|
TLG 0549 003 :: APOLLODORUS :: Fragmenta APOLLODORUS Gramm. Fragmenta Source: Mette, H.J. (ed.), “Die ‘Kleinen‘ griechischen Historiker heute” [Lustrum 21] 1978: 20–22.
Citation: FGrH fragment — (line) | ||
217bis(l1) | ETYM. GUD. cod. Paris. suppl. Gr. 172 p. 302 (z; s. 13) ed. | |
| l2 | Chr. Theodorides, Glotta 50, 1972, 29—34 (vgl. ETYM. ORION. 101, 30 | 20 |
|---|---|---|
| 1 | Sturz): ‘μαστροπόσ‘· παρὰ τὸ ‘μαίεσθαι‘ τοὺς ‘τρόπουσ‘ τῶν πορνευουσῶν γυναικῶν. οὕτως 〈Ἀπολλόδωροσ〉 ἐν Ὑπομνήματι τῶν Σώφρονος Ἀνδρείων 〈μίμων〉 (F 69 Kaibel). | |
257bis(l1) | ETYM. GUD. cod. Paris. suppl. Gr. 172 p. 285 (z) ed. Chr. | |
| l2 | Theodorides, Glotta 50, 1972, 34 (vgl. ETYM. ORION. 94, 9 Sturz): | |
| 1 | ‘λαγωιόσ‘· παρὰ τὸ ‘λα—‘ ἐπιτατικὸν μόριον καὶ τὸ ‘ὦς ὠτόσ‘, ὁ μεγάλα ὦτα ἔχων. Ἀπολλόδωρος δὲ ὅτι λαγαρός ἐστι. | |
280bis | ETYM. ORION. 163, 26 Sturz: ‘χεῖρεσ‘· ... ὡς δὲ Ἀπολλό‐ δωρος, ἀπὸ τοῦ διιστᾶν τοὺς δακτύλους καὶ διέχειν ... | |
354bis(l1) | PAP. KÖLN 5604 s. I a. edd. Ludwig Koenen/Reinhold | |
| l2 | Merkelbach (Albert Henrichs), Collectanea Papyrologica (Festschr. | |
| l3 | Herbert Chajjim Youtie) 1 ed. Ann Ellis Hanson, Bonn 1976, 3—26 | |
| 1 | (Taf. 3c. 1): (col. 1) περὶ ...] τῆς γενέσεως ˈ [ ] καὶ ὡς ‘Παλλὰσ‘ καὶ ‘Τριˈ[τογένεια‘ ἐπεκ]λήθη, ἐπὶ τοσοῦτον ˈ [ἡμῖν εἰρή]σθω ἐπὶ τοῦ παρόντος. ˈ [ κα̣]τ’ Ἐπίχαρμον, ἔτι ˈ [ ].α ἃ δὴ μετο—ˈ[ ] ὑπὲρ ˈ ... (col. 2; Epicharm. F 85a Austin:) [‘... ἀναθοροῦσαν] ἐκ τᾶς τοῦ Διὸς | |
| 5 | φαντὶ κεφαλᾶς ˈ ἀπολέσαι πράτιστα πάντων ˈ ἐμ μάχαι ταῖ γενομέναι καˈτὰ Κρόνον Πάλλαντα, τὸ δὲ τούˈτω δέρος πὸτ τὸ φοβερὰν εὐˈθὺς εἶμεν περιβαλεῖν αὑτᾶς κύˈκλωι· διόπερ αὐτὰν ‘Παλλάδ’‘ ὀνοˈμασθῆμεν ὑπὸ πάντων τόκα.‘ ˈ περιεπέσομεν δὲ ποιήμασιν, ˈ ἐφ’ ὧν ἦν ἐπιγραφὴ ‘Μεροπίσ‘, ˈ οὐ δηλ̣ο̣ῦσα τὸν | |
| 10 | ποήσα̣[ντα], ἣ ˈ πρ̣ὸ̣ς̣ τοῖς ἄλλοις Μέροψ̣ι̣ [τ]ο̣ῖ̣ς̣ ˈ ἐν τῆι Κώιαι καταριθ‐ μουμέˈνοις καὶ Ἄστερον ὑπάρχειν διεσάφει· τοῦτον δ’ εἶναι ˈ μάχιμόν τινα καὶ δυνατόν, ἔτι ˈ δὲ ἄτρωτον. ἐπὶ τοῦ οὖν Ἡραˈκλῆν εἰς τὴν Κώιαν παραγίˈνεσθαι καὶ πόλεμ[ον] τ̣οῖς ˈ Κώιοις συστήσασθαι, θλιβοˈ[μέ]νων δὲ αὐτῶν ὑπὸ τοῦ Ἀςˈ[τέ]ρου τὴν Ἀθηνᾶν ἐπιβοηˈθῆσαι εἰδυῖαν ὅτι ὑπὸ μὲν Ἡραˈ[κλέ]ους οὐθὲν | |
