|
TLG 2110 012 :: CYRILLUS :: Catechesis ad illuminandos 2 (recensio e cod. Paris. 409) CYRILLUS Scr. Eccl. Catechesis ad illuminandos 2 (recensio e cod. Paris. 409) Cf. et 2110 003, 011 Citation: Section — (line) | ||
t | Τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν [Ἀθανασίου τοῦ μεγά‐ λου ἀρχιεπισκόπου ἀλεξανδρείας] λόγος αʹ περὶ μετα‐ νοίας. | |
1 | Δεῖνον ἡ ἁμαρτία καὶ νόσος χαλεπωτάτη ψυ‐ χῆς ... αὐτῆς τὰ νεῦρα, πυρὸς δὲ .. αὐτεξ. βλάστημα προ‐ αιρέσεως, καὶ ὅτι γε (ut prior ἔκδοσις) .. om. σαφῶς ... ὁ καρπὸς κακὸς, ἐκ προαιρέσεως γὰρ τὸ κακὸν, ὁ φυ‐ | |
| 5 | τουργὸς ἀναίτιος. Λοιπὸν ἡ ἀμπ.. ἐκαρποφόρησεν ἐκ προαιρέσεως .. ἄνθρωπον ἐπ’ εὐθείᾳ .. ἐπὶ ἔργοις ἀγα‐ θοῖς, ὥς φησιν ὁ ἀπόστολος. Ὡς κτίστης ἀγαθὸς .. τὸ δὲ καλῶς κτισθὲν .. ἐθεράπευον ἀεὶ τῷ κατέχοντι· ὑπόθου γάρ μοι .. ἕως ὅτου .. ἀπέθετο τὸν ἄνθρακα | |
|---|---|---|
| 10 | καὶ συναπέθετο τὸ φλέγον ... οὕτως καὶ ἡ ἁμαρτία τ. ν. τ. ψ. ὑποτέμνουσα .. καὶ ἐπικαλύπτει .. | |
2 | Ἀλλ’ ἐρεῖ τάχα ... τί ποτε ἄρα ἐστὶν .. κακὸν αὐτοπροαιρέτως αὐξάνον .. ἔστιν ἐν σοὶ .. τῆς κρίσεως, ὦ ἄνθρωπε .. οὐ φθόνος .. | |
3 | Οὐ μόνον .. καὶ οὐ βλέψει σε .. ἐκδεσμεύει .. εἰς βόρβορόν σε φέρει κακῶν .. ἀλλὰ λέγεις .. ῥίζα μίᾳ .. πρὶν ἀνθέῃ, ἄνελε τὸ κακὸν, μὴ πελύκης? .. ἀρχόμενος ἀλγεῖν τὸν ὀφθαλμὸν, ἰατρεύου εὐκαίρως, ἵνα μὴ τυφλω‐ | |
| 5 | θῇς καὶ τότε ἐπιζητήσῃς τὸν ἰατρόν. | |
4 | Ἀρχηγὸς ἁμαρτίας ὁ δ. γεννήτωρ .. Ἰησοῦς ὁ Χριστὸς εἴρηκε .. κατασκευασθεὶς ἐξ οἰκείας προαιρέ‐ σεως .. λαβὼν καὶ τὴν .. ἀρχ. γὰρ ὢν .. ὁ γὰρ σατα‐ νᾶς ἀντικείμενος λέγεται .. ταῦτα διηγήματα, ἀλλ’ ἅπερ | |
