|
TLG 1320 001 :: DIOGENES :: Testimonia et fragmenta DIOGENES Phil., Stoicus Testimonia et fragmenta
Citation: Fragment — (line) | ||
1 | Galenus hist. philos. 3 (p. 600, 10 Diels). τοῦ δὲ (scil. Chry‐ sippi) Διογένης ὁ Βαβυλώνιος ἀκροατὴς γεγονὼς Ἀντιπάτρου καθηγητὴς γέγονε. | |
2 | Strabo XVI p. 743. πάλαι μὲν οὖν ἡ Βαβυλὼν ἦν μητρόπο‐ λις τῆς Ἀσσυρίας, νῦν δὲ Σελεύκεια ἡ ἐπὶ τῷ Τίγρει λεγομένη. —— ὥσπερ δὲ Βαβυλωνίαν τὴν χώραν καλοῦμεν, οὕτω καὶ τοὺς ἄνδρας τοὺς ἐκεῖθεν Βαβυλωνίους καλοῦμεν, οὐκ ἀπὸ τῆς πόλεως, ἀλλ’ ἀπὸ | |
| 5 | τῆς χώρας, ἀπὸ δὲ Σελευκείας ἧττον, κἂν ἐκεῖθεν ὦσι, καθάπερ Διο‐ γένη τὸν Στωϊκὸν φιλόσοφον. Diogenes Laërtius VI 81. τέταρτος (scil. γέγονε Διογένης) Στωϊκός, γένος Σελευκεύς, καλούμενος δὲ Βα‐ βυλώνιος διὰ τὴν γειτονίαν. | |
|---|---|---|
3 | Index Stoic. Herc. col. XLVIII. (γ)νώρι(μοι) | δ’ α(ὐτο)ῦ γε‐ γόνασιν Διο|γέν(ης) Ἀρτεμιδώρου | Σε(λευκε)ὺς (ἀπ)ὸ Τίγριος ὁ (παραλαβὼν Ζή)νωνος τὴν | (σχολήν). | |
4 | Lucian. Macrob. 20. Διογένης δὲ ὁ Σελευκεὺς ἀπὸ Τίγριος, Στωϊκὸς φιλόσοφος, ὀκτὼ καὶ ὀγδοήκοντα (scil. ἔτη ἔζησεν). | |
5 | Plutarchus de Stoic. repugn. cp. 2. τίς οὖν μᾶλλον ἐν τῷ σχολαστικῷ βίῳ τούτῳ κατεγήρασεν ἢ Χρύσιππος καὶ Κλεάνθης καὶ Διογένης καὶ Ζήνων καὶ Ἀντίπατρος; οἵ γε καὶ τὰς αὑτῶν κατέλι‐ πον πατρίδας οὐδὲν ἐγκαλοῦντες, ἀλλ’ ὅπως καθ’ ἡσυχίαν καὶ ἐπὶ | |
| 5 | ζωστῆρος σχολάζοντες καὶ φιλολογοῦντες διάγωσιν. | |
6 | Cicero Cato maior 23. num postea Zenonem, Cleanthem aut eum, quem vos etiam vidistis Romae, Diogenem Stoicum, coëgit in suis studiis obmutescere senectus? an in omnibus his studiorum agitatio vitae aequalis fuit? | |
7 | Plutarchus de vita Catonis 22. ἤδη δὲ αὐτοῦ γέροντος γεγο‐ νότος πρέσβεις Ἀθήνηθεν ἦλθον εἰς Ῥώμην οἱ περὶ Καρνεάδην τὸν | |
| Ἀκαδημαϊκὸν καὶ Διογένη τὸν Στωϊκὸν φιλόσοφον, καταδίκην τινὰ παραιτησόμενοι τοῦ δήμου τῶν Ἀθηναίων, ἣν ἐρήμην ὦφλον Ὠρω‐ | 210 | |
| 5 | πίων μὲν διωξάντων, Σικυωνίων δὲ καταψηφισαμένων, τίμημα ταλάν‐ των πεντακοσίων ἔχουσαν. εὐθὺς οὖν οἱ φιλολογώτατοι τῶν νεα‐ νίσκων ἐπὶ τοὺς ἄνδρας ἵεντο καὶ συνῆσαν ἀκροώμενοι καὶ θαυμάζοντες αὐτούς. | |
8 | Gellius Noct. Att. VI 14, 8. Animadversa eadem tripartita varie‐ tas est in tribus philosophis, quos Athenienses Romam ad senatum lega‐ verant impetratum, uti multam remitteret, quam fecerat is propter Oropi vastationem. Ea multa fuerat talentum fere quingentum. Erant isti | |
| 5 | philosophi Carneades ex Academia, Diogenes Stoicus, Critolaus Peri‐ pateticus. Et in senatum quidem introducti interprete usi sunt C. Acilio senatore; sed ante ipsi seorsum quisque ostentandi gratia magno con‐ ventu hominum dissertaverunt. Tum admirationi fuisse aiunt Rutilius et Polybius philosophorum trium sui cuiusque generis facundiam. | |
| 10 | „Violenta, inquiunt, et rapida Carneades dicebat, scita et teretia Crito‐ laus, modesta Diogenes et sobria.“ | |
9 | Cicero Acad. Pr. II 137. Legi apud Clitomachum, cum Car‐ neades et Stoicus Diogenes ad senatum in Capitolio starent, A. Al‐ binum, qui tum P. Scipione [et] M. Marcello coss. praetor esset, —— doctum sane hominem——iocantem dixisse Carneadi: „Ego tibi, Car‐ | |
| 5 | neades, praetor esse non videor, quia sapiens non sum, nec haec urbs nec in ea civitas.“ Tum ille: „Huic Stoico non videris.“ | |
10 | Cicero Tusc. disp. IV 5. Quibus (scil. Laelio et Scipione) adu‐ lescentibus Stoicum Diogenem et Academicum Carneadem video ad senatum ab Atheniensibus missos esse legatos, qui cum rei publicae nullam umquam partem attigissent essetque eorum alter Cyrenaeus, | |
| 5 | alter Babylonius, numquam profecto scholis essent excitati neque ad illud munus electi, nisi in quibusdam principibus, temporibus illis, fuis‐ sent studia doctrinae. | |
11 | Ind. Stoic. Herc. col. LI. —χου τῆς Τρῳάδος Ἀ|λεξανδρείας· Παναί|τιος Νικαγόρου Ῥόδιος· | Μνήσαρχος Ὀνησίμου | Ἀθηναῖος· Δάρδα(νος) | Ἀνδρομάχου Ἀ(θηναῖ)|ος· Ἀπολλόδω(ρος Σελευ)|κεὺ(ς) ἀπὸ Τ(ίγριος· Βόη)|θος Σιδώ(νιος ..... | |
| 5 | Diogenes Laërt. VII 29. Ζηνόδοτος ὁ Στωϊκός, Διογένους μα‐ θητής (epigramma fecit in Zenonem Citiensem). Ps. Scymnus v. 10 τῶν Ἀττικῶν τις γνησίων τε φιλολόγων, | |
| γεγονὼς ἀκουστὴς Διογένους τοῦ Στωϊκοῦ, | 211 | |
| 10 | συνεσχολακὼς δὲ πολὺν Ἀριστάρχῳ χρόνον συνετάξατ’ ἀπὸ τῆς Τρωϊκῆς ἁλώσεως χρονογραφίαν στοιχοῦσαν ἄχρι τοῦ νῦν χρόνου. | |
12 | Ind. Stoic. Herc. col. LII. θυ|γατρὸς υἱός· ἐγένετο | δὲ (κ)αὶ Ἀρεοπαγίτης | οὗτος· Ἀπολλωνίδης | Σμυρναῖος· Χρύσερμ(ος) | Ἀλε‐ ξανδρεὺς τῆς πρὸς | Αἴγυπ(τον)· Διονύσιος | Κυρηναῖος. οὗτ(ος δὲ) | καὶ γεω(μέ)τρης (ἦν ἄ)|ριστος, ὁ καὶ ἀντ(ι)γ(ράψας) | Δημητρίῳ τῷ | |
| 5 | (ῥή)|τορι τῶ π(ρὸς τοὺς γεωμέτρας γράψαντι?) | |
13 | Cicero Acad. Pr. II 98. Cum aliquid huius modi inciderat, sic ludere Carneades solebat: „si recte conclusi, teneo; sin vitiose, mi‐ nam Diogenes reddet.“ Ab eo enim Stoico dialecticam didicerat; haec autem merces erat dialecticorum. | |
14 | Cicero de fin. II 24. Nec ille qui Diogenem Stoicum adu‐ lescens, post autem Panaetium audierat Laelius. | |
15 | Cicero de fin. I 6. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Legimus tamen Diogenem, Antipatrum. | |
16 | Diog. Laërt. VII 39. Τριμερῆ φασιν εἶναι τὸν κατὰ φιλο‐ σοφίαν λόγον· εἶναι γὰρ αὐτοῦ τὸ μέν τι φυσικόν, τὸ δὲ ἠθικόν, τὸ δὲ λογικόν. οὕτω δὲ πρῶτος διεῖλε Ζήνων ὁ Κιτιεύς· ——καὶ Διογένης ὁ Βαβυλώνιος. | |
17 | Diocles Magnes apud Diog. Laërt. VII 55. ἔστι δὲ φωνὴ ἀὴρ πεπληγμένος ἢ τὸ ἴδιον αἰσθητὸν ἀκοῆς, ὥς φησι Διογένης ὁ Βα‐ βυλώνιος ἐν τῇ περὶ τῆς φωνῆς τέχνῃ. 〈καὶ〉 ζῴου μέν ἐστι φωνὴ ἀὴρ ὑπὸ ὁρμῆς πεπληγμένος, ἀνθρώπου δέ ἐστιν ἔναρθρος καὶ | |
| 5 | ἀπὸ διανοίας ἐκπεμπομένη, ὡς ὁ Διογένης φησίν, ἥτις ἀπὸ δεκα‐ τεσσάρων ἐτῶν τελειοῦται. | |
18 | Diocles Magnes apud Diog. Laërt. VII 55. καὶ σῶμα δ’ ἐστὶν ἡ φωνὴ κατὰ τοὺς Στωϊκούς, ὥς φησιν Ἀρχέδημος——καὶ Διο‐ γένης καὶ Ἀντίπατρος· πᾶν γὰρ τὸ ποιοῦν σῶμά ἐστι· ποιεῖ δὲ ἡ φωνὴ προσιοῦσα τοῖς ἀκούουσιν ἀπὸ τῶν φωνούντων. | |
19 | Simplicius in Aristot. Phys. p. 426, 1 Diels. καὶ οἱ ἀέρα δὲ πεπληγμένον τὴν φωνὴν ἀποδιδόντες, ὥσπερ Διογένης ὁ Βαβυ‐ λώνιος, ἁμαρτάνουσι. σῶμα γὰρ οὕτως ἔσται ἡ φωνή, εἴπερ ἐν γένει τῷ ἀέρι ἐστί, καὶ τὸ πεπονθός, τουτέστι τὸν πεπληγμένον ἀέρα, | 212 |
| 5 | ἀντὶ τοῦ πάθους, ὅπερ ἐστὶν ἡ πληγή, ἀποδιδόασιν. | |
20 | Diocles Magnes apud Diog. Laërt. VII 56. Λέξις δέ ἐστι κατὰ τοὺς Στωϊκούς, ὥς φησιν ὁ Διογένης, φωνὴ ἐγγράμματος, οἷον „ἡμέρα“. λόγος δέ ἐστι φωνὴ σημαντικὴ ἀπὸ διανοίας ἐκπεμπομένη, 〈οἷον | |
| 5 | „ἡμέρα ἐστί“〉. διάλεκτος δέ ἐστι λέξις κεχαραγμένη ἐθνικῶς τε καὶ Ἑλληνι‐ κῶς· ἢ λέξις ποταπή, τουτέστι ποιὰ κατὰ διάλεκτον, οἷον κατὰ μὲν τὴν Ἀτθίδα „θάλαττα“, κατὰ δὲ τὴν Ἰάδα „ἡμέρη“. τῆς δὲ λέξεως στοιχεῖά ἐστι τὰ εἰκοσιτέσσαρα γράμματα. τρι‐ | |
| 10 | χῶς δὲ λέγεται τὸ γράμμα, 〈τό τε στοιχεῖον〉 ὅ τε χαρακτὴρ τοῦ στοι‐ χείου καὶ τὸ ὄνομα, οἷον „ἄλφα“. φωνήεντα δέ ἐστι τῶν στοιχείων ἑπτά· α, ε, η, ι, ο, υ, ω. ἄφωνα δὲ ἕξ· β, γ, δ, π, κ, τ. διαφέρει δὲ φωνὴ καὶ λέξις, ὅτι φωνὴ μὲν καὶ ὁ ἦχός ἐστι, λέξις | |
| 15 | δὲ τὸ ἔναρθρον μόνον. λέξις δὲ λόγου διαφέρει, ὅτι λόγος ἀεὶ σημαντικός ἐστι, λέξις δὲ καὶ ἀσήμαντος, ὡς ἡ „βλίτυρι“, λόγος δὲ οὐδαμῶς. διαφέρει δὲ καὶ τὸ λέγειν τοῦ προφέρεσθαι· προφέρονται μὲν γὰρ αἱ φωναί, λέγεται δὲ τὰ πράγματα, ἃ δὴ καὶ λεκτὰ τυγχάνει. | |
21 | Diocles Magnes apud Diog. Laërt. VII 57. τοῦ δὲ λόγου ἐστὶ μέρη πέντε, ὥς φησι Διογένης τε ἐν τῷ περὶ φωνῆς καὶ Χρύσιππος· ὄνομα, προσηγορία, ῥῆμα, σύνδεσμος, ἄρθρον. | |
22 | Diocles Magnes apud Diog. Laërt. VII 58. ἔστι δὲ προσ‐ ηγορία μέν, κατὰ τὸν Διογένην, μέρος λόγου σημαῖνον κοινὴν ποιότητα, οἷον „ἄνθρωποσ“ „ἵπποσ“. ὄνομα δέ ἐστι μέρος λόγου δηλοῦν ἰδίαν ποιότητα, οἷον Διο‐ | |
| 5 | γένης, Σωκράτης. ῥῆμα δέ ἐστι μέρος λόγου σημαῖνον ἀσύνθετον κατηγόρημα, ὡς ὁ Διογένης, ἤ, ὥς τινες, στοιχεῖον λόγου ἄπτωτον σημαῖνόν τι συν‐ | |
| τακτὸν περί τινος ἢ τινῶν, οἷον „γράφω“ „λέγω“. σύνδεσμος δέ ἐστι μέρος λόγου ἄπτωτον, συνδοῦν τὰ μέρη τοῦ | 213 | |
| 10 | λόγου. ἄρθρον δέ ἐστι στοιχεῖον λόγου πτωτικόν, διορίζον τὰ γένη τῶν ὀνομάτων καὶ τοὺς ἀριθμούς· οἷον „ὁ, ἡ, τό, οἱ, αἱ, τά“. | |
23 | Diocles Magnes apud Diog. Laërt. VII 62. ἀμφιβολία δέ ἐστι λέξις δύο ἢ καὶ πλείονα πράγματα σημαίνουσα λεκτικῶς καὶ κυ‐ ρίως καὶ κατὰ τὸ αὐτὸ ἔθος, ὥσθ’ ἅμα τινὰ πλείονα ἐκδέξασθαι κατὰ τὴν αὐτὴν λέξιν, οἷον „αὐλητρὶς πέπτωκε“. δηλοῦται γὰρ δι’ αὐτῆς | |
| 5 | τὸ μὲν τοιοῦτον „οἰκία τρὶς πέπτωκε“, τὸ δὲ τοιοῦτον „αὐλήτρια πέπτωκε“. | |
24 | Diocles Magnes apud Diog. Laërt. VII 59. ἀρεταὶ δὲ λό‐ γου εἰσὶ πέντε. ἑλληνισμός, σαφήνεια, συντομία, πρέπον, κατασκευή. ἑλληνισμὸς μὲν οὖν ἐστι φράσις ἀδιάπτωτος ἐν τῇ τεχνικῇ καὶ μὴ εἰκαίᾳ συνηθείᾳ. | |
| 5 | σαφήνεια δέ ἐστι λέξις γνωρίμως παριστᾶσα τὸ νοούμενον. συντομία δέ ἐστι λέξις αὐτὰ τὰ ἀναγκαῖα περιέχουσα πρὸς δή‐ λωσιν τοῦ πράγματος. πρέπον δέ ἐστι λέξις οἰκεία τῷ πράγματι. κατασκευὴ δέ ἐστι λέξις ἐκπεφευγυῖα τὸν ἰδιωτισμόν. | |
| 10 | ὁ δὲ βαρβαρισμός, ἐκ τῶν κακιῶν, λέξις ἐστὶ παρὰ τὸ ἔθος τῶν εὐδοκιμούντων Ἑλλήνων. σολοικισμὸς δέ ἐστι λόγος ἀκαταλλήλως συντεταγμένος. | |
25 | Diocles Magnes apud Diog. Laërt. VII 60. γένος δέ ἐστι πλειόνων καὶ ἀναφαιρέτων ἐννοημάτων σύλληψις, οἷον „ζῷον“· τοῦτο γὰρ περιείληφε τὰ κατὰ μέρος ζῷα. ἐννόημα δέ ἐστι φάντασμα διανοίας, οὔτε τὶ ὂν οὔτε ποιόν, | |
| 5 | ὡσανεὶ δὲ τὶ ὂν καὶ ὡσανεὶ ποιόν· οἷον γίνεται ἀνατύπωμα ἵππου καὶ μὴ παρόντος. εἶδος δέ ἐστι τὸ ὑπὸ γένους περιεχόμενον, ὡς ὑπὸ τοῦ ζῴου ὁ ἄνθρωπος περιέχεται. γενικώτατον δέ ἐστιν ὃ γένος ὂν γένος οὐκ ἔχει, οἷον τὸ ὄν. | |
| 10 | εἰδικώτατον δέ ἐστιν ὃ εἶδος ὂν εἶδος οὐκ ἔχει, ὥσπερ ὁ Σω‐ | |
| κράτης. διαίρεσις δέ ἐστι γένους ἡ εἰς τὰ προσεχῆ εἴδη τομή, οἷον „τῶν ζῴων τὰ μέν ἐστι λογικά, τὰ δὲ ἄλογα.“ ἀντιδιαίρεσις δέ ἐστι γένους εἰς εἶδος τομὴ κατὰ τοὐναντίον, | 214 | |
| 15 | ὡς ἂν κατὰ ἀπόφασιν, οἷον „τῶν ὄντων τὰ μέν ἐστιν ἀγαθά, τὰ δ’ οὐκ ἀγαθά.“ ὑποδιαίρεσις δέ ἐστι διαίρεσις ἐπὶ διαιρέσει, οἷον „τῶν ὄντων τὰ μέν ἐστιν ἀγαθά, τὰ δ’ οὐκ ἀγαθά· καὶ τῶν οὐκ ἀγαθῶν τὰ μέν ἐστι κακά, τὰ δὲ ἀδιάφορα.“ | |
