THEODOSIUS :: De dialectis [Sp.] (fort. auctore Theodosio alio vel anonymo)

TLG 2020 008 :: THEODOSIUS :: De dialectis [Sp.] (fort. auctore Theodosio alio vel anonymo) THEODOSIUS Gramm. (Alexandrinus: A.D. 4–5) De dialectis [Sp.] (fort. auctore Theodosio alio vel anonymo) Source: Schneider, R. (ed.), Excerptum Περὶ διαλέκτων [Programm Gymnasium Duisburg] Leipzig: Teubner, 1894: 3–16. Citation: Dialect — section — (line)

t 1	Ἀρχὴ τῶν διαλέκτων τῶν παρὰ τοῦ κυρίου Θεοδοσίου τοῦ Ἀλεξανδρέως διορθωθεισῶν.
ion 1	Ἡ Ἰὰς διάλεκτος λέγεται ἡ τῶν Ἰώνων ἤγουν τῶν Ἀσιανῶν μετοίκων ὄντων Πελοπο〈ν〉νήσου.
ion 2	Αὕτη τὰ εἰς ας λήγοντα ὀνόματα εἰς ης τρέπει, ἐὰν μὴ ὦσι Δώρια· Ἑρμείας Ἑρμείης, Σωσίας Σωσίης.
ion 3	Τὰ εἰς ης λήγοντα, ὧν ἡ γενικὴ εἰς ου περατοῦται, εἰς εω διαλύουσι· Πέρσης Πέρσεω, Ξέρξης Ξέρξεω.
ion 4	Τὰ εἰς ης ἀρσενικά, ὧν ἡ γενικὴ εἰς ους λήγει, διὰ τοῦ εος κλίνουσιν, οἷον Δημοσθένης Δημοσθένεος, καὶ
ion 4	τὴν αἰτιατικὴν εἰς εα, οἷον Δημοσθένεα.	3
ion 5	Τὰς εἰς ους ληγούσας γενικὰς τὰς ἀπὸ τῶν εἰς ης εὐθειῶν γινομένας ἐχουσῶν καὶ τὸ οὐδέτερον εἰς ες λῆγον, διὰ τοῦ εος προφέρουσιν, οἷον εὐσεβής εὐσεβέος, τὸ εὐσεβές τοῦ εὐσεβέος, καὶ ἡ εὐσεβής τῆς εὐσεβέος.
ion 6	Τὰς εἰς ευς ληγούσας εὐθείας ἐπὶ γενικῆς διὰ τοῦ ηος ἐκφέρουσιν· Ἀχιλλεύς Ἀχιλλῆος, βασιλεύς βασι‐ λῆος· κατὰ δὲ Ἡρόδοτον βασιλέος, καὶ κατὰ τοὺς νέους Ἴωνας.
ion 7	Τὰ εἰς ος λήγοντα οὐδέτερα διὰ τοῦ εος κλίνουσι· πλῆθος πλήθεος.
ion 8	Τὰς εἰς εις εὐθείας τῶν πληθυντικῶν τὰς ἀπὸ τῶν εἰς ευς εὐθειῶν ἑνικῶν γινομένας εἰς ηες διαλύουσιν· βασιλῆες, καὶ βασιλέες παρὰ τοῖς νεωτέροις.
ion 9	Τὰ εἰς αι πληθυντικὰ ἐπὶ τῆς γενικῆς διὰ τοῦ εων κλίνουσι· Πέρσαι Περσέων, Ἀθῆναι Ἀθηνέων, ἐπὶ πόλεως. καὶ νύμφαι νυμφέων.
ion 10	Τὰς δὲ ληγούσας δοτικὰς εἰς αις τῶν πληθυντικῶν μεταβάλλουσι, τρέποντες μὲν τὸ α εἰς η καὶ τὸ ι προσ‐ γράφοντες, τῷ δὲ ς προστιθεῖσιν ἕτερον ι, οἷον καλαῖς καλῇσι, Ἀθήναις Ἀθήνῃσι.
ion 11	Τὰς εἰς α ληγούσας μακρὸν εὐθείας τῶν θηλυκῶν εἰς η [αὐτὸ τὸ α] τρέπουσιν· οἷον Ἥρα Ἥρη, χώρα χώρη, καὶ ὥρα ὥρη.
ion 12	Τῶν εἰς ω μέγα ληγουσῶν εὐθειῶν θηλυκῶν τὰς αἰτιατικὰς [αὐτῶν] εἰς ουν περατοῦσι· Λητώ Λητοῦν.
ion 13	Τὸ ι ἐνίων λέξεων ἐξαιροῦσι· τὸ πονεῖσθαι πονέσθαι λέγουσι.
