ACTA PHILIPPI :: Acta Philippi (recensio)

TLG 2948 003 :: *ACTA PHILIPPI* :: Acta Philippi (recensio) ACTA PHILIPPI Hagiogr. Apocryph. (Incertum) Acta Philippi (recensio) Source: Bonnet, M. (ed.), Acta apostolorum apocrypha, vol. 2.2. Leipzig: Mendelssohn, 1903 (repr. Hildesheim: Olms, 1972): 51–90. Citation: Section — (line)

t	Μαρτύριον τοῦ ἁγίου ἀποστόλου Φιλίππου.
123	Ὅτε δὲ Φίλιππος ὁ τοῦ Χριστοῦ ἀπόστολος κατε‐ κλείσθη ἐν τῷ ἱερῷ τῆς ἐχίδνης ὑπὸ τοῦ ἡγεμόνος, ὡσαύτως καὶ ὁ Βαρθολομαῖος καὶ ἡ Μαριάμνη καὶ ὁ λεόπαρδος καὶ ὁ ἔριφος, συνήχθησαν οἱ ἱερεῖς ἐπὶ τὸ αὐτὸ ὡς ἄνδρες ἑπτά,
5	κ. δρ. ἐπὶ τ. ἀνθ. κατεβόων· Ὦ ἀνθύπατε τυραννογνάφε ἐκ‐ δίκησον ἡμ. ἀπὸ τ. ξένων ἀνθρώπων τῶν ἀπαιδεύτων κ.
5	φθορ. κ. μάγ. καὶ πλανώντων τοὺς ὄχλους. ἀφ’ οὗ γ. ἐπ. εἰς ἡμ. ἐπλ. ἡ πόλις πάσης ἀχρήστου πράξεως αὐτῶν· ἀπ.— — ἱερὸν ἡμῶν κ. ἠρ. ὁ βωμός· κ. οὐχ εὑρήκαμεν οἶνον μεμιγμένον	51
10	ἵνα π. ἡ ἔ. ὑπνώσῃ· πολλαὶ δὲ νύμφαι καὶ γυναῖκες ἀπῆλθον πρὸς αὐτοὺς καὶ ἀφῆκαν τοὺς ἄνδρας. εἰ δὲ θέλ.— —βλ. κ. ἴδε τὸν λεόπαρδον καὶ τὸν ἔριφον ἀνθρωπίνως λαλοῦντας· ἀλλὰ καὶ ἡμᾶς θέλουσιν— —ἐν ἁγνείᾳ, πιστεύσαντες— ἐτ. αὐτοὺς καὶ ἀνεῖλον, πῶς— —ἔπιον, ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ
15	ὑπὸ τούτων τῶν μάγων κατεβλήθησαν, εἰ καὶ αὐτά εἰσιν ἐν τέχνῃ μαγικῇ, ἐν ὅλῃ γὰρ τῇ κτίσει οὐκ ἐφάνη οὕτως ἀλλα‐ γῆναι φύσιν καὶ φωνήν, ὅτι τὰ πετεινὰ πέτανται κατὰ τὸ ἴδιον εἶδος καὶ τὰ τετράποδα καὶ τὰ κτήνη καὶ πᾶν ὃ ἔστιν ἐν τῇ ἰδίᾳ γενέσει, πῶς δὲ καὶ ὁ λεόπαρδος καὶ ὁ ἔριφος
20	ὁμιλοῦσιν αὐτοῖς, ἐκπληττόμεθα.
124	Ἀκούσας— —πλεῖον ἐξεκαύθη τ. θ. ὀργῆς τε καὶ ἀπειλῆς, καὶ ἦν ὀργιζ. σφόδρα· λέγει πρὸς τ. ἱερεῖς· Τί ὅτι καὶ τὴν ἐμὴν γυναῖκα ἔχουσιν μεθ’ ἑαυτῶν; κἀκεῖθεν ξένα ῥήμ. ὁμ. καὶ πᾶσαν νύκταν εὐχομένη ξένῳ φωτὶ καταλάμπεται καὶ	52
5	ἀναστενάζουσα λ.— —Κἀγὼ δὲ ἐξελθὼν ἀπὸ τ. ἐ. κοιτ. ἠθέλησα διὰ τ. θυρ. ἐνοπτρίσασθαι καὶ ἰδ. ὅπερ ἔλεγεν— προσυπήντησέν μοι ὡς ἀποτυφλῶσαί με. καὶ ἐξ ἐκείνου τὴν γυν.— —εἴπατέ μοι οὖν ὦ ἱερεῖς— —εἶπον· Ἀ. τ. οὐκ ἐ. ἱ. ἀφ’ ἧς γὰρ— —αὐτῶν ὅλον τὸ ἱερὸν σαλεύεται ἐκ
10	θεμ. ἢ τάχα συμπίπτει.
125	Τότε πρ. ὁ ἀ. ἐξελθόντας ἐκ τ. ἱ. τοὺς π. τ. Φ. ἀγαγεῖν εἰς τὸ βῆμα— —διερευνήσατε, ἀλλὰ καὶ ἀμφοτέ‐ ρους, μή πως εὑρεθῇ τι αὐτῶν τῆς μαγείας— —ἦλθον δὲ ἐπὶ τ. Μ. κ. σύροντες α. ἔλ. Γυμνώσωμεν α., ἵνα π. ἴδωσιν	53
