MAXIMUS CONFESSOR :: Hymni [Sp.]

TLG 2892 114 :: MAXIMUS CONFESSOR :: Hymni [Sp.] MAXIMUS CONFESSOR Theol., Protosecretarius, vel Maximus Homologetes (Constantinopolitanus: A.D. 6–7) Hymni [Sp.] Source: Cantarella, R. (ed.), S. Massimo Confessore. La mistagogia ed altri scritti. Florence: Testi Cristiani, 1931: 236–252. Dup. 2892 104 Citation: Hymn — (line)

1 (1t)	I.
2t	Ὕμνος εὐχαριστήριος καὶ ἱκετήριος πρὸς Θεόν.
1	Λειμών με τλήμον’ ἔσχε πάλαι φυτῶν ἀρίστων, ἦμος Θεοῦ μεγίστου ὑπ’ ἀφράστῳ προνοίῃ
5	ἔρωτί τ’ ἰσομοίρῳ φῶς τοῦτ’ ἐγὼ κατεῖδον, πλασθεὶς χοὸς γεηροῦ καὶ πνεῦμα προσλαβών τε, γαίης μέσον πόλου τε
10	ζῶον κατεστὼς οἴμοι, λάμπον Θεοῦ μεγάλου τῆς εἰκόνος μεθέξει. Ὄφις δ’ ὁ παγκάκιστος φθόνῳ σφοδρῷ ὑφέρπων,
15	ὀλεθρίῃσι βουλαῖς ἀπαισίοις τε φήμαις δεινῶς ψιθυρίσας μοι, ἐξηπάτησεν οἴμοι καὶ τῆς ἐκεῖθεν ἔξω
20	ὦσεν καλῆς τρυφῆς με, ἐξ ὀρχάτων τε Πατρός, ὧν θῆκε, φεῦ, γεωργόν, πάμπαν με ὀστρακίζων. Οἰκτρὸν δ’ ἔην θέατρον
25	νόων σεπτῇ χορείῃ. Ἐπεὶ δὲ τραῦμα τοὐμὸν
25	ἰατρὸν οὐχ ὑπέστη, πλάστης ὁ παντεχνήμων σπλάγχνοις ἰδών με θερμοῖς	236
30	ξένως κατῆλθε πρός με, ἀνθρωπόμορφον ἁγνῶς λαβὼν ἀπειρολέκτρου γέννησιν ἐκ Μαρίης. Οὕτω δέ γ’ ἐκσαώζει
35	ἀφαρπάσας πονηρᾶς δρακοντίης χερός με, ἀφαρπάσας μόρου τε, εἵμαρτο ὅς ῥ’ ἔμοιγε προστάγματος Θεοῖο
40	ἄβουλ’ ἀπεκπεσόντι, δι’ οὗ ἑὸν παρέσχε πικρῷ δέμας μόρῳ γε. Συνέθλασε δὲ τούτου κάρηνον ὑδάτεσσιν
45	ῥείθρων Ἰορδανείων. Ἁμαρτάδων ἐμῶν τε ἀσχημοσύνην ἔνθα ἐμβαπτίσας σκοτώδη· ἀναιδὲς ὃς δ’ ἐσαῦθις
1 (50)	οὐραῖον ἐνσαλεύων, ἐμὸν νόον ταράττει, κινήμασι κραδαίνων ἐς βόθρον ἐκφέρουσι πειρῶν θ’ ὑποσκελίζειν
55	τρίβους ἐμῆς πορείης. Οἰστρηλατεῖ δ’ ἀνάγνως ἵππων βίην ἀτάκτων παλιμβόλως φέρουσαν. Ὀργᾷν κινῶν ἐς αἴσχη
60	ἀτάσθαλα φρένας μου πάθη τε θυμόλεθρα. Πίπτειν ἐρείπιόν τε ἱππηλάτην βιάζων, ὃς ἡνίας διοικεῖ.
