TLG 1004 004 :: THESSALUS :: De virtutibus herbarum (e codd. Paris. gr. 2502 + Vindob. med. gr. 23 + Londin. reg. 16 C II)

THESSALUS Astrol. Med.
(Trallianus: A.D. 1)

De virtutibus herbarum (e codd. Paris. gr. 2502 + Vindob. med. gr. 23 + Londin. reg. 16 C II)

Source: Friedrich, H.–V. (ed.), Thessalos von Tralles [Beiträge zur klassischen Philologie 28] Meisenheim am Glan: Hain, 1968: 195, 199, 203, 207, 211, 215.

Citation: Book — chapter — section — (line)

2

prol

1

 Διασεσαφηνισμένων οὖν σοι τῶν καθ’ ἕκαστον ζῴδιον βοτανῶν καὶ τῶν τούτων δυνάμεων ἀνάγκη καὶ τὰς καθ’ ἕκαστον
τῶν ζʹ ἀστέρων παραδοῦναι ἐνεργείας καὶ διαθέσεις.195

2

.

1

t

⸤Ἡλίου βοτάνη κιχώριον⸥

2

.

1

.

1

 Πρώτη βοτάνη ἡλίου ἡ προσαγορευομένη ἡλιοτρόπιον· εἰσὶ δὲ πλείονα εἴδη ἡλιοτροπίων, ἀλλὰ τούτων πάντων ἐνερ‐ γέστατόν ἐστιν τὸ λεγόμενον κιχώριον.

2

.

1

.

2

τούτου ὁ χυλὸς μίσγεται μετὰ ῥοδίνου καὶ γίνεται σύγχρισμα.

2

.

1

.

3

εὐθετεῖ δὲ καρδιακοῖς καὶ ἀπαλλάσσει, λύει δὲ τριταίας καὶ τεταρταίας περιόδους καὶ σὺν ἐλαίῳ δὲ ὠμῷ ἴσῳ ἴσος μιγνύμενος κεφαλαλ‐ γίας παύει.

2

.

1

.

4

εἰ δέ τις πρὸς ἀνατολὴν βλέπων χρίσει τῷ χυλῷ ἑαυτοῦ τὸ πρόσωπον ἐπικαλεσάμενος τὸν βοϛλˈν καὶ δεη‐ θεὶς δοῦναι αὐτῷ χάριν, ἔσται προσφιλέστατος πᾶσιν ἀνθρώ‐ ποις ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ.

2

.

1

.

5

σκευάζεται δὲ ἐκ τῆς ῥίζης
{καὶ} καταπότια πρὸς καρδιακοὺς καὶ στομαχικούς, ὅσοις ὁ στόμαχος κεκάκωται {καὶ} ⸤μὴ προσιέμενος τὰς τροφάς, καὶ ἐπὶ τῶν προσλαμβανόντων μέν, ἀπεπτούντων δέ·⸥ στάχυος δρ.199
5ηʹ, κρόκου δρ. βʹ, μέλιτος ποντικοῦ δρ. ιδʹ, σχίνου ἄνθους δρ. ϛʹ, ζιγγεβέρεως δρ. δʹ, πεπέρεως δρ. δʹ, ἀσφάλτου δρ. βʹ, γλυκανίσου δρ. δʹ, μαστίχης δρ. δʹ, τῆς ῥίζης τῆς βο‐ τάνης δρ. κδʹ. ταῦτα λεάνας ἀναλάμβανε οἰνομέλιτι ὡς πα‐ λαιοτάτῳ καὶ ποίει τροχίσκους ἄγοντας ἀνὰ δρ. αʹ καὶ δίδου
10⸤ἀνὰ ἕνα, τοῖς μὲν καρδιακοῖς δι’ ὕδατος, τοῖς δὲ στομαχι‐
κοῖς δι’ οἴνου καλλίστου.⸥203

2

.

2

t

{Σελήνης βοτάνου} Σελήνης βοτάνη ἀγλαοφῶτις

2

.

2

.

1

 {Αὕτη ἐστὶν ἡ ...} Αὕτη ἐν τῷ τῆς Ἀραβίας ἐπὶ τὸ πλεῖστον γεννᾶται κλίματι. καὶ πάσχει ὅμοιόν τι τῆς Σελή‐ νης· αὐξανομένης γὰρ αὐτῆς αὔξεται καὶ αὐτή, ληγούσης δὲ μειοῦται.