5	ὅτι γ. οὖσα ἀνδράσιν ἐπ. α. γ. μάλιστα ἐν εὐπρεπείᾳ πάσας τ. γ.— —ὁ τυραννογράφος— —εἰς πᾶσαν τὴν πόλιν καὶ περικύκλῳ ἵνα ἔ. πάντες οἱ ἄνδρες καὶ πᾶσαι αἱ γυναῖκες, ὅπως ἴδ. τ. ἀσχ. αὐτῆς καὶ μάθωσιν ὅτι ψεύδεται λέγουσα ὅτι Οὐκ εἰμὶ γυνή· Ἀλλ’ ὡς ἀνὴρ συμπορεύεται αὐτοῖς καὶ	53
10	πάντως— —διατμηθῆναι, καὶ κομισθῆναι δέκα κόρακας σιδηροῦς· Καὶ διαπείραντες τὰς πτέρνας αὐτοῦ ἀνακρεμάσετε κατὰ κεφαλῆς— —δένδρου· τὸν δὲ Β. ἐκτείνατε ἀπ. τ. Φ. περονήσαντες τὰς χ. αὐτοῦ πορθμήσαντες ἐν τῷ τοίχῳ τοῦ ἱεροῦ τῆς πύλης. Καὶ ἐγένετο οὕτως.	54
126	Ἐμειδίασαν δὲ ἀ. ὁρῶντες— —ὁ Β. ὅτι ἦσαν ἀβασάνιστοι. αἱ γ.— —Μ. ἀπέδυσαν, ἐνέβλεψαν ἵνα ἴδωσιν τὴν γύμνωσιν τοῦ σώματος αὐτῆς· καὶ ἰδοὺ ἠλλάγη εὐθέως ἡ ὁμ. τ. ς. α. ἐνώπιον αὐτῶν καὶ ὁ τύπος αὐτῆς	54
5	ἐγένετο ὡς κιβωτὸς ὑελίνη γέμουσα φωτὸς καὶ πυρὸς ἔμ‐ προσθεν αὐτῶν, καὶ οὐκ ἠδ. ἔτι ἐγγίσαι κἂν τὸ σύνολον— — ἐτύγχανεν, ἀλλ’ ἔφευγον ἅπ. ἀπ’ αὐτῆς.	55
127	Ἐλάλησεν δὲ ὁ Φ. μετὰ τοῦ Β. τῇ ἑβραΐδι δια‐ λέκτῳ· Ποῦ Ἰωάννης σήμερον; ἰδοὺ γὰρ ἡμεῖς ἀπολυόμεθα τοῦ ς. κ. τίς ὁ ὑπὲρ ἡμῶν εὐξάμενος; ὅτι ἰδοὺ καὶ εἰς τὴν Μ. ἐπ. π. τὸ καθῆκον· ἐβασάνισαν δὲ καὶ τὸν λεόπαρδον καὶ
5	τὸν ἔριφον, καὶ ἰδοὺ πῦρ— —τοῦ Σ. λέγ. ὅτι Κ. α. ἐπειδὴ αὐτὸς ὑπεδέξατο α. Θ. ο. Βαρθολομαῖε καὶ ἡμεῖς εἴπωμεν
5	πῦρ ἐ. ἀπ’ οὐρ. κ. κατακ. αὐτούς;	56
128	Ὡς— —Φίλιππος, ἰδοὺ Ἰωάννης— —ὡς εἷς τῶν πολιτῶν διακινῶν εἰς τὴν πλατεῖαν, καὶ ἠρώτησεν— — ἡμῶν, καὶ ἐρ. π. τῶν ἀνθρ. τούτων;— —ἔκλεισαν δὲ ἡμῶν καὶ τὰ εἴδωλα, καὶ ἐν τῇ μ.— —ἐξηγούμενοι. ἔχουσιν
5	δὲ καὶ λεόπαρδον καὶ ἔριφον, καὶ φωνῇ ἀνθρωπίνῃ βοῶσιν κατὰ μικρὸν λέγοντες· Χριστὸς μερὶς ἡμῶν ἡ ἁγία· Καὶ τοῖς ὀπισθίοις ἱστάμενα ποσὶν τοῖς ἐμπροσθίοις τὰ πρόσωπα
5	κατασφραγίζονται καὶ πρὸς ἄλληλα λέγουσιν· Ἡ εἰρήνη τοῖ Χριστοῦ καὶ ὁ σταυρὸς αὐτοῦ μεθ’ ἡμῶν. Ἔχουσι δὲ κρε‐	57
10	μάμενοι καὶ οὗτοι οἱ ξ.— —κατακ. ἡμᾶς.
129	Εἶτα λ. ὁ Ἰ. Ἀπ. καὶ ὑποδ.— —συμπολίτην ὅπου ἦν ὁ Φ. ἦν δὲ ἐκεῖ πλῆθος ὄχλου— —Ἀδελφέ, ὁ Ἰ. ἦλθεν ὁ εἰς
129	Βαρέκ· Ὅ ἐστιν— —ζῶν. καὶ ὁ Ἰ. ἰδὼν τὸν Φ.— —εἶδεν δὲ καὶ— —τοῦ κρεμασθέντος ἐν τῷ οὐρανῷ καὶ ἐν τῇ γῇ καὶ	58
5	τοῦ διανεμηθέντος ἐν τῆ σφαίρᾳ τοῦ ἀέρος συνέστηκεν.
130	Εἶπεν— —ἐκείνης· Ὦ ἄνθρωποι τῆς Ὀφιορύμου, πόση ἐστὶν ἡ ἄνοια ὑμῶν ἐν ᾗ ἐστέ· πόση ἐστὶν ἡ ἄγνοια ἡ οὖσα μεθ’ ὑμῶν· ἐπλανήθητε— —πλάνης· πνέων ἔπνευσεν — —πνεύματι· καὶ ἐπλανήθητε ὑπὸ τοῦ θρησκευομένου
5	ὑφ’ ὑμῶν. ἐμβλέψατε— —γῇ εἴτε ἐν τ. ὕδασιν— —ἔχει ὁμοίωσιν ἐν οὐδενί, ὅτι γένος ἐστὶν φθορᾶς καὶ ἐγεννήθη ὁ ὄφις ἀπὸ τῆς χλόης τοῦ ἀέρος· ὅτε γὰρ ἡ πᾶσα ὕλη ἐξηρ‐ γάσθη καὶ ἐξηπλώθη ἐν παντὶ τῷ συστήματι τοῦ οὐρανοῦ, ἐδεήθησαν τοῦ δημιουργοῦ υἱοῦ τοῦ θεοῦ τὰ δημιουργήματα
