SENTENTIAE PYTHAGOREORUM :: Sententiae Pythagoreorum (fort. auctore vel collectore Demophilo)

TLG 1759 001 :: *SENTENTIAE PYTHAGOREORUM* :: Sententiae Pythagoreorum (fort. auctore vel collectore Demophilo) SENTENTIAE PYTHAGOREORUM Gnom. (A.D. 2–3?) Sententiae Pythagoreorum (fort. auctore vel collectore Demophilo) Source: Elter, A. (ed.), Gnomica homoeomata, pt. 5 [Programm zur Feier des Geburtstages seiner Majestät des Kaisers und Königs am 27. Januar 1904] Bonn: Georg, 1905: coll. 1–36. Citation: Sententia — (line)

1 (t)	(Πυθαγόρου)
1	Οὔτε ἐξ ἱεροῦ τὴν εὐσέβειαν, οὔτε ἐκ φιλίας ἀρτέον τὴν ἀλήθειαν.
2	Ἔοικεν ὁ τῶν φιλαργύρων βίος νεκροῦ δείπνῳ· πάντα γὰρ ἔχων τὸν εὐφρανθησόμενον οὐκ ἔχει.
3	Ὁ λογισμὸς πηδαλίῳ τὴν αὐτὴν ἔχει δύναμιν· στρέ‐ φει γὰρ τὸν βίον ἐπὶ τὸ σῷζον μέρος καθάπερ σκάφος.
4	Τῆς τύχης ὥσπερ ἑταίρας, χρόνῳ κριτέον τὴν εὔνοιαν.
5	Ὁ βίος καθάπερ νόμισμα, διαβληθεὶς ἐν ἀρχαῖς ἀδό‐ κιμος εἰς ἅπαντα γίνεται τὸν χρόνον.
6	Ἀχάριστον εὐεργετεῖν καὶ νεκρὸν μυρίζειν ἐν ἴσῳ
6	κεῖται.	Column end
7	Ἐν μὲν πολέμῳ πρὸς ἀσφάλειαν σίδηρος χρυσοῦ κρείττων, ἐν δὲ τῷ ζῆν λογισμὸς πλούτου.
8	Οἱ πεπαιδευμένοι καθάπερ οἱ ἐκ παλαίστρας, κἂν πέσωσι ταχέως καὶ ἐπιδεξίως ἐκ τῆς ἀτυχίας ἀνί‐ στανται.
9	Ὁδὸν μὲν τὴν λειοτάτην δεῖ ἐκλέγεσθαι, βίον δὲ τὸν ἀλυπότατον.
10	Ἐπαίνου ὥσπερ μύρου πεφεισμένως ἀπολαυστέον.
10a	Οὔτε ἐν ἰχθύσι φωνήν, οὔτε ἐν ἀπαιδεύτοις ἀρετὴν
10a	δεῖ ζητεῖν.	1
11	Ἐν μὲν ταῖς μέθαις παροινοῦσιν, ἐν δὲ ταῖς ἀτυ‐ χίαις παρανοοῦσιν οἱ πλεῖστοι.
12	Οὔτε οἱ ἄμουσοι τοῖς ὀργάνοις, οὔτε οἱ ἀπαίδευτοι ταῖς τύχαις δύνανται συναρμόσασθαι.
13	Οἱ θυμοὶ καθάπερ αἱ κύνες, τυφλὰ τίκτουσιν ἐγκλή‐ ματα.
14 (t)	(Ἐπικτήτου)
1	Οὔτε ναῦν ἐξ ἑνὸς ἀγκυρίου, οὔτε βίον ἐκ μιᾶς ἐλ‐
1	πίδος ὁρμιστέον.	Column end
15	Τοῖς μὲν νοσοῦσιν ἰατρούς, τοῖς δὲ ἀτυχοῦσι φίλους δεῖ παρεῖναι.
16	Οὔτε πῦρ ἱματίῳ περιστεῖλαι δυνατόν, οὔτε αἰσχρὸν ἁμάρτημα χρόνῳ.
17	Ἡ παιδεία καθάπερ εὐδαίμων χώρα, πάντα τὰ ἀγαθὰ φέρει.
17o	Τῆς ἀγνοουμένης ἀρετῆς ὥσπερ τοῦ κατωρυγμένου χρυσίου, ἡ λαμπρότης οὐ βλέπεται.
17a	Ὁ τῶν ἀνοήτων πλοῦτος ἔοικε πολεμουμένῃ πόλει· ἃ μὲν γὰρ ἀπολώλεκεν, ἃ δὲ μέλλει, ἃ δὲ φοβεῖται.
18	Τὸ τῆς δόξης κάλλος ὥσπερ ὑπὸ νόσου τοῦ φθόνου ταχὺ μαραίνεται.
19	Οὔτε ἐκ τοῦ κόσμου τὸν ἥλιον, οὔτε ἐκ τῆς παιδείας
19	ἀρτέον τὴν παρρησίαν.	3
19a	Ἡδύ ἐστιν ὥσπερ φίλῳ σπουδαίῳ, οὕτω καὶ λόγῳ καλῷ συγγηράσκειν.
19b	Τὸ μὲν ἴσον ζυγῷ, τὸ δὲ ἀληθὲς τῷ ἐκ φιλοσοφίας λόγῳ κρίνεται.
20	Ἡ τρυφὴ καθάπερ στρατοπέδου τῆς τῶν ἀπαιδεύ‐ των ψυχῆς τὰ ἄριστα ἀφαιρεῖται.
21	Ἐπὶ πάσης χάριτος ὥσπερ ἐπ’ ἀνδριάντος, καλὸν ἐπιγεγράφθαι δεῖ τὸν ποιήσαντα.
22	Οὔτε ὕδωρ θολερόν, οὔτε ψυχὴν ἀπαίδευτον κινεῖν δεῖ.
23 (t)	(Πυθαγόρου)
1	Οὔτε ἵππῳ χωρὶς χαλινοῦ, οὔτε πλούτῳ χωρὶς λο‐ γισμοῦ δυνατὸν ἀσφαλῶς χρήσασθαι.
24	Ἡ τύχη καθάπερ μοχθηρὸς συνοδοιπόρος, πολλάκις
24	ἐκ μέσης εὐτυχίας ἀνακάμπτει, ὥσπερ ἐξ ὁδοῦ.	Column end
25	Ἔοικεν ἡ κολακεία γραπτῇ πανοπλίᾳ· διὸ τέρψιν μὲν ἔχει, χρείαν δὲ οὐδεμίαν παρέχει.