ion 14	Τὰ εἰς ις θηλυκὰ διὰ τοῦ ιος κλίνουσι· σχέσις σχέσιος.
ion 15	Μετάθεσιν τῶν στοιχείων αὐτοὶ ποιοῦσιν, οἷον ἀντὶ καρδίας κραδίας.
ion 16	Τὸν ἐπαναδιπλασιασμὸν ποιοῦσι· λάχωσι λελάχωσιν.	4
ion 17	Ἀσυναίρετον τὴν δοτικὴν τῶν ἑνικῶν ἐκφέρουσι· βέλεϊ καὶ ἔγχεϊ.
ion 18	Ἀναστροφὰς καὶ ὑπερβατὰ ποιοῦνται, οἷον· τόνδε προσ‐ έφη ἀντὶ τοῦ πρὸς τόνδε ἔφη, καὶ· νήπιοι, οἳ κατὰ βοῦς Ὑπερίονος ἤσθιον (α 8), ἀντὶ τοῦ κατήσθιον.
ion 19	Τὴν ἄρσιν τοῦ ι ἐκ τῆς 〈ει〉 διφθόγγου ποιοῦσιν· Ἑκτόρεος, χρύσεος, ἀντὶ τοῦ Ἑκτόρειος, χρύσειος.
ion 20	Διαίρεσιν τῶν εἰς ως ληγόντων ἐπιρρημάτων τῶν ἀπὸ τῶν εἰς ης ληγουσῶν εὐθειῶν ἀρσενικῶν γινο‐ μένων εἰς ε ποιοῦσιν, ἀτρεκέως ἀντὶ τοῦ ἀτρεκῶς.
ion 21	Ἐπὶ τῶν αὐτῶν στοιχείων τὰς προφορὰς τῶν τε ἐνεστώ‐ των καὶ τῶν παρεληλυθότων ποιοῦσιν· ἔχω ἔχον, ἕλω ἕλον, ἀγαπῶ ἀγάπουν.
ion 22	Τὰς εἰς εις εὐθείας τῶν πληθυντικῶν εἰς εες μετα‐ βάλλουσιν, ἀληθεῖς ἀληθέες· ἔτι καὶ τὰς ἀπὸ τῶν εἰς υς εὐθειῶν ἑνικῶν εἰς εις πληθυντικὰς εὐθείας· οἷον ὀξύς, ὀξεῖς, ὀξέες.
ion 23	Τὰ εἰς η πληθυντικὰ οὐδέτερα εἰς εα διαλύουσι· τείχεα, καὶ ἐπὶ τῆς γενικῆς τῶν πληθυντικῶν τειχέων λέγουσι.
ion 24	Τὸ υ ἀεὶ προστιθέασι ταῖς λέξεσιν ἐχούσαις τὸ ο μι‐ κρόν· ὄρος οὖρος, ὄνομα οὔνομα.
ion 25	Τὸ δισσὸν ς εἰς ξ τρέπουσι, δισσά διξά.
ion 25a	Τῶν λέξεων ἐξαιροῦσι πολλάκις τὸ ι ἐκ τῆς διφθόγγου· τὸ γὰρ δείξω δέξω λέγουσι καὶ ἀπόδεξις.
ion 26	Τῶν μετοχῶν τὰς παθητικὰς διαλύουσι· λυπούμενος λυπεόμενος, ποιούμενος ποιεόμενος.
ion 27	Τὰς εἰς ων ληγούσας μετοχὰς τῆς πρώτης συζυγίας τῶν περισπωμένων διαλύουσι· φρονῶν φρονέων.
ion 28	Τὸν οὖν σύνδεσμον ὦν λέγουσιν.
ion 29	Ὅσα τῶν ῥημάτων εἰσὶ δασυνόμενα καὶ συντίθεται
ion 29	μετὰ προθέσεων, οὐ τρέπουσιν αὐτοὶ τὸ ψιλὸν εἰς δασύ, ἀλλὰ διὰ ψιλοῦ συμφώνου ἐκφέρουσι· κατορῶ ἀντὶ τοῦ καθορῶ.	5
ion 30	Τοῖς προτακτικοῖς ἄρθροις χρῶνται ἀντὶ ὑποτακτικῶν· τὸν θέλω ἀντὶ τοῦ ὃν θέλω, τὴν ἔπεμψα ἀντὶ τοῦ ἣν ἔπεμψα.
ion 31	Τῷ ω χρῶνται ἀντὶ τοῦ α. τὸν γὰρ ἄνθρωπον ὤνθρω‐ πον λέγουσι καὶ τὸν ἄριστον ὤριστον.
ion 32	Τῷ ωυ ἀντὶ τοῦ αυ διφθόγγου κέχρηνται, οἷον θώυμα ἀντὶ τοῦ θαῦμα.
ion 33	Αἱ τμήσεις τῶν Ἰώνων εἰσί· Πέλοπος νῆσος ἀντὶ τοῦ Πελοπόν〈ν〉ησος, ἄγριον αἶγα ἀντὶ τοῦ αἴγαγρον.
ion 34	Αἱ παραλήψεις τῶν ἀπαρεμφάτων ἀντὶ προστακτικῶν τῶν αὐτῶν εἰσιν· ἐλθὼν εἰς κλισίην Ἀγαμέμνονος Ἀτρείδαο πάντα μάλ’ ἀτρεκέως ἀγορευέμεν (Β 10)