10	ἵνα ἴδωσιν τὴν ἑαυτοῦ δόξαν. καὶ ὅτε ἐθεάσαντο, τότε τὸ
10	θέλημα αὐτῶν ἐγένετο χολὴ καὶ πικρία· καὶ ἡ γῆ ἐγένετο ἀποθήκη τοῦ πλανηθέντος, καὶ συνήχθη τὸ ἀποτέλεσμα καὶ τὸ περισσὸν τῆς κτίσεως, καὶ ἐγένετο ὥσπερ ᾠόν, καὶ εὐθὺς ἐγεννήθη ὁ ὄφις. ἀλλὰ κατήραται ὑπὸ τοῦ θεοῦ ὁ ὄφις·	59
15	διὰ τοῦτο εἰλικτός ἐστιν καὶ σκολιός— —τούτους ἢ ὅτι εἰρήκ. ὑμῖν ὅτι Ἐχθρὸς ὑμ. ἐ. ὁ ὄφις;
131	Ὡς δὲ ἤκ. τοὺς λόγους τούτους, ἐπῆραν τὰς χεῖρας ἐπ’ αὐτὸν λέγ. Ἐδόξαμεν συμπολίτην ἡμῶν εἶναί σε, νῦν δὲ
131	ἐφανέρωσας ὅτι συγκοινωνὸς α. εἶ· ὡς οὖν αὐτοὶ— —στραγ‐ γίσαι τὸ αἷμα ὑμῶν κ. οἴνῳ μίξαντες— —ἐπέβαλον τὰς	60
5	χεῖρας οἱ ἱερεῖς κρατῆσαι— —αἱ χεῖραι αὐτῶν· ὁ δὲ Ἰ. ὡμίλει ἐναντίον τοῦ Φιλίππου λέγων· Μὴ ἀποδῶμεν κ. ἀ. κακοῦ. Ὁ δὲ Φ. πρὸς τὸν Ἰωάννην εἶπεν· Ἰδοὺ δή, ποῦ νῦν ὁ κύρ. μου Ἰησοῦς— —ἐκδικῆσαί με ἐμαυτόν;— —τελέσω εἰς αὐτοὺς— —ἀφανίσω. διὰ γὰρ τὸ ὀργίλον με εἶναι	60
10	υἱὸν βροντῆς ὠνόμασέν με ὁ Ἰησοῦς.	61
132	Ο δὲ Ἰ. καὶ ὁ Β. καὶ ἡ Μ. διεκ. αὐτὸν ἐπὶ τῷ λόγῳ τοῦ σωτῆρος λέγοντες· Ὁ διδ. ἡμῶν ἐμαστίχθη, ἐραπίσθη, προσεπαίχθη, ἐξετάσθη, χ. κ. ὄξος ἔπιεν, καὶ ἔλεγεν· Μάθετε — —καρδίᾳ. Καὶ ἡμεῖς—Φ. Ἀπόστητε καὶ μὴ πραΰ‐
5	νετέ με, ὅτι οὐκ ἀν. ὑμῶν, ὅτι ἐπὶ κεφ.— —περονήσαντες τὰ σφ. μου κ. τ. πτέρνας. καὶ σὺ δὲ ἀγ. τοῦ κυρίου Ἰωάννη, πόσα διήλεγξας αὐτούς, κ. οὐχ ὑπήκουσάν σου. διὸ ς. μοι καὶ καταράσομαι αὐτούς, κ. ἐξολ. ἐν ἑνί. Τότε ὁ Ἰωάννης ἐξῆλθεν τῆς πόλεως ὑπὸ μηδενὸς ὁρώμενος· καὶ οὕτως ὁ Φίλιππος
10	ἤρξατο καταρᾶσθαι κράζων ἑβραϊστί· Σαβαλλωνά, πρου‐
10	μουνί, δουθαήλ, θαρσαλή, ἀναχαθαή, ἀδοναβάβ, βατελώ, ἐλωέ· Τοῦτ’ ἔστιν— —μόνος παντοκράτωρ θεός, ὃν φρ.— —ἐν πάσῃ δυναστείᾳ Ἐλωήλ, εὐλογητὸς εἶ— —ἀρχαὶ καὶ ἐξουσίαι — —ἐμβριμήματα τ. χ. ζ. πυρπνοασθέν· ὁ βασιλεὺς ὁ ἅγ.	62
15	τῆς ἐνδόξου μεγαλειότητος— —ἡς. καὶ ἐν αἰσθητῇ φωνῇ ᾔν. σε· ὁ ἐπιβλέπων ἡμῖν— —πλασθῆναι· ὁ σκοπὸς καὶ πάν‐ των ἐπίσκοπος· καὶ νῦν, δέομαι— —αὐτοῦ, ἡ ἄβυσσος— — βουληθέντας σου χωρῆσαι τ. λ. τ. ἀληθείας· ναὶ Σαβαώθ.	63
133	Καὶ ἰδοὺ ἠνεῴχθη ἐξαίφνης ἡ ἄβ.— —καὶ ὄχλος πολὺς κ. οἱ ἱ. τ. ἐχίδνης ἄνδρες ἑπτά. πλὴν ὅπου— —ἔμειναν οἱ τόποι ἀσάλευτοι— —αἱ φωναὶ πάντων ἀνερχόμεναι κάτ.	63
133	μ. κλαθμοῦ λέγ.— —ἐνδόξων ἀποστόλων— —ὁμολογη‐	64
5	σάντων τ. σταυρωθέντα· καὶ ἰδοὺ ὁ σταυρὸς— —κατεχό‐ μεθα— —φωνή· Ἵλεως— —μου σταυρῷ.
