TLG 0515 002 :: TIMOCLES :: Fragmenta TIMOCLES Comic., fiq Timocles Trag. Fragmenta p. 613, fr. 5: line 2 supplied from vol. 5.1, p. 96 Citation: Play — fragment — (line) | ||
Aigtit | ΑΙΓΥΠΤΙΟΙ. | |
Aig1 | Πῶς ἂν μὲν οὖν σώσειεν ἶβις ἢ κύων; ὅπου γὰρ εἰς τοὺς ὁμολογουμένους θεούς ἀσεβοῦντες οὐ διδόασιν εὐθέως δίκην, τίν’ αἰελούρου βωμὸς ἐπιτρίψειεν ἄν; | |
Baltit | ΒΑΛΑΝΕΙΟΝ. | 590 |
Daktit | ΔΑΚΤΥΛΙΟΣ. | |
Dak1 | Γαλεοὺς καὶ βατίδας ὅσα τε τῶν γενῶν ἐν ὀξυλιπάρῳ τρίμματι σκευάζεται. | |
Deltit | ΔΗΛΟΣ. | |
Del1 | Α. Δημοσθένης τάλαντα πεντήκοντ’ ἔχει. Β. μακάριος, εἴπερ μεταδίδωσι μηδενί. Α. καὶ Μοιροκλῆς εἴληφε χρυσίον πολύ. Β. ἀνόητος ὁ διδούς, εὐτυχὴς δ’ ὁ λαμβάνων. | |
5 | Α. εἴληφε καὶ Δήμων τι καὶ Καλλισθένης. Β. πένητες ἦσαν, ὥστε συγγνώμην ἔχω. Α. ὅ τ’ ἐν λόγοισι δεινὸς Ὑπερείδης ἔχει. Β. τοὺς ἰχθυοπώλας οὗτος ἡμῖν πλουτιεῖ, | |
---|---|---|
ὀψοφάγος ὥστε τοὺς λάρους εἶναι Σύρους. | 591 | |
Demtit | ΔΗΜΟΣΑΤΥΡΟΙ. | |
Dem1 | Οὐδ’ ὁ Χαβρίου Κτήσιππος ἔτι τρὶς κείρεται, ἐν ταῖς γυναιξὶ λαμπρὸς οὐκ ἐν ἀνδράσιν. | |
Dionusitit | ΔΙΟΝΥΣΙΑΖΟΥΣΑΙ. | |
Dionusi1 | Ὦ τᾶν, ἄκουσον ἤν τί σοι μέλλω λέγειν. ἄνθρωπός ἐστι ζῷον ἐπίπονον φύσει, καὶ πολλὰ λυπήρ’ ὁ βίος ἐν ἑαυτῷ φέρει. παραψυχὰς οὖν φροντίδων ἀνεύρατο | |
5 | ταύτας· ὁ γὰρ νοῦς τῶν ἰδίων λήθην λαβών | |
πρὸς ἀλλοτρίῳ τε ψυχαγωγηθεὶς πάθει, μεθ’ ἡδονῆς ἀπῆλθε παιδευθεὶς ἅμα. τοὺς γὰρ τραγῳδοὺς πρῶτον, εἰ βούλει, σκόπει ὡς ὠφελοῦσι πάντας. ὁ μὲν ὢν γὰρ πένης | 592 | |
10 | πτωχότερον αὑτοῦ καταμαθὼν τὸν Τήλεφον γενόμενον ἤδη τὴν πενίαν ῥᾷον φέρει. ὁ νοσῶν τι μανικὸν Ἀλκμέων’ ἐσκέψατο. ὀφθαλμιᾷ τις, εἰσὶ Φινεῖδαι τυφλοί. τέθνηκέ τῳ παῖς, ἡ Νιόβη κεκούφικεν. | |
15 | χωλός τίς ἐστι, τὸν Φιλοκτήτην ὁρᾷ. γέρων τις ἀτυχεῖ, κατέμαθεν τὸν Οἰνέα. ἅπαντα γὰρ τὰ μείζον’ ἢ πέπονθέ τις ἀτυχήματ’ ἄλλοις γεγονότ’ ἐννοούμενος | |
