PHRYNICHUS :: Eclogae (familia T)

TLG 1608 004 :: PHRYNICHUS :: Eclogae (familia T) PHRYNICHUS Attic. (Arabius: A.D. 2) Eclogae (familia T) Source: Fischer, E. (ed.), Die Ekloge des Phrynichos [Sammlung griechischer und lateinischer Grammatiker 1] Berlin: De Gruyter, 1974: 124–130. Citation: Lexical entry — (line)

4	Ὑπόδειγμα οὐκ ὀρθῶς, παράδειγμα δέ.
8	Ἐμπτύει μου μὴ λέγε, ἀλλὰ καταπτύει μου.
10	Εὐχαριστεῖν μὴ λέγε, ἀλλὰ χάριν εἰδέναι.
11	Ἄρτι ἥξω μὴ εἴπῃς, ἀλλ’ ἄρτι ἀφικόμην.
12	Τέμμαχος κρέως ἢ ἄρτου ἢ πλακοῦντος μὴ λέγε, ἀλλὰ τόμος· τὸ δὲ τέμμαχος ἐπὶ ἰχθύος μόνον.
13	Ἄμυναν μὴ εἴπῃς, ἀλλὰ ἀμύνασθαι.
15	Σημῆναι, καθῆραι, θερμῆναι διὰ τοῦ η.
16	Διωρία ἀδόκιμον, προθεσμία δέ.
20	Σπῖλος μὴ λέγε, κηλὶς δέ.
22	Πίομαι καὶ πιοῦμαι.
30	Ἡνίκα μὴ εἴπῃς ἀντὶ τοῦ πότε· ἔστι γὰρ ὥρας δηλωτικόν, οἷον εἰπόντος τινὸς „πηνίκα ἀποδημήσεις;“, ἐὰν εἴπῃς „μετὰ δύο ἢ τρεῖς ἡμέρασ“, οὐκ ὀρθῶς ἐρεῖς, ἐὰν δὲ εἴπῃς „ἕωθεν“ ἢ „περὶ μεσημβρίαν“, ὀρθῶς.
31+35	Ὀρθρινὸς οὔ, ὄρθριος δὲ καὶ ὄψιος ἄνευ τοῦ ν.
36	Ποταπὸς ἐπὶ τρόπου, οἷον „ποταπὸς Φρύνιχος;“ „ἐπιεικήσ“· πο‐ δαπὸς δὲ ἐπὶ γένους, οἷον „ποδαπός ἐστιν;“ „Θηβαῖος ἢ Ἀθη‐ ναῖοσ“. ἔστι γὰρ ἐκ τίνος δαπέδου.
39	Πεινῆν, διψῆν διὰ τοῦ η.
44	Αὐθαδίζεσθαι, μὴ ἀναιδεύεσθαι.
46	Τελευταῖον· οὐ τευτάζειν—σὺ δ’ ὁ πάντα ἀκριβῶν καὶ τοῖς μακρῷ σου σοφωτέροις ἐπιτιμῶν ῥᾳδίως, τῷ ποτε τῶν καθαρῶς φωνὴν
46	Ἑλλάδα ἀφιέντων τευτάζειν λέγοντι ἐνέτυχες;	124
47	Βεβίασται ἡ κόρη, οὐκ ἔφθαρται.
50	Κόριον, ἢ κορίδιον, ἢ κορίσκη· τὸ δὲ κοράσιον παράλογον.
48	Ἡ ὕσπληγξ, οὐχ ὁ ὕσπληγξ.
49	Ἰλὺς ποταμοῦ, τρὺξ δὲ οἴνου ἢ ὑποστάθμη.
54	Κακοδαιμονᾶν διὰ τοῦ α· εὐδαιμονεῖν διὰ διφθόγγου· εὐδαιμονοῦσι διὰ τῆς ου, κακοδαιμονῶσι δὲ διὰ τοῦ ω μεγάλου.
55	Κόρημα, οὐχὶ σάρον· καὶ κορεῖν καὶ παρακορεῖν, οὐχὶ σαροῦν.
56	Ἀφῆλιξ παρὰ τοῖς ἀρχαίοις ὁ πρεσβύτερος.
64	Ἀκέστης, οὐχ ἡπήτης· καὶ ἀκέσασθαι τὸ ἱμάτιον, οὐχ ἡπήσασθαι.