134	Ἔμεινεν δὲ ἀσάλευτος ἡ τοῦ ἀνθ. γυνή, κ. ἄ. πεντ. γ. αἵτινες ἐχωρίσθησαν ἀπὸ τῶν ἀνδρῶν αὐτῶν, καὶ παρθένοι ἑκατὸν οὐ κατεπόθησαν διὰ τὴν ἁγνείαν, ἐσφραγ. τῇ σφ. τ.
134	Χριστοῦ. ἐγένοντο δὲ σεισμοὶ μεγάλοι καὶ φόβοι.	65
135	Τότε— —εἶπεν· Οὐκ ἤκουσας— —τοσοῦτον ἔπληξας εἰς ἀφανισμόν; μὴ θέμενός τις τὰς χεῖρας ἐπ’ ἄρο‐ τρον καὶ στραφεὶς εἰς τὰ ὀπίσω βλέπει; ἢ παραχωρήσας τὸν ἑ. λ. ἑτέρῳ αὐτὸς ἐν σκ. καθέζεται; τίς δὲ καταλείψει τὸ ἑ.
5	οἰκ. καὶ οἰκεῖ ἐν— —τὸ ἑ. ἔνδυμα γυμνὸς καθέζεται ἐν ταῖς
5	ἡμέραις τοῦ χειμῶνος; χαρήσεται δὲ ἐχθρὸς ἐν χαρᾷ τ. μ. αὐτόν; τίς δὲ στρατ. πορ. εἰς πόλ. καὶ οὐχ ὡπλισμένος ἐστίν; τίς δὲ δοῦλος μὴ πληρώσας τὸ τοῦ κυρίου πρόσταγμα ἐπαινε‐ θήσεται; τίς δὲ ἐν σταδίῳ γενναίως μὴ δραμὼν λαμβάνει—	66
10	—ἰδοὺ ὦ Φίλιππε ὁ νυμφών— —μακάριος ὁ εὑρ.— — στέφανον τῆς χαρᾶς ἐπὶ— —γενόμενος πρὸς τ. κεκληκότα. πολύς — —ἀγροῦ καὶ μακάριος ὁ ἐργ.— —γεωργὸς πρῶτος μεταλαμ‐	66
10	βάνει. πῶς δὲ σὺ Φίλιππε γέγονας ἄσπλαγχνος— —ἐν ὀργῇ;	67
136	Λέγει ὁ Φίλιππος· Κύριέ μου τί ὀργίζῃ μοι ὅτι ἐπάταξα τοὺς ἐ. μου; σὺ ἐπίστασαι— —πᾶσαν τὴν πλάνην καὶ πᾶν εἴδωλον καὶ πάντα δαίμονα καὶ πᾶσαν δύναμιν ἀκά‐ θαρτον. καὶ διὰ τὸ ἅγιον ὄνομά σου οἱ δράκοντες ἐξ. κ. οἱ
5	ὄφεις καὶ πᾶσα φύσις θηρίων· ἐπειδὴ δὲ— —εἰς τὴν
5	ἄβυσσον ζῶντες.	68
137	Καὶ λέγει ὁ σωτὴρ τῷ Φ. Ἀλλ’ ἐπειδὴ παρήκ. μου καὶ οὐκ ἐφύλαξας τὸ παράγγελμά μου τοῦ μὴ ἀπο‐	68
137	δοῦναι κακὸν ἀ. κακοῦ, ἐν τῷ σταυρῷ τούτῳ τελειωθήσῃ, τούτους δὲ ἀναγάγω καὶ σῴσω· πιστεύσωσι γὰρ τῇ δ. τοῦ	69
5	ἀποστείλαντός με.
138	Καὶ— —ἀέρι ἀπὸ— —ἀβύσσου κάτω, καὶ ἐπληρώθη ἡ ἄβυσσος— —καὶ ἠκούτισεν φωνὴν— — Ἀνέλθετε— —ἀπόστολός μου Φίλιππος ἐσπλ. ἐφ’ ὑμᾶς δι’ ἐμέ,— —ἰδοὺ τὸ πλῆθος— —ἀνέβησαν τῇ κλιμακίδι
5	τοῦ φωτεινοῦ σταυροῦ· καὶ οὐδεὶς ἐξ αὐτῶν ἀπέμεινεν εἰ μὴ μόνον ὁ ἀνθύπατος— —οἱ ὄχλοι, ἰδόντες τὸν Φ.— —κο‐ πετὸν καὶ θρῆνον μέγαν— —εἶδον δὲ καὶ τ. Β. κ. τ. Μ. ἔχουσαν τ. πρ. τύπον· ἦν δὲ ὁ λεόπαρδος καὶ ὁ ἔριφος ἀτενί‐ ζοντες τῷ σωτῆρι· καὶ ἰδοὺ— —βλέποντος τοῦ Φ. κ. τ. Β.	70
10	κ. τ. Μ. καὶ τῶν δύο ζῴων· καὶ ἦσαν ἐν σιγῇ— —καὶ	70
10	τρόμῳ— —ἔκραζον— —μετανοοῦμεν νῦν— —οὔ πω ἦμεν ἄξιοι— —ἀνήγαγεν ἡμᾶς ἀπὸ— —παρεκάλουν μὴ ποιήσῃ ἕτερον σεισμόν· καὶ ἐδέοντο ὅπως ἄ. γέν. τῆς τ. Χρι‐ στοῦ εὐχαριστίας.	71
139	Ο δὲ— —πρ. αὐτοῖς κ. ε. Ἀκούσατέ μου κ. μ. πόσαι δυν. εἰσὶ παρὰ τοῦ θ. μου, ἀναμιμνησκόμενοι— —πόλις	71
139	κατεστράφη— —θεοῦ ἀνήγαγεν ὑμᾶς ἀπὸ τ. ἀβύσσου. ἀλλὰ λέγω ὑμῖν— —ἀγαθ. τοῦ Χριστοῦ— —γένησθε τῆς τ.	72
5	Χριστοῦ εὐχαριστίας.
140	Τινὲς— —τὸν Φ. καὶ ἀροῦσιν ἀπ’ αὐτοῦ τοὺς—