τὰς αὐτὸς αὑτοῦ συμφορὰς ἧττον στένει. | 593 | |
Dionusotit | ΔΙΟΝΥΣΟΣ. | |
Dionuso1 | Α. Ὁ δ’ Ἀχαρνικὸς Τηλέμαχος ἔτι δημηγορεῖ; Β. οὗτος δ’ ἔοικε τοῖς νεωνήτοις Σύροις. Α. πῶς ἢ τί πράττων; βούλομαι γὰρ εἰδέναι. Β. θάργηλον οὗτος ἀγκάλῃ χύτραν φέρει. | |
Dratit | ΔΡΑΚΟΝΤΙΟΝ. | |
Dra1 | Ἔπειτ’ ἐγὼ παράσιτον ἐπιτρέψω τινὶ | |
κακῶς λέγειν; ἥκιστά γ’· οὐδέν ἐστι γὰρ ἐν τοῖς τοιούτοις χρησιμώτερον γένος. εἰ δ’ ἔστι τὸ φιλέταιρον ἕν τι τῶν καλῶν, | 594 | |
5 | ἀνὴρ παράσιτος τοῦτο ποιεῖ διὰ τέλους. ἐρᾷς, συνεραστὴς ἀπροφάσιστος γίγνεται. πράττεις τι, πράξει συμπαρὼν ὅ τι ἂν δέῃ, δίκαια ταὐτὰ τῷ τρέφοντι νενομικώς, ἐπαινέτης θαυμαστὸς οἷος τῶν φίλων. | |
10 | χαίρουσι δείπνων ἡδοναῖς ἀσυμβόλοις. τίς δ’ οὐχὶ θνητῶν; ἢ τίς ἥρως ἢ θεὸς ἀποδοκιμάζει τὴν τοιαύτην διατριβήν; ἵνα μὴ δὲ πολλὰ μακρολογῶ δι’ ἡμέρας, τεκμήριόν τι παμμέγεθες οἶμαί γ’ ἐρεῖν, | |
15 | ὁ τῶν παρασίτων ὡς τετίμηται βίος· γέρα γὰρ αὐτοῖς ταὐτὰ τοῖς τὠλύμπια νικῶσι δίδοται χρηστότητος οὕνεκα, σίτησις. οὗ γὰρ μὴ τίθενται συμβολαί, | |
πρυτανεῖα ταῦτα πάντα προσαγορεύεται. | 595 | |
Epistit | ΕΠΙΣΤΟΛΑΙ. | |
Epis1 | Οἴμοι κακοδαίμων, ὡς ἐρῶ. μὰ τοὺς θεούς, Τιθύμαλλος οὐδεπώποτ’ ἠράσθη φαγεῖν οὕτω σφόδρ’, οὐδὲ Κόρμος ἱμάτιον λαβεῖν, οὐ Νεῖλος ἄλφιτ’, οὐ Κόρυδος ἀσύμβολος | |
5 | κινεῖν ὀδόντας. | 596 |
Epis2 | Ὁ Δημοτίων δὲ παραμενεῖν αὑτῷ δοκῶν τἀργύριον οὐκ ἐφείδετ’, ἀλλὰ παρέτρεφεν τὸν βουλόμενον. ὁ Χαιρεφῶν μὲν παντελῶς οἴκαδε βαδίζειν ᾤετ’, ὢ ταλάντατος. | |
5 | καὶ μὴν ἔτι τοῦτ’ ἔστιν ἄξιον μόνον, τὸν παραμασήτην λαμβάνει δίκρουν ξύλον· οὔτ’ εὔρυθμος γάρ ἐστιν οὔτ’ ἀχρήματος. | |
Epichtit | ΕΠΙΧΑΙΡΕΚΑΚΟΣ. | |
Epich1 | Ἀγορὰν ἰδεῖν εὔοψον εὐποροῦντι μὲν | |
