|
TLG 2598 010 :: PROCOPIUS :: Horologium PROCOPIUS Rhet.
Scr. Eccl. Horologium Citation: (Line) | ||
| 1 | Ἡ τῶν παρόντων ἔκφρασις ἔργων δεῖται μὲν λόγου πρὸς τὴν τέχνην ἁμιλλωμένου, εἰ δὲ τούτων ἐλάττων ὀφθείη, καὶ | |
|---|---|---|
| 5 | τοῦτο τοῦ ποιήσαντος θαῦμα, ὅτι κρείττων γέγονε πράττων ἢ ψιλῶς εἰρηκότες ἡμεῖς. ὅθεν εἰς ἔπαινον αὐτῶι τελευτᾶι καὶ τῶι ἀγαθῶν αἰτίωι τὴν πρέ‐ | |
| 10 | πουσαν εἰς Δύναμιν ἀποδίδωσιν εὐφημίαν, δι’ ὃν ἡ πόλις τῶν παρόντων ἀπολαύειν ἔσχεν εὐ‐ τυχημάτων. | |
| 14t | ΕΚΦΡΑΣΙΣ ΩΡΟΛΟΓΙΟΥ. | |
| 15 | Ἄλλοι μὲν ἄλλα ὁρώντων καὶ εἴ γε βούλοιντο λέγοιεν, οἱ μὲν Αἰγύπτου πυραμίδας | |
| οἷα δὴ τὰ Αἰγυπτίων ἀιδόμενα, ὁ δέ τις ἐπιδημῶν Βαβυλῶνι | 27 | |
| 20 | Βὴλ Διὸς ἱερὸν ἴδοι καὶ ἑτέ‐ ρους ἐφ’ ἑτέροις ἄλλον ἐπ’ ἄλλωι πύργους ὀκτώ· ὁμῶς δὲ παραλαβέτω τὸν Ἥφαιστον καὶ θεῶν οἴκους αὐτῶι παρεχέτω | |
| 25 | δημιουργεῖν, ‘τοὺς Ἥφαιστος ἐποίησεν ἰδυίηισιν πραπίδεσσι‘, καὶ ‘Ἀμφιγύην‘ εἶναι λεγέτω τὸν αὐτὸν θεὸν μόγων ἀεὶ καὶ προσ‐ εδρείας τὴν αὐτοῦ τέχνην δεο‐ | |
| 30 | μένην εἰδώς· τοιοῦτον γὰρ τὸ μὴ κινεῖσθαι προσκαρτεροῦντα τοῖς ἔργοις. εἰδυίας οὖν ἔχων φρένας καὶ σῶμα ἐφ’ ἑνὸς ἱδρυμένον χωρίου νῦν μὲν τὴν | |
| 35 | ἀσπίδα τὴν Ἀχιλλέως, ἔργον ἐξαίσιον Ὁμήρωι, ποιεῖ, καὶ δια‐ κονοῦσιν αὐτῶι πρὸς τὴν χρείαν ζῆν εἴδωλα δοκοῦντα καὶ τὴν φλόγα ζωπυροῦσιν αὐτομάτωι | |
| 40 | φορᾶι. εἰς τὴν Φαιάκων δὲ νῆσον ἐλθὼν 〈ἄλλ’ ἐποίη‐ σεν ἔργον θαυμάσιον·〉 κύνες ἦσαν Ἀλκίνωι φύλακες τῆς αὐ‐ λῆς· οἱ δὲ κύνες οὐχ | |
| 45 | οἱ συνήθεις οὗτοι καὶ ζῶντες, | |
| χρυσὸς δὲ νὴ Δία καὶ ἄργυρος 〈δία τέχνην〉 τὴν Ἡφαίστου κί‐ νησιν ἔχοντες. ταῦτα μὲν οὖν μῦθός τε ἦν ἐμοὶ καὶ λό‐ | 28 | |
(50) | γος ἐδόκει, καὶ Ὅμηρος ἐτρύφα τῆι τέχνηι λέγων ἐπ’ ἀδείας ἃ μήτε ἦν μήτ’ ἐγένετο πώποτε· νυνὶ δὲ τοῦ παρόντος Ἡφαί‐ στου ἔργα καὶ τέχνην ἰδὼν | |
