TLG 1158 002 :: APOCALYPSIS JOANNIS :: Apocalypsis apocrypha Joannis (versio altera)

APOCALYPSIS JOANNIS Apocryph. Hagiogr.
(A.D. 2?)

Apocalypsis apocrypha Joannis (versio altera)

Source: Nau, F. (ed.), “Une deuxième apocalypse apocryphe grecque de saint Jean” [Revue Biblique 23] 1914: 215–221.

Citation: Section — (line)

t

Τοῦ ἐν ἀγίοις πατρὸς ἡμῶν Ἰωαννοῦ ἀρχιἐπησκόπου Κοσταντίνου πόλεος τοῦ Χρισοστόμου. Λόγος περὶ ὀφέλιας τῶν ἀκοῦὄντον αὐτῶν. Ἐλόγησων πάτερ.

1

Προσελθὸν Ἰωάννης ὁ θεολόγος τῷ κυρίῳ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστῷ, εἶπεν· Κύριε, ὑπέ μοι πόσε ἀμαρτίαι ἡστὶν, καὶ πεία ἀμαρτία ἀσυγχώριτος ἐστὶν τοὶς ἀνθρώποις.

2

Ἐὰν τὰ δαιμόνοια ἐξαγορεύσεται· καὶ ἀρνίσιτε τὸν κύριον, καὶ σηνἐργὴ τὸ διἀβόλο καὶ τοῖς δέμοσην αὐτοῦ· οὐ κρίνη αὐτὸν ὁ Θεὸς εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος.

3

Δευτέρα ἀμαρτία ἐστὴν· ἐἃν τὶς θηγατρὸς, ἣ μητρὸς, ἣ σηντέκνησας, ἣ ἀδελφὴς, ἣ θήας, ἣ ἀνιψύας, μηἃνι (μιαίνῃ) κοίτην. πώς κρίνὴ αὐτοὺς ὁ Θεός· ὡς τῶν Ιοὔδαν ἐν τῷ πυρὶνῳ ποταμῷ.

4

Τρίτη ἀμαρτία ἐστὶν. ἐὰν τὴς τὰς ἕξ ἡμέρας ἀναπαύση τὸν κάματον αὐτοῦ, καὶ φυλάττη τὸν μίλον αὐτοῦ, καὶ τὰς ἀποκρίσης αὐτοῦ ἕως τῆς κυριἀκῆς· πῶς κρίνη αὐτὸν ὁ Θεός· ὀς τὸν Ἰοῦδαν τὸν προδότην.

5

Ὁ δὲ Ἰωάννης ἠρώτησεν τῷ Κυρίῳ λέγων· Εἶπέ μοι καὶ περὶ τῆς ἁγίας κυριἀκῆς.

6

Ὁ δὲ Κύριος εἶπεν· Ἄκουσον δήκεε Ἰωάννη· Κυριἀκῆ ὁ Κύριος, καὶ ὁ Κύριος κιριἀκὴ. Ὁ τημῶν τὴν ἀγίαν κυριἀκὴν, τὴμὰ αὐτὸν ὁ Κύριος ἐνόπιον ἀγγέλων καὶ ἀνθρωπὼν.

7

Ὁ τημὸν τὴν κυριἀκὴν μετὰ παντὸς τοῦ οἶκου αὐτοῦ, ἀπὸ ὥρας θʹ τοῦ σαμβάτου ἀφήεἰ
τὸ ἔργον αὐτοῦ, καὶ ὑπάγι εἰς τὴν ἐκλησίαν καὶ εὐχαρίστι τῷ Θεῷ, καὶ εἰς τὴν θείαν λυτουρ‐ γίαν τὸ αὐτὸ τρόπω, καὶ ἐσπέρας τῆς ἀγίας κυριἀκῆς, λυτροῦτε τῶν ἓξ ἡμερῶν τὰ πταῖσματα, εὐλογῆ αὐτὸν ὁ Θεὸς ὡς τὸν Ἀβραἃμ, εὐλογῆ τὸν οἶκον αὐτοῦ, καὶ τοὺς καμάτους αὐτοῦ.215

