλλοι τὰ τῶν ζῴων οὐραῖα
omicron 1012	ὀπισθοδόμοις· τόποι ὄπισθεν τῶν οἴκων, ἐν οἷς τὰ κειμήλια ἀπόκειται
omicron 1013	ὀπισθοδόμος· ἐν τῇ ἀκροπόλει, οὗ τὸ δημόσιον ἀργύριον ἀπέκειτο πρὸς τῷ ὀπισθοδόμῳ καὶ ὁ φόρος
omicron 1014	ὀπισθοκρηπίς· εἶδος ὑποδήματος
omicron 1015	*ὀπισθόπους· ὑποστρέψας As
omicron 1016	ὀπισθορμήσας· εἰς τοὐπίσω χωρήσας
omicron 1017	ὀπισθοτίλα· σηπία. 〈Βοιωτοί〉 (Stratt. fr. 47,3)
omicron 1018	*ὀπισθότονος· ἐναντίον κύρτωμα (Deuter. 32,24) ASvgp
omicron 1019	ὀπισθοφανής· εἰς τοὐπίσω προσέχων (Gen. 9,23) ASvgp
omicron 1020	ὄπισον· λάχανον ἄγριον. ἢ τρωκτὸν ἢ †ἄπιστον
omicron 1021	[ὀπίσεται· ὄψεται]
omicron 1022	ὀπίσσοος· εἰς τοὐπίσω ἐπαναφέρεσθαι
omicron 1023	ὀπίσωρος· δυσάρεστος
omicron 1024	ὀπίσω· πάλιν, ὕστερον, μετὰ ταῦτα. καὶ τὸ μέλλον	768 in vol. 2
omicron 1025	*ὀπίσσωτρον· ἡ ἀψὶς τοῦ τροχοῦ] A
omicron 1026	ὀπισθότατον· τελευταῖον, ἔσχατον
omicron 1027	ὀπίστατος· τελευταῖος, ὕστατος, ὀπίσω τῶν φευγόντων (Θ 342)
omicron 1028	ὀπίττομαι· ὀπίζομαι. Βοιωτοί
omicron 1029	ὅπλα· ποτὲ μὲν τὰ πολεμικὰ σκεύη (Σ 614). ποτὲ δὲ τὰ τῆς νεὼς σχοινία (μ 410). καὶ ⸤τὰ χαλκευτικὰ 〈ἐργαλεῖα〉 (Σ 409) ASpn
omicron 1030	*ὁπλαί· αἱ πυξίδες. ἢ ὄνυχες ἵππων ASg. καὶ ἑτέρων κτηνῶν (Lev. 11,4 ..) AS
omicron 1031	ὅπλεσθαι· ὁπλίζεσθαι (Τ 172)
omicron 1032	ὁπλή· ὄνυξ κτήνους. ἄλλοι ἐπὶ ποδῶν ἀνθρώπου. ἢ ⸤χηλή S
omicron 1033	ὀπλία ς· Λοκροὶ τοὺς τόπους, ἐν οἷς συνελαύνοντες ἀριθμοῦσι τὰ πρόβατα καὶ τὰ βοσκήματα
omicron 1034	ὁπλίζεσθα ι· ἑτοιμάζεσθαι (ξ 526)
omicron 1035	*ὁπλίσαι· παρασκευάζεσθαι (Ω 190) n
omicron 1036	ὅπλον· ἔνδυμα πολεμικόν. καὶ τὸ αἰδοῖον
omicron 1037	ὅπλισμα· *βῆμα AS. καὶ τὸ τοῦ πλοίου σχοινίον
omicron 1038	*ὁπλοτεράων· νεωτέρων (Ξ 267) n
omicron 1039	*ὁπλότερος· νεώτερος (Β 707) r. gnps
omicron 1040	*Ὀπόεις· πόλις Λοκρίδος (Β 531) n
omicron 1041	ὅποι· ἔνθα, ὅπου, ποῦ
omicron 1042	[ὀποιιομένη· μισγομένη]
omicron 1043	*ὅποι· ὅπου (Eur. Andr. 922 ..) r. ASvg
omicron 1044	[ὀρέγει· παρέχει]
omicron 1045	*ὅποι ποτέ· ὅπου ποτέ, πῆ vgpn
omicron 1046	ὀπός· *πυτία ASgn, βοτάνη τις, δι’ οὗ πήγνυται τὸ γάλα r. καὶ τὸ τῶν δένδρων δάκρυον. καὶ τὸ γαλακτῶδες ἐκ τῆς συκῆς ἀνιέμενον (Ε 902)
omicron 1047	ὁπόσον· ὁποῖον (Eur. Med. 1408) r
omicron 1048	*ὁπόστον· πολλοστόν ASn
omicron 1049	ὁπόταν· ὅτε, *⸤ὅταν vg, ἡνίκα
omicron 1050	ὁποτέρα ς· ὁποίας
omicron 1051	ὅππ η· ὅπου (Ν 784)
omicron 1052	†ὁπότευ· ὅτι μέν, ὅτι δέ
omicron 1053	ὁππόθι· ὅπου (Ι 577)
omicron 1054	*ὁππότεροι· ὁποῖοι (Γ 299) n(gp)
omicron 1055	ὁππότερος· ὅστις	769 in vol. 2
omicron 1056	*ὁ προστρόπαιος· ὁ ἀποστρέφων A. καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων
omicron 1057	*ὀπταλέον· ὀπτόν (Δ 345) r(n)
omicron 1058	ὀπτανεῖον· μαγειρεῖον r. ps
omicron 1059	ὀπτανόμενος· ὁρώμενος. ἐμφανιζόμενος (Act. 1,3)
omicron 1060	ὀπτασία· θεωρία r, φαντασία, θέαμα (Dan. 9,23 Th.)
omicron 1061	*ὀπτήρ· ὁρατήρ AS. ἐφόπτης (Antiph. 5,27 ..) r. n
omicron 1062	*ὀπτῆρες· κατάσκοποι (Ag). καὶ τὰ ὅμοια (ξ 261)
omicron 1063	ὀπτήρια· τὰ ἐν τοῖς ἀνακαλυπτηρίοις διδόμενα δῶρα τῇ νύμφῃ (Callim. h. Dian. 74)
omicron 1064	ὄπτιλλοι· ὀφθαλμοί
omicron 1065	ὀπτιλλίασις· ὀφθαλμίασις
omicron 1066	ὀπτή· ὀπτική. Ὀπτικὸν καὶ ὀπτὸν ταὐτὰ σημαίνει· ὁρατά, φανερά, προορατικά
omicron 1067	ὀπτός· φαινόμενος n. ἢ ἑψημένος πυρί
omicron 1068	ὀπυίειν· γαμεῖν
omicron 1069	*ὀπυίει· γαμεῖ ASvgn
omicron 1070	ὀπυιομέναι· γεγαμημέναι
omicron 1071	*ὀπυιομένη· γεγαμημένη (Θ 304) (ASs)
omicron 1072	*ὀπυιέμεναι· γαμῆσαι (Ξ 268) n
omicron 1073	ὀπυιόλαι· γεγαμηκότες s
omicron 1074	*ὄπωπα· ἑώρακα, ἴδον ASvgn, ἐθεασάμην (Β 799) r. n
omicron 1075	*ὀπωπαῖς· ὄψεσιν, ὀφθαλμοῖς (Greg. Naz. c. 2,1,1,43)
omicron 1076	*ὀπωπή· πρόσοψις (g). ἐντροπή (γ 97)
omicron 1077	ὀπώρα· τὸ θέρος. καὶ τὸ μετόπωρον. κυρίως δὲ ἡ σταφυλή. καταχρηστικῶς δὲ καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων ἀκροδρύων
omicron 1078	ὀπώρῃ· τῷ φθινοπώρῳ (ξ 384) (n)
omicron 1079	ὀπωρινόν· θερινόν r
omicron 1080	*ὀπωρινὸν δέος· τὰ ἐν ταῖς ὀπώραις φόβητρα, ἢ κεράμβηλα AS
omicron 1081	*ὀπωρινός· ἐν ἀρχῇ τῆς ὀπώρας πνέων (Φ 346) Anp
omicron 1082	*ὀπωρινῷ· τῷ κατὰ τὸν καιρὸν τῆς ὀπώρας (Ε 5) AS
omicron 1083	ὀπωρώνας· τοὺς εἰς πρᾶσιν ὠνουμένους
omicron 1084	*ὀπωροφυλάκιον δὲ ἡ σκηνὴ ἢ ⸤καλύβη τοῦ φυλάσσοντος
omicron 1084	〈τὰς ὀπώρασ〉 (Mich. 1,6) S	770 in vol. 2
omicron 1085	ὅπως· ἵνα S [ὅπως. παῖς. ὀφθαλμός]
omicron 1086	[ὅπως· τὴν πρόσωψιν]
omicron 1087	ὀπώφαται· πέπρηται, οἰδεῖ
omicron 1088	ὁπωσοῦν· ὁπωσδήποτε r. οἱῳδήποτε τρόπῳ
omicron 1089	ὅρια· τὰ νεώρια. ἔνιοι ἀποθήκας. καὶ Ῥωμαῖοι ὄρεα καλοῦσιν
omicron 1090	ὀράδα· οἱ μὲν τὴν ὄρειον, οἱ δὲ τὴν γαλακτώδη παρὰ τὸν ὀρόν
omicron 1091	*ὅραε· ἔγειρε. ἐλθέ ASg
omicron 1092	†ὅραες· ἀναγκαῖοι, προσήκοντες
omicron 1093	[ὀράδες· ὑλώδεις τόποι]
omicron 1094	*[ὀράγδαιναν· ὁρμητικήν v]
omicron 1095	*ὀργάζειν· δεύειν. μαλάσσειν AS
omicron 1096	[ὁρᾶ· βλέπω. ὁρᾷ]
omicron 1097	ὅραμα· θέαμα s, ὀπτασία, ὅρασις. εἶδος. φαντασία, θέα
omicron 1098	*ὁρᾷ· βλέπει (Eur. Hipp. 849 ..)
omicron 1099	ὁρᾶσθαι· ὁρᾶν (Γ 306)
omicron 1100	*ὁρατικόν· γνωστικόν (Prov. 22,29) ASvg
omicron 1101	ὁρατόν· αἰσθητόν. θεωρητικὸν καὶ θεωρητόν (Iob 37,21)
omicron 1102	*a) ὀργᾷ· ἐπιτεταμένως ἐπιθυμεῖ. δηλοῖ δὲ καὶ τὸ ἀκμάζειν vh. b) 〈ὀργαί·〉 μανίαι. θυμοί. ἐπιθυμίαι. καὶ ἦθος
omicron 1103	[ὀργάδα· ὄρειον ἢ γαλακτώδη παρὰ τὸν ὀρόν]
omicron 1104	ὀργᾷ δ’ Ἀθηνᾶ· ὀργᾶν λέγουσι τὸ ἐπί τι παρασκευάζεσθαι καὶ ὁρμᾶν
omicron 1105	ὀργάδες· γεγεωργημένοι τόποι
omicron 1106	Ὀργάνη· ἡ Ἀθηνᾶ, ἣν καὶ Ἐργάνην ἀπὸ τῶν ἔργων λέ‐ γουσιν
omicron 1107	*ὄργανον· τὸ εἰργασμένον A. καὶ ἐργαλεῖον ASgn
omicron 1108	ὀργάς· λοχμῶδες καὶ ὀρεινὸν χωρίον, καὶ ἀνέργαστον. καὶ ⸤*〈λέγεται〉 παρὰ τὸ ὀργιζόμενον, ἢ ἐντρεπόμενον AS. ἢ ἐπιθυμοῦν. ἢ ἀκμάζον
omicron 1109	ὀργάσαι· ἑτοιμάσαι. καὶ τὸν πηλὸν ὀργάσαι (Soph. fr. 719) φασίν, ὅ ἐστιν ἑτοιμάσαι, φυρᾶσαι, βρέξαι, ἀναδεῦσαι
omicron 1110	ὀργάσας· μαλάξας
omicron 1111	ὀργέων· [ἱερῶν, ἢ] ἱερέων (Lys. fr. 112 Tur.)
omicron 1112	ὀργεῶναι· ἱέρειαι	771 in vol. 2
omicron 1113	ὀργεῶνες· μύσται, ἱεροφάνται, ἱερεῖς (Aesch. frg. 144)
omicron 1114	ὀργή· τρόπος. μανία. θυμός
omicron 1115	ὀργητύς· ὀργή [κάπνη. διάδυσις]
omicron 1116	*ὄργια· τὰ ἱερά. οἱ δὲ τὰ μυστήρια ASvg
omicron 1117	ὀργιάζειν· τελεῖν Διονύσῳ (Eur. Bacch. 415)
omicron 1118	ὀργιάζουσι· τελοῦσιν
omicron 1119	*ὀργιάσθης· ἐμυήθης. ἐχόρευσας θείως A
omicron 1120	ὀργίλος· θυμώδης. μανιώδης r
omicron 1121	*ὀργίοις· μυστηρίοις AS
omicron 1122	*ὀργυιά· ἡ τῶν ἀμφοτέρων χειρῶν ἔκτασις (Ψ 327). καὶ τὸ μέτρον, ἀπὸ τοῦ τὰ γυῖα μετρεῖν. καὶ πήχεις τρεῖς AS
omicron 1123	*ὀργῶν· ἐπιθυμῶν, ὀρεκτικῶς ἔχων A
omicron 1124	*ὀργῶσαν· ἐπιθυμοῦσαν A (Sg) p
omicron 1125	[ὀργμή· ῥύμη. ῥώμη]
omicron 1126	ὄρδικον· τὸν χιτωνίσκον. Πάριοι
omicron 1127	ὄρδημα· ἡ τολύπη τῶν ἐρίων
omicron 1128	*ὀρέγει· παρέχει ASvgn
omicron 1129	*ὀρέγεται· ἐπιθυμεῖ (r) ASvg
omicron 1130	ὄρεγμα· βῆμα. ὅρμημα. ἅλμα (Aesch. Choë. 799)
omicron 1131	*ὀρεγνύς· ἐκτείνων r. ASn. τῆν χεῖρα (Α 351)
omicron 1132	[ὀρέεσιν· οἰκουροῖς γυναιξίν]
omicron 1133	[ὄρει· φυλάσσει]
omicron 1134	ὀρείοις ποσί· κώπαις· ἐπεὶ ἡ ἐλάτη ὄρειος (trag. ad. 244)
omicron 1135	[ὀρειοκόμος· ὁ τὰς ἡμιόνους θεραπεύων]
omicron 1136	ὄρειον· ἱμάτιον ἄγναφον (Com. med. adesp. 328 K.)
omicron 1137	ὀρείονες· ἄνδρες
omicron 1138	ὀρεῖς· ἡμίονοι
omicron 1139	ὀρέγδην· ἐκτενῶς, καὶ προθύμως
omicron 1140	[ὀρείτορες· ἄγριοι]
omicron 1141	ὀρείχαλκον· ... τῶν εἰκῆ διαδεδομένων εἶναι τοὔνομα. οἱ δὲ πλείους ὑπάρχειν αὐτόν. ἔστι δὲ καὶ ὕλη ὁμοία χαλκῷ
omicron 1142	*ὀρεκτεῖν· ἐπιθυμεῖν AS
omicron 1143	*ὀρεκτῇσι· μακραῖς ASn	772 in vol. 2
omicron 1144	ὀρεκτῇσι μελίῃσιν· αἷς ὀρέγδην καὶ οὐκ ἐκ διαστήματος χρῶνται, συνιστάμενοι καὶ ἐκτείνοντες τὰ δόρατα (Β 543)
omicron 1145	*ὀρεκτιῶν· ἐπιθυμῶν A
omicron 1146	[ὀρεκτύς· ἐκτείνων]
omicron 1147	ὀρεκτύων· ὀρέξεων S
omicron 1148	ὀρέξαι· δοῦναι (Ο 596). ἐκτεῖναι
omicron 1149	ὀρεξάμενος· ἐκτείνας (Π 314)
omicron 1150	*ὀρέξας· δούς. ἐκτείνας ASvg
omicron 1151	ὀρεξάσθω· ἐκτεινάτω. στρωσάτω. παταξάτω, πληξάτω. ὁ γὰρ τύπτων ἐκτείνει τὴν χεῖρα. ἔνιοι δὲ ἀγωνιζέσθω (Δ 307)
omicron 1152	*ὀρέξατο· ἐξέτεινε (Ζ 466). παρέσχεν An
omicron 1153	ὀρέξατο· ὥρμησε. διέβη (Ν 20)
omicron 1154	*ὀρέξειν· παρασχεῖν. δοῦναι (Ο 602 v. l.) AS