| 55 | ........ ταῦτα κἀκείνοις ἀληθέσιν εἶναι συγχωρεῖν ἐπι‐ τρέπω. Λέγειν οὖν ἐθέλοιμι ταῦτα καὶ εὔχομαι· νικᾶι γὰρ λόγον | |
| 60 | ἡ θέα ἀμηχανοῦσα καὶ αὐτὴ πρὸς ὅτι δέοι φερομένη ἐς πάντα· μεταπηδᾶι γὰρ ἄνω καὶ κάτω καὶ πάντα βλέπειν ἐθέλει, εἶτα θᾶττον ἤπερ ἔδει μεθιστα‐ | |
| 65 | μένη τῆς ἐφ’ ἑκάστωι τούτων ἀκριβείας ἐκπίπτει· οἶδα τοῦτο παθών. οὔτε γὰρ τοῖς πρώτοις ἐνεκαρτέρουν ἐπιθυ‐ μίαι τῶν ἄλλων, τά τε δεύ‐ | |
| 70 | τερα πρὶν ἔχειν ὡς ἔδει, ἐπὶ θέαν ἀνεχώρουν ἑτέραν. καὶ ἦσαν ὀφθαλμῶν ἑλιγμοὶ καθὰ τοῖς ὁρῶσι 〈τὸν πρὸς Ν〉είλωι λαβύρινθον, Ἰωνικός τις ἔφησε | 29 |
| 75 | συγγραφεύς. Πόθεν οὖν ἀρκτέον ἂν εἴη; τί δὲ πέρας, ὦ φιλότης, ἐπι‐ θή〈σομεν τῶι λό〉γωι; οἶκός ἐστιν ἐν μέσηι τῆι πόλει μέτρα | |
| 80 | φέρων, ἀντιπρόσωπος μὲν τῆι βασιλείωι στοᾶι, ἐξ εὐωνύμου δὲ χωρίον ἀπείρων 〈ἀνθρώπων ἐνδιαί〉τημα θέρους. διττὴ δὲ τούτου κιόνων προέστηκε | |
| 85 | συζυγία πρὸς τὴν ἕω καὶ δύ‐ σιν μεμερισμένοι πολλῶι 〈τε διαστήματι ποι〉οῦντες τὸν κα‐ τόπιν οἶκον ὁρᾶσθαι, ὥστε μη‐ δένα τοῖς ὁρωμένοις παρενο‐ | |
| 90 | χλεῖν. μαρμάρων πτυχὶς τῶν κιόνων τὰ μέσα συνέ〈χουσα, ὀξέων πασσάλων αὐτοῖσ〉 ἐμ‐ | |
| πεπηγότων σιδήρου, κώλυμα τοῦτο τῶν εἴ τις προπετὴς καὶ | 30 | |
| 95 | ὑπερβῆναι φιλονεικεῖ. Ἀλλὰ καὶ Γοργὼ 〈ἀ〉φ’ ὕψους βλοσυρὸν 〈ἀπ〉ει〈λ〉εῖ τοῖς ὅσοι γνώμηι προσελθεῖν αὐθαδεστέ‐ ραι τολμῶσιν, ἐναλλάττουσα | |
(100) | τοὺς ὀφθαλμοὺς ὁπόσα τῆς ἡμέρας 〈τὰ μέρη, καθάπερ ὅτ’ ἔκτανε τὴν κεφαλὴν αὐτῆσ〉 ἀποτεμὼν ὁ Περσεύς, εἴ τις ἐλύπει, λίθον ἔδει γενέσθαι φα‐ | |
| 105 | νείσης. ταύτην ἂν εἶπεν ἡ τραγωιδία ‘αἱματωπόν τε καὶ δρακοντώδη κόρην‘, εἰ τοιού‐ τους εἶχε διαπ〈ερῶντας ὀφθαλ‐ μούς. ὅτε γὰρ τὸ σύμ〉‐ | |