8

Ὁ δὲ Ἱωάννης εἶπεν· Ἐἃν τις τὰς ἕξ ἡμέρας νηστεύων καὶ προσεὔχεται, τὴν ἁγίαν κυρὶἀκὴν οὐ τήμὰ, τί μηστὸν λύψεται;

9

Ἄκουσον, δίκαιε Ἱωάννη· τὸν δρόμον ὄλον τῆς ἡμέρας ἐἃν βόσκει τις τὰ πρόβατα αὐτοῦ καὶ τὴνικτα (τὴν νύκτα) οὐκαποκλήσι αὐτὰ, τί ὄφελος;

10

Οὕτω ἔσται καὶ ὁ νυστεύων προσευχόμενος, τὴν ἀγίαν κυριἀκὴν οὑ τιμὰ τὴν καλὴν ὀμολογὶαν· καὶ ὤστις λέγει ὅτι ἀγαπὰ τὸν Θεὸν, καὶ τὴν ἀγίαν κυριἀκὴν οὐ τιμὰ, ψεύστοις ἐστὶν.

11

Ὁ δὲ Ἱωάννης εἶπεν· Ἡπέ μει καὶ περι τῆς αὐτῆς νιστίας.

12

Μεγάλη γὰρ χάρης ἐστὶν ἠ νηστεία· πολλοὶ διἀ τῆς νηστείας, ὑπερέβησαν μετὰ τὰ οὐρανία, καὶ μετὰ ἀγγελῶν ἔχουσιν τὴν μερίδαν καὶ τὴν συνομιλίαν.
1
Μεγάλι γὰρ χάρης ἐστὴν εἰ νιστία ὃτι σὺ πινὰς καὶ ὁ πένης χορτασθύσεται ἐκ τῶν σῶν ἄρτων, ἐγκαρπὸς ἑστὶν ἡ νιστεῖὰ σου.

13

Ὁ δὲ Ἱωάννης· Εἶπε μοι ὄτι ὁ μοναχὸς, μῆτε ἄρτων ἔχων, μοίτε οἶνον, μὴτε ἔλαιον, τί ποιεἶ σοι;

14

Ἄκουσον, δίκαιε Ἱωάννη, τῶν μοναχῶν ὑπενήα ἴνα διἀ τῆς ταπεινόσεως τοῦ αὐτοῦ σώματος ἤξει· τοῖς δὲ κοσμικοῖς ἐπὶτελύσθη, ἴνα μετὰδοσο ποίὀσιν τοῖς πτωχοῖς.

15

τοῦ (πῶς?) θέλη ὁ Θεὸς τιἂν (τὴν?) νἡστείαν.

16

Ἄκουσον, δικαὶε Ἱωάννη, ποίαν νηστεῖαν ἀγαπὰ ὁ Θεός· Ἄληψε σου τὸ πρόσοπον καὶ τὴν κεφαλὴν σου νήψαι, ὅπως μὴ φανοῖς τοῖς ἀνθρώποις νηστεύων. Ἡσελθὲ εἰς τὸ ταμίοσου, καὶ κλύσον τὴν θήραν σου, καὶ προσεύξου τῷ πατρί σου ἐν τῷ κριπτῷ, καὶ ὁ πατήρ σου ὁ βλέπον σε ἐν τῷ κρηπτῷ: ἀπῶδῶ‐
5σοι σει ἐν τῷ φανερῷ. Καὶ ἐν τὲς μνήαις τῶν ἀγίον σου μὴ παρίδης ὅτι πρεσβείαις αὐτῶν λυτροῦτε ἄνθρωπος ἐκ θανάτου πονηροῦ καὶ ἐκ πτεσματῶν. Ὅτε γὰρ νηστεύης προ πάντον τὴν γλῶττα ἐγκρατεύου τοῦ μι λαλὴν πονηρὰ, μηδὲ ἀκοῦον τὰ ὤτα σου λαλήσουσιν, τὰ χείλη σου μὴ κατὰλαλήσουσιν, ἐἃν μὴ εἴδοσιν οἱ ὀφθαλμοὶ σου μῆ ἦπης. Ὄταν εἶδης τότε λάλη ὅ ἐωρά‐ κασιν ἀληθὲς.216

17

Καὶ πάλην λέγει ὀλήος (ὀλίγος?) οἶνος ἀγιἄζει, ἰδαῖ πολῆς δαίμονοι, οὐχ ἡμῶν ἀποχὴ τῶν βρομάτων καλεῖται, ἀλλὰ πάντων τῶν κακῶν.