65	Ἀγαθὸς μᾶλλον καὶ ἀγαθὸς μάλιστα, μὴ ἀγαθώτερος καὶ ἀγαθώ‐ τατος.
70	Γλωττοκομεῖον, οὐ γλωσσόκομον.
71	Βραδύτερον, οὐ βράδιον.
72	Γρυλίζειν καὶ γρυλισμὸς συῶν, οὐ γρυλλισμὸς διὰ δύο λλ.
73	Γογγυλὶς τὸ λάχανον, οὐ γογγύλη.
78	Ἀποκριθῆναι τὸ διαχωρισθῆναι, οὗ τὸ ἐναντίον συγκριθῆναι ἤγουν εἰς ἓν καὶ ταὐτὸν ἐλθεῖν· ἐπὶ δὲ τοῦ ἀποδοῦναι τὴν ἐρώτησιν ἀποκρίνασθαι λέγε.
81	Ὅτι τῶν λαχάνων αἱ ἄνθαι ὄρμενα καλοῦνται, καὶ ἐξορμενίζειν τὸ βλαστάνειν καὶ ἐξανθεῖν. Ἀσφάραγον, οὐκ ἀσπάραγον.
95	Ἐκ παλαιοῦ, οὐχὶ ἀπὸ πάλαι ἢ ἔκπαλαι.
89	Ἐπὶ πολῆς, οὐ μετὰ τῆς ἔξ.
96	Ἀνατέλλει ὁ ἥλιος, ἐπιτέλλει δὲ ὁ Κύων ἢ ἄλλο τι.
99	Ἔνδον εἰσέρχομαι βάρβαρον, καὶ ἔσω διατρίβω· ἐρεῖς δὲ ἔνδον διατρίβω, ἔνδον εἰμί, ἔνδον ἐστίν, εἴσω παρέρχομαι.
103	Ἐπίδοξον οὐ τὸν ἐπίσημον, ἀλλὰ τὸν ἐλπιζόμενον καὶ προσδοκώ‐ μενον.
105+106	Ἔσχατον, οὐχὶ ἐσχατώτατον· οὐδὲ ἀμεινότερον, καλλιώ‐ τερον, κρειττότερον ῥητέον· συγκριτικοῦ γὰρ συγκριτικὸν οὐ γίνε‐ ται.
110	Εὑρέσθαι, οὐχ εὕρασθαι.
112	Εὔνως ἔχει μοι μὴ λέγε, ἀλλ’ εὐνοϊκῶς.
114	Εὔζωρον κέρασον καὶ εὐζωρότερον, οὐ ζωρότερον.
118	Ἦς ἐν ἀγορᾷ σόλοικον, λέγε οὖν ἦσθα, καὶ ἐὰν ᾖς ἐν ἀγορᾷ.
119	Ἠκηκόεσαν, ἐγεγράφεσαν, ἐπεποιήκεσαν, ἐνενοήκεσαν· ἀλλ’ οὐ σὺν τῷ ι, ἐνενοήκεισαν.
120	Ὁ ῥύπος, οὐ τὸ ῥύπος.
122	Μέθυσος ἀνὴρ οὐκ ἐρεῖς, ἀλλὰ μεθυστικός· γυνὴ δὲ μέθυσος.
126	Ἄχαριν ὀσμὴν λέγε, ἀλλ’ οὐ βρῶμον.
127	Ἡρακλέα, Θεμιστοκλέα, ἀλλὰ μὴ Ἡρακλῆν.
128	Ἀνέῳγεν ἡ θύρα μὴ εἴπῃς, ἀλλ’ ἀνέῳκται.	125
131	Διεφθορὸς αἷμα μὴ εἴπῃς, ἀλλὰ διεφθαρμένον.
135	Ὅτι ἔνθα τραγῳδοὶ καὶ κωμῳδοὶ ἀγωνίζονται, λογεῖον λέγεται· ἔνθα δὲ οἱ αὐληταὶ καὶ οἱ χοροί, ὀρχήστραν, οὐ θυμέλην.
140	Αἱ νῆες, οὐχ αἱ ναῦς, σόλοικον γάρ· οὐδὲ τὰς νῆας, ἀλλὰ τὰς ναῦς.
141	Εἰσιέναι διὰ τοῦ ε, τὸ δὲ εἰσίτω χωρίς.
143	Κλαδᾶν ἀμπέλους, μὴ κλαδεύειν.
144	Πολίτης, μὴ συμπολίτης.