26	Ἐκ τῆς ἀτυχίας ὥσπερ ἐκ θεάτρου, πολλοὺς ἐξανί‐ στησιν ἡ τύχη.
27	Τοῖς μὲν ἀγυμνάστοις ἡ τροφή, τοῖς δὲ ἀπαιδεύτοις ἡ εὐτυχία προσίσταται.
28 (t)	(Διογένους)
1	Ἡ παιδεία ὁμοία ἐστὶ χρυσῷ στεφάνῳ· καὶ γὰρ τιμὴν ἔχει καὶ τὸ λυσιτελές.
29	Οἱ μὲν ξένοι ἐν ταῖς ὁδοῖς, οἱ δὲ ἀπαίδευτοι ἐν τοῖς πράγμασι πλανῶνται.
29a	Ταὐτόν ἐστιν ἀσθενοῦντι φορτίον ἀναθέσθαι, καὶ ἀπαιδεύτῳ ψυχῇ ἐξουσίαν.
30	Στάσιμοί εἰσιν αἱ τῶν πεπαιδευμένων ἐλπίδες, ὡς ἐν λιμένι τῷ λογισμῷ ὁρμοῦσαι.
31	Καὶ ἰατρὸν καὶ φίλον, οὐ τὸν ἡδίω ἀλλὰ τὸν ὠφελι‐
31	μώτερον ἐκλέγεσθαι δεῖ.	5
32	Ἡ εὔκαιρος χάρις, λιμῷ καθάπερ τροφὴ ἁρμόζουσα, τὴν τῆς ψυχῆς ἔνδειαν ἰᾶται.
32a	Οὔτε πλέοντας παρὰ τόπον ὁρμεῖν ἀσφαλές, οὔτε ζῶντας παρὰ τὸν νόμον βιοῦν ἀκίνδυνον.
32b	Ἵππου μὲν ἀρετὴν ἐν πολέμῳ, φίλου δὲ πίστιν ἐν ἀτυχίᾳ κρίνομεν.
33	Τῆς ὁμιλίας ὥσπερ ἐλευθέρας γυναικός, σεμνόν, οὐ περίεργον εἶναι δεῖ τὸ κάλλος.
34 (t)	(*Δημοκρίτου)
1	Τὰς μὲν πόλεις ἀναθήμασι, τὰς δὲ ψυχὰς μαθήμασι
1	κοσμεῖν δεῖ.	Column end
35 (t)	(Ἀντισθένους)
1	Οὔτε συμπόσιον ἄνευ ὁμιλίας, οὔτε πλοῦτος χωρὶς ἀρετῆς ἡδονὴν ἔχει.
36	Αἱ ἐπιφανεῖς τύχαι καθάπερ οἱ σφοδροὶ τῶν ἀνέμων, μεγάλα ποιοῦσι ναυάγια.
37	Ἡ μὲν τροφὴ τοῖς γυμναζομένοις, ἡ δὲ ἀρετὴ τοῖς πεπαιδευμένοις ἡδεῖα φαίνεται.
38	Παρὰ τῷ τύφῳ καθάπερ παρὰ κακῷ πρακτῆρι, διε‐ στραμμένας τὰς τῶν πραγμάτων ὄψεις ἔστιν ἰδεῖν.
39	Τῶν ἀπαιδεύτων ὁ βίος ὥσπερ ἐν ἐρημίᾳ τῇ ἀμαθίᾳ πλανᾶται, τὸν προσομιλήσαντα οὐκ ἔχων νοῦν.
40	Ταὐτόν ἐστιν ὁδηγὸν τυφλὸν λαβεῖν, καὶ σύμβουλον
40	ἀνόητον.	7
41	Εἰς τὴν εὐτυχίαν ὥσπερ εἰς κενὸν σκάφος, τὰ ἀπὸ τῆς φρονήσεως ἕρματα δεῖ προσεμβάλλειν.
41a	Οἱ ἐλαφροὶ τῶν ἀνθρώπων ὥσπερ τὰ κενὰ τῶν ἀγ‐ γείων, εὐβάστακτοι τοῖς ὠτίοις εἰσίν.
41b	Τὸν πλοῦτον ὥσπερ κοινὸν ἐρώμενον, ἴδοις ἂν οὐκ ἀεὶ τοῖς αὐτοῖς συμπεριφερόμενον.
41c	Ὁ βίος ὥσπερ ὄργανον, ἀνέσει καὶ ἐπιτάσει ἁρμοττό‐ μενος ἡδίων γίνεται.
42	Ὁ μὲν Πρωτεὺς τῇ μορφῇ, ὁ δὲ ἀπαίδευτος τῇ ψυχῇ παρεκάστοτε ἀλλοιοῦται.
43	Σκεύη μὲν τὰ καινὰ κρείττονα, φιλία δὲ ἡ παλαιο‐
43	τέρα.	Column end
44	Τὸν μὲν λιβανωτὸν τοῖς θεοῖς, τὸν δὲ ἔπαινον τοῖς ἀγαθοῖς ἀπονέμειν δεῖ.
45	Ὀνείρῳ ἔοικεν ὁ τῶν ἀπαιδεύτων βίος, κενὰς ἔχων φαντασίας.
45a	Ἡ χάρις ὥσπερ ἡ σελήνη, ὅταν τελεία γένηται τότε καλὴ φαίνεται.
46	Ὁ τῶν σοφῶν νοῦς ὥσπερ χρυσός, τιμᾶται καὶ βάρος ἔχει μέγιστον.
47 (t)	(Διογένους)
1	Τῆς ἀλαζονείας καθάπερ τῶν κεχρυσωμένων ὅπλων, οὐχ ὅμοιά ἐστι τὰ ἐντὸς τοῖς ἐκτός.
47a	Ὁ λόγος ὥσπερ πλάστης ἀγαθός, καλὸν τῇ ψυχῇ
47a	περιτίθησι σχῆμα.	9
48	Ἐπὶ τῶν παρὰ τὴν ἀξίαν ἀτυχούντων, καθάπερ ἐπὶ τῶν παρ’ ὥραν ἀποθνῃσκόντων, μᾶλλον ἀλγυνόμεθα.
49	Τῆς παιδείας ὥσπερ χρυσοῦ, τὸ καλὸν ἐν παντὶ τόπῳ τιμητέον.
50	Μύρῳ τὴν αὐτὴν ἔοικεν φύσιν ἔχειν ὁ λόγος· κάμνον‐ τας μὲν γὰρ ἡμᾶς ὠφελεῖ, καλῶς δὲ πράττοντας εὐφραίνει.
51	Κακόσιτός ἐστι πρὸς τὸν συμφέροντα λόγον ἡ τῶν ἀνοήτων ψυχή, οὐ παραδεχομένη τὸν σῴζοντα νοῦν ὥσπερ φάρμακον.
52	Ἱερῶν μὲν τοῖς καθαροῖς, ὁμιλίας δὲ τοῖς πεπαιδευ‐ μένοις κοινωνητέον.
