|
TLG 2035 024 :: ATHANASIUS :: Quaestio 136 e quaestionibus ad Antiochum ducem (e cod. Paris. 635) [Sp.] ATHANASIUS Theol. Quaestio 136 e quaestionibus ad Antiochum ducem (e cod. Paris. 635) [Sp.] Cf. et 2035 077 Citation: (Line) | ||
| 1p | Τῷ (τοὺς τῷ Montef.) εὐαγγελίῳ μὴ πιστεύον‐ | |
|---|---|---|
| 2p | τας Ἕλληνας καὶ τὰς θείας πάσας γραφὰς εὐτελίζοντας | |
| 3p | πῶς αὐτοὺς πεῖσαι ὀφείλομεν ὅτι ἔστι θεὸς ἄκτιστος, | |
| 4p | ποιητὴς οὐρανοῦ καὶ γῆς, εἷς καὶ μόνος, καὶ οὐ πολλοὶ | |
| 5p | θεοὶ, ὡς αὐτοὶ πλανώμενοι νομίζουσιν; respondetur | |
| 1 | Τῶν τὰς θείας γραφὰς μὴ δεχομένων, ἐξ αὐτῆς λοιπὸν τῆς τῶν πραγμά‐ των φύσεως περὶ θεολο‐ | |
| 5 | γίας πεῖσαι ὀφείλομεν. ὁ‐ ρῶμεν γάρ τινας οὐσίας ἐν τῇ κτίσει, οὐ κατὰ φύσιν, ἀλλ’ ὑπὲρ φύσιν μετ’ ἀλ‐ λήλων ὑπαρχούσας. οἷόν | |
| 10 | τι λέγω. φύσει ἡ τῶν ὑδάτων οὐσία ῥευστικὴ καὶ καταφερὴς ὑπάρχει. πῶς οὖν ὁρῶμεν τοὺς λεγομέ‐ νους σίφωνας ἐκ τῆς θα‐ | |
| 15 | λάσσης ὕδωρ τὰς νεφέλας ἀνέλκοντας; τὸ δὲ θαυμα‐ στότερον, ὅτι ἁλμυρὰ ἀν‐ ερχόμενα, γλυκεῖα λοιπὸν ταῦτα ἐπὶ γῆς διὰ τῶν | |
| 20 | ὄμβρων κατέρχονται. πῶς | |
| δὲ πάλιν καὶ ἡ τῶν σω‐ μάτων φύσις βολιστικὴ κα‐ τὰ φύσιν ὑπάρχουσα. ὁρᾶ‐ ται, ἄδυτος καὶ ἀβόλιστος | ||
| 25 | ἐν τοῖς ὕδασι τῆς Μαρ‐ μαρικῆς Πενταπόλεως; οὐ μόνον δὲ, ἀλλὰ γὰρ καὶ ὕδατος καὶ πυρὸς ἐναντία ἡ φύσις ὑπάρχουσα, ἐν τῷ | |
| 30 | ἅμα ἦν, ὅτε ἐν Λυκίᾳ τῷ ὄρει τῷ λεγομένῳ Ὀλύμπῳ, καθὼς μυριάδες ἀνδρῶν ἑωράκασιν. καὶ ἄλλα δὲ μυρία τούτοις ὅμοια καὶ | |
| 35 | παράδοξά ἐστιν ἐν τῇ κτί‐ σει ὁρώμενα καὶ θαυμα‐ ζόμενα· ἅπερ ἅπαντα οὐκ ἂν οὕτως ὑπὲρ φύσιν γί‐ νεσθαι ἔμελλον, εἰ μὴ οὐ‐ | |
| 40 | σία τις θεοῦ ἦν τούτων δε‐ σπόζουσα καὶ τούτοις ἐπι‐ τρέπουσα ἀλλήλοις μὴ ἀν‐ τιτάττεσθαι. πῶς δὲ πάλιν λέγουσιν ἡμῖν Ἑλλήνων | |
| 45 | παῖδες, βροντῆς στερρᾶς γινομένης, ἅπασα ἡ φύσις τῶν ἀνθρώπων τρέμει, φρίττει τε καὶ ἐξίσταται, μηνύουσα διὰ τοῦ σχήμα‐ | |
(50) | τος ὡς ὑπὸ δεσπότην ἐστὶν τὸν τὰς βροντὰς ἐργαζό‐ μενον. καὶ ταῦτα μὲν πρὸς τοὺς ἀφελεστέρους Ἑλλή‐ | |
| νων εἰς θεογνωσίαν φέ‐ | ||
| 55 | ροντα ὑποδείγματα. πρὸ γὰρ τοῖς παρ’ αὐτοῖς σο‐ φοῖς, ἐκ φιλοσόφων ἀρ‐ χαίων δυνατῶν, μαρτυρίαις πολλαῖς περὶ θεοσεβείᾳ | |
| 60 | τινὲς Ἑλλήνων σοφοὶ ἔφρα‐ σαν. ἀλλὰ καὶ τὴν Χριστοῦ οἰκονομίαν ἀμυδρῶς προε‐ μήνυσαν. καὶ γοῦν τις τῶν παρ’ αὐτοῖς σοφῶν πρὸ | |
| 65 | πολλῶν τῆς Χριστοῦ ἐπι‐ δημίας χρόνων φησίν. ὅτι ἥξει ἡ νεᾶνις ἔχουσα ἡμῖν οὐράνιον γόνον. καὶ ἄλλος πάλιν ἔφρασεν οὕτως· ὀψέ | |
| 70 | ποτε ἐπὶ τὴν πολυσχεδῆ ταύτην κατέρχεται ὁ θεὸς γῆν, καὶ δίχα πταίσματος σὰρξ γενήσεται, ὡς κατά‐ κριτος ἐν ξύλῳ κρεμασθή‐ | |
| 75 | σεται, καὶ ἀνίατα πάθη | |
| θεραπεύσει. | ||