146	Ῥάπισμα οὐκ ἐν χρήσει· τὸ γὰρ τὴν γνάθον πλατείᾳ τῇ χειρὶ πλῆξαι ἐπὶ κόρρης πατάξαι Ἀθηναῖοί φασιν.
151	Κυνίδιον, οὐ κυνάριον.
152	Ἐδεδίεσαν· καὶ τοῦτο τῆς Λολλιανοῦ Μούσης· σὺ δὲ λέγε ἐδέδισαν.
154	Ἀφείλετο, ἀφειλόμεν, οὐκ ἀφείλατο καὶ ἀφείλαμεν.
161	Ἐπεξιὼν καὶ ἐπέξειμι, οὐχὶ ἐπεξελεύσομαι καὶ ἐπεξελευσόμενος.
160	Δυσωπεῖσθαι· τὸ ἐντρέπεσθαι καὶ μὴ ἀντέχειν δι’ αἰδῶ· παρὰ δὲ τοῖς ἀρχαίοις τὴν ὑφόρασιν καὶ τὸ ὑποπτεύειν.
164	Κολάβους τοὺς ἐν τῇ λύρᾳ.
165	Ἀπόνιπτρον, οὐχὶ νίμμα.
167	Μέσα τῶν δακτύλων, οὐ μεσοδάκτυλα· ἐναυτίασα γὰρ ἀκούσας τοῦτο.
170	Μέγα δυναμένους λέγε, οὐ μεγιστάνας.
172	Ἰδιοῦσθαι, οὐκ ἐξιδιάζονται.
174	Αὐτότροφος μὴ λέγε, ἀλλ’ οἰκόσιτος· μηδὲ οἰκογενῆ, ἀλλ’ οἰκό‐ τριβα.
175	Σφυρήτατον, καὶ ὁλόσφυρον, οὐχ ὁλοσφύρατον.
176	Ὀπωρώνης λέγε, οὐχὶ ὀπωροπώλης.
179	Ἐξαμβλῶσαι, οὐκ ἐκτρῶσαι.
184	Ὅτι τὸ ἀναθέσθαι δύο σημαίνει· τὸ μεταγινώσκειν ἐφ’ οἷς εἴρηκεν, οἷον „ἀνατίθεμαι εἰς αὖθις τὸ πρᾶγμα“, καὶ ἀνατιθέναι τὸ φορτίον.
185	Σταθερὰ μεσημβρία, καὶ σταθερὰ γαλήνη· ἐμβριθὴς δὲ ἄνθρωπος.
186	Ἀναπεσεῖν· οὐ καλῶς ἐπὶ τοῦ ἀνακλιθῆναι τάττεται· ἐὰν δὲ ἐπὶ τοῦ τὴν ψυχὴν ἀδημονῆσαι, καλῶς· ἀνέπεσεν ἄνθρωπος ἤγουν τὴν ψυχὴν ἠθύμησεν.
187	Ἀνάκειται ἀνδριὰς καλῶς ἐρεῖς· ἀνάκειται δὲ ἐπὶ κλίνης οὐκέτι, ἀλλὰ κεῖται.
189	Σκεδάννυται, οὐ σκορπίζεται.
194	Ἐνθήκη ἄτοπον, παρενθήκη δέ.
195	Ἐξυπνισθῆναι πάρες· ἀφυπνισθῆναι δέ.
193	Ἀρτοποιός καὶ ἀρτοπόπος.
197	Βασίλεσσα· οὐδεὶς εἶπε τῶν ἀρχαίων, ἀλλὰ βασίλεια καὶ βασιλίς.	126
198	Σικχαίνομαι· τῷ ὄντι ναυτίας ἄξιον τοὔνομα· ἀλλ’ ἐρεῖς βδελύτ‐ τομαι.
200	Ἀλεκτρυὼν καὶ ἐπὶ θήλεος καὶ ἐπὶ ἄρρενος.
201	Γλωττίδας αὐλῶν καὶ ὑποδημάτων, οὐ γλωσσίδας.
203	Διώρυγος· οἱ δὲ ἀρχαῖοι διώρυχος.
205	Διόσκοροι, οὐ Διόσκουροι.
207	Ὑστερίζειν τῷ καιρῷ οὐ λέγεται, ἀλλὰ τοῦ καιροῦ.
214	Ἐπαοιδὴ ποιητικόν· σὺ δὲ ἐπῳδὴ λέγε.
215	Διδόασιν, οὐ διδοῦσιν.
217	Πήχεος καὶ πήχεων δέον, οὐ πηχὸς καὶ πηχῶν.
