|
TLG 2034 025 :: PORPHYRIUS :: Fragmenta PORPHYRIUS Phil., vel Malchus Fragmenta Source: FGrH #260. : 2B:1208–1213, 1220–1229. Dup. partim 2034 023, 027 Citation: Volume-Jacoby#-F — fragment — (line) | ||
2b,260,F5 | KYRILLOS c. Julian. I p. 28: γράφει δὲ οὕτως (sc. Πορφύριος) ἐν τῶι πρώτωι βιβλίωι τῆς Φιλοσόφου ἱστορίας· «† ἐννέα δὲ ὄντων ἑπτὰ κληθῆναι σοφοὺς ἐξ αἰτίας τοιαύτης. ἁλιέως βόλον νεανίσκοις ἀποδομένου ἰχθύων συνέβη χρυσοῦν τρίποδα ἐν τῶι βόλωι εὑρεθῆναι. τοῦ δὲ ἁλιέως ἰχθῦς ἀλλὰ μὴ τρίποδα πεπρα‐ | |
| 5 | κέναι λέγοντος καὶ τῶν νεανίσκων εἰς τὴν ἑαυτῶν τύχην ἀναφερόντων τὴν εὕρησιν, ἔδοξε τῶι θεῶι τὴν κρίσιν ἐπιτρέψαι. τοῦ δὲ χρήσαντος διδόναι τὸν τρίποδα τῶι σοφ〈ωτάτ〉ωι, Θάλητι πρώτωι ὁ τρίπους προσηνέχθη. ὁ δὲ πρὸς Βίαντα ἀπέπεμψεν, ἐκεῖνον φάμενος εἶναι τὸν σοφ〈ώτατ〉ον. ὁ δὲ πρὸς ἕτερον πέμπει, κἀκεῖνος πρὸς ἄλλον, ἕως εἰς τοὺς ἑπτὰ τοῦ τρίποδος ἐκπεριαχθέντος καὶ πάλιν ὑποστρέψαντος | |
|---|---|---|
| 10 | ἐπὶ τὸν πρῶτον, ἔδοξεν ἀναθεῖναι τῶι θεῶι· τοῦτον γὰρ εἶναι πάντων τὸν σοφώτατον. ὁποῖαι τοίνυν αὐτῶν αἱ δόξαι γεγόνασιν, ἐπὶ καιροῦ λελέξεται πρὸς ἡμῶν. s. F 1. | |
2b,260,F6a | —IX p. 300: γέγραφε δὲ ὡδὶ περὶ αὐτοῦ (sc. Πυθαγόρου) Πορφύριος ἐν βιβλίωι πρώτωι Φιλοσόφου ἱστορίας· «ἦν δὲ καὶ ἄλλο εἶδος τῶν συμ‐ βόλων κτλ.» (= Vit. Pyth. § 42). | |
2b,260,F6b | —I p. 19: Πορφύριος γοῦν ἐπὶ παιδείαι κοσμικῆι δόξαν ἔχων παρ’ ἐκείνοις οὐκ ἀγεννῆ, ἐν τῶι πρώτωι λόγωι τῆς Φιλοσόφου ἱστορίας τοιοῦτόν τι φησιν περὶ τῶν ὠνομασμένων σοφῶν .... «μὴ δυνάμενοι κτλ.» (= Vit. Pyth. § 48). | |
2b,260,F7 | SOKRAT. H E III 23: Πορφύριος μὲν γὰρ .... Σωκράτους τὸν βίον διέσυρεν ἐν τῆι γεγραμμένηι αὐτῶι Φιλοσόφωι ἱστορίαι καὶ τοιαῦτα περὶ αὐτοῦ γράψας κατέλιπεν οἷα ἂν μήτε Μέλητος μήτε Ἄνυτος οἱ γραψάμενοι Σωκράτην εἰπεῖν ἐπεχείρησαν. | |
2b,260,F8 | KYRILL. c. Julian. VI p. 208 (THEODORET. Graec. aff. cur. I 27): .... Πορφύριος ἐν τῶι τρίτωι τῆς Φιλοσόφου ἱστορίας· «τούτων δὲ οὕτω σαφηνισθέντων λέγωμεν περὶ τοῦ Σωκράτους τὰ καὶ παρὰ τοῖς ἄλλοις μνήμης κατηξιωμένα, 〈τὰ μὲν πρὸς ἔπαινον αὐτοῦ καὶ | |
| 5 | ψόγον πολλαχῶς ὑπὸ τῶν λογίων ἀνδρῶν μεμυθευμένα〉 ἐπ’ | |
| ὀλίγον φυλοκρινοῦντες, καταλιπόντες δὲ ἀνεξέταστον τὸ εἴτε αὐτὸς εἰργάσατο σὺν τῶι πατρὶ τὴν λιθοτομικήν, εἴτε ὁ πατὴρ αὐτοῦ μόνος. οὐδὲν γὰρ 〈ἐνέκοπτεν〉 αὐτῶι τοῦτο πρὸς σοφίαν, πρὸς ὀλίγον γε χρόνον ἐργασθέν. εἰ δὲ δὴ ἑρμογλύφος ἦν, καὶ | 2 | |
| 10 | μᾶλλον· καθάρειος γὰρ ἡ τέχνη καὶ οὐ πρὸς ὀνείδους.» καὶ μεθ’ ἕτερα· «δημιουργὸν γὰρ γενέσθαι τὸν Σωκράτην πατρώιαι τέχνηι χρώμενον τῆι λατυπικῆι ** καὶ Τίμαιος ἐν τῆι ἐνάτηι (III) λιθουργεῖν φησὶ μεμαθηκέναι Σωκράτην. εἰ δὲ ὁ μὲν (sc. Ἀρι‐ στόξενος) διὰ δυσμένειαν 〈ἀν〉αξιόπιστος, Τίμαιος δὲ διὰ | |
| 15 | ἡλικίαν—νεώτερος γάρ [ὁ Ἀριστόξενος] —Μενεδήμωι τῶι Πυρραίωι χρηστέον, Πλάτωνος μὲν γεγονότι μαθητῆι, πρε‐ σβυτέρωι δὲ γεγονότι Ἀριστοξένου, λέγοντι ἐν τῶι † Φιλοκρά‐ τους ὅτι οὐκ ἐπαύετο Σωκράτης οὔτε ὑπὲρ τοῦ πατρὸς ὡς λιθουργοῦ λαλῶν οὔτε ὑπὲρ τῆς μητρὸς ὡς μαίας.» | |
2b,260,F9 | THEODORET. Graec. aff. cur. I 28—29: καὶ τὰ ἑξῆς δὲ τῆς αὐτῆς ἔχεται διανοίας· εἰσάγει γάρ τινας λέγοντας λιθουργικῆι τέχνηι τὸν Σωκράτην χρησάμενον. ἀλλ’ ἴσως τὴν μὲν πρώτην ἡλικίαν λιθουργῶν διετέλεσεν, ὕστερον δὲ λόγων ποιητικῶν καὶ ῥητορικῶν ἐρασθεὶς παιδείας μετέλαχεν. ἀλλ’ οὐδὲ τοῦτο ἔστιν εἰπεῖν· πᾶν γὰρ | |
| 5 | τοὐναντίον εἶπεν ὁ Πορφύριος. λέγει δὲ οὕτως· «εἶναι δὲ αὐτὸν πρὸς οὐδὲν μὲν ἀφυῆ, ἀπαίδευτον δὲ περὶ πάντα, ὡς ἁπλῶς εἰπεῖν· σχεδὸν γὰρ οὐδὲ γράμματα πάνυ τι ἐπίστασθαι, ἀλλ’ εἶναι γελοῖον, ὁπότε τι δέοι ἢ γράψαι ἢ ἀναγνῶναι, βατταρίζοντα ὥσπερ τὰ παιδία.» | |
2b,260,F10 | KYRILLOS c. Julian. VI p. 185 (THEODORET. Graec. aff. cur. XII 61—63): καὶ ἀπιστήσειε μὲν ἴσως ἅπας τις οὖν τοῖς περὶ τούτου (sc. Σωκράτους) λόγοις, οὐ μὴν ἔτι καὶ τοῖς Πορφυρίου γράμμασιν ἀντερεῖ, ὃς τὸν ἑκάστου τῶν ἀρχαιοτέρων ἀπεσημήνατο βίον· σκοπὸς γὰρ οὗτος γέγονεν αὐτῶι καὶ πολλῆς ἠξίωσε | |
| 5 | τὸ χρῆμα σπουδῆς. ἔφη τοίνυν ὡδὶ περὶ αὐτοῦ· «λέγει δὲ ὁ Ἀριστόξενος ἀφηγούμενος τὸν βίον τοῦ Σωκράτους (IV) ἀκηκοέναι Σπιν‐ θάρου τὰ περὶ αὐτοῦ, ὃς ἦν εἷς τῶν τούτωι ἐντυχόντων. τοῦτον λέγειν ὅτι οὐ πολλοῖς αὐτός γε πιθανωτέροις ἐντετυχηκὼς εἴη· τοιαύτην εἶναι τήν τε φωνὴν καὶ τὸ στόμα καὶ τὸ ἐπιφαινό‐ | |
| 10 | μενον ἦθος, καὶ πρὸς πᾶσι δὲ τοῖς εἰρημένοις τὴν τοῦ εἴδους ἰδιότητα. γίνεσθαι δέ που τοῦτο ὅτε μὴ ὀργίζοιτο· ὅτε δὲ φλε‐ χθείη ὑπὸ τοῦ πάθους τούτου, δεινὴν εἶναι τὴν ἀσχημοσύνην· | |
| οὐδενὸς γὰρ οὔτε ὀνόματος ἀπέχεσθαι οὔτε πράγματος.» | 1208 | |
2b,260,F11a | SUID. s. Σωκράτης gl. 1: Ἀριστόξενος δὲ Ἀρχελάου πρῶτον αὐτὸν (sc. Σωκράτην) διακοῦσαι λέγει, γεγονέναι δὲ αὐτοῦ καὶ παιδικά, σφοδρότατόν τε περὶ τὰ ἀφροδίσια, ἀλλὰ ἀδικήματος χωρίς, ὡς Πορφύριος ἐν τῆι Φιλοσόφωι ἱστορίαι φησίν. | |