52a	Ὁ τῶν ἀσώτων βίος ὥσπερ καθ’ ἡμέραν ἀποθνῄ‐ σκων ἐκφέρεται.
53	Οἱ τὸ ἀπὸ τῶν αἰσχρῶν ἔργων κέρδος εἰς τὰς καλὰς ἀναλίσκοντες λειτουργίας ὅμοιόν τι ποιοῦσι τοῖς ἀπὸ
53	ἱεροσυλίας εὐσεβοῦσιν.	Column end
54	Τῇ ἀμαθίᾳ ὥσπερ κακῇ νόσῳ, πολλὰ ἁμαρτήματα καθάπερ ἀσθενήματα συνάπτεται.
55	Φαύλου ἀνδρὸς καθάπερ κακοῦ κυνός, μᾶλλον δεῖ τὴν σιγὴν ἢ τὴν φωνὴν εὐλαβεῖσθαι.
56	Κριτέον τὸν βίον ὥσπερ γραφήν, παραλαμβάνοντας ἀντὶ μὲν τοῦ χρώματος τὴν αἰδῶ, ἀντὶ δὲ γραμμῆς τὴν προαίρεσιν, ἀντὶ δὲ τοῦ φωτὸς τὴν εὔκαιρον παρρησίαν.
57	Οὔτε τῆς γαμετῆς πρέπον τὴν ἑταίραν, οὔτε τῆς φιλίας τὴν κολακείαν μιμεῖσθαι.
58	Οἱ ἀδόλεσχοι καθάπερ αἱ χελιδόνες, τῷ συνεχεῖ τῆς λαλιᾶς τὴν ἡδονὴν τῆς ὁμιλίας ἀποβάλλουσιν.
59	Τῷ καιρῷ καθάπερ μέτρῳ, καὶ λαβεῖν δεῖ τὴν χάριν καὶ ἀποδοῦναι.
60 (t)	(Διογένους)
1	Ἐπὶ τῆς κολακείας ὥσπερ ἐπὶ μνήματος, αὐτὸ μόνον
1	τὸ ὄνομα τῆς φιλίας ἐπιγέγραπται.	11
61	Οἱ ἀπαίδευτοι καθάπερ οἱ ἁλιευόμενοι ἰχθύες, ἑλκό‐ μενοι σιγῶσιν.
62	Τὰ μὲν φυτὰ ἀπὸ τῆς ῥίζης, ἡ δὲ δόξα ἀπὸ τῆς πρώτης λήψεως αὔξει.
62a (t)	(Φωκίωνος)
1	Οὔτε ἐξ ἱεροῦ βωμόν, οὔτε ἐκ τῆς ἀνθρωπίνης φύ‐ σεως ἀναιρετέον τὸν ἔλεον.
63	Τοὺς μὲν κακοὺς ἀσεβήσαντας, τοὺς δὲ ἀνοήτους καὶ θρασεῖς γηράσαντας αἱ τῶν ἁμαρτημάτων συν‐ διώκουσιν Ἐρινύες.
64	Ὁ δῆμος ὥσπερ τύραννος, καὶ τιμᾷ τὸν αὐτὸν ταχὺ καὶ ὑβρίζει.
65	Τοῖς μὲν διὰ τοῦ ἡλίου πορευομένοις ἕπεται κατὰ ἀνάγκην σκιά, τοῖς δὲ διὰ δόξης βαδίζουσιν ἀκολου‐ θεῖ φθόνος.
66	Τὸν λογισμὸν ὥσπερ ἰατρὸν ἀγαθόν, ἐπικαλεῖσθαι δεῖ ἐν ἀτυχίᾳ βοηθόν.
67	Τῶν ἀπαιδεύτων βίων ὥσπερ τῶν ὑγρῶν αὐλῶν, ὁ μέν ἐστι βαρὺς ἐν ταῖς ἀτυχίαις, ὁ δὲ ὀξὺς ἐν ταῖς ὀργαῖς.
68	Οὔτε εὐπαθεῖν, οὔτε εὐτυχεῖν ἀεὶ τοὺς αὐτοὺς δυ‐
68	νατόν.	Column end
68a	Τὸν πεπαιδευμένον ὥσπερ ἐκ συμποσίου τοῦ βίου εὐσχημονοῦντα δεῖ ἀναλύειν.
68b	Λιμὴν πλοίῳ μὲν ὅρμος, βίῳ δὲ ἀλυπία.
68c	Πατρὸς ἐπιτίμησις ἡδὺ φάρμακον· ἔχει γὰρ πλέον τὸ ὠφελοῦν τοῦ δάκνοντος.
69	Αἱ ἐλπίδες ὥσπερ αἱ ὀπῶραι, οὐκ ἀεὶ τὸν καρπὸν ἐκ‐ φέρουσιν.
69a	Ὥσπερ οἱ κόρακες παρεδρεύοντες ἐξορύσσουσι τοὺς τῶν νεκρῶν ὀφθαλμούς, οὕτως οἱ κόλακες τοῖς ἐπαί‐ νοις τοὺς λογισμοὺς διαφθείρουσι τῶν ἀνθρώπων.
70	Λαγῷ μὲν κύνα, φίλῳ δὲ κόλακα φύσει πολέμιον
70	ἡγητέον.	13
71	Τὸν σπουδαῖον ἄνδρα καθάπερ παλαιστὴν ἀγαθόν, δεῖ πρὸς τὴν ἀνταγωνιζομένην τύχην τὰ βάρη τιθέναι.
72	Ἡ αὐτάρκεια καθάπερ ὁδὸς βραχεῖα καὶ ἐπιτερπής, χά‐ ριν μὲν ἔχει μεγάλην, πόνον δὲ μικρόν.
73	Τὸ μὲν ὄξος τὴν τρυφήν, ἡ δὲ εὔκαιρος ἐπιτίμησις τὴν ἀφροσύνην καταστέλλει.
74	Ἡ μὲν ἐσθὴς τὴν ἀρρυθμίαν, ἡ δὲ εὔνοια τὴν ἁμαρ‐ τίαν περιστέλλει.
74a	Οἱ μὲν τραχεῖς ἵπποι τοῖς χαλινοῖς, οἱ δὲ ὀξεῖς θυ‐ μοὶ τοῖς λογισμοῖς μετάγονται.
74b	Τὰ μὲν ξίφη ταῖς λαβαῖς, αἱ δὲ πράξεις τοῖς καιροῖς κρατοῦνται.
75	Τῷ γελοίῳ καθάπερ ἁλί, πεφεισμένως δεῖ χρῆσθαι.
76	Τῆς εὐτυχίας ὥσπερ συμποτικῆς ὁμιλίας, κοινὴν εἶναι
76	δεῖ τοῖς ἀξίοις τὴν ἀπόλαυσιν.	Column end
76a	Ἀτρόμως τῇ μὲν χειρὶ γράφειν, τῇ δὲ ψυχῇ βουλεύ‐ εσθαι δεῖ.
77	Τοῖς μὲν ὀργάνοις τοὺς προσᾴδοντας, ταῖς δὲ ἐπαγγε‐ λίαις τὰ ἔργα δεῖ συμφωνεῖν.