140	—σφυρῶν αὐτοῦ. ὁ— —Μὴ τέκνα, μὴ ἐγγίσητέ μοι— — ἀκούσατέ μου οἱ φωτ.— —οὐκ εὐπορίαν στείλασθαι, οὐκ ἑτέραν τινὰ πρᾶξιν τοῦ κόσμου τούτου. ἐκληρώθην δὲ ἐξ. ἐκ	73
5	τ. σώματος ἐν ᾧ— —τὸν γὰρ πρῶτον τύπον εἴληφα τοῦ πρώτου ἀνθρώπου τοῦ κατενεχθέντος ἐπὶ κεφαλῆς καὶ νεύ‐ σαντος εἰς γῆν, πάλιν δὲ διὰ τ. ξ. τ. στ. ζωοποιηθέντα τῆς παραβάσεως· νῦν οὖν ἀποπλ. τὸ προστ. μοι, ὅτι Ἐὰν μὴ στρέ‐ ψητε τὰ κάτω εἰς τὰ ἄνω καὶ τὰ ἄνω εἰς τὰ κάτω, καὶ τὰ	73
10	δεξιὰ εἰς τὰ ἀριστερὰ καὶ τὰ ἀριστερὰ εἰς τὰ δεξιά, οὐ μὴ εἰσέλθ. εἰς τ. βας. τοῦ θεοῦ. Μὴ οὖν— —ὅτι πᾶς κόσμος ἐν. κ. π. ψυχὴ στρεφομένη εἰς σῶμα— —τὴν τ. οὐρανίων δόξαν μὴ ζητ. τὸ ἔξω, ὅπερ ἐ. τὸ σῶμα, ὁ οἶκος τῆς δουλείας. μὴ γ. οὖν ἄπ.— —ἀλλήλοις. ἰδοὺ κρ. ἡμ. ἓξ καὶ ἀγαλλιῶ.	74
15	ἔχω δὲ μέμψιν ἐπὶ τοῦ— —ἀνταπέδωκα— —μου. νῦν	74
15	οὖν ἀνέρχομαι— —ἀλλὰ κάλλιον χαίρετε— —κατοικη‐ τήριον τοῦ δράκοντος τοῦ κολαφίζοντος π. ψ. τὴν ἁμαρτά‐ νουσαν.	75
141	Καὶ στραφεὶς ὁ Ψ. καὶ περιβλεψάμενος κύκλῳ τοὺς ὄχλους— —ἐκ τῶν νεκρῶν ἀπὸ— —καταποντώσεως τ. ἀβύσσου, οὓς ὁ φωτεινός μου σταυρὸς ἀνήγαγεν εἰς ὕψος— —τοῦ υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγ. πν. οὗτος— —ἐγένετο δι’ ἡμᾶς·
5	ἀγέννητος ἦν καὶ ἐγεννήθη· ἀθάνατος ἦν καὶ ἐν θανάτῳ ἐγένετο, καὶ τῷ ἰδίῳ θανάτῳ ἐγείρει τοὺς νεκρούς· ἐκλήθη
5	νεκρὸς ἕως ἂν λύσῃ τοὺς ἀποθανόντας· ἀσώματος ἦν καὶ ἐφόρεσεν ὁμοιότητα σώματος, καὶ ἠλέησεν τὰ σώματα τῆς ἁμαρτίας· μέγας ἦν κ. ἐγ. μικρὸς ἕως οὗ— —αὐτοῦ. αὐτός	76
10	ἐστιν ὁ ἔχων πᾶσαν γλυκύτητα, κ. ἐνέπτυσαν αὐτὸν ἕως ἂν ποιήσῃ τὰ πικρανθέντα εἰς γλυκύτητα. γεύσασθε οὖν αὐτοῦ καὶ μὴ καταλείψητε αὐτόν, καὶ αὐτὸς παρέξει ὑμῖν τὴν ζωὴν εἰς τοὺς αἰῶνας. ἀμήν.
142	Ὅτε δὲ ἐπλήρωσε— —Β. Καὶ αὐτοὶ ἀκού‐
142	σαντες ἔλυσαν αὐτόν. ὅτε οὖν ἔλυσαν αὐτόν, λ. α. ὁ Φ. Ὦ Β. ἀδ. μου ἐν Χριστῷ, οἶδας ὅτι ὁ κ. ἀπέστειλέν σε— —συνε‐ κοινώνησάς— —μετὰ τῆς Μ. ἀλλὰ γίνωσκε— —ἐν Λυκαο‐	77
5	νίᾳ, καὶ τῇ Μ. ἐτάγη ἐξ. ἀ. τ. σώμ. ἐν τῷ Ἰορδάνῃ ποταμῷ. νῦν οὖν ἐντ. ὑμῖν ἵνα ὅταν ἐξέλθω ἀ. τ. ς. μου οἰκοδομήσητε ἐν αὐτῷ τῷ τόπῳ ἐκκλησίαν ἐν ᾧ ἐξέλθω ἀπὸ τοῦ σώματος. καὶ τ. λ. κ. τ. ἔριφον ἐάσατε ἐν τῇ ἐκκλησία εἰς σημεῖον τῶν	77
5	πιστευόντων, ἡ Νικαόρα δὲ προνοείσθω— —θάψατε αὐτὰ	78
10	ἐν τῷ πυλῶνι τῆς ἐκκλησίας— —ὥσπερ ὁ κύριος ἡμῶν ἔθη‐ κεν— —οἰκίᾳ ἐκείνῃ αἱ παρθενεύουσαι, νηστεύουσαι καθ’ ἑκ. ἡμ. ἐπισκεπτόμεναι— —ἀ. δ. δύο, καὶ μὴ— —ὁ Σ. ὁ ὄφις γάρ ἐστιν ὁ ἕρπων, κ. ἐποίησεν τὸν Ἀδὰμ ὀλ. εἰς θάνατον. οὕτως π. ἔσται ἐν τῷ κ. τούτῳ· ἔσται γὰρ χρόνος καὶ καιρὸς
