TLG 1667 004 :: 〈SEPTEM SAPIENTES〉 :: Sententiae

〈SEPTEM SAPIENTES〉 Phil.
(7–6 B.C.)

Cf. et BIAS 〈Phil.〉 (1223)
Cf. et CLEOBULUS Lyr. et Epigr. (1274)
Cf. et PERIANDER 〈Phil.〉 (0629)
Cf. et PITTACUS 〈Lyr.〉 (0631)
Cf. et SOLON Nomographus et Poeta (0263)
Cf. et THALES Phil. (1705)

Sententiae

Source: Mullach, F.W.A. (ed.), Fragmenta philosophorum Graecorum, vol. 1. Paris: Didot, 1860 (repr. Aalen: Scientia, 1968): 215–216.

Citation: Page — (line)

215

(1t)

ΤΩΝ ΑΥΤΩΝ ΕΠΤΑ ΣΟΦΩΝ
2tΓΝΩΜΑΙ.
3tΠΕΡΙΑΝΔΡΟΥ ΤΟΥ ΣΟΦΟΥ.
4Πᾶσιν ἄρεσκε. —Καλὸν ἡσυχία. —Ἐπισφαλὲς
5προπέτεια. —Ἀεὶ αἱ μὲν ἡδοναὶ θνηταί, αἱ δὲ τιμαὶ ἀθάνατοι. —Φίλοις ἀτυχοῦσιν ὁ αὐτὸς ἴσθι. —Κέρ‐ δος αἰσχρὸν κάκιστον. —Ὃ ἂν ὁμολογήσῃς, ποίει. — Ἀτυχίαν κρύπτε, ἵνα μὴ τοὺς ἐχθροὺς εὐφράνῃς. — Ἀληθείας ἔχου. —Πρᾶττε δίκαια. —Ὕβριν μίσει.
10—Ἄρχουσιν εἶκε. —Ἡδονῆς κράτει. —Ὅρκῳ μὴ χρῶ. —Εὐσεβείας ἔχου. —Ἐπαίνει τὰ καλά. — Κακίας ἀπέχου. —Χάριν ἀπόδος. —Ἱκέτας ἐλέει. —Υἱοὺς παίδευε. —Σοφοῖς χρῶ. —Ἔριν μίσει. — Ἀγαθοὺς τίμα. —Ἄκουε τὰ προσήκοντα. —Αἰσχύ‐
15νην φεῦγε. —Ἀποκρίνου ἐν καιρῷ. —Πρᾶττε ἀμετα‐ μέλητα. —Μηδενὶ φθόνει. —Ὀφθαλμῶν κράτει. —Τὸ δίκαιον μιμοῦ. —Εὐεργέτας τίμα. —Ἐλπίδας νέμε. —Διαβολὴν μίσει. —Εὐπροσήγορος γίνου. — Ἁμαρτὼν μεταβουλεύου. —Χρονίαν φιλίαν φύ‐
20λαττε. —Πᾶσιν ἀποκρίνου. —Ὁμόνοιαν δίωκε. —Τοὺς ἡγεμόνας φοβοῦ. —Μὴ λάλει πρὸς ἡδονήν. —Μὴ πίστευε χρόνῳ. —Σαυτοῦ μὴ ἀμέλει. — Πρεσβύτερον αἰσχύνου. —Θνῆσκε ὑπὲρ πατρίδος. — Μὴ ἐπὶ παντὶ λυποῦ. —Ἐξ εὐγενῶν γέννα. —Ἔλπιζε
25ὡς θνητός. —Φείδου ὡς ἀθάνατος. —Μὴ ἐπαίρου ἐπὶ δόξῃ. —Μυστήριον κρύπτε. —Εἶκε μεγάλοις. —Και‐ ρὸν πρόσμενε. —Θνητὰ φρόνει. —Δωροδόκει χρησί‐ μως. —Μὴ ἄρχου ἀδικεῖν. —Λύπην φυλάττου. — Ἐπὶ νεκρῷ μὴ γέλα. —Φίλοις χρῶ. —Συμβούλευε
30ἀναιτίως. —Εὔφραινε φίλους.
31tΒΙΑΝΤΟΣ.
32 Εἰς κάτοπτρον ἐμβλέψας θεώρει, καὶ εἰ μὲν κα‐ λὸς φαίνῃ, ἄξια τούτου πρᾶττε, εἰ δὲ αἰσχρός, τὸ τῆς ὄψεως ἐλλιπὲς ὡράϊζε καλοκἀγαθίαις. —Περὶ θεοῦ μὴ
35λέγε κακῶς, ὅτι δ’ ἔστιν ἄκουε. —Ἄκουε πολλά. — Λάλει ὀλίγα. —Νόει καὶ τότε πρᾶττε. —Ἀνάξιον ἄνδρα μὴ ἐπαινῇς διὰ πλοῦτον. —Πείσας λάβε, μὴ βιασάμενος. —Κτῆσαι ἐν μὲν νεότητι εὐταξίαν, ἐν δὲ γήρᾳ σοφίαν.
40tΠΙΤΤΑΚΟΥ.
41Ὃ μέλλεις ποιεῖν, μὴ πρόλεγε· ἀποτυχὼν γὰρ γε‐
λασθήσῃ. —Παρακαταθήκην ἀπόδος. —Ἀνέχου ὑπὸ215