18

Ὁ γὰρ νιστεύεις, πάντων ἐνγκρατεύου, τῇ τετράδι καὶ τῇ παρασκευῇ· μῆδόλος τὰς ἡμέρας τῆς ἀγίας πεντικοστῆς, καὶ τῶν ἀγίον καλλινίκων· μνήμασιν γὰρ καὶ ιβʹ ἡμερῶν καὶ παρατῶν κανωνως γέγόνη, ἐπίβλάβία ἡσὶν·

19

μεγάλη γὰρ χάρης ἐστῆν ἡ νηστία, καὶ λυτροῦτε ἄνθρωπος ἐκ πυρὸς, καὶ ὕδατος, καὶ θὴρίων ἄγρίων, καὶ ἐκ παντὸς κακοῦ, καὶ ἐκ θανάτου πονιροῦ.

20

Ὁ δὲ Ἱωάννης ὁ χρ εἶπεν· Κύριε, τὰ ἀντὶτηπα τῆς ἐκλισίας.

21

Ὁ δὲ Κύριος εἶπεν· Ἄκουσον, δίκεε Ἱωάννη, οἱ κοχοὶ τῆς ἐκλησίας ἐστὶν ἡ κοριφῆ τοῦ Θεοῦ, τὸ βῆμα ἐστὶν τὸ μνείμα τοῦ Κυρίου, ἡ τράπεζα τὸ στήθος τοῦ Κυρίου, ὁ δὺσκος ὀ λύθος ὁ ἀποκυλη‐ σθῆς ἐκ τῆς θύρας τοῦ μνημείου, καὶ οὐκ έστιν ἄξιος ὁ λαἰκὸς ἀποβίσε ἡσαυτῶν, καὶ οὐκ
5ἔστιν ἄξια ἡ γηνὶ τοῦ εἰσελθεῖν ἀμβόνων ἔμπροσθεν.217

22

Ὁ δὲ Ἱωάννης ἡπεν· Κύριε, ὑπέ μοι οἰ ἀναγνῶσται τίνες εἰσὶν, ὄταν ἔλθωσιν ἐν ἀμβόνῳ ψάλλοντες;

23

Ἄκουσον, δίκὲε Ἱωάννη, ὁ πρεσβύτερος ἐστὶν προτάγγελος Μιχάὴλ διἀνε‐ φέλης, ὅτι διαβάζη τὰ ἄγια δώρα διὰ νεφέλης ἐν τῆ τραπέζη καὶ εἰσοδεύει, καὶ οὐκέστην ἄξιος ὁ λαἰκὸς ἐντρανίσε αὐτὸν ἀπὸ τὰ γόνατα τὴν ἄνω.

24

Ὀ δὲ Ἰωάννης εἶπεν· Ὑπέ μοι, Κύριε, καὶ περὶ τῆς λυτουργίας, ὅταν ποιεἴση ὁ ἰὲρενς τὴν εὐχὴν τῆς προθέσεως, καὶ ἀπὲρχετε ἰἐρουργὴν.

25

Ἄκουσον, δίκαὶε Ἰωάννη, τότε ἀπέρχετε ἄγγελος Κυρίου φυλάττον τὰ ἄγια δώρα.

26

Κύριε, οἱπέ μοι κὲ περὶ τῶν ἀντίφώνων, τίνες εἰσὶν;

27

Ἄκουσον, δίκαιε Ἰωάννη, ὄταν ἠσήλθεν ὁ Κύριος εἰς τὴν Ἄδην, καὶ σηνἔτριψεν τοὺς μοχλοῦς καὶ τὰς πύλας, καὶ σηνήγηρεν τοὺς ἀπεῶνων νεκροῦς· τότε εὐφράνθη ὀ Δὰδ, καὶ οἱ προφύτε ἔψαλλον ταύτα.

