EVANGELIUM BARTHOLOMAEI :: Fragmenta evangelii Bartholomaei

TLG 1366 002 :: *EVANGELIUM BARTHOLOMAEI* :: Fragmenta evangelii Bartholomaei EVANGELIUM BARTHOLOMAEI Evangel. Apocryph. (A.D. 3) Fragmenta evangelii Bartholomaei Source: Wilmart, A., Tisserant, E. (eds.), “Fragments grecs et latins de l’Évangile de Barthélemy” [Revue Biblique 10] 1913: 185–190, 321–333. Citation: Fragment — section — (line)

1 . 1	Μετὰ τὴν ἐκ νεκρῶν ἀνάστασιν τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, προσελ[θὼν ὁ \| Βαρθολομαῖος τὸν κύριον ἐπερωτᾷ λέγων· ἀποκάλυψόν μοι, [κύριε, \| τὰ μυστήρια τῶν οὐρανῶν.
1 . 2	Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· ἐὰν \| ἀπώσομαι τὸ σῶμα τῆς σαρκός, οὐ δυνήσομαι εἰπεῖν σοι.
1 . 4	Ὁ οὖν Βαρθολομαῖος \| ἐγγίσας πρὸς τὸν κύριον εἶπεν· λόγος μοί ἐστιν πρός \| σε, κύριε.
1 . 5	Ὁ δὲ Ἰησοῦς λέγει αὐτῷ· γινώσκω ὃ μέ〈λ〉\|λεις λέγειν· λέγε οὖν ἃ βούλει, ἐρώτησον κἀγὼ \| ἀποκριθήσομαί σοι.
1 . 6	Ὁ δὲ Βαρθολομαῖος εἶπεν· \| κύριε, ὅτε ἀπήρχου ἐν τῷ σταυρῷ κρεμασθῆ‐ ναι, \| ἐγὼ ἀπὸ μακρόθεν ἠκολούθουν καὶ εἶδόν σε \| ἐν σταυρῷ κρεμασθῆναι, καὶ τοὺς ἀγγέλους κα\|τερχομένους ἐκ τῶν οὐρανῶν καὶ προς\|κυνοῦντάς σε. Καὶ ὅτε τὸ σκότος ἐγένετο,
1 . 7	ἐγὼ \| ἐθεώρουν, καὶ εἶδόν σε ἀφανῆ
1 . 7	σταυροῦ, φωνῆς δὲ μόνον ἤκουον ἐν \| τοῖς καταχθονίοις καὶ ὀδυρμὸν καὶ βρυγ‐ μὸν \| ἄφνω γενόμενον μέγαν. Ἀπάγγειλόν μοι, κύριε, ποῦ ἂν \| ἀπῆλθες ἀπὸ τοῦ σταυροῦ.	185
1 . 8	Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς \| εἶπεν· μακάριος εἶ, Βαρθολομαῖε ἀγαπητέ \| μου, ὅτι ἐθεάσω τὸ μυστήριον τοῦτο, καὶ \| νῦν πάντα ὅς’ ἂν ἐπερωτήσῃς μοι ἀπα\|γγελῶ σοι.
1 . 9	Ὅτε γὰρ ἀφανὴς ἐγενόμην ἀπὸ τοῦ \| σταυροῦ, τότε κατῆλθον εἰς τὸν ᾅδην ἵνα ἀγάγω \| τὸν Ἀδὰμ καὶ πάντας τοὺς μετ’ αὐτοῦ κατ[ὰ \| τὴν παράκλησιν τοῦ ἀρχαγγέλου Μειχαήλ.
1 . 10	Τό\|τε λέγει ὁ Βαρθολομαῖος· κύριε, τίς ἐστιν ἡ φωνὴ \| ἡ γενομένη;
1 . 11	Λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· ὁ ᾅδης εἶπεν πρὸς \| τὸν Βελειάρ· ὡς βλέπω θεὸς ἐνταῦθα ἥκει.
1 16-17	Ὁ δὲ Βε\|λειὰρ εἶπεν τῷ ᾅδῃ· ἰδὲ ἀκριβῶς τίς ἄρα ἐστίν, ὃς ε \| ..... ὅτι