omicron 1155	*ὀρέξει· ὁμοίως (Ε 33) An
omicron 1156	*ὄρεξις· ἐπιθυμία (Sap. 14,2) r. ASps
omicron 1157	ὄρεξον· ἔκτεινον. ἐπίδος
omicron 1158	*ὀρεοκόμος· ὁ τὰς ἡμιόνους τρέφων r. ASvg
omicron 1159	*ὀρέοντο· ὥρμων Sn. ἐπορεύοντο (Β 398)
omicron 1160	ὀρεσκῴοισιν· ὀρεσιοίκοις ἢ ὀρεσικοίτοις· κεῖαι γὰρ τὸ κοι‐ μηθῆναι (Α 268)
omicron 1161	[ὄρεσι· προβάτοις]
omicron 1162	*ὀρέστερος· ἄγριος (Χ 93 ..) (AS)ns
omicron 1163	Ὀρέστη· χωρίον Εὐβοίας
omicron 1164	ὀρεστιάδες· αἱ ἐν τοῖς ὄρεσι τὴν ἑστίαν ἔχουσαι, ἤγουν οἰκίαν (Ζ 420)
omicron 1165	*ὄρεσφιν· ὄρεσιν (Λ 474) AS
omicron 1166	ὀρεσχάς· τὸ σὺν τοῖς βότρυσιν ἀφαιρεθὲν κλῆμα
omicron 1167	ὀρεύειν· φυλάσσειν
omicron 1168	*ὀρεῦσιν· ἡμιόνοις A
omicron 1169	*ὀρεύς· ἡμίονος r. ASvg. ἄρσην
omicron 1170	ὀρεῖς· ἡμίονοι ἄρσενες
omicron 1171	ὀρεταί· ὁρμαί. λαβαί. ἐγέρσεις
omicron 1172	*ὀρέχθεον· ἐστέναζον. ⸤ἐμυκῶντο. ἐβρύχοντο (Ψ 30) AS
omicron 1173	ὄρημι· ὁρῶ
omicron 1174	†ὀρήχου· τῆς αἱμασιᾶς	773 in vol. 2
omicron 1175	Ὀρθάνης· τῶν ὑπὸ τὸν Πρίαπόν ἐστι θεῶν, καὶ αὐτὸς ἐντε‐ ταμένον ἔχων τὸ αἰδοῖον
omicron 1176	ὀρθαγορίσκος· χοιρίδιον μικρόν
omicron 1177	ὀρθέσιον· ὄρθιον. μακρόν. ὀξύ. μέγα
omicron 1178	*ὄρθεν· ἀνωρθοῦν AS
omicron 1179	Ὄρθη· πόλις Θεσσαλίας (Β 739)
omicron 1180	*ὄρθια· ἀνατεταμένα. ⸤ἐξάκουστα. μεγάλα (Λ 11) AS
omicron 1181	*ὀρθήν· τὸ ὀρθὴν ἀπιέναι AS
omicron 1182	Ὀρθία Ἄρτεμις· οὕτως εἴρηται ἀπὸ τοῦ ἐν Ἀρκαδίᾳ χωρίου, ἔνθα ἱερὸν Ἀρτέμιδος ἱδρῦσθαι ...
omicron 1183	ὀρθιάζειν· μαντεύεσθαι
omicron 1184	ὀρθίας· ἱστὸς νεώς. τίθεται καὶ ἐπὶ κακεμφάτου (Epich. fr. 106)
omicron 1185	ὀρθιόκωποι· οἱ ἐπιτόνως ἐλαύνοντες, καὶ ἀκλινῶς
omicron 1186	ὄρθιον· πρόσαντες. *ἀνατεταμένον (g). ὑψηλόν (g) n
omicron 1187	ὀρθιοκώπους· ἐξορθουμένους ἐν τῷ ἐρέσσειν ἐπιτόνως
omicron 1188	ὄρθιον νόμον· οὕτως ὠνομάσθαι φασὶν αὐτὸν ἀπὸ τοῦ ῥυθμοῦ, καθάπερ καὶ τὸν τροχαῖον
omicron 1189	*ὀρθογόη· ἡ χελιδών (Hes. op. 568 v. l.) ASvgn
omicron 1190	ὀρθόδωρον· μέτρον τὸ ὀρθὸν τῆς χειρὸς ἀπὸ [ἄκρου] τοῦ καρποῦ μέχρι 〈ἄκρου〉 τοῦ δακτύλου. οἱ δὲ σπιθαμήν
omicron 1191	ὀρθόκερως· ὀρθόθριξ (Soph. fr. 791)
omicron 1192	ὀρθοκραιράων· ἐπὶ μὲν τῶν νεῶν, τῶν ὀρθοπρύμνων (Σ 3)· ἐπὶ δὲ τῶν βοῶν, τῶν ὀρθοκεράτων (Θ 231). εἴρηται δὲ παρὰ τὸ κάρα
omicron 1193	ὀρθόκορυς· ὀρθὸν πῖλον ἔχων
omicron 1194	ὀρθόν· τὸν ὄρθιον νόμον
omicron 1195	ὀρθοπηγιᾶν· ὅταν γυνὴ ἑαυτὴν ἐπαίρῃ πρὸς τὸ μακροτέρα φαίνεσθαι
omicron 1196	ὀρθόπτερος· μεγάλους κολωνοὺς ἔχουσα· πτερὰ γὰρ τὰ εἰς ὕψος ἀνέχοντα. ἢ μεγάλας ἔχουσα περιστῴους οἰκοδομάς (Soph. fr. 30)
omicron 1197	ὀρθοστάδιοι χιτῶνες· οἱ στατοὶ ὑπόκομμα ἔχοντες. οἱ δὲ συρόμενοι συρτοί
omicron 1198	ὀρθοσταδόν· τὸ ὀρθὸν ἀφροδισιάζειν
omicron 1199	ὀρθοστάτης· εἶδος πέμματος	774 in vol. 2
omicron 1200	*ὀρθοστατῶν· παραστατῶν A
omicron 1201	ὀρθόφρων· ἀνατεταμένας φρένας ἔχων, ἢ ὀρθάς. μετέωρος (Soph. fr. 973)
omicron 1202	*ὀρθωθείς· ἐξαναστάς (Β 42) r. A
omicron 1203	ὀρθωθῆναι· τὸ ἀπὸ τῆς ὑπτιότητος ἐξαναστῆναι
omicron 1204	Ὀρθωσία· ἐπώνυμον Ἀρτέμιδος
omicron 1205	ὀρειλεχές· ὀρείκοιτον
omicron 1206	ὀριγνᾶσθαι· ἐπιθυμεῖν. ὀρέγεσθαι (r)
omicron 1207	ὀριγνώμενοι· ἐπιθυμοῦντες (r. p) n
omicron 1208	*ὀριγνώμενον· τεταραγμένον. ὅρια λαβών ASg
omicron 1209	ὁρίζει· ἵστησιν. ὅρον δίδωσι. κρίνει. θεματίζει. διαιρεῖ, ἀφορίζει (Ezech. 47,20 v. l.)
omicron 1210	[ὀρικάνην· δεσμωτήριον. οἱ δὲ φραγμόν. οἱ δὲ σαργάνην ἢ σκῆπτρον]
omicron 1211	[ὀρικυπτεῖν· τὸ ἀνατείνεσθαι, καὶ ἐπ’ ἄκρων ὀνύχων ἵστα‐ σθαι]
omicron 1212	ὀρινάδες· τὰ ἀνώτερα
omicron 1213	*ὄριναν· ἐτάραξαν ASvgn
omicron 1214	ὀρίνδην· ἄρτον, παρὰ Αἰθίοψι. καὶ σπέρμα παραπλήσιον σησάμῳ, ὅπερ ἕψοντες σιτοῦνται. τινὲς δὲ ὄρυζαν (Soph. fr. 552)
omicron 1215	ὄρινε· διήγειρε τὴν ψυχήν, ἐκίνησεν ... οὐ κατὰ ἀπειλήν· ‘ὣς φάτο, τοῖσι δὲ θυμὸν ἐπὶ στήθεσσιν ὄρινεν‘ (Β 142)
omicron 1216	ὀρίνετον· ὥρμων. ἐτάρασσον, ἐκίνουν. δυϊκῶς· ‘ὡς δ’ ἄνεμοι δύο πόντον ὀρίνετον ἰχθυόεντα‘ (Ι 4)
omicron 1217	ὀρινίαι· ἀναδενδράδες
omicron 1218	*ὀρίνθη· ἐταράχθη (Ε 29) ASvgn. ὑψώθη
omicron 1219	*ὀρινόμενοι· ταραττόμενοι. διωκόμενοι An. ὑψούμενοι (Ξ 59)
omicron 1220	ὅριον· τείχισμα. φραγμόν
omicron 1221	ὅρισμα· στήριγμα [ἡμίονος. ἢ ὅρος]
omicron 1222	*ὁριστάς· ὁρίζοντας (A) gn
omicron 1223	ὀρίχαλκος· χαλκὸς χρυσῷ ἐοικώς S. ἢ κρήνη †ἀρχίχαλκος
omicron 1224	*ὀριχᾶται· γλίχεται AS, ἐπιθυμεῖ r. ASvg
omicron 1225	Ὄριψα· Ἐρινύς
omicron 1226	*†ὅρκη· ὄψις ASvg	775 in vol. 2
omicron 1227	ὁρκάθους· ἐφ’ ὧν τὰ σῦκα ψύχουσιν
omicron 1228	ὁρκάνη· εἱρκτή, ⸤δεσμωτήριον Aps. ἔνιοι κρεμάστραν. ⸤ἄλλοι σαργάνην. οἱ δὲ φραγμόν (Eur. Bacch. 611) Anps
omicron 1229	*ὅρκια· 〈σκῆπτρον〉 καθ’ οὗ ὤμνυον ASvg. ἤτοι ὁρκωμόσια S
omicron 1230	ὅρκια πιστά· ὅρκους ἐπὶ πίστεσι (Β 124)
omicron 1231	ὁρκίδδει· ὅρκον ποιεῖ ὀμνύειν
omicron 1232	ὁρκμόν· φράγμα
omicron 1233	ὅρκοι· δεσμοί, σφραγῖδες
omicron 1234	ὄρκυνος· ἰχθῦς ποιός
omicron 1235	ὁρκύπτειν· τὸ ὑπερκύπτειν 〈πρὸς τὸ〉 ἰδεῖν τι. τὸ ἐκτείνειν ἑαυτόν, καὶ ἐπ’ ὀνύχων ἵστασθαι
omicron 1236	ὁρκωμόσια· θύματα, ἐφ’ ὧν ὅρκοι γίνονται
omicron 1237	ὁρκωτής· ὁ ὁρκίζων
omicron 1238	ὁρμαθός· χορός. στίχος ASvgn. φωλεός (n)
omicron 1239	ὁρμαθοῦ ἐκ πέτρης· τόπου ἐπαλλήλου πετρώδους ἐπισυν‐ θέσεως. ἢ τοῦ τῶν νυκτερίδων ἀθροίσματος (ω 8)
omicron 1240	ὁρμαίνειν· ὁρμᾶν
omicron 1241	*ὁρμαίνοντα· διανοούμενον (Κ 4) gn
omicron 1242	ὁρμαίνων· φροντίζων. ἐν διανοίᾳ ἔχων (ο 300)
omicron 1243	†ὁρμανόν· ἀνεστηκός. χαλεπόν
omicron 1244	*ὁρμάς· κινήσεις ASvg
omicron 1245	ὀρμάται· οἱ ἀνδροκτόνοι. Σκύθαι (Hdt. 4, 110,1)
omicron 1246	ὁρμειαί· ὁρμιαί
omicron 1247	*ὄρμενα· ὁρμῶντα (Λ 572). κεκολλημένα ASn
omicron 1248	ὁρμεῖσθαι· ὁρμεῖν. τὸ πολεμεῖν
omicron 1249	Ὄρμενος· ὄνομα κύριον (Θ 274, Μ 187). καὶ πόλις Θεσσαλίας. καὶ οἱ μὲν τῆς κράμβης τὸ ἐντὸς κύημα· οἱ δὲ τὸν ἄγριον ἀσπάραγον. ἄλλοι πᾶν τὸ ἐκκεκαυλημένον
omicron 1250	ὁρμήματα· μέριμναι (Β 356)
omicron 1251	ὁρμή· βουλή, ἐπιθυμία. τιμή
omicron 1252	ὁρμητήριον· καταγώγιον r
omicron 1253	ὁρμιά· σχοινίον λεπτόν r
omicron 1254	*ὁρμιευτής· ἁλιεύς ASs
omicron 1255	ὄρμικας· μύρμηξ
omicron 1256	ὅρμινοι· ὄσπριόν τι	776 in vol. 2
omicron 1257	ὁρμίσκοι· περιτραχήλιοι κόσμοι γυναικεῖοι. ἢ *⸤μανιάκης ASvg. ἢ περιδέραια (Prov. 25,11). ἢ κλοιά. ἢ δακτύλιοι
omicron 1258	ὅρμισον· δῆσον. ἀνάπαυσον. εἰς ὅρμον κάτελθε
omicron 1259	ὁρμοί· ἱμάντες ὑποδημάτων
omicron 1260	ὅρμος· λιμήν. ἢ περιτραχήλιος κόσμος. καὶ ὁ ὑπόδρομος [τοῦ πλοίου] καὶ ἡ 〈τοῦ πλοίου〉 στάσις
omicron 1261	ὅρμου μέτρον· τὸν ὅρμον. καὶ τὸν λιμένα (ν 101)
omicron 1262	ὁρμώμενος· *προθυμούμενος ASvgn. ἢ φερόμενος
omicron 1263	Ὀρνειαί· πόλις (Β 571)
omicron 1264	ὄρνεα· ὀρνεοπώλια. καὶ πετεινά. καὶ τόπος (Ar. Av. 13?)
omicron 1265	*ὀρνιθευτής· ὀρνιθοθήρας rq. AS
omicron 1266	ὄρνιθι· οἰωνῷ. ὀρνέῳ (ε 51 ..)
omicron 1267	ὀρνιθοκάπηλοι· ὀρνιθοπῶλαι (Crit. fr. 70 D.) (r)
omicron 1268	*ὀρνυμένου· ὁρμῶντος. ⸤διεγειρομένου (Δ 421) AS(vgnp)
omicron 1269	ὀροβάδων· νεβρῶν
omicron 1270	ὀροβάκχη· βοτάνη τις. οἱ δὲ τῆς ῥοιᾶς τοὺς καρπούς, οὓς ἔνιοι κυτίνους
omicron 1271	ὀρόβιον· χρυσοκόλλης εἶδος
omicron 1272	ὄρογκοι· τῶν ὀρῶν τὰ ὀγκώδη, ἃ καὶ ὀρόχθους καλοῦσιν. ἢ ὀρῶν λόφους. τινὲς δὲ καὶ τὰ ἐργάσιμα ξύλα
omicron 1273	ὀροδάμνοι· κλῶνες. κλάδοι. βλαστήματα. ὅρπηκες
omicron 1274	*ὀρόδαμνος· τὰ αὐτά ASvgn. καὶ ποταμός
omicron 1275	ὀροδεμνιάδες· νύμφαι, καὶ αἱ μέλιτται. ἀπὸ τοῦ ὄρους 〈καὶ〉 τῶν δεμνίων· ἐπεὶ ἐκεῖ κοιτάζονται. οἱ δὲ ἀπὸ τῶν ὀροδάμ‐ νων, οἵ εἰσι κλάδοι
omicron 1276	[ὀροδίος· φόβος]
omicron 1277	[ὀροδοῦντες· φοβούμενοι]
omicron 1278	ὁροθέσια· τὰ χωρίζοντα τὴν γῆν
omicron 1279	ὀροθύνειν· ἐρεθίζειν (Φ 312). ταράσσειν (Κ 332). θαῤῥύνειν (ς 407)
omicron 1280	ὀροιβάδες· αἱ αἶγες
omicron 1281	ὀροικλάνοι· ὀξύσχοινοι
omicron 1282	ὄροβον· εἶδος ὀσπρίου
omicron 1283	*ὀροιτύπος· ὑλοτόμος Σs
omicron 1284	ὀρόμενος· ὁρμώμενος s	777 in vol. 2
omicron 1285	ὄρονται· ἐφορμῶσιν. ἐπακολουθοῦσιν (ξ 104)
omicron 1286	ὅρος· νόμος, θεσμός. ἢ στήλη, ἡ καταπεπηγυῖα ἐπὶ χωρίῳ ἢ οἰκίᾳ
omicron 1287	ὀρός· τὸ ὑδατῶδες καὶ ἀφιστάμενον τοῦ γάλακτος r. ἀπὸ τοῦ ὀρούειν ἀπ’ αὐτοῦ (ρ 225)
omicron 1288	ὀρὸς γάλακτος· γάλακτος τὸ ἀφύλισμα
omicron 1289	ὄρος Κοτύλαιον· τῆς Εὐβοίας (Aeschin. 3,86)
omicron 1290	ὀρούα· χορδή. καὶ σύστημα πολιτικόν, εἰς ὃ Ἐπιχάρμου δρᾶμα (p. 110 K.)
omicron 1291	ὀρούειν· ὁρμᾶν (Β 310 ..)
omicron 1292	*ὀροῦσαι· ὁρμῶσαι gn. λέγει δὲ 〈τὸ〉 αὐτὸ ὀρούειν καὶ ὁρμαίνειν