| 110 | βολον φέρει τοῦ πεπληγέναι, μέλλει τοὺς τὸ παρὸν ἔργον ὁρῶντας ἐκπλήξειν. 〈Ἀλλ’ ἴωμεν ἐπὶ τὰ ἄλλα, ἐπεὶ καὶ ἄνωθεν〉 τῶν ἔργων | |
| 115 | ἡψάμην. Θύραι γὰρ πρόκεινται, καὶ τάς γε τῆς ἡμέρας κρύ〈πτειν τι | |
| δοκῶ· αἱ δὲ νυκτὸς ἀνωτέρω μέν, οὔπω〉 γράφω δὲ ταύ‐ | 31 | |
| 120 | τας. ὅθεν ἄν τις ἴδηι κό‐ σμωι ἅσπερ 〈ἂν〉 ἀναπετάσαντες ὦμεν, ἄνωθεν ἀρξό〈μεθα, καὶ οὕτω δὴ τὸ πρῶτον ἀπαιτοῦν ἐπ’ ἀκριβείαι〉 τὸν ὕμνον πρῶ‐ | |
| 125 | τον ἔσται τῶι λόγωι· διὸ με‐ νέτω τὴν ἑσπέραν καὶ τὸν ἐκ〈λάμψοντα λύχνον τῶν θυ‐ ρῶν τοῦ ὑπερ〉ώιου. Ἀλλὰ προέλαβε τῆι παρα‐ | |
| 130 | δόξωι τ〈ι〉 κινήσει〈, ὅ〉τ〈ι〉 φο‐ βεῖ τοὺς θεατάς. τὰ δὲ μέσα ταῦτα σκοπῶμεν ὡς ἔχει. καλκοῖ τινες ἀετοὶ πρὸς ἕνα στοῖχον ἑστᾶσι ταῖς | |
| 135 | ὑποκειμέναις ὥραις ἴσον ἔχον‐ τες ἀριθμόν. στεφανηφο‐ ροῦσι δὲ πάντες, οὐ κορυφὴν ἐστεμμένοι οὐδὲ νίκην δηλοῦν‐ τες ἰδίαν· ἄκροι δὲ ποδῶν | |
| 140 | ὄνυχες εἰς ταὐτὸν ἐλθόντες συνέχουσι τοὺς στεφάνους καρα‐ δοκοῦντος ἑκάστου τὸν ὑπ’ αὐτῶν Ἡρακλέα, πηνίκα τῶν | |
| ἐπικειμένων ἐξίοι θυρῶν παραλ‐ | 32 | |
| 145 | λάξαντος αὐτὰς τοῦ πρὸ τού‐ των ἑστῶτος Ἡλίου. βα‐ δίζει γὰρ οὗτος μετρῶν τὴν ὥραν κινήσει. ὡς δὲ τού‐ των ἄρχων βασιλικὸν ἀνείληφε | |
(150) | σχῆμα, λαιᾶι μὲν χειρὶ τὸν πόλον ἀνέχων, ἀνατάσει δὲ δεξιᾶς ἀφεῖναι κελεύων τὰς θύρας ὥσπερ οἱ τοὺς ἵππους ἐξιέναι τῶν βαλβίδων κελεύ‐ | |
| 155 | οντες. καραδοκῶν οὖν ἐφέστηκεν ἀετός, ὁπότε τῶν ἐπικειμέ‐ νων ὁ τοῦ Διὸς Ἡρακλῆς ἐξίοι θυρῶν ὥραν ἀγγέλλων, | |
| 160 | ὁ μὲν πρῶτος τὴν πρώτην, πρὸς δὲ τὸν ἀριθμὸν οἱ λοι‐ ποί. δώδεκα μὲν γὰρ ὧραι, πᾶσαι δέ εἰσιν Ἡρακλῆς, οὐκ ἀργὸς μὰ Δία καὶ πράττων | |
| 165 | οὐδέν· ἀργεῖν γὰρ ὅλως οὐ φίλον ἦν Ἠρακλεῖ. οἱ πάλαι δὲ ἆθλοι καὶ νῦν ἔργον αὐτῶι οὐκ Εὐρυσθέως ἔτι, ἀλλὰ τέχ‐ νης ἀνάγκηι· συνδιήιρηται δὲ | |
| 170 | τοῖς ἄθλοις διττὴν ἑξάδα πλη‐ ρῶν. Πρῶτον οὖν ἀγώνισμα λέων καὶ ἡ Νεμέα χωρίον αὐτῶι. ἀν‐ εῖλε καὶ τὴν ὕδραν, εἰ καὶ | |