1 16-17	Ἡλείας ἐστὶν ἢ Ἐνὼχ ἢ ἐκ τῶν προφητῶν εἷς ἐμοὶ οὗτος φαίνεται. Ὁ δὲ ᾅδης ἀπο\|κ̣ρ̣ι̣θε̣ὶ̣ς̣ τῷ θανάτῳ εἶπεν· οὔποτε ἑξακισχίλια ἔτη πεπλήρων‐ ται. Καὶ πόθεν οὗτοί εἰσιν, \| Β̣ε̣λ̣ει̣άρ; τὸ τίτλον τοῦ ἀριθμοῦ ἐν ταῖς χερσίν	186
5	μου.
1 . 18	〈Ὁ δὲ Βελειὰρ εἶπεν τῷ ᾅδῃ〉· μὴ θροηθῇς, ἀσφάλισαι τ[ὰς \| θ̣ύ̣ρας σου καὶ τοὺς μοχλούς σου ἐνίσχυσον· νόει μοι, θεὸς ἐπὶ γῆς οὐ κατέρχεται.
1 . 19	Λέγει αὐτῷ \| ὁ ᾅδης· οὐκ ἀκούω καλά σου τὰ ῥήματα, ἡ γαστήρ μου διαρ‐ ρήγνυται, τὰ ἔνδο〈ν〉 μου \| δι̣ά̣γω· οὐκ ἔστιν ἀλλ’ ὁ θεὸς ἐνταῦθα ἥκει. Οἴμοι, ποῦ φύγω ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ τῆς \| δυνάμεως τοῦ μεγάλου βασιλέως; Ἔασόν με εἰσελθεῖν εἰς σεαυτόν, πρὸ γάρ σου ἐγὼ \| πλαστό̣ς̣ εἰμ̣ι̣.
1 . 20	Τότε εἰσῆλθον καὶ ἐμάστιξα αὐτὸν καὶ ἐδέσμησα αὐτὸν δεσμοῖς ἀλύτοις \| καὶ ἐ]ξ̣έβαλον πάντας τοὺς πατριάρχας καὶ ἦλθον πάλιν ἐν τῷ σταυρῷ.
1 . 21	Λέγει αὐτῷ ὁ Βαρ\|θο]λομαῖος· ἀπάγγειλόν μοι, κύριε, τίς ἦν ὃν ἀνέφερον
1 . 21	οἱ ἄγγελοι ἐν ταῖς χερσὶν αὐτῶν, \| ἄ]νθρωπος ὁ πανμεγέθης ἐκεῖνος.	187
1 . 22	Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· οὗτος ἦν ὁ πρωτο\|πλαστὸς Ἀδὰμ δι’ ὃν ἐγὼ ἐκ τῶν οὐρανῶν ἐπὶ γῆς κατῆλθον. Καὶ εἶπον αὐτῷ· ἐγὼ διά σε καὶ τὰ \| τέκνα σου ἐν τῷ σταυρῷ ἐκρεμάσθην. Αὐτὸς δὲ ἀκούσας ἀναστέναξεν καὶ εἶπεν· οὕτως ηὐδό\|κησας, κύριε.
1 . 23	Πάλιν εἶπεν ὁ Βαρθολομαῖος· εἶδον, κύριε, καὶ τοὺς ἀγγέλους ἀνερχομένους ἔμπροσθεν τοῦ Ἀδὰμ \| κ̣α̣ὶ̣ ὑ̣μνοῦντας.
1 . 24	Εἷς δὲ τῶν ἀγγέλων διαμεγέθης ὑπὲρ τοὺς ἄλλους καὶ οὐκ ἐβούλετο
1 . 24	ἀνελθεῖν, \| ἔτυ]χε̣ν δὲ ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ ῥομφαία πυρινὴ καὶ διενεύετό σοι μόνῳ.	188
1 . 29	Καὶ εἶπεν· κύριε, τίς ἐστιν ἐν τῷ παραδείσῳ \| θυσ]ί̣α; Ὁ δὲ Ἰησοῦς λέγει· ψυχαὶ δικαίων ἐξελθοῦσαι εἰσέρχονται ἐν τῷ παραδείσῳ καὶ ἐὰν μὴ παρα\|γέν]ωμαι οὐκ εἰσέρχονται ἐν τῷ παραδείσῳ.
1 . 30	Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Βαρθολομαῖος λέγει· κύριε, πόσαι \| ψυ]χαὶ ἡμέριον ἐξέρχονται ἐκ τοῦ κόσμου; Λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· τρεῖς μύριαι.