28

Ὑπέ μει καὶ περὶ τῆς εἰσόδου.

29

ὄταν ἄρη πρεσβίτερος τὸ ἄγιον ἐβαγγέλιον, κατεβέννι ἄγγελος εἰς τὸν τράχιλον τοῦ ἰἐρέως· ἢ ὡς εἶπη ἐν εἰρήνη προἔλθομεν.

30

Ὁ δὲ Ἰωάννης εἶπεν· Ὑπέ μει, Κύριε, καὶ περὴ τοῦ προκήμενου· καὶ τοῦ Ἀλληλουἰἁ, καὶ τοῦ ἀποστόλου, καὶ περὶ τοῦ εὐαγγελοίου, καὶ τῶν κατιχουμένων, τοῦ χερουβικοῦ, καὶ τῶν μυστηρίων, τῆς ἀγαπίσεως, καὶ τῶν ἀγίων θυρῶν, περὶ τοῦ ἐνσυμβόλου, το πῶς ἔκαστον διλῆ.

31

Ἄκουσον, δικαιἐ Ἰωάννη· Τὸ προκήμενον ψάλλει Δάδ προἔρχεται τὸ πνευμά σου τῷ ἀγίῳ· Τὸν ἀπόστολον διδάσκη ὁ ἀπόστολος Παῦλος· Τὸ Ἀλληλούἰἀ ψάλλει Δάδ εὐαγγελικῇ φωνῇ, κατέρωντε (κατέρωτα?) εἰς τὰ ἄγια δῶρα· Τὸ ἄγιον εὐαγγέλιον διδάσκοῦσιν δʹ εὐαγγε‐
λισταὶ, καὶ ὁ μὶ ἀκουόμενος ταύτα ἐν ὄλῃ ψυχῂ, ἔστην ὀ ἐπικατἄρατος· Οἱ κατοιχούμενη ἡσὶν218
5ὑπρο (οἱ πρὸ) τοῦ βαπτήσματος. Οἱ πιστοὶ εἶπω ἡσὶν οι δικαὶοι. Εὔξαστε οἱ κατοιχοῦμενοι. Τότε ὑπερι (οἱ περὶ) τοῦ βαπτίσματος ὑ ποιστοὶ μνημονεύοντε καθῶς ὁ Κύριος εἶπεν. ὁ δὲ μηστικὸς ὔμνος τοῦ χερουβικου ἔστιν ὔμνος ἀγγελικὸς, καὶ παρακλίσει τῶν ἐπουρα‐ νίων δυνάμεων, διὸ λέγει πάσαν οὖν βιοτικὴν ἀποθόμεθαν μέριμναν, ὡς τὸν βασιλέαν τῶν ὄλων ὑποδεξόμεθα.

32

Τότε ὁ ὀφθαλμός σου μήτε ὅθεν μήτε κὴνθεν ἐπάρεται, ἐκ τοῦ ἀγίου θυσιἀστιρίου, διότι παράστάσι ἀγγελικὴ ἐστῆ, ὃν εὐλογοῦσιν οι ἱἐρεῖς· δίο φοστίρες προσκυνοῦσιν τῶ ἄχραντο σῶμα σου, καὶ τὸ τίμιον αἴμα τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὃν οἱ ἄγγελοι τρέμουσιν παριστάμενι.

33

ὅταν δὲ εἶπομεν· Ἀγαπήσωμεν ἀλλὴλους, καὶ ἣ της εὐρεθῆ ἔχων μάχην με τῶν ἀδελφὸν αὐτοῦ, καὶ τὴν ὥραν ἐκείνην οὐ δώσει τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ ἀγάπην, ἐπικατάρατος ἐστὶν ἔως τοῦ οὐρανοῦ.

34

Ὁ δὲ εἰς τὰς θύρας ἔξω φθασθῆ, οὗτος ἄπρακτος τῷ Θεῷ κέκραγε.

