TLG 2063 028 :: GREGORIUS THAUMATURGUS :: De fide capitula duodecim GREGORIUS THAUMATURGUS Scr. Eccl. De fide capitula duodecim Cf. et 2063 X02 Citation: (Line) | |||
1 | (ca. 14 lines lost) | ||
---|---|---|---|
1 | [κα]ὶ φῶς τ̣ο̣ῦ̣ κ̣ό̣[σμου, καθὼς γέγραπται, ἀναθεματιζέσθω.] | ||
[ζ] | ε[ἴ] τ̣ις λέγει· ἄλλ[ο]ς̣ ὁ̣ [παθὼν, καὶ ἄλλος ὁ μὴ παθὼν, καὶ μὴ ὁμολογεῖ] αὐτὸν τὸν ἀπ[α]θ[ῆ θεὸν λόγον καὶ ἄτρεπτον σαρκὶ ἰδίᾳ παθόντα | ||
3 | ἀτρέπτως, καθὼς] γέγραπτα̣ι̣ [ἀναθεματιζέσθω.] | ||
5 | η̣ | εἴ τις λέγει· ἄλλος ὁ πρὸ αἰώ̣ν̣[ων υἱὸς τοῦ θεοῦ, καὶ ἄλλος ὁ ἐπ’ ἐσχάτων, | |
5 | καὶ μὴ] ὁμολογεῖ ἕνα υ(ἱὸ)ν τοῦ θ(εο)ῦ σω̣[τῆρα ca. 30] | ||
θ | εἴ τις λέγει ἐκ σπέρμα̣τος ἀνδ̣ρ̣[ὸς γεγενῆσθαι τὸν Χριστὸν ἐκ παρθένου,] καθὼς πάντες οἱ ἄνθρωπ̣οι̣ [ ca. 30] σαρκωθέντα καὶ ἐνανθρωπήσ̣α̣ντα ἐ̣[κ σπέρματος Δαβὶδ, καθὼς γέγραπται,] | ||
10 | ἀναθεματιζέ̣σ̣θ̣[ω.] (ca. 17 lines lost) | 155 | |
11 | [] ἀλλ’ ἵνα δ[είξῃ] [καὶ τῆς θεότητος τὴν ἐνέργειαν, καὶ τοῦ σώματ]ο̣ς̣ [τ]ὴ̣ν ἀλήθιαν. | ||
[ια | πῶς δὲ ἡ μετὰ χρόνον σὰρξ ὁμοούσιος ἂν λέγοι]τ̣[ο] τ̣ῆς ἀχρόνου [θεότητος; ὁμοούσιον γὰρ λέγεται τὸ ταυτ]ὸν τῇ φύσ̣[ει] καὶ τῇ ἀειδιό‐ | ||
15 | [τητι ἀπαραλλάκτως.] | ||
[ι | πῶς δ’ ἂν λέγοιτο ἄνθρωπον τέλειον ἀν]ε̣ι̣ληφέν̣[αι] τ̣[ὸ]ν Χ(ριστὸ)ν ὡς ἕνα [τῶν προφητῶν, αὐτοῦ τοῦ κυρίο]υ̣ ἀν̣[θρώ]που γενομ̣έ̣ν̣ο̣υ̣ τῇ ἐκ παρθένου [σαρκώσει; διὸ γέγραπται ὅτι ὁ] π̣ρῶ̣τ̣ος ἄνθρωπος ἐκ γῆς χοεικός. [ἐπειδὴ δὲ ὁ ἐκ γῆς πλασθεὶς εἰς γῆ]ν̣ α̣ηεληλυθεν, ὁ δεύτερος ἄνθρωπο(ς) | ||
20 | [ ca. 20 ] κ̣[α]ὶ ἄ̣νθρωπος γενόμ(ενος) ε̣[ἰς] ο̣ὐ̣ρανοὺς ἀνελή‐ [λυθε. καὶ λέγεται ὁ] π̣ρῶτος Ἀδάμ. καὶ ὥσπερ ὁμολόγητα̣ι (ca. 18 lines lost) | ||
22 | [ζ | πῶς] δ’ ἂν λέγοιτο [ἄλλος ὁ παθὼν, καὶ ἄλλος ὁ μὴ παθὼν, αὐτοῦ τοῦ κυρίου] λ̣έγ̣οντος· δε̣ῖ̣ [τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου πολλὰ παθεῖν, καὶ ἀποκτανθῆναι,] κα̣ὶ τῇ τρίτῃ ἡ̣μ̣[έρᾳ ἀναστῆναι ἐκ νεκρῶν· καί· ὅταν ἴδητε τὸν υἱὸν] | |
25 | τοῦ ἀνθρώπο[υ] κ̣[α]θ̣[ήμενον ἐν δεξιᾷ τοῦ πατρός· καί· ὅταν ἔλθῃ ὁ] υ̣ἱ̣ὸς τοῦ ἀνθρώ̣π̣ο[υ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὑτοῦ;] | ||
ϛ̣ | πῶς δ’ ἂν λέγοι τ̣[ι]ς̣ [σωζ]όμ̣[ενον τὸν Χριστὸν, αὐτοῦ τοῦ κυρίου λέγοντος· ἐγώ] εἰμι ἡ ζωή· καί· ἐ̣γ̣ὼ̣ [ἦ]λθ̣[ο]ν̣ ἵ[να ζωὴν ἔχωσι· καί· ὁ πιστεύων] εἰς ἐμὲ, θά̣νατον̣ οὐ̣ μ̣ὴ̣ θ̣εωρήσ̣[ει ἀλλ’ ὄψεται τὴν ζωὴν τὴν αἰώνιον;] | ||
