ORION :: Anthologion :: TLG 2591 004

TLG 2591 004 :: ORION :: Anthologion ORION Gramm., Magister Procli Phil. (Thebanus (Aegypti) Alexandrinus fort. Constantinopolitanus fort. Caesariensis (Palaestinae): A.D. 5) Anthologion Source: Schneidewin, F.G. (ed.), Coniectanea critica. Göttingen: Dieterich, 1839: 41–58. Citation: Title number — entry — (line)

t 1	ΕΚ ΤΟΥ ΑΝΘΟΛΟΓΝΩΜΙΚΟΥ ΩΡΙΩΝΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΥ ΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣ.
1 t	Περὶ λόγου καὶ φρονήσεως.
1 . 1	Ἐξ Ἀντιγόνης Εὐριπίδου· Οὐκ ἔστι Πειθοῦς ἱερὸν ἄλλο πλὴν λόγος, καὶ βωμὸς αὐτῆς ἔστ’ ἐν ἀνθρώπου φύσει.
1 . 2	Ἐκ τοῦ Ὀρέστου Εὐριπίδου· Μὴ νῦν πέραινε τὴν δόκησιν, ἀλλ’ ἐμοὺς λόγους ἀκούσας πρόσθεν βουλεύου τάδε.
1 . 3	Ἐξ ἀ Μισῶ σοφὸν ἐν λόγοισιν, ἐς δ’ ὄνησιν οὐ σοφόν.
1 . 4	Ἐξ Ἑκάβης· Γίνωσκε δ’ ἀλκὴν καὶ παρουσίαν κακῶν τῶν σῶν· σοφόν τι κἂν κακοῖς ἃ δεῖ φρονεῖν.
1 . 5	Ἐκ τῆς Ἠνοῦς· Ἐπίσταμαι δὲ πάνθ’ ὅσα̣ι̣ς̣ γενῆ χρεών, σιγᾶν θ’ ὅπου χρὴ καὶ λέγειν ἵν’ ἀσφαλὲς, ὁρᾶν θ’ ἃ δεῖ με, κοὐχ ὁρᾶν ἃ μὴ πρέπει.
1 . 6	Ἐκ Παλαμήδους· Ὅστις λέγει μὲν εὖ τὰ δ’ ἔρ... οἷς λέγει
1 . 6	αἴσχρ’ ἐστὶν αὐτοῦ, τὸ σοφὸν οὐκ αἰνῶ τόδε.	41
1 . 7	Ἐκ τοῦ Ῥήσου· Σοφοῦ παρ’ ἀνδρὸς χρὴ σοφόν τι μανθάνειν.
1 . 8	Ἐκ Φοινισσῶν· Χρὴ δ’ αὐτὸν οὐχ ὅπλοισι τὰς διαλογὰς μῆτερ ποιεῖσθαι· πᾶν γὰρ ἐξαιρεῖ λόγος. ὃ καὶ σίδηρος πολεμίων δράσειεν ἄν.
1 . 9	Ἐπινίκιον Πινδάρου· Πράσσει γὰρ ἔργον μὲν σθένος, βουλαῖσι δὲ φρὴν ἐσόμενον προιδεῖν, συγγενὲς οἷς ἕπεται.
1 . 10	Ἐκ τῶν Σκυρίων· Σοφοὶ δὲ συγκρύπτουσι οἰκείας βλάβας.
1 . 11	Ἐξ Ἀῤῥιφόρου Μενάνδρου· Ἀνδρὸς χαρακτὴρ ἐκ λόγου γνωρίζεται.
1 . 12	Ἐκ Πωλουμένων· Οὐ πανταχοῦ τὸ φρόνιμον ἁρμόττει παρόν.
1 . 13	Ἐκ Διὸς καλουμένου Πλάτωνος Κωμικοῦ· Γλώττης ἀγαθῆς οὐκ ἔστ’ ἄμεινον οὐδὲ ἕν.
1 . 14	Ἐκ τοῦ αὐτοῦ δράματος· Ἡ γλῶττα δύναμιν τοὺς λόγους ἐκτήσατο· ἐκ τῶν λόγων δ’ ἅττ’ αὐτὸς ἐπιθυμεῖς ἔχεις.
1 . 15	Ἐκ Ῥαπιζομένου Μενάνδρου· Ἄρ’ ἔστιν ἀγαθῶν πᾶσι πλείστων ἀξία ἡ σύνεσις, ἐν ᾗ πρὸς τὰ βελτίω σοφή;
1 . 16	Ὀρέστης Εὐριπίδου· Σύ τοι διάφερε τῶν κακῶν· ἔξεστι γάρ· καὶ μὴ μόνον λέγ’, ἀλλὰ καὶ φρόνει τάδε.
1 . 17	Ἐκ τῶν Στρατιωτῶν Μενάνδρου· Ὁρῶν τι βούλευσαι κατὰ σαυτὸν γενόμενος· τὸ συμφέρον γὰρ οὐχ ὁρᾶται τῶ βοᾶν,
1 . 17	ἐν τῶ πρὸς αὑτὸν δ’ ἀναλογισμῶ φαίνεται.	42