1 . 31	Πάλιν ὁ Βαρθολ\|ομαῖος]· κύριε, ὅτε μεθ’ ἡμῶν τὸν λόγον ἐδίδασκες, ἐδέχου τὰς θυσίας ἐν τῷ παραδείσῳ;\| Ἀ]ποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς λέγει αὐτῷ· ἀμὴν λέγω σοι, ἀγαπητέ μου, ὅτε καὶ μεθ’ ὑμῶν τὸν λόγον \| ἐδίδασκον καὶ μετὰ τοῦ πατρός μου ἐκαθεζόμην ‖
5	...
1 32-33	...] ξ̣ο̣μο̣τ̣..ι ἐξέρχονται ἐκ τοῦ κόσμου, πόσαι οὖν ψυχαὶ δίκαιοι εὑρίσκονται;
1 32-33	Λέγει αὐτῷ \| ὁ Ἰησοῦς· πεντήκοντα.	189
1 . 34	Λέγει αὐτῷ Βαρθολομαῖος· κύριε, πόσαι ψυχαὶ ἡμέριον γεννῶνται ἐν τῷ κόσμῳ; Λέγε[ι αὐτῷ \| ὁ Ἰησοῦς· μία μόνη περιττὴ τῶν ἐξερχομένων ἐκ τοῦ κόσμου.
1 . 35	Καὶ ταῦτα λέγοντος αὐτοῦ, ἔδωκεν αὐτοῖς εἰρ[ήνην \| καὶ ἀφανὴς ἐγένετο
1 . 35	ἀπ’ αὐτῶν.	190
2 . 1	Ἦσαν δὲ οἱ ἀπόστολοι ἐν τόπῳ Χηλτουρά,
2 . 2	ἐγγίσας δὲ ὁ Βαρθολομαῖος λ̣έγε̣ι̣ \| τῷ Πέτρῳ καὶ Ἀνδρέᾳ καὶ Ἰωάννῃ· ἐρωτήσωμεν τῇ κεχαριτωμένῃ πῶς συνέλαβεν τὸν κύριον ἢ πῶς ἔτεκεν α̣ὐ̣τὸ[ν καὶ \| ἐβάστασεν τὸν ἀβάστακτον. Οἱ δὲ ἐδίσταζον ἐρωτῆσαι αὐτῇ.
2 . 3	Καὶ λέγει ὁ Βαρθολομαῖος τ[ῷ Πέ\|τρῳ· σὺ ὡς κορυφαῖ[ος \| καὶ ἐμὸς διδάσκαλο[ς ἐγγί\|σας ἐρώτησον αὐτ[ήν.\| Ὁ δὲ Πέτρος εἶπεν τῷ Ἰω[άννῃ· \| σὺ ὡς παρθένος καὶ ἄμεμπ[τος \| καὶ ἠγαπημένος [ἐγγί\|σας ἐρώτησον α[ὐτήν.\|
2 . 4	Πάντων δὲ δισταζόν[των \| καὶ ἀντιλεγόν[των ἤγγι\|σεν ὁ Βαρθολομαῖ[ος χα\|ρίεις τὸ πρόσωπον καὶ̣ ε̣ἶ̣[πεν αὐ\|τῇ· χαίροις σοι, σκηνὴ ὑ[ψίς\|του ἐρ̣ω̣τ̣ώ̣σομέν σε \| πά̣ντες οἱ ἀπόστ̣ο̣λ̣ο̣ι̣ \| πῶς συνέλαβες \| 5 linn.	321
2 . 5	\| ρ... \| πῦρ...\| ...ετα... \|
2 . 6	... μᾶλλον προσέ[... \| ...ερ... \| δὲ μὴ θέλο̣...\| 3 linn.
2 . 7	\| Λέγει Πέτρῳ· Πέτρε [κορυ\|φαῖε καὶ στύ̣λε̣ μεγ... \| πισ̣εν... \| ... ἀνδρὸς \| ... \| 4 linn.
2 . 8	\| ... ἐν σοὶ ε[ὐδόκη\|σεν χω̣ρηθῆναι ... \| ὀφείλεις ἐν τῇ προσ‐ ε\|υχῇ \| στῆναι.
2 . 9	Λέγει αὐτοῖς Μ[αρία· \| ὑμεῖς λαμπ... \| τοῦ οὐρανοῦ, καὶ ὑμ[ᾶς δεῖ εὔ\|‐ ξασθαι.
2 . 10	Λέγουσ̣ι̣ν̣ [αὐτῇ· \| σὲ δεῖ εὔξασθαι [... \| τοῦ ἐπουρανίου [βασι\|λέως.
2 . 11	Λέγει αὐτ[οῖς Μαρία· \| κατὰ τὴν ... [ἔ\|πλασεν αὐτὸς ... [ἀπέ\|στειλες εἰς
2 . 11	τὸν κ[όσμον \| τὰ στρουθία.	322
2 . 12	Λέ[γου\|σιν αὐτῇ· ὁ ἐ[ν τοῖς \| οὐρανίοις ... \| ... \| κησεν... \| κησεν.\|