35

Τὸ δὲ ἄγιον τῆς πίστεος σύμβολον, ἐστὶν ἡ καλῆ ὁμολογία, ἣν ὁμολόγισαν οἱ καλοὶ πάτερες.

36

Ὁ δὲ Ἰωάννης εἶπεν· Κύριε, ὑπέ μει τεῖ (εἴπέ μοι τί) ἐστὶν στόμεν καλὸς, (στῶμεν καλῶς) στομὲν μετὰ φόβου, καὶ περὶ τοῦ μεγάλου τρισαγίου, καὶ τὰ σὰ ἐκ τῶν σῶν σοῖ πρὸς‐ φέροντες, καὶ ἐπάρσεως τὸ πάτερ ἡμῶν, καὶ τὰ ἄγια τοῖς ἀγίοις, καὶ τῆς ἀπολύσεως τῆς ἀγίας λητουργίας, καὶ πῶ ἐκάστων διλῆ.

37

Ἄκουσον, δίκαιε Ἰωάννη. Τὸ στόμὲν καλῶς ἐστὶν ἀγαπὸν τὸν Θεόν. Τὸ στόμεν
μετὰ φόβου, φόβυσθε τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ. Τὸ τρισάγιον ψάλλουσιν τὰ Χερουβίμ καὶ ἀποκρίνονται τὰ Σεραφὶμ. Ζώἀ ἡσὶν ὁ ἀετὸς, ὁ βοῦς, ὁ λέον. Ἄγγελος λογηκὸς ἄνθρωπος, καὶ τὸ ὑποπόδιον τοῦ δεσπότου Θεοῦ.219

38

Τὰ σὰ ἐκ τῶν σῶν, ἡσὶν ἦλθεν ὁ κύριος εἰς τὸν ᾌδην καὶ σηνέτριψεν τὰ πνεύματα τοῖς πονηρίας, καὶ τὰς πύλας τοῦ ᾌδου, καὶ συνύγηρεν τὸν προτόπλαστον Ἀδᾶμ. Τὅτε εἶπεν πρὸς τὰ πνεύματα· Τὰ σὰ ἐκ τῶν σῶν σοὶ προσφέρονταις, κατὰ πάντα καὶ διἀ πάντα. Καὶ ἀπεκρίθησαν οἱ ἄγγελοι, καὶ εἶπον· Σὲ ὑμνούμεν.

39

Καὶ ὄταν ἀνοίξει τὰς θύρας τῆς ἐκκλησίας κρατὸν κάλαμων καὶ γράφον, καὶ τὸ δυσεμὸς (δυσήκοον?) ἐστὶν, διὄτι ἀστραπῆ οὐκ ίδεν, καὶ βροντῆ οὐκ ίκουσεν, ἀλλὰ καὶ ὀφθαλμὸς αὐτῶς ἐπ’ ἐμὲ θεὀρή, καὶ διἀ τοῦτο ἄνθρωπος οὐ θέλη βλέπην, μάλλιστα δὲ νήψει ὁ πρεσβείτερος τὸν ἄρτον, καὶ εἶπη τὰ ἄγια τοῖς ἀγίοις, τότε κατέρχετε τὸ πνεῦμα τὸ ἄγιον ἐπ’ αὐτοῦς.

40

Καὶ ὄταν εἶπη· ἐν εἰρήνη προἔλθωμεν, τὸτε ἄγγελος διδῶν τὴν εὐλογίαν ἐν πιστει καὶ φόβο παρισταμένους, καὶ ἐν ὀρθότιτι στηκόντας εἰς τὴν ἐκλησίαν, ὅταν πληρώσι ὁ πρεσβίτερος τὴν εὐχὴν τῆς ἀγίας ἐκκλησίας, καὶ τὴν δέησιν τοῖς ἐν οὐρανοῖς.