30 | (ca. 14 lines lost) | ||
30 | [σά]ρ̣[κ]α̣, καὶ π̣[ίνων] [μου τὸ αἵμα, ἔχει ζωὴν αἰώνιον;] | ||
[β | πῶς δ’ ἂν λέγοι τις ἄψυχον καὶ ἀνόητον τὸ σῶμα τοῦ κυρίου· τα]ρ̣αχὴ̣ γ̣ὰρ̣, [καὶ λύπη, καὶ ἀδημονία, οὔτε σαρκὸς ἀψύχου, οὔτε] ψ[υ]χ̣ῆς [ἀνοήτου, οὔτε θεότητος ἀτρέπτου, οὐδὲ δοκήσεως] ἔ̣νδιξι̣ς, | ||
35 | [οὔτε ἀνθρωπίνης ἀσθενείας ἥ]τ̣τ̣[η]μ̣[α· ἀλλὰ τῶ]ν κ[α]θ’ ἡμᾶς | ||
[παθῶν τὴν ἐπίδειξιν ἐν ἑα]υ̣τ̣[ῷ] ἐ̣π̣[ο]ι̣[εῖτο ὁ] λόγος, [καταδεξάμενος τὸ παθητικὸν,] κ̣[α]θὼς̣ [γέγραπ]τ̣[α]ι, ὅτι αὐτὸς [τὰς ἀσθενείας ἡμῶν ἀνέλα]βε̣[ν], κα̣ὶ̣ [τὰς νόσο]υ̣ς ἐβάστασεν. (ca. 14 lines lost) | 156 | ||
39 | [δ]εσπότ̣η̣ν̣, [καὶ ἀνυμνούντων τὸν ἐν φάτνῃ σπαργανωθέντα θεὸν,] | ||
40 | [κ]α̣ὶ λε̣[γό]ντων̣·[ ca. 35] [ἀ]νετράφη· θ̣[εοφανῶς ἐν μέσῳ διδασκάλων καθεζόμενος,] κ̣αὶ ἐ̣κπ̣λήτ[των αὐτοὺς τῇ σοφίᾳ παρὰ καιρὸν ἡλικίας τῆς] κ̣α̣τὰ τὸ̣ σ̣ῶμ̣α̣, [ὡς ἀπαριθμεῖται ὁ εὐαγγελικὸς λόγος. ἐν Ἰορδάνῃ] ἐβαπτίσθη, [οὐκ ἁγιασμοῦ προσλήψει προσαγόμενος, ἀλλ’ ἁγιασμοῦ] | ||
45 | μετοχὴν χ[αριζόμενος. ἐν τῇ ἐρήμῳ ἐπειράσθη, οὐ πειρασμῷ] ὑποκίμενος̣ [ (ca. 12 lines lost) | ||
47 | καὶ] θ̣(εο)ῦ π̣ρ̣[ὸ]ς̣ [ἀνθρώπους γένηται κοινωνία. ἐπὶ ταύτῃ τῇ χά]ρ̣[ι]τ̣ι̣ δ̣ο̣ξά̣σ̣ω̣μ̣ε̣[ν] [ 30—35 κόσμο]υ σωτηρίας. | ||
(50) | [δοξάσωμεν τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον, τὸ ἐνεργοῦν,] τὸ̣ ζ̣ω̣οποιοῦν̣ [ἡμᾶς, τὸ παρέχον τὰ χαρίσματα πρὸς θεοῦ κο]ι̣ν̣ωνείαν, κα[ὶ] μὴ [περιεργαζώμεθα τὸν εὐαγγελικὸν λόγ]ον λέ̣ξεσει περ[ι]ξήροι̣ς, [ἀπεράντους ζητήσεις καὶ λογο]μαχίας σ̣πίροντες, κ̣αὶ τὸν̣ [λεῖον καὶ εὐθύτατον λόγο]ν τραχύνο̣ν̣τες̣, ἀλλὰ μᾶλλον | ||
55 | (ca. 10 lines lost) | ||
55 | [....]..[ ca. 40] [.....]υ[ ca. 40] | ||
[γρα]φ̣ὰ̣ς̣, κ̣αὶ ὅ̣[τι ca. 33] [...]α̣π̣α̣ν̣τ̣α̣.[ ca. 35] [καὶ ὅ]τι ἀπέθ[ανεν ὑπὲρ ἡμῶν, καὶ ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, καθὼς] | 157 | ||
60 | [γέγ]ρ̣απται, κα̣[ὶ ὅτι εἰς οὐρανοὺς ἀνελήφθη, καὶ ἐκάθισεν ἐν] [δ]εξ̣ι̣ᾷ̣ τ̣οῦ π(ατ)ρ(ὸ)ς, [ὅθεν ἥξει κρῖναι ζῶντας καὶ νεκροὺς, καθὼς] γ̣έ̣γ̣ρ̣απται, μ̣[ή ποτε ἡμῶν λογομαχούντων πρὸς ἀλλήλους] βλασφημ[ήσωσί τινες τὸν τῆς πίστεως λόγον, καὶ ἐπέλθῃ] | ||
τὸ εἰρημ[ένον] | 158 |