2b,260,F11b | THEODORET. Graec. aff. cur. IV 2: καὶ γὰρ τὸν Σωκράτην τὸν Σωφρο‐ νίσκου φησὶν ὁ Πορφύριος εἰς ἀκολασίαν, ἡνίκα νέος ἦν, ἀποκλίναντα, σπουδῆι καὶ διδαχῆι τούτους μὲν ἀφανίσαι τοὺς τύπους, τοὺς δὲ τῆς φιλοσοφίας ἐκμάξασθαι. | |
2b,260,F11c | —XII 63—68: (61—63 = F 10) καὶ ἄλλα δὴ τοιαῦτα διεξελθὼν δείκνυσιν αὐτὸν καὶ ταῖς ἡδυπαθείαις δεδουλωμένον. λέγει δὲ οὕτως· «πρὸς δὲ τὴν τῶν ἀφρο‐ δισίων χρῆσιν σφοδρότερον μὲν εἶναι, ἀδικίαν δὲ μὴ προσεῖναι· ἢ γὰρ ταῖς γαμεταῖς ἢ ταῖς κοιναῖς χρῆσθαι μόναις. δύο δὲ | |
| 5 | σχεῖν γυναῖκας ἅμα, Ξανθίππην μὲν πολῖτιν καὶ κοινοτέραν πως, Μυρτὼ δὲ Ἀριστείδου θυγατριδῆν τοῦ Λυσιμάχου. καὶ τὴν μὲν Ξανθίππην προσπλακεῖσαν λαβεῖν, ἐξ ἧς ὁ Λαμπροκλῆς ἐγένετο τὴν δὲ Μυρτὼ γαμηθεῖσαν, ἐξ ἧς Σωφρονίσκος καὶ Μενέξενος. αὗται δὲ ξυνάπτουσαι μάχην πρὸς ἀλλήλας ἐπειδὰν | |
| 10 | παύσαιντο, ἐπὶ τὸν Σωκράτην ὥρμων, διὰ τὸ μηδέποτε αὐτὰς μαχομένας διακωλύειν, γελᾶν δὲ καὶ ἀλλήλαις καὶ αὐτῶι μαχο‐ μένας ὁρῶντα. εἶναι δέ φησιν αὐτὸν ἐν ταῖς ὁμιλίαις ἐνίοτε φιλαπεχθήμονα καὶ λοίδορον καὶ ὑβριστικόν.» καὶ ταῦτα δὲ περὶ τοῦ βίου Σωκράτους ὁ Πορφύριος ἔφη· «ἐλέγετο δὲ περὶ αὐτοῦ, ὡς ἄρα παῖς | |
| 15 | ὢν οὐκ εὖ βιώσειεν οὐδὲ εὐτάκτως. πρῶτον μὲν γάρ φασιν αὐτὸν τῶι πατρὶ διατελέσαι ἀπειθοῦντα, καὶ ὁπότε κελεύσειεν αὐτὸν λαβόντα τὰ ὄργανα τὰ περὶ τὴν τέχνην ἀπαντᾶν ὁπουδή‐ ποτε, ὀλιγωρήσαντα τοῦ προστάγματος περιτρέχειν αὐτόν, ὅπου ποτὲ δόξειεν. ἤδη δὲ περὶ τὰ ἑπτακαίδεκα ἔτη προσελ‐ | |
| 20 | θεῖν αὐτῶι Ἀρχέλαον τὸν Ἀναξαγόρου μαθητήν, φάσκοντα ἐραστὴν εἶναι· τὸν δὲ Σωκράτην οὐκ ἀπώσασθαι τὴν ἔντευξίν τε καὶ ὁμιλίαν τὴν πρὸς τὸν Ἀρχέλαον, ἀλλὰ γενέσθαι παρ’ αὐτῶι ἔτη συχνά· καὶ οὕτως ὑπὸ τοῦ Ἀρχελάου προτραπῆναι ἐπὶ τὰ φιλόσοφα.» εἶτα μετ’ ὀλίγα· «ἦν δὲ καὶ τῶν ἐπιτιμωμένων | |
| 25 | καὶ τάδε Σωκράτει, ὅτι εἰς τοὺς ὄχλους εἰσωθεῖτο καὶ τὰς διατριβὰς ἐποιεῖτο πρὸς ταῖς τραπέζαις καὶ πρὸς ταῖς Ἑρμαῖς.» ταῦτα περὶ Σωκράτους ὁ Πορφύριος ἔφη καὶ ἄλλα ἄττα, ἃ ἑκὼν εἶναι παρέλιπον. | |
2b,260,F11d | KYRILL. c. Julian. VI p. 186: γέγραφε γὰρ ὡδὶ πάλιν περὶ αὐτοῦ Πορφύριος· «ἐν δὲ τοῖς περὶ τὸν βίον τὰ μὲν ἄλλα εὔκολον καὶ μικρᾶς δεόμενον παρασκευῆς εἰς τὰ καθ’ ἡμέραν γεγε‐ νῆσθαι, πρὸς δὲ τὴν τῶν ἀφροδισίων χρῆσιν σφοδρότερον | |
| 5 | μὲν εἶναι, ἀδικίαν δὲ μὴ προσεῖναι ἢ γὰρ ταῖς γαμεταῖς— Μενέξενος,» | |
2b,260,F12 | STEPH. BYZ. s. Γάδρα· πόλις Παλαιστίνης. Πορφύριος γ Φιλοσόφου | |
| ἱστορίας. | 1209 | |
2b,260,F13 | KYRILL. c. Julian. VI p. 208: καίτοι φησὶ καὶ περὶ αὐτοῦ Πορφύριος· «ἐπαιδεύθη δὲ ὁ Πλάτων παρὰ μὲν Διονυσίωι γράμματα, παρὰ δὲ Ἀρίστωνι τῶι Ἀργείωι παλαιστῆι τὰ κατὰ τὴν γυμναστικήν· φασὶ δὲ καὶ Ἴσθμιά τινες καὶ Πύθια παλαῖσαι αὐτόν.» | |
2b,260,F14a | —I p. 31: Πορφύριος δέ φησιν ἐν βιβλίωι τετάρτωι Φιλοσόφου ἱστορίας, δοξάσαι τε τὸν Πλάτωνα καὶ μὴν καὶ φράσαι πάλιν περὶ ἑνὸς θεοῦ, ὄνομα δὲ αὐτῶι μηδὲν ἐφαρμόττειν, μηδὲ γνῶσιν ἀνθρωπίνην αὐτὸν καταλαβεῖν, τὰς δὲ λεγο‐ μένας προσηγορίας ἀπὸ τῶν ὑστέρων καταχρηστικῶς αὐτοῦ κατηγορεῖν. | |
2b,260,F14b | —II p. 45: φησὶ μὲν γὰρ ὁ Πορφύριος δοξάσαι τὸν Πλάτωνα περὶ οὐρανοῦ φάναι τε, ὅτι τὸ σωματοειδὲς αὐτοῦ συνέστη ἀπὸ τῶν τεσσάρων στοιχείων κτλ. | |
2b,260,F15 | —I p. 34 (VIII 271): Πορφύριος γάρ φησι (271 γράφει τοίνυν Πορ‐ φύριος ἐν βιβλίωι τετάρτωι Φιλοσόφου ἱστορίας), Πλάτωνος ἐκτιθέμενος δόξαν· «ἄχρι 〈γὰρ〉 τριῶν ὑποστάσεων 〈ἔφη Πλάτων〉 τὴν τοῦ θείου προελθεῖν οὐσίαν· εἶναι δὲ τὸν μὲν ἀνωτάτω θεὸν τἀγαθόν, | |
| 5 | μετ’ αὐτὸν δὲ τὸν δεύτερον καὶ δημιουργόν, τρίτον δὲ καὶ τὴν τοῦ κόσμου ψυχήν· ἄχρι γὰρ ψυχῆς τὴν θειότητα προελθεῖν. 〈λοιπὸν δὲ τὸ ἄθεον ἀπὸ τῆς σωματικῆς ἐνῆρχθαι διαφορᾶσ〉.» | |
2b,260,F16 | —I p. 34: καὶ πάλιν ὁ αὐτὸς Πορφύριος περὶ Πλάτωνος· «διὸ ἐν ἀπορρήτοις περὶ τούτων αἰνιττόμενός φησι· «περὶ τὸν βασι‐ λέα πάντα ἐστί, καὶ ἐκείνου ἕνεκα πάντα, καὶ ἐκεῖνο αἴτιον πάντων καλῶν· δεύτερον δὲ περὶ τὰ δεύτερα, καὶ τρίτον περὶ | |
| 5 | τὰ τρίτα. ὡς γὰρ πάντων μὲν περὶ τοὺς τρεῖς ὄντων θεούς, ἀλλ’ ἤδη πρώτως μὲν περὶ τὸν πάντων βασιλέα, δευτέρως δὲ περὶ τὸν ἀπ’ ἐκείνου θεόν, καὶ τρίτως περὶ τὸν ἀπὸ τούτου.» | |
2b,260,F17 | —I p. 32: φησὶ γὰρ ὁ Πορφύριος ἐν τετάρτωι βιβλίωι Φιλοσόφου ἱστορίας, ὡς εἰπόντος Πλάτωνο̣ς περὶ τοῦ ἀγαθοῦ οὕτως· ἀπὸ δὲ τούτου τρόπον τινὰ ἀνθρώποις ἀνεπινόητον νοῦν γενέσθαι τε ὅλον καὶ καθ’ ἑαυτὸν ὑφεστῶτα, ἐν ὧι δὴ τὰ ὄντως ὄντα καὶ ἡ πᾶσα οὐσία τῶν ὄντων, ὃ δὴ καὶ πρώτως καλὸν καὶ | |
| 5 | αὐτοκαλόν, παρ’ ἑαυτοῦ τῆς καλλονῆς ἔχον εἶδος κτλ. | |
2b,260,F18 | TZETZ. Chil XI 525: δευτέρως δὲ ἐγκύκλια μαθήματα καλοῦνται ὁ κύκλος, τὸ συμπέρασμα πάντων τῶν μαθημάτων, γραμματικῆς, ῥητορικῆς, αὐτῆς φιλοσοφίας, καὶ τῶν τεσσάρων δὲ τεχνῶν τῶν ὑπ’ αὐτὴν κειμένων, τῆς ἀριθμούσης, μουσικῆς καὶ τῆς γεωμετρίας καὶ τῆς οὐρανοβάμονος αὐτῆς ἀστρονομίας. ἐγκύκλια | |
| 5 | μαθήματα δευτέρως ταῦτα πάντα, ὡς ἔγραψε Πορφύριος ἐν Βίοις φιλοσόφων καὶ ἕτεροι μυρίοι δὲ τῶν ἐλλογίμων ἄνδρες. | |