78	Τῷ μὲν Ὀρέστῃ ὡς μαινομένῳ τὴν Ἠλέκτραν ὁ μῦ‐ θος, τῇ δὲ τῶν νέων ὁρμῇ τὴν εὐβουλίαν ὁ κατὰ φιλοσοφίαν λόγος παρίστησιν εἰς ἀντίληψιν.
79	Ἐν τῷ βίῳ καθάπερ ἐν ὁδῷ μακρᾷ, δεῖ που καὶ ἀνά‐ παυσιν εὐσχήμονα εἶναι.
79a	Θηρεύουσι τοῖς μὲν κυσὶ τοὺς λαγωοὺς οἱ κυνηγοί, τοῖς δὲ ἐπαίνοις τοὺς ἀνοήτους οἱ κόλακες.
80	Οὔτε τὰ τοῦ Ἀχιλλέως ὅπλα τῷ Θερσίτῃ, οὔτε τὰ τῆς τύχης ἀγαθὰ τῷ ἄφρονι ἁρμόττει.
81	Τὸ μὲν πῦρ ὁ ἄνεμος, τὸν δὲ ἔρωτα ἡ συνήθεια ἐκκαίει.
82	Ἐν τῷ βίῳ καθάπερ ἀγῶνι γυμνικῷ, τῷ πλεῖστα
82	κακοπαθήσαντι μέγιστα δόξης ἔπαθλα.	15
83	Οὔτε γυνὴ χωρὶς ἀνδρός, οὔτε ἐλπὶς ἀγαθὴ χωρὶς πόνου γεννᾷ τι χρήσιμον.
84	Ἐν μὲν τοῖς ἱεροῖς εὐσεβεῖν, ἐν δὲ ταῖς εὐτυχίαις εὐεργετεῖν δεῖ.
85	Μόνῳ τῷ λόγῳ καθάπερ ἐπιτρόπῳ σώφρονι, παρα‐ καταθετέον ἐν τῷ βίῳ τὴν νεότητα.
86	Καὶ ὑπόδημα καὶ βίος, ἁρμόττων ἀλυπότερος.
86a	Οἱ πεπαιδευμένοι καθάπερ ξενιτεύοντες, ἐν τῷ βίῳ μικρῶν ἐπιδέονται παντάπασιν ἐφοδίων.
87	Αἱ μὲν ποδήρεις ἐσθῆτες τὰ σώματα, αἱ δὲ ὑπέρμε‐ τροι περιουσίαι τὰς ψυχὰς ἐμποδίζουσιν.
88	Πανήγυρίς ἐστι ψυχῆς ἡ παιδεία· πολλὰ γάρ ἐστιν
88	ἐν αὐτῇ τὰ τοῦ λογισμοῦ θεάματα καὶ ἀκούσματα.	Column end
89	Τοῖς μὲν σταδιοδρομοῦσιν ἐπὶ τῷ τέρματι τὸ βρα‐ βεῖον τῆς νίκης, τοῖς δὲ φιλοπονήσασιν ἐπὶ τοῦ γήρως τὸ πρωτεῖον τῆς φρονήσεως ἀπόκειται.
90	Ἐν τοῖς Θεσμοφορίοις λέγεται μὲν αἰσχρά, πράττεται δὲ καλά· ἐν δὲ ταῖς τῶν φίλων διαφοραῖς λέγεται μὲν πολλάκις τὰ τῆς ὀργῆς, πράττεται δὲ διαπαν‐ τὸς τὰ τῆς εὐνοίας.
91	Τοῦ βίου καθάπερ ἀγάλματος, πάντα τὰ μέρη καλὰ εἶναι δεῖ.
91a	Τοῖς ἄφροσιν ὥσπερ τοῖς παιδίοις, μικρὰ πρόφασις εἰς τὸ κλαίειν ἱκανή.
92	Ἀνδριὰς μὲν ἐπὶ βάσεως, σπουδαῖος δὲ ἀνὴρ ἐπὶ καλῆς προαιρέσεως ἑστὼς ἀμετακίνητος ὀφείλει εἶναι.
92a	Οἱ μὲν λύκοι τοῖς κυσίν, οἱ δὲ κόλακες τοῖς φίλοις ὄντες ὅμοιοι ἀνομοίων ἐπιθυμοῦσιν.
93	Ὁ μὲν χειμὼν σκέπης, τὸ δὲ γῆρας ἀλυπίας δεῖται.	17
94	Τὸν μὲν χρηστὸν οἶνον τὸ φαῦλον ὕδωρ, τὸν δὲ σπουδαῖον ἄνθρωπον ἡ μοχθηρὰ ὁμιλία φθείρει.
95	Οὔτε μάχαιραν ἀμβλεῖαν, οὔτε παρρησίαν ἄπρακτον ἔχειν δεῖ.
96	Ἐν τῷ βίῳ καθάπερ ἐν δράματι, χρὴ τὰ πρῶτα λέ‐ γειν οὐ τὸν πλουσιώτατον, ἀλλὰ τὸν φρονιμώτατον.
97	Ταὐτόν ἐστιν ἐπ’ εὐτυχίᾳ μέγα φρονεῖν, καὶ ἐπὶ ὀλισθηρᾶς ὁδοῦ σταδιοδρομεῖν.
98	Δεῖ, ὥσπερ Σειρῆνας τὰς ἡδονὰς παρελθεῖν τὸν σπεύ‐ δοντα τὴν ἀρετὴν ἰδεῖν, ὥσπερ πατρίδα.
99	Οὔτε σῖτον ἄριστον ἐκ τοῦ καλλίστου πεδίου κρίνο‐ μεν ἀλλὰ τὸν εὔθετον πρὸς τὴν τροφήν, οὔτε ἄνδρα σπουδαῖον ἢ φίλον εὔνουν τὸν ἐξ ἐπιφανοῦς ὄντα γένους ἀλλὰ τὸν ὑπάρχοντα τῷ τρόπῳ κρείττονα.
100	Πρεσβύτης ἀνόητος ὥσπερ τρίβων σαπρός, εἰς οὐ‐
100	δεμίαν χρῆσίν ἐστιν εὔθετος.	Column end
101	Ὁ μὲν δειλὸς τῆς πατρίδος, ὁ δὲ φιλόδοξος τῆς πατρῴας οὐσίας ἐστὶ προδότης.
102	Ἐν μὲν τῷ πλεῖν πείθεσθαι δεῖ τῷ κυβερνήτῃ, ἐν δὲ τῷ ζῆν τῷ λογίζεσθαι δυναμένῳ βέλτιον.
103	Καλὸν ἐπὶ μὲν τῆς ἑστίας φαίνεσθαι τὸ πῦρ λαμ‐ πρόν, ἐπὶ δὲ τῆς εὐτυχίας τὸν νοῦν.
104	Τὸ μὲν σῶμα ἱματίοις δεῖ κοσμεῖν, τὴν δὲ ψυχὴν τοῖς ἐπιτηδεύμασιν.
