TLG 0500 002 :: POSIDIPPUS :: Fragmenta Fragmenta Citation: Play — fragment — (line) | ||
Anatit | ΑΝΑΒΛΕΠΩΝ. | |
Ana1 | Ἐγὼ μάγειρον λαμβάνων ἀκήκοα τὰ τῶν μαγείρων πάντα καθ’ ἕκαστον κακά. ἀντεργολαβοῦντες ἔλεγον ὁ μὲν ὡς οὐκ ἔχει ῥῖνα κριτικὴν πρὸς τοὔψον, ὁ δ’ ὁτιὴ στόμα | |
5 | πονηρόν, ὁ δὲ τὴν γλῶτταν εἰς ἀσχήμονας ἐπιθυμίας ἔνιά τε τῶν ἡδυσμάτων, κάθαλος, κάτοξος, χναυστικός, προσκαυστικός, καπνὸν οὐ φέρων, πῦρ οὐ φέρων. ἐκ τοῦ πυρός εἰς τὰς μαχαίρας ἦλθον· ὧν εἷς οὑτοσί | |
---|---|---|
10 | διὰ τῶν μαχαιρῶν τοῦ πυρός τ’ ἐλήλυθεν. | 513 |
Apotit | ΑΠΟΚΛΕΙΟΜΕΝΗ. | |
Apo1 | Ταυτὶ μὲν οὖν τοιαῦτα· συμβαίνει δέ τι νῦν μοι διακονοῦντι παρὰ τῷ δεσπότῃ | |
ἀστεῖον· οὐχ ἁλώσομ’ ἐκφέρων κρέας. | 514 | |
Galtit | ΓΑΛΑΤΗΣ. | 515 |
Demtit | ΔΗΜΟΤΑΙ. | |
Hermtit | ΕΡΜΑΦΡΟΔΙΤΟΣ. | |
Herm1 | Υἱὸν τρέφει πᾶς κἂν πένης τις ὢν τύχῃ, θυγατέρα δ’ ἐκτίθησι κἂν ᾖ πλούσιος. | |
Epitit | ΕΠΙΣΤΑΘΜΟΣ. | |
Epi1 | Σκηνάς, ὄχους, | |
ῥίσκους, ἀορτάς, τάχανα, λαμπήνας, ὄνους. | 516 | |
Ephtit | ΕΦΕΣΙΑ. | |
Eph1 | Φρύνη πρὸ ἡμῶν γέγονεν ἐπιφανεστάτη πολὺ τῶν ἑταιρῶν· καὶ γὰρ εἰ νεωτέρα τῶν τότε χρόνων εἶ, τόν γ’ ἀγῶν’ ἀκήκοας. βλάπτειν δοκοῦσα τοὺς βίους μείζους βλάβας | |
5 | εἰς Ἡλιαίαν ἦλθε περὶ τοῦ σώματος, καὶ τῶν δικαστῶν καθ’ ἕνα δεξιουμένη μετὰ δακρύων διέσωσε τὴν ψυχὴν μόλις. | |
Kodtit | ΚΩΔΩΝ. | |
Kod1 | Τὸν παῖδ’ ἄνω σπεύδοντα πρὸς τὸ τελώνιον. | |
Loktit | ΛΟΚΡΙΔΕΣ. | |
Lok1 | Ὥρα περαίνειν ἐγχέλεια, καράβους, κόγχας, ἐχίνους προσφάτους, μηκώνια, | |
πίννας, τραχήλους, μύας. | 517 | |
Mettit | ΜΕΤΑΦΕΡΟΜΕΝΟΙ. | |
Met1 | Ὥστ’ ἐν ἡμέραις δέκα | |
εἶναι δοκεῖν Ζήνωνος ἐγκρατέστερον. | 518 | |
Myrtit | ΜΥΡΜΗΞ. | |
Myr1 | Ὧν τοῖς θεοῖς ἄνθρωπος εὔχεται τυχεῖν τῆς εὐθανασίας κρεῖττον οὐδὲν εὔχεται. | |
Myr2 | Οὕτω τι πολύπουν ἐστὶν ἡ λύπη κακόν. | |
Homtit | ΟΜΟΙΟΙ. | |
Hom1 | Ἔργον γε λύπην ἐκφυγεῖν, ἡ δ’ ἡμέρα ἀεί τι καινὸν εἰς τὸ φροντίζειν φέρει. | |
Paitit | ΠΑΙΔΙΟΝ. | 519 |
Portit | ΠΟΡΝΟΒΟΣΚΟΣ. | |
Por1 | Ὁ μὴ πεπλευκὼς οὐδὲν ἑόρακεν κακόν· τῶν μονομαχούντων ἐσμὲν ἀθλιώτεροι. | |
Syntit | ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ. | |
Syn1 | Ἐβάδιζες ἔξω τῶν πυλῶν μάγειρος ὤν; Β. ἐντὸς πυλῶν γὰρ ἂν μένων ἄδειπνος ἦν. Α. πότερ’ οὖν ἀφεῖσαι; Β. κατ’ ἀγορὰν ἐργάζομαι· ἐπρίατο γάρ τις ὁμότεχνός με γνώριμος. | |
Syn2 | Ἔνδοθι προνομεύειν ὅρμενα. | 520 |