2 . 13	Ἡ δὲ Μαρία ἔστη ἔμπροσθεν καὶ διέτεινεν τὰς χεῖρας εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἤρξατο λέγειν· ελφουζα... \| ολωθ. καὶ μία θεσσαι· λισο αδοναι ρ̣ερουνβαυ‐ βελθ. βαρβοῦρ. θαρασοῦ. ερούρα. εδεθ. ερροσε... \| ... θεοθεα. αρνενιωθ. ανέ̣β. ας. ευαργθ. μαρμαριγε. εοφφος. θυριαμουχ. ευσβαρ... π .. ἐν τῇ [... \| ... ὁ
5	θεὸς ὁ μέγας καὶ πάνσοφος ὁ β̣α̣σ̣ιλεὺς τῶν αἰώνων ἀνεκδιήγητος ἀνεκλάλητος ὁ τὰ μ̣ε̣γ̣έθη [οὐράνια συ\|σ̣τ̣η̣σάμενος λόγῳ, ὁ συνφώνῳ ἁρμονίᾳ τὸ ἔξαρμα πόλου ἑδράσας, ὁ τὸ ζοφερὸν τοῦ σκότους [ἀπὸ τοῦ \| φωτὸς διαχωρίσας, ὁ θεμελίους ὅδατος συστησάμενος ἐπὶ τῷ αὐτῷ, ὁ τὴν γῆ̣ν ἑδράσας... \| ... ἀπολῶν, ὃν οἱ ἑπτὰ οὐρανοὶ μόλις χωροῦσιν ἐν ἐμοὶ εὐδοκήσας ... \| πλήρης αὐτὸς λόγος ὑπάρ‐
10	χων, δὸς δόξαν τῷ πανμεγέθει ὀνόματί σου, κύριε, καὶ κέλ̣ε̣υ̣σ̣ο̣ν̣ ... \| ... ‖	323
2 . 14	Καὶ πληρώσας τὴν εὐχὴν εἶπεν· καθίσωμεν ἐπὶ τοῦ ἐδάφους καὶ ἐλθὲ σύ, κορυφ[αῖε Πέτρε, \| καὶ κάθισον ἐκ δεξιῶν μου καὶ ὑπόβαλλε τὴν εὐώνυμόν σου χεῖραν ὑπὸ τὴν [μασχάλην \| μου, καὶ σύ, Ἀνδρέα, ἐξ εὐωνύμων ποίησον οὕτως· σὺ δέ, Ἰωάννη παρθένε, σύσχε μου [τὸ στῆθος, \| σὺ δέ, Βαρθολομαῖε, πῆξόν σου τὰ
5	γόνατα εἰς τὸν νῶτόν μου καὶ σφίξον τοὺς [ὤμους μου \| μή̣ π̣ο̣τ’ ἀρξαμένης μου λέγειν μὴ λυθῶσι τὰ ὀστᾶ μου.
2 . 15	Καὶ ὡς ἐποίησαν οὕτως, ἤρξατο \| λέγειν]· ὥστε ἤμην ἐν τῷ \| ναῷ] τοῦ θεοῦ λαμβάνου\|σα] τὴν τροφὴν ἐκ χειρὸς \| ἀγγέ]λου μιᾷ τῶν ἡμερῶν \| ἐφανερώ]θη μοι θέσις μὲν ὡς ἀ\|γγ]έλου, τὸ δὲ πρόσωπον \| αὐτοῦ] ἦ̣ν̣ ἀχώρητον, οὐκ ἔχων ἐν \| τῇ] χειρὶ αὐτοῦ ἄρτον ἢ ποτήριον \| κα]θὼς ὁ πρὶν πρός με ἐρχό\|μενος ἄγ]‐
5	γελος.
2 . 16	Καὶ ἐξαίφνης εἰσερράγη \| τὸ πέπ]λον τοῦ ναοῦ καὶ σεις\|μὸς] μέγας ἐγένετο καὶ ἔπεσα \| ἐπὶ τὸ π]ρόσωπον ἐγὼ μὴ φέρου\|σα] τὴν ἰδέαν αὐτοῦ.
2 . 17	Ὁ δὲ \| ὑπέ]βαλε τὴν χεῖραν \| αὐ]τοῦ καὶ ἤγειρέν με καὶ \| ἀνέ]βλεψα εἰς
2 . 17	τὸν οὐρανόν, \| καὶ ἦλ]θεν νεφέλη δρόσου \| ...]... ἐράντησέν \| με ἀ]πὸ κεφαλῆς ἕως πο\|δῶν], ὁ δὲ ἀπέμαξέν \| με τῇ] στολῇ αὐτοῦ,	324