65	Πυρσὸν μέγαν δ’ ἀνάπτει
65	ἐκ πυρφόρων βελέμνων, ἅ μοι φλέγει κακόφρων, ἐντόσθιον σαλεύων πῦρ μοι, ὃ ἐμπέφυρται.	238
70	Σὺ δ’ ἀλλ’ ἐμοὶ πορίζοις σὴν χεῖρα, λαοσῶστα, πρόρριζον ἐκτέμνουσαν δόλους πικροῦ Βελίαλ· στήσας πάλαι σὺ ῥεῖθρον
75	ἀναστραφὲν τάχιστα παλισσύτῳ πορείῃ, ἔργον ξένον τελέσσας. Ἐξήρανας θαλάσσης πολύρροον σὺ χεῦμα,
80	πεζὸν διεκβιβάζων λαὸν σὸν Ἰσραῆλον, εἶπας δέ, καὶ τὰ πάντα Λόγῳ τεῷ παρήχθη· ἅρμα φλογὸς δ’ ἐπέσχες
85	ταχυδρόμου γίγαντος, φαεσφόρου μεγίστου. Ἤμειψας ἑπταμέτρου παίδων τριῶν καμίνου φλόγ’ ἐς δρόσον βαθεῖαν.
90	Ἄσωτον ἠλέησας· πόρνης ἔλυσας ἅμμα κακενδέτων ἐρώτων, θερμὸν δακρυρροούσης. Στῆσας καὶ αἱμορρούσης
95	σοῦ κρασπέδου προσάψει ἀείρροον φορυκτόν, ἤγειρας ἐκ νεκρῶν τε καὶ παῖδα Ἰαείρου πάλιν πνέοντα θῆκας.
1 (100)	Λεπροὺς δὲ ἐκκάθηρας, τυφλοῖς τ’ ἔδωκας ὄψιν, καὶ πνεῦμα ἐξέωσας κούρης Σιδωνιαίας· κλίνην ἐπῇρεν ἄλλος,
105	λύσιν μελῶν ἀθροίσας, καὶ συγκύφουσαν ὀρθοῖς, καὶ δαίμονας διώκεις. Καὶ πενθερᾶς δὲ Πέτρου ἁφῇ χερὸς σὺ παύσας	240
110	θερμανσίην φλογώδη. Πλείω δ’ ἔρυξας ἄλλα, ἀριθμὸν ὅσσα φεύγει. Τί θαῦμα, εἴ κ’ ἐμοῖο ψύξεις φλογὸς πυρεῖα,
115	ἀεννάου κρατῆρος δρόσον τεὴν σταλάξας ἐμοῖς ἐπ’ ἀνθράκεσσιν; Ἥν μοι φέροις, Σαωτήρ, πᾶσαν σύ γ’ ἐς βιοτήν,
120	ὅπως τεὴν ὑμνήσω ἄκραντον χρηστότητα Πατρός τε καὶ Πνοῆς σῆς.
2 (1t)	II.
2t	Ὕμνος ἱκετήριος εἰς Χριστόν, ἐν εἴδει ἐξομολογήσεως.
1	Ὤμοι ἐγὼ κακῶν μου, ἄνα ἄναρχε Σῶτερ, ἀβουλίας φρενῶν τε καὶ δουλικῆς ἀνάγκης,
5	κακοσχόλου τε μόχθου, μάταιος ὅν γ’ ὑπέστην, ἐκ παιδόθεν καθείρξας δειναῖς πέδαις ἐμαυτὸν κακοτρόπου βιωτῆς,
10	πλάνων τε ἠδ’ ἐρώτων. Ὤιμην ἄριστος εἶναι οἴκων καλῶν δομήτωρ, ὑψερεφῶν τε πύργων. Θεμέθλου, ὃ δ’ ἔβαλλον,
15	οὐ πέτρα ἦν στατερά, στηριγμὸν ἐντιθεῖσα, ἀλλ’ ἄμμος, ἣν ῥάϊστα
15	δονοῦσι μέν γ’ ἀῆται, πηγαῖα δ’ αὖ ῥέεθρα	242
