|
TLG 0688 005 :: AGATHOCLES :: Fragmenta AGATHOCLES Hist., fiq Agathocles Gramm. Fragmenta Source: Müller, K. (ed.), FHG 4. Paris: Didot, 1841–1870: 288–290. frr. 1–10 Citation: Fragment — (line) | ||
t1-8 | ΠΕΡΙ ΚΥΖΙΚΟΥ. | |
t1-4 | E LIBRO PRIMO | |
1 | Stephan. Byz.: Βέσβικος, νησίδιον περὶ Κύζικον ... | |
| Ἀγαθοκλῆς δὲ ἐν πρώτῃ Περὶ Κυζίκου φησὶν ὅτι κτίσμα ἐστὶ Φερσεφόνης, καὶ ὄνομα ἔχει γίγαντος (?). Οἱ γὰρ γίγαντες ἀπορρήξαντες αἰγιαλοὺς ἐκύλιον διὰ | 288 | |
| 5 | τῆς θαλάσσης, ἐγχῶσαι τὰς ἐκβολὰς τοῦ Ῥυνδακοῦ ζητοῦντες. Ἡ δὲ Κόρη ἀγωνιῶσα περὶ Κυζίκου, τὰς πέτρας ἐρρίζωσε, καὶ νῆσον ἐποίησεν, ἥτις ἀφ’ ἑνὸς τῶν ὕστερον οἰκισάντων Πελασγῶν προσηγόρευται Βέσβικος, ἐφ’ ᾗ τοὺς λειπομένους τῶν Γιγάντων ἠφά‐ | |
|---|---|---|
| 10 | νισε σὺν Ἡρακλεῖ. Τὸ ἐθνικὸν Βεσβικηνός. | |
2 | Athenaeus IX: Περὶ δὲ ὑῶν, ὅτι ἱερόν ἐστι τὸ ζῷον παρὰ Κρησὶν, Ἀγαθοκλῆς ὁ Βαβυλώνιος ἐν πρώτῳ Περὶ Κυζίκου φησὶν οὕτως· «Μυθεύουσιν ἐν Κρήτῃ γενέσθαι τὴν Διὸς τέκνωσιν ἐπὶ τῆς Δίκτης, | |
| 5 | ἐν ᾗ καὶ ἀπόρρητος γίνεται θυσία. Λέγεται γὰρ ὡς ἄρα Διὶ θηλὴν ὑπέσχεν ὗς, καὶ τῷ σφετέρῳ γρυσμῷ πε‐ ριοιχνεῦσα τὸν κνυζηθμὸν τοῦ βρέφεος, ἀνεπάϊστον τοῖς παριοῦσιν ἐτίθει. Διὸ πάντες τὸ ζῷον τοῦτο πε‐ ρίσεπτον ἡγοῦνται, καὶ οὐ (φησὶ) τῶν κρεῶν δαίσαιντο. | |
| 10 | Πραίσιοι δὲ καὶ ἱερὰ ῥέζουσιν ὑῒ, καὶ αὕτη προτελὴς αὐτοῖς ἡ θυσία νενόμισται.» Τὰ παραπλήσια ἱστορεῖ καὶ Νεάνθης ὁ Κυζικηνὸς ἐν δευτέρῳ Περὶ τελετῆς. | |
3 | Etym. M.: Δίκτη, ὄρος τῆς Κρήτης, εἴρηται παρὰ τὸ τέκω, τίκτω, τίκτα τις οὖσα, ἀπὸ τοῦ ἐκεῖ τεχθῆναι τὸν Δία. Ἀγαθοκλῆς δὲ θηλυκὸν ὄνομα εἶναι τὸ Δίκταιον ὄρος (φησί). | |
4 | Athenaeus I: Κῦρος δὲ ὁ μέγας Πυθάρχῳ τῷ Κυζικηνῷ, φίλῳ ὄντι, ἐχαρίσατο ἑπτὰ πόλεις, ὥς φησιν ὁ Βαβυλώνιος Ἀγαθοκλῆς, Πήδασον, Ὀλύμ‐ πιον, Ἀκαμάντιον, [Τίον,] Σκῆπτρα, Ἀρτύψον, Τορ‐ | |
| 5 | τύρην. Ὁ δ’ εἰς ὕβριν, φασὶ (φησὶ?), καὶ ἄνοιαν προελ‐ θὼν, τυραννεῖν ἐπεχείρησε τῆς πατρίδος, στρατιὰν συναγαγών. Καὶ οἱ Κυζικηνοὶ ἐξορμήσαντες ἐπ’ αὐτὸν ἐβοηδρόμουν, πρόκροσσοι φερόμενοι ἐπὶ τὸν κίνδυνον. | |
t5-6 | E LIBRO TERTIO. | |
5 | Idem XII: Ἀγαθοκλῆς δ’ ἐν τρίτῳ Περὶ Κυζίκου ἐν Πέρσαις φησὶν εἶναι καὶ χρυσοῦν καλού‐ μενον ὕδωρ. Εἶναι δὲ τοῦτο λιβάδας ἑβδομήκοντα, καὶ μηδένα πίνειν ἀπ’ αὐτοῦ ἢ μόνον βασιλέα καὶ τὸν | |
| 5 | πρεσβύτατον αὐτοῦ τῶν παίδων· τῶν δ’ ἄλλων ἐάν τις πίῃ, θάνατος ἡ ζημία. | |
6 | Idem XIV: Ἐρῶ δὲ πρότερον περὶ τῶν παρὰ Ἀλεξανδρεῦσι καλουμένων κοννάρων καὶ παλιούρων. Μνημονεύει δὲ αὐτῶν Ἀγαθοκλῆς ὁ Κυζικηνὸς, ἐν τρίτῃ τῶν Περὶ τῆς πατρίδος, λέγων | |
| 5 | οὕτως· «Κεραυνοῦ δὲ σκήψαντος εἰς τὸν τάφον, ἀνε‐ | |
