|
TLG 1416 006 :: (H)EREN(N)IUS PHILO :: Fragmenta (H)EREN(N)IUS PHILO Gramm.
Hist., Eranius Philo Fragmenta Source: FGrH #790. : 3C:803–824.
Citation: Volume-Jacoby#-F — fragment — (line) | ||
3c,790,F1 | EUSEB. P.E. 1, 9, 19: ἡ γοῦν τῶν ἐθνῶν ἁπάντων πολύθεος πλάνη μακροῖς ὕστερον αἰῶσι πέφανται, ἀρξαμένη μὲν ἀπὸ Φοινίκων καὶ Αἰγυπτίων, διαβᾶσα δὲ ἐκ τούτων ἐπί τε τὰ λοιπὰ ἔθνη καὶ μέχρις | |
| 5 | αὐτῶν Ἑλλήνων, ὡς καὶ τοῦτο πάλιν ἡ τῶν παλαιτάτων ἱστορία κατέχει, ἣν καὶ αὐτὴν ἐπισκέψασθαι καιρὸς ἀπὸ τῶν Φοινικικῶν ἀρξαμένους. (20) ἱστορεῖ δὲ ταῦτα Σαγχουνιάθων, ἀνὴρ παλαίτατος καὶ τῶν Τρωικῶν χρόνων, ὥς φασι, πρεσβύτερος, ὃν καὶ ἐπ’ ἀκρι‐ βείαι καὶ ἀληθείαι τῆς Φοινικικῆς ἱστορίας ἀποδεχθῆναι μαρ‐ | |
|---|---|---|
| 10 | τυροῦσιν. Φίλων δὲ τούτου πᾶσαν τὴν συγγραφὴν—ὁ Βύβλιος, οὐχ ὁ Ἑβραῖος—μεταβαλὼν ἀπὸ τῆς Φοινίκων γλώττης ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα φωνὴν ἐξέδωκε. (21) μέμνηται τούτων ὁ καθ’ ἡμᾶς τὴν καθ’ ἡμῶν πεποιημένος συσκευὴν ἐν τετάρτωι τῆς πρὸς ἡμᾶς ὑποθέσεως (Porphyrios 260 F 34), ὧδε τῶι ἀνδρὶ μαρτυρῶν πρὸς λέξιν· «ἱστορεῖ δὲ τὰ περὶ Ἰουδαίων | |
| 15 | ἀληθέστατα, ὅτι καὶ τοῖς τόποις καὶ τοῖς ὀνόμασιν αὐτῶν τὰ συμφωνότατα, | |
| Σαγχουνιάθων ὁ Βηρύτιος, εἰληφὼς τὰ ὑπομνήματα παρὰ Ἱερομβάλου τοῦ ἱερέως θεοῦ Ἰευώ (?), ὃς Ἀβιβάλωι τῶι βασιλεῖ Βηρυτίων τὴν ἱστορίαν ἀναθεὶς ὑπ’ ἐκείνου καὶ τῶν κατ’ αὐτὸν ἐξεταστῶν τῆς ἀληθείας παρεδέχθη. οἱ δὲ τούτων | 3 | |
| 20 | χρόνοι καὶ πρὸ τῶν Τρωικῶν πίπτουσι χρόνων, καὶ σχεδὸν τοῖς Μωσέως πλησιάζουσιν, ὡς αἱ τῶν Φοινίκης βασιλέων μηνύουσι διαδοχαί. Σαγχουνιάθων δὲ ὁ κατὰ τὴν Φοινίκων διάλεκτον φιλαλήθως πᾶσαν τὴν παλαιὰν ἱστορίαν ἐκ τῶν κατὰ πόλιν ὑπομνημάτων καὶ τῶν ἐν τοῖς ἱεροῖς ἀναγραφῶν συναγαγὼν | |
| 25 | δὴ καὶ συγγράψας ἐπὶ Σεμιράμεως γέγονεν τῆς Ἀσσυρίων βασιλίδος, ἣ πρὸ τῶν Ἰλιακῶν ἢ κατ’ αὐτούς γε τοὺς χρόνους γενέσθαι ἀναγέγραπται. τὰ δὲ τοῦ Σαγχουνιάθωνος εἰς Ἑλλάδα γλῶσσαν ἡρμήνευσεν Φίλων ὁ Βύβλιος. (22) ταῦτα μὲν ὁ δηλωθείς, ἀλήθειαν ὁμοῦ καὶ παλαιότητα τῶι δὴ θεολόγωι μαρτυρήσας· ὁ δὲ προιὼν οὐ τὸν ἐπὶ πάντων θεὸν οὐδὲ | |
| 30 | μὴν θεοὺς τοὺς κατ’ οὐρανόν, θνητοὺς δὲ ἄνδρας καὶ γυναῖκας, οὐδὲ τὸν τρόπον ἀστείους, οἵους δι’ ἀρετὴν ἄξιον εἶναι ἀποδέξασθαι ἢ ζηλῶσαι τῆς φιλοσοφίας, φαυλότητος δὲ καὶ μοχθηρίας ἁπάσης κακίαν περιβεβλημένους θεολογεῖ· καὶ μαρτυρεῖ γε τούτους αὐτοὺς ἐκείνους εἶναι τοὺς εἰσέτι καὶ νῦν θεοὺς παρὰ τοῖς πᾶσιν νενομισμένους κατά τε τὰς πόλεις καὶ τὰς χώρας. δέχου δὲ καὶ τούτων ἐκ τῶν ἐγγράφων τὰς ἀποδείξεις. | |
| 35 | (23) ὁ δὴ Φίλων εἰς ἐννέα βίβλους τὴν πᾶσαν τοῦ Σαγχουνιά‐ θωνος πραγματείαν διελὼν κατὰ τὸ προοίμιον τοῦ πρώτου συγγράμματος αὐτοῖς ῥήμασι προλέγει περὶ τοῦ Σαγχουνιάθωνος ταῦτα· (24) «τούτων οὕτως ἐχόντων ὁ Σαγχουνιάθων, ἀνὴρ πολυμαθὴς καὶ πολυπράγμων γενόμενος καὶ τὰ ἐξ ἀρχῆς, ἀφ’ οὗ τὰ πάντα | |
| 40 | συνέστη, παρὰ πάντων εἰδέναι ποθῶν, πολυφροντιστικῶς ἐξε‐ μάστευσεν τὰ Τααύτου, εἰδὼς ὅτι τῶν ὑφ’ ἥλιον γεγονότων πρῶτός ἐστι Τάαυτος ὁ τῶν γραμμάτων τὴν εὕρεσιν ἐπινοήσας καὶ τῆς τῶν ὑπομνημάτων γραφῆς κατάρξας καὶ ἀπὸ τοῦδε ὥσπερ κρηπῖδα βαλόμενος τοῦ λόγου, ὃν Αἰγύπτιοι μὲν ἐκά‐ | |
| 45 | λεσαν Θωύθ, Ἀλεξανδρεῖς δὲ Θώθ, Ἑρμῆν δὲ Ἕλληνες μετέ‐ φρασαν». (25) ταῦτα εἰπὼν ἐπιμέμφεται τοῖς νεωτέροις τοῖς μετὰ ταῦτα ὡς ἂν βεβιασμένως καὶ οὐκ ἀληθῶς τοὺς περὶ θεῶν μύθους ἐπ’ ἀλληγορίας καὶ φυσικὰς διηγήσεις τε καὶ θεωρίας ἀνάγουσι. λέγει δ’ οὖν προιών· (26) «ἀλλ’ οἱ μὲν νεώτεροι τῶν ἱερολόγων τὰ μὲν γεγονότα πράγ‐ | 803 |
3c,790,F1(50) | ματα ἐξ ἀρχῆς ἀπεπέμψαντο, ἀλληγορίας δὲ καὶ μύθους ἐπινοή‐ σαντες καὶ τοῖς κοσμικοῖς παθήμασι συγγένειαν πλασάμενοι μυστήρια κατέστησαν, καὶ πολὺν αὐτοῖς ἐπῆγον τῦφον, ὡς μὴ ῥαιδίως τινὰ συνορᾶν τὰ κατ’ ἀλήθειαν γενόμενα· ὁ δὲ συμβαλὼν τοῖς ἀπὸ τῶν ἀδύτων εὑρεθεῖσιν ἀποκρύφοις Ἀμμουνέων γράμ‐ | |
| 55 | μασι συγκειμένοις ἃ δὴ οὐκ ἦν πᾶσι γνώριμα, τὴν μάθησιν ἁπάντων αὐτὸς ἤσκησε, καὶ τέλος ἐπιθεὶς τῆι πραγματείαι τὸν κατ’ ἀρχὰς μῦθον καὶ τὰς ἀλληγορίας ἐκποδὼν ποιησάμενος, ἐξηνύσατο τὴν πρόθεσιν, ἕως πάλιν οἱ ἐπιγενόμενοι ἱερεῖς χρόνοις ὕστερον ἠθέλησαν αὐτὴν ἀποκρύψαι καὶ εἰς τὸ μυθῶδες | |
| 60 | ἀποκαταστῆσαι, ἐξ οὗ τὸ μυστικὸν ἀνέκυπτεν οὐδέπω φθάσαν εἰς Ἕλληνας. (27) τούτοις ἑξῆς φησίν· «ταῦθ’ ἡμῖν εὕρηται ἐπι‐ μελῶς εἰδέναι τὰ Φοινίκων ποθοῦσι καὶ πολλὴν ἐξερευνησα‐ μένοις ὕλην, οὐχὶ τὴν παρ’ Ἕλλησι· διάφωνος γὰρ αὕτη καὶ φιλονεικότερον ὑπ’ ἐνίων μᾶλλον ἢ πρὸς ἀλήθειαν συντεθεῖσα». | |
| 65 | (28) καὶ μεθ’ ἕτερα· «οὕτως τε ἔχειν πεπεῖσθαι ἡμῖν παρέστη, ὡς ἐκεῖνος γέγραφε, τὴν διαφωνίαν ὁρῶσι τὴν παρ’ Ἕλλησι, περὶ ἧς μοι τρία πεφιλοτίμηται βιβλία τὴν ἐπιγραφὴν ἔχοντα Παραδόξου ἱστορίας (F 12/3)». (29) καὶ αὖθις μεθ’ ἕτερα ἐπιλέγει· «προδιαρθρῶσαι δὲ ἀναγκαῖον πρὸς τὴν αὖθις σαφήνειαν καὶ τὴν | |
| 70 | τῶν κατὰ μέρος διάγνωσιν, ὅτι οἱ παλαίτατοι τῶν βαρβάρων, ἐξαιρέτως δὲ Φοίνικές τε καὶ Αἰγύπτιοι, παρ’ ὧν καὶ οἱ λοιποὶ παρέλαβον ἄνθρωποι, θεοὺς ἐνόμιζον μεγίστους τοὺς τὰ πρὸς | |
| τὴν βιωτικὴν χρείαν εὑρόντας ἢ καὶ κατά τι εὖ ποιήσαντας τὰ ἔθνη· εὐεργέτας τε τούτους καὶ πολλῶν αἰτίους ἀγαθῶν ἡγού‐ | 804 | |