omicron 1293	ὅρμοι αἰώνιοι· θάνατος
omicron 1294	ὀρούματα· ὁρμήματα. πηδήματα
omicron 1295	ὀροτύπου δίκην· ... (Aesch. Sept. 85)
omicron 1296	〈ὀροτύπους〉· ὅτι οἱ γίγαντες ἀποσπῶντες ἀπὸ τῶν ὀρῶν κορυφὰς καὶ πέτρας ἔβαλλον
omicron 1297	*ὀροφή· στέγη r. ASvg
omicron 1298	ὀροφηφόρον· ζῷον πᾶν ὀστρακόδερμον r
omicron 1299	ὀροφίας· ὄφις τῶν κατ’ οἰκίαν
omicron 1300	ὄροφος· κάλαμος, ᾧ στεγάζουσιν (Ω 451). ἤδη δὲ καὶ ἡ ὀροφή
omicron 1301	*ὀροφοιτῶντα· εἰς ὄρη περιερχόμενον (4. Maccab. 14,15 v. l.) A (vgnp)
omicron 1302	ὄροχθον· ὄρειον ὄχθον
omicron 1303	[*ὄρπα· Ἐρινύς v]
omicron 1304	ὁρόων· ὁρῶν, βλέπων (Α 350)
omicron 1305	ὄρπαξ· θρασὺς ἄνεμος
omicron 1306	ὅρπας· τῆς ἀκρίδος ὁ γόνος, ἔνθεν γαροποιοῦσιν
omicron 1307	ὄρπη· σίδηρος, ἐν ᾧ τὸν ἐλέφαντα τύπτουσιν
omicron 1308	*ὅρπηκες· κλάδοι g(ASn). ὄζοι (Φ 38)
omicron 1309	ὅρπηξ· κλάδος r. Avgn. ἐκπεφυκώς, κάτωθεν ἀναβλαστήσας, ἢ ἀπὸ τῆς ῥίζης τοῦ δένδρου, ὀρθὸς κλάδος
omicron 1310	*ὅ ῤῥα· ὃς ἄρα v
omicron 1311	ὀρρέξας· θραύσας. ἀνελόμενος
omicron 1312	ὀῤῥιδιᾶν· τὸ ἐπὶ τὰ ἰσχία καὶ τοὺς γλουτοὺς πεσεῖν
omicron 1313	ὄῤῥιον· ὀρίγανον	778 in vol. 2
omicron 1314	ὀῤῥόβηλος· ὀδός. Ἰταλιῶται
omicron 1315	*ὀῤῥοπύγιον· ὀρθοπύγιον (Ar. Nub. 158) AS
omicron 1316	ὄῤῥος· ἡ τράμις· οὐχ, ὥς τινες, τὸ ἰσχίον. ἕτεροι δὲ ἐτυμολο‐ γοῦσι καὶ τὸ ὀῤῥωδεῖν· οἱ γὰρ δεδοικότες ἰδίουσι τὸν ὄῤῥον, ὅ ἐστιν ἱδροῦσιν, ἢ *τὸ ὀστοῦν τὸ ὑπὸ τὴν ῥάχιν AS
omicron 1317	[ὀῤῥούει· ὁρμᾷ. πηδᾷ AS]
omicron 1318	[ὄῤῥυνε· παρώρμησεν]
omicron 1319	*ὀῤῥωδεῖ· φοβεῖται ASvn. ἀπορεῖ AS
omicron 1320	*ὀῤῥωδία· φόβος ASvgn, ἀπορία (Eur. Med. 317)
omicron 1321	ὀῤῥωδίᾳ· τῷ φόβῳ
omicron 1322	*†ὀῤῥοδωδέως· ἐμφόβως AS
omicron 1323	ὀρσάγγης· σωματοφύλαξ. ἢ ὁ τὴν βασιλέως οἶκόν ποτε εὐεργετήσας (Hdt. 8, 85, 2)
omicron 1324	ὄρσαι· ὁρμῆσαι h. ἐγεῖραι v. ἐρεθίσαι h
omicron 1325	ὀρσιπετής· ὑψοῦ πετόμενος (r)
omicron 1326	ὀρσίπους βοή· ἐριστικοὺς παρασκευάζουσα πρὸς τὸν τῶν ποδῶν δρόμον (trag. ad. 245)
omicron 1327	ὄρσο, ὄρσεο· ἐγείρου (Δ 204, Γ 250) r. n
omicron 1328	ὀρσοδάκνη· ζωύφιόν τι ἐν τῇ κράμβῃ γινόμενον
omicron 1329	ὀρσοθύρα· θύρα μεγάλη καὶ ὑψηλή, δι’ ἧς ἐστιν ὀροῦσαι καταβαίνοντα. ἄλλοι πᾶσα θύρα μὴ ἔχουσα τὸν βαθμὸν πρὸς τῇ γῇ, ἀλλ’ ἀπέχουσα τοῦ ἐδάφους, οἷον θυρίς. ἢ θύρα εἰς ὑπερῷον ἀνάγουσα (χ 126)
omicron 1330	ὀρσοί· τῶν ἀρνῶν οἱ ἔσχατοι γενόμενοι
omicron 1331	ὀρσολοπεῖται· διαπολεμεῖται. ταράσσεται. Αἰσχύλος (Pers. 10)
omicron 1332	*ὀρσομένη· διεγειρομένη r. ASn
omicron 1333	ὄρσω· τολμῶ
omicron 1334	ὁρτή· ἑορτή
omicron 1335	ὀρτάλιχοι· οἱ μήπω πετόμενοι νεοσσοί. καὶ οἱ ἀλεκτρυόνες. καὶ κρεμάστραι
omicron 1336	ὀρτός· βωμός. Κύπριοι
omicron 1337	ὀρυγάνει· ἐρεύγεται (Aesch. Ag. 1388?)
omicron 1338	Ὀρτυγία· ἡ νῦν Δῆλος καλουμένη νῆσος
omicron 1339	Ὀρτυγίη 〈ὅθι τροπαὶ〉 ἠελίοιο· τοῦτο δέ ἐστιν, ὅπου αἱ δύσεις ἄρχονται. ἔγραψαν δέ τινες καὶ τροφαὶ καὶ στρο‐
omicron 1339	φαί (ο 404)	779 in vol. 2
omicron 1340	ὀρτυγομήτρα· ὄρτυξ ὑπερμεγέθης
omicron 1341	ὄρτυξ· πόα τις
omicron 1342	ὀρύα· χορδὴ ἑφθή (Epich. fr. 92)
omicron 1343	[ὀρυγμάδες· θόρυβοι]
omicron 1344	[ὄρυγμος· βρυχόμενος]
omicron 1345	[ὀρύεται· ὑλακτεῖ]
omicron 1346	ὀρυκτήν· σκαπτήν (Θ 179)
omicron 1347	*ὀρυμαγδός· ταραχή, ψόφος, θόρυβος, κτύπος (Β 810 ..) ASvg
omicron 1348	ὄρυμος· βωμός. οἱ δὲ ὄρυμβος
omicron 1349	ὀρυνθεῖ· γρυλίζει
omicron 1350	ὄρυξ· λαοξοϊκὸν σκεῦος. ἢ *σκαφίου εἶδος. καὶ ἰχθῦς. καὶ ζῷόν τι τετράπουν, δόρκωνι κατὰ τὴν χροιὰν παραπλήσιον (Deut. 14,5) AS
omicron 1351	ὀρύξομεν· σκάψομεν (Η 341)
omicron 1352	ὀρφακίνης· ἰχθῦς ποιός
omicron 1353	ὀρφναία· νυκτερινή, σκοτεινή. ὅθεν καὶ ὀρφανὸν εἰρῆσθαι τὸν ἐν σκότει ὄντα
omicron 1354	ὀρφανή· ἐπὶ γονέων
omicron 1355	ὀρφανός· ὁ γονέων ἐστερημένος r. καὶ τέκνων (Eur. Phoen. 988)
omicron 1356	ὀρφίνη· καλάμη μελίνης
omicron 1357	*ὀρφναία· σκοτεινή. μελανή (Eur. Or. 1225) r(ASn)
omicron 1358	*ὄρφνα καὶ ⸤ὄρφν η· σκοτία. νὺξ μέλαινα (Eur. Rh. 42. 697 ..) vg (AS)
omicron 1359	ὀρφνῆεν· μέλαν, σκοτεινόν r. καὶ ὀρφανόν ...
omicron 1360	ὄρφνινον· τὸ μέλαν ἱμάτιον. καὶ ὀρφνίδες
omicron 1361	ὀρφοβόται· ἐπίτροποι ὀρφανῶν
omicron 1362	ὀρφοβοτία· ἐπιτροπή
omicron 1363	ὀρφώς· ἰχθῦς ποιός r
omicron 1364	*ὄρχαμε λαῶν· βασιλεὺς ἄγων λαόν (Ξ 102) (Ag)
omicron 1365	ὄρχαμος· βασιλεύς. ⸤ἡγεμών (Β 837) r. ASvgn
omicron 1366	ὀρχάς· περίβολος, αἱμασιά. καὶ ⸤εἶδος ἐλαίας vg
omicron 1367	*ὄρχατο ι· αἱ ἐπὶ στίχον φυτεῖαι ASn, ἢ αἱ κήπων. ἀπὸ τῆς
omicron 1367	ὀρχήσεως (Ξ 123)	780 in vol. 2
omicron 1368	ὀρχέα· ἡ τοῦ ταύρου ὀσχέα
omicron 1369	ὀρχεῖται· διασείεται r. βακχεύει
omicron 1370	*ὀρχηστής· ποτὲ μὲν ὁ χορικός· ποτὲ δὲ ⸤ὁ ἐν πολέμῳ εὐκίνητος (Π 617) vh
omicron 1371	ὀρχήστρια· ἑταίρα r. h
omicron 1372	†ὄρχια· ζῷον τῶν τετραπόδων. καὶ πόα
omicron 1373	ὀρχηδόν· ἡβηδόν (Hdt. 7, 144,1)
omicron 1374	ὀρχίλον· ὀρνιθάριον τῶν εὐφώνων. λέγεται δὲ ὑπό τινων σαλπικτής
omicron 1375	ὀρχιπεδίζειν· τὸ κακοσχολεύεσθαι παρὰ τοῖς παισί
omicron 1376	ὀρχηθμοῖς· ὀρχήσεσιν
omicron 1377	[ὀρχιστής· συγκεκροτημένος περὶ τὰ πολεμικά]
omicron 1378	ὀρχμαί· φραγμοί. καλαμῶνες. φάραγγες. σπῆλυγξ
omicron 1379	ὄρχοι· στίχοι ἀμπέλων (n)
omicron 1380	Ὀρχομενός· πόλις Βοιωτίας, ἣν Μινύειον καλοῦσιν (Β 511)
omicron 1381	ὄρχος· *κῆπος ASvg. καὶ φυτῶν στίχος (η 127)
omicron 1382	[ὀρωδεῖ· μαίνεται. φοβεῖται. φρίττει. εὐλαβεῖται. δειλιᾷ
omicron 1383	ὀρωδία· φόβος. καὶ τὰ ὅμοια
omicron 1384	*ὀρωδεῶς· ἐμφόβως
omicron 1385	ὀροδοῦν· ἐκφοβοῦν]
omicron 1386	ὁρῶν· ἰδών, θεωρῶν (Ε 872)
omicron 1387	ὀρώρει· ὥρμητο. ⸤διεγήγερτο (Β 810) n (AS)
omicron 1388	ὄρωρεν· ἐγήγερται, ⸤διηγέρθη. ἀνῆλθεν (Β 797) vg
omicron 1389	ὀρώρεται· τετάρακται. τεθύμωται (τ 377) h
omicron 1390	ὀρωρέχατο· ὡρμημένοι ἦσαν, ἢ ἐκτεταμένοι (Λ 26)
omicron 1391	ὀῤῥοχμόν· ἔσχατον. ἄκρον
omicron 1392	*ὁρῷτο· βλέποιτο (Τ 132) g
omicron 1393	*ὅς· ἄρθρον ἀρσενικόν, ⸤ὅστις Svg, οὗτος s
omicron 1394	*ὃς αἰσυμνᾶ ι· βασιλεύει (Eur. Med. 19) AS
omicron 1395	*ὁσάκις· ποσάκις g
omicron 1396	ὁσάτιον· ὅσον (Ε 758)
omicron 1397	ὃς ἀπὸ χθονὸς ὑψός’ ἔεργεν· ... (Ξ 349)
omicron 1398	ὃς δέ κεν· ὃς δ’ ἄν
omicron 1399	ὃς ᾔδη· ὅστις ᾔδει (Α 70)
omicron 1400	*ὁσημέραι· πάντοτε καθ’ ἡμέραν Avgn	781 in vol. 2
omicron 1401	ὅσια· ἄλφιτα δεδευμένα ἐλαίῳ καὶ οἴνῳ r. καὶ ἡ καρδία
omicron 1402	ὁσία γνώμη· γνησία
omicron 1403	ὁσίη· θέμις (χ 412)
omicron 1404	ὅσιος· καθαρός. δίκαιος. εὐσεβής. εἰρηνικός. ἁγνός
omicron 1405	ὁσιουργῆσαι· †ἀποκαρδιουργῆσαι. καὶ τὸ ἐπιλέγειν ἐν ταῖς θυσίαις, ὅταν ἀπάρχωνται, τῶν θεῶν †αὐτῶν
omicron 1406	ὁσίους θαλάμους· τοὺς μὴ θείους, ἀλλ’ ἀνθρωπείους (trag. ad. 246). ἔστι δὲ ἀπὸ τῆς ἕσεως τὸ ἐφιέμενον καὶ μὴ ἀπη‐ γορευμένον· ὡς καὶ Δημοσθένης ἐν τῷ κατὰ Τιμοκράτους (120)
omicron 1407	*ὁσίως· πρεπόντως. δικαίως (Eur. Hipp. 1287) ASvgn
omicron 1408	Ὄσιρις· αἱ ἐν Αἰγύπτῳ 〈γυναῖκεσ〉 ὑπηνέμια τίκτουσι, τὸν λεγόμενον Ὄσιριν [γυναῖκες]
omicron 1409	ὀσκάπτω· ἀνασκάπτω
omicron 1410	ὀσμύλια· τῶν πολυπόδων αἱ ὄζαιναι λεγόμεναι. καὶ ἰχθύδια ποῖ’ ἄττα εὐτελῆ (Ar. frg. 247)
omicron 1411	ὀσμύλαι· βολβιτίναι θαλάσσιοι
omicron 1412	*ὅς κεν· ὅστις δή (Α 64 ..) An
omicron 1413	*ὃς μέγα· ὅστις μεγάλως (Α 78) n
omicron 1414	ὅς οἱ· ὅστις αὐτῷ (Β 184 ..)
omicron 1415	*ὅσον· ὀλίγον AS. ὅσον ὅσον δὲ ὀλίγον ὀλίγον (Isai. 26,20) ASvg
omicron 1416	*ὅσον οὔπω· ταχύ ASvg
omicron 1417	ὅσος· ὁπόσος r
omicron 1418	ὃς οὐδὲν τοῖος ἔην· ὃς οὐκ ἦν τοιοῦτος, ἀλλὰ τοὐναντίον λαμπρός (δ 248)
omicron 1419	*ὁ σπονδοφόρος· ὁ φιλοποιός ASg
omicron 1420	ὅσπερ ἔφηνεν· ὅσπερ καὶ φανερὸν ἐποίησεν (Β 318)
omicron 1421	ὄσπρα· ποικίλα
omicron 1422	ὄσπρια καὶ γενικῶς καὶ ἰδικῶς λέγεται
omicron 1423	ὄσπρος· ἰδίως τις λέγεται, ὡς πισὸς καὶ ἐρέβινθος
omicron 1424	*ὅς ῥα· ὅστις δή (Α 405) ASvgn
omicron 1425	a) ὅσα· ὁπόσα g. ὅσα, τόσα. b) 〈ὄσσα〉· κληδών, καὶ φήμη (Β 93)
omicron 1426	*ὅσσα δίσκου οὖρα· ὅσα δίσκου A οὔρια (Ψ 431)
omicron 1427	ὁσσάτιον· ὅσον (Ε 758) n
omicron 1428	ὅσσα ἔοργας· ὅσα εἰργάσω (Γ 57)	782 in vol. 2
omicron 1429	*ὄσσε· ὀφθαλμοί. δυϊκῶς (Α 104) vgnp
omicron 1430	ὄσσε καθαιρήσουσι· καμμύσουσι τοὺς ὀφθαλμούς, καὶ συγ‐ κλείσουσιν· ὅπερ τοῖς νεκροῖς γίνεται ὑπὸ τῶν οἰκείων περὶ τὸν τοῦ θανάτου καιρόν (Λ 453)
omicron 1431	ὄσσε δέ 〈οἱ〉· ὀφθαλμοὶ δὲ αὐτοῦ (Α 104)
omicron 1432	ὄσσει· βλέψει. ἴδοι
omicron 1433	*ὄσσεις· βλέπεις ASvgn. ὁρᾷς