15	πονηρός· πολλαὶ γὰρ γυναῖκες καταλείψωσιν τὸ ἔργον τοῦ γάμου καὶ ἔσονται μὲν ἐν τῷ ὀνόματι τῆς παρθενίας, ὅλως μὴ γινώσκουσαι ὄνομα τῆς παρθενίας καὶ ὅτι ἔχει μεγάλην σφραγῖδα καὶ ἔνδοξον. πολλοὶ δὲ ἄνδρες ἔσονται ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἐν λόγῳ μόνον, ἀλλ’ οὐκ ἐν τῇ δυνάμει αὐτοῦ· παρθε‐
20	νίαν γὰρ ἀσκήσουσιν τοῖς μέλεσιν τῆς σαρκός, πορνεύσουσιν δὲ ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῶν; καὶ ἡ πορνεία τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν πληθυνθήσεται ὡς κατακλυσμός. θελήσουσι μᾶλλον ἀκούειν ἐν τοῖς πιθανώδεσι, καὶ ἐρεθισθήσονται ἐν ταῖς ἡδοναῖς, καὶ ἐπιλάθωνται τῆς γνώσεως τοῦ εὐαγγελίου, καὶ πωρωθήσονται	79
25	αἱ καρδίαι αὐτῶν κενωτέραις ὑπερηφανίαις, εὑρεθήσονται δὲ ἐσθίοντες καὶ πίνοντες ἐν τῇ ἑαυτῶν πανουργίᾳ· ἐπιλησθή‐ σονται γὰρ τῆς ἁγίας ἐντολῆς καὶ ἀθετήσουσιν αὐτήν. διε‐ στραμμένη ἔσται ἡ γενεὰ ἐκείνη· ἀλλὰ μακάριός ἐστιν ὁ ἀνα‐ χωρῶν εἰς τὰ ταμεῖα αὐτοῦ, ὅτι οἱ κανοὶ ἔσονται ἀναπαυόμενοι
30	ἐν δόξῃ ἀπὸ τῆς ἀπειλῆς τοῦ σώματος αὐτῶν. οὐκ οἶδας ὦ Βαρθολομαῖε ὅτι ὁ λόγος τοῦ κυρίου ἡμῶν ζωή ἐστιν ἀλη‐ θινὴ καὶ γνῶσις; εἶπεν γὰρ διδάσκων ἡμᾶς, ὅτε ἦμεν νήπιοι καὶ μικροί, ὅτι Πᾶς ὁ ἐμβλέψας εἰς γυναῖκα τοῦ πλησίον
30	αὐτοῦ καὶ ἐπιθυμήσας αὐτὴν ἤδη ἐμοίχευσεν αὐτὴν ἐν τῇ	80
35	καρδίᾳ αὐτοῦ. Καὶ ὁ κορυφαῖος δὲ Πέτρος ἔφυγεν ἀπὸ προ‐ σώπου γυναικός· τὴν γὰρ θυγατέρα αὐτοῦ εὔοπτον οὖσαν καὶ ἤδη γεγενῆσθαι ἐπὶ τῇ εὐμορφίᾳ αὐτὸς ηὔξατο, καὶ ἐγένετο ἐν παραλύσει ἡ θυγάτηρ αὐτοῦ. ἆρα οὖν ἡ ἐπιθυμία ἡ ἐν τοῖς ὀφθαλμοῖς πορνεία ἐστίν; ναί. Εἶδεν γάρ φησιν Εὖα
40	τὸ φυτὸν ὅτι ὡραῖόν ἐστιν τοῖς ὀφθαλμοῖς τοῦ κατανοῆσαι καὶ καλὸν εἰς βρῶσιν. Ἰδοὺ οὖν ὅτι ἡ ἐπιθυμία τῶν ὀφθαλ‐ μῶν ὁδηγός ἐστιν τῆς μοιχείας, καὶ αὐτή ἐστιν ἡ ἀπατήσασα τὴν καρδίαν Εὔας· πᾶν δὲ φυτὸν ἐὰν τμηθῇ, μόνον μείνῃ εἰς τὴν γῆν ἡ ῥίζα, πάλιν φύεται. ἐκριζώσατε οὖν τὴν ἐπι‐
45	θυμίαν τῆς καρδίας, ἵνα φαιδροῖς ὄμμασιν ἴδητε τὸν Χριστόν. Ταῦτα εἰπὼν πρὸς τὸν λαόν, στραφεὶς λέγει τῷ Βαρθο‐ λομαίῳ· Τὴν ἐκκλησίαν ἣν μέλλεις οἰκοδομεῖν οὕτως οἰκοδό‐ μησον, ἔχουσάν τινα μεσότοιχον, μή ποτε σκοτισθῶσιν αἱ
45	προσευχαὶ τῶν νεοφωτίστων ἐν τῇ ὁράσει τῶν ὀφθαλμῶν.	81
142 (50)	καὶ ἡ ὑπακοὴ τῶν παρθένων ἔστω ἁγία, καὶ μόναι ἡσυχαζέ‐ τωσαν· ἐν δὲ ταῖς προόδοις βαδιζέτωσαν δύο δύο. ἐχέτω οὖν ἡ παρθενία αὐτῶν τὴν τάξιν σεμνήν, ἵνα ἡ ψυχὴ αὐτῶν δοξασθῇ ἐν τοῖς ὑψίστοις, μή ποτε ὁ κόπος αὐτῶν ἔσται κενός. οὕτως οὖν κήρυξον ἁγιασμόν. Λέγει ὁ Βαρθολομαῖος τῷ Φι‐