Phitit | ΦΙΛΟΠΑΤΩΡ. | |
Chotit | ΧΟΡΕΥΟΥΣΑΙ. | |
Cho1 | Μαθητὰ Λεύκων οἵ τε συνδιάκονοι ὑμεῖς· ἅπας γάρ ἐστιν οἰκεῖος τόπος ὑπὲρ τέχνης λαλεῖν τι. τῶν ἡδυσμάτων πάντων κράτιστόν ἐστιν ἐν μαγειρικῇ | |
5 | ἀλαζονεία· τὸ καθ’ ὅλου δὲ τῶν τεχνῶν ὄψει σχεδόν τι πάντα τοῦθ’ ἡγούμενον. ξεναγὸς οὗτος, ὅστις ἂν θώρακ’ ἔχῃ φολιδωτὸν ἢ δράκοντα σεσιδηρωμένον, ἐφάνη Βριάρεως, ἂν τύχῃ δ’ ἐστὶν λαγώς. | |
10 | ὁ μάγειρος ἂν μὲν ὑποδιακόνους ἔχων πρὸς τὸν ἰδιώτην καὶ μαθητὰς εἰσίῃ, κυμινοπρίστας πάντας ἢ λιμοὺς καλῶν, ἔπτηξ’ ἕκαστος εὐθύς. ἂν δ’ ἀληθινόν σαυτὸν παραβάλλῃς, καὶ προσεκδαρεὶς ἄπει. | |
15 | ὅπερ οὖν ὑπεθέμην, τῷ κενῷ χώραν δίδου. καὶ τὰ στόμια γίγνωσκε τῶν κεκλημένων· ὥσπερ γὰρ εἰς τἀμπόρια τῆς τέχνης πέρας τοῦτ’ ἔστιν, ἂν εὖ προσδράμῃς πρὸς τὸ στόμα. διακονοῦμεν νῦν γάμους. τὸ θῦμα βοῦς, | |
20 | ὁ διδοὺς ἐπιφανής, ἐπιφανὴς ὁ λαμβάνων. τούτων γυναῖκες ἱέρειαι τῇ θεᾷ θεοί, κορύβαντες, αὐλοί, παννυχίδες, ἀναστροφή. ἱππόδρομος οὗτός ἐστί σοι μαγειρικῆς. | |
μέμνησο καὶ σὺ τοῦτο. | 521 | |
FIFtit | FABULARUM INCERTARUM FRAGMENTA. | |
FIF1 | Ἰδιώτης μέγας αὐτοῖς ὁ Σεύθης. οἶσθα δ’ ὦ βέλτισθ’ ὅτι ἀγαθοῦ στρατηγοῦ διαφέρειν οὐδὲν δοκεῖ. οἱ πολέμιοι πάρεισιν· ὁ βαθὺς τῇ φύσει | |
5 | στρατηγὸς ἕστηκεν, τὸ πρᾶγμ’ ἐδέξατο. πολέμιός ἐστι πᾶς ὁ συμπίνων ὄχλος. κινεῖ γὰρ ἀθρόος οὗτος· εἰσελήλυθεν ἐκ πέντε καὶ δέχ’ ἡμερῶν προηλπικώς τὸ δεῖπνον, ὁρμῆς μεστός, ἐκλελεγμένος, | |
10 | τηρῶν πότ’ ἐπὶ τὰς χεῖρας οἴσει τις. νόει | |
ὄχλου τοιούτου ῥαχίαν ἠθροισμένην. | 523 | |
FIF2 | Ἑλλὰς μέν ἐστι μία, πόλεις δὲ πλείονες· σὺ μὲν ἀττικίζεις, ἡνίκ’ ἂν φωνὴν λέγῃς αὑτοῦ τίν’, οἱ δ’ Ἕλληνες ἑλληνίζομεν. τί προσδιατρίβων συλλαβαῖς καὶ γράμμασιν | |
5 | τὴν εὐτραπελίαν εἰς ἀηδίαν ἄγεις; | 524 |
FIF3 | Ναοὶ δύ’ εἰσὶ καὶ στοά, καὶ τοὔνομα, καὶ τὸ βαλανεῖον, καὶ τὸ Σαράβου κλέος, τὸ πολὺ μὲν ἀκτή, τοῖς δ’ Ἐλευθερίοις πόλις. | |
FIF4 | Οὐδεὶς ἀλύπως τὸν βίον διήγαγεν ἄνθρωπος ὤν, οὐδὲ μέχρι τοῦ τέλους πάλιν | |
ἔμεινεν εὐτυχῶν. | 525 | |
FIF5 | Τὴν χλανίδα πάντες, ὡς ἔοικεν, οὐκ ἐμέ προσηγόρευον· οὐδὲ εἷς νῦν μοι λαλεῖ. | |
FIF6 | Διὰ τὴν τέχνην μὲν γνωρίμους ἐκτησάμην πολλούς, διὰ τὸν τρόπον δὲ τοὺς πλείστους φίλους. | |
FIF7 | Οὐκ ἔργον ἐστὶν εὖ λέγειν, ἀλλ’ εὖ ποιεῖν· πολλοὶ γὰρ εὖ λέγοντες οὐκ ἔχουσι νοῦν. | |
FIF8 | Διψηρός, ἄτοπος ὁ μυρίνης ὁ τίμιος. | 526 |
FIF15 | Τὸ τῆς ἐλάας δένδρον. | 527 |