20	ῥοιζηδὸν ἑλκύουσι, βροχὴ ἰδ’ ἐμπεσοῦσα ἔξυγρον ἐμφανίζει. Πίπτουσι δ’ ἔνθεν οἶκοι, ἐρείπια στέγη τε
25	οἰκτρῶς δόμων ὁρᾶται. Τίνες δ’ ἄρ’ ἦσαν οὗτοι, ἔκτιζον οὓς κακόφρων ψυχῆς ἐμῆς ὀλέθρῳ; Λιθῶδες ἦν κραδίης
30	βούλημ’ ἁμαρτάδεσσιν ἀεὶ ἐφησυχάζον. Λευκάζον ἥγ’ ὀθνεῖον ἔξω φέρουσα χρῶμα, ὕπουλον ἀγνοοῦσι
35	μορφάζετο φρόνημα ἐντόσθιον καλύπτον ἀσχήμονα πρόσοψιν, ὑπόκρισίν κεν εἴποις παντὶ ἀποτρόπαιον.
40	Οἰκοτρίβας δὲ εἶχον, δόξης ὅσοις μέμηλε ψευδονύμου φύσσης τε, καὶ ἣ πάλαι τύφουσα πόλοιο ῥίψεν αἶψα
45	ἑωσφόρον σκοτώδη κρίσει Θεοῦ δικαίᾳ. Παῖδες δὲ τοῖς ἔησαν νήριθμοι ἠδὲ κοῦραι, πειθήνιον διδοῦσαι
2 (50)	οὖας κακῶν ἐφετμαῖς. Τῆμος βροχὴ δ’ ἰοῦσα πνεύσαντες ἠδ’ ἀῆται ῥέεθρά τ’ ἐμπεσόντα ἔσεισαν ἐκ θεμέθλων
55	ἀπαίσιον τύρευμα, καὶ πτῶμα ἦν ξένον μοι,
55	ψυχῇ δ’ ἐμῇ ὄλισθος, ἄγειρεν ἣ τοσαύτην βλάβην ἔνοικον αὐτῇ,	244
60	θυμόν τ’ ἄνωθεν αἰνόν, βροτησίαν τε ἔχθραν. Πέτραν δὲ νῦν διέγνων θέμεθλον ἐμβαλέσθαι σώζοιτο ὡς ἂν οἶκος,
65	λίθους ἔχων ἐκείνους οἳ τίμιοι ἔασι, χρυσῷ ἠδ’ ἀργυρῷ τε κεκοσμένοι ἀχράντως, πλουτισμὸς εὐσεβοῦσιν,
70	ὄλβος τε ὁ κράτιστος. Τί γὰρ σαοφροσύνης κρεῖττον σεμνῆς κατέστη; Ἧς ἐκτὸς οὐ θεᾶσθαι Θεόν γ’ ἔνι βροτοῖσι.
75	Ταπεινότητος αὖθις ὑψιπετοῦ τί ἔπλε, τοῖς εἰδόσιν γ’ ἄμεινον, ἀληθὲς ὕψος ἥτις κεκτημένοις πορίζει;
80	Συνειδότος δὲ ἁγνοῦ ὑπ’ ὄψεσιν Θεοῖο ἐς καρδίην ὁρῶντος, τί βέλτιόν ποτ’ ἔσται, καὶ ἀγγέλοις ὅμοιον
85	βροτὸν παριστάνοντος; Πτερώσεως δὲ θείης πάσχει νόος βρότειος ἄνωθεν ἦν ἁγνεύων, τηλαυγέσι πνοῇσιν,
90	ὥστε κράτος θεωρεῖν μέγιστον, ἠδὲ ῥίζαν αὐτόσσυτον, κ’ ἄημα, ζωηφόρον γε πνεῦσιν, μυστηρίων τε κλεινῶν
95	βάθεσσιν ἐμβατεύειν,
95	ὅσσον θ’ ὑπὸ προνοίης κόσμῳ καλὸν κάτεισιν, ὅσσον τε ἐν χρόνοισιν ἔσται ἀεὶ ἐοῦσι.	246
2 (100)	Μακάρτερον τίς εἴποι; Τοιαῦτ’ ἐγώ, Σαωτήρ, δομήματα κράτιστα, ἰσχὺν σέθεν διδόντος, πέτρας ἐπὶ σταθηρᾶς