| βλάστησεν ἐκ τοῦ σήματος δενδρίον, ὃ ἐκεῖνοι κόνναρον ἐπονομάζουσιν. Ἔστι δὲ τὸ δενδρίον τῷ μεγέθει μὲν πτελέης καὶ πεύκης οὐδέν τι μεῖον. Ἀκρέμονας δ’ ἔχει θαμέας καὶ δολιχοὺς καὶ ἐπ’ ὀλίγον ἀκανθώδεας, τὸ | 289 | |
| 10 | δὲ φύλλον τέρεν καὶ χλωρὸν, τῇ φυῇ περιφερές. Καρ‐ ποφορεῖ δὲ δὶς τοῦ ἔτεος, ἦρός τε καὶ φθινοπώρου. Γλυκὺς δὲ πάνυ ὁ καρπὸς, μέγεθος κατὰ φαυλίην ἐλαίην, καὶ τὴν σάρκα καὶ τὸ ὀστέον ταύτῃ προσείκελον, διαλ‐ λάσσον δὲ τῇ τοῦ χυμοῦ ἡδονῇ. Καὶ τρώγεται ἔτι | |
| 15 | χλωρὸς ὁ καρπός· καὶ ἐπὴν αὐανθῇ, ποιοῦσιν ἐξ αὐτοῦ ἄλευρα, καὶ πατέονται ταῦτα, οὐ μάξαντες, οὐδ’ ὕδατι δεύοντες, ἀλλὰ φαύλως ὁκοῖά περ πέφυκεν.» | |
t7-8 | E LIBRO INCERTO | |
7 | Schol. ad Hesiod. Th. 485: Ἀγαθοκλῆς δὲ ὁ Βα‐ βυλώνιός φησι τὴν Ῥέαν ἐκ Προικοννήσου δέξασθαι τὸν λίθον, sc. quem Saturno devorandum dedit. | |
8a | Festus: Agathocles, Cyzicena‐ rum rerum conscriptor,ait, vaticinio Heleni impul‐ sum Aeneam Italiam petivisse portantem suam se‐ cum neptem Ascani filiam nomine Rhomam, eam‐ | |
| 5 | que, ut Italia sint Phryges potiti et his regionibus maxime, quae nunc sunt vicinae urbi, prima omnium consecrasse in Palatio Fidei templum, in quo monte postea quum conderetur urbs, visam esse | |
| 10 | justam vocabuli Romae causam, eam, quae priore, unde ea locum dedicavisset Fidei. Ait quidem Agathocles complures esse auctores, qui dicunt Aeneam sepultum in urbe Berecynthia proxime flumen Nolon, atque ex ejus | |
| 15 | progenie quendam nomine Rhomum venisse in Ita‐ liam, et urbem Romam nominatam condidisse. | |
8b | Solin. Polyh. c. I: Agathocles scribit Romen non captivam fuisse, ut supra dictum est, sed ab Ascanio natam, Aeneae neptem, appellationis istius causam fuisse. | |
t9-10 | ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΑ. | |
9(t) | E LIBRO SEPTIMO. | |
| 1 | Schol. Apoll. Rh. IV, 761: Ἀγαθοκλῆς ἐν τοῖς Ὑπομνήμασι περὶ τῶν χαλκείων τοῦ Ἡφαίστου ἱστορῶν, φησὶ κατὰ Σικελίαν δύο εἶναι νήσους, ὧν ἡ μὲν καλεῖται Ἱέρα, ἡ δὲ Στρογγύλη· αἵτινες ἡμέρας | |
| 5 | καὶ νυκτὸς πῦρ ἀφιᾶσιν. [Ὁ δὲ αὐτός φησιν ἐν ἑβδόμῳ· «Ἐν Σικελίᾳ νῆσοι ὑπάρχουσι. Τούτων δύο πῦρ ἀφιᾶσι.] Καλεῖται δὲ ἡ μὲν Αἰόλου, ἡ δὲ Ἡφαίστου, ἐν ᾗ πυρὸς ποταμούς φασιν ἀνιέναι.» | |
10 | Cicero De div. I, 24: Apud Agathoclem scri‐ ptum in historia est Hamilcarem Carthaginiensem quum oppugnaret Syracusas, visum esse audire vocem se postridie coenaturum Syracusis: quum | |
| 5 | autem is dies illuxisset, magnam seditionem in castris ejus inter Poenos et Siculos milites esse fa‐ ctam: quod quum sensissent Syracusani, impro‐ visos eos in castra irrupisse, Hamilcaremque ab iis vivum esse sublatum. Ita res somnium comproba‐ | |
| 10 | vit. | 290 |