omicron 1434	ὄσσευ· ὅρα, βλέπε
omicron 1435	ὅς σευ· ὅστις σοῦ (Β 27)
omicron 1436	*ὀσσέων· ὀφθαλμῶν n
omicron 1437	〉οσσητῆρα· βοηθόν (Ο 254 ..)
omicron 1438	ὀσσίξαι· ἐπιδεῖξαι
omicron 1439	ὁσσίχον· ὅσον. ἡλίκον (Theocr. 4,55)
omicron 1440	ὄσσομαι· περιβλέψομαι, ὁρῶ
omicron 1441	ὀσσόμενος· τοῖς ὀφθαλμοῖς ὑποβλέπων (Α 105) ASgv, ἢ κατὰ ψυχὴν προσδεχόμενος (α 115). ἢ ⸤προσδοκῶν (υ 81) ASvgn
omicron 1442	*ὅσσον· ὁπόσον. πηλίκον (Α 186) n
omicron 1443	ὅσσον τε γέγωνε βοήσας· ὅσον δ’ ἐβόησε κραυγάσας ἀνήρ (ε 400)
omicron 1444	*ὄσσοντο· διενοῦντο. προεώρων (Σ 224) AS
omicron 1445	ὄσσοντο δ’ ὄλεθρον· πρὸ ὀφθαλμῶν εἶχον, τουτέστι προσε‐ δόκων, καὶ προεσήμαινον, καὶ ἔμφασιν ἐποιοῦντο (β 152)
omicron 1446	*[ὀσσυπηρόν· ῥυπαρόν vg]
omicron 1447	ὅς σφιν· ὃς αὐτοῖς (Α 253)
omicron 1448	ὀσσᾶσθαι· κληδονίσασθαι
omicron 1449	*ὄσσων· βλεφάρων. ὀφθαλμῶν (Hes. theog. 826) Avn
omicron 1450	ὀσταθείς· ἐξαγκωνισθείς
omicron 1451	ὀστακός· εἶδος καράβου. οἱ δὲ ἀστακὸν λέγουσιν
omicron 1452	ὄστλιγξ· πλόκαμος, 〈παρὰ τὸ〉 ἑλίξαι, βόστρυχος (Callim. fr. 7,12). ἢ τὸ ἐν βότρυσι γινόμενον
omicron 1453	†ὀσταλιόχος· τόξευμα
omicron 1454	ὄστασαν· ἀνέστησαν
omicron 1455	ὀσταφίς· οὕτω διὰ τοῦ ο ἔλεγον τὰς ἀσταφίδας
omicron 1456	ὀστέον εἴσω· ἕως τοῦ ὀστοῦ (Δ 460) n	783 in vol. 2
omicron 1457	ὅστ’ εἶσιν· ὅστις διέρχεται (Γ 61)
omicron 1458	*ὅς τοι· ὅστις σοι (Ο 91 ..) A
omicron 1459	ὀστρακίνδα· παιδιὰ ἦν ἐπὶ τῷ ὀστράκῳ
omicron 1460	ὀστρακίς· ἀγαλμάτιόν τι Ἀφροδίτης
omicron 1461	*ὀστρακισμός· οἱ κακονούστατοι τῷ δήμῳ ἐξωστρακίζοντο, καὶ κατεδικάζοντο, ὀστράκοις ἐγγραφόντων τὸ ὄνομα τοῦ φευξομένου Σ
omicron 1462	*ὀστρακισμός· εἶδος φυγῆς ἐν ὀστράκοις γραψάντων 〈δεῖν τὸν δεῖνα φεύγειν〉. ἀπὸ τῶν ὀστράκων ὀστρακισμός AS
omicron 1463	ὄστρακον· ὁπότε τις ἀποθάνοι, γάστραν πρὸ τῶν θυρῶν ἐτίθεσαν, ἐξ ἄλλης οἰκίας λαμβάνοντες καὶ πληροῦντες ὕδατος (Ar. Eccles. 1033)
omicron 1464	ὀστράκων· ‘ἀπτῆνα, τυτθόν, ἄρτι γυμνὸν ὀστράκων‘ (Aesch. fr. 337) ἀντὶ τοῦ ᾠῶν. τινὲς δὲ κελύφων
omicron 1465	ὄστρεα· τὰ κογχύλια. Λάκωνες ἄνθος
omicron 1466	*ὄστρεον· μυάκιον θαλάσσιον ASvg
omicron 1467	ὄστριμον· ἐν ᾧ αἱ θεριναὶ μοναὶ τόπος. οἱ δὲ ἔπαυλις (Anti‐ mach. fr. 49 W.)
omicron 1468	*ὀσφραίνεται· ὀσμᾶται (Iob 39,25) r. A
omicron 1469	ὀσφρέσθαι· τὸ ὀσφρανθῆναι (Eupol. fr. 10)
omicron 1470	*ὀσφύος· ψόας AS. ῥάχις A (vg). καὶ τὸ πλησίον τῶν γλουτῶν Ag
omicron 1471	ὀσφῦς· ὁ παρὰ πλευρὸν διάκενος τόπος
omicron 1472	ὃ σφῶϊ· ὃς ὑμᾶς (Α 336)
omicron 1473	ὄσχαι· κλήματα βοτρύων γέμοντα
omicron 1474	ὄσχεα· βαλλάντια, μαρσύππια. ἢ τὸ τῶν διδύμων ἀγγεῖον. [καὶ κλήματα βοτρύων πλήρεις]
omicron 1475	ὀσχεός· τὰ αὐτά
omicron 1476	*ὄχεσφιν· ὀχήμασιν (Δ 297 ..) S
omicron 1477	*ὅς χ’ ἕτερον· ὃς ἂν ἄλλο (Ι 313) ASn
omicron 1478	*ὅταν παίω· ὅταν παιδεύω, ἢ τύπτω (Exod. 12,13) ASvg
omicron 1479	ὅτε· ὅταν. ἐπειδή· ‘δισθανέες, ὅτε τ’ ἄλλοι ἅπαξ θνῄσκους’ ἄνθρωποι‘ (μ 22)
omicron 1480	ὅτε ἔφησθα· ὅτε ἔλεγες (Α 397) n
omicron 1481	ὅτε κέν σε· ὅτε ἄν σε (Χ 359.)
omicron 1482	ὅτε μ’ ὤνατο· ὅτε κατεμέμψατο καὶ ἐξεφαύλισεν (Ρ 25)	784 in vol. 2
omicron 1483	ὁτέῳ· ὅτῳ. ⸤ᾧτινι (Ο 664) p
omicron 1484	*ὅτε, ὅτε περ· 〈ὁπότε〉 (Ε 802 ..) n
omicron 1485	ὅτι ἄριστον· ὅτι τὸν κράτιστον (Α 244 ..)
omicron 1486	ὅτι μάλιστα· λίαν, πάνυ, πλέον, σφόδρα, ἄγαν
omicron 1487	ὅτι μή· ὅτι οὐχί
omicron 1488	ὅτινας· οὕστινας (Ο 492)
omicron 1489	ὅτι οἶσθα· ὅπερ οἶδας (Α 85)
omicron 1490	ὁτέοισιν· οἷστισιν (Ο 491) p
omicron 1491	*ὁτιοῦν· τὸ τυχόν ASvg
omicron 1492	[ὁτιποῦ· οὐδαμῶς]
omicron 1493	ὅτι ῥα· ὅτι δή (Α 56) p
omicron 1494	ὅτις· ὅστις (Γ 279)
omicron 1495	ὅτι τόσον· διότι τοσοῦτον (Α 64)
omicron 1496	ὀτλεύει· πονεῖ. κακοπαθεῖ
omicron 1497	ὀτλημάτων· κακοπαθημάτων (r)
omicron 1498	ὁ τλήμων· ὁ ἄθλιος (Eur. Med. 1204 ..)
omicron 1499	ὄτλος· μόχθος r
omicron 1500	ὀτλῶ· πονῶ s. κακοπαθῶ r
omicron 1501	ὀτοβεῖ· θορυβεῖ (Aeschyl. fr. 57,6?)
omicron 1502	ὄτοβος ἅλιμος· θάλασσα θορυβώδης (trag. ad. 247)
omicron 1503	*ὀτοτύζειν· κλαίειν. ⸤θρηνεῖν v (h)
omicron 1504	*ὅτου δὲ δή· οὗτινος δὲ δή ASh
omicron 1505	ὅτου δή· τίνος δή
omicron 1506	ὅτου ἕνεκα· τίνος ἕνεκα
omicron 1507	*ὁτουοῦν· οὗτινος οὖν Avgn
omicron 1508	*ὅτου χάριν· τίνος χάριν AS(g) np
omicron 1509	[ὄτρα· ἡ τοῦ ἀλέκτορος οὐρά]
omicron 1510	*ὀτραλέως· ταχέως rAS. ὀξέως. δραστικῶς. ἐνεργῶς (Γ 260) ASn
omicron 1511	[ὄτρεα· ἡμίονος]
omicron 1512	Ὀτρεὺς καὶ Μύγδων· βασιλεῖς Φρυγίας (Γ 186) n
omicron 1513	ὀτρηρή· ἐνεργός. σπουδαία (Ζ 381) An
omicron 1514	*ὀτρηρὴ ταμίη· ἡ τηροῦσα τὸν οἶκον (Ζ 381) ASn
omicron 1515	*ὀτρηροί· ἀνδρεῖοι. ταχεῖς AS. ὀξεῖς vg. ἐνεργεῖς. δραστικοί ASvn. ὑπήκοοι. πιστοί ASg. σπουδαῖοι (α 109)
omicron 1516	*ὀτρηρόν· τὰ αὐτά (A)
omicron 1517	ὄτριχας· ὁμοιότριχας (Β 765) p
omicron 1518	ὀτρύγη· χόρτος. καλάμη	785 in vol. 2
omicron 1519	ὀτρυγηφάγου· περιττὸν τὸ ο. Τρύγη γὰρ ὁ σῖτος καὶ ὁ χόρτος (Archil. fr. 97 Bgk)
omicron 1520	ὀτρῦναι· παροξῦναι ASvgn. κελεύειν. σπεύδειν. ⸤παρορμᾶν (Θ 219) (An)
omicron 1521	ὀτρυντήρ· κήρυξ. κελευστής. σαλπικτήρ
omicron 1522	ὀτρυντύς· παρακέλευσις. προτροπή (Τ 234)
omicron 1523	ὅττεο· οὗτινος (α 124)
omicron 1524	*ὄττεσθαι· κληδονίζεσθαι ASn
omicron 1525	ὀττεύεσθαι· ὁμοίως
omicron 1526	ὄττιες· ὄψεις
omicron 1527	ὅττι κεν ἄρχῃ· ὅτι ἂν κρατῇ, καὶ σύμφορον εἶναι δοκῇ (Ι 102)
omicron 1528	*ὀττοτοῖ· θρηνῶδες ἐπίφθεγμα (Eur. Or. 1389 ..) r. ASb
omicron 1529	*οὗ· οὗτινος n
omicron 1530	οὔ· ἐπίῤῥημα ἀρνητικὸν κατὰ στέρησιν, ἤτοι οὐχί. εἴωθεν δὲ αὐτὸ ὁ ποιητὴς παραλαμβάνειν καὶ μετὰ τῆς μά φωνῆς. συμπλέκει δὲ αὐτῷ καὶ τὸ πω. σημαίνει δὲ καὶ ὅπου καὶ ἔνθα τὸ οὗ
omicron 1531	οὗ· δασυνόμενον μὲν δηλοῖ ἄρθρον ἀρσενικὸν καὶ οὐδέτερον ὑποτακτικόν, καὶ σύναρθρον ἀντωνυμίαν τρίτου προσώπου. ἐμοῦ, σοῦ, οὗ
omicron 1532	οὐαί· †φυλαί
omicron 1533	[οὐάραι· ἡμεῖς. Κύπριοι]
omicron 1534	*οὗ ἀρᾶς γέμει· οὗ κατάρας πλήρης ἐστίν (Ps. 9,28) ASvg
omicron 1535	οὔαρον δὲ ἔλαιον. Κύπριοι
omicron 1536	*οὔατα· ὦτα (υ 365 ..) ASvg
omicron 1537	*οὔατα βάλλει· τὰ ὦτά μου ἠχεῖ An, [ἢ ἄγχει] (Κ 535)
omicron 1538	οὐατόεν· ὦτα ἔχον. καὶ ὅπερ ἔχει κρεμαμένους ὄζους πολλούς, ὀζῶδες, τραχύ
omicron 1539	οὐ βατόν· οὐ πορεύσιμον
omicron 1540	*〉ουβρῶστις· λιμός ASs. [ἢ οὐβρώττης]
omicron 1541	οὐ γὰρ ἄκανθαι· παροιμία. Ἀριστοφάνης Σκηνὰς καταλαμ‐ βανούσαις· ‘οὐδ’ ἴσως ἀντέλεγες τούτῳ τῷ δειπνίῳ· οὐ γὰρ ἄκανθαι‘ (fr. 483) καὶ ἐν Δράμασιν ἢ Κενταύρῳ· ‘χωρεῖ δ’ ἄκλητος ἀεὶ δειπνήσων· 〈οὐ γὰρ ἄκανθαι〉‘ (fr. 272). ἔοικε δὲ
5	ὑπομιμνήσκων τὴν τοῦ βίου διαφορὰν καὶ μεταβολήν
omicron 1542	οὐ γὰρ ἦ· ἴσον τῷ οὐ γὰρ δή. οὐ γὰρ δὴ ὑγιαίνει	786 in vol. 2
omicron 1543	οὐδ’· οὐδέ (Α 90)
omicron 1544	οὐδ’ ἅλα· οὐδὲ τὸ †ψυχρὸν καὶ ἄφθονον εἰς χρῆσιν. Αἰγύπτιοι δὲ τῶν ἄρτων τὰ φλογίσματα (ρ 455)
omicron 1545	οὐδαμῶς· οὐδέποτε [οὐδαμῶς]. καὶ τὸ οὐδέν
omicron 1546	*οὐδ’ ἀεσίφρων· οὐδὲ ἀνόητος (Υ 183) ASn
omicron 1547	οὐδαῖοι· χθόνιοι, ἐπίγειοι
omicron 1548	οὐδαμινός· οὐδενὸς λόγου ἄξιός ἐστι. βραχύς. εὐτελής
omicron 1549	οὐδαμῶς· οὐδέποτε. ἢ παντελῶς (Eur. Hipp. 609 ..)
omicron 1550	οὐδ’ ἀπόνητο· οὐδὲ ὄνησιν ἔλαβεν (λ 324)
omicron 1551	*οὖδας· γῆ. ἢ τὸ ἔδαφος (Λ 749 ..) ASns
omicron 1552	*οὐδέ ἕ φημι· οὐδὲ αὐτὸν λέγω (Ε 103) ASgn
omicron 1553	*οὐδ’ ἐλεαίρει· οὐδὲ ἐλεεῖ (Λ 665) ASn
omicron 1554	οὐ δέμας· οὐδὲ κατὰ τὸ σῶμα (Α 115)
omicron 1555	οὐδ’ ἐμάτησεν· οὐδ’ ἐλήρησεν (Ψ 510?)
omicron 1556	οὐδὲ μέν· οὐδὲ μήν (Α 154)
omicron 1557	οὐδέν· ἀντὶ τοῦ οὔ (Α 244 ..)
omicron 1558	οὐδ’ ἀπὸ παλαιφάτου δρυός· τῆς πάλαι φημιζομένης, ὅτι ἐξ αὐτῆς ἐγένοντο ἄνθρωποι. τινὲς δὲ γράφουσι παλαιφύτου, ἐπειδὴ παλαιόν ἐστι φυτὸν ἡ δρῦς (τ 163)
omicron 1559	οὐδὲν ἀπὸ τρόπου· ἀντὶ τοῦ οὐκ ἀπεικός (Plat. Phaedr. 278 d)
omicron 1560	οὐδ’ ἐν δέρματι· οὐδὲ δέρμα ἴδιον ἔχοντα. 〈ᾧ〉 οὐδὲν ὑπῆρχεν
omicron 1561	οὐδὲν ἧττον· μᾶλλον
omicron 1562	οὐδενίας· εὐτελείας (Plat. Phaedr. 234 e)
omicron 1563	οὐδὲν ἱερόν· παροιμία λεγομένη ἐπὶ τῶν τέλεον ἀχρήστων πρὸς τὸ συλλαβέσθαι καὶ ἐπαρκεῖν, καὶ ἑαυτοῖς 〈καὶ〉 τοῖς γνωρίμοις. φασὶν δὲ Ἡρακλέα πρῶτον θεασάμενον τὸν Ἄδωνιν εἰπεῖν· οὐδὲν ἱερόν· ἴσως ἦν †ἀνίδρυτον, διὰ τὸ πρὸς μηδὲν
5	εἶναι χρήσιμον
omicron 1564	οὐδενόσωρα· οὐδὲ μιᾶς φροντίδος ἄξια. Ὠρεῖν γὰρ τὸ φροντίζειν καὶ φυλάσσειν· ἔνθεν τὸ ὀλιγωρεῖν καὶ πολυω‐ ρεῖν. Ἀπίων δὲ οὐδενὸς φυλακτικά (Θ 178)