1 . 18	Ἐκ τῶν Κωνεαζομένων· Τὸ γνῶθι σαυτόν ἐστιν ἂν τὰ πράγματ’ ἴδης τὰ σαυτοῦ καὶ τί σοι ποιητέον.
1 . 19	Ἐκ τοῦ Γεωργοῦ· Εἰμὶ μὲν ἄγροικος, κἀυτὸς οὐκ ἄλλος ἐρῶ, καὶ τῶν κατ’ ἄστυ πραγμάτων οὐ παντελῶς ἔμπειρος· ὁ δὲ χρόνος τί μ’ εἰδέναι ποιεῖ
5	πλέον.
1 . 20	Ἐκ τῶν Βατράχων Ἀριστοφάνους· Ταῦτα μέντοι πρὸς ἀνδρός ἐστι νοῦν ἔχοντος καὶ φρένας καὶ πολλὰ περιπεπλευκότος
5	μετακυλίνδειν αὐτὸν ἀεὶ πρὸς τὸ εὖ πράττειν τὰ τυχόντα.
1 . 21	Ἐκ τῶν Ὀρνίθων τοῦ αὐτοῦ Ἀριστοφάνους· Ὑπὸ γὰρ λόγων ὁ νοῦς γε μετεωρίζεται ἐπαίρεταί τ’ ἄνθρωπος· οὕτω καί ς’ ἐγὼ ἀναπτερώσας βούλομαι χρηστοῖς λόγοις
5	τρέψαι πρὸς ἔργον νόμιμον.
1 . 22	Ἐκ τῶν Φωκυλλίδου· Νυκτὸς βουλεύειν· νυκτὸς δέ τοι ὀξυτέρη φρὴν ἀνδράσιν· ἡσυχίη δ’ ἀρετὴ διζημένω ἐσθλή.
1 . 23	Ἐκ τῆς Ψ Ἰλιάδος· Μή τι τοι δρυτόμος μέγ’ ἀμείνων ἠὲ βίηφιν, μήτι δ’ αὖτε κυβερνήτης ἐνὶ οἴνοπι πόντω νῆα θοὴν ἰθύνει σπερχομένην ἀνέμοισιν,
5	μήτι δ’ ἡνίοχος περιγίνεται ἡνιόχοιο.
1 . 24	Ἡσιόδου· Οὗτος μὲν πανάριστος ὃς αὑτῶ πάντα νοήσει
1 . 24	φρασάμενος τά γ’ ἔπειτα καὶ εἰς τέλος ἐστὶν ἀμείνω· ἐσθλὸς δ’ αὖ κἀκεῖνος ὅς κ’ εὖ εἰπόντι πίθηται·	43
5	ὃς δέ κε μητ’ αὑτῶν νοέη μήτ’ ἄλλου ἀκούων ἐν θυμῶ βάλληται, ὁ δ’ αὐτὸς ἀχρήϊος ἀνήρ.
1 . 25	Τοῦ αὐτοῦ· Νήπιος ὃς τὰ ἕτοιμα λείπων ἀνέτοιμα διώκει.
1 . 26	Ἐκ τῆς α̣ἶ̣ παρ..... τοῦ Σωκράτους· Ἃ ποιεῖν αἰσχρὸν, ταῦτα νόμιζε μηδὲ λέγειν εἶναι καλόν.
1 . 27	Ἐκ τῆς αὐτῆς· Μηδέποτε μηδὲν αἰσχρὸν ποιήσας ἔλπιζε λήσειν.
2 t	Περὶ φύσεως.
2 . 1	Ἐξ Ἀντιόπης Εὐριπίδου· Ἅπαντα τίκτει χθὼν πάλιν τε λαμβάνει.
2 . 2	Ἐκ τοῦ Ὀρέστου· Ὦ φύσις ἐν ἀνθρώποισιν ὡς μέγ’ εἶ κακόν.
2 . 3	Ἐπιχαρμοῦ Κωμικοῦ· Φύσις ἀνθρώπων ἀσκοὶ πεφυσωμένοι· ἀνδρῶν δέ γ̣ε̣ σωφρονούντων ἴδιον μὴ προλήψει δουλεύειν.
2 . 4	Ἰσοκράτους· Κατανάλισκε τὴν ἐν τῶ βίω σχολὴν εἰς τὴν τῶν λόγων φιληκοΐαν.
3 t	Περὶ εὐσεβείας.
3 . 1	Ἐκ τοῦ Ἀρχελάου Εὐριπίδου· Ε̣ἰ̣ τῶν δικαίων γὰρ νόμοι τ’ αὐξήματα μεγάλα φέρουσι, πάντα δ’ ἀνθρώποις
3 . 1	τάδ’ ἐστι χρήματα ἤν τις εὐσεβῇ θεόν.	44
3 . 2	Ἐκ τοῦ αὐτοῦ δράματος· Μακάριος ὅστις νοῦν ἔχων τιμᾶ θεὸν καὶ κέρδος αὐτῶ τοῦτο ποιεῖται μέγα.
3 . 3	Ἐξ Ἱππολύτου Στεφανηφόρου. Σοὶ τόνδε πλεκτὸν στέφανον ἐξ ἀκηράτου λειμῶνος, ὦ δέσποινα, κοσμήσας φέρω· ἔνθ’ οὔτε ποιμὴν ἀξιοῖ φέρβειν βοτὰ
5	οὔτ’ ἦλθέ που σίδηρος· ἀλλ’ ἀκήρατον μέλισσα λειμῶν’ ἐαρινὸν διέρχεται· αἰδὼς δὲ ποταμίαισι κηπεύει δρόσοις ὅσοις διδακτὸν μηδέν· ἀλλὰ τῆ φύσει τὸ σωφρονεῖν εἴληχεν· εἰς τὰ πάντ’ ὄμως
