PHOTIUS :: Lexicon (Α—Δ)

TLG 4040 029 :: PHOTIUS :: Lexicon (Α—Δ) PHOTIUS Lexicogr. Scr. Eccl. Theol., Patriarcha (Constantinopolitanus: A.D. 9) Lexicon (Α—Δ) Source: Theodoridis, C. (ed.), Photii patriarchae lexicon, vol. 1 (Α—Δ). Berlin: De Gruyter, 1982: 3–4, 7–440. Epistula dedicatoria: pp. 3–4 Lexicon (Α—Δ): pp. 7–440 Cf. et 4040 030 Citation: Alphabetic letter — entry — (line)

ltr 1 (1t)	ΛΕΞΕΩΝ ΣΥΝΑΓΩΓΗ ΚΑΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΟΝ
2t	ΔΙ’ ΩΝ ΡΗΤΟΡΩΝ ΤΕ ΠΟΝΟΙ ΚΑΙ
3t	ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ ΕΞΩΡΑΪΖΟΝΤΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ
4t	〈Φώτιος Θωμᾷ πρωτοσπαθαρίῳ καὶ ἄρχοντι τοῦ
5t	Λυκοστομίου φιλτάτῳ μαθητῇ χαίρειν〉.
6	Αἱ τῶν λέξεων πλείους, περὶ ἃς τὸ ποιητικὸν νέμεται ἔθνος, εἰς τὸ ὠφελιμώτατον τοῖς βουλομένοις προσέχειν Διογενιανῷ συνελέγησαν· εἰ γὰρ καὶ πολλοῖς ἄλλοις ἐπὶ νοῦν ἧκεν τὴν ἴσην καὶ ὁμοίαν πραγμα‐ τείαν ἐνστήσασθαι, ἀλλ’ οὖν, ὅσα γε ἐμὲ εἰδέναι, οὐδενὶ τῶν πρωτείων
10	οὗτος περί γε τὸν εἰρημένον πόνον ἐξίσταται. ὅσαι δὲ ῥητόρων τε καὶ λογογράφων ἀττικίζουσι γλῶσσαν καὶ ἁπλῶς εἰς τὸν οὐκ ἐθέλοντα λόγον ἐποχεῖσθαι μέτρῳ συντελεῖν εἰσιν εὖ πεφυκυῖαι, ναὶ δὴ καὶ τῆς καθ’ ἡμᾶς θεοσοφίας ὅσαι δέονται σαφηνείας, ταύτας δὲ ἄρα εἰ καὶ μὴ πάσας—οὔτε γὰρ ῥάδιον οὔτε ἀλαζονείας ἡ ὑπόσχεσις πόρρω, ἅμα δὲ
15	καὶ μείζονος ἢ καθ’ ἡμᾶς σχολῆς—ἀλλ’ οὖν ἃς μάλιστά γε εἰδέναι προσήκει καὶ ἀναγκαῖον κεχρῆσθαι συναγαγὼν τὴν ἀναγραφήν σοι κατὰ στοιχεῖον ἐποιησάμην, οὐδὲ τῶν ποιητικῶν παντελῶς ἀποστάς· ἐπεὶ μηδ’ ὅσοι ταύτας συνειλόχασι τῶν ἁρμοζόντων τῇ χωρὶς μέτρου φράσει παντελῶς ἀπέσχοντο. ταύτην δέ σοι ἄρα τὴν ὑπόθεσιν συνετα‐
20	ξάμην μνήμης τε ἅμα καὶ φιλίας ἀφοσίωσιν. διὸ εἰ καί τινας τῶν λέξεων περιέχει τὸ σύνταγμα, ἐν αἷς ἡ ποιητικὴ διατρίβει μοῦσα, περιττὸν οὐδὲν οὐδὲ φιλότιμον οὐδὲ νοθεῦον τὴν πρόθεσιν· ἐφ’ ὧν τε γὰρ οὐκ ἔστι πολιτικὴν φωνὴν εὑρεῖν δηλοῦσαν καθαρῶς τὸ ὑποκείμενον, οὐ ποιητικὴν μόνον ἀνάγκη λαβεῖν, ἀλλὰ καὶ εἰ γλῶτταν ἀπομάττοιτο· τὸ
25	γὰρ ἔχειν ὁτιοῦν ὀνόματι εἰπεῖν τοῦ μὴ ἔχειν χρειωδέστερον. ναὶ δὴ καὶ ὁ λίαν σεμνὸς καὶ τὸν ὄγκον πεποιημένος κόσμον λόγος πολλάς, αἷς τὸ ποιητῶν ἐντείνεται μέτρον, τῇ οἰκείᾳ σπουδῇ φιλεῖ ὑποβάλλεσθαι. καὶ μέντοι καὶ ὅσαι σαφέστεραι μέν εἰσι τῶν λέξεων, δοκοῦσι δέ πως μνήμης δεῖσθαι τῆς ἀναγούσης αὐτὰς εἰς τοὺς γεγεννηκότας, οὐδὲ
30	τούτων κατὰ τὸ δυνατὸν τοὺς πατέρας ἀπεσιωπήσαμεν. ἀλλὰ καὶ εἴ πού τις ἐν τοῖς ἀρχαίοις ἀσάφεια τῇ τῶν λέξεων παραπλεκομένη ἑρμη‐
30	νείᾳ τὸ τοῦ λόγου διέφθειρε χρήσιμον, οὐδὲ ταύτην λελυμασμένην ἐγκατελίπομεν, ἀλλ’ εἰς τὸ σαφέστερον καὶ συνοπτικώτερον ἡρμοσά‐ μεθα. σὺ δὲ κατὰ μέρος ἀναγινώσκων τὴν παροῦσαν τῶν λέξεων συν‐
35	αγωγήν, ἀκριβέστερον ἂν εἴης ἐποπτεύων, πότερον κομψευομένη μᾶλλον ἢ τὸ μέτριον τιμῶσα ἡ ὑπόσχεσις προοιμιάσατο. ἀλλὰ γὰρ προσ‐ θείην, ὡς οἶμαι, καὶ πονοῦντί σοι περὶ τοὺς ῥητορικοὺς καὶ συγγρα‐ φικοὺς λόγους ἡ τῶν λογάδων λέξεων μελέτη τὴν ἐπὶ τοῖς ῥήμασι δύ‐ ναμιν σοφωτέραν μᾶλλον ἐπιμαρτυρήσειεν.
40	{Περίφρασίς ἐστιν, ὅτε διὰ πλειόνων λέξεων οὐ πολλά, ἀλλ’ ἕν τι δηλοῦται, οἷον ἀντὶ τοῦ ἄνθρωποι „υἱοὶ ἀνθρώπων ἕως πότε βαρυκάρ‐
40	διοι“ (Ps. 4, 2)}.
t 1	{ΛΕΞΙΚΟΝ ΚΑΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΟΝ ΔΙ’ ΩΝ ΡΗΤΟΡΩΝ ΤΕ ΠΟΝΟΙ ΚΑΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ ΕΞΩΡΑΪΖΟΝΤΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ}
alpha t	〈Ἀρχὴ σὺν θεῷ τοῦ Α〉
alpha 1	Α· τὸ ἄλφα περισπασθὲν δηλοῖ τὸ εἴθε· οὕτως γὰρ Καλλίμα‐ χος κέχρηται (fr. 1, 33 Pf.). δηλοῖ δὲ καὶ τὸ ὦ ἄρθρον, ὡς Ὅμηρος (υ 351)· „ἆ δειλοί“. βραχέως δὲ καὶ δασέως ἐκφερόμενον ἅτινα σημαίνει, παρὰ δὲ Δημοκρίτῳ ἴδια (68 B 298 D.—K.), καὶ παρ’ Ὁμήρῳ δὲ τὰ ἑαυ‐
5	τοῦ (β 258)· „τὰ ἃ πρὸς δώμαθ’ ἕκαστοσ“. τάσσεται δὲ τὸ ἅ καὶ ἀντὶ τοῦ ὧν, ὡς καὶ παρ’ Εὐριπίδῃ ἐν Μηδείᾳ (758)· „πράξας’ ἃ μέλλω καὶ τυχοῦσα ἃ βούλομαι“. οὕτως δὲ καὶ Σοφοκλῆς λέγων (OC 1106)·
5	„αἰτεῖς ἃ τεύξῃ“. εἰ δὲ ψιλωθείη περισπασθέν, τὸ νῦν σημαίνει, βρα‐ χέως δὲ καὶ ψιλῶς σημαίνει ἀπόφασιν ἀρνητικήν. οὕτως μὲν εἰ μονο‐
10	σύλλαβος ἡ λέξις οὖσα καθ’ ἑαυτὴν αὐτοτελῆ παριστᾷ διάνοιαν, ὡς μέρος δὲ παραλαμβανόμενον λέξεως τὸ α δηλοῖ μὲν καὶ στέρησιν, ὥσπερ τὸ ἄνανδρον, ἄκακον, δηλοῖ δὲ καὶ τὸ μέγα, ὡς τὸ „ἀχανὲς πέλαγοσ“, ἀλλὰ καὶ τὸ πολύ, ὡς τὸ „ἐν ἀξύλῳ ὕλῃ“ (Λ 155), καὶ τὸ ὁμοῦ, ὡς τὸ ἀδελφός, ὁ ἐκ τῆς αὐτῆς δελφύος ἤτοι μήτρας, καὶ τὸ κα‐
15	κόν, ὡς τὸ „ἀμήχανε“ (Ο 14), ἀντὶ τοῦ κακομήχανε, καὶ τοιαῦτα ἕτερα.
alpha 2	ἂ ἄ· ἐπὶ τοῦ μεγάλου. ἔστι δὲ καὶ σχετλιαστικὸν ἀναφώνημα. δασυνθὲν δὲ γέλωτα δηλοῖ, ὥς φησι Διογενιανός (fr. 1 Schmidt).
alpha 3	ἄ α· σύστημα ὕδατος.
alpha 4	Ἀαγές· ἄθραυστον, ἰσχυρόν.
alpha 5	Ἀαδεῖν· ὀχλεῖν, ἀπορεῖν, ἀδικεῖν, ἀσιτεῖν.
alpha 6	Ἀάλιον· ἄτακτον, ἀκρατές.
alpha 7	Ἄαπτον· ἰσχυρόν, βαρύ, χαλεπόν. οἱ δὲ ἄπληστον. καὶ „χεῖρας ἀάπτουσ“ (A 567) μεγάλας, ἀπροσπελάστους, ὧν οὐχ ἅψαιτό τις. εἰ δὲ ψιλωθείη, τὰς ἀπτοήτους. οἱ δὲ ἄαπτον ἄπειρον, ἀπέραντον.
alpha 8	Ἀάπτους· οἱ μὲν δασύνοντες τὸ δεύτερον α ἀκούουσιν ἀπροσ‐ πελάστους, ὧν οὐκ ἄν τις ἅψαιτο, οἱ δὲ ψιλοῦντες †ἀπράκτους†. οἱ δὲ τὰς ἀνεκφεύκτους καὶ χαλεπάς. Ἀπίων δὲ (fr. 1 N.) δασύνει· βούλε‐ ται γὰρ ἀποδιδόναι· ὧν οὐκ ἄν τις ἅψαιτο, ἢ τὰς πολλοῖς προσπελα‐
5	ζούσας.
alpha 9	Ἀᾶσαι· τέσσαρα σημαίνει· κορέσαι, καθυπνῶσαι, βλάψαι, λυπῆσαι.
alpha 10	Ἀασάμην· ἥμαρτον, ἐσφάλην, ἐβλάβην, οἷον ἄτῃ περιέπεσον.
alpha 11	Ἄασαν· ἔβλαψαν.
alpha 12	Ἀάσατο· ἠγνόησεν, ἥμαρτεν, ἐφθόνησεν.
alpha 13	Ἀᾶσθαι· λωβᾶσθαι, κακοῦν.
alpha 14	Ἀασίφρων· φρενοβλαβής. καὶ ἀασιφρονία· ἡ φρενοβλά‐ βεια. οἱ δὲ 〈ὁ〉 κοιμωμένας 〈τὰσ〉 φρένας ἔχων.
alpha 15	Ἄατον· μέγα, ἀκόρητον, πονηρόν. οἱ δὲ ἄβλητον, οἱ δὲ ἄτονον.
alpha 16	Ἄατος· ἀβλαβής. ἐνίοτε δὲ ὑπεραποφατικῶς· „οὗ〈τοσ〉 μὲν δὴ ἄεθλος 〈ἀάατος ἐκτετέλεσται〉“ (χ 5).
alpha 17	Ἄατος· ἐπιβλαβής. ἔνιοι ἀπλήρωτον, οἱ δὲ μέλανα.
alpha 18	Ἀβακέως· ἀσυνέτως.
alpha 19	Ἀβακηνούς· τοὺς γυναικὶ μὴ ὁμιλήσαντας.
alpha 20	Ἀβακήμων· ἀσύνετος, ἄλαλος, ἄφθογγος.
alpha 21	Ἀβακῆσαι· ἁμαρτῆσαι, δυσκωφῆσαι.
alpha 22	Ἀβάκησαν· ἠγνόησαν καὶ ἠσυνέτησαν. οἱ δὲ ἡσύχασαν.
alpha 23	Ἀβάκητον· ἀνεπίφθονον.
alpha 24	Ἄβακτον καὶ ἄβυκτον· τὸν μὴ μακαριστόν. Δωριεῖς δὲ τὸν ἀνεπίπληκτον καὶ ἀμεμφῆ.
alpha 25	Ἀβάκιον· ἐφ’ οὗ ἐκύβευον καὶ ἐφ’ οὗ τοὺς λογισμοὺς ἐποιοῦντο.
alpha 26	Ἀβάλε· εἴθε· „ἀβάλε 〈***〉“.
alpha 27	Ἄβαλεν· ἔβαλεν.
alpha 28	Ἄβαπτος· ἀστόμωτος.
alpha 29	Ἄβαρις· ὄνομα κύριον· λοιμοῦ γάρ, φασί, κατὰ πᾶσαν τὴν οἰκουμένην γεγονότος ἀνεῖλεν ὁ Ἀπόλλων μαντευομένοις Ἕλλησι καὶ βαρβάροις τὸν Ἀθηναίων δῆμον ὑπὲρ πάντων εὐχὰς ποιήσασθαι. πρε‐ σβευομένων δὲ πολλῶν ἐθνῶν πρὸς αὐτοὺς καὶ Ἄβαριν ἐξ Ὑπερβορέων
5	πρεσβευτὴν ἀφικέσθαι λέγουσιν. ὁ δὲ χρόνος, ἐν ᾧ παραγέγονε, διαφωνεῖται· Ἱππόστρατος μὲν γὰρ κατὰ τὴν τρίτην αὐτὸν Ὀλυμ‐ πιάδα λέγει (FGrHist 568 F 4) παραγενέσθαι, ὁ δὲ Πίνδαρος (fr. 270 Snell) κατὰ Κροῖσον τὸν Λυδῶν βασιλέα, ἄλλοι δὲ κατὰ τὴν εἰκοστὴν καὶ πρώτην Ὀλυμπιάδα.
alpha 30	Ἀβασάνιστος· ἀγύμναστος ἢ ἀνεξέταστος, ἀδοκίμαστος. εἴρηται δὲ ἀπὸ τῆς βασάνου, τῆς χρυσοχοϊκῆς λίθου, ἐν ᾗ δοκιμάζουσι τὸ χρυσίον. ἐχρήσατο δὲ Αἰλιανὸς ἐν τῷ Περὶ προνοίας τρίτῳ λόγῳ (fr. 9 Hercher) τῷ ἀβασάνιστος ἀντὶ τοῦ ἄνευ ὀδύνης.
alpha 31	Ἄβατον· ἱερόν, ἀπρόσιτον, ἔρημον.
alpha 32	Ἄβατος ὁδός· ἣν οὐχ οἷόν τε βαίνειν οὐδὲ ὁδοιπορεῖν.
alpha 33	Ἀβδέλυκτα· τὰ μὴ μιαίνοντα, ἃ οὐκ ἄν τις βδελυχθείη καὶ δυσχεράνειε. τραγικωτέρα δὲ ἡ λέξις. Αἰσχύλος Μυρμιδόσι (fr. 137 N.2 = 230 M.)· „καὶ μήν, φιλῶ γάρ, ἀβδέλυκτα ἐμοὶ τάδε“.
alpha 34	Ἀβέβηλος· καθαρός. καὶ ἀβέβηλα· τὰ ἄβατα χωρία καὶ ἱερὰ καὶ μὴ τοῖς τυχοῦσι βάσιμα, μόνοις δὲ τοῖς θεραπεύουσι τοὺς θεούς. βέβηλα δὲ ἐλέγετο τὰ μὴ ὅσια μηδὲ ἱερά. οὕτως Σοφοκλῆς (OC 10).
alpha 35	Ἀβελτερία· ἀνοησία. καὶ ἀβέλτερος· ὁ ἀνόητος, ὁ τὸ βέλ‐ τιον μὴ γινώσκων.
alpha 36	Ἀβέλτερος· οὐ μὰ Δία οὐχ ὁ πλεονέκτης καὶ ἀγνώμων, ἀλλ’ ὁ ἀνόητος καὶ εὐήθης μετὰ χαυνότητος. Μένανδρος Περινθίᾳ (fr. 1b K.‐ Th. = 3 Sandbach)· „ὅστις παραλαβὼν δεσπότην ἀπράγμονα καὶ κοῦφον ἐξαπατᾷ θεράπων, οὐκ οἶδ’ ὅ τι οὗτος μεγαλεῖόν ἐστι διαπε‐
5	πραγμένος ἐπαβελτερώσας τὸν πάλαι ἀβέλτερον“. λέγουσι δὲ καὶ †ἀβελτήριον τὴν ἀβελτηρίαν†. Ἀναξανδρίδης Ἑλένῃ (fr. 12 K.)· „ἄγκυρα, λέμβος, σκεῦος ὅ τι βούλει λέγειν. ὦ Ἡράκλεις, ἀβελτηρίου †τεμνικοῦ†. ἀλλ’ οὐδ’ ἂν εἰπεῖν τὸ μέγεθος δύναιτό τισ“.
alpha 37	Ἄβιος· ὁ ἀβλαβής, παρὰ τὴν βίαν, οἷον ὁ κρείσσων βίας. καὶ Ἄβιοι· οἱ νομάδες παρ’ Ὁμήρῳ (N 6), οἷον οἱ τὸν πολιτικὸν καὶ κοινωνικὸν οὐκ ἔχοντες βίον. ὁ μέντοι Εὐριπίδης (Ion. 764) ἐπὶ τοῦ δυσβίου ἐχρήσατο τῇ λέξει. κέχρηνται δὲ αὐτῇ καὶ ἐπὶ τοῦ ἐστερημένου
5	τῆς ζωῆς. ἀλλὰ καὶ ὁ πολύβιος κατ’ ἐπίτασιν τοῦ α ἄβιος λέγεται παρὰ
5	τοῖς παλαιοῖς.
alpha 38	Ἄβιος· Ἀντιφῶν (87 B 43 D.—K.) ἐπὶ τοῦ πολὺν βίον τάττει κεκτημένου, ὥσπερ καὶ Ὅμηρος (Λ 155) τὸ ἄξυλον ἀντὶ τοῦ πολύξυ‐ λον.
alpha 39	Ἀβίωτον· κακόν, ἀηδές, ὀδυνηρόν, οὐκ ἄξιον ζωῆς· „ἀβίωτον γὰρ αὐτῷ“, φησί, „τὸν βίον διέθηκεν“ (incerti auctoris).
alpha 40	Ἀβλεπτήματι· ἁμαρτήματι.
alpha 41	Ἀβλήδην· ἐνδόσιμον.
alpha 42	Ἀβληχρήν· ἀσθενῆ· βληχρὸν γὰρ τὸ ἰσχυρόν.
alpha 43	Ἄβολος· ὁ μηδέπω ἐκβεβληκὼς τοὺς ὀδόντας πῶλος.
alpha 44	Ἀβόλοις πώλοις (Pl. Leg. 8, 834c)· τοῖς μηδέπω βεβληκόσιν ὀδόντας.
alpha 45	Ἀβουλεῖν· μὴ βουλεύεσθαι ἢ μὴ βούλεσθαι. Πλάτων (Reip. 4, 437c).
alpha 46	Ἀβούλητον κακόν· ἀθέλητον, ὃ οὐκ ἄν τις ἕλοιτο.
alpha 47	Ἀβουλία· ἀπαιδευσία, ἄνοια, προπέτεια.
alpha 48	Ἀβούλως· ἀφρόνως, ἀμαθῶς, προπετῶς.
alpha 49	Ἁβρὰ βαίνων· θρυπτόμενος, βλακευόμενος.
alpha 50	Ἄβραι· νέαι δοῦλαι. οἱ δέ φασιν οὔτε ἁπλῶς ἡ θεράπαινα ἄβρα
alpha 50	λέγεται οὔτε ἡ εὔμορφος, ἀλλ’ ἡ οἰκότριψ γυναικὸς κόρη καὶ ἔντιμος, εἴτε οἰκογενὴς εἴτε μή. Μένανδρος Ψευδηρακλεῖ (fr. 453 K.—Th.)· „μήτηρ τέθνηκε ταῖν ἀδελφαῖν ταῖν δυεῖν ταύταιν, τρέφει δὲ παλλακή
5	τις τοῦ πατρὸς αὐτάς, ἄβρα τῆς μητρὸς αὐτῶν γενομένη“. Σικυωνίῳ (fr. 1 Sandbach)· „{καὶ} ἄβραν γὰρ ἀντωνούμενος ἐρωμένην ταύτῃ μὲν οὐ παρέδωκ’ ἔχειν, ἔτρεφε δὲ χωρὶς ὡς ἐλευθέρᾳ πρέπει“. Ἀπίστῳ (fr. 58 K.—Th.)· „ᾤμην, εἰ τὸ χρυσίον λάβοι ὁ γέρων, θεράπαιναν εὐθὺς ἠγο‐ ρασμένην ἔσεσθαι ἄβραν“.
alpha 51	Ἀβραμιαῖος· γιγαντιαῖος, ἱεροπρεπής. ἢ ἀπόγονος τοῦ Ἀ‐ βραάμ.
alpha 52	†Ἁβροδιαίτη· τρυφερὰ ζωὴ καὶ ἁπαλὴ καὶ ἡδονῆς μεστή†.
alpha 53	Ἁβροδίαιτος· τρυφητής, τρυφερόβιος. καὶ ἁβρός· ὁ τρυφε‐ ρὸς καὶ ἁπαλός. καὶ ἁβρὸς λειμὼν καὶ νοτερὸς καὶ εὐθαλής.
alpha 54	Ἀβροκόμας· ὄνομα κύριον. σατράπης δ’ ἦν Ἀρταξέρξου τοῦ Περσῶν βασιλέως.
alpha 55	Ἁβρός· λαμπρός, τρυφερός, ἁπαλός.
alpha 56	Ἁβροσύνη· φαιδρότης.
alpha 57	Ἀβροτήμων· ἁμαρτωλός.
alpha 58	Ἁβρότητι· τρυφερότητι, ἁπαλότητι.
alpha 59	Ἄβροτον· ἄψυχον, ἀναίσθητον.
alpha 60	Ἁβροχίτων· ὁ τρυφερὰ φορῶν.
alpha 61	Ἁβρύνεται· κοσμεῖται, θρύπτεται, καυχᾶται.
alpha 62	Ἄβρωτος· ὁ νῆστις.
alpha 63	Ἄβυδος· ἐπὶ συκοφάντου τάττεται ἡ λέξις διὰ τὸ δοκεῖν συκοφάντας εἶναι τοὺς Ἀβυδηνούς. καὶ ἀβυδοκόμαι οἱ ἐπὶ τῷ συκο‐ φαντεῖν κομῶντες. τίθεται δὲ ἡ λέξις καὶ ἐπὶ τοῦ εἰκαίου καὶ οὐδενὸς ἀξίου. κωμῳδοῦνται δὲ Ἀβυδηνοὶ καὶ εἰς ἀκολασίαν.
alpha 64	Ἄβυθος φλυαρία· ἡ πολλή.
alpha 65	Ἀβύρβηλον· ἀναίσχυντον, ἀπεχθές, πολύ, μάταιον. οἱ δὲ δασὺ καὶ συρφετῶδες.
alpha 66	Ἀβυρτάκη· ὑπότριμμα βαρβαρικὸν ἐκ δριμέων σκευαζόμενον, ἐκ καρδάμων καὶ σκορόδων καὶ σινάπεως καὶ σταφίδων, ᾧ πρὸς κοι‐ λιολυσίαν ἐχρῶντο.
alpha 67	Ἄβυσσος· ἡ πέρας μὴ ἔχουσα διὰ μέγεθος. ἔστι δὲ καὶ ἐν Ἄρ‐
alpha 67	γει λίμνη οὕτω καλουμένη.
alpha 68	Ἀγαθά· ἐπὶ τῶν πρὸς ἀπόλαυσιν καὶ εὐωχίαν σιτίων καὶ ποτῶν ἐχρήσατο Ξενοφῶν τῇ λέξει (An. 4, 4, 9).
alpha 69	Ἀγαθῆς Τύχης νεώς· οὐκ ἄδηλον τὸ σημαινόμενον.
alpha 70	Ἀγαθὴ τύχη· τοῦτο προγραφόμενον οἴονταί τινες 〈***〉 ἔνιοι δὲ προστιθέασι τὸ καὶ θεός, ὡς Πλάτων ἐν τρίτῳ Νόμων (6, 757e)· „νῦν δὴ θεὸν καὶ τύχην ἀγαθὴν ἐν εὐχαῖς ἐπικαλούμεθα“. καὶ Τιμοκλῆς (fr. 3 Dem.)· „θεὸς μὲν δηλαδὴ ἀγαθὴ τύχη τ’ ἔνεστιν“.
alpha 71	Ἀγαθέστατε· †Εὐριπίδης† εἶπεν.
alpha 72	Ἀγαθὴ Τύχη· ἡ Νέμεσις καὶ ἡ Θέμις.
alpha 73	Ἀγάθαρχος· κύριον καὶ τοῦτο. ἦν δὲ ζωγράφος ἐπιφανής, Εὐδήμου υἱός, τὸ δὲ γένος Σάμιος.
alpha 74	Ἀγαθικά· τὰ σπουδαῖα.
alpha 75	Ἀγαθὸν τίνος· ἀντὶ τοῦ τίνος ἕνεκα. Μένανδρος (fr. 726 K.‐ Th.)· „τίνος τὸ ἀγαθὸν τοῦτ’ ἔστιν;“
alpha 76	Ἀγαθὸς δαίμων· Ἀριστοφάνης (fr. 35 Dem.)· „ἀγαθός τε δαίμων καὶ ἀγαθὴ σωτηρία“.
alpha 77	Ἀγαθοῦ δαίμονος· οὕτω καλεῖται παρὰ τοῖς παλαιοῖς τὸ μετὰ τὴν ἄρσιν τῶν τραπεζῶν προσφερόμενον ποτήριον.
alpha 78	Ἀγαθοῦ δαίμονος πόμα· τὸ μετὰ τὸ δεῖπνον ἄκρατον πινό‐ μενον παρὰ Ἀθηναίοις. καὶ τὴν δευτέραν ἡμέραν οὕτως ἐκάλουν.
alpha 79	Ἀγαθοεργοί· αἱρετοὶ κατὰ ἀνδραγαθίαν. οἱ δὲ Σπαρτιᾶται
alpha 79	τοὺς ἐκ τῶν ἱππέων ἐξιόντας πέντε ἑκάστου ἔτους, ὡς Ἡρόδοτος ἐν αʹ (67, 5), οἱ δὲ ὑπηρέτας ἀρχόντων. Ἀττικοὶ δὲ τοὺς ἀγαθὸν ἐργασαμέ‐ νους τι. ἔστι δὲ καὶ ἀρχή τις ἐν Λακεδαίμονι οἱ ἀγαθοεργοί· ἄρχουσι
5	δὲ τῶν ἐξαγωγῶν καὶ τῶν ἐν τῇ πόλει καὶ τῶν ἔξω τῆς πόλεως παρα‐ νομησάντων, ὥς φησι Δίδυμος ἐν τῇ Τροπικῇ λέξει (p. 23 Schmidt).
alpha 80	Ἀγαθὸς φαγεῖν· σημαίνει τὸν ἐσθίοντα πολλά.
alpha 81	Ἀγαθοὶ δ’ ἀριδάκρυες ἄνδρες· ἐπὶ τῶν σφόδρα πρὸς ἔλεον ῥεπόντων.
alpha 82	Ἀγαθῶν ἀγαθίδες· τάττεται ἡ παροιμία παρὰ τοῖς κωμικοῖς (adesp. fr. 827 K.) ἐπὶ πολλῶν ἀγαθῶν.
alpha 83	Ἀγαθώνειος αὔλησις· ἡ μαλακή· Ἀγάθων γὰρ ὁ τραγικὸς ἐπὶ μαλακίᾳ διεβάλλετο (TrGF 39 T 20a).
alpha 84	Ἀγαθῶς· σφοδρῶς.
alpha 85	Ἀγαῖον· ἐπίφθονον. οἱ δὲ θαυμαστόν. οἱ δὲ φθονερόν.
alpha 86	Ἀγάλλει· ποιεῖ, σκευάζει, κοσμεῖ, τιμᾷ, προσεύχεται.
alpha 87	Ἀγάλλεσθαι· χαίρειν, μεγαλοφρονεῖν, καλλωπίζεσθαι. Πλά‐ των δὲ ἐν Νόμοις (12, 956b) τὰς γραφὰς ἀγάλματα καλεῖ. Θουκυ‐ δίδης δέ φησιν (4, 95, 3)· „ἕκαστος δὲ πατρίδα ἔχων ἐν τοῖς Ἕλλησιν ἀγάλλεται“, ἀντὶ τοῦ αὐχεῖ. καὶ ἄλλοι πολλοί. φασὶ δὲ καὶ ἀγάλλει
5	τοὺς θεοὺς καὶ ἀγαλοῦμαι καὶ „ἄγαλλε“ (Ar. Thesm. 128) καὶ ἀγάλλου καὶ ἀγάλλεται καὶ ἀγάλλῃ. καὶ πολλὴ παρὰ τοῖς παλαιοῖς ἡ χρῆσις.
alpha 88	Ἀγάλλιος· λοίδορος.
alpha 89	Ἀγάλλων· ἑαυτὸν σεμνοποιῶν.
alpha 90	Ἀγαλμός· λοιδορία.
alpha 91	Ἀγαλματοφορούμενος· ἀγάλματα ἤ〈τοι〉 τύπους τῶν νοη‐ θέντων φέρων ἐν ἑαυτῷ. οὕτω Φίλων ἐχρήσατο (vita Moys. 1, 27 Cohn).
alpha 92	Ἄγαλμα· πᾶν ἐφ’ ᾧ τις ἀγάλλεται. ἀγάλματα δὲ καὶ τὰς γρα‐ φὰς καὶ τοὺς ἀνδριάντας λέγουσιν. οἱ δὲ ἁπλῶς ἄγαλμα πᾶν ἀνάθημα καὶ καθιέρωμα, κἂν εἰ μὴ ξόανον ἤ τι ἄλλο τοιοῦτον εἴη.
alpha 93	Ἄγγαρος· ὁ νωθρός. λέγεται δὲ παρὰ τοῖς βαρβάροις καὶ ὁ δημόσιος γραμματηφόρος. ὅθεν καὶ ἀγγαρεύεσθαι τὸ εἰς δημοσίαν χρείαν ὑπηρετεῖν.
alpha 94	Ἄγγαρος· ἐργάτης, ὑπηρέτης, ἀχθοφόρος. ὅθεν ἀγγαρείαν ἀνάγκην ἀκούσιον λέγομεν καὶ ἐκ βίας γινομένην ὑπηρεσίαν.
alpha 95	Ἄγγαροι· οἱ ἐκ διαδοχῆς γραμματοφόροι. οἱ δὲ αὐτοὶ καὶ ἀστάνδαι. τὰ δὲ ὀνόματα Περσικά. Αἰσχύλος Ἀγαμέμνονι (282—85)· „φρυκτὸς δὲ φρυκτὸν δεῦρο ἀπ’ ἀγγάρου πυρὸς ἔπεμπεν· Ἴδη μὲν πρὸς Ἑρμαῖον λέπας Λήμνου, μέγαν δὲ πανὸν ἐκ νήσου τρίτον Ἀθῷον
5	αἶπος Ζηνὸς ἐξεδέξατο“. τίθεται τὸ ὄνομα καὶ ἐπὶ τῶν φορτηγῶν καὶ ὅλως τῶν ἀναισθήτων καὶ ἀνδραποδωδῶν. καὶ τὸ ἀγγαροφορεῖν ἐπὶ τοῦ φορτία φέρειν ἄλλως τε καὶ ἐκ διαδοχῆς. Μένανδρος Πωλουμένοις
5	(fr. 353 K.—Th.)· „ἀγγαροφόρει καὶ ταῦθ’, ἃ νῦν ποιεῖς, ποίει, ἐξὸν διαρρηγνύμενον ἀγαθῶν μυρίων σιτιζόμενον τὴν νύκτα καὶ τὴν ἡμέραν
10	διάγειν“. καὶ ἐν Προγαμοῦντι (fr. 349 K.—Th.)· „βάρβαρος, ἄγγαρος ὄντως καὶ οὐδενὸς προορώμενοσ“. καὶ ἐν Θαΐδι (fr. 186 K.—Th.)· „ὁ ἀκρατής, ἄγγαρος, ὄλεθρος, ἡδέως ἄν μοι δοκῶ ὅμως πεπονθὼς ταῦτα νῦν ταύτην ἔχειν“. καὶ ἀγγαρεύεσθαι καλοῦσιν, ὥσπερ ἡμεῖς νῦν, τὸ εἰς φορτηγίαν καὶ τοιαύτην τινὰ ὑπηρεσίαν ἄγεσθαι. Μένανδρος καὶ
15	τοῦτο ἐν τῷ Σικυωνίῳ παρίστησιν (fr. 4 Sandbach)· „ὁ πλέων κατήχθη. κρίνεθ’ οὗτος πολέμιος. ἐὰν ἔχῃ τι μαλακόν, ἀγγαρεύεται“.
alpha 96	Ἀγγελιαφόρος· πρεσβευτής.
alpha 97	Ἀγαλματοποιΐα καὶ ἀγαλματουργία ἐρεῖς καὶ ἀγαλμα‐ τοποιός. ἀγαλματοποιὸν δέ φασι καλεῖσθαι τὸν εἰκόνας θεῶν μᾶλλον ἐργαζόμενον, ἀνδριαντοποιὸν δὲ τὸν ἀνθρώπων. Πλάτων δὲ ὁ φιλόσο‐ φος ἐν τῷ Πρωταγόρᾳ (311c) ἀγαλματοποιοὺς καλεῖ Φειδίαν τε καὶ
5	Πολύκλειτον. σὺ δὲ πάντας δημιουργοὺς ὁμοίως καλῶν οὐκ ἂν σφα‐ λείης.
alpha 98	Ἀγαμεμνόνεια φρέατα· ἱστοροῦσι τὸν Ἀγαμέμνονα περὶ τὴν Αὐλίδα καὶ πολλαχοῦ τῆς Ἑλλάδος φρέατα ὀρύξαι.
alpha 99	Ἀγάμενος· θαυμάζων.
alpha 100	Ἀγανακτῶν· τίθεται παρὰ Πλάτωνι (Phaed. 117d) καὶ ἐπὶ τῶν λυπουμένων.
alpha 101	Ἀγανακτῶ σου· καινὸν τὸ σχῆμα· τὸ μὲν γὰρ θαυμάζω σου καὶ ἄγαμαί σου καθωμίληται, τὸ δὲ ἀγανακτῶ σου καινὸν καὶ σπάνιον. χρηστέον δὲ τῷ σχήματι διὰ τὴν καινότητα, φησὶ Φρύνιχος (Praep. soph. fr. 5).
alpha 102	Ἀγανακτικὸν καὶ ἀγανακτητέον· τὸ μὲν ἐν Πολιτείᾳ
alpha 102	(10, 604e), τὸ δὲ ἐν Ἐπιστολαῖς ὁ Πλάτων ἔφη.
alpha 103	Ἀγανάκτησις· ἐπὶ τύχης Θουκυδίδης δευτέρᾳ (41, 3)· „οὔτε τῷ πολέμῳ ἐπελθόντι ἀγανάκτησιν ἔχει“.
alpha 104	Ἄγαν ἐγκεῖσθαι τῷδε· οἷον ἐναντιοῦσθαι καὶ ἀποτείνε‐ σθαι. Ἀριστοφάνης ἐν Ἀχαρνεῦσιν (309—10)· „οἶδ’ ἐγὼ καὶ τοὺς Λάκωνας, οἷς 〈ἄγαν〉 ἐγκείμεθα, οὐχ ἁπάντων ὄντας ἡμῖν αἰτίους τῶν πραγμάτων“.
alpha 105	Ἀγάννιφον· λίαν χιονιζόμενον.
alpha 106	Ἀγανοφροσύνη· προσήνεια, πραότης.
alpha 107	Ἀγανώπιδος· πραέα βλεπούσης.
alpha 108	Ἄγανον· τὸ κατεαγός. ἡ πρώτη ὀξεῖα. καὶ τοῦτο τραγικώτε‐ ρον τὸ ὄνομα.
alpha 109	Ἀγανόν· καλόν, ἡδύ. Ἀριστοφάνης Λυσιστράτῃ (885/6)· „ἐμοὶ γὰρ αὕτη καὶ νεωτέρα δοκεῖ πολλῷ γεγενῆσθαι καὶ ἀγανώτερον βλέπειν“.
alpha 110	Ἄγανον· Σοφοκλῆς Ἐπὶ Ταινάρῳ (fr. 231 P. = 198b R.) ἄγανον ἔφη ξύλον βαρυτόνως τὸ κατεαγὸς ἢ τὸ ἀπελέκητον.
alpha 111	Ἀγανόφρονες ἡδυλόγῳ σοφίᾳ βροτῶν περισσοκαλλεῖς (Cratin. fr. 238, 3 K.).
alpha 112	Ἄγαν τείνειν· ἀντιτείνειν καὶ ἀντιπράττειν καὶ μὴ εἴκειν κατὰ μηδένα τρόπον αὐθαδιζόμενον. συγγραφικὴ ἡ φωνή.
alpha 113	Ἀγαλακτία· Αὐτοκράτης (fr. 3 K.)· „ἀμνοὶ δὲ βληχάζουσιν
alpha 113	ὑπὸ ἀγαλακτίασ“.
alpha 114	Ἄγαλμα Ἑκάτης· τὴν κύνα οὕτως εἴρηκεν Ἀριστοφάνης (fr. 594 K.) διὰ τὸ ἐκφέρεσθαι τῇ Ἑκάτῃ κύνας. ἢ ὅτι καὶ αὐτὴν κυνοκέφα‐ λον πλάττουσιν. εἰσὶ δὲ οἳ καὶ γενέσθαι αὐτὴν κύνα ἐκ γυναικὸς κατ’ ὀργὴν Ἀρτέμιδος, εἶτα ἐλεηθεῖσαν πάλιν ὑπ’ αὐτῆς ἀποκαταστῆναι,
5	ἔπειτα ἐπὶ τοῖς πραχθεῖσιν αἰσχυνθεῖσαν ἐκ τῆς ζώνης ἀπάγξασθαι. τὴν δὲ Ἄρτεμιν περιελομένην τὸν ἑαυτῆς κόσμον περιθεῖναι αὐτῇ καὶ Ἑκάτην προσαγορεῦσαι.
alpha 115	Ἄγαμαι τούτου, ἄγαμαι κεραμείων· Εὔπολις (fr. 21 Dem.) καὶ Ἀριστοφάνης (Ach. 489. Av. 1744).
alpha 116	Ἀγαί· ἠϊόνες. οὕτω κέχρηται Σοφοκλῆς (fr. 969 R.). οἱ δὲ τραγι‐ κοὶ (adesp. fr. 583a Snell) καὶ τὰς τρώσεις οὕτως ἐκάλουν καὶ τὰ τραύ‐ ματα· καὶ γὰρ τὸ τραῦμα οἷον κάταγμα γίνεται τῆς σαρκός.
alpha 117	Ἀγάμετος· ἀντὶ τοῦ ἄγαμος παρὰ Σοφοκλεῖ (fr. 884 N.2 = 970 R.).
alpha 118	Ἀγαπᾶν· ἀποδέχεσθαι.
alpha 119	Ἀγαπᾶν· τὸ ἀρκεῖσθαί τινι καὶ μηδὲν πλέον ἐπιζητεῖν.
alpha 120	Ἀγαπητὰ ἤθη· τὰ καλὰ καὶ ἀγαθά.
alpha 121	Ἀγαπητόν· τὸ ἠγαπημένον ἢ τὸ μονογενές.
alpha 122	Ἀγαπητὸς παῖς ἐρεῖς καὶ ἀγαπητὸς πατὴρ καὶ ἀγαπητὸς δεσπότης καὶ ἀγαπητὸν δὲ τέκνον, ἀντὶ τοῦ μόνον. καὶ ἐπὶ κόρης Ἀγαπητή.
alpha 123	Ἀγαπησμὸν λέγουσιν Ἀττικοὶ καὶ ἀγάπησιν τὴν φιλο‐ φρόνησιν. Συναριστώσαις Μένανδρος (fr. 387 K.—Th.)· „καὶ τὸν ἐπὶ κακῷ γινόμενον ἀλλήλων ἀγαπησμὸν οἷος ἦν“.
alpha 124	Ἀγάσαιτο· θαυμάσειεν.
alpha 125	Ἀγασθῶ τινι· ἀντὶ τοῦ θαυμάσω τινά. Ξενοφῶν (Cyr. 2, 4, 9)· „ὅταν τινὶ ἀγασθῶ τῶν στρατιωτῶν“.
alpha 126	Ἀγάσσει· ἄγαν τύπτει. ἀπὸ τοῦ ἄγαν ἀγάσσει, ὡς ἀπὸ τοῦ λίαν λιάζει.
alpha 127	Ἀγαστὰ καὶ ἀγαστὸς ἐρεῖς καὶ ἐπιρρηματικῶς ἀγαστῶς, ὡς Ξενοφῶν (Ages. 1, 24).
alpha 128	Ἀγάστονος· πολυστένακτος.
alpha 129	Ἀγαστοῦ· θαυμαστοῦ.
alpha 130	Ἀγασικλῆς· ὄνομα κύριον. ὃς λέγεται Ἁλιμουσίνοις συνδι‐ κάσαι καὶ διὰ τοῦτο ξένος ὢν ἐγγραφῆναι τῇ πολιτείᾳ.
alpha 131	Ἀγάσματα· σεβάσματα, ἃ ἄν τις ἀγάσαιτο. Σοφοκλῆς κέχρη‐ ται (fr. 885 N.2 = 971 R.).
alpha 132	Ἀγαυρίαμα· ἔπαρμα.
alpha 133	Ἀγγελή· δῆμος Πανδιονίδος.
alpha 134	Ἀγελαίων· ἰδιωτῶν, ῥεμβωδῶν. καὶ ἀγελαίων· τῶν πολλῶν καὶ τυχόντων. εἴη δ’ ἂν ἐκ μεταφορᾶς τῶν ἀγελαίων ζῴων ἢ ἀπὸ τῶν ἰχθύων, οὓς βόσκεσθαι ῥύδην καὶ ἀγεληδόν φασιν.
alpha 135	Ἄγε δῆτα· φέρε, κόμιζε, δεῦρο.
alpha 136	Ἄγειν· ἀντὶ τοῦ μεγαλύνειν. Ὅμηρος (ε 311)· „καί μευ κλέος ἦγον Ἀχαιοί“.
alpha 137	Ἄγειν· ἀντὶ τοῦ ἔχειν. Ὑπερείδης (fr. 220 J.).
alpha 138	Ἄγειν· ἀντὶ τοῦ ὑποκρίνασθαι. καὶ ἄγειν· ἀντὶ τοῦ τιμᾶν
alpha 138	καὶ ἀντὶ τοῦ πίνειν, ὅπερ καὶ †ἐπάγειν† ἔλεγον Ἀττικοί.
alpha 139	Ἄγειν καὶ φέρειν· τὸ λῃστεύειν καὶ ἁρπάζειν. ἄγειν δὲ καὶ ἀπάγειν χρήματα καὶ ἐπὶ ἀψύχων καὶ κομίζειν ἀδιαφόρως.
alpha 140	Ἀγείρει· συνάγει.
alpha 141	Ἀγελαῖος· ἀντὶ τοῦ ἰδιώτης, εὐτελής. τὸ μὲν ὄνομα ἴσως ἀπὸ τῶν ζῴων τῶν συναγελαζομένων, ἐφ’ οὗ σημαινομένου καὶ Πλάτων κέχρηται ἐν τῷ Πολιτικῷ (266a). μετῆκται δὲ ἐπὶ τοὺς ἀνθρώπους τοὺς ἀδοξοτέρους. οὕτως Ἰσοκράτης ἐν τῷ Πανηγυρικῷ αὐτοῦ λόγῳ (immo
5	Panath. 18). καὶ ἀγελαῖον ἄρτον (Pl. com. fr. 76 K.) τὸν χυδαῖον.
alpha 142	Ἀγενής· Ἰσαῖος (2, 10) ἀντὶ τοῦ ἄπαις.
alpha 143	Ἀγεννῶς· ἀνάνδρως.
alpha 144	Ἀγέραστος· ἄτιμος.
alpha 145	Ἀγερμός· συναθροισμός.
alpha 146	Ἀγερσικύβηλιν· Κρατῖνος (fr. 62 K.) Λάμπωνα τὸν μάντιν ὡς ἀγύρτην καὶ θύτην· κύβηλις γὰρ ὁ πέλεκυς. οἱ δὲ ἐγερσικύβηλιν ἐν τῷ δράματι γράφουσιν, τὸν ἐφ’ ἑαυτὸν ἐγείροντα τὸν πέλεκυν.
alpha 147	Ἄγει· ἀντὶ τοῦ κομίζει καὶ ἡγεῖται. καὶ ἄγει· τὸ τιμᾷ καὶ σέβεται. Δημοσθένης δὲ τὸ ἄγει ἐν τῷ κατὰ Τιμοκράτους (24, 129) τὸ τίμημα λέγει ἢ τὴν ποσότητα τῆς ὁλκῆς, φάσκων· „καὶ τὸν ἀκινάκην τοῦ Μαρδονίου, ὃς ἦγε τριακοσίους δαρεικούσ“. καὶ κατὰ Δημάδου
5	(fr. 2 S.)· „ἦγε δὲ πέντε μνᾶσ“.
alpha 148	Ἀγέλαστος· ὁ πρὸς γέλωτα οὐκ ἐπιτήδειος. καὶ ὁ στυγνός.
alpha 148	ἔστι δὲ καὶ πέτρα Ἀθήνησιν οὕτω λεγομένη. Αἰσχύλος δέ φησι (fr. 290 N.2 = 747 M.) καὶ „φρὴν ἀγέλαστοσ“. οὐκοῦν οὐκ ἐκώλυσε λέγειν καὶ νοῦς ἀγέλαστος καὶ διάνοια ἀγέλαστος καὶ τὰ ὅμοια.
alpha 149	Ἀγέλας πόνων Εὐριπίδης εἶπεν (Herc. 1275/6), „ἀνδρῶν“ δὲ „ἀγέλασ“ Πλάτων (Leg. 3, 694e), „ἀγέλαστα“ δὲ „πρόσωπα“ Αἰ‐ σχύλος (Ag. 794).
alpha 150	Ἀγελαιοκομική· Πλάτων ἐχρήσατο (Polit. 275e).
alpha 151	Ἀγεννὲς καὶ στενὸν φθέγμα· ἐπὶ τῶν ἀφώνων καὶ μικρὰν καὶ ἀηδῆ φωνὴν ἐχόντων.
alpha 152	Ἀγερωχία· ὑπερηφανία.
alpha 153	Ἀγέρωχος· ἔντιμος, ἀνδρεῖος.
alpha 154	Ἀγέρωχος· †ταῦρος†, σεμνός, ὑπερόπτης, θρασύς.
alpha 155	Ἄγεται· τὸ ἡγεῖσθαι καὶ οἴεσθαι.
alpha 156	Ἄγευστος θοίνης, †ἀστείως† βίου ἔχων.
alpha 157	Ἄγευστος θοίνης καὶ ἁπλῶς ἄγευστος τοῦδε χρὴ λέγειν.
alpha 158	Ἄγευστοι· ἄπειροι.
alpha 159	Ἀγεωργίου δικάζεσθαι· εἴρηται μὲν ὡς λειποταξίου, ἀγα‐ μίου, ἀλογίου, σημαίνει δέ, ἐπειδάν τις χωρίον παραλαβὼν ἀγεώργη‐ τον καὶ ἀνέργαστον ἐάσῃ, ἔπειτα ὁ δεσπότης δικάζηται τῷ παραλα‐
alpha 159	βόντι.
alpha 160	Ἄγη· θαῦμα, χαρά, ἀπιστία καὶ ζῆλος παρ’ Ἡροδότῳ (6, 61, 1) καὶ βασκανία. παρ’ Ὁμήρῳ δὲ (Φ 221) ἔκπληξις, πληγή, θραῦσις, κλάσις, ἀπώλεια. ἔνιοι δὲ ἱερεῖα.
alpha 161	Ἀγηλατεῖν· ἄγος καὶ ἐναγεῖς τινας ἐλαύνειν.
alpha 162	Ἀγηλατῶν· ἀντὶ τοῦ διώκων, φυγαδεύων. οὕτως Νικόμαχος (fr. 2 N.2 = TrGF 127 F 14).
alpha 163	Ἀγῆλαι· τιμῆσαι θεόν, ἀγλαΐσαι. Εὔπολις Δήμοις (fr. 119 K.)· „ἀναθῶμεν νῦν χἠμεῖς τούτοις τὰς διττὰς εἰρεσιώνας καὶ προσ‐ αγήλωμεν ἐπελθόντες. χαίρετε πάντες. δεχόμεσθα“. Ἀριστοφάνης Εἰρήνῃ (396—99)· „καί σε θυσίαισιν ἱεραῖσιν προσόδοις τε †μεγάλαις
5	ἰδίᾳ πάντες, ὦ πότνια, καλοῦμεν† ἡμεῖς ἀεί“. Ἕρμιππος Ἀρτοπώλισι (fr. 8 K.)· „φέρε νῦν ἀγήλω τοὺς θεοὺς †οἵους† ἐγὼ καὶ θυμιάσω τοῦ τέκνου σεσωσμένου“. Θεόπομπος Πηνελόπῃ (fr. 47 K.)· „καί σε τῇ νουμηνίᾳ ἀγαλματίοις ἀγαλοῦμεν ἀεὶ καὶ δάφνῃ“.
alpha 164	Ἀγῆλαι· τιμῆσαι. τῶν πάνυ δὲ Ἀττικῶν ἐστιν ἡ λέξις. καὶ Ἀγήλω καὶ ἀγαλοῦμεν ἐρεῖς καὶ „ἄγαλλε“ (Ar. Thesm. 128) καὶ προσαγαλεῖ τὸν θεόν, ἀντὶ τοῦ εὔξεται καὶ τιμήσει. καὶ ἄγω ἀντὶ τοῦ τιμῶ. τό τε οὖν ἄγειν καὶ τὸ ἀγῆλαι Ἀττικά, ἀλλὰ τὸ μὲν ἄγειν
5	πολιτικόν, τὸ δὲ ἀγῆλαι κωμῳδικὸν καὶ ἐγγὺς γλώττης. φεύγειν μὲν οὖν χρὴ τὸ τῶν γλωττῶν. εἰ δέ γέ σοι εἴη ἀρχαίας φωνῆς σπουδὴ καὶ σεμνότητος λόγων, χρήσαιο 〈ἂν〉 τῷ τοιούτῳ χαρακτῆρι τῶν ὀνο‐
5	μάτων, φησὶν ὁ Φρύνιχος (Praep. soph. fr. 6a).
alpha 165	Ἄγημα· τὸ προϊὸν τοῦ βασιλέως τάγμα ἐλεφάντων καὶ ἵππων καὶ πεζῶν. οἱ δὲ τὸ ἄριστον τῆς Μακεδονικῆς συντάξεως.
alpha 166	Ἀγήνωρ· ὁ ἄγαν ἀνδρεῖος. ἢ ὁ ἀγαστὸς ἐν ἀνδρείᾳ. σημαίνει δὲ καὶ τὸν ὑπερήφανον. ἔστι δὲ καὶ ὄνομα κύριον.
alpha 167	Ἀγήρατον· ἀρρενικῶς εἶπε Σοφοκλῆς (fr. 972 R.), θηλυκῶς δὲ Ξενοφῶν (Cyr. 8, 7, 22). καὶ ἀγήρων Πλάτων μὲν ἀρσενικῶς (Polit. 273e), Εὐριπίδης δὲ θηλυκῶς (Suppl. 1178). καὶ οὐδετέρως Θουκυ‐ δίδης (2, 44, 4) καὶ Πλάτων Τιμαίῳ (33a).
alpha 168	Ἀγήρω· τὰ μὴ γηρῶντα. ἅγια ἢ σεβάσμια.
alpha 169	Ἀγήρω· καὶ σὺν τῷ ν ἀγήρων. οἱ δὲ ἄνευ τοῦ ν θηλυκόν φασιν εἶναι. οἱ δὲ τὸ μὲν σὺν τῷ ν τὴν αἰτιατικὴν δηλοῦν πτῶσιν, τὸ δ’ ἄνευ τούτου τὴν γενικήν τε καὶ δοτικήν.
alpha 170	Ἁγής· τοῦτο ἀπὸ συνθέτου καταλείπεται τοῦ εὐαγὴς ἢ πα‐ ναγής. Ἐμπεδοκλῆς (31 B 47 D.—K.)· „ἀθρεῖ μὲν γὰρ ἄνακτος ἐναν‐ τίον ἁγέα κύκλον“.
alpha 171	Ἀγησίλαος· ὄνομα κύριον. ἦν δὲ Λακεδαιμονίων ἐπιφανὴς καὶ γενναῖος βασιλεύς, καὶ ᾄδεται παρὰ πολλοῖς τῶν ῥητόρων.
alpha 172	Ἁγιάσαι· καρπῶσαι, καῦσαι ἁγίως.
alpha 173	Ἁγιάσατε· προευτρεπίσατε, κηρύξατε.
alpha 174	Ἅγιος· ὁ σεβάσμιος. καὶ ἅγιον τὸ σεβάσμιον καὶ τίμιον. λέγοιτο δ’ ἂν καὶ ἅγιος ὁ μιαρός, ἀπὸ τοῦ ἄγους, ὡς Κρατῖνος (fr. 373 K.).
alpha 175	Ἀγηοχώς· ἐνέγκας.
alpha 176	Ἁγιστείας· ἁγιωσύνης, καθαρότητος, λατρείας.
alpha 177	Ἁγιστεύειν· ἁγιάζειν. καὶ ἁγιασθέντων· ἀφιερωθέντων.
alpha 178	Ἁγιστεύσαντες· τὰ τῆς θυσίας ἐπιτελέσαντες.
alpha 179	Ἀγκαλι〈δ〉αγωγοί· οἱ ἀγκαλίδας ἄγοντες ἐν πλοίοις ἢ ἐπὶ θρεμμάτων. ἀγκαλιδοφόροι δὲ οἱ αὐτοὶ φέροντες, ἢ οἱ παῖδες οἱ ἀκολουθοῦντες τοῖς ἀγκαλι〈δ〉αγωγοῖς ὄνοις. λέγονται δὲ καὶ οἱ πιπράσκοντες τὰς ἀγκαλίδας ἀγκαλιδοπῶλαι. εἰσὶ δὲ ἀγκαλίδες
5	αἱ τῶν φρυγάνων δέσμαι, οἷον ὃ ἔστιν ἀγκαλίσασθαι.
alpha 180	Ἀγκαλίδα· μερίδα.
alpha 181	Ἄγκαθεν· κατὰ συγκοπὴν ἀντὶ τοῦ ἀνέκαθεν. οὕτως Αἰσχύ‐ λος (Ag. 3).
alpha 182	Ἄγκιστρον· τὸ ἐπὶ τοῖς ἀτράκτοις. οὕτω Πλάτων Πολιτείας ιʹ (616c).
alpha 183	Ἀγκιστρεύει· δελεάζει.
alpha 184	Ἀγκράτος ἐλαύνω εἶπε Ξενοφῶν (An. 1, 8, 1) κατὰ συγκοπὴν ἀντὶ τοῦ ἀνὰ κράτος. σὺ δὲ ἄμεινον ποιήσεις μὴ χρώμενος τῇ λέξει.
alpha 185	Ἀγκύλη· ἀκόντιον, καὶ τοῦ ἀγκῶνος ἡ καμπή. λέγεται δὲ καὶ ἡ δεξιὰ χεὶρ ἀγκύλη· ὅθεν καὶ τὰ δόρατα ἀγκυλητά τε καὶ μεσάγκυλα ἐκάλουν. λέγεται δὲ καὶ ἀγκύλη εἶδος ποτηρίου, ᾧ ἐχρῶντο πρὸς τὴν τῶν κοττάβων παιδιάν. ἀγκύλη οὖν καὶ ἡ δεξιὰ χείρ, ἀλλὰ καὶ ἡ πρὸς
5	κότταβον ἐπιτηδεία κύλιξ διὰ τὸ ἀπαγκυλοῦν τὴν δεξιὰν χεῖρα ἐν τῇ προέσει· ἦν γὰρ τοῖς παλαιοῖς πεφροντισμένον καλῶς καὶ εὐσχημόνως κότταβον προΐεσθαι. ὠνομάσθη οὖν ἀπὸ τοῦ τῆς χειρὸς σχηματισμοῦ, ὃν ποιούμενοι προθύμως ἐρρίπτουν εἰς τὸ κοττάβιον. ἔστι δὲ ἀγκύλη καὶ εἶδός τι ἅμματος, ὡς Ἄλεξις Ἀχαΐδι (fr. 31 K.)· „ἀγκύλην τῆς
10	ἐμβάδος οὐ καλῶς ἔσφιγξας λυθεῖσαν“. ἐχρήσαντο καὶ ἄλλοι τῇ λέξει.
alpha 186	Ἀγκύλη καὶ ἀράφη· δῆμος Αἰγηΐδος.
alpha 187	Ἀγκύλια· οἱ κρίκοι τῶν ἁλύσεων.
alpha 188	Ἀγκυλομῆται· σκολιόβουλοι.
alpha 189	Ἀγκύλον· καμπύλον, ἐπικαμπές.
alpha 190	Ἀγκυλόχειλος· σκολιόχειλος.
alpha 191	Ἄγκυραι· ἐκ μεταφορᾶς αἱ ἀσφάλειαι. Σοφοκλῆς (fr. 623 N.2 = 685 R.)· „ἀλλ’ εἰσὶ μητρὶ παῖδες ἄγκυραι βίου“.
alpha 192	†Ἄγλαι†· ὄμμα. Εὐριπίδης (fr. 1122 N.2).
alpha 193	Ἀγλαΐα· λαμπρότης.
alpha 194	Ἀγλαΐαις· λαμπρότησιν.
alpha 195	Ἀγλαόκοιτος· πάνυ τίμιος.
alpha 196	Ἀγλαότιμον· λαμπρόν, τετιμημένον.
alpha 197	Ἄγλαυρος· ἡ θυγάτηρ Κέκροπος. ἔστι δὲ καὶ ἐπώνυμον Ἀθηνᾶς.
alpha 198	Ἄγλαυρος· μία τῶν Κέκροπος θυγατέρων, ἣν διὰ τιμῆς ἔχουσι καὶ ὀμνύουσιν αἱ γυναῖκες· εἰς γὰρ τὴν τοῦ πατρὸς αὐτῆς Κέ‐ κροπος τιμὴν ἀπονεῖμαί τινα γέρα τὴν θεὸν τῇ Ἀγλαύρῳ. οὕτω Βίων ὁ Προκοννήσιος (FGrHist 332 F 1).
alpha 199	Ἀγλευκέστερον· ἀντὶ τοῦ ἀηδέστερον. Ξενοφῶν Ἱέρωνι (1, 21).
alpha 200	Ἀγλευκές· τὸ ἀηδές. Ξενοφῶν εἴρηκεν ἐν τῷ Οἰκονομικῷ (8, 3). δοκεῖ δὲ ξενικὸν εἶναι τὸ ὄνομα, Σικελικόν· πολὺ γοῦν ἐστι
alpha 200	πάλιν παρὰ Ῥίνθωνι (fr. 28 Kaibel).
alpha 201	Ἄγλιθες· τὸ δὲ αὐτὸ καὶ γέλγιθες· ἐξ ὧν ἡ τοῦ σκορόδου κεφαλὴ σύγκειται.
alpha 202	Ἀγλωττία· ἡσυχία, σιωπή.
alpha 203	Ἄγμασι· κλάσμασι, τροπαῖς.
alpha 204	Ἁγνεία· καθαρότης.
alpha 205	†Ἁγνεύεται τὴν πόλιν· ἀντὶ τοῦ ἐκ κατηγορίας παρασήμου, ἀντὶ τοῦ ἁγνίζεται†.
alpha 206	Ἁγνίας· ὄνομα κύριον.
alpha 207	Ἁγνίσαι· τὸ διαφθεῖραι κατ’ ἀντίφρασιν. καὶ τὸ ἀποθῦσαι. οὕτως Σοφοκλῆς (fr. 112 N.2 = 116 R.).
alpha 208	Ἁγνίτης· ἱκέτης καὶ καθάρσιος· καὶ γὰρ ὁ μύσους ἁγνισθεὶς καὶ ὁ καθήρας οὕτως λέγονται.
alpha 209	Ἄγναπτος· καὶ διὰ τοῦ γ καὶ διὰ τοῦ κ ἔλεγον τοὔνομα. σημαίνει δὲ τὸ μὴ ἐγναμμένον. λέγεται δὲ καὶ ἀρρενικῶς καὶ θηλυκῶς καὶ οὐδετέρως. ἀρρενικῶς μὲν ἄγναπτος χιτών, θηλυκῶς δὲ ἄγναπτος χλαῖνα, οὐδετέρως δὲ ἄγναπτον ἱμάτιον. Πλάτων μέντοι ὁ κωμικὸς (fr.
5	18 Dem.) τὴν ἄγναπτον καὶ χλαῖναν καλεῖ· οὐ μέντοι γε πᾶσα χλαῖνα καὶ ἄγναπτος. ἔστι δὲ χλαῖνα ἱμάτιον παχύ, εἴτε ἄγναπτον εἴτε ἐγναμ‐ μένον.
alpha 210	Ἄγνος· φυτόν, ὃν καὶ λύγον καλοῦσιν.
alpha 211	Ἀγνόδικος· ἀγνοοῦσα τὸ δίκαιον.
alpha 212	Ἁγνοδικεῖς· οἱ θεοί.
alpha 213	Ἄγνοια· ὀλιγωρία.
alpha 214	Ἀγνοίη· λύπη. καὶ τὸ ἀγνοεῖν λυπεῖσθαι.
alpha 215	Ἁγνοπολεῖσθαι· τὸ σφαγίοις καθαίρεσθαι.
alpha 216	Ἁγνούσιος· Ἁγνοῦς δῆμός ἐστι φυλῆς τῆς Ἀκαμαντίδος, ἧς ὁ φυλέτης Ἁγνούσιος.
alpha 217	Ἀγνωμόνως· ἀνοήτως ἢ ἀχαρίστως. λέγονται δὲ παρὰ Πλάτωνι ἀγνώμονες οἱ ἀμαθεῖς (Reip. 5, 450d).
alpha 218	Ἀγνωμόνως· Δημοσθένης ἐν τοῖς Φιλιππικοῖς (Ol. 2, 26) ἀντὶ τοῦ ἀλογίστως καὶ ἀβούλως.
alpha 219	Ἀγνῶτας· μὴ ἐπιγινωσκομένους· „ἀγνῶτα δέ μοι προεκόμι‐ ζεν ἄνθρωπον, ὃς καὶ ἑαυτῷ ἀγνὼς ἐτύγχανεν ὤν“ (incerti auctoris).
alpha 220	Ἄγνον, οὐχὶ λύγον καλοῦσι. καὶ ἀρσενικῶς Χιωνίδης Ἥρωσι (fr. 2 K.)· „καὶ μὴν μὰ τὸν Δί’ οὐθὲν ἔτι γέ μοι δοκῶ ἄγνου διαφέρειν ἐν χαράδρᾳ πεφυκότοσ“. Πλάτων (Phaedr. 230b)· „ἥ τε γὰρ πλάτανος αὕτη μάλα ἀμφιλαφὴς καὶ ὑψηλὴ καὶ τοῦ ἄγνου τε τὸ ὕψος καὶ τὸ
5	σύσκιον πάγκαλον“.
alpha 221	Ἀγορά· τόπου ὄνομα. καὶ τὰ ἀγοραζόμενα. Θεσσαλοὶ δὲ καὶ τὸν λιμένα ἀγορὰν καλοῦσι. Κρῆτες τὴν ἐκκλησίαν. παρ’ Ὁμήρῳ (A 54) πᾶς ἀθροισμός. Σόλων δὲ (1, 2 West) ἀγορὰν καλεῖ τὸ πεζῷ λόγῳ ἀγορεύειν. καὶ ὁ τόπος παρ’ Ὁμήρῳ (H 382) ἢ ἡ ἐκκλησία ἢ τὸ συναμ‐
5	φότερον.
alpha 222	Ἀγορὰ θεῶν· Ἀθήνησι τόπος ἐκαλεῖτο.
alpha 223	Ἄγοι· πολλὰ σημαίνει. Ἰσαῖος δὲ ἀντὶ τοῦ φέρειν καὶ ἐνάγειν καὶ ἕλκειν ἔλαβεν (fr. 67 S.)· „ἔβλαψε γάρ με“, φησί, „Ξενοκλῆς ἀφε‐ λόμενος Εὐμάθην εἰς ἐλευθερίαν, ἄγοντος ἐμοῦ εἰς δουλείαν“. Ἀν‐ τιφῶν δὲ τὸ ἄγοι ἀντὶ τοῦ ἡγοῖτο παρείληφε· φησὶ γὰρ ἐν τῷ Περὶ
5	ἀληθείας (87 B 44 A 1, 18 D.—K.)· „τοὺς νόμους μεγάλους ἄγοι“.
alpha 224	Ἀγομένων τῶν ἡμετέρων· ἀντὶ τοῦ ἁρπαζομένων καὶ λῃστευομένων.
alpha 225	Ἀγοράσω λέγουσι, τὸ δὲ ἀγορῶ βάρβαρον· παραδειγμάτων δὲ μεστὰ πάντα, εἰλήφθω δ’ ὅμως Ἀριστοφάνους ἐξ Αἰολοσίκωνος (fr. 2 K.)· „ἀλλ’ ἄνυσον· οὐ μέλλειν ἐχρῆν, ὡς ἀγοράσω ἅπαξ ἅπανθ’, ὅσα κελεύεις, ὦ γύναι“. καὶ ἀγοράσματα αὐτὰ τὰ ἠγορασμένα.
alpha 226	Ἀγοράς· Ὑπερείδης ἀντὶ τοῦ συνόδους· λέγει γὰρ ἐν τῷ κατὰ Πολυεύκτου (fr. 150 J.)· „οὗτοι πολλάκις ἀγορὰς ποιοῦνται“. δηλοῖ δὲ καὶ ἄλλα τοὔνομα.
alpha 227	Ἀγοράζειν· τὸ ὠνεῖσθαί τι καὶ τὸ ἐν ἀγορᾷ διατρίβειν.
alpha 228	Ἀγορανομίας· λογιστείας. εἴρηται δὲ ἐπὶ τῶν ἐπισκο‐ πούντων τὰ τῶν πόλεων ὤνια.
alpha 229	Ἀγορανόμοι· οἱ τὰ κατὰ τὴν ἀγορὰν διοικοῦντες ὤνια ἄρχοντες. δέκα δὲ ἦσαν, ὧν πέντε μὲν τὰ κατὰ τὸ ἄστυ, πέντε δὲ τὰ κατὰ τὴν χώραν διέταττον.
alpha 230	Ἀγοράσαι· τὸ ὠνήσασθαι.
alpha 231	Ἀγοραίαν· τὴν δικαιολογίαν.
alpha 232	Ἀγοραῖοι· οἱ ἐν ἀγορᾷ ἀναστρεφόμενοι.
alpha 233	Ἀγοραῖος νοῦς· ὁ πάνυ εὐτελὴς καὶ συρφετώδης καὶ οὐκ ἀπόρρητος οὐδὲ πεφροντισμένος· οἱ γὰρ ἀγοραῖοι ἄνθρωποι ἀμαθεῖς
alpha 233	καὶ ἀπαίδευτοί εἰσιν. οὕτως Εὐριπίδης (fr. 1114 N.2).
alpha 234	Ἀγοραῖος Ζεύς· βωμὸς Ἀθήνησιν, ὃς ἐκαλεῖτο ἀγοραίου Διός.
alpha 235	Ἀγοραῖος Ἑρμῆς· ἐν Ἀθήναις ἵδρυτο κατὰ τὴν ἀγοράν.
alpha 236	Ἀγορὰ Κερκώπων· Ἀθήνησι πλησίον τῆς Ἡλιαίας, ἐν ᾗ μάλιστα τὰ κλοπιμαῖα πιπράσκονται καὶ ὠνοῦνται· τοιούτους γὰρ καὶ τοὺς Κέρκωπας παρειλήφαμεν, κλέπτας καὶ πανούργους.
alpha 237	Ἀγορὰ ἐφορεία· οὕτως ἐλέγετο ἡ σύνοδος ἡ πρὸς τοῖς κοι‐ νοῖς ὅροις τῶν ἀστυγειτόνων γινομένη· ἐνταῦθα γὰρ συνιόντες οἱ ὅμοροι περὶ τῶν κοινῶν ὁμοῦ ἐβουλεύοντο.
alpha 238	Ἀγορᾶς ὥραν· οὐ τῶν πωλουμένων, ἀλλὰ τῶν ἄλλων πρά‐ ξεων τῶν κατ’ ἀγοράν· „ἕωθεν ἧκε πρὶν ἀγορὰν πεπληθέναι“. Φερε‐ κράτης (fr. novum). καὶ ἐν Αὐτομόλοις (fr. 29 K.)· „πίνειν ἀεὶ καὶ με‐ θύειν πρὶν ἀγορὰν πεπληθέναι“.
alpha 239	Ἀγοραστήν· τὸν τὰ ὄψα ὠνούμενον, ὃν Ῥωμαῖοι ὀψωνιά‐ τορα καλοῦσιν.
alpha 240	Ἀγοράσματα· τὰ ὤνια λέγουσι. καὶ ἀγορασμάτων· καὶ Ἀγοράσεως τῆς ὠνήσεως.
alpha 241	Ἀγορήν· ἐκκλησίαν.
alpha 242	Ἀγορηταί· σύμβουλοι, φρόνιμοι.
alpha 243	Ἄγος· κατ’ ἀντίφρασιν τὸ μύσος. καὶ ἐναγὴς ὁ ἐνεχόμενος τῷ μύσει. καὶ ἀγηλατεῖν τὸ τοὺς ἐναγεῖς ἐλαύνειν. ὁ δὲ παναγὴς τὸν ἁγνὸν καὶ καθαρὸν σημαίνει. καὶ παρωνόμασται ὁ μὲν ἐναγὴς ἀπὸ τοῦ ἄγους, ὁ δὲ παναγὴς ἀπὸ τοῦ ἁγνοῦ καὶ καθαροῦ. σημαίνει δὲ καὶ
5	ἅγνισμα καὶ θυσίαν.
alpha 244	Ἄγος· μίασμα ἢ ἀγκών. λέγεται δὲ ἄγος καὶ τὸ τίμιον καὶ
alpha 244	ἄξιον σεβάσματος, ἐξ οὗ καὶ ἱέρειαι παναγεῖς καὶ ἄλλα τινά.
alpha 245	Ἀγός· ἡγεμών.
alpha 246	Ἄγος· ὁ Ζεὺς παρὰ Τροιζηνίοις.
alpha 247	Ἀγόμφιος αἰών· οὕτως ἔλεγον τὸν χρόνον, ἐν ᾧ τις ἑωρᾶτο γεγηρακώς, παρὰ τὸ μὴ ἐνεῖναι τοῖς γηρῶσι τοὺς γομφίους. Διοκλῆς (fr. 14 K.)· „μηδείς ποθ’ ὑμῶν, ἄνδρες, ἐπιθυμησάτω γέρων γενέσθαι, προνοησάτω δὲ ὅπως νέος ὢν ἀγαθόν τι τῇ ψυχῇ παθὼν εἰς ὥραν κα‐
5	ταλύσῃ μηδ’ ἀγόμφιόν ποτε αἰῶνα τρίψῃ“.
alpha 248	Ἄγουσιν ἑορτὴν οἱ κλέπται· χαριεστάτη ἡ σύνταξις καὶ ἱκανῶς πεπαισμένη κατὰ τὴν κωμῳδικὴν χάριν. σημαίνει δὲ τοὺς ἀδεῶς κλέπτοντας. οὕτως Κρατῖνος (fr. 18 Dem.).
alpha 249	Ἄγρα· Δήμητρος ἱερὸν ἔξω τῆς πόλεως πρὸς τῷ Εἰλισσῷ.
alpha 250	Ἄγραυλοι· οἱ ἐν ἀγρῷ διανυκτερεύοντες ἢ αὐλιζόμενοι.
alpha 251	†Ἀγραπτότατος† αὖος βάτος· ἐπὶ τοῦ σκληροῦ καὶ αὐθά‐ δους τὸν τρόπον.
alpha 252	Ἄγραφα ἀδικήματα· οἷον ὑπὲρ ὧν νόμος οὐ κεῖται.
alpha 253	Ἀγραφίου· εἶδος δίκης ἐστὶ κατὰ τῶν ὀφειλόντων μὲν τῷ δημοσίῳ καὶ ἐγγεγραμμένων ὥστε ὀφείλειν, ἀπαλειφθέντων δὲ πρὶν ἀποδοῦναι. ἐνίοτε δὲ τάττεται καὶ κατὰ τῶν ἐγγραφόντων τοὺς μὴ ὀφείλοντας. ὁ δὲ τοῦτο πράξας καὶ ἁλοὺς αὐτὸς μὲν ἐνεγράφετο ὀφεί‐
5	λειν, ὁ δὲ μὴ δεόντως ἐγγραφεὶς ἠφίετο τῆς ἀδίκου ἐγγραφῆς.
alpha 254	Ἀγραφίου δίκη· τῶν ἐκ καταδίκης ὠφληκότων τῷ δημοσίῳ γράφουσι τὰ ὀνόματα ἐν σανίσιν οἱ κατὰ καιρὸν περὶ τούτων διοικοῦν‐ τες, προστιθέντες ἀνὰ πόσον ἐστὶ τὸ ὄφλημα. ὅταν δὲ ἀποδιδῷ ἕκα‐ στος, ἐξαλείφεται τῆς σανίδος τὸ ἐπίγραμμα. ἐὰν οὖν τις ἀναγραφῇ
5	μὲν ὠφληκέναι, δόξῃ δὲ μὴ ἀποδεδωκέναι, καὶ τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐξηλειμ‐ μένον ᾖ ἐκ τῆς σανίδος, συγκεχώρηται τῷ βουλομένῳ τῶν ἀστῶν εἰσά‐ γειν κατ’ αὐτοῦ δίκην ἀγραφίου.
alpha 255	Ἀγράφου μετάλλου δίκη· οἱ τὰ ἀργύρεια μέταλλα ἐργαζό‐ μενοι, ὅπου βούλοιντο καινοῦ ἔργου ἄρξασθαι, φανερὸν ἐποιοῦντο τοῖς ἐπ’ ἐκείνοις τεταγμένοις ὑπὸ τοῦ δήμου καὶ ἀπεγράφοντο τοῦ τελεῖν ἕνεκα τῷ δήμῳ εἰκοστὴν τετάρτην τοῦ καινοῦ μετάλλου. εἴ τις
5	οὖν ἐδόκει λάθρα ἐργάζεσθαι μέταλλον, τὸν 〈μὴ〉 ἀπογραψάμενον ἐξῆν τῷ βουλομένῳ γράφεσθαι καὶ ἐλέγχειν.
alpha 256	Ἀγρευτικὴ στολή· ἡδεῖα ἡ λέξις καὶ ἀστεία.
alpha 257	Ἀγρεύματα· τὰ ἐπὶ τῆς ἀγροικίας κτήματα Σόλων εἶπε (fr. 511 M.). σημαίνει δὲ καὶ σκῦλα.
alpha 258	Ἀγριόθυμος· ἄγριος τῇ ψυχῇ.
alpha 259	Ἄγριοι· τοὺς παιδεραστὰς οὕτως ἐκάλουν, ἤτοι ὅτι ἄγριον τὸ πάθος, ἢ ὅτι ὁ Πὰν ἔνοχός ἐστι τοῖς τοιούτοις. καλοῦσι δὲ αὐτοὺς καὶ Κενταύρους. δῆλον ὅτι καὶ τὰ ἀνήμερα τῶν ζῴων ἄγρια καλεῖται. καὶ Ἄγριος ὁ τὸ ἦθος δύσκολος καὶ ὀργίλος.
alpha 260	Ἀγρίους· Αἰσχίνης ἐν τῷ κατὰ Τιμάρχου (52) τοὺς σφόδρα ἐπτοημένους περὶ τὰ παιδικὰ οὕτως ὠνόμασε. καὶ Μένανδρος δὲ (fr. 705 K.—Th.) „ἄγριον“ εἶπε „κυβευτὴν“ τὸν λίαν περὶ τὸ κυβεύειν ἐσπου‐ δακότα.
alpha 261	Ἄγριος ἔλαιος· ἣν οἱ πολλοὶ ἀγριέλαιον καλοῦσιν. ἔστι
alpha 261	παρὰ Πινδάρῳ ἐν Ὕμνοις (fr. 46 Snell).
alpha 262	Ἀγροικεῖν· καὶ ἀγροίκων· τῶν σωφρόνων. παρὰ δὲ τὸ ἀγροῖκος γέγονε τὸ ῥῆμα ἀγροικεῖν.
alpha 263	Ἄγροικοι· γένος Ἀθήνησιν, ὃ ἀντιδιέστελλον πρὸς τοὺς εὐπατρίδας. ἦν δὲ τὸ τῶν γεωργῶν· καὶ τρίτον τὸ τῶν δημιουργῶν.
alpha 264	Ἄγροικος· σκληρός, ἀσκιατρόφητος, οἷον ἐργάτης.
alpha 265	Ἄγροικος ὀπώρα· ἀπεναντίως τῇ γενναίᾳ. ἐγένετο δὲ ὡς ἐν διαφορᾷ, τῆς μὲν πρὸς τὸ ὀπωρίσαι, τῆς δὲ πρὸς ἀπόθεσιν καὶ οἰνο‐ ποιΐαν καὶ τὰ τοιαῦτα. λέγει δὲ ὁ Πλάτων σαφῶς ἐν Νόμοις (8, 845 ab)· „ὠνούμενος τὴν γενναίαν ὀπώραν ὀπωριζέτω, ἐὰν βούληται“. καὶ
5	πάλιν· „τῆς μὲν γενναίας ἁπτέσθω, ἐὰν βούληται, τῆς δὲ ἀγροίκου λεγομένης καὶ τὸν τοιοῦτον ὁ νόμος εἰργέτω“.
alpha 266	Ἄγροικος· ἄφρων, δύσκολος. ἢ ὁ ἐν ἀγρῷ κατοικῶν.
alpha 267	Ἀγροβόας ἀνήρ· ὁ ἀγροίκως φθεγγόμενος καὶ οὐκ ἀστείως οὐδὲ ἐμμελῶς. οὕτως Κρατῖνος (fr. 374 K.).
alpha 268	Ἀγρόμενοι· συναθροίζοντες.
alpha 269	Ἀγροιλῆθεν· Ἀγροίλη δῆμός ἐστι τῆς Ἐρεχθηΐδος φυλῆς, ὁ δὲ δημότης πάλαι ἐλέγετο Ἀγροιλεύς.
alpha 270	Ἀγρονόμοι· οἱ ἐν ἀγροῖς διάγοντες.
alpha 271	Ἀγρότας· ἀγροίκους.
alpha 272	Ἀγροῦ πυγή· τὸ πιότατον. οἱ δὲ ἐπὶ τῶν προσκαθημένων τινὶ λιπαρῶς. οἱ δὲ ὑπερβολικῶς λέγουσιν ἐπὶ τῶν ἐν ἀγρῷ καθημένων. ἢ
alpha 272	ἐπὶ τοῦ σφόδρα ἀγροίκου.
alpha 273	Ἄγρυκτα καὶ ἄλεκτα πέπονθα· τὸ μὲν ἄγρυκτά ἐστιν ὥστε μηδὲ γρύξαι διὰ τὴν ὑπερβολὴν τῶν κακῶν· γρύξαι δέ ἐστι τὸ βραχύ‐ τατον φθέγξασθαι, ὃ καὶ ἄναρθρόν ἐστι, μυγμῷ ἢ στεναγμῷ παραπλή‐ σιον. κέχρηται δὲ αὐτῷ καινότατα Φερεκράτης (fr. 157 K.)· „τί δ’
5	ἔπαθες;— ἄγρυκτα καὶ ἄλεκτα· ἀλλὰ βούλομαι μόνῃ αὐτὴ φράσαι σοι“.
alpha 274	Ἀγρῶσται· οἱ κυνηγέται, ἀπὸ τοῦ ἀγρώσσω ῥήματος. Ὅμη‐ ρος (ε 53)· „ἰχθῦς ἀγρώσσων“.
alpha 275	Ἀγυιαί· ἄμφοδα, ῥῦμαι. ἢ ἐπιμήκεις ὁδοί· παρὰ γὰρ τὸ μὴ ἔχειν πως γυῖα καὶ μέλη 〈καὶ〉 κάμψεις. τὰ δὲ ἄμφοδα ἔχουσιν ἑκα‐ τέρωθεν διεξόδους καὶ ταύτῃ διαφέρουσιν.
alpha 276	Ἀγυιάν· τὸν στενωπὸν Ξενοφῶν (Cyr. 2, 4, 3). καὶ ὅλως πολλὰ τὰ γλωσσηματικὰ παρ’ αὐτῷ.
alpha 277	Ἀγυιεύς· ὁ πρὸ τῶν αὐλείων θυρῶν κωνοειδὴς κίων, ἱερὸς Ἀπόλλωνος, καὶ αὐτὸς 〈ὁ〉 θεός. Φερεκράτης Κραπατάλοις (fr. 87 K.)· „ὦ δέσποτ’ Ἀγυιεῦ, ταῦτα συμμέμνησό μοι“. καὶ τὸ „κνισᾶν Ἀγυιᾶσ“ (Dem. 21, 51) τοὺς ἀγυιέας δηλοῖ συνῃρημένως, οὐ τὰς
5	ἀγυιὰς καὶ τὰς ὁδούς.
alpha 278	Ἀγυιάτιδες· παρ’ Εὐριπίδῃ (Ion. 186) οἱ πρὸ τῶν θυρῶν βωμοί.
alpha 279	Ἀγυιᾶς· ἔνιοι μὲν ὀξύνουσι θηλυκῶς χρώμενοι, οἷον τὰς ὁδούς· βέλτιον δὲ περισπᾶν, ὡς ἀπὸ τοῦ ἀγυιέας. ἀγυιεὺς δέ ἐστι
alpha 279	κίων εἰς ὀξὺ λήγων, ὃν ἱστᾶσι πρὸ τῶν θυρῶν. ἰδίους δὲ αὐτούς φασιν εἶναι Ἀπόλλωνος, οἱ δὲ Διονύσου, οἱ δὲ ἀμφοῖν. ἔστιν οὖν τὸ ὁλό‐
5	κληρον ἀγυιεύς, καὶ κατὰ τὴν αἰτιατικὴν ἀγυιέας, ἐν συναλιφῇ δὲ ἀγυιᾶς. ἔστι δὲ ἴδιον Δωριέων. εἶεν δ’ ἂν οἱ παρὰ τοῖς Ἀττικοῖς λεγό‐ μενοι ἀγυιεῖς οἱ πρὸ τῶν οἰκιῶν βωμοί, ὡς Σοφοκλῆς μετάγων τὰ Ἀθη‐ ναίων ἔθη εἰς Τροίαν φησί (fr. 341 N.2 = 370 R.)· „λάμπει δ’ ἀγυιεὺς βωμὸς ἀτμίζων πυρὶ σμύρνης σταλαγμούς, βαρβάρους εὐοσμίασ“.
alpha 280	Ἀγύρτης· ἐπαίτης, φιλοκερδής. καὶ ἀγύρτης· εἶδος βόλου.
alpha 281	Ἀγύρτης· ὁ ἀλαζὼν καὶ ἀπατεών. τὸ δὲ ἀγείρειν καὶ πε‐ ριαγείρειν τὸ περιιέναι καὶ περινοστεῖν ἐπὶ νίκῃ ἤ τινι ἑτέρῳ τοιούτῳ σεμνύνειν. ὁ δὲ ἀγύρτης καὶ κυβευτικοῦ βόλου ἐστὶν ὄνομα.
alpha 282	Ἀγυρτικά· χυδαῖα ψεύσματα.
alpha 283	Ἀγυρμός· ἐκκλησία, συναγωγή.
alpha 284	Ἀγυρτώδη· συρφετώδη.
alpha 285	Ἀγύρριος· δημαγωγὸς Ἀθηναίων οὐκ ἀφανής.
alpha 286	Ἄγχαζε· ἀντὶ τοῦ ἀναχώρει. οὕτως Σοφοκλῆς (fr. 886 N.2 = 973 R.).
alpha 287	Ἄγχασκε· ἀντὶ τοῦ ἀνάχασκε. οὕτως Φερεκράτης (fr. 196 K.).
alpha 288	Ἀγχέμαχος· ἐγγύθεν μαχόμενος.
alpha 289	Ἄγχι· ἐγγύς.
alpha 290	Ἀγχίθυρος· γείτων.
alpha 291	Ἀγχίμολον· ἐγγὺς ἐλθόν.
alpha 292	Ἄγχιμος· ἀντὶ τοῦ πλησία. Εὐριπίδης (fr. 867 N.2)· „ἀλλ’ ἄγχιμος γὰρ ἥδε Φοιβεία γυνή“.
alpha 293	Ἀγχίνοια· σύνεσις.
alpha 294	Ἀγχίνους· συνετός, ὀξὺς τὸν νοῦν.
alpha 295	Ἄγχιστα· ἔγγιστα.
alpha 296	Ἀγχιστεία· συγγένεια. καὶ ἀγχιστεῖς· οἱ ἀπὸ ἀδελφῶν καὶ ἀνεψιῶν καὶ θείων κατὰ πατέρα καὶ μητέρα ἐγγυτάτω τοῦ τελευτήσαν‐ τος. οἱ δὲ ἔξω τούτων συγγενεῖς μόνον. οἱ δὲ κατ’ ἐπιγαμίαν μιχθέν‐ τες τοῖς οἴκοις οἰκεῖοι λέγονται.
alpha 297	Ἀγχίσποροι· ἐγγὺς γένους.
alpha 298	Ἀγχιστίνδην· τὸ κατὰ ἀγχιστείαν, ὥσπερ ἀριστίνδην καὶ πλουτίνδην, ἐπιρρηματικῶς.
alpha 299	Ἀγχίστροφοι· συστραφέντες ἢ ταχὺ ἐπιστρεφόμενοι.
alpha 300	Ἀγχιτέρμων· ὁ γείτων, ὁ ὅμορος.
alpha 301	Ἀγχοῦ· ἐγγύς.
alpha 302	Ἀγχωμάλου· τῆς ἴσης, τῆς ἐγγὺς τοῦ ὁμαλοῦ.
alpha 303	Ἀγωγή· ἀναστροφή, τρόπος. ἢ ἡ κομιδή. καὶ τὸ ἀγόμενον βάρος.
alpha 304	Ἀγωγεῖ· τῷ ἱμάντι, ᾧ ἄγεται ὁ ἵππος, ὃς καὶ ῥυτὴρ καλεῖται.
alpha 305	Ἀγωγεύς· ὁ ἱμὰς τῶν κυνηγετικῶν κυνῶν. οὕτως Σοφοκλῆς
alpha 305	(fr. 887 N.2 = 974 R.).
alpha 306	Ἀγώγιον· τὸ ἀγόμενον βάρος ἐπὶ τῆς ἁμάξης. οὕτως Ξε‐ νοφῶν (Cyr. 6, 1, 54).
alpha 307	Ἀγώγιμος· ἄγων, ἀγόμενος.
alpha 308	Ἀγωγίμων· φορτίων ἐμπορικῶν.
alpha 309	Ἀγωγόν· ἐπακτικόν.
alpha 310	Ἀγωγούς· προπομπούς.
alpha 311	Ἀγωνία· ὁ ἀγωνισμός. καὶ ἀγών. λέγεται δὲ οὕτως καὶ ἡ ἀγωνιστική.
alpha 312	Ἀγωνίᾳ· Ξενοφῶν (Cyr. 2, 3, 15) ἀντὶ τοῦ ἀγῶνι.
alpha 313	Ἀγῶνα· καὶ τὴν πρὸς τοὺς ἀγῶνας ἄσκησιν.
alpha 314	Ἀγωνιῶ· κινδυνεύω.
alpha 315	Ἀγών· ὄνομα κύριον δηλοῖ, ὡς Δοῦρις ἱστορεῖ (FGrHist 76 F 82). σημαίνει δὲ καὶ τὴν ἀγωνίαν καὶ τὸ ἄθροισμα καὶ τὸν ναόν, ἔνθα ἀθροίζονται, καὶ τὸν τόπον, ἔνθα ἀθροίζεται τὸ πλῆθος.
alpha 316	Ἀγῶνα· καὶ Ὅμηρος (θ 260) τὸν τόπον αὐτόν, ἐν ᾧ ἀγωνί‐ ζονται. Θουκυδίδης εʹ (50, 4)· „προελθὼν εἰς τὸν ἀγῶνα ἀνέδησε τὸν ἡνίοχον“.
alpha 317	Ἀγὼν οὐ δέχεται σκήψεις· τάττεται ἡ παροιμία καὶ ἐπὶ τῶν μηδὲν ὀνησαμένων εἰς σκῆψιν.
alpha 318	Ἀγωνιᾶν· Ἰσοκράτης (15, 183.302) ἀντὶ τοῦ ἀγωνίζεσθαι. καὶ ἀγωνιῶντες ἀντὶ τοῦ ἀγωνιζόμενοι ὁ αὐτός (4, 91).
alpha 319	Ἄγωνος· κατὰ σχηματισμὸν ἀντὶ τοῦ ὁ ἀγών· ἀπὸ δὲ γενικῆς ἐσχηματίσθη. οὕτως Ἀλκαῖος ὁ λυρικὸς πολλάκις ἐχρήσατο (fr. 403 L.‐
alpha 319	P.).
alpha 320	Ἀγωνοθέτης· ὁ ἐν τοῖς σκηνικοῖς, ἀθλοθέτης δὲ ὁ ἐν τοῖς γυμνικοῖς.
alpha 321	Ἀγῶνα· τὴν συναγωγήν. οὕτως Ἀριστοφάνης (fr. 927 K.).
alpha 322	Ἀδαγμός· ὀδαξησμός, ὅπερ ἐστὶ κνησμός. οὕτως Σοφοκλῆς (Tr. 770).
alpha 323	Ἀδαήμονες· ἄπειροι.
alpha 324	Ἀδαμάντινα· στερρά.
alpha 325	Ἀδαξῆσαι· τὸ κνῆσαι, οὐκ ἐν τῷ 〈ο〉 ὀδαξῆσαι. καὶ ἀδαχεῖν· τὸ κνήθειν· „ἀδαχεῖ γὰρ αὐτοῦ τὸν ἄχορα ἐκλέγει τ’ ἀεί“. Ἀριστο‐ φάνης ἐν Ὁλκάσιν (fr. 410 K.).
alpha 326	Ἄδασμος· οὐδένα δασμὸν ἐκτίνουσα οὐδὲ μερίζουσα δασμὸν τῆς οἰκήσεως. οὕτως Αἰσχύλος (fr. 63 N.2 = 77 M.).
alpha 327	Ἄδδιξ· μέτρον τετραχοίνικον. οὕτως Ἀριστοφάνης (fr. 709 K.).
alpha 328	Ἀδεὲς δέος (Pl. Symp. 198a)· τάσσεται ἐπὶ τῶν τὰ μὴ φοβερὰ φοβουμένων. ἢ ἀσφαλές, οὐ φοβερόν.
alpha 329	Ἀδέητος· Ἀντιφῶν (87 B 10 D.—K.) ἀντὶ τοῦ ἀνενδεής.
alpha 330	Ἀδείμαντα· ἄφοβα.
alpha 331	Ἀδεκάστως· ἀμερίστως, δικαίως, ἀδωροδοκήτως, ὀρθῶς.
alpha 332	Ἀδεκατεύτους· ὧν οὐκ ἀνατέθειται ἡ δεκάτη τοῖς θεοῖς.
alpha 333	Ἀδελφίζειν· τὸ ἀδελφόν τινα πυκνῶς καὶ θεραπευτικῶς καλεῖν. οὐ μόνη ἡ κωμῳδία (Apolloph. fr. 4 K.), ἀλλὰ καὶ οἱ ῥήτορες τῇ λέξει ταύτῃ χρῶνται. οὕτως Ἰσοκράτης (19, 30).
alpha 334	Ἀδημονεῖν· κυρίως μέν ἐστι τὸ ἀπορεῖν καὶ ἀμηχανεῖν ἔν τινι δήμῳ ἢ χώρᾳ. Ὅμηρος 〈***〉.
alpha 335	Ἁδήν· τῶν ἐν τῷ σώματι γεγενημένων ἐστὶ τοῦτο. γίνεται δὲ περὶ βουβῶνας καὶ μασχάλας, καὶ ἔτι ὑπὸ τὰς σιαγόνας. ὀξύνεται δὲ ἡ λέξις καὶ δασύνεται παραλόγως, ὥς φησιν Ἡρωδιανός (1, 539, 20 L.).
alpha 336	Ἄδην· τὸ ἅλις. Πλάτων πολλαχοῦ κέχρηται. ἢ εἰς κόρον, ἱκανῶς, ἀρκούντως. ἐν Χαρμίδῃ (153d)· „ἐπεὶ δὲ τῶν τοιούτων ἄδην εἴχομεν“.
alpha 337	Ἀδημονῶν· ἀγωνιῶν.
alpha 338	Ἀδήριτος· ἄμαχος.
alpha 339	Ἀδηφάγος· ἀθρόως ἐσθίων, πολυφάγος, γαστρίμαργος.
alpha 340	Ἀδηνέως· ἁπλῶς καὶ ἀταλαιπώρως, κατὰ στέρησιν τῶν δηνέων καὶ μεριμνῶν.
alpha 341	Ἀδηφάγον ἅρμα· τὸ τέλειον.
alpha 342	Ἀδηφάγοι τριήρεις· αἱ μεγάλαι οὕτως ἐλέγοντο· ἢ ἔχουσαι τὰ πληρώματα ἐντελῆ. καὶ ἀδηφάγα ἅρματα τὰ μεγάλα καὶ τέλεια. καὶ ἔστι πεποιημένον ἀπὸ τοῦ ἄδην ἐσθίειν ἤτοι δαψιλῶς.
alpha 343	Ἀδηφάγοι τριήρεις· λέγοιντ’ ἂν αἱ ἐντελόμισθοι καὶ πολλὰ
alpha 343	ἀναλίσκουσαι, ἐκ μεταφορᾶς τῶν τελείων καὶ ἀγωνιστῶν ἵππων. Ἀλ‐ καῖος δὲ ἐν τῇ Κωμῳδοτραγῳδίᾳ (fr. 21 K.) τοὺς πότας λύχνους ἀδηφάγους εἶπεν.
alpha 344	Ἀδῄωτον· ἀπόρθητον, ἀπραίδευτον.
alpha 345	Ἀδηφάγοι· 〈οἱ〉 ἀγωνισταὶ ἵπποι οὕτως ἐκαλοῦντο, ὡς Ἀρι‐ στοφάνης (fr. 736 K.) καὶ Φερεκράτης (fr. 197 K.). ἔφη δὲ καὶ ἀδηφα‐ γοῦσα Σοφοκλῆς (fr. 889 N.2 = 976 R.) καὶ ἀδηφαγεῖν Ἕρμιππος (fr. 84 K.). ἀλλὰ καὶ ἀδηφάγον εἷπε Λυσίας (fr. 103 S.) τὴν τέλειον
5	μισθὸν λαμβάνουσαν τριήρη. Ἀλκαῖος δὲ ὁ κωμικὸς (fr. 21 K.) καὶ τοὺς πότας λεγομένους λύχνους ἀδηφάγους ἔφη χαριεντισάμενος. καὶ δρομεῖς δέ τινες ἐν Νεμέᾳ ἀδηφάγοι ἐλέγοντο. καὶ οἱ γυμναστικοὶ παρὰ Ἀργείοις οὕτως. λέγουσι δέ τινες καὶ τὸν ἱερὸν λόχον ἀδηφά‐ γον.
alpha 346	Ἀδίαντον· ξηρόν, ἄβροχον. ἢ φυτὸν παρ’ ὕδασι φυόμενον, τὸ καλούμενον πολύτριχον.
alpha 347	Ἀδιάφθορον· ἄμωμον. λέγεται δὲ ἀδιάφθορον καὶ τὸ μήπω μετ’ ἀνδρὸς παιδισκάριον γεγονός, ὡς Μένανδρος (fr. 812 K.—Th.). καὶ μὴν ἀδιάφθορον τὸ μηδεμιᾷ ὑποκείμενον φθορᾷ, ὡς Πλάτων ἐν τῷ Περὶ ψυχῆς (106e)· „ὁπότε δὴ τὸ ἀδιάφθορον καὶ ἀθάνατον οἴχεται“.
5	λέγεται δὲ ἀδιάφθορον καὶ τὸ μὴ παρακεκινημένον τῆς ὀρθῆς γνώμης, ὡς ὁ αὐτὸς ἐν Νόμων ϛʹ (768b)· „ἀδιαφθόρους ταῖς δεήσεσι δικάζειν“. προάγεται δὲ ἡ λέξις καὶ ἐπιρρηματικῶς, ὡς Αἰσχίνης φησὶν (1, 137) Ἀδιαφθόρως.
alpha 348	Ἀδιαίτητος· ἀλλότριος, ἀήθης.
alpha 349	Ἀδιάκριτος· ἀδιαχώριστος. λαμβάνεται δὲ ἐπὶ τῶν μὴ γινω‐ σκόντων τὰ δέοντα, ἢ ἀφρόνως φλυαρούντων.
alpha 350	Ἀδιαλώβητον· ἀβλαβές.
alpha 351	Ἀδιάρθρωτον· ἄσημον, ἀτράνωτον.
alpha 352	Ἀδίαυλος τόπος· ὅθεν μὴ ἔστιν ἐπανελθεῖν. οὕτως Εὐρι‐ πίδης (fr. 868 N.2).
alpha 353	Ἀδιαφορία· ἀμέλεια χωρὶς παρατηρήσεως.
alpha 354	Ἀδιάστατον· τὸ μήπω διεστηκὸς μηδὲ διακεκριμένον. Ἀν‐ τιφῶν εἶπεν (87 B 24 D.—K.).
alpha 355	Ἀδιάβατος· ὁ μὴ ῥᾴστως ἢ ὁ μηδ’ ὅλως διαβῆναι δυνάμενος.
alpha 356	Ἀδιάγλυπτον· ἣν οὐκ ἔστι διαγλύψαι καὶ διελθεῖν· „λαβὴν“ γάρ, φησίν, „ἄφυκτον, ἀδιάγλυπτον“ (Nicoch. fr. 3 Dem.).
alpha 357	Ἀδιάλλακτον ἐχθρόν· Δημοσθένης ἔφη (10, 15), καὶ ἀδιά‐ παυστον Ξενοφῶν (Ages. 1, 4).
alpha 358	Ἀδιάλυτον· τὸ μὴ διαφθειρόμενον, ὡς Πλάτων ἐν τῷ Περὶ ψυχῆς (80b).
alpha 359	Ἀδιάστατον· ὡς †Ξενοφῶν†· „καὶ τὸ οἰκοδόμημα ἀδιάστα‐ τον“. ἔφη δὲ Πλάτων ἐν Τιμαίῳ (25d) τὸ ἀδιερεύνητον.
alpha 360	Ἀδίδακτος· Δημοσθένης ἐν τῷ κατὰ Μειδίου (21, 17)· „ἀδί‐ δακτος ἂν εἰσῆλθεν ὁ χορόσ“.
alpha 361	Ἀδιεξίτητον· ἀδιεξέλευστον.
alpha 362	Ἀδικίου· οἷον ἀδικήματος. ἔστι δὲ ὄνομα δίκης. ἀποτίννυται δὲ τοῦτο ἁπλοῦν, ἐὰν πρὸ τῆς ἐνάτης πρυτανείας ἀποδοθῇ· εἰ δὲ μή, διπλοῦν καταβάλλεται.
alpha 363	Ἄδικος δίκη· ἡ ἐκ συκοφαντίας γινομένη, ὡς Κρατῖνος (fr. 19 Dem.)· „ὥστε δίκας τ’ ἀδίκους νικᾶν ἐπὶ κέρδεσιν αἰσχροῖσ“.
alpha 364	Ἀδικίου· εἶδος δίκης Ἀθήνησιν οὕτω καλουμένης. ἀδίκιον δέ
alpha 364	τινές φασι τὴν ἐπὶ τῷ ἀδικήματι τιθεμένην ζημίαν· καὶ γὰρ Κλείδημος ἐν τῇ πρώτῃ τῶν Ἀτθίδων οὕτω γράφει (FGrHist 323 F 4)· „νόσου γὰρ τοῖς Αἰγινήταις γενομένης καὶ μαντευομένοις προηνέχθη τὸ
5	ἀδίκημα καὶ κατεγνώσθη ἐπὶ τούτῳ τὸ ἀδίκιον“.
alpha 365	Ἀδικίου· λέγεται ἡ δίκη κατὰ τῶν τὴν πόλιν ἀδικούντων. τὸ δὲ τίμημα αὐτῆς ἀργύριόν ἐστιν ἀποτιννύμενον ἁπλοῦν.
alpha 366	Ἀδικομάχους ἵππους· Ξενοφῶν τοὺς δυσπειθεῖς λέγει. καὶ δίκαιον ἅρμα τὸ εὐπειθές (Cyr. 2, 2, 26).
alpha 367	Ἀδιόρθωτον· Δημοσθένης (4, 36)· „ἀόριστα, ἀδιόρθωτα πάντα“.
alpha 368	Ἀδίοπον· ἄναρχον καὶ ἀφύλακτον.
alpha 369	Ἀδιούνιος ταῦρος· ὁ Ἀπόλλων ὑπὸ τῶν Κρητῶν οὕτως λέγεται· φασὶ γὰρ τὴν πόλιν μετοικίζοντα ταύρῳ πως εἰκασθέντα προηγεῖσθαι.
alpha 370	Ἀδμήτου λόγον· ἀρχὴ σκολίου (cf. PMG 749 Page), ὃ οἱ μὲν Ἀλκαίου, οἱ δὲ Σαπφοῦς φασιν.
alpha 371	Ἀδολεσχία· ἀκαιρία, φλυαρία, συνέχεια.
alpha 372	Ἀδολεσχεῖν· σημαίνει μὲν τὸ φιλοσοφεῖν περί τε φύσεως καὶ τοῦ παντὸς διαλεσχαίνοντα. οἱ μέντοι ἀρχαῖοι κωμικοὶ (fr. novum) λεσχαίνειν ἔλεγον τὸ διαλέγεσθαι. καὶ λέσχαι οἱ τόποι, εἰς οὓς συν‐
alpha 372	ιόντες λόγοις διημέρευον.
alpha 373	Ἀδόλως· τοῦτο σημαίνει τὸ ἁπλῶς καὶ ἀληθῶς· τὸ γὰρ ἀληθὲς ἁπλοῦν τι καὶ ἄνευ δόλου ἐστί, τὸ δὲ ψεῦδος περιπεπλεγμένον καὶ δόλου μεστόν.
alpha 374	Ἀδοκίμαστος· δοκιμασθῆναι λέγεται τὸ εἰς ἄνδρας ἐγ‐ γραφῆναι, ἀδοκίμαστος δὲ ὁ μήπω ἐγγεγραμμένος. οὕτως Λυσίας (fr. 73 S.).
alpha 375	Ἄδουλος βίος ἐρεῖς, τουτέστιν ὁ μὴ δοῦλον ἔχων. ἐρεῖς δὲ καὶ ἀδιάλεκτος βίος καὶ ἀγέλαστος βίος καὶ ἄγαμος βίος. Φρύνιχος Μονοτρόπῳ (fr. 18 K.)· „ὄνομα δὲ μοὔστι Μονότροπος, ζῶ δὲ Τίμωνος βίον, ἄγαμον, ἄζυγον, ὀξύθυμον, ἀπρόσοδον, ἀγέλαστον, ἀδιάλεκτον,
5	ἰδιογνώμονα“.
alpha 376	Ἀδούλευτος οἰκέτης· ὁ ἑνὶ δεδουλευκὼς καὶ μὴ παλίμπρα‐ τος. Ὑπερείδης ἐν τῷ κατὰ Πατροκλέους (fr. 139a J.)· „ἀδούλευτον ἢ βάρβαρον πριάσθω“. λέγει δὲ καὶ τὸν νυμφίον ὁ Μένανδρος (fr. 813 K.—Th.).
alpha 377	Ἄδουλος ἐρεῖς, ὡς Εὐριπίδης (Andr. 593), ἀλλὰ καὶ ἀδού‐ λευτος, ὡς Ὑπερείδης (fr. 139a J.).
alpha 378	Ἀδόνητον· ἀσάλευτον.
alpha 379	Ἄδοξα· τὰ παράδοξα, ἃ οὐκ ἄν τις δοξάσειεν.
alpha 380	Ἀδόξαστον· τὸ ἀνέλπιστον. Σοφοκλῆς (fr. 204 N.2 = 223 R.).
alpha 381	Ἄδοξον· τὸ ἄτιμον, ὡς Ἰσοκράτης ἐν Εὐαγόρᾳ (66) καὶ Δημοσθένης ἐν Φιλιππικοῖς (8, 66).
alpha 382	Ἀδοξοῦνται πρὸς τῶν πόλεων· ἀντὶ τοῦ ἐν ἀδοξίᾳ εἰσὶ παρὰ ταῖς πόλεσιν. οὕτως Ξενοφῶν ἐσχημάτισεν ἐν τῷ Οἰκονομικῷ (4, 2)· φησὶ γάρ· „καὶ γὰρ οἵ γε βάναυσοι καλούμενοι ἐπίρρητοί τέ εἰσι καὶ εἰκότως ἀδοξοῦνται πρὸς τῶν πόλεων“.
alpha 383	Ἀδρανές· ἀσθενές.
alpha 384	Ἀδράστεια· ἡ Νέμεσις, ἣν οὐκ ἄν τις ἀποδράσειεν. οἱ δέ φασιν ἑτέραν εἶναι τῆς Νεμέσεως, καὶ οἱ μὲν ἀπὸ Ἀδράστου φασὶ ταύτην ὀνομασθῆναι, ὅτι μόνος σωθεὶς τῶν ἑπτὰ πάλιν μόνος τὸν υἱὸν ἀπέβαλεν ἐν τοῖς ἐπιγόνοις, οἱ δὲ ἀπό τινος Ἀδράστου Μυσοῦ ἱδρυσα‐
5	μένου αὐτῆς ἱερόν. βέλτιον δὲ ἀπὸ τοῦ μηδὲν αὐτὴν ἀποδιδράσκειν.
alpha 385	Ἀδράστεια· οἱ μὲν †ταὐτὸν† τῇ Νεμέσει λέγουσι, λαβεῖν δὲ τοὔνομα παρὰ Ἀδράστου τινὸς βασιλέως. ἢ ἀπὸ Ἀδράστου τοῦ †πα‐ λαιοῦ†, νεμεσηθέντος ἐφ’ οἷς τῶν Θηβαίων κατηλαζονεύσατο, ἱδρυσα‐ μένων ἱερὸν Νεμέσεως, ὃ μετὰ ταῦτα προσηγορεύθη Ἀδραστείας.
5	Δημήτριος δὲ ὁ Σκήψιος (fr. 18 Gaede) Ἄρτεμίν φησιν εἶναι τὴν Ἀ‐ δράστειαν ἀπὸ Ἀδράστου τινὸς ἱδρυμένην. ὁ δὲ Ἀντίμαχος λέγει (fr. 53 Wyss)· „ἔστι 〈δέ〉 τις Νέμεσις μεγάλη θεός, ἣ τάδε πάντα πρὸς μα‐ κάρων ἔλαχε〈ν〉, βωμὸν δέ οἱ εἵσατο πρῶτος Ἄδρηστος ποταμοῖο παρὰ ῥόῳ“. ἔνιοι μέντοι ὡς διαφέρουσαν συγκαταλέγουσιν αὐτῇ τῇ
10	Νεμέσει, ὡς Μένανδρος (fr. 266 K.—Th.) καὶ Νικόστρατος (fr. 37 K.).
alpha 386	Ἄδραστα· ἀποίητα. Ἕρμιππος (fr. 3 Dem.).
alpha 387	Ἀδράφαξυς· τὸ λάχανον, ὅπερ οἱ πολλοὶ ἀνδράφαξυν κα‐ λοῦσι. Φερεκράτης Κοριαννοῖ (fr. 75 K.)· „ἀδράφαξυν ἕψουσα, εἶτα ὀκλὰξ καθημένη“.
alpha 388	Ἁδρόν· μέγα, δαψιλές, πλούσιον. καὶ ἁδρότης· ἡ ὑψηλότης.
alpha 389	Ἁδρύνοιτο· αὐξάνοιτο.
alpha 390	Ἁδρῦναι· ἁδρὸν ποιῆσαι καὶ μέγα. Σοφοκλῆς (fr. 892 N.2 = 979 R.).
alpha 391	Ἀδρύφακτον· ἄπονον καὶ ἀταλαίπωρον.
alpha 392	Ἀδύνατα εἶναι (Thuc. 1, 59, 2)· ἀντὶ τοῦ ἀδύνατον· πολλάκις γὰρ κέχρηται Θουκυδίδης τοῖς πληθυντικοῖς ἀντὶ ἑνικῶν, μάλιστα δὲ ἐπὶ ταύτης τῆς λέξεως.
alpha 393	Ἀδύνατοι· οἱ μέρος τι βεβλαμμένοι τοῦ σώματος, ὡς μηδὲ ἐργάζεσθαι, οἳ καὶ ἐχορηγοῦντο τὰ πρὸς τὸ ζῆν παρὰ τῆς πόλεως, μισθοφορούντων αὐτοῖς τῶν ἐντὸς τριῶν μνῶν περιουσίαν κεκτημένων. ἐδοκιμάζοντο δὲ οἱ ἀδύνατοι ὑπὸ τῆς τῶν πεντακοσίων βουλῆς καὶ
5	ἐλάμβανον τῆς ἡμέρας, ὡς μὲν Λυσίας λέγει (24, 26), ὀβολὸν ἕνα, ὡς δὲ Φιλόχορος, πέντε (FGrHist 328 F 197). Ἀριστοτέλης δὲ δύο ἔφη (Ath. Pol. 49, 4).
alpha 394	Ἀδυναμία ἐρεῖς, ὡς Δημοσθένης (19, 186), καὶ ἀδυνασία, ὡς Ἀντιφῶν (fr. 143 Th.), καὶ ἀδυνατία, ὡς Δεινόλοχος (fr. 9 Kaibel).
alpha 395	Ἀδυνάτων ἐρᾶν· Εὐριπίδης εἶπεν (Herc. 318).
alpha 396	Ἀδυσώπητον· ἀπροσωπόληπτον. ἢ τὸ πρὸς τὰς δεήσεις ἀμεί‐ λικτον καὶ ἀνεπίστροφον καὶ σκληρόν.
alpha 397	Ἄδυτον· σπήλαιον. ἢ τὸ ἀπόκρυφον μέρος τοῦ ἱεροῦ.
alpha 398	Ἀδώνιδος κῆποι· ἐν ὀστράκοις ταῦτα κατὰ τὰς οἰκίας ἐσπείρετο. χρῶνται δὲ αὐτῷ παροιμιωδῶς ἐπὶ τῶν ἐπιπολαίων καὶ κούφων. ἔσπειρον δὲ τῇ Ἀφροδίτῃ τῶν καρπῶν τὴν εὕρεσιν ἀνατιθέντες.
alpha 399	Ἀδώνιος· Φερεκράτης εἶπεν (fr. 198 K.) ἀντὶ τοῦ Ἀδώνιδος. λέγει δὲ καὶ τὴν αἰτιατικὴν τὸν Ἀδώνιον. οὕτω δὲ καὶ Πλάτων (fr. 4 K.) καὶ Κρατῖνος (fr. 376 K.), ἀλλὰ καὶ Ἀριστοφάνης (fr. 737 K.) καὶ ἕτεροι. λέγουσι δὲ καὶ Ἄδωνιν αὐτὸν πολλάκις.
alpha 400	Ἀδώνια· συνεσταλμένως· „Ἀδώνι’ ἄγομεν καὶ τὸν Ἄδωνιν κλάομεν“. Φερεκράτης (fr. 170 K.). καλοῦσι δὲ καὶ τὸ εἴδωλον τὸ τοῦ
alpha 400	Ἀδώνιδος οὕτως Ἀδώνιον.
alpha 401	Ἀδώνια· βραχεῖαν ἔχει τὴν παραλήγουσαν, ὡς Ἀριστοφάνης (Pac. 420) καὶ Φερεκράτης (fr. 170 K.) διὰ τῶν μέτρων μαρτυρεῖ. ἔστι δὲ τὰ Ἀδώνια ἑορτή, οἱ μέν φασιν εἰς τιμὴν Ἀδώνιδος ἀγομένη, οἱ δὲ τῇ Ἀφροδίτῃ. ἔστι δὲ Φοινίκων καὶ Κυπρίων.
alpha 402	Ἀδώρητος ἐρεῖς, ὡς Εὐριπίδης (Hec. 42)· „οὐδ’ ἀδώρητος φίλων ἔσται πρὸς ἀνδρῶν“. καὶ Θουκυδίδης δευτέρᾳ (65, 8)· „χρημάτων τε ἀφανῶς ἀδώρητος γενόμενοσ“. Πλάτων μέντοι γε ἐν Συμποσίῳ (197 d) ἄδωρος εἶπεν· καὶ γάρ φησιν· „ἄδωρος δυσμε‐
5	νείασ“, ἀντὶ τοῦ μὴ διδοὺς δυσμένειαν. ἐρεῖς δὲ καὶ ἀδωροδόκητος, ὡς Δημοσθένης (19, 27), ἀλλὰ καὶ ἀδωροδοκήτως, ὡς ὁ αὐτός (18, 250).
alpha 403	Ἄδωρος χάρις· ἡ μὴ ἐπὶ τέλος ἐλθοῦσα δωρεά. οὕτως Εὐρι‐ πίδης (fr. 869 N.2).
alpha 404	Ἀεί· ἀντὶ τοῦ ἕως καὶ ἀντὶ τοῦ μέχρι.
alpha 405	Ἀεί· κοινότερον μὲν ἐπὶ τοῦ κατὰ πάντα χρόνον καὶ ἐν παντὶ καιρῷ, ἔστι δὲ ὅπου καὶ ἀντὶ τοῦ ἕως καὶ ἀντὶ τοῦ μέχρι. Πλάτων ἐν Συμποσίῳ (217 d)· „ἐπειδὴ δεδειπνήκαμεν, διελεγόμην ἀεὶ πόρρω τῶν νυκτῶν“. καὶ ἐν ἄλλοις πολλοῖς. καὶ Εὐριπίδης ἐν Μηδείᾳ (670)·
5	„ἄπαις γὰρ δεῦρο ἀεὶ τείνεις βίον“. καὶ ἄλλοι πολλοί.
alpha 406	†Ἀειδές†· λυπηρόν.
alpha 407	Ἀειθαλής· ἀεὶ θάλλων.
alpha 408	Ἀεὶ κολοιὸς παρὰ κολοιὸν ἱζάνει· παροιμία. ὅτι οὐ μόνον ἐστὶ τὸ ζῷον φιλάλληλον καὶ ἀγεληδὸν πετόμενον, ὡς οἱ ψᾶρες, ἀλλὰ καὶ ἁλίσκεται διὰ τὴν ἑαυτοῦ σκιὰν προσερχόμενον ταύτῃ {καὶ} καθ’
alpha 408	ὕδατος ὁραθείσῃ, ὥς φησι Κλέαρχος.
alpha 409	Ἀείζων ἐρεῖς τρισυλλάβως, ὡς οἱ Ἀττικοί, καὶ ἀείζωον τε‐ τρασυλλάβως. ἔστι δὲ ὅμοιον τῷ ἀείνῳ, ὃ σημαίνει τὸ ἀένναον. ὥσπερ οὖν ἀπὸ τῆς σῶος εὐθείας δισυλλάβου γίνεται σῶς εὐθεῖα μονοσύλλα‐ βος καὶ ἡ αἰτιατικὴ σῶν, οὕτως ἀπὸ τῆς ζῶς ὀρθῆς μονοσυλλάβου, ᾗ
5	κέχρηται καὶ Ὅμηρος (E 887), γίνεται ἡ αἰτιατικὴ ζῶν καὶ κατὰ σύν‐ θεσιν ἀείζων, ὡς Αἰσχύλος Γλαύκῳ Ποντίῳ (fr. 28 N.2 = 60 M.)· „ὁ τὴν ἀείζων ἄφθιτον πόαν φαγών“. Σοφοκλῆς δὲ τὴν εὐθεῖαν ἔφη (fr. 674 N.2 = 740 R.) „ἀείζως γενεά“. ἀπὸ δὲ τῆς ζωὸς δισυλλάβου εὐθείας φιλόζωος εἶπεν ὁ κωμικὸς Πλάτων (fr. 19 Dem.), ἧς ἡ γενικὴ
10	ζωοῦ, ἣν Αἰσχύλος κατὰ σύνθεσιν προάγει εἰπών (fr. 29 N.2 = 60 M.)· „καὶ γεύομαί πως τῆς ἀειζώου πόασ“.
alpha 410	Ἀείζων πένθος ἐρεῖς, ὡς Σοφοκλῆς (fr. 675 N.2 = 741 R.), καὶ Ἀείζωον ἕλκος.
alpha 411	Ἀειλογία· πολυλογία ἢ ταυτολογία. ἔστι δὲ ἡ λέξις παρὰ Δημοσθένει (19, 2) καὶ Ἰσαίῳ (fr. 141 S.). τὸ μέντοι ῥῆμα, ἤτοι τὸ ἀει‐ λογεῖν, ἀδόκιμον. δηλοῖ δὲ καὶ τὸ ἑκάστοτε διδόναι λόγον καὶ ἀπολο‐ γίαν. καὶ ἀειλογία· τὸ διὰ παντὸς ἐξεῖναι λέγειν. καὶ ἀειλογία·
5	τὸ ἀεὶ λόγον καὶ εὐθύνας ὑπέχειν. οὕτω Δημοσθένης καὶ Ἰσαῖος.
alpha 412	Ἄειλα· τὰ πολύσκια χωρία κατὰ στέρησιν τῆς ἕλης. οὕτως Αἰσχύλος (fr. 334 N.2 = 748 M.).
alpha 413	Ἀείνων· τὸ ἀένναον. Ἀριστοφάνης τρισυλλάβως Βατράχοις (146) καὶ ἄλλοι πολλοί.
alpha 414	Ἀείνως γλῶσσα καὶ ἀείνως φωνὴ καὶ ὀργὴ καὶ ἐπιθυμία, καὶ ἐπὶ τῶν ὁμοίων χρῶ. Κρατῖνος (fr. 20 Dem.)· „γλῶσσάν τέ σοι
alpha 414	δίδωσιν ἐν δήμῳ φορεῖν καλῶν λόγων ἀείνων, ᾗ πάντα κινήσεις λέγων“. ἐρεῖς δὲ καὶ τὸ ἀείνως ποταμὸς καὶ ἀείνως κρήνη, διὰ τὸ
5	ἐγκεῖσθαι τῇ λέξει τὸ νάειν, ὅπερ ἐστὶ ῥεῖν· ἴδιον δὲ ὕδατος τὸ ῥεῖν. τὸ δὲ γλῶττα ἀείνως πάνυ καινὸν καὶ ἐναργῶς εἴρηται ἐπὶ τῆς δεινῆς εἰπεῖν.
alpha 415	Ἀείταν· τὸν ἑταῖρον. †Ἀρίσταρχος† δὲ τὸν ἐρώμενον.
alpha 416	Ἀειφυγία· ἡ εἰς ἀεὶ φυγή.
alpha 417	Ἄελλα· ἀνέμων συστροφή.
alpha 418	Ἀελλόπους· ταχεῖα τοὺς πόδας.
alpha 419	Ἀελλάδες ἵπποι· αἱ ταχεῖαι. καὶ τοῦτο τραγικόν (Soph. OT 467).
alpha 420	Ἀεὶ γὰρ εὖ πίπτουσιν οἱ Διὸς κύβοι· ἐπὶ τῶν εἰς πάντα εὐδαιμονούντων. οἱ δὲ ἐπὶ τῶν ἀξίως τιμωρουμένων.
alpha 421	Ἀεὶ γεωργὸς εἰς νέωτα πλούσιος· ἐπὶ τῶν ἐλπίδι μὲν ἀεὶ τρεφομένων ἀπαλλάττεσθαι τῶν δεινῶν, τοῖς αὐτοῖς δὲ πάλιν περιπι‐ πτόντων.
alpha 422	Ἀειεστώ· Ἀντιφῶν τὴν ἀϊδιότητα ἐν Ἀληθείας βʹ (87 B 22 D.—K.) καὶ τὸ ἐπὶ τῶν αὐτῶν ἀεὶ ἑστάναι. ἡ λέξις Διογενιανοῦ (fr. 2 Schmidt).
alpha 423	Ἀειλογία· τὸ ἀεὶ λόγον καὶ εὐθύνας ὑπέχειν. οὕτω Δημο‐
alpha 423	σθένης (19, 2) καὶ Ἰσαῖος (fr. 141 S.).
alpha 424	Ἄερκτον· ἀντὶ τοῦ ἄφρακτον καὶ πανταχόθεν ὁρώμενον. Λυσίας (7, 28).
alpha 425	Ἀεροβατεῖν· εἰς τὸν ἀέρα περιπατεῖν.
alpha 426	Ἀετός· τό τε πτηνὸν ζῷον καὶ τὸ ἐπὶ τῷ προπυλαίῳ, ὃ καὶ νῦν ἀέτωμα λέγεται· ἡ γὰρ ἐπὶ τοῖς προπυλαίοις κατασκευὴ ἀετοῦ μιμεῖ‐ ται σχῆμα ἀποτετακότος τὰ πτερά. ἔστι δέ τις καὶ βοτάνη ἐν Λιβύῃ. οἱ δέ φασιν ἀετὸν τῶν οἰκοδομημάτων τὸ κατὰ τὸν ὄροφον, ὃ καὶ ἀέτωμα
5	καλοῦσιν.
alpha 427	Ἀετὸν ἵπτασθαι διδάσκεις· ἐπὶ τῶν ἐγχειρούντων διδά‐ σκειν τινὰς ἃ ἐπίστανται μᾶλλον τῶν ἐθελόντων διδάσκειν.
alpha 428	Ἄζα· ξηρασία. σημαίνει καὶ τὸ ἐν ἀγγείῳ ὀλίγον ὑγρόν. οὕτως Πραξιφάνης (fr. 21 Wehrli).
alpha 429	Ἀζάλιον· ξηρόν. ἢ ἄγαν ζέον.
alpha 430	Ἄζειν· τὸ διὰ τοῦ στόματος ἀθρόως ἐκπνεῖν ἄζειν λέγουσιν Ἀττικοὶ μιμούμενοι τὸν ἦχον τοῦ πνεύματος. οὕτως Νικοχάρης (fr. 19 K.).
alpha 431	Ἄζειν· τὸ στένειν. Σοφοκλῆς (fr. 893 N.2 = 980 R.).
alpha 432	Ἀζήν· ὁ πώγων κατὰ Φρύγας λέγεται. ἡ λέξις Ἡρωδιανοῦ(1, 15, 8 L.).
alpha 433	Ἀζηνία καὶ †Ἁμαξέντια καὶ Ἀναγκαῖα†, ἔτι δὲ Ἀχερδοῦς καὶ Ἀγριάδαι· δῆμοι πάντα ταῦτα Ἱπποθοωντίδος.
alpha 434	Ἁζηνιεῖς καὶ Ἑρχιεῖς καὶ Ἁλιεῖς καὶ πάντα τὰ ὅμοια δασέως φησὶ φθέγγεσθαι τοὺς Ἀττικοὺς τοὺς παλαιοὺς Πολέμων ἐν τοῖς πρὸς Ἀδαῖον καὶ Ἀντίγονον (fr. 65 Preller).
alpha 435	Ἀζησία· οὕτως ἡ Δημήτηρ παρὰ Σοφοκλεῖ καλεῖται (fr. 894 N.2 = 981 R.). οἱ δὲ τὴν εὐτραφῆ.
alpha 436	Ἀζηνιεύς· Ἀζηνία δῆμός ἐστι φυλῆς τῆς Ἱπποθοωντίδος, ἀφ’ ἧς ὁ φυλέτης Ἀζηνιεύς.
alpha 437	Ἀζήτητον· τὸ ζήτησιν καὶ κατηγορίαν ἔχειν κεκωλυμένον. οὕτως Αἰσχίνης (3, 22).
alpha 438	Ἀζύμου κράσεως· ἀντὶ τοῦ γλίσχρας. καὶ τὸ ἄζυμον ἐν Τιμαίῳ (74d)· „τὴν δὲ δὴ τῶν νεύρων φύσιν ἐξ ὀστοῦ καὶ σαρκὸς ἀζύ‐ μου κράσεως μίαν ἐξ ἀμφοῖν“· λέγεται γὰρ κρέα γλίσχρα τὰ ἄσαρκα καὶ δερματώδη. τινὲς δὲ γλίσχρον τὸ ἐπίπονον καὶ ταλαίπωρον. Πολι‐
5	τείας ηʹ (553c).
alpha 439	Ἄζυξ· ὁ μὴ συνεζευγμένος γάμῳ.
alpha 440	Ἀηδές· λυπηρόν.
alpha 441	Ἀηδόνα· ἔστι μὲν ἡ ὄρνις, ἐκ μεταφορᾶς δὲ οἱ τραγικοὶ τὴν γλωσσίδα τῶν αὐλῶν λέγουσιν (Eur. fr. 556 N.2), ἔστι δ’ ὅπου καὶ τὸν αὐλόν (Eur. fr. 931 N.2). ἡ λέξις Διδύμου (p. 86 Schmidt).
alpha 442	Ἀηδόνειος θρῆνος· Αἰσχύλος (fr. 291 N.2 = 749 M.)·
alpha 442	„θρηνεῖ δὲ γόον τὸν ἀηδόνειον“.
alpha 443	Ἀηδόνειος ὕπνος· Νικοχάρης (fr. 16 K. = 4 Dem.)· „εἰ πεύσομαι τὸν ἀηδόνειον ὕπνον τῆς νυκτὸς ἀποδαρθέντα σαυτὸν αἰτιῶ“.
alpha 444	Ἀηδόνειος κλαγγή· Νικόμαχος (fr. 1 N.2 = TrGF 127 F 13)· „μέλπουσι τὴν ἀηδόνειον κλαγγήν“.
alpha 445	Ἀηδόνειος· ἐπὶ μὲν ὕπνου τὸ ἐλάχιστον, ἐπὶ δὲ λύπης τὸ σφοδρότατον.
alpha 446	Ἄηνα· δένδρα μικρὰ ἄκαρπα.
alpha 447	Ἄησιν· ἀναπνεῖ. Αἰσχύλος ἐν Ὅπλων κρίσει (fr. 287 M.)· „καὶ διὰ πνευμόνων θερμὸν ἄησιν ὕπνον“.
alpha 448	Ἄησιν· ἀντὶ τοῦ χειμῶνα. Εὐριπίδης Ἀλκμέωνι (fr. 78a Snell)· „ὡς ἄπεπλον, ὦ δύστηνε, σῶμ’ ἔχεις σέθεν. —ἐν τοῖσδε ἄησιν καὶ θέρος διέρχομαι“.
alpha 449	Ἀήσυρον· ἀσθενὲς καὶ κενόν.