2b,260,F19 | SUID. s. Ὅμηρος· .... καὶ γέγονε δὲ πρὸ τοῦ τεθῆναι τὴν πρώτην ὀλυμπιάδα, πρὸ ἐνιαυτῶν νζ. Πορφύριος δὲ ἐν τῆι Φιλοσόφωι ἱστορίαι πρὸ ρλβ φησίν. ἐτέθη δὲ αὕτη μετὰ τὴν | |
| Τροίας ἅλωσιν ἐνιαυτοῖς ὕστερον υζ (F 4). τινὲς δὲ μετὰ ρξ μόνους ἐνι‐ | 1210 | |
| 5 | αυτοὺς τῆς Ἰλίου ἁλώσεως τετέχθαι ἱστοροῦσιν Ὅμηρον, ὁ δὲ ῥηθεὶς Πορ‐ φύριος μετὰ σοε. | |
2b,260,F20a | SUID. s. Ἡσίοδος· .... Πορφύριος καὶ ἄλλοι πλεῖστοι νεώτερον (sc. Ὁμήρου) ἑκατὸν ἐνιαυτοῖς ὁρίζουσιν, ὡς λβ μόνους ἐνιαυτοὺς συμπροτερεῖν τῆς πρώτης ὀλυμπιάδος. | |
2b,260,F20b | EUSEB. HIER. a. Abr. 1208;: Hesiodus insignis habetur, ut vult Por‐ phyrius. | |
2b,260,F21 | SUID. s. Φερεκύδης Ἀθηναῖος (3 T 2)· πρεσβύτερος τοῦ Συρίου, ὃν λόγος τὰ Ὀρφέως συναγαγεῖν. ..... Πορφύριος δὲ τοῦ προτέ‐ ρου οὐδένα πρεσβύτερον δέχεται, ἀλλ’ ἐκεῖνον μόνον ἡγεῖται ἀρχηγὸν συγγραφῆς. | |
2b,260,F22 | —s. Ἐμπεδοκλῆς· .... ἠκροάσατο δὲ πρώτου Παρμενίδου, οὗτινος, ὥς φησιν Πορφύριος ἐν Φιλοσόφωι ἱστορίαι, καὶ ἐγένετο παιδικά (21 A 2 Diels). | |
2b,260,F23 | —s. Γοργίας· .... Πορφύριος δὲ αὐτὸν ἐπὶ τῆς π ὀλυμ‐ πιάδος τίθησιν· ἀλλὰ χρὴ νοεῖν πρεσβύτερον αὐτὸν εἶναι. | |
2b,260,F24 | MALALAS Chron. II p. 56, 10 Bonn: τὸν δὲ Πλούταρχον τὸν Χαιρω‐ νικὸν Πορφύριος ἐν τῆι Φιλοσόφωι αὐτῶι χρονογραφίαι ἐδόξασε. | |
2b,260,F26 | GEOGR. RAV. II 16 p. 91, 9 Pin—Parthey: quas diversas mesogeon Graecorum patrias multi descripserunt philosophi, ex quibus ego legi Iamblichum atque Pyriton et miserum Porfirium Graecorum philosophos Orientis descriptores, sed et superius dictum Castorium Romanorum | |
| 5 | cosmographum. sed non ipsi aequaliter, alius vero alio modo. ego autem secundum Castorium ...... | |
2b,260,F27 | ——IV 3 p. 171, 6: item patria Licania Bosforaniae iuxta mare Ponticum posita. cuius patriae plurimos descriptores legimus, ex quibus nefandissimum Porphirium, Iamblichum, Livanium Graecorum philosophos, sed et Arbitionem et Lolianum atque Castorium Romanorum philosophos. sed ego | |
| 5 | secundum ... Livanium ..... | |
2b,260,F28 | ——IV 5 p. 176, 7: ... iuxta regionem Meotidam ... patria maxima ... Dardania. in qua diversae patriae usque ad mare magnum Ponti‐ cum pertingunt, quarum multi fuerunt adscriptores .... nefandissimus Por‐ phirius et Livanius atque Eutropius. sed nos ... secundum ... Livanium .... | |
2b,260,F29 | ——IV 6 p. 180, 2: ... Tracia. cuius patriae plurimi de‐ | |
| scriptores fuerunt philosophi; ex quibus ego legi praefatum miserrimum Por‐ phirium nec non Livanium ... sed et Castorium et Lolianum atque Arbitionem ... ego autem secundum ..... Livanium ..... | 1211 | |
2b,260,F30 | GEOGR. RAV. IV 7 p. 185, 14: Mysiae duae. | 1212 |
2b,260,F33 | EUSEB. HIER. Chron. praef. 8, 5 Helm: ex ethnicis vero impius ille Porphyrius in quarto operis sui libro, quod ad‐ versum nos casso labore contexuit, post Moysen Semiramin fuisse ad‐ firmat, quae apud Assyrios CL ante Inachum regnavit annis. itaque | |
| 5 | iuxta eum DCCC paene et quinquaginta annis Troiano bello Moyses senior invenitur. | |
2b,260,F34 | EUSEB. PE I 9 p. 31 A—C (X 9 p. 485 A—C): μέμνη‐ ται τούτων ὁ καθ’ ἡμᾶς τὴν καθ’ ἡμῶν πεποιημένος συσκευήν, ἐν τετάρ‐ τωι τῆς πρὸς ἡμᾶς ὑποθέσεως ὧδε τῶι ἀνδρὶ (sc. Φίλωνι τῶι Βυβλίωι) μαρτυρῶν πρὸς λέξιν· «ἱστορεῖ δὲ τὰ περὶ Ἰουδαίων ἀλη‐ | |
| 5 | θέστατα, ὅτι καὶ τοῖς τόποις καὶ τοῖς ὀνόμασιν αὐτῶν τὰ συμφωνότατα, Σαγχουνιάθων ὁ Βηρύτιος, εἰληφὼς τὰ ὑπομνήματα παρὰ Ἱερομβάλου τοῦ ἱερέως θεοῦ τοῦ Ἰευώ· ὃς Ἀβιβάλωι τῶι βασιλεῖ Βηρυτίων τὴν ἱστορίαν ἀναθεὶς ὑπ’ ἐκείνου καὶ τῶν κατ’ αὐτὸν ἐξεταστῶν τῆς | |
| 10 | ἀληθείας παρεδέχθη. οἱ δὲ τούτων χρόνοι καὶ πρὸ τῶν Τρωικῶν πίπτουσι χρόνων καὶ σχεδὸν τοῖς Μωσέως πλησιάζουσιν, ὡς αἱ τῶν Φοινίκης βασιλέων μηνύουσι διαδοχαί. Σαγχουνιάθων δὲ 〈ὁ〉 κατὰ τὴν Φοινίκων διά‐ λεκτον φιλαλήθως πᾶσαν τὴν παλαιὰν ἱστορίαν ἐκ τῶν | |
| 15 | κατὰ πόλιν ὑπομνημάτων καὶ τῶν ἐν τοῖς ἱεροῖς ἀνα‐ γραφῶν συναγαγὼν δὴ καὶ συγγράψας ἐπὶ Σεμιράμεως γέγονε τῆς Ἀσσυρίων βασιλίδος, ἣ πρὸ τῶν Ἰλιακῶν ἢ κατ’ αὐτούς γε τοὺς χρόνους γενέσθαι ἀναγέγραπται. τὰ δὲ τοῦ Σαγχουνιάθωνος εἰς Ἑλλάδα γλῶσσαν ἡρμήνευσε | |
| 20 | Φίλων ὁ Βύβλιος.» | 1213 |
2b,260,F35 | HIERON. Comm. i. Dan. prol.: contra prophetam Da‐ nielem duodecimum librum scripsit Porphyrius, nolens eum ab ipso, cuius inscriptus est nomine, esse compositum, sed a quodam qui tempo‐ ribus Antiochi, qui appellatus est Epiphanes, fuerit in | |
| 5 | Iudaea, et non tam Danielem ventura dixisse, quam illum narrasse prae‐ terita. denique quidquid usque ad Antiochum dixerit, veram historiam continere; si quid autem ultra opinatus sit, quia futura nescierit, esse mentitum. cui sollertissime responderunt Eusebius ..... Apollinarius .... et ante hos ex parte Methodius. | |