10	τούτοις δρέπεσθαι· τοῖς κακοῖσι δ’ οὐ θέμις. ἀλλ’, ὦ φίλη δέσποινα, χρυσέας κόμης ἀνάδημα δέξαι χειρὸς εὐσεβοῦς ἄπο· μόνω γὰρ ἐστὶ τοῦτ’ ἐμοὶ γέρας βρότων. σοὶ καὶ ξύνειμι καὶ λόγοις ἀμείβομαι
15	κλύων μὲν αὐδὴν, ὄμμα δ’ οὐχ ὁρῶν τὸ σόν· τέλος δὲ κάμψαιμ’ ὥσπερ ἠρξάμην βίου.
3 . 4	Ἡσιόδου ἐκ τῶν Ἔργων· Ἀνδρὸς δ’ εὐόρκου γενεὴ μετόπισθεν ἀμείνων.
3 . 5	Ἐκ τῶν Θεόγνιδος ἐλεγείων· Κύρνε, θεοὺς αἰδοῦ καὶ δείδιθι· τοῦτο γὰρ ἄνδρα εἴργει μήτε παθεῖν μήτε λέγειν ἀσεβῆ.
3 . 6	Ἰσοκράτους Παραινέσει Τοὺς μὲν θεοὺς φοβοῦ· τοὺς δὲ γονεῖς τίμα· τοὺς δὲ φίλους αἰσχύνου· τοῖς δὲ νόμοις πείθου· τὰς ἡδονὰς θήρευε τὰς μετὰ δόξης· τέρψις γὰρ σὺν τῶ καλῶ μὲν
5	ἄριστον, ἄνευ δὲ τούτου κάκιστον.
3 . 7	Δημοσθένους Φιλιππικῶν· Τὸ δ’ εὐσεβὲς καὶ τὸ δίκαιον ἄν τ’ ἐπὶ μικροῦ, ἄν τ’
3 . 7	ἐπὶ μείζονος παραβαίη, τὴν αὐτὴν ἔχει δύναμιν.	45
4 t	Περὶ προνοίας.
4 . 1	Ἐκ τοῦ Ἡνιόχου Μενάνδρου· Ἀλλὰ θεὸς οὐδεὶς εἰς τὸν προκόλπιον φέρει ἀργύριον, ἀλλ’ ἔδωκεν εὔνους γενόμενος, πόρνης βουλὴν ἔδειξεν εὐπορίας τινός·
5	ἣν ἂν παρῆς μηκέτι τὸν θεὸν αἰτῶ, ἤδη δὲ τῆ σαυτοῦ ζυγομάχει μαλθακία.
4 . 2	Ἐκ τοῦ Ἱππόνου Σοφοκλέους· Σωτηρίας γὰρ φάρμακα οὐχὶ πανταχοῦ βλέψαι πάρεστι· ἐν δὲ τῆ προμηθεία, καὶ τῶ λέγοντι καὶ κλύοντι σύμμαχος.
4 . 3	Εὐριπίδου Ὀρέστης· Ἔα τὸ μέλλον ὡς κακὸν τό μ’ εἰδέναι.
4 . 4	Ἐκ τοῦ κατὰ τῶν Σοφιστῶν Ἰσοκράτους· Οἶμαι γὰρ εἶναι πᾶσιν φανερὸν ὅτι τὰ μέλλοντα γι‐ νώσκειν οὐ τῆς ἡμετέρας φύσεως ἐστί· ἀλλὰ τοσοῦτον ἀπέχομεν ταύτης τῆς φρονήσεως, ὥσθ’ Ὅμηρος ὁ με‐
5	γίστην ἐπὶ σοφία δόξαν εἰληφὼς καὶ τοὺς θεοὺς πεποίη‐ κεν ἔστιν ὅτε βουλευομένους ὑπὲρ ἑαυτῶν, οὐ τὴν ἐκεί‐ νων γνώμην εἰδώς, ἀλλ’ ἡμῖν ἐνδείξασθαι βουλόμενος ὅτι τοῖς ἀνθρώποις ... τοῦτο τῶν ἀδυνάτων ἐστί.
5 t	Περὶ θεοῦ.
5 . 1	Ἐκ τοῦ Ἀρχελάου Εὐριπίδου· Δοκεῖς τὰ τῶν θεῶν ξυνετὰ νικήσειν ποτέ
5 . 1	καὶ τὴν Δίκην ποῦ μακρὰν ἀποκεῖσθαι βροτῶν; ἥδ’ ἔστιν ἐγγὺς· οὐχ ὁρωμένη δ’ ὁρᾶ.	46
5 . 2	Ἐκ τῶν Ἱκετίδων· Ὦ Ζεῦ, τί δῆτα τοὺς ταλαιπώρους βροτοὺς φρονεῖν λέγουσι· σὺ γὰρ ἐξηρτήμε... δρῶμεν δὲ τοιαῦθ’ ἃ σὺ τυγχάνης θέλων.
5 . 3	Ἐκ Μελανίππης Δεσμώτιδος Εὐριπίδου· Σὺν τῶ θεῶ χρὴ τοὺς σοφοὺς ἀνατρέφειν βουλεύματ’ ἀεὶ πρὸς τὸ χρησιμότερον.
5 . 4	Ἐκ τοῦ Φιλοκτήτου· Φεῦ μήποτ’ εἴην ἄλλο πλὴν θεοῖς φίλος, ὡς πάντ’ ἔχωσι κἂν βραδύνωσι χρόνω.