| 75 | μενοι ὡς θεοὺς προσεκύνουν, καὶ εἰς τὸ χρεὼν μεταστάντας ναοὺς κατασκευασάμενοι στήλας τε καὶ ῥάβδους ἀφιέρουν ἐξ ὀνόματος αὐτῶν, καὶ ταῦτα μεγάλως σεβόμενοι καὶ ἑορτὰς ἔνεμον αὐτοῖς τὰς μεγίστας Φοίνικες, ἐξαιρέτως δὲ καὶ ἀπὸ τῶν σφετέρων βασιλέων τοῖς κοσμικοῖς στοιχείοις καί τισι τῶν | |
| 80 | νομιζομένων θεῶν τὰς ὀνομασίας ἐπέθεσαν· φυσικοὺς δὲ ἥλιον καὶ σελήνην καὶ τοὺς λοιποὺς πλανήτας ἀστέρας καὶ τὰ στοι‐ χεῖα καὶ τὰ τούτοις συναφῆ θεοὺς μόνους ἐγίνωσκον, ὥστ’ αὐτοῖς τοὺς μὲν θνητοὺς τοὺς δὲ ἀθανάτους θεοὺς εἶναι». | |
3c,790,F2 | EUSEB. P.E. 1, 9, 30—10, 42: ταῦτα (F 1) κατὰ τὸ προοίμιον ὁ Φίλων διαστειλάμενος ἑξῆς ἀπάρχεται τῆς τοῦ Σαγχουνιά‐ θωνος ἑρμηνείας, ὧδέ πως τὴν Φοινικικὴν ἐκτιθέμενος θεο‐ λογίαν· | |
| 5 | (10) τὴν τῶν ὅλων ἀρχὴν ὑποτίθεται ἀέρα ζοφώδη καὶ πνευματώδη ἢ πνοὴν ἀέρος ζοφώδους καὶ χάος θολερὸν ἐρεβῶδες· ταῦτα δὲ εἶναι ἄπειρα καὶ διὰ πολὺν αἰῶνα μὴ ἔχειν πέρας. «ὅτε δέ» φησίν «ἠράσθη τὸ πνεῦμα τῶν ἰδίων ἀρχῶν, καὶ ἐγένετο σύγκρασις, ἡ πλοκὴ ἐκείνη ἐκλήθη Πόθος· αὕτη δὲ ἀρχὴ κτίσεως ἁπάντων· αὐτὸ δὲ οὐκ ἐγίνωσκε | |
| 10 | τὴν αὑτοῦ κτίσιν. καὶ ἐκ τῆς αὐτοῦ συμπλοκῆς τοῦ πνεύματος ἐγένετο Μώτ. τοῦτό τινές φασιν ἰλύν, οἱ δὲ ὑδατώδους μίξεως σῆψιν. καὶ ἐκ ταύτης ἐγένετο πᾶσα σπορὰ κτίσεως καὶ γένεσις τῶν ὅλων. (2) ἦν δέ τινα ζῶια οὐκ ἔχοντα αἴσθησιν, ἐξ ὧν ἐγένετο ζῶια νοερά· καὶ ἐκλήθη Ζοφασημίν, τοῦτ’ ἔστιν οὐρα‐ | |
| 15 | νοῦ κατόπται. καὶ ἀνεπλάσθη ὁμοίως ὠιοῦ σχήματι. καὶ ἐξέ‐ λαμψε Μώτ, ἥλιός τε καὶ σελήνη ἀστέρες τε καὶ ἄστρα μεγάλα». (3) τοιαύτη μὲν αὐτῶν ἡ κοσμογονία, ἄντικρυς ἀθεότητα εἰσάγουσα· ἴδωμεν δὲ ἑξῆς, ὡς καὶ τὴν ζωιογονίαν ὑποστῆναι λέγει. φησὶν οὖν· (4) «καὶ τοῦ ἀέρος διαυγάσαντος, διὰ πύρωσιν καὶ τῆς θαλάσσης καὶ τῆς | |
| 20 | γῆς ἐγένετο πνεύματα καὶ νέφη καὶ οὐρανίων ὑδάτων μέγισται | |
| καταφοραὶ καὶ χύσεις. καὶ ἐπειδὴ διεκρίθη καὶ τοῦ ἰδίου τόπου διεχωρίσθη διὰ τὴν τοῦ ἡλίου πύρωσιν, καὶ πάλιν συνήντησε πάντα ἐν ἀέρι τάδε τοῖσδε, καὶ συνέρραξαν, βρονταί τε ἀπετελέ‐ σθησαν καὶ ἀστραπαί, καὶ πρὸς τὸν πάταγον τῶν βροντῶν τὰ | 805 | |
| 25 | προγεγραμμένα νοερὰ ζῶια ἐγρηγόρησεν, καὶ πρὸς τὸν ἦχον ἐπτύρη, καὶ ἐκινήθη ἔν τε γῆι καὶ θαλάσσηι ἄρρεν καὶ θῆλυ». (5) τοιαύτη αὐτοῖς καὶ ἡ ζωιογονία. τούτοις ἑξῆς ὁ αὐτὸς συγγραφεὺς ἐπιφέρει λέγων· «ταῦθ’ ηὑρέθη ἐν τῆι κοσμογονίαι γεγραμμένα Τααύτου καὶ τοῖς ἐκείνου ὑπομνήμασιν ἔκ τε στοχασμῶν καὶ τεκμηρίων, | |
| 30 | ὧν ἑώρακεν αὐτοῦ ἡ διάνοια καὶ ηὗρε καὶ ἡμῖν ἐφώτισεν». (6) ἑξῆς τούτοις ὀνόματα τῶν ἀνέμων εἰπὼν Νότου καὶ Βορέου καὶ τῶν λοιπῶν ἐπιλέγει· «ἀλλ’ οὗτοί γε πρῶτοι ἀφιέρωσαν τὰ τῆς γῆς βλαστήματα, καὶ θεοὺς ἐνόμισαν, καὶ προσεκύνουν ταῦτα, ἀφ’ ὧν αὐτοί τε διεγένοντο καὶ οἱ ἑπόμενοι καὶ οἱ πρὸ αὐτῶν πάντες, | |
| 35 | καὶ χοὰς καὶ ἐπιθύσεις ἐποίουν». 〈ἔλεον δὲ καὶ οἶκτον καὶ κλαυθμὸν βλαστήματι γῆς ἀπιόντι καθιέρουν, καὶ γενέσει ζώιων ἐκ γῆς πρώτηι καὶ τῆι ἐξ ἀλλήλων καὶ τελευτῆι, καθ’ ἣν τοῦ ζῆν ἀπήρχοντο〉.» καὶ ἐπιλέγει· «αὗται δ’ ἦσαν αἱ ἐπίνοιαι τῆς προσκυνήσεως ὅμοιαι τῆι αὐτῶν ἀσθενείαι καὶ ψυχῆς 〈ἔτι〉 | |
| 40 | ἀτολμίαι». (7) εἶτά φησι γεγενῆσθαι ἐκ τοῦ Κολπία ἀνέμου καὶ γυναικὸς Βάαυ (τοῦτο δὲ νύκτα ἑρμηνεύει) Αἰῶνα καὶ Πρωτόγονον θνητοὺς ἄνδρας οὕτω καλουμένους· εὑρεῖν δὲ τὸν Αἰῶνα τὴν ἀπὸ δένδρων τροφήν. ἐκ τούτων τοὺς γενομένους κληθῆναι Γένος καὶ Γενεάν, καὶ οἰκῆσαι τὴν Φοινίκην· αὐχμῶν δὲ γενομένων, τὰς χεῖρας ὀρέγειν εἰς οὐρανὸν πρὸς τὸν ἥλιον· «τοῦτον γάρ | |
| 45 | (φησίν) θεὸν ἐνόμιζον μόνον οὐρανοῦ κύριον Βεελσάμην καλοῦν‐ τες, ὅ ἐστι παρὰ Φοίνιξι κύριος οὐρανοῦ, Ζεὺς δὲ παρ’ Ἕλ‐ λησιν». (8) μετὰ δὲ ταῦτα πλάνην Ἕλλησιν αἰτιᾶται λέγων· «οὐ γὰρ ματαίως αὐτὰ πολλαχῶς διεστειλάμεθα, ἀλλὰ πρὸς τὰς αὖθις | |
| παρεκδοχὰς τῶν ἐν τοῖς πράγμασιν ὀνομάτων, ἅπερ οἱ Ἕλληνες | 806 | |
3c,790,F2(50) | ἀγνοήσαντες ἄλλως ἐξεδέξαντο, πλανηθέντες τῆι ἀμφιβολίαι τῆς μεταφράσεως». (9) ἑξῆς φησιν ἀπὸ Γένους Αἰῶνος καὶ Πρωτογόνου γεννηθῆναι αὖθις παῖδας θνητούς, οἷς εἶναι ὀνόματα Φῶς καὶ Πῦρ καὶ Φλόξ· οὗτοι (φησίν) ἐκ παρατριβῆς ξύλων εὗρον πῦρ, καὶ τὴν χρῆσιν ἐδίδαξαν. υἱοὺς δὲ ἐγέννησαν οὗτοι μεγέθει τε καὶ ὑπεροχῆι κρείσσονας, ὧν τὰ ὀνόματα τοῖς | |
| 55 | ὄρεσιν ἐπετέθη ὧν ἐκράτησαν, ὡς ἐξ αὐτῶν κληθῆναι τὸ Κάσσιον καὶ τὸν Λίβανον καὶ τὸν Ἀντιλίβανον καὶ τὸ Βραθύ. ἐκ τούτων (φησίν) ἐγεννήθη〈σαν〉 Σαμημροῦμος, ὁ καὶ Ὑψουράνιος, 〈καὶ Οὔσωοσ〉· ἀπὸ μητέρων δὲ (φησίν) ἐχρημάτιζον, τῶν τότε γυναικῶν ἀνέδην μισγομένων οἷς ἂν ἐντύχοιεν. (10) εἶτά φησι τὸν Ὑψουράνιον οἰκῆσαι Τύρον, καλύβας τε ἐπινοῆσαι ἀπὸ καλάμων | |
| 60 | καὶ θρύων καὶ παπύρου· στασιάσαι δὲ πρὸς τὸν ἀδελφὸν Οὔσωον, ὃς σκέπην τῶι σώματι πρῶτος ἐκ δερμάτων ὧν ἴσχυσε συλλαβεῖν θηρίων εὗρε. ῥαγδαίων δὲ γενομένων ὄμβρων καὶ πνευμάτων, παρατριβέντα τὰ ἐν τῆι Τύρωι δένδρα πῦρ ἀνάψαι, καὶ τὴν αὐτῶν ὕλην καταφλέξαι· δένδρου δὲ λαβόμενον τὸν Οὔσωον καὶ ἀποκλαδεύσαντα πρῶτον τολμῆσαι εἰς θάλασσαν ἐμβῆναι· ἀνιερῶσαι δὲ | |
| 65 | δύο στήλας Πυρὶ καὶ Πνεύματι, καὶ προσκυνῆσαι αἷμά τε σπένδειν αὐταῖς ἐξ ὧν ἤγρευε θηρίων. τούτων δὲ τελευτησάντων, τοὺς ἀπολειφθέντας φησὶ ῥάβδους αὐτοῖς ἀφιερῶσαι, καὶ τὰς στήλας προσκυνεῖν, καὶ τούτοις ἑορτὰς ἄγειν κατ’ ἔτος. (11) χρόνοις δὲ ὕστερον πολλοῖς ἀπὸ τῆς Ὑψουρανίου γενεᾶς γενέσθαι Ἀγρέα καὶ Ἁλιέα τοῦς ἁλιείας καὶ ἄγρας εὑρετάς, ἐξ ὧν κληθῆναι ἀγρευτὰς | |