| 5 | ἐμάθομεν .. λαβὼν θρῆνον .. ἡμέραις σου, ἀφ’ ἦς ἡμέρας ἐκτίσθης, ἄχρις .. ἐν σοί. Πάνυ καλῶς τὸ εὑρέθη ἐν σοὶ, τὸ γὰρ κακὸν οὐκ ἔξωθεν (cf. priorem textum) .. ἀλλ’ αὐτὸς ἐγέννησε τὸ κακόν· διὰ γὰρ τοῦτο εἴρηται· Ὑψώθη ἡ καρδία σου ἐπὶ τῷ κάλλει σου, καὶ .. σε. Καὶ | |
| 10 | τοῦτο συμφώνως ὁ Κύριος .. οὗτος ἐμβάλλει .. πειθομέ‐ νοις αὐτῷ .. πᾶν εἶδος κακίας .. | |
5 | Τί οὖν; ἀπολώλαμεν .. ἡ ἁμαρτία δεινὴ .. οὐκ ἔστιν ὀρθοποδῆσαι; ἵνα οὖν συντόμως εἴπωμεν· ἀπε‐ θάνομεν, καὶ οὐκ ε. α...λάζαρον τετρ. στήσας, ἄνθρωπε, τὸν ὀδωδότα, οὐκ εὐκοπώτερόν σε τὸν ζῶντα δύναται | |
| 5 | ἀναστῆσαι (fere ut I. loco) .. ἐκχέσας, οὐ δύναταί σε ῥύσασθαι .. μὴ ῥίψωμεν ἑαυτοὺς εἰς ἀνέλπιστον κατά‐ στασιν (cf. ibid.) .. Καὶ γὰρ δεινόν ἐστιν τὸ μὴ πι‐ στεύειν τῇ μετανοίᾳ, μετανοίᾳ γὰρ ὁ μὴ πρ. τ. ς. ἀφει‐ δῶς προστίθησι τὰ κακά .. Καὶ γὰρ λῃστὴς ὁ μὴ κόλα‐ | |
| 10 | σιν προσδοκῶν, τὴν ἀπόνοιαν αὔξει .. μετεβλήθη .. διδ. οὐ καρποφορήσομεν .. | |
6 | Φιλάνθρωπος οὐκ ὀλίγον· μὴ εἴπῃς ... πολλά μοι δεινὰ .. ἆρα συγχωρήσει; ἆρα παρέξει τὴν ἀμνη‐ στίαν; .. ἁμαρτήματα τὴν ἰατρικὴν ἐμπειρίαν τοῦ δεσπό‐ του· ταῦτα εἰδὼς, ὦ ἄνθρωπε, ἐπίδος σεαυτὸν μετὰ | |
| 5 | πίστεως, λέγε .. κατ’ ἐμοῦ τὴν ἀνομίαν μ. τ. κ. καὶ γε‐ νήσεται καὶ ἐπὶ σοὶ παραπλήσιον τὸ ἑξῆς εἰρημένον (cod. —ῷ ε . εἰρημένῳ) καὶ ἀφῆκας. | |
7 | A voce φιλανθρωπίαν semel scripta, ad eam‐ dem iterum positam fit transitus, omissis 5 ver‐ sibus, caetera editis auctiora ad primam ἔκδοσιν accedunt: Παρήκουσεν Ἀδὰμ ὁ πρῶτος ἄνθρωπος τοῦ | |
| 5 | Θεοῦ· ἀλλ’ οὐκ ἠδύνατο εὐθέως ἐπαγαγεῖν αὐτῷ τὸν θάνατον; ἤκουσε γὰρ μὴ φαγεῖν· τὸ δὲ μὴ φαγεῖν νη‐ στείας ἐστὶ καὶ ἐγκρατείας ὑπόθεσις. Ἀλλ’ ὅρα τι ποιεῖ ὁ φιλάνθρωπος· ἐκβάλλει μὲν αὐτὸν τοῦ παραδείσου (τῆς γὰρ διατριβῆς ἐκείνης ἀνάξιος ἦν διὰ τὴν ἁμαρτίαν) | |