| 175 | φιλονείκοις ἐπημύνετο κεφα‐ λαῖς. ἠρυθρία δὲ νικῆ‐ σαι κάπρον, ἀλλ’ ὅμως ἐ‐ νίκα. χρυσᾶ ἐλάφωι ἐπεφύκει τὰ κέρα, καὶ γέγονεν Ἡρα‐ | 33 |
| 180 | κλεῖ. ἀλλὰ μὴν ὄρνιθες ἐλύπουν τὴν καρδίαν καὶ ἔργον ἦσαν τοῦ τόξου. οὐδὲ τὰς Ἀμαζόνας ἀκεραίους ἀφῆκεν, εἰ μὲν ζωστῆρά τινα ζητῶν, | |
| 185 | οὐκ ἂν εἴποιμι· ἐμίσει δὲ γυναῖκας ‘ἀντιανείρασ‘ ἀκού‐ ων. Αὐγείαν κόπρος ἐλύ‐ πει· καὶ ταύτης ἐλεύθερος ἦν. ἡ δὲ Κρήτη ταῦρον | |
| 190 | μὲν εἶχε δεινόν, ἀλλ’ οὐχ ὤστε νικᾶν Ἡρακλέα. τί δ’ ἂν εἴποις Διομήδους τὰς ἵππους; οὐ μέχρι τούτου φο‐ νικαί τε ἦσαν καὶ ἴσαι θη‐ | |
| 195 | ρίοις; ἀλλὰ καὶ Γηρυόνης ἐκόμα βουσί, καὶ τρεῖς αὐτῶι κε‐ φαλαί· μετὰ δὲ τῶν βοῶν οἶμαι καὶ ταύτας ἀφήιρητο· οὐδὲ τὸν Ἄιδην ἀφῆκεν ἀπείρατον | |
(200) | ἀρετῆς πρὸς τὸν ἐνταῦθα κύνα μάχην ἀράμενος καὶ δείξας ἡλίωι τὸ τέρας. ἔδει καὶ μήλων χρυσῶν Εὐρυσθεῖ πρὸς ἐσχατιὰν κειμένων τῆς γῆς· Ἑ‐ | |
| 205 | σπερίδων μὲν τὰ μῆλα, δρά‐ κων δὲ φύλαξ ἦν οὐ φορητὸς | |
| ἐς ἀλκήν. ἀλλ’ ὁ μὲν ἔκειτο βληθείς, τὰ δὲ μῆλα ἦν Εὐ‐ ρυσθεῖ. ταῦτα Ἡρακλέους | 34 | |
| 210 | ἔργα καὶ πόνοι, ἐντεῦθεν ὧραι καὶ στέφανοι καὶ χαλκὸς παρὰ φύσιν ἐπτερωμένος. Τὰς οὖν χαλκᾶς ἀπωσαμένωι θύρας καὶ σὺν ἄθλωι φανέντι | |
| 215 | ἐφέπεται μὲν ἄνωθεν ἀετός, πτέρυγάς τε ἁπλώσας καὶ ποσὶν ἀμφοτέροις ἴσον ἴσηι κεφαλῆι τὸν στέφανον ἐπιφέρων· βρα‐ χὺ δὲ διατρίβει καθάπερ ἀπο‐ | |
| 220 | λαύων ἡρωϊκῆς κεφαλῆς· εἶτα τοῦτον ἀφεὶς Ἡρακλεῖ καὶ δια‐ στήσας τὼ πόδε μετεωρίζεταί τε καὶ ὃν εἶχε τόπον λαγχάνει, ταῖς πλευραῖς ἐπιθεὶς τὰ πτερὰ | |
| 225 | καὶ συναγαγὼν αὖθις ἐφ’ ἑαυτόν, θήραν διδοὺς ἀγαθήν, ἀλλ’ οὐ συνῆλθε λαχών. πρός γε μὴν τοὺς στεφάνους προκύπτει μὲν Ἡρακλῆς, ὡς ἂν ὁρῶιτο | |