218	Συντυχίαν λέγε, οὐ σύμπτωμα· ἢ οὕτω „συνέπεσεν αὐτῷ τόδε γε‐ νέσθαι“.
220	Κατορθῶσαι δόκιμον· τὸ δὲ κατόρθωμα ἀποδιοπομπώμεθα. λέγειν οὖν χρὴ ἀνδραγαθήματα.
221	Ὑπαίθριον, οὐχ ὕπαιθρον.
222	Προδωμάτιον, οὐ προκοιτών, ἐπεὶ δωμάτιον τὸν κοιτῶνα.
223	Ῥοίδιον, οὐ ῥοΐδιον.
229	Στύππιον, οὐ στυππέϊνον.
230	Ἀντίρρησιν μὴ λέγε, ἀντιλογίαν δέ.
233	Καθέζομαι, καθεδοῦμαι, καθεδοῦνται, καθεδούμενος.
234	Υἱέος, υἱέι. υἱέα δὲ μή, ἀλλ’ υἱόν.
235	Ἀνέκαθεν ἐπὶ χρόνου φυλακτέον λέγειν, οἷον „ἀνέκαθέν μοί ἐστι φίλοσ“· λέγειν οὖν χρὴ „ἄνωθέν σοι φίλος εἰμί“. τὸ δὲ ἀνέκαθεν, λέγε „ἀνέκαθεν κατέπεσεν“.
239	Ἑκὼν εἶναι οὐ μὴ ποιήσω· ὅσοι δὲ ἐπὶ καταφάσεως, οἷον „ἑκὼν εἶναι ἐποίησα“, ἁμαρτάνουσιν.
240	Ὄρθρον καὶ ὀρθρεύεσθαι τὸ πρὸ ἀρχομένης ἡμέρας, ἐν ᾧ ἔτι λύχνῳ δύναταί τις χρῆσθαι. ὃ οἱ πολλοὶ ἁμαρτάνοντες ὄρθρον λέγουσιν, τοῦτο {ὃ} οἱ ἀρχαῖοι ἕω λέγουσιν.
241	Μάγειρος δόκιμον, τὸ δὲ μαγειρεῖον οὐκέτι, ἀλλ’ ὀπτάνιον.
242	Φίλος μοι τυγχάνει ὤν, καὶ ἐχθρός μοι τυγχάνει ὤν.
243	Ἐξετάζειν καὶ παραβάλλειν, οὐ συγκρίνειν οὐδὲ σύγκρισις.
244	Κατ’ ἐκεῖνο τοῦ καιροῦ σὺν τῷ ἄρθρῳ.
245	Ἐπέστησεν ἤγουν ἠπόρησεν, καὶ ἐπιστάσεως ἄξιον τὸ πρᾶγμα καὶ ἐπισκέψεως.
250	Ἵνα ἀγάγωσιν, οὐχ ἵνα ἄξωσιν.
249	Καρποὺς ξηροὺς καὶ ὑγρούς, οὐ γεννήματα.
251	Ὑπήντησε, συνήντησε.
253	Ὀνυχίζειν καὶ ἐξονυχίζειν ἐπὶ τοῦ ἀκριβολογεῖσθαι τίθεται· τὸ δ’
253	ἀπονυχίζειν τὸ τὰς ὑπεραυξήσεις τῶν ὀνύχων ἀφαιρεῖν.	127
261	Φλέϊνα τὰ ἀπὸ τοῦ φλέως πλεκόμενα.
262	Πεποίθησις οὐκ εἴρηται, ἀλλ’ εἴ τι πιστεύειν ἢ πεποιθέναι.
264	Ἔγγειον μὴ λέγε, ἀλλ’ ἐγγύτερον· ἐπὶ δὲ τοῦ ἐν τῇ γῇ, οἷον „ἔγγυον κτῆμα“, εἴ τις χρῷτο, ἄριστα ἂν χρήσαιτο, ὡς καὶ Δη‐ μοσθένης „ἔγγειον τόκον“ λέγει.
273	Ἐξάδελφος ἀποδιοπομπητέον, ὁ ἀνεψιὸς δὲ ῥητέον.
275	Πανδοκεῖον, πανδοκεύς, πανδοκεύτρια.
284	Ἐκτενῶς μή, δαψιλῶς δέ.
285	Πρώτως μὴ λέγε, ἀλλὰ πρῶτον.