104a	Ὥσπερ οἱ ἐν εὐδίᾳ πλέοντες καὶ τὰ πρὸς τὸν χει‐ μῶνα ἔχουσιν ἕτοιμα, οὕτως οἱ ἐν εὐτυχίᾳ φρονοῦν‐ τες καὶ τὰ πρὸς τὴν ἀτυχίαν ἡτοιμάκασι βοηθήματα.
105	Αἱ μὲν ἐσθῆτες πλυνόμεναι πάλιν ἐν τῇ χρήσει ἀνα‐ πίμπλανται ῥύπου, αἱ δὲ ψυχαὶ ἅπαξ ἀποκαθηράμεναι τὴν ἀμαθίαν διαπαντὸς μένουσι λαμπραί.
106	Οἱ μὲν δραπέται κἂν μὴ διώκωνται φοβοῦνται, οἱ δὲ
106	ἄφρονες κἂν μὴ κακῶς πράττωσι ταράττονται.	19
107	Οἱ μὲν ζωγράφοι χρώμασι τὴν εἰκόνα τῆς ὄψεως, οἱ δ’ εὐχάριστοι προαιρέσει καὶ εὐνοίᾳ τὴν ὁμοιό‐ τητα τῆς εὐεργεσίας ὀφείλουσιν ἀποτελεῖν.
108	Τοῖς μὲν μαινομένοις πολλάκις τὰ τέκνα φαίνεται πολέμια, τοῖς δὲ ἄφροσι τὰ ἀγαθά.
109	Ὁ μὲν γεωργὸς πρὸς τοὺς κατὰ θάλασσαν χειμῶνας ἄχρηστος, ὁ δὲ φιλάργυρος καὶ ὁ κόλαξ πρὸς τοὺς κατὰ ψυχήν.
109a	Δεῖ, ὥσπερ ἐξ εὐνομουμένης πόλεως φυγαδεύειν στα‐ σιαστὴν ἄνθρωπον, οὕτως ἐκ τῆς σωθησομένης ψυχῆς τὸν πρὸς τὰ φαῦλα κεκλικότα νοῦν.
109b	Ὁ τῶν φιλαργύρων πλοῦτος ὥσπερ ὁ ἥλιος καταδὺς εἰς τὴν γῆν, οὐδένα τῶν ζώντων εὐφραίνει.
109c	Οἱ μὲν ἀμαθεῖς παῖδες τὰ γράμματα, οἱ δὲ ἀπαίδευ‐ τοι ἄνδρες τὰ πράγματα συγχέουσιν.
110	Οἱ μὲν ἐκ τῆς γῆς καρποὶ κατ’ ἐνιαυτόν, οἱ δὲ ἐκ
110	τῆς φιλίας κατὰ πάντα καιρὸν φύονται.	Column end
111	Τὰ μὲν ξύλα τὸ πῦρ αὔξοντα ὑπ’ αὐτοῦ τοῦ πυρὸς καταναλίσκεται, ὁ δὲ πλοῦτος τρέφων τοὺς κόλακας ὑπ’ αὐτῶν τούτων διαφθείρεται.
112	Τήκεται ὁ μὲν σίδηρος ἐν πυρί, ὁ δὲ λογισμὸς ἐν πότῳ.
112a	Ταῖς μὲν πόλεσι τὰ τείχη, ταῖς δὲ ψυχαῖς ὁ ἐκ παι‐ δείας νοῦς κόσμον καὶ ἀσφάλειαν παρέχει.
113	Τῆς παιδείας ὥσπερ τροφῆς, μόνον τὸ ἀναδιδόμενον εἰς τὴν ψυχήν ἐστιν ὠφέλιμον.
114	Σπάνιόν ἐστιν ὁδοιποροῦντα συνεχῶς μὴ προσκό‐ ψαι, καὶ πράττοντά τι ἐντρεχῶς μὴ οὐχὶ καὶ ἁμαρ‐ τεῖν.
115	Μουσικοῦ μὲν ἔργον τὸ πᾶν ὄργανον ἁρμόσασθαι, πεπαιδευμένου δὲ ἀνδρὸς τὸ πάσῃ ψυχῇ συμφω‐
115	νῆσαι.	21
116	Ὁ μὲν οἶνος συμμεταβάλλεται τοῖς ἀγγείοις, ὁ δὲ πλοῦτος τοῖς τῶν κεκτημένων τρόποις.
117	Οὔτε ἀρρώστου πληγήν, οὔτε ἀνοήτου ἀπειλὴν δεῖ εὐλαβεῖσθαι.
118	Ὑπενδύεσθαι δεῖ τῷ μὲν θώρακι χιτῶνα, τῇ δὲ λύπῃ νοῦν.
119	Νοσοῦντος δίαιτα καὶ ἄφρονος εὐτυχία τὸ δυσά‐ ρεστον.
119a (t)	(*Δημοκρίτου)
1	Ἐν μὲν τοῖς ἐσόπτροις ὁ τῆς ὄψεως, ἐν δὲ ταῖς
1	ὁμιλίαις ὁ τῆς ψυχῆς χαρακτὴρ βλέπεται.	Column end
120	Τῆς εὐτυχίας ὥσπερ ὥρας, παρούσης ἀπολαύειν δεῖ διὰ τὴν ἀδηλότητα.
121	Ἔοικεν ὁ ἐκ φιλοσοφίας λόγος ἡνιόχῳ· περίεστι γὰρ τῶν ἐν ἡμῖν ἐπιθυμιῶν ἀεὶ μετάγων αὐτὰς εἰς τὸ καλόν.
122	Ἐν τῇ φιλίᾳ καθάπερ ἐν σπουδαίᾳ γῇ, πᾶσα φύεται ἐλπὶς καρπὸν φέρειν δυναμένη.
123	Τὸ μὲν ἀψίνθιον ὁ καιρὸς τοῦ μέλιτος γλυκύτερον, τὸν δὲ ἐχθρὸν ἐντιμότερον τοῦ φίλου ἡ περίστασις ἐνίοτε ποιεῖ.
124 (t)	(*Δημοκρίτου)
1	Καὶ κυβερνήτης ἀγαθὸς ἐνίοτε ναυαγεῖ, καὶ ἀνὴρ σπουδαῖος ἀτυχεῖ.
125	Αἱ μὲν βρονταὶ μάλιστα τοὺς παῖδας, αἱ δὲ ἀπειλαὶ τοὺς ἄφρονας καταπλήττουσιν.
126	Ἀνδριάντα μὲν τὸ σχῆμα, ἄνδρα δὲ ἡ πρᾶξις κοσμεῖ.
127	Ταὐτόν ἐστιν ἐκ χρυσοῦ ποτηρίου πίνειν φάρμακον,
127	καὶ παρὰ φίλου ἀγνώμονος συμβουλίαν λαμβάνειν.	23
128	Αἱ μὲν χελιδόνες εὐδίαν ἡμῖν προσημαίνουσιν, οἱ δὲ ἐκ φιλοσοφίας λόγοι ἀλυπίαν.
