|
TLG 0539 002 :: HELLANICUS :: Fragmenta HELLANICUS Hist. Fragmenta
Citation: Volume-Jacoby#-F — fragment — (line) | ||
1a,4,F1a | SCHOL. APOLL, RHOD. III 1179: περὶ τῆς Κάδμου εἰς Θήβας παρουσίας Λυσίμαχος ἐν τῆι Συναγωγῆι τῶν Θηβαικῶν Παραδόξων (III) ἱστορεῖ, καὶ Ἑλλάνικος ἐν α Φορωνίδος, ἱστορῶν ὅτι καὶ τοὺς ὀδόντας ἔσπειρε τοῦ δράκοντος κατὰ Ἄρεως βούλησιν, καὶ ἐγένοντο πέντε ἄνδρες | |
| 5 | ἔνοπλοι, Οὐδαῖος Χθόνιος Πέλωρ Ὑπερήνωρ Ἐχίων. | |
|---|---|---|
1a,4,F1b | —III 1186: τοὺς περιλειφθέντας ἐν τῆι μάχηι σὺν Κάδμωι κατοικῆσαι ἐν Θήβαις φησί. λέγει δὲ καὶ Ἑλλάνικος ὅτι Κάδμος ἐξελὼν τοῦ ὄφεως τοὺς ὀδόντας ἔσπει‐ ρεν, ἐκ δὲ αὐτῶν πέντε ἄνδρες ἔφυσαν, Οὐδαῖος Χθόνιος Ὑπερήνωρ Ἐχίων | |
| 5 | Πέλωρος. καὶ ὁ μὲν Ἑλλάνικος μόνους φησὶ 〈τούτουσ〉 βεβλαστηκέναι. | |
1a,4,F2 | ATHENAI. IX 410 F: τὸν δὲ τῶι χερνίβωι ῥάναντα παῖδα διδόντα κατὰ χειρὸς Ἡρακλεῖ ὕδωρ, ὃν ἀπέκτεινεν ὁ Ἡρακλῆς κονδύλωι, Ἑλλάνικος μὲν ἐν ταῖς Ἱστορίαις Ἀρχίαν φησὶ καλεῖσθαι· δι’ ὃν καὶ ἐξεχώρησε Καλυδῶνος. ἐν δὲ τῶι δευτέρωι τῆς Φορωνίδος Χαιρίαν αὐτὸν ὀνομάζει | |
| 5 | Ἡρόδωρος δ’ ἐν ἑπτακαιδεκάτηι τοῦ καθ’ Ἡρακλέα λόγου (31 F 3) Εὔνομον. καὶ Κύαθον δὲ τὸν Πύλητος μὲν υἱόν, ἀδελφὸν δὲ Ἀντιμάχου ἀπέκτεινεν ἄκων Ἡρακλῆς οἰνοχοοῦντα αὐτῶι, ὡς Νίκανδρος ἱστορεῖ ἐν δευτέρωι Οἰται‐ κῶν (F 17 Schn.), ὧι καὶ ἀνεῖσθαί φησι τέμενος ὑπὸ τοῦ Ἡρακλέους ἐν Προσχίωι, ὃ μέχρι νῦν προσαγορεύεσθαι Οἰνοχόου. | |
1a,4,F3 | HARPOKR. SUID. s. Στεφανηφόρος· ... Στεφανηφόρου ἡρῶιον, ὣς ἔοικεν, ἦν ἐν ταῖς Ἀθήναις. εἴη δ’ ἂν ὁ Στεφανηφόρος ἤτοι τῶν Ἡρακλέους υἱέων εἷς τῶν γενομένων ἐκ τῶν Θεστίου θυγατέρων, οὗ μνημονεύει Ἑλλάνικος ἐν δευτέρωι Φορωνίδος. ἢ μήποτε τοῦ Ἀττικοῦ | |
| 5 | Στεφανηφόρου τὸ ἡρῶιον ἦν, οὗ πάλιν ὁ αὐτὸς Ἑλλάνικος ἐν β Ἀτθίδος (F 46) μέμνηται. | |
1a,4,F4 | DIONYS. HAL. A R I 28: τούτωι τῶι λόγωι πολλοὺς καὶ ἄλλους συγγραφεῖς περὶ τοῦ Τυρρηνῶν γένους χρησαμένους ἐπίσταμαι, τοὺς μὲν κατὰ ταὐτά (wie Herod. I 94), τοὺς δὲ μεταθέντας τὸν οἰκισμὸν καὶ τὸν χρόνον ... (3) Ἑλλάνικος δὲ ὁ Λέσβιος τοὺς Τυρρηνούς φησι Πελασγοὺς | |
| 5 | πρότερον καλουμένους, ἐπειδὴ κατώικησαν ἐν Ἰταλίαι, παραλαβεῖν ἣν νῦν ἔχουσι προσηγορίαν. ἔχει δὲ αὐτῶι ἐν Φορωνίδι ὁ λόγος ὧδε· ‘τοῦ Πελασγοῦ τοῦ βασιλέως αὐτῶν καὶ Μενίππης τῆς Πηνειοῦ ἐγένετο Φράστωρ, τοῦ δὲ Ἀμύντωρ, τοῦ δὲ Τευταμίδης, τοῦ δὲ Νάνας. ἐπὶ τούτου βασιλεύοντος οἱ Πελασγοὶ ὑπ’ | |
| 10 | Ἑλλήνων ἀνέστησαν, καὶ ἐπὶ Σπινῆτι ποταμῶι ἐν τῶι | |
| Ἰονίωι κόλπωι τὰς νῆας καταλιπόντες Κρότωνα πόλιν ἐν μεσογείωι εἷλον, καὶ ἐντεῦθεν ὁρμώμενοι τὴν νῦν καλεομένην Τυρσηνίην ἔκτισαν‘. (4) Μυρσίλος (III) δὲ τὰ ἔμπαλιν ἀποφαινόμενος Ἑλλανίκωι τοὺς Τυρρηνούς φησιν, ἐπειδὴ τὴν | ||
| 15 | ἑαυτῶν ἐξέλιπον, ἐν τῆι πλάνηι μετονομασθῆναι Πελαργούς, τῶν ὀρνέων τοῖς καλουμένοις πελαργοῖς εἰκασθέντας, ὡς κατ’ ἀγέλας ἐφοίτων εἴς τε τὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν βάρβαρον· καὶ τοῖς Ἀθηναίοις τὸ τεῖχος τὸ περὶ τὴν ἀκρόπολιν τὸ Πελαργικὸν καλούμενον τούτους περιβαλεῖν. | |
1a,4,F5a | PROKLOS Schol. Hesiod. Opp. 631 p. 361, 6 Gaisf.: Ἑλλάνι‐ κος δ’ ἐν Φορωνίδι 〈δέκατον〉 ἀπὸ Ὀρφέως φησὶν εἶναι τὸν Ἡσίοδον. | |
1a,4,F5b | PROKLOS Vit. Hom. p. 26, 14 Wil.: Ἑλλάνικος δὲ καὶ Δαμάστης (5 F 11) καὶ Φερεκύδης (3 F 167) εἰς Ὀρφέα τὸ γένος ἀνάγουσιν αὐτοῦ (sc. Ὁμήρου)· Μαίονα γάρ φασι τὸν Ὁμήρου πατέρα καὶ Δῖον τὸν Ἡσιόδου γενέσθαι Ἀπέλλιδος τοῦ Μελανώπου τοῦ Ἐπιφράδεος τοῦ Χαριφήμου τοῦ Φιλοτέρπεος | |
| 5 | τοῦ Ἰδμονίδα τοῦ Εὐκλέους τοῦ Δωρίωνος τοῦ Ὀρφέως. | |
1a,4,F5c | CERTAM. HOM. ET HES. p. 35, 13 Wil.: Ἑλλάνικος μὲν γὰρ καὶ Κλεάνθης Μαίονα λέγουσιν (sc. τὸν Ὁμήρου πατέρα). | |
1a,4,F6a | SCHOL. APOLL. RHOD. III 1086: ἔνθα Προμηθεὺς Ἰαπετιο‐ νίδης ἀγαθὸν τέκε Δευκαλίωνα, ὃς πρῶτος ποίησε πόλεις καὶ ἐδείματο νηοὺς ἀθανάτοις, πρῶτος δὲ καὶ ἀνθρώπων βασίλευσεν] ὅτι Προμηθέως καὶ Πανδώρας υἱὸς Δευκαλίων Ἡσίοδος ἐν πρώτωι Καταλόγων (F 2) | |
| 5 | φησί· καὶ ὅτι Δευκαλίωνος καὶ Πύρρας Ἕλλην, ἀφ’ οὗ Ἕλληνες καὶ Ἑλλάς. ὅτι δὲ Δευκαλίων ἐβασίλευσε Θεσσαλίας Ἑλλάνικος ἐν πρώτωι τῆς Δευκαλιωνείας φησίν. ὅτι δὲ καὶ ιβ θεῶν βωμὸν Δευκαλίων ἱδρύσατο Ἑλλάνικος ἐν τῶι αὐτῶι φησι συγγράμματι. | |
1a,4,F6b | III 1085: ὅτι δὲ Προμηθέως υἱὸς Δευκαλίων ἐβασίλευσε Θεσσαλίας Ἑλλάνικός φησι· καὶ ὅτι δώδεκα θεῶν βωμὸν ἱδρύσατο. | |
1a,4,F7 | ATHENAI. X 416 B (EUSTATH. Il. Λ 547): Ἑλλάνικος δ’ ἐν α Δευκαλιωνείας Ἐρυσίχθονά φησι τὸν Μυρμιδόνος, ὅτι ἦν ἄπληστος | |
| βορᾶς, Αἴθωνα κληθῆναι. | ||
1a,4,F8 | STEPH. BYZ. s. † Θηγώνιον· πόλις Θεσσαλίας. Ἑλλάνικος α Δευ‐ καλιωνείας. | |
1a,4,F9 | ——s. Μισγομεναί· πόλις Θεσσαλίας. Ἑλλάνικος α Δευκαλιωνείας. | |
1a,4,F10 | ——s. Λακέρεια· πόλις Μαγνησίας. Ἑλλάνικος Δευκαλιωνείας α. | |
1a,4,F11 | ——s. Ἀγάθεια· πόλις Φωκίδος, ὡς Ἑλλάνικος α Δευκαλιωνείας. | |
1a,4,F12 | ——s Ἄλπωνος· πόλις καὶ ὄρος ἐν Μακεδονίαι, ὡς Εὐφορίων (F 141 Scheidw.) ... τινὲς δὲ Θετταλίας αὐτήν φασιν. ἔστι καὶ ἄλλη Λοκρῶν τῶν Ἐπικνημιδίων, ὡς Ἑλλάνικος ἐν α Δευκαλιωνείας. | |
1a,4,F13 | ——s. Καλλίαρος· πόλις Λοκρῶν· ἀπὸ Καλλιάρου τοῦ Ὁδοιδόκου καὶ Λαονόμης, ὡς Ἑλλάνικος ἐν α Δευκαλιωνείας. Στράβων δὲ ἐν θ (4, 5) παρὰ τὸ εὐήροτον αὐτὴν εἶναί φησι. | |
1a,4,F14 | ——s. Φημίαι· πόλις τῆς Ἀρναίας· ἀπὸ Φημίου τοῦ Ἄμπυκος. Ἑλλάνικος ἐν α Δευκαλιωνείας. | |
1a,4,F15 | ——s. Ἄσπενδος· πόλις Παμφυλίας· Ἀσπένδου κτίσμα, ὡς Ἑλλάνικος ἐν α Δευκαλιωνείας. | |
1a,4,F16a | STEPH. BYZ. s. Σάλμος· πόλις Βοιωτίας, ἧς οἱ πολῖται Σαλμώνιοι, ὡς Ἑλλάνικος ἐν β Δευκαλιωνείας. | |
1a,4,F16b | ——s. Ἄλμος· πόλις Βοιωτίας, ὡς Ἑλλάνικος. καὶ Σάλμον αὐτήν φησι κακῶς. | |
1a,4,F17 | ——s. Μιδάειον· πόλις, Φρυγίας. 〈Ἑλλάνικοσ〉 ἐν β Δευ‐ καλιωνείας. καὶ Μίδαι λέγεται ... | |
1a,4,F18 | CLEM. ALEX. Strom. VI 2, 26, 8 p. 443, 9 Stäh: Διευχίδας τε ὁ Μεγαρικός, 〈ὃσ〉 τὴν ἀρχὴν τοῦ λόγου ἐκ τῆς Ἑλλανίκου Δευκαλιω‐ νείας μετέβαλεν. | |
1a,4,F19a | SCHOL. A HOM. Il. Σ 486: τὰς μὲν κατηστερισμένας ἐν τῶι μετώπωι τοῦ ταύρου Ὑάδας φασὶν εἰρῆσθαι, τὰς δὲ ἐπὶ τῆς ἡμιτόμου πλευρᾶς Πληιάδας καλεῖσθαι. Ἄτλαντος γὰρ τοῦ Ἰαπετοῦ καὶ Αἴθρας τῆς Ὠκεανοῦ, καθά | |
| φησι Τίμαιος (III), θυγατέρες δώδεκα καὶ υἱὸς Ὕας. τοῦτον ἐν Λιβύηι κυνηγετοῦντα | ||
| 5 | ὄφις κτείνει· καὶ αἱ μὲν ε τὸν ἀδελφὸν θρηνοῦσαι ἀπόλλυνται, † τὰς δὲ λοιπὰς δι’ οἶκτον καταστερίσας Ζεὺς Ὑάδας ἐπωνόμασεν ἐπωνυμίαι τοῦ ἀδελφοῦ. αἱ δὲ πλείους ζ βραδέως μέν, πλὴν ἀποθανοῦσαι Πληιάδες εἴρηνται. Φερεκύδης (3 F 90) δὲ ... τὰς Ὑάδας Δωδωνίδας νύμφας φησὶν εἶναι καὶ Διονύσου τροφούς ... τῶν δὲ Πληι‐ άδων ... πάνυ ἀμαυρὸς ὁ ἕβδομος ἀστήρ ἐστιν, ὡς μὲν Ἄρατος ἐν τῶι πρὸς Θεόπροπον | |
| 10 | ἐπικηδείωι φησίν, Τροίας πορθουμένης τὴν Δαρδάνου μητέρα Ἠλέκτραν ... φυγεῖν τε τὴν τῶν ἀδελφῶν σύνοδον καὶ τὰς κόμας λύσασαν ἐνίοτε κομήτην ἀστέρα φαίνεσθαι. φησὶ δὲ καὶ Ἑλλάνικος ἐν τῶι πρώτωι τῶν Ἀτλαντικῶν τὰς μὲν ϛ θεοῖς συνελθεῖν· Ταυγέτην Διί, ὧν γενέσθαι Λακεδαίμονα· Μαῖαν Διί, ἀφ’ ὧν Ἑρμῆς· Ἠλέκτραν Διί, ὧν Δάρδανος· Ἀλκυόνην Ποσειδῶνι, ὧν Ὑριεύς· | |
| 15 | Στερόπην Ἄρει, ὧν Οἰνόμαος· Κελαινὼ Ποσειδῶνι καὶ αὐτὴν συγγενέσθαι, ὧν Λύκος· Μερόπην δὲ Σισύφωι θνητῶι ὄντι, ὧν Γλαῦκος, διὸ καὶ ἀμαυρὰν εἶναι. | |
1a,4,F19b | PAP. OX. VIII 1084: [Μαίαι δὲ Ζεὺς μίσγεται λανθά]νων ἐν σπῆι· τ[ῶν] δὲ γίγνεται Ἑρμ[ῆς] φιλήτης, ὅτι αὐτῆι φιλησίμ[ως] συνεκοιμ[ᾶτο]· καὶ γ[ίγνεται θε]ῶν κῆ[ρυξ] ἀγήρ[αος] καὶ ἀθάνατος. Κ[ε]λαινοῖ δὲ μίσγεται | |
| 5 | Ποσειδέων· τῶν δὲ γίγνεται Λύκος, ὃν ὁ πατὴρ κατοικίζει ἐν μακάρων νήσοις, καὶ ποιεῖ ἀθάνατον. Τηυγέτηι δὲ [Ζε]ὺς μίσγεται· τῶν [δὲ γίγνεται Λακεδαίμων——]. | |
1a,4,F20 | HARPOKR. SUID. s. Ὁμηρίδαι· ... Ὁμηρίδαι γένος ἐν Χίωι, ὅπερ Ἀκουσίλαος ἐν γ (2 F 2), Ἑλλάνικος ἐν τῆι Ἀτλαντιάδι ἀπὸ τοῦ ποιητοῦ φησὶν ὠνομάσθαι. Σέλευκος δὲ ἐν β Περὶ Βίων (IV) ἁμαρτάνειν φησὶ Κράτητα νομίζοντα ἐν ταῖς Ἱεροποιίαις (III) Ὁμηρίδας ἀπογόνους | |
| 5 | εἶναι τοῦ ποιητοῦ· ὠνομάσθησαν γὰρ ἀπὸ τῶν ὁμήρων, ἐπεὶ αἱ γυναῖκές ποτε τῶν Χίων ἐν Διονυσίοις παραφρονήσασαι εἰς μάχην ἦλθον τοῖς ἀνδράσι καὶ δόντες ἀλλήλοις ὅμηρα νυμφίους καὶ νύμφας ἐπαύσαντο, ὧν τοὺς ἀπογόνους Ὁμηρίδας λέγουσιν. | |
1a,4,F21 | SCHOL. EURIP. Phoen. 159: περὶ δὲ τοῦ πλήθους τῶν Νιοβιδῶν αὐτός φησιν ὁ Εὐριπίδης ἐν Κρεσφόντηι (F 455) ‘καὶ δὶς ἕπτ’ αὐτῆς τέκνα Νιόβης θανόντα Λοξίου τοξεύμασιν‘. ὁμοίως καὶ Αἰσχύλος ἐν Νιόβηι (p. 50 N2) καὶ Ἀριστοφάνης ἐν Δράμασιν ἢ Νιόβωι (I 465, 284 K) ... | |
| 5 | Φερεκύδης (3 F 126) δέ φησιν ἔχειν αὐτὴν παῖδας ἕξ, Ἀλαλκομενέα Φηρέα Εὔδωρον Λύσιππον Ξάνθον Ἀργεῖον· θυγατέρας δὲ ἕξ, Χιόνην Κλυτίαν Μελίαν Ὥρην (?) Δαμίππην Πελοπίαν. Ἑλλάνικος δὲ ἐν τῆι ἐπι‐ γραφομένηι Ἀτλαντίδι ἄρσενας τέσσαράς φησιν, Ἀρχή‐ νορα Μενέστρατον Ἀρχαγόραν **· θυγατέρας δὲ τρεῖς, | |
| 10 | Πελοπίαν Ὠγυγίαν Ἀστυκράτειαν. Ξάνθος δὲ ὁ Λυδὸς (III) δέκα καὶ δέκα ἐκ Φιλόττου τοῦ Ἀσσυρίου. | |
1a,4,F22 | MARCELLIN. Vit. Thuk. 2—4: ὠικείωτο γὰρ (sc. Θουκυδίδης) ἐκ παλαιοῦ τῶι γένει πρὸς Μιλτιάδην τὸν στρατηγόν, τῶι δὲ Μιλτιάδηι πρὸς Αἰακὸν τὸν Διός. ... (3) καὶ τούτοις Δίδυμος μαρτυρεῖ, Φερεκύδην ἐν τῆι πρώτηι τῶν Ἱστοριῶν (3 F 2) φάσκων οὕτω λέγειν· ‘Φιλαίας δὲ | |
| 5 | ὁ Αἴαντος οἰκεῖ ἐν Ἀθήναις. ἐκ τούτου δὲ γίνεται Δάικλος· τοῦ δὲ Ἐπίλυκος· τοῦ δὲ Ἀκέστωρ· τοῦ δὲ Ἀγήνωρ· τοῦ δὲ Ο〈ὔ〉λιος· τοῦ δὲ Λύκης· τοῦ δὲ † Τόφων· τοῦ δὲ Λάιος· τοῦ δὲ Ἀγαμήστωρ· τοῦ δὲ Τίσαν‐ δρος· [ἐφ’ οὗ ἄρχοντος ἐν Ἀθήναις· τοῦ δὲ Μιλτιάδης] τοῦ δὲ Ἱπποκλείδης, ἐφ’ οὗ ἄρχοντος 〈ἐν Ἀθήναισ〉 Παναθήναια ἐτέθη· 〈τοῦ δὲ Κύψελοσ〉· | |
| 10 | τοῦ δὲ Μιλτιάδης, ὃς ὤικισε Χερρόννησον‘. (4) μαρτυρεῖ τούτοις καὶ Ἑλλάνικος ἐν τῆι ἐπιγραφομένηι Ἀσωπίδι. | |
1a,4,F23 | SCHOL. APOLL. RHOD. I 916: νῆσον ἐς Ἠλέκτρης Ἀτλαντίδος] τὴν Σαμοθράικην λέγει. ἐκεῖ γὰρ ὤικει Ἠλέκτρα ἡ Ἄτλαντος, καὶ ὠνομά‐ | |
| ζετο ὑπὸ τῶν ἐγχωρίων Στρατηγίς· ἥν φησιν Ἑλλάνικος Ἠλεκτρυώνην καλεῖσθαι. ἐγέννησε δὲ τρεῖς παῖδας, Δάρδανον τὸν εἰς Τροίαν κατοική‐ | ||
| 5 | σαντα, ὃν καὶ Πολυάρκη φησὶ λέγεσθαι ὑπὸ τῶν ἐγχωρίων, καὶ Ἠετίωνα, ὃν Ἰασίωνα ὀνομάζουσι, καὶ φασὶ κεραυνωθῆναι αὐτὸν ὑβρίζοντα ἄγαλμα τῆς Δήμητρος (s. F 135). τρίτην δὲ ἔσχεν Ἁρμονίαν, ἣν ἠγάγετο Κάδμος· καὶ ἀπὸ τῆς μητρὸς αὐτῆς Ἠλεκτρίδας πύλας τῆς Θήβης ὠνομάσθαι ἱστορεῖ Ἑλλάνικος ἐν πρώτωι Τρωικῶν καὶ Ἰδομενεὺς [ἐν πρώτωι Τρωικῶν]. 〈Ἀθηνίων (546 F 1) δέ φησιν ὅτι Διὸς καὶ | |
| 10 | Ἠλέκτρας ἐγένετο Ἰασίων καὶ Δάρδανος.〉 | |
1a,4,F24a | STEPH. BYZ. s. Βατίεια· τόπος τῆς Τροίας ὑψηλός. κέκλη‐ ται ἀπὸ Βατείας τινός, ὡς Ἑλλάνικος ἐν α Τρωικῶν. ἢ ἀπὸ τοῦ πάτου τῶν ἵππων ἤγουν τῆς τροφῆς, τροπῆι τοῦ π εἰς β· ἢ ἀπὸ τῶν βάτων. | |
1a,4,F24b | —s. Ἀρίσβη· πόλις τῆς Τρωάδος, Μιτυληναίων ἄποικος, ἧς οἰκισταὶ Σκαμάνδριος καὶ Ἀσκάνιος, υἱὸς Αἰνείου. ... Κεφάλων (45 F 4) δέ φησιν ὅτι Δάρδανος ἀπὸ Σαμοθράικης ἐλθὼν εἰς τὴν Τρωάδα τὴν Τεύκρου τοῦ Κρητὸς θυγατέρα γαμεῖ Ἀρίσβην. Ἑλλάνικος δὲ 〈Β〉άτειαν αὐτήν φησιν. | |
| 5 | ἔστιν ἑτέρα ἐν Λέσβωι ἀπὸ Ἀρίσβης τῆς Μάκαρος θυγατρός. Ἔφορος (II) δὲ Μέροπος αὐτὴν γενεαλογεῖ, καὶ πρώτην Ἀλεξάνδρωι τῶι Πριάμου γαμηθῆναι. | |
1a,4,F24c | SCHOL. T Il. Υ 236: Ἶλος δ’ αὖ τέκεθ’ υἱὸν ἀμύμονα Λαομέδοντα] ἐξ Εὐρυδίκης τῆς Ἀδράστου. —〈v. 219 Δάρδανος αὖ τέκεθ’ υἱὸν Ἐριχθόνιον βασιλῆα〉] ἐκ Βατ〈ε〉ίας τῆς Τεύκρου, ὡς Ἑλλάνικος. | |
1a,4,F25a | SCHOL. (TZETZ.) Lyk. 29: Ἄτης ἀπ’ ἄκρων βουπλανοκτίστων λόφων] Ἄτης λόφος ἐκαλεῖτο πρότερον ἡ Ἴλιος ... φησὶ δὲ περὶ τούτου τοῦ τόπου Ἑλλάνικος ἐν α Τρωικῶν ὅτι μαντευομένωι ἐν Πριήπωι τῆς Φρυγίας τῶι Ἴλωι ἔχρησεν ὁ Πριηπηναῖος Ἀπόλλων, μὴ κτίζειν τὸν λόφον | |
| 5 | τοῦτον· ἄτης γὰρ αὐτὸν ἔφη εἶναι. διὸ καὶ Δάρδανος αὐτὸν 〈οὐκ〉 ἔκτισεν, ἀλλὰ τὴν ὑπὸ τὴν Ἴδαν Δαρδανίαν καλουμένην. ἐκαλεῖτο δὲ τὸ πρότερον Σκάμανδρος οὗτος ὁ λόφος. | |
1a,4,F25b | STRABON XIII 1, 42: ἐπὶ δὲ τῶν Λυδῶν ἡ νῦν ἐκτίσθη κατοικία καὶ τὸ ἱερόν· οὐ μὴν πόλις γε ἦν, ἀλλὰ πολλοῖς χρόνοις ὕστερον καὶ κατ’ ὀλίγον, ὡς εἴρηται, τὴν αὔξησιν ἔσχεν. Ἑλλάνικος δὲ χαριζόμενος τοῖς Ἰλιεῦσιν, οἷος ἐκείνου θυμός (T 22), | |
| 5 | συνηγορεῖ τὸ τὴν αὐτὴν εἶναι πόλιν τὴν νῦν τῆι τότε. τὴν δὲ χώραν, ἀφανισθείσης τῆς πόλεως, οἱ τὸ Σίγειον καὶ τὸ Ῥοίτειον ἔχοντες διενεί‐ μαντο καὶ τῶν ἄλλων ὡς ἕκαστοι τῶν πλησιοχώρων, ἀπέδοσαν δ’ ἀνοι‐ κισθείσης. | |
1a,4,F26a | SCHOL. GEN. I HOM. Il. Φ 444: θητεύσαμεν] ζητεῖται διὰ τί ἐθήτευσαν. Ἑλλάνικός φησι πειράζοντες Λαομέδοντα. γράφει δὲ ἐν | |
| α τῶν Τρωικῶν· «μετὰ δὲ ταῦτα λέγεται Ποσειδῶ καὶ Ἀπόλ‐ λωνα δουλεῦσαι Λαομέδοντι, ὅτι ὑβριστὴς ἦν πειρω‐ | ||
| 5 | μέν〈ους αὐτοῦ. λέγονται μὲν〉 οὖν ἀνδράσιν εἰδόμενοι ἐπὶ μισθῶι, εἴτε ἄρα ἀποδώσει εἴτε καὶ οὔ, τεῖχος λάινον ἐν τῶι Ἰλίωι ἐπ’ ἀκροτάτωι τῶν κολωνῶν τειχί‐ σαι, ὅτι νῦν Πέργαμος καλεῖται.» Μητρόδωρος ἐν Τρωικοῖς (43 F 2) .. | |
1a,4,F26b | SCHOL. A B * GEN. II HOM. Il. Υ 146: ἡγήσατο Κυανοχαίτης τεῖχος ἐς ἀμφίχυτον Ἡρακλῆος θείοιο ὑψηλόν, τό ῥά οἱ Τρῶες καὶ Παλλὰς Ἀθήνη ποίεον, ὄφρα τὸ κῆτος ὑπεκπροφυγὼν ἀλέαιτο] Ποσειδῶν καὶ Ἀπόλλων, προστάξαντος Διὸς Λαομέδοντι θητεῦσαι, ἐπὶ μισθῶι τεταγμένωι τὸ τεῖχος κατασκευάζουσιν. Λαο‐ | |
| 5 | μέδων δὲ παραβὰς τοὺς ὅρκους καὶ τὰς συνθήκας μὴ δοὺς τὸν μισθὸν ἀπήλασεν αὐτούς. ἀγανακτήσας δὲ Ποσειδῶν ἔπεμψε τῆι χώραι κῆτος, ὃ τούς τε παρατυγχά‐ νοντας ἀνθρώπους καὶ τοὺς γιγνομένους καρποὺς διέφθειρεν. μαντευομένωι δὲ Λαο‐ μέδοντι χρησμὸς ἐδόθη Ἡσιόνην τὴν θυγατέρα αὐτοῦ βορὰν ἐκθεῖναι τῶι κήτει, καὶ οὕτως ἀπαλλαγήσεσθαι τοῦ δεινοῦ. προθεὶς δὲ ἐκεῖνος τὴν θυγατέρα μισθὸν ἐκήρυξε | |
| 10 | τῶι τὸ κῆτος ἀνελόντι τοὺς ἀθανάτους ἵππους δώσειν, οὓς Τρωὶ Ζεὺς ἀντὶ Γανυ‐ μήδους ἔδωκεν. Ἡρακλῆς δὲ παραγενόμενος ὑπέσχετο τὸν ἆθλον κατορθώσειν, καὶ Ἀθηνᾶς αὐτῶι πρόβλημα ποιησάσης τὸ καλούμενον ἀμφίχυτον τεῖχος, εἰσδὺς διὰ τοῦ στόματος εἰς τὴν κοιλίαν τοῦ κήτους, αὐτοῦ τὰς λαγόνας διέφθειρεν. ὁ δὲ Λαομέδων ὑπαλλάξας θνητοὺς δίδωσιν ἵππους. μαθὼν δὲ Ἡρακλῆς ἐπεστράτευσε, καὶ Ἴλιον | |
| 15 | ἐπόρθησε, καὶ οὕτως ἤλαυνε τοὺς ἵππους. ἡ ἱστορία παρὰ Ἑλλανίκωι. | |
1a,4,F27 | HARPOKRAT. s. Κριθώτην· ... Κριθώτη μία πόλις τῶν ἐν Χερρονήσωι, καθά, φησιν Ἑλλάνικος ἐν α Τρωικῶν. Ἔφορος (II) δὲ ἐν τῆι δ φησὶν αὐτὴν κατοικισθῆναι ὑπὸ Ἀθηναίων τῶν μετὰ Μιλτιάδου ἐκεῖ παραγενομένων. | |
1a,4,F28 | SCHOL. B* HOM. Il. Φ 242: Ἑλλάνικος ἐν δευτέρωι Τρωικῶν «ὑπὸ δὲ τοῦτον τὸν χρόνον ἐν τῆι Ἴδηι» φησίν, «ὁ θεὸς ὗε, ὅθεν ὁ Σκάμανδρος τὸ ῥεῖθρον ὑπερβαλὼν ὑπὸ τοῦ ὀμβρίου ὕδατος τὸ ἔχον κοῖλα χωρία ἐπῆλθεν. τῶι ῥοὶ | |
| 5 | τούτωι ὁ Ἀχιλλεὺς ἡγούμενος τοῦ στρατοῦ πρῶτος ἐνέ‐ τυχε, καὶ δείσας τὸν ῥοῦν, μή τί μιν πημήνηι, ἐν πεδίωι πτελέας πεφυκυίας λαβόμενος ἐμετεώρισεν ἑαυτόν· οἱ δ’ ἄλλοι προιδόμενοι τὸν ῥοῦν ἐτράποντο ὅπου ἐδύναντο ἕκαστος ἄλλος ἄλληι, καὶ ἐπὶ τὰ τῶν ὀρῶν ὑπερέχοντα | |
| 10 | τοῦ πεδίου ἀνέβαινε.» Σερούιος δὲ ἐν τρίτωι τῶν Τρωικῶν (47 F 1)· ‘πλῆθος δὴ νεκρῶν ἐσωρεύθη κατὰ τὸν ῥοῦν· εἶτα ἀνακοπτομένου τοῦ | |
| ῥεύματος διὰ τὸ ἀποπεφράχθαι τὸν πόρον ἐλιμνάζετο ὁ ποταμόσ‘. | ||
1a,4,F29 | PARTHEN. Narr. am. 34: Περὶ Κορύθου. ἱστορεῖ Ἑλλάνικος Τρωικῶν 〈β〉 καὶ Κεφάλων ὁ Γεργίθιος (45 F 6). ἐκ δὲ Οἰνώνης καὶ Ἀλεξάνδρου παῖς ἐγένετο Κόρυθος. οὗτος ἐπίκουρος ἀφικόμενος εἰς Ἴλιον Ἑλένης ἠράσθη· καὶ αὐτὸν ἐκείνη μάλα φιλοφρόνως ὑπεδέχετο. ἦν δὲ τὴν ἰδέαν κράτιστος. φωράσας δὲ αὐτὸν ὁ πατὴρ | |
| 5 | ἀνεῖλεν. Νίκανδρος (F 108 Schn) μέντοι τὸν Κόρυθον οὐκ Οἰνώνης, ἀλλὰ Ἑλένης καὶ Ἀλεξάνδρου φησὶ γενέσθαι. | |
1a,4,F30 | STEPH. BYZ. s. Φοιτίαι· πόλις Ἀκαρνανίας, ἀπὸ Φοιτίου τοῦ Ἀλκμέωνος τοῦ Ἀμφιαράου. Πολύβιος δ (63, 7). λέγεται καὶ Φοίτιον. καὶ τὸ ἐθνικὸν Φοιτιεύς, καὶ Φοίτιοι, ὡς Ἑλλάνικος ἐν τοῖς Τρωικοῖς. | |
1a,4,F31 | DIONYS. HAL. AR I 45, 4—48, 1: βούλομαι δὲ καὶ περὶ τῆς Αἰνείου παρουσίας εἰς Ἰταλίαν, ἐπεὶ τῶν συγγραφέων τοῖς μὲν ἠγνόηται, τοῖς δὲ διαπεφώνηται ὁ περὶ αὐτοῦ λόγος, μὴ παρέργως διελθεῖν τάς τε τῶν Ἑλλήνων καὶ τὰς Ῥωμαίων τῶν μάλιστα πιστευομένων ἱστορίας | |