286	Παρακαταθήκην, οὐ παραθήκην.
287	Ἀπαράβατον μή, ἀπαραίτητον δέ.
289	Ἀγωγὸν οἱ παλαιοὶ ἐπὶ τοῦ ἡγουμένου τινὰ ὁδόν· οἱ δὲ νῦν ἀγω‐ γοὺς καλοῦσιν τοὺς ὀχετοὺς τῶν ὑδάτων.
291	Καρῆναι καὶ ἐκάρην ἐπὶ προβάτων, κείρασθαι δὲ ἐπὶ ἀνθρώπων.
293	Δεξαμενὴ καὶ δεξαμένη καὶ κολυμβήθρα.
307	Εὐσχήμων ὁ καλὸς καὶ σύμμετρος, οὐχ ὁ πλούσιος.
308	Ἐπίτεξ γυνή, οὐκ ἐπίτοκος.
309	Θετός, οὐκ ἐγκάθετος, ἢ εἰσποιητὸς ἢ ὑποβλητός.
312	Ἡμίκακον μὴ λέγε, ἀλλ’ ἡμιμόχθηρον.
315	Κόρυδον, οὐ κορυδαλόν.
316	Καταμύειν, οὐ καμμύειν.
317	Καρατομεῖν· κεφαλοτομεῖν.
318	Λάκαιναν γυναῖκα, Λακωνικὴν δὲ τὴν χώραν.
320	Μιαρὸς ἀρχαῖον.
321	Γαμῴη μὴ λέγε, ἀλλὰ γαμοίη· τὰ γὰρ τῆς πρώτης καὶ τρίτης συ‐ ζυγίας τῶν περισπωμένων εὐκτικὰ διὰ τῆς οι λέγεται, τὰ δὲ τῆς δευτέρας διὰ τοῦ ω, γελῴη.
323	Τεχνικῶς, οὐκ ἐντέχνως.
324	Τοῦ δίδωμι τὸ μὲν εὐκτικὸν διὰ τῆς οι διφθόγγου, τὸ δὲ ὑποτα‐ κτικὸν διὰ τοῦ ω μεγάλου.
325	Ἔδομαι, κατέδομαι, οὐ βρώσομαι.
327	Ἄγαγε, ἀγαγών, ὡς ἄνελε, ἀνελών.
328	Ἀναίσθητος λέγε, τὸ δὲ ῥῆμα οὔ, τὸ ἀναισθητεύομαι· λέγε οὖν οὐκ αἰσθάνομαι.
330	„Τὸν παῖδα τὸν ἀκολουθοῦντα μετ’ αὐτοῦ“, ὡς Λυσίας λέγει, μὴ εἴπῃς, ἀλλὰ τὸν ἀκολουθοῦντα αὐτῷ.
331	Βιωτικόν· ἀειδὴς ἡ λέξις· λέγε οὖν χρήσιμον ἐν τῷ βίῳ.
343	Ἐκλιπών, οὐκ ἐκλείψας.
344	Χρηστὸς τὸ ἦθος, οὐ τὰ ἤθη.
348	Οὐ δήπου καὶ μὴ δήπου λέγε· ἀπόβλητον δὲ τὸ οὐχ οἷον καὶ μὴ
348	οἷον.	128
349	Οἰκίας δεσπότης, οὐχ ὡς Ἄλεξις οἰκοδεσπότης.
350	Οὐδηποτοῦν μὴ λέγε, ἀλλ’ ὁντινοῦν.
352	Πτώματα νεκρῶν ἢ οἴκων.
353	Περίστασις· ἡ συμφορὰ κατὰ Στωϊκούς, οἱ δὲ ἀρχαῖοι τὴν διά τινα τάραχον παρουσίαν πλήθους. „τίς ἥδε κραυγὴ καὶ δόμων περί‐ στασις;“
356	Σώματα ἐπὶ τῶν ὠνίων ἀνδραπόδων, οἷον „σώματα πωλεῖται“, οὐ χρῶνται 〈***〉 (357) τὰ πρόσωπα.
359	Σύαγρος οὐ ῥητέον, ἀλλὰ σῦν ἄγριον.
360	Συγγνωμονῆσαι οὐ χρὴ λέγειν, ἀλλὰ συγγνῶναι.
361	Σιτομετρεῖσθαι μὴ λέγε, ἀλλὰ σῖτον μετρεῖσθαι.