5	ἀντὶ τοῦ ἀγόρευε.
ion 35	Αἱ παραλήψεις τῶν ἀρσενικῶν εὐθειῶν τῶν ὀνομάτων ἀντὶ τῶν γενικῶν· οἷον οἱ 〈δὲ〉 δύο σκόπελοι (μ 73) ἀντὶ τοῦ δυο〈ῖν〉 σκοπέλων
5	καὶ τὸ ἄμφω δ’ ἑξομένω (Τ 211) ἀντὶ τοῦ ἀμφοτέρων.
ion 36	Μεταβάλλουσι δὲ καὶ τὸ η εἰς α βραχύ· μεμηκυῖα μεμακυῖα, λελησμένος λελασμένος.
ion 37	Τὸ μακρὸν α εἰς η τρέπουσι, οἱ δὲ νεώτεροι καὶ τὸ βραχὺ τρέπουσιν, ἀληθείην τὴν ἀλήθειαν λέγοντες.
ion 38	Αἱ κατὰ τὴν ἀρχὴν τῶν λέξεων ἀφαιρέσεις τῶν συμ‐ φώνων τῶν αὐτῶν εἰσί· λεῖβον εἶβον. ὁμοίως καὶ τῶν
ion 38	φωνηέντων· ἐκεῖνος κεῖνος, ἑορτή ὁρτή.	6
ion 39	Ἐπὶ τῶν ῥημάτων τῶν μετὰ προθέσεων συντιθεμέ‐ νων προστιθέασι μεταξὺ τῶν τε προθέσεων καὶ τῶν ῥημάτων τὴν ων συλλαβήν, οἷον ἐξ ὦν εἷλον ἀντὶ τοῦ ἐξείλοντο, καὶ ἀπ’ ὦν ἔδοντο, ἀντὶ τοῦ ἀπέδοντο.
ion 40	Τὸ προερχόμενον ε κατὰ τοὺς παρῳχημένους ἀφαι‐ ροῦσι· τίκτεν ἀντὶ τοῦ ἔτικτεν, καὶ λέγεν ἀντὶ τοῦ ἔλεγεν.
ion 41	Τῷ π ἀντὶ τοῦ φ χρῶνται· ἀπικόμην ἀντὶ τοῦ ἀφι‐ κόμην, καὶ ἀπεῖλον ἀντὶ τοῦ ἀφεῖλον.
ion 41a	Ἐν τοῖς τρίτοις προσώποις τῶν ῥημάτων τοῖς εἰς ι ἢ εἰς ε ψιλὸν λήγουσι καὶ ἐν ταῖς δοτικαῖς τῶν πλη‐ θυντικῶν καὶ συμφώνου ἐπιφερομένου ἐνίοτε προστι‐ θέασι τὸ ν διὰ τὴν τοῦ μέτρου ἀνάγκην.
ion 42	Τοῖς ἐνεστῶσιν ἀντὶ τῶν ἀορίστων χρῶνται, ὡς τὸ ἵνα εἰδῶμεν ἀντὶ τοῦ ἵνα γνῶμεν.
ion 43	Αἱ προ〈σ〉θέσεις τοῦ ι τῶν Ἰώνων εἰσίν, οἷον κεινὴ ἀντὶ τοῦ κενή.
ion 44	Ἡ ἐναλλαγὴ τῆς οι διφθόγγου εἰς ες τῶν Ἰώνων ἐστίν· ἐρίηρες ἀντὶ τοῦ ἐρίηροι, καὶ υἱέες ἀντὶ τοῦ υἱοί καὶ υἱεῖς.
ion 45	Τῶν εἰς ας ληγόντων οὐδετέρων καὶ διὰ τοῦ τος κλι‐ νομένων ἀποβάλλουσι τὸ τ καὶ κλίνουσι διὰ καθαροῦ τοῦ ος, οἷον κρέαος γήραος.
ion 46	Τὸ ἐθέρμανα καὶ ἐκάθαρα ἐθέρμηνα καὶ ἐκάθηρα λέ‐ γουσι διὰ τοῦ η. Τέλος τῶν Ἰωνικῶν ἰδιωμάτων.
dor 1	Ἡ Δωρὶς διάλεκτος τρέπει τὸ η εἰς α μακρόν· ἅλιος
dor 1	ἀντὶ τοῦ ἥλιος, ἁμέρα ἀντὶ τοῦ ἡμέρα.	7
dor 2	Τῷ α ἀντὶ τοῦ ω χρῆται ἐπὶ τῆς γενικῆς τῶν πλη‐ θυντικῶν· πασᾶν ἀντὶ τοῦ πασῶν.
dor 3	Τὸ ε καὶ ο εἰς τὴν ευ δίφθογγον κιρνᾷ· ἐμέο ἐμεῦ, σέο σεῦ.
dor 4	Τῷ ω ἀντὶ τοῦ ου χρῆται ἐπὶ τῶν ὀνομάτων· μῶσα ἀντὶ τοῦ μοῦσα, βωκόλος ἀντὶ τοῦ βουκόλος· ἐπὶ δὲ τῶν θηλυκῶν μετοχῶν τῶν τῇ ου διφθόγγῳ παρα‐ ληγομένων ἀντὶ τῆς ου τῇ οι διφθόγγῳ χρῶνται·