2b,260,F36 | ———: ad intelligendas autem extremas partes Danielis multiplex Graecorum historia necessaria est: Suctorii videlicet Callinici (III), Diodori, Hieronymi (154 T 13), Polybii, Posidonii (87 T 20), Claudii Theonis (VI) et Andronici cognomento Alipii (VI), quos et | |
| 5 | Porphyrius esse secutum se dicit. Iosephi quoque et eorum quos ponit Iosephus ⟦praecipueque nostri Livii et Pompeii Trogi atque Iustini, qui omnes extremae visionis narrant historiam, et⟧ post Alexandrum usque ad Caesarem Augustum Syriae et Aegypti, id est Seleuci et Antiochi et Ptolemaeorum bella describunt. | |
2b,260,F37 | ——7, 7: Porphyrius duas posteriores bestias, Mace‐ donum et Romanorum, in uno Macedonum regno ponit ..... ‘pardum‘ volens intelligi ipsum Alexandrum, bestiam autem dissimilem ceteris bestiis quatuor Alexandri successores. et deinde usque ad Antiochum | |
| 5 | cognomento Epiphanen decem reges enumerat qui fuerant saevissimi, ipsosque reges non unius ponit regni, verbi gratia Macedoniae Syriae Asiae et Aegypti, sed de diversis regnis unum efficit regum ordinem, ut videlicet ea quae scripta sunt ‘os loquens ingentia‘ non de Anti‐ christo, sed de Antiocho dicta credantur. | |
2b,260,F38 | ——7, 8: frustra Porphyrius cornu parvulum, quod post decem cornua ortum est, Epiphanen Antiochum suspicatur, et de decem cornibus tria evulsa cornua sextum Ptolemaeum cognomento Philome‐ torem, septimum Ptolemaeum Euergetem et Artaxiam regem Armeniae, | |
| 5 | quorum priores multo antequam Antiochus nasceretur mortui sunt. contra Artaxiam vero dimicasse quidem Antiochum novimus, sed illum in regno pristino permansisse. | |
2b,260,F39 | ——9, 1: hic est Darius, qui cum Cyro Chaldaeos | |
| Babyloniosque superavit, ne putemus illum Darium, cuius anno secundo templum aedificatum est——quod Porphyrius suspicatur, ut annos Danielis extendat——vel eum qui ab Alexandro Macedonum rege supe‐ | 1220 | |
| 5 | ratus est. | |
2b,260,F40 | HIERON. Comm. i. Dan. 11, 2: quatuor reges post Cyrum dicit in Perside surrecturos, Cambysen filium Cyri et Smerden Magum, qui Pantapten filiam Cambysis duxit uxorem. qui cum a septem † magis fuisset occisus et in locum eius Darius suscepisset imperium, eadem Pantaptes nupsit Dario et ex eo Xerxen | |
| 5 | genuit filium, qui potentissimus rex et ditissimus adversum Graeciam innume‐ rabilem duxit exercitum et ea gessit quae Graecorum narrant historiae. succendit enim Athenas sub principe Callia, bellumque eo tempore gestum est in Ther‐ mopylis et apud Salaminam navale certamen, quando Sophocles et Euripides clari habentur et Themistocles in Persas fugiens hausto tauri sanguine periit. | |
| 10 | frustra igitur quidem (F 39) Darium regem quartum, qui ab Alexandro superatus est, scribit; qui non quartus sed quartus decimus post Cyrum Persarum rex fuit, quem septimo imperii sui anno et superavit et occidit Alexander. | |
2b,260,F41 | ——11, 3—4: (Alexander) qui Philippi filius fuit: hic enim Illyricis Thracibusque superatis, victa Graecia Thebisque subversis, transivit in Asiam; et fugatis Darii ducibus urbem Sardis cepit; posteaque capta India et urbe Alexandria condita, cum triginta duos aetatis haberet annos et duodecimum | |
| 5 | imperii annum, in Babylone periit. post Alexandrum in quatuor ventos coeli ... regnum eius divisum est: in Aegypto enim primus regnavit Ptolemaeus Lagi filius .... in Macedonia Philippus qui et Arideus, frater Alexandri .... Syriae et Babylonis et superiorum locorum Seleucus Nicanor .... Asiae et Ponti caeterarumque in ipsa plaga provinciarum Antigonus .... quod liberos | |
| 10 | non habuerit .... excepto fratre Philippo, qui Macedonas tenuit .... praeter regna quatuor .... etiam in alios obscuriores et minores reges Macedonum regnum laceratum est: significat autem Perdiccam et Crateron et Lysimachum. nam Cappadocia et Armenia, Bithynia et Heraclia, Bosphorusque et aliae pro‐ vinciae, de potestate Macedonum recedentes, diversos sibi reges constituerunt. | |
2b,260,F42 | ——11, 5: Ptolemaeum .... Lagi, qui primus regnavit in Aegypto, et vir prudentissimus fortissimusque ac ditissimus fuit et tantae poten‐ tiae, ut Pyrrhum regem Epirotarum expulsum restituerit in regnum, Cyprumque obtinuerit et Phoenicen; et victo Demetrio filio Antigoni Seleuco regni | |
| 5 | sui partem, quae ab Antigono fuerat ablata, restituerit (F 32, 4); Cariam quoque obtineret et multas insulas urbesque et regiones, de quibus non est huius temporis scribere ....... Ptolemaeus Philadelphus secundus rex Aegypti (F 2, 3), filius Ptolemaei superioris, sub quo LXX interpretes ....... cuius bibliothecae praefuit Demetrius Phalereus, idem apud Graecos orator et philo‐ | |
| 10 | sophus; tantaeque potentiae fuisse narratur, ut Ptolemaeum patrem vinceret. narrant enim historiae habuisse eum peditum ducenta millia, equitum viginti millia, curruum vero duo millia, elephantos, quos primus eduxit ex Aethiopia, quadringentos; naves longas ⟦quas nunc Liburnas vocant⟧ mille quingentas, alias ad cibaria militum deportanda mille; auri quoque et argenti grande pondus, | |