55	λίππῳ· Διὰ τί τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἐν ᾧ ὑπῆρχεν μεθ’ ἡμῶν ὁ σωτὴρ οὐ διεχώρισεν ἡμᾶς ἀπὸ τῶν παρθένων μέχρις ἡμέρας μιᾶς; Λέγει ὁ Φίλιππος· Οὐκ οἶδας ὦ Βαρθολομαῖε ὅτι ὅτε ὁ ἥλιος λάμπει ὅλος ὁ κόσμος πληροῦται φωτός, δύναντος δὲ αὐτοῦ ἁπλοῦται τὸ σκότος, καὶ τότε τὰ θηρία ἐξέρχονται; οὕτως ἐστὶν
60	καὶ ὁ ἡμέτερος τύπος· ὅτε ἦν μεθ’ ἡμῶν ὁ Ἰησοῦς, πάντες ἦμεν ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ, καὶ ἡ χάρις αὐτοῦ καὶ ἡ δωρεὰ ἦν κύκλῳ ἡμῶν, καὶ νοεροὶ ἦμεν τῇ καρδίᾳ, καὶ οὐκ ἠδύνατο οὐδεμία σκιὰ οἰκῆσαι ἐν καρδίᾳ ἡμῶν ἕνεκεν ἁμαρτίας. καὶ νῦν δὲ ἐν οὐρανοῖς ἐστιν παρὰ τῷ πατρί, καὶ οὐ καταλείπει ἡμᾶς.
65	πολλοὶ δὲ ἐλεύσονται ἐν ἐνδύμασιν ψευδέσιν, λέγοντες ὅτι Λατρεύομεν ἐν τῇ διακονίᾳ τῇ ἁγίᾳ· Καὶ ἡ λατρεία αὐτῶν ἐστιν μετὰ τῶν εἰδώλων, καὶ καταλείψουσιν τὰς παραδεδο‐ μένας αὐτοῖς ἐντολάς.
143	σὺ δὲ ὦ Β. γ. κ. δοκ. κ. δὸς τὰς π. τ. τῷ Σ. κ. κατάστη‐ σον— —ἐμπ. δὲ τ. τόπ. τ. ἐπισκ. νεωτέρῳ— —τοῖς λόγοις — —αὐτὸ ἐν χάρταις συριακαῖς— —ὀθόνην λινῆν— — κυρίου μου ἐν ς. ἐνειλίχθη. ἐνταφιάσας δὲ τὸ σῶμά μου ἐν	82
5	ταῖς χάρταις σφίγξον αὐτὸ παπ. κ. χ. αὐτὸ ἐν τῇ ἐξέδρᾳ τῆς	82
5	ἐκκλησίας. καὶ εὔχεσθε ὑπὲρ ἐμοῦ πρὸς τὸν κοινὸν διδάσκα‐ λον ἵνα ἀφῇ μοι τὴν π. ἣν π. ἀποδοὺς κακὰ τοῖς κακοπ. μοι. ἴδε ὦ Β. πῶς στάζει τὸ αἷμά μου κάτω ἐπὶ τ. γῆς· φυτὸν ἀνατελεῖ ἀπὸ τ. αἵμ. μου, καὶ γενήσεται— —σταφυλῆς.	83
10	λαβόντες οὖν τὸν β. ἀποτρίψατε α. εἰς τὸ ποτήριον· καὶ— —τρίτην μου ἡμέραν ἀναπ. ὕμνον τῷ θεῷ ἡμῶν, ὅπως γέ‐ νηται τελ. πρ. ἐνώπιον τοῦ θεοῦ ἡμῶν, καὶ ἀφήσει μοι τὴν παράβασιν ἣν ἐποίησα.
144	Καὶ— —προσηύξατο λέγων· Κ. Ἰ. Χριστέ, ὁ π. τ. αἰ. βασιλεῦ ὅλου τοῦ φ.— —ἐν πάσῃ σοφίᾳ— —
144	τὴν ὕψιστόν σου γνῶσιν, ἐχαρίσω— —χωρισθεὶς ἡμῖν, σὺ — —σέ· σὺ εἶ ὁ δεδωκὼς ἡμῖν τὸν λόγον ἐπιστρέψαι ἐπὶ	84
5	σὲ τοὺς πλανωμένους· σὺ εἶ ὁ δεδωκὼς ἡμῖν σημεῖα καὶ τέ‐ ρατα διὰ τοὺς ὀλιγοπίστους· σὺ εἶ ὁ δεδωκὼς ἡμῖν τὸ μέγεθος ἐπὶ τὸ ἐλέγξαι τὴν σμικρότητα· σὺ εἶ ὁ παρέχων τὸν στέφανον ἐπὶ τῆς κεφαλῆς τῶν νικησάντων τὸν ἀντίπαλον· σὺ τυγχά‐ νεις ἡμῶν ἀγωνοθέτης, καὶ δώρησαι ἡμῖν τὸν στέφανον τῆς
10	χάριτός σου· ὁ ἀθλῶν σὺν ἡμῖν, ἵνα δυνηθῶμεν νικῆσαι ἐκεῖνον τὸν βλάπτοντα ἡμᾶς· σὺ εἶ ὁ καθαρίζων καὶ πλη‐ θύνων καὶ αὐξάνων καὶ ζωοποιῶν πάντας τοὺς ἰδίους δού‐ λους σου· οἱ ἔλεγχοι καὶ αἱ ἀπειλαὶ ὑπάρχουσιν ἡμῖν βοήθεια