5 . 5	Ἐκ τοῦ Οἰνομάου· Ἐγὼ μὲν εὖτ’ ἂν τοὺς κακῶς ὁρῶ βροτῶν πίπτοντας, εἶναι φημὶ δαιμόνων γένος.
5 . 6	Ἐκ τοῦ Θυέστου· Θεοῦ θέλοντος κἂν ἐπὶ ῥιπὸς πλέοις.
5 . 7	Ἐκ τοῦ αὐτοῦ· Οὐκ ἔστιν οὐδὲν χωρὶς ἀνθρώπων, θεῶν. σπουδάζομεν δὲ πόλλ’ ὑπ’ ἐλπίδων μάτην πόνους ἔχοντες οὐδὲν εἰδότες σαφές.
5 . 8	Ἐκ τῶν Ὡρῶν· Πανευμαρὲς θεοῖσι κοὐδαμῆ μακράν.
5 . 9	Ἐκ τοῦ Ἡρακλείσκου σατουρίκης· Κρεῖσσον θεοῖς γὰρ ἢ βροτοῖς χάριν φέρειν.
5 . 10	Ἐκ τοῦ αʹ Θυέστου· Σοφὸς γὰρ οὐδεὶς πλὴν ὃν ἂν τιμᾶ θεός. ἀλλ’ εἰς θεοὺς ὁρῶντα κἂν ἔξω δίκης χωρεῖν κελεύη, κεῖς’ ὁδοιπορεῖν χρεών·
5	αἰσχρὸν γὰρ οὐδὲν ὧν ὑφηγοῦνται θεοί.
5 . 11	Ἐκ τῆς Ὁμολογούσης τῶν Βίωνος βουκο‐
5 . 11	λικῶν· Πάντα θεοῦ γὰρ θέλοντος ἀνύσιμα πάντα βροτοῖσι· ἐκ μακάρων γὰρ ῥάστα καὶ οὐκ ἀτέλεστα γένοιτο.	47
5 . 12	Ἐκ τῶν Θεόγνιδος Ἐλεγείων· Ἄνθρωποι δὲ μάταια νομίζομεν εἰδότες οὐδέν· οἱ δὲ κατὰ σφετέρον πάντα τελοῦσι νόον.
5 . 13	Ἐκ τῆς Υ Ἰλιάδος· Ζεὺς δ’ ἀρετὴν ἄνδρεσσιν ὀφέλλει μινύθει τε ὅπως κ’ ἐθέλησιν· ὁ γὰρ κράτιστος ἁπάντων.
5 . 14	Ἐκ τῶν Ἀράτου Φαινομένων· Αὐτὸς γὰρ τάδε σήματ’ ἐν οὐρανῶ ἐστήριξεν ἄστρα διακρίνας· ἐσκέψατο δ’ εἰς ἐνιαυτὸν ἀστέρας, οἳ καὶ μάλιστα τετ..γμένα σημαίνοιεν
5	ἀνδράσιν ὡραῖον ὄφρ’ ἔμπεδα πάντα φύονται.
5 . 15	Ἐκ τῆς Η Ἰλιάδος· Ἀλλ’ ἤτοι μὲν ταῦτα θεῶν ἐν γόνασι κεῖται.
5 . 16	Ἐκ τῆς Ρ Ἰλιάδος· Καί τε θεοὶ ξείνοισιν ἐοικότες ἀλλοδαποῖσιν παντοῖοι τελεθόντες ἐπιστρωφῶσι πόλιας ἀνθρώπων ὕβριν τε καὶ εὐνομίην ἐφορῶντες.
5 . 17	Ἐκ τῶν Πυθαγορικῶν· Ζεῦ Κρονίδη, τὰ μὲν ἐσθλὰ καὶ εὐχομένοις καὶ ἀνεύκτοις ἄμμι δίδου· τὰ δὲ λυγρὰ καὶ εὐχομένοις ἀπερύκοις.
6 t	Περὶ δίκης καὶ δικαιοσύνης.
6 . 1	Ἐκ τοῦ Αἰγέως Εὐριπίδου· Κρεῖσσον δὲ πλούτου καὶ βαθυσπόρου χθονὸς ἀνδρῶν δικαίων κἀγαθῶν ὁμιλίαι.
6 . 2	Ἐκ τῆς Ἑκάβης·
6 . 2	Ἐσθλοῦ γὰρ ἀνδρὸς τῆ δίκη θ’ ὑπηρετεῖν καὶ τοὺς κακοὺς δρᾶν πανταχοῦ κακῶς ἀεί.	48
6 . 3	Ἐκ τοῦ αὐτοῦ δράματος· Οὐκ ἂν δυναίμην· ἀλλ’ ἐπεὶ τὰ μὴ καλὰ πράσσειν ἐτόλμας, τλῆθι καὶ τὰ μὴ φίλα.
6 . 4	Ἐκ τῶν Ἐπιτρεπόντων Μενάνδρου· Μὴ καταφρονήσης θεῶν· ἐν παντὶ δεῖ καιρῶ τὸ δίκαιον ἐπικρατεῖν ἁπανταχοῦ, καὶ τὸν παρατυγχάνοντα τούτου μέρους
5	ἔχειν πρόνοιαν κοινόν ἐστι τῶ βίω.
6 . 5	Ἐκ τῶν Δήμων Εὐπόλιδος· Τὸ γὰρ δίκαιον πανταχοῦ φυλακτέον.
6 . 6	Ἐκ τοῦ Ἡρακλείσκου Σοφοκλέους· Τὸν δρῶντα γάρ τι καὶ παθεῖν ὀφείλεται.
6 . 7	Ἐκ τῆς Φαίδρας· Οὐ γὰρ δίκαιον ἄνδρα γενναῖον φρένας τέρπειν ὅπου γε δίκα̣ι̣α τέρπεται.