| 20 | μερισμὸς δέ ἐστι γένους εἰς τόπους κατάταξις, ὡς ὁ Κρίνις· οἷον· „τῶν ἀγαθῶν τὰ μέν ἐστι περὶ ψυχήν, τὰ δὲ περὶ σῶμα.“ | |
26 | Diocles Magnes apud Diog. Laërt. VII 71. τῶν δ’ οὐχ ἁπλῶν ἀξιωμάτων συνημμένον μέν ἐστιν, ὡς ὁ Χρύσιππος ἐν ταῖς δια‐ λεκτικαῖς φησι καὶ Διογένης ἐν τῇ διαλεκτικῇ τέχνῃ, τὸ συν‐ εστὸς διὰ τοῦ „εἰ“ συναπτικοῦ συνδέσμου· ἐπαγγέλλεται δὲ ὁ σύν‐ | |
| 5 | δεσμος οὗτος ἀκολουθεῖν τὸ δεύτερον τῷ πρώτῳ, οἷον „εἰ ἡμέρα ἐστί, φῶς ἐστι.“ | |
27 | Philo de incorrupt. mundi 15 p. 248 Bern. p. 25, 3 Cumont. λέγεται δὲ καὶ Διογένης ἡνίκα νέος ἦν συνεπιγραψάμενος τῷ δόγματι τῆς ἐκ‐ πυρώσεως ὀψὲ τῆς ἡλικίας ἐνδοιάσας ἐπισχεῖν. | |
28 | Aëtius II 32, 4 (DG p. 364a 1) (τὸν μέγαν ἐνιαυτόν:) Ἡρά‐ κλειτος ἐκ μυρίων ὀκτακισχιλίων ἐνιαυτῶν ἡλιακῶν. Διογένης ὁ Στωϊκὸς ἐκ πέντε καὶ ἑξήκοντα καὶ τριακοσίων ἐνιαυτῶν τοσούτων, ὅσος ἦν ὁ καθ’ Ἡράκλειτον ἐνιαυτός. | |
29 | Galenus de Hipp. et Plat. dogm. II 5 p. 201 Mü. καὶ μὴν ὁ θαυμαζόμενος ὑπὸ τῶν Στωϊκῶν λόγος ὁ Ζήνωνος, ὃν καὶ πρῶτον ἁπάντων ἔγραψεν ἐν τῷ περὶ τοῦ τῆς ψυχῆς ἡγεμονικοῦ Διο‐ γένης ὁ Βαβυλώνιος, ——εἴσῃ δ’ ἐναργέστερον, εἰ παραγράψαι‐ | |
| 5 | μεν αὐτόν, ἔχει γὰρ ὧδε. „Φωνὴ διὰ φάρυγγος χωρεῖ. εἰ δὲ ἦν ἀπὸ τοῦ ἐγκεφάλου χωροῦσα, οὐκ ἂν διὰ φάρυγγος ἐχώρει. ὅθεν δὲ λόγος, καὶ φωνὴ ἐκεῖθεν χωρεῖ. λόγος δὲ ἀπὸ διανοίας χωρεῖ, ὥστ’ οὐκ ἐν τῷ ἐγκεφάλῳ ἐστὶν ἡ διάνοια.“ τὸν αὐτὸν δὴ τοῦτον λόγον Διογένης οὐ κατὰ τὴν αὐτὴν ἐρωτᾷ λέξιν, ἀλλ’ ὧδε· „Ὅθεν ἐκπέμπε‐ | |
| 10 | ται ἡ φωνή, καὶ ἡ ἔναρθρος, οὐκοῦν καὶ ἡ σημαίνουσα ἔναρθρος φωνὴ ἐκεῖθεν. τοῦτο δὲ ὁ λόγος. καὶ λόγος ἄρα ἐκεῖθεν ἐκπέμ‐ | |
| πεται, ὅθεν καὶ ἡ φωνή. ἡ δὲ φωνὴ οὐκ ἐκ τῶν κατὰ τὴν κεφαλὴν τόπων ἐκπέμπεται, ἀλλὰ φανερῶς ἐκ τῶν κάτωθεν μᾶλλον. ἐκ‐ φανὴς γοῦν ἐστι διὰ τῆς ἀρτηρίας διεξιοῦσα. καὶ ὁ λόγος ἄρα οὐκ | 215 | |
| 15 | ἐκ τῆς κεφαλῆς ἐκπέμπεται, ἀλλὰ κάτωθεν μᾶλλον. ἀλλὰ μὴν κἀκεῖνο ἀληθὲς τὸ τὸν λόγον ἐκ τῆς διανοίας ἐκπέμπεσθαι. ἔνιοι γοῦν καὶ ὁριζόμενοι αὐτὸν φασὶν εἶναι φωνὴν σημαίνουσαν, ἀπὸ διανοίας ἐκ‐ πεμπομένην· καὶ ἄλλως δὲ πιθανὸν ὑπὸ τῶν ἐννοιῶν ἐνσεσημασμένον τῶν ἐν τῇ διανοίᾳ καὶ οἷον ἐκτετυπωμένον ἐκπέμπεσθαι τὸν λόγον, | |
| 20 | καὶ παρεκτείνεσθαι τῷ χρόνῳ κατά τε τὸ διανοεῖσθαι καὶ τὴν κατὰ τὸ λέγειν ἐνέργειαν. καὶ ἡ διάνοια ἄρα οὐκ ἔστιν ἐν τῇ κεφαλῇ, ἀλλ’ ἐν τοῖς κατωτέρω τόποις, μάλιστά πως περὶ τὴν καρδίαν.“ τοιοῦτος μέντοι καὶ ὁ τοῦ Διογένους λόγος, ἔμπαλιν ἢ κατὰ τὸν τοῦ Ζήνωνος εἰς μῆκος ῥήσεων ἐκτεταμένος, ὥστε ἐκείνῳ μὲν ἐλλείπειν τινὰ τῶν | |
| 25 | ἀναγκαίων ἀξιωμάτων, πλεονάζειν δὲ τούτῳ. | |
30 | Galen de H. et Plat. dogm. II 8 (110) p. 246 Mü. οὔκουν οὔτε τούτων τῶν λόγων ἰσχυρὸς οὐδείς, οὔθ’ ὅταν ὁ Διογένης εἴπῃ· „ὃ πρῶτον τροφῆς καὶ πνεύματος ἀρύεται, ἐν τούτῳ ὑπάρχει τὸ ἡγε‐ μονικόν, ὃ δὲ πρῶτον τροφῆς καὶ πνεύματος ἀρύεται, ἡ καρδία.“—— | |
| 5 | ibid. Κατὰ τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ ἑαυτοῦ τοῖς λόγοις ἐχρή‐ σατο. „Τό, φησί, κινοῦν τὸν ἄνθρωπον τὰς κατὰ προαίρεσιν κινήσεις ψυχικὴ τίς ἐστιν ἀναθυμίασις, πᾶσα δὲ ἀναθυμίασις ἐκ τῆς τροφῆς ἀνάγεται, ὥστε τὸ κινοῦν πρῶτον τὰς κατὰ προαίρεσιν κινήσεις καὶ τὸ τρέφον ἡμᾶς ἀνάγκη ἓν καὶ ταὐτὸν εἶναι.“ ὅταν ταῦτα ὁ Διο‐ | |
| 10 | γένης γράφῃ, περὶ μὲν τοῦ τὴν οὐσίαν εἶναι τῆς ψυχῆς ἀναθυμίασιν, εἴτ’ οὖν ἐκ τροφῆς εἴτ’ ἐκ πνεύματος, οὐδὲν ἔν γε τῷ παρόντι φήσομεν ἀμφισβητεῖν, ἵνα μὴ τὰ πάντα λυπῶμεν τὸν ἄνδρα etc. paulo post: Καὶ αὐτὸς ἐπιλανθανόμενος τῶν οἰκείων δογμάτων αἷμά φησιν εἶναι τὴν ψυχήν, ὡς Ἐμπεδοκλῆς καὶ Κριτίας ὑπέλαβον. | |
| 15 | εἰ δέ γε ἕποιτο Κλεάνθει καὶ Χρυσίππῳ καὶ Ζήνωνι, τρέφεσθαι μὲν ἐξ αἵματος φήσασι τὴν ψυχήν, οὐσίαν δ’ αὐτῆς ὑπάρχειν τὸ πνεῦμα, πῶς ἔτι ταὐτὸν ἔσται τὸ τρέφον καὶ τὸ κινοῦν, εἴπερ τρέφει μὲν τὸ αἷμα, κινεῖ δὲ τὸ πνεῦμα; | |
31 | Aëtius I 7, 17 (DG p. 302b 15). Διογένης καὶ Κλεάνθης καὶ Οἰνοπίδης τὴν τοῦ κόσμου ψυχήν (scil. θεὸν ἀπεφήναντο). | |
32 | Sextus adv. math. IX 133. Ζήνων δὲ καὶ τοιοῦτον ἠρώτα λόγον· „τοὺς θεοὺς εὐλόγως ἄν τις τιμῴη· τοὺς δὲ μὴ ὄντας οὐκ ἄν τις εὐλόγως 〈τιμῴη〉· εἰσὶν ἄρα θεοί“. ᾧ λόγῳ τινὲς παραβάλλοντες φασί· „τοὺς σοφοὺς ἄν τις εὐλόγως τιμῴη· τοὺς δὲ μὴ ὄντας οὐκ | |
| 5 | ἄν τις εὐλόγως τιμῴη· εἰσὶν ἄρα σοφοί.“ ὅπερ οὐκ ἤρεσκε τοῖς ἀπὸ | |
| τῆς Στοᾶς, μέχρι τοῦ νῦν ἀνευρέτου ὄντος τοῦ κατ’ αὐτοὺς σοφοῦ. ἀπαντῶν δὲ πρὸς τὴν παραβολὴν Διογένης ὁ Βαβυλώνιος τὸ δεύ‐ τερόν φησι λῆμμα τοῦ Ζήνωνος λόγου τοιοῦτον εἶναι τῇ δυνάμει „τοὺς δὲ μὴ πεφυκότας εἶναι οὐκ ἄν τις εὐλόγως τιμῴη.“ τοιούτου | 216 | |
| 10 | γὰρ λαμβανομένου δῆλον ὡς πεφύκασιν εἶναι θεοί. εἰ δὲ τοῦτο, καὶ εἰσὶν ἤδη. εἰ γὰρ ἅπαξ ποτὲ ἦσαν, καὶ νῦν εἰσίν, ὥσπερ εἰ ἄτομοι ἦσαν, καὶ νῦν εἰσίν. ἄφθαρτα γὰρ καὶ ἀγένητα τὰ τοιαῦτά ἐστι κατὰ τὴν ἔννοιαν τῶν σωμάτων· διὸ καὶ κατὰ ἀκόλουθον ἐπιφορὰν συνάξει ὁ λόγος· οἱ δέ γε σοφοὶ οὐκ ἐπεὶ πεφύκασιν εἶναι, ἤδη καὶ εἰσίν. | |
33 | Philodemus de pietate 15 (DG p. 548b 14). Δ(ι)ογένης δ’ ὁ Βαβυλώνιος ἐν τῷ περὶ τῆς Ἀθηνᾶς τ(ὸ)ν κ(όσ)μον γράφει τῷ Δ(ιὶ τ)ὸν αὐτὸν ὑπάρ(χει)ν ἢ περιέχε(ιν τὸ)ν Δία κ(αθ)άπε(ρ) ἄνθρωπ(ον ψ)υχή(ν)· καὶ τὸ(ν ἥλι)ον μ(ὲν) Ἀπόλλ(ω, τ)ὴν δ(ὲ σε)‐ | |
| 5 | λήνη(ν Ἄρ)τ(ε)μι(ν· καὶ) π(αι)δ(αριῶ)δες εἶν(αι) θε(ο)ὺς ἀ(ν)θρωποε(ι)‐ δεῖς λ(έγει)ν καὶ ἀδύνατον. (εἶ)ν(αί) τε τοῦ Διὸς τὸ μὲν εἰς τὴν θάλατταν διατετα(κ)ὸς Ποσειδῶνα, τὸ δ’ εἰς (τ)ὸν ἀέρα Ἥραν, καθάπερ κ(αὶ τὸν Πλά)τωνα λέγειν, ὥσ(τ’ ἐ)ὰν πολλάκις „ἀήρ“ (λ)έγῃ τις ἐρεῖν „Ἥ(ρα“, τὸ) δ’ εἰς τὸ(ν) α〈ἰθ〉έρα Ἀθηνᾶν· τοῦτο γὰρ λέ(γε)σθαι τὸ | |
| 10 | „ἐκ τῆς (κεφα)λῆσ“ καὶ „Ζεὺς ἄρρην Ζεὺς θῆλυσ“. τινὰς δὲ τῶν Στωϊκῶν φάσκειν, ὅτι τὸ ἡγεμονικὸν ἐν τῇ κ(ε)φαλῇ· φρόνησιν γὰ(ρ) εἶναι, διὸ καὶ Μῆτιν καλεῖσθαι· Χρύσιππον δ’ ἐν τῷ στή(θ)ει τὸ ἡγεμονικὸν (ε)ἶναι κἀκεῖ τὴ(ν Ἀθ)ηνᾶν γεγονένα(ι) φρόνησιν οὖσαν, τῷ (δ)ὲ τ(ὴ)ν φωνὴν ἐκ τῆς (κ)εφαλῆς ἐκκρίνεσθαι (λέ)γειν ἐκ τῆς | |
| 15 | (κ)εφα(λ)ῆς, ὑπὸ δὲ Ἡ(φ)αίσ(του δι)ότι τ(έ)χνη(ι γί)νεθ’ ἡ φρόνησις, καὶ Ἀθηνᾶν μὲν ο(ἷ)ον Ἀθ(ρη)νᾶν εἰρῆσθαι, (Τριτω)νίδα δὲ καὶ Τρ(ι‐ τογέν)ειαν διὰ τὸ τὴν φρόνησιν ἐκ τριῶν συνεστηκέναι λόγων, τῶ(ν) φ(υσικῶ)ν καὶ τῶ(ν ἠ)θικῶ(ν κ)αὶ τῶν λογικῶν. καὶ τὰς ἄλλας δ’ αὐτ(ῆς προσ)ηγορ(ί)ας καὶ τὰ φορήματα μάλα καταχρύσως τῇ φρο‐ | |
| 20 | νήσει συνοικειοῖ. | |
34 | Cicero de nat. deor. I 41. quem (scil. Chrysippum) Diogenes Babylonius consequens in eo libro qui inscribitur „de Minerva“, partum Iovis ortumque virginis ad physiologiam traducens diiungit a fabula. | |
35 | Cicero de divin. I 6. Quem (scil. Chrysippum) subsequens unum librum Babylonius Diogenes edidit, eius auditor (scil. περὶ μαντικῆς). | |
36 | Cicero de divin. II 90. Quibus (scil. Chaldaeis) etiam Dio‐ genes Stoicus concedit aliquid, ut praedicere possint dumtaxat, qualis quisque natura et ad quam quisque maxume rem aptus futurus sit; | |
| cetera quae profiteantur, negat ullo modo posse sciri; etenim geminorum | 217 | |
| 5 | formas esse similis, vitam atque fortunam plerumque disparem. Procles et Eurysthenes, Lacedaemoniorum reges, gemini fratres fuerunt. At ii nec totidem annos vixerunt; anno enim Procli vita brevior fuit; mul‐ tumque is fratri rerum gestarum gloria praestitit. 91. At ego id ipsum, quod vir optumus Diogenes Chaldaeis quasi quadam praevaricatione | |
| 10 | concedit, nego posse intellegi. | |
37 | Cicero de divin. I 84. Hac ratione et Chrysippus et Diogenes et Antipater utitur (Chrys. fr. phys. n. 1192 Vol. II p. 342, 27) .. | |
38 | Diog. Laërt VII 84. τὸ δὲ ἠθικὸν μέρος τῆς φιλοσοφίας διαιροῦσιν (ipsam partitionem vide III p. 3, 1). καὶ οὕτω δ’ ὑποδιαι‐ ροῦσιν οἱ περὶ Χρύσιππον——καὶ Διογένην etc. | |
39 | Arrianus Epict. dissert. II 19, 13. „τῶν ὄντων τὰ μέν ἐστιν ἀγαθά, τὰ δὲ κακά, τὰ δ’ ἀδιάφορα. ἀγαθὰ μὲν οὖν αἱ ἀρεταὶ καὶ τὰ μετέχοντα αὐτῶν, κακὰ δὲ κακίαι καὶ τὰ μετέχοντα κακίας, ἀδιά‐ φορα δὲ τὰ μεταξὺ τούτων, πλοῦτος, ὑγίεια, ζωή, θάνατος, ἡδονή, | |
| 5 | πόνος.“ πόθεν οἶδας; „Ἑλλάνικος λέγει ἐν τοῖς Αἰγυπτιακοῖς.“ τί γὰρ διαφέρει τοῦτο εἰπεῖν ἢ ὅτι Διογένης ἐν τῇ ἠθικῇ ἢ Χρύσιπ‐ πος ἢ Κλεάνθης. | |
40 | Cicero de finibus III 33. Bonum autem——etiam definitione explicatur. Sed eorum definitiones paulum oppido inter se differunt et tamen eodem spectant. Ego assentior Diogeni, qui bonum definierit id, quod esset natura absolutum. Id autem sequens illud etiam quod | |
| 5 | prodesset (ὠφέλημα enim sic appellemus) motum aut statum esse dixit e natura absoluto. | |
41 | Cicero de finibus III 49. Divitias autem Diogenes censet non eam modo vim habere, ut quasi duces sint ad voluptatem et ad valetudinem bonam, sed etiam uti ea contineant; non idem facere eas in virtute neque in ceteris artibus, ad quas esse dux pecunia potest, con‐ | |
| 5 | tinere autem non potest; itaque si voluptas aut si bona valetudo sit in bonis, divitias quoque in bonis esse ponendas, at si sapientia bonum sit, non sequi ut etiam divitias bonum esse dicamus. Neque ab ulla re, quae non sit in bonis, id quod sit in bonis contineri potest, ob eamque causam, quia cognitiones comprehensionesque rerum, e quibus efficiuntur | |
| 10 | artes, appetitionem movent, cum divitiae non sint in bonis, nulla ars divitiis contineri potest. 50. Quod si de artibus concedamus, virtutis tamen non sit eadem ratio, propterea quod haec plurimae commentatio‐ | |
| nis et exercitationis indigeat, quod idem in artibus non sit, et quod vir‐ tus stabilitatem, firmitatem, constantiam totius vitae complectatur, nec | 218 | |
| 15 | haec eadem in artibus esse videamus. | |
42 | Cicero de finibus III 57. De bona autem fama (quam enim appellant εὐδοξίαν, aptius est bonam famam hoc loco appellare quam gloriam) Chrysippus quidem et Diogenes detracta utilitate ne digitum quidem eius causa porrigendum esse dicebant. | |
43 | Epiphanius adv. haeres. III 40 (DG p. 593, 5). Διογένης ὁ Βαβυλώνιος ἔλεγε τὰ σύμπαντα συνίστασθαι ἐξ ἡδονῆς. | |
44 | Stobaeus ecl. II 75, 11 W. τὸ δὲ τέλος ὁ μὲν Ζήνων οὕτως ἀπέδωκε „τὸ ὁμολογουμένως ζῆν“ ——οἱ δὲ μετὰ τοῦτον προσ‐ διαρθροῦντες οὕτως ἐξέφερον——Διογένης δὲ „εὐλογιστεῖν ἐν τῇ τῶν κατὰ φύσιν ἐκλογῇ καὶ ἀπεκλογῇ.“ | |