| 15 | ita ut de Aegypto per singulos annos quattuordecim millia et octingenta talenta argenti acceperit, et frumenti artabas ⟦quae mensura tres modios et tertiam modii partem habet⟧ quinquies et decies centena millia. | 1221 |
2b,260,F43 | HIERON. Comm. i. Dan. 11, 6—9: primum Syriae regnavite ... Seleucus cognomento Nicanor; secundus Antiochus qui appellatus est Soter; tertius et ipse Antiochus qui vocabatur Θεός ... iste adversus Ptolemaeum Philadelphum gessit bella quam plurima et totis Babylonis atque Orientis viribus dimicavit. | |
| 5 | volens itaque Ptolemaeus Philadelphus post multos annos molestum finire certamen, filiam suam nomine Berenicen Antiocho uxorem dedit, qui de priore uxore nomine Laodice habebat duos filios, Seleucum qui cognominatus est Callinicus et alterum Antiochum (F 32, 7); deduxitque eam usque Pe‐ usium, et infinita auri et argenti millia dotis nomine dedit, unde φερνοφόρος ... | |
| 10 | lappellata est. Antiochus autem Berenicen consortem regni habere se dicens et Laodicen in concubinae locum, post multum temporis amore superatus Laodicen cum liberis suis reducit in regiam. quae metuens ambigui viri animum, ne Berenicen reduceret, virum per ministros veneno interfecit; Berenicen autem cum filio, qui ex Antiocho natus erat, Icadioni et Genn〈a〉eo Antiochiae princi‐ | |
| 15 | pibus occidendam tradidit; filiumque suum maiorem Seleucum Callinicum in patris loco regem constituit .... occisa Berenice et mortuo Ptolemaeo Philadelpho patre eius in Aegypto, frater illius et ipse Ptolemaeus cognomento Euergetes, tertius successit in regnum ..... et venit cum exercitu magno et ingressus est pro‐ vinciam .... Seleuci cognomento Callinici, qui cum matre Laodice regnabat in | |
| 20 | Syria, et abusus est eis et obtinuit in tantum ut Syriam caperet et Ciliciam superio‐ resque partes trans Euphraten et prope modum universam Asiam. cumque au‐ disset in Aegypto seditionem moveri, diripiens regnum Seleuci quadraginta millia talentorum argenti tulit et vasa pretiosa simulacraque deorum duo millia quin‐ genta, in quibus erant et illa quae Cambyses capta Aegypto [et] in Persas porta‐ | |
| 25 | verat. denique gens Aegyptiorum ⟦idolatriae dedita⟧, quia post multos annos deos eorum retulerat, Euergeten eum appellavit. et Syriam quidem ipse obtinuit, Ciliciam autem amico suo Antiocho gubernandam tradidit, et Xanthippo alteri duci provincias trans Euphraten. | |
2b,260,F44 | ——11, 10—14: post fugam et mortem Seleuci Callinici duo filii eius Seleucus cognomento Ceraunus et Antiochus qui appellatus est Magnus, provocati spe victoriae et ultione parentis, exercitu congregato adversus Ptolemaeum Philopatorem arma corripiunt. cumque Seleucus maior frater | |
| 5 | tertio anno imperii esset occisus in Phrygia per dolum Nicanoris et Apaturii (F 32, 9), exercitus qui erat in Syria Antiochum fratrem eius cognomento Magnum de Babylone vocavit ad regnum ..... Antiochus Magnus venerit de Babylone in Syriam, quae eo tempore tenebatur a Ptolemaeo Philopatore filio Euergetis, qui quartus regnavit in Aegypto, cumque pugnasset adversum | |
| 10 | duces eius, immo proditione Theodoti[i] obtinuisset Syriam .... in tantam venit audaciam, contempta luxuria Philopatoris et magicis artibus quibus inservire dicebatur, ut ultro Aegyptiis bellum conaretur inferre ...... Ptole‐ maeus ... cognomento Philopator, amissa Syria proditione Theodoti[i], congre‐ gavit plurimam multitudinem et ingressus est adversus Antiochum Magnum .... | |
| 15 | inito ergo certamine iuxta oppidum Raphiae, quod in foribus Aegypti est, omnem Antiochus amisit exercitum, et per deserta fugiens paene captus est. cumque cessisset Syria, ad extremum foedere et quibusdam conditionibus pugna finita est. | 1222 |
2b,260,F45 | HIERON. Comm. i. Dan. 11, 13—14: Antiochum Magnum .... qui contempta Ptolemaei Philopatoris ignavia, eo quod deperiret Agathocleam psal‐ triam fratremque eius et ipsum Agathoclen haberet concubinum, quem postea Aegypti ducem constituit, incredibilem de superioribus locis Babylonis exercitum congre‐ | |
| 5 | gavit, et Ptolemaeo Philopatore mortuo adversum filium eius, qui tunc quatuor annorum erat et vocabatur Ptolemaeus Ἐπιφανής, rupto foedere movit exercitum. tantae enim dissolutionis et superbiae Agathocles fuit, ut sub‐ ditae prius Aegypto provinciae rebellarent ipsaque Aegyptus seditionibus vexa‐ retur. Philippus quoque rex Macedonum et Magnus Antiochus pace facta ad‐ | |
| 10 | versum Agathoclem et Ptolemaeum Epiphanen dimicaverunt, sub hac condicione ut proximas civitates regno suo singuli de regno Ptolemaei iungerent. cumque Anti‐ ochus teneret Iudaeam, missus Scopas Aet[h]olus dux Ptolemaei partium ad‐ versus Antiochum fortiter dimicavit, cepitque Iudaeam et optimates Ptole‐ | |