| 70 | καὶ ἁλιεῖς. ἐξ ὧν γενέσθαι δύο ἀδελφοὺς σιδήρου εὑρετὰς καὶ τῆς τούτου ἐργασίας, ὧν θάτερον τὸν Χουσὼρ λόγους ἀσκῆσαι καὶ ἐπωιδὰς καὶ μαντείας. εἶναι δὲ τοῦτον τὸν Ἥφαιστον, εὑρεῖν δὲ καὶ ἄγκιστρον καὶ δέλεαρ καὶ ὁρμιὰν καὶ σχεδίαν, πρῶτόν τε πάντων ἀνθρώπων πλεῦσαι. διὸ καὶ ὡς θεὸν αὐτὸν μετὰ θάνατον ἐσεβάσθησαν. καλεῖσθαι δὲ αὐτὸν καὶ Δία Μειλίχιον· οἱ δὲ τοὺς | |
| 75 | ἀδελφοὺς αὐτοῦ τοίχους φασὶν ἐπινοῆσαι ἐκ πλίνθων. (12) μετὰ ταῦτα ἐκ τοῦ γένους τούτων γενέσθαι νεανίας δύο, καλεῖσθαι δὲ αὐτῶν τὸν μὲν Τεχνίτην. | |
| τὸν δὲ Γήινον Αὐτόχθονα· οὗτοι ἐπενόησαν τῶι πηλῶι τῆς πλίνθου συμμιγνύειν φορυτόν, καὶ τῶι ἡλίωι αὐτὰς τερσαίνειν· ἀλλὰ καὶ στέγας ἐξεῦρον. ἀπὸ τούτων ἐγένοντο ἕτεροι, ὧν ὁ μὲν Ἀγρὸς ἐκαλεῖτο, ὁ δὲ Ἀγροῦ ἥρως ἢ Ἀγρότης, οὗ | 807 | |
| 80 | καὶ ξόανον εἶναι μάλα σεβάσμιον καὶ ναὸν ζυγοφορούμενον ἐν Φοινίκηι· παρὰ δὲ Βυβλίοις ἐξαιρέτως θεῶν ὁ μέγιστος ὀνομάζεται. (13) ἐπενόησαν δὲ οὗτοι αὐλὰς προστιθέναι τοῖς οἴκοις καὶ περιβόλους καὶ σπήλαια. ἐκ τούτων ἀγρόται καὶ κυνηγοί. οὗτοι δὲ καὶ Ἀλῆται καὶ Τιτᾶνες καλοῦνται. ἀπὸ τούτων γενέσθαι Ἄμυνον καὶ Μάγον, οἳ κατέδειξαν κώμας καὶ ποίμνας. ἀπὸ τούτων | |
| 85 | γενέσθαι Μισὼρ καὶ Συδύκ, τουτέστιν εὔλυτον καὶ δίκαιον. οὗτοι τὴν τοῦ ἁλὸς χρῆσιν εὗρον. (14) ἀπὸ Μισὼρ Τάαυτος, ὃς εὗρε τὴν τῶν πρώτων στοιχείων γραφήν, ὃν Αἰγύπτιοι μὲν Θωύθ, Ἀλεξανδρεῖς δὲ Θώθ, Ἕλληνες δὲ Ἑρμῆν ἐκάλεσαν. ἐκ δὲ τοῦ Συδὺκ Διόσκουροι ἢ Κάβειροι ἢ Κορύβαντες ἢ Σαμοθρᾶι‐ κες· οὗτοι (φησί) πρῶτοι πλοῖον εὗρον. ἐκ τούτων γεγόνασιν ἕτεροι, οἳ καὶ | |
| 90 | βοτάνας εὗρον καὶ τὴν τῶν δακετῶν ἴασιν καὶ ἐπωιδάς. (15) κατὰ τούτους γίνεταί τις Ἑλιοῦν καλούμενος Ὕψιστος καὶ θήλεια λεγομένη Βηρούθ, οἳ καὶ κατώικουν περὶ Βύβλον. ἐξ ὧν γεννᾶται Ἐπίγειος Αὐτόχθων, ὃν ὕστερον ἐκάλεσαν Οὐρανόν, ὡς ἀπ’ αὐτοῦ καὶ τὸ ὑπὲρ ἡμᾶς στοιχεῖον δι’ ὑπερβολὴν τοῦ κάλλους ὀνομάζειν οὐρανόν. γεννᾶται δὲ τούτωι | |
| 95 | ἀδελφὴ ἐκ τῶν προειρημένων, ἣ καὶ ἐκλήθη Γῆ· καὶ διὰ τὸ κάλλος ἀπ’ αὐτῆς (φησίν) ἐκάλεσαν τὴν ὁμώνυμον γῆν. ὁ δὲ τούτων πατὴρ ὁ Ὕψιστος ἐν συμβο‐ λῆι θηρίων (?) τελευτήσας ἀφιερώθη, ὧι χοὰς καὶ θυσίας οἱ παῖδες ἐτέλεσαν. (16) παραλαβὼν δὲ ὁ Οὐρανὸς τὴν τοῦ πατρὸς ἀρχὴν ἄγεται πρὸς γάμον τὴν ἀδελφὴν Γῆν, καὶ ποιεῖται ἐξ αὐτῆς παῖδας τέσσαρας· Ἦλον τὸν καὶ Κρόνον | |
3c,790,F2(100) | καὶ Βαίτυλον καὶ Δαγὼν (ὅς ἐστι Σίτων) καὶ Ἄτλαντα. καὶ ἐξ ἄλλων δὲ γα‐ μετῶν ὁ Οὐρανὸς πολλὴν ἔσχε γενεάν· διὸ χαλεπαίνουσα ἡ Γῆ τὸν Οὐρανὸν ζηλοτυποῦσα ἐκάκιζεν, ὡς καὶ διαστῆναι ἀλλήλων. (17) ὁ δὲ Οὐρανὸς | |
| ἀποχωρήσας αὐτῆς, μετὰ βίας ὅτε καὶ ἐβούλετο ἐπιὼν καὶ πλησιάζων αὐτῆι, πάλιν ἀπηλλάττετο· ἐπιχειρεῖν δὲ καὶ τοὺς ἐξ αὐτῆς παῖδας διαφθείρειν, | 808 | |
| 105 | τὴν δὲ Γῆν ἀμύνασθαι πολλάκις, συμμαχίαν αὑτῆι συλλεξαμένην. εἰς ἄνδρας δὲ προελθὼν ὁ Κρόνος, Ἑρμῆι τῶι τρισμεγίστωι συμβούλωι καὶ βοηθῶι χρώ‐ μενος—οὗτος γὰρ ἦν αὐτῶι γραμματεύς—τὸν πατέρα Οὐρανὸν ἀμύνεται τιμω‐ ρῶν τῆι μητρί. (18) Κρόνωι δὲ γίνονται παῖδες Περσεφόνη καὶ Ἀθηνᾶ. ἡ μὲν οὖν πρώτη παρθένος ἐτελεύτα, τῆς δὲ Ἀθηνᾶς γνώμηι καὶ Ἑρμοῦ κατ‐ | |
| 110 | εσκεύασε Κρόνος ἐκ σιδήρου ἅρπην καὶ δόρυ. εἶτα ὁ Ἑρμῆς τοῖς τοῦ Κρόνου συμμάχοις λόγους μαγείας διαλεχθεὶς πόθον ἐνεποίησε τῆς κατὰ τοῦ Οὐρανοῦ μάχης ὑπὲρ τῆς Γῆς· καὶ οὕτως Κρόνος τὸν Οὐρανὸν πολέμωι συμβαλὼν τῆς ἀρχῆς ἤλασε, καὶ τὴν βασιλείαν διεδέξατο. ἑάλω δὲ ἐν τῆι μάχηι καὶ ἡ ἐπέραστος τοῦ Οὐρανοῦ σύγκοιτος ἐγκύμων οὖσα, ἣν ἐκδίδωσιν ὁ Κρόνος Δαγῶνι πρὸς | |
| 115 | γάμον· τίκτει δὲ παρὰ τούτωι ὃ κατὰ γαστρὸς ἐξ Οὐρανοῦ ἔφερεν, ὃ καὶ ἐκάλεσε Δημαροῦν. (19) ἐπὶ τούτοις ὁ Κρόνος τεῖχος περιβάλλει τῆι ἑαυτοῦ οἰκήσει, καὶ πόλιν πρώτην κτίζει τὴν ἐπὶ Φοινίκης Βύβλον. (20) μετὰ ταῦτα τὸν ἀδελφὸν τὸν ἴδιον Ἄτλαντα ὑπονοήσας ὁ Κρόνος μετὰ γνώμης τοῦ Ἑρμοῦ εἰς βάθος γῆς ἐμβαλὼν κατέχωσε. κατὰ τοῦτον τὸν χρόνον οἱ ἀπὸ τῶν Διοσκούρων | |
| 120 | σχεδίας καὶ πλοῖα συνθέντες ἔπλευσαν, καὶ ἐκριφέντες κατὰ τὸ Κάσσιον ὄρος ναὸν αὐτόθι ἀφιέρωσαν. οἱ δὲ σύμμαχοι Ἤλου τοῦ Κρόνου Ἐλωεὶμ ἐπεκλή‐ θησαν, ὡς ἂν Κρόνιοι οὗτοι ἦσαν οἱ λεγόμενοι ἐπὶ Κρόνου. (21) Κρόνος δὲ υἱὸν ἔχων Σάδιδον ἰδίωι αὐτὸν σιδήρωι διεχρήσατο δι’ ὑπονοίας αὐτὸν ἐσχηκώς, καὶ τῆς ψυχῆς αὐτόχειρ τοῦ παιδὸς γενόμενος ἐστέρησεν· ὡσαύτως καὶ θυγα‐ | |
| 125 | τρὸς ἰδίας τὴν κεφαλὴν ἀπέτεμεν, ὡς πάντας ἐκπεπλῆχθαι θεοὺς τὴν Κρόνου γνώμην. (22) χρόνου δὲ προιόντος Οὐρανὸς ἐν φυγῆι τυγχάνων θυγατέρα αὐτοῦ παρθένον Ἀστάρτην μεθ’ ἑτέρων ἀδελφῶν αὐτῆς δύο Ῥέας καὶ Διώνης, δόλωι τὸν Κρόνον ἀνελεῖν ὑποπέμπει, ἃς καὶ ἑλὼν ὁ Κρόνος κουριδίας γαμετὰς ἀδελφὰς οὔσας ἐποιήσατο. (23) γνοὺς δὲ Οὐρανὸς ἐπιστρατεύει κατὰ τοῦ | |
| 130 | Κρόνου Εἱμαρμένην καὶ Ὥραν μεθ’ ἑτέρων συμμάχων, καὶ ταύτας ἐξοικειω‐ σάμενος ὁ Κρόνος παρ’ ἑαυτῶι κατέσχεν. ἔτι δὲ (φησίν) ἐπενόησε θεὸς Οὐρανὸς | |
| βαιτύλια, λίθους ἐμψύχους μηχανησάμενος. (24) Κρόνωι δὲ ἐγένοντο ἀπὸ Ἀστάρτης θυγατέρες ἑπτὰ Τιτανίδες ἢ Ἀρτέμιδες. καὶ πάλιν τῶι αὐτῶι γίνονται ἀπὸ Ῥέας παῖδες ἑπτά, ὧν ὁ νεώτατος ἅμα τῆι γενέσει ἀφιερώθη· | 809 | |