5	λέγοισα ἀντὶ τοῦ λέγουσα.
dor 5	Διπλασιασμοῖς τῶν αὐτῶν συμφώνων χρῶνται· ὅττι ἀντὶ τοῦ ὅτι, ὁππότε.
dor 6	Ἀφαιρέσεις τοῦ ι ποιοῦνται· ἔστι δὲ τοῦτο τὸ ἰδίωμα καὶ τῇ Ἀττικῇ διαλέκτῳ καὶ τῇ Αἰολίδι.
dor 7	Τὰς ἀποκοπὰς ποιεῖ· δῶ ἀντὶ τοῦ δῶμα, σκέπα ἀντὶ τοῦ σκέπασμα.
dor 8	Ἐπὶ τῶν εἰς ας ληγόντων ὀνομάτων, ὧν ἡ γενικὴ εἰς ου, διὰ τοῦ α τὴν γενικὴν ἐκφέρουσι· κοχλίας κοχλία, Παπίας Παπία.
dor 9	Τὰς εἰς ους ληγούσας γενικὰς τὰς ἀπὸ τῶν εἰς ης εὐθειῶν γινομένας διὰ τοῦ ευς ἐκφέρουσι· Διογένης Διογένους Διογένευς.
dor 10	Τὰς ἀπὸ τῶν εἰς ευς εὐθειῶν αἰτιατικὰς εἰς η συναι‐ ροῦσι· τὸν Τυδέα τὸν Τυδῆ, τὸν Ἰδομενέα τὸν Ἰδο‐ μενῆ, τὸν βασιλέα τὸν βασιλῆ.
dor 11	Ἐξαιροῦσιν ἐκ τῶν κλίσεων τὸ δ καὶ τὸ τ· Πάρις Πάριος κλίνουσι, καὶ οὐ Πάριδος, καὶ κρέας κρέαος,
dor 11	καὶ οὐ κρέατος, καὶ κέρας κέραος.	8
dor 12	Τὸ ι τῆς ει διφθόγγου ἀφαιροῦσιν ἐκ τῶν εὐθειῶν, οἷον χαρίες ἀντὶ τοῦ χαρίεις καὶ τιμῆες ἀντὶ τοῦ τιμήεις.
dor 13	Τὸ α καὶ ο εἰς α κιρνᾷ, οἷον Μενέλαος Μενέλας, καὶ Νικόλαος Νικόλας.
dor 14	Τὰ εἰς ιξ διὰ τοῦ γ κλινόμενα διὰ τοῦ κ κλίνεται· τέττιξ τέττικος.
dor 15	Τὴν διὰ τῶν δύο σς ἐκφερομένων τετάρτην συζυγίαν τῶν βαρυτόνων διὰ τοῦ ς καὶ γ ποφέρει· ὀρύσγω ἀντὶ τοῦ ὀρύσσω.
dor 16	Τὴν δὲ διὰ τοῦ ζ ἐκφερομένην συζυγίαν διὰ τοῦ ς καὶ δ προφέρει· φράσδω ἀντὶ τοῦ φράζω.
dor 17	Τὴν ἐν τῇ παραληγούσῃ τῶν Ἀττικῶν παρακειμένων βραχεῖαν συλλαβὴν μακρὰν ποιεῖ· ἀκήκουα λέγοντες ἀντὶ τοῦ ἀκήκοα.
dor 18	Τὸ ς τῶν τῆς τετάρτης συζυγίας μελλόντων εἰς τὸ ξ τρέπει, οἷον ἁρπάξω ἀντὶ τοῦ ἁρπάσω.
dor 19	Πάντας τοὺς ὁριστικοὺς μέλλοντας περισπᾷ· τυψῶ λέγουσι καὶ γραψῶ καὶ ποιησῶ. τοὺς δὲ μέσους μέλ‐ λοντας τούτων διὰ τῆς ου διφθόγγου ἐκφέρουσι· τυψοῦμαι λέγοντες καὶ γραψοῦμαι καὶ ποιησοῦμαι.
dor 20	Τὸ πεινήσω πεινά̆σω, τὸ διψήσω διψά̆σω λέγουσι.
dor 21	Τὸ ι ἐξαιρεῖ ἀπὸ τῶν λέξεων καὶ ἀναβιβάζει τὸν τόνον· λάβεν καὶ λάλεν λέγουσι ἀντὶ τοῦ λαβεῖν καὶ λαλεῖν.
dor 22	Προστίθησιν ἐπὶ τοῖς 〈εἰσ〉 ναι λήγουσιν ἀπαρεμφά‐ τοις τὴν με συλλαβὴν πρὸ τῆς ναι· βήμεναι λέγουσιν ἀντὶ τοῦ βῆναι.
dor 23	Τοῖς ἄρθροις τοῖς ἀπὸ φωνήεντος ἀρχομένοις προστί‐ θησι τὸ τ, τοὶ βοῦται καὶ τοὶ ποιμένες ἀντὶ τοῦ οἱ ποιμένες.	9
dor 24	Τὴν ἐκεῖνος ἀντωνυμίαν τῆνος λέγουσιν, ἀφαιροῦντες τὸ ε, τὸ δὲ κ τρέποντες εἰς τ, τὴν δὲ δίφθογγον διαιροῦσι καὶ τὸ μὲν ε εἰς η τρέπουσι, τὸ δὲ ι ἐκ‐ βάλλουσιν.