129	Οὐχ οὕτω τοῖς ὀρφανοῖς παισίν, ὡς τοῖς ἀνοήτοις ἀνδράσιν ἐπιτρόπων ἐστὶ χρεία.
130	Ἔοικεν ἡ τύχη φαύλῳ ἀγωνοθέτῃ· πολλάκις γὰρ τὸν μηδὲν πράξαντα στεφανοῖ.
131	Εἰς μὲν τὸ εὐπλοῆσαι κυβερνήτου καὶ πνεύματος, εἰς δὲ τὸ εὐδαιμονῆσαι λογισμοῦ 〈δεῖ〉 καὶ τύχης.
131a	Χρυσὸν κηλιδοῦν καὶ φιλοσοφίαν ψέγειν ταὐτόν ἐστιν.	Column end
131b	Ἐπὶ μὲν τῶν καρποφόρων δένδρων ἡ σκιὰ κρίνεται πάρεργον, ἐπὶ δὲ τῶν ἀληθινῶν φίλων ἡ πρὸς ἡδο‐ νὴν ὁμιλία.
132	Ὁ φρόνιμος ὥσπερ εἰς ὁδὸν τὸν βίον, οὐ τὰ πολλοῦ ἄξια συντίθησιν ἐφόδια, ἀλλὰ τὰ ἀναγκαιότερα.
133	Οἱ μὲν τραπεζῖται τὰ τῶν παραθέντων, οἱ δὲ φιλάρ‐ γυροι τὰ τῶν κληρονόμων χρήματα φυλάττουσιν.
134	Πολλοῖς αἱ μὲν εὔκαιροι τροφαὶ τὰ σώματα αὔξου‐ σιν, αἱ δὲ εὐκαίρως δοθεῖσαι χάριτες τὸν βίον.
134a	Ὁ μὲν δειλὸς καθ’ ἑαυτοῦ τὰ ὅπλα, ὁ δὲ ἀνόητος τὰ χρήματα ἔχει.
135	Ταὐτόν ἐστιν ἐξ ἀσθενοῦς ἀγκυρίου σκάφος ὁρμίζειν, καὶ ἐκ φαύλης γνώμης ἐλπίδα.
135a	Τὸ μὲν πῦρ ὅταν μὴ ἐπιθῇς ὕλην ταχὺ σβέννυται, ὁ δὲ τῆς ἀρετῆς νοῦς ὅταν μὴ τύχης ἐπιλάβηται λαμ‐ πρᾶς ταχὺ γίνεται ἄγνωστος.
136	Καὶ ἐν τοῖς βίοις καὶ ἐν τοῖς ὀργάνοις, αἱ μεταβολαὶ ἥδισται.
136a	Ἐπισκοτεῖ τῷ μὲν ἡλίῳ πολλάκις τὰ νέφη, τῷ δὲ
136a	λογισμῷ τὰ πάθη.	25
137	Οὔτε τὸν ἄρρωστον ἡ χρυσόπους ὠφελεῖ κλίνη, οὔτε τὸν ἀνόητον ἡ ἐπίσημος εὐτυχία.
138	Τὸ μὲν εὔκρατον ὕδωρ τὰς φλεγμονάς, ὁ δὲ ἐπιεικὴς λόγος τὰς ὀργὰς διαλύει.
139	Οὔτε ὁ αὐστηρὸς οἶνος εἰς πολυποσίαν εὔθετος, οὔτε ἄγροικος τρόπος εἰς ὁμιλίαν.
140	Πιθήκου ὀργὴν καὶ κόλακος ἀπειλὴν ἐν ἴσῳ θετέον.
141	Τοῦ βίου καθάπερ δράματος, πρῶτον μέρος ἐστὶν ἡ νεότης· διὸ πάντες αὐτῇ προσέχουσιν.
142 (t)	(*Δημοκρίτου)
1	Τὰς μὲν τροφὰς ἀφελεστέρας, τὰς δὲ πράξεις λαμ‐ προτέρας ἔχειν δεῖ.
143	Πολλοὺς ὥσπερ ἀσθενοῦντας, οὕτω καὶ εὐτυχοῦντας
143	τὸ πλῆθος τῶν παρακειμένων λυπεῖ.	Column end
143a	Ὃν τρόπον ἐπὶ τῶν φυτῶν καὶ ἐπὶ τῶν νέων, ἡ πρώτη φυὴ προδείκνυσι τὸν μέλλοντα καρπὸν τῆς ἀρετῆς.
144	Ἐν μὲν τοῖς συμποσίοις ὁ μὴ παροινῶν ἡδύτερος, ἐν δὲ τοῖς ἀγαθοῖς ὁ μὴ παρανομῶν.
144a	Τοῦ μέλιτος αἱ μέλιτται τάχιον ἔρχονται ἐπ’ αἴσθη‐ σιν, τοῦ κέρδους δὲ οἱ φιλάργυροι.
145	Ταὐτόν ἐστιν ὄφιν ἐκτρέφειν καὶ πονηρὸν εὐεργετεῖν· οὐδετέρου γὰρ ἡ χάρις εὔνοιαν γεννᾷ.
146	Ἐν μὲν εὐδίᾳ σπάνιον τὸ ναυαγῆσαι, ἐν δὲ εὐβου‐ λίᾳ τὸ ἀτυχῆσαι.
147	Τοὺς μὲν κενοὺς ἀσκοὺς τὸ πνεῦμα διίστησιν, τοὺς δὲ ἀνοήτους ἀνθρώπους τὸ οἴημα.
148	Γυμναζόμενον φυλάττεσθαι δεῖ τὸν κόπον, εὖ πράτ‐
148	τοντα δὲ τὸν φθόνον.	27
149	Ῥήτορες κοσμοῦσι λόγον, οἱ δὲ φιλόσοφοι τὸν τρόπον.
150	Κυβερνήτου μέν ἐστιν ἔργον ἀγαθοῦ πρὸς τὰς τῶν πνευμάτων μεταβολὰς ἁρμόσασθαι, ἀνδρὸς δὲ σο‐ φοῦ πρὸς τὰς τῆς τύχης.
151	Ἡ εὐφυΐα καθάπερ χρυσός, ὅταν σκευασθῇ πολυτι‐ μοτέρα γίνεται.
152	Κολάζει τὸν μὲν ἀσεβῆ ἡ ἰδία συνείδησις, τὸν δὲ ἄφρονα ἡ ἰδία διάνοια.
153	Ἀκόλουθόν ἐστιν ἐκ μὲν τῶν ἱματίων τὰς κηλῖδας, ἐκ δὲ τῶν φίλων τὰς μέμψεις ἀναιρεῖσθαι.
154	Ὁ μὲν γεωργὸς τὴν γῆν, ὁ δὲ φιλοσοφῶν τὴν ψυχὴν ἐξημεροῖ.
154a	Δεῖ, ὥσπερ φορτίον τὴν λύπην ἀναθέμενον, μὴ στέ‐ νοντα φέρειν.