| 10 | κατοικίζει δὲ κατεναντίον τοῦ παραδείσου, ἵνα βλέπων ὅθεν ἐξέπεσεν καὶ ἐκ ποίας τρυφῆς καὶ ἐξ οἵων εἰς οἷα κατηνέχθη, λοιπὸν ἐκμετανοίας σωθῇ, καὶ λυθρωθῇ (sic) τῆς πικρᾶς γεύσεως. Κάϊν ὁ πρωτότοκος ἄνθρωπος γέ‐ γονεν ἀδελφοκτόνος, εὑρετὴς κακῶν, ἀρχηγὸς τοῦ φό‐ | |
| 15 | νου, φθονερὸς, πάσης κακίας δημιουργὸς, καὶ αὐτὸς γὰρ αἴτιος τῆς κακίας ἐγένετο. Τοῦ ἀγαθοῦ γὰρ ἐφθόνησε, καὶ ἀνεῖλε τὸν ἀδελφὸν, καὶ ἀνελὼν καταδικάζεται. Ἔφη γὰρ ὁ Θεὸς πρὸς αὐτόν· Ἔσῃ στένων καὶ τρέμων ε. τ. γ. Μέγα τὸ ἁμάρτημα, μικρὰ δὲ ἡ καταδίκη. | |
8 | Φιλανθρωπία μὲν οὖν ἀληθῶς καὶ αὕτη Θεοῦ (rursus respicit priorem scripturam), ἀλλ’ ἔτι μικρὰ ταῦτα πρὸς τὰ μέλλοντα ῥηθήσεσθαι. Ἀναλόγισαι γάρ μοι ... καὶ παρανομία πολλή· τότε τῆς γῆς κατεχύθη, | |
| 5 | καὶ διὰ ταύτην κατακλυσμὸς ἔμελλεν ἐπέρχεσθαι· καὶ τῷ φʹ μὲν ἔτει τὴν ἀπειλὴν ἐφέρει ὁ Θεὸς, τῷ δὲ χʹ ἐπάγει .. παρατεινόμενον. Ἆρα γὰρ ὅπερ ε. τ. μετὰ τὴν ἑκατονταετίαν, καὶ παραχρῆμα .. καιρὸν μετανοίας διδοὺς .. οἱ τότε ἄνθρωποι .. φιλανθρωπίας, εἰ ἐνήστευ‐ | |
| 10 | σαν, οὐκ ἂν τοιαῦτα ἔπαθον. | |
9 | Ἴσως καὶ εἰς γυναιξὶν (vide I. locum) ἐρεῖ τις· ἐπόρνευσα καὶ ἐμοίχευσα, καὶ ἐμόλυνα τὸ σῶμα παν‐ τοίαις ἀκολασίαις, ἄχρηστος γέγονα ... εἰς Ῥαὰβ τὴν πόρνην, καὶ οὐ πόρνην τὴν προαίρεσιν, καὶ θάρσησον | |
| 5 | καὶ σὺ εἰς τὴν ἑαυτῆς σωτηρίαν. Εἰ γὰρ ἡ φανερῶς καὶ δημοσίως πορνεύσασα, πρὸ τῆς χάριτος διὰ με‐ τάνοιαν σώζεται, ἆρα ἡ ἅπαξ ποτὲ πορνεύσασα, μετὰ τὴν χάριν, διὰ μετανοίας καὶ νηστείας οὐ σώζεται; Πῶς γὰρ ἐσώθη ἡ Ῥαὰβ, ἄκουσον· ἐπίστευσεν .. γυναι‐ | |
| 10 | κῶν ὁμοίως ἡ διὰ μετάνοιαν προξενουμένη. | |
10 | Κἂν ὁλόκληρος δὲ .. αὐτοὺς οὐκ ἠρνήσατο .. πά‐ λιν συνήθως ... σωτὴρ ἠμῶν ἐγένετο .. Εἶτα Μωϋσῆς ὑπὲρ ἀρχιερέως αἰτῶν δυσωπεῖ τὸν θεὸν, καὶ υἱὸς .. σὲ δὲ ἐξελθόντα ἐκ τῆς ἀτόπου ὁδοῦ κεκώλυκεν ἐλθεῖν | |