dor 25	Τὴν ὑπό πρόθεσιν ὑπαί λέγουσι.
dor 26	Τὸ ς εἰς τ τρέπουσι, τύ λέγοντες ἀντὶ τοῦ σύ.
dor 27	Τὸ συρίζω τυρίσδω λέγουσιν· ἐπὶ δὲ τοῦ δευτέρου καὶ τρίτου προσώπου ἀφαιροῦσι τὸ ι τῆς ει διφθόγγου· τυρίσδες ἀντὶ τοῦ συρίζεις καὶ τυρίσδε ἀντὶ τοῦ συρίζει. Τέλος τῶν Δωρικῶν ἰδιωμάτων.
aeol 1	Ἡ Αἰολὶς τὸ β προστίθησι τῷ ρ, τοῦ υ ψιλοῦ ἐπι‐ φερομένου ἢ τοῦ α, οἷον βρύτηρ λέγοντες ἀντὶ τοῦ ῥυτήρ, καὶ βράκος ἀντὶ τοῦ ῥάκος.
aeol 2	Τῷ π χρῆται ἀντὶ τοῦ μ, ὄππατα λέγοντες ἀντὶ τοῦ ὄμματα.
aeol 3	Τὰ ἀμετάβολα διπλασιάζει· ἀγείρω καὶ Αἰολικῶς ἀγέρρω.
aeol 4	Προστίθησι τὸ υ ἐπὶ τοῦ ε· χεύαντας λέγουσι ἀντὶ τοῦ χέαντας.
aeol 5	Τῷ υ ἀντὶ τοῦ ο χρῆται, ὔμοιον λέγοντες ἀντὶ τοῦ ὅμοιον, καὶ ὄνυμα ἀντὶ τοῦ ὄνομα, ἀφ’ οὗ καὶ τὸ
aeol 5	συνώνυμος.	10
aeol 6	Ταῖς συγκοπαῖς χρῆται· ὦρσεν λέγουσιν ἀντὶ τοῦ ὥρμησεν.
aeol 7	Τὰ ὀξύτονα τῶν ὀνομάτων παροξύνει· Ἄτρευς λέγοντες ἀντὶ τοῦ Ἀτρεύς, Πήλευς.
aeol 8	Τὰ μακρᾷ παραληγόμενα τῶν ῥημάτων βραχύνει· φθέρω λέγουσιν ἀντὶ τοῦ φθείρω καὶ λέβω ἀντὶ τοῦ λείβω.
aeol 9	Τὰ εἰς ας λήγοντα ὀνόματα εἰς αις μεταποιεῖ· Θόαις λέγουσιν ἀντὶ τοῦ Θόας καὶ μέλαις ἀντὶ τοῦ μέλας, πλὴν τοῦ Αἴας καὶ τῶν ὁμοίων, διὰ τὴν ἐπαλληλίαν τῶν δύο διφθόγγων. Αἴας γὰρ καὶ αὐτοὶ λέγουσι.
aeol 10	Κλητικαῖς ἀντὶ εὐθειῶν χρῶνται, ὡς καὶ οἱ Ἀττικοί, ὁ ἱππότα λέγοντες ἀντὶ τοῦ ἱππότης.
aeol 10a	Ὦ Ἄπολλον, καὶ ὦ Πόσιδον.
aeol 11	Τὰς ἀπὸ τῶν εἰς αι εὐθειῶν γινομένας γενικὰς πλη‐ θυντικὰς διὰ τοῦ αων ἐκφέρουσι· νύμφαι νυμφάων, πύλαι πυλάων.
aeol 12	Τὰ εὐκτικὰ τοῦ πρώτου ἀορίστου διὰ τοῦ εια προ‐ φέρουσιν, οἷον τύψεια λέγουσιν ἀντὶ τοῦ τύψαιμι.
aeol 13	Ἰστέον δὲ ὅτι οἱ Βοιωτοὶ προστιθέασι τὸ ο ἐπὶ τῆς 〈εἰσ〉 α ληγούσης γενικῆς τῆς ἀπὸ τῶν εἰς ας εὐθειῶν γινομένης, οἷον Αἰνείας, ἡ γενικὴ κοινῶς μὲν Αἰνείου, Δωρικῶς δὲ Αἰνεία, καὶ προσθέσει τοῦ ο κατὰ τοὺς
5	Βοιωτούς, Αἰνείαο.
aeol 14	Τὸ η εἰς τὴν ει δίφθογγον τρέπουσιν οἱ Αἰολεῖς,
aeol 14	εἵρωες λέγουσιν ἀντὶ τοῦ ἥρωες.	11
aeol 15	Τὰς τῶν εἰς ευς ληγόντων ὀνομάτων γενικὰς διὰ τοῦ ιο προφέρουσι· βασιλίος λέγοντες ἀντὶ τοῦ βασιλέως καὶ Ἀχιλλίος ἀντὶ τοῦ Ἀχιλλέως· ὅθεν καὶ τὸ Ζεύς Διός κλίνουσι κατὰ τὴν αὐτὴν ἀκολουθίαν, ὅπερ ἐπεκρά‐
5	τησε καὶ παρὰ τοῖς κοινοῖς.