2

.

2

.

2

ἔστι δὲ πρὸς πλεῖστα εὔχρηστος λήγουσα {εἰς τριταίαν καὶ τεταρταίαν ἡ βοτάνη}· τῷ γὰρ χυλῷ αὐτῆς ἐὰν μετὰ ῥοδίνου συγχρίσῃς τριταίζοντας καὶ τεταρταίζοντας, ἀπ‐ αλλάξεις τοῦ πάθους.

2

.

2

.

3

εἰ δέ τις ὑπὸ δαιμονίου κρατεῖται οἱουδήποτε καὶ ὑποθυμιάσεις τὴν ῥίζαν αὐτῆς, φεύξεται παρ‐ αυτίκα τὸ δαιμόνιον.

2

.

2

.

4

ἐὰν δὲ 〈ἔν〉 τινι τῶν προγεγραμμέ‐ νων ἀσθενειῶν αὐξανομένης τῆς Σελήνης ἐκ τῆς αὐξανομένης βοτάνης περιάψῃς ἢ ὑποθυμιάσῃς, {καὶ} τὸ πάθος μᾶλλον ἐπ‐ αύξεται.

2

.

2

.

5

ἐὰν δὲ καὶ θαλάσσῃ χειμῶνος τὴν ῥίζαν ἐπιθυ‐ μιάσῃς, τὸν χειμῶνα παύσεις.		207

2

.

2

.

6

σκευάζεται δὲ καὶ ἔμπλα‐ στρος ἐκ τῶν ῥιζῶν ἀμφοτέρων τῆς τε αὐξανομένης καὶ τῆς μειουμένης, καθάπερ ἐκ τῆς κληματίτιδος {τῆς} ἀριστολοχί‐ ας.

2

.

2

.

7

καὶ ἡ μὲν ἐκ τῆς μειουμένης ἔμπλαστρος ποιεῖ πρὸς χοιράδας καὶ παρωτίδας καὶ πάντα τὰ ἐπιγεννήματα καὶ ὑπερσαρκώματα, ἡ δὲ ἐκ τῆς αὐξανομένης πρὸς τὴν τῶν λει‐ πόντων ἑλκῶν ἀναπλήρωσιν·

2

.

2

.

8

ὑπάρχων δὲ συνετὸς νοεῖν δυνήσῃ, ὅτι παρὰ τὰς διαφορὰς τῆς χρήσεως πᾶν τὸ γινόμε‐ νον ἐν ἀνθρώποις πάθος σωματικὸν καὶ ψυχικὸν διὰ ταύτης
δύναται τῆς ἐνεργείας αὔξεσθαι καὶ μειοῦσθαι.211

2

.

3

t

Κρόνου βοτάνη ἀείζῳον λεγομένη

2

.

3

.

1

 Αὕτη μόνη διὰ ἑψήσεως χυλίζεται· τὴν δὲ τάξιν τοῦ χυλισμοῦ περίεργον ἐπιδεικνύναι σοι· δεῖ γὰρ αὐτὸν μέλιτος πάχος ἔχειν. ποιεῖ δὲ ἡ δύναμις πρὸς ποδάγρας· εἴδη δὲ πο‐ δάγρας εἰσὶ δύο· θερμὸν καὶ ψυχρόν. γινώσκεται δὲ τὸ ψυχ‐
5ρὸν ἐν τῷ ταῖς προσαγωγαῖς τῶν θερμῶν ἥδεσθαι, τὸ δὲ θερ‐ μὸν τοὐναντίον.

2

.

3

.

2

ὅταν οὖν τὴν διαφορὰν τοῦ πάθους ἐπι‐ γνῷς, πρὸς μὲν τὸ θερμὸν μετὰ ῥοδίνου μεμιγμένον τὸν χυλὸν χρῶ {ἤτοι} καταχρίων τοὺς πόδας· πρὸς δὲ τὸ ψυχρὸν μετὰ μύρου Συριακοῦ.

2

.

3

.

3

ἐὰν δὲ ᾖ λίαν χαλεπὴ ἡ διάθεσις, πρὸς μὲν τὴν τοῦ ψυχροῦ δύναμιν πρόσμιγε καστόριον, πρὸς δὲ τὴν
τοῦ θερμοῦ τοῦ χυλοῦ τῆς ἀρτεμισίας.215