| 15 | maei partium secum abducens in Aegyptum reversus est. | |
2b,260,F46 | ——11, 15—16: Antiochus volens Iudaeam recuperare et Syriae urbes plurimas, Scopam ducem Ptolemaei iuxta fontes Iordanis, ubi nunc Paneas condita est, inito certamine fugavit et cum decem milli‐ bus armatorum obsedit clausum in Sidone. ob quem liberandum misit Ptole‐ | |
| 5 | maeus duces inclytos 〈A〉eropum et Menoclem et Damoxenum, sed obsidionem solvere non potuit, donec fame superatus Scopas manus dedit et nudus cum sociis dimissus est. quodque ait ‘comportabit aggerem‘ illud significat, quod praesidium Scopae in arce Ierosolymorum annitentibus Iudaeis multo tempore oppugnarit et ceperit alias urbes, quae prius a Ptolemaei partibus tenebantur, Syriae et | |
| 10 | Ciliciae et Lyciae. eo enim tempore captae sunt Aphrodisias et Soloe et Zephyrion et Mallos et Anemurium et Selenum et Coracesium et Coricus et Andriace et Limyra et Patara et Xanthus et ad extremum Ephesus: de quibus universis et Graeca et Romana narrat historia. | |
2b,260,F47 | ——11, 17—19: volens Antiochus non solum Syriam et Ciliciam et Lyciam et alias provincias, quae Ptolemaei fuerant partium, possi‐ dere, sed in Aegyptum quoque regnum suum extendere, filiam suam Cleo‐ patram per Euclem Rhodium septimo anno regni adolescentis despondit | |
| 5 | Ptolemaeo et tertio decimo anno tradidit, data ei dotis nomine omni Coelesyria et Iudaea ... neque ... obtinere potuit Aegyptum, quia Ptole‐ maeus Epiphanes et duces eius sentientes dolum cautius se egerunt et Cleopatra magis viri partes quam parentis fovit. unde vertit se ad Asiam, et navali certa‐ mine adversum plurimas insulas dimicans cepit Rhodum et Samum | |
| 10 | et Colophonam et Phoceam et alias multas insulas. sed occurrit ei L. Scipio Nasica | |
| cum fratre suo Publio Scipione Africano, qui Annibalem vicerat. cum enim consul Nasica frater Africani hebetioris esset ingenii et contra regem potentissimum senatus ei bellum nollet credere, spontaneam legationem obtulit Africanus pro fratris iniuria. victus ergo Antiochus intra Taurum regnare iussus | 1223 | |
| 15 | est, et inde fugit ad Apamiam ac Susam, et ultimas regni sui penetravit urbes. cumque adversus Elimaeos pugnaret, cum omni est deletus exercitu (F 32, 10). | |
2b,260,F48 | HIERON. Comm. i. Dan. 11, 20 et stabit in loco eius vilissimus]: Seleucum dicit cognomento Philopatorem, filium Magni Antiochi, qui nihil dignum Syriae et patris gessit imperio et abque ullis praeliis inglorius periit. porro Porphyrius non vult hunc esse Seleucum, sed Ptolemaeum | |
| 5 | Epiphanen, qui Seleuco sit molitus insidias et adversum eum exercitum prae‐ paraverit et idcirco veneno sit interfectus a ducibus suis. quod cum unus ab illo quaereret, tantas res moliens ubi haberet pecuniam, respondit, sibi amicos esse divitias. quod cum divulgatum esset in populis, timuerunt duces ne auferret eorum substantiam et idcirco eum maleficis artibus | |
| 10 | occiderunt. sed quomodo potest in loco Magni Antiochi stare Ptolemaeus, qui hoc omnino non fecit† maxime cum LXX interpretati sunt ‘et stabit de radice eius plantatio‘ ...... Hebraei vilissimum et indignum decore regio Tryphonem intellegi volunt, qui tutor pueri arripuit tyrannidem. | |
2b,260,F49a | ——11, 21 ff. et stabit in loco eius despecius .....]: hucusque ordo historiae sequitur et inter Porphyrium ac nostros nulla contentio est. cetera quae secuntur usque ad finem voluminis ille inter‐ pretatur super persona Antiochi (F 35), qui cognominatus est Epi‐ | |
| 5 | phanes, frater Seleuci, filius Antiochi Magni, qui post Seleucum XI annis regnavit in Syria obtinuitque Judaeam. sub quo legis dei perse‐ cutio et Maccabaeorum bella narrantur, nostri autem haec omnia de Anti‐ christo prophetari arbitrantur. sequamur igitur expositionis ordinem et iuxta utramque explanationem quid adversariis quid nostris videatur breviter annotemus. | |
| 10 | stabit (inquiunt) in loco Seleuci frater eius Antiochus Epiphanes, cui primum ab his qui in Syria Ptolemaco favebant, non dabatur honor regius. sed postea simulatione clementiae obtinuit regnum Syriae..... et non solum (ait) Ptolemaeum vicit fraudulentia, sed ducem quoque foederis, hoc est Iudam Maccabaeum superavit dolis .... Ptolemaeum | |
| 15 | autem hic non Epiphanem significat, qui quintus regnavit in Aegypto sed Ptolemaeum Philometorem, filium Cleopatrae sororis Antiochi, cuius hic avunculus fuit. et cum post mortem Cleopatrae (F 47) Eulaius eunuchus nutritius Philometoris et Leneus Aegyptum regerent et repeterent Syriam, quam Antiochus fraude occupaverat, ortum est inter avunculum | |