6 . 8	Ἐκ τῆς Ἠλέκτρας· Ἀλλ’ ἔστιν ἔνθα χ’ ἡ δίκη βλάβην φέρει.
6 . 9	Αἴαντος Μαστιγοφόρου· Ξὺν τῶ δικαίω γὰρ μέγ’ ἔξεστι φρονεῖν.
6 . 10	Ἡσιόδου· Τὸν δέ γ’ ἀνθρώποισι νόμον διέταξε Κρονίων, ἰχθῦσι μὲν καὶ θηρσὶ καὶ οἰωνοῖς πετεηνοῖς ἔσθειν ἀλλήλους, ἐπεὶ οὐ δίκη ἔστι μετ’ αὐτοῖς.
5	ἀνθρώποισι δ’ ἔδωκε δίκην, ἣ πολλῶν ἀρίστη γίνεται· εἰ γάρ τις καὶ θέλει τὰ δίκαια ἀγορεύειν γινώσκων, τῷ μέν τ’ ὄλβον διδοῖ εὐρύοπα Ζεύς.
6 . 11	Τοῦ αὐτοῦ· Ὃς δέ κε μαρτυρέησιν ἑκὼν ἐπὶ ὅρκον ὀμόσας
6 . 11	ψεύσεται, ἐν δὲ δίκην βλάψας, νήκεστον ἀασθῇ· τοῦ δ’ ἀμαυροτέρη γενεὴ μετόπισθε λέλειπται.	49
6 . 12	Ἐκ τῆς Ξ Ὀδυσσείας· Οὐ μὲν σχέτλια ἔργα θεοὶ μάκαρες φιλέουσιν, ἀλλὰ δίκην τίουσι καὶ αἴσιμ’ ἔργ’ ἀνθρώπων.
6 . 13	Ἡσιόδου· Πολλάκις καὶ ξύμπασα πόλις κακοῦ ἀνδρὸς ἀπηύρα.
6 . 14	Ἐκ τοῦ Εὐθύφρονος Πλάτωνος· Τοῦτο τοίνυν ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ Σώκρατες, τὸ μέρος τοῦ δικαίου εἶναι εὐσεβές τε καὶ ὅσιον τὸ περὶ τὴν τῶν θεῶν θεραπείαν· τὸ δὲ περὶ τὴν τῶν ἀνθρώπων τὸ
5	λοιπὸν εἶναι τοῦ δικαίου μέρος.
6 . 15	Ἐκ τοῦ Κρείτωνος· Ἀλλ’, ὦ Σώκρατες, πειθόμενος τοῖς σοῖς τροφεῦσιν μήτε παῖδας περὶ πλείονος ποιοῦ μήτε τὸ ζῆν, μήτ’ ἄλλο μηδὲν πρὸ τοῦ δικαίου.
6 . 16	Ἰσοκράτους· Καὶ μηδεὶς οἰέσθω με λέγειν, ὡς ἔστι δικαιοσύνη δι‐ δακτόν· ὅλως μὲν γὰρ οὐδεμίαν ἡγοῦμαι τοιαύτην τέ‐ χνην εἶναι, ἥτις τοῖς κακῶς πεφυκόσι πρὸς τὴν ἀρετὴν
5	σωφροσύνην ἂν ἐμποιήσειεν· οὐ μὴν ἀλλὰ συμπαρα‐ σκευάσαι τε καὶ συνασκῆσαι μάλιστ’ ἂν οἶμαι τὴν τῶν πολιτικῶν ἐπιμέλειαν.
6 . 17	Ἐκ τοῦ περὶ Στεφάνου Δημοσθένους· Θεάσασθε τοίνυν, ὡς σαθρὸν, ὡς ἔοικεν, ἔστι φύσει πᾶν ὅ τι ἂν μὴ δικαίως ᾖ πεπραγμένον.
7 t	Περὶ ἀρετῆς.
7 . 1	Ἐκ Μελεάγρου Εὐριπίδου· Τὸ τ.. κράτιστον. κἂν γυνὴ κράτι.. ἦ,
7 . 1	τοῦτ’ ἔστ’ ἀρετὴ· τὸ δὲ ὄνομα οὐ διαφέρει.	50
7 . 2	Ἐκ τοῦ Ἐρεχθέως· Ἐν τῶν πόνων γὰρ τἀγαθ’ αὔξεται βροτοῖς. ὁ δ’ ἡδὺς ἀγὼν ἢ κακίστ’ ἀτολμία οὔτε οἶκον, οὔτε γαῖαν ὀρθώσειεν ἄν.
7 . 3	Ἐκ τοῦ Ἀρχελάου· Ὀλίγοι γὰρ ἐσθλοὶ κρείσσονες πολλῶν κακῶν.
7 . 4	Θυέστου· Γνώμης γὰρ οὐδὲν ἀρετὴ μονουμένη.
7 . 5	Ἐκ τῆς Ὑψιπύλης· Πρὸς τὰς χρήσεις χρὴ καὶ τὰ πράγματα σκοπεῖν καὶ τὰς διαίτας τῶν κακῶν τε κἀγαθῶν, πειθὼ δὲ τοῖς μὲν σώφροσιν πολλὴν ἔχειν,
5	τοῖς μὴ δικαίοις δ’ οὐδὲν συμβάλλειν χρεών.
7 . 6	Ἐκ τοῦ Ἡνιόχου Μενάνδρου· Ἐλεεῖν δ’ ἐκεῖνος ἔμαθεν εὐτυχῶν μόνος· ὁ χρηστὸς, ὡς ἔοικε, καὶ χρηστοὺς ποιεῖ· μία ἐστὶν ἀρετὴ τὸν ἄτοπον φεύγειν ἀεί.