2 . 18	καὶ εἶπέν \| μοι· χ]αῖρε, κεχαριτωμένη, \| σκεῦος] ἐκλογῆς. Καὶ ἐπάτα]ξεν τὴν δεξιὰν \| καὶ ἐγ]ένετο ἄρτος παν\|μεγέθ]ης καὶ ἐπέθετο αὐτὸν \| ἐπὶ τὸ θυ]σιαστήριον τοῦ ναοῦ \| καὶ ἔφα]γεν αὐτὸς πρῶτον ἔδω\|κεν] καὶ ἐμοί.
2 . 19	Καὶ πάλιν ἐπά\|ταξεν τ]ὴν εὐώνυ‐ μον τοῦ ἐ\|νδύμα]τος αὐτοῦ καὶ ἐγέν\|ετο ποτήρι]ον ὑπερμεγέθη〈σ〉 \| πλήρ]ης οἴνου καὶ ἔπιεν \| πρῶτον κ]αὶ ἔδωκεν καὶ ἐμοί, \| καὶ ἐθεώ]ρησα καὶ εἶδον \| ποτήρι]ον πλήρης καὶ τὸν ἄρτον.
2 . 20	Καὶ εἶπέν] μοι· ἔτι τρεῖς ἐνιαυτοὶ \| καὶ ἀποστεί]λω σοι τὸν λόγον μου \| καὶ συλλή]ψῃ υἱόν, καὶ δι’ αὐτοῦ σω\|θήσεται] πᾶσα ἡ κτίσις, \| σὺ δὲ] τὸ σωτήριον τοῦ κόσμου. \| Εἰρήνη σ]οι, ἀγαπητή μου, καὶ σὺν σοὶ ἔσται εἰρήνη μου διὰ παντός.
2 . 21	Καὶ ἀφανὴς ἐγένετο ἀπ’ ἐμοῦ, καὶ ἐγένετο ὁ ναὸς καθὼ[ς \| ἦν τ]ὸ πρότε‐ ρον.
2 . 22	Ταῦτα λεγούσης αὐτῆς, πῦρ ἐκ τοῦ στόματος αὐτῆς ἐξῆλθεν καὶ μέλλοντος συντελεῖσθαι τοῦ κόσμ[ου, \| ἐπί]φανισθεὶς ὁ κύριος λέγει τῇ Μαριάμ· μὴ φθέγ‐ γου τὸ μυστήριον τοῦτο, ἐπ̣ε̣ι̣δ̣ὴ συντελεῖται πᾶσα ἡ κτίσι[ς \| σή]μερον. Καὶ φόβῳ συσχεθέντες οἱ ἀπόστολοι ἐφοβήθησαν μή πο[τε ὀργισθῇ αὐτοῖς ὁ κύ‐
5	ριος.	325
3 . 1	Καὶ ἀπῆλθεν \| μετ’ αὐτῶν εἰς τὸ ὄρος μαυρεῖ καὶ ἐκαθίσθη ἐν μέσῳ αὐτῶν.
3 . 2	Φοβουμεν[...
3 . 3	... \| αὐ]τοῖς ὁ Ἰησοῦς· ἐρωτήσατέ μοι εἴ τι βούλεσθε. Ἔτι γὰρ ἑπτὰ ἡμ[έ‐ ραι... ‖ τῇ ἰδέᾳ ταύτῃ.
3 . 4	Οἱ δὲ ...
3 . 5	... Ἰησοῦς· καλὸν μέν \| ἐσ]τιν ὑμῖν μὴ ἰδεῖν τὴν ἄβυσσον. Εἰ δὲ θέλετε, ἀκολουθήσατε καὶ ἴδατε.
3 . 6	Καὶ ἀπήγαγεν αὐτοὺς ἐν τόπῳ \| καλουμένῳ Χαιρουδήκ, 〈ὅσ〉τις ἐστὶν τόπος ἀληθείας,
3 . 7	καὶ ἔνευσεν τοῖς δυτικοῖς ἀγγέλοις καὶ ἐνετυ\|λίχθη ὡς βιβλίον ἡ γῆ καὶ ἀπεκαλύφθη ἡ ἄβυσσος
3 . 8	καὶ ἴδοσαν οἱ ἀπόστολοι καὶ ἔπεσαν \| ἐπὶ προσώπου.
3 . 9	Ὁ δὲ κύριος ἤγειρεν αὐτοὺς λέγων· οὐκ εἶπον ὑμῖν ὅτι οὐ καλόν ἐστιν ὑμῖν
3 . 9	ἰδεῖν τὴν \| ἄβυσσον;	326
4 . 1	Καὶ παραλαβὼν αὐτοὺς πάλιν ἀνήρχετο εἰς τὸ ὄρος τῶν Ἐλαιῶν.
4 . 2	Ἔλεγεν δὲ ὁ Πέτρος \| τῇ Μαρίᾳ· κεχαριτωμένη, δεήθητι τοῦ κυρίου ἵνα ἀποκαλύψῃ ἡμῖν τὰ ἐν τοῖς οὐρανίοις.
4 . 3	Καὶ ἡ Μαρία πρὸς \| τὸν Πέτρον ἔφη· ἀπό̣λ[εκ\|τε πέτρα, οὐκ ἐπὶ σὲ \| ἐπηγ‐ γείλατο τὴν ἐκ\|κλησίαν αὐτοῦ συνοικο\|δομῆσαι;
