TLG 0490 002 :: PHILIPPIDES :: Fragmenta Fragmenta 478: fr. 18 supplied from vol. 5.1, p. cccxv Citation: Play — fragment — (line) | ||
Adotit | ΑΔΩΝΙΑΖΟΥΣΑΙ. | 467 |
Amphtit | ΑΜΦΙΑΡΑΟΣ. | |
Amph1 | Ὄστρει’, ἀκαλήφας καὶ λεπάδας παρέθηκέ μοι. | |
Anatit | ΑΝΑΝΕΩΣΙΣ. | |
Ana1 | Ἔπειτ’ ἐπὶ τούτοις πᾶσιν ἧκ’ ὄρχεις φέρων πολλούς. τὰ μὲν οὖν γύναια τἄλλ’ ἠκκίζετο, ἡ δ’ ἀνδροφόνος Γνάθαινα γελάσασα * * καλοί γε, φησίν, οἱ νεφροί, νὴ τὴν φίλην | |
5 | Δήμητρα. καὶ δύ’ ἁρπάσασα κατέπιεν, ὥσθ’ ὑπτίους ὑπὸ τοῦ γέλωτος καταπεσεῖν. | |
---|---|---|
Ana2 | Ἔλεγον ἐγώ σοι μὴ γαμεῖν, ζῆν δ’ ἡδέως. τὸ Πλάτωνος ἀγαθὸν δ’ ἐστὶ τοῦτο, Φειδύλε, μὴ λαμβάνειν γυναῖκα, μηδὲ τῇ τύχῃ | |
διὰ πλειόνων αὑτὸν παραβάλλειν πραγμάτων. | 468 | |
Ana3 | Ὅταν δ’ ἁμαρτάνῃς τι, χαῖρ’ ἡττώμενος· μάλιστα γὰρ οὕτω σώζεται τὸ συμφέρον. | |
Ana4 | Ψωμοκολακεύων καὶ παρεισιὼν ἀεί. | |
Argtit | ΑΡΓΥΡΙΟΥ ΑΦΑΝΙΣΜΟΣ. | |
Arg1 | Ἀλλ’ ἔλεος ἐμπέπτωκέ τίς μοι τῶν ὅλων, ὅταν ἀπορουμένους μὲν ἀνθρώπους ἴδω ἐλευθέρους, μαστιγίας δ’ ἐπ’ ἀργυροῦ πίνακος ἄγοντος μνᾶν τάριχον ἐνίοτε | |
5 | δυοῖν ὀβολῶν ἔσθοντας ἢ τριωβόλου, καὶ κάππαριν χαλκῶν τριῶν ἐν τρυβλίῳ ἄγοντι πεντήκοντα δραχμὰς ἀργυρῷ· πρότερον δὲ φιάλην ἦν ἀνακειμένην ἰδεῖν ἐργῶδες. Β. ἀμέλει τοῦτο μὲν καὶ νῦν ἔτι· | |
10 | ἂν γὰρ ἀναθῇ τις, εὐθὺς ἕτερος ἥρπασεν. | 469 |
Aultit | ΑΥΛΟΙ. | |
Aul1 | Τοὺς δὲ πυριέφθας καὶ τὰ λάχανα ταῦτ’ ἔχων. | |
Bastit | ΒΑΣΑΝΙΖΟΜΕΝΗ. | |
Laktit | ΛΑΚΙΑΔΑΙ. | |
Lak1 | Κράτιστόν ἐστι τοῦτον ἐκτεμεῖν, γύναι, τὸν δίφρον· ἄχρηστα παντελῶς τὰ σπαρτία· | |
ἕτερον δὲ καινὸν ἐμβαλεῖν αὐτῷ τόνον. | 470 | |
Lak2 | Ὀρθῶς γε τὴν ῥύμην ὁδοιπεπορήκαμεν. | |
Mastit | ΜΑΣΤΡΟΠΟΣ. | |
Olytit | ΟΛΥΝΘΙΑ. | |
Oly1 | Οὐ χαλεπόν ἐστι τῷ κακῶς διακειμένῳ εἰπεῖν τιν’ ἐσθίοντα „μὴ κακῶς ἔχε“, πύκτῃ τ’ ἐπιτιμᾶν οὐδὲν ἔργον μαχομένῳ. αὐτὸν μάχεσθαι δ’ οὐκ ἔτ’ ἐστὶ ῥᾴδιον. | |