ἥδιστον, ἂν δ’ ἀπορῇ τις ἀθλιώτατον. ὁ γοῦν Κόρυδος ἄκλητος, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, γενόμενος ὠψώνει παρ’ αὑτὸν οἴκαδε. | 597 | |
5 | ἦν δὲ τὸ πάθος γελοῖον, οἴμοι, τέτταρας χαλκοῦς ἔχων ἄνθρωπος, ἐγχέλεις ὁρῶν θύννεια νάρκας καράβους· ᾑμωδία. καὶ ταῦτα πάντα μὲν περιελθὼν ἤρετο ὁπόσου, πυθόμενος δ’ ἀπέτρεχ’ εἰς τὰς μεμβράδας. | |
Hertit | ΗΡΩΕΣ. | |
Her1 | Οὐκοῦν κελεύεις νῦν με πάντα μᾶλλον ἢ τὰ προσόντα φράζειν. πάνυ γε δράσω τοῦτό σοι. Β. καὶ πρῶτα μέν σοι παύσεται Δημοσθένης ὀργιζόμενος. Α. ὁ ποῖος; Β. ὁποῖος; ὁ Βριάρεως, | |
5 | ὁ τοὺς καταπέλτας τάς τε λόγχας ἐσθίων, μισῶν λόγους ἄνθρωπος, οὐδὲ πώποτε | |
ἀντίθετον εἰπὼν οὐδέν, ἀλλ’ Ἄρη βλέπων. | 598 | |
Her2 | Ὡς δ’ ἦν ἠρμένη βίου τιθήνη, πολεμία λιμοῦ, φύλαξ φιλίας, ἰατρὸς ἐκλύτου βουλιμίας, τράπεζα. Β. περιέργως γε νὴ τὸν οὐρανόν, | |
5 | ἐξὸν φράσαι τράπεζα συντόμως. | 599 |
Ikatit | ΙΚΑΡΙΟΙ ΣΑΤΥΡΟΙ. | |
Ika1 | Ἄνυτος ὁ παχὺς πρὸς Πυθιονίκην ὅταν ἐλθὼν φάγῃ τι· καλεῖ γὰρ αὐτόν, ὥς φασιν, ὁπόταν Χαιρεφίλου τοὺς δύο σκόμβρους ξενίσῃ μεγάλους ἡδομένη. | |
Ika2 | Ἡ Πυθιονίκη δ’ ἀσμένως σε δέξεται, καί σου κατέδεται τυχὸν ἴσως ἃ νῦν ἔχεις λαβὼν παρ’ ἡμῶν δῶρ’· ἄπληστός ἐστι γάρ, ὅμως δὲ δοῦναί σοι κέλευσον σαργάνας | |
5 | αὐτήν· ταρίχους εὐπόρως γὰρ τυγχάνει ἔχουσα καὶ σύνεστι σαπέρδαις δυσίν, | |
καὶ ταῦτ’ ἀνάλτοις καὶ πλατυρρύγχοις τισίν. | 600 | |
Ika3 | Τόν τ’ ἰχθυόρρουν ποταμὸν Ὑπερείδην πέρα, ὃς ἠπίαις φωναῖσιν ἔμφρονος λόγου κόμποις παφλάζων ἡπίοις πυκνώμασιν πρὸς πᾶν δύσας ἔχει, | |
5 | μισθωτὸς ἄρδει πεδία τοῦ δεδωκότος. | 602 |
Ika4 | Ὥστ’ ἔχειν οὐδὲν παρ’ ἡμῖν· νυκτερεύσας δ’ ἀθλίως πρῶτα μὲν σκληρῶς καθεῦδον, εἶτα Θούδιππος ὁ λέων παντελῶς ἔπηξεν ἡμᾶς, εἶθ’ ὁ λιμὸς ἥπτετο. ἐφέρετο πρὸς Δίωνα τὸν διάπυρον· ἀλλὰ γὰρ | |
