TLG 1791 002 :: MENANDRI ET PHILISTIONIS SENTENTIAE :: Sententiae Menandri et Philistionis

MENANDRI ET PHILISTIONIS SENTENTIAE Gnom.
(Incertum)

Sententiae Menandri et Philistionis

Source: Meineke, A. (ed.), Fragmenta comicorum Graecorum, vol. 4. Berlin: Reimer, 1841 (repr. Berlin: De Gruyter, 1970): 335–338.

Citation: Sententia — section — (line)

gno

t

ΓΝΩΜΑΙ ΜΕΝΑΝΔΡΟΥ ΚΑΙ ΦΙΛΙΣΤΙΩΝΟΣ.

gno

1

(1t)

ΜΕΝΑΝΔΡΟΣ.
1Πολλῶν ὁ καιρὸς γίνεται παραίτιος· ἂν γὰρ μέγιστα κομπάσῃς φρονῶν μέγα, οὐκ οἶδας ὡς πολλὰς μεταβολὰς ἔχει. ὃ νῦν δίδωσιν, οὐ δίδωσιν αὔριον.
5tΜΕΝΑΝΔΡΟΣ.
5Χρόνος γὰρ οὗτός ἐστιν ἀνθρώποις ἀεί. τὸν οὖν παρόντα καιρὸν ἀπάνταν ἀφεῖς
οὐκ ἔστιν αὐτὸν προσλαβεῖν πάλιν ταχύ.335
8tΦΙΛΙΣΤΙΩΝ.
8Ἐπάν ς’ ὁ καιρὸς ἐμβάλῃ πολλοῖς κακοῖς, μὴ ἐκκακήσῃς πάντα εὐθύμως φέρειν.
10πάλιν γὰρ ὄψει τῶν κακῶν περιτροπήν· ἀεὶ γὰρ ὡς τροχὸς ὁ χρόνος κυλίεται.
12tΜΕΝΑΝΔΡΟΣ.
12Καιρὸς ὁ τυχών ἐστιν ἀνθρώποις ἀεί· πᾶσιν γὰρ οὐ πέφυκεν ἀνθρώποις ἴσος. κέρδη γὰρ ἄλλοις χἠδονὰς ἐρεύεται,
15ἄλλοις δὲ λύπας προσπορίζει καὶ βλάβας.
16tΦΙΛΙΣΤΙΩΝ.
16Μίαν πρόνοιαν τῶν ἄνω τε καὶ κάτω θεὸν νόμιζε, καὶ σέβου παντὶ σθένει. ὡς ὄντα τοῦτον καὶ παρόντ’ ἀεὶ σέβου, καὶ μή μ’ ἐρώτα, μηδὲ μανθάνειν θέλε·
20οὐ γὰρ θέλω σε μανθάνειν τί δεῖ θεός.
21tΜΕΝΑΝΔΡΟΣ.
21Λόγος κατάγει ταρτάρου κατώτερον, λόγος δὲ αὖθις εἰς ὕψος ψυχὴν ἄγει.
23tΜΕΝΑΝΔΡΟΣ.
23Ὁ πονηρὰ ποιῶν εὐθέως οὐκ αἴσθεται· τότ’ οἶδεν ὃ πεποίηκεν, ὅτε κολάζεται.
25tΦΙΛΙΣΤΙΩΝ.
25Ὁ δυσσεβῶν τι καὶ δοκῶν λαθεῖν θεῷ, κολάζεθ’ οὗτος ὑπὸ συνειδότος θεοῦ.
27tΜΕΝΑΝΔΡΟΣ.
27Ὁ μὴ κολασθείς, τῷ νόμῳ πράξας κακῶς, αὐτὸς ἀφ’ ἑαυτοῦ τῷ νόμῳ κολάζεται.
29tΦΙΛΙΣΤΙΩΝ.
29Εὐσχημονεῖν φρόντιζε μὴ τῷ σχήματι,
30τὸ σῶμα κοσμῶν, ἀλλὰ τῷ φρονήματι.336
31tΜΕΝΑΝΔΡΟΣ.
31Νίκα σιωπῶν τὸν νόμον καὶ μάνθανε· πρὸ τοῦ μαθεῖν τῷ νόμῳ προλαμβάνεις.
33tΦΙΛΙΣΤΙΩΝ.
33Νόμος φυλαχθεὶς οὐδέν ἐστιν ἢ νόμος, ὁ μὴ φυλαχθεὶς καὶ νόμος καὶ δήμιος.
35tΜΕΝΑΝΔΡΟΣ.
35Πόντου, γυναικός, κρίματα, θηρός, πυρός χειρότερός ἐστιν ὁ προδότης τῶν φίλων.
37tΦΙΛΙΣΤΙΩΝ.
37Ἂν μὴ δυνάμενος, ἐθέλων δὲ βλάψῃς φίλον, καὶ μὴ δυνάμενος καὶ θέλων πείσῃ κακόν.
39tΜΕΝΑΝΔΡΟΣ.
39Ὁ μὴ δικαίως κατὰ φίλων ζητῶν κακόν,
40αὐτὸς προπάσχει τοῦ κακοῦ τὴν ἔκβασιν.
41tΦΙΛΙΣΤΙΩΝ.
41Ἄνθρωπος ὢν μηδέποτε καθ’ ἑτέρου κακόν ἀδίκως φρονήσῃς· ἡ δίκη γὰρ πάνθ’ ὁρᾷ.
43tΜΕΝΑΝΔΡΟΣ.
43Ἐὰν πονηροῦ γείτονος γείτων ἔσῃ, πάντως παθεῖν πονηρὸν ἢ μαθεῖν σε δεῖ.
45tΦΙΛΙΣΤΙΩΝ.
45Ἀγαθοῦ γείτονος ἄν ποτε γείτων ἔσῃ, ὡς προδιδάσκει ἀγαθὸν προσλάμβανε.
47tΜΕΝΑΝΔΡΟΣ.
47Αὐτὸς ἀδικεῖσθαι μᾶλλον ἢ ἀδικεῖν θέλε· μέμψει γὰρ ἄλλους, οὐχὶ μεμφθήσῃ δὲ σύ.
49tΦΙΛΙΣΤΙΩΝ.
49Δίκην φυλάσσου, κἂν δικαίως ἐγκαλῇ.

gno

1

(50)

μετέρχεται τὸ δίκαιον εἰς πλεονεξίαν.
51tΜΕΝΑΝΔΡΟΣ.
51Ἐὰν πένης ᾖς, δίκαιος εἶ κἀγαθός.
εἰμὶ δίκαιος ἢ γὰρ οὐκ ἂν ἦς πένης.337
53tΦΙΛΙΣΤΙΩΝ.
53Πενία καθ’ αὑτήν ἐστιν ἰσχυρὰ νόσος·
ἔρωτα προσλαβοῦσα δύο νόσους νοσεῖς.338