154b	Δείκνυσιν ἡ μὲν τροπὴ τὸν κατ’ ἀλήθειαν ἀνδρεῖον,
154b	ἡ δὲ ἀτυχία τὸν φρόνιμον.	Column end
155 (t)	(Σωκράτους)
1	Οἱ μὲν ἀκρατεῖς ἐν ταῖς ἀρρωστίαις, οἱ δὲ ἄφρονες ἐν ταῖς ἀτυχίαις εἰσὶ δυσθεράπευτοι.
156	Ὁ φθόνος ὥσπερ φαῦλος δημαγωγός, ταῖς καλαῖς ἀντιπολιτεύεται πράξεσιν.
157	Καὶ ἐσθὴς καὶ εὐτυχία, ἀφελεστάτη ἀνεπίφθονος.
158	Ἐν τοῖς πολυχρονίοις βίοις ὥσπερ ἐν ταῖς μακραῖς ἀποδημίαις, πολλὰ συμβαίνει παράλογα.
159	Ὁ πολυχρόνιος νόμος ὥσπερ θεοῦ παλαιὸν ἄγαλμα, μείζονος ἐντροπῆς τυγχάνει.
160	Τοὺς μὲν ἄνδρας τοῖς τῆς πόλεως νόμοις δεῖ πεί‐ θεσθαι, τὰς δὲ γυναῖκας τοῖς τῶν συνοικούντων ἀν‐ δρῶν ἤθεσιν.
161	Αἰσχρὸν μὲν μητρὸς ἑταίραν προτιμᾶν, ἀρετῆς δὲ ἡδονήν.
162	Ὥσπερ τροφή, οὕτω καὶ πρᾶξις ἀρίστη ἡ καὶ ὠφελοῦσα καὶ τρέφουσα.
163	Οἱ μὲν θαυματοποιοὶ ταῖς κεναῖς φαντασίαις, ἡ δὲ τύχη ταῖς ἐλπίσιν ἡμᾶς ἐξαπατᾷ.
164	Ὥσπερ ἐν μικρῷ πίνακι τελείαν ἔστι ζωγράφου τέ‐ χνην κατιδεῖν, οὕτω καὶ ἐν μικρᾷ χάριτι τελείαν προ‐ αίρεσιν ψυχῆς.
164a	Ἐν μὲν τῇ θεραπείᾳ τὰ σώματα διαφθείρεται τῶν
164a	ἀγυμνάστων, ἐν δὲ τῇ ἀτυχίᾳ ὁ νοῦς τῶν ἀνοήτων.	29
165	Τὸν μὲν παῖδα ἀπὸ τῆς τίτθης ἡ μήτηρ, τὸν δὲ ἄφρονα ἡ ἀρετὴ ἀπὸ τῆς ἀπάτης ἀφέλκει.
166	Καὶ ὁδοῦ καὶ ἀληθείας χαλεπὸν ἀποπλανηθῆναι.
167	Ἐν μὲν τῇ Ὀδυσσείᾳ τὴν τοῦ Ὀδυσσέως, ἐν δὲ ....... τὴν τῶν πολλῶν πλάνην ἔστιν ἰδεῖν.
168	Φθείρεται ὁ μὲν κόσμος πυρὶ καὶ ὕδατι, ὁ δὲ τῶν ἀκολάστων πλοῦτος ἔρωτι καὶ μέθῃ.
168a	Ἐκ μὲν τοῦ ποδὸς τὴν ἄκανθαν, ἐκ δὲ τῆς ἀλόγου ψυχῆς τὴν ἄγνοιαν ὑπεξελέσθαι δεῖ.
169	Σφαγή ἐστι τοῦ φιλαργύρου ἡ πρὸς τὸ κέρδος ἐπι‐ θυμία· ὅθεν ἡ τοῦ χρήματος ἀφαίρεσις ὥσπερ αἵμα‐ τος ἐπιφέρει τὸν θάνατον αὐτῷ.
169a	Ἡ τύχη καθάπερ τοξότης, ποτὲ μὲν ἐπιτυγχάνει βάλ‐ λουσα ἐφ’ ἡμᾶς ὥσπερ ἐπί τινα σκοπόν, ποτὲ δὲ ἐπὶ τὰ σύνεγγυς παρακείμενα ἡμῖν.
170	Οὔτε νόμισμα οὔτε τὴν κοινὴν συνήθειαν παρακό‐ πτειν δεῖ.
170a	Ταὐτόν ἐστιν ἐν γυμνικῷ ἀγῶνι ἡττηθέντα ὕβρεως δίκην τῷ ἀνταγωνιστῇ λαχεῖν, καὶ ἐν τῷ ζῆν νικώ‐ μενον ὑπὸ τῆς τύχης ἐγκαλεῖν αὐτῇ, ἀγνοοῦντα ἐφ’ οἷς δικαίοις εἰς τὸν ἀγῶνα τοῦ ζῆν συγκαταβεβή‐
5	καμεν.	Column end
171	Ἀγνώμονι πατρὶ καθάπερ αὐστηρῷ νόμῳ συμπεριε‐ νεκτέον.
172	Οἱ μὲν ξενιτεύοντες εἰς τὴν πατρίδα, οἱ δὲ φιλοσο‐ φοῦντες εἰς τὸ σωφρονεῖν σπεύδουσιν.
173	Δυσάρεστοι ὄντες οἱ ἀπαίδευτοι καθάπερ ἐξ οἰκιῶν τῶν προαιρέσεων καθ’ ἡμέραν μετοικίζονται.
174 (t)	(Ἐπικτήτου)
1	Καὶ τοῖς σκέλεσι καὶ ταῖς ἐλπίσι τὰ δυνατὰ μεταδιώ‐ κειν.
174a	Τοῦ βίου καθάπερ δράματος, τὰ τελευταῖα δεῖ κάλ‐ λιστα εἶναι.
175	Αἱ μὲν αἰσχραὶ γυναῖκες τὰς ὄψεις, οἱ δὲ μοχθηροὶ ἄνδρες τὰς προαιρέσεις ἐπικαλύπτονται.
175a	Ἔοικεν ὁ βίος θεάτρῳ· διὸ πολλάκις χείριστοι τὸν κάλλιστον ἐν αὐτῷ κατέχουσι τόπον.
175b	Οὐχ οὕτως ἐπὶ ἀποθανοῦσιν, ὡς ἐπὶ τοῖς ἀμαθέσι
175b	θρηνεῖν δεῖ τοὺς γεννήσαντας.	31
176	Οὔτε παρὰ νεκροῦ ὁμιλίαν, οὔτε παρὰ φιλαργύρου χάριν δεῖ ζητεῖν.
176a	Αἱ μὲν τῆς ἀρετῆς ἐλπίδες ἴδιαί εἰσι τῆς ψυχῆς, αἱ δὲ τῆς κακίας νόθοι.
177	Τὴν μὲν Ἠλέκτραν ὁ μῦθος διὰ φιλαδελφίαν, τὴν δὲ ἀρετὴν φιλάνθρωπον ὁ λόγος ἀποδεικνύει.