| 5 | παραβαλών. ἔχει δὲ τὰ περὶ αὐτοῦ λεγόμενα ὧδε. (46, 1) Ἰλίου κρατηθέντος ὑπ’ Ἀχαιῶν, εἴτε τοῦ δουρείου ἵππου τῆι ἀπάτηι, ὡς Ὁμήρωι πεποίηται, εἴτε τῆι προδοσίαι τῶν Ἀντηνοριδῶν εἴτε ἄλλως πως, τὸ μὲν ἄλλο πλῆθος ἐν τῆι πόλει Τρωικόν τε καὶ συμμα‐ χικὸν ἐν ταῖς εὐναῖς ἔτι καταλαμβανόμενον ἐφονεύετο (νυκτὸς γὰρ δὴ τὸ | |
| 10 | δεινὸν ἀφυλάκτοις αὐτοῖς ἐπιστῆναι ἔοικεν), Αἰνείας δὲ καὶ οἱ σὺν αὐτῶι παρόντες Ἰλιεῦσιν ἐπίκουροι Τρῶες ἐκ Δαρδάνου τε πόλεως καὶ Ὀφρυνίου τῶν τε ἄλλων ὅσοι τῆς κάτω πόλεως ἁλισκομένης ἔφθασαν αἴσθησιν τοῦ δεινοῦ λαβεῖν, ἐπὶ τὰ καρτερὰ τοῦ Περγάμου συμφυγόντες τὴν ἀκρόπολιν ἰδίωι τείχει φρουρουμένην καταλαμβάνονται, ἐν ἧι καὶ ἱερὰ τὰ πατρῶια | |
| 15 | τοῖς Τρωσὶν ἦν καὶ χρημάτων ὁ πολὺς πλοῦτος, οἷα εἰκὸς ἐν ἐχυρῶι, καὶ τοῦ στρατιωτικοῦ τὸ κράτιστον. (2) ἔνθα ὑπομένοντες ἀπεκρούοντο τοὺς πειρωμένους ἐπιβαίνειν τῆς ἄκρας, καὶ τὸ διαπῖπτον ἀπὸ τῆς ἁλώσεως πλῆθος ἐμπειρίαι στενωπῶν ὑποθέοντες ἀνελάμβανον· καὶ ἐγένετο τοῦ καταληφθέντος πλεῖον τὸ διαφυγόν. τὴν μὲν δὴ αὐτίκα ὁρμὴν τῶν | |
| 20 | πολεμίων, ἣν εἶχον ὅλην διαχρήσασθαι τὴν πόλιν, καὶ τὸ μὴ πᾶν ἐξ ἐφόδου καταληφθῆναι τὸ ἄστυ τοῦτο τὸ μηχάνημα ἐξευρὼν Αἰνείας ἐπέσχε. λογισμὸν δὲ τὸν εἰκότα περὶ τοῦ μέλλοντος λαμβάνων, ὡς ἀμήχανον εἴη πρᾶγμα σῶσαι πόλιν, ἧς τὰ πλείω ἤδη ἐκρατεῖτο, εἰς νοῦν βάλλεται τοῦ μὲν τείχους ἐρήμου παραχωρῆσαι τοῖς πολεμίοις, τὰ δὲ σώματα αὐτὰ καὶ | |
| 25 | τὰ ἱερὰ τὰ πατρῶια καὶ χρήματα ὁπόσα φέρειν δύναιτο διασώσασθαι. (3) δόξαν δὲ αὐτῶι, παῖδας μὲν καὶ γυναῖκας καὶ τὰ γηραιὰ σώματα καὶ ὁπόσοις ἄλλοις βραδείας ἔδει φυγῆς προεξελθεῖν κελεύει τῆς πόλεως κατὰ τὰς ἐπὶ τὴν Ἴδην φερούσας ὁδούς, ἕως Ἀχαιοὶ τὴν ἄκραν ἑλεῖν προθυμού‐ μενοι διώξεως τοῦ διαπίπτοντος ἐκ τῆς πόλεως πλήθους οὐδὲν προεμη‐ | |
| 30 | χανῶντο, τοῦ δὲ στρατιωτικοῦ τὸ μὲν ἐπὶ φυλακῆι τῶν ἐξιόντων ἔταξεν, ὡς ἀσφαλής τε καὶ ἀταλαίπωρος ἐκ τῶν ἐνόντων 〈ἡ〉 φυγὴ αὐτοῖς γένοιτο (εἴρητο δὲ τούτοις τὰ καρτερώτατα καταλαβέσθαι τῆς Ἴδης), τὸ δὲ λοιπόν, ὃ δὴ κράτιστον ἦν, αὐτὸς ἔχων ὑπέμενεν ἐπὶ τοῦ τείχους, καὶ παρεῖχε τοῖς προεξελθοῦσιν ἧττον ἐπιπόνους διηρτημένων τειχομαχίαι τῶν πολεμίων | |
| 35 | τὰς φυγάς. (4) Νεοπτολέμου δὲ σὺν τοῖς ἀμφ’ αὐτὸν ἐπιβάντος μέρους τινὸς τῆς ἄκρας καὶ προσβοηθησάντων αὐτοῖς Ἀχαιῶν ἁπάντων, τῆς μὲν ἄκρας μεθίεται, ἀνοίξας δὲ τὰς † φυγάδας πύλας ἀπήιει συντεταγμένους ἔχων τοὺς λοιπούς, ἀγόμενος ἐπὶ ταῖς κρατίσταις συνωρίσι τόν τε πατέρα καὶ θεοὺς τοὺς πατρώιους γυναῖκά τε καὶ τέκνα καὶ τῶν ἄλλων εἴ τι | |
| 40 | πλείστου ἄξιον ἦν σῶμα ἢ χρῆμα. (47, 1) ἐν δὲ τούτωι κατὰ κράτος εἰλήφεσαν Ἀχαιοὶ τὴν πόλιν, καὶ περὶ τὰς ἁρπαγὰς ἐσπουδακότες πολλὴν ἄδειαν σώζεσθαι τοῖς φεύγουσιν παρῆκαν. οἱ δὲ ἀμφὶ τὸν Αἰνείαν ἔτι καθ’ ὁδὸν εὑρόντες τοὺς σφετέρους καὶ καθ’ ἓν ἅπαντες γενόμενοι τὰ ὀχυρώτατα καταλαμβάνονται τῆς Ἴδης. | |
| 45 | (2) ἦλθον δ’ ὡς αὐτοὺς οἵ τ’ ἐν Δαρδάνωι τότε οἰκοῦντες, ὡς εἶδον φλόγα πολλὴν παρὰ τὰ εἰωθότα φερομένην ἐξ Ἰλίου, νύκτωρ καταλιπόντες τὴν πόλιν ἔρημον, χωρὶς ἢ ὅσοι σὺν Ἐλύμωι καὶ Αἰγέστωι ναυτικόν τι συνεσκευασμένοι ἔτυχον προεξεληλυθότες τῆς πόλεως, καὶ ἐξ Ὀφρυνίου πόλεως ὁ δῆμος ἅπας, καὶ ἐκ τῶν ἄλλων Τρωικῶν πόλεων 〈οἱ〉 τῆς | |
1a,4,F31(50) | ἐλευθερίας περιεχόμενοι· δύναμίς τε αὕτη δι’ ἐλαχίστου χρόνου μεγίστη τῶν Τρωικῶν ἐγένετο. (3) οἱ μὲν οὖν σὺν Αἰνείαι διασωθέντες ἐκ τῆς καταλήψεως ἐν τούτοις ὑπομένοντες τοῖς χωρίοις οὐ διὰ μακροῦ πάλιν ἐπὶ τὰ σφέτερα κατελεύσεσθαι ἤλπιζον τῶν πολεμίων ἀποπλευσάντων, Ἀχαιοὶ δὲ ἀνδραποδισάμενοι τὴν πόλιν καὶ τὰ σύνεγγυς χωρία καὶ | |
| 55 | φρούρια δηιώσαντες παρεσκευάζοντο μὲν ὡς καὶ τοὺς ἐν τοῖς ὄρεσι χειρωσόμενοι. (4) πεμψάντων δὲ κήρυκας αὐτῶν περὶ διαλύσεων καὶ δεομένων μὴ σφᾶς εἰς ἀνάγκην καταστῆσαι πολέμου, συνελθόντες εἰς ἐκ‐ κλησίαν ἐπὶ τοῖσδε ποιοῦνται πρὸς αὐτοὺς τὰς διαλύσεις· Αἰνείαν μὲν καὶ τοὺς σὺν αὐτῶι τὰ χρήματα φέροντας ὅσα διεσώσαντο κατὰ τὴν φυγὴν | |
| 60 | ἐν ὡρισμένοις τισὶ χρόνοις ἐκ τῆς Τρωάδος ἀπελθεῖν παραδόντας Ἀχαιοῖς | |
| τὰ φρούρια· Ἀχαιοὺς δὲ παρασχεῖν αὐτοῖς τὴν ἀσφάλειαν ἐξ ἁπάσης ὅσης ἐκράτουν γῆς καὶ θαλάττης ἀπιοῦσι κατὰ τὰς ὁμολογίας. (5) δεξάμενος δὲ ταῦτα Αἰνείας καὶ νομίσας ἐκ τῶν ἐνόντων κράτιστα εἶναι, Ἀσκάνιον μὲν τὸν πρεσβύτατον τῶν παίδων, ἔχοντα τοῦ συμμαχικοῦ τινα μοῖραν, ἧς | ||
| 65 | Φρύγιον ἦν τὸ πλεῖστον, εἰς τὴν Δασκυλῖτιν καλουμένην γῆν, ἔνθα ἐστὶν ἡ Ἀσκανία λίμνη, μετάπεμπτον ὑπὸ τῶν ἐγχωρίων γενόμενον ἐπὶ βασιλείαι τοῦ ἔθνους ἀποπέμπει· καὶ ὤικησεν Ἀσκάνιος αὐτόθι χρόνον τινὰ οὐ πολύν. ἐλθόντων δὲ ὡς αὐτὸν Σκαμανδρίου τε καὶ τῶν ἄλλων Ἑκτοριδῶν, ἀφειμένων ἐκ τῆς Ἑλλάδος ὑπὸ Νεοπτολέμου, κατάγων αὐτοὺς ἐπὶ τὴν | |
| 70 | πατρώιαν ἀρχὴν εἰς Τροίαν ἀφικνεῖται. (6) καὶ περὶ μὲν Ἀσκανίου τοσαῦτα λέγεται. τοὺς δὲ ἄλλους παῖδας Αἰνείας παραλαβὼν καὶ τὸν πατέρα καὶ τὰ ἕδη τῶν θεῶν, ἐπειδὴ παρεσκευάσθη τὸ ναυτικὸν αὐτῶι, διαπλεῖ τὸν Ἑλλήσποντον ἐπὶ τῆς ἔγγιστα κειμένης χερρονήσου τὸν πλοῦν ποιούμενος, ἣ πρόκειται μὲν τῆς Εὐρώπης, καλεῖται δὲ Παλλήνη. ἔθνος | |
| 75 | δ’ εἶχεν αὐτὴν Θράικιον σύμμαχον, Κρουσαῖον καλούμενον, ἁπάντων προ‐ θυμότατον τῶν συναραμένων αὐτοῖς τοῦ πολέμου. (48, 1) ὁ μὲν οὖν πιστότατος τῶν λόγων, ὧι κέχρηται τῶν παλαιῶν συγγραφέων Ἑλλάνικος ἐν τοῖς Τρωικοῖς, περὶ τῆς Αἰνείου φυγῆς τοιόσδε ἐστίν. | |
1a,4,F32 | SCHOL. PINDAR. N XI 43 (TZETZ. Lyk. 1374 p. 380, 6 Scheer): οὗτος δέ (sc. Πείσανδρος Σπαρτιάτης), φησί, σὺν Ὀρέστηι ἀπώικησεν ἐκ Σπάρτης καὶ τὴν Τένεδον κατώικησε· Τενέδιος γὰρ ὁ Ἀρισταγόρας. περὶ δὲ τῆς Ὀρέστου εἰς τὴν Αἰολίδα ἀποικίας Ἑλλάνικος ἐν τῶι πρώτωι [περὶ] | |
| 5 | Αἰολικῶν ἱστόρηκεν. | |
1a,4,F32bis | NATAL. COM. Myth. 9, 2 (p. 945 ed. Genev.): cum vero redisset (scil. Orestes) Athenas, Electram sororem Pyladae in matrimonium collocavit, e qua Pylades postea Medontem et Strophium filios suscepit, ut scripsit Hellanicus Lesbius in primo libro rerum Aeolicarum et Isacius in Licophronem. | |
1a,4,F33 | STEPH. BYZ. s. Μαλόεις· Ἀπόλλων ἐν Λέσβωι. καὶ ὁ τόπος τοῦ ἱεροῦ Μαλόεις. ἀπὸ τοῦ μήλου τῆς Μαντοῦς, ὡς Ἑλλάνικος ἐν | |
| Λεσβικῶν α. | ||
1a,4,F34 | STEPH. BYZ. s. Τραγασαί· χωρίον ἐν ἠπείρωι, ἀπὸ Τραγάσου, οὗ εἰς χάριν ὁ Ποσειδῶν ἁλὸς πῆξιν ἐποίησεν, ὅθεν Τραγασαῖοι ἅλες, ὡς Ἑλ‐ λάνικος ἐν α Λεσβιακῶν. ἀφ’ οὗ καὶ τὸ πεδίον Ἁλ〈ή〉σιον καλεῖται. | |
1a,4,F35a | STEPH. BYZ. s. Νάπη· πόλις Λέσβου· Ἑλλάνικος ἐν β Λεσβια‐ κῶν. ὁ πολίτης Ναπαῖος· καὶ Ἀπόλλων Ναπαῖος. εἰσὶ καὶ Ναπαῖοι ἠπείρου. | |
1a,4,F35b | STRABON IX 4, 5: ταύτην μὲν οὖν τὴν Βῆσσαν ἐν τοῖς δυσὶ γραπτέον ϛ· ἀπὸ γὰρ τοῦ δρυμώδους ὠνόμασται ὁμωνύμως, ὥσπερ καὶ Νάπη ἐν τῶι Μηθύμνης πεδίωι, ἣν Ἑλλάνικος ἀγνοῶν Λάπην ὀνομάζει. | |
1a,4,F36a | SCHOL. EUST. (T) HOM. Il. Γ 75: Ἄργος ἐς ἱππόβοτον καὶ Ἀχαιίδα καλλιγύναικα] φησὶ δὲ Ἑλλάνικος παῖδας τρεῖς Φορωνέως γενέσθαι, οἳ τοῦ πατρὸς θανόντος διενείμαντο τὴν Ἀργείαν. καὶ ἡ μὲν πρὸς Ἐρασίνωι τῶι ποταμῶι Πελασγῶι ἔλαχε, τῶι καὶ τὴν ἐκεῖ Λάρισαν κτί‐ | |
| 5 | σαντι· Ἰάσωι δὲ τὰ πρὸς † Ἦλιν· Ἀγήνωρ δέ, ἀναλωθείσης τῆς γῆς, τὴν πατρικὴν εἴληφεν ἵππον· ὅθεν ἐν τῶι αὐτῶι χρόνωι ὠνομάσθη τὸ Ἄρ‐ γος τριχῶς Ἴασον, ὡς καὶ ἡ Ὀδύσσεια δηλοῖ, Πελασγικὸν καὶ ἱππόβοτον. τινὲς δὲ μετὰ θάνατον τῶν δύο ἀδελφῶν ἐπιστρατεῦσαί φασι τὸν Ἀγήνορα πολλὴν ἐπαγόμενον ἵππον, ἀφ’ ἧς κληθῆναι τὸ Ἄργος ἱππόβοτον. τισὶ δὲ τῶν παλαιῶν | |
| 10 | ἀρέσκει Ἄργος ἱππόβοτον ἐνταῦθα τὴν Θεσσαλίαν νοεῖν, Ἀχαιίδα δὲ πᾶσαν τὴν τῶν Ἑλλήνων χώραν. | |
1a,4,F36b | SCHOL. A: Ἴασος καὶ Πελασγὸς Τριόπα παῖδες· τελευ‐ τήσαντος δὲ αὐτοῖς τοῦ πατρὸς διείλοντο τὴν βασιλείαν. λαχὼν δὲ Πελασγὸς μὲν τὰ πρὸς Ἐρασῖνον ποταμὸν ἔκτισε Λάρισαν· Ἴασος δὲ τὰ πρὸς † Ἤλιν. τελευ‐ τησάντων δὲ αὐτῶν ὁ νεώτατος ἀδελφὸς Ἀγήνωρ ἐπεστράτευσε τῆι χώραι πολλὴν | |
| 5 | ἵππον ἐπαγόμενος· ὅθεν ἐκλήθη ἱππόβοτον μὲν τὸ Ἄργος ἀπὸ τῆς Ἀγήνορος ἵππου, ἀπὸ δὲ Ἰάσου Ἴασον. ἱστορεῖ Ἑλλάνικος ἐν Ἀργολικοῖς. | |
1a,4,F37 | SCHOL. APOLL. RHOD. I 162: καὶ μὴν Ἀμφιδάμας Κηφεύς τ’ ἴσαν Ἀρκαδίηθεν, οἳ Τεγέην καὶ κλῆρον Ἀφειδάντειον ἔναιον, υἷε δύω Ἀλεοῦ] δύο δέ εἰσι Κηφεῖς, ὁ μὲν Ἀλεοῦ, οὗ μνημονεύει Ἀπολλώνιος, ὁ δὲ | |
| ἕτερος **, οὗ μνημονεύει Ἑλλάνικος ἐν τῶι Περὶ Ἀρκαδίας. | ||
1a,4,F38 | SUID. s. Ἄρειος πάγος (ET. M. 139, 12. BEKK. ANECD. 444, 5): ... ἐκλήθη δὲ καὶ Ἄρειος πάγος ἤτοι ὅτι ἐν πάγωι ἐστὶ καὶ ἐν ὕψει τὸ δικαστήριον, Ἄρειος δέ, ἐπεὶ τὰ φονικὰ δικάζει, ὁ δὲ Ἄρης ἐπὶ τῶν φόνων. ἢ ὅτι ἔπηξε τὸ δόρυ ἐκεῖ ἐν τῆι πρὸς Ποσειδῶνα ὑπὲρ | |
| 5 | Ἁλιρροθίου δίκηι, ὅτε ἀπέκτεινεν αὐτὸν βιασάμενον Ἀλκίππην τὴν αὐτοῦ καὶ Ἀγραύλου τῆς Κέκροπος θυγατέρα, ὥς φησιν Ἑλλάνικος ἐν α. | |
1a,4,F39 | HARPOKR. s. Παναθήναια· ... ἤγαγε δὲ τὴν ἑορτὴν πρῶτος Ἐριχθόνιος ὁ Ἡφαίστου, καθά φησιν Ἑλλάνικός τε καὶ Ἀνδροτίων (III), ἑκάτερος ἐν α Ἀτθίδος. πρὸ τούτου δὲ Ἀθήναια ἐκαλεῖτο, ὡς δεδήλωκεν Ἴστρος ἐν γ τῶν Ἀττικῶν (III). | |
1a,4,F40 | —s. Φορβαντεῖον (SUID. s.v. ET. M. 798, 26): ὅτι τὸ Ἀθήνησι Φορβαντεῖον ὠνομάσθη ἀπὸ Φόρβαντος βασιλεύσαντος Κουρήτων καὶ ὑπ’ Ἐρεχθέως ἀναιρεθέντος δεδήλωκεν Ἄνδρων ἐν η τῶν Συγγενειῶν (10 F 1). ἦν δὲ Ποσειδῶνος υἱὸς ὁ Φόρβας, καθά φησιν Ἑλλάνικος ἐν α Ἀτθίδος. | |
1a,4,F41 | PHOT. BEROL. lex. p. 53, 21 Reitz. (BEKK. ANECD. 362, 24): Αἷμον· τὸ ὄρος οὐδετέρως· Ἑκαταῖος διὰ παντὸς (1 F 167) καὶ Διονύσιος (III) καὶ Ἑλλάνικος ἐν α Ἀτθίδος καὶ Τίμαιος (III) καὶ Εὔδοξος (V). | |
1a,4,F42a | HARPOKR. SUID. (SCHOL. DEMOSTH. XVIII 107 a) s. Μουνυχία· ... τόπος παραθαλάσσιος ἐν τῆι Ἀττικῆι. Ἑλλάνικος δὲ ἐν β Ἀτθίδος ὠνομάσθαι φησὶν ἀπὸ Μουνύχου τινὸς βασιλέως τοῦ Παντα‐ κλέους. | |
1a,4,F42b | SCHOL. DEMOSTH. XVIII 107 b: ἐκλήθη δὲ Μουνυχία, ὥς φησιν ὁ Διόδωρος (III) παραφέρων τὰ Ἑλλανίκου, λέγων ὡς ὅτι Θρᾶικές ποτε στρατεύσαντες κατὰ τῶν οἰκούντων τὸν Μινύειον Ὀρχομενὸν τὸν τῆς Βοιωτίας ἐξέβαλον αὐτοὺς ἐκεῖθεν· οἱ δὲ ἐξαναστάντες ἦλθον | |
| 5 | εἰς Ἀθήνας ἐπὶ Μουνύχου βασιλέως· ὁ δὲ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς οἰκῆσαι τὸν τόπον τοῦτον, τὴν Μουνυχίαν, ὅστις οὕτως ὠνομάσθη παρ’ αὐτῶν πρὸς τιμὴν τοῦ βασιλέως. | |
1a,4,F43 | ——s. Ἀλόπη· ... Κερκυόνος θυγάτηρ, ἐξ ἧς καὶ Ποσειδῶνος | |
| Ἱπποθόων ὁ τῆς Ἱπποθοωντίδος φυλῆς ἐπώνυμος, ὡς Ἑλλάνικός τε ἐν β Ἀτθίδος καὶ Εὐριπίδης ἐν τῶι ὁμω〈νύμωι δράματι (p. 389 N2) καὶ〉 Δείναρχος ἐν τῆι διαδικασίαι Φαληρέων. | ||
1a,4,F44 | HARPOKR. s. Πηγαί· ... τόπος ἐν Μεγάροις, ὡς ἐν δευτέρωι τῆς Ἀτθίδος φησὶν Ἑλλάνικος. | |
1a,4,F45 | ——s. Ἱεροφάντης· ... περὶ δὲ τοῦ γένους τῶν ἱεροφαντῶν δεδήλωκεν Ἑλλάνικος ἐν β Ἀτθίδος. | |
1a,4,F46 | ——s. Στεφανηφόρος· ... Στεφανηφόρου ἡρῶιον, ὡς ἔοικεν, ἦν ἐν ταῖς Ἀθήναις. εἴη δ’ ἂν ὁ Στεφανηφόρος ἤτοι τῶν Ἡρακλέους υἱέων εἷς (F 3) ...· ἢ μήποτε τοῦ Ἀττικοῦ Στεφανηφόρου τὸ ἡρῶιον ἦν, οὗ πάλιν ὁ αὐτὸς Ἑλλάνικος ἐν β Ἀτθίδος μέμνηται. | |
1a,4,F47a | AFRIKAN. b. EUSEB. P E X 10 p. 488 D: τὰ δὲ πρὸ τούτων (sc. τῶν ὀλυμπιάδων) ὡδί πως τῆς Ἀττικῆς χρονογραφίας ἀριθμουμένης, ἀπὸ Ὠγύγου τοῦ παρ’ ἐκείνοις αὐτόχθονος πιστευθέντος, ἐφ’ οὗ γέγονεν ὁ μέγας καὶ πρῶτος ἐν τῆι Ἀττικῆι κατακλυσμός, Φορωνέως Ἀργείων βασιλεύοντος, ὡς Ἀκουσίλαος ἱστορεῖ (2 | |
| 5 | F 23) μέχρι πρώτης ὀλυμπιάδος, ὁπόθεν Ἕλληνες ἀκριβοῦν τοὺς χρόνους ἐνόμισαν, ἔτη συνάγεται χίλια εἴκοσιν ... ταῦτα γὰρ 〈οἱ τὰ〉 Ἀθηναίων ἱστοροῦντες, Ἑλλάνικός τε καὶ Φιλόχορος (III) οἱ τὰς Ἀτθίδας, οἵ τε τὰ Σύρια Κάστωρ (II) καὶ Θάλλος (II), καὶ 〈ὁ〉 τὰ πάντων Διόδωρος ὁ τὰς Βιβλιοθήκας, Ἀλέξανδρός τε ὁ Πολυίστωρ (III), καί τινες τῶν καθ’ ἡμᾶς ἀκριβέστερον ἐμνήσθησαν καὶ τῶν Ἀττικῶν ἁπάντων. | |
1a,4,F47b | JUSTIN. Coh. ad Graec. 9: καὶ οἱ τὰ Ἀθηναίων δὲ ἱστοροῦντες, Ἑλλάνικός τε καὶ Φιλόχορος ὁ τὰς Ἀτθίδας, Κάστωρ τε καὶ Θάλλος καὶ Ἀλέξανδρος ὁ Πολυίστωρ, ἔτι δὲ καὶ οἱ σοφώτατοι Φίλων τε καὶ Ἰώσηπος οἱ τὰ κατὰ Ἰουδαίους ἱστορήσαντες, ὡς σφόδρα ἀρχαίου καὶ παλαιοῦ τῶν Ἰουδαίων ἄρχοντος Μωυσέως μέμνηνται. | |
1a,4,F48 | HARPOKR. s. Ἐρυθραῖοι· ... πόλις ἐν Ἰωνίαι Ἐρυθρά, μία τῶν ὑπὸ Νηλέως τοῦ Κόδρου κτισθεισῶν, ὥς φησιν Ἑλλάνικος ἐν Ἀτθίσιν. s. F 125. | |
1a,4,F49 | THUKYD. I 97, 2: ἔγραψα δὲ αὐτὰ καὶ τὴν ἐκβολὴν τοῦ λόγου ἐποιησάμην διὰ τόδε, ὅτι τοῖς πρὸ ἐμοῦ ἅπασιν ἐκλιπὲς τοῦτο ἦν τὸ χωρίον, καὶ ἢ τὰ πρὸ τῶν Μηδικῶν Ἑλληνικὰ ξυνετίθεσαν ἢ αὐτὰ τὰ Μηδικά· τούτων δὲ ὅσπερ καὶ ἥψατο ἐν τῆι Ἀττικῆι ξυγγραφῆι Ἑλλάνικος, | |
| 5 | βραχέως τε καὶ τοῖς χρόνοις οὐκ ἀκριβῶς ἐπεμνήσθη. | |
1a,4,F50 | SCHOL. R ARISTOPHAN. Lys. 36: ἐν γὰρ τῆι Κωπαίδι λίμνηι μέγισταί εἰσιν ἐγχέλεις· ὤικουν τε τὴν Βοιωτίαν καὶ οἱ λεγόμενοι Ἐγχελεῖς, | |
| περὶ ὧν καὶ Ἑλλάνικος ἐν τοῖς Βοιωτιακοῖς φησιν. | ||
1a,4,F51 | SCHOL. A D HOM. Il. Β 494: ἡ Βοιωτία τὸ πρότερον Ἀονία ἐκαλεῖτο ἀπὸ τῶν κατοικούντων ἐν αὐτῆι Ἀόνων, μετωνομάσθη δὲ Βοιωτία κατὰ μέν τινας ἀπὸ Βοιωτοῦ τοῦ Ποσειδῶνος καὶ Ἄρνης, καθ’ ἑτέρους δὲ ἀπὸ τῆς ἐλαθείσης κατὰ τὸ πυθόχρηστον ὑπὸ Κάδμου βοός. Εὐρώπης γὰρ τῆς Φοίνικος θυγατρὸς ἐκ Σιδῶνος | |
| 5 | ὑπὸ Διὸς ἁρπαγείσης, Κάδμος ὁ ἀδελφὸς αὐτῆς κατὰ ζήτησιν πεμφθεὶς ὑπὸ τοῦ πατρὸς ὡς οὐχ εὗρεν αὐτήν, ἦλθεν εἰς Δελφοὺς ἐρωτήσων τὸν θεόν. ὁ δὲ θεὸς εἶπεν αὐτῶι περὶ μὲν Εὐρώπης μὴ πολυπραγμονεῖν, χρῆσθαι δὲ καθοδηγῶι βοὶ καὶ πόλιν ἐκεῖ κτίζειν, ἔνθα ἂν αὕτη εἰς τὰ δεξιὰ πέσηι καμοῦσα. τοιοῦτον λαβὼν χρησμὸν διὰ Φωκέων ἐπορεύετο. εἶτα βοὶ συντυχὼν παρὰ τοῖς Πελάγονος βουκολίοις | |
| 10 | ταύτηι πορευομένηι κατόπιν εἵπετο. ἡ δὲ διεξιοῦσα πᾶσαν Βοιωτίαν ὀκνήσασα ἀνεκλίθη ἔνθα νῦν εἰσιν αἱ Θῆβαι. βουλόμενος δὲ Ἀθηνᾶι τὴν βοῦν καταθῦσαι πέμπει τινὰς τῶν μεθ’ ἑαυτοῦ ληψομένους χέρνιβα ἀπὸ τῆς Ἀρητιάδος κρήνης. ὁ δὲ φρουρῶν τὴν κρήνην δράκων, ὃν Ἄρεως ἔλεγον εἶναι, τοὺς πλείονας τῶν πεμφθέντων διέφθειρεν. ἀγανακτήσας δὲ Κάδμος κτείνει τὸν δράκοντα καὶ τῆς Ἀθηνᾶς αὐτῶι ὑποθεμένης | |
| 15 | τοὺς τούτου ὀδόντας σπείρει· ἀφ’ ὧν ἐγένοντο οἱ γηγενεῖς. ὀργισθέντος δὲ Ἄρεως καὶ μέλλοντος Κάδμον ἀναιρεῖν ἐκώλυσεν ὁ Ζεὺς καὶ Ἁρμονίαν αὐτῶι συνώικισε τὴν Ἄρεως καὶ Ἀφροδίτης· πρότερον δὲ ἐκέλευσεν αὐτὸν ἀντὶ τῆς ἀναιρέσεως τοῦ δράκοντος ἐνιαυτὸν θητεῦσαι. ἐν δὲ τῶι γάμωι Μούσας ἆισαι καὶ τῶν θεῶν ἕκαστον Ἁρμονίαι δῶρον δοῦναι. ἱστορεῖ Ἑλλάνικος ἐν Βοιωτιακοῖς καὶ Ἀπολλόδωρος ἐν | |
| 20 | τῶι γ(Bibl. III 21—25). | |
1a,4,F52 | HARPOKR. SUID. s. τετραρχία· ... τεττάρων μερῶν ὄντων τῆς Θετταλίας ἕκαστον μέρος τετρὰς ἐκαλεῖτο, καθά φησιν Ἑλλάνικος ἐν τοῖς Θετταλικοῖς. ὀνόμα〈τα〉 δέ φησιν εἶναι ταῖς τετράσι Θετταλιῶτιν Φθιῶτιν Πελασγιῶτιν Ἑστιαιῶτιν. καὶ Ἀριστοτέλης δὲ ἐν τῆι κοινῆι Θετταλῶν | |
| 5 | Πολιτείαι (III) ἐπὶ Ἀλεύα τοῦ πυρροῦ διηιρῆσθαί φησιν εἰς δ μοίρας τὴν Θετταλίαν. | |
1a,4,F52bis | NATAL. COM. Myth. 9, 4 (p. 951 ed. Genev.): Peleus ob amores Cretheis uxoris Acasti, quia noluisset illi ad turpitudinem parere, accusatus apud Acastum tentatae pudicitiae, in deserta Pelei montis deductus est atque arbori nudus alligatus, ut a feris sylvestribus voraretur. dicunt deos innocentiae misertos Vulcanum | |
| 5 | ad Peleum solvendum misisse, atque ensem illi insuper donasse, quo feras irruentes posset trucidare. sic igitur solutus ivit in Thessaliam, Acastumque ipsum et universam Iolcum debellavit, ut inquit Hellanicus Lesbius in Rebus Thessalicis. | |
1a,4,F53 | ATHENAI. XI 470 D: ἠθάνιον· Ἑλλάνικος ἐν Αἰγυπτιακοῖς οὕτως γράφει· «Αἰγυπτίων ἐν τοῖς οἴκοις κεῖται φιάλη χαλκῆ καὶ κύαθος χαλκοῦς καὶ ἠθάνιον χάλκεον.» | |
1a,4,F54 | —XV 679 F: περὶ δὲ τῶν ἐν Αἰγύπτωι αἰεὶ ἀνθούντων στεφά‐ νων Ἑλλάνικος ἐν τοῖς Αἰγυπτιακοῖς οὕτως γράφει· «πόλις ἐπι‐ | |
| ποταμίη, Τίνδιον ὄνομα αὐτῆι, θεῶν ὁμήγυρις· καὶ ἱερὸν μέγα καὶ ἁγνὸν ἐν μέσηι τῆι πόλει λίθινον, καὶ | ||
| 5 | θύρετρα λίθινα. ἔσω τοῦ ἱεροῦ ἄκανθαι πεφύκασι λευ‐ καὶ καὶ μέλαιναι. ἐπ’ αὐτῆισι στέφανοι ἐπιβέβληνται ἄνω τῆς ἀκάνθου τοῦ ἄνθεος, καὶ ῥοιῆς [ἄνθος] καὶ ἀμ‐ πέλου πεπληγμένοι· καὶ οὗτοι αἰεὶ ἀνθέουσι· τοὺς [στε‐ φάνους] ἀπέθεντο οἱ θεοὶ ἐν Αἰγύπτωι πυθόμενοι βα‐ | |