omicron 1565	οὐδ’ ἐν σελίνοις· παροιμία ἐπὶ τῶν μηδὲ κατὰ τοὐλάχιστον διηνυκότων οἷς ἐπέθεντο. ἐν γὰρ τοῖς λεγομένοις περικηπίοις τὰ σέλινα καὶ τὰ πήγανα κατεφύτευον. βούλεται οὖν λέγειν ἡ παροιμία· οὔπω οὐδὲ ἀρχὴν ἔχεις τοῦ πράγματος, καθάπερ
5	οὐδὲ οἱ εἰς τοὺς κήπους εἰσιόντες ἐν τοῖς σελίνοις εἰσίν	787 in vol. 2
omicron 1566	οὐδέ νύ πως· οὐδαμῶς
omicron 1567	*οὐδέ νυ τόν· οὐδὲ τοῦτον ASg
omicron 1568	οὐ δεόντως· παρανόμως
omicron 1569	οὔδεος· ἐδάφους (Μ 448)
omicron 1570	οὐδέ πή ἐστιν· οὐκ ἔστιν (Ζ 267)
omicron 1571	οὐδ’ ἐπινυκτίδιος· οὐδὲ ἐπὶ μιᾶς νυκτός. οὐδὲ πρὸς μίαν νύκτα (Callim.? fr. 775)
omicron 1572	οὐδ’ ἐπηρώτων· οὐδ’ ἠρώτων
omicron 1573	οὐδ’ ἐρέοντο· οὐδ’ ἀνεπυνθάνοντο (Α 332)
omicron 1574	*οὐδέτερον· οὐδὲ ἓν τῶν δύο (Eur. Phoen. 545 ..) vgn
omicron 1575	οὐδέ τί πω· οὐδέποτε. οὐδαμῶς (Β 252)
omicron 1576	οὐδ’ ἐτρύπησε κρόκην· οὐδ’ εἰργάσατο (Com. ad. 714 K.)
omicron 1577	οὐδὲ φυήν· οὐδὲ τὴν φύσιν (Α 115)
omicron 1578	*οὐδ’ ἠβαιόν· πρὸς ὀλίγον, οὐδ’ ὀλίγον AS, ἢ ὧδε ὀλίγον (Β 380)
omicron 1579	*οὐ δηναιός· οὐ χρόνιος (Ε 407) S
omicron 1580	οὐδ’ ἡντιναοῦν· οὐδὲ τὴν τυχοῦσαν
omicron 1581	[οὐδῆσαι· πρίασθαι. ἀποδόσαι S]
omicron 1582	οὐ δῆτα· οὐδαμῶς (Eur. Hec. 756 ..)
omicron 1583	οὐ δίκαον· οὐ δίκαιον
omicron 1584	*οὐ διεκρίθη· οὐκ ἀμφέβαλεν. οὐκ ἐδυσπίστησεν (Rom. 4,20) ASvg
omicron 1585	*οὐ διήμαρτεν· οὐκ ἀπέτυχεν ASvg
omicron 1586	[οὐδιτανοῦν· εὐτελοῦς, οὐδενὸς λόγου ἄξιος]
omicron 1587	*οὐ διωσόμεθα· οὐκ ἀποβαλούμεθα, ⸤οὐκ ἀποῤῥίψομεν ASvgn
omicron 1588	οὐ δ ’ ὅγε πρί ν· οὐδὲ οὗτος καὶ πρίν (Α 97)
omicron 1589	*οὐδ’ ὄθομαι· οὐδὲ ἐπιστρέφομαι (Α 181) (n)
omicron 1590	*οὐ δοκέουσιν· οὐ προσδοκῶσιν. οὐ νομίζουσιν (Greg. Naz. c. 2,1,1,168) n
omicron 1591	οὐδ’ ὅλως· οὐδὲ τοῦ τυχόντος
omicron 1592	οὐδ’ ὀνομήνω· οὐδ’ ὀνομάσω (Β 488)
omicron 1593	*οὐδός· βαθμός, βατήρ Avg. ὁ πρὸ τῆς θύρας ⸤βαθμός Σ a , καὶ ὀδός (Ζ 375) A
omicron 1594	οὐδ’ οἴοιτο· οὐδ’ ἂν ἐνοήθη
omicron 1595	οὐδ’ ὁτιοῦν· οὐδὲ τὸ σύνολον
omicron 1596	οὑδραία· ὑδρία. μέτρον τι, Ἀττικοῦ μετρητοῦ ἥμισυ
omicron 1597	οὑδραίνει· περικαθαίρει S. Λάκωνες	788 in vol. 2
omicron 1598	†οὐδύεται· ἐρίζει
omicron 1599	*οὗ εἵνεκεν· διότι, ἕνεκεν AS
omicron 1600	οὐ ἕθεν· οὐδαμῶς αὐτῆς (Α 114)
omicron 1601	*οὐεριδάριος· βεριδάριος AS
omicron 1602	†οὔθα· σποδός. ὁδός†
omicron 1603	οὖθαρ· τὸ πιότατον τῆς γῆς, ἤτοι τῆς χώρας (Ι 141 ..). καὶ *τῶν ζῴων τὸ κατὰ τοὺς μαστούς (A)
omicron 1604	οὐθάρα· ἐπὶ ἀσκοῦ ὁ κατὰ τὸ οὖθαρ τόπος. οἱ δέ, περὶ ὃν στρέφεται [ὁ χορός, ἢ] ὁ τροχός
omicron 1605	*οὔθατα· μαστοί (ι 440) gp
omicron 1606	οὔθατα βόσκει· αἶγας βόσκει (Callim. (?) fr. 776 Pf.)
omicron 1607	*οὐθείς· οὐδὲ εἷς ASvg
omicron 1608	*οὐ θέμις· οὐ δίκαιον (Ξ 386) ASvg
omicron 1609	*οὐθέν· οὐδέν Avg
omicron 1610	*†οὐθένεια· μηδαμινή. εὐτελής (n)
omicron 1611	*οὐθενείας· ἀσθενείας AS
omicron 1612	οὐθ’ ἕτερον· οὐδὲ ἓν τῶν δύο
omicron 1613	οὐ θήν· οὐ μήν. οὐ διὰ παντός (Ξ 480)
omicron 1614	οὐϊτόν· τὸ ὑπ’ ἐνίων οἰτόν
omicron 1615	[οὐδειελίζω· οὐ φροντίζω]
omicron 1616	*οὐκ ἀγεννῆ· οὐκ ἀνίσχυρα. ἀταλαίπωρα (ASvg)
omicron 1617	*οὐκ αἰδεσθείς· οὐκ αἰσχυνθείς (2 Macc. 4,34) Asvg
omicron 1618	οὐκ ἀθεεί· οὐκ ἄνευ θεοῦ. ἢ οὐ χωρὶς θαύματος (ς 353)
omicron 1619	*οὐκ ἀΐεις· οὐκ ἀκούεις (Ο 248) (S)
omicron 1620	*οὐκ ἀΐοντι ἐοικώς· οὐκ ἀκούσας τὸ πρέπον (Ψ 430) A
omicron 1621	οὐκ ἄκοντες· [οὐχ] ἑκόντες (S)
omicron 1622	οὐκ ἀλαπαδνόν· οὐκ ἀσθενές (Ε 783)
omicron 1623	*οὐκ ἀλεγίζω· οὐ λόγον ἔχω (Α 180) (ASn)
omicron 1624	*οὐκ ἀλέγοντες· οὐ φροντίζοντες (Π 388) n
omicron 1625	οὐκ ἄλκαρ· οὐ βοήθεια (Ε 644)
omicron 1626	*οὐκ ἁλώσιμα· οὐκ εὔληπτα AS
omicron 1627	*οὐκ ἄμοιρος ἦν· οὐκ ἐκτὸς μοίρας ἦν ASvg
omicron 1628	*οὐκ ἀμώμητος· οὐκ ἄψεκτος ASvg. οὐχ ὑγιής
omicron 1629	*οὐκ ἂν δή· οὐδαμῶς ἄν AS
omicron 1630	οὐκ ἀναλίσκεται· οὐκ ἐκλείπει
omicron 1631	*οὐκ ἀνεύθυνον· εὐκατάκριτον vg (AS)
omicron 1632	οὐκ ἀνέχομαι· οὐ καταδέχομαι (Isai. 1,13)	789 in vol. 2
omicron 1633	*οὐκ ἀνίει· οὐκ ἀφίει ASn [οὐ πρέπει]
omicron 1634	*οὐκ ἀνήσει· τὰ αὐτά (Deut. 31,8 ..) ASvg
omicron 1635	*οὐκ ἄν τι· οὐδαμῶς ἄν AS
omicron 1636	οὐκ ἀξιόχρεως· οὐχ ἱκανός (Eur. Or. 597)
omicron 1637	οὐκ ἀπᾴδοντα· οὐκ ἀλλότριον
omicron 1638	*οὐκ ἀπᾳδόντως· ὅμοιον ASn
omicron 1639	*οὐκ ἀπαναίνεται· οὐ ἀποστρέφεται ASvg. [οὐκ ἀπόχρη S]. οὐ παραιτεῖται vg
omicron 1640	*οὐκ ἀπεικός· οὐκ ἄτοπον ASvg. ἄξιον ASg. ὀφειλόμενον. πρέπον. ὅμοιον. Εἰκὸς δέ ἐστιν παρὰ τὸ ἐοικός. εἶτα ἀπεικὸς τὸ ἀπρεπές, τὸ ἀνόμοιον· καὶ τὸ οὐκ ἀπεικὸς διὰ δύο ἀρνή‐ σεων μία συγκατάθεσις· ὡς τὸ ἥκιστα οὐδαμῶς, οὐχ ἥκιστα
5	τὸ μάλιστα AS
omicron 1641	*οὐκ ἀπεοικός· οὐκ ἀπρεπές Avgn
omicron 1642	*οὐκ ἀπέχρη· οὐκ ἤρκει AS
omicron 1643	*οὐ κατακτενεῖς· οὐ καταβιάσῃ. οὐ καταβαρήσεις A
omicron 1644	οὐκ ἀπᾴδομεν· οὐκ ἀπαρνούμεθα
omicron 1645	*οὐκ ἀπηξίωσεν· ἠξίωσεν AS
omicron 1646	οὐκ ἀπίθανος· πιθανός
omicron 1647	οὐκ ἀπολείπεται· οὐκ ἀποστερεῖται
omicron 1648	οὐκ ἀπορεῖ· [οὐκ] ἀρκεῖ. εὐπορεῖ
omicron 1649	*οὐκ ἀπορηθήσεται· οὐ χρήσει (Isai. 8,23) AS
omicron 1650	*οὐκ ἀποῤῥυήσεται· οὐ κατατακήσεται (Ps. 1,3) AS
omicron 1651	οὐκ ἀποφώλια· οὐκ ἀδίδακτα. οὐ μάταια (ε 182)
omicron 1652	*οὐκ ἀπόχρη· οὐκ ἀρκεῖ ASvg
omicron 1653	οὐκ ἀπρακτήσεις· οὐκ ἀποτάξεις
omicron 1654	*οὐκ ἀπώναντο· οὐκ ὠφελήθησαν Avg
omicron 1655	οὐ κάρος· οὐ νέκρωσις
omicron 1656	οὐ καρτερεῖς ᾗ δεῖ· οὐ φρόνιμος εἶ
omicron 1657	*οὐκ ἄσημοι· ἐπιφανεῖς. οὐκ ἀφανεῖς vgS. οὐκ ἄδοξοι S
omicron 1658	οὐκ ἀσκίῳ· ‘οὐκ ἀσκίῳ μεντἄρ’ ἐμορμολύττετο αὐτούς, ἐπεὶ τάδ’ ἔστ’ ἀληθῆ‘ (Crat. fr. 8). παροιμία ἐπὶ τῶν καὶ τὰ κενὰ δεδοικότων· ἐπεὶ κενὸς ὁ ἀσκός
omicron 1659	*οὐκ ἄστεκτος· οὐκ ἀφόρητος AS. οὐκ ἀβάστακτος
omicron 1660	*οὐκ ἀσυντελές· οὐκ ἀχρήσιμον (ASvgn)
omicron 1661	*οὐ κατὰ κόσμον· οὐ κατὰ τρόπον (Β 214) n	790 in vol. 2
omicron 1662	*οὐ καταναρκήσω· οὐ κατοκνήσω (2. Cor. 12,14) ASp
omicron 1663	οὐ κατ’ ἀσυμφανές· δῆλον
omicron 1664	*οὐ κατενάρκησα· οὐ κατεβάρησα (2. Cor. 12,13) ASvgn
omicron 1665	[οὐκ ἄτραχυ] οὐκ ἄτραχυς· τραχύς AS
omicron 1666	οὐκ ἄωρον· [οὐ] κατὰ καιρόν. οὐ παρὰ καιρόν
omicron 1667	οὐκ ἔασαν· οὐκ ἀφῆκαν
omicron 1668	*οὐκ ἔασκεν· οὐκ εἴα (Β 832) AS
omicron 1669	*οὐκ ἔγρυξεν· οὐκ ἐφθέγξατο (Ios. 10,21) ASvgn
omicron 1670	οὐκ ἐδέξατο· οὐ προσήκατο
omicron 1671	*οὐκ εἴασκεν· οὐκ ἠφίει. ἐκώλυσεν (Υ 408) ASn
omicron 1672	*οὐκ ἔην· οὐ δυνατὸν ἦν AS
omicron 1673	*οὐκ εἴκουσαν· οὐχ ὑποχωροῦσαν A (Svg)
omicron 1674	*οὐκ εἰσῄεις· οὐκ εἰσήρχου AS
omicron 1675	[οὐκ εἰσμένησαν· οὐκ ἐχάρησαν]
omicron 1676	*οὐκ εἰῶ· οὐκ ἐῶ (Δ 55) As
omicron 1677	οὐκ ἑκών· οὐ βουλόμενος
omicron 1678	*οὐκ ἐλελήθεις· οὐκ ἔλαθες ASvg
omicron 1679	*οὐκ ἐκάθισεν· οὐκ ἐνέμεινεν (Ps. 1,1) Ag
omicron 1680	οὐκ ἔμβαρος εἶ· οὐ φρονεῖς. ἀπὸ τῆς ἐμβάρου φρονήσεως (Men. fr. 368 Koe.)
omicron 1681	*οὐκ ἐμφορούμενοι· οὐ πληρούμενοι AS
omicron 1682	οὐκ ἔναιμος· οὐ δίκαιος
omicron 1683	οὐκ ἐνασπιδώσομαι· οὐ καθοπλισθήσομαι (Ar. Ach. 368)
omicron 1684	*οὐκ ἐνδέχεται· οὐ δυνατόν ἐστιν (Luc. 13,33) An
omicron 1685	*οὐκ ἐνδώσει· οὐ χαυνώσει AS
omicron 1686	οὐκ ἐνῆν· οὐκ ἠδύναντο
omicron 1687	*οὐκ ἐνήνοχά σοι· οὐκ ἀγήοχα vg. οὐκ ἤνεγκά σοι (Gen. 31,39) ASvg
omicron 1688	*οὐκ ἐνόν· οὐ δυνατόν g
omicron 1689	*οὐκ ἔξωροι· οὐκ ἄκαιροι ASgn. [οὐκ ἄκληροι]
omicron 1690	*οὐκ ἐπέοικεν· οὐ πρέπον ἐστί (Α 126) n
omicron 1691	οὐκ ἕπεται· οὐκ ἀκολουθεῖ
omicron 1692	*οὐκ ἐπέπυστο· οὐκ ἀκηκόει (Ν 674) n(s)
omicron 1693	[οὐκ ἐπέφετο· οὐκ ἠκολούθει]
omicron 1694	οὐκ ἐπιεικτόν· οὐ μέτριον (Ε 892)
omicron 1695	οὐκ ἐπιγλωττήσομαι· οὐ βλασφημήσω (Ar. Lys. 37)	791 in vol. 2
omicron 1696	*οὐκ ἐπιλήσομαι· οὐκ ἐπιλαθήσομαι (Χ 387) ASvgn
omicron 1697	*οὐκ ἐπιτεύξεται· οὐκ ἐπιτυγχάνει (Prov. 12,27) ASvgnh
omicron 1698	*οὐκ ἐρηρεισμένος· οὐκ ἐστηριγμένος (A) gn
omicron 1699	*οὐκ ἔσθενον· οὐκ ἴσχυον (3. Maccab. 3,8) Ag
omicron 1700	οὐκ ἐτάλασσεν· οὐκ ἐτόλμησεν (Callim. h. Dian. 62)
omicron 1701	οὐκ ἔστερξεν· οὐχ ὑπέμεινεν
omicron 1702	*οὐκ ἔσφαλεν· οὐκ ἐκινδύνευσεν (Iob 21,10) ASvg
omicron 1703	οὐκ ἐτός· οὐ ματαίως. οὐκ ἀληθῶς
omicron 1704	οὐκέτι· οὐχί, ἢ οὔ
omicron 1705	[οὐκ ἐτυρώθη· οὐκ ἐπαισχύνθη]
omicron 1706	*οὐκ εὐδιάθετος· οὐ δυναμένη εὐχερῶς γήμασθαι AS [ἢ εὐμα‐ ρῶς γίνεσθαι]
omicron 1707	*οὐκ εὐθὺ σκοποῦ· οὐκ ἀκριβῶς ASvgn. [ἢ ὀρθῶς βλέποντος]
omicron 1708	*οὐκ ἐφέπετο· οὐκ ἠκολούθει (Eur. Hipp. 1307) ASn
omicron 1709	*οὐκ ἐφίενται· οὐκ ἐπιθυμοῦσι ASvgn