| 20 | et puerum Ptolemaeum praelium; cumque inter Pelusium et | |
| montem Casium praelium commisissent, victi sunt duces Ptolemaei. porro Antiochus parcens puero et amicitias simulans ascendit Memphim, et ibi ex more Aegypti regnum accipiens puerique rebus se providere dicens cum modico populo omnem Aegyptum subiugavit sibi. et abundantes | 1224 | |
| 25 | atque uberrimas ingressus est civitates, fecitque quae non fecerunt patres eius et patres patrum illius: nullus enim regum Syriae ita vastavit Aegyptum; et omnes eorum divitias dissipavit, et tam callidus fuit, ut prudentes cogitationes eorum qui duces pueri erant sua fraude subverteret. haec Porphyrius sequens Suctorium (F 36) sermone latissimo prosecutus | |
| 30 | est, quae nos brevi compendio diximus. nostri autem et melius interpretantur et rectius ..... | |
2b,260,F49b | ——11, 25—28: haec Porphyrius inter‐ pretatur de Antiocho, qui adversus Ptolemaeum sororis suae filium pro‐ fectus est cum exercitu magno. sed et ... duces Ptolemaei provocati sunt ad bellum multis auxiliis et fortibus 〈a〉nimis, et non potuerunt resistere | |
| 5 | Antiochi consiliis fraudulentis, qui simulavit pacem cum sororis filio et comedit cum eo panem et postea occupavit Aegyptum ..... nulli dubium est quin Antiochus pacem cum Ptolemaeo fecerit et inierit cum eo convivium et dolos machinatus sit et nihil profecerit, quia regnum eius non potuerit obtinere, sed a militibus Ptolemaei eiectus sit. | |
2b,260,F50 | HIERON. Comm. i. Dan. 11, 29—30: et Graeca et Romana narrat historia, postquam reversus est Antiochus expulsus ab Aegyptiis (F 49 b), venisse eum in Iudaeam .... et spoliasse templum et auri tulisse quam plurimum, positoque in arce praesidio Macedonum reversum in terram suam. et ⟦post | |
| 5 | biennium⟧ rursum contra Ptolemaeum exercitum congregasse et venisse ad Austrum. cumque duo fratres Ptolemaei, Cleopatrae filii, quorum avunculus erat, obsiderentur Alexandriae, legatos venisse Romanos, quorum unus Marcus Popilius Lenas cum eum stantem invenisset in litore et senatus consultum dedisset, quo iubebatur ab amicis populi Romani recedere et suo imperio esse con‐ | |
| 10 | tentus, et ille ad amicorum responsionem consilium distulisset, orbem dicitur fecisse in arenis baculo, quem tenebat in manu, et circumscripsisse regem atque dixisse ‘senatus et populus Romanus praecipiunt, ut in isto loco respondeas, quid consilii geras.‘ quibus dictis ille perterritus ait ‘si hoc placet senatui et populo Romano, recedendum est‘, atque ita statim movit exercitum. ‘percussus‘ autem | |
| 15 | dicitur esse, non quod interierit, sed quod omnen arrogantiae perdiderit magni‐ tudinem. | |
2b,260,F51 | ——11, 31: volunt autem eos significari qui ab Antiocho missi sunt post biennium quam templum exspoliaverat, ut tributa exigerent a Iudaeis et auferrent cultum dei et in templo Ierusalem Iovis Olympii simulacrum et Antiochi statuas ponerent, quas nunc ‘abominationem desolationis‘ vocat, quando | |
| 5 | ablatum est holocaustum et iuge sacrificium | |
2b,260,F52 | ——11, 34—35: ‘parvulum auxilium‘ Mathathiam | |
| significari arbitratur Porphyrius, de vico Modin (F 54), qui adversum duces Antiochi rebellavit ... parvum autem, inquit, auxilium vocat, quia occisus est in praelio Mathathias, et postea Iudas filius eius, qui voca‐ | 1225 | |
| 5 | batur Machabaeus, pugnans cecidit, et ceteri fratres eius adversariorum fraude decepti sunt. | |
2b,260,F53 | HIERON. Comm. i. Dan. 11, 36: et faciet iuxta voluntatem suam rex ....] ab hoc loco Iudaei dici de Antichristo putant ..... Por‐ phyrius autem et caeteri qui sequuntur eum de Antiocho Epiphane dici arbitrantur, quod ⟦erectus sit contra cultum dei et⟧ in tantam superbiam | |
| 5 | venerit, ut in templo Ierosolymis simulacrum suum poni iusserit .... siquidem Polybius (XXXI 9) et Diodorus (—), qui bibliothecarum scribunt historias, narrant eum non solum contra deum fecisse Iudaeae, sed avaritiae facibus accensum etiam templum Dianae in Elimaide (F 56), quod erat ditissimum, spoliare conatum, oppressumque a custodibus templi et vicinis | |
| 10 | circum gentibus, et quibusdam phantasiis atque terroribus versum in amentiam, ac postremum morbo interiisse. et hoc ei accidisse commemorant, quia templum Dianae violare conatus sit. | |
2b,260,F54 | ——11, 37 ff.: (Antiochos) qui luxuriosissimus fuisse dicitur et in tantum dedecus per stupra et corruptelas venisse regiae dignitatis, ut mimis quoque et scortis publice iungeretur et libidinem suam populo prae‐ sente compleret. deum Maozim ridicule Porphyrius interpretatus est, ut | |
| 5 | diceret in vico Modin, unde fuit Mathathias (F 52) et filii eius, Antiochi duces Iovi posuisse statuam et compulisse Iudaeos, ut ei victimas immolarent, id est deo Modin. | |