alpha 450	Ἄητον· πολὺ ἢ ἀβλαβὲς καὶ οἱονεὶ ἄατον· „θάρσος ἄητον ἔχουσα“ (Φ 395). οἱ δὲ ὁρμὴν ἀποδεδώκασιν ἀπὸ τῶν ἀητῶν μετενεγ‐ κόντες, οἵ εἰσι βίαια καὶ σφοδρὰ πνεύματα.
alpha 451	Ἀθαμβής· ἄφοβος.
alpha 452	Ἀθάρην, οὐκ †ἀθάρην† τὴν ἐρεικτὴν καλοῦσιν. Ἀριστοφάνης Πλούτῳ (673)· „ἀθάρης χύτρα τις ἐξέπληττε κειμένη“. 〈καὶ ἐν〉 Γήρᾳ (fr. 9 Dem.)· „ἀθάρης ἀνακαλύψασα μεστὸν τρύβλιον“. Κράτης Ἥρωσιν (fr. 9 K.)· „οὐκοῦν ἔτνους χρὴ δεῦρο τρύβλιον φέρειν καὶ τῆς
5	ἀθάρησ“.
alpha 453	Ἀθέλδεται· διηθεῖται. Διοκλῆς Μελίτταις (fr. 7 K.)· „καὶ διὰ τετρημένων ἀθέλδεται τύπων“.
alpha 454	Ἄθεσμος βλάβη· ἦσάν τινες ἄθεσμοι καλούμεναι βλάβαι, περὶ ὧν νόμος οὐκ ἦν κείμενος. τὸ δὲ αὐτὸ ἐκαλεῖτο καὶ ἄθεσμος δίκη.
alpha 455	Ἀθέμιστα· ἄδικα.
alpha 456	Ἀθέμιστος· ἄνομος.
alpha 457	Ἀθεσίαν· παραβασίαν.
alpha 458	Ἀθέμιστα καὶ ἀνόσια δρᾶν· Δείναρχος εἶπε (fr. 6, p. 146, 19 C.) καὶ †Ξενοφῶν†. καὶ ἀθεμιστότεροι Ξενοφῶν (Cyr. 8, 8, 5). καὶ „ἀθέμιστοι μοῦσαι“ εἶπεν Ἀγάθων ἐν Ἀλκμέωνι (TrGF 39 F 2).
alpha 459	Ἀθετεῖν· ἐπὶ τοῦ μὴ ἁρμόζειν. Δίφιλος κέχρηται (fr. 1 Dem.).
alpha 460	Ἄθετος· ὁ ἀποίητος. οὕτως Ποσείδιππος (fr. 39 K.).
alpha 461	Ἀθεώρητος· ἀντὶ τοῦ ἀθέατος.
alpha 462	Ἀθήλυντον· ἀδάμαστον, σκληρόν.
alpha 463	Ἄθηλον· τὸ μὴ τεθηλακός.
alpha 464	Ἄθηλον παιδίον· τὸ τροφῆς μὴ μετειληφός, τὸ ἄτροφον. οὕτως Ἀριστοφάνης (Lys. 881).
alpha 465	Ἀθηνᾶ ἱππία· ἢ ὅτι ἐκ τῆς τοῦ Διὸς κεφαλῆς, ὡς ὁ μῦθος, μεθ’ ἵππων ἀνήλατο, ἢ ὅτι, ὡς Μνασέας (FHG 3, 149, fr. 2), ἡ Ποσειδῶ‐ νος καὶ Κόρης τῆς Ὠκεανοῦ θυγάτηρ Ἀθηνᾶ τὸ ἅρμα τῶν ἵππων ἐξεῦ‐ ρεν. ἄλλοι δέ φασιν {ὡς} Ἄδραστον φεύγοντα καὶ ἐπὶ Κολωνοῦ
5	στήσαντα τοὺς ἵππους Ποσειδῶνα καὶ Ἀθηνᾶν ἱππίους προσαγορεῦ‐
5	σαι.
alpha 466	Ἀθηναίας ὁ Μεγακλείδης οὔ φησι καλεῖσθαι τὰς γυναῖκας, ἀλλ’ Ἀττικάς, ἐν τοῖς Περὶ Ὁμήρου (FHG 4, 443), ἅμα καὶ τὴν αἰτίαν ἀποδιδούς· μόνους γάρ φησι τοὺς ἐκεῖθεν ἄνδρας μὲν Ἀθηναίους ὀνομάζουσι, γυναῖκας δὲ Ἀττικάς, ἵνα μὴ τὴν ἄγαμον αἱ γαμούμεναι
5	τῇ προσηγορίᾳ καταισχύνωσι. Φερεκράτης δὲ ἐν Γραυσί φησιν (fr. 34 K.)· „Ἀθηναίαις αὐταῖς τε καὶ ταῖς συμμάχοισ“. καὶ Κάνθαρος Τηρεῖ (fr. 5 K.)· „γυναῖκα Ἀθηναίαν καλήν τε καὶ ἀγαθήν“. καὶ Φιλήμων Πτερυγίῳ (fr. 66 K.)· „τὰς Ἱππονίκας τάσδε καὶ Λυσιστράτας καὶ Ναυ‐ σινίκας τὰς Ἀθηναίας λέγω“. οἱ δὲ μὴ δεῖν φάσκοντες Ἀθηναίας λέ‐
10	γεσθαι τὰς Ἀττικὰς {καὶ} τὴν ὁμωνυμίαν αἰτιῶνται, ἣν ἐπιδέχονται πρὸς τὴν θεόν· Ἀθηναία γὰρ ἡ θεὸς καλεῖται. ἀλλ’ ἀντὶ τοῦ Ἀθηναίας φασὶν ἀστὰς λέγεσθαι καὶ Ἀττικάς. πλὴν πολλή γε ἡ χρῆσις τῆς φωνῆς ἐπὶ τῶν γυναικῶν παρὰ τοῖς ἀρχαίοις, ὡς οἵ τε προειρημένοι ποιηταὶ μαρτυροῦσι καὶ Δίφιλος ἐν Ἀμάστριδι (fr. 10 K.). καὶ Ἴων δὲ τὴν
15	Θεμιστοκλέους θυγατέρα Ἀθηναίαν ξένην φησὶ (FGrHist 392 F 11) καὶ Πίνδαρος ἐν †σχολίοις†. ὁ μέντοι Φρύνιχος (Praep. soph. fr. 8) ἀνάττικόν φησιν εἶναι τὴν φωνὴν 〈καὶ〉 θαυμάζει, πῶς ὁ Φερεκράτης ἀττικώτατος ὢν χρῆται τῇ λέξει.
alpha 467	Ἀθηνόδωρος· ὄνομα κύριον. ἦν δ’ οὗτος στρατιώτης Ἀθη‐ ναῖος.
alpha 468	Ἀθμονεύς· Ἀθμονία δῆμός ἐστι φυλῆς τῆς Κεκροπίδος, ἀφ’
alpha 468	οὗ ὁ δημότης Ἀθμονεύς.
alpha 469	Ἀθήρ· ἡ ἀκμὴ τοῦ ἠκονημένου σιδήρου κατὰ μεταφορὰν ἐκ τοῦ ἀθέρος, ὅς ἐστι τοῦ στάχυος τὸ ἄκρον καὶ λεπτότατον, ἀφ’ οὗ τὸ ἀθηρηλοιγὸν καὶ ἀθερίζειν πεποίηται. οὕτως Φιλωνίδης (fr. 2 Dem.).
alpha 470	Ἄθηρος ἡμέρα· σεμνὴ πάνυ ἡ συμπλοκὴ καὶ ἀξίωμα οὐ μι‐ κρὸν ἔχουσα· καὶ γὰρ ὁ χρησάμενος τῇ φωνῇ καὶ τῇ φράσει Αἰσχύλος ἐστὶν ἐν Τοξότισι (fr. 241 N.2 = 419 M.). πρόσεστι δὲ τῷ σεμνῷ τῆς λέξεως καὶ τὸ πολιτικόν. λέγεται δὲ ἐπὶ Ἀκταίωνος· „οὔπω τις Ἀ‐
5	κταίωνα ἄθηρος ἡμέρα κενόν, πόνου πλουτοῦντα ἔπεμψεν εἰς δόμουσ“. συγγράφων χρῶ, φησὶν ὁ Φρύνιχος (Praep. soph. fr. 9).
alpha 471	Ἀθάρη καὶ ἀθήρα καὶ ἀθέρα καὶ ἀθάρα τὸ αὐτό φασιν. ἔστι δὲ ἡ ἀθάρη ἡ ἐκ πυρῶν ἑψημένων καὶ διακεχυμένων ὥσπερ ἔτνος τροφή. διαφέρει δὲ τοῦ ἔτνους, ὅτι τὸ μὲν ἔτνος ἐκ κυάμων ἢ πισῶν ἢ ἁπλῶς κατερεικτῶν ὡντινωνοῦν σκευάζεται, ἡ δὲ ἀθάρη, ὥσπερ εἴρη‐
5	ται, πυρῶν ἑψημένων καὶ διακεχυμένων. ἔστι δὲ ἡ χρῆσις τῆς λέξεως πολλὴ παρὰ τοῖς Ἀττικοῖς, κατὰ μὲν τὸ τέλος διὰ τοῦ η προαγομένη, κατὰ δὲ τὴν μέσην διὰ τοῦ α, κατὰ δὲ πολλοὺς ἄλλους κατὰ μὲν τὸ τέλος διὰ τοῦ α, κατὰ δὲ τὴν μέσην διὰ τοῦ η. οὕτως δὲ καὶ Ἑλλάνικος (FGrHist 4 F 192) καὶ Σώφρων (fr. 77 Kaibel) ἐχρήσαντο. ἐκτείνουσι δὲ
10	καὶ τὸ α, ὡς ἀπὸ τοῦ ἀθήρα τῆς λέξεως μεταληφθείσης. ἴσως δέ, φασίν, ἀθέρα ἦν ἡ λέξις διὰ τοῦ ε τὸ πρῶτον, ἡ ἐκ τῶν ἀθέρων κεκαθαρμένη τροφὴ καὶ ἑψημένη ἐκ τῶν πυρῶν, ὕστερον δὲ εἰς τὸ η τὸ ε ἐξετάθη, ὥσπερ καὶ τὸ ἔθος εἰς ἦθος. τὸ μέντοι ἀθέρα εἰς τὸ ἀθάρα Δωρικῶς γέγονεν, οἱ δὲ ἀθάρην λέγοντες Ἰακῶς φασι· καὶ γὰρ καὶ ἄλλοις
15	ἐχρήσαντο Ἰακοῖς διὰ τὴν ἄνωθεν συγγένειαν, ἐσημηνάμην λέγοντες ἀεὶ καὶ σημηνάμενος. ὥστε τὸ ἀθάρη παρὰ τοῖς Ἀττικοῖς λεγόμενον τὴν μὲν παραλήγουσαν κατὰ τὴν Δώριον, τὴν δὲ κατάληξιν κατὰ τὴν Ἰωνικὴν ἔσχε διάλεκτον.
alpha 472	Ἀθῆναι πατρίς μού ἐστι χρυσάμπυκες· Πλάτων ὁ κωμι‐ κὸς ἔφη (fr. 20 Dem.).
alpha 473	Ἀθήναζε· Πλάτων Παρμενίδῃ (126a). τὸ μέντοι ἐν τῷ Περὶ ψυχῆς ἐπίστασιν ἔχει ὡς ἡμαρτημένον. φησὶ δὲ οὕτως (57a)· „καὶ γὰρ οὔτε τῶν πολιτῶν Φλιασίων οὐδεὶς πάνυ τι ἐπιχωριάζει τὰ νῦν Ἀθή‐ ναζε“. καὶ τὸ παρὰ Ἀντιφῶντι δὲ ἐν τῷ Περὶ ἀνδραποδισμοῦ λόγῳ (fr.
5	7 Th.) ἐπίστασιν ἔχει ὡς ἡμαρτημένον τὴν σύνταξιν. γράφει δὲ οὕτως· „ἐπειδὴ γὰρ ἀπῳκίσθην Ἀθήναζε καὶ ἀπηλλάγην τῆς κληρουχίασ“.
alpha 474	Ἀθηρής· ἴσως μὲν ὁ ἀτειρής, ἢ ὁ ἄγαν θεριστικός. Αἰσχύλος †Ἀγαμέμνονι† (fr. 128 N.2 = 199 M.)· „χαλκὸν †ἀνθερητὸν† ἀσπί‐ δος ὑπερτενῆ“. ἢ ὁ λαμπρός, ὁ διὰ λαμπρότητα ἀθρούμενος. ἢ ὁ ἀθε‐ ρίζων καὶ οὐδενὸς ἔχων λόγον διὰ σκληρότητα. ἢ 〈ὁ〉 ὀξύς, παρὰ
5	τοὺς ἀθέρας.
alpha 475	Ἀθήρ· ἀκμὴ τοῦ ἠκονημένου σιδήρου κατὰ μεταφορὰν ἀπὸ τοῦ ἀθέρος, ὅς ἐστι τοῦ ἀστάχυος τὸ ἄκρον καὶ λεπτότατον. λέγεται μὲν οὖν καὶ ἡ ἐπιδορατὶς ἀθήρ. λέγεται δὲ καὶ ἀθὴρ πυρός, ὡς Εὐρι‐ πίδης Σθενεβοίᾳ (fr. 665a Snell)· „παίω Χιμαίρας εἰς σφαγάς, πυρὸς
5	δ’ ἀθὴρ βάλλει με καὶ τοῦδ’ αἰθαλοῖ πυκνὸν πτερόν“.
alpha 476	Ἆθλον· ἀγώνισμα, ἢ τιμή. ὁ μισθός, τὸ τοῦ ἀγῶνος βραβεῖον.
alpha 477	Ἆθλος· ἀρρενικῶς τὸ ἔργον καὶ τὸ ἀγώνισμα καὶ τὸ ἔπα‐ θλον. διαφέρει δὲ τοῦ οὐδετέρου, ὅτι τὸ μὲν οὐδέτερον δηλοῖ κυρίως τὸ
alpha 477	ἔπαθλον, τοῦτο δὲ τὸν ἀγῶνα.
alpha 478	Ἄθραυστον· ἰσχυρόν, ἄκλαστον.
alpha 479	Ἄθρει· ὅρα, βλέπε.
alpha 480	Ἀθρεῖν· τὸ ἐπισκοπεῖν καὶ μετ’ ἐπιτάσεως ὁρᾶν. παραδει‐ γμάτων δὲ πάντα μεστά.
alpha 481	Ἀθροίζει· συνάγει.
alpha 482	Ἀθρόους καὶ ἄθρους λέγουσι δισυλλάβως.
alpha 483	Ἀθράνευτον· τὸ ἄστρωτον.
alpha 484	Ἄθρακτος· ἀτάραχος. καὶ τὸ συνεχύθη ἐθράχθη, ὡς Σοφο‐ κλῆς (fr. 952 N.2 = 1055 R.).
alpha 485	Ἄθρους· †εἰς ἅπαν† συνηγμένους ὁμοῦ, ἢ ἀθρόως.
alpha 486	Ἀθηνᾷ τὸν αἴλουρον· ἐπὶ τῶν κακῶς συγκρινόντων τὰ κρείττονα τοῖς ἥττοσι διὰ μικρὰν ὁμοιότητα ἡ παροιμία εἴρηται, ὡς εἴ τις διὰ γλαυκότητα τὸν αἴλουρον τῇ Ἀθηνᾷ συμβάλοι.
alpha 487	Ἄθυμος· ὅ τε ἀόργητος παρὰ Πλάτωνι (Reip. 5, 456a) καὶ τὸ περίλυπος παρ’ Αἰσχίνῃ (3, 147).
alpha 488	Ἄθυμος· ἀντὶ τοῦ ἀθυμητής. Πλάτων Πολιτείας εʹ (456a)· ἤγουν ὁ λελυπημένος.
alpha 489	Ἀθυμία· Ἡρόδοτος ἐν τῷ πρώτῳ αὐτοῦ λόγῳ (37, 2) τὴν †ἀτυχίαν† λέγει.
alpha 490	Ἀθυμεῖν· ἐπὶ τοῦ τῇ ψυχῇ καταπεπτωκέναι. πολύ ἐστιν ἐν τῇ
alpha 490	τραγῳδίᾳ. οὕτως Αἰσχύλος (Pr. 474).
alpha 491	Ἀθυρόγλωσσος· Εὐριπίδης Ὀρέστῃ (903)· „ἀνήρ τις ἀθυ‐ ρόγλωσσοσ“. εἴρηται δὲ ἢ παρὰ τὸ θύραν μὴ ἐπικεῖσθαι τῇ γλώττῃ, ἢ παρὰ τὸ ἀθύρειν, ὅπερ ἐστὶν ἀδιακρίτως ὁμιλεῖν. σημαίνει δὲ τὸν ἀθυ‐ ρόστομον, τὸν μὴ κατέχοντα τὴν γλῶτταν.
alpha 492	Ἄθυρμα· παίγνιον.
alpha 493	Ἄθυρμα· παίγνιον. Κρατῖνος Ὀδυσσεῦσι (fr. 145 K.)· „νεο‐ χμὸν παρῆχθαι ἄθυρμα“. καὶ ἀθύρειν τὸ παίζειν. Πλάτων Νόμοις (7, 796b)· „ἡ δ’ αὖ παρ’ ἡμῖν κόρη καὶ δέσποινα, εὐφρανθεῖσα τῇ τῆς χορείας παιδιᾷ, κεναῖς χερσὶν οὐκ ᾠήθη δεῖν ἀθῦραι“.
alpha 494	Ἀθύρων· παίζων.
alpha 495	Ἀθύρωτος· ἄκλειστος. Ἀριστοφάνης (Ran. 838).
alpha 496	Ἀθώπευτον· ἀκολάκευτον, ἄσπλαγχνον.
alpha 497	Ἄθων· τὸ ὄρος, θηλυκῶς.
alpha 498	Ἀθῷος· ἀζήμιος· θωὴ γὰρ ἡ ζημία. ἢ ὁ ἔξω τῆς αἰτίας. Ἀθῷον δὲ τὸ ἀτιμώρητον.
alpha 499	Αἰαῖ· ἠθικὸν τοῦτο. Πλάτων Γρυψίν (fr. 16 K.)· „αἰαῖ· γελῶν δ’ ἐπηκροώμην πάλαι“. ἔστι δὲ πολὺ παρὰ τοῖς τῆς μέσης κωμῳδίας καὶ τῆς νέας ποιηταῖς.
alpha 500	†αἶ αἶ· ἀκόντιον Ἀθήνησι καὶ τὸ Αἰακοῦ τέμενος†.
alpha 501	Αἶ· ψιλούμενον μὲν καὶ περισπώμενον τὸ ὄφελον σημαίνει, κατὰ ἀποκοπὴν τοῦ αἴθε, δασυνόμενον δὲ ἄρθρον θηλυκὸν καὶ ἀναφο‐ ρικόν. σημαίνει δὲ καὶ ἐπίρρημα θρηνητικὸν περισπώμενον καὶ ψιλού‐ μενον, ὃ καὶ διπλασιάζεται· „αἶ αἶ τάλαινα“ (Lyc. 31).
alpha 502	Αἰβοῖ· σχετλιασμοῦ δηλωτικὸν ἐπίφθεγμα παρὰ Δωριεῦσιν.
alpha 503	Αἰγάλεως· ὄρος ἐν τῇ Ἀττικῇ ἀπαντικρὺ Σαλαμῖνος.
alpha 504	Αἲ γάρ· εἴθε γάρ.
alpha 505	Αἰγείρου θέα καὶ ἡ παρ’ αἴγειρον θέα· Ἀθήνησιν αἴγει‐ ρος ἦν, ἧς πλησίον τὰ ἴκρια ἐπήγνυον εἰς τὴν θέαν πρὸ τοῦ τὸ θέατρον γενέσθαι. οὕτως Κρατῖνος (fr. 339 K.).
alpha 506	Αἰγιάζειν· ἀντὶ τοῦ περὶ αἰγῶν λαλεῖν. Εὔπολις (fr. 2 K.)· „σὺ δ’ αἰγιάζεις ἐνθαδὶ καθήμενοσ“.
alpha 507	Αἰγίζει· ἀντὶ τοῦ καταιγίζει. οὕτω Σοφοκλῆς (fr. 984 R.).
alpha 508	Αἰγίβοτος· ἐπιτηδεία αἶγας βόσκειν.
alpha 509	Αἰγίθαλλος· ὄρνεον κωλυτικὸν πράξεως. Ἀλκαῖος Γανυμή‐ δει (fr. 3 K.)· „ἔοικεν αἰγίθαλλος διακωλύειν τὸ πρᾶγμα“. τῷ δὲ τόνῳ ὡς ἀρύβαλλος.
alpha 510	Αἰγίς· τὸ ἐκ τῶν στεμμάτων δίκτυον. καὶ πλέγμα, καὶ θώραξ, καὶ ἡ ἐν ταῖς πεύκαις οὐλότης, καὶ τὸ τοῦ Διὸς ὅπλον, καὶ ἀνέ‐ μου συστροφή, ἣν καὶ καταιγίδα καλοῦσιν.
alpha 511	Αἰγίπυρος· πόα πυρρά, ἣν αἶγες νέμονται.
alpha 512	Αἰγιναῖον σκάφος· τὸ ἐξ Αἰγίνης. καὶ Αἰγίνηθεν ἐρεῖς ηὐτομόληκας.
alpha 513	Αἰγίς· περιβολαίου εἶδος ἱεροῦ. οὕτω Δημῶναξ (TrGF 207 F 3) καὶ ἕτεροι.
alpha 514	Αἰγύπτιον γῆρας· Σοφοκλῆς (fr. 363 N.2 = 395 R.)· „πρῶτον ὄψει λευκὸν ἀνθοῦντα στάχυν, ἔπειτα φοινίξαντα γογγύλον μόρον, ἔπειτα γῆρας λαμβάνεις Αἰγύπτιον“. σημαίνει δὲ 〈***〉.
alpha 515	Αἰγύπτιον· ὄνομα ἐθνικόν. καὶ κύριον τοῦ Ἰθακησίου γέ‐ ροντος.
alpha 516	Αἰγύπτης· συβώτης, νομεύς.
alpha 517	Αἴγυπτος· ὁ Νεῖλος ποταμός, ἀφ’ οὗ καὶ ἡ χώρα ὑπὸ τῶν νεωτέρων Αἴγυπτος ἐκλήθη.
alpha 518	Αἰγυπτιάζειν· τὸ πανουργεῖν καὶ κακοτροπεύεσθαι.
alpha 519	Αἰγυπιὸν οἱ παλαιοί, οὐ γῦπα.
alpha 520	Αἰγέα καὶ Ἐρεχθέα καὶ πάντων τῶν τοιούτων ἐκτείνουσι τὸ τελευταῖον α. Δαιταλεῦσιν Ἀριστοφάνης (fr. 211 K.)· „τὸν Ἐρεχθέα μοι καὶ τὸν Αἰγέα κάλει“.
alpha 521	Αἰγεῖον· Δείναρχος ἐν τῷ κατὰ Πολυεύκτου (fr. 3, 2 C.). Αἰγεῖόν ἐστιν Αἰγέως ἡρῷον ἐν Ἀθήναις.
alpha 522	Αἰγεῖδαι· Δημοσθένης ἐν τῷ Ἐπιταφίῳ (28), εἰ γνήσιός ἐστιν. ἔστι δὲ Αἰγηῒς φυλὴ ἀπὸ Αἰγέως τοῦ Πανδίονος, ἧς οἱ φυλέται Αἰγεῖδαι.
alpha 523	Αἰγίδες· τὰ τῶν στεμμάτων δίκτυα, ὡς Λυκοῦργος (fr. 24 C.) καὶ Ἡρόδοτος (4, 189). Νυμφόδωρος δὲ ταῦτα ὑπὸ Λιβύων αἰγέας
alpha 523	φησὶ καλεῖσθαι (FGrHist 572 F 15).
alpha 524	Αἰγιλιεύς· Αἰγιλία δῆμός ἐστι φυλῆς Ἀντιοχίδος, ἧς ὁ δημότης Αἰγιλιεύς.
alpha 525	Αἰγίς· καταιγίς. Φερεκράτης Μυρμηκανθρώποις (fr. 117 K.)· „οἴμοι κακοδαίμων, αἰγὶς 〈αἰγὶσ〉 ἔρχεται“.
alpha 526	Αἰγίλιψ· ὑψηλὴ πέτρα, ὡς καὶ τὰς αἶγας λείπεσθαι αὐτῆς ἐπιβαίνειν. ἔστι καὶ πόλις Κεφαλληνίας οὕτω καλουμένη.
alpha 527	Αἴγλη· λαμπηδών, αὐγή, φέγγος, φῶς. καὶ ἡ θυσία δὲ ἡ ὑπὲρ τοῦ κατακλυσμοῦ {ἡ} εἰς Δελφοὺς ἀπαγομένη αἴγλη ἐκαλεῖτο. καὶ ποπάνου τι εἶδος, ἐν ᾧ διεπλάσσετο εἴδωλα. καὶ βόλος φαῦλος κυβευτι‐ κὸς αἴγλη ἐκαλεῖτο. ἀλλὰ καὶ ἡ σελήνη. καὶ τοῦ ζυγοῦ τὸ περίμεσον.
5	καὶ παιδιά τις ἐκαλεῖτο αἴγλη. καὶ ὁ Ἀσκληπιός. καὶ χλιδὼν δέ τις οὕτως ἐκαλεῖτο. ἔνιοι δέ φασι σημαίνειν καὶ τὸν περιπόδιον κόσμον ἢ †τὸν ἀμφιδέα†. ἢ ἁπλῶς ψέλλιον. σημαίνει δὲ καὶ τὴν πέδην, ὡς παρ’ Ἐπιχάρμῳ (fr. 20 Kaibel).
alpha 528	Αἰγλήεντος· λαμπροῦ.
alpha 529	Αἴγλης Χάριτες· πιθανῶς ἐγενεαλόγησαν τὰς Χάριτας Αἴγλης καὶ Ἡλίου, ἐπεὶ τὰς Χάριτας λαμπρὰς εἶναι δεῖ.
alpha 530	Αἴγλη· χλιδὼν παρὰ Σοφοκλεῖ (fr. 537 N.2 = 594 R.) καὶ πέδη παρ’ Ἐπιχάρμῳ (fr. 20 Kaibel).
alpha 531	Αἰγὸς τρόπον· παροιμία. λέγεται δὲ „αἰγὸς τρόπον μάχαι‐
alpha 531	ραν ἐσκάλευσά 〈μοι〉“ (com. adesp. fr. 47 Dem.). λέγεται μέντοι καὶ ἑτέρως ἡ παροιμία· „αἲξ ποττὰν μάχαιραν“, ὡς Χρύσιππος καὶ Κλέαρ‐ χος (fr. 63 Wehrli). τάσσεται δὲ ἐπὶ τῶν ἑαυτοῖς προξενούντων κακά· ἡ
5	γὰρ αἲξ σκάλλουσα τὴν μάχαιραν εὑρίσκει, δι’ ἧς θύεται.
alpha 532	Αἰγὸς τρόπον· ἐπὶ τῶν ἑαυτοῖς ἐπιφερόντων κακόν. ἀπὸ Κορινθιακῆς παροιμίας „ἡ αἲξ δοῦσα τὴν μάχαιραν“· οὕτω γὰρ λέγε‐ ται· Κορινθίων γὰρ τῇ Ἀκραίᾳ Ἥρᾳ θυόντων, ἣν λέγεται ἱδρύσα‐ σθαι Μήδεια, οἱ τὴν παροχὴν μεμισθωμένοι γῇ κρύψαντες τὴν μάχαιραν
5	ἐσκήπτοντο ἐπιλελῆσθαι, ἡ δὲ αἲξ αὐτὴν τοῖς ποσὶν ἀνεσκάλευσεν. ἄλλοι δέ φασιν ὅτι ἐν Κορίνθῳ τοῖς Μηδείας παισὶ μετὰ τὸ ἐναγίσαι τὴν μάχαιραν ἀποκρύπτουσι, τῷ δὲ ἑξῆς ἔτει τὸ μέλλον πάλιν ἐναγίζε‐ σθαι ἱερεῖον τοῖς κέρασιν ἀνορύττει τὴν μάχαιραν.
alpha 533	Αἰδέσιμον· ἀξιοτίμητον, καλόν.
alpha 534	Αἰδέσασθαι· ἀντὶ τοῦ μεταπεισθῆναι. οὕτως Λυσίας (fr. 74 S.) καὶ Δημοσθένης (38, 22). ἐν δὲ τῷ κατὰ Ἀριστοκράτους (23, 72) ἀντὶ τοῦ †ἐξιλάσεται καὶ πείσειν†.
alpha 535	〈***〉· αἰδέσιμος.
alpha 536	Αἰδοῖ εἴκων (K 238)· αἰδούμενος.
alpha 537	†αἰδοσύνη†· ἐπὶ τῶν ἀποκεκρυμμένων καὶ ἀφανῶν καὶ λαν‐ θάνειν βουλομένων.
alpha 538	Ἄιδεις ἔχων· ἴσον τῷ μάτην λέγεις καὶ ληρεῖς.
alpha 539	Αἰδοῦς βωμός· Αἰδοῦς καὶ Ἀφελείας βωμοί εἰσι περὶ τὸν τῆς Πολιάδος νεών, καθάπερ Ἴστρος ἱστορεῖ (FGrHist 334 F 25).
alpha 540	Αἰδήμων· αἰδέσιμος.
alpha 541	Ἀϊδνόν· τὸ ἀφανιστικόν. οὕτως Αἰσχύλος (Suppl. 781 cf. fr. 750 M.).
alpha 542	Ἄϊδρις· ἄπειρος.
alpha 543	Ἄϊδρος· Ἴων Τεύκρῳ (TrGF 19 F 34)· „ἡμεῖς τ’ ἄϊδροι πρὸς πέτραις ἐπταίομεν“, ἀντὶ τοῦ ἀΐδριδες. καὶ ἐν Φοίνικι (F 41 a)· „ἐκ τῶν ἀΐδρων“.
alpha 544	Ἄϊδρα· ἄπειρα, ἀμαθῆ, μὴ πειραθέντα. Ἴων Ἀλκμήνῃ (TrGF 19 F 5a)· „καὶ μὴν ἅπαντα τίκτεται πρώταις γοναῖς ἄϊδρα, πειραθέντα δὲ ἐκδιδάσκεται“.
alpha 545	Ἄϊδρις· ἀμαθής. Αἰσχύλος Ἀγαμέμνονι (1105)· „τούτων ἄϊδρίς εἰμι τῶν μαντευμάτων“.
alpha 546	Ἀϊδροδίκης· Σοφοκλῆς ἔφη (fr. 985 R.).
alpha 547	Ἀΐδρυτα· τὰ κακά, τὰ κατάρατα, ἃ ἄλλοι αὑτοῖς οὐκ ἂν ἱδρύσαιντο. εἴρηνται δὲ καὶ αἱ σεμναὶ θεαὶ ἀΐδρυται ὑπὸ Κλειδήμου (FGrHist 323 F 26).
alpha 548	Ἄϊδος κυνέη· ἀθάνατόν τι νέφος, ὃ περιβάλλονται οἱ θεοί, ὅταν θέλωσιν ἀλλήλοις μὴ γινώσκεσθαι, οἷον νεφέλη ἀφανής, ἣν ὑπο‐ δυσάμενοι οἱ θεοὶ ἀθεώρητοι γίνονται ἀλλήλοις.
alpha 549	Ἄιδειν· ἐπὶ τῶν ἀλεκτρυόνων Ἀττικοί φασι, κοκκύζειν δὲ οὔ φασι πλὴν μωκώμενοί τινα ξένον. δηλοῖ δὲ καὶ λέγειν καὶ ὀνομάζειν.
alpha 550	Αἰδέσεως· Δημοσθένης ἐν τῷ κατὰ Μειδίου (21, 43)· „τοὺς δὲ ἀκουσίως αἰδέσεως καὶ φιλανθρωπίας πολλῆς ἠξίωσαν“. ὁ αὐτὸς δὲ καὶ „αἰδέσηταί“ φησιν ἀντὶ τοῦ αἰδοῦς καὶ τιμῆς ἀξιώσας οἰκτείρῃ
alpha 550	καὶ ἐξιλασθῇ ἐν τῷ πρὸς Πανταίνετον (37, 59), ἀντὶ δὲ τοῦ ἐξιλάσεται
5	ἐν τῷ κατὰ Ἀριστοκράτους εἶπεν (23, 72)· „καὶ φεύγειν, ἕως ἂν αἰδέσηταί τινα τῶν προσγενῶν τοῦ πεπονθότοσ“.
alpha 551	Ἄιδειν ὅμοιον· καινοτάτη ἡ σύνταξις καὶ Ἀττικῶς, εἰ καί τις ἄλλη, εἰρημένη. σημαίνει δὲ τὸ μάτην λέγειν, ὡς εἰ καὶ ἄλλως ᾄδειν ἐθέλοι τις ἐν οὐδενὶ πράγματι ἀνυσίμῳ. Εὔπολις ἐν Ἀστρατεύτοις (fr. 2 Dem.)· „ὅμοιον ᾄδειν· οὐ γὰρ ἔστ’ ἄλλως ἔχων“. Ἀριστοφάνης δὲ
5	ἐν Γεωργοῖς ἐξηγούμενος τὸ ᾄδεις, ὅπερ ἐπὶ τοῦ μάτην λέγεις τίθεται, παροιμιῶδες αὐτὸ ποιεῖ· φησὶ γάρ (fr. 7 Dem.)· „καὶ τὰς δίκας οὖν ἔλεγον ᾄδοντες τότε; —νὴ Δία, φράσω δ’ ἐγὼ μέγα σοι {καὶ} τεκμή‐ ριον· ἔτι γὰρ λέγουσιν οἱ πρεσβύτεροι καθήμενοι, ὅταν κακῶς τις ἀπολογῆται τὴν δίκην, ᾄδεισ“. 〈ἐν〉 συνουσίᾳ χρῶ κατὰ Φρύνιχον
10	(Praep. soph. 20, 1. 11).
alpha 552	Αἰδώ· χωρὶς τοῦ ς· „ἀγαθὴ δὲ ἐπὶ ἤθεσιν αἰδώ“ (Philet. fr. 9 Powell). ἡ λέξις Ἡρωδιανοῦ (2, 763, 20 L.).
alpha 553	Ἅιδῃ τεκεῖν τέκνα· Εὐριπίδης Πολυΐδῳ (fr. 645 a Snell)· „δύστηνοι καὶ πολύμοχθοι ματέρες Ἅιδῃ τίκτουσαι τέκνα“.
alpha 554	Αἰδώς· παρ’ Ὁμήρῳ πολλάκις (E 787, al.), σπάνιον δὲ παρὰ τοῖς ἄλλοις.
alpha 555	Αἰδῶ· τὸ αἰδοῖον. καὶ ἡ σελήνη παρὰ Χαλδαίοις. καὶ ἡ ῥιπὴ παρὰ Λάκωσιν. καὶ ἡ τροφὸς τῆς Ἀθηνᾶς. καὶ ὁ βωμὸς ὁ ἐν τῇ ἀκροπό‐ λει.
alpha 556	Ἀΐειν· ἀκούειν καὶ αἰσθάνεσθαι.
alpha 557	Ἄιδειν τὰ Τελαμῶνος· ἦν τι σκόλιον γεγραμμένον ἐπὶ
alpha 557	Αἴαντι, οὗ καὶ ὁ Τελαμὼν κατεμέμικτο.
alpha 558	Αἶα· τὰ λεγόμενα ὄα. φυτὰ δέ ἐστι. Διονύσιος δέ φησι· „τὰ δὲ ὄα τινὲς βάμμα, οἱ δὲ αἶα, οἱ δὲ λεόνεον προσαγορεύουσιν“.
alpha 559	Αἰεί· δι’ αἰῶνος· „θεῶν αἰειγενετάων“ (B 400). καὶ τὸ κατὰ χρόνον. καὶ τὸ συνεχῶς καὶ πυκνῶς. καὶ τὸ διόλου· „ἀεί τοι φίλον ἐστὶν ἐμεῦ ἀπονόσφιν ἐόντα“ (A 541). καὶ τὸ καθ’ ὥραν τεταγμένην συμβαῖνον· „μάλα κεν βαθὺ λήϊον αἰεί“ (ι 134). καὶ τὸ ἐν βραχεῖ
5	χρόνῳ συνεχές· „αἰεὶ δ’ ἡνίοχον κονίης ῥαθάμιγγες ἔβαλλον“ (Ψ 502).
alpha 560	Αἰειγενετάων (B 400)· διὰ παντὸς ὄντων. ἢ διὰ παντὸς ἐνεργούντων καὶ γενεσιουργούντων.
alpha 561	Αἰεὶ νέον ἐρχομενάων (B 88)· οἱονεὶ διὰ παντὸς νεωστὶ ἐρχομένων.
alpha 562	Αἰετὸν κάνθαρος μαιεύσομαι· παροιμία· τὰ γὰρ ᾠὰ τοῦ ἀετοῦ ἀφανίζουσιν οἱ κάνθαροι κυλίοντες, ἐπεὶ οἱ ἀετοὶ τοὺς κανθά‐ ρους ἀναλέγουσιν.
alpha 563	Αἰεὶ γεωργὸς εἰς νέωτα πλούσιος· λέγεται καὶ χωρὶς τοῦ ι· „ἀεὶ γεωργόσ“. μέμνηται δὲ τῆς παροιμίας καὶ Θεόπομπος ὁ κωμι‐ κὸς ἐν τῇ Εἰρήνῃ (fr. 1 Dem.) ὡς καὶ ἐν Δελφοῖς ἀναγεγραμμένης· „ἔπειτα κἀν Δελφοῖσιν ἀνατεθῇ γραφείς· ἀεὶ γεωργὸς {ὅτι} χρηστὸς
5	ἦν, πρῶτον πολὺ τὸν λιμὸν ἀποφεύγων“. ἔστι καὶ παρὰ ἄλλοις ἡ ὑπόμνησις, ὥς φησιν Εἰρηναῖος (fr. novum).
alpha 564	Αἰέλουρος· τετρασυλλάβως Ἀριστοφάνης (Ach. 879) καὶ Σοφοκλῆς (Ichn. 303 R.).
alpha 565	Αἰετοί· τὰ προνόμια τῶν ναῶν καὶ τὰ φατνώματα τῶν
alpha 565	ὀρόφων, διὰ τὸ ἐοικέναι πτέρυξιν ἀετοῦ.
alpha 566	Αἰθάλη· σποδός, τέφρα, τὸ ἐκ καμίνου μέλαν.
alpha 567	Αἰθαλίδης· δῆμός ἐστιν Αἰθαλίδαι τῆς Λεοντίδος φυλῆς, ἧς ὁ φυλέτης Αἰθαλίδης.
alpha 568	Αἰθαλόεν· κεκαυμένον.
alpha 569	Αἰθαλώδης· σκοτώδης.
alpha 570	Αἰθέρα· οὕτω τὸν ἐμπυρισμὸν λέγουσιν Ἀττικοὶ ἀπὸ τοῦ αἴθεσθαι.
alpha 571	Αἴθ’ ὄφελεν· παραλλήλως τὰ εὐκτικὰ μόρια κείμενα κατὰ τοῦτο διαφέρουσιν, ὅτι τὸ μέν ἐστιν ἀπαρέμφατον προσώπων, τὸ δὲ ὄφελον τὰ πρόσωπα ἐμφαίνει.
alpha 572	Αἴθε· εἴθε.
alpha 573	†αἴθεσιν· λαμπροῖς†.
alpha 574	Αἰθήρ· ὁ ἐν ὕψει ἀήρ, ὁ ἐπάνω τοῦ ἀέρος καιόμενος ὑπὸ τοῦ ἡλίου.
alpha 575	Αἰθιόπιον· τῆς Εὐβοίας ἐστὶ χωρίον.
alpha 576	Αἰθόμενος· καιόμενος.
alpha 577	Αἰθρία· εὐδία.
alpha 578	Αἴθριος· ὁ ὑπὸ τὸν ἀέρα.
alpha 579	Αἴθρια στέφη (Cratin. fr. 22 K.)· τὰ αἰθέρια ἢ μεγάλα. οἱ δὲ τὰ ἀπὸ τῶν δένδρων. ἢ τὰ ἐξ Ὑπερβορέων 〈κομιζόμενα, ὡς ἀεὶ ἐν ὑπαίθρῳ〉 τιθέμενα.
alpha 580	Αἴθυγμα· οἷον σκίασμα καὶ σημεῖον.
alpha 581	Αἰθύσσειν· ἀνασείειν, ἀνακαίειν.
alpha 582	Αἴθων· ἀνδρεῖος καὶ πολεμικός.
alpha 583	Αἰκάλλειν· ἀντὶ τοῦ σαίνειν, ὅπερ οἱ κύνες ποιοῦσιν. οὕτως Πλάτων (fr. 21 Dem.).
alpha 584	Αἰκία· εἶδος δίκης ἐπὶ πληγαῖς. εἰσήγετο δὲ ἐντὸς ἡμερῶν τεσσάρων, πρὶν ἢ τὰ ἴχνη τῶν πληγῶν ἀφανισθῆναι.
alpha 585	Αἰκία· ὕβρις ἔμπληγος.
alpha 586	Αἰκίζει· κακοῖ, τύπτει, καθυβρίζει.
alpha 587	Αἰκίας· εἶδος δίκης ἐστὶν ἰδιωτικῆς ἐπὶ πληγαῖς λαγχανο‐ μένης, ἧς τὸ τίμημα ἐν τοῖς νόμοις οὐκ ἔστιν ὡρισμένον, ἀλλ’ ὁ μὲν κατήγορος τίμημα ἐπιγράφεται, ὁπόσου δοκεῖ ἄξιον εἶναι τὸ ἀδίκημα, οἱ δὲ δικασταὶ ἐπικρίνουσιν.
alpha 588	Αἰκῶς· χαλεπῶς. δισυλλάβως ἀπὸ τῆς αἰκίας. οὕτως Πλάτων (fr. 225 K.).
alpha 589	Αἴλινον· κοινῶς καὶ ἐπὶ θρήνου καὶ ἐπὶ ὕμνου ἐστίν, ἀπὸ Αἰλίνου τοῦ Καλλιόπης.
alpha 590	Αἱμασιά· τὸ ἐκ χαλίκων ᾠκοδομημένον τειχίον, ἥν τινες ἅρ‐ πεζον. καὶ οἱ Ἴωνες οὕτω χρῶνται. δηλοῖ δὲ Ἡρόδοτος ἐν τῇ πρώτῃ (180). φαύλως δὲ οἱ πολλοὶ τὸ χωρίον αὐτὸ τοῦτο τὸ δι’ αἱμασιῶν πε‐ ριεχόμενον αἱμασιὰν καλοῦσιν.
alpha 591	Αἱμασιαῖς· τοῖς φραγμοῖς κυρίως τοῖς ἠκανθωμένοις.
alpha 592	Αἵματι κλαίειν· παροιμία· ἐπὶ τῶν πάντα πραττόντων καὶ μὴ δυναμένων πεῖσαί τινα οὕτω λέγουσιν οἱ ἀρχαῖοι.
alpha 593	Αἷμα νίψαι· οὕτως ἔλεγον οἱ Ἀττικοὶ ἐπὶ τοῦ ἐκνίψαι φόνον, ὡς καὶ Δημοσθένης (fr. 50 S.).
alpha 594	Αἱματόεντα· αἱματώδη.
alpha 595	Αἱματοπώτης· οἱ Ἀττικοὶ μηκύνοντες τὸ ο προφέρουσι τὴν λέξιν, ὥσπερ καὶ τὸ οἰνοπώτης καὶ ὑδροπώτης, ἐπεὶ καὶ τὸ πόμα οἱ μὲν ἄλλοι διὰ βραχέος τοῦ ο γράφουσιν, Ἀττικοὶ δὲ ἐπεκτείνοντες.
alpha 596	Αἱματῶσαι· ἀντὶ τοῦ φονεῦσαι. Σοφοκλῆς (fr. 897 N.2 = 987 R.).
alpha 597	Αἷμα· τὸ γένος· „ταύτης τοι γενεῆς καὶ αἵματος εὔχομαι εἶναι“ (Z 211). καὶ τῶν ἐν ἡμῖν τεσσάρων χυμῶν τὸ κυριώτατον. Σοφο‐ κλῆς δὲ ἐν Ἠλέκτρᾳ (1394) τὴν μάχαιραν αἷμά φησιν.
alpha 598	Αἱμηρόν· αἵματος πλήρη.
alpha 599	Αἱμούς· τοὺς δρυμούς. Αἰσχύλος (fr. 9 N.2 = 31 M.).
alpha 600	Αἱμύλος· κόλαξ, ἀπατεών.
alpha 601	Αἰναρέτης· ὁ ἐπὶ κακῷ τὴν ἀρετὴν κεκτημένος.
alpha 602	Αἰνίγματα· ζητήματα.
alpha 603	Αἵνειν· τὸ ἀναδεύειν καὶ ἀνακινεῖν τὰς κριθὰς ὕδατι
alpha 603	φυρῶντα.
alpha 604	Αἶνος· λόγος παροιμιώδης. ἢ ἔπαινος καὶ ἐγκώμιον· „αἶνός τίς ἐστιν ὡς ἀνήρ τε καὶ οὐκ ἀνήρ“.
alpha 605	Αἰνίους· Αἶνος πόλις ἐστὶ τῆς Θρᾴκης, ἣν Ἕλληνες τὰ πρῶτα Ἀλωπεκοννήσιοι κατῴκισαν· ὕστερον δὲ ἐκ Μιτυλήνης καὶ Κύμης ἐπηγάγοντο ἐποίκους. ἀπὸ γοῦν τῆς Αἴνου τὸ ἐθνικὸν Αἴνιοι.
alpha 606	Αἰξωνίδα τρίγλην· τὴν ἀρίστην φαγεῖν· κάλλισται γὰρ αἱ Αἰξωνικαί.
alpha 607	Αἰξωνεύεσθαι· ἐπὶ τῶν κακούργων τάττεται. ἀπὸ δήμου Αἰξωνέων.
alpha 608	Αἰξωνεύεσθαι· ἀπὸ δήμου τινὸς ἡ κατηγορία τοῦ Αἰξωνέως, ὡς ἀπὸ Ἀβδήρων ὁ Ἀβδηρίτης. ὡς ἐπὶ βλασφημίᾳ δὲ διαβέβληται· φησὶ γὰρ ὁ κωμικός (Men. fr. 222 K.—Th.)· „γραῦς τις κακολόγος ἐκ δυοῖν Αἰξωνέοιν“.
alpha 609	Αἰξωνῆσιν· Αἰξωνεῖς δῆμός ἐστι φυλῆς Κεκροπίδος. ἐκωμῳδοῦντο δὲ ὡς βλάσφημοι, ἀφ’ οὗ καὶ τὸ κακῶς λέγεσθαι αἰξω‐ νεύεσθαι ἔλεγον.
alpha 610	Αἰόλη νύξ (Soph. Tr. 94)· ἢ μέλαινα, ἢ ποικίλη διὰ τὴν τῶν
alpha 610	ἄστρων ὄψιν.
alpha 611	Αἰόλη· ἡ ταχεῖα. οὕτως Αἰσχύλος (Sept. 494).
alpha 612	Αἰολίζειν· τὸ ποικίλλειν. οὕτω Σοφοκλῆς (fr. 826 N.2 = 912 R.).
alpha 613	Αἰολίδας· οὕτω τοὺς ποικίλους λέγουσιν.
alpha 614	Αἰόλος· ποικίλος, εὐκίνητος.
alpha 615	Αἰζηοί· νεανίαι τῷ αἵματι ζέοντες, ἢ οἱ ἄγαν θερμοὶ καὶ θυμώδεις. ἢ ὑψηλοί, μεγάλοι, ἰσχυροί.
alpha 616	Αἰονᾶν· καταντλεῖν. καὶ τὸ καταχέειν ἢ λούειν.
alpha 617	Αἱματωπόν· Εὐριπίδης (fr. 870 N.2)· „δράκοντος αἱματωπὸν ὄμμα“.
alpha 618	Αἱματοσταγῆ· Εὐριπίδης (fr. 871 N.2) καὶ Ἀριστοφάνης (Ran. 471).
alpha 619	Αἵματος ἆσαι Ἄρηα (E 289)· αἵματος κορέσαι τὸ δόρυ. ἢ αἵματι μολῦναι καὶ χρῶσαι· ἄση γὰρ ἡ ῥυπαρία, ὅθεν καὶ ἀσάμινθος, ἐν ᾗ τὴν ἄσην μινύθοντες ἐλούοντο, ὅ ἐστι τὴν ῥυπαρίαν μειοῦντες.
alpha 620	†αἱμαχάναι†· αἱμάξαι.
alpha 621	†αἱμεῖον†· σφάγιον.
alpha 622	Αἱματοσταγής· Εὐριπίδης ἔφη (fr. 871 N.2)· „αἱματοσταγεῖ κηλῖδι τέγγει“.
alpha 623	Αἱμάτου· ἀντὶ τοῦ ἐξαιμάτου. Εὐριπίδης (Andr. 260)· „αἱμά‐ του θεᾶς βωμόν“.
alpha 624	Αἱμορρυγχία· Δώριόν ἐστι τοὔνομα, πλὴν καὶ ὁ Ἀττικὸς Ἕρμιππος ἐχρήσατο τῇ φωνῇ εἰπών (fr. 80 K.)· „ἐγώ σου σήμερον τύπτων τὸ πρόσωπον αἱμορρυγχίαν ποιήσω“. σημαίνει δὲ καθῃμάχθαι τὸ ῥύγχος. Φρύνιχος μέντοι οὐκ ἐγκρίνει τὴν φωνήν (Praep. soph. fr.
5	11).
alpha 625	Αἱμοφθόρος θέσπις· σημαίνει 〈***〉.
alpha 626	Αἱματοσπόδητος· Σοφοκλῆς (fr. 817 R.)· „τὸν προβώμιον κλύω δαίμονα αἱματοσπόδητον“.
alpha 627	Αἱματορρόφος· Ἄρχιππος εἶπε (fr. 4 Dem.). σημαίνει δὲ 〈***. Σοφοκλῆς δὲ〉 (fr. 677 N.2 = 743 R.)· „Τεισὼ δ’ ἄνωθεν †ἐστὶν ἡ† αἱματορρόφοσ“.
alpha 628	Αἱμόφυρτα· Νικόμαχος εἶπε (TrGF 127 F 15). σημαίνει δὲ 〈***〉.
alpha 629	Αἱμωδεῖν· καὶ τούτῳ προσεκτέον τὸν νοῦν· οἱ γὰρ πολλοὶ
alpha 629	αἱμωδιᾶν λέγουσιν, ὥσπερ κυλοιδιᾶν, τοῦ Κρατίνου ἐν Διονυσαλε‐ ξάνδρῳ (fr. 3 Dem.) ἀπὸ τοῦ αἱμωδῶ κλίνοντος· „εὐθὺς γὰρ ᾑμώδεις ἀκούων τῶν ἐπῶν τοὺς προσθίους ὀδόντασ“. αἱμωδεῖν δὲ οἱ Ἀττικοὶ τὸ
5	τοὺς ὀδόντας μετὰ κνησμοῦ τινος ἀλγεῖν.
alpha 630	Αἷμον· τὸ ὄρος οὐδετέρως Ἑκαταῖος (FGrHist 1 F 167) διὰ παντός. καὶ Διονύσιος (FGrHist 687 F *3) καὶ Ἑλλάνικος ἐν αʹ Ἀτθί‐ δος (FGrHist 4 F 41 = 323a F 4) καὶ Τίμαιος (FGrHist 566 F 76) καὶ Εὔδοξος (fr. 346 Lasserre).
alpha 631	Αἱμασιώδεις· Πλάτων εἶπε (Leg. 3, 681a)· „περιβόλους τινὰς αἱμασιώδεισ“. ἤτοι τοὺς ἐκ λίθων ἄνευ πηλοῦ κατεσκευασμένους, ἢ τοὺς ἀπό τινων ἀκανθῶν περιπεφραγμένους.
alpha 632	Αἱμασιολογεῖν· Θεόπομπος (fr. 73 K.)· „ὃς αἱμασιολογεῖν ἄριστ’ ἠπίστατο“.
alpha 633	Αἱμυλίοισι (a 56)· τοῖς μετ’ ἐμπειρίας συνετοῖς καὶ προ‐ σηνέσι καὶ οἱονεὶ δολίοις τισὶ καὶ παραλογιστικοῖς, μεθ’ ἡδονῆς καὶ κολακείας ἀκουομένοις.
alpha 634	Αἱμύλος· ὁ ἔμπειρος. ἢ ἡδὺς ἐν τῷ ἀπατᾶν καὶ κόλαξ. Πλάτων (Leg. 7, 823e) „αἱμύλος ἔρωσ“ φησί· καὶ Σοφοκλῆς (fr. 1015 N.2 = 816 R.). Εὐριπίδης δὲ (fr. 1095 N.2) καὶ αἱμύλην εἶπε θηλυκῶς. Σοφοκλῆς δὲ (Ai. 389) καὶ αἱμυλώτατον. Κρατῖνος δὲ αἱμυλόφρων
5	εἶπε (fr. 379b K.). καὶ αἱμυλοπλόκος ὁ αὐτός (fr. 379a K.).
alpha 635	Αἰπόλια· αἰγονόμια.
alpha 636	Αἰπόλος· ὁ ἑρμαφρόδιτος ὑπὸ Σινωπέων οὕτω καλεῖται
alpha 637	†αἴρασθαι†· προσενέγκασθαι. Κρατῖνος Τροφωνίῳ (fr. 218
alpha 637	K.)· „οὐ σῖτον ἄρασθαι, οὐχ ὕπνου λαχεῖν μέροσ“.
alpha 638	Αἱρεθέν· θεληθέν.
alpha 639	Αἱρησαμένων· βουλευσαμένων.
alpha 640	Αἶρε μασχάλην· οὕτως εἰώθασι λέγειν ἀντὶ τοῦ ὀρχήσασθαι ἢ κωθωνίζεσθαι.
alpha 641	Αἱρεῖ· καταλαμβάνει.
alpha 642	Αἱρετίζειν· οἱ περί τι σπουδάζοντες λέγονται. πολὺ τοῦτο παρὰ τοῖς νεωτέροις τῶν κωμικῶν (fr. novum).
alpha 643	Αἱρήσειν· συλλαβεῖν, ἑλκύσαι, χειρώσασθαι, πορθῆσαι.
alpha 644	Αἱρήσασθαι· λαβεῖν.
alpha 645	Αἱρήσομαι· λήψομαι, σκέψομαι, βουλεύσομαι, ἐκλέξομαι.
alpha 646	Αἶρε δάκτυλον· τίθεται ἐπὶ τῶν ἀπαγορευόντων ἐν τῇ ἀγωνίᾳ· ἐπαίρεσθαι γὰρ τὴν χεῖρα σύμβολον τοῦ νενικῆσθαι.
alpha 647	Αἱρεῖσθαι· ἐργάζεσθαι.
alpha 648	Αἴρειν· καὶ τὸ προσφέρειν δηλοῖ· „αἶρ’ αἶρε μᾶζαν ὡς τά‐ χιστα κανθάρῳ“. Ἀριστοφάνης Εἰρήνῃ (1). καὶ μετὰ τῆς 〈πρόσ〉 προθέσεως Φερεκράτης Πετάλῃ (fr. 137 K.)· „πρόσαιρε τὸ κανοῦν· εἰ δὲ βούλει, πρόσφερε“. ἐτίθεσαν δὲ τὴν λέξιν καὶ ὡς ἡμεῖς ἐπὶ τοῦ παρα‐
5	κειμένην ἀφελεῖν τὴν τράπεζαν. Μένανδρος Κεκρυφάλῳ (fr. 239 K.‐ Th.)· „εἶτ’ εὐθὺς οὕτω τὰς τραπέζας αἴρετε· μύρα, στεφάνους ἑτοίμα‐
5	σον, σπονδὰς ποίει“. καὶ Συναριστώσαις (fr. 385 K.—Th.)· „ἂν ἔτι πιεῖν μοι δῷ τις· ἀλλ’ ἡ βάρβαρος ἅμα τῇ τραπέζῃ καὶ τὸν οἶνον ᾤχετο ἄρασα ἀφ’ ἡμῶν“.
alpha 649	Αἰνῶ· παραιτοῦμαι. καὶ ἐπαινῶ. Σοφοκλῆς (fr. 105 N.2 = 109 R.).
alpha 650	Αἰρόμενος· φερόμενος.
alpha 651	Αἱρούμενος· βουλόμενος.
alpha 652	Αἱρεῖ· καταλαμβάνει.
alpha 653	Αἴρειν ἔξω πόδα πηλοῦ· παροιμία ἐπὶ τῶν μὴ βουλομένων ἐν πράγμασιν εἶναι. λέγεται δὲ καὶ „αἴρειν ἔξω πόδα αἰτίασ“.
alpha 654	Ἇιπερ· ὥσπερ.
alpha 655	Αἰόλλει· ποικίλλει, στρέφει, πλανᾶ.
alpha 656	Αἰόλη νύξ (Soph. Tr. 94)· ἤτοι μέλαινα, ἢ ποικίλη διὰ τὰ ἄστρα.
alpha 657	Αἴσιμα· καθήκοντα.
alpha 658	Αἴσιος· ὁ καθήκων, ἀληθής.
alpha 659	Αἰσυητῆρι· χοιροβοσκῷ.
alpha 660	Αἲξ οὐρανία· τὰ τοῦ λευκοῦ κυάμου γένη, ᾧ ἐπεψήφιζον καὶ ἐχειροτόνουν. ὁ δὲ Κρατῖνος (fr. 244 K.) καθάπερ τοῦ Διὸς αἶγα Ἀ‐ μαλθείαν τροφόν, οὕτως καὶ τῶν δωροδοκούντων αἶγα οὐρανίαν. οἱ δὲ τὰ εἰς τὸ ἀργυρίζεσθαί τισιν ἀφθόνως ἀφορμὴν παρέχοντα οὕτως
5	εἰώθασι λέγειν κωμῳδοῦντες {καὶ καταλαμβάνειν}.
alpha 661	Αἴσακος· ὁ θαλλὸς τῆς μυρρίνης, ὃν κατέχοντες ἀντὶ βαρβί‐ του παρὰ πότον ᾖδον. οἱ δέ φασι τῆς δάφνης τὸν κλάδον, ὃν κατέχον‐ τες ὕμνουν τοὺς θεούς.
alpha 662	Ἀϊστωθείη (Pl. Prot. 321a)· ἀφανισθείη.
alpha 663	Ἀΐστωρ· ἀντὶ τοῦ ἀνήκοος, μὴ πεπεισμένος νόμῳ.
alpha 664	Ἀϊστώσας· ἀντὶ τοῦ διαχέας, τήξας. Σοφοκλῆς (fr. 493 N.2 = 536 R.).
alpha 665	Αἴσχιον· ἀντὶ τοῦ αἰσχρόν. Θουκυδίδης (2, 40, 1).
alpha 666	Αἴσθεσθαι καὶ αἰσθάνεσθαι· ἔνιοι διαφορὰν ὑπέλαβον εἶναι τοῦ αἴσθεσθαι καὶ αἰσθάνεσθαι καὶ δὴ ἀπεφήναντο τοὺς ῥήτορας κεχρῆσθαι τῷ αἴσθεσθαι μὲν ἐπὶ τοῦ ἀκριβῶς εἰδέναι τι, τῷ δὲ αἰσθά‐ νεσθαι ἐπὶ τοῦ ὑπονοεῖν. ἡμεῖς δὲ περὶ ἀμφοτέρων ἐροῦμεν· τὸ αἰσθά‐
5	νεσθαι κατὰ ἀλήθειαν οἱ παλαιοὶ ἐπὶ τοῦ εἰδέναι τι ἔταξαν. οὕτως Ἀντιφῶν (fr. 68 Th.). καὶ ἐπὶ τοῦ ὑποπτεύειν, ὡς Λυσίας (fr. 12 S.).
alpha 667	Αἶσχος· ἀτιμία.
alpha 668	Αἰσχίω· χείρω.
alpha 669	Αἰσχροεπεῖν· αἰσχρολογεῖν.
alpha 670	Αἰσχυνόμενος περιπλέκει τὴν συμφοράν (com. adesp. fr. 576 K.)· ἐν συνουσίᾳ 〈χρῶ〉.
alpha 671	Αἰτιαζομένους· τοὺς ἐν αἰτίᾳ ὄντας.
alpha 672	Αἴτιον γενέσθαι· ἀντὶ τοῦ ἐν αἰτίᾳ. Θουκυδίδης (8, 56, 4).
alpha 673	Αἰτναῖον πῦρ· τὸ Σικελικὸν πῦρ· ἐκ τοῦ ὄρους τοῦ λεγομέ‐
alpha 673	νου Αἴτνη καὶ ἀτμίζοντος.
alpha 674	Αἰχμάσουσι· δορατομαχήσουσιν.
alpha 675	Αἰχμή· ἡ ἐπιδορατίς, ὁ σίδηρος τοῦ δόρατος.
alpha 676	Αἰχμητής· πολεμικός.
alpha 677	Αἰών· μυελός, ὡς Ἱπποκράτης (Epid. 7, 122 = 5, 468, 1 L.), ἢ βίος, ἢ ζωή. ἢ χρόνος ἀΐδιος.
alpha 678	Αἰῶ· τὸν αἰῶνα κατὰ ἀποκοπὴν Αἰσχύλος (Ag. 229. Ch. 350).
alpha 679	Αἰωνίζει· διὰ παντός ἐστιν.
alpha 680	Αἰώρα· ἡ μετέωρος κίνησις.
alpha 681	〈Αἰώρα〉· ἀγχόνη, ὕψος, ἔπαρσις.
alpha 682	Αἰωρήσεις· κρεμάσεις.
alpha 683	Αἰωροῦνται· κρέμανται.
alpha 684	Αἰτούμενος· κιχράμενος. Μένανδρος Ὕμνιδι (fr. 410 K.‐ Th.)· „οὐ πῦρ γὰρ αἰτῶν οὐδὲ λοπάδα αἰτούμενοσ“.
alpha 685	Αἰνίζομαι· 〈θαυμάζω〉, ἐπαινῶ. ἢ καταπλήσσομαι, παρὰ τὸ αἰνόν, ὅ ἐστι δεινόν. τινὲς δὲ τὸ εἰς αἶνον καὶ παραβολὴν ἄγω, οἷον
alpha 685	αἰνιγματοῦμαί σε.
alpha 686	Αἶρα· σφῦρα, ἢ ἀξίνη.
alpha 687	Αἱρεῖν· κατὰ κράτος τι λαμβάνειν καὶ καταλαμβάνειν.
alpha 688	Αἴρειν· αὔξειν.
alpha 689	Αἱρεῖς· δοξάζεις, ἡγῇ.
alpha 690	Αἴρειν· τράπεζαν παρατιθέναι. δηλοῖ καὶ τὸ προσφέρειν· „αἶρ’ αἶρε μᾶζαν ὡς τάχιστα κανθάρῳ“. Ἀριστοφάνης (Pac. 1). καὶ μετὰ τῆς πρός προθέσεως „πρόσαιρε“ (Pherecr. fr. 137 K.). καὶ ἐπὶ τοῦ παρακειμένην ἀφελεῖν τὴν τράπεζαν.
alpha 691	Αἰρόπινον· σκοτεινόν. καὶ κόσκινον, ἐν ᾧ πυροὶ σήθονται ὑπὲρ τοῦ τὰς αἴρας διελθεῖν.
alpha 692	Ἀΐσθων· αἰσθανόμενος. καὶ βασανιζόμενος. ἢ ἐκπνέων.
alpha 693	Αἴσιμα· τὰ προσήκοντα· παρὰ τὴν αἶσαν. ἐνίοτε δὲ τὰ καθή‐ κοντα ἢ τὰ ἀγαθά. ἔσθ’ ὅτε δὲ τὰ εἱμαρμένα.
alpha 694	Αἴσιον· μέτριον, δίκαιον. καὶ ὑπεραίσιον· τὸ ὑπὲρ τὸ μέ‐ τριον.
alpha 695	Αἰσυμνῆται· οἱ τοῦ ἀγῶνος προεστῶτες. ἢ οἱ νεανίαι. ἢ νεμη‐
alpha 695	ταί, ὅ ἐστι βραβευταί.
alpha 696	Αἰσυμνήτην· βασιλέα, ἐπιστάτην, ἄρχοντα. οἱ δὲ τύραννον καὶ βραβευτὴν καὶ πάρεδρον.
alpha 697	Αἰσχύνει· αἰκίζεται, λυμαίνεται, αἶσχος περιτίθησι.
alpha 698	Αἰτήσασθαι· τὸ χρήσασθαι. Μένανδρος Τίτθῃ (fr. 396 K.‐ Th.)· „ἢ ἄν τις ὑμῶν παιδίον ᾐτήσατο ἢ κέχρηκεν, ἄνδρες γλυκύτα‐ τοι“. καὶ ἐν Ὕμνιδι (fr. 410 K.—Th.)· „οὐ πῦρ γὰρ αἰτῶ〈ν〉 οὐδὲ λοπάδα αἰτούμενοσ“.
alpha 699	Ἀκαδημία· τρία ὑπῆρχον γυμνάσια, Λύκειον, Κυνόσαργες, Ἀκαδημία. ἐκλήθη δὲ ἀπὸ τοῦ καθιερώσαντος αὐτὸ Ἀκαδήμου.
alpha 700	Ἀκάθεκτος· ἀκατάσχετος.
alpha 701	Ἀκαθοσίωτον· ἄνομον, ἄκοσμον, ἀπόβλητον.
alpha 702	Ἄκαινα· ἄκαινά ἐστι μέτρον δεκάπουν. ἔστι δὲ ῥάβδος, ἐν ᾗ κεντοῦσι τοὺς βόας, ὡς τῶν Πελασγῶν τοῦτο εὑρόντων.
alpha 703	Ἄκακος· ὁ κακοῦ μὴ πεπειραμένος, οὐχ ὁ χρηστοήθης. οὕτως Σαπφώ (fr. 171 L.—P.). λέγεται δὲ καὶ ὁ χρηστὰ ἤθη ἔχων, εἰ καὶ ἐπ’ ἔλαττον.
alpha 704	Ἀκακία· ἀντὶ τοῦ ἁπλότης.
alpha 705	Ἀκαλήφη· κνίδη καὶ ἡ χερσαία καὶ ἡ θαλαττία, ἥτις ἐστὶ κογχυλίδιόν τι. Ἀριστοφάνης Φοινίσσαις (fr. 560 K.)· „εἰκὸς δήπου πρῶτον ἁπάντων ἀναφῦναι καὶ τὰς κραναὰς ἀκαλήφασ“. Φερεκράτης
alpha 705	Αὐτομόλοις (fr. 24 K.)· „νὴ τὴν Δήμητρ’, ἀνιαρὸν ἦν τὸ κακῶς ᾄδοντος
5	ἀκούειν· βουλοίμην γὰρ κἂν ἀκαλήφαις τὸν ἴσον χρόνον ἐστεφανῶ‐ σθαι“. τὰς δὲ θαλαττίας καὶ Ἀριστοτέλης ἀκαλήφας ἐν τῷ πρώτῳ Περὶ ζῴων (487a 25) καὶ 〈τὰς χερσαίασ〉 Θεόφραστος ἐν ἑβδόμῳ Φυσικῶν (Hist. pl. 7, 7, 2).
alpha 706	Ἀκάλανθος· ὄρνεόν τι.
alpha 707	†Ἀκάλλειν†· ἰδίως τὸ τῇ οὐρᾷ σαίνειν.
alpha 708	Ἀκαμαντὶς καὶ ἀκάμας· μία τῶν δέκα φυλῶν, ἀπὸ Ἀκά‐ μαντος τοῦ Θησέως.
alpha 709	Ἀκάμπιον· ἀντὶ τοῦ ἀκαμπές. Σοφοκλῆς (fr. 988 R.).
alpha 710	Ἀκάμπιος· ὁ ἐπ’ εὐθείας δρόμος καὶ περίπατος.
alpha 711	Ἄκανοι· οὕτως αἱ ἄκανθαι λέγονται.
alpha 712	Ἀκαπήλευτον· ἄδολον, καθαρόν, ἀρᾳδιούργητον.
alpha 713	Ἀκαρῆ· βραχύ, ὀξύ, ὃ οὐχ οἷόν τε κεῖραι.
alpha 714	Ἀκαρής· ὀξύς, βραχύς. διττῶς δὲ λέγεται παρὰ τοῖς Ἀττι‐ κοῖς· καὶ ὀνοματικῶς, οἷον „ἀκαρὴς χρόνοσ“, καὶ τῷ ἀκαρεῖ καὶ τὸν ἀκαρῆ· καὶ ἐπιρρηματικῶς ἀκαρῆ, ἀντὶ τοῦ βραχέως καὶ συντόμως.
alpha 715	Ἀκαριαῖον· μικρόν, βραχύ. ῥοπή.
alpha 716	Ἀκαρ〈ῆ〉· ἀντὶ τοῦ μικρὸν ἢ οὐδέν. οὕτως Ἀντιφῶν (fr. 146 Th.).
alpha 717	Ἄκασκα· ἥσυχα, βραδέα. Κρατῖνος Νόμοις (fr. 126 K.)· „ἢ
alpha 717	πρεσβῦται πάνυ γηραλέοι σκήπτροισιν ἄκασκα προβῶντεσ“.
alpha 718	Ἀκαταλήκτως· ἀκαταπαύστως.
alpha 719	Ἀκαταλλήλως· ἀναρμοδίως.
alpha 720	Ἀκάτιον· μικρὸν πλοῖον.
alpha 721	Ἀκάτια· ὑποδημάτων εἶδος.
alpha 722	Ἄκατος· φιάλη, διὰ τὸ ἐοικέναι στρογγύλῳ πλοίῳ. οὕτω Θεόπομπος (fr. 3 K.).
alpha 723	Ἀκατεύναστος· ἀκοίμιστος.
alpha 724	Ἀκεανοί· τὰ ἐν τοῖς φακοῖς στρογγύλα καὶ δυσκατάκοπτα ὄσπρια.
alpha 725	Ἀκέραιον· ἄκακον, ὁλόκληρον, καθαρόν. σημαίνει καὶ τὸν ἔξω κήρας.
alpha 726	Ἀκερδὴς χάρις· ἡ μὴ δεόντως διδομένη.
alpha 727	Ἀκειρεκόμης· τὴν κόμην μὴ κειρόμενος.
alpha 728	Ἀκέραιος· ὁ μηδὲν κακὸν πεπονθώς.
alpha 729	Ἀκέσασθαι καὶ ἀκέσαι· ἰάσασθαι. ὅθεν καὶ Ἀττικοὶ τὴν ἠπήτριαν ἀκέστριαν καλοῦσιν.
alpha 730	Ἀκεῖσθαι· λέγειν, θεραπεύειν. παραιτεῖσθαι, ἰᾶσθαι. καὶ ἀπάγειν ἐπαγωγὰς ἐκ γοητείας καὶ μαγγανείας ἐπηγμένας τισί. Πλάτων ἐν δευτέρῳ Πολιτείας (364c). Σοφοκλῆς δὲ ἐν Ἀντιγόνῃ (1027) ἐκλαμβάνει τὸ ἀκεῖσθαι ἐπὶ τοῦ ἁμαρτίαν ἐπανορθοῦσθαι κατὰ
5	μεταφοράν.
alpha 731	Ἄκεσιν· ἴασιν.
alpha 732	Ἀκεσίπονον· θεραπευτικόν.
alpha 733	Ἀκέσματα· ὑγιάσματα, ἰάματα.
alpha 734	Ἀκεσμόν· ἰατρείαν.
alpha 735	Ἀκεσίας· ἀντὶ τοῦ ἰατρός.
alpha 736	Ἀκεστάς· ἰατρούς. καὶ ἀκέστωρ· ὁ ἰατρός.
alpha 737	Ἀκεσταί· οἱ τὰ ἱμάτια ἀκούμενοι. Ξενοφῶν (Cyr. 1, 6, 16)· „ὥσπερ ἱματίων ῥαγέντων εἰσί τινες ἀκεσταί“.
alpha 738	Ἀκέφαλον· ἀντὶ τοῦ ἀτελείωτον. Πλάτων Νόμων ἕκτῳ (752a)· „μῦθον ἀκέφαλον ἑκὼν καταλείπομαι“.
alpha 739	Ἀκή· ἀκμὴ σιδήρου. καὶ ἡ ἡσυχία.
alpha 740	Ἀκήδεστοι· μηδεμιᾶς φροντίδος τυχόντες. ἢ ἀκήδευτοι καὶ ἄταφοι.
alpha 741	Ἀκηδής· ὁ μὴ φροντίζων.
alpha 742	Ἀκηδής· ἄταφος.
alpha 743	Ἀκήματα· ἰάματα.
alpha 744	Ἄκη· πόλις ἐν Φοινίκῃ, ἣν οἱ μὲν τὴν νῦν Πτολεμαΐδα καλου‐ μένην οὕτω πάλαι φασὶν ὀνομάζεσθαι, Δημήτριος δὲ (Sceps. fr. novum) οὐ τὴν πόλιν, ἀλλὰ τὴν ταύτης ἀκρόπολιν.
alpha 745	Ἀκηλίδωτον· ἄσπιλον, ἀκήρατον.
alpha 746	Ἀκήρατος· ἄφθαρτος, ἀπαθής, ἀκέραιος.
alpha 747	Ἀκηράσιος· ἀκέραιος.
alpha 748	Ἀκίβδηλον· καθαρόν.
alpha 749	Ἀκίβδηλος ἀνήρ· ὁ μὴ κίβδηλος, ἀλλὰ δόκιμος καὶ πολλοῦ ἄξιος. οὕτω Φρύνιχος (Praep. soph. fr. 12).
alpha 750	Ἀκίδας· τοῦ βέλους τὰς ὀξύτητας.
alpha 751	Ἀκιδωτὸς ὅρμος· συγκείμενος ἐκ πολλῶν ἀκίδων.
alpha 752	Ἀκιδνότερον (ς 130)· ἀσθενέστερον, μεταφορικῶς ἀπὸ τοῦ μὴ κίειν, τουτέστι μὴ ἰσχύειν, ἢ κίκυν μὴ ἔχειν, οἷον ἰσχύν, διὰ τὴν τῆς ψυχῆς ἀσθένειαν. Δίδυμος δὲ (fr. novum) ταλαιπωρότερον καὶ ἀθλιώ‐ τερον ἔφη.
alpha 753	Ἄκικυς· ἀσθενής, ἀδύνατος. κατὰ στέρησιν ἤτοι τοῦ κίειν ἢ τῆς κίκυος, ἥτις παρὰ τὴν κίνησιν λέγεται ἰσχὺς οὖσα.
alpha 754	Ἀκινάκης· μικρὸν δόρυ Περσικόν.
alpha 755	Ἀκκιζόμενος· θρυπτόμενος, προσποιούμενος, γυναικιζόμε‐ νος. ἢ μωραίνων, ἀπό τινος γυναικὸς μωρᾶς, ἥτις ἐκαλεῖτο Ἀκκώ.
alpha 755	σημαίνει δὲ καὶ τὸν θέλοντα μέν, προσποιούμενον δὲ μὴ θέλειν.
alpha 756	Ἀκκισμούς· προσποιήσεις, ὑποκρίσεις.
alpha 757	†Ἀκιόμενοι†· ἐπισκευάζοντες. μεταφορικῶς ἀπὸ τοῦ θερα‐ πεύειν.
alpha 758	Ἀκίονες· ἀστήρικτοι.
alpha 759	Ἀκληρεῖ· οὐ μετέχει, οὐ κεκλήρωται.
alpha 760	Ἄκληροι· ἔξω τοῦ κεκληρῶσθαι. Εὐριπίδης (Troad. 32).
alpha 761	Ἀκληρία· ἀντὶ τοῦ ἀτυχία. Σοφοκλῆς (fr. 898 N.2 = 989 R.).
alpha 762	Ἀκλήρῳ (λ 490)· κλῆρον μὴ ἔχοντι μηδὲ οὐσίαν, πτωχῷ· κλῆρος γὰρ ἡ οὐσία, ὅθεν καὶ ἐπίκληρος.
alpha 763	Ἄκλυτον· ἀνώνυμον.
alpha 764	Ἀκλητί· ἄνευ κλήσεως.
alpha 765	Ἀκλόνητον· ἄσειστον, ἀδόνητον.
alpha 766	Ἀκμάζει· νεάζει.
alpha 767	Ἀκμάζεις· τὰ νέων πράττεις. οὕτως Ὑπερείδης (fr. 122 J.) καὶ Λυσίας (fr. 188 S.).
alpha 768	Ἀκμαῖος· νεανίσκος σφριγῶν.
alpha 769	Ἀκμή· ὀξύτης, αὐτὴ ἡ ῥοπὴ τῆς τοῦ πράγματος ἐπιτάσεως. καὶ ἡ δύναμις. καὶ ἡ νεότης. ἀκμὴ δὲ καιροῦ ἡ εὐτυχία. οὕτως καὶ Ἰσο‐ κράτης (2, 33)· „τὸ μὲν τῆς ἀκμῆς τῶν καιρῶν τυγχάνειν“. λαμβάνεται
alpha 769	δὲ καὶ ἀντὶ τοῦ ἔτι. οὕτως Ὑπερείδης (fr. 116 J.).
alpha 770	Ἀκμὴ καλεῖ (Eur. Hec. 1042)· καιρὸς καλεῖ.
alpha 771	Ἀκμῆτες· μὴ κάμνοντες.
alpha 772	Ἀκμητί· ἀκαμάτως.
alpha 773	Ἀκμοθέτῳ· τῷ κοιλώματι, ἐν ᾧ ὁ ἄκμων τίθεται.
alpha 774	Ἀκμονίδης· ὁ Χάρων. καὶ ὁ Οὐρανός· Ἄκμονος γὰρ παῖς.
alpha 775	Ἀκνίσωτος οἶκος· ὁ ἄνευ πυρὸς καὶ κνίσης. οὕτως Αἰσχύλος (fr. 292 N.2 = 751 M.).
alpha 776	Ἄκοιτις· γαμετή.
alpha 777	Ἀκολασία· ἀκρασία.
alpha 778	Ἀκόλαστον· ἀκρατῆ, θρασύν.
alpha 779	Ἀκόλαστον καὶ ὑβριστὸν πρᾶγμα ἢ ἄνθρωπος· λέγοι δ’ ἄν τις καὶ ὑβριστικόν.
alpha 780	Ἀκόλαστος ὄχλος· Εὐριπίδης ἔφη (Hec. 607), ἀκόλαστον δὲ σῶμα Σοφοκλῆς (fr. 678 N.2 = 744 R.). ἀκολαστήμτα δὲ λέγουσι μὲν κατακόρως οἱ Ἐπικούρειοι, πλὴν καὶ Ἀναξανδρίδης κέχρηται τῇ λέξει (fr. 73 K.) καὶ Ἀριστοφάνης (Lys. 398).
alpha 781	Ἀκολασία· Θουκυδίδης ἔφη (3, 37, 3)· ἀκολαστία δὲ Ἄλε‐ ξις (fr. 345 K.). ἀκολαστότατον δὲ Ἀριστοφάνης (fr. 36 Dem.) καὶ Ἀκολαστοτέραν Νικόλαος (fr. 2 K.).
alpha 782	Ἀκόλαστον καὶ ὑβριστὸν πρᾶγμα· Ἀττικῶς συντέθειται, διττὴν δὲ ἔχει τὴν θεωρίαν· μίαν μὲν ὅτι ἐχρήσατο τῷ ὑβριστὸν ἀντὶ τοῦ ὑβριστικοῦ, ὅμοιον ὂν τῷ τύπῳ τοῖς τοιοῖσδε τῶν ὑπερθετικῶν
alpha 782	βέλτιστον, κάλλιστον, κράτιστον καὶ τοῖς ὁμοίοις· ἑτέραν δὲ διότι
5	συμπέπλεκται τὸ ὑβριστὸν τῷ ἀκολάστῳ. Πλάτων δὲ ἐχρήσατο ἐν Πει‐ σάνδρῳ λέγων (fr. 98 K.)· „γυνὴ γάρ, ἢν μὲν αὐτὴν ἀεὶ κολάζῃς, ἐστὶ πάντων κτημάτων κράτιστον· ἐὰν δὲ ἀνῇς, ὑβριστόν 〈ἐστι〉 χρῆμα καὶ ἀκόλαστον“. Φερεκράτης δὲ τῷ κόβαλον συμπλέξας τὸ ὑβριστὸν εἶπεν (fr. 162 K.)· „ὑβριστὸν ἔργον καὶ κόβαλον εἰργάσω“. συγγραφικαὶ δὲ
10	αἱ συνθῆκαι.
alpha 783	Ἀκολαστανεῖτε· Ἀριστοφάνης ἔφη (Av. 1227) ὁμοίως τῷ σημανεῖτε. Πλάτων δὲ ἐν ἕκτῳ Πολιτείας (8, 555d. 9, 590a et 591a) Ἀκολασταίνειν ἔφη.
alpha 784	Ἀκόλουθος· Δημοσθένης ἐν τῷ κατὰ Κόνωνος (54, 4) ἀντὶ τοῦ δούλου. ὡσαύτως δὲ καὶ Ξενοφῶν (R. Athen. 1, 19).
alpha 785	Ἀκόλουθον· οὐδετέρως μὲν Ἀριστοφάνης (fr. 37 Dem. cf. Ach. 438), θηλυκῶς δὲ Πλάτων ἐν τῷ Περὶ ψυχῆς (111c). Δημοσθένης δὲ ἐν τῷ πρὸς Πανταίνετον (37, 25) ἐν ἴσῳ τῷ ἐφεξῆς εἶπε τὸ ἀκόλουθον.
alpha 786	Ἀκόλουθα· Ἀντιφῶν (fr. 147 Th., cf. 87 B 84 D.—K.) τὰ ἑπό‐ μενα καὶ σύμφωνα.
alpha 787	Ἀκολουθία· ἡ ἀκολούθησις. Σοφοκλῆς (fr. 899 N.2 = 990 R.).
alpha 788	Ἀκολουθοῦντε· ἀντὶ τοῦ ἀκολουθοῦσαι δυϊκῶς. οὕτως Ἕρ‐ μιππος (fr. 85 K.)· καὶ γὰρ κέχρηνται ταῖς ἀρσενικαῖς μετοχαῖς ἀντὶ θηλυκῶν πολλάκις.
alpha 789	Ἀκολουθεῖν μετ’ αὐτοῦ· οὕτως συντάσσουσιν οἱ Ἀττικοὶ ἀντὶ τοῦ ἀκολουθεῖν αὐτῷ· καὶ γὰρ Λυσίας (fr. 53 S.) οὕτω κέχρηται καὶ Πλάτων (Menex. 249d), ἀλλὰ καὶ Ἀριστοφάνης ἐν Πλούτῳ (823) „ἕπου“ φησὶ „μετ’ ἐμοῦ, παιδάριον“. καὶ Μένανδρος (Dysc. 969. Mi‐
5	sum. 466. Sic. 423)· „Νίκη μεθ’ ἡμῶν εὐμενὴς ἕποιτο ἀεί“. κἀν τῇ Πα‐ ρακαταθήκῃ (fr. 330 K.—Th.)· „συνακολούθει μεθ’ ἡμῶν“ φησι.
alpha 790	Ἀκόμπαστος λόγος· Εὐριπίδης φησί (fr. 872 N.2), καὶ ἀκόμ‐ παστος φάτις (fr. 873 N.2).
alpha 791	Ἄκομψον· ἀπάνουργον. ἄκομψον καὶ φαῦλον (Eur. fr. 473 N.2)· οἷον κομψείας καὶ πανουργίας ἀπηλλαγμένον. οὕτω Φρύνι‐ χος (Praep. soph. 7, 13).
alpha 792	Ἀκονιτί· ἄνευ ἀγῶνος καὶ μάχης. ἢ 〈εὐμαρῶς〉, ἐκ μεταφο‐ ρᾶς τῶν ἀθλητῶν τῶν 〈οὕτωσ〉 εὐμαρῶς περιγινομένων, ὥστε μηδὲ κονίσασθαι.
alpha 793	Ἀκοήν· ἀντὶ τοῦ οὖς. Φερεκράτης (fr. 199 K.).
alpha 794	Ἀκοός· ἀντὶ τοῦ ἀκουστικός. Πλάτων (fr. 226 K.).
alpha 795	Ἀκοήν· τὸν λόγον, ὡς καὶ τὰ ἡμέτερα λόγια· „ἀκοὴν ματαίαν μὴ παραδέχου“, οἷον μάταιον λόγον μὴ προσδέχου.
alpha 796	Ἄκοπος ἀνήρ· ἀντὶ τοῦ οὐδέπω ἠνωχλημένος ὑπό τινος. οὕτως Ἀμειψίας (fr. 29 K.).
alpha 797	Ἄκος· ἴασις, θεραπεία.
alpha 798	Ἄκοσμα· ἀπρεπῆ, ἄτακτα.
alpha 799	Ἀκόρητος· ἀκόσμητος· κορεῖν γὰρ τὸ σαίρειν παρὰ Ἀττι‐ κοῖς.
alpha 800	Ἀκορεσταίνω· ἀκόρεστα πράττω.
alpha 801	Ἀκοσμήτως· ἀντὶ τοῦ ἀτάκτως. Πλάτων (Leg. 6, 781b).
alpha 802	Ἀκούει καλῶς· ἀντὶ τοῦ εὐφημεῖται. οὕτως Ἡρόδοτος.
alpha 803	Ἀκούειν· ἐπὶ τοῦ πείθεσθαι. Δημοσθένης (20, 68).
alpha 804	Ἄκουε· ἀντὶ τοῦ σίγα. Κρατῖνος (fr. 284 K.). οἷον τόπον δίδου διὰ τῆς σιγῆς τῇ ἀκοῇ.
alpha 805	Ἀκουσίμη· ἀντὶ τοῦ ἀκουστή.
alpha 806	Ἀκουσείων· ἀντὶ τοῦ ἀκουσόμενος. Σοφοκλῆς (fr. 900N.2 = 991 R.).
alpha 807	Ἀκουτίσαι· διδάξαι.
alpha 808	Ἀκοῦσαι ὀργῶ· Κρατῖνός φησιν (fr. 21 Dem.), ἀλλὰ καὶ Θουκυδίδης (4, 108, 6)· „Λακεδαιμονίων ὀργώντων“. σημαίνει δὲ τὸ ὀργᾶν 〈τὸ〉 πάνυ ἐπαίρεσθαι πρὸς τὸ πρᾶξαί τι ἢ ἀκοῦσαι. καθόλου δὲ ποικίλως χρῶνται τῷ ὀνόματι· καὶ γὰρ ἐπὶ τοῦ βρέξαι, ὡς Ἀρχίλο‐
5	χος (fr. 277 West). Αἰσχύλος δὲ (fr. 765 M.) ἐπὶ τοῦ παίοντα ἐξελαύνειν καὶ μαλάττειν τίθησι. Σοφοκλῆς δὲ ἐν Αἰγεῖ 〈φησι〉 (fr. 25 R.) τὸν Θησέα στρέφοντα καὶ μαλάττοντα τὰς λύγους ποιῆσαι δεσμὰ τῷ ταύρῳ. λέγει δὲ οὕτως· „κλωστῆρσι χειρῶν ὀργάσας κατήνυσε σειραῖα δεσμά“. καὶ Ἡρόδοτος δὲ ἐν τετάρτῳ (64, 2) ἀντὶ τοῦ μαλάξας τῷ
10	ὀργάσας κέχρηται. οὐκοῦν ἐπεὶ τὸ μαλάξαι καὶ βρέξαι σημαίνει ἡ φωνή, ὀργᾶν λέγεται τὸ σπαργᾶν καὶ μετεωρίζεσθαι· καὶ γὰρ τὰ βρεχόμενα ὑποιδεῖ. θεατέον δὲ καὶ οὕτω τὴν δύναμιν τῆς φωνῆς· ὀργάδες καλοῦνται πάντα τὰ ἀνειμένα εἰς ὕλην καὶ ἀνημέρωτα καὶ ἀργά, ὡς καὶ Σόλων φησίν (fr. 91 R.). ἀπὸ τούτου οὖν τὸ ὀργᾶν εἴρη‐
15	ται ἐπὶ τοῦ ἀνεῖσθαι πρὸς τὸ πρᾶξαί τι ἢ ἀκοῦσαι. ἢ ἐπεὶ αἱ ὀργάδες ἄτμητοι οὖσαι αὔξουσιν εἰς ὕψος, διὰ τοῦτο καὶ τὸ ὀργᾶν ὑψοῦσθαι καὶ ἐπαίρεσθαι πρὸς τὸ ἀκοῦσαί τι ἢ πρᾶξαι σημαίνει. δοκεῖ δέ μοι καὶ τὸ ὀριγνᾶσθαι καὶ ἡ ὀργή ἐντεῦθεν γεγονέναι, οἷον ὄρεξίς τις καὶ ἔφεσις καὶ αὔξησις καὶ μετεωρισμὸς οὖσα τῆς ψυχῆς. συγγραφικὴ
20	μέντοι ἡ φωνὴ ἡ ἀκοῦσαι ὀργῶ.
alpha 809	Ἀκούειν· ἐπὶ τοῦ πείθεσθαι. Δημοσθένης (20, 68) καὶ Ἡρόδο‐ τος (3, 61, 3) καὶ πρὸ αὐτῶν Ὅμηρος (η 11).
alpha 810	Ἀκούοντα ἄριστα· ἀντὶ τοῦ εὐφημούμενος. Ἡρόδοτος (6, 86, 2. 8, 93, 1) καὶ Εὔπολις (fr. 375 K.).
alpha 811	Ἀκούων διατεθρύληται· τούτῳ προστιθέντες ἐνίοτε καὶ τὰ
alpha 811	ὦτα χρῶνται (Pi. Lys. 205b. Reip. 2, 358c).
alpha 812	Ἄκουε τὰς ἐμὰς ἐπιστολάς· ἀντὶ τοῦ τῶν ἐμῶν ἐπιστολῶν. Αἰσχύλος εἶπεν (fr. 293 N.2 = 752 M.).
alpha 813	Ἄκουε σίγα· Κρατῖνος (fr. 284 K.)· „ἄκουε, σίγα, πρόσεχε τὸν νοῦν, δεῦρ’ ὅρα“. καὶ Σοφοκλῆς (fr. 1014 N.2 = 815 R.)· „ἄκουε, σίγα, τίς ποτ’ ἐν δόμοις βοή;“
alpha 814	Ἀκουσέτην· Σοφοκλῆς ἔφη (fr. 900 N.2 = 991a R.), ἀκού‐ σεσθαι δὲ Ἀριστοφάνης (fr. 38 Dem.).
alpha 815	Ἄκουσμα, οὐκ ἀκρόαμά φασί τινες λέγειν τοὺς Ἀττικούς, διαμαρτάνουσι δέ· καὶ γὰρ πλεονάζουσι μὲν ἐν ταύτῃ τῇ φωνῇ, χρῶνται δὲ ὅμως καὶ τῷ ἀκροάματι, ὡς Αἰσχίνης ἐν τῷ κατὰ Κτησιφῶν‐ τος (241)· „βαρύτερον τῶν ἔργων, ὧν πεπόνθαμεν, τὸ ἀκρόαμα γίνε‐
5	ται“. καὶ Ξενοφῶν δὲ χρώμενος τῷ ἀκούσματι οὐδὲν ἧττον καὶ τῷ ἀκροάματι κέχρηται ἀλλαχοῦ τε λέγων (Hier. 1, 14) καὶ ἐν τῷ Συμ‐ ποσίῳ (2, 2) τὸν Σωκράτην εἰσάγων λέγοντα· „νὴ Δία, ὦ Καλλία, τελέως ἡμᾶς ἑστιᾷς· οὐ γὰρ μόνον τὸ δεῖπνον ἄμεμπτον παρέθηκας, ἀλλὰ καὶ θεάματα καὶ ἀκροάματα ἥδιστα παρέχεισ“. Δίφιλος δὲ ἐκ
10	παραλλήλου τέθεικε τὰς λέξεις (fr. 122 K.)· „μόνος γὰρ ἦν λέγων, ἄκουσμα καὶ ἀκρόαμα“.
alpha 816	Ἀκούεις ἃ λέγει σε· οὕτω Φερεκράτης ἔφη λέγων (fr. 73 K.)· „ὦ Ζεῦ πολυτίμητε, ἆρα ἀκούεις ἅ σε λέγει ὁ πανοῦργος υἱός;“
alpha 817	Ἀκουσίμη· ἀντὶ τοῦ ἀκουστή. Σοφοκλῆς (fr. 679 N.2 = 745 R.)· „σπουδὴ γὰρ ἡ κατ’ οἶκον ἐγκεκρυμμένη οὐ πρὸς θυραίων οὐ‐ δαμῶς ἀκουσίμη“. δύναται καὶ φωνὴ ἀκουσίμη λέγεσθαι.
alpha 818	Ἀκουστά· ὡς ἐν τῇ Κρεούσῃ (fr. 330 N.2 = 357 R.)· „ἄπελθ’ ἄπελθε, παῖ· τάδ’ οὐκ ἀκουστά σοι“. καὶ Εὐριπίδης δὲ πολλάκις
alpha 818	(Andr. 1084. Hel. 663). ὁ μέντοι Σοφοκλῆς 〈καὶ〉 ἀκούσιμά φησι (fr. 991b R.). πολιτικώτερον δὲ λέγει ὁ Φρύνιχος (Praep. soph. fr. 13) τὸ
5	ἀκουστὰ μᾶλλον ἢ τὸ ἀκούσιμα.
alpha 819	Ἀκούσας ἥκειν, οὐχ ἥκοντα. Ξενοφῶν ἐν Ἀπομνημονεύμασιν ἔφη (3, 1, 1). καὶ Μένανδρος δὲ (fr. 817 K.—Th.) καὶ ἄλλοι πολλοί.
alpha 820	Ἀκούμενος· θεραπευόμενος ἢ θεραπεύων.
alpha 821	Ἀκουσία· τὸ πρᾶγμα. Σοφοκλῆς (fr. 680 N.2 = 746 R.)· „ἐξαίρετον τίθημι τὴν ἀκουσίαν“.
alpha 822	Ἀκοινώνητος· Πλάτων ἐν Νόμων ςʹ (768b). καὶ ἀκοι‐ νώνητα. καὶ Ἀντιφῶν δὲ (87 B 93a D.—K. et fr. 144 Th.) καὶ Εὐ‐ ριπίδης (Andr. 470).
alpha 823	Ἀκοινώνητα καὶ ἀκοινωνία· Πλάτων ἐν ταῖς πρὸς τὸν Διονύσιον ἐπιστολαῖς (3, 318e).
alpha 824	Ἀκοίτιδος· Εὐριπίδης ἔφη (fr. novum).
alpha 825	Ἀκονῶν· Δημοσθένης ἐν Ἐπιστολαῖς (2, 11)· „ἀκονῶν τὴν πόλιν“.
alpha 826	Ἀκόρεστα· Εὐριπίδης ἔφη (Med. 638), ἀκορεστότερα δὲ Ξενοφῶν (Symp. 8, 15).
alpha 827	Ἀκοσμοῦντες· Σοφοκλῆς (Ph. 387 cf. Ant. 730). ἀκοσμεῖ δὲ Πλάτων ἔφη (Leg. 6, 764b). καὶ ἀκόσμους ὁ αὐτός. καὶ ἀκοσμήτως ἀντὶ τοῦ ἀτάκτως ἐν Νόμων ςʹ (781b)· „τὸ περὶ τὰς γυναῖκας ἀκοσμήτως περιορώμενον“.
alpha 828	Ἀκοσμεῖν· τὸ μηδὲν ἐν κόσμῳ καὶ τάξει ποιεῖν, ἀλλ’ ἀκολα‐ σταίνειν. Σοφοκλῆς (Ant. 730. Ph. 387).
alpha 829	Ἀκοσμία· Εὐριπίδης (Iph. A. 317)· „τίς ποτ’ ἐν θύραισι θό‐
alpha 829	ρυβος καὶ λόγων ἀκοσμία;“
alpha 830	Ἄκος περίαπτον· Ἀττικῶς εἴρηται. κέχρηται τῇ συνθήκῃ Κρατῖνος (fr. 22 Dem.).
alpha 831	Ἀκραγγές· ἀκρόχολον, ἀσθενές, χαλεπόν.
alpha 832	Ἀκράδαντον· ἀσάλευτον, ἀκίνητον.
alpha 833	Ἀκραιφνές· καθαρόν, ὑψηλόν, τέλειον. ἢ ἀκραιφνοῦς· οἷον ἀκηροφανοῦς, ἀβλαβοῦς· κὴρ γὰρ ὁ θάνατος.
alpha 834	Ἄκρα κόρυμβα (I 241)· τὰ ἀκροστόλια τῶν νεῶν τὰ ἐξέχοντα κατὰ πρύμναν ἢ πρῷραν.
alpha 835	Ἀκρέμονες· βλαστοί, κλάδοι.
alpha 836	Ἀκρασίας· ἀνωμαλίας. παρὰ τὸ μὴ συγκεκρᾶσθαι.
alpha 837	Ἀκράτισμα· ἔμβρωμα.
alpha 838	Ἀκρατὴς γάμων· σεμνὸς καὶ εὐπρεπὴς ὁ λόγος ἐπὶ γυναικὸς τιθέμενος ἀκολάστου καὶ μοιχικῆς. οὕτως Φρύνιχος (Praep. soph. 50, 11.23).
alpha 839	Ἀκρατὴς χειρός· ὁ κλέπτης. ὅμοιον τῷ ἀκρατὴς γάμων.
alpha 840	Ἀκρατῆ γίνεσθαι τοῦδε· οἷον μὴ κατακρατεῖν διὰ τὸ πλῆθος τῶν ἐπιρρεόντων πραγμάτων ἢ λόγων.
alpha 841	Ἄκρατος· κατὰ τὸ ἐναντίον τὸ πολύκρατος.
alpha 842	Ἀκρατίσασθαι· τὸ μικρὸν ἐμφαγεῖν πρὸ τοῦ ἀρίστου.
alpha 843	Ἀκριβοῦν· ἐγνωκέναι τὸ ἀκριβές.
alpha 844	Ἀκριτί· ἄνευ κρίσεως.
alpha 845	Ἄκριτος· ἀντὶ τοῦ ἀδιάκριτος. οὕτω Δημοσθένης (18, 18).
alpha 846	Ἄκριτα· ἀχώριστα.
alpha 847	Ἀκριτόμυθος· πολύλογος, ἀδιακρίτους ἔχων τοὺς λόγους.
alpha 848	Ἀκριτόφυλλον· σύμφυτον πολλοῖς δένδροις, ὥστε μὴ διακρῖ‐ ναι αὐτῶν τὰ φύλλα, ἃ φέρει. ἢ κατάσκιον.
alpha 849	Ἀκροᾶσθαι· ἀντὶ τοῦ ὑπακούειν. οὕτως Ἀντιφῶν (fr. 62 Th.).
alpha 850	Ἀκροβολίζεται· τὸ ἐν πολέμῳ προκατάρχεσθαι τῆς συμ‐ βολῆς. ἢ τὸ ἄκραις συμπλέκεσθαι χερσίν. ἢ καὶ τὸ διὰ βελῶν μάχεσθαι. καὶ τὸ ἐπιδείκνυσθαι τὸν πόλεμον.
alpha 851	Ἀκροβελίδας· τὰ ἄκρα τῶν ὀβελίσκων. Ἄρχιππος Ἡρακλεῖ γαμοῦντι (fr. 10 K.)· „τὸ πῦρ πολὺ λίαν· ὕπαγε τὰς ἀκροβελίδασ“.
alpha 852	Ἀκροβολίζεται· τὰ ἄκρα τοῦ σώματος 〈***〉.
alpha 853	Ἀκροβόλοι· ἀκοντισταί, τοξόται.
alpha 854	Ἀκροβολισμός· ἐρεθισμός.
alpha 855	Ἀκρόδρυα· καρποὶ δενδρικοί.
alpha 856	Ἀκροδίκαιος· ὁ εἰς ἄκρον δίκαιος.
alpha 857	Ἀκροθίνια· τὰς τῶν ἐνιαυσιαίων καρπῶν ἀπαρχάς. ἀκροθί‐
alpha 857	νια δὲ κυρίως καλεῖσθαι τὰς ἀπαρχάς φασιν, ἃς ἀνατιθέασιν οἱ ἐξ ἐμπορίας, παρὰ τὸ ἀπὸ τοῦ θινός, τουτέστιν τοῦ αἰγιαλοῦ, σεσῶσθαι αὐτά. ἄλλοι δὲ τὰ ἀπὸ τῶν πολέμων, παρὰ τὸ σίνεσθαι ἐν τῷ πολέμῳ
5	πολλούς, τουτέστι βλάπτεσθαι. ἢ τὰ ἄκρα τῶν σωρῶν.
alpha 858	Ἀκροκώλια δίεφθα· Τηλεκλείδης (fr. 48 K.).
alpha 859	Ἀκρόκομοι (Δ 533)· μετρίως κομῶντες ἢ λίαν. ἢ τὰ ἄκρα τῆς κεφαλῆς κομῶντες.
alpha 860	Ἀκρωνία· τὰ ἀθροίσματα. καὶ ἡ ἀκρότης. καὶ ἡ ἀκμή. καὶ τὸ ἐπίλεκτον σύστημα.
alpha 861	Ἀκρομανής· ὁ φρενήρης.
alpha 862	Ἀκρόνυξ· οἷον ἀρχὴ νυκτός. Σοφοκλῆς (fr. 991c R.).
alpha 863	†Ἀκροπόλισιν†· ἀκρωρείαις.
alpha 864	Ἄκρον φρονεῖν, ἄκρον δρᾶν· οἷον ἐξέχων ἐν τῷ φρονεῖν καὶ πράττειν. οὕτως Σοφοκλῆς (fr. 818 R.).
alpha 865	Ἀκροσφαλεῖς· †ἀκροσφαλισμένους†.
alpha 866	Ἀκρότομος· σκληρός, ὑψηλός.
alpha 867	Ἀκροσφαλές· σημαίνει τὸ ἄκρως σφαλερὸν καὶ μὴ δυνάμενον
alpha 867	παγίως ἐν ἀσφαλείᾳ εἶναι. οὕτως Φρύνιχος (Praep. soph. 32, 15.25).
alpha 868	Ἀκρώρεια· ἐξοχή, κορυφή· εἰς τρία γὰρ διῄρηται τὸ ὄρος, εἰς ἀκρώρειαν, εἰς ὑπώρειαν, εἰς τέρμα. ἀκρώρεια μέν ἐστιν ἡ κορυφή, ὑπώρεια δὲ τὰ πλευρὰ τοῦ ὄρους, τέρμα δὲ τὰ τελευταῖα.
alpha 869	Ἀκροτελεύτιον ἔπους· τὸ ἔσχατον κεφαλαίου τινὸς ποιητι‐ κοῦ· κυρίως γὰρ ἀκροτελεύτια ἐπὶ ποιημάτων τιθέασιν Ἀττικοί. οὕτως Φρύνιχος (Praep. soph. fr. 14).
alpha 870	Ἀκροφύσιον· τὸ τῇ χώνῃ προστιθέμενον. Σοφοκλῆς (fr. 901 N.2 = 992 R.).
alpha 871	Ἀκροχειρίζεσθαι· πυκτεύειν ἢ παγκρατιάζειν πρὸς ἕτερον ἄνευ συμπλοκῆς. ἢ ὅλως ἄκραις ταῖς χερσὶ μετ’ ἄλλου γυμνάζεσθαι.
alpha 872	Ἀκροχόρδων· ἐξοχή τις περὶ τὴν ἕδραν καὶ περὶ ἄλλα μέρη τοῦ σώματος.
alpha 873	Ἀκταινῶσαι· ἀντὶ τοῦ ὑψῶσαι καὶ ἐξᾶραι καὶ μετεωρίσαι. πεποίηται δὲ οὕτως· ἔστι δένδρον, ὃ καλεῖται ἀκτῆ, ἀφ’ οὗ τὰ ἀκόντια τέμνεται. οὕτως Ἀνακρέων (PMG 466 Page).
alpha 874	Ἀκταίνειν· γαυριᾶν καὶ ἀτάκτως πηδᾶν. ἢ πρὸς συνουσίαν ὁρμᾶν.
alpha 875	Ἀκτή· αἰγιαλὸς παραθαλάσσιος.
alpha 876	Ἀκτή· ἰδίως ἐπιθαλαττίδιός τις μοῖρα τῆς Ἀττικῆς· ὅθεν καὶ ὁ Ἀκτίτης λίθος. ἐκάλουν δὲ οὕτως καὶ τὴν Ἀττικήν, οἱ μὲν ἀπό τινος Ἀκταίωνος βασιλέως, οἱ δὲ διὰ τὸ τὴν πλείω τῆς χώρας ἐπιθαλάττιον
alpha 876	εἶναι.
alpha 877	Ἄκτια· ἀγὼν παλαιός, ὡς Καλλίμαχος ἐν τῷ Περὶ τῶν ἀγώνων δῆλον ποιεῖ (fr. 403 Pf.).
alpha 878	Ἀκύκλιος· ὁ ἀπαίδευτος παρὰ Πλάτωνι (fr. 227 K.).
alpha 879	Ἄκυλος· ὁ τῆς πρίνου καρπὸς καλεῖται ὑπὸ τῶν παλαιῶν, βάλανος δὲ ὁ τῆς δρυός· „καὶ τὰς βαλάνους καὶ τὰς ἀκύλους καὶ τὰς ἀχράδας περιόντασ“. Φερεκράτης Ἀγρίοις (fr. 186 K.).
alpha 880	Ἀκύμονα· ἀτάραχον, ἀσάλευτον.
alpha 881	Ἀκύμων· 〈ἡ〉 μὴ γεννῶσα, ὡς ἐγκύμων ἡ συνειληφυῖα. λέγε‐ ται καὶ ἀκύμων θάλασσα ἡ μὴ ἀνέμοις ταρασσομένη καὶ κυμαινο‐ μένη.
alpha 882	Ἀκώπητον· ἀπαράσκευον. μετῆκται δὲ ἀπὸ τῶν νεῶν τῶν μὴ ἐχουσῶν κώπας μηδὲ τὰ πρὸς τὸν πλοῦν εὐτρεπισμένα.
alpha 883	Ἀκωδώνιστον· ἀβασάνιστον, ἀδοκίμαστον. οὕτως Ἀριστο‐ φάνης (Lys. 485).
alpha 884	Ἅλα· θάλασσαν. ἢ τὰς τῶν ὀνύχων ὀξύτητας.
alpha 885	Ἀλαβαστοθήκας· τὰς θήκας τῶν ἀλαβάστων Δημοσθένης λέγει (19, 237), ἃς ἐν τῇ συνηθείᾳ μυροθήκας καλοῦσιν. ἀλάβαστοι δέ εἰσι λήκυθοι, ὧν οὐκ ἔστι λαβέσθαι διὰ λειότητα.
alpha 886	Ἀλάβαστον· Μένανδρος ἄνευ τοῦ ρ Ὀργῇ (fr. 307 K.—Th.)·
alpha 886	„καὶ Λαμπρίας ὄπισθεν ἀλάβαστον φέρων“. σημαίνει δὲ μυροθήκην.
alpha 887	Ἀλάβαστρον· ἄγγος μύρου μὴ ἔχον λαβὰς λίθινον. ἢ ψήφι‐ νος μυροθήκη.
alpha 888	Ἀλαβαστροθήκας· ὅπου τίθεται τὰ ἀγγεῖα, τὰ ἀπὸ τῆς ἀλαβάστρου γινόμενα ληκύθια. γράφεται μὲν ἡ λέξις μάλιστα χωρὶς τοῦ ρ, ἔνιοι δὲ αὐτὴν προάγουσι σὺν τῷ ρ.
alpha 889	Ἀλαζών· ὑπερήφανος. κυρίως δὲ ὁ ἀπατεών.
alpha 890	Ἀλαζὼν καὶ κομπός· ψεύστης καὶ κομπαστής. οὕτως Κρατῖ‐ νος (fr. 380 K.).
alpha 891	Ἀλαζονεύεσθαι· τὸ ψεύδεσθαι λέγουσι. καὶ ἀλαζόνα τὸν ψεύστην καὶ φένακα.
alpha 892	Ἀλαλαγμός· ἐπινίκιος ὕμνος.
alpha 893	Ἁλαιεύς· ὄνομα δήμου.
alpha 894	Ἀλαλητόν· θόρυβον.
alpha 895	Ἀλαπάξαι· πορθῆσαι, κενῶσαι, ὁμαλίσαι.
alpha 896	Ἀλάστωρ· ὁ ἁμαρτωλός. κατὰ μὲν Χρύσιππον (SVF II p.47,
alpha 896	fr. 157 Arnim) τὸν φιλόσοφον ἀπὸ τῆς ἐλάσεως, ὁ ἄξιος ἐλαύνεσθαι διὰ φόνον· κατὰ δὲ Ἀπολλόδωρον (FGrHist 244 F 150) ἀπὸ τοῦ ἀλιτεῖν, τοῦτο δέ ἐστιν ἀλιτανεύτως ἀδικεῖν· κατὰ δὲ Δίδυμον (p. 401 Schmidt)
5	ἀπὸ τοῦ τοῖς ἄλαστα πάσχουσιν ἐπαμύνειν. μήποτε δέ ἐστιν ὁ διὰ μέγε‐ θος τῶν πεπραγμένων αὐτῷ κακῶν λιτῆς μὴ καταξιούμενος.
alpha 897	Ἀλάστωρ· ὁ ἀλιτὼν εἴς τινα, ὅπερ ἐστὶ τοιοῦτόν τι διαπραξά‐ μενος, ὃ μὴ λιταῖς ἀναλύσῃ. ἤ, ὡς ὁ Χρύσιππος (fr. 157 Arnim), ἐλάστωρ τις ὢν καὶ ἄξιος τοῦ ἐλαύνεσθαι. μήποτε δὲ ὁ αὐτός ἐστι τῷ ἀλιτηρίῳ καὶ ἀλιτρῷ. Δημοσθένης ἐν τῷ Περὶ τῆς παραπρεσβείας
5	(19, 305)· „βάρβαρον πολλάκις καὶ ἀλάστορα τὸν Φίλιππον δημη‐ γορῶν ἀπεκάλει“. λέγουσι δὲ ἀλάστορα καὶ τὸν Δία, ὡς οὐδὲν αὐτὸν τῶν τολμωμένων παρὰ ἀνθρώποις λαθεῖν δυνάμενον.
alpha 898	Ἀλάστωρ· θηλυκῶς Νικοχάρης „τὴν ἀλάστορα Σφίγγα“ ἔφη
alpha 898	(fr. 18 K.).
alpha 899	Ἀλάστωρ· καὶ δαίμων τις καλεῖται ἐπεξιὼν τοὺς ἄλαστα εἰργασμένους. καὶ αὐτὸς ὁ πράξας τι τοιοῦτον, μάλιστα δὲ φόνον αὐτο‐ χειρίᾳ. Περικειρομένῃ Μένανδρος (986/7)· „ὁ δ’ ἀλάστωρ ἐγὼ καὶ ζηλότυπος ἄνθρωποσ“. 〈καὶ〉 ἐν Ὀργῇ (fr. 308 K.—Th.) ἐμφαίνεται
5	ὅτι προσφάτως ἦν ἐπιχωρία· „καὶ τοὔνομα τί λέγεις ἀλάστωρ;“ φησί. τοῦτο δὴ τοίνυν καινὸν λεγόμενον, εἰ μὴ πρὸς τραγῳδιοποιούς τινας λέγει κατακόρως χρωμένους τῷ ὀνόματι.
alpha 900	Ἀλάστορον· ἀντὶ τοῦ ἀλάστορα, ἀπὸ εὐθείας τῆς ἀλάστορος. Αἰσχύλος „μέγαν ἀλάστορον“ εἶπεν (fr. 294 N.2 = 753 M.).
alpha 901	Ἀλάστορα προσβαλεῖν· οἷον μύσος καὶ ἀνοσιουργίαν. Εὐριπίδης (fr. 874 N.2)· „οὔ σοι παραινῶ μηχανωμένῃ κακὰ ἐχθροῖσι, σαυτὴν προσβαλεῖν ἀλάστορα“.
alpha 902	Ἀλάστωρ· ὁ τοιαῦτα τολμήσας, ὧν μὴ ἔστιν ἐπιλαθέσθαι.
alpha 903	Ἀλάστωρ· φονικὸς δαίμων τιμωρῶν καὶ ἀνεπίληστα ποιῶν.
alpha 904	Ἀλάστωρ· ὁ πάντα ποιῶν τὰ κακά.
alpha 905	Ἀλᾶται· πλανᾶται, ῥέμβεται.
alpha 906	Ἄλγεα· κακά, λυπηρά.
alpha 907	Ἀλδαίνων· αὐξόμενος.
alpha 908	Ἀλέα· θέρμη, ἔλλαμψις.
alpha 909	Ἀλεεινός· θερινός, θερμός.
alpha 910	Ἁλεῖται (Ies. 35, 6)· πηδήσει.
alpha 911	Ἀλείτης· ἁμαρτωλός, πλανήτης.
alpha 912	Ἀλείφατι· ἐλαίῳ, ἢ ἑτέρῳ ἀλείμματι.
alpha 913	†Ἀλειφοίβιον†· τὸν περὶ παλαίστραν ἀναστρεφόμενον καὶ ὑπηρετοῦντα. Ἀριστοφάνης (fr. 740 K.).
alpha 914	Ἀλείψας· διεγείρας, ἀπὸ μεταφορᾶς τῶν ἀθλητῶν.
alpha 915	Ἀλέας· πόλις Θεσσαλική. οἱ δὲ πολῖται Ἀλεῖς.
alpha 916	Ἀλέξανδρος· οὗ μνημονεύει Δημοσθένης ἐν ἕκτῳ Φιλιπ‐ πικῶν (6,11), ὁ καλούμενός ἐστι Φιλέλλην, υἱὸς μὲν Ἀμύντου τοῦ βασι‐ λέως, πατὴρ δὲ Περδίκκα. ἕτερος δέ ἐστιν Ἀλέξανδρος ὁ ἀδελφὸς Φιλίππου, οὗ Δημοσθένης ἐν τῷ 〈Περὶ〉 παραπρεσβείας (19, 195)
5	μνημονεύει. ἄλλος δέ ἐστιν ὁ Θετταλός, περὶ οὗ ἐν τῷ κατὰ Ἀριστο‐ κράτους λέγει (23, 120). ἄλλος δέ ἐστιν ὁ Μολοττός, ἀδελφὸς Ὀλυμ‐ πιάδος τῆς γυναικὸς Φιλίππου· μνημονεύει δὲ καὶ τούτου Δημοσθένης
5	ἐν ἑβδόμῳ Φιλιππικῶν (7, 32), καὶ γνήσιος ὁ λόγος.
alpha 917	Ἅλας ἄγων καθεύδεις· ἐπὶ τῶν ἐν μεγάλῳ κινδύνῳ καθευ‐ δόντων καὶ ῥᾳστωνευομένων· ἐμπόρου γάρ τινος τὴν ναῦν ἁλῶν πληρώσαντος καὶ καθεύδοντος τὴν ἀντλίαν ἐπαναβῆναι 〈συνέβη〉 καὶ ἐκτῆξαι τοὺς ἅλας. ἔνθεν ἡ παροιμία.
alpha 918	Ἀλέξειν· ἀποτρέπειν.
alpha 919	Ἀλεξίκακον· κακίας καθαρτικὸν καὶ θεραπευτικόν.
alpha 920	Ἀλεξίλογα· οὕτω τὰ γράμματα κέκληκε Κριτίας ὁ τύραννος (88 B 2, 10 D.—K.).
alpha 921	Ἀλεξήματα· τὰ βοηθήματα.
alpha 922	Ἀλεξητῆρα· βοηθόν.
alpha 923	Ἀλεξήσοντα (Ζ 109)· βοηθήσοντα.
alpha 924	Ἀλεξιφάρμακον· ἀντιφάρμακον.
alpha 925	Ἀλεξιφάρμακα· ἀλεξιτήρια φαρμάκων. Μένανδρος Παιδίῳ (fr. 313 K.—Th.)· „Ἐφέσια τοῖς γαμοῦσιν οὗτος περιπατεῖ λέγων ἀλε‐ ξιφάρμακα“.
alpha 926	†Ἀλέοιμι†· ἀντὶ τοῦ †θερμαίνοιμι†. Ἀριστοφάνης (Eccl. 540).
alpha 927	Ἀλετρίβανον· Ἀριστοφάνης εἶπεν (Pac. 259).
alpha 928	Ἁλεσούριον· θαλάσσιον αἰδοῖον. καὶ γένος κογχυλίων.
alpha 929	Ἀλευάδαι· οἱ ἐν Λαρίσσῃ τῆς Θεσσαλίας εὐγενέστατοι, ἀπὸ
alpha 929	Ἀλεύου βασιλέως τὸ γένος ἔχοντες.
alpha 930	Ἀλευρόμαντις· ὁ Ἀπόλλων διὰ τὸ καὶ ἀλεύροις μαντεύε‐ σθαι.
alpha 931	Ἀλευρόττησις· ᾧ τὰ ἄλευρα διαττῶσιν. οἱ δὲ τηλίαν αὐτὸ καλοῦσιν. ἔνιοι δὲ καὶ σηλίαν αὐτὸ ὀνομάζουσιν, ὃ καὶ κόσκινον.
alpha 932	Ἀλευραττίς· ἀγγεῖον εἰς ἄλφιτα.
alpha 933	Ἀλεύσω· ἀντὶ τοῦ φυλάξω.
alpha 934	Ἀληθῆ καὶ τὰς ἀληθείας πληθυντικῶς λέγουσι. Μένανδρος Ἀφροδισίῳ (fr. 81 K.—Th.)· „εἰ τὰς ἀληθείας ἃς ἁπλῶς τίς σοι λέγει“.
alpha 935	Ἄληθες· ὅταν ἡ πρώτη ὀξύνηται, σημαίνει τι ἐν ἐπερωτήσει λεγόμενον, οἷον ὄντως, ἀληθῶς.
alpha 936	Ἀληθέστερα τῶν ἐπὶ Σάγρᾳ· παροιμία ἐπὶ τῶν ἀληθῶν μέν, οὐ πιστευομένων δέ. Σάγρα ποταμὸς τῆς Λοκρίδος. μέμνηται τῆς παροιμίας Μένανδρος ἐν Ἀνατιθεμένῃ (fr. 31 K.—Th.). Λοκροὺς δέ φασι τοὺς Ἐπιζεφυρίους πόλεμον ἔχοντας πρὸς τοὺς πλησιοχώρους
5	Κροτωνιάτας αἰτῆσαι συμμαχίαν τοὺς Λακεδαιμονίους. τῶν δὲ στρατὸν μὲν οὐκ ἔχειν φησάντων, διδόναι δ’ αὐτοῖς τοὺς Διοσκούρους τοὺς {δὲ} Λοκροὺς οἰωνισαμένους τὸ κερτομηθὲν τήν τε ναῦν ἀποστρέψαι καὶ δεηθῆναι τῶν Διοσκούρων συμπλεῖν αὐτοῖς. νικησάντων δὲ αὐθημερὸν καὶ τῆς φήμης διαγγελθείσης εἰς Σπάρτην τὸ μὲν πρῶτον ἀπιστηθῆναι,
10	ἐπεὶ δὲ εὑρέθη ἀληθῆ, ἐπιλέγεσθαι τοῖς ἀληθεστάτοις μέν, οὐ πιστευο‐ μένοις δέ.
alpha 937	Ἀλληλίζειν· ἀλλήλους πειρᾶν, {ὅ ἐστι λόγους περὶ συνουσίας
alpha 937	προσφέρειν}.
alpha 938	Ἀληθέγγυος ὅμηρος· ὁ τὴν ἀλήθειαν ἐγγυώμενος.
alpha 939	Ἀληλιμμένον· τὰ τοιαῦτα Ἀττικοὶ ἀναδιπλοῦντες λέγουσιν, ἀντὶ τοῦ ἠλειμμένον. οὕτως Θουκυδίδης (4, 68, 6).
alpha 940	Ἀλήπτως· ἀκαταγνώστως.
alpha 941	Ἀλητεύω· πλανητεύω.
alpha 942	Ἄλητον· τὸν ἀληλεσμένον σῖτον.
alpha 943	Ἀλλ’ ἤ· ἀντὶ τοῦ εἰ μή. καὶ ἀντὶ τοῦ ἁπλοῦ τοῦ ἤ. τίθεται δὲ ἐνίοτε καὶ ἀντὶ τοῦ ἀλλὰ ἄρα καὶ ἀντὶ τοῦ ἁπλοῦ τοῦ ἄρα. Πλάτων (Gorg. 447a)· „ἀλλ’ ἢ κατόπιν ἑορτῆς ἥκομεν“, ἀντὶ τοῦ ἄρα.
alpha 944	†Ἀλία†· πορεία.
alpha 945	Ἁλιάδας· μικρὰ σκαφίδια.
alpha 946	Ἁλιεύεσθαι· τὸ ἁλιεύειν. λέγουσι δὲ καὶ ὡς ἡμεῖς.
alpha 947	Ἁλιακή· ἀντὶ τοῦ ἁλιευτική.
alpha 948	Ἀλίαστον· τὸ μάταιον. Εὐριπίδης (fr. 1123 N.2). ἔστι δὲ τὸ †ἀνέγκλητον†, ὃ οὐκ ἔστι φυλάξασθαι, κατὰ ἀπόφασιν.
alpha 949	Ἀλίβας· ὁ νεκρός. ἢ ποταμὸς ἐν Ἅιδου λέγεται. ἢ ἀλίβας καὶ τὸ ὄξος ἀπὸ τοῦ μὴ λείβεσθαι τοῖς θεοῖς.
alpha 950	Ἄλιμον· βοτάνη δενδροειδὴς ἐσθιομένη.
alpha 951	Ἁλιμούσιος· Ἁλιμοῦς δῆμός ἐστι τῆς Λεοντίδος.
alpha 952	Ἀλίνουσιν· ἀντὶ τοῦ λεπτύνουσι. Σοφοκλῆς (fr. 904 N.2 = 995 R.).
alpha 953	Ἁλίπαστα· οἴονται οἱ πολλοὶ ἁλίπαστα τὰ ταριχηρά, οὐ χρῶνται δὲ οὕτως Ἀττικοί, ἀλλ’ ἐπὶ τῶν ἁλσὶ πεπασμένων κρεῶν ὀπτῶν προσφάτων.
alpha 954	Ἀλινδῆθραι· κυλίστραι.
alpha 955	Ἁλίπεδον· ὁμαλὸν ἔδαφος παρὰ τῇ θαλάσσῃ.
alpha 956	Ἁλίπεδον· τινὲς τὸν Πειραιᾶ φασιν. ἔστι δὲ καὶ κοινὸς τόπος, ὃς πάλαι μὲν ἦν θάλασσα, αὖθις δὲ γέγονε πεδίον. διὸ καὶ δασυντέον τὴν πρώτην· ἔστι γὰρ οἷον ἁλὸς πεδίον. οἱ δὲ τὸ παραθαλάσσιον πε‐ δίον οὕτω καλοῦσιν. ἄλλοι δὲ παρὰ τὸ δύνασθαι ἐν αὐτῷ ἵππους ἀλιν‐
5	δεῖσθαι, τουτέστι κονίσασθαι, τὴν ὀνομασίαν λαβεῖν.
alpha 957	Ἁλίπλοα· ἐν θαλάσσῃ πλέοντα.
alpha 958	Ἁλιρρόθιον· κῦμα θαλάσσης.
alpha 959	Ἁλιρρόθιος· υἱὸς Ποσειδῶνος.
alpha 960	Ἅλις ἀφύης μοι, παρατέταμαι γὰρ ἐσθίων· Ἀριστοφάνης Ταγηνισταῖς (fr. 506, 1 K.).
alpha 961	Ἅλις· ἱκανῶς, δαψιλῶς.
alpha 962	Ἅλις· ἀντὶ τοῦ μετρίως. Εὐριπίδης (Alc. 907).
alpha 963	Ἀλῖσαι· κυλῖσαι τὸν ἵππον.
alpha 964	Ἀλισγηθέν· ἑστιαθέν, μισηθὲν ἢ λυπηθέν.
alpha 965	Ἀλισγημάτων (Act. Ap. 15, 20)· τῶν μιασμάτων ἐκ μιαρᾶς τῶν εἰδώλων θυσίας.
alpha 966	Ἁλίσκει· νικᾶ.
alpha 967	Ἁλίσκεται· καταλαμβάνεται, κρατεῖται.
alpha 968	Ἅλις τοῦδε· οἷον ἀπόχρη καὶ ἱκανῶς ἔχει. εἴρηται δὲ ἀπὸ τῆς ἁλός, ὅτι καὶ αὐτὴ δαψιλὴς καὶ ἱκανή. ἢ ἀπὸ τοῦ ἅλες, ὅπερ ἐστὶν ἀθρόον.
alpha 969	Ἁλίσπαρτον· κυρίως τὸ ἁλὶ κατεσπαρμένον χωρίον. καὶ τὸ ἄλευρον δὲ οὕτως λέγεται. οἱ δὲ ἰδιῶται συνήθως ἐπὶ τοῦ ἀχρήστου γεγονότος χρῶνται τῇ φωνῇ.
alpha 970	Ἀλιτρία· ἀντὶ τοῦ ἁμαρτία. Ἀριστοφάνης (Ach. 907).
alpha 971	Ἀλιτήμων· ἁμαρτωλός.
alpha 972	Ἀλιτήριος· ἀνόσιος, ὁ ἐνεχόμενος μιάσματι καὶ ἐξημαρτηκὼς εἰς θεούς. Ἀριστοφάνης Ἱππεῦσιν (445)· „ἐκ τῶν ἀλιτηρίων σέ φημι γεγονέναι“.
alpha 973	Ἀλιτήριοι· ἁμαρτωλοί. ἀλιτήριοι δὲ ἐντεῦθεν ἐκαλοῦντο·
alpha 973	λιμὸς κατέλαβέ ποτε τοὺς Ἀθηναίους. ἥρπαζον οὖν τινες ἀλούμενα τὰ ἄλευρα. ἀπὸ γοῦν ἐκείνων καταχρηστικῶς τοὺς πονηροὺς ἀλιτηρίους ἐκάλουν. καὶ ἄλλως· ἀλιτήριος δὲ λέγεται, ὅτι λιμὸς ἐγένετο ἐν
5	Ἀθήναις καὶ οἱ πένητες τὰ τῶν ἀλούντων ἄλευρα διήρπαζον. ἐλέχθη‐ σαν δὲ οἱ τοὺς ἀλοῦντας τηροῦντες καὶ ἁρπάζοντες ἀλιτήριοι. παρέ‐ τεινε δὲ τὸ ὄνομα καὶ ἐπὶ τῶν μετὰ βίας τι ποιούντων ἀπὸ τῆς σιτοδείας τῆς κατὰ τὸν Αἰτωλικὸν πόλεμον γενομένης. ἔστι δὲ καὶ παράγωγον ἀπὸ τοῦ ἀλιτραίνειν, ὅ ἐστιν ἁμαρτάνειν.
alpha 974	Ἀλιτρίας· ἁμαρτωλίας. Ἀριστοφάνης (Ach. 907).
alpha 975	Ἁλιῶς· ἀντὶ τοῦ ἁλιέως. Φερεκράτης (fr. 200 K.).