7 . 7	Εὐριπίδου· Ἡ δ’ ἀρετὴ καὶ θανοῦσι λάμπει.
7 . 8	Ἐκ τοῦ γεωργίου· (schubartus: hoc loco margini ascriptum est eadem manu: ἐκ τῶν ἀποτρεπόντων.) Οὐδὲν δὲ πέπονθας δεινὸν ἂν μὴ προσποιῇ.
7 . 9	Τοῦ αὐτοῦ· Οὗτος κράτιστος ἔστιν ἀνὴρ, ὦ Γοργία, ὅστις ἀδικεῖσθαι πλεῖστα ἐπίστατ’ ἐγκρατῶς· τὸ δ’ ὀξύθυμον τοῦτο καὶ λίαν πικρὸν
5	δεῖγμα ἐστὶν εὐθὺς πᾶσι μικροψυχίας.
7 . 10	Σοφοκλέους Ἴωνος· Πρὸς ἀνδρὸς ἐσθλοῦ πάντα γενναίως φέρειν.
7 . 11	Ἐκ τῆς Ἠλέκτρας·
7 . 11	Οὐδεὶς τῶν ἀγαθῶν ζῶν κακῶς εὔκλειαν αἰσχύναι θέλοι.	51
7 . 12	Ἡσιόδου· Τῆς δ’ ἀρετῆς ἱδρῶτα θεοὶ προπάροιθεν ἔθηκαν ἀθάνατοι· μακρὸς δὲ καὶ ὄρθιος οἶμος ἐς αὐτὴν καὶ τρηχὺς τὸ πρῶτον· ἐπὰν δ’ εἰς ἄκρον ἵκηται,
5	ῥηϊδίη ἔπειτα πέλει χαλεπή περ ἐοῦσα.
7 . 13	Ἰσοκράτους· Ἡ δὲ τῆς ἀρετῆς κτίσις οἷς ἂν ἀκίβδηλος ταῖς διανοίαις συναυξηθῆ, μόνιμον συγγηράσκει· πλούτου δὲ κρείττων, χρησιμωτέρα δ’ εὐγενείας ἐστί· τὰ μὲν τοῖς ἄλλοις ἀδύ‐
5	νατα δυνατὰ καθιστάσα, τὰ δὲ τῶ πλήθει φοβερὰ θαρ‐ σαλέως ὑπομένουσα, καὶ τὸν μὲν ὄκνον ψόγον, τὸν δὲ πόνον ἔπαινον ἡγουμένη.
7 . 14	Τοῦ αὐτοῦ· Χρὴ δὲ δοκιμάζειν τὰς ἀρετὰς οὐκ ἐν ταῖς ἰδέαις ταῖς αὐταῖς ἁπάσαις, ἀλλὰ τὴν μὲν δικαιοσύνην ἐν ταῖς ἀπο‐ ρίαις· τὴν δὲ σωφροσύνην ἐν ταῖς δυναστείαις· τὴν δὲ
5	καρτερίαν ἐν ταῖς τῶν νέων ἡλικίαις.
7 . 15	Ἐκ τοῦ Μένωνος Πλάτωνος· Οὐκ ἐκ χρημάτων ἀρετὴ γίνεται, ἀλλ’ ἐξ ἀρετῆς χρή‐ ματα καὶ ἄλλα ἀγαθὰ τοῖς ἀνθρώποις.
8 t	Περὶ τοῦ ἀνθρωπίνου βίου.
8 . 1	Εὐριπίδου· Ἀεὶ τί καινὸν ἡμέρα παιδεύεται.
8 . 2	Ἐκ τοῦ Ἀρχελάου Εὐριπίδου· Πάλαι σκοπῶμεν τὰς τύχας τῶν βροτῶν ὡς εὖ μεταλλάσσουσιν· οὐ γὰρ ἀσφαλῶς εἰς ὀρθὸν ἔστη· πίπτει δ’ ὁ πρὶν εὐτυχῶν.
8 . 3	Ἐκ τῆς Ἀνδρομάχης·
8 . 3	Χρὴ δ’ οὔποτ’ εἰπεῖν οὐδέν’ ὄλβιον βροτῶν πρὶν ἂν θανόντος τὴν τελευταίαν ἴδης ὅπως περάσας ἡμέραν ἥξει κάτω.	52
8 . 4	Ἐκ τῆς Ἀλκηστίδος· Βροτοῖς ἅπασι κατθανεῖν ὀφείλεται· κοὐκ ἔστι θνητῶν ὅστις ἐξεπίσταται τὴν αὔριον μέλλουσαν εἰ βιώσεται·
5	τὸ τῆς ψυχῆς γὰρ ἀφανὲς ποῖ προβήσεται, οὐκ ἔστι διδακτὸν οὐδ’ ἁλίσκεται τέχνη· τοῦτ’ οὖν ἀκούσας καὶ μαθὼν ἐμοῦ πάρα εὔφραινε σαυτὸν, πίνε, τὸν καθ’ ἡμέραν βίον λογίζου σὸν, τὰ δ’ ἄλλα τῆς τύχης.
8 . 5	Ἐκ τοῦ Πλοκίου· Οὐκ ἔστιν εὑρεῖν βίον ἄλυπον οὐδενός.
8 . 6	Ἐκ τοῦ Ὀρέστου· Οὐκ ἔστιν οὐδὲν δεινὸν, ὧδ’ εἰπεῖν ἔπος, οὐδὲ πάθος, οὐδὲ συμφορὰ θεήλατος, ἧς οὐκ ἂν ἄρετ’ ἄχθος ἀνθρώπου φύσις.