45 | Diog. Laërt. VII 88 (antecessit Zenonis, Cleanthis, Chrysippi de fine bonorum explicatio). ὁ μὲν οὖν Διογένης τέλος φησὶ ῥη‐ τῶς τὸ εὐλογιστεῖν ἐν τῇ τῶν κατὰ φύσιν ἐκλογῇ. | |
46 | Clemens Alex. Stromat. II 21 p. 179 Sylb., I p. 497 Pott. 〈Διογένης δὲ ὁ Βαβυλώνιος τὸ τέλος〉 ἐν τῷ εὐλογιστεῖν [ὃ] ἐν τῇ τῶν κατὰ φύσιν ἐκλογῇ κεῖσθαι ὑπελάμβανεν. | |
47 | Stobaeus ecl. II 84, 4 W. Τὴν δὲ δόσιν φησὶν ὁ Διογένης κρίσιν εἶναι, ἐφ’ ὅσον κατὰ φύσιν ἐστὶν ἢ ἐφ’ ὅσον χρείαν τῇ φύσει παρέχεται. Τὸ δὲ „δοκιμαστοῦ“, οὐχ ὡς λέγεται τὰ πράγματα δοκι‐ μαστὰ παραλαμβάνεσθαι, ἀλλ’ ὡς δοκιμαστήν φαμεν εἶναι τὸν τὰ | |
| 5 | πράγματα δοκιμάζοντα· τῆς οὖν ἀμοιβῆς τὸν τοιοῦτόν φησι δοκιμαστὴν εἶναι. Καὶ ταύτας μὲν τὰς δύο ἀξίας καθ’ ἃς λέγομέν τινα τῇ ἀξίᾳ προῆχθαι, τρίτην δέ φησιν εἶναι, καθ’ ἥν φαμεν ἀξίωμά τινα ἔχειν καὶ ἀξίαν, ἥπερ περὶ ἀδιάφορα οὐ γίνεται, ἀλλὰ περὶ μόνα τὰ σπου‐ δαῖα. Χρῆσθαι δ’ ἡμᾶς φησιν ἐνίοτε τῷ ὀνόματι τῆς ἀξίας ἀντὶ τοῦ | |
| 10 | ἐπιβάλλοντος· ὡς ἐν τῷ τῆς δικαιοσύνης ὅρῳ παρείληπται, ὅταν λέγη‐ ται εἶναι „ἕξις ἀπονεμητικὴ τοῦ κατ’ ἀξίαν ἑκάστῳ“. ἔστι γὰρ οἷον τοῦ ἐπιβάλλοντος ἑκάστῳ. | |
48 | Stobaeus ecl. II 64, 13 W. Διττῶς δέ φησιν ὁ Διογένης λέγεσθαι τὰ δι’ αὑτὰ αἱρετά, 〈τὰ〉 καὶ τελικῶς αἱρετά, ὡς ἔχει τὰ ἐν τῇ προειρημένῃ διαιρέσει κατατεταγμένα, τὰ δὲ ὅσα ἐν αὑτοῖς ἔχει τὴν αἰτίαν τοῦ αἱρετὰ εἶναι, ὅπερ παντὶ ἀγαθῷ ὑπάρχει. | |
49 | Cicero de officiis III 50. Sed incidunt, ut supra dixi, saepe causae, cum repugnare utilitas honestati videatur, ut animadvertendum sit, repugnetne plane an possit cum honestate coniungi. ——51. In huius modi causis aliud Diogeni Babylonio videri solet, magno et gravi | 219 |
| 5 | Stoico, aliud Antipatro——Antipatro omnia patefacienda, ut ne quid omnino, quod venditor norit, emptor ignoret, Diogeni venditorem, qua‐ tenus iure civili constitutum sit, dicere vitia oportere, cetera sine insidiis agere et, quoniam vendat, velle quam optume vendere. „Advexi, exposui, vendo meum non pluris quam ceteri, fortasse etiam minoris, cum maior | |
| 10 | est copia. Cui fit iniuria?“ ——52. Exoritur Antipatri ratio ex altera parte (cf. Antip. fr.). Respondebit Diogenes fortasse sic:„Aliud est celare, aliud tacere; neque ego nunc te celo, si tibi non dico, quae na‐ tura deorum sit, qui sit finis bonorum, quae tibi plus prodessent cognita quam tritici vilitas; sed non, quicquid tibi audire utile est, idem mihi | |
| 15 | dicere necesse est.“ „Immo vero, inquiet ille, necesse est, siquidem me‐ ministi esse inter homines natura coniunctam societatem.“ „Memini, inquiet ille, sed num illa societas talis est, ut nihil suum cuiusque sit? Quod si ita est, ne vendundum quidem quicquam est, sed donandum.“ ————55. Diogenes contra: „Num te emere coëgit, qui ne hortatus | |
| 20 | quidem est? Ille, quod non placebat, proscripsit, tu, quod placebat, emisti. Quodsi, qui proscribunt villam bonam beneque aedificatam, non existi‐ mantur fefellisse, etiamsi illa nec bona est nec aedificata ratione, multo minus, qui domum non laudarunt. Ubi enim iudicium emptoris est, ibi fraus venditoris quae potest esse? Sin autem dictum non omne prae‐ | |
| 25 | standum est, quod dictum non est, id praestandum putas? Quid vero est stultius, quam venditorem eius rei, quam vendat, vitia narrare? quid autem tam absurdum, quam si domini iussu ita praeco praedicet: Do‐ mum pestilentem vendo.“ | |
50 | Seneca de ira III 38, 1. Contumeliam tibi fecit aliquis: num‐ quid maiorem quam Diogeni philosopho Stoico, cui de ira cum ma‐ xime disserenti adulescens protervus inspuit? Tulit hoc ille leniter et sapienter: „non quidem, inquit, irascor, sed dubito tamen, an oporteat | |
| 5 | irasci.“ | |
51 | Quintilianus Instit. orat. I 1, 8. de paedagogis hoc amplius, ut aut sint eruditi plene————aut se non esse eruditos sciant. ———— nec minus error eorum nocet moribus; si quidem Leonides, Alexandri paedagogus, ut a Babylonio Diogene traditur, quibusdam eum vitiis | |
| 5 | imbuit, quae robustum quoque et iam maximum regem ab illa institu‐ tione puerili sunt persecuta. | |
52 | Athenaeus IV 168e. Διογένης δ’ ὁ Βαβυλώνιος ἐν τοῖς περὶ Εὐγενείας „τὸν Φωκίωνος υἱόν, φησί, Φῶκον οὐκ ἦν ὃς οὐκ | |
| ἐμίσει Ἀθηναίων. καὶ ὁπότε ἀπαντήσειέ τις αὐτῷ ἔλεγεν ‘ὦ καται‐ σχύνας τὸ γένοσ‘. πάντα γὰρ ἀνάλωσε τὰ πατρῷα εἰς ἀσωτίαν καὶ | 220 | |
| 5 | μετὰ ταῦτα ἐκολάκευε τὸν ἐπὶ τῆς Μουνιχίας· ἐφ’ ᾧ πάλιν ὑπὸ πάν‐ των ἐπεῤῥαπίζετο. ἐπιδόσεων δέ ποτε γινομένων παρελθὼν καὶ αὐτὸς εἰς τὴν ἐκκλησίαν ἔφη ‘ἐπιδίδωμι κἀγώ‘, καὶ οἱ Ἀθηναῖοι ὁμοθυμα‐ δὸν ἀνεβόησαν ‘εἰς ἀκολασίαν‘. ἦν δ’ ὁ Φῶκος καὶ φιλοπότης. νι‐ κήσαντος γοῦν αὐτοῦ ἵπποις Παναθήναια ὡς ὁ πατὴρ εἱστία τοὺς | |
| 10 | ἑταίρους, συνελθόντων εἰς τὸ δεῖπνον λαμπρὰ μὲν ἦν ἡ παρασκευὴ καὶ τοῖς εἰσιοῦσι προσεφέροντο ποδονιπτῆρες οἴνου δι’ ἀρωμάτων. οὓς ἰδὼν ὁ πατὴρ καλέσας τὸν Φῶκον ‘οὐ παύσεις, ἔφη, τὸν ἑταῖρον διαφθείροντά σου τὴν νίκην‘; | |
53 | Athenaeus XII 526c. Θεόπομπος δ’ ἐν πεντεκαιδεκάτῃ Ἱστο‐ ριῶν χιλίους φησὶν ἄνδρας αὐτῶν (scil. τῶν Κολοφωνίων) ἁλουργεῖς φοροῦντας στολὰς ἀστυπολεῖν· ὃ δὴ καὶ βασιλεῦσιν σπάνιον τότ’ ἦν καὶ περισπούδαστον. ἰσοστάσιος γὰρ ἦν ἡ πορφύρα πρὸς ἄργυρον | |
| 5 | ἐξεταζομένη. τοιγαροῦν διὰ τὴν τοιαύτην ἀγωγὴν ἐν τυραννίδι καὶ στάσεσι γενόμενοι αὐτῇ πατρίδι διεφθάρησαν. ταὐτὰ εἴρηκεν περὶ αὐτῶν καὶ Διογένης ὁ Βαβυλώνιος ἐν τῷ πρώτῳ τῶν Νόμων. | |
54 | Philodemus de musica p. 5 Kemke. καὶ ἐν ὀλίγοις (μ)ὲν κυρίων γίνεσθαι τὰς μελέτας τῶν (κα)τὰ τὰς ἀρετάς. ἀναγκαῖ(ον γ)ὰρ ἐν τοῖς ἐλάττοσιν καὶ τοῖς ὁμοίοις ὥσ(πε)ρ στοιχει(οῦσθαι· καὶ τοῦτο συ)μβαίνειν (διὰ τῆς μουσικῆς. | |
55 | Philodemus de musica p. 6 Kemke. (πάντων τὰ μέλη αὐτῆς τὰ μὲν καλὰ καὶ σώφρονα καὶ ἀ)ν(δ)ρεῖα, τ(ὰ) δ(ὲ δειλὰ) κα(ὶ) ἀκό‐ λαστα καὶ ὅλ(ως) α(ἰ)σχρὰ προσαγορευόντων, ὡς συνεπιφερούσης τὰς τοιαύτας διαθέσεις. οὐ γὰρ ἂν ἴσως οὐδ’ ἐφαίνοντο μὴ οὖσαί γε | |
| 5 | κα(τ’) ἀλήθειαν. οὐδ’ ἰατρικώτερον γοῦν φαίνεσθαι μὴ (ὄν)των ἰατρι‐ κῶν, οὐδ’ ἱππικώτερον μὴ (ὄν)των ἱππικῶν. | |
56 | Philodemus de musica p. 7 ed. Kemke. αὐτὴν δὲ καθ’ ἑαυ‐ τὴν (τὴν σύ)νεσιν τοῦ τε (ἁ)ρ(μονικοῦ) καὶ τοῦ ῥυθμ(ικοῦ ὁμ)ολογῶν εἶναι (πρὸς τὴν παι)δείαν χρήσιμον. ibidem paulo post: καὶ τὴν ἕξ(ι)ν ποι(ήσειν ἁρμ)ονικωτάτην καὶ | |
| 5 | (ῥυθμικω)τάτην· ἐπιζητή(σαντος) δέ τινος, πότερον οἴσ(εταί τιν)ας ἀρετὰς ἢ τίνας ἡ (μουσική), προάγει Δάμωνα ........ τὸν μουσικὸν (τὰ ὅμοια) σχεδὸν οἴεσθαι. λέ(γοντα γὰ)ρ αὐτόν, προσήκειν (ᾄδοντ)α καὶ κιθαρίζον(τα τὸν π)αῖδα μὴ μόνον etc. | 221 |
57 | Philodemus de musica p. 8 ed. Kemke. (τὸ) δὲ κα(λῶς καὶ) χρησίμως κινεῖσθαί τε καὶ ἠρεμεῖν τῷ σώματι τῆς (γυ)μναστικῆς, καὶ τὰς ἐπὶ τούτων τεταγμένας αἰσθήσεις κριτικὰς ποιεῖν· ὑπὸ δὲ τῆς γραφικῆς τὴν ὄψιν διδάσκεσθαι καλῶς κρίνειν πολλὰ τῶν ὁρατῶν· | |
| 5 | τῆς δὲ μουσικῆς τὸ μὲν ἀναγκαῖον ἦ(ττον) τούτων ἔχειν (δοκού‐ σης) etc. | |
58 | Philodemus de musica p. 8 Kemke (refert Diogenis Baby‐ lonii de musica opiniones). τὰ κατὰ τὰς ὀ(ργὰς) καὶ τὰ μ(ε)θ’ (ἡ)δο‐ νῆς καὶ (λύ)πης ἐντυγ(χάνοντα κοινῶς, ἐ)πειδὴ τῶν οἰκείων δ(ιαθέσ)εων οὐκ ἔξωθεν ἀλλ’ ἐ(ν ἡ)μῖν ἔχομεν τὰς αἰτίας· (τῶν) δὲ κοινῶν εἶναί | |
| 5 | τι καὶ (τὴν) μουσικήν· πάντας γὰρ Ἕλληνάς τε καὶ βαρβάρου(ς αὐ)τῇ χρῆσθαι καὶ κατὰ (πᾶ)σαν, ὡς εἰπεῖν, ἡλικίαν· (ἤδη) γὰρ πρὸ τοῦ λογισμὸν ἔ(χειν) καὶ σύνεσιν ἅπτεσθα(ι τὴν) μουσικὴν δύναμιν (παι‐ δικῆς) ἧστινος (οὖν ψυχῆς) etc. | |
59 | Philodemus de musica p. 9 Kemke. νόμον θε〈ῖ〉σιν, πά(ν‐ τας) αὐτῇ χρῆσ(θα)ι καὶ μη(δέν)α (καιν)οτομεῖν, τὴν δὲ ν(ῦν ἐπιπ)ο‐ λ(ά)ζουσαν διάθεσιν ἀπ’ (αὐτῆς) ἀφεστηκέναι. κ(αὶ τοὺς) δειθυραμ‐ βικοὺς δὲ τρόπ(ο)υς εἴ τις συγκρίναι, τόν τε κατὰ Πίνδαρον καὶ τὸν | |
| 5 | κατὰ Φιλόξενον, μεγάλην εὑρεθήσεσθαι τὴν διαφορὰν τῶν ἐπιφαινο‐ μένων ἠθῶν, τὸν δ’ αὐτὸν εἶναι λόγον καὶ περὶ τῶν ἄλλων τρόπων (ὁποί)ων δή τινων. v. 20 χρῶμα. | |
60 | Philodemus de musica p. 10 Kemke. —χρόνον, καταρξαμέ(νων) τῶν Μαντινέων τε καὶ Λα(κε)δαιμονίων (καὶ Πελ)λα(νέ)ων· παρὰ τούτοις γὰρ κα(ὶ πρ)ώτοις καὶ μάλιστα τὴν ἀκριβεστάτην ἐπιμέ(λειαν) γενέσθαι τῶν τοι(ούτων) ἐπιτηδευμάτων (καὶ τῆς) ἄλλης μουσικῆς. | |
| 5 | ibidem. τοιαύτης δ’ οὖν (γενομ)ένης ἀγωγῆς καὶ (συνα)θροιζο‐ μένης πολ(λῆς κ)αὶ γενναίας σ̣που(δῆς οὕτ)ως ὥστε καὶ οἰκει(ωθῆνα)ί τε καὶ ἅψασθαι ....εως τὴν τοιαύτην (ἀγωγή)ν, οὐκέτι καταλείπει χώραν τοῖς ἐναντιωθε〈ῖ〉σιν, οὐχ ὑπάρξειν τὸ παραδεξόμενον (ἕνε)κα τῶν ἐθῶν τε (καὶ θε)μάτων etc. | |
61 | Philodemus de musica p. 11 Kemke. συ(νωμολογ)ηκέναι δ’ αὐτῷ, τὰ μὲ(ν αὐτο)φυοῦς αἰσθήσεως δε(ῖσ)θαι, τὰ δ’ ἐπιστημονικῆς, τὰ (θ)ερμὰ μὲν καὶ τὰ (ψ)υχρὰ τ(ῆς αὐ)τοφυοῦς, τὸ δ’ ἡρμοσμέν(ον) | |
| καὶ ἀνάρμοστον τῆς ἐπ(ιστη)μονικῆς· (ἑ)τέραν δὲ τῇ (τοι)αύτῃ συ(ν‐ | 222 | |
| 5 | ε)ζευγμένη(ν κα)ὶ παρακολουθοῦσαν ὡς (ἐπὶ τ)ὸ πολύ, δι’ ἧς δεχόμεθα (τὴν π)αρεπομένην [ἡδον(ὴν] ἑκ)άστῳ τῶν αἰσθητῶν (ἡδον)ήν τε (καὶ λύ)πην, οὖσαν (οὐ πᾶσι) τὴν αὐτήν. οὗ γὰρ ἂν (ἀνα)μειχθῶσιν δύο αἰσθήσεις, (περὶ) μὲν τὸ ὑπο(κ)εί(μ)ενον συμ(φ)ωνεῖ(ν), οἷον ὅτι ..ηγον ἢ α(ὐστ)ηρόν, περὶ δὲ τὴν (π)αρεπ(ομέν)ην ἡδονήν (τ)ε καὶ λ(ύπην) | |
| 10 | διαφωνεῖν (ἐν)α(ργῶς). Contra haec disputat Philodemus lib. IV p. 62sq. Kemke: κᾆτα ποῖ(ον) τὸ ὑ(πὸ ἄλ)λ(η)ς δυνάμεως περὶ τὴν αἴσθησιν καταλαμβά‐ νεσθ(α)ι τὰς ποιότητας ὧν ἀντιλαμβάνονται, καὶ τὰς ἡδ(ονὰ)ς καὶ ὀχλήσεις τὰς (ἀ)π’ αὐτῶν, τῆς μὲν αὐτοφυοῦς, τῆς δ’ ἐπιστημονι(κῆ)ς· | |
| 15 | ὑπ(ὸ γ)ὰρ αὐτοφυοῦς καὶ (ἀλ)όγου κρείνετα(ι δυνάμεως ἡ ποι)ότης αὐτὴ κ(αθ’ αὑτήν· ὑπὸ δ’ ἐπ)ιστημονι(κῆς τὸ πρὸς ἡμᾶς ἀπ’ ἐκεί)νου μᾶλλον; ο(ὐ μαχόμενον τ)οῖς ἐναργέσιν (καὶ διεψευσμέν)ον προ(χ)ει‐ ρότα(τα; κα)τὰ λόγον δ(ὲ) καὶ τὸ (ἐπὶ τούτῳ ὅμοι)ον, ὅ φησιν ἐναρ(γ)ὲς εἶνα(ι, εἴλη)πται· 〈αἱ〉 παραπ(λή)σιοι γὰ(ρ) αἰσθ(ήσεις) κατὰ τ(ὴ)ν | |
| 20 | διάθε(σ)ιν οὐ(χ) ὅτι μὲν (αὐσ)τηρὸν τὸ ὑ(ποκε)ίμενον ὁμολογοῦσ(ιν, εἰ δ’) ὀχληρῶς ἢ ἐπιτερπῶς (ἔχ)ει διαφωνοῦσιν, ἀλλὰ τὴν αὐτὴν ποι‐ οῦνται κρίσιν. καὶ ἐπὶ μέν γε τούτω(ν) παρά τινας προδιαθέσεις ἐνδέχεται παραλλαττούσας συμβαίνειν ἐπαισθήσεις, ἐπὶ δὲ τῶν ἀκοῶν οὐδ’ ἔστιν ὅλως διαφορά τις, ἀλλὰ πᾶσαι τὰς ὁμοίας τῶν ὁμ(οί)ων | |