alpha 976	Ἀλκάθω καὶ ἀλκάθειν· Σοφοκλῆς (fr. 905 N.2 = 996 R.) καὶ Αἰσχύλος (fr. 411 N.2 = 754 M.). σημαίνει δὲ τὸ βοηθεῖν.
alpha 977	Ἀλκαία· οὐρὰ ζῴου, κυρίως δὲ τοῦ λέοντος, ἀπὸ τοῦ ἀλαλ‐ κεῖν, ὅ ἐστι βοηθεῖν, ὥσπερ οὐρὰ ἀπὸ τοῦ οὐρεῖν, ὅ ἐστι φυλάσσειν. ἔνιοι δὲ ἀλκαίαν διὰ τὸ εἰς ἀλκὴν παρορμᾶν, ἐπεὶ ὁ λέων ἰσχία τε καὶ πλευρὰς μαστίζων τῇ οὐρᾷ εἰς μάχην ἑαυτὸν ἐποτρύνει. καὶ ταῦρος δὲ
5	καὶ κύων καὶ ἄλλα ζῷα πολλὰ τῇ οὐρᾷ πρὸς ἀλκὴν κέχρηται. φασὶ δέ τινες καὶ τὴν οὐρὰν εἰρῆσθαι ἀπὸ τοῦ ὀρίνειν καὶ παρορμᾶν εἰς ἀλκήν.
alpha 978	†Ἀλκμαίων†· ἰσχυρῶν, ἀνδρείων, γενναίων.
alpha 979	Ἀλκμαιωνίδαι· γένος ἐστὶν ἐπιφανὲς Ἀθήνησιν ἀπὸ Ἀλ‐ κμᾶνος.
alpha 980	Ἀλκυών· ὄρνεον θαλάσσης, ἥτις τίκτει κατὰ τὸν Ἀριστο‐ τέλην (Hist. an. 542b 4—17) περὶ τροπὰς χειμερινὰς καὶ γίνεται τὸ πέλαγος ἀκίνητον ἐπὶ ἡμέρας ιδʹ. καὶ καλοῦνται αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι ἀλκυονίδες. τίκτει δὲ ἡ ἀλκυὼν εʹ καὶ ἐκτρέφει. γίνονται δὲ αἱ ἀλκυονί‐
5	δες ἡμέραι οὐ πανταχοῦ, ἀλλὰ περὶ τὴν Σικελίαν. δυσοιώνιστον δὲ εἶναι λέγεται τὸ ζῷον. ἐπὶ δὲ τοῦ ἀλκυὼν ὁ μὲν Ποιητὴς (I 563) συστέλλει τὸ υ, ὁ δὲ Εὐφορίων (fr. 143 Powell) ἐκτείνει. λέγεται δὲ παρά τισι καὶ ἀλκυδὼν ἡ ἀλκυών. λέγεται δὲ παρὰ Λάκωσι καὶ δαίμων τις Ἀλκύων.
alpha 981	Ἀλκυονίδες ἡμέραι· περὶ τοῦ ἀριθμοῦ διαφέρονται· Σιμω‐ νίδης γὰρ ἐν Πεντάθλοις (PMG 508 Page) ἕνδεκά φησιν αὐτάς. καὶ Ἀριστοτέλης ἐν τοῖς Περὶ ζῴων (542b 4—17). Δημαγόρας δὲ ὁ Σάμιος (FHG 4, 378, fr. 3) ἑπτά. Φιλόχορος ἐννέα (FGrHist 328 F 186). τὸν δὲ
5	ἐπ’ αὐταῖς μῦθον Ἀγήσανδρος ἐν τοῖς Περὶ ὑπομνημάτων λέγει οὕτως (FHG 4, 422, fr. 46)· „Ἀλκυονέως τοῦ γίγαντος θυγατέρες ἦσαν Χθο‐ νία, Ἄνθη, Μεθώνη, Ἀλκίππα, Παλλήνη, Δρυμώ, Ἀστερίη. αὗται μετὰ τὴν τοῦ πατρὸς τελευτὴν ἀπὸ Καναστραίου, ὅ ἐστιν ἄκρον τῆς
5	Πελλήνης, ἔρριψαν αὑτὰς εἰς τὴν θάλασσαν. Ἀμφιτρίτη δ’ αὐτὰς ὄρνι‐
10	θας ἐποίησε καὶ ἀπὸ τοῦ πατρὸς ἀλκυόνες ἐκλήθησαν“. αἱ δὲ νήνεμοι καὶ γαλήνην ἔχουσαι ἡμέραι ἀλκυονίδες καλοῦνται.
alpha 982	Ἄλκαρ· βοήθημα, ἀλέξημα.
alpha 983	Ἀλκύωρον· εἶδος μαγγάνου. ἢ λίνον θηρευτικόν.
alpha 984	Ἀλκέτας· Μολοττῶν βασιλεύς, ἀλλὰ καὶ ὑποστράτηγος ἄλλος Ἀλεξάνδρου.
alpha 985	Ἀλκιβιάδης· ὁ Κλεινίου παῖς, ἀλλὰ καὶ ὁ πρόπαππος αὐ‐ τοῦ. ἄλλος δέ ἐστιν Ἀλκιβιάδης, οὗ μνημονεύει Ἀντιφῶν (fr. 8 Th.).
alpha 986	Ἀλκίμαχος· στρατηγός ἐστιν οὗτος Ἀναγυράσιος τὸν δῆμον. ἕτερος δέ ἐστιν ὁ Μακεδών, οὗ μνημονεύει Ὑπερείδης (fr. 77 J.).
alpha 987	Ἀλλ’ ἄναξ· ἐξοδίου κιθαρῳδικοῦ ἀρχή, ὥσπερ κωμικοῦ μὲν (adesp. fr. 48 Dem.) „ἥδε καλλιστέφανοσ“, ῥαψῳδῶν δὲ „νῦν δὲ θεοὶ μάκαρες τῶν ἐσθλῶν ἄφθονοί ἐστε“.
alpha 988	Ἀλλὰ †οὐ†· ἀντὶ τοῦ ἀλλὰ πάλιν. Πλάτων Νυκτὶ μακρᾷ (fr. 83 K.)· „ἀλλὰ †οὐ† γέλοιον ἄνδρα μοι φροντίσαι μηδέν“.
alpha 989	Ἀλλὰ γάρ· ἀντὶ τοῦ δέ. Εὔπολις Βάπταις (fr. 68 K.) „ἀνα‐ ρίστητος ὢν καὶ οὐ βεβρωκώς, ἀλλὰ γὰρ στέφανον ἔχων“.
alpha 990	Ἀλλὰ χρή· ἔστω.
alpha 991	Ἀλλὰ χρή· τοῦτο δηλοῖ συγκατάθεσιν, οἷον καὶ μάλα.
alpha 992	Ἀλλαχοῖ καὶ ἀλλαχόσε· τὸ εἰς τόπον, ἀλλαχοῦ δὲ καὶ
alpha 992	Ἀλλαχόθι τὸ ἐν τόπῳ.
alpha 993	Ἀλλάχθητε· ἀντὶ τοῦ διαλλάχθητε. Σοφοκλῆς (fr. 906 N.2 = 997 R.).
alpha 994	Ἀλληγορία· ἐπειδὰν ἄλλο τὸ γράμμα κατὰ τὸ πρόχειρον δηλοῖ καὶ ἄλλο τὸ νόημα καταλαμβάνηται.
alpha 995	Ἄλλῃ· ἀντὶ τοῦ ἄλλως. ἢ κατ’ ἄλλο. Θουκυδίδης (6, 96, 2).
alpha 996	Ἀλλογνοεῖν· τὸ μὴ σαφῶς τι γνωρίζειν. ὅμοιον δέ ἐστι τὸ ἀμφιγνοεῖν.
alpha 997	Ἀλλοδαπά· ξένα, παντοῖα.
alpha 998	Ἀλλήλων· ἀντὶ τοῦ ἑαυτῶν. οὕτως Εὐριπίδης (Suppl. 676). καὶ Θουκυδίδης (2, 70, 1)· „καί πού τινες ἀλλήλων ἐγεύσαντο“, ἀντὶ τοῦ ἑαυτῶν.
alpha 999	Ἀλλοθρόους· ἀλλοφώνους.
alpha 1000	Ἀλλόκοτον· ἄτοπον, ἐναντίον, ξένον, ἀλλοφυές, ἔξαλλον, ἀσυνάρτητον, ἀλλότριον. Πλάτων δὲ καὶ ἀλλοκοτώτατον καὶ ἀλλο‐ κοτώτερον εἶπεν (fr. 228 K.), ἀλλοκότως δὲ ἐπιρρηματικῶς Φερε‐ κράτης (fr. 201 K.).
alpha 1001	Ἀλλοπρόσαλλος· εὐμετάβλητος.
alpha 1002	Ἀλλοτριόγνωμος· σημαίνει ὁ τὰ ἀλλότρια ἐν γνώμῃ ἔχων καὶ μὴ τὰ ἑαυτοῦ.
alpha 1003	Ἀλλοτρίως· πολεμίως.
alpha 1004	Ἄλλως· μάτην. ἢ μάλιστα. ἢ κατ’ ἄλλον τρόπον.
alpha 1005	Ἄλλως τε· μάλιστα.
alpha 1006	Ἀλλοτριονομοῦντες (Pl. Theaet. 195a)· ἐναλλαγὴν ὀνο‐ μάτων ποιοῦντες. ἢ ὅλως τισί τινα μὴ προσηκόντως διανέμοντες.
alpha 1007	Ἄλλην δρῦν βαλάνιζε· ἐπὶ τῶν ἐνδελεχῶς αἰτούντων τι ἢ παρὰ τῶν αὐτῶν δανειζομένων.
alpha 1008	Ἄλλος ἄλλον· ἀντὶ τοῦ ἀλλήλους.
alpha 1009	Ἄλλος· ἀντὶ τοῦ ἕτερος. Ὅμηρος (I 313)· „ὅς χ’ ἕτερον μὲν κεύθει ἐνὶ φρεσίν, ἄλλο δὲ εἴπῃ“. τάσσεται δὲ καὶ ἀντὶ τοῦ τίς· „〈ὁπ〉πότε 〈κεν δή τοι ξυμβλήμενος ἄλλος ὁδίτησ〉“ (λ 127).
alpha 1010	Ἄλλο ἕτερον· ἐκ παραλλήλου λέγουσιν. Μένανδρος Μέθῃ (fr. 267 K.—Th.)· „εἶτ’ οὐκ εἶχεν οὐ πῦρ, οὐ λίθον, οὐκ ἄλλ’ ὁτιοῦν ἕτερον“. Κράτης Παιδιαῖς (fr. 24 K.)· „τοῖς δὲ τραγῳδοῖς ἕτερος σεμνὸς πᾶσιν λόγος ἄλλος ὅδ’ ἔστιν“. {ἄλλος μάτην}.
alpha 1011	Ἄλλος οὗτος Ἡρακλῆς· παροιμιῶδες ἐπὶ Θησεῖ λεχθὲν τὸ πρῶτον, ἢ τῷ τῶν Ἰδαίων Δακτύλων Ἡρακλεῖ, ἢ τῷ Ἀλκμήνης διὰ τοὺς παλαιοτέρους.
alpha 1012	Ἀλλόφασις· θόρυβος ταραχώδης.
alpha 1013	Ἀλλοφάσειν· ἑτεροχροεῖν, περιορᾶν.
alpha 1014	Ἀλλοφάσειν· οὐχ ὑποφέρειν βάρος.
alpha 1015	Ἀλλοφάτοις· ὑπὸ ἄλλων πεφατισμένοις, οἷον ἀνῃρημένοις.
alpha 1016	Ἅλμα· πήδημα.
alpha 1017	Ἁλμάδες· κολυμβάδες ἐλαῖαι.
alpha 1018	Ἁλμυρίδες· τόπος τις περὶ τὰς ἐσχατιὰς τῆς Ἀττικῆς. Ἀρι‐ στοφάνης Τηρεῖ (fr. 132 K.)· „ἔδει δέ γέ σε βληθεῖσαν εἰς Ἁλμυρίδας τῇ θυγατρὶ τῃδὶ μὴ παρέχειν σε πράγματα“.
alpha 1019	Ἁλμυρόν· τὰ πολλὰ ἐκτεταμένως. λέγουσι δὲ καὶ ἁλυκόν. Ἀριστοφάνης Λυσιστράτῃ (403)· „νὴ τὸν Ποσειδῶ τὸν ἁλυκὸν δίκαιά γε“.
alpha 1020	Ἀλοάσαντα· ἐν τῷ α Φερεκράτης Ἰπνῷ (fr. 65 K.)· „ὑποζυ‐ γίοις ἀλοάσαντ’ εὐθὺς ἐκποιῆσαι“. τὸ δὲ συγκόψαι πληγαῖς ἀλοῆσαι ἐν τῷ η.
alpha 1021	Ἀλοᾶν· τύπτειν, βάλλειν. καὶ τὸ θρύπτειν ἐπὶ τῆς ἅλω σῖτον.
alpha 1022	Ἀλοία (I 568)· ἔτυπτεν, ἀφ’ οὗ καὶ πατραλοίας Ἀττικῶς, ὁ πατροτύπτης.
alpha 1023	Ἁλοῖεν· ληφθεῖεν.
alpha 1024	Ἀλογήσει (O 162)· ἀμελήσει, οὐ φροντίσει.
alpha 1025	Ἀλογίου δίκη· ἣν φεύγουσιν οἱ ἄρχοντες λόγον οὐ δόντες τῶν τῆς ἀρχῆς διοικημάτων.
alpha 1026	Ἄλογα· ἄρρητα. Σοφοκλῆς (fr. 241 N.2 = 262 R.).
alpha 1027	Ἄλογοι ἐρανισταί· οἱ μήπω τὸν ἔρανον ἀνῃρημένοι, μηδὲ καταθέμενοι τὴν τοῦ ἐράνου καταβολήν, οἷς οὐδείς ἐστι λόγος πρὸς τὸ μὴ ὀφείλειν.
alpha 1028	Ἁλῶα· ἑορτὴ Δήμητρος καὶ Διονύσου. προσηγόρευται δὲ διὰ τὸ ταῖς ἀπαρχαῖς 〈ταῖσ〉 ἀπὸ τῆς ἅλω τότε καταχρήσασθαι φέρον‐ τας εἰς Ἐλευσῖνα. ἢ ἐπεὶ ἐν ἅλωσιν ἔπαιζον ἐν τῇ ἑορτῇ. ἤγετο δὲ ἐπὶ τῇ συγκομιδῇ τῶν καρπῶν ἑορτὴ Ἁλῶα, ἐν ᾗ καὶ Ποσειδῶνος πομπή.
5	ἀπὸ δὲ τοῦ †συναυλίζεσθαι† εἴρηται, ὅθεν καὶ ἅλως. καὶ ἡλιαία δέ, ἐπεὶ πολλοὶ δικασταὶ συναθροίζονται.
alpha 1029	Ἀλοῶν· ἀντὶ τοῦ περιάγων, ὡς οἱ ἀλοῶντες βόες. οὕτως Ἀριστοφάνης (Thesm. 2).
alpha 1030	Ἀλύειν· ἔνιοι τὸ μὲν ἐπαίρεσθαι δασέως ἀξιοῦσι προφέρε‐ σθαι· „ἦ ἁλύεις ὅτι Ἶρον ἐνίκησασ“ (ς 333). τὸ δὲ λυπεῖσθαι ψιλῶς· „ὡς ἔφαθ’, ἡ δ’ ἀλύουσα ἀπεβήσατο“ (E 352). Δίδυμος δὲ (p. 185 Schmidt) ἀμφότερα ψιλῶς· τὸ μὲν γὰρ ἀπὸ τοῦ ἀλεαίνεσθαί φησι, τὸ
5	δὲ ἀπὸ τῆς ἄλης. Ἀττικώτερον δὲ τὸ ἀμφότερα δασέως· καὶ γὰρ τὸ ἁλεαίνεσθαι δασύνουσιν οἱ Ἀττικοὶ καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα· ἁμίς, ἅμαξα, ἁμνός, Ἁλαεῖς, ἁνύειν, ἁμῶς.
alpha 1031	Ἁλόντες· ληφθέντες.
alpha 1032	Ἁλὸς ἄχνη (ε 403)· ἀφρὸς θαλάσσης.
alpha 1033	Ἁλὸς θείοιο (I 214)· τοῦ ἐντίμου, διὰ τὴν πολλὴν αὐτοῦ καὶ πανταχοῦ χρῆσιν. ἢ τοῦ καθαροῦ καὶ ἀφθάρτου. ἢ τοῦ δικαίου καὶ ἀναγκαίου. δικαίου μέν, καθότι μυστικῶς οὕτως προσαγορεύεται· σπονδαὶ γὰρ καὶ ὁμεστίων καὶ ἱερῶν {καὶ ἱερέων} καὶ τραπέζης κοινω‐
5	νία τούτῳ χαρακτηρίζονται. ἀναγκαίου δὲ πρὸς διαμονὴν καὶ ἐπιτη‐ δειότητα καὶ εὐεξίαν τῶν χρησίμων ἀνθρώποις. καὶ τὸ πῦρ δὲ θεῖον καὶ ἡ θάλασσα ἔοικε διά τινα τοιαῦτα καλεῖσθαι. ἢ διὰ τὸ καθάρσιον λυ‐ μάτων εἶναι. ἔτι τε τὸ σπουδαῖον 〈καὶ καλὸν〉 καὶ ἀγαθόν, ἢ τὸ μέγα καὶ ἄριστον θεῖον λέγεται.
alpha 1034	Ἀλοστατεῖ· στρατεύεται.
alpha 1035	Ἀλοκίζειν (Ar. Vesp. 850)· ἀροτριᾶν.
alpha 1036	Ἀλοιμός· τὸ τῶν τοίχων χρῖσμα.
alpha 1037	Ἀλοιφή· τὸ λίπος.
alpha 1038	Ἄλοπον· ἀλέπιστον.
alpha 1039	Ἄλογοι ἐρανισταί· οἱ μήπω ἐξειληχότες τὸ ἐπιβάλλον ἑαυ‐ τοῖς.
alpha 1040	Ἀλογίαν· τὸ μηδένα λόγον ἔχειν, ἀλογιστὶ δὲ πράττειν. οὕτως Δημοσθένης (23, 168) καὶ Πλάτων (Phaed. 67e. Theaet. 199d, al.).
alpha 1041	Ἁλόννησος· νησύδριον ἐν τῷ Αἰγαίῳ πελάγει.
alpha 1042	Ἀλόπη· Κερκύονος θυγάτηρ, ἐξ ἧς καὶ Ποσειδῶνος Ἱππο‐
alpha 1042	θόων, ὁ τῆς Ἱπποθοωντίδος φυλῆς ἐπώνυμος.
alpha 1043	Ἁλοσύδνης· τῆς ἐν ἁλὶ γενομένης. ὁ δὲ Ἡλιόδωρος τῆς θαλάσσης ἀπέδωκεν.
alpha 1044	Ἁλουργά· θαλασσοπόρφυρα.
alpha 1045	Ἁλουργικά· τὰ πορφυροβαφῆ νήματα καὶ λεπτά.
alpha 1046	Ἁλουργίς· πορφύρα.
alpha 1047	Ἁλουργοπωλική· ἡ πορφυροπωλικὴ λεγομένη. οὕτως Ἰ‐ σαῖος (fr. 38 S.).
alpha 1048	†Ἁλουργαῖον· ἀντὶ τοῦ ἁλουργές†. Ἀριστοφάνης (fr. 741 K.).
alpha 1049	Ἀλόχευτος· ἀγέννητος.
alpha 1050	Ἁλοῦσα· ληφθεῖσα.
alpha 1051	Ἀλύβας· λίμνη λέγεται ἐν Ὑπερβορέοις.
alpha 1052	Ἄλυδις· μεταλλαγή.
alpha 1053	Ἄλυδις· ἄλλῃ.
alpha 1054	Ἀλύει· ἀδημονεῖ, δυσχεραίνει, ἀθυμεῖ, ἀπορεῖ.
alpha 1055	Ἀλυκτεῖν· δυσφορεῖν.
alpha 1056	Ἀλύξαι· ἐκφυγεῖν. ἢ καταξύσαι.
alpha 1057	Ἄλυπος· ὁ μὴ λυπούμενος. λέγεται δὲ καὶ ἀλύπητος. Θεό‐ πομπος (fr. 81 K.).
alpha 1058	Ἄλυπον †ἄνθος† ἀνίας· εἰ θέλοις εἰπεῖν ἐπί τινος πρά‐ γματος, ὃ λύπης ἀπαλλάττει, οὕτως ἂν χρήσαιο, ὡς καὶ Σοφοκλῆς ἐν τῷ †Διονυσιακῷ† τῷ σατυρικῷ (fr. 174 N.2 = 172 R.) ἐπὶ οἴνου πρῶτον γευσαμένων τῶν κατὰ τὸν χορὸν σατύρων· „πόθεν ποτὲ ἄλυπον ὧδε
5	εὗρον †ἄνθος† ἀνίας;“ ὅλον δὲ τὸ μελύδριον πολιτικὸν ἄγαν γέγονε· μετὰ γὰρ τῆς ἄλλης ἐναργείας λελυμένην ἔχει τὴν ἑρμηνείαν καὶ με‐ θύουσιν ἁρμόττουσαν. δεῖ δὲ τὰς λύσεις τῆς ἑρμηνείας ἁρμόττειν τοῖς νοήμασι καὶ μὴ σφίγγειν καὶ μηδαμοῦ σύνδεσμον παρατιθέναι, ἀλλ’ ἀκήρατον τὴν λύσιν φυλάττειν.
alpha 1059	Ἀλυσθαίνειν· ἀδυνατεῖν.
alpha 1060	Ἄλυς· ἡ ἄλη καὶ ὁ ῥιπτασμός. καὶ ἀλύειν τὸ μηδὲν πράτ‐ τειν· „τί δ’ οὐ ποιεῖς ἄριστον; ὁ δὲ ἀλύει πάλαι κατακείμενοσ“. Μέναν‐ δρος Ἐπιτρέπουσι (fr. 3 Sandbach).
alpha 1061	Ἀλυσιτελές· ἀσύμφορον.
alpha 1062	Ἁλύσιον· ἁλυσείδιον, πλόκιον. Μένανδρος (fr. 224 K.—Th.)· „περὶ τὸν τράχηλον ἁλύσιόν τί σοι δότω“.
alpha 1063	Ἀλυσκάζειν· τὸ διεκδύεσθαι καὶ ἀποδιδράσκειν. ἢ περιΐ‐
alpha 1063	στασθαι, ἐκκλίνειν.
alpha 1064	Ἄλφα· τοῦτο ὑπὸ Φοινίκων βοὸς κεφαλὴ ἐκαλεῖτο. καὶ Μωϋσῆς δὲ ὁ νομοθέτης ὑπὸ Ἰουδαίων διὰ τὸ πολλοὺς ἔχειν ἀλφοὺς ἐν τῷ σώματι οὕτως ἐκαλεῖτο. ἀλλὰ καὶ τοῦτο Νίκαρχος ὁ τοῦ Ἀμμωνίου ἐν τῷ Περὶ Ἰουδαίων (FGrHist 731 F 1) φλυαρεῖ. ἄλφα δὲ ἐκαλεῖτο καὶ
5	ὁ σῦς ὁ πλήξας τὸν Ἄδωνιν. ἐκλήθη δὲ οὕτως ὑπὸ Ἀσβωτῶν τῶν ἐν Φοινίκῃ. καλεῖται δὲ παρὰ Φοίνιξιν ἄλφα ὁ ἀπηνὴς καὶ ἄγριος. Ἄλφα δὲ καλεῖται καὶ ὁ Ὄσιρις ὑπὸ Βυβλίων, ἀλλὰ καὶ τὸ ἐλάχιστον.
alpha 1065	Ἀλφάνει· εὑρίσκει. Μένανδρος Ὁμοπατρίοις (fr. 302 K.‐ Th.)· „ἣν †δηλοιουτι† νυμφίος τε ἀλφάνει“. Ἀριστοφάνης Θεσμοφο‐ ριαζούσαις (fr. 324 K.)· „οἴμοι κακοδαίμων τῆς τόθ’ ἡμέρας, ὅτε εἶπέν μ’ ὁ κῆρυξ· οὗτος ἀλφάνει“. Εὔπολις Ταξιάρχαις (fr. 258 K.)· „οὐ
5	θᾶττον αὐτὴν δεῦρό μοι τῶν τοξοτῶν ἄγων ἀποκηρύξει τις, ὅ τι ἂν ἀλφάνῃ“. καὶ ὁ Ποιητής (F 79)· „ἑκατόμβοιον δέ τοι ἦλφον“.
alpha 1066	Ἀλφαίνειν· τὸ παραλλάσσειν. ἐξ οὗ καὶ οἱ ἐν τῷ σώματι Ἀλφοί· παραλλάσσουσι γὰρ κατὰ τὸν χρῶτα.
alpha 1067	Ἀλφαίνει· ζητεῖ, εὑρίσκει. ἔνθεν τιμαλφὴς ἡ πολλὴν εὑρί‐ σκουσα τιμήν.
alpha 1068	Ἀλφινία· ἡ λεύκη.
alpha 1069	Ἀλφηστῇσιν (α 349)· ἐντίμοις.
alpha 1070	Ἄλφι· ἄλφιτον. τοῦτο δὲ καλεῖται ἀπότρωκτον, ὅ φασι
alpha 1070	πρῶτον εὑρεῖν Ἐπίχαρμον (cf. fr. 223 Kaibel).
alpha 1071	Ἄλφιτα· κυρίως μὲν τὰ ἀπὸ πεφρυγμένων καὶ ἀλεσθεισῶν κριθῶν θραύσματα, καταχρηστικῶς δὲ καὶ τὰ ἀπὸ πυρῶν ἢ φακῶν.
alpha 1072	Ἀλφιταμοιβοί· ἀλφιτοπῶλαι, οὐ πρὸς ἀργύριον, ἀλλὰ ἀλφίτων κριθὰς ἀμειβόμενοι.
alpha 1073	Ἀλφιτόχρωτος· τῆς λευκῆς. ἐπὶ δὲ τῆς κεφαλῆς τῆς πολιᾶς. Τελμησσεῦσιν Ἀριστοφάνης (fr. 533 K.).
alpha 1074	Ἀλφιτεῖς· οἱ τὰ ἄλφιτα ποιοῦντες. Ὑπερείδης (fr. 224 J.).
alpha 1075	Ἀλφίτων στοά· ἡ ἀλφιτόπωλις, ἐν ᾗ καὶ ἡ Ζεύξιδος ἀνέ‐ κειτο Ἑλένη.
alpha 1076	Ἀλφός· ἡ μέν τις λευκὴ παραλλαγὴ κατὰ τὸ χρῶμα μετά τινων λεπτῶν στιγμάτων, καὶ καλεῖται λευκὸς ἀλφός, ἡ δὲ ὑπομελανί‐ ζουσα καὶ καλεῖται μέλας ἀλφός.
alpha 1077	Ἀλφούς· λευκοὺς ἢ λευκάς.
alpha 1078	†Ἅλω· ἀντὶ τοῦ ἅλες†. Φιλύλλιος (fr. 28 K.).
alpha 1079	Ἁλῷ· πιασθῇ, καταγνωσθῇ.
alpha 1080	Ἁλῶα· 〈***〉 Ποσειδεῶνος πέμπτῃ φθίνοντος.
alpha 1081	Ἁλῶα· ἑορτή ἐστιν Ἀττική. Φιλόχορος δέ φησιν (FGrHist 328 F 83) ὀνομασθῆναι ἀπὸ τοῦ τότε τοὺς ἀνθρώπους τὰς διατριβὰς περὶ τὰς ἅλως ποιεῖσθαι.
alpha 1082	Ἁλωαί· ἁλωνίαι. ἢ παράδεισοι.
alpha 1083	Ἀλώβητον· ἄμωμον, ἀβλαβές.
alpha 1084	Ἀλώμενος· πλανώμενος.
alpha 1085	Ἀλωπόχρους· ὁ πολιός.
alpha 1086	Ἁλώνητος· οἷον βάρβαρος· οἱ γὰρ Θρᾷκες ἀνδράποδα ἁλῶν ἀπεδίδοντο.
alpha 1087	Ἁλῶναι· ληφθῆναι, συνδεθῆναι.
alpha 1088	Ἀλώπηξ δωροδοκεῖται· ἐπὶ τῶν ῥᾳδίως δώροις ἁλισκο‐ μένων. Κρατῖνος Νόμοις (fr. 128 K.)· „ὑμῶν εἷς μὲν ἕκαστος ἀλώπηξ δωροδοκεῖται“.
alpha 1089	Ἀλώπηξ τὸν βοῦν ἐλαύνει· τάττεται ἐπὶ τῶν μὴ κατὰ λόγον ἀποβαινόντων.
alpha 1090	Ἀλωπεκῆθεν· δῆμός ἐστιν ἡ Ἀλωπεκὴ τῆς Ἀντιοχίδος. καὶ ὁ δημότης Ἀλωπεκεύς.
alpha 1091	Ἀλωπεκόννησος· πόλις ἐστὶ μία τῶν ἐν Χερρονήσῳ.
alpha 1092	Ἁλώσιμα· εὔληπτα.
alpha 1093	Ἁλωτοί· ληπτοί, χειρωτοί.
alpha 1094	Ἀλωπεκέως· ἀμπέλου εἶδος.
alpha 1095	Ἅμα· ἐν τῷ αὐτῷ χρόνῳ. καὶ ἐκ διαφόρων τόπων εἰς ἕνα τόπον. καὶ ὁμόσε.
alpha 1096	Ἁμάδρυα· κοκκύμηλα. Σικυώνιοι.
alpha 1097	Ἀμᾶν· θερίζειν. παρὰ τὸ ἅμα 〈***〉.
alpha 1098	Ἀμάδοκος· δύο γεγόνασι, πατὴρ καὶ υἱός, ὃς Φιλίππῳ συμμαχήσων ἦλθεν εἰς τὸν κατὰ Κερσοβλέπτου πόλεμον.
alpha 1099	Ἀμαζόνιον· ἱερόν, ὃ Ἀμαζόνες ἱδρύσαντο. οὕτως Ἰσαῖος (fr. 27 S.).
alpha 1100	Ἀμαθίας ὕψος· λαμπρὰ καὶ συγγραφικὴ ἡ φράσις. Πλάτων ἐχρήσατο ἐν Ἐπιστολαῖς (7, 351d).
alpha 1101	Ἀμαθία· ἀντὶ τοῦ ἀναισθησία. Πλάτων (Leg. 3, 689a).
alpha 1102	Ἀμαθής· ἀντὶ τοῦ ἀπαίδευτος καὶ ἀκόσμητος. Πλάτων (Apol. 22e). τάσσεται δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ δυσμαθοῦς καὶ ἐπὶ τοῦ μὴ μαθόντος, φύσει δὲ ἐπισταμένου.
alpha 1103	Ἀμαιμάκ〈ετ〉ον· ἀνυπόστατον.
alpha 1104	Ἀμαλθείας βίος· ὁ λιπαρὸς καὶ εὐδαίμων.
alpha 1105	Ἀμαλθείας κέρας· τὸ πάντων ἐπιτυγχάνειν, ἐπειδὴ οἱ εὐχόμενοι τῇ οὐρανίᾳ αἰγὶ ἐπιτυγχάνουσιν. Ἀριστοφάνης (fr. 39 Dem.)· „ἡ μὲν πόλις ἐστὶν Ἀμαλθείας κέρας, σὺ μόνον εὖξαι καὶ πάντα παρέσται“.
alpha 1106	Ἀμαλθεύειν· ἀντὶ τοῦ τρέφειν. Σοφοκλῆς Ἀλεξάνδρῳ (fr. 95 R.). ἔνθεν καὶ ἡ Ἀμάλθεια.
alpha 1107	Ἀμαλδύνεσθαι· ἀφανίζεσθαι.
alpha 1108	Ἀμάλθακτον· ἀνένδοτον, ἑδραῖον.
alpha 1109	Ἀμαλόν· ἀσθενές.
alpha 1110	Ἀμαλλεῖον· νῦν δὲ οὐλόδετόν τινες. οἱ δὲ ὠρόδεσμον, τὸν ἐκ τῆς καλάμης στρεφόμενον δεσμόν, ᾧ δεσμοῦσι τὰ δράγματα. καὶ τὴν συγκειμένην ἐκ τούτων ἀμάλλαν· ἀμάλλαι γὰρ αἱ ἐκ τῶν δραγμάτων ἀγκαλίδες. οἱ δὲ ἀμαλλεῖον τὸν δεσμὸν τοῦ δράγματος· ἀμάλλας γὰρ
5	τὰ δράγματα ἐκάλουν. Καλλίας Πεδήταις (fr. 3 Dem.)· „ὅτε ἀμαλλείῳ παῖς ὢν ἐδέθην“.
alpha 1111	Ἀμάμαξυς· ἄμπελος ἀναδενδράς.
alpha 1112	Ἀμαμιθάδες· ἥδυσμά τι σκευαστὸν διὰ κρεῶν εἰς μικρὰ κεκομμένων.
alpha 1113	Ἁμαμηλίδας· τὰς ἀπίους.
alpha 1114	Ἅμαξα τὸν βοῦν ἐλαύνει· παροιμία.
alpha 1115	Ἅμαξα· ἡ ναῦς παρὰ τοῖς Ἀττικοῖς. καὶ ἴσως εἰκάζουσιν αὐτὴν ἁμάξῃ ἀπὸ τοῦ ἀμᾶν τὴν θάλασσαν. ἡ λέξις παρ’ Αἰσχύλῳ (fr. 8 M.).
alpha 1116	Ἀμαξαντεύς· Ἀμαξάντεια δῆμός ἐστι τῆς Ἱπποθοωντίδος φυλῆς.
alpha 1117	Ἁμαξίδας· τὰ μικρὰ ἁμάξια, ἃ τοῖς παιδίοις ἐποίουν παί‐
alpha 1117	γνια.
alpha 1118	Ἁμαξιαῖα ῥήματα· μεγάλα, ἃ φέρει ἅμαξα, οὐκ ἄνθρωπος ἢ ὑποζύγιον. Πολύζηλος ἐν Διονύσου γοναῖς (fr. 1 Dem.)· „ῥήμαθ’ ἁμαξιαῖα“. ὁ δὲ Κάνθαρος ἐν Τηρεῖ (fr. 1 Dem.) „ἁμαξιαῖα κομπά‐ σματα“ εἴρηκεν. σὺ δὲ οὐ χρήσῃ τῇ τοιαύτῃ φράσει· κωμικὰ γάρ, ἀλλ’
5	οὐ πολιτικὰ τὰ τοιαῦτα.
alpha 1119	Ἁμαξεύς· ζευγηλάτης.
alpha 1120	Ἁμαξιτόν· ὁδὸν δημοσίαν.
alpha 1121	Ἆμαρ· ἦμαρ, ἡμέρα.
alpha 1122	Ἀμάραι· αἱ ἐν τῷ ὠτὶ κοιλότητες.
alpha 1123	Ἀμάρακος· γένος τι μύρου, ἀπὸ φυτοῦ ὁμωνύμως καλουμέ‐ νου.
alpha 1124	Ἀμάραντον· φυτὸν θαμνῶδες, ἐξ οὗ τοῦ ἄνθους οἱ στέφανοι.
alpha 1125	Ἀμαρεῖν· ἀκολουθεῖν, πείθεσθαι.
alpha 1126	Ἀμάρην· ὀχετόν, τάφρον.
alpha 1127	Ἀμάρῃσι· πόροις.
alpha 1128	Ἀμάρη· ἡ ὑδρορρόη, διὰ τὸ τὰ ἐν αὐτῇ φυτὰ ὄντα ἀμάραντα εἶναι. ἢ παρὰ τὸ ἅμα καὶ ἴσως καὶ ὁμαλῶς ῥεῖν.
alpha 1129	†Ἀμαρία†· παραγώγως ἀντὶ τοῦ ὁμοῦ.
alpha 1130	Ἀμαρυγή· λαμπηδών.
alpha 1131	Ἀμάρυγμα· φόρημα, εἴδωλον, κίνησιν, λαμπηδόνα. οἱ δὲ
alpha 1131	Αἴθυγμα, ὅ ἐστι σκίασμα, ἢ ὁμοίωμα, ἢ κίνημα.
alpha 1132	Ἀμαρύσσει· στίλβει, λάμπει.
alpha 1133	Ἀμαρυγάς· ὄψεις. οἱ δὲ ἀκτῖνας ὄψεως.
alpha 1134	Ἀμαρύσια· ἑορτὴ Ἀθήνησιν.
alpha 1135	Ἀμαρύσσειν καὶ ἀμαρύζειν· καὶ Ἀττικοὶ καὶ Ἴωνες διχῶς. καὶ ἀφάσσειν καὶ ἀφάζειν.
alpha 1136	Ἀμαρτυρήτως· ἀντὶ τοῦ ἀμαρτύρως. οὕτως Ἀντιφῶν (fr. 144a Th.).
alpha 1137	Ἄμαρτυς· Ἀγάθων εἴρηκεν (TrGF 39 F 16a)· „ἀλλ’ οὐκ ἄμαρτυς ἡ χάρις δοθήσεται“.
alpha 1138	Ἁμαρτεῖν (Soph. Phil. 231)· ἀποτυχεῖν.
alpha 1139	Ἁμαρτίαν οἱ Ἀττικοί, ἁμαρτάδα Ἡρόδοτος (1, 91, 1) καὶ οἱ ἄλλοι Ἴωνες.
alpha 1140	Ἁμαρτωλῶς· ἐπιρρηματικῶς εἶπεν Εὔπολις (fr. 24 Dem.).
alpha 1141	Ἁμαρτωλία· Ἀριστοφάνης (Pac. 415).
alpha 1142	Ἁμαρτωλή· Φρύνιχος εἶπε (TrGF 3 F 16c) καὶ Σοφοκλῆς (fr. 999 R.).
alpha 1143	Ἁμαρτ〈ί〉ας· ἀντὶ τοῦ ἁμαρτάδας Αἰσχύλος (Ag. 1197) καὶ ἁμαρτήμων Πλάτων ἔφη (fr. 22 Dem.).
alpha 1144	Ἁματροχιά· ὁ τύπος τῶν τροχῶν. καίτοι τινὲς παρ’ Ὁμήρῳ (Ψ 422) τὰς συμπτώσεις τῶν τροχῶν ἀκούουσιν.
alpha 1145	Ἀμαυρά· σκοτεινά· ὅθεν καὶ ἀμαυρὸν τὸ μὴ διαφανές.
alpha 1146	Ἀμαυρόβιοι· Ἀριστοφάνης ἔφη (Av. 685). καὶ ἀμαυροῦν Ξενοφῶν (Cyneg. 5, 4), καὶ ἀμαυροῦσθαι Φίλιστος (FGrHist 556 F 71). ἀμαυρὸν δὲ Ὅμηρος (δ 824)· „εἴδωλον ἀμαυρόν“. οὕτως καὶ Μένανδρος (fr. 727 K.—Th.).
alpha 1147	Ἀμαυρός· θηλυκῶς Πλάτων Ἑλλάδι (fr. 1 Dem.)· „αὐτὴ δ’ ἀμαυρὸς ἀσθενής τ’ ἐγιγνόμην“. Εὐριπίδης δὲ „ἀμαυρὰ γλῶσσα“ ἔφη (fr. 955a Snell).
alpha 1148	Ἀμαυροῖς· Ἀριστοφάνης (fr. 40 Dem.)· „σαυτὸν δ’ ἀμαυ‐ ροῖς, ὥστε λήσει〈σ〉 τῷ χρόνῳ“.
alpha 1149	Ἄμαχον· δυσκαταμάχητον. Πίνδαρος (Ol. 13, 13)· „ἄμαχον δὲ κρύψαι τὸ συγγενὲς ἦθοσ“.
alpha 1150	Ἄμαχος· ἀντὶ τοῦ μὴ μαχόμενος. Ξενοφῶν (HG. 4, 4, 9). καὶ Ἀμάχητοι οἱ μήπω μεμαχημένοι (Xen. Cyr. 6, 4, 14).
alpha 1151	Ἄμαχον πνῖγος· τὸ ὑπερβάλλον κατὰ τὴν ἰσχύν, ὡς μηδὲ μαχέσασθαι πρὸς αὐτό. οὕτως Κρατῖνος (fr. 23 Dem.). ἐρεῖς δὲ καὶ Ἄμαχος χειμὼν καὶ ἄμαχον πρᾶγμα (Men. fr. 334, 6 K.—Th.).
alpha 1152	Ἄμαχον 〈κακόν〉· τὸ καθ’ ὑπερβολὴν κακόν, πρὸς ὃ οὐδὲ μαχέσασθαι ἔνι.
alpha 1153	Ἀμαχί· Ξενοφῶν (An. 1, 7, 9)· „οὐκ ἀμαχὶ ταῦτα ἐγὼ λήψο‐ μαι“. καὶ Θουκυδίδης αʹ (143, 4).
alpha 1154	Ἀμαχητί· Ἡρόδοτος (9, 2, 1)· „ὅπως ἀμαχητὶ πᾶσαν Ἑλλάδα καταστρέψεται“.
alpha 1155	Ἀμάχετοι· Σοφοκλῆς (fr. 813 R.)· „ἀμάχετοι λοχαγοί“.
alpha 1156	Ἄμαχοι· ἀντὶ τοῦ οἱ μὴ μαχεσάμενοι.
alpha 1157	Ἀμάχαιρος· Φερεκράτης (fr. 82 K.)· „ἀμάχαιρος ἐπὶ βόεια
alpha 1157	νοστήσω κρέα“.
alpha 1158	Ἀμβλίσκουσιν (Pl. Theaet. 149d)· ἀποβάλλουσιν.
alpha 1159	Ἀμβλύς· ὁ μὴ ὀξύς, ἀλλὰ σκοτεινός. καὶ ἀμβλύτερος Θουκυδίδης (2, 44, 4).
alpha 1160	Ἀμβλυώττειν· τυφλώττειν.
alpha 1161	Ἀμβλωθρίδια· ἐκτρώματα. τὰ ἐξημβλωμένα ἔμβρυα.
alpha 1162	Ἀμβλῶσαι καὶ ἐξαμβλῶσαι· τὸ φθεῖραι βρέφος. καὶ Ἀμβλωθρίδιον· αὐτό τε τὸ φθόριον φάρμακον καὶ δὴ καὶ τὸ διαφθα‐ ρέν.
alpha 1163	Ἄμβλωσις καὶ ἀμβλωθέντες· Λυσίας ἔφη (fr. 24 S.). καὶ ἀμβλουχία Σοφοκλῆς (fr. 1000 R.) καὶ ἄμβλωμα Ἀντιφῶν (fr. 148 Th.).
alpha 1164	Ἀμβλωπός· Εὐριπίδης Ἀνδρομέδᾳ (fr. 155a Snell)· „ἀμ‐ βλωπὸς ὄψισ“. καὶ ἐν Θησεῖ (fr. 386a Snell)· „καὐτῷ δ’ ἔπεισι νυκτὸς ἀμβλωπὸν σέλασ“. καὶ ἀμβλῶπας Εὐριπίδης ἐν Θυέστῃ (fr. 397a Snell)· „ἀμβλῶπας αὐγὰς ὀμμάτων ἔχεις σέθεν“. καὶ Ἴων (TrGF
5	19 F 53a) καὶ Σοφοκλῆς (fr. 1001 R.) καὶ Πλάτων (fr. 23 Dem.).
alpha 1165	Ἀμβλυφαεῖ· Σοφοκλῆς Τυνδάρεῳ (fr. 647 R.)· „ἀμβλυφαεῖ δ’ ὄμμ’ ὑπὸ γήρωσ“.
alpha 1166	Ἀμβλυδερκές· Νικόμαχος Ἀλεξάνδρῳ (TrGF 127 F 1)· „Διὸς γὰρ οὐκ ἀμβλυδερκὲς ὄμμα“.
alpha 1167	Ἀμβλὺς ὄρθρος· Ἴων (TrGF 19 F 53b)· „νῦν δ’ ἐγγὺς
alpha 1167	ἠοῦς ἡνίκ’ οὐδέπω φάος οὐδ’ ἀμβλὺς ὄρθροσ“.
alpha 1168	Ἀμβρακοῦ καὶ ἀπαμβρακοῦ· Πλάτων Λαΐῳ (fr. 5 Dem.)· „ἀπαμβρακοῦ καὶ μὴ προδῷς σαυτήν“, ἀντὶ τοῦ καρτέρει, ἀνδρίζου· τικτούσῃ δὲ παρακελεύεται.
alpha 1169	Ἀμβρόσιον· θεῖον ἢ ἀθάνατον. ἢ θαυμαστόν.
alpha 1170	Ἄμβροτα· θεῖα, ἄφθαρτα.
alpha 1171	Ἀμβρακία· πόλις ἐστὶν ἐν τῷ Ἀμβρακικῷ κόλπῳ, ἄποικος Κορινθίων.
alpha 1172	Ἄμβρυτοι καὶ ἀμβρύττιοι· ἐχῖνοι. οἱ δὲ πέτρας ἀπέδοσαν, ἐφ’ ὧν φυκία πέφυκεν ἐπιπολῆς. Εὐριπίδου δὲ εἰπόντος (fr. 955b Snell) „βρύττος μέγασ“ τινὲς τὴν τελευταίαν διὰ τοῦ η γράφουσιν, οὐκ ὀρθῶς, 〈ὡσ〉 μαρτυρεῖ Ἡρωδιανός (fr. novum). Ἀριστοτέλης δὲ ἐν
5	τοῖς Περὶ ζῴων (530a 34) πλείω γένη φησὶ τῶν ἐχίνων. ἓν μὲν τὸ ἐσθιό‐ μενον, ἐν ᾧ τὰ λεγόμενα ᾠὰ μεγάλα γίνεται καὶ ἐδώδιμα ὁμοίως ἐν μείζονι καὶ ἐλάττονι· καὶ γὰρ εὐθὺς ἔτι μικροὶ ὄντες ἔχουσι ταῦτα. ἄλλα δὲ δύο γένη τό τε τῶν σπατάγγων καὶ τῶν καλουμένων ἀμβρύτ‐ των. γίνονται δὲ οὗτοι πελάγιοι καὶ σπάνιοι. φησὶ δὲ ὁ Ἡρωδιανὸς
10	ὅτι Ἀριστοτέλης καὶ διὰ τοῦ ς καὶ δισυλλάβως τὴν λέξιν προφέρεται· βρύσσους γὰρ αὐτοὺς λέγει.
alpha 1173	Ἄμβωνες· τὰ χείλη τῶν λοπάδων, καὶ οἱ λόφοι τῶν ὀρῶν, καὶ ἡ ἴτυς πᾶσα καὶ οἷον ὀφρὺς καὶ ὑπεροχή. Ἀριστοφάνης ὁ κωμικός (immo Eup. fr. 52 K.)· „ἀλλ’ ὦ πολλῶν ἤδη λοπάδων τοὺς ἄμβωνας
alpha 1173	περιλείξασ“.
alpha 1174	Ἄμβωνες· οἱ ὀρεινοὶ τόποι καὶ αἱ προσαναβάσεις καὶ πᾶσα ἡ ὑπεροχή.
alpha 1175	Ἀμέθυστον· οὐδετέρως Θεόφραστος ἐν τῷ Περὶ λίθων εἶπε (5, 31)· „τὸ δ’ ἀμέθυστον οἰνωπὸν τὴν χρόαν“.
alpha 1176	Ἀμείβεσθαι· ἀποκρίνεσθαι, μεταβάλλεσθαι.
alpha 1177	Ἀμείβεται· ἀντὶ τοῦ παραιτεῖται. Εὐριπίδης (fr. 156 N.2).
alpha 1178	Ἀμείβων· ἀλλάσσων.
alpha 1179	Ἀμείβεται· ἀντιμετακελεύεται. Δίδυμος (fr. novum).
alpha 1180	Ἀμειδές· στυγνόν, σκυθρωπόν.
alpha 1181	Ἀμείλικτος· ἀπάνθρωπος, ἀπηνής.
alpha 1182	Ἀμείλιχος· σκληρός, ἀκολάκευτος.
alpha 1183	Ἀμέλει· τοιγαροῦν, δηλαδή, πάντως· ἐπίρρημα γάρ ἐστι συγκατάθεσιν δηλοῦν.
alpha 1184	Ἀμελλητί· ἀνυπερθέτως, ταχέως.
alpha 1185	Ἀμελία καὶ ἀμέλεια· ἀμφότερα Ἑλληνικά· καὶ γὰρ καὶ διὰ τοῦ ι γράφεται καὶ διὰ τῆς ει διφθόγγου.
alpha 1186	Ἀμειψόμεθα· ἀνταποδώσομεν.
alpha 1187	Ἀμέργειν· καρπολογεῖν. Ἀριστοφάνης Νήσοις (fr. 15 Dem.)· „ὁ μέν τις ἀμπέλους τρυγῶν ἄν, ὁ δ’ ἀμέργων ἐλάασ“.
alpha 1188	Ἀμήρυτον· πολύ, ἐκτεταμένον, ἀτέλεστον, τουτέστι διηνεκῶς
alpha 1188	ἐπιμένον, ἀπέραντον.
alpha 1189	Ἀμηγέπη· ὁπωσδήποτε, καθοτιοῦν. λέγεται δὲ καὶ ἀμωσ‐ γέπως καὶ ἀμόθεν καὶ †Ἀμηγέπου† καὶ ἀμοιγέποι καὶ ἀμωσ‐ γέποι.
alpha 1190	Ἀμήσαντες· θερίσαντες. ἢ ἁπλῶς ἀντὶ τοῦ ἀποτεμόντες.
alpha 1191	Ἀμητῆρες· θερισταί.
alpha 1192	Ἀμητός· αὐτὰ τὰ τεθερισμένα ὀξυτόνως. προπαροξυτόνως δὲ ὁ καιρὸς τοῦ θερισμοῦ, ὡς καὶ τρύγητος ὁ καιρὸς τοῦ τρυγᾶν.
alpha 1193	Ἀμηχανία· ἀπορία.
alpha 1194	Ἀμήχανον· ὑπὲρ λόγον.
alpha 1195	Ἄμης· γένος πλακοῦντος.
alpha 1196	Ἀμήτορος· Εὐριπίδης (fr. 955c Snell)· „Ἄφιδνε, Γαίας υἱὲ τῆς ἀμήτοροσ“, οἷον τῆς αὐτόχθονος.
alpha 1197	Ἁμίδα· δασέως· „τί δῆτ’ ἄν, εἰ μὴ τὴν ἁμίδα καθεῦδ’ ἔχων;“ Εὔπολις Αὐτολύκῳ (fr. 4 Dem.). καὶ ὁ Ἀριστοφάνης (fr. 41 Dem.)· „κατεσκέδασέ μου τὴν ἁμίδα κεχηνότοσ“. λέγουσι δὲ καὶ ἅμαξαν δα‐ σέως καὶ καθημαξευμένα καὶ ὅλως τῇ δασείᾳ προσῳδίᾳ χαίρουσιν οἱ
5	Ἀττικοί. καὶ παρὰ Μενάνδρῳ {ὡς} λέγεται ἐν τῷ 〈Νομο〉θέτῃ (fr. 292 K.—Th.) διὰ τοῦ θ ἡ συναλιφὴ αὕτη· „ἑκκαίδεκα κεῖνθ’ ἁμίδεσ“.
5	καὶ τὸ ἁμάξιον οὕτως λέγουσι θἀμάξιον καὶ „〈οὐκ〉 ἀναβεβήκει πώποτε ἐφ’ ἅμαξαν, ἀλλ’ ἐφ’ ἵππον“. Νικόστρατος ἐν Παρακολυμβώσῃ (fr. 1 Dem.).
alpha 1198	Ἁμίδας· τὰ ὑπηρέσια. ἰδίως δὲ Δημοσθένης (54, 4) τὰ στα‐ μνίσκια, οἷς ἐνούρουν. λέγεται δὲ ἁμὶς καὶ ἡ χύτρα.
alpha 1199	Ἁμίς· οὐχ ὁ ἰπνός, ἀλλὰ πλακοῦντος γένος. Μένανδρος Ὑπο‐ βολιμαίῳ (fr. 425 K.—Th.)· „†τὸν ἅμιτα Χαρίππου κατὰ Ἅδην πέμ‐ πει τινὰ ἅμιτα ἐν Ἅδου† προσδοκᾷσ“. ἔστι καὶ παρὰ τοῖς παλαιοῖς κωμικοῖς τὸ ὄνομα.
alpha 1200	Ἀμιθρεῖν· τὸ ἀριθμεῖν. Νικοχάρης (fr. 5 Dem.).
alpha 1201	Ἅμιλλα· ἀνταγώνισμα, φιλονεικία, ἐξίσωσις.
alpha 1202	Ἁμιλλητηρίους λόγους· τοὺς ἐναγωνίους.
alpha 1203	Ἅμιλλον· τὴν ἅμιλλαν Δωρόθεος εἴρηκεν ἀρσενικῶς. καὶ ἁμιλλοφόρος Ἀριστοφάνης (fr. 42 Dem.).
alpha 1204	Ἀμισόν· τὴν πόλιν ἀρσενικῶς Δίφιλος εἶπεν (fr. 2 Dem.).
alpha 1205	Ἀμμάς· ἡ τροφὸς καὶ ἡ μήτηρ. καὶ ἡ Ῥέα, καὶ ἡ Δημήτηρ, καὶ Ἀρτέμιδος τροφός. καὶ τὰς ἀντλίας δὲ Λέσβιοι οὕτως ἔλεγον.
alpha 1206	Ἀμμάθω· μεταμέλωμαι.
alpha 1207	Ἀμμαλώ· ἑορτὴ παρὰ Τενεδίοις ἀγομένη Διΐ.
alpha 1208	Ἅμματα· δεσμά.
alpha 1209	Ἀμμωνίς· ἡ τοῦ Ἄμμωνος ἱερὰ τριήρης, ὡς Δείναρχος (fr. 14, 2 C.).
alpha 1210	Ἀμμών· ἑορτὴ Ἀθήνησιν ἀγομένη. καὶ ὄφεις οἱ Κυρηναῖοι.
alpha 1211	Ἀμμών· Στράττις (fr. 6 Dem.)· „Ἀμμὼν ὁ κριοῦ δέρμα καὶ κέρατ’ ἔχων“.
alpha 1212	Ἅμιππον· ἵπποι ἐζευγμένοι τοῖς τραχήλοις χωρὶς δίφρου, ὃ πάλαι καὶ ξυνωρὶς ἐκαλεῖτο καὶ συνωρίς. ἦν δὲ ἐπὶ μὲν τοῦ ἑτέρου καθεζόμενος ἡνίοχος, ἐπὶ δὲ τοῦ ἑτέρου ὁπλίτης. ἀπὸ οὖν τοῦ ἅμα ἀμφοτέρους καθέζεσθαι ἐκλήθη ἅμιππον.
alpha 1213	Ἅμιπποι· οἱ σὺν ἵπποις στρατευόμενοι. οὕτως Ἰσαῖος (fr. 125 S.).
alpha 1214	Ἀμογητί (Λ 637)· ἀκόπως.
alpha 1215	Ἁμόθεν· ἀπό τινος μέρους, ὁπόθεν θέλεις· „τῶν ἁμόθεν γε θεά, θύγατερ Διός, εἰπέ“ (α 10). δηλοῖ δὲ καὶ τὸ †μοναχὸς† καὶ καθ’ ἕνα τινὰ τρόπον.
alpha 1216	Ἀμοιβή· ἀνταπόδοσις.
alpha 1217	Ἀμοιγέποι· εἴς τινα τόπον. ἢ ἀντὶ τοῦ καθ’ ἕνα τρόπον.
alpha 1218	Ἀμοιβαία ἔκτισις· ἀνταπόδοσις ἡ ἐκ διαδοχῆς ὁμοία.
alpha 1219	Ἀμοιβαδόν· †ἐξαίφνης† ἢ ἐφεξῆς.
alpha 1220	Ἀμοιρῆσαι· ἀποτυχεῖν.
alpha 1221	Ἄμοιροι· ἀμέτοχοι. ἢ κακόμοιροι.
alpha 1222	Ἀμολγόν· σκοτεινήν.
alpha 1223	Ἀμόργινα· παραπλήσιά ἐστι βύσσῳ.
alpha 1224	Ἀμοργίς· κυρίως ἡ λινοκαλάμη, ἐξ ἧς γίνεται ἐνδύματα †ἀμοργίδια† λεγόμενα. ἢ ἡ τοῦ ἐλαίου ὑποστάθμη καὶ ἡ τρὺξ τοῦ οἴνου. ἔστι δὲ σμηκτή. καὶ ἡ μᾶζα παρ’ Ἡσιόδῳ (Op. 590). λέγεται δὲ ἀρσενικῶς καὶ θηλυκῶς.
alpha 1225	Ἀμνὴν θερίζειν· παροιμία· ὅταν γὰρ ᾖ ἀμνίον, οὐκ ἀποκεί‐ ρεται. θερίζειν δὲ τὸ διάγειν τὸ θέρος †ἄκαρπον† ὡς τὰ ἀμνία· ἔαρος γὰρ γεννώμενα τοῦ θέρους ἐᾶται †ἄκαρπα†. τίθεται οὖν ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν χρόνῳ ὕστερον τιμωρουμένων.
alpha 1226	Ἀμνημυοῦντες· οἱ ἀθυμοῦντες.
alpha 1227	†Ἀμνησία· ἡ ἠλιθυῖα†.
alpha 1228	Ἀμνήστευτος γυνή· ἡ παλλακή. Εὐριπίδης (fr. 818 N.2).
alpha 1229	Ἀμνίον· τὸν ὑμένα τοῦ σώματος· τοῦτο γὰρ 〈τὸ〉 πρῶτον τοῦ ἐμβρύου. ἔστι δὲ ἐνδοτέρω τοῦ χορίου. λέγεται δὲ ἀμνίον καὶ 〈ἡ〉 σκάφη, εἰς ἣν δέχονται τὸ αἷμα τῶν θυομένων. τινὲς δέ φασι ἀμνίον τὸ
alpha 1229	πεπληρωμένον ἀγγεῖον †θαλάσσης†.
alpha 1230	Ἀμνοὶ τοὺς τρόπους (Ar. Pac. 935)· πρᾶοι καὶ μαλακοί.
alpha 1231	Ἀμνός· πρόβατον μέσον τὴν ἡλικίαν. καὶ ἀμνὴ τὸ θῆλυ· τρεῖς γὰρ ἡλικίαι· ἀρήν, ἀμνός, ἀρνειός.
alpha 1232	Ἀμνόν· τὸν ἐνιαύσιον ἄρνα. Ἴστρος ἐν ταῖς Ἀττικαῖς (FGrHist 334 F 23)· „ἄρνα, εἶτα ἀμνόν, εἶτα ἀρνειόν, εἶτα λιπο‐ γνώμονα, μοσχίαν δὲ τὸν πρῶτον“.
alpha 1233	Ἀμοργοί· τὰ κοινὰ διαμοργοῦντες καὶ λυμαινόμενοι ἄνδρες.
alpha 1234	Ἀμόργματα· ἀρτύματα.
alpha 1235	Ἀμοργοὶ πόλεως ὄλεθροι· οὕτως Κρατῖνος (fr. 214 K.). καλοῦσι δὲ αὐτοὺς καὶ μοργοὺς τὸ α ἀφαιροῦντες, ὥσπερ καὶ μαῦρον τὸ ἀμαυρόν, καὶ σφοδελὸν τὸν ἀσφοδελόν.
alpha 1236	Ἀμοργίδα· ἐξεσβηκυῖαν τὸ γάλα.
alpha 1237	Ἀμόρφωτος· ἀδιόρθωτος, ἄπλαστος, ἀσχημάτιστος.
alpha 1238	Ἀμοχθί· ἄνευ πόνου. Αἰσχύλος Προμηθεῖ (208). συγγρα‐ φικὴ ἡ φωνή, ὥς φησιν ὁ Φρύνιχος (Praep. soph. fr. 15).
alpha 1239	Ἄμουσα· ἀτερπῆ, ἀηδῆ, ἀπαίδευτα.
alpha 1240	Ἀμούσωτος· Σοφοκλῆς εἴρηκεν (fr. 819 R.)· „ἀμούσωτος γὰρ οὐδαμῶς ἄπει“.
alpha 1241	Ἀμπαλίνωρος· ἀναστρέφων τὴν αὐτὴν ὁδόν. Φιλέταιρος Μελεάγρῳ (fr. 11 K.)· „οὐ πρὸς γυναικὸς ὁ κόρος. οἴκαδε, ὦ κόρη,
alpha 1241	ἄπιθι ἀμπαλίνωροσ“. δοκεῖ δὲ Βοιωτιακὸν εἶναι τὸ ὄνομα. Κρατῖνος Θρᾴτταις (fr. 310 K.)· „οὗτοι δ’ εἰσὶν συοβοιωτοί, 〈κρου〉πεζοφόρον
5	γένος ἀνδρῶν“. καὶ μετ’ ὀλίγον (Cratin. fr. 5 Dem.)· „ἀμπαλίνωροσ“. σημαίνει δὲ τὸ ἀμπαλίνωρον καὶ τὸ ὀπίσω καὶ τὸ ὀλίγωρον καὶ τὸ παλιμπόρευτον. καὶ ὁδὸν τὴν ἐπιστροφὴν οὐκ ἔχουσαν.
alpha 1242	Ἀμπεχόμενος· περιβαλλόμενος.
alpha 1243	Ἀμπεχόνη· ἄμφιον, ἱμάτιον, πάλλιον.
alpha 1244	Ἀμπέλιοι· ἀρσενικῶς καὶ οὐδετέρως ἀμπέλια λέγουσιν.
alpha 1245	Ἀμπελουργὸς καὶ ἀμπελουργεῖν· Ἀριστοφάνης ἔφη (Pac. 190 et fr. 43 Dem.).
alpha 1246	Ἀμπέχονον· σύμμετρον καὶ λεπτὸν περίβλημα, ὥς φησιν Ἀριστοφάνης (fr. 320, 7 K.).
alpha 1247	Ἀμπέχει καὶ ἅπτει καὶ πάντα τὰ ὅμοια διὰ τῆς ει λέγουσιν ἀντὶ τοῦ η.
alpha 1248	Ἀμπλακίαις· ἁμαρτίαις.
alpha 1249	Ἀμπρεύειν· ὡς ἡμεῖς τὸ πολλοῖς ζεύγεσιν ἓν μέρος ἕλκειν. Ἀριστοφάνης Λυσιστράτῃ (286—90)· „ἀλλ’ αὐτὸ γάρ μοι τῆς ὁδοῦ λοιπόν ἐστι χωρίον τὸ πρὸς πόλιν τὸ σιμόν, οἷ σπουδὴν ἔχω. 〈χὤ〉 πως πότ’ ἐξαμπρεύσομεν τοῦτ’ ἄνευ κανθηλίου“.
alpha 1250	Ἀμπρευτής· χρήσιμος ἡ φωνή. Σοφοκλῆς (fr. 820 R.)·
alpha 1250	„ὥσπερ ἀμπρευτὴς ὄνος ἀεὶ μαστιγούμενοσ“.
alpha 1251	Ἀμπρεύοντι· Εὐριπίδης Πρωτεσιλάῳ (fr. 646a Snell)· „ἕπου δὲ μοῦνον ἀμπρεύοντί μοι“, ἀντὶ τοῦ προηγουμένῳ καὶ ὁδηγοῦντί σε καὶ οἷον ἕλκοντι.
alpha 1252	Ἄμπρον· ᾧ ἐχρῶντο ἀντὶ ῥυμοῦ σχοινίον μέσον τεταμένῳ τῶν ἑλκόντων ζυγῶν.
alpha 1253	Ἄμπυκας· χαλινούς.
alpha 1254	Ἄμπυξ· δεσμὸς τριχῶν. ἢ κόσμος κεφαλῆς.
alpha 1255	Ἄμπυκες· διάδημα. ἢ τροχοὶ κατὰ μεταφοράν.
alpha 1256	Ἀμπυκοῖς καὶ καταμπυκοῖς· Σοφοκλῆς Μελεάγρῳ (fr. 402 R.)· „στεφάνοισι κρᾶτα καταμπυκοῖσ“. ὁ αὐτὸς δὲ (fr. 1002 R.) καὶ Ἀμπυκώμασιν.
alpha 1257	Ἄμπωτις· ξηρασία ἢ πλημμύρα. Ἀττικοὶ δὲ ἀνάπωσιν μᾶλλον λέγουσιν. ἰδίως δὲ ἀμπώτιδες τὰ περὶ τῇ θαλάσσῃ στενὰ συμ‐ βαίνοντα πάθη, οἷον αἱ τοῦ ῥοθίου ὑποχωρήσεις καὶ ἐπικλύσεις. λέγεται δὲ ἄμπωτις καὶ ἡ ἀνάπωσις.
alpha 1258	Ἀμυδρά· ἀφανῆ, σκοτεινά.
alpha 1259	Ἀμυδρῶς· λεπτῶς, ἀσαφῶς, σκοτεινῶς.
alpha 1260	Ἀμύητος· ἄπειρος, ἀτέλεστος.
alpha 1261	Ἀμύμων· ἄψογος, ἄμεμπτος.
alpha 1262	Ἄμυνα· καὶ ἐπὶ ἀμοιβῆς καὶ ἐπὶ εἰσπράξεως δίκης.
alpha 1263	Ἄμυνα· ὡς ἐν τῇ συνηθείᾳ λέγομεν οὐδέπω εὕρομεν παρὰ τοῖς ἀρχαίοις, τὸ δὲ χειμάμυνα παρὰ πολλοῖς.
alpha 1264	Ἀμυνάθειν καὶ ἀμυνάθετε· Ἀριστοφάνης (Nub. 1323) καὶ ἕτεροι εἶπον (cf. Soph. OC 1015).
alpha 1265	Ἀμυδροῦνται· ἐλαττοῦνται.
alpha 1266	Ἀμυδροῦται τὰ πράγματα· ἀντὶ τοῦ εἰς κατόπιν ἥκει, μειόνως ἔχει.
alpha 1267	Ἀμυνίας (Ar. Equ. 570)· ὁ ἕτοιμος ἀμύνεσθαι.
alpha 1268	Ἄμυντρον καὶ ἀμυνάνδρως· Αἰσχύλος εἴρηκεν (fr. 756 M.), Ἀμύνανδρον δὲ Σοφοκλῆς (fr. 1003 R.).
alpha 1269	Ἀμύνεσθαι· Θουκυδίδης μὲν (1, 42, 1) ἀντὶ τοῦ ἀμείβεσθαι, Σιμωνίδης δὲ (PMG 611 Page) ἀντὶ τοῦ χάριτας ἀποδιδόναι, Σοφοκλῆς δὲ (fr. 908 N.2 = 1004 R.) ἀντὶ τοῦ ἐπαλεξῆσαι.
alpha 1270	Ἀμύντης καὶ ἀλκήστης· †στρατηγικὰ† καὶ Αἰσχυληρὰ τὰ ὀνόματα.
alpha 1271	Ἀμύναιντο· Κρατῖνος ἔφη (fr. 171 K.).
alpha 1272	Ἀμύντωρ· βοηθός.
alpha 1273	Ἀμύξ· ἀντὶ τοῦ μόλις. Εὐφορίων (fr. 146 Powell).
alpha 1274	Ἄμυξις· σπάραξις.
alpha 1275	Ἄμυρις μαίνεται· θεωρὸς ὑπὸ Συβαριτῶν πεμφθεὶς εἰς Δελφοὺς περὶ εὐδαιμονίας καὶ τοῦ θεοῦ χρήσαντος ἀπώλειαν Συ‐ βαριτῶν ἔσεσθαι τότε, ὅταν ἀνθρώπους θεῶν προτιμήσωσι, θεασάμενος δοῦλον πρὸς ἱερῷ μαστιγούμενον καὶ προσφυγόντα τῷ ἱερῷ καὶ μὴ
5	ἀπολυόμενον, ὕστερον δὲ εἰς τὸ τοῦ μαστιγοῦντος πατρὸς μνῆμα κατα‐ φυγόντα ἀπολυθῆναι καὶ συνεὶς τὸ λόγιον, ἐξαργυρισάμενος τὰ ἴδια ἀπῆρεν εἰς Πελοπόννησον. ὃ οὖν λογισμῷ πεποίηκεν Ἄμυρις, τοῦτο εἰς μανίαν Συβαρῖται μετέτρεψαν. ὁ δὲ τῷ χρόνῳ μᾶλλον διὰ τὴν προσ‐ ποίητον μανίαν ἐθαυμάσθη.
alpha 1276	Ἄμυροι· Σοφοκλῆς Ποιμέσιν (fr. 512 R.)· „ἀμύρους τό‐ πουσ“. ἐπιθετικῶς αὐτῷ ἐχρήσατο, ὡς Ἡρωδιανός (fr. novum).
alpha 1277	Ἀμύσσει· †ξέσει, σπαράξει†.
alpha 1278	Ἀμυστὶ πιεῖν· ἐπιρρηματικῶς. λέγεται δὲ ἐπὶ τῶν ἀπνευστὶ καὶ ἄνευ τοῦ ἀναπαύεσθαι πινόντων, οἱονεὶ μηδὲ μυσάντων. τοῦ αὐτοῦ ἔχεται καὶ τὸ ἐξαμυστίσαι. λέγεται δὲ καὶ ἀμυστίζειν καὶ τὰ ἐξ αὐτοῦ. καὶ ἀμυστὶ Φερεκράτης εἶπεν (fr. 202 K.).
alpha 1279	Ἄμυστις· ἡ ἀπνευστὶ γινομένη πόσις.
alpha 1280	Ἀμυσχῆναι· καθᾶραι, ἁγνίσαι.
alpha 1281	Ἀμύττεται· τοῖς ὄνυξι ξέει.
alpha 1282	Ἀμυσχρόν· καθαρόν, ἁγνόν, ἀλλόχροον.
alpha 1283	Ἀμυχή· ἐπιπόλαιον ἕλκος.
alpha 1284	Ἀμυχρόν· τὸ μὴ μυσαρόν, ἀλλ’ ἁγνὸν καὶ καθαρόν. οὕτως
alpha 1284	Σοφοκλῆς (fr. 909 N.2 = 1005 R.).
alpha 1285	Ἀμύλους καὶ τὸν ἄμυλον ἀρσενικῶς λέγουσι. 〈Τηλε‐ κλείδησ〉 (fr. 32 K.)· „χαίρω λαγῴοις ἐπ’ ἀμύλῳ καθημένοισ“. Στράττις Καλλιππίδῃ (fr. 2 Dem.)· „δὸς νῦν τὸν ἄμυλον πρῶτον αὐτῷ τουτονί“. Ἀριστοφάνης Νήσοις (fr. 16 Dem.)· „ἄμυλος, τάριχος, πυός, ἰσχάδες,
5	φακῆ“.
alpha 1286	Ἀμυγδαλῆ· περισπᾶται τὸ δένδρον, ἀμυγδάλη δὲ ὁ καρπὸς παροξυτονεῖται. Εὔπολις Πόλεσιν (fr. 15 Dem.)· „ὤφειλ’ Ὑάκινθος ἀποθανεῖν ἀμυγδαλῇ“. ἀμύγδαλα δὲ ὡς ἡμεῖς τὸν καρπὸν καὶ Ἕρμιπ‐ πος Φορμοφόροις (fr. 63, 20 K.) καὶ Φιλήμων ἐν Μύστιδι (fr. 2 Dem.)
5	καὶ Δίφιλος Τελεσίᾳ (fr. 79 K.)· „τρωγάλια, μυρτίδες, πλακοῦς, ἀμύγ‐ δαλα“.
alpha 1287	Ἄμυδις· ἅμα, κατὰ τὸ αὐτό.
alpha 1288	Ἀμύητος· ἄπειρος, ἀτέλεστος.
alpha 1289	Ἀμυκλᾶδες· ὑποδημάτων εἶδος. προσγράφεται μὲν τὸ ι, οὐ μὴν καὶ συνεκφωνεῖται. κέκληται δὲ ἀπὸ τῶν ἐν Λακεδαίμονι Ἀ‐ μυκλῶν, ὡς ἐκεῖ κατασκευαζομένου τοῦ τοιούτου ὑποδήματος. οὕτως Ἀριστοφάνης (fr. 44 Dem.) καὶ Φρύνιχος (Praep. soph. fr. 16).
alpha 1290	Ἀμυλιδωτόν· χιτωνίσκου τι γένος καλοῦσιν. Ἕρμιππος Θεοῖς (fr. 2 Dem.).
alpha 1291	Ἀμφαξονεῖν· τὸ μὴ ἐπ’ εὐθείας πορεύεσθαι.
alpha 1292	Ἀμφαρίστερος· ἀμφοτέρωθεν 〈ἀριστερόσ〉, οὐκ αἴσιος οὐδὲ ἐπιτήδειος. σκωπτικὴ δὲ ἡ φωνή, ὥς φησι Φρύνιχος (Praep. soph. 2, 7.17).
alpha 1293	Ἀμφ’ αὐτούς· περὶ αὐτούς.
alpha 1294	Ἀμφαδόν· Ἴων Φοίνικι (TrGF 19 F 41b)· „ὡς ἀμφαδὸν πέπραγα πανταχῇ καλῶσ“. τοῦτο καὶ ἀναφανδὸν ἔλεγον.
alpha 1295	Ἀμφέξομαι· τὸ ἀμφιέσομαι. Φερεκράτης Μυρμηκανθρώποις (fr. novum)· „ἔχω δὲ πάντως εἵμαθ’ ὧν ἀμφέξομαι“.
alpha 1296	Ἀμφέμενον· τὸν ἐν μάχαις καὶ λοιδορίαις πρῶτον ὑπείξαντα κατὰ μεγαλοψυχίαν καὶ ἀφιλόνεικον οὕτως ἐκάλουν Λακεδαιμόνιοι.
alpha 1297	Ἄμφηκες· ἀμφοτέρωθεν ἠκονημένον.
alpha 1298	Ἀμφηρεφές· ἀμφοτέρωθεν ἐστεγασμένον. ἢ κατάσκιον.
alpha 1299	Ἀμφηρικόν· μικρὸν ἀκάτιον, ἐν ᾧ εἷς ἐλαύνει τὰς δύο κώπας. ἔστι δ’ ἐν δʹ Θουκυδίδου τὸ ὄνομα (67, 3).
alpha 1300	Ἀμφήριστον· ἄνισον, ἀμφίβολον.
alpha 1301	Ἀμφηγάπαζες· Κάνθαρος Τηρεῖ (fr. 2 Dem.)· „καὶ πρότε‐ ρον οὖσα παρθένος αὐτὸν ἀμφηγάπαζεσ“.
alpha 1302	Ἀμφὶ περί· ἐξ ἑκατέρου μέρους.
alpha 1303	Ἀμφιανακτίζειν· ᾄδειν τὸν Τερπάνδρου νόμον τὸν καλού‐
alpha 1303	μενον Ὄρθιον.
alpha 1304	Ἀμφὶ ἄνακτας· ἀρχή τίς ἐστι νόμου κιθαρῳδικοῦ Βοιωτίου ἢ Αἰολίου, ἢ τοῦ Ὀρθίου. οὕτω Κρατῖνος (fr. 67 K.) καὶ Ἀριστοφάνης (Nub. 595 et fr. 59 K.) καὶ Ἴων (TrGF 19 F 53c).
alpha 1305	Ἀμφιάραος καὶ ἀμφιάρεως· ἑκατέρως λέγουσιν· „ὦ δέσποτ’ Ἀμφιάραε πολυτίμητ’ ἄναξ“ (Ar. fr. 60 Dem.).
alpha 1306	Ἀμφὶ ἀγορὰν πλήθουσαν· Ξενοφῶν ἐν Ἀναβάσει (1, 8, 1).
alpha 1307	Ἀμφίβιον· ἐν ἀμφοτέραις δυνάμενον βιοῦν, θαλάσσῃ καὶ γῇ.
alpha 1308	Ἀμφίβληστρον· Ἐπίλυκος Κωραλίσκῳ (fr. 1 Dem.)· „πλοῖόν τε λαβὼν κατ’ ἐμαυτὸν καὶ ἀμφίβληστρον τήν τε τρίαιναν“. οὕτως δὲ καὶ Στράττις (fr. 7 Dem.).
alpha 1309	Ἀμφίβολοι· πανταχόθεν βαλλόμενοι ἢ ἀπορούμενοι, διαφό‐ ροις συνεχόμενοι λογισμοῖς ἀγνοίᾳ τοῦ αἱρετοῦ καὶ εἴτε τοῦτο εἴτε ἐκεῖνο ποιήσουσιν. λέγονται ἀμφίβολοι καὶ οἱ ὑπό τινος πανταχόθεν περισχεθέντες καὶ περιεχόμενοι.
alpha 1310	Ἀμφιγνοεῖν· ἀντὶ τοῦ ἀγνοεῖν ἢ ἐνδοιάζειν. ἢ τὸ μὴ ἀκριβῶς γινώσκειν. ἔστι δὲ καὶ ἀμφιβάλλειν.
alpha 1311	Ἀμφιγύοισι (N 147)· τοῖς ἐξ ἑκατέρου μέρους πλῆξαι ἢ γυῶσαι δυναμένοις.
alpha 1312	Ἀμφιδέα〈ι〉· ψέλια. ἢ κόσμος περιτραχήλιος, ἀπὸ τοῦ περιδεῖσθαι.
alpha 1313	Ἀμφιδεές· περιδεές.
alpha 1314	Ἀμφιδεξίοις χερσί· διὰ τὸ ἑκατέραν χεῖρα ἐνεργεῖν ἐν τῷ τοξεύειν.
alpha 1315	†Ἀμφιδέξιοι† μῦθοι· οἱ διχογνωμονούμενοι.
alpha 1316	Ἀμφιδέας· περισκελίδες τινές εἰσιν. ἰδίως δὲ Λυσίας ἐν τῷ κατ’ Εὐθυδίκου φησίν (Fr. 100 S.)· „οὐ δυνάμενος ἐκβαλεῖν διὰ τὸ ἀμφιδέαις δεδέσθαι τὰς θύρασ“.
alpha 1317	Ἀμφιδρομία· ἡμέρα τις ἤγετο 〈ἐπὶ〉 τοῖς νεογνοῖς παι‐ δίοις, ἐν ᾗ τὸ βρέφος περὶ τὴν ἑστίαν ἔφερον τρέχοντες καὶ ὑπὸ τῶν οἰκείων 〈καὶ〉 φίλων πολύποδας καὶ σηπίας ἐλάμβανον. ἐκλήθη δὲ ἀπὸ τοῦ ἀμφιδρομεῖν καὶ περιτρέχειν μετὰ τοῦ παιδὸς ἐπιθύοντας τοῖς
5	θεοῖς.
alpha 1318	Ἀμφιδρανές· ἱμάτιον διπρόσωπον ἐν τῷ πεποικίλθαι καὶ τὴν αὐτὴν ἔχον ἐπιφάνειαν.
alpha 1319	Ἀμφίδοχμοι λίθοι· οἱ μέγεθος ἔχοντες.
alpha 1320	Ἀμφίδρομος πορθμός· ὁ ἀμφοτέρωθεν ὅρμον ἔχων. οὕτως Πλάτων (fr. 24 Dem.).
alpha 1321	Ἀμφίδρομος δαίμων· οἷον ὁ γενέθλιος. οὕτως Αἰσχύλος (fr. 222 N.2 = 360 M.).
alpha 1322	Ἀμφίδρομος· ὁ δολιχὸς δρόμος. Δολίχου δέ τινος Δελφοῦ πολλάκις τοῦτον νικῶντος κληθῆναι δολιχόν. οὕτως Ἀπολλώνιος ἐν τῷ Περὶ Δελφῶν (FGrHist 403 F 1).
alpha 1323	Ἀμφίδρυμα τὸ ἐν ταῖς Σφενδόναις· ἀμφίδρυμα μέν ἐστι
alpha 1323	τὸ ἄγαλμα, Σφενδόνη δὲ Ἀθήνησι τόπος.
alpha 1324	Ἀμφίδουλος· ὁ ἐξ ἑκατέρων τῶν γονέων δοῦλος. ἔστι παρ’ Εὐβούλῳ ἐν Πεντάθλῳ ἡ λέξις (fr. 2 Dem.)· „νόθος, ἀμφίδουλος, οὐδαμόθεν οὐδείς, κύων“.
alpha 1325	Ἀμφιετηρίς· ἡ κατ’ ἔτος γινομένη ἑορτή τε καὶ θυσία. Κρα‐ τῖνος Ἀρχιλόχοις (fr. 2 Dem.)· „εἶτ’ ἀμφιετηριζομέναις ὥραις τε καὶ χρόνῳ μακρῷ“.
alpha 1326	Ἀμφιέσασθαι· Ἀριστοφάνης Πελαργοῖς (fr. 17 Dem.)· „οὐ γὰρ σὺ παρέχεις ἀμφιέσασθαι τῷ πατρί“.
alpha 1327	Ἀμφιετίδαι· οἱ μωροί. ἀπὸ Ἀμφιετίδου τινὸς μωροῦ. Μέ‐ νανδρος Ὑποβολιμαίῳ (fr. 429 K.—Th.).
alpha 1328	Ἀμφιετιζομένας· τὰς κατ’ ἔτος περιερχομένας.
alpha 1329	Ἀμφιθαλής· ἑκατέρωθεν θάλλων. ἢ ἀμφιθαλεῖς οἱ ἐξ ἀμφοῖν τεθηλότες καὶ ὄντες ἀδελφοὶ ἐκ μητρός τε καὶ πατρός. ἢ ἐφ’ ᾧ ἀμφότεροι θάλλουσιν οἱ γονεῖς.
alpha 1330	Ἀμφίθετον 〈φιάλην〉 (Ψ 270)· κατὰ πᾶν μέρος αὐτῆς τιθεμένην, ἀπύθμενον.
alpha 1331	Ἀμφίθυρος· ἡ ἔχουσα οἰκία θύρας ἑκατέρωθεν φερούσας εἰς
alpha 1331	ὁδόν. Σοφοκλῆς δὲ (Phil. 159) „οἶκον ἀμφίθυρον“ εἶπεν τὸ τοῦ Φι‐ λοκτήτου ἄντρον. χρήσῃ δὲ οὐ μόνον ἐπὶ οἴκου, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ ἑτέρων, οἷον ἀμφίθυρον τρίκλινον, ἀμφίθυρον δωμάτιον. οὕτως Φρύνι‐
5	χος (Praep. soph. fr. 17).
alpha 1332	Ἀμφίκαυστις· ἡ πρώτη τῶν ἀσταχύων ἔκφυσις. καλεῖται δὲ καὶ καῦστις, καθ’ ὅσον εἰώθασιν ἔτι χλωροὺς ὄντας τοὺς πρώτους στά‐ χυς καίειν. οἱ δὲ ἁπλῶς τὸν στάχυν φασίν. Φρύνιχος δὲ (Praep. soph. fr. 18) ἀμφίκαυστιν τὴν ὡραιοτάτην. οἱ δὲ τὴν ἐρυσίβην. οἱ δὲ ἀμφίκαυ‐
5	στιν τὴν ὥριμον κριθήν. παρὰ δὲ τοῖς τραγικοῖς (adesp. fr. 586 N.2) καῦ‐ στις εἴρηται μεταφορικῶς ἡ μάχη, παρά τισι δὲ ἡ ὀσφῦς καὶ τὰ ἰσχία, παρ’ ἐνίοις δὲ ὁ ξηρὸς χόρτος. ἔνιοι δὲ τὸ αἰδοῖον.
alpha 1333	Ἀμφικελέμνους· ἀμφιβαρεῖς.
alpha 1334	Ἀμφικέφαλος κλίνη· ἡ ἐξ ἑκατέρου μέρους ἔχουσα ἀνά‐ κλιντρον. Πλάτων Ἑορταῖς (fr. 34 K.)· „ἔπειτα κλίνην ἀμφικέφαλον“. καὶ τὰ ὅμοια.
alpha 1335	Ἀμφίκρανος ὕδρα· Εὐριπίδης Ἡρακλεῖ (1274).
alpha 1336	Ἀμφίκρανος ῥάβδος· Σοφοκλῆς Φιλοκτήτῃ (fr. 701 R.)· „καὶ ῥάβδος ὡς κήρυκος Ἑρμαία διπλοῦ δράκοντος ἀμφίκρανοσ“.
alpha 1337	Ἀμφικίων ναός (Soph. Ant. 285)· οἱ δὲ νῦν περίστυλος ναὸς ἢ οἰκία λέγουσιν.
alpha 1338	Ἀμφίκρημνος· περίκρημνος. ἢ βραχυτάτη.
alpha 1339	Ἀμφικτύονες· οἱ ἐκ πόλεων καὶ ἐθνῶν αἱρετοὶ δικασταί, οἷον ἀμφικτύονες καὶ περίοικοι.
alpha 1340	Ἀμφικτύονες· συνέδριόν ἐστιν Ἑλληνικὸν συναγόμενον ἐν
alpha 1340	Θερμοπύλαις. ὠνομάσθησαν δὲ ἀπὸ Ἀμφικτύονος τοῦ Δευκαλίωνος· αὐτὸς γὰρ συνήγαγε τὰ ἔθνη βασιλεύων. ταῦτα δὲ ἦν δώδεκα· Ἴωνες, Δωριεῖς, Περραιβοί, Βοιωτοί, Μάγνητες, Ἀχαιοί, Φθιῶται, Μηλιεῖς,
5	Δόλοπες, Αἰνιᾶνες, Δελφοί, Φωκεῖς. οἱ δέ φασιν ὠνομάσθαι ἀπὸ τοῦ περιοίκους εἶναι τῶν Δελφῶν τοὺς συναχθέντας.
alpha 1341	Ἀμφίκορος· ἣν 〈ἂν〉 ἑκατέρωθεν ἄνδρες περιλάβωσιν.
alpha 1342	Ἀμφιλαφές· κατάσκιον, ἀμφοτέρωθεν βοηθούμενον. δαψι‐ λές· „ἥ τε γὰρ πλάτανος αὕτη μάλιστα ἀμφιλαφήσ“. ἐν Φαίδρῳ Πλάτων (230b). πολὺ δέ ἐστι παρὰ τοῖς τραγικοῖς.
alpha 1343	Ἀμφιλογῆσαι· ἀντειπεῖν.
alpha 1344	Ἀμφιλαφία· ἀμφοτέρωθεν βοήθεια.
alpha 1345	Ἀμφιλαφής· μεγάλη· οἷον ἀμφιλαβής, ὅτι ἀμφοτέραις χερσὶ λαμβάνεσθαι αὐτῆς ἔστιν.
alpha 1346	Ἀμφιλαφῆ κακά· ξένως εἴρηται Αἰσχύλῳ Νεανίσκοις (fr. 91 M.)· „πρὸς δ’ ἐπὶ τοῖς ἀμφιλαφῆ πήματ’ ἔχων ἀθανάτων“.
alpha 1347	Ἀμφίκορος· ὁ μέσος τῶν τριῶν ἀδελφῶν.
alpha 1348	Ἀμφίκουρον· τὸν ἀμφοτέρωθεν κεκαρμένον κορμὸν Σοφο‐ κλῆς εἴρηκεν (fr. 821 R.).
alpha 1349	Ἀμφίμα〈λ〉λον· ἀμφίμιτον. 〈τοῦτο〉 ἀπὸ τοῦ μιτώσασθαι. περὶ ὃ τὸν μίτον εἱλοῦσιν ἐν τῷ μιτοῦσθαι. Φερεκράτης Ἀγρίοις (fr. 1 Dem.).
alpha 1350	Ἀμφιμάσχαλος χιτών· δύο χειρῖδας ἔχων· καὶ γὰρ τὰς
alpha 1350	χειρῖδας μασχάλας ἐκάλουν. ὃς ἦν τῶν ἐλευθέρων. ὁ δὲ τῶν οἰκετῶν μίαν εἶχε καὶ διὰ τοῦτο ἑτερομάσχαλος ἐκαλεῖτο. ἦν δὲ τοιοῦτος, ἵνα γυμνῷ τῷ ὤμῳ εὐκολώτερον ἐργάζωνται.
alpha 1351	Ἀμφιμάτορας (Eur. Andr. 466)· ἀμφοτέρους τοὺς γονεῖς ἔχοντας.
alpha 1352	Ἀμφιμήτωρ· ὁ ὁμοπάτριος μέν, οὐχ ὁμομήτριος δέ.
alpha 1353	†Ἀμφιματῶσαι†· ἀποδῦσαι.
alpha 1354	Ἀμφιμήτρια· τὰ μετὰ τὴν τρόπιν τῆς νεὼς ἐξ ἑκατέρου μέ‐ ρους ἐπιτιθέμενα.
alpha 1355	Ἀμφίμιλλον· ὃ περὶ τὸν μίτον εἱλοῦσιν ἐν τῷ μιτοῦσθαι.
alpha 1356	Ἄμφιον· ἱμάτιον, ἔνδυμα.
alpha 1357	Ἀμφιορκία· ἐπειδὰν ὅ τε διώκων καὶ ὁ φεύγων ὀμνύωσι. πολλῶν δὲ κλοπῆς ἔγκλημά τισιν ἐπιφερόντων, ἐπειδὴ τοῦτο πολλάκις ὤφθη μάτην γινόμενον, ἔθεντο Ἀθηναῖοι νόμον κατὰ τῶν ἀπαγόντων εἰς δεσμωτήριόν τινας ἐπὶ δίκῃ κλοπῆς χιλίας διδόναι δραχμὰς τοὺς
5	ἁλόντας. ἀλλὰ καὶ τοὺς οὐσίαν ἀπογράψαντας τῶν πολιτῶν τινος ὡς τῷ δήμῳ προσήκουσαν, εἰ συκοφαντοῦντες ἁλοῖεν, καὶ οὗτοι χιλίαις ἐζημιοῦντο.
alpha 1358	Ἀμφιπλίξ (Soph. fr. 539 N.2 = 596 R.)· ἀμφιβάδην. τὸ περιε‐ χόμενον ὑπὸ τῶν ποδῶν· πλὶξ γὰρ τὸ βῆμα.
alpha 1359	Ἀμφίπολις· πόλις ἐστὶ τῆς Θρᾴκης. πρότερον δὲ Ἐννέα ὁδοὶ ἐκαλοῦντο. φασὶ δέ τινες αὐτὴν Ἀμφίπολιν ὠνομάσθαι διὰ τὸ
alpha 1359	περιοικεῖσθαι τὸν τόπον.
alpha 1360	Ἀμφίπολος· θεράπαινα, τουτέστιν ἡ περὶ τὸν θάλαμον ἢ τὴν οἰκίαν πολουμένη, ὅ ἐστιν ἀναστρεφομένη καὶ περιέπουσα.
alpha 1361	Ἀμφίπρυμνος λόγος· Εὐριπίδης (fr. 955d Snell)· „ὡς ἀμ‐ φιπρύμνω δύο μ’ ἐλέγχετον λόγω“.
alpha 1362	Ἀμφιρύτη· περιρρεομένη κύκλῳ.
alpha 1363	Ἀμφιπλήκτοις (fr. trag. adesp. novum)· ἀμφιθαλασσίοις, ἑκατέρωθεν πλησσομέναις ὑπὸ θαλάσσης. λέγει δὲ τὸν Ἰσθμόν.
alpha 1364	Ἀμφίσβαινα· ὄφις ὁ καὶ ἐπὶ τῆς οὐρᾶς κεφαλὴν ἔχων. Πε‐ λαργοῖς Ἀριστοφάνης (fr. 18 Dem.).
alpha 1365	Ἀμφισβητεῖν καὶ παρακαταβάλλειν· ὅταν τελευτήσας τις ἄπαις εἶναι δοκῇ, φάσκῃ δέ τις ἑαυτὸν ἐκείνου υἱόν, οὗτος ἀμφισβητεῖν τοῦ κλήρου λέγεται. εἰ δὲ παῖδα μὲν τοῦ θανόντος ἑαυτὸν μὴ εἰσάγοι, λέγοι δὲ ἄλλως κατὰ γένος αὐτῷ προσήκειν τὸν κλῆρον, παρακαταβάλ‐
5	λειν αὐτὸν οἱ νόμοι κελεύουσι. πλὴν ἀμφότερα ἐπ’ ἀντιλογίας τάσσεται.
alpha 1366	Ἀμφισβητεῖν· μὴ συμφωνεῖν, ἀλλ’ οἷον χωρὶς βαίνειν καὶ ἀμφιβάλλειν.
alpha 1367	Ἀμφισβητήσιμον· Πλάτων εἶπεν (Soph. 231e, al.) καὶ ὁ Θεόπομπος (FGrHist 115 F 313), ἀμφισβητήτου δὲ Θουκυδίδης (6, 6, 2), ἀμφισβήτησις δὲ Δημοσθένης (18, 131, al.).
alpha 1368	Ἄμφι〈σ〉σα· πόλις ἐστὶ τῆς Λοκρίδος. Ἄμφι〈σ〉σα δὲ
alpha 1368	ὠνομάσθη διὰ τὸ περιέχεσθαι τὸν τόπον ὄρεσιν.
alpha 1369	Ἀμφιστεφέες (Λ 40)· πάντοθεν πλήρεις, περιπεπλεγμέναι ἀλλήλαις.
alpha 1370	Ἀμφίταποι· τάπητες ἀμφίμαλλοι.
alpha 1371	Ἀμφὶ τὸ λυκόφως· περὶ τὴν αὐγήν.
alpha 1372	Ἀμφιτρυχῆ· κατερρωγότα.
alpha 1373	Ἀμφίσβατα· τὰ ἀμφισβητήσιμα. Ἑλλάνικος (FGrHist 4 F 193).
alpha 1374	Ἀμφιφορεῖα· ἀγγεῖα.
alpha 1375	Ἀμφιφορεῦσι (β 290)· κεραμίοις, ἀμφορεῦσιν.
alpha 1376	Ἀμφι〈πά〉τορες· οἱ ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ πατρός, ἑτέρας δὲ μητρός.
alpha 1377	Ἀμφὶ τὰ στρατεύματα δαπανᾶν· καινὸς ὁ λόγος καὶ διεσχηματισμένος· ἦν γὰρ τὸ κατὰ φύσιν εἰπεῖν εἰς τὰ στρατεύματα δαπανᾶν. εἴποις δ’ ἂν καὶ οὕτως· περὶ ἀθλητὰς δαπανᾶν, περὶ ἑταίρας 〈καὶ〉 πᾶν ὅ τι ὅμοιον. οὕτως Ξενοφῶν (An. 1, 1, 8) καὶ Φρύ‐
5	νιχος (Praep. soph. 49, 18 cf. 49, 1).
alpha 1378	Ἀμφίχυτον (Y 145)· περικεχωσμένον.
alpha 1379	Ἄμφοδον· δίοδον, ῥύμην.
alpha 1380	Ἀμφορεαφόρους· τοὺς μισθίους τοὺς τὰ κεράμια φέρον‐ τας. καὶ ἀμφορεαφορεῖν Ἀριστοφάνης (fr. 299, 3 K.), ἀμφορεί‐ διον δὲ καὶ ἀμφορείδια ὁ αὐτός (Pac. 202. Eccl. 1119). καὶ ἀμφο‐
alpha 1380	ρίσκον Μάγνης (fr. 1 Dem.).
alpha 1381	Ἀμφορεῖς (Ar. Nub. 1203)· κέραμοι. καὶ ἀμφορεύς· ἀγγεῖον, μέτρον, κεράμιον.
alpha 1382	Ἀμφότερα· ἀντὶ τοῦ κατ’ ἀμφότερα. Θουκυδίδης (1, 13, 5).
alpha 1383	Ἀμφοτερόπλουν· ὅταν τις ναυτικὸν δανείσῃ δάνειον ἐπὶ τῷ καὶ ἐνθένδε πλεῦσαι †ποιῶν† κἀκεῖθεν ἐνθάδε, τοῦτο ἀμφοτερόπλουν καλεῖται. οὕτως Δημοσθένης (56, 6).
alpha 1384	Ἄμφω τὼ χεῖρε· ἀμφοτέρας τὰς χεῖρας.
alpha 1385	Ἀμφοτέρως εἰπεῖν, ὁποῖόν τί ἐστι τοῦτο· Πλάτων ἔφη.
alpha 1386	Ἀμφορῆ· τὸ δυϊκὸν συναλείφοντες οἱ Ἀττικοὶ λέγουσιν ἀντὶ τοῦ ἀμφορέε καὶ τὰ ἄλλα ὁμοίως. Ἀριστοφάνης Θεσμοφοριαζούσαις (282)· „ἀλλ’, ὦ περικαλλῆ Θεσμοφόρω, δέξασθέ με“. Πλάτων Μετοί‐ κοις (fr. 6 Dem.)· „ὧδ’ ἀναισχυντοῦντε τὼ μιλτηλιφῆ“. 〈καὶ〉 Διῒ
5	Κακουμένῳ (fr. 4 Dem.)· „τὼ προσεμφερῆ τὴν σοφίαν“. οὕτω Τηλε‐ κλείδης Ἡσιόδοις (fr. 2 Dem.) καὶ οἱ λοιποί.
alpha 1387	Ἀμφώβολα· τὴν διὰ τῶν σπλάγχνων μαντείαν. Σοφοκλῆς (fr. 910 N.2 = 1006 R.).
alpha 1388	Ἀμφώτιδας, οὐκ ἀμπώτιδας· τὰς περὶ τὰ ὦτα.
alpha 1389	Ἀμφιφόων· πλακοῦς τις Ἑκάτῃ καὶ Ἀρτέμιδι φερόμενος δᾳδία ἐν κύκλῳ περικείμενα ἔχων. Φιλόχορος ἐν τῇ Περὶ ἡμερῶν (FGrHist 328 F 86)· „ἓξ ἐπὶ δέκα· καὶ τοὺς καλουμένους δὲ νῦν ἀμφιφῶντας ταύτῃ τῇ ἡμέρᾳ πρῶτον ἐνόμισαν οἱ ἀρχαῖοι φέρειν εἰς τὰ
5	ἱερὰ τῇ Ἀρτέμιδι καὶ ἐπὶ τὰς τριόδους· ταύτῃ γὰρ συμβαίνει περικα‐ ταλαμβάνεσθαι τὴν σελήνην πρὸς ταῖς δυσμαῖς ὑπὸ τῆς ἀνατολῆς τοῦ ἡλίου“.
alpha 1390	Ἄμφω· ἀμφότεροι καὶ ἀμφοτέρους· καὶ αἱ πλάγιοι ἀμφοῖν.
alpha 1391	Ἀμωσγέπως· ὁπωσδήποτε, ἔν γέ τινι, καθ’ ὁντιναοῦν τρό‐ πον. λέγεται δὲ καὶ ἀμηγέπη· καθ’ ἕνα τινὰ τρόπον. καὶ ἀμόθεν· ἐξ ἑνός γέ τινος τρόπου ἢ τόπου. καὶ ἀμουγέπου· ἐν ἑνί γέ τινι τόπῳ ἢ τρόπῳ, ἀλλὰ καὶ ἀμοιγέπη.
alpha 1392	Ἀμῶσιν· θερίζουσιν.
alpha 1393	Ἄνα· ἄναξ. ἢ ἄνω. ἢ ἀνάστηθι. ἢ ἐνέργει. καὶ ἄνα· ἄνυσις.
alpha 1394	Ἀναβάτης· ἵππος ὀχευτής.
alpha 1395	Ἀναβαλλίδας· ταινίας. ἢ σφαίρας.
alpha 1396	Ἀνάβαλλε (τ 584)· ἀναβολὴν δίδου. καὶ ἀναβάλλου.
alpha 1397	Ἀναβάδην καθῆσθαι· {ἢ} τὸ μετέωρον καθέζεσθαι.
alpha 1398	Ἀναβαλοῦ· περισπῶσιν οἱ Ἀττικοί.
alpha 1399	Ἀναβάλλεσθαι τὸ ἱμάτιον, οὐ περιβάλλεσθαι λέγουσιν.
alpha 1400	Ἀναβάλλειν· ἀντὶ τοῦ 〈εἰσ〉 ἀναβολὰς καθίστησιν.
alpha 1401	Ἀναβασμοί· διὰ τοῦ ς λεκτέον καὶ οὐ διὰ τοῦ θ· ἀμαθῶν γὰρ τὸ οὕτως λέγειν δέον ἀναβασμοὶ καὶ βασμοί· τὰ γὰρ διὰ τοῦ θ ὀνόματα Ἰάδος μᾶλλον· μηνιθμός, κηληθμός. καὶ ἄλλος οὐδεὶς ἂν εὑρεθείη ποιητὴς ἢ ῥήτωρ ἢ ἱστοριογράφος. ῥητέον οὖν μόνως διὰ τοῦ
5	ς, ὡς Ἀριστοφάνης (fr. 46 Dem.)· „ἐκ τῶν ἀναβασμῶν ἀπίασιν“.
alpha 1402	Ἀναβεβαμένοι· ἀντὶ τοῦ ἀναβάτην ἔχοντες. οὕτω Ξενοφῶν (Hipparch. 1, 4).
alpha 1403	Ἀναβέβρυχεν· ἀναπηδᾷ, ἀναβρύει, ἀναβλύζει.
alpha 1404	Ἀναβεβρασμένη· ἀνακεκινημένη. Ἀριστοφάνης Ἀναγύρῳ (fr. 5 Dem. = CGFP 56, 67/8)· „τήνδε ἕωλον ἀναβεβρασμένην“.
alpha 1405	Ἀνάβηθι καὶ ἀνάβα· ἑκατέρως λέγουσι. καὶ κατάβηθι καὶ 〈κατάβα, καὶ〉 ἀνάστηθι καὶ ἀνάστα, καὶ ἀνίστω καὶ ἀνίστασο,
alpha 1405	καὶ τὰ ὅμοια.
alpha 1406	Ἀναβήσομαι· Δημόκριτος (68 B 144a D.—K.) ἀντὶ τοῦ ἐπα‐ νελεύσομαι 〈ἐπὶ τὰ〉 ἐξ ἀρχῆς. δηλοῖ δὲ καὶ τὸ ἀναχωρῆσαι. Ὅμηρος δὲ (cf. a 210) τὸν ἐπὶ τὴν Τροίαν πλοῦν ἀνάβασιν λέγει.
alpha 1407	Ἀναβιβῶμαι· ἀντὶ τοῦ ἀναβιβάσομαι. Ἀμειψίας (fr. 30 K.).
alpha 1408	Ἀναβιῴην καὶ ἀναβιούς· Ἀριστοφάνης ἔφη (Ran. 177 et fr. 742 K.), ἀναβεβίωκα δὲ Εὐριπίδης (fr. 955e Snell), καὶ ἀναβιῶ‐ ναι Πλάτων (fr. 131 K.) καὶ ἀναβεβιῶσθαι Σαννυρίων (fr. 3 Dem.).
alpha 1409	Ἀναβιώσκεσθαι (Pl. Phaed. 71e)· ἀναζῆν.
alpha 1410	Ἀναβιώσκειν· τὸ ἀναβιοῦν. καὶ ἀναβιῶσαι λέγουσιν.
alpha 1411	Ἀναβοθρεύουσιν· ἀναμοχλεύουσιν.
alpha 1412	Ἀναβόλιμοι δίκαι· αἱ διά τινα πολιτικὴν περίστασιν εἰς ὑπέρθεσιν ἐμπίπτουσαι.
alpha 1413	Ἀναβολή· προοίμιον διθυραμβικοῦ ᾄσματος. Εὔπολις Βά‐ πταις (fr. 5 Dem.)· „αὔλησον αὕτη κύκλιον ἀναβολήν τινα“.
alpha 1414	Ἀναβλυσθωνῆσαι· τὸ ἀναβλύσαι. Εὔπολις Δήμοις (fr. 105 K.). πάντα τὰ τοιαῦτα οἱ κωμικοὶ ποιοῦσι παρόντες.
alpha 1415	Ἀναβράσσουσιν· ἀναδιδοῦσιν.
alpha 1416	Ἀναγαγών· ἀντὶ τοῦ ἀπαγαγών. Ξενοφῶν (Cyr. 7, 1, 45).
alpha 1417	Ἀνάγειν· τὸ μηνύειν τὸν πεπρακότα καὶ ἐπ’ ἐκεῖνον ἰέναι.
alpha 1417	οὕτως Λυσίας (fr. 62 S.) καὶ Δείναρχος (fr. 8, p. 147, 1 C.).
alpha 1418	Ἀναγεῖς· διὰ μὲν τοῦ α τοὺς ἀνάγνους, διὰ δὲ τοῦ ε τοὺς ἐνόχους ἄγει καὶ μιάσματι. οὕτως Αἰσχίνης ἐν τῷ κατὰ Κτησιφῶντος (110).
alpha 1419	Ἀναγινωσκομένους· ἀντὶ τοῦ ἀναπειθομένους. οὕτως Ἀν‐ τιφῶν (2 β 7), Ἰσαῖος (fr. 144 S.) καὶ Ἡρόδοτος (8,110, 2).
alpha 1420	Ἀναγαλλίς· πόα τις. λέγεται δὲ καὶ ἀρρενικῶς. ἔστι δὲ διτ‐ τὸν τὸ εἶδος αὐτῆς· ἡ μὲν γὰρ φέρει τὸ ἄνθος κυανοῦν, ἡ δὲ ἐρυθρόν, ἥτις καὶ κοράλλιον καλεῖται.
alpha 1421	Ἀναγκαῖον· Ἰσαῖος (fr. 52 S.) καὶ Καλλισθένης οὕτως καλεῖ τὸ δεσμωτήριον. Καλλισθένης δὲ ἀνώγαιον εἶπε (FGrHist 124 F 17) καὶ οὕτω δεῖ μᾶλλον λέγεσθαι.
alpha 1422	Ἀναγαγγανεύουσιν· ἀναβοῶσιν.
alpha 1423	Ἀναγκαία· ἡ ἀνάγκη.
alpha 1424	Ἀναγκαῖοι πολεμισταί (ω 499)· κατὰ ἀνάγκην πολεμικοὶ γεγονότες γέροντες ὄντες, ὅ τε Λαέρτης καὶ ὁ Δολίος.
alpha 1425	Ἀναγκαῖοι· οἱ προσήκοντες κατὰ γένος. Μένανδρος Θυρωρῷ (fr. 208 K.—Th.)· „οὐκ ἀδελφός, οὐκ ἀδελφὴ παρενοχλήσει, τηθίδα οὐδὲ ἑώρακε〈ν〉 τὸ σύνολον, θεῖον οὐδ’ ἀκήκοεν. εὐτύχημα δ’ ἐστὶν ὀλίγους τοὺς ἀναγκαίους ἔχειν“.
alpha 1426	Ἀνάγκη· ἡ δικαστικὴ κλεψύδρα.
alpha 1427	Ἀνάγκης ἄτρακτον (Pl. Reip. 10, 616c)· τὸν ἄξονα λέγει.
alpha 1428	Ἀνάγραπτον· τὸ ἀναγεγραμμένον. ἢ τὸ φανερῶς γεγραμ‐ μένον. ἢ τὸ πᾶσιν ἐγνωσμένον.
alpha 1429	Ἀναγκόδακρυς· ὁ πρὸς ἀνάγκην δακρύων καὶ μὴ ἐκ πάθους
alpha 1429	τινὸς ἢ συμφορᾶς. Αἰσχύλος Ξαντρίαις (fr. 413 N.2 = 372 M.).
alpha 1430	Ἀναγυράσιον· τὴν τρίτην ἐκτείνουσι καὶ τὴν τετάρτην βραχύνουσιν. Ἀριστοφάνης Ἀναγύρῳ (fr. 6 Dem.)· „χαίρειν μὲν Ἄλον τὸν Φθιώτην, χαίρειν δ’ ἀτεχνῶς Ἀναγυρασίουσ“.
alpha 1431	Ἀναγυροῦς· δῆμος Αἰαντίδος. καὶ ἀναγυράσιος δῆ‐ μος τῆς Ἀττικῆς, ἔνθα καὶ φυτὸν δυσῶδες φύεται.
alpha 1432	Ἀναγυράσιος δαίμων· ἐπεὶ τὸν παροικοῦντα πρεσβύτην καὶ ἐκτέμνοντα τὸ ἄλσος ἐτιμωρήσατο Ἀνάγυρος ἥρως. Ἀναγυράσιοι δὲ δῆμος τῆς Ἀττικῆς. τούτου δέ τις ἐξέκοψε τὸ ἄλσος. ὁ δὲ τῷ υἱῷ αὐτοῦ ἐπέμηνε τὴν παλλακήν, ἥτις μὴ δυναμένη συμπεῖσαι τὸν παῖδα διέβαλεν
5	ὡς ἀσελγῆ τῷ πατρί. ὁ δὲ ἐπήρωσεν αὐτὸν καὶ ἐγκατῳκοδόμησεν. ἐπὶ τούτοις καὶ ὁ πατὴρ ἑαυτὸν ἀνήρτησεν, ἡ δὲ παλλακὴ εἰς φρέαρ ἑαυτὴν ἔρριψεν. ἱστορεῖ δὲ Ἱερώνυμος ἐν τῷ Περὶ τραγῳδιοποιῶν (fr. 32 Wehrli) ἀπεικάζων τούτοις τὸν Εὐριπίδου Φοίνικα (p. 621 N.2). ὅταν οὖν ἐπὶ οἰκείοις κακοῖς πράσσῃ τις, λέγεται „κινήσεις τὸν Ἀνάγυρον“.
alpha 1433	Ἀνάγυρον κινεῖν· τὸ φυτὸν τὸν ὀνόγυρον κινεῖν. ἔστι δὲ ἀλεξίκακον καὶ δυσῶδες. καὶ ἀναγυράσιος δαίμων καὶ τέμενος Ἀναγύρου ἐν τῷ δήμῳ τῶν Ἀναγυρασίων.
alpha 1434	Ἀναγρύζειν· Κράτης Γείτοσι (fr. 1 Dem.)· „σὲ δὲ χρὴ σι‐ γᾶν μηδ’ ἀναγρύζειν“. καὶ Ξενοφῶν (Oec. 2, 11)· „οὐδ’ ἀναγρύζειν μοι ἐξουσίαν ἐποίησασ“.
alpha 1435	Ἀνάγνωσις· ἀναγνώρισις. ἢ ἀνάπεισις.
alpha 1436	Ἀναγνῶναι· ἐπιγνῶναι.
alpha 1437	Ἀναγχίππους· τοὺς ἀναγκαστικοὺς ἱππέας. Εὔπολις Πό‐ λεσι (fr. 16 Dem.). καὶ ἀναγχιππεῖν τὸ μετ’ ἀνάγκης ἱππεύειν.
alpha 1438	Ἀναγωγή· ἡ τῶν πραθέντων ἀνδραπόδων ἀνάδοσις ἐχόντων αἰτίαν τινά.
alpha 1439	Ἀνάγωγος· ὁ μὴ τυχὼν τῆς δεούσης †ἀναγωγῆς†.
alpha 1440	Ἀναγωγότερον· ἁμαρτητικώτερον, ἀτακτότερον.
alpha 1441	Ἀναγώγῳ· φιληδόνῳ, ἐκλελυμένῳ.
alpha 1442	Ἀναγώνιστος· ὁ μὴ ἀγωνισάμενος. Ξενοφῶν (Cyr. 1, 5, 10).
alpha 1443	Ἀναγωγή· ἐπὶ πλοῦ. Κρατῖνος Ὥραις (fr. 11 Dem.).
alpha 1444	Ἀνάδαστα καὶ ἀναδασμός· τὸ κοινῇ ἀναμερίσασθαι πάν‐ τα. καὶ ἀναδάσασθαι· τὸ ἀναμερίσασθαι.
alpha 1445	Ἀναδέσμην· ὅμοιόν τι διαδήματι. ἢ μίτραν κεφαλῆς.
alpha 1446	Ἀναδεῖ· ἀναπλέκει, στέφει.
alpha 1447	Ἀναδαιμονίζειν· τὸ ἐκ δευτέρου κληροῦσθαι.
alpha 1448	Ἀναδήσασθαι· στεφανώσασθαι. καὶ ἀναδήσοντες· στέ‐ ψοντες. καὶ ἀναδῆσαι· ταινιῶσαι.
alpha 1449	Ἀναδέχομαι· ἀντὶ τοῦ ἀναλαμβάνω.
alpha 1450	Ἀναδιδοῦσαν· ἀντὶ τοῦ ἀναδιδομένην.
alpha 1451	Ἀναγνῶσαι· τὸ ἀναπεῖσαι. Ἀττικοὶ καὶ Ἴωνες.
alpha 1452	Ἀναδιδάξαι· ἀντὶ τοῦ πάνυ διδάξαι· ἐπιτατικὴ γάρ ἐστι νῦν ἡ ἀνά.
alpha 1453	Ἀναδικάσασθαι· τὸ ἄνωθεν δικάσασθαι. οὕτως Ἰσαῖος (fr. 145 S.). ἐντεῦθεν καὶ τὸ ἀνάδικοι κρίσεις, αἱ ἄνωθεν δικαζόμεναι, ὅταν ἁλῶσιν οἱ μάρτυρες ψευδομαρτυριῶν.
alpha 1454	Ἀναδενδρᾷς· ἀξιοῖ περισπᾶν Σέλευκος (fr. novum)· ἔλεγον γάρ φησι σὺν τῷ ι· „ἐβλάστουν ἀναδενδρᾷδεσ“ (incerti auctoris).
alpha 1455	Ἀνάδικοι κρίσεις· αἱ ἐξ ἀρχῆς ἀνακρινόμεναι. ἐγίνετο δὲ τοῦτο, ἐπειδὰν τῶν μαρτυρούντων ἢ πάντες ἑάλωσαν ψευδομαρτυριῶν ἢ ὑπὲρ ἡμίσεις. οὐ μὴν ἐπὶ πάντων τῶν ἀγώνων 〈ἀν〉άδικοι ἐγίνοντο αἱ κρίσεις, ἀλλ’ ἐπὶ τριῶν τούτων, ξενίας, ψευδομαρτυριῶν καὶ κλήρων.
alpha 1456	Ἀνάδοχος καὶ ἀναδέχεσθαι· Δημοσθένης (19, 36, al.). καὶ „ἀνάδοχον τῶν χρημάτων“ Μένανδρος (fr. 449 K.—Th.).
alpha 1457	Ἀναδούμενος· στέφανον περιτιθέμενος.
alpha 1458	Ἀναδοιδυκίζειν· ἀναταράσσειν, ἀνατρίβειν.
alpha 1459	Ἀναδῦναι· ἀναχωρῆσαι.
alpha 1460	Ἀναδεύειν· φυρᾶν.
alpha 1461	Ἀναδρύψει· †ἀναξηράνει†.
alpha 1462	†Ἀναδρύματα†· θύματα.
alpha 1463	Ἀναδρομαί· ἀναβάσεις.
alpha 1464	Ἀναδῦναι· ἐκκλῖναι. ἢ ἀναφυγεῖν. ἢ ἀνανήξασθαι καὶ ἀνα‐ πνεῦσαι.
alpha 1465	Ἀναδύεσθαι· ἀρνεῖσθαι.
alpha 1466	Ἀναδυόμενος· φεύγων, ἀναβαλλόμενος.
alpha 1467	Ἀναζεύξας· ἀναστὰς καὶ ἀναστήσας. Θουκυδίδης ηʹ (108, 3)· „ἀναζεύξας ἤλαυνεν ἐπὶ τῆς Ἰωνίασ“.
alpha 1468	Ἀναζυγαῖς (Exod. 40, 38)· ἀναστροφαῖς, στρατοπεδείαις.
alpha 1469	Ἀναζυγῶσαι· τὸ τὰς θύρας ἀναπετάσαι.
alpha 1470	Ἀναζωπυρῆσαι· ἀνανεῶσαι, ἀνεγεῖραι, ζωῶσαι.
alpha 1471	Ἄνθης (Pl. Phaedr. 230b)· ἀνθήσεως.
alpha 1472	Ἀναθέσθαι· Ἀντιφῶν ἐν τῷ Περὶ προνοίας φησίν (87 B 52 D.—K.)· „ἀναθέσθαι ὥσπερ πεττὸν τὸν βίον οὐκ ἔστιν“, ἀντὶ τοῦ ἄνωθεν βιῶναι μετανοήσαντας ἐπὶ τῷ προτέρῳ βίῳ.
alpha 1473	Ἀναθερμαίνειν τὰς φρένας, τὴν γνώμην, τὸν νοῦν· οἷον ἀνακινεῖν, ἀνιᾶν, ἀναταράττειν. Σοφοκλῆς (fr. 822 R.).
alpha 1474	Ἀναθέντας· ἀντὶ τοῦ ἐπιθέντας. Ξενοφῶν (An. 3, 1, 30).
alpha 1475	Ἀναθεῖναι καὶ ἐπαναθεῖναι τὸ αὐτό. Ἀραρὼς ἔφη (fr. 17 K.).
alpha 1476	Ἀναθηλήσει (A 236)· ἀναβλαστήσει.
alpha 1477	Ἀνάθημα καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα διὰ τοῦ η Ἀττικοί.
alpha 1478	Ἀναθολῶσαι· ἀναταράξαι. Νόμων ζʹ Πλάτων (824b)· „ὅπως ἀναθολώσῃ“. κυρίως δὲ ἐπὶ τῆς σηπίας, 〈ἧσ〉 τὸ μέλαν θολὸς
alpha 1478	καλεῖται.
alpha 1479	Ἀναθρεῖ (Pl. Crat. 399c)· 〈ἀναβλέπει〉.
alpha 1480	〈Ἀναθεῖ〉 (Pl. Tim. 60c)· ἀνατρέχει.
alpha 1481	Ἀναθρούμενα (Thuc. 4, 87, 1)· ἀνασκοπούμενα.
alpha 1482	Ἀναθρώσκει· ἀναπηδᾷ.
alpha 1483	Ἀναθυᾶν· ἀνασκιρτᾶν. καὶ αὖθις ἐξ ἀρχῆς ἀνανεάζειν.
alpha 1484	Ἀναθύοντες· ἀναιροῦντες, παραβαίνοντες.
alpha 1485	Ἀναθύειν· τὸ ἀναλαμβάνειν τὸ πρᾶγμα διὰ χρόνου. Φερε‐ κράτης (fr. 35 K.)· „πάλιν αὖθις ἀναθύωσιν αἱ γεραίτεραι“.
alpha 1486	Ἄναια· οἱ ἄλλοι οὐδετέρως τὰ Ἄναια. Θουκυδίδης ηʹ (19, 1) τὴν Ἀναίαν.
alpha 1487	Ἀναιδεία καὶ ἀγνοία καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα ἐκτείνοντες προφέρονται τὴν τελευταίαν οἱ παλαιοὶ Ἀττικοὶ καὶ Ἴωνες, μεταβάλ‐ λουσι δ’ οἱ Ἴωνες τὸ τελευταῖον α ἀναιδείη καὶ ἀγνοίη· „σοὶ γὰρ ἐγὼ καὶ ἔπειτα κατηφείη καὶ ὄνειδοσ“ (Π 498). καὶ Ἀνακρέων (PMG 404
5	Page)· „νεότης τε καὶ ὑγιείη“. καὶ ἀναρροίη δὲ καὶ εὐπλοΐη καὶ τὰ ὅμοια ἅπαντα παρὰ τοῖς Ἴωσιν ἐκ μακροῦ τοῦ α μετείληπται εἰς τὸ η.
alpha 1488	Ἀναιδὲς καὶ θρασὺ βλέπειν· ἀναιδὴς μὲν καὶ θρασὺς καθωμίληται. τὸ δὲ ἀναιδὲς καὶ θρασὺ βλέπειν καινῶς εἴρηκε Κρατῖνος
alpha 1488	(fr. 24 Dem.). ἡ λέξις Φρυνίχου (Praep. soph. 14, 6.20).
alpha 1489	Ἀναίδην· ἀθρόως, σφοδρῶς, ἀπηρυθριασμένως.
alpha 1490	Ἀναίμονες (E 342)· ἀναίματοι.
alpha 1491	Ἀναιμωτί· ἄνευ αἵματος.
alpha 1492	Ἀναίνομαι· ἀπαρνοῦμαι, προΐεμαι.
alpha 1493	Ἀναίνεσθαι· κοινῶς μὲν τὸ ἀρνεῖσθαι, ἰδίως δὲ ἐπὶ τοῦ κατὰ τοὺς γάμους καὶ τὰ ἀφροδίσια.
alpha 1494	Ἀναιρεθείς· ἀντὶ τοῦ ἀναληφθεὶς καὶ τραφείς. οὕτως Ἰσο‐ κράτης (5, 66).
alpha 1495	Ἀναιρεῖν· τὸ ἐν γαστρὶ συλλαβεῖν, καὶ τὸ τεχθὲν ἀνατρέ‐ φειν, καὶ τὸ φονεῦσαι, καὶ τὸ ἀναλαβεῖν, καὶ ἔτι τὸ ἀπολλύναι καὶ τὸ αἴρειν ἢ προσενέγκασθαι. καὶ τὸ κυΐσκειν, καὶ τὸ ἀμέλγεσθαι.
alpha 1496	Ἀναισιμοῦν· δαπανᾶν, ἀναλίσκειν. καὶ ἀναισιμώματα· ἀναλώματα.
alpha 1497	Ἀναίτιος εἶναι ἀφροσύνης (Xen. Cyr. 1, 5, 10)· ἀντὶ τοῦ ἀνέγκλητος ἐπὶ ἀφροσύνῃ.
alpha 1498	Ἀνακάθαρσις· ἐπίλυσις, διευκρίνησις.
alpha 1499	Ἀνακούς· τοὺς Διοσκούρους λέγουσιν, ὡς Αἰακούς. καὶ κατεύχονται οὕτως· καὶ „Ἀνακοῖν Διοσκούροιν“ περισπῶντες.
alpha 1500	Ἀνακαίασιν· δῆμος φυλῆς Ἱπποθοωντίδος.
alpha 1501	Ἀνακάθισαι· ὡς ἐν τῇ συνηθείᾳ λέγομεν 〈ἐπὶ〉 τῶν πρὸς
alpha 1501	ὀλίγον διεγειρομένων. Πλάτων ἔφη (Phaed. 60b).
alpha 1502	Ἀνακαλυπτήρια· δῶρα διδόμενα ταῖς νύμφαις παρά τε τοῦ ἀνδρὸς καὶ τῶν οἰκείων 〈καὶ〉 φίλων, ὅταν τὸ πρῶτον ἀνακαλύπτων‐ ται ἀνδράσιν ὁραθῆναι. ἔστι δὲ ταῦτα καὶ ἐπαύλαια.
alpha 1503	Ἀνακές· τὸ ἀνίατον. Εὔπολις (fr. 21 K.). οἱ δὲ βαρέως, οἷον ἀνωφελές.
alpha 1504	Ἀνάκεια· ἑορτὴ Διοσκούρων.
alpha 1505	Ἀνακῶν· τῶν Διοσκούρων περισπωμένως ἀπὸ τῆς Ἀνακοὶ εὐθείας.
alpha 1506	Ἀνακεφαλαιοῦται· ἀναπληροῦται, ἀνακτίζει.
alpha 1507	Ἀνακῶς· ἀντὶ τοῦ ἐπιμελῶς, φυλακτικῶς, πεφροντισμένως. Πλάτων Φάωνι (fr. 202 K.).
alpha 1508	Ἀνακορεῖν καὶ κορεῖν· Φερεκράτης Δουλοδιδασκάλῳ (fr. 5 Dem.)· „ῥαίνειν, 〈ἀ〉νακορεῖν ἀγοράσ“.
alpha 1509	Ἀναιτίατος· Ἴων Ἀργείοις (TrGF 19 F 8a)· „οὐδεὶς ἀναι‐ τίατος ἀγγέλλων κακά“.
alpha 1510	Ἀναίσχυντος καὶ σιδηροῦς ἄνθρωπος· ἐπὶ τῶν ἀπηρυ‐ θριακότων καὶ μηδεμίαν μεταβολὴν τρόπου ποιουμένων.
alpha 1511	Ἀνακαλλύνειν· τὸ σαίρειν, ὅπερ καὶ ἀνακορεῖν λέγουσι,
alpha 1511	καὶ εἰκότως· κάλλυντρον γὰρ καὶ κόρημα καλοῦσι τὸ σάρον. Φρύνιχος Ποαστρίαις (fr. 2 Dem.)· „σὺ δ’ εἰσιοῦσα δουλικῶς ἐνσκεύασαι καὶ τἄνδον ἀνακάλλυνον“.
alpha 1512	Ἀνάκειται σκώμμασιν, ἀνάκειται λοιδορίαις, ἀνάκει‐ ται πόρνοις, κύβοις, συμποσίοις· σημαίνει δὲ τὸ οἷον πρόσκειται ἰσχυρῶς.
alpha 1513	Ἀνακεχυμένη· ἀνετή.
alpha 1514	Ἀνακαλπάζει· τινὲς μὲν ὡς οὐ δόκιμον ἐφυλάξαντο τὴν φωνήν, Αἰσχύλος δὲ ἐχρήσατο Μυσοῖς ὡς δόκιμον· λέγει γάρ (fr. 414 M.)· „εἶδον καλπάζοντας ἐν αἰχμαῖσ“. ὁμοίως Σοφοκλῆς (fr. 1007 R.) καὶ Ἀριστοφάνης (fr. 48 Dem. cf. Thesm. 1174) καὶ Πλάτων (fr. 25
5	Dem.) καὶ ἕτεροι.
alpha 1515	Ἀνακηρυχθῆναι· Αἰσχίνης ἐν τῷ κατὰ Τιμάρχου (60)· „μὴ ἀνακηρυχθῆναι αὐτῶν τὴν βδελυρίαν“.
alpha 1516	†Ἀνακηκεῖ†· ἀναπηδᾷ.
alpha 1517	Ἀνάκλητος· ὁ μετακληθείς. Σοφοκλῆς ἔφη (fr. 1008 R.).
alpha 1518	Ἀνακλῖναι· †ἀνάξαι†. Ὅμηρος (E 751). οὕτως †Ἡρωδια‐ νός†.
alpha 1519	Ἀνακομιδή· ἀναγωγή, ἐπάνοδος.
alpha 1520	Ἀνακογχυλιάσαι· ἀναγαργαρίσασθαι.
alpha 1521	Ἀνακωχή· ἀνάπαυσις.
alpha 1522	Ἀνακῶς· βασιλικῶς.
alpha 1523	Ἀνακοινώσασθαι καὶ ἀνακοινῶσαι· ἄμφω λέγουσι. Ξε‐
alpha 1523	νοφῶν δὲ καὶ ἀνεξυνοῦτο εἴρηκεν ἐν ταῖς Ἑλληνικαῖς (1, 1, 30).
alpha 1524	Ἀνακραγγάνειν λέγουσιν, οὐκ ἀνακραυγάζειν, καὶ ἀνέ‐ κραγε. καὶ παρὰ Μενάνδρῳ (fr. 728 K.—Th.)· „ἤκουσα τῶν ἐκκραγγα‐ νομένων“.
alpha 1525	Ἀνάκρισις· ἐξέτασις ὑφ’ ἑκάστης ἀρχῆς γινομένη πρὸ τῶν δικῶν περὶ τῶν συντεινόντων εἰς τὸν ἀγῶνα. ἐξετάζουσι δὲ καὶ εἰ ὅλως εἰσάγειν χρή.
alpha 1526	Ἀνακρουόμεθα· οἷον ἀναπροοιμιαζόμεθα.
alpha 1527	Ἄνακτες καὶ ἄνασσαι· Ἀριστοτέλης ἐν τῇ Κυπρίων πολι‐ τείᾳ (fr. 526 Rose)· „καλοῦνται δὲ οἱ μὲν υἱοὶ καὶ ἀδελφοὶ τοῦ βασι‐ λέως ἄνακτες, αἱ δὲ ἀδελφαὶ καὶ γυναῖκες ἄνασσαι“.
alpha 1528	Ἀνακτορία· δεσποτεία.
alpha 1529	Ἀνακτόριον· ἱερόν.
alpha 1530	Ἀνακτόρων· ἱερατειῶν.
alpha 1531	Ἀνακωχεύειν· τὸ ἐν πελάγει χειμῶνος ὄντος στήσαντας τὰ ὀθόνια σαλεύειν. μεταφορικῶς δὲ ἐπὶ τοῦ ἅρματος εἴρηκε Σοφοκλῆς ἐν Ἠλέκτρᾳ (732).