omicron 1710	οὐκ ἐφικνεῖται· οὐ φθάζει
omicron 1712	*οὐκ ἔχαδε· οὐκ ἐχώρησεν (Δ 24) ASn
omicron 1713	οὐκ ἥκιστα· μάλιστα
omicron 1714	οὐκ ἤμειψεν· οὐκ ἤλλαξεν
omicron 1715	*οὐκ ἠσμένισαν· οὐκ ἐχάρησαν (1. Regn. 6,19) ASvg
omicron 1716	οὐκί· οὐχί (Β 238)
omicron 1717	οὐ κιγχάνει· οὐχ εὑρίσκει
omicron 1718	*οὐκ ὄθεται· οὐκ ἐπιστρέφεται (Ο 166) ASn
omicron 1719	*οὐκ ἐφάτην· οὐκ εἶπον. δυϊκῶς (Eur. Hec. 128) ASvg
omicron 1720	*οὐκ οἷόν τέ ἐστιν· οὐ δυνατόν ἐστιν ASvgn
omicron 1721	*οὐκ οἰστά· οὐ φορητά ASn
omicron 1722	οὐκ ὀλεῖσθαι· οὐ φθαρήσεσθαι
omicron 1723	*οὐκ ἐτυλώθη· οὐκ ἐπαχύνθη ASh. οὐκ ἐτραυματίσθη (Deut. 8,4) Avgh
omicron 1724	*οὐκ ὀνησιφόρον· οὐκ ὠφέλιμον ASn
omicron 1725	οὐκοῦν· ἐπειδή. ἢ *⸤λοιπόν gn
omicron 1726	*οὐκ ᾤετο δεῖ ν· οὐκ ἐνόμιζε συμφέρειν ASvg
omicron 1727	οὐκ ὤ ν· οὐχ ὑπάρχων. οὐκ ἐγένετο
omicron 1728	*οὐκ ὦπτα ι· οὐκ ἐφάνη A
omicron 1729	οὐ κωφε ῖ· οὐ βλάπτει, οὐ πηροῖ (Callim. fr. 195,34)
omicron 1730	οὐλάδες· πῆραι, θύλακοι
omicron 1731	†οὐλαίνει· οὐ σχολάζει	792 in vol. 2
omicron 1732	*οὐλαμός· τάξις στρατιωτική. θόρυβος vg(A). ἢ ἄθροισμα (Δ 251 ..) (Ag)
omicron 1733	οὐλάς· *κριθάς AS. ἐνίοτε δὲ καὶ τὸ μαλακόν, ὅ ἐστι τὸ ἁπαλόν· ὅθεν καὶ τὰ ἐπάνω τῶν ὀδόντων πάνυ μαλακὰ ὄντα οὖλα καλεῖται. καὶ ἡ γαστήρ
omicron 1734	οὖλε· ὑγίαινε. ἀφ’ οὗ καὶ τὸ ὑγιὲς γενόμενον ἕλκος οὐλὴν λέγουσι (ω 402)
omicron 1735	οὖλα· τὰ τῶν ὀδόντων
omicron 1736	οὐλαφηφορεῖ· νεκροφορεῖ
omicron 1737	οὔλαφος· νεκρός
omicron 1738	οὐλείοιεν· ἐν ὑγείᾳ φυλάσσοιεν
omicron 1739	οὐλή· ἐπιπόλαιον ἕλκος εἰς ὑγεῖαν ἧκον (τ 391 ..) vg. ἢ χλανὶς μαλακή (Κ 134). ἢ σῆψις ὀστέου
omicron 1740	οὐ λήγουσαν· οὐ παυομένην
omicron 1741	*οὔλη λευκή· θρὶξ λευκή ASg
omicron 1742	οὔλια· ὀλέθρια (Greg. Naz. c. 1,2,2,217)
omicron 1743	[οὐλιᾶσθαι· ὄνησίν τινα ἔχεται]
omicron 1744	*οὔλιμος· ὀλέθριος Ag
omicron 1745	*οὐλίμων· ὀλεθρίων S
omicron 1746	†οὔλιμα· μαχηοτανμεμιγμενος†
omicron 1747	οὔλιος ἀστήρ· ὀλέθριος καὶ χαλεπός. λέγει δὲ τὸν κύνα (Λ 62)
omicron 1748	†οὐλοβάται· οἱ κολοβοί
omicron 1749	οὐλόθυμος· σχέτλιος. δεινόθυμος
omicron 1750	*οὐλόμεν’ αι...· ὀλέθριαι πληγαί (Eur. Phoen. 1529) ASn
omicron 1751	*οὐλομένην· ὀλεθρίαν. ἐξώλη (Α 2) v
omicron 1752	*οὐλόμενος· ὀλέθριος (κ 394) (vg)n
omicron 1753	ουλοι· [οὖλα.] δράγματα
omicron 1754	οὐλοθέσια· τελεία θυσία
omicron 1755	οὐλομελές· [οὐλοσελές.] ὑγιές, ὁλόκληρον
omicron 1756	οὐλομελίῃ· καθόλου. συλλήβδην. ἄλλοι ἐπὶ τῆς ἀθρόας [τῆς] τῶν ὅλων φύσεως· τὸ γὰρ ὅλον οὖλον λέγει
omicron 1757	*οὖλον· ποτὲ μὲν τὸ ⸤μαλακὸν AS. καὶ ἁπαλόν (Π 224) (g). ποτὲ δὲ τὸ ⸤ὑγιὲς καὶ ὁλόκληρον (ρ 343) v. καὶ τὸ ὀλέθριον (Β 6) Av. κυρίως δὲ τὸ ⸤συνεστραμμένον 〈καὶ ταραχῶδες
omicron 1757	οὖλον〉 AS	793 in vol. 2
omicron 1758	οὖλος Ἄρης· ἀντὶ τοῦ ὀλετὴρ δεινός (Ε 461) [καὶ ταραχῶδες οὖλον]
omicron 1759	οὐλοχόϊον· ἀγγεῖον, εἰς ὃ αἱ ὀλαὶ ἐμβάλλονται πρὸς ἀπαρχὰς τῶν θυσιῶν
omicron 1760	οὐλόχυτα· τὰ κατάργματα
omicron 1761	οὐλοχύτας· ὁτὲ μὲν τὰ κανᾶ, ἐν οἷς τὰς οὐλάς, αἵ εἰσι κριθαί, τῶν ἱερείων κατέχεον. φαίνεται δὲ ἀγγεῖα δηλοῦσθαι (γ 445)· ἢ ⸤κριθὰς πεφρυγμένας (Α 449 ..) ASg
omicron 1762	*οὐ μά· 〈οὐ〉 μὰ τόν (Α 86) ASn
omicron 1763	οὑμαί· ὑμέτεραι
omicron 1764	οὐ μάλα κικκάς· παροιμία τὸ μηδὲν σημαίνουσα· ‘ὠνήτης δὲ κικκὰς οὐ μάλα φαίνεται‘ καὶ Στράττις ἐν Ζωπύρῳ περι‐ καιομένῳ (fr. 10) ‘τῶν οὐ μάλα τέθηκα †κεκυκκᾶν Ἐπικράτη‘
omicron 1765	*οὐ μάν· οὐ μήν (Μ 318) AS
omicron 1766	*οὔ μ’ εἴας· οὐ συνεχώρεις με (Ε 819) A
omicron 1767	οὐ μὰ τήν· οὐκ ἀληθῶς. Μένανδρος ἐν Ὀργῇ (fr. 311 Koe.)
omicron 1768	*οὐ μεθείς· οὐκ ἐῶν ASn
omicron 1769	οὔ με γάμος δέ· οὐδαμῶς δὲ γάμος με (Greg. Naz. c. 2,1,1,63)
omicron 1770	*οὐ μὲν οὖν· οὐδαμῶς Avgn
omicron 1771	οὐ μέμ πως νῦν ἐστιν ἀπὸ δρυὸς οὐδ’ ἀπὸ πέτρης· ὑπόληψιν εἶχον οἱ παλαιοί, ὡς ἐκ δρυῶν καὶ πετρῶν τῶν ἀνθρώπων γεγονότων (Χ 126)
omicron 1772	οὐ μετὰ δήν· οὐ μετὰ πολὺν χρόνον (Greg. Naz. c. 1,2,2,148)
omicron 1773	οὐ †μεταψέφεις· οὐ μεταμελῇ, οὐ μετανοεῖς
omicron 1774	*οὐ μετρίως· μεγάλως AS
omicron 1775	*οὐ μήν· ἀλλὰ μήν. οὐδαμῶς An
omicron 1776	*οὐ μὲν ἀλλά· ἔτι γε μήν ASvg
omicron 1777	*οὐ μὴν δέ· οὐδαμῶς δέ Avg
omicron 1778	*οὐ μὴ πρόωμαι· οὐ παραχωρήσω (Iob 27,6) Avgn
omicron 1779	*οὐ μήν· οὐ μόνον g
omicron 1780	*οὐ μή σε ἀνῶ· οὐκ ἄν σε ἐάσω AS. οὐκ ἄν σε ἐῶ. ⸤οὐ μή σε ἐάσω (Hebr. 13,5) vgps
omicron 1781	*οὐ μόνον· οὐχ ἕως τούτου ASvg
omicron 1782	*οὑμός· 〈ὁ〉 ἐμός (Θ 360) Avgnps
omicron 1783	*οὐ μὴν δέ· οὐδαμῶς δέ v
omicron 1784	[οὐ μ’ ἰᾶς· οὐ συγχωρῆ]
omicron 1785	οὔνη· δεῦρο. δράμε. Ἀρκάδες
omicron 1786	*οὕνεκα· διότι (Α 111 ..) AS	794 in vol. 2
omicron 1787	*οὕνεκα· οὗ χάριν n
omicron 1788	*οὐ νέμεσις· οὐ μέμψις (Γ 156) n
omicron 1789	οὔνεσθε· ὄνησίν τινα ἔχετε (Ω 241 v. l.)
omicron 1790	οὐ νέομαι· οὐ πορεύσομαι (Σ 101)
omicron 1791	a) οὔνης· κλέπτης. b) ...· κλεπτοσύνη, †φαρεια
omicron 1792	*οὔνομα· ὄνομα (ζ 194) vgs
omicron 1793	οὖνον· [ὑγιές.] Κύπριοι δρόμον
omicron 1794	οὔνιος, οὔνης· δρομεύς. κλέπτης
omicron 1795	[οὔνοσθε· ὄνησίν τινα ἔχετε. κατ’ εἰρωνείαν]
omicron 1796	οὔ νύ τοι· τοῦ σοῦ, ἢ σοῦ. ἢ οὐδαμῶς
omicron 1797	οὔ οἱ· οὐδαμῶς αὐτῷ
omicron 1798	†οὔου· σχεδόν
omicron 1799	οὐ παντὸς ἀνδρὸς ἐς Κόρινθον ἔσθ’ ὁ πλοῦς· Ἀριστο‐ φάνης (fr. 902 a), ἐπεὶ δοκεῖ τοῖς ἐς Κόρινθον εἰσπλέουσι ξένοις χαλεπή τις ἡ πόλις εἶναι, διὰ τὴν τῶν ἑταιρῶν γοητείαν. ἐσπούδαζον γὰρ περὶ τοῦτο οἱ Κορίνθιοι, καὶ ῥᾳθύμως διὰ
5	τοῦτο διῆγον
omicron 1800	*οὐ παρελεύσεται· οὐ παρέλθῃ AS. οὐ παραλείψει (2. Paral. 25,7 v. l.) S
omicron 1801	οὐ παρεξήνεγκεν· οὐ παρῆλθεν
omicron 1802	*οὐ παρομαρτεῖ· οὐ παρακολουθεῖ ASn
omicron 1803	οὐ πεπλασμένον· ἄπλαστον (Aesch. Prom. 1030?)
omicron 1804	*οὐ περανοῦσιν· οὐ τελειοῦσιν (1. Regn. 12,21) AS
omicron 1805	*οὐ περιέσται· οὐ περιγενήσεται ASvg
omicron 1806	*οὔποθι· οὐδαμοῦ (Ν 309) A
omicron 1807	οὐ πολιᾷ· οὐ γηράσκει
omicron 1808	*οὔποτε· οὐκ ἄν ποτε vg, οὐδέ ποτε (Α 234) AvgN
omicron 1809	οὐ προσαμύνει· οὐ βοηθεῖ (Ε 139)
omicron 1810	*οὐ προσείλοντο· οὐκ ἠθέλησαν (Prov. 1,29) ASvg(ns)
omicron 1811	*οὐ προσεποιήσαντο· οὐκ ἠγάπησαν (Iob 19,14 v. l.) AS
omicron 1812	*οὐ προσήκαντο· οὐ προσεποιήσαντο (Greg. Naz. or. 4 p. 89 C) Agnh
omicron 1813	*οὐ προσίεντο· οὐ προσεδέχοντο A. οὐκ ἠρέσκοντο vg
omicron 1814	*οὐ προσίεταί με· οὐκ ἀρέσκει με (Ar. Equ. 359) AN
omicron 1815	*οὐ προσώχθισαν· οὐκ ἀπεστράφησαν (Ps. 21,25) (A)	795 in vol. 2
omicron 1816	οὐ πρὸς σέ· οὐ κατὰ σέ. οὐκ ἄξιόν σου
omicron 1817	οὐ προτιμᾷ· οὐκ ἔχει λόγον (Eur. Med. 343)
omicron 1818	οὔπω· οὐδέπω
omicron 1819	οὔπω ποτέ· οὐδέ ποτε (Α 106)
omicron 1820	οὐρά· ἡ κέρκος. καὶ τὸ αἰδοῖον (Eupol. fr. 440)
omicron 1821	οὖρα· ὁρμήματα (Ψ 431)
omicron 1822	*οὐρα· ὅρια. τὸ τῆς στρατιᾶς τέλος A
omicron 1823	*οὐραγεῖ· ὑστερίζει (Sir. 32,11) Ag
omicron 1824	οὐραγία· στρατηγίας οὐρά, τουτέστι τὸ τέλος τῆς στρατιᾶς καὶ τῆς τάξεως
omicron 1825	*οὐράγιον· ἔσχατον A
omicron 1826	οὐραγός· τῆς οὐρᾶς ὁ ἔσχατος ἡγεμών. καὶ τοῦ εὐωνύμου κέρατος φύλαξ· ὁ δὲ τοῦ δεξιοῦ δεξιοφύλαξ
omicron 1827	*οὐ ῥᾴδιον· οὐκ εὐχερές (2. Macc. 2,26) An
omicron 1828	*οὐραγίαν· τὴν ὄπισθεν ἀκολουθοῦσαν vg στρατιάν (Deut. 25,18) vgA
omicron 1829	οὐ ῥᾳδίως· κακῶς. Θουκυδίδης (6, 57,4)
omicron 1830	οὐρανίαν· ὅταν τὴν σφαῖραν ἀναβάλωσιν. καὶ τὴν τοιαύτην δὲ καθόλου παιδιὰν οὐρανίαν καλοῦσι καὶ οὐρανιάζειν. παρὰ τοῦτο οὖν ἔπαιξεν Ἀριστοφάνης
omicron 1831	[οὐραί· ἡ κέρκος. καὶ τὸ αἰδοῖον]
omicron 1832	Οὐρανίδην· ἀπὸ τοῦ [οὐνοῦ ἢ] οὐρανοῦ
omicron 1833	οὐρανία αἴξ· ὡσεὶ λέγοι τις τὸ τῆς Ἀμαλθείας κέρας. ὅ τι γάρ τις εὔξαιτο, ἐλάμβανεν ὁ ἔχων τοῦτο. ἐπήκοος δέ ἐστιν αὐτή. ἴσως, ὅτι κατ’ ἐνίους ἡ Σελήνη τῇ αἰγὶ ἐποχεῖται. ταύτῃ δὲ τὰ γύναια ηὔχετο διὰ τὸ καὶ αὐτὴν ἐπὶ τῷ Ἐνδυμίωνι τὰ
5	αὐτὰ παθεῖν, ὅθεν καὶ εὐκταίαν φασὶν αὐτὴν ἔνιοι (Cratin. fr. 244) h
omicron 1834	οὐρανίζετο· πρὸς τὸν οὐρανὸν διϊκνεῖτο (Aesch. fr. 436)
omicron 1835	οὐράνιον ἄχος· τὸν κονιορτόν. δηλοῖ δὲ καὶ τὸ μέγα, καὶ ὑψηλόν (Soph. Ant. 418)
omicron 1836	οὐράνιοι· οἱ τὸν οὐρανὸν κατοικοῦντες (Eur. Hel. 1499)
omicron 1837	Οὐρανίωνας· τοὺς ὑπὸ τὴν Οὐρανοῦ ἀρχὴν τεταγμένους
omicron 1838	*οὐρανόθι 〈πρό〉· πρὸ τοῦ οὐρανοῦ (Γ 3) A
omicron 1839	οὐρανομήκη· ὑψηλὸν λίαν	796 in vol. 2
omicron 1840	οὐρανός· ὁ κατηστερισμένος τόπος. Πέρσαι δὲ τὰς βασιλείους σκηνὰς καὶ αὐλάς, ὧν τὰ καλύμματα κυκλοτερῆ, οὐρανούς .....