| 10 | σιλεύειν τὸν Βάβυν, ὅς ἐστι Τυφών.» Δημήτριος δ’ ἐν τῶν Περὶ τῶν κατ’ Αἴγυπτον (III) περὶ Ἄβυδον πόλιν τὰς ἀκάνθας ταύτας εἶναί φησιν ... | |
1a,4,F55 | ATHENAI. XV 680 B C: ὁ δὲ προειρημένος Ἑλλάνικος καὶ Ἄμασιν Αἰγύπτου βασιλεῦσαι ἰδιώτην ὄντα καὶ τῶν τυχόντων κατὰ τὸν πρῶτον βίον διὰ στεφάνου δωρεάν, ὃν ἔπεμψεν ἀνθέων πλεξάμενος τῆι ὥραι περικαλλεστάτων γενέθλια ἐπιτελοῦντι Πατάρμιδι τῶι τῆς Αἰγύπτου τότε | |
| 5 | βασιλεύοντι· τοῦτον γὰρ ἡσθέντα τῶι κάλλει τοῦ στεφάνου καὶ ἐπὶ δεῖπνον καλέσαι τὸν Ἄμασιν καὶ μετὰ ταῦτα τῶν φίλων ἕνα αὐτὸν ἔχοντα ἐκπέμψαι ποτὲ καὶ στρατηγόν, Αἰγυπτίων αὐτῶι πολεμούντων· ὑφ’ ὧν διὰ τὸ τοῦ Πατάρμιδος μῖσος ἀποφανθῆναι βασιλέα. | |
1a,4,F56 | ATHENAI. XIV 652 A: φοίνικα δὲ τὸν καρπὸν καὶ Ἑλλάνικος κέκληκεν ἐν τῆι Εἰς Ἄμμωνος Ἀναβάσει, εἰ γνήσιον τὸ σύγγραμμα. | |
1a,4,F57 | STEPH. BYZ. s. Καρπασία· πόλις Κύπρου, ἣν Πυγμαλίων ἔ‐ κτισεν, ὡς Ἑλλάνικος ἐν τοῖς Κυπριακοῖς. | |
1a,4,F58 | STEPH. BYZ, s. Ἀζειῶται· ἔθνος τῆς Τρωάδος, ὡς Ἑλλάνικος ἐν τοῖς περὶ Λυδίας λέγει. ... λέγεται δὲ καὶ Ἀζειοί. | |
1a,4,F59 | STEPH. BYZ. s. Χαλδαῖοι· οἱ πρότερον Κηφῆνες, ἀπὸ Κηφέως | |
| τοῦ πατρὸς Ἀνδρομέδας, ἀφ’ ἧς καὶ τοῦ Περσέως τοῦ Δανάης καὶ Διὸς Πέρσης, ἀφ’ οὗ οἱ Κηφῆνες καὶ Χαλδαῖοι πρότερον 〈καλούμενοι Πέρσαι〉 ἐκλήθησαν, ὡς εἴρηται ἐν τῶι περὶ Κηφηνίας. Ἑλλάνικος δέ φησιν ἐν | ||
| 5 | α Περσικῶν οὕτω· «Κηφέος οὐκέτι ζῶντος στρατευσάμενοι ἐκ Βαβυλῶνος ἀνέστησαν ἐκ τῆς χώρας καὶ τὴν Ἀρταίαν ἔσχον· 〈τῆς δὲ Βαβυλῶνοσ〉 οὐκέτι ἡ χώρη Κηφηνίη καλέε‐ ται οὐδ’ οἱ ἄνθρωποι οἱ ἐνοικοῦντες Κηφῆνες, ἀλλὰ Χαλδαῖοι. καὶ ἡ χώρα αὕτη πᾶσα νῦν Χαλδαικὴ κα‐ | |
| 10 | λεῖται». | |
1a,4,F60 | STEPH. BYZ. s. Ἀρταία· Περσικὴ χώρα, ἣν ἐπόλισε Πέρσης ὁ Περσέως καὶ Ἀνδρομέδας· Ἑλλάνικος ἐν Περσικῶν α. οἱ οἰκοῦντες Ἀρταῖοι. ἀρ‐ ταίους δὲ Πέρσαι, ὥσπερ οἱ Ἕλληνες, τοὺς παλαιοὺς ἀνθρώπους [ἥρωας] καλοῦσι. τάχα δὲ καὶ ἐντεῦθέν μοι δοκεῖ Ἀρταξέρξαι καὶ Ἀρτάβαζοι, ὡς | |
| 5 | παρ’ Αἰγυπτίοις Νειλάμμωνες καὶ Παναπόλλωνες. Ἡρόδοτος Ἀρτεάτας αὐτοὺς καλεῖ διὰ τοῦ ε ψιλοῦ. | |
1a,4,F61 | HARPOKR. s. Στρέψα· ... πόλις ἐστὶ τῆς Θράικης, ὡς Ἑλλάνι‐ κος ἐν β Περσικῶν ὑποσημαίνει. | |
1a,4,F62 | STEPH. BYZ. s. Τυρόδιζα· πόλις Θράικης μετὰ Σέρριον. Ἑλ‐ λάνικος δὲ Τυρόριζαν αὐτήν φησιν ἐν Περσικῶν β. | |
1a,4,F63a | SCHOL. ARISTOPH. av. 1021: ὁ δὲ Ἑλλάνικος ἐν τοῖς Περσι‐ κοῖς δύο φησὶ Σαρδαναπάλους γεγονέναι. | |
1a,4,F63b | PHOT. SUID. s. Σαρδαναπάλους· ἐν β Περσικῶν δύο φησὶ γεγονέναι 〈Ἑλλάνικος, ὡσαύτως δὲ καὶ〉 (?) Καλλισθένης, ἔνα μὲν δραστήριον καὶ γενναῖον, ἄλλον δὲ μαλακόν. ἐν Νίνωι δὲ ἐπὶ τοῦ μνήματος αὐτοῦ τοῦτ’ ἐπιγέγραπται· ‘Ἀνακυνδαράξου παῖς Ταρσόν τε καὶ Ἀγχιάλην ἔδειμεν | |
| 5 | ἡμέρηι μιῆι. ἔσθιε πῖνε ὄχευε, ὡς τά γ’ ἄλλα οὐδὲ τούτου ἐστὶν ἄξια‘, τουτέστιν τοῦ τῶν δακτύλων ἀποκροτήματος. τὸ γὰρ ἐφεστὸς τῶι μνήματι ἄγαλμα ὑπὲρ τῆς κεφαλῆς ἔχον τὰς χεῖρας πεποίηται, ὡς ἂν ἀποληκοῦν τοῖς δακτύλοις. ταὐτὸ καὶ | |
| ἐν Ἀγχιάλωι τῆι πρὸς Ταρσῶι ἐπιγέγραπται, ἥτις νῦν καλεῖται Ζεφύριον. | ||
1a,4,F64 | STEPH. BYZ. s. Ἀμάδοκοι· Σκυθικὸν ἔθνος· Ἑλλάνικος ἐν Σκυθικοῖς. ἡ γῆ δὲ τούτων Ἀμαδόκιον. | |
1a,4,F65 | ——s. Ἀμύργιον· πεδίον Σακῶν· Ἑλλάνικος Σκυθικοῖς. τὸ ἐθνικὸν Ἀμύργιος, ὡς αὐτός φησιν. | |
1a,4,F66 | ATHENAI. X 447 C: Ἑλλάνικος δ’ ἐν Κτίσεσι καὶ ἐκ ῥιζῶν, φησι, κατασκευάζεται τὸ βρῦτον γράφων ὧδε· «πίνουσι δὲ βρῦτον ἔκ τινων ῥιζῶν, καθάπερ οἱ Θρᾶικες ἐκ τῶν κριθῶν». | |
1a,4,F67 | —XI 462 A B (EUST. Il. Ν 6): οἶδα δὲ καὶ Ἑλλάνικον ἐν Ἐθνῶν Ὀνομασίαις λέγοντα ὅτι Λιβύων τῶν νομάδων τινὲς οὐδὲν ἄλλο κέκτηνται ἢ κύλικα καὶ μάχαιραν καὶ ὑδρίαν. καὶ ὅτι οἰκίας ἔχουσιν ἐξ ἀνθερίκου πεποιημένας μικρὰς ὅσον σκιᾶς ἕνεκα, ἃς καὶ περιφέρουσιν | |
| 5 | ὅπου ἂν πορεύωνται. | |
1a,4,F68 | PAP. OX. XIII 611 fr. 8 col. II 208: [...] ευ[** | ..]ν π. [**] | χ̣ερε̣.[**] | τοι συμ[**] | βιων π̣[... Ἑλλάνι]κος δ’ ἐν̣ [ταῖς Ἐθνῶν (?) | Κτίσεσι [**] | δ̣ὲ περι̣ [**] | ..ροι̣ κ[**] | .ε συμ***. | |
1a,4,F69 | SCHOL. APOLL. RHOD. IV 321: οὔθ’ οἱ περὶ Λαύριον ἤδη Σινδοὶ ἐρημαῖον πεδίον μέγα ναιετάοντες] Λαύριον πεδίον τῆς Σκυθίας. τῆς δὲ Σκυθίας ἔθνη νε Τιμῶναξ ἀναγράφει ἐν πρώτωι Περὶ Σκυθῶν (III). κατὰ δὲ τὸ τῶν Σίνδων πεδίον σχίζεται ὁ ποταμὸς Ἴστρος, καὶ τὸ μὲν | |
| 5 | αὐτοῦ ῥεῦμα εἰς τὸν Ἀδρίαν, τὸ δὲ εἰς τὸν Εὔξεινον πόντον εἰσβάλλει ... Ἑλλάνικος δὲ ἐν τῶι Περὶ Ἐθνῶν φησι «Βόσπορον διαπλεύσαντι Σίνδοι, ἄνω δὲ τούτων Μαιῶται Σκύθαι». | |
1a,4,F70 | STEPH. BYZ. s. Χαριμάται· ἔθνος πρὸς τῶι Πόντωι. Παλαί‐ φατος ἐν ζ Τρωικῶν (44 F 3)· ‘Κερκεταίων ἔχονται Μόσχοι καὶ Χαριμά‐ ται 〈οἳ〉 τοῦ Παρθενίου κρατοῦσιν εἰς τὸν Εὔξεινον πόντον‘. καὶ Ἑλλάνι‐ κος ἐν Κτίσεσιν Ἐθνῶν καὶ Πόλεων· «Κερκεταίων δ’ ἄνω οἰκοῦσι | |
| 5 | Μόσχοι καὶ Χαριμάται, κάτω δ’ Ἡνίοχοι, ἄνω δὲ Κοραξοί». | |
1a,4,F71a | SCHOL. HOM. Od. θ 294: εἰς Λῆμνον μετὰ Σίντιας ἀγριο‐ φώνους] Σίντιες ἐκαλοῦντο οἱ Λήμνιοι, ὡς Ἑλλάνικος ἱστορεῖ ἐν τῶι Περὶ Χίου Κτίσεως τὸν τρόπον τοιοῦτον· «ἐκ τῆς Τενέδου ὤιχοντο εἰς τὸν Μέλανα κόλπον, καὶ πρῶτον μὲν εἰς Λῆμνον ἀφίκοντο. ἦσαν δὲ αὐτόθι | |
| 5 | κατοικοῦντες Θρᾶικές τινες οὐ πολλοὶ ἄνθρωποι· ἐγεγόνεισαν δὲ μιξέλ‐ ληνες. τούτους ἐκάλουν οἱ περίοικοι Σίντιας, ὅτι ἦσαν αὐτῶν δημιουργοί τινες πολεμιστήρια ὅπλα ἐργαζόμενοι. τούτοις συνώικισαν ἑαυτοὺς ἀναμὶξ ὡς ἦλθον αὐτόθι καὶ κατέλιπον ναῦς πέντε.» | |
1a,4,F71b | TZETZ. Lyk. 227 (und 462): Λημναίωι πυρί] ἐν Λήμνωι πρώτως εὑρέθη τό τε πῦρ καὶ αἱ ὁπλουργίαι, καθὼς ἐν τῶι Περὶ Χίου Κτίσεως Ἑλλάνικος ἱστορεῖ. | |
1a,4,F71c | SCHOL. APOLL. RHOD. I 608: κραναὴν Σιντηίδα Λῆμνον ἵκοντο] ἐπιθετικῶς Σιντηὶς ἡ Λῆμνος· Τυρσηνοὶ γὰρ αὐτὴν πρῶτοι ὤικησαν βλαπτι‐ κώτατοι ὄντες. ἢ τὴν ὑπὸ τῶν βαρβάρων οἰκισθεῖσαν· καὶ Ὅμηρος (θ 294) ‘ὤιχετο δ’ ἐς Λῆμνον μετὰ Σίντιας ἀγριοφώνουσ‘. Ἑλλάνικος δέ φησι | |
| 5 | Σίντιας ὀνομασθῆναι τοὺς Λημνίους διὰ τὸ πρώτους ὅπλα ποιῆσαι πολεμικά, παρὰ τὸ σίνεσθαι τοὺς πλησίον καὶ βλάπτειν. | |
1a,4,F72 | PORPHYR. b. EUSEB. P E X 3 p. 466 B: καὶ τί ὑμῖν λέγω ὡς τὰ Βαρβαρικὰ Νόμιμα Ἑλλανίκου ἐκ τῶν Ἡροδότου καὶ Δαμάστου συνῆκται. | |
1a,4,F73 | PHOT. SUID. s. Ζάμολξις (ET. M. 407, 45): Πυθαγόραι δουλεύσας, ὡς Ἡρόδοτος τετάρτηι (95), Σκύθης, ὃς ἐπανελθὼν ἐδί‐ δασκε περὶ τοῦ ἀθάνατον εἶναι τὴν ψυχήν. Μνασέας (V) δὲ παρὰ Γέταις τὸν Κρόνον τιμᾶσθαι καὶ καλεῖσθαι Ζάμολξιν. Ἑλλάνικος δὲ ἐν | |
| 5 | τοῖς Βαρβαρικοῖς Νομίμοις φησὶν ὅτι Ἑλληνικός τε γεγονὼς τελετὰς κατέδειξε Γέταις τοῖς ἐν Θράικηι, καὶ ἔλεγεν ὅτι οὔτ’ ἂν αὐτὸς ἀποθάνοι οὔθ’ οἱ μετ’ αὐτοῦ, ἀλλ’ ἕξουσι πάντα τὰ ἀγαθά. ἅμα δὲ ταῦτα λέγων ωἰκοδόμει οἴκημα κατάγαιον. ἔπειτα ἀφανισθεὶς αἰφνίδιον ἐκ Θραικῶν ἐν τούτωι διηιτᾶτο. οἱ δὲ Γέται ἐπόθουν αὐτόν. τετάρτωι δὲ ἔτει πάλιν | |
| 10 | φαίνεται, καὶ οἱ Θρᾶικες αὐτῶι πάντα ἐπίστευσαν. λέγουσι δέ τινες ὡς | |
| ὁ Ζάμολξις ἐδούλευσε Πυθαγόραι Μνησάρχου Σαμίωι καὶ ἐλευθερωθεὶς ταῦτα ἐσοφίζετο. ἀλλὰ πολὺ πρότερός μοι δοκεῖ ὁ Ζάμολξις Πυθαγόρου γενέσθαι. ἀθανατίζουσι δὲ καὶ Τέριζοι καὶ Κρόβυζοι, καὶ τοὺς ἀποθανόν‐ τας ὡς Ζάμολξίν φασιν οἴχεσθαι, ἥξειν δὲ αὖθις· καὶ ταῦτα ἀεὶ νομίζουσιν | ||
| 15 | ἀληθεύειν. θύουσι δὲ καὶ εὐωχοῦνται ὡς αὖθις ἥξοντος τοῦ ἀποθα‐ νόντος. | |
1a,4,F74 | STEPH. BYZ. (CONSTANT. PORPH. De them. II p. 48 Bonn.) s. Μακεδονία· ἡ χώρα, ἀπὸ Μακεδόνος τοῦ Διὸς καὶ Θυίας τῆς Δευκαλίω‐ νος, ὥς φησιν Ἡσίοδος (F 5) ... ἄλλοι δ’ ἀπὸ Μακεδόνος τοῦ Αἰόλου, ὡς Ἑλλάνικος Ἱερειῶν πρώτηι τῶν ἐν Ἄργει· «καὶ Μακεδόνος 〈τοῦ〉 | |
| 5 | Αἰόλου, 〈ἀφ’〉 οὗ νῦν Μακεδόνες καλοῦνται, μόνοι μετὰ Μυσῶν τότε οἰκοῦντες». | |
1a,4,F75 | ——s. Νίσαια· ἐπίνειον Μεγαρίδος· καὶ αὐτὴ ἡ Μεγαρίς· ἀπὸ Νίσου τοῦ Πανδίονος. Ἑλλάνικος ἐν Ἱερειῶν α· καὶ ἐν τῆι β (F 78) ... | |
1a,4,F76 | ——s. Σίπυλος· πόλις Φρυγίας. Ἑλλάνικος Ἱερειῶν α. | |
1a,4,F77 | ——s. Φαίαξ καὶ Φαιακία· ἀπὸ Φαίακος· Ἑλλάνικος Ἱερειῶν α· «Φαίαξ ὁ Ποσειδῶνος καὶ Κερκύρας τῆς Ἀσωπίδος, ἀφ’ ἧς ἡ νῆσος Κέρκυρα ἐκλήθη, τὸ πρὶν Δρεπάνη τε καὶ Σχερία κληθεῖσα». | |
1a,4,F78 | STEPH. BYZ. s. Νίσαια· ... (F 75) καὶ ἐν τῆι β· «καὶ Νίσαιάν τ’ εἷλε καὶ Νῖσον τὸν Πανδίονος καὶ Μεγαρέα τὸν Ὀγχήστιον». | |
1a,4,F79a | ——(CONSTANT. De them. II p. 58 Bonn.) s. Σικελία· ἡ χώρα καὶ ἡ νῆσος. Σικανία πρότερον ὠνομάζετο· εἶτα Σικελία ἐκλήθη, ὥς φησιν Ἑλλάνικος Ἱερειῶν τῆς Ἥρας β· «ἐν δὲ τῶι αὐτῶι χρόνωι καὶ Αὔσονες ὑπὸ τῶν Ἰαπύγων ἐξ Ἰταλίας ἀνέστησαν, | |
| 5 | ὧν ἦρχε Σικελός, καὶ διαβάντες εἰς τὴν νῆσον τὴν 〈τό〉τε Σικανίαν καλουμένην περὶ τὴν Αἴτναν καθιζόμενοι ὤι‐ | |
| κουν αὐτοί τε καὶ ὁ βασιλεὺς αὐτῶν Σικελὸς βασιλείην ἐγκαταστησάμενος· καὶ ἐντεῦθεν ὁρμώμενος ὁ Σικελὸς οὗτος πάσης ἤδη τῆς νήσου 〈ἐκράτησε〉 ταύτης 〈τῆσ〉 τότε | ||
| 10 | Σικελίας καλουμένης ἀπὸ τοῦ Σικελοῦ τούτου, ὃς καὶ ἐν αὐτῆι ἐβασίλευσε». καὶ Μένιππος (V) δὲ ταὐτά φησιν. 〈Θου‐ κυδίδης (VI 2, 5) δὲ οὕτωσ〉· ‘ἐλθόντες εἰς Σικελίαν στρατὸς πολὺς ἐξ Ἰταλίας τούς τε Σικανοὺς κρατήσαντες μάχηι ἀπέστειλαν εἰς τὰ μεσημβρινὰ καὶ τὰ ἑσπέρια μέρη αὐτῆς, καὶ ἀντὶ Σικανίας Σικελίαν τὴν νῆσον ἐποίησαν | |
| 15 | καλεῖσθαι, καὶ τὰ κράτιστα τῆς γῆς ὤικησαν ἔχοντεσ‘. ... ** ‘τῶν δὲ νησιωτῶν οἱ μὲν ἰθαγενεῖς πάλαι Λίγυες ἐξ Ἰταλίας Σικελοὶ λέγονται, οἱ δὲ ἐπήλυδες Ἕλληνές εἰσι Σικελιῶται.‘ | |
1a,4,F79b | DIONYS. HAL. A R I 22: οἱ δὲ Σικελοί (οὐ γὰρ ἔτι ἀντέχειν οἷοί τε ἦσαν ὑπό τε Πελασγῶν καὶ Ἀβοριγίνων πολεμούμενοι) τέκνα καὶ γυναῖκας καὶ τῶν χρημάτων ὅσα χρυσὸς ἢ ἄργυρος ἦν ἀνασκευασάμενοι μεθίενται αὐτοῖς ἁπάσης τῆς | |
| 5 | γῆς. τραπόμενοι δὲ διὰ τῆς ὀρεινῆς ἐπὶ τὰ νότια καὶ διεξελθόντες ἅπασαν Ἰταλίαν τὴν κάτω, ἐπειδὴ πανταχόθεν ἀπηλαύνοντο, σὺν χρόνωι κατασκευασάμενοι σχεδίας ἐπὶ τῶι πορθμῶι καὶ φυλάξαντες κατιόντα τὸν ῥοῦν ἀπὸ τῆς Ἰταλίας διέβησαν ἐπὶ τὴν ἔγγιστα νῆσον. (2) κατεῖχον δ’ αὐτὴν Σικανοί, γένος Ἰβηρικόν, οὐ πολλῶι πρότερον ἐνοικισάμενοι Λίγυας | |
| 10 | φεύγοντες, καὶ παρεσκεύασαν ἀφ’ ἑαυτῶν Σικανίαν κληθῆναι τὴν νῆσον, Τρινακρίαν πρότερον ὀνομαζομένην ἀπὸ τοῦ τριγώνου σχήματος. ἦσαν δὲ οὐ πολλοὶ ἐν μεγάληι αὐτῆι οἰκήτορες ἀλλ’ ἡ πλείων τῆς χώρας ἔτι ἦν ἔρημος. καταχθέντες οὖν εἰς αὐτὴν Σικελοὶ τὸ μὲν πρῶτον ἐν τοῖς ἑσπερίοις μέρεσιν ὤικησαν, ἔπειτα καὶ ἄλληι πολλαχῆι, καὶ τοὔνομα ἡ | |
| 15 | νῆσος ἐπὶ τούτων ἤρξατο Σικελία καλεῖσθαι. (3) τὸ μὲν δὴ Σικελι‐ κὸν γένος οὕτως ἐξέλιπεν Ἰταλίαν, ὡς μὲν Ἑλλάνικος ὁ Λέσβιός φησι, τρίτηι γενεᾶι πρότερον τῶν Τρωικῶν, Ἀλκυόνης ἱερωμένης ἐν Ἄργει κατὰ τὸ ἕκτον καὶ εἰκοστὸν ἔτος. δύο 〈δὲ〉 ποιεῖ στόλους Ἰταλικοὺς διαβάντας εἰς | |
| 20 | Σικελίαν· τὸν μὲν πρότερον Ἐλύμων, οὕς φησιν ὑπ’ Οἰνώ‐ τρων ἐξαναστῆναι, τὸν δὲ μετὰ τοῦτον ἔτει πέμπτωι γενόμενον Αὐσόνων Ἰάπυγας φευγόντων· βασιλέα δὲ τού‐ των ἀποφαίνει Σικελόν, ἀφ’ οὗ τοὔνομα τοῖς τε ἀνθρώ‐ | |
| ποις καὶ τῆι νήσωι τεθῆναι. (4) ὡς δὲ Φίλιστος ὁ Συρακούσιος | ||
| 25 | (III) ἔγραψε, χρόνος μὲν τῆς διαβάσεως ἦν ἔτος ὀγδοηκοστὸν πρὸ τοῦ Τρωικοῦ πολέμου· ἔθνος δὲ τὸ διακομισθὲν ἐξ Ἰταλίας οὔτε Αὐσόνων οὔτε Ἐλύμων, ἀλλὰ Λιγύων, ἄγοντος αὐτοὺς Σικελοῦ· τοῦτον δ’ εἶναί φησιν υἱὸν Ἰταλοῦ, καὶ τοὺς ἀνθρώπους ἐπὶ τούτου δυναστεύοντος ὀνομασθῆ‐ ναι Σικελούς· ἐξαναστῆναι δ’ ἐκ τῆς ἑαυτῶν τοὺς Λίγυας ὑπό τε Ὀμβρι‐ | |
| 30 | κῶν καὶ Πελασγῶν. (5) Ἀντίοχος δὲ ὁ Συρακούσιος (III) χρόνον μὲν οὐ δηλοῖ τῆς διαβάσεως, Σικελοὺς δὲ τοὺς μεταναστάντας ἀποφαίνει βιασθέν‐ τας ὑπό τε Οἰνώτρων καὶ Ὀπικῶν, Στράτωνα δ’ ἡγεμόνα τῆς ἀποικίας ποιησαμένους. Θουκυδίδης (VI 2, 4) δὲ Σικελοὺς μὲν γράφει τοὺς μεταναστάν‐ τας, Ὀπικοὺς δὲ τοὺς ἐκβαλόντας, τὸν δὲ χρόνον πολλοῖς ἔτεσι τῶν Τρωι‐ | |
| 35 | κῶν ὕστερον. τὰ μὲν δὴ περὶ Σικελῶν λεγόμενα τῶν ἐξ Ἰταλίας μετενεγκαμέ‐ νων τὴν οἴκησιν εἰς Σικελίαν ὑπὸ τῶν λόγου ἀξίων τοιάδε ἐστίν. | |
1a,4,F80 | STEPH. BYZ. s. Φρίκιον· ὄρος ὑπὲρ Θερμοπυλῶν Λοκρικόν, ἀφ’ οὗ Φρίκανες καὶ Φρικανεῖς οἱ αὐτόθι οἰκήσαντες Αἰολεῖς, ὡς Ἑλλάνικος ἐν Ἱερειῶν Ἥρας β. | |
1a,4,F81 | ——s. Χαιρώνεια· πόλις πρὸς τοῖς ὅροις Φωκίδος· Ἑκαταῖος Εὐρώπηι (1 F 116) ... κέκληται ἀπὸ Χαίρωνος· Ἀριστοφάνης ἐν Βοιωτι‐ κῶν β (III)· ‘λέγεται δ’ οἰκιστὴν γενέσθαι τοῦ πολίσματος Χαίρωνα‘. τοῦτον δὲ μυθολογοῦσιν Ἀπόλλωνος καὶ Θηροῦς, ὡς Ἑλλάνικος ἐν β Ἱερειῶν | |
| 5 | Ἥρας ** ‘Ἀθηναῖοι καὶ 〈οἱ〉 μετ’ αὐτῶν ἐπὶ τοὺς Ὀρχομενίζοντας τῶν Βοιωτῶν ἐπερχόμενοι καὶ Χαιρώνειαν πόλιν Ὀρχομενίων εἷλον‘. ἐκαλεῖτο δ’ ἡ πόλις καὶ Ἄρνη τὸ ἀρχαῖον. | |
1a,4,F82 | ——s. Χαλκίς· πόλις Εὐβοίας. Ἑκαταῖος Εὐρώπηι (1 F 129) ... ἐκλήθη δὲ ἀπὸ Κόμβης τῆς Χαλκίδος καλουμένης, θυγατρὸς Ἀσωποῦ ... καὶ τὸ θηλυκὸν ὁμώνυμον τῆι πόλει, ὡς Φωκίς Λοκρίς, ἡ χώρα καὶ ἡ γυνή· Ἑλλάνικος Ἱερειῶν Ἥρας β· «Θεοκλῆς ἐκ Χαλκίδος μετὰ | |
| 5 | Χαλκιδέων καὶ Ναξίων ἐν Σικελίηι πόλιν ἔκτισε». | |
1a,4,F83 | STEPH. BYZ. s. Χαονία· μέση τῆς Ἠπείρου. οἱ οἰκήτορες Χάονες· Ἑλλάνικος Ἱερειῶν Ἥρας γ· «Ἀμβρακιῶται καὶ οἱ μετ’ | |
| αὐτῶν Χάονες [καὶ] Ἠπειρῶται». | ||
1a,4,F84 | DIONYS. HAL. A R I 72 (EUSEB. ARM. p. 131, 33 K. SYNKELL. p. 361, 16 Bonn.): ἀμφισβητήσεως δὲ πολλῆς οὔσης καὶ περὶ τοῦ χρόνου τῆς κτίσεως καὶ περὶ τῶν οἰκιστῶν τῆς πόλεως οὐδὲ αὐτὸς ὤιμην δεῖν ὥσπερ ὁμολογούμενα πρὸς ἁπάντων ἐξ ἐπιδρομῆς ἐπελθεῖν. | |
| 5 | Κεφάλων μὲν γὰρ (45 F 9) ... δευτέραι γενεᾶι μετὰ τὸν Ἰλιακὸν πόλεμον ἐκτίσθαι λέγει τὴν πόλιν ὑπὸ τῶν ἐξ Ἰλίου διασωθέντων σὺν Αἰνείαι, οἰκιστὴν δὲ αὐτῆς ἀποφαίνει τὸν ἡγησάμενον τῆς ἀποικίας Ῥῶμον, τοῦτον δ’ εἶναι τῶν Αἰνείου παίδων ἕνα ... εἴρηται δὲ καὶ Δημαγόραι (VI) καὶ Ἀγαθύλλωι καὶ ἄλλοις συχνοῖς ὅ τε χρόνος καὶ ὁ τῆς ἀποικίας ἡγεμὼν | |
| 10 | ὁ αὐτός. (2) ὁ δὲ τὰς Ἱερείας τὰς ἐν Ἄργει καὶ τὰ καθ’ ἑκάστην πραχθέντα συναγαγὼν Αἰνείαν φησὶν ἐκ Μολοττῶν εἰς Ἰταλίαν ἐλθόντα μετ’ Ὀδυσσέως οἰκιστὴν γενέσθαι τῆς πόλεως, ὀνομάσαι δ’ αὐτὴν ἀπὸ μιᾶς τῶν Ἰλιάδων Ῥώμης. ταύτην δὲ λέγει ταῖς ἄλλαις Τρωάσι παρακελευσα‐ μένην κοινῆι μετ’ αὐτῆς ἐμπρῆσαι τὰ σκάφη βαρυνομένην τῆι πλάνηι. ὁμο‐ | |
| 15 | λογεῖ δ’ αὐτῶι καὶ Δαμάστης ὁ Σιγ〈ει〉εὺς (5 F 3) καὶ ἄλλοι τινές. | |
1a,4,F85a | ATHENAI. XIV 635 E: ὅτι δὲ καὶ Τέρπανδρος ἀρχαιότερος Ἀνακρέοντος δῆλον ἐκ τούτων· τὰ Κάρνεια πρῶτος πάντων Τέρπανδρος νικᾶι, ὡς Ἑλλάνικος ἱστορεῖ ἔν τε τοῖς ἐμμέτροις Καρνεονίκαις κἀν τοῖς καταλογάδην. ἐγένετο δὲ ἡ θέσις τῶν Καρνείων κατὰ τὴν ἕκτην καὶ | |
| 5 | εἰκοστὴν ὀλυμπιάδα, ὡς Σωσίβιός φησιν ἐν τῶι Περὶ Χρόνων (III). | |
1a,4,F85b | CLEM. ALEX. Strom. I 21, 131, 6 p. 81, 14 Stäh.: ναὶ μὴν καὶ Τέρπανδρον ἀρχαίζουσί τινες· Ἑλλάνικος γοῦν τοῦτον ἱστορεῖ κατὰ Μίδαν γεγονέναι. Φανίας (III) δὲ πρὸ Τερπάνδρου τιθεὶς Λέσχην τὸν Λέσβιον Ἀρχιλόχου νεώτερον φέρει τὸν Τέρπανδρον. | |
1a,4,F86 | SCHOL. V ARISTOPH. Av. 1403: Ἀντίπατρος δὲ καὶ Εὐφρόνιος ἐν τοῖς ὑπομνήμασί φασι τοὺς κυκλίους χοροὺς στῆσαι πρῶτον Λᾶσον τὸν Ἑρμιονέα· οἱ δὲ ἀρχαιότεροι Ἑλλάνικος καὶ Δικαίαρχος Ἀρίονα τὸν Μηθυμναῖον, Δικαίαρχος μὲν ἐν τῶι Περὶ Διονυσιακῶν ἀγώνων, Ἑλλάνικος | |
| 5 | δὲ ἐν τοῖς Καρνεονίκαις. | |
1a,4,F87 | DAMASKIOS π. ἀρχ. 123 bis (I 317 Ruelle): ἡ δὲ κατὰ τὸν Ἱερώνυμον φερομένη καὶ Ἑλλάνικον (sc. Ὀρφέως Θεολογία), εἴπερ μὴ καὶ ὁ αὐτός ἐστιν, οὕτως ἔχει· ‘ὕδωρ ἦν (φησίν) ἐξ ἀρχῆς καὶ ὕλη, ἐξ ἧς ἐπάγη ἡ γῆ‘, δύο ταύτας ἀρχὰς ὑπο‐ τιθέμενος πρῶτον, ὕδωρ καὶ γῆν ... τὴν δὲ τρίτην ἀρχὴν μετὰ τὰς δύο γεννηθῆναι | |
| 5 | μὲν ἐκ τούτων ..., δράκοντα δὲ εἶναι κεφαλὰς ἔχοντα προσπεφυκυίας ταύρου καὶ λέοντος, ἐν μέσωι δὲ θεοῦ πρόσωπον, ἔχειν δὲ καὶ ἐπὶ τῶν ὤμων πτερά, ὠνομάσθαι δὲ Χρόνον ἀγήραον καὶ Ἡρακλῆα τὸν αὐτόν. συνεῖναι δὲ αὐτῶι τὴν Ἀνάγκην φύσιν οὖσαν τὴν αὐτὴν καὶ Ἀδράστειαν ἀσώματον διωργυιωμένην ἐν παντὶ τῶι κόσμωι τῶν περάτων αὐτοῦ ἐφαπτομένην. ταύτην οἶμαι λέγεσθαι τὴν τρίτην ἀρχὴν κατὰ τὴν | |
| 10 | οὐσίαν ἑστῶσαν, πλὴν ὅτι ἀρσενόθηλυν αὐτὴν ὑπεστήσατο πρὸς ἔνδειξιν τῆς πάντων γεννητικῆς αἰτίας. καὶ ὑπολαμβάνω τὴν ἐν ταῖς ῥαψωιδίαις θεολογίαν ... ὁ Χρόνος οὗτος ὁ δράκων γεννᾶται τριπλῆν γονήν· ‘Αἰθέρα (φησίν) νοτερὸν καὶ Χάος ἄπειρον καὶ τρίτον ἐπὶ τούτοις Ἔρεβος ὁμιχλῶδες ... ἀλλὰ μὴν ἐν τούτοις ὁ Χρόνος ὠιὸν ἐγέννησεν ... καὶ τρίτον ἐπὶ τούτοις θεὸν ἀσώματον πτέρυγας ἐπὶ τῶν ὤμων ἔχοντα | |