10	καὶ δύναμις διὰ τοὺς ἐπιστρέφοντας ἐπὶ σὲ ὑφ’ ἡμῶν· νῦν	85
15	οὖν ἐλθὲ κύριέ μου Ἰησοῦ καὶ δός μοι τὸ νῖκος καὶ τὸν στέ‐ φανον ἐνώπιον τῶν ἀρχῶν καὶ τῶν ἐξουσιῶν. μὴ καλυψάτω — —αὐτ. ἀήρ, μηδὲ ὁ καπνὸς αὐτῶν καλυψάτω τὴν μορφὴν τῆς ψυχῆς μου, ἀλλ’ ἵνα διαπεράσω— —τ. ἄβυσσον, καὶ ἵνα μὴ καταποντισθῶ ἐν αὐτοῖς. κύριέ μου Ἰησοῦ, μὴ σχῇ— —μου
20	ἐνώπιον τοῦ ἀληθινοῦ κριτηρίου σου· ἀλλ’ ἔνδ. με τὴν στολὴν τὴν ἁγίαν σου, τὴν ἔνδοξον, τ. φωτ. σου σφ.— —καὶ τὸν σκοτει‐
20	νὸν αὐτῶν δράκοντα— —νῦν ο. κ. μ. Ἰησοῦ ποίησόν με ἀπ. — —ἀνταπέδωκα— —ς. μου ἀγγελικῇ δόξῃ, συμμορφῶν τῇ μορφῇ τῆς ἁγίας δόξης σου· καὶ ἀνάπ. με ἐν τῇ μακαριότητί	86
25	σου— —τὰ παρὰ σοῦ ἐπηγγελμένα τοῖς ἁγ.— —αἰῶνας. ἀμήν.
145	Καὶ τ. εἰπὼν ἀπέδωκεν— —κλαιόντων· καὶ ἐν εἰρήνῃ τοῦ πνεύματος αὐτοῦ ἐξελθόντος ἐπέλεγον τὸ ἀμήν.
146	Ὁ δὲ Β.— —ἐποίησαν καθὼς εἶπεν αὐτοῖς, καὶ
146	ἔθαψαν αὐτὸν— —εὐθὺς ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἦλθεν λέγουσα ὅτι Φ.— —ἀγωνοθέτου Χριστοῦ. Καὶ πάλιν ἔκραξαν τὸ ἀμήν.	87
147	Μετὰ δὲ τρεῖς— —ἀμπέλου εἰς τὸν τόπον ὅπου ἔστ. τὸ α. τοῦ ἁγίου Φ.— —αὐτοῖς ὑπὸ τοῦ ἁγίου Φιλίπ‐ που· καὶ ἐποίησαν ἐπὶ τεσσαράκοντα ἡμέρας προσφέροντες προσφορὰν καθ’ ἑκάστην ἡμέραν καὶ εὐχόμενοι ἕβδομον τῆς
5	ἡμέρας. καὶ ᾠκοδόμησαν— —ἐκείνῳ, καὶ κατέστησαν τὸν Σ. ἐπίσκοπον ἐπ’ αὐτῆς. τὸν δὲ λεόπαρδον καὶ τὸν ἔριφον
5	ἔασαν ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ· καὶ ἡ Νικανόρα ἐπιμελεῖσθαι αὐτῶν καὶ τρέφειν αὐτά· αὐτοὶ δὲ οὐ διέλειπον δοξάζοντες— —τὰ γεγενημένα ἐπ’ αὐτούς. καὶ— —τοῦ Ἰησοῦ. ἐνετείλατο— —	88
10	βαπτίζειν τοὺς— —πνεύματος, καὶ διδάσκεσθαι λέγειν τὸ ἀμήν.
148	Μετὰ δὲ τὰς τεσς. ἡμ. λαβὼν ὁ κύριος τὴν μορφὴν τοῦ ἁγίου Φιλίππου ἐφάνη τῷ Β. καὶ τῇ Μ. καὶ εἶπεν αὐτοῖς· Ἀδελφοί μου ἠγαπημένοι καὶ εὐλογημένοι χαίρετε. ἀνεπάην
148	ἐν τῇ ἀναπαύσει τοῦ πατρὸς ἐν τῇ δόξῃ τοῦ Ἰησοῦ. ἀπέλθατε	89
5	οὖν εἰς— —ὑμῖν καὶ πληρώσατε τὰ προστεταγμένα ὑμῖν· τὸ γὰρ φυτὸν τὸ πεφυτευμένον ἐν τῇ π. τ. καρποφορήσει καλῶς. Ἀσπασάμενοι δὲ τοὺς ἀδ. κ. ἐπευξ. αὐτοῖς ἐξῆλθον ἀπὸ τῆς Ὀφιορύμου καὶ ἕκαστος αὐτῶν ἀπῆλθεν εἰς τὸ ἴδιον κλῖμα, καθὼς εἶπεν ὁ κύριος, ὁ Β. εἰς τὴν Λυκαονίαν, ἡ δὲ
10	Μ. ἐν τῷ Ἰορδάνῃ· ὁ δὲ Στάχυς— —ἔμειναν κατηχοῦντες
10	τὴν ἐκκλησίαν— —καὶ τὸ κράτος— —τῶν αἰώνων. ἀμήν.	90

t

123

124

125

126

127

128

129

130

131

132

133

134

135

136

137

138

139

140

141

142

142

(50)

143

144

145

146

147

148