TLG 1667 005 :: 〈SEPTEM SAPIENTES〉 :: Praecepta (sub auctore Sosiade) (ap. Stobaeum) 〈SEPTEM SAPIENTES〉 Phil. Praecepta (sub auctore Sosiade) (ap. Stobaeum) Citation: Page — (line) | ||
217(1t) | ΣΩΣΙΑΔΟΥ | |
2t | ΤΩΝ ΕΠΤΑ ΣΟΦΩΝ ΥΠΟΘΗΚΑΙ. | |
---|---|---|
3 | Ἕπου θεῷ. —Νόμῳ πείθου. —Θεοὺς σέβου. — Γονεῖς αἰδοῦ. —Ἡττῶ ὑπὲρ δικαίου. —Γνῶθι μα‐ | |
5 | θών. —Ἀκούσας νόει. —Σαυτὸν ἴσθι. —Γαμεῖν μέλλων καιρὸν γνῶθι. —Φρόνει θνητά. —Ξένος ὢν ἴσθι. —Ἑστίαν τίμα. —Ἄρχε σαυτοῦ. —Φίλοις βοήθει. —Θυμοῦ κράτει. —Φρόνησιν ἄσκει. — Πρόνοιαν τίμα. —Ὅρκῳ μὴ χρῶ. —Φιλίαν ἀγάπα. | |
10 | —Παιδείας ἀντέχου. —Δόξαν δίωκε. —Σοφίαν ζή‐ λου. —Καλὸν εὖ λέγε. —Ψέγε μηδένα. —Ἐπαίνει ἀρετήν. —Πρᾶττε δίκαια. —Φίλοις εὐνόει. — Ἐχθροὺς ἀμύνου. —Εὐγένειαν ἄσκει. —Κακίας ἀπέ‐ χου. —Κοινὸς γίνου. —Ἴδια φύλασσε. —Ἀλλοτρίων | |
15 | ἀπέχου. —Εὔφημος ἴσθι. —Ἄκουε πάντα. —Φίλῳ χαρίζου. —Μηδὲν ἄγαν. —Χρόνου φείδου. —Ὅρα τὸ μέλλον. —Ὕβριν μίσει. —Ἱκέτας αἰδοῦ. — Πᾶσιν ἅρμοζε. —Υἱοὺς παίδευε. —Ἔχων χαρί‐ ζου. —Δόλον φοβοῦ. —Εὐλόγει πάντας. —Φιλό‐ | |
20 | σοφος γίνου. —Ὅσια κρῖνε. —Γνοὺς πρᾶττε. — Φόνου ἀπέχου. —Εὔχου δυνατά. —Σοφοῖς χρῶ. —Ἦθος δοκίμαζε. —Λαβὼν ἀπόδος. —Ὑφορῶ μηδένα. —Τέχνῃ χρῶ. —Ὃ μέλλεις, δός. —Εὐερ‐ γεσίας τίμα. —Φθόνει μηδενί. —Φυλακῇ πρόσεχε. | |
25 | —Ἐλπίδα αἴνει. —Διαβολὴν μίσει. —Δικαίως κτῶ. —Ἀγαθοὺς τίμα. —Κριτὴν γνῶθι. —Γάμους κράτει. —Τύχην νόμιζε. —Ἐγγύην φεῦγε. —Πᾶσι διαλέγου. —Ὁμοίοις χρῶ. —Δαπανῶν ἄρχου. — Κτώμενος ἥδου. —Αἰσχύνην σέβου. —Χάριν ἐκτέ‐ | |
30 | λει. —Εὐτυχίαν εὔχου. —Τύχην στέργε. —Ἀκούων ὅρα. —Ἐργάζου κτητά. —Ἔριν μίσει. —Ὄνειδος ἔχθαιρε. —Γλῶσσαν ἴσχε. —Ὕβριν ἀμύνου. — Κρῖνε δίκαια. —Χρῶ χρήμασιν. —Ἀδωροδόκητος δοκίμαζε. —Αἰτιῶ παρόντα. —Λέγε εἰδώς. —Βίας | |
35 | μὴ ἔχου. —Ἀλύπως βίου. —Ὁμίλει πρᾴως. — Πέρας ἐπιτέλει μὴ ἀποδειλιῶν. —Φιλοφρόνει πᾶσιν. —Υἱοῖς μὴ καταρῶ. —Γλώττης ἄρχε. —Σαυτὸν εὖ ποίει. —Εὐπροσήγορος γίνου. —Ἀποκρίνου ἐν καιρῷ. —Πόνει μετὰ δικαίου. —Πρᾶττε ἀμετανοή‐ | |
40 | τως. —Ἁμαρτάνων μετανόει. —Ὀφθαλμοῦ κράτει. —Βουλεύου χρόνῳ. —Ἐπιτέλει συντόμως. —Φι‐ λίαν φύλασσε. —Εὐγνώμων γίνου. —Ὁμόνοιαν δίωκε. —Ἄῤῥητον μὴ λέγε. —Τὸ κρατοῦν φοβοῦ. —Τὸ συμφέρον θηρῶ. —Καιρὸν προσδέχου. —Ἔχθρας | |
45 | διάλυε. —Γῆρας προσδέχου. —Ἐπὶ ῥώμῃ μὴ καυ‐ χῶ. —Εὐφημίαν ἄσκει. —Ἀπέχθειαν φεῦγε. —Πλού‐ τει δικαίως. —Δόξαν μὴ λεῖπε. —Κακίαν μίσει. — Μανθάνων μὴ κάμνε. —Κινδύνευε φρονίμως. — | |
Ἡδόμενος μὴ λεῖπε. —Χρησμοὺς θαύμαζε. —Οὓς | 217 | |
218 | τρέφεις, ἀγάπα. —Ἀπόντι μὴ μάχου. —Πρεσβύ‐ τερον αἰδοῦ. —Νεώτερον δίδασκε. —Πλούτῳ ἀπί‐ στει. —Σαυτὸν αἰδοῦ. —Μὴ ἄρχε ὑβρίζειν. —Προ‐ γόνους στεφάνου. —Θνῆσκε ὑπὲρ πατρίδος. —Τῷ βίῳ | |
5 | μὴ μάχου. —Ἐπὶ νεκρῷ μὴ γέλα. —Ἀτυχοῦντι συνάχθου. —Χαρίζου ἀβλαβῶς. —Μὴ ἐπὶ παντὶ λυποῦ. —Ἐξ εὐγενῶν γέννα. —Ἐπαγγέλλου μηδενί. —Φθιμένους μὴ ἀδίκει. —Εὖ πάσχε ὡς θνητός. — Τύχῃ μὴ πίστευε. —Παῖς ὢν κόσμιος ἴσθι, ἡβῶν | |
10 | ἐγκρατής, μέσος δίκαιος, πρεσβύτερος εὔλογος. — Τελεύτα ἀλύπως. —Πλήθει ἄρεσκε. —Μὴ λάλει πρὸς ἡδονήν. —Ὁμολογίαις ἔμμενε. —Θυσίας πρόσ‐ φερε κατὰ δύναμιν. —Σαυτῷ μὴ μάχου. —Μὴ ἐπὶ παντὶ λυποῦ. —Τῷ βίῳ μὴ ἄχθου. —Μὴ φιλαί‐ | |
15 | τιος ἴσθι. —Ἐπαγγέλλου μηδενὶ τὸ παράπαν. —Χρό‐ νου φείδου. —Ἐνδαπανώμενος καὶ ἐφ’ ἃ μὴ δεῖ, ὀλί‐ | |
γος ἔσῃ ἐφ’ ἃ δεῖ. | 218 |