| 15 | χρυσᾶς, ὃς ἐν μὲν ταῖς λαγόσι προσπεφυκυίας εἶχε ταύρων κεφαλάς, ἐπὶ δὲ τῆς κεφαλῆς δράκοντα πελώριον παντοδαπαῖς μορφαῖς θηρίων ἰνδαλλόμενον‘. τοῦτον μὲν οὖν ὡς νοῦν τῆς τριάδος ὑποληπτέον ... καὶ ἥδ’ ἡ Θεολογία Πρωτόγονον ἀνυμνεῖ καὶ Δία καλεῖ πάντων διατάκτορα καὶ ὅλου τοῦ κόσμου· διὸ καὶ Πᾶνα καλεῖσθαι. τοσαῦτα καὶ αὕτη περὶ τῶν νοητῶν ἀρχῶν ἡ γενεαλογία παρίστησιν. | |
1a,4,F88 | SCHOL. HESIOD. Theog. 139: γείνατο δ’ αὖ Κύκλωπας ... Βρόντην τε Στερόπην τε καὶ Ἄργην ὀβριμόθυμον] τὰς ἐγκυκλίους δυνάμεις. Ἑλλάνικος δὲ τοὺς Κύκλωπάς φησιν ὀνομάζεσθαι ἀπὸ Κύκλωπος, υἱοῦ τοῦ Οὐρανοῦ ... Κυκλώπων γὰρ γένη τρία· Κύκλωπες οἱ τὴν Μυκήνην | |
| 5 | τειχίσαντες· καὶ οἱ περὶ τὸν Πολύφημον· καὶ αὐτοὶ οἱ θεοί. | |
1a,4,F89 | SCHOL. APOLL. RHOD. I 1129: Δάκτυλοι Ἰδαῖοι] ἓξ καὶ πέντε φασὶ τούτους εἶναι, δεξιοὺς μὲν τοὺς ἄρσενας, ἀριστεροὺς δὲ τὰς θηλείας. Φερεκύδης (3 F 47) δὲ τοὺς μὲν δεξιοὺς εἴκοσι λέγει, τοὺς δὲ εὐωνύμους τριάκοντα δύο. γόητες δὲ ἦσαν καὶ φαρμακεῖς· καὶ δημιουργοὶ σιδήρου | |
| 5 | λέγονται εἶναι πρῶτοι καὶ μεταλλεῖς γενέσθαι. ὠνομάσθησαν δὲ ἀπὸ τῆς μητρὸς Ἴδης, ἀριστεροὶ μὲν αὐτῶν, ὥς φησι Φερεκύδης, οἱ γόητες, οἱ δὲ ἀναλύοντες δεξιοί. ὡς Ἑλλάνικός φησι, Ἰδαῖοι Δάκτυλοι ἐκλήθησαν, ὅτι ἐντὸς Ἴδης συντυχόντες τῆι Ῥέαι ἐδεξιώσαντο τὴν θεὸν καὶ τῶν δακτύλων αὐτῆς ἥψαντο. ὡς δὲ Μνασέας ἐν πρώτωι Περὶ Ἀσίας (V), | |
| 10 | Ἰδαῖοι Δάκτυλοι ἀπὸ τοῦ πατρὸς Δακτύλου καὶ τῆς μητρὸς Ἴδης. ὁ δὲ τὴν Φορωνίδα συνθεὶς (F 2 Ki) γράφει οὕτως· ‘ἔνθα γόητες Ἰδαῖοι Φρύγες | |
| ἄνδρες ὀρέστεροι οἰκί’ ἔναιον, Κέλμις Δαμναμενεύς τε μέγας καὶ ὑπέρβιος Ἄκμων, εὐπάλαμοι θεράποντες ὀρείης Ἀδρηστείης, οἳ πρῶτοι τέχνην πολυμήτιος Ἡφαίστοιο εὗρον ἐν οὐρείηισι νάπαις, ἰόεντα σίδηρον, ἐς πῦρ | ||
| 15 | τ’ ἤνεγκαν καὶ ἀριπρεπὲς ἔργον ἔδειξαν.‘ | |
1a,4,F90 | FULGENT. Myth. I 3 p. 19, 1 Helm.: nam et Teopompus in Cipriaco carmine et Hellanicus in Dios Politia quam descripsit ait Junonem ab Jove vinctam catenis aureis et degravatam incudibus ferreis. | |
1a,4,F91 | SCHOL. APOLL. RHOD. I 40: Λάρισανδ’ ἐπὶ τοῖσι λιπὼν Πολύφημος ἵκανεν Εἰλατίδης] Λάρισαν τὴν Θεσσαλίας λέγει, ἣν ἔκτισεν Ἀκρίσιος. ἥτις ὠνομάσθη ἀπὸ Λαρίσης τῆς Πελασγοῦ, ὥς φησιν Ἑλλάνι‐ κος. εἰσὶ δὲ Λάρισαι τρεῖς· ἀρχαιοτάτη μὲν ἡ Ἀργειῶτις, ἥτις ἐστὶν αὐτὴ | |
| 5 | ἡ ἀκρόπολις· δευτέρα δὲ ἡ ἐν τῶι Πελασγικῶι τῆς Θεσσαλίας· καὶ Λάρισα Γυρτώνης, ἧς νῦν ὁ Ἀπολλώνιος μέμνηται· ἔστι δὲ καὶ περὶ Τροίαν, ἧς Ὅμηρος (Il. Β 840/1) μνημονεύει «φῦλα Πελασγῶν τῶν οἳ Λάρισαν». | |
1a,4,F92 | STEPH. BYZ. s. Μέταον· πόλις Λέσβου, ἣν Μέτας Τυρρηνὸς ὤικισεν, ὡς Ἑλλάνικος. | |
1a,4,F93 | PHOT. SUID. (ZENOB. Prov. V 61) s. Πιτάνη εἰμί· αὕτη παρ’ Ἀλκαίωι (F 114) κεῖται. λέγεται δὲ κατὰ τῶν πυκναῖς συμφοραῖς χρωμένων ἅμα καὶ εὐπραγίαις, παρ’ ὅσον καὶ τῆι Πιτάνηι ταῦτα συμβέ‐ βηκε πράγματα, ὧν καὶ Ἑλλάνικος μέμνηται. φησὶ γὰρ αὐτὴν ὑπὸ Πελασγῶν | |
| 5 | ἀνδραποδισθῆναι καὶ πάλιν ὑπ’ Ἐρυθραίων ἐλευθερωθῆναι. | |
1a,4,F94 | SCHOL. EURIPID. Rhes. 29: ἢ τὸν Εὐρώπας, Λυκίων ἀγὸν ἀν‐ δρῶν] παρ’ Ὅμηρον (Il. Ζ 196ff.) ἱστορεῖ Εὐρώπης εἶναι τὸν Σαρπηδόνα. ὁ δὲ Ἡσίοδος (F 30) Εὐρώπης μέν φησιν αὐτὸν ** ὡς Ἑλλάνικος. εἰσὶ δὲ οἳ Λυκάστου καὶ Ἴδης τῆς Κορύβαντος γενεαλογοῦσι μετὰ καὶ Μίνωος | |
| 5 | καὶ Ῥαδαμάνθυος, καθάπερ Σωκράτης ἐν τοῖς Ἀργολικοῖς (III). ἔχει δὲ ὁ λόγος τὸ ἕτερον εἶναι Σαρπηδόνα τὸν ἐπὶ τὴν Ἴλιον στρατεύσαντα καὶ ἄλλον τινὰ Θρᾶικα, ἀφ’ οὗ Σαρπηδονίαν πέτραν φασιν ὠνομάσθαι. διττὰς | |
| δὲ τὰς Εὐρώπας ἀναγράφουσιν ἔνιοι· μίαν μὲν Ὠκεανίδα, ἀφ’ ἧς καὶ τὸ ἓν μέρος τῆς οἰκουμένης κληθῆναι, καθάπερ Ἀπίων ἐν τοῖς Περὶ ἐπωνύ‐ | ||
| 10 | μων καὶ Ἀριστοκλῆς ἐν τῶι πρώτωι τῆς Θεογονίας (33 F 1), ἑτέραν δὲ Φοίνικος τοῦ Ἀγήνορος ... ἧς τοὺς περὶ τὸν Μίνω γενέσθαι φασίν. ἔνιοι δὲ [εἰσιν οἳ καὶ] παρὰ τὴν αὐτὴν ὠνομάσθαι τὴν ἤπειρον, καθάπερ καὶ Καλλίμαχος (F 558 Schn.), Ζηνόδοτος (19 F 3) δὲ ἐξ αὐτοῦ. εἰσὶ δὲ οἱ καὶ τρίτην ἀναγράψαντες **, καθάπερ Ἡγήσιππος ἐν τοῖς Παλ‐ | |
| 15 | ληνιακοῖς (III) ... | |
1a,4,F95 | SCHOL. APOLL. RHOD. II 178: Ἀγηνορίδης ἔχε Φινεύς] Ἀγή‐ νορος γὰρ παῖς ἐστιν, ὡς Ἑλλάνικος. ὡς δὲ Ἡσίοδός φησιν (F 31), Φοίνι‐ κος τοῦ Ἀγήνορος καὶ Κασσιεπείας. ὁμοίως δὲ καὶ Ἀσκληπιάδης (12 F 22) καὶ Ἀντίμαχος καὶ Φερεκύδης (3 F 86) φησίν ... ἄλλως· οὐκ ἐν | |
| 5 | τῆι πέραν Βιθυνίαι, ἀλλ’ ἐν τῆι τῆς Θράικης, ἥτις ἐστὶ τῆς Εὐρώπης ... ἔνιοι δὲ αὐτὸν ἐν τῆι Παφλαγονίαι βασιλεῦσαι ἱστοροῦσιν, ἥτις ἐστὶ τῆς Ἀσίας, ὥς φησιν Ἑλλάνικος. Ἀγηνορίδην δὲ εἶπε τὸν Φινέα, καθὸ Ἀγήνορός ἐστι παῖς. ὁ δὲ Ἡσίοδος τοῦ Φοίνικος αὐτόν φησι τοῦ Ἀγήνορος. πηρωθῆναι δὲ λέγουσι τὸν Φινέα ὑπὸ Ἡλίου, ὅτι πολυχρόνιος εἵλετο μᾶλλον εἶναι ἢ | |
| 10 | βλέπειν. ἔνιοι μὲν τοσαύτας ἐζηκέναι γενεὰς ἀπίθανον εἶναί φασιν, πλείους δὲ αὐτοὺς γεγονέναι, καὶ ἕτερον τὸν Φινέα ἕβδομον ἀπόγονον εἶναι τοῦ Φοίνικος, πρὸς ὃν ἀπήντησαν οἱ ἥρωες. | |
1a,4,F96 | SCHOL. EURIPID. Phoen. 662: ὃν ἐπὶ χέρνιβας μολὼν Κάδμος ὄλεσε μαρμάρωι κρᾶτα φόνιον ὀλεσιθῆρος ὠλένας δικὼν βολαῖς] ὁ μὲν οὖν Ἑλλάνικος λίθωι φησὶν ἀναιρεθῆναι τὸν δράκοντα, ὁ δὲ Φερεκύδης (3 F 88) ξίφει. | |
1a,4,F97 | ———61: μαθὼν δὲ τἀμὰ λέκτρα μητρώιων γάμων ὁ πάντ’ ἀνατλὰς Οἰδίπους παθήματα εἰς ὄμμαθ’ αὑτοῦ δεινὸν ἐμβάλλει φόνον, χρυσηλάτοις πόρπαισιν αἱμάξας κόρας] ὅμοια Ἑλλάνικος. ἐν δὲ τῶι Οἰδίποδι (Eurip. F 541) οἱ Λαίου θεράποντες ἐτύφλωσαν αὐτόν. | |
1a,4,F98 | ———71: δεῖ οὖν εἰδέναι ὅτι οὐ παρὰ πᾶσι συμφωνεῖ ἡ Πολυνείκους εἰς Ἄργος ἄφιξις. Φερεκύδης (3 F 96) γὰρ ἐκβεβλῆσθαι τὸν Πολυνείκην φησὶ μετὰ βίας. Ἑλλάνικος δὲ ἱστορεῖ κατὰ συνθήκην αὐτὸν παραχωρῆσαι τὴν βασιλείαν Ἐτεοκλεῖ λέγων αἵρεσιν αὐτῶι προθεῖναι τὸν | |
| 5 | Ἐτεοκλέα, εἰ βούλοιτο τὴν βασιλείαν ἔχειν ἢ τὸ μέρος τῶν χρημάτων | |
| λαβεῖν καὶ ἑτέραν πόλιν οἰκεῖν. τὸν δὲ λαβόντα τὸν χιτῶνα καὶ τὸν ὅρμον Ἁρμονίας ἀναχωρῆσαι εἰς Ἄργος κρίναντα ἀντὶ τούτων τὴν βασιλείαν Ἐτεοκλεῖ παραχωρῆσαι, ὧν τὸν μὲν ὅρμον Ἀφροδίτη, τὸν δὲ χιτῶνα Ἀθηνᾶ αὐτῆι ἐχαρίσατο· ἃ καὶ δέδωκε τῆι θυγατρὶ Ἀδράστου Ἀργείαι. ὅθεν Εὐριπί‐ | ||
| 10 | δης ταῖς δύο ἱστορίαις ἐχρήσατο, ἐνταῦθα μὲν τῆι Φερεκύδους, ὕστερον δὲ τῆι Ἑλλανίκου. | |
1a,4,F99 | SCHOL. EURIPID. Phoen. 150: Παρθενοπαῖος] ὡς μὲν Ἀντίμαχος (F 34 Ki), Ταλαοῦ τοῦ Βίαντος τοῦ Ἀμυθάονος τοῦ Κρηθέως τοῦ Αἰόλου τοῦ Ἕλληνος τοῦ Διός· μητρὸς δὲ Λυσιμάχης τῆς Κερκυόνος τοῦ Ποσειδῶνος. ὡς δὲ Ἑλλάνικος, Μειλανίωνος τοῦ Ἀμφιδάμαντος τοῦ Ἐπόχου τοῦ † ἀρ‐ | |
| 5 | γήπου τοῦ Κηφέως τοῦ Ποσειδῶνος· μητρὸς δὲ Ἀταλάντης τῆς Ἰάσου. (F 162) | |
1a,4,F100 | SCHOL. PINDAR. P VIII 68 a: ὁ δὲ καμὼν προτέραι πάθαι νῦν ἀρείονος ἐνέχεται ὄρνιχος ἀγγελίαι Ἄδραστος ἥρως· τὸ δὲ οἴκοθεν ἀντία πράξει. μόνος γὰρ ἐκ Δαναῶν στρατοῦ θανόντος ὀστέα λέξαις υἱοῦ] πρότερον μὲν γὰρ ἐσώθη μόνος. κατὰ δὲ τὴν δευτέραν στρατείαν | |
| 5 | πάντων σωθέντων αὐτὸς μόνος τὸν υἱὸν ἀπέβαλεν Αἰγιαλέα, ὥς φησιν Ἑλ‐ λάνικος, λέγων ἐν Γλίσαντι τὴν συμβολὴν γεγενῆσθαι. | |
1a,4,F101 | HESYCH. s. Καδμ〈ε〉ῖοι· οἱ Πριηνεῖς, ὡς Ἑλλάνικος. ἢ οἱ Θηβαῖοι ἀπὸ Κάδμου. | |
1a,4,F102 | STEPH. BYZ. s. Βέμβινα· κώμη τῆς Νεμέας. Ἑλλάνικος δὲ Βέμβινον καὶ πόλιν φησιν. ... Πανύασις ἐν Ἡρακλείας α (F 1 Ki)· ‘δέρμα τε θήρειον Βεμβινήταο λέοντοσ‘. | |
1a,4,F103 | SCHOL. PLATON. Phaed. 89 C: πρὸς δύο οὐδ’ ὁ Ἡρακλῆς] ... Ἡρόδωρος (31 F 23) δὲ καὶ Ἑλλάνικός φασιν ὡς ὅτε τὴν ὕδραν Ἡρακλῆς ἀνήιρει τὴν Ἥραν αὐτῶι καρκίνον ἐφορμῆσαι, πρὸς δύο δὲ οὐ δυνάμενον μάχεσθαι σύμμαχον ἐπικαλέσασθαι τὸν Ἰόλεων· καὶ ἐντεῦθεν ῥηθῆναι τὴν | |
| 5 | παροιμίαν. | |
1a,4,F104a | SCHOL. APOLL. RHOD. II 1052: Φερεκύδης (3 F 72) δέ φησιν οὐ γυναῖκας, ἀλλ’ ὄρνιθας εἶναι (sc. τὰς Στυμφαλίδας), καὶ ἀναιρεθῆ‐ ναι πρὸς Ἡρακλέους πλαταγῆς δοθείσης αὐτῶι πρὸς τὸ κτυπεῖν καὶ ἐκφοβεῖν αὐτάς. ὁμοίως καὶ Ἑλλάνικός φησιν. | |
1a,4,F104b | ——II 1055: ... κρόταλον. φασὶ δὲ αὐτὴν Ἡφαιστότευκτον οὖσαν Ἡρακλεῖ παρὰ τῆς | |
| Ἀθηνᾶς δοθῆναι. ὁ δὲ Ἑλλάνικός φησιν ἑαυτῶι κατασκευάσαι. | ||
1a,4,F105 | STEPH. BYZ. s. Ἄβδηρα· πόλεις δύο. ἡ μὲν Θράικης ἀπὸ Ἀβδήρου τοῦ υἱοῦ Ἑρμοῦ, Ἡρακλέους ἐρωμένου, ὃν αἱ Διομήδους ἵπποι διεσπάσαντο, ὡς Ἑλλάνικος καὶ ἄλλοι φασίν. | |
1a,4,F106 | SCHOL. PINDAR. N III 64: περὶ τοῦ καὶ ἐπὶ τὰς Ἀμαζόνας συστρατεῦσαι ‘Τελαμὼν ἀκόρητος ἀυτῆς ... κτείνας ἀνδρολέτειραν ἀμώμη‐ τον Μελανίππην ...‘ ἔνιοι δέ φασιν, ὅτι καὶ Πηλεὺς αὐτῶι συνεστρά‐ τευσεν. Ἑλλάνικος δὲ πάντας τοὺς ἐν τῆι Ἀργοῖ πλεύσαντας Ἡρακλεῖ | |
| 5 | συστρατεῦσαί φησιν. | |
1a,4,F107 | SCHOL. TZETZ. Antehom. 23 p. 8 Schirach: Ἀμαζόνες δὲ κατὰ τίνος; ὅτι τὸν δεξιὸν μαζὸν ἔτεμνον, ὅπως μὴ πρὸς τὰς τοξείας ἐμποδὼν γένηται. τοῦτο δὲ ψεῦδος· ἀνηιροῦντο γὰρ ἄν. Ἑλλάνικος δέ φησι καὶ Διόδωρος (II 45, 3), ὅτι πρὸ τοῦ ἀναφύεσθαι ταύτας τὸν τόπον σιδήρωι ἔκαιον, ὅπως μὴ ἀναφύοιτο. | |
1a,4,F108 | STEPH. BYZ. s. Ἀγάμμεια· ἄκρα καὶ λιμὴν περὶ τὴν Τροίαν, ὡς Ἑλλάνικος ἐν β. ἐκλήθη δὲ ἀπὸ τοῦ ἄγαμον τὴν Ἡσιόνην ὑπ’ αὐτοῦ παραδοθῆναι τῶι κήτει. λέγεται δὲ καὶ Ἀγάμμη. | |
1a,4,F109 | SCHOL. (TZETZ.) LYKOPHR. 469: πυργοσκάφον λέγει τὸν Τελαμῶνα τὸν πορθήσαντα τὴν Τροίαν. ἱστορεῖ γὰρ Ἑλλάνικος ὅτι καὶ πρὸ τοῦ Ἡρακλέος εἰσελθὼν εἰς τὴν Τροίαν ὁ Τελαμὼν καὶ μέρος τι τοῦ τείχους καταβαλών, εἶτα παρατηρήσας καὶ μαθὼν δυσχεράναντα τούτου | |
| 5 | ἕνεκα τὸν Ἡρακλέα, Ἀλεξικάκου Ἡρακλέος βωμὸν ἱδρύσατο καὶ τὴν ἐπὶ τῶι πεπραγμένωι αὐτοῦ ὀργὴν ἐθεράπευσε. | |
1a,4,F110 | SCHOL. HESIOD. Theog. 293: Ὄρθον τε κτείνας (sc. Ἡρακλῆς) καὶ βουκόλον Εὐρυτίωνα] τὸν Εὐρυτίωνά φησιν Ἑλλάνικος γεγενῆσθαι ἀπὸ Ἄρεος καὶ Ἐρυθείας. | |
1a,4,F111 | DIONYS. HAL. A R I 35: Ἰταλία δὲ ἀνὰ χρόνον ὠνομάσθη ἐπ’ ἀνδρὸς δυνάστου ὄνομα Ἰταλοῦ. τοῦτον δέ φησιν Ἀντίοχος (III) ... ἅπασαν ὑφ’ ἑαυτῶι ποιήσασθαι τὴν γῆν ... εἶναι δ’ αὐτὸν Οἴνωτρον τὸ γένος. (2) Ἑλλάνικος δὲ ὁ Λέσβιός φησιν Ἡρακλέα τὰς Γηρυόνου βοῦς | |
| 5 | ἀπελαύνοντα εἰς Ἄργος, ἐπειδή τις αὐτῶι δάμαλις ἀποσκιρτήσας τῆς ἀγέλης ἐν Ἰταλίαι ἐόντι ἤδη φεύγων διῆρε τὴν ἀκτὴν καὶ τὸν μεταξὺ διανηξά‐ μενος πόρον τῆς θαλάττης εἰς Σικελίαν ἀφίκετο, ἐρόμενον ἀεὶ τοὺς ἐπι‐ χωρίους καθ’ οὓς ἑκάστοτε γίνοιτο διώκων τὸν δάμαλιν, εἴ πή τις αὐτὸν ἑωρακὼς εἴη, τῶν τῆιδε ἀνθρώπων Ἑλλάδος μὲν γλώττης ὀλίγα συνιέντων, | |
| 10 | τῆι δὲ πατρίωι φωνῆι κατὰ τὰς μηνύσεις τοῦ ζώιου καλούντων τὸν δάμαλιν οὐίτουλον, ὥσπερ καὶ νῦν λέγεται, ἐπὶ τοῦ ζώιου τὴν χώραν ὀνομάσαι | |
| πᾶσαν ὅσην ὁ δάμαλις διῆλθεν Οὐιτουλίαν. (3) μεταπεσεῖν δὲ ἀνὰ χρόνον [τὴν ὀνομασίαν] εἰς τὸ νῦν σχῆμα οὐδὲν θαυμαστόν, ἐπεὶ καὶ τῶν Ἑλληνικῶν πολλὰ τὸ παραπλήσιον πέπονθεν ὀνομάτων. πλὴν εἶτε ὡς Ἀντίοχός φησιν ἐπ’ ἀνδρὸς ἡγεμό‐ | ||
| 15 | νος, ὅπερ ἴσως καὶ πιθανώτερόν ἐστιν, εἴθ’ ὡς Ἑλλάνικος οἴεται ἐπὶ τοῦ ταύρου τὴν ὀνομασίαν ταύτην ἔσχεν, ἐκεῖνο γε ἐξ ἀμφοῖν δῆλον, ὅτι κατὰ τὴν Ἡρακλέους ἡλικίαν ἢ μικρῶι πρόσθεν οὕτως ὠνομάσθη. τὰ δὲ πρὸ τούτων Ἕλληνες μὲν Ἑσπερίαν καὶ Αὐσονίαν αὐτὴν ἐκάλουν, οἱ δ’ ἐπιχώριοι Σατορνίαν. | |
1a,4,F112 | STEPH. BYZ. s. Ἀκέλη· πόλις Λυδίας ... ἔοικε δὲ λέγεσθαι ἀπὸ Ἀκέλου τοῦ Ἡρακλέους καὶ Μαλίδος παιδός, δούλης τῆς Ὀμφαλίδος, ὡς Ἑλλάνικος. Ἡρωιδιανὸς (II 877, 5 L) δ’ Ἀκελήσιος φησὶν ὡς Μενδή‐ σιος, ὥστε Ἀκέλης εἶναι ὡς Μένδης. ὧι συνάιδει μὲν ἡ λοιπὴ χρῆσις· | |
| 5 | Ἑλλάνικος δ’ εἶπεν «εἰς πόλιν Ἀκέλην»· ἐχρῆν γὰρ Ἀκέλητα εἶναι. | |
1a,4,F113 | SCHOL. PINDAR. O III 22a: περὶ δὲ τοῦ τῶν Ἑλλανοδικῶν ἀριθμοῦ Ἑλλάνικός φησι καὶ Ἀριστόδημος (III), ὅτι τὸ μὲν πρῶτον ** ιβ, τὸ δὲ τελευταῖον ι· τοσαῦται γὰρ αἱ τῶν Ἠλείων φυλαί· καὶ ἐφ’ ἑκάστης εἷς ἦν Ἑλλανοδίκης. | |
1a,4,F114 | SCHOL. APOLL. RHOD. III 1087: ἐκ τίνος γυναικὸς ὁ Δευ‐ καλίων ἐγένετο Προμηθεῖ σεσιώπηται. ἔστι δὲ καὶ ἕτερος Δευκαλίων, περὶ οὗ Ἑλλάνικος ἱστορεῖ. καὶ ἄλλος ὁ Μίνωος, περὶ οὗ Φερεκύδης (3 F 85). καὶ τέταρτος ὁ Ἄβαντος, οὗ μνημονεύει Ἀρίστιππος ἐν Ἀρκαδικοῖς (III). | |
1a,4,F115 | SCHOL. ARISTEID. Panath. III 257 Dind.: λέγει δὲ ἄλλοθεν ἥκοντας καὶ πολλῶι νεωτέρους τοὺς Λακεδαιμονίους· καὶ γὰρ Δωριεῖς ὄντες τὸ παλαιὸν Πελοποννήσιοι ὕστερον γεγόνασι, ὡς Ἑλλάνικος λέγει καὶ ἄλλοι πολλοὶ τῶν ἱστορικῶν, οἱ περὶ αὐτῶν γράψαντες. | |
1a,4,F116 | STRABON VIII 5, 5: Ἑλλάνικος μὲν οὖν Εὐρυσθένη καὶ Προ‐ κλέα φησὶ διατάξαι τὴν πολιτείαν· Ἔφορος (II) δ’ ἐπιτιμᾶι φήσας Λυκούργου μὲν αὐτὸν μηδαμοῦ μεμνῆσθαι, τὰ δ’ ἐκείνου ἔργα τοῖς μὴ προσήκουσιν ἀνατιθέναι. | |
1a,4,F117 | SCHOL. PINDAR. O IX 62b: φέροις δὲ Πρωτογενείας ἄστει γλῶσσαν, ἵνα ... Πύρρα Δευκαλίων τε Παρνασσοῦ καταβάντε δόμον ἔθεντο πρῶτον] Πρωτογενείας καὶ Λοκροῦ κατ’ ἐπίκλησιν Ὀποῦς. ἡ δὲ Πύρρα καὶ Δευκαλίων ἐκ τοῦ Παρνασσοῦ ἐλθόντες ἐν τῆι λάρνακι πρῶτον ὤικησαν | |
| 5 | ἐν τῆι Ὀποῦντι πλησίον Παρνασσοῦ. ἔνιοι οὐκ ἐν Ὀποῦντί φασι Πύρραν | |
| οἰκῆσαι. ὁ γὰρ Ἀπολλόδωρος (II) οὕτως γράφει· ‘οἰκῆσαι δὲ ἐν Κύνωι τὸν Δευκαλίωνα λέγεται, καὶ τὴν Πύρραν ἐκεῖ τετάφθαι φασίν.‘ ἱστορεῖ δὲ ταῦτα καὶ Ἑλλάνικος. δυσχεραίνοι δὲ ἄν τις, πῶς τινές φασι Πύρρας καὶ Δευκαλίωνος εἶναι Πρωτογένειαν, τοῦ Πινδάρου ἐξ Ὀποῦντός τινος | ||
| 10 | Ἠλείου λέγοντος αὐτὴν γεγενῆσθαι. ὁ δὲ Ἑλλάνικος καὶ τὴν λάρνακα οὐ τῶι Παρνασσῶι φησι προσενεχθῆναι, ἀλλὰ περὶ τὴν Ὄθρυν τῆς Θεσσαλίας. | |
1a,4,F118 | STRABON X 2, 6: καὶ Ὤλενον δὲ καὶ Πυλήνην ὀνομάζει πόλεις ὁ ποιητὴς Αἰτωλικάς (Il. Β 639), ὧν τὴν μὲν Ὤλενον ὁμωνύμως τῆι Ἀχαικῆι Αἰολεῖς κατέσκαψαν πλησίον οὖσαν τῆς νεωτέρας Πλευρῶνος, τῆς δὲ χώρας ἠμφισβήτουν Ἀκαρνᾶνες· τὴν δὲ Πυλήνην μετενέγκαντες εἰς τοὺς | |
| 5 | ἀνώτερον τόπους ἤλλαξαν αὐτῆς καὶ τοὔνομα, Πρόσχιον καλέσαντες. Ἑλ‐ λάνικος δὲ οὐδὲ τὴν περὶ ταύτας ἱστορίαν οἶδεν, ἀλλ’ ὡς ἔτι καὶ αὐτῶν οὐσῶν ἐν τῆι ἀρχαίαι καταστάσει μέμνηται· τὰς δ’ ὕστερον καὶ τῆς τῶν Ἡρακλειδῶν καθόδου κτισθείσας, Μακυνίαν καὶ Μολύκρειαν (?), ἐν ταῖς ἀρχαίαις καταλέγει, πλείστην εὐχέρειαν ἐπιδεικνύμενος ἐν πάσηι σχεδόν | |
| 10 | τι τῆι γραφῆι. | |
1a,4,F119 | SCHOL. APOLL. RHOD. I 146: καὶ μὴν Αἰτωλὶς κρατερὸν Πολυδεύκεα Λήδη] εἰκότως αὐτὴν Αἰτωλίδα εἶπεν, ἐπεὶ Αἰτωλὸς ὁ Θέστιος ... ὁ δὲ Ἴβυκος (F 41) αὐτὴν Πλευρωνίαν φησίν· Ἑλλάνικος δὲ Καλυδωνίαν. ἡ δὲ Λήδα ἦν Θεστίου θυγάτηρ, τοῦ βασιλέως τῆς Αἰτωλίας, | |
| 5 | Ἄρεως υἱοῦ καὶ Δημοδίκης· μητέρα δὲ αὐτῆς 〈λέγουσι Δηιδά〉μειαν. Γλαύκου δὲ αὐτὴν τοῦ Σισύφου εἶναι πατρὸς ἐν Κορινθιακοῖς λέγει Εὔμηλος (III) καὶ Παντειδυίας μητρός, ἱστορῶν ὅτι τῶν ἵππων ἀπολομένων ἦλθεν εἰς Λακεδαίμονα ὁ Γλαῦκος κατὰ ζήτησιν αὐτῶν, καὶ ἐκεῖ ἐμίγη Παντειδυίαι. ἣν ὕστερον γήμασθαι Θεστίωι φησὶ 〈καὶ τεκεῖν〉 τὴν Λήδαν, γόνωι μὲν | |
| 10 | οὖσαν Γλαύκου, λόγωι δὲ Θεστίου. ... Φερεκύδης δὲ ἐν τῆι β (3 F 9) ἐκ Λαοφόντης τῆς Πλευρῶνος Λήδαν καὶ Ἀλθαίαν Θεστίωι γενέσθαι φησίν. | |
1a,4,F120 | STEPH. BYZ. s. Οἰάνθη· πόλις Λοκρῶν· Ἑκαταῖος Εὐρώπηι (1 F 113). Ἑλλάνικος δὲ Οἰάνθειαν αὐτήν φησιν. | |
1a,4,F121 | SCHOL. T HOM. Il. Ο 336: Ἐριώπιδος, ἣν ἔχ’ Ὀιλεύς] ὁμοίως | |
| τῶι ποιητῆι καὶ Ἑλλάνικος τὴν Ἐριώπην μητέρα Αἴαντός φησιν. Φερε‐ κύδης δὲ ἐν ε (3 F 24) καὶ Μνασέας ἐν η (V) Ἀλκιμάχην. ὁ δὲ τῶν Ναυπακτικῶν ποιητὴς (F 1 Ki) διώνυμον αὐτήν φησι· ‘τὴν δὲ μεθοπλοτά‐ | ||
| 5 | την Ἐριώπην ἐξονόμαζεν, Ἀλκιμάχην δὲ πατήρ τε καὶ Ἄδμητος καλέεσκεν.‘ | |
1a,4,F122 | STEPH. BYZ. s. Τριόπιον· πόλις Καρίας, ἀπὸ Τριόπου τοῦ πατρὸς Ἐρυσίχθονος. λέγεται καὶ Τριοπία. Ἑλλάνικος δὲ καὶ Τρίοπά φησιν αὐτὸν ἀπὸ τοῦ Τρίοψ. | |
1a,4,F123 | EPIM. HOM. CRAM. AN. OX. I 344, 9: πελιοῦ παρὰ τὸ πέλλω ... Ἑλλάνικος δέ· «καὶ τὸν 〈μὲν〉 Πελίαν ὠνομάζετο, ἐπεὶ ἐπελιώθη αὐτῶι ἡ ὄψις λακτισθέντι ὑπὸ τοῦ ἵπ‐ που». | |
1a,4,F124a | SCHOL. (EUST.) HOM. Od. γ 4: οἱ δὲ Πύλον Νηλῆος ἐυκτίμενον πτολίεθρον / ἷξον] Νηλεὺς γάρ, ὣς εἴρηται Ἑλ‐ λανίκωι, μαχεσάμενος μετὰ Πελίου ἐξ Ἰωλκοῦ ἧκεν εἰς Μεσσήνην καὶ τὴν Πύλον ἔκτισε Μεσσηνίων χώραν παρασχόντων. | |