alpha 1532	Ἀνακτᾶσθαι· Θουκυδίδης (6, 92, 4) ἀντὶ τοῦ θεραπεύειν. τίθεται δὲ ἡ λέξις καὶ ἐπὶ τοῦ τὸ προαπολωλὸς αὖθις κτήσασθαι καὶ ἀπολαβεῖν.
alpha 1533	Ἀνακωχῆς· ἀναπαύσεως, ἐνδόσεως, τῆς πρὸς μικρὸν ἐν πο‐
alpha 1533	λέμῳ εἰρήνης. ἀνακωχὴ δὲ εἴρηται παρὰ τὸ ἄνω τὰς ἀκωκὰς ἔχειν.
alpha 1534	Ἀναλγήτως· ἀναισθήτως, ἀπόνως. καὶ ἀναισθησία ἡ Ἀναλγησία.
alpha 1535	Ἀναλδές· ἀναυξές, ἄτροφον.
alpha 1536	Ἀνάλημμα· ὕψωμα, στήριγμα.
alpha 1537	Ἀναλέγειν· τὸ συλλέγειν χαμόθεν καὶ ἀνοικοδομεῖν.
alpha 1538	Ἀναλαβεῖν· 〈οὕτ〉ως φασὶν ἐπὶ τῶν νενοσηκότων. Πλάτων ἐν Σοφισταῖς (fr. 10 Dem.).
alpha 1539	Ἀναλεῖ· ἀνειλεῖ τὸ βιβλίον.
alpha 1540	Ἀναλθές· ἀνίατον, ἀνυγίαστον, ἀναίσθητον.
alpha 1541	Ἀναλκής· ἄνανδρος, ἀσθενής.
alpha 1542	Ἄναλτος· ἀπλήρωτος, παρὰ τὴν ἅλσιν καὶ τὴν ἐκ τῆς αὐξή‐ σεως τελειότητα, παρ’ ὃ καὶ ἄλση τὰ κατάφυτα χωρία· πλήρωσις γάρ τις ἡ θεραπεία τοῦ πεπονθότος καὶ λείποντος, ὅθεν καὶ τὸ θεραπεύε‐ σθαι ἄλθεσθαι λέγουσιν.
alpha 1543	Ἄναλτος· βραχεῖα ἡ μέση.
alpha 1544	Ἀναλίσκειν καὶ ἀναλοῦν ἑκατέρως. καὶ ἀναλῶν Ἀριστο‐ φάνης Πλούτῳ (248). ἐν δὲ τῷ παρεληλυθότι καὶ διὰ τοῦ η, οἷον ἀνήλισκον, καὶ 〈διὰ τοῦ α, οἷον〉 ἀνάλισκον καὶ ἀνάλουν.
alpha 1545	Ἀναλοῦντες· ἀντὶ τοῦ ἀναιροῦντες. Θουκυδίδης (4, 48, 3). καὶ ἀναλῶν καὶ ἀναλοῦν· τὸ ἀναιρεῖν (2, 24, 1). καὶ ἀνάλωμα ὁ αὐτός (1, 99, 3).
alpha 1546	Ἀναλύειν· τὸ ἑτέροις φαρμάκοις καθαίρειν τὸν πεφαρμα‐
alpha 1546	γμένον.
alpha 1547	Ἀναλύζειν· σημαίνει τὸ μετὰ βίας καὶ οἷον λύττων κλαίειν τοῦ πνεύματος ἐνιεμένου πολλοῦ ταῖς ἀρτηρίαις.
alpha 1548	Ἀναλυθῆναι· τὸ καθαρμῷ τινι χρήσασθαι φαρμάκων. Μέ‐ νανδρος Ἥρῳ (fr. 4 K.—Th.)· „ἐπεφαρμακεύσω γλυκύτατ’ ἀναλυθεὶς μόλισ“.
alpha 1549	Ἀναλῦσαι· τὸ δι’ ἐπῳδῆς τινα τῆς βλάβης ἀπαλλάξαι.
alpha 1550	Ἀναλογισμοὶ καὶ ἀναλογίζεσθαι καὶ τὰ ἐξ αὐτοῦ Πλάτων εἴρηκεν (Prot. 332d)· „ἀναλογισώμεθα τὰ ὡμολογημένα ἡμῖν“. καὶ Θουκυδίδης (5, 7, 2)· „ἀναλογιζόμενοι πρὸς οἵαν ἐμπειρίαν“. καὶ ἀνε‐ λογίζοντο ὁ αὐτός (8, 83, 3).
alpha 1551	Ἀναλώματα νόμιμα· ὁ Δημοσθένης εἴρηκεν.
alpha 1552	Ἀναλφάβητος· ἐδόκει μὲν εἶναι εὐτελές. Νικοχάρης δὲ αὐτὸ ἐποίησεν ἀρχαῖον χρησάμενος ἐν τῇ Γαλατείᾳ οὕτως (fr. 2 Dem.)· „τὸν ἀναλφάβητον, τὸν ἄπονον“. ταῦτα ὁ Φρύνιχος (Praep. soph. fr. 19).
alpha 1553	Ἀνάλφιτον· Φιλύλλιος Αἰγεῖ (fr. 1 Dem.).
alpha 1554	Ἀναμφίδοξον· ἀναμφίβολον.
alpha 1555	Ἀναμάθω· ἐξ ἀρχῆς μάθω.
alpha 1556	Ἀναμάττεσθαι· ἀναφυρᾶν.
alpha 1557	Ἀναμέλποντες· ἀνυμνοῦντες.
alpha 1558	Ἀναμετρήσαιμι (μ 428)· †διεμπεράσαιμι†.
alpha 1559	Ἀνὰ μέρος· ἀντὶ τοῦ ἐν μέρει.
alpha 1560	Ἀναμηρύσασθαι· ἀνατεῖναι.
alpha 1561	Ἀναμίλλητον· ἀφιλόνεικον.
alpha 1562	Ἀναμύειν· ἀναβλέπειν.
alpha 1563	Ἀναμιλώσαιμι· ἀναγλύψαιμι.
alpha 1564	Ἀνανεοῦσθαι· ἀναμιμνήσκεσθαι. πεποίηται δὲ ἀπὸ τῶν τοῖς πέντε δακτύλοις τῆς χειρὸς συνεχὲς ἀριθμούντων καὶ ἐπαναλαμβα‐ νόντων, οἱονεὶ κατὰ πεντάδα ἀριθμούντων.
alpha 1565	Ἀνανεοῦσθαι· ὡς ἡμεῖς Θουκυδίδης εʹ (18, 9) καὶ Πλούτοις Κρατῖνος (fr. 167 K.).
alpha 1566	Ἄναντα (Ψ 116)· ἄνω, ἀνωφερῆ, δυσχερῆ.
alpha 1567	Ἄνανδρος· Ἰσοκράτης Εὐαγόρᾳ (66) καὶ Δημοσθένης ἐν τῷ κατὰ Τιμοκράτους (24,53)· „τὸ μὲν γὰρ χρηστῶν, τὸ δὲ ἀνάνδρων ἀνθρώπων ἔργον ἐστί“. καὶ Ὑπερείδης ἐν τῷ κατὰ Δημοσθένους (p. 24 J.).
alpha 1568	Ἄναντα· ἀντὶ τοῦ ἀνωφερῆ, ὑψηλά. τινὲς τὰ μὴ βεβρεγμένα, Σοφοκλῆς δὲ Ἰνάχῳ (fr. 272 N.2 = 294 R.) τὰ μὴ ἐκκεκομμένα, παρὰ τὸ αἵνειν, ὅ ἐστι κατακόπτοντα πτίσσειν. Ἀρίσταρχος δὲ (fr. novum) ἐνταῦθα γράφει †ἑνικῶς† ἄνατα, ἀντὶ τοῦ ἄνευ βλάβης.
alpha 1569	Ἀνανταγωνίστῳ εὐνοίᾳ τετίμηται· Θουκυδίδης βʹ
alpha 1569	(45, 1).
alpha 1570	Ἀνάνιος· ὑπερήφανος, ἄλυπος.
alpha 1571	Ἄναντες· ἀνωφερές.
alpha 1572	Ἄναξ· θηλυκῶς. οὕτως Αἰσχύλος (fr. 342 N.2 = 689 M.).
alpha 1573	Ἀναξαγόρας· σοφιστής, Ἡγησιβούλου υἱός, Κλαζομένιος. Νοῦς δὲ ἐπεκαλεῖτο, ἐπειδὴ ὕλην καὶ νοῦν πάντων φρουρὸν εἶπεν. οὗτός ἐστιν ὁ τὸν ἥλιον εἰπὼν μύδρον διάπυρον.
alpha 1574	Ἀναξίβιος· Λακεδαιμονίων στρατηγός.
alpha 1575	Ἀναξίαν· βασιλείαν. Αἰσχύλος (fr. 283 N.2 = 32 M.).
alpha 1576	Ἀναξιδώρα· ἡ ἀνάγουσα καὶ ἀνιεῖσα τοὺς καρποὺς ἐκ γῆς Δημήτηρ. καὶ Σοφοκλῆς δὲ (fr. 1010 R.) ἀναγαγεῖν ἀμπελῶνάς φησιν.
alpha 1577	Ἀνάξοιτο· ἀνασχήσοι〈το〉. Ξενοφῶν (HG. 2, 1, 22).
alpha 1578	Ἀναξυρίδας· φιμινάλια, βρακία. ἢ τὰ βαθέα καὶ †ἄβατα† ὑποδήματα.
alpha 1579	Ἀνὰ οὐλαμόν (Δ 251)· κατὰ τὸ ἄθροισμα.
alpha 1580	Ἀναπάλλει· ἀναπηδᾷ, ἀνασείει.
alpha 1581	Ἀνάπαλιν· τὸ τὰ ἔσχατα πρῶτα λέγειν ἢ πράττειν.
alpha 1582	Ἀνάπαυλαν· ἀνάπαυσιν.
alpha 1583	Ἀναπαύεσθαι· τὸ κατακλίνεσθαι ὡς πρὸς ὕπνον.
alpha 1584	Ἀνάπαιστα· κυρίως τὰ ἐν ταῖς παραβάσεσι τῶν χορῶν ᾄσματα, καὶ ἰδίως τὰ τῶν ῥυθμῶν. ἔστι δὲ καὶ ὁ ἀνάπαιστος ὄνομα
alpha 1584	μετρικοῦ ποδὸς λεγόμενος ἀρρενικῶς.
alpha 1585	Ἀναπατάξασθαι· ἀνακρούσασθαι ᾆσμα.
alpha 1586	Ἀναπαντῶσιν· ἀνακύπτουσιν.
alpha 1587	Ἀναπαιστρίδες· σφῦραί τινες παρὰ τοῖς χαλκεῦσιν.
alpha 1588	Ἀναπεμπαζόμενοι· ἀριθμούμενοι, σκεπτόμενοι. καὶ τὰ ἐξ αὐτοῦ Πλάτων εἴρηκεν (Leg. 4, 724b).
alpha 1589	Ἀναπεμπάσαι· ἀνασκέψασθαι ἢ ἀριθμῆσαι.
alpha 1590	Ἀναπεμπάζεσθαι· ἐπαναλαμβάνειν τὰ εἰρημένα.
alpha 1591	Ἀναπεποιημένης· ἀναπεφυραμένης, ἐζυμωμένης.
alpha 1592	Ἀναπετῶ· ἀναπετάσω. Μένανδρος Θεοφορουμένῃ (fr. 7 K.‐ Th.).
alpha 1593	Ἀναπεφλασμένον· ἀνατεταμένον ἔχων τὸ αἰδοῖον· ἀνα‐ φλᾶν γὰρ λέγουσιν οἱ Ἀττικοὶ τὸ ἀναμαλάττειν τὰ αἰδοῖα.
alpha 1594	Ἀναπῆξαι· ἀνεγεῖραι.
alpha 1595	Ἀνάπηρον· οὐδὲν πλέον σημαίνει τοῦ πηρός.
alpha 1596	Ἀναπηδύουσα· ἀναπηδῶσα.
alpha 1597	Ἀνάπηρον ψυχήν (Pl. Reip. 7, 535d)· τὴν ἐπιβλαβῆ, μὴ ὑγιαίνουσαν, ἀλλὰ σεσινωμένην καὶ ἀχρείαν.
alpha 1598	Ἀνάπηρον· νοσώδη. ἢ λυπηρόν.
alpha 1599	Ἀναπηρόβιος 〈ἐν〉 ὀργῇ· Φρύνιχος (fr. 4 Dem.)· „ἐν
alpha 1599	χαλεπαῖς ὀργαῖς ἀναπηροβίων 〈τρι〉γερόντων“.
alpha 1600	Ἀναπίπτειν· τὸ ἀθυμεῖν λέγεται παρὰ τοῖς παλαιοῖς.
alpha 1601	Ἀναπίμπλαται· ἀναπληροῦται.
alpha 1602	Ἀναπίπτειν· οὐ τὸ κατακλίνεσθαι, ἀλλὰ τὸ μεταμέλεσθαι καὶ μετατίθεσθαι καὶ ἀποκνεῖν. Θουκυδίδης αʹ (70, 5)· „καὶ νικώμενοι ἐπ’ ἐλάχιστον ἀναπίπτουσιν“.
alpha 1603	Ἀνάπλασμα· σχῆμα.
alpha 1604	Ἀνάπλεως· λέγουσι δὲ καὶ ἀνάπλεος καὶ ἀναπλέα (Pl. Phaed. 83d).
alpha 1605	Ἀναπλήσας· ἀναπληρώσας. ἢ μολύνας, ὡς Πλάτων (fr. 26 Dem.).
alpha 1606	Ἀναποδίζειν· τὸ ἐξετάζειν καὶ ὡσανεὶ συγκρούειν. Ἡρόδο‐ τος (5, 92, 6).
alpha 1607	Ἀναπόδραστον· ἄφευκτον.
alpha 1608	Ἀναπόμπιμα δῶρα· τὰ ἀποστρεφόμενα.
alpha 1609	Ἀναπόνιπτος 〈καὶ〉 ἄνιπτος· διττῶς λέγεται. Φρύνιχος Τραγῳδοῖς (fr. 3 Dem.)· „ἄσιτος, ἄποτος, ἀναπόνιπτοσ“.
alpha 1610	Ἀναποδιζόμενα· ἀντὶ τοῦ ἐξεταζόμενα. ἢ ἀντὶ τοῦ ἄνωθεν πολλάκις τὰ αὐτὰ λεγόμενα ἢ πραττόμενα.
alpha 1611	Ἀνάποινος· ἄνευ λύτρων. Κυρηναῖοι δὲ ὁ μάταιος.
alpha 1612	Ἀναπολεῖ· ἀναμιμνήσκεται.
alpha 1613	†Ἀναπόνιπτρον†· ἀνεξάλειπτον.
alpha 1614	Ἀναπτεροῖ φόβος, ἢ λόγος, ἢ ἔπαινος, ἢ λοιδορία, ἤ τι τοιοῦτον· Σοφοκλῆς Κρεούσῃ (fr. 355 R.)· „τί δ’, ὦ γεραιέ; τίς ς’ ἀναπτεροῖ φόβος;“
alpha 1615	Ἀναπτερώσας· μετεώρους ποιήσας, προθυμοποιήσας.
alpha 1616	Ἀναπρήσας· ἀναφυσήσας, ἀναπέμψας, ἀνενέγκας.
alpha 1617	Ἀνεπτερῶσθαι τὴν ψυχήν· οἷον ἀνασεσοβῆσθαι. Κρατῖνος (fr. 384 K.) καὶ Εὔπολις.
alpha 1618	Ἀνάπτειν· περιτιθέναι. ἢ ἀνατιθέναι.
alpha 1619	Ἀναπτησίκερως· Ἀττικῶς τὸν ἴκτινον.
alpha 1620	Ἀναπτήτω· πετασθήτω.
alpha 1621	Ἀναπτομένας· ἀναπετασθείσας.
alpha 1622	Ἀναπτύξω· ἀντὶ τοῦ ἐπιδείξω. Εὐριπίδης (Herc. 1256).
alpha 1623	Ἀνάπτυξις· ἑρμηνεία, διασάφησις.
alpha 1624	Ἀνάπυστα· ἔκπυστα, δῆλα.
alpha 1625	Ἀνάπυστα (l 274)· ἀνεκλάλητα, ἀνεξάκουστα. ὁ δὲ Ἡλιόδωρος ἀνάγγελτα καὶ ἄρρητα. ἢ ἐξάγγελτα καὶ ἔκδηλα καὶ ἐξά‐ κουστα.
alpha 1626	Ἀναπτυχαί· ἀνατολαί.
alpha 1627	†Ἄναρ· ἤκουσα. Κρῆτες. οἱ δὲ ὄναρ†.
alpha 1628	Ἄναρθρα· ἀτύπωτα, ἀτράνωτα. λαμβάνεται δὲ ἐπὶ συλλαβῆς λειπούσης στοιχεῖον, ἢ λόγου λείποντος λέξιν, ἢ λέξεως λειπούσης συλλαβήν.
alpha 1629	Ἀναρᾶσθαι· ἀντὶ τοῦ διαλύειν τὴν γενομένην κατάραν. οὕτως Καλλισθένης (FGrHist 124 F 47).
alpha 1630	Ἀνάργυρος· Πλάτων Νόμων γʹ (679b)· „ἄχρυσοί τε καὶ ἀνάργυροι ὄντεσ“. ἀναργυρία δὲ Στράττις (fr. 8 Dem.).
alpha 1631	Ἀναρίθμιον· ἐχθρόν.
alpha 1632	Ἀνάριστος, μᾶλλον δὲ ἀναρίστητος· Ἀριστοφάνης Πο‐ λυΐδῳ (fr. 454 K.)· „διὰ τῆς ἀγορᾶς τρέχων ἀναρίστητος ὤν“. οὕτως δὲ 〈καὶ〉 Ἄλεξις (fr. 233 K.). Μένανδρος (fr. 821 K.—Th.) 〈ἀ〉νάρι‐ στον.
alpha 1633	†Ἄναρκτος†· δήμιος.
alpha 1634	Ἄναρκτον· τὸ ἀνυπότακτον.
alpha 1635	Ἀναρρηθῆναι· ἀνακηρυχθῆναι.
alpha 1636	Ἀνάρρημα· κήρυγμα.
alpha 1637	Ἀνάρρησις· ἀναγόρευσις.
alpha 1638	Ἀναρριπίζεται· Φερεκράτης Αὐτομόλοις (fr. 4 Dem.)· „ἁνὴρ ἀναρριπίζεται“.
alpha 1639	Ἀναρριπτεῖν· ἀναλαμβάνειν.
alpha 1640	Ἀναρρίπτεσθαι· μεταμελεῖσθαι, μετατίθεσθαι.
alpha 1641	Ἀναρριχᾶσθαι· τὸ πρόσαντες ἀναβαίνειν ἅμα ταῖς χερσὶν ἀντιλαμβανόμενον καὶ στηριζόμενον. Ἀριστοφάνης Εἰρήνῃ (70)·
alpha 1641	„πρὸς ταῦτ’ ἀνηρριχᾶτ’ ἂν εἰς τὸν οὐρανόν“.
alpha 1642	Ἀναρροφεῖ· Κρατῖνος Πανόπταις (fr. 7 Dem.)· „καὶ πάντ’ ἀναρροφεῖ“, καὶ „ταῦτ’ εὐθὺς ὑποκαθήμενοι ἀναρροφοῦσιν ἄνδρεσ“.
alpha 1643	Ἀναρροὰς κυμάτων· Νικοχάρης (fr. 7 Dem.)· „ῥηγνὺς δὲ πολλὰς κυμάτων ἀναρροάσ“.
alpha 1644	Ἀναροδανισθῆναι· ἀναβληθῆναι.
alpha 1645	Ἀναρροιβδεῖν· Ὅμηρος μὲν (μ 104) τὸ ἀναρροφεῖν, Σοφο‐ κλῆς δὲ τοὐναντίον ἔοικεν 〈ἐν〉 Ναυσικάᾳ (fr. 407 N.2 = 440 R.)· „ὄχημά μοι ἐπᾶραν ἡσύχως ἀναρροιβδεῖ πάλιν“.
alpha 1646	Ἀνάρσια· ἃ οὐκ ἄν τις ἄραιτο.
alpha 1647	Ἀναρσίας· ἐχθράς. οὕτως Ἴων (TrGF 19 F 53d).
alpha 1648	Ἀνάρτησον· κρέμασον.
alpha 1649	Ἀναρύει· ἀντὶ τοῦ θύει καὶ σφάττει. Εὔπολις (fr. 395 K.). καὶ ἡ θυσία δὲ ἐπανάρρυσις ὀνομάζεται.
alpha 1650	Ἀναρύτειν· ἀναντλεῖν, ἀπὸ τοῦ ἀρύτεσθαι. Κρατῖνος Διδα‐ σκαλίαις (fr. 36 K.)· „ὅτε σὺ τοὺς καλοὺς θριάμβους ἀναρύτουσα ἀπηχθάνου“.
alpha 1651	†Ἀνασαρῶσαι†· εἰς τὴν ὀροφὴν ἐμπῆξαι.
alpha 1652	Ἀνασειράζει· ἀνθέλκει, ἀνατρέπει.
alpha 1653	Ἀνασείσας· ἀπειλησάμενος. Δημοσθένης κατὰ Ἀριστογεί‐ τονος (25, 47).
alpha 1654	Ἀνασεμνύνειν· ἔστι μὲν καὶ τὸ ἀποσεμνύνειν πολιτικόν, ἀλλὰ τὸ ἀνασεμνύνειν πολιτικώτερον καὶ ὑψηλότερον.
alpha 1655	Ἀνασείειν· ἐκτινάσσειν, ἀπειλεῖν, ἐρευνᾶν, ἐπηρεάζειν.
alpha 1656	Ἀνασηκῶσαι· ἀνταποδοῦναι, ἀναλαβεῖν, ὅπερ ποιοῦσιν οἱ ἱστάντες, οἷον ἐξισῶσαι τὸ λεῖπον τῷ πλεονάζοντι. λέγεται δὲ καὶ ἀνασήκωσον καὶ ἀνεσηκώθη καὶ ἀνασηκώσας, ἀντὶ τοῦ ἀναθέμε‐ νος, καὶ ἀνασηκωθείς, καὶ ἀνασηκώσασθαι.
alpha 1657	Ἀνάσιλλος· ἀναφαλαντίας.
alpha 1658	Ἀνασιμοῦν· {ἀναλίσκειν}. καὶ τὸ τὰ ζῷα πρὸς ὀχείαν ὁρμῶντα ὀσφραίνεσθαι.
alpha 1659	Ἀνασκευασθείσης τῆς τραπέζης· οἷον ἀναστάτου γενο‐ μένης. οὕτως Δημοσθένης (33, 9).
alpha 1660	Ἀνασκαλεύων· ἀνακινῶν, ἀδημονῶν, ἀναλογιζόμενος.
alpha 1661	Ἀνασκευασάμενοι· ἀπάραντες.
alpha 1662	Ἀνασκινδυλευθῆναι· ἀνασκολοπισθῆναι, ἀνασταυρωθῆ‐ ναι. κέχρηται τῇ λέξει Πλάτων ἐν Πολιτείᾳ (2, 362a).
alpha 1663	Ἀνασκυζᾶν· ἐπὶ τοῦ ἐξοιστρεῖν καὶ ἀκολασταίνειν. καὶ ἐκσκυζᾶν Κρατῖνος (fr. 25 Dem.), Φρύνιχος δὲ σκυζᾶν ἔφη (fr. 6 Dem.).
alpha 1664	Ἀνασπᾷ· ἀντὶ τοῦ καταλύει, ἢ ἀναιρεῖ. Θουκυδίδης (6, 100, 3).
alpha 1665	Ἀνασπᾶν· τὸ ἀντλεῖν τὸ ὕδωρ· „κάδους ἀνασπῶν“, φησὶ
alpha 1665	Φερεκράτης (fr. 180 K.).
alpha 1666	Ἀνασπᾶν βούλευμα καὶ ἀνασπᾶν γνωμίδιον· Ἀριστο‐ φάνης (fr. 49 Dem.). ἡ συμπλοκὴ ἁρμόζει συνουσίαις.
alpha 1667	Ἄνασσα· βασίλισσα.
alpha 1668	Ἀνασταδόν· ἀνιστάμενοι.
alpha 1669	Ἀνάστασις· ἀντὶ τοῦ ἀναστάτωσις.
alpha 1670	Ἀνάστατος· κατεστραμμένος.
alpha 1671	Ἀναστάτως· πεπορθημένως.
alpha 1672	Ἀναστεῖλαι· ἀντὶ τοῦ ἀνασχέσθαι.
alpha 1673	Ἀναστήσας· 〈ἀναστάτους ποιήσας καὶ μετοικίσασ〉.
alpha 1674	〈Ἀνάστατον τὴν πόλιν ποιήσασ〉· ἀνοικίσας ἢ μεταστή‐ σας καὶ μεταγαγών.
alpha 1675	Ἀνάστατοι· πλακοῦντος εἶδος. οὗτοι δὲ αὐταῖς ταῖς Ἀρρη‐ φόροις ἐγίνοντο. ἐλέγοντο δέ τινες πλακοῦντες καὶ χαρίσιοι, ἀμφιφῶν‐ τες, φθόϊς, σελῆναι, πελανοί, πόπανα.
alpha 1676	Ἀνάστατα ποιεῖν· Πλάτων· φησὶ γάρ (Soph. 252a)· „πάντα ἀνάστατα γέγονεν, ὡς ἔοικεν“. οὕτως Ἄλεξις (fr. 1 Dem.) καὶ Μένανδρος (Epit. 30. Col. 87) καὶ Εὐριπίδης (Andr. 1249 cf. fr. 955f Snell). Δημοσθένης δὲ ἐν τῷ Περὶ τῆς παραπρεσβείας (19, 39)· „ἀνά‐
5	στατος αὐτῶν ἡ πόλις γέγονε“.
alpha 1677	Ἀναστάτω· ἡ συνήθεια. Θουκυδίδης δὲ (1, 87, 2) ἀναστήτω λέγει διὰ τοῦ η· „ἀναστήτω 〈ἐς ἐκεῖνο τὸ χωρίον〉“.
alpha 1678	Ἀναστῆναι ἕωθεν· ὡς καὶ ἀπὸ τοῦ ὕπνου φαμέν. Πλάτων
alpha 1678	Χαρμίδῃ (155b)· „ἀνιστάμενος ἕωθεν“.
alpha 1679	Ἀναστήσειν· ἀντὶ τοῦ ἀνάστατον ποιῆσαι. Εὐριπίδης (fr. novum).
alpha 1680	Ἀναστῶ· ἀντὶ τοῦ ἀναστήσω. Κράτης (fr. 4 Dem.) καὶ Φερε‐ κράτης (fr. 14 Dem.) καὶ Ἄρχιππος (fr. 5 Dem.).
alpha 1681	Ἀνασυντάξας· ἀντὶ τοῦ ἄνωθεν συντάξας. Ὑπερείδης ἐν τῷ κατὰ Πολυεύκτου (fr. 151 J.).
alpha 1682	Ἀνασύνταξις· τὰ διαγεγραμμένα τιμήματα ταῖς συμμορίαις ὅταν δόξῃ τῷ δήμῳ χρῄζειν προσθήκης ἢ ἀφαιρέσεως, καὶ ἕλωνται τοὺς τοῦτο πράξοντας, τοῦτο ἀνασύνταξιν καλοῦσιν.
alpha 1683	Ἀναστοιχειοῖ· ἀναπλάττει, ὡς μεταστοιχειοῖ· μεταπλάτ‐ τει.
alpha 1684	Ἀναστροφὴ δίκης· ὅταν ὁ ἐγκαλούμενος τῷ ἠδικημένῳ ἐγκαλῇ.
alpha 1685	Ἀναστῦψαι· ἢ τὸ αἰδοῖον ἐπᾶραι, ἢ στυγνάσαι. Σοφοκλῆς (fr. 388 N.2 = 421 R.).
alpha 1686	Ἀνασῦραι· ἀποκαλύψαι, περιποιῆσαι.
alpha 1687	Ἀνασύρειν καὶ ἀνασεσυρμένην· εἰώθαμεν χρῆσθαι τῷ ὀνόματι ἐπὶ τῶν φορτικῶν ἢ ἀναισχυντούντων. Ἀνακρέων ἐν †αἰ† (PMG 350 Page).
alpha 1688	Ἀνασφήλας· ἀνανήψας, ἑαυτὸν ἀναστήσας ἢ ἀναλαβών.
alpha 1689	Ἀνασχοῦσα· ἀναδοῦσα.
alpha 1690	Ἀνασχών· ἀνατείνας.
alpha 1691	Ἀνατί· ἀβλαβῶς καὶ ἄνευ τίσεως καὶ τιμωρίας καὶ ἄτης.
alpha 1692	Ἀνατεθυμένος· ἀναπεπεισμένος. οἱ δὲ ἀνακεκαυμένος.
alpha 1693	Ἀνασχετός· Δημοσθένης καὶ Θουκυδίδης (1, 118, 2). καὶ Ἀνάσχωμαι Φερεκράτης (fr. 15 Dem.), ἀνασχήσομαι δὲ Ἀριστο‐ φάνης (Ach. 299).
alpha 1694	Ἀνατίθεμαι· ἀθετῶ.
alpha 1695	Ἀνατίθεμαι τὰ πράγματα τούτῳ· οἷον τὴν ἐξουσίαν πᾶ‐ σαν τῶν πραγμάτων τόνδε ἔχειν βούλομαι.
alpha 1696	Ἀνατεῖλαι· ἀνθῆσαι, ἐκ μεταφορᾶς τῶν βοτανῶν.
alpha 1697	Ἀνατλάντες· ὑπομείναντες.
alpha 1698	Ἀνατείνας τὴν ψυχήν· ἐπὶ τὰ ἄνω τρέψας καὶ ἐπὶ τὴν τῶν θεῶν θέαν.
alpha 1699	Ἄνατος· ὁ ἀβλαβής.
alpha 1700	Ἀνατάξασθαι (Ev. Luc. 1, 1)· εὐτρεπίσασθαι.
alpha 1701	Ἀνάτλημα· ὑπομονή. καὶ ἀνατλῆναι· ὑπομεῖναι.
alpha 1702	Ἀνατύπωσις· διανόησις.
alpha 1703	†Ἀνατυπῶσαι†· ἀντὶ τοῦ ἀνατρέψαι. Ἀντίμαχος (fr. 115 Wyss).
alpha 1704	Ἄναυδος· ἄφωνος.
alpha 1705	Ἀνατρέχω· ἀντὶ τοῦ ἀναλύω. Μένανδρος (fr. 680, 2 K.—Th.).
alpha 1706	Ἀνατεθυμιαμένος· ἀναπεπεισμένος. ἢ ἀνακεκαυμένος.
alpha 1707	Ἀνατρέπειν· ἀναστρέφειν.
alpha 1708	Ἀνάτριπτα ἱμάτια· ἐγνωρίζετο παρὰ τοῖς ἀρχαίοις καὶ αὕτη ἡ χρῆσις τῶν ἱματίων. ἔστι δὲ ἀνάτριπτα τὰ ἀνατριβόμενα ἐν τῷ κνάπτεσθαι καὶ τὴν κροκύδα ἀνιέντα πυκνὴν καὶ λεπτήν.
alpha 1709	Ἀναφαίνεις· φανερὰ ποιεῖς.
alpha 1710	Ἀναφαιρέτους· μὴ ἀφαιρουμένους.
alpha 1711	Ἀναφανδόν· φανερῶς.
alpha 1712	Ἀναφῆναι· ἐκφῆναι.
alpha 1713	Ἀναφοιτῆσαι· ἀνελθεῖν.
alpha 1714	Ἀναφορεῖς· οἱ ἀνέχοντες ἢ ἀναβαστάζοντες.
alpha 1715	Ἀναφαλαντίαν, οὐκ ἀναφάλαντον λέγουσιν. καὶ ἀνάσιλ‐ λον τὸ αὐτό.
alpha 1716	Ἀναφλασμόν· τὰ ἀφροδίσια. Εὔπολις Αὐτολύκῳ (fr. 61 K.). καὶ ἀναφλᾶν τὸ μαλάττειν τὸ αἰδοῖον.
alpha 1717	Ἀναφλύστιοι· δῆμος φυλῆς Ἀντιοχίδος. ἔνιοι μέντοι τῶν ἱστορικῶν ὡς πόλεως τῆς Ἀναφλύστου μνημονεύουσιν.
alpha 1718	Ἀναφοράν· τὸ ἀναφέρειν τὴν αἰτίαν τῶν ἁμαρτηθέντων ἐπ’ ἄλλους. Δημοσθένης κατὰ Κτησιφῶντος (18, 219).
alpha 1719	Ἀναφοιβάσας· ἀνακαθάρας.
alpha 1720	Ἀναφράξαντες· ἀναπτύξαντες, ἀναπετάσαντες.
alpha 1721	Ἀναφρονέων· ἀναλογιζόμενος.
alpha 1722	†Ἀναχάσκειν†· ὃ ἡμεῖς ἀνέχασκεν.
alpha 1723	Ἀναχαιτίζει· ἀναποδίζει, ἀνακόπτει.
alpha 1724	Ἀναχαιτίζειν· τὸ ἀπειθεῖν καὶ ἀντιτείνειν. Σοφοκλῆς (fr. 180 N.2 = 179 R.).
alpha 1725	Ἀνὰ χθόνα· ἐπὶ τὴν γῆν.
alpha 1726	Ἀνάχυσιν· βλακείαν, ἔκλυσιν. καὶ ἐπίτασίν τινος ἢ πλεο‐
alpha 1726	νασμόν.
alpha 1727	Ἀναχωρίζει· ἀντὶ τοῦ ἀναχωρεῖν ποιεῖ. Ξενοφῶν (An 5, 2, 10). καὶ ἀναχωρεῖ τὸ παθητικόν.
alpha 1728	Ἀνάψαι· ἀναθεῖναι, κοσμῆσαι.
alpha 1729	Ἀναψύχουσα· ξηραίνουσα, ῥιπίζουσα.
alpha 1730	Ἀναψύχοντα· ἀναπνέοντα πρὸς τὴν τοῦ ἀνέμου πνοήν.
alpha 1731	Ἀναψυχῆναι· ἀναπαύσασθαι. ἢ ἀναψύξαι. Ἀμειψίας Μοιχοῖς (fr. 13 K.).
alpha 1732	Ἀναψῦχον· ἀντὶ τοῦ ἀναπνοὴν διδοῦν.
alpha 1733	Ἀναψηφίσασθαι· τὸ μεταψηφίσασθαι. Φερεκράτης Δουλο‐ διδασκάλῳ (fr. 47 K.)· „κἀναψηφίσασθ’ ἀποδοῦναι πάλιν τὰ χρυσία“.
alpha 1734	Ἀναψυχομένη· ἀντὶ τοῦ ἀναπαυομένη.
alpha 1735	Ἁνδάνει· ἀρέσκει.
alpha 1736	Ἄνδηρα· τὰ χείλη τῶν ποταμῶν ἄνδηρα λέγουσι διὰ τὸ ἀεὶ ἔνικμα καὶ διερὰ εἶναι. Ὑπερείδης δὲ (fr. 113 J.) τὰ ἀναχώματα λέγει διὰ τὸ ὑπεράνω εἶναι τῶν διερῶν.
alpha 1737	Ἀνδοκίδου Ἑρμῆς· Δοῦρις μὲν (FGrHist 76 F 68) αὐτο‐ σχεδιάζει, ὡς ἔοικεν, Ἀνδοκίδου εἶναι λέγων τὸν Ἑρμῆν ἀνάθημα, Αἰσχίνης δὲ (1, 125) καὶ αὐτὸς Ἀνδοκίδης (1, 62) τῆς Αἰγηΐδος φυλῆς μαρτυροῦσιν εἶναι ἀνάθημα.
alpha 1738	Ἀνδράγρια· σκῦλα ἐξ ἀνδρῶν.
alpha 1739	Ἀνδράχλη· διὰ τοῦ λ Ἀττικοὶ ἀντὶ τοῦ ν. Σοφοκλῆς (fr. 823
alpha 1739	R.)· „χλωροῖσι κορμοῖς ἀνδράχλης ἀναίθεται“.
alpha 1740	Ἀνδραγαθία· Ὑπερείδης (2, 16 J.)· „ἐστεφάνωμαι δὲ ὑπό τε τῶν ἱππέων ἁπάντων ἀνδραγαθίας ἕνεκα“. λέγεται δὲ καὶ ἀνδρα‐ γαθίζεται (Thuc. 2, 63, 2) καὶ ἀνδραγαθίζεσθαι (Thuc. 3, 40, 4).
alpha 1741	Ἀνδράποδον· καὶ ἐπὶ θηλείας εἴρηκε Φερεκράτης (fr. 16 Dem.).
alpha 1742	Ἀνδραποδοκλόπος· Σοφοκλῆς (fr. 1011 R.), ἀνδραποδο‐ κλέπτης δὲ Μένανδρος (fr. 822 K.—Th.).
alpha 1743	Ἀνδράριον· Ἀριστοφάνης (Ach. 517).
alpha 1744	Ἀνδρεία φύσις· Ἄρχιππος (fr. 6 Dem.)· „Πειθοῦς γὰρ οὐκ ἦν οὔτε βωμὸς οὔτε πῦρ οὔτ’ ἐν γυναιξὶν οὔτ’ ἐν ἀνδρείᾳ φύσει“.
alpha 1745	Ἀνδραποδισμός· αἰχμαλωσία.
alpha 1746	Ἀνδραποδοκάπηλος· μεταβολεὺς ἀνδραπόδων. καὶ ἀν‐ δραποδοκάπηλος· ὁ σωματέμπορος, παρὰ τὸ καπηλεύειν τὰ ἀν‐ δράποδα, ὅ ἐστι πιπράσκειν.
alpha 1747	Ἀνδραποδώδεις· δουλοπρεπεῖς, δουλογνώμονας.
alpha 1748	Ἀνδρακάς· τὸ κατ’ ἄνδρα †χωρίσαι†. Κρατῖνος ἐν Βουκό‐ λοις (fr. 19 K.). {Θουκυδίδης δὲ ἀντὶ τοῦ ἴσον καὶ ἀντικείμενον}.
alpha 1749	Ἀνδραποδιστής· οὐ μόνον ὁ τοὺς ἐλευθέρους δουλούμενος, ἀλλὰ καὶ ὁ τῶν δεσποτῶν τοὺς δούλους ὑποσπῶν εἰς ἑαυτόν.
alpha 1750	Ἀνδραπόδητοι· οἱ σὺν ἀνδραπόδοις ἀποδημήσαντες.
alpha 1751	Ἀνδραφάσσειν· κατ’ ἄνδρα ἐφάπτεσθαι.
alpha 1752	Ἄνδραγχος· δήμιος, ὁ τοὺς ἄνδρας ἄγχων.
alpha 1753	†Ἀνδραφόνων†· οὕτως Σόλων ἐν τοῖς Ἄξοσιν (fr. 3 R.) 〈ἀντὶ〉 τῶν ἀνδροφόνων ἀεί φησιν.
alpha 1754	Ἀνδρεία· ἡ τῶν ἀνδρῶν ἡλικία. Ἀντιφῶν ἐν τῷ Περὶ ὁμο‐ νοίας (87 B 67a D.—K.).
alpha 1755	Ἀνδρείκελον· ὅμοιον 〈ἀνδρί〉. σημαίνει δὲ καὶ τὸ μίγμα τῶν ζωγράφων, ὃ καλεῖται χρωμάτων κρᾶσις.
alpha 1756	Ἀνδραποδώδη τρίχα (Pl. Alc. 1, 120b)· τὴν τῶν ἀνδρα‐ πόδων ἰδίαν κουράν, ἣν ἀπελευθερωθέντες ἤλλασσον Ἀθήνησιν αἱ δοῦλαί τε καὶ οἱ δοῦλοι.
alpha 1757	Ἀνδρεῖος πρὸς δωροδοκίαν· ὁ Ῥήτωρ· „πρὸς μὲν τὴν τῶν πραγμάτων κίνησιν, ὡς ἔοικε, δειλὸς τυγχάνεις, πρὸς δὲ τὴν δωροδο‐ κίαν ἀνδρεῖοσ“.
alpha 1758	Ἀνδρικήν· τὴν ἰσχυράν. Πλάτων Νόμων ζʹ (814e).
alpha 1759	Ἀνδριστὶ μιμεῖσθαι φωνήν· ὡς ἀνήρ. Κράτης Λαμίᾳ (fr. 3 Dem.).
alpha 1760	Ἀνδρίον· τὸ ὑποκοριστικόν. Εὐριπίδης Αὐτολύκῳ (fr. 282a Snell)· „μηδὲν τῷ πατρὶ μέμφεσθ’ ἄωρον ἀποκαλοῦντες ἀνδρίον“.
alpha 1761	Ἀνδρικὸς καὶ ἀνδρικώτατος· Πλάτων (Phaedr. 273b) καὶ Ἀριστοφάνης (Equ. 81), ἀνδρικώτερος δὲ Ἀναξανδρίδης (fr. 1 Dem.) καὶ ἀνδρωδῶς Ἰσοκράτης Παναθηναϊκῷ (12, 31).
alpha 1762	Ἀνδρηλατεῖν· ἄνδρας ἐλαύνειν. καὶ ἀνδρηλατεῖσθαι· ἐλαύνεσθαι. καὶ πολλὴ τῆς τοιαύτης φωνῆς παρὰ τοῖς ἀρχαίοις ἡ
alpha 1762	χρῆσις.
alpha 1763	Ἀνδρογύνων· ἀσθενῶν, γυναικῶν καρδίας ἐχόντων.
alpha 1764	Ἀνδρογύνων ἄθυρμα· Εὔπολις ἐν Ἀστρατεύτοις (fr. 3 Dem.). ἀνδρογύνους δὲ ἔλεγον τοὺς ἄνδρας μὲν τὸ σῶμα φύντας, εἰς γυναῖκας δὲ σφᾶς αὐτοὺς ἀφέντας καὶ τὰς τούτων ἐπιτηδεύσεις ἐπιτη‐ δεύοντας.
alpha 1765	Ἀνδροκόβαλος· κακοῦργος, πανοῦργος.
alpha 1766	Ἀνδροκτασιάων· ἀνδροφονιῶν.
alpha 1767	Ἀνδροληψία· τὸ ἁρπάζειν ἄνδρας ἔκ τινος πόλεως· ἠνεχύ‐ ραζον γὰρ τὴν ἔχουσαν πόλιν τὸν ἀνδροφόνον καὶ μὴ προϊεμένην αὐ‐ τὸν εἰς τιμωρίαν. καὶ τοῦτο ἐκαλεῖτο ἀνδροληψία, καὶ οὐδετέρως Ἀνδρολήψιον.
alpha 1768	Ἀνδριάς· ὡς ἐν τῇ συνηθείᾳ λέγουσιν αἱ μητέρες περὶ τῶν υἱῶν „ὁ καλὸς ἀνδριάς μου“, Δημοσθένης ἐν τῷ ὑπὲρ Κτησιφῶντος (18, 129)· „τὸν καλὸν ἀνδριάντα“ †γράφοντα†. λέγεται δὲ ἀνδριὰς καὶ τὸ ἄγαλμα καὶ ὁ ἐκ χαλκοῦ καὶ ξύλου καὶ χρυσίου καὶ τῆς ἄλλης
5	ὕλης, ὅση δύναται δέξασθαι καὶ κατέχειν εἶδος. λέγεται δὲ τούτων ἕκαστον καὶ κατὰ συνθήκην τῆς ὕλης, ὁ χαλκοῦς ἀνδριὰς καὶ ὁ ξύλινος ἀνδριὰς καὶ τὰ ὅμοια. λέγεται μέντοι καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων ζῴων κα‐ ταχρηστικῶς ἀνδριάς.
alpha 1769	Ἀνδρόπαις· ὁ ἤδη ἀνδρούμενος παῖς.
alpha 1770	Ἀνδροσάθων· ὁ μέγα ἔχων τὸ αἰδοῖον.
alpha 1771	Ἀνδροκάπραινα· Φερεκράτης (fr. 17 Dem.)· „ἀνδροκά‐
alpha 1771	πραινα καὶ μεθύση καὶ φαρμακίσ“.
alpha 1772	Ἀνδροσάθης· ἀνδρὸς αἰδοῖον ἔχων· τὸ γὰρ αἰδοῖον σάθη, ἀπὸ τοῦ σάττειν.
alpha 1773	Ἀνδρομέοιο· ἀνθρωπίνου.
alpha 1774	Ἀνδρωθεῖσα· ἀνδρὶ συνοικήσασα, διακορηθεῖσα.
alpha 1775	Ἀνδρώσασθαι· συγγενέσθαι.
alpha 1776	Ἀνδρῶνα· οἶκον, ἔνθα ἄνδρες ἀθροίζονται.
alpha 1777	Ἀνεβάλλοντο· ἀντὶ τοῦ ἐσχηματίζοντο.
alpha 1778	Ἀνέβαλλεν· ἀναβολὴν ἐδίδου.
alpha 1779	Ἀνεβάλλετο· ἀνεκρούετο· ἀναβολὰς γὰρ καὶ τὰς ἀνα‐ κρούσεις καὶ τὰς ἀρχάς. ὅθεν καὶ τὸ ἤρχετο καὶ ἀπήρχετο. σημαίνει δὲ καὶ τὸ ὑπερετίθετο.
alpha 1780	Ἀνεβίω· ἀνέζησεν.
alpha 1781	Ἀνεβίωσα καὶ ἀνεβίωσε καὶ ἀνεβίω, καὶ ἀναβιώσκεται καὶ ἀναβιώσκει μᾶλλον ἢ ἀναβιοῖ. λέγουσι δὲ καὶ ἀναζῆν.
alpha 1782	Ἀνέβησεν· ἀντὶ τοῦ ἀνεβίβασεν. Ἡρόδοτος (1, 80, 2).
alpha 1783	Ἀνεβιωσάμην· ἀντὶ τοῦ ἀναβιῶναι ἐποίησα. Κράτης (fr. 45 K.).
alpha 1784	Ἀνεγείρει καὶ ῥιπίζει τὸν ὄχλον ἢ τὴν πόλιν· ἐναργὴς ἡ συμπλοκὴ τοῦ λόγου, καὶ σημαίνει τὸ ἐρεθίζει καὶ ἀνακινεῖ. τὸ μέντοι ῥιπίζει ἀπὸ τῆς τοῦ πυρὸς ῥιπίσεως εἴρηται.
alpha 1785	Ἀνεγνάμφθη· ἀνεκάμφθη.
alpha 1786	Ἀνέγρετον· ἀνυπόστροφον.
alpha 1787	Ἀνέγγυοι γάμοι· οἱ μὴ γάμῳ ἡνωμένοι. Εὐριπίδης Ἐρε‐ χθεῖ (fr. 369a Snell).
alpha 1788	Ἀνέγκλητον· Δημοσθένης ἐν τῷ πρὸς Ἀλέξανδρον (Epist. 2, 14), ἀνεγκλητὶ δὲ Πλάτων Μενελάῳ (fr. 231 K.), ἀνεγκλήτως δὲ Ξενοφῶν.
alpha 1789	Ἀνέγνωκας· καὶ ταύτῃ τῇ κλίσει κέχρηνται, καὶ οὐ μόνον ἀνέγνως. Πλάτων Θεαιτήτῳ (152a) καὶ Δημοσθένης (50, 57).
alpha 1790	Ἀνεδείματο· †ἀνῆλθεν†.
alpha 1791	Ἀνέδραμεν· ἀντὶ τοῦ ηὐξήθη. Ἡρόδοτος (1, 66, 1).
alpha 1792	Ἀνέδην· ἀνειμένως. δύναται δὲ καὶ ἀπὸ τῶν ἵππων μετάγε‐ σθαι, οἷς ἂν αἱ ἡνίαι ἀνεθῶσι. Πλάτων Νόμων ιαʹ (919c)· „εὑρεῖν μηχανὴν, ὅπως ἤθη μὴ ἀνέδην“. οὕτως καὶ Δημοσθένης ἐν τῷ Περὶ τοῦ στεφάνου (18, 11).
alpha 1793	Ἀνεζωπυρήθη· διεθερμάνθη.
alpha 1794	Ἀνεζεύγνυον· Ξενοφῶν εἴρηκε Παιδείας ηʹ (5, 28).
alpha 1795	Ἀνέζεσεν αἷμα· ἐπὶ ὀργιζομένου σφόδρα θείης ἂν τὴν φωνήν. Φερεκράτης (fr. 18 Dem.).
alpha 1796	Ἀνέθει· ἀνέτρεχεν.
alpha 1797	Ἀνεκάς· ψιλῶς, τὸ ἄνω λέγουσι, καὶ ἀνέκαθεν τὸ ἄνωθεν. Εὔπολις Αὐτολύκῳ (fr. 50 K.) καὶ Κράτης Ἥρωσι (fr. 10 K.) καὶ Κρα‐
alpha 1797	τῖνος Ὥραις (fr. 12 Dem.).
alpha 1798	Ἀνελήμων καὶ ἀνελεήμων φασί. Νικοχάρης δὲ ἀνελεήμων λέγει (fr. 20 K.).
alpha 1799	Ἀνεθέλητον· ἀντὶ τοῦ 〈οὐκ〉 ἐθελητόν. Ἡρόδοτος ζʹ (88, 1 et 133, 2).
alpha 1800	Ἀνεμοτρεφές· τὸ ὑπὸ ἀνέμου τυπτόμενον καὶ κινούμενον καὶ ηὐξημένον. ἢ στερρὸν καὶ εὔτονον· τοιαῦτα γὰρ τὰ ὑπὸ ἀνέμου δονούμενα τῶν δένδρων.
alpha 1801	Ἄνεμος καὶ ὄλεθρος ἄνθρωπος· πάνυ καινῶς εἴρηται καὶ ἐναργῶς. ἔστι δὲ Εὐπόλιδος (fr. 376 K.)· τὸ μὲν γὰρ ἄνεμος δηλοῖ τὸ πανταχοῦ φερόμενον ἀνέμου δίκην καὶ ἀλώμενον καὶ ἀβέβαιον, τὸ δὲ ὄλεθρος ὀλέθρου ἄξιον καὶ ἀπωλείας. χρήσῃ δὲ τῷ λόγῳ, ὥς φησι
5	Φρύνιχος (Praep. soph. 21, 12.25), ἐν συνουσίαις.
alpha 1802	Ἀνεμιαῖα· τὰ ὑπηνέμια τῶν ᾠῶν. κατὰ μεταφορὰν δὲ καὶ οἱ ἄχρηστοι καὶ μάταιοι τῶν λόγων.
alpha 1803	Ἀνεικάσασθε· ἀνασκώψατε. Κρατῖνος Δραπέτισι (fr. 63 K.).
alpha 1804	Ἀνεικέναι τιμάς· οἷον ἐπ’ ἔλαττον γεγενῆσθαι, ὅταν ἐξ ἐπιτιμήσεως πρὸς τὸ μεῖον ὑπάγωνται. Δημοσθένης ἐν τῷ κατὰ Διονυ‐ σοδώρου (56, 25)· „τὰς γὰρ τιμὰς τὰς ἐνθάδε ἀνεικέναι ἤκουσα“.
alpha 1805	Ἀνείληπτός ἐστι τὸ Ἑλληνικόν, οὐχὶ ἀνάλειπτος οὐδὲ ἕτερον τοιοῦτον οὐδέν.
alpha 1806	Ἀνείλεσθαι· συστρέφεσθαι καὶ ἀλλήλους τοῖς δόρασι τύ‐ πτειν.
alpha 1807	Ἀνείλλεται (Pl. Symp. 206d)· ἀνειλεῖται.
alpha 1808	Ἀνεῖλεν· ἀντὶ τοῦ ἐμαντεύσατο· διφορεῖται γὰρ ἡ λέξις, ἐπεὶ ἔστιν ὅτε καὶ ἀντὶ τοῦ ἐφόνευσεν λαμβάνεται. ἀνελεῖν δὲ τὸ μαν‐ τεύεσθαι ἢ ἀπὸ τοῦ ἄνωθεν λαμβάνειν τὸ πνεῦμα καὶ πληροῦσθαι τοῦ θεοῦ, ἢ ἀπὸ τοῦ ἀνελεῖν τὴν ἄγνοιαν. λέγεται δὲ ἀνελεῖν καὶ τὸ ἀνα‐
5	λαβεῖν τὰ ἔκθετα βρέφη καὶ τρέφειν, καὶ ἁπλῶς ὅπερ ἄν τις ἀναλαμβά‐ νοιτο.
alpha 1809	Ἀνειλόμην· δύο δηλοῖ, τό τε ἔθρεψα καὶ τὸ ἐβάστασα.
alpha 1810	Ἀνειλήθυιαν· ἄτοκον. Εὐριπίδης (Ion. 453).
alpha 1811	Ἀνειλυσπῶ· ἀνέβαινες.
alpha 1812	Ἀνιμᾶσθαι· ἀντλεῖν, ἀναφέρειν, ἀρύεσθαι.
alpha 1813	Ἀνειμέναι· ἐκλελυμέναι.
alpha 1814	Ἀνείμονες· ἀνίματοι, ἄνευ ἱματίων.
alpha 1815	Ἀνεῖναι· ἀφεῖναι.
alpha 1816	Ἀνεῖναι κύβον· ἀντὶ τοῦ ἀναρρῖψαι κύβον.
alpha 1817	Ἀνεῖπεν· ἀνεκήρυξεν, ἀνηγόρευσεν.
alpha 1818	Ἀνεῖργεν· ἀπεκώλυεν.
alpha 1819	Ἀνείρηκε τὸν χρησμόν· καὶ τὸν κήρυκα ἀνειπεῖν λέγουσιν.
alpha 1820	Ἀνείρειν· ἀναπείρειν, ὅθεν καὶ ἡ ἄνερσις παρὰ Θουκυδίδῃ (1, 6, 3)· „καὶ χρυσῶν στεφάνων ἀνέρσει“.
alpha 1821	Ἀνεῖσθαι· λελύσθαι.
alpha 1822	Ἀνίμων τοῖς δόρασιν (Xen. An. 4, 2, 8)· ἀντὶ τοῦ ἀνεῖλκον.
alpha 1823	Ἄνεισιν· ἀνέρχεται.
alpha 1824	Ἀνεῖται· ἀπολέλυται.
alpha 1825	Ἀνέκραγεν, οὐκ ἀνεκραύγασεν. καὶ ἀνακραγεῖν καὶ πάν‐ τα τὰ ὅμοια οὕτως.
alpha 1826	Ἀνεκρούετο· ἀνέκοπτεν, ἀνέστελλεν.
alpha 1827	Ἀνεκυμβάλιζον· κτύπον ἐποίουν, ἐκρότουν.
alpha 1828	Ἀνεκώχευον· ἀνεχώρουν.
alpha 1829	Ἀνεκάχασε· Πλάτων Πολιτείας αʹ (337a)· „καὶ ὃς ἀκούσας ἀνεκάχασε μέγα σαρδόνιον“. χρὴ δὲ δι’ ἑνὸς κ τοῦτο γράφειν.
alpha 1830	Ἀνεκτοί· Θουκυδίδης (2, 35, 2)· „καὶ μέχρι τοῦ〈δε〉 ἀνεκτοὶ 〈οἱ〉 ἔπαινοί εἰσιν“. ἀνεκτὰ δὲ Πλάτων Σοφισταῖς (fr. 11 Dem.) καὶ Ἀνεκτῶς Ἰσοκράτης (5, 11).
alpha 1831	Ἀνέκτημαι· ἀντὶ τοῦ ἀνείληφα. Σοφοκλῆς εἶπεν (fr. 331 N.2 = 358 R.).
alpha 1832	Ἀνελέσθαι πόλεμον· ἀντὶ τοῦ πόλεμον ποιῆσαι.
alpha 1833	Ἀνελεύθερον σῶμα· Φερεκράτης Μυρμηκανθρώποις ἔφη (fr. 8 Dem.).
alpha 1834	Ἀνελκταῖς ὀφρύσι σεμνόν· εἴρηται παρὰ Κρατίνῳ (fr. 355 K.).
alpha 1835	Ἀνελεύθερος· ὁ μικρολόγος. ἢ ὁ ἐκτὸς τῆς ἀληθείας ποιῶν
alpha 1835	τι.
alpha 1836	Ἀνελοῦσα γὰρ τὸν νόμον ἐχειροτόνησεν †αὐτήν†· τοῦτο τὸ χωρίον Δημοσθένης μὲν ἐν τῷ κατὰ Ἀνδροτίωνος εἶπε (22, 20). διττὴ δὲ φέρεται ἡ γραφή, ἡ μὲν ὡς προγέγραπται, ἡ δὲ ἀντὶ τοῦ αὐτῇ αὐτὴν {δὲ} λέγει κατ’ αἰτιατικήν. καὶ ἡ μὲν κατ’ αἰτιατικὴν
5	προαγομένη τοιοῦτον ἔχει τὸν νοῦν· ἀνελοῦσα τοῦτον τὸν νόμον ἤτοι παραβᾶσα διαχειροτονίαν περὶ αὑτῆς ἔδωκεν, ὅτι χρὴ στεφανοῦν αὐτήν· ἡ δὲ κατὰ δοτικήν· ἀνελοῦσα τοῦτον τὸν νόμον ἐχειροτόνησεν ἐκεῖνον ἑαυτῇ.
alpha 1837	Ἀνέλπιστον βίον· τὸν κάλλιστον εἰρήκασιν Ἀττικοί, ἐν ᾧ οὐκ εἰς ἐλπίδας ἐπτόηνται, ἀλλὰ πάρεστιν ἤδη τὰ ἀγαθά. οὕτως Πίν‐ δαρος.
alpha 1838	Ἀνελπίστως· τὸ ἀπροσδοκήτως ἐν τῷ Περὶ τοῦ στεφάνου Δημοσθένης (18, 182).
alpha 1839	Ἀνέμητα· ἀμέριστα.
alpha 1840	Ἀνεμοκοῖται· οἱ ἀνέμους κοιμίζοντες· γένος δέ φασι τοιοῦ‐ τον ὑπάρχειν ἐν Κορίνθῳ.
alpha 1841	Ἀνεμοτρεφές· τὸ ἐν εὐηνέμοις τόποις τεθραμμένον· εὔτο‐ νον γὰρ τοῦτο.
alpha 1842	Ἀνεμῶναι· μάζης τι γένος. καὶ φίλημα δέ τι οὕτω καλεῖται. καὶ ἡ μήκων. οἱ δὲ πᾶν φυτὸν τὸ ταχέως ὑπὸ ἀνέμων φθειρόμενον.
alpha 1843	Ἀνενεχθείσας· ἀντὶ τοῦ ἀνενεγκούσας.
alpha 1844	Ἀνέντες· ἀναπείσαντες.
alpha 1845	Ἀνεξέλεγκτος· ἀβασάνιστος, ἀγύμναστος, ἀδόκιμος.
alpha 1846	Ἀνεξεύρετα· ἐν γʹ Θουκυδίδης (87, 3)· „ἀνεξεύρετος ἀρι‐ θμόσ“. οὕτως δὲ καὶ Ἑλλάνικος κέχρηται (FGrHist 4 F 194).
alpha 1847	Ἀνεξίτητον· ἀνεξέλευστον.
alpha 1848	Ἀνεξέταστος· Δημοσθένης δʹ Φιλιππικῶν (36) καὶ Αἰσχίνης ἐν τῷ κατὰ Κτησιφῶντος (22).
alpha 1849	Ἀνέξοδον· Εὐριπίδης ἐν Ἐρεχθεῖ εἴρηκεν (fr. 369b Snell).
alpha 1850	Ἀνέπαλτο· ἀνεπήδησεν.
alpha 1851	Ἀνεπάτησας· ἀντὶ τοῦ κατεπάτησας.
alpha 1852	Ἀνέπαφον· ἀνεύθυνον, καθαρόν, ἀθιγές, ἀψηλάφητον.
alpha 1853	Ἀνεπαφρόδιτος· ὁ μὴ ἐπίχαρις καὶ ἀηδής.
alpha 1854	Ἀνεπαχθές· ἀβαρές, ἐλαφρόν.
alpha 1855	Ἀνεπίδικα· τῶν μὴ θεμένων διαθήκας ἐπιδικάζεσθαι τοῖς κλήροις ὁ νόμος συγχωρεῖ τοὺς ἐγγυτάτω γένους, ὅσα ὡς υἱός τις ἢ υἱδοῦς τοῦ τετελευτηκότος ἀξιοῖ κατέχειν. ταῦτα ἀνεπίδικα λέγεται.
alpha 1856	Ἀνεπιεικές· ἀντὶ τοῦ οὐκ ἐπιεικές, ἀλλὰ κακόν. Ἀριστο‐ φάνης (fr. 50 Dem.) καὶ Αἰσχίνης (fr. 59 Dittmar).
alpha 1857	Ἀνεπικλήρωτοι· οἷον ἄνευ τοῦ κληρώσασθαι. Ἰσαῖος εἴρη‐ κεν (fr. novum).
alpha 1858	Ἀνεπίληπτον· ἄμεμπτον.
alpha 1859	Ἀνεπίκλητος καὶ ἀνεπικλήτως φασὶ καὶ ἀνεπικλητότε‐ ρον (Xen. Ages. 1, 5), ὡσαύτως καὶ τὸ ἀνέγκλητος.
alpha 1860	Ἀνεπίπληκτος· ᾧ οὐδεὶς ἐπιπλήττει ἁμαρτάνοντι.
alpha 1861	Ἀνεπιστάτητον· ἀφύλακτον.
alpha 1862	Ἀνεπόπτευτον· τὸ μὴ ἐποπτεῦον. οὕτως Ὑπερείδης (fr. 174 J.). τὸ δὲ ἐποπτεῦσαι καὶ ἐποπτικά, ὡς Φιλόχορος δηλοῖ πρὸς Δημήτριον (FGrHist 328 F 69—70).
alpha 1863	Ἀνέριστα· ἀφιλονείκητα.
alpha 1864	Ἀνερμάτιστον· ἀστήρικτον, ἄοπλον, ἀπαρασκεύαστον.
alpha 1865	Ἀνεργήσει· ἀναρτήσει καὶ οἷον κωλύσει.
alpha 1866	Ἀνερρίπιζεν· ἀνεκίνει, ἐτάρασσεν, ἀνήγειρεν.
alpha 1867	Ἀνερρίπτουν· ἀνελάμβανον.
alpha 1868	Ἀνέρριπται κύβος· οἷον ἀποκεκινδύνευται.
alpha 1869	Ἀνερριχῶντο· 〈εἰσ〉 τὰ προσάντη ἀνέβαινον χερσὶν ἀντι‐ λαμβανόμενοι καὶ στηριζόμενοι.
alpha 1870	Ἀνέρριψαν (κ 130)· ἀνέβαλον, ἢ ἀπηρνήσαντο, ἢ ἀνεβάλ‐ λοντο.
alpha 1871	Ἀνέρρωγε· Φερεκράτης Τυραννίδι (fr. 10 Dem.)· „ὥστ’ ἀνέρρωγε 〈ν〉 τὸ φώνημα εὐθὺς ὀξὺ καὶ μέγα“.
alpha 1872	Ἀνερωτῷ· ἐπὶ εὐκτικοῦ τρίτου προσώπου· περισπᾶται δὲ τὰ τοιαῦτα. λέγουσι δὲ καὶ ἐῷ ἀντὶ τοῦ ἐῴη. ἡ λέξις Διογενιανοῦ (fr. novum).
alpha 1873	Ἀνέσαντες (N 657)· ἀνακαθίσαντες.
alpha 1874	Ἀνεσία· ἀντὶ τοῦ ἄνεσις. εἴρηται ἀπὸ τοῦ ἀνεῖσθαι. Κρατῖ‐ νος Βουκόλοις (fr. 20 K.).
alpha 1875	†Ἀνεσίμου†· ἀνήλισκε, κατεδαπάνα.
alpha 1876	Ἀνεσκευασμένοι· τὰ ὅπλα ἐνδυσάμενοι.
alpha 1877	Ἀνεσκιρτημέναι· Εὔπολις ἐπὶ τῶν αἰγῶν εἴρηκεν (fr. 22 K.).
alpha 1878	Ἀνεσκολοπισμένον· ἀνεσταυρωμένον· σκόλοπες γὰρ τὰ ὀρθὰ ξύλα ἢ καὶ κάλαμοι.
alpha 1879	Ἀνεσκευάσαντο· τὸ ἀναστάτους γενέσθαι καὶ οἷον ἀπεί‐ πασθαι.
alpha 1880	Ἀνέσπακεν· ἀνεύρηκεν, εἴληφεν. Μένανδρος Ῥαπιζομένῃ (fr. 362 K.—Th.): „πόθεν γάρ, ὦ φίλοι θεοί, τούτους ἀνέσπακε τοὺς λόγους;“
alpha 1881	Ἀνεστάλη· ἐσείσθη, μετεκινήθη.
alpha 1882	Ἀνέστιος· ἄοικος.
alpha 1883	Ἀνεστομώθησαν· ἀνεκρούσθησαν, ἢ ἐπληρώθησαν.
alpha 1884	Ἀνεσύρατο· ἐγύμνωσεν.
alpha 1885	Ἀνέσφηλεν· ἀνέζησεν.
alpha 1886	Ἀνέσχετο· ἀνέτεινε.
alpha 1887	Ἀνεστόμωσε τὰς τάφρους· ἀντὶ τοῦ ἀνέῳξε. Ξενοφῶν Παιδείας ζʹ (5, 15).
alpha 1888	Ἄνετον· Ὑπερείδης (fr. 72 J.) τὸ ἀνειμένον θεῷ ἱερόν.
alpha 1889	Ἀνευθέτου (Act. Ap. 27, 12)· ἀχρήστου.
alpha 1890	Ἀνεύθυνος· ὁ καθαρὸς αἰτίας καὶ κρείττων τοῦ εὐθύνεσθαι.
alpha 1891	Ἀνέφικτον· ἀκατάληπτον.
alpha 1892	Ἀνευφήμησεν· ἀντὶ τοῦ ἐθρήνησε. Πλάτων (Phaed. 60a).
alpha 1893	Ἀνεφθάρη· ἀντὶ τοῦ μετὰ φθορᾶς ἀνέστη. Κρατῖνος Ὥραις
alpha 1893	(fr. 13 Dem.).
alpha 1894	Ἀνεφόρησαν· ἀντὶ τοῦ ἀνήνεγκαν. Θουκυδίδης δʹ (115, 2).
alpha 1895	Ἀνεφυσῶντο· ἀντὶ τοῦ ἐμετεωρίζοντο.
alpha 1896	Ἀνέφυ· ἀνέζησεν.
alpha 1897	Ἀνέφαπτον· ἧς οὐδεὶς ἐφάπτεται. Θουκυδίδης.
alpha 1898	Ἀνεχαίτισεν· ἀντὶ τοῦ ἀνέκοψεν ἢ ἀνέτρεψεν.
alpha 1899	Ἀνέχειν· τὸ ἀνατέλλειν τὸν ἥλιον ἢ τὴν σελήνην. λέγεται ἀνέχειν καὶ τὸ ἐξέχειν καὶ προέχειν. Θουκυδίδης δʹ (53, 3). λέγεται ἀνέχειν καὶ τὸ κωλύειν, ὡς ὁ αὐτὸς ἐν ϛʹ (86, 4). καὶ ἀνέχειν τὸ διαβα‐ στάζειν καὶ φέρειν, ὃ καὶ ἀνέχεσθαι καὶ ἐπανέχειν λέγεται.
alpha 1900	Ἀνέχει· σῴζει. οὐχ ὥς τινες ἀντὶ τοῦ ἐπέχει. καὶ Θουκυδίδης (1, 141, 5)· „αἱ περιουσίαι τῶν χρημάτων τοὺς πολέμους ἀνέχουσιν“, ἀντὶ τοῦ σῴζουσιν.
alpha 1901	Ἀνέχεσθαι τοῦτον, οὐχὶ τούτου. Εὔπολις Βάπταις (fr. 6 Dem.)· „οὐκ ἀνέχομαι αὐτόν· ἀντιπράττει παρὰ μέλοσ“. οὕτως Μέ‐ νανδρος (cf. fr. 26 K.—Th.) καὶ Δημοσθένης (18, 160).
alpha 1902	Ἀνεχρήσαντο· διέφθειραν. οὕτως Θουκυδίδης (cf. 1, 126, 11). σημαίνει δὲ καὶ τὸ εἰς χρείαν τινὰ παρειλήφασιν.
alpha 1903	Ἄνεχε· ἀντὶ τοῦ πάρεχε. Θεόπομπος (fr. 82 K.).
alpha 1904	Ἀνεψιάδαι· Ἀριστοφάνης (fr. 745 K.). καὶ ἀνεψιαδοῦς
alpha 1904	Φερεκράτης (fr. 203 K.), καὶ Ἕρμιππος (fr. 86 K.) ἀνεψιαδοῦν. καὶ Δημοσθένης ἐν τῷ Περὶ Ἁγνίου κλήρου (43, 57) παρατίθεται νόμον, ἐν ᾧ γέγραπται· „καὶ πενθεροὺς καὶ ἀνεψιαδοῦσ“. καὶ ἀνεψιότης ἐν
5	τῷ αὐτῷ (43, 63). κέχρηται δὲ τῇ λέξει Πλάτων (Leg. 9, 871b), Ξενοφῶν καὶ Λυσίας (fr. 299 S.).
alpha 1905	Ἀνέῳγεν, οὐχὶ ἤνοιγεν· καὶ ἀνεῴγετο λέγουσι. καὶ Θρα‐ συλέων ἐν τῇ γʹ ἢ δʹ (Men. fr. 206 K.—Th.)· „ἡ δ’ ἀνέῳγε τὴν θύραν“. Θετταλῇ (fr. 192 K.—Th.)· „καὶ τὸ κεράμιον ἀνέῳχασ“. Εὔπολις Πόλε‐ σιν (fr. 220 K.)· „ὧν οὐκ ἀνέῳξα πώποτ’ ἀνθρώποις ἐγώ“. Φερεκράτης
5	Κραπατάλοις (fr. 86 K.)· „οὐδεὶς γὰρ ἐδέχετο οὐδ’ ἀνέῳγέ μοι θύ‐ ραν“.
alpha 1906	Ἀνέῳγον· καὶ Ἀμειψίας Μοιχοῖς (fr. 14 K.) καὶ οἱ νεώτεροι πολλαχοῦ.
alpha 1907	Ἀνηγάγοντο· ἀνήχθησαν. καὶ τὰ ἀπ’ αὐτοῦ πάντα ὁμοίως. Μένανδρος Ἁλιεῦσιν (fr. 15 K.—Th.)· „ὡς δὲ τὴν ἄκραν κάμπτοντες ἡμᾶς εἶδον, ἐμβάντες ταχὺ ἀνηγάγοντο“.
alpha 1908	Ἀνηβητηρίαν (Eur. Andr. 552)· πᾶν ἀνελὼν νεότητος.
alpha 1909	Ἄνηβος· ὁ μήπω τὴν ὀφειλομένην ἡλικίαν ἐπιφθάσας· ἥβη γὰρ ἡ ἀκμή.
alpha 1910	Ἀνηβῶν· ἀνανεάζων.
alpha 1911	Ἀνήγρετο ἐξ ὕπνου· Ἀττικῶς ἄγαν τοῦτό ἐστι παρὰ Σοφο‐ κλεῖ (fr. 824 R.).
alpha 1912	Ἀνηγμένος· ηὐξημένος.
alpha 1913	Ἀνήδομαι ἐφ’ οἷς ἥσθην ποτέ· οὐκέτι ἥδομαι, ἀλλ’ ἐκβάλλω τὴν ἡδονήν. καινὴ ἡ φωνὴ καὶ πολιτικώτερόν τι ἔχουσα. Ἕρ‐
alpha 1913	μιππος Θεοῖς (fr. 77 K.).
alpha 1914	Ἀνῆκεν· ἀφῆκεν.
alpha 1915	Ἀνήκεστον· ἀθεράπευτον.
alpha 1916	Ἀνηκούστησεν· οὐκ εἰσήκουσεν.
alpha 1917	Ἀνήκει· Ἀντιφῶν μὲν (87 B 19 D.—K.) ἀντὶ τοῦ καθήκει, Ἀμειψίας δὲ ἀνήκω ἀντὶ τοῦ ἀναβέβηκα ἔφη (fr. 31 K.), Θουκυδίδης δὲ (3, 45, 3) ἀνήκουσιν ἀντὶ τοῦ τελευτῶσι, λήγουσι. καὶ Δημοσθένης (60, 6) ἀνήκοντα ἀντὶ τοῦ διαφέροντα.
alpha 1918	Ἀνηκίδωτοι· ἄνευ ἀκίδος.
alpha 1919	Ἀνήκοος εἶ· ἀντὶ τοῦ οὐκ ἀκήκοας. Ξενοφῶν Ἀπομνημονεύ‐ μασιν (2, 1, 31).
alpha 1920	Ἀνηλόκισμαι· ἀνέσχισμαι. Σοφοκλῆς Λακαίναις (fr. 376 P. = 369a R.).
alpha 1921	Ἀνηλέητος, οὐ μόνον {ὁ} ἀνηλεής. Εὔβουλος Δανάῃ (fr. 1 Dem.)· „ἐκεῖνος δ’ ἦν ἰσχυρὸς σφόδρα καὶ ἀτεράμων, ὅς με κλάουσαν τότ’ οὐκ ἠλέησε“. καὶ Νικόμαχος (TrGF 127 F 16)· „δαίμων ἀνηλέη‐ τοσ“. ἀνηλεήτως δὲ Ἀριστοφάνης ἔφη (fr. 51 Dem.).
alpha 1922	Ἀνημμένος· ἐξηρτημένος.
alpha 1923	Ἀνηλώκαμεν· Δημοσθένης ἐν τῷ 〈Περὶ〉 παραπρεσβείας (19, 155)· „〈τρεῖσ〉 καὶ εἴκοσιν ἡμέρας ἀνηλώκαμεν“.
alpha 1924	Ἀνημέρωτος γῆ· ἡ ὕλης ἀνάμεστος καὶ μὴ κεκαθαρμένη πρὸς γεωργίαν. Σοφοκλῆς (fr. 825 R.) καὶ Κρατῖνος (fr. 26 Dem.)
alpha 1924	εἶπον.
alpha 1925	Ἀνηνέχθη· ἀνήνεγκε καὶ ἀνελάμβανεν αὑτόν. Ῥαπιζομένῃ Μένανδρος (fr. 369 K.—Th.).
alpha 1926	Ἀνήνυτος· ἄπρακτος, ἀτέλεστος.
alpha 1927	Ἀνήνυτος πόνος· ὁ πολύς, ὃν οὐχ οἷόν τε διανύσαι, ὅπερ ἐστὶ διαπρᾶξαι ἄχρι τέλους.
alpha 1928	Ἀνῄρετο· ἀνέβαλεν.
alpha 1929	Ἀνῄρηκεν· ἀντὶ τοῦ ἐκποδὼν ἐποιήσατο. Δημοσθένης (19, 2).
alpha 1930	Ἀνὴρ δὲ φεύγων οὐ μένει λύρας κτύπον· Ἀριστοφάνης Δαιταλεῦσιν (fr. 11 Dem.) ὡς παροιμιῶδες.
alpha 1931	Ἀνήριθμον· ἀναρίθμητον. Αἰσχύλος Προμηθεῖ (90).
alpha 1932	Ἀνήρ· Ξενοφῶν Παιδείας γʹ ἰδίως ἀντὶ τοῦ μάχιμος.
alpha 1933	Ἀνηρίναστος συκῆ· ᾗ μὴ προσβέβληνται οἱ ἐρινεοί. ἐρινεὸς δέ ἐστιν ὁ τῆς ἀγρίας συκῆς καρπός, ὃν καὶ ἀπαρτῶσι τοῖς ἡμέροις, ὡς ἂν οἱ ἐξ αὐτῶν καλούμενοι ψῆνες εἰς τοὺς ὀλύνθους μεταστάντες τελε‐ σφορηθῆναι τούτους παρασκευάζωσι. τοῦτο δ’ ἐρινάζειν λέγεται. οἱ δὲ
5	τὸ ἀνηρίναστος ἀντὶ τοῦ μαλακὸς καὶ ἄγονος.
alpha 1934	Ἀνήροτον· ἀγεώργητον.
alpha 1935	Ἀνηρόμην· ἀντὶ τοῦ ἀνηρώτων. Πλάτων Συμποσίῳ (173b).
alpha 1936	Ἀνήρρησεν· ἀνεφθάρη· „ὡς μόλις ἀνήρρησαν· οὐδέν ἐσμεν
alpha 1936	οἱ σαπροί“. Εὔπολις Πόλεσιν (fr. 221 K.).
alpha 1937	Ἀνήρτησαν· ἀνεποίησαν, ἐκαίνισαν.
alpha 1938	Ἀνηρώτιζεν· ἀντὶ τοῦ ἀνηρώτα. Τηλεκλείδης (fr. 52 K.).
alpha 1939	Ἀνησιδώρα· „σὺ δέδωκας ταῦτ’, Ἀνησιδώρα“. Σοφοκλῆς (fr. 826 R.). λέγει δὲ τὴν Δήμητραν. καὶ Ἀναξιδώραν δὲ λέγει αὐτὴν ὁ αὐτός (fr. 1010 R.).
alpha 1940	Ἄνηστις· †ἡ† νῆστις. Κρατῖνος Διονυσαλεξάνδρῳ (fr. 45 K.)· „ἰοὺ γὰρ σύ γε πρῶτον ἄκλητος φοιτᾷς ἐπὶ δεῖπνον ἄνηστισ“.
alpha 1941	Ἄννηττον· τὸ ἄνησσον ἐν τοῖς δύο νν καὶ ἐν τοῖς δύο ττ.
alpha 1942	Ἀνήχθημεν (Act. Ap. 27, 2)· ἀνεπλεύσαμεν.
alpha 1943	Ἀνῆψεν· ἀνεκρέμασε θεοῖς.
alpha 1944	Ἀνθέμιον· τὸ χρυσίον τὸ ἐκλεκτόν.
alpha 1945	Ἀνθεμόεντα· ἀναθεματικόν, διηνθισμένον, ποικίλον.
alpha 1946	Ἄνθεια· ὄνομα ἑταίρας. τινὲς δὲ ἀντὶ τοῦ θ διὰ τοῦ τ Ἄν‐ τειαν γράφουσιν.
alpha 1947	Ἀνθεμόκριτος· Ἀθηναῖος μὲν ἦν κῆρυξ, ἀπεσφάγη δὲ ὑπὸ Μεγαρέων ἀπαγορεύων αὐτοῖς τὴν ἱερὰν ὀργάδα μὴ ἐργάζεσθαι.
alpha 1948	Ἀνθεῖν κακοῖς· Αἰσχύλος Ἀγαμέμνονι (659)· „ὁρῶμεν ἀνθοῦν πέλαγος Αἰγαῖον νεκροῖσ“.
alpha 1949	Ἀνθεμόστρωτον· Εὐριπίδης Αἰγεῖ (fr. 11a Snell)· „κρήνης πάροιθεν ἀνθεμόστρωτον λέχοσ“.
alpha 1950	Ἀνθεμόρρυτον· Εὐριπίδης Ἰφιγενείᾳ (Taur. 634)· „ἀνθε‐ μόρρυτον γάνοσ“.
alpha 1951	Ἀνθέξεται· ἀντιλήψεται.
alpha 1952	Ἀνθερεών· ὁ ὑπὸ τὸ γένειον τόπος, ὁ λάρυγξ.
alpha 1953	Ἀνθέρικες· αἱ τῶν σταχύων προβολαί. καὶ ἀνθερίσκος ὁ καυλὸς τοῦ ἀσφοδελοῦ.
alpha 1954	Ἀνθερίκων· ἀνθηρῶν ἢ λαμπρῶν.
alpha 1955	Ἀνθεστηριών· μὴν ὄγδοός ἐστι παρ’ Ἀθηναίοις, ἱερὸς Διονύσου. κεκλῆσθαι δὲ αὐτὸν οὕτως διὰ τὸ πλεῖστα τῶν ἐκ γῆς ἀνθεῖν τότε.
alpha 1956	Ἀνθέων· τὴν γενικὴν ὁμοίως τοῖς Ἴωσιν οἱ Ἀττικοί. Ἕρ‐ μιππος Ἀθηνᾶς γοναῖς (fr. 5. 6 K.)· „κηροσπάθητον ἀνθέων ὕφασμα καινὸν ὡρῶν“. καὶ ἐν τοῖς ἑξῆς· „λεπτοὺς διαψαίρουσα πέπλους ἀνθέων γέμοντασ“. οὕτως δὲ καὶ βελέων καὶ ὀρέων καὶ ἕτερα πλείω
5	Ξενοφῶν διαιρεῖ (An. 1, 2, 25).
alpha 1957	Ἀνθήλιος· ἡ σελήνη. καὶ τὸ ἀποσκίασμα τῆς τοῦ ἡλίου ἀνταυγείας. ἐνίοτε δὲ καὶ τὸ μίμημα ἢ ἀντάλλαγμα, ὡς Θεόπομπος (fr. 83 K.). σημαίνει δὲ καὶ τὰ ἐπισκοτοῦντα τῷ ἡλίῳ νέφη, ἃ καὶ ἀνθήλια καλεῖται.
alpha 1958	Ἀνθῃρημένος· ἀντιλαμβανόμενος.
alpha 1959	Ἄνθης (Pl. Phaedr. 230b)· τῆς ἀνθήσεως.
alpha 1960	Ἀνθηρὸς ποιητής, ἢ κιθαρῳδός, ἢ ᾠδὸς ἐρεῖς, ὡς Εὐρι‐
alpha 1960	πίδης ἐπὶ Ὀρφέως (fr. 955g Snell).
alpha 1961	Ἀνθηρόν· Δημοσθένης ἐν τῷ Ἐρωτικῷ (61, 11)· „πρὸς μὲν τὴν εὐπρέπειαν ἀνθηρόν“.
alpha 1962	Ἄνθινον· ἀνθηρόν, βαπτόν.
alpha 1963	Ἀνθίσασθαι μουσικῆς καὶ ἠνθισμένοι μουσικῆς· οἷον ἠθροικότες τὰ ἄνθη τῆς μουσικῆς.
alpha 1964	Ἀνθοσμίας· εὐωδίας. ἢ οἶνος εὐώδης.
alpha 1965	Ἄνθος· τὸ χρῶμα καὶ τὸ βάμμα τοῦ ἐρίου. Φερεκράτης Δου‐ λοδιδασκάλῳ (fr. 46 K.)· „ταχὺ τῶν ἐρίων καὶ τῶν ἀνθῶν τῶν παντο‐ δαπῶν κατάγωμεν“.
alpha 1966	Ἀνθ’ ὅτου· ἀνθ’ οὗτινος.
alpha 1967	Ἀνθοφορηθέντος· ἀποτεχθέντος, ἀποκυηθέντος.
alpha 1968	Ἄνθρακες ὁ θησαυρὸς ἦσαν· ἐπὶ τῶν ἐλπιζόντων μὲν ἀγαθά, κακουμένων δὲ ἀφ’ ὧν ἦν αὐτοῖς ἡ τῶν ἀγαθῶν ἐλπίς.
alpha 1969	Ἀνθράκιον· βραχὺ τριποδίσκιον παρὰ Ἀλέξιδι (fr. 134 K.).
alpha 1970	Ἀνθρήνη· σφηκὶ παραπλήσιον. καὶ τὸ πλάσμα ἀνθρήνιον.
alpha 1971	Ἄνθροισκα· ἄγρια λάχανα παραπλήσια ἀνήθοις, οἷα καὶ τὰ μάραθα.
alpha 1972	Ἄνθρηκον· ἄνθους τι γένος.
alpha 1973	Ἀνθιππασία· ἵππων ἅμιλλα, ἢ ἱππικὸς ἀγών.
alpha 1974	Ἄνθρωπος πρόδοξος· ὁ πρὶν ἢ σαφῶς ἐξετάσαι δοξάζων.
alpha 1975	Ἄνθρωπος λυπησίλογος· σημαίνει τὸν λυποῦντα διὰ τοῦ
alpha 1975	λέγειν τοὺς πέλας. οὕτως Κρατῖνος (fr. 343 K.).
alpha 1976	Ἄνθρωπος Εὔριπος, τύχη Εὔριπος, διάνοια Εὔριπος· ἐπὶ τῶν ῥᾷστα μεταβαλλομένων καὶ ἀσταθμήτων ἀνθρώπων.
alpha 1977	Ἄνθρωπος ἀποφράς· οἷον ἀπαίσιος καὶ ἔξεδρος καὶ ἐπά‐ ρατος. κέχρηται τῷ ὀνόματι Εὔπολις (fr. 309 K.). ἐν συνουσίᾳ χρηστέον τῇ συντάξει, φησὶν ὁ Φρύνιχος (Praep. soph. 5, 11 et 24).
alpha 1978	Ἄνθρωπος ἐξ ὁδοῦ· ἀντὶ τοῦ ἄνθρωπος ἐπιτυχὼν καὶ τῶν πολλῶν τῶν ἐν ταῖς ὁδοῖς καλινδουμένων. λέγει δὲ τοῦτο Εὔπολις (fr. 25 Dem.).
alpha 1979	Ἄνθρωπος φιλοπραγματίας· πεποίηται μὲν ἡ φωνὴ ὁμοίως τῷ ληματίας, δηλοῖ δὲ τὸν φιλοῦντα καὶ σπουδάζοντα πάντα τρόπον μεταχειρίζεσθαι πράγματα. οὕτως Κρατῖνος (fr. 27 Dem.).
alpha 1980	Ἄνθρωπος οὐ σεμνός· ἀντὶ τοῦ ὁ ἐπιτυχὼν καὶ εὐτελής. καινῶς πάνυ εἴρηται παρὰ Ἀριστοφάνει (fr. 52 Dem.).
alpha 1981	Ἀνθρωποειδὲς θηρίον· ἐπὶ τοῦ Γλαύκου τοῦ ἀναφανέντος ἐκ τῆς θαλάσσης Αἰσχύλος εἴρηκεν (fr. 26 N.2 = 57M.). χρήσῃ παντα‐ χοῦ.
alpha 1982	Ἀνθρωπικὴ παρασκευή· Φρύνιχος εἴρηκεν (fr. 7 Dem.). ἐρεῖς δὲ καὶ ἀνθρωπικὴ φωνὴ καὶ ἀνθρωπικὴ διάνοια καὶ Ἀνθρωπικὴ δίαιτα καὶ εἴ τι ἄλλο τοιοῦτον.
alpha 1983	Ἀνθρωπικὸς μῦθος· ὁ περὶ ἀνθρωπείων πραγμάτων ἔχων
alpha 1983	τὴν ὑπόθεσιν. Ἀριστοφάνης Ἀμφιαράῳ (fr. 3 Dem.).
alpha 1984	Ἀνθρωπάριον· Εὔπολις εἴρηκεν (fr. 26 Dem.)· „οὐκ ἐς κόρακας, ἀνθρωπάριον, ἀποφθερεῖ;“
alpha 1985	Ἀνθρώπειον σῶμα· Κάνθαρος εἴρηκεν (fr. 3 Dem.). καὶ Ἀνθρωπεία φύσις Θουκυδίδης (2, 50, 1).
alpha 1986	Ἀνθρωπῆ· τὸ τοῦ ἀνθρώπου δέρμα, ὡς λεοντῆ. Ἡρόδοτος αʹ (5, 25, 1)· „σφάξας ἀπέδειρε τὴν ἀνθρωπῆν“.
alpha 1987	Ἀνθρωποειδέα θεόν· Ἡρόδοτος εἴρηκεν αʹ (2, 142, 3).
alpha 1988	Ἀνθρωποκτόνος· Εὐριπίδης Αἰγεῖ φησιν (fr. 11b Snell).
alpha 1989	Ἀνθρωπιστί· Σοφοκλῆς (fr. 827 R.)· „μηκέτ’ ἀνθρωπιστὶ διαλέξῃ τῇδε“.
alpha 1990	Ἀνθυπουργῆσαι· τὸ ἀνταποδοῦναι χάριν. ὁ αὐτὸς Κολχίσιν (fr. 315 N.2 = 339 R.)· „ἦ φὴς ὑπομνὺς ἀνθυπουργῆσαι χάριν;“
alpha 1991	†Ἀνθυπωμοσία†· ἀντὶ τοῦ ἀντειπεῖν τῇ ὑπωμοσίᾳ. οὕτω Δημοσθένης κατὰ Ὀλυμπιοδώρου (48, 25).
alpha 1992	Ἀνίατον· Δημοσθένης ἐν τῷ κατὰ Ἀριστογείτονος (25, 95)· „ἀνίατον τὸ πρᾶγμά ἐστι“. καὶ Ἀντιφῶν (2, 4, 12)· „ἀνίατος ἡ ἁμαρτία ἐστίν“.
alpha 1993	Ἀνίει τὰ ἀγαθά· τοῖς τεθνεῶσιν ἔθος εἶχον λέγειν ἐπευχό‐ μενοι. Φρύνιχος Κωμασταῖς (fr. 1 Dem.)· „ἡμῖν δ’ ἀνίει δεῦρο σὺ
alpha 1993	τἀγαθὰ τοῖς τήνδ’ ἔχουσι τὴν πόλιν ἵλεωσ“.
alpha 1994	Ἀνιαθείς· λυπηθείς.
alpha 1995	Ἀνιαρόν· λυπηρόν.
alpha 1996	Ἀνίδρυτοι· ἀστήρικτοι.
alpha 1997	Ἀνίδρυτο〈ν〉· Δημοσθένης ἐν τῷ κατὰ Ἀριστογείτονος (25, 52) ἀντὶ τοῦ ἀνεξίλαστον.
alpha 1998	Ἀνιείς· †ἀφείς†, ἢ παρορμῶν.
alpha 1999	Ἀνιεμένη (X 80)· ἀνέλκουσα καὶ ἀναχαλῶσα τὸν πέπλον.
alpha 2000	Ἀνιέντα· ἐνδόντα.
alpha 2001	Ἀνιέρειος· ᾧ ἱερεῖα μὴ θύεται.
alpha 2002	Ἀνιερώσαντες· ἀναθέντες.
alpha 2003	Ἀνιλλομένη· καθυποκρινομένη. κυρίως δὲ ἀνίλλεσθαι τὸ ἀπαξιοῦν.
alpha 2004	Ἀνικμώμενα (Pl. Tim. 53a)· λικμώμενα.
alpha 2005	Ἀνιμᾶσθαι· ἀντλεῖν, ἀρύεσθαι.
alpha 2006	Ἄνιππος· διὰ μὲν τοῦ ν ὁ μὴ ἔχων ἵππον, διὰ δὲ τοῦ μ ἱππεῖς σημαίνει δύο, ἔχοντας ἐζευγμένους ἱμᾶσιν ἵππους χωρὶς ζυγοῦ, καὶ τὸν μὲν ἡνιοχοῦντα, τὸν δὲ μαχόμενον.
alpha 2007	Ἀνίπτοις ποσίν· ἀντὶ τοῦ ἑτοίμοις καὶ χωρίς τινος ἐπιμε‐ λείας.
alpha 2008	Ἀνίστη· ἀντὶ τοῦ ἐφίστη.
alpha 2009	Ἀνίστω· ἀντὶ τοῦ ἀνίστασο. Ἀμειψίας (fr. 32 K.).
alpha 2010	†Ἄνισιν†· ἐνδίδωσιν.
alpha 2011	Ἀνισοφυές· ἀνόμοιον.
alpha 2012	Ἀνιστάμεναι· αἰχμαλωτιζόμεναι.
alpha 2013	Ἀνίσχουσα· ἀναδύουσα.
alpha 2014	Ἀνίσχων· ἀνατέλλων.
alpha 2015	Ἂν μὴ λεοντῆ 〈γ’〉 ἐξίκηται, {τὴν} ἀλωπεκῆν πρόσ‐ αψον· ὁ νοῦς· ἐὰν μὴ φανερῶς ἀντέχῃς ἀμυνόμενος, πανουργίᾳ χρῆσαι.
alpha 2016	Ἀνο〈μ〉βροῦσαι· ἀναβλύζουσαι.
alpha 2017	Ἀνόδοντον· Κοριαννοῖ Φερεκράτης (fr. 74 K.)· „ἀνὴρ γέρων ἀνόδοντος ἀλήθει“.
alpha 2018	Ἀνόθευτον· γνήσιον, ἀπαραποίητον.
alpha 2019	Ἀνόητα, εἰ τοῦτο ἐπιτάξεις· οἱ μὲν ἀγοραῖοι καὶ πολλοὶ οὕτως, Ἀττικῶς δὲ καὶ ἐσχηματισμένως Εὔπολις (fr. 27 Dem.)· „ἀνόητά γ’ 〈εἰ τοῦτ’〉 ἦλθες ἐπιτάξων ἐμοί“.
alpha 2020	Ἀνοητίαν· τὴν ἄνοιαν. Ἀριστοφάνης (fr. 746 K.). ἀνοηταί‐ νειν δὲ Ἀμειψίας (fr. 1 Dem.).
alpha 2021	Ἀνοίγει καὶ ἀνοιγνύει· διχῶς.
alpha 2022	Ἀνοιγομένοις τοῖς κτήνεσιν· ἀντὶ τοῦ σχιζομένοις. Ἡρό‐ δοτος (4, 58).
alpha 2023	Ἄνοις· ἀντὶ τοῦ ἀνύοις. Φρύνιχος (fr. 89 K.).
alpha 2024	Ἀνοίσω· ἀντὶ τοῦ λογιοῦμαι, ἐπὶ ψήφου. ἔστι δέ, ὡς δοκεῖ,
alpha 2024	ἰδιωτικόν. Φιλωνίδης Κοθόρνοις (fr. 1 Dem.)· „περὶ δ’ ὧν σὺ λέγεις, λόγος ἐστὶν ἐμοὶ πρὸς Ἀθηναίους κατὰ χειρός, ὃν ἐγὼ λογιοῦμαι ἐξ ἀτελείας, τῷ δήμῳ δ’ οὐδὲν ἀνοίσω“.
alpha 2025	Ἀνοιμώξομαι· Τηλεκλείδης Ἀμφικτύοσιν (fr. 1 Dem.)· „ἀνακλαύσομαί τε μεγά〈λα〉 καὶ ἀνοιμώξομαι“.
alpha 2026	Ἀνοισθησόμεθα· Ὑπερείδης ἐν τῷ κατὰ Δημοσθένους (1, 9, 25)· „τὰ χρήματ’ ἀνοισθησόμεθ’ εἰς ἀκρόπολιν“.
alpha 2027	Ἀνόκαιον· τὸ ὑπερῷον οἴκημα. Ξενοφῶν ἐν Ἀναβάσει (5, 4, 29). καὶ τὸν κωμῳδιοποιόν 〈***〉.
alpha 2028	Ἀνοκωχήν· διὰ τοῦ ο τὴν ἀνοχὴν λέγουσι. πολὺ δέ ἐστι παρὰ Θουκυδίδῃ (1, 40, 4, al.). σημαίνει δὲ καὶ τὴν ἀναχώρησιν. καὶ τὸ ἀνέ‐ χειν ἀνοκωχεύειν.
alpha 2029	Ἀν’ ὅμιλον (Γ 449)· κατὰ τὸ πλῆθος.
alpha 2030	Ἀνομολογήσασθαι· ἀντὶ τοῦ διομολογήσασθαι ἀργύριον ἤ τι τοιοῦτον. Λυσίας ἐν Τραπεζιτικῷ (fr. novum).
alpha 2031	Ἄνομον κατηγορίαν· Λυσίας εἴρηκεν (fr. novum), ἀνο‐ μίαν δὲ Κρατῖνος (fr. 28 Dem.), ἀνόμως δὲ Φιλύλλιος (fr. 2 Dem.), Ἀνόμημα δὲ Λυσίας (fr. novum).
alpha 2032	Ἄνοπλοι· Ἴων εἴρηκεν (TrGF 19 F 53e)· „ἀπροσδόκητοι {γὰρ} καὶ ἄνοπλοι πορθούμεθα“.
alpha 2033	Ἀνόνητα· Εὐριπίδης Ἑκάβῃ (766)· „ἀνόνητ’ ἦν, ὡς ἔοικε, ταῦτα“.
alpha 2034	Ἀνοργίας· ἀμυησίας· ὄργια γὰρ τὰ μυστήρια.
alpha 2035	Ἄνοργοι· ἀντὶ τοῦ ἄνευ ὀργῆς. Κρατῖνος (fr. 385K.).
alpha 2036	Ἀνοργιάστοις· τῶν μυστηρίων ἀπείροις.
alpha 2037	Ἀνορταλίζειν· παίζειν καὶ σκιρτᾶν. λέγουσι δὲ οὕτως καὶ τὸ ἀναβάλλειν ταῖς χερσὶ τὰ παιδία.
alpha 2038	Ἀνόσιον· βέβηλον, ἀνίερον, ἄθυτον.
alpha 2039	Ἄνοργον· ἀμύητον. καὶ ἀκίνητον.
alpha 2040	Ἀνόρεος πόλεμος· ἀνδρεῖος, ὁ πρὸς ἄνδρα γινόμενος. Σο‐ φοκλῆς Ναυπλίῳ (fr. 403 N.2 = 436 R.).
alpha 2041	Ἀνοσήλευτον· Σοφοκλῆς Θυέστῃ (fr. 264 R.).
alpha 2042	〈Ἄ〉νους· Πλάτων Νόμων ιβʹ (962c), ἀνούστερος δὲ καὶ Ἀνουστέρα Σοφοκλῆς (fr. 1015 R.), ἀνούστατος δὲ Φερεκράτης (fr. 19 Dem.).
alpha 2043	Ἀνοψία· ἀντὶ τοῦ σπάνις ὄψων.
alpha 2044	Ἀντανάκλασιν· κατὰ ἀνάκλασιν ἀπό τινος μεταγομένη. γίνεται δὲ τοῦτο ἐπὶ φωνῆς, ὅταν ἀντηχῇ, καὶ ἐπὶ φωτὸς ἡλιακοῦ, ὅταν λείῳ τινὶ ἢ λαμπροτάτῳ ὕδατι προσπέσῃ.
alpha 2045	Ἀντακαῖος· ἰχθῦς, ὡς γλάνις καὶ σαπέρδης.
alpha 2046	Ἀντα〈να〉γνῶναι, οὐκ ἀντιβάλλειν. οὕτως Κρατῖνος Ὥραις (fr. 386 K.).
alpha 2047	Ἀντάλλαγον καλοῦσι τὸν ἀντὶ ἑτέρου ἠλλαγμένον, οὐχὶ ἄνταλλον. Μένανδρος Κανηφόρῳ (fr. 220 K.—Th.)· „ἐδεῖτο χρῆσαι τὴν ἑαυτῆς θυγατέρα ἀντάλλαγον“. 〈καὶ〉 Χήρᾳ (fr. 446 K.—Th.).
alpha 2048	†Ἀντάλλεος†· ἀντὶ τοῦ ἄνταλλος.
alpha 2049	Ἀνταπαιτῆσαι καὶ ἀπαιτῆσαι· Θουκυδίδης δʹ (3, 58, 1). καὶ Ἀνταποδοῦναι καὶ ἀνταπολαμβάνειν Δημοσθένης ἐν τῷ κατὰ Λεπτίνου (20, 46).
alpha 2050	Ἀντεγράψατο· ἀντεδικάσατο. καὶ ἀντιγραφαὶ καὶ ἀν‐ τωμοσίαι αἱ αὐταὶ σχεδόν.
alpha 2051	Ἀνταναίρει〈ν〉· οἷον οἱ πολλοὶ ἀνθυφελεῖ〈ν〉 λέγουσιν. Ἀριστοφάνης Κωκάλῳ (fr. 12 Dem.).
alpha 2052	Ἀνταίρειν· ἀντανίστασθαι, ἀνταγωνίζεσθαι.
alpha 2053	Ἀνταγωνιστής· Εὐριπίδης (Troad. 1006) καὶ Πλάτων (Reip. 8, 554e, al.).
alpha 2054	Ἀνταγοράζειν· Δημοσθένης (35, 25)· „οὔτε γὰρ οὐδὲν ἐν τῷ Πόντῳ ἀντηγόρασαν οὔτε ἀντεφορτίσαντο“.
alpha 2055	Ἀνταποκτεῖναι· ὅταν τις ἀντί τινος ἀποκτείνῃ τοὺς φονεύ‐ σαντας. Εὐριπίδης Ὀρέστῃ (509).
alpha 2056	Ἀνταρκεῖν· οὐδὲν πλέον τοῦ ἐξαρκεῖν σημαίνει.
alpha 2057	Ἀνταποπαίζειν· ὅταν τις παίζων ἀστραγάλοις ἢ ψήφοις 〈ἢ〉 καὶ καρύοις ἢ καὶ κυβεύων ἐπ’ ἀργυρίῳ νικήσῃ, εἶτα αὖθις νικᾶ‐ ται ὃ ἐνίκησε. Μενεκράτης Μανέκτορι (fr. 1 Dem.)· „ἀλλ’ ὥσπερ παῖς ὅταν ἀστραγάλους ἐκκόψας ἀνταποπαίζῃ“.
alpha 2058	Ἀνταυγὲς κάλλος· πάνυ ἐναργὴς ἡ φωνή. Σαννυρίων Δανάῃ (fr. 1 Dem.) λέγει ἐπαινῶν τὸ κάλλος αὐτῆς. ἡ λέξις Φρυνίχου (Praep. soph. fr. 23).
alpha 2059	Ἀνταυγεῖς κόρας· Ἀριστοφάνης Θεσμοφοριαζούσαις
alpha 2059	(902).
alpha 2060	Ἀντασπάζομαι· ἐν ἴσῳ τῷ φιλοφρονοῦμαι. 〈***〉 καὶ Πλάτων Σοφισταῖς (fr. 12 Dem.).
alpha 2061	Ἀνταναιρεῖταί σοι ὅπλα· Ξενοφῶν Παιδείας εʹ (4, 25) καὶ Θουκυδίδης ἱστορίας γʹ (32, 2).
alpha 2062	Ἀνταμυνόμενος· ὁ αὐτὸς δʹ (19, 2).
alpha 2063	Ἀνταποδοῦναι· ὁ αὐτὸς γʹ (40, 7).
alpha 2064	Ἀνταποδίδως· Φερεκράτης Ἀνθρωφηρακλεῖ (fr. 2 Dem.)· „ὦ Ζεῦ, καλῶς γ’ ἀνταποδίδως μοι τὴν χάριν“. καὶ ἀνταπόδος ὁ αὐτός (fr. 3 Dem.).
alpha 2065	Ἀνταπολαμβάνειν· Δημοσθένης ἐν τῷ πρὸς Λεπτίνην (20, 46).
alpha 2066	Ἀντάκουε· Κράτης (fr. 5 Dem.)· „ἀντάκουε νῦν ἐμοῦ“.
alpha 2067	Ἀντεπιτίθησιν· ἀντὶ τοῦ ἀντεπιστέλλει. οὕτως Ἰσαῖος (fr. 78 S.).
alpha 2068	Ἀντερείδει· ἀντὶ τοῦ οὐχ ὑπείκει.
alpha 2069	Ἀντετόρησεν· εἰς τὸ ἐναντίον ἦλθε τιτρώσκων.
alpha 2070	Ἀντεφέροντο· ἠναντιοῦντο.
alpha 2071	Ἀντεύφρασμα· τὸ ἐναντίον τῇ εὐφροσύνῃ ἀγαθόν.
alpha 2072	Ἀντεφιλοτιμοῦντο· ἀντὶ 〈τοῦ〉 ἡμιλλῶντο καὶ ἤριζον καὶ ἀντηγωνίζοντο. τοῦτο δὲ τὸ ἀντιφιλοτιμεῖσθαι πρώτης ἐστὶ συζυγίας
alpha 2072	τῶν περισπωμένων, καὶ †μόνον†. ἔστι δέ τινα ῥήματα, ἃ δύο συζυγιῶν εὑρέθη· οἷον σκηνῶ {σκηνώσω} σκηνοῖς καὶ σκηνεῖς καὶ ἀτολμῶ ἀτολ‐
5	μεῖς καὶ ἀτολμοῖς.
alpha 2073	Ἀντέχει· ἀντὶ τοῦ ἐξαρκεῖ Δείναρχος (fr. 10, p. 147, 7 C.). ἀντὶ δὲ τοῦ σῴζεται Δημοσθένης (2, 10). καὶ Ὑπερείδης (fr. 229 J.) ἀντὶ τοῦ ἀντιλαμβάνει.
alpha 2074	Ἀντεχόμενος· ἀντιλαμβανόμενος.
alpha 2075	Ἀντήλιος· ἡ ἀνακλωμένη ἀπὸ τοῦ ἡλίου αὐγή. γίνεται δὲ περί τε δυσμὰς καὶ ἀνατολάς, καὶ οὔτε ἄνωθεν οὔτε κάτωθεν οὔτε ἐκ πλαγίου.
alpha 2076	Ἀντηρέτης· ὁ ἀντικαθεζόμενος τῷ ἐλαύνοντι.
alpha 2077	Ἀντιάζει· ἐναντιοῦται.
alpha 2078	Ἀντιάτας· τοὺς ἀπὸ Ἀντίου πόλεως, ἣ ἀπέχει Ῥώμης στα‐ δίους τʹ.
alpha 2079	Ἀντιβληθέντος· ἀντὶ τοῦ ὑπαγορευθέντος. Δείναρχος (fr. 6, 2 C.).
alpha 2080	Ἀντιβολῆσαι· ἀπαντῆσαι, μετασχεῖν. καὶ ἐπιτυχεῖν καὶ δυσωπῆσαι.
alpha 2081	Ἀντιβόλησις· δέησις καὶ ἱκεσία. Πλάτων ἐν Συμποσίῳ (183a). ὠνόμασται δὲ ἀπὸ τοῦ τὰς χεῖρας προσβάλλειν τοῖς ἐναντίοις τοὺς ἱκετεύοντας.
alpha 2082	Ἀντιγενίδας· ἐνδοξότατος γέγονεν αὐλητής, υἱὸς †Διονύ‐ σου†.
alpha 2083	Ἀντιβολία· Εὔπολις Κόλαξιν (fr. 317 K.). σημαίνει δὲ ἱκε‐
alpha 2083	τείαν.
alpha 2084	Ἀντιβλέπει· Φερεκράτης (fr. 20 Dem.).
alpha 2085	Ἀντιβαίνει· ἀντὶ τοῦ ἀπειθεῖ. Εὐριπίδης Ἀλκμέωνι (fr. 87a Snell).
alpha 2086	Ἀντιγνωμονεῖν· τὸ ἐναντίαν γνῶσιν ἔχειν. Ξενοφῶν Παι‐ δείας γʹ (4, 3, 8).
alpha 2087	Ἀντιγονίς· Πολέμων ἐν ϛʹ τῶν πρὸς Ἀντίγονον (fr. 57 Preller). οὕτως φασὶν ὀνομασθῆναι τὸ ἔκπωμα ἀπὸ Ἀντιγόνου τοῦ βασιλέως, καθάπερ ἀπὸ Σελεύκου Σελευκίδα καὶ ἀπὸ Προυσίου Πρου‐ σιάδα.
alpha 2088	Ἀντιγραφή· τοῦτο τὸ ὄνομα κατὰ δυοῖν ταττόμενον πρα‐ γμάτων παρὰ τοῖς Ἀττικοῖς εὑρίσκεται· ποτὲ μὲν γὰρ ἴσον τι δύναται παρ’ αὐτοῖς τῇ ἀντωμοσίᾳ, ποτὲ δὲ σημαίνει τὸ ἀντιποιεῖσθαι.
alpha 2089	Ἀντιγραφεύς· ὁ τὰ εἰσφερόμενα χρήματα ἀντιγραφόμενος τρόπῳ γραμματέως, ἄν τε δοῦλος ᾖ ἄν τε ἐλεύθερος. δύο δὲ ἦσαν, ὁ μὲν τῆς διοικήσεως, ὁ δὲ τῆς βουλῆς, ὥς φησι Δημοσθένης (22, 70. 24, 178) καὶ Αἰσχίνης (3, 25).
alpha 2090	〈Ἀντιγραφή〉· ἰδίως μὲν ἐπὶ ταῖς τῶν κλήρων διαδικασίαις, κοινῶς δὲ τὰ ἐν ταῖς δημοσίαις δίκαις τῶν δικαζομένων γράμματα. καὶ λέγεται ὁμοίως τά τε τοῦ διώκοντος καὶ τὰ τοῦ φεύγοντος ἀντιγραφή.
alpha 2091	Ἀντίγραφοι διαθῆκαι· Χαρίσιος ἐν τῷ πρὸς Σωκράτην· „ἔχουσαι μὲν τὸν αὐτὸν τρόπον, ἀλλήλαις δὲ ἦσαν ἀντίγραφοι“.
alpha 2092	Ἀντιδιαστέλλεται· ἀντιδιΐστησιν.
alpha 2093	Ἀντιδοίην κἂν ἐμαυτὸν τῷδε πράξας εὐθέτως (fr. com.
alpha 2093	novum)· Ἀττικὴ ἡ συμπλοκή· καὶ γὰρ ἐκεῖνοι δοτικὰς ἀντὶ γενικῶν λαμβάνουσιν, οἷον „φιλίᾳ τοῦτο δρῶσα“ (incerti auctoris), ἀντὶ τοῦ ὑπὸ φιλίας.
alpha 2094	Ἀντίδοσις· οὐ μόνον ἐπὶ τριηραρχίας, ἀλλ’ ἐπὶ παντὸς οἵου τε ἀποδοθῆναι. Κρατῖνος Ὥραις (fr. 14 Dem.).
alpha 2095	Ἀντιδικουμένου καὶ ἀντιδικούμενον τὸ παθητικόν, ἀντὶ τοῦ ἀμφισβητούμενον. Λυσίας ἐν τῷ Περὶ Δι〈και〉ογένους κλήρου πρὸς Γλαύκωνα (fr. novum).
alpha 2096	Ἀντιδικοῦμεν· Θουγενίδης Δικασταῖς (fr. 1 Dem.)· „τί, ὠγαθέ, ἀντιδικοῦμεν ἀλλήλοις ἔτι;“
alpha 2097	Ἀντιδικεῖν· Φρύνιχος ἔφη (fr. 8 Dem.), καὶ ἀντίδικοι Ἀριστοφάνης (fr. novum).
alpha 2098	Ἀντίδουπα· Πλάτων εἴρηκεν (fr. 27 Dem. = Aeschyl. Pers. 1040)· „βόα νῦν ἀντίδουπά μοι“.
alpha 2099	Ἀντιδιέξειμι· Αἰσχίνης ἐν τῷ κατὰ Τιμάρχου (155).
alpha 2100	Ἀντίθεσις· σχῆμα λέξεώς ἐστι, καθ’ ἣν ἀντιτιθέασιν ἀλλήλοις τὰ ἐναντία ἢ κατὰ μέρος ἢ ἀθρόα. οὕτως Ἰσοκράτης ἐν τῷ Παναθηναϊκῷ (2).
alpha 2101	Ἀντίθετον· τὸ σχῆμα τῆς φράσεως, ὡς ἡμεῖς. Ἀριστοφάνης Θεσμοφοριαζούσαις (fr. 326 K.)· „καὶ κατ’ Ἀγάθων’ ἀντίθετον ἐξευρημένον“.
alpha 2102	Ἀντίθετα· εἶδος σχήματος ῥητορικοῦ διαφόρως ποικιλλόμε‐ νον. ὁ μέντοι Αἰσχίνης (2, 4) οὐκ ἐπὶ σχήματος εἶπε τὸ ἀντίθετον, ἀλλ’ ὅτι διήγημα διηγήματι ὁ Δημοσθένης ἀντέθηκεν.
alpha 2103	Ἀντικάθηται· ἀντὶ τοῦ ἐναντιοῦται.
alpha 2104	Ἀντικρύ· κατέναντι, ἐξ ἐναντίας.
alpha 2105	Ἀντικόπτειν· Ὑπερείδης (fr. 229a J.) ἐπὶ τοῦ ἐνίστασθαι.
alpha 2106	Ἀντικαταλαβεῖν· ἀντιλαχεῖν δίκην. Πλάτων Πεισάνδρῳ (fr. 9 Dem.).
alpha 2107	Ἀντίκρισις· ἀντὶ τοῦ ἀπόκρισις. οὕτως Ἀναξίλας (fr. 41 K.).
alpha 2108	Ἀντικρύ· ὁ μὲν Βοηθὸς ἐν τῇ τῶν λέξεων αὐτοῦ Συναγωγῇ δέκα φησὶ σημαίνειν τὴν λέξιν· κατέναντι καὶ ἐξ ἐναντίας καὶ διαμπε‐ ρὲς καὶ ἰθὺς καὶ εὐθὺς καὶ ἐπ’ εὐθείας καὶ ἰσχυρῶς καὶ σαφῶς καὶ ἀκριβῶς καὶ ἁπλῶς. οἱ δέ φασιν, ἀκριβέστερον οἶμαι λέγοντες, ὅτι μετὰ
5	μὲν τοῦ ς λεγομένη τὰ πολλὰ τῶν εἰρημένων δηλοῖ, ἄνευ δὲ τοῦ ς, ὅτε καὶ ὀξύνεται, οἷον ἀντικρύ, τὸ κατέναντι καὶ ἐξ ἐναντίας μόνον.
alpha 2109	Ἄντικρυς· διόλου, ἢ παντελῶς, ἢ φανερῶς. Διονύσιος.
alpha 2110	Ἄντικρυς· τὸ φανερῶς καὶ διαρρήδην. σπάνιον δὲ καὶ τὸ ἐξ
alpha 2110	ἐναντίας. τὰ δὲ πολλὰ τὸ ἐξ ἐναντίας τὸ ἀντικρὺ ἄνευ τοῦ ς δηλοῖ.
alpha 2111	Ἀντίκυρα· ὄνομα χώρας τινός.
alpha 2112	Ἀντίπαλος· δύο σημαίνει ἡ λέξις· ἢ γὰρ τοὺς ἴσους καὶ ἰσορρόπους, ἢ τοὺς πολεμίους καὶ ἐναντίους.
alpha 2113	Ἀντίπαις· ὁ πρόσηβος καὶ ὑπὲρ τὴν τοῦ παιδὸς ἡλικίαν. ὁ δὲ αὐτὸς καὶ ἀνδρόπαις παρ’ Ἀριστοφάνει (p. 93 Nauck).
alpha 2114	Ἀντιλαβή· Πλάτων (Phaed. 84c) καὶ Ξενοφῶν.
alpha 2115	Ἀντιλαμβάνεσθαι· καὶ τοῦτο καὶ τὰ ἀπ’ αὐτοῦ ἐν τῇ συνη‐ θείᾳ πολλοὶ ἀντὶ τοῦ αἰσθάνεσθαι παραλαμβάνουσιν.
alpha 2116	Ἀντιλογίαι· αἱ ἐν ταῖς τραγῳδίαις κατασκευαὶ καὶ ἀνα‐ σκευαί. Ἀριστοφάνης Βατράχοις (775).
alpha 2117	Ἀντιλέγειν· ἀντὶ τοῦ ἴσα λέγειν. Πλάτων (Crito 50e).
alpha 2118	Ἀντίληψις· ἀντὶ τοῦ ἐπίληψις. Πλάτων (Phaed. 87a). Θου‐ κυδίδης δὲ (1, 120, 2) ἀντὶ τοῦ ἀντικομίσασθαι.
alpha 2119	Ἀντιλογιῶν· Θουκυδίδης δʹ (59, 4). καὶ ἀντιλογῆσαι Νε‐ φέλαις Ἀριστοφάνης (321).
alpha 2120	Ἀντίπαλον· τρία σημαίνει· τὸ ἐναντίον καὶ τὸ ἰσόπαλον καὶ τὸ ἰσόστροφον.
alpha 2121	Ἀντιπαρεξάγειν· ἀντιτάσσειν.
alpha 2122	Ἀντιπεπονθότως· ἀντικειμένως, ἐναντίως.
alpha 2123	Ἀντιπροκλήσεις· ἀντιλογίας, ἀντεγκλήματα.
alpha 2124	Ἀντία· χαλεπή, προσάντης.
alpha 2125	Ἄντλος· ἡ ἀντλία.
alpha 2126	Ἄντλιον· ὑπάντλιον.
alpha 2127	Ἀντλητήρ· ὁ κάδος †ἢ ὁ ναυτικὸς ἀντλητήρ†.
alpha 2128	Ἀντλία· ὅπου τὸ ὕδωρ τὸ ἐν τῷ πλοίῳ γενόμενον ἀπαντλοῦ‐ σιν εἰς θάλασσαν. καὶ νῦν ὁ καλούμενος καδίσκος.
alpha 2129	Ἀντλιαντλητῆρας· Μένανδρος Μεσσηνίᾳ (fr. 269 K.—Th.)· „οἱ δ’ ἁρπάσαντες τοὺς κάδους 〈τοὺσ〉 στρογγύλους ὕδρευον ἀν‐ δρειότατα †κἠπόλις† πάλιν. —ἤντλουν λέγειν δεῖ, καὶ κάδους οὐ δεῖ λέγειν, ἀλλ’ ἀντλιαντλητῆρασ“. †οὕτως Ἀριστοφάνης καὶ Ἐπίλυκος†.
alpha 2130	Ἀντίρροπον· ἰσόρροπον.
alpha 2131	Ἀντιστρόφους· ἀντὶ τοῦ ἰσοστρόφους.
alpha 2132	Ἀντιτορήσας· διατρήσας, τοιχωρυχήσας.
alpha 2133	Ἀντιτυπῆσαι· ἀντιπαθῆσαι.
alpha 2134	Ἀντιτυπία· ἐναντίωσις, σκληρότης. λαμβάνεται δὲ καὶ ἐπὶ ὁμοιότητος.
alpha 2135	Ἀντιοχίς· ὄνομα φυλῆς.
alpha 2136	Ἄντισσα· μία πόλις τῶν ἐν Λέσβῳ.
alpha 2137	Ἀντιτύπους ἀνθρώπους (Pl. Theaet. 156a)· σκληροὺς καὶ ἀνενδότους. μεταφορικῶς ἀπὸ τοῦ ἄκμονος καὶ τῆς σφύρας· „καὶ τύπος ἀντίτυποσ“ (Hdt. 1, 67, 4).
alpha 2138	Ἀντιφέρονται· ἐναντιοῦνται.
alpha 2139	Ἀντιφιλοτιμεῖ· ἀντιθεραπεύει.
alpha 2140	Ἀντίφης (Pl. Gorg. 501c)· ἀντὶ τοῦ ἀντιλέγεις.
alpha 2141	Ἀντόμενοι· συμβάλλοντες.
alpha 2142	Ἄντρα νύχια (Eur. Andr. 1224)· σκοτεινὰ σπήλαια.
alpha 2143	Ἀντρώδη· σπηλαιώδη.
alpha 2144	Ἀντρῶνες· πόλις ἐν Θετταλίᾳ.
alpha 2145	Ἀντρώνιος ὄνος· ὁ μέγας, ὡς μεγίστων γινομένων ἐν Ἀντρῶσιν.
alpha 2146	Ἄντυγες· περιφέρειαι.
alpha 2147	Ἄντυξ· περιφέρεια τοῦ ἅρματος.
alpha 2148	Ἀντωπεῖ· ἀντοφθαλμεῖ.
alpha 2149	Ἀντωπός· ὁ ἀντιβλέπων.
alpha 2150	Ἀντωμοσία· γράμματά τινα γράψαντες, περὶ ὧν ἡ δίκη, ὅ τε
alpha 2150	κατηγορούμενος καὶ ὁ κατηγορῶν ἀποφέρουσι πρὸς τὴν ἀρχήν. καλεῖ‐ ται δὲ οὕτως, ἐπειδὴ ἑκάτερος αὐτῶν ἀντώμνυεν, ὁ μὲν τἀληθῆ κατη‐ γορήσειν, ὁ δὲ τἀληθῆ ἀπολογήσασθαι.
alpha 2151	Ἀνύτειν οἱ Ἀττικοί, ὅπερ ἡμεῖς ἀνύειν. ἁνύειν δέ, τὸ σπεύ‐ δειν, δασεῖα ἡ πρώτη. Ὅμηρος δὲ τὸ ἀνύειν ὡς ἡμεῖς (D 56)· „οὐκ ἀνύω φθονέουσα“.
alpha 2152	Ἀνυδρεύσασθαι· ἀντλῆσαι ὕδωρ· „κατάχεον αὐτῆς κἀνύ‐ δρευσαι τὸν κάδον“. Κοριαννοῖ Φερεκράτης (fr. 76 K.).
alpha 2153	Ἄνυδρα δάπεδα· περὶ Λιβύης λέγει ὁ Τραγικός (Eur. fr. 955h Snell)· „ἄνυδρα δ’ ᾠκηκὼς ἄναξ κριωπὸς Ἄμμων δάπεδα θεσπί‐ ζει τάδε“.
alpha 2154	Ἀνυμεναιοῦν· Σοφοκλῆς Φρυξίν (fr. 725 R.)· „οὐ λήξετ’, οὐ παύσεσθε τούσδε τοὺς γάμους ἀνυμεναιοῦντες;“
alpha 2155	Ἀνυποδησία· Πλάτων εἴρηκε (Leg. 1, 633c) καὶ Ξενοφῶν (Lac. 2, 3).
alpha 2156	Ἀνυπόστατον· ἀντὶ τοῦ ἀφόρητον.
alpha 2157	Ἀνυπαίτιος· ἀναίτιος.
alpha 2158	Ἀνυπόβλητον· προὖχον.
alpha 2159	Ἀνύποιστον· ἀβάστακτον.
alpha 2160	Ἀνυπόδητος λέγεται, οὐχὶ ἀνυπόδετος.
alpha 2161	Ἀνυπεύθυνος· Αἰσχίνης ἐν τῷ κατὰ Κτησιφῶντος (22)· „ἀνυπεύθυνον δὲ καὶ ἀζήτητον“.
alpha 2162	Ἄνυμφον· κακόνυμφον. ἢ τὴν οὐχ οἵαν τε νυμφευθῆναι.
alpha 2162	Σοφοκλῆς (fr. 1016 R.).
alpha 2163	Ἀνυσίμως· Πλάτων (Theaet. 144b). ἐνεργῶς, πρακτικῶς. καὶ Ἀνύ〈του〉σι· τελοῦσιν, ἀνύουσιν.
alpha 2164	Ἁνύσαι· δασέως τὸ σπεῦσαι καὶ συντελέσαι.
alpha 2165	Ἄνω καὶ κάτω· ὡς ἐν τῇ συνηθείᾳ λέγομεν. Εὐριπίδης (Bacch. 349)· „ἄνω καὶ κάτω τὰ πάντα συγχέουσιν“.
alpha 2166	Ἀνῴμωξεν· ἐστέναξεν.
alpha 2167	†Ἀνωρθρίαζον†· Ἀνδοκίδης (1, 29)· ἀντὶ τοῦ †ὄρθριοι† βοῶντες ἔλεγον.
alpha 2168	Ἄνω ποταμῶν ῥέουσι πηγαί· παροιμία ἐπὶ τῶν ὑπεναν‐ τίως γινομένων ἢ λεγομένων, οἷον εἰ ὁ πόρνος τὸν †σοφώτερον† ἔλεγε πόρνον. ἐπειδὴ οἱ ποταμοὶ ἄνωθεν κάτω ῥέουσιν, οὐ κάτωθεν ἄνω. κέχρηται αὐτῇ Δημοσθένης ἐν τῷ Περὶ τῆς παραπρεσβείας (19, 287).
5	〈καὶ ***〉· „ἄνω ποταμῶν τὰ πράγματα εἶναί μοι δοκεῖ“ (com. adesp. fr. 50 Dem.).
alpha 2169	Ἀνωφέλητος ἄνθρωπος· Στράττις (fr. 9 Dem.)· „ἀνω‐ φέλητος καὶ θεοῖς ἐχθρόσ“.
alpha 2170	Ἀνῳκισμένος· ἐν τοῖς ἀνωτάτω γεννηθείς. ἢ ὁ ἄνω ὤν.
alpha 2171	Ἀνόνητον· τὸ ἀνωφελές.
alpha 2172	Ἀξιαπηγητότατον (Hdt. 2, 99, 4)· ἀξιολογώτατον.
alpha 2173	Ἀξιοῖ· ἀντὶ τοῦ νομίζει. Ἀντιφῶν (fr. 60 Th.) καὶ Λυσίας (fr. 302 S.).
alpha 2174	Ἄξιον· τὸ εὔωνον. Ἀριστοφάνης (Equ. 895).
alpha 2175	Ἀξιόπιστος· οὐχὶ ὁ κατάπλαστος λέγεται ὑπὸ τῶν παλαιῶν καὶ τερατείᾳ χρώμενος, ἀλλ’ ὁ πιστὸς καὶ δόκιμος καὶ ἀξιόχρεως.
alpha 2176	Ἀξιόχρεων· ἐν τῷ ω λέγουσι. καὶ λειπόνεων· καὶ τὰ οὐδέ‐ τερα οἱ {γὰρ} παλαιοὶ ὁμοίως. τὸ δὲ ἀξιόχρεον βάρβαρον.
alpha 2177	Ἄξιον· ἐπὶ τοῦ δικαίου τέτακται. οὕτως Δημοσθένης (fr. 19 S.).
alpha 2178	Ἄξιος θέας· παρὰ Φρυνίχῳ (TrGF 3 F 16b). καὶ ἀξιοθέα‐ τος παρὰ Ξενοφῶντι (HG. 4, 5, 6).
alpha 2179	Ἀξιάγαστος· ἀξιοθαύμαστος.
alpha 2180	Ἀξιέραστος· ἄξιος ἐρασμοῦ, ἐπέραστος.
alpha 2181	Ἄξιος οὐδὲ 〈ἑνὸσ〉 μόνου (Pl. Theaet. 162e)· ἀντὶ τοῦ οὐδενός. ἔστι δὲ ἀπὸ τῶν κύβων εἰρημένον.
alpha 2182	Ἀξιῶν· ἀντὶ τοῦ νομίζων, ὑπολαμβάνων. Πλάτων (Gorg. 450c) καὶ Λυσίας (fr. 302 S.).
alpha 2183	Ἄξονες· ξύλα τετράγωνα ἦν, ἀπὸ τοῦ ἐδάφους μέχρι τοῦ ὀρόφου διήκοντα καὶ διά τινος περόνης στρεφόμενα, ἐφ’ ὧν οἱ Σόλωνος
alpha 2183	νόμοι ἀνεγράφοντο. λέγονται δὲ καὶ ἐν τοῖς τῶν ἁμαξῶν ἄξοσιν ὁμοίως κώδιξι στρεφόμενοι. λέγονται δὲ καὶ ἐν τοῖς μαθήμασιν ἄξονες, περὶ
5	οὓς σφαῖραί τε καὶ κύλινδροι καὶ τὰ τοιαῦτα στρέφονται καὶ συνίσταν‐ ται. καὶ τῶν ἁμαξῶν δὲ οἷς οἱ τροχοὶ συνεχόμενοι περιστρέφονται.
alpha 2184	Ἀξύμβλητον· ὥστε μηδενὶ ἀπαντῆσαι. Σοφοκλῆς (fr. 355 N.2 = 387 R.)· „ἄπλαστον, ἀξύμβλητον ἐξεθρεψάμην“.
alpha 2185	Ἀξύλῳ (Λ 155)· πολυξύλῳ.
alpha 2186	†Ἀξόνητον†· ἀνωφελές.