5 | οὐδ’ ἐκεῖνος οὐδὲν εἶχε. πρὸς δὲ τὸν χρηστὸν δραμὼν Τηλέμαχον Ἀχαρνέα σωρόν τε κυάμων καταλαβὼν ἁρπάσας τούτων ἐνέτραγον. ὁ δ’ ὄνος ἡμᾶς ὡς ὁρᾷ, | |
[ὡσπερεὶ] Κηφισόδωρος περὶ τὸ βῆμ’ ἐπέρδετο. | 603 | |
Kautit | ΚΑΥΝΙΟΙ. | |
Kau1 | Ἤδη προσενήνεκται. τί μέλλεις; σπεύδετε, ὦ τᾶν. ὁ γὰρ Τιθύμαλλος οὕτως ἀνεβίω κομιδῇ τεθνηκώς, τῶν ἀν’ ὀκτὼ τοὐβολοῦ θέρμους μαλάξας. οὐκ ἀπεκαρτέρησε γὰρ | |
5 | ἐκεῖνος, ἀλλ’ ἐκαρτέρης’, ὦ φίλτατε, | |
πίνων. | 604 | |
Kentit | ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ Η ΔΕΞΑΜΕΝΟΣ. | |
Ken1 | Τιθύμαλλον αὐτὸν καὶ παράσιτον ἀποκαλῶν. | 605 |
Kontit | ΚΟΝΙΣΑΛΟΣ. | |
Kon1 | Πατάξω τ’ ἴσον ἴσῳ ποτηρίοις μεγάλοις ἅπασαν τὴν ἀλήθειαν φράσαι. | |
Lethtit | ΛΗΘΗ. | |
Leth1 | Μετὰ τοῦτον αὐτῷ Τηλέμαχος συνετύγχανεν. καὶ τοῦτον ἀσπασάμενος ἡδέως πάνυ ἔπειτα „χρῆσόν μοι σύ, φησί, τὰς χύτρας ἐν αἷσιν ἧψες τοὺς κυάμους.“ καὶ ταῦτά τε | |
5 | εἴρητο καὶ παριόντα Φείδιππον πάνυ τὸν Χαιρεφίλου πόρρωθεν ἀπιδὼν τὸν παχὺν | |
ἐπόππυσεν, εἶτ’ ἐκέλευσε πέμπειν σαργάνας. | 606 | |
Martit | ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΙ. | |
Mar1 | Ὅσον τὸ μεταξὺ μετὰ κορίσκης ἢ μετὰ χαμαιτύπης τὴν νύκτα κοιμᾶσθαι, βαβαί. ἡ στιφρότης, τὸ χρῶμα, πνεῦμα, δαίμονες, τό τε μὴ σφόδρ’ εἶναι πάνθ’ ἕτοιμα, δεῖν δέ τι | |
5 | ἀγωνιᾶσαι καὶ ῥαπισθῆναί τε καὶ πληγὰς λαβεῖν ἁπαλαῖσι χερσίν· ἡδύ γε νὴ τὸν Δία τὸν μέγιστον. | |
Neaitit | ΝΕΑΙΡΑ. | |
Neai1 | Ἀλλ’ ἔγωγ’ ὁ δυστυχὴς Φρύνης ἐρασθείς, ἡνίκ’ ἔτι τὴν κάππαριν συνέλεγεν οὔπω τ’ εἶχεν ὅσαπερ νῦν ἔχει, πάμπολλ’ ἀναλίσκων ἐφ’ ἑκάστῳ τῆς θύρας | |
5 | ἀπεκλειόμην. | 607 |
Neai2 | Ἔπειτα διά τε ταῦτ’ ἀναρίστητος ὤν. | |
Oretit | ΟΡΕΣΤΑΥΤΟΚΛΕΙΔΗΣ. | |
Ore1 | Περὶ δὲ τὸν πανάθλιον εὕδουσι γρᾶες, Νάννιον, Πλαγγών, Λύκα, Γνάθαινα, Φρύνη, Πυθιονίκη, Μυρρίνη, | |