1a,4,F124b | PSI X 1173, 1 ff.: *] μεταλα[* / *].ντης Πελ‐ λ[ίας * / *]δε δόντων [* / *].ρουντω[* / * Νηλεὺ]ς τὴν Πύ[λον ἔκ/τισε μετὰ τῶν συ]νεπομέν[ων Ἀμυθα/ονιδῶν· ἔγημε δ]ὲ Χλωρί[δα / τὴν Ἀμφίονος], ἐξ ἧς αὐτῶι κ[αὶ / Νέστωρ ἐγένε]το. ἡ δὲ ἱστορ[ία / παρὰ Ἑλλανί]κωι. | |
1a,4,F125 | SCHOL. PLATON. Symp. 208 D: Κόδρος ἦν ἀπὸ Δευκαλίω‐ νος, ὥς φησιν Ἑλλάνικος. γίνεται γὰρ Δευκαλίωνος μὲν καὶ Πύρρας, ὡς δέ τινες, Διὸς καὶ Πύρρας, Ἕλλην· Ἕλληνος δὲ καὶ Ὀθρηίδος Ξοῦθος Αἴολος Δῶρος Ξενοπάτρα· Αἰόλου δὲ καὶ Ἴφιδος τῆς Πηνειοῦ Σαλμωνεύς· | |
| 5 | Σαλμωνέως δὲ καὶ Ἀλκιδίκης Τυρώ· ἧς καὶ Ποσειδῶνος Νηλεύς· Νηλέως δὲ καὶ Χλωρίδος Περικλύμενος· Περικλυμένου δὲ καὶ Πεισιδίκης Βῶρος· Βώρου δὲ καὶ Λυσιδίκης Πενθίλος· Πενθίλου δὲ καὶ Ἀγχιρρόης Ἀνδρό‐ πομπος· Ἀνδροπόμπου δὲ καὶ Ἡνιόχης τῆς Ἁρμενίου τοῦ Ζευξίππου τοῦ Εὐμήλου τοῦ Ἀδμήτου Μέλανθος. οὗτος Ἡρακλειδῶν ἐπιόντων ἐκ Μεσ‐ | |
| 10 | σήνης εἰς Ἀθήνας ὑπεχώρησε, καὶ αὐτῶι γίνεται παῖς Κόδρος. χρόνωι δὲ ὕστερον γενομένης τοῖς Βοιωτοῖς ἀμφισβητήσεως πρὸς Ἀθηναίους, ὡς μέν τινες περὶ Οἰνόης καὶ Πανάκτου, ὡς δέ τινες περὶ Μελαινῶν, καὶ τῶν Βοιωτῶν ἀξιούντων τοὺς βασιλέας προκινδυνεῦσαι περὶ τῆς χώρας εἰς μονομαχίαν καταστάντας, Ξάνθιος μὲν ὁ τῶν Βοιωτῶν βασιλεὺς ὑποδέ‐ | |
| 15 | χεται, Θυμοίτης δὲ ὁ τῶν Ἀθηναίων ἀρνεῖται, λέγων τῶι βουλομένωι μονομαχεῖν τῆς ἀρχῆς παραχωρεῖν. Μέλανθος δὲ ὑποστὰς τὸν κίνδυνον ἐπὶ τῶι βασιλεῦσαι τῶν Ἀθηναίων αὐτὸν καὶ τοὺς ἐξ αὐτοῦ, ὁπλισάμενος προήιει, καὶ πλησίον τοῦ Ξανθίου γενόμενος εἶπεν ‘ἀδικεῖς, ὦ Ξάνθιε, σὺν ἑτέρωι | |
| ἐπ’ ἐμὲ ἥκων καὶ οὐ μόνος ὡς ὡμολόγητο‘. Ξάνθιος δὲ ταῦτα ἀκούσας | ||
| 20 | μετεστράφη, θεάσασθαι βουλόμενος εἴ τις αὐτῶι ἑπόμενος εἴη, καὶ μεταστραφέντα βαλὼν αὐτὸν ἀπέκτεινε, καὶ βασιλεὺς τῆς Ἀττικῆς ἐγένετο. ὅθεν τοῖς Ἀθηναίοις κρατήσασι τῆς χώρας ἔδοξεν ἑορτὴν ἄγειν, ἣν πάλαι μὲν Ἀπατηνόρια, ὕστερον δὲ Ἀπατούρια ἐκάλουν, ὡς ἀπὸ τῆς γενομένης ἀπάτης. Μελάνθου δὲ Κόδρος γενόμενος ἐκδέχεται τὴν βασιλείαν· ὃς καὶ | |
| 25 | ὑπὲρ τῆς πατρίδος ἀπέθανε τρόπωι τοιῶιδε. πολέμου τοῖς Δωριεῦσιν ὄν‐ τος πρὸς Ἀθηναίους, ἔχρησεν ὁ θεὸς τοῖς Δωριεῦσιν αἱρήσειν τὰς Ἀθήνας, εἰ Κόδρον τὸν βασιλέα μὴ φονεύσωσι. γνοὺς δὲ τοῦτο ὁ Κόδρος, στείλας ἑαυτὸν εὐτελεῖ σκευῆι ὡς ξυλιστὴν καὶ δρέπανον λαβὼν ἐπὶ τὸν χάρακα τῶν πολεμίων προήιει. δύο δὲ αὐτῶι ἀπαντησάντων πολεμίων τὸν μὲν | |
| 30 | ἕνα πατάξας κατέβαλεν, ὑπὸ δὲ τοῦ ἑτέρου ἀγνοηθεὶς ὅστις ἦν πληγεὶς ἀπέθανε, καταλιπὼν τὴν ἀρχὴν Μέδοντι τῶι πρεσβυτέρωι τῶν παίδων. ὁ δὲ νεώτερος αὐτοῦ παῖς Νηλεὺς τῆς δωδεκαπόλεως Ἰωνίας κτιστὴς ἐγένετο. ἀφ’ οὗ φασιν Ἀθηναίοις τὴν τῶν Κοδριδῶν εὐγένειαν εἰς παροιμίαν περιστῆ‐ ναι· ‘εὐγενέστερος Κόδρου‘ ἐπὶ τῶν πάνυ εὐγενῶν. | |
1a,4,F126 | SCHOL. APOLL. RHOD. III 265: καὶ Ἑλλάνικός φησι τὸν Ἀθάμαντα Ὀρχομενὸν ὠικηκέναι. | |
1a,4,F127 | ———II 1144: τελευτῆσαι δὲ τὴν Ἕλλην κατὰ Πακτύην φησὶν Ἑλλάνικος. | |
1a,4,F128 | ———III 335: ὁ δὲ Ἰάσων ἀπὸ Αἰόλου τὸ γένος κατάγει, ὡς Ἑλλάνικος. | |
1a,4,F129 | ———II 404: ἄλσος τε σκιόειν Ἄρεως, τόθι κῶας ἐπ’ ἄκρης πεπταμένον φηγοῖο] ὁ δὲ Ἑλλάνικος ἐν τῶι ἱερῶι τοῦ Διός φησι κεῖσθαι τὸ δέρας. τοῦ δὲ ἐν Κόλχοις λεγομένου Ἀρείου πεδίου καὶ τοῦ αὐτόθι Ἄρεος τεμένους μέμνηνται πολλοί. | |
1a,4,F130 | STEPH. BYZ. s. Ἀφεταί· πόλις τῆς Μαγνησίας· Ἑλλάνικος. ὅτι ἐντεῦθεν δευτέραν ἄφεσιν ἡ Ἀργὼ ἐποιήσατο. ἢ ὅτι ἐκεῖ οἱ Ἀργοναῦ‐ ται τὸν Ἡρακλέα κατέλιπον. κεῖται δ’ ἐν τῶι Παγασιτικῶι κόλπωι. | |
1a,4,F131a | SCHOL. APOLL. RHOD. I 131: σὺν καί οἱ ὕλας] οὗτος Ἡρακλέους ἐρώμενος, υἱὸς δὲ Θειοδάμαντος τοῦ Δρύοπος. καὶ Μνασέας (V) μὲν οὕτως· Ἑλλάνικος δὲ Θειομένη ἀντὶ Θειοδάμαντος ὀνομάζει. | |
1a,4,F131b | ———I 1207: τὸν Ὕλαν ὁ μὲν Ἀπολλώνιος Θειοδάμαντός φησιν υἱὸν εἶναι, Ἑλλάνικος δὲ Θειομένους. Ἀντικλείδης δὲ ἐν Δηλιακοῖς (II) ἱστό‐ ρησεν, οὐ τὸν Ὕλαν εἰς τὴν ὑδρείαν ἐξεληλυθέναι, ἀλλὰ τὸν Ὕλλον, καὶ ἀνεύρετον γενέσθαι ... Σωκράτης δὲ ἐν τῶι Πρὸς Εἰδόθεόν (III) φησι | |
| 5 | τὸν Ὕλαν ἐρώμενον Πολυφήμου καὶ οὐχ Ἡρακλέους γενέσθαι. Ὄνασος | |
| δὲ ἐν πρώτωι Ἀμαζονικῶν (41 F 1) ἀληθέστερον τὴν ἱστορίαν ἐκ‐ τίθεται, οὐχ ἡρπάσθαι αὐτὸν ὑπὸ νυμφῶν, ἀλλὰ κατηνέχθαι εἰς κρήνην καὶ οὕτως ἀποθανεῖν. | ||
1a,4,F132 | PAUSAN. II 3, 8: Μήδεια δὲ τότε μὲν ἐλθοῦσα εἰς Ἀθήνας συνώικησεν Αἰγεῖ· χρόνωι δὲ ὕστερον φωραθεῖσα ἐπιβουλεύειν Θησεῖ καὶ ἐξ Ἀθηνῶν ἔφυγε· παραγενομένη δὲ ἐς τὴν λεγομένην τότε Ἀρίαν τοῖς ἀνθρώποις ἔδωκε τὸ ὄνομα καλεῖσθαι Μήδους ἀπ’ αὐτῆς. τὸν δὲ παῖδα, | |
| 5 | ὃν ἐπήγετο φεύγουσα ἐς τοὺς Ἀρίους, γενέσθαι λέγουσιν ἐξ Αἰγέως, ὄνομα δέ οἱ Μῆδον εἶναι. Ἑλλάνικος δὲ αὐτὸν Πολύξενον καλεῖ καὶ πατρὸς Ἰάσονός φησιν εἶναι. | |
1a,4,F133 | SCHOL. EURIPID. Med. 9: πολυάικός τις λόγος φέρεται τῶν φιλοσόφων, ὃν καὶ Παρμενίσκος ἐκτίθησιν, ὡς ἄρα πέντε τάλαντα λαβὼν παρὰ Κορινθίων Εὐριπίδης μεταγάγοι τὴν σφαγὴν τῶν παίδων ἐπὶ τὴν Μήδειαν· ἀποσφαγῆναι γὰρ τοὺς παῖδας Μηδείας ὑπὸ Κορινθίων παροξυνθέν‐ | |
| 5 | των ἐπὶ τῶι βασιλεύειν αὐτὴν θέλειν διὰ τὸ τὴν Κόρινθον πατρώιαν αὐτῆς λῆξιν εἶναι ... περὶ δὲ τῆς εἰς Κόρινθον μετοικήσεως Ἵππυς (III) ἐκτί‐ θεται καὶ Ἑλλάνικος. ὅτι δὲ βεβασίλευκε τῆς Κορίνθου ἡ Μήδεια Εὔμηλος (F 3 Ki) ἱστορεῖ καὶ Σιμωνίδης (F 48). | |
1a,4,F134 | SCHOL. A HOM. Il. Γ 144: Αἴθρη Πιτθῆος θυγάτηρ] ἑτέρα τῆς Θησέως μητρός ἐστιν αὕτη ἡ Αἴθρα· αἰσχρὸν γὰρ ὑπάρχει θεραπαί‐ νης τρόπωι ἀκολουθεῖν τῆι Ἑλένηι τὴν Αἴθραν ἑκυρὰν νομισθεῖσαν. ὡς γὰρ ἱστορεῖ Ἑλλάνικος, Πειρίθους καὶ Θησεύς, ὁ μὲν Διὸς ὤν, ὁ δὲ Ποσει‐ | |
| 5 | δῶνος, συνέθεντο γαμῆσαι Διὸς θυγατέρας· καὶ ἁρπάσαντες τὴν Ἑλένην κομιδῆ νέαν παρατίθενται εἰς Ἄφιδναν τῆς Ἀττικῆς Αἴθρηι τῆι Πιτθέως μὲν θυγατρί, μητρὶ δὲ Θησέως. οὕτως εἰς Ἅιδου παραγίνονται ἐπὶ τὴν Περσεφόνην. οἱ δὲ Διόσκουροι, μὴ ἀπολαμβάνοντες τὴν ἀδελφήν, τὴν Ἀτ‐ τικὴν πορθοῦσιν, Αἴθραν δὲ αἰχμαλωτίζουσιν. | |
1a,4,F135 | SCHOL. HOM. OD. ε 125: ὣς δ’ ὁπότ’ Ἰασίωνι ἐυπλόκαμος Δημή‐ τηρ, ὧι θυμῶι εἴξασα, μίγη] οὗτος Κρὴς τὸ γένος, Κατρέος καὶ Φρονίας υἱός. ὡς δὲ Ἑλλάνικος Ἠλέκτρας καὶ Διὸς υἱός. παρ’ ὧι μόνωι μετὰ τὸν κατακλυσμὸν εὑρέθη σπέρματα. οὗ καὶ Δήμητρος ὁ Πλοῦτος κατὰ | |
| 5 | Ἡσίοδον (Theog. 969 f.). | |
1a,4,F136 | STEPH. BYZ. s. Θεστίδειον· πόλις Θεσσαλική. Ἑλλάνικος δὲ | |
| δίχα τοῦ ϛ φησίν, ἀπὸ Θέτιδος. | ||
1a,4,F137 | SCHOL. PINDAR. O VII 132a: ἔνθα Ῥόδωι ποτὲ μειχθείς] Ἡλίου καὶ Ῥόδης—οὕτω γὰρ αὐτὴν Ἑλλάνικος καλεῖ—ἑπτὰ γίνονται παῖδες· Ὄχιμος Κέρκαφος Ἀκτίς Μάκαρος Κάνδαλος Τριόπης Φαέθων ὁ νεώτατος, ὃν οἱ κατὰ τὴν νῆσον Τενάγην καλοῦσι. περὶ δὲ τῶν ὀνομάτων | |
| 5 | αὐτῶν διαφωνοῦσι· πάντες δὲ ἑπτά φασιν αὐτούς. | |
1a,4,F138 | SCHOL. T HOM. Il. Υ 231: Τρωὸς δ’ αὖ τρεῖς παῖδες ἀμύμο‐ νες ἐξεγένοντο, Ἶλός τ’ Ἀσσάρακός τε καὶ ἀντίθεος Γανυμήδης] Τρωὸς καὶ Καλλιρρόης τῆς Σκαμάνδρου, ὡς Ἑλλάνικος. | |
1a,4,F139 | SCHOL. A GEN. I HOM. Il. Γ 250: Λαομεδοντιάδη] μήτηρ Πριάμου, ὥς φησι Πορφύριος ἐν τῶι περὶ τῶν παραλελειμμένων τῶι ποιητῆι ὀνομάτων, κατὰ μὲν Ἀλκμᾶνα τὸν μελοποιὸν (F 113) Ζευξίππη, κατὰ δὲ Ἑλλάνικον Στρυμώ. Σκάμων δὲ ἐν τῶι περὶ Λέσβου (III) φησὶ | |
| 5 | Θόωσαν τὴν Τεύκρου. | |
1a,4,F140 | SCHOL. A B GEN. II HOM. Il. Γ 151: τεττίγεσσιν ἐοικότες] Τιθωνοῦ τοῦ Λαομέδοντος, Πριάμου δὲ ἀδελφοῦ, ἠράσθη ἡ Ἡμέρα, ἐξ οὗπερ ἐποίησεν υἱὸν Μέμνονα. μακρῶι δὲ βίωι δαπανηθέντος ἐκείνου μετέβαλεν αὐτὸν εἰς τέττιγα ἡ θεός. διὸ δὴ αὐτοῦ τοὺς συγγενεῖς δημογέροντας τέττιξιν εἰκάζει ὁ ποιητής. ἱστορεῖ Ἑλλάνικος. | |
1a,4,F141 | SCHOL. T HOM. Il. Ω 495: πεντήκοντά μοι ἦσαν, ὅτ’ ἤλυθον υἷες Ἀχαιῶν· ἐννεακαίδεκα μέν μοι ἰῆς ἐκ νηδύος ἦσαν, τοὺς δ’ ἄλλους μοι ἔτικτον ἐνὶ μεγάροισι γυναῖκες] Ἑλλάνικος νϛ. | |
1a,4,F142 | SCHOL. A B * HOM. Il. Ε 64: Μηριόνης δὲ Φέρεκλον ἐνήρατο Τέκτονος υἱὸν Ἁρμονίδεω ... ὃς καὶ Ἀλεξάνδρωι τεκτήνατο νῆας ἐίσας ἀρχεκάκους, αἳ πᾶσι κακὸν Τρώεσσι γένοντο οἷ τ’ αὐτῶι, ἐπεὶ οὔ τι θεῶν ἐκ θέσφατα ἤιδη] ... Ἑλλάνικος δέ φησι χρησμὸν δοθῆναι τοῖς Τρωσὶν | |
| 5 | ἀπέχεσθαι μὲν ναυτιλίας, γεωργίαι δὲ προσέχειν, μὴ τῆι θαλάσσηι χρώ‐ μενοι ἀπολέσωσιν ἑαυτούς τε καὶ τὴν πόλιν. | |
1a,4,F143 | SCHOL. EURIP. Hek. 123: τοὺς Θησέως παῖδας ἔνιοί φασι μὴ ἡγεμόνας στρατεύεσθαι ἐπὶ Ἴλιον μηδὲ τῆς συμμαχίας χάριν, ἀλλὰ ἀποληψο‐ μένους τὴν Αἴθραν· διὸ καὶ τὸν Ὅμηρον (B 552) λέγειν τὸν Μενεσθέα ἡγεῖσθαι τῶν Ἀθηναίων. Διονύσιος γοῦν ὁ τὸν Κύκλον ποιήσας (15 F 5) ... | |
| 5 | Ἑλλάνικος δέ φησιν αὐτοὺς ἐστρατευκέναι, ὅπως, εἰ μὲν ἕλοιεν Ἴλιον, λάφυ‐ | |
| ρον αὐτὴν λάβοιεν, εἰ δὲ μή, κἀν λυτρώσαιντο δώροις. φεύγειν δὲ αὐτοὺς διὰ τὸ μὴ βούλεσθαι ἄρχεσθαι ὑπὸ Μενεσθέως. ἦσαν δὲ μετὰ 〈τοῦ Ἐλεφήνορος τοῦ〉 Χαλκώδοντος τοῦ Ἄβαντος ἐν Εὐβοίαι. | ||
1a,4,F144 | STRABON X 2, 14: οὐκ ὤκνησαν δέ τινες τὴν Κεφαλληνίαν τὴν αὐτὴν τῶι Δουλιχίωι φάναι· οἱ δὲ τῆι Τάφωι, καὶ Ταφίους τοὺς Κεφαλληνίους, τοὺς δ’ αὐτοὺς καὶ Τηλεβόας, καὶ τὸν Ἀμφιτρύωνα δεῦρο στρατεῦσαι μετὰ Κεφάλου τοῦ Δηιονέως ἐξ Ἀθηνῶν φυγάδος παραληφθέν‐ | |
| 5 | τος, κατασχόντα δὲ τὴν νῆσον παραδοῦναι τῶι Κεφάλωι, καὶ ταύτην μὲν ἐπώνυμον ἐκείνου γενέσθαι, τὰς δὲ πόλεις τῶν παίδων αὐτοῦ. ταῦτα δὲ οὐχ Ὁμηρικά. οἱ μὲν γὰρ Κεφαλλῆνες ὑπὸ Ὀδυσσεῖ καὶ Λαέρτηι· ἡ δὲ Τάφος ὑπὸ τῶι Μέντηι (Od. α 180 f.) ... οὐδ’ Ἑλλάνικος Ὁμηρικός, Δουλίχιον τὴν Κεφαλληνίαν λέγων. τὸ μὲν γὰρ ὑπὸ Μέγητι εἴρηται | |
| 10 | (Il. Β 625 ff.), καὶ αἱ λοιπαὶ Ἐχινάδες οἵ τε ἐνοικοῦντες Ἐπειοί [τε] ἐξ Ἤλιδος ἀφιγμένοι ... ‘αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς ἦγε Κεφαλλῆνας μεγαθύμουσ‘ (Il. B 631 ff.). οὔτ’ οὖν Δουλίχιον ἡ Κεφαλληνία καθ’ Ὅμηρον οὔτε τῆς Κεφαλληνίας τὸ Δουλίχιον, ὡς Ἄνδρων (10 F 15) φησί· τὴν μὲν γὰρ Ἐπειοὶ κατεῖχον, τὴν δὲ Κεφαλληνίαν ὅλην Κεφαλλῆνες· καὶ 〈οἱ μὲν〉 ὑπὸ | |
| 15 | Ὀδυσσεῖ, οἱ δ’ ὑπὸ Μέγητι. οὐδ’ οἱ Παλεῖς Δουλίχιον ὑφ’ Ὁμήρου λέ‐ γονται, ὡς γράφει Φερεκύδης (3 F 139). μάλιστα δ’ ἐναντιοῦται Ὁμήρωι ὁ τὴν Κεφαλληνίαν τὴν αὐτὴν τῶι Δουλιχίωι λέγων, εἴπερ τῶν μνηστήρων ἐκ μὲν Δουλιχίοιο δύο καὶ πεντήκοντα ἦσαν, ἐκ δὲ Σάμης πίσυρες τε καὶ εἴκοσι (Od. π 247 ff.). οὐ γὰρ τοῦτ’ ἂν εἴη λέγων, ἐξ ὅλης μὲν τόσους, | |
| 20 | ἐκ δὲ μιᾶς τῶν τεττάρων παρὰ δύο τοὺς ἡμίσεις. εἰ δ’ ἄρα τοῦτο δώσει τις, ἐρησόμεθα, τίς ἂν εἴη ἡ Σάμη, ὅταν οὕτω φῆι· ‘Δουλίχιόν τε Σάμην τ’ ἠδ’ ὑλήεντα Ζάκυνθον‘ (Od. ι 24). | |
1a,4,F145 | SCHOL. A HOM. Il. Μ 1: Μενοιτίου ἄλκιμος υἱός] Πάτροκλος ὁ Μενοιτίου τρεφόμενος ἐν Ὀποῦντι τῆς Λοκρίδος περιέπεσεν ἀκουσίωι πταίσματι· παῖδα γὰρ ἡλικιώτην Ἀμφιδάμαντος οὐκ ἀσήμου Κλ〈ε〉ισώνυμον, ἢ ὥς τινες Αἰάν〈ην〉, περὶ ἀστραγάλων ὀργισθεὶς ἀπέκτεινεν· ἐπὶ τούτωι δὲ φυγὼν εἰς Φθίαν ἀφίκετο, κἀκεῖ | |
| 5 | κατὰ συγγένειαν Πηλέως Ἀχιλλεῖ συνῆν. φιλίαν δὲ ὑπερβάλλουσαν πρὸς ἀλλήλους διαφυλάξαντες ὁμοῦ ἐπὶ Ἴλιον ἐστράτευσαν. ἡ ἱστορία παρὰ Ἑλλανίκωι. | |
1a,4,F146 | STEPH. BYZ. s. Ἀλύβη· ... Ἑλλάνικος δέ φησιν λίμνην εἶναι Ποντικήν. | |
1a,4,F147 | ——s. Καβασσός· πόλις ἐν Καππαδοκίαι, πατρὶς Ὀθρυονέως. Ὅμηρος (Il. Ν 363)· ‘Καβησσόθεν ἔνδον ἐόντα‘ ... Ἑλλάνικος δὲ τῆς | |
| Λυκίας πόλιν Καβησσόν ... | ||
1a,4,F148 | SCHOL. THEOKRIT. XVI 49: θῆλυν ἀπὸ χροιῆς Κύκνον] Κύκνον φησὶ τὸν Ποσειδῶνος καὶ Καλύκης, τὸν ἀνηιρημένον ὑπὸ Ἀχιλλέως· λευκὸς γὰρ ἦν τὴν χροιὰν ἐκ γενετῆς, ὥς φησιν Ἑλλάνικος. | |
1a,4,F149 | TZETZES Posthom. 8ff.: ἤλυθε Πενθεσίλεια ... (10) ἤλυθε δ’, ὡς ὁ Κόιντος (Posthom. I 19ff.) ἑοῖς ἐπέεσσιν ἀείδει / οὕνεκα ἣν κάσιν ἔκτανεν Ἱππολύτην ἐνὶ θήρηι ... (14) Ἑλλάνικος, Λυσίας δὲ καὶ ἄλλοι ἄνδρες ἀγαυοὶ / φὰν ἕνεκα σφετέρης ἀρετῆς ἐπιήλυθε Τροίηι / κῦδος ἀεξήσουσα, ὅπως τε γάμοισι μιγείη. / ταῖς | |
| 5 | γὰρ ἀπαίσιόν ἐστι παρ’ ἀνδράσι βήμεναι εὐνῆι, / εἰ μὴ μὲν πολέμοισιν ἀριστευσώσιν ἐπ’ ἄνδρας. / τὼς μὲν Πενθεσίλειαν ἐπελθέμεν οἵ γ’ ἐρέουσιν. | |
1a,4,F150 | SCHOL M EUST. HOM. Od. δ 343: αἲ γάρ, τοῖος ἐών (sc. Ὀδυσσεύς), οἷός ποτ’ ἐυκτιμένηι ἐνὶ Λέσβωι ἐξ ἔριδος Φιλομηλείδηι ἐπά‐ λαισεν ἀναστάς, κὰδ δ’ ἔβαλε κρατερῶς, κεχάροντο δὲ πάντες Ἀχαιοί] τινὲς τὸν Πάτροκλον ἤκουσαν· Φιλομήλας γὰρ ἦν υἱός. οὔτε δὲ ἀπὸ μητρὸς τὸ | |
| 5 | γένος Ὅμηρος σχηματίζει οὔτε οἱ Ἕλληνες ἥσθησαν ἂν Πατρόκλου ἡττηθέν‐ τος· ‘πᾶσι γὰρ ἐπίστατο μείλιχος εἶναι‘ (Il. Ρ 671). ἀλλ’ οὗτος βασιλεὺς ὢν Λέσβου τοὺς παριόντας εἰς πάλην ἐκάλει· καὶ τοὺς Ἕλληνας δὲ προσ‐ ορμισθέντας. ὃν Ὀδυσσεὺς καὶ Διομήδης δολοφονήσαντες τὸν τάφον αὐτοῦ καταγώγιον ξένων ἐποίησαν, ὡς Ἑλλάνικός φησιν. | |
1a,4,F151 | STEPH. BYZ. s. Θύμβρα (EUST. Hom. Il. Κ 430)· πόλις Τρωάδος, Δαρδάνου κτίσμα, ἀπὸ Θύμβρου φίλου αὐτοῦ. ὁ ποταμὸς Θύμβρις, ἀφ’ οὗ Ἀπόλλωνος Θυμβραίου ἱερόν 〈ἐν ὧι ἐτοξεύθη Ἀχιλλεύσ〉. λέγεται καὶ διὰ τοῦ ζ Ζυμβραῖος. λέγεται καὶ Θύμβριος. Ἑλλάνικος δὲ | |
| 5 | Δύμβριός φησι διὰ τοῦ δ καὶ Δυμβριεύς. | |
1a,4,F152a | CLEM. ALEX. Strom. I 21, 104, 1 p. 67, 4 Stäh. (EUSEB. P E X 12 p. 492 B)· κατὰ δὲ τὸ ὀκτωκαιδέκατον ἔτος τῆς Ἀγαμέμνονος βασιλείας Ἴλιον ἑάλω, Δημοφῶντος τοῦ Θησέως βασιλεύοντος Ἀθήνησι τῶι πρώτωι ἔτει, Θαργηλιῶνος μηνὸς δευτέραι ἐπὶ δέκα, ὥς φησι Διονύ‐ | |
| 5 | σιος (?) ὁ Ἀργεῖος (III)· Ἀγίας δὲ καὶ Δερκύλος (III) ἐν τῆι τρίτηι μηνὸς Πανήμου ὀγδόηι φθίνοντος· Ἑλλάνικος δὲ δωδεκάτηι Θαργηλιῶνος μηνός· καί τινες τῶν τὰ Ἀττικὰ συγγραψαμένων ὀγδόηι φθίνοντος, βασι‐ λεύοντος τὸ τελευταῖον ἔτος Μενεσθέως, πληθυούσης σελήνης· ‘νὺξ μὲν ἔην‘ φησὶν ὁ τὴν Μικρὰν Ἰλιάδα πεποιηκώς (F 11 Ki), ‘μεσάτα, | |
| 10 | λαμπρὰ δ’ ἐπέτελλε σελάνα‘. ἕτεροι δὲ Σκιροφοριῶνος τῆι αὐτῆι ἡμέραι. | |
1a,4,F152b | TZETZ. Posthom. 770: δωδεκάτη μὲν ἔην μηνὸς Θαργηλιῶνος ... (773) νὺξ δ’ ἀρ’ ἔην μέσση, λαμπρὴ δ’ ἐπέτελλε σελήνη ... (776) Καλ‐ λιστὼ δ’ ἱέρεια ἦν κλειναῖς ἐν Ἀθήναις ἀκροτάτου μεγάλου λυκάβαντος κείνηι ἐν ὥρηι, κείνηι νυκτί, ὁ Λέσβιος Ἑλλάνικος ἀείδει, σὺν τῶι καὶ | |
| 5 | Δοῦρις (II), Τροίαν ἑλέειν Παναχαιούς. | |
1a,4,F153 | SCHOL. Q VIND. EUST. HOM. Od. δ 228: Πολύδαμνα ... Θῶνος παράκοιτις, Αἰγυπτίη] ὁ Θῶνος βασιλεὺς ἦν τοῦ Κανώβου καὶ τοῦ Ἡρακλείου στόματος, ὃς πρὶν μὲν ἰδεῖν Ἑλένην ἐφιλοτιμεῖτο Μενέλαον, ἰδὼν δὲ αὐτὴν ἐπεχείρει βιάζεσθαι· ὃ γνοὺς Μενέλαος ἀναιρεῖ αὐτόν· | |
| 5 | ὅθεν ἡ πόλις Θῶνις ὠνόμασται, ὡς ἱστορεῖ Ἑλλάνικος. | |
1a,4,F154a | SCHOL. (TZETZ.) LYKOPHR. Al. 827: Ἑλλάνικός φησι τοὺς Ἐρεμβοὺς περὶ τὰς τοῦ Νείλου ῥοὰς οἰκεῖν. | |
1a,4,F154b | Et. M. 370, 40: Ἐρεμβοί οἱ Ἄραβες. εἰσὶ γὰρ ἀπὸ Ἄραβος βασιλέως Βαβυλῶνος. Ἐρεμ‐ βοὺς οἱ μὲν τοὺς Ἄραβάς φασιν, ὡς Ἑλλάνικος. ἔνιοι δὲ τοὺς Τρωγλοδύ‐ τας ἤκουσαν ἀπὸ τοῦ εἰς ἔραν βαίνειν. Κράτης δὲ Ἐρεμνοὺς γράφει καὶ | |
| 5 | ἀποδίδωσι τοὺς Ἰνδούς, ἐπεὶ μέλανες οὗτοι. λέγονται δὲ καὶ Ἐρεμβαῖοι. | |
1a,4,F155 | PAUSAN. II 16, 6: τάφος δέ ἐστι μὲν Ἀτρέως (sc. ἐν Μυκή‐ ναις), εἰσὶ δὲ καὶ ὅσους σὺν Ἀγαμέμνονι ἐπανήκοντας ἐξ Ἰλίου δειπνίσας κατεφόνευσεν Αἴγισθος. τοῦ μὲν δὴ Κασσάνδρας μνήματος ἀμφισβητοῦσι Λακεδαιμονίων οἱ περὶ Ἀμύκλας οἰκοῦντες. ἕτερον δέ ἐστιν Ἀγαμέμνονος· | |
| 5 | τὸ δὲ Εὐρυμέδοντος τοῦ ἡνιόχου· καὶ Τελεδάμου τὸ αὐτὸ καὶ Πέλοπος— τούτους γὰρ τεκεῖν διδύμους Κασσάνδραν φασί, νηπίους δὲ ἔτι ὄντας ἐπικατέσφαξε τοῖς γονεῦσιν Αἴγισθος—〈καὶ Ἠλέκτρασ〉· Πυλάδηι γὰρ συνώικησεν Ὀρέστου δόντος. Ἑλλάνικος δὲ καὶ τάδε ἔγραψε· Μέδοντα καὶ Στρόφιον γενέσθαι Πυλάδηι παῖδας ἐξ Ἠλέκτρας. | |
1a,4,F156 | SCHOL. EUST. HOM. Od. π 118: ἰστέον δὲ ὅτι γενεαλογοῦσι Διὸς μὲν καὶ Εὐρυοδίας Ἀρκείσιον· αὐτοῦ δὲ καὶ Χαλκομεδούσης Λαέρτην· τοῦ δὲ καὶ Ἀντικλείας Ὀδυσσέα· οὗ καὶ Πηνελόπης Τηλέμαχον· αὐτοῦ δὲ καὶ Πολυκάστης τῆς Νέστορος Περσέπτολιν, ὡς Ἡσίοδος (F 17) ... Ἀριστοτέ‐ | |
| 5 | λης δ’ ἐν Ἰθακησίων Πολιτείαι (III) καὶ Ἑλλάνικος δὲ Τηλέμαχόν φασι Ναυσικάαν γῆμαι τὴν Ἀλκινόου καὶ γεννῆσαι τὸν Περσέπτολιν ... ὁ δὲ τοὺς Νόστους ποιήσας (F 9 Ki) Κολοφώνιος Τηλέμαχον μέν φησι τὴν Κίρκην ὕστερον γῆμαι, Τηλέγονον δὲ τὸν ἐκ Κίρκης ἀντιγῆμαι Πηνελόπην. | |
| περιττὰ ταῦτα καὶ κενὴ μοχθηρία. | ||