5 | ἕτερόν τι τὸ λέγειν ἐστὶ τοῦ πεπονθέναι. | 471 |
Symtit | ΣΥΜΠΛΕΟΥΣΑΙ. | |
Sym1 | Ὁ φανὸς ἡμῖν οὐκ ἔφαινεν οὐδὲ ἕν. Β. ἔπειτα φυσᾶν δυστυχὴς οὐκ ἠδύνω; | |
Philadtit | ΦΙΛΑΔΕΛΦΟΙ. | |
Philad1 | Ὅταν ἀτυχεῖν σοι συμπέσῃ τι, δέσποτα, Εὐριπίδου μνήσθητι, καὶ ῥᾴων ἔσει. „οὐκ ἔστιν ὅστις πάντ’ ἀνὴρ εὐδαιμονεῖ.“ | |
εἶναι δ’ ὑπόλαβε καὶ σὲ τῶν πολλῶν ἕνα. | 472 | |
Philathtit | ΦΙΛΑΘΗΝΑΙΟΣ. | |
Philath1 | Τοῖς συκαμίνοις δ’ ἀντὶ τοῦ φύκους ὅλον τὸ πρόσωπον. | |
Philargtit | ΦΙΛΑΡΓΥΡΟΣ. | |
Philarg1 | Πλακοῦντες, ἐπιδορπίσματ’, ᾠά, σήσαμα· ὅλην λέγοντ’ ἄν μ’ ἐπιλίποι τὴν ἡμέραν. | |
Philarchtit | ΦΙΛΑΡΧΟΣ. | |
Phileutit | ΦΙΛΕΥΡΙΠΙΔΗΣ. | |
Phileu1 | Πόστην ὑφοδώσεις παιδάριον ῥύμην; Β. τρίτην. | 473 |
Phileu2 | Οὗτος οἴεται περισπάσειν κερμάτιον αὐτοῦ. | |
Eiftit | EX INCERTIS FABULIS. | |
Eif1 | Ὁ τὸν ἐνιαυτὸν συντεμὼν εἰς μῆν’ ἕνα, ὁ τὴν ἀκρόπολιν πανδοκεῖον ὑπολαβών | |
καὶ τὰς ἑταίρας εἰσαγαγὼν τῇ παρθένῳ. | 474 | |
Eif2 | Δι’ ὃν ἀπέκαυσεν ἡ πάχνη τὰς ἀμπέλους, δι’ ὃν ἀσεβοῦντα δ’ ὁ πέπλος ἐρράγη μέσος, τὰς τῶν θεῶν τιμὰς ποιοῦντ’ ἀνθρωπίνας. ταῦτα καταλύει δῆμον, οὐ κωμῳδία. | |
Eif3 | Ἀποστρεφομένης τὴν κορυφὴν φιλεῖς μόλις. | |
Eif4 | Οὐκ ἔστιν „ἐμεθύσθην πάτερ“ λέγοντα | |
„ἥμαρτον“, ὥστε πρὸς σέ με συγγνώμης τυχεῖν. ὁ γὰρ εἰς τὸν ἀσθενῆ βίᾳ τι, Πάμφιλε, ποιῶν, ὑβρίζειν, οὐχ ἁμαρτάνειν δοκεῖ. | 475 | |
Eif5 | Τὰ ποτήρι’ ἂν ἴδῃς τὰ παρεσκευασμένα, ἅπαντα χρυσᾶ, Τρόφιμε, νὴ τὸν οὐρανόν, ὑπερήφανα. ἐγὼ μὲν γὰρ ἐξέστην ἰδών. κρατῆρες ἀργυροῖ, κάδοι μείζους ἐμοῦ. | |
Eif6 | Αἰσχρὰν γυναῖκ’ ἔγημας, ἀλλὰ πλουσίαν. κάθευδ’ ἀηδῶς ἡδέως μασώμενος. | |
Eif7 | Ὁ τραχύτατος δὲ συκοφάντης μνᾶς δύο | |
λαβὼν ἄπεισιν ἀρνίου μαλακώτερος. | 476 | |
Eif8 | Ὁ κοινὸς ἰατρός σε θεραπεύσει χρόνος. | |
Eif9 | Ἁλύσιον εἶχε τετταράκοντ’ ἄγον δραχμάς. | 477 |
Eif18 | τυρούς τε καὶ ταρίχους. | 478 |