alpha 2187	Ἀοζήσω· διακονήσω, ὑπουργήσω. Αἰσχύλος Ἐλευσινίοις (fr. 54 N.2 = 270 M.).
alpha 2188	Ἀοιδή· ᾠδή.
alpha 2189	Ἄοζος· ὑπηρέτης, διάκονος.
alpha 2190	Ἀοίδιμος· ὑμνητός.
alpha 2191	Ἀοιδός· ποιητής.
alpha 2192	Ἄοινος· ἐπὶ τῶν μὴ γεγευμένων οἴνου. καὶ ἐπὶ τῶν μὴ ἐχόντων οἶνον.
alpha 2193	Ἀολλεῖ· ποιεῖ, συνάγει.
alpha 2194	Ἀολλεῖς· παρὰ Σοφοκλεῖ τὰς συνηγμένας (fr. 1017 R.).
alpha 2195	Ἀορτά· τὰ ἐξηρτημένα ἢ αἰωρούμενα καὶ οὐ βεβηκότα. οἱ δὲ τὴν τραχεῖαν ἀρτηρίαν τὴν εἰς πνεύμονα φέρουσαν. οἱ δὲ ὄρτρα τὰ βράγχια. οἱ δὲ ἀρτηρίας. ἄλλοι τὸ ἀπηρτημένον τοῦ πνεύμονος μέρος.
alpha 2195	ἰδίως δὲ ἀορτὴν Ἀριστοτέλης (Hist. an. 495b 7) καλεῖ τὴν παρ’ ἐνίοις
5	μεγάλην ἀρτηρίαν ὀνομαζομένην, ἣν καὶ φυτοῦ στελέχει παρεικάζου‐ σιν, ὥσπερ ῥίζας τὰς εἰς τὸν πνεύμονα κατασχιζομένας ἀρτηρίας.
alpha 2196	Ἄοπτα· Ἀντιφῶν (87 B 4 D.—K.)· ἀντὶ τοῦ ἀόρατα καὶ οὐκ ὀφθέντα μέν, δόξαντα δὲ ὁρᾶσθαι.
alpha 2197	Ἄορι· τῷ ξίφει.
alpha 2198	Ἀπάγειν, ἐφηγεῖσθαι, γράφεσθαι, δικάζεσθαι· τού‐ των ἕκαστον ἐπὶ τῶν ἑτέρους κατηγορούντων λέγεται. ἀλλ’ ἐὰν μὲν πρὸς διαιτητὴν ἡ διαδικασία γένηται, καλεῖ〈ται〉 δικάζεσθαι.
alpha 2199	Ἄπαγε ξένον ἐν χειμῶνι· παροιμία ἐπὶ τῶν ὀχληρῶν.
alpha 2200	Ἄπαγε· παῦσαι, μὴ γένοιτο.
alpha 2201	Ἄπαγε· ἀντὶ τοῦ χρῶ τῇ ἀπαγωγῇ. οὕτως Δημοσθένης (22, 26).
alpha 2202	Ἀπάγου· ἀντὶ τοῦ πρὸς †αὐτὸν† ἄπαγε. οὕτως Εὐριπίδης (fr. 1097 N.2).
alpha 2203	Ἀπαγκωνισάμενος· Ἄρχιππος Ἰχθύσιν (fr. 1 Dem.) σεμνῶς πάνυ. ἔλεγον δὲ καὶ ἀγκωνίζειν.
alpha 2204	Ἀπαγγελτῆρα· Φρύνιχος (TrGF 3 F 16a)· „ἐσθλῶν ἀπαγ‐ γελτῆρα μᾶλλον ἢ κακῶν“.
alpha 2205	Ἀπαγορεύειν· ἀντὶ τοῦ κάμνειν καὶ ἀδυνάτως ἔχειν.
alpha 2206	Ἀπαγορεύει· ἀποτρέπεται, ἀρνεῖται.
alpha 2207	Ἀπαγωγάς· ἀδυνατίας.
alpha 2208	Ἀπαγωγή· δίκης ἐστὶν εἶδος. ὠνόμασται ἀπὸ τοῦ ἀπάγειν. ἀπήγοντο δὲ οἱ κακοῦργοι πρὸς τοὺς ἕνδεκα.
alpha 2209	Ἀπαγωγή· μήνυσις ἔγγραφος διδομένη τῷ ἄρχοντι περὶ τοῦ δεῖν ἀπαχθῆναι τὸν δεῖνα. λέγεται ἀπαγωγὴ καὶ ἡ αἰχμαλωσία καὶ ἥ τινος κομιδή, οἷον ἡ ἀγωγή.
alpha 2210	Ἀπᾷδον· οὐ συνᾷδον. καὶ ἀπᾴδομεν Πλάτων Νόμων βʹ (662b).
alpha 2211	Ἀπαίδευτοι· ἀντὶ τοῦ ἀνόητοι.
alpha 2212	Ἀπαιδοτρίβητοι· ἀγύμναστοι.
alpha 2213	Ἀπαιδοτρίβητον σῶμα· ἀγύμναστον.
alpha 2214	Ἀπαιδία· ἡλικία ἐλάσσονι χρόνῳ τοῦ συμπληροῦντος τὸν παῖδα.
alpha 2215	Ἀπαιόλη· ἀπάτη, ἀποστέρησις. οὕτως Αἰσχύλος (fr. 186 N.2 = 309 M.).
alpha 2216	Ἀπαιόλημα· ἀποπλάνημα, ἀποκάθαρμα. {ἢ θεόν τινα ἀπατητικόν}.
alpha 2217	Ἀπαιολᾷ· ἀντὶ τοῦ παραλογίζεται, πλανᾶ.
alpha 2218	Ἀπαίροντες· μεθιστάμενοι.
alpha 2219	Ἄπαιρε· ὃ οἱ πολλοὶ ἆρον λέγουσιν.
alpha 2220	Ἀπαίρειν· ἀντὶ τοῦ παραγίνεσθαι. Ἀριστοφάνης (fr. novum).
alpha 2221	Ἀπαίσιον· βλάσφημον, ἀσύμβουλον.
alpha 2222	Ἀπαιώνιστον· ἀνίατον, δύσφημον.
alpha 2223	Ἀπαιωρούμενον· κρεμάμενον.
alpha 2224	Ἀπάλαμνος· ἄπειρος.
alpha 2225	Ἀπάλαμνον· ἀμήχανον.
alpha 2226	Ἀπαλάμνως· ἀβούλως, σκαιῶς καὶ ἀσυνέτως.
alpha 2227	Ἀπαλεξῆσαι· κωλῦσαι.
alpha 2228	Ἀπαλεξήσοντες· κωλύσοντες.
alpha 2229	Ἁπαλοὶ θερμολουσίαις, ἁβροὶ μαλθακευνίαις· ἐπὶ τῶν ὑπὸ τρυφῆς καὶ ἁβρότητος διαρρεόντων.
alpha 2230	Ἀπαλλάξωμεν· ἀντὶ τοῦ ἀφανίσωμεν.
alpha 2231	Ἀπαλλάξας· ἀντὶ τοῦ πείσας ἀποστῆναι. Κρατῖνος (fr. 387 K.) καὶ Δημοσθένης (24, 37) καὶ ἄλλοι.
alpha 2232	Ἀπάλλεις· ἀποπέμπεις.
alpha 2233	Ἀπαλεῖ· σχολάζει, ὀλιγωρεῖ.
alpha 2234	Ἁπαλὸς εἴσπλους {τοῦ} λιμένος· ἀντὶ τοῦ τραχέος λαβὼν ὁ Κρατῖνος τὸ ἁπαλὸς σύνταξιν ἡδίστην ἐποίησεν „ἁπαλὸς εἴσπλους λιμένοσ“ εἰπών (fr. 357 K.).
alpha 2235	Ἁπαλοσώματος· Ἀριστοφάνης εἴρηκεν (fr. 54 Dem.).
alpha 2236	Ἁπαλύνειν· ἀντὶ τοῦ διαχεῖν τὴν ψυχὴν καὶ θηλύνειν. Ἀρι‐
alpha 2236	στοφάνης (fr. 54 Dem.).
alpha 2237	Ἁπαλὴ δίαιτα· ἡ τρυφερὰ καὶ ἀνειμένη.
alpha 2238	Ἁπαλά· οἷον ἐξηλλαγμένα καὶ καινά. Εὐριπίδης (fr. 955i Snell) καὶ Σοφοκλῆς (fr. 1019 R.).
alpha 2239	Ἀπάλλαξόν με φροντίδων· Στράττις ἔφη (fr. novum).
alpha 2240	Ἀπαμβρακοῦ· καρτέρει. λέγεται δὲ πρὸς ὠδίνουσαν γυ‐ ναῖκα. οἱ δὲ ἀνδρίζου. ἄλλοι φυλάττου.
alpha 2241	Ἀπαμβλύνει· ἐκκαθαίρει σκότους καὶ ἀλλοιώσεως.
alpha 2242	Ἀπαμυνεῖ· ἀποστρέψει.
alpha 2243	Ἀπαμφιέσαντες· ἐκδύσαντες.
alpha 2244	Ἀπαμφίσκων· ἀποκαλύπτων.
alpha 2245	Ἀπαμφιεῖ· ἀποκαλύψει. Μισουμένῳ (364—65)· „ἀπαμφιεῖ γὰρ τὸ κατάπλαστον τοῦτό μου καὶ λανθάνειν βουλόμενον ἡ μέθη ποτέ“.
alpha 2246	Ἀ〈πα〉νάστασις· ἀποικία, μετάστασις.
alpha 2247	Ἀπαντᾶν καὶ συναντᾶν λέγουσιν ἑκατέρως.
alpha 2248	Ἅπανθ’ ὅμοια καὶ Ῥοδῶπις ἡ καλή· σημαίνει ὅτι ταῖς τύχαις ὁμοίως ὑποπεπτώκασιν οἱ θνητοί.
alpha 2249	Ἀπανθίζειν· Πωλίων εἴρηκεν· „ἀπανθίζειν ἐπεχείρει τοὺς Φρύγας Ἀχιλλεύσ“.
alpha 2250	Ἅπαν· οἱ μὲν Ἴωνες συστέλλουσι καὶ ὁ Ποιητής (Υ 156)· „τῶν δ’ ἅπαν ἐπλήσθη πεδίον“, οἱ δὲ Ἀττικοὶ ἐκτείνουσι τὴν ὑστέραν.
alpha 2250	καὶ τὸ παράπαν ὁμοίως, καὶ ἅπαντα τὰ τοιαῦτα.
alpha 2251	Ἀπαντᾶν· τὸ παραγίνεσθαι εἴς τινα τόπον.
alpha 2252	Ἀπάντησις· ὡς ἐν τῇ συνηθείᾳ φαμέν. Σοφοκλῆς (fr. 828 R.)· „ἐγὼ δ’ εἰς ἀπάντησίν τινος σπεύδω“.
alpha 2253	Ἁπανταχῇ· Σοφοκλῆς (fr. 828a R.)· „ἁπανταχῇ τοι τὸ φῶς καλόν“.
alpha 2254	Ἀπάξω· ἐκεῖθεν ἄξω.
alpha 2255	Ἁπαξαπλῶς· κατὰ σύνθεσιν προφέρονται τὴν πρώτην βα‐ ρύνοντες.
alpha 2256	Ἁπαξάπαντα· οὐδὲν πλέον σημαίνει τὸ ἅπαξ προσκείμενον.
alpha 2257	Ἀπαράβλητος· ἀσύγκριτος, ἀνόμοιος.
alpha 2258	Ἀπαραπόδιστον· ἀπλανῆ.
alpha 2259	Ἀπαραποίητον· ἄπλαστον.
alpha 2260	Ἀπαριθμῶν· ἀποπληρῶν ἀριθμόν. Ἰσοκράτης (5, 27).
alpha 2261	Ἀπάργματα· ἀπαρχαὶ καὶ μερίδες θεῶν.
alpha 2262	Ἀπαρθένευτος· ἀκέραιος, καθαρά.
alpha 2263	Ἄπαρνος· ἀντὶ τοῦ ἔξαρνος· τὸ γὰρ ἄπαρνος σεμνότερον.
alpha 2264	Ἀπαρτίαν· ἀποσκευήν, τέλος ἀπαρτισμοῦ.
alpha 2265	Ἀπαρκτίας· οὕτως χρὴ λέγειν μετὰ τοῦ τ καὶ οὐχ ὡς ἔνιοι ἀπαρκίαν· καὶ γὰρ ἄρκτον λέγεις. Στράττις εἴρηκεν (fr. novum).
alpha 2266	Ἀπαραίτητος καὶ ἄπιστος πρὸς δωροδοκίαν· ἐπὶ
alpha 2266	ἀδωροδοκήτου καὶ καθαροῦ ἀνδρός.
alpha 2267	Ἀπαρτί· τοῦτο παρὰ τοῖς Ἀττικοῖς ὀξυτόνως. σημαίνει δὲ τὸ ἀπηρτισμένον. Εὔπολις (fr. novum) καὶ Ἡρόδοτος (2, 158, 4).
alpha 2268	〈Ἀπαρτί〉· ἀπηρτισμένως, ἀκριβῶς.
alpha 2269	〈Ἀπαρτία· ***〉 κυρίως δὲ ἡ δυναμένη μετακομίζεσθαι κτῆσις καὶ περιουσία, ἐφ’ ἧς καὶ τὰ ἔπιπλα λέγεται.
alpha 2270	Ἀπαρτί· ἀπηρτισμένως.
alpha 2271	Ἀπαρτᾶν· ἀντὶ τοῦ μακρὰν ἀπάγει〈ν〉. Δημοσθένης (18, 59).
alpha 2272	Ἀπ’ ἀρχῆς εἰς τέλος· Εὐριπίδης (fr. novum).
alpha 2273	Ἀπάρχεσθαι· τὸ τοῖς ἀγύρταις ἀργύριον ἐμβάλλειν.
alpha 2274	Ἀπαρηγόρητος ὀργή· ἐπὶ δυσοργήτου.
alpha 2275	Ἀπάρχου· ἀρχὴν βάλλε ἢ ἀπαρχὰς πρόσφερε.
alpha 2276	†Ἀπαίσιον†· ἀσινές.
alpha 2277	Ἅπασαν τὴν οὐσίαν ἠμφίασται· ἐπὶ τῶν μηδ’ ὁτιοῦν ἄλλο κεκτημένων ἢ ὅπερ ἀμπίσχεται.
alpha 2278	Ἀπασκαρίζει· ἐν τῷ α λέγουσιν. Ἀριστοφάνης Ταγηνι‐ σταῖς (fr. 495 K.)· „ἀπασκαρίζειν ὡσπερεὶ πέρκην χαμαί“.
alpha 2279	Ἀπαστία· ἀτροφία. καὶ ἄπαστος· ἄγευστος, οἷον ἄμαστος,
alpha 2279	ἀμάσητος.
alpha 2280	Ἀπατηλός· ἀπατητικός.
alpha 2281	Ἀπατήσει· ἀντὶ τοῦ παραλογιεῖται. Τηλεκλείδης (fr. 53 K.).
alpha 2282	Ἀπατούρια· ἑορτὴ Ἀθήνησιν, ἣν ἄγουσιν ἐπὶ τρεῖς ἡμέρας.
alpha 2283	Ἀπάτωρ· Εὔπολις (fr. novum).
alpha 2284	Ἀπάτριοι· οἱ πατέρα μὴ ἔχοντες.
alpha 2285	Ἀπαυδῶ· ἀπαγορεύω, ἀπολέγομαι.
alpha 2286	Ἀπαυθαδιάζοντας· μεγαλοφρονοῦντας.
alpha 2287	Ἀπαυλία· ἡ λέξις εἴρηται παρὰ τοῖς τραγικοῖς (fr. novum). λέγεται δὲ ἀπαυλία ἡ πρώτη τῶν γάμων ἡμέρα, ἐν ᾗ ἡ νύμφη παραδο‐ θεῖσα τῷ νυμφίῳ τῆς πατρῴας οἰκίας ἀπαυλίζεται.
alpha 2288	Ἀπαυστί· Σοφοκλῆς Φαίδρᾳ (fr. 687 R.)· „γλώσσης ἀπαυστὶ στάζε μυξώδης ἀφρόσ“.
alpha 2289	Ἀπαυτοματισθεῖσα· οὐκ ἀφ’ ἑαυτῆς τελειωθεῖσα.
alpha 2290	Ἀπαυτομολῆσαι· ἀναχωρῆσαι.
alpha 2291	Ἀπαυχενίζειν· ἀφηνιᾶν, ἀτακτεῖν.
alpha 2292	Ἀπεγένετο· ἀντὶ τοῦ ἀπέθανεν. οὕτως Ἀντιφῶν (fr. 152 Th.) καὶ Θουκυδίδης (2, 98, 3).
alpha 2293	Ἀπεβίω· ἀπέθανεν.
alpha 2294	Ἀπέδοξεν· ἀντὶ τοῦ οὐκ ἔδοξεν.
alpha 2295	Ἀπέδειξεν· ἀντὶ τοῦ παρέδωκεν. Ξενοφῶν (Lac. 15, 3).
alpha 2296	Ἀπέγνωσαν· τὸ ἐναντίον τῷ κατέγνωσαν.
alpha 2297	Ἀπεδημηκότες· ἀντὶ τοῦ ἀποδεδημηκότες. Ἕρμιππος (fr.
alpha 2297	66 K.).
alpha 2298	Ἀπεγνωκώς· ἀντὶ τοῦ ἀποδοκιμάσας. Δημοσθένης (Epist. 2, 17).
alpha 2299	Ἀπέδοτο· ἐκδέδωκεν, παρέδωκεν.
alpha 2300	Ἀπέδοσθε· ἀπημπολήσατε.
alpha 2301	Ἀπέγραψε τὸν καιρόν· ἠκρίβωσε τὸν καιρόν.
alpha 2302	Ἀπεδήδοκεν (Ar. Ran. 984), κατεδήδοκεν (Ar. Vesp. 838), ἐδήδοκεν· πάνυ Ἀττικὴ ἡ χρῆσις τῶν φωνῶν.
alpha 2303	Ἀπειλεῖταί μοι· Ἄλεξις (cf. fr. 306 K.)· „ἀρτίως ἐνταῦθα ἐπήδα καὶ διηπειλεῖτό μοι“.
alpha 2304	Ἀπειρόκαλος· Ἴων εἴρηκεν (fr. novum) καὶ Πλάτων (Leg. 6, 775b) καὶ Δημοσθένης (22, 75. 24, 183).
alpha 2305	Ἀπειροκαλία· Ξενοφῶν ἔφη (Cyr. 1, 2, 3).
alpha 2306	Ἀπειρία· τὸ ἐναντίον τοῦ ἐμπειρία.
alpha 2307	Ἄπειρον· τὸ μὴ ἔμπειρον. Δημοσθένης (27, 2. 58, 24).
alpha 2308	Ἄπεδον· τὸ ἰσόπεδον καὶ τὸ ὁμαλόν. Θουκυδίδης (7, 78, 4).
alpha 2309	Ἀπέδρα· καὶ τὸ πρῶτον πρόσωπον ἀπέδραν· „〈τί〉 οὐκ ἐπανεχώρησα δεῦρο κἀπέδραν;“ Φερεκράτης (fr. 59 K.).
alpha 2310	Ἀπεθέρισεν· ἀπέκειρεν.
alpha 2311	Ἀπειθεῖν· ἀπιστεῖν.
alpha 2312	Ἀπεικός· ἄτοπον, ἀπρεπές.
alpha 2313	Ἄπει· ἀντὶ τοῦ ἀπελεύσῃ. Σοφοκλῆς (OT 431).
alpha 2314	Ἀπειλῶν· καυχώμενος.
alpha 2315	Ἀπειπεῖν· ἀντὶ τοῦ ἀποκαμεῖν καὶ ἀδυνατῆσαι. ἔστι δὲ καὶ ἀντὶ τοῦ ἀπαρνήσασθαι.
alpha 2316	Ἀπειπεῖν· τὸ καμεῖν καὶ ἀπαγορεῦσαι. σημαίνει δὲ καὶ τὸ ἀποκηρῦξαι παῖδα. καὶ δῆλον τοῦτο ἐκ τοῦ νόμου Σόλωνος τοῦ λέγον‐ τος· „μήτ’ ἀπειπεῖν †μήτε πείθεσθαι†“, τουτέστιν μήτε ἀποκηρῦξαι μήτ’ ἄλλον ἐπ’ αὐτοῖς θεῖναι.
alpha 2317	Ἀπειργάσθαι· ἀντὶ τοῦ ἀποδεδεῖχθαι. Ξενοφῶν (Cyr. 8, 8, 27).
alpha 2318	Ἀπείργων· κωλύων.
alpha 2319	Ἀπειρέσια· ἄπειρα τῷ πλήθει.
alpha 2320	Ἀπείρηκα· κέκμηκα.
alpha 2321	Ἄπεισιν· ἀπέρχεται.
alpha 2322	Ἀπείσομαι· ἀντὶ τοῦ ἄπειμι.
alpha 2323	Ἀπέκιξαν (Ar. Ach. 869)· †Ἴωνες† ἀποπεσεῖν ἐποίησαν.
alpha 2324	Ἀπεκομίσθη· ἀπηνέχθη.
alpha 2325	Ἀπεκρίθη· ἀφωρίσθη. Πλάτων (cf. Reip. 8, 564e et Leg. 12, 961b).
alpha 2326	Ἀπέκτητον· ἀπόκιστον.
alpha 2327	Ἀπέλα (Xen. Cyr. 8, 3, 32)· ἀντὶ τοῦ ἀπέλαυνε.
alpha 2328	Ἀπελεύθερος· Ἑλληνικὸν τὸ ὄνομα. καὶ δράματα ἄττα
alpha 2328	οὕτως ἐπιγέγραπται.
alpha 2329	Ἀπέλητοι· ἀνταγωνισταί. οὕτως Αἰσχύλος (fr. 415 N.2 = 757 M.).
alpha 2330	Ἀπέλθῃ· ἀντὶ τοῦ ἐπανέλθῃ. Θουκυδίδης (5, 46, 4). Δημο‐ σθένης δὲ ἀντὶ τοῦ ἀποδρᾶναι.
alpha 2331	Ἀπ’ ἐλπίδος σφαλῆναι καλῆς· Ἀριστοφάνης (fr. novum)· „τίς οὐκ ἂν ἐκγελάσειε χαρίεντα εἰσορῶν παθόντα τόνδε καὶ καλῆς ἀπ’ ἐλπίδος σφαλέντα;“
alpha 2332	Ἀπέλιπεν μὲν ἡ γυνὴ τὸν ἄνδρα λέγεται, ἀπέπεμψε δὲ ὁ ἀνὴρ τὴν γυναῖκα. οὕτω Μένανδρος (fr. 823 K.—Th.).
alpha 2333	Ἀπελυμαίνοντο (A 314)· ἀπεκαθαίροντο.
alpha 2334	Ἀπεμόρξατο· ἀπεψήσατο, ἐδάκρυσεν. ἢ ἀπεμύξατο.
alpha 2335	Ἀπεμύλλαινον· διεφαύλιζον, ἐξηυτέλιζον.
alpha 2336	Ἀπεμπολή· ἀπόστασις ἢ μετὰ ἀπάτης πρᾶσις καὶ ἐμπορία.
alpha 2337	Ἀπεμφαίνει· †ἀπείρηκεν†.
alpha 2338	Ἀπεμπολήσας· πεπρακώς, ἀποκτησάμενος.
alpha 2339	Ἀπεμυθήσω· ἀντὶ τοῦ ἀπελογήσω. Στράττις (fr. 72 K.).
alpha 2340	Ἀπενήσω· ἀπέβαλες.
alpha 2341	Ἀπενεγκεῖν γραφήν· τὸ γράψασθαι λέγουσιν.
alpha 2342	Ἀπενεγκάμενος· κτησάμενος.
alpha 2343	Ἀπενιαυτῆσαι· ἐνιαυτῷ φυγεῖν τὴν πατρίδα ἐπί τισιν
alpha 2343	ἀδικήμασιν.
alpha 2344	Ἀπεξεσμένον· ἠκριβωμένον.
alpha 2345	Ἀπεοικός· ἀπρεπές.
alpha 2346	Ἀπέραντον· ἄπειρον.
alpha 2347	Ἀπερράπισεν· ἀπεφίμωσεν, ἐπεστόμισεν.
alpha 2348	Ἀπεργάσασθαι· ἀντὶ τοῦ ἀποπληρῶσαι. Ἀριστοφάνης (cf. Av. 1154).
alpha 2349	Ἀπέρεισιν· τὴν ἐπιστήριξιν.
alpha 2350	Ἀπεργασάμενος· ἀντὶ τοῦ ἀποδοὺς ἐξ ὧν εἰργάσατο. οὕτως Ἰσαῖος (fr. 3 S.).
alpha 2351	Ἀπερρήσεις· ἀπελεύσῃ, ἀποφθαρήσῃ.
alpha 2352	Ἀπερίβλεπτον· ἀνυπονόητον, πολύ.
alpha 2353	Ἀπερίγραπτον· ἀπεριόριστον.
alpha 2354	Ἀπερίγραπτοι· ἀπερίσκοποι.
alpha 2355	Ἀπερίοπτος· Θουκυδίδης (1, 41, 2).
alpha 2356	Ἀπερρέθη· ἀντὶ τοῦ ἀπηγορεύθη.
alpha 2357	Ἀπερρωγότες· κατεσχισμένοι ἢ ἀπεσχισμένοι.
alpha 2358	Ἀπέσβη· ἐσβέσθη ἢ ἐπαύσατο, τέθνηκεν.
alpha 2359	Ἀπεσείσατο· ἀπέβαλεν.
alpha 2360	Ἀπεσιγάλωσεν· ἀπεσκήνωσεν.
alpha 2361	Ἀπεσκῆ· γυμνὰ θήκης τόξα.
alpha 2362	Ἀπεσκόλυπτεν· κυρίως τὸ δέρμα ἀφῄρει. ἤδη δὲ καὶ τὸ
alpha 2362	ἐγύμνου.
alpha 2363	Ἀπεσκοτωμένα· ἐσκιαγραφημένα, κεχρωσμένα· τὰς γὰρ χρίσεις σκότη καλοῦσιν οἱ ζωγράφοι. οὕτως Ἀριστοφάνης (fr. 712 K.).
alpha 2364	Ἀπεσσύα (Xen. HG. 1, 1, 23)· ἐξέλιπεν.
alpha 2365	Ἀπεσκελετεύθη· Πλάτων (fr. novum).
alpha 2366	Ἀπεσκληκώς· ἀναισθήτως ἔχων καὶ ἀπεσκληρυμμένος.
alpha 2367	Ἀπεστλεγγισμένον· ἀπεξυσμένον. οὕτως Ἀριστοφάνης (Equ. 580)· στλεγγὶς γὰρ ἡ ξύστρα.
alpha 2368	Ἀπεσταλμένην καὶ πεπεμμένην ἑκατέρως λέγουσιν.
alpha 2369	Ἄπεστιν· ἀντὶ τοῦ ἀφέστηκεν.
alpha 2370	Ἀπεστομάτισαν· ἀπεφθέγξαντο.
alpha 2371	Ἀπέσφηλεν· ἀποτυχεῖν ἐποίησεν.
alpha 2372	Ἀπεσφακέλισεν· οἱ μὲν ἰατροὶ ἐσάπη. λέγεται δὲ καὶ ἀντὶ τοῦ †ἀπεσφενδόνησεν†. ἔτι τὸ ἐξαίφνης ἀπέθανεν. ὁ δὲ Ἀριστοφάνης (fr. 424 K.) καὶ ἀντὶ τοῦ ἀπεσπάσθη.
alpha 2373	Ἀπέσχαζεν· Πλάτων Πρέσβεσιν (fr. 127 K.). καὶ σχᾶν τὸ σχάζειν.
alpha 2374	Ἀπεσχεδιάζετο· ἡτοιμάζετο.
alpha 2375	Ἀπεσχοινισμένος· ἀντὶ τοῦ †ἀποκεκλιμένος†.
alpha 2376	Ἀπετείχιζον· ἀπεχώριζον, ἀπεκώλυον.
alpha 2377	Ἀπετίννυον· ἀπεδίδουν.
alpha 2378	Ἀπετίμησεν καὶ ἀποτίμησις καὶ ἀποτίμημα· εἰώθασιν οἱ τῇ γυναικὶ γαμουμένῃ προῖκα διδόντες αἰτεῖν παρὰ τοῦ ἀνδρὸς ὥσπερ ἐνέχυρόν τι τῆς προικὸς ἀντάξιον, ὃ νῦν ὑπάλλαγμα λέγεται. ἐκλήθη δὲ τὸ ὑπάλλαγμα ἀποτίμημα, διότι ἐτιμᾶτο πρὸς τὴν προῖκα, ἵνα μὴ
5	ἔλαττον ᾖ, ἀλλὰ καὶ πλέον αὐτῆς.
alpha 2379	Ἀπετύλουν· ἀπέσυρον τὸ αἰδοῖον.
alpha 2380	Ἀπέτισα· ἀπέδωκα.
alpha 2381	†Ἀπεύρα†· ἀπέλαυσεν. ἢ ἀφείλετο.
alpha 2382	Ἀπέφησεν· ἀντὶ τοῦ ἀντεῖπεν. Μένανδρος (fr. 824 K.—Th.).
alpha 2383	Ἀπευθύνει· κολάζει.
alpha 2384	Ἀπευκτόν· μισητόν.
alpha 2385	Ἀπευήκασιν· ἀπεξηρασμέναι εἰσίν.
alpha 2386	†Ἀπεφρούρησαν†· ἀπέθηκαν.
alpha 2387	Ἀπέφρησαν· ἀφεῖσαν.
alpha 2388	Ἄπεφθον χρυσίον· ἐν τῷ π· „χρύς’ ἄπεφθα τοῖς Παταίκοις ἐμφερῆ“ (com. adesp. fr. 423 K.).
alpha 2389	Ἀπεχρᾶτο· Ἡρόδοτος μὲν (1, 102, 1) ἀντὶ τοῦ ἀρκεῖν ἡγεῖτο.
alpha 2389	Θουκυδίδης δὲ (3, 81, 2) ἀπεχρῶντο ἀντὶ τοῦ ἀνῄρουν.
alpha 2390	Ἀπεχρήσαντο· διεχρήσαντο, ἀπέκτειναν. Ἀριστοφάνης Λημνίαις (fr. 358 K.)· „τοὺς ἄνδρας ἀπεχρήσαντο τοὺς παιδοσπό‐ ρουσ“.
alpha 2391	Ἀπεχθάνοντο· ἐμισοῦντο. λέγουσι δὲ καὶ ἀπεχθάνεσθαι καὶ ἀπέχθεσθαι.
alpha 2392	Ἀπεχοιρίασεν· ἀπεσκίρτησεν. οἱ δὲ ἀπέπληξεν· ἀπὸ τῶν χοίρων.
alpha 2393	Ἀπέχθεια· μῖσος.
alpha 2394	Ἀπεχθής· ἐχθρός, μισητός.
alpha 2395	Ἀπεχρήσατο· ἀπέκτεινεν.
alpha 2396	Ἀπέχρησεν· ἐξήρκεσεν.
alpha 2397	Ἀπεώσατο· ἀπετινάξατο.
alpha 2398	Ἀπεωσμένον· ἀπωσμένον.
alpha 2399	Ἀπέωστο· ἐπορθεῖτο.
alpha 2400	†Ἀπεωρούμενον†· κρεμάμενον.
alpha 2401	Ἀπηγορήσομαι· ἀντὶ τοῦ ἀπολογήσομαι.
alpha 2402	Ἀπηδέσθη· ἀπεβρώθη.
alpha 2403	Ἀπῃθάλωται· ἠφάνισται. ἐκ μεταφορᾶς τοῦ πυρός· αἰθάλη γὰρ ἡ τοῦ πυρὸς ἀτμίς.
alpha 2404	Ἄπηλα πεδία 〈καὶ〉 ἄπηλος ὁδὸς ἐρεῖς, ὡς Σοφοκλῆς (fr. 828b R.).
alpha 2405	Ἀπηλγηκότες· ἀποκαμόντες, ἀναισθήτως ἔχοντες.
alpha 2406	Ἀπηλλάγησαν· ἐτελεύτησαν.
alpha 2407	Ἀπηλιώτης· ἐν τῷ π. καὶ ἀντήλιος καὶ πάντα τὰ ὅμοια ψιλῶς. καὶ ἡ ἔπηλις. οὕτως Ποσείδιππος (fr. 41 K.).
alpha 2408	Ἀπηλοημένος· ὁ ἀπὸ τῆς ἅλω συγκεκομισμένος μετὰ τὸ ἀλοηθῆναι, ὅ ἐστι πατηθῆναι. οὕτως Δημοσθένης (42,6).
alpha 2409	Ἀπήμαντον· ἀβλαβές.
alpha 2410	Ἀπημείφθη (Xen. An. 2, 5, 15)· ἀντὶ τοῦ ἀπεκρίνατο.
alpha 2411	Ἀπήμονα· ἀβλαβῆ.
alpha 2412	Ἀπηνέμους· μὴ ἔχοντας ἀνέμους.
alpha 2413	Ἀπηνέστερον· ἀποτομώτερον.
alpha 2414	Ἀπηνήναντο (H 185)· ἀπηρνήσαντο.
alpha 2415	Ἀπηνές· ἀντὶ τοῦ οὐχ ἡδὺ οὐδὲ προσηνές. Πλάτων Φαίδρῳ (257b).
alpha 2416	Ἀπήνθισται· ἀποβέβληκε τὸ ἄνθος καὶ οἷον ἀποκεκόσμηται. οὕτως Αἰσχύλος (fr. novum).
alpha 2417	Ἀπῇξεν· ἀφώρμησεν.
alpha 2418	Ἀπηρείσατο· ἀπετινάξατο, ἔπηξεν, ἀπέθετο.
alpha 2419	Ἀπηρτημένας· ἀπαιωρουμένας.
alpha 2420	†Ἄπηστα†· Πλάτων Σοφισταῖς (fr. novum).
alpha 2421	Ἀπηχές· ψευδές, δύσφορον, ἀηδές, ἐχθρόν.
alpha 2422	Ἀπήχεια· ἀντὶ τοῦ ἀπέχθεια. ἢ δυσοιωνισμός. οὕτω Δείναρ‐
alpha 2422	χος (fr. 49, 2 C.) καὶ Λυσίας (fr. 168 S.).
alpha 2423	Ἀπηχημένον· ἀπόβλητον, ξένον τοῦ κατὰ πάντων ἤχου.
alpha 2424	Ἀπήχθετο· ἐμισεῖτο.
alpha 2425	Ἀπηχθημένον· ἀπόβλητον.
alpha 2426	Ἀπηχθισμένον· βεβαρημένον.
alpha 2427	†Ἀπηχθῦς†· τοὺς οὐκ ἐσθιομένους ἰχθύας. Ἀριστοφάνης Ὥραις (fr. 564 K.).
alpha 2428	Ἀπίθανον· ἄπιστον.
alpha 2429	Ἄπιθι· ἄπελθε, ἀναχώρει.
alpha 2430	Ἀπίους εἴρηκε Πλάτων 〈ἐν Νόμοις (8, 845b). ἔστι καὶ παρὰ Ἀλέξιδι〉 (fr. 33 K.). θηλυκῶς Ἀττικοί.
alpha 2431	Ἀπιστεῖν· τὸ ἀπειθεῖν. λέγουσι δὲ καὶ ἀπιστίαν τὴν ἀπεί‐ θειαν.
alpha 2432	Ἄπιστος· ὁ μὴ πειθόμενος. οὕτω Πλάτων (Apol. 26e).
alpha 2433	Ἀπιὼν ᾤχετο· συνήθης ὁ πλεονασμὸς τοῖς Ἀττικοῖς.
alpha 2434	Ἄπλαστος· ἀληθινός, ἄδολος.
alpha 2435	Ἁπλᾶς· τὰ τῶν ὑποδημάτων μονόπελμα οὕτως ἐκάλουν.
alpha 2436	Ἁπλᾶ καὶ διπλᾶ καὶ πολλαπλᾶ· πάντα περισπῶσι τὰ τοιαῦ‐ τα· ἀργυρᾶ, χρυσᾶ, κεραμεᾶ, ἀπὸ τοῦ κεραμεοῦν, καὶ φοινικᾶ ἀπὸ τοῦ φοινικοῦν.
alpha 2437	Ἀπλάκητον· ἀναμάρτητον.
alpha 2438	Ἄπλετον· ἄπειρον. λέγουσι δὲ καὶ ἄπλατον. Δίφιλος Λη‐ μνίαις (fr. novum, cf. com. adesp. fr. 620 K.)· „κυψέλην δ’ ἔχεις ἄ‐ πλατον ἐν τοῖς ὠσὶν ἐγχέοντί σοι“.
alpha 2439	Ἁπλοΐς· ἱμάτιον σύμμετρον.
alpha 2440	Ἁπλοΐδας· ἁπλᾶς χλανίδας.
alpha 2441	Ἁπλήγιος· δασέως, ἁπλοῦς. Εὔπολις 〈Πόλεσιν (fr. 222 K.)· „οὐ γὰρ πολυπράγμων ἐστίν, ἀλλ’ ἁπλήγιοσ“〉.
alpha 2442	Ἁπληγίς· ἱματίδιον σύμμετρον. 〈Ἀναγύρῳ Ἀριστοφάνης (fr. 54 K.)· „ἐκ δὲ τῆς ἐμῆς χλανίδος τρεῖς ἁπληγίδας ποιῶν“〉.
alpha 2443	Ἄπλοοι· ἀδύνατοι πλέειν.
alpha 2444	Ἄπλυτον πώγωνα· σκώπτων χρήσῃ τῇ λέξει.
alpha 2445	Ἄπλωτον· ἄπλευστον.
alpha 2446	Ἄπο· πόρρω, μακράν.
alpha 2447	Ἀποβαδίζειν· οὐδὲν πλέον τοῦ βαδίζειν δηλοῖ.
alpha 2448	Ἀπόβαθρα· ἀποβατήρια, ἃ ἄν τις ἀποβαίνων εἰς τὴν ἀλλο‐ δαπὴν δοίη, θεῷ θυσίας ἢ ἀνθρώποις δῶρα. πεποίηται δὲ παρὰ τὸ
alpha 2448	ἀποβαίνειν νεὼς ἢ ὀχήματος. λέγονται δὲ ἀποβάθραι καὶ αἱ κλίμακες, δι’ ὧν ἀπὸ τῆς νεὼς ἔξιμεν καὶ εἴσιμεν. Θουκυδίδης δὲ (4, 12, 1) καὶ
5	οὐδετέρως ἀπόβαθρον λέγει.
alpha 2449	Ἀποβάτης καὶ ἀποβαίνειν καὶ ἀποβατικοὶ τροχοί· ἀποβάτης μὲν ἱππικόν τι ἀγώνισμά ἐστι, καὶ ἀποβῆναι τὸ ἀγωνίσασθαι τὸν ἀποβάτην· ἀποβατικοὶ δὲ τροχοί, οἱ ἀπὸ τούτου τοῦ ἀγωνίσματος.
alpha 2450	Ἀποβατῶν ἀγών· οὗτος ὁ ἀγὼν ἤγετο τῇ Ἀθηνᾶ, ἐν ᾧ οἱ ἔμπειροι τοῦ ἐλαύνειν ἅρματα ἅμα θεόντων τῶν ἵππων ἀνέβαινον διὰ τοῦ τροχοῦ ἐπὶ τὸν δίφρον καὶ πάλιν κατέβαινον. καὶ ἦν τὸ ἀγώνισμα ἱππέως ἅμα καὶ πεζοῦ. καλεῖται δέ τις καὶ ἀποβατικὸς ἡνίοχος, ὁ εἰς
5	τοῦτο δηλονότι ἐπιτήδειος τὸ ἀγώνισμα.
alpha 2451	Ἀποβολεὺς ὅπλων· Πλάτων Νόμων ιβʹ (944b)· „ῥίψασπις μὲν γὰρ οὐκ ἐν πᾶσι νομίζοιτο ἂν δικαίως, ἀποβολεὺς δὲ ὅπλων“.
alpha 2452	Ἀπόβλεπτον· ἔνδοξον.
alpha 2453	Ἀποβλεπόμενοι· ἀντὶ τοῦ θαυμάζοντες. οὕτως Αἰσχίνης (fr. 56 Dittmar).
alpha 2454	Ἀποβλίσαι· ἀποπιέσαι, ἀποθλῖψαι.
alpha 2455	Ἀποβλύζων· ἀναβάλλων.
alpha 2456	Ἀποβουκολήσας· ἐξαπατήσας. ἢ οὐ θρέψας.
alpha 2457	Ἀποβρίξαι· ἀποκοιμηθῆναι, μετὰ βορὰν ἀπονυστάξαι.
alpha 2458	Ἀποβροχθίσαι· τὸ καταπιεῖν, 〈ὡς ἡμεῖσ〉. Ἀριστοφάνης 〈Δαιταλεῦσιν ἐχρήσατο〉 (fr. 236 K.).
alpha 2459	Ἀποβύσαντες· ἀποκλείσαντες.
alpha 2460	Ἀπογενέσθαι· ὑστερῆσαι σημαίνει ἢ ἀποθανεῖν.
alpha 2461	Ἀπογνούς· Δημοσθένης (19, 51) ἀντὶ τοῦ ἀπελπίσας, Δεί‐ ναρχος δὲ (fr. 12, p. 147, 11 C.) ἀντὶ τοῦ ἀποψηφισάμενος.
alpha 2462	Ἀπογραφὴ καὶ ἀπογράψαι· λέγεται μὲν καὶ ἐπ’ ἄλλων, ἰδίως δὲ ὅταν τις δημόσιόν τι παρά τινι 〈μὴ〉 πριαμένῳ παρὰ τῆς πόλεως κατέχεσθαι φάσκῃ. ἢ ὅταν τινὸς ὀφλόντος δημεύηται καὶ εἰς τὸ δημόσιον γράφηται ἡ ἴση τῶν ὀφλημάτων περιουσία.
alpha 2463	Ἀπὸ γλώττης· ταὐτόν ἐστιν ἀπὸ στόματος. Θουκυδίδης (7, 10).
alpha 2464	Ἀπόγνοια (Thuc. 3, 85, 4)· ἡ ἀπόγνωσις.
alpha 2465	Ἀπογνώμων· ἅπαντας τοὺς ὀδόντας ἀποβεβληκὼς καὶ μὴ ἔχων δι’ οὗ γνωσθῇ.
alpha 2466	Ἀπὸ γραμμῆς· οἷον ἀπ’ ἀρχῆς. εἴρηται δὲ ἀπὸ τῆς τῶν δρο‐ μέων γραμμῆς, ἣν ἄφεσιν καὶ βαλβίδα καλοῦσιν.
alpha 2467	Ἀπογράφειν οὐσίαν· τὸ εἰς 〈τὸ〉 δημόσιον ἀναφέρειν πολίτου τινὸς οὐσίαν.
alpha 2468	Ἀπογραφή· ἀρίθμησις.
alpha 2469	Ἀπογράψαι· τὸ γράψαι καὶ τὸ ὑπογράψασθαι καὶ οἷον σημειώσασθαι δηλοῖ.
alpha 2470	Ἀποδάσσομαι· ἀπομερίσομαι.
alpha 2471	Ἀποδακρύσας· οὐ σημαίνει τὸ δακρῦσαι, ἀλλὰ τὸ παύσα‐ σθαι δακρύοντα, ὡς τὸ ἀπολοφύρασθαι καὶ τὰ ὅμοια.
alpha 2472	Ἀποδακρύομαι· Ἀριστοφάνης Δράμασιν (fr. novum)· „ἀποδακρύομαί σε τὰν δύσποτμον κόραν“.
alpha 2473	Ἄποδα θηρία· Φερεκράτης εἴρηκεν (fr. novum).
alpha 2474	Ἀποδαρθεῖν· ἀποκοιμηθῆναι. καὶ καταδαρθεῖν.
alpha 2475	Ἀποδεῖξαι, οὐ παραδεῖξαι· 〈„ὅμως δ’ ἀπόδειξον ταῦτα τῇ γυναικί“. καὶ Περικειρομένῃ Μένανδροσ〉 (fr. 2 Sandbach).
alpha 2476	Ἀποδείξασθαι· τὸ ἐν διδασκάλου τὰ μαθήματα, ἅ τις ἔμα‐ θεν, λέγειν.
alpha 2477	Ἀποδειροτομεῖ· ἀποκόπτει τοὺς αὐχένας.
alpha 2478	Ἀποδεόντων· λειπόντων, ἀπολειπομένων.
alpha 2479	Ἀποδείκνυμί σοι χελιδόνα· ἴσον τὸ μαρτύρομαι.
alpha 2480	Ἀποδέκται· ἄρχοντες κληρωτοὶ δέκα τὸν ἀριθμὸν κατὰ φυλὴν ἦσαν, οἳ παρελάμβανον τὰ γραμματεῖα τῶν ὀφειλόντων τῷ δημοσίῳ καὶ ἀπεδέχοντο αὐτά, εἶτα ἐξήταζον τὰ ὀφλήματα σὺν τῇ βουλῇ καὶ ἐμέριζον εἰς ἃ ἐχρῆν ἀναλίσκειν.
alpha 2481	Ἀποδέχομαι· ὁμολογῶ.
alpha 2482	Ἀποδικεῖν· ἀντὶ τοῦ ἀπολογεῖσθαι. οὕτως †Ἀριστοφά‐ νης†.
alpha 2483	Ἀποδιοπομπεῖσθαι· ἀποπέμπεσθαι πρὸς τὸν ἀποτρόπαιον Δία καὶ οἱονεὶ καθαίρεσθαι ἢ ἱλάσκεσθαι.
alpha 2484	Ἀποδιδόμενοι· Ἀντιφῶν (fr. 54 Th.) ἀντὶ τοῦ ἀποδιδόντες. καὶ ἀποδιδόμεθα· ἀντὶ τοῦ ἀποδίδομεν ἢ πιπράσκομεν.
alpha 2485	Ἀπὸ δόξης (K 324)· ἀπὸ εἰκασμοῦ.
alpha 2486	Ἀποδόσθαι· πωλῆσαι.
alpha 2487	Ἀποδράς· ἀποφυγών.
alpha 2488	Ἀποδυσπετεῖ· ἀποδύρεται.
alpha 2489	Ἀπόδυσαι· μᾶλλον δὲ ἀπόδυθι οἱ Ἀττικοὶ λέγουσιν. καὶ ἀποδύντες καὶ †ἀπόδυσις† καὶ †ἀποδεδυμένοι† καὶ ἀποδεδυκότα καὶ ἀποδύειν, οὐχ ὡς οἱ πολλοὶ ἀποδεδυμένον καὶ ἀποδύεσθαι. πα‐ ρατηρητέον δὲ ὡς οὕτω τὰ ῥήματα λέγοντες οὐκ ἐπισυνάπτουσι τὰ
5	ἱμάτια ἢ τῶν ἱματίων ἀρκούμενοι μόνῃ τῇ ῥηματικῇ φωνῇ δηλῶσαι τὸ νόημα. πλὴν Κρατῖνος (fr. novum) „ἀπόδυθι“, φησί, „τὴν στολήν“. διόπερ 〈χρὴ〉 ἐννοεῖν τὴν διαφοράν.
alpha 2490	Ἀπόζων· ἀποπνέων.
alpha 2491	Ἀποζέσαι τὸν θυμόν· ὡς ἂν τῆς ὀργῆς παύσαιτο. Λεύκων (fr. novum).
alpha 2492	Ἀποθευσούμεθα· ἀποδραμούμεθα. μάλιστα ἐπὶ πλοῦ λέγε‐ ται.
alpha 2493	†Ἀποθράξεις†· συναποτροχάσεις. οὕτω Πλάτων (fr. 232 K.).
alpha 2494	Ἀποθεσπίσαι· δογματίσαι, ἐκθέσθαι, εἰπεῖν.
alpha 2495	Ἀποθριάσαι· ἀποφυλλίσαι· θρία γὰρ τὰ φύλλα τῆς συκῆς.
alpha 2496	Ἀποθρώσκοντα· ἀποπηδῶντα.
alpha 2497	Ἀποθύμια (Ξ 261)· λυπηρά, τὰ μὴ καταθύμια.
alpha 2498	Ἀποθήκην· ἀντὶ τοῦ ἀποστροφήν.
alpha 2499	Ἀποικοδομεῖς· ἀντὶ τοῦ ἀποφράττεις. Δημοσθένης (55, 5).
alpha 2500	Ἄποινα· λύτρα, ἃ δίδωσί τις ὑπὲρ φόνου ἢ σώματος. οὕτως
alpha 2500	Σόλων (fr. 12 R.). καὶ ἄποινοι οἱ ὑδροπόται.
alpha 2501	Ἀποίσετε· ἀπενέγκατε.
alpha 2502	Ἀποιχόμενα· παρερχόμενα.
alpha 2503	Ἄποκα· πρόβατα ἄκουρα.
alpha 2504	Ἀποκαθεύδουσιν· ἀντὶ τοῦ ἀποκοιτοῦσιν. Εὔπολις (fr. 399 K.).
alpha 2505	Ἀποκαραδοκία· προσδοκία.
alpha 2506	Ἀποκαρτερήσαντα· λιμῷ ἑαυτὸν ἢ ἀγχόνῃ τοῦ βίου ἐξα‐ γαγόντα.
alpha 2507	Ἀποκαταλλάξαι· φιλοποιῆσαι.
alpha 2508	Ἀποκεκρουμένον· οἷον ἠκρωτηριασμένον καὶ κεκολοβωμέ‐ νον· „κυλίσκιον τὸ χεῖλος ἀποκεκρουμένον“. Ἀριστοφάνης (Ach. 459).
alpha 2509	Ἀποκείλαντες· ἀποκλίναντες.
alpha 2510	Ἀποκεῖσθαι πόρρω· ἀτιμάζεσθαι. Κρατῖνος Ὥραις (cf. fr. 367 K.).
alpha 2511	Ἀποκηδήσαντες· ἀντὶ τοῦ ἀποκακήσαντες. Ὅμηρος (Ψ 413). παρὰ δὲ Σώφρονι (fr. 78 Kaibel) ἀποκηδεῖ ἀντὶ τοῦ ἀσθενεῖ κεῖται.
alpha 2512	Ἀποκήρυκτον· ἀλλότριον.
alpha 2513	Ἀποκηρύττοντες· ἀντὶ τοῦ πιπράσκοντες. οὕτω Δημο‐ σθένης (23, 201).
alpha 2514	Ἀποκείρασθαι καὶ κείρασθαι· ἑκατέρως λέγουσιν.
alpha 2515	Ἀποκινεῖν· τὸ ἀπέρχεσθαι καὶ ἀποτρέχειν. λέγεται δὲ καὶ ἐπὶ πλοίων καταγομένων καὶ ὁρμιζομένων ἀποκινεῖν ταῖς κώπαις.
alpha 2516	Ἀπόκινος· γένος ὀρχήσεως φορτικῆς. οἱ δὲ μέλος. ἢ ὁ τῶν
alpha 2516	κιναιδογράφων ἴαμβος.
alpha 2517	Ἀποκλήρωσις· μέρος.
alpha 2518	Ἀποκναίει· διαφθείρει, ἀποκόπτει, ἀπολλύει, λυπεῖ, ὀδυνᾷ, ἐνοχλεῖ, παρεκτείνει, 〈οἷον· „τί οὐ καθεύδεις; σύ μ’ ἀποκναίεις περι‐ πατῶν“〉. Μένανδρος 〈Μισουμένῳ〉 (fr. 3 Sandbach = A 21 Turner).
alpha 2519	Ἀπόκνιζε· ἀπόσκαλλε, ἀπότιλλε.
alpha 2520	Ἀποκοπῆναι τῶν ἰχνῶν τὴν κύνα λέγουσιν, ὅταν μηκέτι εὑρίσκῃ τὰ ἴχνη.
alpha 2521	Ἀποκαλίσαι· καὶ οὕτως λέγουσιν, οὐ μόνον ἀποκυλίσαι. τὸ δὲ διὰ τοῦ α πολιτικώτερον, ὥς φησι Φρύνιχος (fr. novum).
alpha 2522	Ἀποκραιπαλισμός· τῆς κραιπάλης ἀπαλλαγὴ καὶ μέθης.
alpha 2523	Ἀποκριθῆναι· ἀποχωρισθῆναι.
alpha 2524	Ἀποκρίνασθαι· τὸ λόγον δοῦναι ἐρωτώμενον. καὶ ἀνακρί‐ νειν· τὸ διὰ λόγων ἐρωτᾶν. λέγεται μέντοι που ἀποκρίνεται καὶ τὸ ἀποχωρίζεται.
alpha 2525	Ἀποκριπάμενος· ἀποσεισάμενος. οὕτως Κρατῖνος (fr. 388K.).
alpha 2526	Ἀποκριθείς· ἐπὶ τοῦ ἀποκρινάμενος. Μένανδρος Φανίῳ (fr. novum).
alpha 2527	Ἀπὸ καιροῦ, ἀπὸ τρόπου· „βάδιζε· καὶ γὰρ οὐδὲ〈ν〉 ἀπὸ
alpha 2527	καιροῦ λέγεισ“ (fr. com. novum).
alpha 2528	†Ἀποκρησάμενοι†· ἀντὶ τοῦ ἀποπλυνάμενοι καὶ ἀπολου‐ σάμενοι.
alpha 2529	Ἀπόκριμα· κατάκριμα.
alpha 2530	Ἀποκρινεῖται λέγουσι μᾶλλον ἢ ἀποκριθήσεται. Μέναν‐ δρος 〈Κανηφόρῳ (fr. 221 K.—Th.)· „ἃ δ’ ἀποκρινεῖται, κἂν ἐγὼ λέ‐ γοιμί σοι“. Ὑποβολιμαίᾳ (fr. 426 K.—Th.)· „ὡς μηδὲν ἀποκρινουμένῳ δ’ οὕτω λαλεῖν“〉.
alpha 2531	Ἀπόκρισις· ἡ ἀπολογία. οὕτως Λυσίας (fr. 305 S.) 〈καὶ〉 Ἀντιφῶν (fr. 154 Th.), 〈ἀλλὰ〉 καὶ Δημοσθένης 〈ὁμοίως λέγει ἐν τῷ κατ’ Αἰσχίνου (19, 120)· „ἀπόκριναι“, λέγων, „δεῦρό μοι παρελθών“〉.
alpha 2532	Ἀποκρούεσθαι· ἀποβάλλεσθαι.
alpha 2533	Ἀποκυβιστᾶν· οἷον ἀποπηδᾶν καὶ στρέφεσθαι· οἱ γὰρ κυβιστῶντες στρέφονται. ἢ ἀπαρνεῖσθαι. Φερεκράτης Πέρσαις (fr. novum)· „ἀποκυβιστᾷς τὴν δόσιν“, οἷον ἀποπηδᾷς καὶ ἀπαρνῇ τὴν δόσιν.
alpha 2534	Ἀποκτίννυσι λέγουσι μᾶλλον ἢ ἀποκτιννύειν. 〈Κρατῖνος Βουκόλοις (fr. 17 K.)· „καὶ πρὸς τὸν οὐρανὸν σκιαμαχῶν ἀποκτίννυσι ταῖς ἀπειλαῖσ“〉. καὶ ἀπεκτόνασιν, οὐκ ἀπεκτάγκασιν. 〈Μισουμένῳ (fr. 9 Sandbach)· „†πάτερ μὲν Θράσωνι†, ἀπεκτάγκασι δ’ οὔ“〉.
alpha 2535	Ἀπολαύειν· οὐκ ἐπὶ τῶν ἡδέων μόνον, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τῶν ἐναντίων τάττουσιν, 〈ὡσ〉 Ἰσοκράτης (8, 81)· 〈„δέδοικα μή τι κακὸν
alpha 2535	ἀπολαύσαιμι“〉.
alpha 2536	Ἀποκυηθέν· ἀποτεχθέν.
alpha 2537	Ἀπολαχεῖν· ἀντὶ τοῦ λαχεῖν. οὕτω Λυσίας (fr. 214 S.) 〈καὶ Ἀριστοφάνης (fr. 494 K.) καὶ Ἀντιφῶν〉 (fr. 63 Th.).
alpha 2538	Ἀπόλεμος· τίθεται ἐπὶ τῶν μηδεμίαν μὲν πρόφασιν ἐχόντων πολέμου, δρασάντων δὲ τὰ πολεμίων.
alpha 2539	Ἀπολέξαι καὶ ἀποστεῖλαι· ὡς ἡμεῖς Ἀριστοφάνης (Lys. 576 et fort. Lys. 1084).
alpha 2540	Ἀπολείπουσιν, ἀλλὰ καὶ ἀπολιμπάνουσιν παρὰ Λυσίᾳ (fr. 306 S.).
alpha 2541	Ἀπόλειψις· σημαίνει μὲν καὶ ἄλλως τὸ ἀπολιπεῖν, ἰδίως δὲ ὅταν γαμετὴ τὸν ἄνδρα ἀπολίπῃ. λέγεται δὲ χρηματίζειν πρὸς αὐτὸν ἀπόλειψιν.
alpha 2542	Ἀπόλεκτον· οὐχὶ τὸ φαῦλον καὶ ἀπόβλητον, ἀλλὰ τὸ ἔκκρι‐ τον καὶ ἐξειλεγμένον ἐκ πλειόνων. καὶ στρατιώτας ἀπολέκτους καὶ λογάδας τοὺς αὐτοὺς καλοῦσιν.
alpha 2543	Ἀπολελοιπότες· ἀντὶ τοῦ νενικηκότες. ἡ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν δρομέων· οἱ γὰρ νικῶντες ἀπολείπουσι τοὺς ἡττωμένους. οὕτως Ἰσο‐ κράτης ἐν τῷ Παναθηναϊκῷ (12, 41).
alpha 2544	Ἀπόληγε (N 230)· παύου.
alpha 2545	Ἀπολιβάξαι· ἀπορρῖψαι. καὶ ἀπολιβάζειν· ἀποφθείρειν. Φερεκράτης (fr. 42 K.).
alpha 2546	Ἀπολιβάξαι· τὸ ἐκρυῆναι, ἀπὸ τῆς λιβάδος. ἄλλοι δὲ τὸ πόρρω ἀπελθεῖν, παρὰ τὴν Λιβύην.
alpha 2547	Ἀπολιταργίσαι· ταχέως ἀποδραμεῖν.
alpha 2548	Ἀπολοπίζειν· διὰ τοῦ ο μόνως καὶ οὐ διὰ τοῦ ε, ὡς οἱ πολ‐ λοί. οὕτω Φερεκράτης (fr. novum) καὶ ἕτεροι.
alpha 2549	Ἀπολογήσασθαι· τὸ ἐπεξελθεῖν ἕκαστα. Δημοσθένης (24, 108).
alpha 2550	Ἀπόλλω καὶ ἀπόλλων〈α〉· διχῶς. Πλάτων εὐθὺς ἐν ἀρχῇ τῶν Νόμων (1, 624a)· „παρὰ μὲν ἡμῖν Ζεύς, παρὰ δὲ Λακεδαιμο‐ νίοις Ἀπόλλων〈α〉“.
alpha 2551	Ἀπολέγομαι· ὡς ἐν τῇ συνηθείᾳ φασίν, ἀντὶ τοῦ ἀρνοῦμαι καὶ παραιτοῦμαι. Φερεκράτης (fr. novum).
alpha 2552	Ἀπολλύειν καὶ ἀπολλύναι· διττῶς λέγουσιν. καὶ ἀπο‐ δεικνύειν καὶ ἀποδεικνύναι, καὶ πάντα τὰ ὅμοια.
alpha 2553	Ἀπολλώνιον· βραχέως, τὸ ἱερὸν τοῦ Ἀπόλλωνος. οὕτω καὶ παρὰ Θουκυδίδῃ (2, 91, 1) ἀναγνωστέον. καὶ Ποσειδώνιον, τὸ τοῦ Ποσειδῶνος, ὡς ἀθήναιον, τὸ τῆς Ἀθηνᾶς· καὶ Διονύσιον καὶ Δημήτριον καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα.
alpha 2554	Ἀπόλεμος χρόνος· σημαίνει τὸν εἰρηνικὸν καὶ τὴν ἠρεμίαν τοῦ δόρατος.
alpha 2555	Ἀπόλεμος μοῦσα· Πλάτων εἴρηκεν (Leg. 7, 815d).
alpha 2556	Ἀπολελεμμένος· οἷον ἀπολελεπισμένος.
alpha 2557	†Ἀπολώλει† τῷ φόβῳ· Ξενοφῶν ἐν 〈Κύρου Παιδείᾳ〉 (6, 1, 2)· „ὁ Κῦρος †ἀπολώλει† τῷ φόβῳ μὴ λυθῇ ἡ στρατιά“.
alpha 2558	Ἀπολλύασιν· ὡς καὶ τὸ δεικνύασιν. Θουκυδίδης φησίν (7, 51, 2).
alpha 2559	Ἀπόλωλα· ἀντὶ τοῦ ἀπώλεσα. Ἀριστοφάνης (Ach. 1027).
alpha 2560	Ἀπὸ λύκου θήρας· παροιμία 〈ἐπὶ〉 τῶν ἀπράκτων εὐθὺς ἀπιόντων. οἱ δὲ ἐπὶ τῶν ἀπηνῶν καὶ ἀγρίων.
alpha 2561	Ἀπώλεσας τὸν οἶνον ἐπιχέας ὕδωρ· αὕτη γέγονεν ἐκ τοῦ †Ἀρίστου† Κύκλωπος (TrGF 9 F 4), ὥς φησι Χαμαιλέων (fr. 37 Wehrli).
alpha 2562	Ἀπομαγδαλία καὶ ἀπομαγδαλίς· ψωμὸς εἰς ὃν ἐκμασσό‐ μενοι τὰς χεῖρας μετὰ τὸ δεῖπνον ἔρριπτον τοῖς κυσίν.
alpha 2563	Ἀπομάγματα· τὰ ἀποκαθάρματα. καὶ †ἀπομάκτραι†· τὰ αὐτά.
alpha 2564	Ἀπόμακτρα †σκυταλῶν· ἀπεσκοτημένα ἐσκιοτροφημένα†.
alpha 2565	Ἀπομάττεσθαι· ἀναλαβεῖν, μιμήσασθαι καὶ ἀποτυποῦν.
alpha 2566	Ἀπομάττων· Δημοσθένης 〈ἐν τῷ ὑπὲρ Κτησιφῶντος (18, 259). οἱ μὲν〉 ἀντὶ τοῦ ἀποψῶν. οἱ δὲ ἀντὶ τοῦ περιπλάττων τὸν πηλὸν καὶ τὰ πίτυρα τοῖς τελουμένοις. ἀπομάττεσθαι τὸν ἀνδριάντα τῷ πηλῷ.
alpha 2567	Ἀπομερμηρίξαι· ἀπονυστάξαι.
alpha 2568	Ἀπομηνίσας· ἀποχωρήσας δι’ ὀργήν, ἢ παυσάμενος τῆς
alpha 2568	ὀργῆς.
alpha 2569	Ἀπόμισθος· ἄμισθος. ἢ ὁ μισθοῦ πράξας ἔργον τι καὶ ἀφει‐ μένος. οὕτως Λυσίας (fr. 138 S.).
alpha 2570	Ἀπόμισθοι· οἱ μισθὸν μὴ λαβόντες. οὕτως Δημοσθένης (4, 46. 23, 154).
alpha 2571	Ἀπὸ μισθωμάτων θύειν· οἱ Ἀττικοὶ ἔλεγον οὕτω θυσίας δημοσίας, ἃς ἐργολαβοῦντες ἐτέλουν.
alpha 2572	Ἀπομόρξαι· ἀποψῆσαι τῶν μέτρων τὸ ὑπερχειλές. καὶ ὀμόργματα τὰ ἐπίμετρα λέγεται. καὶ ἀπόμοργμα τὸ ἐκτύπωμα καὶ ὁμοίωμα.
alpha 2573	Ἀπομορξάμενον· †ἀποπαυσάμενον†.
alpha 2574	Ἀπόμορφα· ξένα, οὐκ ἐοικότα τοῖς ἤθεσιν.
alpha 2575	Ἀπομορχθείς (Ar. Vesp. 560)· ἐκμαγείς, πραϋνθείς.
alpha 2576	Ἀπομόσαι καὶ κατομόσαι· τὸ μὲν ἀρνητικόν, τὸ δὲ κατα‐ φατικόν.
alpha 2577	Ἀπόμυκτον· ἀντὶ τοῦ ἀκάθαρτον.
alpha 2578	Ἀπομυξίας· ἀκαθαρσίας.
alpha 2579	Ἀπομύττειν· ἐξαπατᾶν, γοητεύειν.
alpha 2580	Ἀπόν· ἀπρεπές.
alpha 2581	Ἀπόνασθαι· κατατρυφᾶν ἢ ὠφελεῖσθαι.
alpha 2582	†Ἀπόναται†· εὐεργετεῖται, ὠφελεῖται.
alpha 2583	†Ἀπόνειμαι†· ἀπόδος.
alpha 2584	Ἀπονενοημένος· Ξενοφῶν (HG. 7, 5, 12), ἀπονενοημένως
alpha 2584	δὲ Ἰσοκράτης ἔφη (6, 75).
alpha 2585	†Ἀπονηθήσεται†· περιπραθήσεται.
alpha 2586	Ἀπονητί, ἀπνευστί, ἀνιδρωτί, ἀκμητί, ἀμεταστρεπτί· πάντα ταῦτα καὶ ἐκτείνεται καὶ συστέλλεται.
alpha 2587	Ἀπόνοια· ἄνοια, ὕβρις.
alpha 2588	Ἀπονίψασθαι μετὰ τὸ δεῖπνον ἔλεγον, πρὸ τοῦ δείπνου δὲ κατὰ χειρός.
alpha 2589	Ἀπονομή· ἡ ἀπόμοιρα, ὡς μέρος τι τῶν περιγινομένων ἐκ τῶν μετάλλων λαμβανούσης τῆς πόλεως. ἢ ὡς διαιρουμένων εἰς πλείους μισθωτάς, ἵν’ ἕκαστος λάβῃ τι μέρος.
alpha 2590	Ἀπ’ ὄνου καταπεσών· παροιμία ἀπὸ τῶν ἱππικῇ ἐπιχει‐ ρούντων καὶ μὴ δυναμένων ὄνοις χρῆσθαι. Ἀριστοφάνης 〈Νεφέλαις (1273)· „τί δῆτα ληρεῖς ὥσπερ ἀπ’ ὄνου καταπεσών;“〉 ὁ δὲ φιλόσο‐ φος Πλάτων οὐκ ἀπὸ τοῦ ζῴου τὴν παροιμίαν λέγει, ἀλλ’ ἀπὸ τοῦ νοῦ·
5	φησὶ γὰρ ἐν Νόμοις οὕτω (3, 701c)· „καὶ 〈μὴ〉 καθάπερ 〈ἀ〉χάλινον κεκτημένον τὸ στόμα, βίᾳ ὑπὸ τοῦ λόγου φερόμενον κατὰ τὴν παροι‐ μίαν ἀπό τινος νοῦ πεσεῖν“.
alpha 2591	Ἀπονοστήσει· ἐπανελεύσεται.
alpha 2592	Ἀπονοσφίζεσθαι· ἀποχωρίζεσθαι.
alpha 2593	Ἀπονησαμένη· ἀποσωρεύσασα ἢ ἀποθεμένη.
alpha 2594	Ἀπόνιπτρον· τὸ ὕδωρ ἐν ᾧ τις ἀπενίψατο. Ἀριστοφάνης
alpha 2594	(Ach. 616).
alpha 2595	Ἀπονυχίζεσθαι καὶ ὀνυχίζειν καὶ ἐξονυχίζειν διαφέ‐ ρουσι· τὸ μὲν οὖν ἀπονυχίζειν μετὰ τῆς ἀπό προθέσεως σημαίνει τὸ τοὺς ὄνυχας ἀφαιρεῖν. τὸ δὲ ὀνυχίζειν καὶ ἐξονυχίζειν τιθέασιν ἐπὶ τοῦ ἐρευνᾶν ἀκριβῶς καὶ ἐξετάζειν τὸ ὑποκείμενον πρᾶγμα. Ἀριστοφάνης
5	Ὁλκάσιν (fr. novum)· „ἐξονυχιῶ γὰρ ἔγωγε τοῦτ’ ἀκριβῶσ“.
alpha 2596	Ἀπονυχιοῦμαι· Εὔπολις ἔφη (fr. novum).
alpha 2597	Ἀποξενωθέντα· Ἰσαῖος εἴρηκεν (fr. 148 S.).
alpha 2598	Ἀποξενοῦσθαι· Πλάτων (Leg. 4, 708b). καὶ ἀπόξενος· Αἰσχύλος (Ag. 1282. Choeph. 1042).
alpha 2599	Ἀποξένοισιν· †ἀπὸ τοῖς ξένοις†.
alpha 2600	Ἀποξύονται· ἀποτίθενται.
alpha 2601	Ἀπόπατον καὶ κοπρῶνα λέγουσιν. ὁ δὲ ἀφεδρὼν καὶ †λυτρώνων† βάρβαρα.
alpha 2602	Ἀποπάτημα· αὐτὸ τὸ σκύβαλον. οὕτως Εὔπολις 〈Χρυσῷ γένει (fr. 284 K.)· „τί γάρ ἐστ’ ἐκεῖνο; ἀποπάτημ’ ἀλώπεκοσ“. Κρατῖ‐ νος Δραπέτῃσιν (fr. 49 K.)· „τὸν Κερκύονά τε ἕωθεν ἀποπατοῦντ’ ἐπὶ τοῖς λαχάνοις εὑρὼν ἀπέπνιξα“〉.
alpha 2603	Ἀποπερατοῦσαν· συμπληροῦσαν.
alpha 2604	Ἀποπεφασμένον· ἀντὶ τοῦ ἀποδεδειγμένον καὶ πεφανερω‐ μένον. οὕτω Δείναρχος (fr. 14, p. 147, 17 C. cf. 1, 6) καὶ Λυσίας (10,19) καὶ Δημοσθένης 〈ἐν τῷ κατὰ Νεαίρασ〉 (59, 67).
alpha 2605	Ἀποπεφοίτηκεν· ἀπῆλθεν.
alpha 2606	Ἀποπληξία· μανία, ἄνοια. καὶ ἀπόπληκτος Δημοσθένης εἴρηκεν (21, 143 et 34, 16).
alpha 2607	Ἀποπομπή· ἀντὶ τοῦ ἀποτροπή.
alpha 2608	Ἀποπομπαῖοι· θεοί τινες οὕτως ἐκαλοῦντο.
alpha 2609	Ἀποπρεσβεύει· ἀπαγγέλλει πρεσβείαν.
alpha 2610	Ἀποπροσωπίζεσθαι· ἀπονίπτεσθαι καὶ σμᾶσθαι τὸ πρό‐ σωπον. οὕτω Φερεκράτης 〈Ἀγρίοις (fr. 9 K.)· „οὐδ’ ἀποπροσωπί‐ ζεσθε κυάμοις; πώμαλα“〉.
alpha 2611	Ἀπὸ πρώτης· οἷον ἐξ ἀρχῆς.
alpha 2612	Ἄποπτον· ἀθεώρητον, ὑψηλόν.
alpha 2613	Ἀποπυρίας· ἄρτος ἐπ’ ἀνθράκων ὀπτώμενος.
alpha 2614	Ἀποπυριάζων· ἀπὸ πυρὸς ἐσθίων.
alpha 2615	Ἀπορέξαι· δοῦναι.
alpha 2616	Ἀπορεῖν καὶ σφακελίζειν τῷ δεινῷ· τὸ μὲν σφακελίζειν φλεγμαίνειν ἐστὶ καὶ διὰ τοῦτο σπᾶσθαι. Κρατῖνος (fr. 342 K.).
alpha 2617	Ἀπορρέξαντες· ἀπομερίσαντες, ἀπόμοιραν δόντες.
alpha 2618	Ἀπόρρησιν· ἀπαγόρευσιν. σημαίνει καὶ ἀποκήρυξιν παιδός.
alpha 2619	Ἀπόρρητα· ἀκατάληπτα, ἀπόκρυφα. ἢ τὰ ἀπειρημένα ἐν τοῖς νόμοις. οὕτως Δημοσθένης (18, 123).
alpha 2620	Ἀπορροῆς· σταγόνος.
alpha 2621	†Ἀπορρυή†· ἀπόρρυσις.
alpha 2622	†Ἀπορρύει· ἀπονίπτει, ἀπορρύπτει†.
alpha 2623	Ἀπορρῶγας· ἐξοχὰς ἀπεσχισμένας.
alpha 2624	Ἀπορρώξ· ἀπόσπασμα ὄρους.
alpha 2625	Ἄπορος χώρα· ἀντὶ τοῦ ἀπόρευτος. λέγεται δὲ ἄπορος καὶ ὁ μὴ δυνάμενος μηχανήν τινα εὑρεῖν, ὁ ἐνδεής.
alpha 2626	Ἀπορησία· ἀντὶ τοῦ ἀπορία. οὕτως Εὔβουλος (fr. 141 K.).
alpha 2627	Ἀπορώτατος· ἀντὶ τοῦ πρὸς ὃν οὐδένα πόρον ἔστιν εὑρεῖν. οὕτως Ἰσαῖος (fr. 104 S.).
alpha 2628	Ἀπορρηθῇ· ἀντὶ τοῦ ἀποκηρυχθῇ. Πλάτων (fort. Leg. 11, 929a).
alpha 2629	Ἀποσαλεῦσαι καὶ ἀποσαλεύειν· τὸ ἀποφυγεῖν ἐκ τοῦ λιμένος καὶ σάλῳ ὁμιλῆσαι, τουτέστιν τῷ ἀλιμένῳ τόπῳ, ἔνθα σάλος γίνεται. Θουκυδίδης (1, 137, 2)· „ὁ δὲ ναύκληρος ποιεῖ τε ταῦτα καὶ ἀποσαλεύσας ἡμέραν καὶ νύκτα“.
alpha 2630	Ἀποσεμνύνει· γεραίρει.
alpha 2631	〈Ἀ〉ποσάξαντες· Δείναρχος (fr. 13, p. 147, 14 C.) ἀντὶ τοῦ
alpha 2631	†πράξαντες†.
alpha 2632	Ἀποσημήνασθαι· ἀφομοιοῦσθαι. ἢ σφραγίζειν.
alpha 2633	Ἀπόσιτος· ἄσιτος, ἄτροφος.
alpha 2634	Ἀποσκευαζόμενος· ἀποβαλλόμενος, ἀπορρίπτων, ἀπο‐ γυμνῶν.
alpha 2635	Ἀποσκευάζοντες· ἀποφέροντες.
alpha 2636	Ἀποσιμῶσαι· τὸ ἀναχωρήσαντα ἐκ διαστήματος συμβαλεῖν τῇ νηΐ. ἢ τὸ ἐπικύψαι καὶ τὴν πυγὴν †προσθεῖναι† γυμνήν. Θουκυ‐ δίδης δὲ (4, 25, 5) τὸ μετεωρίσαι τὰς ναῦς.
alpha 2637	Ἀποσεσύκασται· τετρύγηται. Ἀμειψίας (fr. 33 K.).
alpha 2638	Ἀποσκολύψαι· ἀφελεῖν τὸ δέρμα. ἢ γυμνῶσαι. Σοφοκλῆς εἴρηκεν (fr. 390 N.2 = 423 R.).
alpha 2639	Ἀπόστασις· ἡ ἐπανάστασις ἔθνους ἢ πόλεως. καὶ ἡ ἀπέλευ‐ σις ἢ διάλυσις. καὶ ἡ τοπικὴ διάστασις. καὶ καθ’ Ἱπποκράτην (Aphor. 4, 31 = 4, 512, 12, 12 L.) ἡ ἐναπόσκηψις, οἷόν τινος συλλογή.
alpha 2640	Ἀποστασίου καὶ ἀπροστασίου· δικῶν εἰσιν ὀνόματα. ἀποστασίου μέν, ὅταν δοῦλος †ὑπ’† ἐλευθερίας ἐνίσταται, φάσκων μὴ προσήκειν τοῖς δουλοῦν αὐτὸν ἀντιποιουμένοις, οὗτος ἀποστασίου δίκην λαχεῖν λέγεται. ἀπροστασίου δέ, ὅτι τῶν μετοίκων ἕκαστος προ‐
5	στάτην †ἔχουσι† κατὰ νόμον ἕνα τῶν ἀστῶν, καὶ δι’ αὐτοῦ τό τε μετοί‐ κιον τίθεται κατὰ ἔτος καὶ τὰ ἄλλα διοικεῖται. ὅταν οὖν τις δοκῶν εἶναι μέτοικος προστάτην μὴ ἔχῃ ἢ μὴ δῷ τὸ μετοίκιον ἢ ἀστὸς εἶναι φάσκῃ παρεγγεγραμμένος εἰς τὴν πολιτείαν, ὁ βουλόμενος δίκην εἰσάγει πρὸς
5	αὐτόν, ἥτις λέγεται ἀπροστασίου.
alpha 2641	Ἀποστολαί· ἀποπέμψεις, δῶρα.
alpha 2642	Ἀποσοβεῖ· διώκει.
alpha 2643	Ἀποσοβῶμεν· ἀντὶ τοῦ ἀποτρέχωμεν. Μένανδρος (fr. 826 K.—Th.).
alpha 2644	Ἀποστήσασθαι· ἀποδοῦναι χρέος.
alpha 2645	Ἀποσπουδάζων· παυόμενος τῆς σπουδῆς, ἀμελῶν.
alpha 2646	†Ἀποστήσονται†· οἷον σταθμῷ λάβωσιν ἴσῳ.
alpha 2647	Ἀποστρακισθῆναι· ἐξορισθῆναι· ἐν ὀστράκοις γὰρ τὸ πρὶν ἐγράφοντο αἱ ἐξορίαι.
alpha 2648	Ἀποστοματίζειν· ἀπὸ μνήμης λέγειν.
alpha 2649	Ἀποστυγοῦντες (Ep. Rom. 12, 9)· μισοῦντες.
alpha 2650	Ἀποσκλαίη· ἀποθάνοι.
alpha 2651	Ἀποσκλῆναι (Ar. Vesp. 160)· οἷον ἀποθανεῖν.
alpha 2652	Ἀποσκελ〈ετ〉ευθῆναι καὶ ἀποτακῆναι καὶ οὕτως δια‐ φθαρῆναι.
alpha 2653	Ἀποσκιρτᾷ· ἀποπηδᾷ.
alpha 2654	Ἀπὸ σκοποῦ· μάτην, ἢ περιττῶς, ἢ ἐναντίως.
alpha 2655	Ἀποσκοπεῖσθαι λέγουσιν, οὐ σκοπεύειν.
alpha 2656	Ἀποσκευάσαι τὴν τράπεζαν· καθαρὰν ποιῆσαι.
alpha 2657	Ἀποσκορακίζειν· ὑβρίζειν, εὐτελίζειν, ἐξορίζειν, διώκειν.
alpha 2658	Ἀποσκυθίσαι· κυρίως μὲν τὸ ἐπιτεμεῖν τὸ ἐν τῇ κεφαλῇ
alpha 2658	δέρμα σὺν θριξί, καταχρηστικῶς δὲ τὸ ἀποκεῖραι.
alpha 2659	Ἀπόστολος· στρατηγὸς κατὰ πλοῦν πεμπόμενος. καὶ αὐτὸς δὲ ὁ τῶν νεῶν στόλος, καὶ οἱ ἐν αὐταῖς ἐμπλέοντες.
alpha 2660	Ἀποστολεῖς· ιʹ τὸν ἀριθμὸν ἦσαν ἄρχοντες ἐπὶ τῶν ἐκπλεουσῶν τριήρων καὶ τῶν ἀναγομένων στόλων. ἀποστολεῖς δὲ παρὰ τὸ ἀποστέλλειν τὰ πλοῖα.
alpha 2661	Ἀποστησάμενον· ἀντὶ τοῦ πρὸς σταθμὸν παραλαβόντα. Δημοσθένης (49, 52).
alpha 2662	Ἀπόστοργον· τὸν ἄστοργον.
alpha 2663	Ἀπὸ συμβόλων δικάζειν· Ἀθηναῖοι ἀπὸ συμβόλων ἐδίκα‐ ζον τοῖς ὑπηκόοις. οὕτως Ἀριστοτέλης (Ath. Pol. 59, 6).
alpha 2664	Ἀποστάσιον καὶ †λιπόστρατον† καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα οὐδετέρως σχηματίζουσιν. Εὔπολις (fr. 349 K.)· 〈„καὶ γὰρ αἰσχρὸν ἀλογίου ’στ’ ὀφλεῖν“〉.
alpha 2665	Ἀπόστα, οὐ μόνον ἀπόστηθι. καὶ παράστα. οὕτω Μένανδρος 〈Παιδίῳ (fr. 317 K.—Th.)· „ἐνταῦθ’ ἀπόστα μικρόν“. Δὶς ἐξαπατῶντι (fr. 3 Sandbach)· „ἐμοὶ παράστα· τὴν θύραν κόψας ἐγὼ καλῶ τιν’ αὐτῶν“〉.
alpha 2666	Ἀπὸ στόματος· ὡς ἡμεῖς, τὸ μὴ διὰ γραμμάτων, ἀλλὰ ἀπὸ μνήμης. 〈Φιλήμων Νεμομένοις (fr. 48 K.)· „ἀπὸ στόματος ἅπαντ’, ἐὰν βούλησθ’, ἐρῶ“. Κρατῖνος δὲ ταὐτὸ τοῦτ’ ἀπὸ γλώττης· Νόμοις (fr.
alpha 2666	122 K.)· „ἀλλὰ μὰ Δί’ οὐκ οἶδ’ ἔγωγε γράμματ’ οὐδ’ ἐπίσταμαι, ἀλλ’
5	ἀπὸ γλώττης φράσω σοι· μνημονεύω γὰρ καλῶσ“. Θουκυδίδης ζʹ (10)· „καὶ ἥκοντες εἰς τὰς Ἀθήνας οἱ ἀπὸ τοῦ Νικίου〉 ὅσα τε ἀπὸ γλώττης εἴρητο αὐτοῖς εἶπον“. Πλάτων Θεαιτήτῳ (142d)· „ἀτὰρ τίνες ἦσαν οἱ λόγοι; ἔχοις ἂν διηγήσασθαι; —Οὐ μὰ τὸν Δί’, οὔκουν οὕτω γε ἀπὸ στόματοσ“. καὶ ἀποστοματίζειν φασὶ τὸν διδάσκαλον, ὅταν κελεύῃ
10	τὸν παῖδα λέγειν ἄττα ἀπὸ στόματος.
alpha 2667	Ἀποστροφή· ἀντὶ τοῦ καταφυγή.
alpha 2668	Ἀποσυστῆσαι· οὐδὲν πλέον τοῦ συστῆσαι.
alpha 2669	†Ἀποσφύδου†· καρτερεῖν.
alpha 2670	Ἀποσχεδιάσας· ψευσάμενος.
alpha 2671	Ἀπόσχῃ· ἀποσχέσθαι ποιήσῃ.
alpha 2672	Ἀποσχῆναι· ἀπενεχθῆναι.
alpha 2673	Ἀποσχοινίσαντες· ἀποστρέψαντες.
alpha 2674	Ἄπουργοι γωνίαι· εὐτελεῖς, εἰς ἃς τὰ σαρώματα συνῆγον.
alpha 2675	Ἀπόταξις· τὸ χωρὶς τετάχθαι τοὺς πρότερον ἀλλήλοις συντε‐ ταγμένους εἰς τὸ ὑπηρετεῖν τὸν ὡρισμένον φόρον. Ἀντιφῶν (fr. 55 Th.).
alpha 2676	Ἀπόταφος· ὁ ἀπεστερημένος τῶν προγονικῶν τάφων.
alpha 2677	Ἀποτεθρίακεν (Ar. Ach. 158)· ἀποπεφύλλικεν καὶ διακεκά‐ θαρκεν.
alpha 2678	Ἀποταμιεύεται· ἀποκλείει.
alpha 2679	Ἀποταυρούμενος· θρασυνόμενος.
alpha 2680	Ἀποτεθρυωμένος· ἀπηγριωμένος. εἴρηται δὲ κατὰ μεταφο‐ ρὰν τὴν ἀπὸ τῶν †τεθρύων†, ἅπερ ἐστὶν ἄγονα καὶ ἄγρια φυτά.
alpha 2681	Ἀποτείνεται· ἐκτείνεται, φιλονεικεῖ.
alpha 2682	Ἀποτιμηταὶ καὶ ἀποτίμημα καὶ ἀποτιμᾶν καὶ τὰ ἀπ’ αὐτῶν· οἱ μισθούμενοι τοὺς τῶν ὀρφανῶν οἴκους παρὰ τοῦ ἄρχοντος ἐνέχυρα τῆς μισθώσεως παρείχοντο· ἔδει δὲ τὸν ἄρχοντα πέμπειν τινὰς τιμησομένους τὰ ἐνέχυρα. καὶ ἐλέγοντο τὰ μὲν ἐνέχυρα ἀποτιμήματα,
5	οἱ δὲ ἀποτιμησάμενοι ἀποτιμηταί, τὸ δὲ ἔργον ἀποτιμᾶν.
alpha 2683	Ἀποτίσεις χοῖρε γίγαρτα· οἷον ἃ κατέφαγες ἀποδώσεις πλείονα.
alpha 2684	Ἀποτειχίζων· ἀποφράσσων.
alpha 2685	Ἀποτεμεῖται· ἀποχωρίσειεν.
alpha 2686	Ἀποτεύξασθαι· ἀποτυχεῖν.
alpha 2687	Ἀποτειχίσαι· τὸ †βαλεῖν† τειχίον καὶ ἀποτειχίσαι καὶ ἀποκλεῖσαι τῆς ἐξόδου. καὶ ἀποτετειχισμένος· ὁ ἀπειλημμένος καὶ ἀποκεκλεισμένος τῷ τείχει. οὕτως Ἀντιφῶν (fr. 9 Th.).
alpha 2688	Ἀποτίμησιν· τέλος ἢ φόρον.
alpha 2689	Ἀποτιμήματα· τὰ νῦν ἀντίπροικα.
alpha 2690	Ἄπο τοῦ πράγματος· ἀντὶ τοῦ ἄποθεν.
alpha 2691	Ἀπότριψις· μελέτησις, ἀπάγγελσις, ἀγώνισις, προάγγελσις,
alpha 2691	τέκμαρσις, κάθεξις, διάφευξις, ἄνοιξις, ἐφόρμησις, ὅπλισις, ξένισις, πλάνησις, κούφισις, βλάψις, ἐπαίνεσις, ψόφησις, διάρπασις, γυναίκι‐ σις, λάλησις.
alpha 2692	Ἀποτραχύνεται· θρασύνεται.
alpha 2693	Ἀποτρόπαιοι· φευκτοί, μισεῖσθαι ἄξιοι.
alpha 2694	Ἀποτροπίασμα· ἐξίλασμα. ἢ τὸ ἀποτροπῆς ἄξιον, οἷον ἀποτρόπαιον.
alpha 2695	Ἀποτρώγειν· ἀφαιρεῖν. οὕτως Μένανδρος 〈Κυβερνήταις (fr. 252 K.—Th.)· „τί λέγων ἀποτρώγειν ἀξιώσει νῦν ἐμοῦ τὸ μισθά‐ ριον; μένω γὰρ ἐξ ἐχθιζινοῦ“〉.
alpha 2696	Ἀποτυμπάνισον· ἄνελε, ὅ ἐστι φόνευσον.
alpha 2697	Ἀποτυμπανίσαι· οὐχ ἁπλῶς τὸ ἀποκτεῖναι, ἀλλὰ τυμπάνοις ἀποκτεῖναι. τύμπανον δέ ἐστι ξύλον 〈ὥσπερ〉 σκύταλον· τὸ γὰρ πα‐ λαιὸν ξύλοις ἀνῄρουν τοὺς κατακρίτους, ὕστερον δὲ ἔδοξε τῷ ξίφει.
alpha 2698	Ἀποτυχίσαι· ἀποπελεκῆσαι. καὶ ἀποτυχισθείς· ἀποτιλ‐ θείς ἢ ἀποπελεκηθείς.
alpha 2699	Ἀποφανῶσαι· εἰς τὸ φανερὸν καταστῆσαι. οὕτω Σοφοκλῆς (fr. 919 N.2 = 1023 R.).
alpha 2700	Ἀποφαίνει· φανεροποιεῖ.
alpha 2701	Ἀποφαντικός· σημαίνει κυρίως τὸν ἐκφαίνοντά τι νόημα, εἴτε διὰ καταφάσεως εἴτε δι’ ἀποφάσεως. σημαίνει δὲ ἰδικῶς καὶ τὸν μὴ συγκατατιθέμενον.
alpha 2702	Ἀποφάσκει· ἀπαγορεύει ἢ ἀποφαντικῶς λέγει.
alpha 2703	Ἀπόφασις· Δημοσθένης 〈ἐν τῷ πρὸς Φαίνιππον〉 (42, 1) τὸ ἀποφαίνειν διὰ γραμμάτων κατὰ μέρος ὁπόσην οὐσίαν ἔχει, 〈ὅπερ ἐν ταῖς ἀντιδόσεσι μάλιστα γίνεται〉. καλεῖται δὲ αὐτὸ καὶ ἀπογραφή.
alpha 2704	Ἀποφεύγειν καὶ ἀποφυγγάνειν· Δημοσθένης (23, 74).
alpha 2705	Ἀπόφημι· ἀποφαίνομαι.
alpha 2706	Ἀποφηληκίσαι· ἀποπλανῆσαι.
alpha 2707	Ἀποφῆναι· ἀποδεῖξαι.
alpha 2708	Ἀποφύλιοι· ξένοι, οἱ φυλὴν μὴ νέμοντες. οὕτως Αἰσχύλος (fr. 287 N.2 = 493 M.).
alpha 2709	Ἀποφθεγγόμενος· μαντευόμενος.
alpha 2710	Ἀποφέρει· οἷον παρασύρει καὶ ἄγει. ἡ μεταφορὰ ἀπὸ τοῦ ποταμοῦ. Ἀριστοφάνης (fr. novum).
alpha 2711	Ἀπόφυξις· Λυσίας ἐν τῷ κατὰ Ἱππονίκου εἴρηκεν (fr. no‐ vum) „ἀπόφυξιν δίκησ“. ἡ δὲ ἀποφυγὴ ἐπὶ τούτου τοῦ σημαινομένου πάνυ σπάνιος.
alpha 2712	Ἀποφλεγμήναντας· Πλάτων Νυκτὶ μακρᾷ (fr. novum)· „ἥξειν ἀποφλεγμήναντας εἰς διαλλαγάσ“.
alpha 2713	Ἀπ’ ὀφθαλμῶν ἀπορρῖψαι· τὸ ἐξ ὄψεως ἐκβαλεῖν. Σοφο‐ κλῆς (fr. 828c R.).
alpha 2714	Ἀποφράδες ἡμέραι· ἐν αἷς τοῖς κατοιχομένοις χοὰς ἐπιφέ‐ ρουσιν. ἢ αἱ πρὸς πράξεις ἀνεπιτήδειοι. καὶ ἀποφρὰς ἄνθρωπος·
alpha 2714	ἀντὶ τοῦ ὁ διὰ τὴν βαρύτητα τῶν ὑπ’ αὐτοῦ φραζομένων ἀπρόσδεκτος.
alpha 2715	Ἀποφοράν· ἀντὶ τοῦ ἀπενεγκεῖν καὶ διάστημα ποιῆσαι με‐ ταξύ. οὕτως Ἰσαῖος (fr. 113 S.).
alpha 2716	Ἀποφοιβάζων· ἀποκαθαίρων.
alpha 2717	Ἀποφοιτᾶν· ἀποπηδᾶν, ἀναχωρεῖν.
alpha 2718	Ἀποφυσήσας τὴν σποδὸν τῶν ἐγκρυβομένων ὠπτημένων. 〈Σφηξὶν〉 Ἀριστοφάνης (330)· „κἄπειτ’ ἀνελών μ’ ἀποφυσήσας 〈εἰς ὀξάλμην ἔμβαλε θερμήν“〉.
alpha 2719	Ἀποφώλιον· ὀλίγου ἄξιον, ἀπαίδευτον, ἄτεχνον, μάταιον. οἱ δὲ ἄγριον ἢ ἀδόκιμον ἢ θηριώδη, ἀπὸ τῶν φωλεῶν. ἔνιοι δὲ φωλεόν φασι τὸ λαμπρὸν δεῖπνον.
alpha 2720	Ἀποχετεύονται· μεταφέρονται.
alpha 2721	Ἀπόχρη· ἐξαρκεῖ.
alpha 2722	Ἀποχρήσας· ἀντὶ τοῦ ἱκανὸς γενόμενος. Πλάτων Πολιτείας βʹ.
alpha 2723	Ἀποχώρησις· ἀντὶ τοῦ ἀποστροφή.
alpha 2724	†Ἀπόχραε†· ἐξαρκεῖ. Ἡρόδοτος (9, 79, 2).
alpha 2725	Ἀποχρώσης· ἀρκούσης.
alpha 2726	Ἀποχοιριάσαι· ἀποσκιρτῆσαι, ἀπολακτίσαι. καὶ ἀποχοι‐ ριάζειν· ἀποσοβεῖν, ἐξελαύνειν ὡς χοῖρον. ἔνιοι δὲ διὰ τοῦ κ ἀποκυ‐ ριάζειν.
alpha 2727	Ἀποχρώντως· ἱκανῶς. Ἀριστοφάνης Ταγηνισταῖς (fr. 489
alpha 2727	K.)· „ἀλλὰ στεφάνωσαι· καὶ γὰρ ἡλικίαν ἔχεις ἀποχρῶσαν ἤδη“.
alpha 2728	Ἀποχωροῦντα· ἀντὶ τοῦ ἀποπατούμενα. Ξενοφῶν (Mem. 1, 4, 6).
alpha 2729	†Ἀπόψας†· ἀδελφοῦ ἢ ἀδελφῆς ὑποκόρισμα.
alpha 2730	Ἀποψηφίζονται· ἀντὶ τοῦ καταδικάζουσιν αὐτὸν μὴ εἶναι πολίτην. οὕτω Δείναρχος (fr. 56, 2 C.). καὶ τὸ πρᾶγμα δὲ Δημοσθένης ἀποψήφισιν καλεῖ (57, 2).
alpha 2731	Ἀπόψηφοι ἐγένοντο τοῦ ἀποκτεῖναι· οἷον οὐκ ἐπήνεγ‐ καν ψῆφον τοῦ ἀτιμῶσαι ἢ ἀποκτεῖναι. οὕτως φησὶ Φρύνιχος (Praep. soph. 13, 1).
alpha 2732	Ἀποψοφεῖν· τὸ πέρδεσθαι, εὐσχήμως λέγων. εὐσχημονέστε‐ ρον δὲ διαπνεῖν καὶ ἀποπνεῖν.
alpha 2733	Ἀποψύχει· ὃ οἱ πολλοὶ καταψύχει λέγουσιν, ὅταν τὸ καῦμα λήγῃ καὶ εἰς {τὸ} ψῦχος τρέπηται. οὕτω Πλάτων (Phaedr. 242a).
alpha 2734	Ἀποψύχειν· τὸ ἀποθνῄσκειν ἐν αʹ (134, 3) Θουκυδίδης.
alpha 2735	Ἀπριάτην (A 99)· ἄνευ πράσεως.
alpha 2736	Ἀπρίξ· ὅλῃ δυνάμει, ἰσχυρῶς, ἀσφαλῶς.
alpha 2737	Ἄπροικον· τῇ προσωδίᾳ ὡς ἄνθρωπον οἱ Ἀττικοί.
alpha 2738	Ἀπροόπτως· ἀπροοράτως, ἀπροσδοκήτως.
alpha 2739	Ἀπρόσβλητον· ᾧ οὐδεὶς δύναται προσβαλεῖν.
alpha 2740	Ἀπροσδεής· μὴ χρῄζων.
alpha 2741	Ἀπροσήγορος ἄνθρωπος· ὃν οὐχ οἷόν τε προσαγορεῦσαι
alpha 2741	διὰ τρόπου τραχύτητα.
alpha 2742	Ἀπρόσιτος· ἀπροσπέλαστος.
alpha 2743	Ἀπρόσκλητον· τὴν οὐ προσκεκλημένην.
alpha 2744	Ἀπρόσειλος· ᾧ οὐδεὶς προσειλεῖται. οὕτως Εὐριπίδης (fr. 845 N.2).
alpha 2745	〈Ἀ〉προβουλία καὶ ἀπροβουλεύτως· Πλάτων εἴρηκεν (Leg. 9, 867b).
alpha 2746	Ἀπροβούλευτον· τὸ μὴ πρότερον εἰς τὴν βουλήν, ἀλλ’ εὐθὺς εἰς τὸν δῆμον εἰσαχθὲν ψήφισμα.
alpha 2747	†Ἄπροτον†· οἱ μὲν εἶδος εἶναι κογχυλίου φασίν, οἱ δὲ ἀκρίδων, οἱ δὲ μελιττῶν. ἕκαστον δὲ τούτων ἀγεληδὸν νέμεται. καὶ οἱ μὲν τὰ ἄνθη, οἱ δὲ τοὺς καρπούς, οἱ δὲ τὰ ποώδη σίνουσιν. ἀφ’ ὧν καὶ τοὺς κατὰ συμμορίαν κακούργους †ἀπρότους† ὠνόμασαν.
alpha 2748	Ἅπτεσθαι· λαμβάνεσθαι.
alpha 2749	〈Ἀ〉πτέρως· ἀντὶ τοῦ ταχέως, ἑτοίμως ἢ ἐλαφρῶς. Ἴων εἴρηκεν (fr. novum).
alpha 2750	Ἁπτόν· ψηλαφητόν.
alpha 2751	Ἅπτων· δεσμεύων.
alpha 2752	Ἄπυστα· ἀνήκουστα.
alpha 2753	†Ἄπυτοι†· οἱ Ἀθηναῖοι ἀπὸ Θησέως.
alpha 2754	Ἄπυρον πινακίσκον ἰχθυηρόν· μηδέπω πυρὶ προσενηνε‐ γμένον. Ἀριστοφάνης εἴρηκεν (fr. 532 K.).
alpha 2755	Ἀπῳδόν· τὸ τῆς ᾠδῆς ἀλλότριον.
alpha 2756	Ἄπωθεν· χωρὶς ἢ πόρρωθεν.
alpha 2757	Ἀπωτέρω· πόρρω.
alpha 2758	Ἀπώμοτον· ἀπηγορευμένον, φευκτὸν καὶ ἀποίητον. Εὔπολις (fr. 217 K.).
alpha 2759	Ἄπφα· ἀδελφῆς καὶ ἀδελφοῦ ὑποκόρισμα.
alpha 2760	†Ἀπώναται†· ὠφελεῖται, εὐεργετεῖται.
alpha 2761	Ἀπωνηθήσεται· περιπραθήσεται.
alpha 2762	Ἀπῴχοντο· ἀπεφέροντο.
alpha 2763	Ἄρα· συλλογιστικὸς σύνδεσμος. καὶ ἀντὶ τοῦ δή καὶ ὡς ἔοικεν καὶ ὡς φαίνεται. οὕτω Πλάτων (Reip. 2, 358c, al.).
alpha 2764	Ἀράβιος αὐλητής· ἐπὶ τῶν ἀκαταπαύστων. Κάνθαρος Μηδείᾳ (fr. 1 K.)· „κιθαρῳδὸν ἐξηγείρατε Ἀράβιον τὸν χορὸν τοῦ‐ τον“. καὶ ἡ παροιμία· „Ἀράβιος αὐλητὴς δραχμῆς μὲν αὐλεῖ, τεττάρων δὲ παύεται“.
alpha 2765	Ἀράττων· κρούων.
alpha 2766	Ἀρᾶται· εὔχεται, ἢ καταρᾶται, ἢ ἐπιθειάζει. Φερεκράτης (fr.
alpha 2766	118 K.)· 〈„ὕστερον ἀρᾶται κἀπιθεάζει〉 τῷ πατρί“.
alpha 2767	Ἀραῖς· κατάραις.
alpha 2768	Ἀργᾶς· οἱ μέν φασι τοῦτον κακὸν ποιητὴν γεγονέναι, οἱδὲ τὸν ἀργᾶν ὄφεως εἶδός φασι.
alpha 2769	Ἀργαλέως· χαλεπῶς.
alpha 2770	Ἀργιόδοντα· λευκὸν ἢ ὀξυόδοντα.
alpha 2771	Ἀργᾶ〈σ〉· πονηρὸς ποιητὴς κατὰ τὴν σύνθεσιν. μέμνηται τούτου Φανίας ἐν τῷ πρὸς τοὺς σοφιστάς (fr. 10 Wehrli). ἢ ὄφεως εἶδος.
alpha 2772	Ἀράκους· τὰ ὄσπρια ἐν τῷ κ λέγουσιν, οὐκ ἐν τῷ χ ἀράχους.
alpha 2773	Ἄρρατον· ἰσχυρόν, ἢ δυσκίνητον. ἢ σκληρὸν καὶ ἀμετάστρο‐ φον.
alpha 2774	Ἀργέλοφοι· ποδεῶνες μηλωτῆς καὶ τῶν ἀσκῶν. δοκεῖ δὲ Ἰώνων εἶναι καὶ {ἡ φωνὴ} οὐκ Ἀττικῆς συγγραφῆς ὁ ποδεών. τῷ μέν‐ τοι ἀργέλοφοι Ἀριστοφάνης (Vesp. 672) καὶ Ἕρμιππος (fr. novum) κέχρηνται, τῷ δὲ ποδεὼν Αἰσχίνης (Socrat. fr. novum)· φησὶ γάρ· „καὶ
5	τοὺς ποδεῶνας οἷς ἀφῆπτον τὸ κῴδιον ἀπὸ τοῦ ἀριστεροῦ ὤμου“.
alpha 2775	Ἀργυρίου δίκη· ὅταν τις προσήκειν αὑτῷ παρά τινος ἀργύ‐ ριον ᾤετο, δίκην αὐτῷ ἀργυρίου ἐλάγχανεν· καὶ ἐκαλεῖτο ἀργυρίου δίκη.
alpha 2776	Ἀργυρίς· ἀργυρᾶ φιάλη, ὡς χρυσὶς ἡ χρυσῆ.
alpha 2777	Ἀργυραμοιβός· ὁ κέρμα ἀντὶ ἀργύρου ἀλλασσόμενος.
alpha 2778	Ἀργιλώδης γῆ· λευκὴ καὶ καθαρά.
alpha 2779	Ἀργίποδες· ταχεῖς, ὀξύποδες.
alpha 2780	Ἄργεμα{τα}· τὰ τῶν ὀφθαλμῶν λευκώματα.
alpha 2781	Ἀργέμων· Σοφοκλῆς (fr. 212 N.2 = 198d R.) ἀντὶ ὀφθαλμῶν ἀπὸ τοῦ πάθους μετενεγκὼν τὴν φωνὴν ἐπ’ αὐτὸ τὸ δεκτικὸν τοῦ πά‐ θους.
alpha 2782	Ἀργείους ὁρῶ· παροιμιῶδές ἐστι. Φιλωνίδης (fr. novum).
alpha 2783	Ἀργυροῦν καὶ χρυσοῦν· τὸ δὲ ἀργύρεον καὶ χρύσεον Ἰακά.
alpha 2784	Ἀργύριον καὶ τὸ λεπτὸν νόμισμα καλοῦσιν, 〈ὡς Ἀριστο‐ φάνης Δαναΐσιν〉 (fr. 262 K.).
alpha 2785	Ἀργυραμοιβόν· κολλεκτάριον. καλοῦσι δὲ οὕτω καὶ τὸν τραπεζίτην.
alpha 2786	Ἀργυρὶς θήκη· διττὰ ἦν γραμματίδια, οἷς ἐχρῶντο Ἀθη‐ ναῖοι, τὰ μὲν ὥστε γράφειν μόνον ἑαυτοῖς, τὰ δὲ ὥστε καὶ ἀργυρίδιον κατατίθεσθαι, ἃ καὶ {τὰ} κιβώτια ἐκάλουν, τὰ δ’ ἄλλα †μαρτύρια†.
alpha 2787	Ἀργυρόποδα δίφρον· ὁ Ξέρξου δίφρος, ὃς αἰχμάλωτος ἐπεκαλεῖτο. ἀνέκειτο δ’ εἰς τὸν Παρθενῶνα τῆς Ἀθηνᾶς.
alpha 2788	Ἀργύρου κόπις· ἀργυρολόγος. παρὰ τὸ δοκιμάζειν τὸ κίβδηλον τοῦ ἀργυρίου.
alpha 2789	Ἀργυρώματα καὶ χρυσώματα· ὁμοίως ὡς ἡμεῖς Λυσίας (fr.
alpha 2789	148 S.).
alpha 2790	Ἀργυροκοπεῖον· ἐν ᾧ κόπτεται νόμισμα, ὃ νῦν τινες †ἠμαντήριον† καλοῦσιν.
alpha 2791	Ἀργυροσκόπος· τὸ μὲν ἀργυρογνώμων καὶ ἀργυραμοιβὸς τέτριπται παρὰ τοῖς Ἀττικισταῖς, τὸ δὲ ἀργυροσκόπος οὐκέτι. εἴρηται δὲ παρὰ τὸ σκοπεῖν τὸ ἀργύριον καὶ διακρίνειν ἀπὸ τοῦ ἀδοκίμου τὸ δόκιμον.
alpha 2792	Ἀργυρῖται· οἱ ἀργυρίου εὐποροῦντες.
alpha 2793	Ἀργυρογνώμων· δοκιμαστὴς ἀργύρου.
alpha 2794	Ἀργυροδίνης· ὁ καλὰς δίνας ἔχων. δῖναι δὲ αἱ τῶν ὑδάτων συστροφαί.
alpha 2795	Ἄρδηττος· τόπος ἐστὶν Ἀθήνησιν, ἐν ᾧ πάντες Ἀθηναῖοι δημοσίᾳ ὤμνυον τὸν ὅρκον τὸν Ἡλιαστικόν.
alpha 2796	Ἄρδα καὶ ἄρδαλος· τὸ μόλυσμα. καὶ ἀρδαλῶσαι τὸ μολῦ‐ ναι ἀσχημόνως.
alpha 2797	Ἀρδάνιον· τὸ ἀπὸ τοῦ πυθμένος τοῦ κεραμίου ἕως τῆς γα‐ στρός, ἐν ᾧ ἔπινε τὰ θρέμματα.
alpha 2798	Ἀρδεύειν· παρ’ Ἀντιφάνει μόνον (fr. 314 K.). ἐκ τοῦ ἐναν‐ τίου δὲ ἦρσεν καὶ ἄρσῃ Ἡρόδοτος (5, 12, 4 et 2, 14, 2).
alpha 2799	Ἄρδειν, οὐκ ἀρδεύειν λέγουσιν.
alpha 2800	Ἄρδηττος· τόπος Ἀθήνησιν ἀπὸ Ἀρδήττου ἥρωος.
alpha 2801	Ἀρεστήρ· εἶδος ποπάνου.
alpha 2802	Ἀρετή· εὐδοξία. οὕτως Ἀνδοκίδης (fr. 6 Blass) καὶ Θουκυ‐ δίδης (1, 33, 2).
alpha 2803	Ἄρειος πάγος· δικαστήριον Ἀθήνησιν. ἦσαν οὖν Ἀθή‐ νησι βουλαὶ δύο, ἡ μὲν τῶν φʹ καθ’ ἕκαστον ἐνιαυτὸν κληρουμένη βου‐ λεύειν, ἡ δὲ εἰς μῆνα τῶν Ἀρεοπαγιτῶν. ἐδίκαζε δὲ τὰ φονικὰ καὶ τὰ ἄλλα πολιτικὰ διῴκει σεμνῶς. ἐκλήθη δὲ Ἄρειος πάγος, ἤτοι ὅτι ἐν
5	πάγῳ ἔστη καὶ ἐν ὕψει τὸ δικαστήριον· Ἄρειος δέ, ἐπεὶ τὰ φονικὰ δικάζει. ὁ δὲ Ἄρης ἐπὶ τῶν φόνων· ἢ ὅτι ἔπηξε τὸ δόρυ ἐκεῖ ὁ Ἄρης ἐν τῇ πρὸς Ποσειδῶνα ὑπὲρ Ἁλιρροθίου δίκῃ, ὅτε ἀπέκτεινεν αὐτὸν βιασάμενον Ἀλκίππην τὴν αὐτοῦ καὶ Ἀγραύλου τῆς Κέκροπος θυγα‐ τρός, ὥς φησιν Ἑλλάνικος 〈ἐν〉 αʹ (FGrHist 4 F 38 et 323a F 1).
alpha 2804	Ἀρήν, οὐχὶ ἄρης· ὁ τοῦ κριοῦ. ἀρνειὸς δὲ ὁ τέλειος.
alpha 2805	Ἀρὴν ἡ ὀρθή, ἡ δὲ γενικὴ ἀρνός· ἀπὸ ταύτης συνεκόπη.
alpha 2806	Ἄρης τύραννος· κομμάτιον ἐκ τῶν Τιμοθέου Περσῶν (fr. 15 Wil.), ὃ διὰ τὴν ἐπὶ τῆς ᾠδῆς εὐημερίαν Ἀθήνησιν ἐπιπολάσαν εἰς παροιμίαν ἐχώρησεν.
alpha 2807	Ἀρίδακρυς καὶ ἀλίδακρυς· ὁ ἐπίφορος εἰς τὸ δακρύειν. οὕτως Θεόπομπος (fr. novum).
alpha 2808	Ἀριστῆσαι· Ἀραρὼς Καμπυλίωνι (fr. 11 K.) καὶ Φιλιππίδης (fr. novum) καὶ ἕτεροι.
alpha 2809	Ἄριστα χωλὸς οἰφεῖ· καταφερεῖς γὰρ οἱ χωλοὶ πρὸς συνου‐ σίαν. Δοῦρις δὲ ἐν ζʹ τῶν Φιλιππικῶν ἱστορεῖ (fr. novum) τὰς Ἀμαζό‐ νας χωλοῦν τὴν ἄρρενα γενεάν.
alpha 2810	Ἀριστεροστάτης· ἐν τῷ κωμικῷ καλεῖται χορῷ, ἐν δὲ τῷ τραγικῷ μέσος ἀριστεροῦ. Κρατῖνος Σεριφίοις (fr. 215 K.).
alpha 2811	Ἀριστερεών· φυτὸν ἐπιτήδειον εἰς τοὺς καθαρμούς.
alpha 2812	†Ἀρίφατος†· ὁ ἐν πολέμῳ ἀποθανών.
alpha 2813	Ἀριστερός· ὁ ἀμαθὴς καὶ τῷ δεξιῷ ὑπεναντίος.
alpha 2814	Ἀριστίνδην· κατ’ ἐκλογὴν καὶ αἵρεσιν τῶν ἀρίστων †νομο‐ θετῶν†.
alpha 2815	Ἀριστεύς· ὄνομα κύριον.
alpha 2816	Ἀριστίων· ὡσαύτως· ἔστι δὲ Σάμιος μὲν ἢ Πλαταιεύς, ἐκ
alpha 2816	μειρακυλλίου δὲ ἑταῖρος Δημοσθένους.
alpha 2817	Ἀρκάδας μιμούμενος· παροιμία, ᾗ κέχρηται Πλάτων ἐν Πεισάνδρῳ (fr. 99 K.), ἐπὶ τῶν ἄλλοις ταλαιπωρούντων· μαχιμώτατοι γὰρ ὄντες αὐτοὶ μὲν οὐδέποτε ἐνίκησαν, ἄλλοις δὲ αἴτιοι νίκης πολλοῖς ἐγένοντο. καὶ ὁ Πλάτων τὰς κωμῳδίας ποιῶν ἄλλοις παρέχων διὰ
5	πενίαν Ἀρκάδας μιμεῖσθαι ἔφη.
alpha 2818	Ἀρκεσίλας· ὁ μὲν λόγος ἐπὶ τοῦ Δωρικοῦ τούτου ὀνόματος Ἀρκεσίλα τὴν γενικὴν λέγει, Θουκυδίδης δὲ Ἀρκεσίλου φησίν (5, 50, 4), ὡς Περδίκκου καὶ Ἀμύντου.
alpha 2819	Ἀρκεῖν· ἐπὶ τοῦ ἀρέσκειν. Ἀριστοφάνης (fort. Eccl. 828).
alpha 2820	Ἀρκαλέον· ξηρόν, ῥυσόν.
alpha 2821	Ἄρκος· ἄρκεσμα, βοήθημα.
alpha 2822	Ἄρκαλα· λευκὰ ἐνώτια ἐξ ὑάλου περίχρυσα.
alpha 2823	Ἀρκαλᾶν· παραχαλᾶν, μύζειν.
alpha 2824	Ἄρκτος· τὸ θηρίον σὺν τῷ τ. Εὔπολις Χρυσῷ γένει (fr. no‐ vum)· „ἄρκτους, ἐλάφους, ἐλέφαντας, ὕστριχας, χελώνασ“.
alpha 2825	Ἀρκτεῦσαι· Λυσίας (fr. 249 S.) τὸ καθιερωθῆναι πρὸ γάμων τὰς παρθένους τῇ Ἀρτέμιδι ἀρκτεύειν ἔλεγεν· καὶ γὰρ αἱ ἀρκτευόμε‐ ναι παρθένοι 〈ἄρκτοι〉 καλοῦνται, ὡς Εὐριπίδης (fr. 767 N.2) καὶ Ἀριστοφάνης δηλοῖ (Lys. 645 et fr. 370 K.).
alpha 2826	Ἄρκτον, οὐχὶ ἄρκον. Κρατῖνος Ὀδυσσεῦσιν (fr. 140 K.)· „ἐν ἀριστέρ’ ἀεὶ τὴν ἄρκτον ἔχων λάμπουσαν ἕως ἂν ἐφεύρῃσ“. τὸν μέντοι
alpha 2826	ἄνεμον ἄνευ τοῦ τ, ὡς ἡμεῖς, ἀπαρκίαν διὰ τὸ εὔφωνον. καὶ τὴν πνοὴν ἄρκιον· „καὶ μὴν πελάζει καὶ καταψύχει πνοὴ ἄρκιος ὣς ναύτῃσιν
5	ἀσκεύοις μολών“ (Aeschyl. fr. 127 N.2 = 197 M.).
alpha 2827	Ἀρκτοῦρος· λέγεται καὶ αὐτὸς ὅλος ὁ Βοώτης, ἰδίως δὲ καὶ ὁ ὑπὸ τὴν ζώνην αὐτοῦ ἀστήρ.
alpha 2828	Ἄρκεσις· βοήθεια.
alpha 2829	Ἄρκιον· ἕτοιμον, παρόν, αὐτοσχέδιον.
alpha 2830	Ἀρκής· ταχύς.
alpha 2831	†Ἀρκύσας†· ἀντὶ τοῦ βροχίσας. Ἀριστοφάνης (fr. novum).
alpha 2832	Ἄρκυς· λίνα καὶ δίκτυα. ἐκτείνεται ἡ ὑστέρα συλλαβὴ ὁμοίως ἐπί τε τῆς ὀρθῆς καὶ αἰτιατικῆς πτώσεως· καὶ ἄρκυς γὰρ καὶ τὰς ἄρκυς.
alpha 2833	Ἀρκύ〈σ〉τατα· οἱ τόποι, ἔνθα αἱ ἄρκυες πήγνυνται.
alpha 2834	Ἀρκύωρος· ὁ τὰς ἄρκυς, τουτέστι τὰ λίνα, φυλάττων. ἔστι δὲ ταῦτα τὰ κυνηγετικὰ πάντα λίνα.
alpha 2835	Ἁρμάτειον μέλος· (a) Ἴων μὲν (fr. novum) τὸν ἱππόθορον νόμον, ὃν ᾄδουσι Φρύγες, ὅταν αὐτοῖς οἱ ὄνοι ὀχεύωσιν. (b) οἱ δὲ †ἁρμάτθιον† γεγράφθαι φασὶ δεῖν ἀπὸ τοῦ συνθέντος τὸν τῆς Ἀθηνᾶς νόμον Ὁρμαθοῦ Βοιωτίου. (c) οἱ δὲ τὸ 〈ἐπὶ τῷ〉 ἑλκυσμῷ τοῦ Ἕκτο‐
5	ρος μέλος γενόμενον ἀπὸ τοῦ θρήνου Τρῳάδων. (d) οἱ δὲ τὸ ὀξὺ καὶ ὅμοιον τῷ ἀπὸ τῶν ἀξόνων καὶ τροχῶν. (e) οἱ δὲ τὸ μητρῷον· τὴν γὰρ μητέρα τῶν θεῶν ἐφ’ ἁρμάτων ἐξάγεσθαι. (f) οἱ δὲ τὸ ταχὺ καὶ †ἀπε‐
5	σπασμένον† ἀπὸ τοῦ δρόμου τοῦ τῶν ἁρμάτων. (g) οἱ δὲ παρεγγραφὴν εἶναι τὸ ἁρμάτειον μέλος ἐν τῷ ἐκ τοῦ Ὀρέστου ἐξαγγέλῳ καὶ οὐκ ἀπὸ
10	μέρους τοῦ ᾄσματος. (h) ὁ Δίδυμος οὖν τούτοις ἅπασιν ἀντειπὼν (p. 245 Schmidt) τὸν ἐπᾳδόμενόν φησι ὑμέναιον ταῖς νύμφαις, διότι ἐφ’ ἁρμάτων ἤγοντο.
alpha 2836	Ἁρμαλιᾶς ὄχλος· ὁ σιτοφορικὸς ὄχλος, ὁ τὴν τροφὴν τῇ στρατιᾷ κομίζων· ἁρμαλιὰ γὰρ ἡ τροφή. οὕτω Σοφοκλῆς (fr. 828d R.).
alpha 2837	Ἄρμενα· τὰ ἁρμόζοντα.
alpha 2838	Ἁρμοσταί· οἱ φρούραρχοι τῶν Λακεδαιμονίων. παρὰ τὸ ἁρμόζειν καὶ καθιστᾶν τὰς ὑπ’ αὐτῶν φυλαττομένας πόλεις.
alpha 2839	Ἁρμογή· Εὔπολις Αἰξί (fr. 11 K.)· „ταύτην ἐγὼ ἐζήτουν πάλαι τὴν ἁρμογήν“.
alpha 2840	Ἁρμοδίων· φίλων, προσηνῶν· ὡς ἔμπαλιν ἀνάρσιοι οἱ πολέ‐ μιοι. Ἀριστοφάνης (fr. novum).
alpha 2841	Ἁρμόζοντας· ἀντὶ τοῦ ἁρμοστὰς καθισταμένους. Ξενοφῶν (Lac. 14, 2).
alpha 2842	Ἁρματροχιαί· αἱ ἀπὸ τῶν τροχῶν ἐγχαράξεις ἐν τῇ γῇ.
alpha 2843	Ἁρμόσυνοι· ἀρχή τις Λακεδαίμονος.
alpha 2844	Ἀρμόγματα· ἀρτύματα.
alpha 2845	Ἁρμοδίου μέλος· τὸ ἐπὶ Ἁρμοδίῳ ποιηθὲν σκόλιον οὕτως ἔλεγον.
alpha 2846	Ἁρμονίας· συνθήκας, σπονδάς. ἡ λέξις Διογενιανοῦ (fr. novum).
alpha 2847	Ἀρνακίδα· τὸ κῴδιον, ὡς ἡμεῖς, τοῦ ἀρνειοῦ.
alpha 2848	Ἀρνεώς· ὁ ἀρνειός. ἐν Φρίξῳ (trag. adesp. fr. novum).
alpha 2849	Ἀρνεῖ· τὸ ὁριστικόν, τὸ δὲ ὑποτακτικὸν ἀρνῇ. καὶ ἐπὶ τῶν ὁμοίων ἁπάντων ὁ αὐτὸς λόγος.
alpha 2850	Ἀρότους· τοὺς ἐνιαυτούς. οὕτω Σοφοκλῆς (Tr. 69).
alpha 2851	Ἀρότρῳ ἀκοντίζειν· παροιμία ἐπὶ τῶν καθ’ ἑαυτῶν ἀκοντι‐
alpha 2851	ζόντων. Σοφοκλῆς εἴρηκεν (fr. 828e R.).
alpha 2852	Ἀροῦν, οὐκ ἀροτριᾶν λέγουσιν.
alpha 2853	Ἁρπαγή· ὀξυτόνως ἡ διαρπαγή. τὸ δὲ σκεῦος βαρυτόνως, ἵνα ὀνοματικὸν γένηται.
alpha 2854	Ἄρνυσθαι· ἀντικαταλλάττεσθαι. ὅθεν καὶ τὸ μισθαρνεῖν, τὸ μισθὸν ἀντί τινος λαμβάνειν λέγεται. λαμβάνεται δὲ καὶ ἀντὶ τοῦ περιποιούμενος καὶ ἀντὶ τοῦ φυλάττων. οὕτω Πλάτων (Prot. 349a).
alpha 2855	Ἁρπεδόνη· ἡ διὰ σπάρτου θήρα.
alpha 2856	Ἅρπη· δρέπανον. Σοφοκλῆς (fr. 391 N.2 = 424 R.).
alpha 2857	Ἁρπεδονίζειν· λωποδυτεῖν. καὶ διὰ σπάρτου θηρᾶν.
alpha 2858	Ἀρπέζας· τοὺς αἱμασιώδεις τόπους. οἱ δὲ τείχη καὶ περιβό‐ λους. οἱ δὲ κλιμακώδη χωρία.
alpha 2859	Ἁρπῖδες· ὑποδήματα.
alpha 2860	Ἀρράβακα· τὴν ὀρχηστρίδα ἢ τὸν ὀρχηστήν. ἢ βλάσφημον.
alpha 2860	ἀπὸ τοῦ ἀρραβάσσειν, ὅ ἐστιν ὀρχεῖσθαι. οὕτως Κρατῖνος (fr. novum).
alpha 2861	Ἀρρενικόν· χρώματος εἶδος χλωρόν, ὅπερ ἡμεῖς ἀρσενικὸν λέγομεν.
alpha 2862	Ἄρρηκτον· στερεόν.
alpha 2863	Ἀρρηνεῖν· λοιδορεῖν. καὶ γυναικὶ πρὸς ἄνδρα διαφέρεσθαι.
alpha 2864	Ἀρρηνές· ἄγριον, δυσχερές.
alpha 2865	Ἀρρῆσαι· ἀπαγορεῦσαι, ἀβουλῆσαι.
alpha 2866	Ἀρραβών· διὰ τῶν βʹ ρρ. ἡ χρῆσις ἀφθονωτάτη ἐστὶ παρὰ τοῖς Ἀττικοῖς. Κρατῖνος Σεριφίοις (fr. novum). τὸ δὲ σημαινόμενον δῆλον. ἡ λέξις Φρυνίχου (fr. novum).
alpha 2867	Ἀρραβὼν κακῶν· Πλάτων Μετοίκοις (fr. novum)· „οὐκ ἐμάνθανον κακῶν μεγίστων ἀρραβῶνα λαμβάνων“.
alpha 2868	Ἄραρεν· οἷον βεβαίως οὕτως ἔχει καὶ ἀμετακινήτως.
alpha 2869	Ἄρρατον· ἰσχυρόν, στερεόν. οὕτω Πλάτων (Crat. 407d. Reip. 7, 535c).
alpha 2870	Ἄρρητα· ἀντὶ τοῦ μὴ εἰρημένα. Πλάτων Συμποσίῳ (189b) καὶ Δημοσθένης ἐν τῷ κατὰ Μειδίου (21, 79)· „ῥητὰ καὶ ἄρρητα κακά“.
alpha 2871	Ἄρρεν, οὐκ ἄρσεν. καὶ ὅλως ὅταν ᾖ μετὰ τοῦ ρ ς καὶ τοῦτο ρ ποιοῦσιν, οἷον θαρρεῖν, μυρρίνη, ταρρός, ἐπὶ κόρρης. Ὅμηρος διὰ τοῦ ς (ι 219)· „ταρσοὶ μὲν τυρῶν βρῖθον“. καὶ οἱ τραγικοί. πολλὰ δὲ καὶ ἄλλα τῶν Ἀττικῶν ὀνόματα φυλάττονται οἱ τραγικοὶ ὡς ἰσχνότερα τῆς
5	τραγῳδίας καὶ πολιτικώτερα. οὐ μέντοι οὐδ’ οἱ Ἀττικοὶ ὁμαλίζουσιν ἐν τούτοις, οἷον Πέρσαι, Ἀρσινόη, Κερσοβλέπτης. καὶ Χερρόνησον μὲν
5	λέγουσιν διὰ τοῦ ρ, χέρσον δὲ διὰ τοῦ ς.
alpha 2872	Ἀρρενικόν, οὐχὶ ἀρσενικὸν καλοῦσιν οἱ Ἀττικοὶ τὸ τῶν γραφέων φάρμακον. Ἀριστοφάνης Δαιταλεῦσιν (fr. novum)· „οὕτως πάρεστιν ἀρρενικόν· κέλευε νῦν“.
alpha 2873	Ἀρραγὲς ὄμμα· τὸ μὴ δακρῦον, ἀλλ’ ἀπαθές. Σοφοκλῆς εἴρηκεν (fr. 670 N.2 = 736 R.).
alpha 2874	Ἀρραγῶς· στερρῶς, ἐγκρατῶς, ὥστε μὴ ῥαγῆναι καὶ δια‐ φθαρῆναι ὑπὸ βίας. Σοφοκλῆς (fr. 1024a R.).
alpha 2875	Ἄρρητον· τὸ ἀνιστόρητον. Σοφοκλῆς εἴρηκεν (fr. 500 N.2 = 543 R.).
alpha 2876	Ἀρρηφορεῖν· τὸ τὰ ἀπόρρητα καὶ μυστικὰ φέρειν. καὶ Ἀρρηφόροι καὶ ἀρρηφορία ὁμοίως.
alpha 2877	Ἄρριχοι· κόφινοι οἰσύϊνοι, οὓς ἀρσίκους οἱ Ἴωνες. θηλυκῶς δὲ οἱ Ἀττικοὶ τὰς ἀρρίχους. Ἀριστοφάνης (An. 1309).
alpha 2878	Ἄρρυ· ἐπίφθεγμα ἐρετῶν, ὥσπερ τὸ ῥυππαπαὶ (Ar. Ran. 1073) καὶ ἕτερα τοιαῦτα.
alpha 2879	Ἀρρωδεῖν· τὸ δεδοικέναι. καὶ διὰ τοῦ ο ὀρρωδεῖν. μᾶλλον δὲ τοῦτο Ἑλληνικόν.
alpha 2880	Ἀρρωστία τοῦ στρατεύειν· ἀντὶ τοῦ ἀπροθυμία. Θουκυ‐
alpha 2880	δίδης (3, 15, 2).
alpha 2881	Ἀρρενωποὺς καὶ ἀρρενωπάδας †τὰς γυναῖκας† καλοῦ‐ σιν. Κρατῖνος (fr. 389 K.).