| 135 | καὶ ἀπὸ Διώνης θήλειαι **, καὶ ἀπὸ Ἀστάρτης πάλιν ἄρρενες δύο, Πόθος καὶ Ἔρως. (25) ὁ δὲ Δαγὼν ἐπειδὴ εὗρε σῖτον καὶ ἄροτρον, ἐκλήθη Ζεὺς Ἀρότριος. Συδύκωι δὲ τῶι λεγομένωι δικαίωι μία τῶν Τιτανίδων συνελθοῦσα γεννᾶι τὸν Ἀσκληπιόν. (26) ἐγεννήθησαν δὲ καὶ ἐν Περαίαι Κρόνωι τρεῖς παῖδες, Κρόνος ὁμώνυμος τῶι πατρὶ καὶ Ζεὺς Βῆλος καὶ Ἀπόλλων. κατὰ | |
| 140 | τούτους γίνονται Πόντος καὶ Τυφὼν καὶ Νηρεὺς πατὴρ Πόντου, Βήλου δὲ παῖς. (27) ἀπὸ δὲ τοῦ Πόντου γίνεται Σιδών, ἣ καθ’ ὑπερβολὴν εὐφωνίας πρώτη ὕμνον ὠιδῆς εὗρε, καὶ Ποσειδῶν. τῶι δὲ Δημαροῦντι γίνεται Μέλκαθρος ὁ καὶ Ἡρακλῆς. (28) εἶτα πάλιν Οὐρανὸς πολεμεῖ Πόντωι, καὶ ἀποστὰς Δημα‐ ροῦντι † προστίθεται ἔπεισί τε Πόντωι ὁ Δημαροῦς, τροποῦται δὲ αὐτὸν ὁ | |
| 145 | Πόντος· ὁ δὲ Δημαροῦς φυγῆς θυσίαν ηὔξατο. (29) ἔτει δὲ τριακοστῶι δευ‐ τέρωι τῆς ἑαυτοῦ κρατήσεως καὶ βασιλείας ὁ Ἦλος (τοῦτ’ ἔστιν ὁ Κρόνος) Οὐρανὸν τὸν πατέρα λοχήσας ἐν τόπωι τινὶ μεσογείωι καὶ λαβὼν ὑποχείριον ἐκτέμνει αὐτοῦ τὰ αἰδοῖα σύνεγγυς πηγῶν τε καὶ ποταμῶν, ἔνθα ἀφιερώθη Οὐρανός, καὶ ἀπηρτίσθη αὐτοῦ τὸ πνεῦμα, καὶ ἀπέσταξεν αὐτοῦ τὸ αἷμα τῶν | |
3c,790,F2(150) | αἰδοίων εἰς τὰς πηγὰς καὶ τῶν ποταμῶν τὰ ὕδατα· καὶ μέχρι τούτου δείκνυται τὸ χωρίον. (30) τοσαῦτα μὲν δὴ τὰ τοῦ Κρόνου, καὶ τοιαῦτά γε τὰ σεμνὰ τοῦ παρ’ Ἕλλησι βοωμένου βίου τῶν ἐπὶ Κρόνου, οὓς καί φασι γεγονέναι πρῶτον χρύσεόν τε γένος μερόπων ἀνθρώπων, τῆς μακαριζομένης ἐκείνης τῶν παλαιῶν | |
| 155 | εὐδαιμονίας. πάλιν δὲ ὁ συγγραφεὺς τούτοις μεθ’ ἕτερα ἐπιφέρει λέγων· (31) «Ἀστάρτη δὲ ἡ μεγίστη καὶ Ζεὺς Δημαροῦς καὶ Ἄδωδος βασιλεὺς θεῶν ἐβασίλευον τῆς χώρας Κρόνου γνώμηι. ἡ δὲ | |
| Ἀστάρτη ἐπέθηκε τῆι ἰδίαι κεφαλῆι βασιλείας παράσημον κεφαλὴν ταύρου· περινοστοῦσα δὲ τὴν οἰκουμένην εὗρεν ἀερο‐ | 810 | |
| 160 | πετῆ ἀστέρα, ὃν καὶ ἀνελομένη ἐν Τύρωι τῆι ἁγίαι νήσωι ἀφιέρωσε. τὴν δὲ Ἀστάρτην Φοίνικες τὴν Ἀφροδίτην εἶναι λέγουσι. (32) καὶ ὁ Κρόνος δὲ περιιὼν τὴν οἰκουμένην Ἀθηνᾶι τῆι ἑαυτοῦ θυγατρὶ δίδωσι τῆς Ἀττικῆς τὴν βασιλείαν. (33) λοιμοῦ δὲ γενομένου καὶ φθορᾶς, τὸν ἑαυτοῦ μονογενῆ υἱὸν | |
| 165 | ** ὁ Κρόνος Οὐρανῶι τῶι πατρὶ ὁλοκαρποῖ, καὶ τὰ αἰδοῖα περιτέμνεται, ταὐτὸν ποιῆσαι καὶ τοὺς ἅμ’ αὐτῶι συμμάχους ἐξαναγκάσας. (34) καὶ μετ’ οὐ πολὺ ἕτερον αὐτοῦ παῖδα ἀπὸ Ῥέας ὀνομαζόμενον Μοὺθ ἀποθανόντα ἀφιεροῖ· Θάνατον δὲ τοῦτον καὶ Πλούτωνα Φοίνικες ὀνομάζουσι. (35) καὶ ἐπὶ τού‐ | |
| 170 | τοις ὁ Κρόνος Βύβλον μὲν τὴν πόλιν θεᾶι Βααλτίδι τῆι καὶ Διώνηι δίδωσι, Βηρυτὸν δὲ Ποσειδῶνι καὶ Καβείροις Ἀγρόταις τε καὶ Ἁλιεῦσιν, οἳ καὶ τὰ τοῦ Πόντου λείψανα εἰς τὴν Βηρυτὸν ἀφιέρωσαν. (36) πρὸ δὲ τούτων θεὸς Τάαυτος μιμησάμενος τῶν συνόντων (?) θεῶν ὄψεις, Κρόνου τε καὶ Δαγῶνος καὶ τῶν | |
| 175 | λοιπῶν, διετύπωσεν τοὺς ἱεροὺς τῶν στοιχείων χαρακτῆρας. ἐπενόησε δὲ καὶ τῶι Κρόνωι παράσημα βασιλείας ὄμματα τέσσαρα ἐκ τῶν ἐμπροσθίων καὶ ὀπισθίων μερῶν, 〈δύο μὲν ἐγρηγορότα〉, δύο δὲ ἡσυχῆ μύοντα· καὶ ἐπὶ τῶν ὤμων πτερὰ τέσσαρα, δύο μὲν ὡς ἱπτάμενα, δύο δὲ ὡς ὑφειμένα. (37) τὸ δὲ | |
| 180 | σύμβολον ἦν, ἐπειδὴ Κρόνος κοιμώμενος ἔβλεπε, καὶ ἐγρηγο‐ ρῶς ἐκοιμᾶτο· καὶ ἐπὶ τῶν πτερῶν ὁμοίως, ὅτι ἀναπαυόμενος ἵπτατο, καὶ ἱπτάμενος ἀνεπαύετο. τοῖς δὲ λοιποῖς θεοῖς δύο ἑκάστωι πτερώματα ἐπὶ τῶν ὤμων, ὡς ὅτι δὴ συνίπταντο τῶι Κρόνωι· καὶ αὐτῶι δὲ πάλιν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς πτερὰ δύο, ἓν ἐπὶ | |
| 185 | τοῦ ἡγεμονικωτάτου νοῦ καὶ ἓν ἐπὶ τῆς αἰσθήσεως. (38) ἐλθὼν δὲ ὁ Κρόνος εἰς νότου χώραν ἅπασαν τὴν Αἴγυπτον παρέδωκε | |
| θεῶι Τααύτωι, ὅπως βασίλειον αὐτῶι γένηται. ταῦτα δὲ (φησί) πρῶτοι πάντων ὑπεμνηματίσαντο οἱ ἑπτὰ Συδὲκ παῖδες Κάβει‐ ροι καὶ ὁ ὄγδοος αὐτῶν ἀδελφὸς Ἀσκληπιός, ὡς αὐτοῖς ἐνετεί‐ | 811 | |
| 190 | λατο θεὸς Τάαυτος. (39) ταῦτα πάντα ὁ Θαβίων, ὃς πάμπρωτος τῶν ἀπ’ αἰῶνος γεγονότων Φοινίκων ἱεροφάντης ἀλληγορήσας τοῖς τε φυσικοῖς καὶ κοσμικοῖς πάθεσιν ἀναμίξας, παρέδωκε τοῖς ὀργεῶσι καὶ τελετῶν κατάρχουσι προφήταις· οἱ δὲ τὸν τῦφον αὔξειν ἐκ | |
| 195 | παντὸς ἐπινοοῦντες τοῖς αὐτῶν διαδόχοις παρέδοσαν καὶ τοῖς ἐπεισάκτοις, ὧν ἦν καὶ Εἰσίριος 〈ὁ〉 τῶν τριῶν γραμμάτων εὑρετής, ἀδελφὸς Χνᾶ τοῦ πρώτου μετονομασθέντος Φοίνικος». (40) εἶθ’ ἑξῆς αὖθις ἐπιλέγει· «οἱ δὲ Ἕλληνες εὐφυίαι πάντας ὑπερ‐ βαλλόμενοι τὰ μὲν πρῶτα πλεῖστα ἐξιδιώσαντο, εἶτα καὶ τοῖς | |
3c,790,F2(200) | προκοσμήμασι ποικίλως ἐξετραγώιδησαν, ταῖς τε τῶν μύθων ἡδοναῖς θέλγειν ἐπινοοῦντες παντοίως ἐποίκιλλον. ἔνθεν Ἡσίο‐ δος οἵ τε κυκλικοὶ περιηχημένοι Θεογονίας καὶ Γιγαντομαχίας καὶ Τιτανομαχίας ἔπλασαν ἰδίας καὶ ἐκτομάς, οἷς συμπεριφερό‐ μενοι ἐξενίκησαν τὴν ἀλήθειαν. (41) σύντροφοι δὲ τοῖς ἐκείνων | |
| 205 | πλάσμασιν αἱ ἀκοαὶ ἡμῶν γενόμεναι καὶ προληφθεῖσαι πολλοῖς αἰῶσιν ὡς παρακαταθήκην φυλάσσουσιν ἥνπερ ἐδέξαντο μυθο‐ ποιίαν, καθάπερ καὶ ἀρχόμενος εἶπον, ἥτις συνεργηθεῖσα χρόνωι δυσεξίτητον αὐτῆς τὴν κατοχὴν ἀπείργασται, ὥστε τὴν μὲν ἀλήθειαν δοκεῖν λῆρον, τὸ δὲ τῆς ἀφηγήσεως νόθον ἀλήθειαν». | |
| 210 | (42) ταῦτα ἀπὸ τῆς Σαγχουνιάθωνος προκείσθω γραφῆς, ἑρμηνευθείσης μὲν ὑπὸ Φίλωνος τοῦ Βυβλίου, δοκιμασθείσης δὲ ὡς ἀληθοῦς ὑπὸ τῆς Πορ‐ φυρίου τοῦ φιλοσόφου μαρτυρίας. | |
3c,790,F3a | PORPHYR. De abst. 2, 56 (EUSEB. P.E. 4, 16, 6): Φοίνικες δὲ ἐν ταῖς μεγάλαις συμφοραῖς ἢ πολέμων ἢ αὐχμῶν ἢ λοιμῶν ἔθυον τῶν φιλ‐ | |