362	Στηθίνιον ὀρνιθίου οὐχ ὑγιῶς, ἀλλὰ στηθίδιον.
365	Φρονιμεύεσθαι μὴ λέγε, φρονεῖν δὲ τὰ ὄντα.
386	Πεντετηρὶς καὶ πεντετηρικὸς ἀγών.
387	Πεντάμηνον καὶ πεντέμηνον· πεντάπηχυ καὶ πεντέπηχυ· (388) ἑξάπηχυ καὶ ἕξπηχυ, καὶ ἕξπλεθρον, καὶ ἕξπλευρον.
389	Περιεσπάσθην ἐπὶ τοῦ ἐν ἀσχολίᾳ πάνυ κίβδηλον· τὸ γὰρ περι‐ σπᾶν καὶ περισπᾶσθαι ἐπὶ τοῦ παραινεῖν καὶ παραινεῖσθαι λέγου‐ σιν· δέον οὖν ἄσχολος λέγειν.
390	Πορνοκόπος καὶ πορνότριψ.
391	Λίθαργος καὶ ἐπιλήσμων.
395	Οἰκοδόμημα, οὐχὶ οἰκοδομή.
396	Ὄναρ ἰδὼν ἢ ἐξ ὀνείρου ὄψεως, οὐ κατ’ ὄναρ, ὥσπερ οὐδὲ καθ’ ὕπαρ.
398	Λιθίδιον, οὐ λιθάριον.
399	Καθό, οὐ καθώς.
400	Κακάβην, οὐ κάκαβον.
404	Θριαλλίς, οὐκ ἐλύχνιον.
409	Τὰ ἐμαυτοῦ πράττω καὶ τὰ σαυτοῦ πρᾶττε, οὐ τὰ ἴδια πράττω καὶ τὰ ἴδια πρᾶττε.
410	Ἐγκρατεύεται, οὐκ ἀκρατεύεται.
411	Αἰχμάλωτον γενέσθαι, οὐκ αἰχμαλωτισθῆναι.
412	Ὠνησάμην· ἔνθα ἂν μὴ δυνηθῇς τὸ πρίασθαι ἢ τὸ ἐπριάμην θεῖναι, ἐκεῖ τὰ ἀπὸ τοῦ εω ῥήματα τάττε· ἔνθα δ’ ἂν τὰ ἀπὸ τοῦ πρίασθαι, φυλάττου θάτερα. οἷον „ὤνημαι οἰκίαν“· ἐνταῦθα γὰρ ἐγχωρεῖ τὸ
412	ἐπριάμην, οὕτω χρήσῃ ἐπριάμην· καὶ ἀνάπαλιν „ἔτυχον ἐωνημέ‐	129
5	νος οἰκίαν ἢ ἀγρόν“· ἐνταῦθα οὐδὲν ἐγχωρεῖ τῶν ἀπὸ τοῦ πρία‐ σθαι· μένει τὸ ἐωνημένος· δεῖ γὰρ λέγειν πριάμενος· τὸ γὰρ ἐωνησά‐ μενος ἀδόκιμον.
419	Ἀνυπόδητος σὺν τῷ η, οὐ σὺν τῷ ε, καὶ ὑποδήσασθαι.
420	Εὕρημα, οὐχ εὕρεμα.
421	Προσδεῖσθαι, οὐ προσδέεσθαι.
422	Ἀπηρτισμένον, ἀπήρτικα, καὶ τὰ ἀπὸ τούτων ἅπαντα σόλοικα·
422	ἀποτελέσθαι καὶ ἀποτελεσμένον.	130

4

8

10

11

12

13

15

16

20

22

30

31+35

36

39

44

46

47

50

48

49

54

55

56

64

65

70

71

72

73

78

81

95

89

96

99

103

105+106

110

112

114

118

119

120

122

126

127

128

131

135

140

141

143

144

146

151

152

154

161

160

164

165

167

170

172

174

175

176

179

184

185

186

187

189

194

195

193

197

198

200

201