| 25 | μελῶν ἀντι(λήψ)εις ποιοῦνται καὶ τὰς ἡδονὰς παραπλησίους ἀπολαμ‐ βάνουσιν, ὥστε καὶ τῆς ἐνα(ρ)μονίου καὶ τῆς χρωματικῆς διαφέρονται (ο)ὐ κατὰ τὴν ἄλογον ἐπα(ίσ)θησιν ἀλλὰ κατὰ τὰς δό(ξας), οἱ μέν, ὥσπερ οἱ τούτῳ (π)αραπλήσ(ιοι), τὴν μ(ὲν) φά(σκο)ντες εἶναι σεμνὴν κα(ὶ γεν)ναίαν καὶ (ἁπ)λῆν καὶ (καθ)αράν, τὴν (δ’ ἄ)νανδρον (καὶ | |
| 30 | φο)ρτικὴν κα(ὶ) ἀνελεύθερον. οἱ δὲ—οἱ δὲ—· τὰ δ’ ἀνά(λ)ο(γ)α καὶ ἐπὶ τῶν ῥυθμῶν (κ)α(ὶ) μελοποϊῶν· καὶ (π)ρό(δηλόν) ἐστιν ὡς ἡ μουσική, κἂν (ἡ) πολυε(ι)δεστάτη κα(θ’ ἅπαν διαφορὰ ἁλ)ῶι προσοῦσα (αὐ)τῆι, τῶν (ἠ)θῶν ἐ(μ)φ(ά)σεις οὐδέποτε (πο)ιήσε(ι οὐδ’ ἄλλων | ἄλ‐ λως κατὰ τὴν διάθεσιν τὰς | ἀκοὰς κινήσει) ἅτε ἀπαρα(λ)λάκτου(ς | |
| 35 | κ)αθεστώσας. καὶ διὰ τοῦ(το) ζητῶν μουσικὸς τὴν τοιαύτην σύνεσιν, ᾗ δυνήσεται διαγινώσκειν, αἱ ποῖαι τῶν αἰσθήσεων πῶς διατεθήσον‐ ται, τῶν ἀνυπάρκτων ἐπιστήμην ζητεῖ καὶ τ(ὰ) πρὸς τοῦτο κενῶς παραδίδωσιν. | |
62 | Philodemus de musica p. 12 Kemke. (δύνασθαι γὰρ τὴν μου‐ σικὴν ἀκείνητον ψυχὴν καὶ ἡσυχάζουσαν ἐγείρειν καὶ ἄγ)ειν εἰς τοι‐ | |
| αύτην διάθ(εσιν οἵ)αν αὐτῇ κινηθῆναι (κατὰ φύ)σιν ἐστὶν ὑπὸ τῆς προ(σηκού)σης μελωδίας· ἐπεὶ ο(ὐ πάν)τες ὁμοίως κινηθήσ(ονται) πρὸς | 223 | |
| 5 | τῆς αὐτῆς· ἢ τοὐ(ναντί)ον ἐξ ἀττούσης τε καὶ (φερο)μένης πρὸς (ὅ, τ)ι δὴ (πρα)ΰνειν τε καὶ εἰς ἠρεμ(ίαν) κα)θ(ισ)τάνειν ἢ μετακε(ινεῖν) καὶ ἀποστρέφειν πρὸ(ς ἄλ)λην ὁρμὴν ἀπ’ ἄλλη(ς ἢ τὴν) ὑπάρχουσαν ἄγειν δ(ιάθεσιν) εἰς αὔξησιν ἢ ἐλάττ(ωσιν). idem lib. IV p. 65 Kemke. ἐπειδήπερ οὐδὲν μέλος καθὸ μέλος, | |
| 10 | ἄλογον ὑπάρχον, ψυχὴν οὔτ’ ἐξ ἀκεινήτου καὶ ἡσυχαζούσ(ης) ἐ(γ)είρει καὶ ἄγει πρὸς τὴν κατ(ὰ φ)ύσιν ἐν ἤ(θ)ει διάθεσιν, οὔτ’ ἐξ ἀ(τ)τούσης καὶ φερομένης π(ρὸς ὅτ)ι δήποτε πρα(ΰ)νει καὶ εἰς ἠρεμίαν καθίστησιν, οὐδ’ ἀπ’ ἄλλης ὁρμῆς ἐπ’ ἄλλην ἀποστρέφ(ειν) οἷόν (τ’ ἐστὶ)ν οὐδὲ τὴν ὑπάρχου(σα)ν διάθεσιν εἰς αὔξησιν ἄγειν καὶ ἐλάττωσιν. | |
63 | Philodemus de musica p. 12 Kemke. καθόλου μὲν .......... πᾶσαν μουσικὴν ........ (post duos versus) δὲ εἰ μιμητι(κὸν ... etc. idem lib. IV p. 65. οὐδὲ γὰρ μιμητικὸν ἡ μουσική, καθάπερ τινὲς ὀνειρ(ώττ)ουσιν, οὐδ’, (ὡς ο)ὗτος, ὁμ(οι)ό(τ)η(τα)ς ἠθῶν οὐ | |
| 5 | μιμητικὰς μὲ(ν ἔχ)ει, πάντως δὲ πάσα(ς τῶν ἠ)θῶν ποιότητας ἐπ(ι‐ φα)ίνε(ι) τοιαύτας ἐναρ(γῶς), τ(ὸ) μεγα(λ)οπρεπὲς καὶ ταπεινὸν καὶ ἀνδρῶδες καὶ ἄνανδρον καὶ κ(όσ)μιον καὶ θρασύ, μ(ᾶ)λλον ἤπερ ἡ μαγειρική. (δι)όπερ οὐδὲ καθ’ αὑτὰς ἔ(χουσι) διαφόρως οὐδὲ κατὰ τὴν (ἀ)λλήλαις μεῖξιν· οὐδὲ τὰς ἐναντίας ἀλλήλαις διαθέσεις, ὅσον | |
| 10 | ἐπὶ τοῖ(ς) πρὸς ἀκοὴν ἐπαισθήμασιν (δι’ ἁρ)μ(ο)ν〈ι〉ῶν ἔστιν δημι‐ ο(υ)ργ(εῖν). ἃ δὲ λέγει πρὸς | .........ασθαι κίνησιν ‖ (ἐν) ἄλλῳ τόπῳ κατοψ(όμεθα. | |
64 | Philodemus de musica p. 12 Kemke. ἐν δὲ τῷ τρίτῳ μα‐ κρότερα μὲν εἴρηκε καὶ μάλιστα περ(ὶ τ)ῆς πρὸς τὸ δαιμόνιον μουσι‐ κῆς, οὐκ ἀποδεικτικῶς ἀλλ’ ἱστορικῶς καὶ ἐξηγητικῶς, ἀρκέσει δὲ τὴν συγκεφαλαίωσιν ἐπιτεμεῖν. κ)αὶ τ(ὴ)ν ἔννομόν τε καὶ σ(π)ου(δαζο‐ | |
| 5 | μ)ένην μουσικὴν πρῶ(τα) μέν φησιν ἕνεκα τῆς πρὸς τὸ θεῖον συν‐ ταχθῆναι τειμῆς, ἔπειτα τῆς τῶν ἐλευθέρων παιδείας· ὅτι δὲ πρὸς τ(ὸ) θε(ῖον), καὶ αὐτὰ σημαίνειν τὰ ὀνόματα, τό τε θεωρεῖν (καὶ τὸ)ν θεατὴν (καὶ τ)ὸ θέατρον. Idem lib. IV p. 66. περὶ τοίνυν τῆς διὰ τ(ῶν μου)σικῶν (τ)οῦ | |
| 10 | θείου τει(μῆς εἴρη)ται μὲν αὐτάρκως καὶ πρότερον—— —διόπερ οὐδ(ὲ) συνάγετα(ι) τὸ τοῖς κατὰ μέρος αὐτὴν χρησιμεύειν, ἀλλ’ εἴπερ ἄρα (τ)ῶ(ι) δημοσίῳ· καὶ τούτῳ δ’ οὔτε πᾶν εἶδος αὐτῆς οὔτε ὅσον ποτὲ παρ(αλαμ)βάνεται διαπεποι(κιλμέν)ο(ν), ἀ(λ)λὰ (ὁ)πό(σον) λιτ(ό‐ τερον)· καὶ οὐχ ὑπὸ πάντω(ν ἀλλ’) ὑπὸ τινῶν Ἑλλήν(ων κα)ὶ κατὰ | |
| 15 | ἐνίους καιροὺς καὶ (τό γε) νῦν διὰ μισθωτῶ(ν ἀνθρ)ώπω(ν. —— — ἀλλὰ δὴ καὶ πάλαι τῶν γ’ Ὀλυμ(πίων) ἡ πλείστη δ(ό)σις οὐ(χὶ) τῶ(ν) μελῶν κα(ὶ) τ(ῶ)ν κ(ρ)ούσεων (ἦν, οὐδὲ) τοῦ θεωρε(ῖ)ν (καὶ τ)οῦ θ(εατοῦ) κα(ὶ το)ῦ θ(εάτ)ρο(υ)· καί(τοι) ὠνομάσθαι (φ)ήσει(εν) ἄν τις καὶ ἀπὸ τοῦ θεῖν τὸ θεωρεῖν καὶ τὸν θεατὴν (κ)αὶ τὸ θέατρο(ν)· | 224 |
| 20 | οὐ γὰρ ἐπικοινωνεῖ τὸ θεῖον αὐτοῖς μᾶλλον ἢ τὸ θεῖν· καὶ τὰ θεά‐ ματα συνάγεσθαι τῆς τιμῆς ἕνεκα πα(ρειλῆ)φθαι τῶν θεῶν, ἀλλ’ οὐ τὴν μουσικήν, ἀκουστήν γ’ ὑπάρχουσαν· μᾶλλον δ’ ἀπὸ τοῦ ταῖς ὄψεσ(ιν) ὁρᾶν καὶ τῇ διανοίᾳ προσηγορεῦσθαι ταῦτα. | |
65 | Philodemus de musica p. 67 Kemke. ἐπεὶ δὲ ἀποχρώντως καὶ περὶ τοῦ διὰ μουσικῆς παιδεύεσθαι λέλεκται, περὶ τῶν ἐ(γ)κωμίων αὐτὰ ταῦτ’ εἴπωμεν, ὅτι καὶ ὑπὸ τῶν ποιημάτων ἐγίνετο, ἀλλ’ οὐχ ὑπὸ τῶν κατὰ μουσικὴν τὴν νῦν ἐξεταζομένην. —— —εἰς δὲ τοὺς | |
| 5 | γάμους καὶ μάγειροι καὶ δημιο(υρ)γοὶ παραλαμβάνονται, καὶ τὰ ποι‐ ήματ’ ἐστίν, οὐχ ἡ μουσική, τὰ τὴν εἰρημένην ὑπ’ αὐτοῦ παρε‐ χόμενα χρείαν ἐν τοῖς ὑμεναί(οι)ς· καὶ βραχεῖά τις ἀπαρχὴ τοῦ γένους ἐγίνετο καὶ παρὰ τισίν, ἀλλ’ οὐχ ἅπασιν, καὶ τοῖς γαμοῦσιν, οὐ(χ)ὶ καὶ τοῖς ἄλ(λ)οις, εἰ δὴ καὶ γάμος ἁπλῶς ἀγαθὸν ἂν λέγοιτο. | |
| 10 | ——καὶ μὴν (τό) γε ἐρωτικὸν πάθο(ς οὔθ’) ὅσιον ἀλλ(ὰ—— —εἴ)ρη(τ)αι δὲ καὶ ὑπὸ τούτου ταρα(χ)ῶδες ὑπάρ(χ)ειν· οὔθ’ ἃ γίνε(σ)θαί φησι, διὰ μουσικῆς συν(τ)ελεῖτ’ ἀλλ’ ὑπὸ τῶν ποιημά‐ (τ)ων, οὔτε βοηθεῖται διὰ (μ)ουσικῆς καὶ ποιητικῆς ἔρως (ἀ)λλ’ ὑπὸ τῶν πλείστων κα(ὶ) (τ)οῖς πλείστοις ἐκκάεται. κα(ὶ τ)ὰ γίνεσθαι | |
| 15 | δ’ ἐν τοῖς ἐρωτι(κ)οῖς ὑπὸ τούτου λεγόμενα παρίστησιν ἑκάτε‐ ρον, ἐφιστα(μ)ένου δὲ λ(όγ)ο(υ) καὶ παντάπασι. καὶ τοὺς θ(ρή)νους μέντοι ποι(ή)ματ’ εἶναι συμβέ(β)ηκε καὶ τοῖς ὅλοις οὐ(δ)ὲν ἰατρεύειν τῆς λύπης, ἀλλ’ ἐνίοτε καὶ ἐπίσχει(ν), τὰ πολλὰ δὲ ἐπιτείνειν, καὶ δὴ (π)ρὸς τοῦτο τῶν (γ)ραφόν(τ)ων ἁμ(ιλ)λωμένων, εὐ(πάθει)αν δὲ καὶ | |
| 20 | εὐσχημοσύνην ἐκ (τ)ού(των) μὴ πα(ρ)α(κ)ολουθ(ε)ῖν, ἀ(λλ)ὰ τ(οὐ)ναν‐ τίον, εἰς ὑπερ(βολὴ)ν ἐκκαλουμένων, (μο)υσικῆς (ἦθο)ς οὐδ’ ἐπιδεχο‐ μένης. | |
66 | Philodemus de musica p. 14 Kemke. νόμο)υς, τόν τε περὶ τὰς πο(λεμικὰς) ἐνεργείας καὶ τὸν (περὶ τὰς) γυμναστικὰς καὶ ἀ(θλη‐ τικ)ὰς τὸ μὲν παλαιὸ(ν ἐπὶ π)λεῖον, νῦν δ’ ἐπ’ ἔλαττο(ν. κοι)νῇ μὲν γὰρ πρὸς τὰς πο(λεμι)κὰς τοῖς ἐν τῇ σάλπι(γγι) καὶ νῦν τὸ πολὺ | |
| 5 | πλῆθος (τῶν Ἑ)λλήνων χρῆσθαι, τι(νὰς) δὲ καὶ τ(ῶ)ι διὰ τῶν αὐ(λ)ῶν· πρὸς δὲ τὰς ἀθλήσεις (καὶ) τῇ σάλπιγγι σημαί(νειν τ)ὸν πολεμικὸν νόμ(ον, ὅντι)ν’ (ἂν) ἔχωσιν, ἐπὶ τὸ (πολύ· ἐν) τοῖς δὲ πεντάθλοις (ἐς | |
| τ)ὴν ἅλσιν καὶ τὸν δί(αυλο)ν αὐλῷ πεποιῆσθαι (καὶ πρ)ὸς τὴ(ν) χει‐ ρονομίαν (δὲ αὐλεῖσθαι) τὸ ὁμώνυμον (μέλος. Ἀργείο)υς δὲ καὶ πρὸς | 225 | |
| 10 | (τὴν π)άλην (προσ)άγειν τὸν αὐ(λόν). Idem lib. IV p. 69. ἀλ(λ)ὰ μὴν ἱκανὰ (καὶ π)ερὶ τῆ(ς π)ρὸς το(ὺς) πολέ(μους σ)υνερ(γ)ίας π(ρ)ο(γέ)γραπτα(ι· ——τὸ (δ)ὲ τῶν ἀθλημά(τ)ων γέ(ν)ος οὔθ’ ὑπὸ πά(ντ)ων ἐπα(σκεῖ)ται, κοιν(ὴ)ν (δ’) ἡμεῖς (ἐπι)ζητοῦμεν εὐχρηστίαν (κα)ὶ καθ’ ἕκαστον (ex sequenti‐ | |
| 15 | bus nihil de Diogenis sententiis colligi potest). | |
67 | Philodemus de musica p. 14 Kemke. προσῆχθ(αι) δὲ τὴν μουσικὴν καὶ πρ(ὸς τ)ὰς χορικὰς (ὀρχή)σεις τῶν τε γυμνοπαι(δικ)ῶν καὶ τῶν ἐνόπλων τούτων δραματικῶν, τραγικῆς καὶ σατυρικῆς καὶ κωμικῆς. τὴν μὲν οὖν καλλί(στην) τούτων τὴν τραγικὴν......... | |
| 5 | ἑκ)ατέρων.... | .........τὴ)ν δὲ σατυρικήν. Idem lib. IV p. 70. καὶ διότι περιῃρημέ(ν)ης (τ)ῆς ὀρχήσεως ἐκ τῶν δραμάτων οὐδὲν ἔχομεν ἔλαττον, ἐπειδήπερ ο(ὐ)δὲν ἦν ἐν οὐδε‐ μιᾷ πρὸς τὸ καλὸν καὶ γενναῖον συνέργημα. ταῖς δὲ θηλείαις εἰ καὶ τὰ π(ο)ήματα κα(τ)ὰ τὸ συνέχον ἐποήθη, τοσοῦτον ἀ(π)έχω τοῦ χρή‐ | |
| 10 | σιμόν τι ν(ο)μίζειν περ(ι)γίνεσθαι διὰ μουσικῆς πρὸς γενναιότητα κ(α)ὶ σωφροσύνην καὶ εὐταξίαν, ὥστε κα(ὶ) λείαν ἐπισφαλὲς πείθομα(ι) καὶ ὕποπτον τὸ δ(ί)δαγ(μ)α, (μ)ή ποτε πολλὴν ἀφορμὴν διδῷ πρὸς ἀκο‐ λασία(ν) καὶ (ἀτ)αξίαν (β)ακχεύουσα(ν), ὧν ὑπομνήσω που προβαίνων. | |
68 | Philodemus de musica p. 15 Kemke. τὰ μαντευόμενα τῶν οἰκείων ἄνωθεν (ἔχειν) φύσει τὸ μέλος κ(ινητικό)ν τι καὶ παραστα‐ (τικὸ)ν πρὸς τὰς πράξεις, (καὶ μ)εμυθεῦσθαί γ’ Ὀρ(φέα θέλξ)αι τὰς πέτρας, κ(ινεῖν δὲ ο)ὐκ ἐκεί(ν)ας ἀλλὰ (τοὺς πο)νοῦντας παρίστα(σθαι· | |
| 5 | δ)ιὸ καὶ Πτολεμαῖον (κελ)εῦσαι τοῖς ἀδυνατοῦ(σιν) καθελκύσα(ι) κέ‐ λευ(σμα π)ροσαυλεῖν Ἰσμηνί(αν). Idem lib. IV p. 70. νῦν) δὲ (μ)εταβὰς λέγω διό(τι τῶν σ)υν‐ ηγμένων ὑπὸ Διο(γένο)υ(ς τὸ ἄν)ωθεν (ἀ)εὶ (τὸ) μέλος ἔχειν τι κινη‐ τι(κὸν καὶ π)α(ρ)αστατικὸν πρ(ὸ)ς (τὰς πρά)ξεις, (ε)ἰ μὲν ὑπὸ τῆ(ς | |
| 10 | προν)οίας εἰσῆχθαί φη(σι τ)ούτ(ου) χά(ρι)ν, οὐκ ε(ὔ)κα(ιρόν ἐστιν) ἐξετάζειν, εἰ δ’, ὡς τὸ πῦρ φύ(σ)ει καυστικὸν τῷ φύσιν ἔχειν καυστι‐ κὴν πρ(ο)σαγο(ρεύ)ομεν, οὕτω κα(ὶ τὸ) μέλος ἀξιοῖ, (ν)α(ὶ) μ(ὰ) Δία μ(έ)γα ψεύδετα(ι. —— —πρὸς δ’ οὖν τὴν ὑπό(νο)ιαν τὴν οὕτω κωφὴν (ἔ)οικεν ἐπεσπάσθαι τὸ τοῖς ἐλα(ύ)νουσιν ἐν ταῖς ναυσὶν καὶ | |
| 15 | τοῖς θερίζουσιν πάλαι καὶ τὸν οἶνον ἐργαζομένοις καὶ πολλοῖς ἄλλοις τῶν ἐπίπο(ν)α συντ(ε)λούν(τ)ων ἔργα τῶν ὀργάνων τινὰ παρα(ζε)υ(γ)‐ νύειν· ὃ καὶ Πτολεμαῖο(ν) οὗ(τ)ος γράφει πεποιηκέναι το(ῖς) καθέλ‐ | |
| κουσιν. —— —(κ)ἂ(ν) τὸν Ὀρφέα (μὴ δ)ιὰ (τ)ὴ(ν ἐξο)χὴν τῆς ἐμ(μ)ελ(είας ὑπ)ακ(ού)ωμεν μεμυθ(ε)ῦσθ(αι) κα(ὶ) τοὺ(ς λ)ίθ(ο)υς καὶ | 226 | |
| 20 | (τὰ δένδ)ρα θ(έλ)γειν, ὡς καὶ ν(ῦν ἡμεῖς) εἰώθαμεν ὑπε(ρ)βο(λικῶς) λέγειν, ἀλλὰ τοῖς τριηρα(ύ)λαις, ὥσπερ ὁ Στωϊκός, ἀνα(λόγ)ως (ἐ)φ(ε)στῶτα ποιῶμεν (οἰ)κοδόμοις, διὰ ταῦτα φήσομεν, (οὐ δι)ὰ τὰ τούτου ληρή(μα)τα. | |
69 | Philodemus de musica p. 15 ed. Kemke. (οὐ) μόνον δὲ τὰς ψυχὰς (διατιθ)έναι πως, ἀλλὰ καὶ (τὰ σώμ)ατα. παιδὸς γοῦν α(ὐλ)‐ οῦντος (κ)αί τι μέλος μουσικὸν (διαπεραίνοντος) τὸ πρόσω(πον etc. Idem lib. IV p. 72. χάριεν δ(ὲ) τ(ὸ) μὴ μόν(ον) φάναι (τ)ὰς ψυχὰς | |
| 5 | διατιθέ(ν)αι πως τὸ μέλος 〈ἀλλὰ〉 καὶ τὰ σώματα, καθάπερ πρ(οσ)‐ επιτε(ί)νοντα——διὸ καὶ (πρότερον μὲν) ἐχ(ρῆν) τὸ σῶ(μ)α δι(α‐ τεθει)μένον ἐπιδείξαντα τὸ πα(ρα)δοξ(ότ)ερον ἐπιφέρειν „οὐ μόνον δὲ τὸ σῶμα“ λέγοντ’ „(ἀλ)λὰ καὶ τὴν ψυχήν πως δι(α)τίθησιν.“ οὐ μὴν ἀλλὰ θαύματος ἄξιον, πῶς ἐξ οὗ λέ(γ)ει δείκνυται τὸ καὶ τὰ | |
| 10 | σώματα. τὸ γὰρ (π)ρόσωπον τῶ(ι ἐ)σχηματισ(μ)ένωι τὸ τῶν ᾀδ(όν)‐ των ἐ(κ)είνησε καὶ παρέστησε πρὸς τὴν ἐνέργειαν τῆς ᾠδῆς, οὐ τὸ μέλος ἐκίνη(σ)εν τὸ σῶμα καὶ διέθηκέ πως, εἰ μὴ μέλος ἐ(σ)τὶν ὁ σχηματισμός. | |