| 5 | εἰς σωτηρίαν; μετανόησον, ἀδελφὲ, καὶ αὐτὸς .. κατ’ ἀξίαν ἐξειπεῖν αὐτοῦ τὴν φιλ.. τῶν ἀνθρώπων ὁμοῦ .. τῆς τούτου φιλ.. ἡμῶν εἴπωμεν. | |
11 | Ἐλθὲ καὶ ἐπὶ τὸν Δαυίδ· ἴδε τὸν μακάριον πῶς νηστείαις καὶ ψαλμῳδίαις ἑαυτὸν καθώπλισεν, λάβε .. οὐ συναπέθανε τῇ ἁμαρτίᾳ· τοῦτο γάρ ἐστιν τὸ περι‐ σπούδαστον, τὸ μὴ συναποθνήσκειν τῇ ἁμαρτίᾳ. Ἦλ‐ | |
| 5 | θεν .. ἰατρὸς τοῦ τραύματος .. ὅτι ἥμαρτες .. ἀλλ’ οὐ Δαυὶδ ὁ βασιλεὺς, ὁ πορφύραν περιβεβλημμένος· ἐνενόει γὰρ τὸν ἀγγελικὸν τοῦ Κυρίου στρατὸν, καὶ τὸν ἀόρατον ὡς ὁρῶν· ἐλθόντι προφήτῃ, μᾶλλον δὲ δι’ ἐκείνου .. ἐξομ. ἀληθινὴν ... ἤδη ἦν ἐλεγχθεὶς ὑπό τινος, μὴ γ. ἤδ. πολλοὶ | |
| 10 | τὸ πρᾶγμα, ὀξέως γὰρ ἐπράχθη. Ὁ πρ. εὐθὺς παρῆν, ἔλεγχος κακεῖνος ... ἰατρείαν τῆς ἀπειλῆς. Ναθὰν γὰρ ὁ ἐλέγξας αὐτὸν, εὐθέως ἐπήγαγε· Καὶ Κύριος, φησὶ, ἀφείλετο ἁμάρτημά σου .. ἐχθρούς σου· πολλοὺς μὲν γὰρ εἶχες τ. ε. διὰ τὴν δικαιοσύνην, ἀλλ’ ἐφρούρει σε ἡ σωφρο‐ | |
| 15 | σύνη· προδοὺς δὲ τὸ μέγιστον ὅπλον, ἑτοίμους ἐστῶτας ἔχεις κατὰ σοῦ τοὺς ἐχθροὺς ἐπαναστάντας· ὁ μὲν οὖν προφήτης οὕτως αὐτὸν παρεμυθεῖτο [cf. I. loc.]. | |
12 | Ὁ δὲ μακάριος Δαυὶδ εἰ καὶ τὰ μάλιστα ἤκου‐ σεν ὅτι παρεβίβασε .. οὐκ ἐπὶ σποδοῦ μόνον ἐκάθητο, ἀλλὰ καὶ σποδὸν εἶχε τὴν βρῶσιν, καθὼς .. τοὺς ἐπι‐ θυμητὰς ὀφθαλμούς· λούσω γὰρ, φησὶ, καθ’ ἑκάστην | |
| 5 | νύκτα τὴν κλίνην μου, ἐν δάκρυσί μου τὴν στρωμνήν μου [βρέξω]. Ἀρχόντων παρακαλούντων. .. Εἰ οὖν ὁ βα‐ | |
| σιλεὺς οὕτως ἐξομολογεῖτο .. μονονουχὶ τὴν βοήθειαν τοῦ ἀναβησομένου εἰς οὐρανοὺς ἐκεῖθεν [καὶ] λυτρωτὴν ἐπικαλούμενος, καὶ κατάρ. πικρῶς .. αὐτὸν ἥδει γὰρ ὅτι | 291 | |
| 10 | τῷ ἀφιέντι ἀφεθήσεται. | |