8 . 7	Ἐκ τῆς Ἠλέκτρας· Οὐκ ἔστιν ἀκριβὲς οὐδὲν εἰς εὐανδρίαν· ἔχουσι γὰρ ταραγμὸν αἱ φύσεις βροτῶν· ἤδη γὰρ εἶδον ἄνδρα γενναίου πατρὸς
5	τὸ μηδὲν ὄντα, χρηστὰ δ’ ἐκ κακῶν τέκνα.
8 . 8	Ἐξ Ἰφιγενείας τῆς ἐν Αὐλίδι· Θνατῶν δ’ ὄλβιος ἐς τέλος οὐδεὶς οὐδ’ εὐδαίμων· οὔπω γὰρ ἔφυ τὶς ἄλυπος.
8 . 9	Ἐκ τῶν Κυβερνήτων· Οἷοι λαλοῦμεν ὄντες οἱ τρισάθλιοι ἅπαντες οἱ φυσῶντες ἐφ’ ἑαυτοῖς μέγα· οὗτοι γὰρ οὐκ ἴσασιν ἀνθρώπων φύσιν·
5	οὗτος μακάριος ἐν ἀγοραῖς νομίζεται,
5	ἐπὰν δ’ ἀνοίξη τὰς θύρας, τρισάθλιος.	53
8 . 10	Εὐπολίδος· Ὡς πολλά γ’ ἐν μακρῶ χρόνω γίνεται μεταλλαγέται πραγμάτων· μένει δὲ χρῆμ’ οὐδὲν ἐν ταὐτῶ ῥυθμῶ.
8 . 11	Φανιέως· Ἄνθρωπος ὢν ἤμαρτον· οὐ θαυμαστέον· μήποτ’ ἐπαννέσης πρὶν ἄνδρα ἴδης σώφρονα.
8 . 12	Δημοσθένους· Τῶν γὰρ ἀνθρώπων οἱ πλεῖστοι κτῶνται μὲν τἀγαθὰ τῶ καλῶς βουλεύεσθαι καὶ μηδενὸς καταφρονεῖν· φυ‐ λάττειν δὲ οὐκ ἐθέλουσι τοῖς αὐτοῖς τούτοις.
8 . 13	Πλάτωνος· Καὶ γὰρ αἱ δόξαι αἱ ἀληθεῖς ὅσον μὲν χρόνον παρα‐ μένουσιν, καλὸν τὸ χρῆμα καὶ πάντα ἀγαθὰ ἐργάζον‐ ται· πολὺν δὲ χρόνον οὐκ ἐθέλουσι παραμένειν, ἀλλὰ
5	δραπετεύέίν (sic) τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου· ὥστε οὐ πολλοῦ ἄξιαι εἰσὶν ἕως ἄν τις αὐτας⁝
8 . 14	ὡς εἰς τὸ πλεῖστον ἥκομεν φρονήματος⁝
8 . 15	ἐν κακοῖσιν οὐ ῥάδιον βροτοῖσιν εὐφημεῖν στόμα.
8 . 16	Τί δῆτα θνητοὶ τἄλλα μὲν μαθήματα
8 . 17	Ἐκ τοῦ σκότους τε τῶν τε νυκτέρων βροτοῖς φίλτρων μεγίστη γίνεται θνητοῖς χάρις.
8 . 18	Εἴ μοι γένοιτο φθόγγος ἐν βραχίοσιν.
8 . 19	Ἐσθλοῦ γὰρ ἀνδρὸς τῆ δίκη θ’ ὑπηρετεῖν καὶ τοὺς κακοὺς δρᾶν πανταχοῦ κακῶς ἀεί.	54
8 . 20	Δεινόν γε θνητοῖς ὡς ἅπαντα συμπιτνεῖ καὶ τὰς ἀνάγκας οἱ νόμοι διώρισαν·
8 . 21	Οὐκ ἔστι θνητῶν ὅστις ἔστ’ ἐλεύθερος· ἢ χρημάτων γὰρ δοῦλος ἐστὶν ἢ τύχης.
8 . 22	Οὐκ ἔστιν οὐδὲν πιστὸν οὔτ’ εὐδοξία οὔτ’ αὖ καλῶς πράσσοντος μὴ πράξειν καλῶς.
8 . 23	Ψυχῆς γὰρ οὐδέν ἐστι τιμιώτερον.
8 . 24	Ῥᾶον παραινεῖν ἢ παθόντα καρτερεῖν.
eur t	Εὐριπίδου.
eur 1	Φεῦ μήποτ’ εἴην ἄλλο πλὴν θεοῖς φίλος· ὡς παντ’ ἔχωσι κἂν βραδύνωσι χρόνω.
eur 2	Εὖ ἴσθ’ ὅτ’ ἄν τις εὐσεβῶν θύει θεοῖς, κἂν μικρὰ θύη, τυγχάνει σωτηρίας.
eur 3	Ἦ πολλὰ καὶ δύσγνωστα βουλεύει θεός.
eur 4	Τὸ σωφρονεῖν δὲ καὶ σέβειν τὰ τῶν θεῶν κάλλιστον· οἶμαι δ’ αὐτὸ καὶ σοφώτατον θνητοῖσιν εἶναι κτῆμα τοῖσι χρωμένοις.