70 | Philodemus de musica lib. IV p. 73 Kemke. τὸ δὲ τὸν ζω‐ (γρ)άφον ἐπιτυχεῖν τῆς ὁ(μο)ιότητος, ὅτ’ ᾖσεν ὁ κ(ι)θαρῳ(δ)ός, ὑπὸ μὲν τοῦ μέλους τὴν ἐπιτυχίαν .ελ.ι ποι|εῖν, ἀλλὰ τῆ(ς ψυχ)ῆς αὕτη ἐ(σ)τὶ μᾶλλον ἤπ(ε)ρ ἡ (τ)ῶ(ν κ)αθελκόντων· ἰσχὺν γὰρ ἐμφα(ίν)ει | |
| 5 | προσειληφότας, ὅπερ ἐστὶν σω(μ)ατικόν· ὥστ’ ἐχρῆν ἐνηλλ(α)χέναι καὶ διὰ μ(ὲ)ν τοῦ ζ(ω)γράφου τὸ τὴν ψυχὴν (κ)ιν(εῖ)σθα(ι) προσβιβάζειν, διὰ δὲ τῶ(ν) καθελκόντων τὸ καὶ (τὰ) σώματα. ἄλλως δ’ ἐπεζήτησεν ἄν τις ὑ(π)ερηδέως, τί τῆς ᾠδῆς σ(υ)μβαλλομένης ὅμοι(ο)ν ἔγραψεν, ἀ(δ)υνατῶν πρότερον· οὐ γὰρ δὴ καὶ τεχνικωτέρους (γε π)οιεῖν τὸ | |
| 10 | (μέ)λος ἐ(ν)όμι(σε)ν, ἢ μακάριο(ς) ἦν (τ)ῆς σ(υν)έσεως. | |
71 | Philodemus de musica lib. IV p. 74 Kemke. ὁ δ’ ἐπά(γ)ει τοῖς (θ)αύ(μ)ασιν τούτοις ἄλλα τέρατα, κινητικὸν λέγ(ων) μᾶ(λλ)ον εἶναι τῆς (λ)ογι(στι)κῆς (διαν)οίας (τὸ ᾀδόμενον ἢ τὸ ψιλὸν πόη)μα· καὶ τὸ μόνον ...... τὸ τοῦ Κρέξου πόημα καίπερ οὐκ ὂν ἀνάρμοστον | |
| 5 | πολὺ σεμνότερον φαίνε(σθαι τ)οῦ μέλο(υ)ς προστεθέντος, καὶ τοὺς ὕμνους τοὺς ἐν Ἐφέσω(ι καὶ τοὺ)ς ὑπ(ὸ τ)ῶν ἐν Λακεδαίμον(ι) χο‐ ρῶν ᾀδ(ο)μένους μηδ(ὲν π)οήσειν παραπλήσιον ἀφαιρεθέντ(ο)ς, ἀπο‐ (χρ)ῆν ἐ(νόμ)ισεν πρὸς ἀπόδειξιν τ(οῦ) μᾶλλον κεινεῖν, οὐθὲν (ὑπ)ο‐ | |
| λογισάμενος ὅτι (ῥ)ᾳδίως πρὸς αὐτὸν ὁ μὲν ἐρεῖ μηδὲ ἓν πρὸς | 227 | |
| 10 | σεμνότητα καὶ λογιστικὴν ἔ(μφ)ασιν ποι(εῖ)ν τὸ μέλος δ(ι)αφορώτε(ρ)ον, ἀλλὰ τέρψιν ἀκοῆς προστι(θ)έναι μόνον, ὁ δὲ διὰ (τὴ)ν (π)ρ(ο)συπο‐ λαμβα(νομέν)ην τιμὴν τῶν θεῶν καὶ τῶν ἀνδρῶν, ο(ὐ) δι(ὰ) τὸ μέ‐ λο(ς ἐμ)φαίνεσθαι τὴ(ν) κα(τ)αλλ(α)γήν, ὁ (δὲ τ)άχ(α καὶ) τοῦτο (μ)ὲν γίνεσθαι, (τὴν δ)ὲ διά(νο)ιαν τοῦ ποή(ματ)ος ᾀδο(μέν)ου καὶ προσ‐ | |
| 15 | (κιρ)νᾶσθαι.. | |
72 | Philodemus de musica lib. IV p. 75 Kemke. τὸ δ’ ὑπὸ τῶν ...αίων (τετι)μῆσθαι τὴν (μου)σικὴν ἰδ(ι)ώτῃ μὲν κ(αὶ ἀπαιδεύτῳ τ)εκμήριο(ν ἡγ)εῖσθα(ι τῆς εὐχ)ρηστίας συ(γγ)νωσ(τόν, πε)παιδευμέ(ν)ῳ δὲ (καὶ μ)ᾶλλον ἔτι φι(λ)οσόφ(ῳ μέγ’) ἂν ὄνειδος (εἴη)· ἐπ(εὶ..... | |
| 5 | κ)αὶ μαντι(κή), ὑπὸ τῶν Στωϊ(κῶν ἀξιουμ)έν(η) τιμ(ῆς, καὶ μ)ύρια ἄλ(λα) τ(ῶν) μηδὲν ἀ(γα)θὸν πα(ρα)σκ(ευα)ζόντων, (ἔ)νια δὲ (κα)ὶ παμπόν(η)ρα (πρ)οελη(λε)γμένα κα(ὶ φιλο)σοφίᾳ (μ)ὴ τιμώμ(ενα?? omitto tres versus. τοὐ)ναντί(ον δ)ὲ ὡς πλείστη(ς) ἡ (μο)υσική, μέχρι τῶν συμπο(σί)ων προβαίνουσα. τῷ δ(ὲ) καὶ μαινομένους ἀεὶ το(ὺ)ς | |
| 10 | πολλοὺς νομίζοντ(ι) καὶ παντελῶς οὐκ ἔξεστι ἐπὶ τὰ(ς) κρίσεις κατα‐ φεύγειν αὐτῶν, τοῖς δὲ καταφεύ(γουσι)ν οὐδὲν ἧττον αὐτὴν ἀποδοκι‐ μαστέον, τὴν μουσικήν, (δ)ιὰ τὴν (τ)ῶν ὕστ(ερ)ον (ἀ)μέλ(ει)αν. p. 76,25. τὸ γὰρ λε(λέχθαι ἀπ)ὸ Μουσ(ῶν) μουσι(κήν, αἷς) πᾶσα(ν π)αιδεί(αν καὶ τέχνα)ς ὅσας ἀ(να)φέρουσιν (post duos versus:) | |
| 15 | καὶ (π)ᾶσιν ἀναγκ(αία)ν εἶνα(ι λ)αβεῖν etc. | |
73 | Philodemus de musica lib. IV p. 76 Kemke. ποιη)τῶν τι βαρβ...αι θυμὸν ἀμ(βλ)ύνοντα καὶ „φωνὰν ἐν οἴνῳ“ καὶ „(γ)λυκὺ τρωγάλιον“ αὐτὴν εἶναι λεγόντων παρὰ τὰ δεῖπνα, τοῦτο μὲν φωνεῖ(ν) ὡς ἐ(π)εγειρ(ό)ν(τ)ων τινῶν μελῶν καὶ τὴν διάνοιαν ἐντε(ι)νόντων | |
| 5 | πρὸς τὴν ὁμειλίαν καὶ τὴν ἁρμόττουσαν ἀναστροφήν. | |
74 | Philodemus de musica lib. IV p. 77 Kemke. τὸ το(ί)νυν ὑπ(ὸ) τῶν ἀρχαίων κ(α)ὶ πρὸς ἀγωγὴν παραλ(α)μ(β)άνεσθαι π(αί)δων εἰς ὑποτύπ(ω)σιν ἀρετ(ῶν) τέτευχε λόγ(ο)υ (ἤδη) πλὴν ἴσω(ς) τῆ(ς ε)ὐσε‐ βείας, πρὸς ἣν (ἡ)δέω(ς ἂ)ν ἠκούσαμεν (αὐτοῦ) τί(ν)ας (ὑ)πολήψεις | |
| 5 | συμβαλλομέν(η) κατά γε τὸ μουσικὸν (εἶ)δος ὑποτ(υ)ποῖ. τῷ δ(ὲ κ)αὶ πρὸς τὴν (τ)ῶν ἀνδρῶν, (ὥ)στε καὶ τότε ἐνεργεῖν, πῶς οἱ κ(ω)μι(κοὶ) μαρτ(υρ)οῦσι(ν) ἐ(πι)ζητῶ[ι]. τὸ γὰρ μεμουσῶσθ(αι) μόνον, (ἀ)πα(ν‐ δρωθῆ)ν(αι δὲ) μὴ λοιδο(ροῦσιν καὶ τ)ῶν (χ)ειροτον(ι)ῶν ἀπείρ(γου)‐ σιν· ὧν τὸ μὲν (ἐγ)γεν(έσθ)αι, τὸ δὲ μηδαμῶς πα(ίδ)ων ὑπαρχόντων | |
| 10 | καὶ ν(έ)ω(ν δ)ύναται λέ(γ)εσθαι κ(υρίως) οὕτως· ε(ἰ)ς γὰρ δὴ τ(ὴν) ἀνδρ(άσ)ιν ἐ(σ)ομ(έν)ην ἀ(ρετ)ὴν προετυποῦντ(ο. τί γ)ὰρ δεῖ λέγειν ὑπὲρ τοῦ τὸν φιλόσοφον ὡ(ς) ἀξιοπιστ(οτ)έρ(ω)ν ἑαυτοῦ (τ)ὰς | |
| φάσεις τ(ῶ)ν (β)ωμολοχωτάτων ἀ(ποδ)είξεις νομίζειν; (post quinque versus: κα)τακεκρίσ(θαι κ)αὶ πονηροὺς γεγονέν(αι) τοὺς τότε φιλ(ο)‐ | 228 | |
| 15 | σό(φ)ου(ς καὶ τ)οὺς ἄλλους ὅσους ἐκόλασαν. | |
75 | Philodemus de musica lib. IV p. 78 Kemke. ὑπερβάντες δὴ (τοιγα)ροῦν τὰ πε(ρὶ) τῆ(ς σ)ωφρο(σύ)νης (ε)ἰρημένα κα(ὶ) τῆς (ἀν‐ δρ)είας, ἐπειδὴ λόγου (τέτε)υχεν, ἐπὶ τὰ π(ε)ρὶ τῶν ἐ(ρ)ώτων βαδί‐ ζ(ω)μεν. πρ(ῶτον) μὲν δὴ τὸ κακοῦ καὶ (με)γάλου τῆς ἐρωτικῆ(ς) | |
| 5 | ὀρέξ(εω)ς οὔσης, ἥν γε (δ)ὴ νοοῦσι(ν οἱ Π)ανέλληνες, ἀρετὴν (ἐρ)ω‐ τικὴν εἶναι νομί(ζει)ν (καταγ)έλαστον οὐ μετ(ρί)ως· ἔπ[ε]ιτ’ αὖ τὸ δοκεῖν μέλ(η συ)νεργεῖν πρὸς (ὀ)ρθὴ(ν) ἀν(ασ)τρ(ο)φὴν ἔρωτ(ος), τῶν μὲν (ἐ)μ φωνῆς (κ)ειμένων ποιότη(τ)ι μόνον, τοῦ δὲ λό(γῳ τ)ῷ διδά‐ (σκ)οντι τὸ μ(άτ)αιον (καὶ) β(λα)βερὸν κ(αὶ) ἀπ(λ)ήρ(ω)τ(ον τοῦ ἐκρι)‐ | |
| 10 | π̣ι(ζ)ομ(έν)ου καὶ π(αροξυν)ομένο(υ) μέ(χρ)ι ἀνοί(ας πάθους συνεργεῖ‐ σθαι πεφυκότος deest unus versus: κ)αὶ (μ)ὴ (β)λέπειν ὅ(σον ἔδω)κεν ἀφορμῆς εἰς (ἀταξία)ν καὶ ἀκολασίαν· (quae secuntur, nondum recte suppleta sunt). | |
76 | Philodemus de musica lib. IV col. XIII p. 79 Kemke. πρὸς δὲ τούτοις ὡς ......|δης μὲ(ν εἰ)κότως ει|πεοc.........αν.... ἐλευθερ(...)νομ.... | περιάπτει(ν ἔ)ρωτα | βούλεται κα(ὶ) Τιμόθε(ον)| ἕ(νε)κα τῶν | |
| 5 | col. XIV. εὐγενῶν πρεπώδη, τὰ δ’ ἑταιρῶν, οὐκ ἔστιν φύσει καὶ μὴ κατὰ διατάξεις κενάς· οὐδ’ οὗτος ὑποδείγμα(τ)α παρέθηκε τοιού‐ των, ἀλλὰ διανοημάτων· μόν(ο)ν (δὲ) φατικῶς συμπαρ(έ)συρε καὶ τὸ μ(έ)λος. οὐδὲ τοὺς νέους τοῖς μέλεσι διαφ(θε)ίροντας παρέδειξεν τὸν Ἴβυκον καὶ τὸν Ἀνακρέοντα καὶ τοὺς ὁμοίους, ἀλλὰ τοῖς διανοήμασι· | |
| 10 | καὶ γὰρ ἅπερ Σαπ̣|(φὼ) ὀνόματ’ ἔλεγε, τούτοις ἔθρυπτεν, εἴπερ (ἄ)ρα· μέλ(ος δ’ ἀ)κόλουθον ὂν ποιότητι φωνῆς ..τ... οὐ δύνατ’ ε(ἶ)ναι ........ δ(ι)ὰ (με)λῶ(ν) ὁμοίω(ς) ἀ(λ)λ’ ὀνομάτω(ν) καὶ διανοημ(ά)‐ των ἀρέσκεσθαι καὶ τοὺς ἐρω(μ)ένου(ς), εἰ θέλουσιν, ὁμολο(γ)ήσομεν, τὸν δ’ Ἀριστοφ(ά)ν(ην) τοὺς ἀρχαίους ἀποφ(αίνε)ιν ἐνκεκλ(ασ)μένῃ | |
| 15 | καθά(περ) οἱ παλαιοὶ τῇ φωνῇ χ(ρ)ῆ(σθ)αι καὶ τοῖς ὀφθαλμοῖ(ς προ)‐ αγωγεύειν ἑαυτούς, (οὐ τοῖς) μέλεσιν· εἰ δὲ τούτοις (ἔλε)γεν, (κ)λαίειν αὐτῷ προσ(λέγ)ομεν· ταῦτα γὰρ οὔτ’ εἰς ἅ φησιν ὥ(σ)περ ἀδίστακτα (ἔ)χων, ἐκκαλεῖθ’ ὅσον ἐφ’ αὑ(τοῖ)ς, οὔτε πρὸς συνουσίας (αἰσχρ)ὰς καὶ ἄνδρας καὶ γυναῖ(κας) καὶ νέους ὡραίους (εἰς γ)υναικισμόν· οὔτε | |
| 20 | γὰ(ρ οὗτ)ος οὔθ’ οἱ κωμικοὶ (π)αρέδ(ε)ιξάν (τ)ι τῶν Ἀγάθωνο(ς) καὶ Δημοκρίτου τοιο(ῦτ)ον, ἀλλὰ μόνον λέγουσ(ιν)· οὐ (δὲ) Νίκανδρος οὐδὲ | |
| κ.... τ)οῦτ(ο) παρέστησε δ(ιὰ) τῶ(ν ..... ἀλλ’) ἐπλ(ά)νησεν εἴπερ ἄρα. Idem p. 16 Kemke. καὶ πρὸς (συνουσίας αἰσχρὰς) ἐκκαλεῖσ(θαι καὶ ἄνδρας καὶ γυ)ναῖκας κα(ὶ νέους ὡραίους) εἰς γυναικισ(μόν ..... | 229 | |
| 25 | Ἀγάθωνος ἃ κατ(ηγοροῦσιν οἱ) κωμικοὶ κα(ὶ .......... | καὶ Δημο‐ κρ(ίτου. Νίκαν)δρον δὲ τὸν .......... ἐ)πιδει(κ)νύμε(νον........| ἔργοις διδάξ(αντα ....) ἀλλὰ καὶ | |
77 | Philodemus de musica lib. IV p. 80 Kemke. καὶ μὴν οὐδὲ παραμυθεῖσθαι δύναται μουσικὴ τὰς ἐν ἔρωτι δυσπραξίας· λόγου γὰρ μόνου τὸ τοιοῦτον, ἀλλ’ ἀνεπιβλήτους ποιεῖ περισπῶσα καθάπερ ἀφρο‐ δείσ(ι)α καὶ μέθη· ποήματα δ’ εἰ προαιρεῖται, διδόσθω καὶ Φιλόξενον, | |
| 5 | εἰ τοῦτ’ ᾐνίττετο, μὴ τελέως ψεύδεσθαι, καθάπερ οὐδὲ Μένανδρον πο(ν)ηρ(ὸν) ὑπέκκαυμα πολλο(ῖ)ς αὐτὴν λέγοντα τῷ διδόναι τινὰς ἀφορμάς. Idem p. 16. ἀ)λλ’ ἡ μ(ουσικὴ δυ)νατή (ἐστιν παραμυθεῖσθαι) τὰς ἐν ἔ(ρωτι δυσπραξίας. paulo post Menandri versus videtur afferri. | |
78 | Philodemus de musica p. 16 Kemke. (τῷ) δὲ τὸ μ(έλος συμ)‐ βάλλε(σθ)αι πρὸ(ς τὴν ἐρωτι)κὴν ἀρετὴν (λέγει προση)κόντως καὶ μία(ν τῶν Μου)σῶν Ἐρατὼ (ὠνομάσθαι). Idem lib. IV p. 81. ἡ μέντοι γ’ Ἐρατὼ ζητῶ πῶς τὸ συ(μ)βαλέ‐ | |
| 5 | σθα(ι) τὴν ἰδίως (κ)αλουμένην μ(ουσ)ικὴν πρὸς τὴν ἐρωτ(ι)κὴν ἀρε‐ τὴν ἐ(ρ)ρήθη δηλο(ῦσα) μ(ᾶ)λλον ἢ τὴν ποητικὴν ἢ βέλτιον ἔ(τι τὴν) φι(λο)σοφίαν· (ἅ)παντα γὰρ δὴ ταῖς (Μ)ούσαις ἀνατέθηται· καὶ τ(ὸ ........)αν ὑποβάλλειν, ἀ(λλ’ ο)ὐ (τ)ὸ διαμάχεσθαι (πρὸς) τὸ πάθος. | |
79 | Philodemus de musica p. 16 Kemke. ἔτι) δὲ τοῦτ’ ἀξι(οῖ [scil. τὸ μέλος] συνεργεῖν καὶ) πρὸς τὴν συμπο(τικὴν ἀρε)τήν· τοῦ γὰρ ἔρω‐ (τος καὶ κα)θόλου τῶν ἐρωτ(ικῶν .... 29. οὐ)δ’ εὑρεθῆ(ναι πρεπω‐ δεστέραν) ἐλευθέρ(οις) ἄλλ(η)ν ἄνεσ(ιν) καὶ παιδειὰ(ν) τοῦ τὸν μὲν | |
| 5 | ἆσαι, τὸν δὲ κιθαρίσαι, τὸν δὲ χορεῦσαι. καὶ γὰρ εἰ μή τις ἐπιτη‐ δεύοι, τὸν οἶνον ἐ(κκ)αλεῖ(σθα)ι „πολύφρονά (περ μάλ’ ἀεῖσαι) καὶ θ’ ἁπαλὸν (γελάσαι καί)τ’ ὀρχήσασθαι“ (Od. c 464sq.). ταῦ(τα μὲν) ποι‐ εῖν etc. Idem lib. IV p. 81. ἀλλὰ γὰρ ἐπεὶ πρὸς ἐρωτικὴν ἀρε(τ)ὴν οὐ | |
| 10 | φαίνεθ’ ἡ μουσικὴ συνεργοῦσα, δῆλον ὡς οὐδὲ πρὸς ἥν φησιν ο(ἰ)‐ κείαν αὐτῆς εἶναι τὴν συμποτικὴν καὶ τὰ συμπόσια κοινῶς· ἐγὼ δ’ οὔτ’ εἶναι τὴν καλουμένην συμποτικὴν ἀρετὴν—ἀλλ’ οὐχὶ τὴν ὑπὸ τούτ(ω)ν πλασθησομένην—ἀπὸ φρονήσεως ἡγοῦμαι, τάχα δ’ (ο)ὐδὲ πίπτουσαν εἰς φρονίμ(ους), οὔ(τ)ε συμποσίοις ἔρωτας ἐναρμόττ(ε)ιν | |
| 15 | ὡς ἂν ταραχώδεις καὶ ἀτερπεῖς καὶ διαστατικοὺς τῶν συνόντων ὑπ(ά)ρ‐ χοντας. τὴν μέντ(οι μ)ουσικὴν οἰκείαν μὲν ε(ἶνα)ι συμποσίων κα(ὶ) | |
| τὰ παρ’ (Ὁμ)ήρῳ δεόντως ἐπ(ι)σεσημάνθ̣αι δι[ο]δούς, ἔτι δ(ὲ) καὶ τὸ δεῖν ἀνίεσθαι καὶ (π)αίζειν ἐν αὐτοῖς, οὐ δώσω τὸ μ(η)δεμίαν εἶνα(ι) πρεπωδ(ε)στέραν ἐλευθέρ(οι)ς ἄνεσι(ν καὶ π)αιδιὰν τοῦ τὸν (μὲν) | 230 | |
| 20 | ἆσαι, τὸ(ν) δὲ κιθαρί(σ)αι, τ(ὸ)ν (δ)ὲ χορεῦσα(ι, τῶν δ’) ἐρ(ώτων πολλῷ ἀ)μείνους ε(ἶ)ναι (τοὺς κ)ατὰ μουσικὴν τὴν ἐ(π’) ἀκουσμάτων, οὐ τὴν αὐ(λ)ῶν. οὐχ ὁμο(λ)ογήσω δ’ οὐδ’ ἐκκαλεῖσθαι τὸ(ν) οἶνο(ν) ἐξ ἀ(ν)‐ άγκης καὶ τοὺς φρ(ο)ν(ί)μους ἅπαντα ποιεῖν, ὅσα φη(σίν—— — col. XVII. μὴ σκ(αι)ῶς ἀλλ’ ἐμμελῶς ἀνασ(τ)ρ(έ)φεσθαι. | |
80 | Philodemus de musica lib. IV p. 83 Kemke. κἀκεῖνο δὲ χρη‐ στ(ο)μαθῶς εἴρηται τὸ σαίνε(σθαι) μὲν καὶ τοὺς ἰδ(ι)ώτας ὑπὸ τῆς οἰκειότητος (scil. τῆς μουσικῆς πρὸς τὰ συμπόσια), παραλαμβάνειν (γ)έ τοι καὶ ἀκροάματ’ εἰς τὰ συμπόσι(α), διαπίπτειν δὲ τῷ μὴ τὸν Ὅμηρον | |
| 5 | καὶ τὸν Ἡσίοδον καὶ τοὺς ἄλλους π(ο)ητὰς τῶν μέτρων καὶ μελῶν· βελτίω γὰρ ἔστω τὰ χρώμενα συμπόσια τοῖς τούτων· μουσικῇ δὲ πῶς ἄμεινον χρῆ(τ)αι, ποητὰς ἀλλ’ οὐ μουσικ(ο)ὺς τούς γε τῶν μέτρων εἰσ(ά)γοντα; κἀν τῷ λοιπῷ βίῳ τοιγαροῦν ἐκ τινῶν χρόνων, εἰ καὶ μὴ παρ’ ὅλον σχεδόν, ὡς οὗτος ἔγραψε, ποι(κί)λη(ν) διαγωγὴν ὑπὸ | |
| 10 | (τῶν μ)ουσικῶν παρασκευ(άζ)εσθαι προσδεχόμενοι, τὸ π(ο)ικίλον καὶ πλεῖον ὑπ(ὸ τ)ῶν συμπλεκομένων γ(ίνε)σθαι φήσομεν, οὐχ ὑ(πὸ) τῆς μουσικῆς α(ὐτῆς etc. | |