13 | Ὁρᾷς ὅτι καλὸν .. ὅτι τοῖς μετανοοῦσίν ἐστι .. εὐσεβείας, πάσης κολάσεως ἄξιος, ὑπεύθυνος τῆς ἁμαρ‐ τίας, ἀλλοτρίων ἔργων ἐπιθυμητὴς, ἀλλοτρίων κτημάτων ἑαυτὸν ὑπόδικον ποιησάμενος, ἀλλ’ ὅτε ... διὰ τῆς Ἰε‐ | |
| 5 | ζαβὴλ ἀπέκτεινε ... ἰμάτια αὐτοῦ, κόνει τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ κατεπάσατο, περιετείχισεν αὐτὸν τῇ καθαρωτάτῃ νηστείᾳ καὶ τί φ. ὁ φ. Θεὸς πρὸς τὸν Ἡλίαν; .. ἀλλὰ τῷ παρόντι τῆς μετανοίας καιρῷ κατ’ ἄλληλον τὴν συγχώ‐ ρησιν δωρούμενος. Δίκαιον γάρ ἐστι τὸ πρὸς ε. τ. γ. προσ‐ | |
| 10 | φόρως ἀποκρίνασθαι. | |
14 | Ἱεροβοὰμ ὁ δοῦλος καὶ ἀποστάτης ε. ε. τ. θ. θύων τοῖς εἰδώλοις ἐπὶ βωμοῦ, καὶ κρίσει Θεοῦ ξηρὰ .. τὸν ἐλέγχοντα πρ. ἀλλ’ αὐτῇ ... ἰάσατο αὐτὸν ὁ Θεὸς διὰ τοῦ προφήτου ... τῶν ἀμαρτιῶν ἰασάμενος ἐλευθερῶσαι ... | |
| 5 | πρίσας, καὶ ἐν παντοίαις εἰδωλολατρείαις μιανθεὶς, καὶ πλήσας αἱμάτων ἀθώων τὴν Ἱερουσαλήμ .. Κύριος τῆς δεήσεως καὶ τῆς προσευχῆς αὐτοῦ, καὶ .. εἰ ὁ τὸν. πρ. πρ. καὶ ἀποκτείνας .. σὺ ὁ μηδὲν τοιοῦτον ἐργασάμενος, ἐὰν μετανοήσῃς, οὐ σώζῃ; βλέπε μὴ τῇ δυνάμει τῆς | |
| 10 | μετανοίας μάτην ἀπιστήσῃς. | |
15 | Βούλει γνῶναι πόσον ἰσχύει ἡ μετάνοια; θέλεις μαθεῖν τὸ .. ἐτρέψατο· μέγα μὲν γὰρ ἀληθῶς καὶ τοῦτο· ἀλλ’ ἔτι μικρὸν πρὸς τὸ μέλλον ῥηθήσεσθαι .. ἀπόφασιν θείαν ἐξενεχθεῖσαν κατ’ αὐτοῦ τοῦ βασιλέως Ἐζεχίου, | |
| 5 | ἔλυσε ... αὐτῷ καὶ μέλλοντι τελευτᾶν .. ποία σωτηρίας ἐλπίς; ἀκούσαντος γὰρ τὸ τοῦ θανάτου μυστήριον [sic codex, plane solus hic], διελύθη αὐτοῦ τὰ μέλη τοῦ σώματος, ἐκόπησαν τὰ νεῦρα, ἐξέλιπεν ἡ ἰσχὺς διὰ τὸν τοῦ προφήτου πρὸς αὐτὸν λόγον· καὶ γὰρ ὡς ἐκ Θεοῦ | |