1a,4,F157 | SCHOL. A HOM. II. B 105: αὐτὰρ ὁ αὖτε Πέλοψ δῶκ’ Ἀτρέι] Πέλοψ ἐκ προτέρας γυναικὸς ἔχων παῖδα Χρύσιππον ἔγημεν Ἱπποδάμειαν τὴν Οἰνομάου, ἐξ ἧς ἱκανοὺς ἐπαιδοποίησεν. ἀγαπωμένου δὲ ὑπ’ αὐτοῦ σφόδρα τοῦ Χρυσίππου, ἐπι‐ φθονήσαντες ἥ τε μητρυιὰ καὶ οἱ παῖδες, μή πως καὶ τὰ σκῆπτρα αὐτῶι καταλείψηι, | |
| 5 | θάνατον ἐπεβούλευσαν, Ἀτρέα καὶ Θυέστην τοὺς πρεσβυτάτους τῶν παίδων εἰς τοῦτο προστησάμενοι. ἀναιρεθέντος οὖν τοῦ Χρυσίππου Πέλοψ ἐπιγνοὺς ἐφυγάδευσε τοὺς αὐτόχειρας αὐτοῦ γενομένους παῖδας, ἐπαρασάμενος αὐτοῖς καὶ τῶι γένει δι’ αὑτῶν ἀναιρεθῆναι. οἱ μὲν οὖν ἄλλοι ἀλλαχῆ ἐκπίπτουσι τῆς Πίσης· τελευτήσαντος δὲ τοῦ Πέλοπος Ἀτρεὺς κατὰ τὸ πρεσβύτερον σὺν στρατῶι πολλῶι ἐλθὼν ἐκράτησε τῶν τόπων. | |
| 10 | ἱστορεῖ Ἑλλάνικος. | |
1a,4,F158 | STEPH. BYZ. s. Γάργαρα· πόλις τῆς Τρωάδος ... Ἑλλάνι‐ κος δὲ Γάργασον ἔφη τὴν πόλιν διὰ τοῦ ϛ· ἀλλ’ οἴομαι σφάλμα εἶναι. | |
1a,4,F159 | —s. Λαμπώνεια· πόλις Τρωάδος· Ἑκαταῖος Ἀσίαι (1 F 223). τὸ ἐθνικὸν Λαμπωνεύς. Ἑλλάνικος δὲ Λαμπώνιον αὐτήν φησι καὶ τὸ ἐθνικὸν Λαμπωνιεύς. | |
1a,4,F160 | STRABON XIII 1, 58: φησὶ δὲ Μυρσίλος (III) Μηθυμναίων κτίσμα εἶναι τὴν Ἄσσον· Ἑλλάνικος δὲ καὶ Αἰολίδα φησίν, ὥστε καὶ τὰ Γάργαρα καὶ ἡ Λαμπώνεια Αἰολέων 〈εἰσίν〉. Ἀσσίων γάρ ἐστι κτίσμα τὰ Γάργαρα. | |
1a,4,F161 | HARPOKR. s. αὐτόχθονες· οἱ Ἀθηναῖοι. ... αὐτόχθονες δὲ καὶ οἱ Ἀρκάδες ἦσαν, ὡς Ἑλλάνικός φησι, καὶ Αἰγινῆται καὶ Θηβαῖοι. | |
1a,4,F162 | SCHOL. APOLL. RHOD. I 769: Ἀταλάντη] Ἰασίωνος θυγάτηρ, ἣν ἔγημεν Μιλανίων. ἑτέρα γάρ ἐστιν ἡ Ἀργεία ἡ Σχοινέως, ἣν ἔγημεν Ἱππομέδων. Μαίναλος δὲ ὄρος Ἀρκαδίας, ἐν ὧι ἡ Ἀταλάντη διῆγεν, ἀπὸ Μαινάλου τοῦ Ἀρκάδος, ὥς φησιν Ἑλλάνικος. | |
1a,4,F163 | SCHOL. V ARISTOPH. Av. 873: οὐκέτι Κολαινίς] φησὶ δὲ Ἑλλάνικος Κόλαινον Ἑρμοῦ ἀπόγονον ἐκ μαντείου ἱερὸν ἱδρύσασθαι Κολαινί‐ δος Ἀρτέμιδος. καὶ Φανόδημος ἐν τῆι δ (III). Εὐφρόνιος δέ φησιν, ὅτι ἐν Ἀμαρύνθωι ἡ Κολαινίς, διὰ τὸ τὸν Ἀγαμέμνονα θῦσαι αὐτῆι ἐκεῖ | |
| 5 | κριὸν κόλον. ἐπὶ ταύτης δὲ Καλλίμαχος (F 76 Schn) λέγει ‘τὴν ὡγαμέμ‐ νων, ὡς ὁ μῦθος, εἵσατο, τῆι καὶ λίπουρα καὶ μόνωπα θύεται‘. τοῦτο δὲ μήποτε ἐσχεδίασται· οἱ γὰρ Μυρρινούσιοι Κολαινίδα ἐπονομάζουσι τὴν Ἄρτεμιν, ὥσπερ Πειραιεῖς τὴν Μουνυχίαν, Φιλαίδαι δὲ τὴν Βραυρωνίαν. | |
1a,4,F164 | PLUTARCH. Thes. 17: Ἑλλάνικος δέ φησιν οὐ τοὺς λαχόντας ἀπὸ κλήρου καὶ τὰς λαχούσας ἐκπέμπειν τὴν πόλιν, αὐτὸν δὲ τὸν Μίνω παραγενόμενον ἐκλέγεσθαι καὶ τὸν Θησέα πάντων ἑλέσθαι πρῶτον ἐπὶ τοῖς ὁρισθεῖσιν· ὡρισμένον δ’ εἶναι τὴν μὲν ναῦν Ἀθηναίους παρέχειν, | |
| 5 | ἐμβάντας δὲ πλεῖν σὺν αὐτῶι τοὺς ἠιθέους μηδὲν ὅπλον ἀρήιον ἐπιφερομέ‐ νους, ἀπολομένου δὲ τοῦ Μινωταύρου πέρας ἔχειν τὴν ποινήν. | |
1a,4,F165 | ——25: καὶ τὸν ἀγῶνα πρῶτος ἔθηκε κατὰ ζῆλον Ἡρακλέους, ὡς δι’ ἐκεῖνον Ὀλύμπια τῶι Διί, καὶ δι’ αὐτὸν Ἴσθμια τῶι Ποσειδῶνι φιλοτιμηθεὶς ἄγειν τοὺς Ἕλληνας. ὁ γὰρ ἐπὶ Μελικέρτηι τεθεὶς αὐτόθι νυκτὸς ἐδρᾶτο, τελετῆς ἔχων μᾶλλον ἢ θέας καὶ πανηγυρισμοῦ τάξιν. | |
| 5 | ἔνιοι δέ φασιν ἐπὶ Σκείρωνι τὰ Ἴσθμια τεθῆναι, τοῦ Θησέως ἀφοσιουμένου τὸν φόνον διὰ τὴν συγγένειαν· Σκείρωνα γὰρ υἱὸν εἶναι Κανήθου καὶ Ἡνιόχης τῆς Πιτθέως. οἱ δὲ Σίνιν, οὐ Σκείρωνα, καὶ τὸν ἀγῶνα τεθῆναι διὰ τοῦτον ὑπὸ Θησέως, οὐ δι’ ἐκεῖνον. ἔταξεν οὖν, καὶ διωρί‐ σατο πρὸς τοὺς Κορινθίους Ἀθηναίων τοῖς ἀφικνου‐ | |
| 10 | μένοις ἐπὶ τὰ Ἴσθμια παρέχειν προεδρίαν, ὅσον ἂν τό‐ πον ἐπίσχηι καταπετασθὲν τὸ τῆς θεωρίδος νεὼς ἱστίον, ὡς Ἑλλάνικος καὶ Ἄνδρων ὁ Ἁλικαρνασεὺς (10 F 6) ἱστορήκασιν. | |
1a,4,F166 | ——26: εἰς δὲ τὸν πόντον ἔπλευσε (sc. Θησεύς) τὸν Εὔξεινον, ὡς μὲν Φιλόχορος (III) καί τινες ἄλλοι λέγουσι, μεθ’ Ἡρα‐ κλέους ἐπὶ τὰς Ἀμαζόνας συστρατεύσας καὶ γέρας ἀριστειῶν Ἀντιόπην ἔλαβεν. οἱ δὲ πλείους, ὧν ἐστι καὶ Φερεκύδης (3 F 151) καὶ Ἑλλάνικος | |
| 5 | καὶ Ἡρόδωρος (31 F 25), ὕστερόν φασιν Ἡρακλέους ἰδιόστολον πλεῦσαι τὸν Θησέα καὶ τὴν Ἀμαζόνα λαβεῖν αἰχμάλωτον, πιθανώτερα λέγοντες. οὐδεὶς γὰρ ἄλλος ἱστόρηται τῶν μετ’ αὐτοῦ στρατευσάντων Ἀμαζόνα λα‐ βεῖν αἰχμάλωτον. | |
1a,4,F167a | ——27: πρόφασιν μὲν οὖν ταύτην ὁ τῶν Ἀμαζόνων πόλεμος ἔσχε. φαίνεται δὲ μὴ φαῦλον αὐτοῦ μηδὲ γυναικεῖον γενέσθαι τὸ ἔργον. οὐ γὰρ ἂν ἐν ἄστει κατεστρατοπέδευσαν οὐδὲ τὴν μάχην συνῆψαν ἐν χρῶι περὶ τὴν Πνύκα καὶ τὸ Μουσεῖον, εἰ μὴ κρατοῦσαι τῆς χώρας ἀδεῶς τῆι πόλει προσέ‐ | |
| 5 | μιξαν. εἰ μὲν οὖν, ὡς Ἑλλάνικος ἱστόρηκε, τῶι Κιμμερικῶι Βοσπόρωι παγέντι διαβᾶσαι περιῆλθον, ἔργον ἐστὶ πιστεῦσαι· τὸ δὲ ἐν τῆι πόλει σχεδὸν αὐτὰς ἐνστρατοπεδεῦσαι μαρτυρεῖται καὶ τοῖς ὀνόμασι τῶν τόπων καὶ ταῖς θήκαις τῶν | |
| πεσόντων. πολὺν δὲ χρόνον ὄκνος ἦν καὶ μέλλησις ἀμφοτέροις τῆς ἐπιχειρή‐ σεως· τέλος δὲ Θησεὺς κατά τι λόγιον τῶι Φόβωι σφαγιασάμενος συνῆψεν αὐταῖς κτλ. (323 F 18) | ||
1a,4,F167b | TZETZ. Lyk. 1332: καὶ οὗτος μὲν διὰ τὸν ζωστῆρά φησιν αὐτὰς ἐπὶ τὰς Ἀθήνας στρατεῦσαι· / Ἑλλάνικος δὲ ὁ Λέσβιός φησιν ὅτι παγέντος τοῦ Κιμμερικοῦ Βοσπόρου διέβησαν αὐτὸν καὶ ἦλθον εἰς τὴν Ἀττικήν, / καὶ δ μησὶ πολεμήσασαι ὑπεστράφησαν (= Kleidemos)· / οὐ λέγει δὲ τὴν αἰτίαν. | |
1a,4,F167c | TZETZ. Posthom. p. 7 Schi: δουρὶ δ’ αὖ Σκυθόμητρες ἐπέδραμον (sc. τὴν Τροίαν) εἶτα γυναῖκες] οἱ μὴ τὰς ἱστορίας ἀκριβῶς ἐπιστάμενοι, ἀλλ’ ἐγγαστριμύθοις λαλοῦντες, πορθηθῆναι τὴν Τροίαν ὑπ’ Ἀμαζόνων φασίν· οὔτ’ αἰτίαν εἰπεῖν τῆς πορθήσεως ἐπιστάμενοι οὔτ’ εἰδότες εἰ μὴ | |
| 5 | πόρθησις ἀλλὰ μόνον ἐπιδρομίη ἦν. ἐγὼ δὲ περὶ τούτου φάμην ὅπως ἕκαστος τῶν ἱστορικῶν λέγει. τῶν ἱστορικῶν Ἑλλάνικος μὲν λέγει· / τοῦ Κιμμερικοῦ συμπαγέντος Βοσπόρου / πάλαι περάσας ἦλθε τῶν Ἀμαζόνων / πλεῖστος στρατὸς χρύσασπις ἀργυρα‐ ξίνης θῆλυς φίλανδρος ἀρσενοβρεφοκτόνος. / μερίζει δὲ πρὸς πολλὰ τῆς γῆς τὰ πλάτη / καὶ τοὺς ἀραγμοὺς τῶν μαχῶν συνεκρότει. / ταυτὶ μὲν Ἑλλάνικος οὗ Λέσβος πάτρα. | |
1a,4,F168a | PLUTARCH. Thes. 31: ἤδη δὲ πεντήκοντα ἔτη γεγονώς (sc. ὁ Θησεύς), ὥς φησιν Ἑλλάνικος, ἔπραξε τὰ περὶ τὴν Ἑλένην, οὐ καθ’ ὥραν. ὅθεν ὡς δὴ μέγιστον ἐπανορθούμενοι τοῦτο τῶν ἐγκλημάτων ἔνιοι λέγουσιν οὐκ αὐτὸν ἁρπάσαι τὴν Ἑλένην, ἀλλὰ Ἴδα καὶ Λυγκέως ἁρπασάντων παρα‐ | |
| 5 | καταθήκην λαβόντα τηρεῖν καὶ μὴ προίεσθαι τοῖς Διοσκούροις ἀπαιτοῦσιν· ἢ νὴ Δία Τυνδάρεω παραδόντος αὐτοῦ, φοβηθέντος Ἐναρσφόρον τὸν Ἱπ‐ ποκόωντος, ἔτι νηπίαν οὖσαν βιαζόμενον τὴν Ἑλένην λαβεῖν. τὰ δὲ εἰκότα καὶ πλείστους ἔχοντα μάρτυρας τοιαῦτά ἐστιν· ἦλθον μὲν εἰς Σπάρτην ἀμφότεροι (sc. Θ. καὶ Πειρίθους) καὶ τὴν κόρην ἐν ἱερῶι Ἀρτέμιδος Ὀρθίας | |
| 10 | χορεύουσαν ἁρπάσαντες ἔφυγον ... ἐποιήσαντο συνθήκας, τὸν μὲν λαχόντα κλήρωι τὴν Ἑλένην ἔχειν γυναῖκα, συμπράττειν δὲ θατέρωι γάμον ἄλλον. ... ἔλαχε Θησεύς, καὶ παραλαβὼν τὴν παρθένον οὔπω γάμων ὥραν ἔχουσαν εἰς Ἀφίδνας ἐκόμισε· καὶ τὴν μητέρα καταστήσας μετ’ αὐτῆς Ἀφίδνωι παρέδωκεν ὄντι φίλωι ... αὐτὸς δὲ Πειρίθωι τὴν ὑπουργίαν ἀποδιδοὺς | |
| 15 | εἰς Ἤπειρον συναπεδήμησεν ἐπὶ τὴν Ἀιδωνέως θυγατέρα τοῦ Μολοσσῶν βασιλέως ... | |
1a,4,F168b | SCHOL. (TZETZ.) Lyk. 513: φησὶ δὲ ὁ Ἑλλάνικος ἑπταετῆ οὖσαν Ἑλένην ἁρπαγῆναι ὑπὸ Θησέως. Δοῦρις (II) δὲ λέγει ἀποδοθῆναι αὐτὴν τετοκυῖαν τὴν Ἰφιγένειαν. | |
1a,4,F169a | SCHOL. EURIP. Or. 1648: περὶ τῆς Ὀρέστου κρίσεως ἐν Ἀρείωι πάγωι ἱστορεῖ καὶ Ἑλλάνικος ταῦτα γράφων· «τοῖς ἐκ Λακεδαί‐ μονος ἐλθοῦσι καὶ τῶι Ὀρέστηι οἱ Ἀθηναῖοι ** ἔφρασαν. τέλος δὲ ἀμφοτέρων ἐπαινούντων οἱ Ἀθηναῖοι τὴν δίκην | |
| 5 | ἐνέστησαν, ἐννέα γενεαῖς ὕστερον ἢ τὴν Ἄρει καὶ Ποσει‐ δῶνι περὶ Ἁλιρροθίου δίκην· μετὰ δὲ τὴν Κεφάλου τοῦ Δηιονέως, ὅστις τὴν Πρόκριν τὴν Ἐρεχθέως ἔχων γυναῖκα καὶ ἀποκτείνας ἐξ Ἀρείου πάγου δίκην [ὡς δικασθεὶς] ἔφυγεν, ἓξ γενεαῖς ὕστερον. μετὰ δὲ τὴν Δαιδάλου δίκην | |
| 10 | Τάλω τὸν ἀδελφιδοῦν σοφίας πέρι ἀγωνιζόμενον ἀποκτεί‐ ναντος δολόεντι θανάτωι καὶ φυγόντος δίκην τρισὶ γε‐ νεαῖς ὕστερον αὕτη ἡ τῆς Κλυταιμνήστρας τῆς Τυνδάρεω Ἀγαμέμνονα ἀποκτεινάσης δίκη ὑπὸ Ὀρέστου ἐγένετο». | |
1a,4,F169b | ——1651 πάγοισιν ἐν Ἀρείοισιν] ἐνταῦθα πρῶτον μὲν Ἄρης καὶ Ποσειδῶν ἠγωνίσαντο· δεύτερον δὲ μετὰ τρεῖς γενεὰς Κέφαλος 〈ὁ〉 Δηιο‐ νέως ἐπὶ γυναικὶ Πρόκριδι· καὶ μετὰ τρεῖς Δαίδαλος ἐπὶ τῶι ἀδελφιδῶι Τάλωι· εἶτα μετὰ τρεῖς Ὀρέστης, ὡς Ἑλλάνικος. | |
1a,4,F170a | VITAE X Or. 834 B (PHOT. Bibl. 261 p. 488 a 23): Ἀνδοκίδης Λεωγόρου μὲν ἦν πατρὸς 〈τοῦ Ἀνδοκίδου〉 τοῦ θεμένου ποτὲ πρὸς Λακεδαιμονίους εἰρήνην Ἀθηναίοις, τῶν δήμων δὲ Κυδαθήναιος ἢ Θορεύς, γένους εὐπατριδῶν, ὡς δ’ Ἑλλάνικος καὶ ἀπὸ Ἑρμοῦ [καθήκει | |
| 5 | γὰρ εἰς αὐτὸν τὸ Κηρύκων γένος]. διὸ καὶ προεχειρίσθη ποτὲ μετὰ Γλαύ‐ κωνος σὺν ναυσὶν εἴκοσι Κερκυραίοις βοηθήσων διαφερομένοις πρὸς Κοριν‐ θίους. μετὰ δὲ ταῦτα αἰτιαθεὶς ἀσεβεῖν ὡς καὶ αὐτὸς τοὺς Ἑρμᾶς περι‐ κόψας καὶ εἰς τὰ τῆς Δήμητρος ἁμαρτῶν μυστήρια, κριθεὶς ἐπὶ τούτοις ἀπέφυγεν ἐπὶ τῶι μηνύσειν τοὺς ἀδικοῦντας. | |
1a,4,F170b | PLUTARCH. Al kib. 21: τῶν οὖν δεθέντων καὶ φυλαττομένων ἐπὶ κρίσει τότε καὶ Ἀνδοκί‐ δης ἦν ὁ ῥήτωρ, ὃν Ἑλλάνικος ὁ συγγραφεὺς εἰς τοὺς Ὀδυσσέως ἀπογό‐ νους ἀνήγαγεν. | |
1a,4,F170c | SUID. s. Ἀνδοκίδης. ... υἱὸς Λεωγόρου, ἀπόγονος Τηλεμάχου τοῦ Ὀδυσσέως καὶ Ναυσικάας, ὥς φησιν Ἑλλάνικος. | |
1a,4,F171 | SCHOL. ARISTOPH. Ran. 694: καὶ Πλαταιᾶς εὐθὺς εἶναι κἀντὶ δούλων δεσπότας] τοὺς συνναυμαχήσαντας δούλους (sc. τὴν ἐν Ἀρ‐ γινούσσαις μάχην?) Ἑλλάνικός φησιν ἐλευθερωθῆναι καὶ ἐγγραφέντας ὡς Πλαταιεῖς συμπολιτεύσασθαι αὐτοῖς, διεξιὼν τὰ ἐπὶ Ἀντιγένους τοῦ 〈πρὸ〉 | |
| 5 | Καλλίου. | |
1a,4,F172 | SCHOL. V ARISTOPH. Ran. 720: ἔς τε τἀρχαῖον νόμισμα καὶ τὸ καινὸν χρυσίον] τῶι προτέρωι ἔτει ἐπὶ Ἀντιγένους Ἑλλά‐ νικός φησι χρυσοῦν νόμισμα κοπῆναι. καὶ Φιλόχορος (III) ὁμοίως τὸ ἐκ τῶν χρυσῶν Νικῶν. | |
1a,4,F173 | DIODOR. I 37, 3: οἱ μὲν γὰρ περὶ τὸν Ἑλλάνικον καὶ Κάδ‐ μον (III), ἔτι δ’ Ἑκαταῖον (1 F 302) καὶ πάντες οἱ τοιοῦτοι παλαιοὶ παντάπασιν ὄντες εἰς τὰς μυθώδεις ἀποφάσεις ἀπέκλιναν (sc. ὑπὲρ τῆς ἀναβάσεως τοῦ Νείλου). | |
1a,4,F174 | ANTIGON. Hist. mir. 126: Ἑλλάνικος δ’ ὁ Λέσβιος ἐν Θήβαις ταῖς Αἰγυπτίαις ἱστορεῖ σπήλαιον ἐν ἄστει 〈εἶναι〉, καθ’ ὃ εἶναι τὰς μὲν τριακάδας νηνεμίαν, τὰς δ’ ἄλλας ἡμέρας ἄνεμον. | |
1a,4,F175 | ATHENAI. I 34 A: ὅτι [ὁ] Θεόπομπος ὁ Χῖος (II) τὴν ἄμ‐ πελον ἱστορεῖ εὑρεθῆναι ἐν Ὀλυμπίαι παρὰ τὸν Ἀλφειόν ... Ἑλλάνι‐ κος δέ φησιν ἐν τῆι Πλινθίνηι πόλει Αἰγύπτου πρῶτον εὑρεθῆναι τὴν ἄμπελον. | |
1a,4,F176 | PLUTARCH. De Isid. 34 p. 364 D: καὶ τὸν Διόνυσον Ὕην (sc. Ἕλληνες καλοῦσι), ὡς κύριον τῆς ὑγρᾶς φύσεως, οὐχ ἕτερον ὄντα τοῦ Ὀσίριδος· καὶ γὰρ τὸν Ὄσιριν Ἑλλάνικος Ὕσιριν ἔοικεν ἀκηκοέναι ὑπὸ τῶν ἱερέων λεγόμενον· οὕτω γὰρ ὀνομάζων διατελεῖ τὸν θεόν, εἰκότως | |
| 5 | ἀπὸ τῆς φύσεως καὶ τῆς εὑρέσεως. | |
1a,4,F178a | ANONYM. De mulier. 7: Ἄτοσσα· ταύτην φησὶν Ἑλλάνικος ὑπὸ τοῦ πατρὸς Ἀριάσπου ὡς ἄρρενα τραφεῖσαν διαδέξασθαι τὴν βα‐ σιλείαν. κρυβοῦσαν δὲ τὴν τῶν γυναίων ἐπίνοιαν τιάραν πρώτην φορέσαι, πρῶτον δὲ καὶ ἀναξυρίδας, καὶ τὴν τῶν εὐνούχων ὑπουργίαν εὑρεῖν, | |
| 5 | καὶ διὰ βίβλων τὰς ἀποκρίσεις ποιεῖσθαι. πολλὰ δὲ ὑποτάξασα ἔθνη πολεμικωτάτη καὶ ἀνδρειοτάτη ἐν παντὶ ἔργωι ἐγένετο. | |
1a,4,F178b | TATIAN. πρ. Ἕλλην. 1 (CLEM. ALEX. Strom. I 16, 76, 10 p. 50, 9 Stäh. EUSEB. P E X 6 p. 476 D): καὶ ἐπιστολὰς συντάσσειν (sc. εὗρεν) ἡ Περσῶν ποτε ἡγησαμένη γυνή, καθά φησιν Ἑλλάνικος· Ἄτοσσα δὲ ὄνομα αὐτῆι [ἦν]. | |
1a,4,F178c | DONAT. TERENT. Eunuch. 167: eunuchos a Persis institutos putant ex captivis; a Babylonibus enim Hellanicus auctor exstat id habuisse. | |
1a,4,F179 | STEPH. BYZ. s. Ἀρία· ... Περσικὴ χώρα, ὡς Ἑλλάνικος. τὸ ἐθνικὸν Ἄριοι, ὡς αὐτός φησι, καὶ Ἀριεύς. | |
1a,4,F180 | SCHOL. AISCHYL. Pers. 770: Κύρου υἱὸς Καμβύσης· ἀδελφοὶ δὲ κατὰ Ἑλλάνικον Μάραφις· Μέρφις. | |
1a,4,F181 | ———778: πέμπτος δὲ Μάρδος ἦρξεν, αἰσχύνη πάτραι θρόνοισι τ’ ἀρχαίοισι· τὸν δὲ σὺν δόλωι Ἀρταφρένης ἔκτεινεν ἐσθλὸς ἐν δόμοις σὺν ἀνδράσιν φίλοισιν] τοῦτον Ἑλλάνικος Δαφέρνην καλεῖ. | |
1a,4,F182 | ———719: Ἡρόδοτος (VII 2) ζ φησὶ Δαρείου παῖδας εἶναι, Ἑλλάνικος δὲ ια. | |
1a,4,F183 | PLUTARCH. De Herod. mal. 36 p. 869 A: Νάξιοι γὰρ τρεῖς ἔπεμψαν τριήρεις συμμάχους τοῖς βαρβάροις, εἷς δὲ τῶν τριηράρχων Δημό‐ κριτος ἔπεισε τοὺς ἄλλους ἑλέσθαι τὰ τῶν Ἑλλήνων (Herod. VIII 46, 3). οὕτως οὐδ’ ἐπαινεῖν ἄνευ τοῦ ψέγειν οἶδεν, ἀλλ’ ἵν’ εἷς ἀνὴρ ἐγκωμιασθῆι, | |
| 5 | πόλιν ὅλην δεῖ κακῶς ἀκοῦσαι καὶ δῆμον. 〈ἀντι〉μαρτυρεῖ δ’ αὐτῶι τῶν μὲν πρεσβυτέρων Ἑλλάνικος, τῶν δὲ νεωτέρων Ἔφορος (II), ὁ μὲν ἕξ, ὁ δὲ πέντε ναυσὶ αὐτοὺς Ναξίους ἐλθεῖν τοῖς Ἕλλησι βοηθοῦντας ἱστορήσας. | |
1a,4,F184 | PHOT. Bibl. 72 p. 43b 9 (aus KTESIAS Περσικῶν ιθ): περὶ τοῦ θάψαντος τὸν πατέρα διὰ τοῦ πυρὸς παρὰ τὸν νόμον· ἐξ οὗ καὶ ἔλεγχος Ἑλλανίκου καὶ Ἡροδότου ὡς ψεύδονται. ἀπόστασις Κύρου ἀπὸ τοῦ ἀδελφοῦ. | |
1a,4,F185 | STRABON XI 6, 2: εἰσπλέοντι δ’ ἐν δεξιᾶι μὲν (sc. τῆς Κασπίας θαλάσσης) τοῖς Εὐρωπαίοις οἱ συνεχεῖς Σκύθαι νέμονται καὶ Σαρμάται οἱ μεταξὺ τοῦ Τανάιδος καὶ τῆς θαλάττης ταύτης, νομάδες οἱ πλείους ... ἐν ἀριστερᾶι δὲ οἱ πρὸς ἕω Σκύθαι νομάδες καὶ οὗτοι μέχρι | |
| 5 | τῆς ἑώιας θαλάττης καὶ τῆς Ἰνδικῆς παρατείνοντες. ἅπαντας μὲν δὴ τοὺς προσβόρρους κοινῶς οἱ παλαιοὶ τῶν Ἑλλήνων συγγραφεῖς Σκύθας καὶ Κελτοσκύθας ἐκάλουν· οἱ δ’ ἔτι πρότερον διελόντες τοὺς μὲν ὑπὲρ τοῦ Εὐξεί‐ | |
| νου καὶ Ἴστρου καὶ τοῦ Ἀδρίου κατοικοῦντας Ὑπερβορέους ἔλεγον καὶ Σαυρομάτας καὶ Ἀριμασπούς, τοὺς δὲ πέραν τῆς Κασπίας θαλάττης τοὺς | ||
| 10 | μὲν Σάκας τοὺς δὲ Μασσαγέτας ἐκάλουν, οὐκ ἔχοντες ἀκριβῶς λέγειν περὶ αὐτῶν οὐδέν, καίπερ πρὸς Μασσαγέτας τοῦ Κύρου πόλεμον ἱστοροῦντες. ἀλλ’ οὔτε περὶ τούτων οὐδὲν ἠκρίβωτο πρὸς ἀλήθειαν οὔτε τὰ παλαιὰ τῶν Περσικῶν οὔτε τῶν Μηδικῶν ἢ Συριακῶν ἐς πίστιν ἀφικνεῖτο μεγάλην διὰ τὴν τῶν συγγραφέων ἁπλότητα καὶ τὴν φιλομυθίαν. (3) ὁρῶντες γὰρ | |
| 15 | τοὺς φανερῶς μυθογράφους εὐδοκιμοῦντας ὠιήθησαν καὶ αὐτοὶ παρέξεσθαι τὴν γραφὴν ἡδεῖαν, ἐὰν ἐν ἱστορίας σχήματι λέγωσιν, ἃ μηδέποτε εἶδον μήτε ἤκουσαν, ἢ οὐ παρά γε εἰδότων, σκοποῦντες δὲ αὐτὸ μόνον τοῦτο, ὅτι ἀκρόασιν ἡδεῖαν ἔχει καὶ θαυμαστήν. ῥᾶιον δ’ ἄν τις Ἡσιόδωι καὶ Ὁμήρωι πιστεύσειεν ἡρωολογοῦσι καὶ τοῖς τραγικοῖς ποιηταῖς ἢ Κτησίαι | |
| 20 | τε καὶ Ἡροδότωι καὶ Ἑλλανίκωι καὶ ἄλλοις τοιούτοις. | |
1a,4,F186 | STRABON XII 3, 21: οἱ μὲν μεταγράφουσιν (Il. Β 856) Ἀλαζώ‐ νων, οἱ δ’ Ἀμαζώνων ποιοῦντες· τὸ δ’ ἐξ Ἀλύβης ἐξ Ἀλόπης 〈ἢ〉 ἐξ Ἀλόβης, τοὺς μὲν Σκύθας Ἀλιζῶνας φάσκοντες ὑπὲρ τὸν Βορυσθένη καὶ Καλλιπίδας καὶ ἄλλα ὀνόματα, ἅπερ Ἑλλάνικός τε καὶ Ἡρόδοτος καὶ | |
| 5 | Εὔδοξος κατεφλυάρησαν ἡμῶν ... | |
1a,4,F187a | STEPH. BYZ. s. Ὑπερβόρεοι ... Ἑλλάνικος Ὑπερβόρειοι γράφει διὰ διφθόγγου. (s. 5 F 1.) | |
1a,4,F187b | CLEM. ALEX. Strom. I 15, 72, 2 p. 46, 7 Stäh: τοὺς δὲ Ὑπερβορέους Ἑλλάνικος ὑπὲρ τὰ Ῥιπαῖα ὄρη οἰκεῖν ἱστορεῖ· διδάσκεσθαι δὲ αὐτοὺς δικαιοσύνην μὴ κρεοφαγοῦντας, ἀλλ’ ἀκροδρύοις χρωμένους. τοὺς ἑξακονταετεῖς οὗτοι ἔξω πυλῶν ἄγοντες | |
| 5 | ἀφανίζουσιν. | |
1a,4,F187c | THEODORET. Graec. cur. aff. XII 44: καὶ γὰρ Ἑλλάνικος ἐν ταῖς ἱστορίαις ἔφη τοὺς Ὑπερβορείους—χρω‐ μένους. | |
1a,4,F187bis | EPIT. (V) ET. M. p. 426 Gaisf.: Ἦλις· πόλις πρὸς τῆι Ὀλυμπίαι. λέγεται καὶ ἡ χώρα Ἦλις· τὸ ἐθνικὸν Ἠλεῖος. Ὅμηρος (Il. Β 615 ff.) Ἤλιδά φησιν, οὐκ Ἠλείους δὲ ἀλλ’ Ἐπειούς ..... Ἑλλάνικος δὲ ἀπὸ Ἠλείου τοῦ Εὐρυπύλου Ἠλείους λέγεσθαι ἐν τῆι | |
| 5 | Ἤλιδι βασιλεύσαντας, ὥστε μὴ ἀπὸ τῆς Ἤλιδος παρῆχθαι τὸ Ἠλεῖος, ἀλλ’ ὁμώνυμον εἶναι τῶι βασιλεῖ. | |
1a,4,F188 | HARPOKR. s. εἱλωτεύειν· τὸ δουλεύειν· Ἰσοκράτης Πανηγυρι‐ κῶι. εἵλωτες γὰρ οἱ μὴ γόνωι δοῦλοι Λακεδαιμονίων, ἀλλ’ οἱ πρῶτοι χειρωθέντες τῶν Ἕλος τὴν πόλιν οἰκούντων, ὡς ἄλλοι τε πολλοὶ μαρτυροῦσι καὶ Ἑλλάνικος ἐν τῆι α. | |
1a,4,F189 | PAP. OX. X 1241 col. V 2: [σιδηρ]ᾶ δὲ ὅπλα πρῶτος Ἑλ‐ λ[ά]ν[ι]κος κατασκευάσασθαί φησιν Σάνευνον Σκυθῶν ὄντα βασιλέα. | |
1a,4,F190 | PARADOXOGR. VATIC. ROHD. 36: Ἑλλάνικος ἐν Ἰνδοῖς εἶναί φησι κρήνην Σίλλην καλουμένην, ἐφ’ ἧς καὶ τὰ ἐλαφρότατα κατα‐ | |
| ποντίζεται. | ||