| 230 | πᾶσιν ὡς ἐν μέσωι σταδίωι, κἆτα πρὸς ἰδίαν ἐτράπετο χώ‐ ραν, οὗπερ ἐπόθει τυχών. ἀε‐ τὸς δὲ τῶι στεφάνωι διακονεῖ, ὅτε Ζεὺς μὲν Ἡρακλέους πα‐ | |
| 235 | τήρ, ἀετὸς δὲ ὄρνις Διός. ὡς | |
| οὖν ἐξ οὐρανοῦ καὶ πατρὸς μισθὸν ἱδρώτων στεφανοῖ νενικη‐ κότα τῆι μνήμηι τοῦ πάθους· καὶ ὑπερίπταται καὶ κρατεῖ τῶν | 35 | |
| 240 | ὀρνέων, καθάπερ οὗτος ὑψοῦτο τῆι φήμηι· οὐ δεῖται δὴ κήρυκος ἀναγορεύοντος τοὺς στεφάνους. ἐν ἑτέρωι δὲ τόπωι μέσην | |
| 245 | ἐπέχοντι χώραν μεγάλωι τε καὶ καταπλήττειν εἰδότι καὶ προ‐ βεβλημένωι τῶν ἄλλων οὔπω μὲν ἴουλον ἕλκει, ἕστηκε δὲ γυμνός, πλὴν ὅσα τῶν ὤμων | |
(250) | ἐξῆπται κατόπιν ἡ λεοντῆ, ἀν‐ έχει δὲ τῆι λαιᾶι ἠχεῖον. τοῦ‐ το καλεῖται λέων, ἔφησεν ὁ τεχνίτης· ἐκ μέσου δὲ κρέ‐ μαται καὶ σαλεύει· καθώ‐ | |
| 255 | πλισται δὲ κορύνηι τὴν δεξιὰν ἀντιδιδοὺς καὶ τῆς ἐκείνου βοῆς, ἀνατείνει τε ταύτην καὶ δίδωσι πληγὴν τῶι χαλκῶι· ὁ δὲ μετέωρός τε ὢν καὶ το‐ | |
| 260 | σαύτηι ῥώμηι πληγεὶς βοᾶι τε μέγα καὶ παρατείνει τὸν ἦχον. ἐφ’ ἑνὶ μὲν οὖν ἄ‐ θλωι μία πληγή, ἐφ’ ὥραι δὲ | |
| δευτέραι διττή. συλλέγει | 36 | |
| 265 | γὰρ ἐφ’ ἑκάστηι καὶ τῶν φθα‐ σάντων ἄθλων τὸν ἀριθμόν, μέχρι πληρώσας· ὡσ〈αύτως ἕξ, μὴ αὐξήσασ〉 ταῦτα 〈πλή〉θει τὴν ἀκοὴν ἀποκναίοι, τὴν ἑ‐ | |
| 270 | βδόμην πρώτην ἡγεῖται καὶ μίαν ἠχεῖ, 〈εἶτα καὶ δύο καὶ ἑξῆς, μέ〉χρι τὰς ἄλλας ὑποσημαί‐ νων τοσαῦτα φωνήσειεν ὁ χαλ‐ κὸς εἰς ἑξάδα δευτέραν 〈ὅσα | |
| 275 | δεῖ. ἐπὶ μεῖζον δ’ ἀκούεται〉 ἢ καὶ πάρεστι θέα. πόρρω δὲ λαχοῦσι τὴν στάσιν εἰδέναι τοῦ χρόνου τὸ μέτρον. 〈ἅπασι ῥά‐ ιδιον. | |
| 280 | Ἀκούει δὲ καὶ Πάν·〉 δη‐ λοῖ δὲ τοῦτον εἶναι δασύ τε γένειον καὶ κέρας ἐν μετώπωι διττόν. ἐς 〈ἔρωτα δ’ Ἠχοῦς ἔπεσεν, ἥπερ εἰς γέλωτα παι‐ | |
| 285 | διαῖσ〉 ἐδίδου τὸν Πᾶνα. πο‐ θῶν δὲ τὴν Ἠχὼ αἰσθάνεται τοῦ χαλκοῦ καὶ 〈ἐκπλαγεὶς ἀνα‐ τείνει τὴν δεξιὰν〉 καὶ περιφέ‐ ρει τὸ πρόσωπον, εἴ πως ἴδοι | |