| 10 | ἐδέξατο τὴν ἀπόφασιν, ἀλλ’ οὐκ ἀπέστη ... καὶ ἀνα‐ τείνας τ. δ. ἀπὸ τῆς κλίνης πρὸς τ. ο. δάκρυσι μετανοίας τὴν κλίνην κατέβρεξεν (οὐ γὰρ ἐμποδίζει παχύτης τῶν τοίχων προσευχὰς μετ’ εὐλαβείας ἀναπεμπομένας, cum editione 1). Κύριε .. μου, ὅτι σπέρμα Ἀβραὰμ ἐγώ εἰμι ... | |
| 15 | κατὰ κίνησιν κ. π. α. ὥς τινες ματαιολογοῦσι, ζῶμεν· ἀλλ’ αὐτὸς καὶ τοῦ ζῆν καὶ ἔως ὅτε δεῖ ζῆν, ὡς βούλει νομοθέτης, τυγχάνεις· καὶ ᾧ τὸ ζῆν ἀνέλπιστον, διὰ τὴν προφητικὴν ἀπόφασιν ἀκούσας, τούτῳ ... ἥλιος ἀνεπό‐ δισε ... πρόσευξαι τῷ τὰ κρύφια καθορῶντι, ἵνα ς. π. τὰς | |
| 20 | ἑτοιμασμένας τοῦ αἰωνίου πυρὸς μάστιγας. | |
16 | Καὶ ἐκεῖ ἔλεγον τὴν μακαρίαν ᾠδὴν ὅτι .. ἡ νηστεία καὶ ἡ μετάνοια .. δαψιλὲς, ἐκείνους ὁ Θεὸς δι‐ καίως ἐῤῥύσατο· διὰ γὰρ τὸ μὴ θελῆσαι εἰδωλολατρῆσαι, ἔδωκεν ὁ Θεὸς τὴν δύναμιν, ἐπειδὴ τοῦτο αὐτῷ παρέστη· | |
| 5 | ἔλθωμεν δὲ καὶ ἐφ’ ε. τ. μ. | |
17 | Ἔχων· ὡς ὄφις γὰρ ὥρμησε κατὰ τῆς Ἱερου‐ σαλὴμ οὐκ ... φῶς, οὐκ ἤκουσας .. ᾐχμαλώτισεν ... τέκνα ἐσφαγμένα .. Χερουβὶμ συνέτριψε .. οὐρανία· ἄπαγε μὴ τοῦτο ὑπολαμβάνεις, ἄνθρωπε, ἀλλὰ τὰ γλυκύτατα (lege | |
| 5 | γλυπτὰ) ἐν τῷ ναῷ ... ἀπήνεγκε, πάντα τὰ προσφερό‐ μενα περιεῖλεν· τὸν ναὸν ἐκ θεμελίων ἐνέπρησεν, πάντα ἠφάνισεν ὁ ἄθλιος ... σκεύη ᾆραι, ἔνδον τοῦ ναοῦ εἰδώλων θέσθαι, ἐπὶ τῷ κατασφάξαι τὸν λαὸν Κυρίου, καὶ φόνους ἀναιτίους ποιῆσαι· βαβαὶ τῆς τοιαύτης συγχωρήσεως, | |
| 10 | ἆρ’ οὖν οὐκ ἦν μ. θ. ἀ. ὁ ἄθεος βάρβαρος; | |
18 | Εἶδες .. κακῶν τῆς ἄθεον αὐτὸν ψυχῆς ... ἀπε‐ θηριώθη καὶ ἐν ἐρήμῳ διέτριβεν, ἐμαστιγώθη, ἴνα σωθῇ ἴσχεν ... ἐπειδὴ προιδὼν κατασβεσθὲν ἀπὸ τῆς δρόσου τὸ πῦρ, οὐκ ἐπίστευσεν. Καὶ τί γίνεται μετὰ ταῦτα; ἄκου‐ | |
| 5 | σον αὐτοῦ λέγοντος· ἐγὼ ... ὅτε τοίνυν [caetera ut in priore textu n. 18, 19, p. 31 D] τιμωρίαν μόνον ἐὰν μετανοήσας μὴ ἐπιστρέφης πάλιν .. | |