4 . 5	Βλέπε τὸν ἥλι\|ον ὅτι κατὰ τὸν τύπ[ον \| τοῦ Ἀδὰμ προλάμ[πει \| τῶν ἀστέρων. Βλέπε τὴν [σε\|λήνην, ὅτι πηλοῦ πεπλή[ρωται \| διὰ τὴν παράβασιν τῆς Ἔ[βας. \| Ἔθετο γὰρ ὁ κύριος τὸν Ἀδὰμ εἰ[ς \| ἀνατολάς, τὴν δὲ Ἔβαν πρὸς δ[υσμὰς \| καὶ προέταξεν κύριος
5	τοὺς [ἀμ\|φοτέρους φαίνειν τοῖς ἀμφ[ο\|τέροις.	327
4 . 6	Ὅτε δὲ ἦλθον εἰς τὴν κορ[υφὴν \| τοῦ ὄρους, μικρὸν ἀπεχ[ώ\|ρησεν ἀπὸ αὐτῶν ὁ δεσπότ[ης, καὶ \| λέγει ὁ Πέτρος τῇ Μαρίᾳ· σὺ \| εἶ καταργήσασα τὴν π[α\|ρά‐ βασιν τῆς Ἔβας ἀπὸ αἰς\|χύνης εἰς χαρὰν μεταβα\|λοῦσα.
4 . 7	Πάλιν φανέντος \| τοῦ κυρίου λέγει αὐτῷ ὁ Βαρθολομαῖος· κύριε, δεῖξον \| ἡμῖν τὸν ἀντίδικον \| τῶν ἀνθρώπων, ἵνα ἴδωμεν αὐτ[ὸν \| ὁποῖός ἐστιν ἢ τί τὸ ἔρ\|γον αὐτοῦ, ὅτι οὐδὲ σοῦ \| αὐτοῦ ἐφείσατο, ἀλλὰ \| πεποίηκέν σε ἐν τῷ \| σταυ‐ ρ[ῷ \| κρεμασθῆναι.
4 . 8	Ἀτενισά[μενος \| δὲ εἰς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς λέγει αὐτ[ῷ· \| σοῦ ἡ καρδία σκληρά, καὶ \| οὐ δύνῃ θεωρεῖν ἐκεῖνα ἃ \| ἐπερωτᾷς.
4 . 9	Ὁ δὲ Βαρθο\|λομαῖος πτοηθεὶς ἔπεσεν \| εἰς τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ καὶ ἤρ\|ξατο λέγειν· λαμπτὴρ \| ἄσβεστε, Ἰησοῦ Χριστέ, αἰωνίου \| φωτός, δημιουργέ, ὁ τὴν \| παγκόσμιον χάριν δ[ω\|ρησάμενος τοῖς σὲ ἀγαπῶ\|σιν, ὁ τὸ αἰώνιον φῶς \| ἡμῖν δωρησάμενος διὰ \| τῆς παρθένου Μαρ[ίας \| τῆς ἐν κόσμῳ σου \| παρουσίας,
5	ἐπι\|χορήγησον ἡμῖν τὸν \| λόγον τῆς ἐπερωτήσεως. \|	328
4 . 10	Καὶ ταῦτα εἰπόντος τοῦ Βαρθολομαίου, ἤγειρεν αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς καὶ λέγει αὐτῷ· βούλῃ οὖν ἰδεῖν τὸν ἀντίπ[αλον \| τῶν ἀνθρώπων ἰδὲ δὲ ὅτι βλέπων αὐτὸν οὐ μόνον σὺ ἀλλὰ καὶ οἱ λοιποὶ ἀπόστολοι καὶ Μαριὰμ 〈...〉.
4 . 12	Καὶ κατ〈ήγαγετο〉 αὐτοὺς ἀπὸ τοῦ ὄρους τῶν ἐλαιῶν, καὶ ἐμβριμησάμενος τοῖς ταρταρούχοις \| ἀγγέλοις ἔνευσεν τὸν Μιχαὴλ σαλπίσαι ἐν σάλπιγγι τῆς δυνά‐ μεως καὶ εὐθέως ὁ Μιχαὴλ ἐσάλπισεν, καὶ ἀνῆ[λθεν \| ὁ Βελιὰρ κατεχόμενος ὑπὸ φξʹ ἀγγέλων δεδεμένος πυρίνοις ἀλύσεσιν.
4 . 13	Ἦν δὲ τὸ μῆκος [τοῦ \| δράκοντος πηχῶν ͵αχʹ, καὶ τὸ 〈πλάτοσ〉 πηχῶν μʹ, τὸ δὲ πρόσωπον αὐτοῦ ὡς ἀστραπὴ πυρὸς καὶ οἱ ὀ[φθαλμοὶ \| αὐτοῦ ζοφώδεις καὶ ἐκ τῶν μυκτήρων αὐτοῦ ἐξήρχετο καπνὸς δυσωδίας, τὸ δὲ στόμα [αὐτοῦ ἦν \| ὡς χάσμα[...