1a,4,F191 | PARADOXOGR. FLORENT. De aquis mir. 16 p. 41 Oehler: Ἑλλάνικός φησι περὶ Μαγνησίαν τὴν ἐπὶ Σιπύλου πηγὴν εἶναι, ἀφ’ ἧς τοὺς πίνοντας τὰς κοιλίας ἀπολιθοῦσθαι. | |
1a,4,F192 | PHOT. BEROL. lex. p. 41, 16 Reitz. (BEKK. AN. 351, 12): ἀθάρη καὶ ἀθήρα καὶ ἀθέρα καὶ ἀθάρα τὸ αὐτό φασιν. ἔστι δὲ ἡ ἀθάρη ἡ ἐκ πυρῶν ἡψημένων καὶ διακεχυμένων ὥσπερ ἔτνος τροφή. διαφέρει δὲ τοῦ ἔτνους, ὅτι τὸ μὲν ἔτνος ἐκ κυάμων ἢ πισῶν ἢ ἁπλῶς κατερεικτῶν | |
| 5 | ὡντινωνοῦν σκευάζεται, ἡ δὲ ἀθάρη, ὥσπερ εἴρηται, πυρῶν ἡψημένων καὶ διακεχυμένων. ἔστι δὲ ἡ χρῆσις τῆς λέξεως πολλὴ παρὰ τοῖς Ἀττικισταῖς· ... κατὰ δὲ πολλοὺς ἄλλους κατὰ μὲν τὸ τέλος διὰ τοῦ α, κατὰ δὲ τὴν μέσην διὰ τοῦ η· οὕτως δὲ καὶ Ἑλλάνικος καὶ Σώφρων (F 77 Kaib.) ἐχρήσαντο. | |
1a,4,F193 | ——p. 104, 10 (Suid. s.v.): ἀμφίσβατα· τὰ ἀμφισβητήσιμα· Ἑλλάνικος. | |
1a,4,F194 | ——p. 132, 19: ἀνεξεύρετα· ἐν γ (87, 3) Θουκυδίδης· ‘ἀνεξεύρετος ἀριθμόσ‘. οὕτως δὲ καὶ Ἑλλάνικος κέχρηται. | |
1a,4,F195a | PLIN. N H VII 154: Hellanicus quosdam in Aetolia Epio‐ rum gentis ducentos explere (sc. annos dixit), cui adstipulatur Damastes (5 F 5) memorans Pictoreum ex his praecipuum corpore viribusque etiam ccc vixisse. | |
1a,4,F195b | VALER. MAX. VIII 13 ext. 6: Hellanicus vero ait quosdam ex gente Epiorum, quae pars Aetoliae est, ducenos explere annos, eique suscribit Damastes, hoc amplius adfirmans, Litorium quen‐ dam ex his maximarum virium staturaeque praecipuae trecentesimum | |
| 5 | annum cumulasse. | |
1a,4,F196 | SCHOL. APOLL. RHOD. II 711: ὠνομάσθη δὲ Παρνασσὸς ἀπὸ Παρνησσοῦ τοῦ ἐγχωρίου ἥρωος, ὡς Ἑλλάνικος. Ἄνδρων (10 F 8) δέ, ἐπεὶ προσωρμίσθη ἡ λάρναξ τοῦ Δευκαλίωνος· καὶ τὸ πρότερον Λαρ‐ νασσὸς ἐκαλεῖτο. | |
1a,4,F197 | SCHOL. V ARISTOPH. Pac. 70 (SUID. s. ἀνερριχῶντο): τὸ ταῖς χερσὶ καὶ τοῖς ποσὶ βιαζόμενον εἰς ὕψος ἀναβαίνειν ἀναρριχᾶσθαι ἔλεγον. Ἑλλάνικος· «ἀναρριχῶνται δὲ ὥσπερ οἱ πίθηκοι ἐπ’ ἄκρα τὰ δένδρα». | |
1a,4,F197bis | SCHOL. EUPHORION. Hippomed. (ed. Norsa—Vitelli Ann. della Scuola Norm. sup. di Pisa 4, 1935, p. 7): (Ainos) πρότερον μ(ὲν) Πολτυμβρίαν [κα]λουμ(ένην) ...αι α̣ὖθ̣ι[ς * ἐ]καλεῖτο δ(ὲ) Πολτυμβρία | |
| ἀπὸ Πόλτυος τ[οῦ] β[α]σ̣[ι]λ(έως) [αὐτῆς, ὡς] Ἑλλάνικο[ς]. | ||
1a,4,F198 | STEPH. BYZ. s. Αἴπεια· πόλις Λακωνικῆς ... οὕτω καὶ ἡ | |
| Κύπρου. γ Κρήτης, ὡς Ἑλλάνικος. | ||
1a,4,F199 | STEPH. BYZ. s. Γέλα (SCHOL. THUKYD. VI 4, 3)· πόλις Σικε‐ λίας ... καλεῖται δὲ ἀπὸ ποταμοῦ Γέλα, ὁ δὲ ποταμὸς ὅτι πολλὴν πάχνην γεννᾶι· ταύτην γὰρ τῆι Ὀπικῶν φωνῆι καὶ Σικελῶν γέλαν λέγεσθαι. Πρόξενος δ’ ἐν α τῶν Περὶ Πύρρον Σικελικῶν (III) καὶ Ἑλλάνικος ἀπὸ Γέλωνος τοῦ | |
| 5 | Αἴτνης καὶ Ὑμάρου. Ἀρισταίνετος δ’ ἐν α τῶν Περὶ Φασήλιδα (III), ὅτι Λάκιος καὶ Ἀντίφημος ἀδελφοὶ ἐλθόντες εἰς Δελφοὺς μαντεύσασθαι, τὴν δὲ Πυθίαν οὐδὲν περὶ ἐκείνων λέγουσαν προστάσσει〈ν〉 τὸν Λάκιον πρὸς ἀνατολὰς ἡλίου πλεῖν. τοῦ δ’ Ἀντιφήμου γελάσαντος τὴν Πυθίαν εἰπεῖν πάλιν ‘ἐφ’ ἡλίου δυσμῶν, καὶ †ἣν ἂν πόλιν οἰκήσηι‘. | |
1a,4,F200 | STEPH. BYZ. s. Καρία ... Καρὶς δὲ ἐλέγετο ἡ Κῶς, ὡς Ἑλλάνικος. | |
1a,4,F201 | ——s. Σπαλέθρη· πόλις Θεσσαλίας. Ἑλλάνικος δὲ Σπαλάθραν αὐτήν φησι. | |
1a,4,F201bis | P. Giessen 307v (ed. H. Eberhart Schriften der Hess. Hochschulen, Univ. Giessen, 1935, Heft 2 p. 19 ff.) // I *].(αι) ἐ(πὶ) τ̣ρ̣[..... / * Ἀκουσί]λ̣εως ψεύδ[εται /, ἀλη]θ̣εύει δ̣(ὲ) π(ερὶ) αὐτ(ῶν) Ἑλλά/[νικος *]ν̣ [ἔτ]η νγ ἐ(πί) τε τ(ῆς) / [*] ἐς Αὐλίδα ο(ὐν) / [*]εια ἐγένετο δη / [*]. με ἔπειτα / | |
| 5 | [* ἀ]δικί(ης) (τοῦ) (Αἴ)αντος / [*] τ(ῆς) (τοῦ) (Αἴ)/[αντος * Ἰ]λιῆες τ(ῆς) θεοῦ / [*] δ̣α̣ α̣ὐ̣τα[ῖς] δὲ / ** / ** / **ε / [*** (?) // II . τ̣[ὸν Σ]ιμωνίδην (F 183 Bgk) [*] / ὐκ[τ̣]ρ(ὸν) μὴ μάλα̣ τ̣[*] / εῶν ἱερ(ὸν) ἀκρεμ(όνα) [*] / . ἐφθέγξαντο τ̣[*] / τ(ὰς) Ἥρ(ην) [σκυ]θρ(ὴν) κα‐ λο[υμένην *] / αρτιδ[.] ἐ(πὶ) Πτερί(ην) πρὶν τ̣[*] / Πτερία δ(ὲ) καλεῖτ(αι) ἡ | |
| 10 | μη[*] / θεν ε(ἰς) Πτερί[αν *] / ε(ἰς?) Κάρυσσαν δ(ὲ) ἔπλευσ[ε *] / οἱ ἐν Περσίδι κ(αὶ) οἱ ἄλλ[η̣ *] / πρὶν ἂν ὀφ[θῆι ἱ]ερ[ὸν] ἀκρ[εμόνα] / Ἀθην(αί)οις ἐκεῖ | |
| γ(ὰρ) .[*] / τ(ῆς) ἀ̣λ̣ο̣γ̣ί̣α̣ς̣ (?) ἡ Ἀθη[νᾶ *] / ων ἀ(πὸ) Αἰξ(ω)ν(ῆς?) ἐκει̣*** | ||
1a,4,F201 ter | NATAL. COM. Myth. 7, 2 (p. 706 ed. Genev.): fuit enim poetarum consuetudo, ut fluvios tauri similes effingerent, quoniam cum impetu irrum‐ pentes tauris similem edant mugitum; vel ut Hellanicus sensit, quia terram sulcare tanquam boves apparent; vel ut aliis placuit, quia circa ripas fluminum tauri mugire | |
| 5 | ob uberiora pascua audiantur. | |
1a,4,F202 | JOSEPH. AJ I 107 (EUSEB. P E IX 13 p. 415 D): Ἡσίοδός τε καὶ Ἑκαταῖος (1 F 35) καὶ Ἑλλάνικος καὶ Ἀκουσίλαος (2 F 46) καὶ πρὸς τούτοις Ἔφορος (II) καὶ Νικόλαος (II) ἱστοροῦσι τοὺς ἀρχαίους ζή‐ σαντας ἔτη χίλια. | |
3b,323a,F1* | SYNAG. LEX. p. 444, 1 Bkr Ἄρειος πάγος· δικαστήριον Ἀθήνησιν .... | |
| ἐκλήθη δὲ Ἄρειος πάγος ἤτοι ὅτι ἐν πάγωι ἐστὶ καὶ ἐν ὕψει τὸ δικαστήριον, Ἄρειος δέ, ἐπεὶ τὰ φονικὰ δικάζει, ὁ δὲ Ἄρης ἐπὶ τῶν φόνων· ἢ ὅτι ἔπηξε | ||
| 5 | τὸ δόρυ ἐκεῖ ὁ Ἄρης ἐν τῆι πρὸς Ποσειδῶνα ὑπὲρ Ἁλιρροθίου δίκηι, ὅτε ἀπέκτεινεν αὐτὸν βιασάμενον Ἀλκίππην, τὴν αὐτοῦ καὶ Ἀγραύλου τῆς Κέκρο‐ πος θυγατέρα, ὥς φησιν Ἑλλάνικος ἐν α. | |
3b,323a,F2 | HARPOKR. s.v. Παναθήναια· Δημοσθένης Φιλιππικοῖς (4, 35). διττὰ Παναθήναια ἤγετο Ἀθήνησι, τὰ μὲν καθ’ ἕκαστον ἐνιαυτόν, τὰ δὲ διὰ πενταετηρίδος, ἅπερ καὶ μεγάλα ἐκάλουν· Ἰσοκράτης Παναθηναικῶι (12, 17) .... ἤγαγε δὲ τὴν ἑορτὴν πρῶτος Ἐριχθόνιος ὁ Ἡφαίστου, | |
| 5 | καθά φησιν Ἑλλάνικός τε καὶ Ἀνδροτίων (324 F 2), ἑκάτερος ἐν α Ἀτθίδος. πρὸ τούτου δὲ Ἀθήναια ἐκαλεῖτο, ὡς δεδήλωκεν Ἴστρος ἐν γ τῶν Ἀττικῶν (334 F 4). | |
3b,323a,F3 | HARPOKR. s.v. Φορβαντεῖον· Ὑπερείδης ἐν τῶι Κατὰ Πατροκλέους (F 145 Bl—Je.). ὅτι τὸ Ἀθήνησι Φορβαντεῖον ὠνομάσθη ἀπὸ Φόρβαντος βασιλεύσαντος Κουρήτων καὶ ὑπ’ Ἐρεχθέως ἀναιρεθέντος, δεδήλω‐ κεν Ἄνδρων ἐν η τῶν Συγγενειῶν (10 F 1). ἦν δὲ Ποσειδῶνος υἱὸς ὁ | |
| 5 | Φόρβας, καθά φησιν Ἑλλάνικος ἐν α Ἀτθίδος. | |
3b,323a,F4 | PHOT. BEROL. p. 53, 21 Rei (SYNAG. LEX. p. 362, 24 Bkr): Αἷμον τὸ ὄρος οὐδετέρως· Ἑκαταῖος διὰ παντὸς (1 F 167) καὶ Διονύ‐ σιος (687 F 3) καὶ Ἑλλάνικος ἐν α Ἀτθίδος καὶ Τίμαιος (566 F 76) καὶ Εὔδοξος (p. 75 Gis.). | |
3b,323a,F5a | HARPOKR. (SUDA; SCHOL. DEMOSTH. 18, 107a) s.v. Μουνυχία· Δημοσθένης ἐν τῶι Ὑπὲρ Κτησιφῶντος (18, 107). τόπος παρα‐ θαλάσσιος ἐν τῆι Ἀττικῆι. Ἑλλάνικος δὲ ἐν β Ἀτθίδος ὠνομάσθαι φησὶν ἀπὸ Μουνύχου τινὸς βασιλέως τοῦ Παντακλέους. | |
3b,323a,F5b | SCHOL. DEMOSTH. 18, 107b: | |
| Μουνυχία τόπος περὶ τὸν Πειραιᾶ, ἔνθα ἐστὶν ἱερὸν Μουνυχίας Ἀρτέμιδος .... ἐκλήθη δὲ Μουνυχία ὥς φησιν ὁ Διόδωρος (372 F 39) παραφέρων τὰ Ἑλλανί‐ κου, λέγων ὡς ὅτι Θρᾶικές ποτε στρατεύσαντες κατὰ τῶν οἰκούντων τὸν | ||
| 5 | Μινύειον Ὀρχομενὸν τὸν τῆς Βοιωτίας ἐξέβαλον αὐτοὺς ἐκεῖθεν· οἱ δὲ ἐξ‐ αναστάντες ἦλθον εἰς Ἀθήνας ἐπὶ Μουνύχου βασιλέως· ὁ δὲ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς οἰκῆσαι τὸν τόπον τοῦτον, τὴν Μουνυχίαν, ὅστις οὕτως ὠνομάσθη παρ’ αὐτῶν πρὸς τιμὴν τοῦ βασιλέως. | |
3b,323a,F6 | HARPOKR. s.v. Ἀλόπη· Λυκοῦργος ἐν τῶι Περὶ τῆς ἱερείας (F 33 Bl). Κερκυόνος θυγάτηρ, ἐξ ἧς καὶ Ποσειδῶνος Ἱπποθόων ὁ τῆς Ἱπποθοωντίδος φυλῆς ἐπώνυμος, ὡς Ἑλλάνικός τε ἐν β Ἀτθίδος καὶ Εὐριπίδης ἐν τῶι ὁμω〈νύμωι δράματι (p. 389 N2) καὶ〉 Δείναρχος ἐν τῆι | |
| 5 | διαδικασίαι Φαληρέων (XIX Tur). | |
3b,323a,F7* | HARPOKR. s.v. Πηγαί. Ἀνδοκίδης ἐν τῶι Περὶ εἰρήνης (3, 3), εἰ γνήσιος. Πηγαὶ τόπος ἐν Μεγάροις, ὡς ἐν δ〈ευτέρωι〉 τῆς Ἀτθίδος φησὶν Ἑλλάνικος. | |
3b,323a,F8 | HARPOKR. s.v. ἱεροφάντης· Ὑπερείδης φησί που (F 198 Bl—Je) «ἐγὼ δὲ οὔτε δαιδούχου θυγατέρα ἔχω οὔτε ἱεροφάντου». Δείναρχος ἐν τῆι Κροκωνιδῶν διαδικασίαι (LXXXIV b 2 Tur) ὠνομάσθαι φησὶ τὸν πρῶτον ἱεροφάντην τὸν ἀποφήναντα ἐκ τοῦ πολέμου ἐπ〈αν〉ιόντα τὰ ἱερά. | |
| 5 | περὶ δὲ τοῦ γένους τῶν ἱεροφαντῶν δεδήλωκεν Ἑλλάνικος ἐν β Ἀτθίδος. | |
3b,323a,F9 | HARPOKR. (SUDA) s.v. Στεφανηφόρος· Ἀντιφῶν ἐν τῶι Πρὸς Νικοκλέα (F 44 Bl). Στεφανηφόρου ἡρῶιον, ὡς ἔοικεν, ἦν ἐν ταῖς Ἀθή‐ ναις· εἴη δ’ ἂν ὁ Στεφανηφόρος ἤτοι τῶν Ἡρακλέους υἱέων εἷς τῶν γενομένων ἐκ τῶν Θεστίου θυγατέρων, οὗ μνημονεύει Ἑλλάνικος ἐν δευτέρωι Φορωνίδος | |
| 5 | (4 F 3)· ἢ μήποτε τοῦ Ἀττικοῦ Στεφανηφόρου τὸ ἡρῶιον ἦν, οὗ | |
| πάλιν ὁ αὐτὸς Ἑλλάνικος ἐν β Ἀτθίδος μέμνηται. | ||
3b,323a,F10a | (AFRICANUS—) EUSEB. P. E. 10, 10, 7: τὰ δὲ πρὸ τούτων (scil. τῶν ὀλυμπιάδων) ὡδέ πως τῆς Ἀττικῆς χρονογραφίας ἀριθμουμένης ἀπὸ Ὠγύγου τοῦ παρ’ ἐκείνοις αὐτόχθονος πιστευθέντος, ἐφ’ οὗ γέγονεν ὁ μέγας καὶ πρῶτος ἐν τῆι Ἀττι‐ κῆι κατακλυσμός, Φορωνέως Ἀργείων βασιλεύοντος, ὡς Ἀκουσίλαος (2 F 23) ἱστορεῖ, | |
| 5 | μέχρι πρώτης ὀλυμπιάδος .... ἔτη συνάγεται χίλια εἴκοσιν .... (8) ταῦτα γὰρ 〈οἱ τὰ〉 Ἀθηναίων ἱστοροῦντες Ἑλλάνικός τε καὶ Φιλόχορος (328 F 92) ο〈ἱ〉 τὰς Ἀτθίδας οἵ τε τὰ Σύρια Κάστωρ (250 F 7) καὶ Θάλλος (256 F 4) καὶ 〈ὁ〉 τὰ πάντων Διόδωρος ὁ τὰς Βιβλιοθήκας (—) Ἀλέξανδρός τε ὁ Πολυίστωρ (273 F 101) .... (14) μετὰ δὲ Ὠγυγὸν διὰ τὴν ἀπὸ τοῦ κατακλυσμοῦ πολλὴν φθορὰν ἀβασίλευτος ἔμεινεν ἡ νῦν Ἀττικὴ μέχρι | |
| 10 | Κέκροπος ἔτη ρπθ· τὸν γὰρ μετὰ Ὠγυγὸν Ἀκταῖον ἢ τὰ πλασσόμενα τῶν ὀνομάτων οὐδὲ γενέσθαι φησὶν Φιλόχορος. | |
3b,323a,F10b | [JUSTIN.] Cohort ad Graec. 9: καὶ οἱ τὰ Ἀθηναίων ἱστοροῦντες Ἑλλάνικός τε καὶ Φιλόχορος ὁ τὰς Ἀτθίδας, Κάστωρ τε καὶ Θάλλος καὶ Ἀλέξανδρος ὁ Πολυίστωρ, ἔτι δὲ οἱ σοφώτατοι Φίλων τε καὶ Ἰώσηπος οἱ τὰ Ἰουδαίων ἱστορήσαντες, ὡς σφόδρα ἀρχαίου καὶ παλαιοῦ τῶν Ἰουδαίων ἄρχοντος Μωυ‐ | |
| 5 | σέως μέμνηται. | |
3b,323a,F11 | HARPOKR. s.v. Ἐρυθραῖοι· Δημοσθένης ἐν Φιλιππικῶι η (8, 24). πόλις ἐν Ἰωνίαι Ἐρυθρά, μία τῶν ὑπὸ Νηλέως τοῦ Κόδρου κτισθεισῶν, ὥς φησιν Ἑλλάνικος ἐν Ἀτθίδι. | |
3b,323a,F13 | SCHOL. V ARISTOPH. Aves 873: οὐκέτι Κολαινίς] φησὶ δὲ Ἑλλάνικος Κόλαινον Ἑρμοῦ ἀπόγονον ἐκ μαντείου ἱερὸν ἱδρύσασθαι Κολαινίδος Ἀρτέμιδος· καὶ Φανόδημος ἐν τῆι δ (325 F 3). Εὐφρόνιος δέ φησιν ὅτι ἐν Ἀμαρύνθωι ἡ Κολαινίς, διὰ τὸ τὸν Ἀγαμέμνονα | |
| 5 | θῦσαι αὐτῆι ἐκεῖ κριὸν κόλον. ἐπὶ ταύτης δὲ Καλλίμαχος (F 76 Schn; 200b Pf) λέγει «τὴν ὡγαμέμνων, ὡς ὁ μῦθος, εἵσατο, / τῆι καὶ λίπουρα καὶ μόνωπα θύεται». τοῦτο δὲ μήποτε ἐσχεδίασται· οἱ γὰρ Μυρρινούσιοι Κολαινίδα ἐπονο‐ μάζουσι τὴν Ἄρτεμιν, ὥσπερ Πειραιεῖς τὴν Μουνυχίαν, Φιλαίδαι δὲ τὴν Βραυρωνίαν. | |
3b,323a,F14 | PLUTARCH. Thes. 17, 3: Ἑλλάνικος δέ φησιν οὐ τοὺς λαχόντας ἀπὸ κλήρου καὶ τὰς λαχούσας ἐκπέμπειν τὴν πόλιν, αὐτὸν δὲ τὸν Μίνω παραγινόμενον ἐκλέγεσθαι, καὶ τὸν Θησέα πάντων ἑλέσθαι πρῶτον ἐπὶ τοῖς | |
| ὁρισθεῖσιν· ὡρισμένον δ’ εἶναι τὴν μὲν ναῦν Ἀθηναίους παρέχειν, ἐμβάντας | ||
| 5 | δὲ πλεῖν σὺν αὐτῶι τοὺς ἠιθέους μηδὲν ὅπλον ἀρήιον ἐπιφερομένους, ἀπολομέ‐ νου δὲ τοῦ Μινωταύρου πέρας ἔχειν τὴν ποινήν. | |
3b,323a,F15 | PLUTARCH. Thes. 25, 5: καὶ τὸν ἀγῶνα πρῶτος ἔθηκε (scil. Θησεύς) κατὰ ζῆλον Ἡρακλέους, ὡς δι’ ἐκεῖνον Ὀλύμπια τῶι Διὶ καὶ δι’ αὐτὸν Ἴσθμια τῶι Ποσειδῶνι φιλοτιμηθεὶς ἄγειν τοὺς Ἕλληνας· ὁ γὰρ ἐπὶ Μελικέρτηι τεθεὶς αὐτόθι νυκτὸς ἐδρᾶτο, τελετῆς ἔχων μᾶλλον ἢ | |
| 5 | θέας καὶ πανηγυρισμοῦ τάξιν. (6) ἔνιοι δέ φασιν ἐπὶ Σκείρωνι τὰ Ἴσθμια τεθῆναι, τοῦ Θησέως ἀφοσιουμένου τὸν φόνον διὰ τὴν συγγένειαν· Σκείρωνα γὰρ υἱὸν εἶναι Κανήθου καὶ Ἡνιόχης τῆς Πιτθέως. οἱ δὲ Σίνιν, οὐ Σκείρωνα, καὶ τὸν ἀγῶνα τεθῆναι διὰ τοῦτον ὑπὸ Θησέως, οὐ δι’ ἐκεῖνον. ἔταξεν οὖν καὶ διωρίσατο πρὸς τοὺς Κορινθίους, Ἀθηναίων τοῖς ἀφικνουμένοις ἐπὶ τὰ Ἴσθμια παρέχειν προεδρίαν ὅσον ἂν τόπον ἐπίσχηι | |
| 10 | καταπετασθὲν τὸ τῆς θεωρίδος νεὼς ἱστίον, ὡς Ἑλλάνικος καὶ Ἄνδρων ὁ Ἁλικαρνασσεὺς (10 F 6) ἱστορήκασιν. | |
3b,323a,F16a | PLUTARCH. Thes. 26, 1: εἰς δὲ τὸν Πόντον ἔπλευσε τὸν Εὔξεινον, ὡς μὲν Φιλόχορος (328 F 110) καί τινες ἄλλοι λέγουσι, μεθ’ Ἡρα‐ κλέους ἐπὶ τὰς Ἀμαζόνας συστρατεύσας καὶ γέρας [ἀριστεῖον] Ἀντιόπην ἔλαβεν. οἱ δὲ πλείους, ὧν ἐστι καὶ Φερεκύδης (3 F 151) καὶ Ἑλλάνικος | |
| 5 | καὶ Ἡρόδωρος (31 F 25) ὕστερόν φασιν Ἡρακλέους ἰδιόστολον πλεῦσαι τὸν Θησέα καὶ τὴν Ἀμαζόνα λαβεῖν αἰχμάλωτον, πιθανώτερα λέγοντες· οὐδεὶς γὰρ ἄλλος ἱστόρηται τῶν μετ’ αὐτοῦ (scil. Ἡρακλέους) στρατευσάντων Ἀμαζόνα λαβεῖν αἰχμάλωτον. | |
3b,323a,F16b | SCHOL. TZETZ. Antehom. 23 p. 8 Schirach: Ἀμαζόνες δὲ κατὰ τίνος; ὅτι τὸν δεξιὸν μαστὸν ἔτεμον, ὅπως μὴ πρὸς τὰς τοξείας ἐμπεδὼν γένηται. τοῦτο δὲ ψεῦδος· ἀνηιροῦντο γὰρ ἄν. Ἑλλάνικος δέ φησι καὶ Διόδωρος (2, 45, 3) ὅτι πρὸ τοῦ ἀναφύεσθαι ταύτας τὸν τόπον σιδήρωι ἔκαιον, | |
| 5 | ὅπως μὴ ἀναφύοιτο. | |
3b,323a,F17a | PLUTARCH. Thes. 27, 1: πρόφασιν μὲν οὖν ταύτην ὁ τῶν Ἀμαζόνων πόλεμος ἔσχε· φαίνεται δὲ μὴ φαῦλον αὐτοῦ μηδὲ γυναικεῖον γενέσθαι τὸ ἔργον· οὐ γὰρ ἂν ἐν ἄστει κατεστρατοπέδευσαν οὐδὲ τὴν μάχην συνῆψαν ἐν χρῶι περὶ τὴν Πνύκα καὶ τὸ Μουσεῖον, εἰ μὴ κρατοῦσαι τῆς χώρας | |
| 5 | ἀδεῶς τῆι πόλει προσέμειξαν. (2) εἰ μὲν οὖν, ὡς Ἑλλάνικος ἱστόρηκε, τῶι Κιμμερικῶι Βοσπόρωι παγέντι διαβᾶσαι περιῆλθον, ἔργον ἐστὶ πιστεῦσαι· τὸ δ’ ἐν τῆι πόλει σχεδὸν αὐτὰς ἐνστρατοπεδεῦσαι μαρτυρεῖται καὶ τοῖς ὀνόμασιν τῶν τόπων καὶ ταῖς θήκαις τῶν πεσόντων (323 F 18). | |
3b,323a,F17b | SCHOL. TZETZ. LYK. Al. 1332: καὶ οὗτος μὲν διὰ τὸν ζωστῆρά φησιν αὐτὰς ἐπὶ τὰς Ἀθήνας στρατεῦσαι, Ἑλλάνικος δὲ ὁ Λέσβιός φησιν ὅτι παγέντος τοῦ Κιμμερικοῦ Βοσπόρου διέβησαν αὐτὸν καὶ ἦλθον εἰς τὴν Ἀττικὴν καὶ δ μησὶ πολεμήσασαι ὑπεστράφησαν· οὐ λέγει δὲ τὴν αἰτίαν. | |
3b,323a,F17c | SCHOL. TZETZ. Posthom. p. 7 Schi: τῶν ἱστορικῶν Ἑλλάνικος μὲν λέγει· τοῦ Κιμμερικοῦ συμπαγέντος | |
| Βοσπόρου / πάλαι περάσας ἦλθε τῶν Ἀμαζόνων / πλεῖστος στρατὸς χρύσασπις ἀργυρα‐ ξίνης/ θῆλυς φίλανδρος ἀρσενοβρεφοκτόνος./ μερίζει δὲ πρὸς πολλὰ τῆς γῆς τὰ πλάτη/ καὶ | ||
| 5 | τοὺς ἀραγμοὺς τῶν μαχῶν συνεκρότει. / ταυτὶ μὲν Ἑλλάνικος οὗ Λέσβος πάτρα. | |
3b,323a,F18 | PLUTARCH Thes. 31: ἤδη δὲ πεντήκοντα ἔτη γε‐ γονώς, ὥς φησιν Ἑλλάνικος, ἔπραξε τὰ περὶ τὴν Ἑλένην οὐ καθ’ ὥραν. ὅθεν ὡς δὴ μέγιστον ἐπανορθούμενοι τοῦτο τῶν ἐγκλημάτων ἔνιοι λέ‐ γουσιν οὐκ αὐτὸν ἁρπάσαι τὴν Ἑλένην, ἀλλ’ Ἴδα καὶ Λυγκέως ἁρπασάντων | |
| 5 | παρακαταθήκην λαβόντα τηρεῖν .... ἢ νὴ Δία Τυνδάρεω παραδόντος αὐτοῦ .... λαβεῖν. (2) τὰ δ’ εἰκότα καὶ πλείστους μάρτυρας ἔχοντα τοιαῦτά ἐστιν. ἦλθον μὲν εἰς Σπάρτην ἀμφότεροι (scil. Θησεὺς καὶ Πειρίθους) καὶ τὴν κόρην ἐν ἱερῶι Ἀρτέμιδος Ὀρθίας χορεύουσαν ἁρπάσαντες ἔφυγον· τῶν δὲ πεμφθέν‐ των ἐπὶ τὴν δίωξιν οὐ πορρωτέρω Τεγέας ἐπακολουθησάντων, ἐν ἀδείαι | |
| 10 | γενόμενοι καὶ διελθόντες τὴν Πελοπόννησον ἐποιήσαντο συνθήκας, τὸν μὲν λαχόντα κλήρωι τὴν Ἑλένην ἔχειν γυναῖκα, συμπράττειν δὲ θατέρωι γάμον ἄλλον. (3) ἐπὶ ταύταις δὲ κληρουμένων ταῖς ὁμολογίαις ἔλαχε Θησεύς, καὶ παραλαβὼν τὴν παρθένον οὔπω γάμων ὥραν ἔχουσαν εἰς Ἀφίδνας ἐκόμισε, καὶ τὴν μητέρα καταστήσας μετ’ αὐτῆς Ἀφίδνωι παρέδωκεν ὄντι φίλωι, | |
| 15 | διακελευσάμενος φυλάττειν καὶ λανθάνειν τοὺς ἄλλους. (4) αὐτὸς δὲ Πειρίθωι τὴν ὑπουργίαν ἀποδιδοὺς εἰς Ἤπειρον συναπεδήμησεν ἐπὶ τὴν Ἀιδωνέως θυγατέρα τοῦ Μολοσσῶν βασιλέως, ὃς τῆι γυναικὶ Φερσεφόνην ὄνομα θέμενος, Κόρην δὲ τῆι θυγατρί, τῶι δὲ κυνὶ Κέρβερον, ἐκέλευε τούτωι διαμάχεσθαι τοὺς μνωμένους τὴν παῖδα, καὶ λαβεῖν τὸν κρατήσαντα. (5) τοὺς μέντοι περὶ | |
| 20 | τὸν Πειρίθουν οὐ μνηστῆρας ἥκειν ἀλλ’ ἁρπασομένους πυνθανόμενος συνέλαβε, καὶ τὸν μὲν Πειρίθουν εὐθὺς ἠφάνισε διὰ τοῦ κυνός, τὸν δὲ Θησέα καθείρξας ἐφύλαττεν. | |
3b,323a,F19 | SCHOL. LYKOPHR. Al. 513: φησὶ δὲ ὁ Ἑλλάνικος ἑπταετῆ οὖσαν Ἑλένην ἁρπαγῆναι ὑπὸ Θησέως. Δοῦρις (76 F 92) δὲ λέγει ἀποδοθῆναι αὐτὴν τετοκυῖαν τὴν Ἰφιγένειαν. | |
3b,323a,F20 | SCHOL. A HOM. Il. Γ 144: Αἴθρη, Πιτθῆος θυγάτηρ] ἑτέρα τῆς Θησέως μητρός ἐστιν αὕτη ἡ Αἴθρα· αἰσχρὸν γὰρ ὑπάρχει θεραπαίνης τρόπωι ἀκολουθεῖν τῆι Ἑλένηι τὴν Αἴθραν ἑκυρὰν νομισθεῖσαν. ὡς γὰρ ἱστορεῖ Ἑλλάνικος, Πειρίθους καὶ Θησεύς, ὁ μὲν Διὸς ὤν, ὁ δὲ Ποσει‐ | |
