TLG 2115 055 :: HIPPOLYTUS :: Traditio apostolica HIPPOLYTUS Scr. Eccl. Traditio apostolica
Citation: Page — (line) | ||
42 | Ὁ θεὸς καὶ πατὴρ τοῦ κυ‐ ρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ πατὴρ τῶν οἰκτιρμῶν καὶ θεὸς πάσης παρακλήσεως, ὁ | |
5 | ἐν ὑψηλοῖς κατοικῶν καὶ τὰ ταπεινὰ ἐφορῶν, ὁ γινώσκων τὰ πάντα πρὶν γενέσεως αὐ‐ τῶν, σὺ ὁ δοὺς ὅρους ἐκκλη‐ σίας διὰ λόγου χάριτός σου, | |
---|---|---|
10 | ὁ προορίσας τε ἀπ’ ἀρχῆς γένος δίκαιον ἐξ Ἀβραάμ, ἄρχοντάς τε καὶ ἱερεῖς κατα‐ | |
στήσας, | 42 | |
44 | τό τε ἁγίασμά σου μὴ καταλι‐ πὼν ἀλειτούργητον, ὁ ἀπὸ καταβολῆς κόσμου εὐδοκήσας ἐν οἷς ᾑρετίσω δοξασθῆναι· | |
5 | καὶ νῦν ἐπίχεε τὴν παρά σου δύναμιν τοῦ ἡγεμονικοῦ πνεύ‐ ματος, ὅπερ διὰ τοῦ ἠγαπη‐ μένου σου παιδὸς Ἰησοῦ Χριστοῦ δεδώρησαι τοῖς ἁγίοις | |
10 | σου ἀποστόλοις, οἳ καθίδρυ‐ σαν τὴν ἐκκλησίαν κατὰ τό‐ πον ἁγιάσματός σου εἰς δόξαν καὶ αἰνὸν ἀδιάλειπτον τοῦ ὀνό‐ ματός σου. | |
15 | Καρδιογνῶστα πάντων δὸς ἐπὶ τὸν δοῦλόν σου τοῦτον ὃν ἐξελέξω εἰς ἐπισκοπὴν 〈ποί‐ μαινεν τὴν ποίμνην〉 σου τὴν ἁγίαν, καὶ ἀρχιερατεύειν | |
20 | σοι ἀμέμπτως, λειτουργοῦντα νυκτὸς καὶ ἡμέρας, ἀδια‐ λείπτως τε ἱλάσκεσθαι τῷ προσώπῳ σου καὶ προσφέρειν σοι τὰ δῶρα τῆς ἁγίας σου | |
25 | ἐκκλησίας, καὶ τῷ πνεύματι τῷ ἀρχιερατικῷ ἔχειν ἐξουσίαν ἀφιέναι ἁμαρτίας κατὰ τὴν | |
ἐντολήν σου, | 44 | |
46 | διδόναι κλήρους κατὰ τὸ πρόσταγμά σου, λύειν τε πάντα σύνδεσμον κατὰ τὴν ἐξουσίαν ἣν ἔδωκας τοῖς ἀπο‐ | |
5 | στόλοις, εὐαρεστεῖν τέ σοι ἐν πραότητι καὶ καθαρᾷ καρδίᾳ, προσφέροντά σοι ὀσμὴν εὐω‐ δίας διὰ τοῦ παιδός σου Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ κυρίου ἡμῶν, | |
10 | μεθ’ οὗ σοι δόξα, κράτος, τιμή, σὺν ἁγίῳ πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας | |
τῶν αἰώνων. Ἀμήν. | 46 | |
66 | Ἀναγνώστης καθίσταται ἐπι‐ δόντος αὐτῷ βιβλίον τοῦ ἐπι‐ σκόπου· οὐδὲ γὰρ χειροθετεῖ‐ | |
ται. | 66 | |
96 | Χῆραι καὶ παρθένοι πολλάκις νηστευέτωσαν καὶ εὐχέσθω‐ σαν ὑπὲρ τῆς ἐκκλησίας. Πρεσβύτεροι, ἐπὰν βούλοιντο, | |
5 | καὶ λαϊκοὶ ὁμοίως νηστευέτω‐ σαν. Ἐπίσκοπος οὐ δύναται νηστεύειν, ἐὰν μὴ ὅτε καὶ πᾶς ὁ λαός. Ἔσθ’ ὅτε γὰρ θέλει τις προσενεγκεῖν, καὶ ἀρνή‐ | |
10 | σασθαι οὐ δύναται· κλάσας | |
δὲ πάντως γεύεται. | 96 | |
112 | Εὐχαριστοῦμέν σοι, κύριε ὁ θεός, καὶ προσφέρομεν ἀπαρ‐ χὴν καρπῶν οὓς ἔδωκας ἡμῖν εἰς μετάληψιν τελεσφορῆσαι | |
5 | διὰ τοῦ λόγου σου καὶ κελεύ‐ σας καρποὺς παντοδαποὺς εἰς εὐφροσύνην καὶ τροφὴν τοῖς ἀνθρώποις καὶ παντὶ ζώῳ. Ἐν πᾶσιν ὑμνοῦμέν σε, ὁ θεός, | |
10 | ἐπὶ πᾶσιν οἷς εὐηργέτησας ἡμῖν πᾶσαν κτίσιν πηλίκοις καρποῖς, διὰ τοῦ παιδός σου Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ κυρίου ἡμῶν, δι’ οὗ καὶ σοὶ ἡ δόξα | |
15 | εἰς τοὺς αἰώνας τῶν αἰώνων. | |
Ἀμήν. | 112 |