4 . 14	...]ω̣ς ἰδόντες αὐτὸν οἱ ἀπόστολοι ἔπεσαν ἐπὶ πρό[σωπον ἐπὶ τὴν γῆν ‖ καὶ ἐγένοντο ὡς οἱ
4 . 14	νεκροί.	329
4 . 15	Ὁ δὲ Ἰησοῦσ[... \| καὶ πάτησον τῷ ποδί σου ἐπὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ ἐρώτησον αὐτῷ τί ἔργον αὐτοῦ ἦν.
4 . 16	〈Ὁ δὲ〉 Ἰησοῦς ἔστη μετὰ τῶν λοιπῶν ἀποστόλων,
4 . 17	καὶ φο[βηθεὶς ὕψωσεν \| τὴ]ν φωνὴν αὐτοῦ ὁ Βαρθολομαῖος καὶ εἶπεν· εἴη τὸ ὄνομα τῆς ἀθα‐ νάτου σου βασιλείας εὐλογημένον ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ ἕως τοῦ αἰῶνος. \| Εἰπόντος τοῦ Βαρθολομαίου ἐπέτρεψεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· ἄπελθε καὶ πατῆσαι
5	τὸν Βελειὰρ εἰς τὸν τράχηλον. Καὶ δρομαίως ἐπελθὼν ὁ Βαρθολομαῖος ἐπά[τη\|σεν 〈εἰσ〉 τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ ἐτρόμαξεν ὁ Βελειάρ.
4 . 18	Καὶ φοβηθεὶς ὁ Βαρθολομαῖος ἔφυγε καὶ λέγει· Ἰησοῦ κύριε, δός μοι κράσπεδον ἐκ τῶν ἱματίων σου \| ἵνα τολμήσω ἐγγίσαι αὐτόν.
4 . 19	Ὁ δὲ Ἰησοῦς λέγει αὐτῷ· οὐ δύνῃ σὺ λαβεῖν κράσπεδον ἐκ τῶν ἱματίων μου, οὐ γάρ εἰσιν τὰ ἱμάτι[ά \| μου] ταῦτα ἃ ἐφόρουν πρὸ τοῦ σταυρωθῆναι.
4 . 20	Λέγει ὁ Βαρθολομαῖος· δέδοικα, κύριε, μὴ ὡς οὐκ ἐφείσατο τῶν ἀγγέλων
4 . 20	σου κἀμὲ ἂν καταπίεται.	330
4 . 21	Λέγει \| αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· οὐχὶ λόγῳ τῷ ἐμῷ πᾶν \| ἐγέγονεν καὶ τῇ διανοίᾳ τοῦ πατρός \| μ]ου; τὰ πνεύματα τῷ Σολομῶνι ὑπετά\|γη]σαν, σὺ οὖν λόγῳ τῷ ἐμῷ κελευόμενος \| ἄ]πελθε καὶ ἐρώτησον αὐτὸν ἃ βούλῃ. \|
4 . 22	Ὁ δὲ Βαρθολομαῖος ποιήσας τὸν τύπον \| τ]οῦ σταυροῦ καὶ εὐχήσας τῷ Ἰησοῦ πανταχόθεν \| π]ῦρ ἀνήφθη ὥστε τὰ ἱμάτια αὐτοῦ \| πυ]ρῆ̣ναι. Λέγει ὁ Ἰησοῦς τῷ Βαρθολομαίῳ· καθὼς \| εἶπ]όν σοι, πάτησον τὸν τράχη‐ λον \| αὐτο]ῦ ὥσπερ ἐρωτᾶν αὐτὸν τίς ἐστιν ἡ δύνα\|μ]ις αὐτοῦ.
5	Καὶ ἀπελθὼν ὁ Βαρθολομαῖος \| ἐπ]άτησεν ἐπὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ, \| ἦν] γὰρ κρυπτόμενον ἕως τῶν ἀκοῶν,
4 . 23	\|καὶ λέ]γει αὐτῷ· εἰπέ μοι τίς εἶ σὺ καὶ τί \| τ]ὸ ὄνομά σου.
4 . 25	Πρῶτον ἐλεγόμην \| Σα]ταναήλ, ὃ ἑρμηνεύεται ἄγγελος \| θεοῦ]· ὅτε δὲ ἀγνοῶν ἀντίτυπον τοῦ θεοῦ, \| ἐ]κλήθη τὸ ὄνομά μου Σατανᾶς ὅ ἐστιν \| ἄγ]γελος ταρταροῦχος.