19 | Μηδεὶς οὖν ἀδελφοὶ ἀπελπίσῃ τῆς ἑαυτοῦ σω‐ τηρίας [inde codex noster solus in plane nova luxu‐ riose vagatur] Σαμψὼν ἐκεῖνος ὁ ἰσχυρὸς ἐν πολέμοις, ὃς καὶ πρὸ γενέσεως ἐπήγγελτο, ὡς ὁ ἄγγελος διετάξατο | |
| 5 | τῇ μητρὶ αὐτοῦ, [ἀπὸ πάντος] ὃ ἐξ ἀμπέλου ἐμπορεύεται καὶ σίκερα οὐ μὴ πιεῖ (τὸ μὴ πιεῖν, νηστείας ἦν καὶ ἐγκρατείας ὑπόθεσις). Καὶ ἔως μὲν ἦν τετειχισμένος τῇ νηστείᾳ καὶ τῇ προσευχῇ καὶ τῇ μετανοίᾳ, κατὰ χι‐ λίους ἔπιπτον οἱ ἀλλόφυλοι, πύλαι πόλεων ἀνεσπῶντο, | |
| 10 | λέοντες τῇ ἰσχύϊ τοῦ δικαίου κατέπιπτον. Ὅτε δὲ μέθῃ ἐαυτὸν κατεβάπτισεν, ἀνάλωτος τοῖς ἀλλοφύλοις καὶ παίγνιον ἐγένετο. Νηστεύσωμεν οὖν, ἀδελφοὶ, ἵνα πρὸς τὸν παράδεισον ἐπανέλθωμεν, ὄθεν ἐκπεπτώκαμεν. Εἰ ἐνήστευσεν [cod. εἰσενήστευσεν] Ἀδὰμ, καὶ τὴν ἐντο‐ | |
| 15 | λὴν ἐφύλαξεν, οὐκ ἂν ἡμεῖς πεπτώκαμεν εἰς τὰ πάθη τῆς ἀτιμίας· οὐκ ἂν τὴν γῆν ἐργάζεσθαι κατεδικάσθημεν· οὐκ ἂν ἡ τῶν τριβόλων ἀνατολὴ ἐπεφύη καὶ ἡ ἐν λυπαῖς ἐνεσημάνθη κατάκρισις· τοιαῦτα γὰρ τὰ τῆς ἁμαρτίας ὀψώνια. Ἀλλ’ ἡμεῖς, ἀγαπητοὶ, πάντοτε καὶ ἀεὶ ἐξωμο‐ | |
| 20 | λογήμεθα, κατὰ τὸν προφήτην Δαυὶδ, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ [inde vulgata recurrunt, sed libero pede]. Πέτρος ὁ προστάτης καὶ κορυφαῖος τῶν ἀποστό‐ λων παρὰ παιδίσκης ἠλέγχθη, καὶ ἠρνήσατο τὸν Κύριον τρὶς, ἀλλὰ μεταμεληθεὶς ἔκλαυσε πικρῶς· τὸ δὲ κλαῦσαι | |
| 25 | πικρῶς, τὴν ἐγκάρδιον μετάνοιαν παρίστησι, καὶ διὰ τοῦτο οὐ μόνον ἔλαβεν ἄφεσιν ἐπὶ τῇ ἀρνήσει, ἀλλὰ γὰρ καὶ τὸ ἀποστολικὸν ἀξίωμα ἔσχεν ἀναφαίρετον. | |
20 | Ἔχοντες οὖν ἀδελφοὶ πολλοὺς τύπους τῶν ἁμαρτησάντων καὶ σωθέντων, προθύμως καὶ αὐτοὶ ἐξομο‐ λογεῖσθε [caetera iterum recidunt in prius homiliae exemplar, eodemque modo usque in finem num. 20 | |
| 5 | pergunt]. | 292 |