| 5 | δῶνος, συνέθεντο γαμῆσαι Διὸς θυγατέρας, καὶ ἁρπάσαντες τὴν Ἑλένην κομιδῆ νέαν παρατίθενται εἰς Ἄφιδναν τῆς Ἀττικῆς Αἴθρηι τῆι Πιτθέως μὲν θυγατρί, μητρὶ δὲ Θησέως. οὕτως εἰς Ἅιδου παραγίνονται ἐπὶ τὴν Περσε‐ φόνην. οἱ δὲ Διόσκουροι, μὴ ἀπολαμβάνοντες τὴν ἀδελφήν, τὴν Ἀττικὴν πορθοῦ‐ σιν, Αἴθραν δὲ αἰχμαλωτίζουσιν. | |
3b,323a,F21a | SCHOL. EURIP. Hek. 123: τὼ Θησείδα δ’ ὄζω Ἀθη‐ νῶν] τοὺς Θησέως παῖδας ἔνιοί φασιν μὴ ἡγεμόνας στρατεύεσθαι ἐπὶ Ἴλιον μηδὲ τῆς συμμαχίας χάριν, ἀλλὰ ἀποληψομένους τὴν Αἴθραν· διὸ καὶ τὸν Ὅμηρον (Il. Β 552) λέγειν τὸν Μενεσθέα ἡγεῖσθαι τῶν Ἀθηναίων. Διονύσιος | |
| 5 | γοῦν ὁ τὸν Κύκλον ποιήσας (15 F 5) φησί· «Δημοφῶν δὲ ὁ Θησέως ἐδεῖτο αὐτοῖς δοῦναι Αἴθραν τὴν Πιτθέως τὴν τοῦ πατρὸς μητέρα, ὅπως αὐτὴν κομίσωσιν οἴκαδε. Μενέλαος δὲ πρὸς Ἑλένην πέμπει Ταλθύβιον κελεύσας ἄγειν Αἴθραν, καὶ Ἑλένη δωρησαμένη Αἴθραν παντοδαπῶι κόσμωι ἀποστέλλει πρὸς Δημοφῶντα καὶ Ἀκάμαντα. Ἑλλάνικος δέ φησιν | |
| 10 | αὐτοὺς ἐστρατευκέναι, ὅπως εἰ μὲν ἕλοιεν Ἴλιον, λάφυρον αὐτὴν λάβοιεν, εἰ δὲ μή, κἂν λυτρώσαιντο δώροις. φεύγειν δὲ αὐτοὺς διὰ τὸ μὴ βούλεσθαι ἄρχεσθαι ὑπὸ Μενεσθέως. ἦσαν δὲ μετὰ 〈τοῦ Ἐλεφήνορος τοῦ〉 Χαλκώδοντος τοῦ Ἄβαντος ἐν Εὐβοίαι. | |
3b,323a,F21b | CLEM. AL. Strom. 1, 104, 2: Ἑλλάνικος δὲ δωδεκάτηι Θαργηλιῶνος μηνὸς (scil. τὴν Τροίαν ἡιρῆσθαί φησιν)· καί τινες τῶν τὰ Ἀττικὰ συγγραψαμένων (329 F 3) ὀγδόηι φθίνοντος, βασιλεύοντος τὸ τελευταῖον ἔτος Μενεσθέως, πληθυούσης σελήνης .... | |
3b,323a,F21c | TZETZ. Posthom. 770: δωδεκάτη μὲν ἔην μηνὸς Θαργη‐ λιῶνος .... νὺξ δ’ ἄρ’ ἔην μέσση, λαμπρὰ δ’ ἐπέτελλε σελήνη .... Καλλιστὼ δ’ ἱέρεια ἔην κλειναῖς ἐν Ἀθήναις .... κείνηι ἐν ὥρηι, κείνηι νυκτί, ὁ Λέσβιος Ἑλλάνικος ἀείδει, σὺν τῶι καὶ Δοῦρις (76 F 41) Τροίαν ἑλέειν Παναχαιούς. | |
3b,323a,F22a | SCHOL. EURIP. Or. 1648: περὶ τῆς Ὀρέστου κρίσεως ἐν Ἀρείωι πάγωι ἱστορεῖ καὶ Ἑλλάνικος ταῦτα γράφων· «τοῖς ἐκ Λακε‐ δαίμονος ἐλθοῦσι καὶ τῶι Ὀρέστηι οἱ Ἀθηναῖοι *** ἔφρα‐ σαν. τέλος δὲ ἀμφοτέρων ἐπαινούντων οἱ Ἀθηναῖοι τὴν δίκην | |
| 5 | ἐνέστησαν ἐννέα γενεαῖς ὕστερον μετὰ τὴν Ἄρει καὶ Ποσειδῶνι περὶ Ἁλιρροθίου δίκην, μετὰ δὲ τὴν Κεφάλου τοῦ Δηιονέως, | |
| ὅστις τὴν Πρόκριν τὴν Ἐρεχθέως ἔχων γυναῖκα καὶ ἀποκτείνας ἐξ Ἀρείου πάγου δίκην [ὡς δικασθεὶς] ἔφυγεν, ἓξ γενεαῖς ὕστερον. μετὰ δὲ τὴν Δαιδάλου δίκην Τάλω σοφίας πέρι ἀγωνιζό‐ | ||
| 10 | μενον ἀδελφιδοῦν ἀποκτείναντος δολόεντι θανάτωι καὶ φυγόν‐ τος δίκην τρισὶ γενεαῖς ὕστερον αὕτη ἡ τῆς Κλυταιμνήστρας τῆς Τυνδάρεω Ἀγαμέμνονα ἀποκτεινάσης ὑπὲρ Ὀρέστου δίκη ἐγένετο». | |
3b,323a,F22b | ——1651 πάγοισιν ἐν Ἀρείοισιν] ἐνταῦθα πρῶτον μὲν Ἄρης καὶ Ποσειδῶν ἠγωνίσαντο, δεύτερον δὲ μετὰ τρεῖς γενεὰς Κέφαλος 〈ὁ〉 Δηιονέως ἐπὶ γυναικὶ Πρόκριδι, καὶ μετὰ τρεῖς Δαίδαλος ἐπὶ τῶι ἀδελφιδῶι Τάλωι, εἶτα μετὰ τρεῖς Ὀρέστης, ὡς Ἑλλάνικος. | |
3b,323a,F23 | SCHOL. T PLATON Symp. 208 D: (1) Κόδρος ἦν ἀπὸ Δευκαλίωνος, ὥς φησιν Ἑλλάνικος. γίνεται γὰρ Δευκαλίωνος μὲν καὶ Πύρρας, ὡς δέ τινες Διὸς καὶ Πύρρας, Ἕλλην· Ἕλληνος δὲ καὶ Ὀθρηίδος Ξοῦθος Αἴολος Δῶρος Ξενοπάτρα· Αἰόλου δὲ καὶ Ἴφιδος τῆς Πηνειοῦ Σαλμω‐ | |
| 5 | νεύς· Σαλμωνέως δὲ καὶ Ἀλκιδίκης Τυρώ· ἧς καὶ Ποσειδῶνος Νηλεύς· Νηλέυς δὲ καὶ Χλωρίδος Περικλύμενος· Περικλυμένου δὲ καὶ Πεισιδίκης Βῶρος· Βώρου δὲ καὶ Λυσιδίκης Πένθιλος· Πενθίλου δὲ καὶ Ἀγχιρρόης Ἀνδρόπομπος· Ἀνδροπόμπου δὲ καὶ Ἡνιόχης τῆς Ἁρμενίου τοῦ Ζευξίππου τοῦ Εὐμήλου τοῦ Ἀδμήτου Μέλανθος. οὗτος Ἡρακλειδῶν ἐπιόντων ἐκ Μεσσήνης εἰς Ἀθήνας | |
| 10 | ὑπεχώρησε, καὶ αὐτῶι γίνεται παῖς Κόδρος. (2) χρόνωι δὲ ὕστερον γενομένης τοῖς Βοιωτοῖς ἀμφισβητήσεως πρὸς Ἀθηναίους, ὡς μέν τινες περὶ Οἰνόης καὶ Πανάκτου, ὡς δέ τινες περὶ Μελαινῶν, καὶ τῶν Βοιωτῶν ἀξιούντων τοὺς βασιλέας προκινδυνεῦσαι περὶ τῆς χώρας εἰς μονομαχίαν καταστάντας, Ξάνθιος μὲν ὁ τῶν Βοιωτῶν βασιλεὺς ὑποδέχεται, Θυμοίτης δὲ ὁ τῶν Ἀθηναίων | |
| 15 | ἀρνεῖται, λέγων τῶι βουλομένωι μονομαχεῖν τῆς ἀρχῆς παραχωρεῖν. Μέλανθος δὲ ὑποστὰς τὸν κίνδυνον ἐπὶ τῶι βασιλεῦσαι τῶν Ἀθηναίων αὐτὸν καὶ τοὺς ἐξ αὐτοῦ, ὁπλισάμενος προήιει· καὶ πλησίον τοῦ Ξανθίου γενόμενος εἶπεν ‘ἀδικεῖς, ὦ Ξάνθιε, σὺν ἑτέρωι ἐπ’ ἐμὲ ἥκων καὶ οὐ μόνος ὡς ὡμολόγητο‘. Ξάνθιος δὲ ταῦτα ἀκούσας μετεστράφη θεάσασθαι βουλόμενος εἴ τις αὐτῶι | |
| 20 | ἑπόμενος εἴη, καὶ μεταστραφέντα βαλὼν αὐτὸν ἀπέκτεινε, καὶ βασιλεὺς τῆς Ἀττικῆς ἐγένετο· ὅθεν τοῖς Ἀθηναίοις κρατήσασι τῆς χώρας ἔδοξεν ἑορτὴν ἄγειν, ἣν πάλαι μὲν Ἀπατηνόρια, ὕστερον δὲ Ἀπατούρια ἐκάλουν ὡς ἀπὸ τῆς γενομένης ἀπάτης. (3) Μελάνθου δὲ Κόδρος γενόμενος ἐκδέχεται τὴν βασιλείαν, ὃς καὶ ὑπὲρ τῆς πατρίδος ἀπέθανε τρόπωι τοιῶιδε. πολέμου τοῖς | |
| 25 | Δωριεῦσιν ὄντος πρὸς Ἀθηναίους, ἔχρησεν ὁ θεὸς τοῖς Δωριεῦσιν αἱρήσειν τὰς Ἀθήνας, εἰ Κόδρον τὸν βασιλέα μὴ φονεύσωσι. γνοὺς δὲ τοῦτο ὁ Κόδρος, στείλας ἑαυτὸν εὐτελεῖ σκευῆι ὡς ξυλιστὴν καὶ δρέπανον λαβών, ἐπὶ τὸν χάρακα τῶν πολεμίων προήιει. δύο δὲ αὐτῶι ἀπαντησάντων πολεμίων, τὸν μὲν ἕνα πατάξας κατέβαλεν, ὑπὸ δὲ τοῦ ἑτέρου ἀγνοηθεὶς ὅστις ἦν πληγεὶς ἀπέθανε, | |
| 30 | καταλιπὼν τὴν ἀρχὴν Μέδοντι τῶι πρεσβυτέρωι τῶν παίδων· ὁ δὲ νεώτερος αὐτοῦ παῖς Νηλεὺς τῆς δωδεκαπόλεως Ἰωνίας κτίστης ἐγένετο. ἀφ’ οὗ φασιν Ἀθηναίοις τὴν τῶν Κοδριδῶν εὐγένειαν εἰς παροιμίαν περιστῆναι ‘εὐγενέστερος Κόδρου‘ ἐπὶ τῶν πάνυ εὐγενῶν. | |
3b,323a,F24a | [PLUTARCH.] Vitae X Orat. 834 B (PHOT. Bibl. 261 p. 488 a 23): Ἀνδοκίδης Λεωγόρου μὲν ἦν πατρὸς 〈τοῦ Ἀνδοκίδου〉 τοῦ θεμένου ποτὲ πρὸς Λακεδαιμονίους εἰρήνην Ἀθηναίοις, τῶν δήμων δὲ Κυδαθήναιος ἢ Θορ〈αι〉εύς, γένους εὐπατριδῶν· ὡς δ’ Ἑλλάνικος καὶ | |
| 5 | ἀπὸ Ἑρμοῦ· καθήκει γὰρ εἰς αὐτὸν τὸ Κηρύκων γένος. διὸ καὶ προεχειρίσθη ποτὲ μετὰ Γλαύκωνος σὺν ναυσὶν εἴκοσι Κερκυραίοις βοηθήσων διαφερομένοις πρὸς Κορινθίους. μετὰ δὲ ταῦτα αἰτιαθεὶς ἀσεβεῖν ὡς καὶ αὐτὸς τοὺς Ἑρμᾶς περικόψας καὶ εἰς τὰ τῆς Δήμητρος ἁμαρτὼν μυστήρια, κριθεὶς ἐπὶ τούτοις ἀπέφυγεν ἐπὶ τῶι μηνύσειν τοὺς ἀδικοῦντας. | |
3b,323a,F24b | PLUTARCH. Alkib. 21, 1: τῶν οὖν δεθέντων καὶ φυλαττομένων ἐπὶ κρίσει τότε καὶ Ἀνδοκίδης ἦν ὁ ῥήτωρ, ὃν Ἑλλάνικος ὁ συγγραφεὺς εἰς τοὺς Ὀδυσσέως ἀπογόνους ἀνήγαγεν. | |
3b,323a,F24c | SUDA s.v. Ἀνδο‐ κίδης· Ἀθηναῖος, ῥήτωρ τῶν πρωτευόντων δέκα εἷς, υἱὸς Λεωγόρου, ἀπό‐ γονος Τηλεμάχου τοῦ Ὀδυσσέως καὶ Ναυσικάας, ὥς φησιν Ἑλλάνικος. | |
3b,323a,F25 | SCHOL. RV ARISTOPH. Ran. 694: καὶ Πλαταιᾶς εὐθὺς | |
| εἶναι κἀντὶ δούλων δεσπότας] τοὺς συνναυμαχήσαντας δούλους Ἑλλάνικός φησιν ἐλευθερωθῆναι καὶ ἐγγραφέντας ὡς Πλαταιεῖς συμπολιτεύσασθαι αὐτοῖς, διεξιὼν τὰ ἐπὶ Ἀντιγένους τοῦ 〈πρὸ〉 Καλλίου. | ||
3b,323a,F26* | SCHOL. V ARISTOPH. Ran. 720: ἔς τε τἀρχαῖον νόμισμα καὶ τὸ καινὸν χρυσίον] τῶι προτέρωι ἔτει ἐπὶ Ἀντιγένους Ἑλλάνικός φησι χρυσοῦν νόμισμα κοπῆσαι. καὶ Φιλόχορος (328 F 141) ὁμοίως τὸ ἐκ τῶν χρυσῶν Νικῶν. | |
3b,323a,F27 | HARPOKR. s.v. αὐτόχθονες· οἱ Ἀθηναῖοι· Δημοσθένης ἐν τῶι περὶ τῆς παραπρεσβείας (19, 261) «μόνοι γὰρ τῶν πάντων αὐτόχθο‐ νες ὑμεῖς ἐστε». Ἀπολλόδωρος ἐν τοῖς Περὶ θεῶν (244 F 106) κληθῆναί φησιν αὐτοὺς αὐτόχθονας, ἐπεὶ τὴν χθόνα, τουτέστιν τὴν γῆν, ἀργὴν οὖσαν | |
| 5 | πρῶτοι εἰργάσαντο· οἱ δὲ διὰ τὸ μὴ εἶναι αὐτοὺς ἐπήλυδας. ὁ δὲ Πίνδαρος (F 253 Schr) καὶ ὁ τὴν Δαναίδα πεποιηκὼς (F 2 Ki) φασὶν Ἐριχθόνιον τὸν Ἡφαίστου ἐκ γῆς φανῆναι. αὐτόχθονες δὲ καὶ Ἀρκάδες ἦσαν, ὡς Ἑλλάνικός φησιν, καὶ Αἰγινῆται καὶ Θηβαῖοι. | |
3b,323a,F28 | PLUTARCH. De Herod. mal. 36 p. 869 A: ‘Νάξιοι γὰρ τρεῖς ἔπεμψαν τριήρεις συμμάχους τοῖς βαρβάροις, εἷς δὲ τῶν τριηράρχων Δημόκριτος ἔπεισε τοὺς ἄλλους ἑλέσθαι τὰ τῶν Ἑλλήνων‘ (Herodt. 8, 46, 3). οὕτως οὐδ’ ἐπαινεῖν ἄνευ τοῦ ψέγειν οἶδεν, ἀλλ’ ἵν’ εἷς ἀνὴρ ἐγκωμιασθῆι, | |
| 5 | πόλιν ὅλην δεῖ κακῶς ἀκοῦσαι καὶ δῆμον. 〈ἀντι〉μαρτυρεῖ δ’ αὐτῶι τῶν μὲν πρεσβυτέρων Ἑλλάνικος, τῶν δὲ νεωτέρων Ἔφορος (70 F 187), ὁ μὲν ἕξ, ὁ δὲ πέντε ναυσὶ αὐτοὺς Ναξίους ἐλθεῖν τοῖς Ἕλλησι βοηθοῦντας ἱστορήσας. | |
3b,323a,F29 | HARPOKR. s.v. εἱλωτεύειν· .... εἵλωτες γὰρ οἱ μὴ γόνωι δοῦλοι Λακεδαιμονίων, ἀλλ’ οἱ πρῶτοι χειρωθέντες τῶν Ἕλος τὴν πόλιν | |
| οἰκούντων, ὡς ἄλλοι τε πολλοὶ μαρτυροῦσι καὶ Ἑλλάνικος ἐν τῆι α. | ||
3b,601a,F1 | HARPOKR. s.v. τετραρχία· .... τεττάρων μερῶν ὄντων τῆς Θετταλίας, ἕκαστον μέρος τετρὰς ἐκαλεῖτο, καθά φησιν Ἑλλάνικος ἐν τοῖς Θετταλικοῖς· ὀνόμα〈τα〉 δέ φησιν εἶναι ταῖς τετράσι Θετταλιῶτιν, Φθιῶτιν, Πελασγιῶτιν, Ἑστιαιῶτιν. καὶ Ἀριστοτέλης δὲ (IV) ἐν τῆι κοινῆι Θετταλῶν | |
| 5 | πολιτείαι ἐπὶ Ἀλεύα τοῦ πυρροῦ διηιρῆσθαί φησιν εἰς δ μοίρας τὴν Θετταλίαν. | |
3b,601a,F2 | NAT. COM. Myth. 9, 4 p. 951 ed Genev.: Peleus ob amores Cretheis uxoris Acasti, quia noluisset illi ad turpitudinem parere, accusatus apud Acastum tentatae pudicitiae, in deserta Pelei montis deductus est atque arbori nudus alligatus, ut a feris sylvestribus voraretur. dicunt deos innocentiae misertos Volcanum ad Peleum sol‐ | |
| 5 | vendum misisse, atque ensem illi insuper donasse, quo feras irruentes posset trucidare. sic igitur solutus ivit in Thessaliam, Acastumque ipsum et universam Iolcum debel‐ lavit, ut inquit Hellanicus Lesbius in Rebus Thessalicis. | |
3c,608a,F1 | ATHEN. 11, 46 p. 470 D: Ἑλλάνικος ἐν Αἰγυ‐ πτιακοῖς οὕτως γράφει· «Αἰγυπτίων ἐν τοῖς οἴκοις κεῖται φιάλη χαλκῆ καὶ κύαθος χαλκοῦς καὶ ἠθάνιον χάλκεον». | |
3c,608a,F2 | ATHEN. 15, 25 p. 679 F—680 C: περὶ δὲ τῶν ἐν Αἰγύ‐ πτωι αἰεὶ ἀνθούντων στεφάνων Ἑλλάνικος ἐν τοῖς Αἰγυπτιακοῖς οὕτως γράφει· «πόλις ἐπιποταμίη, Τίνδιον ὄνομα αὐτῆι, θεῶν ὁμήγυρις· καὶ ἱερὸν μέγα καὶ ἁγνὸν ἐν μέσηι τῆι πόλει λίθινον, καὶ θύρετρα | |
| 5 | λίθινα. ἔσω τοῦ ἱεροῦ ἄκανθοι πεφύκασι λευκαὶ καὶ μέλαιναι· ἐπ’ αὐτῆισι στέφανοι ἐπιβέβληνται ἄνω τῆς ἀκάνθου τοῦ ἄνθεος καὶ ῥοιῆς [ἄνθος] καὶ ἀμπέλου πεπλεγμένοι· καὶ οὗτοι αἰεὶ ἀν‐ θέουσι· τοὺς [στεφάνους] ἀπέθεντο οἱ θεοὶ ἐν Αἰγύπτωι, πυθόμενοι βασιλεύειν τὸν Βάβυν, ὅς ἐστι Τυφών.» | |
| 10 | ὁ δὲ προειρημένος Ἑλλάνικος καὶ Ἄμασιν Αἰγύπτου βασιλεῦσαι, ἰδιώτην ὄντα καὶ τῶν τυχόντων κατὰ τὸν πρῶτον βίον, διὰ στεφάνου δωρεάν, ὃν ἔπεμψεν ἀνθέων πλεξάμενος τῆι ὥραι περικαλλεστάτων γενέθλια ἐπιτελοῦντι Πατάρμιδι τῶι τῆς Αἰγύπτου τότε βασιλεύοντι· τοῦτον γὰρ ἡσθέντα τῶι κάλλει τοῦ στεφάνου καὶ ἐπὶ δεῖπνον καλέσαι τὸν Ἄμασιν, καὶ μετὰ ταῦτα | |
| 15 | τῶν φίλων ἕνα αὐτὸν ἔχοντα ἐκπέμψαι ποτὲ καὶ στρατηγόν, Αἰγυπτίων αὐτῶι πολεμούντων, ὑφ’ ὧν διὰ τὸ τοῦ Πατάρμιδος μῖσος ἀποφανθῆναι βασιλέα. | |
3c,608a,F3 | ARRIAN. Diss. Epict. 2, 19, 13/4: τῶν ὄντων τὰ μέν ἐστιν ἀγαθά, τὰ | |
| δὲ κακά, τὰ δ’ ἀδιάφορα ... —πόθεν οἶδας; —Ἑλλάνικος λέγει ἐν τοῖς Αἰγυπτιακοῖς. | ||
3c,608a,F4 | DIOD. 1, 37, 2: ὅλως γὰρ ὑπὲρ τῆς ἀναβάσεως τοῦ Νείλου καὶ τῶν πηγῶν, ἔτι δὲ τῆς εἰς θάλατταν ἐκβολῆς καὶ τῶν ἄλλων ὧν ἔχει διαφο‐ ρῶν παρὰ τοὺς ἄλλους ποταμούς .... (3) οἱ μὲν γὰρ περὶ τὸν Ἑλλάνικον καὶ Κάδμον (489 F 1), ἔτι δ’ Ἑκαταῖον (1 F 302) καὶ πάντες οἱ τοιοῦτοι παλαιοὶ | |
| 5 | παντάπασιν ὄντες εἰς τὰς μυθώδεις ἀποφάσεις ἀπέκλιναν. | |
3c,608a,F5 | ANTIGON. Hist. mir. 126: Ἑλλάνικος δ’ ὁ Λέσβιος ἐν Θή‐ βαις ταῖς Αἰγυπτίαις ἱστορεῖ σπήλαιον 〈εἶναι〉 ἐν ἄστει, καθ’ ὃ εἶναι [μὲν] τὰς μὲν τριακάδας νηνεμίαν, τὰς δ’ ἄλλας ἡμέρας ἄνεμον. | |
3c,608a,F6 | ATHEN. 1, 61 p. 34 A: Θεόπομπος ὁ Χῖος (115 F 277) τὴν ἄμπελον ἱστορεῖ εὑρεθῆναι ἐν Ὀλυμπίαι παρὰ τὸν Ἀλφειόν .... Ἑλλά‐ νικος δέ φησιν ἐν τῆι Πλινθίνηι πόλει Αἰγύπτου πρῶτον εὑρεθῆναι τὴν ἄμ‐ πελον. | |
3c,608a,F7 | PLUTARCH. De Is. 34 p. 364 D: ... καὶ τὸν Διόνυσον Ὕην ὡς κύριον τῆς ὑγρᾶς φύσεως (scil. Ἕλληνες καλοῦσιν), οὐχ ἕτερον ὄντα τοῦ Ὀσίριδος· καὶ γὰρ τὸν Ὄσιριν Ἑλλάνικος Ὕσιριν ἔοικεν ἀκηκοέναι ὑπὸ τῶν ἱερέων λεγόμενον· οὕτω γὰρ ὀνομάζων διατελεῖ τὸν θεόν, | |
| 5 | εἰκότως ἀπὸ τῆς φύσεως καὶ τῆς εὑρέσεως (?). | |
3c,645a,F1 | ATHEN. 14, 66 p. 652 A: φοίνικα δὲ τὸν καρπὸν καὶ Ἑλλάνικος κέκληκεν ἐν τῆι Εἰς Ἄμμωνος ἀναβάσει, εἰ γνήσιον τὸ σύγ‐ γραμμα. | |
3c,687a,F1a | STEPH. BYZ. s.v. Ἀρταία· Περσικὴ χώρα, ἣν ἐπόλισε Πέρσης ὁ Περσέως καὶ Ἀνδρομέδας· Ἑλλάνικος ἐν Περσικῶν α. οἱ οἰκοῦντες Ἀρταῖοι· ἀρταίους δὲ Πέρσαι [ὥσπερ οἱ Ἕλληνες] τοὺς παλαιοὺς ἀνθρώπους [ἥρωας] καλοῦσι ... Ἡρόδοτος (1, 125, 3) Ἀρτεάτας αὐτοὺς | |
| 5 | καλεῖ διὰ τοῦ ε ψιλοῦ. | |
3c,687a,F1b | —s.v. Χαλδαῖοι· †οἱ πρότερον Κηφῆνες† ἀπὸ Κηφέως τοῦ πατρὸς Ἀνδρομέδας, ἀφ’ ἧς καὶ τοῦ Περσέως τοῦ Δανάης καὶ Διὸς Πέρσης, ἀφ’ οὗ οἱ Κηφῆνες [καὶ Χαλδαῖοι] πρότερον 〈καλούμενοι Πέρσαι〉 ἐκλήθησαν, ὡς εἴρηται ἐν τῶι περὶ Κηφηνίας. Ἑλλάνικος δέ φησιν ἐν α Περ‐ | |
| 5 | σικῶν οὕτω· «Κηφέος οὐκέτι ζῶντος, στρατευσάμενοι [ἐκ Βα‐ | |
| βυλῶνος] ἀνέστησαν ἐκ τῆς χώρας καὶ τὴν Ἀρταίαν ἔσχον· 〈τῆς δὲ Βαβυλῶνοσ〉 οὐκέτι ἡ χώρη Κηφηνίη καλέεται, οὐδ’ οἱ ἄνθρωποι οἱ ἐνοικοῦντες Κηφῆνες, ἀλλὰ Χαλδαῖοι· καὶ ἡ χώρα αὕτη πᾶσα νῦν Χαλδαικὴ καλεῖται». | ||
3c,687a,F2a | SCHOL. V ARISTOPH. Av. 1021: ὁ δὲ Ἑλλάνικος ἐν τοῖς Περσικοῖς δύο φησὶ Σαρδαναπάλους γεγονέναι. | |
3c,687a,F2b | PHOT. SUD. s.v. Σαρδαναπάλους· ἐν β Περσικῶν δύο φησὶ γεγονέναι 〈Ἑλλάνικος, ὡσαύτως δὲ καὶ〉 Καλλισθένης (124 F 34), ἕνα μὲν δραστήριον καὶ γενναῖον, ἄλλον δὲ μαλακόν. ἐν Νίνωι δ’ ἐπὶ τοῦ μνήματος αὐτοῦ τοῦτ’ ἐπιγέγραπται· «〈Σαρδανάπαλλοσ〉 Ἀνακυνδαράξου παῖς | |
| 5 | Ταρσόν τε καὶ Ἀγχιάλην ἔδειμεν ἡμέρηι μιῆι. ἔσθιε, πῖνε, ὄχευε, ὡς τά γε ἄλλα οὐδὲ τούτου ἐστὶν ἄξια, τουτέστιν τοῦ τῶν δακτύλων ἀποκροτήματος. τὸ γὰρ ἐφεστὸς τῶι μνήματι ἄγαλμα ὑπὲρ τῆς κεφαλῆς ἔχον τὰς χεῖρας πεποίηται, ὡς ἂν ἀποληκοῦν τοῖς δακτύλοις. ταὐτὸ καὶ ἐν Ἀγχιάλωι τῆι πρὸς Ταρσῶι ἐπιγέγραπται, ἥτις νῦν καλεῖται Ζεφύριον. | |
3c,687a,F3 | HARPOKR. s.v. Στρέψα· ... πόλις ἐστὶ τῆς Θράικης, ὡς Ἑλλάνικος ἐν β Περσικῶν ὑποσημαίνει. | |
3c,687a,F4 | STEPH. BYZ. s.v. Τυρόδιζα· πόλις Θράικης μετὰ Σέρριον. Ἑλλάνικος δὲ Τυρόριζαν αὐτήν φησιν ἐν Περσικῶν β. | |
3c,687a,F5a | STEPH. BYZ. s.v. Ἀρία· θηλυκῶς καὶ οὐδετέ‐ ρως. Περσικὴ χώρα, ὡς Ἑλλάνικος. τὸ ἐθνικὸν Ἄριοι, ὡς αὐτός φησι, καὶ Ἀριεύς. | |
3c,687a,F5b | PAUSAN. 2, 3, 8: Μήδεια δὲ .... ἐξ Ἀθηνῶν ἔφυγε· παρα‐ γενομένη δὲ ἐς τὴν λεγομένην τότε Ἀρίαν, τοῖς ἀνθρώποις ἔδωκε τὸ ὄνομα καλεῖσθαι Μήδους ἀπ’ αὐτῆς. τὸν δὲ παῖδα ὃν ἐπήγετο φεύγουσα ἐς τοὺς Ἀρίους, γενέσθαι λέγουσιν ἐξ Αἰγέως, ὄνομα δέ οἱ Μῆδον εἶναι· Ἑλλάνικος δὲ | |
| 5 | αὐτὸν Πολύξενον καλεῖ, καὶ πατρὸς Ἰάσονός φησιν εἶναι. | |
3c,687a,F7a | ANON. De mul. 7: Ἄτοσσα· ταύτην φησὶν Ἑλλά‐ νικος ὑπὸ τοῦ πατρὸς Ἀριάσπου ὡς ἄρρενα τραφεῖσαν διαδέξασθαι τὴν βασι‐ λείαν. κρυβοῦσαν δὲ τὴν τῶν γυναίων ἐπίνοιαν, τιάραν πρώτην φορέσαι, πρῶτον δὲ καὶ ἀναξυρίδας, καὶ τὴν τῶν εὐνούχων ὑπουργίαν εὑρεῖν, καὶ διὰ βίβλων τὰς | |
| 5 | ἀποκρίσεις ποιεῖσθαι. πολλὰ δὲ ὑποτάξασα ἔθνη, πολεμικωτάτη καὶ ἀνδρειο‐ τάτη ἐν παντὶ ἔργωι ἐγένετο. | |
3c,687a,F7b | TATIAN. Πρ. Ἕλλ. 1 (CLEM. AL. Strom. 1, 76, 10; EUSEB. P. E. 10, 6, 13): καὶ ἐπιστολὰς συντάσσειν (scil. εὗρεν) ἡ Περσῶν ποτε ἡγησαμένη γυνή, καθά φησιν Ἑλλάνικος· Ἄτοσσα δὲ ὄνομα αὐτῆι ἦν. | |
3c,687a,F7c | DONAT. TERENT. Eun. 167: eunuchos a Persis institutos putant ex captivis; a Babylonibus enim Hellanicus auctor exstat id habuisse. | |
3c,687a,F8 | SCHOL. AISCHYL. Pers. 770: Κύρου υἱὸς Καμβύσης· ἀδελφοὶ δὲ κατὰ Ἑλλάνικον Μάραφις, Μέρφις. | |
3c,687a,F9 | SCHOL. AISCHYL. Pers. 778: πέμπτος δὲ Μάρδος ἦρξεν, αἰσχύνη πάτραι / θρόνοισί τ’ ἀρχαίοισι· τὸν δὲ σὺν δόλωι / Ἀρταφρένης ἔκτεινεν ἐσθλὸς ἐν δόμοις / σὺν ἀνδράσιν φίλοισιν] τοῦτον Ἑλλάνικος Δαφέρνην καλεῖ. | |
3c,687a,F10 | SCHOL. AISCHYL. Pers. 719: Ἡρόδοτος (7, 2, 2) ζ φησὶ Δαρείου παῖδας εἶναι, Ἑλλάνικος δὲ ια. | |
3c,687a,F11 | PLUTARCH. De Herod. mal. 36 p. 869 A: ‘Νάξιοι γὰρ τρεῖς ἔπεμψαν τριήρεις συμμάχους τοῖς βαρβάροις, εἷς δὲ τῶν τριηράρχων Δημόκριτος ἔπεισε τοὺς ἄλλους ἑλέσθαι τὰ τῶν Ἑλλήνων‘ (Herodt. 8, 46, 3) ... 〈ἀντι〉μαρτυρεῖ δ’ αὐτῶι τῶν μὲν πρεσβυτέρων Ἑλλάνικος, τῶν δὲ νεωτέ‐ | |
| 5 | ρων Ἔφορος (70 F 187), ὁ μὲν ἕξ, ὁ δὲ πέντε ναυσὶ αὐτοὺς Ναξίους ἐλθεῖν | |
| τοῖς Ἕλλησι βοηθοῦντας ἱστορήσας. | ||