4 . 26	Πάλιν \| λέ]γει αὐτῷ ὁ Βαρθολομαῖος· πάντα μοι \| ἀποκάλυψον καὶ μηδέν
4 . 26	με ἀ\|πο]κρύψῃς.	331
4 . 27	Ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ· ὄμνυ\|μί σοι κατὰ τῆς δόξης τοῦ θεοῦ \| ὅτι ἐὰν θέλω ἀποκρύψαι οὐ δύν\|α]μαι· παρίσταται ὁ ἐλέ〈γ〉χων μοι, \| εἰ] γὰρ ἐδυνάμην καὶ ἐγὼ ἀπολέσαι \| ἂν εἶχον ὡς τὸν ἕνα ἐξ ἡμῶν,
4 . 28	\|κα]ὶ γὰρ ἐγὼ πρῶτος ἄγγελος ἐκλήθην, \| κ]αὶ γὰρ ὁ θεὸς ἐποίησεν τὸν οὐρανὸν \| καὶ] τὴν γῆν, ἔλαβε̇ν δράκαν πυρός, \| καὶ] ἔπλασέν με πρῶτον,
4 . 29	δεύτερον \| τὸν Μιχαήλ, τρίτον Γαβριήλ, \| τ]έταρτον Ῥαφαήλ, πέμπτον \| Οὐριήλ, ἕκτον Ξαθαναὴλ \| καὶ] ἑτέρους ἑξακισχι‐ λίους ἀγγέλους ὧ]ν τὰ ὀνόματα λαλῆσαι οὐ δύ\|να]μαι, ῥαβδοῦχοι γάρ εἰσι \| τοῦ] θεοῦ καὶ ῥαβδίζουσίν με \| ἑ]κάστης ἡμέρας καὶ ἑπτά〈κισ〉 \| ἑκάσ]της νυκτὸς
5	καὶ οὐκ 〈ἐῶ〉σίν με ἐν \| μ]ηδενὶ καὶ τὴν δύναμίν μου \| ῥακοῦσιν· οἱ δὲ δύο ἄγγελοι \| τ]ῆς ἐκδικήσεως οὗτοί εἰσιν \| ο]ἱ παριστάμενοι ἐν προσώπῳ τοῦ θρόνου τοῦ θεοῦ, οὗτοί εἰσιν οἱ πρῶτοι πλασθέντες.
4 . 30	Καὶ μετὰ τούτους ἐπλάστετο \| τὸ π]λῆθος τῶν ἀγγέλων. Τῷ πρώτῳ οὐρανῷ εἰσιν μυριάδες ρʹ, τῷ δευτέρῳ οὐρανῷ εἰσιν μυριάδες ρʹ, τῷ τρίτῳ οὐραν[ῷ \| εἰ]σιν μυριάδες ρʹ, τῷ τετάρτῳ οὐρανῷ εἰσιν μυριάδες ρʹ, τῷ πέμπτῳ οὐρανῷ εἰσιν μυριάδες ρʹ, τῷ ἕκτῳ \| οὐρανῷ] εἰσιν
5	μυριάδες ρʹ, τῷ ἑβδόμῳ οὐρανῷ εἰσιν μυριάδες ρʹ. Ἔξωθεν δὲ τῶν ἑπτὰ οὐρα‐
5	νῶν τὸ πέταλόν ἐστιν τὸ πρ[ῶ\|τον, ὅπ]ου εἰσὶν αἱ ἐξουσίαι ἐνεργοῦσαι τοῖς ἀνθρώ‐ ποις.	332
4 . 31	Εἰσὶν δὲ καὶ τεσσάρεις ἄγγελοι· εἷς ἐπὶ τοῦ βορᾶ, ὄνομα [αὐτοῦ \| ...]βροῖλ, καὶ ἔχει ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ ῥάβδον πύρινον καὶ καταπαύει τὴν πολλὴν δύνα‐ μιν[... \| .....] διὰ τὸ μὴ ξηρῆναι τὴν γῆν.
4 . 32	Καὶ ἕτερος ἄγγελος ἐπὶ τὸν ἄρκτον,
4 . 32	ὄνομα[... \| .....] ελβισθά.	333

1

1

1

2

1

4

1

5

1

6

1

7

1

8

1

9

1

10

1

11

1

16-17

1

18

1

19

1

20

1

21

1

22

1

23

1

24

1

29

1

30

1

31

1

32-33

1

34

1

35

2

1

2

2

2

3

2

4

2

5

2

6

2

7

2

8

2

9

2

10

2

11

2

12

2

13

2

14

2

15

2

16