178	Τὸ περιβλέπεσθαι τὰς μὲν ἑταίρας ποιεῖ πλουσίας, τοὺς δὲ δημαγωγοὺς πένητας.
179	Ῥώννυσι μὲν οἶνος τὸν δεσμὸν τοῦ σώματος καὶ τὰ ὀστᾶ, ψυχῇ δὲ πολεμιώτατος· διὸ καὶ σφαλερῶς πί‐ νοντι πίσσα ἐπὶ πυρὶ καὶ ἀκρασίας ὑπέκκαυμα.
179a	Οὔτε ὀψοφάγῳ ...... κοινωνητέον, οὔτε ἀδολέσχῳ λόγου.
179b	Χάριν ὀφείλειν καὶ βαρὺ φέρειν φορτίον ταὐτόν ἐστιν.
179c	Ὥσπερ δεῖ τοὺς πλέοντας πνεῦμα δεξιὸν ἐπιτηρεῖν, οὕτως καὶ τοὺς πολιτευομένους καιρόν, ἵν’ ἔλθωσιν
179c	ὅπου βούλονται.	Column end
179d (t)	(*Δημοκρίτου)
1	Ἡ μὲν μάχαιρα τέμνει, ἡ δὲ διαβολὴ χωρίζει φίλους.
180	Οὔτε ἵππος εὐγενὴς κρίνοιτ’ ἂν ὁ πολυτελῆ σκευὴν ἔχων ἀλλ’ ὁ τῇ φύσει λαμπρός, οὔτε ἀνὴρ σπουδαῖος ὁ πολύτιμον οὐσίαν κεκτημένος ἀλλ’ ὁ τὴν ψυχὴν γενναῖος.
181	Τοῦ σοφοῦ στόματος ἀνοιχθέντος καθάπερ ἱεροῦ, τὰ τῆς ψυχῆς καλὰ βλέπεται, ὥσπερ ἀγάλματα.
182	Τῷ τῶν ἀπαιδεύτων βίῳ καθάπερ ὑποκριτῇ, πολλὰ τύφου μετεκδύματα παράκειται.
183	Ὑποστάθμη ἐστὶν οἴνου μὲν τρύξ, φιλαργύρου δὲ ἀνελευθερία.
184	Τῆς παρρησίας ὥσπερ ὥρας, ἐν καιρῷ ἡ χάρις ἡδίων.
185	Ἔστιν ὥσπερ τρίβωνα ῥυπαρὸν ἀμπεχόμενον εὐε‐ κτεῖν, οὑτωσὶ καὶ βίον ἔχοντα πενιχρὸν παρρησιά‐ ζεσθαι.
186	Ἡ τῶν κολάκων εὔνοια καθάπερ ἐκ τροπῆς φεύγει
186	τὰς ἀτυχίας.	33
187	Ἡ δεισιδαιμονία καθάπερ πατρὶ τῷ τύφῳ πείθεται.
188	Ἱδρὼς μὲν ὁ ἐκ τῶν γυμνασίων εὐσχημονέστερος, πλοῦτος δὲ ἐκ τῶν ἰδίων πόνων.
189	Τὸν πλοῦτον ὥσπερ φίλον ἐκτενῆ καὶ ἀπροφάσιστον, εἰς τὰς καλὰς δεῖ παραλαμβάνειν πράξεις.
190	Ἐν τῷ βίῳ καθάπερ ἐν θεάτρῳ, ἄχρι τούτου δεῖ παραμένειν, ἄχρις οὗ τὴν τῶν ἔργων θέαν ἐπιτερπῆ εἶναι συμβαίνει.
191	Πεττείᾳ τινὶ ἔοικεν ὁ βίος, καὶ δεῖ, ὥσπερ ψῆφόν τινα τίθεσθαι τὸ συμβαῖνον· οὐ γὰρ ἔστιν ἄνωθεν βαλεῖν οὐδὲ ἀναθέσθαι τὴν ψῆφον.
192 (t)	(Σωκράτους)
1	Αἱ πονηραὶ ἐλπίδες ὥσπερ οἱ κακοὶ ὁδηγοί, ἐπὶ τὰ ἁμαρτήματα ἄγουσιν.
193 (t)	(Ἀριστοτέλους)
1	Ὥσπερ ὁ οἶνος κιρνᾶται τοῖς τῶν πινόντων τρόποις,
1	οὕτω καὶ φιλία τοῖς τῶν χρωμένων ἤθεσι.	Column end
194 (t)	(Διογένους)
1	Οἱ φιλάργυροι καθάπερ μαχαίρᾳ τῷ βίῳ χρῶνται, πάντα ποιοῦντες κατὰ τὴν λαβήν.
195 (t)	(Διογένους)
1	Ὁ τῦφος ὥσπερ ποιμήν, οὗ θέλει τοὺς πολλοὺς ἄγει.
196	Ὥσπερ τὸ μέλι τὰ ἡλκωμένα δάκνει, τοῖς δὲ κατὰ φύσιν ἡδύ ἐστιν, οὕτω καὶ οἱ ἐκ φιλοσοφίας λόγοι.
197	Οὕτως ἔνιοι αὑτοῖς δοκοῦσι φιλοσοφεῖν, ὡς καὶ νή‐ φειν οἱ μεθύοντες.
198	Εὐτυχίας ὥσπερ μέθης, ἄφρων ἐπὶ πλεῖον ἀπολαύσας ἀνοητότερος γίνεται.
199	Ἡ τύχη καθάπερ ἀγνώμων, παρ’ ὧν μὲν ἀφαιρεῖται τὰ ἀγαθά, οἷς δὲ χαρίζεται.
199a (t)	(*Δημοκρίτου)
1	Ταὐτόν ἐστιν νεκρὸν ἰατρεύειν καὶ γέροντα νουθετεῖν.
200	Γέροντα ἐρωτευόμενον καὶ ἡμίονον πρὸς λαγνείαν
200	γαυριῶντα ἐν ἴσῳ θετέον.	35

1

(t)

2

3

4

5

6

7

8

9

10

10a

11

12

13

14

(t)

15

16

17

17o

17a

18

19

19a

19b

20

21

22

23

(t)

24

25

26

27

28

(t)

29

29a

30

31

32

32a

32b

33

34

(t)

35

(t)

36

37

38

39

40

41

41a

41b

41c

42

43

44

45

45a

46

47

(t)

47a

48

49

50

51

52

52a

53

54

55

56

57

58

59