81 | Philodemus de musica p. 17 Kemke. (ψυχα)γωγίαν ἰδίᾳ... κα.φαθαι παρὰ τοῖς μελοποιοῖς, ὅσοι (χρ)ησίμως πεφιλομουσή(κ)ασιν· μὴ γὰρ κακῶς ἐπιση(μ)αίνεσθαι Χαμαιλέοντα τοιοῦτόν τι τοὺς κωμι‐ κοὺς (αἰ)νίττεσθαι περὶ τῶν ΓΙϹ|ων, προσηγορίαις μὲν χρω(μ)ένους | |
| 5 | ταῖς τῶν (π)ρώτων καί ποτε.... ‖ εἰς πάντας δὲ τὴν ἰδιότητα (τ)ούτων. Idem lib. IV p. 83. ...να δὲ δὴ γράφοι τ(ὴν ψυχα)γωγίαν ἰδίᾳ π(.......)θαι παρὰ τοῖς μελ(οπ)ο(ιοῖ)ς καὶ τυγχάνειν ἐπιστάσε(ω)ς ὑπὸ Χαμαιλέοντος, ἅπ(α)ντα σχ(ε)δὸν διανοημά(τω)ν εἶναι καὶ ποητι‐ κ(ῆς χρ)ώματα (scil. φήσομεν). | |
82 | Philodemus de musica p. 17 Kemke. ἔχειν δέ τι καὶ πρὸς φ(ιλί)αν (ο)ἰκεῖον. ἐπειδὴ γὰρ πρὸς ἔρω(τα ἐ)δείχθη, κα(ὶ) πρὸς τὸ τέλος αὐτοῦ (λ)όγον αἱρεῖν. ἔτι δ’ ἐπεὶ πρὸς (συμπό)σια, καὶ (π)ρ(ὸς) τὸ τέλος (αὐτῶν, ὃ) φαίνεσθα(ι π)άλι φιλο(φροσύ)νην. εἰ δὲ (πρ)ὸς | |
| 5 | ταύτ(ην, καὶ) πρὸς φιλίαν. ἄλλως (δὲ καὶ) τὴν (ψυχὴν) ἀνίησιν (καὶ ἀφιλαροῖ). Idem lib. IV p. 84. πάλι δ(ὲ λέγομε)ν, ἐπεὶ πρὸς τὸν ἔρωτα τὴ(ν) μουσικὴν οὐθὲν ἂν ε(ὕρο)μ(εν) χ(ρη)σιμεύουσα(ν, οὐ)δὲ πρὸς φιλ(ί)αν οἰκε(ίως) προσφέρεσθαι | |
| 10 | col. XVIII. (πρὸς) συμ(π)όσια διδόντες ἐναρμό(τ)τειν (α)ὐτήν, τὸ δὲ μόνον τέλο(ς) αὐτῶν εἶναι φιλοφροσύ(ν)ην οὐ τιθέντες, ἀλλὰ καί τιν’ ἕτερα, πρὸς τὴν ἡδονήν, οὐ πρὸ(ς) ἐκείνην χρησιμεύειν ὁμο‐ λογήσομεν· ὥστ’ οὐδὲ πρὸς (φ)ιλίαν. ——οὐδ’ ἀνείησι δὲ τα(ῦτ)α καὶ ἀφιλ(α)ροῖ, τὰ δὲ συμπεπλεγ(μ)ένα αὐτοῖς διανοήμα(τα. —— | 231 |
| 15 | p. 85. οὐ μὴ(ν) ἀλ(λ)ὰ (κἂν) ἀνιῇ καὶ (ἱ)λαροὺς (ποι)ῇ, καθάπ(ερ) ἀπόλαυσ(ις π)ο(τῶν) τε (καὶ) βρωτῶν κα(ὶ πᾶσα ἡδον)ή, φιλίας καὶ ὁμο(νοίας οὐ)κ ἂν αἴτια (διδ)ο(ῖμεν εἶναι) ο(ὐδ)ὲ ταύτῃ μόν(ον), μ(ὴ ὑπ’ ἄ)λλων κατὰ (τ)ὰς ἱ(λ)αρ(ό)τη(τας) ἡμᾶς μά(λι)στα γίνεσθ(α)ι δ(ι)αλυτικούς. | |
83 | Philodemus de musica lib. IV p. 85 Kemke. Λακ(εδ)αιμονίους δὲ τοῖς ἀδιανοήτοις οὐ προσιέμ(εθ)α μαρτυροῦντας, ὅτι καὶ πυ(θ)ό‐ χρηστον ἔσχον μεταπ(έ)μψ(α)σθαι Θαλήταν καὶ π(αρ)α(γ)ενομένου τῆς διχο(νοί)ας (ἔλ)ηξαν· εἰ δὴ μαρ(τυρο)ῦσ(ιν), ἄλλο(ις) μόνον εἵπ(οντο) | |
| 5 | τοῖς πεπλακόσι (τ)ἀρ(χαῖα) καὶ μουσικοῖς· ἄλλο(ι γὰρ) ἀντιλέγου(σ)ιν, (αὐτὸν δείξαντες) ἀλ(α)ζονευόμενον δι’ ἀναθέματος, εἴπερ ἀνέθηκεν οὕτως ἐπιγράψας, ὡς (ο)ὗτοι λέγουσιν. | |
84 | Philodemus de musica p. 18 Kemke. καὶ Τέρπανδ(ρος κατὰ μαν)τεῖον .... (ἐν τοῖ)ς φιλιτείοις ᾄ(δ)ω(ν τῆς ταρ)αχῆς ἔπαυσε τοὺς (Λακεδαιμονίο)υς. Idem lib. IV p. 85. οὐ πειθόμεθα (δ’) οὐδὲ τῷ Τέρπανδρον κ(α)τὰ | |
| 5 | μαντείαν κεκλῆσθαι πρ(ὸ)ς κατάπαυσιν ἐμφυλίου στά(σ)εως, ἂν καὶ πάνυ πολλοὶ συμφωνῶσι περὶ τούτου τῶν μουσολήπτω(ν), οὗτος δὲ σχεδὸν μόνος (ἐ)ν τοῖς φιλειτείοις αὐτὸν ᾄδοντα ποιῇ. καὶ δὴ γὰρ προ(σ)ῆκε τοὺς φιλοσόφους ὑπογράψαντας, τίνα τρόπον δύναται πα(ύ)‐ ειν ἄλογα μέλ(η) λογικὴν διαφοράν, οὕτω πείθειν καὶ τὰ Θαλ(ήτου) | |
| 10 | καὶ Τερπάνδρου πεπαυκέναι (τὰς) τῶν Λακώνων. | |
85 | Philodemus de musica p. 18 Kemke. καὶ περὶ Στησιχόρου δ’ ἐν μέσοις (ᾖσέ τι παρα)κλητικὸν καὶ δια(λλάξ)α(ς) διὰ τοῦ μέλου(ς εἰς ἡσυχ)ίαν αὐτοὺς μετέσ(τησεν. ἄλλ)ου δέ τινος ἕνε(κα οὐδὲ Πιν)‐ δάρῳ γεγράφθ(αι „τὸ κοινόν) τις ἀστῶν ἐν ε(ὐδίᾳ τιθείσ“) καὶ τὸ | |
| 5 | Σοφο(κλέους ἐν το)ῖς Ἐπιγόνοις. Idem lib. IV p. 87. ἀλλὰ μὴν καὶ τὸ μὲν κα(τ)ὰ Στησίχορον οὐκ ἀκρι(β)ῶ(ς) ἱστο(ρεῖ)ται· τ(ὸ δ)ὲ Π(ι)νδάρειον εἰ τῆς διχ(ον)οίας ἔπαυσεν | |
| οὐκ οἴδαμεν. ——τὸ δ’ ἐκ τῶν Ἐπιγόνων μέλος ὑπο(γ)ράφομεν οὐκ (ἀ)πιθαν(ω)τέραν ἄλλην (δ)ιάνο(ιαν· κ)ἂν δ(ὲ νο)ῶμεν ὡς οὗτος, (ἀλλ)ὰ | 232 | |
| 10 | μετὰ τῆς ἐπι(σ)ημ(ασίας τ)οῦ κωμωδογράφ(ου ἐατέ)ον ἐστίν. | |
86 | Philodemus de musica p. 19 ed. Kemke. (διατ)άττει(ν) μέλη τι(νά, ὥ)στε μὴ μόνον κοινῶς (ταῦτα) πρὸς θεῶν τιμὴν (οἰκε)ῖόν (τι) ἔχειν, ἀλλὰ καὶ (κατ)ὰ τὰς διαφορὰς τῶν δ(αιμόνω)ν ἄλλα πρὸς ἄλ(λ)ους. Idem lib. IV p. 88. ὥστ’ ἐφ’ ἃ γράφει πε(ρὶ) τ(ῆ)ς εὐσεβε(ί)ας | |
| 5 | μεταβάν(τε)ς λέγωμεν, ὡς εἰ χάριν τ(οῦ τιμ)ᾶσθαι τὸ θεῖον διὰ (μ)ου‐ σικῆς ὑπὸ τῶν πολλῶ(ν οἰ)κε(ί)αν εἶναι τὴν μουσ(ικὴν) τῆς εὐσεβείας οἰησό(μεθα, κ)α(ὶ) μαγειρι(κ)ὴν οἰησό(μ)εθ(α)—— —(ἔτι δ’ ἂν ἕ)ποιτο (τοῖς δόγμασι τοῦ φι)λοσό(φου τὸ μὴ οἰκείαν εἶναι), ἐπεὶ δι’ αὐτῆς οὐδ(ὲ) εἷς τιμᾶ(τ)αι, διότι κατὰ τοὺς Στωϊκοὺς ο(ἱ) πολλοὶ | |
| 10 | θεοῖς ὄντες ἐχθροὶ κα(ὶ) ἀνόητοι τὰς ἀληθε(ι)νὰς τιμὰ(ς) τ(ῶ)ν (κρ)α‐ τί(στ)ων οὐδ’ ὠνε(ιρ)οπολήκασιν. —— —καὶ (τ)ὸν Π(ί)νδαρον οὕτω νομ(ίζ)ειν, ὅτ’ ἔφη θύσων πο(ιεῖσ)θαι διθύραμβον, ἀλλὰ δὴ καὶ τὸ(ν) τὰ μέλη διατάττο(ντ)α τῶν θεῶν ἑκάστῳ κωμικόν. —— —εἰ μὴ Δ(ι)ογένης ἄρα συνεπείθετο καὶ τῷ τῶν θεῶν ἑτέρους ἕτερα μέλη | |
| 15 | προσίεσθαι καὶ πρέπειν ἑκάστοις ἴδια. | |
87 | Philodemus de musica p. 19 Kemke. (εὐχρηστε)ῖν δὲ (λέγει) τὸ (μέλος καὶ) πρὸς (σύνεσ)ιν. καὶ γὰρ ὅ(ρους) καὶ διαιρέσεις καὶ ἀ(ποδείξεις ἐ)ν ἁρμονικῇ (π)λείσ(τας εἶναι) καὶ κατ’ ἄλλον ......... .....τινὰ θεωρία(ν | |
| 5 | Idem. lib. IV p. 89. καὶ τί δεῖ τἆλλα θαυμάζειν αὐτοῦ; καὶ πρὸς σ(ύ)νε(σ)ιν γὰρ εὐ(χρ)η(στε)ῖν (οἴετ)αι τῷ καὶ ὅρους (καὶ διαιρ)έσεις καὶ ἀποδείξ(εις πολ)λὰς ὑπάρχειν ἐν ἁ(ρμο)ν(ι)κ(ῇ), κα(θ)άπερ ὅτι μό(νον διεῖλον ἢ ὥρι)σάν τι τούτων, ἡ(μαρτη)μένον ἄλλως, κατ’ αὐ(τ)ὸ (δ)ὴ 〈τὸ〉 διαλεκτικῶς ἐπιτ(υγχ)άνε(σ)θαί (τ)ι, τῶν παρὰ τ(οῖ)ς (μ)ου‐ | |
| 10 | σι(κ)οῖς οὐκ ἀσυνέτω(ς) κ(αὶ κ)αταγελάσ(τ)ως ἐκκειμένων etc. ———— εἰ δὲ τὴν ἀπὸ φρονήσεως (scil. σύνεσιν λέγει) οὐδὲν ἐπιδείξει τὰ τῶν μουσικῶν πρὸς ταύτην συνεργοῦντα μᾶλλον ἢ τὰ τῶν ἄλλων ἀκρι‐ βώματα. | |
88 | Philodemus de musica lib. IV p. 90. τ(ῆ)ι δὲ κριτικῇ λέγων (π)αραπλησίαν τινὰ θεωρίαν ἔχειν τοὺς φιλομουσοῦντας, οὐ μόνον ἀγνοεῖ καθόσον ὡς ἐμ μέλεσι καὶ ῥυθμοῖς πρέποντος καὶ ἀπρεποῦς ὄντο(ς) καὶ καλοῦ καὶ αἰσχροῦ κριτικὴν αὐτῶν ἀπέλειπε θεωρίαν, | |
| 5 | (ἀ)λλὰ καὶ καθόσον, εἴ τι τοιοῦτον ἦν, οὐχὶ τοῖς φιλοσοφοῦσιν ἀπε‐ δίδου τὴν κρίσιν, καὶ νὴ τὸν Δία καθόσον τὴν κριτικήν, ἧι τι παρα‐ πλήσιον ἔχ(ε)ιν τὴν μουσικὴν ἔφασκε(ν, ο)ὐχὶ τούτο(ις) ἀλλὰ (το)ῖς ὀνομαζομένοις κριτικοῖ(ς συνε)χώρει. καὶ τῇ ποιητ(ικῇ) δὲ γράφων | |
| ἀνάλογο(ν εἶνα)ι κατά τε τὴν μίμησ(ιν κ)αὶ κατὰ τὴν ἄλλην εὕρ(ε)σιν, | 233 | |
| 10 | κατὰ μὲν τὴν μίμη(σ)ιν οὐκ ἂν ἐπέδειξεν, κ(ατ)ὰ (δὲ) τὴν εὕρεσιν οὐ ταύτ(ῃ μ)ᾶλλον ἢ ταῖς ἄλλαι(ς τέχ)ναις. κατὰ μέν(τ)οι τὸ πλ(άττεσ)θαι καὶ ἀνταποδιδόναι τ(ὸ μ)έλος ἔστω τι παραπλήσι(ον) αὐ(τῆ)ς καὶ τῇ γραμματι(κῇ). τί γὰρ δεῖ φ(ρ)ονε....... Ibidem p. 92. ἃ μέντοι Διογένης φ(η)σὶν κα(τα)νοήσαντας ἡμᾶς | |
| 15 | ἀναγεγραμμένα παρ’ Ἡρακλείδῃ περὶ πρέποντος μέλους καὶ ἀπρεποῦς καὶ ἀ(ῤῥ)ένων κα(ὶ) μαλακῶν ἠθῶν καὶ κρ(ούσ)εων ἁρμοττουσῶν κ(αὶ ἀ)ναρμόστων το(ῖς) ὑπ(ο)κειμένοις προσώπ(οι)ς οὐ μακρὰν ἀπηρτ(η‐ μέ)ν(ην τῆ)ς φιλοσοφ(ίας ἡγή)σ(ε)σ(θα)ι τῷ πρὸς π(λεῖστα) ἐπὶ τοῦ βίου χρησι(μεύειν) τὴν μουσ(ικὴ)ν (καὶ τὴν) περὶ αὐτὴν φιλ(οτεχ)νίαν | |
| 20 | οἰκείως διατι(θέν)αι πρὸς πλείους ἀρετάς, μᾶλλον δὲ πρὸς πάσας, ἐκ‐ θέντες ἡμεῖς ἐν τῷ τρίτῳ τῶν ὑπομνημάτων—καὶ τὰ παρ’ (ἄ)λλοις δὲ συγγενῶς εἰρημένα—παρεδείξαμεν ὅσης ἐστὶν γέμοντα ληρείας. Philodemus de musica p. 19 Kemke. κατανοήσαντά τι(να τῶ)ν εἰρημένων, ἐν οἷς (περὶ πρ)έ(π)οντος μέλους καὶ (ἀπρεπο)ῦς καὶ περὶ | |
| 25 | ἠθῶν ἀῤ(ῥ)έ(νων κα)ὶ μαλακῶν καὶ περὶ (κρούσε)ων ἁρμοττουσῶν κα(ὶ ἀναρμ)όστων τοῖς ὑποκειμέ(νοις πρ)οσώποις, ἅπερ ὁμολο(γουμέ)‐ νως οὐ μακρὰν ἀπεῖρ(χθαι τοῦ) φιλοσοφεῖν καὶ παρα—(post duos versus) (εἶ)ναι φανερὸν πρὸς (πάντ)α μέρη τοῦ βίου (χρησιμ)εύειν τὴν | |
| 30 | μουσικὴν (καὶ δύ)νασθαι τὴν περὶ αὐτὴ(ν φι)λοτεχνίαν οἰκείως ἡ(μᾶς δι)ατιθέναι πρὸς πλείους (ἀρε)τάς, δοκεῖν 〈δὲ〉 αὑτῷ καὶ π(ρὸς πά)σας. | |
89 | Philodemus de musica p. 20 Kemke. ἐξ ὧν δὲ παρατίθετ(αι Δικ)αιάρχου λάβοι τις ἂν ὅσ(α βούλετ)αι πρὸς τὴν ἐνεστηκυ(ῖαν) ὑπό‐ θεσιν, (ὡς) τὸ τοὺς πα(λα)ιοὺς καὶ σοφὸν τὸν ᾠδ(ὸν νο)μίζειν, ὡς εἶναι δῆλον (ἐκ) τοῦ παρὰ τῇ Κλυταιμ(ήστρᾳ κατ)αλειφθέντος· καὶ | |
| 5 | ......γ)νῶναί φασιν ο...|.. τ)ούτων ἀκούσῃ· δι’ οὗ γε | ...φωνεῖ‐ ται καὶ πλείο|(σι .....)τα(τ)αι τὸ πρὸ〈σ〉 ταῖς ἄλ(λαις δυνάμ)εσιν τὸ μέλος καὶ (στάσεων κ)αὶ ταραχῶν εἶ(ναι κ)ατα(πα)υστικόν, ὡς ἐπὶ (τῶν ἀνθρώπω)ν καὶ τῶν ζῴ(ων φαίν)εσθαι καταπραϋνο(μένω)ν· διὸ καὶ τὸν Ἀρχίλο(χον λ)έγειν „κηλ(εῖ)ται δ’ ὅτις (ἐστὶ)ν ἀοιδαῖς.“ πα(ρὰ) | |
| 10 | δὲ Κ(αρσὶν ἐ)πειδὰν ἐν ταῖς ἐκ(κλησίαις θ)όρυβος γένηται, τῶν (γλυ‐ κ)υτάτων τινὰς ᾠδ(ῶν ἐξά)ρχειν εἶτ’ εἰς τοὺς (ἄλλους γί)νεσθαι καὶ πέρας (εἰ)ς ἅ(παντ)ας· οὕτω δὲ κατα(λύειν) τὸ προκείμενον· εἶτα— | |
90 | Philodemus de musica lib. IV p. 105 Kemke. ἀ(λ)λὰ μὴν (θε)ὸς μὲν (ο)ὐθεὶς εὑρετ(ὴς) ἐγέν(ε)το τῆς μουσικῆ(ς οὐ)δὲ π(αρ)‐ έδωκε τοῖς ἀνθρώπο(ις, ἀλ)λ’ οὕτω παρ(εξέ)μαθον ὡς πρότερον ἀπε‐ | |
| δώκα(μ)εν. λόγον δὲ καὶ φρόνη(σιν) καὶ παιδευτ(ι)κὰς ἐπ(ιστή)μας | 234 | |
| 5 | οὐδεὶς εὐσεβὴς νο(μίζει) τὸν Ἑρμῆν καὶ τὴν Ἀ(θ)ηνᾶν καὶ τὰς Μού‐ σα(ς). ε(ἰ) δ’ ὁ λόγος ᾗ λογισμὸς ἐπήγα(γ)εν τὴν μουσικήν, οὐκ ἤδ(η καὶ) χ(ρή)σιμ(ος) διὰ τὸ καὶ τὰ (χ)είριστα. τὸν δὲ λόγον ἂν ἀ(ξι)ῶ(σ)ι καὶ φρόνησ(ιν) καὶ τὰ(ς) παιδ(ευ)τικὰς ἐ(πιστήμας ἐν)απο(λ)αβεῖν, (λεγέτωσαν) τὰς α(ἰ)τίας. | |
91 | Philodemus de rhetorica Vol. I p. 329 Sudh. (δύ)νασ(θ)αι πιθανῶς ἐπαινεῖν, ἣν ἂν βουλώμεθα δίαιταν, κα(ὶ) πάλιν τὴν αὐτ(ὴ)ν ταύτην, ἂν ἡ(μῖ)ν δοκῇ ψέγειν· ὥστε πείθ(ει)ν τὸν λό(γ)ον, ὅτι εἰσὶν ὑγιειναὶ αἱ ὑφ’ ἡμῶν λεγόμεναι ἢ ἐκείνων μᾶλλον, τὸν ὑγιαίνειν βου‐ | |
| 5 | λόμενον. ἡ δὲ τοιαύτη ἐργολαβεῖν μὲν τὰ ἰατ(ρι)κὰ ζητοῦντι, (φη)σίν, (οὐ)κ ἂν ἄ(χ)ρηστος (εἴη), πρὸς (δὲ) τὸ ὑγιαίνειν (οὐθὲ)ν (ἂν συμ)‐ βάλλ(οι)το. | |
92 | Philodemus de rhetorica Vol. I p. 329 Sudh. (εἰ δὲ τῷ ῥή‐ τορι ἥκισ)τα τῶν κατὰ (δό)ξαν ἀληθῆ φαίνετ’ εἶναι προσῆκον, ἀντι‐ (θ)εῖναι τὰ κατὰ ματα(ί)αν δό(ξ)αν ὑπόκωφον ἦν ου.η|τά τε μὴ τὴν ἀναφ(ο)ρὰν ἐπὶ (τ)ὰς ἐν(α)ρ(γεί)ας λαμβάνοντα καὶ (τὸ μη)δὲ τούτων | |
| 5 | τελέως ἐ(λ)λ(είπ)ειν τοὺς ῥήτορας. ἀλλὰ μὴν ἐν τῷ κατασκευάζειν τὸ προκε(ί)μενον πρὸς οὐθὲν ἔο(ικ)εν ἀπὸ τῆς μουσικῆς ἐπάγειν. οὐ γὰρ ἦν φαυ(λ)ότερα τὰ κατ’ αὐτ(ὴ)ν̣ (τ)ῶν ὑπὲρ ὧν ἐποίει τ(οὺς λο‐ γι)σμο(ύ)ς, ἀλλὰ ταῦτα (μὲ)ν εὐπαρακολ(ο)ύθη(τα πᾶ)σιν ὄντα etc. | |
93 | Philodemus de rhetorica Vol. I p. 332 Sudh. ἑαυτοὺς καὶ ἐ..|.....μ εὐμαθ(ε)ῖς (ο)ὐ πεί(θουσιν), ἀλλὰ πᾶσα ἡ μελέ(τη ἐσ)τ(ὶ)ν αὐτῶν πρὸς τοὺς (ὄχλους) καὶ τὰ δικαστήρια· (ὅθε)ν δὲ πρὸς ἑαυτόν τι ἐρ(εῖ, ο)ὐθεὶς ἐπιμέλεται οὐδὲ πρὸς συνήθη, πρὸς υἱόν, πρὸς γυ‐ | |