alpha 2882	Ἀρρωστήμων· Εὔπολις Αὐτολύκῳ (fr. 63 K.).
alpha 2883	Ἄρσεων (Ps. 80, 7)· βασταγμάτων.
alpha 2884	Ἄρσει· ποτιεῖ.
alpha 2885	Ἀρτάβη· μέτρον ἐστὶ Περσικόν.
alpha 2886	Ἄρταμος· κρεουργός, μάγειρος. τάττει αὐτὸ Σοφοκλῆς καὶ ἐπὶ τοῦ φονέως (fr. 921 N.2 = 1025 R.).
alpha 2887	†Ἆρται†· ἐπικρέμαται.
alpha 2888	Ἀρτάνη· κυρίως μὲν ἡ τῶν καλῳδίων ἀγχόνη. Σοφοκλῆς δὲ ἐν Αἰχμαλωτίσιν (fr. 48 N.2 = 51 R.) ἐπὶ τοῦ δεσμοῦ.
alpha 2889	Ἀρτεμισία· δύο γεγόνασι, Καρικαὶ γένος καὶ βασιλίδες ἀμφότεραι, ὧν ἡ μὲν πρώτη γέγονε κατὰ τὰ Περσικά, ἡ δὲ βʹ, ἧς καὶ Δημοσθένης 〈ἐν τῷ Περὶ τῆς Ῥοδίων ἐλευθερίασ〉 (15, 11) μνημονεύει, θυγάτηρ μὲν ἦν Ἑκατόμνου, γυνὴ δὲ καὶ ἀδελφὴ Μαυσώλου.
alpha 2890	Ἄρτημα βαλαντίου· ὁ δεσμὸς τοῦ βαλαντίου. ἢ ὁ τελαμών, ἐξ οὗ ἤρτηται.
alpha 2891	Ἀρτήρ· ὑποδήματος γένος. Φερεκράτης 〈Γραυσίν〉 (fr. 38
alpha 2891	K.).
alpha 2892	Ἄρτι· ἐπὶ τοῦ ἀπηρτισμένως καὶ πεπληρωμένως. λέγεται δὲ ἄρτι καὶ τὸ μέρος τοῦ παρεληλυθότος συνάπτον τῷ νῦν, ἐναντίως ἔχον τῷ αὐτίκα· τοῦτο γὰρ κατὰ τὸ μέλλον συνάπτει τὸ νῦν.
alpha 2893	Ἀρτιάζειν· τὸ παίζειν ἄρτια ἢ περιττὰ καρύοις ἢ ἀστραγά‐ λοις ἤ τισι τοιούτοις. οὕτως Πλάτων Λύσιδι (206e)· 〈„ἢ ἀρτιάζων ἀστραγάλοις παμπόλλοις ἐκ φορμίσκων τινῶν προαιρούμενοι“〉.
alpha 2894	Ἀρτικροτεῖσθαι· συμφωνεῖσθαι.
alpha 2895	Ἄρτια· ἡρμοσμένα, τέλεια, ὑγιῆ. λέγεται δὲ ταῦτα καὶ ἄρμενα.
alpha 2896	†Ἀρτισμός†· ἀνακρεμασμός.
alpha 2897	Ἀρτιμελής· ὑγιὴς τοῖς μέλεσιν.
alpha 2898	Ἀρτιεπής· ἀπηρτισμένος ἐν τῷ λέγειν.
alpha 2899	Ἀρτιθαλῆ· νεόφυτα.
alpha 2900	Ἀρτίπους· ὑγιεῖς τοὺς πόδας ἔχων.
alpha 2901	Ἀρτίστομος· ὁ σαφὲς καὶ ἡδὺ φθεγγόμενος.
alpha 2902	Ἀρτίφρονες· σώφρονες.
alpha 2903	Ἀρτίως· τελείως, ὑγιῶς.
alpha 2904	Ἀρτίως, οὐ μόνον ἄρτι· τὸ πρὸ ὀλίγου. Φερεκράτης 〈Μυρμηκανθρώποις· (fr. 119 K.)· „ξένη γυνὴ γραῦς ἀρτίως ἀφι‐ γμένη“〉.
alpha 2905	Ἄρτος· ὄνομα τυράννου Μεσσαπίων, ὃν καὶ πρόξενον Ἀθηναίους φησὶ ποιήσασθαι Πολέμων (fr. 89 Preller).
alpha 2906	Ἀρτοπόπον· καὶ Ἀττικοὶ καὶ Ἴωνες τὸν ἀρτοκόπον. ἔστι δὲ τὸ ἀρτοποπεῖν ἐν Μονοτρόπῳ Φρυνίχου (fr. 27 K.).
alpha 2907	Ἀρτοσιτεῖν· τὸ ἐναντίον τοῦ ὀψοφαγεῖν. 〈Πλάτων ἐν Ὑπερβόλῳ (fr. 172 K.) κέχρηται τῷ ὀνόματι〉.
alpha 2908	Ἀρτύειν· σκευάζειν.
alpha 2909	Ἄρτυεν· ἐβασίλευεν.
alpha 2910	Ἀρτύναντες (M 43)· παρασκευάσαντες.
alpha 2911	Ἀρύβαλλος· τὸ ἑλκυστὸν βαλάντιον.
alpha 2912	Ἀρύβας· κύριον. Ἀλκέτου μὲν ἦν υἱός, Μολοττῶν δὲ βασι‐ λεύς.
alpha 2913	Ἀρύει· βοηθεῖ.
alpha 2914	†Ἄρυθμος†· ἀδιατύπωτος, ἀκανόνιστος, μὴ ἔχων ῥυθμόν· ῥυθμὸς γὰρ ὁ τύπος.
alpha 2915	Ἀρυσάμενος· ἀντλήσας.
alpha 2916	Ἀρυστίχους· τὰς οἰνοχόας καὶ κοτύλας.
alpha 2917	Ἀρύτεσθαι σὺν τῷ τ λέγουσιν, οὐκ ἀρύεσθαι. Ἀριστοφάνης 〈Νεφέλαις (272)· „εἴτ’ ἄρα Νείλου προχοὰς ὑδάτων χρυσέοις ἀρύ‐ τεσθε πρόχοισιν“〉. καὶ Πλάτων 〈Νόμοις (1, 636d)· „ὧν ὁ μὲν ἀρυτό‐ μενος ὅθεν τε δὴ καὶ ὁπόσον καὶ ὁπότε“〉.
alpha 2918	Ἄρυστις· ἡ ἀπνευστὶ πόσις.
alpha 2919	Ἀρχαιϊκὸν καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα διὰ τῶν δύο ιι. Ἀριστο‐ φάνης 〈Νεφέλαις (821)· „ὡς παιδάριον εἶ καὶ φρονεῖς ἀρχαιϊκά“〉.
alpha 2920	Ἀρχαῖος· ἀντὶ τοῦ εὐήθης. Πλάτων (Hipp. min. 371d).
alpha 2921	†Ἀρχαῖος†· Ἰσοκράτης μὲν 〈ἐν τῷ Πανηγυρικῷ〉 (8) τὸ ἀρχαιοτρόπως εἰπεῖν, τουτέστιν ἀρχαιοτρόποις ὀνόμασι χρῆσθαι. Δημοσθένης δὲ ἐν Φιλιππικοῖς εἰπὼν (9, 48) „οὕτως δὲ ἀρχαίως εἶχον, μᾶλλον δὲ πολιτικῶσ“, ἀντὶ τοῦ ἁπλῶς ἔλαβεν.
alpha 2922	Ἀρχαιρεσίας λέγουσι θηλυκῶς καὶ πληθυντικῶς, οὐκ ἀρχαι‐ ρεσίαν οὐδὲ ἄλλως πως.
alpha 2923	Ἀρχαιρεσιάζειν· τὸ πρὸς χάριν τινὶ ζητεῖν.
alpha 2924	Ἀρχαίως· ἀπραγμόνως, ἀπαρατηρήτως καὶ ἠλιθίως.
alpha 2925	Ἀρχεῖα· ἔνθα οἱ δημόσιοι χάρται ἀπόκεινται, χαρτοφυλά‐ κιον. ἢ τὰ χωρία τῶν κριτῶν. ἢ ἀρχαί, ὡς Ξενοφῶν Ἱστοριῶν ηʹ (5, 17 et
alpha 2925	6, 10).
alpha 2926	Ἀρχηγέται· ἐπώνυμοι τῶν φυλῶν. Ἀριστοφάνης (fr. 126 K.)· „ὁ δὲ μεθύων ἤμει παρὰ τοὺς ἀρχηγέτασ“.
alpha 2927	Ἀρχηγέτης· ἡγεμών.
alpha 2928	Ἀρχῆθεν· οὐκ ἔστι παρὰ τοῖς Ἀττικοῖς, πλὴν παρ’ Αἰσχύλῳ (fr. 416 N.2 = 758 M.). παρ’ Ἡροδότῳ δέ ἐστι (7, 104, 1) καὶ τοῖς Ἴωσι.
alpha 2929	Ἀρχὴ ἄνδρα δείκνυσι· παροιμιῶδές ἐστι. Σόλωνος δὲ (Nr. 199 Martina) εἶναί φασιν αὐτὸ ἀπόφθεγμα. Ἀριστοτέλης δὲ (EN 1130a 1) καὶ Θεόφραστος (deest ap. Wimmer) Βίαντος.
alpha 2930	Ἀρχὴν ἰᾶσθαι πολὺ λῴϊον ἠὲ τελευτήν· παροιμία. δηλοῖ δὲ ὡς †ἀρχόμενός τινος† πάθους καὶ ἄλλου τινὸς δεινοῦ μᾶλλόν ἐστι κωλύειν ἢ ἐνακμάσαντος καὶ τελειωθέντος.
alpha 2931	Ἀρχὴν Σκυρίαν· παροιμία ἐπὶ τῶν εὐτελῶν καὶ μηδὲν λυσι‐ τελὲς ἐχόντων, παρόσον πετρώδης καὶ λυπρὰ ἡ Σκῦρος.
alpha 2932	Ἀρχίδια· τὰς ἀρχὰς ὑποκοριζόμενοι λέγουσιν.
alpha 2933	Ἀρχιέρεων, οὐκ ἀρχιερέα. Πλάτων (Leg. 12, 947a).
alpha 2934	Ἀρχιθεωρός· ὁ ἡγούμενος τῶν θεωρῶν. θεωροὶ δὲ οἱ τὴν θεωρίαν φέροντες τοῖς θεοῖς εἰς τοὺς καλλινίκους ἀγῶνας καὶ ὑπὲρ τῶν πατρίδων θύοντες.
alpha 2935	Ἀρχιτέκτων· βʹ σημαίνει· καὶ τὸ τῶν οἰκοδομημάτων εἶναι ἐπιστάτην καὶ κυρίως τὸν ἄρχοντα τῶν τεκτόνων, ὃς τὴν διάθεσιν τοῦ
alpha 2935	κατασκευάσματος ἐπινοεῖ. λέγεται δὲ καὶ ἀπὸ τούτων ἀρχιτέκτων καὶ ὁ κατασκευάσας τινὶ καὶ σκευωρησάμενος πρᾶγμά τι. Δημοσθένης
5	(56, 11)· 〈„τούτῳ τῷ ἀρχιτέκτονι τῆς ὅλησ“, φησίν, „ἐπιβουλῆσ“〉.
alpha 2936	Ἄρχοντες οἱ θʹ τίνες· ἄρχων, πολέμαρχος, βασιλεύς, θεσμο‐ θέται ἕξ. καὶ πρὸ μὲν τῶν Σόλωνος νόμων οὐκ ἐξῆν αὐτοῖς ἅμα δικάζειν, ἀλλ’ ὁ μὲν βασιλεὺς καθῆστο παρὰ τῷ καλουμένῳ Βουκολίῳ· τὸ δὲ ἦν πλησίον τοῦ πρυτανείου· ὁ δὲ πολέμαρχος ἐν Λυκείῳ, καὶ ὁ ἄρχων
5	παρὰ τοὺς Ἐπωνύμους, οἱ θεσμοθέται παρὰ τὸ Θεσμοθέσιον. κύριοί τε ἦσαν ὥστε τὰς δίκας αὐτοτελεῖς ποιεῖσθαι. ὕστερον δὲ Σόλωνος οὐδὲν αὐτοῖς ἕτερον τελεῖται ἢ μόνον ὑποκρίνουσι τοὺς ἀντιδίκους.
alpha 2937	Ἄρχων· ἀφ’ οὗ ὁ ἐνιαυτὸς ἐπώνυμος γενόμενος ἐμετρεῖτο. ἦν δὲ ὁ ἄρχων τῶν θʹ εἷς.
alpha 2938	Ἀρωγή· βοήθεια.
alpha 2939	Ἀρωγός· ὠφέλιμος.
alpha 2940	Ἀρώματα· οὐ τὰ θυμιάματα οἱ Ἀττικοὶ καλοῦσιν, ἀλλὰ τὰ ἐσπαρμένα.
alpha 2941	Ἀσαλὴς μανία· ἡ μηδενὸς φροντίζουσα· σάλη γὰρ ἡ φρον‐ τίς. Αἰσχύλος (fr. 319 N.2 = 634 M.).
alpha 2942	Ἀσάλπιγκτον ὥραν· τὸ μεσονύκτιον, ἐπεὶ ταύτης τῆς ὥρας
alpha 2942	οὐκ εἰώθασι σαλπίζειν, ἀλλ’ ἑσπέρας καὶ ὄρθρου.
alpha 2943	Ἆσαι· βλάψαι. οὕτως Αἰσχύλος (fr. 417 N.2 = 759 M.).
alpha 2944	Ἄσβεστος (A 599)· ἀκατάπαυστος.
alpha 2945	Ἀσαφές· ἀνόητον, ἄδηλον.
alpha 2946	Ἄσβολος· θηλυκῶς ἡ ἄσβολος, οὐχὶ ἡ ἀσβόλη, οὐδὲ ἀρσε‐ νικῶς ὁ ἄσβολος. Ἀριστοφάνης Θεσμοφοριαζούσαις (244/5)· „τὰ πλεῖστα γὰρ ἀποπεπόνηκας. φεῦ ἰοὺ τῆς ἀσβόλου“.
alpha 2947	Ἀσέλγεια· ἀντὶ τοῦ πολυτέλεια. Αἰσχίνης (1, 95).
alpha 2948	Ἀσέλγεια· πορνεία, ἀκαθαρσία. παρῆκται δέ, ὥς φασιν, ἐξ αἰτίας τοιαύτης. Σέλγη πόλις ἐστὶ τῆς Πισιδίας, ὅπου κακῶς ἔζων οἱ ἄνθρωποι καὶ ἀλλήλοις ἐκοινώνουν. κατ’ ἐπίτασιν οὖν τὸ ἀσελγαίνειν.
alpha 2949	Ἀσελγές· πᾶν τὸ σφοδρὸν καὶ βίαιον. καὶ ἀσέλγεια ἡ μετ’ ἐπηρείας καὶ θρασύτητος βία. καὶ ἀσελγὴς ὁ ἀνάγωγος. Δημοσθένης 〈ἐν τῷ κατὰ Μειδίου (21, 1)· „τὴν μὲν ἀσέλγειαν ἀεὶ καὶ τὴν ὕβριν, ᾗ πρὸς ἅπαντας ἀεὶ χρῆται“. καὶ ὁ κωμικός (Eup. fr. 320 K.)· „ὥσπερ
5	ἀνέμου ἐξαίφνης ἀσελγοῦς γενομένου“. καὶ Φερεκράτης „οἷον αὖ τὸ πνῖγος ὡς ἀσελγέσ“ φησί που〉 (fr. 176 K.). καὶ ἀσελγόκερων κριὸν Πλάτων (fr. 210 K.) τὸν μεγαλόκερων· ἢ τὸν χαλεπὸν καὶ βίαιον τοῖς κέρασι.
alpha 2950	Ἄσεπτον· τὸ ἀσεβές.
alpha 2951	Ἄση· λύπη.
alpha 2952	Ἀσημάντοις· ἀφυλάκτοις, οὐκ ἔχουσι σημάντορας, τοὺς ἐπιστάτας. ἡ δὲ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν σφραγίδων.
alpha 2953	Ἀσήμαντα· τὰ λεγόμενα ἀσφράγιστα· καὶ γὰρ σημεῖα τὰς σφραγῖδας ἔλεγον. Ξενοφῶν δὲ (Cyneg. 3, 4) ἐπιρρηματικῶς ἀσήμως καὶ ἀσήμων Εὐριπίδης (fr. novum). καὶ ἄσημον τὸ ἀργύριον τὸ ἀχά‐ ρακτον, ἐπίσημον δὲ τὸ κεχαραγμένον. οὕτως δὲ καὶ τὸ χρυσίον
5	ἄσημον καὶ ἐπίσημον.
alpha 2954	Ἄσθμα· πνοή. καὶ ἀσθμάζειν ἀντὶ τοῦ ἀσθμαίνειν, οἷον πνευστιᾶν.
alpha 2955	Ἀσία· ὑπὸ τῶν παλαιῶν πᾶσα λέγεται, ἧς οἱ Πέρσαι τὴν ἀρχὴν ἐκέκτηντο, οὐχ ἡ νῦν ἰδίως ὀνομαζομένη οὕτως.
alpha 2956	Ἀσιάς· ἡ κιθάρα, ἀπὸ Ἀσίου τινός. καὶ Ἀσία καὶ Ἀσιώνη, ἀπὸ Ἀσίας τῆς μητρὸς Προμηθέως. Δοῦριν δὲ (FGrHist 76 F 81) †Ἀριστοτέλης† φησὶ λέγειν ὅτι ἐκλήθη Ἀσιὰς ἀπὸ τῶν χρωμένων Λεσβίων, οἵτινες οἰκοῦσι πρὸς τῇ Ἀσίᾳ. οἱ δὲ ἀπὸ Τυρρηνοῦ Λυδοῦ
5	εὑρόντος πρώτου τὸ τρίγωνον ὄργανον. οἱ δὲ ἀπὸ Τερπάνδρου.
alpha 2957	Ἀσιάδος κρούματα· τῆς κιθάρας. οὕτως Ἀριστοφάνης (Thesm. 120). καὶ ἄσσιστα· ἔγγιστα.
alpha 2958	Ἀσκάντης· κλινίδιον εὐτελές. καὶ ὑπὸ τῶν Ἀττικῶν ὁ σκίμ‐
alpha 2958	πους. ὁ δὲ κράββατος οὐδὲ παρ’ ἑνί.
alpha 2959	Ἀσκαρδαμυκτὶ ὁρᾶν· μὴ καταμύοντα. Ἀριστοφάνης (Equ. 292).
alpha 2960	Ἀσκέραι· ὑποδήματα Ἀττικά.
alpha 2961	Ἀσκαλαβώτην, οὐχὶ καλαβώτην λέγουσι· μᾶλλον δὲ γα‐ λεώτην. Μένανδρος (fr. 163 K.—Th.).
alpha 2962	Ἄσκευον· ἀντὶ τοῦ ἀπαράσκευον.
alpha 2963	Ἀσκήσασα· μετ’ ἐπιμελείας ὑφάνασα, κοσμήσασα.
alpha 2964	Ἄσκησις· ἀγωνιᾶν καὶ ὡς ἡμεῖς τὸ δεδιέναι καὶ προσδοκᾶν τὸ μέλλον λέγουσιν οἱ παλαιοὶ καὶ Πλάτων.
alpha 2965	Ἄσκησίς ἐστιν ἐπίμονος πόνος πρὸς τὸ οἱονοῦν πρᾶγμα.
alpha 2966	Ἀσκητικός· φιλομαθής, φιλόσοφος.
alpha 2967	Ἄσκοπον· ἀντὶ τοῦ ἀπροσδόκητον.
alpha 2968	Ἀσκληπιεῖον· πεντασυλλάβως λεκτέον.
alpha 2969	Ἀσκοπήρα· Ἑλληνικὸν τὸ ὄνομα.
alpha 2970	Ἀσκορδίνωτος· ὁ μὴ σκορδινώμενος. σκορδινᾶσθαι δέ ἐστι τὸ τὰ μέλη διατείνειν, ὃ μάλιστα ἐπὶ τῶν ἀφυπνισθέντων συμβαίνει.
alpha 2971	Ἀσκούμενος· κατασκευάζων, κοσμῶν.
alpha 2972	Ἀσκωλιάζοντες· ἐφ’ ἑνὸς ποδὸς ἐφαλλόμενοι ἢ στερούμενοι
alpha 2972	τῶν κατὰ φύσιν.
alpha 2973	Ἀσκοθύλακος· Διοκλῆς Βάκχαις (fr. 3 K.) καὶ Ἄρχιππος Ἀμφιτρύωνι 〈δευτέρῳ〉 (fr. 4 K.).
alpha 2974	Ἀσκωλιάζειν· τὸ ἐπὶ θατέρῳ τοῖν ποδοῖν πορεύεσθαι χωλαίνοντα. οὕτω Πλάτων (Symp. 190d). καὶ σκιμβάζειν τὸ αὐτὸ τοῦτο λέγουσι. κυρίως δὲ ἀσκωλιάζειν ἐστὶ τὸ ἐπὶ τοῦ ἀσκοῦ ἅλλε‐ σθαι. τιθέασι δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ ἅλλεσθαι τὸν ἕτερον τῶν ποδῶν ἄνω
5	ἔχοντα. οἱ δὲ σύμποδα βεβηκότα ἅλλεσθαι.
alpha 2975	Ἀσκῷ φλαυρίζεις· οἷον οὐδενὶ καταπλήττῃ, σκιᾷ μορμο‐ λύττῃ.
alpha 2976	Ἀσπάθητον χλαῖναν· ἀνύφαντον.
alpha 2977	Ἀσπάλαθος· εἶδος ἀκάνθης τραχυτάτης.
alpha 2978	Ἀσπαλιεύς· ἁλιεύς, ἀπὸ τοῦ σπᾶν τὸ λίνον. λίνον δὲ ἡ ὁρμιά.
alpha 2979	Ἄσμα· τὸ δίασμα. οὕτω Σώφρων (fr. 79 Kaibel). καὶ ἄττε‐ σθαι, ὃ ἡμεῖς διάζεσθαι· μεταβολὴ γὰρ τῶν βʹ ττ εἰς τὸ ζ ἐγένετο.
alpha 2980	Ἀσμένως· χαίρων, ἡδέως, προθύμως.
alpha 2981	Ἀσολοίκως· τὸ ἀφελῶς.
alpha 2982	Ἀσπαίροντες· σκαρίζοντες.
alpha 2983	Ἀσπαλίας· ἁλιέως ἔργα. καὶ ἀσπαλιεὺς ἀπὸ τοῦ ἀποσπᾶν τὴν ἄγραν.
alpha 2984	Ἀσπασία· πολυθρύλητος γέγονεν. ἦν δὲ γένος Μιλησία, δεινὴ δὲ περὶ λόγους. Περικλέους δέ φασιν αὐτὴν διδάσκαλον ἅμα καὶ ἐρωμένην εἶναι. δοκεῖ δὲ δυοῖν πολέμων αἰτία γεγονέναι, τοῦ τε Σα‐ μιακοῦ καὶ τοῦ Πελοποννησιακοῦ. δοκεῖ δὲ καὶ ἐξ αὐτῆς ἐσχηκέναι
5	Περικλῆς τὸν ὁμώνυμον αὐτῷ Περικλέα τὸν νόθον.
alpha 2985	Ἀσπαστοί· ἄσμενοι, θεοειδεῖς, ἡδεῖς.
alpha 2986	Ἀσπασίως· προσηνῶς, φιλοφρόνως.
alpha 2987	Ἀσπίς· ὅπλον, σκουτάριον.
alpha 2988	Ἄσπονδοι· ἐχθροὶ ἀδιάλλακτοι.
alpha 2989	Ἄσπουδος· ὁ μὴ σπουδαῖος. †οὕτως Ἀρχίδης†. Εὔπολις Πόλεσιν (fr. 234 K.)· „ἄσπουδος δ’ ἀνὴρ σπουδαίου κακίων“.
alpha 2990	Ἀσπάζεσθαι· καὶ τὸ προσαγορεύειν, ὡς ἡμεῖς, καὶ τὸ χαί‐ ρειν τινὶ ἁπλῶς, καὶ ἀγαπᾶν καὶ φιλοφρονεῖσθαι.
alpha 2991	Ἀσπαζόμεθα· καὶ σὺν τῷ ς „ἀσπαζόμεσθ’ ἐρετμὰ καὶ σκαλμίδια“ φησὶν ὁ κωμικός (com. adesp. fr. 607 K.). καὶ 〈πάντα〉 τὰ ὅμοια διττῶς λέγουσιν.
alpha 2992	Ἄσταχυς καὶ ἀσταφίς· καὶ ὅλως τὸ πλεονάζειν τῷ α ἐν
alpha 2992	ἀρχῇ τῶν τοιούτων ὀνομάτων Ἀττικόν.
alpha 2993	Ἀστεῖόν τι καὶ κατερρινημένον εἰπεῖν (Ar. Ran. 901)· κωμικὴ ἡ συμπλοκή. σημαίνει δὲ τὸ κατερρινημένον τὸ ἄκρως διειργα‐ σμένον. 〈ἐν〉 συνουσίᾳ χρῶ.
alpha 2994	Ἀστάθμητος· ἄνισος.
alpha 2995	Ἀσταθμητότατον· περὶ οὗ οὐδεὶς ἂν δύναιτο τεκμήρασθαι οὐδὲ σταθμήσασθαι, τί ποτε διανοεῖται ἢ τί †πρᾶξαι†. Δημοσθένης ἐν τῷ Παραπρεσβείας (19, 136).
alpha 2996	Ἄστεγος· ὁ μὴ ἔχων στέγην. λέγεται δὲ καὶ 〈ὁ〉 φλύαρος καὶ ἀνυπομόνητος.
alpha 2997	Ἀστεῖος· εὐσύνετος, εὐπρόσωπος, χαρίεις, καλός, γελοιώδης.
alpha 2998	Ἀστάνδης· γραμματοφόρος. Περσικὸν τὸ ὄνομα.
alpha 2999	Ἀσταφίδα καὶ ὀσταφίδα· οἱ Ἀττικοὶ ἑκατέρως λέγουσιν.
alpha 3000	Ἀστείων· τῶν ἐν ἄστει διατριβόντων.
alpha 3001	Ἀστεΐζεσθαι· τὸ χαριεντίζεσθαι. καὶ ἀστεῖος ὁ χαρίεις.
alpha 3002	Ἀστεϊζόμενος· ἀγλαϊζόμενος, ὡραϊζόμενος.
alpha 3003	Ἄστεκτα· ἀβάστακτα, ἀνυπομόνητα, οὐ δυνάμενα κατα‐ σχεθῆναι.
alpha 3004	Ἄστεσι· πόλεσι.
alpha 3005	Ἄστικτον· ἀνέπαφον χωρίον καὶ ἀνυπόθετον.
alpha 3006	Ἀστικὸν ἐμπόριον· ἐν ᾧ οἱ ἀστοὶ Ἀθήνησιν ἐνεπορεύοντο.
alpha 3006	ἦν δὲ καὶ ἄλλο ξενικόν, ἐν ᾧ οἱ ξένοι.
alpha 3007	Ἀστεμφέα· ἀμετακίνητον, βέβαιον. λέγεται δὲ καὶ ἐπιρρημα‐ τικῶς ἀστεμφῶς.
alpha 3008	Ἀστερόεντα· ἤτοι ἀστέρας πεποικιλμένους ἔχοντα.
alpha 3009	Ἀστέρων τέθριππος (Eur. Troad. 855)· τὸ ἅρμα τοῦ ἡλίου.
alpha 3010	Ἀστιβής· ἀσφαλὴς ἢ ἄβατος.
alpha 3011	Ἀστεϊσμός· πιθανολογία.
alpha 3012	Ἄστομος· ὁ μὴ δυνάμενος λέγειν. Σοφοκλῆς εἴρηκεν (fr. 73 N.2 = 76 R.).
alpha 3013	Ἀστόξενοι· οἱ γένει ἐξ ἀρχῆς προσήκοντες, ἐπὶ δὲ τῆς ἀλλο‐ δαπῆς γεγονότες.
alpha 3014	Ἀστός· πολίτης.
alpha 3015	Ἄστικτον· ἔστι δὲ χωρίον τὸ μὴ ὑποκείμενον δανειστῇ καὶ μὴ ἔχον ὅρον, ἥτις ἦν στήλη δηλοῦσα ὅτι ἐπ’ αὐτοῖς 〈***〉 δεδάνεικεν· ὅταν γὰρ ὑποκέηται, αὐτὸ τοῦτο ὁ δανείσας διὰ γραμμάτων δηλοῖ ἐπικειμένων τῷ χωρίῳ. τὸ δὲ αὐτὸ καὶ ἐπὶ οἰκίας γίνεται.
alpha 3016	Ἀστραβηλάτης· ὀνηλάτης.
alpha 3017	Ἀστράβη· τὸ ἐπὶ τῶν †ἐφίππων† ξύλον, ὃ κρατοῦσιν οἱ καθεζόμενοι. καὶ αὐτὸ τὸ νωτοφόρον ὑποζύγιον. οἱ δὲ τὴν σωματηγὸν
alpha 3017	ἡμίονον ἀστράβην ἐκάλεσαν.
alpha 3018	Ἀστράγαλος· κυρίως τὸ συνήθως λεγόμενον. καὶ ὁ σπόνδυ‐ λος τοῦ τραχήλου. καὶ ὁ πεττικός. καὶ βοτάνη δὲ οὕτω καλεῖται.
alpha 3019	Ἄστροις σημαίνεσθαι· τὸ μακρὰν καὶ ἔρημον ὁδὸν βαδί‐ ζειν.
alpha 3020	Ἀστραγαλίζειν· Στράττις εἶπεν (fr. novum).
alpha 3021	Ἄστυ ἄστεος· οὐκέτι δὲ ἀναλόγως ἥμισυ ἡμίσεος, ἀλλ’ ἡμί‐ σεως.
alpha 3022	Ἀστυγείτων· πλησιόχωρος.
alpha 3023	Ἀστυνόμος· δέκα ἦσαν ἀστυνόμοι, πέντε μὲν ἐν Πειραιεῖ, πέντε δὲ ἐν ἄστει, οἷς ἔμελε περί τε τῶν αὐλητρίδων καὶ ψαλτριῶν καὶ κοπρολόγων καὶ τῶν τοιούτων.
alpha 3024	Ἀστυπολεῖν· τὸ ἐν ἄστει διατρίβειν ἄγριον ὄντα.
alpha 3025	Ἀστυφίαν καὶ ἀστυσίαν· διά τε τοῦ φ καὶ διὰ τοῦ ς ὁμοίως ἐπὶ τοῦ †ἀσίτου† λέγουσιν.
alpha 3026	†Ἀστυφίαν παρὰ τὴν ἀγορασίαν, ἣν ἐκήρυσσον ἐν ταῖς ἐκκλησίαις†.
alpha 3027	Ἀσύμβατον· ἀφιλίωτον.
alpha 3028	Ἀσυμφανῶς· ἐπικεκαλυμμένως, ἀδήλως.
alpha 3029	Ἀσυνδυάστως· ἀσυμπλόκως, ἀσυζεύκτως.
alpha 3030	Ἀσυνθεσία· παράβασις συνθηκῶν.
alpha 3031	Ἀσύνθετος· ἀσύμφωνος, ἄμικτος.
alpha 3032	Ἀσυνθετώτατον· Δημοσθένης ἐν τῷ Περὶ τῆς παραπρε‐
alpha 3032	σβείας (19, 136) ἐπὶ ὄχλου τάττει τὸ ὄνομα, ἀντὶ τοῦ ἀπιστότατον καὶ ἀβεβαιότατον καὶ πίστεις διὰ τὸ ἀβέβαιον οὐ τιθέμενον. 〈ἢ ἀνομόλογον καὶ ἀσύμφωνον· ὁμολογίαι γὰρ αἱ συνθῆκαι. ἢ ἀντὶ τοῦ ἀσυνετώτα‐
5	τον. Ὅμηρος δὲ ἀντὶ τοῦ ὃ μὴ δύναταί τις συνιέναι, τί ποτε φρονεῖ· φησὶ γάρ (Z 334)· „σὺ δὲ σύνθεο καί μευ ἄκουσον“〉.
alpha 3033	Ἀσύντακτον· μὴ συντεταγμένον, μὴ συμφραξάμενον.
alpha 3034	Ἀσυντελής· ἀσύμφορος, ἀχρήσιμος.
alpha 3035	Ἀσύφηλον· ἀπαίδευτον, ἀνόητον.
alpha 3036	Ἀσφάλεια μὲν καὶ ἀσφαλὲς Ἑλληνικά, τὸ δὲ ἀσφαλίζεσθαι βάρβαρον.
alpha 3037	Ἀσφαλεστέρως· Πλάτων.
alpha 3038	Ἀσφάραγον· φάρυγα, στόμαχον, λαιμόν. λέγεται δὲ καὶ τὸ ἐξ ἀκανθῶν φυόμενον. ἔστι δέ τι καὶ βοτάνης εἶδος ἀσφάραγος πρὸς τὰς καθάρσεις ἐπιτήδειον. οὕτω μὲν οἱ Ἀττικοὶ διὰ τοῦ φ προφέρου‐ σιν, οἱ δὲ πολλοὶ μὴ ἀκριβοῦντες διὰ τοῦ π λέγουσι. καὶ ἁπλῶς τὰ τῶν
5	λαχάνων ὄρμενα ἀσπαράγους καλοῦσιν.
alpha 3039	Ἀσφόδελος· σκιλλῶδες φυτὸν φύλλα ἔχον μακρὰ καὶ ἀνθέρι‐ κον ἐσθιόμενον. καὶ τὸ σπέρμα δὲ αὐτοῦ φρυγόμενον καὶ ἡ ῥίζα κοπτο‐ μένη μετὰ σύκων πλείστην ὄνησιν ἔχει. προπαροξυτόνως δὲ ἀνα‐ γνωστέον. τὸν δὲ τόπον, ἐν ᾧ φύεται, ὀξυτονητέον, ὡς καὶ παρ’ Ὁμήρῳ
5	(λ 539)· „κατ’ ἀσφοδελὸν λειμῶνα“.
alpha 3040	Ἀσχάλλων· ἀδημονῶν, λυπούμενος, χαλεπαίνων, ἀγανα‐ κτῶν.
alpha 3041	Ἀσχέτως· ἀμέτρως.
alpha 3042	Ἀσχέδωρος· παρ’ Αἰσχύλῳ (fr. 261 N.2 = 461 M.) ὁ ἐκ τῆς ἰδίας ἀλκῆς ἄσχετα δωρούμενος, οἷον βίαιος. Ἰταλιῶται τὸν σύαγρον ἀσχέδωρον καλοῦσιν.
alpha 3043	Ἀσχολοῦμαι καὶ ἀσχολεῖ καὶ ἀσχολεῖσθαι λέγουσιν Ἀττικοί.
alpha 3044	Ἀσώδης ἐστί· 〈***〉 λέγουσιν οὕτως. Αἰσχύλος δὲ (Suppl. 31) †ἐφυλώδης†. ὁ δὲ ἰατρὸς (Hipp. Art. 19 = 4, 132, 14 L.) τὸν πρὸς τὰ σιτία ἀτάκτως διακείμενον καὶ ἀηδῶς.
alpha 3045	Ἀσωμένη· λυπουμένη.
alpha 3046	Ἀσώτως· αἰσχρῶς.
alpha 3047	Ἀσώδης· ἀμμώδης.
alpha 3048	Ἀταλαίπωρον· ἄπονον. ἢ τὸ ἐξ ἑτοίμου λεγόμενον καὶ οὐ μετὰ ἀποδείξεως. ἢ τὸ εὐχερὲς καὶ φανερόν.
alpha 3049	Ἀταλαιπώρως· ῥᾳθύμως, ὀλιγώρως. Ἀριστοφάνης 〈Δα‐ ναΐσιν (fr. 254 K.)· „οὕτως αὐτοῖς ἀταλαιπώρως ἡ ποίησις διέκειτο“〉.
alpha 3050	Ἀτάλαντον· ἴσον, παραπλήσιον.
alpha 3051	Ἀταλῇσιν (Y 222)· ἁπαλαῖς, νεογναῖς.
alpha 3052	Ἀτάλλει· τρέφει, τιθηνεῖ, φιλεῖ, σαίνει, σκιρτᾷ, χαίρει.
alpha 3053	Ἀταλόν· νήπιον, ἁπαλόν.
alpha 3054	Ἀταμίευτον· ἀδιοίκητον. ἢ οὗπερ οὐκ ἔστι ταμιεῖον. λέγεται δὲ οὕτως καὶ τὸ πρόχειρον καὶ ἐν ἑτοίμῳ.
alpha 3055	Ἀτάρ· καὶ δὴ ἢ πλήν, ἅτε δή. ἢ ὅμως. ἢ ἀντὶ τοῦ δέ.
alpha 3056	Ἀτάρβητος· ἄφοβος, ἄτρομος.
alpha 3057	Ἀτὰρ δέ· πλὴν ὅμως.
alpha 3058	Ἀτὰρ ὡς· εἶτα δή, ὅμως.
alpha 3059	Ἀτὰρ οὖν· διὰ τοῦτο οὖν.
alpha 3060	Ἀταρνεύς· πολίχνιόν τι καταντικρὺ Λέσβου κείμενον.
alpha 3061	Ἀτάσθαλα· ἄδικα, ἁμαρτωλά.
alpha 3062	Ἆται· πληροῦται. Ἱπποκράτης.
alpha 3063	Ἀτέγκτοις· τοῖς μήτε δακρύουσι μήτε ἱδροῦσιν, ἀβρόχοις.
alpha 3064	Ἄτεγκτος ἄνθρωπος· ὁ μὴ βρεχόμενος μήτε προσιέμενος παραμυθίαν, ἀλλὰ σκληρὸς ὢν ὡς πέτρα ἢ ἄλλο τι τῶν σκληρῶν, ὡς μὴ ὑπὸ ὕδατος βρέχεσθαι.
alpha 3065	Ἄτεγκτος· ἄπιστος καὶ ἀναίσθητος, οἷον ὁ μήτε παραινέσει μήτε φόβῳ τὴν πώρωσιν καὶ τὸ τοῦ ἤθους σκληρὸν τεγγόμενος ἢ μα‐
alpha 3065	λαττόμενος.
alpha 3066	Ἅτε· ὡς ἄν.
alpha 3067	Ἅτε δή· ὡς δή.
alpha 3068	Ἀτέκμαρτον· ἀτελείωτον, ἀκαταστόχαστον.
alpha 3069	Ἀτελῆ· ἀδάπανα, ὡς πολυτελῆ τὰ πολυδάπανα.
alpha 3070	Ἀτέλεια· ἀλειτουργησία.
alpha 3071	Ἀτελεύτητον· ἀτελείωτον. ἢ ἀΐδιον, οὐκ ἔχον τελευτήν.
alpha 3072	Ἀτέλεστος· ὁ θεῷ μὴ τετελεσμένος.
alpha 3073	Ἀτενές· εὐθύ, συνεχές, παντελῶς, καθόλου, παραχρῆμα, ἄγαν, ἰσχυρῶς.
alpha 3074	Ἀτενὴς καὶ ἀτεράμων ἄνθρωπος· οἷον ἀτεράμων ἐστὶν ὁ σκληρὸς καὶ οὐκ ἔχων τέρεν, ὃ σημαίνει ἁπαλόν. ὡσαύτως καὶ ὁ ἀτενὴς σκληρὸς καὶ ἀντίτυπος. τὸ μέντοι ἀτέραμνον ἐπὶ τῶν δυσεψήτων ὀσπρίων τιθέασι, τὸ δὲ τέραμνον ἐπὶ τῶν ῥᾳδίως ἑψομένων. οὕτω
5	Πλάτων (Leg. 9, 853d) καὶ Μένανδρος (fr. novum) καὶ Ἀριστοφάνης (Vesp. 730), ὥς φησι Φρύνιχος (Praep. soph. 33, 9 cf. 11, 4).
alpha 3075	Ἀτενής· συντείνας· ἀτενίζειν γὰρ τὸ συντείνειν καὶ ἐπερεί‐ δειν τὴν ὄψιν.
alpha 3076	Ἄτερ· ἐκτός, χωρίς.
alpha 3077	Ἅτερα· ἄλλα.
alpha 3078	Ἀτέραμνον· σκληρόν, δυσμετάβλητον.
alpha 3079	Ἀτεράμων· ἀκαταπόνητος.
alpha 3080	Ἀτεράμονες, οὐχὶ ἀτέραμνοι. 〈καὶ τὸ ἑνικὸν ἀτεράμων, οὐχὶ ἀτέραμνοσ〉. καὶ ὄσπρια ἀτεράμονα, οὐχὶ ἀτέραμνα. Ἀριστοφάνης Ἀχαρνεῦσιν (181)· „ἀτεράμονες, Μαραθωνομάχαι, σφενδάμνινοι“.
alpha 3081	Ἀτερμάτιστος· ἀβέβαιος, ἀθεμελίωτος.
alpha 3082	Ἀτερπὲς ἔργον· τὸ μὴ καθ’ ἡδονὴν πραττόμενον.
alpha 3083	Ἀτέχνοις· ἀπανούργοις ἢ ἀπείροις.
alpha 3084	Ἀτεχνως· περισπωμένως μὲν ἀντὶ τοῦ σαφῶς ἢ βεβαίως ἢ ἀσφαλῶς ἢ φανερῶς, παροξυτόνως δὲ ἀντὶ τοῦ ἀμελῶς καὶ ἄνευ τέχνης.
alpha 3085	Ἄτη· ἡ ζημία. Ἡσίοδος (Op. 231) καὶ Σοφοκλῆς (OT 1284).
alpha 3086	Ἀτημελήτους· ἀπρονοήτους, λίαν ἠμελημένους.
alpha 3087	Ἀτημελὲς καὶ ἀτημέλητος καὶ ἀτημελήτως λέγουσιν.
alpha 3088	Ἀτημελῶς· ἀμελῶς, ἀνεπιστημόνως.
alpha 3089	Ἀτηρία· ἀναίδεια.
alpha 3090	Ἀτηρὸν κακόν· οἷον ἰταμόν.
alpha 3091	Ἀτηρότατον· Ἀριστοφάνης (Vesp. 1299). Πλάτων δὲ ἀτη‐ ρίας (fr. 182 K.).
alpha 3092	Ἀτίθασον· ἀνήμερον.
alpha 3093	Ἄτιμος· λέγεται μὲν ὁ ἀπεστερημένος τῆς ἐπιτιμίας, ὥστε μήτε βουλεύειν μήτε δικάζειν μήτε τὰ κοινὰ πολιτεύεσθαι. Δημοσθένης δὲ τὸν ἀτιμώρητον ἄτιμον εἶπεν (9, 42), οἷον τὸν τοῦ τιμήματος καὶ τῆς
alpha 3093	καταδίκης ἀφειμένον.
alpha 3094	Ἀτίμητος ἀγὼν καὶ τιμητός· ἀτίμητος μὲν ὁ μηδὲν ἐκ τῶν νόμων ἔχων ὡρισμένον τίμημα, ἀλλὰ τῇ τῶν δικαστῶν γνώμῃ ἰθυνόμε‐ νος. τιμητὸς δὲ ὁ ἐκ τῶν νόμων ἔχων ὡρισμένον τὸ τίμημα.
alpha 3095	Ἀτιμαγέλης· ὁ ἀποστάτης τῆς ἀγέλης ταῦρος. οὕτω Σοφο‐ κλῆς (fr. 922 N.2 = 1026 R.).
alpha 3096	Ἄτιμος· ἰδίως Δημοσθένης 〈ἐν Φιλιππικοῖσ〉 (9, 42) τὸν ἀτιμώρητον λέγει, τουτέστιν ὃν ἄν τις ἀποκτιννὺς 〈οὐχ ὑπόκειται ἐπιτιμίῳ, ἀλλ’〉 ἔστι καθαρὸς αἰτίας· ὁ οἷον τὸν ἄτιμον ἀνελών.
alpha 3097	Ἀτίμωσις· Λυσίας εἴρηκε (fr. novum) καὶ ἀτιμοσύνην Σοφοκλῆς (fr. 1026a R.) καὶ ἀτιμῶν Δημοσθένης (45, 84), ἀντὶ τοῦ ἀτιμάζων. ἀτιμοῦντι Φρύνιχος (fr. novum)· „τιμοῦντι καὶ ἀτιμοῦντι τοὺς βελτίονασ“. ἀτιμώσαντες δὲ Θεόπομπος (fr. novum)· „αἰσχρῶς
5	ἀτιμώσαντες ἐξελαύνετε“.
alpha 3098	Ἀτιμώρητος· ἀβοήθητος {ἢ θαυμαστός}. ἔστι δ’ ὅτε καὶ ὁ μὴ διδοὺς τιμωρίαν.
alpha 3099	Ἀταλάντη· τριήρης τις ἦν ὀνομασθεῖσα ἀπὸ Ἀταλάντης, ἥτις ἦν ὀξυτάτη δραμεῖν. ἢ ὅτι ἰσόζυγος ἦν, ὡς „Διῒ μῆτιν ἀτάλαντον“ (B 169).
alpha 3100	Ἀτλήτῳ· ἀνυπομονήτῳ.
alpha 3101	Ἀτμίς· ἀναθυμίασις, ἄκρον πυρός.
alpha 3102	Ἀτμῶν· ἀναθυμιάσεων.
alpha 3103	Ἄτομα· λεπτότατα.
alpha 3104	Ἄτοπον· ἀντὶ τοῦ ἄλογον, θαυμάσιον, παράδοξον, ξένον, κακόν, μοχθηρόν. καὶ ὃ μὴ ἔχει τόπον. καὶ ἀνυπονόητον, ὃ μὴ ἔστι τοπάσαι.
alpha 3105	Ἄτοπον· οὐ τὸ πονηρῶς ἔχον καὶ φαύλως, ἀλλὰ τὸ ξένον καὶ ἰδιάζον. καὶ ἀτόπως τὸ ἀσυνήθως καὶ ἀνεπιφάτως· „ἀτόπως κα‐ θίζων καὶ οὐδὲ γιγνώσκειν δοκῶν“ φησὶ Φερεκράτης (fr. 163 K.).
alpha 3106	Ἄτομον· ἀντὶ τοῦ ἄτμητον. σημαίνει δὲ καὶ τὸ καθ’ ἕκαστον.
alpha 3107	Ἀτοπωτάτη· Φερεκράτης (fr. novum).
alpha 3108	Ἄτρακτον· βέλος μεταφορικῶς.
alpha 3109	Ἀτραπίζειν· βαδίζειν ἢ ὁδοιπορεῖν. οὕτω Φερεκράτης (fr. 26 K.).
alpha 3110	Ἀτραπούς· ὁδοὺς τετριμμένας.
alpha 3111	Ἀτρέα· καὶ καθόλου τὰς ἀπὸ τῶν εἰς ευς συμφώνῳ παραλη‐ γομένων αἰτιατικὰς μηκύνουσι, τὰς δὲ διὰ καθαροῦ τοῦ ευ συναιροῦ‐ σι· Χοᾶ καὶ Μηλιᾶ καὶ Σουνιᾶ. Ἴωνες δὲ συστέλλουσι τὰς προτέρας. Ἀτρέα καὶ Πηλέα βραχέως λέγοντες· διὸ καὶ παρὰ τοῖς τραγικοῖς οὐκ
5	ἀναγκαῖον ἐκτείνειν, εἰ μὴ μέτρον ἀναγκάζει. καὶ τὰς ἀπὸ τῶν εἰς ης ὁμοίως· τὸ γὰρ συστέλλειν Ἰακόν. Ἀριστοφάνης 〈Γεωργοῖς (fr. 106 K.)· „†καχέτας† καὶ Μεγακλέας καὶ μαλακούσ“〉.
alpha 3112	Ἀτρέως ὄμματα· οἱονεὶ ἄτρεπτα καὶ σκληρά. εἴρηται δὲ ἀπὸ τῆς Ἀτρέως παρανομίας, ὃς ὑπονοήσας ἐκ διαβολῆς τὸν ἀδελφὸν
alpha 3112	Θυέστην μοιχεύειν Ἀερόπην τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, τὰ τέκνα τοῦ Θυέ‐ στου συγκόψας καὶ ἑψήσας δειπνοῦντι παρέθηκε τῷ πατρί, αἴσθησιν
5	παρασχὼν τῆς συμφορᾶς ἐκ τοῦ τελευταῖα τὰ ἄκρα παραθεῖναι.
alpha 3113	Ἀτρεκεῖ· ἀληθεῖ, ἀκριβεῖ.
alpha 3114	Ἀτρεκές· ἀληθές, ἀκριβές.
alpha 3115	Ἀτρέμας· ἠρέμα. 〈καὶ ἀτρέμα〉 λέγουσι καὶ ἀτρεμεῖν.
alpha 3116	Ἀτρεμία· ἡσυχία.
alpha 3117	Ἀτρεμίζων· ἑδράζων.
alpha 3118	Ἀτρείδαιν· τὴν γενικὴν περισπᾶν ἀξιοῦσιν οἱ ἀναλογικοί, τὴν δὲ δοτικὴν βαρυτονεῖν.
alpha 3119	Ἄτριψ· ὁ οὐκ ἐντριβής τινι πράγματι.
alpha 3120	Ἀτριβὴς φροντὶς λέγουσιν.
alpha 3121	Ἄτρυτος· ἀκαταπόνητος.
alpha 3122	Ἄτρυτον λῆμα· τὸ μὴ τρυόμενον μηδὲ κάμνον· τρύειν γὰρ καὶ τρύεσθαι τὸ κάμνειν.
alpha 3123	Ἀτρύφερος· ἔστιν ἡ λέξις ἐν Βάπταις Εὐπόλιδος (fr. 69 K.)· „ὅτι οὐκ ἀτρύφερος οὔτ’ ἄωρός ἐστ’ ἀνήρ“.
alpha 3124	Αττα· τινὰ ἢ ἅτινα. ἢ παραπλήσιον ἢ ὀλίγα. Δημοσθένης (19, 304) ἐπὶ τοῦ ὅσα ἔλαβε τὴν λέξιν. τῶν δὲ κωμικῶν τις τὸ αττα ἐπὶ ἀριθμοῦ ἔταξεν, ἕτερος δὲ ἐπὶ χρόνου.
alpha 3125	Αττα· σημαίνει δʹ· ἀντὶ μὲν τοῦ ὅσα ἢ ἅτινα παρὰ Ἀν‐ τιφῶντι (fr. 27 Th.), ἀντὶ δὲ τοῦ τινὰ ἢ ποῖά τινα παρὰ Δημοσθένει ἐν
alpha 3125	Φιλιππικοῖς (4, 50). ἐνιαχοῦ δὲ παρέλκει τὸ αττα.
alpha 3126	Αττα· σημαίνει μὲν ἡ φωνή, ὁπότε ψιλοῦται, τὸ τινὰ ἢ καὶ τὸ ὀλίγα. ὁπότε δὲ δασύνεται, τὸ ἅτινα, ὅπερ οἱ Ἴωνες ἅσσα λέγουσι. σημαίνει δὲ καὶ τὸ ἅπερ ἄν. ἐνίοτε δὲ καὶ ὡς παρέλκον. παραλαμβάνε‐ ται δὲ καὶ 〈χρονικῶς μετὰ〉 τοῦ πότε καὶ τοῦ πηνίκα καὶ τῶν ὁμοίων.
alpha 3127	Ἀτταγᾶς· ὄρνις οὕτω καλεῖται ὑπὸ τῶν Ἀττικῶν. καὶ αἱ πλάγιοι ἀτταγᾶ καὶ ἀτταγᾶν. καὶ τὸ πληθυντικὸν οἱ ἀτταγαῖ.
alpha 3128	Ἀττάραγοι· αἱ ψίχες ὑπὸ τῶν Ἀττικῶν καλοῦνται. οἱ δὲ τὴν ἐπὶ τῶν ἄρτων ὑπὸ τοῦ πυρὸς ἐπανισταμένην φλύκταινάν φασιν οὕτω λέγεσθαι.
alpha 3129	Ἄττεσθαι· ὃ ἡμεῖς διάζεσθαι. Ἕρμιππος Ἀθηνᾶς γοναῖς (fr. 2 K.)· „ἀπὸ τῆς τραπέζης τουτονὶ τὸν στήμονα ἄττεσθ’ ἐπινοῶν“.
alpha 3130	Ἄττις· παρὰ Φρυξὶ μάλιστα τιμᾶται ὡς πρόσπολος τῆς μητρὸς τῶν θεῶν.
alpha 3131	Ἄττιν, οὐχὶ Ἄττια. Δημοσθένης (18, 260).
alpha 3132	Ἀττέλαβος· ἀκρίς τις.
alpha 3133	ᾌττει· πηδᾷ, ἅλλεται.
alpha 3134	Ἀττικισμός· ἡ πρὸς πρὸς τοὺς Ἀττικοὺς οἰκειότης καὶ εὔνοια, ὡς Λακωνισμὸς ἡ πρὸς Λάκωνας.
alpha 3135	Ἀττικός· τοῦτο τιθέασιν ἐπὶ τοῦ Ἀθηναῖος.
alpha 3136	Ἀττικοῖς γράμμασιν· Δημοσθένης ἐν τῷ κατὰ Νεαίρας (59, 76) ἀντὶ τοῦ τοῖς παλαιοῖς· τὴν γὰρ τῶν κδʹ στοιχείων γραμμα‐ τικὴν ὀψέ ποτε παρὰ τοῖς Ἴωσιν εὑρεθῆναι.
alpha 3137	Ἀττικουργές· τὸ εἰργασμένον τὸν Ἀττικὸν τρόπον· οὐ μόνον ὑποδήματα καὶ σκεῦος, ἀλλὰ καὶ ῥήματα καὶ εἴ τι ἄλλο. ἀττι‐ κουργῆ φησι Μένανδρος (fr. 829 K.—Th.).
alpha 3138	Ἀττικωνικός· ἡ τοιαύτη παραγωγὴ τῶν ὀνομάτων παρὰ τοῖς Ἀθηναίοις ἱκανῶς λέγεται. Ἀριστοφάνης Ὁλκάσι (fr. novum).
alpha 3139	Ἀττικὴ φωνή· Πλάτων εἶπεν (Crat. 398d), ἀττίκισις δὲ Κηφισόδωρος (fr. novum) καὶ ἀττικουμένη Λεύκων (fr. novum) καὶ Ἀττικηρῶς ἐπιρρηματικῶς ἀντὶ τοῦ Ἀττικῶς Ἄλεξις (fr. 213, 4 K.).
alpha 3140	Ἀτύραννος πόλις· ἡ μὴ τυραννουμένη. Δημήτριος ἐν τῇ Σικελίᾳ (fr. novum)· „τὸν δῆμον ἀνασῶσαι μὲν 〈***〉 κατοικίσαι ἐλεύθερον ἀτύραννον“. οὕτως Φρύνιχος (Praep. soph. 30, 15).
alpha 3141	Ἀτυφία· 〈*** τῦφος γὰρ〉 τὸ περὶ μηδὲν σπουδάζειν, ἀλλὰ πάντων προσποιεῖσθαι καταφρονεῖν καὶ εἶναι ὑπερόπτην, ἀφιλότιμον καὶ ἄσπουδον.
alpha 3142	Ἀτύφου μοίρας (Pl. Phaedr. 230a)· τῆς ἀβλαβοῦς ὑπὸ τύφου.
alpha 3143	Ἀτυφία· ταπεινοφροσύνη.
alpha 3144	Ἄτυφον· 〈ἐν Φαίδρῳ (230a) τὸ〉 ἀβλαβές, ἐπεὶ τὸ τῦφον
alpha 3144	βλάπτει. καὶ ἐπιτεθυμμένον (Pl. Phaedr. 230a). ὁμοίως· τὸ γὰρ θύψαι ἐπικαῦσαι. καὶ θυμάλωπες οἱ ἀπολελειμμένοι τῆς θύψεως ἄνθρακες, οἱ ἡμίκαυστοι.
alpha 3145	Ἀτυχεῖν· τὸ μὴ τυγχάνειν τινός, ἀλλὰ διαμαρτάνειν. Εὔπολις Δήμοις (fr. 114 K.)· „λέγ’ ὅτου ’πιθυμεῖς· οὐ γὰρ ἀτυχήσεις ἐμοῦ“.
alpha 3146	Ἀτυχῆσαι· μὴ τυχεῖν.
alpha 3147	Αὖ· ποτὲ μὲν ἀντὶ τοῦ πάλιν, ποτὲ δὲ ἐκ περιττοῦ τιθέασιν.
alpha 3148	Αὑαίνεται· ξηραίνεται· αὗοι γὰρ οἱ ξηροί. καὶ αὑασμός· ξηρασία. ἡ πρώτη δασεῖα. Ἀριστοφάνης (fr. 612 K.)· 〈„ἐνταῦθα δὴ παιδάριον ἐξαυαίνεται“. καὶ ἑτέρωθι (fr. 613 K.)· „ὥστ’ ἔγωγ’ ηὑαι‐ νόμην θεώμενοσ“〉.
alpha 3149	Αὑάνθη· ἐξηράνθη.
alpha 3150	Αὐγῶ· ἀντὶ τοῦ αὐγάζομαι.
alpha 3151	Αὔδα· λέγε.
alpha 3152	Αὐδή· φωνή.
alpha 3153	Αὐδήεσσα· ὀνομαστή, ἔνδοξος. αὐδωμένη, εἰς ὁμιλίαν καὶ φωνὴν ἀνθρώπων ἀφικνουμένη.
alpha 3154	Αὐδήσας· φωνήσας, βοήσας.
alpha 3155	Αὔεσθαι πῦρ καὶ ἐναύεσθαι· Ὅμηρος εἶπεν (cf. e 490) καὶ Ἀριστοφάνης (fr. 750 K.) καὶ Κρατῖνος (fr. 409 K.).
alpha 3156	Αὐθάδης· αὐτάρεσκος, θυμώδης, θρασύς, ὑπερόπτης.
alpha 3157	Αὐθαίρετος· αὐτεπάγγελτος.
alpha 3158	Αὐθέκαστα· αὐτὰ τὰ γενόμενα, οἷον ἀκριβῶς καὶ συντόμως. καὶ λόγοι αὐθέκαστοι οἱ σαφεῖς καὶ σύντομοι· ἢ οἱ ἀληθεῖς. Ἡρό‐ δοτος δὲ διαλύων φησὶν (5, 13, 3) αὐτὰ ἕκαστα, οἷον αὐτὴν τὴν ἀλήθειαν. λέγεται δὲ αὐθέκαστα καὶ τὰ ἀπότομα καὶ σκληρά. Μέναν‐
5	δρός φησι (fr. 736 K.—Th.)· „πικροῦ γέροντος, αὐθεκάστου τὸν τρό‐ πον“. Ποσείδιππος δὲ ἀντὶ τοῦ ἁπλοῦ ἐχρήσατο (fr. 40 K.).
alpha 3159	Αὐθέκαστος· ὁ ἀκριβὴς καὶ σκληρὸς καὶ αὐστηρὸς τῷ λόγῳ καὶ ἀπαρέγκλιτος τῷ τρόπῳ καὶ ἀπαρακάλυπτος. καὶ αὐθέκαστα τὰ ἁπλᾶ καὶ ἀληθῆ ἀκριβῶς.
alpha 3160	Αὐθέντης· οὐχ ὁ δεσπότης, ἀλλ’ ὁ αὐτοχειρίᾳ φονεύς. λέγε‐ ται δὲ ὁ αὐτὸς ἐντελέστερον καὶ αὐτοέντης.
alpha 3161	Αὐθέντης· Λυσίας (fr. 125 S.) ἰδίως αὐτὸ ἔταξεν ἐπὶ τῶν λʹ, καίτοι δι’ ἑτέρων εἰργάζοντο τοὺς φόνους· ὁ γὰρ αὐθέντης ἀεὶ τὸν αὐτόχειρα σημαίνει. αὐθεντὶς δὲ θηλυκῶς εἴρηκεν Εὐριπίδης (fr. novum).
alpha 3162	Αὐθημερόν· Θουκυδίδης (2, 12, 2).
alpha 3163	Αὖθι· αὐτόθι.
alpha 3164	Αὐθιγενής· αὐτόχθων, γνήσιος.
alpha 3165	Αὖθις· ἐξ ἀρχῆς, πάλιν, ἐκ δευτέρου. σημειωτέον δὲ ὅτι τὸ μὲν αὖθις Ἀττικόν, τὸ δὲ αὖτις Ὁμηρικόν.
alpha 3166	Αὖθις αὖ πάλιν (Soph. Phil. 952)· ἐξ ἀρχῆς δὴ πάλιν. ἢ ἐκ δευτέρου δὴ πάλιν.
alpha 3167	Αὔθαιμος· {εἰς σίδηρον}. Νικόμαχος (fr. novum)· „〈***〉 εἰς σίδηρον ᾖξεν αὔθαιμος σπορά“. αὐθαίμων δὲ Σοφοκλῆς (Tr. 1041).
alpha 3168	Αὐθωρήτους· συντόμους.
alpha 3169	Αὐλαία· τὸ τῆς σκηνῆς παραπέτασμα. 〈κέχρηται δὲ αὐτῷ〉 Ὑπερείδης 〈ἐν τῷ κατὰ Πατροκλέουσ〉 (fr. 139 J.).
alpha 3170	Αὔληρον· ἱμὰς ἢ σχοινίον, ὅπερ οἱ Ἴωνες εὔληρον.
alpha 3171	Αὐλεία θύρα· πυλών. ἡ καὶ αὔλειος.
alpha 3172	Αὔλια· ἀντὶ τοῦ ἐπαύλεις. ἢ ἀντὶ τοῦ τὰς μικρὰς αὐλάς. οὕτως Λυσίας (fr. 85 S.) καὶ Αἰσχίνης (3, 119).
alpha 3173	Αὐλίζεται· κοιμᾶται, φυλάττει, παρεμβάλλει. οὕτως Εὔπο‐ λις (fr. 322 K.).
alpha 3174	Αὐλίζεσθαι· τὸ ἐπὶ τῆς αὐλῆς διανυκτερεύειν καὶ κατάγε‐ σθαι καὶ ἐπαυλίζεσθαι καὶ ἐπιμένειν.
alpha 3175	Αὐλίκουροι· φύλακες.
alpha 3176	Αὔλειος· ἡ ἀπὸ τῆς ὁδοῦ πρώτη θύρα τῆς οἰκίας.
alpha 3177	Αὐλείους θύρας· καὶ ἑνικῶς αὔλειον λέγουσιν ὡς ἡμεῖς. Ἀριστοφάνης 〈Δαναΐσι (fr. 255 K.)· „πρὸς τὸν στροφέα τῆς αὐλείας ἐχίνου κεφαλῆς κατορύττειν“〉.
alpha 3178	Αὐλιζόμενοι· Ἀντιφῶν (87 B 68 D.—K.) ἀντὶ τοῦ κοιμώμε‐ νοι.
alpha 3179	Αὐλός· μουσικόν τι ὄργανον. καὶ ὁ εἰς εὐθὺ ἐξακοντισμὸς τοῦ αἵματος καὶ περόνης τι μέτρον. λέγεται δὲ αὐλὸς καὶ τὸ στά‐ διον. καὶ τῶν βασιλικῶν ἵππων τὸ ἔμπλεγμα.
alpha 3180	Αὐλὸς χορευτής· Σοφοκλῆς (fr. 828f R.)· „παπαῖ χορευτὴς αὐλὸς οὐκέτι ψοφεῖ“.
alpha 3181	Αὐλών· ἔστι μὲν τόπος ἐπιμήκης καὶ στενός, ἀγκάλαις οἷον περιεχόμενος. λέγεται δὲ ἰδίως καὶ τόπος τῆς Ἀττικῆς καὶ αὐτὸς ἐπιμήκης ὢν καὶ στενός.
alpha 3182	Αὐλῶνες· φάραγγες ἢ τόποι πλατεῖς περὶ τὰ ὄρη.
alpha 3183	Αὐλωνίζουσα· †ἐναύλως† διάγουσα.
alpha 3184	Αὐξανόμενος· Φερεκράτης εἴρηκεν (fr. novum).
alpha 3185	Αὐξάνεσθαι· Πλάτων Θεαιτήτῳ (163c). καὶ αὐξήσεσθαι
alpha 3185	ὁ αὐτός (Reip. 6, 497a), αὔξιμον δὲ Εὐριπίδης (fr. 1098a Snell).
alpha 3186	Αὔξησις· Πλάτων 〈Νόμων〉 ιαʹ (10, 897a)· „ἄγονται πάντα εἰς αὔξησιν καὶ φθίσιν“.
alpha 3187	Αὔξην καὶ ἄνθην καὶ βλάστην· παροξυτονεῖν ἀξιοῦσι πάντα τὰ τοιαῦτα. ἔστι καὶ παρὰ τοῖς κωμικοῖς (com. adesp. fr. novum) καὶ παρὰ Πλάτωνι. Ἐπίκουρος δὲ (fr. novum) πλεονάζει ἐν αὐτοῖς καὶ διὰ τοῦτο προσίσταται, ὥσπερ ἀττικίζων.
alpha 3188	Αὐξίς· εἶδος θυννίδος, ἥν τινες κορδύλην. Φρύνιχος 〈Τραγῳδοῖς (fr. 56 K.)· „καὶ τέμαχος αὐξίδοσ“〉.
alpha 3189	Αὔραν· πνοήν.
alpha 3190	Ἀυπνίαν· Σοφοκλῆς (fr. 1027a R.), ἀυπνεῖν δὲ Ἀριστο‐ φάνης (fr. novum). καὶ ἀύπνως Σαννυρίων (fr. 2 Dem.). καὶ ἀυπνεῖ‐ σθαι λέγουσιν.
alpha 3191	Αὐρίβατον· τὸ αὖρι τιθέασιν ἐπὶ τοῦ ταχέως καὶ τάχα, οὐκ ἀπὸ τῆς αὔρας, ἀλλὰ κατά τινα βαρβαρικὴν λέξιν. τάχα δὲ καὶ ἀπὸ τοῦ αὔριον.
alpha 3192	Ἀῧσαι (ι 65)· βοῆσαι. καὶ τὸ θιγεῖν καὶ ἅψασθαι. ἔνιοι δὲ ἀντὶ τοῦ κορέσαι.
alpha 3193	Ἀϋσάντων (B 334)· βοησάντων, κηρυξάντων, φωνησάντων.
alpha 3194	Αὐσονίων· Ἰταλῶν.
alpha 3195	Αὐτὰ ταῦτα· ἀντὶ τοῦ δι’ αὐτὰ ταῦτα.
alpha 3196	Αὑταιΐ· οὐ μόνον ἐπὶ ἑνικῶν ἡ προσθήκη τοῦ ι παρὰ Ἀττι‐ κοῖς, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ πληθυντικῶν.
alpha 3197	Αὐτάγγελτος· ἀντὶ τοῦ αὐτεπάγγελτος. Σοφοκλῆς εἴρηκεν (fr. 1027b R.).
alpha 3198	Ἀϋτήν· βοήν, μάχην.
alpha 3199	Αὐτὴ κάμινος· ἐπὶ τῶν τὰ παραπλήσια ποιούντων.
alpha 3200	Αὐτὴ νῦν ἡ σοφία ζῇ· ἐπί τινος εὐδοκιμοῦντος.
alpha 3201	Αὖτε· μετὰ ταῦτα.
alpha 3202	Αὐτερέται· οἱ ἐλαύνοντες καὶ μαχόμενοι. οἱ αὐτοὶ καὶ ἐρέται καὶ ὁπλῖται.
alpha 3203	Αὐτήκοοι· οἱ μὴ ἐπιτασσόμενοι, αὐτοὶ δὲ ἑαυτῶν ἀκούοντες.
alpha 3204	Αὕτη μὲν ἡ μήρινθος οὐδὲν ἔσπασεν (Ar. Thesm. 928)· λεγόμενόν τι ἐπὶ τῶν ἀποτυγχανόντων.
alpha 3205	Αὐτῆμαρ· αὐτῇ τῇ ἡμέρᾳ.
alpha 3206	Αὐτίκα· εὐθέως, παραχρῆμα, συντόμως, πρὸς ὀλίγον, μικρὸν ὕστερον. τὸ δὲ αὐτίκα μάλα ἀντὶ τοῦ εὐθύς.
alpha 3207	Αὐτοδάξ· τὸ παραχρῆμα ἀποδεδώκασιν. οἱ δὲ τὸ ἐκ τῶν χειρῶν ἀποδάκνειν.
alpha 3208	Αὐτὸ δείξει· παροιμία· ἐλλείπει τὸ ἔργον.
alpha 3209	Αὐτοβοεί· τὸ παραχρῆμα συντελεσθῆναι ἐν πολεμικοῖς ἔργοις, οἷον ταχέως καὶ ἅμα τῷ πολεμικῷ ἀλαλαγμῷ τοὺς πολεμίους νικῶντες. οὕτως Θουκυδίδης (2, 81, 4). παρὰ Θεοπόμπῳ δὲ (FGrHist 115 F 309) ἀντὶ τοῦ κατὰ κράτος.
alpha 3210	Αὐτογνώμων ἄνθρωπος· ὁ τῇ αὑτοῦ γνώμῃ ἅπαντα πράττων καὶ μὴ πειθόμενος ἑτέρῳ.
alpha 3211	Αὐτογνωμονήσαντες· Ξενοφῶν (HG. 7, 3, 6).
alpha 3212	Αὐτογεωργοί· οἱ αὐτοὶ δι’ ἑαυτῶν γεωργοῦντες καὶ οὐ δι’ ἄλλων.
alpha 3213	Αὐτοβοᾷς ὅμοιος ὢν τῷδε· Ἀττικῶς πάνυ συμπέπλεκται. σημαίνει δὲ οἷον αὐτὸς ἑαυτῷ μαρτυρεῖς κεκραγὼς ὅμοιος εἶναι τῷδε.
alpha 3214	Αὐτοδοκεῖ· Δείναρχος (fr. 66, 2 C.) ἀντὶ τοῦ ἑαυτῷ τὰ δί‐ καια ὁρίζει.
alpha 3215	Αὐτοδίκη· ὅταν αὐτὸς δι’ ἑαυτοῦ τις δικάζηται καὶ αὐτο‐ μαχῇ.
alpha 3216	Αὐτοκακὸν ἔοικε τῷδε· ἄκρως καὶ καθ’ ὑπερβολὴν ἔοικε τῷδε.
alpha 3217	Αὐτοκέρας· αὐτόκρατον. Κρατῖνος Νόμοις (fr. novum). καὶ Αὐτοκέρης ὁ αὐτόκρατος.
alpha 3218	Αὐτόκρανον λόγον· τὸν ἐξ ἑαυτοῦ τὸ τέλος ἐπιφέροντα. οὕτως Αἰσχύλος (fr. 295 N.2 = 760 M.).
alpha 3219	Αὐτοκράτορα· πάντα τὸν ἀνυπεύθυνον.
alpha 3220	Αὐτογένεθλον· αὐτογέννητον.
alpha 3221	Αὐτοετές· ἐν αὐτῷ τῷ ἔτει.
alpha 3222	Αὐτόθεν· ἐκεῖθεν.
alpha 3223	Αὐτόθι· ἀντὶ τοῦ †αὐτός†.
alpha 3224	Αὐτοκλείδης Κηδωνίδης καὶ Θέρσανδρος ὡς παιδερασταὶ σφοδροὶ διεσύροντο.
alpha 3225	Αὐτοκέλευστος· ὁ ἑκών τι πράττων καὶ μὴ ὑπ’ ἄλλου κε‐ λευόμενος.
alpha 3226	Αὐτοκῆρυξ· ὁ μὴ δι’ ἑτέρων ἐπικηρυκεύων, ἀλλὰ δι’ αὑτοῦ. ἔστι δὲ ὅμοιον τῷ αὐτουργός, αὐτεπάγγελτος. οὕτως Αἰσχύλος εἴρηκεν (fr. novum).
alpha 3227	Αὐτολήκυθοι· Δημοσθένης ἐν τῷ κατὰ Κόνωνος (54, 14). ἤτοι εὐζώνους τινὰς καὶ ἑτοίμους πᾶν ὁτιοῦν ποιεῖν καὶ ὑπομένειν. ἢ ἀντὶ τοῦ πένητας καὶ μηδὲν ἄλλο κεκτημένους ἢ ληκύθους. ἢ αὐτουρ‐ γούς. ἢ ἀντὶ τοῦ εἰς πληγὰς ἑτοίμους καὶ οἷον τύπτοντας καὶ μαστι‐
5	γοῦντας καὶ ὑβρίζοντας. ἢ τοὺς ἐκ προχείρου διδόντας ἀργύριον καὶ ἑτοίμους πρὸς τὰς μίξεις· καὶ γὰρ εἶχον ἐν ταῖς ληκύθοις ἀργύρια. καὶ λύσαντες δὲ πολλάκις τὴν λήκυθον ἐχρῶντο τῷ ἱμάντι πρὸς τὸ μαστι‐ γοῦν.
alpha 3228	Αὐτολόχευτος· αὐτογέννητος. ἤ, ὥς τινες, ὁ θεὸς ὁ ἀγέννη‐ τος.
alpha 3229	Αὐτόλυκος· Ἀρεοπαγίτης οὗτος ἦν καὶ τοὺς οἰκείους ὑπεκ‐ τιθέμενος ἐν τοῖς Χαιρωνικοῖς ἑάλω, καὶ κατεψηφίσαντο αὐτοῦ οἱ δικασταί.
alpha 3230	†αὐτόλυκοι†· πένητες, οἷον αὐτοδιάκονοι.
alpha 3231	Αὐτόματος· καὶ αὐτομάτη Δημοσθένης ἐν τῷ κατὰ Κόνω‐ νος (54, 12). αὐτόματος θηλυκῶς Φιλέταιρος (fr. 1 Dem.) καὶ αὐτο‐ ματίσαντες Ξενοφῶν (Cyr. 4, 5, 21) καὶ αὐτομάτως Δημοσθένης.
alpha 3232	Αὐτόμαρτυς· σημαίνει μὲν οἷον αὐτὸς ἑαυτῷ μάρτυς ὤν. ἔστι δὲ παρ’ Αἰσχύλῳ (Ag. 989).
alpha 3233	Αὐτομήνυτος· ὁ αὐτὸς ἑαυτὸν καταμηνύων.
alpha 3234	Αὐτομαχεῖν· τὸ δι’ αὑτοῦ δικάζεσθαι καὶ μὴ δι’ ἑτέρου.
alpha 3235	Αὐτομόλως· προδοτικῶς.
alpha 3236	Αὐτόματοι δ’ ἀγαθοί· παροιμία τριχῶς λεγομένη· „αὐτό‐ ματοι δ’ ἀγαθοὶ ἀγαθῶν ἐπὶ δαῖτας ἴασιν“. ἡ δέ· „αὐτόματοι κακοὶ ἀγαθῶν ἐπὶ δαῖτασ“. Πλάτων ἐν Συμποσίῳ (174b) τῇ πρώτῃ κέχρηται. Κρατῖνος δὲ ἐν Πυλαίᾳ τῇ βʹ (fr. 169 K.)· „οἵδ’ αὖθ’ ἡμεῖς, ὡς ὁ
5	παλαιὸς λόγος, αὐτομάτους ἀγαθοὺς ἰέναι κομψῶν ἐπὶ δαῖτα θεατῶν“.
alpha 3237	Αὐτόνομοι· Κρατῖνος (fr. 15 Dem.). καὶ Ξενοφῶν Λακώνων πολιτείᾳ (3, 1)· „αὐτονόμους ἀφιᾶσιν“.
alpha 3238	Αὐτονομούμενα· Δημοσθένης εἴρηκεν (4, 4).
alpha 3239	Αὐτονυχί· αὐτῇ τῇ νυκτί.
alpha 3240	Αὐτὸν τὸν βατῆρα ἔκρουσεν· ἐπὶ τῶν τυγχανόντων οὗ ἐφίενται.
alpha 3241	Αὐτόπαιδα· αὐτὸν τρόπῳ τινὶ παῖδα ὄντα. οὕτως Σοφοκλῆς (fr. 925 N.2 = 1029 R.).
alpha 3242	Αὐτόπεδον· τὸ πεζῇ ὁδεῦον.
alpha 3243	Αὐτόποκον· ἱμάτιον τὸ ἐξ αὐτοῦ τοῦ πόκου εἰς κρόκην με‐
alpha 3243	ταβληθέν. {ὃ καὶ αὐτοπυρίτην καλοῦσιν}.
alpha 3244	Αὐτόπρεμνον· αὐτόρριζον.
alpha 3245	Αὐτοποίητον· εὐτελές.
alpha 3246	Αὐτοπῶλαι· οἱ τῇ τῶν καπήλων ἀντικείμενοι τέχνῃ. 〈καὶ Πλάτων Πολιτικῷ (260c)· „καθάπερ ἡ τῶν καπήλων τέχνη〉 τῆς τῶν αὐτοπωλῶν διώρισται τέχνησ“.
alpha 3247	Αὐτόρεξον· αὐτόρεκτον, οἷον τὸν ἑαυτὸν ἀποκτείναντα· ῥέξαι γὰρ τὸ θῦσαι. ἢ αὐτὸν ἐφ’ ἑαυτὸν ὀρέγοντα τὴν χεῖρα. Ὅμηρος (Δ 307)· „ἔγχει ὀρεξάσθω“.
alpha 3248	Αὐτονομουμένη πόλις· ἡ τοῖς ἑαυτῆς νόμοις χρωμένη καὶ οὐχ ὑπείκουσα ἑτέροις.
alpha 3249	Αὑτόν· Σοφοκλῆς (fr. 924 N.2 = 1147 R.) ἀντὶ τοῦ ἐμαυτόν· καὶ Λυσίας 〈ἐν τῷ κατὰ Ἰφικράτουσ〉 (fr. 133 S.) καὶ ἄλλοι. σημαίνει δὲ καὶ τὸ μόνον.
alpha 3250	Αὐτόσσυτον· αὐτοκέλευστον. Σοφοκλῆς (fr. 515 N.2 = 559 R.).
alpha 3251	Αὐτόσιτος· ὁ οἰκόσιτος.
alpha 3252	Αὐτόσε· ἐκεῖσε.
alpha 3253	†αὐτοσχέδιον†· ἐκ τοῦ σύνεγγυς τόπου, ἐκ χειρός.
alpha 3254	Αὐτοσχεδιάζειν· Θουκυδίδης εἶπεν (1, 138, 3). καὶ αὐτο‐ σχεδίασμα Πλάτων (fr. 87 K.), αὐτοσχεδιαστὴς δὲ Στράττις (fr. 4 Dem.).
alpha 3255	Αὐτοσχεδίως· αὐτομάτως, συντόμως.
alpha 3256	Αὐτοτελὴς δίκη· ἀφ’ ἧς οὐκ ἔστιν ἐκκαλέσασθαι ἐφ’ ἑτέραν. καὶ αὐτοτελὲς τὸ κύριον ἁπλῶς.
alpha 3257	Αὐτοτελῶς· σημαίνει μὲν τὸ τελείως. Λυσίας δὲ ἀντὶ τοῦ ὡς ἔτυχεν ἐχρήσατο ἐν τῷ ὑπὲρ Εὐθύνου (fr. 101 S.)· „καὶ τοῦτο ἐποιήσα‐ μεν οὐκ αὐτοτελῶς, ἀλλ’ ἀκριβῶσ“. τοιοῦτόν ἐστι καὶ τὸ παρ’ Ὁμήρῳ 〈***〉 αὐτόποκον ἱμάτιον. δηλοῖ δὲ τὸ ἐξ αὐτοῦ τοῦ πόκου εὐθὺς
5	εἰς κρόκην ἐργασθέν.
alpha 3258	Αὐτοῦ· ἀντὶ τοῦ αὐτόθι. Ἀριστοφάνης (fr. novum)· „αὐτοῦ περὶ τὸ σπήλαιον“.
alpha 3259	Αὐτουργὸς χείρ· Σοφοκλῆς εἴρηκεν (Ant. 52).
alpha 3260	Αὐτόφορτοι· οἱ τὰ κοινὰ φορτιζόμενοι. Κρατῖνος (fr. 248 K.).
alpha 3261	Αὐτόφυτον· Ἀντιφῶν εἶπεν (TrGF 55 F 5).
alpha 3262	Αὐτοφρόνων· Ἴων εἴρηκεν (TrGF 19 F 53f)· „αὐτοφρόνων καὶ ὁμοσπόνδων“.
alpha 3263	Αὐτόχειρα· οὐ τὸν ἑαυτὸν ἀνελόντα μόνον, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τοῦ πράξαντος ὁτιοῦν τῇ αὑτοῦ χειρί. οὕτως Θεόπομπος (fr. 86 K.) καὶ Ἀριστοφάνης (An. 1135. Lys. 269) καὶ Πλάτων (Leg. 9, 865b), ἀλλὰ καὶ Δημοσθένης ἐν τῷ κατὰ Ἀριστογείτονος (25, 57)· „λαβὼν αὐτοὺς
5	αὐτοχειρίᾳ πρὸς τὸ πωλητήριον ἀπήγαγε τοῦ μετοικίου“, ἀντὶ τοῦ τῇ ἰδίᾳ χειρί.
alpha 3264	Αὐτόχειρες· οἱ ἑαυτοὺς φονεύοντες.
alpha 3265	Αὐτοχειρίᾳ· τὸ τῇ ἑαυτοῦ χειρὶ ποιῆσαί τι.
alpha 3266	Αὐτόχθονες· οἱ Ἀθηναῖοι· ἢ ἐπεὶ τὴν χθόνα, τουτέστι τὴν γῆν, ἀργὴν οὖσαν πρῶτοι εἰργάσαντο, ἢ διὰ τὸ μὴ εἶναι αὐτοὺς ἐπήλυ‐
alpha 3266	δας. αὐτόχθονες δὲ καὶ Αἰγινῆται καὶ Θηβαῖοι ἐκαλοῦντο.
alpha 3267	Αὐτόχθων· τῆς αὐτῆς πόλεως.
alpha 3268	Αὐτόχρημα ὅμοιον· παντελῶς ὅμοιον.
alpha 3269	Αὔτως· ὡς ἔτυχεν.
alpha 3270	Αὔχημα· σεμνολόγημα.
alpha 3271	Αὐχμηρόν· στυγνὸν ἢ σκοτεινόν.
alpha 3272	Αὐχμοί· ἀνομβρίαι.
alpha 3273	Αὐχμώδους· ξηροῦ, ῥυπῶντος.
alpha 3274	Αὐχμῶντες· στυγνοί.
alpha 3275	Αὐχοῦντες· καυχώμενοι.
alpha 3276	Αὐχμηρὰ γῆ· ἡ μὴ λιπαρὰ μηδὲ εὔγειος μηδὲ ἐπιτηδεία πρὸς καρπῶν φορὰν καὶ φυτῶν. οὕτως Ἀριστοφάνης (fr. novum).
alpha 3277	Αὐχένισμα· Μεταγένης (fr. novum)· „κραταιὸν αὐχένισμα τοὐμόν“.
alpha 3278	Αὐχμώδη· Φίλιστος εἴρηκεν (fr. novum). αὐχμηρότατος δὲ Πλάτων (Leg. 6, 761b) καὶ αὔχμησις Θουκυδίδης (6, 16, 5). ὁ αὐτὸς δὲ καὶ αὔχμημα (2, 62, 4), καὶ αὐχμηρόβιος Πλάτων εἶπεν (fr. 16 Dem.).
alpha 3279	Αὐχενίζειν· τραχηλίζειν, πνίγειν.
alpha 3280	Αὐτοῖς ταλάροις ἐσθίεις τὸν τυρόν· σύντροφον Ἀθη‐ ναίοις ἄνευ τῆς σύν προθέσεως λέγειν· αὐτοῖς ὅπλοις, αὐτοῖς ταλά‐ ροις.
alpha 3281	Ἀφαγνίσαι· ἀποδοῦναι, καθιερῶσαι. λέγεται δὲ καὶ τὸ συλῆσαι.
alpha 3282	Ἀφανίσαι· οὐ τὸ μολῦναι καὶ χρᾶναι δηλοῖ, ἀλλὰ ὅλως τὸ ἀνελεῖν καὶ ἀφανὲς ποιῆσαι.
alpha 3283	Ἀφάκη· ὄσπριόν τι ἐμφερὲς φακῷ. Ἀριστοφάνης (fr. novum).
alpha 3284	Ἀφαιρεθείς· οὐ μόνον ἀφαιρεθεὶς τὰ χρήματα, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τοῦ ἀφελκυσθείς. Λυσίας (23, 12).
alpha 3285	Ἀφαδία· ἡ ἔχθρα.
alpha 3286	Ἀφανὴς οὐσία λέγεται ἡ ἐν χρήμασι καὶ σώμασι καὶ σκεύεσι, φανερὰ δὲ ἡ ἔγγειος. οὕτως Λυσίας (fr. 122 S.).
alpha 3287	Ἀφάνισιν· Δημοσθένης ἐν τῇ πρὸς Ἀπατούριον παραγραφῇ (33, 22).
alpha 3288	Ἀφαίρεμα· ἀνάθημα, δῶρον ἢ ξένιον.
alpha 3289	Ἀφαίρεσις· Ὑπερείδης ἰδίως τὴν εἰς ἐλευθερίαν λέγει (fr. 23 J.).
alpha 3290	Ἀφαιρεῖ ὠτὸς ἢ ῥινός· Ἀττικὴ ἡ σύνταξις.
alpha 3291	Ἀφαιρεῖν κροκύδας· ἐπὶ τῶν πάντα ποιούντων ἕνεκεν κολακείας. ἄλλοι τε χρῶνται καὶ Ἀριστοφάνης (fr. 657 K.)· „εἴ τις κολακεύει παρὼν καὶ τὰς κροκύδας ἀφαιρῶν“.
alpha 3292	Ἁφαῖς· πληγαῖς. καὶ τὸ προσεγγίσαι {καὶ} ἅψασθαι.
alpha 3293	Ἀφαυαίνεσθαι· ταὐτὸν δύναται τό τε ἀποθανεῖν καὶ τὸ ἀφαυανθῆναι.
alpha 3294	Ἀφάννας· Ἐπίχαρμος Ἡρακλεῖ (fr. 77 Kaibel).
alpha 3295	Ἀφάρμακον· τὸ ἄνευ χρώματος καὶ ἄνθους. καὶ τὸ ἀνίατον.
alpha 3296	Ἀφάζει· ἀντέχεται, ἀπὸ τῆς ἁφῆς. Αἰσχύλος (fr. novum).
alpha 3297	Ἀφαιάσαι· ἀπολέσαι. Σοφοκλῆς (fr. 1029a R.).
alpha 3298	Ἀφαμαρτούσῃ (Z 411)· ἀποτυχούσῃ, στερηθείσῃ.
alpha 3299	Ἀφασία· ἀφωνία.
alpha 3300	Ἁφὰς λύχνων· Ἡρόδοτος λέγει (7, 215).
alpha 3301	Ἀφάσσων· ψηλαφῶν.
alpha 3302	Ἀφαυροτέροις· ἀσθενεστέροις.
alpha 3303	Ἀφάψαι· προσκολλῆσαι.
alpha 3304	Ἀφεδρῶνες· σέλλαι, σελλάρια, σωτήρια.
alpha 3305	Ἀφεῖσθαι παίζειν· λέγεται ἐπὶ τῶν ἐν ταῖς ἑορταῖς ἀργούντων καὶ πρὸς παιδιὰν ἀφειμένων, μάλιστα δὲ ἐπὶ παίδων ἀφει‐ μένων παίζειν.
alpha 3306	Ἀφειδία· καρτερία.
alpha 3307	Ἀφειδήσας· ἀμελήσας.
alpha 3308	Ἀφείλετο· ἥρπασεν, ἀνέσπακεν.
alpha 3309	Ἀφείλετο καὶ τὰ ὅμοια διὰ τοῦ ε, ἐφ’ ὧν τὸ αʹ πρόσωπον διὰ τοῦ ο, τὸ δεύτερον διὰ τῆς ου διφθόγγου. ὅτε δὲ τὸ αʹ διὰ τοῦ α, τὸ βʹ διὰ τοῦ ω, τὸ δὲ γʹ πάλιν διὰ τοῦ α ὁμοίως τῷ πρώτῳ, οἷον ἐποιησάμην, ἐδυνάμην.
alpha 3310	Ἀφίημι· πολλαχοῦ συνεσταλμένως.
alpha 3311	Ἀφελές· τὸ ὑγιὲς καὶ ὁλόκληρον. ἢ τὸ ἁπλοῦν καὶ ἀκατα‐ σκεύαστον. Φιλόχορος δὲ (fr. novum) διαφόρως.
alpha 3312	Ἀφελοῦ· περισπᾶν ἀξιοῖ Ἀμμώνιος.
alpha 3313	Ἀφεῖναι ἐλεύθερον· τὸ ἐλευθερῶσαι. Ἀριστοφάνης (fr.
alpha 3313	novum).
alpha 3314	Ἀφεῖτε· βʹ σημαίνει· παρὰ μὲν Θουκυδίδῃ (1, 139, 3) ἀφήκατε, παρὰ δὲ Δημοσθένει (3, 5) συνεχωρήσατε.
alpha 3315	Ἀφεῖσαν· συνεχώρησαν.
alpha 3316	†Ἀφεῦσαν†· ἀφῆκαν. Πλάτων (fr. 237 K.) καὶ Ἕρμιππος (fr. 87 K.).
alpha 3317	Ἀφ’ ἑσπέρας, οὐκ ἀφ’ ἑσπέρου λεκτέον. καὶ περὶ λύχνων ἁφὰς λέγουσιν, ὡς ἡμεῖς.
alpha 3318	Ἀφειλόμην· ἐν τῷ ο. καὶ ἀφείλου καὶ ἀφείλετο ἐν τῷ ε. τὰ δὲ διὰ τοῦ α βάρβαρα, οἷον ἀφειλάμην καὶ ἀφείλατο. ὁμοίως δὲ καὶ τὸ ἀφείλω. τὸ δὲ ἀνάλογον ἐπὶ πάντων ἐστὶ τῶν ὁμοίων.
alpha 3319	Ἀφεὶς καὶ ἀπαλλάξας· τὸ μὲν ἀφείς ἐστιν, ὅταν ἀπολύσῃ τις τῶν ἐγκλημάτων, ὧν ἐνεκάλει αὐτῷ. τὸ δὲ ἀπαλλάξας, ὅταν πείσῃ τὸν ἐγκαλοῦντα ἀποστῆναι καὶ μηκέτι ἐγκαλεῖν. οὕτω Δημοσθένης (36, 25) καὶ Ἰσαῖος.
alpha 3320	Ἀφεὶς τὴν ὑπέραν τὸν πόδα διώκει· παροιμία παρ’ Ὑπε‐ ρείδῃ (fr. 181 J.) ἐπὶ τῶν παρέντων μὲν τὰ σπουδαιότερα, περὶ δὲ τὰ φαῦλα διατριβόντων. ὑπέραι δέ εἰσι ναυτικαὶ σχοῖνοι, αἷς μετάγεται τὸ κέρας.
alpha 3321	Ἀφεωκέναι καὶ ἀφεώκαμεν· ἀντὶ τοῦ ἀφεῖναι καὶ καταλι‐ πεῖν.
alpha 3322	Ἀφ’ Ἑστίας μυούμενος· τὸ ἀφ’ Ἑστίας μυεῖσθαι. Ἀθη‐ ναῖος δ’ ἦν οὗτος.
alpha 3323	Ἀφέμενον· ἀποστάντα, ἀντιλέγοντα.
alpha 3324	Ἀφέξει· ἀποκωλύσει, ἀποστήσει.
alpha 3325	Ἀφέξομαι· παύσομαι, ἀποστήσομαι.
alpha 3326	Ἀφέσθαι· ἀποσχέσθαι.
alpha 3327	Ἀφέται· τόπος ἐν Εὐβοίᾳ.
alpha 3328	Ἀφ’ ἑστίας· ἀπὸ τῆς οἰκίας.
alpha 3329	Ἀφετηρία· ἀρχή, θύρα τοῦ ἱπποδρομίου.
alpha 3330	Ἀφεῦσαι· ἀποκαῦσαι, περιφλέξαι.
alpha 3331	†Ἀφεψιαίμην†· ἀφωμίλησα. οὕτω Σοφοκλῆς (fr. 134 N.2 = 138 R.).
alpha 3332	Ἁφή· μία τῶν εʹ αἰσθήσεων. ἀπὸ τοῦ ἁφῶ ῥήματος βʹ συζυ‐ γίας τῶν περισπωμένων, ἐξ οὗ παράγωγον γέγονε τὸ ἀφάσσω. ἡ δὲ ἁφὴ δύναται καὶ ἀπὸ τοῦ ἁφῶ περισπωμένου γεγονέναι καὶ ἀπὸ τοῦ ἅφω βαρυτόνου.
alpha 3333	Ἁφή· χροιὰ λέπρας. λέγεται δὲ καὶ ἡ ψηλάφησις. καὶ αὐτὴ ἡ αἴσθησις.
alpha 3334	Ἀφηβηκότι· γηράσαντι, ὑπερβεβηκότι τὴν ἥβην, τουτέστι τὴν νεότητα.
alpha 3335	Ἀφήκειν (Pl. Reip. 7, 530e)· ἀντὶ τοῦ ἀφικνεῖσθαι.
alpha 3336	Ἀφήκοντος· ἀντὶ τοῦ διήκοντος. Ἀντιφῶν (87 B 16 D.—K.).
alpha 3337	Ἀφηγεῖσθαι· τὸ διηγεῖσθαι. Πλάτων Νόμοις (8, 845e).
alpha 3338	Ἀφήλικες· οὐδετέρως εἶπε Σοφοκλῆς Πριάμῳ (fr. 528a R.)· „ἀφήλικες θέαμα“.
alpha 3339	Ἀφηλικέστερον ἄνδρα· Ἡρόδοτος εἶπεν (3, 14, 7).
alpha 3340	Ἀφήλικα· τὸν πρεσβύτην. τινὲς δὲ χρῶνται τῇ λέξει ἐπὶ τοῦ μηδέπω τῆς ἐννόμου ἡλικίας παιδός, ὅπερ δεῖ φυλάττεσθαι· ἐπὶ γὰρ
alpha 3340	τοῦ πρεσβυτέρου λέγεται.
alpha 3341	Ἀφηνιαστής· ἀνυπότακτος, ὑπερήφανος.
alpha 3342	Ἄφθα· καὶ διὰ τοῦ α καὶ διὰ τοῦ η λέγουσι τὸ ἐν τῇ γλώσσῃ γινόμενον ἑλκύδριον, ὡς κίχλα καὶ κίχλη καὶ πεῖνα καὶ πείνη καὶ πολλὰ ὅμοια.
alpha 3343	Ἀφῖγμαι· παραγέγονα.
alpha 3344	Ἄφθαρτον καὶ ἄφθιτον· ἄφθορον, ἀΐδιον, οὐ φθειρόμενον.
alpha 3345	Ἀφθίτους· ἀμεταστρέπτους καὶ μὴ διεφθαρμένας ἔχοντας γνώμας. Σοφοκλῆς (fr. 381 N.2 = 414 R.).
alpha 3346	Ἄφθονος ἄγρα· Σοφοκλῆς (fr. 737a N.2 = 806 R.)· „λαβόν‐ τες ἄφθονον ἄγραν πρὸς οἴκους εὐτυχοῦντες ἄξομεν“.
alpha 3347	Ἄφθονον· τὸν μὴ φθονοῦντα. Ἡρόδοτος (3, 80, 4).
alpha 3348	Ἄφθονοι· οἱ ἐν τοῖς ἕλεσι κατοικοῦντες τῆς Αἰγύπτου.
alpha 3349	Ἀφθονεστέραν εἶπεν Αἰσχύλος (fr. 72 N.2 = 106 M.), Ἀφθονώτερος καὶ ἀφθόνως Δημοσθένης (18, 89 et Epist. 2, 25), Ἀφθόνητος δὲ Πίνδαρος (Ol. 11, 7 et 13, 25).
alpha 3350	Ἄφθογγος· ὁ μὴ φωνὴν προϊείς. καὶ ἄφθογγα γράμματα τὰ λεγόμενα ἄφωνα.
alpha 3351	Ἄφθονα· πολλά.
alpha 3352	Ἄφθος· θεὸς παρ’ Αἰγυπτίοις, ὥσπερ ἡ Ἶσις καὶ ὁ Τυφῶν. Ἑκαταῖος Περιηγήσει Αἰγύπτου (fr. novum).
alpha 3353	Ἀφίδρωσον· ἐν Συμμαχίᾳ ὡς ἐπὶ ἀσκητικοῦ τιθεὶς ἀλληγο‐
alpha 3353	ρικῶς Πλάτων (fr. novum = com. adesp. fr. 3 Dem.)· „ἄγε δὴ 〈***〉 κἀνδρείως ὥσπερ πύκτης ἀφίδρωσον καὶ πιτύλευσον τὴν ῥῆσιν ὅλην καὶ κίνησον τὸ θέατρον“.
alpha 3354	Ἀφ’ ἱερᾶς· παροιμία „κινήσω τὸν ἀφ’ ἱερᾶσ“. ἐλλείπει δὲ ἡ παροιμία· τὸ γὰρ ἐντελές· „κινήσω τὸν ἀφ’ ἱερᾶς πεττόν“. τάττεται δὲ μετενηνεγμένον ἀπὸ τῶν πεττῶν ἐπὶ τῶν παραβαλλομένων τινὶ πρά‐ γματι. λέγεται δέ τις παρὰ τοῖς πεσσεύουσιν ἱερὰ γραμμή. οὕτως Ἐπί‐
5	χαρμος (fr. 225 Kaibel).
alpha 3355	Ἀφίει (A 25)· ἀπέπεμπεν.
alpha 3356	Ἀφίκετο· ἐλήλυθεν, ἦλθεν.
alpha 3357	Ἀφῖκται· παραγέγονεν.
alpha 3358	Ἀφίημι καὶ ἀφίεμι· ἑκατέρως προφέρονται καὶ συστέλλον‐ τες καὶ ἐκτείνοντες τὴν δευτέραν συλλαβήν.
alpha 3359	†Ἀφιοῖτο†· τὸ εὐκτικὸν περισπῶντες λέγουσιν. καὶ Ἀφεῖεν. καὶ τὸ ἀφιῶσι περισπᾶται.
alpha 3360	Ἄφιμος ἵππος· ἀχαλίνωτος.
alpha 3361	Ἄφιμον· ἀχαλίνωτον.
alpha 3362	†Ἀφείκατο†· Ἀττικόν. τὸ δὲ ἀφέωκα Δώριον. κέχρηνται δὲ καὶ Ἴωνες, ὡς Ἡρόδοτος.
alpha 3363	†Ἀφίκετο† καὶ †ἀφείκετο†. ἀφεῖσαν μᾶλλον ἢ ἀφῆκαν λέγουσιν. καὶ ἀφεῖσο {ὁ} τὸ ἴσθι ἀφειμένος.
alpha 3364	Ἀφιλασαμένη (Pl. Leg. 9, 873a)· ἐξιλασαμένη.
alpha 3365	Ἀφίλητος (Soph. OC 1702)· ὁ μὴ φιλούμενος.
alpha 3366	Ἀφιλία· τὸ μὴ ἔχειν φίλον.
alpha 3367	Ἀφιλότιμος· ταπεινός. παρὰ τὸ μὴ φιλεῖν τὴν τιμήν. ἢ ὁ πρὸς μηδὲν ἀξιόλογον ἐπεστραμμένος. καὶ ὁ φειδωλὸς παρ’ ἐνίοις.
alpha 3368	Ἀφιματῶσαι· ἀποδῦσαι.
alpha 3369	Ἄφλαστα· τὰ ἀκροστόλια Ἀπολλόδωρος (FGrHist 244 F 240). ὁ δὲ Δίδυμος (p. 79 et 181 Schmidt) τὸ ἐπὶ τῆς πρύμνης ἀνατετα‐ μένον εἰς ὕψος ἐκ κανονίων πλατέων ἐπικεκαμμένων.
alpha 3370	Ἀφλοισμός (O 607)· ἀφρός.
alpha 3371	Ἀφνειός· ὁ πλούσιος.
alpha 3372	Ἄφνω· Δημοσθένης ἐν τῷ κατὰ Μειδίου (21, 41) καὶ Μέναν‐ δρος Ἀσπίδι (49 et 335) καὶ ἐν ἄλλοις (Epitr. 275. Cith. 16).
alpha 3373	Ἄφιππος· καὶ ὁ ἀνὴρ ὁ ἄπειρος ἱππικῆς καὶ ἡ χώρα ἡ μὴ ἱππάσιμος.
alpha 3374	Ἀφοδεῦσαι· Πλάτων Ἀδώνιδι (fr. 5 K.). σημαίνει τὸ ἀπο‐ πατῆσαι.
alpha 3375	Ἄφοδον· ἀναχώρησιν, ὥσπερ καὶ ἔφοδον τὴν ἐπέλευσιν. λέγεται δὲ ἄφοδος καὶ ὁ ἀπόπατος.
alpha 3376	Ἀφοριζόμενος τὸν λόγον· ὅταν τὸ μὲν πρότερον ἱκανῶς εἰρῆσθαι λέγῃ, μεταβαίνῃ δὲ ἐφ’ ἕτερα.
alpha 3377	Ἀφορμήν· τὴν πάροδον λέγουσιν, ἣν οἱ πολλοὶ προχρείαν
alpha 3377	καὶ ἐνθήκην καὶ αἰτίαν.
alpha 3378	Ἀφορμή· ἰδίως παρὰ τοῖς Ἀττικοῖς, ὅταν τις ἀργύριον δώσῃ ἐνθήκην, ἀφορμὴ καλεῖται.
alpha 3379	Ἀφόρητον· ἀβάστακτον.
alpha 3380	Ἀφοσιούμεθα· τὸ ὅσιον προσποιούμεθα δῆθεν.
alpha 3381	Ἀφοσιούμενος· πληροφορῶν, ποιήσας τὴν ὁσίαν.
alpha 3382	Ἀφοσιῶ· ἀντὶ τοῦ ἀποκαθαίρω, †ἀφανίζω†. Αἰσχίνης (3, 120). τὸ δὲ μὴ ἐντελῶς τι ποιῆσαι, ἀλλ’ οἷον ἀπάρξασθαι ἢ σχηματί‐ σασθαι Ἰσαῖος λέγει (fr. 54 S.).
alpha 3383	†Ἀφωσιωμένοι†· τιμῶντες ἢ ἀπαρχόμενοι.
alpha 3384	Ἀφοσιώσας· κατάρξας ἢ ξενώσας. ἢ τὴν ὁσίαν ποιῶν, του‐ τέστι κηδείαν, ἢ τὴν ἐπὶ τῷ θανάτῳ μνήμην.
alpha 3385	Ἀφοσιώσεται· ἀπάρξεται.
alpha 3386	Ἀφοσίωσις· ἀνάθεσις. καὶ ἀφοσιωσάμενοι δικαιωσάμε‐ νοι.
alpha 3387	Ἀφοῦ· οἷον ἀπαλλάγηθι καὶ μὴ ἔχου. τῷ τόνῳ ὡς γενοῦ. Σοφοκλῆς Οἰδίποδι (1521).
alpha 3388	Ἀφ’ οὗ· τὸ χρονικὸν παρ’ Ὑπερείδῃ (fr. novum)· „οὐ γὰρ διωρίσαντο τὸν χρόνον, ἀφ’ οὗ ἐκαθέζετο ὁ ἄνθρωποσ“.
alpha 3389	Ἀφ’ οὗ γεγόνασιν ἄνθρωποι· ὁ μὲν πολὺς καὶ ἐξ ὁδοῦ ἄνθρωπος ἢ καὶ ποιητικὸς οὕτως ἂν εἴποι· „ἀφ’ οὗ γόνος ἐστὶν ἀνθρώπων“. Δημοσθένης δὲ ἐν τῷ Περὶ παραπρεσβείας (19, 215)· „ἴστε γὰρ δήπου τοῦθ’, ὅτι ἀφ’ οὗ γεγόνασιν ἄνθρωποι καὶ κρίσεις γίνον‐
5	ται“ καὶ τὰ ἑξῆς.
alpha 3390	Ἀφραδέως· ἀνοήτως, ἀπείρως.
alpha 3391	Ἀφραίνει· παρανομεῖ, μωραίνει, παραφρονεῖ.
alpha 3392	Ἀφράσμων· ἀσύνετος. Σοφοκλῆς (fr. 556 N.2 = 613 R.).
alpha 3393	Ἀφροδίσιον· ἔργον Ἀφροδίτης. λαμβάνεται δὲ ἐπὶ τῶν λάγνων, τῶν ἐρωτικῶς περὶ τὴν συνουσίαν καὶ σφοδρῶς διακειμένων. καὶ ἀφροδίσιον ἰδίως τὸ τῆς Ἀφροδίτης ἕδος.
alpha 3394	Ἀφροδίσιος ὅρκος· παροιμία· „ἀφροδίσιος ὅρκος οὐκ ἐμποίνιμοσ“. ἢ „ἀφροδίσιος ὅρκος οὐ δάκνει“.
alpha 3395	Ἀφροδισία ἄγρα (Soph. fr. 169 N.2 = 166 R.)· οἱ πέρδικες, διὰ τὸ τοὺς θηρῶντας τῇ θηλείᾳ ἐπιβουλεύοντας αἱρεῖν αὐτούς.
alpha 3396	Ἀφροδίσιον ἄθυρμα· Κράτης Λαμίᾳ (fr. 2 Dem.)· „καὶ μάλιστ’ ἀφροδισίοις ἀθύρμασιν“. 〈***〉 ἡδὺ γὰρ κἀκεῖνο δρᾶν ἐστι, λέγεσθαι δὲ οὐ καλόν.
alpha 3397	Ἀφροδίσιον ὑμέναιον· Φερεκράτης (fr. 12 Dem.)· „ὦ Χάριτες, ἀφροδίσιόν τις ὑμέναιον ὑμνεῖ γαμικόν“.
alpha 3398	Ἀφροδίσιος κῆπος· Ἄρχιππος (fr. 2 Dem.)· „ὦ μάκαρ, ὃς ἐπὶ χλανιδοτρόφοις κόραισι τὸν ἀφροδίσιον κῆπον ἀποδρέπεισ“.
alpha 3399	Ἀφροδίσιος λόγος· Πλάτων εἶπε Διῒ κακουμένῳ (fr. 2 Dem.). καὶ ἀφροδιταρίδιον ὁ αὐτὸς ὑποκοριστικῶς (fr. 3 Dem.)· „οἴμοι τάλας, ἀπολεῖς με. Ἀφροδιταρίδιον γλυκύτατον, ἱκετεύω σε, μή με περιίδῃσ“. ἀφροδιτίδιον δὲ Ἀριστοφάνης (fr. novum). καὶ
5	Ἀφροδίτης γάλα τὸν οἶνον ὁ αὐτὸς εἴρηκεν (fr. 596 K.).
alpha 3400	Ἀφροδίτην φεύγειν.
alpha 3401	Ἀφροδίτην θηρᾶν· ἐπὶ τῶν κατὰ συνουσίαν ἐρωτικῶν. Εὐριπίδης (Bacch. 459).
alpha 3402	Ἀφροδίτης· ἀντὶ τοῦ ἀφροδισίων. Ἀντιφῶν (87 B 17 D.‐ K.).
alpha 3403	Ἀφροδίτη ψίθυρος· Κρατῖνος (fr. novum). ἔστι δὲ ὄντως ἐν Ἀθήναις ἱερὸν Ἀφροδίτης ψιθύρου ἀπὸ τοῦ τὰς εὐχομένας πρὸς τὸ οὖς αὐτῆς εὔχεσθαι.
alpha 3404	Ἀφρόδιτος· ὁ Ἑρμαφρόδιτος. παραπλήσιοι δὲ τούτῳ καὶ ἄλλοι δαίμονες· Ὀρθάνης, Πρίαπος, Αἰακός, Γενετυλλίς, Τύχων, Γίγων, Κονίσαλος, Κύννειος καὶ ἕτεροι, ὧν καὶ Ἀριστοφάνης μέμνηται Ἥρωσιν (fr. novum = 702 K.). Ἀπολλοφάνης Κρησίν (fr. 1 Dem.)·
5	„Ἀσκληπιός, Κύννειος, Ἀφρόδιτος, Τύχων“. Φερεκράτης (fr. 13 Dem.)· „οὐδ’ εἰς Ἑταίρας οὐδ’ Ἀφροδίτου πώποτε“.
alpha 3405	Ἀφρόνη· ἡ ἀφροσύνη.
alpha 3406	Ἀφύας· ὀνόματα ἑταιρῶν ἀδελφῶν δύο παρ’ Ὑπερείδῃ (fr. 24 J.).
alpha 3407	Ἀφύας πληθυντικῶς λέγουσι, σπανιώτατα δὲ ἀφύην.
alpha 3408	Ἀφύα ἐς πῦρ· ἐπὶ τῶν τέλος ὀξὺ λαμβανόντων ἡ παροιμία, παρόσον καὶ τὴν ἀφύαν τάχιστα ἕψεσθαι συμβαίνει.
alpha 3409	Ἀφύη καὶ ἀφύα· ἔστι μὲν τὸ ἰχθύδιον φαῦλον καὶ λυπρόν, ἀργυρίζον τῇ χροιᾷ. καὶ χρῶμα δὲ ἀφυῶδες καλεῖ †Ἱππασίων†. ἐκλήθη δέ τις καὶ ἑταίρα οὕτως, ἴσως ὅτι καὶ αὐτὴ τοιαύτη ἦν.
alpha 3410	Ἄφυκτον· ὃ οὐκ ἔστιν ἐκφυγεῖν.
alpha 3411	Ἄφυκτον λαβήν· ὁ λόγος ἐναργής· τροπικῶς ἀπὸ τῶν πα‐ λαιστῶν. Νικοχάρης (fr. 3 Dem.)· „ἀλλ’ εἰλήμμεθα λαβὴν ἄφυκτον“.
alpha 3412	Ἀφυβρίσαι· μάλιστα τὸ ἀκολάστως δηλοῖ ὑβρίσαι εἰς κόρον καὶ ὥστε ἀποπληρωθῆναι. οὕτως Μένανδρος Παλλακῇ (fr. 319 K.‐ Th.)· 〈„νῦν πῖθι, νῦν ἀφύβρισον. —ἤν, ἀφύβρικα“〉.
alpha 3413	Ἀφυπνισθῆναι· τὸ ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι Φερεκράτης εἴρηκεν (fr. 191 K.).
alpha 3414	Ἀφυσμός· ἀργία ἢ ἄντλησις.
alpha 3415	Ἀφύσσων· ἀπαντλῶν, ἀρυόμενος.
alpha 3416	Ἀφωπλίζοντο (Y 26)· ἀπετίθεντο τὰ ὅπλα.
alpha 3417	Ἄφωνον κακόν· ὡς ἄφατον. Πλάτων (fr. novum = com.
alpha 3417	adesp. fr. 8 Dem.)· „ἐκ Δελφῶν δ’ ἔχων ἥκει τι κακὸν ἄφωνον“.
alpha 3418	Ἀφωρισμένον· Πλάτων Τιμαίῳ (24a)· „τὸ τῶν ἱερέων γέ‐ νος ἀπὸ τῶν ἄλλων χωρὶς ἀφωρισμένον“.
alpha 3419	Ἀχαία· ἐπίθετον Δήμητρος. βραχεῖα ἡ πρώτη· ἀπὸ τοῦ ἄχους μᾶλλον ἢ ἀπὸ τοῦ ἤχου. Ἀριστοφάνης Ἀχαρνεῦσιν (709)· „οὐδ’ ἂν αὐτὴν τὴν Ἀχαίαν ῥᾳδίως ἠνέσχετο“.
alpha 3420	Ἀχαιοί· οἱ Ἕλληνες. οὕτως καλεῖ ὁ ποιητὴς πάντας τοὺς Ἕλληνας. εἰσὶ δὲ κυρίως Ἀχαιοὶ οἱ κατοικοῦντες μέρος τι τῆς Πελο‐ ποννήσου τὴν καλουμένην Ἀχαΐαν. καὶ οἱ τὴν Φθιώτιδα Ἀχαΐαν κα‐ τοικοῦντες ὑπὸ Ἀχιλλεῖ τεταγμένοι, ἀφ’ ὧν πάντες οἱ Μυρμιδόνες
5	Ἀχαιοὶ καλοῦνται ὑπὸ Ὁμήρου.
alpha 3421	Ἀχάνη· μέτρον Βοιώτιον πολλῶν τινων μεδίμνων. οὕτως Ἀριστοφάνης (Ach. 108).
alpha 3422	Ἀχανής· ὁ μὴ κεχηνώς, ὁ ἄφωνος, ὁ ἐνεός, ὁ ἐκπεπληγμένος σιωπῇ.
alpha 3423	Ἀχανεῖς· ἀφανεῖς, ἀφεγγεῖς.
alpha 3424	Ἄχαρις· ᾗτινι μὴ μέτεστι χάρις.
alpha 3425	Ἀχαρίστους· τοὺς μὴ ἀνταποδιδόντας χάριτας. Ἰσοκράτης (1, 31)· „μηδὲ τὰς χάριτας ἀχαρίστοις χαριζόμενοσ“. καὶ ὁ τοὺς εὐερ‐ γέτας κακοῖς ἀμειβόμενος.
alpha 3426	†Ἄχαρτον†· 〈***〉 {ἄψαυστον. κυρίως οὗ χεὶρ οὐχ
alpha 3426	ἥψατο}.
alpha 3427	Ἀχαριστία· ἡ κατὰ στέρησιν τῆς χάριτος.
alpha 3428	Ἀχαριστεῖν· μὴ χαρίζεσθαι.
alpha 3429	Ἀχαριστῆσαι· τὸ μὴ χαρίσασθαι μηδ’ ὑπουργῆσαι.
alpha 3430	Ἀχείρωτον· ἄμωμον, οὗ χεὶρ οὐχ ἥψατο.
alpha 3431	Ἀχέρων· ποταμὸς ἐν Ἅιδου μεμυθευμένος παρὰ τὸ ἄχος.
alpha 3432	Ἀχηνία· ἀπορία, πενία. Ἀριστοφάνης Ἀμφιαράῳ (fr. 1 Dem.)· „ἐμβαλὼν ἀχηνίαν“. εἴρηται δὲ κατὰ στέρησιν τοῦ ἔχειν. 〈ἐκ τοῦ ἔχω〉 γίνεται ἀεχὴν καὶ ἀχὴν καὶ ἀχηνία. οἱ δέ φασιν ἀπὸ τοῦ κενὰ ἠχεῖν. λέγονται δὲ καὶ οἱ πένητες ἀχῆνες.
alpha 3433	Ἄχθεται· λυπεῖται.
alpha 3434	Ἀχθηδών· λύπη.
alpha 3435	Ἄχθος· βάρος, λύπη.
alpha 3436	Ἀχθοφόρον· βαστάζοντα.
alpha 3437	Ἄχθομαι αὐτοῦ τῷ ῥύπῳ· ἀντὶ τοῦ τῇ ἀνελευθερίᾳ καὶ μικρολογίᾳ· τὸν γὰρ ῥύπον ἐπὶ τῶν γλίσχρων καὶ ἀνελευθέρων ἐτί‐ θεσαν. οὕτω γοῦν †ὑποκονδύλους† λέγουσι τοὺς τοιούτους.
alpha 3438	Ἀχιλλέος καὶ Πηλέος· οἱ ἄλλοι Ἕλληνες χωρὶς Ἀττικῶν
alpha 3438	διὰ τοῦ ο, οἱ δὲ Ἀττικοὶ διὰ τοῦ ω. οἱ δὲ Ἴωνες καὶ τῇ τοῦ ε εἰς τὸ η μεταβολῇ χρῶνται Πηλῆος καὶ Ἀχιλλῆος λέγοντες. καὶ διὰ τοῦ ε Ὅμη‐ ρος (B 23)· „εὕδεις Ἀτρέος υἱέ“. λέγουσι δὲ καὶ διὰ τοῦ ως τὰς γενι‐
5	κὰς ἐνίοτε, οἷον καὶ Ἑκαταῖος (fr. novum) Κρηθέως καὶ Ἀτρέως ποτὲ λέγει παραπλησίως τοῖς Ἀττικοῖς. καὶ τὰ ἄλλα δὲ διὰ τοῦ ο Ἰακά, οἷον φύσιος, λέξιος, πόλιος.
alpha 3439	Ἀχίλλειοι κριθαί· αἱ εὐτελεῖς.
alpha 3440	Ἀχιλλεία· ἡ μᾶζα. ἀχίλλεια δὲ τὰ ἐν αὐτῇ ἄλφιτα.
alpha 3441	Ἀχίλλειοι· οὕτως κριθαί τινες ἐκαλοῦντο Ἀθήνησιν, ἁδραί τε καὶ ἀδιάφοροι οὖσαι. καὶ τῶν σπόγγων δὲ τοὺς πολυτελεῖς Ἀχιλ‐ λείους ἐκάλουν.
alpha 3442	Ἀχιλλείων ἀλφίτων· τῶν γεγονότων ἐκ τῶν Ἀχιλλείων κριθῶν. ἔνιοι δὲ λευκῶν.
alpha 3443	Ἀχλύς· ζόφος, ὀμίχλη, σκότος, ἀμβλυωπία.
alpha 3444	Ἄχναι· λεπτὰ ἄχυρα. ἢ ἀκαθαρσία.
alpha 3445	Ἄχνη· τὸ λεπτότατον τοῦ ὕδατος, ὁ ἀφρὸς τῆς θαλάσσης.
alpha 3446	Ἄχνη πυρός· ὁ καπνός. καὶ ἄχνη ὕπνου. ὁ δὲ Ἱπποκράτης (Mochl. 2 = 4, 346, 1 L.) καὶ ἄχνη †λιμοῦ†. δηλοῖ δὲ καὶ λεπτὸν ξύσμα.
alpha 3447	Ἀχνυμένη σκυτάλη· Κρατῖνος (fr. novum) τὴν ἄχθεσθαι
alpha 3447	ποιοῦσαν εἶπεν.
alpha 3448	Ἄχορα· ἀρσενικῶς τὰ ἐν τῇ κεφαλῇ καὶ τῷ γενείῳ πίτυρα. Ἀριστοφάνης Ὁλκάσιν (fr. 410 K.)· „ἀδαχεῖ γὰρ αὐτοῦ ἄχορα ἐκλέ‐ γετ’ ἀεὶ ἐκ τοῦ γενείου τὰς πολιὰς τοῦ Διόσ“.
alpha 3449	Ἀχόρευτος· ὁ ἀπεσπασμένος δι’ ἀπαιδευσίαν τοῦ χοροῦ.
alpha 3450	Ἄχος· λύπη σιωπὴν ἐπιφέρουσα. παρὰ τοῦτο καὶ ἀχνύμενος.
alpha 3451	Ἄχραντον· ἀμόλυντον, ἄψαυστον. κυρίως οὗ χεὶρ οὐχ ἥψατο.
alpha 3452	Ἀχράς· ὁ καρπὸς τῆς ἀχέρδου. Ἀριστοφάνης Ἐκκλησιαζού‐ σαις (355)· „ἀχράς τις ἐγκλείσασα ἔχει τὰ σιτία“.
alpha 3453	Ἀχράδας· τὰς ἀχέρδους λέγουσιν. Εὔπολις Ἀστρατεύτοισιν (fr. 33 K.)· „οἳ πεπείρους ἀχράδας ἐσθίουσιν“. ἴσως δ’ ὁ μὲν καρπὸς ἀχράς, τὸ δένδρον δὲ ἄχερδος. Φερεκράτης (fr. 164 K.)· „ἢ τῆς ἀχέρ‐ δου τῆς ἀκραχολωτάτησ“. Μένανδρος Ἥρῳ (fr. 1 Sandbach)· „νῦν δὲ
5	τοῖς ἐξ ἄστεως κυνηγέταις ἥκουσι περιηγήσομαι τὰς ἀχράδασ“.
alpha 3454	Ἀχρειόγελως ἄνθρωπος· ἐπὶ τοῖς ἀχρήστοις καὶ μὴ σπου‐ δαίοις γελῶν καὶ χαίρων.
alpha 3455	Ἄχρειον· τῷ τόνῳ ὡς ἄμεινον.
alpha 3456	Ἄχρηστος· ὁ ἀνωφελής· καὶ ἰδίως ᾧ οὐδεὶς χρῆται. οὕτως
alpha 3456	Πλάτων (Reip. 1, 332e, al.).
alpha 3457	Ἄχρι, ἄχρις· ἀντὶ μέχρις, ἕως.
alpha 3458	Ἄχρι κόρου· παροιμία ἦν· ὅτι ἐκεῖνος ἄχρι κόρου ἀναίσθη‐ τός ἐστιν. καὶ οὗτος ἄχρι κόρου ἐφενάκισεν.
alpha 3459	Ἀχρήμων· ὁ μὴ ἔχων χρήματα, ὁ πένης. καὶ ἀχρήματοι καὶ Ἀχρηματωτέρων. καὶ ἀχρηματία Θουκυδίδης εἴρηκεν (1, 11, 1.2).
alpha 3460	Ἀχρήστους· ἀντὶ τοῦ ἀχρησίμους, οὐκ ὠφελίμους. Ἀντιφῶν (fr. novum).
alpha 3461	Ἄχρηστον· ἀντὶ τοῦ ἀχρησμῴδητον. Πλάτων (fr. novum). „αἰσχύνομαί σε, ὦ ξένε, μακρὰν ὁδὸν ἀνύσαντα ἄχρηστον ἀπολῦσαι“.
alpha 3462	Ἄχρυσοι· Πλάτων Νόμων γʹ (679b)· „πλούσιοι δὲ οὐκ ἄν ποτε γένοιντο ἄχρυσοί τε καὶ ἀνάργυροι“.
alpha 3463	Ἄχρυσοι· οἱ μὴ ἔχοντες χρυσόν.
alpha 3464	Ἀχρώματος· ἀναιδής.
alpha 3465	Ἀχυρμιαί· οἱ τόποι, εἰς οὓς τὰ ἄχυρα ἀποφέρεται λικμώ‐ μενα.
alpha 3466	Ἄχυρον· τὸν ἀχυρῶνα. Ἀριστοφάνης Δαιταλεῦσι (fr. 10 Dem.)· „καὶ τὴν Ἑκάβην ὀτοτύζουσαν καὶ καιόμενον τὸν ἄχυρον“.
alpha 3467	Ἀχυροπώλης· Νικοχάρης (fr. novum) ἀντὶ τοῦ χοιροπώλης
alpha 3467	γένῃ.
alpha 3468	Ἀχυνώ· πόα τις οὕτω καλεῖται.
alpha 3469	Ἀχυρός· ὁ ἀχυρών. λέγεται δὲ καὶ ἀχυρεών.
alpha 3470	Ἀχυρός· ὡς ἀοιδὸς τῷ τόνῳ· καὶ ἐκτεινομένης τῆς μέσης συλλαβῆς. 〈ὁ〉 αὐτὸς 〈καὶ〉 ἀχυροβολών.
alpha 3471	Ἄχυρα· καὶ τὰ πίτυρα. Ἀριστοφάνης Ἀχαρνεῦσιν (507/8). „αὐτοὶ γάρ ἐσμεν νῦν τε περιεπτισμένοι· τοὺς γὰρ μετοίκους ἄχυρα τῶν ἀστῶν λέγω“.
alpha 3472	Ἀχών· ἄμπελος.
alpha 3473	Ἁψαμένη· ἐξαρτήσασα.
alpha 3474	Ἀψάλλακτον· ἀψηλάφητον.
alpha 3475	Ἀψαύστως· ἀνεπάφως.
alpha 3476	Ἄψαυστον· ἄθικτον.
alpha 3477	Ἀψευδία· ἡ ἀλήθεια. λέγεται δὲ καὶ ἀψευδεῖν καὶ ἀψευ‐ δές.
alpha 3478	Ἀψευδέστατος μάντις· Κρατῖνος (fr. 29 Dem.)· „τὸν θεὸν δ’ ἐμοῦ κλύων σέβε, ὡς ὄντα μάντιν ἀψευδέστατον“.
alpha 3479	Ἀψευδόμαντις· Νικοχάρης Ἀγαμέμνονι (fr. 1a Edmonds)· „οἶδα δ’ ὡς ἀψευδόμαντις ἥδε καὶ τελεσφόροσ“. 〈***〉 „γνώσῃ δὲ τέχνην τὴν ἐμὴν ἐτητύμως ἀψευδόμαντιν οὖσαν“ (trag. adesp. fr. 287a Snell).
alpha 3480	Ἀψευδοῦσα· ἡ ἀληθεύουσα καὶ μὴ ἁμαρτάνουσα ἐν τῷ λέ‐
alpha 3480	γειν.
alpha 3481	Ἀψήφιστος· ἀντὶ τοῦ μὴ ψηφισάμενος. Ἀριστοφάνης εἴρη‐ κεν (Vesp. 752).
alpha 3482	Ἄψηστος· ἀκατάμακτος. Πλάτων (fr. 17 Dem)· „ὦ τᾶν, ταχὺ τρέχων ἀπωλόμην“.
alpha 3483	Ἁψίμαχος ἄνθρωπος· οἷον ὁ πάντα τρόπον ἁπτόμενος μάχης τῆς διὰ χειρῶν. οὕτως Θεόπομπος (fr. novum).
alpha 3484	Ἁψιμαχία· συνάφεια μάχης.
alpha 3485	†Ἁψιμεσία†· πρὸς ὀλίγον διαφορά.
alpha 3486	Ἄψορροι· ὀπισθόρμητοι.
alpha 3487	Ἀψοφητί· ἠρέμα.
alpha 3488	Ἄψ· πάλιν.
alpha 3489	Ἁψίς· οὕτως ἐκάλουν τὸν ξύλινον κύκλον τοῦ τροχοῦ, τὸ δὲ ἐπ’ αὐτοῦ ἐπίσωτρον. Ὅμηρος δὲ τὸν μὲν τροχὸν κύκλον ὀνομάζει (Y 340), τὴν δὲ ἁψῖδα ἴτυν (D 486).
alpha 3490	Ἁψῖδες· καμάραι.
alpha 3491	Ἀψυχεῖν· τὸ ἐναντίον τοῦ εὐψυχεῖν. σημαίνει δὲ τὸ ἀποδει‐ λιᾶν.
alpha 3492	Ἀωρί, ἀωρία· Φερεκράτης Κραπατάλοις (fr. 6 Dem.)· „ἐβά‐
alpha 3492	διζον δὲ ἀπὸ δείπνου· κνέφας δ’ ἦν ἄρτι κοὐκ ἀωρία“. λέγουσι δὲ {καὶ} ἀωρίαν καὶ τὴν ὥραν. Ἀριστοφάνης Ἀχαρνεῦσιν (23/4)· „εἶτ’ ἀωρίαν ἥκοντες, εἶτα δ’ ὠστιοῦνται πῶς δοκεῖσ“.
alpha 3493	Ἀωρί, ἀωρία· τὸ παρὰ τὸν προσήκοντα καιρὸν καὶ τὴν ὥραν. λέγουσι δὲ ἀωρὶ τῶν νυκτῶν καὶ ἀωρὶ νύκτωρ. Ἀριστοφάνης δὲ ἔφη (fr. 663 K.) καὶ „ἀωροθάνατος ἀπέθανεν“, τουτέστι πρὸ τῆς προσ‐ ηκούσης ὥρας.