eur 5	Οὐκ ἔστι τὰ θεῶν ἄδικα· ἐν ἀνθρώποισι δὲ κακοῖς νοσοῦντα σύγχυσιν ἔχειν πολλήν.
eur 6	Θεοῖς ἀρέσκου· πᾶν γὰρ ἐκ θεῶν τέλος.	55
eur 7	Ὅστις δὲ τοὺς τεκόντας ἐν βίω σέβει ὅδ’ ἐστὶ καὶ ζῶν καὶ θανὼν θεοῖς φίλος· ὅστις δὲ τοὺς φυσάντας μὴ τιμᾶν θέλη, μή μοι γένοιτο μήτε συνθύτης τοῖς θεοῖς,
5	μήτ’ ἐν θαλάσση κοινόπλουν στέλλοι σκάφος.
eur 8	Οὐκ ἔστι μητρὸς οὐδὲν ἥδιον τέκνοις· ἐρᾶτε μητρὸς παῖδες, ὡς οὐκ ἔστ’ ἔρως τοιοῦτος ἄλλος ὅστις ἡδίων ἐρᾶν.
eur 9	Οὐκ ἔστι παισὶ τοῦδε καλλίων γέρας ἢ πατρὸς ἐσθλοῦ κἀγαθοῦ πεφυκέναι.
eur 10	Καὶ τοῖς τεκοῦσιν ἀξίαν τιμὴν νέμειν.
eur 11	Ἐγὼ δ’ ὅθεν μέγιστον ἄρξομαι λέγειν ἐκ τοῦδε πατρὶ πείθεσθαι χρεὼν παῖδας. νομίζειν δ’ αὐτὸ τὴν δίκην.
eur 12	Ὡς ἡδὺ πατέρα παισὶν ἤπιον κύρειν καὶ παῖδας εἶναι πατρὶ μὴ στυγουμένους.
eur 13	Ἂν οἱ τεκόντες τοῦτο γινώσκωσιν ὅτι νέοι ποτ’ ἦσαν, ἠπίως τὴν τῶν τέκνων οἴσουσι Κύπριν, ὄυντες οὐ σκαιοὶ φύσιν.
eur 14	Ὅστις πατὴρ πρὸς παῖδας ἐκβαίνει πικρῶς,
eur 14	τὸ γῆρας οὗτος τερματίζεται βαρύ.	56
eur 15	Μή μοι τὸ πρῶτον βῆμα ἐὰν δράμη καλῶς νικῶν δοκείτω τὴν δίκην, πρὶν ἂν τέλος γραμμῆσι κεῖται καὶ πέρας κάμψει βίου.
eur 16	Τὴν δίκην λέγουσι παῖδα εἶναι χρόνου ἐγγύς τε ναίειν τῆς βροτῶν ἁμαρτίας.
eur 17	Γνώμαις γὰρ ἀνδρῶν εὖ μὲν οἰκοῦνται πόλεις, εὖ δ’ οἶκος, εἴς τ’ αὖ πόλεμον ἰσχύει μέγα· σοφὸν γὰρ εὖ βούλευμα τὰς σοφὰς χείρας νικᾶ· σὺν ὄχλω δὲ ἀμαθία πλεῖστον κακόν.
eur 18	Ὦ πόλλ’ ἁμαρτάνοντες ἄνθρωποι μάτην· τί δὴ τέχνας μὲν μυρίας διδάσκετε καὶ πάντα μηχανᾶσθε κἀξευρίσκετε, ἓν δ’ οὐκ ἐπίστασθε οὐδὲ θηρᾶσθε δήπω
5	φρονεῖν διδάσκειν οἷσιν οὐκ ἔνεστι νοῦς.
eur 19	Γνώμης γὰρ οὐδὲν ἢ ἀρετῆ μονουμένη.
eur 20	Οὔτοι βροτοῖσι κέρδος ἄργυρος μόνος καὶ χρυσός ἐστιν· ἀλλὰ χ’ ἡ ἀρετὴ μέγα νόμισμα κεῖται πᾶσιν, ἧ χρῆσθαι χρεών.
eur 21	Οὐκ ἔστιν ἀρετῆς κτῆμα τιμιώτερον· οὐ γὰρ πέφυκε δοῦλον οὔτε χρημάτων οὔτ’ εὐγενείας οὔτε θωπείας ὄχλων·
eur 21	ἀρετῆ δ’ ὅσωπερ μᾶλλον ἂν χρῆσθαι θέλης,	57
5	τοσῶδε μεῖζον αὔξεται τελουμένη.
eur 22	Νεανίαν γὰρ ὄντα χρὴ τολμᾶν πονεῖν· οὐδεὶς γὰρ ὢν ἄθυμος εὐκλεὴς ἀνήρ·
eur 22	ἀλλ’ οἱ πόνοι τίκτουσι τὴν εὐανδρίαν.	58

t

1

1

t

1

1

1

2

1

3

1

4

1

5

1

6

1

7

1

8

1

9

1

10

1

11

1

12

1

13

1

14

1

15

1

16

1

17

1

18

1

19

1

20

1

21

1

22

1

23

1

24

1

25

1

26

1

27

2

t

2

1

2

2

2

3

2

4

3

t

3

1

3

2

3

3

3

4

3

5