Χρυσίς, Κοναλλίς, Ἱερόκλεια, Λοπάδιον. | 608 | |
Poltit | ΠΟΛΥΠΡΑΓΜΩΝ. | |
Pol1 | Εἶθ’ ὁ Καλλιμέδων ἄφνω ὁ Κάραβος προσῆλθεν, ἐμβλέπων δ’ ἐμοί, ὡς γοῦν ἐδόκει, πρὸς ἕτερον ἄνθρωπόν τινα ἐλάλει, συνιεὶς δ’ οὐδὲν εἰκότως ἐγώ | |
5 | ὧν ἔλεγεν ἐπένευον διακενῆς· τῷ δ’ ἄρα βλέπουσι χωρὶς καὶ δοκοῦσιν αἱ κόραι. | |
Pontit | ΠΟΝΤΙΚΟΣ. | |
Pon1 | Πολλοὺς γὰρ ἐνίοθ’ ἡ πενία βιάζεται ἀνάξι’ αὑτῶν ἔργα παρὰ φύσιν ποιεῖν. | |
Portit | ΠΟΡΦΥΡΑ. | 609 |
Pyktit | ΠΥΚΤΗΣ. | |
Pyk1 | Εὑρήσεις δὲ τῶν ἐπισιτίων τούτων τινάς, οἳ δειπνοῦσιν ἐσφυδωμένοι τἀλλότρι’, ἑαυτοὺς ἀντὶ κωρύκων δέρειν παρέχοντες ἀθληταῖσιν. | |
Saptit | ΣΑΠΦΩ. | |
Sap1 | Ὁ Μισγόλας οὐ προσιέναι σοι φαίνεται, | |
ἀνθοῦσι τοῖς νέοισιν ἠρεθισμένος. | 610 | |
Syntit | ΣΥΝΕΡΙΘΟΙ. | |
Syn1 | Τοῖς μὲν τεθνεῶσιν ἔλεος ἐπιεικὴς θεός, τοῖς ζῶσι δ’ ἕτερον ἀνοσιώτατον φθόνος. | |
Phitit | ΦΙΛΟΔΙΚΑΣΤΗΣ. | |
Phi1 | Ἀνοίγετ’ ἤδη τὰς θύρας, ἵνα πρὸς τὸ φῶς ὦμεν καταφανεῖς μᾶλλον, ἐφοδεύων ἐὰν βούληθ’ ὁ γυναικονόμος τὸν ἀριθμὸν λαμβάνειν, κατὰ τὸν νόμον τὸν καινὸν ὅπερ εἴωθε δρᾶν, | |
5 | τῶν ἑστιωμένων. ἔδει δὲ τοὔμπαλιν | |
τὰς τῶν ἀδείπνων ἐξετάζειν οἰκίας. | 611 | |
Pseutit | ΨΕΥΔΟΛΗιΣΤΑΙ. | |
Pseu1 | Καταμαθὼν δὲ κειμένην θερμὴν σκάφην θερμῶν ἰπνιτῶν ἤσθιον. | |
FIFtit | FABULARUM INCERTARUM FRAGMENTA. | |
FIF1 | Ὅστις φοβεῖται τὸν πατέρα κᾀσχύνεται, οὗτος πολίτης ἀγαθὸς ἔσται κατὰ λόγον, καὶ τοὺς πολεμίους δυνάμενος κακῶς ποιεῖν. | |
FIF2 | Τἀργύριόν ἐστιν αἷμα καὶ ψυχὴ βροτοῖς. ὅστις δὲ μὴ ἔχει τοῦτο μηδ’ ἐκτήσατο, | |
οὗτος μετὰ ζώντων τεθνηκὼς περιπατεῖ. | 612 | |
FIF3 | Χῖοι πολὺ ἄριστ’ ἀνευρήκασιν ὀψαρτυτικήν. | |
FIF4 | Μὰ γῆν, μὰ κρήνας, μὰ ποταμούς, μὰ νάματα. | |
FIF5 | Σῦκ’ ἔλαιον ἰσχάδας μέλι. | |
Β. σὺ μὲν εἰρεσιώνην οὐ γεωργίαν λέγεις. | 613 |