alpha 3494	Ἄωροι πόδες· ἐμπρόσθιοι· „τῆς ἦ τοι πόδες εἰσὶ δυώδεκα πάντες ἄωροι“ (μ 89). καὶ Φιλήμων (fr. 145 K.)· „οὐ τοὺς ἀώρους εἶπά σοι, μαστιγία, πόδας πρίασθαι; σὺ δὲ φέρεις ὀπισθίουσ“.
alpha 3495	Ἄωροι· οἱ πρὸ ὥρας ἀποθνῄσκοντες. σύνηθες δὲ τὸ ὄνομα πολλοῖς καὶ μάλιστα Ἀλεξανδρεῦσιν. ἔστι δὲ Ἀττικόν. Ἀριστοφάνης (fr. novum)· „ἔθανον κἄλλοισιν ἄωροι παῖδεσ“.
alpha 3496	Ἄωρον· ἀπρεπές, ἀχαρές.
alpha 3497	Ἀωρόλειος· ὁ παρὰ τὴν ὥραν καὶ τὴν ἡλικίαν λειαινόμενος.
alpha 3498	Ἄωτον· ἄνθος, κόσμος, στέφανος.
alpha 3499	†Ἀωτέβειν†· ὑφαίνειν.
alpha post 3499t	Τέλος τοῦ Α στοιχείου
beta t	Ἀρχὴ σὺν θεῷ τῆς Βῆτα
beta 1	Βαβάζειν· τὸ 〈μὴ〉 διηρθρωμένα λέγειν. ἔνιοι βοᾶν.
beta 2	Βαβράζων· κεκραγὼς συντόνως.
beta 3	Βαβαί· θαυμαστικὴ ἡ φωνή.
beta 4	Βαίτων καὶ βαιτάς· ἀντὶ τοῦ μωρὸς ἢ μωρά. οὕτω Φιλήμων (fr. novum).
beta 5	Βάβακα· τὸν †γάμον†.
beta 6	Βαβάκτης· ὁ μανιώδης καὶ ἀκρατής, καὶ ἰδιαίτερον ὁ Πάν.
beta 7	Βάβαλον· αἰδοῖον.
beta 8	Βαβάκτης· ὀρχηστής, ὑμνῳδός, μανιώδης, κραύγασος· ὅθεν καὶ Βάκχος.
beta 9	Βαβοῦς· ὄνομα κύριον.
beta 10	Βαβύας· πηλός, βάθρον, βῆμα.
beta 11	†βάβικες†· τὰ οὖλα τῶν ὀδόντων. οἱ δὲ σιαγόνας. οἱ δὲ τὰ ἐν τοῖς ὀδοῦσιν ἀπὸ τῆς τροφῆς κατεχόμενα.
beta 12	{Βαβάκκαρις· μύρον τι. Ῥοδίαν γυναῖκα}.
beta 13	Βαγεύει· πλανητεύει.
beta 14	Βάγιον· μέγα.
beta 15	Βάδην· περιπάτῳ ἐρχόμενος.
beta 16	Βαδίζου· ἀντὶ τοῦ βάδιζε. οὕτως Κρατῖνος (fr. 391 K.).
beta 17	†βάδιστοι†· βραδύτατοι.
beta 18	Βάδιος· υἱός.
beta 19	Βαθεῖαν αὔλακα (Aeschyl. Sept. 593)· ὅπερ ἐστὶ †στιχὶς† γῆς ὑπὸ ἀρότρου. μεταφορικῶς δὲ ἀπὸ τούτου βαθείας φρένας τὰς κεκρυμμένας σημαίνει.
beta 20	Βάθρον· θεμέλιον. καὶ †βάραθρα†· ἀγάλματα.
beta 21	Βαθύγλωσσοι· ἐλλόγιμοι, εὔγλωττοι.
beta 22	Βαθυδίνης· ἐν βάθει ἔχων τὰ ῥεύματα.
beta 23	Βαθυλήϊον· σιτοφόρον πεδίον.
beta 24	Βαθυπέπλων· μεγάλων, ἐκ †τῶν παρακολουθούντων†.
beta 25	Βαθύσχοινον (Δ 383)· ὑψηλὰς σχοίνους φέροντα.
beta 26	Βαθύς· ἀντὶ τοῦ πονηρός. οὕτω Μένανδρος (fr. 830 K.—Th.).
beta 27	〈Βάκκαρις· μύρον τι. „Ῥοδίαν γυναῖκα〉 βακκάριδι μεμι‐ γμένην“. οὕτως 〈Εὔπολις ἐν〉 Αὐτολύκῳ (fr. novum).
beta 28	Βακάντιβος· σχολαστής, μὴ παραμένων τῷ πράγματι αὐτοῦ.
beta 29	Βάκηλος· μέγας μέν, ἀνόητος δὲ καὶ γυναικώδης.
beta 30	Βακτηρεύειν·
beta 31	Βακτηρία καὶ σύμβολον· οἱ λαχόντες δικάζειν ἐλάμβανον παρὰ τῶν δημοσίων ὑπηρετῶν σύμβολον καὶ βακτηρίαν, καὶ οὕτως ἐδίκαζον. τὴν χρόαν ὁμοίαν εἶχε τῇ βακτηρίᾳ τὸ δικαστήριον. τὸ μέντοι γε σύμβολον 〈μετὰ〉 τὴν κρίσιν ἀποδιδοῦντες ἐκομίζοντο τριώβολον,
5	ὅπερ καὶ δικαστικὸν ἔλεγον.
beta 32	Βακτηρία καὶ σύμβολον· πολλῶν Ἀθήνησι δικαστηρίων ὄντων πολλάκις οἱ κληρωθέντες δικάζειν ἐνταῦθα ἀπῄεσαν ἀλλαχοῦ. ἵνα οὖν μηκέτι τοῦτο γένηται, ὁμόχρωμοι τοῖς δικαστηρίοις ἐδίδοντο βακτηρίαι.
beta 33	†Βακάνιον· ἐπικαμίνιον†. Ἀριστοφάνης (fr. 592, 2 K.).
beta 34	Βάκχους· τοὺς κλάδους. οὕτως Θεόπομπος (fr. novum).
beta 35	Βακχεύων· μαινόμενος.
beta 36	Βαλανάγρα· ἡ κλείς, παρὰ τὸ ἀγρεύειν τὴν βάλανον. βάλανος δέ ἐστι τὸ εἰς τὸν μοχλὸν σιδήριον, ὃ καλοῦμεν μάγγανον.
beta 37	Βαλάντιον· μάρσιππος.
beta 38	Βαλανειομφάλους· τὰς φιάλας οἱ κωμικοὶ (Cratin. fr. 50 K.) καλοῦσιν.
beta 39	Βαλανεύειν· λαμπροφωνεύεσθαι. οὕτως Ἀριστοφάνης (fr. novum).
beta 40	Βαλβίς· ἡ ἄφεσις τῶν δρομέων. ἔστι δὲ ξύλα δύο, ἀφ’ ὧν σχοι‐
beta 40	νίον διατείνεται· ἀφ’ ἧς βαλβῖδος ἐξέτρεχον οἱ ἀγωνιζόμενοι.
beta 41	Βαλβῖσιν· ἀντὶ τοῦ ταῖς ἀρχαῖς. εἴρηται δὲ ἀπὸ τῶν δρομέων· ἡ γὰρ ὑπὸ τὴν ὕσπληγα γινομένη γραμμὴ διὰ τὸ ἐπ’ αὐτῆς βεβηκέναι τοὺς δρομέας βαλβὶς καλεῖται. {ὕσπληξ δὲ φραγγέλιον, ἀφετηρία}.
beta 42	Βαλβίς· βάσις ταπεινή, ἢ ἀφετηρία καὶ καμπτός.
beta 43	Βαλαντιοτόμος· κλέπτης.
beta 44	Βαλανεύσασθαι· ἀντὶ τοῦ βαλανείῳ χρήσασθαι.
beta 45	Βαλμός· στῆθος.
beta 46	Βαλίαν· κατάστικτον.
beta 47	Βάλλ’ ἐς Μακαρίαν· οἷον εἰς Ἅιδου· Μακαρία γὰρ ἡ Ἡρακλέους, ὁπηνίκα ἐπεστράτευσεν ὁ Εὐρυσθεὺς ταῖς Ἀθήναις, ἑαυτὴν ἐπέδωκε σφάγιον ὑπὲρ τῆς τῶν λοιπῶν σωτηρίας. τὸ δ’ αὐτὸ τοῦτο καὶ οὕτω λέγουσιν· „ἐς Μακαρίαν“ καὶ „εἰς Μακαρίαν“.
beta 48	Βάμμα Κυζικηνόν· τὴν ἀκάθαρτον ἀσχημοσύνην Ἀττικοὶ λέγουσιν.
beta 49	Βαμβαίνει· διστάζει, τρέμει τοῖς ποσὶ καὶ τῇ γλώττῃ ἀσήμως φθέγγεται.
beta 50	Βάμβαλον· ἱμάτιον Βαβυλώνιον. οὕτως Ἀριστοφάνης (fr. novum).
beta 51	Βαμβακεύτριαι· αἱ μαγγανεύουσαι καὶ ἐπᾴδουσαι.
beta 52	Βάβαξ· μάταιος, λάλος, φλύαρος, ἐνθουσιῶν, ἀναιδής.
beta 53	Βαβάξαι· ὀρχήσασθαι Λύδιον.
beta 54	Βαμβαλύζειν· τρέμειν ὑπὸ ψύχους.
beta 55	Βαμβαίνοντες· τοῖς χείλεσιν ἠχοῦντες.
beta 56	Βάναυσος· πᾶς τεχνίτης διὰ πυρὸς ἐργαζόμενος· βαῦνος γὰρ ἡ κάμινος.
beta 57	Βάραθρον· τόπος βαθύς, ὅπου οἱ κακοῦργοι ἐμβάλλονται.
beta 58	Βάραθρον· ὄρυγμά ἐστιν, εἰς ὃ ὁ τῆς Ἱπποθοωντίδος δῆμος τοὺς ἐπὶ θανάτῳ κατακρίτους ἐνέβαλον. ἐν δὲ τοῖς Φιλιππικοῖς ὁ Δημοσθένης (8, 45 et 10, 16) τὴν λέξιν οὐ κυρίως εἶπεν, ἀλλ’ ἐκ μεταφο‐ ρᾶς, 〈οἷον〉 ἐν τῷ ὀλέθρῳ.
beta 59	Βάραθρον· ἔστι μὲν †πᾶσα γῆ† τὰ μὲν ἄνω ἔχουσα ἰσχυρά, ὑπόχαυνα δὲ τὰ κάτω, ὥστε καταδῦναι τὸν ἐπιβάντα. Ἀθήνησι δὲ ἦν καὶ ὄρυγμα, εἰς ὃ τοὺς ἐπὶ θανάτῳ καταγνωσθέντας ἐνέβαλον, ὥσπερ εἰς τὸν Καιάδαν Λακεδαιμόνιοι.
beta 60	Βαρυγέτας· σεμνὸς μὲν καὶ βάρος ἔχων, δοῦλος δὲ καὶ Γέτας. οὕτως Εὔπολις (fr. novum).
beta 61	Βάραθρον· τόπος ἦν κοῖλος Ἀθήνησιν ὄρυγμα καὶ βάραθρον
beta 61	καλούμενος, εἰς ὃ τοὺς κακούργους ἐνέβαλον. οὗτος ὕστερον ἐχώσθη, ὁπότε τὸν Φρύγα τῆς μητρὸς τῶν θεῶν ὄργια δεικνύντα ἐμβαλόντες ἀπέκτειναν καὶ ἡ θεὸς ἐμήνισεν, κατὰ χρησμὸν δὲ καὶ τέμενος τῆς θεοῦ
5	ἱδρύσαντο. Ἀριστοφάνης δὲ (fr. 320, 8 K.) κόσμιον γυναικεῖον.
beta 62	Βάρβιτον· ψαλτήριον, κιθάρα.
beta 63	Βαρβαρίζει· ἀντὶ τοῦ τὰ τῶν βαρβάρων φρονεῖ.
beta 64	Βάρεις· πλοῖα, τείχη, στοαί, αὐλαί, πύργοι, σφῦραι.
beta 65	Βαρύμηνις· μνησίκακος.
beta 66	Βαρυπήμων· ἄθλιος, βεβαρημένος, κακός.
beta 67	Βαρέως φέρειν· ἀντὶ τοῦ ἀηδῶς.
beta 68	Βαρεῖα χείρ· Ἱππῶναξ τὴν δεξιάν (fr. 138a W.).
beta 69	Βασανίζειν· οὐ τὸ αἰκίζεσθαι καὶ τιμωρεῖσθαι σημαίνει παρὰ τοῖς Ἀττικοῖς, ἀλλὰ τὸ ἀνακρίνειν καὶ ἐλέγχειν τὸ ἀληθὲς διὰ λόγων.
beta 70	Βάσανος· λίθος ἐστίν, ᾗ τὸ χρυσίον παρατριβόμενον δοκιμά‐ ζουσι. οὕτως Ἀντιφῶν (fr. 157 Th.) καὶ Πίνδαρος (Pyth. 10, 67). Ὑπε‐ ρείδης δὲ (fr. 5 J.) τὰ ἐν ταῖς βασάνοις εἰρημένα ὑπὸ τῶν βασανιζο‐ μένων καὶ ἀναγραφόμενα βασάνους ὠνόμασεν.
beta 71	Βασανίσας· ἀντὶ τοῦ δοκιμάσας. κέχρηνται σχεδὸν ἅπαντες οἱ
beta 71	ἀξιόλογοι.
beta 72	Βασιλίς· ἡ τοῦ βασιλέως γυνή, ὡς καὶ βαλανὶς ἡ τοῦ βα‐ λανέως.
beta 73	Βασιλικὴ διαδρομή· ἡ γενομένη τοῦ βασιλέως παρόντος διαδρομή. ἔστι δὲ οὗτος εἷς τῶν θʹ ἀρχόντων Ἀθήνησιν· ὃς βασιλικὴ διαδρομὴ καλεῖται.
beta 74	Βασιλεύς· εἷς μέν ἐστι τῶν ἐν Ἀθήνησιν θʹ ἀρχόντων. ἐπεμε‐ λεῖτο δὲ οὗτος τῶν περὶ τοὺς θεούς, καὶ τὰς ἀσεβείας ἐξήταζεν καὶ εἰσῆγεν εἰς τὸ δικαστήριον. καὶ ἀντὶ τοῦ τύραννος. οὕτως Πλάτων ἐν Πολιτικῷ (258e, al.).
beta 75	Βασιλίδες· ὑποδήματα.
beta 76	Βασίλεια· ἡ βασιλεύουσα.
beta 77	Βασιλίνδα· παιδιά τις, ἐν ᾗ βασιλέας τινὰς ἀποδεικνύασι.
beta 78	Βασίλειον· ἀντὶ τοῦ βασιλικόν.
beta 79	Βάσιμος· πορευτική, εὐεπίβατος.
beta 80	Βασίλειος στοά· δύο εἰσὶ στοαὶ παρ’ ἀλλήλας, ἥ τε τοῦ Ἐλευ‐ θερίου Διὸς καὶ ἡ Βασίλειος. ἔστι δὲ καὶ τρίτη, ἣ πάλαι μὲν Πυανά‐ κτιος ἐκαλεῖτο, νῦν δὲ μετωνομάσθη Ποικίλη.
beta 81	Βάσκανος· ὁ κακίζων καὶ μεμφόμενος ἅπαντα καὶ πειρώμενος
beta 81	εἰς ἀπέχθειαν ἄγειν. καὶ βλαβερὸς καὶ δηλητικός. οὕτως Ἀριστοφάνης (Equ. 103. Plut. 571) καὶ Εὐριπίδης (fr. 933 N.2 = 379a Snell). 〈Φε‐ ρεκράτης δὲ ἐπὶ τοῦ λυπηροῦ λαμβάνει τὴν λέξιν, οἷον „ὁ λαγώς με
5	βασκαίνει“ καὶ λυπεῖ〉 (fr. 174 K.).
beta 82	Βασκαίνει· μέμφεται.
beta 83	Βασκαίνει· ἀντὶ τοῦ αἰτιᾶται καὶ μέμφεται καὶ συκοφαντεῖ. οὕτω Δημοσθένης ἐν τῷ ὑπὲρ Κτησιφῶντος (18, 189). καὶ ἐν τοῖς ἑξῆς (18, 108) „βάσκανον δὲ καὶ πικρὸν καὶ κακόηθες οὐδέν ἐστι πολίτευμα ἐμόν“ φησιν, ἀντὶ τοῦ φιλαίτιον καὶ συκοφαντικόν.
beta 84	Βάσσαρος· ἀλώπηξ κατὰ Ἡρόδοτον (4, 192, 2).
beta 85	Βασσάραι· χιτῶνες, οὓς ἐφόρουν αἱ Θρᾴκιαι Βάκχαι, καλού‐ μεναι οὕτως ἀπὸ τοῦ Βασσαρέως Διονύσου. ἦσαν δὲ ποικίλοι καὶ ποδή‐ ρεις. Αἰσχύλος ἐν Ἠδωνοῖς (fr. 59 N.2 = 73 M.)· „ὅστις χιτῶνας βασ‐ σάρας τε Λυδίας ἔχει ποδήρεισ“.
beta 86	Βαστάσαι· οὐ τὸ ἆραι δηλοῖ παρὰ τοῖς Ἀττικοῖς, ἀλλὰ τὸ ψηλαφῆσαι, διασηκῶσαι καὶ διασκέψασθαι τῇ χειρὶ τὴν ὁλκήν.
beta 87	Βασμοί· βαθμοί.
beta 88	Βαστάσας· ἀντὶ τοῦ δοκιμάσας. οὕτως Εὔπολις (fr. 303, 4 K.).
beta 89	Βαστραχηλίσαι· τραχηλίσαι· βάστραχας γὰρ τοὺς τραχή‐
beta 89	λους Βοιωτοί.
beta 90	Βατός· βάσιμος τόπος.
beta 91	Βάταλος· κύριον. κεκωμῴδηται δὲ ἐπὶ μαλακίᾳ. Εὔπολις δὲ (fr. 82 K.) τὸν πρωκτὸν βάταλον καλεῖ. καὶ ἴσως ἔνθεν καὶ τοὺς κιναί‐ δους βατάλους καλοῦσι.
beta 92	Βατία· οἰκία τις ἀπὸ Βάτωνος ἐπωνομασμένη δεσπότου. ἢ σκεῦος, ἢ χωρίον τι, ἢ κόσμος.
beta 93	Βατάνια· τὰς λοπάδας. οὕτως Ἄλεξις (fr. 24, 3 et 172, 9.18 K.).
beta 94	Βατή· δῆμος Αἰγηΐδος.
beta 95	Βατήρ· ἡ ἀρχὴ τοῦ τῶν πεντάθλων σκάμματος.
beta 96	Βάτταλος· βδελυρός, αἰσχρός.
beta 97	Βάτταλος· ἐπώνυμον ἦν Δημοσθένους. ἐκάλουν δὲ οἱ παλαιοὶ τὸν μαλακὸν οὕτως ἀπὸ Βαττάλου τινὸς αὐλητοῦ, ὃς μαλακὸς ὢν καὶ αὐλήματα τοιαῦτα ἐξεῦρεν. οἱ δὲ βάτταλον ὀνομάζεσθαι παρὰ τοῖς παλαιοῖς φασι τῶν μαλακιζομένων τὸν πρωκτόν, ἀπὸ τοῦ τύπτεσθαι ἐν
5	τῷ ἔργῳ καὶ μαλακίζεσθαι.
beta 98	Βατράχιον· βάμμα τι καὶ ἄνθος οὕτως καλεῖται. καὶ βατρα‐ χὶς ἡ βεβαμμένη ἐσθής.
beta 99	Βάττου σίλφιον· ἐπὶ τῶν σπανίους τιμὰς λαμβανόντων· οἱ
beta 99	γὰρ Κυρηναῖοι ἑνὶ τῶν Βάττων ἐξαίρετον ἔδοσαν τὸ σίλφιον, καὶ τοῦ νομίσματος ἐπὶ μὲν θατέρου Ἄμμωνα, ἐπὶ δὲ θατέρου σίλφιον ἐτύπω‐ σαν. οἱ δὲ ἐπὶ Λιβύης Ἀμπελιῶται εἰς Δελφοὺς ἀνέθεσαν καυλὸν σιλ‐
5	φίου.
beta 100	Βατταρισμοί· φλυαρίαι.
beta 101	Βατήρ· ἡ ἀρχὴ τοῦ τῶν πεντάθλων σκάμματος. „αὐτὸν κέ‐ κρουκας τὸν βατῆρα τοῦ λόγου“, φησί τις, οἷον τὸ ἐπικαιρότατον καὶ τὸ πρῶτον.
beta 102	Βαυκαλᾶν· τιθηνεῖσθαι μετ’ ᾠδῆς τὰ παιδία.
beta 103	Βαυκαλᾶν· τὸ κατακοιμίζειν.
beta 104	Βαυκίδες· ὑποδήματα γυναικεῖα, ἀφ’ οὗ τὸ θρύπτεσθαι καὶ Βαυκίζεσθαι. καὶ τὸ τρυφερὸν βαυκόν.
beta 105	Βαυκισμός· Ἰωνικὴ ὄρχησις. οὕτως Ἀμειψίας (fr. novum).
beta 106	Βαυκόν· ἤτοι τὸ τεθρυμμένον ἢ ποικίλον.
beta 107	Βαῦνος· ἡ κάμινος.
beta 108	Βάψας τὴν κώπην (cf. Ar. fr. 225 K.)· πλεύσας, ἐλθὼν πρὸς τοὺς ναυτοδίκας, οἳ τὰ τῆς ξενίας ἐδίκαζον. ἢ ἀπὸ τῶν φαρμακο‐ ποιούντων· λέγουσι γὰρ τὸ βάψας ποιήσας μέλαν.
beta 109	Βδάλλειν· ἀμέλγειν.
beta 110	Βδέλλεται· ἀμέλγεται. Πλάτων δὲ βδάλλεται λέγει (Theaet. 174d).
beta 111	Βδελυρός· αἰσχροποιός.
beta 112	Βδελύττεσθαι· μυσάττεσθαι, ναυτιᾶν, ἀποστρέφεσθαι. Ἀπολλόδωρος Κυρηναῖος μισεῖν. ἀπὸ τούτου καὶ ἡ βδελυγμία. ἀπὸ τοῦ μύσους καὶ ἡ βδελυρία.
beta 113	Βδέννυσθαι· ἐκκενοῦσθαι τὴν κοιλίαν.
beta 114	Βέβακε· τὸ δεδαπάνητο λέγουσι Δωρικῶς.
beta 115	Βεβαιολόγος· ὁ μάρτυς.
beta 116	Βεβαιώσεως· δίκης ἐστὶν ὄνομα, ἣν ἐδικάζοντο τῷ ἀποδο‐ μένῳ οἱ παρ’ αὐτοῦ τι ὠνησάμενοι, ἐνίοτε δὲ καὶ ἀρραβῶνος μόνον δοθέντος. κινήσεως δέ τινος ἐπὶ τὸ πιπρασκόμενον γινομένης ἡ δίκη ἦν.
beta 117	Βεβηκός· ἀσφαλές.
beta 118	Βέβηλος· ἀκάθαρτος ἢ ἀμύητος.
beta 119	Βέβηκεν· ἕστηκεν, ἐπέπηκτο.
beta 120	Βέβριθε· βαρύνεται.
beta 121	Βεβριθυῖα· βαρεῖα, ἰσχυρά.
beta 122	Βέβρυχεν· ἠχεῖ.
beta 123	Βεβυσμένα· λαθραῖα ἢ †πεπρωμένα†.
beta 124	Βέλος· τραῦμα.
beta 125	Βέλεμνα· βέλη.
beta 126	Βενδῖς· Θρᾳκία δαίμων ὀπαδὸς Ἀρτέμιδος. διὸ καὶ οἱ ἀγεί‐
beta 126	ροντες αὐτῇ διλογχιδίῳ ἐχρῶντο.
beta 127	Βέμβιξ· ὁ ῥόμβος. καὶ ἡ περιστροφὴ τῶν στρόμβων.
beta 128	Βερβίνια· ξύλα καθηλωμένα, ἐξ ὧν τὰς ληκύθους κατήρτων.
beta 129	Βερέσχετοι (Ar. Equ. 635)· ἀνόητοι.
beta 130	Βῆ τὸ μιμητικὸν τῆς τῶν προβάτων φωνῆς, οὐχὶ βαὶ λέγουσιν Ἀττικοί. Κρατῖνος Διονυσαλεξάνδρῳ (fr. 43 K.)· „ὁ δ’ ἠλίθιος ὥσπερ πρόβατον βῆ βῆ λέγων βαδίζει“.
beta 131	Βησᾶς ἕστηκας· οἷον ἀχανής. οὗτος ἕστηκεν ἀχανὴς καὶ παταγώδης καὶ ὑπόμωρος.
beta 132	Βῆ δέ (A 34)· ἐπορεύθη.
beta 133	Βηλός· βαθμὸς θύρας. ἢ οὐρανός.
beta 134	Βήρηκες· τὰ φυράματα ἐξ ὧν αἱ μᾶζαι γίνονται.
beta 135	Βησηΐς· δῆμός ἐστι τῆς Ἀντιοχίδος Βῆσσα.
beta 136	Βίας· καὶ τὰς πλαγίους δισυλλάβως λέγουσι.
beta 137	Βιβάζεται· ἐπὶ τοῦ ὀχεύεται. καὶ βαίνειν τὸ ὀχεύειν ἔλεγον οἱ παλαιοί.
beta 138	Βιβάζει· συζεύει, ὀχεύει.
beta 139	Βιαίων· ὄνομα δίκης ἐστὶ κατὰ τῶν βίᾳ πραττόντων ὁτιοῦν· ὁ δὲ ἁλοὺς ἀποτίνει εἰς τὸ δημόσιον ἴσον τῷ ἑλόντι. Δημοσθένης κατὰ Μειδίου (21, 44). εἰσὶ δὲ καὶ ἐν τοῖς Λυσιακοῖς φερόμενοι λόγοι βίαιοι (fr. 248 S.). καὶ δῆλον ὅτι οὐκ ἐπὶ φθορᾷ παρθένων μόνον οὔτε τὸ
5	ὄνομα οὔτε ἡ δίκη ἐλέγετο, ἀλλὰ καὶ ἐπ’ ἄλλων.
beta 140	†βίδοις†· κρούματος ὄνομα.
beta 141	Βίολα· πέδιλα, ὑποδήματα.
beta 142	Βίον μεμαγμένον· παροιμία ἐπὶ τῶν †εὐδαιμονιζόντων† ἐπὶ πολυτελεῖ καὶ ἡδεῖ βίῳ.
beta 143	Βίον· ἐπὶ τῆς οὐσίας. Μένανδρος Παλλακῇ (fr. novum).
beta 144	Βιοτὴ καὶ βίοτος· ζωὴ καὶ τὰ πρὸς τὸ ζῆν. καὶ ἡ οὐσία.
beta 145	Βιοῦται· ἀντὶ τοῦ ζῇ ἢ ζήσεται. οὕτως Ἡρόδοτος (2, 177, 2).
beta 146	Βιῶναι· ζῆσαι.
beta 147	Βιώτω· ζησάτω.
beta 148	Βιώνης· ὁ τὰ δημόσια ἀγοράζων.
beta 149	Βλαισός· παραλυτικός.
beta 150	Βλάκα· τὸν εὐήθη καὶ ἀνόητον. εἴρηται δὲ ἀπὸ ἰχθύος τινὸς
beta 150	ὁμοίου σιλούρῳ, ἀχρήστου δὲ ὄντος, ὡς μηδὲ κύνα αὐτῷ χρῆσθαι. 〈Πολιτείας δʹ (432d)· „βλακικόν τε ἡμῶν τὸ πάθοσ“, ὡς εἰ λέγοι τις πνευμονίαν, ἀπὸ τοῦ θαλαττίου ζῴου ὄντος ἀναισθήτου〉. οἱ δὲ ἀπὸ
5	τοῦ πρὸς τῇ Κύμῃ χωρίου τῆς Βλακείας, οὗ μνημονεύει καὶ Ἀριστο‐ τέλης (fr. 525 Rose). καὶ ἐν Ἀλεξανδρείᾳ δὲ τέλος τι βλακεννόμιον, ὃ οἱ ἀστρολόγοι τελοῦσι διὰ τὸ τοὺς μωροὺς εἰσιέναι πρὸς αὐτούς.
beta 151	Βλακᾶς· μωρός τις μὴ εἰδὼς τὰ πράγματα διακρῖναι.
beta 152	Βλακεία· ὑπεροψία, μωρία.
beta 153	Βλακεύει· μαλακίζεται.
beta 154	Βλακεύεται· μαλακίζεται.
beta 155	Βλάστη· βλάστημα.
beta 156	Βλαύτας· ὑποδήματά τινα.
beta 157	Βλεννόν· τὸν μωρόν. οὕτως Σώφρων (fr. 51 Kaibel). σημαίνει δὲ καὶ τὸν νωθῆ.
beta 158	Βλέννα· ἡ μύξα. Σώφρων δὲ διὰ τοῦ π φησὶ πλέννα (fr. no‐ vum).
beta 159	Βλεπεδαίμων· ὁ διεστραμμένος τὰς ὄψεις καὶ οἷον ὑπὸ δαί‐ μονος πεπληγώς.
beta 160	Βλάξ· μωρός.
beta 161	†βλέποι†· ἀντὶ τοῦ βλέμμα. οὕτως Ἀριστοφάνης (Nub. 1176).
beta 162	Βλέποντες· ἀντὶ τοῦ ζῶντες. οὕτω Σοφοκλῆς (Ai. 962).
beta 163	Βλῆμα· 〈ἀντὶ〉 τοῦ βληθέντος βέλους. οὕτως Ἡρόδοτος(3, 35, 3).
beta 164	Βλήσπειν· καταβάλλειν.
beta 165	Βλητός· ἀπόπληκτος.
beta 166	Βληχήματα· φωναὶ προβάτων.
beta 167	Βληχρόν· ἀσθενὲς παρ’ Ὁμήρῳ καὶ †Ἀγκαίῳ†. Πίν‐ δαρος δὲ (fr. 245 Snell) ἀντὶ τοῦ ἰσχυροῦ αὐτὸ λέγει.
beta 168	Βλιμάζειν· τὸ πειράζειν καὶ ψηλαφᾶν καὶ ἅπτεσθαι τῶν ἀπορρήτων μελῶν τῶν γυναικείων καὶ διεγείρειν τὰς ἐπιθυμίας, 〈ὥς φησι Κρατῖνος (fr. 302 K.)· „ὡς μαλακὸν καὶ τέρεν τὸ χρωτίδιον, ὦ θεοί· καὶ γὰρ ἐβλίμαζον αὐτήν, ἡ δ’ ἐφρόντιζεν οὐδὲ ἕν“〉.
beta 169	Βλιμάζειν· τὸ ταῖς χερσὶ διαθλίβειν. καὶ τὸ τὰ κηρία θλῖψαι βλίσαι λέγεται.
beta 170	Βλιμάζειν· τὸ ἐκθλῖψαι καὶ τὸ τιτθολαβεῖν καὶ ψηλαφᾶν. οὕτω Φερεκράτης (fr. novum).
beta 171	Βλιμάζων· ἀποστάζων τοῦ μέλιτος.
beta 172	Βλιτομάμας· μαλακός.
beta 173	Βλίτων· ἀντὶ τοῦ μάργος. ἢ μωρός.
beta 174	Βλιτάδας· οἱ παλαιοὶ τὰς εὐτελεῖς γυναῖκας, ὥς φησι Κράτης (fr. novum).
beta 175	Βλίττειν· ἀφαιρεῖν τὸ μέλι ἀπὸ τῶν κηρίων.
beta 176	†βλίχων†· ἡ †γλίχων† οὕτω λέγεται παρὰ Ἀττικοῖς. ἔστι δὲ εἶδος βοτάνης. καὶ τὸ ἐφήβαιον Ἀριστοφάνης (Lys. 89) οὕτως ὀνομά‐ ζει.
beta 177	Βλοσυρός· ἀξιωματικός, καταπληκτικός, φοβερός, σεμνός.
beta 178	Βλόψ· κατὰ μίμησιν ἐπὶ τῆς κλεψύδρας, ὥσπερ κὺξ ἐπὶ τῆς ψήφου.
beta 179	Βλωθρά· χλωρά, ἁπαλή, †εὐαξής†.
beta 180	Βοανηργές· υἱοὶ βροντῆς.
beta 181	Βοείας·
beta 182	Βόακας, οὐ βῶκας τοὺς ἰχθύας καλοῦσιν. οὕτω Φερεκράτης (fr. 113, 3 K.).
beta 183	Βοηδρομεῖν· μετὰ σπουδῆς παραγίνεσθαι. Κᾶρες δὲ ἀντὶ τοῦ
beta 183	βοηθεῖν.
beta 184	Βοηδρομία· βοηδρομεῖν μὲν τὸ βοηθεῖν ὠνομάζετο, τουτέ‐ στιν ἐπὶ μάχην δραμεῖν. ἔστι δὲ ἡ Βοηδρομία ἑορτή τις Ἀθήνησι καλου‐ μένη, καθ’ ἣν ἡμέραν ἐβοήθησεν 〈Ἴων〉 ὁ Ξούθου σπουδῇ πολλῇ πολεμουμένοις Ἀθηναίοις ὑπὸ Εὐμόλπου τοῦ Ποσειδῶνος. Ἐρεχθεὺς
5	δὲ τότε Ἀθηναίων ἐβασίλευεν.
beta 185	Βοήν· μάχην. καὶ μεγάλην φωνήν.
beta 186	Βοηδρομιών· μὴν Ἀθήνησι τρίτος ὠνομάσθη.
beta 187	Βοηθητικώτερον· τὸ ἐπὶ μᾶλλον ἔχον τὴν βοήθειαν.
beta 188	Βοηδρομιών· μὴν Ἀθήνησι τρίτος ὠνομάσθη ἀπὸ τῆς βοῆς· τὸ παλαιὸν γὰρ οἱ ἄνθρωποι ἀπὸ τῆς ἐρημίας συνέτρεχον εἰς τὸ αὐτὸ πάντες μετὰ βοῆς καὶ ἐβουλεύοντο.
beta 189	Βοεικόν· τὸ φθέγμα τῶν βοῶν. οὕτω Φερεκράτης (fr. novum).
beta 190	Βοηθείας καὶ βοηθεῖν οὐ μόνον τὸ συμμαχεῖν, ἀλλὰ καὶ τὸ ἅμα τῷ πυθέσθαι τὴν ἔφοδον τῶν πολεμίων ἐκδραμεῖν κατ’ αὐτῶν. εἴρηται δὲ οὕτως παρὰ τὸ ἅμα τῇ βοῇ θεῖν, ἤγουν τρέχειν.
beta 191	Βοίδης· πρᾶος. ἔστι παρὰ Μενάνδρῳ (fr. 833 K.—Th.).
beta 192	Βοῖος· ἀντὶ τοῦ βόειος.
beta 193	Βόθυνος· τόπος τις ἰδίως οὕτω καλούμενος ἐν τῇ ἱερᾷ ὁδῷ, οὗ μνήμην Ἰσαῖος (fr. 55 S.) καὶ Καλλισθένης (FGrHist 124 F 45) ποιεῖ‐ ται.
beta 194	Βολεῶνες· οὕτως ἐλέγοντο, ἐν οἷς οἱ ἄνθρωποι ἀποπατοῦσι. Ξενοφῶν δὲ ὑηλεῖα τοὺς τοιούτους τόπους καλεῖ· ἥδονται γὰρ τοῖς τοιούτοις χώροις οἱ ὕες.
beta 195	Βολεῶνας οἱ Ἀττικοὶ καλοῦσιν, οὗ ἡ κόπρος τῶν βοῶν καὶ
beta 195	τῶν ὑποζυγίων καὶ τῶν προβάτων βάλλεται.
beta 196	Βολεῶνες· οἱ δεχόμενοι τόποι τὴν κόπρον οὕτω καλοῦνται. οὕτως Δείναρχος (fr. 3, 3 C.) καὶ Φιλήμων (fr. 221 K.) καὶ ἄλλοι.
beta 197	Βολή· ἀντὶ τοῦ βουλή. οὕτως Ἀξιόνικος (fr. novum).
beta 198	Βόλβιτον· τὴν παντοδαπῆ κόπρον.
beta 199	Βολίς· βέλος, ἀκόντιον, λογχάριον.
beta 200	Βόλιτον· βόλβιτον δὲ οἱ Ἴωνες, οἵ τε ἄλλοι καὶ Ἱππῶναξ (fr. 144 W.).
beta 201	Βολβορυκτικόν· γενναῖον. οὕτως Ἀριστοφάνης (fr. novum).
beta 202	Βολβορυκτικὸν τόλμημα· τὸ μετὰ βίας, γενναῖον.
beta 203	Βολβωρυχεῖν· ἀντὶ τοῦ τοιχωρυχεῖν.
beta 204	Βομβοῦσιν αἱ μέλισσαι, ὅταν τις προσίῃ μύρου ὄζων.
beta 205	Βομβύλιον· ζῷον. ἢ τὸ βησίον λεγόμενον.
beta 206	Βομβυλιός· εἶδος μελίττης ἢ παραπλήσιον μελίττῃ ὀνομασθὲν ἀπὸ τοῦ βομβεῖν. ἔστι δὲ καὶ ποτηρίου εἶδος στενοπόρου, ἐπεὶ καὶ τοῦτο βομβεῖ. καὶ τὸ ἐλαιηρὸν δὲ ἀγγεῖον καθ’ ὁμοιότητα 〈***〉 βομ‐
beta 206	βυλιὸς λέγεται.
beta 207	†βόμβυλος†· σκεῦος στρογγυλοειδές.
beta 208	Βόμβυξ· βοοβοσκός.
beta 209	Βόμβος· ψόφος τις.
beta 210	Βόμβησεν· ἐψόφησέ πως.
beta 211	Βόμβυκες· εἶδος αὐλῶν.
beta 212	Βομβάζειν· φθέγμα ἐπὶ τῷ διασύρειν καὶ τωθάζειν λεγόμε‐ νον.
beta 213	Βορᾶς· βρώσεως ἢ τροφῆς.
beta 214	Βορβορυγή· θόρυβος.
beta 215	Βορβορουρύκη· βόρβορος ἐξ οὔρου.
beta 216	Βορόν· βρωτικόν.
beta 217	Βόσιν· τροφήν.
beta 218	Βοτά· βοσκήματα.
beta 219	Βοτῆρες· ποιμένες.
beta 220	Βοτός· τροφὴ ἢ βοσκή. καὶ βροτός· ὁ ἄνθρωπος.
beta 221	Βότρυς· ἐνώτια.
beta 222	Βότρυν· τὴν ὀπώραν, οὐχὶ τὴν σταφυλὴν μόνην. καὶ μήποτε
beta 222	τὴν βοτρυΐαν ὀπώραν.
beta 223	Βοτρυδόν· ἐπαλλήλους. ἡ ἑτέρα τῆς ἑτέρας ἐχομένη, ὡς αἱ ῥᾶγες τῶν βοτρύων.
beta 224	Βουκόρυζαν· τὴν μεγάλην κόρυζαν. καὶ βουκορυζᾶν· τὸν ἰσχυρῶς κορυζῶντα. Μένανδρος (fr. 834 K.—Th.).
beta 225	Βουδόρῳ νόμῳ· καθάπερ τοὺς βοῦς δέρουσιν.
beta 226	†Βούζυγις†· γένος τι Ἀθήνησιν ἱερὸν ἀπὸ Βουζύγου ἥρωος, ὃς πρῶτος ζεύξας βοῦν γῆν ἤροσε καὶ πρὸς γεωργίαν ἐξημέρω‐ σεν. τούτου τοῦ γένους καὶ Λυκοῦργος ἦν. ἀλλὰ καὶ ἡ τῆς Ἀθηνᾶς ἱέρεια ἐκ τούτων ἐγίνετο.
beta 227	Βουκολήσας· ἀπατήσας.
beta 228	Βουλεύοντι· ἀντὶ τοῦ συμβουλεύοντι. οὕτω Θουκυδίδης (3, 42, 5).
beta 229	Βουλεύσεως· τοῦτο τὸ ὄνομα τοῦ ἐγκλήματος ἐπὶ δύο τάττε‐ ται· ἢ ὅταν τις ἐπιβουλεύσῃ τινὶ θάνατον, ἄν τε κτείνῃ ἄν τε μή, ἢ ἐάν τις ἐγγεγραμμένος ὀφείλειν τῷ δημοσίῳ δικάζηται τῷ αἰτιασαμένῳ ὡς μὴ δικαίως ἐγγράψαντι. εἰσήγετο δὲ ὁ μὲν βουλεύσας τὸν θάνατον, ὡς
5	μέν τινές φασιν, ἐπὶ Παλλαδίῳ, ὡς δὲ ἕτεροι, ἐν Ἀρείῳ πάγῳ, ὁ δὲ δικαζόμενος μὴ ὀφείλειν ἐν δικαστηρίοις ἑτέροις. ἑκάτερος δ’ οὖν ἐλέ‐ γετο βουλεύσεως δικάζεσθαι δίκην.
beta 230	Βουλεύσεως· ἐγκλήματός ἐστιν ὄνομα ἐπὶ δυεῖν πραγμάτοιν ταττόμενον· τὸ μὲν γάρ ἐστιν, ὅταν ἐξ ἐπιβουλῆς τίς τινι κατασκευάσῃ θάνατον, ἐάν τε ἀποθάνῃ ὁ ἐπιβουλευθεὶς ἐάν τε καὶ μή, τὸ δὲ ἕτερον ὅταν τις ἐγγεγραμμένος ὡς ὀφείλων τῷ δημοσίῳ δικάζηταί τινι ὡς οὐ
5	δικαίως αὐτὸν γεγραφότι. καὶ Ἰσαῖος μὲν (fr. 62 S.) ἐπὶ Παλλαδίῳ
5	λέγει εἰσάγεσθαι τῶν δύο τὸ πρῶτον ἔγκλημα, ὡσαύτως καὶ Ἀριστο‐ τέλης (Ath. Pol. 57, 3), Δείναρχος δὲ (fr. 15, 2 C.) ἐν Ἀρείῳ πάγῳ. περὶ δὲ τοῦ ἑτέρου ἐγκλήματος Δημοσθένης ἐν τῷ κατὰ Ἀριστογείτονος πρώτῳ (25, 28.73) λέγει. ὁ μέντοι Ὑπερείδης (5, 18) ἰδίως τὸ τῆς βου‐
10	λεύσεως ὄνομα ἐπὶ ἐνέδρας καὶ ἐπιβουλῆς τῆς εἰς τὰ χρήματα λαμβάνει.
beta 231	Βουληφόρος· πρόβουλος, ἀρχίβουλος, ἡγεμών, ἄρχων.
beta 232	Βουλαία· Δείναρχος (fr. 19, 2 C.)· Ἑστία ἡ ἐν τῇ βουλῇ ἱδρυ‐ μένη.
beta 233	†βουλία†· τὸ χρηματίζοντά τινα τῆς βουλῆς πράττειν, ἃ τοῖς βουλευταῖς προσήκει. οὕτω Δείναρχος (fr. 19, 2 C.) καὶ Ἀριστοφάνης (Thesm. 809).
beta 234	†βουλιτὴ† δίκη· τὸ εἰς τὰ ἀλλότρια ἀποτίθεσθαι ἐπὶ τῇ μονῇ.
beta 235	Βούλιμος· ἡ ἐπιτεταμένη λιμός.
beta 236	Βουλυτός· ἡ δειλινὴ ὀψία, ὅτε οἱ βόες ἀπολύονται τῶν ἔργων.
beta 237	Βούπαις· ὁ νέος, ἐφῆλιξ, βουκόλος.
beta 238	Βουπλήξ· πέλεκυς, μάστιξ, βούκεντρον.
beta 239	Βοῦς ἕβδομος· πέμμα κέρατα ἔχον κατὰ μίμησιν τῆς πρωτο‐ φαοῦς σελήνης. ἐκάλουν δὲ αὐτὸ βοῦν προστιθέντες καὶ τὸ ἕβδομον, ὅτι
beta 239	ἐπὶ ἓξ ταῖς σελήναις ἐπεθύετο οὗτος ἕβδομος, ὡς Εὐθυκλῆς ἐν Ἀτα‐ λάντῃ (fr. 2 K.). ὁμοίως δὲ καὶ αἱ σελῆναι πέμματα πλατέα κυκλοτερῆ,
5	ἃ καὶ οὕτως ἐκάλουν. τάττεται δὲ ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν ἄγαν ἀναι‐ σθήτων.
beta 240	Βοῦν ἐν γνάθοις φέρει· ἐπὶ τῶν πολυφάγων.
beta 241	Βούσταθμον καὶ βουστάδιον· βοοστάσιον.
beta 242	Βούτας· βοονόμος.
beta 243	Βουτάδαι· οἱ δημόται ἀπὸ Βούτου καὶ Ἐτεοβουτάδαι κα‐ λοῦνται.
beta 244	Βουτάδης· δῆμός ἐστι τῆς Οἰνηΐδος Βουτία, ἀφ’ ἧς Βουτάδαι οἱ δημόται.
beta 245	Βούτης· οὗτος τὴν ἱερωσύνην ἔσχεν καὶ 〈οἱ〉 ἀπ’ αὐτοῦ Βουτάδαι ἐκλήθησαν. καλοῦνται δὲ Ἐτεοβουτάδαι οἱ ἀπόγονοι τοῦ Βούτου· τὸ γὰρ ἐτεὸν ἀληθὲς δηλοῖ.
beta 246	Βουτρόφους· τάξις, ὥς φασι, τὶς ἱερωσύνης ἡ τρέφουσα τοὺς βοῦς, ὥστε θύεσθαι τοῖς θεοῖς δημοσίᾳ.
beta 247	Βουτύπος· βοοθύτης, ὁ τοὺς βόας βάλλων πέλυκι.
beta 248	Βουτύπος· ἱερεύς τις, ὃς τοὺς βοῦς ἐν ταῖς θυσίαις τύπτων ἔθυεν.
beta 249	Βουφόνια· ἑορτὴ Ἀθήνησιν, ἐν ᾗ πολλοὶ ἐθύοντο βόες. καὶ
beta 249	ἤγετο αὕτη Σκιροφοριῶνος μηνὸς τετάρτῃ ἐπὶ δέκα.
beta 250	Βούχετα· πόλις ἐστὶ τῆς Ἠπείρου, οὐδετέρως καὶ πληθυν‐ τικῶς λεγομένη, ἥν φησι †Φιλόχορος† ὠνομάσθαι διὰ τὸ τὴν Θέμιν ἐπὶ βοὸς ὀχουμένην ἐλθεῖν ἐκεῖ κατὰ τὸν Δευκαλίωνος κατακλυσμόν.
beta 251	Βοώμενον· ἐπικαλούμενον.
beta 252	Βοώνης· οὗτος παρὰ τῆς πόλεως ᾑρεῖτο, ἵνα βοῦς αὐτῇ πρίη‐ ται πρὸς τὰς θυσίας. ἦν δὲ λαμπρὸν τὸ βοώνην γενέσθαι, ἐπειδὴ στρατηγούς φασι μάλιστα βοώνας χειροτονεῖσθαι.
beta 253	Βοῶπις· μεγαλόφθαλμος, εὐόφθαλμος.
beta 254	Βοώτης· ἄστρον πλησίον τῶν Ἄρκτων. ὁ δ’ αὐτὸς καὶ Ἀρ‐ κτοφύλαξ καλεῖται.
beta 255	†βοώτης†· αἱ μέγισται ἀρχαὶ παρὰ Ἀθηναίοις ἀπὸ τούτων ἐχειροτονοῦντο.
beta 256	Βραβεύει· ἐπιψηφίζεται, διανέμει.
beta 257	Βραβεῖον· ἐπινίκιος ἀμοιβή.
beta 258	Βραβευτής· διοικητής, κριτής, ὁριστής.
beta 259	Βράζειν· στεναγμοῦ τι εἶδος.
beta 260	Βράκανα· λάχανα δύσπλυτα καὶ ἄγρια.
beta 261	Βράσσει· ζέει, ἀναβάλλει.
beta 262	Βραυκανᾶσθαι· βοᾶν ὡς τὰ παιδία.
beta 263	Βραυρών· τόπος τῆς Ἀττικῆς καὶ ἱερὸν Ἀρτέμιδος.
beta 264	Βραυρωνία· Ἀθήνησιν οὕτως ἡ Ἄρτεμις ἐκαλεῖτο ἀπὸ Βραυρῶνος τόπου, ἐν ᾧ μάλιστα αὕτη ἐτιμᾶτο. ἐκλήθη δὲ ὁ χῶρος ἀπό τινος ἥρωος οὕτω καλουμένου. καὶ ἦν τὸ ἱερὸν πρὸς τῷ Ἐρασίνῳ πο‐ ταμῷ κατασκευασθὲν ὑπὸ Πεισιστράτου.
beta 265	Βράχιστον· ἀντὶ τοῦ βραχύτατον. Σοφοκλῆς (fr. 172 N.2 = 169 R.).
beta 266	Βραχυμυθίας· βραχυλογίας.
beta 267	Βραχυτελῆ· σύντομον, μικρόν.
beta 268	Βρέγμα καὶ βρεγμόν· τὸ ὑπερμετώπιον μέρος.
beta 269	Βρέμει (D 425)· ταράσσει, ἠχεῖν ποιεῖ.
beta 270	Βρενθύεσθαι· διὰ θυμὸν μετεωρίζεσθαι ἢ προσποιεῖσθαι ὀργίζεσθαι.
beta 271	Βρενθυόμενος· ἐπαιρόμενος, μέγα φρονῶν.
beta 272	Βρέτας· εἴδωλον, ἄγαλμα.
beta 273	Βρέτας· ἀναίσθητος. οὕτως Ἀναξανδρίδης (fr. 11 K.).
beta 274	Βριαροί· βαρεῖς, ἄγριοι, στερεοί, φοβεροί.
beta 275	Βριθομένη· βαρυνομένη διὰ πλῆθος ὧν ἔφερεν.
beta 276	Βρίθων· εὐθηνῶν ἢ βαρῶν.
beta 277	Βρικίσματα· τοὺς φόβους. οὕτως Τηλεκλείδης (fr. novum).
beta 278	Βρίκαλα· ὄσπριά τινα.
beta 279	Βριμάζων· τῇ τοῦ λέοντος χρώμενος φωνῇ.
beta 280	Βριμοῦται· ἀπειλεῖ.
beta 281	Βρόγχος· καταπότης, ὁ λάρυγξ.
beta 282	Βρόμος· σπέρμα λεπτῇ κριθῇ ὅμοιον.
beta 283	Βροτάχους· τοὺς βατράχους Ἴωνες.
beta 284	Βροτοειδέσιν· ἀνθρωπίναις.
beta 285	Βροτόεντα· ᾑμαγμένα.
beta 286	Βροτός· φθαρτὸς ἄνθρωπος.
beta 287	Βρόχος· σχοινίον ἀγκύλην ἔχον, ὅπερ ἐπισπασθὲν ἀποπνίγει τὸν ἔχοντα. ἢ ξύλινόν τι ὥσπερ κύφων τοῖς τραχήλοις τῶν νομοθε‐ τούντων ἐν Λοκροῖς περιτιθέμενον.
beta 288	Βρῦ· χωρὶς τοῦ ο λέγουσιν ἐπὶ τῶν παιδίων τῶν αἰτούντων πιεῖν.
beta 289	Βρύα· φυκία θαλάσσης.
beta 290	Βρυάζει· †πάλιν† τρυφερῶς διάκειται, θάλλει, εὐφραίνεται.
beta 291	Βρυγμός· τρισμὸς ὀδόντων ἢ μύλων ἀκόνησις.
beta 292	Βρύει· ἀνθεῖ.
beta 293	Βρυκυνισταί· εἰκασταί.
beta 294	Βρύλλειν· τὸ πίνειν. οὕτως Ἀριστοφάνης (Equ. 1126).
beta 295	Βρῦτον· κρίθινον πόμα. οἱ δὲ ζῦτος.
beta 296	Βρύττοντες· ὀρύττοντες.
beta 297	Βρύτια· τὰ τῆς σταφυλῆς πιέσματα, ἅ τινες στέμφυλα λέγου‐ σιν. οἱ δὲ Ἀττικοὶ τὰ τῶν ἐλαῶν ἀλέσματα.
beta 298	Βρυτίδαι· ὄνομα γένους Ἀττικοῦ.
beta 299	Βρύχιος· βυθιζόμενος ὕδατι.
beta 300	Βρυώδης· δυσώδης.
beta 301	Βρωμᾶσθαι· τὸ ὀγκᾶσθαι πεινῶντα ὄνον. καὶ βρῶμα· ἡ φωνὴ αὕτη.
beta 302	Βρώμης· βρώσεως, τροφῆς.
beta 303	Βρώσιμον· ἀντὶ τοῦ βρωτόν.
beta 304	Βρώταις· ἀντὶ τοῦ διαβιβρωσκούσαις. οὕτω Σοφοκλῆς (fr. 1034a R.).
beta 305	Βρωτόν· βρῶσιν, τροφήν.
beta 306	Βύας ὤφθη καὶ βύαι ὤφθησαν· Δίων ἐν Ῥωμαϊκοῖς (40, 47, 2 et 40, 17, 1) ἐν τέρατος λόγῳ τοῖς Ῥωμαίοις ταῦτα ἐπιφαίνε‐ σθαι πολλάκις λέγει. σημαίνει δὲ 〈***〉.
beta 307	Βυβά· μεστά, πλήρη. καὶ ἐπὶ τοῦ μεγάλου ἔλεγον.
beta 308	Βυβλιοφόρον· τὸν ἐπιστοληφόρον.
beta 309	Βύβλος· πάπυρος.
beta 310	Βύζην· ἀθρόως, πυκνῶς, ἐπαλλήλως, πεπληρωμένως.
beta 311	Βυνεῖν· σάττειν.
beta 312	Βύουσιν· φράττουσιν.
beta 313	Βυρσοδέψης· σκυτοτόμος, ὁ τὰς βύρσας θεραπεύων.
beta 314	Βυσαύχην· ὁ τοὺς ὤμους συνέλκων ἐπὶ τὸν τράχηλον.
beta 315	Βυσσοδομοῦντες· ἐκ βάθους σκεπτόμενοι.
beta 316	Βυσσόν· βάθος.
beta 317	Βύστρα· τοὺς ἐκ τῶν λαχάνων ψωμούς.
beta 318	Βύσταξ· ὁ ὑφ’ ἡμῶν μύσταξ. συστέλλουσι δὲ τὴν δευτέραν μύστακα λέγοντες.
beta 319	Βυττάκη· ὄρνεον Ἰνδικόν. οὕτως Κτησίας (FGrHist 688 F 45).
beta 320	Βωλίς· ἡ μᾶζα. οὕτως Ἀριστοφάνης (fr. novum).
beta 321	Βωμολόχος· ὁ περὶ τοὺς βωμοὺς λοχῶν, ὑπὲρ τοῦ λαβεῖν τι παρὰ τῶν θυόντων. μεταφορικῶς δὲ καὶ ὁ παραπλησίως τούτῳ ὠφε‐ λείας ἕνεκά τινας κολακεύων. καὶ βωμακεύματα καὶ βωμολοχεύ‐ ματα. Ἀπολλόδωρος Κυρηναῖος ὁ εὐτράπελος καὶ γελωτοποιός. τινὲς
5	τὸν μετά τινος εὐτραπελίας κόλακα. καὶ τὸν πανοῦργον δὲ καὶ συκο‐ φάντην.
beta 322	Βωμολοχεύεσθαι· βωμολόχοι κυρίως ἐλέγοντο οἱ ἐπὶ τῶν
beta 322	θυσιῶν ὑπὸ τοὺς βωμοὺς καθίζοντες καὶ μετὰ κολακείας προσαιτοῦν‐ τες. ἔτι δὲ καὶ οἱ παραλαμβανόμενοι ταῖς θυσίαις αὐληταὶ καὶ μάντεις. ἐκ μεταφορᾶς δὲ τούτων ἐλέγοντο βωμολόχοι καί τινες εὔκολοι καὶ
5	ταπεινοὶ ἄνθρωποι καὶ πᾶν ὁτιοῦν ὑπομένοντες ἐπὶ κέρδει διὰ τοῦ παίζειν τε καὶ σκώπτειν. ὥστε τοὔνομα τρία σημαίνει.
beta 323	Βωμοί· οὕτως λέγονται αἱ ἀναβάσεις, στιβάδες.
beta 324	Βωμός· τέμενος.
beta 325	Βῶμαξ· ὁ βωμὸς ὑποκοριστικῶς. οὕτως Ἀριστοφάνης (fr. novum).
beta 326	Βώμακες· βωμολόχοι. οὕτως Τηλεκλείδης (fr. novum).
beta 327	Βώμαξ· βωμολόχος. οὗτος δὲ ἀπὸ τῶν βωμῶν πρὶν καρπω‐ θῆναι αἴρων. τάσσεται δὲ καὶ ἐπὶ τῶν μαλακιζομένων.
beta 328	Βωμόν· †σταπίδα†. Λάκωνες.
beta 329	Βῶν· ἀσπίδα. Ἀργεῖοι.
beta 330	Βώνυσοι· ἄποικοι, βουκόλοι.
beta 331	Βωμακεύμασι· βωμολοχεύμασι.
beta 332	Βῶροι· ὀφθαλμοί.
beta 333	Βωσόμεθα· καλέσομεν, μαρτυρούμεθα.
beta 334	Βῶσον· †βοήθησον†. Κρατῖνος (fr. 396 K.).
beta 335	Βῶς· βύρσα, ἀσπίς.
beta 336	Βωστρεῖν· καλεῖν, βοᾶν.
beta 337	Βωτεῖν· ἀροῦν. Λάκωνες.
beta 338	Βωτιάνειρα· ἡ βόσκουσα τοὺς ἄνδρας.
beta 339	Βώτορες· †βοήτορες†, νομεῖς.
beta 340	Βῶψ· ἰχθῦς.
beta 341	Βωῶμεν· ὀμόσωμεν.
beta 342	†βάων†· Σιμωνίδης (fr. novum) ἀντὶ τοῦ βοῦν. καὶ Ὅμηρος (H 238) „νωμῆσαι †βάων†“.
beta post342t	Τέλος τοῦ Β στοιχείου
beta 343	Et. Gen. AB s.v. βόλιμος (unde EM 204, 39): βόλιμος· {τὴν παραγωγὴν ἀπέδωκεν}. καὶ τὸ σημαινόμενον εὗρον εἰς τὸ ῥητορικὸν λεξικόν. ἔστι μόλιβος καὶ κατὰ ἐναλλαγὴν βόλιμος παρὰ Συρακουσίοις
beta 343	(gl. 8 Kaibel).
gamma t	Ἀρχὴ σὺν θεῷ τῆς Γ
gamma 1	Γαγγίλη· τὸ ἐν τοῖς ἐπισάρκοις ἐπὶ τῶν σιαγόνων καὶ τῶν ἰσχίων γινόμενον. οὕτω Καλλίας (fr. novum).
gamma 2	Γαγγαμουλκοί· σαγηνευταί.
gamma 3	Γαγγάμη· δίκτυον. κυρίως δὲ σαγήνη· ἔνθεν καὶ οἱ σαγη‐ νεύοντες γαγγαμουλκοί.
gamma 4	Γαδειρικὸν τάριχος· ἀπὸ Γαδείρων νήσων, ἐκτὸς τῶν Ἡρακλέους στηλῶν.
gamma 5	Γάζα· πόλις Λιβύης.
gamma 6	Γαζοφυλάκιον· θησαυροφυλάκιον· γάζα γὰρ θησαυρός.
gamma 7	Γαῖα χάνοι (Z 282)· καταπίοι αὐτὸν ἡ γῆ.
gamma 8	Γαῖσος· κοντός, εἶδος ἀμυντηρίου, οἷον δόρατος.
gamma 9	Γακινίαν· τὸν σεισμόν. Καλλίας (fr. novum).
gamma 10	Γαλεάγρα· ἡ τῶν θηρίων ὑποδοχή.
gamma 11	Γαλεώτης· ἀσκαλαβώτης, Ἀττικῶς.
gamma 12	Γαλερόν· φαιδρόν. γαληνόν, ἥσυχον, προσηνές.
gamma 13	Γαλῇ χιτών· αὕτη ἐπὶ τῶν ἀδίκων τάσσεται καὶ μηδὲν
gamma 13	ἀνιέντων.
gamma 14	Γαληνιᾶν· γάννυσθαι, χαίρειν, διαχεῖσθαι.
gamma 15	Γαληψός· πόλις ἐστὶ τῆς Θρᾴκης. ὠνομάσθη δὲ ἀπὸ Γαληψοῦ τοῦ ἐκ Θάσου καὶ Τηλέφης.
gamma 16	Γαλάξια· ἑορτὴ Ἀθήνησι 〈μητρὶ θεῶν ἀγομένη, ἐν ᾗ ἕψουσι τὴν γαλαξίαν. ἔστι δὲ πολτὸς κρίθινος ἐν γάλακτι〉.
gamma 17	Γαλῆ Ταρτησία· μεγάλη πονηρία· τοιαῦτα γὰρ ἡ χώρα ἐκείνη φέρει.
gamma 18	Γαλιδεύς· εὐτελής, οἷον γαλῆς παῖς.
gamma 19	†γαλίνη†· γαλῆ. ὑποκοριστικόν.
gamma 20	Γαλήνη· ἑταίρας ὄνομα. οὕτω Θεόπομπος (fr. novum).
gamma 21	Γαλεός· εἶδος ἰχθύος.
gamma 22	Γάλως· ἀνδρὸς ἀδελφή.
gamma 23	Γαλῆ· περισπᾶν ἀξιοῖ ὁ Ἀρίσταρχος (fr. novum)· τὸ γὰρ πλῆρες γαλέα, ὡς λεοντῆ ἡ λεοντέα καὶ κυνῆ ἡ κυνέα. πάνυ γελοίως· οὐ γάρ ἐστιν ἡ γαλῆ τὸ ὄνομα 〈ὅμοιον〉 τούτοις οὐδὲ κτητικόν.
gamma 24	Γαμησείειν· τὸ γάμου ἐπιθυμεῖν.
gamma 25	Γαμηλία· ἡ διδομένη τοῖς φράτορσιν ἐπὶ γάμοις. ἢ τῶν γυ‐ ναικῶν ἡ εἰς τοὺς φράτορας εἰσαγωγή. οὕτω Δίδυμος 〈ὁ γραμματι‐ κόσ〉 (p. 315 Schmidt).
gamma 26	Γαμηλία· ἡ εἰς τοὺς φράτορας ἐγγραφὴ καὶ εἰσαγωγή, ἣν
gamma 26	ὠνόμαζον καὶ Κουρεῶτιν. οἱ δέ φασι γαμηλίαν θυσίαν, ἣν ἔθυον τοῖς δημόταις οἱ εἰς τοὺς ἐφήβους ἐγγραφόμενοι καὶ μέλλοντες γαμεῖν. ἐγίνετο δὲ ἡ θυσία Ἥρᾳ καὶ Ἀφροδίτῃ καὶ Χάρισι γαμηλίαις.
gamma 27	Γαμηλιών· μὴν Ἀθηναίων ἕβδομος ἀπὸ τῶν γαμηλίων πελά‐ νων ὀνομασθείς, οὓς καθήγιζον τοῖς γαμηλίοις θεοῖς κατὰ τοὺς τῶν γάμων καιρούς. ἐν τούτῳ δὲ τῷ μηνὶ καὶ προχειρότερον ἐγάμουν.
gamma 28	Γαμητίων· πλακοῦς ὁ ἐκ γάμων.
gamma 29	Γαμψώνυχας· ἐπικαμπεῖς ὄνυχας ἔχοντας.
gamma 30	Γάνος καὶ Γανιάδα· χωρία ἐστὶ Θρᾴκης.
gamma 31	Γανυμένη· χαίρουσα.
gamma 32	Γάνυσθαι· φαιδρύνεσθαι, χαίρειν καὶ διαχεῖσθαι.
gamma 33	Γαργαλίζει· κινεῖ, †ὑποσημαίνει†, προτρέπει, ἐρεθίζει.
gamma 34	Γάργαρα· πλῆθος σημαίνει ἡ λέξις.
gamma 35	Γαργαρίζει· ἐρεθίζει ἀπὸ τοῦ στόματος ὥστε ἐμέσαι.
gamma 36	Γαργηττός· δῆμος Αἰγηΐδος φυλῆς, ἔνθα τὸ Εὐρυσθέως ἀπό‐ κειται σῶμα ἐν τῷ Ἀρατηρίῳ.
gamma 37	Γαστρίζεσθαι· λαμπρότερον τρέφεσθαι.
gamma 38	Γαστροίδην· τὸν μεγάλην ἔχοντα γαστέρα λέγουσι.
gamma 39	Γαῦλος· πλοῖον στρογγύλον. καὶ οἱ κάδοι οὕτως.
gamma 40	Γάστρις· ὁ περὶ τὴν γαστέρα ἀκρατής. καλοῦσι δὲ οὕτως καὶ τὸν ἕλμεις ἔχοντα.
gamma 41	Γαυνάκας ἀμπεχόμενον.
gamma 42	Γαυριᾷ· ἀγάλλεται, ἐπαίρεται, θρασύνεται.
gamma 43	Γαῦρον· στερρόν, μέγα, ἀκλινές, ἀκατάπληκτον.
gamma 44	Γεγανωμένος· λελαμπρυσμένος.
gamma 45	Γέγηθε· χαίρει.
gamma 46	Γέγονεν ἐν καλῷ· καλλίστως ἔσχεν.
gamma 47	Γεγωνόν· ἐξάκουστον, λαμπρὸν φθέγμα. καὶ γεγωνίσκειν· τὸ φθέγγεσθαι ἐξάκουστα.
gamma 48	Γεγωνεῖν· ἐξάκουστον βοῆσαι.
gamma 49	Γεγωνοκῶμαι· γυναῖκες αἱ τὰς κώμας ἐμπιπλᾶσαι βοῆς.
gamma 50	Γείσιον καὶ γεῖσος· τὸ ἄκρον τείχους. ἢ στεφάνωμα οἴκου. καὶ γεῖσα· τειχῶν ἄκρα.
gamma 51	Γεισίπους καὶ γεισιπόδισμα· τὸ ξύλον οὕτως ἐλέγετο τὸ ὑποβληθὲν καὶ φέρον τὴν γεῖσαν. γεῖσα δέ ἐστιν καὶ τὸ ὥσπερ τὸ προ‐ σκήνιον λεγόμενον καὶ ἡ στεφάνη, δι’ ἧς καὶ ἡ ὑδρορρόη ἐφέρετο.
gamma 52	Γειῶραι· οἱ τὴν γῆν φυλάττοντες.
gamma 53	Γελασείοντα (Pl. Phaed. 64b)· γελαστικῶς ἔχοντα, γελάσαι θέλοντα.
gamma 54	Γεισίπους καὶ γεισιπόδισμα καὶ γεισιποδίζειν· τὸ ἐξέ‐ χον τῆς δοκοῦ, ἐφ’ οὗ τὸ γεῖσόν ἐστι, γεισίπους καλεῖται καὶ γεισιπό‐ δισμα. καὶ γεισιποδίζειν δὲ τὸ ποιεῖν τοῦτο.
gamma 55	Γέλγη· τὸν ῥῶπον καλοῦσιν. ἔστι δὲ καὶ ὁ ῥῶπος Ἑλληνικόν. καὶ Δημοσθένης χρῆται (34, 9) καὶ ἄλλοι (Aeschyl. fr. 263 N.2 = 245 M., Diph. fr. 55, 5 K.).
gamma 56	Γέλγιθες· σκορόδων κεφαλαί.
gamma 57	Γελοῖος· ὁ καταγελαστότατος, προπερισπωμένως. †ὀξυτό‐ νως† δὲ ὁ γελωτοποιός.
gamma 58	Γενάρχου· πατρός.
gamma 59	Γενναῖος εἶ ἐκ βαλαντίου· ἐπὶ τῶν διὰ τὸν πλοῦτον εὐ‐ γενῶν εἶναι δοκούντων.
gamma 60	Γένεθλα· γεννήματα.
gamma 61	Γενέθλια· ἡ δι’ ἐνιαυτοῦ ἐπιφοιτῶσα τοῦ τεχθέντος ἑορτή.
gamma 62	Γενεθλιαλογία· μαντεία περὶ τῆς γεννήσεως.
gamma 63	Γενέσια· ἡ δι’ ἐνιαυτοῦ ἐπιφοιτῶσα τοῦ τεθνεῶτος μνήμη.
gamma 64	Γέννησιν· τὴν τῶν ἀφροδισίων μίξιν.
gamma 65	Γεννάδας· γενναῖος, εὐγενέστατος.
gamma 66	Γενναῖος· ὁ εὖ γεγονώς.
gamma 67	Γεννῆται· οὐχ οἱ ἐκ γένους καὶ ἀφ’ αἵματος προσήκοντες, ἀλλὰ οἱ ἐκ τῶν γενῶν τῶν συννενεμημένων εἰς τὰς φατρίας. οὗτοι δέ εἰσι καθάπερ οἱ δημόται καὶ φράτορες, νόμῳ τινὶ ἔχοντες κοινωνίαν. τὸ δὲ γένος ἔχει ἄνδρας λʹ. αἱ δὲ φατρίαι ἐκαλοῦντο τριττῦς, ὅτι τεσσάρων
5	φυλῶν οὐσῶν εἰς τρία ἑκάστην διεῖλον μέρη, τὰς μὲν φυλὰς δʹ ποιήσαν‐ τες, ἀπομιμησάμενοι τὰς τοῦ ἐνιαυτοῦ ὥρας, τὰς δὲ φατρίας καὶ τριτ‐ τῦς δώδεκα, καθάπερ οἱ μῆνες, τὰ δὲ γένη λʹ ἑκάστῃ φατρίᾳ, καθάπερ αἱ τξεʹ ἡμέραι.
gamma 68	Γεννῆται· οἱ τοῦ αὐτοῦ γένους κοινωνοῦντες· καὶ γὰρ διῄρηντο κατὰ μέρη οἱ τῶν Ἀθηναίων πολῖται, καὶ τὰ μὲν μέγιστα μέρη φυλαὶ ὠνομάζοντο, ἑκάστη δὲ φυλὴ πάλιν εἰς τρία διῄρητο, ὧν ἕκαστον μέρος τριττὺς καὶ φατρία ὠνομάζετο. πάλιν δὲ τῶν φατριῶν
5	ἑκάστη εἰς γένη διῄρητο λʹ, ἐξ ὧν αἱ ἱερωσύναι αἱ ἑκάστοις προσήκου‐ σαι ἐκληροῦντο. καὶ γεννῆται, οἱ ἐκ τοῦ αὐτοῦ καὶ πρώτου γένους τῶν λʹ γενῶν, οὓς καὶ πρότερόν φησι Φιλόχορος (FGrHist 328 F 35b) ὁμο‐ γάλακτας καλεῖσθαι. Ἰσαῖος μέντοι (7, 13) τοὺς γεννήτας ἁπλῶς ἐξ αἵματος συγγενεῖς ὀνομάζει.
gamma 69	Γενέτειραν· μητέρα, ποιητικῶς.
gamma 70	Γεννικῶς· γενναίως.
gamma 71	Γενετή· πατριὰ ἢ γενέσια.
gamma 72	Γενετυλλίς· γυναικεία τις θεός. οὕτως Ἀριστοφάνης (Nub. 52, al.).
gamma 73	Γένυς· τὰ γένεια.
gamma 74	Γένυσι· σιαγόσι.
gamma 75	Γενούστης (Pl. Phileb. 30d)· οἷον γεννήτης, ἢ συγγενής, ἢ ἔγγονος. τὸ τελευταῖον ἐκδέχεσθαι ἄμεινον.
gamma 76	Γεοῦχος· ὁ τὴν γῆν ἔχων.
gamma 77	†γεοφανεῖον†· χωρίον, ἐν ᾧ γῆς ἦν μέταλλα ξανθά, ἐπιτή‐ δεια τοῖς ζωγράφοις εἰς τὰς γραφάς· τάχα δὲ 〈ἡ〉 μίλτος ἐστί.
gamma 78	Γέρας· ἀμοιβαί, τιμαί, ἀνταποδόσεις.
gamma 79	Γεραιός· ἔντιμος.
gamma 80	Γεραίρειν· τιμᾶν, δοξάζειν.
gamma 81	Γεραιαί· αἱ τῷ Διονύσῳ ἱερωμέναι γυναῖκες.
gamma 82	Γερανία· ὄρος τῆς Μεγαρίδος.
gamma 83	Γεραρόν· ἔντιμον ἢ πρεσβύτερον.
gamma 84	Γεργέριμοι· αἱ δρυπεπεῖς, ἤτοι καρποὶ οἱ ἐν τοῖς δένδροις πέπειροι, ἤτοι ὥριμοι.
gamma 85	Γέρδιος· ὑφάντης.
gamma 86	Γέργιδες· αἱ τῶν σκορόδων κεφαλαί.
gamma 87	Γερήνιος· ἔντιμος γέρων.
gamma 88	Γέρην· γέρανος θήλεια.
gamma 89	Γερούσιον· ἔντιμον.
gamma 90	Γερουσία καὶ γέροντες· ἐν Λακεδαίμονι ἄρχοντες ἦσαν κʹ καὶ ηʹ, οἳ ἀπὸ πρώτης ἡλικίας μέχρι γήρως ἐμαρτυροῦντο βεβιωκέναι καλῶς. καὶ ἦσαν οὗτοι ἡ μεγίστη μετὰ τοὺς ἐφόρους ἀρχή.
gamma 91	Γέρρα· Περσικὰ μέν ἐστιν ὅπλα κυρίως τὰ γέρρα· καταχρη‐ στικῶς δὲ καὶ ἅπαν σκέπασμα, εἴτε δερμάτινον εἴτε ἄλλης τινὸς ὕλης, γέρρον ἐλέγετο. διὸ καὶ Δημοσθένης (18, 169) τὰ τῶν σκηνῶν σκεπά‐ σματα καὶ παρακαλύμματα 〈γέρρα καλῶν ἐμπίπρασθαι λέγει〉. λέγοιτ’
5	ἂν ὁμοίως γέρρα καὶ τὰ τῶν σκηνῶν περιφράγματα. καὶ εἶδός τι ὅπλου δερμάτινον. καὶ τὰ γυναικεῖα αἰδοῖα παρὰ Σικελοῖς.
gamma 92	Γέρροιν· ἀπὸ σταυροῦ φησιν Εὔπολις (fr. 405 K.). καὶ Δημο‐ σθένης (18, 169) „τὰ γέρρα ἐνεπίμπρασαν“. καὶ οἱ τόποι οἱ περιπεφρα‐ γμένοι. καὶ ἀσπίδες Περσικαὶ ἐκ λύγων.
gamma 93	Γέρων βοῦς ἀπένθητος δόμοισιν· ἐπὶ τῶν καθ’ ὥραν τε‐ λευτησάντων.
gamma 94	Γερράδια· στρωτηρίδια.
gamma 95	Γέρων ἀλώπηξ οὐχ ἁλίσκεται· ἐπὶ τῶν διὰ χρόνου πλῆθος οὐχ ἁμαρτανόντων.
gamma 96	Γεφυρίς· ξένη καὶ ἐπείσακτος· οἱ γὰρ Γεφυραῖοι ξένοι καὶ ἐπήλυτοι ὄντες Ἀθήνησιν ᾤκησαν. οὕτως Ἡρόδοτος (5, 57).
gamma 97	Γεωμόριον· γεώργιον.
gamma 98	Γεώλοφον· ὀρεινὸν ὄρος, ὕψωμα γῆς. καλοῦσι δὲ οὕτω καὶ τὸν παχὺν καὶ ἀναίσθητον ἄνθρωπον.
gamma 99	Γεωνόμας· τοὺς διανέμοντας τὴν γῆν ἐν ταῖς ἀποικίαις. οὕτως Κρατῖνος (fr. novum).
gamma 100	Γεωφανεῖον· χωρίον ἐν ᾧ μέταλλον.
gamma 101	Γεωπεῖναι· οἱ μικρὰν καὶ †λυγρὰν† ἔχοντες γῆν.
gamma 102	Γήθειν· χαίρειν.
gamma 103	Γηθοσύνη· χαρά.
gamma 104	Γηθόσυνοι· χαίροντες.
gamma 105	Γήθυα· πράσου τι εἶδος. ὅμοιόν τι ἀμπελοπράσῳ. οὕτως Ἀριστοφάνης (fr. 5 K.).
gamma 106	Γηθυλλίς· λάχανον πράσῳ ὅμοιον, ὅ τινες ἀμπελόπρασον λέγουσιν.
gamma 107	Γήπεδα· τὰ οἰκόπεδα.
gamma 108	Γήπεδον· τὸ χωρίον. ὥσπερ καὶ οἰκόπεδον, τὸ γῇ καὶ οἰκήμα‐
gamma 108	σιν ἀπαρτιζόμενον.
gamma 109	Γηράναι· γηρᾶσαι.
gamma 110	Γῆν ἰλλομένην (Pl. Tim. 40b)· συγκεκλεισμένην καὶ πε‐ ριειλημμένην· ἰλλάδες γὰρ οἱ δεσμοί.
gamma 111	Γήτεια· κρομμύων τι εἶδος.
gamma 112	Γηῶραι· †ἐπίμικτοι†, τηρηταὶ τόπων.
gamma 113	Γιγλισμός· κιχλισμός, ἀπὸ χειρῶν γέλως, γαργαλισμός.
gamma 114	Γίγλυμοι· ἀντεμβολαί τινων ἐξοχῶν πρὸς κοιλότητας, οἵαπέρ ἐστι 〈καὶ ἡ〉 κατὰ τὸν πῆχυν πρὸς τὸν βραχίονα συμβολή.
gamma 115	Γιγγλυμωτόν· εἶδός τι φιλήματος οὕτω καλοῦσιν, ὡς δρε‐ πτὸν καὶ μανδαλωτόν.
gamma 116	Γίγγρας· αὐλὸς Καρικός. καὶ τὸ αὔλημα ὁμωνύμως.
gamma 117	Γιγγρί· ἐπιφωνημάτιόν τι ἐπὶ καταμωκήσει.
gamma 118	Γιγγρών· ἀφροδισιακὸς δαίμων.
gamma 119	†γισήποδες†· δοκίδες ἐκκείμεναι, ἐφ’ ὧν τὸ γεῖσον.
gamma 120	Γλάγος· γάλα.
gamma 121	Γλάμη καὶ γλαμῶντες· οἱ λημῶντες ὀφθαλμοί. ἔστι δὲ καὶ τὸ λημᾶν Ἑλληνικόν.
gamma 122	Γλαυκός· λευκός, κυάνεος.
gamma 123	Γλαμυρόν· ὑγρόν.
gamma 124	Γλαῦκος· ὄνομα κύριον, γένος Καρύστιος.
gamma 125	Γλαύκου τέχνη· παροιμία ἐπὶ τῶν μὴ ῥᾳδίως κατεργαζο‐ μένων, ἢ ἐπὶ τῶν πάνυ ἐπιμελῶς καὶ ἐντέχνως εἰργασμένων.
gamma 126	Γλαῦκα Ἀθήναζε καὶ γλαῦκα Ἀθηναῖοι· παροιμία ἐπὶ τῶν μάτην τι πραττόντων, ὥσπερ εἴ τις γλαῦκας Ἀθήναζε ἄγοι· πλήθουσι γὰρ ἐνταῦθα γλαῦκες. ἁρμόττει τοίνυν ἐπὶ τῶν ἀλλαχόθεν ὡς σπάνιά τινα ἐμπορευομένων καὶ κομιζόντων αὐτά.
gamma 127	Γλαῦκος· οὗτος ἦν πύκτης ἀπὸ Καρύστου τῆς Εὐβοίας μέγε‐ θος ὢν πηχῶν δʹ, ὃς καὶ ὑπὸ Γέλωνος τοῦ Συρακουσίου ἀνῃρέθη, οὗ μέμνηται Δημοσθένης ἐν τῷ Περὶ τοῦ στεφάνου (18, 319).
gamma 128	Γλαυκῶπις· εὐόφθαλμος.
gamma 129	Γλαυκώπιον· τὴν ἀκρόπολιν οἱ ἀρχαῖοι.
gamma 130	Γλαῦξ· πετεινὸν νυκτερινόν. καὶ νόμισμα Ἀθήνησι τετρά‐ δραχμον. ἐλέγετο δὲ καὶ ὄρχησίς τις καὶ φυτόν.
gamma 131	Γλάμων· ὁ λημῶν τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ διύγρους 〈αὐτοὺσ〉
gamma 131	ἔχων.
gamma 132	Γλαφυρόν· τὸν εὐτράπελον. οὕτως Μένανδρος (fr. novum).
gamma 133	Γλάφειν· τὸ γλύφειν Ἴωνες.
gamma 134	Γλαφυρόν· ἡδύ, κοῖλον, βαθύ, σοφόν, ἔμπειρον, ἀκριβές, λαμπρόν.
gamma 135	Γλεῦκος· τὰ ἀποσταλάγματα τῆς σταφυλῆς πρὶν πατηθῇ.
gamma 136	Γλήνη· κόρη ὀφθαλμοῦ. ἢ †ὄρη†.
gamma 137	Γλήναι〈α〉· ἀξιοθέατα.
gamma 138	Γλίσχρον· κολλῶδες. καὶ γλίσχρος· φειδωλός, σκνιφός, πάνυ ῥυπαρός.
gamma 139	Γλίχεται· λίαν ἔχεται, ἐπιθυμεῖ.
gamma 140	Γλοιάζειν· ἐπιμύειν τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ ἐπιλλώπτειν.
gamma 141	Γλοίης· ὁ νωθρός.
gamma 142	Γλοίητα· τὸν ῥυπαρὸν καὶ μοχθηρὸν τῷ ἤθει.
gamma 143	Γλουτόν· τὸ σφαίρωμα τῆς κοτύλης.
gamma 144	Γλυκυδερκής· ἡδὺς ἐν τῷ ὁρᾶν.
gamma 145	Γλυκέρα· ἑταίρα τις.
gamma 146	Γλυκυθυμία· ἡ ἐπὶ τῷ ζῆν ἡδονὴ καὶ οἷον φιλοψυχία. λέγε‐ ται κοινῶς καὶ πᾶσα ἡδονή.
gamma 147	Γλυκύθυμος· ἁπαλόψυχος.
gamma 148	Γλυκὺς ἀγκών· οὐ κατ’ ἐναντίωσιν ἡ παροιμία, ἀλλὰ βουλό‐ μενος εἰπεῖν, ὡς γλυκέα ἤθη. ἔστι δὲ παροιμία ὡς ἐπιφωνούμενον. οὕτως ἐχρήσατο Πλάτων ὁ κωμικὸς ἐν τῷ Φάωνι (fr. 178 K.). γέρων δὲ αὐτῷ ὑπόκειται ἐρῶν αὐλητρίδος· „ὦ χρυσοῦν ἀνάδημα, ὦ τοῖσιν
5	ἐμοῖς τρυφεροῖσι τρόποις, ὦ γλυκὺς ἀγκών“. ὡς εἴ τις λέγοι, ὦ γλυκὺς πῆχυς.
gamma 149	Γλυκὺς ἀγκών· ἀπὸ τοῦ κατὰ τὸν Νεῖλον ἀγκῶνος. ἐκεῖνος δὲ κατ’ εὐφημισμὸν οὕτως ἐκλήθη· μακρὸς γὰρ καὶ ἐργώδης. κέχρηται τῇ παροιμίᾳ Πλάτων ὁ φιλόσοφος (Phaedr. 257d).
gamma 150	Γλυκωνοχόρδους· τοὺς ἡδύνειν πειρωμένους ταῖς μελοποι‐ ΐαις. οὕτω Κρατῖνος (fr. novum).
gamma 151	Γλύκων· ὁ εὐήθης. μωρός, ἔκλυτος.
gamma 152	Γλυκυσίδην· βοτάνη τις, ἣν φυλάσσονται αἱ γυναῖκες, ὡς, ἐὰν παρατριβῶσιν αὐτῇ, ἀσχημονοῦσιν. ἔστι δὲ σύκῳ παραπλησία.
gamma 153	Γλυφίδας· τὰς χηλὰς τῆς ἀκίδος, αἷς τὴν νευρὰν προσάγο‐ μεν. παρὰ τὸ ἐγγεγλύφθαι, ὅ ἐστι κεκοιλάνθαι.
gamma 154	Γλώττας· τὰς τῶν αὐλῶν γλωττίδας. οὕτως Εὔπολις (fr. no‐
gamma 154	vum)· „γλῶσσα εἰ οὐκ ἐμπήξεται, ἄδηλον εἰ ἡσυχάσεται“.
gamma 155	Γλωσσοκηλοκόμπην· τὸν τῇ γλώσσῃ κηλοῦντα καὶ τοῖς κόμποις.
gamma 156	Γλῶσσα ποῖ πορεύῃ; πόλιν ἀνορθώσουσα καὶ πόλιν καταστρέψουσα· ἐπὶ τῶν διὰ λόγων ἢ ὠφελούντων ἢ βλαπτόντων.
gamma 157	Γλωσσαλγίαν· ἀργολογίαν.
gamma 158	Γλώσσαργον ἦθος· ἀντὶ τοῦ ταχὺ καὶ στωμύλον.
gamma 159	Γλωσσόκομον· θήκη λειψάνων ξυλίνη.
gamma 160	Γλωχῖνας· γωνίας.
gamma 161	Γνάθων· αὔλημά τι ἢ ἀναφύσημα.
gamma 162	Γνέφαλον· τύλη. οἱ δὲ προσκεφάλαιον.
gamma 163	Γνυόμενον καὶ κνυόμενον ἑκατέρως. δηλοῖ δὲ τὸ κνώμενον.
gamma 164	Γνύξ· ἐπὶ γόνατα.
gamma 165	Γνύπετοι· στυγνοὶ καὶ οἷον νενυγμένοι. καὶ τὸ κατεγνυπῶ‐ σθαι τοιοῦτον δηλοῖ.
gamma 166	Γνωματεύων· διακρίνων, διαγιγνώσκων ἀκριβῶς.
gamma 167	Γνώμην ἐμοί· ὡς ἐμοὶ δοκεῖ.
gamma 168	Γνώμη· ποιά τις διάθεσις. καὶ γνώμων· ὁ συνετός. λέγεται
gamma 168	δὲ καὶ γνώμων κανόνιόν τι μηχανικόν, καὶ δὴ καί τι σχῆμα γεωμετρι‐ κόν. καὶ διοπτρικοῦ ὀργάνου μέρος, καὶ δὴ καὶ ἀστρονομικοῦ. ἀλλὰ καὶ τὸ ἐν τοῖς γνωμονικοῖς ὀργάνοις μάλιστα λαμβανόμενον.
gamma 169	Γνῶμα· ὀδούς, δι’ οὗ τὰς ἡλικίας ἐξετάζουσι τῶν ὑποζυγίων. καὶ λιπογνώμων ἐντεῦθεν.
gamma 170	Γνώμονας· τοὺς ἐπισκεπτομένους ἄρχοντας καθ’ ἕκαστον ἐνιαυτὸν τὰ χωρία, μήπως ἐξέκοψέ τις μορίαν· μορίας δὲ τὰς ἱερὰς ἐλαίας ἐκάλουν.
gamma 171	Γνῶναι· τὸ συνουσιάσαι καλοῦσιν.
gamma 172	†γνώνη†· τὸ κοῖλον τοῦ †ἀρτίου† δίφρου, εἰς ὃ τὰς μάστι‐ γας οἱ ἡνίοχοι ἀπετίθεντο.
gamma 173	†γνώπωνες† καὶ †γενυπέται†· παρειμένοι διὰ μαλακίαν.
gamma 174	Γνώριμος· οὐχ ὁ μαθητὴς μόνον, ἀλλὰ καὶ ὁ γνωριζόμενος καὶ συνήθης.
gamma 175	Γνωσιμαχῆσαι· μετανοῆσαι, μεταγνῶναι τὸ δίκαιον καὶ πρέπον.
gamma 176	Γνωτός· ἀδελφός. καὶ γνωτή· ἀδελφή.
gamma 177	Γογγύλιον· στρογγύλον.
gamma 178	Γογγύλον οὐχ ἧττον λέγουσιν ἢ στρογγύλον.
gamma 179	Γογγρύζειν καὶ γρυλίζειν· ἡ τῶν ὑῶν φωνή.
gamma 180	Γοερόν· θρηνῶδες, λυπηρόν, κατανυκτικόν.
gamma 181	Γόης· κόλαξ, περίεργος, πλάνος, ἀπατεών.
gamma 182	Γόμφοι· μύλοι, σφῆνες, δεσμά, ἄρθρα, σύνδεσμοι ὀδόντων.
gamma 183	Γονόπαις· ὁ φύσει καὶ οὐ γνήσιος.
gamma 184	Γονύων· γονάτων.
gamma 185	Γόον· θρῆνον.
gamma 186	Γοργωπὸν ἕδραν· φοβερὰν καθέδραν.
gamma 187	Γοργύνα· δεσμοῦ τι εἶδος.
gamma 188	Γόργια· τὰ προσωπεῖα.
gamma 189	Γόργυρα· ὑπόνομος βορβορώδης.
gamma 190	Γουρόν· τὸν πλακοῦντα, ὃν ἡμεῖς αἴγουρον καλοῦμεν.
gamma 191	Γοργολόφας (Ar. Ach. 567)· ὁ Λάμαχος, ὁ ἐπὶ τῆς ἀσπίδος Γοργόνα ἔχων.
gamma 192	Γόργυρα· τὸ κατὰ γῆς ὄρυγμα. οὕτω Δείναρχος (fr. 16, p. 148, 6 C.) καὶ Ἡρόδοτος (3, 145) καὶ ἄλλοι.
gamma 193	Γραμματεύς· ὁ γραμματεὺς γραμμάτων τέ ἐστι κύριος καὶ τὰ γενόμενα ψηφίσματα φυλάττει καὶ τὰ ἄλλα πάντα ἀντιγράφεται καὶ παρακάθηται τῇ βουλῇ.
gamma 194	Γραμματεύς· οὗτος πράξεως μὲν οὐδεμιᾶς ἦν κύριος, ὑπανε‐ γίνωσκε δὲ τῇ βουλῇ καὶ τῷ δήμῳ τὰ πραττόμενα. ὁ δὲ ἀντιγραφεὺς καὶ οὗτος ἀπὸ τοῦ γράφειν τὰ παρὰ τῇ βουλῇ ὠνόμασται.
gamma 195	Γραμματοκύφων· Δημοσθένης ἐν τῷ Περὶ στεφάνου
gamma 195	(18, 209) διαπαίζων τὸν Αἰσχίνην οὕτως εἶπεν, ἀντὶ τοῦ ὦ γραμματεῦ, διότι οἱ γραμματεῖς προσκεκυφότες γράφουσιν. ἢ γραμματοκύφων, ὡσανεὶ ὁ ἐν ἀγορᾶ γραμματεύων· οἱ γὰρ ἀγοραῖοι τῷ κύφωνι μαστι‐
5	γοῦνται. δι’ ὃ καὶ „περίτριμμα ἀγορᾶσ“ αὐτὸν λέγει (18, 127).
gamma 196	Γράμμα· τὸ ζωγράφημα.
gamma 197	Γραμματεῖον· κυρίως τὸ πινακίδιον. καὶ ἀργυροῦν γλωσσό‐ κομον.
gamma 198	Γραμματοκύφων· ἀντὶ τοῦ ταπεινὲ γραμματεῦ· κυρίως γὰρ †κύφη† τὸ ξύλον καλεῖται, {δι’ οὗ τὸν τράχηλον καὶ τὰς χεῖρας διείρου‐ σιν}.
gamma 199	Γραμμὴ μακρά· ὁ καταδικάζων ἐν τῷ γραμματιδίῳ εἷλκε πρὸς τῷ ὀνόματι μακρὰν γραμμήν, ὁ δὲ ἀπολύων βραχεῖαν.
gamma 200	Γραμματιστής· γραμματοδιδάσκαλος.
gamma 201	Γράσον· τὴν δυσωδίαν τῶν μασχαλῶν.
gamma 202	Γράφεται· ἀντὶ τοῦ γράφει ἢ κατηγορεῖ.
gamma 203	Γραφεύς· ἀντὶ τοῦ ζωγράφος. Δημοσθένης κατὰ Μειδίου (21, 147). καὶ γράφειν τὸ ζωγραφεῖν.
gamma 204	Γραφή· ἡ περὶ δημοσίων ἀδικημάτων κατηγορία καὶ περὶ ἄλλων ἁμαρτημάτων. γίνονται δὲ γραφαὶ καὶ νόμων καὶ ψηφισμάτων οὐκ ἐπιτηδείων εἰσκομίζεσθαι δοκούντων, αἵτινες γραφαὶ παρανόμων καλοῦνται.
gamma 205	Γραφή· δημοσίου τινὸς ἐγκλήματος ὄνομα. οὐ μόνον δὲ ὅταν
gamma 205	ψηφίσματος ἢ νόμου κατηγορῇ τις, παράνομον γραφὴν ἀποφέρεσθαι καὶ γράφεσθαι λέγεται, ἀλλὰ καὶ ἐπ’ ἄλλοις πολλοῖς δημοσίοις ἀδική‐ μασι. πολλὴ 〈δὲ ἡ〉 χρῆσις τοῖς ῥήτορσι.
gamma 206	Γραφὴ καὶ γράψασθαι δίκης ἐστὶν ὄνομα κατὰ τῶν μέγιστα ἀδικούντων. ἀπετίθετο δὲ ἡ γραφὴ ἐπὶ τούτοις· ἀσεβείας, παρανόμων, ἀργίας, ξενίας, δωροξενίας, συκοφαντίας, προαγωγίας, καὶ ἄν τις ὑποσχόμενος τῷ δήμῳ μὴ ποιῇ, καὶ ἄν τις τοὺς νόμους διαφθείρῃ· ἐπὶ
5	τούτοις γὰρ ἐξῆν γράφεσθαι γραφὴν ἀποθέμενον παρὰ τοὺς θεσμοθέ‐ τας. ἦν δὲ καὶ ὕβρεως γραφὴ καὶ ταύτης ἀγὼν δημόσιος. καὶ ἡ μὲν δημοσία, ἡ δὲ ἰδιωτική. δημοσία μὲν ἣν ἀπέφερέ τις πρὸς τοὺς θεσμοθέ‐ τας, ἰδιωτικὴ δὲ ἣν ἰδίᾳ ἀπέφερεν εἰς τὸ δικαστήριον ὁ ὑβρισθείς. καὶ τῆς μὲν δημοσίας τίμημα ἦν ὡρισμένον, ὅ, τι χρὴ παθεῖν ἢ ἀποτῖσαι, τῆς
10	δὲ ἰδιωτικῆς ἀργύριον, ὃ τοῖς δικασταῖς ἐδόκει.
gamma 207	Γραφήν· λογισμόν.
gamma 208	Γραφὴ καὶ ἐγκλήματα· κατηγορία καὶ ἔγκλημα.
gamma 209	Γραφεῖς· οἱ ζωγράφοι.
gamma 210	Γραφικός· ζωγραφίας ἔμπειρος.
gamma 211	Γράψαι· κοιλᾶναι, διασκάψαι.
gamma 212	Γραῶν ὕθλοι· ἐπὶ τῶν μάτην ληρούντων.
gamma 213	Γρῖφοι· τὰ συμποσιακὰ ζητήματα.
gamma 214	Γρῖφος· τὸ δίκτυον. λέγεται δὲ καὶ ὁ δύσκολος καὶ συμπε‐ πλεγμένος λόγος.
gamma 215	Γρομφίς· ὗς, ἡ παλαιὰ σκρόφα.
gamma 216	Γρῦ· βραχύ. ἔνιοι δὲ τὸν ἀπὸ τῶν ὀνύχων ῥύπον.
gamma 217	Γρῦ· ἀντὶ τοῦ οὐδέν· καὶ γὰρ οὕτως καλεῖται ὁ ἐν τοῖς ὄνυξι ῥύπος.
gamma 218	Γρύξαι· φθέγξασθαι, διακράξαι.
gamma 219	Γρῦνος· ἡ τρύξ.
gamma 220	Γρυπανίζειν· σείεσθαι τὴν γῆν βαλλομένην καὶ ὥσπερ 〈γ〉ρυποῦσθαι ἀπὸ σεισμοῦ. οὕτως ἐχρήσατο Ἀντιφῶν (87 B 31 D.‐ K.).
gamma 221	Γρύλος· Ξενοφῶντος τοῦ Σωκρατικοῦ υἱὸς Γρύλος. καὶ ἕτε‐ ρος Διόδωρος.
gamma 222	Γρυπάνιον· γρυπαίνειν τὸ γρυποῦσθαι λέγουσιν, οἷον ἐπὶ τῶν ἁπαλῶν ξυλυφίων, ὅταν κάμψαντες ἀφῶμεν αὐτά. Ἀντιφῶν δέ φησιν ἐν Ἀληθείας δευτέρῳ (87 B 30 D.—K.)· „καίων γὰρ τὴν γῆν καὶ συντήκων γρυπάνιον ποιεῖ“. καὶ Μελάνθιος· „σεισμόσ“, φησί, „γέ‐
5	γονε καὶ ἔγρυπεν ἡ γῆ“ (FGrHist 326 F 1).
gamma 223	Γυῖα· μέλη, ἢ πόδας τοῦ σώματος.
gamma 224	Γύης· καὶ μέτρον τι γῆς καὶ μέρος τι τοῦ ἀρότρου.
gamma 225	Γύλιος· εἶδος πήρας στρατιωτικῆς.
gamma 226	Γυμνάσια· ἀλειπτήρια, ἢ βαλανεῖα, ἢ λουτρά.
gamma 227	Γυμνασίαρχος· δέκα γυμνασίαρχοι ἦσαν, εἷς καθ’ ἑκάστην φυλήν, καὶ οὗτοι ἦγον τὰ λαμπαδηδρόμια τὴν ἑορτήν. ἤλειφε μὲν οὖν ὁ γυμνασίαρχος τοὺς ἐφήβους, οἱ δὲ ἀλειψάμενοι κατὰ διαδοχὴν ἔτρεχον ἄλλος ἄλλῳ τὴν λαμπάδα μεταδιδούς. καὶ ἧπτεν ὁ τελευταῖος τῆς τά‐
5	ξεως τὸν βωμόν. ἐκ τοίνυν τῶν διαφόρων τάξεων ὁ πρῶτος ἅψας τὸν βωμὸν οὗτος ἐνίκα, καὶ αὐτὸς καὶ ἡ τούτου φυλή. ἤγετο δὲ ἡ ἑορτὴ Προμηθεῖ καὶ Ἡφαίστῳ καὶ Πανί· τῷ μὲν διὰ τὴν κλοπὴν τοῦ πυρός, Ἡφαίστῳ δὲ ὅτι δεσπότης ἐνομίζετο τοῦ πυρός, τῷ Πανὶ δὲ ὅτι συμ‐ μαχήσειν ἔδοξεν Ἀθηναίοις ἐν τοῖς Περσικοῖς.
gamma 228	Γύλιος· σκεῦος στρατιωτικὸν πλεκτόν, εἰς ὃ ἐνετίθεντο τὰ ἐπιτήδεια.
gamma 229	Γύλιππος καὶ Γύλων· ὀνόματα κύρια.
gamma 230	Γυμνοπαιδία· ἑορτὴ Λακεδαιμονίων, ἐν ᾗ 〈παῖδες ᾖδον τῷ Ἀπόλλωνι〉 παιᾶνας γυμνοὶ εἰς τοὺς περὶ Θυραίαν πεσόντας.
gamma 231	Γυμνοπαιδία· χοροὶ ἐκ παίδων ἐν Σπάρτῃ τῆς Λακωνικῆς εἰς θεοὺς ὕμνους ᾄδοντες, εἰς τιμὴν τῶν ἐν Θυραίαις ἀποθανόντων Σπαρτιατῶν.
gamma 232	Γυμνητία· τὸ τῶν γυμνητῶν σύνταγμα.
gamma 233	Γυμνότερος Ἰαλέμου· ὁ Ἰάλεμος ἐπίρρημα θρήνου. τάσσε‐ ται δὲ ἐπὶ τῶν οἰκτρῶν.
gamma 234	Γυναῖκες εἰλίποδες (Eup. fr. 161, 3 K.)· διὰ τὴν ἔνδεσιν τῶν μηρῶν.
gamma 235	Γυναιμανής· ἐπὶ γυναιξὶ μαινόμενος. ὁ ἀκόλαστος.
gamma 236	Γῦπαι· γυπῶν οἰκήσεις, αἱ νεοσσιαί.
gamma 237	Γύννις· ἀνδρόγυνος, μαλακός.
gamma 238	Γύρινοι· βάτραχοι οἱ μήπω πόδας ἔχοντες.
gamma 239	Γῦροι· οὗ τὰ φυτὰ ἐμβάλλουσιν.
gamma 240	Γῦρον· ὡς ἡμεῖς τὸν κύκλον.
gamma 241	Γωνίᾳ ἀπορθῶσαι· τὸ ἐν γωνίᾳ ὑπό τινος περανθῆναι.
gamma 242	Γωρυτός· θήκη τόξων.
gamma 243	Γωνιασμός· Λυσίας ἐν τῷ κατὰ Λυσιθέου, εἰ ἔστι γνήσιος (fr. 158 S.)· „κάμψαντι“, φησί, „τοῦ τείχους, ὦ βουλή, ἔστι γωνιασμὸς
gamma 243	ἐν ἀριστερᾶ καὶ εὐρυχωρία πάνυ πολύσ“.
delta t	Ἀρχὴ σὺν θεῷ τῆς Δ
delta 1	Δᾷδες· λαμπάδες.
delta 2	Δᾳδουχεῖ· φαίνει.
delta 3	Δαιδάλεον· τῇ κατασκευῇ ποικίλον.
delta 4	Δαίδαλον· ποικίλον κατασκεύασμα· ἀπὸ Δαιδάλου τινὸς μηχανοποιοῦ, ὃς κατασκευάσας 〈***〉.
delta 5	Δάειρα· τινὲς Στυγὸς ἀδελφήν. ἔνιοι τροφὸν Περσεφόνης. ἄλλοι τὴν αὐτὴν Δήμητρι. τινὲς τὴν αὐτὴν τῇ Ἥρᾳ. καὶ πιθανὸν τὴν Ἥραν δάειραν τοῦ Πλούτωνος λέγεσθαι· δαὴρ γάρ ἐστιν ὁ τοῦ ἀνδρὸς ἀδελφός. Ἀριστοφάνης δὲ (fr. novum) Σεμέλης φησὶ μητέρα
5	εἶναι.
delta 6	Δαΐα· μεγάλη, σεμνή, φοβερά.
delta 7	Δάειρα καὶ Δάμων· ὀνόματα κύρια.
delta 8	Δαΐαν ὁδόν (Ar. Ran. 897)· ἔμπειρον, ἀπὸ τοῦ δαῆναι θαυ‐ μασθῆναι.
delta 9	Δαιδάλειον· τὸν ὑπὸ Δαιδάλου κατασκευασθέντα ἀνδρι‐
delta 9	άντα, 〈ὃν〉 διὰ τὸ δοκεῖν ἀποδιδράσκειν νομίζεσθαι δεδεμένον· δό‐ ξα γὰρ κατεῖχεν ὡς τῶν δαιδάλων ἔργων ἐμψύχων ὄντων καὶ κινου‐ μένων· πρῶτος γὰρ οὗτος ὁ Δαίδαλος τῶν ἀγαλμάτων φησὶ διεβί‐
5	βασε τὸν ἕτερον τῶν ποδῶν καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς ἀνεπέτασε καὶ τὰς χεῖρας προέτεινε καὶ δόξαν παρέσχεν ὅτι ἔμψυχα ποιεῖ τὰ ἀγάλματα· πρὸ γὰρ αὐτοῦ συμπεπηγότα τε ἐγίνετο καὶ συμμεμυκότα καὶ τὰς χεῖρας καθήκοντα.
delta 10	Δαιδαλίδαι· δῆμος Κεκροπίδος.
delta 11	Δαίεις· φλέγεις.
delta 12	Δαίει· καίει.
delta 13	Δαΐζων· διακόπτων. ἢ παρὰ τὴν δάϊν, τὴν μάχην, ὁ καταμαχό‐ μενος.
delta 14	Δαιμονᾶν· τὸ ὑπὸ δαίμονος κατέχεσθαι καὶ πλήρη εἶναι δαί‐ μονος, ὡς κορυβαντιᾶν τὸ ὑπὸ τῶν Κορυβάντων κατέχεσθαι.
delta 15	Δαίμονα· ἐκστατικόν.
delta 16	Δαιμόνιε· μακάριε.
delta 17	Δαίνυ· εὐώχει.
delta 18	Δαινύμενος· εὐωχούμενος.
delta 19	Δαίς· εὐωχία.
delta 20	Δαῖτας· εὐωχίας.
delta 21	Δαιτὸς ἐΐσης (A 468, al.)· ἐξ ἴσου μεριζομένης εὐωχίας.
delta 22	Δαιτρεύειν· μερίζειν.
delta 23	Δαιτρόν· μεριστήν, μάγειρον.
delta 24	Δαιτρός· προσδιαιρῶν ἐλάχιστα τοῖς ἑστιωμένοις· οὕτω γὰρ εἱστιῶντο μεριζόμενοι τά τε πρόβατα καὶ τὸν πότον. παρ’ ὃ καὶ λέγει „δαιτὸς ἐΐσησ“ (A 468, al.).
delta 25	Δαῖρα· δισυλλάβως ὑπὸ τῶν Ἀττικῶν ὀνομάζεται μήτηρ Ἐλευσῖνος. οἱ δὲ περὶ τὰς τελετὰς καὶ τὰ μυστήρια διατρίβοντες τὴν ὑγρὰν οὐσίαν Δαῖραν ὀνομάζουσι.
delta 26	Δᾴς· ἡ ἐκ δᾴδων λαμπάς, φανὸς δὲ ἡ ἐκ τῶν κληματίδων.
delta 27	Δαιταλεῖς· δαιτυμόνες καὶ θιασῶται καὶ συμπόται καὶ οἷον συνδαιταλεῖς. 〈οὕτως Ἀριστοφάνησ〉 (I 438 K.).
delta 28	Δαιτυμόνες· ἀριστηταί, εὐωχούμενοι.
delta 29	Δαΐφρονος· συνετοῦ ἢ πολεμικοῦ.
delta 30	Δάκετον· θηρίον ἑρπετόν.
delta 31	Δάκη· θηρία.
delta 32	Δακρυόεν· μετὰ δακρύων.
delta 33	Δακτύλιος· τῷ τόνῳ ὡς δημόσιος.
delta 34	Δακτύλιοι· οἱ τετρημένοι λίθοι, ἐξ ὧν τὰ ἀπόγεια 〈σχοινία〉 ἀνάπτουσι.
delta 35	†Δαληταί†· διαιρέται.
delta 36	Δαλός· λαμπάς, ἢ ξύλου ἀπόκαυμα, ἢ δᾳδίον ἡμίφλεκτον.
delta 37	Δάμαρ· ἀνδρὸς γυνή.
delta 38	Δάματερ· ἐκπλησσόμενοι λέγουσιν.
delta 39	Δάμαρτος· γυναικός.
delta 40	Δαμασίφρων· ὁ ἀπατῆσαι δυνάμενος. Πίνδαρος (Ol. 13, 78)· 〈„δαμασίφρονα χρυσόν“〉.
delta 41	Δαμαρίππεως· συκῆς γένος.
delta 42	Δαμέντα· δαμασθέντα ἢ φονευθέντα.
delta 43	Δάμνα· ἐδάμαζεν.
delta 44	Δάμνημι· δαμάζω.
delta 45	Δανάκη· τοῦτο νομίσματός ἐστιν ὄνομα, ὃ τοῖς νεκροῖς ἐδίδο‐
delta 45	σαν πάλαι συγκηδεύοντες νεὼς Ἀχερουσίας ἐπίβαθρον. Ἀχερουσία δέ ἐστιν λίμνη ἐν Ἅιδου, ἣν διαπορθμεύονται οἱ τελευτῶντες τὸ προειρη‐ μένον νόμισμα τῷ πορθμεῖ διδόντες.
delta 46	Δανά· ξηρὰ ξύλα. καὶ †εὔθραυστα† καὶ θερμά.
delta 47	Δανεῖν· κακουργεῖν.
delta 48	Δανειζόμενοι· οὐ μόνον οἱ ὑπόχρεοι, ἀλλὰ καὶ οἱ δανεισταὶ οὕτω καλοῦνται.
delta 49	Δανειστήν· καὶ τὸν δεδανεισμένον λέγουσιν οἱ Ἀττικοί.
delta 50	Δάοχος· εἷς ἐστιν οὗτος τῶν προεμένων Φιλίππῳ τὰ Θετταλῶν πράγματα.
delta 51	Δανάκης· νομισμάτιόν τι βαρβαρικὸν πλέον ὀβολοῦ, ὃ καὶ τοῖς τεθνεῶσιν ἐδίδοτο.
delta 52	Δαπανᾶν· οὐ τὸ ἀναλίσκειν ἁπλῶς, ἀλλὰ τὸ λαμπρῶς ζῆν καὶ σπαθᾶν καὶ δαπανᾶν τὴν οὐσίαν. οὕτω Δημοσθένης (40, 51). καὶ οἱ ἄλλοι δικανικοὶ οὕτως χρῶνται τῷ ὀνόματι. Θουκυδίδης δὲ (4, 3, 3) „τὴν πόλιν δαπανᾶν“ φησιν, ἀντὶ τοῦ εἰς ἀναλώματα μεγάλα ἐμβαλεῖν.
delta 53	Δάπεδον· ἔδαφος.
delta 54	Δάπιδες· στρώματα ἄττα.
delta 55	Δαρδάπτει· σπαράσσει, κατεσθίει.
delta 56	Δαρεικὸν στατῆρα· ἀπὸ Δαρείου.
delta 57	Δαρεικός· νόμισμά τι ἦν χρυσοῦν, ὅπερ Δαρεῖος πρῶτος ἐπε‐ νόησεν.
delta 58	Δαρεικός· εἰσὶ μὲν χρυσοῖ στατῆρες οἱ δαρεικοί, ἠδύνατο δὲ ἕκαστος αὐτῶν ὅπερ καὶ ὁ παρὰ τοῖς Ἀττικοῖς ὀνομαζόμενος χρυσός. οὐκ ἀπὸ Δαρείου δὲ τοῦ Ξέρξου πατρός, ἀλλ’ ἀφ’ ἑτέρου τινὸς παλαι‐ τέρου βασιλέως ὠνομάσθησαν. λέγουσι δέ τινες δύνασθαι τὸν δαρει‐
5	κὸν δραχμὰς ἀργυρίου κʹ, ὡς τοὺς εʹ δαρεικοὺς δύνασθαι μνᾶν ἀργυ‐ ρίου.
delta 59	Δᾴς· λαμπάς.
delta 60	Δάσασθαι· διαμερίσασθαι.
delta 61	Δασμολογία· φορολογία.
delta 62	Δασμολόγοι· μερισταί, φορολόγοι.
delta 63	Δασυλλίδαι· οἱ δασεῖς.
delta 64	Δασύπους· λαγώς.
delta 65	Δασύπους κρεῶν ἐπιθυμεῖ· λέγεται ἐπὶ τοῦ ἐπιθυμοῦντος παρ’ ἄλλου γενέσθαι τὰ ὄντα παρ’ ἑαυτῷ.
delta 66	Δασύποδα· τὸν λαγὼν καὶ οἱ Ἀττικοί.
delta 67	Δασμός· †μέρος†, φόρου ἀπαρχή.
delta 68	Δάσονται· διασπῶνται. κατὰ μέρη φαγοῦνται καὶ μεριοῦνται.
delta 69	Δατηταί· οἱ τὰ κοινὰ διανέμοντες.
delta 70	Δατεῖσθαι καὶ δατηταί· δατεῖσθαι μὲν τὸ μερίζεσθαι, δατη‐ ταὶ δὲ οἱ μερισταί. τὸ δὲ εἰς δατητῶν αἵρεσιν εἶδός ἐστι δίκης· ὁπότε γὰρ κοινωνοῖέν τινες ἀλλήλοις καὶ οἱ μὲν βούλοιντο διανέμεσθαι τὰ κοινά, οἱ δὲ μή, ἐδικάζοντο οἱ βουλόμενοι τοῖς μὴ βουλομένοις εἰς
5	δατητῶν αἵρεσιν. οὕτως Λυσίας (fr. 7 S.) καὶ Ἀριστοτέλης (Ath. Pol. 56, 6).
delta 71	Δατός· πόλις Θρᾴκης σφόδρα εὐδαίμων, ἀφ’ ἧς ἡ παροιμία „Δατὸς ἀγαθῶν“. ταύτην δὲ τὴν πόλιν καὶ τὴν παρακειμένην χώραν καὶ θηλυκῶς καὶ ἀρρενικῶς ὀνομάζουσι.
delta 72	Δαυλίαν κορώνην (Ar. fr. 716 K.)· ἀηδόνα.
delta 73	Δαυνότατα· καυστικώτατα.
delta 74	Δαφνοπῶλαι· ἐν Δελφοῖς. οἱ λαμβάνοντες κερμάτιον ἐδίδο‐ σαν.
delta 75	Δαψιλέστατος· πολυτελέστατος. λέγεται δὲ καὶ ἐπὶ ῥευμάτων καὶ ἐπὶ τῶν μεγαλοψυχούντων.
delta 76	Δέδασται· μεμέρισται.
delta 77	Δεδαυμένον· Ἀττικοὶ λέγουσι τὸ κεκαυμένον.
delta 78	Δέδηεν· φεύγει ἢ φλέγει.
delta 79	Δεδί〈ττ〉οιντο· φοβοῖντο.
delta 80	Δεδείκηλον· δειλόν.
delta 81	Δεδιακόνηκεν· ἀντὶ τοῦ διῴκηκεν.
delta 82	Δεδίξεσθαι· ἐκφοβῆσαι, διῶξαι.
delta 83	Δεδιττόμενος· ἐκφοβῶν.
delta 84	Δεδίξεται· καταφοβήσει. καὶ δεδίττομαι τὸ φοβοῦμαι.
delta 85	Δεδημευμέναι· ἀπηγορευμέναι.
delta 86	Δεδιώς· φοβούμενος.
delta 87	Δεδμήμεθα· ὑποτετάγμεθα.
delta 88	Δεδοκημένος· ἐκδεχόμενος, ἐνεδρεύων.
delta 89	Δέδορκεν· ὁρᾷ, βλέπει.
delta 90	Δέδοται καὶ κακοῖσιν ἄγρα· ἐπὶ τῶν παρ’ ἀξίαν εὐπρα‐ γούντων.
delta 91	Δεδουπώς· πεπτωκώς, τεθνηκώς.
delta 92	Δεδραγμένος· πεπραγμένος.
delta 93	Δέδυκεν· εἰσῆλθεν.
delta 94	Δεδμημένοι· δεδαμασμένοι.
delta 95	†Δεδώνατον†· τὸ δεκαζόμενον.
delta 96	†Δείδαρος†· ἀτυχής.
delta 97	Δέει· τὸ δεῖ. τὸ ὁριστικὸν δηλονότι.
delta 98	Δεήσεις· ἀντὶ τοῦ ἐνδείας. Ἀντιφῶν Ἀληθείας αʹ (87 B 11 D.‐ K.).
delta 99	Δεῆσαν· χρείας γενομένης.
delta 100	Δεῖ· τέσσαρα ἔχει τὰ σημαινόμενα. ἀντὶ τοῦ χρή. καὶ ἀντὶ τοῦ χρεία ἐστίν, οἷον „δεῖ δὲ χρημάτων καὶ ἄνευ τούτων οὐδὲν γενέσθαι τῶν δεόντων“ (Dem. 1, 20). καὶ ἀντὶ τοῦ δεσμεῖ. καὶ δέει ἐν διαλύσει ἀντὶ τοῦ ἀπέχει.
delta 101	Δείκελον· ἄγαλμα ἢ ὁμοίωμα.
delta 102	Δειλάκρα· ἡ ἐλεεινή. καὶ δείλακρος †ὁ† δειλακρίων· ἐλεεινός, ταλαίπωρος.
delta 103	Δείλαιος· ἄθλιος.
delta 104	Δεῖγμα· κυρίως μὲν τὸ δεικνύμενον ἀφ’ ἑκάστου τῶν πωλου‐ μένων. ἔστι δὲ καὶ τόπος τις ἐν τῷ Ἀθήνησιν ἐμπορίῳ, εἰς ὃν τὰ δεί‐ γματα ἐκομίζετο, καλούμενος οὕτως. Ἀττικὸν δέ ἐστιν τὸ ἔθος τὸ κα‐ λεῖν ἀπὸ τῶν ἐν τῷ τόπῳ καὶ αὐτοὺς τοὺς τόπους.
delta 105	Δείλη ὀψία· ἡ περὶ δύσιν ἡλίου.
delta 106	Δείλῃ πρωΐᾳ· τῇ πρὸ ἀρίστου ὥρᾳ.
delta 107	Δείλη· τὸ μετὰ τὴν μεσημβρίαν μέρος τῆς ἡμέρας.
delta 108	Δείλη ὀψία· τὸ τελευταῖον τῆς δείλης μέρος, τὸ περὶ ἡλίου δυσμάς. καὶ δείλη πρωΐα· τὸ πρῶτον τῆς δείλης, τὸ εὐθὺς ἐκ μεσημ‐ βρίας.
delta 109	Δειλόν· δείλαιον, μοχθηρόν.
delta 110	†Δειλοκομπήσας†· ἐξαπατήσας. Ἕρμιππος (fr. 88 K.).
delta 111	Δειλότερος εἶ τοῦ παρακύπτοντος· ἐπὶ τῶν σφόδρα δειλῶν· ἀνὴρ γάρ τις οὕτως ἐγένετο δειλός, ὃς παρακύψας ἐκ σπηλαίου καὶ ἰδὼν τὸν Ἡρακλέα ἀπελιθώθη. καὶ διέμεινεν ἔτι καὶ νῦν ὁ λίθος ἀνθρωποειδής.
delta 112	Δεῖμα· φόβος.
delta 113	Δειμαλέοι· λεπτοί.
delta 114	Δειμαλέος· εὐλαβής.
delta 115	Δειμάμενοι· οἰκοδομήσαντες.
delta 116	Δειμᾶν· οἰκοδομεῖν.
delta 117	Δειμαίνει· φοβεῖται.
delta 118	Δειμαίνοντα· φοβούμενον.
delta 119	Δείμασθαι· οἰκοδομεῖν.
delta 120	Δειματώδης· φοβερός.
delta 121	Δειμάτων· φόβων.
delta 122	Δείμομεν· οἰκοδομοῦμεν.
delta 123	Δεῖν· ὀφείλειν.
delta 124	Δεῖν· δεσμεῖν.
delta 125	Δεινοί· φοβεροί, ἔμπειροι, σοφοί.
delta 126	Δεινοὶ πλέκειν τὰς μηχανὰς Αἰγύπτιοι (Aeschyl. fr. 373 N.2 = 726 M.)· ἐπὶ τῶν σφόδρα κακουργοτάτων· τοιοῦτοι γὰρ οἱ Αἰγύπτιοι.
delta 127	Δεινοπαθεῖ· δεινῶς ἔχει, χαλεπὰ πάσχει.
delta 128	Δεινός· πανοῦργος, ἱκανός, ἀκολάκευτος, σοφός, ἔμπειρος.
delta 129	Δεινότητα· τήν τε τῶν λόγων δύναμιν δηλοῖ τήν τε πανουρ‐ γίαν.
delta 130	Δεῖν ᾠήθην· δέον εἶναι ὑπέλαβον, ἀναγκαῖον ἐνόμισα.
delta 131	Δεῖνος· προπερισπωμένως ὁ ψυκτήρ.
delta 132	Δεινωποί· δειματώδεις, φοβεροί.
delta 133	Δείνωσις· δεινότης, σκότωσις.
delta 134	Δειπνιστός· ὁ καθ’ ἡμᾶς ἀρίστου καιρός.
delta 135	Δειπνολόχον· κλεπτοτρόφον.
delta 136	Δειπνοφόρος· αἱ φέρουσαι τοῖς κατακεκλιμένοις ἐν τῷ τῆς Ἀθηνᾶς ἱερῷ τὰ δεῖπνα.
delta 137	Δεῖπνον· τὸ πρωϊνὸν ἄριστον.
delta 138	Δειπνοφόρια· τὰ φερόμενα δεῖπνα ταῖς Κέκροπος θυγατρά‐ σιν Ἕρσῃ καὶ Ἀγραύλῳ καὶ Πανδρόσῳ. ἐφέρετο δὲ πολυτελῶς κατά τινα μυστικὸν λόγον ὑπὸ τῶν φιλοτίμων καὶ πολυτελῶν.
delta 139	Δειράδες· οἱ τραχώδεις τόποι τῶν ὀρῶν.
delta 140	Δειρατιώτης· δῆμός ἐστι τῆς Λεοντίδος Δειράδες, ἀφ’ οὗ ὁ δημότης Δειρατιώτης.
delta 141	Δειρή· τράχηλος.
delta 142	Δεισιδαίμων· θεοσεβής. ἢ ἀμφίβολος περὶ τὴν πίστιν καὶ οἱονεὶ δεδοικώς.
delta 143	Δεῖται· προσδεσμεύεται ἢ χρῄζει.
delta 144	Δεῖται· ἀντὶ τοῦ δεῖ· „ἀπελθεῖν με δεῖται“. Εὐέτης Ἐ‐ πικλήρῳ (fr. novum), Ἐπίχαρμος Πολιτείᾳ (cf. fr. 255, 1 Kaibel).