| τάτων τινά, ἐπιφημίζοντες Κρόνωι· καὶ πλήρης δὲ ἡ Φοινικικὴ ἱστορία τῶν θυσάντων, ἣν Σαγχουνιάθων μὲν τῆι Φοινίκων γλώττηι συνέ‐ | 812 | |
| 5 | γραψεν, Φίλων δὲ ὁ Βύβλιος εἰς τὴν Ἑλλάδα γλῶσσαν δι’ ὀκτὼ βιβλίων ἡρμήνευσεν. | |
3c,790,F3b | EUSEB. P.E. 4, 16, 11: ταῦτα μὲν οὖν ἐκ τῆς προδηλωθείσης κείσθω γραφῆς (scil. τοῦ Πορφυρίου). ἐκ δὲ τοῦ πρώτου συγγράμματος τῆς Φίλωνος Φοινικικῆς ἱστορίας παραθήσομαι ταῦτα· «ἔθος ἦν τοῖς παλαιοῖς ἐν ταῖς μεγάλαις συμφοραῖς τῶν | |
| 5 | κινδύνων ἀντὶ τῆς πάντων φθορᾶς τὸ ἠγαπημένον τῶν τέκνων τοὺς κρατοῦντας ἢ πόλεως ἢ ἔθνους εἰς σφαγὴν ἐπιδιδόναι λύτρον τοῖς τιμωροῖς δαίμοσι· κατεσφάττοντο δὲ οἱ διδόμενοι μυστικῶς. Κρόνος τοίνυν, ὃν οἱ Φοίνικες Ἢλ προσαγορεύουσιν, βασιλεύων τῆς χώρας καὶ ὕστερον μετὰ τὴν τοῦ βίου τελευτὴν | |
| 10 | εἰς τὸν τοῦ Κρόνου ἀστέρα καθιερωθείς, ἐξ ἐπιχωρίας νύμφης Ἀνωβρὲτ λεγομένης υἱὸν ἔχων μονογενῆ, ὃν διὰ τοῦτο Ἰεοὺδ ἐκάλουν (τοῦ μονογενοῦς οὕτως ἔτι καὶ νῦν καλουμένου παρὰ τοῖς Φοίνιξι) κινδύνων ἐκ πολέμου μεγίστων κατειληφότων τὴν χώραν, βασιλικῶι κοσμήσας σχήματι τὸν υἱὸν βωμόν τε κατα‐ | |
| 15 | σκευασάμενος κατέθυσεν». | |
3c,790,F4* | EUSEB. P.E. 1, 10, 45: (F 10) ὁ δ’ αὐτὸς πάλιν περὶ τῶν Φοινίκων στοιχείων ἐκ τῶν Σαγχουνιάθωνος μεταβάλλων θέα (?) ὁποῖά φησι περὶ τῶν ἑρπυστικῶν καὶ ἰοβόλων θηρίων, ἃ δὴ χρῆσιν μὲν ἀγαθὴν ἀνθρώποις οὐδεμίαν συντελεῖ, φθορὰν δὲ καὶ λύμην οἷς ἂν τὸν δυσαλθῆ καὶ χαλεπὸν ἰὸν ἐγχρίμ‐ | |
| 5 | ψειεν ἀπεργάζεται. γράφει δὲ καὶ ταῦτα πρὸς λέξιν ὧδέ πως λέγων· (46) «τὴν μὲν οὖν τοῦ δράκοντος φύσιν καὶ τῶν ὄφεων αὐτὸς ἐξεθείασεν ὁ Τάαυτος, καὶ μετ’ αὐτὸν αὖθις Φοίνικές τε καὶ Αἰγύπτιοι· πνευματικώτατον γὰρ τὸ ζῶιον πάντων τῶν ἑρπετῶν καὶ πυρῶδες ὑπ’ αὐτοῦ παρεδόθη· παρ’ ὃ καὶ τάχος ἀνυπέρβλητον | |
| 10 | διὰ τοῦ πνεύματος παρίστησι, χωρὶς ποδῶν τε καὶ χειρῶν ἢ | |
| ἄλλου τινὸς τῶν ἔκτοσθεν, δι’ ὧν τὰ λοιπὰ ζῶια τὰς κινήσεις ποιεῖται· καὶ ποικίλων σχημάτων τύπους ἀποτελεῖ, καὶ κατὰ τὴν πορείαν ἑλικοειδεῖς ἔχει τὰς ὁρμὰς ἐφ’ ὃ βούλεται τάχος. (47) καὶ πολυχρονιώτατον δέ ἐστιν, οὐ μόνον τε ἐκδυόμενον | 813 | |
| 15 | τὸ γῆρας νεάζειν, ἀλλὰ καὶ αὔξησιν ἐπιδέχεσθαι μείζονα πέ‐ φυκε· καὶ ἐπειδὰν τὸ ὡρισμένον μέτρον πληρώσηι, εἰς ἑαυτὸν ἀναλίσκεται, ὡς ἐν ταῖς ἱεραῖς ὁμοίως αὐτὸς ὁ Τάαυτος κατέ‐ ταξε γραφαῖς. διὸ καὶ ἐν ἱεροῖς τοῦτο τὸ ζῶιον καὶ μυστηρίοις συμπαρείληπται. (48) εἴρηται δὲ ἡμῖν περὶ αὐτοῦ ἐν τοῖς ἐπι‐ | |
| 20 | γραφομένοις Ἐθωθ(ι)ῶν (?) ὑπομνήμασιν (F 8) ἐπὶ πλεῖον, ἐν οἷς κατασκευάζεται, ὅτι ἀθάνατον εἴη, καὶ ὡς εἰς ἑαυτὸν ἀναλύεται, ὥσπερ πρόκειται· οὐ γὰρ θνήσκει ἰδίωι θανάτωι εἰ μὴ βίαι τινὶ πληγὲν τοῦτο τὸ ζῶιον. Φοίνικες δὲ αὐτὸ Ἀγα‐ θὸν δαίμονα καλοῦσιν. ὁμοίως καὶ Αἰγύπτιοι κνὴφ ἐπονομά‐ | |
| 25 | ζουσι· προστιθέασι δὲ αὐτῶι ἱέρακος κεφαλὴν διὰ τὸ πρακτικὸν τοῦ ἱέρακος. (49) καί φησιν Ἐπήεις (?) ἀλληγορῶν—ὁ ὀνομα‐ σθεὶς παρ’ αὐτοῖς μέγιστος ἱεροφάντης καὶ ἱερογραμματεύς, ὃν μετέφρασεν Ἄρειος Ἡρακλεοπολίτης—κατὰ λέξιν οὕτως· ‘τὸ πρῶτον ὂν θειότατον ὄφις ἐστίν, ἱέρακος ἔχων μορφήν, ἄγαν | |
| 30 | ἐπίχαρις, ὃς εἰ ἀναβλέψειε, φωτὸς τὸ πᾶν ἐπλήρου ἐν τῆι πρω‐ τογόνωι χώραι αὐτοῦ· εἰ δὲ καμμύσειε, σκότος ἐγίνετο, ἔμφασιν διδοὺς ὁ Ἐπήεις, ὅτι καὶ διάπυρόν ἐστι διὰ τοῦ φάναι διηύ‐ γασε‘· φωτὸς γὰρ ἴδιόν ἐστι τὸ διαυγάσαι. (50) παρὰ Φοινίκων δὲ καὶ Φερεκύδης (Vorsokr.5 7 [71] B 4) λαβὼν τὰς ἀφορμὰς ἐθεο‐ | |
| 35 | λόγησε περὶ τοῦ παρ’ αὐτῶι λεγομένου Ὀφιονέως (?) θεοῦ καὶ τῶν Ὀφιονιδῶν, περὶ ὧν αὖθις λέξομεν. (51) ἔτι μὴν οἱ Αἰγύ‐ πτιοι ἀπὸ τῆς αὐτῆς ἐννοίας τὸν κόσμον γράφοντες περιφερῆ κύκλον ἀεροειδῆ καὶ πυρωπὸν χαράσσουσι καὶ μέσα τεταμένον ὄφιν ἱερακόμορφον (καὶ ἔστι τὸ πᾶν σχῆμα ὡς τὸ παρ’ ἡμῖν Θῆτα), | |
| 40 | τὸν μὲν κύκλον κόσμον μηνύοντες, τὸν δὲ μέσον ὄφιν συνεκτικὸν τούτου Ἀγαθὸν δαίμονα σημαίνοντες. (52) καὶ Ζωροάστρης | |
| δὲ ὁ μάγος ἐν τῆι Ἱερᾶι Συναγωγῆι τῶν Περσικῶν φησι κατὰ λέξιν· ‘ὁ δὲ θεός ἐστι κεφαλὴν ἔχων ἱέρακος, οὗτός ἐστιν ὁ πρῶτος· ἄφθαρτος, ἀίδιος, ἀγένητος, ἀμερής, ἀνομοιότατος (?), | 814 | |
| 45 | ἡνίοχος παντὸς καλοῦ, ἀδωροδόκητος, ἀγαθῶν ἀγαθώτατος, φρονίμων φρονιμώτατος. ἔστι δὲ καὶ πατὴρ εὐνομίας καὶ δικαιο‐ σύνης, αὐτοδίδακτος, φυσικὸς καὶ τέλειος καὶ σοφὸς καὶ ἱεροῦ φυσικοῦ μόνος εὑρετήσ‘. τὰ δ’ αὐτὰ καὶ Ὀστάνης φησὶ περὶ αὐτοῦ ἐν τῆι ἐπιγραφομένηι Ὀκτατεύχωι. (53) πάντες δὲ τὰς | |
3c,790,F4*(50) | ἀφορμὰς ἀπὸ τοῦ Τααύτου λαβόντες ἐφυσιολόγησαν, ὥσπερ πρόκειται. καὶ τὰ μὲν πρῶτα στοιχεῖα τὰ διὰ τῶν ὄφεων ναοὺς κατασκευασάμενοι ἐν ἀδύτοις ἀφιέρωσαν, καὶ τούτοις ἑορτὰς καὶ θυσίας ἐπετέλουν καὶ ὄργια, θεοὺς τοὺς μεγίστους νομίζοντες καὶ ἀρχηγοὺς τῶν ὅλων. τοσαῦτα καὶ περὶ τῶν ὄφεων». | |
| 55 | (54) ἀλλὰ γὰρ τὰ μὲν τῆς Φοινίκων θεολογίας τοῦτον περιέχει τὸν τρόπον, ἣν ἀμεταστρεπτὶ φεύγειν .... ὁ σωτήριος εὐαγγελίζεται λόγος. (55) ὅτι δὲ μὴ μῦθοι ταῦτα καὶ ποιητῶν ἀναπλάσματα λανθάνουσάν τινα ἐν ὑπονοίαις ἔχοντα θεωρίαν τυγχάνει, σοφῶν δὲ καὶ παλαιῶν (ὡς ἂν αὐτοὶ φαῖεν) θεο‐ λόγων ἀληθεῖς μαρτυρίαι τὰ καὶ ποιητῶν ἁπάντων καὶ λογογράφων πρεσβύτερα | |