aeol 16	Ἐπὶ τῶν μὴ ἐχόντων ῥημάτων τὴν μετοχὴν εἰς ς λήγουσαν μετ’ ὀξείας, ἰσοσύλλαβον ποιοῦσι τὸ τρίτον τῶν πληθυντικῶν τῷ πρώτῳ· οἷον ἐμάθομεν ἐμάθοσαν, εἴδομεν εἴδοσαν, ὅθεν τὸ παρὰ τῇ θείᾳ γραφῇ εἰρη‐
5	μένον (psalm. xcvii [xcviii], 4)· εἴδοσαν πάντα τὰ πέρατα τὸ σωτήριον τοῦ θεοῦ, Αἰολικὸν ἰδίωμά ἐστιν.
aeol 17	Ἀντὶ θηλυκῶν ὀνομάτων ἀρσενικὰ λαμβάνει. ἕσπερος λέγουσιν ἀντὶ τοῦ ἑσπέρα.
aeol 18	Διὰ τῶν αὐτῶν στοιχείων τούς τε ἐνεστῶτας καὶ παρατατικοὺς ἐκφέρουσιν, οἷον ἔχω, καὶ ὁ παρατα‐ τικὸς ἔχον.
aeol 19	Τὸ τύπτε τύπτεσκε λέγουσι καὶ τὸ βόα βόασκε· καὶ τὸ εἱστήκειν εἱστήκεα καὶ τὸ ἐτετύφειν ἐτετύφεα· τὰ δὲ πληθυντικὰ εἱστήκεμεν καὶ ἐτετύφεμεν καὶ εἱστή‐ κεσαν καὶ ἐτετύφεσαν.
aeol 20	Τὰ δασέα εἰς ψιλὰ τρέπουσι, κύθρα λέγοντες ἀντὶ τοῦ χύτρα.
aeol 21	Τὸ δύνασαι καὶ ἐπίστασαι κατὰ ἀποβολὴν τοῦ ς ἐκ‐ φέρουσι· δύνααι καὶ ἐπίστααι, κατὰ δὲ συναίρεσιν τῶν δύο αα δύνῃ καὶ ἐπίστῃ, προσγραφομένου τοῦ ι.
aeol 22	Τὸ ἐτύφθησαν ἐτύφθων λέγοντες καὶ τὸ ἐλήφθησαν ἐλήφθων. Τέλος τῶν Αἰολικῶν ἰδιωμάτων.
att 1	Ἡ Ἀτθὶς ἤγουν ἡ τῶν Ἀττικῶν διάλεκτος χρῆται τῇ
att 1	περιττολογίᾳ, οἷον λέγω λόγον, καὶ τρέχω δρόμον.	12
att 2	Τῶν αὐτῶν ἐστι καὶ ἡ ἔλλειψις· τύπτω ἀμφοτέραις, λείπει γὰρ τὸ χερσίν.
att 3	Καὶ τούτων τῶν Ἀττικῶν ἐστι τὸ Λαμβάνειν τὸ 〈ἐν〉 οἷς ἀντὶ τοῦ διότι, καὶ τὸ οὕνεκα ἀντὶ τοῦ ὅτι, καὶ τὸ αὖ ἀντὶ τοῦ πάλιν, καὶ ἑκὼν εἶναι οὐ σιωπήσομαι, καὶ τὸ εἰς Ἅιδου, καὶ τρέχω τὸν περὶ ψυχῆς, καὶ τὸ
5	τοῦ θράσους, τῆς ἀναιδείας.
att 4	Τούτων εἰσὶ καὶ αἱ ἐλλείψεις τῶν ἄρθρων, οἷον θεὸς ἦν μὲν ἀεί.
att 5	Τούτων ἐστὶ καὶ ἡ ἔλλειψις τοῦ ὑπαρκτικοῦ ῥήματος.
att 6	Τούτων ἐστὶ καὶ τὸ ἀπὸ κοινοῦ λαμβάνειν τὰς λέξεις.
att 7	Τούτων ἐστὶ καὶ ἡ ἀντίπτωσις, ἤγουν νυκτὸς καὶ ἡμέρας, ἀντὶ τοῦ νύκτα καὶ ἡμέραν.
att 8	Τούτων ἐστὶ τὸ λέγειν· ἔαρος μὲν ἀνθεῖ τὰ δένδρα, χειμῶνος δὲ ἀπανθεῖ, καὶ ἀντὶ τοῦ εἰπεῖν· δέον γεγε‐ νῆσθαι τόδε, λέγουσιν· ἐγένετο τόδε. καὶ τὸ λαμ‐ βάνειν πληθυντικὰ ἀντὶ ἑνικῶν.
att 9	Τούτων ἐστὶ καὶ τὸ πραγματικῶς εἰς ἑνικὸν συν‐ τάσσειν τὰ πληθυντικά, οἷον ἀγαθὸν οἱ λόγοι· τουτ‐ έστιν ἀγαθὸν πρᾶγμα.
att 10	Τούτων ἐστὶ καὶ τὸ λέγειν· λεκτέα καὶ πρακτέα, ἀντὶ τοῦ λεκτέον καὶ πρακτέον.
att 11	Τούτων ἐστὶ καὶ τὸ λέγειν· πολεμίαν ἵππον ἤλασε, καὶ πολὺν τὸν αἰχμάλωτον εἵλκυσε.