| 5 | ναῖκα· κἂν μὲν δίκη γένηται πέντε μνῶν, μ(ε)λετῶσιν καὶ ἐντεί(νο)ν‐ (ται), ὅπως πείσουσιν· (τὸν) δ(έ) που διὰ κενοδοξί(α)ν εἰς μοχθηρὰς ἐπιθ(υμί)ας (τ)άλαντον μέ(λλ)οντ(α) ἀναλίσκειν καὶ (μετὰ τ)ούτου ἑαυτὸν προσα(π)οβάλλειν, (ἢ τ)ῆς (γ)υναι(κὸς ἢ τοῦ υἱ)οῦ etc. | |
94 | Philodemus de rhetorica Vol. I p. 333 Sudh. ὡς ὁ (πείθων ἀναμέ|ν)ειν ἐν (Μ)αραθῶν(ι Λακεδαι)μονίους· „τί οὖν ἐπι(χ)ειρεῖσ“; ἐρωτήσαντος, ἔφη ὅτι „τὰ στενὰ καὶ τὰς παρόδους καταλή(ψ)ονται (καὶ) τὰ ὀχυρώματα ἐκπολ(ιορ)κήσουσιν.“ „Ἐλήλυθας οὖν“ εἰπόντος | |
| 5 | „εἰς Μαραθῶνα“; „Οὔκ“ ἔφη. „Ἀλλ’ ἀ(κ)ήκοα(ς) ἐπιμελῶς περὶ τού‐ (του) τ(οῦ) τ(ό)που“; τοῦ δ’ ἀνανε(ύσ)α(ν)τ(ος) „Τί οὖν, εἶπεν, ἐπι‐ | |
| χε(ιρ)εῖς οὐ(δ’) εἰδώς, εἰ εἰσίν“; (τ)οιοῦτοί εἰσιν οἱ σύμβου(λοι) οἱ δοκοῦν(τες) εἶνα(ι) δεινοὶ ἐν ταῖς (πόλ)εσιν καὶ λέγουσιν (ὁμοί)ως τούτῳ etc. | 235 | |
95 | Philodemus de rhetorica Vol. I p. 333 Sudh. ἅμα μὲν γὰρ ἐ(π)αγγέ(λ)λονται πολιτικοὺς π(οιή)σειν καὶ χρησίμους (τ)ῆι πόλει καὶ τοῖς φίλοις, (ἅ)μα δ’ ἀπολογοῦνται περὶ τῆς τέχνης, ὡς οὐκ οὔσης φαύλης, ἀλλὰ τῶν (χρ)ωμένων αὐτ(ῆ)ι φαύλως· ὥσπερ δυνατὸν τοὺς | |
| 5 | γενομένους οἵους δεῖ (καὶ) τῇ πόλει χρησίμους καὶ τοῖς φίλοις, ἐν ταύτηι τῆι δυνάμει ἀγνω(μό)νως (φέρ)εσθ(αι etc. p. 334. (εἰ)κῇ δ(έ τι)ς τῶν π(ονη)ρῶν ἐνίο(τ’ ἐν π)όλε(σιν) τῇ τέχνῃ χρῆ(τ)αι. γενομένους μὲν γὰρ οἵο(υς) δεῖ καὶ τῆι πόλει (χρ)η‐ σίμου(ς) καὶ τοῖς φίλοις, (οὐ)κ ἐνδ(ε)χόμεν(ο)ν ἀγν(ω)μόνως χρῆσθαι | |
| 10 | τούτ(οις), οὓς ἐπηνόρθωσαν, οὐδ’ ἀγνώμονας κα(ὶ π)ονηροὺς κα(ὶ δω)ροδόκο(υ)ς τιν(ὰς) ὄντ(α)ς καὶ πό(λ)ει κ(αὶ φίλοις ε)ἶναι χρησί‐ μ(ους). | |
96 | Philodemus de rhetorica Vol. I p. 337 Sudh. καὶ δικολόγο(ν. πρῶ)τον μὲ(ν το)ίνυν προσ(ε)κτέον (ἦ)ν, μήποτ’ ο(ὐ)κ (ἀ)φαιρῆι (τῶν) νεωτέρων τὸν πόθ(ο)ν τῆς ῥητορικῆς ἀλλ’ ἐ(π)ιτείνηι διὰ τῶν (κ)ατη‐ γοριῶν. κἂν γὰρ ἐμφ(α)νῶ(ς) ἄλλο τι λέγω(σι)ν, θαυμά(ζου)σ̣ι̣ τὴν | |
| 5 | οὕτω γε π(ρακτ)ικὴν δύ(ναμ)ιν οἷον (τὴν) μεμυθευμένην (περὶ τ)ὸν Αὐτό(λ)υκ(ον καὶ τοὺ)ς ὁμοίους. | |
97 | Philodemus de rhetorica Vol. I p. 344 Sudh. ——τοὺ)ς δὲ φιλοσόφους δυνα(τ)ούς, γ〈ε〉λοῖον ἦν κελ(εύ)ειν αὐτὰ παριέναι γεγρα(μ)ματευκόσι καὶ κεχορευ(κό)σι καὶ τετελωνηκόσι καὶ τὴν ὥραν πεπωληκόσι· εἰ δὲ ἐ̣κ̣έ̣λ̣ευ̣σ̣ε μὴ παραχωρεῖν λέ(γ)ειν, ἀλλ’ ἀντ(ιποιεῖ)‐ | |
| 5 | σθαι (τῶ)ν ἀποτελεσμάτ(ω)ν, ἀπ(ορ)ώτερον ποιεῖ τὸ (συ)μ(βαῖνον, οὐ) φάσκων ὑπὸ τῶν ἰδι(ω)τῶν παρα....|...σθαι. | |
98 | Philodemus de rhetorica Vol. I p. 344 Sudh. —εἶ)ναι τὸ κατ’ ἀλλήλω(ν εἰ)ρηκέναι (τ)οὺς ῥήτο(ρα)ς, ἃ παρατίθησι, καὶ τοῦ παμπονήρους γεγονέναι τοὺς φιλοσόφους ση(με)ῖο̣ν ἡγήσεται τὰ κα(τ’) ἀλλήλων παρ’ αὐτοῖς γεγραμμένα· καὶ πολὺ μᾶλλον ὅσῳ τοῖς μὲν οὐκ | |
| 5 | ἀπαρέσκ(ε)ι τὸ καὶ ψευδές που (λέγειν etc. | |
99 | Philodemus de rhetorica Vol. I p. 345 Sudh. οὐδὲ γὰρ τὴν τῶν ἰατρῶν τέχνην | δει)χθήσ(ε)σθα(ι) τῆς ὑγ(ιεία)ς οὐκ ἀπεργαστι‐ (κὴ)ν (ο)ὖσαν, ἐπειδὴ νικῶν(ται) ὑπὸ τῶν ἰδιωτῶν, φάρμακον ἱστορη‐ κότων τι νοσήματος ἀπαλλακτικόν, ἀγν(ο)οῦντες αὐτοί. τῶν τε ῥη‐ | |
| 5 | (τ)όρων οἱ διαφέροντες οὐ πολλάκις ὑπ’ ἰδι(ω)τῶν ἡττ(ῶ)ν(ται) τοῖς | |
| πράγμασιν (ἢ οὐ πολ)λάκις ἄγαν, κατα(λαλ)εῖσθαι δὲ πολ(λάκι)ς (πολ|λο)ῦ̣ δέουσιν, εἰ μή πο(υ ἄ)|φωνοι διὰ σωματι(κ)ὴν νόσον ἢ ἀχ̣αν(ε)ῖ(ς ὑπ)ό τινος πά(θο)υς (γεγεν)η(μ)ένοι. Hac Philodemi refutatione probatur Diogenis verba esse, quae | 236 | |
| 10 | leguntur p.343. ἄλλοι δὲ (μι)κρῶ(ι εὐ)λαβέστερον τὴν πρώ(την ἐ)παγ‐ γέλλονται καὶ ὅμως τοιαῦτα συν(γ)ραφόμενοι οὐ μόνον κατὰ τὰ πράγ‐ μαθ’ ἡτ(τ)ῶνται ἀλλὰ καὶ κα(τ)αλαληθέντες πολλ(άκις) ὑπ’ ἰδιωτῶν, οὐ(δ)ὲ(ν οὕ)τως ἐστὶν πει(σ)τικ(ὸν ὡ)ς ἀλή(θ)εια καὶ ἡ (περὶ τῶ)ν πραγμάτων (ἀμε)τά(πτω)τος ἐμπειρ(ί)α. | |
| 15 | Ad ultima verba referri videntur, quae Philodemus disputat p. 346: ἐμπ(ειρία ἀμετάπτωτός) ἐστι· (τοὐν)αν(τί)ον δὲ οὐ τῶν ῥητόρων, ἀλλὰ τῆς Διογένους καὶ τῶν ὁμοίων ἐπαγγελίας ὑπὲρ τοῦ ῥήτο(ρ)α κα(ὶ) μόνον εἶναι τὸν σοφὸν (ἀ)πο(φα)τικόν. οἱ μὲν γὰρ |...άκασι τὴν ἀλή(θ)ε(ιαν ἑ)κάστου (τῶν πό)λε(ι συμ)φερόντων κατὰ (τὴν ἱστο)ρίαν | |
| 20 | τῆς...etc. | |
100 | Philodemus de rhetorica Vol. I p. 346 Sudh. ——εἶναι Φίλωνος, ὃ (Δημή)τριος ὁ Φαληρεὺς ἐν (τ)ῷ περὶ τῆς ῥητορικῆς ἔτα‐ (ξ)εν, ἴσως τὰ πράγματ’ ἄλλα. κατ’ αὐτοῦ δὲ καὶ τὰ περὶ θατέ(ρο)υ Φίλωνος. ε(ἴ)τε γὰρ ὁ μᾶλλον εἰδὼ(ς τῶν) εἰδότων μὲν .....αθ’, | |
| 5 | ἧ(τ)τον δ’ ε(ἰδό)των ἀφείλ(ε)το τὴν ἐργολαβ(ίαν τῷ) ἀνασκε(υάσ)αι, .κοι...|σει τὸν (ὅλω)ς ἄπει(ρον) σοφὸν τῶν πολιτικῶν ὁ τὴν ἄκραν ἐσχηκὼ(ς) ῥήτωρ ἐμπ(ειρί)αν ἀ(πὸ) τῶν .εω...... (καὶ) δυ(ν)ά‐ με(νος etc. | |
101 | Philodemus de rhetorica Vol. I p. 347 Sudh. ——λειν μᾶλλο(ν πλανωμ)ένων ἢ μὴ πλ(ανωμ)ένων, ὑπ(ὸ) Διογένους (δὲ κ)αὶ τ(ῶν πα)ραπλησίων σχεδὸ(ν) δι|ὰ τ̣(ῶν) λεγομένων (ἐ)ξαπατᾶσθαι, καὶ κατ(ασ)κευασ(τ)ικὸν φέρει το(ῦ μ)ὴ πλανᾶν τοὺ(ς ῥ)ήτο(ρ)ας, ἀλλὰ | |
| 5 | τὰ λι......το .. | πείθειν κα(τὰ τὸ πλ)εῖσ(τ)ον· πείθειν .... etc. | |
102 | Philodemus de rhetorica Vol. I p. 348 Sudh. τοὺς με(γά)‐ λους (τῶν) πρ(ότερ)ον ῥη(τ)ό(ρων κατὰ) σύνεσιν ἐζ̣ηκέναι πολιτικὴν κ(αὶ) με(γ)άλ(η)ν εὐα(γωγίαν τ)αῖς (π)ό(λε)σιν̣ (ἐν)απ̣ερ̣(γάσα)σθ(α)ι β(ιω)|τικήν· τοὺ(ς) ν(ῦ)ν (γ)ὰρ (post duos versus:) οἱ δὲ καὶ etc. | |
| 5 | Col. LIII, 9. καὶ πρὸ(ς ὄχ)λον τυγ(χάν)ο(υ)σι, (μ)ηθὲν μαθόντων (π)οτ(ὲ .)ας..... | δην, μή(τ’ ἀπὸ τῆ)ς ἐμ̣π̣(ει)ρ̣ίας ἐν(δόξ)ων γεγονό‐ των μήτ’ ἀ(π)ὸ τοῦ καλῶς (ἔχοντ)ος (πρ)οσερχομέ(νων ταῖς) ἀρχαῖς, ἀλλ’ ἀ(πὸ| ........... πε)ρὶ λαλήσεως | |
| Col. LIV. (καὶ τού)τωι π(αρα)πλήσιοί τινες οὐ(θὲν μα)θόντ)ες. | 237 | |
| 10 | ἐμπείρω(ς γὰρ ἔ)χειν (κ)αὶ ἀ(π)ὸ τοῦ κ(αλλί)στου προ(σέρ)χεσ(θαι ταῖς) ἀρχαῖς, ἀπείργ(εσθαι δὲ μὴ) τοὺς τελείους κα(τ’ ἀρετὴν) καὶ (τ)ὰς πόλ(ει)ς δ̣υ̣(νατοὺς) βρ(αβ)ε(ύ)ειν. ἀλλὰ (τὴν) μὲν ἱσ(τορί)αν. | |
103 | Philodemus de rhetorica Vol. I p. 350 Sudh. τὸ δὲ τοὺς) ἀρξα(μ)έ̣(νο)υ̣ς̣ ἀ(πὸ τοῦ) δύνασ(θαι σιω)πᾶν, ὡ(ς) παρὰ Ξενοκράτει, μονωτάτους καὶ λέγειν εἰδέναι—ταὐτοῦ γὰρ ἑκάτερον εἶναι—τί(νι) προ(σ)έχο(ν)τες, ὦ πρὸς θεῶν, πιστεύσομεν, εἰ μὴ τῷ Ξενοκράτην οὕ‐ | |
| 5 | τως (ἐ)π’ Ἀντιπά(τ)ρου καὶ τῶν συνέδρων διαλεχθῆνα(ι, καθά)π(ερ ὁ) Φαληρεὺς (ἱστόρηκεν ἐν τ)ῶι (περὶ τῆς ῥητορικῆς); | |
104 | Philodemus de rhetorica Vol. I p. 350 extr. Sudh. κ)αὶ τοὺς ἐ(πι)σημ(ο)τάτ̣ου(ς τῶ)ν (ἐμ)π̣ρά(κ)τ̣(ων ῥ)ητό(ρ)ων, δι(ὰ τὴ)ν ἐ(μ)φαι‐ νομένην ἐκ τῶν φ(ι)λοσόφων συνερ(γ)ίαν, ἦχθ̣(αι) παρ’ αὐτ(ῶν), ὥ(σπερ Πε)ρι(κ)λέα καί τινας ἄλλους ἄρχον(τας καὶ) Δη(μο)σθένην, καὶ (οὐ)‐ | |
| 5 | δὲν π̣(λημελῆ)σαι τοι(οῦ)τον, οἷον (Σω)κράτε(ι) παραβαλόν(τας) Ἀλκι‐ (βι)άδ(ην) τ̣ε καὶ (Κρ)ιτία(ν). τῆς (δ’) αὐτῆς ὕ(λης) τ(ὴν τῶν ῥη)τό‐ ρων ἔχ(εσθαι) etc. | |
105 | Philodemus de rhetorica Vol. I p. 351 Sudh. —λαις τὴ(ν) | ἀ..ντ.ι ιιν (π)αρεισ(ῆγ)εν· τοῖς δ’ ὅπλοις οὐ(κ ἔο)ικεν. τὰ μὲ(ν) γὰρ οὐθὲν εὐφυὲς προσφέρεται πρὸς ἀπάτην μεμηχανημένον, ἡ δ(ὲ) τῶν ῥη(τόρ)ων εἰσαγωγὴ πάντα (τ)ὰ θεωρήματα πρ(ὸ)ς τοῦτ’ ἔχει τεί‐ | |
| 5 | νο(ντα) καὶ κατὰ τὸν Ἡράκλειτον κοπίδων ἐστὶν ἀρχη(γός.) p. 354 col. LXII. τὰ (μὲν γὰρ οὐθὲν ε)ὐφυὲς ἔχε(ι πρὸς ἀπάτ)ην μεμηχα(νη)μέν(ον), ἡ δὲ τῶν ῥητόρων (ε)ἰσ(α)γωγὴ πάντα τὰ θεωρήματα πρὸς τοῦτ’ ἔχει τείνοντα καὶ κατὰ τὸν Ἡράκλειτον κοπίδων ἀρχηγός· πῶ(ς) γοῦν ἔστ(ι)ν, χωρὶς τοῦ πάντ’ ἐπιδεῖξαι τὰ θεωρήματα, πρὸς ὃ | |
| 10 | λέγει τείνοντα (μᾶλλον ἢ) μηθὲν ἁπλῶς εἰπεῖν; ἢ τίς ἂ(ν τ)ὸ π(ρ)ό‐ τερον τοῦτ’ ἀν(έχοιτ’), ἀπὸ τοῦ ῥη(θ)ησομένου κα(ὶ λ)εγο(μέ)νου πρὸ(ς αὐ)τῶ(ν etc. p. 355 col. LXIII. τάχα δ’ ἴ(σω)ς ἀ(φορμήν) τιν’ (οὕ)τω(ς) δί‐ δωσιν ἐν(ί)ο̣ις πρὸς ἀπάτην τῶν ἀκο(υό)ντων. „ἀλλὰ νὴ Δία τοῦ(τ)ο | |
| 15 | τοῖς ὅπλοις, ἐρεῖ τις, οὐ συμβέβηκεν, (τ)ὸ δ(ιδ)όναι πρὸς ἀπάτην ἀφορ‐ μάς.“ οὐκοῦν τοῦτ’ ἐχρῆν, ἐ(γὼ φ)ήσω, λέγειν συμβεβηκέναι τοῖς τῆς ῥητορικῆς θεωρήμασιν, μᾶλλον δὲ τισίν, ἀλλ’ οὐ τὸ πάντα καὶ τὴν εἰσαγωγὴν εἰς τοῦτο τείνειν. | |
106 | Philodemus de rhetorica Vol. I p. 352 Sudh. δι(ὸ κιν)άδοις Ἀριστοφάνης α(ὐ)τοὺς ε(ἰ)κά(ζ)ει etc. col. LIX. (τῶν μάλιστα) π(επι)στευμένω(ν εὖ) ἱστορία(ν γ)ρά‐ | |
| φειν, (οὐκ ἀγ)ενοῦς τινος καὶ ἀ(ν)ε(πιγρ)άφου παρ(α)τιθείς. (οὐ μ)ό‐ | 238 | |
| 5 | νον δ’ Ἀλ(έξ)αν(δρ)ον ἠρέθιζ(ο)ν, ἀλλὰ καὶ τὸν πατέρ(α). κον.... ...ων κωμῳδοποιὸν (τῆ)ς εἰς τοὺς ῥήτορας ...μνησθεὶς (βλα)σφημίας, ὅθεν, φη(σίν, ο)ὐ κακῶς μο.οκ.υ.νηνε..ωνπε......ρε..ατο.. δοπ.η.υε. col. LX. ἐ)πιρερ............ | προσδο(κ)ῶν τ.........| νῦ(ν) | |
| 10 | γε διαμ(αχ...... | φιλοσόφωι χαρακτῆρι | πιε.ει πρὸς ....ορον τὸν φιλόσοφον. οὐ μὴν ἀλλ’ ἔτι (τ)αῦτα πάντ’ ἐπ(ιμε)λῶς ἐπικόψομεν, εἰ κα(ὶ) δι’ αὑτοὺς ἀναγκα(ζ)όμεθα καὶ αὐτοί π(ω)ς τὰ παραπλήσια π(άντ)α λέγειν. τίς γὰρ οὐκ ἂν διετράπ(η τὸ)ν Διογένους (ἐ)πη‐ (ρεασ)μόν, μὴ πιθανώ(τερο)ν προσφέροντα κα(τ’ αὐτῶ)ν̣ ἢ̣ ὁ Π̣(ῶλ)ο̣ς? | |
| 15 | εἰσῆκ(ται π)αρὰ Πλάτων〈ι〉 ἀ—— col. LXI. τὸ δ’) αὖ φῆσαι τὸ ῥηθὲν ὅμοιον εἶναι τῶι λέγειν (ὡς | οὐδὲν) κωλύει τὴν μέθοδον εἰδέναι, καθ’ ἣν .περγα ποιοῦσι καινὰ (φ)αίνεσθαι καὶ καθ’ ἣν (ἀπ)οτέμνουσι βαλλάντι(α), μὴ μέντοι χρῆσθαι κα(τ’) ἀνθρώπων, ἀλλ’ ὅταν χρεία γένηται, ταὐτόν (ἐ)στιν τῶι μηδὲν | |
| 20 | ἔ(χ)ε̣ι̣ν̣ ἀντειπεῖν. εἶνα(ι γὰ)ρ αὐ(τ)ῆι χρῆσθαι (π)ρ̣ὸ(ς .....|..ν καὶ π(ρ)ὸ(ς) σο—— col.LXIX p. 359. τὰ δὲ λεγό)μ̣ε̣ν̣(α | κατὰ) Δημοσ(θέ)νους καὶ Λυκούργου περὶ τῶν Ἁ(ρ)πα(λ)είων ψευδῆ πειράσονται δεικνύειν, (ὃν) δὲ τῶν μάλιστα πεπιστευμένων ἱστορι(ο)γράφων γράφειν ἅ φησιν λέ‐ | |
| 25 | γει[ν], καὶ π(ά)ντως ἀσημότατον εἶναι δια(τε)νοῦνται καὶ δυσμενῆ καὶ τὸ πέρας ἀ(ν)αι(δ)ε(ίας). ἀπαρν(ή)σονται δ’ εἰκότως καὶ Ἀλέξανδρον αὐτοὺς ἠρεθ(ικέ)να(ι κ)αὶ τὸν πατέρα (πολ)ὺ πρότερον ἐπ —— | |
107 | Philodemus de rhetorica Vol. I p. 355 Sudh. (καὶ μὴν) περ(ι)ο(υ)σίαν καὶ σώ(μα)τος (ἰσ)χὺν κα(ὶ κ)άλλο(ς) καὶ (μυ)ρί’ ἄλλα προφέρειν (εἶ)χεν ἄ(ν) τις, ἀφορμὴν μ(έν) τισιν εἰς ἀδικίαν ἀ(ν)θρώ‐ πων διδόντα, τετιμημένα δὲ χάριν ὠφελίας καὶ παρεχόμενα πολλ(οῖς, | |
| 5 | χ)ρηστὰ δὲ λεγόμενα καὶ ὑπὸ Διογένους. εἰ δ’ ὄντως ἁμιλ(λᾶ)σθαι δυνατός ἐστιν ὁ ῥήτωρ καὶ τὴν σιωπ(ὴν)—— col. LXV. (ταύτῃ) μὲν δυ(νήσεταί τις καὶ το)ὺς Στωϊκούς, (εἰ μὴ) κα(ὶ) τοὺς φιλοσόφους ἅπαντας λέγειν ὁρᾶσθαι τοιούτους καὶ ἐπι‐ δεικνύειν τινὰς ῥήτορας οὐ τοιούτους, εἰ καὶ παιδ̣α(ρ)ιωδῶς οὗτ(ος, | |