| 60 | περιέχουσαι, τό τε πιστὸν τῶν λόγων ἐπαγόμεναι ἀπὸ τῆς εἰσέτι δεῦρο ἐν ταῖς κατὰ Φοινίκην πόλεσί τε καὶ κώμαις κρατούσης τῶν θεῶν προσηγορίας τε καὶ ἱστορίας τῶν τε παρ’ ἑκάστοις ἐπιτελουμένων μυστηρίων, δῆλον ἂν εἴη ὡς μηκέτι χρῆναι τούτων βιαίους ἀνιχνεύειν φυσιολογίας, σαφῆ τὸν ἐξ αὑτῶν ἔλεγχον ἐπιφερομένων τῶν πραγμάτων. τοιαύτη μὲν οὖν ἡ Φοινίκων θεολογία. | |
3c,790,F5 | LYDUS De mens. 4, 154 p. 170, 3 Wü: (οἱ δὲ Φοίνι)κες κατὰ τ(ὸν τῆ)ς ὁμωνυμίας (τρόπον εἴτε κατ)ά τινα ἀ(λληγορ)ίαν ἄλλως πως περὶ Κρόνου ἔχου(σιν, ὡς ἐκ τῆ)ς δευτέρας τῶν Φοινικικῶν τοῦ Ἑρεννίου Φίλωνος (ἔστι λαβεῖ)ν. καὶ βασιλεῦσαι δὲ αὐτὸν ἡ ἱστορία πα(ρα)δίδωσιν, | |
| 5 | (ὡς ἔμπρο)σθεν ἀφηγησάμην, κ(ατά) τε τὴν Λιβύην (καὶ) Σικελίαν (καὶ τοὺς ἑσπερίους | |
| τό)πους, καὶ π(ό)λιν κτίσαι, ὡς ὁ Χάραξ (103 F 32) φησίν, τ(ὴν τότε μὲν λεγ)ομένην Κρονίαν, νῦν δὲ Ἱερὰν πόλιν, ὡς Ἰσίγονος (περὶ Παλ?)ικῶν θεῶν (IV) καὶ Πολέμων (IV) καὶ Αἰσχύλος ἐν τῆι Αἴτνηι (F 11 N2) π(αραδιδόασιν, καὶ ὡς πᾶσ)α ἡ ἱστορία κατὰ τὸν Εὐήμερον (63 T 4) ποικίλλ(εται) .... | 815 | |
3c,790,F6 | STEPH. BYZ. s.v. Νίσιβις· πόλις ἐν τῆι περαίαι τῆι πρὸς τῶι Τίγρητι ποταμῶι. Φίλων ἐν Φοινικικοῖς Νάσιβις φησὶ διὰ τοῦ α· Οὐράνιος (675 F 30) δὲ διὰ τοῦ ε Νέσιβις. σημαίνει δέ, ὥς φησι Φίλων, νάσιβις τὰς στήλας· ὁ δὲ Οὐράνιος «νέσιβις» φησί, «σημαίνει τῆι Φοι‐ | |
| 5 | νίκων φωνῆι λίθοι συγκείμενοι, συμφορητοί». | |
3c,790,F7 | LYDUS De mens. 4, 53 p. 109, 13 Wü: ὅτι πολλὴ τοῖς θεολόγοις διαφωνὴ περὶ τοῦ παρ’ Ἑβραίων τιμωμένου θεοῦ καὶ γέγονε καὶ ἔστιν ...... ὁ μέντοι Πορφύριος ἐν τῶι Ὑπομνήματι τῶν λογίων τὸν δὶς ἐπέκεινα (τουτέστιν τὸν τῶν ὅλων δημιουργόν) τὸν παρὰ Ἰουδαίων τιμώμενον εἶναι ἀξιοῖ, ὃν ὁ Χαλδαῖος δεύτερον ἀπὸ τοῦ | |
| 5 | ἅπαξ ἐπέκεινα (τουτέστιν τοῦ ἀγαθοῦ) θεολογεῖ. οἱ μέντοι περὶ Ἰάμβλιχον καὶ Συριανὸν καὶ Πρόκλον δημιουργὸν αὐτὸν τοῦ αἰσθητοῦ κόσμου νομίζουσιν εἶναι, καλοῦντες αὐτὸν τῆς τετραστοίχου θεόν. ὁ δὲ Ῥωμαῖος Βάρρων περὶ αὐτοῦ διαλαβών φησι παρὰ Χαλ‐ δαίοις ἐν τοῖς μυστικοῖς αὐτὸν λέγεσθαι Ἰάω ἀντὶ τοῦ φῶς νοητὸν τῆι Φοινίκων γλώσσηι, ὥς φησιν Ἑρέννιος. καὶ Σαβαὼθ δὲ πολλαχοῦ λέγεται, οἷον ὁ ὑπὲρ τοὺς | |
| 10 | ἑπτὰ πόλους (τουτέστιν ὁ δημιουργός). πολλαὶ μὲν οὖν οὕτω περὶ αὐτοῦ δόξαι, κρείττους δὲ μᾶλλον οἱ ἄγνωστον αὐτὸν καὶ ἄδηλον θεολογοῦντες. ὅτι δὲ σφάλλονται οἱ Διόνυσον αὐτὸν εἶναι νομίζοντες .... ἐξ αὐτῶν ἄν τις τῶν παρ’ αὐτοῖς νομίμων λάβοι .... | |
3c,790,F9 | ORIGENES c. Cels. 1, 15 p. 67, 21 Koetschau: πόσωι δὲ βελτίων Κέλσου ... ὁ Πυθαγόρειος Νουμήνιος, ὅστις ἐν τῶι πρώτωι Περὶ τἀγαθοῦ λέγων περὶ τῶν ἐθνῶν ὅσα περὶ τοῦ θεοῦ ὡς ἀσωμάτου διείληφεν, ἐγκατέταξεν αὐτοῖς καὶ Ἰουδαί‐ ους ..... λέγεται δὲ καὶ Ἕρμιππον (IV) ἐν τῶι πρώτωι Περὶ νομοθετῶν ἱστορηκέναι | |
| 5 | Πυθαγόραν τὴν ἑαυτοῦ φιλοσοφίαν ἀπὸ Ἰουδαίων εἰς Ἕλληνας ἀγαγεῖν. καὶ Ἑκαταίου δὲ τοῦ ἱστορικοῦ φέρεται Περὶ Ἰουδαίων βιβλίον (264 T 7c), ἐν ὧι προστίθεται μᾶλλόν πως ὡς σοφῶι τῶι ἔθνει ἐπὶ τοσοῦτον, ὡς καὶ Ἑρέννιον Φίλωνα ἐν τῶι Περὶ Ἰουδαίων συγγράμματι πρῶτον μὲν ἀμφιβάλλειν, εἰ τοῦ ἱστορικοῦ ἐστι τὸ σύγγραμμα, δεύτερον δὲ λέγειν ὅτι | 816 |
| 10 | εἴπερ ἔστιν αὐτοῦ, εἰκὸς αὐτὸν συνηρπάσθαι ἀπὸ τῆς παρὰ Ἰουδαίοις πιθανότητος, καὶ συγκατατεθεῖσθαι αὐτῶν τῶι λόγωι. | |
3c,790,F10 | EUSEB. P.E. 1, 10, 42: (F 2) ὁ δ’ αὐτὸς ἐν τῶι Περὶ Ἰου‐ δαίων συγγράμματι ἔτι καὶ ταῦτα περὶ τοῦ Κρόνου γράφει· (43) «Τάαυτος, ὃν Αἰγύπτιοι προσαγορεύουσι Θωύθ, σοφίαι διενεγκὼν παρὰ τοῖς Φοίνιξι, πρῶτος τὰ κατὰ τὴν θεοσέβειαν | |
| 5 | ἐκ τῆς τῶν χυδαίων ἀπειρίας εἰς ἐπιστημονικὴν ἐμπειρίαν διέταξεν, ὧι μετὰ γενεὰς πλείους (?) θεὸς Σουρμουβηλὸς Θουρώ τε ἡ μετονομασθεῖσα Χούσαρθις (?) ἀκολουθήσαντες κεκρυμ‐ μένην τοῦ Τααύτου καὶ ἀλληγορίαις ἐπεσκιασμένην τὴν θεο‐ λογίαν ἐφώτισαν». | |
| 10 | (44) καὶ μετὰ βραχέα φησίν· «ἔθος ἦν—κατέθυσεν» (= F 3b). | |
3c,790,F11* | HELLADIOS Chrestomath. (PHOT. Bibl. p. 529 b 27): ὅτι φλυαρεῖ καὶ οὗτος τὸν Μωσὴν Ἄλφα καλεῖσθαι, διότι ἀλφοῖς τὸ σῶμα κατάστικτος ἦν, καὶ καλεῖ τοῦ ψεύδους τὸν Φίλωνα μάρτυρα. | |
3c,790,F13 | SUDA s.v. Παλαίφατος Ἀβυδηνός· ἱστορικὸς (44 T 3) .... γέγονε δὲ ἐπὶ Ἀλεξάνδρου τοῦ Μακεδόνος· παιδικὰ δὲ Ἀριστοτέλους τοῦ φιλοσόφου, ὡς Φίλων ἐν τῶι ει στοιχείωι τοῦ Περὶ παραδόξου ἱστορίας βιβλίου α καὶ Θεόδωρος ὁ Ἰλιεὺς ἐν δευτέρωι Τρωικῶν (48 F 1). | |
3c,790,F14 | ET. GEN. (ET. M. p. 227, 52; ET. GUD. p. 306, 16 Stef) S V. γέρανος· ὁ ὄμβρος ὑπὸ Κυρηναίων παρὰ τὸ τὴν γῆν ῥαίνειν· οὕτως Ἑρέν‐ | |
| νιος Φίλων ἐν τῶι Περὶ χρηστομαθίας· φησὶ δὲ τὴν δευτέραν δασύνεσθαι. | 817 | |
3c,790,F15 | STEPH. BYZ. s.v. Ἀμισός· .... ἐν τῶι Πόντωι ... 〈τὸ ἐθνι‐ κὸν〉 Ἀμισηνός. λέγεται καὶ Ἀμίσιος, ὡς Φίλων ἐν τῶι Περὶ πόλεων. | |
3c,790,F16 | STEPH. BYZ. s.v. Ἀνδανία· πόλις Μεσσήνης ὁμώνυμος τῆι χώραι· οὕτω γὰρ καὶ ἡ Μεσσήνη Ἀνδανία ἐκαλεῖτο, ἣν οἰκίσαι φασί τινας τῶν μετὰ Κρεσφόντου, καὶ οὕτω καλέσαι διὰ τὸ μὴ ἁνδάνειν αὐτοῖς. τὸ ἐθνικὸν Ἀνδανιεύς, ὡς Φίλων ἐν τῆι Περὶ πόλεων. ἐκ ταύτης Ἀριστομένης | |
| 5 | ἐγένετο, ἐπιφανέστατος στρατηγός ..... λέγεται δὲ καὶ Ἀνδάνιος ὡς Ῥιανός (265 F 46). | |
3c,790,F17 | ET. GEN. (ET. M. p. 149, 50) s.v. Ἀρσινόη· πόλις ἐν Συρίαι ἐπὶ βουνῶι κειμένη· ἐπὶ δὲ τοῦ βουνοῦ πηγὰς ἐξερεύγεσθαι πλείονας, καὶ ποταμοὺς γίνεσθαι μεγάλους, ἀφ’ ὧν ἡ πόλις ὠνόμασται· ἄρσαι γὰρ τὸ ποτίσαι, ἀφ’ οὗ καὶ ἄρσην ὁ τὴν γυναῖκα ποτίζων ἐν τῆι σπορᾶι. οὕτως Σερῆνος ἐν | |
