|
TLG 4015 018 :: JOANNES PHILOPONUS :: De vocabulis quae diversum significatum exhibent secundum differentiam accentus (additamenta) JOANNES PHILOPONUS Phil., Discipulus Ammonii filii Hermiae
Neoplatonicus, vel Philoponus
vel Joannes Grammaticus De vocabulis quae diversum significatum exhibent secundum differentiam accentus (additamenta)
Cf. et 4015 012 Citation: Page — (line) | ||
10(13) | Ἀσκληπιός· ἐπὶ μὲν δαίμονος ὀξύνεται ἐπὶ δὲ ἀνθρώπου προπαροξύνεται | 10 |
30(12) | καινότομος· ὁ καινοτομούμενος μὲν προπαροξύνεται, ὁ καινοτομῶν | |
| παροξύνεται | 30 | |
148(3) | ἄγω· τὸ φέρω, ἀγῶ δὲ τὸ ἐπιπλήττομαι. ἄεικες· τὸ ἄνομον, ἀεικὲς δὲ τὸ ἀπρεπές. | |
| 5 | Αἰγεῖον· τὸ τοῦ Αἰγέως μαντεῖον, καὶ τὸ δέρμα τῆς αἰγός, αἴγειος δὲ τόπος τῆς Ἀχαΐας. ἀοιδός· ὁ ψάλτης, ἀειδὸς δὲ ὁ πολύπειρος, τοῦ α ἐπίτασιν σημαίνοντος. Ἀστερόπη· κύριον, ἀστεροπή· ἡ ἀστραπή. | |
|---|---|---|
| 10 | ἄγανον· κατεαγὸς ξύλον ἢ τὸ φρυγανῶδες καὶ χαῦνον, ἀγανὸν δὲ τὸ ἱλαρόν. ἀσφόδελος· τὸ φυτόν, ἀσφοδελός· τόπος ὁ περιέχων ἀσφοδέλους. | |
| αὖλις· κοιτή, Αὐλίς δὲ πόλις Βοιωτίας. | 148 | |
149 | Αὖλος· κύριον, αὐλός δὲ σύριγξ. αἶθος· ὁ ἐκκαύστης, αἰθός· ὁ κεκαυμένος. ἁλωή· ἡ ἅλως, ἀλώη δὲ τὸ φάρμακον. ἀδολέσχης σχου, ἀδολεσχής έος. | |
| 5 | ἄδω ἄσω ἤκα, ἅδω ἅσω ἥκα. Ἀθηναῖος, ου, Ἀθήναιος, ου. ἀθῶος, τοῦ ἀθώου, ἄθωος, τοῦ ἀθώου. ὁ ἀκεστής, ου medicus, ἀκέστης, ου acestius sartor. ἡ ὁ ἀκήλητος, οῦ inexorabilis, ὁ ἀκηλητός, οῦ immaculatus. | |
| 10 | ἡ ἀκίς, ίδος cuspis telum, ὁ Ἀκις, ιδος Acis fluvius. ἅπερ que, ἄπερ tamquam. ὁ ἄπλοος, όου innavigabilis, ὁ ἁπλόος simplex. | |
| ὁ ἀραῖος, ου subditus maledictioni, ὁ ἀραιός, οῦ tenuis rarus. | 149 | |
155(9) | δόμα· τὸ δῶρον, δῶμα· τὸ οἴκημα. | |
| 10 | διαρτῆσαι· τὸ ἐξαπατῆσαι, διαρτίσαι δὲ τὸ ἀναπαλάσαι. | 155 |
161(9) | ἡμμένος· ὁ ἁπτόμενος, ἥμενος δὲ ὁ καθήμενος. | 161 |
163 | θαλάμας· καταδύσεις, μηνύσεις, Θαλαμάς· τὸ τῶν Διοσκούρων ἱερόν. Θάλεια· Μοῦσα, θαλία δὲ ἡ εὐωχία. | |
| 5 | θέρμος· τὸ λουπινάριον, | |
| θερμός· ὁ ἀκαταπόνητος, ὄνομα ἐπίθετον. | 163 | |
165(9) | Ἵππος· ὄνομα κύριον, ἰπὸς δὲ ἡ παγίς. | 165 |
170 | κερασός· τὸ δένδρον, κέρασος· ὁ τούτου καρπός. Κλοῖος· κύριον, κλοιὸς δὲ τὸ σίδηρον ὃ φοροῦσιν οἱ κατάδικοι. κόνις· τὸ χῶμα, κονὶς δὲ τὸ ἐν τῇ κεφαλῇ. Κυάνη· κύριον, κυανῆ δὲ ἐπίθετον. | |
| 5 | κᾶλον· τὸ ξύλον, καλὸν δὲ τὸ ἀγαθόν. | |
| καινός· ὁ νέος, κενός δὲ ἐστερηγμένος. | 170 | |
173(5) | Λάμπρος· κύριον, λαμπρὸς δὲ ὁ φαιδρός. | 173 |
181(12) | πεδίον· τὸ λιβάδιον, πέδιον· ὑποκοριστικὸν τῆς πέδης. | 181 |
185(3) | σκύμνος· τὸ τοῦ λέοντος, σκυμνὸς δὲ τὸ τῶν ἄλλων ζῴων. | 185 |
192(5) | Χῶλος· πόλις, χωλός· ὁ βεβλαμμένος τὸν πόδα. | 192 |
194(3) | ψιφίς· ὀξύνεται. | 194 |
210(13) | ἐνάντιον· τὸ ἐχθρῶδες, ἐναντίον δὲ τὸ ἐξεναντίας. ἔνη καὶ νέα ἡ λ, ἐνή δὲ ὀξυτόνως ἡ νέα. | |
| 15 | ἔπι· ἡ ἀναστρέφουσα, ἐπὶ δὲ ἡ προηγουμένη. | |
| Εὐπείθης· κύριον, εὐπειθὴς δὲ ὁ ὑπήκοος. | 210 | |
211(5) | ζεύγνυσι· τὸ ἑνικόν, ζευγνύσι· τὸ πληθυντικόν. | 211 |
215 | ἱδρύμενος· ὁ ἑδραζόμενος, ἱδρυμένος· ὁ καθιερώμενος. | |
| Ἴχθυς· κύριον, ἰχθῦς· τὸ ὀψάριον. | 215 | |
222(13) | Νυμφαῖον· ἱερὸν τῶν μυσῶν, Νύμφαιον· τόπος ἐν πόντῳ εὐξείνῳ. | 222 |
224(18) | ὄλβος· ὁ πλοῦτος, Ὀλβός· τὸ κύριον. | 224 |
228(5) | πέρι· ἡ ἀναστρέφουσα πρόθεσις, περὶ δὲ ἡ μὴ τοιαύτη. | |
| Πόρθμος· πόλις Εὐβοίας, πορθμὸς δὲ τὸ στενόν. | 228 | |