| 15 | ἂν πάθοι, μᾶλˈ[λο]ν δ’ ἂν ὑπ’ αὐτοῦ Ἡρακλῆς ἀˈ[ναι]ρεθείη. τέλος δὲ ἀπολο‐ˈ μένου τούτου ὑπ’ αὐτῆς συνˈθεωρῆσαι χρήσιμον αὐτοῦ ˈ τὸ δέρος ἐσόμενον πρὸς τοὺς ˈ [ἄλ]λους κινδύνους· διόπερ ἐˈ[ξη]λύτρωσεν αὐτὸ σύν τε τοῖς ˈ [πο]σὶν καὶ ταῖ〈σ〉 χερσὶ περιθέςˈ[θα]ι̣. ἐδόκει δέ μοι τὰ ποήμαˈ[τα] νεωτέρου τινὸς εἶναι, διὰ ˈ [δὲ] τὸ ἰδίωμα τῆς ἱστορίας ˈ [ἐξε]λάβομεν αὐτό. εἶχεν δὲ ˈ [τὰ | |
| 20 | ἔ]πη οὕτω· ‘ἔνθ’ ὁ μὲν ἄλˈ[λ’] ἧ̣κ̣εν Μερόπων κατὰ νήˈ[ριτ]α φῦλα | |
| νευρῆι ἔπι ψάλλων ...‘.ˈ [εἶτε]ν̣· ‘ἀλλ’ οὐκ Ἄστερον ἰὸς ἐˈ(col. 3)δάμνατο· τρὶς γὰρ ἐπ’ [αὐτῶι ˈ | 21 | |
| 25 | ἧκε διαννευρῆς, ἀ[λλ’ οὐ]ˈ χρόα τῆνος ἵκανεν· ἠ[ΰτ’ ἀπὸ σ]ˈκληρῆς πέτρης ἔξαλτ[ο χαμᾶ]ˈζε δριμὺ βέλος. πικρ[ὸν δ’ ἄ]ˈχος ἔσχεθεν Ἡρακλ[ῆα ὡσ]ˈ ἴδεν̣‘. μετὰ δὲ ὀλίγα· | |
| 30 | ‘κ̣[αί νύ]ˈ κεν Ἡρακλῆα κατέκτ[ανεν], ˈ εἰ μὴ Ἀθήνη λάβρον [ἐπεβρόν]ˈτησε διὲγ νεφέων κα[ταβᾶ]ˈσα· πληξαμένη{ι} θέν[αρι]ˈ δ’ ἁπαλὸν χρόα πρόσθ[ε φαάν]ˈθη Ἡρακλῆος ἄνακτ[ος ⏑–]ˈ, ὁ δ’ ἐν ἄσθματι θυμ[οῦ γνῶ ῥα]ˈ θεόν‘. | |
| 35 | εἶτεν μετά τιν[α ἡ Ἀθηνᾶ]ˈ κελεύει τὸν μὲν Ἡρα[κλῆν πε]ˈρὶ τοὺς ἄλλους γίνεσ[θαι Μέρο]ˈπας, αὐτὴ{ι} δὲ τῶι Ἀστ[έρωι ἀν]ˈθίσταται· ‘ἔνθ’ ὁ μὲν ε[ἰς πλη]ˈθὺν Μερόπων κίεν, ἡ [δὲ δια]ˈπρὸ αἰχμῆι στῆθος [ἔπειρεν],ˈ ὁ δ’ ἐ{χ}ξέχυτ’· οὐ γὰρ [ὁμοῖαι ἀ]ˈθανάτων θνηταῖσι βολ[αὶ κατὰ]ˈ γαῖαν ἔασιν. | |
| 40 | πρηνὴ[ς δ ]ˈτησε· μέλας δ’ ἐπερείδ̣[ετο εὐ]ˈρὼς ὀφθαλμοῖς, Ἄϊδος [δὲ δ’ ἀπή]ˈλυθε θυμὸς ἀναιδήσ‘. εἶτεν αὐ]ˈτὸν ἐγδείρει· ‘καὶ τοῦ [μὲν βού]ˈλευσε πε̣ρ̣ὶ̣ χρόα ῥι̣ν̣ὸ̣ν̣ [Ἀθήνη]ˈ ἕσσασθαι‘· | |
| 45 | εἶτεν· ‘ἔγδε[ιρεν δ’ ἄρ’]ˈ ἅπαν σκύλος ἄλκιμο̣ν̣· [αἶψα δὲ]ˈ πέπλ〈οσ〉 αὐάνθη· τοῦ μὲν ν̣[έκταρ]ˈ κατέχευε φέρουσα ἀ[θανάτη]ˈ· περὶ σῶμα δ’ ἑλιξα̣[μένη φέρε πέσ]ˈκος αὐταῖς σὺν χ[είρεσσι καὶ]ˈ εὐρήεσσι πεδίλοις. | |
354bis(50) | ὣς ἄρα κοσ]ˈμηθεῖσα τετ̣ά̣[ρπετ]ο‘. ὁ δὲ Ο[..... ὅτι τὴν]ˈ Ἀστέρου δορὰν ἡ Ἀθ[ηνᾶ δέδυκεν]ˈ ὁμολογεῖ, ἀλλ’ οὐ | |
| τ̣ο̣[ῦ .......... Μέ]ˈροπος· τούτου μὲν [] | 22 | |