omicron 1841	οὐρανοσκόπος· ἰχθῦς ποιός
omicron 1842	οὐρανοφοιτᾶν· ἐν οὐρανῷ διατρίβειν (Greg. Naz.?)
omicron 1843	οὐ ῥᾷστα· οὐκ εὐχερῆ
omicron 1844	*οὖρα· δίσκου ἐπιφερομένου ... A
omicron 1845	*οὔρεα· ὄρεα (Α 157) Avgn
omicron 1846	οὐρέας· ἡμιόνους
omicron 1847	οὐρεῖς· φύλακες
omicron 1848	*οὔρεος ἐμ βήσσῃσιν· ἐν τοῖς βασίμοις τόποις τοῦ ὄρους An. [ἐπιτήδειος ἄνεμος] (Λ 87)
omicron 1849	οὐρεσίφοιτος· ἐν τοῖς ὄρεσι πλανώμενος (Greg. Naz. c. 1,2, 17,43)
omicron 1850	οὐρῆας· ἡμιόνους An, παρὰ τὸ ὀρούειν, ὁρμητικούς τινας ὄντας· ἢ ἐπεὶ οὔριον τὸ ζῷον, οἷον ἄγονον (Α 50). οἱ δὲ *⸤οὐρήων τῶν φυλάκων An
omicron 1851	οὔρι α· ἠνεμισμένα ἢ ὀξέως πνέοντα· ἢ ἄγρια
omicron 1852	*οὐρίαχο ν· τὸν σαυρωτῆρα. ἔστι δὲ σιδήριον ἐγκεκαμμένον εἰς τὸ ἕτερον μέρος τοῦ δόρατος (Ν 443) A
omicron 1853	οὐρίζει· ὑπεπιφέρει. ἢ ὁρίζει
omicron 1854	οὐρίη· ὀπισθία
omicron 1855	*οὐριθρέπταν· ἐν ὄρεσι τραφεῖσαν (Eur. Hec. 205) An
omicron 1856	οὔριομ βῖκον· τὴν ἀμίδα. ἢ οὐροδόχην (Antisthenes?)
omicron 1857	οὔριον· σωτήριον. ἢ ὄπισθεν πνέον
omicron 1858	οὐράνιον νέφος· κατ’ οὐρανὸν [ὄπισθεν] ἐρχόμενον. ἢ ὑπὸ οὔρων ἐλαυνόμενον (Cratin. fr. 138)
omicron 1859	*οὔριος· ἐπιτήδειος, ἐπιδέξιος ἄνεμος Avgn
omicron 1860	Οὐρίας· φωτισμὸς θεοῦ
omicron 1861	οὐρίσαι· ὁρίσαι. παρασκευάσαι
omicron 1862	οὐροδόχην· τὴν ἀμίδα (Xenoph. com.?)
omicron 1863	*οὖρος· ἄνεμος (γ 176) (A)nps
omicron 1864	ὄριον· φυλακή. σημεῖον
omicron 1865	*οὖρον ἀρούρης· ὅρον τῆς χώρας (Φ 405) An
omicron 1866	οὖρος· βασιλεύς. *⸤φύλαξ. σωτήρ (Θ 80) An
omicron 1867	*οὖρος Ἀχαιῶν· τὰ αὐτά (Θ 80) An	797 in vol. 2
omicron 1868	οὔρους· φύλακας. ἢ ⸤τὰ νεώρια n. τὰ περιτειχίσματα. ἢ τὰ προορίσματα τῶν πλοίων, ἢ τὰ ὁρμητήρια, δι’ ὧν καθέλ‐ κονται
omicron 1869	οὕ ς· ἄρθρον ἀρσενικὸν πληθυντικόν, πτώσεως αἰτιατικῆς, ⸤οὕστινας n. καὶ ἀντωνυμία τρίτου προσώπου· ‘οὓς ἑτάρους στέλλοντα‘ (Δ 294)
omicron 1870	οὖς· ὠτίον
omicron 1871	οὖσα· σχοινία, νεὼς ὅπλα (Antim. fr. 57,2 Wyss)
omicron 1872	οὖς Ἀφροδίτης· οἱ ἁλιεῖς ὄστρεόν τι οὕτω καλοῦσιν
omicron 1873	οὔ σε· οὐ δή σε (π 202)
omicron 1874	οὐ σθενῶ· οὐκ ἰσχυράν ... (Eur. Alc. 267)
omicron 1875	οὐσία· ἐξουσία. οὐσιότης. *⸤πλοῦτος. ὕπαρξις Avgs. εἶδος ὑφεστός, βίος. κτῆσις
omicron 1876	*οὐσιώδη ς· ὢν ἀεὶ Avgn ἐν αὐτῷ An κατ’ οὐσίαν vgn
omicron 1877	*οὕς ῥ α· οὓς δή g
omicron 1878	οὐσιώσαντο ς· τὸ ἡνωμένον ἄκρως (Greg. Naz. or. I p. 499 c‐d)
omicron 1879	οὐ συγγινωσκόμενοι· οὐ συγκατατιθέμενοι (Hdt. 3, 99,1)
omicron 1880	οὐ σύ· μὴ σύ
omicron 1881	οὐ συμβαίνει· οὐ συμφωνεῖ
omicron 1882	*οὐ συνιστορῶ· οὐκ οἶδα. 〈οὐ σύνοιδα〉 A
omicron 1883	*οὐ συνέσχεν ὀργήν· οὐ κατεκράτησεν ὀργῆς (Mich. 7,18) A
omicron 1884	οὐ σὺν ἱδρῶτι· οὐ σὺν καμάτῳ
omicron 1885	οὐ σχολαίτερον· ταχέως (Thuc. 2, 75,6)
omicron 1886	οὔτα· ἔτρωσεν. ἔπληξεν. ἐκέντησεν (Ν 192)
omicron 1887	*οὐτάζοντο· ἐτιτρώσκοντο (Η 273) A
omicron 1888	*οὐτάμεναι· τρῶσαι (Φ 68) An
omicron 1889	*οὔτ’ ἄρ· οὐ δή (Α 93) An
omicron 1890	οὔτ’ ἂρ φρένας· οὔτε κατὰ σύνεσιν (Α 115)
omicron 1891	οὐτάσαι· τρῶσαι, ἐκ χειρὸς νύξαι (Ξ 424)
omicron 1892	*οὔτασεν· ἔβαλε An. καὶ τὰ ὅμοια (Ε 56)
omicron 1893	*οὔτε τῳ· οὔτε τινί An
omicron 1894	οὐτηθείς· τρωθείς (Θ 537)
omicron 1895	*οὔτι· οὐδέν Σ
omicron 1896	*οὔτι· οὐδαμῶς (Α 153) n
omicron 1897	*οὐτιδανός· οὐδαμινός v. ἀσθενής p. ἄψυχος. ⸤οὐδενὸς ἄξιος gn
omicron 1897	οὐδὲ λόγου (Α 293) (A)	798 in vol. 2
omicron 1898	οὔτι κράτεΐ γε· οὐ τῇ δυνάμει (Η 142)
omicron 1899	οὔτι μάλα δήν· καὶ οὐκ ἐπὶ πολύ (Α 416)
omicron 1900	οὔτι μέλει· οὐ μέλει (Β 338)
omicron 1901	οὔτι μοι ὔμμες· οὔκ ἐστέ μοι ὑμεῖς (Α 335)
omicron 1902	*οὗτινος οὖν· οἵου δήποτε Avg
omicron 1903	*οὔτι που· οὐδαμῶς Avg
omicron 1904	οὔτις· *οὐδείς An. ἢ εἶδος ὀρνέου. καὶ οὐρανός
omicron 1905	οὔτοι ἀπόβλητον· οὐκ ἀποβληθῆναι ἄξιον (Β 361)
omicron 1906	[οὐτόν· κακὸν μόρον, θάνατον A]
omicron 1907	[οὗτος· τοῦτος]
omicron 1908	*οὑτοσί· διὰ τοῦ ι, καὶ ὁδί Ag
omicron 1909	[οὖταρ· οὔτε δή]
omicron 1910	[οὐτρηρώ· δραστικοί. σπουδαῖοι]
omicron 1911	οὕτως· τοιούτως, ὁμοίως
omicron 1912	οὑτωσί· οὕτως. Οὕτω δὲ χωρὶς τοῦ ς, ὅτε σύμφωνον ἐπι‐ φέρηται Avg. [Τέσσαρα σημαίνει τὸ ⸤ὁμο ῦ· χρόνον· τόπον· ἐγγύτητα· ἀριθμόν n]
omicron 1913	*οὐ τῷ τυχόντι· οὐ τῷ μικρῷ Avg. οὐ τῷ οἵῳ δήποτε vg
omicron 1914	οὐ φατός· ἄφατος
omicron 1915	οὐ φαικά· οὐκ ἀρεστῶς. οὐ κούφως
omicron 1916	†οὐφέλλαν· γῆν τὴν εἰς τὰ ἱμάτια
omicron 1917	οὑφίδρωμα· τοῦ σάγματος ἡ πρὸς τῇ πλευρᾷ διφθέρα
omicron 1918	*οὐ φοιβήσεται· φοιβᾶν ἐστι τὸ ἐπὶ νεκρῷ ἢ δαιμονικῷ μαντεύεσθαι (Deut. 14,1) A
omicron 1919	*οὐ φορητόν· μέγα. βαρύ. οὐκ ἐλαφρόν Avg. οὐ βαστακτόν (Eur. Hipp. 443) vg(A)
omicron 1920	οὐ φροντὶς Ἱπποκλείδῃ· παροιμία, ἧς μέμνηται καὶ Ἕρμιπ‐ πος Δημόταις (fr. 17). [μὴ πρὸς ὀργὴν ὁμιλεῖν. καὶ] ἀντὶ τοῦ ἐμοί
omicron 1921	οὔχ· οὐχί. οὐχ οὕτως
omicron 1922	*οὐχ ἅζομαι· οὐ σέβομαι. οὐκ ἐντρέπομαι (Eur. Or. 1116) An
omicron 1923	*οὐχ ἅλις· οὐχ ἱκανῶς (Eur. Androm. 582) n
omicron 1924	†οὐ χάζεις· οὐ πιέζεις συνεχῶς
omicron 1925	οὐχ ἕδος· οὐ καιρὸς τοῦ καθέζεσθαι, οὐ καθέδρας φροντίς (Ψ 205)
omicron 1926	[οὐχ εἴκων· οὐχ ὑποχωρῶν]
omicron 1927	*οὐχ ἥκιστα· μάλιστα Avgn
omicron 1928	*οὐχί· οὐδαμῶς A. οὐ δῆτα	799 in vol. 2
omicron 1929	*οὐχ ἑκών· οὐ βουλόμενος Avg, οὐ θέλων g
omicron 1930	*〉οὐ χειαί· φωλεοί A
omicron 1931	οὐχ ἕπεται· οὐκ ἀκολουθεῖ
omicron 1932	*οὐχ οἷόν τε ἐστίν· οὐ δυνατόν ἐστι vgn
omicron 1933	*†οὐχ ὑπὲρ ἀλόγου· οὐχ ὑπὲρ λόγον n
omicron 1934	*οὐχ οἷοί τε· οὐ δυνατοί Avg
omicron 1935	οὐχ οἷός τε εἰπεῖν· μὴ δυνάμενος εἰπεῖν
omicron 1936	οὐχ ὁρέοντα· οὐ ζῶντα (Greg. Naz. c. 1,2, 29,15)
omicron 1937	*οὐ χραίσμῃ· οὐ βοηθῇ (Α 28) n
omicron 1938	*οὐ χρή· οὐ δεῖ (Β 24) n
omicron 1939	*οὐχ ὑπελείπω· οὐχ ὑστέρησας. οὐ κατέλειπας (Gen. 27,36 v. l.) Avg
omicron 1940	*οὐχ ὑποίσω· οὐχ ὑπενέγκω. οὐ βαστάσω (Iob 31,23) Avg
omicron 1941	οὐχ ὑφίεται· οὐκ ἐνδίδωσιν
omicron 1942	*οὐχ ὑφίσταται· οὐχ ὑπομένει Avg. οὐχ ὑποφέρει (Prov. 13,8) vg
omicron 1943	ὄφατα· δεσμοὶ ἀρότρων. Ἀκαρνᾶνες
omicron 1944	ὀφείλει· δεῖ γενέσθαι κατὰ ἀνάγκην
omicron 1945	*ὀφειλή· χρέος, δάνειον Avgn. ἀνάγκη (Matth. 18,32)
omicron 1946	ὀφειλέτης· χρεώστης (Matth. 18,24)
omicron 1947	ὄφεις· τὰ δρακοντώδη γινόμενα ψέλλια. Μένανδρος Παρακα‐ ταθήκῃ (fr. 329 Koe.) τοὺς ὄφεις, λέγει, καλῶς γέ μοι ἠγόρασας
omicron 1948	ὀφέλλει· ὠφελεῖ. ⸤αὔξει (Γ 62) v
omicron 1949	ὀφέλλειν· αὔξειν (Π 631) [καὶ ὀφέλλειν]
omicron 1950	ὀφέλλεται· αὔξεται (γ 367) r
omicron 1951	ὄφελες ὤφειλες (Α 415), ᾧ συζυγεῖ τὸ ἔφελον (Σ 367). [καὶ ὄφελον] καὶ ἐπίῤῥημα ὅπερ ἔχει χαρακτῆρα ὁριστικοῦ παρα‐ τατικοῦ· ὅμοιον γάρ ἐστι τῷ ἔλεγον, ἔλεγες
omicron 1952	ὀφέλλουσα· θρασύνουσα. σώζουσα. παρασκευάζουσα
omicron 1953	ὄφελμα· αὔξημα (Soph. fr. 975). κάλλυμα. κάλλυντρον
omicron 1954	ὀφέλμασι· σαρώμασιν
omicron 1955	a) ὄφελλον· ὤφειλον. *b) 〈ὄφελον·〉 εἴθε. μακάρι (Σ 367) r Avg
omicron 1956	ὄφελος· αὔξησις A. ὄνησις (n). ἐπικούρημα. ⸤κέρδος (Ν 236) A
omicron 1957	ὄφελτρον· κάλλυντρον	800 in vol. 2
omicron 1958	*ὀφθαλμιᾶσαι· φθονῆσαι. ἐπιβαλεῖν ὀφθαλμόν Avg
omicron 1959	*ὀφθῇ· εὑρεθῇ. φανῇ Avg
omicron 1960	ὀφθαλμὸς βασιλέως· ὁ πεμπόμενος κατάσκοπος (Ar. Ach. 92)
omicron 1961	Ὀφικοί· οἱ νῦν Ὀπικοί
omicron 1962	[ὀφιδεύειν· σχολάζειν, διατρίβειν, οἰκεῖν]
omicron 1963	ὀφικιάλιος· ......
omicron 1964	ὀφειλόντως· πρεπόντως. δεόντως
omicron 1965	*ὀφιομάχης· ἰχνεύμων n. καὶ ἀκρίδων γένος, μὴ ἔχον πτερά (Lev. 11,22) A
omicron 1966	ὀφίουρος· ὄρνις ποιὸς ἐν Αἰθιοπίᾳ
omicron 1967	Ὀφιοῦσσα· ἡ Ῥόδος· διὰ τὸ πλῆθος τῶν ὄφεων
omicron 1968	ὄφις· ποιὸς ἰχθῦς. καὶ τὸ χρυσοῦν περιβραχιόνιον. καὶ ὁ δράκων ὁ φυλάσσων τὰ χρυσᾶ μῆλα, ὃν ἀπέκτεινεν Ἡρακλῆς
omicron 1969	*Οφλα· ὄνομα χωρίου, ὅπου ἦν τεῖχος Ἰερουσαλήμ (2. Esdr. 13,27 v. l.) n
omicron 1970	ὀφλάνειν· ὀφλισκάνειν. ὀφείλειν
omicron 1971	*ὄφλῃ· ὀφείλῃ n
omicron 1972	ὀφλεῖν· ὀφείλειν ἐκ καταδίκης
omicron 1973	ὄφλημα· χρεώστημα
omicron 1974	*ὀφλήμασι· χρεωστήμασιν Avgn
omicron 1975	*ὄφλησιν· χρεώστησιν (Bar. 3,8) A
omicron 1976	*ὀφλήσουσι· χρεωστήσουσιν A
omicron 1977	*ὀφλισκάνοντες· χρεωστοῦντες Ap(n). ὑπομένοντες (A)
omicron 1978	*ὄφλοι· ὀφείλοι An. [ὀφειλέται. ὀφειλαί]
omicron 1979	ὀφνίς· ὕννις, ἄροτρον
omicron 1980	ὄφρα· ἵνα, ὅπως. ἕως, μέχρι. ἐάν [τόφρα]
omicron 1981	ὄφρα ἴδητε· ὅπως ἴδητε, ἵνα θεάσησθε (Δ 249)