2b,260,F55 | ——11, 40—41: et haec Porphyrius ad Antiochum refert, quod undecimo anno regni sui rursus contra sororis filium Ptolemaeum Philometorem dimicaverit. qui audiens venire Antiochum congregavit multa populorum millia. sed Antiochus quasi | |
| 5 | tempestas valida in curribus et in equitibus et in classe magna ingressus sit terras plurimas et transeundo universa vastaverit; veneritque ad terram inclytam, id est Iudaeam .... et arcem munierit de ruinis murorum civitatis et sic perrexerit in Aegyptum. .... Antiochus (aiunt) festinans contra Ptolemaeum .... Idumaeos et Moabitas et Ammonitas, qui ex latere | |
| 10 | Iudaeae erant, non tetigit, ne occupatus alio proelio Ptolemaeum redderet fortiorem. | |
2b,260,F56 | ——11, 44—45: et in hoc loco Porphyrius tale nescio quid de Antiocho somniat: pugnans (inquit) contra Aegyptios et Libyas Aethiopasque pertransiens, audiet sibi ab Aquilone et ab Oriente praelia concitar; unde et regrediens capiet Aradios resistentes et omnem in litore | |
| 5 | Phoenicis vastabit provinciam. confestimque perget ad Artaxiam regem | |
| Armeniae (F 38), qui de Orientis partibus movebitur et interfectis plurimis de eius exercitu ponet tabernaculum suum in loco Apedno, qui inter duo latissima situs est flumina, Tigrim et Euphratem. cumque hucusque pro‐ cesserit, in quo monte inclyto sederit et sancto, dicere non potest ..... | 1226 | |
| 10 | quia secutus est Theodotionis interpretationem, qui ait ‘inter media maria super montem Saba sanctum‘. cumque Saba nomen montis vel Armeniae vel Mesopotamiae putet, quare sit sanctus dicere non potest ...... ‘et veniet‘ inquit ‘usque ad summitatem ipsius montis‘ in Elimaide pro‐ vincia, quae est ultima Persarum ad orientem regio; ibique volens templum | |
| 15 | Dianae (F 53) spoliare, quod infinita donaria habebat, fugatus a barbaris est, qui mira veneratione fanum illud suspiciebant, et mortuus est moerore consumptus in Tabes oppido Persidis. | |
2b,260,F57 | HIERON. Comm. i. Dan. 12, 1ff.: hactenus Porphyrius utcumque se tenuit et tam nostrorum imperitis quam suorum male eruditis imposuit. de hoc capitulo quid dicturus est, in quo mortuorum describitur resurrectio ? ........ et hoc (inquit) de Antiocho scriptum est, qui | |
| 5 | vadens in Persidem Lysiae, qui Antiochiae et Phoeniciae praeerat, reliquit exercitum, ut adversus Iudaeos pugnaret urbemque eorum Ierusalem subverteret. quae omnia narrat Iosephus, historiae auctor Hebraeae, quod talis fuerit tribulatio, qualis nunquam ...... reddita autem victoria et caesis Antiochi ducibus ipsoque Antiocho in Perside mortuo, | |
| 10 | salvatus est populus Israel ...... ponit quoque historiam de Macha‐ baeis, in qua dicitur multos Iudaeorum sub Mathathia et Iuda Machabaeo ad eremum confugisse et latuisse in speluncis et in cavernis petrarum ac post victoriam processisse. et haec μεταφορικῶς quasi de resurrectione mortuorum esse praedicta. | |
2b,260,F58a | ——12, 7: ‘tempus et tempora et dimidium temporis‘ tres et semis annos interpretatur Porphyrius, quod et nos iuxta scriptu‐ rarum sacrarum idioma non negamus .... refert Porphyrius ad Antiochum et ad tres et semis annos, quibus templum dicit fuisse | |
| 5 | desertum (167—164) .... | |
2b,260,F58b | ——12, 11: hos mille ducentos nonaginta dies Porphyrius in tempore Antiochi et in desolatione templi dicit completos, quam et Iosephus (XII 320—321) et Machabaeorum, ut diximus, liber (II 10, 3) tribus tantum annis fuisse commemorant. | |
2b,260,F58c | ——12, 12: Porphyrius hunc locum ita edisserit, ut quadraginta quinque dies, qui super mille ducentos nonaginta sunt, victoriae contra duces Antiochi tempus significent, quando Iudas Machabaeus fortiter dimicavit et emundavit templum idolumque contrivit et victimas obtulit | |
| 5 | in templo dei. quod recte diceret, si Machabaeorum liber tribus et semis annis | |
| templum scriberet fuisse pollutum et non tribus. | 1227 | |
2b,260,F59 | MAKAR. MAGN. Apocrit. III 15: οὐδὲ τῶν Ἐριννύων αἱ φαντασίαι ποτὲ τοῖς ἐκτόπως ζῶσι τοῦτο κατεμήνυσαν, οὐδὲ Ποτιδαιᾶται, εἰ μὴ λιμὸς ἀπάνθρωπος αὐτοὺς κατελέπτυνε, τοῦτο κατεδέξαντο. | |
| 5 | οὐδεὶς παρὰ διδασκάλου τοι‐ οῦτο μυσαρὸν ἐδιδάχθη μάθημα. κἂν Σκυθίαν ταῖς ἱστορίαις παρέλθηις, κἂν τοὺς Μακροβίους διέλθηις Αἰθίοπας, κἂν τὴν Ὠκεάνιον ζώνην ἐν κύκλωι διιππεύσηις, Φθειροφάγους μὲν καὶ Ῥιζοφάγους εὑρήσεις, Ἑρπετοσίτας καὶ Μυοτρώκτας ἀκούσεις, σάρκων δ’ ἀνθρωπείων πάμπαν ἀπεχομένους. | |
2b,260,F60 | AUGUSTIN. epp. 102, 8: longo post tempore (sc. Por‐ phyrius dicit) lex Iudaeorum apparuit ac viguit angusta Syriae regione, postea vero prorepsit etiam in fines Italos, sed post Caesarem Gaium aut certe ipso imperante. | |
2b,260,F61 | HIERON. epp. 133, 9: quod solet nobis obicere ... Por‐ | |
| phyrius .... Britannia fertilis provincia tyrannorum. | 1228 | |