att 12	Τούτων ἐστὶ καὶ τὸ λαμβάνειν ὀνόματα εἰς τόπον ἐπιρρήματος, βαρὺς ἐπερράγη λέγοντες ἀντὶ τοῦ βαρέως.
att 13	Τούτων ἐστὶ καὶ τὸ ἐπιφέρειν πληθυντικὸν ῥῆμα ἑνικῷ ὀνόματι, οἷον ὁ δῆμος κάθηνται.
att 14	Τούτων ἐστὶ καὶ τὸ ἀρσενικῶς ἐκφέρειν τὰ θηλυκά,
att 14	οἷον στερὸς ἀνθρώπου φύσις ἀντὶ τοῦ στερά.	13
att 15	Τούτων ἐστὶ καὶ τὸ λαμβάνειν τὰ συγκριτικὰ ἀντὶ τῶν ἁπλῶν, ἤγουν τῶν θετικῶν, καὶ τὸ λαμβάνειν τὰ ὑπερθετικὰ ἀντὶ συγκριτικῶν.
att 16	Τούτων ἐστὶ καὶ τὸ ἀπὸ μέρους συνεκδοχικῶς δηλοῦν τὸ ὅλον, οἷον ἔφαγον ἄρτου ἀντὶ τοῦ ἄρτον, καὶ ἔπινον οἴνου ἀντὶ τοῦ οἶνον.
att 17	Τούτων ἐστὶ τὸ ἐκφέρειν εἰς ους τάς τε εὐθείας καὶ τὰς αἰτιατικὰς τὰς πληθυντικὰς ἐπὶ τῶν συγκριτικῶν, οἱ καλλίους λέγοντες ἀντὶ τοῦ οἱ καλλίονες, καὶ τοὺς καλλίους ἀντὶ τοὺς καλλίονας.
att 18	Τούτων ἐστὶ καὶ τὸ λέγειν ἐπὶ τῶν τρίτων προσώπων τῶν ῥημάτων τῶν προστακτικῶν λεγέσθω καὶ νοείσ‐ θων ἀντὶ τοῦ λεγέσθωσαν καὶ νοείσθωσαν.
att 19	Καὶ τὴν γενικὴν τῶν πληθυντικῶν τῆς μετοχῆς ἀντὶ προστακτικοῦ τρίτου προσώπου τῶν πληθυντικῶν λαμβάνειν, τούτων ἐστί· ποιούντων καὶ λεγόντων ἀντὶ τοῦ ποιείτωσαν καὶ λεγέτωσαν.
att 20	Τούτων ἐστὶ καὶ τὸ λέγειν ἀγωνίζομαι πρᾶγμα. καὶ Ἀριστοφάνης (eq. 614)· ἄγγειλον ἡμῖν πῶς τὸ πρᾶγμ’ ἠγωνίσω. τὸ γὰρ κοινὸν οὐχ οὕτως, ἀλλὰ ἀγωνίζομαι περὶ τοῦ
5	πράγματος.
att 21	Τούτων ἐστὶ καὶ τὸ λέγειν· ἀγάλλομαι ποιεῖν. τὸ γὰρ κοινὸν οὐχ οὕτως, ἀλλὰ ἀγάλλομαι ποιῶν. καὶ τὸ οὐδέν λαμβάνειν ἀντὶ τοῦ οὐδαμῶς.
att 22	Τούτων ἐστὶ καὶ ἡ κρᾶσις τοῦ α καὶ ε εἰς α μακρόν, οἷον τὰ ἐμά τἀμά.
att 23	Τούτων ἐστὶ καὶ ἡ κρᾶσις τοῦ ε καὶ ο εἰς τὴν ει δίφθογγον, οἷον πλέον πλεῖν.
att 24	Τούτων εἰσὶ καὶ αἱ ἐπεκτάσεις· δευρί, νυνί.
att 25	Τούτων ἐστὶ καὶ ἡ κρᾶσις τοῦ ο καὶ ε εἰς τὴν ου δίφθογγον, οἷον τὸ ἔνδυμα τοὔνδυμα.
att 26	Τούτων ἐστὶ καὶ ἡ χρῆσις τοῦ ρ ἀντὶ τοῦ ς· θάρρος
att 26	λέγοντες ἀντὶ τοῦ θάρσος, καὶ ἄρρην ἀντὶ τοῦ ἄρσην.	14
att 27	Τούτων ἐστὶ καὶ ἡ τροπὴ τῶν δύο σς εἰς δύο ττ, θάλαττα λέγοντες ἀντὶ τοῦ θάλασσα.
att 28	Τούτων ἐστὶ καὶ ἡ τροπὴ τοῦ ς εἰς ξ· ξύμβολον λέ‐ γοντες ἀντὶ τοῦ σύμβολον.
att 29	Τούτων ἐστὶ καὶ ἡ συναλοιφή· θοἰμάτιον λέγοντες ἀντὶ τοῦ τὸ ἱμάτιον.
att 30	Τούτων ἐστὶ καὶ ἡ χρῆσις τῶν κλητικῶν ἀντὶ εὐθειῶν, ὡς καὶ οἱ Αἰολεῖς ποιοῦσιν, ἱππότα ἀντὶ τοῦ ἱππό‐ της λέγοντες καὶ νεφεληγερέτα Ζεύς ἀντὶ τοῦ νεφε‐ ληγερέτης.