105	τοῦ ἀκρογωνιαίου λίθου, ὃς αὐτὸς ἔπλες, ἐπείγομαι ἐγεῖραι. Αὐτὸς δέ μοι χορηγοῖς τὴν σὴν χάριν συνεργόν,
110	τούτοις τέλος παρασχεῖν ὅπερ κράτιστον εἴη, σωτήριόν τ’ ἔμοιγε. Οὔτε βροχὴ βιαία πηγαῖα οὔτε ῥέεθρα
115	ῥαγδαῖοι οὔτ’ ἀῆται σεῖσαι ἐμὸν τότ’ οἶκον ἕξουσι οὐδὲ τυτθόν, δομημένον θεμέθλῳ σοί, Σῶτερ, ἀκραδάντῳ.
120	Σύ μοι διδοῖς δὲ χεῖρα, συνεργάτης δὲ γίγνου ἔμοιγε καὶ περαίνοις τὸ ξύμπαν, ὄφρ’ ὑμνῶ σε δοτῆρα τῶν ἀρίστων
125	τούτων τε συντελεστήν, βροτοὺς ἅπερ σαώζει. Σοῦ γὰρ δίχα, κραταιέ, οὔτ’ ἔργον οὔτε βουλή, νόημα οὔτ’ ἔρευγμα,
130	οὐδέν τε τῶν ἁπάντων, κρείττονός γ’ ὅσσα μοίρης, τέλους τεύξηται πάμπαν. Σὺ σάρκα μοι παρέσχες φύσησας ἠδὲ πνεῦμα.
135	Σὺ καὶ πεσόντ’ ἔγειρας, ἀνήγαγες πόλονδε, σὺν σαρκὶ σῇ ἀείρας· σὺ τεθνεῶτ’ ἀνιστᾷς χαρίσμασι τεοῖσιν	248
140	εὐσπλαγχνίῃ τ’ ἀπείρῳ, ᾗ προφθάνεις με, Σῶτερ, καὶ σαρκὸς ἀξιοῖς σῆς κοινωνίας ἀφράστου. Σὺ καὶ τέλος σαώσεις,
145	ἂν μὴ ἄκαρπον εὕρῃς ὅλως ἐμὴν πορείην, ἂν μὴ φέρω μολύβδου ὄγκον βαρὺ βρίθοντα ὠθοῦντά τ’ εἰς γεένναν
2 (150)	ἄσβεστον ἠδὲ πῦρ με, ἂν μὴ ἄναγνον ὕλην, χόρτον πυρός τ’ ἄναμμα. Καὶ προῖκα ταῖς ἐκεῖσε ἐνθήσεαι μοναῖσιν
155	αἰωνίως βιοῦντα, δόξης τεῆς ὑμνῳδόν, ἀκηράτοις νόοισι πᾶσίν θ’ ὁμοῦ δικαίοις.
3 (1t)	III.
2t	Ὕμνος ἱκετήριος εἰς τὴν ἁγίαν Τριάδα.
1	Μέμνησό μου, ἀνάρχου ἄρρητε βλαστὲ ῥίζης, ξένον τ’ ἄημα ἀμφοῖν ἴσον γόνῳ καὶ ἀρχῇ,
5	μορφὴ τρισήλιός μοι· ὅταν κρίνῃς μ’ ἐλιτρὸν σῶσον πυρός με λάτριν τὸν σόν, ζάλης τε πάσης
5	ἄνελκε, Σῶτερ, αἰνῆς·	250
10	δεσμόν τε λῦσον αἶψα ἐσμοῦ λυγρῶν κακῶν μου. Γράψον δὲ σῇ με βίβλῳ ῥόον φυγόντα τόνδε ἄτρωτον ἠδὲ σᾶον.
15	Ψάλλειν τε καὶ γεραίρειν ἐν ἀπλέτοις χρόνοισι
15	νεῦσον τεὸν κράτος με.	252

1

(1t)

1

(50)

1

(100)

2

(1t)

2

(50)

2

(100)

2

(150)

3

(1t)