| 5 | τῆι Ἐπιτομῆι τῶν Φίλωνος. | |
3c,790,F18 | ET. GEN. (ET. M. p. 207, 42) s.v. Βουκεραίς· κρήνη ἐν Πλαταιαῖς, ἥτις ὠνομάσθη ὅτι Πόλυβος ἐξ Ἄργους ἐπέκτισεν Πλαταιὰς μετὰ τὸν ἐπὶ Δευκαλίωνος κατακλυσμόν, βοὸς αὐτοῦ ἡγουμένης κατὰ χρησμόν, ὥς ποτε Κάδμου, ἣν ἐκεῖσε κατακλιθεῖσαν τῶι κέρατι πατάξαι τὴν γῆν· καὶ | |
| 5 | κρήνην ἀναφανῆναι, ἣν ἀπὸ τοῦ κέρατος τῆς βοὸς Βουκεραίδα καλεῖσθαι. οὕτως Θέων ἐν τῶι ὑπομνήματι τοῦ α Αἰτίων Καλλιμάχου (F 42 Pf). οὕτω καὶ Σερῆνος ἐν τῆι Ἐπιτομῆι τῶν Φίλωνος Περὶ πόλεων, Πολύιδον λέγων τὸν λαβόντα τὸν χρησμόν. | |
3c,790,F19 | STEPH. BYZ. s.v. Ἀγάθη· πόλις Λιγύων ἢ Κελτῶν· Σκύμνος (206 ff.) δὲ Φωκαέων αὐτήν φησιν ἐν τῆι Εὐρώπηι ..... ἔστι δὲ καὶ ἄλλη πόλις, ὡς Φίλων, Λ〈ιγ〉υστίων ἐπὶ λίμνης Λ〈ιγ〉υστίας· τάχα δὲ ἡ αὐτή ἐστι τῆι πρώτηι, ὡς Εὔδοξος (V)· βαρύνεται δέ. τὸ ἐθνικὸν Ἀγαθῖνος .... | |
3c,790,F20 | STEPH. BYZ. s.v. Ἀζανία· μέρος τῆς Ἀρκαδίας ..... καὶ ἔχει ἡ Ἀζανία πόλεις ιζ, ἃς ἔλαχεν Ἀζήν. ἔστι καὶ Μασσαλίας (?) ἄλλη, | |
| ὡς Φίλων. | 818 | |
3c,790,F21 | STEPH. BYZ. s.v. Ἀθῆναι· πόλεις κατὰ μὲν Ὦρον ε, κατὰ δὲ Φίλωνα ϛ. | |
3c,790,F22 | STEPH. BYZ. s.v. Αἴγειρα· πόλις Ἀχαίας ...... Φίλων δέ φησι Κιλικίας πόλιν εἶναι Αἴγειραν. | |
3c,790,F23 | STEPH. BYZ. s.v. Ἁλικαρνασσός· πόλις Καρίας ...... ἐκα‐ λεῖτο δὲ Ἰσθμὸς καὶ Ζεφύριον, ὡς Φίλων, καὶ Ζεφυρία. | |
3c,790,F24* | STEPH. BYZ. s.v. Ἀλόπη· πόλις Θεσσαλίας, ἀπὸ Ἀλόπης τῆς Κερκυόνος, ὡς Φερεκύδης (3 F 147), ἢ τῆς Ἄκτορος, ὡς Φίλων· ἔστι δὲ μεταξὺ Λαρίσσης τῆς Κρεμαστῆς καὶ Ἐχίνου. β ἔστι καὶ τῆς Ἀττικῆς Ἀλόπη· γ Πόντου, ἀφ’ ἧς Πενθεσίλεια· δ περὶ Εὔβοιαν· ε περὶ Δελφούς· ϛ περὶ Λο‐ | |
| 5 | κρίδα. | |
3c,790,F25 | STEPH. BYZ. s.v. Ἄνθεια· πόλις Πελοποννήσου πλησίον Ἄργους, ὡς Φίλων. τὸ ἐθνικὸν Ἀνθεύς. ἔστιν Ἄνθεια καὶ τοῦ Πόντου πόλις πρὸς τῆι Θράικηι ... ἧς μέμνηνται πολλοὶ καὶ Φιλέας (V). ἔστι καὶ κώμη Λιβύης. ἔστι καὶ Ἰταλίας Ῥώμης πλησίον, ἥτις καὶ Ἄντιον μετωνομάσθη, | |
| 5 | ὡς εἰρήσεται. | |
3c,790,F26 | STEPH. BYZ. s.v. Ἄντισσα· πόλις Λέσβου Ἐφεξῆς τῶι Σιγρίωι, ἀφ’ ἧς Τέρπανδρος ὁ Ἀντισσαῖος, διασημότατος κιθαρωιδός· ἀπὸ Ἀντίσσης τῆς Μάκαρος θυγατρὸς ἐν τοῖς Φίλωνος. ἔστι καὶ νῆσος μία τῶν Κυκλάδων· καὶ γ Ἰνδικῆς, ἣν ἀναγράφει Φίλων καὶ Δημοδάμας ὁ Μιλήσιος | |
| 5 | (428 F 3). | |
3c,790,F27 | STEPH. BYZ. s.v. Ἄργουρα· πόλις Θεσσαλίας ἡ πρότερον Ἄργισσα. ἔστι καὶ τόπος τῆς Εὐβοίας Ἄργουρα, ὅπου δοκεῖ τὸν Πανόπτην Ἑρμῆς πεφονευκέναι. τὸ ἐθνικὸν ἔδει Ἀργουραῖος, ὡς καὶ Φίλων· Ἀπολλόδωρος (244 F 154) δέ φησιν ... Ἀργείους ὀνομάζεσθαι .... | |
3c,790,F28 | STEPH. BYZ. s.v. Ἀρτέμιτα· νῆσος Τυρρηνικὴ παρὰ τὴν 〈Αἰ〉θάλειν νῆσον, ὡς Φίλων. | |
3c,790,F29 | STEPH. BYZ. s.v. Ἀσπίς· πόλις Λιβύης, ὡς Φίλων. | |
3c,790,F30 | STEPH. BYZ. s.v. Βαβυλών· Περσικὴ πόλις, μητρόπολις, Σε‐ λεύκεια καλουμένη. κτίσμα Βαβυλῶνος, ἀνδρὸς σοφωτάτου, παιδὸς Βήλου, παλαίτατον, οὐχ ὡς Ἡρόδοτος (1, 184?) ὑπὸ Σεμιράμιδος· ταύτης γὰρ ἦν | |
| ἀρχαιοτέρα ἔτεσι αβ, ὡς Ἑρέννιος. ἔστι καὶ ἐν Αἰγύπτωι πόλις. | 819 | |
3c,790,F31 | STEPH. BYZ. s.v. Βόσπορος· πόλις Πόντου κατὰ τὸν Κιμμέριον κόλπον, ὡς Φίλων, καὶ πορθμὸς ὁμώνυμος ἀπὸ Ἰοῦς 〈τῆς Ἰνάχου〉 καλού‐ μενος, 〈καθὼσ〉 Αἰσχύλος ἐν Προμηθεῖ δεσμώτηι (732/4) 〈γράφει〉. | |
3c,790,F32 | STEPH. BYZ. s.v. Βουθόη· πόλις Ἰλλυρίδος, ὡς Φίλων, διὰ τὸ Κάδμον ἐπὶ ζεύγους βοῶν ὀχούμενον ταχέως ἀνύσαι τὴν ἐς Ἰλλυριοὺς ὁδόν· οἱ δὲ τὸν Κάδμον ἀπὸ τῆς Αἰγυπτίας Βουτοῦς ὀνομάσαι αὐτήν, καὶ παρα‐ φθαρεῖσαν καλεῖσθαι Βουθόην. | |
3c,790,F33 | STEPH. BYZ. s.v. Βοῦρα· πόλις Ἀχαίας· θηλυκῶς· ἀπὸ Βούρας θυγατρὸς Ἴωνος τοῦ Ξούθου καὶ Ἑλίκης. τὸ ἐθνικὸν Βουραῖος· Λυκόφρων (Al. 591) «Δύμη τε Βουραίοισιν ἡγεμὼν στόλου». ἐκ ταύτης ἦν Πυθέας ζωγράφος, οὗ ἐστιν ἔργον ὁ ἐν Περγάμωι ἐλέφας, ἀπὸ τοι‐ | |
| 5 | χογραφίας ὤν, ὡς Φίλων. | |
3c,790,F34 | STEPH. BYZ. s.v. Γέρασα· πόλις τῆς Κοίλης Συρίας τῆς δε‐ καπόλεως. ἐξ αὐτῆς Ἀρίστων ῥήτωρ ἀστεῖός ἐστιν, ὡς Φίλων, καὶ Κήρυκος σοφιστὴς καὶ Πλάτων νομικὸς ῥήτωρ, πᾶσαν παί‐ δευσιν ὡς μίαν ἀποστοματίζων καὶ ἐν συνηγορίαις καὶ παρε‐ | |
| 5 | δρευταῖς καὶ θρόνοις τὴν ὀρθότητα τῶν νόμων ἐπιτηδεύων. | |
3c,790,F35 | STEPH. BYZ. (plen.) s.v. Δυρράχιον· πόλις Ἰλλυρική, Ἐπί‐ δαμνος κληθεῖσα ἀπὸ Ἐπιδάμνου. τούτου θυγάτηρ Μέλισσα, ἧς καὶ Ποσει‐ δῶνος Δυρράχιος· ἀφ’ ἧς ἐστιν ἐν Ἐπιδάμνωι τόπος Μελισσώνιος, ἔνθα Πο‐ σειδῶν αὐτῆι συνῆλθεν, 〈ὡς Φίλων. Στράβων δ’ ἐν ζ (5, 8) φησί〉· «μετὰ δὲ | |
| 5 | τὸν Ῥιζονικὸν 〈κόλπον〉 Λίσσος ἐστὶ πόλις καὶ Ἀκρόλισσος καὶ Ἐπίδαμνος, Κερκυραίων κτίσμα, ἡ νῦν Δυρράχιον ὁμωνύμως τῆι χερρονήσωι [πρότερον] λεγομένη, ἐφ’ ἧς ἵδρυται, [ὡς Φίλων]. | |
3c,790,F36 | STEPH. BYZ. s.v. Ἔγεστα· πόλις Σικελίας, ἔνθα θερμὰ ὕδατα, ὡς Φίλων. ἀπὸ Ἐγέστου τοῦ Τρωός. | |
3c,790,F37 | STEPH. BYZ. s.v. Ἐλαία (SCHOL. EUST. DION. PER. 910)· ..... ἔστι καὶ πόλις Φοινίκης Ἐλαία μεταξὺ Τύρου καὶ Σιδῶ‐ | |
| νος, ὡς Φίλων ..... | 820 | |