41

Ὁ δὲ Ἰωάννης εἶπεν· Ὁ τιμῶν τὸν ἰἐρέα τὶ μισθὸν ἔχει;

42

Ἄκου‐ σον, δίκὰιε Ἰωάννη· Ὁ τιμῶν τὸν ἰἐρέαν, τιμὰ αὐτὸν ὁ Κύριος ἔνόπιον τῶν ἀγγέλων καὶ ἀνθρώπων. Ὁ τιμῶν τὸν ἰἐρέαν μετὰ πίστέως, τὴν εὐχὴν αὐτοῦ λυτροῦτε τὰς ἀμαρτίας αὐτοῦ. Καὶ ῶ της λέγει ὁτι ἀγαπὰ τὸν Θεὸν, καὶ τὸν ἰἐρέαν οὐ τήμὰ, ψεύστην ἐστὴν.

43

Ὁ δὲ Ἰωάννης εἶπεν· Ὑπέ μει καὶ δια τοῦ βαπτήσματος.

44

Ἄκουσον, δίκαἐ Ἱωάννη· Τὸ βάπτησμα εἰς ἄφεσιν ἀμαρτιῶν ἐστὶν, καὶ δὶἀ τοῦ τούτο ἀρέσκεται ἡ κουρᾶ τέταρτος ἀμβὰ του ἐνιαὐτοῦ· ἱδὲ τοῦ πρεσβειτέρου·ιβʹ· καὶ λαἱκοῦ ἤτοι διἀ τοῦτο γνωρίζεται τὸ ἄγιον βάπτισμα, καὶ ὀ μὴ ποιῶν οὖτος ἀμαρτάννει.
220

45

Ὁ δὲ Ἰωάννης εἶπεν· Κύριε ὑπέ μει καὶ οἱ μεταλαμβάνοντες ἀκοῦρευτι τίναῖς οἰσὶν.

46

Ἄκουσον, δίκαιε Ἰωάννη, τινὸς αἰ οἰ τρίχαι δἰἀβοῦ τὸν ὀφθαλμῶν, αὐτοῦ ὁκέστην ἄξιο κοινωνίας αὐτοῦ· ἐπὶκατάρατος ἐστὶν ὁ πρεσβίτερος μετάδιδὸν αὐτῶν.

47

Ὁ δὲ Ἰωάννης εἶπεν· Κύριε ὑπέ μει καὶ περὶ τῶν γυναικῶν.

48

Ἔως εὐλογηθῆ ἡ γηνὶ μετὰ τοῦ ἀνδρὸς αὐτῆς, καὶ ἀν διἀβοῦν αἰ τρίχες τῆς κεφαλῆς τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῆς, καὶ οὐκ έστιν ἀξία μεταλαβεῖν, ὀμίος καὶ ἀπὸ τῆς ἀγιἀσθῆ ἠ καὶφαλῆ αὐτῆς μετὰ τοῦ ἄνδρὸς αὐτῆς. ἐἃν της κόψι τρίχας ἀπὸ τῆς κεφαλῆς αὐτῆς, ἐστὶν ἐπὶκατάρατος.

49

Ὁ δὲ Ἰωάννης εἶπεν· Κὺριε ὑπε μει καὶ περὶ τῆς ἀγάπης.

50

ἀγα‐ πίσωμεν ἀλλοίλους. μεγάλη ἐστὶν ἡ ἀγάπη, μακροθημὴ, χριστεύεται, ἡ ἀγάπη ἐστὶν ἠ λαυ‐ ρότης τοῦ ἡλήου, φεδροτέρα τῆς θαλάσσης. Ἡ ἀγάπη παντα στέγι, παντα ἐλπίζει, παντα ὑπο‐ μένει, ἡ ἀγάπι οὐδὲ ποτε ἐκπίπτη.

51

Ἰδὲ εἰρήνη Θεὸς ἐστὶν, καθῶς τὸ εὐαγγέλιον λέγει· Μακάριοι εἰρηνοποιοῖ ὅτι αὐτοὶ υἱοὶ Θεοῦ κληθήσονται. Καὶ παλην λέγει. Εἰρηνη ἡμῆν, ἵνα
ἀγαπἀτε ἀλλήλους. Αὐτῷ ἡ δόξα καὶ τῶ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμὴν.221