att 31	Τούτων ἐστὶ καὶ ἡ διὰ τοῦ εως κλίσις τῶν ἀπὸ τοῦ αος εὐθειῶν ὀξυνομένων ἢ καὶ προπαροξυνομένων, οἷον Μενέλαος καὶ Ἀττικῶς Μενέλεως, Νικόλαος καὶ Ἀττικῶς Νικόλεως, ναός καὶ Ἀττικῶς νεώς.
att 32	Τούτων ἐστὶ καὶ ἡ διὰ τοῦ ω μεγάλου κλίσις ἐπὶ τῶν εἰς ις καὶ εἰς ευς εὐθειῶν· ὄφις ὄφεως, Ἀχιλ‐ λεύς Ἀχιλλέως.
att 33	Τούτων ἐστὶ καὶ ἡ ἐπὶ τῶν γενικῶν συναίρεσις τῶν ἀπὸ τῶν εἰς ευς καθαρὸν εὐθειῶν· Ἐρετριεύς Ἐρετριέως καὶ κατὰ συναίρεσιν Ἀττικὴν Ἐρετριῶς· ἡ δὲ ἐπὶ τῶν μὴ καθαριευουσῶν τῶν Ἰώνων καὶ τῶν
5	Δωριέων ἐστὶν ἰδίωμα.
att 34	Τούτων ἐστὶ καὶ ἡ συναίρεσις τῶν δοτικῶν· τῷ βα‐ σιλεῖ καὶ Ἡρακλεῖ.
att 35	Τούτων ἐστὶ καὶ ἡ ἐπὶ τῶν ἀπὸ τοῦ πούς ὀνομάτων συντιθεμένων κατὰ ἀποβολὴν τοῦ ς κλίσις· τρίπους τρίπου.
att 36	Τούτων ἐστὶ καὶ ἡ ἀπὸ τῶν εἰς ας οὐδετέρων εἰς ως κλίσις· κρέας κρέως.
att 37	Τούτων ἐστὶ καὶ ἡ ἐπὶ τῶν ῥημάτων τοῦ α καὶ ο εἰς
att 37	ω μέγα κρᾶσις· ἐκρέμαο ἐκρέμω.	15
att 38	Τούτων ἐστὶ καὶ ἡ κατὰ ἀποβολὴν τοῦ ς κλίσις ἐπὶ τῶν εἰς ως ληγόντων ὀνομάτων καὶ διὰ τοῦ τος κλι‐ νομένων ἢ διὰ τοῦ ος καθαροῦ, οἷον ὁ γέλως τοῦ γέλω, ὁ ἥρως τοῦ ἥρω.
att 39	Τούτων καὶ ἡ διὰ τοῦ ω μεγάλου τοῦ δύω γραφή.
att 40	Τούτων ἐστὶ καὶ ἡ τῶν ἀπὸ προθέσεων ἀρχομένων ῥημάτων ἐπὶ τῶν παρῳχημένων αὔξησις· ἀντιβολῶ ἠντιβόλουν, ἀμφισβητῶ ἠμφισβήτουν.
att 41	Τούτων ἐστὶ καὶ ἡ ἐπὶ τῶν δισυλλάβων ῥημάτων τῆς τε πρώτης καὶ δευτέρας συζυγίας τῶν βαρυτόνων κατὰ τὸν παρακείμενον τοῦ ε εἰς ο τροπή· λέλοχα ἀντὶ τοῦ λέλεχα.
att 42	Τούτων καὶ ἡ ἐπὶ τῶν διὰ τοῦ ιζω ῥημάτων τῶν ὑπὲρ δύο συλλαβὰς τῶν τῷ ι παραληγομένων ἀπο‐ βολὴ τοῦ ἐν τῷ μέλλοντι ς καὶ ἀμοιβὴ τῆς βαρείας εἰς περισπωμένην· κουφίζω κουφίσω καὶ Ἀττικῶς
5	κουφιῶ.
att 43	Τούτων ἐστὶ καὶ ἡ ἐπὶ τῶν εἰς μι εὐκτικῶν τῶν τῇ οι διφθόγγῳ παραληγομένων τροπὴ τοῦ μι εἰς ην, οἷον ποιοῖμι, καὶ Ἀττικῶς ποιοίην.
att 43	Τέλος.	16

t

1

ion

1

ion

2

ion

3

ion

4

ion

5

ion

6

ion

7

ion

8

ion

9

ion

10

ion

11

ion

12

ion

13

ion

14

ion

15

ion

16

ion

17

ion

18

ion

19

ion

20

ion

21

ion

22

ion

23

ion

24

ion

25

ion

25a

ion

26

ion

27

ion

28

ion

29

ion

30

ion

31

ion

32

ion

33

ion

34

ion

35

ion

36

ion

37

ion

38