216

τῶν πλησίον μικρὰ ἐλαττούμενος. —Τὸν φίλον κακῶς μὴ λέγε, μηδὲ τὸν ἐχθρὸν φίλον ἡγοῦ. —Γυναικὸς ἄρχε. —Ἅπερ αὐτὸς τοῖς γονεῦσι δράσεις, τὰ αὐτὰ προσδέχου παθεῖν καὶ αὐτός. —Ἀργὸς μὴ ἴσθι. —
5Φίλων κριτὴς μὴ γίνου. —Μὴ ἔριζε γονεῦσι, κἂν δίκαια λέγῃς. —Μὴ ἄρχε, πρὶν ἄρχεσθαι μάθῃς. —Ἀτυ‐ χοῦντι μὴ ἐπιγέλα. —Ἡ γλῶττα μὴ προτρεχέτω τοῦ νοῦ. —Μὴ ἐπιθύμει ἀδυνάτων. —Μὴ σπεῦδε λαλῶν. —Νόμοις πείθου. —Γνῶθι σαυτόν. —Μηδὲν ἄγαν.
10—Πρὸ πάντων σέβου τὸ θεῖον. —Γονέας αἰδοῦ. — Φιλήκοος ἔσο. —Ἡδονῆς κράτει. —Ἔχθραν διά‐ λυε. —Γάμει ἐκ τῶν ὁμοίων· ἢν γὰρ ἐκ τῶν κρεισ‐ σόνων γήμῃς, δεσπότας καὶ οὐ συγγενεῖς κτήσῃ.
14tΚΛΕΟΒΟΥΛΟΥ.
15 Μὴ ὑπερήφανος γίνου ποτέ. —Τῆς οἰκίας ἐπιμε‐ λοῦ. —Τὰς βίβλους διέρχου. —Τὰ φίλτατα παίδευε. —Τὰ δίκαια κρῖνε. —Τοὺς ἀγαθοὺς ἀγαθὰ ποίει. — Κακολογίας ἀπέχου. —Τὴν ὑπόνοιαν ἄπεχε. —Τοὺς τεκόντας ὑπομονῇ νίκα. —Εὐποιίας ἧς ἔτυχες μνη‐
20μόνευε. —Τὸν ἐλάττω μὴ ἀποσκυβαλίσῃς. —Ἀλλο‐ τρίων μὴ ἐπιθύμει. —Μὴ ῥιψοκίνδυνος ἔσο. —Ἀγάπα τὰ τοῦ πλησίου σου καὶ τήρει ὡς τὰ σαυτοῦ. —Ὃ σὺ μισεῖς, ἑτέρῳ μὴ ποιήσῃς. —Μὴ ἀπείλει μηδενί· γυναικῶδες γάρ. —Θᾶττον ἐπὶ ταῖς ἀτυχίαις τῶν φί‐
25λων ἢ ταῖς εὐτυχίαις πορεύου. —Λίθος χρυσοῦ βάσα‐ νος, χρυσὸς δ’ ἀνδρῶν. —Εὐχῆς γὰρ οὐδέν ἐστι τιμιώ‐ τερον. —Ψευδὴς διαβολὴ τὸν βίον λυμαίνεται. —Ψεῦδος δὲ μισεῖ πᾶς φρόνιμος καὶ σοφός.
29tΧΙΛΩΝΟΣ.
30 Γνῶθι σαυτόν. —Μὴ φθόνει θνητά. —Ἐγκρά‐ τειαν ἄσκει. —Αἰσχρὰ φεῦγε. —Χρόνου φείδου. — Δικαίως κτῶ. —Πλήθει ἄρεσκε. —Σοφίᾳ χρῶ. — Ἤθη δοκίμαζε. —Ὑφορῶ μηδέν. —Μίσει δια‐ βολάς. —Μὴ ᾖς ἐπαχθής.
35tΣΟΛΩΝΟΣ.
36 Θεὸν σέβου. —Γονεῖς αἰδοῦ. —Φίλοις βοήθει. — Μηδενὶ φθόνει. —Ἀλήθειαν ἀνέχου. —Ὅρκῳ μὴ χρῶ. —Νόμοις πείθου. —Νόει τὸ δίκαιον. —Θυμοῦ κράτει. —Ἀρετὴν ἐπαίνει. —Κακοὺς μίσει.
40tΘΑΛΟΥ.
41 Τὸν κρατοῦντα τίμα. —Δοκίμαζε φίλους. — Ὅμοιος σαυτῷ γίνου. —Ἐπαγγέλλου μηδενί. — Πολίταις μὴ θρασύνου. —Τὸ παρὸν εὖ ποίει. —Κα‐ κίας ἀπέχου. —Δόξαν δίωκε. —Ἐπιμελοῦ βίου. —
45Εἰρήνην ἀγάπα. —Ἐπαινοῦ παρὰ πᾶσι. —Ψίθυρον
ἄνδρα ἔκβαλε τῆς οἰκίας.216