delta 145	Δέκα· διάφοροι γεγόνασιν ὁ ἀριθμὸς οὗτος· οἱ μὲν γὰρ ἦρχον ἐν Πειραιεῖ ἐπὶ τῶν λʹ τυράννων, οἷς οὐκ ἐσπείσαντο Ἀθηναῖοι, καίτοι σπεισάμενοι τοῖς λʹ. ἕτεροι δέ τινες ἐγένοντο δέκα, οὓς Ἀθη‐ ναῖοι μετὰ τὴν καθαίρεσιν τῶν λʹ εἵλοντο.
delta 146	Δεκάζειν· διαφθείρειν χρήμασιν ἢ δώροις.
delta 147	Δεκάζεσθαι· ἐρρήθη μὲν ἀπὸ τοῦ κατὰ δεκάδα φθείρεσθαι δώροις· ὅτε γὰρ βούλοιντό τινες ἀρχῆς τυχεῖν ἢ ἄλλο τι ἀνύειν, κατὰ δέκα ἀνθρώπους ἐδίδοσάν τινα, ὅπως συμπράττωσιν αὐτοῖς. ἐξ ἐκείνου δὲ ἤδη τὸν λαμβάνοντα ἕνεκα τοῦ συμπράττειν μὴ ἀπαντῶντος τοῦ
5	βελτίστου δεκάζεσθαί φασιν. ὅμοιον καὶ τὸ ἐριθεύεσθαι τῷ δεκάζεσθαί ἐστι· καὶ γὰρ 〈ἡ〉 ἐρίθεια εἴρηται ἀπὸ τῆς τοῦ μισθοῦ δόσεως.
delta 148	Δεκάζων· τὸ σημαινόμενον δῆλον. ἐποιήθη δὲ τὸ ὄνομα ἐντεῦ‐ θεν. Λύκος μέν ἐστιν ἥρως μορφὴν ἔχων τοῦ θηρίου, πρὸς δὲ τοῖς ἐν Ἀθήναις ἀνεστήλωται δικαστηρίοις· πρὸς ὃν οἱ δωροδοκοῦντες κατὰ δέκα γινόμενοι ἀνεστρέφοντο. ἔνθα καὶ ἡ παροιμία „Λύκου δεκάσ“. ἐξ
5	οὖν τῆς δεκάδος τὸ δεκάζειν καὶ δεκάζεσθαι.
delta 149	Δέκα καὶ δεκαδοῦχος· δέκα μὲν ἦρχον μετὰ τοὺς λʹ κατα‐ στάντες, ἐκαλεῖτο μέντοι τούτων ἕκαστος τῶν ἀρχόντων δεκαδοῦχος, ὡς δηλοῖ Λυσίας (fr. 79 S.).
delta 148a	〈Δεκάζεσθαι· δωροδοκεῖσθαι〉.
delta 150	Δεκαδαρχίαι· τὰς ὑπὸ Λακεδαιμονίων κατασταθείσας ἐν ταῖς πόλεσι δεκαδαρχίας συνεχῶς ὀνομάζουσιν οἱ ἱστορικοί. καὶ Φίλιπ‐ πος μέντοι παρὰ Θετταλοῖς δεκαδάρχην κατέστησεν, ὡς Δημοσθένης ἐν ϛʹ Φιλιππικῶν (22).
delta 151	Δεκατεύειν· ἀντὶ τοῦ δεκάτην εἰσπράττεσθαι καὶ λαφυραγω‐ γεῖν. τὰ δὲ ἐκ τῶν πολεμίων ληφθέντα ἐδεκατεύοντο θεοῖς. διὸ κυρίως δεκατεῦσαι τὸ καθιερῶσαι. κατὰ μεταφορὰν δὲ καὶ τὸ δεκάτην ὁπωσοῦν λαβεῖν καὶ ἀπαιτῆσαι.
delta 152	Δεκάπαλαι· τὸ πρὸ πολλοῦ πάνυ λέγουσιν.
delta 153	Δεκαδέας· τοὺς τῆς αὐτῆς δεκάδος καὶ ὑπὸ τῷ αὐτῷ δεκάρχῃ. οὕτω Ξενοφῶν (Cyr. 2, 2, 30).
delta 154	Δεκάδραχμος· τελώνης δεκάτην πράσσων. οὕτως Κράτης (fr. novum).
delta 155	Δεκάζειν· διαφθείρειν τοὺς δικάζοντας ἢ τοὺς ἐκκλησιαστὰς χρήμασι καὶ δώροις. ἐκλήθη δὲ ἀπὸ τοῦ κατὰ δέκα ἀθροιζομένους λαμβάνειν τὰ δῶρα. πρῶτον δέ φασι δεκάσαι Μέλητα, εὐθύνας διδόντα τῆς ἐν Πύλῳ στρατηγίας.
delta 156	Δεκατεύειν· τὸ τὴν δεκάτην εἰσφέρειν, ὧν ἔχει τις χρημάτων. Θουκυδίδης δὲ ἐπὶ τοῦ τελωνεῖν τὴν δεκάτην τέθεικε καὶ τὸ δεκατεύειν.
delta 157	Δεκατευτάς· τοὺς τελώνας τοὺς τὴν δεκάτην ἐκλέγοντας.
delta 157	οὕτως Ἀντιφῶν (fr. 10 Th.).
delta 158	Δεκατηλόγους· τοὺς τὴν δεκάτην ἐκλέγοντας. ταὐτὸν ἄρα τοῖς δεκατευταῖς.
delta 159	Δεκάτη πρώτη· ἡ πρὸ τῆς εἰκάδος. καὶ δεκάτη ὑστέρα· ἡ μετὰ τὴν εἰκάδα.
delta 160	Δεκάτη 〈ν〉 θύομεν· ἐν ᾗ τὰ ὀνόματα τοῖς παιδίοις τίθεμεν. Ἀριστοτέλης δὲ ἑβδόμῃ φησί (Hist. an. 588a 8).
delta 161	Δέκα τοὐβολοῦ· διὰ τὸ μικρὸν εἶναι Ἀσωπόδωρον. Εὔπολις Πόλεσιν (fr. novum).
delta 162	Δεκάχοια· δεκαπλάσια.
delta 163	Δεκασμός· δωροδοκία.
delta 164	Δεκελεικὸν πόλεμον· τὸν Πελοποννησιακὸν λέγουσι. τὸν αὐτὸν δὲ καὶ Ἀρχιδάμειον. Δεκελεικὸν μέν, καθὸ Δεκέλεια Ἀθηναίοις ἐπετειχίσθη, Ἀρχιδάμειον δέ, ὅτι Ἀρχίδαμος αὐτοῦ ἡγεῖτο.
delta 165	Δεκτῆρες· ὑποδοχεῖς.
delta 166	Δεκατηλόγον· τὴν τὰς δεκάτας συλλέγουσαν.
delta 167	Δέκων· ὁ δεκαζόμενος.
delta 164a	〈Δεκελεικός· ὁ Πελοποννησιακὸς πόλεμος· ἀπὸ μέρους
delta 164a	τοῦ τελευταίου〉.
delta 168	Δέλεαρ· ἀπάτη, δόλος.
delta 169	Δελεάστραι· παγίδες.
delta 170	Δέλτος· πινακίδιον, τιτλάριον, σχεδάριον.
delta 171	Δελφάκιον· χοῖρος.
delta 172	Δελφῖνες· ὄργανα †Ἀττικὰ† πρὸς ναυμαχίαν.
delta 173	Δελφίς· πρὸς ναυμαχίαν πολεμιστήριον ὄργανον· ὅθεν καὶ δελφινοφόρον ναῦν Θουκυδίδης ἐν ζʹ φησίν (41, 2).
delta 174	Δελφῖνα νήχεσθαι διδάσκεις· ἐπὶ τῶν ἐν ἐκείνοις τινὰ παιδοτριβούντων, ἐν οἷς ἤσκηνται.
delta 175	Δελφῖνα πρὸς τοὐραῖον δεῖν· ἐπὶ τοῦ ἀδυνάτου διὰ τὸ εὐκίνητον εἶναι. πρὸς τοὺς οὐ δυναμένους τηρεῖν τὰ διδόμενα ἢ 〈ἃ〉 ἔχουσιν.
delta 176	Δελφίνιον· ἔστι μέντοι χωρίον ἐν Χίῳ. ἔστι δὲ καὶ ἐν Ἀθή‐ ναις ἱερὸν Ἀπόλλωνος οὕτω καλούμενον, ἔνθα ἦν τὸ ἐν Δελφινίῳ δικαστήριον.
delta 177	Δελφύς· μήτρα· ἔνθεν ἀδελφός.
delta 178	Δέμας· σῶμα.
delta 179	Δέμνια· ἐγκοίτια στρώματα.
delta 180	Δενδρυάζειν· ὑπὸ δένδρον ὑποδύεσθαι. ἀπὸ τῶν τὸ παλαιὸν ταῖς δρυσὶ σκέπῃ χρωμένων πρὶν τὰς οἰκήσεις εὑρεθῆναι. καὶ τὸ καθ’ ὕδατος δύεσθαι καὶ ἀποκρύπτειν ἑαυτόν.
delta 181	Δενδαλίδες· οἱ μὲν ἄνθος, ἄλλοι τὰς λευκὰς κάγχρυς, οἱ δὲ τὰς ἐπτισμένας κριθὰς πρὸ τοῦ φρυγῆναι. Θεόφραστος δὲ (fr. novum) ὑπὸ Εὐβοέων τὰς κριθὰς οὕτω καλεῖσθαι. οἱ δὲ τὰς ἐκ κριθῶν μάζας γινομένας.
delta 182	Δεπύρως· διαπύρως, θερμῶς.
delta 183	Δεξάμενος· ἀντὶ τοῦ λαβών. Ἡρόδοτος ηʹ (115, 1).
delta 184	Δεξιάς· συνθήκας.
delta 185	Δεξιολάβος· παραφύλαξ.
delta 186	Δεξιός· ἀγαθός, ἐπιτήδειος.
delta 187	Δεξίδωροι· δωροδόκοι.
delta 188	Δεξιοῦται· προσάγεται, ξενοδοχεῖ, φιλοφρονεῖται.
delta 189	Δεξίωσις· ὑποδοχή.
delta 190	Δεξιμήλων θεῶν· ἀπὸ τοῦ δέχεσθαι τὰ θυόμενα μῆλα.
delta 191	Δέοιτο· χρῄζοι.
delta 192	Δέοντο (Σ 553)· ἐδεσμεύοντο.
delta 193	Δέος· φόβος.
delta 194	Δέπυρος· διάπυρος, θερμός.
delta 195	Δεπάεσσι· ποτηρίοις.
delta 196	†Δέρεα†· ἐπιτραχήλιος κόσμος.
delta 197	Δερρίδιον· σκιάδιον δερμάτινον.
delta 198	Δερκυλίδας· ὄνομα κύριον βασιλέως Λακεδαιμονίων.
delta 199	Δέρκειν· βλέπειν.
delta 200	Δερματικόν· Λυκοῦργος λέγει (fr. 1 C.) τὸ ἐκ τῶν δερματίων τῶν πιπρασκομένων περιγινόμενον ἀργύριον.
delta 201	Δερμηστής· Λυσίας μὲν (fr. 104 S.) τὸν σκώληκά φησιν οὕτω λέγεσθαι, Ἀρίσταρχος δὲ τὸν ὄφιν. εἴη δ’ ἂν μᾶλλον ὁ τὰ δέρματα ἐσθίων †ἑτοιμότερον† οὕτω καλούμενος.
delta 202	Δερμηστὴς ἔσθων· οἱ μέν φασιν εἶδος εἶναι σκώληκος, ὃς κατεσθίει τὰ δέρματα· Ἀρίσταρχος δὲ ὄφεως εἶδος τοῦτο εἶναί φησι.
delta 203	Δερκομένων· βλεπόντων.
delta 204	Δέρρις· δέρμα. ἢ τρύχινον παραπέτασμα.
delta 205	Δέρρεις· τὰ ξηρὰ καὶ ἀμάλακτα δέρματα· καταχρηστικῶς δὲ
delta 205	καὶ τὰ ἄλλα.
delta 206	Δέρος· αἱ τοιαῦται εὐθεῖαι ἤτοι Ἰωνικαί εἰσιν ἢ Δωρικαί· δέρος, κῶος· ἀπὸ γὰρ τοῦ δέρας καὶ κῶας πεποίηται.
delta 207	Δέρτρον (λ 579)· ἐπίπλουν. ὁ δὲ Ἀρίσταρχος τὸ δέρμα καὶ πάντα τὸν χρῶτα τὸν πρὸς τοῦ ἥπατος. ἄμεινον δὲ τὸ ῥάμφος. δέρτρον ἀπὸ τοῦ δέρειν, ὅπερ ἐστὶ κρούειν. τούτῳ 〈δὲ〉 διαρρήσσουσιν ἃ ἂν ἐσθίωσιν οἱ γῦπες τῇ κρούσει τοῦ ῥάμφους. καὶ ἔστι τὸ ὄνομα ῥηματι‐
5	κόν. ὡς παρὰ τὸ πλήσσω πλῆκτρον, οὕτως καὶ παρὰ τὸ δέρω δέρτρον.
delta 208	Δεσαύχενας· τοὺς ἀσκούς.
delta 209	Δεσποτοῦν (Pl. Tim. 44d)· τὸ δεσπόζον καὶ κυριεῦον.
delta 210	Δεσπόσυνοι· τοῖς οἰκέταις οἱ παῖδες τῶν δεσποτῶν.
delta 211	†Δεσπότου κεκαρμένου· ἀπενθοῦντος†.
delta 212	Δεσμοὶ Τυρρηνοί· οἷς ἐχρῶντο κατ’ ἐκεῖνο καιροῦ εἰς τὰς τῶν δεσμωτῶν κακουχίας.
delta 213	Δεσποσύνων ὄψων· ἀντὶ τοῦ δεσποτικῶν ὄψων. Ἀριστο‐ φάνης (fr. novum).
delta 214	Δεύειν· φυρᾶν. καὶ δέδευκε πεφύρακεν. ἔστι δὲ τὸ φυρᾶν
delta 214	Ἑλληνικόν.
delta 215	Δευθέντα· βραχέντα.
delta 216	Δευόμενος· βρεχόμενος.
delta 217	Δεῦρο· ἐνθάδε, ἐπὶ τοῦ παρόντος. καὶ τὸ ἐλθέ, ὡς ἡμεῖς.
delta 218	Δεῦρο· ἔνιοι ἐπὶ {τοῦ} χρόνου τετάχθαι νομίζουσιν. οἱ δὲ ῥήτορες ἐπὶ τόπου πάντες αὐτῷ χρῶνται, ὡς Αἰσχίνης ἐν τῷ κατὰ Τι‐ μάρχου (1, 174).
delta 219	Δεῦρ’ ἀεί· ἀντὶ τοῦ ἕως τούτου. Πλάτων Νόμων ζʹ (811 c)· „πρὸς τοὺς λόγους οὓς ἐξ ἕω μέχρι δεῦρ’ ἀεὶ 〈δι〉εληλύθαμεν“. τινὲς δὲ ἀντὶ τοῦ ὡδὶ τιθέασι.
delta 220	Δευσοποιός· βαφεύς. σημαίνει δὲ καὶ τὸν ἔμμονον καὶ δυσ‐ απόπλυτον.
delta 221	Δευσοποιὸς πονηρία· μετῆκται ἡ λέξις ἀπὸ τῶν καταβεβαμ‐ μένων ἐρίων. σημαίνει δὲ τὸ βέβαιον καὶ ἀνέκπλυτον τοῦ χρώματος. οἱ συγγραφεῖς δὲ ὅταν ἀμετακίνητόν τι δηλῶσαι βούλωνται, καταχρῶνται τῇ λέξει καὶ ἐπ’ ἄλλων. δύναται οὖν ἡ δευσοποιὸς πονηρία ὑπερβάλ‐
5	λουσα εἶναι καὶ ἧς οὐχ οἷόν τε ἦν περιγενέσθαι.
delta 222	Δευσοποιός· κυρίως μὲν ἐπὶ τῆς πορφύρας λέγεται τὸ ὄνομα, τῆς ἔμμονον καὶ ἀνέκπλυτον ἐχούσης τὸ ἄνθος τῆς βαφῆς. ἐκ μεταφο‐ ρᾶς δὲ καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων πάντων τῶν ἐχόντων τὸ χρῶμα ἔμμονόν τε καὶ πολυχρόνιον.
delta 223	Δεῦτε· παρακελεύσεως ἐπίρρημα.
delta 224	Δεύτερος πλοῦς· ὅτε ἀποτυχών τις οὐρίου κώπαις πλεῖ (cf. Men. fr. 205 K.—Th.).
delta 225	Δευτέριον· τὸν δευτερίαν ὑφ’ ἡμῶν καλούμενον οἶνον.
delta 226	Δέχομαι· ἀντὶ τοῦ ὁμολογῶ.
delta 227	Δέω μικροῦ· μικροῦ γε ἔχομαι.
delta 228	Δηγμούς· τοὺς δαγμούς.
delta 229	Δῆθεν· ὡς δή φησι. τοῦτο δὲ προσποίησιν ἀληθείας ἔχει, δύ‐ ναμιν δὲ ψεύδους. λαμβάνεται δὲ τὸ †δῆθεν† ὡς παραπληρωματικόν.
delta 230	Δηϊοτῆτος· μάχης.
delta 231	Δηΐουν· διέκοπτον, ἐτίτρωσκον.
delta 232	Δηλαϊστή· ἐλεεινή, ἀθλία.
delta 233	Δηλήσεται· βλάψει, διαφθερεῖ.
delta 234	Δηλιασταί· οἱ εἰς Δῆλον ἐξελθόντες θεωροί. οὕτως Λυκοῦρ‐ γος (fr. 87 C.).
delta 235	Δήλιος· ὁ βωμὸς ὃν ἀπὸ κεράτων παραθέουσιν.
delta 236	Δήλιον· χωρίον Ταναγρικόν.
delta 237	Δή· τόδε. καὶ Μένανδρος λέγει.
delta 238	Δῆλοι· ὁράσεις, ἐνύπνια.
delta 239	Δήλων· ὁράσεων.
delta 240	Δημαγωγεῖ· στρατηγεῖ.
delta 241	Δημαρχία· ὅτε δῆμος ἄρχει.
delta 242	Δημαίνετος· ὄνομα κύριον.
delta 243	Δήμαρχος· ὁ δήμου τινὸς ἄρχων, ὃς καὶ τοῦ κατὰ χώραν δήμου προΐστατο καὶ ἀπεγράφετο τὰς οὐσίας ἑκάστου πρὸς τὰ δημόσια ὀφλήματα.
delta 244	Δήμαρχος· ἑκάστου δήμου τῶν ἐν Ἀθήναις ὁ κατάρχων δήμαρχος ἐλέγετο. οὗτοι δὲ τὰς ἀπογραφὰς ἐποιοῦντο τῶν προσόντων ἑκάστῳ δήμῳ χωρίων. ἔτι δὲ καὶ τὰ ληξιαρχικὰ γραμματεῖα παρ’ αὐτοῖς ἦν. ἀλλὰ καὶ συνῆγον τοὺς δήμους, ὁπότε δεήσειε, καὶ ψῆφον αὐτοῖς
5	〈ἐ〉δίδοσαν, καὶ ἐνεχυρίαζον δὲ οὗτοι.
delta 245	Δημήτριος· τραγῳδιῶν ὑποκριτὴς †Διῶν† τὸν πλησσόμενον Ἀγαμέμνονα.
delta 246	Δημ〈ι〉όπρατα· ἃ ὁ δῆμος πιπράσκει αὑτοῦ γενόμενα, δημοσιευθέντα.
delta 247	Δημελέητος· ἐλεεινός.
delta 248	Δημοθήσειε· θεωρήσειε.
delta 249	Δημοποίητος· ὁ ὑπὸ τοῦ δήμου γεγονὼς πολίτης.
delta 250	Δημεύσας· δημοσιεύσας.
delta 251	Δήμιον· δημόσιον.
delta 252	Δημηγόρος· ἐπὶ τοῦ δήμου λαλῶν.
delta 253	Δημιουργεῖ· τὰ μὴ ὄντα ποιεῖ.
delta 254	Δημότης· ὁ τοῦ αὐτοῦ μετέχων δήμου.
delta 255	Δημοτικά· τὰ τοῖς πολλοῖς ἐμπρέποντα.
delta 256	Δημιουργός· χειροτέχνης, ὁ τὰ μὴ ὄντα ποιῶν.
delta 257	Δημοβόρος· ὁ τὰ δημόσια ἐσθίων.
delta 258	Δημοκλείδας· ξένους καὶ μοιχούς· τοιοῦτος γὰρ ὁ Δη‐ μοκλῆς.
delta 259	Δημόκοινον· δημόσιον.
delta 260	Δημόκοινος· ὁ δημόσιος βασανιστής. ἢ ὁ δήμιος.
delta 261	Δημογέροντες· οἱ τοῦ δήμου ἐντιμότατοι.
delta 262	Δημοθοινία· τοῦ δήμου εὐωχία ἢ θυσία.
delta 263	Δημοποίητος· ὁ φύσει μὲν ξένος, ὑπὸ δὲ τοῦ δήμου πολίτης γεγονώς.
delta 264	Δημόσιος· δημοσίους λέγουσι τοὺς τῆς πόλεως δούλους
delta 265	Δημόσιος· ὁ τῆς πόλεως δοῦλος, ὃς ὑπηρετεῖ τοῖς δικαστη‐ ρίοις καὶ τοῖς κοινοῖς ἔργοις.
delta 266	Δημότας· οἱ μὲν Ἴωνες τοὺς δημοτικούς. καὶ Ἡρόδοτος οὕτως (2, 172, 2.5 et 5, 11, 2). οἱ δὲ Ἀττικοὶ τοὺς τοῦ αὐτοῦ δήμου μετέ‐ χοντας.
delta 267	Δημοτελῆ· δημοσίαν.
delta 268	Δημοτελῆ καὶ δημοτικὰ ἱερά· διέφερον ἀλλήλων καὶ τῶν ὀργεωνικῶν καὶ τῶν γενικῶν.
delta 269	Δημοτελῶς· παντὶ τῷ δήμῳ.
delta 270	Δημοτευόμενος· μετὰ τῶν δημοτῶν. φησὶ Δημοσθένης (44, 39 et 57, 49.55).
delta 271	Δημοτευόμενος· δημοτεύεσθαί ἐστι τὸ τοῦδέ τινος δήμου κοινωνεῖν καὶ χρηματίζειν ἀπ’ αὐτοῦ.
delta 272	Δημοῦσθαι· δημοκοπεῖν. καὶ ἀντὶ τοῦ παίζειν. οὕτως Πλάτων (Theaet. 161e).
delta 273	Δημότης· πολίτης.
delta 274	Δημότης· ὁ τοῦ αὐτοῦ μετέχων δήμου.
delta 275	Δημωδέστερος· ἀσχημονέστερος· διὰ τὸ ἐν ὄψει πάντων γινόμενον, διὰ τὸν δῆμον.
delta 276	Δημωφελής· δῆμον ὠφελῶν.
delta 277	Δῃοῦν· πολεμεῖν.
delta 278	Δηνάριον· εἶδος ἀργυρίου ὁλοκοτίνου.
delta 279	Δήξομαι· λυπήσω.
delta 280	Δήπου· ὡς δή.
delta 281	Δήπουθεν· δηλονότι. ἢ ἔκ τινος τόπου.
delta 282	Δῆριν· μάχην ἢ φιλονεικίαν.
delta 283	Δῆτα· οὕτως.
delta 284	Δημοφάνης· κύριον.
delta 285	Δῃώσας· πραιδεύσας, ἀνελών, κατατεμών.
delta 286	Διαβασιλίζεται· τῆς βασιλείας ἀντιποιεῖται.
delta 287	Διαβάλλειν· τὸ ἐξαπατᾶν καὶ παραλογίζεσθαι. Θουκυδίδης αʹ καὶ Κρατῖνος (fr. novum).
delta 288	Διαβάτης ἢ διαβήτης· ὄργανόν τι τεκτονικόν. ἔστι δὲ καὶ νόσημά τι σωματικὸν ὁ διαβήτης, ᾧ οἱ ἐχόμενοι κατέχειν τὸ ὕδωρ οὐ δύνανται.
delta 289	†Διαβούλομαι†· ἀναπείσω. Θουκυδίδης.
delta 290	Διάβαθρα· σανδαλίων εἶδος.
delta 291	Διαβάλλεις· παραλογίζῃ, εἰς ἀπέχθειαν ἄγεις. τάττουσι δὲ τὴν λέξιν καὶ ἐπὶ τοῦ ἐναντίου, οἷον „τῇ θυγατρὶ τῇ ἐμῇ διαβεβλημέ‐ νοσ“ (Hdt. 1, 118, 2), καθὸ καὶ Πλάτων ἐν Πολιτείᾳ (6, 498c) „μὴ διά‐ βαλε ἐμὲ καὶ Θρασύμαχον“.
delta 292	Διαγορεύων· ἀντὶ τοῦ διάφορα καὶ οὐ τὰ αὐτὰ λέγων. οὕτως Ἰσαῖος (fr. 20 S.). τὸ δὲ ἐναντίον συναγορεύειν, ὥσπερ ἐναντίον καὶ τὸ συμφέρεσθαι πρὸς τὸ διαφέρεσθαι καὶ τὸ συμφωνεῖν πρὸς τὸ διαφωνεῖν.
delta 293	Διὰ γὰρ μαχαιρῶν καὶ πυρὸς ῥιπτεῖν δεῖ· ἐπὶ τῶν παρα‐ βαλλομένων καὶ ῥιψοκίνδυνα ποιούντων.
delta 294	Διαγραφὴ δίκης· ὅταν ἀπαλλαγῇ τοῦ ἐγκλήματος ὁ φεύγων, ἢ κατὰ συγχώρησιν τοῦ διώκοντος ἢ κατὰ διάγνωσιν τυχόν‐
delta 294	τος, καὶ μηκέτι παρὰ μηδενὸς ἐγκαλῆται, διαγραφὴ δίκης λέγεται.
delta 295	Διαγραφή· ἡ διατύπωσις τῶν πιπρασκομένων μετάλλων δηλοῦσα διὰ γραμμάτων, ἀπὸ ποίας ἀρχῆς μέχρι πόσου πέρατος πι‐ πράσκεται.
delta 296	Διάγραμμα· τὸ τεταγμένον ἐν ταῖς συμμορίαις, ὁπόσον ἕκα‐ στον εἰσφέρειν δεῖ. ἐτάττετο δὲ οὐ τὸ αὐτὸ πᾶσιν, ἀλλὰ πρὸς τὴν τιμὴν τῆς οὐσίας. διαγραφεὺς μέντοι ἐστὶν ὁ καθιστάμενος ἐν ταῖς συμμο‐ ρίαις ἐπὶ τῷ διακρῖναι, πόσον ἕκαστος εἰσενεγκεῖν ὀφείλει.
delta 297	Διάγραμμα· ὅταν εἰσφορᾶς δεήσειεν εἰς τὸ κοινὸν πολέμου ὄντος, τὸ ἑκάστῳ ἐπιγραφόμενον ἀργύριον διάγραμμα καλεῖται.
delta 298	Διάγραμμα· τὸ μίσθωμα· διέγραφον γὰρ οἱ ἀγορανόμοι ὅσον ἔδει λαμβάνειν τὴν ἑταίραν ἑκάστην.
delta 299	Διαβούλια· τὰ ἐκ λογισμῶν ἀτόπων πταίσματα.
delta 300	Διαγνώμη· διάγνωσις καὶ διάκρισις. ὥσπερ καὶ καταβοή. ἡ λέξις ἰδικὴ Θουκυδίδου (1, 87, 6 et 3, 42, 1. 67, 7).
delta 301	Διαγραμμίζειν· ἐπὶ γραμμαῖς παίζειν.
delta 302	Διαγράφειν· διαξέειν, ἐξαλείφειν. ἀπὸ τοῦ τεταραγμένα διεξιόντος.
delta 303	Διαγραφεύς· ὁ μερίζων ἑκάστῳ τῶν ἀπὸ τῆς συμμορίας τὴν προσήκουσαν αὐτῷ εἰσφέρειν συμφοράν.
delta 304	Διαγράψαι· εἰώθασι μὲν καὶ τὸ διαξύσαι λέγειν οὕτω. λέγε‐ ται δὲ διαγράψαι καὶ τὸ περιελεῖν τὸ ἐπιγραφὲν ἔγκλημα.
delta 305	Διαδικασία· οὐχ ἁπλῶς πᾶσα δίκη, ἀλλ’ ἐν αἷς περί τινος ἀμφισβήτησίς ἐστι. λέγεται δὲ διαδικασία 〈καὶ ὅταν δημευθείσης οὐσίας δικάζηταί〉 τις πρὸς τὸ δημόσιόν τινι, ὡς ὀφειλομένων αὐτῷ
delta 305	χρημάτων ἐν τῇ δημευθείσῃ οὐσίᾳ.
delta 306	Διαδοκίς· διάβολος. οὕτως Κρατῖνος (fr. novum).
delta 307	Διαδοκίς· ἡ δεχομένη τὰς ἄλλας καὶ βαστάζουσα, ὑποτιθε‐ μένη δὲ πλαγία.
delta 308	Διαδικασία ἐστίν, ἣν ποιοῦνταί τινες τοῖς μέλλουσι χορηγεῖν, οὓς ἂν ὁρισθῆναι βούλωνται, πότε χρὴ λειτουργεῖν αὐτούς.
delta 309	Διαγράψαντος· τινὲς μὲν ἀντὶ τοῦ καταβαλόντος καὶ κατα‐ θέντος. ἔνιοι δὲ ἀντὶ τοῦ διὰ τραπέζης ἀριθμήσαντος, ὡς λέγομεν ἐν τῇ συνηθείᾳ.
delta 310	Διαδιδράσκει· διαφεύγει.
delta 311	Διαδρᾶναι· διαφυγεῖν.
delta 312	Διὰ δακτυλίου δεῖ σε ἑλκυσθῆναι· ἐπὶ τῶν διὰ νόσον ἢ λύπην λεπτῶν καὶ ἰσχνῶν γινομένων.
delta 313	Δι{α}δοῦσι· τὸ διδόασιν οἱ Ἴωνες καὶ Ἡρόδοτος οὕτως (2, 30, 5).
delta 314	Διαθέσθαι· ἀντὶ τοῦ ἀποδόσθαι.
delta 315	Διαθείη· διαπράξει.
delta 316	Διαθέουσα· διατρέχουσα.
delta 317	Διάθεσιν· Πολιτείας ηʹ (Pl. Reip. 6, 489a)· „πρὸς τοὺς ἀληθι‐ νοὺς φιλοσόφους τὴν διάθεσιν ἔοικεν“, καθὸ καὶ εἰκόνια λέγουσιν ἀναθεματικά.
delta 318	Διαθετῆρα· Νόμων ηʹ (Pl. Leg. 6, 765a)· „τὸν ἄρχοντα χορῶν καὶ διαθετῆρα“· διακοσμοῦντα, διατάσσοντα.
delta 319	Διάθεσις· Ἰσοκράτης (11, 14) ἀντὶ τοῦ πρᾶσις. Ἀντιφῶν δὲ (87 B 63 D.—K.) ἀντὶ τοῦ διοίκησις. καὶ διαθέσθαι ἐπὶ τοῦ διοικῆσαι. παραλαμβάνεται δὲ τὸ διαθέσθαι καὶ ἀντὶ τοῦ συνθέσθαι, ὡς Ὑπε‐
delta 319	ρείδης (1, 1, 12 J.) καὶ Δημοσθένης.
delta 320	Διαθήκη· δυϊκῶς ἐκφωνεῖται. ἡ μὲν ἐπὶ θνῃσκόντων διατά‐ ξεως καὶ ἐνταλμάτων χαρακτῆρα φέρουσα. ἡ θατέρα δὲ 〈***〉.
delta 321	Διάθημα· ἐπιτήδευμα.
delta 322	Διαθλοῦντες· πονοῦντες.
delta 323	Διαθρύπτεται· χαυνοῦται, διαλύεται.
delta 324	†Δίεδρον†· τὸ μετ’ ἐρυθήματος λαμπρόν.
delta 325	Διὰ τοῦ τοίχου λαλεῖν· ἐπὶ τῶν ἀναισθήτως τι διαπραττο‐ μένων.
delta 326	Διαίταις· ταῖς χωρὶς δικαστηρίου κρίσεσι.
delta 327	Διακεχρημένον· ἀντὶ τοῦ κατὰ μέρος δεδανεισμένον. Δημο‐ σθένης (27, 11).
delta 328	Διαιτῶν· δικάζων.
delta 329	Διαιωνιεῖ· δι’ αἰῶνος παραμενεῖ.
delta 330	Διαιτητῶν αἵρεσις· εἶδός τι δίκης ἐστίν· ὁπότε γὰρ τῶν δικαζομένων οἱ μὲν βούλοιντο διαιτᾶσθαι, οἱ δὲ οὔ, τοῖς μὴ βουλομέ‐ νοις, ἵνα ἀναγκασθῶσιν, ἐδίδοτο ἡ διαιτητῶν αἵρεσις.
delta 331	Διακεκναισμένη· διεφθαρμένη.
delta 332	Διακαυνίσασθαι· διακληρώσασθαι.
delta 333	Διακεκορῆσθαι· διαπεπαρθενεῦσθαι, τετμῆσθαι τῇ μίξει.
delta 334	Διακεχυμένος·
delta 335	Διακίγκλισον· διάσεισον.
delta 336	Διακέκοπται· οἷον ἀδοκίμαστόν ἐστι· διέκοπτον γὰρ τὸ ἀδόκιμον νόμισμα οἱ παλαιοί.
delta 337	Διακεχλοιδέναι· θρύπτεσθαι.
delta 338	Διακλιμακίσας· διαπαλαίσας· κλῖμαξ γὰρ καὶ κλιμακισμὸς πάλαισμα ποιόν.
delta 339	Διακλῶν· διαθρύπτων.
delta 340	Διακναιόμενος· ξεόμενος ἢ λυπούμενος.
delta 341	Διακναίουσι· διαφθείρουσι.
delta 342	Διακόκκω· ὁ μεταξὺ χρόνος. Φερεκράτης (fr. novum).
delta 343	Διακομισθείς· διελθών.
delta 344	Διακόνιον· οἱ μὲν τὴν πλακοῦντος κρηπῖδα, Μενεκλῆς δὲ ἐν τῷ Γλωσσοκόμῳ (FGrHist 270 F 8) ταῦτ’ εἴρηκε περὶ αὐτοῦ· „Ἀθη‐ ναῖοι τῷ Ἀπόλλωνι τὴν καλουμένην εἰρεσιώνην ὅταν ποιῶσι, πλήττον‐ τες λύραν τε καὶ κοτύλην καὶ κλῆμα καὶ ἄλλ’ ἄττα κυκλοτερῆ πέμματα
5	ταῦτα καλοῦσι διακόνιον“. {λέγεται δὲ ἐπί τινος ἐγκρατοῦς}. ὁμοίως δὲ καὶ Ἀμερίας (p. 7 Hoffmann) διακόνια τὰ κατὰ τὴν εἰρεσιώνην τῷ Ἀπόλλωνι πλασσόμενα πέμματα. τινὲς δὲ λέγουσι ζωμὸν ποιόν, τινὲς δὲ μᾶζαν.
delta 345	Διακορεῦσαι· διαπαρθενεῦσαι, οἱονεὶ διατεμεῖν.
delta 346	Διακονίστερος καὶ διακονίστατος· καὶ λαλίστερος καὶ κλεπτίστερος. {παροιμία} „Φρὺξ ἀνὴρ πληγεὶς ἀμείνων καὶ διακονί‐ στερόσ“ φησιν ἡ παροιμία.
delta 347	Διακουράζεσθαι· ἀτενὲς βλέπειν· διὰ τὸ τοὺς ὀφθαλμοὺς
delta 347	κόρας λέγεσθαι.
delta 348	Διακρία· τόπος ὑπὲρ Βραυρῶνα.
delta 349	Διακριδόν· διακεκριμένως.
delta 350	Διακορής· μεμεστωμένος.
delta 351	Διακρίνεται· ἀμφιβάλλει, ἀπιστεῖ, διαχωρίζεται.
delta 352	Διακρούεσθαι· ἐξωθεῖν ἢ ὑπερτίθεσθαι. καὶ ἄλλοτε ἄλλως διαναβάλλεσθαι.
delta 353	Διάκτωρ· διάκονος, ἄγγελος, ἀπαγγέλλων.
delta 354	Διακυκῶσι· διαταράσσουσι.
delta 355	Διακυνοφθαλμίζεσθαι· τὸ ὑποβλέπεσθαι καὶ ὑφορᾶσθαι ἀλλήλους.
delta 356	Διαιτηταί· τοὺς ὑπὲρ πεντήκοντα ἔτη γεγονότας καὶ καθα‐ ροὺς πάσης αἰτίας ὑπειλημμένους ἀπὸ τοῦ ληξιαρχικοῦ γραμματείου κληρώσαντες τὰ τῶν πολιτῶν διαιτᾶν ἐποίουν. ξένοις μέντοι γε ἐπὶ τοῦτο ἐλθεῖν οὐ συγκεχώρητο. ἔξεστι δὲ τοῖς μεμφομένοις †διαιτᾶν†
5	ἐκκαλεῖσθαι τὸ δημόσιον δικαστήριον.
delta 357	Διακωδωνίσαντες· δοκιμάσαντες.
delta 358	Διακωδωνισθέντες· διαφημισθέντες. ὡς ἐπὶ πλεῖστον δὲ ἐπὶ τῶν διαπαιζομένων λαμβάνεται.
delta 359	Διακωχή· διάλειψις.
delta 360	Διαλαβεῖν· καὶ τὸ ἑκατέρωθέν τινος ἐπιλαβέσθαι. καὶ τὸ διαχωρίσαι εἰς δύο μέρη καὶ εἰς πλείονα.
delta 361	Διαλαμβάνων· ὑπομνηματίζων, συγγράφων.
delta 362	Διαλαβών· διαδεξάμενος.
delta 363	Διαλαγχάνειν· διαμερίζεσθαι, διακληροῦσθαι.
delta 364	Διαλέγεσθαι· τὸ συνουσιάζειν.
delta 365	Διάλαυρος· ὀμφαλός.
delta 366	Διαλέγοιντο γυναιξίν· ὁμιλοῖεν ἢ συνουσιάζοιεν. οὕτως Ἱεροκλῆς (fr. 3 Arnim).
delta 367	Διαλεληφότες· ἀπειληφότες.
delta 368	Διαλείμματος· διαχωρισμοῦ.
delta 369	Διαλέγουσαν· διοικοδομοῦσαν· λέγειν γὰρ τὸ οἰκοδομεῖν.
delta 370	Διαλέγουσι· διορύττουσι. Θουκυδίδης.
delta 371	Διάληψις· ἐνθύμησις ἢ γνῶσις.
delta 372	Διάληξις· διαλαγχάνειν μέν ἐστι τὸ διαιρεῖσθαι κλήρῳ, διάληξις δὲ τὸ πρᾶγμα.
delta 373	Διάλειμμα· διάστημα.
delta 374	Διαλλακτής· φιλιωτής.
delta 375	Διάλογος πορνῶν· τὸ ἔσχατον καὶ λείψανον· διάλογος γὰρ παιδιᾶς μέρος, ὅταν ἐπὶ τέλει διαλέγωσι τὰς ψήφους.
delta 376	Διαλύσω· ἀντὶ τοῦ καταλλάξω.
delta 377	Διαμαξαμένη· διαψησαμένη.
delta 378	Διαμαρτυρία· αὕτη τρόπον τινὰ παραγραφή ἐστι περὶ τοῦ εἰσαγώγιμον εἶναι τὸ πρᾶγμα ἢ μή.
delta 379	Διαμαρτυρία καὶ διαμαρτυρεῖν· τρόπος τις ἦν ἡ μαρτυρία παραγραφῆς· πρὸ γὰρ τοῦ εἰσαχθῆναι τὴν δίκην εἰς τὸ δικαστήριον ἐξῆν τῷ βουλομένῳ διαμαρτυρῆσαι, ὡς εἰσαγώγιμός ἐστιν ἡ δίκη ἢ οὐκ εἰσαγώγιμος. διαφέρει δὲ τῆς παραγραφῆς τῷ τὴν μὲν διαμαρτυρίαν
5	γίνεσθαι οὐ μόνον ὑπὸ τῶν φευγόντων, ἀλλὰ καὶ ὑπὸ τῶν διωκόντων. καὶ πρότερόν γε ὁ διώκων προὐβάλλετό τινα μαρτυροῦντα εἰσαγώγι‐ μον εἶναι τὴν δίκην, καὶ περὶ τούτου πρῶτον ἐγίνετο ἡ κρίσις πρὸς αὐτὸν τὸν διαμαρτυρήσαντα, οὐ πρὸς τὸν ἐξ ἀρχῆς δικαζόμενον. εἰ δὲ μὴ προβάλοιτο μάρτυρα ὁ διώκων, τότε ἐξῆν τῷ φεύγοντι προσαγαγεῖν
10	τινα μαρτυροῦντα μὴ εἰσαγώγιμον εἶναι τὴν δίκην, καὶ πάλιν πρὸς τὸν διαμαρτυρήσαντα ὁ ἀγὼν ἐγίνετο. ἐπεσκήπτοντο δὲ ψευδομαρτυριῶν καὶ ταῖς διαμαρτυρίαις, ὥσπερ ταῖς μαρτυρίαις. τάχα δὲ ἐπὶ μὲν ταῖς τοῦ ἀποστασίου δίκαις ἐκεκώλυτο διαμαρτυρεῖν, ἐν δὲ ταῖς τοῦ ἀπρο‐ στασίου οὐκέτι.
delta 380	Διαμάρτοι· ἀποτύχοι.
delta 381	Διαμέλλει· ἀναβολῇ χρῆται.
delta 382	Διαμεμετρημένη ἡμέρα· τὸ διάστημα τῆς ἡμέρας ὕδατι μεμετρημένῳ διεμέτρουν. καὶ τοῦτο ἐγίνετο ἐν μόνῳ τῷ Ποσειδεῶνι μηνί· βραχυτάτας γὰρ οὗτος ὁ μὴν τὰς ἡμέρας ἔχει. οἱ τοίνυν δημόσιοι καὶ μεγάλοι ἀγῶνες πρὸς τοῦτο τὸ ὕδωρ ἠγωνίζοντο. καὶ διενέμετο εἰς
5	τρία μέρη ἡ ἡμέρα· ἡ μὲν πρώτη ἡμέρα τῷ κατηγόρῳ, ἡ ἐφεξῆς δὲ τῷ κατηγορουμένῳ καὶ ἡ τρίτη τοῖς δικάζουσιν εἰς τὸ σκέψασθαι τὴν ψῆφον.
delta 383	Διὰ μέσου τείχους· τριῶν ὄντων τειχῶν ἐν τῇ Ἀττικῇ, τοῦ τε βορείου καὶ τοῦ νοτίου καὶ τοῦ Φαληρικοῦ, διὰ μέσου τῶν παρ’ ἑκά‐ τερα τὸ νότιον ἐλέγετο, οὗ μνημονεύει καὶ Πλάτων ἐν Γοργίᾳ (455e).
delta 384	Διαμεμετρημένη ἡμέρα· μέτρον τί ἐστιν ὕδατος πρὸς μεμε‐ τρημένον ἡμέρας διάστημα ῥέον. ἐμετρεῖτο δὲ τῷ Ποσειδεῶνι μηνί, ὡς δὴ †τοῦτο† ἠγωνίζοντο οἱ μέγιστοι καὶ περὶ τῶν μεγίστων ἀγῶνες. διενέμετο δὲ τρία μέρη τὸ ὕδωρ, τὸ μὲν τῷ διώκοντι, τὸ δὲ τῷ φεύγοντι,
5	τὸ δὲ τρίτον τοῖς δικάζουσιν. ἐπισκεπτέον δὲ τὸ παρ’ Ἰσαίῳ (fr. 40 S.), ὃς μεμετρημένης ἡμέρας ὁτὲ μὲν χωρὶς ὕδατός φησι γίνεσθαι τοὺς ἀγῶνας, ὁτὲ δὲ πρὸς ὕδωρ.
delta 385	Διάμετρον· διάμετρον Δείναρχος λέγει (fr. 19, 3 C.) τὸ ἐλλεῖ‐
delta 385	πον ἀπὸ τοῦ δικαίως μετρηθέντος.
delta 386	Διαμῆσαι· διακόψαι.
delta 387	Διαμπάξ· διόλου, διαπαντός.
delta 388	Διαμπερές· διόλου διῆκον.
delta 389	Διάμορφον Σωκράτην ἀπώλεσεν (com. adesp. fr. 386, 2 K.)· ἀντὶ τοῦ „δίμορφον ὤλεσεν Μίνω γόνον“. παρὰ τὸ ἐκ Μελεάγρου Εὐριπίδου (fr. novum). διάμορφον δὲ αὐτὸν ἔφη, ἐπεὶ ἀμορφότατος ἦν.
delta 390	Διαμυλλαίνειν· διεσθίειν, διακόπτειν, διαστρέφειν τὰ χείλη.
delta 391	Διαμυδῶντες· διαβρέχοντες.
delta 392	Διαμυδαίνεται· ἀντὶ τοῦ διαπηδᾷ καὶ διαρρεῖ καὶ διηθεῖται.
delta 393	Διαμώμενοι· διασκάπτοντες, ζητοῦντες.
delta 394	Διανενεύκαμεν (Pl. Reip. 4, 441 c)· ἀντὶ τοῦ ἐπεραιώθημεν.
delta 395	Διανίζεται· διανίπτεται, καθαρίζεται.
delta 396	Διανυσθῆναι· τελειωθῆναι.
delta 397	Διαπαρθενεῦσαι· μιγῆναι παρθένῳ. ἐλέγετο δὲ οὕτως καὶ τὸ παρθενοτροφῆσαι καὶ διαφυλάξαι παρθένον.
delta 398	Διαπαρατριβαί· ἐνδελέχειαι.
delta 399	Διαπατταλεύειν· τὸ διερευνᾶν καὶ ζητεῖν ἐπιμελῶς.
delta 400	Διαπατταλευθήσῃ (Ar. Equ. 371)· ἀπὸ τῶν τὰς βύρσας δια‐ τεινόντων. σημαίνει δὲ τὸ ἐρευνᾶν ἐπιμελῶς.
delta 401	Διαπεπατταλευμένα· διεσφηκωμένα ὥστε οὐδὲ πάτταλον διεῖραί που διὰ πυκνότητα. δύναται δὲ εἶναι καὶ ἀπὸ τῶν τοίχων τῶν μηκέτι πασσάλου τόπον ἐχόντων. οἷον ἐπ’ ἀκριβὲς ἠγμένα. ἡ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν ψυχομένων δερμάτων.
delta 402	†Διαπεπάχθαι†· τὸ διαστῆσαι τὰ σκέλη.
delta 403	Διαπεπονημένης· κατορθωθείσης.
delta 404	Διαπερᾶναι· τελειῶσαι.
delta 405	Διαπεράναντες· διακεντήσαντες.
delta 406	Διαπηνηκίσαι· ἐξαπατῆσαι· πηνήκην γὰρ οἱ ἀρχαῖοι Ἀττι‐ κοὶ τὴν ἐκ τῶν τριχῶν περιθέτην ἔλεγον. καὶ τὸ φενακίσαι δέ τινες ἀπὸ τούτου εἰρῆσθαι νομίζουσι.
delta 407	Διαπιθηκίσαι· τὸ διαπαῖξαι· ἀπὸ τῶν πιθήκων· φιλοπαι‐ γμονέστατον γὰρ τὸ ζῷον.
delta 408	Διαπληκτίζονται· διαμάχονται.
delta 409	Διαπονεῖν· ἀσκεῖσθαι.
delta 410	Διαπορῶ· ζητῶ, ἀμφιβάλλω.
delta 411	Διαπορθμεύεται· διακομίζεται, διαπερᾷ.
delta 412	Διαπορηθέντες (Pl. Tim. 49b)· διαποροῦντες.
delta 413	Διαπορθμεύσων· διαπεράσων, διακομίσων.
delta 414	Διαπραξάμενον ἐλευθερίαν·
delta 415	Διαπρέπειν· διαφαίνεσθαι, διαφέρειν.
delta 416	Διαπρεπής· ἔκδηλος, ἐπίσημος.
delta 417	Διαπρύσιον· διὰ παντὸς †δεξιόν†, μέγα, ἐξάκουστον, δια‐ βόητον.
delta 418	Διαπυνθάνεται· ἐρωτᾷ.
delta 419	Διαρκῶς· δαψιλῶς.
delta 420	Διαρθρώσας· διατυπώσας.
delta 421	†Διαροίζεται†· ὁρμᾷ.
delta 422	Διαρτῆσαι· τὸ ἐξαπατῆσαι. οὕτω Μένανδρος (fr. 839 K.—Th.).
delta 423	Διαρρεῖν· διαχεῖσθαι, χαυνοῦσθαι.
delta 424	Διαρρέουσα· τρυφηλή.
delta 425	Διαρρήδην· σαφῶς, φανερῶς.
delta 426	Διαρραῖσαι· διαφθεῖραι.
delta 427	Διαρρικνοῦσθαι· τὸ τὴν ὀσφὺν φορτικῶς περιάγειν. Κρατῖ‐ νος 〈Τροφωνίῳ (fr. 219 K.), οἷον „ξίφιζε καὶ σπόδιζε καὶ διαρρι‐ κνοῦ“〉.
delta 428	Διαρ{ρ}ύτ{τ}ειν· διαρ{ρ}ύειν, διαντλεῖν, ὡς ἀνύτ{τ}ειν τὸ ἀνύειν.
delta 429	Δι’ Ἅρματος· Ἅρμα τόπος Ἀθήνησιν, ἐν ᾧ διοσημείας
delta 429	γινομένης ἔπεμπον εἰς Δελφούς.
delta 430	Διαρτᾶν· κυρίως ἀντὶ τοῦ διαιρεῖν. καὶ τὸ δι〈***〉.
delta 431	Διαρτίσαι· ἀναπλάσαι, καταρτίσαι.
delta 432	Διαρτωμένων· καταρτιζομένων.
delta 433	Διασαλακωνίσαι· διαθρύψαι.
delta 434	Διασαυλούμενον· θρυπτόμενον.
delta 435	Διασαυλούμενος· ἁβρυνόμενος καὶ διαθρυπτόμενος. 〈Ἀρι‐ στοφάνης (fr. 624 K.)· „ὁρῶ γὰρ ὡς ὄμφακα διασαυλούμενον“. παρὰ τὸν σαῦλον, τὸν τρυφερὸν καὶ γαῦρον. Σιμωνίδης ἐν Ἰάμβοις (fr. 18 W.)· „καὶ σαῦλα βαίνων ἵππος ὡς κορωνίτησ“〉.
delta 436	†Διασή〈θειν〉†· διαξύειν, ἀπαλείφειν, παράπτεσθαι.
delta 437	Διασκεδαννύουσιν· διασκορπίζουσιν.
delta 438	Διασιλλαίνειν· δυσαρεστεῖν.
delta 439	Διασκανδικίσῃς (Ar. Equ. 19)· διευριπιδίσῃς· σκάνδιξ γὰρ λάχανον. ἡ δὲ μήτηρ Εὐριπίδου σκάνδικας ἐπίπρασκεν.
delta 440	†Διασμύχων†· διαξέων.
delta 441	Διασκευάσασθαι· ἀντὶ τοῦ συσκευάσασθαι. Ἰσαῖος (fr. 76
delta 441	S.).
delta 442	Διασπῶν· κατασπῶν, διαστρέφων.
delta 443	Διασπαθᾶν· ἀφειδῶς δαπανᾶν.
delta 444	Διασείστους· ἐοίκασιν ὠνομάσθαι οἱ διάσειστοι παρὰ τὸ κινεῖσθαι καὶ διασείεσθαι πρότερον, εἶτα βάλλεσθαι, ἵνα 〈ἀ〉κα‐ κούργητοι μᾶλλον ὦσιν.
delta 445	Διάστασις· ἀντὶ τοῦ διακόσμησις. Ἀντιφῶν (87 B 23 D.—K.).
delta 446	Διαστείχειν· διέρχεσθαι.
delta 447	Διαστείχοντες· διαπορευόμενοι.
delta 448	Διαστείχουσαν· διερχομένην.
delta 449	Διαστελλόμενος· διαχωριζόμενος.
delta 450	Διασαφηνίζειν· τὸ τῇ γλώττῃ ἀκριβοῦν. {οἱ νεώτεροι 〈διαφθεῖραι〉 καὶ βιάσασθαι ἐπὶ τοῦ αὐτοῦ τάττουσιν ἀδιαφόρως}.
delta 451	Διασφάγες· διεστῶσαι πέτραι.
delta 452	Διασφάξ· διατομὴ ὄρους.
delta 453	Διάσχεσις· κροῦμά τι, ἢ φορά τις τῶν χειρῶν ἐν τῇ λύρᾳ.
delta 454	Διασχών· διελθών, διαστήσας.
delta 455	Διαταφρεύει· διασκάπτει.
delta 456	Διαττᾶν· σήθειν.
delta 457	Διαταμιεύειν (Pl. Leg. 7, 805e)· ἐπιμελεῖσθαι τῶν κατὰ τὴν οἰκίαν.
delta 458	Διαστῆσαι· ἀντὶ τοῦ διαταράξαι καὶ οἷον ἀδύνατον ποιῆσαι.
delta 459	Διαιτηταί· ἕτεροι παρὰ τοὺς δικαστάς εἰσιν οἱ διαιτηταὶ {ἔξω τῶν δικαστηρίων κρίνοντες}. οἱ μὲν γὰρ ἐν δικαστηρίοις ἐδίκαζον καὶ τὰς ἀπὸ τῶν διαιτητῶν †ἀφεσίμους† ἔκρινον, οἱ δὲ διαιτηταὶ πρό‐ τερον κλήρῳ λαχόντες ἢ ἐπιτρεψάντων αὐτοῖς τοῖς κρινομένοις διῄτουν.
5	καὶ εἰ μὲν ἤρεσκεν τοῖς ἀντιδίκοις, τέλος εἶχεν ἡ δίκη· εἰ δὲ μή, τὰ ἐγκλήματα καὶ τὰς προκλήσεις καὶ μαρτυρίας, ἔτι δὲ καὶ τοὺς νόμους καὶ τὰς ἄλλας πίστεις ἑκατέρων ἐμβαλόντες εἰς καδίσκους καὶ σημηνά‐ μενοι παρεδίδοσαν τοῖς εἰσαγωγεῦσι τῶν δικῶν.
delta 460	Διατείνεται· διαβεβαιοῦται.
delta 461	Διατεθρυμμένος· διακεκλασμένος.
delta 462	Διατεθρυλημένος τὰ ὦτα (Pl. Reip. 2, 358c)· οἷον κατηδο‐ λεσχημένος. ἢ οἷον πλειστάκις καὶ περὶ τῶν αὐτῶν πλεῖστα ἀκηκοώς.
delta 463	Διατεθώκηται· διακεχώρισται.
delta 464	Διατεκμαίρεται· στοχάζεται.
delta 465	Διατελεῖς τυραννίδας (Pl. Reip. 10, 618a)· ἃς ἔχων ἄν τις †διατελέσας† ἀφίκοιτο.
delta 466	Διατίθεται· πράττει.
delta 467	Διατιμᾶται· δοκιμάζεται.
delta 468	Διατιμητικός· δοκιμαστικός.
delta 469	Διατιτρᾶν· διατρυπᾶν.
delta 470	Διατοιχεῖ· ἀντὶ τοῦ ποτὲ μὲν ἐπὶ τοῦ δεξιοῦ τοίχου τοῦ πλοίου, ποτὲ δὲ ἐπὶ τοῦ ἀριστεροῦ γίνεται.
delta 471	Διάτορον· ἐξάκουστον, μεγαλόφωνον.
delta 472	Διατραπῆναι· διὰ φόβον ἀλλάξαι τὸ χρῶμα καὶ ὠχριάσαι.
delta 473	†Διατραμεῖσα†· διερρηγυῖα τῶν ἰσχίων καὶ οἱονεὶ ξηρά.
delta 474	Διατρίβει· στραγγεύεται, χρονίζει.
delta 475	Διατριβή· τόπος ἐν ᾧ τινες μανθάνουσιν. ἢ καιρὸς καθ’ ὃν ἀναστρεφόμεθα περί τινα διάλεξιν φιλόσοφον.
delta 476	†Διατταχῶς†· ἀντὶ τοῦ διχῶς.
delta 477	Διᾴττειν· ὁρμᾶν, διατρέχειν. ἢ δάκνειν.
delta 478	Διαύλια· μεσαύλια.
delta 479	Διαύλιον· τὸ μεταξὺ τῆς ᾠδῆς αὐλούμενον. λέγεται καὶ με‐ σαύλιον.
delta 480	Δίαυλος· ὁ διστάδιος τόπος.
delta 481	Διαυλίζων· βαθύνων ἢ μηκύνων.
delta 482	Διαυανθῆναι· ξηρανθῆναι.
delta 483	Διαφανής· ὁ ἐπιφανὴς καὶ ἐπίσημος.
delta 484	Διαφέρον· ἀντὶ τοῦ συμφέρον. †Ἀριστοφάνης†.
delta 485	Διαφαίνει· διαδείκνυσιν.
delta 486	Διαφόρως· διαφερόντως.
delta 487	Διαφόρων· διαστάσεων καὶ χωρισμῶν τῶν κατὰ τὴν ὀργὴν γινομένων· διαφέρονται γὰρ πρὸς ἀλλήλους οἱ μὴ λέγοντες τὰ αὐτὰ
delta 487	ὑπὲρ οἱουδήποτε πράγματος, ἀλλὰ διχοστατοῦντες.
delta 488	Διαφρυκτοῦν· διαψηφίζειν, διακληροῦν· τὸν γὰρ κύαμον ἐκάλουν φρυκτόν. ἀντὶ δὲ ψήφων κυάμους ἐφόρουν οἱ τῶν Ἀθηναίων δικασταί.
delta 489	Διαφανῶς· σαφῶς ἢ συμφώνως.
delta 490	Διαφεῖναι· διαλῦσαι.
delta 491	Διαφερόντως· ἐξαιρέτως.
delta 492	Διαφερώμεθα· φιλονεικήσωμεν.
delta 493	Διαφορά· ἔχθρα.
delta 494	Διαφορά· τὸ ἐν τῇ συνηθείᾳ ἡ παραλλαγὴ καὶ ἀνομοιότης.
delta 495	Διάφοροι· ἐχθροί. παρὰ τὸ διαφορεῖσθαι τὰς γνώμας. 〈Θουκυδίδησ〉 (1, 57, 2. 3, 61, 2, al.).
delta 496	Διάφορα· ἀναλώματα. {Θουκυδίδης}.
delta 497	Διαχείριζε· διοίκει.
delta 498	Διαχειρίσαι· φονεῦσαι.
delta 499	Διαχειροτονία· διάκρισίς τις χειροτονίας ἐν πλήθει γινο‐ μένης. τοῦτο Δημοσθένης (24, 25, al.).
delta 500	Διαχεῖται· χαίρει, διαχέεται.
delta 501	Διάχυσις· χαρά, τέρψις.
delta 502	Διαχύτλαζε· διακίνει, διάχει.
delta 503	Διαψαίρουσα· διασύρουσα. καὶ Τιμόθεος τὴν ἐκλυομένην
delta 503	καὶ καταρρέουσαν. σημαίνει δὲ καὶ τὴν ἠρεμαίαν κίνησιν. Εὐριπίδης (fr. 926 N.2) ἐπὶ τοῦ καθαίρειν κέχρηται τῇ λέξει, 〈οἷον „γλώσσῃ διαψαίρουσα μυκτήρων τόπουσ“〉.
delta 504	Διαψαίρουσιν (Ar. Av. 1717)· διαπνέουσιν· ψαίρειν γὰρ τὸ πνεῖν οἱ ναυτικοὶ λέγουσι.
delta 505	Διαψαλάττεσθαι· τὸ διαστέλλεσθαι εἰς ἔρευναν· τὸ γὰρ ἀψάλακτον ἄθικτον. οὕτως Κρατῖνος.
delta 506	Διαψήφισις καὶ ἀποψήφισις· οἱ πολῖται συνίασιν ἕκαστοι κατὰ τοὺς αὑτῶν δήμους καὶ περὶ τῶν αἰτίαν ἐχόντων ἢ παρεγγεγραμ‐ μένων εἰς τὴν πολιτείαν ψῆφον φέρουσι κρύβδην· οἷον Ἀχαρνεῖς περὶ Ἀχαρνέων καὶ περὶ Ἐλευσινίων οἱ Ἐλευσίνιοι καὶ οἱ λοιποὶ δημόται
5	παραπλησίως. καὶ τοῦτο †διὰ ψήφου†. οἱ μὲν οὖν πλειόνων ψήφων τυγχάνοντες ἀναμφισβητήτως τὴν πολιτείαν ἔχουσιν, ὅσοι δ’ ἂν ἐλάττο‐ νας ψήφους λάβωσιν, οὐκέτι νομίζονται, καὶ τοῦτό ἐστιν ἡ ἀποψήφισις.
delta 507	Διαψήφισις· ἰδίως ἐπὶ τῶν ἐν τοῖς δήμοις ἐξετάσεων, αἳ γί‐ νονται περὶ ἑκάστου τῶν δημοτευομένων, εἰ τῷ ὄντι πολίτης καὶ δημότης ἐστίν, ἢ ξένος ὢν παρεγγέγραπται.
delta 508	Διαψήφισις· ἁπλῶς μὲν τὸ ἐνέγκαι ψήφους, κυρίως δὲ ἡ τῶν δημοτῶν ἐξέτασις, ἣν ἐποιοῦντο ἐν ἑαυτοῖς ἐπὶ τὸ ἀποψηφίσασθαι τοὺς ξένους καὶ ἐκβαλεῖν τοῦ δήμου καὶ τῆς πολιτείας. ἐδίδου δὲ ἕκαστος τῶν δημοτῶν τῷ δήμῳ διαψήφισιν ἰδίαν, εἴτε πολίτην ἐδόκει τὸν ἐξετα‐
5	ζόμενον εἴτε μή. καὶ εἰ ἀπεψηφίσθη παρ’ αὐτῶν, εἰσήγετο εἰς τὸ δι‐ καστήριον καὶ ξενίας ἐκρίνετο. καὶ εἰ μὲν ἑάλω, ἐπιπράσκετο ὡς ξένος. εἰ δὲ ἀπέφυγεν, οἱ δημόται πάλιν αὐτὸν ἀνεδέχοντο.
delta 509	Δίγονος μάσθλης· διπλοῦς ἱμάς. ἢ ὅτι οὐ μόνον κατὰ τὴν
delta 509	βαφὴν ἦν τοιοῦτος, ἀλλὰ καὶ ὑπὸ τοῦ αἵματος ἐκέχρωστο. Σοφοκλῆς Ἀνδρομέδᾳ (fr. 125 N.2 = 129 R.)· „δίδου δαφοινὸν μάσθλητα δίγο‐ νον“.
delta 510	Διδάσκαλον· ἰδίως διδασκάλους λέγουσι τοὺς ποιητὰς τῶν διθυράμβων ἢ τῶν κωμῳδιῶν ἢ τῶν τραγῳδιῶν.
delta 511	Διδάσκαλον, οὐ καθηγητὴν λεκτέον. ἰδίως μέντοι διδασκά‐ λους οἱ Ἀττικοὶ τοὺς μουσικοὺς βούλονται καλεῖν. οὕτως Φερεκράτης (fr. novum).
delta 512	Διδαχή· ἀντὶ τοῦ διδασκαλία. Ἡρόδοτος γʹ (134, 4).
delta 513	Δίδραχμον· συντέλεσις, εἰσφορά, λειτουργία. ἔχει δὲ τὸ δίδραχμον οὐγγίας ϛʹ.
delta 514	Δίδυμοι· συνήθως ἡμῖν καὶ οἱ συμφυεῖς, ἰδίως δὲ οἱ μόνοι. ἢ δισσῶς. καὶ „αὐλοῖσι διδύμοισιν“ (τ 227).
delta 515	Διέγνωκα· κέκρικα.
delta 516	Διέθει· διέτρεχεν.
delta 517	Διέβαλεν· ἠπάτησεν. οὕτω Θουκυδίδης.
delta 518	Διεγγύησιν· ἀντὶ τοῦ κατάστασιν ἐγγυητῶν. Δημοσθένης (24, 73).
delta 519	Διειδές· λαμπρόν, διαυγές.
delta 520	Διδαξάμενος· τελέσας τι ὑπέρτερον διδασκάλου.
delta 521	Δίειμι· διέρχομαι.
delta 522	†Δεδιοίκησε†· διέτριψεν.
delta 523	Διεῖπεν· διῴκει, περιήρχετο.
delta 524	Διέζευξε· διεχώρισε. καὶ παρὰ τοῖς μουσικοῖς διεζευγμένον λέγεται τὸ τετράχορδον. καὶ συνεζεῦχθαι λέγουσι τὸ ἐν αὐτῷ εἶναι.
delta 525	Διεκόρησας τὴν παῖδα·
delta 526	Διεκωδώνισεν· ἀντὶ τοῦ διεπείρασε καὶ ἐξήτασεν. ἡ δὲ μετα‐ φορὰ ἢ ἀπὸ τῶν περιπολούντων τοῖς κώδωσι νυκτὸς τὰς φυλακάς, ἢ ἀπὸ τῶν δοκιμαζόντων τὰς μαχίμους ὄρτυγας τῷ ἤχῳ τοῦ κώδωνος.
delta 527	Διεκοσμήθησαν· διετάχθησαν.
delta 528	Διεκπαίσαντες· διεκτρυπήσαντες, διεκδραμόντες.
delta 529	Διελάφυξας· διερρόφησας, ἀνήλωσας.
delta 530	Διειλκύσθησαν· διέτριψαν, διηνέχθησαν.
delta 531	Διενέγκαντες· ὑπενέγκαντες.
delta 532	†Διεδοιδύκησε†· διέγραψε τῇ χειρὶ στρογγύλην αὐτὴν ποιήσας ὡς δοίδυκα.
delta 533	†Δίεξιν†· διεξέλευσιν.
delta 534	Δι’ ἐνιαυτοῦ· ἀντὶ τοῦ δι’ ὅλου τοῦ ἐνιαυτοῦ. καὶ δι’ ἡμέ‐ ρας· ἀντὶ τοῦ δι’ ὅλης τῆς ἡμέρας.
delta 535	Διεπηνήκισας (Cratin. fr. 282 K.)· ἐξηπάτησας. ἀπὸ τῆς πηνήκης· τὴν γὰρ περιθέτην οὕτως λέγουσιν, ἣν ἔχοντες ἐξαπατῶσι
delta 535	τοὺς ὁρῶντας.
delta 536	Διέπει· ἐνεργεῖ, διοικεῖ, καθίσταται.
delta 537	Διέπληντο· ἐπεπλήρωντο.
delta 538	Διέπτυξεν· διεσαφήνισεν.
delta 539	Διεπυνθάνετο· ἠρώτα.
delta 540	Διερός· ὑγρός.
delta 541	Διεργασθείς· ἀναλωθείς.
delta 542	Διερειδόμεθα· στηριζόμεθα.
delta 543	Διερικνοῦντο· διεκαμπυλοῦντο.
delta 544	Διερέττοντα· διακωπηλατοῦντα.
delta 545	Διερπύσαι· διελθεῖν.
delta 546	Διέρρει· διεφθείρετο.
delta 547	Δίεσιν· διαχωρισμόν. καὶ ἡ πρώτη κατὰ μουσικῆς ᾠδῆς κίνη‐ σις.
delta 548	Διεσαρδώνισεν· διεγέλασεν, οὐκ ἐπὶ διαχύσει, ἀλλ’ οἱονεὶ Σαρδάνιον γέλωτα.
delta 549	Διεσκίασται· ἀποκέκρυπται.
delta 550	†Διεσκεδασμένον†· διατετυπωμένον.
delta 551	Διεσκαριφησάμεθα· σκαριφήσασθαί ἐστι τὸ ἐπισεσυρμένως τι ποιεῖν καὶ μὴ κατὰ τὴν προσήκουσαν ἀκρίβειαν.
delta 551a	〈Διεσκαριφησάμεθα· ἀντὶ τοῦ διελύσαμεν· σκάριφον γάρ ἐστι τὸ κάρφος καὶ φρύγανον. ἔστι δὲ τὰ τοιαῦτα εὐδιάλυτα καὶ εὐφύ‐
delta 551a	σητα. οὕτως Ἰσοκράτης (7, 12)〉.
delta 552	Διεσμιλευμένον· διεσχισμένον, ἠκριβωμένον, ἐξεσμένον, πε‐ ρικεκαθαρμένον.
delta 553	Διέσχεν· διῆλθεν.
delta 554	Διεσπευσάμην· ἀντὶ τοῦ διὰ σπουδῆς ἐποιησάμην. ἢ ἀντὶ τοῦ διεπραξάμην.
delta 555	Διεσπαθικότα· διερριφότα.
delta 556	Διεσφηκωμένον (Ar. Vesp. 1072)· διαδεδεμένον.
delta 557	Διετείνετο· διαρρήδην εἶπεν.
delta 558	†Διετείνετο†· ἰδίως Ἀντιφῶν (5, 46). ἀντὶ τοῦ διὰ συντόνου σπουδῆς ἀπηρνήσαντο.
delta 559	Διευκρινῆ· σαφῆ.
delta 560	Διευκρινημένοι· διακρίνοντες.
delta 561	Διευκρινησάμενος· ἀντὶ τοῦ διαλυσάμενος, ἀπὸ τοῦ εὖ διακρίνειν.
delta 562	Διηγκυλωμένον·
delta 563	Διηθεῖται· ἀφυλίζεται.
delta 564	Διηθεῖν· διϋλίζειν.
delta 565	Διήκει· διέρχεται.
delta 566	Διήκουσαν· διελθοῦσαν, διερχομένην.
delta 567	Διήλλαξεν· ἀντὶ τοῦ μετήλλαξεν, ἐτελεύτησεν.
delta 568	Διηνέχθη· ἐμαχέσατο.
delta 569	Διηρθρωμένον· δεδηλωμένον, ἠκριβωμένον.
delta 570	Διήρκεσεν· διέμεινεν, παρέμεινεν.
delta 571	Διῆρξα· ἀντὶ τοῦ διὰ τέλους ἦρξα. Λυσίας (fr. 177 S.).
delta 572	Διῆρες· ὑπερῷον.
delta 573	Διήρτησεν· ἐξηπάτησεν, ἐπλάνησεν.
delta 574	Διηύθυνεν· ἐκώλυσεν.
delta 575	Διθύραμβος· ὕμνος εἰς Διόνυσον.
delta 576	Διθύροις· διπτύχοις, διπλαῖς θύραις.
delta 577	Διϊέναι· διέρχεσθαι.
delta 578	Διϊείς· διαπέμψας.
delta 579	Διϊκνούμενος· διερχόμενος.
delta 580	Δίϊξις· διεξέλευσις.
delta 581	Διῒ Συκασίῳ· ἀντὶ τοῦ καθαρσίῳ· τῇ γὰρ συκῇ ἐχρῶντο ἐν τοῖς καθαρμοῖς.
delta 582	Διϊστάς· διαχωρίζων.
delta 583	Διΐσταται· διαχωρίζεται.
delta 584	Διιππασία καὶ †Ἀνιππασία†· τῶν ἵππων ἅμιλλα· ὥσπερ
delta 584	δὴ διωμοσία καὶ ἀντωμοσία τὸ αὐτὸ ἄμφω δηλοῖ.
delta 585	Διϊπόλια· ἑορτὴ ἀγομένη Διΐ, Σκιροφοριῶνος μηνὸς ἕκτῃ ἐπὶ δέκα.
delta 586	Δίκη ἐμπορική· ἡ πρὸς τοὺς ἐμπόρους περὶ ὅτου λαγχανο‐ μένη. ἦσαν δὲ αὗται ἔμμηνοι ὑπὲρ τοῦ μὴ τρίβεσθαι αὐτοὺς καὶ ἀργεῖν δικαζομένους.
delta 587	Δίκροτος ναῦς· ἡ δύο στοίχους ἐρετῶν ἔχουσα, ὥσπερ τριήρης ἡ τρεῖς λέγεται.
delta 588	Δίκρα· διπλῆ. καὶ δίκροοι ὄφεις παρὰ Ἀριστοτέλει οἱ δικέ‐ φαλοι.
delta 589	Δίκρον· τὸ δίκρανον οὕτως ἔλεγον δύο ἐξοχὰς ἔχον, οἷον δίκρανον, δικέφαλον.
delta 590	Δίλογχον Βενδῖν· διαπλάσσεται παρά τισιν ἡ Ἄρτεμις δύο λόγχας ἔχουσα. παρὸ καὶ Ἀθήνησι πομπεύοντες δύο λόγχας ἔχουσι τοῖς Βενδιδείοις. ἢ δύο τιμῶν λελογχυῖαν, οὐρανίων καὶ ἐπιγείων. ἢ τὴν δύο λαμπάδας ἔχουσαν· λόγχας δὲ καὶ ἔγχη τὰς δᾷδας λέγεσθαι.
delta 591	Δικαιότερον σταχάνης ἢ τρυτάνης· ἐπὶ τῶν τὰ δίκαια ἀγαπώντων· σταχάνην γὰρ οἱ Δωριεῖς τὴν τρυτάνην καλοῦσιν, ἴσως παρὰ τὴν στάσιν.
delta 592	Δικαιογένης· ὄνομα κύριον, ὃς τραγῳδίας (TrGF 52 T 1)
delta 592	καὶ διθυράμβους ἔγραψεν.
delta 593	Δικαιόπολις· πόλις ἐν Θρᾴκῃ.
delta 594	Δικαιώσεις· Λυσίας (9, 8) τὰς δικαιολογίας, Θουκυδίδης δὲ τὰς κολάσεις λέγει (8, 66, 2).
delta 595	Δικαιοῦν· δύο δηλοῖ· τό τε κολάζειν καὶ τὸ δίκαιον νομίζειν. οὕτως Ἡρόδοτος (1, 100, 2 et 3, 42, 2).
delta 596	Δίκας πραττόμενοι·
delta 597	Δικασπόλοι· δικασταί.
delta 598	Δίκη· ἡ ὑπὲρ ἰδιωτικῶν ἀδικημάτων συνισταμένη κατηγορία καὶ ἧς τὸ τίμημα ὥρισται τοῖς νόμοις.
delta 599	Δίκη δίκην ἔτικτε καὶ βλάβη βλάβην· ἐπὶ τῶν φιλοδίκων καὶ συνειρόντων δίκας δίκαις.
delta 600	Δίκη· κρίσις. καὶ σημαίνει μὲν καὶ ἄλλα, ἰδίως δὲ ἐπὶ τῶν ἰδιωτικῶν ἐγκλημάτων λέγεται, ὡς Δημοσθένης ἐν τῷ κατὰ Κόνωνος δῆλον ποιεῖ (54, 1).
delta 601	Δείκηλα· μιμήματα, εἰκάσματα.
delta 602	Δίκης· δικαιοσύνης ἢ τιμωρίας.
delta 603	Δικητροπεῖ· φυγαδεύει.
delta 604	Δίκης ἀνάκρισις· οὐ πάσας δίκας κελεύουσιν οἱ νόμοι εἰσά‐ γεσθαι, ἀλλ’ ὅταν ὁ φεύγων ἀντιλέγῃ καὶ παραγράφηται, λέγων εἰσαγώγιμον μὴ εἶναι αὐτήν, πρότερον ἐπὶ τούτῳ γίνεται κρίσις, ἥτις δίκης ἀνάκρισις λέγεται.
delta 605	Δικαιούμενος· κολαζόμενος. δίκης τυγχάνων.
delta 606	Δικαιωτήρια (Pl. Phaedr. 249a)· οἷον δικαστήρια.
delta 607	Δίκορσον· δικόρυφον.
delta 608	Δικορραφεῖν· δίκας συρράπτειν, ἐν τοῖς δικαστηρίοις ἀνα‐ στρέφεσθαι.
delta 609	Δικραές· δικέφαλον.
delta 610	Δικτάτωρ· ὁ διπλασίαν τὴν ἀρχὴν ἔχων, ὃς παρὰ Ῥωμαίοις δισύπατος καλεῖται. ἀρχὴ δ’ ἦν πρόσκαιρος, οὐ διὰ βίου, καὶ ἀνεύθυ‐ νος.
delta 611	Δικτυωτή· καγκελλωτή.
delta 612	Δικτύῳ ἄνεμον θηρᾷ· ἐπὶ τῶν μάτην καὶ ἀνοήτως τι ποιούντων.
delta 613	Διλήμματον· διχῶς νοούμενον.
delta 614	Δῖναι· αἱ τῶν ὑδάτων συστροφαί.
delta 615	Δῖνος· σχῆμα χορικόν.
delta 616	Δίκυμα· τὰ διδυμοτόκα πρόβατα.
delta 617	Δινεύοντες· στρέφοντες.
delta 618	Δινήεντος· δίνας ἔχοντος, συστροφὰς ὕδατος περιφερεῖς τινας πεποιημένας.
delta 619	Δινήσας· στρέψας.
delta 620	Δίνης· συστροφῆς ὑδάτων.
delta 621	Διογενές· εὐγενέστατον.
delta 622	†Διοβελία†· δύο ὀβολοί.
delta 623	Διοικιεῖν· ἀντὶ τοῦ διαιρήσειν, ὥστε μὴ ἐν ταὐτῷ πάντας
delta 623	οἰκεῖν, ἀλλὰ χωρὶς καὶ κατὰ μέρος.
delta 624	Διμοιρίτης †τοῦτο† ἐνίοτε τριώβολον ἀποδεδώκασιν, ἐπει‐ δὴ τοῦτο δίμοιρόν ἐστι τῆς δραχμῆς. ὁ οὖν τοῦτο λαμβάνων στρατιώ‐ της διμοιρίτης ἐλέγετο. ἔστι δέ τις καὶ στρατιωτικὴ ἀρχή, ὡς λοχαγός, διὰ τὸ παρὰ τοὺς ἄλλους στρατιώτας δύο μοίρας λαμβάνειν.
delta 625	Διοιδηκώς· πεφυσημένος.
delta 626	Διοιδούντων· ἐκφυσώντων.
delta 627	Διοικίζεσθαι· χωρίζεσθαι.
delta 628	Διοικίσαι τοῦ συνοικίσαι 〈διαφέρει〉· συνοικίζει μὲν γάρ τις τοὺς διεσπαρμένους εἰς ἕν, διοικίζει δὲ ἀπὸ ἑνὸς χωρίου εἰς πολλοὺς διανέμων τόπους.
delta 629	Διοικητής· ὁ ἐπὶ τῶν ἀναλισκομένων. καὶ ἀρχὴ Ἀθήνησιν ὁ ἐπὶ τῆς διοικήσεως, οἷον τῶν προσιόντων τῇ πόλει καὶ ἀναλισκομένων.
delta 630	Διολούφειν· τὸ διατίλλειν.
delta 631	Διολκή· †ἀνακωχὴ χρόνου†.
delta 632	Διωλύγιον· ἄνυδρος τόπος.
delta 633	Διωλύγιον· τὸ μέγα. Ἰσαῖος (fr. 123 S.) καὶ Πλάτων (Theaet. 162a. Leg. 10, 890e).
delta 634	Διοίσασα· διαπεράσασα.
delta 635	Διοίσειν· διαφέρειν.
delta 636	Διομεῖς· δῆμος τῆς Ἀττικῆς ἐν ᾧ ὁ Ἡρακλῆς.
delta 637	Διομήδειος ἀνάγκη· παροιμία ἀπὸ τοῦ Τυδέως ἢ ἀπὸ τοῦ
delta 637	Θρᾳκός, ὃς ἠνάγκαζε τοὺς ξένους αἰσχραῖς οὔσαις ταῖς θυγατράσιν αὐτοῦ μίσγεσθαι, ἃς καὶ ἵππους ἀλληγορεῖ, εἶτα ἀνῄρει. οἱ δὲ ὅτι Διομήδης καὶ Ὀδυσσεὺς τὸ Παλλάδιον κλέψαντες νυκτὸς ἐπανῄεσαν.
5	ἑπόμενος δὲ ὁ Ὀδυσσεὺς τὸν Διομήδην ἐβουλήθη ἀποκτεῖναι. ἐν τῇ σελήνῃ δὲ ἰδὼν τὴν σκιὰν τοῦ ξίφους ὁ Διομήδης δήσας τὸν Ὀδυσσέα ἐποίησε προάγειν παίων αὐτοῦ τῷ ξίφει τὸ μετάφρενον. τάττεται δὲ ἐπὶ τῶν κατὰ ἀνάγκην τι πραττόντων.
delta 638	Διωμοσία καὶ ἀντωμοσία· ὅταν οἱ κατηγοροῦντες ὀμνύω‐ σιν, ὡς ἀληθῶς κατηγοροῦσι, τοῦτο διωμοσία· ὅταν δὲ οἱ κατηγορού‐ μενοι ὀμνύωσι τὸν αὐτὸν ὅρκον διαλυόμενοι τὰ ἐγκλήματα, τοῦτο ἀντωμοσία.
delta 639	Δῖον· ἔνδοξον.
delta 640	Διονύσιον· τὸ ἱερὸν τοῦ Διονύσου.
delta 641	†Διόνεια· δῆμος Αἰνηΐδος†.
delta 642	Διόπαι· ἐνώτια. τινὲς δὲ εἶδος ὑποδημάτων.
delta 643	Διοπετές· ἐξ οὐρανοῦ κατερχόμενον.
delta 644	Δίοποι· βασιλεῖς. παρὰ τὸ διόπτειν ἢ διοπτεύειν.
delta 645	Δίοπος· ναυφύλαξ, ἄρχων, ναύαρχος, οὐχὶ πρῳρεύς, ὥς τινες νομίζουσιν· οὐ γὰρ ὡς προόπτης τις ὠνόμασται, ἀλλ’ ὡς ἐπισκοπῶν καὶ ἐφορῶν. ἔστι καὶ παρὰ Δημοσθένει ὁ διϊθύνων τὴν ναῦν.
delta 646	Διοπομπεῖσθαι· τὸ ἀποτρέπεσθαι καὶ ἀποπέμπεσθαι τὸν
delta 646	προστρόπαιον Δία.
delta 647	Διοπτεύσων (K 451)· διοψόμενος, κατασκοπήσων.
delta 648	Διοπομπεῖσθαι· ἀποτροπιάζεσθαι καὶ ἀποκαθαίρεσθαι.
delta 649	Διοπτεύων· δίοπος λέγεται ὁ διέπων καὶ ἐποπτεύων.
delta 650	Διοπτῆρα (K 562)· κατάσκοπον, οἰκονόμον.
delta 651	Διοριστέον· διαχωριστέον.
delta 652	Διόρμησον· κατασκεύασον, εὐτρέπισον, ἕτοιμον ἀπέργασαι.
delta 653	Διὸς ἄνθος· φυτὸν ἀκανθῶδες.
delta 654	Διὸς βαλάνους (Hermipp. fr. 63, 20 K.)· ἃ καὶ καστάνια καλοῦσί τινες.
delta 655	Διὸς ἐγκέφαλος· τὸ κάλλιστον βρῶμα.
delta 656	Διὸς Κόρινθος· ἐπὶ τῶν τὰ αὐτὰ λεγόντων παροιμία. ἐρρέθη δὲ δι’ αἰτίαν τοιαύτην· Μεγαρεῖς ὑπακούοντες Κορινθίοις ἐβαροῦντο τοῖς ἐπιτάγμασι καὶ φανεροὶ δυσανασχετοῦντες ἦσαν ἐπὶ τούτῳ. Κο‐ ρινθίων δὲ πρέσβεις ἦλθον εἰς τὰ Μέγαρα καὶ τοῦ δήμου μὴ προσέχον‐
5	τος αὐτοῖς ἀγανακτοῦντες ἐβόων· „οὐκ ἀνέξεται ταῦτα 〈ὁ〉 Διὸς Κόρινθοσ“. φασὶν οὖν τοὺς Μεγαρεῖς ἐκβάλλοντας αὐτοὺς παίειν καὶ λέγειν· „παῖε τὸν Διὸς Κόρινθον“.
delta 657	Διὸς κῴδιον· οὗ τὸ ἱερεῖον Διῒ τέθυται. θύουσι δὲ τῷ τε Μειλιχίῳ καὶ τῷ Κτησίῳ Διΐ. τὰ δὲ κῴδια τούτων φυλάσσουσι δῖα προσαγορεύοντες. χρῶνται δ’ αὐτοῖς οἵ τε Σκιροφορίων τὴν πομπὴν στέλλοντες καὶ ὁ δᾳδοῦχος ἐν Ἐλευσῖνι καὶ ἄλλοι τινὲς πρὸς τοὺς
5	καθαρμοὺς ὑποστρωννύντες αὐτὰ τοῖς ποσὶ τῶν ἐναγῶν.
delta 658	Δίοψις· διάβλεψις, διάσκεψις.
delta 659	Διὸς ψῆφος· οὕτως καλεῖται, ἐν ᾧ Ἀθηνᾶ καὶ Ποσειδῶν
delta 659	ἐκρίθησαν. Κρατῖνος Ἀρχιλόχοις (fr. 7 K.)· „ἔνθα Διὸς μεγάλου θᾶκοι πεσσοί τε καλοῦνται“· ὁ γὰρ τόπος, ἐν ᾧ ἐκρίθησαν, Διὸς ψῆ‐ φος καλεῖται. τάττεται δὲ ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν ἱερῶν καὶ ἀθίκτων.
delta 660	Διοτρεφής· ὑπὸ Διὸς τεθραμμένος.
delta 661	Διότι· ἔσθ’ ὅτε καὶ ἀντὶ τοῦ ὅτι λαμβάνεται· οὕτω γὰρ ἄλλοι πολλοὶ καὶ Ἱεροκλῆς (fr. 4 Arnim).
delta 662	Διότιμος· κύριον. καὶ Διόφαντος ὁμοίως.
delta 663	Διποδία· εἶδος Λακωνικῆς ὀρχήσεως.
delta 664	Διπτύχια· δύο περιβόλαια ἔχοντα, ὡς τὸ μὲν ὑπεστρῶσθαι, τὸ δὲ ἕτερον †ὑποβεβλῆσθαι†.
delta 665	Δίπυρον· Δωρίδα ἑταίραν δύο ἐραστὰς ἔχουσαν. οὕτω Μέ‐ νανδρος (fr. novum).
delta 666	Δίρκοι· φθεῖρες.
delta 667	Δίσεπτα· ὑφ’ ἓν λέγειν καὶ τὴν πρώτην συλλαβὴν ὀξυτονεῖν ἀξιοῦσιν Ἀττικοί.
delta 668	Δὶς ἑπτὰ πληγαῖς πολύπους πιλούμενος· ἐπὶ τῶν κολά‐ σεως ἀξίων. παρ’ ὅσον ὁ πολύπους θηρευθεὶς τύπτεται πολλάκις πρὸς τὸ πίων γενέσθαι.
delta 669	Δισκεύων· ἐκδεχόμενος, κυλίων.
delta 670	Δίστομον· τὸν διπλοῦν λέγουσιν.
delta 671	Διφᾶν· ζητεῖν. {καὶ ὑπὸ τρυφῆς διαρρεῖν}.
delta 672	Διφροφόροι· Στράττις ἐν Ἀταλάνταις (fr. 8 K.). διφροφο‐ ρουμένους· Ἡρόδοτος (3, 146, 3) τοὺς παρὰ Πέρσαις φορείοις φερο‐ μένους.
delta 673	Δίφρον· ἅρμα ἢ καθιστήριον.
delta 674	Δίφορος· συκῆ τις. Ἀριστοφάνης (Eccl. 708).
delta 675	Διφυᾶ· δύο φύσεις ἔχοντα.
delta 676	Διχῇ· διχῶς.
delta 677	Διχοφορία· ἡ εἰς δύο διαμεριζομένη.
delta 678	Διχομηνιαία· πεντεκαιδεκαταία τοῦ μηνὸς ἢ τῆς σελήνης.
delta 679	Δίωκε· ἀντὶ τοῦ κατάτρεχε.
delta 680	Δίωκε· ζήλου, ἐπιτήδευε.
delta 681	Διωθούμενοι· ἀνατρεπόμενοι, ἐκβαλλόμενοι.
delta 682	Διῳκισμένος· κεχωρισμένος.
delta 683	Διωλύγιον· μέγα, ἐπὶ πολὺ διῆκον, δι’ ὅλου τοῦ πράγματος 〈ἰόν〉, μακρόν. Αἰολεῖς δὲ τὸ μὴ ἀπολλύμενον.
delta 684	Διωλύγιον κακόν· ἐπὶ τῶν μέγα τι καὶ δεινὸν ὑφισταμένων· διωλύγιον γάρ ἐστι τὸ μέγα καὶ 〈ἐπὶ〉 πολὺ διῆκον. οὕτως „οὐ μακρὰ καὶ διωλύγιος φλυαρία“. Πλάτων (Theaet. 162a).
delta 685	Διωμοσία· ὅρκοι οἱ ὑπὸ τῶν δικαζομένων γινόμενοι, τοῦ μὲν ὀμνύοντος ὅτι παθὼν ἐγκαλεῖ, τοῦ δὲ ὅτι οὐκ ἐποίησεν.
delta 686	Διωμοσία· 〈ὅρκος ἐστίν, ὃν〉 ὤμνυον καὶ οἱ φόνου ἀγῶνα
delta 686	διώκοντες καὶ οἱ φεύγοντες καὶ μετὰ τὸ εἰπεῖν τὸν πάντα λόγον καὶ πρὸ τοῦ εἰπεῖν· ὁ μὲν ἦ μὴν τὰ ἀληθῆ κατηγορήσειν, ὁ δὲ ἦ μὴν τὰ ἀληθῆ ἀπολελογῆσθαι. καὶ ἐπενεχθείσης δὲ λοιπὸν ἤδη τῆς ψήφου
5	πάλιν ὤμνυεν ὁ κρατήσας, ἦ μὴν δικαίως νενικηκέναι ἐξώλειαν αὑτῷ ἐπαρώμενος, εἰ ἐξηπάτησεν.
delta 687	Διώνυμον· διαβόητον, ὀνομαστόν, περίφημον.
delta 688	Διωρυχή· διάνοιξις τοίχων ἢ χωμάτων ἢ ποταμῶν.
delta 689	Διωρίζετο· διεβεβαιοῦτο.
delta 690	Διωσόμεθα· ἀπωσόμεθα καὶ πεμψόμεθα.
delta 691	Διωστῆρσιν (Exod. 38, 10)· ἀναφορεῦσι τοῖς ἀναβαστάζου‐ σιν.
delta 692	Δμηθέντα· δαμασθέντα, ὑπείξαντα.
delta 693	Δνοπαλίξεις· τουτέστι διὰ τῶν χειρῶν κινήσεις καὶ δονήσεις καὶ ἐκτινάξεις.
delta 694	Δνοφερόν· μέλαν, σκοτεινόν.
delta 695	Δοάζω· ἀμφιδοξῶ.
delta 696	Δογματίζει· θεολογεῖ, φυσιοῦται.
delta 697	Δόκησις· ὑπόνοια. ἢ τὸ μὴ ὄν, νομιζόμενον δέ. ὅ ἐστι φαντα‐ σία καὶ σκιὰ καὶ ὄναρ.
delta 698	Δοκεῖν· ὅταν ἔξωθέν τι προσδοκῶμεν.
delta 699	Δοκιμάσας· κρίνας.
delta 700	Δοκιμασθείς· Δημοσθένης μὲν (30, 6) ἀντὶ τοῦ εἰς ἄνδρας ἐγγραφείς· λέγει γὰρ καὶ ἐπὶ τῶν ἀρχόντων τὸ δοκιμασθῆναι (57, 25). ἐλέγετο δὲ καὶ ἐπὶ τῶν πολιτευομένων τὸ δοκιμασθῆναι, εἰ καὶ μηδ’
delta 700	ἥντινα ἦρχον ἀρχήν. ἐνίοτε δὲ καὶ αὐτῶν ἐξητάζετο ὁ βίος. Λυκοῦργος
5	δὲ (fr. 18 C.) τρεῖς δοκιμασίας φησὶ κατὰ τὸν νόμον γίνεσθαι· καὶ γὰρ μία μέν ἐστιν, ἣν οἱ ἐννέα ἄρχοντες δοκιμάζονται· ἄλλη δέ, ἣν οἱ ῥήτο‐ ρες, τρίτη δέ, ἣν οἱ στρατηγοί. λέγει δὲ ἐν τῷ αὐτῷ λόγῳ καὶ ἱππέων δοκιμασίαν.
delta 701	Δόκωσις· ἡ στέγη.
delta 702	Δοκιμασίαν ἐπαγγεῖλαι· τὸ δίκην ἑταιρήσεώς τινα καταγ‐ γεῖλαι. γίνεται δὲ ἡ τῆς ἑταιρήσεως δοκιμασία οὐ πᾶσιν, ἀλλὰ πολι‐ τευομένοις ῥήτορσι καὶ ψηφίσματα γράφουσιν.
delta 703	Δοκιμασία· ἰδίως ἡ τῶν στρατηγῶν καὶ τῶν ἄλλων ἀρχόντων καὶ ῥητόρων ἐξέτασις, εἰ προΐστασθαι τῶν πολιτικῶν ἐπιτήδειοί εἰσιν.
delta 704	Δολιχά· μακρά, πολλά.
delta 705	Δόλιχον· τὸ ἀγώνισμα. Ἐπίχαρμος.
delta 706	Δολιχεύειν· περιοδεύειν.
delta 707	Δολιχὸν κύκλον· μακρόν, πολύν.
delta 708	Δολομήτης· δολιόβουλος.
delta 709	Δόνακα ὑπολύριον (Ar. Ran. 233)· πρότερον ταῖς λύραις ἀντὶ κέρατος ὑπετίθεσαν καλάμους.
delta 710	Δόνακες· κάλαμοι ἁλιευτικοί. ἢ αὐλοί.
delta 711	Δόξα· ὑπόνοια, ὑπόληψις.
delta 712	Δοξάριον· δόξα ὑποκοριστικῶς.
delta 713	Δοξοκοπία· κενοδοξία.
delta 714	Δοξασίας· δόξης, ὑπολήψεως. Δίων ἐν Ῥωμαϊκῶν νγʹ (19, 6)· „προσέσται δὲ καὶ τῆς ἐμῆς δοξασίασ“.
delta 715	†Δοξίας· ὁμοίως†.
delta 716	Δόρατα· λογχάρια.
delta 717	Δορπία· ἡ πρώτη ἡμέρα ἡ τῶν Ἀπατουρίων· ἡ δὲ ἑξῆς Ἀ‐ νάρρυσις, ἡ δὲ τρίτη Κουρεῶτις.
delta 718	Δόρπιστος· δείπνου ὥρα.
delta 719	Δορίδες· σκεύη μαγειρικά.
delta 720	Δόρπος· δεῖπνος, βορά.
delta 721	Δορυξεῖον· †δορύξεστον†.
delta 722	Δόρυ ἐπ’ ἐκφορᾷ· ἔθος ἦν ἐπάγεσθαι δόρυ καὶ πηγνύναι τοῖς τάφοις τῶν βιαίως ἀνῃρημένων εἰς παράστασιν τῆς μιαιφονίας.
delta 723	Δόρυ κηρύκειον· παροιμία ἐπὶ τῶν ἅμα παρακαλούντων καὶ ἀπειλούντων. οἱ δεκατευθέντες εἰς Δελφοὺς ὑπ’ Ἀθηναίων Γεφυραῖοι λαβόντες χρησμὸν (Delphic Oracle II 312 P.—W.) „ἀνδρὶ Γεφυραίῳ φίλος οἶκοσ“, ἀκολουθοῦντες βουσίν, ἕως ἂν ἐκεῖνοι κοπιάσωσιν, ὡς ὁ
5	θεὸς αὐτοῖς ἔχρησεν, ὅπως ἐκεῖ καταμείνωσιν, πολεμουμένων Ἀθη‐ ναίων ὑπὸ Εὐμόλπου ἐπὶ τὴν Τάναγραν καλουμένην ὥδευσαν, δόντες
5	μὲν τῷ προηγουμένῳ κηρύκειον, καθοπλίσαντες δὲ κατόπιν τοὺς νέους.
delta 724	Δορύξενος· ὁ ἐκ τῶν πολεμίων φίλος, ὁ πρεσβεύων περὶ λύτρων, εἰ ζωγρηθεῖέν τινες.
delta 725	Δορύκτητος· αἰχμάλωτος.
delta 726	Δορυφορεῖ· τιμὴν περιποιεῖ.
delta 727	Δορύληπτος· αἰχμάλωτος.
delta 728	Δορυφόροι· φύλακες, ὑπηρέται βασιλέως, ὁπλοφόροι, ὑπα‐ σπισταί.
delta 729	Δούλων πόλις· ἐν Λιβύῃ. Ἔφορος πέμπτῃ (FGrHist 70 F 50). καὶ ἑτέρα ἱεροδούλων, ἐν ᾗ εἷς ἐλεύθερός ἐστιν. ἔστι δὲ καὶ ἐν Κρήτῃ Δουλόπολις, ὡς Σωσικράτης 〈ἐν τῇ πρώτῃ τῶν Κρητικῶν〉 (FGrHist 461 F 2). ἔστι δέ τις καὶ περὶ Θρᾴκην Πονηρόπολις, ᾗ Φίλιπ‐
5	πόν φασι συνοικίσαι τοὺς ἐπὶ πονηρίᾳ διαβαλλομένους αὐτόθι συνα‐ γαγόντα συκοφάντας, ψευδομάρτυρας καὶ τοὺς συνηγόρους καὶ τοὺς ἄλλους πονηροὺς ὡς δισχιλίους, ὡς Θεόπομπος ἐν ιγʹ τῶν Φιλιππικῶν φησι (FGrHist 115 F 110).
delta 730	Δούπησεν (Δ 504)· ἔπεσεν, ὥστε ψόφον ἀποτελέσαι.
delta 731	Δοῦπον· ψόφον.
delta 732	Δουροδόκης (α 128)· τῆς τὰ δόρατα δεχομένης.
delta 733	Δορίσκος· χωρίον Θρᾳκικόν.
delta 734	Δόσις· ἰδίως λέγεται παρὰ τοῖς ῥήτορσι συμβόλαιον γραφό‐ μενον, ὅταν τις τὰ αὑτοῦ διαδῷ διὰ τῶν ἀρχόντων.
delta 735	Δοχμόλοφοι· ἐκ πλαγίων τοὺς λόφους ἔχοντες.
delta 736	Δόχμη· σπιθαμή.
delta 737	Δρᾷ· ποιεῖ.
delta 738	Δραμητέον καὶ τροχαστέον.
delta 739	Δράγματα· χειρόληπτα θερίσματα.
delta 740	Δρακοντίδης· εἷς τῶν λʹ.
delta 741	Δράκων· ἐπιφανέστατος γέγονε νομοθετῶν.
delta 742	Δραπετίνδα· παιδιᾶς εἶδος. {ὅταν ἑτέρῳ δείξαντες ἄλλῳ μεθῶσιν}.
delta 743	Δρᾶμα· ποίημα, πρᾶγμα, ὡς καὶ δρᾶσαι πρᾶξαι. λέγεται δὲ δρᾶμα καὶ τὰ ὑπὸ τῶν θεατρικῶν μιμηλῶς γινόμενα ὡς ἐν ὑποκρίσει.
delta 744	Δραματουργήσας· συνθείς.
delta 745	Δραπετεύσας· φυγών.
delta 746	Δρασμός· φυγή.
delta 747	Δράσας· ποιήσας.
delta 748	Δρασκάζειν· περιΐστασθαι.
delta 749	Δραστήριος· πρακτικώτατος.
delta 750	†Δραύκαλος†· Σοφοκλῆς Τυμπανισταῖς (fr. 585 N.2 = 643 R.). ἐπεὶ ἡ Ἀθηνᾶ δοκεῖ παρ’ αὐταῖς αὐλίσαι τὸν δράκοντα ταῖς Κέ‐ κροπος θυγατράσιν. ὅτι συναυλίζονται κατὰ τὸ εἰκὸς Κέκροπι ὄντι διφυεῖ. ὅτι συναυλίζεται μία τῶν ἐν τῇ ἀκροπόλει δράκοντι προσημε‐
5	ρεύουσα τῇ θεῷ.
delta 751	Δραχμήν· ἐπὶ χρυσίου λέγουσιν, ὅταν ἕλκῃ μὲν ἡμίχρυσον, ἰσχύῃ δὲ δραχμὰς ιʹ.
delta 752	†Δρέμνα†· κλάσμα.
delta 753	Δρεπανηφόρος· ξιφοφόρος.
delta 754	Δρέπεται· θερίζεται, τρυγᾶται, ἀπανθίζεται.
delta 755	Δρέπου· τρύγα.
delta 756	Δρεφθῆναι· ἀποδρεπανισθῆναι.
delta 757	Δρογγίλον· χωρίον Θρᾳκικόν.
delta 758	Δρόμοις· τοῖς γυμνασίοις κατὰ Κρῆτας.
delta 759	Δρομοκήρυκες· ἡμεροδρόμοι.
delta 760	Δρόμοι· οἱ περίπατοι.
delta 761	Δρομοκήρυκες· οἱ δρόμῳ τι ἀπαγγέλλοντες καὶ σημαίνον‐ τες.
delta 762	Δρυαχαρνεῦ· δρύϊνε Ἀχαρνεῦ, ἀναίσθητε· ἐκωμῳδοῦντο γὰρ οἱ Ἀχαρνεῖς ὡς ἄγριοι καὶ σκληροί (com. adesp. fr. 75 K.), Ποτά‐ μιοι δὲ ὡς ῥᾳδίως δεχόμενοι τοὺς παρεγγράφους. 〈Θυμοιτάδαι καὶ
delta 762	Προσπάλτιοι ὡς δικαστικοί〉.
delta 763	Δρυμός· 〈ἐν τῷ Παραπρεσβείασ〉 Δημοσθένης (19, 326). πόλις ἐστὶ μεταξὺ Βοιωτίας καὶ τῆς Ἀττικῆς.
delta 764	Δρυμός· χωρίον τῆς Ἀττικῆς.
delta 765	†Δρυμαράξεις†· σπαράξεις.
delta 766	Δρύϊνος· ξύλινος, ὡς ἄν τις εἴποι λίθινος· πᾶν γὰρ ξύλον δρῦς καλεῖται κατὰ τὸ ἡγεμονικόν. ἀπὸ τούτου καὶ τὰ ἀκρόδρυα. καὶ δρύφακτοι καὶ δρυμοὶ καὶ δόρατα καὶ δούρειος ἵππος καὶ δρυπεπεῖς ἐλαῖαι.
delta 767	Δρύοχοι· δρυόχους ἐν Τιμαίῳ (81b) καλεῖ τὰ στηρίγματα τῆς πηγνυμένης νεώς.
delta 768	Δρυοπαγῆ στόλον· τὸν δρύϊνον στόλον.
delta 769	Δρυπεπής· ὁ πέπειρος καρπὸς τῶν δένδρων.
delta 770	Δρυπολεῖν· τὸ ξύλοις πολιορκεῖν.
delta 771	Δρύπτεται· ξύεται.
delta 772	Δρῦς· εἶδος δένδρου. καὶ πᾶν δένδρον.
delta 773	Δρῦς· ἔστι μὲν πόλις ἐν Ἠπείρῳ, ἔστι δὲ καὶ ἑτέρα ἐν Θρᾴκῃ.
delta 774	Δρυτόμος· ὑλοτόμος, δενδροτόμος.
delta 775	Δρύφακτοι· ξύλινοι θώρακες. τὰ διαφράγματα ἢ τὰ περιτει‐
delta 775	χίσματα.
delta 776	Δρυφάκτους· τὰς θύρας τοῦ δικαστηρίου, ἃς καὶ κιγκλίδας ἔλεγον. φασὶ δὲ καὶ οὓς ἡμεῖς †ἐπανωγέω† περιπάτους λέγομεν.
delta 777	Δρύφεσθαι· περαίνεσθαι.
delta 778	Δρύφη· ξέσματα.
delta 779	Δρύψαι· ἀποξέσαι.
delta 780	Δρωπακίζεσθαι· οἱ μὲν ψιλίζειν, οἱ δὲ λεαίνεσθαι, οἱ δὲ πιττοκοπεῖν.
delta 781	†Δρώπειν†· διασκώπτειν.
delta 782	Δρώμενα· πραττόμενα, ἐνεργούμενα.
delta 783	†Δυάζει†· φλυαρεῖ, ἀλογεῖ.
delta 784	Δύης· κακοπαθείας· δύη γὰρ ἡ δυστυχία. ὅθεν καὶ δοῦλος· δύηλός τις ὤν.
delta 785	Δῦναι· κατελθεῖν. ἢ εἰς δύσιν ἀπελθεῖν.
delta 786	Δύο τοίχους ἀλείφεις· λέγεται ἐπὶ τῶν ἐπαμφοτεριζόντων καὶ διὰ μέσου χωρούντων ἐν μάχαις ἢ φιλίαις. εἴρηται δὲ ἴσως ἀπὸ τῶν
delta 786	δύο τοίχους εὐφεγγέας ποιούντων.
delta 787	Δυοῖν· ἀντὶ τοῦ δύο.
delta 788	{δυσαγώγους, δυσμετόχους, τοὺς ἐκ μεταφορᾶς τῶν ἵππων· ἡνίαι γὰρ τὰ λῶρα}.
delta 789	Δυσάγωγος· δυσχερής, ἀπειθής.
delta 790	Δῦσαι· ἀποδῦσαι.
delta 791	Δυσάλγητος· ἀσυμπαθής.
delta 792	Δυσαλθής· δυσίατος.
delta 793	Δυσάλωτον· δύσληπτον.
delta 794	Δυσανασχετοῦσι· βαρέως οἴσουσι, παραιτοῦνται.
delta 795	†Δυσάνισος†· Ἀντιφῶν (87 B 89 D.—K.). ὁ ἐπὶ παντὶ ἀνιώ‐ μενος, κἂν μικρὸν κἂν εὐκαταφρόνητον ᾖ.
delta 796	Δυσάντητον· δυσχερές, δυσαπάντητον.
delta 797	Δυσαρεστούμενος· μὴ ἀρεσκόμενος.
delta 798	Δυσαύλης· οὗτος αὐτόχθων μὲν ἦν, συνῴκησε δὲ Βαυβοῖ καὶ ἔσχε παῖδας Πρωτονόην τε καὶ Νῆσαν.
delta 799	†Δυσβάρκανος†· δυσκατανόητος· βράκανα γὰρ ἄγρια λάχανα δύσπλυτα.
delta 800	Δυσαριστοτόκεια (Σ 54)· δυστυχῶς τὸν ἄριστον τεκοῦσα. ἢ διὰ τὴν ἀριστείαν δύστηνον.
delta 801	Δυσαχθές· βαρύ, ἀβάστακτον.
delta 802	Δυσβουλία· κακοβουλία.
delta 803	Δυσγενής· ὁ ἐκ κακοῦ γένους.
delta 804	Δυσγάργαλις· δυσυπότακτος· γαργαλίζειν γὰρ τὸ εἰς γέλωτα κινεῖν καὶ πείθειν.
delta 805	Δυσδιάλλακτον· †δυσθρήνητον†.
delta 806	Δυσδιάφευκτον· δυσχερῶς λανθάνον.
delta 807	†Δυσεάκτου†· δυσθρηνήτου.
delta 808	Δυσέκλυτα· δυσχερῶς λυόμενα.
delta 809	Δύσερμος· ὡς δύσελπις.
delta 810	Δυσέκτων· δυσγνωμόνων.
delta 811	Δυσέμβολος· δυσεπιχείρητος.
delta 812	Δυσερμίας· κακῆς ἀποτυχίας· εὐερμίαν γὰρ τὴν ἐπιτυχίαν καλοῦσιν.
delta 813	Δυσέξοιστον· δυσεκκόμιστον.
delta 814	Δύσεριν· φιλόνεικον. παρὰ τὸ δυς, ὅ ἐστι κακόν, καὶ τὴν ἔριν.
delta 815	Δύσερως· κακὸς ἔρως.
delta 816	Δυσθήρατος· δυσεύρετος.
delta 817	Δυσθύροις· δυσφυλάκτοις.
delta 818	Δυσήνεμον· τὸ κακοὺς ἀνέμους ἔχον, δυστάραχον.
delta 819	Δυσηκεῖ· δυσιάτῳ.
delta 820	Δυσηνίους· δυσπειθεῖς, ἀνυποτάκτους, δυσαγώγους, δυσμε‐ τόχους, 〈τοὺς ἐκ μεταφορᾶς τῶν ἵππων· ἡνίαι γὰρ τὰ λῶρα〉.
delta 821	Δυσήνυτον· δυσκατόρθωτον.
delta 822	Δυσῆρες· δυσχερές.
delta 823	Δυσκάθεκτον· δυσνόητον, ἀκατάληπτον.
delta 824	Δυσκελάδου (Π 357)· κακοήχου.
delta 825	Δυσκλεές· ἄδοξον, ἄτιμον, ἀπρεπές.
delta 826	Δύσλοφα· χαλεπῶς φερόμενα.
delta 827	Δύσκωφος· ὁ ἐκ μέρους ἀκούων.
delta 828	Δυσμαῖς βίου· τῷ τέλει τῆς ζωῆς.
delta 829	Δυσμένεια· ἔχθρα, κακόνοια.
delta 830	Δύσμηνις· βαρύθυμος, ὀργίλος, μνησίκακος.
delta 831	Δυσξύμβολα· δυσνόητα.
delta 832	Δύσοδος· τραχεῖα, δυσχερῆ διάβασιν ἔχουσα.
delta 833	Δυσοίζου{σα}· ἄγαν ὑπόπτευε καὶ οἰωνίζου.
delta 834	Δυσόμοια· ἀνόμοια. Στράττις (fr. 75 K.).
delta 835	Δυσοίκτου· δυσθρηνήτου.
delta 836	Δύσοιστος· δυσφόρητος.
delta 837	Δύσοιμος· δύσοδος, οἷον ἐπὶ κακῷ ἄγουσα.
delta 838	Δυσόρφναια· μέλανα.
delta 839	Δύσοσμος· δυσώδης.
delta 840	Δυσπαίπαλος· τραχεῖα.
delta 841	Δυσπάλαιστος· δυσκαταγώνιστος. οὕτως Εὐριπίδης (Alc. 889).
delta 842	Δύσπαρι (Γ 39)· ἐπὶ κακῷ ὠνομασμένε, οἷον ζήσας ὡς Πάρις, δυσώνυμε. καὶ δυσπάριτον χωρίον· τὸ ἄβατον. οὕτως Ξενοφῶν ἐν τῇ Ἀναβάσει (4, 1, 25).
delta 843	Δυσπέμφελον· δυσάρεστον, χαλεπόν, μεμψίμοιρον.
delta 844	Δυσπετοῦντα· κακῶς πάσχοντα.
delta 845	Δυσπετής· δυσχερής.
delta 846	Δυσπόριστον· δυσεύρετον.
delta 847	Δυσπρόσιτα· δυσχερῆ ἐγγισθῆναι.
delta 848	Δυσποτμότερον· ἀθλιώτερον.
delta 849	Δυστεκμαρτότερον· δυσκαταληπτότερον.
delta 850	Δύστηνος· ταλαίπωρος, δυστυχής, ἄθλιος.
delta 851	Δύστροπον· σκολιόν, δυσάρεστον.
delta 852	Δυστόπαστος· κακοϋπονόητος.
delta 853	Δυστοπώτατα· δυσχερέστατα.
delta 854	Δυστράπελος· δύστροπος, ἄμορφος, δυσμετάθετος.
delta 855	Δυσφώρατος· δυσκόλως ἐλεγχόμενος. {ἢ ὁ κακῶς ὑφορώμε‐
delta 855	νος καὶ ὑπονοῶν}.
delta 856	Δυσχεραίνειν· μισεῖν.
delta 857	Δυσώνυμος· κακώνυμος.
delta 858	Δυσωπεῖσθαι· ὑφορᾶσθαι καὶ ὑπόπτως ἔχειν, φοβεῖσθαι μεθ’ ὑπονοίας.
delta 859	〈Δυσωπεῖσθαι· ὑφορᾶσθαι, φοβεῖσθαι μεθ’ ὑπονοίας, σκυθρωπάζειν〉. ἔνιοι δέ, εἰ καὶ μὴ τῶν Ἀττικῶν, ἀντὶ τοῦ αἰδεῖσθαι. ἡ δὲ συνήθεια καὶ ἐπὶ τοῦ ἱκετεύειν καὶ παρακαλεῖν κέχρηται.
delta 860	Δυσωποῦμαι· Δημοσθένης 〈ἐν Φιλιππικοῖσ〉 (9, 65) καὶ Ξενοφῶν 〈ἐν Ἀπομνημονεύμασιν〉 (2, 1, 4) ἀντὶ τοῦ φοβοῦμαι.
delta 861	Δύω· καὶ ἐν τῷ ω δύω λέγουσιν ἑκατέρως.
delta 862	Δῶ· κατὰ ἀποκοπὴν δῶμα, οἶκος.
delta 863	Δωδωναῖος· ὁ Ζεύς, παρόσον ἐν Δωδώνῃ τῆς Θεσπρωτίας
delta 863	τιμᾶται.
delta 864	Δωδώνη· πόλις ἐν τῇ Θεσπρωτίᾳ Πελασγία.
delta 865	Δωδεκάκρουνος· κρήνη Ἀθήνησιν, ἣν Θουκυδίδης Ἐν‐ νεάκρουνον (2, 15, 5).
delta 866	Δωδωναῖον χαλκεῖον· Δήμων μέν φησι (FGrHist 327 F 20) ἐν τῇ Δωδώνῃ πολλῶν παραλλήλων κειμένων λεβήτων, ὅταν τις ἑνὸς ἅψηται, ἐκ διαδοχῆς πάντας ἠχεῖν. †Ἀριστοτέλης† δὲ ὡς πλάσμα διελέγχων δύο φησὶ στύλους εἶναι καὶ ἐπὶ μὲν τοῦ ἑτέρου λέβητα, ἐπὶ
5	θατέρου δὲ παῖδα κρατοῦντα μάστιγα, ἧς τοὺς ἱμάντας χαλκέους ὄντας σειομένους ὑπ’ ἀνέμου τῷ λέβητι προσκρούειν, τὸν δὲ τυπτόμενον ἠχεῖν. κέχρηται τῇ παροιμίᾳ Μένανδρος Αὐλητρίσι (fr. 60, 3 K.—Th.). 〈***〉 πρὸς Δήμωνα. εἰ πολλοὶ ἦσαν, οὐκ ἂν ἑνικῶς ἐλέγετο ἡ παροι‐ μία.
delta 867	Δωδεκῇδες· θυσίαι δώδεκα ἱερείων, ὡς τριττύς, ἡ ἐκ τριῶν.
delta 868	Δωδεκαμήχανος· πόρνη δώδεκα σχήμασι χρωμένη, Κυρήνη τὸ ὄνομα.
delta 869	Δωμάτιον· οἰκημάτιον.
delta 870	Δωριάζειν· παραγυμνοῦσθαι· Δωρικὸν γάρ ἐστι τὸ παρα‐ φαίνειν τὸ σῶμα διὰ τὸ μηδὲ ζώνας ἔχειν, τὸ πολὺ δὲ χιτῶνας φορεῖν. ἐν
delta 870	δὲ Σπάρτῃ καὶ τὰς κόρας γυμνὰς φαίνεσθαι.
delta 871	Δωρογραφή· ὅταν τις αἰτίαν ἔχοι τῶν πολιτευομένων δῶρα λαβεῖν, τὸ ἔγκλημα τὸ κατ’ αὐτοῦ διχῇ ἐλέγετο, δωροδοκία τε καὶ δώρων γραφή.
delta 872	Δωροδοκήσας· δῶρα λαβών.
delta 873	Δωροδόκος· δῶρα δεχόμενος.
delta 874	Δωροδόκησιν· τὴν δωροδοκίαν. Θουκυδίδης (5, 16, 3).
delta 875	Δωροξενία· ὅταν τις γραφεὶς ξενίας καὶ δῶρα δοὺς ἐκφύγῃ τὴν συκοφαντίαν, δωροξενία λέγεται.
delta 876	Δῶρα θεοὺς πείθει καὶ αἰδοίους βασιλῆας.
delta 877	Δειλὸν ὁ πλοῦτος· παρόσον οἱ πλούσιοι τὰς οἰκίας ἀσφαλί‐ ζονται καὶ κύνας τρέφουσι καὶ πολλὰς αὑτῶν ποιοῦνται φυλακάς.
delta 878	Δωριάζειν· τὸ παραφαίνειν καὶ παραγυμνοῦν πολὺ τοῦ σώματος· αἱ γὰρ κατὰ Πελοπόννησον κόραι διημέρευον ἄζωστοι καὶ
delta 878	ἀχίτωνες, ἱμάτιον μόνον ἐπὶ θάτερα ἐπιπεπορπημέναι.

ltr

1

(1t)

t

1

alpha

t

alpha

1

alpha

2

alpha

3

alpha

4

alpha

5

alpha

6

alpha

7

alpha

8

alpha

9

alpha

10

alpha

11

alpha

12

alpha

13

alpha

14

alpha

15

alpha

16

alpha

17

alpha

18

alpha

19

alpha

20

alpha

21

alpha

22

alpha

23

alpha

24

alpha

25

alpha

26

alpha

27

alpha

28

alpha

29

alpha

30

alpha

31

alpha

32

alpha

33

alpha

34

alpha

35

alpha

36

alpha