| 290 | τὴν κόρην στροφὰς στρεφό‐ | |
| μενος, ὁποίας ἔρως ἀτυχῶν ἐμποιεῖ. εἴποις δ’ ἂν αὐ‐ τὸν καὶ τὸν Ἡρακλέα θαυ‐ μάζειν, ὁπόσος καὶ οἷος. | 37 | |
| 295 | Ἔδει δὲ Πανὸς παρόντος μηδὲ Σατύρους ἀπεῖναι. ἐπι‐ γελῶσι δὲ καὶ κωμικῶς μέσον εἰληφότες τὸν Πᾶνα, πρόσω‐ πον ὁρῶντες ἐρωτικόν τε καὶ | |
(300) | ἄγριον καὶ ἦθος κεκραμένον, ἥμερόν τε καὶ ἀπηνές. ἀλλ’ οὗτοι μὲν ὑπὲρ κεφαλῆς τοῦ νεώ, καθ’ ὃν ὁ τῆς Ἀλκμήνης ὁρᾶται γυμνός. | |
| 305 | Ὁ δὲ τοῦ Τυδέως στάσιν λαχὼν δεξιὰν ἦν ἄρα καὶ νῦν τῆι σάλπιγγι φίλος· ἐπιβοᾶι γὰρ Ἡρακλεῖ πρὸς ἆθλον ἔσχα‐ τον ἐλθόντι, καθάπερ ἐν Σκύρωι | |
| 310 | τὸν Πηλέως εὑρών. το‐ σοῦτον γὰρ ἦισε καὶ τότε με‐ τρῶν ἴσας ἡμέραι. Οἰκέτης δέ τις ἀκούσας λου‐ τροῦ φέρει παρασκευὴν τῶι δε‐ | |
| 315 | σπότηι, ὡς εἰκός, ἤδη τῶν ὄψων ἡτοιμασμένων. ἃ δὴ φέρων ἄλλος ἐξ ἀγορᾶς ἀρχομένης ἡμέρας ἐπείγεται. ἐοίκατον | |
| δὲ ἄμφω δυσκόλωι δεσπότηι | 38 | |
| 320 | διακονεῖν· οὐ γὰρ ἂν το‐ σοῦτος ὑπῆρχεν ὁ δρόμος. Καὶ ποιμὴν δὲ ἐκεῖνος τὴν ἐναντίαν στάσιν λαχὼν παρα‐ δοὺς τῆι λαιᾶι ποιητικῶς εἰ‐ | |
| 325 | πεῖν τὴν καλαύροπα ἥδεταί τε καὶ μειδιᾶι καὶ ἀνυψοῖ πρὸς θαῦμα τὴν δεξιάν. Ἀλλὰ ταύτηι μὲν ἀμφὶ τοῖς ἄθλοις ἦχος καὶ θαῦμα καὶ | |
| 330 | σάλπιγξ. Ἀναλαβὼν δὲ τὸν δωδέκα‐ τον τῶν ἄνωθεν ἀγώνων ὁ σο‐ φὸς οὑτοσὶ μείζονι τοῦτον δί‐ δωσιν Ἡρακλεῖ. | |
| 335 | Τοξότης μὲν οὗτος ὑπὸ τῶι Διομήδει σταθείς, ὁ δὲ ἆθλος μῆλα πάλιν χρυσᾶ. βέλος μὲν οὖν οὗτος ἐπέθηκε τῆι νευρᾶι ἑλκομένηι μὲν ἐπὶ μα‐ | |
| 340 | στὸν χειρὶ δεξιᾶι, τῆς εὐωνύμου δὲ τὸ τόξον ὠθούσης τὸ μέσον ἀμφοῖν τῶι βέλει τόσον μῆκος προκυπτούσης ἔξω τῆς προ‐ βεβλημένης ἀκίδος. πρὸς | |
| 345 | ἀκριβῆ δὲ θέαν συνάγει τὸ βλέμμα ἐπὶ λεπτοῦ σκοποῦ | |
| μέλλων ἀφεῖναι τὸ βέλος ... | 39 | |