3c,790,F38 | STEPH. BYZ. s.v. Ἰόπη· πόλις Φοινίκης πλησίον Ἰαμνί‐ ας, ὡς Φίλων· ὡς δὲ Διονύσιος (Per. 910) Παλαιστίνης· Φοινίκη γὰρ καὶ ἡ Παλαιστίνη. ἐκλήθη δὲ ἀπὸ Ἰόπης τῆς Αἰόλου θυγατρός, τῆς γυναικὸς Κηφέως τοῦ κτίσαντος καὶ βασιλεύσαντος—τοῦ καταστερισθέντος, οὗ ἐστι γυνὴ Κασσιέ‐ | |
| 5 | πεια· οἱ Ἕλληνες κακῶς φασιν—, ἀφ’ οὗ Κηφῆνες οἱ Αἰθίοπες. ἔστι καὶ Θεσσαλίας ἄλλη. | |
3c,790,F39 | STEPH. BYZ. s.v. Κῦνος· ἐπίνειον Ὀποῦντος, ὡς Φίλων καὶ Παυσανίας (10, 1, 2)· Ἑκαταῖος (1 F 131) δὲ πόλιν αὐτήν φησιν. | |
3c,790,F40 | STEPH. BYZ. s.v. Λάμπη· πόλις Κρήτης ..... καὶ γ τῆς Ἀργολίδος, ὡς Φίλων. | |
3c,790,F41 | STEPH. BYZ. s.v. Λαοδίκεια· πόλις τῆς Συρίας, ἡ πρότερον Λευκὴ ἀκτὴ λεγομένη καὶ πρὸ τούτου Ῥάμιθα· κεραυνωθεὶς γάρ τις (?) ἐν αὐτῆι ποιμὴν ἔλεγε ‘ῥαμάνθασ‘, τουτέστιν ἀφ’ ὕψους ὁ θεός· ῥάμαν γὰρ τὸ ὕψος, ἄθας δὲ ὁ θεός. οὕτως Φίλων. | |
3c,790,F42 | STEPH. BYZ. s.v. Μαρσύα· πόλις Φοινίκης, ὡς Ἀλέξανδρος (273 F 128) καὶ Φίλων, ἀπὸ † Μαρσοῦ. | |
3c,790,F43 | STEPH. BYZ. s.v. Μεγάλη πόλις· ..... ἔστι καὶ Ἰβηρίας Μεγάλη πόλις, ὡς Φίλων. | |
3c,790,F44 | STEPH. BYZ. s.v. Μεθύδριον· πόλις Ἀρκαδίας .... ἔστι καὶ ἑτέρα πόλις Θεσσαλίας, ὡς Φίλων. | |
3c,790,F45 | STEPH. BYZ. s.v. Μελίταια· πόλις Θεσσαλίας· Ἀλέξανδρος Ἀσίαι (V)· Θεόπομπος (115 F 373) δὲ Μελίτειαν αὐτήν φησιν. ὁ πολίτης Μελιταιεύς. Ἔφορος λ (70 F 95)· ‘οἱ δὲ τύραννοι τῶν Φερῶν καὶ Μελιταιεῖς φίλοι πρότερον ὑπάρχοντεσ‘. | |
| 5 | Μελίτεια· Φίλων οὕτω γράφει, τὰ αὐτὰ πράγματα τῆι εἰρη‐ μένηι προσάπτων. τὸ ἐθνικὸν Μελιτεύς (?). | |
| Μελίτη· νῆσος μεταξὺ Ἠπείρου καὶ Ἰταλίας, ὅθεν τὰ κυνίδια Μελιταῖά φασιν. ὁ οἰκήτωρ Μελιταῖος. ἔστι καὶ πόλις ἄποικος Καρχηδονίων· καὶ δῆμος Οἰνηίδος φυλῆς. ὁ δημότης Μελιτεύς. | 821 | |
3c,790,F46 | STEPH. BYZ. s.v. Μυοῦς· πόλις Ἰωνίας, ὡς Φίλων καὶ Ἀπολ‐ λόδωρος ἐν α Χρονικῶν (244 F 1). | |
3c,790,F47 | STEPH. BYZ. s.v. Ὀλβία· πόλις Λιγυστική .... β πόλις ἐν Πόντωι· γ Βιθυνίας ἀπὸ Ὀλβίας νύμφης· δ Παμφυλίας, ὡς Φίλων—οὐκ ἔστι δὲ Παμφυλίας ἀλλὰ τῆς τῶν Σολύμων γῆς καὶ οὐδὲ Ὀλβία ἀλλὰ Ὄλβα καλεῖται, καὶ οἱ πολῖται Ὀλβαῖοι καὶ Ὄλβιος καὶ Ὀλβία—· ε Ἰβηρίας· ϛ | |
| 5 | Σαρδοῦς· ζ Ἰλλυρίδος· η Ἑλλησπόντου· θ Κιλικίας. | |
3c,790,F48 | STEPH. BYZ. s.v. Τελμησσός· πόλις Καρίας· ὡς δὲ Φίλων καὶ Στράβων (14, 3, 4) Λυκίας. ἔστι γὰρ ἀμφοτέρων ὅριον μετὰ Δαίδαλα. | |
3c,790,F49 | STEPH. BYZ. s.v. Τίος· πόλις Παφλαγονίας τοῦ Πόντου· ἀπὸ Τίου ἱερέως τὸ γένος Μιλησίου, ὡς Φίλων. Δημοσθένης δὲ ἐν Βιθυνιακοῖς (699 F 9) φησι κτίστην τῆς πόλεως γενέσθαι Πάταρον ἑλόντα Παφλαγονίαν, καὶ ἐκ τοῦ τιμᾶν τὸν Δία Τίον προσαγορεῦσαι. | |
3c,790,F50 | STEPH. BYZ. s.v. Φαραί· πόλις Μεσσήνης, ὅθεν ἦσαν οἱ Ἀφα‐ ρητιάδαι ..... εἰσὶ καὶ Φαραὶ Βοιωτίας ... ἔστι δ’ ἄλλη Κρήτης, ἄποικος τῆς ἐν Μεσσήνηι, ὡς Φίλων. | |
3c,790,F51 | SUDA s.v. Φιλιστίων· Προυσαεὺς ἢ, ὡς Φίλων, Σαρδιανός· κωμικός. | |
3c,790,F52a | STEPH. BYZ. s.v. Κύρτος· πόλις Αἰγύπτου ἐν τῶι μεσο‐ γείωι. ἐκ ταύτης Διονύσιος ἦν διάσημος ἰατρός, ἀπὸ τῆς πατρίδος, οὐκ ἀπὸ τοῦ σώματος Κυρτὸς ὀνομαζόμενος, οὗ μέμνηται Ἑρέννιος Φίλων ἐν τῶι Περὶ ἰατρῶν. ὁ τόνος τοῦ μὲν ἐθνικοῦ ὀξύς, ὁμόφωνος τῶι πάθει, τοῦ δὲ | |
| 5 | κυρίου τῆς πόλεως βαρύς, ὡς τὸ κόντος (?) καὶ πόντος. | |
3c,790,F52b | SCHOL. OREI‐ BASIOS III p. 132 Raeder: οἱ περὶ Διονύσιον τὸν Κυρτόν] ὁ Φίλων ἐν τῶι θ Περὶ βιβλιοθήκης κτήσεως καὶ Ἕρμιππος (IV) ἐν τῶι ε Περὶ τῶν | |
| διὰ παιδείαν σεμνηθέντων ἐνδόξων ἀνδρῶν ἰατρῶν καὶ ὁ Σωρανὸς ἐν ταῖς τῶν | 822 | |
| 5 | Ἰατρῶν Διαδοχαῖς φασιν, ὅτι καὶ ὀξυτόνως εἴρηται κυρτὸς ὡς φοξὸς διὰ σω‐ ματικὴν ἀσθένειαν, βαρυτόνως δὲ ὡς ἵππος, πύργος, ἐπεὶ ἐκ μεσογαίου πόλεως τῆς Αἰγύπτου λεγομένης Κύρτου ὑπῆρχεν· ἢ ὥς φασί τινες, διὰ τὸ ἁλίσκεσθαι τοὺς ἀντιλέγοντας 〈ὑπ’〉 αὐτοῦ ὥσπερ τοὺς ἰχθῦς ὑπὸ τῶν ἁλιευτικῶν κύρτων. | |
3c,790,F53 | STEPH. BYZ. (plen.) s.v. Δυρράχιον· ..... ὅμως δὲ νῦν Δυρραχηνοὶ λέγονται· οὕτω γὰρ καὶ Βάλαγρος ἐν Μακεδονικοῖς (773 F 2) φησι .... καὶ Ἑρέννιος Φίλων ἐν τοῖς Ἰατροῖς Δυρραχηνὸν ἀνα‐ γράφει Φιλωνίδην οὕτως· «Ἀσκληπιάδης ἀκουστὰς ἔσχε Τῖτον | |
| 5 | Αὐφίδιον Σικελὸν καὶ Φιλωνίδην Δυρραχηνὸν καὶ Νίκωνα Ἀκραγαντῖνον». καὶ πάλιν· «Φιλωνίδης δὲ ὁ Δυρραχηνὸς ἤκουσε μὲν Ἀσκληπιάδου, ἰατρεύσας δὲ ἐν τῆι πατρίδι ἐνδόξως συνετά‐ ξατο βιβλία με». | |
3c,790,F55 | LYDUS De magistr. 1, 12 p. 17, 6 Wü: ἐν γὰρ ταῖς Εἰκόσι Τερέντιος ὁ ἐπίκλην Βάρρων—τὸ δὲ Βάρρωνος ἐπώνυμον τὸν ἀνδρεῖον κατὰ τὴν Κελτῶν φωνήν, κατὰ δὲ Φοίνικας τὸν Ἰουδαῖον σημαίνει, ὡς Ἑρέννιός φησιν— .... | |
3c,790,F56 | EUSTATH. Dion. Per. 752: ὅτι Φροῦροι Σκυθικὸν ἔθνος βαρυ‐ τόνως πρὸς ἀντιδιαστολὴν τοῦ φρουροί, ὅπερ ὀξυνόμενον δηλοῖ τοὺς φύλακας· τινὲς δὲ Φρῦνοι γράφουσιν ὁμωνύμως τῶι ζώιωι· φρῦνοι γάρ, καθὰ καὶ ὁ Φίλων γράφει, οἱ βάτραχοι. | |
3c,790,F57 | EUSTATH. Hom. Il. Λ 430 p. 855, 4: αἶνος καὶ παροιμία δια‐ φέρουσιν, καθὸ ὁ μὲν αἶνος λόγος ἐστὶ μυθικὸς ἐκφερόμενος ἀπὸ ἀλόγων ζώιων ἢ φυτῶν πρὸς ἀνθρώπων παραίνεσιν, ὥς φησι Λούκιλλος ὁ Ταρραῖος (IV) ἐν πρώτωι Παροιμιῶν· ἀπὸ μὲν ἀλόγων, ὡς παρὰ Ἀρχιλόχωι (F 89 D) ... καὶ | |
| 5 | Ἡσίοδος (Opp. 202) ...· ἀπὸ δὲ φυτῶν ὡς παρὰ Καλλιμάχωι (F 194, 6 Pf) .... καὶ ἔστιν ὁ αἶνος ἐξηπλωμένη παροιμία. καὶ οὕτω μὲν καὶ τοῦτο | |
| κατεστρωμένον οὕτω ῥητῶς ἐν τοῖς Ἑρεννίου Φίλωνος. | 823 | |