omicron 1982	*ὄφρα μὲν οὖν· ἕως μὲν οὖν (Ι 550) n
omicron 1983	ὄφρ’ εὖ εἰδῶ· ὅπως καλῶς εἰδῶ (Α 515)
omicron 1984	*ὄφρ’ ἄν· ἕως ἄν (ρ 10 ..) A
omicron 1985	ὄφρυα· τὰ ὑψηλὰ καὶ ὑπερκείμενα χωρία. τινὲς αἱμασιάς
omicron 1986	ὀφρυάζει· ταῖς ὀφρύσι νεύει (Amips. fr. 36)
omicron 1987	ὀφρυγνᾷ· ὅλως ... Βοιωτοί [οἱ δὲ †μέσον, καὶ ὑψηλόν]
omicron 1988	ὀφρύγη· χῶμα. λόφος. αἱμασιά	801 in vol. 2
omicron 1989	ὀφρύκνηστον· ἐρυθριῶντα. οἱ γὰρ ἐρυθριῶντες κνῶνται τὰς ὀφρῦς
omicron 1990	ὀφρυόεντα· λοφώδη. ὑψηλόν
omicron 1991	*ὀφρυόεντες· ὑπερήφανοι vgn
omicron 1992	ὀφρυόεσσα· ὑψηλή. ἀλαζών (r). ἐφ’ ὕψους καὶ ἄκρας κειμένη (Χ 411)
omicron 1993	ὀφρύη· μετέωρον (Eur. Heraclid. 394)
omicron 1994	ὀφρῦς· τὰ κρημνώδη καὶ τραχέα τῶν ὀρῶν. καὶ ἔπαρσις, ⸤ὑπερηφανία r
omicron 1995	*ὄχ α· ἐξόχως (Γ 110) r. np
omicron 1996	[ὀχαεῦνται· ἠρέμα κινοῦνται]
omicron 1997	ὄχανον· ὁ τῆς ἀσπίδος πόρπαξ r. καὶ ὁ δεσμός. καὶ ὅπου ἐμβάλλουσι τὰς τρίχας
omicron 1998	ὀχάνοις· δεσμοῖς· ἀπὸ τοῦ συνέχειν. ἔνθεν καὶ τὸ ὀχμάζειν
omicron 1999	*ὄχ’ ἄριστος· ἐξοχώτατος (Α 69) n(g)
omicron 2000	ὀχᾶσθαι· ἀνάλλεσθαι. ὁ λόγος ἐπὶ Ἀχιλλέως· οὐ βαρυσκε‐ λῆ ποιεῖ (trag. ad. 250) ὁ τῶν νεβρῶν μυελός
omicron 2001	*ὄχεα· ἅρματα np, ὀχήματα (Ε 745)
omicron 2002	ὀχέεσθαι· ἡνιοχεῖσθαι (Κ 403)
omicron 2003	ὀχέεσκον· ἔφερον, ὑπέμενον (λ 619)
omicron 2004	*ὀχεία· ἡ μίξις, καὶ ἡ συνουσία (Sir. 33,6 v. l.) Avg
omicron 2005	ὀχεῖα ποντία· ἡ ἄγκυρα. παρὰ τὸ ὀχεῖν ἐν τῷ πόντῳ τὰς ναῦς (trag. ad. 251)
omicron 2006	ὀχεῖον· *ἅρμα Avg. καὶ τόπον εἰς ὀχείαν ἀνειμένον, Ἀττικοί
omicron 2007	ὀχεῖς· κλῇθρα. Κερκυραῖοι
omicron 2008	ὀχεῖται· μετέωρος φαίνεται
omicron 2009	ὀχέοντας ὀϊζύν· ἔχοντας κακοπάθειαν, ἢ ἐχομένους ὑπὸ κακοπαθείας, ἢ ἀναδεχομένους κακοπάθειαν (η 211)
omicron 2010	ὀχέοντες· ἐν αὑτοῖς ἔχοντες
omicron 2011	ὄχεσκον· ὑπέμενον, ἔφερον
omicron 2012	*ὄχεσφιν· τοῖς ὀχήμασιν n, ἢ τοῖς ἅρμασιν (Δ 297) Anp
omicron 2013	ὀχετεύει· ἐπιχέει. *⸤σαλεύει. μεταφέρει Agn
omicron 2014	ὀχετηγό ς· *ὁ τὸ ὕδωρ ἄγων A, ὑδραγωγός Avg, κηπουρός, ἢ ὁ ἄρδων (Φ 257)
omicron 2015	ὄχετλα· τὰ ὀχήματα. οἱ δὲ τὰ συντεθραυσμένα
omicron 2016	ὀχετός· *σωλήν, ἀγωγός, ῥύαξ vg. ὕδωρ. ὑδραγωγεῖον. οὐ
omicron 2016	χείμαῤῥος [ἤγουν αὖλαξ], ἀλλ’ ἀεὶ ῥέων	802 in vol. 2
omicron 2017	ὀχεύς· ὁ τῆς περικεφαλαίας ἱμάς (Γ 372) n 〈καὶ ὁ τῆς θύρας μοχλόσ〉 r
omicron 2018	ὀχή· τρώγλη. τροφή. καὶ ὄρος Εὐβοίας v. καὶ ⸤τροχός r
omicron 2019	*ὀχῆ α· συνέχοντα ... (Μ 121) A (n)
omicron 2020	ὀχῆες· οἱ συνέχοντες τὴν θωρακοζώνην κρίκοι (Δ 132). καὶ οἱ μοχλοί· ἀπὸ τοῦ συνέχειν (Μ 455)
omicron 2021	*ὄχημα· ἅμαξα, ἅρμα vg, δίφρος (Eur. Med. 1321) g
omicron 2022	[*ὀχῆς· ὀμίχλη καὶ φωνή A]
omicron 2023	*ὄχησις· ἱππασία. φόρησις v
omicron 2024	*ὀχήσομαι· βασταχθήσομαι r. A
omicron 2025	ὄχθα· χεῖλος ποταμοῦ. ἢ ὄχθαι (Φ 10)
omicron 2026	ὀχθεῖσθαι· ἀπὸ τοῦ ὄχθη. οἱ γὰρ στένοντες ἑαυτοὺς μετεωρί‐ ζουσιν
omicron 2027	*ὀχθεῖ· στένει, στενάζει v
omicron 2028	ὄχθη· χεῖλος ποταμοῦ r. ps
omicron 2029	ὄχθησαν· ἠγανάκτησαν
omicron 2030	ὀχθήσας· στενάξας. βαρυνθείς· ἄχθος γὰρ βάρος. ἢ μετεω‐ ρισθεὶς τὴν ψυχήν, ἀπὸ τῶν ὄχθων, ὅ ἐστι τοῦ ἀναστήματος (Α 517)
omicron 2031	ὄχθησις· θόρυβος, τάραχος
omicron 2032	*ὄχθοι· αἱ τραχεῖαι καὶ δύσβατοι τόποι Avgn. καὶ αἱ ἐξοχαὶ vg τῶν πετρῶν
omicron 2033	ὄχθοιβοι· περιάπτειν τινὰ εἰώθασι περὶ τοὺς χιτῶνας, ἃ καλοῦσιν ὀχθοίβους· εἰσὶ δὲ τὰ λεγόμενα λώματα (Ar. fr. 320,2)
omicron 2034	ὄχθος· κρημνός. πέτρα. τὸ ὑψηλὸν τοῦ ποταμοῦ ἢ τῆς γῆς. ἢ τὸ ἀπόκρημνον στόμα τῆς θαλάσσης. κυρίως δὲ ποταμῶν †καὶ κροχρημένων†
omicron 2035	*ὀχλαγωγῆσαι· θορυβῆσαι Avgp, ἢ συναγαγεῖν ὄχλον, ἢ ⸤ταράξαι vgp
omicron 2036	ὀχλε ῖ· στένει. λυπεῖ. κωλύει μετὰ ὄχλου
omicron 2037	*ὀχλεῦντα ι· κινοῦνται n. κυλινδοῦνται (Φ 261)
omicron 2038	[ὀχλεύονται· ὁμοίως]
omicron 2039	ὀχλεύς· μοχλός r. στρόφιξ. δεσμός. ἕρμα. πόρπη
omicron 2040	ὄχλησις· ἀσχολία
omicron 2041	ὀχλημῶν· μοχλῶν	803 in vol. 2
omicron 2042	*ὀχλίσειαν· κινήσειαν (Μ 448) r. n
omicron 2043	ὀχλίζειν· κινεῖν. μοχλεύειν
omicron 2044	*ὀχλιζομένων· συναγομένων A
omicron 2045	*†ὀχλοισίαν· ἱκεσίαν. ἐκκλησίαν A †
omicron 2046	ὄχλον· ἐνόχλησιν (Eur. Med. 337)
omicron 2047	†ὀχλόγος· κατάλογος λαοῦ
omicron 2048	ὄχμα· πόρπημα
omicron 2049	ὀχμάζει· †μάχεται. βαστάζει Avgn. ἐρείδει. θάλπει. ⸤συνέχει (An), κατέχει, ⸤*πιέζει (An)
omicron 2050	*ὀχμοί· σταχύων φυτεῖαι An
omicron 2051	*ὀχμὸν ἐλαύνουσι· τὴν ἐπὶ στίχον φυτείαν (Λ 68) A
omicron 2052	*ὄχνη· εἶδος [κύστου, ἢ] κουστουμίνου Agn
omicron 2053	ὀχοί· οἱ συνέχοντες τὰς ναῦς (ε 404)
omicron 2054	ὀχοί· ἐφ’ ὧν ὀχοῦνται αἱ ναῦς. καὶ οἱ συνέχοντές τι καὶ διακρα‐ τοῦντες
omicron 2055	ὄχος Ἀκεσταῖος· ἐπεὶ αἱ Σικελικαὶ ἡμίονοι σπουδαῖοι. ἦν δὲ Ἀκέστη Σικελίας (Soph. fr. 611)
omicron 2056	†ὀχρός· ὀχούμενος, φερόμενος
omicron 2057	ὀχεύει· βαίνει
omicron 2058	*ὀχυρά· ἰσχυρά Avg, ἀσφαλῆ (Deut. 28,52) g
omicron 2059	ὀχύρωμα· τεῖχος ἀσφαλές. ὀχυρόν. ⸤*κάστρον. φρούριον ἢ ἀσφάλισμα (Gen. 39,20 ..) Avg
omicron 2060	ὀχύρωσεν· ἠσφαλίσατο. ἐφυλάκισεν (2. Chron. 11,11 ..)
omicron 2061	ὀχῶν· ὀχευτικῶς ἔχων. ἢ ⸤*τροχῶν ἁρμάτων An
omicron 2062	ὄ ψ· ὄψις. ὀφθαλμός. ἢ ⸤φωνή (Antim. fr. 96 W.) r. ps
omicron 2063	[ὄψανον· ὄψιν]
omicron 2064	*ὄψα· προσφάγια r. vg. μαγειρεύματα (γ 480)
omicron 2065	ὄψανον· ὄψις [φωνή] (Aesch. Choë. 534)
omicron 2066	Ὀψαλίδαι· οἱ ἀρχηγέται τῶν Αἰτωλῶν
omicron 2067	*ὀψαρτυτής· μάγειρος r. vg(A) p
omicron 2068	*ὀψέ· μετὰ πολὺν χρόνον A. βραδέως (Δ 161) Avg
omicron 2069	*ὀψέ ποτε· μετὰ χρόνον ποτέ, ἐπ’ ἐσχάτων (Greg. Naz. c. 2,1,13,197) vg
omicron 2070	ὄψεαι· θεωρήσεις (Δ 353) (n)
omicron 2071	ὄψεως· θέας
omicron 2072	ὀψὲ δύων· ὀψὲ καταδυόμενος (Φ 232) (n)	804 in vol. 2
omicron 2073	ὀψείοντες· ὀπτικῶς ἔχοντες, ἰδεῖν θέλοντες ... κλαυσείοντες, βρωσείοντες (Ξ 37)
omicron 2074	ὀψὲ δύοντα· βραδέως δύοντα, διὰ τὸ τῇ ἄρκτῳ ἀκολουθεῖν (ε 272)
omicron 2075	ὄψεις· ὄνειροι. ὀφθαλμοί. ὁράσεις
omicron 2076	ὀψέ ποτε· μόλις ποτέ r. p
omicron 2077	ὄψεσθαι· θεωρήσεσθαι, ἰδέσθαι (Ε 120)
omicron 2078	ὄψ’ ἦλθες, ἀλλ’ εἰς τὸν Κολωνὸν ἵεσο· ἐπὶ τῶν μισθωτῶν ἔλεγον. τοὺς ἐπὶ τὸ ἔργον ἐλθόντας ὀψέ, ἀπέλυον πάλιν εἰς τὸ μισθωτήριον· τὸ δὲ ἦν ἐν Κολωνῷ
omicron 2079	*ὀψίας· ἑσπέρας (Matth. 8,16 ..) A
omicron 2080	*ὀψιγενές· καὶ ⸤ὀψιγενῆ τὰ βραδέως γεννηθέντα Avgn
omicron 2081	ὀψίγονο ι· οἱ ὕστερον γενόμενοι
omicron 2082	*ὀψιγόνω ν· τῶν ὀψὲ καὶ μετὰ πολὺν χρόνον ἐσομένων Avgn, μεταγενεστέρων (Γ 353)
omicron 2083	*ὀψιμαθής· βραδυμαθής (r) Avg
omicron 2084	ὄψιμον, ὀψιτέλεστον· ὀψὲ γεννώμενον. ἢ ὀψὲ ἀρξάμενον καὶ ὀψὲ τελεσθησόμενον (Β 325)
omicron 2085	*ὄψιμον· χρόνιον. ὕστερον (Ioël 2,23 ..)
omicron 2086	ὄψιμος· χρόνιος. βραδύς
omicron 2087	ὄψιοι· δειλινοί. ὕστεροι
omicron 2088	*ὀψίοντες· ὀπτικῶς ἔχοντες. παρακολουθοῦντες τοῖς γινομένοις. κατοπτεῦσαι βουλόμενοι A
omicron 2089	ὀψιπέδωνας· τοὺς ἕως ζῶσιν ἄξοντας πέδας, βράδιον 〈λελυ‐ μένουσ〉 (Com. ad. 1049)
omicron 2090	*ὀψίσθην· ὤψισα Avn
omicron 2091	*ὄψις· θεωρία, ὅρασις (A)
omicron 2092	ὀψιτέλεστον· μετὰ πολὺν χρόνον τελεσθησόμενον (Β 325) A
omicron 2093	*ὄψον· προσφάγιον (Λ 630)
omicron 2094	ὀψίχα· ὀψέ. Βυζάντιοι
omicron 2095	ὄψον δὲ βλέψον r, ὅρασιν
omicron 2096	*ὄψος· μοχθηρός Σ
omicron 2097	*ὄψου· παντὸς προσεψήματος Ap
omicron 2098	ὀψῶνα· τὴν πρὸς τὸ ὀψωνεῖν σπυρίδα
omicron 2099	ὀψώνιον· δαπάνη. *κέρδος (Ep. Rom. 6,23) s(np)	805 in vol. 2
omicron 2100	ὀψοφαγία· εὐωχία
omicron 2101	*ὁ ὠγύγιος· ὁ ἀρχαῖος A
omicron 2102	*ὁ ὠκύμορος· ὁ ταχυθάνατος Avg
omicron 2103	*ὁ ὠκύπλοος· ὁ ταχέως πλέων A
omicron 2104	*ὁ ὠκυπόρος· ὁ ταχέως πορευόμενος A
omicron 2105	*ὁ ὠκύτατος· ὁ ταχύτατος Avg, ὀξύτατος
omicron 2106	*ὁ ὠμηστής· ὁ ὠμὰ κρέα ἐσθίων Avg
omicron 2107	*ὁ ὤν· θεός, ἀεὶ ζῶν, ὑπάρχων (Exod. 3,14) Avg
omicron 2108	*ὁ ὠνούμενος· ὁ ἀγοράζων A
omicron 2109	[ὀώρων· γυναικῶν παρὰ τὸ ὀαρίων]	806 in vol. 2

alpha

1

alpha

2

alpha

3

alpha

4

alpha

5

alpha

6

alpha

7

alpha

8

alpha

9

alpha

10

alpha

11

alpha

12

alpha

13

alpha

14

alpha

15

alpha

16

alpha

17

alpha

18

alpha

19

alpha

20

alpha

21

alpha

22

alpha

23

alpha

24

alpha

25

alpha

26

alpha

27

alpha

28

alpha

29

alpha

30

alpha

31

alpha

32

alpha

33

alpha

34

alpha

35

alpha

36

alpha

37

alpha

38

alpha

39

alpha

40