| 10 | προσδο)κ̣ή(σ)ας ὑποπτευθ(ή)σεσθα(ι ἢ) ἀπαντηθήσεσθαι, τοῦτο προσέ‐ θηκ(εν· „ἐὰ)ν μή τις οἰκείας ἥτ(των) ἦι φύσε(ως.“ .......το)ὺς ἀπολα̣(ύ)οντας ἑαυτ(ῶν) ἀν(θρώπ)ους καὶ λόγους· | ξ.....α.εν.ι καὶ δι—etc. | |
108 | Philodemus de rhetorica Vol. I p. 357 Sudh. —καθ(άπε)ρ | |
| ἐν Λα(κεδαίμο)νι, φα(νῆν)αι τοὺς ῥήτορας ᾐ(τι)ᾶτο· ἄλ(λ)αι δὲ πολλαὶ συντυχίαι καὶ (π)ονηρίαι πάντῃ διὰ τῶν ἀνθρώπων. (ἐ)ῶ γὰρ ὅτι κα(ὶ) ἀπὸ φιλοσοφίας ὡρμ(η)μένου(ς ἔχ)οι (ἂ)ν ἐπιδεικνύειν τινὰς αἰ‐ | 239 | |
| 5 | τίους κα(ὶ συ)ναιτίους τῶν εἰρημένων. εὐπορήσουσι δὲ καὶ δημοκρα‐ τίας ἐκ τυραννίδων παραφέρειν (καὶ) φυλακὰς ἐκ πολ(εμίων κ)αὶ σωτηρία(ς ἐκ τῶν μεγίσ)των συμφ(ορῶν τοὺς) ῥήτορα(ς ἐξευρηκότας.) col. LXVII. (ὁμο)ίως Ἀ(θή)νη(σι τὸ γένος ἐ)φύετ(ο τὸ) τῶν τυ‐ ράννων, ὅπου πλείονες ἐγένοντο ῥ(ή)τορες ἢ συλλήβδην κατὰ τὴν | |
| 10 | ἅπασαν οἰκουμένην, ἀληθὲς εἶναι δύναται τὸ μηδεμίαν π(όλιν νὴ) Δία ῥήτορας ἐκ δημοκρατίας εἰς τυραννίδα περιστῆσαι. σιωπῶ γὰρ ὅτι καὶ τὰς (αἰ)τίας ἃς φα.|.ας ὑπέγραψε, κοινὰς (μὲν) εἶναι καὶ παντὸς ὄχλου συμβ(ήσε)τα(ι | |
109 | Philodemus de rhetorica Vol. I p. 358 Sudh. ὁ δ’ Α(ἰσχί)‐ νης οὐκ ἂν ἐπετ(είμ)α τοῖς Ἀθηναίοις ὅ(τι) Δημοσθένην οὐχ ὡς τοὺς περιτρέψαντας τῶν πορθμέων ἐκώ(λ)υ(ον ἐ)πευθύνειν ἀνατε(τρ)αφότα τὴν Ἑλλάδα· κ(α)κῶς Διογένην ἐροῦσιν λέ(γει)ν „οὐ χρῆσθαι τοῖς | |
| 5 | αὐτοῖς ῥήτορσι τοὺς Ἀθηναίους.“ | |
110 | Philodemus de rhetorica Vol. I p. 359 Sudh. ῥήτ)ο(ρας δὲ ἐκβεβληκέ)ναι καὶ τεθανατωκέναι τὰς Ἀθήνας. εἰ δ’ ἔνιαι καὶ ῥήτορας ἐκώλυσαν προσιέναι, μὴ μόνον συμβουλεύειν, ἀλλὰ πολλὰς καὶ τὰς μεγίστας διατελεῖν αὐτοῖς χρωμένας. καὶ πάλιν τοὺς ῥήτορας μὴ πάν‐ | |
| 5 | τας αὐχοῦντας, ὡς ἔφη οὗτος, ἐπιτηδ(εύοντας δια)τελεῖν τόλμαν. καὶ (γὰρ τ)ῶν ἄλλων (τ)οὺς (μὲ)ν κακουργ(εῖν), τοὺς (δὲ) καὶ τἀγαθά πως πεί(θει)ν. | |
111 | Philodemus de rhetorica Vol. II p. 202 Sudh. τῶν μὲν (γ)ὰρ παναρέτων, οἵου φατὲ (τ)οὺς πολειτικοὺς ὑπάρ(χειν |.ειν (ο)ὐδεὶς οὐ‐ δὲ Φωκίων, ἂν ἄρα δόξῃ καλεῖσθ(αι, ὃν) ἔφη δήμο(υ γ)ενέσθ̣α̣ι̣ (σω‐ τῆρα) | διὰ τῶν ἑαυτοῦ λόγων, (κατὰ) Διογένην (π)ανάρε(τός τις) ἦν. | |
112 | Philodemus de rhetorica Vol. II p. 203 Sudh. ὅ)ταν μὴ τ(οῦ) κα(λοῦ χάριν πρ)οσέρχωνται τ(ῶι) πολι(τεύ)εσθαι, τεωρ|..ον.ηγο ...ενοι, καθάπερ ἐν τῆ(ι Σκυθ)ῶν ἐρημίᾳ δι(αλ)εγόμενος οὕτως γρά‐ φει. (τ)ὰ μὲν (γ)ὰρ ἄλλα π(α)ρείσθω, (ἐ)πεὶ τόν γε σ(υναρ)μόττοντα | |
| 5 | λόγον ἐ(ξηγη)σάμεθα πρότερον δι(ότι οὐ) τοῦ καλοῦ χάριν προ(σέρ)‐ χε(σ)θαι δεῖ τ....ων τ.. | ΑϹϹΤΟ..νει (post duos versus: ὁ νο)ού‐ μενος δ’ ὑπὸ τῆς (Στο)ᾶς οὔτε γέγονεν (οὔτε ἔστι)ν οὔτ’ (ἔ)σται ποτέ etc. | |
113 | Philodemus de rhetorica Vol. II p. 204 Sudh. μετὰ δὲ ταῦτα λίαν ἐπε(νήνεκται ἄ)πιστ(ον· „δῆλοι δ’ οὐ μετέχον)τες (τῶν τοιούτων | |
| ἐπιστη)μῶν, (ο)ὔ(τε ἀναλίσκοντες) χρόνο(ν οὔτε δ)απ(άνην οὔ)τ’ ἀσχ(ο‐ λ)ίαν ὑπομέ(νον)τες ἕνεκα (τ)ῶν τοιούτων οὐδ’ ὑποτάττοντες ἑαυτοὺς | 240 | |
| 5 | οὐ(δε)νὶ πώποτε τῶν τὰ το(ιαῦ)τα ἐπανγελλομένων.“ | |
114 | Philodemus de rhetorica Vol. II p. 207 Sudh. τό τε (φά‐ σ)κειν δ(ια)τετελεκένα(ι) τοὺς ῥήτορας φαίνοντάς τε καὶ ε(ὐ)θύνοντας (καὶ εὐθυ)νομ(έν)ους, πικρίᾳ (καὶ ἐπ)ηρ̣είᾳ ἐστὶ χα̣ρ̣ιζομέν(ων) ἀνθρώ‐ πων. τοὺς (γ)ὰρ ἐπισήμους αὐτῶν εὐθυνκότας μέν ποτε κα(ὶ α)ὐτοὺς | |
| 5 | ὑπεσχηκότ(ας) ε(ὐθ)ύνα(ς) καὶ παρε(ιλ)ήφ(α)μ(ε)ν καὶ (ὁ πολ)ιτικὸς φιλεῖ βίος τὰ τ(οια)ῦτα π(άσχε)ιν τε καὶ πράττειν κα..ογ.|νη‐ μενο etc. | |
115 | Philodemus de rhetorica Vol. II p. 208 Sudh. εἰ δὲ μόνος Διογ(ένη)ς δῇμον ἱστόρηκε (πραγ)ματ(ικὸ)ν μὲν αὐτῶν ο(ὐδ)έν(α λαβό)ντα, διὰ παντὸς δὲ πρ(ὸς χ)ά(ριν) ὁμιλ(ο)ῦντας καὶ τό(γε) θεω‐ ρικὸν δ(ιδόν)τας (ἢ κ)ατ’ ἄλλον τρό(π)ον (τ)ὰ (κοινὰ) δια(νέμον)τα(ς), | |
| 5 | ἴσ(ως βέλ)τιο̣(ν ἔχ)ομ(εν) οἱ μηδ(ὲ)ν ἱστο(ρηκ)ότες τ(ῶν π)ερὶ τοὺς (ῥή)τ(ορας· τὸ μ)ὲ(ν) γὰρ ἐ(νί)ους τοιούτου(ς γε)γονέν(αι, π)ολλοὺς δὲ καὶ πραγματικὰ (συ)μβεβου(λε)υκέναι καὶ δι(άνο)ι(αν) ἐνβρι(θ)ε‐ στέραν ἔχοντ(α καὶ μ)ετὰ παῤῥησίας πολλῆ(ς πεπολιτ)εῦσθαι καὶ πε‐ π(ολεμηκέν)αι τοῖς τὰς νεμή(σεις τῶ)ν κοινῶν εἰσηγου(μένοι)ς, καὶ | |
| 10 | τὰς ἱστορίας ἐδο(ξά)ζομεν ἡμῖν μαρτυρήσειν. | |
116 | Philodemus de rhetorica Vol. II p. 209 Sudh. ἀκ(ο)λούθως δὲ τούτοι(ς)· „ἱκανόν, (φ)ησίν, εἶναι δεῖ τὸν πολιτικὸν ἄρχειν τὰς κατὰ πόλι(ν ἀ)ρχάς, ῥήτω(ρ) δ’ οὐ δ(ύναται“) etc. col. VII, 7. οὐ μ(ὴ)ν ὅ γε τῆς ἰδιωτέρας τυν(χά)νων προσηγορίας | |
| 5 | πολιτικὸς ἐπὶ τὸν (στρα)τηγεῖν δυν(άμ)ενον καὶ ναυαρχεῖν (ἐπι)δια‐ τείνει etc. | |
117 | Philodemus de rhetorica Vol. II p. 210 Sudh. ἔτι καταγε‐ λά(στως φησίν „τῆς μὲν) ῥητορ(ικῆς ἀ)ν(τι)ποιουμέν(ης ο)ὐ (π)αν(τὸ)ς τοῦ (π)ολιτικοῦ καὶ οὐ..νου, τοῦ δ’ ἰδί(ως καὶ) κ(α)τὰ π̣ό(λεις συμ)‐ βουλεύ(ειν deest unus versus τὸν σοφ)ὸν (ἄ)ρχειν (ἁπάσας) τὰς κ(α)τὰ | |
| 5 | πόλ̣ιν ἀ(ρχάς post tres versus:) οὐ μόνον (τὴν......... | ..αν φρό‐ νησιν ἐξ.......|εν, οὐδὲ μόνο(ν) ἀγα(θ)ός ἐσ(τιν) διαλεκτικὸς καὶ γραμματικὸ(ς καὶ πο)ητὴς καὶ ῥήτωρ καὶ τε(λείως μεθο)δικὸς ὁ καλὸς ἐπὶ πάσα(ις γ)έγον(εν) ταῖς τέχν(αι)ς, (ἀλλ)ὰ καὶ πρὸς τῶι συ(μφέ‐ ροντι τῶν π)όλεων· (οὐδὲ τοῖς οἰκοῦσι τ)ὰς Ἀθήνας (μό)νο(ν ἢ Λακε)‐ | |
| 10 | δαίμονα συμ(πο)λ̣(ι)τ̣ε(ύει)· ἀ(φρ)όνων γὰρ πολιτ(εία οὐκ ἔσ)τι(ν) οὐδὲ | |
| νόμος· ἀλλὰ τῷ | ἐκ (θ)εῶν καὶ σο(φ)ῶν συστήματ(ι, ᾗ) καὶ β̣α(σι‐ λ)ε〈ὺ〉ς εἶν(αι λέ|γεται) καὶ στρατηγὸς κ(αὶ κατ)ὰ (γῆ)ν καὶ κατὰ θάλα(τταν κα)ὶ ταμίας καὶ πρά(κτωρ καὶ τ)ὰς ἄλλας κατὰ τρόπον (οἰ‐ κο)νομεῖν ἀρχάς, ἐπειδὴ (τὸν) πολιτικὸν ἐξ ἀνάγκης δεῖ καὶ τὴν ἁπάν‐ | 241 | |
| 15 | των τ(ού)των ἔχειν ἐπιστήμην.“ | |
118 | Philodemus de rhetorica Vol. II p. 214 Sudh. τ(οὺς) μὲν ἀπο(τέμ)νεσθαι τὸ συμβουλευτικὸν αὐτ(ῆς) μέρο(ς), τοὺ(ς) δὲ τὸ δι‐ κα(νικόν), το(ὺς δὲ) τὸ κατὰ τὰς ἀρχὰ(ς) ἔμπειρον, ὡς ἐπὶ ἰατρ(ι)κῆς ἔχει (κ)αὶ ζωγραφί(ας) καί τινω(ν ἄλλω)ν (τ)εχνῶν· καὶ τοὺς π(ερὶ | |
| 5 | Δη)μο(σθ)ένη(ν) καὶ Δημάδην τὸ συμβουλευτικὸ(ν) καὶ δικαν(ικὸ)ν εἶδος ἐκπεπονηκ(ότα)ς εἰκό(τω)ς ὑπ(ὸ τ)ῶν (Ἀθ)ην(αί)ων οὐκ ἐνπ(ι‐ στεύεσθ)αι (τὸ) μέρος, οὗ τ(ὴ)ν (ἐμπειρία)ν οὐκ ἔσχον. | |
119 | Philodemus de rhetorica Vol. II p. 216 Sudh. πρὸς) τὸ κα‐ λῶς πρεσβ(εύειν συ)νεργε(ῖ)ν τὴν ῥητορικήν. „Λακεδαιμόνιοι, φησίν, καίπ(ερ) ἐκπαίζοντες αὐτήν, δ(ιὰ) τῆς τυχούση(ς) ἐντε(ύξεω)ς οἰκονο‐ μ(οῦ)νται π(ᾶν ὃ θ)έλουσιν.“ (πρ)ῶτον μ(ὲν οὖν) οὐ δώσει τις οἰ‐ | |
| 5 | κονομεῖ(σθ)αι πᾶ(ν) ὃ θέλουσιν Λακε(δ)αι(μ)ονίους ἀπὸ τ(ῆ)ς τυχούσης (ἐ)ντεύξεως, οὐδ’ ε(ἰ)δ(έν)αι (φ)ήσει καλῶς πρεσβ(εύ)ειν, καὶ παρὰ ταύτην τὴν (αἰτ)ίαν οὐκ εἰδέναι, διότι (τ)ῆς (ῥ)ητο(ρ)ικῆς οὐκ (ἐπ)ε‐ μελή(θ)ησα(ν), ἀλλ’ ὑπὸ Διογένους εἰκῇ (τα)ῦτα περιφ(έρεσθαι· κἂν) συγχωρηθῇ δὲ ἐ(πιτ)ε(τευ)χέναι κ(α)τὰ πρε(σβείας αὐ)τούς, ἀλλὰ π(ῶς | |
| 10 | δέδεικται γ)είνεσθα(ι αὐτοὺς οὕτως ἀ)πείρους τῆς (ῥητορικῆς ὥσ)τ’ ἐ(κπ)α(ί)ζειν (αὐτήν etc. | |
120 | Philodemus de rhetorica Vol. II p. 218 Sudh. ἐ)άν τε διὰ τοῦ(το μὴ φῇ) τὴν πολιτικὴν ῥη(τορικ)ὴν εἶν(αι) πάντως, ἐπειδή (τι)νες οὐκ ὄντες ῥήτορες καλῶς πρ(ε)σβεύ(ουσιν), τό(γε) τὴν ῥητορικὴν οὐκ εἶναι καὶ πολιτικὴν (πῶ)ς προσῆκται; | |
121 | Philodemus de rhetorica Vol. II p. 218. „ν(ὴ Δ)ί’ ἀλλὰ καὶ Ἀθηνα(ῖο)ι κα(ίπε)ρ ὄντε(ς) φιλορήτορε(ς ἤδη) προσκόπτουσι ταῖς π(εριόδοις) καὶ τοῖς (τ)έχνης (καὶ διδασ)καλεί(ου) ῥητορικοῦ π(ρο)σ‐ βάλλο(υσι)ν.“ γελοῖον μὲν τὸ ν(ῦ)ν λέγειν προσκόπ(τ)ειν Ἀθηναίους | |
| 5 | τούτοις. etc. | |
122 | Philodemus de rhetorica Vol. II p. 220 Sudh. λέγειν, ἀ(λλ’ ε)ἰσὶν (καὶ φι)λόσοφοι, (οἷστ)ισιν ἔθος ἐστὶν φλυαρεῖν ὥσπερ σοὶ καὶ Κριτολάωι, σαφῶς λέγοντος ἄκουσον· „ἥ γ’ ἐνπειρία τῶν πολιτικῶν ῥητόρω(ν), τὸ συνέχον ἔχου(σα) κεί(με)νον ἐν εὐκαιρίας στο(χασμ)ῶι | |
| 5 | κ̣α̣ὶ διδάσκει πολ(λάκ)ις μὲν ἐ(κ)τείνειν μα(κρ)οὺς λόγους, πολλάκις δὲ βα(ι)ά τινα διαλεχθῆναι, πο(λλ)άκις δὲ μηδὲ διᾶρα(ι) τὰ (χείλ)η.“ | |
| παρα(ι)ρούμενος οὖ(ν ἐκ) τῆς ἐπιστήμ(ης καὶ) τ(ῆ)ς ἐνπειρίας (τὰ) μάλιστα παρα(διδό)μενα, (ἐ)π̣εὶ καὶ τινὲς ἀστοχοῦσ(ιν), αὐτὸ(ς) γε‐ λοῖ(ό)ς ἐστιν. | 242 | |
123 | Philodemus de rhetorica Vol. II p. 220, 25. „ἀλλ’ εἰ δύναν‐ ται συλλῦσα(ι πό)λεις καὶ συμμάχ(ους ποι)ῆσαι, γνωρίμους δια(φερο)‐ μένους καὶ (γ)υναῖ(κα) πρὸς ἄνδρα (σ)τασιά(ζουσαν ἢ ἐρ)αστ(ὴν πῶς οὐχ οἷοί τε διαλλ)άτ(τειν) πρὸς τ(ὸν ἐρώ)μεν(ο)ν καί πως ἀ...|... | |
| 5 | ε(σθαι) φιλίαν; τ(ῆς γὰρ αὐτ)ῆς ἐ(στιν) ἐνπειρί(ας ἔ|να π)ρὸς ἕνα οἰ‐ κειῶσαι κα(ὶ πλήθη), καθάπερ τῆς αὐτῆ(ς ἐνπειρί)ας μίαν λύραν π(ρὸς ἑ)τέ(ρ)αν σύμφωνον ποιῆ(σαι) καὶ πολλὰς πρὸς πολλάς.“ | |
124 | Philodemus de rhetorica Vol. II p. 224 Sudh. „καὶ μὴν νὴ Δία, φησίν, εἷ(ς ἢ) οὐδ(εὶς) μνημονεύεται τούτω(ν) πεπρεσβευκὼς ἐπὶ (τῷ) συμφέροντι τῆς π(ατρίδος.“) p. 225. „ἀλλ’ οὐ(δὲ) εἷς, φησίν, ἱστόρη(τ)αι τούτων πολίτης ἀγα‐ | |
| 5 | (θὸς γενόμενος.“) col. XX. πολίτου πολιτικὸς ..α|..νητα.δαιος, εἰ δὲ π(ολιτικ)όν, οὐ μόνον, φήσ(ω), τῶν ῥητόρων ἀλλὰ καὶ τῶν τ(ὰ)ς πόλεις κατοικούν‐ τω(ν οὐ)κ ὀλ(ίγοι χ)ωρὶς φιλοσο(φί|ας ἄνδρ)ες (γεγ)όνασιν πολι(τι‐ κοί· οἱ) μ̣ὲ̣(ν γ)ὰρ ἄφ̣(ρ)ονε(ς πάν)τες (εἰ)σὶν ἄθλιοι, χρηστ(ὸς) δ’ | |
| 10 | οὐδὲ εἷς οὐδ(ὲ ἥ)μερος (οὐ)δὲ φιλόπα(τρις οὐ)δὲ τὰ(ς ἄλλα)ς δημώ‐ δ(εις ἀρε)τὰς ἔχω(ν, μή τι δ)ὴ (τ)ὰς τελε(ί)ους. καὶ | προσε(νην)εγμέ‐ ν(ων τῶν) τοιού(των ἐκ) φύσεώς (τινα) καὶ ἀγω(γῆς), ἔστ(αι) σ(υν)‐ δεδομέ(νον) τὸ χ(ωρὶς φιλοσο)φίας (πολιτικοὺς δύνα|σθα)ι γενέσθα(ι τινάς· ὥς|τε) πῶς πολι(τικὸ)ς ο(ὐκ) ἔσ(τα)ι ῥήτωρ χω(ρὶ)ς φιλ(οσο)φίας; | |
125 | Philodemus de rhetorica Vol. II p. 226 Sudh. „ὅθε(ν) μὲν μ(ὴ κ)αλῶς προστ(ή)σεσθαι τὸν ῥήτορα τῆς πατρίδ(ος), κἂν ἔχῃ τὴν ἐνπειρία(ν), ἄνευ φιλοσοφίας λέγο(μεν.“)—Πε(ρι)κλῆς τοίνυν, ὃν (ἔφη) ἀν(εκ)τότατον γε(γ)ο(νέναι τῶ)ν ἄλλων ῥητό(ρων, ὅτι Ἀναξ)α‐ | |
| 5 | γόρου καὶ (ἄλλων τινῶν) ἤκουσεν, φι(λοσόφοις) μὲν ἴσως παρέβαλε, Στωϊ(κ)οῖς δ’ ο(ὐ)δα(μ)ῶς, ἀλλὰ κα(ὶ τ)ὰς ἐναντίας ἐσ(χ)ηκ(όσιν δ)όξας ὑπὲρ τῶν ὅλ(ων)· μόνον δὲ (κα)τὰ Διο(γέν)ην ἡ Στωϊκὴ (π)οιεῖ πο(λίτ)ας ἀγα(θούς) etc. | |
126 | Philodemus de rhetorica Vol. II p. 228 Sudh. (Ζήνω)νος καὶ Κλε(άνθους καὶ Χρ)υσίππου καὶ τῶν τ(οιού)τ(ω)ν ἁπάντων. ἀλλὰ γὰ(ρ οὐχὶ) προσεδρεύειν (χρὴ ἐπὶ πλέον) τοῖς Διογένους (λόγοις· | |
| καὶ) γὰ(ρ οὔ)τ’ ἀκριβὲς ο(ὔτε ..)|τ....τι (γρ)άφων (φαίνε)τ(αι) etc. | 243 | |